Intro

   เสียงฝนตกดังราวกับฟ้ าถล่มกลบเสียงทุกอย่างรอบตัวเหลือเพียงเสียงน้ำกระทบพืน้ ในห ้องชัน้ บนสุดของคอนโดขนาด

้ ปิ ดเงียบซุกซ่อนอยูใ่ นความมืด ชายหนุ่มสองคนนั่งขดกอดกันอยูบ
แปดชัน ่ นโซฟาเนือ
้ ตัวเปี ยกปอน ร่างในอ ้อมแขนกว ้างสะอืน
้
ฮักเหมือนจะขาดใจ

   “ไม่เป็ นไรอิน ไม่เป็ นไร” คนพูดปลอบเองก็เสียงเครือปล่อยให ้น้ำตาไหลออกมาเป็ นสาย

   “อย่าทิง้ อินไปนะ..ฮึก เราต ้องอยูด่ ้วยกันนะพีก่ รณ์” สองแขนของกอดรัดคนรักเอาไว ้แน่น

   รักต ้องห ้ามทีผ่ ู ้ใหญ่รับไม่ได..

้ พวกเขาทะเลาะกับทีบ
่ ้านอย่างรุนแรงหลังจากฝ่ าฝื นหนีออกมาเจอกัน กรณ์ลบ
ู แก ้มบวมช้ำ

ของอีกฝ่ าย สงสารจนเจ็บไปทัง้ หัวใจ เด็กน ้อยทีเ่ คยมีความสุขกับครอบครัวกลับต ้องทะเลาะกันจนต ้องลงไม ้ลงมือ

   “พีข่ อโทษ” เขากระซิบกับขมับเปี ยกชืน้ กดจูบหนักด ้วยความรักทีม่ ากล ้น “พีร่ กั อิน จำไว ้นะพีร่ ักอินมาก”

   อินเงยหน ้าควับ น้ำตาไหลทะลักทะลาย “พีอ่ ย่าพูดแบบนี้ อย่าพูดเหมือนจะทิง้ อินไป” สองมือทีข่ ยำเสือ้ อีกฝ่ ายไว ้สัน่ ระริก
“อินจะอยูก
่ บ
ั พี่ เราจะอยูด
่ ้วยกันตลอดไป”

   เสียงฟ้ าผ่าดังก ้องแต่ไม่สามารถดึงความสนใจของทัง้ สองคนได ้ กรณ์กดจูบหนักๆบนริมฝี ปากทีซ่ ดี จากความหนาว 

   โครม!! เสียงประตูโดนกระแทกดังลั่น พร ้อมเสียงตะคอกโกรธจัด

   “มึงปล่อยลูกกู!! เหีย
้ เอ ้ย เสียแรงทีไ่ ว ้ใจให ้ดูแล อินมาหาพ่อ !!” ชายวัยกลางคนปรีเ่ ข ้ามากระชากแขนของลูกชาย แต่

กลับโดนสะบัดออกอย่างไม่ยอมแพ ้

   “พ่อ ผมรักพีก่ รณ์ ผมขอร ้องให ้เรารักกันนะพ่อ” เด็กหนุ่มกอดคนรักแน่นสะอึกสะอืน้  

   “แกเห็นมันดีกว่าพ่องัน้ เหรอ ไอ ้ลูกไม่รักดี!?” คนเป็ นพ่อโกรธจัด เขาพยายามฟาดมือลงบนร่างลูกแต่ก็โดนคนทีเ่ กลียด

แสนเกลียดบังเอาไว ้

   “อย่าตีน ้อง น ้องไม่ผดิ มันผิดทีผ่ ม ผมขอโทษ” ชายหนุ่มกอดคนรักไว ้ในอ ้อมแขน เขาพยายามยกมือไหว ้ด ้วยน้ำตา “ผม
รักน ้อง เรารักกัน”

   “ไอ ้เหีย้ มึงไม่ต ้องมาไหว ้กู” คนโมโหคว ้าเอาของแถวนัน้ ฟาดใส่อย่างรุนแรง

   “พ่ออย่า!!” อินกรีดร ้อง และยิง่ เห็นเลือดสีแดงไหลจากหน ้าผากคนรักเขาก็เหมือนจะขาดใจตาย “พ่อ !! อย่าทำพีก

่ รณ์
พีเ่ จ็บ!!”  

   ร่างของผู ้เป็ นมารดาได ้แต่ยนื ละล ้าละลัง ก่อนทีเ่ สียงโวยวายจากคนอีกกลุม่ ดังขึน้ มาอีกละลอก

   “สัส ไอ ้กรณ์พอ่ บอกว่าอย่าไปยุง่ กับมันไง” คราวนีพ้ อ่ ของอีกคนก็ปราดเข ้ามากระชากลูกชายออกบ ้าง “มึง! ทำร ้ายลูกกู

เดีย
๋ วแม่งยิงทิง้ ” 

   “เอาสิวะไอ ้พวกนักเลง เหีย้ แบบนีไ้ งถึงไม่อยากให ้ยุง่ ด ้วย ไอ ้อินมานี่!” เขากระชากลูกชายบ ้าง

   เมือ่ เจอแรงดึงทัง้ สองฝ่ ายเรีย่ วแรงทีแ่ ทบไม่เหลือของทัง้ คูท่ ำให ้หลุดออกจากกัน เด็กหนุ่มกรีดร ้องลั่นสะอืน้ ปานขาดใจ ฝน
นอกหน ้าต่างยังคงตกรุนแรง ดวงตาคมคายทีม
่ ักจะแพรวพราวสดใสตอนนีห
้ ม่นหมอง หากความรักในแววตานั น
้ ไม่เคยลดลง
กรณ์มองสบตาคนรักเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง เขาหันไปมองพ่อตัวเองแล ้วก ้มลงกราบ

   “พ่อ..กรณ์ขอโทษ” พลันร่างสูงก็กระโจนใส่บดิ าคว ้าเอาปื นทีเ่ หน็บเอวเอาไว ้จรดทีข่ มับ เสียงปลดล็อคดังกริก้ เขายิม้ ให ้
คนรักพร ้อมเอ่ยปากช ้าๆ
   พี.่ ..รัก..อิน

   ปั ง!!!

   “พีก่ รณ์!!!!” “กรณ์!!”

   เสียงกรีดร ้องจากมารดาชายหนุ่มดังลั่น บรรดาคนทีก่ ำลังกระชากรัง้ ตกใจกับภาพทีเ่ ห็นจนมือไม ้อ่อน อินดึงตัวเองจากการ

จับกุมเข ้าไปเขย่าร่างของคนรักอย่างบ ้าคลั่ง กรีดร ้องโหยไห ้ เขาประคองใบหน ้าคนรักทีต
่ อนนีอ
้ าบเลือดขึน
้ มาจูบซ้ำๆ

   “ผมรักพี่ อึก รักพีก่ รณ์ เราสัญญากันแล ้วนะ ฮึก..ว่าจะอยูด่ ้วยกันตลอดไป” มือเล็กสัน่ เทาคว ้าเอาปื นทีต่ กข ้างกายคนรัก
ขึน
้ มาจอขมับ ดวงตาบวมช้ำมองใบหน ้าคนรักเหมือนจะสลักเอาไว ้ในความทรงจำ 

   “อิน อย่าลูก!!!” คนเป็ นพ่อผวาเข ้ามาจะกระชากปื นออก แต่ทว่า ..

   เสียงปื นอีกนัดดังขึน้ ฝ่ าเสียงฟ้ าร ้องดังครืน อีกหนึง่ ชีวติ หลุดลอยหายพร ้อมร่างไร ้วิญญานทีล่ ้มลงนอนในอ ้อมกอดของคน
รัก เหลือเพียงเสียงกรีดร ้องของมารดาทีท
่ ำใจไม่ได ้จนล ้มพับและเสียงโวยวายจากบิดา

   ..
   เราจะอยูด่ ้วยกันตลอดไป
------------------------------------------------

CH1 เมือ
่ เข็มเวลาขยับ
   

        ปั ง!

   เฮือก!! โครม !!

   “โอ ้ย ไอ ้เชีย่ ” เด็กหนุ่มม ้วนตัวอยูใ่ นผ ้าห่มข ้างเตียง เขาหน ้ายุง่ ลุกขึน้ นั่งลูบก ้นสบถอุบอิบ “ตกเตียงเพราะไอ ้เสียงเวรนี่
แหละ แม่ง” ข ้างห ้องเขาคงปิ ดประตูดังตามเคย เล่นเอาสะดุ ้งโหยง

   ภาม นักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ปี1 วัย 18 ปี บิดขีเ้ กียจก่อนจะนอนแผ่ลงบนพืน้ เขายกมือขึน้ แตะทีห่ น ้าอกสัมผัสถึง

หัวใจทีเ่ ต ้นระรัว ตัง้ แต่เด็กแล ้วทีเ่ ขากลัวเสียงดัง ไม่วา่ จะเสียงฟ้ าผ่าฟ้ าร ้อง เสียงประทัดยันเสียงประตูปิดรุนแรง ไม่เข ้าใจ
เหมือนกันว่าทำไม เขาอายมากเพราะอาการโคตรป๊ อด แรกๆเพือ ่ มือไม ้อ่อน
่ นก็ขำกันหรอกแต่หลังๆพอเห็นเขากลัวจนตัวสัน
หน ้าซีดจะเป็ นลม ทุกคนเลยพลอยเป็ นห่วงช่วยกันระวังช่วยกันปลอบแทน

   พอสงบใจได ้เขาก็เหลือบมองนาฬกาที ิ เ่ พิง่ จะหกโมงเช ้า ก่อนจะผุดลุกขึน ่ รัวเปิ ดตู ้เย็นกระดกน้ำรัวๆ ภามเพิง่ จะได ้ใช ้
้ ไปทีค
ชีวต
ิ อยูค ิ พ่อเสียไปตอนเขาอายุ10 ขวบเหลือเพียงแม่และน ้องชายทีต
่ นเดียวเป็ นครัง้ แรกในชีวต ่ อนนีย
้ ้ายไปอยูอ
่ เมริกา ส่วน

เขาดือ
้ สอบเข ้ามหาวิทยาลัยทีป
่ ระเทศไทย งอแงจนแม่ยอมให ้มาอยูค
่ อนโดขนาดสตูดโิ อเล็กๆของญาติคนเดียว

   เมือ่ เข็มนาฬกาชี
ิ บ้ อกเลขเจ็ด คนเหม่อก็สะดุ ้งโหยงรีบวิง่ เข ้าห ้องน้ำเปลีย
่ นเป็ นชุดนักศึกษาใหม่เอีย
่ ม วันนีเ้ ป็ นวันปฐมนิเทศ
นักศึกษาเข ้าใหม่นัดรวมตอน 8 โมงเช ้า ถ ้าสายละซวยแน่

   ...
   ...

   “แฮ่ก” ภามหอบหงิงเมือ่ มาถึงโรงยิมขนาดใหญ่ตามเอกสาร อีก 10 นาทีงานกำลังจะเริม่ เขาต ้องหาทีน่ ั่งของคณะตัวเอง

ให ้ได ้ก่อน

   เด็กหนุ่มเดินเข ้าไปลงชือ่ ทีโ๋ ต๊ะลงทะเบียน รับเอกสารแล ้วเดินไปตามตำแหน่งทีร่ นุ่ พีช่ บี้ อก พอเห็นป้ ายคณะแปะเอาไว ้เจ ้า
ตัวก็รบ
ี งุดๆไปนั่งตรงจุดทีว่ า่ งอยู่
   “ไง หวัดดี” คนทีน่ ั่งอยูก่ อ่ นหน ้าเอ่ยทักขึน้ ทำให ้เขารีบเงยหน ้าแล ้วฉีกยิม้ ให ้

   “หวัดดี เราภาม”

   “เราทีม”

   “ส่วนเรามะนาวจ ้ะ” หญิงสาวทีน่ ั่งถัดจากทีมชะโงกหน ้ายิม้ หวานให ้ 

   ทีมเป็ นผู ้ชายตัวสูงไม่อ ้วนไม่ผอม แต่ผวิ เข ้มดูเหมือนคนชอบออกกำลังกลางแจ ้ง ส่วนมะนาวเป็ นสาวน ้อยตัวเล็กๆผมยาว

ประบ่าดัดลอนปลายเหมือนตุก
๊ ตา ภามอมยิม
้ มาวันแรกดูทา่ เขาจะได ้เพือ
่ นแล ้ว พวกเขาพูดคุยกันสักพักจนพิธป
ี ฐมนิเทศเริม
่ ขึน
้
ผู ้อำนวยการมาให ้โอวาทนักศึกษาใหม่จนเกือบหลับแล ้วเปลีย
่ นเป็ นประธานนักศึกษาทีม
่ าพูดให ้กำลังใจ

   “ต่อไปขอให ้ตัวแทนชมรมขึน้ มาพูดชักชวนน ้องๆ หลังจากปฐมนิเทศใครสนใจชมรมไหนก็สมัครได ้ทีล่ านกิจกรรมนะครับ

พีๆ่ จะตัง้ บูท
๊ รออยู”่  

   จากนัน้ แต่ละตัวแทนก็ทยอยขึน้ มาเรียกเสียงเฮฮา ชมรมดนตรีขนวงมาร ้องเพลงร็อคพร ้อมหางเครือ่ ง ชมรมบาสเอานักกีฬา

ทีมชาติมาเรียกคะแนนนิยม หรือชมรมการแสดงทีเ่ อานักศึกษาดาราหน ้าใสมาหลอกล่อ ภามกวาดตามองไปรอบๆ โรงยิมตาม
ั ทีช
นิสย ่ อบทำ ตัง้ แต่เด็กเวลาอยูใ่ นกลุม
่ คนหมูม
่ ากหรือสถานทีใ่ หม่ๆ เขาชอบมองหาใครสักคนแต่จวบจนอายุ 18 ปี ก็ยังไม่เคย
หาเจอสักที

   “ทีมกับภามสนใจชมรมอะไรไหม” มะนาวชะโงกหน ้าถาม

   “เราว่าจะเข ้าชมรมว่ายน้ำ” ทีมตอบทันทีเหมือนตัดสินใจไว ้อยูแ่ ล ้ว

   “เรา..........ยังไม่แน่ใจแฮะ” ภามลังเล จริงๆเขามีชมรมทีส่ นใจแต่ก็เขินไม่กล ้าบอกเพือ่ นใหม่

   “ต่อไปขอเชิญชมรมว่ายน้ำครับ” เสียงของพิธกี รแทรกขึน้ ตามด ้วยเสียงเฮฮาของสาวๆเรียกความสนใจของทัง้ สามคน 

   ชายหนุ่มผิวแทนย ้อมผมทองเดินนำหน ้าพร ้อมหนุ่มกล ้ามบึกอีกสองคนในชุดคลุมอาบน้ำ พอยืนกลางเวทีพวกเขาก็เปลือย

ท่อนบนอวดแผ่นอกแน่นให ้สาวๆกรี๊ ดลั่น

   “สวัสดีครับ ผมวินจากชมรมว่ายน้ำ น ้องๆคนไหนสนใจอยากจะ..” เขาผายมือไปยังสองหนุ่มกล ้ามทีท

่ ำท่าอวดหุน
่ ยึกยัก

ุ่ เซ็กซี่ หน ้าท ้องแน่นๆ ขอเชิญชมรมว่ายน้ำนะครับ สาวๆทีอ

“มีหน ่ ยากเห็นภาพแบบนีท
้ ก
ุ วันเราก็ต ้อนรับตลอดเวลา” คนพูดยัก
คิว้ ยั่วเย ้า
   ภามกับมะนาวมองหน ้าทีมทีต่ อนนีเ้ บะปาก พอเห็นเพือ่ นมองมาเขาก็รบี ส่ายหัว “ไม่เอาแบบนัน้ นะ ฉันแค่ชอบว่ายน้ำ” 

   “ถ ้ายังไม่พอใจ นีค่ รับกัปตันชมรมว่ายน้ำของเรา พีด่ นี รัฐนนท์ คณะบริหารปี 3 ครับผม”    

   เสียงเฮดังก ้องโรงยิม บ่งบอกว่าคนโดนเรียกน่าจะดังไม่เบา สาวๆรอบตัวซุบซิบกันยกใหญ่ สักพักร่างสูงของใครบางคนก็

โดนดันออกมาหน ้าเวที

   “ผม รัฐนนท์ วงศ์เนตร กัปตันชมรมว่ายน้ำ”

   มะนาวรีบกระตุกแขนเสือ้ เพือ่ น “อุ ้ย พีด่ นี คนนีห้ ล่อมากกกก สาวๆกรี๊ ดเยอะมากอ่ะ”

   “เคยเห็นเหมือนพีเ่ ขาเป็ นตัวแทนแข่งว่ายน้ำหลายรายการอยูน่ ะ”ทีมทำท่าครุน่ คิด

         ตึกตัก

         ภามมองร่างสูงผิวแทนบนเวทีตาไม่กระพริบ ใบหน ้าคมสัน คิว้ เข ้มทีร่ ับกับจมูกโด่งสวย คล ้ายๆ คนมีเลือดผสมต่าง

ขาติ แต่ทัง้ นีท
้ ัง้ นัน
้ มันไม่ใช่ความหล่อเหลาทีด
่ งึ ดูดเขาไว ้หากเป็ นอะไรสักอย่างชวนให ้อาวรณ์จนขอบตาร ้อนผ่าว

         เด็กหนุ่มรีบเช็ดน้ำตาทีเ่ อ่อคลอขึน้ มา พลางขมวดคิว้ งุนงงไม่เข ้าใจตัวเอง หัวใจยังเต ้นระทึกเหมือนตืน่ เต ้นอะไรสัก

อย่าง คล ้ายๆเจอของทีต
่ ามหามานาน

         พีด่ นี งัน้ เหรอ..

         “ภาม เฮ ้ย เอาไง” ทีมตบหลังเขาเบาๆ ปลุกให ้ตืน่ จากภวังค์

          “อ ้าว จบงานแล ้วเหรอ” หันรีหันขวางมองไปรอบๆ ตอนนีค้ นเริม่ ทยอยออกจากโรงยิมแล ้ว

          “เหม่ออะไรขนาดนัน้ เดีย๋ วทีมจะไปสมัครเข ้าชมรมว่ายน้ำ ส่วนเราจะไปชมรมการแสดง ภามล่ะ” มะนาวลุกขึน้

สะพายกระเป๋ าทีไ่ หล่

           ภามเกาแก ้มเขินๆ เขาตัดสินใจไว ้แล ้วแหละตัง้ แต่เห็นชมรมนีข้ นึ้ แนะนำตัว

           “เรา..จะเข ้าชมรมขนมไทย”
           “ห๊ะ!!” คำตอบเกินคาดทำเอาสองเพือ
่ นร ้องเสียงหลง

           “นายทำอาหารเป็ นด ้วยเหรอ” ทีมทำตาโต

       เด็กหนุ่มพยักหน ้าหงึก “อือ ทีบ

่ ้านเปิ ดร ้านอาหารไทยน่ะ ตอนเด็กๆเลยโดนจับไปช่วยในครัวแต่เราถนัดขนมกับ

พวกแกะสลักมากกว่า” ภามหมายถึงร ้านทีแ

่ ม่เปิ ดตัง้ แต่เขาจำความได ้แต่ตอนนีย
้ ้ายไปเปิ ดทีอ
่ เมริกาแทนแล ้ว “ตอนแรกกะเข ้า
ชมรมทำอาหารแต่เห็นว่ามีชมรมขนมไทยแยกออกมาเลยสนใจ”

            “อุ ้ย แบบนีไ้ ว ้ทำมาให ้เราชิมบ ้างสิ เราชอบขนมชัน้ กับลูกชุบล่ะ” มะนาวดูตนื่ เต ้นออกหน ้า สมเป็ นเด็กผู ้หญิงที่
ชอบของหวาน

            “เฮ ้ย เราก็ชอบ พวกสังขยาฟั กทองไรเงีย้ ะ” ทีมเริม่ ลิสต์รายการของกินขึน้ มาบ ้าง

            “ฮ่าๆ บางอย่างอุปกรณ์เราก็ไม่พร ้อมนะ แต่ทชี่ มรมน่าจะมีไว ้ทำมาให ้ลอง” 

            “พูดแล ้วหิวเลย เดีย๋ วสมัครชมรมเสร็จแล ้วมาเจอกันทีห่ น ้าโรงยิม ไปกินข ้าวกัน” ทีมโบกมือแล ้วปลีกตัวไป พอ
เห็นแบบนั น
้ มะนาวก็ขอแยกไปทีช
่ มรมการแสดงทีท
่ า่ ทางคนสมัครจะล ้นเพราะดาราหน ้าใส

        ภามอมยิม
้ เขาเดินลัดเลาะชมรมต่างๆ หลบเลีย
่ งการถูกดึงทึง้ เข ้าชมรมอืน
่ ทีโ่ ฆษณาฮาร์ดเซลล์สด
ุ ๆ หลังจาก

เขาเดินวนงงไปงงมาก็พบเต ้นท์ทวี่ างผลไม ้แกะสลักสวยควบคูก

่ บ
ั ขนมไทยหลายอย่างไว ้ด ้านหน ้า 

              “ขอโทษครับ”

               หญิงสาวผมซอยสัน้ ทีก่ ำลังแกะแตงกวาเงยหน ้าขึน้ งุนงง

               “ชมรมขนมไทยใช่ไหมครับ ผมมาสมัครเข ้าชมรม” ภามส่งยิม้ ให ้ก่อน

         มีดแกะสลักหล่นตุบ สาวน ้อยตรงหน ้าเบิกตากว ้าง พอตัง้ สติได ้เจ ้าหล่อนก็รบ
ี ยืน
่ ใบสมัครให ้กรอกแล ้วเก็บ

ใบสมัครไว ้ราวของล้ำค่า

                “โอ ้ยยย เพิง่ เคยเจอผู ้ชายมาสมัครพีช่ อื่ กุ ้งอยูป่ ี สองจ ้า กิ๊ ฟฟี่ !! พีอ
่ ุ ้มมมม !! เรามีสมาชิกใหม่แล ้ว” 

                 พอสิน้ เสียงตะโกน อีกสองสาวก็โผล่มาจากด ้านหลัง นั่นทำให ้เขาเห็นว่าชมรมขนมไทยและชมรมอาหาร

ไทยอยูข
่ ้างกัน
                  “ตายแล ้ว ยินดีต ้อนรับพีช่ อื่ กิ๊ ฟฟี่ อยูป่ ี สองจ ้ะ” พีส่ าวผมมวยยิม้ หวาน ดวงหน ้าแต่งแต ้มด ้วยเครือ่ ง
สำอางค่อนข ้างจัด แต่เมือ
่ เหลือบตามองทีม
่ อ
ื ภามก็ได ้เห็นว่ามือของพีเ่ ขาตัดเล็บกุดแถมสะอาดสมกับเป็ นคนทำอาหาร 

                  “พีอ่ ุ ้มจ ้ะอยูป่ ี สาม” พีอ่ ุ ้มเป็ นสาวแว่นผมดัดประบ่า ท่าทางใจดี “ชมรมเรามีสมาชิก 9 คน  เป็ นชมรมลูก

ของชมรมอาหารไทย ปกติจะทำกิจกรรมร่วมกันจ ้ะ ดีใจจังทีม

่ น
ี ้องผู ้ชายมาสมัคร” พีอ
่ ุ ้มทำตาวาววับตะครุบมือเด็กหนุ่มหมับ“ให ้
สาวๆยกถุงแป้ งแบกอุปกรณ์กน
ั เองนีไ
่ ม่ไหวจริงๆ”

                   ภามหัวเราะเบาๆ “มีอะไรให ้ช่วยก็บอกนะครับ ผมชอบทำพวกขนมไทยแกะสลักก็ได ้อยู”่

                   “เลิศ!” พีก
่ ฟ ่ เขาจะมาขอความช่วยเหลือพวกเราบ่อยๆ ให ้ไปจัดซุ ้ม
ิ๊ ฟี่ ทำท่าเหมือนผู ้ชนะ “ชมรมอืน

อาหาร บางทีทางมหาลัยก็ตด
ิ ต่อมา มีคนทำเป็ นมาช่วยยิง่ ดีใหญ่เลย”

                   สาวๆเริม่ เจีย้ วจ ้าวพาลลากพีส่ าวจากเต ้นท์ข ้างๆ มาแนะนำตัว ชมรมอาหารไทยมีสมาชิกผู ้ชายอีกสอง

ให ้เขาพอโล่งใจจากนั น
้ ก็แลกไลน์แลกเบอร์เพือ
่ นัดกันมาเจอต่อไป

          ในรัว้ มหาวิทยาลัยมีทัง้ โรงอาหาร ร ้านอาหารไปจนถึงร ้านคาเฟ่ น่ารักน่านั่ง บางร ้านเปิ ด 24 ชัว่ โมงใน
ช่วงสอบโดยเฉพาะร ้านกาแฟแถวๆสถาปั ตย์จะเปิ ดจนดึกช่วงมีโปรเจค

                  “ชมรมเรานะสาวๆเต็มไปหมดเลยล่ะ” มะนาวบ่นอุบ มือก็จมิ้ หมูผัดกระเทียมเข ้าปาก ตอนนีพ้ วกเขากิน

ข ้าวในร ้านอาหารเพือ
่ หนีอาการร ้อนและจราจลย่อยๆในโรงอาหาร

                  “เอ ้า ก็ชมรมการแสดงนีม่ ดี าราอีกต่างหากไม่แปลกหรอก ถ ้าอยากเจอผู ้ชายเยอะๆมาชมรมเราดิกล ้าม

ทัง้ นัน
้ ” ทีมหัวเราะชอบใจเมือ
่ โดนมะนาวร ้องอีใ๋ ส่ “แต่สาวๆก็มาเยอะอยูเ่ นอะ มาส่องพีด
่ น
ี คนหล่อก็งน
ี้ ่าอิจฉาชะมัด”

                   ภามใจกระตุกจนส ้อมหลุดมือตกพืน้ เขายิม้ แหยแล ้วขอส ้อมใหม่จากพนักงาน หัวใจทีส่ งบไปแล ้วเริม่

่ ไหวขึน
สัน ้ มาอีกครัง้  

                   “ทำไมภามกินน ้อยจัง” มะนาวเอ่ยทักเพราะจานของเพือ่ นนักทำอาหารของเธอพร่องไปนิดเดียว 

                   “ปวดท ้องอ่ะ” ภามลูบท ้องป้ อยๆ “เราเป็ นพวกกินผิดเวลาไม่ได ้ โรคกระเพาะจะมาทันที”

                   “เอ ้า แล ้วไม่บอก” ทีมขมวดคิว้ “จะได ้กินข ้าวกันก่อนไปสมัครชมรม นายเองก็ผอมๆซีดๆ นีน่ อกจาก

โรคกระเพาะมีอะไรอีกไหม”
                   “อืม ก็มเี รือ่ งเสียงดัง”

                   “กลัวเสียงดัง?” มะนาววางช ้อนแล ้วกลับมาให ้ความสนใจเพือ

่ นอย่างเต็มตัว

                   “ประมาณนัน้ เสียงฟ้ าผ่ารุนแรง เสียงประทัด ลูกโป่ ง เสียงปิ ดประตูแรงๆ แบบ..เสียงทีด่ ังปั งน่ะ” ภาม
พยายามนึกว่ามีเสียงอะไรอีกทีเ่ ขากลัว

                   “ถ ้าได ้ยินแล ้วจะเป็ นไงวะ อ่ะ โทษที” ทีมตบปากตัวเอง

                   “พูดกู มึง วะ โว ้ยไปเหอะ เราเองก็จะหลุดหลายทีแล ้ว” ภามหัวเราะทีมทีท่ ำหน ้ายุง่ “ก็ถ ้าได ้ยินเสียง
่ น้ำตาไหล แต่ถ ้าดังมากแบบไม่ตัง้ ตัวแม่เล่าว่าเราจะเกร็งหายใจหอบไปเลย หนักๆก็หมดสติ..แบบ ไฮเปอร์
ดังแล ้วจะตัวสัน

อ่ะ” 

                     “เหยด” ทีมอุทาน “ไม่ได ้แล ้วโคตรอันตราย”

                    “นั่นสิ ดีแล ้วทีบ่ อกไว ้ก่อนพวกเราจะได ้รับมือทัน”

                     พอเห็นเพือ่ นเริม่ แตกตืน่ ภามก็ยมิ้ กว ้างแล ้วรีบปลอบ “ใจเย็นๆ เสียงดังทีว่ า่ มันต ้องดังมากเลยนะ
ประตูปิดปั งเราก็แค่สะดุ ้งเหมือนพวกนายแหละ ส่วนพวกประทัด ลูกโป่ งก็เลีย
่ งๆไป เลีย
่ งไม่ได ้ก็แค่อด
ุ หูเอายังไงก็ตัง้ ตัวได ้ไม่ม ี
ปั ญหา”

                     “เฮ ้อ ดูไปดูมาเราน่าจะถึกกว่าภามอีกนะ” มะนาวมองเพือ่ นพิจารณาหัวจรดเท ้า

                     “ยังไง” 

                     “ภามสูงกว่าเรานิดหน่อย น่าจะหนักกว่าเราไม่กกี่ โิ ลด ้วยซ้ำ แถมดู..ยังไงดี น่าปกป้ อง”

                     “ห๊ะ” ภามเบิกตากว ้าง นีเ่ ขาดูออ่ นแอขนาดนัน้ เลยเรอะ

                      “เออว่ะ เวรกรรม นีก่ ะว่าจะให ้มาช่วยกันดูแลมะนาวไม่ให ้ใครมาจีบมั่วซัว่ ไปๆมาๆ นีเ่ ราต ้องดูแล
ทัง้ คูป
่ ่ าววะเนีย
่ ” ทีมเกาหัวแกรกๆ เล่นเอามะนาวขำคิกคักชอบใจ แต่ภามนีส ิ ำไม่ออก เขาออกกำลังมากไม่ได ้เพราะอาการที่
่ ข
ว่ามาพาลทำเอาพ่อแม่เป็ นห่วง กิจกรรมทีม
่ เี สียงดังแบบพวกชมรมกรีฑาอะไรนีเ่ ลิกพูดไปเลยเพราะมีเสียงปื นตอนสตาร์ท 
                      “เฮ ้ย ภามเราถามจริงๆนะ” ทีมกระซิบกระซาบ ทำให ้มะนาวและเขาต ้องขยับเข ้าใกล ้เหมือนสุมหัว
กัน “แกชอบผู ้ชายหรือผู ้หญิงวะ”

            มะนาวร ้องอุ ้ยเบาๆแล ้วปิ ดปากแก ้มแดง ส่วนภามติดสตั๊นเบิกตากว ้าง

                      “เราไม่ได ้รังเกียจนะเว ้ย ถามเพือ่ จะได ้ทำตัวถูกว่าต ้องคอยกันแกจากผู ้ชายรึเปล่า” เพือ่ นตัวโตทำ

หน ้าจริงจัง

            ภามอ้ำอึง้ แก ้มร ้อน “เรา ...เราก็ไม่รู ้ว่ะ” 

                      “อ ้าว” เสียงร ้องดังมาจากเพือ่ นทัง้ คู่

                       “หรือนายเป็ นไบ” มะนาวทีด่ ตู าแพรวพราวถามขึน้ อย่างลุ ้นๆ

                       ภามส่ายหัว “ไม่รู ้จริงๆ เราเฉยๆทัง้ สองเพศ ถ ้ามันจะใช่ เพศไหนก็ไม่น่ามีปัญหานะ” เขายิม้ ให ้

เจือ
่ นๆ เพราะตัง้ แต่เกิดมาจนป่ านนีเ้ ขายังไม่เคยมีแฟนสักคน

                       “โอเค เก็ทล่ะ” ทีมหยัดตัวขึน้ นั่งตรงๆ “เอาเป็ นว่าจะคอยกันพวกผู ้ชายมาจีบด ้วยแล ้วกัน ..ต ้อง
ไว ้หนวดด ้วยไหมวะ” พึมพำแต่ดังพอให ้มะนาวกับภามหัวเราะชอบใจ

                       “อย่างภามนะ ต ้อง...จิน้ คูก่ บั พีด่ นี ไง” มะนาวคิกคัก “ตัวเล็กๆกับตัวใหญ่ๆ อย่างกับในนิยาย”

             ภามสะดุ ้งเฮือกหน ้าร ้อนขึน

้ มาทันที “จะ จิน
้ อะไรเล่ามะนาว” รีบหยิบน้ำขึน ่
้ จิบมือไม ้สัน

                        “เห.........” มะนาวกับทีมประสานเสียงพร ้อมยิม

้ ล ้อ ภามถลึงตาใส่ดๆุ

                        “พอเลย เลิกๆ ทำไมมาเข ้าเรือ่ งนีไ้ ด ้ก็ไม่รู ้ แม่ง” เขาสบถอุบอิบก่อนทีจ่ ะพาเปลีย่ นเรือ่ งไปคุย
เรือ
่ งอืน
่

             ปล่อยให ้คนปากแข็งใจแกว่งอยูค

่ นเดียว

------------------------------------------
 ตอนที่ 2  สัญญา
[/b]

หลังจากเปิ ดเทอมไปสองอาทิตย์ ภามค่อนข ้างจะปวดหัวกับการเรียนใหม่ๆ โชคดีทม

ี่ เี พือ
่ นทัง้ สองคนร่วมด ้วยช่วยกันงง
กิจกรรมชมรมยังไม่ได ้เริม
่ อย่างเป็ นทางการ เหมือนจะให ้เด็กใหม่ปรับตัวกันเสียก่อน เขาได ้ยินมาเหมือนกันว่าพอผ่านไปสัก
เดือนรุน
่ พีก
่ ็จะเริม
่ เรียกตัว

ภามปิ ดหนังสือวิชาเศรษฐศาสตร์จล ิ
ุ ภาคเล่มหนาเตอะแล ้วฟุบหน ้าลงบนโต๊ะ เข็มนาฬกาชี
บ ้ อกเวลา 4 ทุม่ เขาเปิ ด
ี ้ าคุ ้นตา เคอร์เซอร์ลก
คอมพิวเตอร์แล ้วล็อคอินเข ้าหน ้าเวปไซต์สฟ ู ศรกดเข ้าหน ้าเพจชมรมว่ายน้ำของมหาวิทยาลัยทีต
่ อนนีเ้ ขา
กลายเป็ นแขกขาประจำต ้องเข ้ามากดดูทก
ุ วัน เด็กหนุ่มมองภาพใบหน ้าหัวหน ้าชมรมว่ายน้ำทีส
่ มาชิกชมรมแอบถ่ายมาลงในเพจ
ด ้วยรอยยิม
้ บางเบาก่อนจะยกมือขึน
้ แตะใบหน ้าคมคายผ่านจอ หัวใจยังคงเต ้นแรงทุกครัง้ ทีเ่ ห็น ทัง้ ๆทีร่ ู ้ว่าเฟสของพีด
่ น ่ อะไร
ี ชือ
แต่เขาไม่กล ้าพอทีจ
่ ะขอแอดเป็ นเพือ
่ น ไม่รู ้เหมือนกันว่าจะอธิบายความรู ้สึกตัวเองยังไง ดีใจทีเ่ จอแต่ก็กลัวทีจ
่ ะพบหน ้า
่ ลไปเรือ
สุดท ้ายเลยได ้แต่แอบมองผ่านโซเชีย ่ ย

“ทำไมเห็นพีเ่ ขาแล ้วเศร ้าแปลกๆนะ” 

ื่ ลงบนบาร์ด ้านบนเรียกหน ้าเฟสของคนทีแ

พึมพำพลางพิมพ์ชอ ่ อบมองขึน
้ มา พีด
่ น
ี ไม่คอ
่ ยโพสต์อะไรสักเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็ น
ภาพเจ ้าตัวทีโ่ ดนแท็กมาจากเพือ
่ นๆ 

และภาพเหล่านั น
้ มักเป็ นภาพพีด
่ น ่ ถาม
ี กำลังเหม่อมองอะไรสักอย่างด ้วยสายตาว่างเปล่า ขนาดคนแท็กภาพยังเขียนแคปชัน
[มองหาอะไรอยู?่ ]

ภามเซฟภาพเก็บเข ้าเครือ
่ งแล ้วปิ ดคอมพ์ปิดไฟมุดเตียงนอน หัวใจของเขาเต ้นระรัวหน ้าร ้อนผ่าว โคตรเขินตัวเองทีก
่ ำลังทำตัว
เป็ นสาวน ้อยมีรักแรก ถ ้ามะนาวกับทีมรู ้ว่าเขาเพ ้อขนาดนีต
้ ้องโดนแกล ้งแหงๆ 
“พอๆๆ ไอ ้ภาม นอนได ้แล ้ว” ตบแก ้มตัวเองแล ้วหลับตาปี๋ ไม่นานนักคนฟุ้ งซ่านก็จมหายไปกับนิทรารมย์

…
…
“นีพ่ กี่ รณ์ สมมุตนิ ะ” ใบหน ้าใสๆหันมามองสบตาคนทีน่ ั่งกุมมือด ้วยกันอยูข่ ้างๆ ทัง้ คูห่ ย่อนขาเตะน้ำในสระเล่น

“ว่า?” กรณ์เลิกคิว้

“ถ ้าพวกเราเกิดใหม่ พีว่ า่ เราจะหากันเจอไหม” 

คนโดนถามทำตาปริบๆ แล ้วดีดนิว้ ทีเ่ หม่งอีกฝ่ าย “อ่านนิยายมากไปรึไง”

“ฮึย่ ยย” อินลูบหน ้าผากป้ อยๆ “ถามก็ตอบสิ”

ดวงตาคมละมุนลงด ้วยความเอ็นดู “เจอสิ”

“พูดจริงดิ” ไอ ้ตัวแสบแสร ้งทำหน ้าตกใจ

“จริงๆ” กรณ์กำมือเล็กเอาไว ้แน่น “จะตามหาจนกว่าจะเจอเลยล่ะ” 

อินบีบมือใหญ่ตอบรับ ร ้อนวาบทีข
่ อบตา

“ถ ้าอยูค่ นละซีกโลกล่ะ”
“พีก่ ็จะขึน้ เครือ่ งบินหาวนไป”

“หูย รวย”

กรณ์ยก
ั คิว้ “แน่นอน”

ริมฝี ปากบางเม ้มแน่นก่อนจะเอ่ยขึน

้ บางเบา “อินก็จะตามหาพีเ่ หมือนกัน” 

ชายหนุ่มคลีย
่ ม
ิ้ แล ้วก ้มลงแตะหน ้าผากกับหน ้าผากคนรัก 

“สัญญานะว่าเราจะหากันจนเจอ...”

“อืม..สัญญา”

...
...

ปั ง !! โครม !!
“เชีย่ !!” คนโดนปลุกด ้วยเสียงปิ ดประตูมหาโหดทุกเช ้าด่าลั่นหลังจากลงมากลิง้ ทีพ
่ น ้ เตียงใหม่ให ้ใหญ่ขน
ื้ สงสัยต ้องซือ ึ้ จะ

ได ้ไม่ตกเตียงเวลาตกใจอีก

“เหยด 8 โมง” ภามตะเกียกตะกายวิง่ เข ้าห ้อง เขามีเรียนตอนเก ้าโมงด ้วยสิ 

้ ผ ้าโยนเตรียมกระโจนเข ้าชาวเวอร์แต่ต ้องชะงักเมือ

เด็กหนุ่มถอดเสือ ่ รู ้สึกแปลกๆ เขาลูบใบหน ้าตัวเองแล ้วรีบพุง่ ไปส่องกระจก

น้ำตาอุน ่
่ ๆ ไหลจนแก ้มเปี ยกชุม

“เฮ ้ย อะไรวะเนีย่ ” เขารีบเช็ดน้ำตา “ฝั นร ้ายเหรอ น่าอายชิบหาย” ก ้อนสะอืน้ จุกขึน้ มาอย่างห ้ามไม่อยู ่

ทำไมถึงเศร ้าขนาดนี้ ..

ภามวิง่ ตาหูเหลือกหลังจากผจญรถติดจนเกือบมาไม่ทันเวลา เขาโทรบอกเพือ ้ ข ้าวเช ้าแล ้วไปรอทีห

่ นสาวให ้ซือ ่ ้องเรียนพร ้อม
ทีมได ้เลย 

“โอย จะตาย” เด็กหนุ่มลากสังขารมาถึงห ้อง น้ำตาแทบไหลเพราะอาจารย์ยังไม่เข ้า อาจารย์คนนีโ้ หดมากมาช ้าห ้านาทีก็ล็อก

ห ้องห ้ามเข ้าแล ้ว

“ใจเย็นๆ เอ ้า แซนวิสกับนมทีฝ่ ากซือ้ ” มะนาวดึงให ้เพือ่ นนั่งดีๆ แล ้วส่งของกินให ้ เธอยิม้ ขำเมือ่ เห็นภามเจาะกล่องนมดูดอึกๆ
แล ้วเริม
่ แกะแซนวิสกิน

“เมือ่ คืนภามกับทีมได ้ดูบอร์ดในเวปมหาลัยป่ ะ” หญิงสาวเอ่ยถามพร ้อมอมยิม้ ตาเป็ นประกาย

“หึ ไม่ได ้ดู” ทีมตอบในขณะทีภ่ ามส่ายหัวเพราะของกินเต็มปาก

“หุหุ งัน้ รอแป๊ บ” เจ ้าหล่อนหยิบแท็ปเล็ตมาเปิ ดยุกยิกแล ้วยืน่ มาให ้เพือ่ นชายทัง้ สองดู

้ ปี แต่ไม่ได ้แยกคณะ เจ ้าหน ้าทีม

เว็ปไซต์มหาวิทยาลัยจะมีบอร์ดให ้นักศึกษาตัง้ กระทู ้ต่างๆ โดยแยกเป็ นระดับชัน ่ หาวิทยาลัยมัก
จะมาโพสต์แจ ้งเวลามีงานอะไร รวมถึงแจ ้งแคนเซิลคลาสต่างๆ ส่วนนักศึกษามักจะมาโพสต์ถามแนวข ้อสอบบ ้าง เม ้ามอยเรือ
่ ง
ในมหาลัยบ ้าง แม ้แต่เรือ ้ ปี
่ งหนุ่มหล่อสาวสวยประจำชัน

กระทู ้ทีม ื่ ว่า “หนุ่มหล่อ น่ารัก ประจำปี

่ ะนาวเปิ ดให ้ดู มีชอ 1” 

ในนั น
้ มีรป
ู หนุ่มน ้อยนักศึกษาปี 1 ทีถ
่ ก
ู ลงเอาไว ้ มีทัง้ ถูกแอบถ่ายหรือขอถ่ายคละกันไป

“เฮ ้ย” ทีมอุทานเมือ่ เห็นภาพตัวเองกำลังคร่อมมอเตอร์ไซค์ ใต ้ภาพนัน้ มีแคปชัน่ ว่า

..น ้องทีมปี 1 เศรษฐศาสตร์ หล่อเข ้มคมขำ กำลังน่ากิน ..

ภามกับมะนาวหัวเราะก๊ากเมือ
่ เพือ
่ นทำหน ้ากลืนไม่เข ้าคายไม่ออก

“ไม่ต ้องเลยไอ ้ภาม มาดูนเี่ ลย มาดูน”ี่ ทีมล็อคคอเพือ่ นลากเข ้ามาดูใกล ้ๆ ถัดจากภาพทีมไม่เท่าไหร่ก็มภี าพของภามกำลังกึง่
นั่งกึง่ ยืนพิงรัว้ เตีย
้ ๆ พร ้อมรอยยิม
้ กว ้าง

“เฮ ้ย นีม่ ันทีพ่ วกเรายืนคุยกันเมือ่ วาน” ภามอ ้าปากพะงาบๆ 

“หึห ึ น ้องภาม เศรษฐศาสตร์ปี1 ่ ตาหวานฉ่ำเกินห ้ามใจ” ทีมอ่านแคปชัน
หน ้าใสให ้ใจสัน ่ ให ้ฟั งแล ้วหัวเราะจนตัวงอ ภามซัด

หลังไอ ้เพือ
่ นเวรดังอัก
่ แต่มันไม่สะท ้าน

“นีๆ่ มีอกี นะ ข ้างล่าง ..น ้องทีมกับน ้องภามคูจ่ นิ้ แห่งปี ” มะนาวอ่านเสียงกรุ ้มกริม่ บอกชัดเจนว่าเธอกำลังขำจนจะขาดใจตาย

“ก็เชีย่ แล ้ว!” ทัง้ ภามทัง้ ทีมร ้องลั่น รีบลูบแขนให ้หายขนลุก คิดได ้ไง เขากับทีมเนีย
่ นะ !!

เวลาสีโ่ มงครึง่ วิชาสุดท ้ายเจบลงพร ้อมร่างของเด็กเฟรชชีท

่ น
ี่ อนแผ่เป็ นซากเพราะยังปรับตัวกันไม่คอ
่ ยได ้

“ภาม แกต ้องเริม่ ไปชมรมรึยัง” ทีมเอ่ยถามพลางเก็บอุปกรณ์การเรียนทีม่ แี ค่ปากกาแดงกับน้ำเงินสองแท่งเข ้ากระเป๋ าเสือ้  

ภามส่ายหัวดิ๊ ก “หึ ยังอ่ะ พีเ่ ขานัดอาทิตย์หน ้า”

“เออ ดีๆ งัน้ แกกับมะนาวไปเชียร์เราทีช่ มรมว่ายน้ำหน่อยดิ วันนีม้ คี ดั ตัว เสร็จแล ้วไปกินชาบูกนั ” 

เด็กหนุ่มชะงักมือทีก
่ ำลังจดงานบนกระดานไวท์บอร์ด ใจเต ้นแรงขึน
้ มาทันที

“ไปกันเนอะภาม เราอยากไปส่องหนุ่มๆ” มะนาวกอดแขนมัดมือชกทันที

“เราปฏิเสธได ้ไหมล่ะ” ตอบเสียงอ่อย จะให ้ไปเถียงอะไรได ้

“ไม่ได ้” สองเสียงจากเพือ่ นมาพร ้อมเสียงหัวเราะสะใจ ก่อนจะเปลีย่ นเป็ นเสียงโวยวายเพราะตีกนั เอง

   ห ้าโมงเย็น สระว่ายน้ำในร่มของมหาวิทยาลัยตอนนีเ้ ต็มไปด ้วยผู ้คนมากมาย ภามกับมะนาวหาทีน่ ั่งบนสแตนด์พลางมอง

บรรยากาศตืน
่ เต ้นด ้วยความสนใจ

   “คนสนใจเยอะจัง แค่คดั ตัวไม่ใช่เหรอ” ภามเอ่ยขึน้ ด ้วยความสงสัย เพราะทีมบอกว่าวันนีพ้ ๆี่ เขาจะคัดตัวเด็กปี หนึง่ ว่าใคร
จะได ้เป็ นตัวจริงเพือ
่ จะได ้เป็ นตัวแทนมหาวิทยาลัยเวลาไปแข่งข ้างนอก 

   “แหงดิ ชมรมว่ายน้ำม.เราดังนะ มีทมี ชาติด ้วย ไปกวาดรางวัลมาตัง้ หลายที”่ มะนาวทีต่ อนนีผ้ ันตัวมาเป็ นสมาชิกหนุ่มว่าย
น้ำอธิบาย

   “หืม..สุดยอดเลย อ ้ะ มากันแล ้ว” 

   ตอนนีเ้ ด็กปี หนึง่ สิบกว่าคนในชุดว่ายน้ำทยอยกันมายืนรวมตัวข ้างสระ ตรงนัน้ พีว่ นิ คนเดิมกำลังอธิบายอะไรสักอย่างอยู่

   “อัย้ ยะ ทีมของพวกเราหุน่ ดีสดุ แล ้ว” มะนาวตาวาวหยิบมือถือถ่ายรูปแถมวิพากษ์วจิ ารณ์หนุ่ หนุ่มๆ จนคนฟั งทนไม่ไหว

   “เสียเด็กว่ะ” ภามหัวเราะแล ้วแกล ้งปิ ดตาเพือ่ นสาว แต่ก็โดนหยิกมือจนต ้องยอมปล่อย

   “อูย คนนีส้ เิ ด็ดจริง” เจ ้าหล่อนตีแขนเพือ่ นตุบตับเหมือนระงับใจไว ้ไม่อยู่ พอๆ กับเสียงสาวๆกรีด้ กร ้าดพร ้อมยกมือถือขึน้
ถ่ายรูปกันเกรียวกราว
   ภามมองตามแล ้วต ้องชะงักกับร่างสูงผิวแทนในชุดว่ายน้ำ พีด่ นี ใส่เสือ้ วอร์มของมหาวิทยาลัย ในมือถือเอกสารเดินไปหาพี่
วิน ทัง้ คูค
่ ย
ุ กันสักพักก่อนจะโบกมือให ้น ้องๆ วอร์มร่างกายเพือ
่ เตรียมคัดตัว 

   ประธานชมรมว่ายน้ำสะบัดแขนขาเพือ่ วอร์มตัวเองบ ้าง เขาไม่สนใจเสียงกรีด้ กร ้าดหรือเสียงซุบซิบรอบตัวเพราะเคยชินไป

แล ้วกับการถูกจับตามองยามแข่งขัน

   “เดีย๋ วน ้องว่ายตามแผนนีเ่ สร็จรอบแรก คัดเอาคนว่ายเร็วสุด 5 คนมาทดสอบอีกรอบใช่ไหมวะดีน” วินถือเอกสารเดินมาย้ำ

กับเพือ
่ นอีกครัง้ เห็นแบบนีเ้ ขาก็รองประธานชมรมว่ายน้ำล่ะ

   “อืม คนทีไ่ ด ้คะแนนสูงสุดสองคนให ้เป็ นตัวจริงเก็บคะแนนเตรียมแข่งว่ายน้ำสิน้ ปี ส่วนอีกสามให ้เป็ นสำรองก่อนดูหน่วย

้ รงจุดทีว่ งสีแดงเอาไว ้ 
ก ้านกันไป” ดีนชีต

   “ปี นหี้ น่วยก ้านดีๆ เยอะอยูน่ ะเนีย่ ดีเลยแทนพวกปี สที่ เี่ รียนจบ” เจ ้าของผมย ้อมสีทองยังคงพูดหงุงหงิงแต่คนฟั งหูทวนลม
ไปแล ้ว

   ดีน รัฐนนท์ เจ ้าของส่วนสูง 186 เงยหน ้าขึน

้ มองสแตนด์เชียร์ ผิวสีแทนจากการตากแดดขับให ้เขามีสเน่ห ์ โดยเฉพาะ

ร่างกายแข็งแรงทีม
่ ก
ี ล ้ามเนือ ั เจนกระชากใจสาวๆ ให ้ระทวยกันเป็ นแถบ ไม่คอ
้ เรียงสวยและวีไลน์ชด ่ ยมีใครรู ้เรือ
่ งของเขามาก
้ วผสมตะวันออกกลาง มีน ้องชายอยูส
นัก นอกจากรู ้ว่าเป็ นลูกเสีย ่ ถาปั ตย์ปี 2 และน ้องสาวอยูค่ ณะอักษรปี 1

   ดวงตาคมติดหวานตามสายเลือดทีห่ ลายคนบอกว่าเวลาดุเหมือนมีไฟลุกโชติน่ากลัว กวาดมองไปรอบตัวด ้วยความเคยชิน

ใบหน ้าของผู ้คนมากมายไหลผ่านสายตาไปเหมือนอย่างทุกๆวัน

   “เอ ้า เหม่อ เหม่อตลอดอ่ะ” วินเอากระดาษโบกตรงหน ้า “เผลอไม่ได ้เทีย่ วมองหาอะไรอยูเ่ รือ่ ย” 

   ดีนปั ดมือเพือ่ นออกพลางพ่นลมหายใจเซ็งๆ “น ้องๆพร ้อมแล ้วก็เริม่ สักที”

   พอได ้คำสัง่ จากประธาน วินก็ยักไหล่เดินไปประจำทีป่ ากคาบนกหวีดมือถือทีจ่ ับเวลา

   “ระวัง..ปี๊ ด!!!!” ่ วิ น้ำ

เสียงนกหวีดดังลั่นพร ้อมร่างของเด็กใหม่ชมรมว่ายน้ำกระโจนลงสูผ

   เฮือก!!

   ภามสะดุ ้งโหยงจากเสียงนกหวีด เขาพรูลมหายใจหนักๆ เรียกสติหลังจากเผลอจ ้องมองใครบางคนจนสติหลุดหาย ตอนทีพ่ ี่

ดีนหันมาทางสแตนด์เขาก็ดันตกใจเผลอก ้มหลบซะงัน ้ ออ อยากจะทึง้ หัวตัวเองรัวๆ 
้ ฮือ

   “ภามๆๆๆ ทีมขึน้ นำแล ้ว” มะนาวเขย่าแขนเขารัวๆทำให ้ภามต ้องหันกลับมาสนใจการคัดเลือกอีกครัง้

   ทีมกำลังขึน้ นำจริงหลังจากกลับตัวในรอบทีส่ อง เสียงเชียร์ดังสนั่นสร ้างบรรยากาศคึกคักตืน่ ตัว ภามกับมะนาวพลอยตืน่ เต ้น

ตะโกนเชียร์เพือ ่ ้องซ ้อมเตรียมพร ้อมไปแข่งกีฬามหาวิทยาลัยปลายปี
่ นไปด ้วยและเป็ นไปตามคาด ทีมได ้เป็ นหนึง่ ในตัวจริงทีต
นี้

   “เจ๋งไปเลย” ภามเอ่ยชมเพือ่ นทีเ่ พิง่ เปลีย่ นเสือ้ ผ ้าเสร็จ พวกเขายังอยูท่ สี่ แตนด์ข ้างสระว่ายน้ำในขณะทีผ่ ู ้ชมคนอืน่ ๆทยอย
กลับไปกันหมดแล ้ว สมาชิกชมรมหลายคนยังว่ายน้ำอยูโ่ ดยมีเสียงของรุน
่ พีแ
่ ละครูฝึกดังเป็ นระยะ 

   “เห็นแบบนีส้ มัยม.ปลายก็แชมป์ จังหวัดนะครับ” ทีมยักคิว้ จึกๆ เขาลูบท ้องตัวเองป้ อยๆ “หิวแล ้วอ่ะ ไปกินชาบูกนั เร็ว”

   มะนาวเก็บของลุกแต่ไม่วายชะเง ้อมองหารุน่ พีส่ ดุ หล่อ

   “พีด่ นี ไปไหนอ่ะ”
   “คุยกับพีว่ นิ อยูข่ ้างในเรือ่ งตารางวันเก็บตัวอะไรนีแ่ หละ พอเลยมะนาว เพือ่ นสาวใสๆวันแรกเจอไปไหนหมดแล ้ว”

   สาวน ้อยหัวเราะคิกคัก “เราใสๆนะ แค่ถามเผือ่ ภาม”

   “แค่ก!!” ภามทีก
่ ำลังกระดกน้ำขวดสำลักไอจนเปี ยก “จะเผือ
่ ทำไมเล่า แค่ก” ไอค่อกแค่กหน ้าแดงก่ำ แล ้วหันไปคว ้าผ ้า

ขนหนูทท
ี่ ม
ี พาดคอไว ้เอามาเช็ด

   “ก็ตอนคัดตัวเห็นมองพีเ่ ขาตาไม่กระพริบ” 

   ภามเม ้มปากเนียนเอาผ ้าขนหนูปิดหน ้าตัวเองไว ้ครึง่ หนึง่ แล ้วโทษว่าทีห่ น ้าแดงเนีย่ เป็ นเพราะสำลักไอต่างหาก หน ้าร ้อน
อะไรไม่ม ี๊

   “หึห”ึ ทีมแสยะยิม้ เขากอดคอเพือ่ นทีม่ ดุ ผ ้าขนหนูไม่ยอมสบตาใคร “ไปๆ หิวแล ้ว” 

   คนโดนล ้อหน ้าบูด เขาถองศอกใส่หน ้าท ้องเพือ่ นแต่เป็ นฝ่ ายร ้องอูยเพราะมันแข็งปั่ ก ยิง่ ทำให ้น่าหมั่นไส ้ขึน้ ไปอีก

   “ชาบูจา๋ ชาบู......”

   เสียงร ้องหงุงหงิงของรุน่ น ้องดังแว่ว ทำให ้ชายหนุ่มสองคนทีเ่ พิง่ เดินเข ้ามาในเขตสระต ้องหันไปมอง

   “อ ้าว น ้องทีมยังไม่กลับอีกเหรอนั่น” วินหรีต่ ามองร่างของรุน่ น ้องทัง้ สามคนทีก่ ำลังพากันกลับ “น ้องผู ้หญิงน่ารักจังชือ่ อะไร
่ น” คนเจ ้าชู ้ยิม
น ้อ สนใจไหมเพือ ้ กระลิม
้ กระเหลีย
่ ตาวาวพร ้อมหันมาถามความเห็นเพือ
่ น เด็กปี หนึง่ ปี นน
ี้ ่ารักทัง้ นัน
้
   ประธานชมรมว่ายน้ำไม่ตอบ หากดวงตาจับจัองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มทีก่ ำลังโดนเพือ่ นหยอกล ้อ เสียงหัวเราะและรอยยิม้
กระตุกหัวใจคนมองจนละสายตาไม่ได ้ ความอบอุน
่ โหยหาอาวรณ์กำลังเติมเต็มช่องว่างในใจของเขาจนมันตือ
้ ในอก

   เหมือนใจจะขาด..

   “เอ ้า เหีย้ ละ เป็ นอะไรไปมึง” วินร ้องเสียงหลงเมือ่ ท่านประธานผู ้แข็งแกร่งดังหินผายืนนิง่ แต่ตาแดงก่ำ แดงเสียจนกลัวว่า
น้ำตาของเพือ
่ นจะไหลออกมา

   ดีนส่ายหัวกระพริบตาไล่ความร ้อนทีข่ อบตา “ไม่มอี ะไร แค่แสบตาน่ะ” 

      สัญญานะ..ว่าเราจะหากันจนเจอ

-------------------------------------------------

ตอนที่ 3 ไม่เคยลืม

“ครับแม่ สบายดีครับ” 
   เย็นวันอาทิตย์เด็กหนุ่มกำลังวุน่ อยูใ่ นครัวขนาดเล็กของคอนโด ปากก็พดู คุยกับมารดาผ่านแท็ปเล็ตทีเ่ ปิ ดเฟสไทม์เอาไว ้
กลิน
่ หอมหวานของขนมลอยอยูใ่ นอากาศเรียกน้ำลาย ถาดสีเงินวางอยูบ
่ นโต๊ะไม ้ ในถาดมีถ ้วยฟลอยด์เล็กๆ วางเรียงกันอยู่
ภามค่อยๆหยอดแป้ งสุกสีฟ้าอ่อนใสจากดอกอัญชัญลงทีละถ ้วย 

   /วันนีน้ กึ อะไรถึงลุกขึน้ มาทำขนมล่ะเนีย่ / ผู ้เป็ นมารดาอมยิม

้ หล่อนมองลูกชายทีต
่ ักแป้ งเหนียวใสใส่ถ ้วยเล็ก 

   “อยูๆ่ ก็อยากกินครับ  ก็เลยทำเผือ่ เพือ่ นไปด ้วยเลย” พอทำเสร็จเขาก็หันไปจัดการส่วนทีเ่ หลือ เอากะทิกบั แป้ งข ้าวจ ้าวและ
เกลือใส่หม ้อ จัดการกวนจนขาวข ้นน่ากิน เด็กหนุ่มตักกะทิโปะหน ้าแป้ งสุกเมือ
่ สักครูแ
่ ล ้วโรยหน ้าด ้วยถั่วทองทีค
่ ั่วไว ้เป็ นอันเสร็จ

   ใครว่าขนมไทยทำยาก เขาอมยิม้ ชอบใจ น่าเสียดายไม่คอ่ ยสะดวกหาใบตองสักเท่าไหร่ไม่งัน้ ขนมจะหอมกว่านี้

   /แม่คดิ ถึงฝี มอื ขนมของลูกจัง/ 

   “ให ้เจ ้าภูมทิ ำให ้กินก่อนนะครับ” ภามหัวเราะ เพราะภูมนิ ้องชายของเขาฝี มอื ทำขนมแย่มากแต่ทำข ้าวผัดอร่อยสุดๆ คนเป็ น
แม่หัวเราะชอบใจ คุยกันอีกสักพักหล่อนจำต ้องบอกลาลูกชายเพราะได ้เวลาเตรียมเปิ ดร ้านอาหาร พอวางสายจากแม่ภามก็
เคว ้งคว ้างเหงาๆ ขนมทำเสร็จแล ้วรอเย็นตัวสักหน่อยค่อยเอาใส่กล่องเข ้าตู ้เย็น

   ภามเดินไปประจำหน ้าคอมพ์ ตอนนีเ้ วลา 1 ทุม่ ครึง่ พอดี เขาเปิ ดเข ้าหน ้าเพจเจ ้าประจำแต่ครัง้ นีต้ ้องหัวเราะออกมาเพราะ
ภาพสมาชิกใหม่ของชมรมโดนโพสต์ไว ้เพียบ โดยเฉพาะภาพเจ ้าทีมทีเ่ ป็ นตัวเต็งปี หนึง่ มีเกือบทุกมุมพร ้อมคอมเมนท์จากสาวๆ
เด็กหนุ่มเลือ
่ นเม ้าส์ดเู พลิดเพลิน
   “หือ..........เฮ ้ยยยย” เขาร ้องเสียงหลงเพราะดันเจอภาพตัวเองกับมะนาว(ทีม่ าแค่ครึง่ ตัว)นั่งบนสแตนด์เชียร์ แถมคน
โพสต์มก ่ พร ้อมแท็กไอ ้ทีมอีกต่างหาก
ี ารใส่แคปชัน

   [กำลังใจของมือวางอันดับหนึง่ @team teerayu]

Lemon: ....หนูมาแค่ครึง่ ตัว ใครถ่ายคะ T-T

team teerayu: เย ้ย บอกแล ้วไงว่าไม่ใช่ โว ้วววววววว

วินนี่ เดอะ กู : @Lemon มาอีกนะคะน ้องเลม่อน เดีย

๋ วพีใ่ ห ้เขาถ่ายใหม่แบบเต็มตัว

team teerayu: ่ มะนาวอ่ะพีว่ น

มันชือ ิ

: @Lemon
วินนี่ เดอะ กู ่ ไหนก็เปรีย
ไม่เป็ นไร ชือ ้ วใจพี่

Kritti: พีว่ น
ิ อย่ามาหม ้อสาวเลย ว่าแต่กำลังใจของทีมน่ารักดีนะ

Nawin: เพือ
่ นทีมน่ารักทัง้ คูเ่ ลย วันนัน
้ ยังยืนมองเพลินๆ 555

team teerayu: หยั่มมา ! สองคนนีห

้ ้ามยุง่  
   ภามถอนใจเฮือกใหญ่ ทีมมันทำหน ้าทีอ่ ย่างทีเ่ คยบอกไว ้แต่ดเู หมือนยิง่ ทำให ้เข ้าใจผิดกันไปอีก จริงๆเขาก็ไม่ได ้รังเกียจ
่ งเป็ นข่าวอะไรหรอกนะเพียงแต่..
เรือ

   เลือ่ นหน ้าเวปลงแล ้วหยุดทีส่ เตตัสแจ ้งตารางการแข่งขันเก็บคะแนนประจำปี

   Rattanon_dean : ตารางเก็บคะแนนดูตามภาพข ้างล่าง เวลาใช ้สระสำหรับซ ้อมตอนเช ้าคือหกโมงครึง่

ถึง 9 โมงครึง่ เวลาเย็นคือ 5 โมงถึง 3 ทุม
่   

   “จริงจังชะมัด” เบะปากแล ้วซบหน ้าลงบนท่อนแขน 

...เขาแค่กลัว กลัวว่าพีด่ นี จะเข ้าใจผิดไป

   
   “อะไรน่ะ ตะโก ้เหรอ” ทีมทำตาโต ตอนนีพ้ วกเขาเรียนคาบบ่ายเสร็จแล ้ว หลังจากนีพ้ วกเขาต ้องแยกย ้ายไปชมรมของตัว
เอง 

ภามเปิ ดเลือ
่ นกล่องขนมไปให ้ทีมกับมะนาว 
“คล ้ายๆ กัน อันนีเ้ รียกว่าขนมลืมกลืน จริงๆกินตอนทำเสร็จใหม่ๆจะอร่อยกว่าแต่ดันมีเรียนเช ้าเลยต ้องใส่ตู ้เย็นไว ้คืนนึง” 

มะนาวทำหน ้างง “ขนมลืมกลืน ? ไม่เคยได ้ยินงัน

้ เรากินเลยนะ” คนชอบของหวานหยิบขนมขึน
้ มาพิจารณาดู “น่ารักจังสีฟ้า

ด ้วย”

“สีจากดอกอัญชัญน่ะ เราผสมให ้จางๆหน่อย” ภามแกะขนมทีต่ ัวเองขึน้ มากินบ ้าง

“อืม้ มม หอม หวาน มัน นุ่มนิม่ มากเลย!!”หญิงสาวทำตาโต “ทีมลองดูด ิ อร่อยนุ่มลิน้ มาก”

่ บ ้าง พอสัมผัสเข ้าปากเขาก็ต ้องยิม

ทีมลองขนมไทยทีไ่ ม่คุ ้นชือ ้ กว ้าง “อร่อยจริงด ้วย”

“แป้ งนุ่มใช่ไหมล่ะ นีแ่ หละกินเพลินจนลืมกลืน ส่วนทีห่ อมๆ เพราะใช ้น้ำลอยดอกมะลิเป็ นส่วนผสม”

้ ทีส
มะนาวทำหน ้าฟิ นกับชิน ่ าม “เฮ ้อ ภามก็ดแ
ู มนๆนะ แต่ประดิดประดอยทำขนมมากอ่ะ

“เอ ้า แมนๆไม่เห็นเกีย่ วเลย มันก็เหมือนคนชอบทำอาหารทั่วไปแหละ เชฟผู ้ชายออกจะเยอะแยะ” เด็กหนุ่มอธิบาย

“ถ ้าชอบทำขนาดนีท้ ำไมนายไม่เรียนคหกรรมวะ” ทีมสงสัย 

“ถ ้าเรียนก็ไม่ได ้เข ้ามหาวิทยาลัยนีส้ ิ ทีน่ ไี่ ม่มคี ณะคหกรรมนีน่ า”

“เออ งัน้ อย่าเรียน” ทีมรีบเปลีย่ นคำพูดจนคนฟั งทัง้ สองคนต ้องอมยิม้

“เราเรียนจากแม่มาทัง้ ชีวติ แล ้วว่ะ ให ้เราทำอย่างอืน่ บ ้างเห ้อ” เขาเบ ้ปากจนเพือ่ นหัวเราะ หลังจากกินกันไปคนละ 5-6 ชิน้
พ่อครัวขนมก็เหลือบมองหน ้าเพือ
่ นเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง 

“หืม มีไร” ทีมเลียนิว้ ทีเ่ ปื้ อนขนมอย่างติดใจ แต่กนิ มากไม่ได ้เพราะต ้องควบคุมน้ำหนัก

“พะ พอดีเราทำไว ้เยอะ” ภามยิม้ แหะแล ้วหยิบกล่องใส่ขนมขึน้ มาอีกสองกล่อง “มะนาวกับทีมก็เอาไปให ้ทีช่ มรมกินด ้วยแล ้ว
กัน” 

“อ ้อ ได ้สิ ขอบคุณนะ” ทีมมองนาฬกา

ิ “เดีย
๋ วเราไปก่อนล่ะ พีๆ่ เขานัดเอาไว ้” เขารับกล่องขนมมาถือพลันอะไรสักอย่างก็ปิ๊งขึน
้

มาในสมอง เขาเหล่มองเพือ
่ นทีซ ่ นแก ้มแดงๆ กำลังเนียนส่งขนมให ้มะนาว คนขีแ
่ อ ้ กล ้งเหยียดยิม
้ ร ้าย

“รับรองพีด่ นี ได ้กินแน่”
ภามสะดุ ้งโหยงร ้อนวาบทัง้ ใบหน ้า “ เฮ ้ย บะ แบ่งๆกันกินสิ ไม่ใช่ให ้พีเ่ ขาคนเดียว”

มะนาวกลัน
้ ยิม
้ หล่อนเหลือบมองทีมทีก
่ ำลังสนุกสุดๆ ก็ปฏิกริ ย
ิ าภามน่าแกล ้งมากเลยนีน
่ า

“ครับๆ จะแบ่งให ้พีด่ นี เยอะเป็ นพิเศษเลย” ไม่วายทิง้ ท ้ายให ้คนฟั งร ้อนตัว

“ไอ ้ทีม!!!” 

ก็เป็ นเสียแบบนีใ้ ครจะไม่เอ็นดู

วันนีช
้ มรมอาหารไทยและชมรมขนมไทยเริม
่ กิจกรรมเป็ นวันแรก สาวๆ อุทานตืน
่ เต ้นเมือ
่ หนุ่มน ้อยน ้องใหม่ทำขนมมาให ้ลิม
้ ลอง
ฝี มอ ้ เดียวเรียงติดๆกัน ส่วนชมรมกีฬาจะมีห ้องชมรมอยู่
ื แถมอร่อยเสียด ้วย ปกติห ้องชมรมของมหาวิทยาลัยจะเป็ นห ้องแถวชัน
่ ึ กซ ้อมของตัวเอง แต่สำหรับชมรมทำอาหารจะถูกแยกออกห่างจากอาคารอืน
ใกล ้สถานทีฝ ่ เพือ
่ ความปลอดภัย 

่ อนนีเ้ ปิ ดหน ้าต่างระบายอากาศไว ้ ฝั่ งซ ้ายของห ้องมีครัวฝรั่งสองและครัวไทยนอกห ้องชมรมอีกหนึง่

ภามมองไปรอบๆห ้องทีต
ขยับมากลางๆห ้องเป็ นเคาท์เตอร์เตรียมอาหารและอ่างล ้างจานสีเ่ คาท์เตอร์ ส่วนมุมขวาสุดของห ้องเป็ นโต๊ะทำงานทีเ่ อาไว ้เก็บ
เอกสาร มีบอร์ดแปะข่าวกิจกรรมและมีโต๊ะญีป
่ นพั ุ่ บเก็บเอาไว ้หลายตัว  
จากทีฟ
่ ั งรุน
่ พีพ
่ ด
ู ชมรมนีไ
้ ด ้รับการสนับสนุนจากทางมหาวิทยาลัยไม่น ้อยถึงได ้มีห ้องชมรมกว ้างกว่าคนอืน
่ ๆ เห็นว่าเวลารับจัด
อาหารให ้ทางมหาวิทยาลัยครัวถึงกับไม่พอใช ้ อีกอย่างถึงเป็ นชมรมอาหารไทยแต่ก็มท
ี ำอาหารฝรั่งและขนมเค ้กด ้วย ประธาน
ชมรมบอกว่ากำลังยืน
่ เรือ
่ งเปลีย ่ ชมรมเป็ น “ชมรมอาหารนานาชาติ” เพราะมีคนเสนอการทำอาหารจีน เกาหลี และ
่ นชือ
เวียดนามเพิม
่ ขึน
้ มา 

“ส่วนของชมรมขนมไทยใช ้ตรงนี”้ รุน่ พีพ่ าน ้องใหม่ของชมรมขนมไทยทีม่ กี นั 5 คนมาดูทเี่ ก็บอุปกรณ์ ข ้าวของทุกอย่างเก็บไว ้

เป็ นระเบียบ ไม่วา่ จะไม ้พาย กระทะทองเหลือง ทีน
่ งึ่ ขนมต่างๆ “เวลามีงานทีกวนขนมกันมือแทบหัก เรียกว่านอนห ้องชมรมกัน
ทัง้ คืน” ขูน
่ ้องๆตบท ้ายอีกต่างหาก

   หลังจากทัง้ สองชมรมสำรวจห ้องและทักทายกันเสร็จ ประธานก็เริม่ แจกแจงตารางต่างๆ รวมถึงวิธกี ารขอใช ้ครัว

   “ตอนนีง้ านทีถ่ กู จ ้างมาคือทำอาหารว่าง 40 กล่อง ใครสะดวกมาช่วยได ้บ ้างคะพีจ่ ะได ้ลงชือ่ ไว ้” 

   “งานนีใ้ ครจ ้างมาเหรอคะพี่ จะได ้ตัดสินใจถูก” สาวคนนึงเอ่ยเย ้าเรียกเสียงหัวเราะ จนโดนประธานชมรมเอาเอกสารตีหัวไป

เบาๆ

   “ชมรมว่ายน้ำจ ้ะ เขามีแผนรับน ้องทีท่ ะเล เลยอยากได ้อาหารว่างตอนขึน้ บัส”

   ภามหันคอแทบหักเมือ่ ได ้ยินคำว่าชมรมว่ายน้ำ หัวใจเจ ้ากรรมเต ้นระรัวขึน้ มาอีกครัง้

   “ขาดอีกคน มีใครสะดวกมาไหมคะ” ประธานถามอีกครัง้

   แล ้วเด็กหนุ่มน ้องใหม่แห่งชมรมขนมไทยก็คอ่ ยๆ ยกมือขึน้ มา 

   “ผมเองครับ”

   ชมรมว่ายน้ำเพิง่ เลิกฝึ กหลังจากโดนว่ายจับเวลากันจนอ่วม นอกจากฝึ กกันอย่างจริงจังทีบ่ อร์ดของชมรมยังมีการโชว์เวลา

ว่ายน้ำของแต่ละคนอีกต่างหาก มาเป็ นกราฟวัดสถิตเิ ลยทีเดียว

   “โอ ้ย เหนือ่ ยโคตรๆ” ทีมนอนแผ่บนเก ้าอีย้ าวในห ้องล็อคเกอร์สง่ เสียงหงุงหงิง

   “อาบน้ำเสร็จแล ้วก็รบี เปลีย่ นเสือ้ สิ มานุ่งผ ้าเช็ดตัวโชว์ทำเพือ่ ” รุน่ พีค่ นหนึง่ เอาเท ้ายันจนคนขีบ้ น่ กลิง้ ตกเก ้าอีร้ ้องเสียง
หลง 

   “โอ ้ยพี่ เดีย๋ วผ ้าหลุดนะเว ้ย” รีบรวบผ ้าขนหนูไว ้ 

   “ทำไม ซ่อนไรไว ้ดูหน่อยดิ๊ ” เสียงโหดร ้ายเย็นชาของรองประธานมาพร ้อมแรงกระตุก และแล ้วผ ้าขนหนูก็ปลิวหายไปอีก

ทาง
   “พิว่ นิ !!” คนโดนรังแกส่งเสียงโหยหวนแต่ก็นอนหงายแผ่กบ
ั พืน
้ ต่อ

   “โห่ ใส่ข ้างในแล ้วนีห่ ว่า รีบลุกเร็ว” วินเอาเท ้าเขีย่ ให ้เด็กงอแงลุกขึน้  

   “หิว..หมดแรงแล ้ว” ดันตัวขึน้ นั่งแล ้วทำตาโต “เออ ใช่!! มีขนมนีน

่ า” 

   พวกพีๆ่ ถึงกับหัวเราะเมือ่ เจ ้าทีมพุง่ ไปทีล่ ็อคเกอร์หยิบขนมออกมา

   “ยังไม่เสีย แหะๆ กินไหมพี”่ ทีมเอาขนมวางบนเก ้าอีแ้ ล ้วรีบแต่งตัวเพราะเริม่ หนาว

   “อะไรวะ ตะโก ้เหรอ” วินก ้มลงหยิบ “สีฟ้าแปลกดี หอมด ้วย อ ้าวไม่มใี ส่ข ้าวโพด ใส่เผือกไรเหรอวะ”

   “ไม่ใช่ๆ นีข่ นมลืมกลืน ไม่รู ้จักอะดิ๊ ” คนเพิง่ รู ้รีบอวดภูม ิ คนทีย่ ังเหลืออยูใ่ นห ้องเลยเข ้ามาหยิบกันคนละชิน้ สองชิน้  

   “เคยได ้ยินชือ่ แต่ไม่เคยกินว่ะ ..เฮ ้ย อร่อย” วินอุทานเมือ่ ขนมนุ่มนิม่ เข ้าไปอยูใ่ นปาก รสชาติหวานของแป้ งสีฟ้ากับความ
้ จากไหนเนีย
เค็มของกะทิเข ้ากันสุดๆ “ซือ ่ ”

   ทีมยักไหล่พร ้อมหัวเราะด ้วยท่าทางกวนอวัยวะเบือ้ งล่าง “เพือ่ นผมทำให ้กิน หมอนีเ่ จ๋งสุดๆขอบอก”

   “ผู ้ชายทำ?” พีอ
่ ก
ี คนถามด ้วยความแปลกใจ

   “ครับ บ ้านมันทำร ้านอาหารไทย มันเลยทำขนมพวกนีเ้ ป็ น”

   เสียงประตูห ้องเปลีย่ นเสือ้ เปิ ดดังปั งพร ้อมคนทีเ่ ข ้ามาใหม่หยุดการสนทนาของคนทีอ่ ยูใ่ นห ้อง ประธานชมรมทำหน ้าแปลก
ใจเมือ
่ เห็นสมาชิกยังอยูอ
่ ก
ี ห ้าหกคน

   “ทำอะไรกัน ยังไม่กลับ” ดีนเดินเข ้ามาร่วมวงสนทนา เขามองกล่องขนมในมือรุน่ น ้องก่อนทีค่ วิ้ เข ้มจะขมวดเข ้าหากัน

   “ขนมลืมกลืน?”

   “เฮ ้ย พีร่ ู ้จักด ้วยเหรอ” ทีมทำตาระยิบระยับแล ้วรีบยืน่ ให ้ “เพือ่ นผมทำเองแหละ ลองสักชิน้ สิครับ”

   ชายหนุ่มไม่ได ้ปฏิเสธ เขาหยิบขนมเข ้าปากแล ้วนิง่ ไปสักพัก รสชาติหอมหวานหากคุ ้นเคยชวนให ้หัวใจเขาเต ้นแปลกๆ
ดวงตาคมตวัดมองรุน
่ น ้องทำท่าเหมือนจะถามอะไรสักอย่างแต่ก็เปลีย
่ นใจ

   ทีมไม่ปล่อยโอกาสให ้หลุดลอย รีบขายเพือ่ นทันที “ภามเพือ่ นผม ทีเ่ คยมาชมรมเราอ่ะพี่ มันทำเอง”

   ดีนพยักหน ้า “อร่อยดี แต่วันหลังเอาไปกินนอกห ้องล่ะเดีย๋ วมดขึน้ ”

   พอโดนดุเรือ่ งของกิน สมาชิกคนอืน่ ก็รบี พากันกอดคอคว ้ากระเป๋ าหนี ส่วนเจ ้าของขนมก็ยมิ้ แหย ไม่วายเดินเข ้าไปสะกิด
ประธานส่งท ้าย

   “เหลือชิน้ สุดท ้ายผมให ้ ชิน้ สุดท ้ายแฟนน่ารักนะพี”่ ยักคิว้ พร ้อมมัดมือชกเอาขนมใส่มอื ก่อนทีจ่ ะคว ้ากระเป๋ าเปิ ดแน่บไปอีก
คน

   ดีนมองขนมชิน้ น ้อยในมือ

       “ภาม..งัน้ เหรอ”

 ดวงตาดุละมุนลงพร ้อมรอยยิม้ บางเบา เขาวางขนมลงบนโต๊ะแล ้วหยิบมือถือขึน้ มาถ่ายภาพ จากนัน้ ก็เข ้าแอพพลิเคชัน่ สีฟ้าที่
ตัวเองไม่เคยโพสต์อะไรหน ้าเฟสมานานแล ้ว นิว้ เรียวกดอัพรูปลงไปเฉยๆ สักพักเขาก็มน
ุ่ หัวคิว้ กดแก ้ไขเพือ
่ เพิม ้ ๆลง
่ ประโยคสัน
ไปอีก

...ประโยคทีอ่ ยูๆ่ ก็ผดุ ขึน้ มาจากหัวใจทีก่ ำลังพองฟู...

   ภามอ ้าปากหาวหลังจากอาบน้ำเสร็จใหม่ๆตัวหอมฟุ้ ง วันนีว้ นุ่ วายทัง้ วันกว่าจะกลับก็ช ้าเพราะบรีฟงานกันเรือ่ งของว่างให ้
ชมรมว่ายน้ำ ซึง่ ตกลงกันว่าจะทำแฮมเบอร์เกอร์จว๋ิ งานนีเ้ ขาเป็ นลูกมือช่วยเตรียมของและจัดแต่งเท่านั น
้

   เด็กหนุ่มปี นขึน้ เตียงเปิ ดไว ้แค่ไฟหัวเตียงสีเหลืองนวล อดไม่ได ้ทีจ่ ะหยิบแท็ปเล็ตขึน้ มาสไลด์ดคู วามเป็ นไปของคนอืน่ ๆใน
่ ล จะว่าไปไม่ได ้ถามทีมเลยว่าคนทีช
โซเชีย ่ มรมชอบขนมไหม คิดได ้แล ้วเขาก็กดเข ้าแอพสีเขียวไลน์คย
ุ ในห ้องรวมสามคน
ทันที

#Ph@m#  :  ทีม ขนมทีใ่ ห ้ไปวันนีเ้ ป็ นไงบ ้าง ชอบกันไหม

\(*_____*) /  : อร่อยๆ ทุกคนชอบกันใหญ่เลย

#Ph@m#  :  เออๆ ไว ้วันหลังทำไปให ้กินอีก

Lemonade: *สติ๊ กเกอร์แมวงอน* ภามไม่ถามเราบ ้างเหรอว่าคนทีช

่ มรมเราชอบไหม

#Ph@m#  :  เฮ ้ย ถามดิ กำลังจะถามไง

ภามเหงือ
่ แตก ...ลืมเสียสนิทว่าให ้มะนาวไปด ้วย
Lemonade: ใช่ซ ี้ ชมรมเราไม่มพ
ี ด
ี่ น
ี

#Ph@m#  :  เฮ ้ยยยย เปล่านะ ไม่ใช่แบบนั น

้ แล ้วทางมะนาวชอบกันไหม

Lemonade: ชอบจ ้า ชมกันใหญ่เลย

\(*_____*) /  : หึห ึ *สติ๊ กเกอร์หมียมิ้ ร ้าย*

#Ph@m#  :  หัวเราะอะไร ดูชวั่ จัง

\(*_____*) /  : พรุง่ นีเ้ อาของกินมาถวายท่านทีมคนนีด

้ ้วยล่ะ

\(*_____*) /  : *send picture*

   ภามกระเด ้งขึน้ มานั่งทัง้ ตัวเมือ่ เปิ ดภาพทีเ่ พือ่ นแคปส่งมาให ้ดู แก ้มของเขาร ้อนผ่าวไปหมดพร ้อมหัวใจทีด่ ดี ออกมาเต ้นร็อค
แอนด์โรล
   ภาพนัน้ แคปมาจากเฟสของพีด่ นี เป็ นสเตตัสแรกในรอบครึง่ ปี ตอนนีม้ ภี าพขนมสีออ่ นน่ากินวางเด่นเป็ นสง่า คอมเมนท์
้ ๆชวนให ้หวั่นไหวเหนือภาพ
มากมายไหลหลั่งแต่ไม่ชวนให ้ภามสนใจนอกจากประโยคสัน

Rattanon_dean

*ไม่เคยลืม*

รูปขนมลืมกลืน

----------------------------------------

ตอนที่ 4   ขยับเข ้า...ใกล ้ๆหัวใจ

***
   
“นีอ่ ะไร” กรณ์มองซากดำๆในจาน แล ้วเอาส ้อมเขีย่ พิสจู น์ซาก 

“..ไข่เจียว”เสียงตอบละห ้อยละเหีย่  

“ไหงเป็ นงี”้ จิม้ ขึน้ มาดูใกล ้ๆ ยังไงเขาก็สวมบทพระเอกกินของแฟนทำเสียไม่ได ้แฮะ 

“เอาลงกระทะแล ้วมันก็ตดิ หนึบแคะไม่ออก แต่! อินมีอน

ั นี”้ หันไปหยิบกล่องพลาสติกยืน
่ ส่งมาให ้ 

“หือ ขนมเหรอ” กรณ์เปิ ดฝาดูแล ้วพบว่าเป็ นขนมไทยจัดชุดพวกเม็ดขนุน ทองหยิบ ลูกชุบ 

“อินช่วยแม่ทำกับมือเลยนะ โดยเฉพาะอันนี”้ เจ ้าตัวพรีเซนต์ลกู ชุบสุดๆ “ลูกชุบดวงดาว ปั ้นยากมาก” หยิบลูกชุบทีป่ ั ้นเป็ นดาว

เบีย ั นีส
้ วๆโชว์ให ้ดู แถมสีสน ่ ด
ุ จะบรรยาย “อ ้ะ อ ้าปากเร็ว”

ชายหนุ่มโคลงหัวขำๆ เขาอ ้าปากรับลูกชุบ เมือ

่ เคีย
้ วแล ้วกลิน
่ หอมก็อบอวลในปาก

“หอมไหม อบควันเทียนด ้วยนะ” 

“อืม อร่อยมาก” เขาก ้มลงจุ๊บปากบางๆ แล ้วกระซิบ

“.........ว่าแต่ข ้าวไข่เจียว พีจ่ ะไม่ได ้กินจริงๆเหรอ”

   -------------

ความฝั นแสนหวานทำให ้ร่างสูงใหญ่ในผ ้าห่มขยับรอยยิม

้ ทีแ
่ ทบไม่คอ
่ ยทำยามตืน
่ ในขณะทีเ่ ขากำลังดืม
่ ด่ำกับความสุขทุก
อย่างก็จบลงด ้วยเสียงมือถือทีต
่ ัง้ เวลาปลุกเอาไว ้

ดีนดันตัวขึน
้ นั่งลูบหน ้าตัวเองปรับสมองให ้ตืน
่ ตัว ความฝั นเมือ
่ สักครูเ่ ลือนลางจนจำอะไรแทบไม่ได ้แต่มันกลับทิง้ ความรู ้สึก
อบอุน
่ เอาไว ้ในหัวใจแห ้งแล ้วของเขา มือใหญ่เช็ดน้ำตาทีเ่ อ่อคลออย่างไม่แปลกใจ ตัง้ แต่เด็กแล ้วทีเ่ ขาชอบฝั นถึงใครสักคน
แต่ไม่เคยจำรายละเอียดได ้และทุกครัง้ ทีต
่ น
ื่ ขึน
้ มาก็พบว่าตัวเองน้ำตาไหลด ้วยความเศร ้าจนพูดไม่ออก หากพอเริม
่ โตขึน
้ ความ
ฝั นแบบนีก
้ ็ลดน ้อยลง จากอาทิตย์ละหนสองหนกลายเป็ นเดือนละหนและนานๆหนเหมือนกับกำลังถูกลืมเลือน ดีนรู ้สึกใจหาย
อย่างบอกไม่ถก
ู ดังนั น
้ เวลาได ้ฝั นถึงเขาจึงไม่เศร ้าอีกแต่เปลีย
่ นเป็ นดืม
่ ด่ำกับความสุขในช่วงเวลานั น
้ แทน

อาจเป็ นเพราะความเศร ้าปนสุขนีแ

่ หละ ทำให ้เขาคอยมองหาใครสักคนมาโดยตลอด ใครทีจ ..
่ ะตอบได ้ว่าทำไมเขาถึงรู ้สึกแบบ

นี้

ชายหนุ่มบิดตัวก่อนจะขยับลุกไปห ้องน้ำเพือ
่ จัดการตัวเอง ล ้างหน ้าล ้างตามองใบหน ้าเคร่งขรึมในกระจก ภาพบางอย่างฉายแว ้
บซ ้อนทับเหมือนเห็นใครสักคนทีห
่ น ้าคล ้ายๆกันราวฝาแฝดแต่ตา่ งกันทีร่ อยยิม
้ สดใส ดีนส่ายหัวสบถเบาๆแล ้วรีบอาบน้ำแต่งตัว 
เขาคงเมาขีต
้ าเกินไป

ครอบครัวของดีนมีกน
ั อยูห ั ไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆเหลือแค่เขากับน ้องๆ ซึง่ ก็ดข
่ ้าคนไม่รวมแม่บ ้านอีกสอง พ่อกับแม่มก ี ี้
เกียจรับหน ้าพ่อเหมือนกัน ไม่รู ้ทำไมเขากับพ่อถึงชอบทะเลาะกันอยูเ่ รือ
่ ย

่ ำลังกินอาหารเช ้าและน ้องชายทีก

โต๊ะกินข ้าววันนีเ้ งียบเหงาเหมือนเคย มีเพียงน ้องสาวทีก ่ ำลังคุยโทรศัพท์ให ้วุน
่ ดีนมองไข่
ดาวขนมปั งไส ้กรอกง่ายๆทีแ ึ อยาก เลยทำแค่หยิบน้ำส ้มมาดืม
่ ม่บ ้านทำไว ้แล ้วไม่นก ่

“พี่ วันนีผ้ มค ้างกับเพือ่ นนะ พอดีต ้องคุยเรือ่ งโปรเจค” ดอน น ้องชายคนรองขออนุญาตด ้วยท่าทางเกรงใจ ซึง่ เขาก็พยักหน ้า
ตอบนิง่ ๆ 

ชายหนุ่มรู ้ดี น ้องทัง้ สองคนกลัวและเกรงใจเขามากอาจเป็ นเพราะไม่ได ้อยูร่ ว่ มกันตัง้ แต่เด็ก เขาถูกส่งไปอยูก

่ บ
ั ยายตัง้ แต่จำ
ความได ้ กว่าจะกลับมาอยูด
่ ้วยกันพร ้อมหน ้าก็โตกันหมดแล ้ว หลายครัง้ ทีพ
่ ยายามเข ้าหาพยายามปรับตัวแต่มอ
ี ะไรทีท
่ ำให ้มัน
ติดขัด อาจเป็ นเพราะเขาเองทีป
่ ิ ดตัวไม่ยอมรับความผูกพันในครอบครัวจนมันย่ำแย่ขน
ึ้ ทุกวัน

“เสาร์อาทิตย์นพี้ ตี่ ้องไปค่าย เราก็กลับมาบ ้านอยูเป็ นเพือ่ นน ้องด ้วยล่ะ” 

“เดลอยูค่ นเดียวได ้ค่ะพี”่ น ้องสาวรีบบอกเพราะกลัวจะทำให ้พีด่ อนลำบาก

“ไม่ได ้” ดีนพูดเสียงเข ้ม “มีแต่ผู ้หญิงมันอันตราย แล ้วพีจ่ ะโทรมาเช็ค” เขาลุกขึน้ หยิบกุญแจรถกับมือถือทีว่ างไว ้บนโต๊ะ ส่าย
หัวเมือ ิ ข ้าวเช ้าเหรอ
่ น ้องสาวถามไล่หลังว่าไม่กน
รถซีดานสีดำเข ้มจอดสนิทในทีจ
่ อดรถนักศึกษา ร่างสูงใหญ่หยิบชีทเรียนแล ้วนั่งขมวดคิว้ ลังเลอยูห
่ น ้าพวงมาลัย เขาออกจาก
บ ้านเร็วเกินเวลาเข ้าเรียนไปเป็ นชัว่ โมง จะไปชมรมก็ไม่ได ้มีอารมณ์อยากว่ายน้ำหรือจะไปคณะก็ขเี้ กียจวุน
่ วายกับคนทีเ่ ข ้ามาหา
สุดท ้ายท ้องก็เป็ นตัวตัดสิน ถึงจะไม่อยากกินแต่ท ้องหิวนีม
่ ันช่วยไม่ได ้จริงๆ

โรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัยนั น
้ ใหญ่ทส ุ และมีร ้านอาหารให ้เลือกมากมาย ชายหนุ่มสาวเท ้าไปทีร่ ้านอาหารตามสัง่ โชคดี
ี่ ด
้ ังเช ้าเกินไปคนเลยน ้อยไม่เสียเวลา
เวลานีย

“ป้ าครับ ขอข ้าวไข่เจียวจานนึง” 

ดีนสัง่ เมนูแรกทีข
่ น
ึ้ มาในหัว เพียงแป๊ บเดียวข ้าวไข่เจียวหอมกรุน
่ ก็อยูใ่ นมือ เขามองไปรอบๆ โรงอาหารหาทีว่ า่ งแล ้วจัดแจงนั่ง
สำเร็จโทษของกินตรงหน ้า

รสชาติไข่เจียวก็เหมือนทุกๆ ครัง้ ทีเ่ คยกิน แต่น่าแปลก ...เขากลับคิดถึงไข่เจียวไหม ้ๆจนกินไม่ได ้ ไม่รู ้เหมือนกันว่าไปจำมา

จากไหนเพราะตัวเองก็ไม่เคยกินไข่เจียวไหม ้สักที

ระหว่างทีก
่ ำลังครุน ั่ จนโต๊ะสะเทือน ดวงตาคมเหลือบมองชือ
่ คิด มือถือก็สน ่ ทีข
่ น
ึ้ บนจอ รูปของรองประธานชมรมว่ายน้ำโชว์หลา
จนคนเห็นอยากกดปิ ดไม่รับส่าย

“ว่าไง” น้ำเสียงทุ ้มไม่สบอารมณ์เพราะโดนกวนมือ้ เช ้า

“เงอะ อารมณ์เสียไรวะ จะถามว่ามามอ.กีโ่ มง”

“อยูม่ อ.แล ้วมีอะไรรึเปล่า”

“หือ ไมมาเช ้าจังวะ เออ ก็ดี พอดีประธานชมรมอาหารไทยเขาแวะมาคุยเรือ่ งของว่าง เลยอยากให ้แกมาฟั งด ้วย”

..
เห็นแบบนีร้ องประธานชมรมว่ายน้ำเป็ นพวกบ ้าพลัง เช ้าก็ซ ้อมเย็นก็ซ ้อม ไม่ส ิ บางทีก็เล่นน้ำเป็ นเด็กให ้เขาโมโหอยูเ่ รือ
่ ย ดีนรี

บจัดการข ้าวทีเ่ หลือหมดเวลาเอ ้อระเหย “โอเค เดีย

๋ วไปหาทีช
่ มรม”

เขาผุดลุกขึน
้ หยิบจานเปล่าไปเก็บ มือรีบโกยชีทเรียนลวกๆพลางคุยโทรศัพท์ไปด ้วย ไม่ได ้สนใจอะไรอีก แต่เมือ
่ เขาเดินจาก
ไปไม่กวี่ น
ิ าที ร่างของใครคนหนึง่ ก็ถอ
ื จานข ้าวมานั่ งแทนที ่

“เออ มาถึงแล ้วกำลังจะกินข ้าว ใช่ๆ โรงอาหารกลางมาดิเดีย๋ วรอ” ภามวางจานข ้าวไข่เจียวลงบนโต๊ะ เขาสนทนากับทีมอีกไม่กี่
ประโยคก็วางสายก่อนจะนั่งเหม่อรอเพือ
่ นมากินพร ้อมกัน

มองไข่เจียวฟูๆแล ้วก็นก
ึ ขำ สมัยเด็กไม่กข
ี่ วบเขาแอบแม่ปีนเก ้าอีล
้ องทอดไข่เลียนแบบผู ้ใหญ่ ตอนนั น
้ เป็ นเตาไฟฟ้ าและเขา
ปรับอะไรไม่เป็ นทัง้ นั น
้ สุดท ้ายไข่ฟองแรกก็ดำเกรียมแถมโดนแม่ตก
ี ้นลายอีกต่างหาก เขาร ้องงอแงให ้แม่สอนเจียวไข่ไม่รู ้
ทำไมต ้องทำให ้ได ้ แต่นั่นก็เป็ นจุดเริม
่ ต ้นช่วยแม่ทำอาหารตัง้ แต่นัน
้ มา แถมแม่ประชดอีกต่างหากว่าจะไปเป็ นเจ ้าสาวใครถึงได ้
รีบหัดเข ้าครัว
คิดถึงตรงนีภ
้ ามก็ยห
ู่ น ้าเซ็งๆ เขาเท ้าแขนลงบนเก ้าอีแ
้ ต่ต ้องชะงักกึกเพราะสัมผัสโดนอะไรสักอย่าง
 

“อ ้าว ชีทอะไรเนีย่ ” เด็กหนุ่มหยิบขึน้ มาดูพลิกซ ้ายพลิกขวา ดูเหมือนมีใครลืมชีทเรียนเอาไว ้

“มาแล ้ววววววว” ร่างของเพือ่ นตัวแสบถลาเข ้ามาหา แถมหยิบช ้อนเปิ ดซิงข ้าวไข่เจียวเขาเสียอย่างงัน้

“ไอ ้ทีม!!! !!”

ข ้าวกู ภามโวยวายลั่น ฟาดมือเพือ
่ นดังเพีย
้ ะ

“งกชะมัด เคๆ เดีย๋ วไปซือ้ ข ้าวแป๊ บ” หมาหิวโซสะบัดมือเบะปากแล ้วผละออกไปซือ้ บ ้าง

ภามได ้แต่สา่ ยหัวขำๆ เขาโกยเอาชีทเรียนกับกระเป๋ าบนโต๊ะลงไปวางข ้างตัว ลืมเรือ

่ งชีทของใครบางคนไปเสียสนิท
   

“นีภ่ าม ทีพ่ ดี่ นี เขาโพสต์คอื อะไร ภามเคยเจอพีเ่ ขาเหรอ” มะนาวจ ้องมองภาพทีท่ มี แคปลงไลน์กลุม่ ดูแล ้วดูอกี เธอไม่เข ้าใจว่า
ไม่เคยลืม นีห
่ มายถึงอะไร

ภามส่ายหัวพรืด “ไม่เคยเจอ เราก็ไม่รู ้เหมือนกัน” 

ตอนนีพ
้ วกเขาอยูใ่ นห ้องเรียนภาษาอังกฤษ มีอาจารย์ฝรั่งสำเนียงบริตช
ิ แท ้กำลังอธิบายวิธก
ี ารเขียนรายงานอย่างถูกวิธ ี ทีมทีไ่ ม่
ถูกกับภาษาต่างประเทศนั่งคอตกหน ้าม่อยไม่เข ้าใจ ส่วนมะนาวกับภามเรียนนานาชาติมาก่อนเลยไม่มป
ี ั ญหา ทัง้ สองคนแอบคุย
กันเงียบๆ กดมือถืออยูใ่ ต ้โต๊ะ

“ทุกคนตกใจสุดๆอ่ะ ตอนทีพ่ เี่ ขาโพสต์สเตตัสแรกในรอบครึง่ ปี มันแปลกมากเลยนะ” มะนาวพยายามวิเคราะห์ ทีพ่ ยายาม

ขนาดนีไ
้ ม่ใช่อะไร เธออยากเห็นโมเม ้นต์หนุ่มๆ เขาหวานกันแบบต่อหน ้าต่อตาบ ้างอะไรบ ้าง

“พีเ่ ขาคงไม่เคยกินขนมลืมกลืนมัง้ เลยถ่ายไว ้เป็ นทีร่ ะลึก” ภามหาเหตุผลให ้ ไม่งัน้ มะนาวคงไม่เลิกสนใจ

หญิงสาวทำหน ้ามุย
่ “ไม่หรอก คือยังไงดีละ่ เราคิดจริงๆนะภาม ว่านายกับพีด
่ น
ี มีอะไรทีค
่ ลิ๊ กกัน”

“สัญชาตญาณสาววาย?” ทีมทีเ่ งียบมานานแทรกบทสนทนาบ ้าง

“สาววาย? คืออะไร” ภามทำหน ้าเหวอกับศัพท์ใหม่

 

“ก็หมายถึงผู ้หญิงทีช่ อบให ้ผู ้ชายได ้กันไง” ทีมอธิบายพร ้อมหัวเราะคิกคักจนมะนาวทำแก ้มพองใส่

“ฮือ้ ...ถึงเราจะวายก็เถอะ แต่ในความเป็ นจริงเราก็ไม่ยัดเยียดเพือ่ นให ้ได ้กับผู ้ชายง่ายๆแบบนั น้ นะ” มือเล็กเรียวปิ ดมือถือใส่
กระเป๋ า แล ้วมองตรงไปทีก่ ระดานซึง่ เต็มไปด ้วยคำอธิบายของอาจารย์ “ภามไม่รู ้สึกอะไรเลยจริงๆ เหรอ? ถ ้าไม่ชอบบอกเรา

ได ้นะ เราจะได ้ไม่พด

ู อีก” หันกลับมามองเพือ
่ นด ้วยสีหน ้ากังวลใจ
ภามยิม
้ มุมปากเขาส่ายหัวแล ้วเอาปลายปากกาตีหัวมะนาวเบาๆ “อย่าคิดมาก ถ ้าเราไม่ชอบเราบอกมะนาวไปแล ้ว”

“งัน้ แสดงว่าชอบ” ทีมทำตาระยิบระยับ

คนโดนถามชะงักอึกอัก เขาพรูลมหายใจก่อนจะตอบ

“...ไม่..แน่ใจ” 

คำตอบแผ่วเบาไม่มั่นใจสร ้างความประหลาดใจให ้กับเพือ

่ นทัง้ สองคน ภามลังเลว่าจะเล่าดีไหมแต่พอนึกถึงน้ำใจและความเป็ น
ห่วงของเพือ
่ นมันก็มากพอทีจ ่ ใจได ้
่ ะเชือ

“ถ ้าเล่าแล ้วอย่าหัวเราะเรานะ” รอจนเพือ่ นพยักหน ้าก็เริม่ เปิ ดปาก

“คือตัง้ แต่เด็กๆแล ้ว..เรามักคิดถึงใครคนหนึง่ ” คนเล่าก ้มหน ้างุด จ ้องมองสมุดจดงานจนแทบทะลุ

“แล ้ว..” มะนาวกับทีมพูดขึน

้ พร ้อมกัน
“เรานึกไม่ออกว่าหน ้าตาเขาเป็ นยังไง มันฟุ้ งๆเบลอๆ รู ้แต่วา่ อยูด่ ้วยแล ้วมีความสุขแล ้วเราก็รักเขามากๆ” เขาเม ้มปากกลัน้ เขิน
สุดชีวต
ิ

“คนนัน้ คือ..ผู ้ชาย?” ทีมเป็ นฝ่ ายเอ่ยถาม

..
ภามพยักหน ้า “ใช่ นีแ
่ หละทำให ้เราสับสนว่าเราชอบเพศไหนกันแน่” สองมือของเด็กหนุ่มเริม
่ ขยุกขยิกไม่รู ้จะเอาไปวางไว ้ตรง
ไหน “เรามองหาคนคนนั น
้ มาตลอด ....จน...ถึงวันทีเ่ ห็นพีด่ นี ในวันปฐมนิเทศ”

มะนาวยกสองมือกุมแก ้มตัวเอง หน ้าแดงก่ำยิม

้ กว ้าง ในขณะทีท
่ ม
ี อ ้าปากค ้างปะติดปะต่อเรือ
่ งราว

“ใช่..ใช่ไหม พีด่ นี คือคนนัน้ ใช่ไหม” หญิงสาวระล่ำระลักถาม หล่อนอยากจะกรี๊ ดให ้ลั่นห ้องไม่กท็ บุ โต๊ะรัวๆ

“ไม่รู ้สิ คือเรายังไม่เคยเจอพีเ่ ขาจังๆสักที” กุมมือแน่นแล ้วเงยหน ้ามองเพือ่ นทัง้ สองคน “แต่เราใจเต ้นจนแทบทะลุเวลาได ้ยิน
เสียงหรือเห็นภาพของพีเ่ ขา”
   

“ก็ไปเจอสิวะ ลองไปเจอเลย เนีย่ เดียวพาไป” ทีมเริม่ ไฟลุก เขาเองก็อยากรู ้เหมือนกันว่าถ ้าสองคนนีเ้ จอกันแล ้วจะเป็ นยังไงต่อ
ไป

“ไม่ได...”
้ เด็กหนุ่มส่ายหัว มือทีก
่ ม
ุ อยูส ั่ ระริก “เรากลัวว่ะ” 
่ น
“กลัวอะไร ภามก็เนียนๆไปเจอทีมทีช่ มรมไง จะได ้รู ้กันไปข ้างนึง” มะนาวพยายามช่วยหาแผน แต่เพือ่ นเขาก็ยังส่ายหัว ดวงตา
่ ไหวไม่มั่นคง
ของภามสัน

“ไม่ใช่แบบนัน้ เราหมายถึงกลัวจริงๆ ...กลัวทีจ่ ะเจอ” เขาปิ ดเปลือกตาลง....กลัวว่าเจอกันแล ้วต ้องจากกันและคราวนีค้ งไม่

ได ้พบกันอีก...เด็กหนุ่มต่อประโยคในใจ 

พอเห็นใบหน ้าของภามซีดเซียวมะนาวกับทีมก็สบตากันก่อนจะดึงมือเพือ
่ นคลายออกจากการบีบกุมเอาไว ้จนแขนเกร็ง เขาทัง้
สองคนกระชับมือของภามไว ้พลางลูบปลอบใจ

“ยังไม่เจอก็ไม่เป็ นไร ยังไงมะนาวกับทีมก็อยูต่ รงนี้ เราเป็ นกำลังใจให ้นะ” มะนาวยิม้ หวานเอ่ยปลอบใจด ้วยคำพูดน่ารักจนภาม
ผ่อนคลายตัวเองลง

“ใช่ๆ ยังไม่เจอก็ไม่เป็ นไรหรอก มีโอกาสก็ทำขนมอร่อยๆมา เดีย๋ วเราเอาไปป้ อนถึงปากพีด่ นี เลย” ทีมยักคิว้ แล ้วฉีกยิม้ กว ้าง คำ
พูดอวดตัวทีฟ
่ ั งยังไงเจ ้าตัวคงไม่กล ้าแน่ๆ เรียกเสียงหัวเราะของเพือ
่ นทัง้ คู่

“ Miss Marisa!!   Mister Pham!!   Mister Teerayu!!!” เสียงอาจารย์ดด

ุ ังลั่นห ้อง คนแอบ

คุยสามคนสะดุ ้งโหยง

“แอม ซอรี”่ เสียงขอโทษดังอ่อยก่อนจะโหยหวนหนักเมือ่ อาจารย์สงั่ ให ้เขียนรายงานมาส่งคนละสามหน ้าเป็ นการลงโทษ

เข็มเวลาชีไ้ ปทีเ่ ลขเก ้า ตอนนีส
้ ามทุม
่ แล ้วและภามก็เพิง่ ได ้กลับมาบ ้านอาบน้ำเสร็จหมาดๆ เมือ
่ เย็นหลังเรียนเสร็จประธานชมรม
ก็นัดคุยเรือ
่ งของทีต ้ ของวันศุกร์แล ้วอยูค
่ ้องเตรียมสำหรับทำอาหารว่างให ้ชมรมว่ายน้ำ วันนีเ้ พิง่ วันจันทร์ พวกเขาต ้องไปซือ ่ ้าง
ทีช ่ เตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร ้อยเตรียมส่งมอบในตอนเช ้าวันเสาร์ 
่ มรมเพือ

เด็กหนุ่มเดินไปเปิ ดคอมพ์แล ้วหยิบชีทเรียนขึน

้ มา ยังไงต ้องรีบทำรายงานภาษาอังกฤษสามหน ้าให ้เสร็จก่อน ซวยชะมัดทีโ่ ดน
ลงโทษ แต่ก็นะ พวกเขาดันคุยกันเพลินไปจริงๆ

ภามคลีย
่ ม
ิ้ เมือ ่ งวันนี้ พอได ้พูดสิง่ ทีเ่ ก็บไว ้ในใจมานานมันก็รู ้สึกสบายใจจนบอกไม่ถก
่ นึกถึงเรือ ู

“เอ..ชีทภาษาอังกฤษ” เจ ้าตัวพลิกชีทดูทลี ะชุดเพราะดันรวบไว ้เป็ นปึ กเดียวกันหมด

“เจอแล ้ว..อ ้าว” 

ี แปลกปลอมปนอยู่ ภามพลิกดูอก
ใต ้ชีทภาษาอังกฤษกลับมีชท ่ เช ้า
ี ครัง้ ถึงนึกออกว่าเป็ นชีททีเ่ ขาเจอเมือ

“เวรกรรม หยิบติดมาด ้วยวุ ้ย อ ้ะ” อุทานขึน้ เมือ่ เห็นตัวอักษรหวัดๆเขียนอยูม่ มุ กระดาษด ้านล่าง เขาเพ่งมองก่อนจะเบิกตากว ้าง

Dean 571-XXXX 
“..........” ่ เหมือนละมัง้ ” ปากพูดแต่ใจงีส
ภามใบ ้กินไปพักหนึง่ แค่นหัวเราะกับตัวเอง “เพ ้อเจ ้อ แค่คนชือ ั่ นำไปแล ้ว
้ น

รหัสนักศึกษาบอกชัดว่าอยูป
่ ี สาม เจ ้าตัวหายใจลึกๆแล ้วรีบพิมพ์คอมพ์เรียกหน ้าจอมหาวิทยาลัยขึน
้ มา เขาล็อคอินเข ้าระบบ
่ ๆใส่หมายเลขทีป
ค ้นหานักศึกษา มือสัน ่ รากฏบนชีทเรียน แล ้วจรดเม ้าส์ตรงปุ่ มเอ็นเทอร์

่ ทีป
เด็กหนุ่มกัดปากก่อนตัดสินใจกดปุ่ มลงไปและชือ ่ รากฏขึน
้ มาก็ไม่ตา่ งจากทีค
่ ด
ิ ไว ้

571-XXXX นาย รัฐนนท์ วงศ์เนตร สาขาวิชาบริหาร 

..
ตุ ้บ ชีทในมือหล่นลงบนโต๊ะพร ้อมคำอุทานลั่นห ้อง
   

“เหีย้ ยยยยยยย!!!” คนสติแตกขยับถอยออกมาจากโต๊ะ เขามองชีทเหมือนเป็ นสัตว์ประหลาดแตะต ้องไม่ได ้

   

“เอาไงดีๆๆๆๆ คะ คืนพีเ่ ขายังไงดี” ภามเริม่ สับสนลุกจากเก ้าอีเ้ ดินวนรอบห ้อง เขามองเฟสบุค๊ พลางขมวดคิว้ หรือจะแอดเฟ
รนด์แล ้วหลังไมค์ไปบอกพีเ่ ขา ไม่ๆๆๆๆ ไม่เอาอ่ะ เอ๊ะ หรือจะฝากทีมคืน โอ ้ยย ไม่มท
ี างไอ ้ทีมต ้องบอกให ้ไปคืนเองแน่ๆ ทำไง
ดี ไม่กล ้า
   

เด็กหนุ่มสะอืน
้ กระซิกหงิงหงังเดินวนเป็ นหนูตด ่ รึง่ ชัว่ โมง ในเมือ
ิ จั่นกลุ ้มอกกลุ ้มใจอยูค ่ ทางไหนก็ไม่ด ี สุดท ้ายเขาก็ตัดสินใจว่า
จะนำไปคืนด ้วยตัวเอง
   

...แต่เมือ่ ไหร่เดีย๋ วว่ากันอีกที...

   
 ิ
เข็มนาฬกาเคลื
อ ่ นตัวไปยังเลข 11 ภามปริน
้ ท์รายงานออกมาใส่แฟ้ มเพือ
่ ส่งในวันถัดไป เขาบิดตัวหาวจัดแจงปิ ดคอมพ์เตรียม

ตัวไปนอน แต่กอ
่ นจะลุกดวงตาก็เหลือบมองชีททีใ่ ห ้เขาสติแตกไปพักใหญ่ ริมฝี ปากบางคลีย
่ ม
ิ้ จางๆพลางเอือ ่ ที่
้ มมือไปแตะชือ
เขียนเอาไว ้บนนั น
้ นิว้ เรียวเกลีย
่ สัมผัสตัวอักษรทีละตัวพร ้อมเอ่ยเสียงเบาราวกับกลัวอีกฝ่ ายจะได ้ยิน
   

“ ฝั นดีครับ..พีด่ นี ” 
   
   
   

“ภาม วันนีไ้ ปชมรมไหม” มะนาวกอดแขนเขาหมับ ส่งสายตาแป๋ วๆมาให ้

   

“ไม่ได ้เข ้าแต่เราว่าจะไปห ้องสมุดสักหน่อย เมือ่ วานพีอ่ ุ ้มไลน์มาบอกว่างบจากชมรมว่ายน้ำยังเหลือ เขาเลยให ้เราทำขนมเพิม่

นีจ
่ ะลองไปเปิ ดหนังสือขนมดู” 
   

“เออๆ เอาขนมไทยนะภาม เรายังติดใจว่ะ” ทีมรีบใช ้เส ้นสายรีเควสขอเมือ่ รู ้ว่าอาหารว่างบนรถบัสเป็ นฝี มอื ของชมรมเพือ่ นสนิท
   

“อืม ขอปรึกษาพีเ่ ขาก่อนได ้ไม่ได ้รอดูเสาร์นีแ้ ล ้วกัน” เขาไม่ได ้รับปากแต่ก็ไม่ปฏิเสธ

   

มะนาวอ ้อนขอส่วนแบ่งขนมอยูพ
่ ักใหญ่กอ
่ นพวกเขาทัง้ สามคนจะแยกย ้ายกันไป มะนาวกับทีมเข ้าชมรม ดูเหมือนว่าทางมะนาว
เองก็วน ้ ส่งประกวด ดูแล ้วน่าสงสาร
ุ่ ๆ เพราะทางชมรมละครไปตกลงร่วมงานกับชมรมภาพยนต์เลยมีแคสตัวแสดงสำหรับหนังสัน
เอาไว ้ทำของกินเพิม
่ พลังให ้สักหน่อยคงดี
   

ี ของพีด
ภามหอบหนังสือเรียนเข ้าห ้องสมุด ในอ ้อมแขนยังคงมีชท ่ น
ี อยูท
่ ัง้ ๆทีผ
่ า่ นมาสามวันแล ้ว ความกังวลคืบคลานเพราะกลัว
อีกฝ่ ายไม่มช ี ไว ้อ่านสอบ เด็กหนุ่มถอนใจเสียดายสงสัยเขาต ้องตัดใจฝากทีมเอาไปคืนจริงๆ
ี ท
   

หนังสือสารพัดหน ้าแซนวิชและหนังสือขนมไทยถูกหยิบมากองบนโต๊ะ หลังจากทีเ่ ขาไลน์ไปถามพีอ

่ ุ ้มว่าทำเป็ นขนมไทยได ้
ไหม เมือ
่ สักครูพ
่ ก
ี่ ็ไลน์มาบอกว่าให ้ทำได ้แต่ระวังเรือ
่ งกะทิหรือขนมทีเ่ สียง่าย 
   

มินแ
ิ ฮมเบอร์เกอร์กบ
ั ขนมไทยจะว่าไปเป็ นส่วนผสมทีแ
่ ปลกดี
   

“เอ..มะนาวกำลังไดเอทอยู่ แซนวิชไก่อโวคาโดก็น่าสน” เขาพลิกหนังสือทีพ่ มิ พ์สสี่ นี ่าอ่านแถมเมนูก็ละลานตา  คิดแล ้วก็ขำ

บางทีเขาควรจะไปเรียนคหกรรมให ้มันรู ้แล ้วรู ้รอดไป “ต ้องทำเผือ
่ เจ ้าทีมด ้วยเดีย
๋ วงอแงอีก เพิม
่ ทูน่ามะเขือเทศด ้วยก็ดแ
ี ฮะ” จด
ของทีต ้ ลงสมุด ก่อนจะเริม
่ ้องซือ ่ ขนมไทยทีท
่ ลิสต์รายชือ ่ ำไม่ยากและเก็บข ้ามคืนได ้
   

เด็กหนุ่มขีดเขียนเพลินๆ แว ้บเดียวเวลาก็ผา่ นไปเป็ นชัว่ โมง ภามอ ้าปากหาวเขาลุกเอาหนังสือไปเก็บบนชัน

้ เมือ
่ ตัดสินใจได ้แล ้ว
ว่าจะทำอะไร ขณะกำลังเดินเบลอๆ ผ่านโต๊ะอ่านหนังสือตัวอืน
่ ขายาวก็ต ้องชะงักกึกตัวแข็งทือ
่
   

...เมือ่ กีอ้ ะไรแว ้บๆ

   

หัวใจเจ ้ากรรมเต ้นตึกตักตึกตัก

   
ภามค่อยๆ ก ้าวถอยหลัง ไปหยุดอยูห ่ นนั่ง ตอนนีม
่ น ้าโต๊ะขนาดสีค ้ น
ี ักศึกษาเพียงคนเดียวครอบครองโต๊ะเอาไว ้อย่างไม่เกรงใจ
ใคร แถมกำลังฟุบหลับเผยให ้เห็นแค่ใบหน ้าคมสันด ้านข ้าง
   

พีด
่ น
ี !!!!!!!!!!!!
   

มาไงเนีย
่ มาตอนไหน มายังไง พีด
่ น
ี ตัวเป็ นๆห่างจากเขาไม่ถงึ เมตร อ๊ากกกกก
   

่ ไปแล ้วล่วงหน ้า ภามละล ้าละลังมองซ ้ายมองขวา ปลุกพีเ่ ขาแล ้วคืนชีทดีไหม ฮือ

คนตัวแข็งหน ้านิง่ แต่ใจแตกตืน ้ ออ ไม่เอาไม่
กล ้าคุย หรือจะทำเป็ นไม่รู ้ไม่เห็น ไม่ได ้ๆ เดีย
๋ วพีเ่ ขาก็ไม่มช ี เรียนดิ
ี ท
   

โหย จมูกโด ้งโด่ง

   

ขนตาก็ยาว
   

ปากบางจัง
   

เดีย
๋ ว !! ่ ภาม มึงกำลังทำอาร๊ายยยย ผละถอยออกมาเมือ
ไอ ้เชีย ่ เห็นว่าเผลอเข ้าใกล ้มากไป
   
เด็กสติแตกขยีห
้ ัวตัวเอง แก ้มขาวๆแดงก่ำ หัวใจเต ้นแรงจนเขาต ้องกลับไปตัง้ หลักทีโ่ ต๊ะ
   

“แม่ง เจอใกล ้ๆแล ้วหัวใจจะวายตาย” เอาหน ้าซุกกระเป๋ าจนจมหายไปครึง่ หน ้า

 “อึก...” น้ำตาร ้อนๆเอ่อขึน ้

้ มาอีกครัง้ อารมณ์ภายในอกมันท่วมท ้นออกมาจนควบคุมแทบไม่ไหว ภามรีบเช็ดด ้วยแขนเสือ

เขาคงจะบ ้าไปแล ้วแน่ๆ ทำไมถึงดีใจขนาดนี้

   

พอตัง้ สติได ้ เด็กตาแดงก็หยิบชีทเจ ้าปั ญหาขึน

้ มา เขาเอาโพสต์อท ้ ๆ ในตอนแรกเขาลงชือ
ิ แปะเขียนโน ้ตบอกเอาไว ้สัน ่ ไว ้ด ้วย
แต่สด
ุ ท ้ายก็ลบออก จากนั น
้ ก็ยอ ่ ังหลับสนิท ภามวางชีทไว ้ข ้างๆ แผ่วเบา แล ้วใช ้ความกล ้าครัง้ สุดท ้ายแอบ
่ งเข ้าไปหาคนทีย
ถ่ายรูปคนหลับเก็บไว ้เป็ นทีร่ ะลึก

“ฝั นดีนะครับ..พีด่ นี ” 

..
ครัง้ นี้ ได ้พูดกับเจ ้าของชีทสักที

ร่างสูงสะดุ ้งตืน
่ เมือ
่ ได ้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก เขาลูบหน ้าลูบตามองไปรอบๆแล ้วพบสาวๆแอบมองมาพร ้อมรอยยิม
้ ดีนสะบัดหัว
เรียกสติ เขานอนน ้อยเกินไปตอนแรกกะมาอ่านหนังสือสักพักแล ้วไปชมรม นีเ่ ผลอหลับจนปาไปเกือบหกโมงเย็น พอหยิบมือถือ
ออกมาจากกระเป๋ าก็เจอสารพัดมิสคอลล์แล ้วก็ไลน์ทเี่ พือ ่ ง่ มาตามตัวว่าหายหัวไปไหน
่ นๆรวมถึงไอ ้วินทีส
ดีนถอนใจลุกขึน
้ เก็บของแต่ต ้องชะงักขมวดคิว้ มุน
่ เมือ
่ เห็นชีททีเ่ ขาหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนเกือบจะไปขอเพือ
่ นก็อปใหม่ แต่ท ี่
สำคัญทีส
่ ด
ุ คือโพสต์อท
ิ เล็กๆทีแ
่ ปะเอาไว ้

ผมเก็บได ้ทีโ่ รงอาหารครับ ขอโทษทีค ื ช ้า

่ น

หัวใจประธานชมรมว่ายน้ำแทบหยุดเต ้น คราวนีเ้ ขาตืน

่ เต็มตาลุกพรวดทำท่าจะวิง่ ตามหาคนทีเ่ อาของมาคืน แต่สติทย
ี่ ังหลง
เหลืออยูร่ ัง้ เอาไว ้เพราะคนทีว่ า่ น่าจะไม่อยูแ
่ ล ้ว ดีนทิง้ ตัวลงนั่งทีเ่ ดิมหยิบโพสต์อท
ิ ขึน
้ มาดู ใต ้ประโยคนั น ่ แต่ยังเห็น
้ มีรอยลบชือ
รอยจางๆ ตอกย้ำความมั่นใจ เขาคลีย
่ ม
ิ้ บางเบาหยิบกระเป๋ าสตางค์ขน
ึ้ มาแล ้วสอดโพสต์อท
ิ นั น
้ ไว ้ในช่องรูปถ่าย

จากนั น
้ ก็สอดกระเป๋ าสตางค์ไว ้ทีก ้
่ ระเป๋ าเสือ

...ใกล ้ๆหัวใจ

*****

ตอนที่ 5 ดวงดาวทีห
่ อมหวาน
“กูด๊ มอร์นงิ่ งงง” 

เสียงหวานสดใสของมะนาวเป็ นสัญญาณเริม ั ้ ดีทภ

่ วันใหม่ชน ี่ ามชอบนัก ภามยิม
้ ตอบรับคำทักทายจนตาหยี ตอนนีเ้ พิง่ จะเจ็ดโมง
สิบห ้าพวกเขากำลังนั่งอยูท
่ โี่ ต๊ะม ้าหินใต ้ต ้นไม ้ใหญ่หน ้าคณะ

“ไหน ไหน ทีบ่ อกว่าทำอะไรมาให ้กิน” มาถึงยังไม่ทันนั่งเจ ้าหล่อนก็ร ้องหาของกินทันที

“รอทีมก่อน มันไลน์มาบอกว่ากำลังมา” เขาเบรกพร ้อมตะครุบมือเพือ่ นสาวทีก่ ระโจนใส่กล่องพลาสติกบนโต๊ะ

“หูย หิวแล ้วอ่ะ ทีมช ้า ทีมช ้า โอ๊ย” 

“บ่นอะไร ใครช ้า” ชีทภาษาอังกฤษตีผั่วะเข ้าทีห่ ัวมะนาวไม่แรงแต่ก็ทำเอาหน ้าเกือบทิม่

“หึ๊ ย อิตาบ ้า ทำร ้ายร่างกายบอบบางของหญิงสาว” หันกลับไปฟาดคืนไม่ยัง้

..
อืม เสียงทะเลาะกันนีก
่ ส
็ งบสุข
“พอๆ จะกินไหม” ภามเปิ ดฝากล่อง ด ้านในอัดแน่นไปด ้วยแซนวิชโฮลวีทเนือ้ นุ่ม “มีไส ้อะโวคาโดไก่ต ้มปรุงรสนิดหน่อย อันนี้
เป็ นมะเขือเทศกับทูน่า กินซะจะได ้มีแรงทัง้ คูเ่ ลย” 

มะนาวตาวาวราวกับเห็นกล่องแซนวิชมีประกายระยิบระยับ เธอเงยหน ้าขวับมองเพือ

่ นตาแป๋ วแหว๋ว

“ภามจ๋า แต่งงานกับเราเถอะ เราจะเลีย้ งภามอย่างดีขอแค่เป็ นแม่บ ้านให ้เรานะ นะ” ดึงแขนเพือ่ นอ ้อน

“ให ้ภามแต่งเป็ นแม่บ ้านแล ้วเธอก็จะหาสามีให ้มันใช่ไหม” ทีมเอ่ยแซวพลางเอือ้ มมือหยิบไส ้อะโวคาโดขึน้ มากิน

“หยาบคาย” มะนาวแหวใส่ “อย่าเอาความจริงมาพูด” แถมท ้ายด ้วยสะบัดหน ้าไปอีกทาง

ภามกุมขมับ สองคนนีน ่ งทีเ่ ขาตามไม่ทันเข ้าไปทุกที “กินก่อนเร็ว มีเวลาแค่ครึง่ ชัว่ โมงเองนะ” 

้ ับวันชักคุยเรือ

หญิงสาวร ้องอุ ้ย หล่อนรีบหยิบแซนวิชทูน่าขึน ่ ตาบาน

้ มากินหน ้าชืน

พอของกินเข ้าปากทัง้ สองคนก็เงียบสนิท ภามนั่งเท ้าคางมองยิม

้ ๆ เขาชอบดูเวลาคนอืน
่ กินอาหารฝี มอ
ื ตัวเอง คิว้ เรียวเลิกขึน
้
่ เห็นทีมเปิ ดกระเป๋ าหยิบน้ำส ้มในขวดแก ้วขึน
เมือ ้ มาแล ้วเลือ
่ นส่งให ้เขา ขวดยังเย็นเฉียบมีไอน้ำเกาะ
“ซือ้ มาให ้เหรอ นีม่ ันของร ้านกาแฟ XX นีน่ า” ภามทำหน ้างุนงงแต่ก็รับมาพลิกซ ้ายพลิกขวาก่อนจะเปิ ดขวดขึน้ กระดก รสชาติ
น้ำส ้มหอมหวานสมราคา แต่ต ้องสำลักกับประโยคถัดมา

“เปล่า พีด่ นี ฝากมาให ้แก”

“แค่กๆๆๆๆๆ” ภามรีบรับทิชชูจ่ ากมะนาว เขาสำลักกระอักกระไอก่อนจะทำตาขวางใส่ไอ ้เพือ่ นเวร “อย่ามาล ้อเล่น”

่ เช ้าเราแวะชมรมแล ้วเจอพีด
ทีมยักคิว้ “ใครล ้อเล่น เมือ ่ น
ี พอดี พีเ่ ขาเลยฝากมาให ้ คนทำขนม แล ้วก็น”ี่ ยืน
่ โพสต์อท
ิ แผ่นเล็กมา
ให ้ พร ้อมลายมือหวัดๆ

ขอบคุณ – Dean

ใบหน ้าของเด็กหนุ่มเห่อแดง ยิง่ เพือ

่ นสองคนล ้อด ้วยสายตาเขาก็ยงิ่ เขินหนัก ภามเอาโพสต์อท
ิ ทีไ่ ด ้มาแปะลงในสมุดโน๊ตแล ้ว
หยิบแซนวิชขึน
้ มากินแก ้เก ้อ พยายามระงับหัวใจทีเ่ ต ้นแรง 

ขอบคุณงัน
้ เหรอ ..

โพสต์อท
ิ สีเดียวขนาดเดียวกับทีเ่ ขาแปะให ้พีด
่ น
ี ไปเมือ
่ วันก่อน

พีด
่ น
ี ขอบคุณเรือ
่ งไหนกันแน่
วันนีภ
้ ามกับสาวๆ ในชมรมพากันมาซุปเปอร์เพือ ้ ของสำหรับทำอาหารกล่อง สมาชิกผู ้ชายมีเพียงเขาและพีป
่ ซือ ่ ี สามอีกคนทีท
่ ำ
หน ้าทีส
่ ารถีและถือของ มินแ ้ ขนมปั งแฮมเบอร์เกอร์ชน
ิ ฮมเบอร์ทำไม่ยากแต่ต ้องซือ ิ้ เล็กแพ็คถุงจำนวนมาก แล ้วก็เนือ
้ ไข่ ชีส
ผักสด ซึง่ ตอนนีท
้ ก ้ ของตามทีต
ุ คนต่างแยกย ้ายกันไปซือ ่ ัวเองรับผิดชอบ

สำหรับภามเขาก็รับหน ้าทีซ ื้ ของสำหรับทำขนมไทย วันนีเ้ ขาพกอาวุธลับมาจากบ ้านด ้วย ดีทเี่ ขามีซอ

่ อ ื้ ทิง้ เอาไว ้ เพราะเจ ้าอาวุธ
ลับเนีย
่ ไม่ได ้ขายตามห ้างทั่วไป 

“ถั่วๆ ถั่วเขียวซีกเลาะเปลือกอยูไ่ หนน ้า” เขาเข็นรถก ้มๆเงยๆตามชัน้ ตอนนีเ้ ขาได ้ส่วนผสมอืน่ ๆ ครบหมดแล ้ว เหลือแค่ถั่วเจ ้า
ปั ญหา พอเดินมาถึงจุดทีค
่ วรจะมีแต่มันกลับว่างเปล่าทำเอาเด็กหนุ่มหน ้าเสีย

“เฮ ้ย หมดจริงดิ” พยายามมองหาให ้ทั่วทัง้ ก ้มทัง้ เงย สุดท ้ายเขาก็เจอถั่วทีท่ างร ้านวางสแปร์ไว ้ชัน้ บนสุด เด็กหนุ่มหน ้ามุย่
เพราะมันสูงสุดมือเอือ
้ มพอดี เขย่งก็แล ้วกระโดดก็แล ้ว เสียวถุงถั่วจะตกลงมาแตกเกลือ
่ นพืน
้ มาก

“พนักงานก็ไม่อยูแ่ ถวนีเ้ ลย อะไรว๊า ฮึบ้ ” พยายามยืดตัวแต่ก็ไม่เป็ นผล 

“เฮ ้ยขาดของอะไรอีกป่ ะ”

“พวกยาสามัญซือ้ ไปแล ้ว ห ้ามของมึนเมาเด็ดขาด” เสียงทุ ้มต่ำเอ่ยดุเพือ่ นทีท่ ำท่าจะเสนอ

“นิดๆหน่อยๆเอง อย่าเคีย่ วนักดิ ดีน”

“กินแล ้วเมาจมน้ำไปใครรับผิดชอบ พอๆ ไปซือ้ พวกน้ำอัดลมกับน้ำเปล่าได ้แล ้ว”

เสียงคุ ้นหูทำให ้ภามยืนค ้างอยูก

่ บ
ั ที่ เขาไม่กล ้าหันหลัง ขยับตัว หรือแม ้แต่ลดมือทีก
่ ำลังเอือ ้
้ มลง แต่พยายามทำตัวลีบติดชัน
สินค ้า เบะปากอยากกลายร่างเป็ นนินจาไม่ก็กลายเป็ นกิง้ ก่าให ้รู ้แล ้วรู ้รอด

“เออๆ น้ำเป็ นแพ๊คอยูฝ่ ั่ งโน ้นนี”่ เสียงพีว่ นิ เข็นรถห่างออกไป จนกระทั่งไม่ได ้ยินเสียงอะไรอีกภามก็ถอนใจโล่งอก เขายืน
หลับตานิง่ รอให ้หัวใจเต ้นเป็ นจังหวะปกติ สงสัยตัวเองว่ากลัน
้ หายใจทำไม เขาไม่คด
ิ ไม่ฝันว่าจะมาเจอพีด
่ น
ี ทีน
่ ี่ แต่ก็ไม่แปลก
เพราะซุปเปอร์แห่งนีอ
้ ยูใ่ กล ้มหาวิทยาลัยมากทีส
่ ด
ุ พีด
่ น
ี กับพีว่ น ้ ของเตรียมตัวสำหรับการออกค่ายวันพรุง่ นี้
ิ เองก็ต ้องมาซือ
เหมือนกัน

พอสงบใจลงได ้ก็เอือ
้ มมืออีกครัง้ เขย่งขาสุดตัว อีกนิดเดียวก็จะได ้ ...แล..้

หมับ

หือ

ภามกระพริบตาปริบๆ เมือ
่ มือใหญ่จากไหนไม่รู ้คว ้าเอาถุงถั่วส่งมาให ้ เขาหันหลังเตรียมฉีกยิม
้ กว ้างเพือ
่ จะขอบคุณ แต่ก็ปะทะ
เข ้ากับแผ่นอกกว ้างเข ้าเต็มๆ 
“ขะ ขอโทษครับ” จมูกจะพังไหม ฮือออ เด็กหนุ่มครวญครางในใจแล ้วเงยหน ้าขึน้ มอง พลัน..สมองก็ขาวโพลนไปหมด

...

...ดีน
พี่
...

บรรยากาศรอบข ้างเหมือนหยุดชะงัก คนช่วยเองก็ลมหายใจสะดุดไปหนึง่ จังหวะ เขาไม่คด

ิ ว่าร่างทีก
่ ำลังพยายามเขย่งสุดตัวอยู่
จะเป็ นคนทีเ่ ขาไม่คาดคิด

ไม่มค
ี ำพูดอะไรหลุดออกมานอกจากดวงตาทีป
่ ระสานกันนิง่ ใบหน ้าของพวกเขาอยูห
่ า่ งกันไม่ถงึ หนึง่ ไม ้บรรทัด ใกล ้จนรู ้สึกได ้
ถึงลมหายใจและกลิน
่ น้ำหอมจางๆ 

ความรู ้สึกมากมายกำลังทะลักทะลายมาจากไหนสักแห่ง

คิดถึง

คิดถึง

คิดถึง
หัวใจกำลังกูร่ ้องซ้ำๆ 

ภามรู ้สึกร ้อนผ่าวทีข

่ อบตา ความรู ้สึกคุ ้นเคยปรากฏขึน ้ เสียงหัวเราะ รสจูบ อ ้อมกอด ทุกสิง่ ทุก
้ เลือนรางในความทรงจำ รอยยิม
อย่างทีอ
่ ยูใ่ นความฝั นก่อตัวขึน
้ มาเป็ น ...ผู ้ชายคนนี้

คิดถึงเหมือนจะตาย คิดถึงจนจะขาดใจ ไม่รู ้จะบรรยายความรู ้สึกตอนนีย

้ ังไง

ดีนมองใบหน ้าเกลีย
้ งเกลาทีต
่ อนนีแ ่ มองจะสัง่ งานมือ
้ ดงก่ำ ริมฝี ปากบางเม ้มเข ้าหากันดวงตาใสๆมีน้ำตาเอ่อคลอ และก่อนทีส
ใหญ่ก็เลือ
่ นไปเช็ดให ้อย่างแผ่วเบา

เพียงแค่ผวิ กายสัมผัสกันร่างตรงหน ้าก็สะดุ ้งเฮือกราวกับไฟฟ้ าแล่นผ่าน ความรู ้สึกทีเ่ คยเลือนรางอยูๆ่ กลับฉายชัดขึน

้ มาเหมือน
เสาทีวท
ี โี่ ดนปรับจูนให ้ตรงช่องสัญญาณ

พีร่ ักผมมากไหม

รักมากกกทีส
่ ด
ุ

ชายหนุ่มสะบัดหน ้าไล่ความสับสน เขาหายใจลึกข่มความรู ้สึกอยากกอดอีกฝ่ ายให ้แน่นๆ แล ้วบอกรักซ้ำๆ 

...จะทำได ้ยังไงในเมือ่ ...พวกเขายังไม่รู ้จักกันเลย..

ความกระอักกระอ่วนเคอะเขินเริม
่ คืบคลาน ภามเป็ นฝ่ ายหลบตาก่อนเพือ
่ ซ่อนความหวั่นไหว ชายหนุ่มเริม
่ ไม่ถก
ู ว่าเขาควรต ้อง
ทำยังไง ? ให ้ตายเหอะ ! ไม่เคยรู ้สึกว่าตัวเองโง่เง่าขนาดนีม
้ าก่อนเลย !!

“คือ...”  ดีนตัดสินใจอ ้าปากเริม

่ ประโยคแรก

“ไอ ้ดีน ไปตายห่าทีไ่ หนวะ แบกน้ำคนเดียวไม่ไหวโว ้ย!!” รองประธานชมรมว่ายน้ำตะโกนลั่นซุปเปอร์ แถมเข็นรถครืดๆกลับ

มาช่องเดิมเพือ
่ ตามหาเพือ
่ น

ทัง้ ดีนทัง้ ภามสะดุ ้งโหยง ประธานชมรมว่ายน้ำหันไปตามเสียงของเพือ

่ นเวรและเมือ
่ หันกลับมาอีกที ร่างของเด็กขีแ ่ ณ
้ ยก็วงิ่ สีค ู
ร ้อยไปพร ้อมรถเข็นชนิดทีเ่ ขาได ้แต่ยน
ื ตะลึง

“ทำไรอยูว่ ะ” วินจับบ่าเพือ่ นทีย่ นื อึง้ “มองหาไรอีกล่ะ รีบกลับได ้แล ้วเนีย่ ” คนมาขัดไม่ได ้รู ้อิโหน่อเิ หน่อะไรสักอย่าง

ดีนกัดฟั นกรอด ตัง้ แต่เป็ นเพือ ้ แล ้วโยนลงแม่น้ำเจ ้าพระยาขนาดนีม

่ นกันมาเขาไม่เคยอยากจับมันมาสับเป็ นพันชิน ้ าก่อนเลย 

“สัส!!” อุตส่าห์มโี อกาสได ้คุยแต่ทก

ุ อย่างก็หายไป เพราะมึงไอ ้วิน !!
วินยืนเอ๋อ โคตรงงว่าตัวเองทำอะไรผิดเพือ
่ นถึงได ้โกรธขนาดนี้ ว่าจะถามเหตุผลแต่ทา่ นประธานทำหน ้าเหมือนหมีกน
ิ รังแตนมา
เขาเลยปิ ดปากเงียบสนิท ทำตัวเจีย
๋ มเจีย
้ มยิม
้ แหยเอาใจ

นีก
่ ไู ปเหยียบกับระเบิดอะไรเข ้าอีกวะ

แฮ่ก แฮ่ก 

ภามทรุดตัวลงนั่งยองๆ หน ้ารถทีข
่ บ
ั มา ลมหายใจหอบถีเ่ พราะวิง่ แบบไม่คด
ิ ชีวต
ิ พอหายใจได ้ลึกขึน
้ เขาก็เปิ ดประตูรถโยนของ
ไว ้ด ้านหลังตัดสินใจรอเพือ
่ นคนอืน
่ ๆทีน
่ ี่

“ฮึก...”

ก ้อนสะอืน
้ หลุดออกมาก่อนจะพรั่งพรูเป็ นสายน้ำ เขาร ้องไห ้โฮสะอึกสะอืน
้ อย่างทีไ่ ม่เคยเป็ นมาหลายปี นับตัง้ แต่เสียบิดาไป 

“พีด่ นี ...อึก พีด่ นี ” เสียงสัน่ พร่าเรียกซ้ำๆ ยิง่ พบยิง่ เจอยิง่ ใกล ้ยิง่ รู ้

..
รัก เขารักพีด
่ น
ี จริงๆ รักตัง้ แต่แรกพบ

“แม่ง!” ทุบพวงมาลัยรถเต็มแรง มืออีกข ้างก็เช็ดน้ำตาป้ อยๆ “ทำไมวะ ทำไม” ภามโวยวายติดสะอืน

้
ทำไมแรกพบต ้องเป็ นหน ้าเชลฟ์ ถั่วเขียวด ้วยวะ ! แม่งเอ๊ย !!

ยามเช ้าเวลา 6.30 น. บรรดาสมาชิกปี หนึง่ ปี สองของชมรมว่ายน้ำก็มารวมตัวกันทีล

่ านจอดรถบัสมหาวิทยาลัย เสียงเรียก
่ วุน
ขานชือ ่ วาย ข ้าวของโดนจับใส่ใต ้ท ้องรถไม่หยุดหย่อน 

“ล ้อวิง่ เจ็ดโมง เร็วๆๆๆๆ อย่ามาร่ำไร” เสียงประธานชมรมก ้องลาน น้ำเสียงบอกชัดว่าอารมณ์ไม่คอ่ ยจะดี ดวงตาคูส่ วยตอนนี้
ราวกับไฟลุก มองไปทางไหนก็แผดเผาจนคนถูกมองต ้องรีบหลบให ้พ ้นจากสายตา

“พีว่ นิ ..เฮียแกองค์ลงไรอ่ะ” ทีมแอบถามรองประธานทีต่ อนนีต้ าโหลเหมือนคนนอนไม่พอ

“ไม่รู ้มัน ตัง้ แต่เมือ่ วานแล ้ว ไม่รู ้ไปเหยียบติง่ อะไรมันเข ้าโดนด่าเละ แถมเมือ่ คืนก็ใช ้งานจนพีไ่ ม่ได ้นอนเนีย่ ” วินบ่นอุบอิบ 

“เวร แล ้วนีเ่ อาไงดี” เบีย่ งตัวเล็กน ้อยเพือ่ ให ้รุน่ พีเ่ ห็นอีกหนึง่ ชีวติ ทีย่ นื ทำตาปริบๆอยูข่ ้างหลัง

“อ ้าว น ้องภาม” วินยิม้ หวานให ้ทันที ทีร่ ู ้จักน ้องเขาเพราะเจ ้าทีมมันอวดเพือ่ นให ้ฟั งทุกวันนีแ่ หละ
 ้ มาให ้ดู “ภามมันมาส่งของกินทีเ่ ราสัง่ ไว ้ จะให ้เอาไว ้ไหนครับพี”่
ทีมยกถุงอาหารกล่องขึน

“เดีย๋ วถามดีนก่อน” รองประธานทำท่าจะเดินไปหาเพือ่ นหน ้าตูดอย่างเซ็งๆ แต่แรงกระตุกชายเสือ้ ทำเอาเกือบหน ้าคว่ำ

้ ตาใส “เฮ ้ยพี่ ไหนๆแล ้วก็ให ้ไอ ้ภามมันไปถามพีด

ทีมยิม ่ น
ี เองเลยละกัน” ยัดถุงอาหารกล่องใส่มอ
ื เพือ
่ นทีอ
่ ้าปากเหวอ

“ทีม..” ภามใจหล่นวูบไปทีต
่ าตุม
่ แต่เพือ ้ ็ไม่สนใจแถมผลักให ้เข ้าไปหาประธานชมรมอีกต่างหาก
่ นซีก

ดีนจรดปากกามาร์กหัวข ้อทีท
่ ำเสร็จเรียบร ้อย กระเป๋ าเดินทางของน ้องๆก็ครบหมดแล ้ว เขาถอนใจนวดขมับกับความวุน
่ วาย
โดยไม่รู ้เลยว่ามีใครบางคนกำลังยืนจ ้องแผ่นหลังอยู่

“เอ่อ พีด่ นี ครับ..อาหารกล่องจะ...”

เสียงไม่คุ ้นหูดังขึน
้ ดีนเสยผมหงุดหงิดแล ้วหันไปตอบคนทีเ่ ขาคาดว่าน่าจะเป็ นรุน
่ น ้องสักคน 

“เดีย๋ วเอาขึน้ รถ....”

่ สายตา
คำพูดหายไปในลำคอ ดวงตาคมดุเบิกกว ้างเหมือนไม่เชือ
“ ..
น ้อง ภาม”

่ หายใจลึก แก ้มขาวๆ เริม

คนโดนเรียกชือ ่ ขึน
้ สีระเรือ
่  

“นีค่ รับพีส่ ำหรับรถบัสเบอร์หนึง่ ” ภามยืน่ ถุงพลาสติกทีบ่ รรจุกล่องกระดาษให ้สองถุงใหญ่

“อา ขอบคุณนะ” แววตาดุดันในตอนแรกหายวับไม่เหลือ เขายืน่ มือไปรับแต่ก็ยังไม่เอาไปเก็บในขณะทีภ่ ามเองยังคงยืน่ นิง่ อยู่

กับที่ ทัง้ คูย
่ น
ื จ ้องกันเกือบนาทีกอ
่ นทีภ
่ ามจะเอ่ยปากพูดก่อน

“เมือ่ วาน...ขอบคุณมากนะครับทีช่ ว่ ยหยิบของให ้” 

“...ไม่เป็ นไร..” คนตอบยังคงประหยัดคำพูด ไม่ใช่ไม่พอใจแต่เพราะคนอย่าง ดีน รัฐนนท์ก็ตน

ื่ เต ้นเป็ นเหมือนกัน

“ละ แล ้วก็ขอโทษนะครับทีว่ งิ่ หนีไปแบบนัน้ คือ..” ภามรีบละล่ำละลักแก ้ตัว เมือ

่ วานเขาโคตรเสียมารยาททัง้ ๆทีพ
่ เี่ ขา

อุตส่าห์ชว่ ยหยิบของให ้

ดีนจุดรอยยิม
้ จางๆทีม
่ ม ่ หน ้าแดงไปหมด 
ุ ปาก เด็กน ้อยตรงหน ้าพยายามอธิบายเสียงสัน
ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวรวบถุงไปถือไว ้มือเดียวแล ้วใช ้มืออีกข ้างวางแหมะลงบนเรือนผมนุ่มของรุน
่ น ้องขยีเ้ บาๆ 

“..ไม่เป็ นไร..” เสียงทุ ้มอ่อนโยนชนิดทีค

่ นอืน ่ ว่านีค
่ ได ้ยินคงไม่อยากจะเชือ ่ อ
ื ประธานโหดแห่งชมรมว่ายน้ำ

ส่วนคนโดนถึงเนือ
้ ถึงตัวตอนนีต
้ ัวแข็งทือ
่ ไปแล ้วเรียบร ้อย

“สัสดีน!!! จะได ้เวลารถออกแล ้วอย่ามัวร่ำไร” วินได ้โอกาสเอาคำพูดของประธานมาด่าเจ ้าตัว เขายืนมองมันคุยกับน ้อง ดวง

้ ราวจนชักหมั่นไส ้ 
ตางีพ

“เออ!!” ดีนหันไปตอบเสียงแข็ง

ถ ้าไม่ได ้หูฝาด ภามว่าเขาได ้ยินเสียงพีด

่ น
ี จิ๊ ปากแล ้วสบถด่าพีว่ น
ิ แบบหงุดหงิดสุดๆ จนเขาหลุดหัวเราะออกมา

ชายหนุ่มละมือออกจากผมนุ่มอย่างแสนเสียดาย “พีไ่ ปก่อนนะ”

“เอ่อ พีด่ นี ครับ” ภามคว ้าหมับเข ้าทีช่ ายเสือ้ อีกฝ่ ายก่อนจะรีบปล่อยราวกับของร ้อน พอพีด่ นี เลิกคิว้ มองมาเป็ นคำถามคนใจป๊
อดก็นก
ึ ถึงคำพูดเพือ ้ น
่ นซีข ึ้ มาทันที
มึงจะมัวแต่แอบมองไม่ได ้แล ้วนะ มีโอกาสก็ต ้องรุก !

เด็กหนุ่มหายใจลึกปลอบตัวเอง  สู ้ๆ ไอ ้ภาม ทีมมันหาโอกาสให ้ขนาดนีแ

้ ล ้วนะเว ้ย ! 

“อันนีก้ ล่องของพีค่ รับ” ภามยืนกล่องกระดาษให ้คนทีก่ ำลังทำหน ้าสงสัย “มีชอื่ เขียนไว ้ อย่าผิดกล่องนะครับ” กลัน้ ใจยัดใส่เข ้า
มือใหญ่แล ้วหมุนตัวกลับไม่รอคำตอบอะไรทัง้ นั น
้

เมือ
่ ล ้อเริม
่ หมุน ประธานก็แจกแจงงานของบรรดารุน
่ พีอ
่ ก
ี ครัง้ ก่อนจะเริม
่ แจกจ่ายอาหารว่างเป็ นคิวถัดมา เสียงฮือฮาตืน
่ เต ้นของ
สมาชิกชมรมไม่พ ้นตอนเปิ ดกล่องของกินแล ้วพบมินแ ้ มีธงไม ้เล็กๆเสียบกลางเอาไว ้
ิ ฮมเบอร์เกอร์ขนาดเท่ากำปั ้นเด็กสองชิน
ขนมปั งฟูนุ่มยังอุน
่ อยู่ ชีสสีเหลืองสดและผักกรุบกรอบ อีกทัง้ เนือ
้ ทีห
่ นานุ่มส่งกลิน
่ ยั่วยวน 

“เฮ ้ย ขนมไทยว่ะ” เสียงใครบางโพล่งขึน้ อย่างแปลกใจ

“แฮมเบอร์เกอร์อร่อยโคตร เนือ้ อย่างฉ่ำ”

“ขนมอร่อยมาก หอมมาก ร ้านไหนเนีย่ ”

ระหว่างทีท
่ ก
ุ คนกำลังอร่อยกับของกิน ดีนทีน
่ ั่งเบาะหน ้าสุดคนเดียวด ้านข ้างเป็ นกระเป๋ าเอกสารและกระเป๋ ายา เพิง่ จะวางสาย
มือถือหลังจากถามความเรียบร ้อยของบัสเบอร์สอง มือใหญ่เอือ
้ มหยิบกล่องของว่างส่วนของตัวเองบ ้าง เขายิม
้ น ้อยๆกับลายมือ
บนฝา 

เมือ
่ เปิ ดกล่องออกเจ ้ามินแ
ิ ฮมเบอร์กอ
็ วดโฉมต่อสายตา ส่วนถ ้วยกระดาษทีอ
่ ยูข
่ ้างกันบรรจุขนมทีใ่ ครๆก็รู ้จักกันดี

ลูกชุบ ..

ดีนหยิบขนมขึน ั สดใสเบียดตัวอยูใ่ นนั น

้ มอง ลูกชุบดวงดาวน ้อยๆสามดวงสีสน ้ และเมือ
่ ลองกัดดูกลิน
่ หอมทีล
่ ก
ู ชุบตามร ้านสมัยนี้
ไม่คอ
่ ยทำก็อบอวลเต็มปาก ใบหน ้าทีม
่ ักเคร่งเครียดตอนนีผ
้ อ
่ นคลายละมุนละไม ภาพในความฝั นทีเ่ ลือนรางชัดเจนขึน
้ มาทีละ
นิด

...พีอ่ ้าปากเร็ว

..หอมไหม อบควันเทียนด ้วยนะ

“ทำไมได ้เป็ นดาวอ่ะ” เสียงของมารผจญทีย่ ังคงทำหน ้าทีไ่ ด ้ไม่ขาดตกบกพร่อง วินชะเง ้อหน ้ามาจากเบาะหลังเหล่มองกล่อง
ขนมเพือ ื่ เขียนอยูค
่ นด ้วยความสงสัยว่าทำไมมีชอ ่ นเดียว “มีสามดวงด ้วย ขีโ้ กงนีน
่ า” 

“โกงยังไง” ดีนย ้อนถามไม่เข ้าใจ

“ก็เขาได ้คนละ 2 ลูกเอง แถมเป็ นรูปพริกรูปส ้มทั่วไป ไม่มหี รอกดงดาวอะไรเนีย่ ” รองประธานทำท่าประท ้วงความไม่ยตุ ธิ รรม
แล ้วเอือ
้ มมือมาหมายจะฉกของในกล่อง 

ดีนรีบปิ ดฝากล่องเมือ
่ คนขีบ
้ น
่ ทำท่าจะฉกดวงดาวของเขาไป “ไปนั่งดีๆ” เตือนเสียงดุแต่ไม่ได ้หงุดหงิดอารมณ์เสียเหมือนคราว
แรก วินหัวเราะเบาๆแล ้วยอมถอยกลับไปนั่งที่

สงสัย ...ได ้น้ำตาลมาเติมในเลือด อารมณ์ดเี ชียว

-----

ตอนที่ 6 สวัสดีวันจันทร์

ชมรมว่ายน้ำกลับจากไปเข ้าค่ายพร ้อมน ้องปี 1 และปี 2 ทีต่ ัวดำขึน้ อีก 2 เสต็ป จากการคลุกคลีโดนเคีย่ วกรำทำให ้น ้องๆ รู ้ว่า
ื่ และรองประธานไม่ได ้มาเล่นๆ ตอนนีแ
ท่านประธานไม่ได ้โหดแต่ชอ ้ ค่เห็นหน ้าทัง้ สองคนก็แทบอยากจะวิง่ หนีไปอีกทาง

วันนีป
้ ระธานชมรมยอมปล่อยให ้น ้องๆ พักผ่อน มีเพียงปี 3 บางคนทีม่ าซ ้อมเท่านัน้ ดีนเก็บเอกสารเข ้าตู ้เอ่ยลาคนในชมรมแล ้ว
คว ้ากุญแจไปทีล
่ านจอดรถนักศึกษา 
 ่ บางตา ขายาวก ้าวช ้าลงเมือ
หกโมงเย็นนักศึกษาเริม ่ เดินผ่านตึกคณะเศรษฐศาสตร์ เขาอดไม่ได ้ทีจ
่ ะมองหาใครบางคน ไม่รู ้ว่า
วันนีไ
้ ปชมรมหรือกลับบ ้านไปแล ้ว หลังกลับมาจากเข ้าค่ายเขาตัง้ ใจจะหาทางติดต่อน ้องแต่ดันติดขัดหาโอกาสไม่ได ้สักที เจ ้า
่ กลางเพียงคนเดียวก็ดันหวัดกินหยุดเรียนเสียอย่างงัน
ทีมทีเ่ ป็ นสือ ้  

“ขอโทษนะภาม ช่วงนีเ้ ขาเริม่ คัดตัวนักแสดงกันแล ้ว เรากลับดึกทุกวันเลย” เสียงใสๆ ของหญิงสาวยังไม่ทำให ้ชายหนุ่มชะงัก

่ ทีโ่ ดนเรียกออกมา
เท่าชือ

“ไม่เป็ นไร มะนาวรีบไปเหอะเรากลับเองได ้” 

ดีนเดินตามเสียงพูดคุย แล ้วเขาก็พบเด็กน ้อยปี หนึง่ สองคนทีโ่ ต๊ะม ้าหินข ้างตึกคณะ แถวนั น

้ ไม่มน
ี ักศึกษาอยูเ่ ลยทำให ้เขาได ้ยิน
เสียงค่อนข ้างชัดเจน

“รถดันมาเสียแถมทีมก็ป่วย แย่เลย” มะนาวจับมือเพือ่ นแกว่งไปแกว่งมา “มะนาวขอโทษ” 

“เฮ ้ย ไม่ต ้องขอโทษ ก็รถเราดันเสียเองไว ้คราวหลังเราจะไปเชียร์มะนาวทีช่ มรมบ ้าง สู ้ๆนะ” ภามบีบมือเพือ่ นคืน มะนาวฉีกยิม้
ให ้แล ้วโบกมือบ๊ายบายรีบไปชมรมให ้ทันเวลา

“กลับบ ้านเองสินะ ขีเ้ กียจจัง” ภามบ่นหงุงหงิงทิง้ ตัวลงนั่งทีเ่ ดิม คอนโดเขาถ ้าขับรถใช ้เวลาแค่ครึง่ ชมก็ถงึ แต่ถ ้าเดินทางเอง
ต ้องต่อรถ 3 รอบและใช ้เวลาเป็ นชัว่ โมง ช่วงรถเสียเขามักติดรถมะนาวไม่ก็ทม ี ไปส่งทีร่ ถไฟฟ้ าไม่ก็โดนพาไปส่งถึงที ่

โดยเฉพาะนั่งพีว่ น
ิ เข ้าซอยเนีย
่ โหย ......

ถอนใจแล ้วพาดตัวไปกับโต๊ะหน ้าบูด

ดีนยิม
้ มุมปากกับอาการงอแงของเด็กน ้อย ภามเป็ นคนทีเ่ ต็มไปด ้วยการแสดงออกทางสีหน ้าและท่าทาง หน ้าแดง ประหม่า ดีใจ
สับสน ร ้องไห ้ น ้องสามารถทำออกมาได ้ทันที จนคนเห็นอดเอ็นดูไม่ได ้   
ปั ง ตูมม !!!!!!!!

เสียงระเบิดดังสนั่นพร ้อมเสียงร ้องตกใจของนักศึกษา ดีนรีบหันไปมองทีต

่ ้นเสียงจากตึกคณะ สักพักก็ได ้ยินเสียงตะโกนบอกต่อ
กันว่าหม ้อแปลงระเบิด ชายหนุ่มถอนใจเฮือกเป็ นครัง้ แรกทีไ่ ด ้ยินใกล ้ขนาดนี้ ขนาดเขายังสะดุ ้งสุดตัว 

ใบหน ้าคมคายหันกลับมาทีโ่ ต๊ะม ้าหินอีกครัง้ แต่เขากลับไม่พบเด็กหนุ่มนั่งอยูท

่ เี่ ดิม

“ภาม?” ชายหนุ่มมุน
่ หัวคิว้ เขาสาวเท ้าเข ้าไปดู จะว่าน ้องกลับไปแล ้วก็ไม่น่าใช่เพราะกระเป๋ ายังอยูท
่ เี่ ดิม และเมือ
่ เข ้าไปใกล ้

เขาก็ใจหายวาบเปลีย
่ นเป็ นกระโจนเข ้าใส่

“ภาม!!”

คนทีเ่ ขาตามหาขดตัวอยูข ่ สะท ้าน ภามหายใจหอบหนักทัง้ มือทัง้ ขาเกร็งแน่น ร่าง

่ ้างม ้าหิน ใบหน ้าซีดจนไร ้สีเลือดร่างทัง้ ร่างสัน
้ ติดขัดทรมานของน ้องทำเอาเขาใจจะขาด 
สูงใหญ่เข ้าประคองร่างคุดคู ้ไว ้ในอ ้อมแขน ลมหายใจกระชัน

้ อีกฝ่ ายขยำแน่น มองสีหน ้าเป็ นห่วงของคนทีป

ภามคว ้าเสือ ่ ระคองตัวเองไว ้ท่ามกลางน้ำตาทีพ
่ ร่าเลือน

“พี.่ ...ดีน” เสียงเรียกติดขัด

“ชูว่ !์ ...อย่าเพิง่ พูด” ดีนเอือ้ มมือคว ้าถุงกระดาษใส่ของทีอ่ ยูบ่ นโต๊ะ เขารีบเทของทิง้ แล ้วครอบปากคนทีห่ อบจนตัวเกร็ง “ใจ
เย็นๆ พีอ
่ ยูต ้ เหงือ
่ รงนี”้ กระซิบข ้างขมับชืน ่ บีบต ้นแขนเล็กเพือ
่ ย้ำคำพูดตัวเอง 

พักใหญ่จนน ้องเริม ึ้ ดีนก็ชว่ ยพยุงนั่งบนเก ้าอีม

่ ผ่อนคลายและและลมหายใจดีขน ้ ้าหินส่วนตัวเองก็นั่งยองๆ อยูต
่ รงหน ้า 
“ไปโรงพยาบาล” จ ้องมองดวงตาฉ่ำน้ำ

ภามส่ายหัว “ไม่เป็ นไรแล ้วครับ ...พักสักหน่อยก็คงดีขนึ้ ” 

“เมือ่ กีไ้ ม่ใช่คำถาม..พีพ่ าไปเอง” เขาไม่ฟังคำปฏิเสธ ลุกขึน้ เก็บของน ้องใส่กระเป๋ าแล ้วเอาเป้ สะพายไหล่ตัวเองเสร็จสรรพ 

“พะ พีด่ นี ” ภามร ้องเสียงหลง 

“จะเดินเองหรือให ้อุ ้ม”

คนป่ วยหายป่ วยทันที “เดินเองครับ !”

่ ห่งคณะเศรษฐศาสตร์ก็ถก
และแล ้วเฟรชชีแ ู ประธานชมรมว่ายน้ำลักพาตัวไปโรงพยาบาลโดยไม่มใี ครรู ้เลย
 

“ไฮเปอร์เวนติเลชัน่ อาการหอบจากภาวะเครียด” คุณหมอท่าทางใจดีอธิบาย “มักจะเกิดตอนเครียดจัด ไม่กต็ กใจ ตอนนัน้ มี

เหตุการณ์อะไรหรือเปล่าครับ”

“หม ้อแปลงระเบิดเสียงดังครับ” ดีนตอบคุณหมอ เขามัดมือชกเข ้ามานั่งในห ้องตรวจพร ้อมผู ้ป่ วยทีย่ ังอ้ำๆอึง้ ๆ

พอทัง้ หมอและพีด
่ น
ี หันมาจ ้องเหมือนรอคำตอบ ภามก็พยักหน ้า 
“ครับ ผมกลัวเสียงดัง ถ ้าดังแบบตัง้ ตัวจะไม่คอ่ ยเท่าไหร่ แต่ถ ้าอยูๆ่ ดังขึน้ มาจะตกใจมาก”

“มีอาการแบบนีบ้ อ่ ยไหมครับ” คุณหมอจดรายละเอียดลงการ์ดกระดาษแข็งสีขาว ในขณะทีค่ นถูกถามกลับทำหน ้าเฉยชาด ้วย

ความเคยชิน 

เขาถูกพ่อกับแม่พาไปรักษาทุกอย่างหมดแล ้วแม ้แต่หมอจิตเวช

“ไม่ครับ อย่างมากก็ตกใจธรรมดา นานๆจะถึงกับหอบ พวกเสียงทีใ่ กล ้เคียงกับปื นหรือระเบิดนีไ่ ม่ได ้เลย” 

“สมัยเด็กๆ เคยมีเหตุการณ์อะไรทีเ่ กีย่ วข ้องกับปื นไหม” 

เด็กหนุ่มส่ายหัว “ไม่เคยมีครับ แต่แม่เล่าว่าผมกลัวเสียงแบบนีม

้ าตัง้ แต่เด็กแล ้ว”

“อาการพวกนีร้ ักษาได ้ไหมครับ” เสียงทุ ้มเอ่ยถามคนเป็ นหมอ 

“อาการไฮเปอร์เวนฯป็ นอาการทางจิตใจครับ ผมทำได ้อย่างมากก็ให ้ยาคลายกังวล แต่กรณีคณ

ุ ภามไม่ได ้มีความเครียด ถ ้าเรา

หาสาเหตุไม่ได ้ก็แก ้ไขลำบาก” หมออธิบายด ้วยสีหน ้าลำบากใจ ดีนพยักหน ้าพวกเขาสนทนากับหมออีกสักพักพร ้อมรับคำ

แนะนำในการดูแลตัวเองก่อนจะยกมือไหว ้ขอบคุณ
 

ตัง้ แต่ออกมาจากโรงพยาบาล ประธานชมรมว่ายน้ำก็หน ้านิว่ คิว้ ขมวดโดยมีน ้องนั่งตัวลีบอยูท

่ น
ี่ ั่งข ้างคนขับ เขาเพิง่ รู ้ว่าภามมี
อาการแบบนีแ
้ ละเขาไม่ชอบใจเอาเสียเลย ถ ้าเกิดอาการแบบนีใ้ นทีท
่ ไี่ ม่มใี ครล่ะ ?
พวกเขาสองคนนั่งเงียบกันตลอดทางโดยมีภามแอบเหลือบมองคนขับเป็ นระยะ เด็กหนุ่มกอดกระเป๋ าเป้ แน่นเป็ นทีย
่ ด
ึ เหนีย
่ ว
หัวใจ พอหายหอบสติมาอาการตืน
่ เต ้นก็เข ้ามาแทนที่ โชคดีทเี่ ขาจะหอบเฉพาะตอนได ้ยินเสียงดัง แต่เวลาตืน
่ เต ้นหรือเครียด
่ งเรียนกลับไม่เป็ นอะไร ซึง่ หมอก็บอกว่ามันเป็ นภาวะทางอารมณ์อย่างหนึง่
เรือ

ดีนกุมพวงมาลัยแน่นขึน
้ พลางถอนใจสงบอารมณ์ตัวเอง กังวลไปก็ทำอะไรไม่ได ้นอกจากจะพยายามหาต ้นตอสาเหตุ เขา
เหลือบมองคนทีน
่ ั่งกอดกระเป๋ านิง่ ตัวแข็ง น ้องดูเกร็งยามอยูใ่ กล ้ อาจเป็ นเพราะไม่คุ ้นเคย ? หรือว่ากลัว ?

 ...คิดแล ้วก็เดาะลิน้ ไม่สบอารมณ์ นิว้ เรียวเคาะพวงมาลัยรถก่อนจะเริม่ พูดทำลายความเงียบ

“ดีน รัฐนนท์ วงศ์เนตร อยูป่ ี 3 คณะบริหาร มีน ้องอีกสองคนอยูม ่ ดอนกับเดล”

่ หาวิทยาลัยเดียวกันชือ

“หะ หา????” ภามหันมามองตาโต ไม่เข ้าใจว่าอยูๆ่ พีด

่ น ั เอะใจ
ี จะแนะนำตัวทำไม แต่พออีกฝ่ ายยังนิง่ เหมือนรอคำตอบก็ชก

ว่าพีเ่ ขาต ้องการอะไร

“ภาม..ภาม ไตรวินจิ อยูป่ ี 1 ่ ภูมอ

คณะเศรษฐศาสตร์ มีน ้องชายชือ ิ ยูเ่ กรด 10 ครับ”

“พีอ่ ยูบ่ ้านกับครอบครัว แต่พอ่ แม่อยูต่ า่ งประเทศมากกว่า” ชายหนุ่มพูดราวกับเล่าอะไรสักอย่างให ้ฟั ง ดูเหมือนสิง่ ทีเ่ ขาทำน่า
จะได ้ผลเพราะอาการเกร็งของน ้องลดลง ใบหน ้าเริม
่ ผ่อนคลาย รวมถึงเลิกกอดกระเป๋ าจนแน่นอีกด ้วย

“ผมอยูค่ อนโดคนเดียว คุณพ่อเสียแล ้วส่วนคุณแม่เปิ ดร ้านอาหารไทยอยูก่ บั น ้องทีอ่ เมริกา”

“พีเ่ กิดวันที่ 21 เมษา”

“ผมเกิด 16 มิถน
ุ า”
“พีช่ อบทะเล แม่น้ำ”

“ผมก็ชอบทะเลกับแม่น้ำ

“พีเ่ ป็ นประธานชมรมว่ายน้ำ”

“ผมน ้องใหม่ชมรมขนมไทยครับ”ภามหัวเราะคิก

“...พีช่ อบกินอาหารไทย” เหลือบมองน ้องทีเ่ ม ้มปากน ้อยๆ

“...ผมชอบทำอาหารไทย”เสียงตอบชักเบาหวิว ภามไม่รู ้ตัวเลยว่าตัวเองตอบผิดคำถาม

รถเริม
่ ชะลอตัวลงก่อนจะหยุดนิง่ รอไฟแดง ใบหน ้าคมคายหันมามองคนข ้างกายอย่างเต็มตา

“โสด..”

“สะ......” ภามชะงักกึกแล ้วค่อยๆเหลือบตามองอีกฝ่ ายพอเห็นว่าโดนจ ้องอยูแ

่ ก ้มก็ร ้อนผ่าวขึน
้ มาทันที เด็กหนุ่มอยากจะ

หลบตาแต่ก็โดนดวงตาสวยคูน
่ ัน
้ ดึงดูดเอาไว ้ไม่ให ้หนีไปไหน ริมฝี ปากบางเม ้มจนแดงก่ำ กว่าจะได ้ตอบเลขบนไฟแดงก็เหลือ
อีกแค่สามวินาที

“โสด

...

...เหมือนกันครับ”
จบประโยคความเงียบก็กลืนกิน เหลือเพียงความรู ้สึกบางอย่างทีก
่ ำลังก่อตัวมากขึน
้ ทุกที ชายหนุ่มออกรถเมือ
่ กลายเป็ นไฟเขียว
เขาค่อยๆขับไปตามทางทีน
่ ้องบอกไว ้ราวกับจะยืดเวลาอยูด
่ ้วยกันให ้มากขึน
้ อีกนิด

“คอนโดนีใ้ ช่ไหม” พอคนข ้างๆ พยักหน ้าเขาก็หมุนพวงมาลัยเข ้าไปจอดหน ้าทางเข ้าตึก 

คอนโดโลว์ไรส์ 8 ชัน้ อยูใ่ นซอยทีต่ ้องนั่งมอเตอร์ไซค์เข ้าไป  ดีนขมวดคิว้ อีกครัง้ ตอนนีร้ ถของภามเสียอยูน่ ่าจะเดินทางลำบาก
ไม่น ้อย

ภามยิม
้ แล ้วยกมือไหว ้ขอบคุณคนมาส่ง เหมือนความฝั นทีเ่ ขาได ้นั่งรถพีด
่ น
ี แถมได ้คุยกัน ถึงแม ้จะไม่มากมายนักแต่ก็ถอ
ื ว่ามี
พัฒนา เด็กหนุ่มสะพายเป้ หยิบของลงจากรถแต่ยังไม่ทันได ้เดินเข ้าตึก คนขับก็เปิ ดหน ้าต่างรัง้ ตัวเอาไว ้

“เดีย๋ ว”

มือใหญ่ยน
ื่ โทรศัพท์มอ
ื ถือให ้พร ้อมดวงตาสีสวยทีจ
่ ้องมองใบหน ้างุนงง ภามมองสมาร์ทโฟนในมืออีกฝ่ าย สมองกำลังทำงาน
อย่างหนักเพือ ้ เล็กชิน
่ ตีความหมาย สุดท ้ายความคิดของเขาก็พันกันเละเทะแล ้วระเบิดออกเป็ นชิน ้ น ้อย 

เหตุผล คำถาม ถูกทำลายไม่เหลือ มีเพียงสัญชาติญาณบอกให ้เขารับสมาร์ทโฟนพีด

่ น
ี มาถือ จัดการสไลด์ปลดล็อคด ้วยรหัสที่
อีกฝ่ ายบอก จากนั น
้ ก็กดโทรออก ...

