το πρόγραµµα:

"Τα µάτια που µε κοίταξαν"

ένα οδοιπορικό
στον ΕΡΩΤΑ και τον ΘΑΝΑΤΟ, στη ΜΟΝΑΞΙΑ και το ΤΡΑΥΜΑ,
στην ΑΓΑΠΗ και την ΑΝΑΠΤΥΞΗ, στη ΣΧΕΣΗ µε τον ΑΛΛΟΝ

"... στον Παράδεισο έχω σηµαδέψει ένα νησί απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη
θάλασσα... να σε βλέπω µισή να περνάς στο νερό και µισή να σε κλαίω µεσ' στον
Παράδεισο" (Οδυσσέας Ελύτης).

"... Θάνατος είναι τα δάκρυα που αναβλύζουν στο άκουσµα µιάς λέξης που κάποτε σήµαινε
αγάπη" (Joe Bousquet).

"... γιατί τα µάρµαρα κι οι πέτρες κι η ιστορία µένουν για να θυµίζουν το πέρασµά σου
ανάµεσα στην οµορφιά: απόκριση κρυφή, για όσα περιµένω και δεν πήρα" (Νίκος-Αλέξης
Ασλάνογλου).
 2

πληροφορίες για πρόσφατους και τρέχοντες κύκλους

(1) ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ

(2) ΒΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

(3) και ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ -

ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥΣ

_________

Ο πυρήνας αυτού του υλικού πρωτοπαρουσιάστηκε το 2006 µε τη µορφή µίας διάλεξης στο ετήσιο
τετραήµερο workshop που οργανώνει το Gestalt Foundation.
Σήµερα, το υλικό έχει απλωθεί, και αποτελεί µία “πρώτη ύλη” που παρουσιάζεται µε διάφορους
τρόπους.

Συγκεκριµένα, µε παραλλαγές του τίτλου, από το 2006 ο Πέτρος Θεοδώρου πραγµατοποιεί πολλές
διαλέξεις και βιωµατικές οµάδες αυτογνωσίας (αυτόνοµες µικρότερης διάρκειας, ή και περιοδικής
εξέλιξης µεγαλύτερης διάρκειας), στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σε αυτήν τη θεµατολογία, προς το τέλος του 2015, θα ολοκληρωθεί το βιβλίο του: “...στους
αιρετικούς της αγάπης: τα µάτια που µε κοίταξαν”.

σηµείωση (1): οι πληροφορίες σε αυτήν τη σελίδα αφορούν εφαρµογές του προγράµµατος κυρίως
στην Ελλάδα, και όχι διεθενείς, που γίνονται στην Αγγλική γλώσσα (βλ. την αντίστοιχη Αγγλόφωνη
περιοχή του ιστότοπου).

σηµείωση (2): αναπόφευκτα, κάποια από τα γενικότερα σηµεία της ενότητας (3)
επαναλαµβάνονται στο πληροφοριακό υλικό που παρουσιάζεται στην ενότητα (2), που αναφέρεται
στον σχεδιασµό ειδικών εφαρµογών (αφού η σχετική εκάστοτε ενηµέρωση οφείλει να περιλαµβάνει
και κάποια σηµεία από τη γενικότερη φιλοσοφία της ιδέας αυτής).
_________
 3

(1) ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

σηµειώνεται ότι στην ιστοσελίδα αυτή (στην ενότητα PSP), στην κατηγορία “ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ”,
υπάρχουν διαθέσιµα ηχογραφηµένα αρχεία ήχου mp3-mp4, για κάποιες από αυτές

(1α)
Κύκλοι διαλέξεων
µε τον ΓΕΝΙΚΟ ΤΙΤΛΟ του υλικού,
στα πλαίσια διοργανωτικής συνεργασίας
του Δήµου Συκεών - Νεαπόλεως και του Gestalt Foundation

Οι κύκλοι αυτοί είναι δύο. Ο ένας έγινε στην περίοδο 2012-’13, και ο άλλος στην περίοδο 2013-’14.

Οι επί µέρους τίτλοι του 1ου κύκλου (2012-’13), ήταν:

1. “Αυταπάτες της µοναξιάς και µύθοι της σχέσης: χαιρετώντας τους συνοδοιπόρους”
2. ”Ο χορός των Σκιών: η φαινοµενολογία και η φύση του έρωτα και της επιθυµίας”
3. ”Σεξ: στη µαγεία της αφής, της µυρωδιάς, της γεύσης, της εικόνας και της µουσικής του Άλλου”
4. ”Η προσδοκία των γάµων της ροζ πριγκήπισας και του κακού λύκου”
5. ”Ένα µονοπάτι µε άπειρες διακλαδώσεις: συµβίωση, ερωτική φιλία, πάθος, εξάρτηση, κοκ”
6. ”Στο ιερό της συντροφικότητας και της αγάπης: η σχέση διάρκειας και οικειότητας”
7. ”... στους αιρετικούς της αγάπης”

