Κατερίνα Πόθου Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου

ΕΝΟΤΗΤΑ 2
Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Γ΄ κλίση ουσιαστικών
Συμφωνόληκτα ουσιαστικά γ΄ κλίσης
1. Αφωνόληκτα
Τα αφωνόληκτα τριτόκλιτα ουσιαστικά κατά το χαρακτήρα είναι :
α. ουρανικόληκτα (δηλαδή με χαρακτήρα κ, γ, χ)
β. χειλικόληκτα (δηλαδή με χαρακτήρα π, β, φ)
γ. οδοντικόληκτα (δηλαδή με χαρακτήρα τ, δ, θ)

Ουρανικόληκτα
Ενικός αριθμός
Ον. ὁ φύλαξ ἡ φλόξ
Γεν. τοῦ φύλακ-ος τῆς φλογ-ός
Δοτ. τῷ φύλακ-ι τῇ φλογ-ί
Αιτ. τὸν φύλακ-α τὴν φλόγ-α
Κλ. (ὦ) φύλαξ (ὦ) φλόξ
Πληθυντικός αριθμός
Ον. οἱ φύλακ-ες αἱ φλόγ-ες
Γεν. τῶν φυλάκ-ων τῶν φλογ-ῶν
Δοτ. τοῖς φύλαξ-ι(ν) ταῖς φλοξ-ί(ν)
Αιτ. τοὺς φύλακ-ας τὰς φλόγ-ας
Κλ. (ὦ) φύλακ-ες (ὦ) φλόγ-ες

Χειλικόληκτα
Ενικός αριθμός
Ον. ὁ γύψ ὁ χάλυψ
Γεν. τοῦ γυπ-ός τοῦ χάλυβ-ος
Δοτ. τῷ γυπ-ί τῷ χάλυβ-ι
Αιτ. τὸν γῦπ-α τὸν χάλυβ-α
Κλ. (ὦ) γύψ (ὦ) χάλυψ
Πληθυντικός αριθμός
Ον. οἱ γῦπ-ες οἱ χάλυβ-ες
Γεν. τῶν γυπ-ῶν τῶν χαλύβ-ων
Δοτ. τοῖς γυψ-ί(ν) τοῖς χάλυψ-ι(ν)
Αιτ. τοὺς γῦπ-ας τοὺς χάλυβ-ας
Κλ. (ὦ) γῦπ-ες (ὦ) χάλυβ-ες

Οδοντικόληκτα
Ενικός αριθμός
Ον. ὁ τάπης ἡ ψαλίς ἡ ἔρις
Γεν. τοῦ τάπητ-ος τῆς ψαλίδ-ος τῆς ἔριδ-ος
Δοτ. τῷ τάπητ-ι τῇ ψαλίδ-ι τῇ ἔριδ-ι
Αιτ. τὸν τάπητ-α τὴν ψαλίδ-α τὴν ἔριν1
Κλ. (ὦ) τάπης (ὦ) ψαλίς (ὦ) ἔρι1
Πληθυντικός αριθμός
Ον. οἱ τάπητ-ες αἱ ψαλίδ-ες αἱ ἔριδ-ες
Γεν. τῶν ταπήτ-ων τῶν ψαλίδ-ων τῶν ἐρίδ-ων
Δοτ. τοῖς τάπη-σι(ν) ταῖς ψαλί-σι(ν) ταῖς ἔρι-σι(ν)
Αιτ. τοὺς τάπητ-ας τὰς ψαλίδ-ας τὰς ἔριδ-ας
Κλ. (ὦ) τάπητ-ες (ὦ) ψαλίδ-ες (ὦ) ἔριδ-ες
1
Κατερίνα Πόθου Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου

Ανώμαλα Ουσιαστικά
Ενικός αριθμός
Ουρανικόληκτο Οδοντικόληκτα
Ον. ἡ γυνή ὁ, ἡ παῖς τὸ φῶς τὸ οὖς
Γεν. τῆς γυναικ-ός τοῦ, τῆς παιδ-ός τοῦ φωτ-ός τοῦ ὠτ-ός
Δοτ. τῇ γυναικ-ί τῷ, τῇ παιδ-ί τῷ φωτ-ί τῷ ὠτ-ί
Αιτ. τὴν γυναῖκ-α τὸν, τὴν παῖδ-α τὸ φῶς τὸ οὖς
Κλ. (ὦ) γύναι (ὦ) παῖ (ὦ) φῶς (ὦ) οὖς
Πληθυντικός αριθμός
Ον. αἱ γυναῖκ-ες οἱ, αἱ παῖδ-ες τὰ φῶτ-α τὰ ὦτ-α
Γεν. τῶν γυναικ-ῶν τῶν παίδ-ων τῶν φώτ-ων τῶν ὤτ-ων
Δοτ. ταῖς γυναι-ξί(ν) τοῖς, ταῖς παι-σί(ν) τοῖς φω-σί(ν) τοῖς ὠ-σί(ν)
Αιτ. τὰς γυναῖκ-ας τοὺς, τὰς παῖδ-ας τὰ φῶτ-α τὰ ὦτ-α
Κλ. (ὦ) γυναῖκ-ες (ὦ) παῖδ-ες (ὦ) φῶτ-α (ὦ) ὦτ-α

Παρατηρήσεις
1. Τα βαρύτονα οδοντικόληκτα σε -ις (γεν. -ιδος, -ιτος, -ιθος) σχηματίζουν την
αιτιατική του ενικού σε -ν και την κλητική του ενικού χωρίς κατάληξη και χωρίς
χαρακτήρα του θέματος: π.χ. τὴν ἔριν, (ὦ) ἔρι.
2. Το οξύτονο τυραννίς (γεν. -ίδος) σχηματίζει την κλητική του ενικού χωρίς
κατάληξη: ὦ τυρραννί.