เข ้าเบอร์ตัวเอง

พอมือถือในกระเป๋ าดังภามก็ตด
ั สายทิง้ เขาคืนโทรศัพท์ให ้เจ ้าของ ยกมือไหว ้ขอบคุณอีกครัง้ แล ้วกึง่ เดินกึง่ วิง่ เข ้าไปในตึก
ปล่อยให ้คนขับรถหน ้าดุมองเบอร์ในมือถือด ้วยรอยยิม
้ จางๆ
คืนนั น
้ เด็กน ้อยนอนกลิง้ อยูบ ่ พีใ่ นมือถือด ้วยหัวใจเต ้นกระหน่ำ เขากดบันทึกเบอร์แล ้วใช ้รูปแอบถ่าย
่ นเตียงจ ้องมองเบอร์ของรุน
้ กว ้างตลอดเวลาจนแก ้มแทบแตก กลิง้ ซ ้ายกลิง้ ขวาเอาหน ้าซุกหมอนแล ้ว
ตัง้ เป็ นภาพตอนสายเรียกเข ้า ริมฝี ปากบางยิม
แหกปากลั่นออกมาเป็ นเสียงอู ้อี้

มีความสุขจะตายแล ้ว
 
----

ท่ามกลางนักศึกษามากมาย ร่างสูงฝั งตัวเงียบอยูท

่ ม
ี่ ม
ุ ของลานใต ้ตึกคณะ เขานั่งกับพืน
้ เอนหลังพิงกำแพงยืดขายาวด ้วยท่า
ทางสบายๆไม่สนใจใคร

“สวัสดีพชี่ อื่ อะไร” 

เสียงสดใสไม่คุ ้นหูเอ่ยทัก พอเงยหน ้าขึน

้ มองถึงเห็นดวงหน ้าใสๆ ของเด็กผู ้ชายคนหนึง่

“ผมชือ่ อิน”

“..กรณ์..”ตอบเสียงห ้วน

เจ ้าตัวเล็กส่งยิม
้ กว ้างให ้ “ผมโคตรชอบพีเ่ ลย จีบได ้ไหม”

ชายหนุ่มหรีต
่ ามองและเริม
่ ขมวดคิว้ หงุดหงิด ไม่เคยมีใครกล ้าทำแบบนีก
้ บ
ั เขามาก่อน ไอ ้เด็กนีก
่ ็คงแค่อยากลอง มันไร ้สาระจน
เขาหันกลับไปสนใจหนังสือต่อปล่อยให ้เด็กมันพล่ามไป

 อินทำปากยืน่ เมือ่ โดนเมิน “ไม่ปฏิเสธผมถือว่าโอเคนะ” 

พีก
่ รณ์ก็ยังนิง่ ไม่ตอบอะไร อินทำท่าจะพูดอีกแต่ก็โดนเพือ
่ นพุง่ เข ้าล็อคแขนสองข ้างลากออกไปอีกทาง 

“อย่าไปยุง่ กับพีเ่ ขา นั่นน่ะลูกเจ ้าพ่อ ทวงหนีน้ อกระบบ”

อินไหวไหล่ “ก็ลก
ู ..
แต่ไม่ใช่ตัวเจ ้าพ่อนี”่ ทำไมจะไม่รู ้ ข่าวพีเ่ ขาดังจะตายไป

“ไปยุง่ ด ้วยก็เสีย่ งเปล่าๆ”เพือ่ นอีกคนเตือนเสียงเข ้ม “ถึงตายนะมึง”

“เวอร์น่า” อินส่ายหัวแล ้วปรายตามองร่างสูงทีย่ ังคงไม่สนใจโลกรอบตัว “แค่จบี ไม่ตายหรอก”

เขาแค่อยากทำให ้คนขีเ้ หงามีความสุขบ ้างเท่านั น

้ เอง

 
 ----
 

ภามสะดุ ้งตืน
่ ลืมตาโพลง เขายันตัวขึน ิ
้ มองนาฬกาที
ห ่ ัวเตียง เลขดิจต
ิ อลขึน
้ ว่า 6:20  ซึง่ ยังเช ้าเกินไปสำหรับคนทีม
่ ี
เรียน 10 โมง เด็กหนุ่มทิง้ ร่างลงนอนอีกครัง้ ทบทวนความฝั นเมือ่ สักครู่

รู ้สึกเหมือนตัวเองพุง่ ไปจีบใครสักคน ...

คิดแล ้วก็ขำ เขาควานหามือถือแล ้วหยิบขึน

้ มาดู สัญญาณเตือนของไลน์ขน
ึ้ เต็มไปหมดเพราะเมือ
่ วานเขาไม่ได ้เช็คอะไรเลย
่ สีเขียวกะว่าจะตอบแชทเพือ
เด็กหนุ่มกดเข ้าแอพพลิเคชัน ่ นสักหน่อยแต่ต ้องสะดุ ้งโหยงกลิง้ ตกเตียงเมือ
่ มีการเตือนเฟรนด์ใหม่
โผล่ขน
ึ้ มาจากออโต ้แอดด ้วยเบอร์โทรศัพท์
 ่ นใหม่ใช ้อวาตาร์เป็ นรูปทะเล แต่ทเี่ ขารู ้เป็ นใครเพราะเคยเห็นรูปนีท
เพือ ้ เี่ ฟสของใครบางคน

พะ พะ พะ พีด
่ น
ี นนนน ??

ภามเกาะขอบเตียงมองมือถือด ้วยอาการสับสน อยูๆ่ ก็ได ้ไลน์พด

ี่ น
ี มาเขาควรจะทำยังไง

มีโอกาสต ้องอ่อย อย่าปล่อยให ้หลุด 

อยูๆ่ ประโยคของมะนาวก็เด ้งขึน

้ มาในหัว ....โอเค เพือ่ นของเขาดีๆกันทัง้ นัน้

อ่อยงัน
้ เหรอ เกิดมาไม่เคยอ่อยใครแล ้วทำยังไงถึงเรียกว่าอ่อย มือใหม่รจิ ะหัดปลูกอ ้อยเกาหัวตัวเองจนยุง่ เหยิง ภามปี นกลับขึน
้
เตียงหยิบมือถือแล ้วจิม
้ เข ้าห ้องแชทของพีด
่ น
ี

ทักทาย ........ก็ไม่รู ้จะพิมพ์อะไรพิมพ์แล ้วก็ลบซ้ำไปซ้ำมา

ส่งรูป ........ลองเปิ ดหน ้าแกลลอรีเ่ ลือกหารูปเด็ดๆ แต่ไม่มอี ะไรสักอย่าง

สติ๊ กเกอร์ละ่ ......เออๆ เอาอันนีแ้ ล ้วกัน

ว่าแล ้วก็กดปุ่ มเพือ ่ ะหาสติ๊ กเกอร์สง่ ทักทายแต่อารามตืน

่ ทีจ ่ เต ้นจนมือลั่น เขาดันกดปุ่ มผิดส่งรูปไปแทนเสียอย่างงัน
้

รูป ...

รูป ... 
 
** รูปสวัสดีวันจันทร์ฉันจะคิดถึงคุณ **

่ ยยยยยยยยยยยย
ไอ ้เชีย !!  ภามตาถลน นีม ่ ม่สง่ มา
่ ันรูปทีแ !!! 

คนเผาไร่อ ้อยตัวเองจนเหีย
้ นร ้องโหยหวนลั่นห ้องนอน
 
 
 

เสียงเตือนข ้อความเข ้าทำให ้เจ ้าของมือถือแปลกใจ ตอนนีเ้ พิง่ หกโมงกว่าหรือว่าทีช

่ มรมจะมีอะไรด่วน ? ดีนวางแก ้วกาแฟลง

บนโต๊ะกินข ้าว บรรยากาศทีโ่ ต๊ะอาหารในบ ้านยังคงเงียบเหมือนเคย เขาสไลด์หน ้าจอ ขมวดคิว้ งงๆเมือ

่ เห็นแอคเคาท์ไม่คุ ้นตา
แต่เมือ
่ มองภาพแทนตัวเป็ นเด็กน ้อยทีเ่ พิง่ ได ้เบอร์มาเมือ ี เข ้าห ้องแชททันที พอเห็นสิง่ ทีน
่ คืนเขาก็รบ ่ ้องส่งมาคนหน ้านิง่ ก็หลุด
ขำออกมาจนน ้องสองคนถึงกับหันมามอง

เมาขีต
้ าหรือเปล่า ภามเอ๊ย เขายิม
้ อย่างอารมณ์ดก
ี อ
่ นจะพิมพ์ตอบกลับไป
 

คนทีก
่ ำลังสะอืน ่ ไลน์สง่ เสียงเตือนขึน
้ ชะงักเมือ ้ มาอีก เขารีบเปิ ดดูแล ้วก็เบ ้ปาก

Dean:     วันนีว้ ันพุธ... 

 

มันไม่ใช่ฮะพีด
่ น
ี ........มันไม่ชา่ ยยยยย ภามรีบตอบกลับรัวๆ 
 
Ph@m:  พีผ
่ มขอโทษมือไปโดน  

 
ถึงจะไม่ได ้อยูต
่ รงหน ้าแต่ดน
ี กลับนึกหน ้าอีกฝ่ ายออก ป่ านนีค ่
้ งหน ้าแดงน้ำตาคลอมือไม ้สัน
 

Ph@m:  คือ เมือ

่ วานขอบคุณนะครับ *Sticker หมาโค ้ง *

Dean: ไม่เป็ นไร ดีขน

ึ้ แล ้วใช่ไหม ไปมหาลัยยังไง

Ph@m:  ทีมมารับครับ

Dean:  ..อืม บ ้านพีไ่ ม่คอ่ ยไกลจากคอนโดเรา ถ ้าทีมไม่สะดวกยังไงพีไ่ ปรับส่งได ้ ยังไงก็ทางผ่าน

 

หืมมมมมม  ภามทำตาโต รับส่งงัน

้ เหรอ !!!! เจอแบบนีช ั ไปต่อไม่ถก
้ ก ู  
 

Ph@m:  *สติ๊ กเกอร์หมายิม้ *

ตอบกลางๆ แบบนีไ
้ ปก่อนแล ้วกัน

Ph@m:  พีด
่ น
ี ผมอยากตอบแทน พีอ ..
่ ยากกินอะไรไหมครับผมจะทำให ้
 

ภามเริม
่ ปลูกอ ้อยใหม่หลังจากโดนไฟเผาราบไปเมือ
่ สักครู่ แอบภูมใิ จตัวเองทีช ั กล ้าเขานั่งเฝ้ าโทรศัพท์อยูเ่ ป็ น
่ ก 10 นาที สัก
พักพีด
่ น
ี ก็ไลน์กลับมา
 
Dean:  ทำของคาวได ้ไหม

Ph@m:  ได ้ครับสัง่ มาได ้เลย

Dean:  ข ้าวไข่เจียว
 

ภามหน ้าเหว๋อ ............ห ้ะ ข ้าวไข่เจียว 

 

Ph@m:  เอายากกว่านั น
้ ก็ได ้นะครับ

Dean:  ข ้าวไข่เจียวนีแ ่ ยากกินเป็ นข ้าวเช ้า

่ หละ พีอ
 

พีด
่ น
ี ยังคงยืนยันจนภามถอนใจ สงสัยคงอยากกินจริงๆ
 

Ph@m:  อ่า..ให ้ผมฝากทีมเอาไปให ้ทีช่ มรมตอนเช ้าไหมครับ

 

ภามหมายถึงทำใส่กล่องแล ้วฝากทีมเอาไปให ้วันทีม ี ้อมเช ้า

่ ซ

ดีนไขกุญแจรถเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย เขาพิมพ์ไลน์ตอบน ้องด ้วยดวงตาแวววาว

Dean:  ๋ วพรุง่ นีเ้ ช ้าพีไ่ ปเอาข ้าวแล ้วก็รับเราทีค

ไม่เป็ นไร รถยังซ่อมอยูใ่ ช่ไหม เดีย ่ อนโดเลยแล ้วกัน
 
รับทีค
่ อนโด

รับทีค
่ อนโด

..
รับที่

“ห๊า!!!” เด็กหนุ่มชักนั่งไม่ตด
ิ อยูๆ่ พีด
่ น
ี ก็จะมารับเนีย
่ นะ
 

Ph@m : เอ่อ ลำบากเปล่าๆครับ

Dean: 7:00
พรุง่ นี้ เช ้า ถึงแล ้วจะโทรไป แค่นก
ี้ อ
่ นพีจ
่ ะขับรถแล ้ว
 

หลังจากประโยคนี้ ไม่วา่ ภามพยายามส่งอะไรไปมันก็ไม่ขน

ึ้ ว่า อ่านแล ้ว อีก คนขีต
้ น
ื่ ปล่อยโทรศัพท์ตกลงบนเตียงอ ้าปากค ้าง
ด ้วยความงุนงง

แค่ข ้าวไข่เจียวพีล
่ งทุนขนาดนีเ้ ลยเหรอ !?
 
 
 
 
------- 
 7 รอยยิม้
ตอนที่
[/size]

ตีห ้าครึง่

เจ ้าของห ้องผู ้เป็ นนักศึกษาปี หนึง่ แห่งคณะเศรษฐศาสตร์นั่งเหม่ออยูบ

่ นเตียง เขาตืน ิ กเกือบชัว่ โมงเพราะตืน
่ ก่อนนาฬกาปลุ ่ เต ้น
จนทนนอนต่อไม่ไหว พีด ี จะมารับเขาตอนเจ็ดโมงเช ้าไอ ้ครัน
่ น ้ จะนอนต่อก็กลัวหลับเพลิน สุดท ้ายก็ลก
ุ ขึน
้ มาล ้างหน ้าล ้างตาเข ้า
่ เตรียมทำอาหารเช ้า ไหนๆก็ตน
ครัวเพือ ื่ เร็วก็ทำอะไรกินเลยดีกว่า 

ภามลองรือ
้ ตู ้เย็นดูพบว่ามีเลือดหมูกบ
ั น้ำซุปทีเ่ คีย
่ วทิง้ ไว ้เหลืออยู่ เขาเลยตัดสินใจทำต ้มเลือดหมูแบบไม่มเี ครือ
่ งใน ภามเอาน้ำ
ซุปมาตัง้ เตาอุน
่ ใส่หัวไชเท ้าเหยาะเกลือเพิม
่ ปล่อยต ้มให ้ส่งกลิน
่ หอมน่ากิน ระหว่างนั น ั ปั ้นเป็ นก ้อนพอดีคำเพือ
้ ก็ปรุงรสหมูสบ ่
ใส่ลงในหม ้อ เลือดหมูถก
ู ลวกเตรียมเอาไว ้เพือ
่ รอน้ำซุปเข ้าเนือ
้ เมือ
่ ทุกอย่างเรียบร ้อยก็ใส่ยอดใบตำลึงลงในชามแล ้วตักต ้ม
เลือดหมูหอมฉุยตามลงไปจากนั น
้ ก็เอาไปวางไว ้บนโต๊ะกินข ้าวเล็กๆ ขนาดสองคนนั่ง 

ระหว่างรอข ้าวสุก เด็กหนุ่มก็เดินออกไปทีร่ ะเบียงห ้องสูดอากาศยามเช ้า ข ้อดีของการอยูค

่ อนโดลึกเข ้ามาในซอยเพราะไม่คอ
่ ย
มีกลิน
่ ควันริมถนนใหญ่นแ
ี่ หละ 

“หือ...” ภามชะเง ้อมองลานจอดรถ พลางขมวดคิว้ เพ่งมอง 

รถคุ ้นจัง ... 

ขณะทีก ิ
่ ำลังจ ้อง อยูๆ่ เจ ้าของรถก็ลงมายืดเส ้นยืดสาย ร่างสูงผิวแทนคุ ้นตาทำเอาภามอ ้าปากค ้างรีบวิง่ เข ้ามาดูนาฬกาว่
ากี่
โมง  

6:15 ! พีด ี มาเช ้าไปไหม

่ น !? 
 ้ ล่าง ลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองยังใส่ชด
ภามรีบคว ้ากุญแจห ้องแล ้ววิง่ โครมครามลงไปชัน ้ ยืดกางเกงขาสัน
ุ นอนทีเ่ ป็ นเสือ ้ ธรรมดา 

“พีด่ นี !!” วิง่ เข ้าไปหาร่างทีย ื พิงประตูรถอยู่ “แฮ่ก ทำไมมาเช ้าจัง

่ น ...ผมจำเวลาผิดรึเปล่า” 

ดีนส่ายหัวแล ้วเกาหลังคอเก ้อๆ “พีก

่ ะเวลาผิด” เขาไม่อยากจะบอกว่าทนรอเวลานัดไม่ไหวเลยรีบออกมาก่อน “ไม่เป็ นไร ไม่
ต ้องรีบพีร่ อได ้” 

“ได ้ไง เกือบชัว่ โมงเลยนะครับ” เด็กน ้อยทำคิว้ ลู่ ภามเม ้มปากทำหน ้าลังเลมองใบหน ้าคมคายสลับกับมือตัวเองทีเ่ ปี ยกชืน้ จาก
อาการประหม่า “นะ..ไหนๆก็มาเช ้าแล ้ว...” ช ้อนใบหน ้าขึน ้ มองสบดวงตาคูส่ วยตรงๆ
   
 
“ไปกินข ้าวเช ้าทีห่ ้องด ้วยกันไหมครับ”
 

  ผีไร่อ ้อยคงสิงเขาให ้พูดแบบนั น

้ ..
ภามนึกอยูใ่ นใจ ตอนนีใ้ นห ้องคอนโดขนาดสตูดโิ อของเขาก็มแ
ี ขกตัวโตมาเยีย
่ มเยียนจน

ได ้ พีด
่ น
ี ยืนมองไปรอบๆ อย่างสนใจ ห ้องพักของเขาดูเล็กลงไปเสียถนัดตา 
   

“นั่งรอตรงนีน้ ะครับ” เลือ่ นเก ้าอีต้ รงโต๊ะกินข ้าวให ้พร ้อมตักข ้าวร ้อนๆ มาเสิรฟ์ “เดีย๋ วทอดไข่เจียวให ้”  
   

ดีนพยักหน ้า เขานั่งเท ้าคางมองเชฟหน ้าใสทีเ่ ดินไปตอกไข่เตรียมกระทะอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานนักไข่เจียวฟูฟ่องน่ากินก็วาง

อยูต
่ รงหน ้าคนทีร่ เี ควสเอาไว ้ 
   

“มีต ้มเลือดหมูกบั ไข่เจียว” เลือ่ นถ ้วยต ้มเลือดหมูร ้อนๆ มาให ้แล ้วส่งยิม้ กว ้าง 
   

กลิน
่ หอมปนเปด ้วยความอบอุน
่ ทีบ
่ อกไม่ถก
ู เรียกรอยยิม
้ จากคนยิม
้ ยากได ้เป็ นอย่างดี พอเด็กน ้อยนั่งลงดีนก็หัวเราะขึน
้ เบาๆ 
   
“ว่าแต่..ไม่อาบน้ำก่อนเหรอ” 
   

ภามก ้มหน ้ามองตัวเอง .....แล ้วหน ้าก็แดงปรู ้ดขึน้ มาทันทีเพราะเขายังอยูใ่ นชุดนอน! 

   

“เดีย๋ วผมมา” เด็กหนุ่มกระโจนพรวดคว ้าเอาชุดนักศึกษาพุง่ เข ้าห ้องน้ำ โชคดีทเี่ ขาล ้างหน ้าแปรงฟั นแล ้วเลยวิง่ ผ่านน้ำแป๊ บ
เดียว ไม่ถงึ 10 นาที เด็กหัวกระเซิงก็กลับมานั่งทีโ่ ต๊ะกินข ้าวเรียบร ้อย 
   

“ไม่ต ้องรีบ” มือใหญ่เอือ้ มมาลูบหัวของอีกฝ่ าย เขาช่วยจัดผมทีย่ งุ่ เหยิงให ้เข ้าที่ “บอกแล ้วไงพีร่ อได ้” 
   

ฮืออ ....ภามรู ้สึกเหมือนตัวเองกำลังละลายเป็ นน้ำ “กะ กินข ้าวกันเถอะครับ เดีย๋ วเย็นแล ้วไม่อร่อย”
 
   

อากาศยามเช ้าในห ้องสตูดโิ อขนาดเล็ก เสียงพัดลมทำงานดังเบาๆ คนสองคนกับอาหารเช ้าทีห

่ าได ้ทั่วไป ต ้มเลือดหมูร ้อนกรุน
่
ไข่เจียวหอมๆและข ้าวสวย ทัง้ ๆทีธ่ รรมดาสามัญแต่กลับพิเศษ ดูคุ ้นเคยเหมือนพวกเขาเคยทำแบบนีท
้ ไี่ หนมาก่อน 
   

กึก 
   

ช ้อนกระทบกันกลางจานกับข ้าว ทัง้ คูช

่ ะงักกึกเงยหน ้าขึน
้ สบตากันพลันความทรงจำบางอย่างก็วาบเข ้ามาในหัวราวกับภาพ
แฟลชแบคแบบในหนัง 

[.........ว่าแต่ข ้าวไข่เจียว พีจ่ ะไม่ได ้กินจริงๆเหรอ] 

[ ] 
้ ไว ้ทำแก ้มือให ้ใหม่
ฮือ
[ไม่เอาไหม ้แล ้วนะ] 

[สัญญาเลย รับรองอร่อยเหาะ] 
 
 
ตึกตัก
 

ตึกตัก
 

ตึกตัก
 

หัวใจของทัง้ คูเ่ ต ้นรัวกระหน่ำ ความรู ้สึกบางอย่างปะทุขน

ึ้ ในอกจนจุกแน่นหายใจไม่ออก เศร ้า ดีใจ โหยหา อาวรณ์ ภามมอง
ดวงตาสีสวยอยูแ
่ บบนั น
้ เสียงทุ ้มต่ำใจดีของใครสักคนยังติดหู รอยยิม
้ เอ็นดูยังติดตา สัมผัสอุน
่ ของมือใหญ่ยังไม่จางหายไปจาก
ความทรงจำ 

คน ...ทีพ่ วกเขาต่างตามหามาตลอด 

คนทีแ
่ สนสำคัญเหลือเกิน 

แหมะ .. 

“เอ๊ะ...” เด็กหนุ่มกระพริบตาปริบ น้ำอุน

่ ๆมันไหลออกมาจากตาโดยไม่รู ้ตัว เขาพยายามเช็ดแล ้วเริม
่ ขยีเ้ พราะน้ำตาเจ ้ากรรม
ยังไหลออกมาไม่หยุด “ทำไม ...” 

“ชูว่ .์ ..” ดีนจับมืออีกฝ่ ายออกไม่ให ้ทำร ้ายดวงตา เขาเอือ ้ ไล ้เบาๆราวกับกลัวน ้องจะแตกสลาย

้ มมือไปเช็ดแก ้มเปี ยกชืน
ภามสะอืน ่ แล ้วค่อยๆมองสบตาชายหนุ่มอีกครัง้ ตอนนีด
้ ฮัก ้ วงตาสีเทาอมเขียวแสนแปลกตากำลังเอ่อคลอเพียงแค่มันไม่ไหล
ทะลักทลายออกมาเหมือนเขา ดวงตาของพีด
่ น
ี แดงก่ำและนั่นยิง่ ทำให ้น้ำตาของคนน ้องไหลออกมาเป็ นทาง 

“ไม่ร ้อง...” เสียงทุ ้มเอ่ยปลอบอ่อนโยน ไม่ถามเหตุผลว่าเกิดอะไรขึน

้ ไม่คด
ิ สงสัยว่าทำไมพวกเขาถึงเป็ นแบบนี้ 

“พีอ่ ยูต่ รงนีแ้ ล ้ว..”  

     

ครูใ่ หญ่กว่าคนทัง้ สองจะสงบความรู ้สึกทีพ

่ ลุง่ พล่านได ้กลายเป็ นภาวะเก ้อเขิน เด็กน ้อยม ้วนหน ้าหลุบตาต่ำเมือ
่ อีกฝ่ ายละมือ
ออกจากแก ้มของตัวเอง  

รู ้สึกเหมือนตัวจะระเบิดตายตรงนี้ 

ดีนเองก็หายใจขัด เขาหลุบตามองไปทางอืน
่ สะกดกลัน
้ ความรู ้สึกมากมายทีก
่ ำลังปะทุอยูใ่ นหัว  

ให ้ตาย !! อยากกอดแล ้วฟั ดให ้หายคิดถึง  

“เอ่อ...ผมตักให ้”  

ภามพยายามทำลายบรรยากาศเขินๆแปลกๆ เขาตักไข่ใส่จานให ้พีด

่ น
ี แล ้วยิม
้ แหะๆ 
 

ชายหนุ่มข ้าวไข่เจียวเข ้าปากเลิกคิว้ เล็กน ้อย ริมฝี ปากขยับยกแสดงถึงความพอใจ เขาเจริญอาหารเสียจนถ ้าคนทีบ

่ ้านมาเห็นคง
ตกใจ
“หือ” หยุดชะงักเมือ่ เห็นภามจ ้องตาแป๋ วด ้วยอาการลุ ้นเหมือนลูกหมารอคำชม เขาหัวเราะในลำคอแล ้วขยับรอยยิม้
“อร่อยมาก” 

้ ๆแต่อน
คำชมสัน ุ่ วาบไปทัง้ หัวใจ 
 
 

คาบวิชาแคลคูลัสมีนักศึกษาจากหลายคณะเรียนด ้วยกัน ส่วนภาม ทีม มะนาว ก็นั่งรวมกันอยูร่ ม

ิ ห ้องเหมือนทุกๆครัง้   ทัง้ สาม
คนกำลังกดแก ้โจทย์บนกระดานจนหัวหมุน 

ทีมขยับเข ้าใกล ้เพือ

่ น แอบมองคำตอบว่าตรงกับทีต
่ ัวเองทำไหมพลางหมุนปากกาในมือครางเพลงงึมงำ 

“เมือ่ เช ้ามายังไงวะ” 

ภามชะงักเมือ
่ อยูๆ่ ก็โดนถามโพล่งขึน
้ มา เขาเหลือบมองทีมทีก
่ ำลังจดคำตอบลงบนกระดาษ 

“มาเอง”  ด ้วยรถพีด่ นี เขาทดประโยคนีไ้ ว ้ในใจ 

“อือฮึ..” ทีมตอบรับในลำคอแล ้วก ้มหน ้าทำโจทย์ถัดไป  

ภามลอบถอนใจ เขายังไม่มั่นใจเลยไม่กล ้าบอกอะไรเพือ ั เจนขึน

่ น แต่ถ ้ามันดูชด ้ เขาก็ตัง้ ใจจะบอกเพือ
่ นทัง้ คูแ
่ น่นอน  

ครืด .. 
 ่ เรียกให ้สองหนุ่มหันไปมอง มะนาวยิม
เสียงมือถือสัน ้ แหยทำปากพะงาบบอกขอโทษ หญิงสาวเปิ ดโทรศัพท์ดแ
ู ล ้วปิ ดปากทำตา
โต 

“อั๊ยยะ!! ้ เพือ
ภามดูนเี่ ร็ว” หล่อนกระตุกแขนเสือ ่ นจนภามตัวเอียง 

ทัง้ ภามทัง้ ทีมชะโงกหน ้ามองมือถือเพือ

่ นสาวก่อนจะอุทานออกมา 

หน ้าแอพสีฟ้าขึน
้ ฟี ดเป็ นชายหนุ่มหน ้าตาคุ ้นเคย ร่างสูงผิวแทนในชุดนักศึกษายืนพิงกำแพงพักขาเหมือนรอใครอยู่ มือข ้างหนึง่
ลวงกระเป๋ ากางเกง อีกข ้างถือมือถือดูอะไรสักอย่าง แต่ทโี่ ดดเด่นคือใบหน ้าคมคายกำลังคลีย
่ ม
ิ้ ทัง้ ปากทัง้ ตาเป็ นภาพแอบถ่าย
ทีส
่ ร ้างกระแสให ้คนในชมรมว่ายน้ำและสาวๆเป็ นอย่างดี 

“ดูด ิ พีเ่ ขายิม้ หล่อม๊ากก” มะนาวแก ้มแดงกรี๊ ดกร๊าด  

“โห ยิม้ แล ้วดูดแี บบนีท้ ำไมไม่ยมิ้ บ่อยๆ” ทีมเอามือถือมาขยายดูชดั ๆ “ดูอะไรอยูว่ ะถึงยิม้ ขนาดนัน้ ” 

“นั่นสิ หวังว่าไม่ได ้คุยกับสาวนะ” หญิงสาวทำแก ้มพอง เธอไม่ยอมเด็ดๆ

 

“ดูอะไรตลกๆอยูร่ เึ ปล่า” ภามทีเ่ พิง่ หาเสียงตัวเองเจอเอ่ยขึน้ บ ้าง แต่ก็โดนเพือ่ นสองคนแจกมะเหงกให ้ 

“ขำนะภาม พีด่ นี เนีย่ นะจะดูอะไรตลกๆแล ้วหัวเราะแบบนี”้ มะนาวส่ายหัว 

“แค่นกึ ว่าพีเ่ ขาดูคลิปหมาวิง่ พุง่ เข ้าพุม่ ไม ้แล ้วหัวเราะ...ก็ขนลุกแล ้วว่ะ” ทีมลูบแขนประกอบอีกต่างหาก  

ภามเปิ ดมือถือตัวเองบ ้าง ภาพแบบเดียวกับเมือ
่ สักครูก
่ ็ปรากฏขึน
้ มา เขาลองเลือ
่ นดูคอมเมนท์มากมาย ส่วนมากพูดไปทาง
เดียวกันว่าพีด
่ น
ี กำลังคุยกับใครสักคนทีน
่ ่าจะสำคัญ 

...ใจหายแปลกๆแฮะ 

“แต่พเี่ ขายังไม่มแี ฟนนีน่ า” มะนาวมั่นใจว่าสายข่าวเธอไม่น่าจะพลาด 

“แต่ไม่ได ้หมายความว่าจะไม่มคี นดูๆกันอยู”่ ภามกลับเป็ นคนตอบสวนขึน้ มาจนเพือ่ นๆแปลกใจ 

“เฮ ้ย พีเ่ ขายังไม่มจี ริงๆ พีว่ นิ เคยบอก วันๆเอาแต่วา่ ยน้ำจะไปหาใครทีไ่ หน” ทีมรีบอธิบาย พร ้อมยกเหตุผล  

ภามปิ ดโทรศัพท์แล ้วฉีกยิม

้ ให ้เพือ
่ นทัง้ สองคน “ไหนทีมบอกว่าจะปกป้ องเรากับมะนาวไง ไหนทำท่าเหมือนจะยกเราให ้คนอืน
่
ง่ายๆ”  

ทีมยักไหล่ “ฉันมันพวกถือคติ จะขวางเมือ

่ เพือ ( )
่ นโดนรุก จะ ช่วย บุกเมือ
่ เพือ
่ นไปอ่อย” 

มะนาวกลัน ่ ส่วนคนทีโ่ ดนแทงใจดำว่ากำลังอ่อยก็หน ้าร ้อนขึน

้ เสียงหัวเราะจนตัวสัน ้ มาทันที  

“ทีม..แม่ง...อ่อยอะไรวะ”  

สู ้ไม่ได ้ก็อบ
ุ อิบเงียบๆ คนเดียว
 
 
หลังเลิกคลาสสุดท ้าย ภามก็แวะไปห ้องชมรมเพือ
่ ทำแซนวิชง่ายๆไปให ้เพือ ้ ะนาวต ้องไปซ ้อมครัง้ สุดท ้าย
่ นทัง้ สองคน วันนีม
ก่อนเริม
่ คัดเลือก ส่วนทีมนีค
่ อ
่ นข ้างหนักหน่อยเพราะพีๆ่ กำลังเคีย
่ วให ้ทันแข่งเก็บคะแนนในอีกสามเดือนข ้างหน ้า เลยกลาย
เป็ นเขาว่างเสียอย่างนั น
้ สองคนนีเ้ ลยลงขันจ่ายเงินให ้เขาเป็ นผู ้ทำเสบียงไปฝาก เมือ ้ ได ้ขนมปั ง แฮม
่ กีเ้ ขาไปแวะร ้านสะดวกซือ
ชีส ไข่ต ้มแล ้วก็ผักสลัด เลยกะทำของกินกันตายง่ายๆไปให ้ก่อน 

“สวัสดีครับ” เอ่ยทักสมาชิกในชมรมทีก่ ำลังเปิ ดหนังสือเมนูอาหารคุยกัน  

“อ ้าว ภามมาพอดีเลย เมือ่ กีท้ างชมรมการแสดงเขาติดต่อมาล่ะ” 

“ครับ?” วางถุงลงบนโต๊ะ “อ ้ะ พี่ ผมขอยืมครัวเตรียมของนิดนะ” 

“จ ้า” พีอ่ ุ ้มตอบรับแล ้วพูดต่อ “เนีย่ เขาบอกว่าเขากำลังมีโปรเจคหนังสัน้ ร่วมกับชมรมภาพยนต์ทนี ีต้ ้องมีฉากนางเอกแกะสลัก

ผักผลไม ้แล ้วก็ทำของว่างไทยๆ ภามคิดว่าไง”
 

“หืม...แกะสลักพีก่ ฟิ๊ ฟี่ กบั พีก่ ุ ้งก็สอนได ้นีค่ รับ” 

“อืม ครัง้ นีก้ ุ ้งกับกิ๊ ฟไม่วา่ งคงเป็ นเดช” พีอ่ ุ ้มหมายถึงสมาชิกผู ้ชายอีกคนหนึง่ ของชมรมทีต่ ัวใหญ่ล่ำแต่ดันแกะสลักเก่งสุดๆ 

“แต่สว่ นของว่างไทย พีว่ า่ ภามคล่องสุดในชมรมแล ้ว ทำอร่อยด ้วย” 

ภามครุน ้ อีกข ้างก็เอาไข่ต ้มบดคลุกกับมายองเนสทีแ

่ คิดพลางขยับมือวางชีสวางแฮมลงบนขนมปั งแล ้วหั่นเป็ นชิน ่ ถมมากับสลัด
ป้ ายบนขนมปั งอีกแผ่น  

“อืม ถ ้าถ่ายทำหนังแบบนัน้ ก็ต ้องของกินทีส่ วยๆ ดูประดิดประดอย แต่ต ้องไม่ยากเกินไปจนคนแสดงทำไม่ได ้” เขาเอาสลัด

แบ่งห่อกับขนมปั งอีกชุด หั่นประกบกันให ้มีผักควบคูท
่ ก ้  
ุ ชิน
“ช่อม่วงไหมครับ” 

พีๆ่ รีบพลิกเมนูหาวิธท
ี ำช่อม่วงทีร่ น
ุ่ น ้องบอกทันที 

“เราก็เตรียมไส ้ไว ้ ให ้นางเอกนั่งจีบช่อม่วงทีล่ ะชิน้ สวยดีนะผมว่า” 

“เหย สวยจริงด ้วย คิดว่าไงอ่ะแก” พีอ่ ุ ้มหันไปถามหัวหน ้าชมรมอาหารทีก่ ำลังพิจารณาเมนูในหนังสือ สักพักพีเ่ ขาก็พยักหน ้า 

“อันนีแ้ หละ สวย น่ากิน สอนแค่จบี ขนมพอไม่ต ้องหากระทงกระทะไปให ้” 

ภามยิม ้ ลงกล่องพลาสติกสองกล่อง แล ้วทำความสะอาดครัวจนเรียบร ้อย

้ กว ้าง เขาจัดแซนวิชทุกชิน
 

“งัน้ ผมขอตัวก่อนนะครับ” 

“ภาม” พีอ่ ุ ้มเรียกขัดไว ้ก่อน เด็กหนุ่มเลิกคิว้  

“ภามพอจะสอนได ้ไหม อาทิตย์หน ้าเขาก็คัดตัวนางเอกกันเสร็จแล ้วจะได ้ให ้มาหัดทำ” 

“ได ้สิครับ ยังไงก็วา่ งๆอยูแ่ ล ้ว” เขาตอบรับอย่างไม่คดิ อะไรมาก แต่แอบเชียร์วา่ ถ ้ามะนาวได ้เป็ นนางเอกคงสนุกดี

“โอเค งานนีใ้ ห ้ภามกับเดชช่วยแล ้วกัน ค่าตอบแทนเป็ นบัตรกินอาหารทีโ่ รงแรม XXXX คนละสองใบ” 

คราวนีภ
้ ามตาโต  “โรงแรม XXXX ทีอ
่ ยูร่ ม
ิ แม่น้ำเจ ้าพระยานะเหรอครับ” คนชอบอาหารอย่างเขาไม่มท
ี างพลาด“ผมจำได ้ว่า

บุฟเฟต์แพงมาก หัวละเกือบสามพันใช ้แต่ของดีแถมเชฟมิชลิน” เด็กหนุ่มตาเป็ นประกาย เขาอยากลองไปกินมานานแล ้วแต่

ทำใจไม่ได ้กับราคา 

ประธานชมรมหัวเราะหึหท
ึ ำนิว้ ดุก
๊ ดิ๊ ก “นีเ่ ป็ นคอร์สเลยจ ้า สองคนตกหมืน
่ ++พ่อดาราชมรมการแสดงเขาได ้มาฟรี แต่ใกล ้
หมดเวลาใช ้แล ้ว เลยเอามาเป็ นค่าจ ้างพวกเห็นแก่กน
ิ อย่างเราๆ”   

“งัน้ ก็โอเคเลย” 
 

พอรู ้ว่าได ้อะไรเป็ นค่าจ ้างภามก็ยม

ิ้ ระรืน
่ เขาหิว้ เสบียงไปส่งทีช
่ มรมการแสดงก่อนเป็ นอันดับแรก เด็กหนุ่มชะเง ้อหน ้าพอเห็น
เพือ
่ นสาวอยูม
่ ม
ุ ๆห ้องก็รบ
ี กวักมือเรียก 

“มะนาว” โชคดีทเี่ พิง่ พักซ ้อม มะนาววิง่ มาหาเขาพร ้อมยิม้ แป้ นแล ้น 

“ภาม หิวแล ้ว” สาวน ้อยอ ้อนเพือ่ นหงิงๆ รับกล่องพลาสติกมาเปิ ดตาวาว “ฮือ ไม่มภี ามเราตายแน่” 

“ก็ไม่ขนาดนัน้ ป่ ะ” ภาพส่ายหัวขำๆ  

ระหว่างทีพ
่ วกเขากำลังคุยกัน พลันมือใหญ่ของใครบางคนก็เอือ
้ มมาหยิบแซนวิชออกไปจากกล่อง 

“เอ๊ะ” มะนาวผู ้หวงของกินกำลังจะโวย แต่พอหันไปเห็นว่าเป็ นใครก็ชะงักหน ้าแดง 

“อุ ้ย พีอ่ เล็กซ์” 

ดาราลูกครึง่ ช่องหลากสีทก
ี่ ำลังมารุง่ ยืนยิม
้ กริม
่ พร ้อมใบหน ้าหล่อเหลาคมชัดแบบคนตะวันตก อเล็กซ์มผ
ี มสีน้ำตาลอ่อนเหมือน
สีตา เขายิม
้ ตลอดเวลาและเป็ นกันเองกับน ้องๆเสมอ 

“แบ่งพีม่ ั่งสิ เห็นมะนาวมีของกินอร่อยมาทุกที” งับแซนวิชตุ ้ยๆ “แล ้วนีน่ ้องภามเพือ่ นน ้องมะนาวใช่ไหม” เขายิม้ ให ้ภามทีย่ ังยืน
ตกใจอยู ่

“แฮ่ ใช่คะ่ คนทีท่ ำขนมลืมกลืนไง” 

“โหย อันนัน้ อร่อยมากเลยนะ นีแ่ บบอยากสัง่ เอาไปฝากกองถ่ายบ ้าง” ชายหนุ่มยิม้ ทัง้ ปากทัง้ ตาจนคนมองพลอยยิม้ ไปด ้วย 

“ไม่ไหวหรอกครับ ผมคนเดียวถ ้าทำแค่แบ่งเพือ่ นๆกินก็พอไหวอยู”่ ภามยิม้ กลับไปให ้อีกฝ่ ายอย่างซือ่ ๆ  

อเล็กซ์เลิกคิว้ เขากวาดตามองเด็กหนุ่มอย่างจริงจัง อดคิดไม่ได ้ว่าน ้องคนนีน

้ ่ารักน่าเอ็นดูชะมัด 

“มีแฟนหรือยังครับ”
 

ภามทำหน ้าเหวอ “อะไรนะครับ” ได ้แต่อท

ุ านเพราะยังอึง้ อยู ่

“มีแฟนหรือยัง ถ ้ายังไม่มแี ฟนจะจีบไง” ดาราหนุ่มทำตาเจ ้าชู ้ให ้ โดยมีมะนาวอ ้าปากค ้างเป็ นฉากหลัง

้ ก่อนจะช ้อนขึน
คนโดนจีบทำตาปริบๆ ภามหลุบตาลงมองพืน ้ สบตาอีกฝ่ ายพลางคลีย
่ ม
ิ้ “เป็ นเกียรติมากครับทีม
่ ด
ี ารามาจีบ ผม
ยังไม่มแ ิ
ี ฟนหรอกครับ” กระชับกระเป๋ าสะพายเหลือบมองนาฬกาข ้อมือ ป่ านนีท
้ ม
ี หิวแย่แล ้วมัง้   

“งัน้ ก็จบี ได ้สิ” อเล็กซ์ตาเป็ นประกาย

เด็กหนุ่มส่ายหัวปฏิเสธ “ยังไม่มแ
ี ฟน แต่ก็ไม่ได ้อยากมีแฟนเป็ นดาราครับ อ่า มะนาว เราเอาเสบียงไปให ้ทีมก่อนนะ” ตอบปั ด
ได ้อย่างเนียนลืน
่ เหมือนกันเคยชินเรือ
่ งแบบนี้

มะนาวพยักหน ้าหงึกๆ ปิ ดปากกลัน

้ เสียงกรี๊ ด โอ ้ยยยยยย ภามมม ช่างนิง่ ช่างกล ้าตอบ เพือ
่ นฉันโตแล ้ว !!
 
ภามโบกมือให ้เพือ
่ นพร ้อมไหว ้รุน
่ พีอ
่ ย่างนอบน ้อมก่อนจะกึง่ เดินกึง่ วิง่ ออกไปจากชมรม เหลือเพียงดาราหนุ่มทีม
่ องเด็กน ้อยปี
หนึง่ ด ้วยสายตาวับวาว
 

น่าสนใจ ..
 

จะหนึง่ ทุม
่ แล ้ว 

่ ระว่ายน้ำ วันนีเ้ จ ้าทีมซ ้อมถึงสามทุม

ภามรีบไปทีส ่ เห็นว่าจะพักช่วงหนึง่ ทุม
่ คงต ้องเอาของกินไปให ้ไว ้ก่อน เสียงโค ้ชตะโกนและ
เสียงว่ายน้ำดังเมือ
่ เข ้าไปใกล ้ ไฟส่องทุกทางลงมาทีส ้ มาชิกชมรมมาซ ้อมทีส
่ ระว่ายน้ำ วันนีส ่ ระกลางแจ ้งเพราะสระอินดอร์ปิด
ชัว่ คราว พอไปถึงตรงนั น
้ เขาก็เห็นสาวๆ นั่งจับกลุม
่ ตามแสตนด์เชียร์พร ้อมเสียงกรีด
้ กราดยามเห็นคนทีแ
่ อบปลืม
้  

เด็กหนุ่มมองไปรอบสระ เห็นแต่พวี่ น ิ
ิ ถือโทรโข่งตะโกน เร็วๆๆๆๆๆๆ แถมมืออีกข ้างถือนาฬกาเรื
อนใหญ่มากโชว์ให ้สมาชิกชมรม
ดู 

“มาแล ้วเหรอ” แรงตะปบทีไ่ หล่ทำเอาภามเป๋ ไปหน่อย เขาย่นหน ้าใส่เพือ่ นทีต่ ัวเปี ยกมีผ ้าขนหนูพาดไว ้บนหัว 

“โคตรหิวอ่ะ” ทีมลากภามไปนั่งทีม่ มุ หนึง่ ของแสตนด์ ไม่สนใจเสียงสาวๆทีก่ ำลังคลั่งพร ้อมหยิบมือถือมาถ่ายรูป 

“ไว ้กินตอนซ ้อมเสร็จ กินตอนนีก้ จ็ กุ สิ” ภามไม่ยอมให ้เปิ ดกล่อง “แล ้วดูส ิ เดีย๋ วก็โดนถ่ายรูปเอาไปลงเนตอีกหรอก” ทำหน ้า
เซ็งๆ เพราะรูปถ่ายเขากับทีมนีช ั เยอะ 
่ ก

“ไม่ใช่เรือ่ งจริงกลัวอะไร” ทีมยักคิว้ “อ ้ะ ต ้องกลัวสินะ” ยิม้ กรุ ้มกริม่ “กลัวพีด่ นี เข ้าใจผิด” 

คนโดนล ้อหน ้าแดงวาบเลยจัดการเบิด

้ หัวเพือ
่ นไปทีข ้อหาล ้อเลียน  

เออ จะว่าไปพอโดนล ้อเรือ

่ งพีด
่ น
ี เขากลับร ้อนวูบวาบอายแทบตาย แต่ตอนโดนพีอ
่ เล็กซ์จบ
ี ไม่ยักจะรู ้สึกอะไร ...แถมหัวใจก็ไม่
เต ้นแรงเหมือนตอนนี้ 

“มองหาใคร” ทีมเอ่ยทักเมือ่ เห็นเพือ่ นหน ้าใสมองไปรอบๆ “พีด่ นี วันนีข้ อกลับตอนทุม่ นึง ป่ านนีไ้ ม่รู ้กลับไปแล ้วหรือยัง” 

“เหรอ..” ภามหน ้าม่อย แอบมองกล่องแซนวิชอีกกล่องในกระเป๋ าตัวเอง ...สงสัยเป็ นม่ายแฮะ 

“พอเลย แหม ทำหน ้าเฉา ไว ้พรุง่ นีค้ อ่ ยมาเจอสิ แล ้วนีก้ ลับยังไงทุม่ หน่อยๆแล ้วนะ” 

“กลับเองได ้ ไม่ต ้องห่วง” ฉีกยิม้ ให ้ทีมแล ้วตบไหล่เพือ่ นก่อนจะลุกขึน้ “งัน้ เรากลับบ ้านก่อน ดึกๆเข ้าซอยแล ้วมันเปลีย่ ว” 

“เออ ถึงแล ้วไลน์บอกด ้วย โทษทีนะกลับช ้าเลย”  

“เค บาย”
  
ภามเดินเซ็งๆเตะหินเตะกรวดไปตามทาง มหาวิทยาลัยยามนีย
้ ังไม่ถงึ กับเงียบนักเพราะมีนักศึกษาอยูค
่ อ
่ นข ้างเยอะ แต่มันก็มด
ื
และเงียบเหงากว่าปกติ  

..
เฮ ้อ หมดเรือ
่ งติดต่อกับพีด
่ น
ี แล ้วจริงๆเหรอเนีย
่  

คิดพลางเดินลัดเลาะไปตามถนนในมหาวิทยาลัย พอนึกถึงเรือ ่ เช ้าริมฝี ปากเจ ้ากรรมก็เผยอรอยยิม

่ งเมือ ้ ออกมาอย่างห ้ามไม่อยู ่

ปิ้ น ปิ้ น 

้ ๆ กระชากเด็กหนุ่มออกมาจากภวังค์ เขาเหลียวหันไปมองอย่างงุนงง ภามหรีต

เสียงแตรดังสัน ่ ามองแล ้วก็ต ้องใจเต ้นระรัวเมือ
่
คนขับเปิ ดหน ้าต่างรถชะเง ้อออกมาเรียกเขาด ้วยน้ำเสียงทุ ้มนุ่ม

“น ้องภาม” 

พีด
่ น
ี มาถูกจังหวะเสมอ 

“กะ..กำลังจะกลับเหรอครับ”

ดีนพยักหน ้า “ภามก็กำลังจะกลับใช่ไหม ขึน

้ มาสิเดีย
๋ วพีไ่ ปส่ง” 

ภามยิม
้ ค ้างมือเริม
่ วางไม่ถก
ู ทีเ่ ลยได ้แต่กม
ุ สายกระเป๋ าแน่นเป็ นหลักยึด “เอ่อ ผมเกรงใจ”

ชายหนุ่มส่ายหัว “มาเถอะ ...”

…..
….

โอเค แล ้วผมก็พา่ ยแพ ้จนได ้  ..

“ขอบคุณครับ” ภามฉีกยิม้ เขินๆ เมือ่ เข ้ามานั่งในรถเรียบร ้อย เกลียดตัวเองชะมัดทีใ่ จง่ายสุดๆ 

 รถเคลือ่ นตัวออกไปตามท ้องถนน ดีนเปิ ดแค่เพลงคลอเบาๆเพือ่ ไม่ให ้บรรยากาศในรถเงียบเกินไป

“วันนีย้ งุ่ เหรอ พีไ่ ลน์กบั โทรไปหาไม่เห็นตอบ”

“เอ๋!”   

ภามตาเหลือกรีบหยิบมือถือขึน
้ มาแล ้วพบว่ามีไลน์กบ
ั มิสคอลล์จริง ตายห่ะ หลังออกจากคลาสเรียนเขาก็ลม
ื เปิ ดเสียงเสียสนิท
่ เตือนตอนไหน 
แถมไม่รู ้สึกด ้วยว่ามันสัน

คนน ้องหน ้าจ๋อย “ขอโทษครับ”  

พอเห็นน ้องตาละห ้อย ดีนก็สา่ ยหัวเอือ

้ มมือไปขยีห
้ ัวทุยเบาๆ “ทีหลังถ ้าจะกลับตอนฟ้ ามืดแล ้วก็โทรมาถามพีก
่ อ
่ นก็ได ้ จะได ้ไป
ส่ง” 

แก ้มใสร ้อนขึน
้ มาเสียอย่างงัน ..
้ ภามเม ้มปากไม่กล ้าตอบพลางเปิ ดแอฟสีฟ้าแก ้เก ้อ น่าแปลก ทีเ่ ขากลับรู ้สึกเหมือนเป็ นเรือ
่ ง

เคยชินกับการได ้นั่งรถกับพีด
่ น
ี ทัง้ ๆทีเ่ พิง่ เคยได ้นั่งแค่สองครัง้ เท่านั น
้  

“วันนีพ้ ไี่ ม่ได ้มีธรุ ะเหรอครับ” เขาจำได ้ว่าทีมบอกพีด่ นี ขอลากลับก่อน 

ชายหนุ่มเลิกคิว้ แล ้วกระแอมเล็กน ้อย “ธุระพีก
่ ็เรานั่นแหละ” 

“ผม?” ภามหันขวับมองหน ้าคนพูดงุนงง 

“ก็ตัง้ ใจมาส่ง..” อธิบายอ ้อมแอ ้ม “ถ ้ารอจนสามทุม

่ มันดึกเกินไป” 

โอ ้ย ...หัวใจผม  ภามกุมอกตัวเอง “ตะ แต่พจี่ ะลาเพือ่ มาส่งผมแบบนีท้ กุ ครัง้ ไม่ได ้นะครับ” ประธานชมรมชิง่ แบบนีเ้ สียการ
ปกครองหมด
 

ดีนขยับรอบยิม
้ “แสดงว่าถ ้าไม่ได ้ลาพีก
่ ็มาส่งเราได ้ทุกครัง้ ใช่ไหม” 

เง๊อะ เด็กน ้อยเริม

่ ไปไม่ถก
ู มือเริม ่ น ้อยๆ นิว้ ก็สไลด์หน ้าฟี ดแบบเร็วจีจ
่ สัน ๋ นอ่านสเตตัสไม่รู ้เรือ
่ ง  

ไม่ได ้การ ต ้องหาทางเปลีย

่ นเรือ
่ ง 

“อ ้ะ จริงด ้วย” เขาหยุดทีร่ ปู เมือ่ เช ้า รูปทีม่ ะนาวกรีดร ้องโวยวายในห ้องเรียนแคลคูลสั ภามกดทีภ่ าพนัน้ แล ้วเอาให ้ชายหนุ่มดู
“นี่ พีเ่ ห็นสเตตัสนีไ
้ หมครับ เขาแซวกันว่าพีม
่ แ
ี ฟนด ้วยน ้า นีก
่ ำลังคุยๆอยูก
่ บ
ั ใครหรือเปล่าครับ น่ารักไหม” พูดเองก็จด ี๊ ใจตัวเอง
 

ถ ้าพีด
่ น
ี บอกว่ากำลังมีคนคุยด ้วยอยูล
่ ะ่ ...เขาต ้องตายแน่ๆ 

“ก็มนี ะ...คนทีค่ ยุ ๆด ้วยอยู”่ คนตอบพูดเรือ่ ยๆ ไม่สะท ้าน แต่คนฟั ง..เย็นวาบไปถึงปลายเท ้า เด็กน ้อยหน ้าสลดก ้มลงมองมือ
ตัวเองทีก
่ ำลังกำมือถือแน่น  

“เอ่อ..เหรอครั....”  
“อยากรู ้ไหมว่าใคร” 

เห๊ะ ภามเงยหน ้าตาโต ตอนนีพ

้ ด
ี่ น
ี กำลังจอดไฟแดงหันมาจ ้องตาเขา 

เดีย ......พีด่ นี คนนีเ้ วอร์ชนั่ ไหน 

๋ ว

“ดูส”ิ ดีนหยิบมือถือขึน้ มาเปิ ดแล ้วกดเข ้าแอพสีเขียวยืน่ ใส่มอื น ้อง “มีคนเดียวทีพ่ คี่ ยุ แยกออกมาจากคนอืน่ ” 

เดี๊ ยววววว ภามรับมือถืออีกฝ่ ายงงๆ เขาเบะปากแล ้วกลัน ่ ไหว กวาดตามองชือ

้ ใจก ้มลงมองหน ้าจอด ้วยหัวใจสัน ่ บนนั น
้ เห็นชัดว่า
ไลน์พด
ี่ น
ี มีแค่ไลน์กลุม
่ สามกลุม
่ คือของครอบครัว ชมรมว่ายน้ำและเพือ
่ นร่วมคลาส ส่วนคนทีม
่ ห
ี ้องแชทเดีย
่ วๆโดดๆนั น
้ มีแค่คน
เดียวจริงๆ

“Ph@m”

คืออะไร ยังไง หัวใจจะวายแล ้ว !!

“ภาพทีเ่ ขาถ่ายไปลงเฟสน่าจะเป็ นตอนพีก่ ำลังเปิ ดไลน์ทเี่ ราส่งมาวันก่อน..สวัสดีวันจันทร์ไง เห็นแล ้วก็อดหัวเราะไม่ได ้”

หัวเราะหึหแ
ึ ถมท ้ายอีกต่างหาก
 

“เหวอออออ พีด่ นี ลบไปเลยนะครับ ลบเดีย๋ วนีเ้ ลย” ใบหน ้าของเด็กหนุ่มแดงเถือกเหมือนโดนสีแดงหกใส่ ไม่รู ้ว่าตัวเองอาย
เรือ
่ งไหนกันแน่ 

“เสียดายออก ไม่เอาไม่ลบ” คนพีอ่ ารมณ์ดสี ดุ ๆ ดีนหมุนพวงมาลัยเข ้าซอยคุ ้นตา น่าเสียดายวันนีร้ ถดันไม่ตดิ เพียงครูเ่ ดียวพวก
เขาก็มาถึงคอนโดแล ้ว 
ภามเม ้มปากข่มความอายและสงบใจทีเ่ ต ้นเป็ นจังหวะซุมบ ้า วันนีโ้ ดนพีด
่ น
ี หยอกไปหลายดอกจนจะตาย ไม่เห็นเหมือนทีท
่ ม
ี เล่า
ให ้ฟั งเลยว่าพีด
่ น
ี โหดมาก ขรึมมาก 

“คืนครับ” ยืน่ มือถือคืนให ้

 

ดีนมองแก ้มแดงๆ อย่างเอ็นดู เห็นน ้องเขินตัวแตกแบบนีช ั กลัวว่าโรคไฮเปอร์เวนฯจะกำเริบจริงๆ เขารอจนเด็กน ้อยยกมือไหว ้

้ ก
ขอบคุณแล ้วเก็บกระเป๋ าลงจากรถ น่าเสียดายทีน
่ ก
ึ ไม่ออกว่าจะหาเหตุผลอะไรรัง้ ตัวไว ้อีก 

เมือ
่ เสียงประตูรถปิ ดดังขึน
้ เบาๆ หัวใจของเขาก็วบ
ู โหวงเหมือนไม่อยากจะไป ดีนถอนใจเฮือกเข ้าเกียร์เตรียมถอยรถแต่แล ้วก็ดัน
มีเสียงเคาะกระจกเสียก่อน 

ก๊อก ก๊อก 

“ลืมอะไรรึเปล่า” เขาเลือ่ นกระจกรถฝั่ งคนนั่งข ้างๆลง 

ภามเปิ ดกระเป๋ าแล ้วหยิบเอากล่องพลาสติกออกมาให ้ “เอ่อ ผมทำแซนวิชเผือ

่ พีไ่ ว ้ ถ ้ายังไง ..” 

“ขอบคุณครับ” ดีนเอือ้ มมือไปรับทันทีโดยไม่รอให ้น ้องพูดจบ 

ถึงจะให ้แซนวิชไปแล ้วเด็กหนุ่มก็ยังยืนเม ้มปากแก ้มแดงอยูต

่ รงนั น
้ แน่นอนว่าดีนก็ไม่เร่งรัดอะไร เขานั่งรออย่างใจเย็น

่   
ภามทำท่าลังเลเกาะกระจกรถเอาไว ้แล ้วเอ่ยปากเสียงติดจะสัน

“พีด่ นี ”
“ครับ..” 

“....พรุง่ นี.้ ...มากินข ้าวเช ้าด ้วยกันไหมครับ” 

ชายหนุ่มเลิกคิว้ หัวใจกลวงโบ๋เมือ
่ กีถ
้ ก
ู เติมเต็มความอบอุน
่ อย่างง่ายดายด ้วยคำพูดไม่กค
ี่ ำ

“..งัน้ พีข่ อรบกวนด ้วยแล ้วกัน” 

ภามยิม
้ กว ้างจนตาหยี “งัน
้ เจอกันสักหกโมงครึง่ นะครับ”

“โอเค” ดวงตาคูส่ วยวับวาว

“ไม่ต ้องรีบมานะครับ” เด็กน ้อยรีบดักทาง ไม่เอาแล ้วนะลงไปรับทัง้ ชุดนอนเนีย่

“หึห ึ รับทราบครับ” ดีนหัวเราะขำ  

รถสีดำเคลือ
่ นตัวออกไปแล ้วเหลือเพียงเด็กหนุ่มยืนยิม
้ อยูต
่ รงล ้อบบีค
้ อนโด ภามรู ้สึกเหมือนแก ้มจะแตกก่อนจะยกมือขึน
้ ชูสอง
ข ้างร ้องสุดตัว

 “เยส!!!”  

จะได ้เจอพีด
่ น
ี อีกแล ้ว
..............

ตอนที่ 8 อิม่ ใจ

จากวันนั น
้ ประธานชมรมว่ายน้ำก็เป็ นแขกขาประจำคอนโดของสมาชิกปี 1 ชมรมขนมไทย มาจนยามจำทะเบียนรถได ้และเตรียม
ทีจ
่ อดรถไว ้ให ้ด ้วยซ้ำ ภามถอนใจระบายความรู ้สึกทีม
่ ันอัดแน่นออกมา ริมฝี ปากบางคลีย
่ ม
ิ้ มือก็ขยับเขียนลิสต์รายการอาหาร
เช ้าทีเ่ จ ้าตัวอยากทำมันเสียทุกอย่าง ถึงจะแค่กน
ิ ข ้าวเช ้าร่วมกัน คุยกันบ ้างเรือ
่ งทั่วไป และก็พาไปส่งมหาวิทยาลัยก็เถอะ

ความสุขจะจุกอกตายแล ้ว

“เพ ้ออะไรอยู”่ เสียงของพีอ่ ุ ้มดุพร ้อมกับเอากระดาษม ้วนตีหัวเด็กหนุ่มดังโป๊ ก

   
ภามยิม
้ แหยลูบหัวป้ อยๆ ลืมไปเลยว่ากำลังบรีฟงานเรือ
่ งสอนสมาชิกชมรมการแสดง

   
“นั่งยิม้ อยูไ่ ด ้ มีอะไรดีๆรึไงหืม” พีอ่ ุ ้มแอบถองศอกใส่ คนโดนล ้อก็เกาหัวแก ้มแดงๆ ไม่ได ้ตอบ

   
“เอาล่ะ มาแล ้ว แนะนำกันหน่อย” ประธานชมรมทำอาหารปรบมือเรียกสมาชิกให ้หันมาสนใจ “สมาชิกชมรมการแสดงทีจ่ ะมา
้ ปอีก 1 อาทิตย์จ ้ะ” 
เรียนกับเราจากนีไ

   
ข ้างๆประธานมีหญิงสาวรูปร่างสูงโปรงผมยาวสีดำสนิทถึงกลางหลังยืนยิม
้ ให ้สมาชิกชมรมทำอาหาร สวยจนผู ้หญิงด ้วยกันยัง
มองตาค ้าง แต่เหนืออืน
่ ใดทีท
่ ำให ้ภามต ้องยืนอึง้ คือดวงตา 
   
ดวงตาสวยสีเหมือนของพีด
่ น
ี เทาๆอมเขียว ..
   

“สวัสดีจ ้าภาม” เสียงใสพร ้อมใบหน ้าแป้ นแล ้นของมะนาวโผล่เข ้ามาในสายตา เด็กหนุ่มยิม้ กว ้างดีใจ
   

“มะนาวก็มาเรียนด ้วยเหรอ”
   

“ใช่แล ้ว” จับมือเพือ่ นแกว่งๆ “เราได ้บทน ้องสาวนางเอกแหละ มีฉากต ้องนั่งทำขนมด ้วยกัน”
   

..
ภามพยักหน ้าหงึก “แล ้ว นางเอกคือ”
   

มะนาวหันกลับไปหาหญิงสาวผมดำคนสวยเมือ ..
่ สักครู่ “เดล รณพร วงศ์เนตร คณะอักษรปี 1 จ ้ะ”
   

..
อา น ้องสาวพีด
่ น
ี จริงๆด ้วย
   
   

เกร็ง ..
   

คืออาการทีภ
่ ามกำลังเป็ นอยู่ ไม่คด
ิ ว่าจะได ้เจอน ้องสาวพีด
่ น ่ ก็เล่นมีดวงตาเหมือนกันขนาดนั น
ี เข ้าให ้ พอโดนจ ้องมือแทบสัน ้
อย่าบอกนะว่าน ้องชายพีด
่ น
ี ก็เหมือนกัน
   

“ท่าทางจะยากแน่ๆเลย” เดลหันไปทำตาละห ้อยกับมะนาว สองสาวเต็มไปด ้วยสีหน ้ากังวล

   
“เดีย๋ วผมทำให ้ดูช ้าๆ นะ” ภามนำแป้ งสีมว่ งทีท่ ำจากแป้ งข ้าวเจ ้าผสมกับแป้ งอืน่ ๆ แล ้วเติมสีด ้วยสีจากดอกอัญชันห่อกับไส ้เค็ม
ปั ้นเป็ นก ้อนกลม จากนั น
้ ก็หยิบอุปกรณ์หน ้าตาเหมือนแหนบขึน
้ มา แต่ตรงส่วนปลายแบนๆกว ้างๆเป็ นสีทองทัง้ อัน
   

“อันนีเ้ รียกว่าทีจ่ บี ช่อม่วงครับ” ส่งให ้หญิงสาวทัง้ สองลองหยิบจับดู “เวลาทำจีบทำแบบนีน้ ะครับ” 

ภามค่อยๆใช ้ทีจ
่ บ
ี หนีบแป้ งออกมาเป็ นกลีบเล็กๆวนรอบก ้อนแป้ ง “นีค
่ อ ้ ทีห
ื กลีบชัน ่ นึง่ ”

จากนั น
้ เขาก็หนีบแป้ งด ้านบนต่อ “นีค
่ อ ้ ทีส
ื กลีบชัน ้ ทีส
่ อง ส่วนชัน ่ ามทีเ่ ริม
่ แคบให ้จีบตัง้ ๆขึน
้ มาหน่อย แล ้วก็จบทีด
่ ้านใน แบบนี”้

ิ ชมรมคนอืน
เพียงแป้ บเดียวก ้อนแป้ งก็กลายเป็ นดอกไม ้แสนสวยเล่นเอาสาวๆรวมถึงสมาช ก ่ อ ้าปากค ้าง

“สุดยอด!!สวยมาก” เดลอุทานพลางมองดอกไม ้ดอกน ้อยในจานตาเป็ นประกาย

“โฮววววววววว แต่งงานกับเราเถอะน ้าภาม” มะนาวไม่เลิก หล่อนโผกอดเพือ่ นฟัดๆๆๆ 

ภามหัวเราะชอบใจ ก่อนจะสวมบทคุณครูมาดโหดแจกอุปกรณ์ให ้นั่งจีบก ้อนแป้ ง ในตอนแรกภามให ้จีบแค่ก ้อนแป้ งเปล่าเผือ

่
เสีย แล ้วก็เป็ นดังคาด เดีย
๋ วจีบแป้ งขาดมั่งเรียงตัวไม่สวยมั่งต ้องปั ้นใหม่กน
ั หลายหน 

้ หยิบแป้ งห่อไส ้แล ้วจีบเป็ นกลีบซ ้อนกันสวยงามและรูปนกน่ารักกดดัน

นักเรียนนั่งจีบแป้ งกันเคร่งเครียด แต่คนสอนกลับนั่งยิม
นักเรียนไปพลางๆ เผลอแป้ บเดียวผลงานคนสอนก็เรียงตัวอยูบ
่ นจานหลายสิบลูก ภามเดินไปต ้มน้ำจนเดือดแล ้วหรีไ่ ฟลงวางที่
นึง่ บนหม ้อแล ้วปูด ้วยใบตอง เขาเรียงก ้อนแป้ งลงไปจัดการพรมน้ำแล ้วปล่อยนึง่ 5 นาที เพียงแป๊ บเดียวคุณครูคนเก่งก็เอาช่อ
ม่วงจัดเรียงบนจานโรยกระเทียมเจียวตกแต่งด ้วยผักกาดหอมและพริกสดเส ริ ฟ
์ ให ้นักเรียนกินกัน

“เรา..” เดลมองของว่างน่ากินบนจานเหมือนใจจะละลาย “เราเข ้าใจความรู ้สึกมะนาวแล ้วล่ะ” หันกลับมาหาภามแล ้วคว ้ามือ

จับหมับ “แต่งงานกับเราะเถอะ ฮืออออออออออออออออออออ”

คนโดนขอแต่งงานสองหนในวันเดียวยิม
้ หวาน

“ขอแต่งงานไปก็ไม่ชว่ ยเรือ่ งจีบแป้ งหรอกครับ” ใบหน ้าสดใสมองผลงานของนักเรียน “ยังไม่ผา่ นทัง้ คูเ่ ลย ฝึ กไปครับ วันนีใ้ ห ้
ลองจีบอย่างเดียวครัง้ หน ้าจะให ้จีบแบบมีไส ้แล ้วเอาไปนึง่ ต ้องรีบทำให ้เป็ นนะครับเพราะยังมีควิ เรียนแกะสลักผักผลไม ้ อันนั น
้
ยากกว่าเยอะ” 

คำพูดโหดร ้ายผิดกับหน ้าตาทำเอานักเรียนหัวหดกลับไปจีบแป้ งต่อ แต่ไม่วายถ่ายรูปขนมอัพลงเฟสลงไอจีกน

ั ยกใหญ่

ภามส่ายหัว เขาจีบขนมส่วนทีเ่ หลือเพราะตัง้ ใจจะแจกให ้สมาชิกเอากลับไปกินทีบ

่ ้าน แต่ก็ต ้องสะดุ ้งโหยงเมือ
่ มือถือส่งเสียง
เตือนว่ามีข ้อความเข ้ามา

ไลน์ ? 

เด็กหนุ่มหัวเราะก๊ากเมือ ่ โหยหวนอยากจะกินบ ้างซึง่ แน่นอนว่าภามเตรียมเผือ

่ เจ ้าทีมรีบโวยวายมาในไลน์กลุม ่ ไว ้แล ้ว เขาพิมพ์
ตอบกลับไปด ้วยรอยยิม
้ พลันอีกข ้อความก็เด ้งขึน
้ มา

..พีด่ นี

Dean : ทำช่อม่วงเหรอครับ สอนชมรมการแสดงใช่ไหม

Ph@m : พีด
่ น
ี รู ้ได ้ไงครับ

เขาจำได ้ว่ายังไม่ได ้เล่าให ้อีกฝ่ ายฟั งเพราะไม่แน่ใจว่าชมรมการแสดงจะยอมให ้เอาไปเล่าไหม

Dean : เห็นน ้องสาวลงในเฟส 

ดีนยืนยิม ่ สักครูเ่ ขาอัพเดทรายการซ ้อมแข่งในหน ้าเพจชมรมแล ้วดันเห็นฟี ดของน ้องสาวเด ้งขึน

้ กับมือถือ เมือ ้ มาเป็ นดอกไม ้สี
ม่วงน่ากิน พอมองจุดเช็คอินเป็ นชมรมทำอาหารเขาก็เดาได ้เลยว่าเป็ นฝี มอ
ื ใคร อดไม่ได ้ทีจ
่ ะทักไลน์น ้อง ตลกดีนะทีเ่ ขาอยาก
เห็นหน ้าใสๆพร ้อมรอยยิม ่ เช ้า
้ ทัง้ ๆทีเ่ พิง่ เจอกันเมือ

“ยิม้ น ้อยยิม้ ใหญ่ คุยกับใครอยู”่ เสียงกระแนะกระแหนของรองประธานดังขึน้ ด ้านหลัง เจ ้าของหัวสีทองชะเง ้อมองแต่ก็โดนมือ

ใหญ่ดันหงายออกมา

“เสือก” ดีนพิมพ์ตอบน ้องอีกสองสามคำก็ปิดมือถือเก็บเข ้าล็อคเกอร์ วินยักไหล่พวกเขาพากันออกมาทีส่ ระว่ายน้ำกวาดตามอง

สมาชิกทีเ่ ริม
่ ฝึ กกันไปพักใหญ่แล ้ว

“แกรู ้ไหม เดีย๋ วนีแ้ กยิม้ บ่อยขึน้ หน ้าตาโคตรมีความสุข” ถอดเสือ้ แจ็คเก็ตออกแล ้วเริม่ วอร์มร่างกาย

“แล ้วเมือ่ ก่อนฉันเป็ นยังไง” ดีนเองก็ทำแบบเดียวกัน เขาแสร ้งเลิกคิว้ สงสัย

“หน ้านิง่ ไม่หอื ไม่ออื ขมวดคิว้ ตลอดด่าอย่างเดียวแล ้วก็..ชอบมองหาอะไรตลอดเวลา” ยืดตัวขึน้ เท ้าเอวแล ้วเหยียดยิม้ ใส่
่ นซี้ “แต่ตอนนี.้ .แกเลิกมองหาแล ้ว หาเจอแล ้วละสิ”
เพือ

“หึ” ดีนหัวเราะในลำคอ เขาวอร์มอีกสักพักก็เดินเข ้าไปตบหัวเพือ่ นแล ้วลากไปทีส่ ระ “แข่งกันหน่อยไหม”

วินผิวปากวิว้ นานๆ หมอนีจ

่ ะชวนเขาแข่งสักที “จัดไป”

สมาชิกชมรมว่ายน้ำส่งเสียงฮือฮาเมือ ่ ล ้วใช ้ลูก

่ สองบิ๊ กลงสระ โค ้ชโบกมือให ้เด็กๆย ้ายลูแ ่ ลางสระเป็ นสนามประลองฝี มอ
ื ไปๆ
มาๆ คนอืน
่ เลยขึน
้ จากสระเพือ
่ ยืนดูการแข่งแทน
“ฟรีสไตล์200 เมตรแล ้วกัน” โค ้ชถือกระดานจดข ้อมูลพร ้อมนาฬกาจั
ิ บเวลา 

ร่างสูงใหญ่เข ้าประจำทีพ
่ ร ้อมสวมแว่นตากันน้ำ ทันทีทเี่ สียงนกหวีดดังทัง้ คูก
่ ด
็ ด ่ น
ี ตัวลงสูผ ื น้ำอย่างรวดเร็ว

“ไอ ้เหีย้ ยย โคตรไวอ่ะ” ทีมอุทานพร ้อมเขย่าคอเพือ่ นร่วมทีมเมือ่ เห็นการเคลือ่ นไหวรวดเร็วของทัง้ คู่ อยูช่ มรมมาตัง้ นานเพิง่
เคยเห็นสองคนนีแ ่ หละ อีกอย่างเวลาซ ้อมก็ไม่เคยมองกันด ้วยเพราะต่างคนต่างพยายามทำเวลา
้ ข่งกันนีแ

ชมรมว่ายน้ำตอนนีเ้ ต็มไปด ้วยเสียงเชียร์ตน

ื่ เต ้นชะงักฝี เท ้าของคนทีก
่ ำลังมาเยือน ภามเดินเข ้าเขตสระพร ้อมมะนาว ทัง้ คูร่ บ
ี เดิน
เข ้าไปหาทีมเพือ
่ สอบถามว่ามีอะไร

“อ ้าว พอดีเลย มานีเ่ ลยยย” ทีมยิม้ กว ้างหันไปหยิบผ ้าขนหนูผนื เล็กยัดใส่มอื เพือ่ น “ส่วนนีข่ องเราใช่ไหม” คว ้ากล่องพลาสติก
ทีบ
่ รรจุของกินสีมว่ งๆมาถือแทน 

เฮ !!!

“มีอะไรกันเหรอ” มะนาวชะเง ้อมองคนสองคนทีพ่ ลิกตัวกลับรอบสุดท ้ายเพือ่ เข ้าเส ้นชัย 

“พีด่ นี กับพีว่ นิ แข่งกัน โคตรเจ๋งอ่ะ ฟอร์มสวยทัง้ คูแ่ ถมไวมาก” ดวงตาของทีมเป็ นประกาย 

่ ของคนแข่งทำให ้ภามกับมะนาวหันขวับไปมองทันที และเป็ นจังหวะเดียวกับทีป

ชือ ่ ระธานชมรมแตะขอบสระก่อนรองประธานแค่
้ ววินาที
เศษเสีย

“เชีย่ กีน่ าทีวะ” ทีมย่ำเท ้าตืน่ เต ้น พอๆกับคนอืน่ ทีม่ องโค ้ชเป็ นตาเดียวกัน ส่วนคนแข่งทัง้ คูเ่ กาะขอบสระดันแว่นตาว่ายน้ำคาด
ไว ้ทีห
่ ัว พลางเงยหน ้ามองผู ้จับเวลา
“ดีน 1.54.66   วิน 1.54.80 เยีย
่ มมาก”

พอโค ้ชบอกเสร็จ เสียงฮือฮาก็ดังขึน

้ มาทันที “เหยดดดด สถิตโิ คตรเจ๋ง” ใครบางคนอุทานขึน
้ มา

ดีนดึงแว่นออกแล ้วเสยผมเปี ยกลูข

่ น
ึ้ ลวกๆ เขายันแขนกับขอบสระเพือ
่ ดันตัวขึน
้ มา และเป็ นจังหวะเดียวกับทีท
่ ม
ี ผลักเพือ
่ นที่
กำลังเหม่อเซเข ้าไปหา

“อ๊ะ” ภามยันตัวเต็มเหนีย่ ว หยุดห่างจากแผ่นอกกว ้างเปี ยกชืน้ แค่นดิ เดียว

ประธานชมรมว่ายน้ำมองแขกผู ้มาเยือนงงๆ เด็กน ้อยเงยหน ้ามองเขาตาแป๋ วก่อนทีแ

่ ก ้มจะเริม
่ แดงขึน
้

“เอ่อ ...” ภามขยำผ ้าขนหนูในมือทำอะไรไม่ถก

ู แถมคนในชมรมทุกคนก็หยุดนิง่ จ ้องมาทางพวกเขาสองคนเป็ นตาเดียวกัน

ดีน รัฐนนท์ คลีย

่ ม
ิ้ อีกครัง้ ด ้วยดวงตาแวววาว 

“ส่งมาสิ” น้ำเสียงทุ ้มนุ่มเอ่ยอย่างใจเย็น

“??” น ้องทำหน ้างงใส่จนคนพีเ่ กือบขำออกมา

“ผ ้าขนหนูไง เอามาให ้พีไ่ ม่ใช่เหรอ” 

ภามสะดุ ้งโหยงรีบส่งผ ้าในมือให ้ราวกับของร ้อน ยิง่ พอใบหน ้าคมคายก ้มลงมาใกล ้เพือ
่ เอ่ยปากขอบคุณเขาก็เม ้มปากพยักหน ้า
หงึกแล ้วเปิ ดแน่บไปหาเพือ
่ นทีย
่ น
ื หัวเราะคิกคักกันอยู่
วินถองศอกใส่ยม
ิ้ ๆ “แหนะ ...นีถ่ ้าให ้แข่งอีกรอบแกคงทำลายสถิตโิ ลก”

“สัส” คนโดนล ้อด่าคำเดียวแล ้วเอาผ ้าเช็ดหน ้าเช็ดตาทำหน ้านิง่

สมาชิกในชมรมอมยิม
้ คิกคักแต่ไม่กล ้าแซวเพราะกลัวท่านประธานและไม่นานภาพของเด็กหนุ่มยืนหน ้าแดงส่งผ ้าให ้หัวหน ้า
่
ชมรมก็โดนโพสต์ลงเพจชมรมว่ายน้ำอย่างรวดเร็วพร ้อมแคปชัน

   
ขวัญใจชมรม กำลังใจของ team กำลังใจของท่านประธาน @Rattanon_dean ??
   

มะเหมีย
่ ว – อะไรคะ นีอ
่ ะไรคะ นีอ
่ ะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย !!!
   
อ๋อมแอ๋ม – พีด
่ น
ี ยิม
้ ค่ะคุณ
๊ ณณณณณณณณ พีเ่ ขายิม
้ ให ้น ้อง แอร๊ยยยย ฟ้ หกดวกฟเดว
   
เจ ้าพ่อเป็ ดย่าง –  อ ้าวไรวะ เฮียเล็งน ้องภามเหรอ นีข
่ วัญใจเศรษฐศาสตร์นะเฮีย !!
   
ชมรมทำอาหาร ม .T - ....จะทำอะไรสมาชิกชมรมทำอาหารนี่ ถามความเห็นกันบ ้างรึยังคะ @Rattanon_dean
   
เดชคัมภีรอ
์ าหาร – @ชมรมทำอาหาร ม.T ประธานอย่าเอาเฟสชมรมมาเม ้นสิ 
   
Vanilla sky –  =//////= ย ้ายเรือค่ะพีน่ ้องงงงงงง กรี๊ ดดดดด !! ขอโทษนะจ ้ะทีม #ดีนภาม
   
Thanai Y. – นีร่ ายงานสดจากชมรมว่ายน้ำ แม่งโคตรบรรยากาศจั๊กจีห้ ัวใจครับผม!!
   

ทีท
่ ำให ้คอมเมนท์เกือบถล่มเพจชมรมว่ายน้ำจนแทบพัง
   
หลังซ ้อมเสร็จสมาชิกทีเ่ หลือก็จับกลุม
่ กินของว่างทีภ
่ ามขนมา ชมรมทำอาหารช่วยกันทำช่อม่วงออกมาเยอะแยะเพือ
่ นำมาฝาก
ชมรมว่ายน้ำ 

“โอยย อร่อยมาก แป้ งนุ่มหอมมันไส ้ก็อร่อย” วินโหยหวนปากก็เคีย้ วหงับๆพร ้อมซี๊ ดซ ้าดพริกขีห้ นูสด

“เพิง่ เคยเห็น สวยมากเลย” ทีมจ ้องตาแป๋ วมือก็ยังเช็ดหัวเปี ยกๆ “ภามป้ อนหน่อยมือไม่วา่ ง”

ภามหัวเราะเมือ ่ นทำตาอ ้อนน่าหมั่นไส ้ เขาเอาส ้อมจิม

่ เพือ ้ ช่อม่วงแล ้วส่งเข ้าปากให ้และนั่นเรียกเสียงกรี๊ ดจากสาวๆรอบสระ

“พีด่ ้วยๆ” วินรีบเสนอหน ้า ซึง่ เด็กหนุ่มก็ไม่ขดั ศรัทธาจิม้ ป้ อนให ้อย่างว่าง่าย

“คนนีด้ ้วย” รองประธานตัวดีเกีย่ วคอท่านประธานมาแทนที่ คราวนีค้ นป้ อนชะงักมือแก ้มแดงทันที

ดีนเหล่มองเพือ
่ นทีย
่ ม
ิ้ ร ้าย ก่อนจะตวัดสายตากลับมายังน ้องทีท
่ ำตาหลุกหลิก เขาสบตาเด็กน ้อยอยูส ั พัก อีกฝ่ ายก็เม ้มปาก
่ ก
เหมือนตัดสินใจได ้แล ้วจิม
้ ขนมยืน
่ มาให ้

มือนั น ่ จนน่าเอ็นดู
้ สัน

ชายหนุ่มส่ายหัวขำๆ ช่อม่วงจะหล่นมิหล่นแหล่ สุดท ้ายมือใหญ่ก็เอือ

้ มไปจับข ้อมืออีกฝ่ ายดึงเข ้ามาป้ อนขนมเข ้าปากตัวเองจน
ได ้

กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!

เสียงสาวๆรอบสระดังดับเบิล
้ กว่าเมือ
่ กี้ ในขณะทีว่ น
ิ ผิวปากหวือ ส่วนมะนาว ..
“ไม่ต ้องสนใจหนูคะ่ เชิญตามสบาย” สาวหนึง่ เดียวปิ ดปากกลัน้ ความฟิ นหน ้าแดงก่ำ

ภามนั น
้ หรอ ...

...

ระเบิดตัวตายไปแล ้ว

   

้ างเอกของชมรมการแสดงก็มาซ ้อมทำขนมเหมือนอย่างเคย ผมยาวสีดำถักเปี ยแล ้วมวยไว ้ด ้านหลัง แก ้มเนียนปั ดสีชมพู

วันนีน
บางๆ ส่วนดวงตาและคิว้ แทบไม่ต ้องทำอะไรเพราะเข ้มได ้รูปสวยอยูแ
่ ล ้ว

“อืม สวยแล ้วครับ” ภามมองผลงานของสองสาวแล ้วพยักหน ้าให ้ผ่าน “เดีย๋ วผมเอาไปนึง่ ให ้ จะได ้เอากลับไปฝากทีบ่ ้านกัน” 

“เย ้” มะนาวกอดเพือ่ นสาวยิม้ กว ้าง เมือ่ คืนเธอและเดลต ้องไปนั่งฝึ กจีบช่อม่วงด ้วยดินน้ำมันทีบ่ ้านต่อจนตอนนีเ้ ห็นอะไรกลมๆ
ไม่ได ้ อยากจะจับทำเป็ นดอกไม ้ไปเสียหมด

พอทำเสร็จเร็วกว่าปกติ ทุกคนเลยจับกลุม
่ คุยกันสนุกสนาน ทัง้ เดลและมะนาวไม่ยอมเปิ ดปากบอกเนือ ้ ได ้แต่บอก
้ หาในหนังสัน
ว่าเป็ นความลับให ้รอดูเอาเอง

“นีเ่ ดลถามอะไรหน่อยสิ” มะนาวเอ่ยปากขึน้ เมือ่ ภามกลับมานั่งในวง “ปกติพดี่ นี เวลาอยูบ่ ้านเป็ นยังไงเหรอ”

ชีวต
ิ ส่วนตัวของท่านประธานชมรมว่ายน้ำเป็ นทีส
่ นใจของสาวๆ เพราะปกติทเี่ ห็นกันอยูค
่ อ
ื หน ้านิง่ ๆจริงจังไม่คอ
่ ยพูดอะไร ในเมือ
่
น ้องสาวเจ ้าของเรือ
่ งอยูถ
่ งึ ทีก
่ ็ต ้องขอสอบถามกันหน่อย
เดลยิม
้ บางๆ สีหน ้าลำบากใจ “พีเ่ ขาก็นงิ่ ๆแบบนีแ
้ หละ แล ้วก็ด”ุ  

“เอ๋ ทีบ่ ้านก็ดเุ หรอ” พีอ่ ุ ้มทำตาโต “นึกว่าจะใจดีกบั น ้องๆ”

เด็กหนุ่มเองก็ทำหน ้าแปลกใจ ก็ตอนอยูก

่ บ
ั เขาพีด
่ น
ี ทัง้ ใจดีแล ้วก็ชอบแกล ้งจะตายไป

“แหะๆ อาจเป็ นเพราะแยกกันอยูต่ อนเด็กๆน่ะค่ะ มาเจอกันตอนโตอิมเมจพีเ่ ลยเหมือนพ่ออีกคน ถ ้าพูดจริงๆเดลสนิทกับพีด่ อน

มากกว่า” ใบหน ้าหวานสลดลง “ปกติจะได ้คุยกันบ ้างเวลากินอาหารเช ้าด ้วยกัน แต่ชว่ งหลัง...พีเ่ ขาไม่มาร่วมโต๊ะสักเท่าไหร่

ทักกันนิดเดียวก็ออกจากบ ้านไปเลย” 

ภามชะงักมือทีก
่ ำลังจัดขนมใส่กล่อง คิว้ เรียวขมวดเข ้าหากันอย่างเป็ นกังวล

เพราะเขา ? ทำให ้พีน

่ ้องไม่ได ้คุยกัน

“ไง ทำขนมสำเร็จไหม” ประตูชมรมเปิ ดออกพร ้อมเสียงสดใส ใบหน ้าหล่อเหลาของพระเอกช่องหลากสีโผล่มาพร ้อมรอยยิม้

หวานทำเอาสาวๆ กรี๊ ดกร๊าด 

อเล็กซ์เข ้ามานั่งข ้างๆ เด็กน ้อยแล ้วเอือ

้ มมือไปจิม
้ ขนมเข ้าปาก “หูย อร่อย ภามทำอีกหรือเปล่าครับ” 

“ถ ้าเตรียมแป้ งทำไส ้ก็ชว่ ยกันทำค่ะ ส่วนคนปั ้นทำให ้สวยคือสองสาว” พีอ่ ุ ้มตอบแทนพร ้อมรอยยิม้

“โอ ้โห เก่งมาก แบบนีห้ นังสัน้ เราผ่านฉลุยแน่ เนอะ” หันมาเนอะกับคนข ้างตัว 

ภามยิม
้ ตอบ “ผ่านสิครับ คนเล่นคือเดลกับมะนาวเชียวนะ” 
“ถ ้ามีบทเกีย่ วกับทำอาหารไว ้พีจ่ ะมาชวนภามไปเล่นด ้วย” ดวงตาสีน้ำตาลแพรวพราวบอกชัดว่าคิดจะทำอะไร อเล็กซ์ไม่เคย
ปิ ดบังว่านิยมทัง้ ชายและหญิง ท่าทางเป้ าหมายคราวนีค
้ อ
ื ภามไม่ผด
ิ แน่

“ฮะๆ ผมไม่ถนัดเรือ่ งแสดงอะไรพวกนีห้ รอกครับ” ภามโคลงหัว “ขออยูเ่ บือ้ งหลังดีกว่า”

อเล็กซ์เลิกคิว้ “หน่วยส่งเสบียงเหรอครับ” เขาหยิบมือถือขึน

้ มากดๆอยูส ั พักแล ้วยืน
่ ก ่ ออกมากลางวงสนทนา

“งัน้ พีข่ อแบบนีบ้ ้างได ้ไหม”

่ เห็นภาพทีเ่ ขาป้ อน ไม่ส ิ ถูกพีด

ภามเบิกตากว ้างเมือ ่ น
ี จับมือป้ อนช่อม่วงเมือ
่ วานเต็มจอ ไม่รู ้ว่าโดนแอบถ่ายเมือ
่ ไหร่ ไม่รู ้ว่าภาพ
กระจายออกไปแค่ไหนแล ้วด ้วยซ้ำ เท่าทีเ่ ห็นยอดคอมเมนท์ กดไลค์กบ
ั แชร์มันเยอะจนนับไม่ไหว

“ท่าทางสนิทกับประธานชมรมว่ายน้ำนะครับ” อเล็กซ์คลีย่ มิ้  

“เมือ่ วานภามป้ อนทีม ป้ อนพีว่ นิ ด ้วยค่ะ” มะนาวโพล่งขึน้ เมือ่ เห็นเพือ่ นหน ้าซีด ถ ้าในกลุม่ กันเองเธอคงล ้อไปแล ้วแต่ไม่ใช่ทนี่ ี่
ตรงนี.้ ..

“อ ้าวมีบริการป้ อนแบบนี้ พีก่ ็ขอบ ้างสิ” เขาเหล่มองขนมในจาน “ป้ อนพีห่ น่อย”

ความอึดอัดเกิดขึน
้ ทันที แต่กอ
่ นทีภ
่ ามจะได ้ตอบอะไรพีอ
่ ุ ้มทีม ่ านแล ้วก็เอาส ้อมจิม
่ องอยูน ้ ขนมยัดใส่ปากคนขีต
้ อ
ื้ เข ้าเต็มๆ
หล่อนยิม
้ หวานหากดวงตาไม่ยม
ิ้ ด ้วย

“อุบ๊ !!”    
“อร่อยไหมคะ”  

“.....”  เงียบกันหมดทุกคน เด็กหนุ่มกลัน

้ ยิม
้ เกือบจะหัวเราะออกมาเมือ
่ เห็นพีอ
่ เล็กซ์กรอกตาแล ้วพยักหน ้า 

“อร่อยเป็ นพิเศษเลยครับ” 

ภามถอนใจ “ผมเคยบอกพีไ่ ว ้แบบไหน ผมยังยืนยันคำนัน

้ ครับ” เขาเอาขนมใส่กล่องเล็กๆแล ้วยืน
่ ให ้ชายหนุ่มตรงหน ้า “เอากลับ
ไปกินให ้อร่อยนะครับ” ตบท ้ายด ้วยรอยยิม
้ ...ทีด่ เู หินห่างชัดเจน

พอโดนตัดบทกึง่ ๆ ไล่กลับดาราหนุ่มก็ได ้แค่ยม

ิ้ แล ้วยักไหล่ ช่วยไม่ได ้ ยอมถอยไปก่อน เขาโบกมือลาสมาชิกสาวๆ ถ่ายรูปคูก
่ น
ั
นิดๆ หน่อยๆ แล ้วจากไปพร ้อมขนมในมือ

“แหมมมมมมม” พีอ่ ุ ้ม พีก่ ฟิ๊ ฟี่ พีก่ ุ ้ง รวมถึงประธานชมรมร ้องขึน้ มาพร ้อมกัน “สาวๆนั่งกันให ้ตรึม จีบเจ ้าภามอยูค่ นเดียว นับวัน
ยิง่ เนือ
้ หอมนะ” 

“เนือ้ หอมอะไรละครับ” คนพูดโวยวายแต่หน ้าร ้อนผ่าว 

“เนือ้ หอมกับคนอืน่ ไม่เอาเนอะ ต ้องกับคนเดียวเท่านัน้ โอ๊ยยยยยยย” มะนาวแอบแซวเลยโดนเพือ่ นดึงแก ้มจนมันแดงไม่ต ้อง

พึง่ บลัชออน 

ขณะทีท
่ ัง้ สองหยอกกันจนคนอืน
่ ในชมรมหัวเราะขำ หญิงสาวอีกคนจากชมรมการแสดงก็นั่งมองมือถือเงียบๆ สเตตัสทีอ
่ ยูใ่ น
เพจชมรมว่ายน้ำชัดเจนจนไม่ต ้องขยายภาพ

 ภาพพีช่ ายของเธอยิม้ อ่อนโยนให ้ผู ้ชายตรงหน ้า ยิม้ ทีเ่ ธอผู ้เป็ นน ้องสาวแท ้ๆ ไม่เคยเห็นด ้วยซ้ำ 
ดวงตาสวยเหลือบมองเด็กหนุ่มพลางเก็บงำความสงสัยเอาไว ้ในใจ

ภามเป็ นอะไรกับพีช
่ ายเธอ ? 

-----------

ตอนที่ 9 ครอบครัว

่ หอมของข ้าวต ้มกระดูกอ่อนคละคลุ ้งในห ้องสตูดโิ อเล็กๆ เช ้านีเ้ จ ้าของห ้องยังคงต ้อนรับแขกหน ้าเดิมด ้วยอาหารเช ้า
กลิน
บำรุงสุขภาพ 

ดีนนั่งมองน ้องเดินไปเดินมาหยิบจับของในครัวอย่างคล่องแคล่ว เขาอมยิม

้ เมือ
่ เห็นเด็กน ้อยชิมรสแล ้วยิม
้ หวานออกมา เพียงครู่
เดียวข ้าวต ้มร ้อนๆ ก็เสิรฟ
์ บนโต๊ะเป็ นทีเ่ รียบร ้อย
   

“อร่อย” เสียงทุ ้มดังขึน้ ทันทีทกี่ นิ เข ้าไปคำแรก  ไม่ใช่ชมเพือ่ เอาใจแต่อร่อยจริงๆ “ภามทำอาหารอร่อยมาก”

   

คนโดนชมยิม
้ เขินจนตาหยี “จริงๆ ผมอยากเปิ ดร ้านอาหารน่ะครับ ว่าจะสานต่อร ้านทีแ
่ ม่เคยปิ ดไป” 
   

“อ ้าว แล ้วทำไมมาเรียนเศรษฐศาสตร์ละ่ ” เคีย้ วกระดูกอ่อนนุ่มลิน้  

   
“พ่ออยากให ้เรียนครับ แล ้วผมเองก็ชอบด ้วย” ดวงตาสดใสมองสบอีกฝ่ าย “พ่อเสียไปแล ้วผมเลยอยากทำให ้ท่านสักอย่าง” 
   

เสียงเล่าดังไปเรือ
่ ยในขณะทีค
่ นฟั งก็กน
ิ เพลิน ดีนยอมรับว่าตอนนีเ้ ขาเสพติดอาหารน ้องจริงจัง 
   

“พีด่ นี ..เป็ นลูกผสมชาติไหนเหรอครับ” อยูๆ่ น ้องก็ถามขึน้ มาทำให ้ชายหนุ่มต ้องวางช ้อนลง 

   

“แม่พเี่ ป็ นลูกครึง่ ตะวันออกกลางรู ้สึกจะมีหลายเชือ้ ชาติ พีไ่ ม่เคยเจอญาติฝั่งแม่สกั เท่าไหร่ แม่เองก็ไม่ได ้เล่าเลยไม่ได ้ลอง
ั ที ส่วนสีตาทีภ
ถามดูสก ่ ามเห็น” เขาขยับใบหน ้าเข ้าใกล ้จนเด็กน ้อยสะดุ ้งผละถอยหนีนด
ิ ๆ “ดูเหมือนเป็ นยีนส์เด่นจากฝั่ งยาย น่า
จะเป็ นเพราะเม็ดสีผด
ิ ปกติ ทัง้ แม่ ทัง้ พีแ
่ ละน ้องๆตาสีนห
ี้ มด” บีบจมูกรัน
้ เอ็นดู “กลัวไหม สมัยเด็กๆมีคนบอกว่าเหมือนตาผี”
   

ภามส่ายหัวพรืด “ผมชอบ !! หง่า ..............ชอบดวงตาของพี”่ รีบพูดตะกุกตะกัก “มันสวยเหมือนอัญมณี” 

   

ชายหนุ่มเลิกคิว้ แปลกใจ “ภามเป็ นคนแรกทีพ

่ ด
ู แบบนี ้ ขอบคุณครับ” 
   

เด็กน ้อยยิม
้ แฉ่ง เขาชอบตาพีด
่ น
ี จริงๆ ถ ้าไม่อายคงจ ้องทัง้ วัน “เอ๊ะ พีม
่ แ
ี ผลตรงขมับเหรอครับ”
   

มือใหญ่แตะทีข
่ มับด ้านขวาแล ้วไล ้ปลายนิว้ เบาๆ “เปล่าครับ มันเป็ นปาน” ปานสีออ
่ นทีต
่ ด
ิ ตัวมาตัง้ แต่เกิด
   

“ถ ้าไม่สงั เกตนีไ่ ม่เห็นเลยนะครับเนีย่ ผมเองก็มนี ไี่ ง” เปิ ดผมให ้ดูทขี่ มับตัวเองบ ้าง “แม่เคยเล่าว่าคนเก่าแก่เขาเชือ่ กันว่าปาน
คือสิง่ ทีต
่ ด
ิ ตัวมาจากชาติทแ
ี่ ล ้ว พอมีปานตรงขมับนีอ
่ ดคิดไม่ได ้ว่าชาติทแ
ี่ ล ้วไปทำอะไรถึงมีรอยตรงนี”้ หัวเราะเบาๆ แล ้วหยิบ
ชามข ้าวอีกฝ่ ายไปตักเพิม
่ ตอนนีเ้ ขารู ้แล ้วว่าพีด
่ น
ี กินเยอะมากจนต ้องทำเผือ
่ เอาไว ้
   

ภามตักจนข ้าวต ้มเต็มถ ้วย เขาหันมาหาชายหนุ่มทีต

่ ัง้ ใจฟั งเสียงเจือ
้ ยแจ ้ว 
“แล ้ววันหนึง่ เจ ้าภูมนิ ้องชายผมมันไปดูหนังแล ้วปากเสียบอกผมว่ารอยทีข่ มับแบบนีส้ งสัยชาติทแี่ ล ้วคงยิงตัวตา....”

เด็กหนุ่มหยุดชะงัก ภาพบางอย่างวูบไหวขึน ่ ไปทัง้ ใบหน ้า ใครสักคนกำลังมอง

้ มา เสียงร ้องไห ้เหมือนจะขาดใจ น้ำตาทีเ่ ปี ยกชุม
ตรงมายังเขาพร ้อมขยับริมฝี ปากช ้าๆ ..

พี่....รัก.....อ..
พีก่ รณ์!!!
ปั ง!!!

เพล ้ง!!

“อึก” ชามข ้าวต ้มแตกเป็ นเสีย่ งอยูท่ พี่ นื้ ร่างสูงดีดตัวพุง่ เข ้ามาหาน ้องทันที ดีนรวบร่างทีก่ ำลังยืนสัน่ เทาเข ้ากอดแน่น 

“ชูว่ ์ ใจเย็นๆ” มือใหญ่อบอุน่ ลูบหลังอีกฝ่ ายปลอบโยนพร ้อมปลอบให ้คนในอ ้อมแขนสงบลง

ภามหายใจหอบหนักเหมือนคนวิง่ ระยะไกลมาหมาดๆ เขาซุกหน ้ากับอกกว ้างหลับตาลงสงบสติ อีกนิดเดียวโรคเขาก็จะกำเริบ

โชคดีทพ
ี่ ด
ี่ น
ี ไวพอจะช่วยหยุดมันไว ้ได ้

ิ
เสียงนาฬกาข ้อมือดังขึน
้ เบาๆ เป็ นการเตือนว่าพวกเขาควรต ้องออกจากห ้องได ้แล ้ว แต่ทัง้ คูย
่ ังคงกอดกันนิง่ ดีนแนบจมูกกับหัว
ทุยสัมผัสผมนุ่มนิม
่ ทีม
่ ก
ี ลิน
่ แชมพูจางๆจวบจนร่างในอ ้อมแขนขยับดุก
๊ ดิ๊ กคนพีก
่ ็รับรู ้ว่าหมดเวลาฉวยโอกาสเสียแล ้ว

“ชาม..” ภามหน ้าแดงๆ พยายามดันตัวออกเพือ

่ ไปจัดการเศษทีก
่ ระจายอยูบ
่ นพืน
้

“ระวังโดนบาด..” เขารัง้ เอวเล็กเพียงนิดเดียวก็ลอยหวือมาทีเ่ ก ้าอี้ ดีนจับอีกฝ่ ายพลิกดูวา่ มีรอยบาดไหม พอไม่พบอะไรก็เดิน

ไปเก็บเศษชามทีแ
่ ตกละเอียด
“พี.่ .เดีย๋ วผมเก็บเอง” ภามทีต่ ัง้ สติได ้รีบห ้ามแขกของห ้อง แต่เขาก็ได ้รับสายตาดุๆเป็ นคำตอบ ทำให ้ต ้องนั่งจ๋อยอยูท่ เี่ ดิม 

้ อีกครึง่ ชัว่ โมงทัง้ สองร่างก็เปลีย

จากนั น ่ นมาอยูบ ้ ในกล่องติดมาให ้คนตัวโตด ้วยเผือ
่ นรถ ภามพกแอ๊ปเปิ้ ลและลูกพลับหั่นชิน ่ ยัง
ไม่อม
ิ่

“เมือ่ กี.้ .ผมขอโทษนะครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยอุบอิบสองมือบีบกล่องบนตักแน่น

“เรือ่ ง?” 

“ทีผ่ มพูดอะไรไร ้สาระ..แล ้วดันโรคกำเริบ” ทำตาละห ้อยมองคนขับรถ 

ดีนเหลือบมองคนทีก
่ ำลังทำหน ้าจ๋อย เขายกมือข ้างหนึง่ ขยีห
้ ัวน ้องจนตัวเอียง

“บางอย่างทีไ่ ม่ควรจดจำ...ก็ไม่ควรรือ้ ฟื้ นมันขึน้ มา” เขาพูดทัง้ ๆทีไ่ ม่รู ้เหตุผลว่าทำไมถึงพูดแบบนัน้

ภามหลุบตาลงต่ำอย่างใช ้ความคิด “ผมเองก็จำไม่ได ้ว่าทำไมอยูๆ่ อาการมันถึงกำเริบ” เริม

่ เบะปากช ้อนตามองพีอ
่ ก
ี ครัง้ “ผม
ขอโทษพีเ่ ลยต ้องลำบากไปด ้วย”

“ดีแล ้วทีม่ ันกำเริบตอนพีอ่ ยู”่ ดวงตาสีสวยหรีล่ งเมือ่ นึกอะไรออก “แต่พอี่ ดกินข ้าวต ้มอีกชามนีแ่ อบเคืองเหมือนกัน”

“งือ้ งะ งัน้ ให ้ผมทำข ้าวต ้มให ้อีกไหม” รีบอ ้อนเอาตัวรอด 

“ผลไม ้”

“ฮะ?” ภามมองกล่องในมือ “อันนีผ

้ มเอามาเผือ
่ พีอ ่ ล ้วครับ” เปิ ดกล่องให ้ชายหนุ่มดู ซึง่ เขาก็พยักหน ้าหงึกๆ
่ ยูแ

“นั่นแหละ อยากกิน”

คนทีย
่ ังงงๆ จัดแจงหยิบไม ้จิม
้ ผลไม ้ทีพ
่ กมาด ้วยจิม
้ จึกลงบนแอ๊ปเปิ้ ลแล ้วยืน
่ ทัง้ กล่องให ้ “นีค
่ รับ”

“พีข่ บั รถอยู”่ ดีนเหยียดยิม้ มุมปาก เขาเหลือบมองเด็กน ้อยทีพ่ ยายามประมวลผล ออกจะช ้าไปหน่อยเลยต ้องกระตุ ้นเพิม่ “มือ
ไม่วา่ ง...”

มือไม่วา่ ง .............ภามทวนคำ กินเองไม่ได...

้ แปลผลในสมอง พอเริม
่ บรรลุแก ้มก็ร ้อนขึน
้ มา 

นีค
่ อ
ื จะให ้ป้ อน ????

“อยากกินให ้หมดก่อนถึงมหาลัยนะ” ดีนยังคงย้ำยิม้ ๆ เร่งให ้มือเล็กจิม้ ผลไม ้ขึน้ มา 

ภามเม ้มปากแอบมองค ้อนใส่ เขาจิม

้ แอ๊ปเปิ้ ลด ้วยมือทีแ ่ เล็กน ้อยยืน
่ อบสัน ่ ไปทีป
่ ากอีกฝ่ าย ดวงตาใสๆ มองริมฝี ปากได ้รูปสวย
ขยับช ้าๆ งับแอ๊ปเปิ้ ลทีห ้ พอดีคำ เด็กน ้อยใจระทึกยามเห็นลิน
่ ั่นมาเป็ นชิน ้ สีสดเลียริมฝี ปากนั น
้ ดวงตาสีสวยเหลือบมองคนป้ อน
ทีก
่ ำลังจะขาดใจตาย

“อร่อย” เขาย้ำเบาๆ ด ้วยดวงตาพราวระยับ

บรึม
้

“พีด่ นี !!!!!!!!!!!!!!!!!!” เด็กหนุ่มโวยลั่นหน ้าแดงแจ๋เมือ

่ รู ้ตัวแล ้วว่าโดนแกล ้ง

ดีนหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่ หัวเราะอย่างทีเ่ ขาไม่ได ้ทำมานานจนจำไม่ได ้แล ้วว่าหัวเราะแบบนีค

้ รัง้ สุดท ้ายเมือ
่ ไหร่ 

“ขอโทษๆ ไม่แกล ้งแล ้วครับ หึห”ึ ขยีห้ ัวน ้องอีกครัง้

ภามทำหน ้าตูด นับวันพีด

่ น ั เสียเหมือนเขาไปกดสวิตช์อะไรของพีเ่ ขาเข ้า แต่ทัง้ นีท
ี ยิง่ นิสย ้ ัง้ นัน
้ จากการถามทีม พีด
่ น
ี ยังคงนิง่
เป็ นปกติตอนอยูก
่ บ ่ เก็บคำพูดใช ้สายตา ทีเ่ ปลีย
ั คนอืน ่ นไปคงจะเป็ นเรือ ..
่ ง ใจดีขน
ึ้ อารมณ์ดข
ี น
ึ้  

สุดท ้ายผลไม ้ในกล่องก็ถก

ู เก็บเพราะน ้องไม่ยอมป้ อนต่อ เดือดร ้อนคนขับรถทีต
่ ้องง ้อน ้องแทนจนถึงมหาวิทยาลัย
   

รถซีดานสีดำจอดทีล
่ านตามปกติ ภามถือแฟ้ มทีใ่ ส่เอกสารยืนรออีกฝ่ ายหยิบของจากหลังรถ ดวงตาทีม ั สนลังเล จน
่ ักสดใสดูสบ
่ อีกฝ่ ายเดินเข ้ามาหาภามก็เงยหน ้าเอ่ยสิง่ ทีค
เมือ ่ ด
ิ มาตลอด
   

“พีด่ นี ............พีไ่ ม่ต ้องมารับผมแล ้วก็ได ้”

   

ดีนชะงักกึกมุน ่ “ทำไม”
่ หัวคิว้ เขามองน ้องอย่างไม่อยากจะเชือ
   

“รถผมซ่อมเสร็จแล ้ว จะได ้ไม่รบกวนพี”่ รีบอธิบายร ้อนรน

   

“พีเ่ คยบอกเหรอว่ารบกวน” น้ำเสียงติดห ้วนแสดงออกชัดว่าไม่พอใจ “หรือภามลำบากใจทีพ่ ไี่ ปกวนทีห่ ้องทุกวัน”

   

ภามส่ายหัวพรืด “ไม่ครับ ไม่เคยลำบากใจ ผมดีใจด ้วยซ้ำ” หลุดปากแล ้วก็ร ้อนแก ้มซะงัน

้
   

ดวงตาดุๆ ละมุนลง “แล ้วทำไมถึงไม่อยากให ้มารับแล ้วละครับ” น้ำเสียงก็ออ

่ นโยนขึน
้ จนคนฟั งต ้องพยายามใจแข็ง
   

“เดล..” ่ น ้องสาวอีกฝ่ าย “พีม

เขาเอ่ยชือ ่ ากินข ้าวกับผมตอนเช ้า ทำให ้ไม่ได ้กินข ้าวกับครอบครัวใช่ไหมละครับ”
   

ดีนนิง่ อึง้ เขายอมรับว่าลืมครอบครัวตัวเองไปเสียสนิท 

   

“น ้องๆ ของพีอ่ ยากคุยกับพีน่ ะครับ และเขามีโอกาสแค่ชว่ งเช ้าทีอ่ ยูพ่ ร ้อมหน ้ากัน ผมไม่อยากทำลายโอกาสนีไ้ ป” ภามค่อยๆ
อธิบายอย่างใจเย็นพร ้อมเหตุผล “อย่าทิง้ พวกเขาไว ้แบบนั น
้ ผมขอร ้อง”
   

ชายหนุ่มหลับตาลง หวนคิดถึงน ้องสาวและน ้องชายทีไ่ ม่ได ้คุยกันมาเป็ นอาทิตย์ ในความทรงจำเขามีแต่ภาพของน ้องๆ ทีม
่ อง
มาอย่างเกรงใจไม่กล ้าเข ้ามาเกาะแกะ ไม่มป ั พันธ์แบบพีน
ี ฏิสม ่ ้องสักนิด ขนาดอยูม
่ หาวิทยาลัยเดียวกันยังไม่เคยโผล่มาให ้เห็น
ด ้วยซ้ำ
   

“พีเ่ ป็ นพีช่ ายทีแ่ ย่มากใช่ไหม”

   

ภามยิม
้ กว ้างแล ้วส่ายหัว “พีแ
่ ค่ยังทำตัวไม่ถก
ู ต่างหาก” พอเห็นอีกฝ่ ายเลิกคิว้ ส่งมาเป็ นคำถามก็ขยายความอีกหน่อย “เดลบอก
ว่าพวกพีแ
่ ยกกันอยู่ มาเจอกันตอนโต พีเ่ ลยทำตัวไม่ถก
ู ใช่ไหม มะ สำหรับผมผู ้มีประสบการณ์เป็ นพีช
่ ายมา 16 ปี จะสอนให ้”
คนตัวเล็กกว่าทุบอกตัวเองอัก
่ ๆ 
   

ดีนคลีย
่ ม
ิ้ แล ้วกอดอก “ไหน ว่ามาสิพช
ี่ าย”
   
“เริม่ คุยครับ ถ ้าน ้องไม่กล ้าเราก็เข ้าไปคุยก่อน รับฟั งน ้องพูดแล ้วตอบโต ้ให ้คำแนะนำ” โอเค ตรงนีภ้ ามจะข ้ามไปว่าเจ ้าภูมไิ ม่
ค่อยจะฟั งเขาสักเท่าไหร่ พอเห็นพีด
่ น
ี พยักหน ้าก็พด
ู ต่อ  “ชวนกันไปเทีย ่ ว่าพวกพีไ่ ม่เคยไปไหนด ้วยกัน
่ วไปกินข ้าวบ ้าง ผมเชือ
เลย จริงไหม”
   

“ก็ถกู ” ดีนพยักหน ้า เพราะพ่อแม่ไม่คอ่ ยอยูบ่ ้าน เด็กๆถูกเลีย้ งด ้วยพีเ่ ลีย้ ง ต่างคนต่างไปทางใครทางมัน

   

“แค่นแี้ หละครับ คุยกันไปไหนด ้วยกันบ ้างจะได ้รู ้ว่าใครชอบอะไร เลือดมันตัดไม่ขาดเดีย๋ วก็สนิทกันเอง”

   

“พีจ่ ะพยายาม” เขาลูบหัวทุยแทนคำขอบคุณ “แต่น่าเสียดายทีพ่ จี่ ะไม่ได ้ไปกินข ้าวกับภามอีก”

   

ภามหุบรอยยิม ่ ะไม่ได ้กินข ้าวด ้วยกันอีก บรรยากาศสบายๆยามเช ้า พูดคุยกันเบาๆ กลายเป็ นเรือ

้ ลง ใจหายทีจ ่ งเคยชินไปเสีย
แล ้ว
   

“ไปเถอะ เดีย๋ วจะสายเอา” โชคดีทวี่ ันนีภ้ ามมีเรียนเก ้าโมง ส่วนดีนมีเรียนตอนสิบโมงเขาคงแวะไปชมรมก่อน

   

เมือ ้ พีเ่ อาไว ้จนแฟ้ มหล่นลงบนพืน

่ คนตัวโตทำท่าจะออกเดิน สองมือของภามก็ตะครุบเสือ ้ เจ ้าของไม่คด
ิ จะสนใจหากเอาแต่ก ้ม
หน ้าซ่อนผิวแก ้มแดงๆเอาไว ้ พร ้อมพูดอุบอิบด ้วยความเขิน
   

“ไม่ได ้กินข ้าวเช ้าด ้วยกันก็จริง....แต่” ช ้อนตาขึน้ มองชายหนุ่มทีก่ ำลังมองอยูก่ อ่ นแล ้ว “ข ้าวกลางวัน ข ้าวเย็น..หรือวัน
หยุด...ก็ยังมี” ท ้ายเสียงหายไปในอากาศเพราะคนพูดอายจนแทบจะมุดดิน
   

ริมฝี ปากของประธานชมรมว่ายน้ำขยับยิม
้ อย่างอดไม่อยู่ หัวใจของชายหนุ่มเต ้นแรงจนเจ ้าตัวต ้องพยายามระงับความรู ้สึกเอ็นดู
เอาไว ้ ให ้ตายเหอะ ..
   

ทำตัวแบบนีเ้ ขาจะทนได ้อีกสักแค่ไหน

   

เมือ
่ ร่างของภามเหยียบเข ้าห ้องเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์มหภาค เสียงพูดคุยในห ้องดูเหมือนจะเงียบไปอึดใจจนเจ ้าตัวต ้องมอง
ไปรอบตัวย่างงุนงง รอยยิม
้ กรุ ้มกริม
่ ของเพือ
่ นๆทำเอาภามหน ้าร ้อนแปลกๆ เขารีบเดินไปตรงทีม
่ ะนาวกับทีมนั่งอยูแ
่ ล ้วกระซิบ
   

“ทำไมมีแต่คนมองเราวะ” ทรุดตัวลงนั่งแล ้วถามเจ ้าทีมทีอ่ มยิม้ มองมา

   

มะนาวยิม
้ ตาหยี เจ ้าหล่อนหยิบมือถือส่งมาให ้ภามดู คราวนีเ้ ขาก็เก็ตทันทีวา่ ทำไมถึงถูกมองแบบนั น
้
   

้ พีด
ภาพทีเ่ ขาดึงเสือ ่ น
ี เมือ
่ กีโ้ ดนแอบถ่ายมาลงเพจคิว้ ท์บอย !! ไม่รวมภาพตอนลงจากรถยืนคุยกันอีกนะ เฮ ้ย เร็วไปไหม ภาม
อ ้าปากค ้างมองเพือ
่ นสองคนอย่างุนงง นีเ่ ขาโดนจับตาดูอยูเ่ หรอ ??? 
   

“มิน่าไม่เรียกใช ้เราแล ้ว” ทีมเบะปากจนภามต ้องรีบง ้อ

   

“ไม่ใช่แบบนัน้ คือ..มัน”
   

ทีมยันหัวเพือ
่ นออกพร ้อมหัวเราะขบขัน “ไอ ้บ ้า ไม่ได ้โกรธโว ้ย แต่บอกกันบ ้างก็ดจ
ี ะได ้ไม่เป็ นห่วง แอบไปรับไปส่งกันตอนไหน
หือ?” กอดอกทำตัวเป็ นคุณพ่อไว ้หนวดทันที
   

“แอบอะไรเล่า” แก ้มใสแดงก่ำ ไม่ยอมสบตาเพือ่ นทัง้ คู่ ก็ไม่ได ้แอบจริงๆ เพราะทีผ่ า่ นมาพีด่ นี ก็เอารถมาจอดแล ้วต่างคนก็ไป
คณะตัวเอง ขากลับบางวันพีด
่ น
ี ก็จอดรถเรียกกลางมหาวิทยาลัยด ้วยซ้ำแต่ไม่มใี ครสนใจ
   

“เราว่าทีด่ นี ภามดังขึน้ มาน่าจะเป็ นเพราะภาพทีเ่ ขาแชร์กนั มากกว่า” มะนาวตัง้ ข ้อสังเกต พอเห็นเพือ่ นทำหน ้างงก็ชว่ ยอธิบาย
“ภาพป้ อนขนมไงจ ้ะ”
   
อะหือ ชัด 
   

แต่ทช ั สุดๆในความทรงจำคือภาพเขาป้ อนแอ๊ปเปิ้ ลพีด

ี่ ด ่ น ่ เช ้าต่างหาก
ี เมือ !!!
   

“โอย แบบนีก้ ็แย่ส ิ เราป้ อนตัง้ หลายคนไหงโดนถ่ายอยูค่ นเดียว” เด็กหนุ่มซบหน ้าลงกับโต๊ะเรียนงอแง “เราจะโดนแฟนคลับพี่
ดีนรุมไหม”
   

มะนาวลูบหลังเพือ
่ นแล ้วก ้มลงยิม
้ หยอกเย ้า “เสียใจด ้วยนะจ ้ะ ดูเหมือนแฟนคลับพีเ่ ขาจะถูกใจภามม๊ากมาก” 
   

“มะนาวรู ้ได ้ไง” เป็ นคำถามทีท่ ำให ้ทีมทีก่ ำลังดูดน้ำจากขวดหันมามองด ้วยความสนใจ

   

“นีไ่ ง ห ้องลับคลับดีนภาม!!” หญิงสาวอวดกรุ๊ปไลน์ทม

ี่ ส
ี มาชิกหลายร ้อยอย่างภูมใิ จ “ตอนแรกเป็ นห ้องลับแฟนคลับพีด
่ น
ี

ตอนนีเ้ ขาบวกภามเข ้าไปแล ้ว เพราะฉะนั น

้ ภามจ๋า” เจ ้าหล่อนหันมือถือมายังใบหน ้างุนงงของเพือ
่ น แล ้วถ่ายรูปแบบไม่ให ้ตัง้ ตัว
   

“เฮ ้ยยย” ภามร ้องเสียงหลง “มะนาวไม่เอานะเว ้ย” ตะครุบมือถือเพือ่ นสาว หน ้าพิลกึ แบบนัน้ เอาไปให ้คนอืน่ ดูได ้ไงกัน น่าอาย
ออก แต่มะนาวก็รบ
ี ทำตาอ ้อนทันที
   

“นะ นะ ขอลงหน่อยนะ มีคนอยากได ้รูปภามเยอะมาก เราสัญญาว่าถ ้าจะลงรูปเราจะถามภามก่อนทุกครัง้ ”

   

“ทำไมถึงอยากได ้รูปเราล่ะ” ภามทำหน ้างุนงงแล ้วหันไปหาทีมทีก่ ำลังกรอกตาในความซือ่ บือ้ ของเพือ่ น

   

“แกเคยดูอะไรนอกจากเฟสพีด่ นี หรือเพจชมรมว่ายน้ำบ ้างไหม”

   

้ วใส่แก ้เขิน สูร่ ู ้จริงๆเลยให ้ตายเถอะ

ฉึก ศรปั กอกอย่างแรง ภามแยกเขีย
   
“ในหน ้าเฟส หน ้าบอร์ดมหาวิทยาลัยภาพแกร่อนออกไปทั่วเลย นีไ่ ม่ได ้เข ้าไปดูเลยละสิคณ
ุ น ้องภามหน ้าใส ขวัญใจคณะ

เศรษฐศาสตร์” ยันนิว้ บนเหม่งจนภามหน ้าหงาย “แล ้วก็นะหลังจากทีจ

่ บค่าย ชมรมฉันบางคนก็ไปโพสต์ในบอร์ดมหาลัยตามหา
ว่าใครเป็ นคนทำลูกชุบ แล ้วก็มค
ี นโพสต์ภาพแกตอนปั ้นลูกชุบ “ดวงดาว” เป็ นคำตอบ เท่านั น
้ แหละมันเลยยิง่ บานปลายไปกัน
ใหญ่ ว่างๆก็ไปเสพข่าวตัวเองบ ้างนะครับ” ทีมแถมท ้ายด ้วยการดีดเหม่งดังผั๊วะเรียกเสียงร ้องอุทานน้ำตาเล็ด 
   
“แม่ง มือหรือเท ้า” อุบอิบพลางลูบหน ้าผากตัวเองป้ อยๆ
   

เสียงหัวเราะคิกคักของสาวๆ ดังมาจากด ้านหลังทำให ้สองหนุ่มต ้องเงยหน ้ามอง ทีมหรีต

่ าลงเหมือนเข ้าใจอะไรลางๆ เลย
จัดการเซอร์วส
ิ ด ้วยการโอบไหล่เพือ
่ นทีย
่ ังตามอะไรไม่ทันเข ้ากอดเรียกเสียงกรี๊ ดดังขึน
้ เบาๆ
   

“อะไรของแกวะ” ภามทุบไหล่ทมี ดังพลัก่  

   

“บ ้าจริง ชิปเปอร์ทมี ภามยังเหลืออยูอ่ กี ” มะนาวจิ๊ ปากหมดมาดสาวสวยและนั่นยิง่ ทำให ้ภามงงหนัก ส่วนทีมกลับหัวเราะชอบใจ

น้ำหูน้ำตาไหล
   

“ตกลงเราเอาภาพลงได ้ไหม ไม่ได ้ไม่เป็ นไรนะ” หันหนาจอทีเ่ ป็ นรูปถ่ายเมือ่ กีใ้ ห ้ดู ภาพทีภ่ ามกำลังซบหน ้ากับโต๊ะหันมามอง
เพือ
่ นด ้วยแววตาอ ้อนๆ เจ ้าของภามทำอะไรไม่ได ้นอกจากถอนใจแล ้วยักไหล่
   

“ตามสบาย”
   

เพียงแค่นัน
้ เพือ
่ นสาวคนดีกจ
็ มอยูก
่ บ
ั กลุม
่ ไลน์ พิมพ์ไปยิม
้ ไปหัวเราะไปจนภามกับทีมถึงกับแอบขยับถอยห่างออกมาด ้วยความ
หวาดกลัว
   

เช ้าวันถัดมาห ้องอาหารของบ ้านวงศ์เนตรยังคงดำเนินอย่างเงียบเชียบ สาวน ้อยคนเล็กของบ ้านนั่งเกร็งอยูท

่ โี่ ต๊ะกินข ้าวจนพี่
ชายคนรองขมวดคิว้ ด ้วยความสงสัย
   

“เป็ นอะไรไม่สบายเหรอ”
   

“เปล่าค่ะ คือ...” เดลเหลือบมองไปทีบ

่ ันไดบ ้าน สักพักพีช
่ ายคนโตก็เดินลงมาในชุดนักศึกษา
   

ดีนเดินเข ้ามานั่งทีโ่ ต๊ะกวาดตามองน ้องๆ ด ้วยความเคยชิน เขากำลังคิดหัวหมุนว่าจะเริม

่ ทักทายน ้องก่อนยังไง
   

“วันนี้....พีไ่ ม่รบี ไปเหรอ” ดอนเอ่ยทักอย่างแปลกใจ เพราะช่วงอาทิตย์หลังๆ พีช่ ายโผล่มาพูดสองสามคำก็ขบั รถออกไปเลย

โดยไม่แวะกินข ้าวด ้วยซ้ำ
   

“ไม่ละ่ วันนีก้ นิ ข ้าวเช ้าด ้วย” เขาตอบเรียบๆ แล ้วพยักหน ้าให ้แม่บ ้าน จะว่าไปวันนีบ้ นโต๊ะไม่มอี ะไรวางอยูเ่ ลยนอกจากน้ำ
“ทำไมไม่กน
ิ กันก่อนล่ะ”
   

“เดลบอกให ้รอพีน่ ่ะ” ดอนพยักเพยิดไปทางน ้องสาว 

   

ถึงจะงงๆ แต่ดน
ี ก็ไม่ได ้ว่าอะไร สักพักแม่บ ้านก็เดินเข ้ามาในครัวพร ้อมเสริฟ
์ ข ้าวต ้มให ้ทัง้ สามคน ชายหนุ่มเลิกคิว้ แปลกใจ
เพราะปกติบ ้านเขามีแต่อาหารเช ้าฝรั่ง
   

“ข ้าวต ้มกระดูกหมู?” ดอนตักขึน

้ ดู “มาได ้ไงเนีย
่ ”
   

“คุณเดลเป็ นคนทำค่ะ” แม่บ ้านยิม้ แฉ่ง “คุณเดลลงมาทำแต่เช ้าเลย บอกว่าอยากให ้พีๆ่ ได ้กิน”
   

เดลหน ้าแดงก่ำ “กินตอนทีย

่ ังร ้อนๆ เถอะค่ะ นะ นะ” รีบคะยัน
้ คะยอเพราะไม่อยากตอบคำถามจากพีช
่ ายทัง้ สองคน
   
พีช
่ ายคนโตของบ ้านมองข ้าวต ้มร ้อนๆ แล ้วตักชิม กลิน
่ หอมและรสชาติคุ ้นเคยทำให ้เขาต ้องเหลือบตามองน ้องสาวทีฉ
่ ีกยิม
้ ส่ง
มาให ้ เดลแอบกดมือถือยุกยิกไปพลางมองพีช
่ ายไปพลางเหมือนกังวลใจ แต่พอเห็นพีช
่ ายทัง้ สองคนกินจนเกลีย
้ งเจ ้าตัวก็ยม
ิ้
กว ้างด ้วยความดีใจ
   

“อร่อยมาก เดลทำเป็ นตัง้ แต่เมือ่ ไหร่เนีย่ ” ดอนถึงกับร ้องขออีกชามแน่นอนว่าพีช่ ายคนโตก็ขอเพิม่ เช่นกัน

   

เดลยังไม่ยอมตอบแต่จ ้องมองพีค
่ นโตตาแป๋ ว ดีนเกือบจะหัวเราะออกมากับความน่ารักของน ้องสาว ..ทีไ่ ม่เคยสังเกตมาก่อน
   

“อร่อย พีช่ อบ” มือใหญ่เอือ้ มไปลูบหัวน ้องเบาๆ

   

เดลรู ้สึกร ้อนวูบทีข

่ อบตา เธอยิม
้ แหะๆจับมือพีช
่ ายบนหัวตัวเองบีบเบาๆ “เดลให ้เพือ
่ นสอนให ้ค่ะ ลองผิดลองถูกตัง้ หลายครัง้ ” 
   

“เพือ่ นคนไหนเหรอ” ดอนรับชามข ้าวต ้มร ้อนกรุน่ จากแม่บ ้าน เติมพริกไทยสักหน่อยแล ้วกินต่ออย่างเพลิดเพลิน
   

“เพือ่ นจากชมรมทำอาหารค่ะ” หยีตาเมือ่ พีช่ ายขยีห้ ัวส่งท ้ายแล ้วกลับไปกินข ้าวต่อ

   

“น่ารักไหม” ดอนวางช ้อนทำตาระยิบระยับขึน้ มาทันที

   

“ทำไม จะจีบเหรอคะ” เดลเบะปากใส่พคี่ นรองทีห่ ตู ัง้ หางกระดิก

   

“บ ้ะ ถ ้าสอนให ้เดลทำอาหารได ้ขนาดนี้ ฝี มอื ตัวจริงไม่ธรรมดาแน่ ต ้องจีบสิครับ!” จุ๊ปากโบกนิว้

   

บรรยากาศครึกครืน
้ ทีไ่ ม่มม
ี านานเรียกรอยยิม
้ ให ้ทุกคนแม ้แต่แม่บ ้านทีย
่ น
ื อยูแ
่ ถวนั น
้ ความอบอุน ่ างหายกำลังค่อยๆกลับมาสู่
่ ทีจ
ครอบครัว
   
เดลเหล่มองพีช
่ ายคนโตทีอ
่ มยิม
้ กินข ้าวต ้มเงียบๆ ฟั งเธอกับพีด
่ อนคุยกัน
   

“งัน้ คงช ้าไปแล ้วล่ะ เพราะมีคนจองไว ้เรียบร ้อย ใช่ไหมคะพีด่ นี ”

   

“แค่กๆ” ชายหนุ่มรีบหยิบทิชชูเ่ พราะสำลักข ้าว เขาดืม่ น้ำทีเดียวหมดแก ้วมองน ้องสาวทีท่ ำตาใสยิม้ ให ้จนเขาพูดไม่ออก 
   

“เอ ้า พีด่ นี รู ้จักด ้วย   ?” ดอนตัง้ ท่าจะถามพีช

่ ายแต่ต ้องชะงักกึกเมือ
่ เจอสายตาโหดๆมองกลับมา
   

“รณฤทธิ์ รณพร” ชือ่ จริงมาครบจนเจ ้าของชือ่ รีบนั่งตัวตรงแหน่ว เพราะบ ้านวงศ์เนตรมีประเพณีอย่างหนึง่ ถ ้าโดนเรียกชือ่ จริง
หมายถึงต ้องจบทุกอย่างโดยไม่มส ิ ธิโ์ ต ้แย ้ง “รีบกินจะได ้ไปเรียน” 
ี ท
   

หญิงสาวยิม
้ แหยรีบกินข ้าวต ้มทีเ่ หลือ มือถือทีอ
่ ยูบ ่ เล็กน ้อยพร ้อมข ้อความเด ้งขึน
่ นตักสัน ้ บนหน ้าจอ 
   

Ph@m : เป็ นยังไง สำเร็จไหม

   

เดลอมยิม
้ จรดมือตอบไลน์คณ
ุ ครูสอนทำอาหารผู ้มีพระคุณของเธอ
   

Delta☆彡: เกลีย
้ งเลยจ ้ะ ขอบคุณภามจริงๆ

   

ภามเก็บมือถือเข ้ากระเป๋ ากางเกงด ้วยรอยยิม

้ ทีย ่ นใบหน ้า ถึงแม ้จะไม่ได ้กินข ้าวเช ้ากับพีด
่ ังค ้างอยูบ ่ น
ี เหมือนทุกครัง้ แต่หัวใจก็
อุน
่ ๆไปด ้วยความสุข
   
หลังจากเขาจบคอร์สสอนเดลทำช่อม่วงได ้แค่วันเดียว หญิงสาวก็จับเขาไปคุยสองต่อสอง แว ้บแรกใจหายเพราะเดลยืน
่ มือถือ
พร ้อมภาพทีถ
่ ก ่ ลส่งมาให ้ตรงหน ้า แต่พอได ้คุยกันเดลกลับไม่ได ้มีอาการต่อต ้านอะไร หนำซ้ำยังแอบยิม
ู แชร์ในโซเชีย ้ กรุ ้มกริม
่
ให ้เขาด ้วยซ้ำ ก่อนจะจบลงทีข
่ อให ้สอนทำอาหารง่ายๆ เพือ
่ เป็ นตัวช่วยลดระยะห่างระหว่างพีน
่ ้องลง
   

่ อีกครัง้ รัวๆ ทำให ้ภามต ้องหยิบขึน

มือถือสัน ้ มาดู 
   

Delta☆彡: *ส่งรูป*  

Delta☆彡: วันนีพ
้ ม
ี่ าส่งด ้วย ขอบคุณมากภาม ขอบคุณจริงๆ 

Delta☆彡: *Sticker แมวร ้องไห*้

..

ภามหายใจลึกๆ ระงับหัวใจทีเ่ ต ้นตึกตัก มือเจ ้ากรรมกดเซฟรูปทีเ่ ดลส่งมาแบบไม่เสียเวลาลังเลแม ้แต่น ้อย ภาพชายหนุ่มคุ ้นตา
ในชุดนักศึกษานั่งอยูต
่ ำแหน่งคนขับ ใบหน ้าคมคายหันมามองกล ้องแล ้วยิม
้ ให ้น ้อยๆ ทีม
่ ม
ุ ปากพร ้อมดวงตาวาวระยับชวนให ้
หวั่นไหว

Delta☆彡: ่ ง่ ให ้คนสอนทำอาหารเลยได ้รูปนีม

เดลบอกว่าจะถ่ายรูปพีส ้ าล่ะ หุห ุ    

..
โอเค บางทีเดลกับมะนาวอาจจะเหมือนกันกว่าทีค
่ ด
ิ ก็ได ้ ...

-------------------------------
 ตอนที่ 10 หนึง่ วันกับสองเรา

ณ ห ้องสตูดโิ อขนาดเล็กใจกลางเมืองยามเช ้า เครือ

่ งปรับอากาศยังคงทำงานเสียงเบาเพือ
่ ขับกล่อมให ้ร่างในกองผ ้าห่มหลับ
สบาย แสงแดดทีส ่ งผ่านผ ้าม่านเล็กน ้อยทำได ้เพียงก่อกวนให ้เจ ้าของผมยุง่ มุดหลบเข ้าไปใต ้ผ ้าห่ม
่ อ
   

ปั ง !!

โครม !!!
   

“เชีย่ ยยยยยยยยยยยยย” ภามโวยลั่นคลำสะโพกป้ อยๆ เพราะกลิง้ ตกลงจากเตียงขนาด 3.5 ฟุต เขาขยับลุกหน ้ามุย่ หงุดหงิด
ห ้องข ้างๆ อุตส่าห์ดใี จทีเ่ งียบมาหลายอาทิตย์นก
ี่ ลับมาปิ ดประตูโครมครามอีกแล ้ว 
   

ิ
นาฬกาชี
บ ้ อกเวลา 6 โมงเช ้า ซึง่ มันเช ้าเกินไปสำหรับวันทีเ่ ขาไม่มเี รียนเพราะอาจารย์แคนเซิลคลาส 
   

“อุตส่าห์จะนอนตืน่ สายสักหน่อย บ ้าชะมัด” ปี นขึน้ เตียงจะนอนต่อ แต่ทว่าวันนีห้ ้องข ้างๆ ไม่เป็ นใจเพราะเขาได ้ยินเสียงคุย
โหวกเหวกดังแว่วเข ้ามาท่าทางจะหลายคนเสียด ้วย ภามกรอกตาเซ็งๆ เอาหมอนฟาดกำแพงไปที แล ้วลากสังขารงัวเงียใน
สภาพชุดนอนแขนยาวขายาวลายสก็อตสีน้ำเงินไปหยุดอยูห
่ น ้าประตูห ้องข ้างๆ ขีดเขียนลงกระดาษว่า “เบาเสียงหน่อยครับ
จากห ้อง 802” แปะกลางประตูจากนั น
้ ก็เคาะแรงๆสัก 2-3 ทีแล ้วกลับห ้อง จากนัน้ เด็กหนุ่มก็ยนื แอบตรงประตูห ้องตัวเอง
เอาหูแนบรอฟั ง เขาได ้ยินเสียงเปิ ดประตูพร ้อมเสียงพูดคุย
   
“ไม่เห็นมีใครเลย”
   
“ใครแกล ้งป่ ะมึง ออกไปดูด”ิ๊
   
“ไหนวะ อ ้าว นีไ่ งเขาแปะกระดาษไว ้”
   
“ไหน นั่นไง กูบอกแล ้วให ้เบาๆ โดนด่าไหมสัส!”
   
“ขอโทษครับเฮียยยยย”
   
สักพักภามก็ได ้ยินเสียงปิ ดประตูห ้องทีเ่ บากว่าปกติ เดาจากเสียงน่าจะมีกน
ั 3-4 คนแต่คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร เด็กหนุ่มถอน
ใจเตรียมตัวกลับไปซุกเตียงนอนอุน
่ ๆ ต่อ แต่เดินไปได ้แค่ไม่กก
ี่ ้าวประตูห ้องก็โดนเคาะทำเอาสะดุ ้งโหยง  เขาย่องไปทีป
่ ระตูอก
ี
ครัง้ แล ้วส่องตาแมวเห็นร่างสูงผ่านแว ้บพร ้อมเสียงประตูห ้องข ้างๆปิ ดอีกครัง้
   

“??” ถึงจะงงแต่ก็คอ ่ โดนแปะกระดาษโวยวายกลับหากส งิ่

่ ยๆแง ้มประตูออกดูไม่ยักจะเจอใคร เขาชะโงกหน ้าดูบานประตูเผือ

ทีพ
่ บกลับเป็ นถุงพลาสติกทีห
่ ้อยลูกบิดเอาไว ้
   

้ กับสิง่ ทีอ
ภามหยิบถุงกลับเข ้ามาในห ้อง เขาอมยิม ่ ด
ั ไว ้ในนั น
้ นมกล่อง มันฝรั่งถุง ป๊ อกกี้ คิตแคท ลูกอม และโน ้ตเล็กๆว่า
   

ขอโทษทีเ่ สียงดังครับ จากห ้อง 801

   

ภามอมยิม
้ เออ น่ารักดีแฮะ

   

สุดท ้ายก็นอนไม่หลับ 
   

ภามกลิง้ ไปกลิง้ มา เขาเพิง่ วางสายน ้องชายทีเ่ ฟสไทม์มาเม ้าจากอเมริกา มีบน ั ญาว่าจะไป

่ อุบอิบให ้เขาไปหาบ ้างเลยได ้แต่สญ
หาตอนปิ ดเทอมใหญ่ เขาพลิกตัวเอามือควานโต๊ะหัวเตียงหยิบเอากระดาษแผ่นหนึง่ ขึน
้ มาดูแล ้วทำตาโต
   

เอ๊า บัตรกินฟรีมอ
ื้ กลางวันโรงแรมริมแม่น้ำเจ ้าพระยาหมดเขตวันนี้ ?? 
   

เด็กหนุ่มลุกขึน
้ นั่งพลิกอ่านรายละเอียด โชคดีทไี่ ม่ต ้องโทรจองล่วงหน ้าก็ได ้ แล ้วจะไปกินกับใครดีละ่ ..ว่าแล ้วก็ไถมือถือไล่
่ หยุดชะงักทีเ่ บอร์ใครคนหนึง่
รายชือ
   
โทรไปก่อนจะน่าเกลียดไหมเนีย
่ แล ้ววันนีต
้ ด
ิ เรียนหรือเปล่า เอ หรือจะไลน์ไปถามก่อนดี 
   

ภามสลับหน ้าจอไปทีแ
่ อพสีเขียวเตรียมจะไลน์ไปหาอีกฝ่ าย พลันมือถือเขาก็ดังขึน
้ มาคามือ
   

“เหวอออออ” คนขีต้ กใจปล่อยมือถือร่วงบนเตียง พอตัง้ สติได ้ก็ก ้มดูวา่ ใครโทรมา

   

“เฮ ้ย!!” ภาพแอบถ่ายคนทีห

่ ลับอยูใ่ นห ้องสมุดเด่นเป็ นสง่า ภามรีบหยิบมารับแทบไม่ทัน
   

“ฮะ ฮัลโหล ครับพีด่ นี ?” 

   

เสียงทุ ้มปนหัวเราะดังแว่วเข ้ามาในสาย “สวัสดีครับ เสียงตกใจเชียว”

   

“แหะ พอดีกำลังคิดจะไลน์หาพี่ แล ้วพีก่ ็โทรเข ้ามาพอดีเลยตกใจ” ทิง้ ตัวลงนอนบนเตียงหยิบหมอนมากอดซุก

   

“หืม ไลน์หาเหรอ มีอะไรรึเปล่า”

   

“เอ่อ ไว ้ทีหลังก็ได ้ครับ พีด่ นี ละครับมีอะไรหรือเปล่า”

   

“วันนีภ้ ามเรียนเสร็จกีโ่ มงครับ”

   

“วันนีค้ ลาสแคนเซิล ผมว่างทัง้ วันครับ ตอนนีน้ อนอยูห่ ้อง” กลิง้ ไปกลิง้ มาจนเตียงยับไปหมด
   

“พีก่ ็ไม่มเี รียน..........” ..

คนพูดเงียบไปอึดใจ “ ออกไปกินมือ
้ เทีย
่ งด ้วยกันไหม พอดีเพือ
่ นพีเ่ ปิ ดร ้านใหม่ทส
ี่ ยามแล ้วมัน

ชวนไปประเดิม”
   

เด็กหนุ่มรู ้สึกเหมือนแก ้มจะแตก กลิง้ จนเกือบตกเตียงอีกครัง้ พลางพยักหน ้าหงึกๆ ทัง้ ทีอ

่ ก
ี ฝ่ ายไม่มท
ี างมองเห็น  “ปะ ไป
ครับ”   

“งัน้ ..วันนีพ้ จี่ องภามทัง้ วันนะ” น้ำเสียงทุ ้มอารมณ์ด“ี อีกครึง่ ชัว่ โมงจะไปรับนะครับ”
   

พอตกลงเวลากันแล ้วภามก็นั่งขยำหมอนในอ ้อมแขน ก่อนจะหยิบมันทุบๆกับเตียงแล ้วพุง่ เอาหน ้าซุกจนมิด เขาแหกปากลั่น

หมอนจนเกิดเสียงอู ้อีต
้ ข
ี าไปมา

 โอ ้ยยยยยยยยยย นีเ่ รียกว่าเดทใช่ไหม!!!!!!!!

เจ ้าตัวลืมบัตรฟรีไปเสียสนิทแถมปล่อยมันหล่นหายไปในซอกหลืบของเตียงเป็ นทีเ่ รียบร ้อย

้ ผ ้า
ผมพร ้อม หน ้าพร ้อม เสือ .........ภามมองตัวเองในชุดเสือ้ ยืดสีขาวสกรีนลายนิดหน่อยกับกางเกงห ้าส่วนสีฟ้าอ่อนพับขา
โชว์ลาย เขาเลือกรองเท ้าผ ้าใบสีแสบสันแล ้วสวมหมวกกันร ้อนเท่านีก
้ ็เรียบร ้อย คนตืน
่ เต ้นวิง่ ลงไปรอทีล
่ ้อบบีช ั ้ ล่างยิม
้ น ้ แย ้มคุย
กับยามทีค
่ ุ ้นหน ้าคุ ้นตากัน ไม่ถงึ สิบนาทีรถสีดำก็เลีย
้ วเข ้ามาหยุดหน ้าทางเข ้าตึก

“ภาม” คนขับเปิ ดหน ้าต่างเรียก 

ภามขึน
้ รถคาดเบลท์ฉีกยิม
้ ให ้คนพี่ ดวงตาสดใสเป็ นประกายจนไม่วา่ ใครทีเ่ ห็นก็ต ้องยิม
้ ตาม

ดีนมองน ้องในชุดไพรเวท เขาจ ้องจนอีกฝ่ ายเริม

่ ทำอะไรไม่ถก ้ ผ ้าตัวเองอย่างเป็ นกังวล
ู จับเสือ

“มีตรงไหนแปลกเหรอครับ” เด็กหนุ่มชักประหม่าแต่ปกติเขาก็แต่งตัวแบบนี้
ชายหนุ่มเข ้าเกียร์ออกรถ เขาส่ายหัวยิม
้ ๆ “ไม่แปลก ...แต่”

“แต่?” 

“น่ารักดี”

คนโดนชมทำตาปริบๆก่อนจะเม ้มปากแน่นหน ้าร ้อน ภามมองคนข ้างๆบ ้างวันนีพ

้ ด
ี่ น ้ เชิต
ี มาในเสือ ้ สีนาวีบลูไม่มป ้
ี ก กระดุมคอเสือ
้ โดนพับขึน
ปลดออกไปสองสามเม็ดคลายร ้อนเห็นแผงอกแน่นเล็กน ้อย แขนเสือ ้ ล่างเป็ นกางเกงยีนส์สซ
้ มาถึงศอก ส่วนชิน ี ด
ี

“พะ พีก่ ็ดดู คี รับ” 

ดีนเลิกคิว้ แล ้วยิม
้ ให ้ “ขอบคุณครับ” 

หลังออกเดินทางมาไม่นาน พวกเขาสองคนก็ตัดสินใจจอดรถไว ้แถวทีจ

่ อดของรถไฟฟ้ าแล ้วเดินทางเข ้าสยามด ้วยบีทเี อสเพือ
่
ตัดปั ญหารถติด รถไฟฟ้ าช่วงกลางวันของวันธรรมดาเต็มไปด ้วยนักท่องเทีย
่ วแน่นเอีย
้ ดจนนึกสงสัยว่าอยูเ่ มืองไทยหรือเปล่า 
ทัง้ คูย
่ น
ื เอนหลังพิงกระจกใสทีข
่ ัน
้ ระหว่างคนนั่งกับทางเข ้าออก  ดีนมองร่างข ้างตัวทีอ
่ ยูต
่ ด
ิ ประตูกำลังมองออกไปข ้างนอกมอง
วิวทีก
่ ำลังเคลือ
่ นตัว ดูก็รู ้ว่าน ้องกำลังเกร็ง

 “ภาม” ชายหนุ่มสะกิดอีกฝ่ ายเบาๆ

“อ ้ะ ครับ?” ภามเงยหน ้ามอง

หูฟังข ้างหนึง่ ถูกยืน
่ มาให ้พร ้อมใบหน ้าคมคายทีพ
่ ยักเล็กน ้อยย้ำให ้รับไป ภามเอาหูฟังมาเสียบหูข ้างขวาส่วนสายอีกด ้านเสียบ
อยูท
่ ห ู ้างซ ้ายของคนตัวโตกว่า เสียงเพลงภาษาอังกฤษทีเ่ คยได ้ยินติดหูดังลอดออกมาชวนให ้สบายใจและผ่อนคลาย ริม
ี่ ข
ฝี ปากบางคลีย
่ ม
ิ้ คลายความเกร็งโดยไม่รู ้ตัว

“อ ้ะ” ประตูรถเปิ ดออกพร ้อมคนทีก่ ้าวเข ้ามาใหม่เบียดร่างเด็กหนุ่มจนขยับชดิ คนข ้างตัว

่ ้อนขึน
ดีนก ้มลงมองเป็ นจังหวะเดียวกับดวงตาสดใสทีช ้ มาสบตากันพอดี

..ไม่รู ้หัวใจของใครจะเต ้นแรงกว่ากัน...

เสียงจอแจของนักท่องเทีย
่ วเต็มโบกีป
้ นเปกับเสียงโฆษณาจนฟั งไม่ได ้ศัพท์ มีคนสองคนกำลังฟั งเพลงเบาสบายจากมือถือ
เครือ
่ งเดียวกัน คนหนึง่ ยืนนิง่ มองดูผู ้คนมากมาย ส่วนอีกคนเอามือจับราวริมประตูเอาไว ้พลางทอดสายตามองนอกหน ้าต่างด ้วย
ผิวแก ้มแดงระเรือ
่ พวกเขาไม่ได ้คุยกัน ไม่ได ้มองหน ้ากัน มีเพียงรอยยิม
้ เล็กๆทีม
่ ม
ุ ปากและนิว้ ทีเ่ กีย
่ วพันกันเอาไว ้หลวมๆ หลบ
ซ่อนสายตาผู ้คน ดืม
่ ดำกับความเงียบสงบท่ามกลางความวุน
่ วาย

ร ้าน Forever tea ้ ทีน

เป็ นร ้านเปิ ดใหม่ใจกลางสยามมีสองชัน ่ ั่งไม่มากนักเพราะเจ ้าของร ้านไม่อยากให ้อึดอัดเกินไป

ร ้านตกแต่งด ้วยไม ้สีเบจสบายตาแซมต ้นไม ้สีเขียวจนรู ้สึกถึงบรรยากาศเย็นสบายท่ามกลางอากาศร ้อนจัดของกรุงเทพมหานคร 

ชายหนุ่มเดินเข ้าไปคุยกับเพือ
่ นก่อนจะพากันเดินออกมาทักทายเด็กน ้อยทีน
่ ั่งจุ ้มปุ๊กอยูโ่ ต๊ะริมกระจก เจ ้าของร ้านเป็ นผู ้ชายตัว
โตผิวขาวท่าทางดูใจดีแถมตอนนีค
้ าดผ ้ากันเปื้ อนสีดำยาวไว ้ทีเ่ อว

“สวัสดีน ้องภาม พีช่ อื่ ศรณ์เจ ้าของร ้านครับเพือ่ นสมัยเด็กของดีนมัน เรียกพีศ่ รก็ได ้ สัง่ ตามสบายนะไอ ้หมอนีเ่ ลีย้ ง” คนตัวโตชี้
นิว้ โป้ งไปยังประธานชมรมว่ายน้ำ ดีนยักไหล่แล ้วนั่งตรงข ้ามน ้องอย่างไม่ใส่ใจ
ภามแจกยิม
้ แอบเก ้อเขินเล็กน ้อยกับสายตาแวววาวของพีศ
่ ร เขามองเมนูทม
ี่ ท
ี ัง้ เค ้กและเมนูอาหารน่ากินมากมายจนเลือกไม่ถก
ู
ได ้แต่พลิกหน ้าเมนูกลับไปกลับมา ดีนมองใบหน ้าใสทีแ ่ จากอากาศร ้อนแล ้วหันไปสัง่ น้ำจากเพือ
่ ดงเรือ ่ นระหว่างรอน ้องเลือก
เมนู

น้ำชาเย็นเจี๊ ยบในแก ้วใสขนาดพอดีมอ

ื ถูกเลือ ้ ชวนคนกระหายน้ำให ้หยิบ
่ นมาตรงหน ้า ไอน้ำเย็นกลั่นตัวเป็ นหยดน้ำตามแก ้วเชือ
ขึน
้ จิบ

ทันทีทไี่ ด ้ลิม
้ ลองภามก็เบิกตากว ้างหันไปมองพีศ
่ รและพีด
่ น
ี ทีข
่ ยับรอยยิม
้ รอปฏิกริ ย
ิ าอยู่

“อร่อยมากกกกกกก หอมกลิน่ หวานๆผลไม ้ผสมกลิน่ ชาแต่รสชาติไม่เปรีย้ วเลย ชาอะไรครับเนีย่ ” ละล่ำละลักถามทำเอา

เจ ้าของร ้านยิม
้ กว ้างภูมใิ จ

“ชาแดงอูลองกลิน่ ทรอปิ คอลฟรุต ขมนิดๆดืม่ แล ้วจะหวานติดปลายลิน้ ” ศรณ์อธิบาย “อันนีน้ ำเข ้ามาจากไต ้หวัน” 

ดีนเลือ
่ นแก ้วตัวเองทีส ี าค่อนข ้างเข ้มกว่าส่งมาให ้ลอง เด็กหนุ่มลืมอายยิม
่ ช ้ รับเอามาชิมแล ้วทำหน ้าผ่อนคลายสุดๆ

“อันนีก้ ็อร่อย กลิน่ ชาหอมขึน้ จมูกขมแต่ก็ให ้ความรู ้สึกสะอาด” วิจารณ์ชาได ้เป็ นฉากๆ จนศรณ์ถงึ กับหันไปมองเพือ่ นวัยเด็กว่า
ไปเก็บเด็กคนนีม
้ าจากไหน

“อันนีเ้ ป็ นซิกเนเจอร์ของร ้านชาจากญีป่ นุ่ ชาอัสสัมเบลนด์กบั ซีลอน” เขาอธิบาย “ตัวนีต้ ้องชงทิง้ ไว ้คืนนึงแล ้วรสจะกลมกล่อม”

ภามตัง้ ใจฟั งเจ ้าของร ้านอธิบายเรือ

่ งชาตาแป๋ วก่อนทีเ่ สียงท ้องร ้องจะดังเรียกเสียงหัวเราะ เขาเบ ้ปากเซ็งตัวเอง อุตส่าห์มาดดี
มาตลอดแต่ตกม ้าตายด ้วยความหิว
สุดท ้ายศรณ์ก็เป็ นคนแนะนำเมนูให ้ทัง้ สองคน สลัดผักสดกับเต ้าหู ้ญีป
่ น ุ่ ข ้าวปั ้นธัญพืชพอดีคำสอดไส ้ปลาแซลม่อนย่างและ
อาหารข ้างเคียงอีกสองสามอย่างถูกเสิรฟ
์ ลงบนโต๊ะ การจัดจานน่ามองและความสดของอาหารยิง่ ทำให ้สมาชิกชมรมทำอาหาร
้ กับรสชาติ ด ้วยความอยากลองภามเลยสัง่ คลับแซนวิสมาลองด ้วยและแน่นอนว่ารสชาติถก
ทำหน ้าเคลิม ู ปากเขามากทีเดียว

“อร่อยไหม” ดีนเอ่ยถามปนเอ็นดู รู ้สึกดีทนี่ ้องกินไปยิม้ ไปน่าเอ็นดู

“อร่อยมากครับ” ยิม้ ตาหยีแล ้วคีบข ้าวปั ้นส่งให ้ “พีด่ นี ลอง.............................” คนเผลอชะงักตะเกียบค ้างไป
ู “เอ่อ..” ทำท่าจะลดระดับมือลงเพราะอายตัวเอง 
ต่อไม่ถก

“ป้ อนได ้ครับพีจ่ ะทำเป็ นมองไม่เห็น” ศรณ์ทถี่ อื พายฟักทองมาให ้แซวเด็กน ้อยทีท่ ำอะไรไม่ถกู เขานั่งลงข ้างๆเพือ่ นแล ้วยิง่ ยิม้
เมือ
่ เห็นเด็กหนุ่มหน ้าแดงไปจนถึงหูสองข ้าง

“ป้ อนอะไรละครับ” โวยวายอุบอิบแล ้ววางข ้าวปั ้นลงบนจานพีด่ นี  

ดีนส่ายหัวแอบเตะหน ้าแข ้งเพือ

่ นทีอ
่ ยูใ่ ต ้โต๊ะดังพลั่กข ้อหาเป็ นตัวเกะกะ เจ ้าของร ้านชาหัวเราะชอบใจยักคิว้ ล ้อเลียนอีกต่างหาก
วันนีภ
้ ามได ้รู ้อะไรเกีย
่ วกับคนตัวโตอีกมากมาย เขาเพิง่ รู ้ว่าพีด
่ น
ี อยูก
่ บ
ั ย่าตัง้ แต่เด็กเพราะคุณพ่อคุณแม่ไม่วา่ งดูแล ทำให ้ต ้อง
ติดตามคุณย่าไปโน ้นไปนีเ่ จอแต่ผู ้ใหญ่แทบไม่เจอคนรุน ั พีด
่ เดียวกัน ทำให ้นิสย ่ น
ี บางครัง้ ก็นงิ่ เงียบเกินไป

พีด
่ น
ี ติดชาเพราะคุณย่า พีด
่ น
ี ชอบอาหารไทยก็เพราะคุณย่า ย่าพีด
่ น
ี เป็ นไทยแท ้ติดจะหัวโบราณเลยไม่ปลืม
้ ลูกสะใภ ้ลูกครึง่ สัก
เท่าไหร่ พอมีน ้องตามมาติดๆอีกสองคนทำให ้ทีบ
่ ้านต ้องจ ้างพีเ่ ลีย
้ ง แต่คณ
ุ ย่าไม่ยอมจะเลีย
้ งพีด
่ น
ี เองเป็ นเหตุให ้พีน
่ ้องแยกกัน
จนคุณย่าเสียเมือ
่ พีด
่ น
ี อายุ 18 กลายเป็ นความลำบากใจเมือ
่ ต ้องกลับมาอยูร่ ว่ มกับครอบครัวอีกครัง้

ศรณ์มองเพือ
่ นสมัยเด็กกับรุน
่ น ้องอย่างสนใจ บรรยากาศละมุนๆของทัง้ คูช
่ วนให ้ยิม
้ อย่างเอ็นดู เขาเจอดีนครัง้ แรกตอน
อายุ8 ขวบ ตอนนัน้ ดีนเพิง่ จะ 5 ขวบเพราะบ ้านเขาอยูข่ ้างๆ บ ้านคุณย่าของดีน แถมเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตลอดจนเขาจบ
มัธยมปลายไปก่อน ตัง้ แต่เด็กแล ้วดีนมีอะไรไม่เหมือนคนทั่วไป ชอบมองเหม่อไปรอบๆ บางทีก็ถงึ กับเหลียวหลังมองตามใคร
บางคน เขาเคยถามว่าหาใครแต่ดน
ี เองก็ตอบไม่ได ้
10 กว่าปี ทเี่ ขาเห็นหมอนีม่ องหาใครสักคนมาตลอด..

“เจอแล ้วใช่ไหมวะ” เจ ้าของร ้านชาเท ้าคางมองเด็กอารมณ์ดตี ักพายฟักทองเข ้าปาก เขาเอ่ยขึน้ แผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ

ดีนเลือ
่ นสายตากลับมามองคนข ้างๆ แล ้วตอบกลับด ้วยรอยยิม
้ จางๆ

“อืม เจอแล ้ว”

...คนทีห่ ามานานแสนนาน

สุดท ้ายมือ
้ นีก
้ ฟ
็ รี ทัง้ ภามทัง้ ดีนต่อรองจะจ่ายแต่เจ ้าของร ้านไม่ยอมรับเงิน แถมมีการบอกว่าไหนๆไอ ้เพือ
่ นสมัยเด็กอุตส่าห์เอา
คนสำคัญมาอวด ต ้องขอเลีย
้ งรับรองหน่อย เดือดร ้อนภามให ้เขินหน ้าดำหน ้าแดงไปอีกหน 

“เพิง่ จะสามโมงเย็น อยากไปไหนไหม” ดีนเดินออกมานอกร ้าน หยีตาเล็กน ้อยเพราะแดดไม่ลดความจ ้าลงเลยแม ้แต่น ้อย

ภามหยุดคิดแล ้วมองไปทีห
่ ้างตรงข ้ามสยาม สถานทีท
่ อ
ี่ ยากไปผุดขึน
้ มาทันที

“ผม..อยากลองไปโอเชีย่ น เวิรล์ ครับ” 

“หือ? สวนน้ำ ?” ดีนทำหน ้างุนงง

“อควาเรีย่ มครับ” หัวเราะชายหนุ่มทีท่ า่ ทางจะไม่รู ้อะไรเลย “อยูใ่ ต ้ห ้าง ได ้ยินชือ่ มานานเลยอยากลองไปสักหน”

ดีนพยักหน ้า “เอาสิ” เขาจับมือน ้องแล ้วพาเดินฝ่ าความร ้อนไม่สนใจสายตาใคร แถมเพิม
่ ความร ้อนบนใบหน ้าอีกฝ่ ายจนหวั่นว่า
จะเป็ นลมเพราะหัวใจเต ้นแรงเกินพิกด
ั

คงเพราะเป็ นเวลาสามโมงเย็นวันธรรมดาทำให ้คนไม่คอ

่ ยเยอะสักเท่าไหร่และมีนักท่องเทีย
่ วเพียงประปราย พอได ้รับตั๋วเข ้า
ื ทุกสิง่ อันเดินกึง่ ลากคนทีม
ด ้านในภามก็ลม ่ าด ้วยอย่างตืน
่ เต ้น

“ฮึย้ พีด่ นี ดูนี่ ไข่ปลาฉลาม” ชีช้ วนให ้ดูในตู ้ทีม่ ไี ข่ปลาฉลามเรียงตามอายุ ไฟทีส่ อ่ งทำให ้เห็นภายในไข่เป็ นเงาดำรูปปลาและ
กำลังดิน
้ ขยับตัวไปมา “เอเลีย
่ นมาก” ทำท่าขนลุกพลางหยิบมือถือมาถ่าย

ดีนส่ายหัวขำๆ แต่ไม่ได ้ว่าอะไร แค่มองดูน ้องเกาะตู ้นั น

้ ถลาไปตู ้นีก
้ ็เพลินตาแล ้ว

“อยากนั่งเรือให ้อาหารปลาไหม” เขาชีช้ วน ใจก็แอบทึง่ ว่าภายในห ้างกลางเมืองกลับมีอควาเรีย่ มขนาดใหญ่จนน่าตกใจ

เด็กหนุ่มส่ายหัว “ผมชอบดูมากกว่า โห ตู ้ใหญ่มาก” แหงนมองตู ้ปลาขนาดใหญ่จรดเพดานคอตัง้ บ่า ระหว่างทีภ

่ ามกำลังมอง
ปลาแหวกว่ายดีนก็ถา่ ยรูปย ้อนแสงเกิดเป็ นเงาเด็กหนุ่มคนหนึง่ กำลังยืนมองปลาราวกับอยูใ่ นโลกใต ้ทะเลสีเขียวอมฟ้ า เฟสบุ ้ค
ทีแ
่ ทบไม่อพ
ั เดทเริม
่ เคลือ
่ นไหวอีกครัง้ ภาพใหม่ถก
ู โพสต์ลงโดยทีค
่ นถูกแอบถ่ายไม่รู ้ตัว 

Rattanon_dean : เด็กตืน
่ ใต ้ทะเล

โพสต์เสร็จเขาก็ยัดมือถือเข ้ากระเป๋ ากางเกง ไม่สนใจโนติเตือนทีพ

่ งุ่ กระฉูดอย่างรวดเร็ว  

พวกเขายังคงเดินดูไล่ไปเรือ ่ ว่าซาลามันเด
่ ยอย่างเพลิดเพลิน ชายหนุ่มแทบต ้องแงะน ้องออกมาจากตู ้จิง้ จกน้ำหรือทีเ่ รียกอีกชือ
อร์ มันน่ารักจนภามถึงกับอยากได ้ไปเลีย
้ งทีบ
่ ้าน 

“พีด่ นี ๆ ” ภามเดินมากระตุกแขนเสือ้ “ปลาตัวนีต้ ลกทำปากจูแ๋ ล ้วมีหนวดล ้อมปากเลย” พามนุษย์ตัวโตมุดดูตู ้ปลาทีแ่ อบซ่อน

อยู่ ชายหนุ่มหัวเราะขำเมือ
่ น ้องกับปลาเล่นกันเพราะไม่วา่ ภามเดินไปทางไหนปลาก็วา่ ยตาม
“หมาหรือปลาเนีย่ ” 

“หน ้าเหมือนกันไหมครับ” ทำปากกับตาเลียนแบบอยูข่ ้างตู ้ คนพีม่ อื ไวฉวยโอกาสถ่ายรูปไว ้ทันท่วงที

“เย ้ย พีไ่ ม่ถา่ ยสิน่าอายอ่ะ” ภามหน ้าแดงรีบวิง่ ตามอีกฝ่ ายทีก่ ำลังมองภาพในมือถืออย่างพอใจ “พีด่ นี นนน” โวยวายกระโดด
หยองเหยงแต่ก็เอือ
้ มไม่ถงึ เพราะพีท
่ า่ นเล่นยกมือถือหลบสุดแขน

“ก็เหมือนนะ แต่เมือ่ กีพ้ เี่ จออีกตัวเหมือนกว่า”

“ห ้ะ ตัวไหนฮะ” 

ดีนจับมือเด็กน ้อยพามาอีกตู ้ แล ้วก็ได ้พบปลาตัวประมาณกำปั ้น ตาโตๆ ปากเหมือนยิม

้ ตลอดเวลา 

“นีม่ ัน” ภามขมวดคิว้  

พลันเจ ้าปลาก็เหมือนตกใจทำตัวพองหนามแหลมทั่วตัว

“ปลาปั กเป้ าง่ะ พีด่ นี นนนนนน เหมือนตรงไหนเนีย่ ” บีบมือใหญ่ทยี่ ังจับกันไว ้ไม่ปล่อย

“เวลาโมโหไง พองทัง้ ตัว”

“พีดนี๊ นนนน!!” ภามจำไม่ได ้แล ้วว่าวันนีเ้ ขาโวยใส่คนขีแ

้ กล ้งไปกีห
่ น แต่ทแ
ี่ น่ๆ นีม
่ ันพีด
่ น ั่ นิสย
ี เวอร์ชน ั เสียชัดๆ
หลังจากลอดอุโมงค์ดฉ
ู ลามดูกระเบนกันสนุกสนาน พวกเขาก็เดินหลุดเข ้ามาในโถงกว ้างๆ เด็กหนุ่มอุทานตืน
่ เต ้นเมือ
่ เห็นรูปปั ้น
นางยักษ์อยูใ่ นตู ้ปลาขนาดใหญ่

“สวยมาก” 

“พระอภัยมณี?” ดีนเดินไปทีร่ ป
ู ปั ้นพระอภัยและนางเงือก ตำแหน่งวางถูกออกแบบได ้สวยงามเหมือนนางยักษ์กำลังยืน
่ มือ

ออกมา

ภามทิง้ ตัวลงนั่งโซฟาทีจ
่ ัดเอาไว ้หน ้าตู ้ เขาทอดสายตามองปลาทีแ
่ หวกว่ายอย่างเพลิดเพลิน “เวลาอ่านเรือ
่ งพระอภัยมณี ผม
สงสารนางยักษ์ทก
ุ ที รักแต่ก็โดนทอดทิง้ ” 

ดีนเดินมานั่งข ้างๆ มองตู ้ปลาสีฟ้าขนาดใหญ่บ ้าง “วรรณกรรมก็แบบนีแ

้ หละ”

ใบหน ้าสดใสหันมามองชายหนุ่มตาแป๋ ว “ถ ้าพีด

่ น
ี เป็ นยักษ์พจ
ี่ ะทำยังไงกับพระอภัยและนางเงือกละครับ”

คิว้ เข ้มเลิกขึน
้ แปลกใจ “พีค
่ อ
่ นข ้างใจแคบนะ” เขาทำท่าคิด “คงกินนางเงือกแล ้วจับพระอภัยมาขังอีกครัง้ ”

“หืมมมม” เด็กน ้อยพยักหน ้าหงึกหงัก

“แล ้วภามล่ะ ถ ้าเป็ นภาม...”

“กินทัง้ คูค่ รับ” หัวเราะพลางตอบกลับทันทีด ้วยรอยยิม้ หวานฉ่ำ “ผมไม่ชอบคนเจ ้าชู ้ ถ ้ามีคเู่ ยอะนักสู ้กินไปเลยดีกว่า”
“ดุจังเลยนะเรา” ดีนหัวเราะในลำคอ “แต่ไม่เป็ นไร” ดวงตาคูส่ วยมองสบตาเด็กน ้อย
..

“พอดีพไี่ ม่ใช่คนเจ ้าชู ้”

ภามแอบหายใจเข ้าลึกๆแล ้วเดินจ้ำไปตามทาง หัวใจเจ ้ากรรมยังคงเต ้นแรงตัง้ แต่เมือ

่ กี้

..
พอดี พีไ่ ม่ใช่คนเจ ้าชู ้ 

โอยยยยยยยย เด็กหนุ่มแทบขยุ ้มหัว รู ้ครับว่าไม่เจ ้าชู ้เพราะพีไ่ ม่เคยมีขา่ วอะไรแย่ๆเลย มีแต่ขา่ วได ้รับรางวัลแข่งว่ายน้ำ ภาม
่ ใสจนไม่รู ้อะไรสักอย่าง ไม่ได ้โง่จนไม่รู ้ว่าสิง่ ทีเ่ ขากับพีด
ไม่ใช่คนซือ ่ น
ี ทำอยูค
่ อ
ื การ “จีบ” และมันกำลังพัฒนาไปเรือ
่ ยๆ พวก
ุ กันเช ้าเย็น รับส่ง จูงมือ จนเดทด ้วยกัน
เขาไลน์คย

ดีใจแต่กก ่ ใจพีด
็ ลัว ไม่ใช่ไม่เชือ ่ น
ี แต่อะไรบางอย่างมันรัง้ เอาไว ้เหมือนโซ่ทม
ี่ องไม่เห็น

ภามเดินช ้าลงแล ้วเหลือบมองไปด ้านหลัง พีด

่ น
ี เดินตามเขาอย่างรักษาระยะห่างเหมือนทุกครัง้ ผู ้ชายคนนีร้ ู ้จักรุกและถอยอย่าง
มีจังหวะ ปล่อยให ้เขาได ้หายใจและมีเสปซคุยกับตัวเอง

“น ้องภาม”

“คะ ครับ” หยุดชะงักเมือ่ โดนรัง้ ข ้อมือเอาไว ้ 

ดีนพยักเพยิดหน ้าให ้ดูตู ้ขนาดใหญ่ซงึ่ บรรจุแมงกะพรุนมากมาย ห ้องนีม ื สนิทมีแสงแบล็คไลท์ชว่ ยขับแสงสีมว่ ง ฟ้ า แดง ของ
้ ด
เจ ้าตัวนุ่มนิม
่ ในนั น
้

เหมือนอยูใ่ นอวกาศ ..

“นั่งกันไหม” ดีนแตะศอกน ้องดันเบาๆ ภามเองก็เดินตามอย่างว่าง่าย 

ทัง้ คูน
่ ั่งทีโ่ ซฟาหน ้าตู ้แมงกะพรุน มองมันแหวกว่ายไปมา เสียงเด็กตัวน ้อยคุยกับแม่หงุงหงิงด ้วยเนือ
้ หาชวนยิม
้ ก่อนจะค่อยๆ
ห่างออกไปทิง้ ผู ้ชายสองคนไว ้กับความเงียบงัน

“สวยดีนะ” เสียงทุ ้มต่ำดังเบา

“เหมือนกำลังเต ้นระบำ” ภามมองเจ ้าแมงกะพรุนขยับไปทั่วตู ้ เหมือนผ ้าซีทรูกำลังโบกอยูใ่ นน้ำ 

ชายหนุ่มหัวเราะ “เต ้นวนไปรอบๆ”

“ดูสบั สน....” 

“...เหมือนความรู ้สึกตอนนีใ้ ช่ไหม”

ภามชะงัก เขาหันมามองคนทีน
่ ั่งอยูข
่ ้างๆ ด ้วยสายตาทีเ่ ต็มไปด ้วยคำถาม

“ภามกำลังกังวลเรือ่ งอะไร” ดวงตาสีสวยตอนนีม้ ันลึกล้ำราวกับท ้องทะเล 

“ผม..” มือทีว่ างอยูบ ่ ไหว “
่ นโซฟาสัน ...กลัว”

ดีนสัมผัสปลายนิว้ เย็นเฉียบราวกับปลอบโยน ใบหน ้าคมคายเคลือ

่ นเข ้าใกล ้จนปลายจมูกแทบชนกัน 

“เชือ่ ใจพีไ่ หม” 

หัวใจทีห
่ วั่นไหวอุน
่ วาบ ดวงตากลมโตทีส ั สนค่อยๆสงบลง เปลือกตาบางหรีป
่ บ ่ รือยามรู ้สึกถึงลมหายใจร ้อนผ่าวคลอเคลียข ้าง
่ งช ้าแทนคำตอบ    
ผิวแก ้ม เด็กหนุ่มพยักหน ้าเชือ

“พีอ่ ยูต่ รงนี้..” เขากระซิบพลางไล ้ริมฝี ปากปั ดผ่านไปถึงขมับ “ไม่มอ

ี ะไรต ้องกลัว ..” แตะสัมผัสลงบนจุดทีเ่ ป็ นปานจางๆ

กดย้ำจนเด็กน ้อยครางเบาในลำคอ

“ไม่มอี กี แล ้ว...” 

ภามปรือตาหัวใจเต ้นรัวแรง มือข ้างหนึง่ สอดประสานปลายนิว้ กับอีกฝ่ าย หากอีกข ้างกำลังไล ้โครงหน ้าคมคายราวกับสำรวจ เขา
แตะคาง สันกราม ไล่ไปจนถึงขมับ วนปลายนิว้ ทีร่ อยปานของชายหนุ่มบ ้าง

ลมหายใจร ้อนรดริน ปลายจมูกแตะผิวแก ้มของกันและกัน หัวใจของพวกเขากำลังเต ้นประสานและมันกำลังรัวแรงขึน

้ เรือ
่ ยๆ
ความปรารถนาอาวรณ์สว่ นลึกกำลังร ้องเรียกหาจนสัน
่ ไปทัง้ ร่าง ความทรงจำเลือนรางสับสนปนเป 

 “พี.่ ...”    เด็กหนุ่มเรียกเสียงพร่า 

้ เล็กน ้อยใช ้ปลายจมูกลากจากพวงแก ้ม

ดีนสูดลมหายใจลึกรู ้สึกเหมือนจะจมน้ำ เขาแตะคางน ้องดันขึน

....ลากต่ำลงมาทีร่ มิ ฝี ปาก
“แม่ ปลาใส่กระโปรง!!!!!!!!!” 

เสียงเด็กตัวน ้อยร่าเริงดังลั่นมาแต่ไกล กระชากสองหนุ่มออกจากอารมณ์หวาม ทัง้ คูร่ บ ้ ระงับ

ี ผละหน ้าออกห่างหายใจกระชัน
อาการตืน
่ เต ้น

ภามหน ้าร ้อนแทบจะทีส

่ ด
ุ ในชีวต
ิ เม ้มปากแน่นอยากจะพุง่ ไปทุบตู ้กระจกแล ้วเอาแมงกะพรุนออกมาฟั ด  

เขาเกือบ ..

เกือบ ..

จะจูบ

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ยิง่ คิดยิง่ แตกตืน ้ เหงือ

่ เขินตัวจะแตก มือชืน ่ จนรู ้สึกได ้และทีส ...มือใหญ่ของใครบางคนนัน้ ยังจับไว ้ไม่ปล่อย
่ ำคัญ

“ภาม” ดีนเอ่ยเรียกน ้องทีก่ ้มหน ้างุด แอบเป็ นห่วงเพราะมือไม ้อีกฝ่ ายสัน่ ไปหมด “ภามครับ” เขาเรียกซ้ำ

่ เงยหน ้าขวับจนคนเรียกสะดุ ้ง ความมืดทำให ้เขาเห็นสีหน ้าเด็กน ้อยไม่ชด

เจ ้าของชือ ั นักแต่มั่นใจได ้แน่นอนว่ามันคงแดงก่ำไป
หมด
“พีด่ นี ” เสียงเรียกจริงจังจนชายหนุ่มเกร็งขึน้ มาทันที

“ครับ” 

ดวงตาสดใสของน ้องจ ้องแป๋ ว แล ้วน ้องภามแห่งชมรมขนมไทยก็เอ่ยปากออกมา

...

“พีช่ อบกินยำแมงกะพรุนไหม”

---------------------------------------------------------

ตอนที่ 11  อินทัช

รถสีดำคุ ้นตาเคลือ
่ นตัวออกไปจากแนวรัว้ ของคอนโดโดยมีเด็กหนุ่มโบกมือหยอยๆส่งท ้าย ภามหุบยิม
้ นั่งยองๆ เอามือกุมหัวครา
งงือ
้ ง ้าจนพีย
่ ามต ้องเดินมาถามว่าเป็ นอะไรหรือเปล่า 

ชอบกินยำแมงกะพรุนไหมเนีย
่ นะ ไอ ้บ ้าภ๊ามมมมมม ทำอะไรลงไปอีกแล ้ว !!!! 
สะอืน
้ ให ้กับความโง่ของตัวเอง พีด
่ น
ี ถึงกับกลัน
้ หัวเราะไม่ไหวจูงมือเขาออกมาจากอควาเรีย
่ มทัง้ ๆทีย ั่ ระริก พอจะงอนก็
่ ังไหล่สน
พาลนึกถึงปลาปั กเป้ าตัวพองทำเอางอนไม่ออก แถมมือ
้ เย็นวันนีจ
้ บลงทีร่ ้านอาหารไทยข ้างทาง แน่นอนว่าเมนูแถมคือยำ
แมงกะพรุน 

เกลียดแมงกะพรุน ฮืออออออออ

 “เฮ ้อ” พอเลิกสติแตก เด็กหนุ่มก็ลกุ ขึน้ ปั ดๆ กางเกงแอบยิม้ เขินๆ ให ้พีย่ ามหนึง่ ทีแล ้วสะพายกระเป๋ าเพือ่ จะขึน้ ห ้อง เขาตาโต
เมือ
่ ประตูลฟ
ิ ต์กำลังจะปิ ดลงต่อหน ้า 

“รอก่อนครับ!!”

โชคดีทค
ี่ นข ้างในได ้ยินและกดเปิ ดรอ ภามรีบสอดตัวเข ้ามายืนหอบก่อนจะเงยหน ้ายิม
้ ให ้ผู ้ช่วยเหลือ

“ขอบคุณครับ”

“ไม่ต ้องรีบขนาดนัน้ ก็ได ้” น้ำเสียงใจดีกลัว้ หัวเราะ

คนตรงหน ้าเป็ นผู ้ชายตัวสูงโปร่งผมหยักศกเล็กน ้อยรวบไว ้เป็ นกระจุกทีท
่ ้ายทอยสวมแว่นสายตาไร ้กรอบ ดวงตาสีดำเข ้มยาวรี
้ เชิต
รับกับคิว้ เรียว ตอนนีเ้ ขาอยูใ่ นชุดเสือ ้ สีดำกางเกงสียน
ี ส์เข ้มสะพายเป้ และถือกระบอกใส่แบบ กลิน
่ น้ำหอมอ่อนๆรวยริน ภาม
แอบกลืนน้ำลายเอือ
้ กเพราะพีค
่ นนีม
้ เี ซ็กส์แอพพีลสูงปรี๊ ด

 “ชัน้ ไหนครับ” เขาถามเมือ่ เห็นเด็กหนุ่มยืนจ ้องตาแป๋ ว

“อ ้ะ ชัน้ แปดครับ” ยิม้ แหยรู ้สึกเสียมารยาทขึน้ มาทันที

“อ ้าว ชัน้ เดียวกัน” 

ไม่กน ้ แปด ทัง้ คูเ่ ดินไปทางเดียวกันจนต ้องแอบมองสบตา แล ้วต ้องร ้องอ ้าวเมือ
ี่ าทีเสียงลิฟต์ก็ขานบอกชัน ่ ไขกุญแจห ้องทีอ
่ ยู่
ข ้างกัน

“ห ้อง 801” ภามอ ้าปากเหวอ

“อ ้าว ห ้อง 802 นีเ่ อง” ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ “บังเอิญจัง ขอโทษด ้วยนะรุน

่ น ้องพีม
่ ันชอบปิ ดประตูเสียงดังอยูเ่ รือ
่ ย”

ภามส่ายหัว “ไม่เป็ นไรครับ หลังๆก็ไม่มเี สียงดังแล ้ว ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ” 

“พอโดนดุเจ ้าพวกนัน้ ก็ไปรือ้ ตู ้เย็นกับตู ้เสบียงพีใ่ ส่ถงุ เอามาให ้น่ะ” คนพูดขยิบตา “พีช่ อื่ ศิลป์ 25
อายุ เป็ นสถาปนิก ยินดีทไี่ ด ้

รู ้จัก” 

เด็กหนุ่มยิม
้ กว ้างดีใจทีไ่ ด ้รู ้จักคนข ้างห ้องสักที “ผมภาม อายุ 19 ปี หนึง่ คณะเศรษฐศาสตร์ม .T ครับ”

.
ศิลป์ เลิกคิว้ “เฮ ้ ม เก่าพีเ่ อง โลกกลมชะมัด รุน
่ น ้องพีก
่ ็ม .T ทัง้ นัน
้ ไว ้มันมากันคราวหน ้าจะแนะนำให ้รู ้จักนะ” 

ทัง้ คูส
่ นทนากันอีกเล็กน ้อยก่อนทีต
่ า่ งจะแยกย ้ายเข ้าห ้อง ภามทิง้ ตัวลงบนโซฟาเอาหน ้าซุกหมอนอิง เขายิม
้ กับตัวเองเพราะมี
ความสุขจนล ้นไปหมด ได ้เทีย
่ วกับพีด
่ น
ี ได ้รู ้จักคนข ้างห ้อง

“เฮ ้อ” พลิกตัวนอนหงายมองเพดาน พลันต ้องสะดุ ้งโหยงเมือ่ มือถือในกระเป๋ าส่งเสียงโวยวายออกมา

“เออแฮะ ไม่ได ้ดูมอื ถือเลย” หยิบมือถือมาเปิ ดแล ้วต ้องขมวดคิว้ เพราะแจ ้งเตือนเฟสบุค๊ มันโผล่ขนึ้ มาเพียบ “เฮ ้ย เกิดอะไร
ขึน
้ ” 

ภามขมวดคิว้ เมือ
่ เห็นตัวเองโดนแท็กรูปอะไรสักอย่าง พอกดขึน
้ ไปดูกอ
็ ้าปากเหวอร ้องลั่น

“เฮ ้ย!!!” 
ภาพเขากับพีด
่ น
ี นั่งกินข ้าวกันในร ้านพีศ
่ ร !!?? เดีย
๋ วนะ ถ่ายตอนไหน ???

Baby Babe  โอ ้ยยยยยย วันนีไ

้ ปเดินเล่นสยามแล ้วเจอของดีคะ่ คูน
๊ นนน 

*ภาพถ่าย*

Like 5250   Comment 215   Share 183

คนผ่านมา – แกร๊ !! น ้องภามมมม น ้องภามเศรษฐศาสตร์ปีหนึง่ สุดน่ารัก นีม

่ ากับพีด
่ น
ี ? เดทใช่ไหม !!

Pipo Pita - @Pham แล่วๆๆๆๆๆๆ ไอ ้ภามมม คืออะไรครับบอกมาเลย

Lemon – กรี๊ ดดดด @$#%$%^# ตอบไลน์เราเดีย

๋ วนีน
้ ะภ๊ามมม !!!

ส ้มตำไม่เผ็ด – มีความมุ ้งมิง้ มีความชมพู เดทกันสองคน อั๊ยยยยยย

วนิดา ป้ าจุ๊บ – เดีย

๋ วค่ะคุณ เดี๊ ยววววว ดูเฟสคนพีก
่ อ
่ นค่ะ ดูพเี่ ขาลง !!! 

่ ข ้ามคอมเมนท์ทเี่ หลืออีกมหาศาลรีบกดเข ้าไปทีเ่ ฟสพีด

ภามมือไม ้สัน ่ น
ี คราวนีห
้ ัวใจเจ ้ากรรมก็แทบจะกระโดดออกมาเต ้นนอก
อก 

ภาพถ่ายตู ้ปลาในอควาเรีย ั แต่ถ ้าเป็ นคนรู ้จักกันต ้องรู ้แน่นอน

่ มขนาดใหญ่สงู ติดเพดานถ่ายติดเขาเป็ นเงาย ้อนแสง ถึงจะไม่ชด
คอมเมนท์เยอะยิง่ กว่าเมือ
่ กีแ
้ ถมเจ ้าทีมมาแท็กเรียกอีก ! ่ นั่นคืออะไร
แล ้วแคปชัน !! เด็กตืน
่ ใต ้ทะเลเนีย
่ คืออะไรครับ ตอบ !!!

ในขณะทีน
่ ้องกำลังเขินจะเป็ นจะตาย คนพีท
่ เี่ พิง่ ถึงบ ้านก็อา่ นคอมเมนท์ในมือถือยิม
้ ๆ กดไลค์ภาพทีก
่ น
ิ ข ้าวด ้วยกันแล ้วโยนมือ
ถือลงบนเตียงเพือ
่ ไปอาบน้ำอย่างอารมณ์ด ี  
“ช ้าไป!!! เร็วขึน
้ อีก” เสียงโค ้ชตะโกนลั่นสระว่ายน้ำประจำมหาวิทยาลัย T

วันนีท
้ น
ี่ ก ้ จากสระหลังจากซ ้อมไปได ้
ี่ ็เนืองแน่นด ้วยสมาชิกชมรมว่ายน้ำเพราะใกล ้เวลาแข่งเข ้าไปทุกที ประธานชมรมดันตัวขึน
ิ
พักใหญ่ ดวงตาสีสวยมองนาฬกาแล ้วตัดสินใจไปอาบน้ำเปลีย ้ ทีห
่ นเสือ ่ ้องแต่งตัว

“วันนีแ้ รงตกเหรอครับประธาน” เสียงทักทายยียวนมากพร ้อมแรงแขนหนักๆ พาดไหล่ดังอัก่ ดีนกรอกตาแล ้วดึงมือทีโ่ อบไหล่

ตัวเองออก

“หิวเหอะ” บ่นอุบอิบ

“อ ้าว ไหนว่าน ้องสาวลุกมาทำข ้าวเช ้าให ้กินแล ้ว” วินทำหน ้างุนงง เพราะช่วงนึงชวนมันกินข ้าวเช ้าแต่โดนปฏิเสธว่ากินจากบ ้าน
มาแล ้ว

“เดลตืน่ สาย เจ ้าดอนบ่นอุบเลย” สวมเสือ้ นักศึกษาพลางติดกระดุม เขาเสยผมลวกๆเป็ นอันเสร็จ

“กรรม แล ้วนีก่ ว่าจะเก็บของออกไปโรงอาหารทีใ่ กล ้สุดก็ไม่คอ่ ยมีอะไรเหลือแล ้ว จะไปกินตามร ้านคนก็เยอะเดีย๋ วขึน้ เรียน

ไม่ทันอีก” สำหรับวินเขากินมาบ ้างแล ้วและมีขนมปั งเตรียมไว ้หลังซ ้อมเสร็จด ้วย

“รอกินเทีย่ งเลยแล ้วกัน” ดีนตอบอย่างไม่หยีร่ ะสักเท่าไหร่

“หิวตายห่า” 

“งัน้ เอาเสบียงมึงมาแบ่ง” 

“งัน้ จงหิวตายไปซะ” วินยักไหล่เลยโดนผ ้าเช็ดผมฟาดหลังเข ้าให ้ด ้วยความหมั่นไส ้

ทัง้ คูห ้ แต่ก ้าวยังไม่ทันพ ้นเขตชมรมก็โดนรุน

่ วิ้ กระเป๋ าบอกลาโค ้ชเตรียมไปหาอะไรกินรองท ้องทีร่ ้านสะดวกซือ ่ น ้องตัวแสบกระ
โดดมาดักหน ้าเสียก่อน

“พีด่ นี พีว่ นิ สวัสดีครับ” เจ ้าทีมยิม้ แฉ่ง

“อ ้าว มีอะไรป่ ะเนีย่ ไหนว่าจะซ ้อมเย็น” วินเอ่ยทัก

“มีครับมี พาคนมาส่ง” พูดพลางหันไปลากใครบางคนทีย่ นื หลบอยูห่ ลังเสา “มาดิ๊ ”

ดีนเลิกคิว้ เมือ
่ คนทีว่ า่ คือเด็กน ้อยแห่งชมรมขนมไทย ภามยิม
้ แหยให ้พวกเขาในมือกอดกล่องพลาสติกเอาไว ้แน่น
“น ้องภาม?” อดแปลกใจไม่ได ้ เพราะตัง้ แต่ไปเทีย
่ วกันแล ้วโดนถล่มในเฟสบุ ้คน ้องก็โดนแซวจนไม่ยอมมาแถวชมรมว่ายน้ำ

ประกอบกับชมรมทำอาหารมีงานอีกเลยยิง่ หายหน ้าหายตาไปกันใหญ่

ภามยืน
่ กล่องพลาสติกใส่มอ
ื อีกฝ่ าย ยิม ่ เช ้าเดลไลน์มาบอกว่าพีไ่ ม่ได ้กินข ้าวเช ้า
้ แหยให ้ “เมือ ...” 

“มันเลยทำมาให ้พีค่ รับผม” ทีมต่อประโยคให ้เพือ่ น “ไม่รู ้ทำอะไรมาให ้ ขอดูก็ไม่ยอม เปิ ดดิ๊ พ”ี่  

วินพยักหน ้าหงึกๆ “เออ อยากเห็น ฝี มอ

ื น ้องยิง่ ไม่เหมือนใคร”

“แต่เมือ่ เช ้ามีเวลานิดเดียว ผมเลยทำอะไรง่ายๆให ้” ภามรีบแย ้งกลัวจะวาดฝั นอลังการแล ้วผิดหวังเอา

่ ล ้ายกับแซนวิสอันแน่นด ้วยไส ้
ดีนเปิ ดกล่องพลาสติกออกแล ้วก็พบกับบางอย่างทีค ??

“เหยดเข ้ ไหนบอกเวลาน ้อย”ทีมโวยวาย “ทีของกูเป็ นแซนวิสธรรมดานะ” 

“เฮ ้ย ก็ออเดอร์เองไม่ใช่เหรอว่าจะเอาแซนวิสแฮมไข่กบั สลัดผักสดอ่ะ” ภามไม่ยอมแพ ้ ตอนนีท้ มี สมัครเมมเบอร์ข ้าวเช ้าเดลิเว

่ ากเขาเป็ นทีเ่ รียบร ้อย บางวันก็สงั่ เมนูมาบางวันก็แล ้วแต่คนทำ
อรีจ
 “ขนมปั งอะไรหน ้าตาเหมือนกระเป๋ าโดราเอม่อน” วินพิจารณาของกินในกล่องอย่างสนใจ เขาทำท่าจะแย่งเพือ่ นกินแต่โดนคน
ขีง้ กฟาดมือด ้วยฝากล่องแล ้วปิ ดเก็บเรียบร ้อย

“ขนมปั งพิต ้าครับ คล ้ายๆแป้ งเคบับแผ่นกลมๆหั่นครึง่ แล ้วเซาะกลางแผ่นจะกลายเป็ นช่อง เห็นช่วงนีซ้ ้อมเยอะเลยทำไส ้ไก่
พริกไทยดำกับกุ ้งต ้มมาให..้ ครับ” ช่วงต ้นอธิบายรุน ่ ัวทองแต่ชว่ งหลังหันมาบอกเจ ้าของดวงตาระยิบระยับทีก
่ พีห ่ ำลังจ ้องมอง

เขาอยู่

“ขอบคุณนะ” ประโยคสัน้ ๆ พร ้อมรอยยิม้ ทีเ่ ริม่ มากขึน้ ทุกวันทำเอาคนฟั งก ้มหน ้างุด

วินเหลือบตามองรุน
่ น ้องในขณะทีท
่ ม
ี ก็หันมาสบตาเหมือนรู ้กัน บรรยากาศกระอักกระอ่วนชวนร ้อนแก ้มยิง่ ทำให ้สองส่วนเกินเกา
แก ้มเกาหัวไม่รู ้จะเอาตัวเองไปตัง้ ไว ้ตรงไหน

“แฮ่ม เอ่อ...มึง รีบกินไหมเดีย๋ วจะเริม่ คลาสก่อน” วินกระแอมเตือน

ชายหนุ่มพยักหน ้าแต่กอ
่ นจะแยกย ้ายกันกลับคณะ เขาก็คว ้ามือน ้องเอาไว ้

“เดีย๋ วเทีย่ งนีเ้ จอกันโรงอาหารกลาง...” 

ภามพยักหน ้าพลางยิม
้ ให ้จนตาหยี “ผมจะรอ”
   
    ....

“ผมจะรอ” 

เสียงสดใสของเด็กหนุ่มกรอกหูคนทีพ
่ ยายามเดินหนี

“ฉันไม่ไป” กรณ์ตอบอย่างหงุดหงิด เจ ้าเด็กนีต่ ามตือ้ ให ้เขาไปกินมือ้ เทีย่ งด ้วยจะเดือนหนึง่ แล ้ว

“ผมก็จะรอ..จนกว่าพีจ่ ะมา” โบกมือหยอยแล ้วแยกตัวไปทางโรงอาหาร

"อินทัช!" "
ชายหนุ่มตะโกนเรียกเสียงดังลั่น ให ้ตาย !!"

ในตอนนั น
้ เขาไม่คด
ิ เลยว่าตัวเองจะกลับไปทีโ่ รงอาหารอีกครัง้ ตอน 2 ทุม่ ทัง้ ๆทีก่ ลับบ ้านไปแล ้ว เพือ่ เจอเด็กงีเ่ ง่านั่งฟุบหลับ
รอพร ้อมจานข ้าวเย็นชืดสองใบทีย
่ ังไม่ได ้แตะต ้องเลย

.............

ทัง้ ๆทีไ่ ม่อยากให ้เข ้ามาใกล ้

ทัง้ ๆทีไ่ ม่อยากยุง่ ด ้วย

ทัง้ ๆทีร่ ู ้ว่ามันอันตราย

แต่หัวใจกลับยอมแพ ้

..

“อิน”

“เฮ ้ย สัสดีน!!”

ดีนสะดุ ้งเฮือกเกือบทำกล่องในมือหล่น เขากระพริบตาปริบมองไปรอบๆ อย่างุนงง

“เป็ นเหีย้ อะไรวะ ยืนเหม่อเรียกก็ไม่ตอบ” วินมองเพือ่ นอย่างไม่คอ่ ยไว ้ใจสักเท่าไหร่ 

“โอเคๆ แค่คดิ อะไรน่ะ” เขาคลึงขมับรู ้สึกเจ็บจี๊ ดขึน้ มาชอบกล สมองมึนเบลอจนตาพร่าอะไรสักอย่างมันแว ้บไป

แว ้บมา พยายามนึกก็นก
ึ ไม่ออก

“ไปเหอะ จะได ้กินก่อนเข ้าคลาส เหลืออีกแค่15 นาทีแล ้ว” วินลากเพือ่ นเดินไปตามทางพลางช่วยถือชีทเรียนไว ้ทีม่ อื อีกข ้าง
“เออ ว่าแต่เมือ
่ กีอ
้ ะ่ มึงพูดอะไรของมึงวะ”

ดีนขมวดคิว้ “พูดอะไร ?”
“อิน”

หัวใจของชายหนุ่มกระตุกวูบแล ้วชาไปทัง้ ร่าง

“อยูๆ่ มึงก็พดู ว่า..อิน”

โรงอาหารกลางวันนีย ้ ข ้าวปล่อยให ้สองหนุ่มนั่งเฝ้ าโต๊ะเสีย

้ ังเต็มไปด ้วยนักศึกษามากมายเหมือนเคย มะนาวจูงมือกับเดลไปซือ
อย่างงัน
้

“มะนาวนีส่ นิทกับเดลเนอะ” ทีมเท ้าคางมองเพือ่ นทีจ่ งู มือกันกระหนุงหระหนิง

“ก็ซ ้อมบทด ้วยกันทุกวันไม่สนิทสิแปลก เขาเล่นเป็ นพีน่ ้องกันนะ” ภามอธิบายพลางเล่นมือถือไปเรือ่ ย ตอนนีเ้ พือ่ นในเฟสพุง่
กระฉูดตัง้ แต่เจอรูปทีอ
่ ควาเรีย
่ มของพีด
่ น
ี ครัน
้ จะไม่รับก็รู ้สึกไม่ดแ
ี ต่ยังไงตัวเองก็ไม่คอ
่ ยโพสต์อะไรอยูแ
่ ล ้วเลยรับๆมาให ้หมด
ตัดปั ญหา

่ ุ ้มบอกว่าให ้ใช ้โอกาสนีใ้ นการโพสต์เกีย

พีอ ่ วกับเรือ
่ งขนมไทยแล ้วอย่าลืมแท็กชมรม คิดไปคิดมาก็ไม่เลวร ้ายเขาเลยลงวิธท
ี ำ
ขนมลืมกลืนพร ้อมภาพทีเ่ คยถ่ายไว ้เมือ
่ ครัง้ ก่อน ผลคืองานเข ้า มีคนแคปภาพทีพ
่ ด
ี่ น
ี เคยลงขนมลืมกลืนแล ้วเอามากรี๊ ดกันสนั่น
เฟส เล่นเอาเขาปิ ดมือถือแกล ้งตายไปหลายวัน
“อ ้าว ไปไหนกันหมด” เสียงระรืน่ มาก่อนตัวของรองประธานชมรมว่ายน้ำทำให ้สองหนุ่มสะดุ ้งโหยง 

“ใครชวนมาครับพี”่ ทีมแซวเจ ้าของหัวสีทองทีย่ ักไหล่ทำท่าไม่แคร์

“แล ้วน ้องละครับใครให ้มา ลุกๆๆๆเกะกะ” วินเอาเท ้าเขีย่ รุน่ น ้องซึง่ ทีมก็ยอมลุกแต่โดยดีแล ้วไปนั่งฝั่ งตรงข ้าม แล ้วแทนทีค่ นไล่
จะนั่งแต่กลับเดินไปนั่งข ้างคนย ้ายทีเ่ สียอย่างงัน
้

ดีนทีเ่ ดินตามหลังมาเขม ้นมองเพือ ้ คลุมกันหนาววางขัน

่ นรู ้มากดุๆ เขาทิง้ ตัวลงนั่งข ้างภามมีเพียงเสือ ้ พวกเขาเอาไว ้

“เมือ่ เช ้าขอบคุณมาก” ชายหนุ่มหยิบกล่องพลาสติกคืน ซึง่ อีกฝ่ ายก็ยมิ้ กว ้างเมือ่ เห็นว่ามันหมดเกลีย้ ง

“มันงกมาก ไม่แบ่งพีเ่ ล๊ย” วินได ้ทีฟ้องแต่ดเู หมือนจะไม่เป็ นผลเพราะภามแค่หัวเราะแทนคำเห็นใจ แล ้วยิง่ สลดหนักเมือ่ เจ ้าทีม
ซ้ำรอยแผลด ้วยคำพูดบาดหู

“เสียใจด ้วยนะพี ่ ถ ้าไม่ใช่พดี่ นี ไอ ้ภามมันเย็นชากว่าทีพ่ คี่ ดิ เยอะ”

“ทีม!” คนโดนพาดพิงรีบโวยวายหน ้าแดงแต่ยังไม่ทันจะโดนล ้อมากไปกว่านั น

้ เสียงของสาวๆก็ดังขึน
้ มาเสียก่อน
“อ ้าว พีด่ นี มาแล ้วเหรอคะ” เดลยิม้ หน ้าบานเมือ่ กลับมาทีโ่ ต๊ะ วันนีเ้ ธอได ้กินข ้าวกลางวันกับพีด่ ้วย เด็กสาวหัวเราะคิกคัก ตัง้ ใจ
ว่ากลับบ ้านไปต ้องเอาไปข่มพีช
่ ายอีกคน

ชายหนุ่มทำหน ้าแปลกใจเมือ ้ ่าจะสนิทกันจากการซ ้อมบท

่ เห็นน ้องสาวถือจานข ้าวมาพร ้อมน ้องมะนาว พอนึกได ้ว่าสองคนนีน
เขาก็ได ้แต่พยักหน ้าให ้ พอได ้ของกินมาครบทุกคนก็คย
ุ กันเพลินโดยเฉพาะเดลทีด
่ เู หมือนอยากอ ้อนพีช
่ ายคนโต เดีย
๋ วซบเดีย
๋ ว
ทำโน่นทำนีใ่ ห ้เรียกรอยยิม
้ เอ็นดูได ้จากคนร่วมโต๊ะ

 ภามอมยิม้ รู ้สึกได ้ถึงบรรยากาศดีๆ ของสองพีน่ ้อง ถึงคนพีย่ ังดูเก ้กังไปบ ้างแต่ก็ถอื ว่าสอบผ่าน 

“หือ” สัมผัสทีป่ ลายนิว้ ทำเอาเด็กหนุ่มอ้ำอึง้ เขาหันไปมองใบหน ้าคนข ้างๆ แต่อกี ฝ่ ายกลับหน ้านิง่ สนใจบทสนทนาของเพือ่ น
้ มาช ้าๆ 
อยู่ ริมฝี ปากบางเม ้มแน่นแก ้มใสร ้อนขึน

“มีอะไรเปล่า” ทีมเอ่ยทักแต่เพือ่ นซีก้ ส็ า่ ยหัวพรืด 

“เปล่า” ดวงตาหลุบมองไปทางอืน่ พยายามระงับหัวใจทีเ่ ต ้นระรัว มือข ้างขวาทีส่ อดอยูใ่ ต ้เสือ้ คลุมกำลังถูกจับกุมด ้วยมือใหญ่ที่
ไม่รู ้ว่าสอดตามเข ้ามาตัง้ แต่เมือ
่ ไหร่ นิว้ เรียวยาวของพีด
่ น
ี เกีย
่ วพันนิว้ เขาเอาไว ้แล ้วมือของพวกเขาก็สอดประสานกอบกุมกัน
และกัน 

อบอุน
่ อ่อนโยน ....แล ้วก็....
ตึกตัก

ใจจะขาด ...

ดีนทีก
่ ำลังฟั งวินเล่าเรือ
่ งอาจารย์เหลือบตามองเด็กหนุ่มข ้างตัว เขาอมยิม ่ แต่ก็
้ กับแก ้มแดงๆและสายตาหวั่นไหว มือของน ้องสัน
กุมมือเขากลับไม่ปล่อย คนตัวโตแอบพ่นลมหายใจร ้อนบังคับไม่ให ้ตัวเองคว ้าอีกฝ่ ายขึน
้ มาจัดการ

ความอดทนเขาน ้อยลงไปทุกที ..

“ภามไหวไหม ไม่สบายรึเปล่าหน ้าแดงเชียว” มะนาวชะโงกหน ้าเอือ้ มมือมาแตะหน ้าผาก ภามสะดุ ้งโหยงส่ายหน ้าจนผมปลิว

“เปล่าๆ เราโอเค” เด็กหนุ่มระล่ำระลัก พอหันไปสบตาตัวต ้นเหตุก็ยงิ่ ตืน่ เต ้นไปกันใหญ่

จะตายแล ้ว ไม่ไหวแล ้ว ฮืออออออออออ

“จริงสิงานโอเพ่นเฮ ้าส์เดือนหน ้าทำอะไรกันบ ้างเหรอคะ” เดลเอ่ยทักขึน้ ซึง่ เป็ นหัวข ้อทีท่ กุ คนให ้ความสนใจอยูใ่ นช่วงนี้ เดือน
หน ้าทางมหาวิทยาลัย T จะเปิ ดบ ้านให ้เด็กมัธยมเข ้ามาดูสาขาวิชารวมถึงเยีย ่ มชมการเรียนการสอนของคณะต่างๆ ช่วงนัน ้

มหาวิทยาลัยงดเรียนทัง้ วันเพราะเปลีย
่ นทัง้ มหาวิทยาลัยเป็ นทีจ
่ ัดงาน
“แต่ละคณะเขามีสมั มนาทีห่ ้องประชุมใหญ่ตัวแทนคณะกับอาจารย์จะเป็ นคนขึน้ ไปพูด แล ้วตามตึกคณะก็จัดบูธกับกิจกรรมเห็น
ว่าทำเป็ นฐานให ้สะสมแต ้มแลกของนี”่ ทีมพยายามนึกถึงรายละเอียดทีอ
่ าจารย์เคยแจกให ้ ส่วนตัวเขาไปออกกิจกรรมของ
ชมรมว่ายน้ำเลยไม่รู ้ทีค
่ ณะทำอะไรบ ้าง

“อืม ชมรมว่ายน้ำมีสาธิตท่าว่ายแล ้วก็....” วินเหล่มองประธานชมรม “กิจกรรมหนุ่มน ้อยตกน้ำป่ ะ” 

ดีนกรอกตาเซ็งๆ “คิดเองรับผิดชอบเองแล ้วกัน ช่วงเช ้าฉันต ้องช่วยคณะก่อนแล ้วจะไปชมรมช่วงบ่าย” 

“โหย แต่โคตรใจร ้ายอ่ะ ให ้ปี หนึง่ เป็ นหนุ่มน ้อยตกน้ำ” สมาชิกปี หนึง่ ของชมรมว่ายน้ำโหยหวนแต่ก็ทำอะไรไม่ได ้ ชมรมการ
แสดงเองก็ใช ้ดาราเป็ นตัวเรียก ส่วนชมรมอืน
่ ๆ ก็มก
ี จิ กรรมน่าสนใจอีกมากมาย

“อ ้ะ ใช่ๆ วันก่อนเห็นอาจารย์คณะเราคุยกับประธานชมรมภามนี”่

ภามพยักหน ้า “อือ
้ คณะเศรษฐศาสตร์ขอตัวชมรมขนมไทยมาเปิ ดบูธขนม เห็นว่าจะเอามาล่อเด็กๆ ส่วนชมรมทำอาหารเห็นว่า
ใช ้เวทีนเี้ ปิ ดตัวชือ
่ ชมรมใหม่ทางมหาลัยรีเควสบุฟเฟ่ ต์มาทัง้ ไทย จีน เกาหลี ญีป
่ นเลย
ุ่ สงสัยไม่ได ้กลับบ ้านกันแหง”

“แล ้วทางภามจะทำขนมอะไร” วินทำตาวาวขึน้ มาทันที 

“ทีช่ มรมคุยว่าจะทำบุหลันดัน้ เมฆครับ เพราะสมัยนีน้ ่าจะไม่เคยเห็นกัน แล ้วก็อกี อย่างยังคิดไม่ออก”

“ลูกชุบล่ะ” 

ภามสะดุ ้งโหยง “เอ๊ะ”

้ “เอารูปดาวด ้วยนะ” กระเซ ้าเด็กขีเ้ ขิน พอเห็นน ้องส่ายหน ้ารัวๆ ก็ยงิ่ หัวเราะหันไปยักคิว้ ให ้คนหน ้านิง่ ทีอ
วินแสยะยิม ่ มยิม
้ มุม
ปาก

“พีด่ นี ว่าขนมอะไรดีคะ” เดลกระตุกแขนเสือ้ พีช่ ายทีน่ ั่งยิม้ เงียบๆ ดีนเลิกคิว้ แล ้วหันกลับมามองเด็กหนุ่มข ้างตัว เขากระชับมือที่
้ อีกนิดแล ้วเอ่ยช ้าๆ ชัดๆ 
กุมกันไว ้แรงขึน

“เอาลืมกลืนไหม”

“อุย๊ ” เสียงอุทานแรกคือเดลกับมะนาว

“อุบ๊ ฮ่าๆๆๆๆ” ส่วนเสียงหัวเราะไร ้ซึง่ ความเกรงใจนัน้ มาจากทีมกับวิน

“พีด่ นี !” ภามร ้องเสียงหลงหน ้าร ้อนผ่าว เกือบจะดึงมือออกแต่อก

ี คนกลับรัง้ ไว ้แน่น เด็กหนุ่มอ ้าปากพะงาบก่อนจะเม ้มปาก

เก็บคำโวยวาย เขาหลุบตาไปทางอืน
่ ไม่กล ้าสบตาใคร
 ..
เล่นเอานิว้ ลูบหลังมือแบบนี้ ขีโ้ กงนีน
่ า

รถซีดานสีดำทะยานฝ่ าความมืดตอนใกล ้เกือบเทีย

่ งคืน วันนีช ่ งงานโอเพ่นเฮ ้าส์จนดึกพร ้อมสรุปงานครัง้
้ มรมว่ายน้ำประชุมเรือ
สุดท ้าย ประธานชมรมอย่างเขาเลยต ้องลากยาวทำเอกสารส่งมหาวิทยาลัยเรือ
่ งของบกว่าจะเสร็จปาไปห ้าทุม
่ มือถือทีอ
่ ยูบ
่ น
เบาะข ้างคนขับเพิง่ ดับแสงไป เมือ
่ สักครูเ่ ขาไลน์คย
ุ กับภามพร ้อมไล่ให ้น ้องไปนอนก่อนไม่ต ้องรอเขาถึงบ ้าน เพราะภามเองก็ดู
ท่าจะเหนือ ้ ตอนเช ้า
่ ยกับชมรมตัวเองจนบางวันเห็นนั่งกินขนมปั งร ้านสะดวกซือ

ชายหนุ่มหมุนพวงมาลัยเมือ
่ ถึงเขตหมูบ
่ ้าน อาการง่วงงุนเริม
่ กล้ำกรายจนเขาต ้องตบแก ้มตัวเองให ้ตืน
่ ภาพเบือ
้ งหน ้าพร่าเลือน
ั เจนเหมือนโดนดึงเข ้าไปในฝั น
ไม่ชด

..

“เฮ ้ย อิน อย่าเผาครัวพี!่ !” กรณ์ร ้องลั่นเข ้าไปตะครุบแฟนตัวเองทีส

่ าดน้ำมันลงกระทะอย่างไม่กลัวตาย

“จะทอดไก่มันต ้องน้ำมันท่วมๆสิ” คนโดนล็อคสองมือหันมามองอย่างงุนงง

“แต่ก็ไม่ใช่ซดั น้ำมันไปเกือบทัง้ ขวด” ชายหนุ่มยกกระทะออกแล ้วดันร่างเจ ้าตัวแสบกลับไปนั่งทีโ่ ซฟา เขานั่งยองๆ ตรงหน ้า

แล ้วจับแก ้มอีกฝ่ ายดึงด ้วยความหมั่นเขีย
้ ว
“อินอยากทำของอร่อยๆ ให ้พีน่ นี่ า” เด็กหนุ่มทำหน ้าม่อย

“เอาไว ้วันหลังพีจ่ ะสอนให ้” จับมือคนรักบีบเบาๆก่อนจะประสานนิว้ เข ้าด ้วยกัน 

อินอมยิม
้ เขาแกล ้งกระชากให ้กรณ์ถลาเข ้าหาตัวจนใบหน ้าชายหนุ่มซุกเข ้ากับอก จากนั น
้ สองขาสองแขนก็กอดหมับเกีย
่ วแน่น 

“อิน..พีห่ ายใจไม่ออก” กรณ์ใช ้สองมือดันโซฟาเอาไว ้เป็ นหลัก แต่ดเู หมือนอินจะไม่สนใจ

เด็กหนุ่มเคลือ
่ นใบหน ้าเข ้าใกล ้ กระซิบริมใบหูของอีกฝ่ ายเสียงแผ่ว

“งัน้ ..กินอย่างอืน่ ก่อนไหม” งับใบหูแล ้วขยับมาจูบทีส่ นั กรามหนักๆดังจุ๊บ

้ ยืดตัวบางจนร่างในอ ้อมแขนสะดุ ้งโหยง หยอกล ้อกันอยูส

กรณ์หัวเราะหึ เขางับอกคนรักผ่านเสือ ั พักก่อนทีเ่ สือ
่ ก ้ ผ ้าจะหลุดออก
เปลีย
่ นเป็ นความเร่าร ้อนพร ้อมเสียงครางเครือ

ถ ้ารู ้ว่าหลังจากนีจ
้ ะไม่ได ้กินอาหารฝี มอ
ื อินอีก ...เขาจะยอมให ้น ้องทำครัวไหม ้

ถ ้ารู ้ว่าหลังจากนีจ ..
้ ะไม่ได ้รักกันอีก เขาจะกอดน ้องทัง้ วันทัง้ คืน
ถ ้ารู ้ว่าหลังจากนีต
้ ้องจากกันตลอดกาล ...เขาจะไม่มวี ันปล่อยมือน ้องไป

“พีร่ กั อิน รักมาก”

   
เอี๊ ยดดดดด !!

เสียงเบรกลั่นถนนพร ้อมรถทีก
่ ระตุกหยุดเฉียดกำแพงบ ้านตัวเองไปเพียงไม่กเี่ ซ็น ดีนเกร็งมือกำพวงมาลัยแน่นใบหน ้าซีดเผือด
้ ด ้วยความตกใจ 
ลมหายใจหอบกระชัน

“บ ้าเอ๊ย”

เขาถอนใจเฮือกแล ้วซบหน ้าลงกับพวงมาลัย คิว้ เข ้มขมวดมุน

่ ปวดไปทัง้ ขมับจนต ้องกัดฟั นกรอด เหงือ
่ เม็ดเล็กๆผุดขึน
้ จาก
อาการตึงเครียดของเจ ้าตัว ใบหน ้าของใครบางคนกำลังชัดขึน
้ เรือ
่ ยๆ แต่สมองของเขากลับต่อต ้าน 

“คุณดีน!!”

“พี!่ !”
เสียงทุบกระจกรถและเสียงร ้องเรียกทำให ้ชายหนุ่มต ้องควานมือไปปลดล็อก ประตูรถโดนกระชากออกแล ้วแม่บ ้าน คนสวน แม ้
กระทั่งน ้องชายเขาก็รบ
ี พุง่ เข ้ามาหา

“พีเ่ ป็ นไรรึเปล่า” ดอนจับพีช่ ายพลิกซ ้ายพลิกขวา เขากำลังจะนอนแต่ได ้ยินเสียงรถเบรกดังอยูห่ น ้าบ ้านเลยออกมาดูทรี่ ะเบียง
พอเห็นเป็ นรถพีก
่ ็ใจหายวาบรีบวิง่ ออกมาจากบ ้านทัง้ ๆทีเ่ ท ้าเปล่า

ดีนส่ายหัวเขาตบไหล่น ้องเบาๆ

“ไม่เป็ นไร ไม่ชน พอดีปวดหัว” คนสวนช่วยพยุงตัวออกมาจากรถ ครูใ่ หญ่พคี่ นโตของบ ้านถึงทรงตัวได ้และแววตากลับมา
ชัดเจนเหมือนเดิม

“ไปโรงพยาบาลไหมคะ” แม่บ ้านใจเสีย ดีทคี่ ณ

ุ หนูเดลหลับสนิทไม่รู ้เรือ
่ งอะไร

“ไม่ต ้องๆ ผมโอเคแล ้ว” ดีนโบกมือไม่อยากให ้วุน่ วาย “ดอนเก็บรถให ้พีห่ น่อย..แล ้วก็..” เขากวาดตามองคนทัง้ สาม “ไม่

ต ้องบอกใครเรือ
่ งนี้ ผมคงหลับในเฉยๆ”

พอโดนย้ำเสียงแข็งถึงไม่อยากยอมรับหากทัง้ สามคนก็ทำได ้แค่เพียงพยักหน ้า ดีนโดนประกบตัวส่งถึงห ้องนอน เขาปฏิเสธการ

กินยาหรือการดูแลทุกอย่าง ได ้แต่ทงิ้ กายนอนหงายลงบนเตียงนอนด ้วยความเหนือ
่ ยล ้า มือใหญ่พาดหน ้าผากดวงตาจับจ ้อง
เพดานท่ามกลางความมืดมิด
“อิน..งัน้ เหรอ”

---------------------------------

ตอนที่ 12 ด ้ายสีแดง

“ทางนีค้ รับน ้อง มาคณะนีไ้ ม่มขี าดทุน มาเศรษฐศาสตร์ม.T ครับ” เสียงเรียกน ้องๆมัธยมปลายทีเ่ ดินถือเอกสารงุนงงมองซ ้าย

มองขวาดังกันให ้ลั่น 

้ โี อเพ่นเฮ ้าส์มหาวิทยาลัย น ้องๆจากโรงเรียนมากมายมารวมตัวกันจนละลานตา ภามบิดตัวหลังจากช่วยพีๆ่ ในชมรม

วันนีม
เตรียมทุกอย่างจนเสร็จ ทีใ่ ต ้ถุนคณะตอนนีม
้ บ
ี ธ
ู ขนมไทยเล็กๆ ไว ้แจกขนมเด็กทีเ่ ข ้ามาดูวช
ิ าการสอน เมือ
่ คืนพวกเขานึง่ ขนมกัน
2 จนหกโมงเช ้า แล ้วยังทยอยทำเผือ่ เอาไว ้ตอนนีม้ นึ กลิน่ ขนมไปจนหมด
ตัง้ แต่ต ี

“ขนมถ ้วยเหรอคะพี”่ เด็กสาวหน ้าตาน่ารักถักเปี ยเรียบร ้อยเดินมากับเพือ่ นอีกสองคน จดๆจ ้องๆ ขนมหน ้าตาแปลกทีอ่ ยูใ่ นถ ้วย
ตะไล

“ขนมถ ้วยฟิ วชัน่ ? สีน้ำเงินมีจด

ุ เหลืองตรงกลาง” น ้องคนหนึง่ หยิบมือถือขึน
้ ถ่ายรูปเพือ ่ ลตามนิสย
่ นำไปอัพโซเชีย ั  
ภามหัวเราะแล ้วใช ้ไม ้พายคว ้านเอาขนมใส่ถ ้วยกระดาษให ้น ้องคนละชิน
้  

“บุหลันดัน้ เมฆครับ รู ้จักไหม”

เด็กๆสายหัวพรืดทำหน ้าเหมือนไม่ใช่ภาษาไทย

“เป็ นขนมไทยโบราณ ตรงกลางทำจากไข่ บุหลันแปลว่าพระจันทร์ครับ ทำเพือ่ สือ่ ถึงพระจันทร์อยูก่ ลางท ้องฟ้ า ลองกินดูส”ิ

้ ก่อนจะทำตาโตมองหน ้ากัน
สาวๆ มองสบตากันก่อนจะกินขนมในมือทีเดียวทัง้ ชิน

“เฮ ้ยพี!่ ! อร่อยอ่ะ หนูจะหากินได ้ทีไ่ หน !!”

“เหมือนกินขนมถ ้วยไส ้สังขยาเลย หอมอร่อยมาก”

“แป้ งเหมือนขนมน้ำดอกไม ้เลย โอ ้ย พี่ ชอบบบ”

คนอืน
่ ๆ ในชมรมขนมไทยหัวเราะเอ็นดู แค่เห็นน ้องๆ ชอบพวกเขาก็ดใี จหายเหนือ
่ ย เมือ
่ คืนสมาชิกชมรมขนมต ้องนั่งนึง่ แป้ ง
เป็ นร ้อยถ ้วย แถมเจ ้าบุหลันดัน
้ เมฆเนีย
่ ต ้องมีจับจังหวะพอแป้ งเริม
่ สุกจับตามขอบถ ้วยต ้องยกออกพักให ้ขนมยุบตัวเป็ นหลุมจาก
นั น
้ ก็หยอดไข่แดงผสมน้ำตาลลงไปเพือ
่ นึง่ ต่อ กว่าจะออกมาหน ้าตาสวยแบบนีเ้ ล่นเอาคนทำขนมแต่ละคนน้ำหนักลงไปตามๆ
กัน บางคนนีน
่ ั่งสัปหงกหน ้าทีน
่ งึ่ เลยด ้วยซ้ำ

“คนละชิน้ นะคะ ถ ้าอยากได ้เพิม่ ให ้ไปเดินดูคณะเศรษฐศาสตร์จนทั่วก่อนแล ้วตอบคำถามพีๆ่ เขา   ถ ้าตอบถูกจะได ้คูปองมา

แลกขนมเพิม
่ จ ้ะ มีขนมพระพายด ้วยนา” พีก
่ ฟ ิ๊ ฟี่ โชว์ขนมน่ารักในถ ้วยกระดาษ เป็ นแป้ งก ้อนกลมๆสีพาสเทล หลากหลายสี
สอดไส ้ถั่ว 

เด็กๆ ร ้องชอบใจเพราะไม่เคยเห็นขนมน่ารักแบบนีม
้ าก่อน แล ้วรีบพากันเดินดูคณะอย่างตัง้ อกตัง้ ใจ ดูทา่ ทางแผนล่อด ้วยขนม
ของคณะเศรษฐศาสตร์จะได ้ผล

“ภามไปพักก่อนไหม เมือ่ คืนกว่าจะได ้นอน เดีย๋ วให ้คนอืน่ มาผลัด” หัวหน ้าชมรมเอ่ยทักเพราะเห็นน ้องง่วนทำโน่นนีจ่ นดึกแถม
ุ แต่เช ้ามาเตรียมของอีก
นอนไปไม่นานก็ลก

เด็กหนุ่มขยีต
้ าจะว่าไปก็อยากพักเหมือนกัน “งัน
้ เดีย
๋ วผมมารับช่วงต่อบ่ายๆนะครับ” 

พอได ้รับคำอนุญาตภามก็อดไม่ได ้ทีจ

่ ะแบ่งขนมบางส่วนใส่กล่องเพือ
่ เอาไปแบ่งเพือ
่ นๆ ด ้วย เขาเดินลัดเลาะตามตึกพลางมอง
ิ ตอนนีก
นาฬกา ้ ส ิ โมงจะครึง่ แล ้วแว่บไปดูมะนาวกับเดลหน่อยน่าจะดี 
็ บ

โรงยิมทีเ่ ขาเคยมาตอนปฐมนิเทศตอนนีเ้ ต็มไปด ้วยสมาชิกชมรมการแสดงทีก

่ ำลังวิง่ วุน
่ ช่วงบ่ายจะมีละครโชว์ให ้น ้องๆ ดูทำให ้
่ วาย ภามใช ้สิทธิค
ตอนนีเ้ ตรียมฉากกันวุน ์ วามเป็ นเพือ
่ นเนียนเข ้าไปด ้านในแล ้วพบกับสองสาวกำลังท่องบทงึมงำพอดี

“โห ไม่ธรรมดา” เขายิม้ กว ้างเพราะสาวๆวันนีใ้ ส่ชดุ กระโปรงฟูฟ่อง แต่งหน ้าสดใสสวยมาก

“ภามมมมม ฮือ ตืน่ เต ้นอ่ะ” ทัง้ มะนาวทัง้ เดลแย่งกันพุง่ เข ้าใส่ “เราต ้องการขนมชโลมใจ” แล ้วก็เผลอเผยความในใจออกมา

ภามส่ายหัวขำๆ เขาเปิ ดกล่องขนมส่งให ้เรียกเสียงอุทานตืน ่ ลอย่างรวดเร็ว

่ เต ้น สองสาวควักมือถือถ่ายรูปโพสต์ลงโซเชีย

“อันนีข้ องทีมเหรอ” มะนาวชีก้ ล่องขนมในถุงทีว่ างเอาไว ้ข ้างๆ 

“อือ ไม่เผือ่ ไว ้เดีย๋ วโดนงอน” 

“แล ้วของพีด่ นี ล่ะ” เดลเอียงคอมองตาแป๋ ว

“กล่องข ้างล่า...เอ ้ย!!” คนหลุดปากปิ ดปากหมับแต่ก็ไม่ทัน สาวๆหัวเราะคิกคักโดยเฉพาะเดลทีห

่ ยิบกล่องขนมมาถ่ายรูป

แล ้วพิมพ์มอ
ื ถือยุกยิก

ภามชักใจไม่ด ี “ทำอะไรอ่ะเดล” 

พิมพ์เสร็จกดส่ง เจ ้าหล่อนก็หันมือถือมาให ้เพือ ...........”

่ นดู “แฮ่
“เฮ ้ย!!” 

่ ชวนป่ วนหัวใจ
ภาพกล่องขนมแถมมีภาพเขาเป็ นฉากหลังลางๆ ถูกโพสต์ลงเฟสบุ ้ค พร ้อมแคปชัน

@ Rattanon_dean พีข
่ า มีคนจะเอาเสบียงไปให ้ ♡ ♡ 

่ เขาลงบนเงาลางๆ นั่นด ้วย

แถมมีการแท็กชือ !!

   
“เดล!!!!” เด็กหนุ่มหน ้าแดงโวยวายจะลบสเตตัส แต่ก็ไม่มท
ี างทันพลังแฟนคลับทีด
่ จ
ู ะพร ้อม 24 ชัว่ โมง คอมเมนท์และ
ไลค์กระหน่ำอย่างรวดเร็ว

มะนาวไฮไฟว์กบ
ั เพือ
่ นแล ้วยิม
้ ร ้ายจนคนมองอยากจะบ ้าตาย นับวันสองคนนีช ั เข ้ากันจนเกินไปแล ้วนะ 
้ ก

“อุ ้ย พีด่ นี ตอบมาแล ้ว”

ภามสะดุ ้งโหยง ทำเป็ นเมินมองไปทางอืน

่ ไม่สนใจ

“พีบ่ อกว่า ให ้มาหาทีค่ ณะบริหาร พีจ่ ะอยูท่ นี่ จี่ นถึงเทีย่ ง” หญิงสาวทัง้ คูห่ ันมามองเพือ่ นแล ้วทำตาวับวาว “นะจ ้ะ ภาม” ลงท ้าย
เสียงได ้น่าตีสด
ุ ๆ 
คนโดนล ้อแยกเขีย
้ วใส่แต่ยังไม่ทันได ้ทำอะไรแขนหนักๆก็พาดไหล่เขาจนตัวเอียง

“เอาขนมมาอีกแล ้ว?” อเล็กซ์เอือ

้ มมือหยิบขนมจากกล่องของสาวๆ พลางทำหน ้าพึงพอใจกับรสชาติ

ภามยิม
้ ให ้รุน ่ ลางล ้วงกระเป๋ ากางเกง ใช ้แขนเป็ นตัวกัน
่ พีพ ้ ไม่ให ้เบียดกับอีกฝ่ ายมากนัก

“ตอนนีท้ คี่ ณะยังมีอกี ครับ”

อเล็กซ์สา่ ยหัว “ไปตอนนีภ

้ ามก็ไม่อยู”่ เขารัง้ ร่างอีกฝ่ ายใกล ้เข ้ามาอีก “ตกลงไปคิดมาบ ้างรึยัง”

“ภาม..” มะนาวเรียกเสียงเบาหวิว หากภามกลับยิม

้ ให ้แล ้วส่ายหัวน ้อยๆ เขาจับแขนของรุน
่ พีอ
่ อกอย่างสุภาพ

“ผมจำได ้ว่าเคยปฏิเสธพีแ่ ล ้ว” 

หนุ่มลูกครึง่ ยักไหล่ “ถึงถามไงว่าคิดดูบ ้างรึยัง”

“เสียเวลาคิดทำไมละครับ” ภามยิม้ จนตาหยี “เพราะผมไม่เคยรู ้สึกอะไรแบบนัน้ กับพี”่  

อเล็กซ์เดาะลิน
้ หรีต
่ ามอง ท่าทางยิม
้ ง่ายแต่ดเู หมือนจะไม่คอ
่ ยง่ายอย่างทีเ่ ห็น “เพราะมีคนทีช
่ อบแล ้ว ?”

“ครับ” ตอบชัดเจนจนสองสาวทีฟ่ ั งอยูแ่ อบกรี๊ ดเบาๆ 

ชายหนุ่มกอดอกยิม
้ “หืม ...เจ ้าดีนนะเหรอ” เขาเลิกคิว้ ยั่วเย ้าเพราะจริงๆแล ้วทัง้ เขาทัง้ ดีนอยูค่ ณะบริหารปี เดียวกัน

ภามเม ้มปากแน่นแล ้วถอนใจออกมา “พอเหอะครับผมมีธรุ ะ มะนาวเดล เราไปนะ” ก ้มลงหยิบถุงขนมพร ้อมหมุนตัวเตรียมจะออก

จากโรงยิม

“ยังไม่เป็ นแฟนกันพีก่ ็มสี ทิ ธิ”์ ชายหนุ่มส่งเสียงไล่หลังก่อนจะชะงักงันเมือ่ น ้องหันมายิม้ ให ้

“พีร่ ู ้ได ้ไงครับว่ายังไม่ได ้เป็ น” ทิง้ ท ้ายพร ้อมโบกมือลา เขาได ้ยินเสียงกรี๊ ดของเดลกับมะนาวดังลั่น สองขารีบก ้าวฉับๆคอแข็ง
หน ้านิง่ ทันทีทพ
ี่ ้นหัวมุมโรงยิมคนใจกล ้าก็นั่งยองๆ ปิ ดหน ้าปิ ดตาตัวเอง

แม่ง

โคตร
อาย !!

คณะบริหารตอน 11 โมงมีคนดูงานอยูป่ ระปราย อาจเป็ นเพราะใกล ้เทีย่ งแล ้วทำให ้น ้องๆไปหาทีก่ นิ ข ้าวกันหมด ภามมองตึก
คณะขนาดใหญ่สะอาดตายืนลังเลว่าจะเข ้าไปดีไหมหรือไลน์บอกพีด
่ น
ี ให ้มาเอาขนมดี

“อ ้าวน ้องภาม”

เสียงเรียกมาพร ้อมสัมผัสหนักๆทีไ่ หล่จากด ้านหลัง เด็กหนุ่มสะดุ ้งโหยง เหลียวมองเจ ้าของเสียงไม่คุ ้นหู

...ใครฟะ??

คนไม่คุ ้นหน ้ายิม

้ แฉ่ง “มาหาดีนใช่ไหม พีเ่ ห็นในเฟส มาๆจะพาไปส่ง” เขาคว ้าข ้อมือเด็กทีย
่ ังยืนงงแล ้วลากเข ้าลาน
อเนกประสงค์ของคณะ ไม่สนใจใบหน ้าแตกตืน
่ ของน ้องแม ้แต่นด
ิ

“ดีน น ้องมาแล ้ว”    

“เหวอ พีไ่ ม่ต ้องตะโกน” พยายามห ้ามคนนำทางแต่ไร ้ประโยชน์สดุ ๆ เพราะคนแถวนัน้ หันมามองเป็ นตาเดียวกัน 
ภามเบะปากปล่อยให ้พีเ่ ขาลากพรืดๆไปถึงจุดลงทะเบียนของคณะ ตรงนั น
้ มีนักศึกษาคณะบริหารติดบัตรสต๊าฟนั่งกันอยูเ่ ป็ นก
ลุม
่ แต่ละคนก็ยม
ิ้ กรุ ้มกริม
่ ให ้หน ้าร ้อน ส่วนคนโดนเรียกเหมือนเพิง่ คุยโทรศัพท์เสร็จเพราะเห็นเก็บมือถือเข ้ากระเป๋ าแล ้วหันมา
มองภามเต็มตา

“เชิญครับ ไหนเสบียง พีไ่ ด ้ยินฝี มอื มานานแล ้วต ้องขอลองสักหน่อย” พีค่ นหนึง่ ในกลุม่ ถามถึงค่าผ่านทางก่อนใคร โดยไม่ได ้
รู ้สึกรู ้สมของสายตาหงุดหงิดของเจ ้าของขนมตัวจริงด ้านหลัง  

ดีนกวักมือเรียกแต่น ้องก็ฝ่าเข ้าไปหาไม่ได ้เพราะไอ ้เพือ

่ นเวรจงใจบังเขาไว ้ด ้านหลังสุด จะลุกก็ไม่ได ้อีกสุดท ้ายเขาก็ได ้แต่มอง
สบตาแล ้วพยักหน ้าให ้ภามยอมๆไปซะ

เด็กหนุ่มหัวเราะแห ้งๆ เขาหยิบกล่องขนมออกมาแล ้วหยิบแจกพีท

่ ก
ุ คน ส่วนของทีมก็โดนไถไปจนเรียบ ภามรีบหยิบบุหลันดัน
้
้ ส่งให ้คนทีเ่ ขาตัง้ ใจมาหากลัวจะอดกินเสียก่อน
เมฆกับขนมพระพายออกมาอย่างละชิน

ด ้วยความทีข ้ เล็กไม่ถงึ
่ นมชิน 5 นาที ขนมสองชนิดก็หมดเกลีย้ งพร ้อมเสียงฮือฮาตืน่ เต ้นของชาวคณะบริหารทีไ่ ม่เคยกินขนม
ไทยโบราณ

“อร่อย” ดีนเลียปลายนิว้ ตัวเอง น่าเสียดายทีโ่ ดนแย่งขนมไปหมดทำให ้ได ้ลิม้ ลองแค่นดิ เดียว

“อร่อยมากเหอะมึงงง” เพือ่ นคนหนึง่ โวยวาย “ขนมอะไรวะไม่เคยเห็น ก ้อนกลมๆเนือ้ แป้ งเหนียวแต่ไส ้ข ้างในหวานกำลังดีเลย

ยิง่ มีกะทิหอมๆเพิม
่ เค็มนีเ่ ด็ดมาก” 
“ใช่ๆ สีน่ารักมากอ่ะ ใส่ถ ้วยแบบนีแ้ ล ้วน่าเอ็นดู” สาวๆ ก็ถา่ ยรูปกันใหญ่

“บุหลันดัน้ เมฆกับขนมพระพายดีนตอบแบบไม่มลี ังเล 

ภามเลิกคิว้ แปลกใจ พีด

่ น ่ ว่านักศึกษามหาวิทยาลัยปี
ี ดูเหมือนจะรู ้จักขนมไทยเยอะมากจนไม่น่าเชือ 3 จะรู ้มากขนาดนี้

“คุณย่าพีช่ อบทำขนมไทย” ดีนตอบให ้โดยไม่ต ้องถามเพราะหน ้าน ้องบอกชัดว่าสงสัย

เสียงวิพากษ์วจิ ารณ์ขนมดังขรมลากยาวไปจนถึงวิธท
ี ำ หนุ่มๆสาวๆเปิ ดมือถือเสิรจ
์ หาข ้อมูลว่าจะไปหากินทีไ่ หนได ้บ ้างสร ้างรอย
ยิม
้ บนใบหน ้าของคนทำ

“ว่าแต่ พีท่ ำอะไรอยูเ่ หรอครับ” ภามมองกลุม่ พีๆ่ ทีน่ ั่งรวมกลุม่ อยูห่ ลังโต๊ะแน่นอนว่าพีด่ นี ด ้วย ทีด่ นู ่าสงสัยคือเชือก? ด ้าย ?
เหมือนเป็ นด ้ายทีร่ วมกันเป็ นเส ้นหนาขึน
้ มาหน่อยสีแดงสดผูกกับนิว้ ก ้อยทุกคนเอาไว ้ ส่วนปลายของมันนั น
้ หายไปใต ้ผ ้าทีอ
่ ยูบ
่ น
โต๊ะ

“อ๋อ อันนีน้ ะคะน ้องภาม” พีส่ าวคนหนึง่ ทีไ่ ม่มดี ้ายผูกนิว้ รีบลุกขึน้ มาอธิบาย ไหนๆแล ้วเธอก็เชิญน ้องมัธยมอีกสองสามคนแถว
นั น
้ มาฟั งพร ้อมกัน
“เพือ่ เป็ นการสร ้างสัมพันธ์อนั ดีและอยากให ้น ้องๆรู ้จักคณะบริหารอย่างถ่องแท ้ พีๆ่ ก็เลยจัด “บัดดีร้ นุ่ พีน่ ำทาง” ขึน้ มา โดยพีท่ ี่
ถูกเลือกจะเป็ นคนพาน ้องทัวร์คณะตัง้ แต่ชน ั ้ บนของตึกไล่ลงมาถึงงานจัดบอร์ดชัน ้ ล่าง ปกติพห ี่ นึง่ คนเราให ้นำน ้อง 1-5 คน

้ ้องมีน ้อยเลือกหนึง่ ต่อหนึง่ ได ้เลยค่ะ วิธเี ลือกไม่ยากเราใช ้วิธจ

ตอนนีน ี ับด ้ายแดงค่ะ ” พีส
่ าวหยิบปลายด ้ายทีโ่ ผล่พ ้นจากผ ้าขึน
้
มาให ้ดู 

“พีเ่ อาผ ้าคลุมปิ ดเอาไว ้จะได ้ไม่รู ้ว่าปลายด ้ายเราเป็ นใคร ส่วนทีน่ ั่งหน ้าหล่อหน ้าสวยอยูต่ รงนีค้ อื ปลายด ้ายทัง้ หลายค่ะ” ผาย
มือไปยังรุน
่ พีท
่ ฉ
ี่ ีกยิม
้ ให ้น ้องๆ แต่ไม่นับประธานชมรมว่ายน้ำทีท
่ ำหน ้าเบือ
่ โลกอยู่

น ้องมัธยมส่งเสียงชอบใจ บางคนยกมือพนมเหนือหัวเล่นไสยศาสตร์แล ้วจับด ้ายขึน

้ มา หนุ่มน ้อยทีไ่ ด ้พีส
่ าวนำทางก็กระโดดร ้อง
่ ตาบาน สาวๆก็ลุ ้นให ้ได ้พีห
เยสหน ้าชืน ่ ล่อๆ

“น ้องภาม ไหนๆแล ้วลองไหม” พีส่ าวหันมาหาภามทีก่ ำลังขำน ้องผู ้ชายทีไ่ ด ้บัดดีเ้ ป็ นพีก่ ล ้ามโต

“เอ๊ะ ห๊ะ ผมเนีย่ นะ” ชีน้ วิ้ เข ้าหาตัวเอง “ผมอยูป่ ี 1 แล ้วนะพี”่

“เอาน่า จะได ้รู ้จักคณะบริหารมากขึน้ ไงจ ้ะ คนก็ไม่คอ่ ยมีเลือกเลยๆ” ดันร่างน ้องมายืนหน ้าโต๊ะ

คราวนีห
้ นุ่มๆสาวๆถึงกับส่งเสียงเชียร์ พีส
่ าวผู ้อยากได ้น ้องมาไว ้ในการปกครองก็พยายามดึงด ้ายตัวเองให ้มันกระตุกจะได ้รู ้ว่า
เป็ นเส ้นไหน เลยโดนเพือ
่ นสัง่ ฟาลว์อดไป ภามยืนจ ้องหน ้าเครียดเขาพิจารณาปลายด ้ายแล ้วเหลือบตามองพีด
่ น
ี ทางนั น
้ ก็แค่
ยิม
้ มุมปากให ้นิดหน่อยปล่อยน ้องผจญภัยเพียงลำพัง
เอาวะ !!

เด็กหนุ่มคว ้าหมับเข ้าทีป

่ ลายด ้ายใกล ้มือทีส
่ ด
ุ แล ้วส่งให ้พีส
่ าว เจ ้าของปลายด ้ายทัง้ หลายมองหน ้ากันว่าใครเป็ นผู ้ถูกเลือก
หญิงสาวไล่ตามเส ้นดายทีท
่ อดยาวก่อนทีท
่ ก
ุ คนตรงนั น
้ จะเบิกตากว ้างตกตะลึง

“โหแม่ง ทำบุญด ้วยอะไร”

“คนมันใช่กค็ อื ใช่วะ่ ”

“นีไ่ ม่มสี ง่ ซิกอะไรกันใช่ไหมวะ”

“เชีย่ นีค่ แู่ ท ้ของจริง”

่ ลพร ้อมถ่ายภาพ ส่วนพีส

เสียงอุทานดังขรม พีๆ่ บางคนมีการอัพโซเชีย ่ าวนีก
่ ระโดดกรี๊ ดๆกับเพือ
่ น ในขณะทีภ
่ ามอ ้าปากค ้าง

...ปลายด ้ายของเขาผูกอยูท่ นี่ วิ้ ก ้อยพีด่ นี

ดีน รัฐนนท์เองก็ยังนั่งอึง้ จนโดนเพือ

่ นผลักออกมาหาน ้อง คราวนีค
้ นพีถ
่ งึ กับเก ้อเขินทำอะไรไม่ถก
ู ไปอีกคน พีส
่ าวแห่งคณะ
บริหารยิม ้ ลงแล ้วผูกปลายอีกข ้างไว ้ทีน
้ กว ้างจัดการตัดด ้ายให ้สัน ่ วิ้ ก ้อยของน ้อง
“ปกติเดินงานแค่ครึง่ ชัว่ โมงก็เสร็จแล ้ว แต่อกี 45 นาทีเจ ้าดีนก็หมดเวลาช่วยงานแล ้ว งัน้ พีใ่ ห ้เหมาไปเลยค่ะ 45 นาที เชิญ
ตามสบายนะคะ” หล่อนตบไหล่เพือ
่ นตัวสูงพร ้อมโบกมือหย่อยๆ

ดีนกรอกตาแล ้วหันมาหาภามทีย
่ ังทำหน ้าพูดไม่ออกบอกไม่ถก
ู “ไปกันเถอะ ..” 

ทันทีทท
ี่ ัง้ สองคนก ้าวออกเดิน เพือ
่ นๆก็แกล ้งตะโกนแซวกันให ้สนั่นตึก

“ขอให ้มีความสุข ลูกเต็มบ ้านหลานเต็มเมือง!!”

“สัส!!!” ดีนหันไปด่าพร ้อมชูนวิ้ ให ้เรียกเสียงหัวเราะครืน แม ้แต่น ้องทีโ่ ดนล ้อเองยังหัวเราะชอบอกชอบใจ

   
ตึกคณะบริหารมหาวิทยาลัย T นั น
้ เป็ นตึกรูปตัว U ตรงกลางเป็ นลานอเนกประสงค์ทต
ี่ อนนีจ
้ ัดบอร์ดแนะนำคณะและวิชาเอก

ต่างๆ ดีนพาอีกฝ่ ายเดินดูทล ้ แนะนำห ้องเรียนทัง้ ขนาดเล็กและใหญ่ อีกทัง้ ห ้องสมุดของคณะทีม

ี ะชัน ่ ห
ี น ้าต่างพาโนราม่าเห็นวิว
สวนของมหาวิทยาลัยภายนอก เรียกว่าดูดส
ี ด
ุ ๆ

“คณะภามเป็ นลูกเมียน ้อยเลย” ยืนเกาะกระจกดูววิ เพลิดเพลิน “ตึกคณะเล็กนิดนึง ห ้องสมุดคณะก็ไม่มตี ้องใช ้ห ้องสมุดกลาง

คนอย่างเยอะ”
ดีนโคลงหัว “เห็นว่ากว่าจะได ้ขนาดนีร้ น
ุ่ พีท
่ จ
ี่ บแล ้วได ้ดีเป็ นเจ ้าของกิจการเขาสมทบทุนช่วยสร ้างน่ะ” รอจนน ้องมองวิวจนพอใจ
ก็พาเดินไปส่วนอืน
่

ห ้องโสต ห ้องคอมพ์ ห ้องประชุม เสียงทุ ้มนุ่มอธิบายเป็ นจังหวะจะโคนน่าฟั ง ไม่รู ้ว่าระยะห่างของพวกเขาลดลงตัง้ แต่เมือ

่ ไหร่
ใกล ้กว่าด ้ายสีแดงทีค
่ ล ้องนิว้ เอาไว ้คือสองมือทีส
่ อดประสานกันโดยไม่รู ้ตัว

“เดีย๋ วจบชัน้ นีก้ ็ลงไปดูบอร์ดแล ้วไปหาอะไรกินกันไหม” ชายหนุ่มถามคนข ้างๆ ทีฉ่ กี ยิม้ ส่งมาให ้ ภามพยักหน ้าหงึกๆ แล ้ว
เปลีย
่ นเรือ
่ งคุยจากตึกเรียนเป็ นของกิน

“ไว ้ผมเอาขนมมาให ้ใหม่ตอนเย็น ต ้องเอาไปให ้ทีมด ้วยโดนไถหมดเกลีย้ งเลย” นึกถึงเพือ่ นซีท้ ตี่ อนนีค้ งวุน่ วายอยูช่ มรมว่ายน้ำ
ขืนไม่มข
ี นมไปให ้ได ้มีการงอนเกิดขึน
้ แน่นอน “อ ้อ ต ้องฝากพีว่ น
ิ ด ้วย”

“ช่างหัววินมันเถอะ” ดีนพูดขำๆ แต่เขารู ้ดีวา่ น ้องเขามาเผือ่ คนในชมรมด ้วยซ้ำ “ว่าแต่ทำไมถึงนึกทำขนมพระพายล่ะ” 

“อ๋อ ขนมมันความหมายดี...แล ้ว..ผมอยากให ้พีไ่ ด ้ลองกินด ้วย” ก ้มหน ้างุดๆ

ดีนเลิกคิว้ เขากระชับมือน ้องแน่นขึน

้ เล็กน ้อย “อยากให ้พีก
่ น
ิ ? แล ้วมันความหมายว่าอะไรครับ ?“ คราวนีค
้ นพีเ่ ป็ นฝ่ ายถาม

ถึงเขารู ้จักแต่ไม่ใช่วา่ จะรู ้ความหมายขนมด ้วย

“ขนมพระพายเป็ นขนมทีใ่ ช ้ในพิธแี ต่งงาน” ภามเอ่ยอ ้อมแอ ้ม “ทำจากแป้ งข ้าวเหนียวโดยสือ่ ถึงความรักทีเ่ หนียวแน่น..มั่นคง”
เขาค่อยๆ ช ้อนตาขึน
้ มองดวงตาสีสวยทีจ ่ ้องมองมา “ส่วนไส ้ถั่วหวานหมายถึง..” เม ้มปากข่มความร ้อนทีผ ่ วิ แก ้ม “ความรักอัน

แสนหวาน”

ตึกตัก

ชายหนุ่มหัวใจกระตุก เขาหายใจเข ้าปอดหนักๆ หลับตาพร ้อมขมวดคิว้

“ใครสอนให ้ทำแบบนีเ้ นีย่ ” สบถอุบ

“ครับ? เหวออออออ” ร ้องเสียงหลงเมือ

่ โดนพาไปไหนสักที ่

ครืดดด ปั ง

ภามยืนตัวแข็งทือ
่ เมือ
่ โดนไล่ต ้อนจนติดอะไรสักอย่าง เขาหันไปมองแล ้วพบว่าด ้านหลังคือหน ้าต่างบานโตทีต
่ อนนีม
้ ผ
ี ้าม่าน
โปร่งปิ ดเอาไว ้และตอนนีพ
้ วกเขาอยูใ่ นห ้องเรียนว่างๆทีไ่ ม่มใี ครเลย เด็กหนุ่มใบหน ้าแดงก่ำทำตัวไม่ถก
ู เพราะไม่รู ้ว่าจะรับมือพีด
่ ี
ั่ นีย
นเวอร์ชน ้ ังไง 

คนตัวโตเสยผมเหมือนหงุดหงิด ด ้ายสีแดงหลุดจากนิว้ ของทัง้ คูแ

่ ต่ดเู หมือนกันจะไม่ได ้มีความหมายอะไรอีกแล ้ว ดีนหยิบมือถือ
ขึน
้ มากดอะไรยุกยิกแล ้วหันหน ้าจอให ้น ้องดู ภามเพ่งมองตาปริบๆ
มันคือคลิปภาพพร ้อมเสียงตอนเขาเถียงกับพีอ
่ เล็กซ์ !!!!!!!!! 

“เดลส่งมาให ้พีก่ อ่ นเรามาทีค่ ณะแป๊ บเดียว” ตอนนีด้ วงตาสวยๆ ชักมีประกายแวววับ เสียงในคลิปดังก ้องในห ้องกว ้าง มันชัดทุก
คำพูดแม ้แต่ประโยคทีเ่ ด็กหนุ่มตอบดาราขีต
้ อ
ื้ ก่อนทีจ
่ ะเดินจากมา

[ “หืม...เจ ้าดีนนะเหรอ”

 “พอเหอะครับผมมีธรุ ะ มะนาวเดล เราไปนะ”

“ยังไม่เป็ นแฟนกันพีก่ ็มสี ทิ ธิ”์

“พีร่ ู ้ได ้ไงครับว่ายังไม่ได ้เป็ น” ]

เสียงกรี๊ ดของสาวๆ ตบท ้ายก่อนคลิปจะดับตัวลง ภามอ ้าปากเหวอไม่ใช่แค่หน ้าแดงแล ้วแต่เขามั่นใจว่าตอนนีแ

้ ดงไปทัง้ ตัว
แน่นอน !! 

“ภาม” ดีนขยับเข ้าใกล ้หากภามกลับรีบคว ้าผ ้าม่านมาปิ ดหน ้าปิ ดตา เขาเกือบจะหัวเราะออกมาเพราะทัง้ หูทัง้ คอน ้องแดงไป
หมด “น ้องภาม” เขาเรียกย้ำแล ้วพยายามยือ
้ มือคนดือ
้ ให ้คลายผ ้าม่านออก “ผ ้ามีแต่ฝน”
ุ่

แรงทีเ่ ยอะกว่าดึงดันจนผ ้าม่านหลุดออกจากมือ แต่ภามยังไม่ยอมแพ ้

“ไม่เอา อย่ามอง” พยายามฝื นใช ้ทัง้ มือทัง้ แขนบังใบหน ้าตัวเองแต่ก็ไม่รอด คนขีแ้ กล ้งดันมือเขาออกจากการบดบัง เกิดมา
ภามไม่เคยอายจนอยากตายขนาดนีม
้ าก่อนเลย

ดีนขยับรอยยิม
้ กว ้างดวงตาเป็ นประกายระยับ เอ็นดูใบหน ้าแดงก่ำอีกทัง้ ดวงตาทีเ่ หมือนจะร ้องไห ้อยูร่ อมร่อ

“ปิ ดไปก็เท่านัน้ แดงไปหมดแล ้ว” เขาแกล ้งหยอก คราวนีเ้ ลยเจอน ้องขึงตาใส่

“พีด่ นี !!” ่ พีเ่ ข ้าสู ้

ทำอะไรไม่ได ้ก็โวยวายเรียกชือ

“พีด่ ใี จทีภ่ ามตอบแบบนัน้ ..” คนฟั งไพล่ตอบไปเรือ

่ งอืน
่  

ภามเม ้มปากแน่น บอกตรงๆว่าตอนนีข ่ ไปหมดแล ้ว 

้ าสัน

“ถ ้าคราวหน ้าเขายังมากวนอีก...” ขยับใบหน ้าเข ้าใกล ้แล ้วกระซิบริมหู “พีจ ..

่ ะเป็ นคนจัดการเอง ตกลงไหม”

เด็กน ้อยพยักหน ้ารัวๆ ถ ้าตอนนีพ

้ ด
ี่ น ่ ณ
ี ปล่อยรับรองได ้ว่าเขาวิง่ สีค ู ร ้อยกลับคณะแน่ๆ หัวใจจะวายอยูแ
่ ล ้ว
“ไม่ปล่อยหรอกนะ” คนพีพ่ ดู พลางหัวเราะดักทางน ้องไว ้เสร็จสรรพ

“ห๊ะ” 

“พีร่ อมานานแล ้ว และจะไม่รออีก..ภามเข ้าใจใช่ไหม” รอมานานทัง้ ชีวติ เขาจะไม่ยอมปล่อยมือนีไ้ ปเด็ดขาด

ภามสูดลมหายใจเข ้าลึก เขาพยักหน ้าอีกครัง้ ลดแรงขัดขืนลง จนดีนยอมปล่อยข ้อมือน ้องแล ้วเปลีย

่ นเป็ นโอบรัง้ เอวอีกฝ่ าย
กระชับเข ้าหาตัว

“ตอบสิครับ” จมูกโด่งไล ้ไปตามขมับจงใจกดจูบทีร่ อยปานแรงๆ จนร่างในอ ้อมแขนสะดุ ้งโหยง

“เข ้าใจ....ครับ” เสียงตอบพร่าเบา สองมือเลือ่ นขึน้ กุมแขนเสือ้ อีกฝ่ ายขยำแน่น ลมหายใจร ้อนๆและสัมผัสนุ่มนวลแถวแก ้ม
กำลังทำให ้เขาละลาย

“เข ้าใจว่า..” เคลือ

่ นริมฝี ปากมาทีแ
่ ก ้มร ้อนผ่าวสัมผัสแผ่วรอคำตอบ

“..เข ้าใจว่า..” ภามขยับใบหน ้าเล็กน ้อย ริมฝี ปากของพวกเขาห่างกันไม่กเี่ ซ็น 

...
...
“เรารักกัน ...อือ้ ”
   

ริมฝี ปากร ้อนแนบประทับบดเบียดความนุ่มหยุน

่ ดูดดุนริมฝี ปากบางจนมันแดงช้ำ ลมหายใจของทัง้ คูถ
่ ก ้ กับสัมผัสทีท
ี่ ระชัน ่ ัง้ นุ่ม
่ เขาขยำเสือ
ทัง้ ร ้อน และหอมหวาน ภามรู ้สึกได ้ว่าขาตัวเองสัน ้ อีกฝ่ ายแรงขึน
้ ทิง้ น้ำหนักให ้คนรุกรานประคองเอาไว ้เพราะแข ้ง
ขาอ่อนไปหมดแล ้ว 

“แฮ่ก...”

้ เขากดเบาๆให ้ริมฝี ปากเผยอออกแล ้ว

ดีนผละริมฝี ปากออกเล็กน ้อยให ้น ้องได ้หายใจ พลางไล ้นิว้ โป้ งบนความนุ่มทีเ่ ปี ยกชืน
ประกบลงไปอีกครัง้  

ไม่ใช่แค่ปากสัมผัสปาก หากลึกซึง้ กว่านั น

้ ลึกล้ำกว่านั น
้

ภามค่อยๆ เลือ
่ นมือจากต ้นแขนแน่นขยับโอบรอบลำคอชายหนุ่ม เผยอปากตอบรับลิน
้ ร ้อนทีด
่ ด
ู ดุนจนเกิดเสียงน่าอาย กลิน
่ หอม
หวานของขนมยังติดอยูท
่ ป
ี่ ลายลิน
้ ชักชวนให ้ลิม
้ รสกันเร่าร ้อนขึน
้ ไปทุกที

ขนมพระพาย ...ความรักอันแสนหวาน..
   
เนิน
่ นานจนดีนคิดว่าเขากลืนกินลมหายใจน ้องจนแทบหมดปอด ถึงได ้ถอนริมฝี ปากออกเล็กน ้อยพลางรวบเอวภามแน่นขึน
้ อีก
่ ไปทัง้ ตัว ชายหนุ่มใช ้ปลายจมูกถูไถกับอีกฝ่ ายเบาๆ คลอเคลียผิวแก ้มแดงจนพอใจถึงยอมหอม
รู ้สึกได ้ว่าคนในอ ้อมกอดสัน
แก ้มแถมจูบทีข ้ ผ ้าหน ้าผมทีด
่ มับส่งท ้ายแล ้วช่วยจัดเสือ ่ จ
ู ะยับย่นจากการเบียดเสียดตัวเข ้าหากัน

“โอเคไหม” 

ดีนเอ่ยถามภามทีต
่ อนนีเ้ ปลีย ้ แน่นไม่ปล่อย เจ ้าตัวส่ายหน ้าไม่ยอมเงยทำเอาคนพี่
่ นเป็ นมุดหน ้างุดกับอกเขาสองมือยังกำเสือ
อยากกุมขมับ มาไถอกกันแบบนีม
้ ันลำบากใจจริงๆ 

“ไหน พีด่ หู น่อย” พยายามจะดันใบหน ้าน ้องออกจากอก แต่ภามดือ้ เกินคาดเจ ้าตัวยิง่ ฝื นซุกหน ้ากับอกเขาไม่ปล่อย 

สุดท ้ายประธานชมรมว่ายน้ำจอมเผด็จการก็ทำการก ้มลงเม ้มใบหูแดงๆเข ้าเต็มที่ ทำเอาภามสะดุ ้งเฮือกรีบตะปบหูผละถอยออก

มาหน ้าตาเหวอ ดีนเลิกคิว้ ให ้ยิม
้ ๆ

“ตกลงโอเคหรือยัง”

“คะครับ” ภามตอบกลับตะกุกตะกัก รู ้สึกถูกเอาเปรียบยิง่ กว่าทุกครัง้ ทีผ่ า่ นมา เขาพยายามตัง้ สติหายใจเข ้าลึกๆแล ้วผ่อนลม
หายใจออก แต่พอเงยหน ้าสบตาคนพี่ สติทเี่ รียกมาก็เปิ ดแน่บไปอีก เดือดร ้อนให ้ดีนต ้องจูงมือพาน ้องหลบออกจากตึกเรียนไป
ทางด ้านหลัง
ขืนให ้ไอ ้พวกเวรนั่นเห็นสภาพภามตอนนีค
้ งล ้อยันเรียนจบแหง

โรงอาหารวันนี้เต็มไปด ้วยผู ้คนมากมาย ดีนมองเวลาก็พบว่าใกล ้จะเทีย ้

่ งแล ้ว เขาบอกน ้องให ้ไปนั่งรอทีโ่ ต๊ะก่อนพร ้อมส่งเสือ
แจ็คเก็ตกันหนาวให ้ไปปิ ดหน ้าปิ ดตา พอคนตัวสูงๆ เดินหายไป ภามก็มด ้ หยิบมือถือมาเปิ ดดูแก ้เขิน  ตอน
ุ หน ้างุดในกองเสือ
ั ส่องโลกโซเชีย
แรกก็กะจะเล่นเกมรอแต่พอเหลือบเห็นแอพสีฟ้าๆ  นิสย ่ ลก็บังคับมือเขาจิม
้ จึกโดยไม่รู ้ตัว

“ห๊ะ” 

ภามอุดปากตัวเองหมับ เกือบร ้องคำหยาบออกมาลั่นโรงอาหาร ตอนนีเ้ ฟสเขาถูกถล่มอีกครัง้ จนโนติเด ้งเตือนพุง่ เข ้าไปหลาย

ร ้อย เหตุเป็ นเพราะภาพทีพ
่ ด
ี่ น
ี โดนแท็กจากเพือ
่ นในคณะ

ภาพตอนเขาส่งขนมให ้พีด
่ น
ี

ภาพตอนจับด ้ายแดง โดยทีเ่ ขาถือปลายด ้ายเอาไว ้ส่วนสุดปลายอีกข ้างอยูท

่ น
ี่ วิ้ พีด
่ น
ี

ภาพแผ่นหลังของพวกเขาสองคนทีเ่ ดินขึน
้ ตึกพร ้อมด ้ายทีน
่ วิ้ ก ้อย

..
ตบท ้ายด ้วย ภาพตอนจูงมือเดินด ้วยกันบนตึก !!!!
   
เดีย
๋ วนะ !!!!!!! ภาพสุดท ้ายถ่ายตอนไหนยังไง เฮ ้ยยยยยย ?? แล ้วแชร์บ ้าอะไรกั๊น !!

“เป็ นอะไร” ดีนวางจานข ้าวให ้พร ้อมน้ำเย็น เขาขมวดคิว้ เมือ่ เห็นน ้องทำหน ้าพิลกึ พิลั่นเหมือนจะร ้องไห ้แต่ร ้องไม่ออก

“พี”่ ภามเรียกเสียงละห ้อยแล ้วส่งมือถือให ้ดู 

ดีนเลิกคิว้ เลือ
่ นรูปดูทล
ี ะรูป ใบหน ้านิง่ เสียจนน ้องเดาอารมณ์ไม่ถก
ู

“สวยดี” คืนมือถือให ้ภามแล ้วนั่งทีฝ่ ั่ งตรงข ้าม “พีช่ อบภาพตอนภามจับด ้าย”

“แต่มัน” คนน ้องร ้องอู ้อีใ้ นกองเสือ้ ขยำขยีจ้ นดีนเกือบจะขำ

“ตราบใดทีไ่ ม่ละลาบละล ้วงจนเกินเหตุ เท่านีพ้ โี่ อเค” ตักแบ่งกับข ้าวในจานให ้อีกฝ่ าย “บางครัง้ ก็ควรทำให ้บางคนรู..”
้ เขา

มองสบดวงตาใสแจ๋ว “ว่าไม่ควรยุง่ กับคนมีเจ ้าของ”

ครับ ...ภามเห็นภาพพีอ่ เล็กซ์ลอยมาแต่ไกล เปลีย่ นอารมณ์จากกังวลกลับมาเขินอีกรอบ เขาอ้ำอึง้ ได ้ไม่นานพีด่ นี ก็เอานิว้ มา

เคาะขอบจานเรียกให ้กินข ้าว สุดท ้ายคนขีอ
้ ายก็ตัง้ หน ้าตัง้ ตากินไม่กล ้าสบตากับใครบางคนจนข ้าวหมดจาน
--------

ตอนที่ 13  ด ้ายสีแดง (2)

หลังจากมือ ่ งทัง้ สองคนเดินดูซ ุ ้มงานคณะอืน

้ เทีย ่ อีกเล็กน ้อยก่อนจะแยกกันไปทำธุระของตัวเอง ภามปฏิเสธไม่ให ้พีด
่ น
ี ไปส่งที่
ตึกเพราะกลัวจะโดนคนในคณะรุมล ้อจนไม่เป็ นอันทำอะไร เด็กหนุ่มเลือ
่ นฟี ดเฟซบุก
๊ แล ้วอมยิม
้ เพราะขนมไทยจากชมรมเขาได ้
่ ชมมากเลยทำให ้คนมาดูคณะเศรษฐศาสตร์เยอะกว่าปี กอ
รับความชืน ่ นๆ เลือ
่ นไปเลือ
่ นมาก็เจอภาพตัวเองทีโ่ ดนแอบถ่ายกับพีด
่ ี
นอีกชุด ซึง่ ได ้แต่มองแล ้วถอนใจ

..แอบกดเซพเก็บไว ้หน่อยแล ้วกัน

ภามเก็บมือถือเข ้ากระเป๋ ากางเกง เมือ

่ สักครูพ
่ ก
ี่ ฟิ๊ ฟี่ ไลน์มาบอกว่าให ้ไปเจอทีห ่ นเส ้นทางจากตึกคณะไป
่ ้องชมรม เขาเลยเปลีย
อีกทางแต่พอก ้าวเท ้าเข ้าไปเท่านั น
้ แหละ

“อุตส่าห์ให ้ไปนอนพักน ้า” หัวหน ้าชมรมส่งเสียงมาก่อนเพือ่ น 

ภามวางกระเป๋ าไปล ้างมือ หน ้าตายังงุนงงกับรอยยิม

้ ล ้อของคนในชมรม

“พักใจไงคะ ไปจูงมือกันกระหนุงกระหนิงขนาดนัน้ ” อีกคนช่วยเสริม

“นีเ่ ราต ้องเรียกค่าเสียหายจากการจับมือเด็กในชมรมเท่าไหร่คะประธาน”

“บังคับผูกขาดสัง่ อาหารชมรมเลยสิ คึค”ึ

้ นหัวช ้าชักนึกออก เขาทำเป็ นไม่สนใจเสียงล ้อของพีๆ่ แต่ทัง้ แก ้มทัง้ หน ้ามันฟ้ องจนคนเห็นหัวเราะก๊ากด ้วยความเอ็นดู
คราวนีค

“โอ ้ย ภามไม่ต ้องเก๊กหน ้านิง่ แดงขนาดนี”้ สาวๆ รุมดึงแก ้มรังแกรุน่ น ้องทีพ่ ยายามปกป้ องสวัสดิภาพตัวเอง กว่าจะยอมปล่อย
ให ้หลุดออกไปได ้ ภามก็หอบแฮ่กเผ่นหนีไปเตรียมแป้ งอยูอ
่ ก
ี ทาง

นีถ
่ ้ารู ้ว่าโดนยิง่ กว่าจับมือ พีๆ่ เขาไม่เรียกร ้องกันกว่านีเ้ หรอเนีย
่

คิดแล ้วก็พาลนึกถึงสัมผัสวาบหวาม ภามยกมือขึน

้ แตะริมฝี ปากลูบเบาๆ ราวกับความอบอุน
่ จากริมฝี ปากพีด
่ น
ี ยังหลงเหลืออยู่
รวมถึงรสชาติหวานติดปลายลิน
้ ของ .......เขาก ้มลงมองแป้ งในมือทีก่ ำลังปั ้นเพือ่ จะห่อไส ้

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“พีอ่ ุ ้มครับ!!”
“ขา” พีอ่ ุ ้มสะดุ ้งโหยงเกือบจะทำฝาซึง้ สำหรับนึง่ ขนมหล่น 

“ผมขอเปลีย่ นมาทำบุหลันดัน้ เมฆได ้ไหม” ภามขอปากคอสัน่ จะให ้เขาปั ้นขนมพระพายไปด ้วยคิดถึงพีด่ นี ไปด ้วยไม่ได ้เด็ดขาด
ตายแน่ๆ ต ้องตายแน่ๆ 

รุน
่ พีท ่ นตำแหน่ง ภามรุดเข ้ามายกถาดขนมจัดเรียงลงในซึง้ ขนาดใหญ่
่ ำหน ้างง แต่เห็นน ้องขอด ้วยสายตาเว ้าวอนก็ยอมให ้เปลีย
โชคดีทไี่ อน้ำร ้อนช่วยปกปิ ดใบหน ้าแดงก่ำไม่ให ้ใครรู ้ว่าตอนนีค
้ ด
ิ อะไรเตลิดเปิ ดเปิ งไปถึงไหนๆ 

----

----

“อิน จะออกไปจริงๆ เหรอ” หญิงสาววัยเกือบ 30 เอ่ยถามน ้องชายทีห่ า่ งกันเป็ นสิบปี “ถ ้าพ่อรู ้เข ้า..”

“พีอ่ นั ช่วยปิ ดให ้ผมหน่อยนะ” เด็กหนุ่มทำตาละห ้อยเกาะแขนพีส่ าว “แค่ครึง่ วัน ผมอยากไปพบพีก่ รณ์” ตัง้ แต่ความสัมพันธ์
ของเขากับพีก
่ รณ์โดนจับได ้จนกลายเป็ นเรือ
่ งทะเลาะกันใหญ่โตทัง้ สองฝ่ าย แล ้วโดนกักบริเวณไปเป็ นเดือนๆ โชคเข ้าข ้างทีว่ ัน
นีพ
้ อ
่ แม่ทัง้ ของเขาและพีก
่ รณ์ไม่อยู่ ทางสะดวกให ้แอบหนีไปพบกันได ้

อันทิกาถอนใจกับความซนแสบของน ้อง หล่อนพยักหน ้า “ห ้ามไปค ้าง ดึกๆ พ่อน่าจะโทรเข ้าบ ้านเพือ

่ เช็คว่าเราอยูไ่ หม”
“อืม ผมจะรีบกลับมา” ผูกเชือกรองเท ้าเสร็จก็หันมาลูบหัวหลานสาววัย 7 ขวบ

“น ้าอินไปไหนคะ” เด็กหญิงตัวน ้อยกอดตุก๊ ตามองน ้าชายตาแป๋ ว มือข ้างหนึง่ เกาะชายเสือ้ แม่ไว ้แน่น

“น ้าอินไปธุระค่ะ เดีย๋ วกลับมา ฝากอลินดูแลคุณแม่ด ้วยนะคะ” หอมแก ้มยุ ้ยอย่างหมั่นเขีย้ ว เขารักหลานมากแถมชือ่ อลินเขา
เป็ นคนตัง้ เองกับมือ “หลานน ้าอินเหมือนตุก
๊ ตาฝรั่งเลย น่ารักแก ้มแดง” 

อันมองสองน ้าหลานหยอกล ้อกันทัง้ ๆทีค

่ วรจะรู ้สึกดีแต่หล่อนกลับใจหายอย่างบอกไม่ถก
ู พอน ้องลุกขึน
้ ยืนเตรียมจะไปเธอก็โผ
เข ้ากอดแน่น

“เย็นนีอ้ ยากกินอะไร เดีย๋ วพีท่ ำรอ” 

อินหัวเราะพลางลูบหลังพีส
่ าวเบาๆ “งัน
้ ..
ขอแฮมเบิรก ้ โตๆกับแกงส ้มชะอมไข่ครับ” 
์ ชิน

พีส
่ าวหัวเราะคิกกับเมนูทไี่ ปคนละทิศละทาง เพราะแฮมเบิรก
์ คือของโปรดลูกสาวเธอต่างหาก อินชอบสปอยล์หลานอยูเ่ รือ
่ ย

“โอเค พีจ่ ะทำไว ้รอนะ”

“รักพีน่ ะ บาย” เขาโบกมือแล ้วรีบออกไปจากบ ้านเหลือพีส่ าวและหลานมองตามหลังจนลับตา

“คุณแม่เป็ นไรคะ” เด็กตัวน ้อยกระตุกเสือ้ มารดาแล ้วเริม่ เบะปาก “คุณแม่...ร ้องไห ้ทำไม” เริม่ น้ำตาไหลตามอย่างไม่มเี หตุผล

อันทิกาปาดน้ำตาใจไม่ดเี หมือนจะไม่ได ้เจอน ้องชายอีก เธอลูบอกตัวเองหนักๆ แล ้วก ้มลงเช็ดน้ำตาให ้ลูก

“แม่ไม่เป็ นไรค่ะ เราไปสวดมนต์กนั ไหมอลิน แล ้วตอนเย็นก็ไปซุปเปอร์ซอื้ ของอร่อยๆมาทำให ้น ้าอินกัน”

“เย ้” อลินกระโดดดึง๋ ร ้องเพลงชอบใจ

วันนัน
้ อันทิกาไม่คด
ิ เลยว่าแฮมเบิรก ้ โตและแกงส ้มกลิน
์ ชิน ่ หอมทีท
่ ำสุดฝี มอ
ื นั น
้ ...

...

...

น ้องชายจะไม่ได ้กลับมากินตลอดกาล

----------
----------

   
“กลิน่ แกงส ้ม?” 

“เฮ ้ย!!!” ่ บุหลันฯจะกลายเป็ นแกงส ้มได ้ไง” พีบ

คนในชมรมสะดุ ้งโหยง “กลิน ่ างคนโวยวายรีบวิง่ มาดูขนมทีเ่ พิง่ ยกออกมา

จากซึง้ นึง่ แต่กลิน

่ หอมฉุยนั น
้ เป็ นกลิน
่ น้ำดอกไม ้หวานฉ่ำตามปกติ

ภามถูจมูกขมวดคิว้ ลองดมอีกทีก็ไม่มก ่ แกงส ้มแล ้ว

ี ลิน

“สงสัยจะเป็ นหวัด” เขาบ่นเบาๆ

“งัน้ พอเลยค่ะ เดีย๋ วเอาหวัดลงขนม เดีย๋ วเอาขนมไปให ้ทีค่ ณะก็หมดงานแล ้ว ทีเ่ หลือเดีย๋ วสต๊าฟคนอืน่ จัดการเอง ภามตาม
สบายเลย” พีอ
่ ุ ้มหยิบกล่องพลาสติกส่งให ้เพราะรู ้ว่าน ้องจะเอาไปฝากคนอืน
่ ๆ

“นีน่ ะคะ จะเอาไปฝากแฟน ฝากกิ๊ ก ฝากใครก็ตามสบาย” 

“พีอ่ ุ ้ม!!” ภามหน ้าแดง ทำไมวกกลับมาเรือ

่ งแฟนอีกละเนีย
่ ทุกคนทำตัวเหมือนรู ้ว่ามีอะไรเกิดขึน
้ หรือมีตด
ิ เครือ
่ งดักฟั งเอา
ไว?? 
้
“ไปค่ะไป สามโมงเย็นแล ้ว” พีๆ่ บริการหยิบขนมใส่กล่องใส่ถงุ ยัดมือรุน่ น ้องเรียบร ้อย 

จากนั น
้ ก็โดนทัง้ ผลักทัง้ ดัน รู ้สึกตัวอีกทีเด็กหนุ่มก็มายืนเคว ้งอยูก
่ ลางมหาวิทยาลัย   เขาลองเปิ ดไลน์ดพ
ู อเห็นข ้อความของทีม
4 โมงเย็น เขาก็ตัดสินใจไปหาเพือ่ นทีช่ มรมทันที
ส่งทิง้ เอาไว ้ว่าหนุ่มน ้อยตกน้ำจะเปิ ดถึงแค่

เสียงหัวเราะและเสียงเฮฮาดังลั่นทั่วบริเวณสระว่ายน้ำ อีกทัง้ เสียงเชียร์เรียกความสนใจผู ้คนทีผ

่ า่ นไปมาแถวนี้ ภามยืนมองทาง
เข ้าสระทีต
่ กแต่งเชิญชวนคนเข ้ามาดู เดินหมุนไปหมุนมาเกิดอาการป๊ อดขึน ิ
้ มากะทันหัน เขามองนาฬกาข ้อมือกัดปากเล็กน ้อย
ก่อนจะค่อยๆ แอบเข ้าไปดูสถานการณ์ข ้างใน

ดูเหมือนการสาธิตว่ายน้ำจะจบลงไปแล ้วเหลือแค่เกมหนุ่มน ้อยตกน้ำทีม ี ุ ้มสามซุ ้มเซตเอาไว ้ทีข

่ ซ ่ อบสระ และใช ้สระขนาด
มาตรฐานแทนถังน้ำ ส่วนลูกบอลทีใ่ ช ้จะมีอก
ั ษรเขียนเอาไว ้ เช่น ถ ้าใครโดนลูกบอลทีม
่ รี ป ้ ปาตกน้ำ คนนั น
ู ผีเสือ ้ ต ้องว่ายท่า
้ หนึง่ รอบสระ ดูเหมือนว่าอันนีจ
ผีเสือ ่ ให ้ซ ้อมไปในตัว
้ ะเป็ นความคิดรองประธานเพือ

ภามพยายามยืน
่ หน ้าเมือ
่ เห็นทีมเพิง่ ตะกายขึน
้ จากสระน้ำ ท่าทางเพิง่ โดนปาตกไปหมาดๆ เขาโบกมือหยอยๆหวังว่าเพือ
่ นจะ
เห็น แล ้วฟ้ าก็เป็ นใจ

..พีว่ นิ ดันหันมาเต็มสองตา..
“อ ้าว น ้องภาม!!” รองประธานชมรมแสนดีจงใจตะโกนเรียกลั่นสระทัง้ ๆทีไ่ ม่จำเป็ นเลย ทีมทีก
่ ำลังเอาผ ้าเช็ดหน ้าเช็ดตาถึง

กับหยุดแล ้วหันมามอง รวมถึงสมาชิกทีเ่ หลือทุกคนก็หันมาทีท

่ างเข ้าพร ้อมกัน บังเกิดเป็ นความเงียบจนภามเกือบถอยหลัง
เตรียมโกยหนี

“ของกิน!” ่ นซีเ้ อาไว ้พร ้อมดวงตาแวววาว “ไหนขนมๆๆๆ” 

ทีมพุง่ เข ้าใส่คว ้าเพือ

ภามรีบควักกล่องส่งให ้ทันที แถมด ้วยอีกกล่องใหญ่ 

“อันนีข้ องทีมกับคนอืน่ ๆ ในชมรม” 

โอ ้ววววว

สมาชิกทีเ่ หลือครวญคราง มองคนมาใหม่เหมือนกับเทวดามาโปรดยามหิวโหย รองประธานพุง่ เข ้ามาคว ้าแขนรุน

่ น ้องอีกข ้าง
่ ตาบาน
พร ้อมรับกล่องขนมมาถือหน ้าชืน

“ขอบคุณครับ พอดีไอ ้ดีนมันเพิง่ เดินไปทีห่ ้องชมรม เดีย๋ วก็คงมา”

เด็กหนุ่มส่ายหัวพรืด “ผมแวะเอาขนมมาฝากทีมกับคนในชมรมเฉยๆ”  รีบแก ้ตัวพัลวัน

“ไม่มขี องพีพ่ เิ ศษแบบทีมเหรอ” วินทำเสียงละห ้อย 

“มีครับมี” ชูถงุ ให ้ดู

“แล ้วของพีด่ นี ..” ทีมแกล ้งถามลองเชิง 

“พีด่ นี กินแล ้ว” ภามบอกเสียงอุบอิบ

“อ ้าว” เสียงทุ ้มคุ ้นหูดังอยูข่ ้างหลัง “งัน้ คราวนีพ้ หี่ ้ามกิน?” 

ภามหันหลังขวับปะทะเข ้ากับพีด
่ น
ี ทีอ
่ ยูใ่ นชุดว่ายน้ำมีผ ้าขนหนูพาดคอไว ้ หัวก็ยังดูเปี ยกๆ ดวงตาสีสวยทีจ
่ ้องมองเขาดูขบขัน

“กินได ้ ผมเอามาให ้ด ้วย” รีบหยิบอีกกล่องส่งให ้ทำเมินรอยยิม้ และเสียงหัวเราะของเพือ่ นซีแ้ ละพีว่ นิ  

“เชิญครับเชิญ เอ ้ายืนมองอะไรมากินขนมเร็ว” พอได ้ยินคำอนุญาตจากรองประธาน เหล่าสมาชิกก็กรูกนั เข ้ามาหยิบขนมกับ

หนุบหนับ ในขณะทีท
่ า่ นประธานเอาแต่หยิบลูกกลมๆ สีน่ารักเข ้าปากไปสามลูกแล ้ว

“มึงชอบกินขนมพระพายเหรอ” วินเอาเข ้าปากบ ้าง ถึงจะอร่อยแต่สว่ นตัวเขาชอบบุหลันดัน้ เมฆมากกว่า

ดีนยักไหล่ เขาตอบเพือ
่ นแต่ตาเหลือบมองน ้องทีน
่ ั่งอยูข
่ ้างๆ “ช่วงนีต
้ ด
ิ ใจรสขนมพระพายน่ะ” งับเข ้าไปอีกลูก “หวานดี ..”

คนโดนกระทบแก ้มร ้อนรีบก ้มหน ้านิง่ ซ่อนความเก ้อเขินจากสายตาคนรอบตัว ภามอุบอิบต่อว่าเสียงเบา

“พีด่ นี นิสยั ไม่ด.ี ..”

คนได ้ยินยิม
้ กริม
่ เงียบๆ ด ้วยความพอใจ

“เดีย๋ วจบงานมึงจะไปไหนต่อ ไปหาไรกินกันไหม” วินพูดขึน้ หลังจากสำเร็จโทษขนมจนหมดกล่อง รุน่ น ้องเองก็ทยอยไปเก็บ

ซุ ้มและทำความสะอาดรอบสระน้ำ

ดีนมุน
่ หัวคิว้ แล ้วหันมาจ ้องภามทีน
่ ั่งอยูข
่ ้างๆ จนคนโดนมองสะดุ ้งโหยงรีบหันไปมองรุน
่ พีผ ้ วิ้ เข ้าหาตัว
่ มทองอีกทอด พร ้อมชีน

“ถามผม?”

วินขำก๊าก “เปล่า พีถ

่ ามไอ ้ดีนมัน แต่ดเู หมือนมันยกหน ้าทีต
่ ด
ั สินใจให ้ภาม”
หูยยยยยย

เสียงสมาชิกชมรมอุทานจากรอบทิศ เพราะเสียงรองประธานไม่เบาเลยทำให ้คนอืน

่ ๆทีก
่ ำลังเก็บของได ้ยินชัดเจน รอยยิม
้
กรุ ้มกริม
่ และดวงตาวับวาวบันทึกไว ้เรียบร ้อยว่าถ ้าน ้องน ้องปี 1 แห่งชมรมขนมไทยมาทีส่ ระว่ายน้ำ คงต ้องจัดทีน่ ั่งพิเศษให ้ ใน
ขณะทีภ
่ ามทำหน ้าไม่ถก
ู ประธานชมรมว่ายน้ำกลับตีหน ้าเฉย ยอมรับกลายๆว่าให ้น ้องตัดสินใจจริง

“แหมะ มีให ้ตัดสินใจแทน อัก่ !!” ทีมถองศอกใส่เพือ

่ นเบาๆ แต่โดนศอกกลับเต็มแรงจนแทบจุก ไม่คด
ิ ว่าเวลาเพือ
่ นอายจะส่ง

ผลรุนแรงขนาดนี้

“เดีย๋ วต ้องไปหามะนาวกับเดล” ภามพูดถึงสองสาวทีน่ ่าจะแสดงละครเสร็จพอดี จริงๆ ก็อยากไปดูหรอกแต่โดนห ้ามเอาไว ้เพ

ราะสาวๆ อายมากกลัวเจอหน ้าคนรู ้จักแล ้วจะลืมบท

“ก็พาไปด ้วยกันดิ” ทีมเสนอ “กินข ้าวด ้วยกันหลายคนไง”

ภามพยักหน ้าเป็ นการสรุปว่าเย็นนีพ

้ วกเขาจะไปกินข ้าวด ้วยกัน

หลังจากทีย
่ กโขยงไปรับสองสาวเรียกเสียงกรี๊ ดจากผู ้คนทีย
่ น
ื อยูแ
่ ถวโรงยิม เพราะหายากทีป
่ ระธานชมรมว่ายน้ำจะพาตัวเองมา
แถวนีไ ี ง่ รอยยิม
้ ด ้ แถมมีรองประธานอารมณ์ดส ้ แจกจ่ายเป็ นคอมโบเซ็ททีส
่ ด
ุ แสนจะคุ ้มยิง่ กว่าป๊ อปคอร์นหน ้าโรงหนังเล่นเอา
พวกเขาเหนือ
่ ยสายตัวแทบขาด โดยเฉพาะเจ ้าทีมทีบ
่ น
่ หิวทุกๆ ห ้านาที แถมยังมีเรือ
่ งทีป
่ ระธานชมรมว่ายน้ำไปยืนเขม่นมองกับ
ดาราลูกครึง่ อีกกรณีด ้วย ทำเอาพวกเขาใช ้เวลาไปเป็ นชัว่ โมงกว่าจะขนทัง้ หกชีวต
ิ มายืนอยูใ่ นห ้าง E ใจกลางเมืองตอนเกือบ

จะได ้เคารพธงชาติพอดี
ดีน ภาม วิน ทีม มะนาวและเดล เดินไปพลางถกเถียงไปพลางว่าจะกินอะไร วินขอบายอาหารไทยในขณะทีส
่ าวๆขอผ่านอาหาร
ทีม
่ ช ี สุดท ้ายก็จบลงทีช
ี ส ่ าบูเจ ้าดัง 

เมือ
่ ตกลงร ้านได ้คนรู ้ทางอย่างดีนก็เดินนำด ้านหน ้าสุด โดยมีสองสาวทีย
่ ังคุยกันไม่เลิกเรือ
่ งละครทีแ
่ สดงวันนีอ
้ ยูต
่ รงกลาง และ
มีวน
ิ กับทีมเดินทอดน่องประกบหลัง 

“อุ ้ย เดลดูส”ิ มะนาวกระตุกแขนเสือ้ เพือ่ นสาวด ้วยน้ำเสียงตืน่ เต ้น

เดลหันไปมองตามทีม
่ ะนาวบอก พีช
่ ายคนโตของบ ้านทีต
่ อนแรกเดินค่อนข ้างเร็วพอหันมาเห็นภามเร่งฝี เท ้าตาม เขาก็ลดสปี
ดลงจนเดินข ้างกันแล ้วก ้มลงพูดอะไรสักอย่างทีท
่ ำให ้คนข ้างๆ แยกเขีย
้ วใส่ ภามยกมือขึน ้ พีช
้ จับชายเสือ ่ ายเธอเอาไว ้พร ้อมรอย
ยิม
้ และแววตาอบอุน
่ ทำให ้เดลอดยิม
้ ไปด ้วยไม่ได ้

“ดีจัง”

“ดีมากกกก” มะนาวยิม้ แฉ่งแอบถ่ายรูปแล ้วแปะลงห ้องลับในไลน์ 

เดลหัวเราะคิก สงสัยความหมาย ดีจัง ของเธอกับมะนาวจะต่างกันไปสักหน่อย

....ดีจัง...ทีพ่ ชี่ ายของเธอหาคนสำคัญได ้แล ้ว...

“เด๊ลลล!!” คราวนีม
้ ะนาวจับมือเพือ
่ นสาวเขย่าเรียกเสียงหลง “นีม
่ ันดีขนาด Full HD เลยยยยอัย
้ ยยะ” 

เดลตัง้ สติมองพีช
่ ายอีกครัง้ แล ้วแก ้มก็ร ้อนผะผ่าว เพราะครัง้ นีม
้ อ
ื ของภามทีจ ้ อยูโ่ ดนดึงออกเอาไปกุมแน่น ภามดูเก ้อเขิน
่ ับเสือ
แก ้มขึน
้ สีระเรือ
่ พยายามพูดอะไรสักอย่างแล ้วจะเอามือออกแต่พด
ี่ น
ี ส่ายหัวจับมือแน่นไม่ปล่อย สุดท ้ายก็เม ้มปากแน่นเบือนหน ้า
ออกไปทางอืน
่  

จากตรงทีพ
่ วกเธอยืนอยูเ่ ห็นได ้ชัดว่าภามกลัน
้ รอยยิม
้ เอาไว ้ ตาก็มองพืน
้ ปล่อยให ้พีด
่ น
ี จูงเดินต ้อยๆ ในขณะทีพ
่ ด
ี่ น
ี เองก็อมยิม
้ ที่
มุมปาก การกระทำเล็กๆ น ้อยๆ แต่ไม่ปราณีหัวใจคนทีก
่ ำลังแอบมองอยูเ่ ลย 

เดลแก ้มร ้อนเหลือบตามองมะนาวทีต

่ อนนีป
้ ิ ดปากกลัน ่ ระริก
้ เสียงกรีดร ้องด ้วยดวงตาสัน

..โอเค เธอยอมรับก็ได..้

คำว่าดีจังเมือ
่ กีเ้ หมือนของมะนาวอยู่ 50% 

น้ำซุปในหม ้อกำลังเดือดปุดๆ ส่งกลิน

่ หอมยั่วยวน หกคนสองหม ้อกำลังเริม
่ บรรเลงมือ
้ เย็นอย่างสนุกสนาน ทีมรีบจุม
่ เนือ
้ ลงหม ้อ
แกว่งให ้สุกแล ้วเอามาจิม
้ น้ำจิม
้ ทีผ
่ า่ นการผสมโดยสมาชิกชมรมขนมไทยแล ้วทำหน ้าฟิ น จริงๆ ก็ไม่ได ้มีเหตุผลอะไรเป็ นพิเศษ
่ ส่วนตัวว่าของกินอะไรก็ตามถ ้าผ่านมือเจ ้าเพือ
เพียงแต่เป็ นความเชือ ้ นนีม
่ นซีค ้ ันต ้องอร่อยแน่นอน
พอเขาบอกแบบนีท
้ ก
ุ คนบนโต๊ะก็หันมามองภามเป็ นตาเดียวกัน เดือดร ้อนเจ ้าตัวต ้องผสมน้ำจิม
้ ให ้ทุกคนอย่างงงๆ

“วันนีล้ ะครทีเ่ ล่นเป็ นเรือ่ งของความรักชะตาลิขติ แหละค่ะ พระเอกของเรือ่ งตืน่ มาก็พบว่าตัวเองมีด ้ายสีแดงผูกอยูท่ นี่ วิ้ เลยออก
ตามหาปลายด ้ายว่ามันอยูท
่ ไี่ หน” มะนาวเป็ นฝ่ ายเริม
่ ต ้น เธอนั่งตรงข ้ามเดลถัดไปคือพีว่ น
ิ และทีม ส่วนฝั่ งตรงข ้ามถัดจากเดล
คือพีด
่ น
ี และภาม 

“ด ้ายแดงคืออะไร? ปกติตน
ื่ มาเจอแบบนีพ
้ ต
ี่ ด
ั ด ้ายขาดไปแล ้ว เกะกะ” วินถามพลางโกยข ้าวเข ้าปากเพียงไม่กค
ี่ ำก็เล่นเอา

เกือบหมดถ ้วย

 “โห่ ไม่โรแมนติกเลย คืองีค้ ะ่ ” มะนาววางตะเกียบเริม่ อธิบาย  “คนญีป่ นเขาเชื

ุ่ อ ่ กันว่าคนทีเ่ ป็ นเนือ
้ คูก
่ น
ั จะมีด ้ายสีแดงผูกติด

่ วิ้ ก ้อยข ้างซ ้าย เปรียบเสมือนเส ้นเลือดจากหัวใจทีไ่ ปผูกติดกับคนแห่งโชคชะตา” 

กันเอาไว ้ทีน

ทีมพยักหน ้าหงึกหงักเขาเคยอ่านจากการ์ตน
ู มาบ ้างเลยพอรู ้จักเรือ
่ งแบบนี ้ แต่พอเห็นรุน
่ พีป
่ ระจำชมรมทำหน ้าหมางงเป็ น
โกลเด ้นหลงทาง เขาเลยหยิบมือถือขึน
้ มาเลือ
่ นสามปื้ ดแล ้วโชว์กลางโต๊ะอาหาร “แบบนีไ
้ ง”

ทุกคนชะโงกหน ้ามองแล ้วร ้อง อูยยยยยแทบจะพร ้อมกัน

“เฮ ้ย ไอ ้ทีม!!!” ภามร ้องลั่นรีบตะครุบมือเพือ

่ นแต่ก็ไม่ทัน ทีมส่งต่อให ้พีว่ น
ิ ทันที
“อาฮะ เข ้าใจแล ้ว เนือ้ คูก่ นั นีน่ ะ” วินดูเสร็จก็ยมิ้ ล ้อรุน่ น ้องต่างชมรมทีต่ อนนีเ้ หมือนจะระเบิดตัวตายอยูร่ อมร่อ

“จำไว ้นะ” ภามอุบอิบฝากความแค ้นให ้เพือ่ นกับรุน่ พีท่ หี่ ัวเราะกิ๊ กกั๊กชอบใจ ก็นั่นมันภาพเขากับพีด่ นี ทีม่ ดี ้ายแดงผูกนิว้ ก ้อยเดิน
คูก
่ น
ั นีน
่ า

ดีนส่ายหัวยิม
้ ๆ จัดการส่งเนือ ้ โตให ้น ้องสาวบังเกิดเกล ้าเพือ
้ ชิน ่ ไม่ให ้แซวคนทีห ้ ให ้น ้องคนพิเศษอีก
่ น ้าดำหน ้าแดง แล ้วส่งอีกชิน
คนข ้างตัว เขาทำตาระยิบระยับหนักเมือ
่ เห็นภามหน ้าแดงไปจนถึงใบหู 

..
อาการแบบนี้ มันไม่ดก
ี บ
ั หัวใจเขาเลย ไม่ดจ
ี ริงๆ

เดลเคีย ้ เนือ
้ วชิน ่ ายเสร็จก็ชว่ ยเปลีย
้ จากพีช ่ ง “อ ้อ ตอนซ ้อมละครเรือ
่ นเรือ ่ งนีเ้ ดลได ้ยินตำนานด ้ายแดงของจีนด ้วยนะคะ” พูด
้ เนือ
พลางแกว่งชิน ้ ลงในหม ้อน้ำซุปจนมันกึง่ สุกเธอก็ยกออกกลายเป็ นเนือ
้ นุ่มนิม
่ กำลังดี

“แล ้วมันต่างกับของญีป่ นเหรอ”

ุ่ วินเติมข ้าวจานทีส
่ อง ระหว่างรอก็หันไปแย่งเนือ
้ ของรุน
่ น ้องเลยโดนตะเกียบฟาดเข ้าหลังมือ
่ งกินนีเ่ จ ้าทีมสู ้ลืมตายจริงๆ เลยเปลีย
เต็มแรง เขาเบะปากเรือ ่ านของน ้องมะนาวคนสวย แต่อนิจจา..เธอฟาด
่ นเป้ าหมายไปทีจ

เรียบไม่มใี ห ้ขโมย

“ต่างค่ะ ก็ของญีป่ นมั ่ วิ้ ก ้อยข ้างซ ้ายใช่ไหมคะ แต่ของจีนมีความเชือ

ุ่ นผูกทีน ่ ว่าคนทีโ่ ชคชะตากำหนดให ้คูก
่ น
ั จะมีเชือกสีแดง

ผูกทีข
่ ้อเท ้าของแต่ละฝ่ ายแหละค่ะ”
พอได ้ยินว่ามีผก
ู คนละทีค
่ นละทาง แต่ละคนชักสงสัยว่าการผูกด ้ายแดงแต่ละทีต
่ า่ งกันอย่างไรและมีหมายความอะไรกันแน่

 “แล ้วเคยได ้ยินเรือ่ งนีร้ เึ ปล่า” ทีมทีเ่ ริม่ อิม่ เล่าบ ้าง “คูท่ มี่ คี วามรักไม่สมหวัง เขาจะผูกเชือกหรือด ้ายสีแดงทีข่ ้อมือเอาไว ้ด ้วย
่ ว่าเจ ้าด ้ายแดงเนีย
กันแล ้วฆ่าตัวตาย เพราะเชือ ่ จะเป็ นตัวโยงให ้พวกเขาได ้กลับมาเจอกันอีกครัง้ ”

ตึกตัก ..

ภามกุมอกตัวเองด ้วยความรู ้สึกประหลาด ในขณะทีส

่ าวๆ พึมพำว่าสงสารกระตุ ้นให ้ทีมเล่าต่อ 

ตึกตัก ..

“แล ้วพอกลับมาเกิดใหม่ พวกเขาก็จะรู ้สึกเหมือนกับรู ้จักกันมานาน..แสนนาน เหมือนรอมาทัง้ ชีวติ ” เสียงของทีมเริม่ ไกลออก

ไป

ตึกตัก

“ตอนเขาเจอกันจะรู ้สึกยังไงน ้า...” แล ้วมีเสียงมะนาวตบท ้ายบางเบา

...
...

รู ้สึก ....อบอุน่ โหยหา ตือ้ ในอก...

[“สัญญานะว่าเราจะหากันจนเจอ...”]

ดวงตาจะร ้อนผ่าว น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่มเี หตุผล

[“อืม..สัญญา”]

...

...

เฮือก !!

ภามสะดุ ้งโหยง เขาเพิง่ รู ้ตัวว่าตอนนีใ้ บหน ้าเต็มไปด ้วยเหงือ

่ หัวใจเต ้นถีเ่ หมือนเจอเรือ
่ งตกใจอะไรสักอย่าง เขาสูดลมหายใจ
ลึกๆ ดูเหมือนว่าสมาชิกบนโต๊ะจะไม่ทันสังเกตว่าเกิดอะไรขึน
้ แต่คนข ้างๆนั น
้ ..
“พีด่ นี ” ภามเรียกเสียงพร่า

ตอนนีด
้ วงตาสีสวยกำลังมองเขา มองด ้วยสายตาลึกล้ำเหมือนค ้นหาอะไรบางอย่าง มันดูอาวรณ์ โหยหา ชวนให ้เศร ้าในอกจน
ร ้อนหัวตา ภามกำมือใหญ่ตอบแน่น

ถ ้าเมือ
่ กีพ
้ ด
ี่ น
ี ไม่จับมือเขาแล ้วบีบเรียกสติเขาคงเหม่อไปไกลกว่านี้ ต่างคนต่างมองหน ้ากันเหมือนมีอะไรจะถามแต่ก็นก
ึ ไม่ออก
สุดท ้ายทัง้ คูก
่ ็พด
ู ออกมาพร ้อมกัน

“สัญญา” “สัญญา”

สัญญาอะไร ? ทำไมถึงต ้องเป็ นคำนี้? 

ดีนขมวดคิว้ รู ้สึกปวดหัวจี๊ ดขึน

้ มาอีกคล ้ายกับตอนทีเ่ ขาเกือบขับรถไปจูบกำแพงบ ้านตัวเอง

“อ ้าว คูน่ สี้ ญ

ั ญาอะไรกัน” วินแกล ้งทำเสียงอิ๊ อะ๊ ล ้อ จนภามรีบหลุบตาลงมองชามข ้าวตัวเองกลบเกลือ
่ น

“อ๋อ ฉันสัญญาว่าจะพาน ้องไปส่งบ ้าน” ดีนเนียนขึน้ มาเสียอย่างงัน้ เนียนจนภามเบิกตากว ้างหันกลับไปมองผู ้ชายตรงหน ้าใหม่
เดีย ???
๋ ว สัญญากันตอนไหนครับพี่ ???

“อ ้าว แล ้วก็ไม่บอก” ทีมแกล ้งโวยวาย แค่เห็นเพือ่ นทำหน ้าเหวอปากพะงาบเขาก็รู ้แล ้วว่าท่านประธานทีเ่ คารพคงมัดมือชก
เด็กในชมรมทีด
่ ค
ี วรส่งเสริมให ้ความช่วยเหลือ

“งัน้ ขากลับพีด่ นี ไปส่งภามนะคะ เดลเอารถมาอยูแ่ ล ้วคงแวะไปส่งมะนาวก่อน จะไปเอาของทีท่ งิ้ ไว ้ห ้องมะนาวด ้วย” เดลรีบส่ง
ลูกต่อ แต่เธอต ้องไปห ้องมะนาวจริงๆ เพราะเมือ
่ คืนเธอค ้างห ้องเพือ ่ ซ ้อมบทครัง้ สุดท ้าย
่ นเพือ

ภามหันซ ้ายหันขวาเริม
่ ตามเพือ
่ นๆ ไม่ทัน วันนีเ้ ขาไม่ได ้เอารถมาจริงเพราะคิดว่าลานจอดรถต ้องเต็มแน่เลยติดรถมาพร ้อมทีม
ตอนเช ้าและตัง้ ใจจะกลับด ้วยกัน

“โอเค ดีล” วินเติมข ้าวชามทีส่ าม “กินต่อเร็ว เผือ่ ไปต่อขนมได ้อีก” มนุษย์กระเพาะเหล็กเอือ้ มไปฉกจานท่านประธานชมรม แต่
ก็โดนเลือ
่ นจานหลบรวดเร็วจนตะเกียบปั กพืน
้ โต๊ะดังปั๊ ก

เสียงหัวเราะครืน
้ เครงดังลั่นจนกลบความรู ้สึกแปลกๆ เมือ
่ สักครู่ บทสนทนาเปลีย
่ นจากเรือ
่ งโรแมนติกกลายเป็ นบิงซูร ้านไหน
อร่อย แล ้วกลายเป็ นเรือ
่ งถกเถียงจริงจัง

ดีนคลีย
่ ม
ิ้ มองเด็กน ้อยเสนอความคิดเห็นกับเพือ
่ นๆ หากสองมือของพวกเขายังกุมเอาไว ้ไม่ปล่อย มันกลายเป็ นความเคยชิ
นทัง้ ๆทีเ่ พิง่ เคยจับมือกันไม่กค
ี่ รัง้ ไม่ได ้รู ้สึกแปลกแต่กลับคุ ้นเคยเหมือนว่าพวกเขาเคยจับมือกันมานานหลายปี

ด ้ายแดง ...เนือ้ คู.่ .

ชายหนุ่มถอนใจ เขาหยิบมือถือขึน
้ มากดเสิรจ
์ หาอะไรสักอย่าง อะไร ทีจ ..
่ ะช่วยขจัดความสงสัยเขาไปได ้สักที

ท ้องฟ้ ามืดสนิท เวลาบนรถเปลีย

่ นเป็ นสองทุม
่ ครึง่ รถซีดานสีดำเลีย
้ วเข ้าคอนโดเจ ้าประจำอย่างคุ ้นเคย ดีนขับรถไปแอบข ้างๆ
เพือ
่ ให ้น ้องได ้ขนของลงได ้อย่างสะดวก 

“จริงสิ พีด่ นี วันนีผ้ มฝั นกลางวันด ้วยแหละ” ภามเอีย้ วตัวหยิบหนังสือไปพลางคุยไปพลาง 

“หือ ฝั นกลางวัน?” ดีนถึงกับเลิกคิว้ งงๆ “นีเ่ อาเวลาไหนไปนอนกลางวัน”

“ไม่ได ้นอนครับ” หัวเราะชอบใจ “ยังไงดี มันเหมือนมีภาพแว๊บเข ้ามาในหัวน่ะครับ” ชีท้ หี่ ัวตัวเองแล ้วทำหน ้านึก “ทำขนมอยูด่ ๆี
ก็รู ้สึกว่าตัวเองมีหลานสาว”

“หลาน? แล ้วมีรเึ ปล่าล่ะ”

ภามส่ายหัว “แม่ผมมีญาติคนเดียวอยูท
่ อ
ี่ เมริกายังไม่ได ้แต่งงาน ส่วนญาติฝั่งพ่อไม่ได ้เจอกันนานมากตัง้ แต่พอ
่ เสีย จนผมจำ
อะไรไม่ได ้แล ้ว น ้องชายก็อายุแค่15 เลิกพูดเรือ
่ งหลานได ้เลยครับ”
“นีก่ ำลังจะบอกพีว่ า่ อยากมีเด็กเล็กๆ ?” ดีนพาดมือกับพวกมาลัยแซวน ้องขำๆ 

“เปล่า ไม่ใช่แบบนัน้ ครับ” รีบโวยวาย “แค่แปลกใจทีอ่ ยูๆ่ ก็รู ้สึกว่าตัวเองมีหลาน แถมมีพสี่ าวด ้วยนะ”

คราวนีค
้ นพีห
่ ัวเราะออกมาอย่างไม่ปิดบัง เขาขยีห
้ ัวภามด ้วยความเอ็นดู 

“นอนน ้อยแล ้วก็ละเมอละสิ วันนีร้ บี ไปนอนเลย”

“หูย หาว่าผมละเมอนะ” ตีมอื ใหญ่เบาๆ แล ้วรวบของทุกอย่างไว ้ในอ ้อมแขน “ไปละครับ ขอบคุณทีม่ าส่งนะครับ” ยกมือไหว ้
แล ้วยิม
้ หวานให ้

“..........” ประธานชมรมว่ายน้ำแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง นับวันเขาชักต ้านทานรอยยิม

้ น ้องไม่ไหวแล ้วยิง่ วันนีเ้ พิง่ จะได ้
ลิม
้ ลองของหวานของริมฝี ปากนุ่มนิม
่ ไป เลยอดไม่ได ้ทีจ
่ ะขอ ...สักนิด

“ให ้มากกว่าคำขอบคุณได ้ไหมครับ” เขาหรีต่ ามองเด็กน ้อย

“เอ๋” ภามทำตาโต แอบคิดว่าหูฝาดหรือเปล่า

“ถ ้าพีข่ อมากกว่านัน้ จะได ้ไหม”

เฮือก

เด็กหนุ่มสะดุ ้งโหยงถอยกรูดติดประตูรถเมือ
่ คนพีป
่ ลดเข็มขัดนิรภัยแล ้วเคลือ
่ นตัวเข ้ามาหา 

“เอ่อ..พะ พี”่ เอ่ยเรียกเสียงตะกุกตะกัก ในหัวสมองของภามตีกนั วุน่ คิดไปถึงไหนๆ ยิง่ แตกตืน่ ใบหน ้าคมคายก็ยงิ่ เข ้าใกล ้
หัวใจของเขาก็เต ้นถีร่ ะรัวจนน่ากลัวจะหัวใจวายเข ้าสักวัน

เมือ
่ ดูทา่ จะไปไหนไม่รอด นักเศรษฐศาสตร์มอ
ื สมัครเล่นก็หนีปัญหาด ้วยการหลับตาปี๋

..
จะ โดน ...แล ้ว..

จุ๊บ 

อ ้าว สัมผัสนุ่มนิม
่ ทีห
่ น ้าผากทำเอาคนโดนเอาเปรียบเบิกตาโพลง ภามยกมือแตะเหม่งด ้วยสายตางุนงงปนเขินๆ

..
จูบ หน ้าผาก ?
ดีนหัวเราะหึในลำคอ เขามองน ้องด ้วยสายตาล ้อเลียน

“ฝั นดีครับ น ้องภาม” เอานิว้ ชีต้ ปี ลายจมูกน ้องเบาๆ เรียกสติ

ดีนเปิ ดกระจกเท ้าแขนกับขอบหน ้าต่าง มองน ้องทีล

่ งจากรถไปแล ้วยังงุนงงเหมือนยังจับต ้นชนปลายไม่ถก
ู บอกตรงๆว่าเขาเอง
ก็อดทนเต็มทีพ
่ ยายามไม่รังแกน ้องมากไปกว่านีเ้ พราะสงสาร แต่ทา่ ทางทำอะไรไม่ถก
ู ก็น่ารักแบบนั น ั ไม่ดข
้ ก็ยงิ่ กระตุ ้นนิสย ี อง
เขาเข ้าทุกที

ดวงตาสีสวยมองร่างของภามทีค ่ ยๆ เดินห่างจากรถไปช ้าๆ ภาพซ ้อนพร่าเลือนเริม

่ อ ่ ปรากฏขึน
้ ในสายตาพร ้อมความรู ้สึกยะเยือก
ในหัวใจ

ร่างผอมทีส
่ งู กว่าน ้อง และผมยาวกว่า ...

ภาม ? ..ใคร? ..
คล ้าย แต่ไม่ใช่ ?

คิว้ เข ้มขมวดมุน
่ รู ้สึกปวดหัวขึน
้ มาอีกครัง้

[พี.่ ..พีก่ รณ์....]

 “พีด่ นี !” 

คนเหม่อสะดุ ้งโหยง ดวงตาสีเทาอมเขียวเบิกโพลง ร่างของภามทีค

่ วรจะเดินไปแล ้วเดินกลับมาหาอีกครัง้ เมือ
่ ไหร่ไม่รู ้

“ภะ...”

สัมผัสนุ่มนิม
่ แตะเข ้าทีร่ ม ้ แล ้วค่อยๆผละใบหน ้าออก
ิ ฝี ปากของชายหนุ่มเต็มเม็ดเต็มหน่วย บดเบียดเล็กน ้อยจนรู ้สึกถึงความชืน
่ ไปทัง้ ตัว
มาด ้วยอาการหน ้าแดงจัดและสัน

“ฝั นดีครับ”

เสียงพูดเบาหวิว ก่อนทีเ่ จ ้าตัวจะชิง่ เผ่นวิง่ หน ้าตัง้ เข ้าคอนโดปล่อยอีกฝ่ ายนั่งตะลึง

!
ให ้ตายสิ โดนเข ้าจนได ้ ดีนสบถในใจ 
มือใหญ่ลบ
ู ใบหน ้าตัวเองแรงๆ เขาหัวเราะหึหใึ นลำคอความรู ้สึกอบอุน
่ ทีก
่ ำลังละลายความรู ้สึกเมือ
่ ครู่ เขาแตะริมฝี ปากตัวเอง
แอบเสียดายทีต
่ ัง้ ตัวไม่ทัน ไม่งัน
้ คงไม่จบแค่แตะปากกันเฉยๆ

ชายหนุ่มถอนใจด ้วยรอยยิม
้ จัดการคาดเข็มขัดนิรภัย หยิบมือถือขึน
้ มาดูแล ้วพบว่าหน ้าจอยังค ้างอยูต
่ รงจุดทีเ่ ขาพิมพ์หาอะไร
บางอย่างไว ้เมือ
่ ตอนมือ
้ เย็น

ดีนโคลงหัว กดกากบาทหน ้าจอทิง้ แล ้วเข ้าเกียร์ออกรถเพือ

่ กลับบ ้าน

ภามก็คอ
ื ภาม จะให ้เป็ นใครไปได ้ล่ะ ?

-------------------------------

CH 14   น้ำตาจากฟ้ า

*บทนีม้ เี พลงเป็ นส่วนประกอบ ขอให ้ผู ้อ่านฟั งเพลงหรืออ่านเนือ้ เพลงด ้วยเพราะมีผลกับเนือ้ เรือ่ งค่ะ*

“ขยะแขยง!!” เสียงของผู ้เป็ นบิดาดังลั่นพร ้อมแรงกระทบทีใ่ บหน ้า รสคาวของเลือดซึมกระจายทั่วปาก อินทัชมองบิดาด ้วย

หัวใจทีโ่ ดนกรีดซ้ำๆ จนยับเยิน

   
“อิน!” เสียงพีก
่ รณ์ตะโกนลั่น เขาเหลือบมองแล ้วก็ได ้เห็นร่างของคนรักโดนรัง้ ไว ้ด ้วยคนตัวโตๆสองคน

   
“อย่ามาเข ้าใกล ้ลูกฉัน ไอ ้ลูกมาเฟี ย!!” ้ จนแทบหายใจไม่ออก “เคยบอก
พ่อกระชากเขาจนตัวปลิว ก่อนจะกระชากคอเสือ
แล ้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุง่ กับมัน บ ้านมันทำอะไรไม่รู ้รึไง ! !
สักวันตำรวจจะมาลากคอ มึงอยากไปด ้วยรึไง จะให ้ซวยทัง้ บ ้านรึ
ไง !”

เสียงฝนดังสนั่นพร ้อมเสียงครืนของฟ้ าคำราม  ร่างกายของทุกคนตอนนีเ้ ปี ยกปอนและหนาวเย็น อินมองหน ้าคนรักทีต

่ อนนี้
ดวงตาเต็มไปด ้วยความเศร ้าโศก เพราะพวกเขาไม่รู ้จักห ้ามใจ ไม่รอให ้ทุกอย่างพร ้อมกว่านีแ
้ ต่กลับแอบลอบมาพบกันโดยไม่รู ้
เลยว่ามันอยูใ่ นสายตาผู ้ใหญ่ตลอด

   
ี นกรูเข ้ามาจับตัวเอาไว ้ สิง่ แรกทีค
พวกเขานัดเจอกันทีร่ ้านอาหารชานเมือง เพียงแค่ลงจากรถแล ้วได ้เจอหน ้ากันไม่ทันไรก็มค ่ ด
ิ
ขึน
้ มาในหัวนั น ..
้ คือ พลาดแล ้ว 
   

ชายวัยกลางคนทีน
่ ั่งอยูใ่ นรถดีดบุหรีท
่ งิ้ ออกทางหน ้าต่าง เขามองลูกชายคนโตทีเ่ ปี ยกโชกด ้วยสายตาผิดหวัง
   

“ไม่คดิ ว่าแกจะโง่ได ้ขนาดนีน้ ะกรณ์” เสียงแหบพร่าเยือกเย็น เชือดเฉือน

   

พีก
่ รณ์กด
ั ปากจนเลือดซึม ดวงตาแมนอิดโรยเต็มไปด ้วยน้ำอุน
่ ทีก
่ ำลังเอ่อท ้นต่างคนต่างได ้แต่มองคนรักโดนดุดา่ โดยทีต
่ ัวเอง
ทำอะไรไม่ได ้  ตอนนีล
้ านจอดรถของร ้านอาหารไม่มใี ครกล ้าเข ้ามายุง่ นอกจากกลุม
่ ของพวกเขา เมือ
่ สายตาของพีก
่ รณ์หวน
กลับมาสบตา อินก็รับรู ้ด ้วยสัญชาตญาณ เขาอ ้าปากค ้างเมือ
่ คนรักสะบัดแขนหันไปต่อยคนทีจ
่ ับตัวเอาไว ้
   
ต ้องหนี !!
   

....

   

“พีก่ รณ์!!!”
   

่ ดังลั่นห ้องนอน ภามสะดุ ้งเฮือกลุกขึน

เสียงตะโกนเรียกชือ ้ เรียบเรียงสติ ทัง้ ๆทีเ่ ปิ ดแอร์ไว ้
้ นั่งหายใจหอบถี่ เขาเสยผมเปี ยกชืน
จนเย็นฉ่ำแต่กลับเหงือ
่ ออกทัง้ ตัว
   

“ฝนตก?” เด็กหนุ่มมองออกไปนอนหน ้าต่าง ท ้องฟ้ าค่อนข ้างมืดมัว พอหยิบมือถือขึน

้ มาดูถงึ รู ้ว่าสิบโมงเข ้าไปแล ้ว
   

“ฝั นร ้ายอีกแล ้ว” เช็ดน้ำตาป้ อยๆ หมอนเหมินเปี ยกไปหมด แต่ยงิ่ เช็ดมันก็ยงิ่ ไหลออกมาจนสะอืน้  
   

คิดถึง คิดถึงใครบางคน
   

“บ ้าเอ ้ย แม่ง” ใช ้หลังมือเช็ดลวกๆ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนีเ้ อาเสียเลย ฝนก็ไม่ชอบด ้วย 

   

ภามทิง้ ตัวลงนอนแผ่กลางเตียงจ ้องมองเพดานว่างเปล่าปล่อยให ้น้ำตาไหลครุน

่ คิดถึงฝั นเมือ ่ ของใครบางคนติดอยูท
่ กี้ ชือ ่ รี่ ม
ิ
ฝี ปาก รู ้ว่าสำคัญแต่จำไม่ได ้ 
   

“ฮือ่ อออ ชือ่ อะไรนะ” พลิกตัวนอนคว่ำหยิบมือถือมาเปิ ดเรือ่ ยเปื่ อย 

   
...อยากโทรหาพีด่ นี จัง...   
   

ตึงงง

ภามสะดุ ้งโหยงทัง้ ตัวแทบจะตัวฟูเป็ นแมว 

   

“ไอ ้เชีย่ อย่าเหยียบโมลกู คัตเตอร์ละ่ คัตเตอร์”

   

“เกะกะว่ะทีไ่ ม่พอ”
   

“มายืมห ้องแล ้วยังปากหมาเหรอ”

   

“โอ ้ย อย่าถีบสิเฮีย!!”
   

เสียงทะเลาะกันดังผ่านกำแพงห ้องทำเอาคนขีต
้ กใจต ้องแนบหูฟัง ท่าทางวันนีห
้ ้อง 802 จะมีแขกมาเยีย
่ มและคงเป็ นกลุม
่

เดิมทีช
่ อบเสียงดังซะด ้วย เด็กหนุ่มถอนใจ ลุกจากเตียงไปจัดการตัวเองในห ้องน้ำเพือ ่ กลับมา ไหนๆเดีย
่ เรียกความสดชืน ๋ วก็จะ
เทีย
่ งแล ้วขอทำมือ
้ เทีย
่ งทีม
่ ันปลุกสมองให ้ตืน
่ จากความรู ้สึกบ ้าๆ นีห
่ น่อยแล ้วกัน
   

เสียงกุกกักดังแผ่วในห ้องครัวเล็กๆ พร ้อมเสียงเพลงจากแผ่นซีดข

ี องเจ ้าทีมทีเ่ ขายืมมา   น้ำซุปสต็อกหมูเดือดปุดพร ้อมกลิน
่
้ มาเมือ
ของหัวหอม ข่า ตะไคร ้ รากผักชี ภามหย่อนกุ ้งตัวโตทีเ่ พิง่ ซือ ่ วานจัดการทำความสะอาดจนเหลือแต่หางกุ ้งติดไว ้ลงไป
้ ก็สง่ เห็ดฟางตามลงไปต ้มต่อ
ลวกพอสุกแล ้วเอาออก จากนั น
   

ครืน ..น
   

เสียงฟ้ าคำรามดังขึน
้ ภามเร่งเสียงเพลงแล ้วเอาน้ำพริกเผาผสมครีมสดละลายลงไปผสมน้ำซุปในหม ้อพร ้อมปรุงรสเพิม
่ เขาฮัม
เพลงเพือ
่ กลบเสียงฟ้ าแล ้วชิมรสต ้มยำ คิว้ เรียวขมวดเล็กน ้อยเมือ
่ รู ้สึกไม่พอใจก่อนจะจัดการหั่นมะนาวเติมลงไปสักหน่อย

คราวนีพ
้ อ
่ ครัวก็ยม
ิ้ ออกมาสมใจ

“อร่อยแล ้ว”

“พีศ่ ลิ ป์ อยูไ่ หมครับ” ภามตะโกนเรียกเพราะตอนนีม้ อื เขาถือหม ้อต ้มยำหนักอึง้ สำหรับหลายคน

ิ ป์ ทีท
เสียงกึงกังโครมครามดังจากข ้างในประตูห ้องเปิ ดพรวดออกมาพร ้อมใบหน ้าคุ ้นเคยของพีศ ล ่ ำท่าแปลกใจเมือ
่ อยูๆ่ น ้อง
ข ้างห ้องก็มาเรียก

“ผมทำต ้มยำมาเผือ่ เป็ นมือ้ เทีย่ ง กินอะไรกันหรือยังครับ” ฉีกยิม้ สดใสให ้

ศิลป์ มองหน ้าต่างทีต ้ นตกหนัก จะว่าไปเขาก็สง่ ไลน์ไปบอกให ้ใครบางคนเอาเสบียงมาให ้พักนึงแล ้วแต่ทา่ ทางจะรถติด
่ อนนีฝ
อีกนานแน่ๆ 

“เฮีย กลิน่ อะไรอ่ะ โคตรหอมเลย”

“ท ้อง..ท ้องร ้อง”

เสียงโหยหวนดังแว่วมาจากในห ้อง ศิลป์ รีบยกหม ้อทีน

่ ้องถืออยูแ
่ ล ้วเชิญชวนเข ้ามาข ้างใน

“ภามกินหรือยัง กินพร ้อมกันไหม” เขาต ้อนน ้องเข ้ามาในห ้องจนได ้ แล ้วจัดการวางหม ้อต ้มยำไว ้ทีโ่ ต๊ะกินข ้าว โชคดีทขี่ ้าวเพิง่
สุกเมือ
่ กีเ้ พราะกะจะทอดไข่กน
ิ กันแก ้หิวแล ้ว

“จะดีเหรอครับ” ภามทำท่าเกรงใจแต่ก็โดนผู ้ใหญ่เอ็ดเบาๆ

“พีส่ ติ ้องเกรงใจ มาเลยมากินด ้วยกัน เฮ ้ย มากินข ้าว!! นีน

่ ้องห ้อง 801 ทำมาให ้” ตะโกนเรียกพวกลิงขีโ้ วยวายทีน
่ ั่งอยูด
่ ้าน

ในของห ้อง สักพักก็ได ้ยินเสียงแย่งกันพุง่ เข ้าครัว

“หอมกลิน่ ต ้มยำ อ๊ะ” คนแรกทีเ่ ข ้ามาชะงักเท ้าทำเอาเพือ่ นๆ เบรกกันระนาว

“น ้องภามนีห่ ว่า น ้องภามเศรษฐศาสตร์ปีหนึง่ ไงมึง” เขาหันไปหาเพือ่ นทีอ่ ยูด่ ้านหลังอีกสองคน

“เออว่ะ ตัวจริงดูดกี ว่าในรูปอีก สวัสดีครับน ้องภาม”

“พวกแกรู ้จักน ้องเขาด ้วยเรอะ” ศิลป์ เดินไปตักข ้าว โดยมีภามทีร่ บี ตามไปช่วย เด็กหนุ่มทำตัวไม่ถกู เมือ่ โดน
สายตามากมายจ ้องด ้วยความสนใจ

“โห พีศ่ ลิ ป์ นีเ่ ป็ นทีเ่ ลือ

่ งลือครับ หน ้าตาดี ทำอาหารอร่อย ยิม ั ก็ด ี มีภาพขึน
้ ก็สวย นิสย ้ บอร์ดมหาวิทยาลัย แล ้ว

อะไรอีกนะ”
“คิว้ ท์บอยไงมึง ทีเ่ ขาลงกันอยูอ่ ะ่ ”

“เฮ ้ยๆ มีนดี่ ้วย..คูจ่ นิ้ ”

ภามสะดุ ้งโหยง รีบหันควับอ ้าปากพะงาบๆให ้พีๆ่ หยุดพูด แต่ดจ

ู ะไม่มใี ครสนใจ

“คูจ่ นิ้ ?” ศิลป์ วางจานข ้าวหกจานเรียงไว ้บนโต๊ะ ห ้องคับแคบไปเสียสนิท

“ช่ายย เดีย๋ วๆ เรียกมันก่อน” คนพูดเดินไปทีป่ ระตูห ้องน้ำแล ้วทุบเสียงดัง “ขีน้ านไปแล ้วไอ ้สัด!!ออกมามึง มีคน
อยากเจอ”

ภามทำหน ้างุนงง เขาโดนพีศ ิ ป์ ดันร่างนั่งแหมะทีเ่ ก ้าอีแ

่ ล ้ ล ้วโดนยัดช ้อนส ้อมใส่มอ
ื อีกต่างหาก

“ห่า ขีห้ ดตดหายหมด ใครอยากเจอกู” เสียงไม่คุ ้นหูดา่ เพือ่ นลั่นพร ้อมประตูทเี่ ปิ ดออกมาอย่างไม่เบาแรงนัก 

ร่างสูงผิวเข ้ม จมูกโด่งเป็ นสัน แต่ทค

ี่ ุ ้นทีส
่ ด
ุ คงเป็ น ...ดวงตาสีเทาอมเขียวคูน่ ัน้

เด็กหนุ่มอ ้าปากค ้าง ..อย่าบอกนะว่า

“นีไ่ งไอ ้ดอนคูจ่ นิ้ พีม่ งึ อ่ะ น ้องภาม”

น ้องชายพีด
่ น
ี จริงๆด ้วย !!??
บรรยากาศโต๊ะอาหารตอนนีร้ า่ เริงผิดกับน ้องเล็กสุดของห ้องทีเ่ ขีย ่ ชมรสชาติ
่ กุ ้งในจานตัวเอง พีๆ่ แต่ละคนกินไปหยอกไปชืน
อาหารพร ้อมเติมข ้าวอย่างเอร็ดอร่อย

“ปกติภามกินช ้าเหรอ” ศิลป์ ทีเ่ พิง่ เติมข ้าวอีกจานเอ่ยถามเมือ่ เห็นว่าข ้าวในจานน ้องยังพร่องไม่ถงึ ครึง่

“เปล่าครับ แต่สงสัยพีๆ่ กินเร็วมาก ผมเลยกินไม่ทัน” หัวเราะแห ้งๆ แล ้วรีบตักต ้มยำรสเปรีย้ วสะใจซดเรียกสติ

ภามเหลือบตามองคนทีน
่ ั่งเยือ
้ งอยูฝ
่ ั่ งตรงข ้ามแล ้วก็สะดุ ้งโหยง เพราะเจ ้าของดวงตาสีเทาอมเขียวนั่นกำลังจ ้องเขาไม่วางตา
เล่นเอากินไม่ลงด ้วยความกังวลและเหมือนศิลป์ จะรู ้ เขามองตามสายตาน ้องเลยหันไปแจกมะเหงกให ้รุน
่ น ้องตัวปั ญหา

“มึงจะจ ้องอะไรขนาดนัน้ น ้องกินข ้าวไม่ลงแล ้วมีปัญหาอะไรวะไอ ้ดอน”

ดอนทำหน ้าย่นลูบหน ้าผากทีต

่ อนนีแ
้ ดงเป็ นปื้ น เขากำลังจะอ ้าปากพูดแต่โดนเพือ
่ นแย่งบทไปเสียก่อน

“น ้องภาม พีอ่ ยากรู ้มากว่ะ”

ภามซดน้ำซุปพร ้อมหันไปมองคนถาม

“ตกลงทีโ่ ดนถ่ายรูปลงเนตคูก่ บั พีช่ ายไอ ้ดอนเนีย่ แค่คจู่ นิ้ หรือคูจ่ ริงหือ?”

“แค่ก!!!!!!” น้ำต ้มยำเปลีย

่ นทิศไปลงหลอดลมแทน ภามสำลักกระอักไอจนแสบขึน ่ าก
้ จมูกน้ำตาไหลรีบรับทิชชูจ

พีศ ิ ป์ มาเช็ด
่ ล
“ปฏิกริ ยิ านีถ่ อื ว่าแทนคำตอบไหมวะ” พีค่ นถามหันไปหาเพือ่ นข ้างๆ ตอนนีท้ กุ คนวางช ้อนเปลีย่ นเป็ นรุมซักน ้องให ้ขาวสะอาด

“แต่ภาพในเนตมันชัดมากนะ จริงป่ ะดอน” สะกิดเรียกเพือ่ นทีเ่ พิง่ วางช ้อนบ ้าง

ภามชักใจไม่ด ี เขาไม่รู ้เลยว่าพีด ั แบบไหน จะเหมือนเดลหรือเหมือนพีด

่ อนนิสย ่ น
ี เท่าทีพ
่ อรู ้มาจากเดลเห็นว่าเป็ นคนง่ายๆ ขี้
แกล ้ง บ ้ากีฬา

“พวกมึงอยากรู ้ใช่ไหม” ดอนเช็ดปากแล ้วลุกจากเก ้าอีเ้ สียงดังครืด “เดีย๋ วกูจดั ให ้” ยักคิว้ ให ้เพือ่ นๆ แล ้วเดินอ ้อมมาหาภามทีน่ ั่ง
ตัวเกร็งอย่างไม่เข ้าใจ

“เอ๋!?” เด็กหนุ่มร ้องเสียงหลงเมือ

่ โดนโอบไหล่แล ้วรัง้ จนแนบชิด ดอนเอาแก ้มแนบแก ้มจัดการยกมือถือขึน
้ ถ่ายเซลฟี่ ทัง้ ๆที่

ภามยังหน ้าตาเหรอหรา 

“ดะ เดีย๋ ว เหวอ” ภามหลับตาปี๋ เพราะพีด่ อนสกินชิพแก ้มเขาแบบไม่เกรงใจ 

ดอนถ่ายรูปไปหลายแชะจนพอใจ ก่อนจะนั่งเลือกรูปแล ้วกดส่งเข ้าไลน์พน

ี่ ้อง ทุกคนมองอย่างไม่คอ
่ ยเข ้าใจเท่าไหร่แต่ก็รอดูวา่
จะเกิดอะไรขึน
้

ั่ รัวเพราะมีโทรศัพท์เข ้ามา เจ ้าของมือถือมองชือ

ชายหนุ่มวางมือถือลงกลางโต๊ะกินข ้าว ไปถึงสิบวินาทีมันก็สน ่ คนโทรเบะปาก
เล็กน ้อยแล ้วกดสปี กเกอร์

“ว่าไง” เขารับสายด ้วยเสียงติดจะขำ

[“กรี๊ ดดดดดดดดดดดด พีด่ อน!! ไปเจอภามตอนไหน ทำไมไม่พาหนูไปด ้วยแย่ทส
ี่ ด
ุ แล ้วนีแ
้ อบไปกินข ้าวฝี มอ
ื ภามใช่ไหม
ส่งมารัวๆเลยนะหม ้อต ้มยำเนีย ั ไม่ด ี
่ นิสย !!”] เสียงน ้องสาวดังลั่นทะลุสปี กเกอร์จนคนฟั งหัวเราะกันลั่น พอรู ้ว่ามีคนอืน
่ ได ้ยิน

ด ้วยเดลก็ยงิ่ โวยวายใส่พช
ี่ ายคนรอง

“เดีย๋ วๆ พีด่ นี ไม่อยูบ่ ้านเหรอ” ดอนรีบเบรกก่อนทีน่ ้องสาวจะเหวีย่ งใส่มากไปกว่านี้

[“พีด่ นี ออกไปข ้างนอกแต่เช ้าแล ้วค่ะ ดูสแิ ต่ละคนทิง้ น ้องอยูบ่ ้านคนเดียว”] น้ำเสียงฟึ ดฟั ดงอนๆ

[“ภามจ๋า สงสารเราหน่อยน ้า เราอยากกินขนมจังเลย”] ส่งเสียงออดอ ้อนไม่เกรงใจพีช

่ าย

ภามอมยิม
้ เขาตอบกลับไปอย่างร่าเริง “โอเค ไว ้ทำไปให ้กินนะ”

หญิงสาวส่งเสียงพอใจ หล่อนโวยพีช
่ ายอีกเล็กน ้อยแล ้วตัดสายไป

“โห พายุน ้องสาวมึงรุนแรงมาก ไม่รู ้เรือ่ งพีม่ งึ เลยว่ะ” 

“จริงๆมึงควรห่วงน ้องสาวมึงกับภามมากกว่าไหม”

ดอนยักไหล่ “แต่ในไลน์ขน
ึ้ อ่านสองคนแล ้วนะเว ้ย”

ภามยิม
้ แห ้งรู ้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ เขาเห็นภาพเซลฟี่ เมือ
่ กีแ
้ ค่นด
ิ เดียวเลยไม่รู ้ว่ามันเป็ นยังไง คิดไปคิดมาชักกินข ้าวไม่ลง
หนักกว่าเดิมเสียอย่างงัน
้

เสียงก๊อกแก๊กหน ้าห ้องทำให ้ศิลป์ ละสายตาจากเรือ

่ งสนุกตรงหน ้า เขาลุกขึน
้ พลางหันมายิม
้ ให ้ภาม 
“สงสัยคนส่งเสบียงมาแล ้ว น่าจะมีของกินเพิม่ อยูก่ นิ ด ้วยกันก่อนนะ” พูดจบประตูก็เปิ ดออกแต่จากมุมทีพ่ วกเขานั่งอยูจ่ ะมองไม่
เห็นว่าใครเข ้ามา

“ศิลป์ ชิง่ กินก่อนเหรอวะ” คนมาใหม่บน่ นำแต่ไกล เสียงคุ ้นเคยทำให ้ภามต ้องชะเง ้อหน ้ามองด ้วยความสงสัย
ร่างสูงล่ำสันพร ้อมรอยยิม
้ การค ้าเดินเข ้ามาในครัว สองมือเต็มไปด ้วยถุงอาหาร

“พีศ่ รณ์?” ภามเบิกตากว ้างงุนงง มาได ้ไง ?

“ไงน ้องภาม ทำต ้มยำเหรอ วันนีไ้ ด ้โอกาสเดีย๋ วพีข่ อชิมฝี มอื เราสักหน่อย” ศรณ์วางถุงลงบนโต๊ะกินข ้าว “ได ้ยินคนโม ้มานาน
แล ้วว่าน ้องทำอะไรก็อร่อย”

“พูดมากน่า” เสียงทีส่ องดูไม่คอ่ ยสบอารมณ์ คนตามมาทีหลังอยูใ่ นชุดเสือ้ เชิต้ สีเข ้มกับกางเกงยีนส์ ผิวสีแทนโดดเด่นขับเน ้น
ให ้ใบหน ้าคมเข ้มน่ามองขึน
้ เท่าตัว 

“....พีด่ นี ”

“พีม่ าได ้ไง” ดอนเป็ นฝ่ ายถามขึน้ มา บอกตรงๆว่าแว ้บแรกใจหายเพราะนึกว่าพีช่ ายจะมาจัดการข ้อหาแตะต ้องคนในสังกัด

“มันมาหาพีเ่ มือ่ เช ้า” ศรณ์พดู พลางเอากับข ้าวใส่จาน “ตอนแรกทีบ่ อกว่าจะมาหาศิลป์ พีย่ ังเห็นมันเฉยๆนะ แต่สกั พักเห็นหยิบ
มือถือมาจ ้องแล ้วบอกว่าจะมาด ้วยซะงัน
้ ” 

ดอนเหลือบมองพีช
่ ายแล ้วยิม
้ แหยเมือ
่ เจอสายตาดุๆ มองกลับมา เขารีบลุกแล ้วหนีไปนั่งข ้างกลุม
่ เพือ
่ นพลางส่งเสียงกระซิบ
กระซาบ

“ฟั นธงว่ะ คูจ่ ริงแหง พีโ่ คตรหวง”

“หูยยยยยยยย”

“ก็น่าจะอย่างงัน้ ตัง้ แต่เข ้ามาเห็นจ ้องแต่น ้องภาม ไอ ้ดอนแม่งหมาหัวเน่ามาก”

“ถ่ายรูปลงเฟซได ้ป่ ะวะ”

“ไม่กลัวพีก่ หู กั คอ ก็เอาเลยมึง”

ถึงจะกระซิบแต่ภามก็ได ้ยินชัด แก ้มขาวๆตอนนีแ

้ ดงเรือ
่ ขึน
้ มาทันที ไม่กล ้ามองหน ้าใคร  เขาอยากจะพุง่ ตัวกลับห ้องแต่ตด
ิ ว่า
โดนล็อคทางเข ้าออกไปไหนไม่ได ้

“’งัน้ แสดงว่าบางวันทีเ่ ห็นรถของดีนตอนเช ้าก็ไม่ผดิ คัน” ศิลป์ เลือ่ นจานข ้าวให ้คนมาใหม่แล ้วพยักให ้ดีนนั่งลงข ้างๆน ้อง

ดีนยักไหล่ “ผมก็เพิง่ รู ้ว่าพีย

่ ้ายมาอยูท
่ น
ี่ ”ี่ เขาไม่คด
ิ ว่าพีศ ิ ป์ จะอยูค
่ ล ่ อนโดนีแ
้ ละไม่คด
ิ ว่าอยูข
่ ้างห ้องภามด ้วยซ้ำ

ภามมองคนโน ้นทีคนนีท
้ ก
ี อ
่ นจะค่อยๆเขยิบหาคนทีต
่ ัวเองสนิทใจด ้วยทีส
่ ด ้ พีด
ุ เขากระตุกเสือ ่ น
ี เบาๆจ ้องหน ้าด ้วยสายตาทีเ่ ต็ม
ไปด ้วยคำถาม

้ วางช ้อนส ้อมลง

ชายหนุ่มกระตุกยิม

“โทษที ภามคงรู ้จักแล ้วแต่แนะนำอีกทีแล ้วกัน” ดีนชีไ้ ปทีน่ ้องชายทีน่ ั่งมองอยู่ “นั่นเจ ้าดอนน ้องชายพี”่

ภามพยักหน ้าหงึกๆ แล ้วมองตามนิว้ พีด

่ น
ี ต่อ
“ส่วนนั่นพีศ่ ลิ ป์ ..” เว ้นวรรคนิดนึงรอดูปฏิกริ ย
ิ าอีกฝ่ าย “แฟนพีศ
่ รณ์”

“อ๋อ...ห๊ะ?” เด็กน ้อยทำหน ้าเหวอจนน่าขัน

“พีศ่ รณ์เป็ นเพือ่ นพีด่ นี เป็ นแฟนกับพีศ่ ลิ ป์ ส่วนพีศ ิ ป์ ก็เป็ นสายรหัสของพี”่ ดอนอธิบายรวบรัดแล ้วชีน
่ ล ้ วิ้ เข ้าหาตัวเอง 

บางทีโลกก็กลมเกินไป ..

ภามกรอกตา หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จก็เกิดสงครามย่อมๆในห ้อง การทีม

่ ผ
ี ู ้ชายวัยกำลังโตแปดคนอัดอยูใ่ นห ้องทำให ้สถานที่
ไม่เพียงพอ แถมกลางห ้องนั่งเล่นตอนนีก
้ ระจัดกระจายไปด ้วยอุปกรณ์ของเหล่าว่าทีส
่ ถาปนิกทัง้ หลาย

ศรณ์เองพอกินข ้าวเสร็จอยูค ุ ได ้แค่ชวั่ โมงเดียวก็ขอตัวกลับก่อนเพือ

่ ย ่ ไปดูร ้าน ภามเองก็เกรงใจเลยขอตัวกลับห ้อง แต่คราวนี้
เขาไม่ได ้กลับคนเดียว

ศิลป์ ยืนพิงขอบประตูโบกมือให ้ดีนกับภามทีข

่ อปลีกตัวกลับห ้อง ข ้างๆเป็ นดอนทีย
่ ม
ิ้ ร ้ายดวงตาแวววาวจนภามแทบจะมุดหลบ
หลังพีด
่ น
ี

“ตามสบายเดีย๋ วทีห่ ้องจะเปิ ดเพลง รับรองว่าเสียงดังยังไงก็ไม่ได ้ยิน” ศิลป์ ยักคิว้ ให ้รุน่ น ้องหน ้าตายทีต่ อนนีก้ ำลังผูกเงือ่ นทีค่ วิ้

“น ้องมีพอ่ มีแม่นะพี.่ .ใจเย็นๆ” ดอนสบโอกาสถือว่ามีพศี่ ลิ ป์ เป็ นกองกำลังหนุนหลังแซวพีช่ าย แต่พอเจอสายตาดุๆ ตวัดขวับ

กลับมาเขาก็สะดุ ้งโหยง

“ไว ้เจอกันทีม่ อนะน ้องภาม” โบกมือหยอยๆแล ้วรีบมุดหลบเข ้าห ้องไปทันที

ดีนจิ๊ ปากคาดโทษน ้องชาย ยอมรับว่าเถียงอะไรไม่เคยสู ้พีศ ิ ป์ ได ้สักหน คนแบบนีร้ ับมือด ้วยไม่ได ้ค่อยได ้
่ ล

่  
ภามยิง่ เขินหนักรีบรูดการ์ดเข ้าห ้องตัวเองมือไม ้สัน

จะให ้เสียงดังอะไรกันเล่า !!!!!!!

ิ
เสียงฝนนอกหน ้าต่างซาลงไปมากแล ้วพร ้อมเข็มนาฬกาเลื
อ ่ นไปทีเ่ ลข 3 ทันทีทเี่ ข ้าห ้องได ้ภามก็เดินไปเปิ ดเครือ
่ งเล่นเพลง

่ เช ้า
ต่อจากเมือ
            

 “ผมไม่คอ่ ยชอบเสียงฝนตก” อธิบายพร ้อมรอยยิม้   “พีด่ นี เอาน้ำไหมครับ” 

ดีนส่ายหัว เขาเดินเข ้าไปหาภามลูบหัวทีสองทีแล ้วจูงน ้องไปทีโ่ ซฟาดึงมือให ้ลงนั่งข ้างกัน เสียงเพลงจากลำโพงดังคลอไปกับ

สายฝน จากบรรยากาศวุน
่ วายตอนนีก
้ ลายเป็ นเงียบสงบ ภามดูเกร็งในตอนแรกแต่พอเห็นพีค
่ อ
่ นข ้างผ่อนคลายเขาก็เริม
่ ปล่อย
ตัวเองบ ้าง กลิน
่ หอมอ่อนๆ จากคนตัวโตชวนสงสัยว่าเป็ นกลิน
่ อะไร อาฟเตอร์เชฟ ? น้ำหอม ? 

พอร่างกายเริม
่ สบายใจ หัวทุยก็คอ
่ ยๆเอนพิงกับไหล่กว ้าง ภามมองมือตัวเองทีโ่ ดนดึงไปกุมบนตัก ปลายนิว้ สอดประสานกันเอา
ไว ้เห็นได ้ชัดว่ามือพีด
่ น
ี ใหญ่และดูแข็งแรงกว่าเขามาก

ภามหลับตาแล ้วบีบมืออีกฝ่ ายเล็กน ้อย นีเ่ ป็ นครัง้ แรกในรอบ 19 ปี ทเี่ ขาลืมเสียงฝนไปจนหมด 

(เพลงร่มสีเทา โดยวัชราวลี) >>https://www.youtube.com/watch?

v=P5VFTPL3Er4
จังหวะเพลงเปลีย
่ นหมุนเวียนแล ้วเริม
่ จังหวะใหม่อก
ี ครัง้ ดีนไล ้ปลายนิว้ บนหลังมือขาว เขามองแพขนตายาวทีป
่ ิ ดลงราวกับจะ
ซึมซับบรรยากาศและนั่นทำให ้เขาหลับตาลงบ ้าง เสียงเพลงจากแผ่นซีดน
ี ุ่มนวลขับกล่อมคนสองคนทีอ
่ ยูใ่ นภวังค์ 

ใช ้ใจฟั งกันและกัน

ฉันเฝ้ าถามความสุขอยูท
่ ไี่ หน ชายทีเ่ ขาเดินผ่านฉันเข ้ามา

บอกกับฉันขอร่มสักคัน แต่วา่ ทีม

่ อ
ื เขาก็มห
ี นึง่ คัน

 ก็แปลกใจ ท่ามกลางหยดฝนโปรยปราย

….

“ฝนตกนี่ มาด ้วยกันสิเดีย๋ วพีไ่ ปส่งทีร่ ถ”

อินมองร่มในมือตัวเองแล ้วเงยหน ้ามองพีก

่ รณ์ทต
ี่ อนนีก
้ างร่มยืนจ ้องเขาอยู่

“แต่อนิ มี...”

“มาเถอะน่า”

….

เขาก็ถามฉันว่าอยากสุขไหม ลองหุบร่มในมือสักพักหนึง่

 และเงยหน ้ามองวันเวลา มองหยดน้ำทีม่ ันกระทบตา

 ยังเปี ยกอยูใ่ ช่ไหม หรือไม่มฝี น

 
บนท ้องฟ้ าไม่มอ
ี ะไรแน่นอน ถ ้ามองจากตรงนี้

 เดีย๋ วก็มดื แล ้วก็สว่าง

 อาจจะมีฝนก่อเป็ นพายุ หรือลมลอยปลิวอยูแ่ ค่นัน้

 สุขทีเ่ คยเดินทางตามหามานาน

 ไม่ได ้ไกลทีไ่ หน อยูแ่ ค่นเี้ อง

….

เด็กหนุ่มฉวยเอาร่มคนตัวโตมาพับเก็บแล ้วกางร่มตัวเองทีค
่ ันเล็กกว่าแทนที่

“ร่มเล็กเดีย๋ วก็เปี ยก” กรณ์ทำหน ้ายุง่

“แคบๆ จะได ้อยูใ่ กล ้กันไง ถึงจะเปี ยกเราก็เปี ยกไหล่คนละข ้างเหมือนกัน” ยิม้ แฉ่งให ้คนพี ่

“ร่มพีม่ ันหนักของผมเบาถือง่าย ให ้ผมช่วยพีบ่ ้าง” ถึงจะเตีย้ กว่าก็ยังไม่ยอมแพ ้

กรณ์ถอนใจเฮือก แล ้วเปลีย
่ นตัวเองเป็ นฝ่ ายถือร่มเพราะไม่อยากก ้มจนปวดหลัง เขาจงใจจับด ้ามร่มสูงกว่าปกติเหลือส่วนปลาย
ด ้ามจับเอาไว ้ 

อินกลัน
้ ยิม ้ วหน ้าคมคายทีม
้ แอบมองเสีย ่ รี วิ้ แดง ก่อนจะค่อยๆเอือ
้ มมือจับส่วนปลายนั น
้ ไว ้แล ้วออกเดินไปพร ้อมๆกัน

...........................
 

ยิม
้ ฉันยิม
้ มากกว่าทุกครัง้
 สุขทีฉ่ ันตามหามาแสนนาน

 อยูต่ รงนี้ แค่เพียงเข ้าใจ อย่าไปยึด

 ถือมันและกอดไว ้ ก็แค่รม่ เท่านัน้ เท่านัน้

 
บนท ้องฟ้ าไม่มอ
ี ะไรแน่นอน ถ ้ามองจากตรงนี้

 เดีย๋ วก็มดื แล ้วก็สว่าง

 อาจจะมีฝนก่อเป็ นพายุ หรือลมลอยปลิวอยูแ่ ค่นัน้

 สุขทีเ่ คยเดินทางตามหามานาน

 ไม่ได ้ไกลทีไ่ หน อยูแ่ ค่นเี้ อง

……

“ถ ้าพีเ่ รียนวิศวะนีเ่ จ๋งเลยนะ”

“ทำไม”

“ก็จะมีโมเม ้นเอาเสือ้ ช็อปคลุมหัววิง่ ฝ่ าฝนไปด ้วยกัน”

กรณ์เหล่มองเหยียดๆ 

“ตลกแล ้ว ร่มก็ม”ี

อินกรอกตา

“ไม่โรแมนติกเลยอ่ะพี!่ !”
…………

ฉันเห็นเธอถือร่มผ่านมา เต็มไปด ้วยร่องรอย

 และคราบน้ำตา ฉันได ้เห็นแล ้วมันปวดใจ

 ไม่ใช่เพียงแค่เธอทีท่ กุ ข์ ฉันก็เป็ นเหมือนเธอ

 เธอได ้ยินไหม อยากขอให ้เธอลองโยนร่มทีถ่ อื เอาไว ้หนัก

 โยนมันออกไป

.....

ผมไม่อยากเห็นพีเ่ หงาอีกแล ้ว

.....