Επί µέρους τίτλοι, ηµεροµηνίες, χώρος, ώρα, του 2ου κύκλου (2013-’14):
(1) 4 Νοεµβρίου 2013:
“Αυταπάτες της µοναξιάς και µύθοι της σχέσης: καλωσορίζοντας τη Σκιά”
(2) 13 Ιανουαρίου 2014:
”Για τη φαινοµενολογία, την αναγκαιότητα, και τη φύση του έρωτα, ή: η δύναµη του λύκου και του
σεξουαλικού Εαυτού σε διάφορα πλαίσια σχέσεων”
(3) 3 Μαρτίου 2014:
”Μονοπάτια και επιλογές, διακλαδώσεις, αποκλίσεις και κόστος: συµβίωση, γάµος, ερωτική φιλία,
πάθος, πόθος και λαγνεία, εξάρτηση, κοκ”
(4) 28 Απριλίου 2014:
“Ενορχηστρώνοντας το ουράνιο τόξο στο ιερό της συντροφικότητας και της αγάπης: η σχέση
διάρκειας, δέσµευσης και οικειότητας”

Οι διαλέξεις αυτού του κύκλου γίνονται πάντα ΔΕΥΤΕΡΑ, στη

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΥΚΕΩΝ, ΩΡΑ 18.00, είσοδος ελεύθερη

Βιβλιοθήκη: Οδυσσέως Φωκά 46, τηλ.: 2310-217376

…..µε λεωφορείο: Νο 28 (έρχεται από Αγγελάκη και διατρέχει την Εγνατία)

στάση "Σχολείο": ακριβώς απέναντι είναι η Βιβλιοθήκη
 4

…..µε αυτοκίνητο: επί της Επταπυργίου, µετά τη διασταύρωση µε την παράκαµψη για τον
περιφερειακό (όπως ερχόµαστε από τα Κάστρα και πηγαίνοντας Δυτικά), δεύτερο φανάρι αριστερά,
είναι η Οδ. Φωκά

Από το ενηµερωτικό φυλλάδιο:

Κεντρικός κορµός των παρουσιάσεων είναι οι έννοιες της υπαρξιακής µοναξιάς και της
σχέσης.
Η κάθε µία είναι αυτόνοµη, και αγγίζει κάποια όψη του κεντρικού θέµατος.
Εντούτοις, στο σύνολό τους, σχηµατίζουν την αλυσίδα µίας ενότητας, που εξελίσσεται µε
συνέχεια και ειρµό.
Οπότε, ο θεµατολογικός πυρήνας της κάθε µιας δεν εξαντλείται την κάθε φορά, αλλά κατά
κάποιον τρόπο απλώνεται σε όλη την ανάπτυξη της αλυσίδας τους.
Η γλώσσα είναι άµεση, κατανοητή. Αποφεύγεται ένα σοβαροφανές και “Ακαδηµαϊκίζον”
ύφος, χωρίς αυτό να µειώνει το βάθος, την έκταση και την εγκυρότητα της επεξεργασίας των
θεµάτων.
Στην κάθε διάλεξη, υπάρχουν διάφορα στοιχεία, που κάπως ενισχύουν την αµεσότητα της
παρουσίασης.
Η διάρκειά της είναι περίπου 1 ώρα.
Ωστόσο, µετά το πέρας της, περιλαµβάνεται πάντα τουλάχιστον άλλος τόσος χρόνος για
συζήτηση, που αφορά τόσο το εκάστοτε θέµα, όσο και τον κεντρικό κορµό της ενότητας.
Έτσι, η συνολική διάρκεια του κάθε γεγονότος, µπορεί να ξεπεράσει τις δύο ώρες.
Ο στόχος της κάθε παρουσίασης δεν είναι διδακτικός, και ουσιαστικά, επιχειρεί να φτάσει
πέρα από την επιµόρφωση. Φιλοδοξεί να διεγείρει και να κινητοποιήσει τον συµµετέχοντα. Ώστε να
ανακινήσει το ζωτικό θέµα των σχέσεων όχι µόνο θεωρητικά, αλλά κυρίως στην προσωπική του
πραγµατικότητα, όπως αυτή διαµορφώνεται στο πεδίο της ζωής του.
Γι αυτό άλλωστε και η συζήτηση που επακολουθεί, ορίζεται εξίσου σηµαντική µε την
παρουσίαση που προηγείται, ώστε ως τελικός χρόνος του γεγονότος να περιλαµβάνει και τη
διάρκεια της παρουσίασης και τη διάρκεια της συζήτησης.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται, µπορεί να δηλώσει εξαρχής την πρόθεσή του να παρακολουθήσει
το σύνολο των διαλέξεων (λόγω της ακολουθίας που σχηµατίζουν, θα συµβάλλει στην καλύτερη
οργάνωσή τους, θα ενηµερώνεται συστηµατικά µε υπενθυµίσεις, µε πληροφορίες σε περίπτωση
αναγκαίων αλλαγών, όπως και για πιθανές δράσεις που πιθανά θα πλαισιώσουν το γεγονός των
διαλέξεων στη διάρκεια της χρονιάς).
Χορηγείται βεβαίωση παρακολούθησης για τις διαλέξεις στις οποίες κάποιος συµµετέχει.

________

(1β)
"Η δύναµη του λύκου
στον σεξουαλικό Εαυτό και σε διάφορα πλαίσια σχέσεων”

Αυτόνοµη διάλεξη, που ωστόσο αποτελεί µέρος της ευρύτερης αυτής θεµατικής.
 5

Παρουσιάζεται µε µία ανοιχτή διάλεξη στην αίθουσα εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ
(Θεσσαλονίκη, Αριστοτέλους 7), στα πλαίσια των εκδηλώσεων “ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ” και σε
συνεργασία µε το GESTALT FOUNDATION.

11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2014 (Παρασκευή), ώρα 19.00 - 21.00, είσοδος ελεύθερη

Από το ενηµερωτικό φυλλάδιο:

Στη διάλεξη αυτή, ο πυρήνας είναι η δυναµική αντίληψη της θεραπείας Gestalt για την
έννοια “Εαυτός”.
Η προοπτική αυτή τοποθετεί τον Εαυτό πέρα από ένα απλό άθροισµα παγιωµένων και
αναλλοίωτων χαρακτηριστικών.
Τον ορίζει µάλλον σαν ένα σύνολο εν δυνάµει άπειρων δυνατοτήτων επαφής µε το
περιβάλλον.
Έτσι, ο λειτουργικός Εαυτός είναι µάλλον ο διάφορες όψεις µε τις οποίες δρούµε µέσα στον
κόσµο, ανάλογα µε την εκάστοτε κατάσταση και την ανάγκη µας.

Μία από αυτές τις όψεις καθορίζεται από την ανάγκη µας για ψυχική κοντινότητα, να
αγαπούµε και να αγαπιόµαστε.
Κάποια άλλη από την ανάγκη µας να υπερβαίνουµε τα όριά µας και τις διαφορές µας µε τον
οποιονδήποτε Αλλον, µέσα από τον έρωτα.
Κάποια άλλη όψη µας έχει στη βάση της στην αναζήτηση των χθόνιων ριζών µας, στη βίωση
της πρωτογενούς ζωικότητας που χαρακτηρίζει τον σεξουαλικό µας Εαυτό.
Και όλες αυτές οι όψεις µας φαίνεται να συνδιαλέγονται µέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της
βαθιάς και πανανθρώπινης ανάγκης για ασφάλεια και ανάπτυξη συστηµάτων δεσµών.
Πώς αναπτύσσεται αυτός ο πολύπλοκος διάλογος;
Πώς γίνεται να µην µπλοκάρει µέσα στο πλαίσιο της εγγενούς ανθρώπινης υπαρξιακής
ανασφάλειας;

Και, ειδικότερα, στη συγκεκριµένη διάλεξη, εστιαζόµαστε στη σεξουαλικότητα. Σαν µία από
τις πάµπολλες εκφράσεις της γήινης υπόστασής µας. Σαν µια γιορτή µε πρωταγωνιστή το σώµα,
αναγεννηµένο από τη ζωή που του εµφυσεί η πνοή του βασιλείου των αισθήσεων.
Ακόµη, στην παρουσίαση αυτή, τοποθετούµε τον σεξουαλικό Εαυτό σε διάφορα σχεσιακά
πλαίσια, για να δούµε αν και πώς ο αρχαίος λύκος µέσα µας κουρνιάζει γαλήνιος, αν και πώς
κατασπαράζει εµάς τους ίδιους όταν δεν ταίζεται.
Επίσης, όσο άσχετο και αν ακούγεται, µας απασχολεί τι συµβαίνει όταν τα ψευδοπόδια που
εκβάλλει η αµοιβάδα κινούµενη, αποσχίζονται από το σώµα της...
Και τέλος, επιχειρούµε να κατανοήσουµε τι σήµαινε, στο µάθηµα της µεταµόρφωσης, µία
επίµονη σύσταση των αρχαίων δασκάλων-µάγων στους µαθητευόµενους µάγους: συνιστούσαν να
µην παραµένουν για πολύ οι µαθητευόµενοι στο σώµα του ζώου που επέλεγαν να µεταµορφωθούν,
όταν κατά καιρούς επιθυµούσαν να νιώσουν τον κόσµο πέρα από τα στενά όρια της ανθρώπινης
συνείδησης...

________
 6

(2) ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

(2α)
Η βιωµατική οµάδα της περιόδου 2013 - ’14.

..... Η βιωµατική αυτή οµάδα αποτελείται από 4 ανεξάρτητα σεµινάρια - εργαστήρια,

που όµως συγκροτούν έναν ενιαίο κύκλο και ως προς τη θεµατολογία τους και ως προς τη
συνέχεια της εµπειρίας που αναπτύσσει ο συµµετέχων σε όλη τη σειρά τους.

….. Η οµάδα σχεδιάζεται να είναι ανοιχτή. Αυτό σηµαίνει ότι σε κάθε συνάντηση µπορεί να
έρχονται νέοι συµµετέχοντες. Κι ακόµη, ότι µπορεί κάποιος να πάρει µέρος σε όσα και όποια
εργαστήρια επιθυµεί, χωρία καµία δέσµευση για τα υπόλοιπα.
Βέβαια, υπογραµµίζεται πως είναι σκόπιµο να πάρει κάποιος µέρος σε όλη την ενότητα των
εργαστηρίων για την πληρέστερη εµπειρία στην εξερεύνηση του γενικότερου θέµατος (χωρίς αυτό
να σηµαίνει ότι µειώνεται το παραµικρό η αξία της εµπειρίας ή τα οφέλη κάποιου που δεν
παρακολουθεί την αλυσίδα των εργαστηρίων στο σύνολό της).