2. Ημιφωνόληκτα

Τα ημιφωνόληκτα τριτόκλιτα ουσιαστικά κατά το χαρακτήρα

είναι:
α. ενρινόληκτα (δηλαδή με χαρακτήρα ν)
β. υγρόληκτα (δηλαδή με χαρακτήρα λ, ρ)
γ. σιγμόληκτα (δηλαδή με χαρακτήρα σ)

Ενρινόληκτα Μονόθεμα
Ενικός αριθμός
Ον. ἡ ἀκτίς ὁ πελεκάν ὁ Ἕλλην ὁ χειμών2
Γεν. τῆς ἀκτῖν-ος1 τοῦ πελεκᾶν-ος1 τοῦ Ἕλλην-ος τοῦ χειμῶν-ος
Δοτ. τῇ ἀκτῖν-ι τῷ πελεκᾶν-ι τῷ Ἕλλην-ι τῷ χειμῶν-ι
Αιτ. τὴν ἀκτῖν-α τὸν πελεκᾶν-α τὸν Ἕλλην-α τὸν χειμῶν-α
Κλ. (ὦ) ἀκτίς (ὦ) πελεκάν (ὦ) Ἕλλην (ὦ) χειμών
Πληθυντικός αριθμός
Ον. αἱ ἀκτῖν-ες οἱ πελεκᾶν-ες οἱ Ἕλλην-ες οἱ χειμῶν-ες
Γεν. τῶν ἀκτίν-ων τῶν πελεκάν-ων τῶν Ἑλλήν-ων τῶν χειμών-ων
Δοτ. ταῖς ἀκτῖ-σι(ν) τοῖς πελεκᾶ-σι(ν) τοῖς Ἕλλη-σι(ν) τοῖς χειμῶ-σι(ν)
Αιτ. τὰς ἀκτῖν-ας τοὺς πελεκᾶν-ας τοὺς Ἕλλην-ας τοὺς χειμῶν-ας
Κλ. (ὦ) ἀκτῖν-ες (ὦ) πελεκᾶν-ες (ὦ) Ἕλλην-ες (ὦ) χειμῶν-ες

Ενρινόληκτα Διπλόθ εμα

Ενικός αριθμός
Ον. ὁ ποιμήν ἡ εἰκών3 ὁ γείτων
Γεν. τοῦ ποιμέν-ος τῆς εἰκόν-ος τοῦ γείτον-ος
Δοτ. τῷ ποιμέν-ι τῇ εἰκόν-ι τῷ γείτον-ι
Αιτ. τὸν ποιμέν-α τὴν εἰκόν-α τὸν γείτον-α
Κλ. (ὦ) ποιμήν (ὦ) εἰκών (ὦ) γεῖτον4

2
Κατερίνα Πόθου Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου

Πληθυν τικός αριθμός

Ον. οἱ ποιμέν-ες αἱ εἰκόν-ες οἱ γείτον-ες
Γεν. τῶν ποιμέν-ων τῶν εἰκόν-ων τῶν γειτόν-ων
Δοτ. τοῖς ποιμέ-σι(ν) ταῖς εἰκό-σι(ν) τοῖς γείτο-σι(ν)
Αιτ. τοὺς ποιμέν-ας τὰς εἰκόν-ας τοὺς γείτον-ας
Κλ. (ὦ) ποιμέν-ες (ὦ) εἰκόν-ες (ὦ) γείτον-ες

Παρατηρήσεις
1. Τα φωνήεντα ι και α εμπρός από το χαρακτήρα ν των ονομάτων σε -ις (γεν. -
ινος) και -αν (γεν. -ανος) είναι μακρόχρονα, π.χ. τῆς ἀκτῖν-ος, τοῦ πελεκᾶν-ος.
2. Από τα λήγοντα σε -ων μονόθεμα είναι:
α. τα αρσενικά οξύτονα, π.χ. ὁ ἀγών, ὁ αἰών.
β. τα περιεκτικά, π.χ. ὁ ἐλαιών, ὁ δαφνών.
γ. τα μεγεθυντικά, π.χ. ὁ χείλων.
δ. τα κύρια ονόματα, π.χ. ὁ Ἀπόλλων, ὁ Σόλων.
ε. τα ονόματα τόπων και πόλεων, π.χ. ὁ Κιθαιρών, ὁ Μαραθών.
στ. τα λήγοντα στη δημοτική σε -ούνι, π.χ. ὁ κώδων, ὁ σάπων.
3. Από τα λήγοντα σε -ων διπλόθεμα είναι:
α. τα θηλυκά οξύτονα, π.χ. ἡ ἀηδών, ἡ χελιδών.
β. τα αρσενικά οξύτονα: ὁ ἡγεμών, ὁ κανών, ὁ κηδεμών, ὁ Μακεδών, ὁ
(συν)δαιτυμών.
4. Τα βαρύτονα σε -ων (γεν. -ονος) σχηματίζουν την κλητική με ο.