บนท ้องฟ้ าไม่มอ

ี ะไรแน่นอน ถ ้ามองจากตรงนี้

 เดีย๋ วก็มดื แล ้วก็สว่าง

 อาจจะมีฝนก่อเป็ นพายุ หรือลมลอยปลิวอยูแ่ ค่นัน้

 สุขทีเ่ คยเดินทางตามหามานาน ไม่ได ้ไกลทีไ่ หน

 
อย่าไปยึด อย่าไปถือ

 อย่าไปเอามากอดไว ้ ก็จะไม่เสียใจ

 ตลอดชีวติ ต ้องผ่านการเปลีย่ นแปลง ไม่วา่ ใคร

 จะทุกข์ จะสุขแค่ไหน ก็อยูท่ จี่ ะมอง

กึก ครืดดดด

เครือ
่ งเล่นเพลงกระตุกแล ้วดับมืด พร ้อมๆกับไฟและเครือ
่ งไฟฟ้ าในห ้อง ไฟดับเหลือเพียงแสงเลือนลางและเสียงซ่าบางเบา
จากนอกหน ้าต่าง หัวใจสองดวงเต ้นประสานจมอยูใ่ นความทรงจำ ท่ามกลางความมืดมิดพวกเขามองสบตากันและกัน

 “เมือ่ เช ้า...” เสียงของน ้องแหบพร่าดูไม่มั่นคง “ผมฝั นร ้าย จำเนือ

้ หาไม่คอ
่ ยได ้สักเท่าไหร่ รู ้แต่วา่ เศร ้ามาก”

ชายหนุ่มใช ้มืออีกข ้างทีว่ า่ งลูบแก ้มนุ่มราวกับจะปลอบโยน

“ผมตืน่ มาน้ำตาไหลเต็มไปหมด ...และมันไม่ใช่ครัง้ แรก..” ภามเม ้มปากจนมันแดงก่ำ “ผมฝั นแบบนีม

้ าตัง้ แต่เด็กแล ้ว”

ดีนหายใจลึก เขารู ้สึกได ้ว่าหัวใจของตัวเองเต ้นแรงราวกับจะระเบิดออกมา

ฝั นมาตัง้ แต่เด็ก ...เศร ้าจนร ้องไห ้

“...กรณ์”

ตึกตัก

“พี.่ ....รู ้จักชือ่ นีไ้ หม”

ตึกตัก
ราวกับเวลาหยุดหมุน สองมือของทัง้ คูบ
่ บ
ี รัดกันแรงขึน
้ ดีนรู ้สึกได ้ว่ามือของภามสัน ..
่ และเปี ยกชืน
้ แม ้แต่มอ
ื เขาเองก็เป็ นเหมือน

กัน 

“แล ้วภาม...” ่ ไหวแหบพร่า 

เสียงทุ ้มต่ำสัน

ตึกตัก

“รู ้จักชือ่  อิน รึเปล่า”

ตึกตัก

พวกเขาจ ้องมองกันราวกับจะค ้นหาความทรงจำทีแ

่ อบซ่อน ภามรู ้สึกร ้อนผ่าวทีข
่ อบตาเขาเม ้มปากแน่นก่อนจะเอ่ยพูดด ้วยเสียง
ตะกุกตะกักเพราะกลัน
้ ก ้อนสะอืน
้

“พี.่ ..สัญญาว่า...จะหากันจนเจอ” 

ดวงตาสีสวยมองดวงตาของน ้องทีม
่ น
ี ้ำใสๆ คลอหน่วย ราวกับสะกิดเพียงนิดมันก็จะแตกทลายออกมา ดีนขยับรอยยิม
้ เอ่ยตอบ
่ พร่า
ด ้วยเสียงสัน

“...นีไ่ ง” แตะทีข่ อบตาอีกฝ่ าย “พีเ่ จอแล ้ว....ตามสัญญา”

น้ำตาหยดแล ้วหยดเล่าไหลออกมา เสียงสะอืน

้ ดังท่ามกลางความเงียบงัน ภามละมือออกจากการจับกุมแล ้วยกขึน
้ แตะใบหน ้า
คมคาย เขาสัมผัสไปตามสันกรามแข็งแรงใช ้นิว้ โป้ งไล ้ทีผ
่ วิ แก ้มก่อนจะไต่สงู ขึน
้ จนถึงขมับแตะวนรอยปานอ่อนโยน
ทุกสัมผัสเหมือนกำลังย้ำเตือนว่ามันไม่ใช่ความฝั น

 “..กลัวไหม” 

ดีนถามพลางโอบรอบเอวอีกฝ่ ายรัง้ ให ้เข ้ามาชิดใกล ้  ความทรงจำขาดๆหายๆ มันแค่บังเอิญหรือมีใครกำหนดเอาไว ้ ? การที่

ต ้องกลายเป็ นใครไม่รู ้ มันน่ากลัวเกินไป

 “กลัว.....แต่ไม่เป็ นไรครับ” 

ร่างกายของพวกเขาแนบชิดจนรู ้สึกถึงความร ้อนและหัวใจทีเ่ ต ้นแรง ภามหลุบตาลงมองพนักโซฟา สะดุ ้งเล็กน ้อยยามริมฝี ปาก

ร ้อนจรดลงบนหน ้าผาก สัมผัสของพีด
่ น
ี สุภาพแต่ก็แฝงไว ้ด ้วยการครอบครองเสมอ

เด็กหนุ่มค่อยๆเบือนหน ้ากลับไปมองเป็ นจังหวะเดียวกับความร ้อนรุม

่ ทีเ่ คลือ
่ นลงมาประทับเกือบจะในทันที

“อืม..” 

ความนุ่มหยุน ้ กดศีรษะอีกฝ่ ายเล็กน ้อยให ้สัมผัสลึกซึง้ มาก

่ บดเบียด เคล ้าคลอ ภามสอดนิว้ แทรกเข ้าไปในเรือนผมสีดำตัดสัน
ขึน
้ ไปอีก พวกเขาขบงับเรียวปากผลัดกันดูดดึงกันและกัน จนเมือ
่ สัมผัสเริม
่ หนักหน่วงขึน
้ ภามก็เผยอปากอนุญาตให ้ลิน
้ ร ้อนสอด
เข ้ามาเกีย
่ วพัน 

่ ไปทัง้ ตัว
ละมุน ละไม หอมหวาน สัน

ไม่เป็ นไร ถึงจะยังจำไม่คอ ..

่ ยได ้ ถึงจะยังสับสน ขอแค่พวกเราอยูด
่ ้วยกัน
...กึก ครืดดด 

ไฟห ้องสว่างวาบกลับมาทำงานอีกครัง้ เครือ

่ งเล่นเพลงกระตุกย ้อนเล่นแผ่นซีดถ
ี อยหลังไปเล็กน ้อย เพลงเมือ ่ ง่ เสียงนุ่ม
่ สักครูส
นวลขึน
้ มา

อย่าไปยึด อย่าไปถือ

 อย่าไปเอามากอดไว ้ ก็จะไม่เสียใจ

 ตลอดชีวติ ต ้องผ่านการเปลีย่ นแปลง ไม่วา่ ใคร

 จะทุกข์ จะสุขแค่ไหน ก็อยูท่ จี่ ะมอง

ฝนหยุดตกแล ้ว 

ภามมองคนทีห
่ ลับตาหนุนหัวอยูบ ้ ๆไปพลางพร ้อมนวดให ้ เด็กหนุ่มหยุดมือทีข
่ นตัก เขาลูบศีรษะอีกฝ่ ายสางผมสัน ่ มับกดนวด
เบาๆ พอเห็นหว่างคิว้ ของคนพีห
่ ายย่นยูก
่ ็เริม
่ ได ้ใจ เปลีย
่ นเป็ นซุกซน

แกล ้งแตะทีค
่ วิ้ แตะทีเ่ ปลือกตา แตะทีส ั จมูก แล ้วก็
่ น ...ริมฝี ปาก

“อ ้ะ” เด็กซนชะงักเมือ่ คนทีห่ ลับตาคว ้าข ้อมือเข ้าให ้ 

ดวงตาสีเทาอมเขียวเปิ ดขึน
้ มามองดุๆ ดีนดึงมือน ้องมาจูบทีข
่ ้อมือ งับเบาๆแต่ทำเอาคนโดนงับรีบกระตุกมือออกหน ้าแดงจัด
“เอาคืน” เขาหัวเราะในลำคอ

ภามย่นจมูกใส่

“อยากออกไปเดินเล่นจัง”

ดีนเลิกคิว้ เขาเอือ
้ มมือขึน
้ แตะปากแดงช้ำของน ้องแล ้วเอ่ยล ้อ

“ปากเจ่อแบบนีเ้ นีย่ นะ” ก็พวกเขาเล่นจูบกันซ้ำไปซ้ำมาไม่เลิกจนเจ็บปากนั่นแหละถึงได ้หยุด

“ฮือ่ ออ พีด่ นี ” เด็กหนุ่มหน ้าร ้อนผ่าว ก็เพราะใครกันล่ะทำให ้เป็ นแบบนี้

“ข ้างนอกมันเปี ยก อยูห่ ้องนีแ่ หละ” พลิกตัวเอาหน ้าซุกหน ้าท ้องอีกฝ่ าย สองมือโอบรอบเอวเอาไว ้

ภามตัวแข็งทือ
่ แทบจะกลัน
้ หายใจ เขารู ้สึกได ้ถึงลมหายใจร ้อนๆทีป
่ ะทะอยูต
่ รงท ้อง ความรู ้สึกแปลกๆกำลังก่อตัวขึน
้ มาอย่าง
ไม่มเี หตุผล

“พะ พีด่ นี ไม่เอาแบบนีส้ ิ นอนดีๆ” พยายามพลิกคนขีแ้ กล ้งให ้นอนหงายเหมือนเดิม แต่เปล่าประโยชน์ 

้ ยืดทีข
ดีนจงใจกดจมูกลงบนท ้องอีกฝ่ ายผ่านเสือ ่ วางกัน
้ ยกยิม
้ เอ็นดูเมือ
่ รู ้สึกถึงอาการเกร็งไปทัง้ ตัว 

น่ารัก
คิดแล ้วก็จบ
ู หนักๆ ลงบนหน ้าท ้องนั น
้

“อือ้ !!..” ั ไม่ดรี ัวๆ 

ภามร ้องเสียงหลงหลับตาปี๋ แล ้วทุบไหล่คนนิสย

“...พีด่ นี นนนน” 

ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ เขาผละใบหน ้าออกส่งยิม

้ กรุ ้มกริม
่ ให ้น ้องทีต
่ อนนีแ
้ ดงไปทัง้ ตัว 

“ไม่แกล ้งแล ้วครับ” บีบแก ้มแดงๆ อย่างหมั่นเขีย้ ว แล ้วขยับลุกก่อนทีน่ ้องจะเป็ นเหน็บมากไปกว่านี้

ภามลูบแก ้มตัวเองป้ อยๆ วันนีโ้ ดนแกล ้งเละเทะจนอดเคืองพีด ี ไม่ได ้เลยได ้แต่สง่ สายตางอแงไปให ้ ดีนเลิกคิว้ เขาเดาะลิน
่ น ้ แล ้ว
ล ้วงกระเป๋ ากางเกงกุกกักหยิบอะไรสักอย่างออกมา

พวงกุญแจทีม
่ ท
ี ัง้ กุญแจรถกุญแจบ ้านจนถึงกุญแจล็อคเกอร์ ชายหนุ่มแกะแท็กสีเงินทีห
่ ้อยอยูอ
่ อกมาส่งให ้น ้อง

“ด็อกแท็ก พีร่ กั มากใช ้มาเป็ นสิบปี แล ้ว” จับใส่มอื อีกฝ่ าย “พีฝ่ ากให ้ภามดูแลต่อได ้ไหม”

่ ัว
ภามมองด็อกแท็กสีเงิน บนแผ่นเพลทมีรอยปั ้มเป็ นตัวภาษาอังกฤษสีต

D-E-A-N

เด็กน ้อยกลัน
้ ยิม
้ กุมเอาไว ้แน่น ก่อนจะทำท่านึกอะไรออกรีบลุกไปทีต
่ ู ้เตีย
้ ๆแถวหน ้าประตูห ้อง เปิ ดเก๊ะยืนแกะยืนแงะอะไรอยูส ั
่ ก
พักแล ้วกลับมาหาอีกครัง้ เขาโชว์ให ้อีกฝ่ ายดูวา่ จัดการเอาด็อกแท็กไปห ้อยกับสร ้อยคอเรียบร ้อย 
“ไว ้กับสร ้อยจะได ้ไม่หาย” คนพูดยังเขินๆ “แล ้วก็อนั นี.้ .ผมให ้พี”่

พวงกุญแจหนังสีน้ำตาลทรงกลมประดับด ้วยกระดุมเหล็กเม็ดโต เรียบง่ายดูเผินๆไม่มอ

ี ะไร ภามพลิกให ้ดูด ้านหลังทีม
่ รี อย
่ ของตัวเองแต่มันยังไม่สำคัญเท่า
ประทับไหม ้เป็ นชือ ..

สิง่ ทีห
่ ้อยอยูด
่ ้วย

“นีม่ ัน..” ดีนมองของในมือสลับกับใบหน ้าของน ้อง เขาไม่ได ้โง่และรู ้ว่ามันคืออะไร

ภามยืนเอาเท ้าเขีย
่ พืน
้ หลุบตาลงมองไปทางอืน
่ พยายามซ่อนแก ้มทีแ
่ ดงจัด

“กุญแจสำรองห ้องผม...รักษาให ้ดีนะครับ”

---

บทที่ 15 ผมอยูน่ .ี่ .

่ รรยากาศใกล ้สอบปลายภาคของเทอมหนึง่ นักศึกษาเริม

ตอนนีเ้ ข ้าสูบ ่ จับกลุม
่ อ่านหนังสือกันจนดึกดืน
่ หลายชมรมงดกิจกรรม
่ ะมีแข่งช่วงธันวาคมเองยังลดเวลาการซ ้อมชัว่ คราว ทีน
แม ้แต่ชมรมว่ายน้ำทีจ ่ ั่งเกือบทุกทีถ
่ ก
ู จับจอง แม ้แต่ร ้านคาเฟ่ ในเขต
มหาวิทยาลัยยังเต็มเกือบหมด แน่นอนว่ากลุม
่ ของภามเองก็ต ้องหาทีน
่ ั่งอ่านหนังสือเช่นกัน
น้ำแข็งในแก ้วตรงหน ้าเริม
่ ละลาย เด็กปี 1 คณะเศรษฐศาสตร์สามคนและหนึง่ สาวคณะอักษรนั่งหน ้านิว่ คิว้ ขมวดอยูใ่ นร ้านกาแฟ
เปิ ด 24 ชัว่ โมงหน ้ามหาวิทยาลัย วันนีพ้ วกเขามีเรียนถึงแค่บา่ ยสองโมง พอเรียนเสร็จเลยตัดสินใจมาหาทีน่ ั่งอ่านหนังสือด ้วย
กันอย่างทีเ่ ห็น

“ไม่เห็นเข ้าใจเลยโว๊ย!!” ทีมขยีห

้ ัวแล ้วลบโจทย์เลขในสมุดจนมันยับย่น สุดท ้ายเขาก็ยอมแพ ้ฟุบหน ้าลงกับโต๊ะโอดครวญ 

“โชคดีทคี่ ณะเดลไม่เน ้นเลข” อักษรหนึง่ เดียวทำท่าโล่งใจ แต่ก็ตาละห ้อยมองหนังสือเรียนเล่มหนาทีเ่ ธอต ้องท่องจำ

ภามเพิง่ อ่านหนังสือจบไปเมือ
่ กีเ้ ลยพักสมองด ้วยการเล่นมือถือ เขาเหลือบมองเพือ ้ ำๆ ก่อนจะกลับมาให ้ความสนใจ
่ นซีข
ข ้อความจากใครบางคนต่อ ถึงช่วงนีจ
้ ะยุง่ แต่ภาพของเขากับพีด
่ น
ี ยังมีประปรายออกมาให ้เซฟเก็บแถมเมือ
่ เร็วๆ นีย
้ ายมะนาว
ลากเขาเข ้ากลุม
่ ห ้องลับดีนภามซะงัน
้ แต่ไม่ได ้บอกสมาชิกในห ้องว่าเขาคือภามตัวจริง เลยทำให ้ได ้อ่านอะไรสารพัดแถมได ้เห็น
ี ทีแ
รูปฉบับเอ็กคลูซฟ ่ ม ้แต่เขาเองยังตกใจว่าไปหามาจากไหน วันไหนเบือ
่ ๆ เขาก็เนียนเข ้าไปคุยในกลุม
่ นีเ้ หมือนกันทำให ้รู ้ว่า
สมาชิกไม่ได ้มีแค่ผู ้หญิง แต่มผ
ี ู ้ชายหลายคนอยูใ่ นห ้องนีด
้ ้วย

ต ้องบอกว่าโชคดีทไี่ ม่มใี ครออกมาแอนตีเ้ รือ

่ งความสัมพันธ์ของเขากับพีด
่ น
ี เพราะถึงจะไม่ได ้พูดหรือประกาศตัวชัดเจนแต่หลาย
คนก็เดาออกว่าอะไรเป็ นอะไร

แต่ยกเว ้นไว ้คนนึง

“อ ้าว ติวหนังสืออยูเ่ หรอ” 

เสียงทักทายมาพร ้อมแรงกอดทีไ่ หล่จนภามตัวเอียง ทีมหยุดอ่านหนังสือแล ้วมองคนมาใหม่เขม็ง 

“พีอ่ เล็กซ์” ภามถอนใจพลางหยิบแก ้วน้ำขึน้ มาดูดเพือ่ หลีกเลีย่ งการสนทนา รุน่ พีค่ นนีต้ อื้ มากตือ้ ทุกเวลาทีม่ โี อกาส มะนาวเล่า
ให ้ฟั งว่าตอนอยูช
่ มรมพีอ
่ เล็กซ์เป็ นรุน
่ พีท
่ ด
ี่ ค
ี นหนึง่ เลยทำให ้เขาปฏิบัตต
ิ ัวด ้วยไม่คอ
่ ยถูก

“เมือ่ ไหร่พจี่ ะเลิกตามเพือ่ นผมวะ” ทีมเท ้าคางมองตาขวาง 

อเล็กซ์ยก
ั ไหล่ เขาหันไปยิม
้ ให ้สาวๆ ในร ้านทีย
่ กมือถือขึน
้ ถ่ายรูปโดยโอบกระชับคนทีต
่ ัวเองตามจีบให ้ชิดใกล ้ และโดยไม่ทัน
้ นักศึกษา
ระวังทำให ้น้ำในมือน ้องกระฉอกเลอะเสือ

“เฮ ้ย โทษๆ” อเล็กซ์รบี หยิบทิชชูม่ าเช็ดให ้ แต่ภามกลับดันมือเขาออกแล ้วรับทิชชูม่ าเช็ดเอง

“ไม่เป็ นไรครับ”

สร ้อยทีถ
่ ก ้ นักศึกษาโดนดึงออกมาเช็ด ด็อกแท็กสีเงินสองประกายวับวาว อเล็กซ์ขมวดคิว้ มองก่อนจะคว ้าด็
ู ซุกซ่อนอยูใ่ ต ้เสือ
อกแท็กพลิกดูให ้เต็มตา

D-E-A-N

้ แก ้มร ้อนขึน
เด็กหนุ่มดึงสร ้อยคืนแล ้วรีบสอดเข ้าในเสือ ้ มากับสายตาทีจ
่ ับจ ้อง มันไม่ใช่แค่สายตาของพีอ
่ เล็กซ์แต่มส
ี ายตาของ
เดลทีก
่ ำลังปิ ดปากทำตาโตตอนเห็นด็อกแท็ก

ดาราหนุ่มลูกครึง่ ถอนใจ เขาสนใจภามจริงๆ ยิง่ ตามตือ ั เขารู ้ว่าน ้องปฏิเสธ เขารู ้ว่าน ้องชอบใคร แต่เขาก็หวัง
้ ก็ยงิ่ ชอบนิสย
โอกาสอันน ้อยนิดเหมือนกัน พอมาเห็นหลักฐานเต็มตานีโ่ คตรจี๊ ดทีใ่ จ

“ภาม..” 

่ เงยมองเขาตาปริบๆ
เจ ้าของชือ

“ตกลงเป็ นแฟนกับดีนมันแล ้วเหรอ”

เสียงของอเล็กซ์ไม่เบานักและในร ้านเองก็เปิ ดแค่เพลงคลอเสียงเบา บรรดานักศึกษาต่างอ่านหนั งสือกันเงียบๆ ทำให ้เสียงขอ
งอเล็กซ์ดังพอทีจ
่ ะทำให ้ทุกคนหันขวับมามองทีโ่ ต๊ะของภามเป็ นตาเดียวกัน

“ผมเคยตอบพีแ่ ล ้ว” 

“แต่มันไม่เคลียร์” อเล็กซ์บบี ไหล่จนน ้องขมวดคิว้ “เป็ นแฟนกับดีนแล ้วใช่ไหม” เขาย้ำอีกครัง้

“เฮ ้ย! พี”่ ทีมลุกพรวด ไม่พอใจทีเ่ พือ

่ นโดนคุกคาม ก่อนจะโดนใครบางคนกดให ้นั่งลงทีเ่ ดิม

“ถ ้าฉันเป็ นแฟนน ้องแล ้วนายจะทำไม” 

เสียงทุ ้มต่ำปนหงุดหงิดดังขึน
้ ด ้านหลัง ดีนเพิง่ เดินเข ้ามาในร ้านเพราะนัดน ้องเอาไว ้และมาทันได ้เห็นฉากเด็ดพอดี

 ดวงตาสีเทาอมเขียวดุดันมองใบหน ้าเพือ่ นร่วมคณะเขม็ง ภามรีบลุกขึน้ ไปยืนข ้างๆคนมาใหม่ เขากระตุกชายเสือ้ พีด่ นี เบาๆ

เพราะกลัวจะมีเรือ
่ ง

“พีว่ นิ ปล่อยสิวะ” ทีมฟึ ดฟัดแต่แรงกดทีไ่ หล่ทำให ้เขาลุกขึน้ ไม่ได ้ 

“อยูเ่ ฉยๆ” วินปรามเสียงเข ้ม “อเล็กซ์ไม่ใช่คนไร ้เหตุผล ดีนมันก็ไม่ใช่คนชอบใช ้กำลังถ ้าไม่จำเป็ น”

อเล็กซ์แบมือสองข ้างแล ้วยักไหล่ “กูไม่ชอบแย่งของๆใคร ถ ้าเป็ นแฟนกันจริงก็คงต ้องยอมถอย” เขาก็แค่ต ้องการความชัดเจน

ดีนพ่นลมหายใจฉิวๆ เขาโอบไหล่น ้องดึงเข ้าหาตัวแล ้วมองเพือ

่ นร่วมคณะด ้วยสายตาจริงจัง

“งัน้ มึงคงต ้องถอย” คำเรียกเปลีย่ นไปพร ้อมเสียงทุ ้มต่ำดังชัด “เพราะกูไม่ชอบให ้ใครมายุง่ คนของตัวเอง” 
เสียงฮือฮาของคนทีฟ
่ ั งอยูใ่ นร ้านดังขึน
้ มาทันที ภามก ้มหน ้างุดไม่ต ้องบอกก็รู ้ว่าเขาคงหน ้าแดงไปถึงหูมอ ้ พีด
ื ก็ก ำชายเสือ ่ น
ี แน่น
มันเป็ นเรือ
่ งทีร่ ู ้อยูแ
่ ก่ใจแต่ก็อดหวั่นไหวไม่ได ้เมือ
่ ได ้ยิน 

อเล็กซ์สบถอุบ “แม่ง ตอนไหนวะเนีย

่ ” 

“พักนึงแล ้ว” สัมผัสทีไ่ หล่ร ้อนผ่าวและนั่นยิง่ ทำให ้ภามเขินหนักไปกันใหญ่

ดาราหนุ่มมองน ้องทีห
่ น ้าขึน
้ สีระเรือ
่ ถึงจะเสียดายแต่เขาก็ไม่ชอบแย่งของใครจริงๆ

“ถ ้าไม่ใช่มงึ กูคงไม่เชือ่ ” อเล็กซ์เดินเข ้าไปหาแล ้วตบลงบ่นไหล่ดนี หนักๆ จนอีกฝ่ ายขมวดคิว้

“บอกไว ้เลย ทำน ้องเสียใจกูรอเสียบ” พูดจบก็โบกมือให ้ไม่รอคำตอบ เขาเดินออกจากร ้านพร ้อมเสียงบ่นดังแว่วเข ้ามาให ้ได ้ยิน
“แม่ง อกหักโว ้ย”

“ไอ ้เหีย้ นี”่ ดีนสบถดังทำเอาภามสะดุ ้งโหยง 

ก็ไม่เคยเห็นพีด
่ น ั่ นีน
ี เวอร์ชน ้ น
ี่ า ...

ดีนและวินนั่งร่วมโต๊ะกับน ้องๆ หลังจากสถานการณ์คลีค

่ ลาย ชายหนุ่มเปลีย
่ นมาจับมือน ้องไม่ปล่อยแถมไม่สนใจสายตาของ
สมาชิกร่วมโต๊ะทีอ
่ ยากถามใจจะขาด

“พี.่ ..พีค่ บกับภามแล ้วจริงๆเหรอคะ” เดลเป็ นคนแรกทีถ่ ามขึน้ มาก่อนซึง่ ก็ได ้คำตอบเป็ นการพยักหน ้าจากพีช่ าย หญิงสาว
กลัน
้ เสียงกรี๊ ดหันไปตบมือกับมะนาวทีม
่ อ ่ หน ้าแดงแข่งกัน
ื ไม ้สัน

“แล ้วหมอนั่นมันจะยังมาตือ้ ภามอีกไหม” ทีมทีย่ ังแอบกรุน่ อยูเ่ อ่ยถามด ้วยความกังวล 

“ไม่หรอก อเล็กซ์มันบอกว่าถอยก็คอื ถอย” วินเป็ นคนตอบแทน 

“มันจะเชือ่ ว่าพีด่ นี เป็ นแฟนภามจริงเหรอพี่ ผมเห็นภามปฏิเสธไปตัง้ หลายทียังไม่เห็นเลิกตือ้ ”

“เชือ่ ดิ” วินหัวเราะร่วน “ถ ้าไอ ้ดีนพูดแสดงว่าจริง เรือ่ งแบบนีม้ ันไม่พดู เล่น ใครๆก็รู ้” 

พอได ้รับคำยืนยันจากพีว่ น
ิ ภามก็บบ
ี มือใหญ่แรงขึน
้ พลางหันไปมองอีกฝ่ ายตาปรอย แต่พอเห็นดวงตาฉ่ำวาวมองกลับมาก็หน ้า
ร ้อนผ่าวก ้มหน ้าหลบสายตาแทบไม่ทัน 

ดวงตาพีด
่ น
ี มันชัดเจนยิง่ กว่าคำบอกรักใดๆ เสียอีก

ครืด ครืด ครืด

โทรศัพท์มอ ่ ระรัวไม่หยุดโดยมีเจ ้าของมันนั่งมองตาปริบๆอยูบ

ื ถือสัน ่ นเตียง ตัง้ แต่เหตุการณ์เมือ
่ บ่ายเฟซบุค
๊ แทบแตก กลุม
่ ไลน์
แทบพัง ภามนึกไม่ออกเลยว่าในคาเฟ่ นั น
้ มีกค
ี่ นทีเ่ อามือถือมาถ่ายเหตุการณ์เอาไว ้เพราะมันไม่ได ้มาแค่รป
ู

แต่มาเป็ นคลิป
   

ห ้องลับดีนภาม (499)

-   พวกแก๊ ฉันได ้ของดีมา อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

-   ได ้อะไร ไหนส่งมา
-   เพือ่ นฉันเว ้ย อยูใ่ นคาเฟ่ แล ้วเจอของดีมันถ่ายคลิปไว ้
-   คลิปไร คลิปพีก่ ะน ้องเขาเดทกันป่ ะ
-   ยิง่ กว่านัน้ ๆ แกดู ๊  *ส่งคลิป*
...
...
-   @%^#&*($#&*%^)&*(
-   กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
-   มึงๆๆๆๆๆๆๆๆ สรุปแม่งเรียล ไอ ้เชีย่ ย คูเ่ รียล
-   แม่ขาหนูตายตาหลับแล ้วววว!!!!
-   “งัน้ มึงคงต ้องถอยเพราะกูไม่ชอบให ้ใครมายุง่ คนของตัวเอง”  ฟิ น แฮ่กๆๆๆๆ เอาไปแปะเฟซล่ะ
-   มึงดูน ้อง มึงดูน ้องเขิน น่ารักสัส
-   หน ้าแดงหูแดงไม่กล ้ามองพี่ โอ๊ยยยยย
-   โอบ ไม่ด ิ กอดน ้องแน่นเลย งือออ  เลือดกำเดา...
-   เชีย่ กูเอาไปแชร์ในเฟซได ้ป่ ะ
-   ช ้าไปแล ้ว ในเฟซแชร์กนั ว่อนแล ้วเว ้ย
-   บอร์ดมหาลัยก็มมี งึ ถึงกับมีตัง้ กระทู ้ดีนภาม *กราบ*
-   มึง เพือ่ นกูอยากเข ้ากลุม่ ไลน์ด ้วย
-   กลุม่ เต็มวะ เฮ ้ยไปเปิ ดเพจเหอะ

่ ตอนเปิ ดคลิป ทัง้ ภาพทัง้ เสียงคมชัดจนน่าโมโหเทคโนโลยีสมัยนี้ แถมมีซม

ภามมือสัน ู มือพีด
่ น
ี ทีโ่ อบเขาไว ้ด ้วย ! โอ ้ยยยย จะ

ไปสู ้หน ้าคนในคณะยังไงละเนีย

่

ตึง่ ไลน์ยังคงเด ้งอย่างต่อเนือ

่ ง ภามเบิกตากว ้างเมือ
่ เห็นข ้อความของเพือ
่ นสาวโผล่มาในห ้องลับ

-    ภาม เราขอเปิ ดเพจนะ (มะนาว)

-   เดีย๋ วๆๆๆ แอดมะนาวถามใคร
-   ถามน ้องภาม?? น ้องอยูใ่ นห ้องด ้วยเหรอเฮ ้ย
-   อย่าบอกนะว่าคนทีเ่ พิง่ เข ้ามาเมือ่ อาทิตย์กอ่ น!!!
-   น ้องภาม!! กรี๊ ดดดดดดดดดดดดดดดดดด พีร่ กั หนู
-   รักกับพีด่ นี นานๆนะคะน ้องภาม
-   อยากกินขนมฝี มอื ภามจังครับ
เด็กหนุ่มตัง้ รับไม่ทัน รีบเอามือถือยัดใส่ใต ้หมอนแล ้วซุกหน ้างุดร ้องโวยวาย มือก็ขยำขยีท
้ บ
ุ เตียงระบายอารมณ์จนหอบแฮ่ก
เขาพลิกตัวนอนหงายยกมือขึน
้ ปิ ดหน ้า

ทัง้ เขินทัง้ มีความสุขจะตายแล ้ว

มือถือเครือ ่ และส่งเสียงร ้องดังลั่น ทำให ้คนทีก

่ งเดิมสัน ่ ำลังเพ ้อรีบคว ้าขึน
้ มารับสาย เสียงใสๆ หัวเราะแว่วเข ้ามาให ้ได ้ยิน

(ภามเห็นในเฟซรึยัง)

“เดล เราไม่กล ้าเปิ ดเฟซเลย” พูดพลางมุดเข ้าในผ ้าห่ม

(ตอนนีเ้ พจดีนภามเปิ ดเรียบร ้อยแล ้วจ ้า แถมมะนาวลากเราไปเป็ นแอดมินร่วมด ้วย ฮ่าๆ)

“โอ ้ย มะนาววววววววว” ภามลากเสียงยาว เพือ่ นตัวดีขายกันไม่ไว ้หน ้าเลย “อย่าบอกนะว่าเดลโทรมาหาเราเพือ่ ให ้ไปกดไลค์”

(แหมรู ้ได ้ไง ฮ่าๆ ล ้อเล่น เราจะโทรมาขอความช่วยเหลือน่ะ)

“หือ มีอะไรหรือเปล่า”

(คือ..เร็วๆนีพ้ อ่ แม่เราจะกลับมาไทยแหละ ก็เลยอยากทำขนมเซอร์ไพรส์ทา่ นหน่อย)

คราวนีค
้ นฟั งถึงกับดันตัวขึน
้ นั่งตัง้ ใจฟั ง “คุณพ่อคุณแม่เหรอ”

(ใช่ๆ เราอยากทำขนมไทย เอาแบบทำง่ายๆกินอร่อย ภามพอมีความคิดอะไรดีๆไหม)

คุณพ่อคุณแม่ของพีด
่ น
ี ...
ริมฝี ปากบางเม ้มแน่น อยูๆ่ ความกังวลใจก็แว่บขึน
้ มา

“อะ อือ ก็พอมี” เสียงตอบแผ่วลงเหมือนไม่มั่นใจ

(ดีเลย!! วันอาทิตย์นภ
ี้ ามว่างไหม มาสอนทีบ
่ ้านเราหน่อย )

“ทีบ่ ้าน!?” ภามร ้องเสียงหลง

(ใช่ๆ เดีย๋ วเราชวนทีมกับมะนาวมาด ้วย มาแต่เช ้าเลยจะได ้กินข ้าวด ้วยกัน)

“แล ้วอ่านหนังสือสอบ..”    

(ฮือ้ กลัวอะไร มีทัง้ พีด่ นี พีด่ อน คงพอมีใครสอนได ้แหละน่า)

ภามจับอกตัวเองหายใจลึกๆ สงบสติ ยังไม่ทันไรเขาก็ตน

ื่ เต ้นขนาดนีแ
้ ล ้ว

“อือ...ได ้ เดีย๋ วเราไปสอนให ้วันอาทิตย์นี”้

เสียงร ้องเย ้ดังขึน

้ มาจนภามหัวเราะ เขาจัดการนัดแนะเวลากับเดลแล ้วแยกย ้ายกันโทรหาเพือ
่ นอีกสองคนเพือ
่ ชวนไปด ้วยกัน

บ ้านพีด
่ น
ี บ ้านพีด
่ น
ี บ ้านพีด
่ น
ี

“สู ้เว ้ย!!!!!!” คนขีอ

้ ายตะโกนลั่นห ้องเรียกกำลังใจตัวเอง

ฟู่ ว์

่ เี ทาลอยอ ้อยอิง่ ท่ามกลางความมืด เจ ้าของห ้อง

ควันบุหรีส 801 ยืนพิงระเบียงขยับร ้อยยิม้ กับเสียงตะโกนของน ้องห ้องข ้างๆ

เด็กมันน่ารัก

(อย่างทีผ่ มบอก เดีย๋ วส่งรายละเอียดให ้อีกที ฝากด ้วยนะพีศ่ ลิ ป์ ....ฟั งผมอยูร่ เึ ปล่า?) 
เสียงทุ ้มต่ำของรุน
่ น ้องดังจากมือถือทีแ
่ นบหูอยู่ ศิลป์ ขยีบ
้ ห
ุ รีล
่ งทีเ่ ขีย
่ ข ้างตัวพลางทอดสายตามองท ้องฟ้ ายามค่ำคืน

“เออ ให ้หาคนนะ” เขาเดินกลับเข ้ามาในห ้องแล ้วหยิบกระดาษทีจ่ ดข ้อมูลเบือ้ งต ้นเอาไว ้ขึน้ มาดู

(ครับ คงต ้องพึง่ พีจ่ ริงๆ ผมลองหาเองแล ้วแต่ไม่พบ)

“คงไม่รับปาก เพราะข ้อมูลมันน ้อยมากแต่จะลองให ้คนของพ่อหาให ้” ศิลป์ โคลงหัว ไหนๆ แล ้วคงต ้องใช ้สิทธิก์ ารเป็ นลูกของ
นายตำรวจชัน้ ผู ้ใหญ่ชว่ ยเหลือกันบ ้าง อีกอย่าง..การทำให ้เจ ้าดีนติดหนีบ
้ ญ ั เท่าไหร่
ุ คุณไว ้ก็ไม่แย่สก

(ไม่เป็ นไรครับ ขอแค่ให ้ตีวงแคบลงมาได ้อีกนิดผมก็ยนิ ดี)

“อาฮะ ถ ้าได ้แล ้วจะโทรหา”

(ขอบคุณครับ)

สัญญาณโทรศัพท์ขาดไปแล ้ว ศิลป์ รออีกฝ่ ายส่งข ้อมูลมาแล ้วจัดการติดต่อลูกน ้องพ่อให ้ช่วยหาข ้อมูลเพิม

่ ให ้ คาดว่าไม่นานคง
รู ้ผล

“กรณ์กบั อินทัช..” เขาวางกระดาษลงแล ้วย ้ายตัวเองไปห ้องน้ำ ปลดเปลือ ้ ผ ้าแล ้วก ้าวสูส
้ งเสือ ่ ายน้ำชุม
่ ฉ่ำ 

ยิงตัวตายงัน
้ เหรอ ....

ดีนมันกำลังหาใครกัน ?

้ ตรงหน ้าด ้วยความสนใจ ถึงจะเป็ นบ ้านในโครงการขนาดใหญ่

วันอาทิตย์มาถึงเร็วจนตัง้ ตัวแทบไม่ทัน ภามยืนมองบ ้านสามชัน
แต่บ ้านทุกหลังดูจะมีเอกลักษณ์ของตัวเองชัดเจน ดังบ ้านพีด
่ น ่ และมีพน
ี ทีเ่ ต็มไปด ้วยสีเขียวสดชืน ื้ ทีค
่ อ
่ นข ้างกว ้างเพราะเป็ น
บ ้านหลังริม

“คุณแม่ชอบต ้นไม ้น่ะ เลยต ้องมีพคี่ นสวนช่วยดูแล” เดลนำทางเพือ่ นๆ เข ้ามาในบ ้าน ด ้านในตกแต่งค่อนข ้างทันสมัย
บรรยากาศโปร่งสบายเพดานสูง ห ้องแรกทีเ่ จอคือห ้องรับแขกทีต ่ ยใช ้งานเท่าไหร่ เดลพาพวก
่ กแต่งสวยงามดูเหมือนจะไม่คอ
เขาเดินถัดเข ้าไปห ้องทีส
่ อง
“นีห่ ้องนั่งเล่น อ ้าว พีด่ อนตืน่ เช ้าจัง”

เจ ้าบ ้านอีกคนกึง่ นั่งกึง่ นอนบนโซฟามือถือรีโมททีว ี เขาโบกมือทักทายทุกคน ยักคิว้ ให ้ภามหยอกเย ้า

“ตืน่ มาดูบอลน่ะ มาทำอะไรกันละเนีย่ ” เขาขยับตัวนั่งให ้ดีๆ แล ้วกวักมือให ้แขกมานั่งทีโ่ ซฟา

“วันนีใ้ ห ้ภามมาสอนทำขนมค่ะ อยากหัดไว ้เซอร์ไพรส์คณ

ุ พ่อคุณแม่” 

ดอนเลิกคิว้  

“เอาภามมาทำให ้พ่อกับแม่กนิ เลยไม่งา่ ยกว่าเหรอ” เขาแกล ้งแซวหากภามรีบส่ายหัวพรืดๆ 

ผมยังไม่พร ้อมเจอ !!

“เอ๊ะ นั่นสิ” เดลชักไขว ้เขว

“อุ ้ย มาเจอพ่อแม่” มะนาวหัวเราะคิกคัก ส่วนทีมก็ยมิ้ มุมปากให ้เพือ่ น 

ภามเบะปาก “ไปเลยเดล ห ้องครัวอยูไ่ หน” เขารีบเปลีย

่ นเรือ
่ ง 

เดลหัวเราะร่วน เธอรีบพาเพือ ่ รัวด ้านหลังซึง่ เป็ นครัวฝรั่งค่อนข ้างกว ้าง มีหน ้าต่างเปิ ดให ้ลมโกรกและระบายกลิน
่ นๆ มาทีค ่
อาหารได ้ดี ตรงกลางห ้องมีโต๊ะกลางยกขึน
้ เป็ นทีเ่ ตรียมอาหาร ทีมและภามช่วยกันยกของทีซ ื้ มาจากตลาดเช ้าออกมาจัดเรียง
่ อ
พวกเขาตัง้ ใจจะทำขนมช่วงบ่ายส่วนตอนเช ้านั น ่ ัดกันแต่เช ้าเพราะตัง้ ใจไปตลาดเพือ
้ จะอ่านหนังสือกันก่อน ทีน ้ อุปกรณ์มา
่ ซือ
ทำขนมไทย

มะนาวจัดแจงหยิบปาท่องโก๋ น้ำเต ้าหู ้ ขนมครกมาจัดใส่จาน เพือ

่ กินรองท ้อง ส่วนเดลวันนีจ
้ ะโชว์ฝีมอ
ื ข ้าวต ้มกระดูกหมูให ้
้ รงสูงในครัว ดูสาวๆช่วยกันเตรียมอาหารเช ้าในขณะทีท
อาจารย์ตัวเองเสียหน่อย ภามนั่งเก ้าอีท ่ ม
ี เดินไปเม ้ามอยเรือ
่ งบอลกับพี่
ดอน เด็กหนุ่มมองออกไปนอกหน ้าต่างถึงตอนเช ้าอากาศจะสบายแต่ทา่ ทางวันนีช
้ ว่ งบ่ายอากาศคงร ้อนน่าดู เขามองซ ้ายมอง
ขวาแล ้วเขาก็พบกับลำไยกระป๋ องทีว่ างเอาไว ้บนตู ้ พลันความคิดบางอย่างก็โผล่แวบขึน
้ มาในหัว

“เดลขอใช ้ลำไยกระป๋ องได ้ไหม”

“อือ้ ได ้มาตัง้ นานแล ้วเนีย่ เดีย๋ วปี ใหม่คงมีคนเอากระเช ้ามาให ้อีก กินไม่ทันแล ้ว”
“แล ้วมีผงวุ ้นหรือเยลลีอ่ ะไรไหม สีผสมอาหารด ้วย” ภามยังคงสอดส่ายสายตาหาของเพิม่

“มีแต่เยลลีใ่ นตู ้เย็น ผงวุ ้นกับสีผสมอาหารไม่มี บ ้านนีไ้ ม่มคี นใช ้เป็ นจ ้ะ” เดลหัวเราะดูทา่ ทางภามจะเข ้าใจว่ามันเป็ นของสามัญ
ติดบ ้านคนทั่วไป

ภามหัวเราะพลางเกาหัวเขินๆ เขาเดินไปหยิบเยลลีอ
่ อกมาแล ้วเดินไปลากเจ ้าทีมทีน
่ อนขีเ้ กียจมาช่วย

“เอาลำไยออกมา ไม่เอาน้ำเชือ่ มนะ” 

ทีมทำตามอย่างว่าง่าย จัดการแงะเอาลำไยกระป๋ องออกมาเรียงใส่ถ ้วย เรียงไปกินไปจนต ้องเปิ ดกระป๋ องเพิม

่ ให ้โดนดุ พอจัด
ลำไยเสร็จภามก็เอาเยลลีท
่ ล
ี่ ะลายในไมโครเวฟส่งให ้พร ้อมหลอดดูดน้ำ

“เอาหลอดหยอดเยลลีล่ งในลำไยนะ” งานคราวนีไ้ ม่ยากและดูน่าสนุก ทีมตัง้ อกตัง้ ใจหยอดสารพัดสีเยลลี่ ดูแล ้วเหมือนลูกแก ้ว

สีพาสเทลเรียงตัวกันเต็มไปหมด

“เสร็จแล ้วก็แช่เย็นไว ้ให ้วุ ้นแข็งตัวก็เสร็จแล ้วล่ะ กินเย็นๆอร่อยดี” ภามพยักหน ้าให ้ทีมยกถ ้วยลำไยใส่ตู ้เย็น

“ทำออกมาแล ้วน่ารักจังเรียกว่าอะไรเหรอภาม” มะนาวมองตามตาละห ้อยอยากกิน แต่วุ ้นยังไม่แข็งตัวเลยได ้แต่มอง

“ลำไยอัญมณี” เด็กหนุ่มหัวเราะ “เรียกหรูมากจริงๆก็ลำไยเยลลีน่ ั่นแหละ ตอนเด็กๆแม่ทำให ้กินบ่อยของชอบเราเลย” 

ฟั งแล ้วเพือ
่ นๆ ก็ได ้แต่ถอดถอนใจ พวกเขาจะหาคนอย่างภามได ้อีกทีไหนจะได ้เอามาแต่งงานด ้วยให ้รู ้แล ้วรู ้รอดกันไปเลย
   

แปดโมงอาหารทุกอย่างเตรียมเสร็จเรียบร ้อย ข ้าวต ้มส่งกลิน

่ หอมฉุยจนทำให ้คนหน ้าทีวเี ดินมาทีโ่ ต๊ะกินข ้าวโดยไม่ต ้องเรียก

“หอมมาก วันนีอ้ าหารเช ้าอย่างอลัง” ดอนอุทานตอนเห็นสารพัดกับข ้าวบนโต๊ะ “พีด่ นี ยังไม่ตนื่ เลย ไปปลุกเหอะ” เขาพูดลอยๆ
แต่จงใจเน ้นคำหลังกับเด็กหนุ่มทีส
่ ะดุ ้งโหยง

“เดลไม่วา่ งไปปลุกด ้วยสิ ฝากหน่อยนะภาม” เดลรีบเดินหนีไปเอาน้ำในครัวในขณะทีด่ อนนั่งกอดอกยิม้ ๆ ดวงตาแวววาว

ทีมคว ้าขนมครกเข ้าปากแล ้วยักไหล่ “หน ้าทีแ

่ ฟน คนนอกไม่เกีย
่ ว”
“ชัน้ สามห ้องด ้านซ ้ายมือครับ” คนกวนประสาทผายมือไปทางบันได ทุกสายตามองมาทางภามทีย่ นื กระอักกระอ่วนใจ รู ้สึก
ร ้อนๆทีแ
่ ก ้มชอบกล

“ก็ได ้ๆ ไปปลุกก็ได ้” ภามบ่นอุบแล ้วยอมไปตามแรงยุ

เอีย
้ ด ..

บันไดไม ้สีเข ้มให ้สัมผัสทีร่ ู ้สึกดี บรรยากาศเงียบสงบแต่อบอุน

่ กระจายไปรอบๆ ถึงจะมีสมาชิกไม่ครบแต่บ ้านหลังนีย
้ ังคงความ
เป็ นบ ้านได ้อย่างสมบูรณ์ 

ภามเงยหน ้ามองด ้านบน สูดลงหายใจลึกแล ้วก ้าวขาช ้าๆ 

ทีละขัน
้  

ทีละขัน
้

่ าพถ่ายบนกำแพงซึง่ จัดเอาไว ้เล่นระดับตามบันได เด็กหนุ่มยิม

นิว้ เรียวแตะไล ้กำแพงเย็นเฉียบ มาสะดุดทีภ ้ กับภาพเด็กน ้อยท่า
ทางซนๆ กำลังรังแกเด็กหญิง เด็กสองคนในภาพโตขึน
้ ตามลำดับจาก อนุบาล ประถม มัธยม

ไม่มพ
ี ด
ี่ น
ี

แต่เมือ
่ มาถึงชานพักบันไดเล็กๆ เขาก็ต ้องคลีย
่ ม
ิ้ อีกครัง้ กรอบรูปมากมายประดับเอาไว ้เป็ นกลุม
่ เด็กชายตัวน ้อยหน ้าดุยน
ื จ ้อง
กล ้องถ่ายรูปเขม็งและดูเหมือนเป็ นรูปเดียวจากทัง้ หมดทีม
่ องตรงมา แต่ภาพถ่ายอืน
่ ๆ แม ้แต่ตอนรับรางวัลแข่งว่ายน้ำ ดวงตาสี
เทาอมเขียวกลับมองไปทางอืน
่ ราวกับหาอะไรสักอย่าง ล่องลอยไปตามฟ้ ากว ้างเหมือนกันทุกภาพ จวบจนถึงภาพทีใ่ กล ้เคียง
ปั จจุบันทีส
่ ด
ุ
คนตัวโตในชุดนักศึกษายืนอยูร่ ม ..
ิ สระว่ายน้ำ สายตาทอดมองไปด ้านข ้าง ดูเหม่อลอยและ เศร ้าสร ้อย จนคนมองใจกระตุก ภาพ

วันแรกทีเ่ จอพีด
่ น
ี วนเวียนกลับมาให ้นึกถึง

ประธานชมรมว่ายน้ำบนเวทีทย
ี่ น
ื เงียบๆแต่กลับกวาดสายตาไปทั่วห ้องประชุม มองหาใครสักคนทีร่ อมานานแสนนาน ..

่ ระรัว
หัวใจของเขาเต ้นแรงสัน

ภามแตะนิว้ ลงบนแก ้มคนในกรอบรูปแล ้วขยับรอยยิม

้ อ่อนโยน   

“ผมอยูน่ ”ี่

เสียงเรียกราวกับกระซิบ เหมือนบอกให ้คนในกรอบรูปหันกลับมา

ไม่ต ้องมองหาอีกแล ้วนะ ..

    

หลายนาทีกว่าภามจะละสายตาจากรูปถ่ายคนรัก ใบหน ้าขาวสะอาดเงยมองขึน ้ รู ้สึกเขินแปลกๆเมือ

้ ไปอีกชัน ่ นึกว่าห ้องพีด
่ น
ี อยู่
ข ้างบน ริมฝี ปากบางเม ้มแน่นแล ้วก ้าวต่อไปทีช ั ้ สาม รูปถ่ายยังคงเรียงรายแต่ทว่าเป็ นภาพของชายหญิงทีม
่ น ่ องก็รู ้ว่าเป็ นใคร

“พ่อแม่พดี่ นี ?” 

ชายวัยกลางคนใบหน ้าคมคาย คิว้ เข ้มเฉียงดุบอกชัดว่าเป็ นคนแบบไหน ดวงตาทีม

่ องตรงมาฉายแววมุง่ มั่นแว ้บแรกทีเ่ ห็นทำให ้
ภามรู ้ได ้ทันทีวา่ สายตาของพีด
่ น
ี เหมือนใคร เด็กหนุ่มมองถัดมาทีห
่ ญิงสาวข ้างๆ ดวงหน ้าสดใสผมยาวหยักศกถึงกลางหลังและ
รอยยิม
้ กว ้าง โครงหน ้าบอกชัดว่าเป็ นลูกครึง่ โดยเฉพาะสีตาเทาอมเขียวต ้นแบบของลูกๆทุกคนของเธอ ภามหยุดยืนจ ้องภาพ
นั น
้ เหมือนโดนตรึงเอาไว ้   

..
สวย เหมือนตุก
๊ ตา
   

“หลานน ้าอินเหมือนตุก๊ ตาฝรั่งเลย น่ารักแก ้มแดง”

   

“อึก” เด็กหนุ่มมุน่ หัวคิว้ เมือ่ เจ็บจี๊ ดขึน้ มาทีข่ มับ 

   

“น ้าอินไปธุระค่ะ เดีย๋ วกลับมา ฝากอลินดูแลคุณแม่ด ้วยนะคะ”

“พีอ่ นั !!คลอดแล ้วเหรอ โอ ้ยน่ารักจังๆหลานน ้าอิน”

“โตไวๆนะคะ เด็กดี น ้าอินรักหนูมาก รักมากๆเลย”

   

แหมะ

“เอ๊ะ”

น้ำตาอุน
่ ๆไหลออกมา ในอกมันตือ ้ อย่างงุนงง
้ ไปหมด ภามลูบแก ้มทีเ่ ปี ยกชืน

“อ....อลิน?” 

ใคร

ใครกัน
 ความเจ็บปวดทำให ้ดวงตาของเขาพร่าพรายเหมือนดาวกระจัดกระจายเต็มไปหมด ภามหลับตาแน่นนวดขมับแรงๆ พยายาม
ปรับลมหายใจเพือ
่ ไม่ให ้อาการป่ วยกำเริบ แต่แล ้วอยูๆ่ ความเจ็บปวดก็จางหายเหมือนเมือ
่ กีเ้ ป็ นแค่ความฝั น 

ั ชาตญาณและความกลัวก็บอกภามให ้รีบเดินออกไปจากตรงนี้ เขารีบจ้ำจนมาหยุดอยูท

ถึงจะไม่เข ้าใจ แต่สญ ่ ห
ี่ น ้าห ้องนอนเป้ า
หมาย ภามลองเคาะประตูเรียกแต่ก็มเี พียงความเงียบตอบกลับมา สุดท ้ายเขาก็ใส่ลก
ู ฮึดผลักประตูห ้องนอนเข ้าไป พร ้อมเสียง
บางอย่างแว่วไหวผ่านมาในสมอง

“พีอ่ นั ...หลานตาสวยจังสมเป็ นลูกครึง่ สีเหมือนพลอยเลย..."

...

...

“..สีเทาอมเขียว...”

---------------

CH16 ไม่เป็ นไร

ความเย็นของเครือ
่ งปรับอากาศปะทะเข ้าทีผ
่ วิ หน ้า ในห ้องค่อนข ้างสลัวเพราะมีผ ้าม่านบางๆปิ ดหน ้าต่างเอาไว ้ กลางเตียงหลัง
โตขนาดคิงไซส์เจ ้าของห ้องหลับอยูต
่ รงนั น
้
ภามมองไปรอบๆห ้องทีค
่ อ ้ วางรางวัลจากการว่ายน้ำและโต๊ะอ่านหนังสือทีอ
่ นข ้างโล่ง มีเพียงตู ้ใส่หนังสือ ชัน ่ ยูใ่ กล ้เตียงนอน
เขาเดินไปหยุดทีโ่ ต๊ะเม ้มปากเล็กน ้อยเมือ
่ เห็นพวงกุญแจทีต
่ ัวเองให ้วางอยูค
่ ม
ู่ อ
ื ถือกับกระเป๋ าสตางค์ ตอนนีม
้ ันไม่ได ้มีแค่กญ
ุ แจ
ห ้องของเขาแต่ดเู หมือนจะมีกญ
ุ แจรถกับกุญแจอืน
่ ๆห ้อยรวมอยูด
่ ้วย 

เด็กหนุ่มเลือ
่ นสายตามาทีค
่ นบนเตียง ดวงตาสีสวยตอนนีป
้ ิ ดสนิท ผมยุง่ เล็กน ้อยปรกใบหน ้าทำให ้ดูละมุนขึน
้   

หัวใจของผู ้บุกรุกเต ้นระรัว

ภามตัดสินใจปี นขึน
้ ไปบนเตียงแล ้วแตะเรียกเจ ้าของห ้องเบาๆ

“พีด่ นี ตืน่ ได ้แล ้วครับ ทุกคนรอกินข ้าวอยู”่

   
“...”

เด็กหนุ่มถอนใจเพราะไม่มป
ี ฏิกริ ย
ิ าอะไรตอบกลับมา เขานั่งมองใบหน ้าคมเข ้มอยูค
่ รูแ
่ ล ้วแอบเอือ
้ มมือไปปั ดผมยุง่ ๆให ้ หยุดมือ
เล็กน ้อยเมือ
่ เห็นรอยปานบนขมับ ก่อนจะค่อยๆ แตะปลายนิว้ ลงบนนั น ่ งช ้าเหมือนกลัวอีกฝ่ ายจะเจ็บ
้ เชือ

รอยปานทีค
่ ล ้ายกันกับของเขา ..

สายตาทีท
่ อดมองละมุนลง ความรู ้สึกบางอย่างมันตือ ้ มาในอกเหมือนโดนทำร ้ายหัวใจซ้ำๆ ภามใช ้ปลายนิว้ ปั ดผมอีกฝ่ ายขึน
้ ขึน ้
แล ้วค่อยๆก ้มหน ้าลงสัมผัสทีร่ อยปานนั น ..
้ ด ้วยริมฝี ปากอย่างแผ่วเบา นุ่มนวลราวกับจะปลอบโยน

“ลักหลับ?” เสียงทุ ้มต่ำจากคนทีห

่ ลับอยูด
่ ังแว่วขึน
้ มา ทำให ้ภามรีบดันตัวขึน
้ ทันที

ดวงตาสีเทาอมเขียวกำลังมองเขาเต็มสองตา
“เอ๋!???”

พลันภาพตรงหน ้าก็หมุนกลับหัวกลับหาง แล ้วร่างทัง้ ร่างก็หงายตุบลงบนเตียงนอนนุ่ม ภามหลับตาปี๋ ด ้วยความตกใจพอตัง้ สติ

ได ้เขาก็คอ
่ ยๆหรีต
่ าขึน
้ มอง

ดะ เดีย
๋ วนะ

ใบหน ้าคร ้ามคมอยูใ่ กล ้เสียจนใจหวั่นแถมชิดจนจมูกแทบจะชนกัน เรียกว่าชัดระดับ HD เด็กหนุ่มมองซ ้ายมองขวาแล ้วพบว่า

ตัวเองโดนกักไว ้ในอ ้อมกอดของพีด
่ น ่ ำคัญ
ี เป็ นทีเ่ รียบร ้อย ทีส ..

้ ครับ
ทำไมไม่ใส่เสือ !!!!

“พะ ..พี.่ ...” ภามเรียกเสียงตะกุกตะกัก 

“มาได ้ยังไงครับ” คนถามยังติดงัวเงียเล็กน ้อย ซึง่ ภามขอฟั นธงว่าน่าจะยังกึง่ หลับกึง่ ตืน่ อยูแ่ น่ๆ 

“เดลพา...อือ้ !” ย่นคอหลับตาปี๋ เมือ

่ จมูกโด่งๆขยับมาทีซ
่ อกคอ ลมหายใจร ้อนผ่าวทีส ั ผัสบนผิวเนือ
่ ม ้ ทำเอาภามหัวใจจะวาย

“พะ พะ พะ พี่ ดีนนนนน ” ถ ้าสงสัยว่าเป็ นตัวจริงรึเปล่าก็ไม่เห็นต ้องดมกลิน่ พิสจู น์เลย! 

่ ดันไหล่กว ้างเอาไว ้ แต่ผวิ กายร ้อนของคนพีก

เด็กน ้อยมือไม ้สัน ่ ็ไม่ตา่ งจากไฟทีท
่ ำให ้มือลวก ภามแทบกลัน
้ หายใจเมือ
่ ริมฝี ปาก
ร ้อนผ่าวกดจูบทีค
่ อหนักๆ พร ้อมสัมผัสคลอเคลียเหมือนไม่อยากผละออกไป
ละเมอ ? ???
ไม่น่าใช่ ไม่ใช่แล ้ว ไม่ใช่แน่ๆ !! ภามเบิกตากว ้างกว่าเดิมเมือ
่ เห็นดวงตาคูส
่ วยกำลังหรีม
่ อง แววตาของพีด
่ น
ี

ฉายความพึงพอใจชัดเจนบ่งบอกว่าเจ ้าของร่างไม่ได ้ละเมอหรือเพิง่ ตืน

่ แน่ๆ

เขาโดนพีด
่ น
ี เล่นเข ้าแล ้ว !

ริมฝี ปากร ้อนเริม

่ ขยับเลือ ้ สัญญาณเตือนในหัวก็สง่ เสียงลั่นจนภามต ้องรีบร ้องห ้าม
่ นขึน

“พี.่ .ฮือ่ …..อืม...” 

คำห ้ามสุดท ้ายกลืนหายด ้วยลิน

้ และริมฝี ปากทีร่ ก
ุ รานมาถึง ความร ้อนรุม
่ บดเบียดเร่งเร ้ากว่าทีเ่ คยเป็ นมาจนหายใจหายคอไม่ทัน
ภามอ ้าปากตะครุบอากาศเมือ
่ พีด
่ น
ี ขยับริมฝี ปากเปลีย
่ นมุมแต่ยังไม่ทันไรก็โดนประกบปิ ดอีกครั ง้

ร ้อนไปทัง้ ตัว

ไม่ใช่จบ
ู หวานละเมียดละไมอย่างทีเ่ คยทำ ไม่ใช่จบ
ู ทีล
่ ะลายความคิดถึง แต่มันเป็ นจูบทีเ่ ต็มไปด ้วยกลิน
่ ไอของความปรารถนา 

ดีนผละริมฝี ปากออกเล็กน ้อย มองดวงหน ้าแดงก่ำทีก

่ ำลังหอบหายใจด ้วยความเอ็นดู ในตอนแรกแค่กะว่าจะแกล ้งหยอกแต่
พอได ้สัมผัสผิวลืน
่ มือเขาก็อดใจไม่ได ้จนเผลอรังแกไป

 ริมฝี ปากบางตอนนีว้ าววับฉ่ำชืน้ เชือ้ ชวนให ้เขาลิม้ ลองซ้ำๆ ดวงตาสีสวยจ ้องมองหยดน้ำใสทีก่ ลืนไม่ทันจนไหลเลอะมาถึง
ปลายคาง ดีนใจแกว่งวูบ เขาหายใจหนักก่อนจะก ้มลงจัดการทำความสะอาดมันด ้วยปลายลิน
้ กวาดไล่จากปลายคางลากขึน
้ มา
่ ระริก ดวงตาของพวกเขามองสบกันด ้วยหัวใจทีเ่ ต ้นแรง 
ถึงริมฝี ปากแดงช้ำอีกครัง้ ร่างในอ ้อมแขนสัน
 ั ผัสกันอีกครัง้ ลิน
แล ้วริมฝี ปากก็สม ้ แตะลิน
้ ราวกับจะกลืนกิน พัวพันจนเกิดเสียงน่าอาย ภามเกร็งร่างจิกเล็บลงบนแผ่นอกกว ้าง
จนขึน
้ รอย สัมผัสวาบหวามตะกรุมตะกรามเรียกร ้องเหมือนเปลวไฟทีจ
่ ด
ุ ติดกระดาษ

...และกำลังเผาไหม ้พวกเขาเข ้าด ้วยกัน

ภามรู ้สึกตาลาย ทรมานหายใจไม่ออกเหมือนกำลังจมน้ำ เขาพยายามตะเกียกตะกายหาทางระบายความอึดอัด

ไม่ได ้ ไม่ได ้ ต ้องหยุด

“อ ้ะ พีด่ นี !!”

เด็กน ้อยเบือนหน ้าออกเบิกตาโพลงเมือ

่ อีกฝ่ ายเบียดสะโพกลงมา ตัวแข็งทือ
่ เกร็งไปทัง้ ร่าง แก ้มของเขาร ้อนผ่าวกับความแนบ
ชิดผ่านเนือ
้ ผ ้าตัวบาง 

เสียงของน ้องทำให ้ดีนชะงักกึกแล ้วพวกเขาทัง้ คูก

่ ็มองสบตากันอีกครัง้ เห็นถึงความหวั่นไหวลังเลใจของกันและกัน มันยังเร็ว
เกินไป ..

“...พี…่ ” ภามร ้องเรียกเสียงสัน่ ชายหนุ่มหลับตาลงสูดลมหายใจลึกแล ้วลูบหน ้าตัวเองแรงๆ 

“ขอโทษ..พีข่ อโทษ” ก ้มลงเอาหน ้าผากชนกับอีกฝ่ าย  

ภามส่ายหัว เขาโอบแขนรอบไหล่กว ้างบีบเบาๆ

“ไม่..เป็ นไรครับ”

พอตัง้ สติได ้ต่างคนต่างก็ทำอะไรไม่ถก ้ ผ ้าให ้

ู ดีนขยับลุกแล ้วดึงน ้องให ้นั่งตาม จัดการเสยผมยุง่ ๆของอีกฝ่ ายพร ้อมกับจัดเสือ
เสร็จสรรพ

“จะรอพีอ่ าบน้ำหรือจะลงไปก่อน” 

ภามตะครุบมือใหญ่ทเี่ ลือ
่ นลงมาจะติดกระดุมกางเกงให ้ เขาทำตาโตตกใจเพราะไม่รู ้โดนปลดไปตอนไหน ฝื นดือ
้ ยือ
้ แขน
สุดท ้ายคนพีก
่ ย
็ อมให ้น ้องมุดผ ้าห่มแต่งตัวให ้เรียบร ้อย 

“ผะ ผมจะลงไปก่อน” 

ท่าทางเก ้ๆกังๆจุดรอยยิม
้ คนขีแ
้ กล ้ง ดีนหัวเราะเบาๆยอมถอยทัพไปหยิบผ ้าเช็ดตัวเดินหายเข ้าห ้องน้ำ ปล่อยน ้องทีด
่ แ
ู ตกตืน
่ ไว ้
บนเตียงขดตัวเป็ นก ้อนเอาไว ้แบบนั น
้

ทำอะไรลงไป !!???

ภามขยีห
้ ัวตัวเองแล ้วมุดหน ้าหายเข ้ากองผ ้าห่มซ่อนใบหน ้าร ้อนเป็ นไฟเอาไว ้ เพียงแค่เริม
่ สัมผัสกันมันก็ลามพรึบจนห ้ามแทบ
ไม่อยู่ เหมือนร่างกายของเขากับพีด
่ น
ี รู ้จักกันมาก่อน

รู ้แม ้กระทั่งว่าจับแตะตรงไหนแล ้วจะรู ้สึกดี

“โอยยยยยย พอๆๆๆ” หมุนตัวลงจากเตียงแต่ดันขาอ่อนไร ้เรีย่ วแรงไถลลงไปนั่งกับพืน้ เด็กหนุ่มกัดฟั นสงบสติอยูห่ ลายนาที
กว่าจะลุกขึน
้ ได ้  เขาจัดการพับผ ้าห่มให ้เรียบร ้อยแล ้วเปิ ดแน่บหนีออกมาก่อนคนพีจ
่ ะอาบน้ำเสร็จ 

เด็กสติแตกวิง่ ทั่กๆ หยุดชะงักตรงทีพ

่ ก
ั บันไดเหล่มองรูปของพีด
่ น
ี แล ้วย่นจมูกใส่ เขาจิม
้ จึกทีต
่ ำแหน่งเดิมในรูปแรงๆพร ้อม
ขมุบขมิบบ่น

“ลามก!!”

แล ้วกลอกตาเล็กน ้อย

“ผมก็ด ้วย” เขายอมรับแต่โดยดี 

ภามตัดสินใจ ถ ้าเป็ นไปได ้จะไม่ขน

ึ้ มาปลุกพีด
่ น
ี อีกแล ้วขอสัญญาเลย

“หิว” เสียงทีมดังขึน้ พร ้อมๆกับทีล่ งมาถึงชัน้ หนึง่ พอดี เพือ่ นซีย้ นื พิงกำแพงเหล่มองเขาทีส่ ะดุ ้งโหยงดูเหมือนจะรออยูน่ านแล ้ว
ภามยิม ้ ไว ้ก่อน
้ แหยแล ้วรีบก ้มหน ้าก ้มตาหลบแต่พอเดินผ่านก็โดนลากคอเสือ

ทีมกวาดตามองอีกฝ่ ายหัวจรดเท ้าแล ้วถอนใจ

“ให ้ตาย ปลุกยังไงของมึงวะ” 

“หา” ตีหน ้าซือ่ ตาใส แต่ก็โดนทีมดีดเหม่งใส่จนร ้องโอ ้ย

“อย่ามาทำใส ไปส่องกระจกในห ้องน้ำไป๊ แล ้วค่อยไปห ้องกินข ้าว” รุนหลังเพือ่ นทีย่ ังงุนงงเข ้าห ้องน้ำทีอ่ ยูใ่ กล ้ๆ
ภามขมวดคิว้ เขาเดินไปทีอ
่ า่ งล ้างมือ ภาพทีส
่ ะท ้อนในกระจกทำเอาเขาอ ้าปากค ้าง 

แก ้มแดงก่ำ ปากแดงช้ำ รอยจ้ำแดงทีค

่ อ ดูยังไงก็โดนฟั ดมาชัดๆ !

“ไงล่ะ ขืนเดินเข ้าห ้องกินข ้าวสภาพนี้ไม่เหลือแน่” ทีมกอดคออีกฝ่ ายแล ้วแสยะยิม้ “ว่าแต่..ถึงไหนกันแล ้ววะ”

“อะไรถึงไหน” ภามวักน้ำล ้างหน ้าแล ้วเหล่มองคนถาม

“จิ๊ ก็นั่นไง กับพีด่ นี ถึงไหนกันแล ้ว”

คนโดนถามตัวแข็งทือ
่ ภาพทีพ
่ ยายามลืมไปเมือ
่ กีพ ่ มองอีกครัง้ ใบหน ้าเปี ยกชืน
้ งุ่ เข ้าสูส ้ แดงก่ำ ภามรีบสะบัดน้ำใส่ไอ ้เพือ
่ น
ลามกพร ้อมแยกเขีย
้ วงุด

“ไม่ถงึ ไหนทัง้ นัน้ แหละโว ้ย” รีบเช็ดหน ้าเช็ดตาพุง่ ตัวไปทีห่ ้องกินข ้าวอย่างไว 

รอยยิม ่ ล ้อเลียนจากสมาชิกบนโต๊ะกินข ้าวทำเอาภามอยากคว่ำอาหารเช ้าบนโต๊ะ เขานั่งตัวหดกินข ้าวเงียบๆ อยูข

้ กรุ ้มกริม ่ ้างพีด
่ ี
นทีม ่ กีไ้ ม่ชว่ ยอะไรและมันก็ยังแดงหนักเมือ
่ านั่งข ้างกัน การล ้างหน ้าเมือ ่ สบตากับตัวต ้นเหตุ ดอนกลัน
้ หัวเราะแอบยักคิว้ แซวพี่
ชายเพราะสภาพภามมันชัดเจนว่าโดนแกล ้งมาเต็มที่ เอาจริงๆเขาก็ไม่คด
ิ ว่าพีช
่ ายจะขีแ
้ กล ้งได ้ขนาดนี้ ส่วนเดลกับมะนาวแอบ
ร ้อนหน ้าไปด ้วย พวกเธอไม่กล ้าจินตนาการว่าเกิดอะไรขึน
้ แต่กอ
็ ดไม่ได ้ทีจ
่ ะกรี๊ ดใส่เพจเฟซบุ ้ค รัวๆ 

“แล ้วจะทำอะไรกันต่อ” ดีนรวบช ้อนเมือ่ กินเสร็จ พลางมองไปทางน ้องสาวรอคำตอบ

“เดีย๋ วช่วงเช ้าจะอ่านหนังสือสอบกันก่อนค่ะ แล ้วบ่ายๆจะทำขนม” 

ชายหนุ่มพยักหน ้า เขาเองก็ได ้ยินน ้องสาวพูดอยูเ่ หมือนกันว่าอยากทำขนมไว ้เซอร์ไพรส์พอ

่ กับ คิดถึงตรงนีด
้ น
ี ก็อดถอนใจไม่
ได ้ แม่กลับมายังไม่เท่าไหร่แต่กบ
ั พ่อทีช ั เหมือนย่านีส
่ อบบ่นว่าเขานิสย ่  ิ

แม่ของเขาค่อนข ้างหัวสมัยใหม่ เป็ นผู ้หญิงร่าเริงอย่างทีด

่ อนกับเดลได ้รับสืบทอดมา เป็ นคนทีม
่ องโลกในแง่ดจ
ี นน่าตกใจ แต่
พ่อค่อนข ้างเงียบและไม่ถก
ู กับย่าอาจเป็ นเพราะคุณย่าเคยกีดกันเรือ
่ งแต่งงาน

คิดแล ้วก็ขำ พ่อทะเลาะกับย่าแทบตายเรือ

่ งแม่ท ้องเขาก่อนเรียนจบ ตัดแม่ตัดลูกไม่คย
ุ กันแต่พอเขาเกิดมาธุรกิจพ่อกลับมี
ปั ญหาจนเลีย
้ งลูกไม่ไหวต ้องหิว้ ไปให ้ย่าเลีย
้ ง ผ่านไปแค่ปีเดียวโชคก็เข ้าข ้างงานประสบความสำเร็จ ในตอนนั น
้ ดอนก็เกิดมา 

แต่ตอนนั น
้ ย่าก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเขาเสียแล ้ว

ผ่านไป 18 ปี ทำให ้เข ้าหน ้ากันไม่ตดิ อย่างทีเ่ ห็น อะไรสักอย่างมันขวางกัน้ ระหว่างเขากับครอบครัวเอาไว ้

“พี.่ .” เสียงเรียกปลุกดีนออกจากภวังค์ เขาหันไปมองคนข ้างตัวแล ้วก็พบกับรอยยิม

้ จากน ้องและสัมผัสเบาๆทีต
่ ้นขาทำให ้เขา

ต ้องยิม
้ ตอบ

ถ ้าตอนนีเ้ ขากำลังเดินหลงทางอยูใ่ นอุโมงค์มด

ื ภามก็เหมือนแสงสว่างตรงทางออก ..

ติ๊ ดๆๆๆ

เสียงเรียกเตือนอะไรสักอย่างดังขึน
้ สมาชิกทีก
่ ำลังจะเก็บจานไปไว ้ในครัวถึงกับมองหาว่าต ้นเสียงมาจากไหน
“ภาม ไอ ้นีด่ ัง” มะนาวหยิบแท็ปเล็ตจากโซฟาส่งมาให ้

เด็กหนุ่มทำหน ้าแปลกใจ เพราะเบอร์ทเี่ ขาใช ้กับแท็ปเล็ตเป็ นเบอร์สำหรับครอบครัวเท่านั น

้ ตอนนีห
้ น ้าจอมันขึน
้ สายเรียกเข ้า
พร ้อมตัวเลขยาวเป็ นพรืด เขารีบกดรับเฟซไทม์ทันที

[“พี!่ !!!!!”] เสียงเรียกจากในโทรศัพท์ดังจนสะดุ ้งโหยงกันเกือบหมด เสียงโวยวายของใครสักคนมาเป็ นชุดเหมือนเก็บกด

เอาไว ้

“ภูม”ิ ภามเอานิว้ ชีแ้ ตะปากตัวเอง ส่งเสียงชูๆ่ ให ้น ้องลดเสียงโวยวายลงหน่อย

[“ทำไม นีพ่ อี่ ยูไ่ หนเนีย่ ”] ไอ ้ตัวแสบยังไม่เลิกแถมพยายามเพ่งมองฉากหลังไม่คุ ้นตา

“บ ้านเพือ่ น” หันหน ้าจอไปทีเ่ ดลกับมะนาว สองสาวโบกมือหยอยๆ อย่างเป็ นมิตร

“น ้องเหรอ” มะนาวมองเด็กน ้อยในจอ 

เด็กหนุ่มน่าจะอยูป .
่ ระมาณม ปลายหน ้าตาคล ้ายๆภามชนิดทีเ่ ห็นปุ๊บก็รู ้เลยว่าเป็ นน ้อง

“อือ น ้องชายชือ่ ภูมอิ ยูเ่ กรด...อา ม.สี”่  

[“หูย มาบ ้านสาวๆแต่เช ้า ต ้องฟ้ องแม่!!” ]

ภามกลอกตากับความมโนของน ้อง เขาพลิกหน ้าจอไปยังทีมกับพีด

่ อนทีก
่ ำลังมองเขาอย่างสนใจ
“คนอืน่ ก็ม.ี .”

[“อ ้าว ไรเนีย่ ..”] ภูมท

ิ ำหน ้าเหีย
่ ว [“แล ้วคนไหนเป็ นกิ๊ กพี่ สองคนนี”้ ]ชีท้ ที่ มี กับดอน[ “หรือสองคนเมือ่ ตะกี”้ ]

เสียงหัวเราะระเบิดก ้องห ้องอาหาร ในขณะทีภ

่ ามหน ้าแดงก่ำพลิกหน ้าจอกลับมาแล ้วแยกเขีย
้ วใส่น ้องชาย มีอย่างทีไ่ หนถึงถาม
ว่าคนไหนเป็ นกิ๊ ก แถมยังรวมผู ้ชายไว ้ในหมวดนีด
้ ้วย

“ไม่มที ัง้ นัน้ แหละ” 

ภูมก
ิ อดอกทำเสียงหืม
้ มมหรีต
่ ามองพีช
่ ายสุดหวง 

“แล ้วโทรมาทำไม ทางนิวยอร์กน่าจะสองทุม่ ใช่ไหม” ปกติครอบครัวเขาจะโทรมาหาสองอาทิตย์ครัง้ แต่ถ ้าจำไม่ผดิ เขาเพิง่

โทรคุยกับแม่ไปเอง

[“ก็พนี่ ่ะ...”] ภูมต

ิ ัง้ ท่าจะโวยวาย แต่กต
็ ้องชะงักเมือ
่ เห็นแวบๆว่าใครสักคนทีน
่ ั่งข ้างพีช
่ ายลุกจากโต๊ะเดินไปอีกทาง [“ใคร
อ่ะ”]

“เอ่อ...........” ภามชะงักรวมถึงคนอืน
่ ๆทีน
่ ั่งฟั งอยูด
่ ้วย เขาไม่อยากโกหกแต่ก็ไม่รู ้ว่าถ ้าบอกทุกอย่างไปทีบ
่ ้านจะรับได ้
ไหม ในตอนแรกเขาตัง้ ใจให ้อะไรๆลงตัวมากกว่านีก
้ อ
่ นถึงค่อยบอก ...

ดีนเดินกลับมาทีโ่ ต๊ะอาหารอีกครัง้ พร ้อมขวดน้ำเย็นจัด เขาทิง้ ตัวลงนั่งข ้างน ้องเลิกคิว้ เล็กน ้อยเมือ

่ เห็นใบหน ้าสดใสกลายเป็ น
กังวลใจ

เขาจับไหล่ภามแล ้วชะโงกหน ้าเข ้าไปในจอว่าเกิดอะไรขึน

้
[“อ ้ะ”] ภูมท
ิ ำตาโตก่อนจะแทบเอาหน ้าแนบมือถือเพือ
่ มองอีกคนชัดๆ

[“แม่!!!!!!!!!!! แม่มานีเ่ ร็ว !!!!!!!!!!”]

ภามใจหายวาบหน ้าเสีย “ภูม ิ เดีย

๋ ว !” พยายามตะโกนเรียกแต่น ้องชายก็ทงิ้ มือถือวิง่ หายไปจากจอ เขาหันมามองหน ้าพีด
่ น
ี ใน

ขณะทีค
่ นตัวโตขมวดคิว้ เพียงเล็กน ้อย 

ดีนตบต ้นขาน ้องแล ้วบีบเบาๆเป็ นเชิงบอกว่าเขาอยูต

่ รงนีไ
้ ม่ต ้องกลัว

้ กระฉับกระเฉง ใบหน ้ามีรวิ้ รอยตามวัยหากแววตายังเปี่ ยม

ไม่ถงึ ห ้านาทีเจ ้าตัวแสบก็กลับมาอีกครัง้ พร ้อมหญิงสาวตัดผมซอยสัน
ไปด ้วยพลัง

[“นีไ่ ง คนในเฟซบุค๊ ทีแ่ ม่เปิ ดให ้ดู ภูมจิ ำได ้” ]

คนในเฟซ ...แม่เปิ ดให ้ดู

ภามอ ้าปากค ้าง เขาลืมไปเสียสนิทว่าภาพคูข

่ องเขากับพีด
่ น
ี มันว่อนขนาดไหนทำไมมันจะไม่เข ้าหูเข ้าตาผู ้ใหญ่ บางภาพแท็ก
่ เขาด ้วยซ้ำ ใบหน ้าขาวสะอาดเริม
ชือ ่ ลมีเดียกำลังวนกลับมาทำร ้ายเขาโดยไม่ได ้ตัง้ ใจ 
่ ซีดสนิท โซเชีย

“ผม..” ่ มือข ้างหนึง่ เลือ

ภามเสียงสัน ่ นลงไปกอบกุมมือใหญ่เอาไว ้ ต่างคนต่างบีบมือตอบกันและกัน

บรรยากาศรอบตัวดูเหมือนจะเย็นลงหลายองศา ดอนมองน ้องๆทัง้ สามคนแล ้วทำสัญญาณให ้ลุกเพือ

่ หลบไปห ้องอืน
่ เวลาแบบ
นีค
้ วรปล่อยให ้เป็ นเรือ
่ งของคนสองคน 
หญิงสาวในจอขยับรอยยิม
้ บางๆ [“มีอะไรจะบอกแม่ไหม”]

ลมหายใจของภามเริม
่ ติดขัด เหงือ
่ เม็ดเล็กๆ ผุดขึน
้ ตามไรผมและมือเริม ่ ใบหน ้าทีซ
่ สัน ี อยูแ
่ ด ่ ล ้วคราวนีย
้ งิ่ ซีดกว่าเดิม 

กลัว กลัว ทำไมกลัวขนาดนี้

“ภาม!” ั สน
เสียงทุ ้มต่ำมาพร ้อมแรงบีบทีไ่ หล่ ภามสะดุ ้งโหยงกระพริบตาปริบๆ ยังดูสบ

“มองพี่ ไม่มอี ะไรทัง้ นัน้ โอเคไหม” ดีนจ ้องดวงตาอีกฝ่ าย “หายใจเข ้าลึกๆ” รอจนน ้องทำตามทีบ่ อก “ดีมาก...”

่ ภาวะปกติพร ้อมระดับการเต ้นของหัวใจทีส

ลมหายใจค่อยๆกลับเข ้าสูส ่ งบลง ภามพยักหน ้าให ้พีด
่ น
ี แล ้วกลับไปมองจออีกครัง้  

ไม่เป็ นไร พีด

่ น
ี อยูต
่ รงนี้

“แม่..”

...

...

“นีพ่ ดี่ นี แฟนภาม”

[“....”]

แม่เงียบสนิทบวกกับภูมท
ิ ท
ี่ ำตาโตอ ้าปากค ้าง ภามบีบมือคนรักแน่นบอกตัวเองในใจซ้ำๆ 
ไม่เป็ นไร ไม่เป็ นไร ไม่เป็ นไร ต ้องไม่เป็ นไร

...

[“...เฮ ้อ นึกว่าจะไม่บอกกันเสียแล ้ว”] แม่ถอนใจแรงๆ แล ้วยิม

้ หวานกลับมาให ้ลูกชาย [“ยินดีทไี่ ด ้รู ้จักจ ้ะดีน”]

ห ้ะ !?

[“เย ้ย อะไรอ่ะแม่ ภูมไิ ม่ยอมนะ ทำไมไม่แกล ้งเยอะๆ!!!”] ภูมท

ิ อ
ี่ ยูข
่ ้างๆมารดาโวยวาย พยายามเบียดตัวเข ้าหน ้ากล ้องแต่ก็

โดนแม่ไล่ให ้ไปนั่งห่างๆเสียก่อน

“แม่..” ่ “แม่โอเคเหรอ”
ภามเรียกเสียงสัน

[“ทำไมแม่จะไม่โอเคถ ้าภามจะรักใครสักคน”] คนเป็ นแม่หัวเราะเบาๆ [“แม่ไม่วา่ ถ ้าภามจะรักชอบใคร เพราะมันเป็ นเรือ่ ง

ส่วนตัวของภาม”] เลือ
่ นสายตามาหาคนทีน ่ ั่งข ้างๆลูกชาย 

[“ขอแค่ลกู แม่มคี วามสุข และคนคนนัน้ รักลูกของแม่....”] หล่อนย้ำคำเสียงหนักแน่น

 [“แม่ฝากน ้องด ้วยนะดีน”] เธอคลีย

่ ม
ิ้ เมือ
่ เห็นสายตาของชายหนุ่มมองตอบกลับอย่างมั่นคงไม่มค
ี วามลังเลใจ แค่เมือ
่ กีก
้ ็เห็น

ชัดแล ้วว่าคนคนนีค
้ อยมองลูกชายเธอแค่ไหน เพียงแค่ภามมีปฏิกริ ย
ิ าผิดปกติเขาก็รู ้ทันที 

“ครับ” ดีนตอบรับพร ้อมยิม้ ให ้คนในจอ เขาหัวเราะเบาๆเมือ่ เจ ้าเด็กทีน่ ั่งอยูด่ ้านหลังแลบลิน้ ปลิน้ ตาใส่แถมมีเขียนใส่กระดาษชู
ให ้ดูด ้วยว่า ไม่ ยอม เฟ้ ย!! 
“ขอบคุณครับ” ภามพูดเสียงสัน่ สองมือยกขึน้ ไหว ้มารดาแล ้วน้ำตาเจ ้ากรรมก็รว่ งผล็อย “ผมคิดถึงแม่นะ”

[“แม่ก็คดิ ถึงภาม...ไม่เอาร ้องทำไม ไว ้มีโอกาสก็มานิวยอร์กกันนะ ดีนด ้วย”] เธอรีบชวนลูกชายคนใหม่ทันที ทำหูทวนลม

เสียงโวยวายข ้างหลัง

เรือ
่ งความรักไม่งา่ ยแต่ก็ไม่ใช่เรือ
่ งยาก สำหรับคนเป็ นแม่ทม
ี่ ล
ี ก
ู เหลือแค่สองคน ถ ้าทำให ้ลูกมีความสุขได ้เธอก็พร ้อมจะทำทุก
อย่าง

่ นพูดคุยกันอีกสักพักแม่ก็ขอตัวเพราะเริม
ทัง้ สีค ่ ดึกและยังมีอะไรต ้องทำอีก เมือ
่ สัญญาณโดนตัดคนทีท
่ ำตัวนิง่ เข ้มแข็งมาตลอด
ถึงกับถอนใจเสียงดังจนภามต ้องหันไปมอง

“อ ้าว”

ดีนเหลือบมองเด็กขีแ
้ ยหน ้าเหวอแล ้วเอือ
้ มมือไปขยีห
้ ัว

“พีก่ ็เครียดเป็ นนะ นั่งเกร็งตลอด ดีนะแม่เราไม่ด”ุ ทำหน ้าเก ้อๆ เขินน ้องนิดหน่อยทีฟ่ อร์มหลุด เขาทำหน ้าเคร่งเมือ่ เห็นน ้องยิม้
ล ้อเลียน

 “เดีย๋ วจะโดน..”

“อะแฮ่ม เดีย๋ วครับ เดีย๋ ว จะทำอะไรน ้องครับพี”่ ดอนยืนพิงประตูเหล่มองพีช่ าย เขากลับมาจะดูสถานการณ์สกั หน่อยดันเจอพี่

ชายจ ้องตะครุบแฟนซะแล ้ว
คนเกือบโดนรังแกลุกพรวดหน ้าแดงก่ำ ภามรีบหยิบแท็ปเล็ตเข ้ากอดแล ้วยิม
้ ให ้ดอนอย่างเขินๆ

“ผะ ผมไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ” พูดแล ้วก็รบี เดินงุดๆ เปิ ดแนบหนีออกไปจากห ้อง เขาอายเกินกว่าจะกล ้าสบตากับพีด่ อน 

้ โตทีช
ก ้างชิน ื่ ว่าดอนมองตามหลังน ้องยิม
่ อ ้ ๆ แต่พอเลือ
่ นสายตากลับมาหาพีช
่ ายก็สะดุ ้งโหยงกับสายตาคาดโทษตาขวาง 

โอยยย แค่ขด
ั จังหวะนิดๆหน่อยๆ เอง

“เอ ้อ.........ผม....ไปช่วยน ้องติวหนังสือก่อนนะ” ดอนรีบหมุนตัวหายแว ้บตามภามไปอีกคนเมือ่ พีช่ ายลุกขึน้ ยังไง๊ยังไง

เขาก็ยังกลัวพีอ
่ ยูด
่ ี โคตรดุเลย

เช ้าจนลากยาวเข ้าช่วงบ่ายบรรดาเด็กๆปี หนึง่ อ่านหนังสือกันจนสมองตือ

้ ตัน ในทีส
่ ด
ุ พวกเขาก็ตัดสินใจเก็บหนังสือเรียนแล ้วเข ้า
สูโ่ หมดผ่อนคลายและเริม
่ ต ้นทำขนมซึง่ เป็ นเป้ าหมายหลักของวันนี้

มะนาวและเดลจูงมือกันไปทีห
่ ้องครัวพร ้อมเสียงหัวเราะคิกคักในขณะทีท
่ ม
ี โบกมือขอเป็ นแค่ผู ้กินเหมือนพีด
่ น
ี กับพีด
่ อน ส่วน
คุณครูอย่างภามก็ได ้แต่ยก
ั ไหล่เพราะยังไงเขาต ้องลงมือสอนเองอยูแ
่ ล ้ว

แป้ งข ้าวเหนียวสีขาวสะอาดนอนอวดตัวอยูใ่ นชามผสมสีเงิน ภามหันไปหยิบถ ้วยตวงใส่น้ำเปล่าทีม

่ ก
ี ลิน
่ มะลิจางๆ ผสมเอาไว ้

“เคยกินขนมต ้มกันไหม” ภามเทน้ำลงไปช ้าๆ พร ้อมกับนวดแป้ งด ้วยมือ

่ วี ต
สองสาวส่ายหัว พวกเธอเป็ นเด็กในเมืองแท ้ๆทีช ิ วนอยูก
่ บ
ั ห ้างจนไม่ได ้กินของเหล่านี้
“อันนีก้ ็คล ้ายๆกัน เอาไปประยุกต์ได ้” คนสอนพูดพลางสาธิตต่อไปเรือ่ ยๆ “ขนมไทยมักจะมีน้ำลอยดอกไม ้ เราเห็นในสวนบ ้าน
้ อกไปนอกหน ้าต่างครัว ในสวนมีต ้นมะลิปลูกอยูจ
เดลมีต ้นมะลิ” เขาชีอ ่ ริงๆ “เวลาจะทำขนมเย็นๆไปเก็บดอกมะลิมาลอยนะ ทิง้
ไว ้หนึง่ คืนตอนเช ้าตักดอกไม ้ออกน้ำจะมีกลิน
่ หอม แต่นไ ี ็ใช ้กลิน
ี่ ม่มก ่ สังเคราะห์ไปก่อน เอ ้า ลองทำเลย” 

เดลกับมะนาวเริม
่ ทำในส่วนของตัวเองบ ้าง ใส่น้ำทีละน ้อยแล ้วนวดให ้เข ้ากัน ..

“เราเคยเห็นในละคร ทีเ่ ขาเอาน้ำลอยดอกไม ้ใส่ตู ้เย็นเอาไว ้ดืม่ ” มะนาวทำท่านึก “แปลกดีนะใส่ขนั แช่เอาไว ้”

ภามอมยิม
้

“ใส่ขนั เงินใช่ไหม สมัยก่อนเขาจะเอาน้ำสะอาดใส่ขนั เงินแล ้วลอยดอกมะลิแช่เย็นไว ้ ตู ้เย็นก็เย็นจัดทำให ้ผิวน้ำเป็ นเกล็ดน้ำ

แข็งบางๆเย็นเจี๊ ยบ ถ ้าได ้ดืม
่ นะหายเหนือ
่ ยเลยล่ะ”

“บ ้านภามก็แช่แบบนัน้ เหรอ” เดลทำตาโต เพราะบ ้านตัวเองเลีย้ งกึง่ ฝรั่งนอกเสียจากบ ้านคุณยายทีอ่ าจจะทำแบบนัน้ อยู่

“...” เด็กหนุ่มชะงักไปอึดใจ ทบทวนความทรงจำตัวเองแต่ก็นก

ึ ไม่ออกว่าบ ้านเขาเคยทำแบบนั น
้ ด ้วยเหรอ ? ?
ไม่นี่

งัน
้ เขาไปจำมาจากไหน ? 

น้ำจากขันเงินทีเ่ คลือบด ้วยเกล็ดน้ำแข็งบางๆ เอานิว้ กะเทาะเบาๆให ้น้ำแข็งแตกแล ้วดืม ่

่ ด่ำกับความเย็นสดชืน

-----

“สดชืน่ ไหม ผมเอามะลิมาลอยด ้วยนา”

“อืม..พีช่ อบ” 

-----

ภามนิง่ เงียบไป สาวๆก็ไม่ได ้ซักไซ ้อะไรอีก เขาพักแป้ งทีน

่ วดเป็ นก ้อนเสร็จแล ้วเอาไว ้ จากนั น
้ ก็หันไปต ้มน้ำหยิบใบเตยทีซ ื้ มา
่ อ
่ เช ้ามาล ้างจนสะอาดแล ้วใส่ลงไปในหม ้อ
จากตลาดเมือ

“เวลาเอาแป้ งลงไปต ้มจะได ้หอมใบเตยไง” เขาเฉลยเมือ่ เห็นสายตาสงสัยจากสองสาว “ใส่สสี กั หน่อย ถ ้ามีเวลาก็อยากให ้ใช ้สี
่ วาย เอาสีผสมอาหารมาใช ้ได ้ไม่ผด
ธรรมชาติหรอกแต่คงวุน ิ อะไร” ขยิบตาแล ้วหยิบสีแดงกับสีเขียวส่งให ้ทัง้ สองคน

“เหยาะนิดเดียวก็พอ นั่นแหละแล ้วก็นวดจนสีมันกลืนกันทัง้ ก ้อน”

แป้ งสีขาวในมือเดลค่อยๆเปลีย
่ นเป็ นสีชมพูออ
่ นหวาน ในขณะทีแ
่ ป้ งของมะนาวเปลีย
่ นเป็ นสีเขียวอ่อนจางน่าเอ็นดู

เสียงพูดคุยกันเบาๆ เรียบง่ายแต่อบอุน
่ ดีนยืนพิงประตูครัวมองทัง้ สามคนเงียบๆ กลิน
่ หอมของใบเตยระเรือ
่ หวานในขณะที่
้ บกำลังสอนให ้ลูกศิษย์หอ
คุณครูจอมเฮีย ่ ไส ้กับแป้ งทีน
่ วดพักไว ้ แต่ละลูกถูกปั ้นจนกลมแล ้วหย่อนลงในหม ้อทีละลูกทีละลูก
อย่างบรรจง

“พอมันลอยขึน้ มาบนผิวน้ำก็ถอื ว่าสุกแล ้ว เอาตะแกรงมาตักสะเด็ดน้ำเอาไปคลุกกับมะพร ้าวขูดฝอยได ้เลย ง่ายไหม” ภามตัก

ขนมลูกเล็กๆทีล
่ อยขึน
้ มาสะเด็ดน้ำออกแล ้วจัดแจงเอาไปคลุกอย่างทีส
่ อน เขาโรยเกลือเล็กน ้อยแล ้วให ้สาวๆลองชิม

เจ ้าของผมยาวสีดำขลับงับขนมทีย
่ ังอุน
่ ร ้อน เมือ
่ กัดลงไปน้ำตาลด ้านในก็ไหลออกมาส่งรสชาติหอมหวานไปทั่วปาก

“ฮือ้ ออออออออ” เดลทำตาโต “แป้ งนุ๊มนุ่ม นุ่มมากกก ไส ้น้ำตาลก็หอมกรุบๆ พอหวานมาเจอกับเค็มมันอร่อยมากเลยอ่ะภาม”

้ ทันที
หยิบอีกชิน
“งือ หยุน่ ๆ หอมๆ มีสบิ ลูกเรากินสิบลูกแน่” มะนาวเคีย้ วไปถ่ายรูปไป กำลังจะอัพเดทลงเฟซบุ ้คแท็กคนสอนแต่กต็ ้องชะงัก “ว่า
แต่นข
ี่ นมอะไรอ่ะ”

“นึกว่าจะไม่ถาม” ภามหัวเราะแล ้วตักขนมมาคลุกมะพร ้าวต่อ “เขาเรียกว่าขนมโคเป็ นขนมพืน้ บ ้านของทางใต ้” หยิบขนมขึน้ ชิม

บ ้างแล ้วยิม
้ ตาหยี “อร่อย”

“แล ้วทีภ่ ามบอกว่าเหมือนขนมต ้มคือยังไงเหรอ” มะนาวเนียนหยิบเข ้าปากอีกแต่ก็โดนเดล ปรามเพราะจะหมดเสียก่อน

“ขนมต ้มจะลูกโตหน่อย ไส ้เป็ นมะพร ้าวผัดกับน้ำตาล แต่ทเี่ ราทำไส ้มันมีแค่น้ำตาลแว่น” ภามหมายถึงน้ำตาลทีเ่ ขาขายเป็ น
แว่นๆทำจากน้ำตาลโตนดให ้กลิน
่ หอมกว่าน้ำตาลชนิดอืน
่ ๆ 

“ตอนเห็นครัง้ แรกเรานึกว่าก ้อนอะไรสักอย่าง ถ ้าไม่บอกนีไ่ ม่รู ้เลยว่าเป็ นน้ำตาล” เดลหยิบถุงน้ำตาลขึน้ มาดู เมือ่ เช ้าภามเดินหา
้ ทั่วตลาดกว่าจะเจอ ยอมรับเลยว่าตัง้ แต่รู ้จักภามมาเธอได ้เปิ ดหูเปิ ดตาเรือ
ซือ ่ งขนมไทยมากมาย

ภามหัวเราะ “กินมากอ ้วนนะ แป้ งกับน้ำตาล” เตือนขึน

้ ลอยๆหยุดมือมะนาวทีก
่ ำลังเนียนฉกอีกลูก คราวนีไ
้ ด ้ผลเพราะหญิงสาว
ถอยไปยืนนิง่ ๆ ทันที

เด็กหนุ่มปิ ดเตาหลังจากตักขนมขึน
้ จนหมดแล ้ว พอหันกลับมาจะให ้เพือ
่ นตกแต่งจานดีๆ ก็ต ้องชะงักเมือ
่ เห็นคนตัวโตยืนมองมา
ด ้วยรอยยิม
้

“พีด่ นี ..” 

“อ ้าว จะเอาอะไรหรือเปล่าคะพี”่ เดลเงยหน ้าขึน้ ส่งยิม้ ให ้พีช่ าย เธอถามไปอย่างงัน้ แหละเพราะเดาได ้ว่าพีม่ าแอบดูแฟนตัวเอง
แหง
“ว่าจะมาชงกาแฟ” คนแอบมองเนียนเสสายตาไปยังมุมกาแฟทีม่ อี ปุ กรณ์วางไว ้ครบ แต่ยังไม่ทันทีจ่ ะออกเดินไปชงตามทีพ่ ดู
ภามก็เดินตัดหน ้าเขาไปเสียก่อน

กาแฟธรรมดาจากขวดฝาสีทองหนึง่ ช ้อนครึง่ ส่งกลิน

่ หอมเมือ
่ ละลายกับน้ำร ้อน ดีนเลิกคิว้ แปลกใจทีน ่ ้อน
่ ้องรู ้ว่าเขาใส่กาแฟกีช
เด็กหนุ่มยืน
่ แก ้วกาแฟดำให ้พร ้อมรอยยิม
้ บางๆ 

คนตัวโตพยักหน ้าแทนคำขอบคุณ เขาเหลือบมองหาโหลน้ำตาลเพราะส่วนตัวจะไม่กน

ิ กาแฟดำสนิทแต่ชอบให ้มีรสหวานเจือ
เล็กน ้อย

จ๋อม

ก ้อนน้ำตาลเล็กๆสีน้ำตาลเข ้มแปลกตาโดนหย่อนลงในแก ้วกาแฟ แถมคนหย่อนก็คนน้ำตาลในแก ้วให ้เสร็จสรรพ

“น้ำตาลโตนดชงกับกาแฟจะหอม พีน่ ่าจะชอบ” คนพูดหันไปหยิบขนมโคสีห่ ้าชิน้ ใส่จานเล็กๆส่งให ้ “กินกับขนมจะได ้อร่อยๆ

ครับ” 

ดีนสาบานเลยว่า เขาไม่เคยต ้องอดทนอะไรขนาดนีม

้ าก่อน อดทนทีจ
่ ะไม่รัง้ ร่างตรงหน ้าเข ้ามากอดแรงๆ

ชายหนุ่มยกกาแฟขึน
้ จิบ ความหวานหอมของน้ำตาลเข ้ากันได ้ดีกบ
ั กาแฟมากกว่าทีค
่ ด
ิ เขาเลือ
่ นสายตาไปทีข
่ นมแล ้วมอง
สบตาน ้องทีเ่ ลิกคิว้ ไม่เข ้าใจ

“พีม่ อื ไม่วา่ ง” 

ภามมองมือใหญ่ทต
ี่ อนนีถ
้ อ
ื แก ้วกาแฟข ้างหนึง่ ถือจานขนมข ้างหนึง่ ประมวลผลสักพักแก ้มก็เริม
่ ร ้อนขึน
้ มา 

เอาอีกแล ้วสายตาอ ้อนขอให ้ป้ อน !! 

“มุกนีเ้ คยใช ้แล ้วครับ” ภามบ่นอุบอิบ แต่ดนี กลับทำเป็ นไม่ได ้ยิน

เหมือนนกรู ้มะนาวกับเดลหิว้ จานขนมโบกมือหยอยๆเป็ นเชิงว่าตามสบายแล ้วหนีไปห ้องนั่งเล่น ปล่อยภามอยูก

่ บ
ั หมาป่ าเจ ้าเล่ห ์
ทีอ
่ ยากตะครุบลูกแกะเต็มแก่ เขาเม ้มปากทำตาดุใส่พ ี่

“กาแฟจะเย็นหมดแล ้วนะ” ดีนจิบกาแฟแล ้วหัวเราะเบาๆในลำคอ

ก็กน
ิ เองสิครับ !! ภามเถียงลั่นอยูใ่ นใจ

ภามเช็ดมือกับทิชชูเ่ ปี ยกบนโต๊ะ เขายืน ่ านขนมจงใจเมินผ่านส ้อมทีว่ างไว ้ข ้างๆหยิบก ้อนแป้ งนุ่มด ้วยมือเปล่าส่งให ้ถึง
่ มือไปทีจ
ปาก

ดีนยืนอึง้ มองขนมสีหวานในมืออีกฝ่ ายอย่างตกตะลึง 

ภามยักคิว้ แล ้วหัวเราะเบาๆ “ผมล ้อ ....” ่ เอาขนมเข ้าปากตัวเอง แต่มันก็ช ้าเกินไปเสียแล ้ว

กำลังจะดึงมือกลับเพือ

ใบหน ้าคมคายก ้มลง ใช ้ริมฝี ปากร ้อนผ่าวงับขนมจากมืออีกฝ่ าย ทิง้ ท ้ายด ้วยการขบปลายนิว้ สัน
่ ไหวเบาๆ ขนมก ้อนน ้อยแตกตัว
พร ้อมน้ำตาลหอมกรุบกรอบกำลังดี

ดีนหลุบตาลงมองน ้องทีย
่ น
ื นิง่ หน ้าแดงก่ำ เขายกแก ้วกาแฟขึน
้ จิบตบท ้าย
“อร่อย...” กระซิบข ้างใบหูทแ
ี่ ดงจัด “ขนมนีม
้ ค
ี วามหมายไหม ..”

เด็กหนุ่มส่ายหัวพรืด “ขะ ...ขนมโคเป็ นขนมมงคลใช ้ไหว ้พระครับ”

“หืม...” ดีนเดาะลิน
้ “หน ้าตาเหมือนขนมพระพาย พีก ..
่ ็นก
ึ ว่า ...จะหมายถึงความรัก”

ภามก ้มหน ้างุดร ้อนไปทัง้ ตัว เขาส่งเสียงอุบอิบปนเจ็บใจ

“คนนิสยั ไม่ด”ี

คนขีแ
้ กล ้งหัวเราะหึห ึ ดีนจูบเข ้าทีข
่ มับน ้องแรงๆจนภามตัวเอียงด ้วยความหมั่นเขีย
้ ว

“ไปทีห่ ้องนั่งเล่นเถอะ” 

ขืนอยูก
่ น
ั สองคนมากไปกว่านีเ้ ขาคงทนไม่ไหวจริงๆ

ภามทีต
่ อนนีแ
้ ดงเถือกไปทัง้ ตัวพยักหน ้าหงึกๆ เขาเดินตามพีด
่ น
ี ต ้อยๆ จนกระทั่งมาทีห
่ ้องนั่งเล่นเจ ้าตัวก็พงุ่ ขึน
้ โซฟาหยิบหมอน
มากอดซุกหน ้าแน่น จนสมาชิกทีเ่ หลือต ้องส่งสายตาไปยังตัวต ้นเหตุทน
ี่ ั่งจิบกาแฟกินขนมหน ้าตาเฉย 

เรือ
่ งบางอย่างรู ้กันสองคนก็พอ ..
ท ้องฟ้ าเปลีย
่ นเป็ นสีนล
ิ กลืนกินแสงสว่างเร็วกว่าปกติ อาจเป็ นเพราะเข ้าหน ้าหนาวทีไ่ ม่คอ
่ ยจะหนาวสักเท่าไหร่ ภามมองแสงไฟ
ด ้านนอกทีเ่ คลือ
่ นผ่านอย่างรวดเร็วตามความเร็วของรถทีน
่ ั่งอยู่

สุดท ้ายพีด
่ น
ี ก็มาส่งเขาจนได ้หลังจากทีมไปส่งมะนาว บ ้านของพวกเขาอยูค
่ นละฝั่ งของเมืองแต่ทม
ี บ ้านอยูต
่ รงกลางเลยสะดวก
่ เช ้าทีมมารับเขาส่วนเดลไปรับมะนาวเพือ
ไปรับได ้ทัง้ สองฝั่ ง เมือ ้ ของด ้วยกัน
่ ไปซือ

“ช่วงปี ใหม่มแี ผนจะไปไหนหรือเปล่า” ดีนเคาะนิว้ กับพวงมาลัยรถตามจังหวะเพลงทีค่ ลอเบาๆ 

ภามครุน
่ คิดหน ้ายุง่

“ไม่แน่ใจครับต ้องดูกอ่ นว่าต ้องไปอเมริกาหาแม่กบั น ้องไหม แต่ถ ้าแม่กบั น ้องมาไทยก็ไม่ต ้องไป” พูดเสร็จก็ชะงัก เขาแอบ
ชำเลืองมองใบหน ้าพีด
่ น
ี

“....พีจ่ ะไปไหนหรือเปล่าครับ” 

“ก็คดิ อยู่ ต ้องรอลุ ้นก่อน” 

เด็กหนุ่มทำหน ้างุนงง “ลุ ้นอะไรครับ”

“ก็ถ ้าแข่งว่ายน้ำชนะ พีว่ า่ จะพาพวกเราไปนอนแพทีก่ าญจนบุร”ี เขาหยุดรถเมือ่ ติดไฟแดงจากนัน้ ก็หยิบมือถือมากดเล็กน ้อยส่ง

ให ้น ้อง บนหน ้าจอปรากฏภาพเรือนแพทีท
่ ำจากไม ้ผูกติดกันไว ้หลายเรือน รอบด ้านเป็ นภูเขาโอบรอบแม่น้ำเอาไว ้

“เฮ ้ย ผมไม่เคยนอนแพเลย” ภามทำตาวาว “ถ ้าชนะจะไปจริงๆใช่ไหมครับ”

ดีนพยักหน ้า “เอาคนทีแ
่ ข่งไปหมดทัง้ กลุม
่ ก็น่าจะราวๆสิบกว่าคน แพหลังนึงนอนได ้หกคนสบายอยูแ
่ ล ้ว” 
คนไม่เคยเทีย
่ วแบบนีร้ บ
ี สไลด์หน ้าจอดูรป
ู แพอย่างสนใจ ไม่ได ้หรูหราหากดูสะอาดเงียบสงบเหมาะแก่การนอนพักผ่อนหลัง
สอบและแข่งขันประจำปี

“แต่..ผมไม่ใช่คนในชมรม..” ยิม
้ แหยให ้พีด
่ น
ี แต่ก็โดนมือใหญ่ขยีห
้ ัวจนยุง่ ไปหมด

“กลัวอะไร” ดีนเลือ่ นมือมาจับเกียร์เตรียมออกรถ

“เป็ นแฟนประธานชมรมไม่ใช่เหรอเรา..”

ครับ ..

ภามก ้มหน ้างุดร ้อนไปทัง้ หน ้า เจอแบบนีเ้ ล่นเอาหมดคำถามทันที

รถซีดานสีดำเคลือ
่ นตัวออกจากคอนโดหลังส่งน ้องเสร็จเรียบร ้อยแล ้ว ดีนฟั งเพลงพลางเคาะจังหวะกับพวงมาลัยอย่างอารมณ์
ดี 

ครืดดด

่ อยูต
มือถือประจำตัวสัน ่ รงทีน
่ ั่งข ้างคนขับ หน ้าจอส่องแสงขึน ่ คนทีเ่ ขารอมาทัง้ อาทิตย์ ดีนกดสปี กเกอร์รับสายทันที
้ ชือ

“ครับพีศ่ ลิ ป์ ”
(“เพิง่ เห็นรถขับออกไป มาส่งน ้องรึ”)

“ครับ มีอะไรหรือเปล่า เดีย๋ วผมวนกลับไปได ้” ดีนตบไฟเข ้าข ้างทางเผือ่ ต ้องกลับรถจริงๆ

(“ไม่ต ้อง วันนีก้ ลับไปก่อนเถอะ” )

เสียงดูดบุหรีล
่ อดผ่านลำโพงออกมา ตามด ้วยเสียงเคาะกับทีเ่ ขีย
่

(“เรือ่ งทีใ่ ห ้หาได ้ความมาแล ้ว”)

ดีนรู ้สึกเย็นเยือกไปถึงสันหลังทัน

“พีห่ มายถึง...”

(“เออ สองคนนัน้ แหละ”) ศิลป์ สบถอะไรสักอย่างแล ้วพูดต่อ 

(“ของคนชือ่ กรณ์หาแทบไม่ได ้ ตันเกือบทุกทางคนนีน้ ่าจะมีเส ้นใหญ่ปิดเรือ่ งไว ้หมด แต่ของคนชือ่ อินทัชได ้ข่าวมาแล ้ว น่าจะ
ิ คน”)
ไม่ผด

ดีนเกร็งมือจับพวงมาลัยแน่นจนข ้อนิว้ ขาวซีดโดยไม่รู ้ตัว

(“วันนีม้ งึ กลับบ ้านไปก่อนดีน วันพุธตอนเย็นเจอกันทีร่ ้านไอ ้ศรณ์”)

“พี!่ ” เขาเรียกยังไม่ทันจบประโยคพีศ ิ ป์ ก็ตด

่ ล ั สายไปเสียก่อน เลิกหวังเรือ
่ งโทรกลับเพราะน่าจะปิ ดเครือ
่ งไปแล ้ว 
ดีนซบหน ้าลงกับพวงมาลัยรถ คิว้ ขมวดเข ้าหากันแน่น 

ไม่เป็ นไร ไม่เป็ นไร ...พวกเขาต ้องไม่เป็ นไร

--------

ตอนที่ 17 ขอโทษ

------------

ร่างของใครคนหนึง่ ทอดตัวเหยียดยาวบนพืน
้ หญ ้าหนุนแขนตัวเองมองท ้องฟ้ าทีไ่ ร ้เมฆ คิว้ เข ้มขมวดเข ้าหากันโดยไม่รู ้สึกตัว

“หน ้าย่น”

เสียงบ่นมาพร ้อมสัมผัสขยีท
้ ห
ี่ ว่างคิว้ จนคนโดนทำร ้ายต ้องเหล่มองเซ็งๆ

“พีก่ รณ์คดิ อะไรอยู”่ อินทิง้ ตัวลงนั่งข ้างๆ ชันเข่าเอาไว ้ มือยังคงลูบทีห่ น ้าผากอีกฝ่ ายคลายความกังวล

“เรือ่ ยเปื่ อย..” เขาตอบแล ้วหลับตา ในสมองเต็มไปด ้วยความกังวลใจเรือ

่ งของพ่อตัวเอง 
สัมผัสทีห
่ น ้าผากทำให ้กรณ์ผอ ่ รู ้สึกถึงบางสิง่ ทีแ
่ นคลายเกือบจะหลับ หากต ้องเบิกตาโพลงเมือ ่ ตะทีร่ ม
ิ ฝี ปาก

ฉาบฉวยแต่ร ้อนราวกับไฟ

อินรีบกระเด ้งตัวขึน
้ นั่งพร ้อมหัวเราะแก ้มแดง “ขโมยจูบแรก” 

กรณ์หัวเราะหึแล ้วเหยียดยิม
้ “ไม่ใช่จบ
ู แรกของพีส ั หน่อย”
่ ก

“แต่เป็ นครัง้ แรกของเราสองคน” อินยังคงยืนยัน 

ดวงตาคมคายหรีล
่ ง เขากระชากเด็กดือ
้ ลงบนอกจัดการเหนีย
่ วหัวทุยเข ้าหาแล ้วกดจูบบนเรียวปากนั น
้ อีกครัง้ บดขยี้ รุกราน จน
โดนทุบอัก
่ ๆถึงได ้ยอมปล่อย กรณ์หัวเราะชอบใจเพราะอีกฝ่ ายแดงเถือกไปทัง้ หน ้าแถมปากก็แดงเจ่อจนน่าขัน

“แบบนีต้ า่ งหากถึงเป็ นจูบแรกของเราสองคน”

-----------

เสียงมือถือดังปลุกอย่างทุกวัน มือใหญ่ควานหาไปรอบเตียง หยิบมันขึน

้ มาดูกอ
่ นจะกดปิ ดโยนไปอีกทาง ดีน พลิกตัวนอนหงาย
ดวงตาสีเทาอมเขียวมองเพดานห ้องทีย
่ ังคงมืดสลัว ขอบตาคลอไปด ้วยน้ำตาก่อนทีม
่ ันจะทิง้ ตัวลงตามแรงโน ้มถ่วงโลกซึมหาย
ไปกับทีน
่ อน เขาแตะริมฝี ปากตัวเองแล ้วสบถออกมาเบาๆ   

วันนีเ้ ขาต ้องไปเจอพีศ ิ ป์ แล ้ว

่ ล

ห ้องสมุดกลางของมหาวิทยาลัยตอนนีม
้ น
ี ักศึกษามากมายจับจองทีน
่ ั่งเพือ
่ อ่านหนังสือสอบ เด็กหนุ่มปี หนึง่ คณะเศรษฐศาสตร์
เองก็เช่นกัน ภามกับเพือ
่ นๆทัง้ กลุม ่ ตอนสีโ่ มงเย็น บางคนมีเรียนแต่หลายคนขอกลับบ ้าน มะนาวเองก็
่ เพิง่ จะติวสอบกันเสร็จเมือ
มีนัดกินข ้าวส่วนทีมก็ขอกลับไปสลบเหลือเขาคนเดียวทีก
่ ลับห ้องไปก็ไม่มใี ครเลยอยูอ
่ า่ นหนังสือต่อ
ภามเกาหัวเมือ
่ อ่านเนือ
้ หาบางส่วนไม่เข ้าใจ แล ้วก็นก
ึ ได ้ว่าอาจารย์เคยแนะนำหนังสือดีๆทีจ
่ ะช่วยขยายความเข ้าใจให ้เขาได ้
คิดแล ้วเขาก็ลก
ุ ไปหาบรรณารักษ์เพือ
่ ถามถึงหนังสือเล่มทีว่ า่

๊ กแก๊ก เขม ้นมองหน ้าจอสักพักก็สา่ ยหัวพร ้อมหันมายิม

บรรณารักษ์สาวเคาะแป้ นพิมพ์กอ ้ ให ้

“หนังสือเล่มนีม้ คี นยืมไปแล ้วจ ้ะ ท่าจะยึดยาวจนสอบเสร็จ”

ภามหน ้าม่อย 

“ไม่มเี ล่มอืน่ อีกเหรอครับ” เกาะเคาน์เตอร์ตาละห ้อย

หญิงสาวเคาะแป้ นอีกแป๊ บ คราวนีเ้ ธอยิม

้ กว ้าง 

“มีอกี เล่มจ ้ะ แต่อยูท่ หี่ ้องสมุดคณะบริหาร ลองไปดูสยิ ังไม่มปี ระวัตวิ า่ ใครยืมไปนะ”

เด็กหนุ่มชะงักไปอึดใจก่อนจะเอ่ยขอบคุณด ้วยรอยยิม
้

ห ้องสมุดคณะบริหารงัน
้ เหรอ

ภาพใบหน ้าของใครบางคนแวบเข ้ามาในสมอง จะว่าไปวันสองวันมานีพ

่ ด
ี่ น
ี ดูเงียบกว่าปกติ ไม่แม ้แต่จะโผล่มาให ้เขาเห็นหน ้า
ถึงจะยังไลน์ยังโทรมาหาก็เถอะแต่มันผิดปกติจริงๆ 

บางทีเขาควรแวะไปดู
ภามกัดริมฝี ปากเล็กน ้อย มือก็เก็บของลงกระเป๋ ารีบออกเดินไปตามใจคิดทันที
   

ลานกิจกรรมคณะบริหารเต็มไปด ้วยนักศึกษาจับกลุม
่ กันอ่านหนังสือไม่ตา่ งกับคณะอืน
่ ภามยืนมองมือถือลังเลว่าจะโทรหาพีด
่ น
ี
ดีไหม แต่เขาจำได ้ว่าเวลานีพ
้ น
ี่ ่าจะมีเรียนอยูเ่ ลยต ้องล ้มเลิกความคิดเปลีย
่ นเป็ นส่งไลน์แล ้วก ้าวขึน
้ ตึกเองคนเดียว

นีเ่ ป็ นครัง้ ทีส

่ องทีเ่ ข ้ามาในตึก แต่ภามจำได ้ดีวา่ ห ้องสมุดคณะบริหารอยูไ่ หน จำได ้ดีวา่ พีด
่ น
ี พาเดินไปดูอะไร และจำได ้ดีวา่ มี
อะไรเกิดขึน
้ ระหว่างเขาสองคน

จูบแรก ..

“บ ้าชะมัด” พัดแก ้มร ้อนๆ ของตัวเองแล ้วรีบจ้ำงุดๆ ไปยังห ้องสมุดทีต่ ัง้ ใจเอาไว ้แต่แรก

ห ้องเรียนขนาด 60 ทีน่ ั่งของวิชาธุรกิจระหว่างประเทศตอนนีม้ นี ักศึกษานั่งจับกลุม่ ถกเถียงกันเรือ่ งวิชาสอบ หน ้าห ้องแปะป้ าย

่ าเก ้อใช ้โอกาสนีห
แคนเซิลคลาสเอาไว ้ ทำให ้บรรดานักศึกษาทีม ้ มกตัวในห ้องแอร์เพือ
่ อ่านหนังสือ

ประตูเลือ
่ นดังครืดพร ้อมคนทีเ่ ข ้ามาใหม่ ในมือเขาถือน้ำปั่ นหลายแก ้วเพือ
่ มาเสิรฟ
์ พวกเพือ
่ นๆ ถึงที่

“เฮ ้ย ดีน” คนๆ นัน้ ตะโกนข ้ามห ้อง ทำให ้เจ ้าของชือ่ วางหนังสือเรียนลงแล ้วเลิกคิว้ มองคนเรียก

“เมือ่ กีเ้ จอแฟนแกเดินแถวๆห ้องสมุดคณะเราว่ะ ก ้มหน ้าเดินงุดๆ น่ารักเชียว”

คิว้ เข ้มขมวดเข ้าหากันเล็กน ้อย ดีนหยิบมือถือขึน

้ ดูก็พบว่าน ้องไลน์มาบอกเรือ
่ งยืมหนังสือทีค
่ ณะเขา 
“น ้องภามใช่ป่ะ อยากเห็นตัวจริงว่ะ ในรูปหน ้าตาดีใช่ยอ่ ย” เพือ่ นอีกคนหยุดคุยเรือ่ งเรียนทันที

“คิดถึงขนมน ้องเขาจัง วันนีเ้ อามาหรือเปล่านะ”

“เออ เราก็ชอบน ้องเขานะ อยูห่ ้องสมุดใช่ไหม” คราวนีเ้ พือ่ นสาวพูดบ ้างแถมทำท่าจะลุกไปจริงตามทีเ่ อ่ยปาก

ครืด

แต่เจ ้าของตัวจริงกลับยืนขึน
้ กวาดตามองด ้วยใบหน ้านิง่ เฉย คนทีต
่ ัง้ ใจจะไปหาน ้องชะงักกึกทิง้ ตัวลงนั่งกันเป็ นทิวแถว หลาย
คนอมยิม
้ กับความขีห
้ วงเกินคาดของประธานชมรมว่ายน้ำผู ้ไม่เคยสนใจใคร 

้ ไว ้ก่อน ทำให ้เขาต ้องหันมาหาเจ ้าของมืออย่างไม่สบอารมณ์

ดีนเตรียมจะเดินไปห ้องสมุดแต่ก็โดนดึงชายเสือ

“ถ ้าไปห ้องสมุดยืมหนังสือวิชาอินเตอร์เทรดมาด ้วยล่ะ” วินพูดพลางเอาดินสอวงจุดทีน่ ่าจะออกสอบให ้เพือ่ นทีน่ ั่งฟั งอยู่ เห็น
แบบนีว้ น
ิ ท็อปคณะเลยทีเดียว

ดีนพยักหน ้าแกนๆ เขาเอาไปแค่มอ

ื ถือพลางเดินออกจากห ้องไม่สนใจเสียงแซวและเสียงโห่ตามหลัง

ชายหนุ่มเดินไปตามทาง ขมวดคิว้ ครุน

่ คิดถึงเรือ ่ เช ้า ความรู ้สึกอุน
่ งในฝั นเมือ ่ ในอกยังหลงเหลือจนเขาอดคิดไม่ได ้

เขาควรจะคุยกับพีศ ิ ป์ หรือควรปล่อยไว ้แบบนีไ

่ ล ้ ม่ต ้องขุดคุ ้ยมัน ? ในความอยากรู ้มีความกลัวและในความกลัวนั น
้ คือความไม่

แน่นอน
ถ ้ารู ้แล ้วจะเป็ นยังไง ? เขากับน ้องจะยังรักกันอยูไ่ หม ?

ดีนเกร็งมือจนเส ้นเลือดขึน
้

ถ ้าไม่มภ
ี าม ไม่มรี อยยิม
้ ไม่มด
ี วงตาทีจ
่ ้องมองเขาอย่างเว ้าวอน 

แค่คด
ิ ก็เหมือนโลกถล่มลงมาตรงหน ้า
   
..
   
..
   
เขาไม่ยอมเด็ดขาด ไม่มวี ัน

ประธานชมรมว่ายน้ำหยุดยืนอยูห
่ น ้าประตูห ้องสมุด ปรับอารมณ์ตัวเองก่อนจะเปิ ดเข ้าไป ดวงตาสีเทาอมเขียวกวาดมองไปรอบๆ
เขาค่อยๆ เดินหาร่างคุ ้นตาแต่ก็ไม่พบเลยลองไลน์หาแต่น ้องก็ไม่ได ้ตอบกลับ

หรือน ้องกลับไปแล ้ว ?

 ดีนเดาะลิน้ หมุนตัวจะออกไปโทรศัพท์แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือทีว่ นิ ฝากมาเสียก่อน เขาเดินไปทีช่ นั ้ หนังสือหยิบมัน

ออกมาและตรงนั น
้ เขาก็เห็นคนทีม
่ องหาอยูฝ ้ หนังสือ
่ ั่ งตรงข ้ามของชัน

ร่างทีเ่ ขาตามหาอยูก
่ ำลังก ้มหน ้าทำอะไรสักอย่าง ดีนมองใบหน ้าใสๆ ทีอ
่ มยิม ั่
้ มองมือถือพลางกดหยุกหยิก แล ้วมือถือเขาก็สน
ขึน
้ มา
Ph@m: ผมยังอยูห
่ ้องสมุดครับ

หัวใจเย็นชืดอบอุน ้ ช ้าๆ การกระทำเล็กๆน ้อยๆกลับมีคา่  

่ ขึน

พบเจอกันแค่ไม่กเี่ ดือน

ตัดสินใจคบกันเพียงไม่นาน
   
แต่ทก
ุ อย่างมันกลับเติมเต็มความรู ้สึก
   

ดีนมองน ้องยืนนิง่ มองมือถือรอคำตอบแต่พอเห็นว่าไม่มข

ี ้อความกลับมาสักทีควิ้ เรียวก็ลล
ู่ งเล็กน ้อยเหมือนผิดหวัง เจ ้าตัวพ่นลม
หายใจก่อนจะเงยหน ้าขึน ้ หนังสือ ต่างคนต่างนิง่ ไปอึดใจ
้ และสบตาเข ้ากับเขาผ่านช่องว่างระหว่างชัน

แล ้วภามก็ทำตาโต มองมือถือสลับกับใบหน ้าเขาแล ้วหัวเราะออกมาเบาๆ จากนั น

้ ก็หันหน ้าจอให ้ดูเป็ นเชิงบอกว่าเพิง่ ไลน์หา ริม
ฝี ปากบางคลีย
่ ม
ิ้ กว ้างพร ้อมดวงตาสดใสเป็ นประกาย
   

สลายความกังวลใจของเขาภายในพริบตา

...

รู ้แล ้วล่ะว่าทำไมถึงกลัว 

...
เพราะรัก รักจนไม่อยากเสียไป รักจนกลายเป็ นกลัวสิง่ ทีย
่ ังไม่ได ้เกิดขึน
้

ภามรีบเดินมาหาพร ้อมรอยยิม
้ ยังไม่จางหาย เด็กน ้อยหยุดตรงหน ้าอีกฝ่ ายทีย
่ ังคงจ ้องตัวเองไม่วางตา
   

“พี?่ ” เสียงเรียกมาพร ้อมสัมผัสทีต

่ ้นแขนเมือ
่ เห็นพีน
่ งิ่ เฉย “เป็ นอะไรครับ” ก่อนจะเขย่งเท ้าเอือ
้ มมือปั ดปอยผมให ้
   

ดีนรู ้สึกตือ
้ ขึน
้ ในอก อยากกอดอยากบอกความรู ้สึกทีอ
่ ด
ั อัน
้ อยูใ่ นใจ
   

...เขาหลงรักภามจริงๆ
   

“อ ้ะ?” ภามอุทานเมือ
่ ร่างทัง้ ร่างโดนรวบเข ้าในอ ้อมแขนกว ้าง ใบหน ้าเริม
่ ขึน ้ หนังสือลับตาคนแต่ไม่
้ สีจัด ถึงจะอยูร่ ะหว่างชัน

ได ้หมายความว่าคนทีผ
่ า่ นไปผ่านมาจะไม่เห็น
   

“พะ พี?่ ” ดันอกกว ้างเล็กน ้อยแต่แทบไม่ขยับเขยือ

้ น ภามขมวดคิว้ กับอาการแปลกๆของพีด
่ น
ี “พีโ่ อเคมะ .....” ท ้ายเสียง

หายไป
   

พร ้อมสัมผัสนุ่มละมุนทีร่ ม
ิ ฝี ปาก
   

ไม่ได ้เป็ นจูบลึกซึง้ ไม่ได ้เป็ นจูบแห่งความปรารถนา เป็ นเพียงสัมผัสบางเบาของริมฝี ปากถ่ายทอดสิง่ ทีอ
่ ยูใ่ นใจออกมา    

ดีนผละริมฝี ปากออกเล็กน ้อย จูบทิง้ ท ้ายทีแ

่ ก ้มแดงก่ำแล ้วกอดให ้น ้องซุกอกตัวเองเอาไว ้
   

ขอแค่มค
ี นในอ ้อมแขนเท่านั น
้
   

“พีร่ กั ภาม...” 
   

ภามสะดุ ้งเล็กน ้อย เขารีบเงยหน ้าขึน ่ ระรัวและเมือ

้ มองอีกฝ่ ายด ้วยหัวใจสัน ่ สบตากันเขาก็ยงิ่ มั่นใจ หนังสือเรียนโดนวางทิง้ ไว ้
ไม่สนใจอีกแล ้วว่าใครจะเห็น สองแขนโอบรอบคนตัวโตจนแน่น ไม่มค
ี ำพูดอะไรอีกเหลือเพียงอ ้อมกอดอบอุน
่ ทีพ
่ ร ้อมจะปกป้ อง
กันและกัน
   

“...ผมก็รักพี”่

   

่ น ้าคุ ้นตาอยูใ่ นบอร์ดมหาวิทยาลัยซ งึ่ ตอนนี้

ทางเดินของคณะบริหารมีนักศึกษาเดินผ่านไปมามากมาย หลายคนมองเด็กหนุ่มทีห
เจ ้าตัวกำลังเดินเคียงข ้างประธานชมรมว่ายน้ำด ้วยรอยยิม
้ กว ้างสดใส ส่วนคนทีห
่ น ้าดุเสมอตอนนีก
้ ลับดูละมุนลงจนน่าตกใจ
   

ดีนพาน ้องมาถึงห ้องเรียนเมือ

่ สักครู่ เขาเปิ ดประตูเข ้าไปเรียกให ้สายตาเพือ
่ นร่วมรุน
่ หันมามองกันเป็ นตาเดียว
   

“น ้องภาม!!” เสียงสาวคนไหนสักคนร ้องออกมา จากนั น

้ สาวๆก็พงุ่ เข ้าหารุน
่ น ้องต่างคณะทีแ
่ อบอยูห
่ ลังคนตัวโตรุมจับแก ้มลูบ

หัวด ้วยความเอ็นดู
   

“อย่าแกล ้งน ้อง” ดีนทำเสียงดุแต่ไม่มใี ครสนใจ ภามเองก็สา่ ยหัวพร ้อมหัวเราะไปกับพีๆ่  

   

“จับมั่ง” เพือ่ นชายแถวนัน้ ลุกขึน้ มาตัง้ ท่าจะจับแต่คราวนีม้ อื ใหญ่ของดีนกลับตีผัวะลงมาอย่างไม่เกรงใจ

   

“ดูแต่ตาพอ” เขายักคิว้ ให ้เพือ่ นและนั่นเรียกเสียงหัวเราะขบขันให ้ทุกคน

   

“ขีห้ วงสัส” คนโดนตีสะบัดมือด ้วยความเจ็บ

   
“ท่าทางมันจะขีห้ งึ นะน ้องภาม” เสียงแซวระงมยิง่ ทำให ้ภามแทบจะเอาหน ้ามุดหลังพีด่ นี ซ่อนแก ้มแดงจัด มาคณะนีท้ ไี รโดนรุม
ทุกที
   

พวกเขาอยูค
่ ย
ุ กันไม่นานดีนก็ขอตัวกลับก่อน เขาพาน ้องไปส่งทีร่ ถหน ้าคณะเศรษฐศาสตร์ วันนีต
้ า่ งคนต่างมีธรุ ะเลยไม่ได ้ออก
ไปไหนต่อด ้วยกัน ชายหนุ่มโบกมือเมือ
่ น ้องเข ้าประจำทีค
่ นขับเรียบร ้อย ก่อนจะเคลือ
่ นรถออกไปภามกลับเลือ
่ นกระจกรถลงแล ้ว
เงยมองตาแป๋ ว 
   

ดีนเอียงคอเลิกคิว้ เป็ นคำถาม แต่เด็กน ้อยของเขากลับยืน

่ มือออกมาแตะทีแ
่ ขน
   

“สองสามวันมานีพ้ ดี่ เู ครียด โอเคหรือเปล่ามีอะไรให ้ผมช่วยไหม” 

   

“...” ดวงตาสีเทาอมเขียวมองคนถามอ่อนโยน เขาจับมือน ้องขึน

้ จูบกลางอุ ้งมือแล ้วแนบไว ้ทีแ
่ ก ้มตัวเอง หลับตาลงซึมซับ

ความอ่อนโยนนีเ้ อาไว ้

“ชาร์จพลังแล ้วครับ”   

เขาคงใช ้ความโชคดีทัง้ ชีวต

ิ ถึงได ้น ้องมาไว ้ในมือ

ภามแก ้มร ้อนอีกครัง้ รีบพยักหน ้า รอจนพีย ่ ไหว เมือ

่ อมปล่อยมือถึงได ้ขับรถออกไปด ้วยใจสัน ่ รถพ ้นรัว้ มหาวิทยาลัยได ้ไม่เท่า
ไหร่คนขีอ
้ ายก็ทนไม่ไหว ยกมือข ้างนั น
้ ขึน
้ มาแล ้วจูบซ้ำลงไปทีก
่ ลางฝ่ ามือ

ดีนกลับมาทีร่ ถตัวเอง พอขึน

้ รถได ้ก็โยนหนังสือและชีทไว ้ทีเ่ บาะข ้างคนขับ ดวงตาสีสวยมองตรงไปข ้างหน ้าด ้วยสายตาว่าง
เปล่า คิว้ เข ้มมุน ่ ขยับตัวสตาร์ทรถ มุง่ หน ้าสูร่ ้านของรุน
่ เข ้าหากันก่อนจะเริม ่ พีต
่ ามทีน
่ ัดเอาไว ้
ร ้าน Forever Tea ตอนหนึง่ ทุม
่ ยังคงคึกคัก ศรณ์เงยหน ้าขึน
้ จากเคาน์เตอร์เมือ
่ เห็นเพือ
่ นสมัยเด็กเดินเข ้ามา เขา
้ สองทีต
พยักพเยิดหน ้าให ้ไปชัน ่ อนนีป
้ ิ ดให ้บริการ 

้ สองปิ ดไฟมืดแต่พอเดินพ ้นขึน

ชัน ้ บันไดเขาก็เห็นแสงจากภายนอกส่องผ่านกระจกบานโต พีศ ิ ป์ นั่งเท ้าคางมองออกไปนอก
่ ล
กระจกเบือ
้ งหน ้าบนโต๊ะมีซองเอกสารสีน้ำตาลวางเอาไว ้ มืออีกข ้างเคาะนิว้ กับโต๊ะเป็ นจังหวะเบาๆเพือ
่ ลดอาการอยากบุหรี่

“พีส่ บู มากไปแล ้ว”

ดีนทิง้ ตัวลงนั่งฝั่ งตรงข ้าม ดวงตาจับจ ้องซองตรงหน ้าไม่วางตา

“พยายามลดอยู่ ศรณ์ก็บน่ เหมือนกัน” เจ ้าของผมหยักศกสีดำเสยผมหงุดหงิด เขาขยับแว่นเล็กน ้อยแล ้วหยิบซองเอกสารขึน้

มา

“ถามได ้ไหมดีน”

“ครับ?” ดีนไม่รู ้เลยว่าตอนนีต

้ ัวเองกำมือแน่นแค่ไหน

“ทำไมถึงตามหาสองคนนี”้ ศิลป์ หยิบเอกสารออกมา ในนัน้ มีรปู ถ่ายปนอยูด่ ้วย

ดวงตาสีเทาอมเขียวมองของในมืออีกฝ่ าย สองมือทีก
่ ำเอาไว ้แทบจิกเข ้าเนือ
้ ด ้วยความกังวลใจ ดีนหายใจลึกๆ อยูห
่ ลายครัง้
ก่อนจะเลือ
่ นสายตาไปยังรุน
่ พี ่
“ผมฝั น..” เสียงทุ ้มต่ำเอ่ยขึน
้ บางเบา 

“ทีฝ่ ั นถึงใครสักคนใช่ไหม ศรณ์เคยพูดถึง” ศิลป์ จ ้องมองรุน่ น ้องกลับ

ดีนพยักหน ้า ชะงักมือเมือ
่ รู ้สึกเจ็บ เขาเปลีย
่ นเป็ นประสานมือไว ้บนโต๊ะแล ้วเริม
่ เล่าให ้อีกคนฟั ง
   

“ผมฝั นมานานมาก ฝั นถึงใครบางคนและผมก็ตามหาเขามาตลอด แล ้วผมก็เจอ..” บีบมือตัวเองแรงขึน

้ “ตัง้ แต่นัน
้ มาความฝั น

มันรุนแรงขึน
้ ละเอียดขึน
้ กินเวลามากขึน
้ แล ้วผมกับคนคนนั น ่ กรณ์กบ
้ ก็พบว่าคนในฝั นพวกเราชือ ั อิน”

ศิลป์ ก ้มลงมองรูปถ่ายพลางขมวดคิว้ ไม่อยากคาดเดาเอาเสียเลยว่าอีกคนนั น

้ คือใคร
   

“สิง่ ทีผ่ มค่อนข ้างมั่นใจคือ..” เขายกมือตัวเองทำท่าเหนีย

่ วปื นข ้างขมับ “หนึง่ ในสองคนนั น
้ ยิงตัวตาย”
   

คนนั่งฟั งขยับแว่นสายตา กัดริมฝี ปากเล็กน ้อยรู ้สึกหนาวเยือกกับสิง่ ทีไ่ ด ้รู ้

   

“จนครัง้ ล่าสุดผมเริม่ แน่ใจ” ยืน่ มือออกไปทีร่ นุ่ พี่ “ว่าผมคือกรณ์..ทีย่ งิ ตัวตายคนนัน้ ” เขาจ ้องมองไปยังเอกสารในมืออีกฝ่ ายที่
ตอนนีม
้ ันสัน่ จนเห็นได ้ชัด “ผม...ขอดูรป ู ได ้ไหม”
   

ศิลป์ ถอนใจหนัก เขาวางรูปบนมือรุน

่ น ้องปล่อยให ้อีกฝ่ ายจมกับความทรงจำ

ภาพถ่ายสีโทนน้ำตาลส ้มเจือจางเห็นได ้ชัดว่าอัดขึน ั นักแต่รอยยิม

้ มาใหม่ ถึงตัวภาพจะไม่ชด ้ คนในภาพมันติดตรึงในความทรง
จำ ดวงตายิบหยีตามรอยยิม
้ และผมรากไทรระต ้นคอ กำลังกอดแขนใครบางคนทีเ่ ห็นแค่ไหล่ 
   

่ จนแทบคุมไม่อยู่
ดีนรู ้สึกขอบตามันร ้อนผ่าว มือของเขาสัน
   
“คนในภาพคืออินทัช” เสียงของพีศ่ ลิ ป์ อธิบายหากมันเบาหวิวแต่ชดั เจนเหลือเกินสำหรับเขาในตอนนี้
   

…….

   
“พีก่ รณ์ถา่ ยรูปกัน” 
   

“ไม่เอา ไม่ชอบ” 
   

“นิดนึงน่า มานี”่
   

“ก็ได ้ๆ”
   

..........

   

“ฆ่าตัวตายตอนอายุ18 หลังจากถ่ายภาพนีแ
้ ค่เดือนเดียว”
   

ดีนเงยหน ้าควับทันที
   

“ฆ่าตัวตาย? ตอน 18?” เขาถามย้ำ มันไม่ควร อินในความทรงจำเขาไม่ควรจะฆ่าตัวตาย   

   

ศิลป์ พยักหน ้า “มึงจำพลาดไปหน่อยนะดีน” มองดวงตาของรุน

่ น ้องจริงจัง “ฆ่าตัวตายทัง้ คู่ วันเดียวกัน” หยิบเอกสารเลือ
่ นส่งให ้
่ กรณ์ฆา่ ตัวตายก่อน แล ้วคนชือ
“พูดให ้ชัดคือคนชือ ่ อินฆ่าตัวตายตาม”
   
 ่ ทัง้ ตัวพูดอะไรไม่ออก เขาเสยผมพร ้อมหลับตาตัง้ สติอยูค
ดีนสัน ่ นจะมองเอกสารตรงหน ้า ไล่ตัวอักษรช ้าๆ
่ รูใ่ หญ่กอ
   

“อินทัช ฉัตรโภคิน” 
   

“มึงคุ ้นนามสกุลนีไ้ หม” 

   

ชายหนุ่มส่ายหัว 
   

“งัน้ กูถามใหม่ มึงรู ้จัก อันทิกา ฉัตรโภคินไหม”

   

เขายังคงส่ายหัว
   

“รู ้ไหม นามสกุลก่อนแต่งของแม่คอื อะไร”

   

มือใหญ่กระตุกเฮือก ดวงตาคมตวัดขึน
้ สบสายตารุน
่ พีท
่ ันที
   

“อลิน ฉัตรโภคิน” ศิลป์ พูดย้ำช ้าชัด 

“ ....คนชือ่ อันทิกาคือยายของมึง”

“...ดีน”

...
...

“คนในรูปนัน้ มีศักดิเ์ ป็ นน ้องของยายมึง”

ดีนจำไม่ได ้ว่าตัวเองขับรถออกมาจากร ้านได ้ยังไง ไม่รู ้ด ้วยซ้ำว่าตัวเองเลีย ิ

้ วไปทางไหน กว่าจะรู ้ตัวนาฬกาบนรถก็ ขยับเปลีย
่ น
เป็ นห ้าทุม
่ ครึง่ เขาขับวนรอบเมืองหลวงไปเรือ
่ ยๆ ดวงตาเหม่อลอยไม่ได ้โฟกัสอะไร ทุกอย่างเป็ นไปตามสัญชาตญาณ 

หลังจากทีก
่ รณ์ฆา่ ตัวตาย อินก็ตามไปแทบจะทันที ยังเด็กทัง้ คู่ กรณ์ก็แค่ 20 เห็นว่าพ่อแม่ทัง้ สองฝั่ งเสียใจมาก แต่พอ
่ ของก

รณ์เป็ นพวกมีอท
ิ ธิพลแถมเงินหนาเลยปิ ดข่าวได ้ ส่วนของอินบ ้านมีหน ้ามีตาพอสมควรแต่กย
็ ังไม่มากพอจะเก็บข่าวได ้หมด มึง
ไปอยูก
่ บ
ั ย่าตัง้ แต่เด็ก แล ้วแม่ก็แทบไม่ได ้ติดต่อฝั่ งยายเลยใช่ไหม ฉันว่าเขาน่าจะรู ้จักอินทัชเพราะเป็ นน ้าชาย

เสียงของพีศ ิ ป์ ยังคงวนเวียนอยูใ่ นหัว สองมือเครียดเกร็งจับพวงมาลัยรถจนแน่น อึดอัดเหมือนหายใจไม่ออก ดีนขบกรามแน่น

่ ล
เจ็บไปทัง้ ขมับ ความทรงจำพยายามปะทุออกมาและกำลังทรมานเขาทัง้ เป็ น

พีร่ ักอิน

ไม่!!! พีก
่ รณ์

รักอินมากทีส
่ ด
ุ
พีอ
่ ย่าทิง้ ผมไป 

เรียนจบหนีไปอยูด
่ ้วยกันไหม

ผมรักพี่ ..เราสัญญากันแล ้วนะ

...

สัญญาว่าจะอยูด
่ ้วยกันตลอดไป

ปั ง !!!

หยดน้ำอุน
่ ไหลออกจากดวงตาอย่างสุดกลัน
้

เขาพาน ้องไปตายด ้วยกัน

ทำลายรอยยิม
้ สดใส ทำลายอนาคตทีง่ ดงาม เหลือแต่น้ำตา เสียงกรีดร ้องและหัวใจทีข ้ ยามมองมาก่อนเขาสิน
่ าดเป็ นชิน ้ ใจ

เขาฆ่าอิน

ฆ่าคนทีต
่ ัวเองรัก
 !!
ตึง

“มึงมันเลวไอ ้เหีย้ กรณ์” เขาทุบพวงมาลัยรถจนรถแกว่งวูบ โชคดีทดี่ กึ มากแล ้วทำให ้ถนนโล่งไม่มใี คร

“มึงมันเลว!”

!!
ตึง

“มึงมันเลว!!!!” 

เสียงตะคอกดังลั่นพร ้อมกับรถทีก
่ ระตุกจอดนิง่ ริมถนน ดีนฟุบหน ้าลงกับพวงมาลัยปล่อยให ้น้ำตาไหลออกมาเป็ นสายด ้วยไหล่
่ สะท ้าน เขารู ้แล ้วว่าทำไมภามถึงกลัวเสียงดัง เขารู ้แล ้วว่าทำไมภามถึงชอบทำอาหาร ความทรงจำส่วนลึกของน ้องยังจำได ้
สัน
ทุกอย่าง แม ้แต่เรือ
่ งทีเ่ ขาฆ่าตัวตายต่อหน ้าหรือแม ้แต่เรือ
่ งอยากให ้น ้องหัดทำอาหาร

ทุกอย่างเป็ นเพราะเขาทัง้ นั น
้

คอนโดโลว์ไรส์ในซอยมีแสงไฟเปิ ดอยู่ ดีนไม่รู ้เลยว่าตัวเองขับรถมาถึงทีน

่ ต
ี่ ัง้ แต่เมือ
่ ไหร่ ชายหนุ่มพยักหน ้าให ้ยามด ้วยความ
คุ ้นเคยแล ้วเคลือ ้ ในลิฟต์สอ
่ นรถไปจอด แสงไฟบอกชัน ่ งสว่างพร ้อมการเคลือ ้ ช ้าๆ เขาหรีต
่ นตัวขึน ่ ามองตัวเลขขยับเปลีย
่ นก่อน
้ ทีต
จะหยุดชัน ่ ้องการ
ทางเดินคอนโดเงียบกริบเพราะเป็ นเวลาเทีย
่ งคืนแล ้ว ดีนหยุดยืนหน ้าห ้อง 802 ทีค
่ ุ ้นเคย มือใหญ่แตะบนบานประตูเย็นเฉียบ

หลับตาลงก่อนจะเคาะลงบนนั น
้

เสียงเคาะดังก ้องไปตามทางเดิน ไม่มเี สียงตอบรับจากในห ้อง ดีนลองเคาะอีกสองสามทีก็อดคิดไม่ได ้ว่าน ้องน่าจะนอนแล ้ว เขา

ั ผัสถึงอะไรบางอย่าง
ยืนลังเลสอดมือล ้วงกระเป๋ าพลันก็สม

มือใหญ่ดงึ พวงกุญแจหนังขึน
้ มา กุญแจห ้องของน ้องยังคงติดอยูท
่ เี่ ดิมของมัน ดวงตาสีเทาอมเขียวเหลือบมองประตู ตัดสินใจ
..
ใช ้กุญแจ เปิ ดห ้องอย่างแผ่วเบา

“อ ้ะ”

เสียงอุทานและการประจันหน ้าโดยไม่ทันตัง้ ตัวทำเอาทัง้ สองคนชะงัก เจ ้าของห ้องในชุดนอนแขนยาวยืนอึง้ อยูห

่ น ้าประตูเมือ
่
เจอผู ้บุกรุกเปิ ดประตูเข ้ามา จริงๆภามนอนไปแล ้วแต่เขากลับหลับตาลงไม่ได ้เลยลุกมาหาน้ำกิน พอกินน้ำเสร็จกำลังจะกลับไป
นอนก็ได ้ยินเสียงเคาะประตูเสียก่อน วันนีภ
้ ามไม่ได ้ลงโซ่คล ้องประตูเอาไว ้ทำให ้ต ้องรีบไปดูวา่ ใครมาตอนเทีย
่ งคืน แต่ยังไม่ทัน
จะได ้ส่องตาแมวประตูก็ถก
ู เปิ ดออกพร ้อมร่างคุ ้นตา

“พี.่ ..” 

คนทีเ่ ขาไม่คาดคิดจริงๆ

่ วงตาสวยซึง่ บัดนีแ
ภามกวาดตามองใบหน ้าคมคาย หยุดนิง่ ทีด ่ มือไปลูบซึง่ คนพีก
้ ดงก่ำ เด็กหนุ่มยืน ่ ็หลับตาลงยอมให ้น ้อง
สัมผัสทีเ่ ปลือกตา

“...ผมถามได ้ไหม”

ดีนเอือ
้ มมือจับข ้อมืออีกฝ่ ายเอาไว ้ เขายิม
้ ให ้ภามด ้วยรอยยิม
้ อ่อนล ้าเกินทน
“พีค่ ้างด ้วยได ้ไหม”

“เอ๊ะ”

ภามหยุดชะงักเบิกตากว ้าง

“แล ้วพีจ่ ะเล่าให ้ฟั ง ..ทุกอย่าง” จูบข ้อมือน ้องเบาๆ

ภามมองผู ้บุกรุกยามค่ำคืนเนิน
่ นานก่อนจะหลุบตาลงแล ้วดึงมืออีกฝ่ ายให ้เข ้ามาในห ้องแทนคำตอบ

คราวนีป
้ ระตูล็อคใส่โซ่เรียบร ้อย เด็กหนุ่มหมุนตัวเดินหายไปในห ้องนอนทีก
่ ัน
้ แยกกับห ้องนั่งเล่นด ้วยกระจกใส่ จึงทำให ้เห็นว่า
กำลังทำอะไรอยู่ สักพักภามก็กลับออกมาพร ้อมผ ้าเช็ดตัวและกางเกง

“กางเกงเลตัวนีพ้ นี่ ่าจะใส่ได ้ แต่...ผมไม่มเี สือ้ ไซส์พดี่ นี ”

ดีนอมยิม
้ แล ้วขยีห
้ ัวน ้องเบาๆ 

“ปกติพไี่ ม่ใส่เสือ้ นอน” เขารับของมาถือแล ้วชีถ้ ามว่าใช ้ห ้องน้ำเลยได ้ไหม ภามรีบพยักหน ้าแล ้วหยิบของใช ้จำเป็ นแกะห่อใหม่
ส่งให ้ พอประตูห ้องน้ำปิ ดลงเขาก็กลับมานั่งจุ ้มปุ๊กทีโ่ ซฟาชันเข่าขึน
้ แล ้วซุกหน ้าลงไป

พีด
่ น
ี มาค ้าง ..
คนตืน
่ เต ้นพยายามหายใจลึกๆ ตบแก ้มตัวเอง จากนั น
้ ก็พยายามคิดว่ามีผ ้าห่มสำรองหรือหมอนอะไรหรือเปล่า แต่ห ้องของเขา
กลับไม่มอ
ี ะไรเลย ภามมองโซฟาขนาดเล็กทีต
่ ัวเองนั่งอยูแ
่ ล ้วถอนใจ พีด
่ น
ี ตัวโตนอนเตียงน่าจะสบายกว่า

คิดแล ้วก็ขยับตัวนอนเหยียดบนโซฟาตัวนุ่ม หยิบหมอนอิงมากอดเอาไว ้

เขานอนโซฟาก็ได ้

เย็น

ภามปรือตาขึน
้ งัวเงีย ก่อนจะเบิกโพลงเมือ
่ ตอนนีต
้ ัวเองอยูใ่ นอ ้อมแขนพีด
่ น
ี ทีย ้ เพราะเพิง่ ออกมาจากห ้องน้ำ
่ ังตัวชืน

“พี!่ ?” เขาร ้องลั่น พีด ี ช ้อนตัวเขาอุ ้มแล ้วพาเดินมาวางไว ้บนเตียงเล่นเอาคนโดนอุ ้มอ ้าปากค ้างหน ้าแดงทำอะไรไม่ถก
่ น ู

“ทำไมไม่มานอนในห ้อง” ดีนทำเสียงดุ

“ก็พตี่ ัวโตจะอึดอัดเอา เตียงผมแค่3.5 เอง” ภามทำท่าจะลงจากเตียงไปนอนโซฟาจริงๆ แต่ก็โดนดึงลงไปนอนหงายบน

เตียงนอนนุ่ม ตามด ้วยการทาบทับของคนตัวโตกว่า

ภามอึกอักร ้อนไปทัง้ หน ้า เมือ

่ จมูกโด่งแตะสัมผัสเข ้าทีซ ั ผัสได ้แต่ผวิ กาย
่ อกคอ ไม่รู ้จะเอามือไปไว ้ตรงไหนเพราะแตะไปก็สม
ของคนรุกราน หัวใจของเขาเต ้นแรงยามโดนจูบหนักๆทีป
่ ลายคางและเกือบจะขาดใจเมือ
่ พีด
่ น
ี กดริมฝี ปากลงบนแผ่นอกที่
ตำแหน่งหัวใจผ่านชุดนอนเนือ
้ บาง
“พีด่ นี ...” เสียงร ้องเรียกเบาหวิว ตอนนีท
้ ัง้ เนือ
้ ทัง้ ตัวเขาแนบชิดกับอีกฝ่ ายจนรู ้สึกถึงไอร ้อนของกันและกัน ภามหลับตาปี๋

ขยุ ้มผ ้าปูเตียงแน่น

..แล ้วการเคลือ่ นไหวทุกอย่างก็หยุดไป

ภายในห ้องเงียบกริบ มีเพียงเสียงเครือ

่ งปรับอากาศและเสียงหัวใจเต ้นแรง ดีนแนบใบหน ้าค ้างไว ้ทีแ
่ ผ่นอกอุน
่ หลับตาลงสูด
กลิน
่ หอมของแป้ งทีท
่ ำให ้เขาใจสงบลง หัวใจทีแ
่ ตกกระจายกำลังกลับมารวมกันเป็ นรูปเป็ นร่างเพียงแค่เพราะมีน ้องอยูด
่ ้วย
เท่านั น
้

ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ

กรณ์กำลังพร่ำขอโทษอยูใ่ นใจเขา

ขอโทษทีป
่ กป้ องไม่ได ้เลย ..

่ ลับมาเต ้นเป็ นจังหวะ รู ้สึกได ้ถึงสิง่ ทีเ่ รียกว่าชีวต

ดีนกระชับแขนทีโ่ อบรอบน ้องเอาไว ้ ฝั งใบหน ้าลงฟั งเสียงหัวใจทีก ิ เขาขดตัว
่ รี ษะทำให ้เขาผ่อนคลาย น ้องสางผมของเขา
เล็กน ้อยแล ้วซุกตัวราวกับสัตว์บาดเจ็บ ภามไม่ถามอะไรอีกแต่กลับสัมผัสเบาๆ ทีศ
ช ้าๆ ในขณะทีอ
่ ก
ี มือคอยลูบหลัง กอดเขาด ้วยอ ้อมแขนเล็กๆแต่ยงิ่ ใหญ่

เสียงของภามดังแผ่วอยูร่ ม
ิ หู

“ไม่เป็ นไร...” 
ขอบตาของชายหนุ่มร ้อนผ่าวขึน
้ มาอีกครัง้

“...ไม่เป็ นไรแล ้วนะ”

่ มับเหมือนดังสิง่ ชโลมใจ
จูบเบาๆทีข

“..ผมอยูต่ รงนี้..”

ดังแสงสว่างทีป
่ ลายอุโมงค์

----------------------

CH18 ความทรงจำ
เสียงเพลงหวานนุ่มดังแผ่วเกิดเป็ นบรรยากาศฟุ้ งๆ ชวนให ้คนฟั งต ้องปรือตาขดตัวซุกกับความอบอุน
่ ริมฝี ปากบางขยับพึมพำ
ยามดืม
่ ด่ำกับเสียงเพลง

“เพลงเพราะจัง” 
   

คนตัวสูงทีก
่ ำลังเปิ ดเทปหันมามองคนรักบนเตียง เขาเปิ ดกล่องใส่เทปหยิบเนือ
้ เพลงคลีอ ่ อะไร และเนือ
่ อกดูวา่ เพลงชือ ้ เพลง
เป็ นแบบไหนก่อนจะอมยิม
้ และจดจำเอาไว ้

่ เรียนรู ้สิง่ ทีอ

จากคนไม่สนใจอะไรเริม ่ ก
ี ฝ่ ายชอบ ทีละเล็ก ทีละน ้อย แล ้วเติมลงในกล่องทีเ่ รียกว่าความทรงจำ

ั ผัสเรือนผมนุ่มลูบเบาๆ กล่อมให ้น ้องน ้อยได ้หลับสนิทอีกครัง้ อินทัชหลับตาลง

กรณ์เดินกลับมานั่งข ้างๆบนเตียง มือใหญ่สม
ด ้วยรอยยิม
้

เขารักความรู ้สึกแบบนีเ้ หลือเกิน

“ฮึก” 

เสียงสะอืน
้ เบาๆ ของคนในอ ้อมกอดทำให ้ชายหนุ่มกระชับร่างนั น
้ แน่นขึน
้ ดวงตาสีเทาอมเขียวทอดมองใบหน ้าอึดอัดทรมาน
และน้ำตาทีไ่ หลออกมาไม่หยุด

“ชูว่ ์ ไม่ร ้องครับ” เสียงกระซิบปลอบมาพร ้อมสัมผัสอบอุน่ ทีผ่ วิ แก ้ม มือใหญ่ปาดเช็ดน้ำตาให ้เบามือเพราะกลัวน ้องจะตืน่ ดีนก ้
มลงจูบหน ้าผากแล ้วลูบแผ่นหลังอีกฝ่ ายกล่อมให ้หลับใหลอีกครัง้
ภามขยับตัวเล็กน ้อยก่อนจะผ่อนคลายและสงบลง เขาซุกตัวเข ้าหาอกอุน
่ ริมฝี ปากขยับรอยยิม
้ เหมือนกำลังฝั นดี

“พี.่ .กรณ์”

ิ
ท่ามกลางความมืดสลัว นาฬกาดิ
จติ อลส่องแสงบอกเวลาตี 5 หัวใจของใครบางคนหวั่นไหว

ได ้โปรด ..ปล่อยพวกเขาให ้เป็ นอิสระจากอดีตเสียที

เสียงเพลงไม่คุ ้นหูแผดเสียงร ้องอยูข

่ ้างหัวเตียงปลุกคนในนิทรารมย์แสนสุขให ้ปรือตาตืน
่ เจ ้าของห ้องครางฮืองัวเงียเอาหน ้าซุก
หมอนรู ้สึกได ้ถึงน้ำอุน
่ ๆทีข
่ อบตา เขาเช็ดมันลวกๆ ก่อนจะจำใจเอือ
้ มมือป่ ายปะหยิบมือถือทีเ่ ป็ นต ้นเสียงแล ้วกดรับ

“...โหล”

(“..........พี?่ ”)

คนขีเ้ ซาขมวดคิว้  

“ใคร..ครับ” น้ำเสียงยังงัวเงีย เขาขดตัวเล็กน ้อยรู ้สึกดีกบั ความอบอุน่ จากด ้านหลัง

(“ภะ....ภาม?”) เสียงในโทรศัพท์สงู ขึน

้ จนภามเริม
่ ตาสว่าง
   

“หือ เดล? ่ รู ้สึกว่าขยับตัวไม่ได ้ ภามหยุดชะงักแล ้วก ้มลงมองสิง่ ทีร่ ด

มีไรไหม” กำลังจะบิดตัวแต่ต ้องชะงักเมือ ั ช่วงเอวเอาไว ้
   
ท่อนแขนสีแทน ....มือใหญ่คุ ้นตาและความอบอุน่ ทีบ่ ดเบียดอยูก่ บั แผ่นหลัง
   

...
   

ชิบหาย !!
   

“เดล เดล!!” รีบเรียกเพือ

่ นทีอ
่ ยูใ่ นสาย เด็กหนุ่มเพิง่ รู ้สึกตัวว่านี่ไม่ใช่โทรศัพท์ของตัวเอง นีม
่ ันของพีด
่ น
ี !!
   

(“งะ...เอ่อ พะ พีอ่ ยูก่ บั ภามใช่ไหม งัน้ งัน้ เราก็สบายใจ พอดีเห็นพีเ่ ขาไม่กลับบ ้าน ตะ..ตามสบายนะ”) เดลพูดเสียง

ตะกุกตะกักเหมือนกระดากใจ แต่ภามนั น
้ สติแตกไปแล ้ว
   

“ไม่ใช่ เดีย๋ วอย่าเพิง่ !” 

   

(“บอกพีด่ นี ด ้วยนะว่าถ ้าจะค ้างต่อก็โทรมาบอกหน่อย บ ้ายบายไม่กวนแล ้วนะ.......กรี๊ ดดดดดดดดดดด พีด่ อ๊ นนนน!!”)

เสียงหวีดร ้องของเพือ
่ นสาวคนสวยหลุดเข ้ามาในสายก่อนทีจ
่ ะตัดการติดต่อไป ภามหน ้าซีดสนิทมองมือถือในมือเหมือนเห็น
ของต ้องห ้ามขัน
้ ร ้ายแรง
   

!
ทำไงดี เข ้าใจไปถึงไหนแล ้วเนีย
่ !?
   

“อืม..” เสียงทุ ้มต่ำดูหงุดหงิดเพราะโดนรบกวน แรงกอดรัดแน่นขึน

้ จนร่างของภามแทบจมหายไปในอ ้อมกอด เด็กหนุ่มอ ้า

ปากพะงาบๆ พยายามรัง้ แขนเจ ้าปั ญหาเอาไว ้แต่แรงพีด

่ น
ี ไม่ธรรมดาเลย
   

“พีด่ นี ...พีด่ นี ครับ” ในเมือ่ ทำยังไงก็ไม่ขยับสุดท ้ายเขาก็ต ้องกลัน้ ใจปลุก ภามตีต ้นแขนพีด่ นี เบาๆแต่เขากลับรู ้สึกเหมือนโดน
รัดแน่นขึน
้
   

“ฮือ่ ...พีด่ นี นนนน” ร ้องอู ้อีเ้ พราะโดนลมหายใจร ้อนๆ ปะทะทีห่ ลังคอ หัวใจเจ ้ากรรมเต ้นเร็วจนกลัวว่าคนกอดจะได ้ยิน สุดท ้าย
เขาก็ทนไม่ไหวพยายามพลิกตัวกลับด ้านจนสำเร็จ เด็กหนุ่มทำตาขวางกำลังจะโวยวายใส่แต่เสียงเพลงคุ ้นเคยดังขึน
้ จากหัว
เตียงฝั่ งตรงข ้ามเสียก่อน ภามสะดุ ้งโหยงรีบดิน
้ ขลุกขลักเพือ
่ จะรับโทรศัพท์ตัวเองแต่ทว่า
   

“อืม...ครับ”
   

เฮ ้ย !!??
   

คนทีท
่ ำตัวตืน
่ ยากมาตัง้ แต่เมือ
่ กีด
้ ันพลิกตัวนอนหงายเอือ
้ มมือไปรับโทรศัพท์เสียอย่างงัน
้
   

“พีด่ นี !!!” ภามร ้องเสียงหลงลืมอายตะกายขึน

้ อกคนพีเ่ พือ
่ จะเอาของตัวเองคืน
   

ดีนนิง่ ไปชัว่ ครูเ่ มือ

่ ได ้ยินเสียงหวีดร ้องจากปลายสาย เขาขยับมือออกดูวา่ กำลังคุยกับใครแต่หน ้าตาเครือ
่ งกลับไม่คุ ้นเอาเสีย
เลย  ดวงตาคมคายเหลือบมองร่างในอ ้อมแขนทีก
่ ำลังหน ้าแดงจัดพยายามเอือ
้ มมือจะคว ้าของในมือเขา ดีนเลิกคิว้ แล ้วแกล ้ง
ดึงมือถือให ้ห่างออกไปแถมยังเนียนคุยกับคนในสายต่อเสียอย่างงัน
้
   

“อืม....ได ้ๆ สามโมงนะ อืม..พีค่ งไปส่งขากลับฝากด ้วยแล ้วกัน” 

   

สักพักเขาก็ตด
ั สายแต่ยังไม่ทันจะได ้คืนภาพพักหน ้าจอก็สะกดสายตาเขาเอาไว ้เสียก่อน
   

“ว๊ากกกกกก!!! ห ้ามๆๆๆ พีด

่ น !!”
ี ห ้ามดู ภามสติแตกรีบเอือ
้ มมือไปปิ ดตาอีกฝ่ าย หน ้าใสๆแดงจัด อายจนจะร ้องไห ้อยูแ
่ ล ้ว

พีด
่ น
ี เห็นรึเปล่าก็ไม่รู ้ ฮืออออ
   

“อย่าปิ ดตาสิ” ดีนท ้วงด ้วยน้ำเสียงปนขบขัน เพราะมันไม่ทันแล ้วล่ะ เขาเห็นเต็มสองตาเลยทีเดียว

   

“พะ..พีเ่ ห็นรึเปล่า” ใช ้มือข ้างหนึง่ ปิ ดตาพีอ่ กี ข ้างเอือ้ มไปคว ้ามือถือกลับมาจนได ้ 

   

ดีนไม่ตอบ เขาทำแค่คลีย
่ ม
ิ้ ในขณะทีค
่ ล ้องเอวน ้องเอาไว ้หลวมๆ สงสัยมัวแต่อายจนลืมไปแล ้วว่ายังอยูบ
่ นตัวเขา
   

“พีด่ นี นนนนนนนน” พอทำอะไรไม่ได ้ก็เข ้าอีหรอบเดิม โวยวายตัดพ ้อด ้วยการเรียกชือ่ ยาวๆ “ทำไมพีน่ สิ ยั แบบนีเ้ นีย่ ” ภาม
อยากจะมุดหัวเข ้าใต ้หมอนแล ้วคลุมโปงด ้วยผ ้าห่มปิ ดการรับรู ้เหมือนนกกระจอกเทศทีเ่ อาหัวมุดดินไปเลย
   

“เมือ่ กีม้ ะนาวบอกว่าบ่ายๆมีนัดติวสอบทีบ่ ้านเพือ่ น” ชายหนุ่มเนียนเปลีย่ นเรือ่ งเสียงัน้ “ไว ้พีไ่ ปส่งให ้ ส่วนขากลับเดีย๋ วทีมน่าจะ
พามาส่ง”
   

ภามเม ้มปากแน่น เขาเอามือออกจากใบหน ้าพีด

่ น
ี แล ้วขึงตาใส่
   

“ผมมีรถ”
   

“แต่พอี่ ยากไปส่ง” ดีนขยับเปลีย่ นท่าเล็กน ้อย คราวนีเ้ ขายกสองแขนขึน้ รองศีรษะปล่อยให ้น ้องก่ายบนตัวเอาไว ้แบบนัน้
   

เด็กหนุ่มทำท่าขัดใจแต่ก็เถียงอะไรไม่ได ้เลยแกล ้งทุบอักลงบนแผ่นอกกว ้างสักที เขาขมวดคิว้ ตัง้ ใจว่าจะโทรกลับหามะนาว

มะนาวงัน
้ เหรอ

เดีย
๋ วนะ !!! เมือ
่ กีม
้ ะนาวโทรมา !?