..... Τα κεντρικά θέµατα των συναντήσεων της οµάδας αντιστοιχούν σε σειρά 7 διαλέξεων
που πραγµατοποιήθηκαν στην περίοδο 2012-’13, και παρουσιάζονται επίσης στην περίοδο
2013-’14, όµως σε σειρά 4 διαλέξεων και όχι 7.

..... Η οµάδα πραγµατώνεται σε 4 περιοδικές συναντήσεις 14 ωρών η κάθε µία, 7 ώρες

Σάββατο και 7 Κυριακή για κάθε συνάντηση , 10.00 - 17.00 την κάθε ηµέρα. Τα διαλείµµατα
(πότε, πόσα, διάρκεια) ορίζονται κάθε ηµέρα από την ίδια την οµάδα.

..... Ηµεροµηνίες και θεµατολογία:

Η βιωµατική οµάδα φέρει τον γενικό τίτλο αυτού του υλικού:
"Τα µάτια που µε κοίταξαν: ένα οδοιπορικό στον ΕΡΩΤΑ και τον ΘΑΝΑΤΟ, στη ΜΟΝΑΞΙΑ
και το ΤΡΑΥΜΑ, στην ΑΓΑΠΗ και την ΑΝΑΠΤΥΞΗ, στη ΣΧΕΣΗ µε τον ΑΛΛΟΝ”.
Η κάθε συνάντηση, έχει και τον τίτλο της αντίστοιχης διάλεξης.
Οι ηµεροµηνίες θα ανακοινωθούν στους συµµετέχοντες εφόσον σχηµατιστεί η οµάδα.
Όσον αφορά τους επί µέρους τίτλους των συναντήσεων, είναι οι εξής:

(1) “Αυταπάτες της µοναξιάς και µύθοι της σχέσης: καλωσορίζοντας τη Σκιά”.

(2) “Για τη φαινοµενολογία, την αναγκαιότητα, και τη φύση του έρωτα, ή: η δύναµη του
λύκου και του σεξουαλικού Εαυτού σε διάφορα πλαίσια σχέσεων”.

(3) “Μονοπάτια και επιλογές, διακλαδώσεις, αποκλίσεις και κόστος: συµβίωση, γάµος,
ερωτική φιλία, πάθος, πόθος και λαγνεία, εξάρτηση, κοκ”.
 7

(4) ”Ενορχηστρώνοντας το ουράνιο τόξο στο ιερό της συντροφικότητας και της αγάπης: η
σχέση διάρκειας, δέσµευσης και οικειότητας”.

..... Ο χώρος των 4 συναντήσεων της οµάδας θα ανακοινωθεί στους συµµετέχοντες.

..... Θα δοθούν βεβαιώσεις συµµετοχής σε όλους τους συµµετέχοντες.

..... Όποιος υποψήφιος συµµετέχων χρειάζεται περισσότερες πληροφορίες, ας

επικοινωνήσει:
2310-262872, 6977-210469 petrosthu@gmail.com http://www.petrostheodorou.gr

..... Για το κόστος, ενηµερωθείτε µε προσωπική επικοινωνία.

..... Ο τρόπος δουλειάς της οµάδας βασίζεται από τη µια µεριά στη φιλοσοφία και τη
µεθοδολογία της ψυχοθεραπείας Gestalt, η οποία αποτελεί µιά υπαρξιακή, ολιστική και
ανθρωποκεντρική προσέγγιση.

Βλέπει τον άνθρωπο ολιστικά, σε άµεση αλληλεπίδραση µε το περιβάλλον του, σαν αναπόσπαστο
στοιχείο ενός ενιαίου όλου. Στο απέραντο αυτό όλον, τίποτα δεν µπορεί να νοηθεί αποµονωµένα,
άρα και τίποτα δεν υφίσταται “αντικειµενικά” και πιο “έγκυρα” από οτιδήποτε άλλο.

Η προσέγγιση αυτή αποσκοπεί στο να αναπτύξει το άτοµο τις µέγιστες δυνατότητες

αυτοϋποστήριξης, αντιµετωπίζοντας δηµιουργικά, στις διάφορες συνθήκες, θεµελιώδη
πανανθρώπινα θέµατα, όπως είναι η κάθε µορφής απώλεια σε φυσικό και ψυχολογικό επίπεδο, η
µαταιότητα, η µοναξιά, η ευθύνη των επιλογών µας την κάθε στιγµή.

Σεβασµός στα προσωπικά όρια, στην µοναδικότητα της κάθε οντότητας και στην υποκειµενική
πραγµατικότητα, καθώς και επικέντρωση στον ξεχωριστό τρόπο που βιώνει ο καθένας µας τέτοια
ζητήµατα, χαρακτηρίζουν τη δουλειά µε τους άξονες της Gestalt.

Από την άλλη µεριά, ο τρόπος δουλειάς της οµάδας εµπλουτίζεται µε την προσέγγιση του Π.Θ.
PSP (Process Stage Praxis - αλληλεπίδραση βασισµένη στην εσωτερική εµπειρία), όπου
ενσωµατώνεται σε ένα ιδιότυπο αµάλγαµα η φιλοσοφία της θεραπείας Gestalt µε κίνηση, σωµατική
δουλειά, αυτοσχεδιασµό. Η PSP λειτουργεί σήµερα και σε ένα εκπαιδευτικό επίπεδο, παίρνοντας τη
µορφή µιας "Σχολής" (PSP-studio).

