Κορόνα ή γράμματα;

Η ιστορία χρονολογείται περίπου 100 χρόνια πριν. Ο χειρουργός Frederick Banting

ζήτησε τον καθηγητή βιοχημείας του Πανεπιστημίου του Τορόντο J.J.R. Macleod να
χρησιμοποιήσει το εργαστήριό του, επειδή είχε ζώα για πειράματα. Ο Banting είχε τη
δυνατότητα να επιλέξει έναν από τους δύο πιθανούς βοηθούς φοιτητές: τον Charles
Best ή τον Clark Noble. Ο Best, 21 ετών τότε, κέρδισε με το τίναγμα ενός κέρματος.

Ο Banting δεν είχε καμία επίσημη εκπαίδευση στη φυσιολογία. Συνέλαβε όμως μια
σπουδαία ιδέα: να απολινώσει, ή να δέσει, τον παγκρεατικό πόρο προκειμένου να
απομονώσει και να συλλέξει το «εσωτερικό έκκριμα» του αδένα. Τι ήταν αυτή η
βιολογική ουσία που δεν είχε αναγνωριστεί ακόμη και ήταν τόσο απαραίτητη για τον
μεταβολισμό του οργανισμού;

Όλο το καυτό, κολλώδες καλοκαίρι του 1921, ο Banting και ο Best μόχθησαν
συλλέγοντας τα δεδομένα τους. Δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι σε αυτό το
μικροσκοπικό και δύσοσμο εργαστήριο θα άλλαζαν για πάντα την ιστορία της ιατρικής.

Οι δυο τους βρήκαν πως να αφαιρούν το υγρό από το πάγκρεας ενός σκύλου. Οι
σκεπτικιστές συνάδελφοί τους το περιέγραφαν ως «παχύρρευστη καφέ λάσπη». Δεν ήξεραν
ότι αυτό θα έδινε ελπίδα για εκατομμύρια ανθρώπους με διαβήτη. Με αυτό το θολό
παρασκεύασμα, κράτησαν έναν άλλο σκύλο με σοβαρό διαβήτη στη ζωή για 70 ημέρες – ο
σκύλος πέθανε μόνο όταν τελείωσε το απόθεμα.

Μέχρι το φθινόπωρο, το «αχτύπητο» δίδυμο ακόμη αγωνιζόταν να καθαρίσει την ορμόνη

που εκκρίνεται από τα κύτταρα του παγκρέατος. Όταν ο Macleod επέστρεψε στο Τορόντο
από τις διακοπές του, αμέσως αναγνώρισε την αξία της έρευνας. Τότε ανέθεσε το έργο
στον βιοχημικό James Collip. Ο πρώτος άνθρωπος που υποβλήθηκε σε θεραπεία ήταν ο
Λέοναρντ Τόμσον. Στις αρχές του 1922, οι ενέσεις έσωσαν το 14χρονο αγόρι, με
διαβήτη τύπου Ι ή νεανικό διαβήτη τελικού σταδίου, από βέβαιο θάνατο.

Η σωτήρια ανακάλυψη μέσα από εγωισμούς και τοξικές αντιπαλότητες

Τον Οκτώβριο του 1923, ένα πρωί χτύπησε το τηλέφωνο του Banting. Ήταν το τηλεφώνημα
που κάθε επιστήμονας ονειρεύεται να λάβει. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένας
ενθουσιασμένος φίλος ρώτησε τον Banting αν είχε δει τις πρωινές εφημερίδες. Όταν
εκείνος απάντησε όχι, ο φίλος του ανακοίνωσε τα νέα: κέρδισε το βραβείο Νόμπελ για
την ανακάλυψη της ινσουλίνης. Ο Banting έκλεισε το ακουστικό και έσπευσε να
αγοράσει την πρωινή εφημερίδα. Εκεί στο πρωτοσέλιδο είδε σε ασπρόμαυρο ότι οι
χειρότεροι φόβοι του είχαν γίνει πραγματικότητα. Είχε πράγματι βραβευτεί με το
Νόμπελ, αλλά το ίδιο και το αφεντικό του, ο John Macleod.

Αλλά γιατί ο Banting ήταν τόσο έξαλλος; Για εκείνον, το να μοιράζεται το βραβείο με
τον Macleod ήταν μια προσβολή. Πίστευε ότι ο Macleod δεν είχε κανένα απολύτως
δικαίωμα να διεκδικήσει την ανακάλυψη της ινσουλίνης. Και όμως, αν δεν ήταν ο
Macleod, ο Banting ίσως να μην είχε λάβει ποτέ το βραβείο και πιθανότατα θα
παρέμενε ένας αγωνιζόμενος γιατρός στην επαρχία του Οντάριο. Τόσο ο Best όσο και ο
Collip, παρά τη συμβολή τους, αποκλείστηκαν από τους ενόρκους της Στοκχόλμης. Για
τον Banting ο Collip, δεν αποτελούσαν αιτία για πανηγυρισμούς αλλά μια νέα απειλή.
Όσον αφορά τον Best, ο Banting μοιράστηκε τα χρήματα του βραβείου μαζί του.

Η ινσουλίνη διατίθεται σήμερα σε πολλές μορφές. Χάρη στην πρόοδο της έρευνας, τα
άτομα με διαβήτη μπορούν να επιλέξουν από μια ποικιλία τύπων και τρόπων λήψης της
ινσουλίνης, με βάση τις προσωπικές ανάγκες και τον τρόπο ζωής τους. Ποιο είναι
λοιπόν το επόμενο βήμα για την ινσουλίνη; Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι , αλλά
ένα πράγμα είναι βέβαιο: η ινσουλίνη είναι ένα ιατρικό θαύμα στον κόσμο του
διαβήτη.

Δείτε επίσης: Πώς επηρεάζει η πολιτική το well being;

Ακολουθήστε τοστο
Google News
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Από τη Βασιλίνα ΡιστάνηΑφιέρωμα Διαβήτης 2022ΔΙΑΒΗΤΗΣΙΝΣΟΥΛΙΝΗ
header Diavitis
ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Πώς θα βοηθήσετε το παιδί να ξεπεράσει το τέλος μιας φιλίας

Όσα δεν γνωρίζατε για την δυσκοιλιότητα στην εγκυμοσύνη