“เฮ ้ย!! พีร่ ับโทรศัพท์แบบนี้ มะนาวไม่ตกใจแย่เหรอ” 

ดีนเลิกคิว้ รู ้สึกว่าเช ้าๆน ้องจะความรู ้สึกช ้าไปหลายนาทีอยูเ่ หมือนกัน 

“ก็กรี๊ ดใส่พเี่ ต็มหู” 

ภามทำหน ้าเหมือนโลกถล่ม เดลก็รู ้มะนาวก็รู ้แล ้วเขาจะเหลือเศษหน ้าอะไรไปเจอเพือ

่ นได ้กันละเนีย
่

“อ ้ะ” เด็กหนุ่มสะดุ ้งโหยงเมือ่ มือใหญ่แตะเข ้าทีแ่ ก ้ม พีด่ นี ใช ้ปลายนิว้ ไล ้ขอบตาแดงก่ำแผ่วเบา

“แสบตาไหม ยังแดงอยูเ่ ลย” คนถามขมวดคิว้ เพราะดวงตาของน ้องยังดูชนื้ ด ้วยคราบน้ำตา

ภามคลีย
่ ม
ิ้ เขาชอบสัมผัสแบบนีข
้ องพีด
่ น
ี และยิง่ ชอบมากขึน
้ เมือ
่ มือใหญ่อบอุน
่ เลือ
่ นขึน
้ ไปลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู

“ไม่แสบแล ้วครับ แต่คราวนีฝ้ ั นดีนะถึงจะโหวงๆในอกไปหน่อย” ภามหลับตาลงทบทวนถึงภาพในความทรงจำ “ได ้ยินเพลงเก่า

เหมือนแม่เคยเปิ ดสมัยยังเด็ก แล ้วพีก
่ ็ลบ
ู หัวผมคล ้ายๆแบบนีเ้ ลย”

ดวงตาสีเทาอมเขียวมองเด็กน ้อยด ้วยสายตาบอกไม่ถก

ู เขาลูบหัวน ้องแล ้วขยับมาสัมผัสหนักๆ ทีร่ อยปานข ้างขมับ ดีนดันตัวขึน
้
โดยไม่ลม
ื ประคองอีกฝ่ ายให ้นั่ง ก ้มลงจูบหน ้าผากแล ้วขยับรอยยิม
้ ให ้ยามน ้องสบตา

“ไปอาบน้ำไป เดีย๋ วพีค่ อ่ ยอาบต่อ” 

รอจนน ้องลุกไปหยิบผ ้าเช็ดตัวเดินด ้วยท่าทางไม่มั่นใจเพือ

่ เข ้าห ้องน้ำ ก่อนประตูจะปิ ดลงคนขีแ
้ กล ้งก็ไม่วายพูดขึน
้ ให ้ได ้ยิน

“รูปพักหน ้าจอเปลีย่ นได ้แล ้วนะ ไม่ต ้องใช ้รูปแอบถ่ายแล ้ว”

ภามทีย
่ ังมึนเบลอกับสัมผัสตืน
่ เต็มตา เจ ้าตัวร ้องว ้ากลั่นห ้องน้ำปิ ดประตูดังปั ง ในขณะทีด
่ น ่ เอ็นดูเด็กขีอ
ี หัวเราะจนตัวสัน ้ ายทีเ่ ขิน
จนทำอะไรไม่ถก
ู

ก็ภาพหน ้าจอเป็ นภาพแอบถ่ายตอนเขาหลับ ดูจากวิวข ้างหลังน่าจะในห ้องสมุดวันทีน

่ ้องเอาชีทมาคืนเขานั น
้ แหละ
   

เนือ ้ จะเปลีย
่ งจากไม่มเี สือ ่ น ดีนจัดการเอาผ ้าเช็ดตัวพาดไหล่กน
ั คนอืน
่ ตกใจทีเ่ ดินโชว์โป๊ ครึง่ ตัวออกไปนอกห ้อง เขาจัดการ
เคาะประตูห ้องข ้างๆ แล ้วกอดอกยืนรอ  ไม่นานร่างคุ ้นตาก็โผล่ออกมาให ้เห็น
   

ศิลป์ ทีห
่ น ้าตางัวเงียขัน ้ นอนยุง่ เหยิงและผมกระเซิงเล็กน ้อยหรีต
้ สุดในสภาพเสือ ่ ามองเพือ
่ นรุน
่ น ้องหัวจรดเท ้า 
   

“นีไ่ ม่ได ้กลับบ ้าน?” เอ่ยถามพร ้อมกับเหล่ตาไปห ้องข ้างๆเป็ นการเสริมว่ามาค ้างห ้องน ้องเหรอ
   

้ หน่อย”
ดีนยักไหล่ไม่สนใจ “ยืมเสือ
   

“มึงคิดว่าใส่เสือ้ กูได ้งัน้ เรอะ?” เหยียดยิม

้ มุมปาก ไหล่กว ้างขนาดนั น
้ ใส่ได ้ก็บ ้าแล ้ว
   

“ผมหมายถึงเสือ้ พีศ่ รณ์ มีตดิ ห ้องไม่ใช่หรือไง” ชายหนุ่มนวดขมับขีเ้ กียจต่อปากต่อคำกับผู ้ชายคนนีจ้ ริงๆ

   

“อ ้อ---“ ศิลป์ ลากเสียงยาวเอนพิงประตูห ้องกอดอกเหมือนจงใจจะแกล ้ง แต่ยังไม่ทันจะได ้ทำอะไรต่อเสียงกุกกักด ้านหลังก็

ทำลายความตัง้ ใจเขาจนหมด
   
“เอ ้า” คนทีโ่ ยนเสือ้ มาให ้ไม่ใช่พศี่ ลิ ป์ เพราะเจ ้าตัวยังกวนประสาทดีนอยูห่ น ้าประตู แต่เป็ นพีศ่ รณ์ทเี่ ดินมาจากด ้านหลังแล ้วรัง้
เอวคนรักเข ้าแนบอก
   

ไม่ต ้องคิดมาก มองดูก็รู ้ว่าเมือ

่ คืนคงจัดไม่ใช่น ้อย
   

“มึงคุยกับน ้องรึยัง” คนถามขยับแว่นสายตาพร ้อมเสยผมยาวยุง่ น่ารำคาญปั ดไปด ้านหลัง

   

ดีนเงียบไปอึดใจ เขามองสบตาเพือ
่ นรุน
่ พีท
่ ัง้ สองคน เขามั่นใจว่าพีศ
่ รณ์น่าจะรู ้เรือ
่ งทัง้ หมดแล ้ว
   

“ว่าจะคุยวันนี”้
   

“ถ ้ามีอะไรก็มาเรียกล่ะ อยูท่ ัง้ วัน” ศรณ์อดเป็ นห่วงไม่ได ้ ยังไงก็น ้องนุ่งทีเ่ ห็นกันมาตลอด

   

“ขอบคุณพี”่ เจ ้าของผิวสีแทนตบไหล่เพือ่ นสนิทวัยเด็กหนักๆ เขาขอตัวเพือ่ จะกลับห ้องไปอาบน้ำ แต่ก็โดนพีศ่ ลิ ป์ เรียกเอาไว ้

ก่อน
   

“เฮ ้ย ถ ้าจะเอาถุงยาง บอกล่วงหน ้านะเผือ่ ไม่พอ”

   

ประตูห ้องปิ ดปั งใส่หน ้าด ้วยประโยคทีป

่ าโครมอัดเต็มหู ดีนสบถอุบกลอกตาเซ็งๆ ให ้ตายเหอะ 

พีศ ิ ป์ แม่ง
่ ล !! 
เมือ ่ รัวซึง่ ตอนนีเ้ จ ้าของห ้องกำลังคนข ้าวต ้มในหม ้ออยู่ ร่างสูง
่ ดีนออกมาจากห ้องน้ำก็เป็ นเวลาค่อนข ้างสายแล ้ว เขาเดินไปทีค
ใหญ่ทงิ้ ตัวลงนั่งทีโ่ ต๊ะมองน ้องหยิบจับอะไรคล่องแคล่วเพลิดเพลิน แอบแปลกใจเล็กน ้อยเมือ
่ เห็นถุงของกินวางเอาไว ้ สงสัย
้ ของทีต
ระหว่างเขาอาบน้ำน ้องคงหนีลงไปซือ ่ ลาดเช ้าฝั่ งตรงข ้ามคอนโด

“อ ้าว พีด่ นี เอากาแฟไหมครับ” ภามทีห่ ันกลับมาหยิบจานบนโต๊ะหยุดชะงัก แอบเขินเล็กน ้อยเมือ่ เจออีกฝ่ ายนั่งจ ้องแถมไม่รู ้ว่า
จ ้องมานานแค่ไหนแล ้วด ้วย

“กาแฟอยูไ่ หนล่ะ เดีย๋ วพีช่ งเอง” ส่งจานบนโต๊ะให ้ เขาเพิง่ เห็นว่าน ้องทำผัดไชโป๊ วหวานและไข่เจียวไว ้กินคูก่ บั ข ้าวต ้ม

“บนตู ้บนด ้านขวาครับ น้ำร ้อนอยูใ่ นกระติก ฝากหยิบหมูหยองด ้วยครับ” ได ้ทีก็รบี ใช ้เลยโดนขยีห้ ัวจนยุง่ ไปหนึง่ ที

สิง่ ทีด
่ น
ี ยอมรับเลยคือภามเป็ นคนทีเ่ ตรียมทุกอย่างดีมากและเหมือนจะอ่านเขาออกนำไปหนึง่ ก ้าวเสมอ ไม่วา่ เขาหยิบจับอะไร
น ้องดูเตรียมทุกอย่างไว ้หมดแล ้ว อย่างเมือ
่ เขาชงกาแฟเสร็จหันตัวกลับมาทีโ่ ต๊ะ ตรงนั น
้ ก็มจ
ี านเล็กๆทีม
่ น ้
ี ้ำตาลแว่นหั่นเป็ นชิน
วางเอาไว ้เพือ
่ ให ้เขาใส่กาแฟเอาไว ้เรียบร ้อย

ข ้าวต ้มร ้อนๆ สีขาวสะอาดถูกตักใส่ถ ้วยวางเอาไว ้ตรงหน ้า ภามเอาปาท่องโก๋ทซ ื้ มาจัดใส่จานวางเพิม

ี่ อ ่ ไว ้ให ้เพราะรู ้ว่าเขากิน
เยอะแค่ไหน 

“ดอกบัว? ไหว ้พระเหรอ” ดีนเอ่ยทักดอกบัวหลวงดอกโตสีชมพูขาวทีอ

่ ยูใ่ นห่อกระดาษ แต่ภามกลับส่ายหัวดิก

“ทีห่ ้องมีแค่พระองค์เล็กๆ ปกติผมใช ้พวงมาลัยไหว ้ครับ ดอกบัวนีเ่ อามาห่อขนม”

“ห่อขนม?” ชายหนุ่มทำหน ้างงหนัก

“ครับ เมือ่ กีค้ ยุ กับมะนาวแล ้วเขาขอให ้ทำขนมไปด ้วย” ภามไม่อยากบอกเลยว่าจริงๆตัง้ ใจจะทำขนมเพือ่ ไปปิ ดปากเพือ่ นตัวเอง
ต่างหาก มะนาวโทรมากรี๊ ดใส่เขาเรือ
่ งทีพ
่ ด
ี่ น
ี รับสายถามมาเป็ นชุดจนต ้องตัดบทว่าค่อยไปคุยทีหลัง
“ผมกะไปหาซือ้ ใบตองอ่อนจากร ้านประจำแต่ตลาดวายแล ้วเลยได ้ดอกบัวมาแทน” ตักไชโป๊ วหวานใส่ถ ้วยข ้าวต ้มให ้อีกฝ่ าย
“เลิกถามครับเดีย
๋ วกับข ้าวหายร ้อน ยังไงวันนีพ
้ ด
ี่ น
ี ต ้องเป็ นลูกมือผมทำขนมแน่ๆ” 

ชายหนุ่มเลิกคิว้ เมือ
่ โดนดุ เขาอมยิม
้ มุมปากทำตัวว่าง่ายเริม
่ ต ้นตักอาหารตรงหน ้า รสชาติหอมหวานของไชโป๊ วเข ้ากันได ้ดี
กับข ้าวต ้มร ้อนๆ ทัง้ ความกรุบกรอบและไม่หวานมากจนเกินไป

 ดีนพึมพำขึน้ แผ่วเบา

“น่าย ้ายมาอยูด่ ้วยกัน...”

ภามชะงักกึกเม ้มปากแน่น  แก ้มแดงก่ำท่าทางประดักประเดิดบอกได ้ชัดเจนว่าเจ ้าตัวได ้ยินเต็มสองรูหแ

ู ต่ไม่รู ้จะทำตัวยังไงและ
โชคดีทด
ี่ น
ี ก็ไม่ได ้เค ้นเอาคำตอบจากน ้องเช่นกัน

แป้ งข ้าวเหนียว แป้ งถั่ว แป้ งข ้าวเจ ้า สีขาวสะอาดผสมกันในอ่างสีเงิน ตามด ้วยน้ำตาล กะทิและเกลือ เมือ
่ คนเข ้าด ้วยกันแล ้ว
ภามก็เทลงกระทะเปิ ดไฟอ่อนค่อยๆกวนแป้ งให ้เป็ นเนือ
้ เดียวกัน เด็กหนุ่มกลัน
้ หัวเราะเมือ
่ เห็นคนตัวโตทีอ
่ ยูข
่ ้างๆ พยายามคัน
้ น้ำ
ใบเตยหลังจากโดนเขาสัง่ ให ้ทัง้ ล ้างทัง้ หั่นแล ้วเอาใบเตยไปโขลกให ้ละเอียด ก่อนจะให ้คัน
้ น้ำด ้วยผ ้าขาวบาง 

มือใหญ่ ตัวใหญ่ พอมาทำอะไรแบบนีด

้ ต
ู ด
ิ ขัดน่าเอ็นดูพล
ิ ก
ึ อดไม่ได ้ทีจ
่ ะหยิบมือถือมาถ่ายรูปเก็บเอาไว ้สักหน่อย

“โอเคไหม” ดีนแทบปาดเหงือ่ แล ้วส่งถ ้วยทีเ่ ต็มไปด ้วยน้ำใบเตยสีเขียวเข ้มมาให ้

เด็กหนุ่มพยักหน ้า เขากวนแป้ งจนมันเริม

่ จับตัวเป็ นก ้อนแล ้วเอาน้ำใบเตยฝี มอ
ื ประธานชมรมว่ายน้ำค่อยๆเทผสมลงไป 
“ภามจะทำขนมอะไรครับ” ชายหนุ่มชะเง ้อหน ้ามองขนมในกระทะ มันเริม่ เปลีย่ นเป็ นสีเขียวสวยราวกับสังขยา

“จ่ามงกุฎครับ” หันไปหยิบเมล็ดแตงโมทีค่ ั่วใส่จานไว ้แบ่งออกมาส่งให ้คนพีก่ นิ เล่น

ดีนเลิกคิว้ “จ่ามงกุฎ ? มันสีเหลืองๆ ส ้มๆไม่ใช่เหรอ ทีห

่ น ้าตาเหมือนมงกุฎฟั กทอง” เขาพูดถึงขนมอ ้วนกลมสีเหลืองอมส ้ม

ตกแต่งรอบฐานด ้วยเมล็ดแตง บางเจ ้าเอาทองเปลวแปะไว ้ด ้านบนด ้วย

ภามส่ายหัว “อันนั น
้ เขาเรียกว่าดาราทองหรือทองเอกกระจังครับ เพิง่ ทำขึน
้ มาสมัยจอมพล ป แต่ทผ .
ี่ มทำคือขนมจ่ามงกุฎที่
เขาทำมาตัง้ แต่สมัยร .2 จริงๆไม่ต ้องใส่ใบเตยก็ได ้แต่ใส่แล ้วหอม ผมชอบ” 

เด็กหนุ่มหยุดมือเมือ ้ เงา เขาใช ้ช ้อนตัดแป้ งร ้อนๆออกมาเล็กน ้อยแล ้วชิม แป้ งเนือ

่ แป้ งเป็ นสีเนียนนวลขึน ้ นุ่มเหมือนกาละแมส่ง
กลิน
่ หอมเทียนอบและใบเตยคละคลุ ้งเต็มปาก

“อร่อย” หันมายิม้ ให ้พีด่ นี จนคนมองต ้องยิม้ ตอบ

ดีนมองน ้องตักแป้ งมาพักไว ้บนจาน แล ้วหันไปหยิบใบบัวทีร่ ด

ี ให ้นิม
่ แล ้วมาวางเตรียมไว ้

“คุ ้นๆ เหมือนย่าเคยพูดเรือ่ งขนมนีแ้ ต่พจี่ ำไม่ได ้ ทำไมถึงเรียกกันผิดนะ” หันไปหยิบจานเมล็ดแตงโมสำหรับแต่งขนมส่งให ้

“เห็นว่าสมัยก่อนมีหนังสือเล่มหนึง่ ลงชือ่ ขนมผิด” ภามทำท่าคิดแล ้วเอ่ยเล่า  “ซึง่ หนังสือเล่มนัน้ กลายเป็ นต ้นแบบการเรียก

ขนมไทยมาจนถึงทุกวันนี้ แก ้ยากไปซะแล ้วละครับ” ว่าพลางตัดขนมออกมาพอคำใส่กลีบใบบัว จัดการเอาเมล็ดแตงโมวาง
ตกแต่งบนแป้ งสีเขียวน่ากินแล ้วห่อให ้เรียบร ้อยกลัดด ้วยไม ้กลัดอันเล็กๆ 

“ถ ้าห่อเสร็จแล ้วเอาไปตากแดดสักหน่อย ขนมจะมีกลิน่ หอมใบบัวน่ากินเลยนะครับ” ภามค่อยๆห่อขนมทีละชิน้ อย่างตัง้ ใจ 

ดีนมองน ้องทีบ
่ รรจงทำขนม ต่อให ้ทำกินกันเองระหว่างเพือ
่ นๆ ภามก็ไม่เคยละเลยความละเอียด เขาเคยได ้ยินน ้องสอนเดลว่า
ขนมไทยนั น
้ มีเสน่หท ี่ วามสวยงามซึง่ ต ้องใช ้เวลาทำมันขึน
์ ค ้ มาดังนั น
้ ไม่วา่ จะทำจริงหรือทำเล่นก็ต ้องใส่ใจลงไปให ้เต็มที่

“อยากลองชิมไหมครับ” ภามถามโดยไม่ได ้เงยหน ้าขึน้ หากคำตอบทีไ่ ด ้รับกลับไพล่ไปเป็ นอย่างอืน่

“..เรือ่ งเมือ่ คืน”

มือทีก ้ ววินาทีกอ
่ ำลังตักขนมชะงักหากเพียงแค่เสีย ่ นจะเคลือ
่ นไหวต่อ

“เป็ นเรือ่ งของอินทัช”

่ ไหวขึน
ริมฝี ปากบางเม ้มเข ้าหากัน ดวงตาของเด็กหนุ่มสัน ้ มาทันที ดีนแตะมือของน ้องแล ้วบีบเบาๆ

“พีด่ นี ผมถามได ้ไหม”

“ครับ?”

ภามเงยหน ้าขึน
้ มองสบดวงตาสีสวยของอีกฝ่ าย เขาขยับรอยยิม
้ เล็กน ้อย

“ถ ้าผมฟั งเรือ่ งของอินทัช ความสัมพันธ์ของพวกเราจะเปลีย่ นไปรึเปล่า”

คิว้ เข ้มขมวดเข ้าหากันทันที “ไม่เปลีย

่ น ไม่มวี ันเปลีย
่ น”
“งัน้ ถ ้าผมฟั งแล ้ว..ผมจะเศร ้าหรือดีใจ”

ดวงตาสีเทาอมเขียวฉายแวววูบไหว ภามวางช ้อนลงแล ้วสอดนิว้ กอบกุมมืออีกฝ่ าย

“...อาจจะ..เศร ้า” เสียงของดีนพร่าลง 

ภามเขย่ามือคนพีเ่ ล็กน ้อยแล ้วหัวเราะ “งัน

้ ผมไม่ฟังดีกว่า”

พอเห็นดีนทำหน ้าแปลกใจ เด็กหนุ่มก็ยงิ่ ยิม

้ กว ้าง “รู ้แล ้วไม่ให ้ผลดี ผมว่าไม่รู ้ดีกว่า อีกอย่างมันก็แก ้ไขอะไรไม่ได ้แล ้ว” หลุบ
ตามองขนมทีห ่ ด ้วยกลีบบัวสีชมพูขาววางเรียงเอาไว ้ดูงามตา “พีร่ ู ้ไหม ผมไม่เคยใช ้กลีบบัวห่อขนมมาก่อน” เขาใช ้อีกมือเคาะ
่ อ
ทีข
่ มับตัวเอง “แต่มันแวบขึน
้ มาในหัว ผมว่าอินทัชน่าจะเคยเห็นทีไ่ หนมาก่อน” 

ภามช ้อนตามองชายหนุ่มอีกครัง้ เสียงของเขามั่นคงไม่มค

ี วามลังเลใจ “ถ ้าไม่นับความรู ้สึกเศร ้า ผมว่าปล่อยไว ้แบบนีก
้ ็ไม่เป็ นไร
่ เช ้า”
หรอก โอเคไหมครับ อ ้ะ ใช่ๆ เหมือนได ้ยินคำนีใ้ นฝั นเมือ

้ นเอ่ยประโยคออกมาช ้าๆ 
เด็กหนุ่มเอือ

“หากความทรงจำเก่าๆ ...กลับมาเยือนอีกครัง้ จะขอเลือกจดจำแค่เพียงสิง่ ดีๆ เพือ่ วันพรุง่ นีจ้ ะมีแต่จติ ใจทีง่ ดงาม” (*แอม
เสาวลักษณ์)

พูดจบก็สง่ ยิม
้ ให ้ “ไม่รู ้เหมือนกันว่าเป็ นคำพูดของใครหรือว่ามาจากเพลงไหน สงสัยต ้องไปลองค ้นดู  เอ ้า ขมวดคิว้ อีกแล ้ว”
เอือ
้ มมือไปแตะหว่างคิว้ อีกฝ่ าย พอโดนเตือนคิว้ เข ้มก็คลายลง ดีนมองคนตรงหน ้าด ้วยความรู ้สึกมากมายทีเ่ อ่อล ้นออกมา

เขาไม่อยากให ้รอยยิม
้ นีจ
้ างหายไป ..
“ยอมแพ ้”

ภามกระพริบตาปริบๆ “ครับ ?”

ดีนก ้มหน ้าลงเอาหน ้าผากแนบหน ้าผากอีกฝ่ าย

“พีย่ อมแพ ้ภามแล ้วครับ..” รวบร่างของน ้องเข ้ากอดทัง้ ตัว “โงหัวไม่ขน

ึ้ แล ้ว”

คนหัวช ้ายังยืนงงไม่เข ้าใจ แต่พอรวบรวมสติได ้แก ้มก็แดงเห่อขึน

้ มาทันที 

“พีด่ นี นนนนนนนนน แพ ้อะไรกันเล่า” ลากเสียงยาวเพราะเริม่ รู ้ตัวว่ากำลังโดนแกล ้ง 

ดีนหัวเราะหึห ึ เขาถูปลายจมูกแล ้วขโมยหอมแก ้มน ้องทัง้ สองข ้าง คนโดนฉวยโอกาสโวยวายตัวแดงอยูใ่ นอ ้อมแขนทีเ่ ขาไม่
ยอมปล่อยไปง่ายๆ 

เขาจะอธิบายความรู ้สึกฟุ้ งในอกนีไ

้ ด ้อย่างไร รัก รัก รัก เหลือเกินแล ้ว

“จูบได ้ไหม” 

เด็กหนุ่มชะงักกึก คราวนีส ี ดงลามไปถึงใบหู ถึงจะไม่ใช่จบ

้ แ ่ มือสัน
ู ครัง้ แรกแต่ภามก็อดปากสัน ่ ด ้วยความอายไม่ได ้ คนถามไม่ได ้
พูดเฉยๆ แต่รม
ิ ฝี ปากร ้อนกลับคลอเคลียมาถึงมุมปากเร่งเร ้าเอาคำตอบ

“จูบนะครับ” ดีนยังถามซ้ำอีกครัง้ เขารอจนน ้องพยักหน ้าน ้อยๆ  ริมฝี ปากร ้อนก็บดย้ำแทบจะในทันที 

ใบหน ้าแนบชิดริมฝี ปากผลัดกันขบเม ้มเคล ้าคลอดูดดุนจนมันแดงก่ำ แล ้วความหนักหน่วงก็เริม
่ เพิม
่ ขึน
้ ตามจังหวะการหายใจที่
้ ขึน
กระชัน ้ เรือ
่ ยๆ  ภามเผยอปากหายใจและกลายเป็ นอนุญาตให ้อีกฝ่ ายส่งปลายลิน
้ เข ้ามารุกราน 

่ ชืน
ความชุม ้ เกาะเกีย
่ วพัวพันจนเกินเสียง ดึงรัง้ ชักชวนให ้เยีย
่ มเยือนกันและกัน ภามขยุ ้มต ้นแขนคนรักแน่น ร่างกายบดเบียด
เข ้าหาตามสัญชาตญาณ ตอบรับจูบร ้อนจนคนพีแ
่ ทบจะทอดถอนใจด ้วยความพึงพอใจ

“อ ้ะ อื๊ อ!” 

ภามผวาเฮือกเมือ
่ ร่างทัง้ ร่างโดนอุ ้มขึน
้ มานั่งคร่อมบนตัก จูบเริม
่ รุนแรงขึน
้ จนตาพร่า ในห ้องครัวขนาดเล็กของคอนโดอบอวล
่ หอมอ่อนๆของขนมปะปนด ้วยเสียงหอบแผ่วเบา พวกเขาไม่รู ้ว่าจูบกันมานานแค่ไหน ไม่รู ้ว่าสัมผัสกันไปเท่าไหร่ สิง่ ที่
ด ้วยกลิน
รับรู ้มีเพียงแค่ไม่พอ

มันไม่เคยพอเลย ..

“แฮ่ก” เด็กหนุ่มหายใจเข ้าปอดเฮือกใหญ่ ดวงตาปิ ดแน่นและสัน่ ไหวไปทัง้ ตัว 

เหมือนจะตาย 

ลิน ้ ยืดโดนถลกขึน
้ ร ้อนลากจากปลายคางมาถึงลำคอกดจูบคลอเคลีย เสือ ้ ตามแรงอารมณ์พร ้อมสัมผัสจากมือใหญ่ทล
ี่ บ
ู ไปตาม
้ ต ้องรีบตะครุบข ้อมือซุกซนนั น
ผิว แตะยอดเล็กๆด ้วยปลายนิว้ โป้ งกดย้ำจนเจ ้าของเสือ ้ ไว ้

ภามปรือตาขึน
้ เว ้าวอนพีด
่ น
ี ให ้หยุด โดยไม่รู ้เลยว่าสายตาแบบนั น
้ ยิง่ ทำให ้คนเห็นระงับอารมณ์ไม่อยู่ เด็กน ้อยขมวดคิว้ แน่น
หายใจหอบ เขาบีบข ้อมือของคนรุกรานแล ้วเม ้มปากเมือ
่ รู ้สึกว่าเสียงแปลกๆจะหลุดออกมา 
“อึก”

ดีนกดจูบลงบนแผ่นอกเปลือยเปล่าจนขึน
้ รอยแดงเรือ
่ ความรู ้สึกอยากเป็ นเจ ้าของ อยากครอบครอง อยากเอาน ้องไว ้กับตัวมัน
พุง่ สูงจนแทบไม่ไหว อยากกลืนกินลงไป เอาทุกสิง่ ทุกอย่างมาเป็ นของตัวเอง

ภามคือภามไม่ใช่อน
ิ ทัช น ้องเป็ นของเขาเป็ นของเขาเท่านั น
้ กรณ์ไม่มส ิ ธิ์
ี ท !!

“บ ้าเอ ้ย!” เขาสบถหงุดหงิด ดีนเงยหน ้าขึน

้ หลับตาตัง้ สติ สองมือผละออกจากผิวลืน
่ มือเปลีย ้ คนในอ ้อมแขนลง
่ นมาดึงเสือ
่ ไหวของอีกฝ่ าย เชือ
เขาค่อยๆมองสบดวงตาสัน ่ ว่าต่อให ้สานสัมพันธ์ไปจนจบภามก็จะไม่ตอ ..
่ ว่าอะไร แต่ มันต ้องไม่ใช่ตอนที่

เขายังสะบัดความรู ้สึกของกรณ์ออกไปจากหัวไม่ได ้

่ ไม่มใี ครขยับราวกับกลัวว่าถ ้าขยับตัวมากไปกว่านีม

ต่างคนต่างจ ้องตากัน ลมหายใจยังหอบสัน ้ เพลิงทีล
้ ันจะกลายเป็ นเชือ ่ ก
ุ ลาม
จนหยุดไม่อยู่ อารมณ์ของวัยรุน
่ และความรักทีพ
่ งุ่ พล่านก่อเป็ นความใคร่ลอ ่ วามปรารถนา และมันคงจะ
่ ลวงให ้พวกเขาดำดิง่ สูค
หยุดไม่อยูจ
่ ริงๆ ถ ้าไม่มใี ครทำอะไร

“พีด่ นี ”

่ จนรู ้สึกได ้ เด็กหนุ่มดูเชิงอยูพ

เสียงของภามสัน ่ ก ่ สงบลงเขาก็สงั่ ทันที “อ ้าปากครับ
ั ใหญ่พอเห็นแววตาของคนพีเ่ ริม !”

ดีนทีย
่ ังงงอ ้าปากอย่างว่าง่าย พลันขนมจ่ามงกุฎก็โดนตักยัดใส่ปากแบบเต็มปากเต็มคำทันที

“อุ ้บ!?”
“อร่อยไหม” ภามทำท่าจะป้ อนถึงปากอีกถ ้าเขาไม่ตอบ เจอวิธนี เี้ ข ้าไปอารมณ์ปรารถนาก็มอดดับรวดเร็วราวกับโดนสาดน้ำ

ประธานชมรมว่ายน้ำพยักหน ้าหงึกๆ เคีย

้ วขนมไปด ้วยกลัน
้ หัวเราะไปด ้วยจนโดนน ้องฟาดต ้นแขนเต็มแรง เพราะคนขูย
่ ังนั่งบน
ื ช ้อนขนมเป็ นอาวุธ
ตักแถมหน ้าแดงจัดมือก็ถอ

สมกับเป็ นภามจริงๆ

สามโมงเกือบครึง่ เลยเวลานัดมานิดหน่อย รถซีดานสีดำเคลือ

่ นตัวออกไปเมือ
่ มาส่งคนเสร็จเรียบร ้อย ภามถือกล่องขนมพร ้อม
หนังสือเรียนดุม
่ ๆ เข ้าไปในตัวบ ้าน เขายิม
้ ร่าเมือ
่ เห็นกลุม
่ เพือ
่ นเกือบสิบคนกำลังสุมหัวอยูท
่ รี่ ะเบียงบ ้านทีย
่ น
ื่ ออกมาในสนาม
หญ ้า

“มาเลยมึง” ทีมวิง่ เข ้ามาคล ้องคอเพือ่ นซีแ้ ล ้วกึง่ ลากให ้เข ้ามาในวงหนังสือ แน่นอนว่ากล่องขนมระเห็จไปอยูใ่ นมือเขา
เรียบร ้อยแล ้วเช่นกัน

ทันทีทภ
ี่ ามได ้นั่งทุกสายตาในกลุม
่ เพือ
่ นก็จ ้องเป๋ งมาทางเขา รอยยิม
้ แสยะและท่าทางเหมือนตัง้ ท่าจะล ้อทำเอาภามจะลุกหนี
แต่ไอ ้ทีมเพือ
่ นตัวดีก็ยน
ื ค้ำหัวกดไหล่เอาไว ้แน่น

“สารภาพ” มะนาวยืน่ ขวดน้ำจ่อแทนไมค์ 

“สารภาพอะไรเล่า” โวยวายแต่แก ้มแดงนำไปก่อนแล ้ว

“ก็เรือ่ งทีพ่ ดี่ นี รับโทรศัพท์มงึ ไง จุ๊ๆ เช ้าขนาดนัน้ อย่าบอกว่าไม่ได ้ค ้าง” ทีมยิม้ พร ้อมดวงตาเป็ นประกาย เพือ่ นๆในกลุม่ พยัก
หน ้าแทบจะพร ้อมกัน เรือ
่ งของภามกับประธานชมรมว่ายน้ำดังขนาดนั น
้ ลองมีโอกาสรู ้เรือ
่ งอินไซด์ใครจะไม่อยากฟั ง
ภามกลอกตา “เออ ค ้าง !! ก็ปกติป่ะวะ มาค ้างเฉยๆ” พยายามดึงมือทีมออกจากไหล่

“ถ ้านายกับพีเ่ ขาไม่ได ้เป็ นแฟนกันก็คงไม่คดิ อะไรหรอก” หนึง่ ในกลุม่ เพือ่ นถามบ ้าง และนั่นทำให ้คนโดนถามแดงเถือกไปถึง
คอ

“ชิบหาย นีโ่ ดนกินไปแล ้วใช่ไหม” ทีมรีบจับเพือ่ นพลิกซ ้ายพลิกขวาแล ้วถลกเสือ้ ยืดอีกฝ่ ายขึน้ แต่ยังไม่ทันได ้เห็นอะไรชัด
ฝ่ ามือคนทำขนมก็ฟาดหัวป๊ าบเต็มแรง

“โดนกินบ ้าอะไร!! โว๊ะ !! ขนมนีไ

่ ม่ต ้องกงต ้องกินแล ้ว !” ภามคว ้าตัวประกันมาถือทำท่าจะไม่ให ้กินจริงๆ เพือ
่ นๆทีแ
่ สนดีรบ
ี

กราบกรานขอโทษกันยกใหญ่ จะโดนงอนยังไงก็ได ้ แต่ไม่ให ้กินขนมฝี มอ

ื ภามไม่ได ้เด็ดขาด
   

ดีนกลับมาถึงบ ้านในเวลาไม่นาน เขาหิว้ กล่องขนมสองกล่องเดินเข ้าไปในบ ้าน ความน่ารักของภามอีกอย่างคือไม่วา่ ทำของกิน

อะไรก็ตาม ภามต ้องแยกเฉพาะของเขาไว ้ให ้เสมอ

เขาหัวเราะเบาๆ และเมือ ่ ้องนั่งเล่นทีน

่ ก ้าวเข ้าสูห ่ ้องๆ นั่งอยู่ พายุลก
ู น ้อยก็พงุ่ เข ้าใส่เต็มรักจนเกือบล ้ม

“พีด่ นี !! เมือ
่ คืนไม่กลับบ ้านไปค ้างห ้องภามทำไมไม่บอก !!” เดลกอดเอวพีช
่ ายแน่นโวยวายใส่ 

ดีนลูบหัวน ้องสาวหากมองเลยไปด ้านหลังก็เจอน ้องชายยักคิว้ ส่งสายตากรุ ้มกริม

่ มาให ้ คนเป็ นพีจ
่ ะด่าก็ทำได ้ไม่เต็มปากเพราะ
่ เช ้าเขาเกือบรังแกภามไปจริงๆ 
เมือ

“โทษที พอดีมันดึกมากแล ้ว เอ ้าขนม” เขายืน่ กล่องพลาสติกทีม่ ขี นมเรียงรายสวยเป็ นของปิ ดปาก

“อุ ้ย ห่อด ้วยอะไรเนีย่ สีชมพูน่ารักจัง” เดลรีบเอาไปโชว์พชี่ ายอีกคน ทัง้ สองคนรีบถ่ายรูปอัพลงโซเชียลตืน่ ตาตืน่ ใจหลังจากพี่
คนโตอธิบายว่ามันคืออะไร

จ่ามงกุฎส่งกลิน
่ หอมระเรือ
่ ของกลีบบัว เนือ
้ เนียนนุ่มเพลินปาก แน่นอนว่าทุกอย่างย่อมหมดอย่างรวดเร็ว เหลือแต่กลีบบัวสีออ
่ น
ทีเ่ ด็กสาวไม่กล ้าทิง้ ได ้แต่มองอย่างเสียดาย

ดีนนั่งเอนหลังอยูท
่ โี่ ซฟามองน ้องสองคนคุยกันอารมณ์ด ี พลันประโยคเมือ
่ วานของพีศ ิ ป์ ก็วนกลับมาในความคิดอีกครัง้
่ ล

อินทัชคือน ้าชายของแม่ ... 

“พ่อกับแม่จะกลับมาเมือ่ ไหร่” เขาเอ่ยขึน้ ลอยๆ แต่ทำให ้น ้องสองคนหันมามองอย่างงุนงง เพราะปกติแล ้วพีช่ ายของพวกเขา

ไม่คอ
่ ยสนใจเรือ ั เท่าไหร่
่ งวันกลับของคุณพ่อคุณแม่สก

“ปลายปี ไม่กช็ ว่ งปี ใหม่คะ่ เห็นว่าหาตั๋วอยู่ น่าจะมาไม่ทันพีแ่ ข่งว่ายน้ำหลังสอบ” เดลทำท่าเสียดาย เธออยากให ้พ่อกับแม่ได ้
เห็นพีด
่ น
ี ตอนแข่งว่ายน้ำจริงๆ เพราะมันเท่มาก

ดีนเดาะลิน
้ แล ้วขมวดคิว้ เล็กน ้อย

“ดอนกับเดล เคยเจอคุณยายไหม”

“เอ๊ะ” คราวนีเ้ ดลหลุดอุทานเสียงดัง หญิงสาวเหลือบมองพีด่ อนทีต่ อนนีเ้ ด ้งตัวนั่งหลังตรงด ้วยความตกใจ

พีค
่ นโตของบ ้านวงศ์เนตรถอนใจ เขาไม่เคยถามเรือ
่ งคุณยายมาก่อนไม่แปลกหรอกทีน
่ ้องจะตกใจกันขนาดนั น
้
“พี.่ .ไม่ได ้เกลียดคุณยายหรอกเหรอ” ดอนทีอ่ ยูอ่ กี ฟากของโซฟาขยับตัวมาใกล ้ๆ 

“เอามาจากไหน? พีเ่ กลียดคุณยายซะทีไ่ หนกัน” เขาทำตาดุใส่จนน ้องหัวหดยิม

้ แหย

“ก็พอ่ บอกว่าคุณย่าไม่ชอบแม่แล ้วก็เกลียดทางบ ้านคุณยายมาก เลยคิดว่าพีน่ ่าจะเกลียด..” ดอนรีบแก ้ตัวซึง่ คนฟั งได ้แต่

พยักหน ้าแกนๆ

“คุณย่าไม่เคยสอนให ้พีเ่ กลียดใคร แล ้วตกลงเคยเจอคุณยายไหม” สามปี ทผี่ า่ นมาตัง้ แต่ย ้ายเข ้าบ ้านวงศ์เนตรเต็มตัว ดีนไม่
เคยเจอคุณยายสักครัง้ ถึงขนาดทีไ่ ม่เคยมีคำว่ายายหลุดออกมาให ้เขาได ้ยินด ้วยซ้ำ

ทัง้ น ้องสาวน ้องชายอ ้อมแอ ้มลังเล ก่อนทีเ่ ดลจะเป็ นฝ่ ายเอ่ยปากก่อน

“พวกเราไปหาคุณยายบ่อยๆค่ะ แต่ไม่ได ้บอกพี”่ กระแซะเข ้าหาพีด่ อนไว ้เป็ นหลัก “กลัวว่าพีด่ นี จะไม่ชอบ ตะ แต่คณ
ุ ยายก็ถาม

ถึงพีน
่ ะคะว่าสบายดีไหม หนูเอารูปถ่ายให ้คุณยายดูบอ
่ ยๆ”

ดีนหลุบตาลงมองมือตัวเองทีก
่ ำแน่น ในความทรงจำเลือนลางของกรณ์มพ
ี ส
ี่ าวของอินอยูบ
่ ้างแต่ไม่มากนัก

พีอ
่ น
ั ทิกา หญิงสาวรูปร่างผอมบางทีม
่ ักมีรอยยิม
้ จางๆ ติดริมฝี ปาก  ผมยาวเหยียดตรงสีดำสนิทและดวงตาสุกใสเหมือนน ้อง
ชายราวกับถอดกันมา 

“พีอ่ ยากเจอ”

ชายหนุ่มเงยหน ้าขึน
้ แล ้วหันไปสบตากับน ้องๆ 

“พีอ่ ยากเจอคุณยาย  วันนีเ้ ลยยิง่ ดีพาไปได ้ไหม”

ดอนและเดลเบิกตากว ้างงุนงง พวกเขาไม่เข ้าใจว่าเกิดอะไรขึน
้ แต่ทา่ ทางจริงจังบอกได ้ว่าพีช
่ ายพวกเขาไม่ล ้อเล่นและท่าทาง
มันจะสำคัญมากพอจนทำให ้พีด
่ น
ี ต ้องการจะเจอวันนี้

“รอแป้ บนะ” ดอนรีบกดโทรศัพท์ เขาคุยกับใครสักคนทีป่ ลายสายด ้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะยิม้ กว ้างแล ้วหันมายิม้ ให ้พีช่ าย

“ยายอยูบ่ ้านพอดี บ ้านยายอยูไ่ ม่ไกลมากไปกันเลยไหม”

ดีนพยักหน ้า เขาลุกพรวดคว ้าข ้าวของพร ้อมๆกับน ้องทีถ

่ งึ จะงงแต่กร็ บ
ี ลุกตามพีช
่ าย

สิง่ ทีเ่ ขาอยากทำ

สิง่ ทีก
่ รณ์อยากทำ

แด่พส
ี่ าวทีส
่ ญ
ู เสียน ้องชายคนสำคัญ

....
....

ผมอยากไปขอโทษคุณด ้วยตัวของผมเอง
   

------------

CH 19 ขอบคุณ

เมือ
่ เข็มเวลาเปลีย
่ นเป็ นห ้าโมงเย็น บรรดาเด็กปี 1 ทีก่ ำลังสุมหัวกันย ้ายหนียงุ จากระเบียงหน ้าบ ้านเป็ นห ้องรับแขก พวกเขาดัน
โซฟาไปหลบอยูอ
่ ก
ี ทางเพือ ื้ ทีใ่ ห ้ทุกคนได ้ใช ้ บ ้างกลิง้ เกลือกอ่านหนังสือ บ ้างขอนอนงีบ บ ้างพักครึง่ เล่นโทรศัพท์
่ เคลียร์พน
   

ภามเองก็เป็ นอย่างหลัง เขาเพิง่ วางชีทเรียนแล ้วหยิบมือถือขึน

้ มากดส่งข ้อความหาคนทีเ่ พิง่ แยกกันมาได ้ไม่นาน
   

“แหนะ ทำไร” มะนาวกระแซะพยายามแอบดูแต่ก็โดนหมอนอิงใบโตปาปิ ดหน ้า

   
“เพิง่ ผ่านไปยังไม่สองชัว่ โมงดีเลย ต ้องส่งข ้อความหากันด ้วย” ทีมเบียดอีกข ้างทำตาแพรวพราวจนภามอยากเอานิว้ จิม้ ตาแตก
   

“แค่รู ้สึกเป็ นห่วง” เด็กหนุ่มหน ้านิว่ เขาพิมพ์แล ้วลบหลายรอบ สุดท ้ายก็สง่ ไปแค่คำสัน้ ๆ
   

“มีอะไรรึเปล่า” มะนาวจับแขนเพือ่ น พอเห็นสีหน ้ากังวลใจก็พลอยกังวลไปอีกคน

   

“เปล่าๆ เราคงคิดมากไปเอง”ภามหันไปยิม้ ให ้พลางถอนใจ มือข ้างหนึง่ ลูบอกตัวเองเบาๆ 

   

ไม่รู ้ทำไมถึงกังวลชอบกล

   

#Ph@m# :  สู ้ๆครับ
   

ดีนยิม
้ กับข ้อความจากน ้อง สงสัยจะพูดถึงเรือ
่ งสอบเพราะเขาเองก็ต ้องอ่านหนังสือหนักเหมือนกัน ชายหนุ่มทำท่าจะส่ง
ข ้อความตอบกลับแต่กต
็ ้องล ้มพับเก็บโทรศัพท์เข ้ากระเป๋ าเมือ
่ รถเลีย
้ วเข ้าประตูบ ้านหลังหนึง่  

เพียงแค่เห็นชายคาร่างกายของเขาก็เย็นวาบไปทัง้ ตัว

ดวงตาสีเทาอมเขียวเบิกกว ้างความทรงจำบางอย่างพรั่งพรู ถึงจะเก่าและเปลีย

่ นแปลงไปบ ้างแต่ก็แทบไม่ตา่ งไปจากเดิม

----
   
“พีส่ ง่ แค่หน ้าบ ้านก็พอ”

   
“แน่ใจนะ ให ้เข ้าไปไหว ้ผู ้ใหญ่ไหม”

“อย่าเลย..” อินส่ายหัว

   
“งัน้ ...ฝั นดี” ก ้มลงจูบหน ้าผากเบาๆ อินเองก็ตอบรับด ้วยการจูบทีป่ ลายคางเขา

   
“กลับดีๆนะครับ”
   

้ สีขาว หน ้าต่างบานเกล็ดสีเขียวอมฟ้ าเปิ ดระบายอากาศเอาไว ้ทั่วบ ้าน หลังคา

ร่างของอินทัชเดินหายเข ้าไปในบ ้านปูนสองชัน
ปั ้นหยาติดไม ้ฉลุหยดน้ำตามชายคา ลายละเอียดประณีตเห็นได ้ชัดว่าเป็ นบ ้านเก่าทีส ื ทอดกันมา
่ บ

สวยงาม ...แต่เยือกเย็น

สงบ ...แต่ไม่ต ้อนรับคนแปลกหน ้า

-----
   

“พีด่ นี ” 
   

ชายหนุ่มสะดุ ้งเล็กน ้อยเมือ

่ น ้องสาวกับน ้องชายพากันสะกิดให ้เขาลงจากรถ ดีนแค่นยิม
้ กับตัวเองทีเ่ กิดอาการหวั่นไหวขึน
้ มา
ความรู ้สึกของกรณ์ตอ
่ บ ้านหลังนีค
้ อ
่ นข ้างรุนแรงในทางทีไ่ ม่คอ
่ ยดีนัก 
   

หน ้าบ ้านมีหญิงสาววัยกลางคนยืนต ้อนรับอยู่ เดาได ้ว่าน่าจะเป็ นแม่บ ้าน เธอทักทายดอนกับเดลอย่างคุ ้นเคยแต่ดท

ู ำตัวไม่คอ
่ ย
ถูกเมือ ้
่ หันมาเจอหลานชายคนโตของเจ ้าของบ ้าน  ทัง้ สามคนเดินตามแม่บ ้านเข ้าไปด ้านใน การตกแต่งเรียบง่ายของน ้อยชิน
เฟอร์นเิ จอร์และพืน
้ บ ้านส่วนมากเป็ นของเก่าทำจากไม ้เนือ
้ ดี ดีนมองไปรอบๆ อย่างสนใจจนกระทั่งพวกเขาเดินผ่านบานเฟี้ ยมที่
กัน
้ ห ้องเอาไว ้ครึง่ หนึง่ ภาพตรงหน ้าทำให ้ชายหนุ่มรู ้สึกพร่ามัวไปอึดใจ
   

ทีห
่ ้องนั่งเล่นริมสวน มีรา่ งผอมบางสวมแว่นสายตานั่งเอนหลังอ่านหนังสืออยูเ่ งียบๆ ผมทีเ่ คยดำยาวเหยียดตรงตอนนีแ
้ ซมไป
้ เพือ
ด ้วยสีขาวตัดสัน ่ การดูแลรักษาทีส
่ ะดวก ใบหน ้ามีรวิ้ รอยตามวัยแต่ก็เห็นได ้ชัดว่าอายุน่าจะเกิน 60 มาได ้ไม่เท่าไหร่
   

“คุณยาย” เดลวิง่ ทัก่ ๆเข ้าไปกอด คุณยายวางหนังสือลงอย่างตกใจก่อนจะยิม้ กว ้างกอดหลานสาวอย่างเอ็นดู ทัง้ คูห่ อมแก ้มกัน
จนดอนเดินเข ้าไปหอมแก ้มบ ้างด ้วยความอิจฉา
   

“นึกยังไงถึงมาหายาย หืม”
   

“มีแขกพิเศษเขาอยากมาหายายครับ” ดอนยักคิว้ แล ้วพยักพเยิดหน ้าไปทางประตู ทำให ้ยายต ้องหันไปมองตาม

   

ั สนลังเลเหมือนไม่รู ้จะทำตัว
ร่างสูงใหญ่ผวิ สีแทนยืนนิง่ ดวงตาสีเทาอมเขียวจ ้องมองตรงมาไม่ละสายตา ใบหน ้าคมคายดูสบ
อย่างไรดี หญิงชราเบิกตากว ้างเธอยกมือขึน
้ ทาบอกแล ้วหันมามองหลานทีอ
่ ยูข
่ ้างๆ ทัง้ ดอนและเดลยิม
้ กว ้างพยักหน ้าเพือ
่ ย้ำกับ
คุณยายว่าเป็ นดังทีค
่ ด
ิ

ั นักแต่ทว่าดวงตาคูน
ดีนมองผู ้หญิงทีเ่ ขาตัง้ ใจมาหาหัวใจเต ้นแรง ถึงจะจำหน ้าได ้ไม่ชด ่ ัน
้

แวววาว ใคร่รู ้ เหมือนกับอิน ..

“ดีน...” ่ เครือดังแผ่วจากผู ้เป็ นยาย

เสียงสัน

“ดีน...ดีนใช่ไหม” หญิงชราร ้องเรียกซ้ำๆ พร ้อมกับสองมือทีก่ างออกมายังหลานชายคนโต ใบหน ้าของคุณยายกำลังชืน้ ด ้วย

น้ำตา 
ดีนก ้าวพรวดไม่กก
ี่ ้าวก็ถงึ ตัว เขาก ้มลงสวมกอดร่างผอมบอบบางเอาไว ้แนบแน่น ลูบแผ่นหลังทีส ั่ สะท ้านปลอบโยน
่ น

“มาหายายแล ้วเหรอลูก” สองมือกอดลูบหลานด ้วยความคะนึงหา “ คิดถึง คิดถึงเหลือเกิน” ขยับตัวออกลูบหน ้าลูบตาหลาน

้ ล ้ว..” เสียงพูดปนสะอืน
ชายทีไ่ ม่ได ้เจอตัวจริงมาสิบกว่าปี “โตขนาดนีแ ้ เสียดแทงหัวใจคนฟั ง

ดีนขบกรามแน่นอดกลัน
้ ความเศร ้าทีเ่ ต็มอก เขาขยับตัวเองออกแล ้วนั่งลงกับพืน
้ ก่อนจะก ้มลงกราบเท ้าคุณยายเนิน
่ นาน

“ผมขอโทษ...ขอโทษทีไ่ ม่ได ้มาหาเลย”

ชายหนุ่มจับข ้อเท ้าเล็กๆ เอาไว ้ สัมผัสของความชรายิง่ ทำให ้ร ้อนผ่าวทีข

่ อบตา แล ้วความอดทนทุกอย่างก็แทบพังทลายเมือ
่ มือ
ของคุณยายลูบหัวของเขาอย่างอ่อนโยน

“ไม่เป็ นไรลูก....ไม่เป็ นไร” น้ำตาหยดแล ้วหยดเล่าพรั่งพรู ผู ้เป็ นยายสัมผัสหลานชายด ้วยมือสัน่ เทา

ห ้องนั่งเล่นตอนนีเ้ หลือเพียงความเงียบและเสียงสะอืน ่ ไปหมด เธอยังคงลูบ

้ หญิงชราเจ ้าของบ ้านเช็ดน้ำตาจนผ ้าเช็ดหน ้าชุม
ศีรษะหลานชายซ้ำๆ ในขณะทีเ่ ด็กสาวหันไปกอดพีช
่ ายแล ้วร ้องไห ้ออกมา ดอนกล้ำกลืนความเศร ้าพยายามเบือนหน ้าไปทาง
อืน
่ เพือ
่ ซ่อนตาแดงๆของตัวเอง

“ยายเข ้าใจ ยายไม่โกรธ” เธอเอือ้ มมือเช็ดน้ำตาทีข่ อบตาหลานชายแล ้วยิม้ ให ้    และนั่นยิง่ ทำให ้หัวใจของกรณ์ทอี่ ยูข่ ้างในสัน่
ไหวทรมาน

ขอโทษ ขอโทษ ผมขอโทษพีอ

่ น
ั  

้ ้ำอีกครัง้ อย่างนั น
ดีนมองยายด ้วยความสับสน แล ้วเขาจะบอกยังไง แล ้วเขาจะทำยังไง เขาจะทำลายหัวใจผู ้หญิงคนนีซ ้ หรือ
   

สู ้ๆนะครับ
   

ข ้อความในมือถือแวบขึน ้ สดใสละลายความกังวลใจเขาช ้าๆ 

้ มาพร ้อมรอยยิม
   

ไม่เป็ นไร ...

   

“ผมมีเรือ่ งคุยกับคุณยายเยอะมาก” ดีนจับมือของคุณยายเอาไว ้แน่น  

   

“ยายก็มเี รือ่ งจะคุยกับดีนเยอะมาก” เธอตบหลังมือหลานเบาๆ “ขึน้ มานั่งลูก กินน้ำกินท่ากันก่อน” รอให ้หลานชายลุกขึน้ มานั่ง
ข ้างๆ เธอหัวเราะขำเช็ดหน ้าเช็ดตากันทัง้ ยายหลาน ต่างคนต่างอายกับสภาพไม่น่าดู
   

ดอนและเดลขอตัวออกไปรอข ้างนอก พวกเขาบอกว่าวันนีเ้ ป็ นวันของพีช

่ ายคนโตทีจ
่ ะได ้คุยกับยายอย่างเต็มทีเ่ ลยปล่อยให ้คุย
กันเพียงสองคน
   

ใบหน ้าหญิงชราวัย 60 เศษเต็มไปด ้วยรอยยิม้ เธอเล่าเรือ่ งราวมากมายให ้ชายหนุ่มฟั ง เรือ่ งตอนทีเ่ ขายังเล็กและได ้มา
คลุกคลีกบ
ั ทางนีบ
้ ้างก่อนย่าจะเอาตัวไปเลีย
้ งและไม่เคยกลับมาเจอกันอีกเลย 
   

“ยายเข ้าใจนะทีท่ างคุณย่าไม่ชอบใจแม่เรา” พูดพลางลูบหน ้าลูบตาหลานชายไปด ้วย “ก็แม่เราแก่แดดท ้องตัง้ แต่เรียนไม่

จบม.ปลาย ตอนนั น ้ คุณทวดโมโหมากเกือบให ้ตำรวจจับพ่อเราข ้อหาพรากผู ้เยาว์” 
   

ดีนทำหน ้าเก ้อ เขาเคยได ้ยินย่าทะเลาะกับพ่อว่าแม่จงใจปล่อยท ้องเพือ

่ จับพ่อแต่เขาไม่ได ้เก็บมันมาใส่ใจและนั่นเป็ นครัง้ เดียว
ทีเ่ ขาได ้ยินย่าพูดไม่ดเี กีย
่ วกับแม่
   
“สุดท ้ายเห็นแก่หลานทีเ่ กิดมาเลยยอมให ้แต่งงานกัน ยายดีใจนะทีย่ า่ เขารักหลาน” 
   

ชายหนุ่มขยับรอยยิม
้ เล็กน ้อย เลือ
่ นน้ำให ้เมือ
่ เห็นคุณยายเริม
่ พูดจนเหนือ
่ ย พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องพลาสติกทีพ
่ ก
ติดตัวมาด ้วย เลยหยิบขึน
้ มาเปิ ดออกแล ้วส่งให ้
   

“ขนมครับ” 
   

กลิน
่ หอมของกลีบบัวและใบเตยกรุน
่ กำจาย คุณยายมองขนมห่อน ้อยทีเ่ รียงในกล่องแล ้วทำตาโตแปลกใจ ยิง่ เมือ
่ แกะห่อขนม
ออกก็ยงิ่ คลีย
่ ม
ิ้ กว ้าง
   

“จ่ามงกุฎ ยายไม่เห็นมานานแล ้ว ยิง่ ใช ้กลีบบัวห่อแบบนีย้ งิ่ หายาก” แตะนิว้ ไล ้ทีก่ ลีบบัวเบาๆสัมผัสละมุนชวนความรู ้สึกเก่าๆ
่ ก่อนยายก็ทำขนม ใช ้กลีบบัวห่อแบบนีแ
หวนคืนให ้คิดถึง “เมือ ้ หละมีคนชอบ..” เธอหลับตาลงคิดคำนึงถึงน ้องชายขีอ ้ ้อนตัวดี
   

พีอ
่ น
ั อินอยากกินขนมห่อด ้วยกลีบบัว
   
้ ยุง่ ยากจัง
ฮือ
   
ก็มันหอม อินชอบ
   

อันทิกาสะท ้อนใจเล็กน ้อย เธอหยิบขนมขึน

้ กินอิม ่ ง่ มาถึง
่ ใจกับรสชาติทไี่ ม่ได ้เจอมานาน   มากกว่าความอร่อยคือความใส่ใจทีส
คนกิน
   

“ซือ้ มาจากไหนลูก คนทำมีฝีมอื นะหอมอร่อยเชียว” 

   

ดีนคลีย
่ ม
ิ้ เขาบีบมือคุณยายเบาๆ
   
“แฟนผมเป็ นคนทำ”
   

“อุ ้ย ดีนมีแฟนแล ้วเหรอ” คุณยายทำท่าตืน่ เต ้นออกหน ้าออกตา “เก่งจังนานๆจะเจอเด็กรุน่ ใหม่ทำขนมไทย ไว ้พามาหายาย

บ ้างสิ” หยิบขนมขึน
้ มาพิจารณา เห็นได ้ว่าแม ้แต่การห่อก็พถ
ิ พ
ี ถ
ิ ันจนน่าแปลกใจ
   

“คุณยาย...” ดวงตาสีสวยมองใบหน ้าหญิงชราจริงจัง 

“แฟนผม...เป็ นผู ้ชาย”

   

อันทิกาชะงักกึก มือทีถ
่ อ ่ ระริก ใบหน ้าเลือนรางของน ้องชายแวบเข ้ามาในความทรงจำ รอยยิม
ื ขนมเอาไว ้สัน ้ และเสียงหัวเราะ
ออดอ ้อน คำสัญญาว่าจะกลับมากินของอร่อยทีเ่ ธอเตรียมไว ้ให ้ ทุกอย่างแตกสลายเมือ
่ ได ้รับโทรศัพท์จากพ่อในวันทีฝ
่ น
ตกหนัก

น ้องตายแล ้ว ..

หูโทรศัพท์รว่ งหล่นพร ้อมเธอทีท

่ รุดลงพร ้อมน้ำตา

น ้องชายแสนรักของเธอฆ่าตัวตายเพราะโดนขัดขวางความรัก

ความรักของเพศเดียวกัน
“ผมจะรีบกลับมา”
   
“รักพีน่ ะ..”

“ดีน....ยาย” เสียงของเธอสัน่ และเริม่ จับต ้นชนปลายไม่ถกู ความกลัวแล่นพล่านสองมือไขว่คว ้ากอดหลานชายเอาไว ้แน่น

น้ำตาเริม ้ อย่าทำร ้ายตัวเอง อย่าทำอะไรนะดีน ยายขอร ้องนะลูก ยาย...ขอร ้อง”
่ ไหลออกมาอย่างห ้ามไม่ได ้ “ไม่วา่ เกิดอะไรขึน

อันทิกาขอร ้องหลานราวกับจะขาดใจ เธอคงทำใจไม่ได ้ถ ้าต ้องเสียคนสำคัญไปอีก 

   

เธอไม่ไหวแล ้วจริงๆ
   

ดีนขบกรามแน่นจนขึน
้ เป็ นสัน ดวงตาแดงก่ำกลัน
้ ความอึดอัดเอาไว ้ไม่ให ้ปะทุออกมา

“ไม่ต ้องกลัว เชือ่ ใจผม” น้ำเสียงของชายหนุ่มแข็งกร ้าว “..ผมจะไม่ฆา่ ตัวตาย” จับไหล่สองข ้างของคุณยายดันออกให ้มอง
สบตา “คราวนีผ ้ มจะปกป้ องน ้องให ้ได ้ จะไม่มใี ครตาย ต่อให ้พ่อห ้ามก็ไม่มท ้ !”
ี างเหมือนวันนั น

“ดีน...” อันทิกาเริม
่ ได ้สติ คำพูดของหลานชายมีอะไรทีไ่ ม่ถก ..
ู ต ้อง “หมาย หมายความว่ายังไง”
   

ดวงตาคูส
่ วยทอแสงอ่อนไหว ดีนผละตัวออกแล ้วลงไปนั่งทีพ
่ น
ื้ อีกครัง้ คราวนีเ้ ขานั่งหลังตรงก่อนจะก ้มลงกราบเท ้าผู ้เป็ นยายซ้ำ
หากคราวนีไ
้ ม่ใช่ในฐานะหลานแต่เป็ น กรณ์ คนรักของน ้องชายผู ้หญิงคนนี้
   

“ผมขอโทษทีป่ กป้ องเขาไม่ได ้” เสียงทีเ่ อ่ยถึงจะสัน่ พร่าแต่มคี วามชัดเจนในเนือ้ เสียง

“ผมขอโทษทีท่ ำให ้อินทัชต ้องตาย”

“ผมขอโทษทีพ่ รากน ้องคนสำคัญของพีไ่ ป”

“ดีน ยาย..ยายไม่เข ้าใจ” อันทิกามือไม ้สัน่ ไปหมด หัวใจของเธอเต ้นรัวแรง “หลานพูดเหมือน...”

 ชายหนุ่มเงยหน ้าขึน้ จ ้องใบหน ้าคุณยายเขม็ง เมือ่ ดวงตาสบกันแววตานัน้ แทนคำตอบทุกอย่าง อันทิกาก็รู ้สึกเหมือนจะเป็ นลม
สายตาแบบนีเ้ ธอเคยเห็นนานแสนนานมาแล ้ว เพียงครัง้ เดียวทีน
่ ้องชายพามาพบหน ้า

เจ ้าของดวงตาสีเข ้มใบหน ้าเรียบนิง่ ไม่ไยดีสงิ่ รอบตัวนอกจากน ้องชายของเธอ

กรณ์ ..

“ไม่..จริง....เธอ..กรณ์” 

มือใหญ่เอือ
้ มขึน
้ จับมือของหญิงชรามาสัมผัสทีแ
่ ผ่นอกเหนือหัวใจทีเ่ ต ้นเป็ นจังหวะ

“เขาอยูใ่ นนีค้ รับ เขาฝากบอกว่า “ผมขอโทษ” ”

   

อันทิการู ้สึกวูบไปชัว่ ขณะ ร่างเอนเอียงทรงตัวไม่อยู่

“คุณยาย!”  ดีนรีบลุกขึน
้ ประคองหญิงชราเอาไว ้แล ้วทำท่าจะตะโกนเรียกให ้ใครมาช่วย แต่เขาต ้องชะงักเมือ ่ ระริกของ
่ มือสัน

ยายบีบต ้นแขนเขานิง่
“ไม่..ไม่ต ้อง ยายไม่เป็ นไร”

“...คุณยาย” ชายหนุ่มรู ้สึกหมดแรง บางครัง้ การดันทุรังทีจ่ ะตามหาเรือ่ งในอดีตมันก็ทำร ้ายคนรอบตัวเขามากเกินไป มากเกิน

ไปแล ้ว

ดวงตาทีเ่ ริม ่ สายตา ภาพของชายหนุ่มคนรักของน ้องผุดซ ้อน

่ ฝ้ าฟางเต็มไปด ้วยน้ำตา อันทิกามองหน ้าหลานชายราวกับไม่เชือ
จนเธอต ้องเอือ
้ มมือไปสัมผัส

มันเป็ นไปได ้ยังไง    อันทิกามองลึกเข ้าไปในดวงตาของหลานชาย ความทรมาน สับสน เศร ้าโศกฉายชัดจนเธอใจหาย คิว้ เข ้ม
ทีข
่ มวดเข ้าหากันจนขึน ั่ เทาแฝงไว ้ด ้วยความหวาดหวั่นไม่มั่นใจ
้ รอย มือใหญ่สน

กลัวการไม่ให ้อภัย

“เหนือ่ ยไหมลูก ทรมานไหม” หลานของเธอต ้องอยูก่ บั ความรู ้สึกนีม้ านานแค่ไหน 

แตะไล ้แก ้มไล่ขน

ึ้ ไปถึงไรผม เธอสะอืน ่ เมือ
้ ฮัก ่ เห็นรอยจางๆทีข ..
่ มับ “เจ็บมากไหม ดีน”

“คุณ...” .. ?”่
ดีนเรียกเสียงพร่า “ยาย เชือ

หญิงชราคลีย
่ ม
ิ้ “หลานของยายไม่ใช่คนโกหก ....”

“อึก...” ดีนเงยหน ้าขึน

้ บังคับไม่ให ้น้ำใสๆทีข
่ อบตาไหลลงมา “ขอโทษครับ ...........” คิว้ เข ้มขมวดเข ้าหากัน “ขอโทษ

ทีป
่ กป้ องไม่ได ้”
“ขอโทษทำไม..มันเป็ นทางทีอ่ นิ เลือก ไม่ใช่ความผิดของกรณ์ ไม่ใช่เลย..” ลูบศีรษะอีกฝ่ าย ปลอบโยนราวกับกล่อมน ้อง

ชายตัวน ้อยของเธอ

ไม่ใช่ความผิดใคร ...เพราะทุกอย่างน ้องชายของเธอเป็ นคนเลือกเอง

   

อันทิกาสูดยาดมเฮือกใหญ่ ไม่คด
ิ ไม่ฝันจะมาเจอเรือ
่ งแบบนีใ้ นวัยเกิน 60 เธอเหลือบมองหลานชายคนโตทีย
่ ังมองมาด ้วย

ความเป็ นห่วงสงสัยจะกลัวเธอหัวใจวายไปเสียก่อน
   

“ดีน” เธอกวักมือให ้หลานเข ้ามาใกล ้ๆ “สรุปว่าหลานมีความจำของกรณ์ตดิ มาด ้วยใช่ไหม”

   

“ครับ ส่วนมากจะเป็ นเรือ่ งของอินทัชและครอบครัว แต่เรือ่ งอืน่ จำไม่คอ่ ยได ้” 

   

หญิงชราหลุบตาลงเล็กน ้อยครุน
่ คิด 
   

“แล ้ว....อิน...” อดสงสัยไม่ได ้ ความเป็ นไปได ้ทีอ

่ น
ิ เองก็จะกลับมาเกิดใหม่เหมือนกรณ์ พอจะมีบ ้างไหม
   

ดีนขยับรอยยิม
้ เขาหันไปหยิบขนมในกล่องมาใส่มอ
ื คุณยาย
   

“ถึงอินจะทำอาหารไม่เก่ง แต่เขาไม่เคยลืมฝี มอื ของพีอ่ นั ” 

   
อันทิกามองขนมในมือ เธอไล ้กลีบบัวเบาๆพร ้อมริมฝี ปากทีเ่ ริม
่ คลีย
่ ม
ิ้ กว ้าง จ่ามงกุฎห่อน ้อยเริม ั เจนจากน้ำตา
่ พร่ามัวไม่ชด
   

“ขอบคุณ” เธอใช ้สองมือกอบกุมขนมเอาไว ้แล ้วก ้มหน ้าลงกับมือสะอืน้ ไห ้

“ขอบคุณทีย่ ังรักเขา ขอบคุณทีต่ ามหาจนเจอ ขอบคุณมากจริงๆ”

   

หัวใจของดีนอุน
่ วาบ ห่วงโซ่ทห ้ ปลดปล่อยจากความรู ้สึกทับถม ราวกับคนจมน้ำทีเ่ ห็นแสงสว่าง
ี่ นักอึง้ ค่อยๆหลุดออกทีละชิน
เหนือผิวน้ำรำไร
   

ไม่ใช่ความผิดใครและขอบคุณทีย
่ ังรักกัน ..

   

ดีนมองคุณยายด ้วยความรู ้สึกมากมาย อดคิดไม่ได ้ว่าถ ้าพบภามแล ้วจะทำหน ้ายังไง เขาลูบไหล่คณ

ุ ยายพร ้อมรอยยิม
้ บางๆ
   

“น ้องทำอาหารเก่งมาก ยิม้ ตลอดเวลา คุณยายจะต ้องรักน ้องแน่” 

   

อันทิกาหัวเราะทัง้ น้ำตา เธอตีแขนหลานชายด ้วยความหมั่นไส ้ 

   
“ได ้ทีอวดใหญ่เลยนะ น ้องน่ารักไหม” เช็ดน้ำตาลวกๆแล ้วมองหน ้าหลานด ้วยดวงตาแวววาวฉ่ำสุข
   

ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขน
ึ้ มาเปิ ดไฟล์ภาพให ้คุณยายดู เขามีเซฟรูปน ้องไว ้บ ้างรวมถึงภาพทีเ่ ดลส่งมาให ้อยูเ่ รือ
่ ยๆ
   

่ นภาพดูช ้าๆ เธอแตะภาพเด็กหนุ่มทีม

หญิงชราเลือ ่ ใี บหน ้ายิม
้ แย ้มในจอทัชสกรีนแผ่วเบา น ้องชายของเธอกลับมาเป็ นคนทีม
่ ี
ความสุข รอยยิม
้ และดวงตาสดใสน่าเอ็นดู
   

“ท่าทางขีอ้ ้อน อายุเท่าไหร่เนีย่ คบมานานหรือยัง”

   

“เพิง่ 19 ครับ ส่วนคบกันก็น่าจะ 3-4 เดือนแล ้ว” ถ ้าให ้เล่าเรือ่ งของภามเขาคงเล่าให ้ยายฟั งได ้ทัง้ วัน
   

“แล ้วน ้อง..จำได ้ไหม” คนถามไม่กล ้าเงยหน ้าขึน้ สบตา

   

“...จำได ้บ ้างแต่ไม่มากเท่าผม...” ตบหลังมือคุณยายเบาๆ “ถ ้าน ้องพร ้อมและอยากมาหา ผมจะพามานะครับ”

   

อันทิกาพยักหน ้าหงึกหัวใจพองฟู ต่อให ้ไม่ได ้เจอกันแต่แค่รู ้ว่าน ้องชายเธอมีความสุขกับคนรักอีกครัง้ เธอก็ไม่ขออะไรมากกว่านี้

อีกแล ้ว เธอเลือ
่ นภาพต่อไปเรือ
่ ยๆ อย่างเพลิดเพลินก่อนจะชะงักกึกตาเบิกโพลง
   

“ดีนนนนน!!” เธอเรียกหลานเสียงเขียว ดีนขมวดคิว้ งุนงง เขาชะเง ้อหน ้ามองภาพในมือถือว่าเกิดอะไรขึน

้ แต่ก็ต ้องชะงักกับ

สิง่ ทีเ่ ห็น

   

ภาพน ้องตอนหลับในอ ้อมแขนวันทีเ่ ขาไปค ้างด ้วย 

   

!!!
ลืม ลืมสนิทว่าแอบถ่ายไว ้
   
“เอ่อ..”
   

“ตายแล ้ว!!!! ทำไมทำกับน ้องแบบนี”้ ตีหลานดังเพี๊ ยะทันที “น ้องยังไม่ยส ิ เลยนะ

ี่ บ !” คุณยายเริม
่ ออกโรงปกป้ องคนทีย
่ ัง

ไม่เคยเจอหน ้า
   

“เดีย๋ วครับยาย คือ..” ประธานชมรมว่ายน้ำทำตัวไม่ถก

ู เขากระถดถอยหนีเมือ
่ เจอคุณยายออกงิว้ ใส่
   

“ห ้ามเลยนะ! ห ้ามล่วงเกินน ้องเด็ดขาด” อันทิกาลุกขึน

้ ยืนเท ้าเอวจ ้องหน ้าหลานคนโตเขม็ง
   

ดีนชะงักกึก เขาครุน
่ คิดสักพักแล ้วยิม
้ นิดๆคืนไปให ้คุณยาย ไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ แววตาแพรวพราวจนคนเป็ นยายถึงกับเอา
มือทาบอก คิดไปร ้อยแปดพันเก ้าว่าเด็กน ้อยในรูปจะเสียรู ้หลานตัวดีของเธอไปขนาดไหนแล ้วก็ไม่รู ้
   

หรือว่าจริงๆ กรณ์ก็นส ั แบบนี้

ิ ย ?
   

“พอๆ ไม่พดู แล ้ว เด็กสมัยนีน้ ะ” เธอบ่นอุบดมยาดมแก ้เวียนหัว “เพลาๆมือกับน ้องบ ้างนะลูก” อดไม่ได ้ทีจ่ ะเตือนไว ้ 
   

“ครับๆ” คราวนีด้ นี ยอมตอบรับแต่โดยดี สองคนยายหลานมองสบตากันสักพักก่อนจะเริม่ ต ้นหัวเราะออกมา หญิงชรากอดไหล่

กว ้างของชายหนุ่มลูบแผ่นหลังกว ้างเบาๆก่อนจะกระซิบแผ่ว
   

“ยินดีต ้อนรับกลับมาจ ้ะ”

   

ทัง้ ดีน
   

ทัง้ กรณ์
   

   
ดีน ดอน เดล อยูค
่ ย
ุ กับคุณยายจนดึก บรรยากาศแห่งความสุขอบอวลบ ้านทีช
่ ายหนุ่มเคยคิดว่ามันเย็นชา ตอนทีร่ ถของพวกเขา
เคลือ
่ นตัวออกจากบ ้านคุณยายยังยืนส่งมองหลานๆจนลับตา    ดีนมองแหวนเก่าสีทองลงยาในมือ แหวนนามสกุล คุณยาย ..
้ ง่ ต่อให ้กับลูกชายคนโตมาตลอด แต่มาหยุดชะงักเมือ
บอกว่าแหวนวงนีส ่ เสียอินทัชไป คุณยายเลยเก็บเอาไว ้และตัง้ ใจให ้เขา
ซึง่ เป็ นหลานชายคนโต   
   

้ ก่อนจะหยิบมือถือขึน
ชายหนุ่มถอนใจเล็กน ้อยเก็บแหวนใส่กระเป๋ าเสือ ้ มาดูอก
ี ครัง้ ข ้อความจากน ้องเพิม
่ ขึน
้ มาอีกหนึง่ เมือ
่
หลายชัว่ โมงก่อน 
   

#Ph@m# : กลับบ ้านแล ้วครับ อ่านหนังสือจนสมองตือ

้ ไปหมดเลย 
    

ดีนหัวเราะหึในลำคอ เขาพิมพ์ข ้อความส่งกลับไปแล ้วหลับตาลงปล่อยตัวเองดืม

่ ด่ำกับความรู ้สึกฟุ้ งๆ ในอก
   

Dean: สู ้ๆ ถ ้าทำสอบได ้พีม

่ รี างวัลให ้

   

ไม่วา่ เมือ
่ ไหร่ภามก็ทำให ้เขารู ้สึกดีเสมอ

   

หลังจากพบคุณยายผ่านไปเป็ นสัปดาห์ ดีนก็ยังไม่พด

ู อะไรเรือ
่ งคุณยายกับน ้อง เพราะเข ้าช่วงสอบไฟนอลทำให ้ทุกคนค่อนข ้าง
เครียด หลังสอบเสร็จเขาเองก็มแ
ี ข่งว่ายน้ำต่ออีก เขาตัง้ ใจว่าเมือ
่ ทุกอย่างเข ้าทีเ่ ข ้าทางแล ้วถึงจะบอกให ้ภามรู ้และให ้น ้องเป็ น
คนตัดสินใจว่าจะพบคุณยายหรือไม่พบ
   
ภามเคยบอกว่าเรือ ่ า่ นไปแล ้วถ ้ารู ้ไปไม่ให ้ผลดีส ู ้ไม่รู ้ดีกว่า สำหรับเขาการพบยายได ้คุยได ้เปิ ดใจคือเรือ
่ งทีผ ่ งดี แต่สำหรับน ้อง
เขาไม่มั่นใจ มันอาจกระตุ ้นเรือ
่ งเก่าๆ อาจทำให ้รู ้สึกแย่ แต่ไม่วา่ ภามจะตัดสินใจอย่างไรเขาก็เคารพความคิดนั น
้
   

ชายหนุ่มถอนใจ พลิกหนังสือในมือผ่านๆ ก่อนจะเงยหน ้ามองตึกคณะเศรษฐศาสตร์ทเี่ งียบสนิท   เนือ

่ งจากปั ญหาติดขัดบาง
ประการทำให ้สอบไฟนอลตัวสุดท ้ายของคณะเศรษฐศาสตร์มาจบเอาวันอาทิตย์ทเี่ ป็ นวันคริสต์มาสพอดี สำหรับประธานชมรม
ว่ายน้ำทีส
่ อบเสร็จไปตัง้ แต่สองวันก่อน เขาตัง้ ใจมารอน ้องทีห
่ น ้าคณะโดยไม่ได ้บอกล่วงหน ้า 

เหล่านักศึกษาวางดินสอลงเมือ
่ อาจารย์บอกให ้วางมือ ตอนนีเ้ ป็ นเวลาเกือบห ้าโมงเย็นแล ้วและพวกเขากำลังหิวโซ ทีมนั่งกุม
ขมับด ้วยความสยองขวัญผลสอบ แต่ทก
ี่ ลุ ้มกว่านั น
้ คือการแข่งว่ายน้ำทีจ
่ ะมีขน
ึ้ ในวันอังคารหน ้า
   

“ทีมรีบกลับไปพักเถอะ” ภามเดินเข ้ามาหาเมือ่ เห็นเพือ่ นนอนวิญญาณไหลออกจากร่าง 

   

พวกเขาทัง้ สามคนพากันเก็บของแล ้วเดินตามเพือ

่ นๆออกมาจากห ้อง ต่างคนต่างก็คย
ุ กันเรือ
่ งช่วงปี ใหม่วา่ จะไปไหนดี แต่ทันที
ทีก
่ ้าวเท ้าพ ้นตึกเสียงนักศึกษาก็เงียบกริบทำให ้ภามต ้องมองไปรอบๆว่าเกิดอะไรขึน
้
   

“โห ไม่คอ่ ยเล๊ย” ทีมส่งเสียงพึมพำ เขาถองศอกใส่ภามทีย่ ังยืนงง

   

“เดีย๋ วๆ มีอะ--- พีด

่ น
ี ” ภาพอ ้าปากค ้าง ตรงโต๊ะม ้าหินหน ้าคณะมีรา่ งคุ ้นตาในชุดไพรเวทนั่งอ่านหนังสืออยู่ ดวงตาสีเทาอม

เขียวตวัดขึน
้ เมือ
่ ได ้ยินเสียงเรียก เขายิม
้ เล็กน ้อยปิ ดหนังสือแล ้วเดินมาหาน ้องทีย
่ ังยืนอึง้ อยู่
   

“สอบเสร็จแล ้วเหรอ” เสยผมยุง่ ๆให ้

   

“พี.่ ..มาได ้ไงครับ” 

   

“พีม่ ารับไปเดินดูไฟคริสต์มาส” คนตอบพูดไปอีกอย่าง

   
โหยยยยยยยยยยยยยย
   

อิจฉาคนมีแฟน
   

ทำร ้ายกันเกินไปแล ้วนะ

   

เสียงโวยวายพร ้อมเสียงโห่จากเพือ
่ นในคณะทำเอาภามหน ้าแดงอยากมุดดินหนี เขาหันไปมองไอ ้ทีมเพือ
่ นตัวดีทเี่ ป็ นตัวตัง้ ตัวตี
้ แหยรีบถอยหลังไปหลบหลังมะนาวอย่างไร ้ซึง่ ความอาย
ในการล ้อตาขวาง ทีมยิม
   

“แต่..ผมอยูใ่ นชุดนักศึกษา” กระตุกชายเสือ้ พีแ่ ล ้วมองตัวเองทีอ่ ยูใ่ นชุดถูกระเบียบเป๊ ะหัวจรดเท ้า

   

ดีนเดาะลิน
้ แล ้วเอียงหน ้าลงมากระซิบ “เอาชุดมาให ้เปลีย
่ นแล ้ว”
   

“หืม้ มมมมมมมม” ภามเบิกตากว ้าง เดีย๋ วนะเอามาให ้เปลีย่ น? ????

ยังไงครับพี่
   

ถุงกระดาษถูกส่งมาให ้ ในนั น ้ ผ ้าพับใส่เอาไว ้อยู่ ภามทีย

้ มีเสือ ่ ังงงๆรับมาถือก่อนจะโดนไล่ต ้อนให ้ไปเปลีย
่ นในห ้องน้ำ
   

พอภามไม่อยูท
่ ม
ี ก็รบ
ี ไปกระแซะประธานชมรมว่ายน้ำทันที
   

“พีด่ นี ครับ แข่งวันอังคารนะครับ”

   

ดีนเลิกคิว้ หรีต
่ ามองรุน
่ น ้องชมรมตัวยุง่ ทีท
่ ำหน ้ากะลิม
้ กะเหลีย
่
   
“แล ้ว?”
   

“หูย ไม่พกั ผ่อนบ ้างเดีย๋ วไม่มแี รงแข่---โอ๊ย” ทีมร ้องลั่นกระโดดเหยงๆเอามือกุมหน ้าผากเพราะโดดดีดเข ้าให ้เต็มแรง 
   

“เรานั่นแหละกลับไปพักผ่อนไป ถ ้าคึกมากอยากซ ้อมก็บอกเดีย๋ วให ้วินจัดให ้”

   

ปี หนึง่ แห่งชมรมว่ายน้ำยกมือไหว ้ท่วมหัวตาหูเหลือก

   

“ไม่เอาครับพี่ พีว่ นิ แรงควายมากว่ายได ้ตัง้ หลายรอบ” ทีมทำท่าสยองขวัญ ในชมรมเคยแข่งว่ายพันเมตร แน่นอนว่าคนทำเวลา

ได ้ดีทส
ี่ ด
ุ คือพีว่ น
ิ แถมดูสบายไม่หอบแดกเหมือนพวกเขาสักคน
   

ชายหนุ่มส่ายหัวเหนือ
่ ยใจ เขารับไหว ้น ้องๆ ทีข
่ อตัวแยกย ้ายกันกลับบ ้าน นั่งรอภามสักพักน ้องก็โผล่ออกมาเหมือนจงใจรอให ้
เพือ
่ นสลายตัวไปก่อน
   

“พีด่ นี นีเ่ สือ้ ผ ้าผมจริงๆ พีเ่ อามาได ้ไง” ภามมองเสือ้ ยืดตัวโปรดกับแจ็คเกตมีฮู ้ทเข ้าคูแ่ ล ้วก็กางเกงยีนส์ตัวเก่งอีกตัวอย่างงุนงง
   

ดีนหยิบกุญแจห ้องออกมาแกว่งให ้ดู 

   

“เอ๊ะ!! พีไ่ ปทีห

่ ้องผมมา !?” 
   

“มีคนอนุญาต” ดีนขยับรอยยิม้ “ตอนเทีย่ งคุณแม่ภามโทรมาหา พีเ่ ลยขออนุญาตพาภามไปเทีย่ ว คุยไปคุยมาคุณแม่เลยบอก

้ ผ ้าภามทีห
ว่าให ้ไปเอาเสือ ่ ้องเลยจะได ้ไม่ต ้องเสียเวลา แล ้วชุดนีค
้ ณ
ุ แม่กบ
ั ภูมเิ ป็ นคนเลือก”
   

“ภูมเิ นีย่ นะครับ” เด็กหนุ่มยิง่ ทำหน ้าไม่อยากจะเชือ่ ก็น ้องชายเขาดูเขม่นพีด่ นี จะตายไป

   
“อืม คงเห็นพีก่ บั คุณแม่ปรึกษากันนานเกินไปว่าจะเอาตัวไหนดี เลยทนไม่ไหวเลือกให ้เอง” ยิง่ คิดถึงใบหน ้ากระฟั ดกระเฟี ยด
ของเจ ้าเด็กขีโ้ มโหเขายิง่ ขำ ปากก็บน ้ ผ ้าให ้พีช
่ แต่ก็เลือกเสือ ่ ายจริงจัง
   

“หืม...” ภามอมยิม
้ ฟั งแบบนีแ
้ ล ้วก็คด
ิ ถึงแม่กบ
ั น ้องจัง
   

แม่กบ
ั น ้อง ...
   

“ทะ ทำไมแม่ถงึ โทรหาพีด่ นี ได..”

้ เริม
่ รู ้สึกตัวว่ามีอะไรไม่ถก
ู ต ้องเสียแล ้ว
   

ดีนยักคิว้ ไม่ตอบแต่กลับก ้าวเดินไปทีจ

่ อดรถของคณะเศรษฐศาสตร์ ยิง่ ทำให ้ภามตะครุบแขนเขาแน่น
   

“พีด่ นี นนนนนนนนนนน แล ้วแม่รู ้ได ้ไงว่าพีม่ กี ญ

ุ แจห ้อง” แก ้มเริม
่ แดงจัด “แล ้วพีไ่ ปเรียกแม่วา่ “คุณแม่” ตัง้ แต่เมือ
่ ไหร่กน
ั ”
   

พอมาถึงรถชายหนุ่มก็แบมือของกุญแจรถจากน ้องซึง่ อีกฝ่ ายก็สง่ ให ้แบบงงๆ 

   

“อ ้าว แล ้วรถพี.่ .” เจ ้าของรถขึน ่ มาร์กงุนงงจนคนมองอดใจไม่ไหว จูบขมับคนรักแรงๆ

้ นั่งข ้างคนขับ หน ้าเต็มไปด ้วยเควสชัน

ไปเสียหนึง่ ที
   

“อะ..ฮือ้ ยะ อย่าเปลีย่ นเรือ่ งสิครับ” ภามหน ้าแดงจับตรงทีโ่ ดนจูบป้ อยๆ นับวันชักจะโดนเอาเปรียบเยอะขึน้ เรือ่ ยๆ ชอบกล
   

“รถพีจ่ อดทิง้ ไว ้ทีค่ อนโดภาม ถ ้าเอามารับก็ต ้องแยกรถกันขับสิ” ดีนปรับทีน่ ั่งเลือ่ นออกไปอีก เล่นเอาภามเบะปาก ใช่สเิ ขาไม่
ได ้แขนขายาวแบบนั น
้ นีน
่ า
   

“ผมหมายถึงเรือ่ งแม่” บ่นอุบอิบแต่ภายในรถมันเงียบยังไงก็ได ้ยิน

   

ดวงตาสีเทาอมเขียวเหลือบมองคนข ้างๆ แววตาแพรวพราว 

   

“หลักการแลกเปลีย่ นทางธุรกิจ ถ ้าพีบ่ อกภามแล ้วพีจ่ ะได ้อะไรกลับมาครับ”

   

พอเจอแบบนีภ ่ งในการต่อปากต่อคำกับพีด
้ ามยิง่ เหวอหนัก เขาเม ้มปากทบทวนความเสีย ่ น
ี เปอร์เซ็นชนะมันต่ำเตีย
้ แต่ความ
อยากรู ้ของเขาดันมากกว่า ว่าแต่จะเอาอะไรไปแลกได ้ล่ะ
   

“ขะ ขอใช ้เครดิตก่อนครับ!” เปิ ดเครดิตไลน์ทันที เพิง่ เรียนมาเขาจำได ้!

   

ดีนเลิกคิว้ “ระยะเวลาไถ่ถอนล่ะ”
   

“ขอเป็ นเครดิตระยะยาวครับ”ภามพยายามนึกทีเ่ พิง่ สอบไป โดยลืมไปเสียสนิทว่าอีกฝ่ ายเรียนบริหารปี สามเข ้าไปแล ้ว

   

คนพีเ่ ดาะลิน ่ งสูงทีจ

้ พลางหมุนพวงมาลัยรถไปตามทาง “ระยะยาวความเสีย ่ ะเป็ นหนีส ู จะใช ้อะไรค้ำประกันครับ”
้ ญ
   

คนโดนไล่ต ้อนเริม
่ อึกอัก ภามเหลือบมองพีด
่ น
ี ทีอ
่ มยิม
้ น ้อยๆ ทำให ้เดาทางไม่คอ
่ ยจะถูก แก ้มขาวเริม
่ แดงขึน
้ ร ้อนขึน
้
   

“ชะ...ใช ้ ตำแหน่งแฟนค้ำครับ”
   

ดีนถึงกับชะงักกึก เขากัดริมฝี ปากเล็กน ้อยอดทนไม่จับน ้องฟั ดกลางถนนสุขม

ุ วิท นับวันภามชักจะร ้ายขึน
้ ทุกที
   

“โอเค หลักประกันเชือ่ ถือได ้ งัน้ พีเ่ ป็ นเจ ้าหนีภ้ ามเป็ นลูกหนี”้ รถติดทำให ้เขาสะดวกทีจ่ ะหันมาสบตากับน ้องได ้สบายๆ “เครดิต
ระยะยาวไม่จำกัดระยะเวลา แต่ให ้ผ่อนชำระทุกเดือนพร ้อมดอกเบีย
้ ดีลนะ” 
   

เด็กหนุ่มเหวอสนิท ไปๆมาๆทำไมกลายเป็ นลูกหนีแ

้ ถมต ้องผ่อนชำระทุกเดือนพร ้อมดอกเบีย
้
   

“ไม่โอเค? งัน
้ เอาใหม่ ให ้ผ่อนชำระทุกอาทิตย์พร ้อมดอกเบีย
้ ดีลไหม”
   

ภามสะดุ ้งโหยงรีบโวยวายเพราะชักเสียเปรียบ “ทุกเดือนสิครับ ไม่เอาทุกอาทิตย์” 

   

ชายหนุ่มอมยิม
้ น ้อยๆ เขาเอือ
้ มมือมาขยีห
้ ัวทุยของน ้องอย่างหมั่นเขีย
้ ว
   

“ทุกเดือนนะ โอเคดีล”
   

ภามพยักหน ้าหงึกๆแล ้วชะงัก อ ้าปากค ้าง “พีด

่ น
ี นนนนนนนนนนน”
   

เขาโดนมัดมือชกอีกแล ้ว !!
   
   

ท ้องฟ้ าตอนนีม
้ ด
ื สนิท ไลท์อพ ่ งสว่างสวยงามและเต็มไปด ้วยผู ้คนมากมาย กว่าพวกเขาจะหาทีจ
ั หน ้าห ้างราชประสงค์สอ ่ อดรถ
ได ้ก็เล่นเอาเสียเวลาเป็ นชัว่ โมง ภามเลือกทีจ
่ ะกินอะไรง่ายๆแล ้วชักชวนพีด
่ น
ี ลงไปดูไฟสีเหลืองทองประดับประดาเป็ นต ้นไม ้
ขนาดใหญ่ แต่พอเจอฝูงมหาชนเข ้าให ้ก็เป๋ กลับมาไม่ทา่
   

“คนเยอะมาก” ดีนโอบไหล่น ้องเอาไว ้ไม่ให ้โดนชนจนพลัดหลงกัน ไฟก็สวยดีหรอกแต่คลืน่ มหาชนนีไ่ ม่ไหว เขาสองคนเดิน

ลัดเลาะเรือ
่ ยจนหลุดมาติดแหงกในอุโมงค์ทค
ี่ นหยุดเดินเพือ
่ ถ่ายรูปกัน
   
ดีนหันมามองคนข ้างๆเมือ ้ โดนกระตุก ภามพยายามดึงแขนเขาจนได ้มุมแล ้วเจ ้าตัวก็หยิบมือถือออกมาชักชวนให ้ถ่ายรูปกัน
่ เสือ
   

“พีถ่ า่ ยให ้” คนแขนยาวกว่าเอามือถือจากมือน ้องมาจัดการเอง เขาเอนหัวเข ้าใกล ้ซึง่ บรรยากาศความสนุกสนานคงทำให ้น ้อง

ลืมตัวไปเลยเอนหัวเข ้ามาหาเขาเหมือนกัน
   

ดวงตาสดใสมองกล ้องสายตาเป็ นประกาย ฉากหลังพวกเขาเป็ นไฟสีเหลืองสวยงาม ดีนมองสบตาน ้องในจอมือถือ ตอนแรก

ภามยังไม่รู ้ตัวแต่แค่แปลกใจว่าทำไมพีด
่ น ั่ ไหวขึน
ี ยังไม่ถา่ ยสักที จนประสานสายตากับอีกฝ่ ายในจอหัวใจของเด็กหนุ่มก็สน ้ มา
อย่างไม่มส
ี าเหตุ
   

หัวใจของภามเต ้นเร็วขึน
้ สูบฉีดเลือดให ้พุง่ ขึน
้ หน ้า
   

คนน ้องหายใจลึกๆ ไม่กล ้าหลบตา ได ้แต่จ ้องตอบไปแบบนั น

้ ภามนับหนึง่ ถึงสิบวนไปวนมา จะตืน
่ เต ้นทำไม จะเขินทำไม ก็คน
ทีม
่ องเราอยูค
่ อ
ื พีด
่ น
ี
   

พีด
่ น
ี ทีเ่ ป็ นแฟนของเขา
   

แม่ง ...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
   

คนขีอ
้ ายเริม
่ จะไม่ไหวมือไม ้ชักวางไม่ถก
ู ที่ แก ้มแดงหูแดงไปหมด อยากกระโจนใส่หมอนก็ไม่มห
ี มอนแถวนี้ ไอ ้จะบ ้าจีซ
้ ก
ุ อกพี่
่ ค่อยๆหันไปหาคนข ้างกาย
ดีนยิง่ ไม่ใช่ใหญ่ สุดท ้ายเขาก็พยายามระงับอาการสัน
   

“..พี.่ .ดีน?” ่ ไหวเพราะความอายช ้อนมองอีกฝ่ ายพร ้อมแก ้มแดงก่ำ

ดวงตาสัน
   

้ ถึงคนมากมายและสถานที่ ใบหน ้าคมคายโน ้มลงแนบ

ความอดทนของชายหนุ่มเหมือนโดนกรรไกรตัดขาด เขาสบถเบาๆลืมสิน
ริมฝี ปากประทับบนเรียวปากนุ่มแล ้วบดคลึงเบาๆ 
   

หอมหวานละมุนละไม อุน
่ หัวใจพวกเขาสองคน
   

เสียงกรี๊ ดเล็กๆกระชากคนลืมตัวให ้ผละออกจากกัน  ภามยกมือขึน

้ ปิ ดปากร ้อนไปทัง้ ตัว คราวนีเ้ ขาเอาหน ้าซุกหลังพีด
่ น
ี จริงๆ ทัง้
อายทัง้ เขินตัวจะแตกตาย ดีนแอบขอโทษน ้องในใจทีเ่ ขาอดทนไม่ไหว แล ้วก ้มหัวขอโทษคนรอบๆทีม
่ องมาทางพวกเขาด ้วย
สีหน ้าเขินๆ
   

“ภาม” ดีนพยายามเอีย้ วตัวจะคว ้าน ้อง แต่เด็กน ้อยของเขาม ้วนตัวหลบชุลมุนเอาหน ้าซุกหลังเกาะเอวเขาเอาไว ้แบบนั้น “น ้อง
ภามครับ” ชายหนุ่มเริม
่ ขบขัน จับน ้องไม่ได ้เพราะเจ ้าตัวไม่ยอม สงสัยคราวนีเ้ ขินมากจริงๆ 
   

ช่วยไม่ได ้
   

เขาถอนใจแล ้วเปลีย
่ นเป็ นจับสองมือน ้องแล ้วดึงให ้โอบรอบเอวตัวเอง กลายเป็ นภามกำลังโอบกอดจากด ้านหลังให ้คนเห็น
อมยิม
้
   

“พีด่ นี นนนนนนนนนนนน” ภามร ้องงอแง ถึงจะมองไม่เห็นแต่ดนี มั่นใจว่าน ้องคงอายแทบจะมุดดินแล ้ว

   

“เอาหน ้าซุกหลังพีไ่ ว ้สิ จะได ้ไม่มใี ครเห็นหน ้า” เขาหัวเราะอารมณ์ดี กุมมือน ้องเอาไว ้แน่น
   

“งือ้ ออออ” ภามบ่นอุบแต่ก็ซกุ หน ้ากับหลังพีด่ นี ช่วงหลังมานีพ่ ดี่ นี ดูมคี วามสุข ยิม้ บ่อยจนเขารู ้สึกได ้ ภามปล่อยให ้คนตัวโตพา
เดินฝ่ าเสียงหัวเราะเอ็นดูจากคนรอบตัว
   

“ภาม” เสียงทุ ้มต่ำเรียกน ้องอีกครัง้ หลังจากหลุดพ ้นอุโมงค์มหันตภัย

   
เด็กหนุ่มค่อยๆเอียงหน ้าออกมาด ้านข ้างเงยมองใบหน ้าของพีด
่ น
ี ทีก
่ ำลังก ้มลงมองเขาอยู่ ดวงตาสีเทาอมเขียวเมือ
่ กระทบแสง
ไฟยามค่ำคืนสวยจนไม่อยากละสายตา พีด
่ น
ี ขยับรอยยิม
้ อ่อนโยนจนเขาต ้องยิม
้ ตอบ สัมผัสจากมือใหญ่ทก
ี่ ระชับมือเขาไว ้นั น
้
นุ่มนวล อบอุน
่ ปลอดภัย
   

“สุขสันต์วันคริสต์มาสครับ” 
   

ภามพยายามกลัน
้ ยิม
้ แก ้มแทบแตก “สุขสันต์วันคริสต์มาสเหมือนกันครับ”
   

“ปี ใหม่ไปไหว ้พระด ้วยกันนะ”

   

เด็กน ้อยพยักหน ้าหงึกๆ น่าเอ็นดู

   

“...ไปไหว ้พ่อแม่พดี่ ้วย”

   

ชายหนุ่มบีบมือเล็กทีก
่ ระตุกเล็กน ้อยแน่นขึน
้ ภามหลุบตาลงเงียบไปอึดใจก่อนจะเงยขึน
้ สบตาเขาอีกครัง้ ด ้วยดวงตาวับวาว คำ
ตอบของน ้องสดใสไม่มค
ี วามลังเล
   

“ครับ ไปไหว ้พ่อแม่พดี่ นี ด ้วยกัน”

   

ขอบคุณทีก
่ ลับมา 

ขอบคุณทีร่ ักกัน 
   

ขอบคุณทีต
่ ามหากันจนเจอ 

-------------

ตอนที่ 20

“ตกลงแม่จะกลับมาเมืองไทยไหมครับ”
   

เสียงพูดคุยผ่านเฟซไทม์ดังอู ้อีเ้ พราะคนพูดนอนคว่ำหน ้าซุกหมอนแล ้วเอาแท็ปเล็ตวางไว ้ทีห

่ ัวเตียง ภามหาวหวอดเพราะดึก
มากแล ้ว ตาก็ปรือหมดสภาพได ้แต่นอนขดบนเตียง

[“กลับจ ้ะ แต่คงหลังจากปี ใหม่ไม่แน่ใจเดือนไหน”] มารดาพูดพลางรือ ้ ผ ้าให ้ลูกชายคนเล็กทีห

้ เสือ ่ าอะไรไม่เจอสักอย่าง
[“ได ้ยินมาว่าคุณปู่ ป่ วยอยู่ คงต ้องไปเยีย่ มสักที”]

“หือ? คุณปู่ เหรอ ?” คราวนีเ้ ด็กหนุ่มเบิกตาโพลง เอาจริงๆเขาเพิง่ รู ้ด ้วยซ้ำว่าตัวเองยังมีคณ

ุ ปู่ ด ้วย

[“ใช่จ ้ะ คุณลุงเขาโทรมาบอก ไม่ต ้องทำหน ้างงหรอก ภามเจอคุณปู่ ครัง้ สุดท ้ายตอน 2 ขวบเองมัง้ เจ ้าภูมนิ ไี่ ม่ได ้เจอเลย”] 

หืมมม ภามเลิกคิว้ รู ้สึกแปลกๆ ก็พอรู ้ว่ายังมีญาติเหลืออยูเ่ มืองไทยบ ้างแต่ไม่คด

ิ ว่าจะเป็ นฝ่ ายพ่อ ตัง้ แต่เด็กเขาเห็นคุณพ่ออยู่
ั ครัง้ จนเขาเข ้าใจเอาเองว่าพ่อก็คงไม่มญ
ด ้วยกันตลอดไม่เคยพาไปเจอญาติสก ี าติทไี่ หนอีกแล ้วเพราะกระทั่งงานศพพ่อเขาไม่
เห็นญาติฝั่งนั น
้ สักคน
“ให ้ผมไปเยีย่ มปู่ ก่อนไหม” สำหรับภามแล ้วถ ้ายังมีญาติเหลือเขาก็อยากรู ้จักเอาไว ้เหมือนกัน

คนเป็ นแม่ทำหน ้าคิดหนัก เธอถอนใจพร ้อมกับส่ายหัว [“เอาไว ้รอแม่กลับไปดีกว่า จริงๆ ห ้องทีภ่ ามอยูเ่ นีย่ ก็ของคุณลุงเขาซือ้
ไว ้ให ้ลูกๆนะ” ]

 “อ ้าว นีภ่ ามมาแย่งเขาใช ้หรือเปล่า” ยังไม่ทันได ้เจอหน ้าลูกพีล่ กู น ้องก็ดันแย่งของเขาใช ้เสียแล ้ว

 [“ไม่หรอกจ ้ะ เจ ้าของห ้องอายุพอๆกับภูมเิ ลยยังอยูบ่ ้านกับครอบครัว กว่าจะเข ้ามหาวิทยาลัยออกมาอยูค่ นเดียวภามคงเรียน

ู เขยแม่ไปไหน”]
จบพอดี ว่าแต่ลก

“ลูกเขยอะไรละแม่!!” ภามโวยลั่นพร ้อมๆกับน ้องชายทีว่ า๊ กแตกอยูใ่ นจอ มารดาของพวกเขาหัวเราะร่วนสนุกสนาน “พีด

่ น
ี ก็

อยูบ
่ ้านเขาสิ” อุบอิบแก ้มแดงก่ำ กระทั่งแม่ยังล ้อเขาอีก

[“อ ้าว ก็เห็นพีเ่ ขามีกญ

ุ แจ แม่ก็นก ่ ้วยกันแล ้ว”]
ึ ว่าย ้ายมาอยูด

“ได ้ไงละครับ...” มุดหน ้ากับหมอนก่อนจะลุกพรวดขึน

้ นั่ง “ใช่แล ้ว แม่รู ้ได ้ไงว่าพีด
่ น
ี มีกญ
ุ แจ ! แล ้วไปรู ้เบอร์พด
ี่ น
ี ได ้ยังไง
ครับ??”

คุณแม่แสนดีสง่ สายตาล ้อเลียนให ้ลูกชาย เธอยักไหล่ตอบด ้วยท่าทางมั่นใจว่าลูกต ้องไม่รู ้แน่ๆ

 [“แม่มสี ายชัน้ ดีจ ้ะ”]

เจอประโยคนีเ้ ข ้าไปภามถึงกับกุมขมับเค ้นสมองคิดว่าใครจะเป็ นสายให ้แม่ได ้ เพราะทัง้ มะนาว ทีม เดล ไม่น่าจะคุยกับแม่ได ้
เด็ดขาด
[“พอ เลิกคิดจ ้ะ เอาเป็ นว่าแม่รู ้ว่าพีด่ นี ของเราเคยมาค ้างทีห่ ้องก็แล ้วกัน”]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !! รู ้ได ้ไง !??

่ หมอนอีกครัง้ ไม่กล ้าสู ้หน ้าแม่ตัวเอง ถ ้าแม่ยังไม่รู ้เรือ

ภามเอาหน ้าพุง่ ทิม ่ งพีด ี กับเขาก็คงเนียนๆไปหรอกแต่นีร้ ู ้ทุกอย่างจะให ้สู ้
่ น
หน ้ายังไง

[“ภาม”]

เสียงทีจ
่ ริงจังขึน
้ ทำให ้ภามรีบข่มความอายลุกขึน
้ นั่งเจีย ่ เล็กน ้อยว่าจะโดนแม่ดเุ อาไหม
๋ ม แอบสัน

[“แม่ไม่รู ้หรอกว่าภามกับพีเ่ ขาจะไปถึงขนาดไหนยังไง แต่การทีแ่ ม่ยอมปล่อยภามให ้อยูค่ นเดียวเพราะแม่มั่นใจว่าเราโตพอที่

จะตัดสินใจอะไรได ้เองแล ้ว”] เธอระบายยิม ้ เมือ ่ ทำหน ้าเครียด [“แม่เชือ
่ เห็นว่าลูกชายเริม ่ ในการตัดสินใจของภาม แต่จำไว ้ว่า
่ ทำลงไปแล ้วเราต ้องยอมรับผลของการกระทำ”]
เมือ

เด็กหนุ่มพยักหน ้าหงึก เขายกมือไหว ้มารดาแล ้วยิม ่ ผมนะแม่”

้ กว ้าง “ขอบคุณทีเ่ ชือ

[“เอ ้า ไม่เชือ่ ลูกแล ้วจะให ้ไปเชือ่ ใครคะคุณ”] เธอหัวเราะร่วน

[“ไม่จริงอ่ะ แม่ไม่เห็นเชือ่ ผมเลย”] เจ ้าภูมโิ วยแง ้วๆ ไม่เลิก เลยโดนมะเหงกจากแม่ให ้หุบปากเงียบ

[“ชือ่ ของภามหมายถึงพลัง และภามมีสงิ่ นัน้ อยูใ่ นตัว มั่นใจหน่อยคุณลูกชายเลิกกลัวได ้แล ้ว ชือ่ นีล้ งุ ตัง้ ให ้เชียวนะ”]
“อ ้าว ชือ่ ผมคุณลุงตัง้ ให ้เหรอ” เด็กหนุ่มรู ้สึกอบอุน่ แปลกๆ เมือ่ รู ้ว่าชือ่ ตัวเองตัง้ โดยคุณลุงทีจ่ ำหน ้าไม่ได ้ เขารู ้สึกถึงสาย
สัมพันธ์บางๆทีเ่ กีย
่ วพันตัวเขาเอาไว ้กับครอบครัวของพ่อ 

ภามอมยิม
้ สงสัยปี ใหม่นต
ี้ ้องชวนพีด
่ น
ี ไปไหว ้คุณพ่อทีว่ ัดเสียแล ้ว

[“พ่อเขาบอกมาว่าอย่างนัน้ นะแม่ก็จำรายละเอียดไม่คอ่ ยได ้เหมือนกัน ยังไงเอาไว ้เจอลุงก็ลองถามดูนะ”]

ภามพยักหน ้าหงึกๆ ก่อนจะหาวออกมาอีกรอบแล ้วมองเวลา ตอนนีป

้ าเข ้าไปตีหนึง่ แล ้วแถมพรุง่ นีต
้ ้องไปเชียร์ชมรมว่ายน้ำด ้วย
สุดท ้ายเขาก็ทนง่วงไม่ไหวขอตัวกับแม่เพือ
่ จมดิง่ ในนิทรา
   

----

“ทำอะไร” กรณ์เหลือบมองคนข ้างตัวทีท่ ำอะไรสักอย่างกับข ้อมือเขา เมือ่ จัดการเสร็จเจ ้าตัวก็ผละออกมายิม้ แป้ น

“ผูกด ้ายแดงไง”

ตอนนีข ่ มโยงไว ้ด ้วยด ้ายสีแดง

้ ้อมือของเขาสองคนถูกเชือ

“เล่นอะไรไม่เข ้าเรือ่ ง” เคาะเหม่งเจ ้าตัวยุง่ ไปที “รู ้ไหมบางคนเขาถือ ผูกข ้อมือด ้วยด ้ายสีแดงแบบนีม้ ันลางไม่ด”ี

อินทัชคลำหน ้าผากตัวเองป้ อยๆ “อ ้าว ผมไม่รู ้ ได ้ยินสาวๆคุยกันว่าด ้ายสีแดงจะผูกคนรักไว ้ด ้วยกัน เลยเอามาผูกนีไ

่ ง” 

ชายหนุ่มส่ายหัวกับความคิดคนรัก เขากระตุกข ้อมือเล็กน ้อยให ้อินเอียงเข ้ามาใกล ้ก่อนจะโอบอินทัชเอาไว ้ในอ ้อมแขน ริมฝี ปาก
ร ้อนประทับจูบลงบนรอยแดงทีห
่ น ้าผาก
“ช่างเถอะ มันก็แค่ความเชือ่ ” 

อินยิม
้ กว ้าง เขายันตัวขึน
้ คร่อมตักชายหนุ่มแล ้วทำตาวับวาว

“งัน้ ผมจะสร ้างความเชือ่ ให ้พีใ่ หม่” ยกข ้อมือข ้างทีผ่ กู กันไว ้ขึน้ มา “นีค่ อื ด ้ายแดงแห่งคำสัญญาทีจ่ ะผูกเราสองคนไว ้ด ้วยกัน”
ยักคิว้ ให ้สีหน ้าปลงๆ ของพีก
่ รณ์ 

“น้ำเน่า” 

อินกลอกตา พูดอะไรหวานๆหน่อยไม่เคยได ้ผล พีก

่ รณ์ต ้องสวนทำนองนีเ้ สมอ

“ไม่เห็นต ้องผูกเลย” กรณ์หลุบตาลงมองด ้ายสีแดงทีข่ ้อมือ เขาขยับรอยยิม้ เล็กน ้อย

“พีไ่ ม่ไปไหนหรอก” 

เสียงทุ ้มต่ำเรียบนิง่ และจริงจัง  

“เราจะอยูด่ ้วยกัน” 

ทำให ้หัวใจคนฟั งเต ้นระรัว

“ตลอดไป”
 ้ ที่
สายฝนสาดกระหน่ำจนมองทางข ้างหน ้าแทบไม่เห็น สองร่างต่างประคองกันวิง่ ฝ่ าความหนาวเย็นจนมาถึงหน ้าคอนโดแปดชัน
เพิง่ สร ้างเสร็จไม่นาน กรณ์โอบคนรักแนบอกเงยหน ้ามองคอนโดตรงหน ้าขมวดคิว้ มุน
่

ไม่มท
ี างแล ้ว 

ไม่มเี งิน ไม่มรี ถ ไม่มอ

ี ะไรเลยนอกจากตัวเปล่า 

หลังจากหนีคนของพ่อมาจากลานจอดรถทีร่ ้านอาหาร พวกเขาทิง้ ทุกอย่างไว ้ทีน

่ ั่น จะเหลือก็แต่กญ ้ ใน
ุ แจคอนโดทีเ่ พิง่ ซือ
กระเป๋ ากางเกง  ทัง้ ๆทีว่ ันนีพ ้ ของแต่งเข ้าห ้องเพิม
้ วกเขาตัง้ ใจจะชวนกันไปหาซือ ่ อีกครัง้ เพือ
่ เตรียมพร ้อมอยูด
่ ้วยกันหลังเรียน
จบ แต่ก็โดนดักเอาไว ้ได ้เสียก่อน

กรณ์แค่นยิม
้ ..
ไม่มท
ี างทีพ
่ อ
่ จะไม่รู ้เรือ
่ งคอนโดนี้

“อิน” เขาบีบต ้นแขนอีกน ้องทีย่ ังยืนเงียบ “เหนือ่ ยไหม” คนถามยังคงมองตึกสูงด ้วยสายตาทีอ่ า่ นไม่ออก

อินทัชกอดแขนคนรักแน่น อยากจะบอกว่าไม่เหนือ
่ ยแต่ในความจริงแล ้วมันไม่ใช่ พวกเขาสองคนเหนือ
่ ยเหลือเกินและกำลังถึง
ทางตัน

กรณ์ไม่รอคำตอบจากน ้องอีก แต่ตัดสินใจพาอีกฝ่ ายไปหลบในคอนโดอย่างทีต ่ วามมืด

่ ัง้ ใจเอาไว ้ หัวใจของชายหนุ่มดำดิง่ สูค
มิดและเงียบงัน

่ กระทบทางเดิน เสียงเครือ
เสียงรองเท ้าทีเ่ ปี ยกชุม ่ งยนต์ทำงานพาลิฟต์เคลือ ่ น
่ นตัวสูช ั ้ บน
ไร ้เสียงพูดคุย

“พีค่ ดิ อะไรอยู”่  

ทันทีทก
ี่ ้าวเข ้ามาในห ้อง อินทัชก็เปิ ดปากถามทัง้ ๆทีส ั่ ไปทัง้ ตัว แต่อาการเงียบไม่ตอบของกรณ์ยงิ่ ทำให ้เขาหวาดหวั่น
่ น
สัญญาณเตือนกำลังร่ำร ้องดวงตาแข็งกร ้าวและอาการตึงเครียดบ่งบอกว่าอีกฝ่ ายกำลังตัดสินใจเรือ
่ งทีน
่ ่ากลัว 

“อินถามว่าพีค่ ดิ อะไรอยู!่ !!” ตะคอกดังลั่นห ้องพร ้อมหยดน้ำตาพร่างพราย “พีส ั ญาแล ้วว่าเราจะอยูด

่ ญ ่ ้วยกัน พีส ั ญา
่ ญ
แล ้ว!!” ทุบไหล่กว ้างย้ำๆ 

มือใหญ่จับข ้อมือทีท
่ บ
ุ ตีไว ้แน่น อินทัชใจหายจนเย็นวาบไปทัง้ ตัว ดวงตาของพีก ี่ องมาไร ้ซึง่ ความหวัง ไร ้เรีย
่ รณ์ทม ่ วแรงไร ้พลัง
ทุกอย่าง 

หมดแล ้ว ...ไม่เหลืออะไรเลย

“อย่าทิง้ อินไปนะ ได ้โปรด” เสียงร ้องสะอึกสะอืน้ แหบพร่าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพืน้ อย่างหมดแรง “อย่าทำแบบนี้ พีส่ ญ

ั ญา
แล ้ว...”

้ ลูบสัมผัสช ้าๆ พยายามจดจำ

กรณ์ปล่อยให ้น้ำตาตัวเองร่วงหล่น เขาจ ้องมองคนรักไม่คลาดสายตา สองมือประคองแก ้มเปี ยกชืน
ทุกสิง่ ทุกอย่างบนใบหน ้าเพือ
่ ไม่ให ้หลงลืมตรงไหนไป 

เขาก ้มลงพยุงน ้องทีร่ ้องไห ้ไม่หยุดพาไปทีโ่ ซฟา กอดร่างสะอืน ่ สะท ้านไว ้ในอ ้อมแขน ต่างคนต่างขดกอดซึง่ กันและกัน
้ ไห ้สัน
ปลอบประโลมหัวใจทีร่ ้าวรานเจียนแหลกสลาย ไม่มท
ี างหนีได ้แต่ซก
ุ ตัวราวกับหมาจนตรอกรอเวลาถูกทำร ้าย
..จนตาย
   

“พีร่ กั อิน จำไว ้นะพีร่ ักอินมาก”

ปั ง !!!!!!!

้ เล็กชิน
เลือดสีแดงสดสาดกระจายพร ้อมร่างทีเ่ คยยืนหยัดเอนล ้มลงดังใบไม ้หลุดจากขัว้ หัวใจของอินทัชแตกสลายเป็ นชิน ้ น ้อย
ไม่มอ
ี ก
ี แล ้วคนทีร่ ก
ั ไม่มอ
ี ก
ี แล ้วสัมผัสจากมืออบอุน
่  

ไม่มอ
ี ก
ี แล ้ว

ไม่มอ
ี ก
ี แล ้ว 

ไม่มอ
ี ก
ี แล ้ว 

ไม่มพ
ี ก
ี่ รณ์ของเขาอีกแล ้ว
   

“พีก่ รณ์!!!!!!!!!!!!!!”

----------------
เฮือก !!

ร่างบนเตียงกระตุกเกร็งลืมตาโพลง หัวใจของเขาเต ้นแรงเหงือ

่ ท่วมกาย ดวงตาสองข ้างเต็มไปด ้วยน้ำตาทีล
่ ้นทะลัก สองมือ
้ จนยับย่นพร ้อมลมหายใจหอบกระชัน
ของเด็กหนุ่มขยุ ้มเสือ ้

ทรมาน หายใจไม่ออก เหมือนจะตาย

“อึก..” ภามอ ้าปากพยายามสูดอากาศเข ้าไปแต่ก็ได ้ยินแค่เสียงวี๊ ดดังขึน

้ มา

เลือดสีแดง เสียงกรีดร ้องและความเศร ้า ชัดเจนกว่าฝั นครัง้ ไหนๆ  

เขาพยายามยันตัวเอือ
้ มมือไปทีล ิ้ ชักข ้างเตียงแต่รา่ งกายกลับไม่ฟังคำสัง่ สุดท ้ายร่างทัง้ ร่างก็พลิกตกลงมาข ้างเตียงอย่างแรง
่ น
่ เทากระชากลิน
มือสัน ้ ชักออกมาสุดแรงจนของข ้างในหล่นออกมากระจัดกระจาย ดวงตาพร่าเลือนพยายามมองหาสิง่ ทีต
่ ้องการ
พอคว ้าได ้เขาก็หยิบมันพ่นใส่ปากแล ้วทิง้ ตัวลงตัง้ สตินับการหายใจ

ใจเย็นๆ ไม่เป็ นไร 

เด็กหนุ่มปลอบตัวเอง เขาค่อยๆหายใจเข ้าออกช ้าๆเป็ นจังหวะ ประจวบกับยาออกฤทธิท

์ ำให ้หายใจได ้สะดวกมากขึน
้
เกือบ 15 นาทีจนอาการสงบภามถึงได ้ยันตัวขึน้ นั่งพิงขอบเตียงอย่างอ่อนล ้า น้ำตาอุน่ ๆทิง้ ตัวลงมาไม่ขาดสาย แสงอาทิตย์ระ
่ ยามเช ้าค่อยๆส่องผ่านผ ้าม่านเข ้ามา พร ้อมเสียงสะอืน
เรือ ้ ไห ้ปานขาดใจของคนทีอ
่ ยูข
่ ้างเตียง

   
มหาวิทยาลัย K ผู ้เป็ นเจ ้าภาพจัดการแข่งขันว่ายน้ำตอนนีเ้ ต็มไปด ้วยผู ้คนมากมาย เสียงประกาศแจ ้งตารางการแข่งขันดัง
ปนเปสับสนกับเสียงพูดคุย กองเชียร์จากมหาวิทยาลัย T เริม่ เข ้าสแตนด์เชียร์พร ้อมหัวใจฮึกเหิม ถึงจะกดดันไปบ ้างเพราะเป็ น
แชมป์ มาสองปี ซ ้อนแล ้วแต่ปีนพ
ี้ วกเขายังคาดหวังทีจ
่ ะเป็ นแชมป์ อีกในปี ทส
ี่ าม

“เอ มีแข่งอะไรบ ้างนะ ผีเสือ้ ผสม ฟรีสไตล์” มะนาวอ่านตารางการแข่งขันในมือ เธอแอบเหล่เพือ่ นสนิทแล ้วหันไปสะกิดเดลที่
นั่งอยูข
่ ้างกัน

“ภามเงียบๆชอบกล” 

เดลแอบชะเง ้อดูบ ้างแล ้วก็จริงอย่างทีม ้ ามมาถึงช ้าทำให ้คลาดไม่ได ้เจอพวกพีด

่ ะนาวบอก วันนีภ ่ น
ี แถมเจ ้าตัวยังใส่แว่นทีโ่ ดน
แดดแล ้วออกสีชา มองดวงตาไม่คอ
่ ยชัดอีกต่างหาก 

“ภาม ไม่สบายหรือเปล่า” เดลเอือ้ มมือไปแตะหน ้าผาก แต่ก็ได ้รอยยิม้ กลับคืนมาแทน

“ไม่เป็ นไร”

“หือ้ เสียงแหบนะ” มะนาวร ้องทัก 

“นอนดึกละมัง้ ” ตอบเสร็จภามก็มองไปรอบๆ เหมือนเดิม

ู าการมองซ ้ายมองขวาของเพือ
สองสาวขมวดคิว้ แต่ดอ ่ นแล ้วพวกเธอก็เหมาเอาว่าน่าจะมองหาประธานชมรมว่ายน้ำ ซึง่ ตอนนี้
นักกีฬาหลายคนก็ออกมาวอร์มข ้างสระกันปะปราย

“เอ๊ะ อ ้าว พวกพีด่ นี นี”่  

เดลโบกมือหยอยๆ เมือ
่ เห็นกลุม
่ นักกีฬามหาวิทยาลัยตัวเองกำลังเตรียมตัว ประธานชมรมว่ายน้ำดูเหมือนจะมองเห็นเลยผละ
ออกจากกลุม
่ เดินมาแถวสแตนด์เชียร์ทย
ี่ กสูง

ภามขยับรอยยิม
้ เขาลุกจากสแตนด์มานั่งยองๆตรงขอบรัว้ ความสูงทำให ้เขามองสบตาพีด
่ น
ี ได ้พอดี เด็กหนุ่มฉีกยิม
้ กว ้างจน
ตาหยี

“สู ้ๆนะครับ”

“เป็ นอะไร”ภามชะงักกึกหุบยิม้ กับคำถามสวนกลับ ดวงตาสีเทาอมเขียวมองมาอย่างเป็ นห่วงจนเห็นได ้ชัด 

มือใหญ่เอือ
้ มขึน
้ แตะแก ้มน ้องไล ้เบาๆ คิว้ เข ้มขมวดเข ้าหากันเหมือนไม่คอ
่ ยพอใจสักเท่าไหร่

“ร ้องไห?” 
้

ภามส่ายหัวดิ๊ ก “เปล่าครับ” เขาไม่อยากให ้พีด

่ น
ี เป็ นห่วงตอนนี้

“ถอดแว่นให ้พีเ่ ห็นชัดๆ” สะกิดขาแว่นแล ้วมองด ้วยสายตาคมดุ ภามเม ้มปากก่อนจะยอมถอดแว่นออกให ้อีกฝ่ ายเห็นหน ้าเห็น
ตา

ดีนนิง่ อึง้ ไปอึดใจกับใบหน ้าซีดเซียวของอีกฝ่ าย เขาลูบขอบตาช้ำเบามือ ดวงตาสีสวยฉายชัดว่าเริม

่ จะไม่อยากแข่งแต่อยากพุง่
ตัวหิว้ น ้องออกไปซักถามอาการมากกว่า

้ แล ้ววางมือซ ้อนทับมือใหญ่สอดนิว้ ประสานเอาไว ้หลวมๆ ส่วนแก ้มก็แนบกับฝ่ ามืออบอุน

ภามอมยิม ่ ดวงตาจ ้องมองพีไ่ ม่วางตา
“ฝั นเหมือนเดิมแหละครับ ไม่ต ้องห่วงหรอก ตอนนีพ้ ตี่ ้องตัง้ สมาธิกบั การแข่งเข ้าใจไหมครับ” แสร ้งพูดจริงจังทัง้ ทีท่ ำตัวอ ้อน
อยูแ
่ บบนั น
้ จนคนพีข
่ ยับรอยยิม
้ มุมปาก

“ถ ้าพีแ่ ข่งชนะจะให ้รางวัลไหม” พลันเจ ้าสายตาเป็ นห่วงกลับฉายแววแพรวพราวเปลีย่ นอารมณ์แทบไม่ทัน

“เอ๊ะ ?” ภามหน ้าเหวอ

“พีอ่ ยากได ้รางวัลจากภาม” บีบแก ้มน ้องอย่างหมั่นเขีย้ ว

เด็กหนุ่มกระพริบตาปริบๆ เกือบจะบอกว่าเดีย
๋ วทำขนมฉลองให ้แต่แววตาของพีด
่ น
ี มันไม่ได ้หมายความว่าอย่างงัน
้ เนีย
่ สิ  โดย
เฉพาะนิว้ โป้ งทีต
่ อนนีข ่ ริมฝี ปากของเขาช ้าๆ นุ่มนวลจนสัน
้ ยับมาเกลีย ่ ไปทัง้ ตัว หัวใจของภามเต ้นแรงผิดจังหวะ ดวงตาของคน
ตรงหน ้าไม่ปกปิ ดสักนิดว่าอยากได ้อะไรและภามเองก็รู ้อยูเ่ ต็มอก ดูกร็ ู ้ว่าพีด
่ น
ี อยากกินอย่างอืน
่ มากกว่าขนมไทย

“ขีโ้ กงชะมัด” ขมวดคิว้ ใส่คนเจ ้าเล่ห์ พยายามทำหน ้านิง่ ระงับอาการแตกตืน่ แต่แก ้มแดงล่วงหน ้าไปเป็ นทีเ่ รียบร ้อย 

“แล ้วให ้ไหมครับ” คนพีย่ ังแกล ้งถามย้ำไล่ต ้อนให ้น ้องหวั่นไหว

ภามหลุบตาลงพร ้อมกัดริมฝี ปาก ความรู ้สึกของเขาไม่มอ

ี ะไรให ้ต ้องทบทวนอีกแล ้วจะมีก็แต่ความไม่มั่นใจในตัวเอง เด็กหนุ่ม
ลังเลหยุดคิดแล ้วในทีส
่ ด
ุ เขาก็พยักหน ้าเล็กน ้อยแต่พอเห็นสายตาเป็ นประกายก็รบ
ี ละล่ำละลักพูดต่อ

“นะ นิดเดียวนะครับ” 

ดีนหรีต
่ า เด็กน ้อยของเขาแดงเถือกไปทัง้ ตัวแล ้วยังอุตส่าห์หาทางต่อรอง เขาหัวเราะในลำคอแล ้วขยีห
้ ัวน ้องด ้วยความเอ็นดู

“พีก่ ็มรี างวัลให ้เรานะ” พอเห็นภามทำหน ้างุนงงอีกครัง้ ก็ขยายความให ้ “ทีท่ ำสอบได ้ไง”
เด็กหนุ่มกำลังจะยิม
้ ดีใจ แต่ประสบการณ์ทผ
ี่ า่ นมาสอนให ้รู ้ว่าพีด
่ น
ี เป็ นจอมวางแผนทีร่ ้ายกาจมาก เขาส่งสายตาไม่ไว ้ใจให ้คน
รักแต่ก็โดนบีบจมูกจนแดง

“คิดอะไร ทีพ่ จี่ ะให ้คือรางวัลจริงๆ ไม่เหมือนทีภ่ ามจะให ้พีห่ รอก”

“แล ้วพีร่ ู ้ได ้ยังไงว่าผมจะให ้อะไร” เบะปากยอมลืมเลือนอาการหน ้าร ้อนไปชัว่ คราว 

“อยากให ้พูดไหม” คนพีเ่ หยียดยิม้

“ฮือ้ อออออ” ภามหน ้าร ้อนผ่าวตีมอื ใหญ่เพีย้ ะๆ เมือ่ เถียงต่อไม่ได ้ “ไปวอร์มเลยครับจะได ้เวลาแข่งแล ้วไปเลยยยย” รีบไล่คน
ั ไม่ดก
นิสย ี อ
่ นทีต
่ ัวเองจะเสียเปรียบมากไปกว่านี้

ดีนหัวเราะชอบใจกับท่าทางจนแต ้มของคนรัก เขายอมกลับไปทีก

่ ลุม
่ อย่างว่าง่ายปล่อยน ้องนั่งกอดเข่าแก ้มแดงแถมหลบตา วัน
นีเ้ ขาได ้กำลังใจมาเต็มทีจ
่ ริงๆ

“ถ่ายไว ้ไหมแก” เสียงของสาวๆดังขึน้ มาจากด ้านหลัง 

ภามสะดุ ้งรีบลุกขึน
้ หันหลังกลับทีแ
่ ต่ต ้องชะงักกึก เพราะคนเกือบทัง้ สแตนด์มองมาทีเ่ ขาด ้วยรอยยิม
้ กรุ ้มกริม
่ เด็กหนุ่มโคตรอาย
ไม่รู ้จะเอาตัวเองไปซ่อนทีไ่ หน เขาลืมไปเลยว่าด ้านหลังคือนักศึกษาม .T ทัง้ นัน้  

“โอ ้ย พีด่ นี ขา แฟนแห่งชาติ” มะนาวดึงทึง้ เพือ่ นสาวทีร่ ว่ มด ้วยช่วยกันกรี๊ ด “มือสัน่ ไปหมดแล ้ว ฮือออ”

“มีจับกงจับแก ้ม  สกินชิฟกันนัวเนีย” สาวอีกคนหวีดขึน้ มา

“เราไม่เคยเห็นพีด่ นี แบบนีม้ าก่อนเลยนะ” เดลอ ้าปากค ้างแน่นอนว่าไม่ลมื พิมพ์ไลน์บอกพีช่ ายอีกคนพร ้อมส่งรูปประกอบ เห็นพี่
ชายคนโตยิม ่
้ ให ้แฟนทีเล่นเอาใจสัน

คนต ้นเรือ
่ งหน ้าแดงก่ำจนไม่รู ้จะแดงยังไง เขารีบไปนั่งข ้างๆมะนาวหยิบกระเป๋ าเป้ ตัวเองขึน
้ มากอดแล ้วซุกหน ้าลงไปไม่กล ้า
เผชิญสายตาอยากรู ้อยากเห็น ก็เขานั่งหันหลังให ้สแตนด์จะไปรู ้ได ้ยังไงว่ามีใครมองอยู่ พีด
่ น
ี นั่นแหละหันหน ้าเข ้าสแตนด์แท ้ๆ
ั ไม่ดจ
ทำไมไม่บอกกันบ ้าง นิสย ี ริงๆด ้วย !!

10 โมงเช ้าหลังวันแข่ง

...บางครัง้ ภามก็รู ้สึกว่าตัวเองไม่น่าไปรับปากอะไรพีด่ นี ง่ายๆ

เด็กหนุ่มมองภาพในมือถือแล ้วถอนหายใจรอบที่ 100 ตอนนีห

้ น ้าเพจของชมรมว่ายน้ำเต็มไปด ้วยคำแสดงความยินดีกบ
ั การ

เป็ นแชมป์ สามปี ซ ้อน ประธานและรองประธานไม่ทำให ้ผิดหวังกวาดเหรียญทองกันมาคนละสองสามรายการ ส่วนเด็กรุน

่ ใหม่
อย่างทีมก็ฝ่าเข ้าไปสอยเหรียญเงินกลับมาได ้ คนอืน
่ ๆในชมรมก็ไม่น ้อยหน ้าได ้กันมาให ้เชิดหน ้าชูตา

ภามวางมือถือลงข ้างเตียงแล ้วกลิง้ ไปกลิง้ มาเอาหมอนปิ ดหน ้า จินตนาการไปมากมายจนทนไม่ไหวลุกขึน

้ มานั่งขัดสมาธิเอา
หมอนทุบเตียงโครมๆหน ้าดำหน ้าแดงด่าตัวเอง

ไอ ้ภาม แกมันไอ ้คนลามก !! 

หลังจากแข่งเสร็จพีด
่ น
ี ไม่ได ้มาทวงถามของรางวัลอีก มีแค่พด
ู คุยกันเรือ
่ งไปนอนแพกาญจนบุรก ั คนในชมรม ซึง่ หลังจาก
ี บ
ตกลงกันแล ้วสรุปว่าพวกเขาจะเดินไปทางไปนอนแพต ้นมกราคมก่อนเปิ ดเทอม ตอนทีพ
่ ด
ี่ น
ี บอกว่าจะเอาเขาไปเทีย
่ วด ้วยคนใน
ชมรมว่ายน้ำไม่มใี ครว่าอะไรสักคน จะมีก็แต่สายตาล ้อเลียนให ้เขาต ้องก ้มหน ้าก ้มตาไม่มองใคร

ทำไงดี

ทำไงดี

ฮืออออออออออ รับปากไปแล ้วด ้วย เปลีย

่ นใจแล ้วจะโดนปรับหรือเปล่า

“โอย.............หัวใจ” เด็กหนุ่มจับอกตัวเองทีใ่ จเต ้นแรงทุกครัง้ เมือ่ คิดถึง และยิง่ อาการหนักถ ้าใบหน ้าของคนรักโผล่ขนึ้
มาในความคิดนั น
้ สุดท ้ายภามก็หยิบหมอนขึน
้ กอดเอาหน ้าซุกงุดๆ

เขาคงจะบ ้าไปแล ้ว 

..ทีท่ ำตัวเหมือนตกหลุมรักพีด่ นี อีกครัง้

   

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูปลุกเจ ้าของห ้องจากภวังค์ ภามสะดุ ้งโหยงรีบหยิบมือถือมาดูเวลาก่อนจะเบิกตาโพลงรีบตะเกียกตะกายวิง่ ไป

เปิ ดประตู

“ขอโทษครับ พอดีปิดเสียงโทรศัพท์เอาไว ้” ภามทำหน ้าหมาหงอยแล ้วขยับเปิ ดทางให ้ผู ้มาเยือนก ้าวเข ้ามาในห ้อง
ดีนลูบหัวน ้องเบาๆไม่วา่ อะไรเพราะเริม
่ ชินกับอาการป้ำๆเป๋ อๆ เขาเอาของทีต
่ ด
ิ มือมาใส่ตู ้เย็นให ้เรียบร ้อยก่อนจะสำรวจสภาพ
้ ผ ้าท่าทางจะยังไม่ได ้เปลีย
แฟนตัวเองเต็มตา ผมกระจุย เสือ ่ นให ้เรียบร ้อยสงสัยจะกลิง้ อยูบ
่ นเตียงจนลืมเวลานัด คนน ้องพอ
โดนพีจ
่ ้องแถมมียม
ิ้ น ้อยๆแบบนั น
้ ก็เบะปาก รีบดันหลังพีด
่ น
ี ให ้ไปนั่งรอทีโ่ ซฟา

“ผมรู ้ว่าตัวเองเน่ามาก อย่าจ ้องแบบนัน้ สิครับ” เอามือปิ ดดวงตาสีสวยเอาไว ้ นับวันเขามีแต่โชว์ให ้พีด่ นี เห็นแต่สภาพดูไม่ได ้
ของตัวเองมากขึน
้ ทุกที 

ดีนหัวเราะเบาๆ เขาเอือ
้ มมือขึน
้ เกีย
่ วเอวน ้องให ้เข ้ามายืนระหว่างขา มือใหญ่จับสะโพกอีกฝ่ ายเอาไว ้ไม่ให ้วิง่ หนีไปไหนเสียก่อน
พร ้อมเอ่ยเสียงติดขบขัน

“น่ารักดี เลยเผลอจ ้อง” 

แล ้วจะพูดให ้เขินทำไมละครับ ! ภามโวยวายในใจ เขาเม ้มปากแน่นมือทีป

่ ิ ดตาของพีด
่ น ่ ไปหมด สักวันเขาคงหัวใจ
ี พลอยสัน

วายเพราะผู ้ชายคนนีแ
้ น่ๆ 

“ผม..ขอเปลีย่ นเสือ้ ผ ้าสัก 5 นาที” วันนีพ้ วกเขาตัง้ ใจไปซือ้ ของทีซ่ ปุ เปอร์เพือ่ เตรียมทำอาหารไปไหว ้พระปี ใหม่แล ้วก็ซอื้ ของ
เข ้าห ้องด ้วย ตัง้ แต่พด
ี่ น
ี เป็ นขาประจำอาหารฝี มอ
ื เขาพีก
่ ็บังคับขอเป็ นฝ่ ายจ่ายเงินค่าของสดมาตลอด โดยให ้เหตุผลว่าเป็ นคน
กินจุมาก ซึง่ ภามก็เข ้าใจเพราะพีด
่ น
ี กินข ้าวมากกว่าเขาถึงสองจาน ยิง่ ถ ้ามีพวี่ น
ิ กับทีมมาร่วมด ้วยข ้าวต ้องหุงสองหม ้อถึงจะพอ
นักกีฬาว่ายน้ำนีก
่ น
ิ น่ากลัวชะมัด 

พอเห็นพีด
่ น
ี พยักหน ้าภามก็ละมือออกจากใบหน ้าคมคายเปลีย ั ไม่ดก
่ นมารั ง้ ให ้มือใหญ่ออกจากเอวสักที แต่ทำยังไงคนนิสย ี ็ไม่
ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ 

“พีด่ นี ...” เด็กน ้อยเหลือบมองอีกฝ่ าย 

“ครับ?”
โอ ้ย มาทำเป็ นตาใสไม่รู ้เรือ
่ งอีก !!

“ปล่อยสิครับ” ภามอุบอิบ ตรงเอวเขาร ้อนไปหมดแล ้ว

“ปล่อยได ้แต่ขอยอดชำระกับดอกเบีย้ เดือนนีก้ อ่ น”

เด็กหนุ่มเบิกตาโพลง “เอ๋ ?”

“จะสิน้ เดือนธันวาแล ้ว ภามสัญญาไว ้ว่าจะผ่อนทุกเดือนพร ้อมดอกเบีย้ นีค่ รับ”

!!!
เอ๋ เอ๋ เอ๋ ั เสียจับตัวเรียกค่าคุ ้มครองเหรอเนีย
ภามอ ้าปากค ้าง นีเ่ ขาเผลอให ้คนนิสย ่

“พีด่ นี นนน” ลากเสียงยาวงอแง “เราต ้องไปซือ้ ของกันนะครับ”

“ห ้างเปิ ด 11 โมง เวลาเหลือเฟื อ” คนพีด่ จู ะไม่แคร์อะไรสักเท่าไหร่ 

ภามเม ้มปากแน่นก่อนจะนึกขึน
้ ได ้ว่าคนทีก
่ ำลังทวงหนีก
้ บ
ั เขายิกๆ ยังไม่ได ้บอกเหตุผลเลยว่าทำไมแม่ถงึ โทรมาคุยด ้วยได ้

“พีด่ นี ยังไม่ได ้บอกผมเรือ่ งแม่เลย สินค ้าไม่มผี มก็ไม่ต ้องจ่ายนีน่ า” ในเมือ่ ดึงมือทีเ่ อวไม่ออกเขาก็เปลีย่ นเป็ นจับไหล่อกี ฝ่ าย
เอาไว ้ อย่างน ้อยก็ชว่ ยยันไม่ให ้พีด
่ น
ี เกีย
่ วตัวไปแนบชิดยิง่ กว่านี้

ดีนเลิกคิว้ เดีย
๋ วนีน
้ ้องเริม
่ หาทางหนีเอาตัวรอดเก่งขึน
้ เขาเดาะลิน
้ แล ้วเพิม
่ สัมผัสทีเ่ อวจนภามสะดุ ้งโหยง
“รู ้จักระบบ layaway ไหม”

“layaway??” เด็กหนุ่มพยายามใช ้สมองเร็วจี๋ คราวนีพ

้ ด
ี่ น
ี เอาอะไรมาอ ้างอีกเนีย
่

“ระบบมัดจำสินค ้า แล ้วผ่อนชำระทีละงวด ผ่อนครบถึงได ้สินค ้าไป” 

เดีย
๋ วนะ !?

“พีด่ นี นิสยั ไม่ด!ี ” 

ภามโวยลั่นก่อนจะต ้องผวาเฮือกเมือ
่ โดนดึงเข ้าไปจนชิด แขนทีด
่ ันไหล่กว ้างเอาไว ้ไม่เป็ นผลเอาเสียเลยเมือ
่ เจอแรงของ
ประธานชมรมว่ายน้ำ เด็กหนุ่มกะพริบตาปริบๆ ด ้วยความอึง้ จัดการยกสองมือแปะทีแ
่ ก ้มพีด
่ น
ี แล ้วทำหน ้าดุใส่

“ไม่ต ้องอ ้างเลย ยังไงก็จะเอาให ้ได ้ใช่ไหมครับ”

ดีนขยับรอยยิม
้ ดวงตาแพรวพราว “ก็รู ้นี่ เก่งมาก” 

สิง่ ทีเ่ ด็กหนุ่มได ้เรียนรู ้จากผู ้ชายตรงหน ้าหลังจากเป็ นแฟนกันมาได ้พักหนึง่ คือ อย่าได ้เถียงหรือต่อรองกับพีด
่ น
ี เด็ดขาด จากที่
จะเสียน ้อยคุณจะกลายเป็ นเสียมากไปทันที

“ว่าไงครับ”

ลูกหนีอ ั จนคำพูด มองซ ้ายมองขวาหาทางหนีไม่ได ้ แก ้มใสแดงขึน

้ บ ้ เล็กน ้อยก่อนจะตัดสินใจก ้มลงจูบเบาๆ ทีร่ ม
ิ ฝี ปากได ้รูป
ของชายหนุ่ม แล ้วรีบผละออก
“จะ จ่ายแล ้ว” ไม่วา่ จะจูบกันมากีห่ นแต่เริม่ ก่อนนีใ่ จเขาก็ไม่สู ้จริงๆ

ดีนหรีต
่ าแล ้วส่ายหัวเอ็นดู วงแขนกว ้างจัดการตวัดรวบร่างน ้องนอนหงายลงบนโซฟาแล ้วตามขึน
้ ไปทาบทับ เด็กน ้อยทำหน ้าตา
ตืน
่ แต่ก็ต ้องหัวเราะลั่นเมือ
่ คนพีร่ ะดมจูบไปทั่วใบหน ้า

“ฮือ้ ออ พีด่ นี นนนนนนน” ตีไหล่คนพีร่ ัวๆ 

หน ้าผาก เปลือกตา ปลายจมูก แก ้ม วนมาจบทีร่ ม

ิ ฝี ปากไม่มต
ี รงไหนหลุดรอดไป

ภามหายใจหอบแฮ่กหน ้าแดงก่ำ เขาย่นจมูกใส่คนขีร้ ังแก ต่างคนต่างยิม

้ ให ้กันแล ้วจูบปากซ้ำๆ

....คือสิง่ สำคัญทีจ่ ะไม่มวี ันปล่อยมือ

 ความสุขเบ่งบานหากหัวใจของเด็กหนุ่มสัน่ ไหว สองมือทีป่ ั ดป้ องในตอนแรกเปลีย่ นเป็ นโอบรอบไหล่กว ้างกดรัง้ ให ้ใบหน ้า

คมคายก ้มลงมาอีกครัง้ แล ้วสัมผัสริมฝี ปากทีแ
่ ก ้มของคนรัก  ดวงตาของภามเศร ้าและสับสน ความสุขมันท่วมท ้นจนเกินไป สุข
จนกลัวจะเหมือนฝั นร ้ายนั่น ..

“ผมรักพีด่ นี นะ”

เป็ นคำบอกรักทีฟ
่ ั งแล ้วชวนให ้ใจหาย ดีนลูบเรือนผมนุ่มแล ้วก ้มลงขบริมฝี ปากบาง ดูดดุนย้ำๆจนมันเริม
่ แดงช้ำ เขามองสบตา
น ้องกำลังจะเอ่ยปากถาม หากภามกลับเป็ นฝ่ ายรัง้ เขาลงประกบริมฝี ปากส่งปลายลิน
้ เข ้าสัมผัส 

จูบหวานล้ำทีก
่ ล้ำกลืนด ้วยน้ำตา
 ้ ของ ดีนนั่งกับพืน
สุดท ้ายก็ไม่ได ้ไปซือ ้ เอนหลังพิงโซฟาโดยมีน ้องซ ้อนอยูด
่ ้านหน ้าเอนพิงอกเขาไว ้ ภามกดรีโมทในมือดูเหม่อ
ลอย เปลีย
่ นช่องไปเรือ
่ ยเหมือนไม่มจ
ี ด
ุ หมาย น ้องดูแปลกไปตัง้ แต่วันแข่งว่ายน้ำและเขาพอจะรู ้สาเหตุ ดวงตาช้ำและสายตาที่
เต็มไปด ้วยความกังวล คงไม่พ ้นเรือ
่ งของกรณ์กบ
ั อิน ชายหนุ่มถอนใจหนัก ถึงภามจะบอกว่าไม่อยากรับรู ้เรือ
่ งราวในอดีตแต่มัน
กำลังตามมาทำร ้ายน ้องอย่างทีเ่ ขาเคยเจอ ..

จริงอยูว่ า่ เราต ้องทิง้ อดีตเลวร ้ายแล ้วก ้าวเดินต่อไป แต่ถ ้าอดีตมันยังคงเป็ นโซ่ลา่ มเอาไว ้ไม่ให ้ไปไหนเราก็ต ้องกลับไปกำจัดมัน

ดีนกอดกระชับร่างในอ ้อมแขนมากขึน
้ เขาวางคางบนไหล่ลาดพลางเอ่ยปากถาม

“หิวไหม” 

พวกเขาสองคนยังไม่ได ้กินอะไรมาตัง้ แต่เช ้า พอเจอถามแบบนีภ

้ ามก็เบิกตากว ้างเพิง่ รู ้สึกตัว

“ผมขอโทษ พีด่ นี หิวหรือเปล่าเดีย๋ วผมทำอะไรให ้กิน” ทำท่าจะลุกพรวดพราดแต่ก็โดนรัง้ มือเอาไว ้

“ไม่ต ้องครับ พีม่ ขี องกินมาฝากอยูใ่ นตู ้เย็น คราวนีภ้ ามมีหน ้าทีน่ ั่งเฉยๆไปเลย” เขาบีบจมูกรัน้ แล ้วดึงน ้องให ้ไปนั่งรอในครัว

ครัวขนาดเล็กดูคับแคบเมือ
่ คนตัวโตก ้มๆเงยๆหยิบจานชามออกมา ภามยิม
้ กริม
่ แอบถ่ายคลิปเอาไว ้ เขาชอบตอนพีด
่ น
ี ลุกมาทำ
อะไรสักอย่างให ้ โดนเฉพาะทำครัวเป็ นอะไรทีแ
่ ปลกตา ถ ้ามีโอกาสเขาตัง้ ใจว่าจะแอบเอาไปให ้เดลกับพีด
่ อนดู

“ครัวแคบ” ดีนบ่นอุบ “อีกหน่อยมีบ ้านพีจ่ ะทำครัวใหญ่ๆ”

คนถ่ายคลิปชะงักกึก ลดมือถือลงมองแผ่นหลังกว ้างไม่วางตา

“จะทำตู ้เก็บของด ้วยภามจะได ้มีทเี่ ก็บอุปกรณ์เยอะๆ”

แก ้มใสเริม
่ ร ้อนขึน
้ มาอีกครัง้ พอๆกับความรู ้สึกปั่ นป่ วนในหัวใจ

“ไม่ส ิ เอาไว ้ตอนสร ้างบ ้านพีใ่ ห ้ภามคุมงานสร ้างครัวเองเลยดีกว่า อ ้าว เป็ นอะไรครับ” ดีนหันกลับมาแล ้วพบว่าเด็กน ้อยของเขา
เอาหน ้ามุดโต๊ะ หูเหอแดงก่ำไปหมด

ภามส่ายหัวดิกปิ ดมือถือไม่กล ้าถ่ายต่อ แล ้วเขาจะกล ้าเอาคลิปไปให ้คนอืน

่ ดูได ้ยังไงในเมือ
่ พีด
่ น
ี พูดเหมือนจะสร ้างบ ้านเพือ
่ อยู่
ด ้วยกันสองคนแบบนี้

อย่าทำให ้ผมหลงรักมากไปกว่านีเ้ ลย
   

กลิน
่ หอมของกับข ้าวเรียกเสียงท ้องร ้องขึน
้ มาได ้ โชคดีทม
ี่ ข
ี ้าวสวยหุงเอาไว ้แล ้วทำให ้ไม่ต ้องเสียเวลารอมาก ดีนวางชามขนาด
ใหญ่ทเี่ พิง่ อุน
่ เวฟเสร็จไว ้กลางโต๊ะพร ้อมจานกับข ้าวอีกอย่างทีไ่ ม่น่าจะกินด ้วยกันได ้

เด็กหนุ่มมองกับข ้าวแล ้วอมยิม

้ แก ้มตุย
่ แฮมเบิรก ้ โตราดซอสเดมิกลาสสีน้ำตาลจนฉ่ำ ด ้านบนโปะด ้วยชีสทีล
์ ชิน ่ ะลายบนก ้อน
้ บดน่ากิน ส่วนในชามกลับเป็ นแกงส ้มชะอมไข่ทม
เนือ ี่ ก
ี ุ ้งตัวโตๆ ส่งกลิน
่ หอมยั่วน้ำลาย

“พีด่ นี ซือ้ มาจากไหนครับเนีย่ ” รับจานข ้าวมาจากคนรักด ้วยท่าทางกระตือรือร ้นสุดๆ

ดีนไม่ตอบอะไรได ้แต่อมยิม
้ แล ้วนั่งลงฝั่ งตรงข ้าม “กินสิ”
 ั ไซ ้อะไรเพิม
ภามขมวดคิว้ งงๆ แต่ก็ไม่ซก ่ เติม เขาตักแกงส ้มขึน
้ ชิมก่อนเป็ นอันดับแรก รสชาติเปรีย
้ วของน้ำมะขามเปี ยก
กลมกล่อมกับรสหวานของน้ำตาลปี๊ บ และอะไรบางอย่างทีเ่ ป็ นรสแฝง เด็กหนุ่มชะงักมือแล ้วมองแกงส ้มตรงหน ้าอย่างไม่เชือ
่
สายตา

เขารู ้จักรสชาตินี้
   

เวลาทำแกงส ้มใส่ปลากระป๋ องลงไปหน่อยซอสมันจะช่วยให ้เข ้มข ้นขึน

้ รู ้ไหม

มือทีถ ื ช ้อนสัน
่ อ ่ ระริก ภามตักแกงส ้มชิมอีกครัง้ เพือ
่ ย้ำว่าไม่ได ้เข ้าใจผิดไป รสชาติแบบนีค
้ วามเปรีย
้ วแบบนีค
้ วามหวานแบบนี้
เขาไม่เคยลืม 

ไม่เคยลืมไปจากใจเลยแม ้แต่นด
ิ เดียว 

“เย็นนีอ้ ยากกินอะไร เดีย๋ วพีท่ ำรอ”

“งัน้ ..ขอแฮมเบิรก์ ชิน้ โตๆ กับแกงส ้มชะอมไข่ครับ”

“โอเค พีจ่ ะทำไว ้รอนะ”

“รักพีน่ ะ”

   
แหมะ

น้ำตาใสๆหลั่งรินลงมาช ้าๆ ภามตักของกินตรงหน ้าพลางกลัน ้ ไปด ้วย สุดท ้ายก็ทนไม่ไหววางช ้อนส ้อมลงเขาปล่อยให ้
้ สะอืน
น้ำตามันไหลออกมา

“พี.่ .ดีน” ดวงตาฉ่ำน้ำมองคนทีน่ ั่งอยูต่ รงข ้าม คนรักของเขาคลีย่ มิ้ จางๆ ก่อนจะเอือ้ มมือมาเช็ดน้ำตาให ้

“อยากเจอไหม” 

“อึก..” ภามยกมือขึน
้ ปิ ดปาก เสียงสะอืน
้ และน้ำตามากมายไหลทะลักทะลาย

พีอ
่ น
ั ยังอยู่ พีอ
่ น
ั ยังรอเขาอยูเ่ สมอ

“นีค่ อื รางวัลของภามทีท่ ำสอบได ้” ดีนเกลีย่ น้ำตาทีย่ ังไหลออกมาไม่หยุด “ภามมีสทิ ธิเ์ ลือกทีจ่ ะเจอหรือไม่เจอ”

กลัว สับสน  กังวล แต่คด

ิ ถึง คิดถึงพีอ
่ น
ั เหลือเกิน  เขาจะทำยังไง เขาจะเลือกอะไรดี

ดีนขยับเก ้าอีม
้ านั่งข ้างๆ เขารัง้ น ้องเข ้ากอดแล ้วลูบหลังปลอบโยน

“ไม่วา่ ภามจะเลือกทางไหน พีจ่ ะอยูก่ บั ภามเข ้าใจไหม” ก ้มลงกดริมฝี ปากกับขมับเปี ยกชืน้

เด็กหนุ่มหลับตาลงทบทวนความรู ้สึก คำของแม่ยังย้ำอยูใ่ นหัวใจ 

[แม่เชือ่ ในการตัดสินใจของภาม] 

้ คนรักแน่นก่อนจะค่อยๆเงยหน ้าขึน
ภามขยุ ้มเสือ ้ อ ้อมกอดทีแ
่ นบกระชับพร ้อมกลิน
่ หอมคุ ้นเคยทำให ้ใจสงบ ดวงตาสับสนเริม
่
คลีค
่ ลายลง พีด
่ น
ี ยังคงรอคำตอบจากเขาอย่างใจเย็น

“ผมจะเจอ” จะไม่หนีอกี แล ้ว

“ถ ้าไปเจอภามต ้องรับรู ้เรือ่ งอืน่ อีกนะ” ดีนถามย้ำแต่น ้องก็พยักหน ้าไม่เปลีย่ นใจ ภามส่งยิม้ ให ้เขาพร ้อมดวงตาเป็ นประกาย

“พีด่ นี จะอยูข่ ้างๆผมใช่ไหม” 

“อืม พีจ่ ะอยูข่ ้างๆภาม” ก ้มลงเอาหน ้าผากแนบอย่างทีช่ อบทำ 

“ถ ้าอย่างงัน้ ผมก็ไม่กลัวอะไรแล ้ว” โอบกอดคนรักเอาไว ้ด ้วยสองมือ

ถ ้าอดีตมันฉุดรัง้ เขาก็พร ้อมทีจ

่ ะกลับไปแก ้ไขเพือ
่ ทีจ
่ ะก ้าวเดินต่อไป ...เคียงข ้างกัน
   
   

----------------------------

ตอนที่ 21 จันทร์เจ ้าเอ๋ย

ท ้องฟ้ าด ้านนอกยังไม่สว่างแต่ในห ้องขนาดเล็กกลับเปิ ดไฟและเริม
่ ต ้นกิจกรรมของวันใหม่แล ้ว ร่างสูงใหญ่บนเตียงนอนพลิกตัว
ก่อนจะชะงักเมือ
่ ไม่พบคนทีอ
่ ยูใ่ นอ ้อมแขนเมือ
่ คืน ดวงตาสีเทาอมเขียวปรือขึน ้ ระจกทีใ่ ช ้กัน
้ ง่วงงุน ตอนนีก ้ ระหว่างห ้องนอนกับ
ห ้องนั่งเล่นมีผ ้าม่านผืนบางดึงปิ ดเอาไว ้เพือ
่ กรองแสงไม่ให ้รบกวนเขาทีย
่ ังนอนอยู่ เสียงกุกกักและกลิน
่ หอมทำให ้ชายหนุ่มต ้อง
ยันตัวขึน
้ หยิบมือถือมาดูเวลา

ี่ รึง่
ตีสค

ดีนหาวหวอดท่าทางเขาจะสบายเกินไปหน่อยถึงได ้หลับสนิทไม่รู ้ตัวเลย วันนีเ้ ขากับภามจะไปวัดเพือ

่ ทำบุญตักบาตรวันปี ใหม่
เมือ ้ ของทีซ
่ วานเขาเพิง่ พากันไปซือ ่ ป
ุ เปอร์อย่างทีต
่ ัง้ ใจไว ้ พอกลับมาส่งน ้องทีค
่ อนโดเขาก็นก
ึ ได ้ว่าคืนปี ใหม่มักมีเสียงพลุเลย
ตัดสินใจค ้างด ้วยเสียเลย แน่นอนว่าแม่ของภามทีโ่ ทรมาหาลูกชายก็อนุมัตเิ รียบร ้อย

คนตัวสูงลุกขึน
้ อย่างน ้อยเขาก็อยากช่วยอีกฝ่ ายทำอะไรบ ้างเพราะภามตัง้ ใจทำอาหารใส่บาตรเอง เพียงแค่เดินออกมาจาก
ห ้องนอนกลิน
่ หอมก็ทำเอาคนกินจุหวิ ขึน
้ มาทันที

“ทำอะไรครับ” ชะโงกหน ้าถามทำเอาภามสะดุ ้งโหยงทัง้ ตัว

“พีด่ นี ทำไมตืน่ แล ้วละครับ” เด็กหนุ่มวางมือจากทีท่ ำอยู่ แล ้วหันไปหยิบแก ้วกาแฟและน้ำร ้อนทีต่ ้มใส่กระติกไว ้ส่งให ้

“อยากช่วย ภามจะทำอะไรบ ้าง” เขาชะเง ้อมองแล ้วพบว่าน ้องทำเสร็จไปหลายอย่าง ไม่รู ้ว่าตืน่ มาทำตัง้ แต่กโี่ มงแล ้ว

“ผมทำน้ำพริกแล ้วก็แฮมเบิรก์ เต ้าหู ้ชะอม ตอนนีก้ ำลังทำขนมถั่วแปบครับ” ชีใ้ ห ้ดูอาหารทีจ่ ดั เป็ นชุดวางเอาไว ้เต็มโต๊ะ
“แฮมเบิรก์ เต ้าหู ้ชะอม?” ื่ แปลก
ดีนขมวดคิว้ กับเมนูชอ

ภามหัวเราะเบาๆ “ก็แฮมเบิรก
์ นีแ
่ หละครับแต่เอามาดัดแปลงนิดหน่อย ผมทำส่วนของพีด
่ น
ี ไว ้ด ้วย เดีย
๋ วข ้าวหุงเสร็จก็กน
ิ ได ้เลย
ครับ” เด็กหนุ่มพูดพลางเอาแป้ งข ้าวเหนียวทีแ
่ บ่งเอาไว ้มานวดกับน้ำใบเตยจนกลายเป็ นก ้อนแป้ งสีเขียวอ่อน

“มาพีช่ ว่ ย” คนตัวโตกระดกกาแฟหมดแก ้วแล ้วไปล ้างมือ เขามองแป้ งอีกสองสามถ ้วยและสีทนี่ ้องเตรียมไว ้ด ้วยความสนใจ

“สีมว่ งจากอัญชันมะนาว สีเหลืองจากฟั กทอง สีส ้มจากแครอท” ภามอธิบายแล ้วทำให ้คนรักดู “นวดให ้สีมันเข ้ากับแป้ งนะครับ”
คนมือใหญ่แรงเยอะนวดไม่นานก็ได ้แป้ งสีมว่ งอ่อนเรียบร ้อย

พอเห็นพีด
่ น
ี ทำตามทีบ
่ อกได ้ ภามก็หันมาจัดการคั่วงาและเตรียมถั่วเขียวเลาะเปลือกทีน
่ งึ่ เรียบร ้อยแล ้ว เด็กหนุ่มจัดแจงเอาถั่ว
มาคลุกกับมะพร ้าวขูดโรยเกลือ ส่วนงาก็เอาไปผสมกับน้ำตาลรอโรยหน ้าในตอนท ้าย 

น้ำต ้มเตยหอมเดือดปุดเป็ นเวลาเดียวกับทีแ

่ ป้ งนวดเสร็จพอดี

“เสร็จแล ้วปั ้นเป็ นก ้อนกลมๆแล ้วกดมันทำให ้กลายเป็ นแผ่นแบนๆ” อาจารย์จำเป็ นสอนนักเรียนตัวโตทีต่ ัง้ อกตัง้ ใจทำ “ใส่ลง
หม ้อได ้เลยครับ พอแป้ งสุกมันจะลอยขึน
้ มา” 

้ มาให ้เด็กหนุ่มช ้อนไปแช่น้ำธรรมดาเพือ

แป้ งกลมแบนหลากสีทยอยลงหม ้อเพียงไม่นานก็ลอยขึน ่ คลายร ้อน จากนั น
้ ก็สะเด็ดน้ำ
แล ้วนำไปคลุกกับถั่วผสมมะพร ้าวขูดทีเ่ ตรียมไว ้เพือ
่ ไม่ให ้มันเหนียวติดกัน

“เราเอาแป้ งมาแผ่ออกนะครับแล ้วใส่ไส ้ถั่ว พับแป้ งแล ้วกดขอบเล็กน ้อยเหมือนเกี๊ ยวซ่า เอามาคลุกมะพร ้าวกับถั่วอีกทีแล ้วโรย
ด ้วยน้ำตาลคลุกงา ก็จะได ้ขนมถั่วแปบอร่อยๆแล ้ว” 

ดีนฟั งน ้องสอนเพลินๆ แต่พอมองถั่วตรงหน ้าภาพในวันวานก็ผด

ุ ขึน
้ มาจนอดทนไม่ไหวหัวเราะออกมา
“หือ มีอะไรเหรอครับ” ภามเงยหน ้ามองงุนงง เขากำลังเอาใบตองห่อขนมให ้เรียบร ้อย

“ถั่ว..” พีด ี ยังหัวเราะไม่หยุด ภามหยุดใช ้ความคิดสักพักก็เริม

่ น ่ นึกออก แก ้มใสเรือ
่ ขึน
้ ด ้วยความอาย

“พีด่ นี นน!! อย่าขำสิ ตอนนั น

้ ผมตกใจจริงๆนะ” เด็กหนุ่มเบ ้ปากใส่ 

ก็พด
ี่ น
ี ดันไปนึกถึงตอนเจอกันครัง้ แรกหน ้าเชลฟ์ ถั่วเขียว เมือ ้ ของด ้วยกันก็ขำไปทีแล ้วแถมแกล ้งจับมือไม่ปล่อย
่ วานตอนซือ
บอกว่าเดีย
๋ วจะตกใจเข็นรถหนีอก ่
ี ฮึย ! ้ ดูส ิ ไม่หนีก็บ ้าแล ้ว
ลองเจอประชิดตัวหน ้าติดกันขนาดนั น

ั ไม่ดท
ภามเม ้มปากเหล่มองคนนิสย ี ก
ี่ ำลังทำตามทีเ่ ขาสอนแถมหัวเราะไปด ้วย เด็กหนุ่มหน ้ามุย
่ แต่ก็จด
ั การห่อขนมต่อจนได ้
้ เขาจัดการแยกกล่องเพือ
หลายชิน ่ ตักบาตรและสำหรับฝากบ ้านพีด
่ น
ี รวมถึงแยกเอาไว ้กินเอง

“ขอโทษๆ” ดีนแกล ้งเอนไหล่ชนคนหน ้าตูด หลังจากเตรียมทุกอย่างเสร็จ มือของทัง้ คูเ่ ลอะเทอะไปหมดจนต ้องไปเบียดกัน

ล ้างมือทีอ
่ า่ ง

“พีด่ นี ชอบแกล ้ง” ภามบ่นอุบอิบ

ชายหนุ่มยักไหล่กอ
่ นจะเทสบูล
่ ้างมือให ้น ้อง “มีคนบอกว่า พีช ..
่ อบแกล ้งคนทีช
่ อบ”

คนทีถ
่ ก
ู ชอบชะงักไปอึดใจ ประโยคบอกรักกลายๆ ทำเอาภามทำอะไรไม่ถก
ู ได ้แต่ถม
ู อ
ื จนฟองฟอดไปหมด ดีนขยับรอยยิม
้ เล็ก
น ้อยแล ้วดึงมือน ้องมาช่วยถู

“แต่สำหรับคนทีพ่ รี่ กั พีว่ า่ มันยังน ้อยไปนะ”

 ่ ภามมองมือตัวเองทีต
ประโยคบอกเล่าทำเอาคนฟั งใจสัน ่ อนนีถ
้ ก
ู กอบกุมด ้วยมือใหญ่ นิว้ ยาวแข็งแรงของพีด
่ น
ี ค่อยๆถูไปตาม
ซอกนิว้ ของเขาทีละนิว้ ราวกับจะจัดการเจ ้าเศษแป้ งทีต
่ ด
ิ อยูอ
่ อกให ้หมด 

ภามเม ้มปากแน่น สัมผัสลืน

่ บนมือยิง่ ทำให ้จักกะจีห
้ ัวใจ ยิง่ โดนลูบเขาก็แทบจะกระตุกมือตัวเองออกแต่ก็โดนล็อคไว ้แน่น เด็ก
หนุ่มเริม
่ กระสับกระส่ายอายตัวเองทีช ั รู ้สึกแปลกๆ
่ ก

“พะ พีด่ นี เดีย๋ วผมล ้าง...” เขาเงยหน ้าขึน

้ ส่งเสียงร ้องขอความเห็นใจจากคนรัก แต่นั่นทำให ้ภามรู ้ตัวแล ้วว่าเขาทำพลาดไป

ยิง่ สบตากันยิง่ ทำให ้สัมผัสทีม

่ อ
ื แปลกไปกันใหญ่ 

เด็กน ้อยใจเต ้นตึกตักถีร่ ะรัว เกลียดตัวเองทีเ่ ลือดลมดีได ้ตลอดเวลา แก ้มสองข ้างร ้อนผะผ่าวเหมือนหน ้าจะไหม ้ ต่างคนต่าง
มองสบตากันแล ้วใบหน ้าของพีด
่ น
ี ก็คอ
่ ยๆ ก ้มลงมา

“พี.่ ..” ่  
ภามเรียกเสียงสัน

จูบร ้อนประทับลงบนริมฝี ปากแห ้งผากหนักๆบดย้ำจนพอใจดีนถึงค่อยผละออกมองสบตาหวั่นไหวของน ้อง พอเห็นภามเลียริม

ฝี ปากตัวเองเก ้ๆกังๆเหมือนไม่แน่ใจ ยิง่ ทำให ้คนทีม
่ องอยูอ
่ ดใจไม่ไหวกดจูบลงไปอีกครัง้  

“อือ้ ...”   

เด็กหนุ่มครางแผ่วหลับตาปี๋ พอโดนรุกรานด ้วยปลายลิน

้ ริมฝี ปากบางก็เผยอออกตอบรับสัมผัสอย่างไม่อด
ิ ออด ภามส่งลิน
้
้ วาบหวามจนเกิดเสียงน่าอาย ลมหายใจร ้อนผ่าวปะทะผิวแก ้มกระตุ ้นให ้สัมผัสร ้อนแรงขึน
เข ้าไปพัวพันแลกของเหลวฉ่ำชืน ้
เรือ
่ ยๆ 

ภามชอบจูบของพีด
่ น
ี และดีนเองก็หลงใหลในจูบของน ้องเช่นกัน
มือทีก
่ อบกุมกันไว ้เริม ่ นไหว นิว้ ยาวของดีนลูบสัมผัสตัง้ แต่ข ้อมือของน ้องแล ้วใช ้นิว้ ชีล
่ เคลือ ้ ากขึน ่ งช ้าย้ำ
้ ไปบนฝ่ ามือถูไถเชือ
ซ้ำๆ ฟองสบูล
่ น
ื่ ๆ กระตุ ้นให ้เกิดเป็ นความรู ้สึกร ้อนไปทัง้ ร่างกายจนภามแดงไปทัง้ ตัว 

ราวกับออดอ ้อน วอนขอ ราวกับร่างกายของพวกเขากำลังสอดประสานกันและกัน

“พะ...พี.่ .” ่ จนรู ้สึกได ้และเขาจะไม่ไหวแล ้ว

ภามเบือนใบหน ้าออกเล็กน ้อยแล ้วเรียกย้ำ ร่างทัง้ ร่างสัน

ั ไม่ดไี ม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ เขาจูบซ้ำอีกครัง้ แต่คราวนีย

คนนิสย ้ อมเอือ
้ มมือเปิ ดน้ำล ้างมือตัวเองกับน ้องจนสะอาด จากนั น
้ ก็จับ
ภามพลิกให ้หันมาหาเขาทัง้ ตัว 

่ สองมือตะกายกอดต ้นแขนอีกฝ่ ายเอาไว ้บีบแน่นเมือ

ภามหายใจหอบฮัก ่ ลิน
้ ร ้อนรุกรานหนักหน่วง 

ทำไมจูบคราวนีม
้ ัน ...

“อ ้ะ..” เด็กหนุ่มสะดุ ้งโหยงเบือนหน ้าออกเบิกตาโพลงเมือ

่ ต ้นขาพีด
่ น
ี แทรกเข ้ากลางหว่างขาแล ้วขยับบดเบียด

ไม่ใช่แล ้ว!!นีม่ ันยิง่ กว่ามือเมือ่ กี้

“พีด่ นี พีด่ นี ” ภามร ้องห ้ามสุดตัว “ตะ ต ้องไปทำบุญ อ๊ะ” เสียงตะกุกตะกักตามด ้วยเสียงอุทานเมือ่ รู ้สึกเสียววาบทีท่ ้องน ้อย
ภามขดตัวเอาหน ้าซุกอกอีกฝ่ ายตามสัญชาติญาณ ตัวแข็งทือ
่ ไม่กล ้าขยับเพราะกลัวจะเลยเถิดไปกันใหญ่ 

ดีนเงยหน ้าขึน
้ มองเพดาน กลอกตาให ้กับความโง่ของตัวเองทีด
่ ันมาของขึน
้ ผิดจังหวะ ในอ ้อมแขนเขายังกอดน ้องเอาไว ้แน่น
ผ่านไปสักพักพอสงบอารมณ์ได ้ก็ตบไหล่คนน ้องเบาๆ
“ไปห ้องน้ำไป..” 

พอได ้รับคำอนุญาตและโดนปล่อยตัว ภามก็วงิ่ ฉิวปิ ดประตูห ้องน้ำดังปั ง เหลือคนพีท

่ เี่ สยผมงุน
่ ง่านอยูก
่ ลางห ้องครัว ดีนมอง
ซ ้ายมองขวาจัดการเปิ ดน้ำทีอ
่ า่ งแล ้วล ้างหน ้าตัวเองแรงๆ

เกือบจะทวงรางวัลจากน ้องกันแต่เช ้าเลยทีเดียว

อาหารเช ้าก่อนไปวัดคือแฮมเบิรก
์ เต ้าหู ้ชะอมและสลัดผักสดข ้างเคียง ภามเองกว่าจะยอมออกจากห ้องน้ำเล่นเอาดีนต ้องไป
เคาะเรียกให ้ออกมากินข ้าวไม่งัน
้ จะสายเกินไป

“ได ้กินทีพ่ อี่ นั ทำแล ้วก็คดิ ถึง เลยทำบ ้างน่ะครับ แต่ประยุกต์หน่อยใส่ชะอมผสมไปด ้วย”    พอได ้คุยเรือ่ งอาหารเจ ้าตัวก็หาย
เขิน “ใช ้เนือ
้ บดใส่แป้ งนิดหน่อยผสมเต ้าหู ้ญีป
่ น ุ่ ผมไม่ได ้ใส่หัวหอมแต่เปลีย
่ นเป็ นชะอมอร่อยดีเหมือนกัน” 

เนือ
้ บดสีน้ำตาลอ่อนราดซอส แซมด ้วยสีเขียวของชะอมประปราย ส่งกลิน
่ หอมชวนอร่อย ดีนแปลกใจทีน
่ ้องเลือกทำอาหารชนิด
่ สุขภาพและอร่อยกินง่ายซึง่ มันก็จริง ส่วนขนมถั่วแปบเองก็กน
นีใ้ ส่บาตรโดยให ้เหตุผลว่ามันดีตอ ิ เพลินๆเหมือนกันไม่หวานมาก
เกินไปด ้วย

้ เนือ
ชายหนุ่มลองตัดชิน ้ ชิมดู รู ้สึกตัวอีกทีเขาก็กน
ิ หายไปครึง่ ก ้อนโดยมีน ้องนั่งมองตาปริบๆ 

“อร่อย” ถึงจะเป็ นเมนูเด็กน ้อยแต่กนิ ง่ายเพลินๆ

ภามยิม ่ ต ้นกินของตัวเองบ ้าง บรรยากาศสบายๆยามเช ้าปี ใหม่เริม

้ แฉ่งแล ้วเริม ่ ต ้นอย่างเรียบง่ายพร ้อมรอยยิม
้ ให ้กันและกัน

   
วัดใกล ้บ ้านยามเช ้าเต็มไปด ้วยผู ้คนมากมายยืนเรียงรายอยูห
่ ลังโต๊ะทีท
่ างวัดจัดเอาไว ้เพือ
่ ความสะดวกยามพระสงฆ์ออกมา
บิณฑบาต 

“สมัยเด็กๆ คุณพ่อชอบพาผมกับน ้องมาตักบาตรทุกเช ้า” ภามพูดพลางเอาของออกจากถุง เขาจัดชุดกับข ้าวมาจากบ ้าน

เรียบร ้อยเลยไม่ต ้องวุน
่ วายนัก เด็กหนุ่มอมยิม
้ เล็กน ้อยเมือ
่ นึกถึงคุณพ่อทีไ่ ม่ได ้พูดถึงมานาน

“ตอนนัน้ ผมกับน ้องโดนแม่ปลุกมาช่วยทำกับข ้าวตัง้ แต่หัวยังไม่พ ้นเคาท์เตอร์ล ้างจานเลยล่ะ” และนั่นก็เป็ นส่วนหนึง่ ทีท่ ำให ้
เขาเคยชินกับการเข ้าครัว “พีด
่ น
ี ตอนเด็กๆเป็ นยังไงบ ้างครับ”

ดีนโคลงหัว “สมัยพีเ่ ด็กๆ ต ้องมาพร ้อมคุณย่าเหมือนกัน” เขานึกถึงสมัยยังเด็กทีต

่ ้องโอดครวญโดนลากมาวัดเกือบทุกวัน “ว่า
แต่คณ
ุ พ่อของภามเป็ นคนยังไง ?” ดีนจำได ้ว่าน ้องบอกว่าพ่อเสียไปตอนยังเด็ก นึกแปลกใจทีอ
่ ยูๆ่ ภามก็พด
ู ถึงขึน
้ มา

“อืม  ใจดีมากอารมณ์ดมี าก รักครอบครัวสุดๆ” ฉีกยิม้ ให ้พีด่ นี “จะว่าไปบรรยากาศก็คล ้ายๆ พีด่ นี นะ”

ดีนเลิกคิว้ “พีด
่ ใู จดี รักครอบครัวเหรอ” รู ้สึกแปลกใจเพราะโดนไอ ้วินด่าบ่อยๆว่าเป็ นพวกแห ้งแล ้งไร ้น้ำใจกับเพือ
่ นฝูง 

“นอกจากเรือ่ งใจดีกบั ผม อย่างอืน่ ไม่ใช่เลย” ส่ายหัวทำท่าจริงจังจนโดนมะเหงกใส่เหม่งไปที “ผมหมายถึงบรรยากาศโดยรวม

เวลาคุณพ่อยืนเฉยๆจะให ้ความรู ้สึก..อืม...นิง่ ๆดูดน
ุ ่ะครับ” เริม
่ เจือ
้ ยแจ ้วถึงครอบครัว โดยไม่รู ้เลยว่าคนฟั งกำลังขยับรอยยิม
้ ที่

ตัวเองยอมเอ่ยปากเล่าเรือ
่ งครอบครัวออกมาบ ้าง

 “ผมเพิง่ รู ้ว่าตัวเองมีปดู่ ้วย แต่จำได ้ว่ามีคณ

ุ ลุงทีไ่ ม่ได ้เจอกันนานมากเดีย
๋ วแม่กลับมาไทยคงได ้ไปเจอ” ท่าทางตืน
่ เต ้นทีจ
่ ะได ้

เจอครอบครัวของฝั่ งพ่อน่าเอ็นดู มือใหญ่ยกขึน

้ ขยีผ
้ มนุ่มๆ ของน ้องแล ้วพยักหน ้าให ้สัญญาณเมือ
่ เห็นพระสงฆ์กำลังมา

การตักบาตรยามเช ้าปี ใหม่เป็ นไปอย่างเรียบง่ายและสงบ ถึงจะไม่ได ้พูดอะไรแต่ทัง้ คูต

่ ัง้ ใจตักบาตรให ้กรณ์กบ
ั อินรวมถึง
ครอบครัวของตัวเองทีจ
่ ากกันไปไกล
พระสงฆ์หลายรูปเดินผ่านไปจนกระทั่งมีหนึง่ รูปทีช ่ อนกำลังนำอาหารใส่บาตรให ้ซึง่ เป็ นชุดสุดท ้ายพอดี ภาม
่ ะงักมองหน ้าทัง้ คูต
ชะงักมือทำหน ้างุนงง

“เอ่อ นิมนต์ครับ” พอโดนมองเข ้าเล่นเอาความมั่นใจหดหาย

พระสงฆ์รป
ู นั น
้ มองพวกเขาสลับกันไปมาสักครู่ ก่อนจะยิม
้ ให ้บางๆแล ้วเอ่ยกับพวกเขาอย่างอ่อนโยน

“โยมสองคน ตักบาตรแล ้วอย่าลืมถวายสังฆทานกับกรวดน้ำด ้วยนะ”

คนโดนทักหันมามองหน ้ากัน ยังไงพวกเขาเองก็ตัง้ ใจทำอย่างนั น

้ อยูแ
่ ล ้ว พวกเขายกมือไหว ้อีกครัง้ หลักจากใส่บาตรเรียบร ้อย
หลังเสร็จประสงฆ์เดินผ่านไปทัง้ หมดดีนกับภามก็ชว่ ยคนทีว่ ัดเก็บโต๊ะเก็บขยะ จากนั น
้ ก็ขน
ึ้ ไปไหว ้พระสงฆ์บนเรือนพร ้อมถวาย
สังฆทานทีเ่ ตรียมมา ภามกระพริบตาปริบเมือ
่ พบว่าเป็ นพระรูปเดียวกับทีท
่ ก
ั พวกเขาเมือ
่ สักครู่

หลวงพ่อรูปนั น
้ รับสังฆทานด ้วยท่าทางสงบเงียบแต่กอ
่ นทีเ่ ขาทัง้ คูจ
่ ะคลานถอยหลังออกไป ท่านก็เอ่ยบางอย่างขึน
้ มาให ้ได ้ยิน

“ความเข ้มแข็งและเชือ่ ใจกันจะทำให ้ผ่านพ ้นปั ญหาไปได ้ สิง่ ทีผ่ กู พันโยมเอาไว ้มีทัง้ ผลดีและร ้าย การยกโทษให ้กันคือสิง่
สำคัญ อย่าลืม” 

ดีนกระชับมือน ้องแน่นพวกเขามองสบตากันเล็กน ้อยแล ้วก ้มลงกราบ  จากนั น

้ ก็ขยับออกมากรวดน้ำอุทศ
ิ ส่วนกุศล ต่างคนต่างไม่
พูดถึงเรือ
่ งทีอ
่ ยูใ่ นหัวไม่กล ้าแม ้แต่จะเอ่ยทักมันขึน
้ มา

   
รถซีดานสีดำเคลือ
่ นตัวออกจากวัดในเวลาสายมากแล ้ว ภามเหม่อมองวิวนอกรถพลางครุน
่ คิดถึงคำพูดของพระ สงฆ์ในวันนี้ 

ยกโทษงัน
้ เหรอ ? เขายังไม่รู ้ด ้วยซ้ำว่าอินทัชจะโกรธใครหรือใครจะโกรธอินทัชแล ้วเขาต ้องทำตัวอย่างไร ในขณะทีพ
่ ด
ี่ น
ี ฟั ง

แล ้วพยักหน ้าเหมือนจะเข ้าใจคำพูดนั น

้   ภามถอนใจเฮือกจะว่าไปเขาเองก็ฝันถึงพีก
่ รณ์มากขึน
้ โดยเฉพาะช่วงหลังๆทีท
่ ำเอา
บางคืนถึงกับนอนไม่หลับ แม ้แต่เมือ
่ คืนเขาก็คด
ิ อยูว่ า่ คงไม่ได ้นอนเพราะกลัวฝั นร ้ายแล ้วก็กลัวเสียงพลุปีใหม่แต่โชคดีทพ
ี่ ด
ี่ น
ี มา
ค ้างด ้วยเขาถึงหลับลงได ้โดยไม่ฝันอะไร

เด็กหนุ่มเหลือบตามองคนขับรถ หลังจากคุยกับพีด
่ น
ี และตัดสินใจว่าจะเดินหน ้าต่อเขาก็สารภาพไปว่ามีหลายครัง้ ทีฝ
่ ั นร ้ายจน
กระทั่งอาการไฮเปอร์กำเริบหายใจไม่ออกทำเอาพีด
่ น
ี คิว้ ขมวดทันควัน กลายเป็ นว่าตอนนีต
้ ้องต่อรองกันเรือ
่ งนอนค ้างแทน

..
ภามเบะปาก ถึง ถึงจะอยากให ้พีด
่ น
ี มาค ้างด ้วยก็เถอะ คือมันสบายใจดีแล ้วก็รู ้สึกอบอุน
่ ไม่ได ้มีอย่างอืน
่ แอบแฝงนะ !! แต่มัน

ก็คงไม่ดท
ี ท
ี่ ำให ้พีเ่ ขาไม่ได ้กลับบ ้านกลับช่อง พอเถียงด ้วยเหตุผลนีก
้ ็เจอคนเจ ้าเล่หย
์ ้อนหน ้าตาย

 งัน้ ภามก็มาค ้างบ ้านพีแ่ ทนแล ้วกัน

เขาแทบจะทึง้ ผมตัวเอง โอ ้ย แบบนั น

้ ยิง่ น่าอายเข ้าไปกันใหญ่ ! จะให ้ทำหน ้ายังไงกับเดลแล ้วก็พด
ี่ อนละครับ ! คิดแล ้วก็ปวด

หัว เด็กหนุ่มสะบัดหน ้าไปมาแล ้วเริม

่ เพ่งมองวิวนอกรถจริงจัง แต่ววิ ทีไ่ ม่คุ ้นเคยทำให ้เขาเลิกคิว้ สงสัย

“หือ พีด่ นี จะไปไหนเหรอ” ภามกระพริบตาปริบๆ เพราะทางทีพ่ ดี่ นี ไปไม่ใช่ทางไปคอนโดเขาและไม่ใช่ทางไปบ ้านพีด่ นี เช่น

กัน 

่ องซ ้ายมองขวาอย่างพิจารณา แต่พอเขาวิง่ ไปตามทางอีกสักพักภามก็เลิกมองไปรอบๆ

ดีนไม่ได ้ตอบ แต่เหลือบมองน ้องทีม
แต่ดวงตาของน ้องเบิกกว ้างขึน
้ จากนั น
้ ร่างก็เริม
่ เกร็ง รู ้สึกได ้ถึงอาการเครียดทีพ
่ งุ่ ขึน
้ มา

ชายหนุ่มชะลอรถระแวดระวังอาการของคนรัก ยิง่ เห็นสองมือของน ้องกำขากางเกงแล ้วเริม

่ จิกดีนก็ตบไฟจอดข ้างทางทันที จาก
่ งั เกตมาอาการของภามค่อนข ้างรุนแรงและก็จริงอย่างทีค
ทีส ่ ด
ิ

น ้องยังกลัวอดีตอยู่

“ไม่เป็ นไร” เขาเอือ้ มมือไปจับมือทีส่ นั่ เทา “หายใจลึกๆ มองตาพี”่ เขารอจนดวงตาไหวระริกเหลือบขึน้ มองสบตา
“ผม..”