..... Η οµάδα, σε κάθε συνάντηση, δουλεύει µε εναλασσόµενους κύκλους που

περιλαµβάνουν: βιωµατικές ασκήσεις (συνήθως µε αυτοσχεδιασµό, αλληλεπίδραση, κίνηση και
σώµα), µοίρασµα της εµπειρίας, δυναµική της οµάδας, και πολύ σύντοµες θεωρητικές εισηγήσεις
που κυρίως πλαισιώνουν αυτά που προκύπτουν από τη δουλειά της οµάδας.

Ο όρος “βιωµατικός” σηµαίνει πως η οµάδα δεν είναι κάποια “τάξη” όπου διδάσκεται κάποια “ύλη”
σαν µάθηµα ή δίνονται συµβουλές.
 8

Σηµαίνει πως µε αφορµή τις ασκήσεις, επικεντρωνόµαστε στο βίωµα, σε ό,τι συµβαίνει άµεσα,
ζωντανά, στο παρόν της οµάδας, και από τη θέση αυτή ο καθένας εξερευνά τα τοπία του
προσωπικού του κόσµου.

Τέλος, µια που υπάρχουν πολλές προκαταλήψεις και παρανοήσεις για την έννοια της βιωµατικής
οµάδας, επαναλαµβάνεται πως κανείς δεν “υποχρεούται” να πει ή να κάνει κάτι που δεν το
επιθυµεί.

..... Η συγκεκριµµένη οµάδα έχει ως κεντρικό θέµα τη Σχέση και τη δυναµική της σε
διάφορες καταστάσεις και επιλογές.
(Το θέµα αποτελεί και αντικείµενο σταθερού ενδιαφέροντος για τον Π.Θ. - µε αυτό το υλικό, και µε
διάφορες µικρές παραλλαγές τίτλων, πραγµατοποιεί από το 2006 διαλέξεις και βιωµατικές οµάδες
αυτογνωσίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό).

Η Σχέση κάθε είδους, αντιµετωπίζεται ως ένας ιδιαίτερος «χώρος», µιά ξεχωριστή διάσταση
ύπαρξης, που αποτελεί κάτι περισσότερο από το απλό άθροισµα των ατόµων που την απαρτίζουν.
Η Σχέση έχει ανάγκες, χρειάζεται φροντίδα, καθώς και πλαίσια, ανάλογα µε την εκάστοτε φύση της.
Και αποτελεί µιά θεµελιακή ανθρώπινη ανάγκη, που εκπηγάζει από την ίδια τη δοµή της
ανθρώπινης ψυχής και τις λειτουργίες της.

..... Η οµάδα απευθύνεται σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για οποιονδήποτε λόγο να

δουλέψει µε τον Εαυτό του, την αυτογνωσία και την προσωπική ανάπτυξη, σε σχέση µε τα
ευρύτερα αυτά θέµατα και σε ένα ασφαλές αλληλεπιδραστικό πλαίσιο.

Υπογραµµίζεται πως δεν προϋποτίθεται καµµία προηγούµενη σχετική εµπειρία.

Ειδικότερα, ο επαγγελµατίας ή ο σπουδαστής σε χώρους που αφορούν την ανθρώπινη ψυχή µε

κάθε τρόπο (ψυχολογία, ψυχοθεραπεία, εκπαίδευση, κοινωνική εργασία, κλπ), θα έχει την ευκαιρία
να επωφεληθεί εµπλουτίζοντας τα επαγγελµατικά του εργαλεία καθώς θα δει άµεσα τον τρόπο
λειτουργίας της οµάδας.

.... Ο σκοπός της οµάδας, είναι να ενεργοποιήσει τον συµµετέχοντα ως προς διάφορα
θέµατα που έχουν να κάνουν µε τη σχέση, όχι µόνο θεωρητικά, αλλά επίσης στην προσωπική του
πραγµατικότητα όπως διαµορφώνεται στο δικό του πεδίο ζωής.

Ο συµµετέχων δουλεύει:
(α) ατοµικά, και παράλληλα
(β) µε τους Αλλους, στη µοναδική “µήτρα” της συλλογικής δύναµης της οµάδας. Η δύναµη αυτή
ενισχύεται περισσότερο µε τις διάφορες αλληλεπιδράσεις µέσα στη γενική υπαρξιακή προοπτική µε
την οποία σχεδιάστηκε η οµάδα.

Έτσι, ο συµµετέχων έχει την ευκαιρία να εξερευνήσει:

Διάφορες λεπτές αποχρώσεις της αγάπης, του έρωτα, του πόνου που ακολουθεί το τέλος του
έρωτα.
Την ευαίσθητη εξισορρόπηση των απογοητεύσεων και της χαράς στη συντροφική σχέση.
 9

Την ανεπαίσθητη διαφορά ανάµεσα στην εγγενή ανάγκη µας για ασφάλεια και στην ανάγκη µας για
υπέρβαση των ορίων µας. ανάµεσα στη συνύπαρξη και τη συµπληρωµατικότητα.
Επίσης, τις δυσδιάκριτες περιοχές του πόθου, του πάθους, της λαγνείας, της εξάρτησης.
Κι ακόµη, την πολυσηµεία και την πολικότητα της ύπαρξής µας: ως οργανισµοί σεξουαλικοί αλλά
και ως όντα που µε τρυφερότητα αγαπούν και αγαπιούνται, ως όντα µοναδικά µε προσωπικά όρια,
που ωστόσο αναζητούµε διαρκώς τον Άλλον.
Και βέβαια, τα ρίσκα, τους φόβους και τη βαθειά χαρά όταν επιχειρούµε να υπερβούµε τον κόσµο
µας κινητοποιηµένοι από τη µαγεία που γεννά η συνάντηση µε τον Άλλον στις άπειρες δυνατές του
όψεις και εκφράσεις.

Οπότε, ο συµµετέχων πιθανά αποκοµίζει:

Μια προσωπική βιωµατική προσέγγιση των επί µέρους θεµάτων γύρω από τα οποία ξετυλίγεται κάθε
συνάντηση.
Ανάπτυξη της επίγνωσης, αυτογνωσία και β΄µατα προσωπικής ανάπτυξης ως προς την ευρύτερη
θεµατική της οµάδας.
Κάποια προσωπικά αφοµοιωµένα εργαλεία που θα είναι εν δυνάµει “χρήσιµα” στις κάθε είδους
σχέσεις της καθηµερινής ζωής.
Και, εάν παρακολουθήσει και τις ανάλογες διαλέξεις, µια πλούσια θεωρητική αναφορά στη φ΄συη
και τη δυναµική των ανθρώπινων σχέσεων.

Σηµειώνεται πως η σύντοµη διάρκεια ζωής αυτής της οµάδας δεν αποτελεί έναν πλήρη
ψυχοθεραπευτικό κύκλο.
Είναι όµως αρκετή για να εξερευνήσει κάποιος µε ξεχωριστούς τρόπους όχι µόνο τις Σχέσεις του
αλλά και τον “πίνακα περιεχοµένων” βασικών θεµάτων της ζωής του µαζι µε τον γενικό του
προσανατολισµό σε αυτά.

..... Πέτρος Θεοδώρου:

ψυχοθεραπευτής Gestalt, µέλος της EAGT (του Ευρωπαϊκού θεσµικού οργάνου για τη θεραπεία
Gestalt), εξωτερικός συνεργάτης του Gestalt Foundation, PSP©, εκπαιδευτής στην ψυχοθεραπεία
Gestalt και στο Playback Θέατρο (µέσα από την προσέγγιση PSP). Εργάζεται στην Ελλάδα και στην
Ευρώπη.

Το φάσµα της δουλειάς του περιλαµβάνει άτοµα, οµάδες, ζευγάρια, Οργανισµούς, και διάφορα
εκπαιδευτικά - επιµορφωτικά προγράµµατα, διδασκαλία σε διάφορους φορείς (προσκαλεσµενος ή
σαν εξωτερικός συνεργάτης - εκπαιδευτής).
Εστιάζεται στις υπαρξιακές - σχεσιακές όψεις της φιλοσοφίας Gestalt, όπως και στις σχέσεις έρωτα -
αγάπης - επιθυµίας.
Για τα θέµατα αυτά γράφει ή µιλά σε παρουσιάσεις. Ετοιµάζει δύο βιβλία (Ελληνικά - Αγγλικά): “Η
φιλοσοφία Gestalt, η πρσέγγιση PSP, το Playback Θέατρο: τοπία αυτοσχεδιασµού” (µέσα 2014), και
“...στους αιρετικούς της αγάπης: τα µάτια που µε κοίταξαν” (µέσα του 2015).

Στο παρελθόν, το πρώτο του πτυχίο αφορούσε την ιατρική επιστήµη, ενώ για µία περίοδο, προτού
επικεντρωθεί αποκλειστικά στην ψυχοθεραπεία Gestalt, υπήρξε συνθέτης.

Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε την προσωπική του προσέγγιση PSP (Process Stage Praxis - σκηνική
δράση βασισµένη στην εσωτερική εµπειρία). Στην PSP ενσωµατώνεται η αυτοσχεδιαστική σκηνική
αλληλεπίδραση µε τη φιλοσοφία της θεραπείας Gestalt, σε ένα ιδιότυπο αµάλγαµα (το οποίο όµως
 10

διαφοροποιείται από τη “θεραπεία µέσω τέχνης”).

Η PSP, σήµερα, λειτουργεί και σε ένα εκπαιδευτικό επίπεδο. Αυτό, γίνεται ολοένα και πιό ενεργό,
παίρνοντας τη µορφή µιας "Σχολής" (PSP-studio). Τέτοια παραδείγµατα είναι διάφορες εφαρµογές
της PSP. Ενδεικτικά: σαν ένα συµπληρωµατικό, επιπλέον εργαλείο στο πρακτικό κοµµάτι της
θεραπείας Gestalt, όπως και σαν ένα πρίσµα µέσα από το οποίο αποκτά νέες διαστάσεις η θεωρία, η
πρακτική και η εκπαίδευση στο Playback θέατρο (µια αυτοσχεδιαστική µορφή σκηνικής δράσης).

Επίσης, η βιωµατική βάση των οµάδων που συντονίζει, στηρίζεται στην PSP, και αποτελείται από
κατάλληλα σχεδιασµένες ασκήσεις που συχνά αξιοποιούν κίνηση, αυτοσχεδιασµό, και δουλειά µε το
σώµα.

