ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

ΑΘΗΝΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Παλλάς μονογενής, μεγάλου Διός έκγονε σεμνή,
δία, μάκαιρα θεά, πολεμόκλονε, ομβριμόιυμε,
άρρητα, ρητή, μεγαλώνυμε, αντροδίαιτε,
ή διέπεις όχθους ψαύχενας ακρωρείους
ήδ’ όρεα σκιόεντα, νάπαισί τε σην φρένα τέρπεις,
οπλοχαρής, οιστρούσα βροτών ψυχάς μανίαισι,
γυμνάζουσα κόρη φρικώδη θυμόν έχουσα.
Γοργοφόνη, φυγόλεκτρε, τεχνών μήτερ πολύολβε,
ορμάστειρα, φίλοιστρε κακοίς, αγαθοίς δε φρόνησις.
Άρσην μεν και θήλυς έφυς, πολεματόκε, μήτι,
αιολόμορφε, δράκαινα, φιλένθεε, αγλαότιμε,
Φλεγραίων ολέτειρα Γιγάντων, ιππελάτειρα,
Τριτογένεια, λύτειρα κακών, νικηφόρε δαίμον,
ήματα και νύκτας αιεί νεάταισιν εν ώραις,
κλύθί μου ευχομένου, δος δ’ ειρήνην πολύολβον
και κόρον ηδ’ υγίειαν επ’ ευόλβοισιν εν ώραις,
γλαυκώφ, ευρεσίτεχνε, πολυλλίστη βασίλεια.
Παλλάς μονογενής, ω του μεγάλου Διός τέκνο
σεμνό,
σεπτή, μακαρία θεά, πολεμοθόρυβη,
γενναιόψυχη,
ανείπωτη, λεκτή, περιώνυμη, σπηλαιόζωη,
συ που εξουσιάζεις τις αγέρωχες ράχες των
βουνοκορφών
και τα σκιερά βουνά, και τέρπεις την καρδιά
σου στα φαράγγια,
οπλοχαρής, οιστρηλατώντας, με παραφορές
τις ψυχές των ανθρώπων,
κόρη που εκγυμνάζεις, φοβερό μένος που
έχεις,
Γοργοφόνα, φυγόγαμη, πανευτυχή μητέρα
των τεχνών,
υποκινήτρα, παράφορη στους κακούς,
φρόνηση στους καλούς
γεννήθηκες αρσενική και θηλυκή,
πολεμογόνα, ω στόχαση,
ποικιλόμορφη, δράκαινα, φιλένθεη,
λαμπροτίμητη,
εξολοθρεύτρια των Φλεγραίων Γιγάντων,
ιππεύτρια,
Τιτογένεια, καταλύτρα κακών, νικηφόρα
θεότητα,
μέρες και νύχτες πάντοτε στις τελευταίες
ώρες,
εισάκουσέ με που εύχομαι, και δώσε ειρήνη
πλούσια
και χορτασμό και υγεία σ’ ευτυχισμένες
εποχές,
ω λαμπερόφθαλμη, εφευρετική, πολύευκτη
βασίλισσα.

ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Ευδύνατον καλέω Νίκην, θνητοίσι ποθεινήν,
η μόνη λύει θνητώνεναγώνιον ορμήν
και στάσιν αλγινόεσσαν επ’ αντιπάλοισι μάχαισιν,
εν πολέμοις κρίνουσα τοπαιούχοισιν επ’ έργοις,
οίς αν εφορμαίνουσα φέροις γλυκερώτατον εύχος.
Πάντων γαρ κρατέεις, πάσης δ’ έριδος κλέος εσθλόν
Νίκηι επ’ ευδόξωι κείται θαλίαισι βρυάζον.
Την πανίσχυρη επικαλούμαι Νίκη, την
ποθητή στους θνητούς,
αυτή που μόνο καταλύει των θνητών την
αγωνιστική ορμή
και την οδυνηρή στις μάχες των αντίπαλων
διχόνοια,
γιατί συ αποφασίζεις στους πολέμους για τα
τροπαιούχα έργα,
Αλλά, μάκαιρ’, έλθοις πεποθημένη όμματι φαιδρώι
αιεί επ’ ευδόξοις έργοις τέλος εσθλόν άγουσα.
ΔΙΟΝΥΣΟΥ
Κικλήσκω Διόνυσον ερίβρομον ευαστήρα,
πρωτόγονον, διφυή, τρίγονον, Βακχείον άνακτα,
άγριον, άρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, Αρήιον, εύιον, αγνόν,
ωμάδιον, τριετή, βοτρυηφόρον, ερνεσίπεπλον.
Ευβουεύ, πολύβουλε, Διός και Περσεφονείης
αρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, άμβροτε δαίμον.
Κλύθι, μάκαρ, φωνής, ηδύς δ’ επίπνευσον αμεμφής
ευμενές ήτορ έχων, συν ευζώνοισι τιθήναις.
ΥΜΝΟΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ελθέ, μάκαιρα,
μονογένεια θεά, κεχαρισμένα δ’ ιερά δέξαι,
Πλούτωνος πολυτίμιτε δάμαρ, κεδνή, βιοδώτι,
ή κατέχεις Αίδαο πύλας υπό κεύθεα γαίης,
Πραξιδίκη, ερατοπλόκαμε, Δηούς θάλος αγνόν,
Ευμενίδων γενέτειρα, υποχθονίων βασίλεια,
ήν Ζεύς αρρήτοισι γοναίς τεκνώσατο κούρην,
μήτερ εριβρεμέτου πολυμόρφου Ευβουλήος,
Ωρών συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, αγλαόμορφε,
σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποισι βρύουσα,
ευφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοίσι ποθεινή,
ειαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοήισιν,
σ’ αυτά που όταν ορμάς, φέρεις γλυκυτάτη
δόξα.
Γιατί σ’ όλα επικρατείς, και το καλό
κατόρθωμα κάθε διαμάχης,
με πανηγυρισμούς που γιορτάζεται στην
καλόφημη ανήκει Νίκη.
Αλλά μακαρία, ας έλθεις περιπόθητη με
φαιδρό βλέμμα
φέρνοντας πάντοτε τέλος καλό για καλόφημα
έργα.
ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
Επικαλούμαι τον βροντόηχο, βακχόκραυγο
Διόνυσο,
τον πρωτογέννητο, τον δισυπόστατο,
τριγέννητο, Βάκχειο άνακτα,
τον άγριο, απόρρητο, απόκρυφο, δικέρατο,
τον δίμορφο,
κισσοστεφή, ταυρόμορφο, τον Άρειο,
ευοίκραυγο, αγνόν,
τον ωμοφάγο, τριέτειο, βοτρυοφόρο,
χλωροσκέπαστον.
Ω Ευβουλέα, πολυστόχαστε, απ’ του Διός και
Περσεφόνης
τα άφατα πλαγιάσματα που εγεννήθηκες,
αθάνατε θεέ.
Εισάκουσε, μακάριε, την επίκληση, και βοήθα
άμεμπτος γλυκός
έχοντας ευμενή καρδιά, μαζί με τις
καλλίζωνες τροφούς.
ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
Περσεφόνη, θυγατέρα του μεγάλου Διός, έλα,
μακαρία,
μονογενής θεά, δέξου τις προσφερόμενες
θυσίες,
πολυτίμητη σύζυγε του Πλούτωνος, σεβαστή,
ζωοδότρα,
που κατέχεις τις πύλες του Άδη στα βάθη της
γης.
Πραξιδίκη, ωραιοπλόκαμη, αγνέ βλαστέ της
Δηούς,
γεννήτρια των Ευμενίδων, βασίλισσα των
υπογήινων,
κόρη που ο Ζεύς τη γέννησε με απόρρητους
ιερόν εκφαίνουσα δέμας βλαστοίς χλοοκάρποις,
αρπαγιμαία λέχη μετοπωρινά νυμφευθείσα,
ζωή και θάνατος μόνη θνητοίς πολυμόχθοις,
Φερσεφόνη. Φέρβεις γαρ αεί και πάντα φονεύεις.
κλύθι, μάκαιρα θεά, καρπούς δ’ ανάπεμπ’ από γαίης
ειρήνηι θάλλουσα και ηπιοχείρωι υγείαι
και βίωι ευόλβωι λιπαρόν γήρας κατάγοντι
προς σον χώρον, άνασσα, και ευδυνατον Πλούτωνα.
ΕΡΜΟΥ
Κλύθι μου, Ερμεία, Διός άγγελε, Μαιάδος υιέ,
παγκρατές ήτορ έχων, εναγώνιε, κοίρανε θνητών,
εύφρων, ποικιλόβουλε, διάκτορε αργειφόντα,
πτηνοπέδιλε, φίλανδρε, λόγου θνητοίσι προφήτα,
γυμνάσιν ος χαίρεις δολίαις τ’ απάταις, τροφιούχε,
ερμηνεύ πάντων, κερδέμπορε, λυσιμέριμνε,
ος χείρεσσιν έχεις ειρήνης όπλον αμεμφές,
Κωρκιώτα, μάκαρ, εριούνιε, ποικιλόμυθε,
εργασίαις επαρωγέ, φίλε θνητοίς εν ανάγκαις,
γλώσσης δεινόν όπλον το σεβάσμιον ανθρώποισι.
Κλύθί μου ευχομένου, βιότου τέλος εσθλόν οπάζων
εργασίαισι, λόγου χάρισιν και μνημοσύνηισιν.
γόνους.
ω μητέρα του βροντόηχου πολύμορφου
Ευβουλέως,
συμπαίκτρια των Ωρών, φωτοφόρα,
λαμπρόμορφη,
σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη που βρίθεις με
καρπούς,
λαμπρόφεγγη, κερασφόρα, συ μόνη στους
θνητούς ποθητή,
εαρινή που χαίρεσαι με τις λιβαδίσιες πνοές,
που φανερώνεις το ιερό σώμα με βλαστάρια
χλωρόκαρπα,
που αρπαγμένη νυμφεύτηκες σε γάμους
φθινοπωρινούς,
συ μόνη ζωή και θάνατος στους πολύμοχθους
θνητούς,
ω Περσεφόνη. Γιατί πάντοτε τρέφεις και
φονεύεις τα πάντα.
Εισάκουσε, θεά μακάρια, και καρπούς απ’ τη
γη ξαναστείλε
σε ειρήνη και απαλόχερη υγεία που θάλλεις
και σε βίο ευτυχή που φέρνει το ανέφελο
γήρας
στον δικό σου τον τόπο, ω βασίλισσα, και
στον πανίσχυρο Πλούτωνα.
ΤΟΥ ΕΡΜΟΥ
Εισάκουσέ με, Ερμή, αγγελειοφόρε του Διός,
υιέ της Μαίας,
με την καρδιά την παντοδύναμη, αγωνιστικέ,
αρχηγέ των θνητών,
ευμενή, πολυμήχανε, ω αγγελειοφόρε
αργοκτόνε,
φτεροπέδιλε, φίλανδρε, προφήτη του λόγου
στους θνητούς,
που χαίρεσαι με τα γυμνάσματα και με τις
δόλιες απάτες, τροφοδότη,
ερμηνευτή των πάντων, κερδέμπορε,
λυσιμέριμνε,
συ που κρατάς στα χέρια το άμεμπτο όπλο
της ειρήνης,
Κωρυκιώτη, μακάριε, ωφέλιμε, εύγλωττε,
αρωγέ στις εργασίες, φίλε των θνητών στις

ΓΗΣ
Γαία θεά, μήτερ μακάρων θνητών τ’ ανθρώπων,
παντρόφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα,
αυξιθαλής, φερέκαρπε, καλαίς ώραισι βρύουσα,
έδρανον αθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη,
η λοχίαις ωδίσι κύεις καρπόν πολυειδή,
αιδία, πολύσεπτε, βαθύστερν’, ολβιόμοιρε,
ηδυπνόοις χαίρουσα χλόαις πολυανθέσι δαίμον,
ομβροχαρής, περί ήν κόσμος πολυδαίδαλος άστρων
ειλείται φύσει αενάωι και ρεύμασι δεινοίς.
αλλά, μάκαιρα θεά, καρπούς αύξοις πολυγηθείς
ευμενές ήτορ έχουσα, συν ολβίοισιν εν ώραις.
ΠΡΩΤΕΩΣ
Πρωτέα κυκλήσκω, πόντου κληίδας έχοντα,
πρωτογενή, πάσης φύσεως αρχάς ός έφηνεν
ύλην αλλάσσων ιερήν ιδέαις πολυμόρφοις,
πάντιμος, πολύβουλος, επιστάμενος τα τ’ εόντα
όσσα τε πρόσθεν έην όσα τ’ έσσεται ύστερον αύτις.
Πάντα γαρ αυτός έχων μεταβάλλεται ουδέ τις άλλος
αθανάτων, οι έχουσιν έδος νιφόεντος Ολύμπου
και πόντον και γαίαν ενηέριοί τε ποτώνται.
Πάντα γαρ Πρωτεί πρώτη φύσις εγκατέθηκε.
Αλλά, πάτερ, μόλε μυστιπόλοις οσίαισι προνίαις
πέμπων ευόλβου βιότου τέλος εσθλόν επ’ έργοις.
ανάγκες,
συ με το φοβερό της γλώσσας όπλο το
σεβαστό στους ανθρώπους.
Εισάκουσέ με που εύχομαι, παρέχοντας
αίσιον τέλος του βίου
με εργασίες, χάρες του λόγου και αναμνήσεις.
ΤΗΣ ΓΗΣ
Θεά Γη, των μακαρίων μητέρα και των
θνητών ανθρώπων
πανθρέπτειρα, πανδότρια, τελεσφόρα,
πανκαταλύτρα,
αυξητική, καρποφόρα, που σε καλές εποχές
αφθονείς,
έδρα του αθανάτου κόσμου, πολυποίκιλη
κόρη,
που κυοφορείς με επιτόκιες ωδίνες τον
πολυειδή καρπό,
αιωνία, πολύσεπτη, βαθύκολπη, καλότυχη,
που χαίρεσαι μ’ ευωδιαστές πρασινάδες, ω συ
σ’ ανθοστολίσματα θεότης,
η ομβριοχαρής, που γύρω της ο
πολυποίκιλτος κόσμος των άστρων
περιστρέφεται με την αέναη φύση και τα
άγρια ρεύματα.
Αλλά, θεά μακαρία, αύξησε τους πολυχαρείς
καρπούς
έχοντας διάθεση ευμενή μαζί με ευφορίες στις
εποχές.
ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΩΣ
Επικαλούμαι τον Πρωτέα, της θάλασσας τα
κλείθρα που κρατεί,
αρχέγονον, που όλης της φύσεως τις αρχές
φανέρωσε
την ύλη την ιερή που μεταβάλλει σε
ποικιλόμορφα είδη,
παντίμητος, πολύβουλος, που τα παρόντα τα
γνωρίζει
κι όσα πρωτύτερα έγιναν κι όσα θα
ξαναγίνουν αύριο.
Γιατί αυτός γνωρίζοντας τα πάντα
μεταμορφώνεται όσο κανένας άλλος
απ’ τους αθανάτους, που κατέχουν την έδρα

ΝΗΡΕΩΣ
Ω κατέχων πόντου ρίζας, κυαναυγέτιν έδρην,
πεντήκοντα κόραισιν αγαλλόμενος κατά κύμα
καλλιτέκνοισιν χοροίς,
Νηρεύ, μεγαλώνυμε δαίμον,
πυθμήν μεν πόντου, γαίης πέρας, αρχή απάντων,
ός κλονέεις Δηούς ιερόν βάθρον, ηνίκα πνοιάς
εννυχίοις κευθμώσιν ελαυνομένας αποκλείηις.
Αλλά, μάκαρ, σεισμούς μεν απότρεπε, πέμπε δε μύσταις
όλβον τ’ ειρήνην τε και ηπιόχειρον υγείην.
ΡΕΑΣ
Πότνια Ρέα, θύγατερ πολυμόρφου Πρωτογόνοιο,
ήτ’ επί ταυροφόνων ιερότροχον άρμα τιταίνεις,
τυμπανόδουπε, φιλοιστρομανές, χαλκόκροτε κούρη,
μήτερ Ζηνός άνακτος Ολυμπίου, αιγιόχοιο,
πάντιμ’, αγλαόμορφε, Κρόνου σύλλεκτρε μάκαιρα,
ούρεσιν ή χαίρεις θνητών τ’ ολολύγμασι φρικτοίς,
παμβασίλεια Ρέα, πολεμόκλονε, ομβριμόθυμε,
ψευδομένη, σώτειρα, λυτηριάς, αρχιγένεθλε,
μήτηρ μεν τε θεών ηδέ θνητών ανθρώπων.
Εκ σου γαρ και γαία και ουρανός ευρύς ύπερθεν
και πόντος πνοιαί τε. Φιλόδρομε, αερόμορφε.
Ελθέ, μάκαιρα θεά, σωτήριος εύφρονι βουλήι
ειρήνην κατάγουσα συν ευόλβοις κτεάτεσσι,
λύματα και κήρας πέμπουσ’ επί τέρματα γαίης.
του χιονοσκέπαστου Ολύμπου
τη θάλασσα και τη στεριά κι ανάεροι πετάνε.
Γιατί τα πάντα στον Πρωτέα η πρώτη φύσις
εμπιστεύθηκε.
Αλλ’, ω πάτερ, πρόσελθε στους ιερουργούς
με όσιες προφητείες
στέλνοντας καλό τέλος τρισόλβιου βίου για
έργα.
ΤΟΥ ΝΗΡΕΩΣ
Ω, εσύ τις ρίζες της θάλασσας που κατέχεις,
τον μελανόστιλπνο θρόνο,
με τους χορούς που χαίρεσαι στο κύμα,
των όμορφων πενήντα θυγατέρων,
Νηρέα, ξακουστή θεότης,
πυθμένα πόντου, γης όριον, αρχή πάντων,
συ που τραντάζεις της Δηούς το ιερό το
βάθρο, όταν τους ανέμους
που καταφθάνουν, σε νυχτοσκότεινες
κρυφοσπηλιές αιχμαλωτίζεις
αλλά, μακάριε, τους σεισμούς απότρεπε,
στέλνε στους μύστες
ευτυχία και ειρήνη και απαλόχειρη υγεία.
ΤΗΣ ΡΕΑΣ
Δέσποινα Ρέα, θυγατέρα του πολύμορφου
Πρωτόγονου,
που οδηγείς το ιερότροχο άρμα των
ταυροφόνων,
τυμπανοκρουστική, μανιακή, χαλκοκρούστρια
κόρη,
μητέρα του άνακτος Ολυμπίου Διός, του
ασπιδοφόρου,
παντιμημένη, λαπρόμορφη, του Κρόνου
μακαρία ομόκλινη,
που χαίρεσαι στα όρη με των θνητών τα
φοβερά ολολύγματα,
παμβασίλισσα Ρέα, πολεμοθόρυβη,
γενναιόψυχη,
ξεγελάστρα, σωτήρια, λυτήρια, αρχέγονη,
μητέρα των θεών και των θνητών ανθρώπων.
Γιατί από σένα η γη κι ο πάνωθε ο ουρανός ο
ευρύχωρος

ΚΡΟΝΟΥ
Αιθαλής, μακάρων τε θεών πάτερ ηδέ και ανδρών,
ποικιλόβουλ’, αμίαντε, μεγασθενές, άλκιμε Τιτάν,
ός δαπανάις μεν άπαντα και αύξεις έμπαλιν αυτός
δεσμούς αρρήκτους ός έχεις κατ’ απείρονα κόσμον,
αιώνος Κρόνε παγγενέτωρ, Κρόνε ποικιλόμυθε,
Γαίης τε βλάστημα και Ουρανού αστερόεντος,
γέννα, φυή, μείωσι, Ρέας πόσι, σεμνέ Προμηθεύ,
ός ναίεις κατά πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα,
αγκυλομήτα, φέριστε. Κλύων ικετηρίδα φωνήν
πέμποις εύολβον βιότου τέλος αιέν άμεμπτον.
ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ
Ήρακλες ομβριμόθυμε, μεγασθενές, άλκιμε Τιτάν,
καρτερόχειρ, αδάμαστε, βρύων άθλοισι κραταιοίς
αιολόμορφε, χρόνου πάτερ, αίδιέ τε εύφρων,
άρρητ’, αγριόθυμε, πολύλλιτε, παντοδυνάστα,
παγκρατές ήτορ έχων, κάρτος μέγα, τοξότα, μάντι,
παμφάγε, παγγενέτωρ, πανυπέρτατε, πάσιν αρωγέ,
ός θνητοίς κατέπαυσας ανήμερα φύλα διώξας,
ειρήνην ποθέων κουροτρόφον, αγλαότιμον,
αυτοφυής, ακάμας, γαίης βλάστημα φέριστον,
πρωτογόνοις στράψας βολίσιν, μεγαλώνυμε Παιών,
ός περί κρατί φορείς ηώ και νύκτα μέλαιναν,
δώδεκ’ απ’ αντολιών άχρι δυσμών άθλα διέρπων,
και η θάλασσα και οι άνεμοι. Αεικίνητη,
αερόμορφη.
Έλα, θεά μακάρια, σωτήρια με βούληση
ευδιάθετη
κομίζοντας ειρήνη με πανόλβια δώρα.
Μιάσματα και δυστυχίες ξαποστέλνοντας στα
πέρατα της γης.
ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ
Συ ο αειθαλής, ω πατέρα μακαρίων θεών και
ανθρώπων,
πολυμήχανε, αμόλυντε, μεγαλοδύναμε,
Τιτάνα ρωμαλέε,
που εξαντλείς τα πάντα και ο ίδιος πάλι τα
αυξαίνεις,
δεσμούς αδιαρρήκτους που έχεις στον
απέραντο κόσμο,
ω Κρόνε γεννήτορα του αιώνα (χρόνου),
εύγλωττε Κρόνε,
βλαστέ της γης και του κατάστερου ουρανού,
γέννηση, αύξηση, μείωση, της Ρέας σύζυγε,
σεμνέ Προμηθέα,
που κατοικείς τα μέρη όλα του κόσμου, ω
γενάρχη,
πανούργε, κάλλιστε. Ακούοντας την
ικετευτική φωνή
στέλνε πανόλβιο άμεμπτο τέλος του βίου
πάντοτε.
ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ
Ηρακλή γενναιόψυχε, μεγαλοδύναμε,
ρωμαλέε Τιτάνα,
χειροδύναμε, αδάμαστε, γεμάτε με μεγάλους
άθλους,
ποικιλόμορφε, πατέρα χρόνου, αιώνιε και
συνετέ,
ανείπωτε, αγριόψυχε, πολυευκταίε,
παντοδυνάστη,
με την παντοδύναμη καρδιά, ω μεγάλη
δύναμη, τοξότη, μάντη,
πολυφάγε, παγγενήτορα, πανυπέρτατε, αρωγέ
σε όλα,
αθάνατος, πολύπειρος, απείριτος, αστυφέλικτος.
Ελθέ, μάκαρ, νούσων, θελκτήρια, πάντα κομίζων,
εξέλασον δε κακάς άτας κλάδον εν χερί πάλλων,
πτηνοίς τ’ ιοβόλοις κήρας χαλεπάς απόπεμπε.
ΠΑΝΟΣ
Πάνα καλώ κρατερόν, νόμιον, κόσμοιο το σύμπαν,
ουρανόν ηδέ θάλασσαν ιδέ χθόνα παμβασίλειαν
και πυρ αθάνατον. Τάδε γαρ μέλη εστί τα Πανός.
Ελθέ, μάκαρ. σκιρτητά, περίδρομε, σύνθρονε Ώραις,
αιγομελές, βακχευτά, φιλένθεε, αστροδίαιτε,
αρμονίαν κόσμοιο κρέκων φιλοπαίγμονι μολπήι,
φαντασιών επαρωγέ, φόβων έκπλαγε βροτείων,
αιγονόμοις χαίρων ανά πίδακας ηδέ τε βούταις,
εύσκοπε, θηρητήρ, Ηχούς φίλε, σύγχορε νυμφών,
παντοφυής, γενέτωρ πάντων, πολυώνυμε δαίμον,
κοσμοκράτωρ, αυξητά, φαεσφόρε, κάρπιμε Παιάν,
αντροχαρές, βαρύμηνις, αληθής Ζεύς ο κεράστης.
Σοι γαρ απειρέσιον γαίης πέδον εστήρικται,
είκει δ’ ακαμάτου πόντου το βαθύρροιον ύδωρ
Ωκεανός τε πέριξ εν ύδασι γαίαν ελίσσων,
αέριόν τε μέρισμα τροφής, ζωοίσιν έναυσμα,
και κορυφής εφύπερθεν ελαφροτάτου πυρός όμμα.
Βαίνει γαρ τάδε θεία πολύκριτα σαίσιν εφετμαίς.
Αλλάσσεις δε φύσεις πάντων ταις σαίσι προνοίαις
βόσκων ανθρώπων γενεήν κατ’ απείρονα κόσμον.
Αλλά, μάκαρ, βακχευτά, φιλένθεε, βαίν’ επί λοιβαίς
ευιέροις, αγαθήν δ’ όπασον βιότοιο τελευτήν
Πανικόν εκπέμπων οίστρον επί τέρματα γαίης.
που τους ανθρώπους καθησύχασες
διώχνοντας τ’ ανήμερα θεριά,
ποθώντας την παιδοτρόφο ειρήνη, την
λαμπροτίμητη,
συ ο αυτοφυής, ακάματος, ω άριστο τέκνο της
γης,
που άστραψες με λάμψεις στους
πρωτογέννητους, περιώνυμε Παιών,
που γύρω στο κεφάλι φέρεις την αυγή και τη
σκοταδερή τη νύχτα,
που απ’ την ανατολή ως τη δύση δώδεκα
άθλους διεξήλθες,
αθάνατος, πολύπειρος, μέγας, ατράνταχτος.
Έλα, μακάριε, φέρνοντας όλα τα βάλσαμα
των νόσων,
διώξε τις φοβερές συμφορές σειόντας κλάδο
στο χέρι,
και τις βαριές κακοτυχιές απόδιωχνε με
ιοβόλα βέλη.
ΤΟΥ ΠΑΝΟΣ
Προσκαλώ τον ρωμαλέο Πάνα, τον
ποιμενικό, το σύμπαν του κόσμου,
τον ουρανό και τη θάλασσα και την
παμβασίλισσα γη
και το πυρ το αθάνατο. Γιατί αυτά είναι τα
μέλη του Πανός.
Έλα μακάριε, χορευτή, περιφερόμενε,
ομόθρονε με τις Ώρες,
τραγοπόδαρε, βακχευτή, ενθουσιαστικέ,
υπαίθριε,
που αυλοπαίζεις την αρμονία του κόσμου με
παιχνιδιάρικο τραγούδι,
ω βοηθέ των φαντασιώσεων, υποκινητή των
ανθρώπινων φόβων
που χαίρεσαι με τους γιδοβοσκούς και τους
βουκόλους στις πηγές,
οξυδερκή, κυνηγέ, φίλε της Ηχούς,
συγχορευτή των νυμφών,
συ ο παντογόνος, ο γεννήτωρ όλων,
πολυώνυμη θεότητα,
κοσμοκράτορα, αυξητή, φωτοφόρε, γόνιμε
Παιάν,
σπηλαιόφιλε, εξοργισμένε, ο αληθινός εσύ
Ζεύς ο κερασφόρος.
Γιατί σε σένα έχει στηριχθεί το απέραντο
έδαφος της γης,

ΦΥΣΕΩΣ
Ω Φύση, παμμήτειρα θεά, πολυμήχανε μήτερ,
ουρανία, πρέσβειρα, πολύκτιστε δαίμον, άνασσα,
πανδαμάτωρ, αδάμαστε, κυβερνήτειρα, παναυγής,
παντοκράτειρα, τιτιμενέα πανυπέρτατε πάσιν
άφθιτε, πρωτεγένεια, παλαίφατε, κυδιάνειρα,
εννυχία, πολύπειρε, σελασφόρε, δεινοκάθεκτε,
άψοφον αστραγάλοισιν ποδών ίχνος ειλίσσουσα,
αγνή, κοσμήτειρα θεών ατελής τε τελευτή,
κοινή μεν πάντεσσιν, ακοινώνητε δε μόνη,
αυτοπάτωρ, απάτωρ, ερατή, πολύγηθε, μεγίστη,
ευάνθεια, πλοκή, φιλία, πολύμικτε, δαήμον,
ηγεμόνη, κράντειρα, φερέσβιε, παντρόφε κούρη,
αυτάρκεια, δίκη, Χαρίτων πολυώνυμε πειθώ,
αιθερία, χθονία και ειναλία μεδέουσα
πικρά μεν φαύλοισι, γλυκεία δε πειθομένοισι,
πάνσοφε, πανδώτειρα, κομίστρια, παμβασίλεια,
αυξιτρόφος, πίειρα πεπαινομένων τε λύτειρα.
Πάντων μεν συ πατήρ, μήτηρ, τροφός ηδέ τιθηνός,
ωκυλόχεια, μάκαιρα, πολύσπορος, ωριάς ορμή,
παντοτεχνές, πλάστειρα, πολύκτιτε, ποντία δαίμον,
αιδία, κινησιφόρε, πολύπειρε, περίφρων,
αενάωι στροφάλιγγι θοόν ρύμα δινεύουσα,
πάνρυτε, κυκλορετής, αλλοτριομορφοδίαιτε,
αύθρονε, τιμήεσσα, μόνη το κριθέν τελέουσα,
σκηπτούχων εφύπερθε βαρυβρεμέτειρα κρατίστη,
και υπακούει το βαθύρροο νερό του
ακαταπόνητου πόντου
κι ο Ωκεανός που περιελίσσει μέσα σε ύδατα
τη γη,
και το αέριο μέρος της τροφής, το έναυσμα
στα ζωντανά,
και πάνω απ’ την κορφή ο οφθαλμός της
ελαφρότατης φωτιάς,
γιατί αυτά τ’ ανόμοια θεία βαίνουν με τις
δικές σου εντολές.
Την φύση των πάντων αλλάζεις με τις δικές
σου προβλέψεις
το γένος των ανθρώπων τρέφοντας στον
απέραντο κόσμο.
Αλλά, μακάριε, βακχευτή, ενθουσιαστικέ,
πρόσελθε στις σπονδές
τις πανίερες, και δώσε τέλος καλό του βίου
διώχνοντας τη μανία του Πανικού στα πέρατα
της γης.
ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
Ω φύση, παγγεννήτρα θεά, μητέρα
πολυμήχανη,
ουράνια, πρεσβυτέρα, πολυπλάστρα θεότητα,
άνασσα,
πανδαμάστρια, αδάμαστη, κυβερνήτρια,
ολόλαμπρη,
παντοκράτειρα, τετιμημένη, πανυπερτάτη σε
όλα
άφθαρτη, πρωτογέννητη, πρωτοείπωτη,
φημισμένη,
νυχτερινή, πολύπειρη, φωτοφόρα,
ασυγκράτητη,
που περιφέρεις αθόρυβα ίχνη ποδιών,
αγνή, κοσμήτρια θεών, ατελείωτη και τελεία,
κοινή μεν στα πάντα, αλλά κι απόκοσμη
ολόμονη,
αυτογέννητη, αγέννητη, ερασμία,
πολύτερπνη, μεγίστη,
ολάνθιστη, περίπλοκη, φιλική, πολύμεικτη,
έμπειρη,
ηγεμονίδα, κυρίαρχη, ζωοδότειρα,
παντοθρέφτρα κόρη,
αυτάρκεια, δικαιοδότειρα, πολυώνυμη
υπακοή των Χαρίτων,
άτρομε, πανδαμάτειρα, πετρωμένη, αίσα, πυρίπνους,
αίδιος ζωή ηδ’ αθανάτη τε πρόνοια.
Πάντα σοι εισί τα πάντα. Συ γαρ μόνη τάδε τεύχεις.
Αλλά, θεά, λίτομαί σε συν ευόλβοισιν εν ώραις
ειρήνην υγίειαν άγειν, αύξησιν απάντων.
ΕΙΣ ΣΕΛΗΝΗΝ
Κλύθι, θεά βασίλεια, φαεσφόρε, δία Σελήνη,
ταυρόκερως Μήνη, νυκτιδρόμε, ηεροφοίτι,
εννυχία, δαιδούχε, κόρη ευάστερε, Μήνη,
αυξομένη και λειπομένη, θήλύς τε και άρσην,
αυγάστειρα, φίλιππε, χρόνου μήτερ, φερέκαρπε,
ηλεκτρίς, βαρύθεμε, καταυγάστειρα, νυχία,
πανδερκής, φιλάγρυπνε, καλοίς άστροισι βρύουσα,
ησυχίηι χαίρουσα και ευφρόνηι ολβιομοίρωι,
λαμπετίη, χαριδώτι, τελεσφόρε, νυκτός άγαλμα,
αστράρχη, τανύπεπλ’, ελικοδρόμε, πάνσοφε κούρη,
ελθέ, μάκαιρ’, εύφρων, ευάστερε, φέγγει τρισσώι
λαμπομένη, σώζουσα νέους ικέτας σέο, κούρη.