“ไม่ต ้องฝี น คิดว่าไหวไหมถ ้าไม่ไหวพีจ่ ะเลีย้ วรถกลับ” 

ภามส่ายหัวพลางกุมมือคนรักแน่น ในเมือ
่ ตัดสินใจแล ้วก็ต ้องเดินหน ้าเท่านั น
้

“ไปต่อเถอะครับ” 

หนทางทีค
่ ุ ้นตาตึกเก่าโทรมทีย ่ ำลังซ ้อนทับกับความทรงจำอันน่าสับสน ภามกัดฟั นแน่นถึงภาพจะไม่ชด
่ ังคงอยูก ั เขากลับรู ้สึก
คุ ้นเคยเหมือนตัวเองเคยมาเดินแถวนี้

โชคดีทถ
ี่ นนต่อจากนีร้ ถไม่เยอะมากนัก ทำให ้ดีนสามารถกุมมือน ้องเอาไว ้พร ้อมกับขับรถไปด ้วยได ้ และเพียงไม่นานเขาก็ขบ
ั รถ
มาหยุดหน ้าบ ้านหลังหนึง่ ทีม
่ พ
ี น
ื้ ทีค
่ อ
่ นข ้างกว ้างขวาง หลังคาปั ้นหยาอันเป็ นเอกลักษณ์โดดเด่น ถึงตัวบ ้านจะเริม
่ เก่าไปบ ้างแต่
มองดูก็รู ้ว่ามีการบำรุงรักษาอย่างดี

ภามจ ้องบ ้านตรงหน ้าเขม็งด ้วยลมหายใจติดขัด มือข ้างหนึง่ กุมมือคนรักแน่นส่วนอีกข ้างขยุ ้มจิกขากางเกงจนยับย่น ร่างทัง้ ร่าง
่ สะท ้านด ้วยความกลัว
กำลังสัน

ดีนปลดสายนิรภัยแล ้วหันมาคุยกับน ้องทัง้ ตัว เขาค่อยๆปลดมือของคนรักออกจากการจิกเกร็งแล ้วประคองใบหน ้าซีดเซียวขึน

้
ลูบแก ้มเย็นเฉียบด ้วยปลายนิว้ โป้ งเบาๆ

“มองพี”่

ภามค่อยๆละสายตาจากตัวบ ้านเพือ
่ มองสบดวงตาสีสวย เขายกมือขึน
้ จับข ้อมือพีด
่ น
ี เอาไว ้เป็ นหลักยึด
“บ ้านหลังนีไ้ ม่มใี ครทีจ่ ะทำอะไรพวกเราได ้ โอเคไหม”

่ ไหวก่อนจะพยักหน ้า “แล ้วพ่อ

ดวงตาของภามสัน ...เขา..พ่อของอินเขา..”

“เสียไปนานแล ้ว” เขามองใบหน ้าของน ้องทีส่ ลดลง “แต่พอี่ นั ของอินทัช..” เขาเกริน

่ ขึน
้ และนั่นทำให ้ภามบีบข ้อมือเขาไว ้

แน่น “ยังมีชวี ต
ิ อยูด
่ แ
ี ต่เลิกกับสามีไปแล ้ว”

ดีนหายใจเข ้าลึกแล ้วเริม

่ อธิบาย “ก่อนภามจะไปเจอเขา พีต ..
่ ้องบอกก่อน เรือ
่ งอลินหลานสาวของอิน” เขามองลึกลงไปใน
่ ไหว “อลินแต่งงานแล ้วและมีลก
ดวงตาสัน ู สามคน”

“อลิน..แต่งงานแล ้ว?” ภามพึมพำ หลานสาวตัวน ้อยของอินคนนั น ?

้ แต่งงานแล ้ว เวลามันผ่านมานานแค่ไหนกัน

“หลานทัง้ สามคนอยูม่ .T ลูกชายคนโตเรียนบริหาร ลูกชายคนรองเรียนสถาปั ตย์ และลูกสาวคนเล็กเรียนอักษร” ดีนรู ้สึกได ้ว่า

มือทีจ ่ และเหงือ
่ ับเขาไว ้สัน ่  
่ ออกชุม

ดวงตาของภามเบิกกว ้างหัวใจเริม
่ เต ้นรัวหนัก บริหาร สถาปั ตย์ อักษร เขาทวนทัง้ สามคณะย้ำไปย้ำมา

“พี.่ ......” 

พีด
่ น
ี อยูบ
่ ริหาร พีด
่ อนอยูส
่ ถาปั ตย์ และเดลอยูอ
่ ก
ั ษร 

“พี.่ ......” ่ และแหบพร่า สองมือเกร็งจิกข ้อมือคนรักแน่นเหมือนทำตัวไม่ถก

น้ำเสียงสัน ู เขาเรียกพีด
่ น
ี ซ้ำๆ ด ้วยความสับสน

ก่อนจะโดนรวบทัง้ ตัวเข ้าไปกอด มือใหญ่ลบ

ู แผ่นหลังเขาอ่อนโยนพร ้อมจูบทีข
่ มับ   
“ภาม...อลินคือแม่ของพี.่ ..พีอ่ นั คือคุณยาย” ร่างในอ ้อมแขนเกร็งตัวขึน้ มาอีกครัง้ หัวใจของภามเต ้นแรงและเร็วจนดีนยังรู ้สึก
ได ้ เขาค่อยๆดันร่างน ้องออกแล ้วยิม
้ ให ้ใบหน ้าซีดเผือดทีเ่ หมือนจะร ้องไห ้แต่ร ้องไม่ออก

“ภามคือใครครับ”

ภามมองสบดวงตาของพีด
่ น
ี ทบทวนคำถามนั น
้

 “ภาม..คือภาม” 

่ ของภามหมายถึงพลังและภามมีสงิ่ นั น
ชือ ่ นีล
้ อยูใ่ นตัว มั่นใจหน่อยชือ ้ งุ ตัง้ ให ้เชียวนะ

ชายหนุ่มพยักหน ้า “ใช่แล ้ว ถึงวันนีพ

้ จ
ี่ ะพามาเพือ
่ ให ้อินทัชทีอ
่ ยูต
่ รงนี”้ ละมือออกจากแก ้มน ้องมาแตะตรงตำแหน่งหัวใจ “มา
เจอพีส
่ าว แต่อก
ี เป้ าหมายหนึง่ คือพีพ
่ าภามมาเจอคุณยายเพือ
่ แนะนำตัว” โน ้มหน ้าลงแนบหน ้าผาก 

“ในฐานะคนรักของพี”่

 ภามใจเต ้นตึก ใบหน ้าซีดในตอนแรกเริม่ มีสแี ดงขึน้ มาเจือปน  พีด่ นี ชอบหยอกเขาให ้อายเสมอแต่การกระทำเหล่านัน้ กลับ
ทำให ้เขาอุน
่ ใจ

“พีด่ นี ..ผมสับสน”

“ว่า?”

“ผมจะตืน่ เต ้นเพราะได ้เจอพีอ่ นั หรือจะตืน่ เต ้นเพราะได ้เจอคุณยายของพีด่ ”ี

ดีนหัวเราะเบาๆ เขากดจูบทีเ่ หม่งน ้องแรงๆ ด ้วยความหมั่นเขีย
้ ว “เอาล่ะ พร ้อมจะไปเจอหรือยัง”

หัวใจทีห
่ วาดหวั่นเมือ
่ สักครูร่ าวกับได ้รับพลังมากมายจนทำให ้สงบลง ภามคลีย
่ ม
ิ้ ก่อนจะพยักหน ้า

“พร ้อมแล ้วครับ”

และแล ้วรถซีดานสีดำก็เคลือ
่ นตัวผ่านรัว้ บ ้านเข ้าไป

ทุกย่างก ้าวทีเ่ ดินผ่านเข ้าไปในบ ้านปลุกความทรงจำเลือนรางให ้เด่นชัด ดีนจูงน ้องทีค ่ ยๆเดินอย่างพิจารณาราวกับกำลังหาสิง่

่ อ
ผิดปรกติในบ ้านทีจ
่ ากไปเนิน
่ นาน ภามแตะมือทีก
่ ำแพงสีตน
ุ่ ไล ้ปลายนิว้ กับฝาเปี ยโนตัวเก่า หยุดยืนมองบานเฟี้ ยมทีว่ ันนีพ
้ ับทบ
กันเอาไว ้ ดวงตาสดใสตอนนีร้ ะคนตืน
่ เต ้นและหวาดกลัว 

เหมือนคนดีใจทีไ่ ด ้กลับบ ้านแต่ไม่มั่นใจว่าทีบ

่ ้านจะต ้อนรับไหม

“น่าจะอยูใ่ นครัว พีม่ าไม่ได ้บอกล่วงหน ้า” ดีนเอ่ยเสียงกระซิบ 

เสียงพูดคุยวุน
่ วายดังแว่วจากอีกทาง ถึงโทนเสียงจะเปลีย
่ นไปบ ้างแต่ใครบางคนกลับจำได ้ขึน
้ ใจ

“แต่งให ้สวยๆหน่อย ฉันจะเอาไปฝากหลานๆ กระทงทองนีข่ องโปรดเจ ้าเดลเชียว” เสียงคุณยายเจ ้าของบ ้านสัง่ ลูกมือทีเ่ ป็ น
สาวใช ้วัยรุน ้ ัง้ แม่บ ้านและสาวใช ้โดนเกณฑ์ให ้มายุง่ อยูค
่ วันนีท ่ รัวตัง้ แต่ฟ้ายังไม่สางเพือ
่ ทำอาหารไปตักบาตร แล ้วกลับมาจัด
ของกินทีเ่ หลือใส่กล่องเพือ
่ แจกจ่าย

“แล ้วข ้าวตังหน ้าตัง้ นีล่ ะคะคุณ” แม่บ ้านเรียงข ้าวตังสีขาวใส่กล่องพลาสติก แล ้วหันไปตักหน ้าตัง้ ใส่ถงุ แยกต่างหาก
“อ๋อ อันนี.้ ...” คำพูดเงียบไปอึดใจ “จะฝากดีนไปให ้แฟนเขา ...” 

แฟนของหลานชายคนทีว่ า่ กำลังกำมือใหญ่แน่น ก ้าวอีกแค่ไม่กก

ี่ ้าวเขากำลังจะได ้เจอ

“ไปสิ” ดีนกระตุกมือน ้องเบาๆ “อยากทำอะไรก็ทำเลย พีร่ ออยูต่ รงนี”้

ภามพยักหน ้าแล ้วสูดหายใจลึกๆ เขาปล่อยมือพีด

่ น
ี ออกแล ้วค่อยๆ ก ้าวเดินไปยังห ้องครัว ถ ้าเจอพีอ
่ น
ั แล ้วเขาจะทำยังไง ถ ้าเจอ
พีอ
่ น
ั แล ้วเขาจะพูดอะไร ถ ้าเจอพีอ
่ น
ั แล ้วจะจำกันได ้ไหม ถ ้า ...

“อ ้าว ใคร..” เสียงแม่บ ้านเอ่ยทักเด็กหนุ่มทีไ่ ม่คุ ้นหน ้าแต่ก็โล่งใจเมือ

่ เห็นหลานชายเจ ้าของบ ้านด ้านหลัง หญิงชราทีก
่ ำลัง

แพ็คกล่องพลาสติกเงยหน ้าขึน
้ มองตามเสียงบ ้างแล ้วทุกอย่างก็ชะงักงัน

ราวกับเจอจิ๊ กซอร์ทข
ี่ าดหายไปนานแสนนาน

อันทิกาปล่อยฝากล่องพลาสติกหล่นลงพืน
้ สองมือยกขึน ่ ไปทัง้ ตัว ใบหน ้าทีเ่ คยเห็นในโทรศัพท์ยังไม่เท่าของจริงที่
้ ปิ ดปากสัน
อยูต
่ รงหน ้า เธอมองร่างของเด็กหนุ่มทีจ
่ ้องมองมาไม่วางตา ถึงจะไม่ได ้สูงเหมือนน ้องชายคนเดิม ถึงจะไม่ได ้มีใบหน ้า
คล ้ายคลึงแม ้แต่น ้อย  แต่แววตานั น
้ ..

มันลึกซึง้ มันชัดเจน บ่งบอกทุกสิง่ ทุกอย่าง   

ความรู ้สึกมากมายเอ่อล ้นขึน
้ มาทีข
่ อบตากลั่นตัวเป็ นหยดน้ำร่วงหล่น คำพูดทีอ
่ ยากบอก เรือ
่ งทีอ
่ ยากเล่ากลืนหายไปกับเสียง
สะอืน
้  

น ้องชายของเธอ น ้องชายทีร่ ก
ั ของเธอ 

“อะ...อิน..” เสียงเรียกสะอืน ่ หญิงชราทำท่าจะทรุดตัวลงไปนั่งกับพืน

้ ฮัก ้ เป็ นจังหวะเดียวกับทีภ
่ ามวิง่ เข ้าหา เด็กหนุ่ม

สวมกอดร่างของหญิงชราไว ้แน่นพร ้อมกับปล่อยให ้น้ำตาทะลักทะลาย

อินทัชในตัวภามกำลังร ้องไห ้เหมือนจะขาดใจ

“คิดถึง...อึก” ภามซุกหน ้ากับลาดไหล่เล็กและบอบบางสะอึกสะอืน้ ลืมเลือนบุคคลอืน่ ไปจนหมด “คิดถึง..ฮึก..ผมคิดถึง

พี.่ .”    

อันทิกาเกาะเกีย
่ วหลังเด็กหนุ่มเอาไว ้แน่น ความอบอุน
่ ทีไ่ ด ้รับทำเธอตือ
้ ตันจนไม่รู ้จะพูดอะไรออกมา ทัง้ ๆทีไ่ ม่เคยเจอกันมา
่
ก่อนแต่กลับผูกพันด ้วยความรักอันมากมาย หญิงชราหลับตาลงกอดรัดน ้องน ้อยในอ ้อมแขนแน่น น้ำตามากมายไหลจนเปี ยกชุม
ไหล่ของกันและกัน  

ครอบครัวแสนรักของเธอยังคงอบอุน
่ อยูเ่ สมอในความทรงจำ

“อันโตกว่าน ้องเยอะ ต ้องดูแลน ้องให ้ดีๆนะลูก” คนเป็ นแม่สอนลูกสาววัยสิบขวบทีบ่ ัดนีก้ ลายเป็ นพีอ่ ย่างเต็มตัว

“ได ้ค่ะแม่ อันจะดูแลอย่างดีเลย”

“ลูกชายคนโตของบ ้านฉัตรโภคิณ โตขึน้ จะต ้องหล่อแล ้วก็เรียนเก่งแน่นอน” ลูกชายคนแรกทีร่ อมานานแสนนานจนคิดว่าหมด

หวังไปแล ้วถือกำเนิดขึน
้ ท่ามกลางความยินดีของคนในครอบครัว

“พ่อละก็ เห่อจริง”
เด็กหญิงอมยิม
้ กับบทสนทนาของพ่อกับแม่กอ
่ นจะหันมามองน ้องตัวแดงๆ ทีน
่ อนในแปล ดวงตาทีน ั หยุด
่ ่าจะยังมองอะไรไม่ชด
จ ้องพีส
่ าวไม่วางตา อันทิกายิม
้ กว ้างแล ้วส่งนิว้ ไปให ้มือน ้อยกำเอาไว ้ เสียงเด็กหญิงเอือ
้ นเอ่ยขับกล่อมแผ่วเบา

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ ้า ขอข ้าวขอแกง

ขอแหวนทองแดง ผูกมือน ้องข ้า

ขอช ้างขอม ้า ให ้น ้องข ้าขี่

ขอเก ้าอี้ ให ้น ้องข ้านั่ง

ขอเตียงตัง้ ให ้น ้องข ้านอน

ขอละครให ้น ้องข ้าดู

ขอยายชู เลีย
้ งน ้องข ้าเถิด

ขอยายเกิด เลีย
้ งตัวข ้าเอง

“พีอ่ นั จะดูแลน ้องอินเอง..”

   
“เจ็บ..” ภามครางหงุงหงิงเมือ
่ โดนผ ้าผืนนุ่มห่อเจลเย็นประคบตา

“ช่วงนีร้ ้องบ่อยจนตาบวมไปหมดแล ้ว” ดีนช่วยประคองผ ้าก่อนจะจัดการเสยหน ้าม ้ายุง่ ๆ ขึน้ แล ้วจับมัดจุกด ้วยหนังยางแถวนัน้
แต่ก็โดนคุณยายตีมอ
ื ส่งยางรัดผมให ้แทน
“ใช ้ยางถุงแกงเวลาดึงออกน ้องก็เจ็บสิ” คนดุเองตาก็ยังแดงก่ำ

ตอนนีย
้ ายกับหลานนอกสายเลือดนั่งตัวติดกันจนหลานตัวจริงกลอกตา ดีนยอมเปลีย
่ นยางให ้ใหม่แล ้วมัดจุกน้ำพุให ้เพือ
่ ทีจ
่ ะได ้
ประคบตาสะดวก เด็กน ้อยของเขายกมือไหว ้ขอบคุณแล ้วหันไปคุยกับคุณยายทีล
่ บ
ู หน ้าลูบตาหลานคนใหม่อย่างเป็ นห่วง ทัง้ คูม
่ ี
เรือ
่ งราวอยากคุยกันมากมายแต่ตด
ิ ทีภ
่ ามจำอะไรไม่คอ
่ ยได ้มากนักแต่คณ ั ไซ ้อะไร
ุ ยายก็ไม่ซก

“คุณพ่อ อ่า คุณทวด?” คิว้ เรียวขมวดมุน

่ แทนตัวบุคคลทีส
่ ามไม่คอ
่ ยสะดวก “เสียเมือ
่ ไหร่ครับ”

 “นานแล ้วจ ้ะ นานจนจำไม่ได ้แล ้ว” หญิงชราคลีย่ มิ้ หากความจริงแล ้วเธอกลับจำได ้แจ่มชัด พ่อของเธอเสียใจมากทีเ่ สีย
ลูกชายเพียงคนเดียวไปจนล ้มป่ วย ก่อนจะเสียชีวต ิ ตามน ้องไปในอีกไม่กป ี่ ี ตอ ่ 10 ปี กอ
่ มา “ส่วนยายทวดเสียไปเมือ ่ น”

เด็กหนุ่มขมวดคิว้ มุน
่ “แล ้วคุณยายอยูก
่ บ
ั ใครละครับ ในเมือ
่ อลิน ...” คราวนีภ
้ ามชะงักกึกเพราะอลินหลานสาวตัวน ้อยคือแม่

ของคนรักตัวเอง ครัน ่ เฉยๆก็ดน

้ จะเรียกชือ ู ่าเกลียด

“เรียกคุณแม่ก็ได ้” ดีนพูดขึน้ เหมือนเรือ่ งดินฟ้ าอากาศหากนัยน์ตาแวววาว

“นั่นสิ เรียกคุณแม่ก็ได ้ ยังไงก็ตอนนีเ้ ราก็เป็ นแฟนดีนไม่ใช่รไึ ง” ครัง้ นีค้ ณ

ุ ยายเข ้าข ้างหลานอย่างเปิ ดเผย 

ภามอ ้าปากค ้าง เข ้าใจแล ้วว่าสายตาแวววาวของพีด

่ น
ี เหมือนใครในเมือ
่ ต ้นฉบับกำลังมองล ้อเลียนอยูต
่ รงหน ้าแบบนี้

เจ ้าเล่หท
์ ัง้ ยายทัง้ หลาน !

“คุณ...” เด็กหนุ่มอึกอักหน ้าขึน

้ สี “คุณแม่ ...เอ่อ คุณแม่ไม่ได ้อยูด่ ้วยแล ้วคุณยายละครับ” รีบพูดทัง้ ๆทีเ่ ขินตัวจะแตก พอ
เห็นแฟนตัวเองกระตุกยิม
้ ภามก็รบ
ี เนียนเอาผ ้าประคบตาเพือ
่ หลบสายตา
“อยูค่ นเดียวจ ้ะ แต่หลานๆก็มาหาบ่อยนะไม่เหงาหรอก”

“ถ ้า..” ภามลดผ ้าทีป

่ ิ ดตาลง “ผมมาหาบ่อยๆ บ ้างจะได ้ไหมครับ” อย่างน ้อยเขาก็อยากดูแลพีอ
่ น
ั ทดแทนในส่วนของอินทัช

บ ้าง

ดวงตาของหญิงชราร ้อนวาบขึน
้ มาอีกครัง้ “ได ้สิ” เธอรีบจับมือเด็กหนุ่มมากุมไว ้แน่น “ทีน
่ เี่ ปิ ดรับภามเสมอ คิดถึงก็มาได ้ตลอด
นะลูก” 

“ไว ้ผมจะมากับพีด่ นี นะครับ” ยิม้ กว ้างแล ้วหันไปมองคนรักเว ้าวอนด ้วยสายตา

ดีนถอนใจได ้กลิน
่ หัวตัวเองเน่ามาแต่ไกล “ผมจะพามาหาบ่อยๆ วันหยุดถ ้ามีโอกาสจะพามากินข ้าวด ้วยกัน โอเคไหมครับ”

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเมือ
่ ทัง้ ยายทัง้ แฟนพยักหน ้าหงึกแล ้วหันไปยิม
้ ให ้กันด ้วยท่าทางราวกับพีน
่ ้องทีไ่ ด ้รับคำอนุญาตให ้ไป
เทีย
่ วจากผู ้ปกครอง ดีนเท ้าคางมองใบหน ้ายิม
้ แย ้มของทัง้ คู่ ดีใจทีม
่ ันไม่เศร ้าเหมือนตอนทีเ่ ขามาสารภาพกับคุณยาย 

ดวงตาสีสวยหลุบลงมองพืน
้ ใบหน ้าเลือนรางของผู ้ชายคนหนึง่ ทีน
่ ่าจะเป็ นพ่อของกรณ์แวบเข ้ามาในความทรงจำ

แล ้วครอบครัวของกรณ์ละ่ ยังมีชวี ต
ิ อยูไ่ หม ..

“พีด่ นี ” สัมผัสจากมือของน ้องทำให ้เขาสะดุ ้งหลุดจากความคิด พอเลือ่ นสายตามาหาน ้องก็พบรอยยิม้ เอาใจทีส่ ง่ มา

“กินข ้าวกันครับ คุณยายทำไว ้เต็มเลย”

 ถึงภามจะไม่พดู อะไรแต่มอื ทีบ่ บี ไหล่เขาไว ้บ่งบอกว่าน ้องเริม่ เป็ นห่วง ดีนส่งยิม้ ให ้พลางบอกตัวเองในใจว่าไม่ควรคิดอะไร
เลอะเทอะ เมือ
่ เดินมาถึงโต๊ะอาหารก็พบว่าขนมของกินโดนเอามาเสิรฟ
์ จนล ้นโต๊ะชนิดไม่น่าจะกินกันไหว แล ้วมือ
้ เทีย
่ งวันนีก
้ ็เริม
่
ต ้นด ้วยความวุน
่ วาย

“อ ้าว!! มาได ้ไง !?” เสียงร ้องตกใจดังขึน

้ จากหน ้าประตู ทำให ้สมาชิกทัง้ สามคนต ้องหันไปมองผู ้มาใหม่ ดอนกับเดลถือ

ตะกร ้าผลไม ้ทีเ่ ตรียมมาไหว ้ปี ใหม่คณ

ุ ยายยืนงงเมือ
่ เห็นภามทีไ่ ม่น่าจะมาอยูต
่ รงนีไ
้ ด้

“เห็นรถพีด่ นี ก็นกึ ว่าพีจ่ ะมาคนเดียวเสียอีก” ดอนยิม้ แฉ่งเข ้ามาหาแล ้วแกล ้งกระเซ ้า “นีพ่ าแฟนมาเปิ ดตัวกับยายเหรอ” เขาไม่
คิดว่าพีช
่ ายจะมาไม ้นีแ
้ ถมภามก็ดส
ู นิทสนมกับคุณยายเสียด ้วย

ดีนยักไหล่พลางเอือ
้ มมือไปดึงจุกผมของภามออกแล ้วปั ดจัดทรงให ้ ในขณะทีภ
่ ามแก ้มร ้อนจะเถียงก็ไม่ได ้เพราะถูกครึง่ นึงแถม
เขินสายตาทีม
่ องมาของพีด
่ น
ี เลยได ้แต่เงียบแทนคำตอบ

“หุย เห็นพีช่ ายไปค ้างด ้วย ไม่นกึ ว่าจะพามาไหว ้คุณยายนะเนีย่ ” เดลส่งสายตาล ้อเลียนให ้ภามเขินหนัก 

“แหนะ ดีน” คุณยายเอ่ยทักขึน้ มาทันที “บอกแล ้วไงว่าอย่ารังแกน ้อง” นีห่ ลานชายเธอเอาน ้องไปกกอีกแล ้วเหรอเนีย่

ดีนกระแอมรู ้สึกมีอะไรติดคอกะทันหัน ทัง้ เดลและดอนรีบหันไปมองภามทีก

่ ำลังส่ายหัวพรืดหน ้าแดงก่ำเพือ
่ บอกว่าไม่มอ
ี ะไร
เกิดขึน
้ ทัง้ นัน
้  

“ผมไม่ได ้รังแก” คำตอบของคนนิสยั ไม่ดกี ็ยังกำกวม

ดอนเลิกคิว้ “อ ้อ ไม่ได ้รังแกแต่น ้องสมยอม ?”

“เปล่านะ! ก็พด
ี่ น
ี อยูๆ่ ทำ ...อ ้ะ!” ภามทีร่ บ
ี เถียงยกมือปิ ดปากตัวเองหมับตาเบิกโพลง
ชิบหาย !!!!! พูดอะไรออกม๊า ไอ ้ภาม !!!

“ทำอะไร??” ทัง้ ดอนทัง้ เดลถามขึน

้ พร ้อมกันในขณะทีค
่ ณ
ุ ยายอันทิกาควักยาดมปลอบใจตัวเอง 

“โอ ้ย ตายๆ ไปรังแกลูกเขา” หญิงชราสูดยาดมแล ้วส่งสายตาเป็ นห่วงให ้เด็กน ้อย ถ ้าเป็ นเจ ้าอินคงยิม้ ระรืน่ ยอมรับไม่แคร์สอื่ ดี
่ ว่าอินเริม
ไม่ดเี ธอเชือ ่ ก่อนด ้วยซ้ำ แต่สำหรับภามมันไม่ใช่ เด็กคนนีด
้ ข
ู อ
ี้ ายกว่าเยอะมาก

“เปล่าๆ ไม่ได ้ทำอะไรทัง้ นัน้ ” เด็กหนุ่มโบกไม ้โบกมือรัวๆ นีเ่ ข ้าใจผิดไปถึงดาวไหนแล ้วก็ไม่รู ้ เขารีบหันไปหาตัวช่วยอย่างพี่
ดีนแต่คนต ้นเหตุกลับเฉยสนิทจะมีก็แค่รอยยิม
้ มุมปากทีท
่ ำให ้เขาหน ้าแดงไปกันใหญ่

โดยเฉพาะเรือ ่ เช ้าและสัญญาทีจ
่ งเมือ ่ ะให ้รางวัล

พอสู ้สายตาสามพีน
่ ้องและคุณยายเจ ้าของต ้นตำหรับไม่ได ้ ภามก็ยอมแพ ้มุดหน ้าซุกอยูห
่ ลังพีด
่ น
ี ไม่กล ้าเผชิญหน ้าใคร ทำหู
ทวนลมกับเสียงหัวเราะ ได ้แต่ฟึดฟั ดบอกตัวเองว่าจะไม่ให ้พีด
่ น
ี มาค ้างทีห
่ ้องอีก แต่สด
ุ ท ้ายพอเจอดวงตาทีจ
่ ้องมองมาพร ้อม
สัมผัสของมือใหญ่ทบ
ี่ บ
ี มือเขาเบาๆ ความคิดโวยวายเมือ
่ กีก
้ ็จางหายเหลือแต่ความร ้อนทีใ่ บหน ้าและเสียงหัวใจทีเ่ ต ้นแรง

ยังไงก็แพ ้พีด
่ น
ี อยูด
่ ี

“แล ้วพีด่ นี ทำยังคุณยายถึง..” ้ วิ้ กลับไปกลับมาระหว่างภามกับคุณยาย ถึงยายจะเปรีย

ดอนชีน ้ วจี๊ ดหัวทันสมัยแต่เขาก็ไม่คด
ิ ว่า

จะยอมรับเรือ
่ งหลานชายมีแฟนเป็ นผู ้ชายได ้ง่ายๆ

“พีเ่ ปล่าทำอะไรนะ” ดีนยักไหล่

อันทิกาหัวเราะชอบใจ เธอลูบหัวภามอย่างเอ็นดู
“น่ารักแบบนีจ้ ะให ้ยายห ้ามลงได ้ยังไง แถมพีช่ ายเรามาสารภาพเรือ่ งนีต้ ัง้ แต่วันแรกทีเ่ จอยายแล ้ว”

“อือ้ หือ เอาจริง” ดอนมองพีช่ ายด ้วยสายตาทึง่ “นีก่ ะเอายายเป็ นพวกตอนพ่อกับแม่กลับมาใช่ไหม”

คราวนีท
้ ัง้ เดลทัง้ ภามถึงกับหันไปมองชายหนุ่ม ดีนหยิบกระทงทองใส่ปากแล ้วยิม
้ น ้อยๆให ้ทุกคนแทนคำตอบ

“พีแ่ ม่งโคตรเจ ้าเล่ห”์ น ้องชายถึงกับกลอกตา “แล ้วทีเ่ อาภามไปนอนแพทีก่ าญจนบุรคี ดิ จะทำอะไรครับ สารภาพมา!!” ถือ

ช ้อนแทนไมค์แอบสะดุ ้งเมือ
่ เจอสายตาดุๆเหล่เข ้าให ้ 

“ก็แค่ขอของรางวัลทีช่ นะว่ายน้ำกับภามเอาไว..
้ เลยให ้ไปด ้วยกัน”

คนฟั งพยักหน ้าหงึก เข ้าใจว่าลูกชายคนโตบ ้านวงศ์เนตรขอให ้น ้องไปเทีย

่ วด ้วยเพือ
่ เป็ นของรางวัล แต่คนฟั งอย่างภามถึงกับนั่ง
่ แก ้มใสแดงเถือกร ้อนไปทัง้ หน ้า ส ้อมทีจ
ตัวแข็งทือ ่ ะจิม
้ ของกินถึงกับจิม
้ ไม่ถก
ู เดือดร ้อนให ้คุณยายจิม
้ ให ้อย่างงงๆ

เด็กหนุ่มตาละห ้อยมองคนรัก ถามด ้วยสายตา

เอาจริงเหรอครับพีด
่ น
ี !!!

-----

ตอนที่ 22 เรือ่ งบนแพ

หกโมงครึง่ ท ้องฟ้ ายังมืดสนิทมีเพียงแสงจากเสาไฟคอยช่วยให ้ความสว่าง ทีล
่ านจอดรถมหาวิทยาลัยตอนนีส
้ มาชิกชมรมว่าย
น้ำทัง้ สิบหกคนมากันครบแล ้ว ต่างก็กำลังวุน
่ วายกับการเก็บกระเป๋ าเก็บเสบียงขึน
้ รถมินบ
ิ ัสขนาดยีส ิ ทีน
่ บ ่ ั่ง

ภามคนนอกชมรมเพียงคนเดียวสะพายกระเป๋ าเป้ ยน
ื ทำตาปริบๆ มองเสบียงของกินทีข
่ นขึน
้ รถเป็ นลังราวกับจะไปอยูท
่ ก
ี่ น
ั ดารสัก
เดือน วันนีเ้ ขาไม่ได ้ทำของว่างมาเพราะพีด
่ น ้ ข ้าวเช ้าอยูแ
ี บอกว่าจะลำบากเปล่าๆ ยังไงต ้องแวะปั๊ มซือ ่ ล ้วด ้วยทำให ้เขาพกมาแค่
ผลไม ้รองท ้องเล็กน ้อย จนเกือบเจ็ดโมงประธานชมรมถึงได ้ไล่ทก
ุ คนขึน
้ รถเพือ
่ เตรียมตัวเดินทาง
   

“พีด่ นี ” ภามกระตุกเสือ้ ชายหนุ่มทีเ่ พิง่ คุยกับคนขับรถเสร็จเพราะไม่รู ้จะเอาตัวเองไปนั่งตรงไหน พอถามเจ ้าทีมหมอนั่นก็เอาแต่

ยิม
้ บอกว่าให ้รอถามประธานแล ้วกัน
   

“ขึน้ รถสิ” ดีนดันให ้น ้องขึน้ รถแล ้วตัวเองก็ขนึ้ ตามหลัง แต่ทันทีทกี่ ้าวขึน้ บนรถสมาชิกชมรมก็หยุดเม ้ามอยเสียงดังเปลีย่ นเป็ น
ต ้อนรับด ้วยเสียงโห่พร ้อมผิวปากส่งสายตาล ้อเลียนจนเด็กหนุ่มหน ้าร ้อนขึน
้ มาทันที
   

“โหยยยยยยยยยยย อิจฉา”
   

“ประธานขีโ้ กง ใช ้อำนาจในทางมิชอบ”
   

“ผมก็อยากพกแฟนไปด ้วยอ่ะ”
   

“เอ ้า! คาราโอเกะกันหน่อย” รองประธานตัวดีใช ้มือถือแทนไมค์ แกล ้งร ้องเสียงดังจนคนฟั งทำอะไรไม่ถก

ู

“จับมือฉัน จับกันไว ้ ให ้เชือ่ ใจว่าฉันจะเคียงข ้างเธอ สุขหรือทุกข์ ทีเ่ ราเจอ เธอและฉันมีกนั และกันเรือ่ ยไป เราสองคน บนทาง
แห่งรัก”
   
“ฮิว้ ววว” ลูกคูไ่ ม่ยอมแพ ้ตัง้ ท่าจะช่วยกันร ้อง “จับมือ แว๊กกกกกกกกกกก”
   

่ งู สมาชิกลิงจนวงแตก ทีมทีก
กระเป๋ าเป้ ทา่ นประธานลอยเข ้าสูฝ ่ ำลังช่วยปรบมือหน ้าหงายเพราะโดนเข ้าไปเต็มๆ
   

“เฮียแม่ม แค่นที้ ำเป็ น...เหยดดดอย่านะมึง” รีบร ้องห ้ามเพือ่ นซีท้ ตี่ อนนีห้ น ้าแดงจัดและกำลังจะเหวีย่ งเป้ ตามมาอีกคน 
   

“แหม น ้องภาม ตัง้ แต่คบกับไอ ้ดีนนีเ่ ริม่ ซาดิสม์ตามมันแล ้วเรอะ” วินหัวเราะร่วนก่อนจะทิง้ ตัวลงนั่งบ ้าง เขาส่งต่อกระเป๋ าคืน
เจ ้าของทีต
่ อนนีท
้ ำหน ้าไม่สบอารมณ์
   

ภามไม่ตอบแต่กลับไปนั่งข ้างพีด
่ น
ี แล ้วกอดกระเป๋ าแน่น กะแล ้วล่ะว่าไม่น่ารอดแต่ไม่คด
ิ ว่าจะโดนแซวตัง้ แต่ก ้าวขาขึน
้ รถ เขา
ถอนใจเฮือกเดาได ้เลยว่าต ้องโดนล ้อยาวตลอดทริปแน่ๆ 
   

“อย่าคิดมาก เจ ้าพวกนีก้ ล็ ้อแค่นแี้ หละ” ดีนลูบหัวน ้องปลอบใจ จริงๆเป้ าหมายการล ้อของพวกมันคือเขาต่างหาก ดูเหมือนจะ
อยากเห็นเขาอายสักครัง้ แต่ทำอย่างไรก็ไม่เคยได ้ผล
   

เด็กหนุ่มได ้แต่ฉก
ี ยิม
้ ให ้ก่อนจะมองไปรอบๆอย่างสนใจ รถมินบ
ิ ัสคันนีแ
้ บ่งทีน
่ ั่งออกเป็ นคูย
่ กเว ้นแถวหลังสุดทีเ่ ป็ นเบาะยาวติด
กัน 5 ทีน่ ั่ง แถวหน ้าสุดมีเขากับพีด่ นี นั่งอยูใ่ นขณะทีเ่ ก ้าอีค้ ขู่ ้างๆเอาไว ้วางกล่องโฟมใส่น้ำดืม่ และกองขนม ถัดจากนัน้ ลงไปก็
นั่งกันเปะปะ นั่งคนเดียวมั่งย ้ายคูม
่ ั่งตามสบาย
   

“เดีย๋ วอีกชัว่ โมงเราจะแวะปั ้มจากนัน้ ยิงยาวไปถึงสะพานข ้ามแม่น้ำแคว พักกินข ้าวเทีย่ งแล ้วเข ้ารีสอร์ท” ดีนอธิบายโปรแกรมวัน
นีค
้ ร่าวๆ พวกเขาไม่ได ้ไปเทีย
่ วอะไรหวือหวากันนักเพราะตัง้ ใจมาพักผ่อน บางคนเคยมาหลายครัง้ แล ้วแต่บางคนก็ยังไม่เคยมา
เลยทำให ้เสียงพูดคุยของสมาชิกแลกเปลีย
่ นความคิดเห็นกันสนั่นรถ ต่างวางแผนว่าเมือ
่ ถึงรีสอร์ทจะลงไปเล่นน้ำกันให ้สะใจ
   

ภามเปิ ดแท็ปเล็ตดูสถานทีท
่ อ
่ งเทีย
่ วตามแผนดวงตาเป็ นประกายตืน
่ เต ้นเพราะเขาเองไม่คอ
่ ยได ้ไปเทีย
่ วไหน หลังจากคุณพ่อ
เสียคุณแม่ต ้องทำงานหนัก ร ้านอาหารค่อนข ้างวุน
่ วายจนตัวเขาเองต ้องไปช่วยจนลืมเรือ
่ งเทีย
่ วไปเสียสนิท เรียกได ้ว่าเป็ นครัง้
แรกในรอบหลายปี ทไี่ ด ้ออกมาต่างจังหวัดแบบนี้
   

“พีด่ นี ว่ายน้ำกันทุกวันแล ้วมาเทีย่ วแม่น้ำอีกไม่เบือ่ เหรอครับ” ภามหันไปถามคนข ้างๆ เขานั่งริมหน ้าต่าง ส่วนพีด่ นี ตอนนีก้ ำลัง
เปิ ดมือถือเลือกเพลงทีจ
่ ะฟั งอยู ่
   

ชายหนุ่มเดาะลิน
้ มือข ้างหนึง่ ก็เอาหูฟังข ้างนึงใส่ให ้น ้องไปด ้วย “โดยส่วนตัวเจ ้าพวกนีช
้ อบน้ำอยูแ
่ ล ้วนะ แต่ถ ้าให ้เลือกลงสระ
คลอรีนแล ้วซ ้อมโหดกับว่ายน้ำเล่นในแม่น้ำหรือทะเล ย่อมต ้องเลือกช ้อยส์หลังอยูแ
่ ล ้ว ไม่เบือ
่ กันหรอก” 
   

เด็กหนุ่มพยักหน ้าหงึกๆ เขาหันหลังไปดูสมาชิกทีก

่ ำลังเริงรืน
่ และดูเหมือนจะจริงอย่างทีพ
่ ด
ี่ น
ี ว่า ทุกคนดูตน
ื่ เต ้นสนุกสนานกับ
การไปเทีย
่ วครัง้ นี ้ ภามก ้มลงหยิบกระเป๋ าเป้ เพือ ่ เช ้าเขาหั่นแอปเปิ้ ลใส่กล่องติดมาด ้วยเผือ
่ เอากล่องพลาสติกออกมา เมือ ่ รอง
ท ้องก่อนแวะปั ้มน้ำมัน
   

“เอาไหมครับ” จิม้ แอปเปิ้ ลยืน่ ส่งให ้ด ้วยความเคยชิน 

   

ดีนเลิกคิว้ ก่อนจะยิม
้ มุมปาก เขาก ้มลงงับผลไม ้ทีห
่ ั่นมาพอดีคำรู ้สึกถึงความเค็มของเกลือเล็กน ้อยเพราะน ้องคงแช่น้ำเกลือไว ้
เพือ
่ ไม่ให ้มันดำ 
   

“เราควรจะบอกพวกเขาไหมว่าอีกสิบกว่าคนริษยา”
   

“ไม่มคี นมาป้ อนอะไรให ้บ ้างเลย”

   

“อย่าเสียใจกูป้อนให ้ อ่ะ” 
   

“ใช่ส ิ พีม่ ันก็แค่รองประธานไร ้คนสนใจ”

   
เสียงแซวกระหน่ำตามมาทันทีจนภามสะดุ ้งโหยง ไอ ้ทีจ
่ ะป้ อนต่อเป็ นอันชะงักไปต่อไม่ถก
ู ดีนหันขวับหรีต
่ ามองคาดโทษเจ ้า
พวกปากเสียแต่คราวนีด
้ ไู ม่มใี ครสนใจแถมยังส่งสายตาหยอกล ้อท ้าทายกลับมาให ้กันใหญ่
   

ภามเม ้มปากครุน
่ คิดหาวิธเี อาคืน ก่อนจะตัดสินใจลุกพรวดขึน
้ เดินไปด ้านหลังรถ หยุดยืนอยูห ่ ง่ ยิม
่ น ้ารองประธานหัวทองทีส ้ ให ้
หากสายตาระแวดระวังเหมือนกลัวจะโดนส ้อมในมือน ้องจิม
้ พุง
   

“เอ่อ มีอะไรครับน ้อ—“

   

สมาชิกชมรมขนมไทยผู ้โดดเดีย
่ วส่งยิม
้ ให ้พร ้อมกับจิม
้ แอปเปิ้ ลในกล่องแล ้วป้ อนให ้ถึงปาก 
   

“แอปเปิ้ ลครับ”  
   

ชาวชมรมว่ายน้ำรีบมองไปยังทีน
่ ั่งด ้านหน ้าแล ้วสะท ้านเฮือกเพราะตอนนีท
้ า่ นประธานทีเ่ คารพกำลังจ ้องตาเขียวปั๊ ด
   

“เอ่อ พีว่ า่ ..”

   

“ก็พวี่ นิ บอกว่าไม่มใี ครสนใจ ผมเลยเป็ นห่วง” 

   

“โอ ้ยยย ไม่เป็ นไร๊ ไม่ต ้องห่-- อุบ

๊ !!”
   

พอวินเอ่ยปากพูดต่อภามก็ยัดแอปเปิ้ ลเข ้าปาก เด็กหนุ่มยิม

้ พอใจก่อนจะหันขวับมาหาเหยือ
่ รายต่อไปนั่นคือทีม
   

“มึ๊ งงง กูอมิ่ มาก อิม่ แล ้ววว” ทีมรีบแกะถุงเลย์โชว์ให ้ดู สายตาท่านประธานทำเอากลืนน้ำลายเอือ้ ก

   
...มีความชิบหายแน่นอน
   

“กินมันฝรั่งมากๆ ไม่ดนี ะทีม”ภามจิม้ แอปเปิ้ ลในกล่องแล ้วยืน่ ส่งให ้ “เอ ้า..”

   

“กูกนิ เองก็ได ้” ทำเสียงละห ้อยละเหีย่  

   

“มือมึงไม่วา่ งนี่ ปกติก็ป้อนให ้บ่อยจะเกรงใจทำไม” ส่งสายตาให ้เพือ่ นซีท้ ที่ มี เห็นแล ้วอยากจะร ้องไห ้ เขาเคยบอกแล ้วใช่ไหม
ว่าไอ ้ภามเนีย
่ ถ ้าไม่ใช่พด
ี่ น ่ นยิง่ โหดร ้ายเขาเคยล ้อมันมากไปอาหารเช ้าวันถัดมานีเ่ ผ็ดจนแทบตาย
ี มันไม่ใจดีด ้วย ยิง่ กับเพือ
โคตรเจ ้าคิดเจ ้าแค ้นอ่ะบอกเลย !
   

“ภาม” 
   

เสียงระฆังช่วยชีวต
ิ ดังขึน
้ พอดี ภามหันตามเสียงเรียกแล ้วพบว่าพีด
่ น
ี กำลังกวักมือให ้กลับที่ เขาพยักหน ้าแต่กอ
่ นจะกลับก็จัดการ
ยัดแอปเปิ้ ลใส่ปากเพือ
่ นแล ้วเปิ ดแนบหนีเสียงโวยวายของทีมทีไ่ ล่ตามหลังมา
   

ดีนส่ายหัวขำๆ เมือ
่ เห็นน ้องยิม
้ ร่า พอเจ ้าตัวนั่งทีก
่ ็จด
ั การขยีห
้ ัวด ้วยความหมั่นเขีย
้ ว
   

“นิสยั ไม่ดเี หมือนกันนะเรา”

   

คนโดนแซวจิม
้ แอปเปิ้ ลเข ้าปากทำตาใส
   

“ผมฝึ กมาจากพีด่ นี ” 
   

“งัน้ ฝี มอื ยังห่างไกล พยายามหน่อยล่ะ” คนพีท่ ไี่ ม่เคยยอมน ้องในเรือ่ งนีเ้ กทับพร ้อมเอือ้ มมือไปหยิบแอปเปิ้ ลในกล่องขึน้ มากิน
ชิลๆ ภามเบ ้ปากหมายมาดว่าสักวันต ้องเอาคืนพีด
่ น
ี ให ้ได ้
   

แต่กอ
่ นอืน
่ เขาคงต ้องเริม
่ จากการทำยังไงไม่ให ้เสียเปรียบก่อนละมัง้  
   
   

หลังจากแวะเติมพลังทีป
่ ๊ ั มและหลับไปหนึง่ งีบ พวกเขาก็ยงิ ยาวมาถึงสะพานข ้ามแม่น้ำแควจังหวัดกาญจนบุรท
ี ต
ี่ อนนีแ
้ ดดเปรีย
้ ง
จนตาพร่า
   

“ร ้อนสัด” ทีมบ่นอุบหยิบหมวกสวมหัวก่อนจะโดดลงจากรถ เขาเองก็เพิง่ เคยมาทีน่ เี่ ป็ นครัง้ แรกเพราะพืน้ ฐานเป็ นเด็กต่าง

จังหวัดคนละทิศกับเมืองกาญจน์
   

“สะพานๆ วู ้ว ถ่ายรูปกัน” รองประธานชมรมร่าเริงออกหน ้าออกตา เจ ้าตัวใส่เสือ้ กล ้ามเพราะไม่ชอบอากาศร ้อน แต่รอยสักที่

แขนก็เด่นเสียจนเดินผ่านทางไหนใครๆก็มองกันเหลียวหลัง
   

ภามมองเพือ
่ นทีโ่ ดนลากฝ่ าร ้านค ้าโผล่ไปถ่ายรูปกลางสะพานแล ้วหันไปมองพีด
่ น
ี ทีห
่ ยีตาฝ่ าแดด  
   

“แสบตาเหรอครับ” 
   

“อืม สีตาแบบนีไ้ ม่คอ่ ยสู ้แดดจัด” เขาหยิบแว่นกันแดดขึน้ มาสวม 

   

้ ยืดคอวีสด
ร่างสูงใหญ่อยูใ่ นชุดเสือ ี ำสกรีนตัวอักษรภาษาอังกฤษดูสบายตัวกับกางเกงยีนส์สเี ทาซีด ด ้วยผิวสีแทนและจมูกโด่ง
ปกติถ ้ามองเผินๆคนก็จะเข ้าใจว่าไม่ใช่คนไทยยิง่ ใส่แว่นดำแบบนีย
้ งิ่ ไปกันใหญ่ จนภามต ้องลอบมองด ้วยความสนใจ 
   

“มีอะไรหรือเปล่า” ดีนหันมาถามเมือ่ เห็นน ้องจ ้องตาแป๋ ว 

   
ภามสะดุ ้งโหยงแก ้ตัวพัลวัน “ เอ่อ พอดีผมสงสัย พีด
่ น
ี กับพีว่ น
ิ รู ้จักกันมานานแค่ไหนเหรอครับ”
   

ชายหนุ่มโคลงหัว เขาหยิบหมวกเบสบอลสวมให ้น ้องแล ้วจูงคนรักเดินไปแถวสะพานบ ้าง

   

“อืมตัง้ แต่ม.ปลาย แต่ไปเจอกันทีโ่ รงแรม”

   

“ห๊ะ” ภามทำตาโตโดนดีดเหม่งไปหนึง่ ที
   

“คิดอะไร ตอนนัน้ พีไ่ ปงานเลีย้ งกับคุณย่าแล ้วต ้องไปพักทีโ่ รงแรมริมทะเล เบือ่ ๆเลยมาว่ายน้ำเล่นทีส่ ระของโรงแรมแล ้วดันเจอ
ไอ ้วิน พอเห็นเป็ นวัยเดียวกันก็เลยชวนกันแข่งว่ายน้ำ ไปๆมาๆถึงรู ้ว่ากำลังไปต่อม.ปลายทีเ่ ดียวกัน”
   

“โห ยังเด็กเลย แล ้วพีว่ นิ เขาสักเยอะแบบนีม้ าแต่ไหนแต่ไรเลยเหรอครับ” คนขีส้ งสัยยังถามต่อ แอบขำสมาชิกชมรมว่ายน้ำที่

โพสต์ทา่ อย่างฮาตามสะพาน คาดว่าคงเอาไปลงเพจของชมรมแน่ๆ
   

“เพิง่ มาเริม่ สักตอนม.5 มันไปดูหนังแล ้วชอบอยูๆ่ ก็ชวนพีไ่ ปสัก” 

   

“เอ๋ พีด่ นี สักด ้วย???” เขาว่าตัวเองเห็นพีด

่ น
ี ในชุดว่ายน้ำมาแล ้วนะ แต่ไม่เห็นรอยสักเลย
   

“จริงๆพีไ่ ม่ได ้ชอบสัก แต่มันลากไปด ้วย พอไปเห็นของจริงเข ้าก็สนใจเหมือนกันเลยสักหลบๆ” ชายหนุ่มถอนใจ “แต่ไอ ้จะสัก
ชัดเจนแบบมันย่าคงเอาไม ้เรียวฟาดแล ้วไล่ออกจากบ ้าน ทำไมครับ อยากเห็นเหรอ” เขาก ้มลงถามน ้องทีต
่ าเป็ นประกาย
   

ั พักก็ฉุกใจแล ้วเหลือบมองคนรักทีก
ภามทีไ่ ม่ได ้คิดอะไรเลยพยักหน ้าหงึกๆ แต่สก ่ ำลังขยับรอยยิม
้ กรุ ้มกริม
่
   

“เอ...ไม่..ไม่อยากเห็นก็ได ้ครับ” ชักรู ้สึกอันตรายชอบกล

   
“ไม่ต ้องเกรงใจ” ดีนดันแว่นกันแดดขึน้ แล ้วมองสบดวงตาคนรัก ดวงตาสีเทาอมเขียวแพรวพราวมากเล่ห์ “เดีย๋ วคืนนีใ้ ห ้ดู”
   

“พีด่ นี นนนนนนน” ภามโวยลั่นหน ้าแดงก่ำ ขอซือ้ ได ้ไหมนิสยั แบบนี!้ !! เด็กน ้อยรีบวิง่ หนีหต
ู บ ่ นซีเ้ พือ
ู ไปเกาะเพือ ่ ความ

ปลอดภัยของตัวเอง ทีมทีไ่ ม่ได ้รู ้เรือ

่ งอะไรด ้วยก็หัวเราะร่วนชวนเพือ
่ นเซลฟี่ กน
ั สนุกสนาน ปล่อยให ้ประธานชมรมว่ายน้ำขยับ
รอยยิม
้ มุมปากด ้วยความพอใจ   
   

“แกล ้งน ้องเก่งจริงนะมึง” ลำแขนทีเ่ ต็มไปด ้วยรอยสักเกีย่ วคอเพือ่ นขวับ “พอรู ้ว่าใช่นจี่ ัดเต็มไม่เบามือกับน ้องเล๊ย”
   

ดีนยักไหล่ไม่สนใจคำแขวะ แต่กต
็ ้องตัวเซเมือ
่ ไอ ้เพือ
่ นแรงเยอะล็อคคอแน่นแล ้วจับเขาเข ้าเฟรมเซลฟี่
   

“มาๆ เซอร์วสิ สาวๆหน่อย ท่านประธาน” 

   

ท่านประธานกลอกตาเซ็งๆ แต่ก็ยอมถ่ายด ้วยไม่วา่ อะไร วันนั น

้ เพจชมรมว่ายน้ำเลยมีภาพเซลฟี่ ผู ้ชายตัวโตสองคนกอดคอกัน
คนหนึง่ ใส่แว่นดำคิว้ ขมวดส่วนอีกคนหัวทองเจาะหูแถมสักเพียบยิม
้ กว ้างให ้กล ้องพร ้อมแฮชแทก #ประธานกับรองประธาน แต่
โพสต์ลงเพจไปได ้ไม่นานแฮชแทกทีว่ า่ กลับโดนสาวๆแฟนคลับแก ้เป็ น
   

#มาเฟี ยกับยากูซา่  
   

่ เล่นเรียกลับหลังสองคนนีไ
และกลายเป็ นชือ ้ ปอีกพักหนึง่
   
   

เมือ
่ พระอาทิตย์เคลือ
่ นตัวเกือบถึงกลางศีรษะ สมาชิกทัง้ หลายนอนแผ่หมดแรงกันเกลือ
่ นกลาดบนรถทีแ
่ อร์เย็นฉ่ำภามเองก็
เหมือนกัน เด็กหนุ่มถอดหมวกออกแล ้วเช็ดหน ้าเช็ดตาตัวเอง ถึงทีส
่ ะพานจะไม่มอ
ี ะไรมากแต่พอได ้อยูก
่ บ
ั เพือ
่ นๆกลับทำให ้
เพลินลืมเวลาถ่ายรูปเล่นเดินดูของกินจุกกินจิก เสียแค่อากาศมันร ้อนจัดไปหน่อย
   
“สนุกไหม”
   

ดีนมองคนรักทีต
่ อนนีแ ้ จนไรผมแนบผิวหน ้า ส่วนริมฝี ปากทีแ
้ ดงไปทัง้ หน ้าเพราะความร ้อน ผมนุ่มๆเปี ยกชืน ่ ดงกว่าปกตินัน
้ ไม่ใช่
..
อะไรเลย ก็กอ
่ นจะขึน
้ รถน ้องดันไปเจอไอติมเขย่าทีเ่ ป็ นถังเหล็กใบโตใส่น้ำหวานเอาไว ้เป็ นหลอด เจ ้าตัววิง่ ปรู๊ดพร ้อมลากเขา

ไปด ้วยแล ้วจัดการสัง่ มาให ้กินคนละแท่ง ไปๆมาๆ คนอืน ่ ใจไปทัง้ ถังเดือด

่ ในชมรมก็เฮละโลมากันครบเหมาไอติมหวานเย็นชืน
ร ้อนท่านประธานทีต
่ ้องออกเงินเลีย
้ งทุกคน
   

“สนุกมาก” ยิม้ กว ้างให ้คนพี่ “เอาไว ้ไปเทีย่ วทีอ่ นื่ กันอีกนะครับ”

ชายหนุ่มหัวเราะหึห ึ “ยังเพิง่ เริม

่ ต ้นทริปก็พด
ู ถึงทริปใหม่แล ้วรึไง” แกล ้งล ้อเด็กน ้อยทีเ่ ริม
่ ใจแตกอยากเทีย
่ วเสียแล ้ว 
   

ภามทำหน ้าจ๋อย “ไม่ได ้เหรอครับ” แอบเสียดายถ ้าไปไม่ได ้ จะว่าไปในความทรงจำเลือนราง พีก

่ รณ์กบ
ั อินเองก็แทบไม่เคยได ้
ไปเทีย
่ วไหนเหมือนกัน เป็ นความรู ้สึกทีต
่ ้องหลบซ่อน เหงาหงอย แต่เขาไม่อยากเป็ นแบบนั น
้ ..
   

เขาอยากสร ้างความทรงจำมากมายกับคนทีเ่ ขารักทุกๆวัน

   

พอเจอสายตาละห ้อยคนพีถ
่ งึ กับเป๋ ไม่เป็ นท่า เขากระแอมเบาๆก่อนจะก ้มลงกระซิบให ้เด็กน ้อยทีน
่ ับวันเริม
่ จะรู ้จุดอ่อนเขามาก
ขึน
้ ทุกทีฉีกยิม
้ กว ้างเกือบจะโผเข ้าหาแต่เจ ้าตัวยัง้ ไว ้ทันเปลีย
่ นเป็ นจับมือเขาไว ้แล ้วอมยิม
้ ระรืน
่ หน ้าบาน   
   

ทริปหน ้าเราไปไหว ้คุณแม่ของภามทีอ

่ เมริกาด ้วยกันนะ   

   

มินบ
ิ ัสเคลือ
่ นตัวเข ้ารีสอร์ทเมือ
่ เวลาขยับไปเป็ นบ่ายสามโมง ดีนกับวินไปเช็คอินทีฟ
่ ร ้อนท์เพือ
่ รับกุญแจห ้องและอธิบายคร่าวๆ
ว่าทำอะไรได ้บ ้าง รีสอร์ทแห่งนีอ
้ ยูต ิ แม่น้ำ มีแพห ้องพักเรียงแถวยาวติดริมน้ำออกไปทางซ ้ายและขวาโดยมีล ้อบบีอ
่ ด ้ ยูต
่ รง
กลาง ส่วนฝั่ งตรงข ้ามแม่น้ำเป็ นป่ าเขียวชอุม
่ และเนือ
่ งจากเป็ นรีสอร์ทขนาดไม่ใหญ่มากเลยมีห ้องพักจำนวนจำกัด
   
“พวกเราพักแพหลังใหญ่อยูส่ ดุ ทางซ ้ายติดกันสามแพ แต่ละแพมีสามห ้องนอน นอนห ้องละสองคน” ดีนวางกุญแจไว ้ทีโ่ ต๊ะ
“ไปแบ่งกันว่าใครจะนอนกับใคร ทุกแพมีห ้องน้ำมีเปลญวน แพตรงกลางจะมีพน
ื้ ทีช
่ านบ ้านค่อนข ้างกว ้าง ถ ้าใครจะเล่นไพ่จะดืม
่
อะไรให ้มาทีแ
่ พนี”้  
   

ภามมองกุญแจตาปริบๆ เขาเหลือบมองไปทางทีมแต่ไอ ้เพือ

่ นบ ้ากลับหลบตา แก ้มใสแดงขึน
้ มาอีกครัง้ รู ้สึกว่าทุกคนจะตกลง
เรียบร ้อยว่าให ้เขาพักกับพีด
่ น
ี สองคน 
   

“ถ ้าอยากได ้ของกินเพิม่ ให ้มาทีล่ ้อบบีเ้ ขามีขายของ แพใหญ่ตรงนัน้ คือร ้านอาหารเป็ นทีๆ่ พวกเราจะมากินข ้าวเช ้ากัน เดีย๋ วเข ้า
ห ้องแล ้วพักผ่อนให ้เต็มทีจ
่ ะเล่นน้ำก็ได ้ สักทุม ่ พกลาง ส่วนพรุง่ นีเ้ ช ้าใครตืน
่ นึงค่อยกินข ้าวเย็นทีแ ่ ไหวหกโมงเช ้ารีสอร์ทมีพา
ล่องแพไปตามแม่น้ำ เช็คเอ ้าท์ 11 โมง”
   

พอประธานชมรมอธิบายเสร็จแต่ละคนก็โอน ้อยออกแบ่งห ้องกันสนุกสนาน ยกเว ้นภามทีโ่ ดนไล่ให ้ไปยืนข ้างคนหน ้าดุ แถมพีว่ น
ิ
ก็สง่ กุญแจห ้องให ้เสร็จสรรพ
   

“ตามสบายๆ นีห่ ้องริมสุดเลย” เขาขยิบตาให ้ภามทีห่ น ้าแดงจัด คนโดนล ้อเหลือบมองคนรักแต่พดี่ นี ทำแค่ยกั ไหล่พร ้อมยิม้ มุม
ปากภามเลยเลือ
่ นสายตาไปทีค
่ นอืน
่ แน่นอนว่าทุกคนทำเป็ นเมินเฉยแต่ปากกลับยิม ่ กันจนน่าหมั่นไส ้
้ ระรืน
   

อยากจะรู ้นักว่าพีด
่ น
ี ใต ้โต๊ะไปเท่าไหร่กน
ั !!

   

!!!
ตูม
   

!!
ซ่า
   
สมาชิกชมรมว่ายน้ำมหาวิทยาลัย T มีพลังเหลือเฟื อจนน่าตกใจ พอแยกกันเข ้าห ้องพักได ้ไม่นานเท่าไหร่ทก
ุ คนก็เปลีย
่ น
้ ผ ้าออกมาโดดน้ำหน ้าแพของตัวเองกันเสียงดังสนั่น เสียงหัวเราะเฮฮาชวนให ้สาวๆแพอืน
เสือ ่ แอบมองด ้วยความอยากรู ้อยาก
เห็นเพราะหนุ่มๆแต่ละคนหุน
่ ดีกน
ั ทัง้ นั น
้
   

“รีสอร์ทมีแพยางด ้วย” สมาชิกชมรมคนหนึง่ โยนแพยางลงน้ำ จัดการมัดเชือกกับเสาแล ้วขึน้ ไปนอนเล่น ในมือถือแก ้วน้ำผลไม ้

เก๊กท่าให ้เพือ
่ นถ่ายรูปหัวข ้อ ขอเป็ นเซเล็บสักวัน
   

ภามโผล่หัวออกมาจากห ้องพักตัวเองแล ้วหดกลับไปมองพีด

่ น
ี ทีก
่ ำลังรือ ้ ผ ้า เขาจ ้องจนอีกฝ่ ายรู ้สึกตัวหันมามอง
้ กระเป๋ าเสือ
   

“ครับ?” 
   

“ว่ายน้ำได ้ไหมครับ” คำถามดูเกรงใจจนดีนเกือบจะหัวเราะออกมา คงเพราะโดนคุณแม่ย้ำเรือ่ งมาเทีย่ วคราวนีว้ า่ จะทำอะไรให ้

ถามเขาก่อน เลยพาลกังวลไปหมด
   

“ไปสิ แดดร่มแล ้วด ้วย”

   

ภามร ้องเย ้รีบวิง่ เข ้าห ้องน้ำไปเปลีย ้ ผ ้า โผล่มาอีกทีก็เหลือแต่กางเกงว่ายน้ำขาสัน

่ นเสือ ้ เท่าเข่าเรียบร ้อย ชายหนุ่มพยักหน ้าให ้
น ้องออกไปเล่นก่อน เจ ้าตัวเลยวิง่ ปรู ้ดออกมาทีห
่ น ้าแพ พอเห็นทีมโบกมือให ้ก็โดดลงไปร่วมด ้วยทันที
   

“อ่ะมึง เป็ ดยาง” ทีมดันเจ ้าเป็ ดยางสีเหลืออ๋อยแบบทีภ่ ามเคยเห็นในทีวมี าให ้ เพียงแต่ด ้านหลังของเป็ ดจะแบนและกว ้างจนขึน้
ไปนั่งได ้
   

“ไม่เอาห่วงยางให ้เลยล่ะ” ถึงจะบ่นแต่กพ็ าดตัวบนหลังเป็ ดตัวโต

   

เด็กหนุ่มหลับตาพริม
้ ส่วนมากพวกแพยางเป็ ดยางจะมีเชือกร ้อยกับเสาเอาไว ้กันมันลอยไปตามแม่น้ำ เขาเลยวางใจได ้ว่ามันจะ
ไม่หลุดไปไหนไกล น้ำเย็นทำให ้รู ้สึกสบายตัวผ่อนคลายความเหนือ
่ ยล ้าในวันนีไ
้ ด ้เป็ นอย่างดี เขาปรือตามองเพือ
่ นแต่ละคนที่
เริม
่ เล่นบอลน้ำ แข่งกันไร ้สาระจนถึงกับจีบสาวแพข ้างๆ เสียงน้ำไหลปะปนกับเสียงกิง่ ไม ้ทีเ่ สียดสี กลิน
่ หอมของป่ ารวยรินชวน
ให ้สูดลมหายใจเข ้าไปลึกๆ เป็ นบรรยากาศเรียบง่ายแต่มค
ี วามสุขทีเ่ ขาไม่เคยเจอ
   
   
   

“พีก่ รณ์ผมอยากไปล่องแพจัง” อินทัชเปิ ดหนังสือท่องเทีย่ วชีใ้ ห ้คนรักดู แพไม ้ไผ่ดนู ่าตืน่ เต ้นว่าจะเป็ นยังไง

   
กรณ์ละสายตาจากหนังสือพิมพ์ในมือ เขาทำได ้เพียงคลีย ิ้ จางๆแทนคำตอบซึง่ อินทัชก็เข ้าใจ อย่าว่าแต่ตา่ งจังหวัด แค่เทีย
่ ม ่ ว
ในเมืองกันสองคนโดยหลบหนีคนทีบ
่ ้านยังทำแทบไม่ได ้ อินเอนตัวเอาหัวซบไหล่คนรัก สอดมือประสานกับมือใหญ่บบ
ี เบาๆ 
   

“เอาไว ้พวกเราเป็ นอิสระเมือ่ ไหร่..” กรณ์เอ่ยเสียงทุ ้มนุ่มพร ้อมกับบีบมือกลับ 

“พีจ่ ะพาอินไปทุกทีท่ อี่ ยากไป”

   
   
   

“อย่าหลับนะ เดีย๋ วจมน้ำหรอก”

   

เสียงทุ ้มดังขึน
้ ดุๆ ภามลืมตาโพลงเพราะโดนต ้นแขนแข็งแรงโอบรอบเอวเอาไว ้ 
   

“ยังไม่หลับสักหน่อย..” อ ้อมแอ ้มตอบแล ้วค่อยๆ ไถลตัวลงจากเป็ ดเหลือง กลายเป็ นว่าตอนนีร้ า่ งกายของเขาโดนโอบกอด

เอาไว ้เต็มอ ้อมแขน และโชคดีทค

ี่ นตัวโตหันหลังให ้แพทำให ้บังน ้องจนมิดจากสายตาคนอืน
่
   
“งัน้ ...คิดอะไรอยู”่ ดีนใช ้มืออีกข ้างเสยผมทีป่ รกปิ ดหน ้าตาน ้องขึน้ รอยจางๆริมขมับเห็นชัดเจนคนพีเ่ ผลอลูบราวกับหวังว่ามัน
จะหายไป
   

เขาไม่อยากให ้น ้องมีรอยแบบนีเ้ ลย
   

“ผมเห็นอิน..” ริมฝี ปากบางเริม

่ ซีดจากความเย็นของน้ำ เด็กน ้อยหลับตาลงเมือ
่ นิว้ เรียวของคนรักเลือ
่ นมาแตะริมฝี ปากแล ้ว

ลูบเบาๆ “เขาบอกว่าอยากมาล่องแพจัง” ภามลืมตาขึน

้ อีกครัง้ สองมือกอดรัดเอวพีด
่ น
ี เอาไว ้ 
   

“แล ้วพีก่ ็พาผมมา...”

   

ดีนสูดหายใจเข ้าลึกหลับตาลงปรับอารมณ์ชวั่ ครูพ

่ อลืมตาขึน
้ ก็ก ้มลงเอาหน ้าผากโขกเหม่งจนน ้องร ้องโอ ้ยหน ้าเหยเก
   

“พีพ่ ามาเพราะอยากพาภามมา” เสียงพูดจริงจัง “ปากซีดหมดแล ้วกลับแพเหอะ” เห็นแบบนีพ้ วกเขาก็ลอยห่างแพกันออกมา

พอสมควร 
   

่ เพราะน้ำเย็นจัด พอจะเริม
ภามพยักหน ้าหงึกตัวสัน ่ ว่ายน้ำกลับก็โดนพีด
่ น
ี รัง้ ต ้นแขนเอาไว ้ให ้กอดรอบคอ   
   

“เกาะหลังพีไ่ ว ้ เดีย๋ วพีพ่ ากลับแพ”

   

เด็กน ้อยหน ้าแดงก่ำ เขากอดรอบคอพีด

่ น
ี เอาไว ้พลางซบใบหน ้าลงกับแผ่นหลังกว ้างสัมผัสถึงการเคลือ
่ นไหวของกล ้ามเนือ
้ ยาม
แหวกว่ายผ่านสายน้ำเย็นเฉียบ ถึงน้ำจะเย็นแต่ใจเขากลับอุน
่ เหลือเกิน

   

“จะมีใครแซวสองคนนัน้ ไหม” วินทีก่ ำลังลอยคอหันไปถามเจ ้าทีมทีเ่ พิง่ ว่ายไปเอาเป็ ดเหลืองมาเกาะ

   
“พีล่ องดูด”ิ  
   

“อยูก่ นั สองคนในโลกมากอ่ะ” เพือ่ นอีกคนว่ายมาเกาะเป็ ดอีกข ้างรีบกระซิบกระซาบ

   

“แม่ง กอดคอกันหนุงหนิงด ้วยนะ ท่านประธานเรางีล้ ะมุนขึน้ มาเลย” สมาชิกชมรมอีกคนเบ ้ปาก 

   

“ทำใจเหอะมึง สงสัยจะมีอกี หลายซีน” 

   

สมาชิกชมรมว่ายน้ำแต่ละคนแอบมองคูร่ ักทีก
่ อดคอพากันขึน
้ แพ การดูแลกันและกันชวนให ้คนแอบมองต ้องลอบอมยิม
้ ไปด ้วย
   

แค่ได ้มองก็มค
ี วามสุข
   

แค่ได ้ฟั งเสียงก็ลม

ื ความทุกข์
   

่ ว่ ยกันสร ้างขึน
เหลือแต่ความทรงจำดีๆ ทีช ้ มาทีละเล็กทีละน ้อย เพือ
่ เติมเต็มความรู ้สึกให ้กันและกัน

   

ท ้องฟ้ าคืนนีไ
้ ร ้เมฆและเต็มไปด ้วยแสงดาว อากาศค่อนข ้างเย็นทำให ้ภามต ้องหดตัวอยูใ่ นผ ้าคลุมผืนโตทีไ่ ด ้มาจากสมาชิก
ชมรมสักคน มือ
้ เย็นวันนีค
้ อ ั ครัง้
่ นข ้างกินกันสะเปะสะปะเน ้นไปทางกับแกล ้มมากกว่า เพราะว่าพอประธานชมรมยอมปล่อยผีสก
ู ส่งต่อกันรัวๆ ยำวุ ้นเส ้น ยำหมูยอ ลาบ น้ำตก ข ้าวเหนียวมาครบจัดเต็ม ทัง้ จากทีซ
แอลกอฮอล์ก็ถก ื้ มาและหลายจานยำโดย
่ อ
สมาชิกชมรมขนมไทยทีพ
่ าลจะทำของกินได ้เกือบทุกอย่าง
   
ภามไม่ได ้ดืม
่ อะไรเท่าคนอืน
่ นอกจากสปายขวดเดียว ส่วนพีด
่ น
ี เขาเห็นกินเบียร์บ ้างแต่ก็แค่จบ
ิ เหมือนไม่ให ้เสียน้ำใจ ในขณะที่
พีว่ น ี งึ่ เขาเองมารู ้ทีหลังว่าสองคนนีม
ิ เองก็แตะพอเป็ นพิธซ ้ ห
ี น ้าทีค
่ อ
่ ยเก็บซากสมาชิกชมรมและคอยดูแลไม่ให ้ตกน้ำตกท่า ส่วน
เจ ้าทีมงัน
้ เหรอ โดนรับน ้องนั่งตาเยิม
้ ไปเรียบร ้อยแล ้ว
   

เด็กหนุ่มหาวหวอดมองเวลา ปาเข ้าไปห ้าทุม

่ กว่าแล ้วแต่ละคนก็ยังสดใส
   

“ไปนอนไหม” ดีนทักคนข ้างๆทีต่ าปรือปรอย พอเห็นน ้องพยักหน ้าเขาก็ชว่ ยฉุดแขนลุกขึน้ พยุงไว ้ไม่ให ้เซ
   

“พาน ้องไปนอนก่อนนะ” เขาเอ่ยกับวินทีย่ ังนั่งจกข ้าวเหนียวอยู่ คนหัวทองโบกมือไล่พร ้อมส่งสายตากรุ ้มกริม่ เลยได ้นิว้ กลาง
จากประธานทีเ่ คารพแทนคำขอบคุณ
   

พอมาถึงห ้องคนน ้องก็สะโหลสะเหลไปจัดการตัวเอง ส่วนคนพีแ

่ ยกตัวไปอาบน้ำทีแ
่ พอีกหลัง น้ำเย็นจัดปลุกคนขีเ้ ซาให ้ตืน
่
เต็มตา พอกลับมาทีห
่ ้องอีกครัง้ ภามก็ทงิ้ ตัวลงนอนคว่ำกับฟูกนุ่มทีอ
่ ยูบ
่ นพืน
้ ยกระดับเขาเหลือบมองหน ้าต่างเหนือหัวนอนเห็น
ท ้องฟ้ ายามค่ำคืนใสกระจ่าง จากนั น
้ ก็แอบเหล่มองเตียงเดีย
่ วข ้างๆ ไม่เข ้าใจว่ารีสอร์ทจะเอาเตียงเดีย
่ วมาชิดกันทำไม คิดไปคิด
มาคิว้ เรียวก็ขมวดเข ้าหากัน
   

เดีย ..
๋ วนะ หรือนีค
่ อ
ื ห ้องคู่
   

ภามกระเด ้งตัวขึน
้ นั่งขยีห
้ ัวตัวเองอย่างวุน
่ วายใจ วันนีเ้ ดินเข ้าเดินออกในห ้องมาตัง้ หลายทีเพิง่ จะรู ้สึกว่ามันแปลกๆ  เวลาพีด
่ ี
นมาค ้างห ้องนีน
่ อนเบียดกันบนเตียงด ้วยซ้ำแล ้วจะมาตืน
่ เต ้นอะไรกับสองเตียงทีข
่ ยับมาชิดกันเล่าไอ ้บ ้าภาม !! 
   

“ทำอะไรน่ะ” ดีนยืนพิงประตูห ้องมองร่างบนเตียงนอนทีอ่ ยูด่ ๆี ก็เด ้งตัวขึน้ มาทำท่าแปลกๆ  

เด็กหนุ่มยิม
้ แหยมุดหายไปในผ ้าห่มโผล่มาครึง่ หัว พอเห็นร่างสูงใหญ่ปีนขึน
้ มานอนข ้างๆหัวใจก็เต ้นแรงขึน
้ มา
   

พีอ
่ ยากได ้รางวัลจากภาม
   

่ จินตนาการกูไ่ ม่กลับ ภามสบถด่าตัวเองในใจหดหัวหายเข ้าไปในผ ้าห่มรู ้สึกเขินจนไม่กล ้าสู ้หน ้าคนรัก เรือ
แก ้มใสร ้อนผ่าวเมือ ่ ง
แบบนั น
้ เขาตอบไม่ได ้หรอกว่าตัวเองพร ้อมไหม แอบคิดเหมือนกันว่าถ ้าตืน
่ เต ้นจัดจนเป็ นลมไปจะทำยังไง
   

“ภาม เดีย๋ วหายใจไม่ออก” 

ดีนพยายามดึงผ ้าห่มของน ้องออกเพราะเห็นมุดหายไปนาน แต่ภามก็เล่นม ้วนตัวกลายเป็ นก ้อนดักแด ้ดือ

้ ดึงไม่ยอมคลายตัวออก
มา คนพีแ
่ อบอมยิม
้ เพราะผิวกายและใบหูทโี่ ผล่พ ้นออกมาจากผ ้ามันแดงก่ำจนเขาเดาได ้ไม่ยากเลยว่าอีกฝ่ ายกำลังคิดอะไร 

ชายหนุ่มเดาะลิน
้ แล ้วกระซิบ   

“ห่อตัวแบบนีพ้ จี่ ะทวงของรางวัลยังไงครับ”

   

ได ้ผล ! เจ ้าดักแด ้สะดุ ้งโหยงตัวแข็งทันที  

“ฮือ้ ออ ทวงอะไรตอนนี”้ ภามงึมงำตอบ

“ไม่ตอนนีแ้ ล ้วจะตอนไหนละครับ” มือใหญ่แกล ้งเขีย่ ใบหูแดงก่ำ

เด็กหนุ่มอยากจะแปลงร่างเป็ นของเหลวซึมหายไปในทีน
่ อน  เขากลิง้ ขลุกขลักอยูส ั ครูก
่ ก ่ อ
่ นจะค่อยๆโผล่หัวออกมามองสบตา
คนรักทีน
่ อนตะแคงอยูข
่ ้างๆ โดยมีใบหน ้าห่างกันเพียงคืบ

“ข ้างนอก..คนอยูเ่ ต็มเลย” คนน ้องอุบอิบหาข ้ออ ้าง

“แต่ในห ้องมีแค่เราสองคน” คนพีต่ อบกลับแววตาวับวาว

“หน ้าต่างก็เปิ ดอยู”่ น ้องยังไม่ยอมแพ ้

“ภามก็อย่าเสียงดังสิครับ” แต่เจอพีส่ วนกลับจนหน ้าแดงเถือก 

“พีด่ นี นนนนนนน!!!” คนเสียเปรียบรีบโวยใส่พร ้อมกลิง้ ขลุกๆออกจากผ ้า เขารีบลุกขึน

้ เอาผ ้าห่มคลุมคนขีแ
้ กล ้งจะได ้ไม่ต ้อง

เห็นสายตาเจ ้าเล่หน
์ ั่น

ั ไม่ด ี นิสย
นิสย ั ไม่ด ี พีด
่ น !!
ั ไม่ด ี
ี โคตรนิสย

ั ไม่ดโี ยนผ ้าห่มออกไปอีกทาง เขาเกีย

คนนิสย ่ วเอวน ้องทีพ
่ ยายามดิน
้ หนีเอาไว ้แล ้วยกตัวขึน
้ นั่ง

“เสียงดังเดีย๋ วข ้างนอกสงสัยนะ” 

 ภามชะงักกึกคราวนีส้ แี ดงจากแก ้มเริม่ ลามไปถึงใบหู เขาทำหน ้าตูดยอมให ้พีด่ นี จับนั่งคร่อมตักประจันหน ้าเข ้าหากัน แต่พอได ้
สบตาเห็นสภาพหัวกระเซิงทัง้ พีท
่ ัง้ น ้องก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได ้

“พีด่ นี หมดมาดประธานเลย” เสยผมยุง่ ให ้พลางแตะไล ้ขอบตาคนรักเบาๆ ภามจ ้องมองดวงตาสีสวย พลอยสีเทาอมเขียวคูน่ มี้ ี

แรงดึงดูดจนเขาหลบสายตาไปไหนไม่ได ้

“ตอนนีพ้ ไี่ ม่ใช่ประธาน..” เสียงทุ ้มต่ำกระซิบแผ่ว ดีนแนบหน ้าผากชนกับน ้องถูปลายจมูกกันและกันเบาๆ 

“แต่เป็ นแค่พดี่ นี ของภาม..”

   

ตึกตัก 

ภามหลับตาลงลมหายใจร ้อนของอีกฝ่ ายคลอเคลียจนรู ้สึกร ้อนไปทัง้ ใบหน ้า และความร ้อนรุม ่ งช ้าจนมาจบทีร่ ม

่ นั่นก็ละไล่เชือ ิ
ฝี ปาก พวกเขาผลัดกันบดเบียดริมฝี ปากซ้ำๆ กระตุ ้นความปรารถนาให ้ลุกโชน 

“อืม..” ริมฝี ปากบางเผยอออกตอบรับลิน

้ อุน
่ ร ้อนทีส
่ อดแทรกผ่าน ลมหายใจติดขัดตามสัมผัสของมือใหญ่ทล
ี่ บ
ู ไล ้ไปตามผิว

กาย

ทัง้ คูต ้ ทุกสรรพสิง่ รอบตัว ไม่วา่ จะเสียงของแม่น้ำ เสียงแมลงยามค่ำคืนหรือเสียงหัวเราะร่วนจากเพือ

่ า่ งลืมสิน ่ นๆทีอ
่ ยูแ
่ พถัดไป
ในห ้องนอนเล็กๆมีเพียงสัมผัสอบอุน
่ ทีค
่ ลอเคลียกันและกัน  

ภามหยีตาเมือ ้ นอนโดนดึงออกไปกองไว ้ข ้างเตียงเหลือเพียงแต่แผ่นอกเปลือยเปล่า เขาแตะมือพีด

่ เสือ ่ น
ี ทีก ้ ของ
่ ำลังจะถอดเสือ
ตัวเองบ ้างพลางเอ่ยปากขอ

“ผม...อยากถอดให ้พีด่ ้วย” คนพูดแก ้มแดงเหมือนจะระเบิดออกมา

ดีนขยับรอยยิม
้ แล ้วให ้ความช่วยเหลือ แต่ก็ขลุกขลักเพราะน ้องต ้องยันตัวขึน ้ ออกจากแขนของเขา กว่าจะถอดให ้
้ ช่วยดึงเสือ
้ หลุดหัวเราะเอ็นดู
หลุดไปได ้ข ้างหนึง่ เล่นเอาภามถอนใจเฮือกจนเจ ้าของเสือ

้ ให ้คนอืน
ภามงอแงในใจ ถอดเสือ ่ ไม่เห็นจะง่ายเลย

“ฮือ้ ออ เสือ้ พีด่ นี ถอดยาก” 

จุ๊บ

ั ไม่ดข
ปลายคางของเขาโดนคนนิสย ี โมยจูบไปเบาๆ

“จัก้ กะจี”๋ ภามหัวเราะร่วนพยายามจะดึงเสือ้ พีใ่ ห ้หลุดจากแขนอีกข ้าง

จุ๊บ

“พีด่ นี นน  ผมไม่ถนัด” เบือนหน ้าหลบพัลวัน

จุ๊บ

“พี.่ .อือ้ ออ”

คราวนีไ
้ ม่ใช่คางแต่เป็ นริมฝี ปากทีป
่ ระสานกันอีกครัง้ ลิน
้ ร ้อนเกีย
่ วพันดุนดันไปตามช่องปากกลืนกินกันอย่างกระหาย เด็กหนุ่ม
ปรือตาลงตอบรับสัมผัสวาบหวามโอบกอดไหล่กว ้างเบียดผิวกายเข ้าแนบชิด เขาครางอือ
้ อึงจิกเล็บบนแผ่นหลังเมือ
่ มือใหญ่ไล ้
จากหน ้าท ้องขึน
้ มาทีอ
่ ก แอบสะดุ ้งเมือ
่ ปลายนิว้ ของพีด
่ น
ี บดขยีย
้ อดอกจนมันแดงก่ำ

“อือ้ ....” คิว้ เรียวมุน

่ เข ้าหากัน สองมือดันอกกว ้างให ้หยุดรังแกแต่ดเู หมือนยิง่ ห ้ามก็ยงิ่ ทำให ้โดนหนักขึน
้ จนภามต ้องเบือน

หน ้าออกหายใจหอบถี่

“เจ็บ..” ยอดอกของเขามันตึงแน่นจนเจ็บไปหมด
ดีนจูบแก ้มน ้องเอาใจ เขาลูบเบาๆอีกสองสามครัง้ ก่อนจะยอมละจากยอดอกแล ้วลากมือผ่านหน ้าท ้องแบนราบ หมุนวนแถว
สะดือฟั งเสียงร ้องหงุงหงิงริมหู จากนั น
้ ก็ขยับไปถึงขอบกางเกงนอนแล ้วสอดนิว้ ผ่านเข ้าไป 

“อ ้ะ..พะ พี”่ ภามหน ้าแดงก่ำและยิง่ ร ้อนจัดเมือ่ คนขีแ้ กล ้งกระซิบแผ่ว

“ ..เด็กดี” 

เด็กหนุ่มกัดฟั นแน่นซุกหน ้าลงกับไหล่กว ้าง รู ้สึกได ้ถึงนิว้ ร ้อนทีล

่ ากผ่านท ้องน ้อยลามไปถึงจุดอ่อนไหว ร่างทัง้ ร่างเกร็งเฮือก
เมือ
่ ร่างกายโดนกอบกุมเอาไว ้อย่างสมบูรณ์

อายจนอยากจะตาย

“อ ้ะ” 

เสียงร ้องหลุดออกมาแผ่วเบาเมือ
่ ฝ่ ามือใหญ่เริม
่ ขยับ บีบเคล ้นรูดรัง้ และกดย้ำส่วนปลายจนทนแทบไม่ไหว แก่นกายของเขา
เติบโตขึน
้ ตามอารมณ์และสัญชาติญาณ ภามป่ ายมือเปะปะไปตามแผ่นอกแน่นของคนรักลูบหนักทีล
่ อนบนหน ้าท ้องและเลือ
่ น
ต่ำลงบ ้างอย่างกล ้าๆกลัวๆ 

เขาเองก็อยากทำให ้พีด
่ น
ี มีความสุข

เด็กหนุ่มหลุบสายตาลงเม ้มริมฝี ปากอย่างไม่มั่นใจ เมือ

่ สอดนิว้ ผ่านกางเกงนอนของอีกฝ่ ายดูเหมือนว่าคนรักของเขากำลังจ ้อง
มองอยูว่ า่ จะทำอะไรต่อไป

“สัมผัสสิ” เสียงทุ ้มกระตุ ้นเมือ่ เห็นน ้องยังค ้างนิง่  

ภามรู ้สึกได ้ว่าตัวเองตืน
่ เต ้นมากแค่ไหน เขาเลือ ่ ๆ ลงลึกจนแตะโดนแก่นกายร ้อนผ่าวทีด
่ นมือสัน ่ น
ุ ดันฝ่ ามือ เด็กน ้อยกลัน
้ ใจกอบ
กุมมันไว ้แล ้วเริม
่ ขยับตามทีอ
่ ก
ี ฝ่ ายกำลังปรนเปรอให ้เป็ นจังหวะเดียวกัน 

“อือ้ ...แฮ่ก”

เสียงหอบหายใจของทัง้ คูด
่ ังออกมาอย่างห ้ามไม่อยู่ การขยับเร็วขึน ้ เกิดเป็ นเสียงน่าอาย ดีนจูบ
้ ตามความปรารถนาจนเปี ยกชืน
ริมฝี ปากบางอีกครัง้ สอดลิน
้ กระตุ ้นเร ้ากลืนกินจนน ้องหายใจแทบไม่ไหว

“พี.่ .” ภามครางเสียงพร่าย่นหัวคิว้ เข ้าหากัน สะโพกบิดเกร็งด ้วยความรู ้สึกทีก

่ ำลังจะพังทลายออกมา เขาอ ้าปากตอบรับลิน
้

ร ้อนทีต
่ วัดพัวพันมือข ้างหนึง่ จิกไหล่กว ้างจนขึน
้ รอย พวกเขาขยับมือเร็วขึน
้ จนรู ้สึกถึงอาการเกร็งของอีกฝ่ ายและลมหายใจถี่
้
กระชัน

ไม่ไหว ไม่ไหว จะไม่ ..

“อะ..อือ้ !”

คนน ้องเบือนใบหน ้าออกฝั งลงกับไหล่กว ้างในขณะทีค

่ นพีข
่ มวดคิว้ มุน
่ พวกเขากอดรัดกันแน่นก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อย
ออกมาพร ้อมกันจนเลอะไปหมด

“แฮ่ก..” ภามตัวอ่อนหมดแรงไม่กล ้าขยับตัว เขายังคงมุดหน ้างุดอยูก

่ บ
ั ไหล่ของคนรักทีต
่ อนนีเ้ ริม ้ เหงือ
่ ชืน ่    

อายมาก ตอนนีโ้ คตรอายมากๆ !

ดีนลูบหลังน ้องเบาๆ แล ้วประคองให ้นอนหงายลงบนเตียง เขาอมยิม

้ เมือ
่ เด็กน ้อยเบือนหน ้าไปทางอืน
่ พร ้อมหลับตาปี๋ แถมตอนนี้
้ ทีย
ก็แดงไปทัง้ ตัว ชายหนุ่มสะบัดเสือ ่ ังติดแขนอยูท
่ งิ้ แล ้วจัดการเกีย
่ วกางเกงนอนขายาวของน ้องออกโยนตามไปด ้วย
ภามใจหายวาบเมือ
่ รู ้สึกวูบโหวงทีเ่ บือ
้ งล่าง เขารีบหันหน ้ากลับมาดูแล ้วก็พบว่าพีด
่ น
ี กำลังจับขาตัวเองแยกออกก่อนแทรกกาย
ทาบทับลงมาเล่นเอาแทบหยุดหายใจ

“พี.่ .” ่ แล ้วยกแขนทัง้ สองข ้างขึน

เขาร ้องเรียกเสียงสัน ้ ปิ ดหน ้าปิ ดตาไม่กล ้ามองว่าจะเกิดอะไรขึน
้ ต่อไป

“อ๊ะ” 

สัมผัสนุ่มหยุน
่ ดูดดึงทีย
่ อดอกถึงมองไม่เห็นภามก็รู ้ว่าเกิดจากอะไร เขาเม ้มปากแน่นกลัน
้ เสียงร ้องเมือ
่ มันโดนขบเน ้นเคล ้าคลึง
ด ้วยลิน ่ ความรู ้สึกแปลกๆ กลับมาอีกครัง้ และกำลังก่อตัวทีท
้ จนเปี ยกชุม ่ ้องน ้อย

“อื๊ อ..” เสียงร ้องหลุดออกมาอีกครัง้ เมือ

่ สัมผัสนั น
้ ขยับไปทีอ
่ ก
ี ข ้าง เจ็บจี๊ ดยามโดนขบดึงเบาๆจนอดคิดไม่ได ้ว่ามันต ้องแดง

ไปหมดแล ้ว

แล ้วคนใจร ้ายก็คอ
่ ยๆเคลือ
่ นตัวลงไป ..

ลิน ้ ไล่เก็บทำความสะอาดของเหลวทีป
้ เปี ยกชืน ่ ลดปล่อยเลอะหน ้าท ้องเมือ
่ กีห
้ ยุดจูบเม ้มตาผิวเนือ
้ อ่อนจนขึน
้ รอยแดงเรือ
่ ภาม
แอ่นกายสะท ้านกับสัมผัสวนเวียนทีส
่ ะดือเกือบจะร ้องออกมาจนต ้องคว ้าหมอนมาช่วยปิ ดปากตัวเอง 

“แฮ่ก..ตรงนัน้ ...ไม่” 

่ ไหวโดนกอบกุมแน่น ดีนไล ้เลียต่ำมาถึงท ้องน ้อยแล ้ววกไปทีข

สะโพกสัน ่ าอ่อนด ้านใน ดูดจนมันขึน
้ รอยก่อนจะยกต ้นขาสอง
ข ้างพาดไว ้ทีไ่ หล่ จัดการแก่นกายทีข
่ ยับขยายตัวจากการปลุกเร ้าด ้วยลิน
้ และริมฝี ปาก
ภามเบิกตาโพลงพยายามรัง้ ศีรษะคนรักออก แต่กต
็ ้องเปลีย
่ นเป็ นขยุ ้มผมสีเข ้มเมือ
่ รู ้สึกถึงโพรงร ้อนทีค
่ รอบคลุมแก่นกายตัวเอง
จนได ้

พีด
่ น
ี พีด
่ น
ี พีด ี ใช ้ปาก
่ น !!! 

เด็กหนุ่มกรีดร ้องอยูใ่ นใจ ความรู ้สึกกระสันแล่นวูบไปทัง้ ร่างจนต ้องถอยสะโพกหนีแต่ก็โดนล๊อคเอาไว ้จนไปไหนไม่ได ้ ริมฝี ปาก
ร ้อนจัดการดูดกลืนร่างของเขาอย่างราวกับจะขโมยทุกสิง่ ทุกอย่างไป ภามครางเสียงพร่าบิดกายอึดอัด ยิง่ การเคลือ
่ นไหวเร็ว
่ สุดท ้ายความอยากรู ้อยากเห็นทำให ้คนขีอ
หนักหน่วงเขาก็เกร็งจนสัน ้ ายปรือตาขึน
้ พยายามมองว่ากำลังโดนรังแกยังไง แต่ภาพ
ทีเ่ ห็นมันเกินกว่าหัวใจเขาจะรับไหว 

ฆ่ากันเลยดีกว่า

“โอย....พี”่ เขาหายใจถีร่ ะรัวเมือ่ ความสุขสมเริม่ ก่อตัวสูงอีกครัง้ แต่มันกลับกลายเป็ นสัญญาณเร่งให ้ชายหนุ่มเคลือ่ นไหวเร็ว

้ อีก “พอก่อน....อื๊ อออ เดีย
ขึน ๋ ว..มัน”

ภามบิดตัวแอ่นสะโพกตามสัญชาติญาณ เขาพยายามดันใบหน ้าคมคายออกแต่ไม่เป็ นผล เด็กน ้อยซุกหน ้ากับหมอนส่งเสียง

ครางอู ้อีด
้ ้วยความกระสันและทรมาน ทัง้ ปากทัง้ ลิน
้ แถมมือใหญ่สองข ้างบีบเคล ้นบัน
้ ท ้ายปรนเปรอให ้จนถึงขีดสุดก่อนทีเ่ ขาจะ
สะดุ ้งเฮือกกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาอีกครัง้

ดีนกลืนของเหลวทีท
่ ะลักทะลายออกมาส่วนหนึง่ ลงไปและปล่อยส่วนทีเ่ หลือให ้มันเลอะเทอะจนลืน
่ ไปทัง้ หน ้าขา ดวงตาสี
สวยมองร่างในอ ้อมแขนทีต
่ อนนีไ
้ ร ้เรีย
่ วแรงแดงไปทัง้ ตัว เขาจับขาทีส ั่ ระริกของน ้องวางลงบนเตียงพลางลูบไล ้ไปมา
่ น

“เดีย๋ วหายใจไม่ออก” ขยับดึงหมอนออกให ้หายใจสะดวก แล ้วก ้มลงจูบแก ้มแดงนั่นอย่างเอ็นดู อายทีไรไม่ม ้วนในผ ้าห่มก็เอา
หน ้าจุม
่ หมอนทุกที 

“ผม..” ภามทีย
่ ังหอบไม่เลิกพยายามพูดตะกุกตะกัก “ผมก็อยากทำให ้ บ ้าง” ..
ดีนส่งยิม
้ ให ้น ้องก ้มลงจูบฟั ดสองสามทีแล ้วขยับลุกขึน
้ ถอดกางเกงนอนของตัวเองเผยให ้เห็นความต ้องการทีม
่ ม
ี ากไม่แพ ้กัน 
ภามกลืนน้ำลายเอือ
้ กเบือนหน ้าหนีด ้วยความกระดากอาย

“ครัง้ หน ้าแล ้วกัน หันหลังหน่อยครับ” คุกเข่าลงเกีย่ วร่างปวกเปี ยกของน ้องให ้พลิกคว่ำแล ้วดึงสะโพกมนขึน้ จับขาทัง้ สองขาให ้
ชิดกัน

“อ ้ะ..” เด็กหนุ่มร ้องเสียงหลงเมือ ่ ระรัวสองมือขยุ ้มเตียงแน่นหวาดหวั่นหน ้าตาตืน

่ คนรักทาบตัวคร่อมเอาไว ้ หัวใจของภามสัน ่  

พีด
่ น
ี จะทำจริงๆเหรอ !?

ดีนจูบคลอเคลียแผ่นหลังขาวสะอาด เบียดแก่นกายตัวเองกับบัน
้ ท ้ายนุ่ม อาการเกร็งทำให ้เขากระซิบทีใ่ บหูแดงจัดเบาๆ

“ใจเย็นๆ...พีย่ มื ขาก่อนนะครับ”

คนน ้องทีย
่ ังตระหนกเพิม
่ ความงุนงงเข ้าไปอีก แต่พอรู ้สึกได ้ว่ามีอะไรร ้อนๆเบียดแทรกต ้นขาก็รบ
ี ซุกหน ้าลงกับหมอนหน ้าร ้อน
เหมือนจะระเบิด ตัวตนของพีด
่ น
ี ทีก
่ ำลังเสียดสีมันชัดเจนยิง่ กว่าทีส ั ผัสด ้วยมือเมือ
่ ม ่ กีเ้ สียอีก

“ฮือ้ ...” 

เมือ
่ ร่างสูงใหญ่เริม
่ ขยับของเหลวทีป
่ ลดปล่อยออกมาก่อนหน ้าช่วยให ้การเคลือ ่ ขยำ
่ นไหวเป็ นไปได ้สะดวก ภามครางเสียงสัน
หมอนหนุนแน่น ต ้นขาของเขาร ้อนผะผ่าวจากการเสียดสีของแก่นกาย แรงกระแทกทำเอาเด็กหนุ่มตัวโยกไหวโฟกัสทุกอย่าง
มันไปอยูด
่ ้านหลังหมด

แบบนีม
้ ันก็ไม่ตา่ งจาก ...
ภามหายใจเฮือกยามมือใหญ่รวบเอาแก่นกายของพวกเขาเข ้าด ้วยกัน ยิง่ พีด
่ น
ี เคลือ
่ นไหวเร็วขึน
้ แรงเสียดสีกก
็ ระตุ ้นเร ้าจนใจจะ
ขาด 

“พี.่ .แฮ่ก...พีด่ นี ” 

ดีนขบกรามแน่นหายใจหอบหนักเขาขยับสะโพกกระทัน
้ จนร่างในอ ้อมแขนแทบทรงตัวไม่อยู่ ริมฝี ปากร ้อนผ่าวไล่จบ
ู ลาดหลัง
ขบกัดแสดงความเป็ นเจ ้าของ หอมหวาน ยั่วเย ้า กระตุ ้นให ้เขาแทบเป็ นบ ้า

“ภาม” เขารัง้ คางมนให ้หันมาแล ้วกดจูบแลกปลายลิน้ กันเร่าร ้อน หยาดน้ำสีใสไหลจากมุมปากเลอะมาถึงคอ

“ดีไหม..รู ้สึกดีไหม”

เด็กน ้อยพยักหน ้ารัวๆความสุขสมแผ่กระจายจนอยากร ้องออกมาดังๆ เขาพยายามปิ ดปากตัวเองแต่ก็ไม่ได ้ผล อารมณ์แตกพ่าย

จนสะอึกสะอืน
้

“พี.่ .จูบ” ส่งเสียงวอนขอเมือ่ การเคลือ่ นไหวเริม่ ถีก่ ระชัน้ เสียงเนือ้ กระทบดังจนกลัวว่าคนข ้างนอกจะได ้ยิน

“เร็ว...ฮึก....พีด่ นี ”  

ทัง้ เสียงทัง้ น้ำตากระตุ ้นชายหนุ่มจนถึงทีส

่ ด
ุ ดีนสบถในลำคอเกร็งร่างเร่งจังหวะสุดท ้าย ก่อนจะครอบครองความนุ่มหยุน
่ ด ้วยริม
ผีปากสกัดกัน
้ เสียงครางทีห
่ ลุดออกมาอย่างทนไม่ไหว 

“อือ้ อออ!”
 ่ ไปทัง้ ตัว ดีนขยับสะโพกตามติดอีกไม่กค
ภามกระตุกเกร็งปลดปล่อยรุนแรงจนสัน ี่ รัง้ ก็ขบกรามแน่นครางเสียงต่ำปลดปล่อยความ
ต ้องการออกมาอีกคน

ถึงจะไม่ได ้สอดใส่แต่ความสุขสมมันก็ล ้นทะลัก

อ ้อมแขนแข็งแรงประคองน ้องทีต
่ อนนีป
้ วกเปี ยกไปทัง้ ตัวให ้นอนลง ภามหายใจหอบไม่มเี รีย
่ วแรง ไม่คด
ิ ว่าจะโดนเรียกร ้องของ
รางวัลทีเดียวสามรอบแบบนี้ ถ ้าพีด
่ น
ี ทำจริงๆเขาต ้องตายแน่ๆ ไม่รอดแน่ๆ

ดีนทิง้ ตัวลงนอนข ้างๆแล ้วรัง้ ให ้น ้องพลิกมาซบอก ปรับลมหายใจตัวเองอยูค

่ รูใ่ หญ่ถงึ ได ้ฤกษ์สนใจโลกภายนอกอีกครัง้  

 เสียงเฮฮาข ้างนอกยังคงมีมาให ้ได ้ยินเป็ นระยะ เขาจิ๊ ปากสงสัยคืนนีม้ กี ารออกไปเก็บซากขีเ้ มาแน่ๆ  คิดแล ้วก็ตัดสินใจว่าจะพา
น ้องไปอาบน้ำแล ้วค่อยแวะไปดูสถานการณ์แพข ้างๆ แต่พอก ้มลงมองคนในอ ้อมแขนเด็กน ้อยของเขาก็หลับปุ๋ ยไปเป็ นที่
เรียบร ้อย

ดีนถอนใจเอ็นดู เขาก ้มลงจูบแก ้มแดงๆแล ้วเอือ

้ มมือไปหยิบมือถือทีม
่ ส ั ญาณไฟข ้อความเข ้ามาเปิ ดดู ข ้อความนั น
ี ญ ้ มีแค่
ประโยคเดียวแต่เล่นเอาต ้องกลอกตาอย่างหงุดหงิดใจ

เขาจะจำไว ้ว่าไม่ควรมาทวงรางวัลจากน ้องทีแ

่ พอีก ให ้ตาย !!

Winnie : สัด!! เลีย้ งข ้าวกูด ้วยอุตส่าห์ชว่ ยเบนความสนใจหลอกมอมเหล ้าไปหลายศพแล ้วเนีย่ !! แพแอบสัน่ นะมึง
ไอ ้เวร!!

--------------
 ตอนที่ 23 แค่เคียงข ้าง

เสียงน้ำไหลพร ้อมกลิน
่ สะอาดของป่ าปลุกคนทีค
่ ุ ้นชินกับในเมืองปรือตาตืน
่ งัวเงีย อากาศทีค
่ อ
่ นข ้างเย็นทำให ้ร่างนั น
้ ขดตัว
เข ้าหาความอบอุน
่ ไม่อยากจะลุก แถมรอบตัวยังมืดสนิทจนเดาไม่ออกว่ากีโ่ มงแล ้ว ภามหาวหวอดขยีต
้ าตัง้ สติอยูส ั พักถึงนึก
่ ก
ได ้ว่าตอนนีไ
้ ม่ได ้อยูท
่ ค
ี่ อนโดแต่อยูท
่ แ
ี่ พเมืองกาญจน์

แพ ..

เชรด !!!!!!!!!!!
   

เด็กหนุ่มเบิกตาโพลง เขาไม่ได ้กระเด ้งตัวลุกเพราะตอนนีก

้ ำลังนอนตัวแข็งอยูใ่ นอ ้อมกอดของคนรัก พีด
่ น
ี ยังหลับสนิทท่าทาง
สบายจนไม่อยากปลุกให ้ตืน
่ ภามเริม ้ ผ ้าเรียบร ้อย คิว้ เรียวขมวดมุน
่ แตะตัวเองแล ้วพบว่าสวมเสือ ่ แต่ก็มั่นใจว่าเมือ
่ วานไม่ได ้ฝั น
่ ำคัญคือเขาสลบเหมือดไปทัง้ ๆแบบนั น
แน่ๆและทีส ้ งัน
้ แสดงว่าพีด
่ น
ี แต่งตัวให ้ ?
   

โอยยยยยยยยยย คนเพิง่ ตืน

่ โหยหวนหน ้าแดงจัดอยากจะไปโดดแม่น้ำให ้หายบ ้า ภาพเมือ
่ คืนย ้อนมาเป็ นฉากชัดเจนจนจะบ ้า
ตาย 
   

ภามพยายามระงับความตืน
่ เต ้น รอจนหัวใจเริม
่ สงบและมีสติสตังครบเขาถึงค่อยๆขยับตัวจากอ ้อมแขนอบอุน
่ หน ้าจอมือถือ
แสดงเวลาตีห ้าซึง่ อีกสักพักพวกเขาก็ต ้องตืน
่ เพือ
่ ไปล่องแพดูพระอาทิตย์ขน
ึ้ กับทางรีสอร์ท แสงไฟจากภายนอกทีล
่ อดผ่าน
หน ้าต่างเหนือหัวนอนทำให ้เขาเห็นอะไรรอบตัวค่อนข ้างชัดเจน เห็นกระทั่งแพขนตาทีป
่ ิ ดสนิทของพีด
่ น
ี เด็กหนุ่มนั่งมอง
ใบหน ้าคนรักตาปริบๆ พอไม่ได ้เซตผมคนตรงหน ้าก็ดเู ด็กลงไปอีกหลายปี ภามแตะรอยปานข ้างขมับอย่างทีช
่ อบทำแล ้วลาก
ปลายนิว้ สางผมให ้ อมยิม
้ เมือ
่ เห็นคิว้ เข ้มขมวดนิดนึงก่อนจะคลายลงเหมือนเก่า  
   

อินทัชจะเคยมองพีก
่ รณ์แบบนีไ
้ หมนะ แล ้วเคยมีความสุขขนาดนีห
้ รือเปล่า ..
   
เขาอยากจะมีความสุขให ้เต็มทีท
่ ัง้ เพือ
่ ตัวเองและเผือ
่ ในส่วนของกรณ์และอิน อยากทำหลายๆอย่างทีส
่ องคนนั น
้ ไม่เคยทำ
อยากจะมีความรักทีไ่ ม่โดนขัดขวาง แต่ความเป็ นจริงคงไม่งา่ ยขนาดนั น
้ ..
   

เด็กหนุ่มถอนใจ เขาทำท่าจะเอนตัวลงนอนต่ออีกนิดแต่พอร่างสูงใหญ่ขยับผ ้าห่มทีพ

่ าดหมิน
่ เหม่ไว ้ก็รว่ งหล่นจากตัว ท่าทาง
เหมือนเด็กขีเ้ ซาชวนให ้อมยิม
้ ภามเอือ
้ มมือไปหยิบผ ้าเพือ
่ จะห่มให ้ใหม่แต่อะไรบางอย่างก็สะกดสายตาเขาเอาไว ้
   

ขอบกางเกงนอนทีร่ น
่ ลงกลายเป็ นเอวต่ำหมิน
่ เหม่ของพีด
่ น
ี ทำให ้เขาเห็นลายอะไรบางอย่างบนสะโพก
   

รอยสัก !??
   

ความอยากรู ้อยากเห็นทำให ้เขาลังเล ภามถือผ ้าห่มค ้างตาจ ้องเป๋ งไปทีข

่ อบกางเกงคนรัก ถ ้าเกีย
่ วลงอีกนิดจะเห็นชัดไหมนะ
แต่เฮ ้ยนีก
่ างเกงมันต่ำมากจนเห็นวีไลน์แล ้วถ ้าเกีย
่ วลงอีกละก็ ...
   

ภาพเมือ
่ คืนก็โผล่ขน
ึ้ มาในสมองทันที
   

ว๊ากกกกกกกกกก ภามแหกปากลั่นในใจ หน ้าเน่อแดงไปหมดจนต ้องปล่อยผ ้าห่มเอามือมาปิ ดหน ้าตัวเอง หัวใจเต ้นแรงจน

หนวกหูรู ้สึกเหมือนตัวเองเป็ นคนลามก เขาตบแก ้มตัวเองแปะแล ้วเม ้มปากเหล่มองสะโพกพีด
่ น
ี อีกครัง้
   

แต่ก็อยากรู ้จริงๆ นีน

่ า เมือ
่ คืนก็ไม่ทันมองด ้วย ถ ้าแค่นด
ิ เดียว ..
   

ไวเท่าความคิด มือเจ ้ากรรมก็ไปถึงขอบกางเกงพีด

่ น
ี เสียแล ้ว ภามเหลือบตามองคนทีย
่ ังนอนหลับเป็ นการดูต ้นทางแล ้วจับขอบ
กางเกงพีม
่ อ ่ เขาขอดูแค่
ื สัน ....
   

หมับ !
เฮือก !!!
   

“ซนอะไรครับ” 
   

เด็กซนเบิกตากว ้างแล ้วก็สบเข ้ากับดวงตาสีเทาอมเขียวอันคุ ้นเคยเข ้าเต็มๆ

   

“พะ พะ พีด่ นี ” เรียกเสียงสัน่ ลิน้ พันกันไปหมด จะดึงมือหนีแต่พดี่ นี ก็จับข ้อมือเอาไว ้แน่นจนทำอะไรไม่ได ้

   

“จะตีห ้าครึง่ แล ้ว เดีย๋ วไปอาบน้ำแล ้วเตรียมตัวไปล่องแพกัน” ดีนยันตัวขึน้ นั่งหยิบมือถือมาดู ท่าทางการขยับตัวรวมถึงการพูด

บอกชัดว่าไม่ใช่เพิง่ ตืน
่
   

ตลอด เขาโดนแบบนีต
้ ลอด !! ทำไมพีด
่ น
ี ต ้องตืน
่ อยูแ
่ ล ้วทุกครัง้ ด ้วย
   

ภามโวยลั่นในใจหน ้าเหมือนจะระเบิด พอสบตากันพาลนึกถึงสายตาพีด

่ น
ี เมือ
่ คืนแล ้วมันก็ลามไปถึงบางภาพทีไ่ ม่ควรนึกถึงด ้วย
ทัง้ สัมผัส แรงขยับ เสียงคำรามต่ำๆแล ้วก็ ..
   

..
พี่ จูบ
   

..
เร็ว ฮึก พีด
่ น
ี
   

อ๊ากกกกกกกกกกกก ว๊ากกกกกกก ภามแกทำอะไรลงไป๊ !!

   
 ี ใช ้มืออีกข ้างคว ้าผ ้าห่มมาม ้วนตัว แต่ทว่าคนพีไ่ วกว่าจัดการดึงผ ้าห่มโยนไปอีกทาง ภามร ้องเอ๊ะ
พอสติแตกอีกหนคนน ้องก็รบ
้ กล ้งดึงหมอนออกอีก พอหันซ ้ายหันขวาไม่มอ
ขัดใจหันไปคว ้าหมอนเตรียมเอาหน ้ามุดแต่ก็ยังโดนคนขีแ ี ะไรให ้หลบก็เริม
่ แตก
ตืน
่ หน ้าเสีย 
   

อาย มันอายมากๆเข ้าใจไหม !! ไหนจะเรือ

่ งเมือ
่ คืนแล ้วยังเรือ
่ งเมือ ! 
่ กี้
   

“พีด่ นี นนนนน” สู ้ไม่ได ้ก็เบ ้ปากใส่ 

   

ดีนหัวเราะในลำคอ เขายักไหล่ยอมปล่อยมือน ้องแล ้วกางแขนออกให ้เป็ นทางเลือกสุดท ้าย เด็กน ้อยเม ้มปากสายตาดูลังเลแต่
สุดท ้ายก็ตด
ั สินใจคลานเข่าเข ้าไปซุกในอ ้อมแขนนั่นอย่างเต็มใจ
   

“เลิกอายแล ้วม ้วนตัวหลบได ้แล ้ว” ชายหนุ่มกอดคนรักในอ ้อมแขนแน่น น ้องเอาหน ้าซุกอกเขาส่ายหัวพรืดแทนคำตอบ น่า
เอ็นดูจนต ้องฝั งจูบลงบนเรือนผมนุ่ม 
   

“น ้องภามครับ”
   

“ฮือ้ ?” ่ ค่อยๆเงยหน ้าขึน

เจ ้าของชือ ้ ตามเสียงเรียก
   

“เมือ่ คืนมีความสุขไหม”
   

“อะ” ภามหน ้าแดงเถือกไปถึงหูและคอแล ้วมุดหน ้าซุกอกคนรักเหมือนเดิม “อย่าถามสิ...”

   

ดีนก ้มลงจูบใบหูแดงแจ๋เบาๆ มือก็ลบ

ู หลังให ้ “พีก
่ ็ไม่มั่นใจเป็ นเหมือนกันนะ”
   

พอเจอเสียงอ ้อนๆ จากคนตัวโต ภามก็ยงิ่ ใจเต ้นไปกันใหญ่ เขากอดรัดคนรักแน่นขึน

้ กระซิบตอบอู ้อี้
   

“มี..ความสุขครับ” 
   

้ แกล ้งโยกตัวเหมือนกล่อมเด็กซึง่ น ้องก็ไม่วา่ อะไรนอกจากกอดเขาเอาไว ้แน่น

ชายหนุ่มอมยิม
   

“แล ้ว” แกล ้งลากเสียงยาว “เมือ่ กีค้ ดิ จะทำอะไรครับ”

   

เด็กน ้อยในอ ้อมแขนสะดุ ้งโหยงตัง้ ท่าจะดีดตัวหนี แต่คนกอดไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ ดวงตาสีสวยแพรวพราวชนิดทีว่ า่ ถ ้ารอง

ประธานชมรมว่ายน้ำได ้มาเห็นคงด่าด ้วยความหมั่นไส ้
   

“หืม ว่าไง จะทำอะไรครับ” ก ้มลงหอมขมับแต่น ้องก็ยังไม่ยอมเงยหน ้าจากอกสักที “อยากเห็นรอยสักเหรอ”

   

มือทีก
่ ม ้ ชายหนุ่มกระตุกเบาๆแทนคำตอบ ดีนดันน ้องออกจากอกซึง่ เจ ้าตัวก็ยังก ้มหน ้าเขินอยูแ
ุ เสือ ่ บบนั น
้ เขาเชยคางมนขึน
้
เกลีย ่ ๆด ้วยปลายนิว้ ขยับรอยยิม
่ ริมฝี ปากสัน ้ มุมปากเมือ
่ เห็นทัง้ แก ้มทัง้ หูแดงไปหมดทุกส่วน
   

“พี่ อย่าแกล ้ง” อาการจนมุมมาพร ้อมเสียงโวยวายเบาหวิวแถมสายตายังหลบเลีย่ งมองไปทางอืน่

   

ั ทีสองทีแต่ทว่ามือใหญ่ของอีกฝ่ ายกลับกอบ
เสียงหัวเราะในลำคอบอกชัดว่าตัง้ ใจแกล ้ง ภามเม ้มปากตัง้ ใจจะหันไปค ้อนใส่สก
กุมมือเขาไว ้แล ้วจับมันไปวางไว ้ตรงสะโพกจุดเดิมทีเ่ ขาพยายามจะดึงขอบกางเกงผู ้ชายตรงหน ้าลง
   

“เอ๋...” เด็กหนุ่มมองตามใจเต ้นตึกรู ้สึกร ้อนวูบไปทัง้ ฝ่ ามือ ก่อนจะอ ้าปากค ้างเมือ

่ มือถูกบังคับให ้จับขอบกางเกงแล ้วเลือ
่ นมัน

ลงช ้าๆ 
   

“เอ๋ เอ๋ เอ๋ พีด่ นี เดีย๋ ว!?” เด็กน ้อยร ้องเสียงหลงตาโต

   

“พีส่ ญ
ั ญาแล ้วนี่วา่ จะให ้ดู” ดีนกระซิบริมใบหูแดงจัด รู ้ดีวา่ มือทีเ่ ขากอบกุมอยูก
่ ระตุกฝื นแต่ก็ยังดึงดันให ้มันลากลงช ้าๆ
   

ขอบกางเกงถูกรัง้ ลงเผยผิวสีแทนและกล ้ามเนือ ่ ักซ่อนตัวอยูใ่ นกางเกงปรากฏออกมาช ้าๆ ตัวอักษรภาษา

้ แข็งแรง รอยสักทีม
อังกฤษตัวN ตวัดสวยถัดมาด ้วยสิง่ ทีค่ ล ้ายดาวเป็ นแฉกก็เผยตัวตามออกมา แน่นอนว่าขอบกางเกงลดลงวีไลน์ก็เด่นชัดขึน้ จน
เห็นไรขนจางๆเล่นเอาเจ ้าของมือทีถ ู บังคับแทบจะขาดใจตายเพราะไม่รู ้จะโฟกัสตรงไหนดีระหว่างรอยสักกับ..
่ ก
   

“พะ..พี”่ เสียงสัน่ ปากสัน่ มือสัน่ ไปหมด

   

“เข็มทิศ” ดีนอธิบายพลางจับมือน ้องให ้แตะบนรอยสักนั่น กราฟิ กรูปเข็มทิศสีแ่ ฉกไปยังสีท่ ศิ เด่นชัดทีส่ ะโพกด ้านซ ้าย ถ ้าเขา
ใส่กางเกงว่ายน้ำต่ำกว่านีห ้ แบบวินก็คงเห็นรอยสักได ้ชัดเจนแต่เขาเคยชินกับการใส่กางเกงว่ายน้ำแบบยาวครึง่ ขา
้ รือใส่ตัวสัน
ไปเสียแล ้ว  “ตอนนั น
้ พีย ..
่ ังมองหาภามอยู่ เหมือนกำลังหลงทางไม่รู ้จะไปทางไหน” 
   

ภามเงยหน ้ามองคนรักแล ้วขยับตัวจูบปลายคางเบาๆปลอบโยน สัมผัสสากเล็กน ้อยจากไรหนวดทีเ่ ริม

่ ขึน
้ ทำให ้จั๊กจีแ
้ ต่ก็รู ้สึกดี
เขาขยับปลายนิว้ แตะไล ้รอยสักไปมา

 “ตอนนัน้ พีท่ ้อบ ้างไหม” การทีต่ ้องหาใครสักคนโดยไม่รู ้ว่าเป็ นใคร หามาตลอด 10 ปี มันไม่ใช่เรือ่ งทีม่ คี วามสุขเลย
   

“ท ้อสิ” ชายหนุ่มกระซิบแผ่ว“แต่ก็เชือ่ ว่าสักวันต ้องหาเจอ...” แตะแต ้มริมฝี ปากไปตามพวงแก ้มทีร่ ้อนระอุ

   

“แล ้วพีก่ ็เจอ” 

   

ตามสัญญา ..
   

ภามหลับตาลงฟั งเสียงหัวใจตัวเองทีเ่ ต ้นรัว ความอบอุน

่ ฟูฟ่องข ้างในอกจนมันแทบดันตัวออกมาเป็ นน้ำตา เด็กหนุ่มเลือ
่ นมือขึน
้
โอบกอดรอบคอคนรักผลัดกันคลอเคลียใบหน ้ากันและกัน เป็ นความคิดถึงเป็ นความโหยหาทีไ่ ม่วา่ เติมเต็มเท่าไหร่มันก็ไม่เคย
พอ 

 “พีจ่ บู ..ได ้ไหม” คำขอชวนใจสัน่ กลับมาอีกครัง้ พร ้อมกับแรงขบเบาๆทีร่ มิ ฝี ปากล่าง

   

“ถามตอนนี.้ .ขีโ้ กง” ภามอุทธรณ์เสียงพร่าก่อนทีค่ ำพูดทุกอย่างจะถูกกลืนหายไปด ้วยจูบอ่อนหวาน

   

้ นอนคนตัวโตยามลิน
สองมือของเด็กน ้อยขยำเสือ ่ สัมผัสชืน
้ ร ้อนๆกระตุ ้นจนตัวสัน ้ แฉะในช่องปากยิง่ ทำให ้อยากค ้นหา ลิน
้ อุน
่
เข ้าพัวพันพร ้อมกับมือใหญ่ร ้อนผ่าวทีส ้ นอนน ้องลูบผิวกายสัน
่ อดเข ้าใต ้เสือ ่ ระริก 

ไม่วา่ เกิดอะไรขึน
้ เราจะไม่ทงิ้ กันใช่ไหม ?
   

“พีด่ นี ..” 
   

เสียงร ้องเรียกไม่ได ้ดังไปกว่าเสียงกระซิบ ร่างกายโดนรัง้ ให ้นอนราบไปบนเตียงนอนนุ่มตามด ้วยจูบร ้อนๆทีแ

่ ต ้มสีแดงไปทั่ว
หน ้าท ้อง 

พีจ
่ ะไม่ไปไหนใช่ไหม ?
   

“ภาม” 

ดีนฝั งจมูกและริมฝี ปากลงบนผิวกายขาวย้ำๆ จูบจนมันขึน

้ รอยแดงช้ำราวกับจะสร ้างสัญลักษณ์เอาไว ้ ไล่ต่ำลงมาจนถึงท ้องน ้อย
ทีข
่ มวดเกร็ง
เราจะอยูด
่ ้วยกันตลอดไปใช่ไหม ?
   

“อา...” ใบหน ้ามนแหงนขึน

้ ครางเสียงกระเส่า แขนสองข ้างยกขึน
้ ปิ ดบังใบหน ้าทีต
่ อนนีค
้ งเต็มไปด ้วยอารมณ์หวามไหว
   

สัญญาสิ พีส ั ญากับผมแล ้ว พีส

่ ญ ั ญาแล ้ว
่ ญ !

   
พีก
่ รณ์ !!!!!!!
   

เฮือกกกก
   

ติด
้ ติด
้ ติด
้
   

เสียงมือถือปลุกดังขึน
้ ชะงักกิจกรรมทีท
่ ัง้ สองคนสร ้างขึน
้ มา ดวงตาของทัง้ คูม
่ องสบกันลมหายใจหอบถีร่ ะรัวสับสน งุนงง
อารมณ์ปรารถนาทีก
่ ำลังคุกรุน
่ ค่อยๆเจือจางลงพร ้อมการเต ้นของหัวใจทีป ่ กติ ดีนเอือ
่ รับเข ้าสูป ้ มมือไปปิ ดมือถือตัวเลขดิจต
ิ อล
เรืองแสงให ้เห็นว่าเป็ นเวลาตีห ้ากว่าแล ้วและพวกเขาต ้องลุกเสียที ชายหนุ่มเลียริมฝี ปากก่อนจะก ้มลงไปจูบปากน ้องเบาๆ
   

“อาบน้ำเถอะ”
   

ภามลูบใบหน ้าตัวเองพลางพยักหน ้าน ้อยๆตอบรับ พอดันตัวลุกขึน ้ นอนถลกขึน

้ ถึงได ้รู ้ว่าเสือ ้ มาถึงอกแถมกางเกงโดนดึงลงมา
ครึง่ สะโพกแล ้ว
   

“ฮือ้ อออออ” ร ้องหงุงหงิงรีบจัดเสือ้ ผ ้าหน ้าแดงเถือก พอสติกลับมาถึงได ้รู ้สึกตัวว่าเมือ่ กีท้ ำอะไรลงไป นีถ่ ้ามือถือไม่ดังมี
หวัง..โดนกินทัง้ ตัวแน่ๆ โอ ้ย ไอ ้ภาม!!ทำไมคล ้อยตามง่ายแบบนี้!! สบถด่าตัวเองในใจรัวๆ
   
“ขอโทษครับ ขอโทษ” ดีนหัวเราะไปด ้วยช่วยแต่งตัวให ้ด ้วยเมือ่ เห็นน ้องหน ้าตาบู ้บี้ ก่อนจะฉุดให ้ลุกขึน้ เพือ่ ไปอาบน้ำ เขาแอบ
หยอกชวนให ้ไปอาบด ้วยกันแต่น่าเสียดายทีเ่ ด็กขีอ ่ า่ ย
้ ายส่ายหัวพรืดแล ้วคว ้าข ้าวของวิง่ หน ้าตัง้ ไปห ้องน้ำทันที ปล่อยให ้คนพีส
หัวยิม
้ ๆแล ้วเดินไปอาบน้ำอีกแพ
   

ก็ต ้องค่อยๆฝึ กกันไปสินะ

   

แพขนาดใหญ่ทบ
ี่ รรจุแขกผู ้เข ้าพักรีสอร์ทเอาไว ้ราวสามสิบชีวต
ิ กำลังไหลไปตามแม่น้ำปะปนทัง้ คนไทยและต่างชาติ สองข ้าง
ทางยังเป็ นป่ ารกชัฏเขียวชอุม
่ ทำให ้มีกลิน
่ ของธรรมชาติและผืนดินระรวยแตะจมูก เหนือผืนน้ำมีหมอกขาวจางๆลอยอยูด
่ ้านบน
ชวนให ้นึกว่ากำลังล่องแพฝ่ ามวลหมูเ่ มฆออกไป 
   

สมาชิกชมรมว่ายน้ำมีตน
ื่ มาทันขึน
้ แพเพียงไม่กค
ี่ นและสองคนในนั น
้ คือท่านประธานกับแฟนแต่ไร ้วีแ
่ ววรองประธานหัวทองคน
เก่ง อากาศเย็นทำให ้ภามขยับตัวชิดกับคนตัวโตข ้างๆ ซึง่ พอสังเกตเห็นดีนก็เอือ
้ มมือไปโอบไหล่น ้องเอาไว ้
   

“อากาศดีมากเลย” เด็กหนุ่มเอ่ยขึน้ พลางทอดสายตามองวิวรอบกาย

   

แพหยุดลงปล่อยให ้แขกได ้ซึมซับอากาศสะอาดจนเต็มปอด แสงสีทองค่อยๆโผล่พ ้นแนวทิวเขาเกิดเป็ นภาพสวยงามจนหลาย

่ งแสงสว่างไสวกระจ่างไปทั่วผืนฟ้ า เป็ นภาพพระอาทิตย์ขน
คนต ้องควักกล ้องออกมาถ่าย เพียงครูเ่ ดียวพระอาทิตย์ก็สอ ึ้ ที่
สวยงามอย่างทีค
่ นกรุงเทพฯไม่คอ
่ ยมีโอกาสได ้เห็นบ่อยนัก
   

“ไว ้มากันอีก” คนตัวโตก ้มลงจูบหน ้าผากน ้องแล ้วขยีผ้ มนุ่มเบาๆ

   

ภามอมยิม
้ พยักหน ้าตอบรับคำชวน เขาอยากจะตืน
่ ขึน
้ มาเห็นแสงอาทิตย์สวยงามแบบนีท
้ ก
ุ วันและจะดีทส
ี่ ด
ุ ถ ้าได ้มองฟ้ าพร ้อม
คนทีย
่ น
ื อยูข
่ ้างๆคนนี้
   
 ่ ชมกับธรรมชาติอยูพ
พวกเขาชืน ่ ก
ั ใหญ่จนเจ ้าหน ้าทีป ่ ให ้ทุกคนกลับไปกินอาหารเช ้าทีท
่ ระกาศว่าจะล่องแพกลับเพือ ่ างโรงแรม
จัดไว ้ให ้ ซึง่ พอแพล่องกลับมาถึงฝั่ งก็เกือบเจ็ดโมงเช ้าสมาชิกชมรมว่ายน้ำหลายคนเริม
่ เดินสะลึมสะลือมาตักข ้าวกันหนาตา
   

“ทางนี”้ วินโบกมือให ้เพือ่ นทีเ่ ดินเข ้ามาในส่วนของห ้องอาหาร โต๊ะทีเ่ ขานั่งอยูเ่ ป็ นโต๊ะกลมสำหรับสีค่ นซึง่ ยังไม่มใี ครมา
จับจอง
   

ดีนพยักหน ้าแล ้วพอน ้องไปตักอาหารเช ้า เขาเดินเลยไปชงกาแฟก่อนอันดับแรกในขณะทีภ

่ ามแวะตักข ้าวต ้มหมูใส่ถ ้วย เขาลอง
ชิมเล็กน ้อยก่อนจะปรุงเพิม
่ นิดหน่อยแล ้วตักเผือ
่ ส่วนของพีด
่ น
ี ให ้ ก่อนกลับไปนั่งโต๊ะก็ลากเอาเพือ ้ เี่ พิง่ ตืน
่ นซีท ่ เดินเข ้ามาใน
ห ้องอาหารให ้มานั่งด ้วยกันได ้อีกคน
   

ตอนนีบ
้ นโต๊ะกินข ้าวน่ากลัวมาก ภามมองขนมปั งปิ้ งเกือบสิบแผ่นข ้าวต ้มอีกหลายถ ้วย ไข่ดาว ไข่ต ้มกับแฮมอีกเป็ นกอง ทัง้
หลายทัง้ มวลนั่นคือของสมาชิกชมรมว่ายน้ำสามคนกิน เขาเหลือบมองคนอืน
่ ๆในชมรมสภาพบนโต๊ะแทบไม่แตกต่าง กินกันจน
พนักงานเอาของมาเติมแทบไม่ทัน แต่สำหรับภามแค่ข ้าวต ้มหนึง่ ถ ้วยกับขนมปั งแผ่นเดียวก็จก
ุ แล ้ว
   

“อ่ะ บำรุงหน่อยมึง” วินตักไข่ต ้มแบ่งให ้เพือ่ น“โด๊บๆ”

   

“สัด!!” ดีนเตะขาอีกฝ่ ายใต ้โต๊ะจนร ้องโอ ้ย เขาสบถด่าแถมอีกหลายคำแต่กก

็ น
ิ ไข่ดาวทีเ่ พือ
่ นแบ่งมาให ้จนหมด
   

“มึงเอาด ้วยไหม” ทีมทำท่าจะตักแบ่งให ้เพือ่ นบ ้าง แต่ภามกลับทำหน ้างงๆส่งกลับมาให ้จนเขาต ้องกุมขมับ 

   

บางครัง้ มันก็หัวไวนะแต่บางครัง้ ก็ตามอะไรไม่ทันเอาเสียเลย

   

“ไม่เอาอ่ะ กินไม่ไหวหรอก” ภามส่ายหัวปฏิเสธก่อนจะเอาขนมปั งทาเนยโรยน้ำตาลเล็กน ้อยส่งให ้คนทีน่ ั่งอยูข่ ้างๆ

   

“เดีย๋ ววันนีไ้ ปน้ำตกเอราวัณ ขึน้ น้ำตก 7 ชัน้ ไม่มแี รงเอานะ” ทีมยังคงคะยัน้ คะยอเพือ่ นให ้กิน “เชือ่ กู”
   

“แล ้วทำไมต ้องไม่มแี รงวะ” ภามทำตาปริบๆ รู ้หรอกว่ากินไข่จะเพิม่ พลังงานโดยเฉพาะหลังออกกำลังกายหนักๆแต่เขาแค่ไปล่

องแพมานีน
่ าไม่ได ้ไปวิง่ มาสักหน่อย
   

“หึห ึ แม่ง น่ารักว่ะ” วินเอามือปิ ดปากกลัน้ หัวเราะแล ้วก็ต ้องร ้องโอ ้ยเมือ่ โดนเตะซ้ำทีข่ าไปอีกที 
   

ทีมกลอกตาเหนือ
่ ยหน่าย ขืนตือ
้ โดยไม่อธิบายแบบนีม
้ ันคงทำตัวเป็ นมนุษย์ขส
ี้ งสัยถามต่อไปอีกนั่นแหละ เขาตัดสินใจขยับ
เก ้าอีเ้ ข ้าไปใกล ้แล ้วก ้มลงกระซิบหูเพือ
่ น
   

“เมือ่ คืนมึงทำอะไรเสียเหงือ่ ปะล่ะ ขืนไม่เพิม่ โปรตีนขาสัน่ แน่มงึ ”

   

ภามยังคงทำตาปริบๆ แต่พอทบทวนคำพูดเพือ
่ นเจ ้าตัวก็เริม
่ หน ้าร ้อนจัดขึน
้ มาทันที
   

“เชีย่ !!” คำสบถทีป

่ กติไม่คอ
่ ยออกจากปากเจ ้าตัวดังออกมาอย่างห ้ามไม่อยู่ ขนาดดีนยังต ้องหันมามองด ้วยความแปลกใจ

เจ ้าตัวรีบปิ ดปากเกีย
่ วคอเพือ ้ งมากระซิบ
่ นซีล
   

“ทะ ทำไมมึง” รู ้ได ้ไง ทำไมถึงรู ้ เขามั่นใจนะว่าเมือ่ คืนกลัน้ เสียงสุดๆแล ้ว เอาหมอนมาปิ ดหน ้าด ้วยแถมพีด่ นี ยัง..ยัง..จูบ
   

“ห่า ใจเย็นๆหน ้าแดงจนจะระเบิดแล ้ว” ทีมลูบหลังเพือ่ นปลอบให ้หายสติแตก “กูรู ้แล ้วกัน เอาเป็ นว่านอกจากกูกบั พีว่ นิ คนอืน่
ในชมรมไม่รู ้มึงวางใจได ้” 
   

้ อออออออออ ภามฟุบหน ้าลงกับโต๊ะไม่กล ้าสู ้หน ้าใคร ไม่เข ้าใจว่าพลาดอะไรตรงไหนถึงได ้หลุดรอดไปให ้สองคนนีร้ ู ้ได ้
งือ
โคตรน่าอาย โอยยยยย !!
   

“หยุดเวิน่ เว ้อ” ทีมตบหลังเพือ่ นดังพลั่ก “เอ ้าไข่ต ้ม กูปอกให ้แล ้วกินเข ้าไป” แถมด ้วยการยัดไข่ใส่มอื เพือ่ นทีเ่ บะปากงอแง
   

ภามนั่งกัดไข่ต ้มเหลือบมองพีว่ น ่ ง่ ยิม

ิ ทีส ้ ให ้จนต ้องหลบสายตาแก ้อาย พอหันไปมองพีด
่ น
ี บ ้างคนข ้างๆก็กำลังกัดไข่ต ้มหน ้านิง่ ๆ
อยูเ่ หมือนกัน 
   

ให ้ตาย ......ทำไมเขาสองคนต ้องมาเพิม่ โปรตีนต่อหน ้าคนอืน่ ตอนเช ้าด ้วยเนีย่ !!

   

หลังจากกินข ้าวเสร็จและพักผ่อนกันอีกเล็กน ้อยทุกคนก็เก็บของขึน

้ รถตามเวลา สถานทีถ
่ ัดไปคือน้ำตกเอราวัณแน่นอนว่าเหล่า
มนุษย์บ ้าพลังเมือ
่ กินอิม
่ นอนหลับก็พร ้อมทีจ ้ ยืดกางเกงขาสัน
่ ะลุยเล่นน้ำตกต่อ ทำให ้แต่ละคนใส่แค่เสือ ้ พร ้อมลุยเต็มที่ พอรถ
จอดทีเ่ ขตอุทยานแต่ละคนก็หวิ้ ของจำเป็ นติดตัวแล ้วออกเดินทางไปยังน้ำตกเอราวัณ และคงเป็ นโชคดีทวี่ ันนีค
้ นไม่มากนักเลย
สนุกสนานกันได ้อย่างเต็มที่
   

ทีมกอดคอเพือ ้ วนกันถ่ายรูปตลอดทางแถมส่งอวดมะนาวกับเดลให ้สาวๆโวยวายอิจฉากลับมา แต่สองสาวก็ไม่น ้อยหน ้าส่ง

่ นซีช
ภาพริมหาดคืน
   

“ดูด ิ หนีไปเทีย่ วทะเลกันไม่ชวน” ทีมยืน่ มือถือให ้ภามดูเป็ นการฟ้ อง

   

ภามกลอกตา “เราก็อยูน
่ ้ำตกกันป่ ะวะ แล ้วนีจ
่ ะแวะเล่นน้ำกันทีช ั ้ ไหน” 
่ น

หลังจากเปิ ดมือถือดูภาพน้ำตกมาตลอดการเดินทางทำให ้ภามได ้รู ้ว่าน้ำตกเอราวัณนั น ้ ซึง่ แต่ละชัน

้ เล่นน้ำได ้เกือบทุกชัน ้ ก็มช ื่
ี อ
และเอกลักษณ์สว่ นตัว กลุม
่ พวกเขาไม่ได ้เกาะกันเล่นแต่ละคนแยกย ้ายตามอัธยาศัย ขอแค่ถงึ เวลากลับต ้องมาอยูท
่ รี่ ถแล ้ว
เพราะท่านประธานประกาศชัดเจนว่ารถออกไม่มก
ี ารรอตกรถให ้นั่งรถทัวร์กลับกรุงเทพฯเอง

“อยากแวะชัน้ 4 ตรงนั น
้ มีสไลเดอร์” ทีมหมายถึงก ้อนหินใหญ่สองก ้อนทีห ้ นีม
่ น ้าตาเหมือนอกผู ้หญิงจนทำให ้ชัน ้ ช ื่ ว่าอกนาง
ี อ
้ และกลายเป็ นกระดานลืน
ผีเสือ ่ ธรรมชาติให ้นักท่องเทีย
่ วปี นขึน
้ ไปไถลตัวเล่นกัน 
“นีแ่ อบไปเปิ ดหาข ้อมูลก่อนแล ้วละสิ” ภามถองศอกแซวซึง่ ทีมก็ยกั ไหล่ไม่เถียง ในเมือ่ ไม่เคยมาทัง้ คูจ่ ะตืน่ เต ้นบ ้างไม่เห็นเป็ น
อะไร

เด็กตืน
่ สถานทีส
่ องคนกอดคอกันหัวเราะ ต่างคนต่างลากกันไปลากกันมาเพือ
่ ไปถ่ายรูปสถานทีท
่ ต
ี่ ้องการ ปล่อยให ้คนทีเ่ ดิน
ตามหลังส่ายหัวขำๆ

“โถ โดนแฟนทิง้ ” วินตบไหล่เพือ่ นดังอัก่ ไม่สนใจสายตาดุทสี่ ง่ กลับมาให ้เพราะเคยชินไม่สะเทือนเสียแล ้ว

“ปล่อยน ้องบ ้างไม่เห็นจะเป็ นไร เฮ!”

้ พูดไม่ทันขาดคำก็พงุ่ เข ้าไปคว ้าแขนคนรักทีล
่ น
ื่ หงายเกือบได ้ลงไปนอนกองทีพ
่ น
ื้  

วินหัวเราะก๊าก ปากบอกปล่อยน ้องแต่ตางีม

้ องไม่กระพริบ ขนาดทีมอยูข
่ ้างๆยังคว ้าเพือ
่ นไม่ทันคนทีอ
่ ยูไ่ กลกว่าด ้วยซ้ำ ภามเอง
ก็เหมือนรู ้ว่าโดนโกรธรีบขอโทษทำตาละห ้อยเล่นเอาท่านประธานจอมโหดหุบปากฉับดุไม่ออก สุดท ้ายก็ให ้น ้องเกาะพากันขึน
้
น้ำตกต่อไป ดีนเอ ้ยดีน หลงน ้องโงหัวไม่ขน
ึ้ จริงๆ

้ ทีส
น้ำตกชัน ี่ น
่ ม ี ้ำสีฟ้าใสแจ๋วจนเห็นปลายว่าย ทีมรีบลากเพือ ่ สมาชิกบางคนในชมรมก็มาร่วมเล่นด ้วย
่ นลงไปเล่นจนตัวเปี ยกชุม
ปี นป่ ายขึน
้ หินไปไถลตัวลงมาบ ้างเป็ นทีส
่ นุกสนาน

“น้ำเย็นเจี๊ ยบเลย” ภามปากสัน่ แต่ก็หัวเราะร่วน ตามเพือ่ นไปไถลตัวบ ้างเป็ นรอบที3

่ แล ้วแกล ้งขีค
่ อกันล ้มลุกคลุกคลาน 

“เสือ้ เกะกะว่ะ” ทีมถอดเสือ้ ยืดออกพาดแถวโขนหินเอาไว ้ พอผิวโดนน้ำโดนตรงก็ขนลุกซู่

ภามมองเพือ
่ นๆทีเ่ ริม ้ เตรียมถอดบ ้างแต่พอดึงขึน
่ ลอกคราบ เขาเลยถลกเสือ ้ ลงจนหน ้าคว่ำจม
้ มาได ้ครึง่ ทางก็โดนกระชากเสือ
น้ำไปอึกโต
“ไอ ้ทีม เล่นอะไรวะ!! แค่กๆ” สำลักน้ำหน ้าดำหน ้าแดง รีบหันไปโบกมือให ้พีด
่ น
ี ทีห
่ ันมามองว่าเกิดอะไรขึน
้ แต่พอเห็นน ้องไม่

เป็ นอะไรก็กลับไปนั่งคุยกับพีว่ น
ิ ต่อ

ทีมเบะปาก “มึงนีซ ื่ บือ

่ อ ้ ชะมัด” ดีดเหม่งเพือ
่ นแถมอีกที

เด็กหนุ่มร ้องโอ ้ยเอามือกุมหน ้าผาก หน ้าเต็มไปด ้วยคำถามว่าทำอะไรผิดอีกถึงโดนแบบนี้

“เมือ่ เช ้าตอนอาบน้ำไม่เห็นรึไง” ทีมกระซิบกระซาบ

“เห็นอะไร” กระซิบตอบงงๆ

“รอยบนตัวมึง”

้ ตัวเองแล ้วก ้มลงดู ทีห

ภามชะงักกึก เขารีบเปิ ดคอเสือ ่ เช ้าก็กระโดดเข ้า
่ น ้าอกและหน ้าท ้องมีรอยจ้ำแดงๆประปราย พลันภาพเมือ
่ สัน
มาในหัวอีกครัง้ ริมฝี ปากร ้อนผ่าวและแรงขบกัด ดวงตาสีเทาอมเขียวทีเ่ ต็มไปด ้วยความปรารถนา เสียงเรียกชือ ่ พร่า ..

ภาม ...ภามครับ

“โอย เชีย่ แล ้ว...” เด็กน ้อยหน ้าแดงเถือกค่อยๆลดตัวลงจนหายไปในน้ำมิดคอ พีด

่ น
ี นิสย !
ั ไม่ด ี เมือ
่ เช ้าก็มัวแต่รบ
ี อาบเพราะ

กลัวไปไม่ทันล่องแพลืมไปเลยว่าโดนจูบโดนกัดขนาดนั น
้ มันจะไม่ขน
ึ้ รอยได ้ยังไง น่าอายทีส
่ ด
ุ ฮือออ

“ประธานชมรมกูนไี่ ม่ธรรมดา” ทีมหัวเราะหึหยึ ักคิว้ แซวเพือ่ นเสียอย่างงัน้

“ไหนใครบอกจะปกป้ องวะ” คนขีอ้ ายบ่นอุบอิบ “เห็นส่งใส่พานถวายตลอด” 

“เอ ้า ถ ้าไม่ใช่คนทีม่ งึ รักจะปล่อยแบบนีเ้ รอะ” ก ้มลงช ้อนแขนเพือ่ นลากขึน้ มาเหนือน้ำ “แต่กอ็ ย่าปล่อยให ้พีเ่ ขาได ้ใจล่ะ เจ ้า
พวกนั น
้ เห็นนิง่ ๆปากว่ามือถึงทัง้ นั น
้ ” 

ทีมบุ ้ยหน ้าไปบนฝั่ งทีม

่ ป ิ ชมรมว่ายน้ำทีภ
ี ระธานกับรองประธานและสมาชก ่ ามจำได ้ว่าเป็ นรุน
่ พีป
่ ี สามอีกสองคนนั่งคุยกันอยู่ เด่น
้ ไปด ้านหลัง เอาจริงๆทัง้ เขาและพีด
เสียจนคนเดินผ่านยังต ้องเหลียวหลังกลับมามอง ภามถอนใจพลางเสยผมเปี ยกชืน ่ น
ี ก็ไม่
เคยคิดเรือ
่ งเหตุผลอะไรเท่าไหร่นัก รู ้แต่วา่ รักกันแล ้วก็พยายามทีจ
่ ะทำทุกอย่างเพือ
่ ให ้ความรักนั น
้ อยูก
่ บ ่
ั ตัว มันยิง่ กว่าความเชือ
ใจไปแล ้วด ้วยซ้ำ

“หือ” ภามกระพริบตาไล่น้ำออกแล ้วเพ่งมองไปข ้างหน ้า และเพือ่ ความมั่นใจเขาก็ยนื่ มือออกไปแตะหลังคอเพือ่ นซีเ้ บาๆ

“เหยยยย ทำอะไร” ทีมสะดุ ้งโหยงขนลุกซูเ่ มือ่ โดนแตะหลังคอ นีจ่ ดุ อ่อนสำคัญมากเลยนะเว ้ย

“หลังคอมึง” ภามเอียงคอมองจะเอือ้ มมือแตะอีกแต่ทมี ก็ดดี ตัวหลบเสียก่อน “มันมีรอยแดงๆ”

ทีมขมวดคิว้ เกาหลังคอแกรกๆ “ยุงมัง้ เมือ

่ คืนโดนทิง้ นอนอยูต
่ รงชานแพตัง้ นานกว่าจะโดนหิว้ กลับห ้อง” พอเห็นเพือ
่ นพยักหน ้า
เข ้าใจเขาก็ถอนใจออกมา ปี หนึง่ แห่งชมรมว่ายน้ำเม ้มปากแน่นมือก็ถรู อยหลังคอไปด ้วยสบถกับตัวเองไปด ้วย

“สัด แอบทำรอยไว ้นะ”

   

้ สีจ
พอเล่นน้ำชัน ่ นพอใจแล ้วทุกคนก็พากันเคลือ
่ นย ้ายมาถ่ายรูปต่อทีช ั ้ ห ้า ชัน
่ น ้ หินทีล ่ “เบือ
่ ดหลั่นกันลงมาสวยงามสมชือ ่ ไม่ลง”
้ นีเ้ องทีภ
จนต ้องลุยน้ำแอ็คท่าถ่ายรูปกันไม่หยุดและชัน ่ ามลืน
่ พรืดจนลากแฟนตัวเองลงน้ำตัวเปี ยกไปอีกคน

“ก๊ากกก หมดสภาพเลยมึง” วินหัวเราะชอบใจเพราะดีนอยูใ่ นสภาพเปี ยกไปครึง่ ตัวโดยมีน ้องลูบหน ้าลูบหลังกลัวจะได ้แผล

เขายักไหล่กวนเพือ ่ ง่ นิว้ กลางด่ากลับมาให ้หน ้าตาเฉย
่ นทีส
“เพือ่ นกันน ้อยหน ้าได ้ไงพี”่  

“เอ๊ะ หา เฮ ้ย!!” วินเอีย

้ วตัวหันไปมองตามเสียง พลันร่างเขาก็โดนยันโครมตกน้ำตามเพือ
่ นลงมาอีกคน   

“ไอ ้ทีม!!!” รองประธานแยกเขีย

้ วเรียกเสียงโหดแต่คนโดนเรียกแผ่นแผล็วไปทางอืน
่ เรียบร ้อย เขาสบถด่าไล่หลังแล ้วทิง้ ตัว

นั่งแช่ในน้ำมือก็ลบ
ู หน ้าเสยผมทีม
่ ันเปี ยกไปหมดแล ้ว

“หึ” 

่ เจอเจ ้าดีนยักคิว้ ซ้ำเติมให ้ซึง้ ใจกับคำว่าหัวเราะทีหลัง

เสียงหัวเราะปวดประสาททำให ้เจ ้าของผมทองเหล่ขวับ แอบเจ็บใจเมือ
ดังกว่าก็ตอนนี้

หลังจากถ่ายรูปกันเรียบร ้อยมนุษย์ตัวเปี ยกก็พากันเดินต่อ มีหยุดพักกินน้ำในกระติกทีห

่ วิ้ มาด ้วยบ ้างจนขึน
้ ไปถึงชัน 7 จนได ้
้ ที่

้ อืน
น้ำสีฟ้าใสสวยกว่าชัน ่ จนคนทีเ่ พิง่ เคยมาครัง้ แรกอย่างภามและทีมอดใจกันไม่ไหววิง่ หน ้าตัง้ กระโจนลงน้ำกันสนุกสนาน ดีน
เองเมือ ้ พาดเอาไว ้ก่อนแล ้วดำผุดดำว่ายน้ำเย็นจัดอย่างสบายใจ
่ หาทีว่ างของได ้ก็ลงน้ำตามน ้องไปอีกคนแต่คราวนีเ้ ขาถอดเสือ

“หือ” 

ชายหนุ่มหยุดว่ายเมือ ั ผัสอบอุน
่ มีสม ่ คล ้องรอบลำคอพร ้อมเสียงหัวเราะ ลำแขนเรียวเกีย
่ วเกาะตามด ้วยใบหน ้าสดใส 

“ขอบคุณครับพีด่ นี ขอบคุณทีพ่ ามา ผมสนุกมากๆ” ภามคลีย่ มิ้ กว ้างเกาะหลังเขาแน่น

ฝ่ ามือใหญ่บบ
ี มือน ้องเบาๆ ตอบรับ “ดีแล ้วทีช
่ อบ” ยิง่ เห็นน ้องมีความสุขเขาก็มค
ี วามสุข
“กลับไปกรุงเทพฯพีด่ นี อยากกินอะไรบอกมาได ้เลย ผมจะทำให ้เป็ นพิเศษ” 

ท่าทางกระตือรือร ้นทำให ้ชายหนุ่มขยับรอยยิม

้ เขาครุน
่ คิดเล็กน ้อยก่อนจะเอ่ยปากออกมา “ขอเป็ นรางวัลแทนได ้ไหม”

เด็กหนุ่มชะงักกึก หน ้าแดงพรึบ
่ ขึน
้ มาทันทีกบ
ั คำว่ารางวัล “ระ รางวัลอะไรอีกครับ” ทำท่าจะปล่อยมือจากไหล่กว ้างแต่ก็โดนอีก
ฝ่ ายยึดมือเอาไว ้แน่น

“คิดอะไร” ดวงตาสีสวยหรีล่ งหยอกล ้อ “พีแ่ ค่อยากให ้ภามค ้างบ ้านพีค่ นื นีเ้ ฉยๆ”

ภามเม ้มปากไม่ไว ้ใจ “แค่ค ้างเฉยๆนะครับ” ถามย้ำ

“ค ้างเฉยๆสิครับ หรือภามคิดว่าจะทำอย่างอืน่ ด ้วย” ไม่วายกระเซ ้าน ้องให ้หน ้าขึน้ สีหนักขึน้

“พีด่ นี นนนนน” โวยวายสาดน้ำใส่ทันที เผลอไม่ได ้เป็ นต ้องโดนแกล ้งโดนหยอกตลอด “ปล่อยเลย” ดิน้ ขลุกขลักแต่ก็โดนเกีย่ ว
เอวเอาไว ้

“แล ้วตกลงไหมละครับ” รัง้ ให ้น ้องเบียดชิดร่างกายตัวเอง 

ภามหน ้าตาเลิก
่ ลั่กมองไปรอบตัว โชคดีทไี่ ม่มใี ครสนใจเลยทำให ้เขาสงบอาการลง สองมือยังดันไหล่คนรักเอาไว ้ไม่ให ้เบียด
ชิดมากไปกว่านีด
้ วงตาก็หลุบมองไปทางอืน
่ เพราะเขินจนไม่กล ้าสบตา

ห ้องพีด
่ น
ี งัน
้ เหรอ ..
“ถ ้าค ้างเฉยๆก็โอเค..” คำตอบอุบอิบแต่คนฟั งยิม
้ ออกมาทันที ดีนรัง้ น ้องขึน
้ จูบหน ้าผากหนักๆแล ้วยอมปล่อยให ้เจ ้าตัวทีแ
่ ดง

เถือกไปถึงไหนๆว่ายน้ำหนีขน
ึ้ ฝั่ ง คว ้าเอาผ ้าเช็ดตัวพันหน ้าพันตาหลบอยูแ
่ ถวใต ้ต ้นไม ้จนน่าขำ

ภามถอนใจเฮือกซุกหน ้ากับผ ้าเช็ดตัวผืนโต ไม่วา่ ยังไงเขาก็ส ู ้พีด

่ น
ี โหมดนีไ
้ ม่ได ้สักทีแล ้วเหมือนพีด
่ น
ี จะรู ้ถึงได ้แกล ้งเอาๆ น่า
่ นเดียว เขาตัดสินใจไม่เล่นน้ำต่อเพราะสู ้น้ำเย็นไม่ไหวเลยเปลีย
โมโหชะมัด เด็กหนุ่มฟึ ดฟั ดอยูค ้ ผ ้าแห ้งให ้เรียบร ้อยนั่ง
่ นใส่เสือ
รอเพือ
่ นๆเล่นน้ำอยูแ
่ ถวนั น
้ เด็กหนุ่มหยิบมือถือขึน
้ มาถ่ายรูปอัพเดทอะไรไปเรือ
่ ยเปื่ อยแต่กต
็ ้องเลิกคิว้ แปลกใจเมือ
่ มีสายเข ้า
และสายทีว่ า่ มาจากต่างประเทศ

แม่? เวลาแบบนีเ้ นีย

่ นะ

“ฮัลโหล แม่มอี ะไรหรือเปล่าครับ” 

[ภามเหรอลูก นีย่ ังเทีย่ วอยูใ่ ช่ไหม] มารดาเอ่ยทัก ถ ้าเธอจำไม่ผด

ิ ลูกน่าจะยังไม่กลับจากกาญจนบุร ี

“ครับ แล ้วแม่ตนื่ มาทำอะไรเวลานี”้ ทางนิวยอร์กควรเป็ นเวลาประมาณตีสาม ถึงแม่ต ้องตืน่ แต่เช ้ามาเตรียมร ้านนีม่ ันก็เช ้าเกิน
ไปหน่อย

[พอดีมโี ทรศัพท์ดว่ นจากไทยน่ะ] [

เธอถอนใจเฮือก ลุงของลูกโทรมาบอกว่าปู่ อาการไม่คอ
่ ยดี สงสัยภามต ้องไปเยีย
่ มก่อน
แม่กลับไทยแล ้วล่ะ ภามพอจะไปได ้ไหม ]

เด็กหนุ่มเบิกตากว ้าง “ได ้สิครับ เอาทีอ

่ ยูม
่ าก็ได ้เดีย
๋ วผมไปเอง” 

[ลุงบอกว่าเดีย๋ วลูกพีล่ กู น ้องจะไปรับภามทีค่ อนโด แม่ให ้เบอร์ภามไปแล ้วคงจะโทรหาเร็วๆนีแ้ หละ แม่ฝากหน่อยนะเคลียร์ร ้าน
้ ตั๋วตามไปทันที] 
แล ้วจะซือ
น้ำเสียงของมารดาติดจะกังวลแต่ภามเลือกทีไ่ ม่เอามันมาคิด เขาตอบรับคำของแม่อก
ี ไม่กค
ี่ ำก็วางสายไปเพราะอยากให ้แม่ได ้
พักผ่อนต่อ 

คุณปู่ งัน
้ เหรอ คุณลุงงัน
้ เหรอ ลูกพีล
่ ก
ู น ้องอีก

บุคคลทีแ
่ ทบไม่เคยมายุง่ เกีย
่ วในชีวต
ิ อยูๆ่ ก็โผล่มาทำให ้เขารู ้สึกแปลกๆ ใบหน ้ามนเงยขึน
้ มองสีเขียวของต ้นไม ้ อากาศสะอาด
เย็นสบายปลอบประโลมจิตใจเขาให ้สงบลง

ไม่เป็ นไรหรอก แค่ครอบครัวของพ่อเท่านั น

้ เอง

รถมินบ
ิ ัสขับมาส่งสมาชิกชมรมว่ายน้ำทีม
่ หาวิทยาลัยตอนเกือบหนึง่ ทุม
่ แต่ละคนโบกมือแยกย ้ายกันกลับบ ้านด ้วยสีหน ้า
แจ่มใส   ภามเองก็ขนของขึน
้ รถพีด
่ น
ี ทำตามสัญญาทีใ่ ห ้ไว ้ว่าวันนีเ้ ขาจะไปค ้างทีบ
่ ้านด ้วย เจ ้าตัวแอบตืน
่ เต ้นเพราะนีค
่ อ
ื การไป
บ ้านคนรักครัง้ ทีส
่ อง สงสัยเจอหน ้าพีด
่ อนต ้องโดนล ้ออีกแหง

“นั่งเกร็งเชียว เคยไปแล ้วไม่ใช่เหรอ” ดีนแซวน ้องขำๆ

“มันไม่เหมือนกันนีค่ รับ” เหล่มองคนขับทีห่ น ้าตาดูอารมณ์ดสี ดุ ๆ ยิง่ เห็นดวงตาวับวาวของพีด่ นี เขายิง่ กระสับกระส่ายอยากกลับ

บ ้านชอบกล ต ้องโดนแกล ้งแน่ๆ โดนแน่ๆ

“พรุง่ นีพ้ คี่ อ่ ยพากลับคอนโดตอนบ่าย อยูก่ นิ ข ้าวเช ้าข ้าวเทีย่ งด ้วยกันก่อน” เอือ้ มมือไปเกลีย่ แก ้มน ้อง ซึง่ ภามก็พยักหน ้าหงึก
แล ้วส่งยิม
้ ให ้ 

ถ ้ายืดเวลาให ้อยูด
่ ้วยกันได ้อีกนิดพวกเขายอมทำทุกอย่าง ขอแค่ได ้เห็นรอยยิม
้ ขอแค่ได ้อยูเ่ คียงข ้างกัน
รถซีดานสีดำคันเดิมเคลือ
่ นตัวเข ้าหมูบ
่ ้านคุ ้นตาและเพียงไม่นานมันก็เลีย
้ วเข ้าบ ้านหลังทีภ
่ ามจำได ้ขึน
้ ใจ ตอนนีใ้ นบ ้านเปิ ดไฟ
สว่างเห็นได ้ชัดว่าคนในบ ้านคงรวมตัวกันอยูท
่ ห
ี่ ้องนั่งเล่น ดีนขับไปจอดในโรงรถข ้างบ ้าน พอปลดสายนิรภัยได ้ก็เกีย
่ วคอคนรัก
ลงมาจูบหน ้าผากจูบปลายจมูกและจบลงทีร่ ม
ิ ฝี ปากบางแผ่วเบาให ้กำลังใจ 

“ไปเถอะ” ฉวยโอกาสตอนทีน่ ้องยังงงๆเบลอๆพาลงจากรถจูงไปทีบ่ ้าน อมยิม้ เมือ่ เห็นอีกฝ่ ายเดินตามอย่างว่าง่ายงุดๆน่าเอ็นดู

ดีนเอือ
้ มมือไปหมุนลูกบิดประตูบ ้านแต่มันก็โดนกระชากออกพร ้อมใครบางคนทีโ่ ถมตัวเข ้ากอดเขาจนแน่น

“กลับมาแล ้วเหรอลูก” 
   

กลิน
่ หอมหวานและสัมผัสคุ ้นเคย เรือนผมยาวหยักศกกระจายตามแรงโถมใส่และจูบเบาๆทีแ
่ ก ้มทัง้ สองข ้างสร ้างอาการตกตะลึง
ให ้ชายหนุ่มจนยืนตัวแข็ง
   

“แม่...”
   

แม่กบ
ั พ่อ ..กลับมาแล ้ว?

--------

CH24 เตรียมใจ
“น ้าอินขา ทำไมแด๊ดดีน้ ามสกุลไม่เหมือนหนูกบั แม่ละคะ” เด็กน ้อยวัยไม่กขี่ วบเอ่ยถามเจือ้ ยแจ ้ว 

อินทัชเหลือบตามองพีส
่ าว เขาหอมแก ้มยุ ้ยของหลานดังฟอด “นามสกุลไม่เหมือนแต่แด๊ดดีก
้ ค
็ อ
ื แด๊ดดีห
้ นูนะคะ” ไม่รู ้จะอธิบาย
ปั ญหาของผู ้ใหญ่ให ้เด็กฟั งยังไง เพราะตอนทีพ
่ ส
ี่ าวจะแต่งงานกับชาวต่างชาติตอนนั น
้ พ่อทีห
่ ัวเก่าก็ฟาดงวงฟาดงาแล ้วไปจบ
เรือ ่ นนามสกุลแถมหลานต ้องใช ้นามสกุล ฉัตรโภคิน
่ งตรงทีว่ า่ ยอมให ้แต่งงานแต่ไม่ให ้เปลีย

ั ไซ ้ต่อ เธอกอดน ้าชายทีร่ ักแน่นหยอกล ้อ มือเล็กจิว๋ จับแก ้มอีกฝ่ ายแล ้วหอมซ้ำๆ

เด็กหญิงอลินทำหน ้างงแต่ก็ไม่ซก

“โตขึน้ อลินจะแต่งงานกับน ้าอิน”

มารดาของเด็กน ้อยขำคิก “หนูแต่งกับน ้าไม่ได ้นะลูก””

“อ ้าว” อลินเบ ้ปากแล ้วขมวดคิว้ มุน่ “ทำไมละคะ ก็อลินรักน ้าอิน”

ผู ้ใหญ่สองคนมองหน ้ากันหมดปั ญญาจะอธิบายเด็กช่างซักช่างถาม อินทัชหอมแก ้มหลานอีกครัง้

“น ้าอินมีคนทีร่ ักแล ้วค่ะ ขอโทษนะอลิน” 

เจ ้าตัวน ้อยเอียงคอ เธอนึกไม่ออกว่าน ้าชายจะรักใครมากไปกว่าเธอ

“งัน้ น ้าอินจะแต่งงานกับคนนัน้ เหรอคะ” ดวงตาสดใสมองน ้าชายตาแป๋ วหากแววตาของน ้ากลับหม่นแสงลง

แต่งงานงัน
้ เหรอ
มันไม่มวี ันเกิดขึน
้ หรอก

“ภาม!!” เสียงเรียกพร ้อมสัมผัสเย็นๆ ทีแ

่ ก ้มกระชากเด็กหนุ่มจากภวังค์ ภามเบิกตาโพลงแล ้วสูดหายใจลึกสองมือขยำแขน
้ คนรักแน่น ตรงหน ้าเขาคือใบหน ้าของพีด
เสือ ่ น
ี ทีก
่ ำลังมองอย่างห่วงใย

“ผม..” เด็กหนุ่มงุนงงมองไปรอบๆ เขาพบว่าตัวเองนอนอยูบ

่ นโซฟาและพีด
่ น
ี กำลังเอาผ ้าชุบน้ำเช็ดหน ้าเช็ดตาให ้

“ใจเย็นๆ” มือใหญ่จับใบหน ้าน ้องให ้มองตรงมายังตัวเอง “มองพีก่ อ่ น” น้ำเสียงทุ ้มต่ำทำให ้คนทีย่ ังตืน่ ตระหนกสงบลง 

“เมือ่ กีภ้ ามทำท่าเหมือนหายใจไม่ออกแล ้วล ้มลงไป” ดีนค่อยๆอธิบายให ้น ้องฟั ง “พีเ่ ลยพามาพักทีโ่ ซฟา ตอนนีร้ ู ้สึกยังไง จะ
อ ้วกหรือเวียนหัวไหม หายใจติดอะไรอีกหรือเปล่า”

ภามส่ายหัว “ผมโอเค ไม่เป็ นอะไรแล ้ว” 

ดีนถอนใจเฮือก เขาตกใจจริงๆตอนทีน
่ ้องล ้มลงไปดีทค
ี่ ว ้าไว ้ทันเล่นเอาแตกตืน
่ กันไปหมด

“ไม่ไปโรงพยาบาลจะดีเหรอลูก” 

เสียงทีด
่ ังจากด ้านหลังทำให ้เด็กหนุ่มเกร็งตัวขึน
้ เขาไม่กล ้าหันกลับไปมองไม่กล ้าแม ้แต่จะส่งเสียง ตอนนีค
้ วามสับสนทำให ้
ภามรับไม่ไม่ถก
ู เขาไม่รู ้ว่าอลินจะสะกิดใจอะไรไหมและไม่รู ้ว่าในฐานะแม่ของพีด
่ น
ี จะยอมรับเขาได ้หรือเปล่า

“ผม..ผมจะกลับบ ้าน..” ้ คนรัก ดวงตาสัน

ภามกระตุกชายเสือ ่ ไหวกังวลใจ
“อาการแบบนีจ้ ะกลับได ้ยังไง นอนทีน่ แี่ หละจ ้ะ” มารดาของคนรักเดินมายืนข ้างๆ เธอก ้มลงแตะมือลงบนแก ้มของเด็กหนุ่มบน
โซฟาแล ้วส่งรอยยิม
้ ให ้ “ไม่ต ้องเกรงใจ แฟนดีนไม่ใช่เหรอ”

ภามเบิกตากว ้างมองหญิงสาวตรงหน ้าอย่างตกตะลึงและคราวนีเ้ ขาถึงได ้เห็นอีกฝ่ ายอย่างชัดเจน ใบหน ้าสวยริว้ รอยแทบมอง

่ ว่ามีลก
ไม่เห็นจนไม่น่าเชือ ู ชายอายุเกิน 20 แล ้ว ผมดำยาวหยักศกถึงเอวขับเน ้นให ้เครือ่ งหน ้าสวยเข ้มขึน้ สมเป็ นลูกครึง่
ตะวันออกกลาง 

อลินเติบโตขึน
้ อย่างสวยงามเหลือเกิน

“ทำไม” ภามอึกอักเขาเหลือบมองคนรักทีย่ มิ้ ให ้เล็กน ้อย สับสนงุนงงว่าทำไมถึงรู ้เรือ่ งเป็ นแฟนกัน

“น่ารักจริง” อลินดึงแก ้มเด็กหนุ่มทีท่ ำหน ้าแตกตืน่ ก่อนจะคว ้าเข ้ากอดหมับฟั ดสักทีสองที “เมือ่ กีต้ อนทีเ่ ป็ นลม ดีนเขาช ้อนเรา
อุ ้มทันที พอแม่ถามเขาก็บอกว่าแฟนผม แม่ตกใจหมด” 

ภามหน ้าแดงพรึบ
่ รีบหันไปมองคนตัวโต เดีย
๋ วนะพีด
่ น
ี คัมมิง่ เอ ้าท์กน
ั แบบนั น
้ เลยเหรอ !?