Διαλέττη 17, Θεσσαλονίκη 54621 +30-2310-262872, 6977-210469

petrosthu@gmail.com http://www.petrostheodorou.gr
_______________
 11

(3) ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ - ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΟΙ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Από την καθηµερινή εµπειρία, φαίνεται να υπάρχουν πολλές αυταπάτες γύρω από το θέµα της
µοναξιάς, και άλλοι τόσοι µύθοι για τη σχέση.
Στο υλικό αυτή, η σχέση, αντιµετωπίζεται σαν µια θεµελιακή ανθρώπινη ανάγκη, που εκπηγάζει από
την ίδια τη δοµή της ανθρώπινης ψυχής και τις λειτουργίες της.
Σαν ένας ιδιαίτερος «χώρος», µα ξεχωριστή διάσταση ύπαρξης, που συνιστά κάτι περισσότερο από
το απλό άθροισµα των ατόµων που την απαρτίζουν.
Κι ακόµη, υπογραµµίζεται πως η σχέση δεν είναι για να εκπληρώνει το ιδανικό του καθένα µας για
πρίγκιπες και πριγκίπισσες.
Η σχέση έχει ανάγκες, χρειάζεται φροντίδα, εµπιστοσύνη στις αντοχές της και στη διαρκή µεταβολή
της, καθώς και πλαίσια ανάλογα µε την εκάστοτε φύση της.
Και κυρίως, η σχέση δεν είναι ταυτόσηµη µε την κοντινότητα.
Η ανάπτυξή της στηρίζεται περισσότερο στην αποδοχή της διαφοράς, και κατά µείζονα λόγο στην
ευελιξία µας να πλησιάζουµε “προς” και να αποµακρυνόµαστε “από” τον Άλλον, σε έναν αέναο χορό
εγγύτητας και απόστασης.
Έτσι, εξαρτάται αναπόφευκτα τόσο από άλλες ψυχικές ιδιότητες (όπως η υπαρξιακή µοναξιά), όσο
και από τις ευρύτερες συνθήκες µέσα στις οποίες µεγαλώνουµε και διαµορφώνουµε το ψυχικό µας τοπίο,
τον τρόπο µας να ερωτευόµαστε και να αγαπούµε, τη µατιά µας για τη φθορά και το θάνατο, την
ικανότητά µας να προσδίδουµε µε ευθύνη το νόηµα στην κάθε στιγµή της ζωής µας.
_________

Στις διαλέξεις και στις οµάδες αυτές, επιχειρούµε ένα ταξίδι στις διάφορες πτυχές της θεµελιώδους
ανθρώπινης ανάγκης:
...να ξεπεράσουµε τα όρια της µοναχικότητας που συνεπάγεται η µοναδικότητά µας,
...να βιώσουµε την ιδανική και απόλυτη ένωση µε τον «Άλλον»,
...να «νικήσουµε» αυτήν την παράδοξη, γλυκόπικρη νοσταλγία για κάτι που δεν ζήσαµε ποτέ, αυτήν την
ανοµολόγητη και συχνά βασανιστική αίσθηση µοναξιάς σε κάθε στιγµή της όποιας σχέσης µας µε τον
Άλλον.

Ή, αλλιώς, το σκεπτικό όλων των δράσεων µε αυτό το υλικό, είναι ένα ταξίδι, ένα οδοιπορικό στην
“άλλη µεριά του καθρέφτη”.
... Εκεί, όπου συναντιόµαστε µε τις διαφορές µας και µε τη µοναδικότητά µας.
 12

... Εκεί όπου πασχίζουµε να κατανοήσουµε γιατί, ακόµη και αν “µοιάζουµε” ή “συµφωνούµε” στα πάντα,
διαφέρουµε.
... Εκεί όπου επιµένουµε να νοµίζουµε πως εξαφανίζουµε τις διαφορές µας µέσα από τους έρωτές µας.
... Εκεί όπου µαθαίνουµε να αγαπούµε συναντώντας την αίσθηση θανάτου σε κάθε ένωση και χωρισµό, η
οποία αντί να µας σκοτώνει, µας δίνει ζωικότητα και δύναµη (βέβαια, µόνο αν τολµήσουµε να µην
προσεγγίζουµε αυτήν την αίσθηση µέσα από τις προκαταλήψεις των τεχνοκρατικών µας κοινωνιών).
... Εκεί όπου µαθαίνουµε να τολµούµε σαν ενήλικες να σχετιζόµαστε (να ερχόµαστε κοντά και να
αποµακρυνόµαστε).
... Εκεί όπου µεγαλώνουµε µέσα και “προς” τον κόσµο ολόκληρο, ακριβώς επειδή, σαν τα παιδιά,
ονειρευόµαστε την απόλυτη ένωση και θρηνούµε τον χωρισµό, παρότι γνωρίζουµε πλέον καλά πως
τίποτα δεν είναι αιώνιο και αµετάβλητο.
... Εκεί όπου διδασκόµαστε από την προδοσία. Πρώτα από την προδοσία του Άλλου, που επιµένει να
διαφέρει, όσο κι αν χρειαζόµαστε να τον βλέπουµε ίδιο µε εµάς, όσο και αν τον εκλιπαρούµε ή τον
τροµοκρατούµε για να ταιριάξει Προκρούστεια στις προσδοκίες µας. Και έπειτα, από την εξίσου
αναπόφευκτη δική µας προδοσία στον Άλλον, αφού και εµείς αντιστεκόµαστε το ίδιο σθεναρά στις
προσδοκίες του.
________________