αιθέρια, γήινη και θαλάσσια προστάτιδα,
πικρή στους φαύλους, αλλά γλυκιά στους
ευπειθείς,
πάνσοφη, πανδότρια, χορηγήτρια,
παμβασίλισσα,
τροφοπληθύς, λίπανση και λυτρώτρια των
ωριμασμένων,
πάντων εσύ πατέρας, μητέρα, τροφός και
ανατροφεύς,
ευτοκία, μακαρία, πολύσπορη, εποχική ορμή,
πάντεχνη, πλάστρα, πολυπλάστρα, θαλασσία
θεότητα,
αιωνία, κινητήρια, πολύπειρη, συνετή,
που στροβιλίζεις με αέναη δίνη τη γοργή ροή,
αείρρευστη, κυκλική, αλλομορφομετάβλητη,
λαμπρόθρονη, τιμημένη, συ μόνη που
εκπληρείς το κριθέν,
πιο πάνω από σκηπτούχους βαρυβροντώδης
κραταιότατη,
ατρόμητη, πανδαμάστρια, πεπρωμένον,
μοίρα, πυρίπνοη,
αιωνία ζωη και αθάνατη και πρόνοια.
Όλα σ’ εσένα είναι τα πάντα. Γιατί συ μόνη τα
δημιουργείς.
Αλλά θεά, παρακαλώ σε μαζί με πλουτοφόρες
εποχές
να φέρνεις ειρήνη, υγεία, αύξηση των πάντων.
ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ
Εισάκουσε, θεά, βασίλισσα, φωτοφόρα, θεϊκή
Σελήνη,
ταυροκέρατη Μήνη, νυχτόδρομη,
αεροδιάβατη,
νυκτόβια, δαδοφόρα, κόρη πάνστιλβη, Μήνη,
που αυξάνεις και λιγοστεύεις, θηλυκή και
αρσενική,
φωτίστρια, φίλιππη, μητέρα χρόνου,
καρποφόρα,
κεχριμπαρένια, βαρύθυμη, ολόφεγγη,
νυχτερινή,
συ η παντεπόπτρια, φιλάγρυπνη, με όμορφα
αστέρια γεμάτη,
χαρούμενη στην ησυχία και στην καλόμοιρη
νύχτα,
λαμπερή, χαριτοδότρια τελεσφόρα, ω
κόσμητα νύχτας,
αστράνασσα, μακρόπεπλη, ελικόδρομη,

ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ
Κλύθι μάκαρ, πανδερκές έχων αιώνιον όμμα,
Τιτάν χρυσαυγής, Υπερίων, ουράνιον φως,
αυτοφυής, ακάμας, ζώιων ηδεία πρόσοψι,
δεξιέ μεν γενέτωρ ηούς, ευώνυμε νυκτός,
κράσιν έχων ωρών, τετραβάμοσι ποσσί χορεύων,
εύδρομε, ριζωτήρ, πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά,
ρόμβου απειρεσίου δινεύμασιν οίμον ελαύνων,
ευσεβέσιν καθοδηγέ καλών, ζαμενής ασεβούσι,
χρυσολύρη, κόσμου τον εναρμόνιον δρόμον έλκων,
έργων σημάντωρ αγαθών, ωροτρόφε κούρε,
κοσμοκράτωρ, συρικτά, πυρίδρομε, κυκλοέλικτε,
αιθαλής, αμίαντε, χρόνου πάτερ, αθάνατε Ζεύ,
εύδιε, πασιφαής, κόσμου το περίδρομον όμμα,
σβεννύμενε λάμπων τε καλαίς ακτίσι φαειναίς,
δείκτα δικαιοσύνης, φιλονάματε, δέσποτα κόσμου,
πιστοφύλαξ, αιεί πανυπέρτατε, πάσιν αρωγέ,
όμμα δικαιοσύνης, ζωής φως ω ελάσιππε,
μάστιγι λιγυρήι τετράορον άρμα διώκων.
Κλύθι λόγων, ηδύν δε βίον μύστηισι πρόφαινε.
ΑΣΤΡΩΝ
πάνσοφη κόρη,
πρόσελθε, μακαρία, τερπνή, πανστιλβη, με
τρίδιπλο φέγγος,
που λάμπεις, να σώζεις τους νέους ικέτες σου,
κόρη.
ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Εισάκουσε μακάριε, που έχεις παντεπόπτη
αιώνιον οφθαλμό,
Τιτάνα χρυσόλαμπε, Υπερίωνα, ουράνιο φως,
συ ο αυτογέννητος, ακάματε, θέα γλυκιά των
ζωντανών,
ω της αυγής δεξιέ γεννήτορα, αριστερέ της
νύχτας,
που ρυθμίζεις των εποχών τη μείξη,
κυκλοκινούμενος με τέσσερις πόδες,
ταχύδρομε, ριζοτρόφε, διάπυρε, χαρωπέ,
διφρηλάτη,
που παίρνεις με περιστροφές τον δρόμο του
απέραντου κύκλου,
οδηγητή καλών στους ευσεβείς, στους
ασεβείς εχθρικός,
χρυσολύρη, που παίρνεις τον εναρμόνιο
δρόμο του κόσμου,
δείκτη αγαθών έργων, εποχοθρέφτη νέε,
φωτοφόρε, ποικιλόμορφε, ζωοδότη,
καρποφόρε Παιάν,
αειθαλής, ω αμόλυντε, πατέρα χρόνου,
αθάνατε Ζευ,
γαλήνιε, πασιφανή, περιφερόμενο μάτι του
κόσμου,
που σβήνεις και λάμπεις με ωραίες φωτεινές
αχτίδες,
δείκτη δικαιοσύνης, υδροχαρή, δέσποτα του
κόσμου,
εύορκε, εσαεί πανυπέρτατε, βοηθέ όλων,
οφθαλμέ δικαιοσύνης, φως ζωής. Ω ιππηλάτη,
που ξεκινάς το τέθριππο μ’ ευλύγιστο
μαστίγιο.
Εισάκουσε τα λόγια κι αποκάλυψε στους
μύστες γλυκύν βίο.
ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ
Άστρων ουρανίων ιερόν σέλας εκπροκαλούμαι
ευιέροις φωναίσι κυκλήσκων δαίμονας αγνούς.
Αστέρες ουράνιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης,
εγκυκλίοις δίναισι περιθρόνια κυκλέοντες.