“แค่ก แม่พดู เยอะไปแล ้ว” คนทีช่ อบทำหน ้าเข ้มกระแอมไอ ตอนทีแ่ ม่มองด ้วยสายตาสงสัยว่าทำไมเขาเป็ นห่วงน ้องเกินเหตุ
อารามเป็ นห่วงปนตกใจมันเลยหลุดปากออกมาจนเหวอกันไปทัง้ บ ้าน แม่ตะลึงไปชัว่ ครูแ
่ ต่ดเู หมือนจะตัง้ สติได ้ทันและปรับ
ท่าทางได ้อย่างรวดเร็ว

กลิน
่ หอมอ่อนๆจากหญิงสาวทำให ้ภามกอดเธอกลับโดยไม่รู ้ตัว เสียงหวานเอ่ยปลอบโยนพร ้อมสัมผัสของมือทีล
่ บ
ู หลังเบาๆ 

“น ้าอินยิม้ ๆนะคะ” มือน ้อยๆ ลูบหลังน ้าชายทีน่ ั่งขดตัวนิง่ ปล่อยให ้น้ำตาไหล “อลินร่ายมนต์ให ้แล ้ว โอมเพีย้ ง โอ๋ๆ” เจ ้าตัวเล็ก
เสกคาถาพลางลูบหลังเขาไม่หยุดจนน ้าชายหลุดหัวเราะ ถึงจะโดนพ่อสัง่ ห ้ามไม่ให ้ออกไปเจอพีก
่ รณ์ก็มห
ี ลานสาวนีแ
่ หละที่
คอยให ้กำลังใจมาตลอด
“โอมเพีย้ ง โอ๋ๆ” เสียงกระซิบแผ่วริมใบหูซ ้อนทับกับความทรงจำ น้ำอุน่ ร ้อนเอ่อคลอขอบตาของเด็กหนุ่มแล ้วร่วงผล็อย

คิดถึง คิดถึง ใจจะขาด

“ไม่เป็ นไรแล ้วนะ” มารดาของคนรักยังปลอบใจเด็กหนุ่มทีท่ า่ ทางยังสับสน เธอนึกเอ็นดูและรู ้สึกคุ ้นเคยอย่างไม่มสี าเหตุ คง

เป็ นเพราะบรรยากาศรอบตัวของเด็กคนนีค
้ ล ้ายใครสักคนทีเ่ ธอนึกไม่ออก

“ขะ ขอโทษครับ” ภามดันตัวออกเล็กน ้อยแก ้มแดงไปหมด อายทุกสายตาทีจ่ ้องมองไม่วา่ จะจากพีด่ อน เดล หรือแม ้แต่จากคน
ทีก
่ ำลังกอดอยู่ ทุกคนดูเป็ นห่วงเขาจริงๆ 

“ไม่เป็ นไรจ ้ะ ดีนแม่วา่ พาน ้องไปพักก่อนเถอะน่าจะเหนือ่ ย” เธอเช็ดหน ้าเช็ดตาให ้เด็กหนุ่มแล ้วหันไปสัง่ ลูกชาย “พ่อแวะ
จัดการธุระทีบ
่ ริษัทคงดึกกว่าจะกลับเข ้าบ ้าน ค่อยคุยกันพรุง่ นีด
้ ก
ี ว่า” 

ดีนทำท่าจะเข ้ามาช ้อนน ้องอุ ้มอีกแต่ภามรีบปฏิเสธหน ้าแดงก่ำยืนยันว่าตัวเองหายแล ้วสบายมาก พวกเขาพากันขึน ้

้ ห ้องนอนชัน
บนและทันทีทป
ี่ ระตูห ้องปิ ดเจ ้าของห ้องก็คว ้าน ้องเข ้ามากอดแน่นพร ้อมจูบหนักๆทีข
่ มับ

“เก่งมาก”

“อึก..” สองมือของภามเกาะเกีย
่ วคนรักอีกครัง้ ใบหน ้ายิม ่ ไปด ้วยน้ำตา “อลิน
้ แย ้มตอนนีเ้ ปี ยกชุม ...อลิน” เสียงเรียกสะอึก
สะอืน
้ เหมือนคนจะขาดใจแล ้วแปรเปลีย
่ นเป็ นเสียงร ้องไห ้โฮอย่างสุดกลัน
้

ความเจ็บปวดเมือ
่ เจอของสำคัญทีส
่ ญ
ู เสียไปแต่กลับได ้แค่มองอยูแ
่ บบนั น
้  

..
พูดไม่ได ้ ทำอะไรไม่ได ้ คิดถึงแค่ไหนก็บอกรักเหมือนก่อนไม่ได ้ เพราะไม่ใช่ เขาไม่ใช่อน
ิ ทัช
ไม่ใช่น ้าอินของอลินอีกแล ้ว ..

“ชู่ เด็กดี” ดีนลูบหลังน ้องทีส่ ะอืน้ จนสัน่ ไปทัง้ ตัว “พีอ่ ยูต่ รงนีไ้ ม่เป็ นไรนะ” เขาได ้แต่กระซิบบอกซ้ำๆ รู ้สึกได ้ถึงความชืน้ ทีซ่ มึ
ผ่านเนือ
้ ผ ้า “ตาช้ำหมดแล ้ว” อุ ้มเด็กขีแ ้
้ ยไปนั่งแหมะบนเตียงส่วนตัวเองก็นั่งยองๆลงตรงหน ้าน ้องพลางลูบแก ้มเปี ยกชืน

“ผม..อึก คิดถึงอลิน” ภามสะอืน้ ไปอธิบายไปอย่างยากลำบาก เขาทุบหน ้าอกตัวเองราวกับเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหว “ตรง

นี.้ .มันเจ็บไปหมด อินทัช ฮึก รักหลานมากแต่...จำ...ไม่ได ้”

อลินจำน ้าชายคนนีไ
้ ม่ได ้เลย

“ตอนทีอ่ นิ ทัชจากไป อลินยังเด็กไม่ใช่เหรอ” ดีนเสยผมน ้องขึน้ เพือ่ ให ้เห็นหน ้าชัดๆ “ยังเป็ นแค่เด็กอายุ6-7 ขวบ”

เด็กหนุ่มพยักหน ้า เขาพยายามจะเข ้าใจแต่ความเศร ้ามันรุนแรงจนห ้ามตัวเองไม่ได ้ เด็ก 7 ขวบอาจจะเศร ้าทีอ่ ยูๆ่ น ้าชายหาย
ไปแต่ไม่นานก็คงลืมเลือนอย่างง่ายดาย

“อาบน้ำไหมพีร่ องน้ำให ้ น้ำอุน่ ๆน่าจะทำให ้สบายขึน้ ” เช็ดน้ำตาทีไ่ หลไม่ยอมหยุด จนเขานึกสงสัยนักว่าเจ ้าน้ำตานีผ่ ลิตออก
มาได ้มากมายขนาดนีเ้ ชียวเหรอ 

้ ผ ้าให ้คนทีย
ดีนไม่ได ้รอคำตอบ เขาเดินไปรองน้ำในอ่างแล ้วจัดการเตรียมเสือ ่ ังเช็ดน้ำตาป้ อยๆ สงสัยเขาคงต ้องไปหาผ ้าชุบน้ำ
อุน
่ มาประคบเพิม
่ ด ้วย 

“น้ำน่าจะได ้ทีแ่ ล ้ว เข ้าไปแช่ซะ อย่าล็อคประตูห ้องน้ำล่ะ” เขาขยีห้ ัวเด็กขีแ้ ยซึง่ เจ ้าตัวก็มองเขาตาละห ้อย มือยังดึงชายเสือ้
เขาเอาไว ้ดูกงั วลใจ
“มีอะไรรึเปล่าครับ?” มองมือทีไ่ ม่ยอมปล่อย ทำให ้ไปไหนไม่ได ้

“ผม....ไม่อยากอยูค่ นเดียว” เสียงพูดเบาหวิวแต่ดนี ได ้ยินเต็มสองหู เขาเลิกคิว้ ขึน้ หากยังไม่ทันเอ่ยปากภามก็หน ้าแดงจัดดัน

หลังเขาสุดแรง “ผะ ผมจะอาบแล ้วครับ ขอบคุณครับพีด
่ น
ี ” 

้ ภามตบแก ้มตัวเองรัวๆอับอายทีเ่ อ่ยปากชวนอะไรเสียวไส ้แบบ

ประตูห ้องน้ำปิ ดลงพร ้อมร่างของเด็กหนุ่มทีไ่ ถลตัวลงนั่งกับพืน
นั น
้ ใบหน ้าแดงก่ำซบลงกับหัวเข่าทีช ั ขึน
่ น ้ เขาถอนใจหนักรู ้สึกสับสนไปหมด ไม่อยากอยูค
่ นเดียวคือเรือ
่ งจริงเพราะมันจะทำให ้
คิดถึงเรือ
่ งในอดีตทีผ
่ ด
ุ ขึน
้ มาเรือ
่ ยๆ 

นีค
่ อ
ื บาปกรรมทีก
่ ำลังเอาคืนเขาอย่างสาสม ทำให ้เขาทุรนทุรายได ้แต่มองคนทีต
่ ัวเองรักแต่แสดงตัวไม่ได ้ 

้ ผ ้าออกล ้างหน ้าแรงๆก่อนจะก ้าวเข ้าไปแช่ในอ่างน้ำทีข

ภามขยับลุกถอดเสือ ่ นาดค่อนข ้างใหญ่ น้ำอุน
่ สบายช่วยผ่อนคลายและ
จนต ้องหลับตาลง น้ำตาไหลออกมาอีกครัง้ ความกังวลใจพาลทำให ้คิดไปถึงเรือ
่ งวันพรุง่ นี้ 

หากพ่อพีด ี ยอมรับไม่ได ้ล่ะ ถ ้าโดนสัง่ ให ้เลิกกันแบบกรณ์กบ

่ น ั อินล่ะ เขาจะไม่ได ้พบกับพีด
่ น
ี ไม่เจออลิน ไม่ได ้ไปหาพีอ
่ น
ั อีกงัน
้
เหรอ

“ฮึก..” คิดแค่นน
ี้ ้ำตาเจ ้ากรรมก็ทรยศด ้วยการทะลักทะลายออกมาอีกหน ภามค่อยๆลดตัวลงจนน้ำปริม
่ คางสองมือกอดเข่าที่

ชันอยูใ่ นอ่างแน่น 

ไม่เอา ไม่เอาแบบนั น
้ เขาต ้องตายแน่ๆ

“พี.่ .ดีน” ถ ้าต ้องจากกันอีกเขาคงไม่ไหวแล ้วจริงๆ

“ชู่ ร ้องทำไม” 
ภามสะดุ ้งโหยงเสียหลักเกือบจมน้ำ แต่ลำแขนแกร่งก็ช ้อนเขาขึน
้ มาได ้ก่อนจะสำลัก เด็กหนุ่มเบิกตากว ้างหน ้าเหลอหลาอ ้าปาก
ค ้าง

“พี!่ ?” ตอนนีพ
้ ด
ี่ น
ี มาอยูข
่ ้างอ่างน้ำโดยทีเ่ ขาไม่รู ้ตัวสักนิด แถม แถม

ทำไมไม่ใส่อะไรเลยยยยยยยย

“พีอ่ าบด ้วย” คนตัวโตยังคงคอนเซปบอกเล่าไม่ถาม เขาก ้าวลงในอ่างน้ำแล ้วจับน ้องให ้นั่งซ ้อนตักเอาหลังพิงอก

เด็กน ้อยหน ้าแดงจัด ภามโทษเอาว่าเป็ นเพราะน้ำมันอุน

่ จนร ้อนทำให ้เขาวูบวาบไปทัง้ ตัว โดยเฉพาะหลังทีแ
่ นบกับแผ่นอกแน่น
ร ้อนจนแทบละลาย

ภามนั่งตัวแข็งจนดีนหัวเราะเบาๆ เขาเอาน้ำลูบแขนน ้องไปมา ขายาวก่ายเกีย ่ ไหว

่ วกับขาอีกฝ่ ายใต ้น้ำเกิดเป็ นสัมผัสชวนให ้สัน

“ผ่อนคลายหน่อย” เลือ่ นมือขึน้ บีบนวดหลังคอคนน ้องเป็ นจังหวะ “ไม่อยากอยูค่ นเดียวไม่ใช่หรือไง” ก ้มลงจูบทีห่ ลังคอนัน้
อย่างหมั่นเขีย
้ ว

“อือ้ ..” ภามร ้องหงุงหงิง ไม่กล ้าหันไปสบตาคนฉวยโอกาส เขาลืมเรือ

่ งคิดมากไปจนหมดแม ้แต่น้ำตายังหยุดเหมือนโดนปิ ด

ก๊อก เพราะตอนนีส
้ ถานการณ์ตรงหน ้าอันตรายกว่าเยอะ ดวงตาทีย
่ ังแดงช้ำมองขาตัวเองทีพ
่ าดอยูก
่ บ
ั ขาพีด
่ น
ี นึกอิจฉากล ้าม
เนือ
้ แข็งแรงยังไงก็ไม่รู ้ 

เอ๊ะ ขางัน
้ เหรอ ..

ดวงตาซุกซนเริม
่ หาเรือ
่ ง ภามเหล่ต ้นขาทีเ่ บียดชิดกับสะโพกอยากเห็นรอยสักชัดๆแต่ตด
ิ ทีว่ า่ อ่างน้ำมันพอดีตัวไปหมดแล ้วเลย
ไม่เห็นอะไรอีก
 ่ องซ ้ายมองขวา เหมือนอยากจะจับก็ไม่กล ้าจะขยับก็ลังเลเลยยุกยิก
ดีนเอนหลังพิงกับขอบอ่าง เขาสนุกกับการดูน ้องบนตักทีม
ชวนให ้ขย้ำอยูแ
่ บบนั น
้  

“ถ ้ายังขยับแบบนัน้ พีไ่ ม่รับประกันความปลอดภัยแล ้วนะ” ชายหนุ่มเอ่ยเตือนและนั่นทำให ้ภามชะงักกึก 

ี วิ ทีแ
ลำแขนแข็งแรงคว ้าเอวน ้องหมับก่อนเจ ้าตัวจะกระโจนหนีออกจากอ่าง ถึงจะไม่เห็นหน ้าแต่สผ ่ ดงจนถึงหูบอกให ้รู ้ว่าเด็ก
น ้อยในอ ้อมกอดกำลังอายสุดๆ

“พีด่ นี ขีแ้ กล ้ง” เสียงร ้องตัดพ ้อสองมือพยายามทัง้ แงะทัง้ แกะลำแขนทีเ่ กีย่ วรัดเอวเอาไว ้ 

“เดีย๋ วนีด้ อื้ ” ดีนทำเสียงดุใส่แต่ดเู หมือนน ้องจะไม่กลัวเขาสักนิด นับวันเจ ้าตัวเริม่ รู ้แล ้วว่าตอนไหนเขาโกรธจริงตอนไหนเขาแค่
บ่นเฉยๆ 

ภามหันมายิม
้ แหะเมือ
่ รู ้ว่าไปไหนไม่รอด เขาเลิกดิน
้ ยอมปล่อยตัวเอนหลังพิงอกกว ้างอยูแ
่ บบนั น
้

“คุณพ่อพีด่ ไุ หม” จับมือใหญ่ขนึ้ มาเล่น ลองทาบทับวัดขนาดแล ้วเบ ้ปาก

“ไม่รู ้สิ” ชายหนุ่มตอบตามตรง เขาวางคางลงบนไหล่อกี ฝ่ ายปล่อยให ้น ้องซนไปเรือ่ ย “พีค่ ยุ กับพ่อไม่คอ่ ยบ่อย เพราะวกเข ้า
เรือ
่ งคุณย่าทีไรเสียงมันแข็งใส่กน
ั ทุกที”

เด็กหนุ่มหยุดคิดไปอึดใจ ดวงตามองเลยไปยังปลายเท ้าเปล่าเปลือยทีก

่ ำลังถูไถกับปลายเท ้าคนรักหยอกล ้อ

“คุณพ่ออาจจะพูดไม่เก่งเหมือนพีด่ นี ” ถึงจะไม่เคยเจอพ่อของคนรักแต่ภามก็เชือ่ ว่าพีอ่ นั และอลินย่อมเลือกคนทีด่ ที สี่ ดุ “เคย

ลองคุยกันดีๆไหมครับ”
“สระผมไหม” คนโดนถามเปลีย่ นเรือ่ งเสียอย่างงัน้ เขาเอือ้ มมือไปกดยาสระผมแล ้วจัดการละเลงบนหัวน ้องโดยไม่รอคำตอบ 

“พีด่ นี แหละดือ้ ” ภามบ่นอุบหลับตาปี๋ เมือ่ ฟองเริม่ ฟอดเต็มหัวไปหมด “ต ้องดือ้ เหมือนกันทัง้ พ่อทัง้ ลูกแน่ๆเลย”

“ไม่พดู แล ้ว” มือใหญ่แกล ้งจับหัวทุยโคลงไปมาเลยโดนน ้องโวยวายใส่พร ้อมตีต ้นแขนเขารัวๆ

“ฮือ้ หยุดก่อนพีด่ นี ” คนน ้องดึงรัง้ แขนคนรัก พอเขาหยุดขยับเจ ้าตัวก็ยันตัวขึน้ พลิกหันหน ้าเข ้าหา สภาพตอนนีก้ ลายเป็ นนั่ง
คร่อมตักเบียดกันในอ่างน้ำทีแ
่ น่นขนัด “ผมจะสระให ้พีด
่ ้วย” คนไม่ชอบยอมแพ ้ถึงจะหน ้าแดงจัดไม่กล ้ามองต่ำแต่ก็เอือ
้ มมือไป
กดยาสระผมบ ้าง คราวนีเ้ ขาจัดการละเลงหัวคนรักเอาคืน ไปๆมาๆกลายเป็ นสงครามยาสระผมฟองฟุ้ ง

เสียงหัวเราะร่วนดังก ้อง ต่างคนต่างผลัดกันสระผมให ้รวมถึงแตะจูบไปตามใบหน ้า เปลือกตา ปลายจมูก โหนกแก ้ม และริม

ฝี ปาก

“ไม่วา่ คำตอบของพ่อจะเป็ นยังไง” ใบหน ้าคมคายแนบกับแผ่นอกขาวเปี ยกชืน้ ดวงตาคูส่ วยหลับพริม้ ปล่อยให ้น ้องใช ้ฝั กบัว
ล ้างแชมพูออกให ้ 

“เราจะไม่มวี ันเลิกกัน”

ภามพยักหน ้าส่งเสียงตอบรับเบาๆ ในลำคอ เขาแทรกปลายนิว้ ไปตามเรือนผมล ้างแชมพูออกให ้สะอาด สายน้ำอุน

่ จากฝั กบัว
ชำระล ้างทุกอย่างแม ้แต่หยาดน้ำตาทีร่ ว่ งหล่นผสมปนเป 

ใช่ เราจะไม่มวี ันเลิกกัน

พอออกจากห ้องน้ำได ้ภามก็เปลีย
่ นมาใส่ชด ้ นอนแขนยาวพับแขนกับกางเกงนอนขายาวทีพ
ุ นอนของคนรัก เสือ ่ ับขา เห็นแล ้วน่า
โมโหแต่ชว่ ยไม่ได ้ในเมือ
่ โครงสร ้างร่างกายมันต่างกัน เพราะเจ ้าภูมน
ิ ้องชายก็สงู กว่ากันไม่เท่าไหร่ ภามถลาขึน
้ เตียงนอนนุ่ม
กลิน
่ หอมคุ ้นเคยของพีด
่ น ้ ดี แค่ใบหน ้าแนบกับหมอนดวงตาก็หรีป
ี เหมือนยานอนหลับชัน ่ รือลงแทบจะทันที

“ร ้องไห ้จนเหนือ่ ยละสิ” คนทีต่ ามหลังออกมาพึมพำกับตัวเอง พอสบายใจได ้อาบน้ำอุน่ ผ่อนคลายก็งว่ งนอนเหมือนเด็กเล็กๆ

เขาเดินไปปิ ดไฟห ้องแล ้วตามขึน
้ เตียงทิง้ ตัวลงนอนข ้างๆ 

ช่วงหลังพวกเขานอนด ้วยกันค่อนข ้างบ่อย อาการเกร็งช่วงแรกๆของภามเลยหายไปหมดแล ้ว อาจมีเขินบ ้างแต่ก็ไม่ฝืนตัวอีก

ดีนสะกิดน ้องแล ้วอ ้าแขนรอซึง่ ภามก็พลิกตัวเข ้าอ ้อมกอดเขาอย่างว่าง่าย มือใหญ่ลบ
ู แผ่นหลังของคนในอ ้อมแขนเป็ นจังหวะไม่
นานลมหายใจของเด็กน ้อยก็ผอ
่ นลงบ่งบอกให ้รู ้ว่าหลับสนิท ริมฝี ปากได ้รูปคลีย
่ ม
ิ้ กดจูบลงบนหน ้าผากมนกระชับร่างน ้องแน่น
ขึน
้ อีก เขาขมวดคิว้ เล็กน ้อยเมือ
่ ได ้ยินเสียงรถเคลือ
่ นตัวเข ้าบ ้าน เสียงพูดคุยดังขึน
้ อยูภ
่ ายนอกก่อนจะเงียบลง

พ่อกลับมาแล ้ว ..

พีเ่ คยลองคุยกันดีๆไหม ?

ดีนครุน ..
่ คิด นั่นสิ เขากับพ่อเคยลองคุยกันดีๆบ ้างแล ้วหรือยัง

ภาพฝั นเลือนรางเหมือนมีหมอกจางๆ บางเบาครอบคลุมไปทั่ว สัมผัสอ่อนหวานเคล ้าคลอผิวกายแลกเปลีย

่ นความร ้อนของ
่ พร่า ลมหายใจหอบกระเส่าเร่งเร ้าการเคลือ
ร่างกายให ้กัน เตียงนอนนุ่มส่งเสียงเอี๊ ยดตามแรงขยับปะปนกับเสียงสัน ่ นไหวจนคน
ใต ้ร่างต ้องกรีดร ้องออกมาอย่างอึดอัด แรงจิกบนต ้นแขนกระตุ ้นให ้คนทีค
่ ร่อมอยูต
่ ก ้ จวบจนทุกอย่างพุง่ สู่
ั ตวงความสุขสุมแรงขึน
จุดสูงสุดแล ้วสงบลงดังท ้องทะเลหลังพายุฝน

“รักพีก่ รณ์นะ” คนขีอ้ ้อนส่งสายตาวิบวับ ใบหน ้ายังชืน้ เหงือ่ แก ้มแดงก่ำจนกรณ์อดไม่ไหวก ้มลงจูบหนักๆไปสองสามที

“ดึกแล ้วนะเนีย่ ” กรณ์มองนาฬกาหั
ิ ้ มาสวม 
วเตียง เขาดันตัวออกหันไปหยิบเสือ

ตอนนีพ
้ วกเขาอยูท
่ ห
ี่ อพักของอินทัช ขลุกตัวด ้วยกันตัง้ แต่ฟ้าสว่างจนตอนนีม
้ ด ้ ส่งให ้คนรักบ ้างพวกเขารู ้ดีวา่
ื สนิท กรณ์หยิบเสือ
อยูด
่ ้วยกันนานเกินไปไม่ได ้แต่วันนีเ้ ป็ นวันครบรอบทีพ
่ วกเขาคบกันหนึง่ ปี เลยพากันโดดเรียนทำตามใจทัง้ วัน ระยะเวลาหนึง่ ปี
้ สำหรับหลายๆคนแต่สำหรับพวกเขามันมีคา่ มากมาย 
อาจจะสัน

“ไว ้เจอกัน” ชายหนุ่มจูบปากคนรักแรงๆ พวกเขายิม้ ให ้กันแต่ยังไม่ทันจะได ้ผละออก ประตูห ้องก็ถกู กระแทกโครมพร ้อมเสียง
ตวาดดังราวฟ้ าผ่า 

“พวกแกทำอะไรกัน!!!”

อินทัชเบิกตากว ้างใจหล่นวูบ เขาจับแขนคนรักแน่นตกตะลึงเมือ

่ เห็นคนทีเ่ พิง่ บุกเข ้ามา 

“พ่อ!?” 

กรณ์รบ
ี ดันให ้อินไปหลบอยูด
่ ้านหลัง ขบกรามแน่นขมวดคิว้ มองบุคคลคุ ้นหน ้าคุ ้นตาทีย
่ น
ื อยูห
่ ลังประตูอก
ี สองคน ลูกน ้องของ
พ่อกอดอกยืนนิง่ ปล่อยให ้พ่อของอินทัชพุง่ เข ้ามา

..
แล ้วความลับ ก็ไม่เป็ นความลับอีกต่อไป

้ เหมือนทุกสิง่ ทุกอย่างเพิง่ เกิดขึน

ดีนสะดุ ้งทัง้ ตัวดวงตาสีเทาอมเขียวเบิกกว ้าง ลมหายใจหอบกระชัน ้ เขารีบตวัดสายตามองไป
ทีป
่ ระตูเมือ
่ เห็นว่าไม่มใี ครก็คอ
่ ยๆสงบลง แล ้วมองไปรอบๆห ้อง เพดานสีขาวและผ ้าม่านสีน้ำเงินเข ้มทีค
่ ุ ้นเคย ..ฝั นงัน้ เหรอ?
“..อย่าทำ” 

เสียงร ้องห ้ามข ้างตัวกระตุกเขาจากห ้วงคิด ร่างในอ ้อมแขนกำลังทุรนทุรายสองมือกอดรัดแขนเขาเอาไว ้แน่น

“อย่าทำพีก่ รณ์ พ่อ...อย่า” 

“ภาม ภาม” ชายหนุ่มพยายามเรียกน ้อง เขาไม่กล ้าเขย่าปลุกเพราะกลัวจะทำให ้ตกใจกว่าเดิมจนอาการไฮเปอร์กำเริบ “ภามฝั น

ร ้ายอยูน
่ ะ ค่อยๆลืมตาขึน
้ มาเด็กดี” 

เสียงทุ ้มพูดย้ำอยูข
่ ้างหูจนร่างทีก
่ ำลังดิน ้ กระพริบปริบก่อนจะเปิ ดขึน
้ รนหยุดชะงัก แพขนตาเปี ยกชืน ้ มองสบตา 

“พีด่ นี ?”

“พีเ่ อง” ดีนย้ำคำให ้น ้องมั่นใจ เขาปล่อยให ้ภามโอบแขนกอดรอบลำคอซุกหน ้ากับอก

“ผมฝั น...ฝั นว่า...พ่อของอินทัชเข ้ามาเจอพวกเรา...แล ้วเขาก็ทำร ้ายพีก่ รณ์” พ่อในฝั นทัง้ ต่อยและตะโกนต่อว่าแต่พกี่ รณ์
กลับไม่ยอมถอยออกไป ไม่ยอมให ้อินทัชโดนลูกหลงแม ้แต่นด
ิ เดียว

้ นั่งพร ้อมช ้อนน ้องให ้ลุกขึน

ดีนยันตัวขึน ้ ตาม เขายังคงกอดคนรักเอาไว ้ในอ ้อมแขนรู ้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถก
ู นีเ่ ป็ นครัง้ แรกที่
เขากับน ้องฝั นเรือ
่ งเดียวกันในเวลาเดียวกัน ดีนจำได ้ดีวา่ หลังจากพ่อของอินทัชต่อยกรณ์แล ้วจากนั น
้ ทัง้ สองคนก็โดนแยกไม่ให ้
เจอกันอีก กรณ์โดนพ่อลงโทษอย่างหนักจนหยุดเรียนไปเป็ นอาทิตย์ ทัง้ คูห
่ า่ งกันเป็ นเดือนจนหาทางแอบติดต่อได ้ก็นัดพบกัน
้ ลมหายใจ
ทีร่ ้านอาหารและนั่นคือการนัดครัง้ สุดท ้ายของพวกเขาสองคนก่อนสิน

“ไม่เป็ นไรแค่ฝันร ้าย..”

ฝั นร ้ายทีค
่ วรจะจบลงสักที

่ งจากวันนีเ้ ป็ นวันหยุดเลยตัง้ โต๊ะช ้ากว่าปกติ พอเห็นว่าทีโ่ ต๊ะยังมีแค่

ดีนกับภามลงมาจากห ้องนอนตอนเกือบเจ็ดโมงครึง่ เนือ
ดอนนั่งเล่นมือถืออยู่ ภามก็ปลีกตัวขอไปช่วยเดลในครัวเพราะวันนีส
้ าวน ้อยประจำบ ้านตัง้ ใจอวดฝี มอ
ื ทำข ้าวต ้มเต็มที่ เมือ
่ เข็ม
ิ
นาฬกาขยั ้ สองเป็ นเวลาเดียวกับทีก
บไปทีเ่ ลขแปดเจ ้าบ ้านก็เดินลงมาจากชัน ่ ลิน
่ หอมของข ้าวต ้มกระดูกอ่อนกำลังอบอวลชวน
หิว 

เด็กหนุ่มช่วยเพือ
่ นกับแม่บ ้านถือชามข ้าวต ้มเข ้ามาในห ้อง เขาชะงักเท ้าเล็กน ้อยเมือ
่ เห็นว่าหัวโต๊ะตอนนีม
้ ค
ี นไม่คุ ้นหน ้านั่งอยู่
ร่างสูงใหญ่น่าจะไล่เลีย
่ กับพีด
่ น ้ แซมสีขาวเล็กน ้อย ใบหน ้าคมคายกำลังสนใจหนังสือพิมพ์ในมือพร ้อมจิบกาแฟ
ี มีผมสีดำตัดสัน
ไปด ้วย

“ตายจริง แขกต ้องมาเสิรฟ์ อาหารให ้” คุณแม่คนสวยวันนีม้ วยผมไว ้ด ้านหลังเรียบร ้อย เธอรีบเอ่ยทักเมือ่ เห็นคนรักของลูกชาย
ช่วยถือถ ้วยชามมาจากในครัว

“ไม่เป็ นไรครับ ช่วยๆกัน” ภามรีบโบกไม ้โบกมือ พอวางชามข ้าวต ้มเสร็จก็ทงิ้ ตัวลงนั่งข ้างๆพีด่ นี สะดุ ้งเล็กน ้อยเมือ่ ได ้ยินเสียง
พับหนังสือพิมพ์เก็บ

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเงียบไปทันที

เจ ้าบ ้านวัย 50 หยุดสายตาตรงสมาชิกใหม่ของบ ้านด ้วยความสนใจ ภามรีบยกมือไหว ้ซึง่ พ่อพีด่ นี ก็พยักหน ้ารับไหว ้แล ้วเริม่
ลงมือกินอาหารเช ้าเงียบๆ 
“กินเสียตอนทีย่ ังร ้อน” เสียงทุ ้มต่ำติดแหบเอ่ยขึน้ ดวงตาคมกริบเหลือบมองลูกชายคนโตทีด่ เู หมือนจะอึดอัดใจเหลือเกิน
“เสร็จแล ้วค่อยคุยกัน”  
         

้ เช ้าบ ้านวงศ์เนตรวันนีย
มือ ้ ังคงเงียบเหมือนเคย ลูกชายคนรองและลูกสาวคนเล็กของบ ้านพยายามมองพ่อกับพีช
่ ายอย่างไม่
ค่อยไว ้ใจนัก กลับกันคนเป็ นแม่ยังคงยิม
้ แย ้มตักโน่นเสิรฟ
์ นีใ่ ห ้คนรอบตัว มีบ ้างทีเ่ อียงไปคุยอะไรกับสามีแล ้วหัวเราะอารมณ์ด ี
มันเป็ นภาพทีท
่ ัง้ สองคนคุ ้นเคย แม่เหมือนแสงสว่างของบ ้านทีม
่ ักสร ้างเสียงหัวเราะและรอยยิม
้ แทนพ่อทุกอย่าง  โชคดีทด
ี่ อน
และเดลได ้ส่วนนีข
้ องแม่มาอย่างเต็มที่ แต่ดน
ี กลับเหมือนพ่อจนน่าตกใจ

่ ว่าวันนั น
แม่เคยบอกว่าถ ้าทิง้ ดีนไว ้กับพ่อสองคน เชือ ้ บ ้านคงเงียบเหมือนบ ้านร ้าง ซึง่ ดอนและเดลเห็นด ้วยเพราะพวกเขาเคย
เจอเหตุการณ์นม
ี้ าแล ้วและไม่ขอเจออีก

ชามข ้าวต ้มถูกเก็บโดยแม่บ ้าน อาหารเช ้าวันนี้ขายดีจนหมดเกลีย

้ งทำเอาเดลยิม
้ ไม่หบ
ุ ถ ้าเป็ นเวลาปกติเธอคงนั่งเจือ
้ ยแจ ้วเล่า
โน่นเล่านีใ่ ห ้คุณพ่อกับคุณแม่ฟัง แต่มันไม่ใช่วันนี้ หญิงสาวเหลือบมองพีช
่ ายคนรองทัง้ คูพ
่ ยักหน ้าให ้กันตัง้ ใจจะขอปลีกตัว
ปล่อยให ้พีช
่ ายคุยกับพ่อแม่ แต่พอขยับตัวปุ๊บเจ ้าบ ้านหัวโต๊ะก็เอ่ยปากเสียงห ้วน

“นั่งลง”

ฟุ่ บ สองพีน
่ ้องนั่งลงทีเ่ ดิมทันที

“เอาล่ะ มีอะไรก็พดู มาต่อหน ้าครอบครัวทุกคน” คราวนีค้ ำถามถูกส่งไปยังลูกชายคนโตทีน่ ั่งหลังตรงมองสบตาบิดา ดีนเหลือบ

มองไปทางคุณแม่ซงึ่ ทางนั น
้ ก็สง่ ยิม
้ กลับมาให ้ดูไม่ทก
ุ ข์ร ้อนอะไร

“พ่อน่าจะได ้ยินจากแม่มาบ ้างแล ้ว” ดีนบีบมือน ้องทีอ่ ยูใ่ ต ้โต๊ะแน่น “นีภ่ าม คนรักของผม” 

ภามเม ้มปากเงยหน ้าขึน ่ เมือ

้ สบตากับบิดาของคนรัก ใจสัน ่ เจอสายตามองมาอย่างเรียบนิง่ ดวงตาสีนล
ิ ยังคงจดจ ้องพวกเขาก่อน
จะขยับตัวประสานมือไว ้บนโต๊ะ
“คิดดีแล ้ว?” 

ดีนมุน
่ หัวคิว้ เข ้าหากัน “ผมคิดทุกอย่างดีแล ้วครับ”

“แล ้วพ่อแม่ของเราล่ะ” คราวนีค้ นโดนถามคือภามทีส่ ะดุ ้งโหยง

“คุณพ่อผมเสียแล ้ว แต่คณ
ุ แม่ทราบเรือ
่ งทีค
่ บกับพีด
่ น
ี แล ้วครับ ท่านไม่วา่ อะไร” เด็กหนุ่มพยายามตอบให ้เรียบง่ายทีส
่ ด
ุ และไม่

หลบตา เอาจริงๆตอนนีเ้ ขาเครียดจนเหงือ

่ ออกเต็มมือไปหมดแล ้ว

“รู ้ใช่ไหมว่าหลังจากนีไ้ ปยังเจออะไรอีกเยอะ แน่ใจนะว่ารับมือกันไหว”

ทัง้ ดีนทัง้ ภามมองสบตากันก่อนจะหันมาตอบคนตรงหน ้าด ้วยน้ำเสียงมั่นคง “ครับ”

ท่าทางดือ
้ รัน
้ และไม่ยอมแพ ้ของทัง้ คูท
่ ำเอาคนเป็ นพ่อถอนใจเฮือก เขาเอนหลังพิงพนักเก ้าอีผ
้ อ
่ นคลายตัวเอง  เมือ
่ คืนภรรยา
บอกเขาแล ้วว่าลูกชายคนโตพาแฟนมาบ ้าน และแฟนเป็ นผู ้ชาย เขายอมรับว่าตอนแรกอึง้ ไปพักใหญ่แต่ไม่เคยมีความคิดกีดกัน
อะไรทัง้ นัน
้  

จะให ้เขาไปขวางยังไงในเมือ
่ สมัยก่อนเขาเองก็เคยโดนกีดกันมาแล ้ว ความเจ็บปวดตอนถูกจับแยกและน้ำตาของคนรักมันยัง
ฝั งใจ ถึงสุดท ้ายแม่จะยอมรับแต่เรือ
่ งทีเ่ คยทะเลาะกันมาก่อนมันไม่จางหายไปง่ายๆ ใช่เขาทิฐ ิ มากเสียจนพาลเอากับลูกชาย
คนโต หงุดหงิดทีเ่ ห็นลูกมักเข ้าข ้างคุณย่าไม่สนใจพ่อแม่ทก
ี่ ว่าจะฝ่ าฟั นแต่งงานกันได ้ พอมีโอกาสได ้คุยกันเลยปะทะฝี ปากกัน
ตลอด

เมือ ..
่ วาน คุณแม่ของภรรยาโทรมาหาเขา ท่านไม่ขออะไรมากนอกจากบอกว่าให ้เปิ ดใจคุยกับเจ ้าดีนมันบ ้าง ถ ้าลูกไม่พด
ู เขาก็

ต ้องพูด ถ ้าลูกเริม
่ พูดเขาก็ควรต ้องหยุดฟั ง และวันนีเ้ ขาก็ได ้ทำตามคำสอนนั น
้
ดีนไม่พด
ู เขาจึงต ้องเริม
่ ถาม ถึงจะน่าหงุดหงิดไปบ ้างทีต ้ เหมือนกลัวดอกพิกล
่ อบสัน ุ จะร่วงจากปาก แต่คำตอบก็มั่นคงชัดเจนว่า
ทัง้ คูไ่ ม่ได ้ล ้อเล่น เขาไม่รู ้หรอกว่าอนาคตจะเป็ นยังไงแต่สำหรับคนเป็ นพ่อเป็ นแม่แล ้ว ...

“คุณคะ” ภรรยาทีน่ ั่งอยูข่ ้างๆแตะบนหลังมือเขาเบาๆ เธอขยับรอยยิม้ แล ้วพยักพเยิดหน ้าไปทางเด็กทัง้ สองคน 

เจ ้าลูกชายหน ้าตายของเขากำลังก ้มลงคุยกับคนรัก ดวงตาฉายแววอ่อนโยนอย่างทีค

่ นเป็ นพ่อไม่เคยเห็น แปลกตาเสียจนเขา
ยังต ้องเลิกคิว้ ด ้วยความแปลกใจ

เออ มันก็ออ
่ นโยนเป็ นเหมือนกันนีห
่ ว่า

“คุณ!” คราวนีภ
้ รรยาคนสวยศอกปึ กเข ้าเต็มแรงจนเขาสะดุ ้งโหยง เจ ้าบ ้านต ้นฉบับหน ้านิง่ ไร ้อารมณ์ถงึ กับขมวดคิว้ แล ้วกระแอ

มออกมา

“ถ ้าตัดสินใจดีแล ้วก็ตามใจ อย่ามาโอดครวญทีหลังล่ะ”

่ สายตา พวกเขาไม่คด
ดีน ดอน เดล และภามถึงกับมองหน ้าคนพูดอย่างไม่เชือ ิ ว่าคุณพ่อจะยอมรับทุกอย่างง่ายๆแบบนี้  พอ
โดนจ ้องมากเข ้าคนเป็ นพ่อเริม
่ อึดอัด ไม่คุ ้นเคยกับบรรยากาศพิลก
ึ พิลั่นทีก
่ ำลังเกิดอยู่ เขาเหล่มองภรรยาตาขวางแต่เธอก็
หัวเราะคิกส่งกลับมาให ้

ไม่วา่ ลูกจะตัดสินใจยังไง ตราบใดทีท

่ างเลือกนั น
้ ไม่อน
ั ตรายและเป็ นภัย สำหรับคนเป็ นพ่อเป็ นแม่กค
็ งได ้แต่ประคับประคองส่ง
พวกเขาไปถึงฝั่ งอย่างปลอดภัย

   
“คุณพ่อน่ารัก”

ดีนชะงักมือทีก
่ ำลังช่วยน ้องเอาเจ ้าแห ้วทีห ้ เล็กๆแช่น้ำหวานสีแดง สีเขียวจนติดสีไปสะเด็ดน้ำแล ้วเอามาคลุกกับแป้ ง
่ ั่นเป็ นชิน
มัน คิว้ เข ้มมุน
่ เข ้าหากันอย่างไม่เข ้าใจความคิดน ้องสักเท่าไหร่ 

ภามอมยิม
้ รับเอาแห ้วคลุกแป้ งลงไปลวกในน้ำร ้อนเดือดจัด เขาแอบหัวเราะออกมาเบาๆ เมือ
่ นึกถึงเรือ ่ สองชัว่ โมงก่อนหน ้า
่ งเมือ
พอคุณพ่อพีด
่ น
ี ยอมรับเขาก็กระตุกมือคนรักให ้ไปกราบท่านด ้วยกัน ในตอนแรกพีด
่ น
ี ดูอด
ิ ออดแต่กท
็ ำตาม ส่วนคุณพ่อดูเหมือน
จะไม่เคยเจอเรือ
่ งแบบนีม
้ าก่อนถึงกับปั ้นหน ้าไม่ถก
ู เขาแอบเห็นริว้ รอยเขินๆบนสีหน ้าของท่านยิง่ ทำให ้มั่นใจว่าคุณพ่อกับพีด
่ น
ี
ั เหมือนกันเปี๊ ยบ
นิสย !

แข็งนอกอ่อนใน ปากร ้ายใจดี ชอบทำหน ้านิง่ แต่จริงๆข ้างในวุน

่ วายไปหมด

“น่ารักตรงไหน” ดีนทนไม่ไหวจนต ้องเอ่ยปากถาม พอเขาเอาแห ้วทัง้ หลายคลุกแป้ งมันจนเสร็จก็จัดการร่อนด ้วยตะแกรงไล่

้ ก็สง่ ต่อให ้น ้องนำไปลวกในน้ำร ้อนจัดให ้หมด
เศษแป้ งทีเ่ หลือๆออก จากนั น

เด็กน ้อยเงยหน ้าแล ้วส่งยิม

้ ให ้ “น่ารักตรงทีเ่ หมือนพีด
่ น
ี ” คำตอบมาพร ้อมรอยยิม
้ ทะเล ้นน่าตี 

คนพีถ
่ งึ กับเหวอไปอึดใจ เกิดมาไม่เคยโดนชมว่าน่ารักมาก่อน เขาจิ๊ ปากเหมือนเสียรู ้ให ้น ้องก่อนจะจัดการลงโทษแก ้มคนรักไป
ทีสองทีจนคนน ้องร ้องลั่น

“นีท่ บี่ ้านนะพีด่ นี ” ภามแยกเขีย้ วงุด “คุณพ่อคุณแม่กอ็ ยูท่ หี่ ้องนั่งเล่น” เตือนชายหนุ่มทีช่ กั ติดนิสยั ปากว่ามือถึง เขาบ่นหงุงหงิง
มือก็ช ้อนเอาแห ้วทีส
่ ก
ุ จนลอยขึน
้ มาไปแช่น้ำเย็นอีกครัง้ ตอนนีแ
้ ห ้วหุ ้มแป้ งสีๆก็กลายร่างเป็ นทับทิมกรอบสีแดงสีเขียวงามตา

กลิน ่ มผสมกลิน
่ หอมของกะทิอบควันเทียนคลุกเคล ้ากับน้ำเชือ ่ ใบเตย ภามตักทับทิมกรอบใส่ถ ้วยทีละใบตามด ้วยน้ำแข็งบด
ตกแต่งด ้วยขนุนและมะพร ้าวอ่อน แล ้วราดด ้วยกะทิหอมปิ ดท ้าย 
“เอาไปเสิรฟ์ เลยครับ” เด็กหนุ่มหันไปบอกแม่บ ้านทีโ่ ดนเรียกเข ้ามาช่วยจัดถ ้วยขนมใส่ถาด ในตอนแรกภามก็ไม่ได ้คิดจะทำ
ขนมหรอกแต่พอดีเหลือบไปเห็นแห ้วเป็ นถุงกับมะพร ้าวเลยคันไม ้คันมืออดไม่ได ้ทีจ
่ ะทำขนมให ้พ่อแม่ของพีด
่ น
ี ได ้ลิม
้ ลอง

โดยเฉพาะอลินทีต
่ อนเล็กๆเห็นทับทิมกรอบก็เทีย
่ วบอกว่าเป็ นพลอยสีสวย สวยจนไม่กล ้ากินได ้แต่มองเดือดร ้อนต ้องบังคับ
ป้ อนกว่าจะยอมกินก็เล่นเอาทัง้ แม่ทัง้ น ้าเหนือ
่ ยกันหมด

“ชิมไหมครับ” พอในครัวเหลือกันแค่สองคน เด็กขีอ้ ้อนก็ตักขนมในถ ้วยขึน้ ป้ อน เหมือนเป็ นสิง่ ทีต่ ้องทำทุกครัง้ หลังจากทำ
อาหารเสร็จ 

่ ใจ หอมกลิน
ทับทิมกรอบเย็นชืน ่ กะทิ รสชาติเบาๆกำลังดีไม่หวานจนเกินไปชวนให ้ตักกินซ้ำๆ พอรู ้ตัวอีกทีก็หมดถ ้วยเสียแล ้ว

“เมือ่ เช ้าแม่สง่ ข ้อความมาบอก” ภามป้ อนขนมคำสุดท ้ายให ้คนรัก โดยทีต่ ัวเองยังไม่ได ้กินสักคำ “วันอาทิตย์หน ้านีล้ กู พีล่ กู น ้อง
ผมจะพาไปเจอคุณลุง ถ ้าไม่ตด
ิ อะไรอาจจะพาไปเจอคุณปู่ เลย”  

ดีนฉวยเอาถ ้วยเปล่าไปวางไว ้ทีเ่ คาน์เตอร์ เขามองสบดวงตาทีม

่ แ
ี ววหวั่นไหว

“อยากให ้พีไ่ ปด ้วยไหม” 

เด็กหนุ่มหลุบตาลงชัว่ ครูก
่ อ
่ นจะส่ายหัวน ้อยๆ 

“ไม่เป็ นไรครับ” ปากบอกว่าไม่แต่มอื ทีจ่ ับชายเสือ้ คนรักเอาไว ้ติดจะสัน่ จนรู ้สึกได ้

กังวลใจ ทำไมกังวลใจแบบนี้
ดวงตาสีเทาอมเขียวมองคนรักทีย
่ น
ื นิง่ พลันอ ้อมแขนกว ้างก็โอบกอดร่างของน ้องเอาไว ้ทัง้ ตัว ดีนจับให ้หัวทุยซุกกับอกตัวเอง
แล ้วขยีเ้ บาๆ

“วันศุกร์นเี้ ป็ นวันหยุด...พีไ่ ปค ้างได ้ไหม” เขากระซิบริมใบหูทเี่ ริม่ แดงก่ำ ดีนรู ้ดีวา่ น ้องมักจะเขินเวลาได ้ยินเสียงกระซิบแบบนี้

ภามพยักหน ้างุดๆ เขาชอบให ้พีด

่ น ่ ้วยกันใช ้เวลาร่วมกัน นอนเคียงข ้างกัน เขาก็มค
ี มาค ้างด ้วย แค่ได ้อยูด ี วามสุขจนลืมเรือ
่ ง
กังวลทุกอย่าง  และมันคงจะดีมากหากได ้ใช ้เวลาแบบนั น
้ ก่อนไปเจอญาติทไี่ ม่เคยพบหน ้ากัน

้ เขาก ้มหน ้าลงจนชิดขมับคนรักพร ้อมเอ่ยช ้า ชัด

ดีนเดาะลิน ..

“ครัง้ นีพ้ ไี่ ม่ไปนอนด ้วยเฉยๆแล ้วนะ”

“ห๊ะ?” ใบหน ้ามนเงยขวับพร ้อมดวงตาเบิกกว ้าง 

ในตอนแรกภามยังประมวลผลไม่ทันซึง่ ดีนก็มองเฉยๆ ให ้เวลาน ้องทำความเข ้าใจกับประโยคเมือ

่ สักครู่ จวบจนสีแดงค่อยๆลาม
จากแก ้มกระจายไปทีล
่ ำคอและใบหู ท่าทางประดักประเดิดทำอะไรไม่ถก ั ไม่ดต
ู น่าเอ็นดูจนคนนิสย ี ้องก ้มลงจูบหน ้าผากร ้อนผะ
ผ่าวนั่นแรงๆ

“พีใ่ ห ้เวลาเตรียมใจหนึง่ อาทิตย์” เลือ่ นจูบมาทีแ่ ก ้มแดงก่ำ “พีร่ อมานานแล ้วและจะไม่รออีก” ตบท ้ายทีร่ มิ ฝี ปากบาง ดีนผละ
ออกลูบหัวน ้องเบาๆ เขาขยับรอยยิม
้ มุมปากแล ้วขอตัวไปหาพ่อกับแม่ในห ้องนั่งเล่น เหลือเพียงเด็กหนุ่มทีย
่ ังยืนค ้างตาโตอยู่
แบบนั น
้ คนเดียวในห ้องครัว

หนึง่ อาทิตย์?

ไม่ไปนอนด ้วยเฉยๆแล ้ว ?
พีด
่ น
ี

พีด
่ น
ี

พีด
่ น
ี นนนนนนนนนนนนนนนน !!!

----

CH 25 เรือ่ งของเรา (สองคน)

ชมรมทำอาหารของมหาวิทยาลัย T วันนีค้ อ่ นข ้างวุน่ วายเพราะมีออเดอร์สงั่ ขนมตะโก ้เผือกกับข ้าวโพดล็อตใหญ่ มือวางอันดับ

หนึง่ ของชมรมอย่างภามเองก็วน
ุ่ จนหัวหมุนไปหมด ในขณะทีพ
่ เี่ ดชอีกหนึง่ หนุ่มเองก็นั่งตัง้ หน ้าตัง้ ตาตัดใบเตยมาพับเป็ นถ ้วยใส่
ขนมกองซ ้อนกันเป็ นร ้อยใบ
   

่ ภามใช ้ไม ้พายกวนแป้ งละลายเข ้าด ้วยกัน จากนั น

แป้ งข ้าวเจ ้า แป้ งมัน แป้ งถั่วเขียวถูกเทผสมกับน้ำลอยดอกไม ้หอมกรุน ้ ก็ตาม
ด ้วยน้ำตาลทรายและน้ำใบเตยสีเขียวสดผสมลงไป กระทะใบโตตัง้ ไฟกลางส่งความร ้อนให ้ส่วนผสมเริม
่ เนียนขึน
้ ภามกวนแป้ ง
ต่ออีกไม่นานมันก็จับตัวเป็ นเนือ
้ นิม
่ สีเขียวอ่อนน่ากิน 
   

เด็กหนุ่มเทข ้าวโพดหวานและเนือ
้ มะพร ้าวอ่อนเล็กน ้อยผสมลงไปในตัวแป้ ง กวนต่อด ้วยไฟอ่อนจนสีของแป้ งเริม
่ สดใสน่ากิน
กว่าเดิมเขาถึงหยุดมือลงแล ้วตักเนือ
้ ตะโก ้ลงในถ ้วยใบเตยทีเ่ รียงเต็มถาด ส่วนหัวหน ้าชมรมก็ยกหม ้อกะทิทก
ี่ วนกับแป้ งข ้าวเจ ้า
่ หอมจัดการเทปิ ดหน ้าตะโก ้ตามหลัง เพียงแค่ชวั่ โมงเดียวพวกเขาก็ได ้ตะโก ้มากมายทีม
จนข ้นส่งกลิน ่ ก
ี ลิน
่ หอมชวนหยิบคนละ
อันสองอัน 
   

จบล็อตแรกภามก็ตัง้ เตาทำตะโก ้เผือกต่อ ทุกสิง่ ทุกอย่างทำไปด ้วยสัญชาตญาณแต่ในหัวของเขากลับกระเจิดกระเจิงไปด ้วย

เรือ
่ งอืน
่ เรียบร ้อยแล ้ว
   

พีจ
่ ะไม่นอนเฉยๆแล ้วนะ
   

ตัง้ แต่โดนพูดคำนีใ้ ส่แล ้วโดนพากลับบ ้านแบบเบลอๆ คืนนั น

้ เขาร ้องลั่นใส่หมอนกระสับกระส่ายนอนไม่ได ้ทัง้ คืน เรือ
่ งของคุณปู่
คุณลุงหรือแม ้แต่ลก
ู พีล
่ ก
ู น ้องหายไปหมดจากสมอง มีแต่หน ้าคนใจร ้ายทีม
่ าปั่ นหัวแล ้วทิง้ เขาไว ้
   

..
ใช่ ทิง้ จริงๆ ตลอดตัง้ แต่วันนั น
้ จนเกือบหนึง่ อาทิตย์พด
ี่ น ั โทรศัพท์บ ้างซึง่ มันผิดปกติจน
ี ไม่โผล่หน ้ามาให ้เห็นเลย มีแต่ไลน์กบ

ทีมกับมะนาวสงสัย ทัง้ ๆทีเ่ ขาบอกว่าไม่ได ้ทะเลาะกันแต่สายตาเป็ นห่วงจากเพือ

่ นทำให ้อธิบายเหตุผลไม่ออก บางวันทีมเกือบ
่ มรมว่ายน้ำแต่ภามก็สา่ ยหัวรัวๆเพราะทำใจไม่ได ้ถ ้าต ้องไปนั่งมองพีด
จะลากเขาไปทีช ่ น
ี แบบนั น
้ โดยเฉพาะเมือ
่ เมือ
่ คืน…

   

แก่ก แก่ก
   
เสียงกดแป้ นคอมพ์กก
ุ กักโดยมีเจ ้าของห ้องนั่งจุ ้มปุ๊กอยูท
่ เี่ ก ้าอี้ ภามถอนใจรอบทีล
่ ้านแล ้วเม ้มปากจรดมือลงพิมพ์ข ้อความทีไ่ ม่
เคยคิดว่าจะต ้องเสิรจ
์ หาในช่องของอากูแ
๋ ละเพียงไม่กวี่ น
ิ าทีหน ้าจอก็ขน
ึ้ ผลลัพธ์ออกมามากมาย
   

“ว๊ากกก!!!” ข ้อความทีข
่ น
ึ้ มาทำเอาเจ ้าตัวขยีห
้ ัวหน ้าซีดหน ้าเซียวไปหมด
   

เจ็บมาก
   

เลือดออกด ้วย
   

ทำต่อไม่ไหว
   

นั่งไม่ลงเลย
   

่ กดหัวข ้อขึน
ภามนับหนึง่ ถึงร ้อยหยิบหมอนมากอดเอาหน ้าซุกแล ้วสุม ้ มาดู เขาค่อยๆอ่านพลางกลืนน้ำลายเอือ
้ ก เพิง่ รู ้ว่าผู ้ชาย
เขาทำกันขนาดนี้ เรียกว่าตอนไปกาญจนบุรค
ี รัง้ ก่อนธรรมดาไปเลย ยิง่ อ่านเด็กหนุ่มก็ยงิ่ สติแตกอยากจะร ้องไห ้ชอบกล 
   

“เขาต ้องใช ้อะไรกันบ ้างเนีย่ ” เลือ่ นเม ้าส์ดสู ารพัดคำอธิบาย “ถุงยาง...แล ้วจะไปรู ้ไซส์ได ้ไงเล่า” ขมวดคิว้ มุน่ บ่นพึมพำกับตัว
เอง “เจล....?? ควรต ้องเตรียมไว ้ไหม” มือใหม่หน ้าตาเต็มไปด ้วยคำถามแต่ก็ไม่รู ้จะไปถามใคร เขานั่งหาข ้อมูลอยูน ่ านก่อน
้ หน ้าคอนโด
จะตัดสินใจคว ้ากระเป๋ าเงินลงไปร ้านสะดวกซือ
   

เพือ
่ ความชัวร์ซอ !
ื้ เตรียมไว ้ก่อนก็ได ้ ไม่รู ้ไซส์ก็ซอ
ื้ มันมาทุกไซส์นั่นแหละ
   
“สวัสดีคะ่ ”
   

้ ยิม
พนักงานสาวแห่งร ้านสะดวกซือ ้ แย ้มแจ่มใส อาจเป็ นเพราะเวลานีด
้ ก
ึ มากแล ้วและไม่มล
ี ก
ู ค ้าพลุกพล่านให ้กังวลใจ ภามยิม
้
แห ้งๆ เขาเดินวนรอบร ้านหาเป้ าหมาย แต่ก็มาสำนึกได ้ว่าของทีค
่ ด ้ ดันอยูต
ิ จะซือ ่ รงเคาน์เตอร์ตด
ิ ประตูเข ้าออก
   

บ ้าทีส
่ ด
ุ !! ทำไมถึงเอาของแบบนีม
้ าจัดในทีโ่ คตรสะดุดตา จะไปยืนเลือกได ้ยังไงเล่า !
   

่ า่ งๆ เขาหยุดนิง่ ทีเ่ ชลฟ์ หนังสือ หยิบนิตยสารมาเปิ ดผ่านๆแต่ตาก็เหล่มองเป้ าหมายเอาไว ้ชัง่ ใจว่าจะ

เด็กน ้อยงอแงยืนมองอยูห
พุง่ เข ้าไปหยิบแล ้วจ่ายให ้จบๆเลยดีไหม พอยืนนานเข ้าก็เริม
่ เขินตัวเองสุดท ้ายก็กด
ั ฟั นทำใจกล ้าเดินตรงดิง่ เข ้าไปหน ้า
เคาน์เตอร์ทันที 
   

หยิบๆซะก็ ....

เดีย
๋ ว!!!!! อะไรคือบางพิเศษ ขรุขระ มีขด
ี สตรอเบอรีน
่ ั่นอีก แล ้วกล่องไหนไซส์ไหน ??
   

มือทีเ่ อือ
้ มออกไปถึงกับวืดเบีย
่ งไปทีช ั ้ วางถ่านไฟฉาย ลามไปถึงตำแหน่งยาอมและยาแก ้ปวดหัวทีต
่ น ้ มาก
่ อนนีเ้ จ ้าตัวอยากซือ
รอกปากสักแผง ภามถอยออกไปตัง้ หลักใหม่ทช ั ้ ขนมทบทวนความคิดตัวเองในทีส
ี่ น ่ ด
ุ เขาก็ตัดสินใจได ้
   

“รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิม่ ไหมคะ” พนักงานสาวยังยิม้ แฉ่ง

   

้ หลังจากเสียเวลาอยูใ่ นนั น
ภามส่ายหัวพรืดแล ้วหิว้ ถุงออกจากร ้านสะดวกซือ ้ เกือบ 40 นาที แก ้มแดงๆ มองถุงพลาสติกถุงโต
ภายในบรรจุหอ
่ สีเหลืองเอาไว ้สองห่อ
   

มันฝรั่งรสออริจน
ิ อลเจ ้าประจำของโปรดทีม 
   

พรุง่ นีค
้ อ
่ ยเอาไปให ้มันแล ้วกัน คนป๊ อดคิดทัง้ น้ำตา

   

“ร ้อนๆๆๆ” คนเหม่อสะดุ ้งโหยงร ้องลั่น เพราะมือดันไปโดนกระทะทีเ่ พิง่ จะกวนขนมเสร็จ ประธานชมรมรีบพุง่ เข ้ามาหยิบของ

ออกจากมือรุน ่ ะบัดรัวๆพลิกซ ้ายพลิกขวาเห็นรอยแดงๆทีห
่ น ้อง จับมือทีส ่ ลังมือก็ถอนใจ
   

“วันนีภ้ ามเหม่อบ่อยนะ เมือ่ กีก้ ็ของร่วงของหล่น วันนีก้ ลับไปพักก่อนไหม” ดันหลังน ้องให ้ไปนั่งแหมะมุมห ้อง ตอนนีต้ ะโก ้ทำ
จนเสร็จเกือบหมดแล ้วเดีย
๋ วก็คงเก็บกวาดจบงานพอดี
   

“ผมยังมีเรียนอีกตัว” ยืน่ มือให ้พีอ่ กี คนทายาให ้ ภามมองวันทีใ่ นมือถือทีโ่ ชว์คำว่า THU บ่งบอกให ้รู ้ว่าเวลาล่วงเลยมาถึงวัน

พฤหัสแล ้ว พรุง่ นีเ้ ป็ นวันหยุดไม่มเี รียนและพีด

่ น
ี ขอมาค ้างด ้วยเลยทำให ้สติแตกกว่าปกติ
   
“งัน้ ก็ไปรอเรียนเลย” ลูบหัวรุน่ น ้องทีท่ ำหน ้าหงอย “อ่ะ เอาขนมใส่กล่องไปด ้วยเผือ่ อยากจะแจกใคร” ขยิบตาให ้ซึง่ คนฟั งก็
หน ้าร ้อนขึน
้ มาทันที
   

ภามรีบยกมือไหว ้ขอบคุณ เขาเอากล่องขนมใส่กระเป๋ าเป้ แล ้วเดินคอตกออกมาจากชมรม เด็กหนุ่มโต๋เต๋เดินดูดนมกล่องอยูพ

่ ัก
นึงก็ใกล ้ได ้เวลาเข ้าเรียนเพียงแค่เปิ ดประตูห ้องก็เจอเพือ
่ นทัง้ สองคนนั่งรออยูก
่ อ
่ นแล ้ว
   

“อ่ะให ้” เขาส่งถุงเลย์ให ้ทีมทีท่ ำหน ้างงๆ

   

“เนือ่ งในวันอะไรวะ” ปากถามแต่ก็รับขนมมาใส่กระเป๋ าตัวเองอย่างไม่อดิ ออด ต ้องแอบกินเพราะช่วงนีเ้ ขาซัดมันฝรั่งและกิน

เค็มเยอะเกินไปแล ้ว แต่จะให ้เลิกก็ไม่ไหวจะขาดใจ
   

“แค่อยากให ้” เมินสายตางุนงงของเพือ่ น เขาพลิกชีทเรียนในมือไปเรือ่ ย แต่อยูๆ่ ภาพบนแพทีก่ าญจนบุรกี ็โผล่แว่บขึน้ มาในหัว

แก ้มใสแดงก่ำจนต ้องเอาหน ้าฟุบกับโต๊ะซ่อนเอาไว ้  นึกเคืองคนใจร ้ายจนต ้องหยิบมือถือขึน
้ มาแล ้วเปิ ดไลน์กดสติ๊ กเกอร์หมา
ร ้องไห ้ส่งไปรัวๆ แต่ดเู หมือนพีด
่ น
ี จะเล่นมือถืออยูเ่ พราะขึน
้ อ่านแล ้วอย่างรวดเร็ว แถมยังส่งเครือ
่ งหมายคำถามกลับมาอีกต่าง
หาก ภามไม่ได ้ตอบอะไรเพิม
่ เติมเพราะอาจารย์เข ้าห ้องมาพอดี 
   

เสียงอาจารย์สอนอยูห
่ น ้าห ้องชวนง่วงเหมือนเคย นักศึกษาหลายคนเงยหน ้าขึน
้ มาถ่ายรูปเอกสารทีฉ
่ ายขึน
้ หน ้าจอแล ้วฟุบลง
นอนต่อ ในขณะทีภ
่ ามกลับนั่งจดตามเอาเป็ นเอาตาย ไม่ใช่ขยันแต่จริงๆในหัวเขากำลังฟุ้ งซ่านถึงทีส
่ ด
ุ ต่างหาก
   

เขาควรเก็บของแล ้วหนีไปค ้างกับพีอ

่ น
ั ดีไหม ไม่ๆ ไม่ด ี หรือบอกไปว่ายังไม่พร ้อม ...ก็ไม่ใช่อกี พีด่ นี ให ้เวลามาทัง้ อาทิตย์แล ้ว
ด ้วยซ้ำ โอ ้ย !! เพราะพีด
่ น
ี เลยเรือ
่ งแบบนีเ้ ขาเตือนกันก่อนล่วงหน ้าเหรอ ??แค่นกึ ว่าพรุง่ นีพ้ ดี่ นี มาหาเขาก็ทำหน ้าไม่ถกู แล ้ว
   
“ภามไม่เป็ นอะไรแน่นะ” มะนาวทีเ่ ห็นเพือ่ นทำหน ้าพิลกึ มานานทนไม่ไหว เธอรีบเอามือไปอังหน ้าผากอีกฝ่ ายแต่มันก็ปกติไม่
ได ้มีไข ้
   

“นั่นดิ ไม่ได ้ทะเลาะกับพีด่ นี แน่ๆนะเว ้ย” ทีมโอบไหล่เพือ่ นแล ้วบีบหนักๆ ถ ้าประธานชมรมทะเลาะกับเพือ่ นซีล้ ะก็ขอเข ้าข ้างฝั่ ง
ไอ ้ภามไว ้ก่อนแล ้วกัน
   

“เปล่าไม่ได ้ทะเลาะ พอดีเรามีเรือ่ งคิดเยอะไปหน่อย” รีบปฏิเสธแต่แก ้มเจ ้ากรรมกลับแดงขึน้ มา ทีมหรีต่ ามองจับผิดจนภาม

ต ้องดันหน ้ามันออกไปห่างๆ
   

“เรือ่ งทีบ่ ้าน พอดีต ้องไปเจอคุณลุงทีไ่ ม่พบกันมาเป็ นสิบปี เลยเครียดน่ะ” รีบหาทางออกให ้ตัวเอง ภามกราบขอโทษคุณลุงอยู่
ในใจ
   

พอได ้ยินคำอธิบายแบบนั น
้ เพือ
่ นทัง้ สองคนก็พยักหน ้ารับรู ้ เปลีย
่ นเป็ นปลอบใจเขาให ้อย่าคิดมาก ต่างก็ชวนคุยเรือ
่ งอืน
่ ให ้
สบายใจ ภามยิม
้ แหยจับมือเพือ
่ นทัง้ คูเ่ อาไว ้แล ้วเอ่ยขอบคุณเบาๆ 
   

ถ ้ารู ้ว่าเขาคิดอะไรอยูไ่ ด ้โดนสองคนนีโ้ บกหัวแน่ๆเลย

   
เวลาเกือบหกโมงเย็นนักศึกษาทยอยออกมาจากตึก ภามเองก็เดินออกมาพร ้อมเพือ
่ นๆในคลาส ต่างคนต่างคุยกันเรือ
่ งสอบย่อย
่ ว่ งสอบไฟนอล เผลอแป้ บเดียวพวกเขาก็จะเรียนจบปี หนึง่ กันแล ้วเวลาช่างผ่านไปไว
คราวหน ้าและชวนกันนัดติวก่อนจะเข ้าสูช
จนน่าตกใจ
   

“เดีย๋ วไปแวะกินอะไรกั....ง่า ท่าจะไม่ได ้ละมัง้ ” มะนาวทีก่ ำลังเอ่ยปากชวนชะงัก เธอกะจะชวนสองหนุ่มไปกินหมูกระทะสัก

หน่อยแต่คนทีย
่ น
ื อยูห
่ น ้าตึกท่าจะไม่ยอม
   

ภามทำหน ้างง แต่พอเห็นคนทีย

่ น
ื รออยูเ่ ขาก็หยุดเดินเอาเสียดือ
้ ๆ จนทีมชนหลังเข ้าให ้เกือบหน ้าคว่ำไปด ้วยกัน
   

“ไอ..้ หยุดทำไม อ ้าว พี”่ ทีมยกมือไหว ้ประธานชมรมทีย่ นื กดมือถืออยูห่ น ้าตึก พอหันมาเห็นพวกเขาชายหนุ่มก็เก็บมือถือแล ้ว

เดินตรงเข ้ามาหาทันที “มาหาภามมันเหรอ”
   

“นัดกันไว ้น่ะ” ดีนคว ้าเอาเอกสารในมือน ้องมาถือเป็ นหลักประกันว่าเจ ้าตัวดีจะไม่วงิ่ หนีหายไปไหน

   

“นัดไว ้ก็ไม่บอก พีร่ ู ้ไหมคะวันนีภ้ ามนั่งกระสับกระส่ายทัง้ วันเลย ถามก็อ้ำอึง้ ” ได ้ทีรบี ฟ้ องแฟนเพือ่ น ไม่สนใจภามทีถ่ ลึงตาใส่
   

ดีนมองเด็กน ้อยข ้างตัวทีก

่ ำลังก ้มหน ้ามองพืน
้ แก ้มแดงๆ บอกคำตอบของทุกอย่างว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ชายหนุ่มเลิกคิว้ เอือ
้ มมือ
ไปสะกิดให ้คนขีอ
้ ายเงยหน ้า
   

“ทำไม มีอะไร” เขาแกล ้งถามทัง้ ๆ ทีร่ ู ้ว่าน ้องเป็ นอะไรพอเจอหน ้ามุย่ ๆมองตอบกลับมาก็ขยับรอยยิม้ ขำทันที
   
“งัน้ เอาไว ้กินข ้าวด ้วยกันทีหลังแล ้วกัน” ทีมตบไหล่เพือ่ นดังพลัก่  
   

“ใช่ๆ อาทิตย์หน ้าเขาจะประกาศผลหนังสัน้ ทีเ่ ราไปแสดงแล ้วนะ ช่อม่วงทีภ่ ามสอนมีคนชมเยอะมากเลยไว ้มาลุ ้นผลกัน เผือ่ ได ้
เลีย
้ งฉลองไปด ้วย” มะนาวขยิบตาเพราะได ้ข่าวว่าหนังของชมรมได ้รับการตอบรับจากกรรมการค่อนข ้างดี เธอรีบควงแขนทีม
ลากไปอีกทางไม่อยากเป็ นก ้างให ้คูร่ ก
ั ตรงหน ้า
   

สาวน ้อยแสนดีกระหยิม
่ ยิม
้ ให ้ตัวเอง แล ้วภามต ้องขอบใจทีเ่ ธอเปิ ดโอกาสให ้คืนดีกบ
ั พีด
่ น
ี
   

“...” 
   

ประธานชมรมว่ายน้ำส่ายหัวขำๆ เขาหันมามองคนรักข ้างตัว “กลับกันเถอะ”

   

“เอ๋” ภามเงยหน ้าขวับ ไม่ใช่ค ้างพรุง่ นีเ้ หรอ?

   

“พรุง่ นีว้ ันหยุดนี่ ไหนๆแล ้วก็ค ้างมันตัง้ แต่คนื นีเ้ ลย” จับมือน ้องแล ้วพาเดินออกมาจากตึกคณะ ดีนรู ้ดีวา่ ถ ้ารอให ้ถึงพรุง่ นีเ้ จ ้าเด็ก
ขีอ
้ ายอาจเปิ ดแนบไปก่อน ไม่ก็หาทางทำอะไรสักอย่างหลีกเลีย
่ งเขาแน่ๆ เลยตัดสินใจมาดักทีห
่ น ้าตึกคณะตัง้ แต่เย็นวันพฤหัส 
ดูจากท่าทางของภามแล ้วเขาคงคิดถูกจริงๆ
   
“เย็นนีพ้ อี่ ยากกินฝี มอื ภาม” พูดพลางขึน้ รถของน ้องแล ้วนั่งฝั่ งคนขับปรับทีน่ ั่งเรียบร ้อย พอพูดถึงของกินภามก็หันมามองตา
แป๋ ว
   

“งัน้ เดีย๋ วผมทำข ้าวผัดสับปะรดให ้” ฉีกยิม้ ให ้คนรักก่อนจะค ้นกระเป๋ าตัวเองกุกกัก หยิบเอาขนมตะโก ้ออกมาแล ้วส่งให ้ “รอง
ท ้องด ้วยอันนีก
้ อ ้ ของเพิม
่ นนะครับ อ ้อ แวะซุปเปอร์ด ้วยผมอยากซือ ่ ” 
   

“ไม่ป้อนแล ้วเหรอ” 
   

“ปะ ป้ อนอะไรละครับ” รีบโวยวายแต่พดี่ นี ก็ทำตัวเป็ นเด็กดือ้ ขึน้ มา

“พีข่ บั รถอยู่ มือไม่วา่ ง” คนตัวโตยังหาข ้ออ ้าง

“ไม่ได ้ครับ ตะโก ้ป้ อนยากเดีย๋ วเลอะเทอะ” ภามไม่ยอมแพ ้ เขาหยิบส่วนของตัวเองขึน้ มากินตุ ้ยๆ ไม่สนใจพีด่ นี ทีเ่ หลือบมอง
ตาละห ้อย

ตะโก ้เนือ
้ นุ่มละมุนหวานตัดกับกะทิทเี่ ค็มกำลังดี สัมผัสของข ้าวโพดหวานช่วยเสริมความอร่อยยิง่ ขึน
้ ไปอีก เป็ นขนมทีท
่ ำง่าย
้ เข ้าปากตัวเองอย่างอารมณ์ดแ
และเป็ นของโปรดเขาอีกอย่างนึงเลย ภามส่งตะโก ้อีกชิน ี ต่กต
็ ้องเบิกตาโพลงเมือ
่ คนขับรถก ้ม
หน ้าลงมาขโมยตะโก ้ออกจากปากเขาด ้วยลิน
้
   

“อร่อย หวานกำลังดี” เลียริมฝี ปากตัวเอง ตอนนีเ้ ขาจอดรถติดไฟแดงทำให ้มีโอกาสขโมยของอร่อยจากปากน ้องได ้สบายๆ 

พอเห็นใบหน ้าคมคายจะก ้มลงมาอีก  คราวนีน
้ ้องรีบส่งตะโก ้เผือกมาให ้ทันที ดีนหัวเราะหึหไึ ม่แกล ้งต่อ กลิน
่ หอมของใบเตย
รวยรินในปาก เขาติดใจขนมไทยมากขึน
้ ทุกทีเพราะคนทำนีแ
่ หละ 
   

“ไม่ต ้องมายิม้ เลย ไฟเขียวแล ้ว เลีย้ วห ้างข ้างหน ้าเลยครับ” ทำหน ้าดุแล ้วชีใ้ ห ้อีกฝ่ ายเลีย้ วทีต่ ามทีบ่ อกซึง่ คนพีก่ ็วา่ ง่ายทำตา
มอย่างไม่อด
ิ ออด มาคิดดูดๆี ดีนก็เริม
่ สำนึกตัวเองเหมือนกันว่าตามใจน ้องมาก แต่พอเห็นยิม
้ อ ้อนกับตาใสๆก็ยอมแพ ้ไม่แปลกใจ
ทีแ
่ ม่ของภามเคยเตือนเขาว่าอย่าตามใจเกินไป
   

้ ของในซุปเปอร์ของห ้างแถวมหาวิทยาลัยทีป
ชายหนุ่มพาอีกฝ่ ายมาซือ ่ ระจำ ภามเข็นรถไปด ้วยมือข ้างนึงก็ถอ
ื ชานมไข่มก
ุ ไป
ด ้วยปล่อยให ้เขาเดินตามหลังต ้อยๆ ท่าทางน ้องจะลืมเรือ
่ งสำคัญไปหมดแล ้วในหัวคงมีแต่เรือ
่ งข ้าวผัดเย็นนี้
   

“ใส่กนุ เชียงโรยหมูหยองเยอะๆเลยเนอะ” ถือแพ็คกุนเชียงมาให ้ดู พอเห็นพีพ่ ยักหน ้าก็ยมิ้ แฉ่งเข็นรถซือ้ ของต่อ ไปๆมาๆ
ื้ ทัง้ นมและของสดเพิม
นอกจากของจำเป็ นในการผัดข ้าว ภามก็ซอ ่ อีก แถมไม่ลม
ื หยิบแป้ งสำหรับทำตะโก ้มาด ้วย เพียบแป๊ บ
เดียวของก็เต็มรถเข็นอย่างรวดเร็ว
   

“อยากได ้ตู ้เย็นใหญ่กว่านีจ้ ัง” คนชอบทำมากกว่ากินบ่นหงุงหงิง ยืน่ ชานมให ้พีด่ นี ทีเ่ ปลีย่ นตัวเองเป็ นคนเข็นรถกินบ ้าง 
   

“ตัวก็แค่นจี้ ะใช ้ตู ้เย็นใหญ่ไปทำไม” เข็นรถไปแผนกของใช ้บ ้าง

   

“จะได ้ทำขนมเก็บไว ้ได ้เยอะๆไงครับ พีด่ นี จะได ้กินบ่อยๆด ้วยไง” รีบพูดเอาใจก่อนโดนดุ แต่ก็เป็ นเรือ่ งจริงเพราะส่วนมากภาม
จะทำขนมไว ้ให ้เพือ
่ นหรือคนทีช
่ มรมได ้กินมากกว่า
   

“เอาไว ้ย ้ายไปอยูบ่ ้านค่อยซือ้ คอนโดมันแคบไป” 

   

“บ ้านไหน?” ถามพลางกินไข่มก
ุ เม็ดสุดท ้ายจนหมดแก ้ว
   

 “ก็ตอนย ้ายไปอยูด่ ้วยกันไง พีช่ อบอยูบ่ ้านมากกว่าคอนโด”

   

“...............” แก ้มใสแดงก่ำขึน
้ มาทันที โชคดีทเี่ ขากินชานมไข่มก
ุ หมดไปแล ้วไม่งัน
้ ต ้องมีตด
ิ คอกันบ ้าง พีด
่ น
ี ชอบพูด

แบบนีท
้ เี ผลออยูเ่ รือ
่ ย แล ้วเขาก็ทำตัวไม่ถก
ู “ผะ ผมไปทิง้ แก ้วก่อนนะครับ” เปิ ดแนบออกไปนอกซุปเปอร์ไม่รอคำอนุญาต ขืน
อยูด
่ ้วยกันอีกสิบวิต ้องระเบิดตัวเองตายแน่ๆ
   

ดีนหัวเราะเบาๆ พูดกีท
่ น ิ ทัง้ ๆทีเ่ ขาคิดจริงจัง ประธานชมรมว่ายน้ำเดาะลิน
ี ้องก็ไม่ชน ้ พลางเข็นรถเดินต่อไปทีแ
่ ถวจ่ายเงิน
ดวงตาสีสวยมองของทีว่ างเรียงไว ้แถวเชลฟ์ จริงๆในกระเป๋ าก็มแ
ี ต่เผือ
่ ไว ้ท่าจะดีกว่า ว่าแล ้วก็หยิบเพิม
่ ไปอีกกล่องพร ้อมของ
จำเป็ นอีกขวด และคงเป็ นโชคดีทพ
ี่ นักงานเอาของใส่ถงุ ไปส่วนหนึง่ แล ้วน ้องถึงโผล่มายืนอยูข
่ ้างๆ ไม่อย่างงัน
้ ต ้องมีเด็กงอแง
ไม่ยอมกลับคอนโดด ้วยแหงๆ

   

“พีด่ นี ไม่ยอมให ้ผมจ่ายเลย” แค่กลับถึงคอนโด เจ ้าของห ้องก็งอแงไปด ้วยทำกับข ้าวไปด ้วย

   

ชายหนุ่มหยุดมือทีก
่ ำลังเอาของใส่ตู ้เย็น มองเด็กดือ
้ หั่นสับปะรดใส่ชามเตรียมทำข ้าวผัด 
   

“ก็ของกินทีซ่ อื้ มากว่า 60%คนทีก่ นิ ก็พกี่ บั เจ ้าพวกในชมรมไม่ใช่หรือไง” หยิบเอาของสดแบ่งใส่ชอ่ งแข่งเอาไว ้

   

“แต่อกี 40%ผมก็กนิ ก็ใช ้ใช่ไหมละครับ” เตรียมกุ ้งทีซ่ อื้ มาทำความสะอาด “อ ้ะ พีด่ นี เอาข ้าวในตู ้เย็นออกมาให ้ด ้วย”
   

ดีนยักไหล่ เขาหยิบข ้าวออกมาให ้ตามคำสัง่ พอมีคนตัวโตเบียดเพิม

่ ครัวก็เล็กลงไปทันที
   

“40%เป็ นค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเสียแรงของพ่อครัว” ยักคิว้ ให ้น ้องทีท่ ำตาโตใส่ ภามเบะปากเพราะเถียงต่อไม่ได ้

   

“พีด่ นี เคีย่ วสมกับเรียนธุรกิจเลย” หันไปหั่นกุนเชียง อมยิม้ เมือ่ เห็นพีด่ นี หยิบไข่มาตอกใส่ชามพร ้อมเตรียมเม็ดมะม่วงหิมพานต์

เรียบร ้อย 
   

“อืม พอดีแฟนเรียนเศรษฐศาสตร์เลยต ้องเคีย่ วหน่อย กลัวจะถูกทิง้ ” 

   

“เกีย่ วทีไ่ หนกันละครับ!!” รีบโวยวาย จำได ้ว่าตัวเองไม่เคยไปงกอะไรให ้พีด

่ น
ี เห็นสักหน่อย พูดแบบนีก
้ ล่าวหากันชัดๆ 
   

ซู่ ภามผัดกระเทียมจนส่งกลิน ั ปะรดคลุกเคล ้าจนเข ้ากันจากนั น

่ หอม เขาใส่กุ ้งและแฮมผัดจนมันสุกแล ้วใส่สบ ้ ใส่กน
ุ เชียงทีท
่ อด
เตรียมเอาไว ้แล ้วกับเม็ดมะม่วงแล ้วปรุงรสด ้วยซีอวิ้ กับผงกะหรี ่ พอทุกอย่างได ้ทีก
่ ็ใส่ข ้าวทีย
่ ังเย็นอยูต
่ ามลงไปพร ้อมไข่แล ้วผัด
เข ้าด ้วยกัน  ไม่นานข ้าวผัดสับปะรดก็สง่ กลิน
่ หอมฟุ้ งไปทัง้ ห ้องเล่นเอาคนรอกินหิวขึน
้ มาทันที ภามหัวเราะพีด
่ น
ี ทีม
่ องข ้าวใน
กระทะตาไม่กระพริบ ท่าทางจะหิวจริงๆ เขาจัดแจงเอาข ้าวใส่จานโรยด ้วยหมูหยองแล ้วเสิรฟ
์ คนทีก
่ ำลังหิว้ ท ้องรออยู่
   

ดีนขยับรอยยิม
้ เมือ
่ ตักข ้าวเข ้าไปคำแรก ข ้าวผัดหอมกรุน
่ แถมแห ้งกำลังดีไม่แฉะ น ้องทำอาหารเก่งจริงๆจนเขาเริม
่ มั่นใจแล ้วว่า
ภามต ้องทำร ้านอาหารได ้ดีแน่ๆ
   

“เรียนจบภามตัง้ ใจจะทำร ้านอาหารใช่ไหม” เขาเอ่ยถามเมือ่ กินไปครึง่ จาน พอเห็นน ้องพยักหน ้าก็เริม่ คิดถึงงบประมาณ “งัน้
ต ้องเก็บเงินเยอะหน่อย อาจจะต ้องกู ้พ่อมาเปิ ดร ้านด ้วย สถานทีอ
่ ก
ี ” นักธุรกิจคำนวณความเป็ นไปได ้ ไหนจะสร ้างบ ้านแล ้วก็ทำ
ร ้านอาหาร เขาคงต ้องใช ้หนีพ
้ อ
่ เป็ นสิบปี
   

“เดีย๋ วๆๆๆๆ ทำไมพีด่ นี ต ้องกู ้คุณพ่อละครับ” ภามรีบเบรกคนรักทีท่ ำคิว้ ขมวดจริงจัง เขาต่างหากทีต่ ้องคิดเรือ่ งนี้

ดีนเลิกคิว้ “อ ้าว ก็อยูด

่ ้วยกันต ้องช่วยกันสิ” ตักสับปะรดเข ้าปาก ความหวานเข ้ากันดีกบ
ั กุ ้งตัวโต
   

“แต่...” คนน ้องหน ้าแดงก่ำ นีพ

่ ด
ี่ น
ี มัดมือชกเขาแล ้วใช่ไหม ?
   

“หรือ..ภามจะไม่อยูด่ ้วยกัน” ดวงตาสีสวยจ ้องมองอีกฝ่ าย น้ำเสียงดูไม่มั่นใจขึน้ มา

   

“ไม่ใช่แบบนัน้ ..” ภามเขีย

่ ข ้าวในจาน อาการเขินเริม
่ ทำให ้กินไม่ลง
   
“พีร่ กั ภาม” 
   

เด็กหนุ่มเม ้มปากแน่น รู ้สึกร ้อนไปทัง้ ใบหน ้า “ผมก็รก

ั พีด
่ น
ี ”
   

“พีอ่ ยากอยูก่ บั ภาม” คนพูดทำเหมือนคุยเรือ่ งลมฟ้ าอากาศ เขายังคงจ ้องหน ้าแดงๆของน ้องไม่วางตา
   

“ผมก็อยากอยูก่ บั พีด่ นี ”
   

“ถ ้าภามเรียนจบพีจ่ ะไปรับมาอยูด่ ้วยกัน” 

   

คราวนีค
้ นฟั งถึงกับเงยหน ้าขึน
้ มองอีกฝ่ าย ขอบตาร ้อนขึน
้ มาทันที ครัง้ นีพ
้ ด
ี่ น
ี ยอมทำทุกอย่างเพือ
่ ให ้อยูด
่ ้วยกัน แต่เขากลับยัง
กลัวความหลังฝั งใจจนไม่กล ้าก ้าวเดินออกไปข ้างหน ้า กลัวคนรอบตัวไม่ยอมรับกลัวทำให ้พีต
่ ้องเสียอนาคต แต่พเี่ ขากลับไม่
สนใจอะไรเลย ตลอดเวลาผู ้ชายคนนีย
้ ังคงยืนยันว่าต ้องได ้อยูด
่ ้วยกันในอนาคต
   

พีด
่ น
ี ไม่เหมือนพีก
่ รณ์

พีด
่ น
ี มีความพยายาม ความตัง้ ใจและความปรารถนารุนแรงพร ้อมทีจ
่ ะชนกับอุปสรรคข ้างหน ้า ถ ้าในอดีตพีก
่ รณ์มั่นใจได ้ขนาดนี้
้  
ทัง้ สองคนคงไม่ต ้องคิดสัน
“ร ้องไห ้ทำไม หืม” เจ ้าของเสียงทุ ้มอ่อนโยนเอือ้ มมือมาเกลีย่ น้ำตาออกให ้ ภามรีบปาดมันออกด ้วยความเขินแล ้วรีบหัวเราะ
กลบเกลือ
่ น

“แหะๆ พีพ่ ดู เหมือนขอแต่งงานเลย” พูดเองก็เขินเองจนต ้องรีบตักข ้าวเข ้าปากแก ้เก ้อ

“ก็ขอแต่งไง” ดีนเริม่ กินข ้าวต่อบ ้าง แต่ระเบิดทีป่ ล่อยใส่น ้องเมือ่ กีเ้ ล่นเอาภามสำลักข ้าวน้ำหูน้ำตาไหล

“พีด่ นี นนนนนนนนนนน” โวยวายลั่นห ้อง เรือ่ งแบบนีพ้ ดู เล่นไม่ได ้นะครับ!!

“แม่อยูน่ วิ ยอร์กนี่ ถ ้าพีจ่ ำไม่ผดิ ทีน่ ั่นให ้เพศเดียวกันแต่งงานได ้” ดีนตักกุ ้งใส่จานให ้น ้อง “กินเยอะๆหน่อย”

“อย่าเปลีย่ นเรือ่ งสิพดี่ นี นีม่ ันเรือ่ งใหญ่นะ” 

“เรือ่ งใหญ่ก็จริง แต่ก็เป็ นเรือ่ งของเราสองคนไม่ใช่เหรอ” รวบจานชามทีก่ นิ เสร็จแล ้วไว ้ข ้างๆ ก่อนจะเท ้าคางมองน ้องทีห่ น ้าตา
แตกตืน
่

“มะ มันก็ใช่” จิม้ กุ ้งทีไ่ ด ้มาเมือ่ กีเ้ คีย้ วเข ้าปากตุ ้ยๆ ไม่คดิ ไม่ฝันว่าจะโดนผู ้ชายขอแต่งงานกลางโต๊ะกินข ้าว หัวใจเขาตอนนีเ้ ผ่น
้ ล่างแล ้วไปตัง้ ตัวอยูห
ออกจากห ้องกดลิฟต์ลงไปชัน ่ น ้าคอนโดโน่น
 “หยุดเวิน่ เว ้อได ้แล ้ว” ดีดเหม่งเด็กน ้อยทีท่ ำหน ้าพูดไม่ออกบอกไม่ถกู “ยังมีเวลาให ้คิดจนกว่าเราจะเรียนจบ ตอนนัน้ ถ ้าพวก
เรายังไม่เปลีย่ นไป...พีจ ่ ะถามภามอีกครัง้ โอเคนะ”

คราวนีค
้ นน ้องพยักหน ้าอย่างว่าง่าย ภามหลุบตาจดจ่ออยูก
่ บ
ั ข ้าวบนจาน ไม่กล ้ามองคนทีน
่ ั่งอยูฝ
่ ั่ งตรงข ้าม มันเป็ นความรู ้สึก
แปลกๆ เก ้อเขินแต่กอ
็ บอุน
่ ตืน
่ เต ้นแต่ก็วาบหวาม

ความรักนีเ่ ข ้าใจยากชะมัด

่ หนำและได ้นั่งพักดูซรี ย
หลังจากอิม ี จ
์ บไปสองตอน ทัง้ สองคนก็ผลัดกันไปอาบน้ำ ภามเดินตัวหอมออกมาจากห ้องน้ำแล ้วหยิบ
ผ ้าเช็ดตัวให ้พีด
่ น
ี บ ้าง เขากลิง้ เกลือกอยูบ
่ นโซฟาเปิ ดทีวไี ปเรือ
่ ยพลางยิม
้ อารมณ์ดเี พราะได ้อยูก
่ บ
ั พีด
่ น
ี ทัง้ วัน 
   

“อ ้าว ถุงอะไรยังไม่ได ้เก็บ” หลังจากกลิง้ จนพอใจ ตาเจ ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นถุงพลาสติกของห ้างวางเอาไว ้ทีพ่ นื้ เขาพลิกตัว
หล่นตุบจากโซฟาแล ้วคลานเข ้าไปเปิ ดดู
   

“โรลออ.....น.........เอ๊ะ” หยิบขวดสีแดงสดใสขึน้ มาดู รูปทรงมันคล ้ายโรลออนอยูห่ รอกแต่ชอื่ ยีห่ ้อกับคำอธิบายมัน

ไม่ใช่ 
   

เจลหล่อลืน
่ ? ดะ เดีย
๋ วนะ พีด
่ น ้ มา
ี ซือ !?
   

พลันความทรงจำทีล
่ ม ่ รีบยัดของต ้องห ้ามเข ้าถุง แต่กล่องสีเหลี่
ื ไปแล ้วก็กระโดดเข ้าใส่สมองอีกครัง้ ภามอ ้าปากค ้างมือไม ้สัน
ยมเล็กๆทีอ
่ ยูข
่ ้างในยิง่ ทำให ้เขาเบิกตากว ้างขึน
้ ไปอีก
   

บางพิเศษ ???? ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

   

โยนของในมือแล ้วถอยกรูดไปตัง้ หลัก เขายกมือขึน

้ ปิ ดหน ้าร ้อนๆ ความคิดเตลิดเปิ ดเปิ งไปถึงไหนๆ สัมผัสจากพีด
่ น
ี ในความ
ทรงจำทำให ้เขาร ้อนวูบวาบขึน
้ มาจนต ้องยกมือพัดหน ้าตัวเอง
   

“หายใจลึกๆ ไอ ้ภาม” ปลอบตัวเองแล ้วมองถุงเจ ้าปั ญหา เขาต ้องเก็บเจ ้าถุงนีเ้ ผือ่ พีด่ นี หาไม่เจอจะได ้ยังไม่ทำ 
   

คนป๊ อดกลัน
้ ใจคลานกลับไปทีเ่ ดิม คราวนีห
้ ยิบเอากล่องถุงยางโยนคืนที่ กำลังจะผูกปากถุงแล ้วเอาไปซุกในตู ้แต่ความสงสัยก็
ชะงักมือเขาเอาไว ้
   

พีด
่ น
ี ไซส์อะไร ?
   

ความอยากรู ้อยากเห็นทำงานอีกครัง้ เขาลังเลแล ้วลังเลอีกแต่ก็พา่ ยแพ ้ใจตัวเอง เอือ

้ มมือลงไปหยิบกล่องถุงยางขึน
้ มาพลิกหา
ตัวเลขบอกขนาด 
   

เอ...ไซส์
   

“ทำอะไรครับ” เสียงทุ ้มต่ำกระซิบริมใบหูพร ้อมกับมือใหญ่ทจี่ ับมือเขาเอาไว ้กับของกลางทัง้ กล่อง

   

“พะ พี่ พีด่ นี ” เสียงเรียกสัน่ ตะกุกตะกัก แผ่นหลังเขาชิดกับอกอีกฝ่ ายตอนนีโ้ ดนกักเอาไว ้ในอ ้อมแขนเต็มๆ กลิน่ หอมของสบูย่ ัง
กรุน
่ จากตัวพีด
่ น ่ ไหว
ี หยดน้ำจากไรผมตกกระทบผิวแก ้มร ้อนชวนให ้สัน
   

“อ ้าว เจอแล ้วเหรอ” หยิบกล่องออกจากมือน ้องแล ้วจูบแก ้มแดงแรงๆ จนเด็กน ้อยตัวเอียง

   

“ฮือ่ ...ไปซือ้ มาตอนไหน” หดคอหนีพยายามจะคว ้ามันกลับมาใส่ถงุ คราวนีไ้ ม่ซกุ แล ้วแต่จะทิง้ ลงถังขยะเลย

   

“ตอนทีภ่ ามไปทิง้ แก ้วไง” แกะกล่องหยิบซองข ้างในออกมาซะงัน้ ภามสะดุ ้งโหยงเตรียมหนีแต่ก็โดนลำแขนแข็งแรงโอบรอบ

เอวเอาไว ้แน่นไม่ให ้ไปไหน
   

“พีด่ นี นนนนน พีด่ นี จะแกะมันออกมาทำไม” ร ้องเสียงหลงก่อนจะหุบปากฉับเมือ่ ริมฝี ปากร ้อนแตะทีห่ ลังคอหนักๆ

   

“แกะออกมาก็ต ้องใช ้สิ” ทำหน ้าไม่รู ้ไม่ช ี้ เขาหยิบของทัง้ ถุงแล ้วอุ ้มน ้องพาดไหล่ไม่สนใจเสียงร ้องโวยวายให ้ลั่น
   

“เดีย๋ วๆๆๆ พีด่ นี๊ นนน ปล่อยผม อ๊ะ” ร ้องหงิงเมือ่ โดนโยนลงบนเตียงนอนนุ่ม ก่อนจะโดนคร่อมทับด ้วยร่างสูงใหญ่ทกี่ ำลังมอง
เขาอย่างล ้อเลียน
   

“อือ้ ออ ยะ อย่าเพิง่ ทีวยี ังเปิ ดอยูเ่ ลย” เริม่ ชักแม่น้ำทัง้ ห ้า แต่คนใจร ้ายกลับยักไหล่ไม่สนใจ “ไฟก็เปิ ดอยู”่
   

“ดีแล ้วจะได ้เห็นชัดๆ” 

   

!!
ไม่เห็นดี ภามร ้องลั่นในใจ ตอนอยูบ
่ นแพยังมืดๆสลัวๆ แต่นส
ี่ ว่างจ ้าเลยนะ 
   

“พีส่ ญ
ั ญาว่าวันศุกร์” ขยับกายอย่างลำบากใจเพราะตอนนีอ
้ ยูใ่ นอ ้อมแขนของคนตัวโตเต็มๆ 
   

“เดีย๋ วพ ้นเทีย่ งคืนก็วันศุกร์” ก ้มลงจูบหน ้าผากและเปลือกตาทีห่ ลับปี๋ ทัง้ สองข ้าง “กลัวเหรอ”
   

ภามพยักหน ้ารัวๆ “ก็ในเน็ ตเขาบอกว่ามันเจ็บ เลือดออกด ้วย” จับต ้นแขนแน่นเอาไว ้ บีบแรงขึน

้ เมือ
่ ริมฝี ปากร ้อนประทับจูบลงที่
ปลายจมูก
   

“นีไ่ ปเปิ ดเน็ต?” ดีนเลิกคิว้ เขาไม่นก

ึ ว่าน ้องจะลงทุนหาข ้อมูลก่อนแบบนี้
   

เด็กหนุ่มรีบเบือนหน ้าไปทางอืน
่ แก ้มใสแดงจัดจนเห็นได ้ชัด “เผือ
่ จะต ้องเตรียมตัว ...ก็เลย..” เบียดใบหน ้ากับหมอน อยาก
จะหดตัวเองกลายเป็ นก ้อนแล ้วมุดหายไปจากตรงนี้ โคตรอายอ่ะ !
   

“น ้องภาม” เสียงเรียกอ่อนโยน  
   
 ้ ชวนให ้คนเห็นอยากลิม
ภามค่อยๆหันกลับมา ริมฝี ปากบางเม ้มจนกลายเป็ นสีแดง เชือ ้ ลอง
   

“ขอบคุณครับ ขอบคุณทีใ่ ห ้ความสำคัญกับเรือ่ งนี”้ จูบเบาๆ บนเรียวปากนัน้ เขามองสบดวงตาไหวระริกท่าทางกังวลของน ้อง

น่าเอ็นดูไปหมด ภามจะรู ้ตัวไหมว่าท่าทางแบบนีม
้ แ
ี ต่จะทำให ้เขาอดทนไม่ไหว
   

เด็กน ้อยดูลังเลก่อนจะตัดสินใจยกลำแขนขึน
้ โอบรอบไหล่กว ้างกดรัง้ ลงมาแล ้วซบหน ้าลงกับไหล่ ภามจรดริมฝี ปากลงบนซอก
คอขบลงบนผิวเนือ
้ สีแทนจนขึน
้ รอยจางๆ
   

“ไม่เอาเจ็บมากนะครับ” กระซิบเสียงแผ่ว
   

ดีนคลีย ิ้ เขาจูบแก ้มเนียนปลอบใจ แล ้วตอบด ้วยคำตอบแบ่งรับแบ่งสู ้ พอเห็นน ้องเบ ้ปากก็ก ้มลงป้ อนจูบหวานๆให ้แทนคำขอ
่ ม
โทษล่วงหน ้า
   

“พีจ่ ะพยายาม”   

   

บนเตียงนอนหลังเล็กตอนนีบ
้ ดเบียดไปด ้วยร่างเปล่าเปลือยสองคน ภามยกแขนขึน
้ ปิ ดหน ้าหอบหายใจยามริมฝี ปากร ้อนผ่าวละ
ไปตามผิวกาย เขาสะดุ ้งเมือ
่ พีด ี จงใจใช ้ฟั นครูดทีย
่ น ่ อดอกก่อนจะครอบครองมันด ้วยลิน
้  
   
“อ ้ะ..” เด็กหนุ่มกัดฟั นแน่น กลัน
้ เสียงครางทีจ
่ ะหลุดออกมา ยอดอกสองข ้างโดนปลุกเร ้าจนแข็งขืนเจ็บจี๊ ดไปหมด ยิง่ โดนดูด

เคล ้นแผ่นหลังของเขาก็ยงิ่ หยัดเกร็ง

   

“พีด่ นี ..ไม่เอา...เจ็บ” พยายามดันใบหน ้าคมคายออกจากอก เขาหอบหายใจสะท ้านปรือตาฉ่ำน้ำมองคนรักทีย่ ังคลอเคลียไม่

ห่าง
   

“เจ็บตรงไหนครับ” เม ้มขบย้ำอีกครัง้ จนร่างในอ ้อมแขนกระตุกเฮือก

   

“อือ้ อกตรงอก” ดีนยอมถอยใบหน ้าออกเล็กน ้องเพือ่ มองคนตัวแดงแจ๋ เขาอมยิม้ พลางเลือ่ นมือลงไปด ้านล่าง สัมผัสแก่นกาย
ของคนรักรูดเบาๆ
   

“พีว่ า่ เจ็บตรงอืน่ มากกว่านะ” เขาหยอกกระเซ ้า “เปี ยกไปหมดแล ้ว”

   

“พีด่ นี ลามก! อ๊า!!” งอตัวหนีแต่ก็ทำไม่ได ้มากนัก สองมือรีบดันรัง้ มือใหญ่ซก

ุ ซนทีก ้ ว่ นปลายเขาด ้วยนิว้ โป้ ง “พี่
่ ำลังบดขยีส

ดีน พีด
่ น
ี อย่า” 
   

้ กล ้งไม่ฟังเสียงห ้าม เขาซุกไซ ้ไปตามลำคอขาว เม ้มแรงๆทีไ่ หปลาร ้าจนขึน

คนขีแ ้ เป็ นรอยจ้ำ ส่วนมือก็รด
ู ตัวประกันทีต
่ น
ื่ ตัวเต็ม
ที ่
   

“เอาออกสักทีกอ่ นนะ” จูบปากน ้องแรงๆ

 ่ เมือ
ภามหายใจหอบหนักครางเสียงสัน ่ การขยับของมือเร็วขึน
้ เรือ
่ ยๆ  เขาบีบต ้นแขนคนรักแน่นเพียงแค่ไม่นานก็กระตุกเฮือก
ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเทอะหน ้าท ้องอีกฝ่ าย เด็กน ้อยนอนหายใจถีย
่ กแขนขึน
้ มาบังใบหน ้าตัวเองอีกครัง้ ด ้วยความอับอายที่
เสร็จเร็วจนน่าตกใจ

แค่นพ
ี้ ด
ี่ น
ี ก็คงรู ้แล ้วว่าเขามีอารมณ์รว่ มด ้วยแค่ไหน

เฮือก

สัมผัสลืน
่ แปลกๆ ทีบ
่ ัน ่ สะโพกโดนช ้อนขึน
้ ท ้ายทำเอาภามเบิกตากว ้าง และเกือบร ้องไห ้เมือ ้ พาดกับหน ้าขาอีกฝ่ าย สิง่ ทีภ
่ ามคิด
ว่าเป็ นเจลหล่อลืน
่ กำลังโดนละเลงลงบนช่องทางด ้านหลังพร ้อมด ้วยปลายนิว้ ทีแ
่ ทรกไปตามรอยแยก

“ชูว่ ์ เด็กดี อย่าเกร็งนะ” ดีนยังถูปลายนิว้ อยูท่ ปี่ ากทางเมือ่ สัมผัสได ้ถึงอาการสัน่ ของน ้อง เขาเอือ้ มมือข ้างทีไ่ ม่เลอะไปดึงแขน
ทีป
่ ิ ดบังใบหน ้าออกเผยให ้เห็นดวงตาทีเ่ ต็มไปด ้วยความกังวล

“ไม่เป็ นไร” รอสักพักก็สอดนิว้ เข ้าไปด ้านหลัง ความลืน่ ทำให ้มันไม่เจ็บมากนักแต่ภามก็ขมวดคิว้ ทำหน ้าเหมือนจะร ้องไห ้

ดีนสอดใส่นวิ้ หมุนวนจนอาการเกร็งเริม
่ คลายลงเขาขยับเพิม
่ เป็ นสองและหยุดทีส
่ ามเมือ
่ น ้องร ้องครางออกมาอย่างสุดทน
“ไม่เอา ไม่ปิดหน ้า” เขาดึงหมอนหนุนออก ก ้มลงกดจูบบนเรียวปากแดงก่ำสอดปลายลิน้ เข ้าดูดกลืนความหวานจากช่องปาก 

“อืม..พี.่ .อือ้ ” อ ้าปากตอบรับจูบร ้อนๆ แลกปลายลิน้ กันและกันในขณะทีส่ ะโพกบิดเกร็งเมือ่ นิว้ ยาวเบียดแน่นควานลึก เขา
เกือบหวีดร ้องเมือ
่ พีด
่ น
ี งอนิว้ แล ้วครูดไปตามผนังอ่อนนุ่มด ้านใน  เด็กหนุ่มพยายามอ ้อนวอนคนรักด ้วยน้ำตา 

ประธานชมรมว่ายน้ำผ่อนลมหายใจหนักๆ  ลดการสอดใส่ของนิว้ ลงเมือ

่ รู ้สึกว่าปากทางน่าจะอ่อนนุ่มพอแล ้ว เขาจัดการฉีกซอง
ฟอลย์ด ้วยฟั น แล ้วสวมเครือ
่ งป้ องกันให ้ตัวเอง 

ภามปรือตามอง สองแขนยกขึน
้ เรียกให ้คนรักโน ้มตัวลงมาหา

“พีด่ นี ..” ่ กระเส่า เหมือนตัวจุดชนวนความอดทนให ้ระเบิดออกเป็ นเสีย

เสียงเรียกสัน ่ งๆ 

่ ขึน
ดีนดันต ้นขาทีเ่ ปี ยกชุม ้ พาดไหล่ แล ้วก ้มลงประกบจูบวาบหวามอีกครัง้ หากคราวนีแ
้ ก่นกายร ้อนก็ดน
ุ ดันผ่านช่องทางเล็กแคบ
ตามเข ้ามาด ้วย

“อึ๊ !! อือ
้ ออออ” ภามขมวดคิว้ จิกปลายเล็บทีไ่ หล่กว ้าง เขาเบือนใบหน ้าออกสะอืน
้ เสียงหลง

“พี.่ ...เจ็บ พีด่ นี พีอ่ า๊ !!!” แหงนหน ้าร ้องลั่นเมือ

่ พีด
่ น
ี ดันสะโพกลงมาอย่างไม่ยอมหยุดพัก เขาทัง้ ทุบทัง้ ถองไหล่อก
ี ฝ่ าย

สะอึกสะอืน
้
ทัง้ เจ็บ ทัง้ จุก

เด็กหนุ่มรู ้สึกเหมือนจะตาย เขาร ้องครางพลางพยายามดันหน ้าท ้องแข็งทีเ่ กร็งเป็ นลอนไม่ให ้กดลงมาแต่ก็ส ู ้แรงคนรักไม่ได ้
เพียงไม่นานภามก็รู ้สึกได ้ว่ามันเติมเต็มช่องทางจนแทบหายใจไม่ออก 

“เก่งมากเด็กดี” จูบขมับเปี ยกชืน้ ของน ้องแล ้วไล่จบู ซับน้ำตา เขารู ้ว่าน ้องเจ็บแต่ถ ้ามัวแต่ช ้ามันคงเจ็บกว่านีอ้ กี เยอะสู ้ทำรวด
เดียวให ้จบเลยดีกว่า

“อึ๊ ยะ อย่าเพิง่ ขยับ” ภามหายใจหอบแฮ่ก พีด่ นี ทาบทับลงมาจนเขาขยับไปไหนไม่ได ้ พอเริม่ สอดใส่ความเจ็บก็พงุ่ ขึน้ มาเป็ น
ริว้ ทันที 

เสียงเตียงหลังเล็กดังเอี๊ ยดทุกครัง้ ทีเ่ กิดการขยับ ขวดเจลตอนนีโ้ ดนใช ้ไปกว่าครึง่ ขวดเพือ

่ ลดความเจ็บปวดให ้คนทีก
่ ำลังร ้อง
ครางกระเส่า เมือ
่ ทุกอย่างเข ้าทีแ
่ รงกระแทกก็เริม
่ หนักหน่วงขึน
้ มาทันที

“โอย.....พีด่ นี ” เด็กน ้อยยังคงพยายามดันหน ้าท ้องอีกฝ่ ายเอาไว ้เพือ่ ลดแรงกระแทก ความจุกเสียดมาพร ้อมกับความรู ้สึก
แปลกๆทีก
่ อ
่ ตัวเพิม
่ ขึน
้   ภามหน ้าแดงซ่านเมือ
่ พีด
่ น
ี หมุนสะโพกเหมือนหาอะไรในร่างกายเขาเกิดเป็ นความสุขสมทีแ
่ ล่นไปรวม
ตัวทีห
่ น ้าท ้องน ้อย

“ยังเจ็บไหม หืม” ดีนกระทัน้ ร่างเร็วขึน้ เขาพรมจูบใบหน ้าแดงจัดทีห่ ลับตาปี๋ แล ้วจัดการดึงมือทัง้ สองข ้างให ้โอบกอดไหล่ตัว
เองเอาไว ้ พอไม่มอ
ี ะไรมาขวางเขาก็สอดใส่ได ้ลึกขึน
้ ไปอีก คราวนีภ
้ ามร ้องเสียงหลงแอ่นตัวขึน
้ บ่งบอกว่าจุดกระสันภายในกำลัง
โดนบดเบียด “เกีย ..
่ วเอวพี่ แฮ่ก”
คนทีก
่ ำลังโดนปรนเปรอหูออ
ื้ ไปหมด เขาทำตามทีค
่ นรักบอกทัง้ ทีย
่ ังเบลอๆ เกีย
่ วขาเข ้ากับเอวอีกฝ่ าย พลันการขยับก็ถก ้
ี่ ระชัน
และรุนแรงขึน
้ มา

“อ๊า!!! พีด ---

่ ี อือ
้ อออ”  เด็กหนุ่มครางอู ้อี้ เขาตอบรับลิน
้ ทีส
่ อดเข ้ามาพัวพันแทบไม่ทัน เป็ นจูบทีเ่ ร่าร ้อนกว่าครัง้ ไหนๆ

เป็ นการสัมผัสร่างกายทีล
่ ก
ึ ล้ำยิง่ กว่าครัง้ ใดๆ 

ความรักกำลังโดนหล่อหลอมเอาไว ้ด ้วยกัน

“ภาม..” ดีนขบกรามแน่น คิว้ เข ้มมุน ่ อารมณ์กำลังจะถึงจุดสูงสุด เขาใช ้มือข ้างนึงรูดแก่นกายของน ้องแล ้วก ้มลง
่ เข ้าหากันเมือ

คลอเคลียยอดอกแดงช้ำอีกครัง้  

“ยะ อย่า ไม่ไหว ไม่ไหวแล ้ว” ภามยกมือดันใบหน ้าคมคายออกแต่คราวนีช้ ายหนุ่มฝั งจูบลงบนกลางฝ่ ามือ ดูดดุนปลายนิว้ ของ
เขาแทนที่ ยิง่ กระตุ ้นให ้ร ้อนรุม
่ อาการเกร็งตอดรัดทำให ้ดีนรู ้ว่าน ้องกำลังจะเสร็จแล ้ว

“พอ พีด่ นี พอ อือ้ ออออออ” เบือนหน ้าซุกลงกับหมอนเกร็งสะโพกบีบรัดแก่นกายร ้อนระอุแน่นจนคนตัวโตต ้องกัดฟั นกรอด

ก่อนทีเ่ ด็กน ้อยจะกระตุกปล่อยหยาดน้ำอุน
่ สีขาวเลอะเทอะหน ้าท ้องของพวกเขาทัง้ คู ่

ดีนก ้มลงจูบปากบางให ้รางวัลก่อนจะจับน ้องพลิกคว่ำแล ้วถอนกายออกรูดถุงยางทิง้ ภามร ้องหงิงกอดหมอนแน่นหมดเรีย

่ วหมด
แรงไม่อยากขยับไปไหน ดวงตากลมโตหรีป
่ รือก่อนจะเบิกกว ้างเมือ
่ แก่นกายร ้อนสอดแทรกเข ้ามาอีกครั ง้ พร ้อมเครือ
่ งป้ องกันอัน
ใหม่
“อ๊ะ!!!” 

“พีย่ ังไม่เสร็จครับ ทนหน่อยนะ” เสียงกระซิบหอบพร่าก่อนทีก่ ารขยับกายจะเริม่ ขึน้ อีกครัง้

เด็กน ้อยร ้องครางเสียงสะอืน

้ ไม่เข ้าใจว่าพีด
่ น
ี อึดขนาดไหน หรือเขาทนได ้น ้อยเกินไป แต่ทแ
ี่ น่ๆ ไม่เอาท่านีอ
้ ก
ี แล ้ว ไม่เอาจริงๆ

“พีม่ ันลึก อ๊า ลึกไป!!” 

ตายแน่ๆ พรุง่ นีเ้ ขาต ้องตายแน่ๆ !!!

------

ตอนที่26 ครอบครัวของพ่อ

เจ ้าของห ้องคอนโดนอนนิง่ อยูบ

่ นเตียง ดวงตาเหม่อมองผ ้าม่านทีม
่ แ
ี สงอาทิตย์สว่างจ ้าลอดผ่านเข ้ามา ภามขยับตัวเล็กน ้อย
รู ้สึกถึงความอบอุน
่ ทีแ
่ นบอยูด
่ ้านหลัง ลำแขนแข็งแรงรวบกอดเขาไว ้จนแทบจะจมอก 
ล ้าไปทัง้ ตัวเหมือนร่างจะแหลก

“หิวไหม” 

เสียงทุ ้มต่ำเอ่ยถามอยูข
่ ้างหู ลมหายใจร ้อนๆ รดรินติดแก ้มจนเด็กหนุ่มต ้องหดคอเพราะจั๊กจี ้ น ้องพยักหน ้าน ้อยๆ หลับตาปี๋ เมือ
่
โดนหอมแก ้ม ดีนสัมผัสหน ้าผากกับซอกคออีกฝ่ ายแล ้วถอนใจ อย่างน ้อยก็ไม่มอ
ี าการป่ วยอะไร 

“เดีย๋ วไปซือ้ โจ๊กมาให ้” โชคดีทหี่ น ้าคอนโดภามมีร ้านสะดวกซือ้ ให ้เขาไปสอยของมาประทังชีวติ ก่อน ร่างสูงใหญ่ขยับลุกแต่ก็

โดนดึงแขนเอาไว ้ เขาเลิกคิว้ มองแก ้มแดงๆแทนคำถามหากภามกลับอึกอักหลุบตาหลบไปทางอืน
่ น่าหมั่นเขีย
้ วจนต ้องก ้มลง
ไปฟั ดสักที

“อือ้ ” ภามพยายามดันใบหน ้าคมคายออก แต่พดี่ นี ก็จบู เอาๆจนเขาหายใจหายคอแทบไม่ทัน ผิวเนือ้ เปล่าเปลือยเสียดสีปลุก

อะไรทีไ่ ม่ควรตืน ้ มา “พอ..อือ
่ ให ้หวั่นไหวขึน ้ พีด
่ น
ี ” เบือนหน ้าหนีจบ
ู ร ้อนๆ เลยโดนขโมยแก ้มไปอีกสองฟอด

“ให ้ตาย” ชายหนุ่มสบถกับตัวเอง “เรานีม่ ัน.. เดีย ้ โจ๊กก่อน อยากไปห ้องน้ำไหม” เขาตัดใจผละตัวเองออกมา พอ
๋ วพีไ่ ปซือ

น ้องส่ายหัวเขาก็ลก
ุ หยิบกางเกงนอนทีห
่ ล่นอยูแ
่ ถวนั น
้ ขึน
้ มาสวม จัดการตัวเองเสร็จก็โผล่มาดูคนรักอีกทีแล ้วหยิบกุญแจห ้อง
กับกระเป๋ าสตางค์ออกไป

พอลับตาคนรัก ภามก็เข ้าโหมดเบลออีกครัง้ เด็กหนุ่มซุกหน ้าลงกับหมอนซ่อนใบหน ้าร ้อนจัด ความทรงจำเมือ

่ คืนผุดขึน
้ มารัวๆ
สัมผัสของอีกฝ่ ายยังคงค ้างคาอยูต
่ ามร่างกาย 
“น่าอายชะมัด” ขดจนตัวกลม ตีแก ้มตัวเองเรียกสติ 

ทำไปแล ้ว ทำไปแล ้ว ทำไปแล ้วจริงๆด ้วย โอ ้ยยยยยยยยยยยย ขยำขยีห

้ มอนเกลือกกลิง้ จนพอใจแล ้วค่อยๆดันตัวลุกขึน
้ นั่ง

“อูย..ย” ลูบสะโพกตัวเองป้ อยๆ ร ้อนหน ้าไปหมด แถมด ้านหลังยังเสียดๆ อีก หวังว่าจะไม่เป็ นอะไร

ภามชันเข่าขึน
้ แล ้วซบหน ้าลงไป ดวงตาทอดมองข ้างกายก่อนจะเอือ
้ มมือไปลูบผืนเตียงว่างเปล่าด ้วยรอยยิม
้ หัวใจพองฟูความ
15 แม่คยุ กับเขาอย่างจริงจังเรือ่ งเซ็กส์ ถ ้าคิดจะมีความสัมพันธ์ก็ต ้องป้ องกันและไม่เหลวไหล แม่
สุขอัดแน่นจนล ้น ตัง้ แต่อายุ

เป็ นคนหัวสมัยใหม่ไม่เคยคิดจะห ้ามเพราะรู ้ว่าบางอย่างมันห ้ามกันไม่ได ้ เมือ

่ คืนทีเ่ ขาตัดสินใจเพราะส่วนหนึง่ มาจากตัวพีด
่ น
ี เอง
ทีใ่ ห ้ความสำคัญกันมาตลอด ภามรู ้ดีวา่ ถ ้าไม่ยอมจริงๆ คนรักของเขาก็คงไม่ทำอะไร อีกอย่างพีด
่ น
ี ห่วงร่างกายเขามากพอทีจ
่ ะ
เตรียมอุปกรณ์ป้องกันไปจนถึงการยัง้ แรงในบางจังหวะทีเ่ ขาไม่ไหวจริงๆ

คิดถึงตรงนีแ
้ ก ้มสองข ้างก็ร ้อนจัดขึน
้ มา ภามเม ้มปากแน่นคิดเองเขินเองอยูค
่ นเดียว

   
[เด็กดี...จำไว ้นะ เราไม่ได ้แค่กำลังมีเซ็กส์] เสียงทุ ้มต่ำกระซิบระหว่างทีก
่ ำลังขยับกายสอดลึก 

[?..] ภามปรือตามองงุนงง ขมวดคิว้ ครางเสียงแผ่วเมือ

่ รู ้สึกจุกขึน
้ มาอีกครัง้ [..พี]่

[สิง่ ทีเ่ ราทำเรียกว่า make love...ทำด ้วยความรัก] 

[อ ้ะ!! พี่ พีด
่ น
ี !]

Make love การร่วมรักทีน่ ุ่มนวล อ่อนโยน เต็มเปี่ ยมไปด ้วยความรู ้สึกระหว่างคนสองคน

“ฮึย่ พอๆเลิกบ ้าได ้แล ้วไอ ้ภาม” งอแงขึน้ มาอีกครัง้ แล ้วตะกายลากสังขารตัวเองขึน้ จากเตียง ถึงจะรู ้สึกล ้าขาสัน่ ไปบ ้างแต่ก็ยัง
ไหว คราวนีภ
้ ามไม่ลม
ื สำรวจร่างกายตัวเองในกระจก รอยจูบประปรายแต่ดเู หมือนพีด
่ น
ี จะหลีกเลีย
่ งช่วงลำคอไว ้ให ้ ไม่อย่างงัน
้
ได ้ไปหาคุณลุงในสภาพดูไม่ได ้แหง 

ดูๆไปเหมือนรอยยุงกัด ...เอ ้ะ? คุ ้นๆเหมือนรอยทีค

่ อไอ ้ทีมแฮะ

“ภาม โอเคไหม” เสียงเคาะประตูห ้องน้ำปลุกคนคิดมากออกจาภวังค์ ภามรีบตะโกนตอบรับแล ้วรีบเดินเป๋ ไปจัดการตัวเองอย่าง

รวดเร็ว

กลิน ้ หอมกรุน
่ โจ๊กร ้านสะดวกซือ ่ ดีนตอกไข่ลวกใส่ชามโจ๊กให ้น ้องเสร็จสรรพแล ้วเอาขนมปั งแถวทีซ ื้ มาเข ้าเตาปิ้ ง อีกทัง้ อกไก่
่ อ
นุ่ม แฮม ไส ้กรอก วางเรียงรายเรียกว่าถุงใหญ่จัดเต็มเลยทีเดียว 

“โห พีด่ นี ไปเหมามาเหรอ” ภามถามพลางทรุดตัวลงนั่งทีโ่ ต๊ะกินข ้าว วันนีพ้ ดี่ นี บริการเขาเต็มทีท่ ัง้ ทาแยมบนขนมปั งให ้แล ้วก็มี
กาแฟเสิรฟ
์ เสร็จสรรพ เด็กน ้อยแอบเปิ ดสารพัดถุงบนโต๊ะ ยิม
้ กว ้างเมือ
่ เห็นไอศกรีมรสโปรดทีค
่ นพีซ ื้ มาให ้ด ้วยและกำลังจะเอา
่ อ
่ งแข็ง แต่พอเขาขยับไปเปิ ดอีกถุงก็ทำหน ้างงๆ
ใส่ชอ
“อะไรครับเนีย่ ” หยิบแผงยาออกมาแล ้วก็ต ้องหน ้าแดงเองเมือ่ เห็นยาสอด ยาลดไข ้ ยาแก ้อักเสบ ยาแก ้เจ็บคอ

“ลดไข ้คงไม่ต ้องกิน แก ้อักเสบกินดักไว ้ก็ดี เอายาสอดด ้วยไหม” คนถามหน ้าตายแต่คนฟั งอายแทบมุดใต ้โต๊ะ ภามส่ายหัวพรืด
้ ..คิดว่านะ
เพราะไม่ได ้เจ็บขนาดนั น

“พีด่ นี ไปซือ้ มาเหรอ” เลือกหยิบยาแก ้อักเสบกับยาอมแก ้เจ็บคอออกมาจากถุง ก ้มหน ้าก ้มตาถามไม่กล ้าสบสายตา

ดีนไม่ได ้ตอบแต่แค่ยม
ิ้ แล ้วจิบกาแฟเงียบๆ หากในใจกำลังก่นด่ารุน
่ พีข
่ ้างห ้องทีเ่ ป็ นเจ ้าของถุงยาตัวจริง พีศ ิ ป์ แม่งกวนเสมอ
่ ล
้ ยามาแขวนไว ้ทีห
ต ้นเสมอปลาย มีการซือ ่ น ้าประตูห ้องพร ้อมเขียนโน ้ตใส่ไว ้ในถุงว่า

เบาๆมือกับน ้องหน่อย ไอ ้สัสดีน

เขาก็ลม
ื ไปว่าผนังห ้องทีน
่ ม
ี่ ันบาง คงได ้ยินหมดแน่ๆว่าทำอะไรไปบ ้าง ไอ ้ครัน
้ จะบอกน ้องก็สงสารกลัวว่าจะอายจนไม่กล ้าออก
จากห ้องเอา

่ ต ้นกินอาหารเช ้า หากสายตาจับจ ้องอาการของคนรักทีน

ชายหนุ่มเริม ่ ั่งขยุกขยิกเหมือนไม่สบายตัว ขยับทีก็ขมวดคิว้ ทีจนดีนชัก
ทนไม่ไหวเอือ
้ มมือไปแตะหน ้าผากน ้องอีกครัง้
“ไม่เป็ นอะไรจริงๆใช่ไหม” เมือ่ คืนเขาจำได ้ว่าได ้เลือดนิดหน่อยแต่หลังจากนัน้ มันก็โอเคนีน่ า

“ไม่เป็ นอะไรครับ” รีบตอบเลิก่ ลั่ก จะให ้บอกได ้ยังไงว่ามันขัดๆ ตรงนัน้ !! โอ ้ย พีด

่ น
ี อย่าถาม !!

แก ้มแดงก่ำและอาการจ ้วงโจ๊กเข ้าปากไม่ยอมมองหน ้าทำให ้คนถามหุบปาก เขาอมยิม

้ คอยตักของกินให ้น ้อง ไหนๆแล ้ววันนีท
้ ัง้
วันเป็ นเวลาของพวกเขา อย่างน ้อยก็ขอใช ้มันให ้เต็มที่

   
กอดกัน

“พี!่ วันนีเ้ ราคบกันครบหนึง่ ปี แล ้ว !!”

รักกัน

“รักพีก่ รณ์นะ”

ใช ้เวลาอยูร่ ว่ มกัน
“พวกแกทำอะไรกัน!!”

และ ..พรากจากกัน

“พีด่ นี ” 

่ สะดุ ้งเฮือก เขากระพริบตามองคนรักทีม

เจ ้าของชือ ่ ายืนใกล ้ๆตัง้ แต่เมือ
่ ไหร่ไม่รู ้ น ้องกำลังจับแก ้มเขาด ้วยสีหน ้าเป็ นห่วง ดีนคลี่
ยิม
้ อ ้อมแขนอบอุน
่ โอบเอวน ้องเข ้ากอด เขาฝั งใบหน ้ากับหน ้าท ้องอีกฝ่ ายสูดกลิน
่ หอมสะอาดของสบูก
่ ลิน ่ ัวเองใช ้
่ เดียวกับทีต

“ภามอย่าไปไหนนะ” คำพูดนัน้ สัน่ พร่าเล็กน ้อย

ภามหลุบตามองคนตัวโตทีก
่ ำลังทำตัวเหมือนเด็กงอแง เขากอดคนรักกลับพลางลูบหัวเอาใจ

“ผมจะไปไหนได..”
้ กอดแน่นขึน
้ อีก “ในเมือ
่ ผมเป็ นของพี”่

ใบหน ้าคมคายเงยขึน
้ สบตา เขาเผยอริมฝี ปากรับจูบจากน ้อง เคล ้าคลอกันเบาๆเหมือนปลอบให ้หายหวาดผวา 
“ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน้ ” มือใหญ่ไล ้ไปตามแก ้มเนียน หยุดสัมผัสหนักๆ ทีข่ มับ “จำไว ้ว่าพีอ่ ยูน่ ี่ นึกถึงพี่ ตกลงไหม” 

“ผมจะนึกถึงพีค่ นแรกเลย” คนน ้องยังตอบติดตลก ก่อนจะร ้องลั่นเมือ่ โดนฟัดจนแก ้มแดงจัด ทัง้ คูก่ อดรัดกันอยูพ่ ักใหญ่แล ้ว
เคลือ
่ นย ้ายตัวเองไปนั่งซุกกันทีห
่ น ้าทีว ี

่ นอนดูซรี ส
ภามเอนหลังพิงอกอุน ี เ์ รือ
่ งโปรดโดยมีอ ้อมกอดแข็งแรงแทนเก ้าอีน
้ ั่ง พอหิวก็ลก
ุ ไปอุน
่ สารพัดของกินทีค ้ มา
่ นรักซือ
ตุนเอาไว ้ ไม่ก็นั่งป้ อนไอติมให ้ตัวเองกับพีด
่ น
ี พอง่วงก็ซก
ุ นอนกันอยูต
่ รงนั น
้ ผลัดกันจูบไปมา

เป็ นบรรยากาศสบายๆ มีเพียงการเคล ้าคลอซึง่ กันและกัน เป็ นการกระทำทีไ่ ม่เคยอยูใ่ นความทรงจำของพวกเขาสองคน กรณ์
กับอินต ้องรักกันอย่างหลบๆซ่อนๆ ไม่มห
ี รอกทีจ
่ ะได ้ดูหนังด ้วยกัน ไม่มห
ี รอกทีจ
่ ะนั่งป้ อนของกินให ้กัน สำหรับสองคนนั น
้ ขอแค่
ได ้มีเวลาอยูด
่ ้วยกันบ ้างมันก็วเิ ศษทีส
่ ด
ุ แล ้ว

      
เช ้าวันอาทิตย์ดน
ี พาน ้องมานั่งรอทีล
่ ็อบบีด
้ ้านล่างของคอนโด ภามดูกระวนกระวายตัง้ แต่เมือ
่ คืนกว่าจะนอนก็ปาไปตีสองวันนี้
ดวงตาเลยไม่สดใสเท่าทีค
่ วรนัก คุณแม่ของภามเป็ นคนนัดลูกพีล
่ ก
ู น ้องให ้เลยทำให ้น ้องยังไม่เคยเจอหน ้าตัวจริงสักที ดีนเองก็
อดเป็ นห่วงไม่ได ้เลยตัดสินใจอยูเ่ ป็ นเพือ
่ นจนกว่าคนทีน
่ ัดจะมา
   

“มือเย็นไปหมดแล ้ว” ชายหนุ่มบีบมืออีกฝ่ ายเบาๆ ภามหันมาฉีกยิม้ ให ้เขินๆแล ้วน ้องก็หลุบตาลงมองปลายเท ้าตัวเองเหมือนไม่

มั่นใจนัก
   

“ผมไม่เคยเจอพีเ่ ขาเลย ไม่เคยเจอคุณลุง ไม่เคยเจอคุณปู่ แม่บอกว่าเคยเจอกันตอนผมยังเด็กมากๆจนจำอะไรไม่ได ้แล ้ว”

   

“ยังไงก็ญาติกนั ไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ” ดีนลูบหัวทุยแล ้วก ้มลงจูบหน ้าผากอีกฝ่ ายด ้วยความลืมตัว ภามสะดุ ้งโหยงตีหน ้าขา
่ ร่ามนอกสถานที่ ซึง่ คนนิสย
เขาเป็ นเชิงเตือนไม่ให ้รุม ั ไม่ดก
ี ็ได ้แค่ยก
ั ไหล่ยม
ิ้ ๆ
   

“กลัวยังไงไม่รู ้” เด็กน ้อยแกว่งมือคนรักเล่น อยากพกพีด่ นี ไปด ้วยใจจะขาดแต่มันคงใจกล ้าไปหน่อยทีพ่ าแฟนเพศเดียวกันไป

เปิ ดตัวต่อญาติฝ่ายพ่อทีไ่ ม่เคยเจอกันมาเป็ นสิบๆปี
   

“เบอร์พตี่ ัง้ เป็ นเบอร์ดว่ นไว ้ใช่ไหม ถ ้าอยากให ้ไปรับหรือมีอะไรก็โทรมาล่ะ พีร่ ออยูบ่ ้านทัง้ วัน” ย้ำเรือ่ งนีก้ บั น ้องเป็ นรอบทีเ่ ท่า
ไหร่แล ้วก็ไม่รู ้ เด็กคิดมากพอได ้ยินแบบนีก
้ ็ดอ
ู น
ุ่ ใจขึน ิ
้ มาหน่อยนึง เจ ้าตัวมองนาฬกาข ้อมือรอบทีส
่ ามจนคนพีน
่ ก
ึ ขำ
   

“เดีย๋ วปิ ดเทอมใหญ่คราวหน ้าไปอเมริกากัน พีบ่ อกแม่เราเอาไว ้แล ้ว”

   

คราวนีภ
้ ามหูตัง้ หางกระดิกทันที “จริงๆนะพีด
่ น
ี ” หันไปหาคนรักแล ้วเขย่าแขนอย่างลืมตัว
   

“จริงๆ พีบ่ อกพ่อกับแม่ไว ้แล ้วด ้วย ไม่แน่ทัง้ พ่อทัง้ แม่ดไี ม่ดยี ายอาจจะตามไปด ้วยนะ” เขายิม้ ให ้น ้องทีอ่ ้าปากเหวอ
   

“พีอ่ นั ด ้วยเหรอ อลิ..เอ ้ย คุณแม่ด ้วย??” นึกแปลกใจทีอ

่ ยูๆ่ ครอบครัวคนรักจะยกโขยงไปเยีย
่ มเยียนกันถึงอเมริกา
   
“ก็นะ ผู ้ใหญ่บอกว่าเอาลูกเขามากกขนาดนีแ้ ล ้วต ้องไปแสดงความรับผิดชอบสักหน่อย” ดีนหัวเราะน ้องทีห่ น ้าแดงก่ำขึน้ มา
ทันที เขานึกถึงคำของยายหลังจากโทรไปเล่าว่าพ่อกับแม่มป
ี ฏิกริ ย
ิ าอย่างไรกับภาม พอรู ้ว่าทางสะดวกคุณยายก็เป็ นตัวตัง้ ตัวตี
จะไปขอน ้องถึงอเมริกา 
   

จริงๆมีอก
ี เรือ
่ งทีด
่ น ่ นไปใช ้นามสกุลคุณยาย นั่นคือ “ฉัตรโภคิน” เพราะตระกูลนีไ
ี อยากบอกน ้อง เขาตัง้ ใจจะเปลีย ้ ม่เหลือใครอีก
แล ้ว อย่างน ้อยเขาก็ยังไม่อยากให ้นามสกุลของคนทีก
่ รณ์รักหายไป เรือ
่ งนีค
้ งต ้องไว ้เซอร์ไพรส์น ้องทีหลัง
   

“เกินเวลานัดมาสิบห ้านาทีแล ้ว” ภามบ่นอุบอิบ เพราะรอจนหายตืน่ เต ้นไปเป็ นทีเ่ รียบร ้อย “แม่ไม่ได ้ให ้เบอร์มอื ถือพีเ่ ขาไว ้ด ้วย
สิ” ครัง้ จะโทรไปถามแม่ถงึ อเมริกาเวลามันไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่ 
   

“ถ ้าเกินเวลานัดไปชัว่ โมงนึง พีจ่ ะพาภามกลับบ ้านแทนนะ” คนพีข่ ยับรอยยิม้ ซึง่ ดูร ้ายมากในสายตาน ้อง ภามถึงกับทำตัวไม่ถกู
ไม่รู ้ว่าอยากให ้ญาติตัวเองมาสักทีหรือไม่ต ้องมาเลยก็ได ้จะได ้เบนเข็มไปบ ้านพีด
่ น
ี แทน จะว่าไปก็คด
ิ ถึงพีอ
่ น
ั ด ้วย   
   

“อันนัน้ ก็เกินไป พีม่ าถึงตัง้ นานแล ้วแต่เห็นคุยกันอยูเ่ ลยไม่อยากกวน” เสียงใครบางคนดังขึน้ จากด ้านหลัง ภามสะดุ ้งโหยงรีบ
หันไปมองบุคคลมาใหม่ด ้วยสายตาแตกตืน
่
   

เจ ้าของร่างผอมสูงส่งรอยยิม
้ มาให ้ ดวงตาฉายแวววับวาวอย่างทุกครัง้ ยิม
้ ขำเมือ
่ เห็นสายตาตกตะลึงจากทัง้ สองคน เขายักคิว้
ให ้ทัง้ คูแ
่ ล ้วเอ่ยขึน
้ อย่างอารมณ์ด ี
   

“สวัสดีคณ
ุ ลูกพีล
่ ก
ู น ้อง ได ้เวลาไปหาคุณลุงกันแล ้ว”
   
“พีศ่ ลิ ป์ !!!!”

   

รถสปอร์ตสองประตูเคลือ
่ นตัวไปตามท ้องถนนทีค
่ อ
่ นข ้างโล่ง ภามนั่งตัวแข็งอยูข
่ ้างคนขับไม่กล ้าพูดอะไรขึน
้ มา ทัง้ เกร็งแล ้วก็
ตกใจ เขาเหลือบมองคนขับอีกครัง้ พิจารณาโครงหน ้าว่ามีตรงไหนทีเ่ หมือนกันบ ้าง แต่ดๆู แล ้วพวกเขาแทบจะไม่มอ
ี ะไรเหมือน
กันเลย 
   

โดยเฉพาะเซ็กส์แอพพีลอันล ้นเหลือ

   

และสงสัยว่าเขาคงแอบมองชัดไปหน่อย พีเ่ ขาถึงหัวเราะออกมาพลางขยับแว่นสายตาให ้เข ้าที่

   

“ตกใจมากเหรอ?”
   

ภามพยักหน ้ารัวๆ ตอนแรกพีด

่ น ่ ด ้วยซ้ำแต่ดแ
ี ไม่เชือ ู ล ้วไม่ได ้ล ้อเล่นกันแน่เลยต ้องยอมปล่อยเขามากับพีศ ิ ป์ สองต่อสอง
่ ล

   
“พีก่ ็เพิง่ รู ้ว่าภามเป็ นลูกพีล่ กู น ้องเหมือนกัน” ชายหนุ่มยังคงบังคับรถออกห่างนอกเมืองออกไป เป้ าหมายคือร ้านอาหารเล็กๆ ที่
เขากับพ่อตัง้ ใจพาน ้องไปกินเพือ
่ ลดความกังวลเสียก่อน
   

“พีร่ ู ้ตัง้ แต่เมือ่ ไหร่ครับ”

   

“อืม..” อีกฝ่ ายทำหน ้าครุน

่ คิด “บนลิฟต์ ตอนทีเ่ ราบอกว่าอยูห
่ ้องเบอร์อะไร เพราะนั่นเป็ นห ้องทีซ ื้ ให ้น ้องสาวพี”่
่ อ
   

“โอ ้ย ตัง้ นานแล ้วนีน่ า ทำไมพีไ่ ม่บอกผมล่ะ” เด็กหนุ่มโวยวาย พีช่ ายข ้างห ้องทีเ่ จอหน ้ากันมาตัง้ หลายทีแถมยังเคยไปกวนถึง
ห ้องกลับเป็ นลูกพีล
่ ก
ู น ้องตัวเองเสียอย่างงัน
้  

   

เจ ้าของใบหน ้าคมคายใต ้แว่นสายตา ผมหยักศกสีดำสนิทมัดหางเล็กๆไว ้ทีท ่ ภ

่ ้ายทอย และช่วงคอเซ็กซีท ี่ ามเห็นยังต ้องแอบ
กลืนน้ำลาย  พีศ ิ ป์ เอือ
่ ล ้ มมือเปิ ดเพลงไม่ให ้รถเงียบเกินไปนัก นิว้ ก็เคาะพวงมาลัยเป็ นจังหวะ 
   

“พ่อพีซ่ อื้ คอนโดนีไ้ ว ้สองห ้อง ห ้องใหญ่ทพี่ อี่ ยูต่ อนแรกเป็ นของพีก่ บั น ้องชาย ส่วนห ้องเล็กข ้างๆเป็ นของน ้องสาว แต่พอพี่
เรียนจบพีข ้ ห ้องต่อจากพ่อ ส่วนน ้องชายดันสอบติดมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด น ้องสาวก็เบนเข็มจะไปต่อเมืองนอก ทำให ้
่ อซือ
ห ้องข ้างๆว่าง ทีนค
ี้ ณ
ุ อา แม่ของเรานั่นแหละติดต่อมาบอกว่าภามสอบติดมหาวิทยาลัยในเมืองกำลังหาทีพ
่ ักอยู่ พ่อพีเ่ ลยให ้มา
อยูห
่ ้องนีด
้ ก
ี ว่าปล่อยทิง้ เอาไว ้” เขาค่อยๆอธิบายเรือ
่ งราวให ้น ้องฟั ง 

   

“แบบนี.้ .สปายของคุณแม่ก็พศี่ ลิ ป์ สิเนีย่ !!” แบบนีไ

้ ม่แปลกใจเลยถ ้าแม่จะรู ้ว่าพีด
่ น
ี มาค ้างหรือเขาทำอะไรบ ้าง
   

“แลกกันด ้วยคอลเลคชัน่ รองเท ้าจากอเมริกา” ศิลป์ ตอบรับอย่างภาคภูมใิ จ ไม่ได ้สนใจเลยว่าน ้องทำหน ้ายังไงแล ้ว
   

“ทีไ่ ม่บอกตอนแรกเพราะสงสารหรอกนะ” เอือ้ มมือมาดีดเหม่งน ้องจนภามร ้องลั่นหน ้าย่น “ถ ้าแสดงตัวเป็ นลูกพีล่ กู น ้องเมือ่ ไหร่
ไอ ้ดีนไม่มวี ันได ้กินเราแน่ๆ”

   

“อ๊ะ เอ๊ะ!!!!!!!!!!” ??”

ภามร ้องเสียงหลงหน ้าแดงจัด “พะ พี่ พีร่ ู ้ เขาแทบจะปี นหลบไปหลังรถเอาหน ้าซุกกระเป๋ าเป้
   

“คอนโดนีก้ ำแพงมันพอจะเก็บเสียงได ้บ ้าง แต่ประตูกระจกตรงระเบียงไม่คอ่ ยเก็บเท่าไหร่ แล ้วบังเอิญพีช่ อบสูบบุหรีท่ รี่ ะเบียง

ทุกคืนด ้วยสิ” 
   

ว ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เด็กน ้อยร ้องลั่นในใจ เขาก ้มหน ้างุดมองมือตัวเองทีข

่ ยุ ้มขากางเกงจนมันยับย่น รู ้เลย
ว่าร ้อนไปทัง้ ตัว
   

“อ ้าว ดีนไม่ได ้บอกเหรอว่ายาถุงนัน้ มาจากพี”่ ศิลป์ ทำหน ้าแปลกใจ เขาข ้ามคำอธิบายไปหน่อยว่าคนไปซือ้ คนออกเงินและคน
ไปแขวนคือ ศร คนรักของตัวเอง

   

“มะ ไม่ได ้บอกครับ” คราวนีภ้ ามเอาสองมือปิ ดหน ้าอยากจะร ้องไห ้ มิน่าพีด่ นี ไม่ตอบอะไรเลยเขาก็เหมาไปว่าพีเ่ ขาซือ้ มาให ้
โอ๊ย ตายๆๆๆ
   

“ดีนมันไม่รนุ แรงกับเราเกินไปใช่ไหม มีไข ้หรือเปล่า” คนถามหน ้าตายสนิท ไม่พอยังยืน่ มือมาจับหน ้าผากน ้องด ้วย
   
“มะ ไม่รนุ แรงครับ ไม่มไี ข ้ด ้วย” รีบบอกเพราะกลัวพีศ่ ลิ ป์ จะไปเอาเรือ่ งพีด่ นี
   

“งัน้ ก็ดไี ป คืนนัน้ กะว่าถ ้าเราร ้องไห ้โวยวายแล ้วมันไม่หยุดคงมีปีนระเบียงห ้องแน่ๆ” พีศ่ ลิ ป์ พูดด ้วยท่าทางจริงจังจนภามกลืนน้ำ
ลายเอือ
้ ก เกิดมาเป็ นพีค
่ นโตไม่เคยมีพช
ี่ ายคอยหวงเลยรับมือไม่คอ
่ ยถูก รู ้สึกดีแบบแปลกๆยังไงไม่รู ้
   

“พีศ่ ลิ ป์ ...คุณพ่อพีเ่ ป็ นคนยังไงเหรอ” พอเริม่ ปรับตัวได ้ภามก็เริม่ ถามข ้อมูลจะได ้รับมือถูก เขาเดาพีน่ ้องพ่อตัวเองไม่ออก
จริงๆ ถ ้าคุณลุงเหมือนพ่อก็คงจะดี เป็ นผู ้ชายง่ายๆใจดีกบ
ั ลูก
   

“เป็ นตำรวจชัน้ ผู ้บัญชาการ มนุษย์บ ้างาน ตรงเป๊ ะยิง่ กว่าไม ้บรรทัด โคตรเขีย้ วเหนียวกับลูก งกข ้อมูล”ศิลป์ ร่ายออกมาเป็ นชุด
คิดแล ้วก็หมั่นไส ้พ่อตัวเองจริงๆ “บ ้าอำนาจ ตาแก่ขงี้ อน” เลีย
้ วรถเข ้าร ้านอาหารทีเ่ ขานัดพ่อเอาไว ้ พอรถจอดสนิทเขาก็หันมา
มองน ้องทีน
่ ั่งหน ้าซีดไปถึงไหนๆ
   

“แต่เป็ นคนมีเหตุผล รักครอบครัวและเป็ นลุงใจดี” ขยีห้ ัวภามแรงๆจนยุง่ เขาหัวเราะใส่เด็กน ้อยทีท่ ำหน ้าเหรอหราดูเหมือนจะ
ยังตามอะไรไม่ทันสักอย่าง “มาเถอะ พ่อพีม
่ าแล ้วล่ะ” 
   

ภามลูบหัวทีย
่ งุ่ เหยิงให ้เข ้าที่ เขากำมือถือในมือแน่นแล ้วหลับตาลง คิดถึงคำของคนรักวนไปวนมา ไม่เป็ นไร ไม่เป็ นไร ไอ ้ภาม
ถ ้ามีอะไรเกิดขึน
้ พีด
่ น
ี จะอยูเ่ คียงข ้างเสมอ 

เด็กหนุ่มลืมตาขึน
้ อีกครัง้ ก่อนจะก ้าวลงจากรถตามพีศ ิ ป์ เข ้าไปในร ้านอาหารอย่างไร ้ความลังเล
่ ล

   
ร ้าน Forever tea ใจกลางสยามโดยปกติแล ้วจะเปิ ดร ้านราวๆ 11 โมง แต่วันนีเ้ พียงแค่10 โมงเช ้าก็มแี ขกมาเยือนจน
เจ ้าของร ้านต ้องปลีกตัวไปคุยด ้วยทีช ั ้ สอง
่ น
   

“ศิลป์ เป็ นลูกพีล่ กู น ้องกับภาม?” ศรเลิกคิว้ เพราะเรือ

่ งนีเ้ ขาก็เพิง่ รู ้เหมือนกัน
   

“พีศ่ ลิ ป์ ไม่เคยบอกพีเ่ หรอ” ดีนนั่งหน ้าเครียด สองมือกุมกันวางไว ้บนโต๊ะ ดวงตาสีสวยเต็มไปด ้วยอาการครุน่ คิดสงสัย 
   

“ปกติพไี่ ม่คอ่ ยยุง่ เรือ่ งบ ้านศิลป์ สักเท่าไหร่ งัน้ ก็พอเข ้าใจแล ้วทำไมมันดูหว่ งน ้องนัก” คนทีเ่ คยโดนใช ้ไปซือ้ ยารินน้ำชาสี
น้ำตาลเข ้มเย็นเจี๊ ยบใส่แก ้วใสก่อนจะเลือ
่ นให ้น ้องชายจิบเพือ
่ ดับความร ้อนในใจ
   

ดีนมองไอน้ำทีก
่ ลั่นตัวเป็ นหยดเกาะบนแก ้ว เขาค่อยๆเรียบเรียงความสงสัยภายในใจ เอาจริงๆเขาเคยสงสัยว่าทางพ่อของภาม
อาจมีอะไรเกีย
่ วข ้องกับกรณ์ แต่นามสกุลไตรวินจ
ิ ของน ้องไม่มอ
ี ยูใ่ นความทรงจำเขาแม ้แต่น ้อย ทำให ้เขาล ้มเลิกความคิดนีไ
้ ป
อีกอย่างเขาก็จำนามสกุลของกรณ์ไม่ได ้ เหมือนมีหมอกควันสีขาวมาขวางเอาไว ้ 
   

ขอแค่ได ้ยินนามสกุลนั่นอีกครัง้ ดีนมั่นใจว่าต ้องจำได ้แน่

   

“พีศ่ ร...พีศ่ ลิ ป์ นามสกุลอะไร” ชายหนุ่มถามทัง้ ๆทีส่ ายตายังไม่ละไปจากแก ้วตรงหน ้า ไม่อยากให ้เป็ นอย่างทีค่ ดิ เลย
   
ศรวางแก ้วเปล่าลงบนโต๊ะแล ้วรินชาให ้ตัวเองอีกครัง้ “อ ้าว ไม่เคยได ้ยินเหรอ พ่อเจ ้าศิลป์ นีอ
่ อกทีวบ
ี อ
่ ยนะ” 
   

ั กีค
จะมีสก ่ นทีจ
่ ำนามสกุลคนทีต
่ ัวเองไม่คอ
่ ยสนิทด ้วยได ้ ..
   

“ผมไม่รู ้จริงๆ”
   

“...นามสกุลของศิลป์ คือ....”

“ไม่กลัวฉันหรือไง”
   

“กลัวทำไมล่ะ พีเ่ ป็ นผีเรอะ”

   

“ถ ้านายรู ้จักนามสกุลฉัน คงไม่พดู แบบนี”้ กรณ์ถอนใจ เขาเบือ่ เหลือเกินทีต่ ้องเจอปฏิกริ ยิ าเดิมๆเมือ่ รู ้ว่าเขาเป็ นใคร
   

คนฟั งเอียงคอ “ทำไมจะไม่รู ้จักล่ะ”  ก่อนจะขยับรอยยิม

้ ทัง้ ดวงตา 

“ก็พชี่ อื่ กรณ์ อริยะสกุล ไง”

   

-----------

   

“นามสกุลของศิลป์ คือ อริยะสกุล..”

   

เพล ้ง!!
   

แก ้วน้ำชาถูกปั ดตกแตก น้ำสีน้ำตาลทองเอ่อนองเต็มพืน

้   ศรรีบดีดตัวลุกขึน
้ ด ้วยความตกใจ
   

“ไอ ้ดีน เฮ ้ย เป็ นอะไร”

่ นวัยเด็กของเขากำลังกุมหัวด ้วยความทรมาน คิว้ เข ้มขมวดเข ้าหากันเป็ นปมจนเส ้นเลือดข ้างขมับปูดขึน

เพือ ้ มา 
   

“ปวด..หัว” 
   

ปวดเหมือนหัวจะแตก ปวดจนเขาต ้องขบกรามแน่นตัวเกร็งไปหมด ความทรงจำทีฝ

่ ั งลึกดิน
้ รนเพือ
่ จะออกมา ราวกับตัวต่อ
กระจัดกระจายกำลังรวมตัวกันเป็ นรูปเป็ นร่าง ความจริงทีต
่ ามหาอยูใ่ กล ้ตัวจนมองไม่เห็น  
 ในเมือ่ พีศ่ ลิ ป์ เกีย่ วข ้องกับกรณ์ทำไมตอนสืบหาเรือ่ งของกรณ์กบั อิน พีศ่ ลิ ป์ กลับบอกว่าสืบเรือ่ งของกรณ์ตอ่ ไปไม่ได ้เพราะโดน
ปิ ดข ้อมูลเอาไว ้

   

ใครปิ ด ? พีศ ิ ป์ ปิ ดเองงัน

่ ล ้ เหรอ ? แล ้วทีน
่ ้องไปพบคุณลุงวันนีล
้ ะ่ ?
   

“สัส กัดจนปากแตกแล ้ว ไปโรงพยาบาลเหอะ” ศรรีบพยุงอีกฝ่ ายขึน้ เขาตะโกนเรียกลูกน ้องให ้มาช่วยอีกแรง

   

“ภาม..” ่ พร่า ความเป็ นห่วงน ้องพุง่ สูงจนแทบทนไม่ไหว อาการไฮเปอร์เวนฯของภามไม่ใช่เรือ

ดีนเค ้นเสียงออกมาสัน ่ งเล่นๆ

โดยเฉพาะถ ้าเจอเรือ
่ งกระทบจิตใจอย่างรุนแรง
   

..
อินทัช อย่าทำร ้ายน ้อง อย่าเอาภามไปจากชีวต
ิ เขา
   

“ใจเย็นๆนะมึง อย่าเป็ นอะไรนะเฮ ้ย” พอจับคนตัวโตยัดใส่รถได ้ศรก็รบี บึง่ รถไปโรงพยาบาลทีใ่ กล ้ทีส่ ดุ  

   

อย่าพรากพวกเราอีกเลย ..

   
   

เอือ
้ ก
   

เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ เขานั่งตัวแข็งหลังตรงหวาดหวั่นบุคคลทีน
่ ั่งอยูต
่ รงข ้าม ชายวัยราวๆ 50 ปี ยังดูหนุ่มแน่น

กำลังจ ้องมองตัวเขาอย่างสนใจ
   

“พ่อจะจ ้องน ้องขนาดนัน้ ทำไม” ศิลป์ ทีน่ ั่งอยูข่ ้างๆ ภามกลอกตาด ้วยความเซ็ง เวลาเจอสิง่ สนใจพ่อต ้องจ ้องไม่วางตาแบบนี้
ทุกที 
   

“ฉันไม่เจอหลานมาตัง้ เกือบสิบปี มองหน่อยไม่ได ้หรือไง” เสียงทุ ้มต่ำหากทรงอำนาจย ้อนลูกชาย ดวงตาสีดำเข ้มดุดันยังคง

มองหลานไม่เลิก
   

“เอ่อ..” ภามชักนั่งไม่ตด ..
ิ “คุณ ลุง”
   

“เรียกลุงกฤตเถอะ เฮ ้อ เรานีห่ น ้าเหมือนแม่จริงๆ ไม่ได ้ไอ ้กาจน์มาเลย” คุณลุงพึมพำ เขายอมถอนสายตาออกแล ้วเอนหลังพิง

พนักเก ้าอีส
้ บายอารมณ์

   

ภามหน ้าเหวอ เขาเสียพ่อไปตอนอายุ 10 ขวบเลยไม่มคี นทักเรือ่ งหน ้าเหมือนพ่อหรือแม่มานานมากแล ้ว จะว่าไปเจ ้าภูมนิ ้อง
ชายเขาก็หน ้าคล ้ายกัน นีส
่ รุปไม่มใี ครเหมือนพ่อเลยสักคนรึไง
   

“ผ่อนคลายหน่อย ลุงไม่กดั หรอก เรามาทำความรู ้จักก่อนจะไปเจอคุณปู่ กันดีกว่า” ลุงกฤตขยับรอยยิม้ เกิดเป็ นริว้ รอยตามวัยขึน้
มาและนั่นทำให ้คลายความดุดันลงไปได ้มากโข “ครัง้ สุดท ้ายทีล
่ งุ เห็นเราคืองานศพไอ ้กาจน์มัน”
   
“เอ๋ คุณลุงมางานศพคุณพ่อด ้วยเหรอครับ” ภามทำตาโต เท่าทีจ่ ำได ้วันนัน้ ไม่มญี าติทางพ่อมาเลยสักคนนีน่ า
   

“ไปสิ นั่นน ้องทัง้ คนนะ ปู่ เราก็ไป ตอนเข ้าไปไหว ้ดูเหมือนเราจะถูกใช ้ให ้ไปทำอะไรสักอย่างเลยไม่ได ้คุยกัน” มือใหญ่เอือ้ ม
ข ้ามโต๊ะมาเสยผมหลานชายแท ้ๆ ของตัวเอง ดวงตาสดใสของเจ ้าภามนีแ
่ หละทีถ
่ อดแบบน ้องชายเขาออกมา
   

“น่าเสียดาย” เด็กหนุ่มเสียใจเพราะเขาอยากรู ้จักบ ้านคุณพ่อมากกว่านี้  “คุณแม่ไม่เคยเล่าเรือ่ งทางบ ้านคุณปู่ ให ้ฟั งเลย ผม

อยากรู ้แต่ก็ไม่กล ้าถาม” ประคองแก ้วน้ำในมือแล ้วหมุนมันเล่น รู ้สึกแปลกๆทีล
่ งุ เอือ
้ มมือมาลูบหัว แต่มันก็ให ้ความรู ้สึกอบอุน
่
และนึกถึงพ่อทีจ
่ ากไปไกล

   

กฤตหัวเราะเบาๆ “ไม่แปลกหรอก ก็พอ

่ เราเขาแค ้นปู่ เหลือเกิน ทิฐแ
ิ รงแล ้วก็ดอ ่ นไปใช ้นามสกุลแม่
ื้ ถึงขนาดแต่งงานแล ้วเปลีย
เรา คิดดูแล ้วกัน” 
   

“ทำไมพ่อถึงไม่ชอบคุณปู่ ละครับ” ภามไม่เห็นเข ้าใจ คนเราต ้องมีเรือ่ งเจ็บปวดขนาดไหนถึงตัดพ่อตัดลูกกันได ้ขนาดนี้

   

“เพราะปู่ เป็ นต ้นเหตุให ้มันเสียคนทีเ่ คารพรักมากทีส่ ดุ ไป” ดวงตาของคุณลุงหม่นแสงลงจนคนมองใจหาย เด็กน ้อยเม ้มปาก
แน่นรู ้สึกผิดทีถ
่ ามเรือ
่ งแบบนีอ
้ อกไป

   

คนทีพ
่ อ
่ เคารพรักมากทีส
่ ด
ุ ...งัน้ เหรอ
   
“ตะ แต่คณ
ุ แม่เคยเล่าเรือ
่ งคุณลุงให ้ฟั งนะครับ” เขารีบเปลีย
่ นเรือ
่ งเพือ ่ ของผม
่ คลายบรรยากาศหม่นหมอง “คุณแม่บอกว่าชือ

พ่อเอามาจากทีค
่ ณ
ุ ลุงตัง้ ให ้”
   

้ วิ้ เข ้าหาตัวเอง “ลุงตัง้ งัน

ลุงกฤตเลิกคิว้ แล ้วชีน ้ เหรอ”
   

่ ภามทีห
เด็กหนุ่มพยักหน ้าหงึกๆ “ชือ ื่ ภูมท
่ มายถึงพลัง ส่วนน ้องผมก็ชอ ิ ห
ี่ มายถึงแผ่นดิน”
   

คนเป็ นลุงครุน
่ คิด ก่อนจะเบิกตากว ้างแล ้วคลีย
่ ม
ิ้ ออกมา 
   

“นึกออกแล ้ว” 
   

ภามแอบโล่งใจ นีถ
่ ้าลุงบอกจำไม่ได ้งานนีม
้ ห
ี น ้าแตกต่อบทสนทนาไม่ได ้แหงๆ
   

“ลุงเป็ นคนตัง้ ชือ่ ภูม ิ ส่วนภาม...ลุงอีกคนเป็ นคนตัง้ ” กฤตหลับตาลงทบทวนความทรงจำวัยเยาว์นัน้ อีกครัง้ วันวานทีพ่ นี่ ้องถก
เถียงกันด ้วยเรือ
่ งไร ้สาระ

---
   

“ทำไมบ ้านเราชอบตัง้ ชือ่ คล ้องกันเป็ นพยางค์เดียว น่าอายชะมัด” 

   

สองหนุ่มหันมามองน ้องชายคนเล็กทีเ่ ปิ ดปากบ่นทันทีทก

ี่ ลับเข ้ามาถึงบ ้าน 
   

“ไมล่ะ ดีออก โคตรชัดเลยว่าเป็ นพีน่ ้องกัน” กฤตทีก่ ำลังนอนกลิง้ บนพืน้ ขยับตัวลุกขึน้ นั่ง น ้องชายเขาเพิง่ อายุ15 ไม่เท่าไหร่
ก็เริม
่ ทำตัวมีปัญหาเสียแล ้ว
   

“โหย ไม่เท่เลย ถ ้าผมมีลกู จะไม่ตัง้ ชือ่ คล ้องกันเด็ดขาด”  กาจน์น ้องคนเล็กแห่งบ ้านอริยะสกุลโยนกระเป๋ าไว ้ทีพ่ นื้ แล ้วเดินมา
หาพีช
่ ายคนโตตรงโซฟาชะเง ้อมองหนังสือทีพ
่ อ
ี่ า่ นคิว้ ขมวด
   

“พีอ่ า่ นอะไรยากๆอีกแล ้ว” เขาไม่เห็นเข ้าใจ ไอ ้หนังสือภาษาอังกฤษยึกยือมันสนุกตรงไหนกัน

   

คนพีไ่ ม่ได ้ตอบอะไร ทำเพียงแค่ขยับมุมปากเป็ นรอยยิม

้ แทนคำตอบ
   

“หึ คอยดูเหอะมึงมีลกู เมือ่ ไหร่ ฉันนีแ่ หละจะตัง้ ชือ่ หลานให ้เอง” กฤตแกล ้งดึงน ้องเล็กให ้ลงมานั่งเป็ นเพือ่ นกันทีพ่ นื้ แล ้วขยีห้ ัว
ไอ ้ตัวแสบจนยุง่ เหยิง
   

“เอ ้า ได ้ไงอ่ะ ลูกผมไม่เอาชือ่ ก ไก่แล ้วนะ โหย เดีย๋ วๆ ต ้องรีบคิดชือ่ เผือ่ ไว ้ก่อน” เด็กยุงา่ ยทำหน ้าจริงจัง เรือ่ งอะไรจะให ้พี่
่ ลูกในอนาคตฟะ ไม่ยต
แย่งตัง้ ชือ ุ ธิ รรมเลย
   
“ภาม..”

   

กฤตและกาจน์เงยหน ้าขวับไปยังต ้นเสียง พีช

่ ายคนโตตอนนีว้ างหนังสือลงข ้างตัว ดวงตาคมคายทอดสายตามองตรงไปข ้าง
หน ้าอย่างไร ้จุดหมาย
   

“หือ?” กาจน์ถงึ กับทวนอีกครัง้ ว่าไม่ได ้หูฝาด “ภามเหรอครับ”

   

“อืม ภามหมายถึงพลัง ลูกนายจะได ้มีพลังทีจ่ ะต่อสู ้กับทุกอย่างไง ถ ้ามีลกู ชายตัง้ ชือ่ ว่าภามสิ” พลังทีจ่ ะฝ่ าฟั นอุปสรรค พลังที่
จะไม่ท ้อถอย พลังทีจ
่ ะทำตามความฝั นให ้เป็ นจริง
   

“เฮ ้ย พีแ่ ย่งตัง้ ว่ะ ไอ ้กาจน์มงึ ต ้องมีลกู ชายสองคนนะ อีกคนฉันตัง้ เอง ภามเหรอ...ภ..ภ สำเภา ภูมไิ ง เป็ นไงล่ะ ชือ่ คล ้องกัน
พยางค์เดียวด ้วย ฮ่าๆ”กฤตหัวเราะงอหาย ยิง่ เห็นน ้องหน ้าบูดก็ยงิ่ สะใจ
   

“พีแ่ ม่ง!! ่ เลย

คอยดูนะ ผมจะไม่ใช่ทัง้ สองชือ !!”

   

จากบทสนทนาไร ้สาระในวันนั น ่ จะกลายเป็ นชือ

้ พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า ต่อมาทัง้ สองชือ ่ หลานจริงๆ อย่างทีเ่ คยได ้คุยกันเอา
ไว ้

   
 ่
ชือ ..ทีม่ คี วามหมายผูกพันพีน่ ้องเอาไว ้ด ้วยกัน

------------

ตอนที่ 27  แหลกสลาย

*ตอนนีด้ ราม่า มีความอึนจะเก็บไว ้อ่านทีหลังก็ได ้นะคะ*

*ตัง้ สติให ้ดีคอ่ ยๆอ่าน เพราะจะมีการตัดฉากสลับไปมาเยอะมาก*

“ลุง?”

 ทัง้ ภามทัง้ ศิลป์ เอ่ยถามขึน้ พร ้อมกัน  พวกเขาทัง้ คูไ่ ม่รู ้ว่ามีลงุ โดยเฉพาะศิลป์ ทีค่ ดิ ว่าพ่อเป็ นลูกคนโตมาตลอด

“พ่อมีพดี่ ้วยเหรอ” ศิลป์ ขมวดคิว้ เกิดมาจนยีส่ บิ กว่าปี เพิง่ เคยได ้ยิน จะบอกว่าลูกพีล่ กู น ้องของพ่อก็คงไม่ใช่ 

กฤตหยิบกาแฟขึน
้ จิบท่าทางดูครุน
่ คิดเหมือนลังเลว่าจะบอกดีไหม เขาเสยผมทีม
่ ส ี าวแซมเล็กน ้อยหากนั่นทำให ้ภามใจกระตุก
ี ข
สองมือทีก
่ ม ่ ขึน
ุ แก ้วน้ำเอาไว ้สัน ้ มาอย่างไม่มส
ี าเหตุ 
ดวงตาของลุงกฤตคล ้ายใครสักคนทีเ่ ขาไม่ได ้เจอมานานแสนนาน ไม่ใช่พอ
่ แต่เป็ นใคร ...ใครสักคนหนึง่

“มีส ิ ฉันมีพชี่ ายอยูค่ นนึง” ในทีส่ ดุ คนปากหนักก็เอ่ยขึน้ มา 

“เอ ้า แล ้วทำไมไม่เคยเห็นพูดถึง” ศิลป์ ถามด ้วยความสงสัย ก็พอ่ เขารักพีน่ ้องจะตายไปโดยเฉพาะน ้ากาจน์นโี่ ดนพ่อเผา
สารพัดตัง้ แต่เขาจำความได ้ “อย่างน ้อยพามาเจอกันบ ้าง”

กฤตโบกมือเรียกพนักงานมาเก็บเงินแล ้วลุกขึน
้ เป็ นสัญญาณให ้ทัง้ คูล
่ ก
ุ ตาม ดวงตาคมคายฉายแววเศร ้าปนเหนือ
่ ยล ้า

“ตายไปแล ้ว” 

คำตอบทำให ้คนฟั งทัง้ คูช

่ ะงักอึง้ “ตายไปตัง้ แต่อายุยังน ้อย” น้ำเสียงแหบพร่า เขาหันกลับมามองเด็กๆแล ้วขยับรอยยิม
้ ทีจ
่ ด
ื ชืด
้ ดี “พีน
สิน ่ ้องฉันไม่เหลือใครอีกแล ้ว”

คนตายหมดทุกข์หากคนทีเ่ หลืออยูไ่ ม่ตา่ งจากตายทัง้ เป็ น

รถอัลพาร์ทสีดำเคลือ
่ นตัวออกจากร ้านอาหารโดยมีคนขับรถทีอ
่ ยูใ่ นเครือ
่ งแบบพาเจ ้านายและลูกหลานกลับบ ้าน รถของศิลป์ มี
คนอืน
่ ขับไปเก็บให ้เพราะเจ ้าของรถพ่ายแพ ้ต่อสายตาวอนขอของภามให ้นั่งไปด ้วยกัน
เรือ
่ งในร ้านอาหารไม่มก
ี ารต่อความให ้ยาวไปกว่านั น
้ ยิง่ เห็นลุงกฤตนั่งเงียบจมดิง่ ในความคิดภามยิง่ นั่งตัวเกร็ง หัวใจเต ้นแรง
และเต็มไปด ้วยความกังวล สองมือของเด็กหนุ่มประสานเข ้าหากันบีบแน่นไม่มั่นใจ ระหว่างทีค
่ วามหวาดหวั่นกำลังพุง่ สูงพลันก็
นึกถึงคนทีเ่ พิง่ จากกันมา

ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน
้ จำไว ้ว่าพีอ
่ ยูน
่ ี่ นึกถึงพี่

พีด
่ น
ี ..

เขาหยิบมือถือขึน ่ สีเขียว ขมวดคิว้ งุนงงเล็กน ้อยเมือ

้ มาแล ้วรีบกดเข ้าแอพพลิเคชัน ่ มีข ้อความจากพีด
่ น
ี แต่มันกลับไม่เด ้งเตือน
แถมมีมส
ิ คอลอีกหลายสายด ้วย

Dean: ภามอยูไ่ หน

ข ้อความเพิง่ ส่งมาเมือ
่ สักครู่ เขารีบพิมพ์ตอบอย่างงงๆ

#Pham#: กำลังไปบ ้านพีศ ิ ป์ ครับ

่ ล

“ถึงแล ้ว” ศิลป์ สะกิดน ้องทีน่ ั่งก ้มหน ้า ภามรีบเงยหน ้าขึน้ จากมือถือทันเห็นประตูเหล็กดัดสีทองกำลังเปิ ดอัตโนมัตใิ ห ้รถเคลือ่ น
ตัวเข ้าไป 

้ ค่อนข ้างทันสมัยสวยงาม ด ้านขวามือเป็ นโรงจอดรถทีม

บ ้านขนาดใหญ่สองชัน ่ รี ถเรียงรายเต็มไปหมด ซึง่ น่าจะเป็ นของพีน
่ ้อง
คนอืน
่ ๆด ้วย เด็กหนุ่มรีบเก็บมือถือเข ้ากระเป๋ ากางเกงเมือ
่ ประตูรถเปิ ดออกให ้เดินลงไปไม่ทันได ้อ่านคำตอบจากคนรัก 

Dean: รออยูน
่ ั่น พีจ
่ ะไปหา
ภายในบ ้านจัดแบบโมเดิรน
์ สวยงามสมกับมีลก
ู ชายคนโตเป็ นสถาปนิก พีศ ิ ป์ อธิบายให ้ฟั งว่าเมือ
่ ล ่ สองสามปี กอ
่ นบ ้านหลังเก่า
ค่อนข ้างโทรมแล ้ว เลยจัดการทุบทิง้ ทำใหม่ทัง้ หลังจนออกมาเป็ นอย่างทีเ่ ห็น  ภามเดินตามลูกพีล
่ ก
ู น ้องไปจนถึงห ้องรับแขก
น่าเสียดายทีว่ ันนีน
้ ้องๆพีศ ิ ป์ ไม่อยูส
่ ล ั คนเลยไม่ได ้พบกัน
่ ก

“คุณปู่ ส่วนมากจะพักอยูด่ ้านหลัง” ชายหนุ่มพยักพเยิดไปทีท่ างเดินทอดยาวหายไปหลังบ ้าน “เมือ่ กีพ่ ยาบาลบอกว่าแกหลับ

อยูอ
่ ก
ี สักพักคงตืน
่   ภามเดินเล่นรอบบ ้านดูกอ ้ เป็ นห ้องหนังสือกับห ้องทำงานของปู่ เข ้าไปหาอะไรอ่านก็ได ้” ชีไ้ ป
่ นก็ได ้ ห ้องนั น
ทีอ
่ ก
ี ห ้องฝั่ งตรงข ้าม เด็กหนุ่มยอมรับเลยว่าบ ้านหลังนีม
้ ห
ี ลายห ้องจริงๆ

้ สองปล่อยน ้องนั่งจ๋องกระสับกระส่ายอยูค
ศิลป์ นั่งคุยกับน ้องสักพักก็มโี ทรศัพท์งานเข ้ามา เขาโบกมือขอตัวไปชัน ่ นเดียวในห ้อง
รับแขก

กว่าคุณปู่ จะตืน
่ เขาจะทำอะไรดีละเนีย
่ เด็กตืน
่ สถานทีม
่ องไปรอบๆอย่างกังวลใจ ครัน
้ จะนั่งเฉยๆอยูแ
่ บบนีค
้ งไม่ไหวแถมข ้าง
นอกฟ้ าก็ครึม
้ เหมือนฝนจะตกไม่น่าออกไปเดินเล่น สุดท ้ายภามก็ตัดสินใจลุกขึน
้ เดินไปห ้องหนังสือเพือ
่ หาอะไรอ่าน

ั ้ หนังสือเรียงตามเต็มผนังทุกด ้าน และมีทางเดินต่อไปยังห ้องทำงานทีอ

ห ้องหนังสือทีว่ า่ เป็ นห ้องขนาดไม่ใหญ่มากมีชน ่ ยูข
่ ้าง
กัน เด็กหนุ่มแหงนหน ้ามองหนังสือเรียงราย นึกแปลกใจทีม
่ ห
ี นังสือมากมายเต็มไปหมดโดยเฉพาะหนังสือภาษาอังกฤษ บาง
้ ไม่มฝ
เล่มกระดาษเป็ นสีเหลืองแต่ยังสภาพดี บนชัน ี นแม
ุ่ ้แต่น ้อยแสดงว่าเจ ้าของดูแลด ้วยความตัง้ ใจ

ภามแตะปลายนิว้ บนสันหนังสืออ่านยาก อมยิม

้ เมือ
่ เห็นหนังสือบางเล่มทีต
่ ัวเองก็เคยอ่านสมัยเรียนอยูน
่ านาชาติ ไม่รู ้ว่าใครใน
บ ้านนีเ้ ป็ นนักอ่านตัวยงถึงได ้มีพวกวรรณกรรมดังๆอยูเ่ ต็มไปหมด สงสัยถ ้ามีโอกาสเขาคงต ้องขอยืมกลับไปอ่านบ ้างเสียแล ้ว 

To Kill a Mockingbird  นิยายดิสโทเปี ย 1984 หรือแม ้แต่วรรณกรรมคลาสสิกอย่าง

วรรณกรรมพูลต
ิ เซอร์
Romeo and Juliet แต่ละเล่มเป็ นปกหนังแข็งแบบหนังสือยุคเก่า บางเล่มพิมพ์ตัง้ แต่ครัง้ แรกๆด ้วยซ้ำ เล่มแล ้วเล่ม
เล่าทีภ
่ ามหยิบออกมาเปิ ดผ่านๆด ้วยความสนใจ
“อ ้ะ” 

กระดาษใบน ้อยซึง่ น่าจะใช ้แทนทีค

่ ั่นหนังสือปลิวหลุดออกมา เขาก ้มลงมองแล ้วพบว่ามันคือดอกไม ้แห ้งทับกับกระดาษแล ้ว
เคลือบพลาสติกเอาไว ้ ภามอมยิม
้ ก ้มลงหยิบในขณะทีก
่ ำลังเงยหน ้าขึน ้ หนังสือล่างสุดมีกล่องเหล็กสอดเอาไว ้แทนที่
้ ก็พบว่าชัน

ลวดลายกล่องสวยงามวางรวมกับอัลบัม ่ ้อนกันเอาไว ้ เขาเปลีย

้ ภาพถ่ายทีซ ่ นเป็ นนั่งขัดสมาธิหยิบกล่องและอัลบัม
้ ภาพออกมา
เปิ ดดูด ้วยความสนใจ ภาพถ่ายในเล่มมีพศ ิ ป์ สมัยยังตัวจิว๋ เดียวน่ารักเหมือนตุก
ี่ ล ๊ ตา มีคณ
ุ ลุงกฤตทีอ
่ ุ ้มลูกสาวตัวน ้อย มีภาพเด็กๆ
มากมายอยูใ่ นนั น ่ ซีดจางเป็ นสีส ้มและเป็ นขาวดำ บางภาพเป็ นโพลาลอยด์
้ ยิง่ เปิ ดดูภาพก็ยงิ่ ถอยวันเวลากลับไป สีภาพเริม
เลือนราง เล่นเอาภามจมดิง่ ไปกับความทรงจำแห่งกาลเวลา

“พ่อ..” ดวงตาของเด็กหนุ่มเป็ นประกายเมือ

่ เห็นคนคุ ้นตา

้ ในชุดเสือ
ผู ้ชายท่าทางใจดีผมสีดำสนิทตัดสัน ้ เชิต
้ ยืนล ้วงกระเป๋ าคุยกับลุงกฤต ดวงตาสดใสเป็ นประกายและเต็มไปด ้วยรอยยิม
้
ภาพของพ่อทีไ่ ม่เคยเห็นมีเต็มไปหมด มีทัง้ ตอนตีกบ
ั ลุงกฤต กอดคอกัน หัวเราะกัน ดืม
่ ด ้วยกัน มีแม ้แต่ตอนทีพ
่ อ
่ อุ ้มพีศ ิ ป์ ตัว
่ ล
น ้อยๆไว ้ด ้วย

แหมะ

น้ำตาหยดลงบนอัลบัม
้ จนภามต ้องรีบเช็ดออก เกือบสะอืน
้ เมือ
่ เห็นภาพถ่ายแม่กบ
ั พ่อกำลังโอบกอดทารกน ้อยเอาไว ้ ดูก็รู ้ว่าเป็ น
ตัวเองสมัยเพิง่ เกิด ข ้างเตียงมีพศ ิ ป์ กำลังพยายามเขย่งดูน ้องคนใหม่ ภามไล ้มือบนรูปถ่ายช ้าๆ ความคิดถึงจูโ่ จมเข ้าหัวใจ เขา
ี่ ล
ขยับรอยยิม
้ เมือ
่ เห็นใบหน ้าบานแฉ่งของบิดา ความปลาบปลืม
้ แสดงออกมาอย่างชัดเจน

แม่กบ
ั ภูมต
ิ ้องอยากเห็นแน่ๆ เอาไว ้ขอลุงกฤตเอาภาพไปอัดเพิม
่ ดีกว่า
เขาเก็บอัลบัม
้ เข ้าทีก
่ อ
่ นจะมองกล่องเหล็กอย่างลังเล ถ ้าให ้เดาก็น่าจะเก็บพวกรูปถ่ายไม่ก็ฟิลม
์ แยกเอาไว ้แต่ครัน
้ จะเปิ ดดูก็คง
เสียมารยาทเกินไป เด็กหนุ่มตัง้ ใจหยิบกล่องเหล็กกลับคืนที่ แต่ขากลับไปปั ดโดนหนังสือทีว่ างเอาไว ้ข ้างตัวจนปกแข็งด ้าน
หน ้าเปิ ดอ ้า

พลันทุกสิง่ ทุกอย่างก็เย็นเยียบไปทัง้ สรรพางค์กาย

ทีม
่ ม
ุ ปกมีลายเซ็นเล็กๆเขียนเอาไว ้พร ้อมวันที่ ถ ้าเดาไม่ผด ่ เจ ้าของและวันเวลาทีซ
ิ คือชือ ื้ มา ลายเซ็นทีด
่ อ ่ ไู ม่เหมือนลายเซ็นสัก
ครัง้

“พีน่ เี่ ซ็นชือ่ ไม่เป็ นจริงๆ”

“นีไ่ งลายเซ็น”

“นีม่ ันเขียนชือ่ ตัวใหญ่ตา่ งหากเล่า”

กรณ์  18/2/1984

“พีก่ รณ์...” 
“อ ้าว น ้องล่ะ” กฤตเดินออกมาจากห ้องทำงานส่วนตัวบนชัน้ สอง เขาเลิกคิว้ แปลกใจเมือ่ เห็นลูกชายเพิง่ เดินออกมาจากห ้อง
เหมือนกัน

“อยูข่ ้างล่างครับ” พูดพลางเก็บมือถือเข ้ากระเป๋ ากางเกง “ พีช่ ายพ่อชือ่ อะไรเหรอ” 

“ถามทำไม” กฤตเลิกคิว้ แปลกใจทีอ่ ยูๆ่ ลูกชายก็ถามขึน้ มา

“อ ้าว อยากรู ้ไง เห็นตัง้ ชือ่ ลูก ศ.ศาลาหมด บ ้านภามก็ ภ.สำเภา น ้ากาจน์เองก็ ก.ไก่เลยสงสัยลุงชือ่ อะไร”

่ พีอ
คนเป็ นพ่อถอนใจ เขาไม่เคยพูดชือ ่ อกมาหลายปี แล ้วเพราะมันกลายเป็ นคำต ้องห ้ามของบ ้านอริยะสกุล ดวงตาคมเหลือบ
มองลูกชายคนโตด ้วยความเหนือ
่ ยใจ

“แกนีก่ ดั ไม่ปล่อยจริงๆ ไม่คดิ จะเลิกหาเหรอเนีย่ ”

ศิลป์ ทำหน ้างง ไม่เข ้าใจว่าพ่อพูดถึงอะไร สักพักบิดาของเขาก็พด

ู ขึน
้ มาท่ามกลางความเงียบงัน

“กรณ์ ลุงแกชือ่ กรณ์”

พีศ ิ ป์ ช่วยหาคนให ้ผมหน่อย

่ ล

ใครวะ

่ กรณ์กบ
ชือ ั อิน 
 ่ อินทัช ส่วนอีกคนหาไม่ได ้จริงๆ
คุณศิลป์ ครับ ผมหาได ้แค่คนชือ

ทำไมล่ะ

ผู ้ใหญ่ห ้ามเอาไว ้ เพราะเป็ นคนมีอท

ิ ธิพลครับ

หา ? ใครห ้ามบอกชือ่ ได ้ไหม

ผมบอกไม่ได ้จริงๆ

เฮ ้ย นีเ่ ส ้นพ่อยังเอาชือ
่ มาไม่ได ้เหรอเนีย
่ ??

ศิลป์ หลุบตาลงมองพืน
้ ลังเล ก่อนจะตวัดขึน ..
้ มองบิดาอีกครัง้ “พ่อ ลุงกรณ์ตายเพราะอะไร” 

“อยากรู ้ไปทำไม” หากคำตอบของพ่อกลับดูขงึ เครียดขึน้ มา

“ฆ่าตัวตายใช่ไหม” ศิลป์ แค่นยิม้ รู ้สึกโง่ โคตรโง่ เขาลืมไปได ้ยังไงว่าปู่ เคยเป็ นผู ้อิทธิพลมาก่อน เขาลืมไปได ้ยังไงว่าคนทีใ่ ช ้
ให ้หาข ้อมูลเป็ นลูกน ้องของพ่อ 

“แล ้วพ่อปิ ดข ้อมูลทำไม?” จุดไต ้ตำตอทีแ

่ สนใกล ้ พ่อนีแ ่ งั่ ห ้ามไม่ให ้ปล่อยข ้อมูลนีอ
่ หละทีส ้ อกไป
“แล ้วแกจะหาข ้อมูลไปทำไม” น้ำเสียงกลายเป็ นดุดัน “ฉันก็อยากรู ้เหมือนกันว่าแกไปเอาชือ่ สองคนนีม้ าจากไหน!”

ชายหนุ่มผงะอึง้ จะให ้อธิบายว่าอย่างไงล่ะ จะให ้บอกว่ารุน

่ น ้องมันระลึกชาติได ้งัน
้ เหรอ จะให ้บอกว่าลุงกรณ์กลับมาเกิดใหม่งัน
้
เหรอ บ ้าไปแล ้ว !!

“ผม..”

“ฉันไม่อยากให ้แกรู ้เลย” คนเป็ นพ่อลดเสียงลง “ฉันอยากให ้แกกับศรณ์อยูก่ นั อย่างมีความสุข ไม่ต ้องรู ้เรือ่ งพรรค์นี”้

“มันเกีย่ วอะไรกับผมละ” ศิลป์ ไม่เห็นเข ้าใจเลยว่าทำไมต ้องปิ ดเขาด ้วย แล ้วมันเกีย่ วอะไรกับเขาและศรณ์

กฤตสบถอุบ เขามองใบหน ้าจริงจังของลูกและก็รู ้ว่ามันถึงเวลาแล ้วทีเ่ ขาต ้องบอกสักที

“พีก่ รณ์กบั อินทัชเป็ นคนรักกัน เหมือนแกกับศรณ์” พูดเสียงหนักแน่น

ิ ป์ ก็ตกใจไม่ได ้ สองมือกำแน่นด ้วยหัวใจเต ้นระรัว ภาพของเจ ้าดีนในวันทีห

ถึงจะพอรู ้มาบ ้างแต่ศล ่ ยิบรูปถ่ายขึน
้ ดูยังคงชัดใน
ความทรงจำ มันรวดร ้าวและเจ็บปวด

“คนรักเพศเดียวกันทีถ่ กู ปู่ แกขัดขวางจนต ้องฆ่าตัวตาย” มือใหญ่ของพ่อลูบหัวลูกชายด ้วยแววตาเศร ้าสร ้อย “พ่อไม่อยากให ้แก
เกลียดปู่ ...”

ลูกชายคนโตฆ่าตัวตายต่อหน ้า ลูกชายคนเล็กเกลียดจนไม่ยอมคุยด ้วยอีกต่อไปแม ้กระทั่งวันตาย มันทรมานผู ้ชายคนนีม

้ าเยอะ
มากพอแล ้ว
 
มือทีส ั่ เทาเปิ ดฝากล่องเหล็กออกวางไว ้ข ้างๆ ดวงตากลมโตตอนนีเ้ ต็มไปด ้วยน้ำตา ข ้าวของชิน
่ น ้ เล็กชิน
้ น ้อยในกล่องนั น
้ ช่าง
ล้ำค่าและมีความหมาย พวงกุญแจ เอกสาร รูปถ่ายเก่าๆ แม ้แต่สมุดโน ้ตสีเหลืองกรอบ

ี ขึน
ภามหยิบภาพถ่ายสีซด ้ มาดู ชายในภาพทำหน ้าเซ็งใส่กล ้องแต่ดวงตากลับสดใส ผมสีดำสนิทเสยไปด ้านหลัง โครงหน ้า
้ สายจีนผิวขาว คนทีอ
ชัดเจนแต่โดยรวมดูก็รู ้ว่าเชือ ่ ยูใ่ นความฝั นเขามาตลอดทัง้ ชีวต
ิ  

คนทีต
่ ายซ้ำแล ้วซ้ำเล่าในความฝั นอันทรมาน

“ฮึก..” เด็กหนุ่มปิ ดปากกลัน

้ เสียงสะอืน
้ ยิง่ เขาพบว่าภาพถ่ายนั น
้ โดนพับครึง่ เอาไว ้พอคลีอ
่ อกมาถึงเห็นผู ้ชายอีกคนทีต
่ ัวเล็ก

กว่ามีผมรากไทรระต ้นคอกำลังกอดแขนอีกฝ่ ายไว ้ยิง่ ร ้องไห ้หนัก  

ความสุขอันเลือนรางหากเขาจำได ้ชัดเจน 

…….

“พีก่ รณ์ถา่ ยรูปกัน” 

“ไม่เอา ไม่ชอบ” 

“นิดนึงน่า มานี”่
“ก็ได ้ๆ”

..........

ภามเอาภาพนั น
้ แนบหัวใจทีก
่ ำลังแตกสลาย เขาสะอืน ่ จนสัน
้ ฮัก ่ ไปทัง้ ตัว ความทรงจำมากมายผุดขึน
้ มา เสียงบอกรักซ้ำๆ สัมผัส
อบอุน
่ ความรักมากมายท ้วมท ้นจากความทรงจำทีแ
่ สนเจ็บปวด 

“พีก่ รณ์..” เขารือ

้ ของในกล่อง หยิบเอากุญแจทีม
่ พ ่ ย่อของ
ี วงกุญแจหนังห ้อยเอาไว ้ ด ้านหลังของหนังประทับตราไหม ้เป็ นชือ
คนในรูปถ่าย K&I

“อึก” ลมหายใจของเขาติดขัด ดวงตาพร่าเลือน รอยเปื้ อนสีน้ำตาลยังคงเกาะติดกับพวงกุญแจ

วันนัน
้ พีก ้
่ รณ์เอากุญแจใส่ไว ้ในกระเป๋ าเสือ

้ เชิต
เลือดสาดกระจายเลอะเทอะไปทัง้ บริเวณ ส่วนทีเ่ หลือก็ไหลอาบจนเสือ ้ ทีใ่ ส่อยูช ุ่ โชกด ้วยสีแดงฉาน อินทัชกรีดร ้องกอด
่ ม
ร่างไร ้วิญญาณ โหยไห ้ราวกับจะขาดใจ กุญแจห ้องพักทีต ้ ไว ้อยูด
่ ัง้ ใจซือ ้ เลอะรอยเลือดเป็ นหย่อม
่ ้วยกันตกลงมาจากกระเป๋ าเสือ
มัน ไม่มป
ี ระโยชน์อก
ี ต่อแล ้ว

“..พี.่ ..ดีน” เด็กหนุ่มทิง้ ตัวลงนอนกับพืน้ ห ้อง มือขยุ ้มเสือ้ หายใจไม่ออกด ้วยความทรมาน น้ำตาไหลออกมามากมาย พีด่ นี พี่
ดีน พีด
่ น
ี เขาคิดถึงคนรักซ้ำๆ เพือ
่ เตือนสติตัวเอง สองมือเริม ่ ไปหมดควบคุมอะไรไม่ได ้
่ จิกเกร็งจนข ้อนิว้ ซีดขาว ทัง้ ร่างสัน

นอกหน ้าต่างตอนนีฝ
้ นเริม
่ ตกหนักขึน ่ กลัว
้ จนเกิดเสียงดังก ้อง ยิง่ กระตุ ้นให ้คนเกลียดฝนสัน

   
“พีค่ ดิ อะไรอยู”่
“อินถามว่าพีค่ ดิ อะไรอยู!่ !!”

“พีส่ ญ
ั ญาแล ้วว่าเราจะอยูด
่ ้วยกัน พีส ั ญาแล ้ว!!”
่ ญ

“อย่าทิง้ อินไปนะ ได ้โปรด”

“อย่า..ทำแบบนี.้ .. พีส ั ญาแล ้ว

่ ญ ...” เด็กหนุ่มปรือตามองออกไปนอกหน ้าต่างเหม่อลอยพึมพำออกมาโดยไม่รู ้ตัว 

“แม่งเอ ้ย!!” ท่ามกลางสายฝนทีต

่ กหนักขึน
้ ชายหนุ่มผิวสีแทนพยายามตบแก ้มตัวเองเรียกสติ ไมล์หน ้าปั ดรถพุง่ เกือบสูงสุด

เท่าทีท
่ ำได ้ 

ดีนกัดฟั นข่มความเจ็บปวดทีข
่ น
ึ้ เป็ นริว้ จนตาพร่า พอถึงโรงพยาบาลเขาก็อาละวาดไม่ยอมให ้หมอตรวจ ไม่อยากเสียเวลาแม ้แต่
นิดเดียว หลังจากโวยวายจนยึดเอากุญแจรถของพีศ
่ รณ์มาได ้ก็ขบ ้ ผ ้าเปี ยกชุม
ั ออกมาไม่ฟังเสียงทัดทานของใคร เสือ ่ ด ้วยน้ำฝน
่ จากแอร์ในรถ เขาไลน์ไปหาน ้องตัง้ แต่หนีออกมาได ้แต่ภามก็ไม่ตด
หนาวเย็นจนสัน ั อย่าง ชาย
ิ ต่อกลับมา ไม่รับโทรศัพท์ไม่สก
หนุ่มพยายามเค ้นความทรงจำนึกถึงบ ้านของกรณ์ทเี่ ลือนราง ทุกอย่างเป็ นไปตามสัญชาตญาณ

เสียงมือถือดังขึน
้ จนคนขับทีก ่ พีศ
่ ำลังเคร่งเครียดสะดุ ้ง หน ้าจอแสดงชือ ิ ป์ ยิง่ ทำให ้ใจหาย เขาลืมไปได ้ยังไงว่าภามอยูก
่ ล ่ บ
ั พี่
ศิลป์

“ฮัลโหลพี”่
“ไอ ้ดีนมึงอยูไ่ หน” เสียงอีกฝ่ ายราวกับตะโกน มันดูลกุ ลนผิดนิสยั พีช่ ายทีเ่ ขารู ้จักมาตลอด

“กำลังไปบ ้านพีน่ ั่นแหละ” พูดพลางหมุนพวงมาลัยไปตามทาง หยุดชะงักเมือ่ เจอรถติดยิง่ ทำให ้หงุดหงิดงุน่ ง่าน

“ภามหายไป” ศิลป์ รีบเข ้าเรือ่ งอย่างไม่รอช ้า

“อะไรนะ!!” 

“น ้องหายไป พีป่ ล่อยให ้น ้องอยูใ่ นบ ้านกลับมาอีกทีภามก็ไม่อยูแ่ ล ้ว ไอ ้ดีนฟั งนะ พีเ่ จออัลบัม้ ภาพกับกล่องใส่ของหล่นเกลือ่ น
อยู่ ภามน่าจะเห็นมัน” พยายามอธิบายให ้รุน ่ น ้องเข ้าใจ “....มึงจำได ้ไหม ทีม ่ งึ เคยให ้หาคน”

..
ดีนกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ มือบีบพวงมาลัยแน่น “จำได ้ ผมให ้พีห
่ ากรณ์กบ
ั อินทัช” ได ้โปรดขอให ้ทุกอย่างมันผิดพลาด ได ้
โปรดขอให ้เป็ นแค่เรือ
่ งเข ้าใจผิด ได ้โปรด ...

“กรณ์คอื ลุงของพี”่ ศิลป์ พูดเสียงดังฟั งชัดเพือ่ ไม่ให ้ผิดพลาด “และเป็ นลุงของภาม คนทีม่ งึ หามาตลอดคือญาติพเี่ อง”

่ ทัง้ ตัว ทำไมเขาถึงปล่อย

คำตอบกลับทำลายความหวังครัง้ สุดท ้ายจนแหลกสลาย ดีนทุบพวงมาลัยดังโครมขบกรามแน่นจนสัน
น ้องไปคนเดียว เขาทำลงไปได ้ยังไง !?

รอยยิม
้ ของน ้องกำลังจะหายไป ความสุขของน ้องกำลังแหลกสลาย ไม่อยากให ้รับรู ้ อยากปกป้ องเอาไว ้ในอ ้อมแขนไม่อยากให ้
รู ้อะไรเลย

เสียงสายซ ้อนทำให ้ดีนผละโทรศัพท์ออกดู และชือ

่ นั น
้ สร ้างความโล่งใจให ้เขาถึงทีส
่ ด
ุ
ภาม ..

“แค่นกี้ อ่ นนะพี”่ ดีนตัดสายทิง้ เปลีย่ นมารับสายน ้องทันที

“พีด่ นี ...อึก” เสียงสะอืน้ ผ่านสัญญาณโทรศัพท์ฟังดูปวดร ้าว ดีนรู ้สึกร ้อนผ่าวทีห่ ัวตา 

“คนดี อยูท่ ไี่ หนครับพีจ่ ะไปรับ” ชายหนุ่มพยายามข่มเสียงทีส่ นั่ ไปหมด “ภาม..น ้องภาม” เขาเรียกย้ำๆหากอ่อนโยนราวกับ
กลัวน ้องจะแตกสลาย

“พีร่ .....”
ู้ เด็กน ้อยตอบกลับเสียงแผ่ว “ผมอยูท
่ บ
ี่ ้าน ..ของเรา..”

“ภาม!!!” สายตัดไปอีกครัง้   คราวนีไ

้ ม่วา่ โทรเท่าไหร่ก็ไม่ตด
ิ ราวกับเจ ้าของเครือ
่ งอยูใ่ นทีอ
่ บ
ั สัญญาณไม่ก็ปิดเครือ
่ งไปแล ้ว

บ ้านของเรา บ ้านของเรา 

ดีนกัดฟั นกรอด ไม่ใช่คอนโดน ้องแน่ๆ ภามอยูท

่ ไี่ หน จะไปหลบอยูท
่ ไี่ หน

----

“พีก่ รณ์จะซือ้ ห ้องในตึกนีจ้ ริงเหรอ”

“อืม เพิง่ สร ้างเสร็จใหม่ๆเลย มีลฟิ ต์ด ้วยนะ” คอนโดถือว่าเป็ นของใหม่แปลกตาในสมัยนี้ ถึงจะแค่8 ชัน้ แต่ก็มลี ฟิ ต์เรียกได ้ว่า
หรูหราพอตัว

“พ่ออินไม่ชอบคอนโดเลย บอกว่าซือ้ ทีใ่ นอากาศไม่มที ดี่ นิ ของตัวเอง”

ชายหนุ่มหัวเราะ “พ่อพีก
่ ็เหมือนกัน ..” เขาบีบมือน ้องแน่น

“แต่ซอื้ ทีใ่ นอากาศก็ถกู แล ้วล่ะ เพราะเราวิวาห์เหาะไง” อินทัชยักคิว้ หัวเราะชอบใจคำพูดตัวเอง กรณ์ก็พลอยขำไปด ้วย ความ
รักทีเ่ ลือนรางเหมือนสร ้างวิมานในอากาศ

----

ชายหนุ่มกลับรถแทบจะในทันที เสียงรถเบรกกันลั่นถนนตามด ้วยเสียงบีบแตรด่าให ้ลั่น หากเขาไม่สนใจอะไรเลย คอนโดทีพ

่ วก
้ เอาไว ้อยูด
เขาสองคนซือ ่ ้วยกัน คอนโดทีอ
่ ยูห
่ า่ งออกไปอีกฝั่ งของเมือง

ภามรอพีก
่ อ
่ น รอพีก
่ อ
่ นนะ

้ บอกให ้รู ้ว่าหลายคนโยกย ้ายออกไปแล ้วเหลือเพียงบางห ้องเท่านั น

คอนโดอายุสามสิบปี ดเู ก่ามืด มีไฟเปิ ดแค่บางชัน ้ เด็กหนุ่ม
เดินตากสายฝนผ่านป้ อมยามทีร่ ้างคนเฝ้ า ตึกทีเ่ คยขาวสะอาดตอนนีข ึ้ คราบดำ ราวกับภาพซ ้อนไปมา ครัง้ นัน
้ น ้ ทีเ่ ขามาดูห ้อง
พร ้อมพีก
่ รณ์ ความสวยงามยังตราตรึงจนลืมไม่ลง
 ่ ย่ำไปตามระเบียง เขากดลิฟต์ขน
ร่างกายทีเ่ ปี ยกชุม ้ แปด ภายในลิฟต์สง่ กลิน
ึ้ ชัน ้ ไฟส่องแสงสลัวไม่น่าไว ้วางใจ เมือ
่ อับชืน ่ ประตู
ลิฟต์เปิ ดออก ภามก็เดินช ้าๆ สูห
่ ้องทีเ่ ขาจำได ้ไม่เคยลืม

วันทีฝ
่ นตกหนัก วันทีเ่ ขากับพีก
่ รณ์พากันมาหลบทีห
่ ้องนี้

หน ้าห ้องมีแปะป้ ายห ้ามเข ้าเอาไว ้ เด็กหนุ่มหยิบพวงกุญแจทีห

่ ยิบติดมือมาด ้วยไขประตูเข ้าไป สามสิบปี มันน่าจะสกปรกและ
ไม่มใี ครอยูต
่ อ
่ เพราะคดีฆา่ ตัวตาย เขากวาดมือไปด ้านข ้างอย่างคุ ้นเคย สัมผัสสวิตช์ไฟแล ้วกดมันเกิดเป็ นแสงสว่างไปทั่วห ้อง

“ไม่จริง..”

ภาพตรงหน ้ามันไม่เหมือนทีจ
่ น
ิ ตนาการแม ้แต่นด
ิ เดียว ไม่มฝ
ี นไม่
ุ่ มขี องเสียหาย ทุกสิง่ ทุกอย่างยังคงดำรงไว ้เหมือนเดิมไม่มผ
ี ด
ิ
เพีย
้ น เก่าไปบ ้างแต่ก็ไม่พังราวกับถูกหยุดเวลาเอาไว ้เมือ
่ สามสิบปี กอ ้ ก ้าวเข ้าไปในห ้องทัง้ ๆทีส
่ น ร่างเปี ยกชืน ั่ สะท ้าน มือแตะ
่ น
ไล ้ตามโต๊ะแต่มันสะอาดเหมือนมีคนมาคอยปั ดกวาดตลอดเวลา

น้ำตาอุน
่ ๆ ไหลอาบผสมปนเปกับน้ำฝนบนใบหน ้า 

โต๊ะกินข ้าวทีไ่ ปเลือกมาด ้วยกัน

“ตัวนีแ้ หละกำลังดี นั่งกินกันสองคน”

แก ้วทีซ ื้ มาคูก
่ อ ่ น
ั

“นีเ่ ลยสีดำกับขาว ผมขอสีดำ”

 ่ นทีไ่ ปไหน สิง่ เดียวทีเ่ ปลีย
ทุกอย่างยังคงวางไว ้ไม่เคลือ ่ นไปในห ้องนีค
้ อ
ื โซฟา ภามแตะเบาะหุ ้มทีน
่ ่าจะเปลีย
่ นใหม่ เขาแค่นยิม
้
กับตัวเองฝื นๆ จะไม่เปลีย
่ นได ้ยังไง ในเมือ
่ วันนั น
้ มันเต็มไปด ้วยเลือดของพวกเขาสองคน

เด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตำแหน่งเดิมกับเมือ
่ 30 ปี กอ่ น สองขายกขึน้ แล ้วกอดตัวเองเอาไว ้แน่นตัวสองแขน ใบหน ้าซบ
ลงกับขาสะอึกสะอืน
้ ด ้วยความเสียใจ

ไม่อยากจำได ้แต่กต
็ ้องจำ ไม่อยากรับรู ้แต่กต
็ ้องรู ้ เขากำลังโดนลงโทษจากผลกรรมทำเคยทำเอาไว ้

“ภาม!!!” 

เสียงเรียกมาพร ้อมกับเสียงหอบหายใจถีก ้ แสดงให ้เห็นว่าคนมาใหม่รบ

่ ระชัน ี ร ้อนแค่ไหน ร่างสูงใหญ่ของดีนเกาะขอบประตูมอง
น ้องทีน
่ ั่งขดตัวอยูบ
่ นโซฟา

“พีด่ นี ” ภามเงยหน ้ามองคนรักทีต่ อนนีใ้ บหน ้าซีดเผือด 

“..กลับกันเถอะ กลับบ ้านของพวกเรา” ดีนก ้าวเข ้ามาในห ้องพลางเอ่ยเรียกเด็กน ้อยทีย่ ังสะอึกสะอืน้ มองตรงมา ดวงตาทัง้ สอง
ข ้างของน ้องแดงช้ำจนน่าสงสาร 

ดีนไม่อยากเห็นโซฟาตัวนี้ ไม่อยากเห็นห ้องนี้ กรณ์ในตัวเขาเหมือนกำลังกรีดร ้องจะขาดใจตายกับห ้องทีเ่ ต็มไปด ้วยความทรง

จำอันแสนโหดร ้าย

ภามยันตัวขึน
้ เช็ดน้ำตาป้ อยๆ แล ้วพาร่างทีเ่ ดินโซเซมาหาคนรัก ดวงตาของเขาจับโฟกัสอะไรแทบไม่ไหวแล ้ว หูทัง้ สองข ้างมี
เพียงเสียงสายฝน และเสียงของพีด
่ น
ี ทีอ
่ ยูไ่ กลเหลือเกิน
“พีร่ กั อิน จำไว ้นะพีร่ ักอินมาก”

ปั ง !!

“พีก่ รณ์!!!!” 

“ผมรักพี่ อึก รักพีก่ รณ์ เราสัญญากันแล ้วนะ ฮึก..ว่าจะอยูด่ ้วยกันตลอดไป” 

“คนโกหก!!” ภามทุบปั๊ กเข ้าทีแ่ ผ่นอกกว ้าง ปั ดป้ องไม่ให ้อีกฝ่ ายกอด 

“กล ้าดียังไง พีก่ ล ้าดียังไงถึงฆ่าคนทีผ่ มรัก คนสารเลว!!! คนขีโ้ กหก!!” 

เสียงร ้องไห ้โหยหวนทรมาน สองมือทุบตีคนรักสุดแรง โกรธทีโ่ ดนหักหลัง โกรธทีโ่ ดนทอดทิง้ โกรธทีอ ี ฝ่ ายยอมแพ ้ไม่ยอมสู ้
่ ก
ไปด ้วยกัน

ดีนพยายามรัง้ มือของน ้องเอาไว ้ก่อนจะสวมกอดร่างทีร่ ้องไห ้จนหมดเรีย

่ วหมดแรง เด็กน ้อยปล่อยโฮเสียงดังสองมือทุบตีไหล่
่ ไหว ปล่อยน้ำตาไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่
กว ้างไม่เลิก  ใบหน ้าคมคายซุกลงกับลาดไหล่เล็กสัน

“พีข่ อโทษ..พีข่ อโทษ” เขาพูดซ้ำๆ ไม่รู ้จริงๆว่าจะพูดอะไรได ้มากไปกว่านีถ้ งึ จะสาสมกับสิง่ ทีเ่ ขาทำลงไป 

“รู ้ไหมว่า..ผมรู ้สึกยังไงตอนทีเ่ ห็นพีต่ ายต่อหน ้าต่อตา” เด็กหนุ่มพูดทัง้ ๆทีย่ ังสะอืน้ ไม่หยุด “ เลือดกระจายเต็มไปหมด มือของ
ผมเป็ นสีแดงเปี ยกชุม ่ ” ดันให ้อีกฝ่ ายเงยขึน
้ มาสบตา “ ผมเรียกเท่าไหร่พก ี่ ็ไม่ตอบผมเลย อึก พีท ่ งิ้ ผมไว ้ทัง้ ๆ..ทีส ั ญาว่าจะ
่ ญ

อยูด ้ เล็กชิน
่ ้วยกัน” จิกแผ่นอกกว ้างอย่างแรงจนเลือดซึมออกมา “ใจมันจะขาด หายใจก็ไม่ออก โลกทัง้ ใบถล่มลงมาเป็ นชิน ้
น ้อย ไร ้เรีย
่ วแรง ทัง้ ๆทีเ่ รารักกัน แต่พก
ี่ ลับทำร ้ายผมอย่างโหดร ้ายทีส
่ ด
ุ !! “
“ไม่ๆ พีร่ กั เรา พีข่ อโทษ พีข่ อโทษจริงๆ ได ้โปรด”

----

“ภามอย่าไปไหนนะ”

“ผมจะไปไหนได....
้ ในเมือ
่ ผมเป็ นของพี”่

----

“อินอย่าทำแบบนี้!!” เสียงทุ ้มต่ำหวาดหวั่น “อย่าเอาน ้องไป” ดีนเกาะกอดคนรักไว ้แน่น เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากน ้องไป

อีกเป็ นครัง้ ทีส

่ อง ไม่มวี ัน “อย่าเอาภามไป” 

ความหวาดกลัวกำลังเกาะกุมหัวใจของเขา

“ดีน!!ภาม!!” เสียงเรียกจากหน ้าห ้องทำให ้ทัง้ สองคนทีก

่ ำลังโหยไห ้หยุดชะงัก ทัง้ คูห
่ ันมามองต ้นเสียงแล ้วพบว่าพีศ ิ ป์ พี่
่ ล

ศรณ์ ลุงกฤต คุณแม่ของภามและภูม ิ ทุกคนอยูต

่ รงนั น
้

่ ำคัญคือร่างของคนบนรถเข็นทีผ
และทีส ่ อมจนขึน ิ ของชายชราไปในไม่ช ้าแต่ดวงตา
้ กระดูก มะเร็งระยะสุดท ้ายกำลังจะเอาชีวต
คมทีม
่ องมากลับมีพลังเหมือนครัง้ ยังหนุ่ม

“กรณ์” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึน้ เบาแสนเบาแต่กลับชัดเจนสำหรับทุกคน

ดีนปล่อยให ้น้ำตาไหลออกมาอีกครัง้ เขากระชับร่างของน ้องเอาไว ้แน่นราวกับกลัวจะโดนแย่งชิงไป

“พ่อ..”

------------

CH 28 ทบทวน

“พ่อ”

เพียงแค่คำเดียวทำให ้บรรยากาศภายในห ้องเงียบงัน กฤตมองบิดาสลับกับคนทีก

่ อดกับหลานตัวเองอยูก
่ ลางห ้องอย่างไม่อยาก
่ สายตา ตอนทีพ
เชือ ่ วกเขารู ้ว่าภามหายไปแล ้วพบของตกเกลือ
่ นอยูบ
่ นพืน
้ ห ้อง พ่อของเขาปราดสายตามองเพียงนิดเดียวก็
ออกปากให ้พามาทีน ่ เพราะคิดว่าพ่อเริม
่  ี่ ในตอนแรกไม่มใี ครเชือ ่ เลอะเลือน แต่พอเห็นสายตาของพ่อทุกคนก็จนใจยอมเอารถ
่ กรณ์กบ
ออก ระหว่างการเดินทางเจ ้าศิลป์ ก็อธิบายให ้ฟั งว่ารู ้จักชือ ่ ราวกับเรือ
ั อินได ้อย่างไร มันดูน่าเหลือเชือ ่ งโกหก แต่สงิ่ ทีเ่ กิด
้ ตรงหน ้าคือคำตอบของทุกสิง่ ทุกอย่าง 
ขึน

ชายหนุ่มรูปร่างสูงผิวแทนท่าทางเด็ดขาดคือพีช
่ ายของเขา ...พีก่ รณ์
“ไม่เอา” เสียงของภามกระตุ ้นให ้ทุกคนรู ้สึกตัว เด็กหนุ่มสัน่ ไปทัง้ ร่าง ภาพอดีตและปั จจุบันกำลังทำให ้เขาสับสน ดวงตาเบิก
โพลงมองคนบนรถเข็นด ้วยใบหน ้าซีดเผือด 

ขยะแขยง !

แกมันโง่ !

 “ไม่เอา!! ออกไปนะ ออกไป๊ !” 

“ภาม!” ดีนพยายามรัง้ ร่างของน ้องทีก

่ ำลังดิน
้ รนสุดแรง “ภามพีอ
่ ยูน ่ ิ ภาม
่ ี่ มองหน ้าพีส !!”

่ ระริกมองคนรักตรงหน ้า ภามส่ายหัวไปมาสะอึกสะอืน
ดวงตาแดงช้ำสัน ้ ขาดช่วงเพราะหายใจไม่ทัน

“คนนัน้ ..อึก มีปืน....ไม่เอาแล ้ว ฮึก ไม่อยากเห็นอีกแล ้ว” 

เลือดสีแดงและร่างไร ้วิญญาณ ไม่เอาอีกแล ้ว

ชายหนุ่มกอดน ้องเอาไว ้แน่น ถึงจะโดนจิกแขนจนเลือดซึมแต่เขาก็ไม่สนใจ  กลัวเหลือเกิน กลัวว่าถ ้าคราวนีป

้ ล่อยมือจากน ้อง
ไปเขาจะไม่มวี ันได ้น ้องกลับมาอีกตลอดกาล 

“ไม่ทำแล ้วครับ” ดีนจูบขมับคนรักแรงๆ “ไม่มปี ื น ไม่มอี ะไรแล ้ว ใจเย็นๆคนดี” พยายามลูบหลังให ้สงบลง แต่เปล่าเลยสองมือ
ของน ้องกลับปั ดป้ องผลักดันเขาสุดแรง
“อย่ามาจับ” ผลักคนรักสุดแรงแล ้วถอยไปจนชิดกำแพงห ้อง ภามหายใจติดขัดทรมานเหมือนจะตาย เขามองโซฟาตรงหน ้า
พลันภาพในอดีตก็ซ ้อนทับกลายเป็ นร่างสูงใหญ่จมกองเลือดอยูต
่ รงนั น
้  

“ไม่!!พีก่ รณ์!! อย่าทิง้ ผมไป พีก

่ รณ์ !!” กุมหัวกรีดร ้องดังลั่นก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพืน
้ สะอึกสะอืน
้ ยิง่ พอชายหนุ่มเข ้ามารัง้
้ ด ้วยใบหน ้าซีดขาว
ตัวเข ้ากอดคนร ้องก็ทัง้ จิกทัง้ ข่วน แล ้วทิง้ ตัวลงหายใจหอบกระชัน

“ภาม!” คนเป็ นแม่ทเี่ พิง่ ลงจากเครือ

่ งตัง้ ใจเซอร์ไพรส์ลก
ู ชายแต่กลับโดนเซอร์ไพรส์เสียเอง เธอได ้ยินเรือ
่ งทีศ ิ ป์ เล่าแล ้วไม่
่ ล
่ แต่อาการของลูกชายเห็นได ้ชัดว่าไม่ปกติ หล่อนปาดเช็ดน้ำตาอยากเข ้าไปกอดลูกใจจะขาด ภามฝั นเรือ
อยากจะเชือ ่ งพวกนี้
ตัง้ แต่เมือ
่ ไหร่ ลูกชายเธอทรมานกับมันมานานแค่ไหนแล ้ว

ยังไม่ทันทีเ่ ธอจะได ้พุง่ ตัวเข ้าไปหาลูก ก็ถก

ู มือใหญ่คว ้าต ้นแขนเอาไว ้ “พีก
่ ฤต !?” 

“อินทัช” กฤตเป็ นฝ่ ายเดินเข ้าไป แต่เขาต ้องหยุดชะงักกลางทางเมือ่ ทัง้ สองคนมองเขาด ้วยสายตาหวาดกลัว “ไม่มใี ครแยก
พวกเธอสองคนอีกแล ้ว” เขานั่งยองๆลงให ้สายตาเท่ากับหลานชาย “พวกคุณพ่อเสียใจมากรู ้ไหม”

พอเห็นว่าทัง้ สองคนหยุดฟั งก็เริม

่ เอ่ยต่อ 

“ห ้องนี้..ไม่ส ิ ตึกนีท้ ัง้ ตึก คุณพ่อซือ้ เอาไว ้แล ้ว” ชายวัยห ้าสิบยิม้ อ่อนโยนให ้ทัง้ คู่ “ส่วนห ้องนีใ้ ห ้คนทำความสะอาดทุกวัน
ซ่อมแซมของเสียหายมาตลอด 30 ปี ” เขาผายมือไปรอบตัว ตัง้ ใจพูดแทนคุณพ่อทีต ่ อนนีแ้ ค่จะเอ่ยอะไรออกมาสักคำก็

ทรมานจนแทบจะไม่ไหวแล ้ว  “ของในกล่องเหล็กพ่อก็เป็ นคนเก็บเอาไว ้” เหลือบตามองชายหนุ่มทีม

่ ด
ี วงตาสีเทาอมเขียว
แปลกตา 

วันนัน
้ พ่อเอือ ่ ลูกชายคนโตพร ้อมน้ำตาพรั่งพรู 
้ มมือหยิบพวงกุญแจห ้องจากกองเลือด กอบกุมไว ้ในมือเรียกชือ

“พ่อ..รักและคิดถึงพีม่ าตลอดนะ พีก่ รณ์..” 

หยดน้ำตาอุน
่ ๆ เอ่อขึน
้ ทีข
่ อบตาก่อนจะไหลลงบนผิวแก ้มสายตาอบอุน
่ และเสียงพูดอ่อนน ้อมราวกับน ้องชายในอดีตพยายามต่อ
รองพีช
่ ายครัง้ อยากได ้อะไร  ดีนเลือ
่ นสายตาไปยังชายชราผอมแห ้งบนรถเข็น หัวใจกระตุกเมือ
่ เห็นน้ำตาบนใบหน ้าซูบผอมนั่น

พ่อผอมขนาดนี้

พ่อป่ วยขนาดนี้

พ่อทีเ่ คยหยิง่ ทระนงกำลังอ่อนแอเหลือเกิน

“อินทัช....” คราวนีก
้ ฤตเลือ
่ นสายตามาหาหลานชาย ดวงตาของภามยังมีความหวาดกลัวอย่างชัดเจน “พ่อของเธอก็เสียใจ

มากเช่นกัน”

“อึก” เด็กหนุ่มขยำเสือ้ คนรักอีกครัง้ คำว่าพ่อทำให ้หัวใจของเขาเต ้นรัว

“พ่อของเธอร ้องไห..”
้ กฤตหวนนึกถึงอดีตอันแสนไกล เขาจำได ้ไม่เคยลืมเลย

--

หลังจากจัดการเรือ
่ งตำรวจและเคลียร์สถานทีเ่ กิดเหตุได ้เรียบร ้อย  ร่างไร ้ชีวต
ิ ของทัง้ คูถ
่ ก
ู ทำความสะอาดจนดูเหมือนแค่หลับ
ไปเฉยๆ ครอบครัวทัง้ สองฝ่ ายตัง้ ใจจัดงานศพอย่างเร่งด่วนเพราะทำใจไม่ได ้กับการสูญเสียคนเป็ นทีร่ ัก

“ผมขอ..” คนเป็ นบิดาของอินทัชเอ่ยด ้วยเสียงแหบพร่า ข ้างกายมีลก

ู สาวทีด
่ วงตาแดงช้ำมาแทนคุณแม่ทท
ี่ ำใจไม่ได ้จนล ้ม
่ “ขอให ้จัดงานศพทัง้ สองคนด ้วยกัน ตัง้ โลงไว ้ข ้างกัน” น้ำตาของคนเป็ นพ่อไหลออกมาไม่ขาดสาย
หมอนนอนเสือ
เขาพรากลูกจากคนทีร่ ก
ั รวมถึงพรากชีวต
ิ ของเด็กๆ อย่างน ้อยขอให ้ได ้ทำอะไรให ้ทัง้ คูไ่ ด ้บ ้างแม ้มันจะสายไปแล ้วก็ตาม

ครอบครัวทีต
่ า่ งหัวใจสลายไม่มใี ครต่อต ้านความคิดนี้ ก่อนทีจ
่ ะนำร่างทัง้ สองคนใส่โลงเพือ
่ วางเคียงข ้างกัน บิดาของอินทัชยัง
คงลูบใบหน ้าลูกชายด ้วยความรักอย่างถึงทีส
่ ด
ุ คนเป็ นพ่อก ้มลงจูบหน ้าผากลูกล่ำลาครัง้ สุดท ้าย

ลูกชายทีร่ อมานานแสนนาน

ลูกคนสำคัญทีร่ าวกับหลับไป

“พ่ออาจจะไม่ใช่พอ่ ทีด่ ”ี เขาหยิบด ้ายสีแดงออกมาแล ้วบรรจงผูกไว ้ทีข่ ้อมือลูกชาย “แต่พอ่ รักลูก รักมาก” เมือ่ มั่นใจว่าผูกจน
แน่นดีแล ้วก็ลากด ้ายไปทีอ
่ ก
ี ร่าง ดวงตาทอดมองคนทีล
่ ก
ู รักมากมายเหลือเกิน เขากลืนก ้อนสะอืน
้ แล ้วพยักหน ้าให ้บิดาอีกฝ่ าย
จับแขนเย็นชืดขึน
้ แล ้วผูกด ้ายกับข ้อมือเอาไว ้

“ด ้ายสีแดงจะนำพาให ้พวกเธอทัง้ คูก่ ลับมาพบกันอีก” พูดพลางพันด ้ายช ้าๆ “ชาตินไี้ ม่สมหวังแต่ชาติหน ้าพ่อขอให ้พวกเธอได ้
พบกันอีกครัง้ ” สิง่ ทีพ
่ อ
่ ทำให ้ได ้มีไม่มากนัก แต่พอ
่ ก็พยายามอย่างถึงทีส ุ แล ้ว “พ่อฝากน ้องด ้วยนะกรณ์ ดูแลน ้องด ้วย..” 
่ ด

ฝากดูแลแก ้วตาดวงใจของพ่อด ้วย

---

“พ่อ...พ่อ...” ภามรู ้สึกเหมือนตัวเองไม่มน

ี ้ำตาเหลืออีกต่อไปแล ้ว ถ ้าเลือดมันไหลออกมาแทนได ้มันคงไหลออกมาหมดตัว

หัวใจของอินทัชร่ำไห ้เสียใจ พอๆกับคนทีก

่ กกอดเขาเอาไว ้ในอ ้อมแขน
ดีนรู ้ดีวา่ กรณ์ในตัวเขากำลังอาละวาดด่าทอตัวเอง เพียงเพราะยอมแพ ้ เพียงเพราะไม่ส ู ้ทำให ้เกิดเรือ
่ งเลวร ้ายสร ้างความเสียใจ
ให ้กับทุกคน บาปทีต
่ ด
ิ ตัวมาเอาคืนด ้วยการทำให ้พวกเขาจำได ้แล ้วทรมานทัง้ เป็ น

การฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกทีด
่ เี ลย มันคือการหนีทเี่ ห็นแก่ตัว

กฤตกล้ำกลืนน้ำตา  ตอนทีร่ ู ้ว่าพีก

่ รณ์ตายเพราะอะไรเจ ้ากาจน์โกรธพ่อจนไม่ยอมเจอหน ้า อาละวาดร ้องไห ้ขังตัวอยูใ่ นห ้องเป็ น
เดือนๆ สุดท ้ายก็ขอย ้ายไปเรียนต่ออเมริกาจนพบกับแม่ของภามทีน
่ ั่น  

---

“พีก่ ฤตลูกผมคลอดแล ้ว!”

วันทีม
่ โี ทรศัพท์มาจากน ้องชายทีห
่ า่ งหายกันไปนาน ทำเอานายตำรวจต ้องขอลาพักร ้อนหอบหิว้ ลูกชายไปดูน ้องคนใหม่ของ
ครอบครัว

“น่ารักว่ะ” กฤตแตะแก ้มยุ ้ยทีน่ อนหลับสนิทในเตียงเด็ก เจ ้าตัวน ้อยทำปากมุบมิบแล ้วหลับต่อ ดูเลีย้ งง่ายน่าเอ็นดู

“ลูกชายละพี.่ .ชือ่ น ้องภาม” กาจน์ลบู มือน ้อยๆของลูกอ่อนโยน “ภามทีห่ มายถึงพลัง ต่อสู ้ทุกสิง่ ทุกอย่าง”

คุณลุงหมาดๆหลุบตาลง เขายิม
้ เมือ
่ เห็นปากเล็กๆขยับราวกับกำลังยิม
้ เมือ ่ ตัวเอง 
่ ได ้ยินชือ

“ไง..เจ ้าภาม”

พีก
่ รณ์ได ้ยินไหม หลานทีพ ่ เกิดมาแล ้วนะ
่ เี่ ป็ นคนตัง้ ชือ ...
---

กาจน์ไม่เคยกลับมาหาพ่ออีกแม ้จะเรียนจบจากอเมริกาแล ้ว ทำให ้ไม่เคยรู ้ว่าพ่อเสียใจแค่ไหนกับสิง่ ทีเ่ กิดขึน

้ พ่อพร่ำบอกว่าสิง่
เลวร ้ายทีต
่ ัวเองเคยทำตอบแทนด ้วยการพรากเลือดในอกต่อหน ้าต่อตา ยิง่ ตอนทีร่ ู ้ว่าเจ ้ากาจน์ป่วยหนักยังไม่ยอมปริปากบอก
ครอบครัวสักคำ ไอ ้น ้องบ ้านั่นไม่รู ้สึกตัวด ้วยซ้ำวันทีม
่ ันนอนอาการโคม่าอยูโ่ รงพยาบาลพ่อนั่งมองมันด ้วยสายตายังไง เมือ
่ เสีย
ลูกชายไปถึงสองคนทำให ้พ่อล ้างมือจากวงการเงินกู ้ ทำตัวเองให ้สะอาดและอยูเ่ พือ
่ รักษาสัญญา

“พีก่ รณ์ ..หลังจากงานศพ พวกเราก็ยังติดต่อบ ้านอินทัช จนวันทีพ่ อ่ ของอินป่ วยหนักและกำลังจะจากไป พ่อรับปากคุณลุงเอา

ไว ้ว่าจะดูแลทุกสิง่ ทุกอย่างของพวกพีใ่ ห ้ดีทส
ี่ ด
ุ ไม่วา่ จะเรือ
่ งของครอบครัวหรือคอนโดห ้องนี”้  

ไม่วา่ จะช่วยดูแลอันทิกาพีส
่ าวคนเดียวของอินยามอยูต
่ ัวคนเดียว รวมถึงทีด
่ น
ิ โฉนดทุกอย่างของคอนโดนีท ้
้ เี่ พิง่ โอนกันเสร็จสิน
คนในตึกกลุม ้ เดือน พ่อพยายามทำทุกอย่างให ้เสร็จก่อนทีร่ า่ งกายตัวเองจะไม่ไหว
่ สุดท ้ายกำลังจะย ้ายออกสิน

“อย่าโกรธพ่อเลยนะพี่ อย่าโกรธพวกพ่อเลยนะอิน พวกเขาเจ็บเหลือเกินแล ้ว”

ดีนกระชับร่างในอ ้อมแขนมากขึน
้ พวกเขามองสบตากัน คำสอนของหลวงพ่อเมือ
่ ครัง้ ไปไหว ้พระปี ใหม่ก็ย ้อนกลับมาย้ำสติอก
ี
ครัง้  

การยกโทษให ้กันคือสิง่ สำคัญนะโยม

“พีเ่ สียใจ” ชายหนุ่มจับมือน ้องขึน้ มาจูบซ้ำๆทีอ่ ุ ้งมือ “พีข่ อโทษทีไ่ ม่เข ้มแข็ง พีข่ อโทษทีท่ ำให ้ทุกคนต ้องทุกข์ทรมาน” ก ้มลง
้ พลางเกลีย
จูบหน ้าผากเปี ยกชืน ่ เส ้นผมทัดหูให ้ “เพราะพีม ่ ันโง่เห็นแก่ตัว แต่ตอนนีพ ่ ้อง..และรักอิน
้ รี่ ักทุกคน รักพ่อรักแม่ พีน

มากเหลือเกิน” ก ้มลงแนบหน ้าผากกับคนรัก เอ่ยเสียงแผ่วเบา “ขอโทษจริงๆคนดี”

ไม่อยากเห็นน ้องทุกข์ด ้วยความโกรธอีกต่อไปแล ้ว

เด็กหนุ่มเหม่อมองคนรักด ้วยสายตาสับสนมากมาย เขาลูบใบหน ้าคร ้ามคมเรือ

่ ยไปจนถึงขมับ สัมผัสรอยปานจางๆทีม
่ ันจางขึน
้
กว่าเดิม หัวใจอินทัชแกว่งไหว ความรู ้สึกข ้างในกำลังสับสน เขาเลือ
่ นสายตาไปยังคนทีอ
่ ยูต
่ รงประตู มองชายชราทีใ่ บหน ้า
่ ด ้วยน้ำตาท่าทางเหนือ
เปี ยกชุม ่ ยอ่อน จนถึงมารดาทีส
่ ะอึกสะอืน
้ กลัวลูกจะทิง้ เธอไป

ในเมือ
่ ทำผิดมาแล ้วก็ต ้องจำ ไม่ควรทำซ้ำอีกครัง้

อินทัชเคยนึกว่าตัวเองเข ้มแข็งทีส
่ ด
ุ แต่กลับไม่ใช่เลย เขาอ่อนแอจนความโกรธครอบงำความคิดของตัวเอง รักมากยิง่ โกรธมาก
่ รณ์ยอมรับสิง่ ทีต
ผิดหวังมากยิง่ เจ็บมาก พีก ่ ัวเองทำทุกอย่าง สำนึกผิดและยอมรับผลของมันแต่โดยดี มีแต่เขาทีย
่ ังดือ
้ รัน
้ ต่อ
ต ้านความทรงจำเลวร ้ายไม่เปิ ดรับความจริง ได ้แต่หนีไปเรือ
่ ยๆและกล่าวโทษคนรัก

“ผม..ขอโทษ” 

เด็กน ้อยพูดติดสะอืน
้ “ผมขอโทษ ....” สองมือโอบกอดรอบไหล่กว ้าง ซุกหน ้ากับแผ่นอกปล่อยให ้น้ำตาไหลอีกครัง้ “ผมรัก

พี”่  

...

“อินรักพีก่ รณ์นะ”

...
รัก

รัก

ความรักแผดเผาพวกเขาจนมองไม่เห็นทาง ก่อนทีจ
่ ะลุยเข ้าไปให ้บาดเจ็บ บางครัง้ ก็ควรถอยออกมาแล ้วมองหาวิธก
ี ้าวผ่านไป
ด ้วยกัน

ชายหนุ่มส่ายหัวไปมา เขาขยับรอยยิม
้ พร ้อมน้ำตา  คิดถึงเหลือเกิน ..

“พีก่ ็รักอิน”

เป็ นครัง้ แรกในรอบ 30 ปี หลังจากทีห่ มดลมหายใจ  วันนี้..คือวันทีพ่ วกเขาได ้พบกันจริงๆ

..
ด ้ายสีแดงจะนำพาคูร่ ักทีไ่ ม่สมหวังได ้กลับมาพบกันอีกครัง้

หลังจากเหตุการณ์วันนั น
้ ภามต ้องเข ้าโรงพยาบาลไปเกือบอาทิตย์ทัง้ จากอาการไข ้ขึน
้ สูง อ่อนเพลียและอาการหอบทำให ้
หายใจไม่ออก ส่วนดีนก็แทบอาศัยอยูใ่ นโรงพยาบาลเพราะทัง้ ภามและปู่ ของภามเข ้าโรงพยาบาลเดียวกัน อาการของคุณปู่ ไม่
สามารถช่วยเหลืออะไรได ้อีกแล ้ว ทุกวันนีท
้ ำเพียงแค่รักษาตามอาการช่วยลดความเจ็บปวดของโรคมะเร็งทีก
่ ด
ั กินจะแทบไม่
เหลืออะไร หลายครัง้ ทีด ี เข ้าไปนั่งข ้างๆอดีตบิดา จับมือชราเอาไว ้บีบแน่นแทนคำพูดทุกสิง่ ทุกอย่าง ป้ อนน้ำเช็ดตัวดูแลอย่าง
่ น
่ กรณ์ซ้ำๆ
ดี รวมถึงเช็ดน้ำตาให ้ยามชายชรามองเขาและพร่ำเรียกชือ

ดีนพยายามชดใช ้และตัง้ ใจดูแลพ่อคนนีใ้ นวาระสุดท ้ายของชีวต

ิ ทดแทนในส่วนของกรณ์
จนเมือ
่ สติของชายชราเริม
่ หลุดลอยพร ้อมการเต ้นของหัวใจทีต
่ ่ำลง ชายหนุ่มได ้รับอนุญาตเป็ นคนในครอบครัวเข ้ามาล่ำลา ดีนก
ระซิบแผ่วข ้างใบหูเอ่ยเสียงอ่อนโยนส่งความสบายใจให ้พ่อของกรณ์พร ้อมเสียงสัญญาณชีพทีข
่ าดไป

พักผ่อนได ้แล ้วครับพ่อ

งานศพของอดีตเจ ้าพ่อดำเนินอย่างเรียบง่าย พ่อแม่ของดีนรับรู ้แค่ลก

ู ชายตนมาช่วยงานศพปู่ คนรัก  ส่วนคุณยายอันทิกาก็ไม่
ลืมทีจ
่ ะมาร่วมงาน หญิงชราสวมกอดน ้องชายแน่นลูบหน ้าลูบหลังปลอบใจ อันทิกาสูดหายใจลึกเมือ
่ ฟั งเรือ
่ งเล่าจากหลานชาย
ตัวโต ใจหายเมือ
่ คิดได ้ว่าน ้องชายเกือบจะจากเธอไปอีกครัง้

เด็กน ้อยสะอึกสะอืน
้ ขอโทษอดีตพีส
่ าวครัง้ แล ้วครัง้ เล่า รวมถึงขอโทษพ่อกับแม่ทต
ี่ ้องเจ็บปวดจากการเสียลูกชายคนเดียวไป 

“ไม่ร ้องนะ ตาช้ำหมดแล ้ว” หญิงชราช่วยเช็ดน้ำตาให ้เด็กน ้อยตรงหน ้า “พ่อกับแม่รักอินมาก เพราะฉะนัน้ อินต ้องมีความสุขรู ้
ไหม” กอดน ้องน ้อยแล ้วโยกตัวเบาๆ “มีความสุขเผือ
่ ในส่วนของพวกท่านด ้วย ส่วนพีก
่ ย
็ ังอยูต
่ รงนี้ ใครรังแกก็มาฟ้ องได ้” 

ภามพยักหน ้าหงึกกอดคุณยายอันไว ้แน่น กลิน

่ หอมของพีท
่ ำให ้เขาสงบลงพอเริม
่ ตัง้ สติได ้ก็แนะนำแม่กบ
ั น ้องชายให ้คุณยายอัน
ให ้รู ้จัก 

่ ว่ ยดูแลงานยิง่ กว่าตัวเองทีเ่ ป็ นหลานแท ้ๆ เขามองพีด

ตลอดงานศพเด็กหนุ่มเหลือบมองคนรักทีช ่ น
ี พูดคุยกับลุงกฤต ช่วย
รับแขกจนถึงดูแลความเรียบร ้อยภายในงาน พลันความกังวลใจก็แทรกผ่านเข ้ามา

กลางดึกในห ้องคอนโดสตูดโิ อ เจ ้าของห ้องพลิกตัวกระสับกระส่าย ในเมือ

่ ทำยังไงก็นอนไม่หลับภามก็ตัดสินใจลุกมาล ้างหน ้า
แล ้วนั่งกอดเข่าบนโซฟาหน ้าทีว ี แม่กบ
ั น ้องชายกลับไปอเมริกาแล ้ว เห็นว่าจะกลับมาหาอีกครัง้ ยาวๆ ช่วงเขาปิ ดเทอมใหญ่
เพราะคราวนีร้ บ
ี กลับมากะทันหันเลยไม่ได ้เตรียมตัวอะไร ในตอนแรกแม่ถามย้ำว่าอยูค
่ นเดียวได ้ไหม จะดรอปเรียนไปอเมริกา
ด ้วยกันหรือเปล่า แต่ภามก็ปฏิเสธทุกอย่างด ้วยรอยยิม
้ ว่าไม่มป
ี ั ญหา
อวดเก่ง

เด็กหนุ่มแค่นยิม
้ กับตัวเอง เขานอนไม่คอ
่ ยหลับมาหลายวันแล ้ว ไม่ใช่เพราะฝั นถึงอดีตแต่เพราะไม่ฝันเลยต่างหาก เหมือนกรณ์
กับอินไปจากความทรงจำของเขาแล ้ว เหลือเพียงความคิดคำนึงเบาบางหรือความทรงจำบางอย่างทีแ
่ วบโผล่ขน
ึ้ มา แต่ก็ไม่
ชัดเจนหรือเลวร ้ายเหมือนเมือ
่ ก่อน

ไม่มก ่ รณ์ซ้ำไปซ้ำมา
ี ารตายซ้ำๆ ไม่มเี สียงปื น ไม่มเี สียงเรียกพีก

ภามยกมือขึน
้ แตะขมับ รอยปานนีเ่ องก็จางลงไปเช่นกัน อาการไฮเปอร์เวนฯก็ดข
ี น
ึ้ มาก จนตอนนีไ
้ ด ้ยินเสียงพลุหรือเสียงดัง
็ คไปเสียก่อน
พอได ้แล ้วโดยไม่ชอ

ทุกอย่างกำลังจางหายไป ...

“อึก....” ดวงตาร ้อนผ่าวขึน

้ มาอีกครัง้

แล ้วความรักของเขากับพีด
่ น
ี ล่ะ มันเป็ นความรักจริงๆหรือเป็ นแค่ด ้ายสีแดงทีเ่ คยผูกพันเราเอาไว ้ด ้วยกัน ในเมือ
่ ด ้ายสีแดงทำ
หน ้าทีเ่ รียบร ้อยแล ้วความรักของพวกเขาจะจบลงหรือเปล่า

คำบอกรัก รอยยิม
้ อ่อนโยนและสัมผัสแผ่วเบา

ทุกสิง่ จะกลายเป็ นอดีตใช่ไหม ? ความรู ้สึกรักของพวกเขาคือของจริงหรือของปลอม ? 

“ทำยังไงดี...” น้ำตาหยดแล ้วหยดเล่าไหลอาบแก ้ม ภามก ้มหน ้าซุกหัวเข่าสะอึกสะอืน

้ อีกครัง้
กลัว กลัวจะตายแล ้ว

“อุ ้ย ลูกชุบ” มะนาวยิม้ กว ้างเมือ่ เห็นกล่องขนมใส่ลกู ชุบหลากสีน่ากิน หญิงสาวหยิบขนมใส่ปากทันทีพลางเคีย้ วตุ ้ยๆ “เอาเวลา
ไหนทำเนีย ่ วานอาจารย์ก็สงั่ การบ ้านตัง้ เยอะ”
่ เมือ

ภามหัวเราะแผ่ว เพราะนอนไม่หลับทัง้ คืนน่ะสิถงึ ได ้ลุกขึน

้ มาทำขนมให ้กินได ้แบบนี้

“มึงได ้นอนไหม” ทีมก ้มลงมองขอบตาช้ำๆ ของเพือ่ น เอือ้ มมือไปเสยผมทีป่ รกหน ้าปรกตาออก

“ตายแล ้ว ภาม!” มะนาวอ ้าปากค ้าง รีบเอาน้ำเย็นในขวดเทใส่ผ ้าเช็ดหน ้าแล ้วจับประคบ “ตาบวมหมดแล ้ว” เธอใจหายวูบ

ตอนเห็นใบหน ้าเพือ
่ น จะว่าไปภามเองก็ดอ
ู าการแปลกๆมาหลายวันแต่วันนีท
้ า่ จะหนักสุดๆแล ้ว

“มีปัญหาอะไรวะ ทะเลาะกับพีด่ นี รึเปล่า” ทีมช่วยประคองผ ้าเช็ดหน ้าเอาไว ้ให ้ ท่าทางเป็ นห่วงของเพือ่ นยิง่ ทำให ้ภามรู ้สึก
อบอุน
่ ในหัวใจ 

ทัง้ มะนาว ทัง้ ทีม ทัง้ เดล ทุกคนเป็ นเพือ

่ นทีแ
่ สนดี จนเขาไม่รู ้จะขอบคุณโชคชะตาตัวเองยังไง

“เปล่า นอนไม่คอ่ ยหลับน่ะ” เด็กหนุ่มส่ายหัว “ใกล ้สอบแล ้วเราคงเครียด” สอบไฟนอลใกล ้เข ้ามาทุกที เดีย๋ วก็จะปิ ดเทอมใหญ่
แล ้ว ภามยังไม่รู ้ด ้วยซ้ำว่าจะทำยังไง เขาควรจะไปพักผ่อนทีอ
่ เมริกาตามทีแ
่ ม่บอกดีไหม

“แล ้วเย็นนีพ้ ดี่ นี จะมารับหรือเปล่า” มะนาวขมวดคิว้ ท่าทางแบบนีก้ ลับเองไม่น่าจะไหว เธอไม่กล ้าให ้ขับรถเองแน่ๆ
“อือ้ เดีย๋ วพีเ่ ขามารับ เย็นนีน้ ัดกันเอาไว ้น่ะ” ยิม้ แหะให ้เพือ่ นเลยโดนเจ ้าทีมหมั่นไส ้ขยีห้ ัวไปหนักๆสักที

“เหอะ อย่าหาเรือ่ งไม่ได ้นอนอีกคืนล่ะ พรุง่ นีม้ าเรียนไม่ไหวแน่บอกไว ้ก่อน” แขวะยิม้ ๆ ซึง่ คนฟั งอย่างมะนาวก็ปิดปากตัวเอง
ร ้องอุ ้ยหัวเราะคิกคัก ส่วนภามก็หน ้าแดงก่ำล่วงหน ้าไปเรียบร ้อย

“ไอ ้บ ้า!ไม่ได ้ทำอะไรโว ้ย” 

เผลอไม่ได ้ลากเข ้าเรือ

่ งใต ้สะดือทุกที !!

ห ้าโมงเย็นหน ้าตึกคณะเศรษฐศาสตร์ รถซีดานสีดำคุ ้นหน ้าคุ ้นตามาจอดรออย่างทีเ่ คยทำ ภามโบกมือให ้เพือ

่ นๆ รีบเดินหนีเสียง
แซวมากมายขึน
้ รถนั่งข ้างคนขับ เขาถอนใจเฮือกด ้วยความเหนือ
่ ยจากการเรียนทัง้ วัน

“หิวไหม” เอือ้ มมือไปลูบหัวน ้องเบาๆ 

ภามหลุบตามองมือตัวเองก่อนจะเงยหน ้าขึน
้ ฉีกยิม
้ ให ้คนรัก “หิวไอติมครับ”

คนพีก
่ ลอกตา ทำท่าจะดุน ้องแต่พอหันไปเห็นแววตาอ ้อนวอนก็ใจอ่อนอย่างทุกครัง้ จนได ้ 

“กินข ้าวก่อนแล ้วค่อยกินไอติม”

ถ ้านับเป็ นคะแนนเต็มสิบ เขาก็คงแพ ้น ้องทัง้ สิบแต ้มนีแ

่ หละ
 ้ ไอศกรีมให ้น ้องกระปุกใหญ่ พร ้อมกับแวะซือ
ดีนแวะซือ ้ ของสดมาทำข ้าวเย็นด ้วย วันนีเ้ ขาได ้กินไข่เจียวปูหอมๆและแกงส ้ม
อาหารง่ายๆแต่ก็ชวนให ้เพลิดเพลินจนหมดจาน ส่วนของหวานของชายหนุ่มคือลูกชุบหวานกำลังดี ส่วนเด็กน ้อยก็หยิบไอศกรีม
ทัง้ กระปุกมาจ ้วงด ้วยช ้อนหน ้าทีว ี

“อย่ากินทีเดียวหมดนะ” อดไม่ได ้ทีจ่ ะเตือนน ้อง คนทีก่ ำลังอ้ำไอติมคำโตหยุดชะงักแล ้วยิม้ แหยให ้เขา สงสัยถ ้าไม่เตือนคงกิน
หมดเอาจริงๆ

รายการทีวฉ ี เ์ จ ้าประจำแต่คราวนีก
ี ายซีรส ้ ลับไม่มเี สียงพูดคุยถกเถียงแลกเปลีย
่ นความคิดเห็นเหมือนอย่างเคย ต่างคนต่างจมอยู่
ในภวังค์ ภามไม่ได ้นอนหนุนอกพีด
่ ท
ู วี เี หมือนทุกครัง้ เขาทำเพียงแค่นั่งข ้างๆมองมือใหญ่ทวี่ างอยูบ
่ นพืน
้ ห ้อง ไม่กล ้าแม ้แต่จะ
สัมผัส

มืออบอุน
่ ทีเ่ คยแอบกอบกุมมือเขาในโรงอาหาร

มืออบอุน
่ ทีเ่ คยจูงเขาเดินดูตก
ึ คณะ

มืออบอุน
่ ทีเ่ คยประสานแนบชิดยามร่างเป็ นหนึง่ เดียวกัน

“....ภามคิดอะไรอยูค่ รับ” เสียงทุ ้มต่ำดังขึน้ จนเจ ้าของชือ่ สะดุ ้ง ภามรีบเงยหน ้าแล ้วพบว่าพีด่ นี กำลังมองเขาอยูแ่ ละไม่รู ้ว่า
มองมานานแค่ไหนแล ้ว

“ผม..” เด็กหนุ่มอึกอักพูดไม่ออก ความกังวลทีผ

่ า่ นมากำลังส่งผลถึงทีส
่ ด
ุ แล ้ว

สายตาของดีนเต็มไปด ้วยความกังวลใจ  เขารู ้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตัง้ แต่ตอนทีน

่ ้องโทรมาบอกว่าวันนีไ
้ ปกินข ้าวด ้วยกัน น้ำ
่ จนเขายังรู ้สึกได ้ ดวงตาของน ้องยามเห็นเขามารับดูเศร ้าเหมือนอดทนไม่ร ้องไห ้ออกมา ตลอดเวลาทำ
เสียงและการพูดสัน
กับข ้าวแล ้วกินมือ
้ เย็นด ้วยกัน ภามไม่มองหน ้าเขาเลย จนแม ้แต่เวลาดูทวี ท
ี น
ี่ ้องมักเข ้ามานั่งเบียดออดอ ้อน วันนีแ
้ ม ้แต่ปลายนิว้
ก็ไม่ได ้สัมผัส
ดีนรู ้สึกกลัวไปจนถึงขัว้ หัวใจ

“พีด่ นี ...”

ชายหนุ่มกำมือแน่นบอกตัวเองว่าอย่าคิดมากเกินไป เขาหลับตาลงยามน ้องเอือ

้ มมือมาสัมผัสผิวแก ้ม ความอ่อนนุ่มแตะริมฝี ปาก
เขาเบาๆก่อนจะผละออกมา

ดวงตาสีสวยปรือขึน
้ ภาพแรกทีเ่ ห็นคือรอยยิม
้ อ่อนหวานอย่างทุกครัง้ ทีน
่ ้องมักมอบให ้

“เราห่างกันสักพักเถอะครับ”

และนั่นทำให ้คนฟั งเย็นวาบไปทัง้ ตัว

ภามขยับรอยยิม
้ ทัง้ น้ำตา เขาตัดสินใจแล ้วทีจ
่ ะขอเวลาสามเดือนช่วงปิ ดเทอมถามตัวเองอีกครัง้ รวมถึงให ้เวลาพีด
่ น
ี ได ้คิด พวก
เรารักกันเพราะอะไร ? เพียงเพราะโดนบังคับจากโชคชะตาหรือเปล่า

ถึงพีด
่ น
ี ไม่พด
ู เขาก็รู ้ว่าพีด
่ น
ี คิดเรือ
่ งเดียวกัน ตอนนีพ
้ วกเขาไม่มอ
ี ะไรผูกมัดกันอีกต่อไปแล ้ว ไม่มด
ี ้ายสีแดง ไม่มค
ี วามทรงจำ
อะไรอีก

ถึงเวลาแล ้วทีพ
่ วกเราควรทบทวนตัวเองสักที ..
-----

CH 29  ตลอดไป

หลังจากเหตุการณ์วน ่ กติ ช่วงปิ ดเทอมใหญ่ภามตัดสินใจไม่ไปอเมริกากับครอบครัวแต่ขอลงเรียนซัมเมอร์

ุ่ วายทุกอย่างก็เข ้าสูป
ทีม
่ หาวิทยาลัยพร ้อมกับเพือ
่ นในแก๊งค์อย่าง ทีม มะนาวและเดล พวกเขาลงเรียนแค่สองตัวและแบ่งเวลาให ้กับชมรมมากขึน
้
้ ของชมรมการแสดงได ้รางวัลทีส
เพราะหลังจากหนังสัน ่ องทำให ้มีสมาชิกสมัครเข ้าชมรมเพิม
่ ขึน
้ อีกมากมายและด ้วยอานิสงค์
้ ทีใ่ ห ้เครดิตชมรมอาหารไทยเต็มทีท
ของหนังสัน ่ ำให ้ชมรมของภามเองก็พลอยฟ้ าพลอยฝนมีสมาชิกเพิม
่ เช่นกัน 

วันนีช
้ มรมอาหารไทยเปิ ดสาธิตการทำอาหารเพือ
่ แนะนำเด็กใหม่ทัง้ หลาย ภามมองหัวหน ้าชมรมกำลังสาธิตการทำข ้าวแช่ให ้
สมาชิกฟั ง วิธก
ี ารทีว่ น ่ น
ุ่ วายมากมายตัง้ แต่เลือกข ้าว นำมาล ้าง นำมาต ้มจนเข ้าสูข ั ้ ตอนนึง่ ข ้าว เล่นเอาแต่ละคนจดรายละเอียด
มือเป็ นระวิง เขาได ้แต่อมยิม
้ รอกินของอร่อยๆ ส่วนตัวเองก็กลับมาให ้ความสนใจการสาธิตวิธท
ี ำขนมไทยบ ้าง

“ภามกะทิได ้แล ้ว” พีเ่ ดชหนุ่มร่างยักษ์ประจำชมรมยกกะทิอบควันเทียนมาวางไว ้ให ้ วันนีเ้ ขาผสมกะทิกบั น้ำกลิน่ ใบเตยหอมน่า
กิน “ส่วนอันนีน
้ ้ำใบเตยคัน
้ แล ้ว” เลือ
่ นน้ำสีเขียวเข ้มส่งมาไว ้ข ้างกัน

เด็กหนุ่มมองน้ำใบเตยแล ้วอดขำไม่ได ้ นึกถึงคนตัวโตทีเ่ คยมาช่วยเขาคัน

้ น้ำใบเตยจนเลอะไปหมด

“วันนีผ้ มจะสาธิตขนมทีเ่ อาไว ้กินเย็นๆชืน่ ใจ ขนมนีม้ ชี อื่ ว่าขนมอินทนิล เป็ นขนมไทยโบราณหาทานยาก” ภามเริม่ ต ้นสาธิตด ้วย
การหยิบแป้ งมันเทใส่น้ำใบเตยแล ้วคนให ้เข ้ากันกลายเป็ นสีเขียวตุน
่
 “จริงๆส่วนผสมไม่มอี ะไรมากครับ แต่จะลำบากตรงทีต่ ้องกวนแป้ งให ้สุกซึง่ ใช ้เวลานาน” เมือ่ แป้ งเข ้ากันดีกบั น้ำแล ้วเขาก็
ค่อยๆเทลงกระทะทองเหลือง ใช ้ไฟอ่อนสำหรับกวนแป้ ง กลิน
่ หอมของใบเตยกรุน
่ ละมุนจนสมาชิกแต่ละคนลูบท ้องด ้วยอาการ
เผลอตัว

จากแป้ งเหลวสีขน
ุ่ กวนง่ายเริม
่ จับตัวเป็ นก ้อนแล ้วเปลีย
่ นเป็ นก ้อนแป้ งสีเขียวใสนุ่มหนืดในเวลาต่อมา

“พอแป้ งใสได ้ทีใ่ ห ้ลดไฟลงอีกแล ้วใส่น้ำตาลลงไป” พูดพลางทำให ้ดูเป็ นตัวอย่าง เขากวนจนน้ำตาลละลายผสมเขากับแป้ งจน
หมด “เสร็จแล ้วให ้ยกแป้ งวางพักไว ้ทีอ
่ า่ งน้ำแข็งนะครับ แป้ งจะได ้เย็นลงสำหรับปั ้นเป็ นก ้อน” ย ้ายแป้ งขนมมาพักรอจนมันเย็น
ระหว่างนั น
้ เขาก็เตรียมถ ้วยพลาสติกเล็กๆ ตักน้ำกะทิหอมๆใส่ถ ้วยเตรียมเอาไว ้ 

“ปั ้นเป็ นก ้อนเล็กขนาดพอดีคำแบบนีน้ ะครับ” ล ้างมือจนสะอาดจุม่ น้ำเล็กน ้อยแล ้วหยิบแป้ งนุ่มนิม่ กึง่ เหลวด ้วยปลายนิว้ จากนัน้
ก็หย่อนแป้ งลงน้ำกะทิทเี่ ตรียมไว ้ทีละก ้อนทีละก ้อน

“ใส่มะพร ้าวอ่อนสักหน่อยตามด ้วยน้ำแข็งก็อร่อยได ้แล ้วละครับ” 

พีเ่ ดชตักน้ำแข็งใส่ถ ้วยก่อนจะแจกจ่ายให ้ทุกคนได ้ลองชิม กลิน ้ ผสมลอดช่อง

่ หอมของใบเตยรสชาติหวานมันเหมือนขนมชัน
ชักชวนให ้คนทีเ่ พิง่ เคยได ้ลิม
้ ลองตักเข ้าปากคำแล ้วคำเล่า เนือ
้ ขนมนุ่มจนแทบไม่ต ้องเคีย
้ ว หลายคนยกมือสอบถามเพิม
่ เติมจน
เสียงดังให ้ลั่นไปหมด

ขนมแต่ละถ ้วยแจกจ่ายจนหมดเกลีย
้ ง หลังจบช่วงตอบคำถามและให ้ทุกคนได ้พักผ่อน ภามเองก็นั่งพักเปิ ดสมุดจดพลาง
ครุน
่ คิดว่าอาทิตย์หน ้าจะสาธิตอะไรให ้ดูอก
ี การทีไ่ ด ้มาทำขนมกับชมรมทำให ้เขามีสมาธิมากขึน
้ ได ้อยูก
่ บ
ั ตัวเองและได ้ถามใจ
ตัวเอง

ตลอดเกือบสามเดือนพีด ี ไม่เคยมาให ้เห็นหน ้า หากแต่สง่ ข ้อความมาหาทุกวันไถ่ถามเรือ

่ น ่ งทั่วไป กินข ้าวหรือยัง นอนหลับไหม
สอบเป็ นยังไง พีด
่ น
ี ยังคงเป็ นพีด
่ น
ี ทีม ี เปซให ้เขาคุยกับตัวเองเสมอ ภามเองก็ตอบข ้อความทุกครัง้ บางวันก็สง่ ภาพขนมไปให ้
่ ส

เหมือนพวกเขากำลังเรียนรู ้กันใหม่ ขนาดทีมยังหมั่นไส ้บอกว่าทำตัวเหมือนคนเพิง่ จีบกัน

“ภาม..กับดีนยังคบกันใช่ไหม” เดชทีท่ ยอยเก็บถ ้วยเปล่าจากสมาชิกเดินมายืนพักข ้างๆ เขาไม่เห็นแฟนของรุน่ น ้องโผล่มาสัก
ครัง้ ซึง่ มันดูผด
ิ ปกติและภามเองก็ไม่เอ่ยถึงด ้วย

ภามพลิกสมุดโน๊ตมาทีห
่ น ้าแรกแล ้วลูบโพสต์อท
ิ เล็กๆทีม
่ ล
ี ายมือตวัดชวนคิดถึงแปะเอาไว ้ เวลาผ่านมาเกือบปี เขายังคงเก็บมัน
เอาไว ้อย่างดีตัง้ แต่ครัง้ แรกทีไ่ ด ้รับมาพร ้อมขวดน้ำส ้มแทนคำขอบคุณ

 “ผมกับพีด่ นี ไม่เคยเลิกกัน”

คำว่าห่างกันสักพักไม่ได ้หมายความว่าต ้องจากกันไปไกล ไม่ได ้หมายความว่าเลิกติดต่อ แต่หมายถึงทิง้ ระยะให ้คิดว่าตัวเอง

รู ้สึกอย่างไรมากกว่า

“พีเ่ ดชว่าอาทิตย์หน ้าทำขนมอะไรดีครับ” เปลีย่ นเรือ่ งถามความคิดเห็นรุน่ พีแ่ ทนที่ เดชคลายหัวคิว้ ยุง่ ๆ ก่อนจะขยีห้ ัวรุน่ น ้อง
แล ้วยัดเศษกระดาษใส่มอ
ื  

“คนกินขนมเขาฝากมาให ้” พยักหน ้าให ้ภามทีท่ ำหน ้าเป๋ อเหลอ

ภามคลีเ่ ศษกระดาษทีพ
่ ับเอาไว ้ลวกๆ หยุดชะงักเมือ
่ เห็นลายมือคุ ้นตาแบบเดียวกับทีอ
่ ยูบ
่ นโพสต์อท
ิ เมือ
่ กี ้

ไม่เคยลืม

ริมฝี ปากบางเม ้มแน่น เขาหลับตาลงกลัน

้ ความร ้อนผ่าวทีห
่ ัวตา  
“ผมรู ้แล ้วล่ะว่าจะทำอะไร” สอดกระดาษแผ่นนัน้ ไว ้ในสมุด ตัง้ ใจจะหากาวมาแปะเก็บไว ้กับโพสต์อทิ แผ่นนั น้

เดชเลิกคิว้ แล ้วยิม
้ ให ้น ้อง 

“อะไรล่ะ”

“ผมอยากทำขนมลืมกลืน”

ก่อนปิ ดซัมเมอร์เพียงไม่กวี่ ันก็มเี รือ

่ งให ้คนในแก๊งค์ตน
ื่ เต ้นตกใจ เมือ
่ เดลกระซิบบอกว่าตกลงปลงใจคบกับพีอ
่ เล็กซ์เป็ นที่
เรียบร ้อย สาวสวยตาสีเทาอมเขียวยิม
้ กว ้างเล่าให ้ฟั งว่าตอนแรกพีอ
่ เล็กซ์มาบ่นเรือ
่ งพีด
่ น
ี ให ้ฟั งแถมแอบมาหาจุดอ่อนพีช
่ ายด ้วย
ึ ดีๆด ้วยกันทัง้ คู่
การเข ้าทางน ้องสาว คุยไปคุยมาทะเลาะกันไปทะเลาะกันมารู ้ตัวอีกทีก็นัดกินข ้าวดูหนังจนรู ้ส ก

เห็นว่ากว่าจะคบกันได ้พีด
่ น
ี กับพีด
่ อนเล่นซะงอมไปเหมือนกัน

พอเพือ ้ ระกาศตัวว่าไม่โสด มะนาวก็ยกมือสารภาพอ ้อมแอ ้มว่าคุยกับหนุ่มทีช

่ นซีป ่ มรมว่ายน้ำอยู่ ผลจากการไปเฝ้ าเพือ
่ นเชียร์
เพือ
่ นบ่อยๆ เลยได ้ของแถมเป็ นรุน
่ พีป ี่ น ้าตาใจดีซะอย่างงัน
่ ี สห ้ เจ ้าทีมเลยแสยะยิม
้ ตัง้ ท่าจะไปล ้อรุน
่ พีท
่ ช
ี่ มรมให ้อายม ้วนไป
ข ้างนึง

“เออภาม” ทีมทักขึน้ เมือ่ นึกออก ในมือยังถือถุงเลย์ลังเลว่าจะแกะไม่แกะดี

“หือ” เงยหน ้าขึน้ จากมือถือ

“ขนมลืมกลืนทีฝ่ ากไป คนทีช่ มรมบอกว่าขอบคุณมากนะ” ตัดสินใจแกะถุงแล ้วกินไปสักสามชิน้ ก่อนจะตัดใจมัดปากถุงแน่น
หนา

“อ ้อ อือ้ ...” คลีย

่ ม
ิ้ บางๆ แล ้วเลือ
่ นสายกลับมาทีม
่ อ
ื ถืออีกครัง้ แอพสีเขียวทีเ่ พิง่ เด ้งเตือนขึน
้ มาปรากฎภาพขนมลืมกลืนจาก

คนทีแ
่ สนคิดถึง แก ้มขาวแดงเรือ
่ เล็กน ้อยกับข ้อความกับคำชมของพีด
่ น
ี

หัวใจของเขามันเต ้นแรง

---

ท่ามกลางความฝั นอันเลือนลางเด็กหนุ่มยืนมองรอบตัว เขาสะท ้านเฮือกเมือ

่ รู ้ว่าตัวเองกำลังยืนอยูท
่ ไี่ หน โซฟาตัวนั น
้ โต๊ะตัว
..
นั น
้ เขาไม่เคยลืมไปจากหัวใจ 

ห ้องคอนโดของกรณ์กบ
ั อิน

่ สะท ้านรู ้สึกหวาดกลัว เขาไม่พร ้อมทีจ

ภามตัวสัน ่ ะเห็นภาพเลวร ้ายนั่นอีก แต่แล ้วก็ต ้องสะดุ ้งโหยงหันขวับมือ
่ เสียงประตูห ้องดัง
ขึน
้ เด็กหนุ่มอ ้าปากค ้างเมือ
่ เห็นคนทีก
่ ำลังก ้าวเข ้ามาในห ้อง

ร่างสูงใหญ่ผวิ ขาวกำลังหัวเราะร่วน ในขณะทีอ

่ ก
ี คนกำลังโวยวายเบะปากเอาแต่ใจ ทัง้ คูโ่ ต ้เถียงกันสักพักก่อนทีโ่ ผกอดกันแน่น
พร ้อมรอยยิม
้ ระบายบนใบหน ้า

พีก
่ รณ์กบ
ั อินทัช ..

ไม่มภ
ี าพเลวร ้ายทีเ่ ด็กหนุ่มกลัวแต่อบอวลไปด ้วยความสุขละมุนละไม
เด็กหนุ่มรู ้สึกถึงความยินดีทก
ี่ ำลังก่อตัวขึน ่ สบตาเข ้ากับอินทัช เขามองซ ้ายมองขวาก่อนจะมั่นใจว่าอินทัช
้ มา ภามหยุดชะงักเมือ
กำลังมองเขาจริงๆ 

อินยังคงกอดคนรักแน่นแนบใบหน ้ากับไหล่กว ้าง ดวงตาของเขามองเลยมายังเด็กหนุ่มตรงหน ้าแล ้วค่อยๆคลีย

่ ม
ิ้ อ่อนโยน ริม
้ ๆ ไร ้เสียงแต่ดังก ้องในสมองของภาม
ฝี ปากขยับเป็ นคำพูดสัน

ขอบคุณ

ภามยิม
้ กลับแทนคำตอบ พลันภาพตรงหน ้าก็คอ ่ ัวตากลั่นออกมาเป็ นน้ำตาไหลช ้าๆ สูผ
่ ยๆ จางหาย ความร ้อนผ่าวทีห ่ วิ แก ้ม
เหมือนส่วนหนึง่ ของตัวเองกำลังจากไป ทัง้ ดีใจเสียใจปนเปกันไปหมด จนเมือ
่ ภาพกลับมาชัดอีกครัง้ เขาถึงเห็นว่าอีกมุมหนึง่
ของห ้องปรากฎร่างของคนทีร่ ก
ั ทีส
่ ด
ุ กำลังยืนมองอยูด
่ ้วยสายตาอ่อนโยนดังเช่นทุกครัง้ แล ้วน้ำตาเจ ้ากรรมก็เอ่อท ้นหนักขึน
้
อย่างห ้ามไม่ไหว

เขาคิดแล ้ว ทบทวนแล ้ว เขาใจทุกอย่างแล ้ว และมั่นใจว่าตัวเองรักผู ้ชายคนนีจ

้ ริงๆ

“พี.่ .ดีน” 

เฮือก

ร่างโปร่งสะดุ ้งตืน ิ
่ จากฝั น ภายในห ้องมืดมิดมีเพียงแสงจากนาฬกาพรายน้ำที
ส ่ งแสงบอกเวลาตีสอง ภามแตะแก ้มตัวเองสัมผัส
่ อ
้  
ได ้ถึงความเปี ยกชืน
ใส่ชด
ุ แบบนีน
้ ่ารักดี

หน ้าเหมือนปลาปั๊ กเป้ าเลย

่ ใจพีไ่ หม
เชือ

..
พีร่ อมานาน และจะไม่รออีก

สัญญานะ

พีร่ ักภาม

ภามอย่าไปไหนนะ

เสียงสะอืน
้ ดังแผ่วในห ้องกว ้าง สองมือของเด็กหนุ่มกอบกุมแท็กสีเงินแสนสำคัญทีไ่ ด ้รับมาจากคนรักแนบแน่น น้ำตาหยดแล ้ว
หยดเล่าไหลซึมหายไปในผืนผ ้า 

“ผมจะไปไหนได..”
้ ภามทวนคำพูดของตัวเอง “ในเมือ
่ ผมเป็ นของพี”่

สายสร ้อยสีเงินพันเข ้ากับนิว้ ภามปรือตาฉ่ำน้ำมองสายสร ้อยบนมือ พาลนึกถึงวันทีไ่ ปหาพีด

่ น
ี ทีค
่ ณะท่ามกลางเสียงหยอกล ้อ
ของพีๆ่ ด ้ายสีแดงทีเ่ ขาเลือกขึน ่ มโยมกับนิว้ ก ้อยของพีด
้ เชือ ่ น
ี โดยบังเอิญ
นีม
่ ันคูแ
่ ท้

เขาจำได ้ว่าใครสักคนพูดขึน
้ มา เด็กหนุ่มกำสร ้อยในมือแน่น 

ในเมือ
่ ด ้ายเก่าโดนตัดไปทำไมเราจะสร ้างใหม่ไม่ได ้ ..

ภามสะบัดผ ้าห่มแล ้วรีบลงจากเตียง เปิ ดไฟควานหากุญแจรถกับมือถือ ไม่สนใจแล ้วว่าตอนนีจ

้ ะกีโ่ มงกีย
่ าม เขาอยากเจอพีด
่ น
ี
อยากเจอใจจะขาด อยากบอกความรู ้สึกมากมายให ้พีด
่ น
ี ฟั ง

พอคว ้าของทีต
่ ้องการได ้ก็พงุ่ ตัวไปทีป
่ ระตู แต่เมือ
่ เปิ ดประตูออกก็ชนเข ้ากับแผ่นอกแข็งๆเต็มแรงจนเกือบหงาย แต่โชคดีทอ
ี่ ก
ี
ฝ่ ายรัง้ ต ้นแขนเขาไว ้ได ้ทัน

ดวงตาเด็กหนุ่มเบิกกว ้างเมือ
่ เห็นผู ้มาเยือนยามค่ำคืนชัดๆ กุญแจห ้องและมือถือร่วงหล่นโดนลืมทิง้ ไปอย่างไม่ไยดี ก่อนทีภ
่ าม
จะกระโจนทัง้ ร่างเข ้ากอดคนทีแ
่ สนคิดถึงเต็มแรง

“พี!่ !” ่ พร่า สองมือไล่สม

เสียงร ้องเรียกสัน ั ผัสตามใบหน ้าคมคายเพือ
่ ตอกย้ำตัวเองว่ามันไม่ใช่ความฝั น 

“ผมคิดถึงพี”่ ปาดเช็ดน้ำตาตัวเอง “ผมรักพีด่ นี นะ รักพีม่ าก” คำบอกรักปนสะอืน้ ตะกุกตะกัก

ึ เปี่ ยมล ้น ก่อนหน ้านีเ้ ขาฝั นเห็นกรณ์กอดกับอินทัช หมอ

ดีนรวบกอดคนรักไว ้ในอ ้อมแขนแน่นพรมจูบใบหน ้าน ้องด ้วยความรู ้ส ก
นั่นหัวเราะร่วนเต็มไปด ้วยรอยยิม
้ และความสุข จนเมือ
่ กรณ์เงยหน ้าขึน
้ มาสบตากับเขายิม
้ ให ้แล ้วค่อยๆจางหายไปกลายเป็ นภาม
ทีก
่ ำลังมองเขาด ้วยสายตาอาวรณ์ หัวใจของดีนกระตุกวูบ ความคิดถึงเข ้าครอบครองจนทนไม่ไหวทำให ้เขาขับรถมาหาน ้อง
ทันที

ไม่รออีกแล ้ว ให ้เวลามามากเกินไปแล ้ว 

“พีก่ ็รักภาม คิดถึงภาม” ปิ ดประตูแล ้วอุ ้มน ้องกลับเข ้ามาในห ้อง “พีไ่ ม่รอแล ้วนะ พีไ่ ม่ทนแล ้ว” กดจูบบนริมฝี ปากบางย้ำๆ จน
น ้องแทบหายใจหายคอไม่ทัน ริมฝี ปากบางแดงช้ำจนเห็นได ้ชัด

“ผมรู..
้ ผมขอโทษ” หลับตาลงเมือ
่ พวกเขาทัง้ คูท
่ งิ้ ตัวลงบนทีน ้ นอนลืน
่ อนยุง่ เหยิง เสือ ่ หลุดออกไปจากร่างกายด ้วยฝี มอ
ื ของ

คนทีค
่ ร่อมอยูด
่ ้านบน ริมฝี ปากเผยอตอบรับลิน
้ อุน
่ ร ้อนเกีย
่ วพัน อยากสัมผัสกันและกันให ้มากทีส
่ ด
ุ

่ ๆพยายามถอดเสือ
มือสัน ้ นอนคนรักออกบ ้าง ต่างคนต่างช่วยกันดูทล
ุ ักทุเลแต่ก็เต็มเปี่ ยมไปด ้วยความคิดถึง ทันทีทท
ี่ ัง้ สองร่าง
เปลือยเปล่า ร่างสูงใหญ่ก็บดเบียดร่างน ้องเอาไว ้ทัง้ ตัว

ภามลูบมือไปตามแผ่นหลังกว ้าง สัมผัสทีแ

่ สนคิดถึงและกลิน
่ หอมประจำตัวของพีด
่ น
ี ทำให ้เขารู ้สึกร ้อนไปทัง้ ร่างกาย จูบหวานๆ
ถูกป้ อนให ้จนแทบสำลัก ต่างผลัดกันสัมผัสลูบไล ้ไปทัง้ ตัว

“อ ้ะ..”

คิว้ เรียวมุน
่ เข ้าหากันยามริมฝี ปากร ้อนผ่าวของพีด
่ น
ี ลากลงต่ำไปทีท
่ ้องน ้อย วนเวียนขบกัดจนสะท ้านไปทัง้ ตัว อีกทัง้ มือใหญ่
อบอุน
่ ยังครอบครองยอดอกทัง้ สองข ้างบีบเคล ้นจนมันแดงก่ำ

“พีด่ นี ..” ้ เขาเบียดตัวเข ้าหาคนรักด ้วยความวาบหวามและนั่นยิง่ กระตุ ้นให ้คนทีก

ภามหายใจหอบกระชัน ่ ำลังรุกไล่ควบคุมตัว

เองแทบไม่ไหว
รัก คิดถึง ใจจะขาด

เด็กหนุ่มเบือนหน ้าหนีครางกระเส่าเมือ
่ ลิน ้ แตะทีช
้ เปี ยกชืน ่ งทางด ้านหลัง สะโพกโดนยกขึน
่ อ ้ สูงจนน่าอายไม่กล ้ามอง ภามเกร็ง
ร่างเมือ
่ ลิน
้ ร ้อนสอดแทรกลึกแทนสารหล่อลืน ่ และเผือ
่ ไล ้เลียจนเปี ยกชุม ่ แผ่ไปยังส่วนอ่อนไหวทีแ
่ ข็งจนเจ็บ รู ้สึกเหมือนโดนกิน
ไปทัง้ ตัว

ดีนหยุดชะงักเมือ
่ รู ้สึกถึงแรงจิกทีต
่ ้นขา เขาขบกรามแน่นเมือ
่ ปลายนิว้ ของน ้องลากต่ำลงไปกึง่ กลางลำตัว ลูบไล ้หน ้าท ้องทีเ่ กร็ง
เป็ นลอน

“อึก....ภาม” 

“พอ..แล ้ว” ภามข่มความอายปรือตามองคนรักด ้วยใบหน ้าแดงก่ำ พลางเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก “พี.่ ..เข ้ามา” ลากปลายนิว้ ต่ำ
ลงไปอีกจนถึงส่วนทีแ
่ ข็งขืนน่าตกใจ 

้ คำอนุญาตความร ้อนผ่าวก็สอดแทรกผ่านช่องทางเล็กแคบแทบจะในทันที ภามกัดปากแน่นกลัน

สิน ้ เสียงร ้องจนริมฝี ปากห ้อ
เลือด เจ็บเสียดแต่สข
ุ สม อุน
่ ร ้อนไปทัง้ ตัว

“กอดผม...กอดผมแน่นๆ” สองมือเกีย่ วกอดโอบรอบลำคอแข็งแรงกดจิกปลายนิว้ เมือ่ รู ้สึกเจ็บ

ดีนหยัดตัวสอดลึกจนสุดทาง เขาผ่อนลมหายใจกับความแน่นร ้อนผ่าวจนแทบขยับตัวไม่ไหว สองแขนโอบกอดน ้องเอาไว ้จน

ร่างของภามลอยขึน
้ มาจากเตียง ราวกับเด็กน ้อยในอ ้อมแขนทีก
่ ำลังซุกตัวหาความอบอุน
่

“รัก...” เสียงทุ ้มต่ำกระซิบริมใบหู 

...แล ้วการเคลือ่ นไหวก็เริม่ ต ้นขึน้

เตียงนอนหลังกว ้างส่งเสียงเอีย
้ ดเป็ นจังหวะหนักๆ ปนเปกับเสียงหอบครางกระเส่าของทัง้ คู่ ภามขยุ ้มหมอนหนุนครางเครือหวีด
ร ้องเมือ
่ โดนกระทัน
้ จุดเร ้าภายในจนร่างกายแอ่นโค ้งเพราะทนไม่ไหว จากขนาดร่างกายทีแ
่ ตกต่างทำให ้เด็กหนุ่มจุกเสียดแต่มัน
ยังไม่พอ

“พี.่ .ลึก...ลึกกว่านี”้ เด็กหนุ่มไม่ได ้รู ้ตัวเลยว่าคำพูดอ ้อนวอนแบบนีย้ งิ่ จุดไฟปรารถนาของชายหนุ่มให ้มากขึน้ ไปอีก 

ดีนดันต ้นขาขาวออกกว ้างแล ้วตัดสินใจจูบปิ ดปากเด็กดือ

้ สอดลิน
้ พัวพันไปพร ้อมๆกับการกระทัน
้ ร่างหนักหน่วง เสียงเนือ
้ กระทบ
เนือ
้ น่าอายจนภามแดงก่ำไปทัง้ ตัว เด็กหนุ่มเลือ ่ มต่อกันและกัน รู ้สึกได ้ถึงความเปี ยกชืน
่ นมือข ้างหนึง่ ลงต่ำสัมผัสส่วนทีเ่ ชือ ้ และ
การเคลือ
่ นไหวทีร่ น
ุ แรง

อยากกอดกันให ้ลึกซึง้ ทีส

่ ด
ุ

อยากรักกันให ้มากทีส
่ ด
ุ

อ ้อมแขนกว ้างกอดคนรักแน่น ดีนสบถกับสัมผัสจากปลายนิว้ ของน ้องตรงปากทางแดงก่ำอีกทัง้ รู ้สึกได ้ถึงแรงบีบกระชับภายใน

เขาเร่งจังหวะจนภามร ้องเสียงหลงละมือมากอดไหล่เอาไว ้ ใบหน ้าแดงก่ำสะบัดหงายหายใจหอบถีค ่ เขาซ้ำๆ 
่ รางเครือเรียกชือ

“พี.่ ..พีด่ นี ...อึก...อ๊า!!” เสียงหวีดร ้องดังพร ้อมกับเสียงคำรามต่ำ ต่างปลดปล่อยออกมาเต็มแรง

ภามรู ้สึกภาพตรงหน ้าพร่าเลือนไปวูบนึง เขาหลับตาลงหายใจหอบหนักรู ้สึกได ้ถึงความร ้อนทีถ

่ ก
ู ปลดปล่อยเข ้ามาในร่างกายจน
ล ้น เนือ
้ แนบเนือ
้ ไม่มอ
ี ะไรขวางกัน
้  

“โอเคไหม” ดีนจูบแก ้มชืน้ เหงือ่ หนักๆ แล ้วประคองน ้องนอนลงบนเตียงเบามือ 

เด็กหนุ่มปรือตามอง สองมือยกขึน
้ ไขว่คว ้าหาคนรักอีกครัง้

“กอดผม”

ได ้โปรดกอดกันเอาไว ้ อย่าจากกันอีกเลย

หลังจากเรียนจบปริญญาตรี ดีนก็ตอ
่ โททีม
่ หาวิทยาลัยเดิมอีกสองปี จนจบแล ้วค่อยเริม
่ เข ้าไปทำงานในบริษัทของพ่อ ชายหนุ่ม
พยายามอย่างหนักในการเรียนรู ้งานไม่มส ิ ธิพ
ี ท ้ แต่สงิ่ ทีเ่ ปลีย
์ เิ ศษในการเป็ นลูกเจ ้าของบริษัทใดๆทัง้ นัน ่ นไปในชีวต
ิ คือการมีคน
สำคัญเพิม
่ ขึน
้ อีกมากมาย ถ ้ามีเวลาดีนไม่เคยลืมไปเยีย
่ มเยียนลุงกฤตพร ้อมกับภาม ถึงจะหงุดหงิดตอนโดนพีศ ิ ป์ แกล ้งบ ้างแต่
่ ล
ก็หยวนๆ  บางครัง้ ก็ยม
ื หนังสือของกรณ์กลับมาอ่าน คงมีเรือ
่ งชอบอ่านหนังสือนีแ
่ หละทีเ่ ขากับกรณ์ชอบเหมือนกัน

ส่วนภามหลังจากทีค
่ ณ
ุ ปู่ เสียไปได ้พักใหญ่ก็มก
ี ารเปิ ดพินัยกรรม ทีด
่ น
ิ ตรงคอนโดเก่าของกรณ์กบ
ั อินถูกยกให ้เป็ นของภาม ทาง
ลุงกฤตและคุณยายอันเลยสมทบทุนในการทุบคอนโดทิง้ เคลียร์พน ่ ำหรับปลูกบ ้าน ทัง้ ดีนและภามถกเถียงกับบรรดาพ่อแม่
ื้ ทีส
อยูน ้ ให ้ลูกแทนของรับขวัญและดีนเองก็กู ้
่ านกว่าจะยอมเจอกันครึง่ ทาง บรรดาผู ้ใหญ่ปลูกบ ้านขนาดไม่ใหญ่มากขนาดสองชัน
เงินพ่อเพือ
่ นำมาสร ้างร ้านอาหารในพืน
้ ทีเ่ ดียวกันให ้คนรักอย่างทีเ่ คยสัญญาเอาไว ้ แน่นอนว่าภามยืนยันทีจ
่ ะช่วยกันทำงาน
หาเงินมาคืนคุณพ่อให ้เร็วทีส
่ ด
ุ

จนเมือ
่ ภามเรียนจบทุกอย่างก็พร ้อมสำหรับเริม
่ ชีวต
ิ ใหม่พอดี ร ้านอาหารไทยขนาดกลางเข ้าซอยไปไม่ลก
ึ มากพอมีทจ
ี่ อด
รถ 5-6 คันมักแน่นขนัดอยูเ่ สมอ ถึงจะไม่ได ้โฆษณาอะไรมากมายแต่คำบอกเล่าปากต่อปากกลับกระจายไปไกล หลายครัง้
แขกทีม
่ ากินต ้องโทรจองทีน
่ ั่งล่วงหน ้า เพราะอาหารของร ้านนีป
้ ราณีตและอร่อยถูกปากหลายคน วันไหนจังหวะดีๆก็จะได ้ลิม
้ รส
ขนมไทยโบราณแปลกตาทีม
่ ก
ั จะหมดอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ขนมลืมกลืน ลูกชุบหอมหวาน บุหลันดัน

้ เมฆ พระพายสีสวย และช่อม่วงงามตา 
 ุ คนก็ชว่ ยกันทำงานอย่างเต็มที่ ภามเองหลังจากถ่ายทอดความรู ้ให ้คนในครัวจนเริม
พนักงานในร ้านมีจำนวนไม่มากนักแต่ทก ่
มั่นใจในฝี มอ
ื ถึงมีโอกาสพักผ่อนบ ้าง จากทีต
่ ้องตืน ี่ าช่วยเตรียมของในครัวตอนนีเ้ ขาเลยมีเวลาทีจ
่ ตีสม ่ ะตืน
่ สายเตรียมอาหาร
เช ้าให ้คนรักได ้

“อืม..” 

เสียงงัวเงียดังขึน
้ จากร่างสูงใหญ่ทย
ี่ ังคงนอนอยูบ
่ นเตียงนุ่ม ความเย็นของเครือ
่ งปรับอากาศเจือจางลงเหลือเพียงลมเย็นจาก
พัดลมทีเ่ ปิ ดเอาไว ้ ดีนขยับตัวลุกแล ้วเอือ
้ มมือสัมผัสผืนเตียงข ้างกาย คนรักของเขาคงเพิง่ ลุกไปได ้สักพัก

ชายหนุ่มวัย 28 จัดการตัวเองจนเรียบร ้อย เหลือแค่ใส่เนคไทกับสวมสูททับเป็ นอันเสร็จสำหรับการเตรียมตัวไปทำงาน ดีนเดิน

้ ล่าง กลิน
ลงบันไดมายังห ้องครัวชัน ่ หอมของกาแฟและอาหารเช ้าเรียกให ้เขาสาวเท ้าเร็วขึน
้

“ตืน่ แล ้วเหรอครับ” 

คนในครัวทักขึน
้ ทัง้ ๆทีย
่ ังไม่หันกลับมามอง ในมือถือชามข ้าวต ้มร ้อนๆทีเ่ พิง่ ตักจากหม ้อวางลงบนโต๊ะกินข ้าว

“ตืน่ เช ้าอีกแล ้ว” ดีนก ้มหน ้าลงจูบปากบางเบาๆ แล ้วนั่งลงจิบกาแฟก่อนเป็ นอันดับแรก กลิน่ หอมของน้ำตาลโตนดส่งรสของ
กาแฟให ้กลมกล่อมขึน
้

หลังจากภามเรียนจบเขาก็ไปขอน ้องจากคุณแม่ทอ
ี่ เมริกาโดยมีคณ
ุ ยายอันอาสาจัดการให ้ทุกอย่าง จากนั น
้ พวกเขาก็จด
ั พิธเี รียบ
ง่ายทีน
่ วิ ยอร์กต่อหน ้าผู ้ใหญ่และเพือ
่ นสนิททีต
่ ามมาอวยพรไกลข ้ามทวีป  

ทัง้ คูแ
่ ลกแหวนกันเท่านั น
้ ไม่ได ้มีอะไรมากมาย ตัวแหวนเองก็เรียบง่ายไม่สะดุดตา แต่ยังไงภามก็ยังยืนยันจะใส่แหวนนามสกุล
ฉัตรโภคินด ้วย เลยวุน
่ วายเล็กน ้อยตอนทำขนมไทยทีต
่ ้องถอดเข ้าถอดออกถึงสองวง
ตอนทีบ
่ ้านหลังนีส
้ ร ้างเสร็จใหม่ๆ และมีห ้องนอนถึงสองห ้องพวกเขาพยายามชวนคุณยายมาอยูด
่ ้วย แต่คณ
ุ ยายอันปฏิเสธด ้วย
เหตุผลว่าอยากดูแลบ ้านหลังปั จจุบันให ้ถึงทีส
่ ด
ุ ภามเลยตัดสินใจไปหาคุณยายทุกอาทิตย์หรือไปรับมากินข ้าวด ้วยกัน ส่วนห ้อง
ว่างอีกห ้องเก็บไว ้เผือ
่ เจ ้าภูมน
ิ ้องชายจะกลับมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในเมืองไทย

ี่ ี เดลซึง่ ทำงานเป็ นนักแสดงก็ประกาศแต่งงานกับอเล็กซ์ทค

ถัดมาไม่กป ี่ บกันมาตัง้ แต่สมัยเรียน เล่นเอาพีช
่ ายสองคนหน ้าบูดไป
พักใหญ่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได ้นอกจากยอมรับความจริง

มะนาวเองกลายร่างเป็ นแอร์โฮสเตส สนุกสนานกับการบินไปมาและยังคงรักกันดีกบ

ั รุน
่ พีช
่ มรมว่ายน้ำคนนั น
้ จนปั จจุบัน 

ส่วนรองประธานชมรมหัวทอง พอเรียนจบก็โดนส่งไปเรียนต่อทีอ
่ งั กฤษสองปี แล ้วกลับมาทำงานของทีบ
่ ้าน หัวสีทองโดนบังคับ
ย ้อมกลับเป็ นสีดำ ตุ ้มหูโดนสัง่ เก็บเรียบทำเอาเจ ้าตัวบ่นอยูเ่ ป็ นเดือนๆ 

ในขณะทีเ่ จ ้าทีมติดทีมชาติและเข ้าสูว่ งการว่ายน้ำเต็มตัว แน่นอนว่ายังโดนด่าเรือ

่ งกินมันฝรั่งทอดอยูด
่ ี

“พีด่ นี เดีย๋ วจะสายเอานะ” ภามเอ่ยเตือนเมือ่ เห็นคนพีล่ ะเลียดกินข ้าวต ้ม 

ภามในวัย 26 ดูเป็ นผู ้ใหญ่ขน

ึ้ เด็ดขาดมากขึน
้ กล ้ามากขึน ่ ำคัญก็แสบมากขึน
้ ทีส ้ เช่นกันจนหลายครัง้ ดีนเองยังปวดหัว ความ

ขีอ
้ ้อนของน ้องเพิม
่ มากขึน
้ ทุกทีทำเอาบรรดาผู ้ใหญ่รักกันหัวปั กหัวปำ 

ิ
ดีนมองนาฬกาที
ข ่ ้อมือ เมือ
่ เห็นว่าจะสายเอาจริงๆ เขาถึงเร่งกินคำสุดท ้าย

“เย็นนีอ้ ยากกินต ้มยำ อ ้อ พีศ่ ลิ ป์ กับพีศ่ รบอกว่าจะแวะมากินด ้วย” ยืนให ้น ้องผูกเนคไทให ้ ภามจัดการอย่างคล่องแคล่วผูกเสร็จ
ก็ตบอกแน่นๆแล ้วยิม
้ กว ้าง

“โอเคครับหล่อแล ้ว เดีย๋ วเย็นนีท้ ำต ้มยำรอไว ้ให ้เลย ตัง้ ใจทำงานนะครับ” เขย่งเท ้าจูบปลายคางคนรักทำเอาดีนเดาะลิน้ อยาก
จับมาฟั ดสักทีสองที เจ ้าตัวแสบเหมือนรู ้รีบถอยหลังแล ้วยิม
้ ให ้พร ้อมนัยน์ตาวิบวับซุกซน
 ้ วิ้ คาดโทษแต่ก็โดนน ้องดันหลังไล่ให ้รีบขึน
ชายหนุ่มชีน ้ รถไปทำงานโดยเร็ว

รถยุโรปสีเงินเคลือ ี ำก็ปลดวาระลงและพ่อกับแม่ก็ให ้รถคันใหม่เป็ น

่ นตัวออกจากบ ้าน หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัยเจ ้าแก่สด
ของขวัญวันเรียนจบ ดีนเปิ ดเพลงเบาๆเคาะนิว้ เป็ นจังหวะกับพวงมาลัย ถนนในกรุงเทพฯยังคงติดเหมือนทุกวัน ซึง่ เขาก็ชน
ิ เสีย
แล ้ว ต ้องถือว่าโชคดีทบ
ี่ ้านหลังปั จจุบันอยูไ่ ม่หา่ งจากออฟฟิ ศมากนัก  

ไฟจราจรเปลีย
่ นเป็ นสีแดงรอบทีส
่ าม พร ้อมขึน
้ ตัวเลข 120 วินาที

่ งแสงวาบบอกให ้รู ้ว่ามีข ้อความเข ้า

ดีนเอนพิงเบาะฮัมเพลงเพลินๆ มือถือทีว่ างไว ้ข ้างตัวก็สอ

่ สีเขียว คิว้ เข ้มเลิกขึน

ชายหนุ่มกดเปิ ดแอพพลิเคชัน ่ เห็นสิง่ ทีถ
้ เล็กน ้อยก่อนจะตามด ้วยเสียงหัวเราะในลำคอเมือ ่ ก
ู ส่งมา

“ให ้ตาย เจ ้าตัวแสบเอ ้ย”

ความอบอุน
่ ความรักอบอวลในจิตใจ ไม่วา่ กีป
่ ี มันไม่เคยลดลงเลย

รัก
รัก

รัก

และจะยังคงรักตลอดไป

#Ph@m#  *ส่งรูป*

ดังความฝั นเลือนรางในยามเช ้า          ดังเรือ

่ งเล่าตำนานทีข
่ บ
ั ขาน

ดังด ้ายแดงผูกพันนานแสนนาน    สอดประสานรักเราไว ้ด ้วยกัน

ี้ ร ้บุญได ้เคียงคู่       จะขอสู ้อีกครัง้ เพือ

หากชาตินไ ่ ความฝั น

่ มคลาย
เกิดอีกทีขอให ้ได ้รักกัน      ผูกสัมพันธ์รักมั่นไม่เสือ

--END—
แสงสว่างลอดผ่านผ ้าม่านทีป
่ ิ ดเอาไว ้ลวกๆ ดีนดึงเชือกให ้ผ ้าม่านแง ้มออกมากกว่าเดิมเพือ
่ เพิม
่ ความสว่างให ้กับในห ้อง เขากับ
ภามยังไม่ได ้นอน ต่างคนต่างกอดกันมองหน ้ากันจูบกันซ้ำๆแทนคำพูดมากมาย 

“ง่วงไหม” ลูบขอบตาแดงช้ำอย่างเอ็นดู

ภามส่ายหัวแล ้วซุกกอดคนรักแน่น เก็บเกีย

่ วความอบอุน
่ จนเต็มที่ พีด
่ น
ี บอกว่าจะมาอยูด
่ ้วยกันจนกว่าจะเปิ ดเทอมใหม่ในอีกไม่ก ี่
วันข ้างหน ้า สงสัยเดลได ้ล ้อเขาเละเทะอีกแน่

“คิดถึงพี่ อือ้ ออออ” อุบอิบพูดเบาๆ แต่ก็โดนดึงแก ้มจนร ้องลั่น

“ภามเป็ นคนขอห่างกันเองนะ” ทำหน ้าดุใส่จนอีกฝ่ ายมุดหน ้าเข ้าใต ้ผ ้าห่มโผล่มาแต่ตา

“ก็ตอนนัน้ ..สับสน” พยายามแก ้ตัว

“แล ้วตอนนีล้ ะครับ” ช ้อนตัวน ้องให ้ขึน้ มานอนเกยบนอก 

“ไม่แล ้ว” ยิม้ กว ้างให ้คนรัก “ผมรักพีด่ นี ” ขยับขึน้ แตะริมฝี ปากเบาๆ เอาใจ

“พีก่ ็รักภาม” ลูบหัวทุยแล ้วชะงักเมือ่ นึกขึน้ มาได ้ เขาขยับตัวขึน้ นั่งจับให ้น ้องนั่งเป็ นก ้อนบนตัก “สามเดือนทีผ่ า่ นมาพีก่ ็ได ้คิด
อะไรมากมายเหมือนกัน” เขาวางคางบนไหล่เล็กกอดเด็กน ้อยเอาไว ้ในอ ้อมแขน 
“พีเ่ ปลีย่ นนามสกุลแล ้วนะ” 

“หา” ภามทำตาโตเหลียวหันมามองคนรักงงๆ “เปลีย่ นทำไม เปลีย่ นไปเป็ นอะไร” 

ท่าทางเหวอสนิทเรียกรอยยิม
้ จากชายหนุ่ม 

“พีไ่ ม่ใช่รัฐนนท์ วงศ์เนตรแล ้ว แต่เป็ น รัฐนนท์ ฉัตรโภคิน”

..

ฉัตรโภคิน

..

“พี.่ .” ่  
เด็กหนุ่มเบิกตากว ้างไม่อยากจะเชือ

“เป็ นการขอขมาให ้กับคุณพ่อของอินทัช เพือ่ เป็ นการขอโทษให ้อิน..” กดจูบทีห

่ ลังมือน ้อง “อย่าร ้องไห ้นะ ฮึบเร็ว”

จากทีจ
่ ะร ้องภามเกือบหัวเราะออกมาเพราะโดนปลอบด ้วยคำพูดแบบเด็กๆ เขาทำท่าฮึบแล ้วโถมกอดชายหนุ่มทัง้ ตัว

“ขอบคุณครับ...”
ดีนลูบหลังน ้องเบาๆ ดวงตาสีสวยเหลือบมองโต๊ะหัวเตียงเห็นกระเป๋ าสตางค์ตัวเองวางทิง้ เอาไว ้ เขาสะกิดคนบนตักแล ้วพยักพะ
เยิดหน ้า

“หยิบกระเป๋ าสตางค์ให ้พีห่ น่อย”

ถึงจะงงแต่ภามก็ขยับตัวเอือ
้ มไปหยิบกระเป๋ าให ้ ขมวดคิว้ เล็กน ้อยเพราะเจ็บแปลบทีส
่ ะโพก ความเฉอะแฉะทีห
่ ว่างขาน่าอายจน
แก ้มใสแดงก่ำ และดูเหมือนคนพีจ
่ ะรู ้ถึงได ้ช่วยนวดให ้เบาๆ

ไม่อยากจะนับว่ากอดกันไปกีค
่ รัง้ ตลอดคืน

“เปิ ดเลย” 

เด็กหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย ภามเม ้มปากมองค ้อนคนรักเล็กน ้อย แก ้มสองข ้างแดงก่ำเมือ

่ เห็นโพสต์อท
ิ ใบเก่าทีเ่ ขาเคยเขียนให ้
สอดอยูใ่ นช่องใส่รป
ู

“พีร่ ู ้เหรอว่าเป็ นผม” เขาจำได ้ว่าวันนัน้ ทีห่ ้องสมุดไม่ได ้เขียนชือ่ ตัวเองลงไปสักหน่อย

“รู ้สิ” จูบขมับจนน ้องตัวเอน “เปิ ดซิบตรงช่องใส่เหรียญที”

ภามรูดซิบแล ้วพยายามหยิบของในช่องแคบๆนั น
้ ทันทีทป
ี่ ลายนิว้ แตะโดนเขาก็ชะงักมองคนรักอย่างลังเล

“พี.่ .ดีน”

“หยิบออกมาเลย” ดวงตาสีสวยอ่อนละมุนจนคนมองใจสัน่ ในทีส่ ดุ นิว้ ยาวก็เกีย่ วเอาของด ้านในออกมาจนได ้

แหวนสีทองแบบค่อนข ้างเก่า บนตัวเรือนมีตัวอักษรลงยาเอาไว ้ มองเพียงปราดเดียวภามก็จำได ้ขึน
้ ใจเพราะแหวนวงนี้ เคย ..
เป็ นของเขาเมือ
่ นานแสนนานมาแล ้ว

แหวนของอินทัช

“พีไ่ ด ้มาจากคุณยายอัน แหวนประจำตระกูลฉัตรโภคินทีจ่ ะส่งต่อให ้ลูกชายคนโต ตอนนีพ้ คี่ อื ลูกชายคนโตของบ ้านนัน้ ” เอา
กระเป๋ าสตางค์วางไว ้ข ้างกายแล ้วจับมือน ้องขึน
้ จูบเบาๆ 

“อาจจะดูไม่คอ่ ยลงทุน แต่นคี่ อื สิง่ สำคัญและมีคา่ ทีส่ ดุ ในตอนนีท้ พี่ มี่ ”ี หยิบแหวนสวมเข ้าทีน่ วิ้ กลางให ้เด็กน ้อยก่อนจะจูบทีน่ วิ้
ซ้ำอีกครัง้ เขายิม
้ จางๆให ้กับน้ำตาทีเ่ ริม
่ หยดลงบนหลังมือพร ้อมเสียงสะอืน
้ เบาๆ 

ภามโถมตัวเข ้ากอดคนรักอีกครัง้ ปล่อยให ้น้ำตาไหลออกมา ใบหน ้าซุกอยูก

่ บ
ั ลาดไหล่กว ้างไม่รู ้จะแสดงออกยังไงให ้อีกฝ่ ายรู ้
ว่ารักเหลือเกิน 

“เรียนจบแล ้วมาอยูด่ ้วยกันนะ” ลูบแผ่นหลังเนียนอ่อนโยน 

เด็กหนุ่มพยักหน ้างุดๆ 

“อือ้ ”

“อยูด่ ้วยกันตลอดไป” 

“อือ้ ”
“จะไม่จากกันไปอีกแล ้ว”

“ไม่อกี แล ้ว.....”

สัญญานะว่าจะตามหากันจนเจอ

สัญญานะว่าจะอยูด
่ ้วยกันตลอดไป

ตอนพิเศษ ลอยกระทง

(เขียนเมือ่ ปี ทแี่ ล ้วค่ะ 555)

14 พฤศจิกายน     

“กรี๊ ดดดดดด ขอบขนมมันไม่ตัง้ อ่ะ”เสียงกรีดร ้องของพีๆ่ ชมรมทำอาหารกำลังโหยหวน  

วันนีค
้ อ
ื วันลอยกระทงทีน
่ ักศึกษามหาวิทยาลัย T เฝ้ ารอ เพราะหลังห ้าโมงเย็นไปแล ้วทางมหาวิทยาลัยจะเริม
่ เปิ ดงานเทศกาล

ลอยกระทง เหล่าร ้านค ้าทีม

่ าจากชมรมต่างๆ เตรียมพร ้อมกันให ้วุน
่ วาย เพือ
่ ป้ องกันปั ญหาน้ำเน่าเสียในมหาวิทยาลัยชมรมทำ
อาหารจึงเป็ นซุ ้มเดียวทีไ่ ด ้รับอนุญาตทำกระทงขนมปั ง ส่วนร ้านอืน
่ ๆนั น
้ ทำเป็ นกระทงใบตองทีเ่ ก็บกวาดสะดวก ทำให ้ตอนนีท
้ ก
ุ
คนต ้องนั่งปั ้นหน ้ามืดกว่าจะได ้จำนวนกระทงขนมปั งทีอ
่ บเสร็จแล ้วพอขาย พวกเขาทำกระทงขนมปั งง่ายๆ ไม่หรูหรา ไม่มแ
ี ป้ ง
เยอะเกินไปจนค ้างในน้ำ ด ้านในโรยอาหารปลาสีสดใสแล ้วเอาดอกไม ้ประดับปั กธูปเทียนเป็ นอันเสร็จ 

สำหรับชมรมนีไ
้ ม่ได ้ขายแค่กระทง แต่จับมือกับฝั่ งขนมไทยทำขนมออกมาขายโดยขอเศษใบตองมาจากชมรมอืน
่ มาพับเป็ น
ถ ้วยใส่ 

ภามกำลังผสมแป้ ง ใส่กะทิและกล ้วยบดจัดการนวดให ้มันเข ้ากัน จากนั น

้ ก็หันไปบอกพีอ
่ ก
ี คนทีเ่ พิง่ คัน
้ น้ำใบเตยเสร็จให ้ค่อยๆเท
ผสมกับแป้ ง

 “ผมอยากให ้มีสเี ขียว จะได ้เข ้ากับเทศกาล” เขาหันไปคุยกับพีเ่ ดช ชายบึกบึนแห่งชมรมขนมไทยทีพ่ ยักหน ้าแล ้วเดินไปเอาสี
ผสมอาหารสีเขียวมาเหยาะให ้ ไม่นานแป้ งทีน
่ วดก็ออกสีเขียวสวยน่ากิน 

เด็กหนุ่มเอาน้ำตาลปี๊ บใส่เป็ นส่วนผสมสุดท ้ายนวดจนแป้ งเหลวข ้นเหมือนนมข ้นหวาน พอเห็นว่าเข ้ากันดีหมดแล ้วพีส
่ าวใน
ชมรมก็ชว่ ยกันเอาผ ้าขาวบางมากรองให ้ได ้เนือ
้ แป้ งทีล
่ ะเอียดแล ้วหมักแป้ งทิง้ เอาไว ้แบบนั น
้ อีก 3 ชัว่ โมง 

“โอเคๆ ตอนนีท้ ซี่ ุ ้มจัดเสร็จแล ้วใช่ไหม อีกสองชัว่ โมงจะเปิ ดงานแล ้ว ช่วยกันขนของไปหน่อย” ท่านประธานตะโกนไล่ให ้
สมาชิกช่วยกันหอบหิว้ ของ ด ้านหน ้าห ้องมีรถเข็นทีม
่ ก
ี ระทะทองเหลืองใบโต น้ำมันและอืน
่ ๆอีกมากเตรียมพร ้อมทีจ
่ ะทำขนมใน
วันนี้ 

พีเ่ ดชอุ ้มแป้ งทีท

่ ำเตรียมไว ้ก่อนหน ้าวิง่ ไปทีร่ ถ แล ้วช่วยสาวๆขนของหนักอย่างขยันขันแข็ง เห็นแบบนีต
้ ัวใหญ่ๆหน ้าโหดๆ แต่ม ี
แฟนสาวสวยน่ารักมากเลยล่ะ

 ภามล ้างมือแล ้วหยิบมือถือขึน้ มาดู เขาอมยิม้ กับข ้อความสู ้ๆในไลน์ อดตืน่ เต ้นไม่ได ้เพราะเมือ่ วานพีด่ นี โทรมาถามว่าจะไปลอย
กระทงไหม เขาก็ตอบตกลงทันทีพร ้อมขออนุญาตพีท ี่ มรมเรียบร ้อย แน่นอนว่าโดนแซวเละเทะแต่ก็ทำหน ้านิง่ ไม่รู ้ไม่ชใี้ ส่ นีก
่ ช ่ ะ
ว่าจะฉกกระทงขนมปั งของชมรมไว ้ลอยกับพีเ่ ขาด ้วยซ้ำ   
เสียงสัญญาณตามตึกเป็ นตัวบอกว่างานเทศกาลลอยกระทงปี นีไ
้ ด ้เริม
่ ขึน
้ แล ้ว ต ้นไม ้มากมายประดับประดาไฟไว ้มากมาย พอฟ้ า
เริม
่ มืดก็จะเปิ ดเป็ นไลท์อพ
ั พร ้อมสร ้างแสงสว่างให ้กับงาน ร ้านค ้ามากมายเรียงกันเป็ นแถว ของกินส่งกลิน
่ หอมฟุ้ ง นักศึกษาที่
ไม่มเี รียนเริม ้ ของรองท ้องไม่นับคนนอกทีเ่ ริม
่ แวะซือ ่ ทยอยเข ้ามาในมหาวิทยาลัย  

ฟู่  

เสียงแป้ งหยอดลงในกระทะทองเหลืองทีท
่ ว่ มไปด ้วยน้ำมัน พีก
่ ฟ ิ๊ ฟี่ เอาส ้อมเขีย
่ ๆขอบแป้ งทีก
่ ระจายตัวให ้รวมกลุม
่ รอจนแป้ งสุก
ลอยขึน
้ มาเขาก็พลิกกลับด ้านตักน้ำมันราดตรงกลางจนมันพองฟูถงึ เอาใส่ตะแกรงพักไว ้สะเด็ดน้ำมัน 

“หน ้าตาเหมือนยูเอฟโอ” วันนีช้ มรมว่ายน้ำไม่มอี ะไร ทีมเลยเดินตัวปลิวแวะโน่นนีก่ อ่ นมาจบทีซ่ ุ ้มของเพือ่ นซี้ เขายืนมองขนมสี
เขียวใบเตยรูปร่างเป็ นแผ่นกลมขอบหยักสีเข ้มตรงกลางพองๆ หน ้าตาแปลกไม่เคยเห็น 

“เขาเรียกว่าขนมฝั กบัว” ภามตักขนมฝั กบัวชิน้ เล็กใส่ถ ้วยใบตองให ้เพือ่ น 

“เออแฮะ ถ ้ามีเม็ดบัวด ้วยนีเ่ หมือนเลย” เอาไม ้จิม้ พลิกไปพลิกมาแล ้วงับ ขนมยังอุน่ ร ้อนเนือ้ นุ่มมีกลิน่ ใบเตยหอมละมุน รสชาติ
หวานมันจนต ้องจิม ้ ต่อไป 
้ ชิน

“เชีย่ แม่ม อร่อยอีกแล ้ว หอมม” ทีมหันไปทำตาปริบๆใส่เพือ่ น “แกรู ้ไหม ตัง้ แต่รู ้จักกันมาเนีย่ น้ำหนักขึน้ สองโลแล ้ว ช่วงนีต้ ้อง
ออกกำลังกายลดน้ำให ้ทันก่อนแข่งธันวาเนีย
่ ” 

“ใช่ แล ้วแกก็ควรงดแดกได ้แล ้วไอ ้ทีม”  ถ ้วยขนมโดนยกหายส่งให ้มะนาวกับเดล ส่วนคนทีก่ ำลังขมวดคิว้ ใส่ทมี คือรองประธาน
หัวทองใจร ้าย  
“พีว่ นิ๊ นน มันอร่อยนะ อร่อยมาก ขออีกชิน้ นะ” ทีมยิม้ แหยพยายามมองไปทางมะนาวแต่สองสาวกลับจกขนมของเขากินทำ
หน ้าฟิ นกันใหญ่ 

“พอเลยมึง อ ้อ น ้องภาม ดีนบอกว่าสองทุม่ จะมารับนะ” 

ฮิว้ ววววววววววว 

ภามหน ้าร ้อนขึน

้ มาทันทีเมือ
่ คนในชมรมส่งเสียงแซวเกรียวกราว แต่พยายามกลัน
้ เขินคอยช่วยดูน้ำมันให ้เพือ
่ นว่าร ้อนเกินไป
ไหม
 

“คนมีแฟนดีชา่ งน่าอิจฉา” 

อ ้ะ เติมน้ำมันหน่อยเดีย
๋ วร ้อนเกิน 

“คอยรับคอยส่งคอยดูแล” 

แป้ งเป็ นฟอง ไม่ดๆี ต ้องคนไล่อากาศ 

“เตรียมมือถือไว ้ถ่ายอัพเดทนะแก” 

ปึ๊ ด 

“โอ ้ยยยยยยยยย พีอ่ ย่าแซวดิ!!” ภามหน ้าแดงจัดทนไม่ไหวส่งเสียงโวยวาย เรียกเสียงหัวเราะทัง้ จากเพือ

่ นตัวเองและ

สมาชิกชมรมจนลั่นซุ ้ม   
 ้ ซุ ้ม
ท ้องฟ้ ามืดสนิทแสงไฟสวยงามให ้บรรยากาศละมุนละไม เสียงเพลงลอยกระทงคลอตามสายยิง่ ทำให ้คนมางานครึกครืน
ขนมขายดีตามคาดเรียกว่าไปควบคูก
่ บ
ั กระทงขนมปั งเลยทีเดียว ภามปาดเหงือ
่ หน ้ามันไปหมดไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนไปลอย
กระทงกับพีด
่ น
ี จะโทรมขนาดไหน แถมแป้ งทีห ้ ุ ้มขนมคงต ้องปิ ดร ้านก่อนเวลาแต่กท
่ มักไว ้ก็หมดแล ้วหมดครัง้ นีซ ็ ำได ้เกินเป้ าที่
ตัง้ ไว ้เรียบร ้อย  

“ภาม” เสียงเรียกจากพีเ่ ดชทำให ้เขาต ้องเงยหน ้าจากกระทะ ด ้วยความทีอ่ ากาศร ้อนเลยโดนพีส่ าวแถวนีจ้ ับมัดจุกโชว์เหม่ง
ี้ วิ้ ไปอีกด ้าน 
เขาทำตาปริบๆ เป็ นเชิงถามว่าเรียกทำไม แต่พเี่ ดชก็ชน

ภามหันหน ้าตามนิว้ สะดุ ้งโหยงเมือ

่ เห็นพีด
่ น
ี ยืนมองเขายิม
้ ๆ ไม่พด
ู อะไร ดวงตาสีสวยมองเขาด ้วยสายตาแวววาวปนหยอกล ้อ  

“พีด่ นี !” อุทานเสียงหลง โคตรอับอายสภาพตัวเองตอนนี้ มองซ ้ายมองขวาจะหาทิชชูม

่ าเช็ดหน ้าแต่ก็เหลือแต่หอ
่ เปล่า ทุก

คนยังดูวน
ุ่ วายกับลูกค ้าทีต
่ อ ้ ขนมฝั กบัว 
่ คิวซือ

ภามส่งต่องานให ้พีเ่ ดชหลบออกมายืนข ้างซุ ้ม เขาพยายามดึงจุกผมออกแต่ก็โดนมือใหญ่ของพีด

่ น
ี จับล็อคใบหน ้าเอาไว ้เสีย
ก่อน
 

“เอ๊ะ ฮือ่ ออ” ผ ้าเย็นทำความสะอาดผิวเช็ดเข ้าทีใ่ บหน ้าสร ้างความสดชืน่ ให ้หลังจากเหนือ่ ยมาหลายชัว่ โมง ภามหลับตาพริม้ ให ้
พีจ
่ ด
ั การเช็ดทัง้ ใบหน ้าลามไปจนถึงลำคอ 

“ดีขนึ้ ไหม” เด็กหนุ่มพยักหน ้าหงึกๆ แล ้วส่งยิม้ แทนคำขอบคุณ เขาหลับตาปี๋ อีกครัง้ เมือ่ คนพีด่ งึ จุกผมออกแล ้วใช ้มือเสยผมให ้
จนเรียบร ้อย  

“โอ ้ยยยยยยยยยย ขนมฝั กบัวหวานมากกก” เสียงใครบางคนในชมรมอดทนไม่ไหวร ้องขึน้ มา เรียกสติสองหนุ่มจากโลกส่วนตัว

ให ้หันมามอง 
ทัง้ ลูกค ้าทัง้ คนขายมองพวกเขาเป็ นตาเดียวกัน หลายคนถือโทรศัพท์ดเู หมือนจะอัดคลิปด ้วยซ้ำ 

“หวานๆ นีแ่ หละชอบค่า” หนึง่ ในลูกค ้าจิม้ ขนมเข ้าปาก ยิม้ ล ้อน ้องทีแ่ ก ้มแดงเรือ่ จนเห็นได ้ชัด 

“อยากจะมีคนมาเช็ดเหงือ่ ให ้บ ้าง” พีส่ าวทีก่ ำลังส่งขนมให ้ลูกค ้าครวญคราง แต่พอเจ ้าหล่อนหันไปเห็นอีกหนึง่ ชายร่างบึกของ
ชมรมทีม
่ ส
ี าวน ้อยแสนน่ารักเช็ดเหงือ
่ ให ้ แรงอิจฉาก็พงุ่ สองเท่า 

“โอ๊ย ผู ้ชายชมรมนี้!!!” แม่ค ้ากรีดร ้องเล่นเอาคนฟั งขำครืนแทบสำลัก  

ภามอาศัยจังหวะทีค
่ นกำลังเปลีย
่ นเป้ าหมายไปหาพีเ่ ดช คว ้ากระเป๋ าลากแขนพีด
่ น
ี หลบออกไปอีกทาง ฝ่ าฝูงคนมากมายที่
้ ของและลอยกระทง 
กำลังสนุกสนานกับการซือ

“พีด่ นี เราจะแวะซือ้ กระทงกันก่อนไหมครับ” หันมาถามอีกฝ่ ายมือก็จับกันไว ้ด ้วยความเคยชิน 

ดีนส่ายหัว เขากระตุกมือน ้องให ้หลบกลุม

่ คนทีเ่ ดินเบียดเข ้ามา  

“มีกระทงแล ้วอยูบ่ นรถ ภามไปเปลีย่ นเสือ้ ก่อนแล ้วเดีย๋ วเอามาลอยกัน”    

กว่าจะมาถึงลานจอดรถทีต
่ อนนีแ
้ น่นขนัด ภามก็เหงือ
่ ตกอีกครัง้ ต่างจากพีด
่ น
ี ทีด
่ ไู ม่คอ
่ ยเหงือ
่ ออกเท่าไหร่ คนตัวเตีย
้ กว่าอดเบะ
ปากไม่ได ้ เขาหน ้ามุย
่ ไปเปลีย ้ ไปโดยมีคนทีเ่ ขากำลังนินทาในใจยืนพิงรถรออยู ่
่ นเสือ

โชคดีทม ้ ผ ้าติดรถพีด
ี่ เี สือ ่ น ..
ี เอาไว ้เสมอ โอเค ไม่ต ้องถามนะว่ามีตด
ิ เอาไว ้ทำไม แต่มันทำให ้ชีวต
ิ สะดวกขึน
้ เยอะในหลายๆ

อย่าง
 

“เป็ นอะไรคิว้ ขมวด” ดีนเอานิว้ แตะกลางหน ้าผากย่นยู่  

ภามยืนขึน
้ ปั ดฝุ่ น แกล ้งป้ องปากเหมือนตะโกนด ้วยเสียงเบา 

“ข ้างบนอากาศดีไหมคร ้าบบบ” ลากเสียงยาววว..ววว 

ดีนเลิกคิว้ ครุน
่ คิดสักพักก็นก ่ งความสูง เขาหัวเราะหึหเึ ลยโดนน ้องตีไปสองสามทีด ้วยความหมั่นไส ้
ึ ออกว่าน ้องกำลังหน ้าบูดเรือ
สุดท ้ายคนพีก ็ นไม่ไหวตวัดอุ ้มช ้อนบัน
่ ท ้ ท ้ายขึน
้ จนน ้องร ้องเสียงหลง 

“เดีย๋ ว!! พีด

่ น
ี ทำอะไร !??” ภามรีบเกาะไหล่อก
ี ฝ่ ายไว ้ มองไปรอบตัว ถึงจะมองไม่เห็นใครแต่ใช่วา่ รถบางคันจะไม่มค
ี นสัก

หน่อย 

“พี่ ～” โดนอุ ้มนานๆ ชักเขิน ใบหน ้าร ้อนจัดก ้มหน ้าก ้มตามองอีกฝ่ ายด ้วยแววตาขอร ้อง “ผมอายนะ หนักด ้วย” 

“อากาศข ้างบนดีไหมครับ” ดีนยักคิว้ ให ้ไม่สนใจคำขอร ้อง เล่นเอาคนโดนย ้อนจุกสนิท  

“อากาศดีมากกกกก ปล่อยนะนะนะ” ขอร ้องแทบจะยกมือไหว ้ แต่คนนิสยั ไม่ดยี อ่ มทำหูทวนลมเหมือนทุกครัง้  

“ต ้องทำยังไงก่อนครับ”  ภามรู ้สึกเหมือนตัวจะระเบิดแตกตาย ยังไงเขาก็ไม่มที างชินแน่ๆ 

“เดีย๋ วคนเห็น” อ ้อมแอ ้มตอบ 

“งัน้ ก็อยูแ่ บบนีต้ อ่ ไปก่อน พีไ่ หว” 

เสียงหัวเราะคิกคักของสาวๆ ทีเ่ ดินผ่านลานจอดรถไปยิง่ ทำให ้ภามเขินจนอยากจะร ้องไห ้ โคตรอายของโคตรโคตรอาย ทำไม
พีด
่ น ั เสียแบบนีเ้ นีย
ี นิสย ่  

“ถ ้าโดนถ่ายรูปทำไง..” ปั ดผมบนใบหน ้าคมคายออกเผยให ้เห็นแนวคิว้ เข ้ม ภามไล ้ปลายนิว้ ทีร่ อยปานจางๆแผ่วเบา 

“ป่ านนีค้ งไม่เหลือ” คนพีย่ ักไหล่ตอบชิลๆ 

เด็กน ้อยถอนใจ เขาก ้มหน ้าลงประคองใบหน ้าอีกฝ่ ายไว ้ กระซิบเสียงเบาหวิว  

“คนนิสยั ไม่ด.ี .” พร ้อมแนบจูบลงบนเรียวปากนุ่มบดย้ำเอาใจ  

จูบหวานเคล ้าคลอ ขบเม ้ม เด็กหนุ่มสะดุ ้งเล็กน ้อยเมือ

่ ลิน ่ ร ้อนสัมผัสซึง่ กันและกัน ก่อนจะไล ้เลียเชือ
้ อุน ่ งช ้าเหมือนลิม
้ รสขนม
หวานแล ้วเริม
่ ดุนดันเหมือนจะกลืนกิน  

“อืม.....” 

ร่างของภามค่อยๆ ไหลลงช ้าๆจนขาแตะพืน

้ หากปากของพวกเขาไม่หา่ งกันแม ้แต่น ้อย จูบหวานยังคงดำเนินต่อไปอาศัยเงามืด
ในลานจอดรถบดบังจากสายตาคน ภามรู ้สึกได ้ว่าขาตัวเองเริม ่ ครางอือ
่ สัน ้ อึงเมือ
่ มือร ้อนๆของพีด
่ น
ี แตะสัมผัสแผ่นหลังลูบไล ้ไป
มา 

“พี.่ ..ผม....” เบือนริมฝี ปากแดงก่ำออก พยายามรัง้ ใบหน ้าคนพีเ่ อาไว ้สุดกำลัง ลมหายใจทัง้ คูห ้ ตามอารมณ์ 
่ อบกระชัน

“ไปลอยกระทงไม่ไหวแล ้วสิ ทำไงดี” ดีนคลอเคลียปลายจมูกกับแก ้มนุ่ม สองมือคล ้องเอวน ้องกอดเอาไว ้ไม่ปล่อย ภามเม ้ม
ปากแน่นทำตาค ้อนขวับ ทุบไหล่คนพีแ
่ ล ้วก ้มหน ้างุดซุกอยูก
่ บ
ั อกกว ้างทัง้ ๆแบบนั น
้ เสียงเพลงเทศกาลยังคงดังแว่วผ่าน ทีล
่ าน
จอดรถดูเหมือนจะไม่มใี ครแล ้ว ดีนดันคางน ้องขึน
้ มองสบตาแทนคำถาม คนในอ ้อมแขนแดงทัง้ หูทัง้ คอหลุบตาไปทางอืน
่ แล ้ว
พยักหน ้าน ้อยๆ แทนคำตอบ 

แล ้วต่อมารถซีดานสีดำก็วงิ่ ออกไปจากลานจอดรถมหาวิทยาลัยอย่างเงียบงัน    

วันเพ็ญเดือนสิบสอง ..... 

เสียงเพลงลอยกระทงดังจากทีวท
ี เี่ ปิ ดทิง้ เอาไว ้ให ้เตียงยับย่นดูแทนเจ ้าของห ้อง ท ้องฟ้ าค่ำคืนนีส
้ ว่างสดใสเพราะพระจันทร์เต็ม
ดวงสีนวลตา ระเบียงคอนโดตอนนีม
้ ก
ี ะละมังใบใหญ่ใส่น้ำปริม
่ พร ้อมกระทงใบตองลอยอยู่ กระทงอันไม่ใหญ่มากพับเป็ นกลีบ
ผกาสวยงามด ้านในมีดอกบานไม่รู ้โรยสีชมพูสดอัดแน่นเต็มไปหมดและปั กด ้วยธูปเทียน 

“พีซ่ อื้ มาจากไหนครับ” เด็กน ้อยนั่งยองๆ เอามือกวักน้ำให ้กระทงลอยวนไปวนมา 

ดีนทีน
่ ั่งยองๆอยูข ่ ะตอบจนน ้องเอนตัวมาพิงแล ้วช ้อนตามอง 
่ ้างๆ เกาแก ้มตัวเอง ดูลำบากใจทีจ

“...พีท่ ำเอง” 

“ห๊ะ!” ภามทำตาโตเบิกกว ้าง  

“ก็อยูก่ บั คุณย่าแล ้วโดนบังคับทำทุกปี ตัง้ แต่เด็กจนโต” คนพีแ่ อบเขินไม่กล ้ามองสบตา 

“มันสวยมากเลยนะพีด่ นี คือพับใบตองอย่างเนีย้ บ” กระตุกแขนเสือ้ คนตัวโตด ้วยความทึง่ “ผมยังทำไม่ได ้ขนาดนีเ้ ลย” ภาม
ยอมรับว่าตัวเองก็โดนแม่สอนมาเหมือนกัน แต่ไม่คด
ิ ว่ามือใหญ่ๆอย่างพีด
่ น
ี จะทำอะไรแบบนีไ
้ ด ้ 

“ชอบไหม” ดีนหันมาหาน ้อง ก ้มลงจูบหน ้าผากอีกฝ่ ายด ้วยความหมั่นเขีย้ ว 

“ชอบครับ” ยิม้ กว ้างส่งให ้ “แล ้วทำไมใส่ดอกบานไม่รู ้โรยเพียบเลย ไม่ใส่พวกดอกบัวหรือดาวเรืองบ ้างเหรอ” เขีย่ กระทงมาดู
่ ชม 
ใกล ้ๆ ด ้วยความชืน

“พีช่ อบความหมายของดอกบานไม่รู ้โรย” เขาเอือ้ มมือไปจับมือน ้องทีเ่ ริม่ ซนกับกระทงแล ้วดึงขึน้ จูบปลายนิว้ ชี“้ ดอกบานไม่รู ้
โรยเป็ นดอกไม ้มงคลช่วยส่งเสริมความรัก” ขยับมาจูบทีป ั ผูกพันกัน” จูบปลายนิว้ นางหนักๆ “...ตราบ
่ ลายนิว้ กลาง “ทำให ้คูร่ ก

นานแสนนาน” ตบท ้ายด ้วยนิว้ ก ้อย  

ภามหายใจลึกแก ้มแดงปลั่ง เขาช ้อนตามองพีด

่ น
ี ด ้วยแววตาฉ่ำหวาน แล ้วหลับตาพริม
้ เมือ
่ ใบหน ้าของอีกฝ่ ายก ้มลงมา ริมฝี ปาก
ร ้อนแตะสัมผัสเคล ้นคลึง ขบกัดกันเบาๆ ไม่ลก
ุ ล้ำมากไปกว่านั น
้ จนพอใจถึงได ้ผละออก 

“ขอขมาพระแม่คงคากัน” ดีนชักชวนแล ้วจุดไฟธูปเทียนทีก่ ระทงแล ้วยกมือไหว ้สวดอธิษฐานพร ้อมน ้อง  

 คืนนัน้ แสงจันทร์สาดส่องสว่าง ฉายภาพกระทงงดงามลอยอ ้อยอิง่ ในกะละมังริมระเบียงคอนโด 

-------------------
 Beyond the sky

“ไอ ้อินไปไหน” นักศึกษาผิวคล้ำแบบชาวใต ้แท ้ทีเ่ อาผ ้าโพกหัวกันเหงือ่ ไหลเข ้าตาเงยหน ้าขึน้ จากกองไม ้ เขาควงค ้อนในมือ
พลางกวาดสายตาหาเพือ
่ นร่วมรุน
่ ทีห
่ ายหัวไปได ้พักนึงแล ้ว

“มันปวดหัวดูเหมือนจะเป็ นหวัดเลยขอไปงีบหลังตึกสักครึง่ ชัว่ โมง” เพือ่ นอีกคนเปิ ดฝาเครือ่ งดืม่ ชูกำลังกระดกไปครึง่ ขวด พวก
เขากำลังเร่งมือทำซุ ้มกิจกรรมของมหาวิทยาลัยให ้เสร็จทันเวลา

“เอ ้า ปล่อยไว ้แบบนัน้ ไม่ตายห่าไปแล ้วเรอะ ทำไมไม่ให ้มันกลับบ ้านล่ะ” เขาดึงผ ้าคาดหัวเช็ดหน ้าเช็ดตา ชักเป็ นห่วงเพือ่ น
เสียแล ้ว

“มันบอกว่าไม่เป็ นไร จะไปหามันป่ ะ ฝากยาให ้มันด ้วย” โยนซองยาสีขาวให ้แล ้วเริม่ ต ้นลุยงานต่อ

้ แล ้วเดินไปหยิบขวดน้ำ เขาเดินลัดเลาะไปด ้านหลังตึกคณะทีค

ชายหนุ่มพยักหน ้าเอาซองยาใส่กระเป๋ าเสือ ่ อ
่ นข ้างเงียบ

อินทัชเป็ นคนร่าเริง ขีเ้ ล่นและเป็ นเพือ

่ นได ้กับคนทุกรูปแบบ เรียกได ้ว่าในคณะปี หนึง่ ทุกคนไม่มใี ครไม่รู ้จัก มีหลายคนเข ้าหาไม่
ว่าผู ้ชายหรือผู ้หญิงแต่หมอนีก
่ ็ปฏิเสธอย่างสุภาพด ้วยเหตุผลว่ายังไม่คด
ิ จะมีแฟน

จนเมือ
่ หลายเดือนก่อนอยูๆ่ หมอนั่นก็พด
ู ขึน
้ มาว่า

“พีค่ นนัน้ ชือ่ อะไร”

พีก ่ ทีพ
่ รณ์ กลายเป็ นชือ ่ ดังทีไ่ ม่มใี ครอยากคบหาและท่าทางเจ ้าตัวก็ไม่ชอบยุง่ กับใคร
่ วกเขาได ้ยินทุกวัน ลูกชายเจ ้าพ่อเงินกู ้ชือ
เหมือนกันกลับกลายเป็ นเป้ าหมายของอินทัช เพือ ้ อีกฝ่ ายทัง้ เช ้าทัง้ เย็น จีบชัดเจนไม่วา่ เพือ
่ นของเขาตือ ่ นคนอืน
่ จะห ้ามยังไงก็
้ จะมาหาตามนัดหรือเปล่า ทำให ้คนรอบตัวแอบเสียวไส ้แทนว่าสักวันจะโดนดี
ไม่ฟัง ถึงขนาดนั่งรอจนมืดค่ำไม่สนใจว่าคนๆนั น

ก็เคยคิดกันว่ามันคงแค่หลงชัว่ ครัง้ ชัว่ คราว แต่สด

ุ ท ้ายผู ้ชายคนนั น
้ ก็ตกลงคบด ้วยกลายเป็ นเรือ
่ งใหญ่ทค
ี่ นซุบซิบกันไปทั่ว
หลายคนตีหา่ งจากอินด ้วยกลัวจะโดนหางเลขแต่เจ ้าเพือ
่ นบ ้าก็ไม่เคยสนใจใคร เพราะความสนใจของอินทัชพุง่ ตรงไปที่ “พี่
กรณ์” คนเดียวเท่านั น
้ จนเขาเองอดคิดไม่ได ้ว่า พีก
่ รณ์ คงแค่เล่นสนุกและเป็ นแค่รก
ั ข ้างเดียวของอินมัน

เอาเถอะถ ้ามันเจ็บกลับมา เพือ

่ นอย่างเขาก็มห
ี น ้าทีป
่ ลอบมันตามระเบียบ

ชายหนุ่มเดินมาจนถึงหลังตึกทีม
่ โี ต๊ะไม ้วางเอาไว ้ให ้นักศึกษานั่งพักผ่อน ต ้นไม ้สีเขียวให ้ร่มเงาชวนโดดงานมานอนเล่น เขา
เห็นไอ ้เพือ
่ นตัวดีฟบ
ุ หน ้าหลับอยูไ่ ม่ไกล

ไหวไหมวะนั่น

“อิ..น” เขาเตรียมจะตะโกนแต่เสียงเรียกต ้องหยุดชะงักรวมถึงขาทีก่ ำลังก ้าวเดิน

ข ้างเพือ ่ ว่าเป็ นลูกเจ ้าพ่อเงินกู ้ไร ้หัวใจกำลังลูบหัวคนทีก

่ นของเขามีผู ้ชายอีกคนนั่งอยู่ คนทีไ่ ด ้ชือ ่ ำลังฟุบหลับ ดวงตาทีท
่ อด
มองอ่อนโยนดูเป็ นห่วงจนคนเห็นต ้องขยีต
้ าว่าไม่ได ้ตาฝาดไป

พีก
่ รณ์ปลุกอินทัชให ้ตืน
่ พร ้อมบังคับให ้กินยาและน้ำ อินกำลังส่งยิม
้ และพยายามคุยด ้วยส่วนคนรักหน ้าตายก็เอาผ ้าเช็ดหน ้าเช็ด
เหงือ
่ ให ้ด ้วยท่าทางเต็มใจ

ต่างส่งยิม
้ ให ้กัน มองด ้วยดวงตาอบอุน
่ ทีไ่ ม่ละจากไปไหน
แล ้วพีก
่ รณ์ก็แนบหน ้าผากแทนการวัดไข ้แถมด ้วยจูบเบาๆทีป
่ ลายจมูก อินหัวเราะพร ้อมแก ้มสีเรือ
่ สองมือของทัง้ คูก
่ อบกุมกันไว ้
แน่น

คือความรักละมุนละไม

่ ง่ ให ้กันโดยไม่ต ้องพูดอะไรมากมาย
คือความรักทีส

คือความรักของคนสองคนทีม
่ ใี ห ้กัน

คนทีย
่ น
ื ดูหมุนตัวกลับเปิ ดฝาขวดน้ำกระดกขึน
้ กินเอง เขาขยับรอยยิม
้ รู ้สึกอุน
่ วาบในหัวใจ

..
ไม่ใช่รักข ้างเดียว และคนคนนั น
้ ก็ยกหัวใจให ้เพือ
่ นเขาไปแล ้วทัง้ ดวง

ชายหนุ่มเงยหน ้ามองฟ้ าสดใสก่อนจะชูแขนขึน

้ พร ้อมยิม
้ กว ้าง

“มีความสุขมากๆนะมึง..”

เขาส่งคำอวยพรผ่านท ้องฟ้ าอันกว ้างไกล

……
อูร่ ถสมกิตตอนนีว้ น ่ ตัวโตผิวคล้ำยืนสัง่ งานปาวๆ ด ้วยเสียงห ้วนตาม
ุ่ วายเพราะลูกค ้าเอารถมาซ่อมเยอะจนทำแทบไม่ทัน เสีย
ั
นิสย

“อ ้าว แล ้ววีออสคันขาวเสร็จแล ้วเรอะ” เขาหยิบรายการซ่อมมาเปิ ดดู จำได ้ว่าเจ ้าวีออสนีเ่ ข ้าอูเ่ พราะเบรกมีเสียง

“เสร็จแล ้วป๊ า เจ ้าของมารับพอดี นั่นไง” ลูกชายเจ ้าของอูต่ ัวมอมแมมพยักหน ้าไปทีห่ น ้าร ้านทำให ้เขาหันไปมอง

เด็กหนุ่มในชุดนักศึกษากำลังยืนยิม
้ ให ้เด็กส่งรถพร ้อมจ่ายเงินค่าซ่อม ดวงตาสดใสเป็ นประกายทำให ้มองเพลินตา คงเป็ นเพราะ
เขามองนานเกินไปเจ ้าเด็กน ้อยรุน
่ ลูกนั่นถึงได ้เงยหน ้าขึน
้ สบตากับเขาพอดีแทนทีจ
่ ะตกใจเหมือนคนอืน
่ ๆ ทีเ่ ห็นเจ ้าของอูห
่ น ้าดุ
จ ้องอยู่ แต่เด็กคนนั น
้ กลับส่งยิม
้ ให ้พร ้อมผงกหัวจนเขาต ้องผงกตอบ

แววตาและรอยยิม
้ คุ ้นเคยเหมือนใครสักคนในความทรงจำอันยาวนาน

เจ ้าของอูต
่ ัง้ ใจจะเข ้าไปคุยด ้วยสักหน่อยแต่เสียงลูกน ้องเรียกทำให ้ต ้องกลับไปให ้ความสนใจกับงาน และเมือ
่ หันมาอีกที
เจ ้าของวีออสสีขาวก็ขบ
ั ออกไปเสียแล ้ว

“เหมือนใครวะ” มือใหญ่หยิบเอกสารมาพลิกดูอกี ครัง้ เขามองชือ่ เจ ้าของรถแต่ก็ไม่คุ ้นเอาเสียเลย

“ภาม ไตรวินจิ ...”

เขาครุน
่ คิดจนคิว้ ขมวดหน ้าดุเดือดร ้อนลูกน ้องไล่เจ ้านายไปยืนตรงอืน ่ อูร่ ถทีโ่ ดนไล่ออก
่ จะได ้ไม่ทำให ้พนักงานเสียสมาธิ เสีย
จากร ้านบ่นอุบ แต่ไหนๆแล ้วเลยออกมาเดินเล่นเรือ
่ ยเปื่ อยริมคลองหลังร ้าน ถึงอากาศจะไม่โสภานักแต่ลมเย็นๆก็ผอ
่ นคลายคิว้
ทีม
่ น
ุ่ เข ้าหากัน ดวงตาดุคลายความโหดปรับเปลีย
่ นเป็ นละมุนยามนึกถึงเพือ
่ นทีจ
่ ากกันไกล

“ไอ ้อิน...”
 ่ ของเพือ
ชือ ่ นเก่าแก่ทเี่ กือบลืมไปแล ้วผุดขึน
้ มาในความทรงจำ เขาจำได ้ว่าอยูๆ่ ผู ้ปกครองของมันมาแจ ้งทางมหาวิทยาลัยว่าไอ ้
อินเกิดอุบต
ั เิ หตุเสียชีวต
ิ ส่วนแฟนของมันก็ลาออกไปเรียนต่อเมืองนอก กลายเป็ นเรือ
่ งช็อคร ้องไห ้กันระงมทัง้ คณะทีเ่ สียเพือ
่ น
ดีๆไปแถมงานศพจัดกันเร็วมากจนไม่มใี ครได ้ไปรวมงานสักคน

เขาแค่นยิม
้ กับตัวเอง วันนัน
้ ร ้องไห ้จนไม่เหลือมาดแล ้วทุกคนก็รวมเงินไปทำบุญให ้มัน

“ห่าแม่ง” เขาเช็ดน้ำตาทีเ่ อ่อออกมาเล็กน ้อยให ้ขายหน ้า แล ้วยกสองแขนชูขนึ้ ฟ้ าเอ่ยถามผ่านท ้องนภาอีกครัง้

“มึงมีความสุขแล ้วใช่ไหมวะอิน”

ผ่านฟากฟ้ า เหนือท ้องนภา ฝากคำร่ำลา

ขอให ้มึงมีความสุขไอ ้เพือ

่ นเกลอ

---------------------------

ตอนพิเศษ ขนมไทย " Must กอด "

้ ๆ แก ้คิดถึงน ้อง
เขียนสัน ^^ ่ ขนมภาษาอังกฤษจริงๆเขียนว่า
ชือ Muscat ค่ะ
วันนีเ้ ป็ นวันหยุดของร ้านอาหารเล็กๆ ในซอยทีไ่ ม่ไกลจากถนนใหญ่มากนัก เจ ้าของร ้านวัย 26 ตัง้ ใจเพิม่ วันหยุดเป็ นพิเศษให ้
พนักงานหลังจากทำงานติดกันมาหลายวันและเผือ
่ ให ้บางคนกลับบ ้านต่างจังหวัด ถึงอย่างงัน
้ คนทีไ่ ม่คอ
่ ยอยูน
่ งิ่ ก็อดใจไม่ไหว
ลุกขึน
้ มาทำขนมจนกลิน
่ หอมฟุ้ งไปทัง้ ครัว

ร่างสูงใหญ่ทเี่ พิง่ อาบน้ำเปลีย ้ สอง เขาตัง้ ใจลางานวันนี้โดยเฉพาะเพราะนานๆจะได ้หยุด

่ นเป็ นชุดสบายๆ เดินลงมาจากชัน
พร ้อมคนรักสักที ดีนเลิกคิว้ เล็กน ้อยเพราะกลิน
่ หอมวันนีไ
้ ม่ยักจะเป็ นกลิน
่ กะทิหรือใบเตยเหมือนทุกๆ ครัง้ แต่กลับเป็ นกลิน
่ นม
เนยเหมือนเค ้ก เขาเดินเข ้าไปในครัวเป็ นจังหวะเดียวกับคนรักกำลังยกถาดออกจากเตาอบพอดี

“คัพเค ้ก?” ช่วยน ้องถือถาดขนมมาวางบนโต๊ะพลางโน ้มหน ้าลงสัมผัสแก ้มอีกฝ่ ายเบาๆด ้วยริมฝี ปาก

“ให ้เดาครับ” ภามอมยิม้ ขนมในถาดเนือ้ เนียนฟูมเี หลืองอ่อนน่ากิน

ดีนมองอุปกรณ์ทน
ี่ ้องวางเตรียมไว ้ด ้วยความสนใจ มะพร ้าวขูดฝอย สีผสมอาหาร ไข่ขาว ?? เขานึกไม่ออกจริงๆว่าคืออะไรเลย

ได ้แต่เดามั่วซัว่

“เค ้กมาม่อน?” นึกถึงขนมหวานๆ ทีเ่ คยเห็นในห ้าง

ภามยังคงส่ายหัว เจ ้าตัวเอาสีผสมอาหารผสมเข ้ากับมะพร ้าวขูดแยกเป็ นถ ้วยๆ มีทัง้ สีฟ้า สีชมพู สีเขียว สีเหลือง จากนั น
้ ก็
จัดการผสมน้ำตาลตีไข่ขาวด ้วยเครือ
่ งตีจนมันฟูตัง้ ยอดสวยแล ้วเอาไปป้ ายบนหน ้าขนม ดูยังไงก็ครีมบนหน ้าคัพเค ้กชัดๆ

ดีนขยับรอยยิม
้ เมือ
่ เห็นภามเหยาะสีผสมอาหารลงบนครีม จัดการเอาไม ้ปลายแหลมวนๆบนครีมจนเกิดลวดลายน่าเอ็นดู

เขาชอบตอนน ้องตัง้ ใจทำขนมทีส

่ ด
ุ เพราะตอนนั น
้ ภามเองก็มค
ี วามสุขทีส
่ ด
ุ เช่นกัน

“อ ้าว อบอีกรอบเหรอ” เอ่ยถามเมือ่ เห็นน ้องเอาถาดขนมใส่เตาอีกครัง้

“อบแค่พอให ้ครีมเป็ นสีนวลๆครับผม ตกลงเดาออกไหม ผมให ้เวลาถึงแค่อบขนมเสร็จนะ” เปิ ดเตาไฟบนไว3้ นาที แล ้วพลิก
ตัวพิงสะโพกไว ้ทีเ่ คาท์เตอร์ครัวมองสบดวงตาสีสวยของคนรักด ้วยแววตาซุกซน “เดาไม่ถก
ู ต ้องยอมพาผมไปกินไอติมทีร่ ้าน
เปิ ดใหม่ด ้วย”

เจ ้าตัวแสบต่อรองทัง้ ๆทีร่ ู ้ว่าสุดท ้ายคนใจอ่อนก็ต ้องพาตัวเองไปกินอยูด

่ ี จนกระทั่งเสียงเตาอบดังเตือนว่าเสร็จแล ้วเป็ นอันว่า
หมดเวลา

ดีนยกสองมือพลางถอนใจยิม
้ ๆ “ยอมแพ ้ครับ”

ภามยิม
้ กว ้างเขาเอาขนมอบขึน
้ มาวางบนโต๊ะอีกครัง้ คราวนีจ
้ ัดการเอามะพร ้าวขูดหลากสีวางลงบนหน ้าครีมจนครบทุกถ ้วย

“อันนีเ้ ป็ นขนมไทยชือ่ ว่า “มัศกอด” ครับ เป็ นขนมไทยโบราณทีไ่ ด ้รับอิทธิพลมาจากต่างประเทศ ผมทำแบบหวานกำลังดีกนิ

้ ส่วนทีเ่ หลือเจ ้าตัวก็จัดแยกเอาไว ้ “ผมทำเผือ
กับชากาแฟอร่อยๆ” หยิบส่งให ้คนรักหนึง่ ชิน ่ คุณยายกับคุณลุงด ้วย ไว ้แวะเอาไป
ฝากกัน”

“อา..นีเ่ หรอขนมมัศกอด” มือใหญ่พลิกขนมในมือ เขายังขอยืนยันว่านีม่ ันคัพเค ้กแบบไทยชัดๆ

“พีร่ ู ้จักเหรอครับ” เก็บขนมใส่กล่องเพือ่ ทีจ่ ะแช่เย็นเอาไว ้ก่อน อากาศร ้อนบ ้านเราจะทำเอาเมอแรงบนหน ้าเค ้กละลายเสียหมด

“เคยได ้ยินกาพย์เห่ชมเครือ่ งคาวหวานไหม” ลองกัดขนมดูแล ้วพบว่ามันไม่หวานมากอย่างทีน่ ้องว่า เนือ้ เค ้กนุ่มลิน้ ชวนให ้กิน
ได ้เพลินๆ แบบนีเ้ จ ้าเดลคงจะชอบน่าดู

“อ ้อ..” ภามเงยหน ้าขึน

้ จากตู ้เย็นแล ้วทำท่าคิด “มัสหมั่นแกงแก ้วตา หอมยีห
่ ร่ารสร ้อนแรง อันนีใ้ ช่ไหมครับ” หัวเราะกับตัว

เองเพราะท่องได ้แค่ไม่กท
ี่ อ
่ นเท่านั น
้ ทีจ
่ ำได ้เพราะคุ ้นหูเนือ
่ งจากเขาเรียนนานาชาติมาตลอด พวกกาพย์กลอนนีไ
่ ม่ถนัดจริงๆ
“ใช่ แล ้วเคยได ้ยินท่อนนีไ้ หม...” เสียงทุ ้มต่ำเริม
่ เอือ
้ นเอ่ย

“มัศกอด...กอดอย่างไร”

ภามสะดุ ้งโหยงเพราะไม่คด
ิ ว่าอีกฝ่ ายจะมากระซิบริมหู เขารีบปิ ดตู ้เย็นแล ้วพลิกตัวหันมาเผชิญหน ้ากับคนรักเพือ
่ ปกป้ องตัวเอง
โดยด่วน

“น่าสงสัยใคร่ขอถาม..” ดวงตาสีเทาอมเขียวพราวระยับจนคนสบตาด ้วยหน ้าแดงจัด

“กอดเคล ้นจะเห็นความ” ลำแขนแข็งแรงคล ้องกอดรอบเอวเอาไว ้แล ้วรวบให ้ร่างกายชิดติดกันไม่ให ้โอกาสน ้องได ้หนี

“พะ พี.่ .”

“ขนมนาม...นีย้ ังแคลง” กดจูบลงบนริมฝี ปากบางบดคลึงแผ่วเบาๆ

ภามหลับตาพริม
้ กลิน
่ หอมและรสหวานของขนมถูกส่งต่อจากริมฝี ปากคนรัก รุกเร ้าดุนดันจนต ้องเผยอปากตอบรับสัมผัสหวาม
สองมือบีบต ้นแขนอีกฝ่ ายแน่นขึน
้ ตามจูบทีเ่ ริม
่ จะร ้อนแรงขึน
้ ตามลำดับ

“แฮ่ก....อืม...ข ้าว ข ้าวเช ้า” ประท ้วงเบาๆ เมือ่ โดนดันไปจนชิดเคาท์เตอร์ ท่าทางอาหารเช ้าทีท่ ำเอาไว ้จะเป็ นหมันก็งานนี้

“อืม..”ริมฝี ปากร ้อนแตะไล ้ไปตามลำคอ “ตอนนีอ้ ยากกินมัศกอดมากกว่า” ขบลำคอขาวจนขึน้ รอย “อยากรู ้ด ้วย...ว่าต ้อง
กอดยังไง”

ั ไม่ดเี ลย แต่ก็ไม่ได ้ขัดขวางอะไร

คนฟั งหน ้าแดงเถือกร ้อนผ่าวไปทัง้ ตัว ภามบ่นอุบอิบกับตัวเองว่าไม่น่าเปิ ดโอกาสให ้คนนิสย
ดีนขยับรอยยิม
้ แล ้วเบียดตัวกับน ้องมากขึน
้

อาหารเช ้าวันนีห
้ อมไปด ้วยนมเนยหวานติดปากจริงๆ