Όσα λέγονται στις παρουσιάσεις και οι βιωµατικές ασκήσεις των οµάδων, αποτελούν στη βάση τους
ένα εγχείρηµα να συνδεθεί αυτή η αναπόφευκτη ιδιότητα της ανθρώπινης ψυχής, η µοναξιά που
ενυπάρχει σε κάθε έναν µας ως ύπαρξη:
... µε την προσωπική ανάπτυξη ως µια φυσική τάση του καθένα µας,
... µε την εµπειρία του έρωτα και της αγάπης, πέρα από τη µεγάλη σύγχυση γύρω από αυτές τις έννοιες
... µε τον αρχετυπικό και πανανθρώπινο φόβο του θανάτου,
... µε τον αρχαίο πόνο όταν αφήσαµε πίσω µας την ασφάλεια των πρώτων χρόνων µας στη ζωή,
... µε τη δυνατότητα ωρίµανσης,
... µε τη µοναδικότητα και την πολυτιµότητα της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
________

Αναφέρθηκε παραπάνω, ότι κεντρικός άξονας του υλικού αυτού είναι η υπαρξιακή µοναξιά.
Πράγµατι, οι καιροί µας, εκτός των πολλών άλλων αρχαίων τρόµων που επιβεβαιώνουν, µάλλον
επισφραγίζουν και ένα προαιώνιο άγχος µας: ότι σαν υπάρξεις όχι µόνο γεννιόµαστε και πεθαίνουµε
µόνοι, αλλά ζούµε και µόνοι.
Υπάρχουν σήµερα νευροφυσιολογικά δεδοµένα ότι από τη φύση µας ζούµε σε ένα προσωπικό
σύµπαν. Δεν καταδικαστήκαµε τιµωρητικά στη µοναξιά, δεν εκπέσαµε από κάποιον παράδεισο στον οποίο
“θα έπρεπε” να ήµασταν ικανοί να παραµείνουµε.
Είµαστε λοιπόν µόνοι “εκ κατασκευής”, από τις “προδιαγραφές” µας τις ίδιες. Και δεν πειράζει.
Καθόλου. Άσχετα αν ολόκληρη η καταναλωτική κουλτούρα επιµένει να στιγµατίζει και να καταριέται αυτό
 13

το γεγονός, δηµιουργώντας τρόµους και ενοχές. Και κυρίως αποµονώνοντας και στιγµατίζοντας όποιον
τολµά να το αποδεχτεί αναζητώντας τρόπους όχι για να το αλλάξει, αλλά για να ζει ευτυχισµένα στον
τεράστιο χώρο και την υγεία των σχέσεων που δηµιουργεί αυτή η αποδοχή.
Πάντως, είτε µας αρέσει είτε όχι, τελικά µάλλον ζούµε εν µέσω µιας προσωπικής κοσµικής "σιγής",
που συχνά παλεύουµε να γεµίσουµε µε κραυγές και θορύβους, ακόµα πιο "σιωπηλούς" στη µαταιότητά
τους.
Φαίνεται όµως ότι όσο κάνουµε τα πάντα για να αποφύγουµε τη µοναξιά µας και να χυµήξουµε
λαίµαργα σε αυτό που στην απελπισία µας ονοµάζουµε "σχέση", η µεν µοναξιά σφίγγει πιο πολύ τα δεσµά
της, η δε καρικατούρα της "σχέσης" µας, εκπέµπει µόνο θλίψη, απογοητεύσεις, και µάταιο θυµό που το
σύµπαν είναι τόσο άδικο και κακοφτιαγµένο για τις προσδοκίες µας.
Κάτι µάλλον συµβαίνει και νιώθουµε πιό µόνοι από ποτέ, ακριβώς όταν κάνουµε τα πάντα για να
αποφύγουµε τη µοναξιά µας.
Πώς όµως προσπαθούµε να ξεγελάσουµε εµάς τους ίδιους για τη µοναξιά µας;
Με τι µυθικών διαστάσεων προσδοκίες τσακίζουµε περίτεχνα τις σχέσεις µας;
Γιατί δεν παύει το κυνήγι των µαγισσών, όπου στο µεγάλωµά µας, µας µαθαίνουν να εξαφανίζουµε
θεµελιακές όψεις της ύπαρξης, διδασκόµενοι να τις βλέπουµε µε βδελυγµία σαν “σκοτεινές”, σαν στίγµατα
και αναπηρίες, ενώ είναι τόσο φυσιολογικά χαρακτηριστικά µας, όπως και τα πέντε δάχτυλα των χεριών
και των ποδιών µας;
Και, τελικά, υπάρχει σύνδεση µεταξύ µας;
Μπορούµε, κάπως, να είµαστε "µαζί", και τι άραγε ακριβώς να σηµαίνει αυτό το "µαζί";
Είναι οι σχέσεις µας µια πιθανή απάντηση στην εγγενή µοναξιά της ανθρώπινης φύσης µας;
Και αν ναι, µε ποιόν τρόπο και για ποιες σχέσεις µιλούµε;
Η ασφυκτική εξάρτηση, ο έρωτας, η αγάπη, η δυνατότητα συνύπαρξης, πώς διαµορφώνονται από
αυτό το χαρακτηριστικό της ύπαρξής µας;
_________