Ανταυγείς, πυρόεντες, αεί γενητήρες απάντων,
μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες όντες,
θνητών ανθρώπων θείαν διέποντες αταρπόν,
επταφαείς ζώνας εφορώμενοι, ηερόπλαγκτοι,
ουράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αιέν ατειρείς,
αυγάζοντες αεί νυκτός ζοφοειδέα πέπλον,
μαρμαρυγαίς στίλβοντες, εύφρονες εννύχιοί τε.
Έλθετ’ επ’ ευιέρου τελετής πολυϊστορας άθλους
εσθλόν επ’ ευδόξοις έργοις δρόμον εκτελέοντες.
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥ
Τον δισυπόστατο Πρωτόγονο επικαλούμαι, τον μέγα,
τον αιθεροπλάνητο,
τον ωογέννητο, με τα χρυσά φτερά που αγαλλιά,
τον ταυρόφωνο, τη γένεση των μακαρίων και των
θνητών ανθρώπων,
το πολυενθύμητο σπέρμα, τον πολυόργιο, τον
Ηρικεπαίο,
τον ανείπωτο, την κρύφια ορμή, τον πάμφωτο βλαστό,
συ που διέλυσες τη σκοτεινή ομίχλη των ματιών
κυκλοστρεφόμενος με τις κινήσεις των φτερών παντού
στον κόσμο
φέρνοντας το ιερό λαμπρό φως, γι’ αυτό Φάνητα σε
ονομάζω
κι άνακτα Πρίαπο κι Ανταύγη ζωηροφθαλμο.
Αλλά μακάριε, στοχαστικέ, γόνιμε, πήγαινε χαρούμενος
στην άγια τελετή την πολυσύνθετη των οργιοφαντών.
Των ουρανίων άστρων το ιερό φως
επικαλούμαι
με πανίερες φωνές παρακαλώντας τις αγνές
θεότητες.
Αστέρες ουράνιοι, προσφιλή τέκνα της
ολόμαυρης Νύχτας,
κυκλοστρεφόμενοι με δίνες κυκλικές γύρω
από θρόνους.
Φωταυγείς, διάπυροι, πάντα γεννήτορες
πάντων,
μοιραίοι, κάθε μοίρας προάγγελοι που είσθε,
που καθορίζετε τη θεϊκή ατραπό θνητών
ανθρώπων,
ορατοί σ’ επταφώτιστους κύκλους,
αεροπλάνητες,
ουράνιοι και γήινοι, πυρόδρομοι, πάντοτε
αδάμαστοι,
φωτίζοντες εσαεί τον σκοτεινό πέπλο της
νύχτας,
αστράφτοντες με λάμψεις, ευφρόσυνοι και
νυχτουργοί.
Προσέλθετε στους πολύπειρους μόχθους της
πανίερης τελετής
περαίνοντες τον ενάρετο δρόμο για καλόφημα
έργα.
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥ
Τον δισυπόστατο Πρωτόγονο επικαλούμαι,
τον μέγα, τον αιθεροπλάνητο,
τον ωογέννητο, με τα χρυσά φτερά που
αγαλλιά,
τον ταυρόφωνο, τη γένεση των μακαρίων και
των θνητών ανθρώπων,
το πολυενθύμητο σπέρμα, τον πολυόργιο, τον
Ηρικεπαίο,
τον ανείπωτο, την κρύφια ορμή, τον πάμφωτο
βλαστό,
συ που διέλυσες τη σκοτεινή ομίχλη των
ματιών
κυκλοστρεφόμενος με τις κινήσεις των
φτερών παντού στον κόσμο
φέρνοντας το ιερό λαμπρό φως, γι’ αυτό
Φάνητα σε ονομάζω
κι άνακτα Πρίαπο κι Ανταύγη ζωηροφθαλμο.
Αλλά μακάριε, στοχαστικέ, γόνιμε, πήγαινε
 χαρούμενος
στην άγια τελετή την πολυσύνθετη των
οργιοφαντών.

ΑΙΘΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΟΣ

Ω Διός υψιμέλαθρον έχων κράτος αιέν ατειρές,
άστρων ηελίου τε σεληναίης τα μέρισμα,
πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πάσι ζωοίσιν έναυσμα,
υψιφανής Αιθήρ, κόσμου στοιχείον άριστον,
αγλαόν ω βλάστημα, σελασφόρον, αστεροφεγγές,
κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εύδιον είναι.
Ω εσύ με την υψηλόβαθρη εξουσία του Διός
την ακατάλυτη πάντα,
μέρος άστρων και ηλίου και σελήνης,
πανδαμάτορα, πυρίπνοε, έναυσμα ζωής σε
όλα τα ζωντανά,
εσύ ο υψηλόφεγγος Αιθέρας, το άριστο
στοιχείο του κόσμου,
ω λαμπρό γέννημα, φωτοφόρο,
αστροφώτιστο,
καλώντας σε ικετεύω νάσαι μακρόθυμος
γαλήνιος.

ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Ουρανέ παγγενέτωρ, κόσμου μέρος αιέν ατειρές,
πρεσβυγένεθλ’, αρχή πάντων πάντων τε τελευτή,
κόσμε πατήρ, σφαιρηδόν ελισσόμενος περί γαίαν,
οίκε θεών μακάρων, βόμβου δίναισιν οδεύων,
ουράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς,
εν στέρνοισιν έχων φύσεως άτλητον ανάγκην,
κυανόχρως, αδάμαστε, παναίολε, αιολόμορφε,
πανδερκές, Κρονότεκνε, μάκαρ, πανυπέρτατε δαίμον,
κλύθ’ επάγων ζωήν οσίαν μύστηι νεοφάντηι.
Ουρανέ παγγενήτορα, αδάμαστο εσαεί τμήμα
οικουμένης,
πρωτογέννητε, πάντων αρχή και πάντων
τέλος,
πατέρα κόσμου, που ως σφαίρα
περιστρέφεσαι γύρω απ’ τη γη,
κατοικία θεών μακαρίων, που οδεύεις με
περιδινήσεις σβούρας,
ουράνιος και γήινος φύλακας όλων που
περιβάλλεις,
στα στήθη που κρατάς την άπληστη της
φύσεως ανάγκη,
μελανόχροε, ακατάβλητε, ολόστιλπνε,
ποικιλόμορφε,
παντεπόπτη, Κρονοτόκε, μακάριε,
πανυπέρτατη θεότητα,
εισάκουσε κομίζοντας ζωή ενάρετη σε
νεοφώτιστο μύστη.

ΝΥΚΤΟΣ ΤΗΣ ΝΥΚΤΑΣ

Νύκτα θεών γενέτειραν αείσομαι ηδέ και ανδρών. Θα εξυμνήσω τη Νύκτα τη γενέτειρα θεών
(Νυξ γένεσις πάντων, ήν και Κύπριν καλέσωμεν) και ανθρώπω.
κλύθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, αστεροφεγγής,
ησυχίηι χαίρουσα και ηρεμίηι πολυύπνωι,
ευφροσύν, τερπνή, φιλοπάννυχε, μήτερ ονείρων,
ληθομέριμν’ αγανή τε, πόνων ανάπαυσιν έχουσα,
υπνοδότειρα, φίλη πάντων, ελάσιππε, νυχαυγής,
ημιτελής, χθονία ηδ’ ουρανία πάλιν αυτή,
εγκυκλία, παίκτειρα διώγμασιν ηεροφοίτοις,
η φάος εκπέμπεις υπό νέρτερα και πάλι φεύγεις
εις Άιδην. Δεινή γαρ ανάγκη πάντα κρατύνει.
Νυν σε, μάκαιρα, καλώ πολυόλβιε, πάσι ποθεινή,
ευάντητε, κλύουσα ικετηρίδα φωνήν
έλθοις ευμενέουσα, φόβους δ’ απόπεμπε νυχαυγείς.
ΠΡΟΘΥΡΑΙΑΣ
Κλύθι μοι, ω πολύσεμνε θεά, πολυώνυμε δαίμον,
ωδίνων επαρωγέ, λεχών ηδεία πρόσοψι,
θηλειών σώτειρα μόνη, φιλόπαις, αγανόφρον,
ωκυλόχεια, παρούσα νέαις θνητών, Προθυραία,
κλειδούχ’, ευάντητε, φιλοτρόφε, πάσι προσηνής,
ή κατέχεις οίκους πάντων θαλίαις τε γέγηθας,
λυσίζων, αφανής, έργοισι δε φαίνηι άπασι,
συμπάσχεις ωδίσι και ευτοκίηισι γέγηθας.
Ειλείθυια, λύουσα πόνους δειναίς εν ανάγκαις.
Μόνην γαρ σε καλούσι λεχοί ψυχής ανάπαυμα.
Εν γαρ σοι τοκετών λυσιπήμονές εισιν ανίαι,
Άρτεμις, Ειλείθυια, και η σεμνή, Προθυραία.
Κλύθι, μάκαιρα, δίδου δε γονάς επαρωγός εούσα
και σώζ’, ώσπερ έφυς αιεί σώτειρα προπάντων.
(Νύκτα γένεση των πάντων, που και Κύπριδα
ας την ονομάσουμε)
εισάκουσε, μακαρία θεά, μελανόστιλπνη,
αστρόφεγγη,
που χαίρεσαι στην ησυχία και στην πολύυπνη
ηρεμία,
ω ευφροσύνη, τερπνή, φιλάγρυπνη, μητέρα
των ονείρων,
λυσιμέριμνη και πράα, που κρατάς την
ανάπαυση των πόνων,
υπνοδότρια, φίλη όλων, ιππεύτρια,
νυχτόφεγγη,
ημιτελής, εσύ και γήινη και ουράνια,
περιοδική, παίχτρια με τ’ αεροπλάνητα
θηράματα,
που εκπέμπεις φως στα βάθη και πάλι
αποσύρεσαι
στον Άδη. Διότι η φοβερή ανάγκη κυβερνά
τα πάντα.
Τώρα εσέ, μακαρία, παρακαλώ, πανόλβια,
ποθητή σ’ όλους,
ευπρόσιτη, ακούγοντας την ικετευτική φωνή
έλα ευμενής κι απόδιωχνε τους φόβους τους
νυχτοφανείς.
ΤΗΣ ΠΡΟΘΥΡΑΙΑΣ
Εισάκουσέ με, ω πολύσεμνη θεά, πολυώνυμη
θεότητα,
αρωγέ των ωδίνων, γλυκύ πρόσωπο στις
λεχώνες,
συ μόνη σωτηρία των θηλέων, φιλόπαιδη,
πραϋθυμη,
ευτοκία, που απ’ τους θνητούς στις νέες
παραστέκεσαι, ω Προθυραία,
κλειδούχε, ευπρόσιτη, θρέπτειρα, σε όλους
προσηνής,
συ που εξουσιάζεις όλων τις κατοικίες και
χαίρεσαι στα συμπόσια,
λυσίζωνη, αφανέρωτη, φανερώνεσαι σ’ όλα
τα έργα,
συμπάσχεις στις ωδίνες και χαίρεσαι στις
ευτοκίες,
ω Ειλείθυια, που λύνεις τους πόνους, σε
φοβερές ταλαιπωρίες.
Γιατί μονάχα εσένα ονομάζουν οι λεχώνες
ανάπαυση ψυχής.

ΕΚΑΤΗΣ
Εινοδίαν Εκάτην κλήιζω, τριοδίτιν, εραννήν,
ουρανίαν χθονίαν τε και ειναλίαν, κροκόπεπλον,
τυμβιδίαν, ψυχαίς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
Περσείαν, φιλέρημον, αγαλλομένην ελάφοισι,
νυκτερίαν, σκυλακίτιν, αμαιμάκετον βασίλειαν,
θηρόβρομον, άζωστον, απρόσμαχον είδος έχουσαν,
ταυροπόλον, παντός κόσμου κληιδούχον άνασσαν,
ηγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, ουρεσιφοίτιν,
λισσόμενος κούρην τελεταίς ισίαισι παρείναι
βουκόλωι ευμενέουσαν αεί κεχαρηότι θυμώι.
Διότι σε σένα βρίσκονται οι ξεχασμένες
θλίψεις των τοκετών,
ω Άρτεμις, Ειλείθυια, και σεμνή Προθυραία.
Άκουσε, μακαρία, και δίνε ως αρωγός που
είσαι απογόνους
και σώζε, καθώς γεννήθηκες πάντοτε σώτειρα
όλων.
ΤΗΣ ΕΚΑΤΗΣ
Την οδοσύχναστη εξυμνώ Εκάτη, την
τρίστρατη, την ερασμία,
την ουρανία τη γήινη και τη θαλασσινή,
κροκόπεπλη,
την επιτάφια, που με τις ψυχές νεκρών
οργιοβακχεύει,
την Πέρσεια, τη μοναχική, που με τα ελάφια
αγάλλεται,
νυχτερινή, σκυλοσυνόδευτη, αήττητη
βασίλισσα,
ουρλιαχτική, ξαρμάτωτη, αυτή που
ακαταμάχητη έχει την όψη,
την ταυροπόλο, την κλειδούχο όλου του
κόσμου άνασσα,
ηγεμονίδα, νύμφη, παιδοτρόφο,
ορεισύχναστη,
την κόρη αυτή θερμοπαρακαλώντας να
βρεθεί στις όσιες τελετές
ευμενική προς τον ποιμένα πάντοτε με
χαρούμενη διάθεση.