Professional Documents
Culture Documents
Հուսիկ Արա - բանաստեղծություններ
Հուսիկ Արա - բանաստեղծություններ
բանաստեղծություններ
Եվ սերը ասաց
Ճշմարիտ եմ ասում,
հոգնած ու բեռնավորված եկա քեզ մոտ,
կույր էի ու տեսնում եմ.
խուլ էի ու լսում եմ.
համր էի ու խոսում եմ:
Բախիր՝ կբացվեմ
Սերը չի տեսնում,
աչքեր չուներ հենց սկզբից,
պատկերացնում է միայն,
բայց միտք չունեմ հորինել կամ հավելել ինչ-որ բան.
Կարոտ
Վերջակետ
Քո գնալուց
կյանքը կանգ առավ ու մեռավ ամեն բան․
ես ինչպե՞ս ապրեմ, երբ երկիրն է ամայի։
Քո սկիզբն էի ես,
իմ վերջը եղար դու․
մենք միասին կարող էինք Աստված լինել՝
հաստատելով խոսքը նախախնամ․
թե՝ ես եմ սկիզբը և վերջը։
Ուշ աղջիկ
Փափուկ,
լուսավոր
հանգստի գոտի են
մարմնիդ բաց տեղերը,
իսկ ամբողջ մերկությունդ օազիս է
անապատում հոգնածիս համար:
Դու իմ…
Արժեր ծնվել
քեզ գտնելու համար,
իսկ հիմա մեռնում եմ անափսոս
քեզ կորցնելու դիմաց:
Ես չեղա քո Ռոմեոն,
բայց իմ Ջուլիետը դու ես:
Ես մի խաբված լովելաս,
որ իմ բաժինն առա սիրուց
ու մսխեցի օրերիս պարապ կանոնի մեջ,
նորից դարձել եմ տունը իմ լքած,
ուր ինձ գտար ավերակ
սիրո փակ դռան առաջ: