Hydnellum peckii is a fungus in the genus Hydnellum of the family Bankeraceae.

It is a hydnoid species,
producing spores on the surface of vertical spines or tooth-like projections that hang from the
undersurface of the fruit bodies. It is found in North America, Europe, and was recently discovered in
Iran (2008) and Korea (2010). Hydnellum peckii is a mycorrhizal species, and forms mutually beneficial
relationships with a variety of coniferous trees, growing on the ground singly, scattered, or in fused
masses.The fruit bodies typically have a funnel-shaped cap with a white edge, although the shape can be
highly variable. Young, moist fruit bodies can “bleed” bright red guttation droplets that contain a
pigment known to have anticoagulant properties similar to heparin. The unusual appearance of the
young fruit bodies has earned the species several descriptive common names, including strawberries
and cream, the bleeding Hydnellum, the bleeding tooth fungus, the red-juice tooth, and the Devil’s
tooth. Although Hydnellum peckii fruit bodies are readily identifiable when young, they become brown
and nondescript when they age.Edit

The species was first described scientifically by American mycologist Howard James Banker in 1913.[2]
Italian Pier Andrea Saccardo placed the species in the genus Hydnum in 1925,[3] while Walter Henry
Snell and Esther Amelia Dick placed it in Calodon in 1956;[4] Hydnum peckii (Banker) Sacc. And Calodon
peckii Snell & E.A. Dick are synonyms of Hydnellum peckii.[1]

The fungus is classified in the stirps (species thought to be descendants of a common ancestor)
Diabolum of the genus Hydnellum, a grouping of similar species with the following shared
characteristics: flesh that is marked with concentric lines that form alternating pale and darker zones
(zonate); an extremely peppery taste; a sweetish odor; spores that are ellipsoid, and not amyloid (that
is, not absorbing iodine when stained with Melzer’s reagent), acyanophilous (not staining with the
reagent Cotton Blue), and covered with tubercules; the presence of clamp connections in the hyphae.[5]

The specific eponym honors mycologist Charles Horton Peck.[6] The fungus is known in the vernacular
by several names, including “strawberries and cream”, the “bleeding Hydnellum”,[7] the “red-juice
tooth”, “Peck’s hydnum”,[8] the “bleeding tooth fungus”,[9] and the “devil’s tooth”.[10]

As in all mushroom-producing fungi, the fruit bodies (sporocarps) are the reproductive

structures that are produced from fungal mycelium when the appropriate environmental
conditions of temperature, humidity and nutrient availability are met. Hydnellum
peckii is a stipitate hydnoid fungus, meaning that it has a cap atop a stipe (stem), and a
form resembling a Hydnum—characterized by a teeth-like hymenium, rather than gills or
pores on the underside of the cap. Fruit bodies growing closely together often appear
to fuse together (this is called "confluence"). They can reach a height of up to 10.5 cm
(4+1⁄8 in).[5]Fresh fruit bodies exude a striking, thick red fluid when they are moist,
[2] present even in young specimens, which are lumplike in appearance. [11The cap's
surface is convex to flattened, more or less uneven and sometimes slightly depressed in
the center. It is usually densely covered with "hairs" that give it a texture similar to felt or
velvet; these hairs are sloughed off in age, leaving the caps of mature specimens
smooth.[5] Its shape varies from somewhat round to irregular, 4 to 10 cm (1+5⁄8to 3+7⁄8 in),
or even as much as 20 cm (7+7⁄8 in) wide as a result of confluence. The cap is initially
whitish, but later turns slightly brownish, with irregular dark-brown to nearly black
blotches where it is bruised. In maturity, the surface is fibrous and tough, scaly and
jagged, grayish brown in the upper part of the cap, and somewhat woody. The flesh is a
pale pinkish brown.[12] The spore print is brown.[13]
The spines are slender, cylindrical and tapering (terete), less than 5 mm (1⁄4 in) long, and
become shorter closer to the cap edge. They are crowded together, with typically
between three and five teeth per square millimeter.[2] Pinkish white initially, they age to
a grayish brown.[6] The stem is thick, very short, and often deformed. It becomes
bulbous where it penetrates the ground, and may root into the soil for several
centimeters. Although it may reach up to 5 cm (2 in) in total length, and is 1 to 3 cm
(3⁄8 to 1+1⁄8 in) wide, only about 0.1 to 1 cm (1⁄16 to 3⁄8 in) appear above ground. The upper
part is covered with the same teeth found on the underside of the cap, whereas the
lower part is hairy and often encases debris from the forest floor. [14] The odor of the
fruit body has been described as "mild to disagreeable",[6] or, as Banker suggested in his
original description, similar to hickory nuts.[2]

Tercüme

Hydnellum peckii, Bankeraceae ailəsinin Hydnellum cinsinə aid bir göbələkdir. Şaquli tikanların səthində
sporlar və ya meyvə gövdələrinin alt səthindən asılan diş kimi çıxıntılar əmələ gətirən hidnoid növdür.
Şimali Amerikada, Avropada rast gəlinir və bu yaxınlarda İranda (2008) və Koreyada (2010) aşkar
edilmişdir. Hydnellum peckii mikoriza növüdür və yerdə tək-tək, səpələnmiş və ya ərimiş kütlələrdə
böyüyən müxtəlif iynəyarpaqlı ağaclarla qarşılıqlı faydalı əlaqələr yaradır. Meyvə gövdələrinin formasına
baxmayaraq, adətən ağ kənarı olan huni formalı qapağı olur. çox dəyişkən ola bilər. Gənc, nəmli meyvə
gövdələri heparinə bənzər antikoaqulyant xüsusiyyətlərə malik olduğu bilinən piqmenti ehtiva edən
parlaq qırmızı bağırsaq damcılarını “qana bilər”. Gənc meyvə gövdələrinin qeyri-adi görünüşü növə
çiyələk və qaymaq, qanayan Hydnellum, qanayan diş göbələyi, qırmızı şirəli diş və Şeytanın dişi də daxil
olmaqla bir neçə təsviri ümumi ad qazandı. Hydnellum peckii meyvə gövdələri gənc yaşda asanlıqla
müəyyən edilsə də, yaşlandıqca qəhvəyi və qeyri-adi olurlar.

Növ ilk dəfə 1913-cü ildə amerikalı mikoloq Howard James Banker tərəfindən elmi olaraq təsvir
edilmişdir.[2] İtalyan Pier Andrea Saccardo növləri 1925-ci ildə Hydnum cinsinə yerləşdirdi[3], Walter
Henry Snell və Esther Amelia Dick isə 1956-cı ildə Kalodona yerləşdirdi;[4] Hydnum peckii (Banker) Sacc.
Və Calodon peckii Snell & E.A. Dik Hydnellum peckii-nin sinonimləridir.[1]
 Göbələk, aşağıdakı ümumi xüsusiyyətlərə malik oxşar növlər qrupu olan Hydnellum cinsinin diabolum
cinsinin stirps (ortaq əcdadın nəsilləri olduğu düşünülən növlər) təsnif edilir: bir-birini əvəz edən solğun
və tünd zonalar meydana gətirən konsentrik xətlərlə işarələnmiş ət ( zonalı); son dərəcə bibərli dad;
şirin bir qoxu; amiloid olmayan (yəni Melzer reagenti ilə boyandıqda yodu udmayan), asiyanofil (Cotton
Blue reagenti ilə boyanmayan) və tüberküllərlə örtülmüş ellipsoid olan sporlar; hiflərdə sıxac
birləşmələrinin olması.[5]

Xüsusi eponim mikoloq Çarlz Horton Pekə şərəf verir.[6] Bu göbələk xalq dilində bir neçə adla tanınır, o
cümlədən “çiyələk və qaymaq”, “qanayan Hydnellum”,[7] “qırmızı şirəli diş”, “Peck hidnum”,[8]
“qanaxyan diş göbələyi”, [9] və “şeytanın dişi”.[10]

Bütün göbələk yaradan göbələklərdə olduğu kimi, meyvə gövdələri (sporokarplar) temperatur, rütubət
və qida maddələrinin mövcudluğu kimi uyğun mühit şəraiti təmin edildikdə göbələk miselyumundan
əmələ gələn reproduktiv strukturlardır. Hydnellum peckii stipitat hidnoid göbələkdir, yəni onun stipit
(gövdə) üstündə qapağı və Hidnuma bənzəyən bir forması var – qapağın alt tərəfindəki qəlpə və ya
məsamələrdən daha çox dişlərə bənzər himenium ilə xarakterizə olunur. Bir-birinə yaxın böyüyən
meyvə gövdələri tez-tez birləşir (buna “qovuşma” deyilir). Onlar 10,5 sm (4+1⁄8 düym) hündürlüyə çata
bilər.[5]Təzə meyvə gövdələri nəm olduqda, heyrətamiz, qalın qırmızı maye ifraz edir,[2] hətta çubuq
şəklində olan gənc nümunələrdə də mövcuddur. Görünüşü.[11Qapağın səthi qabarıqdan yastıya qədər,
az və ya çox qeyri-bərabərdir və bəzən mərkəzdə bir qədər depressiyaya malikdir. Bu, adətən, keçə və
ya məxmər kimi bir toxuma verən “tüklərlə” sıx örtülmüşdür; bu tüklər yaşla soyulur və yetkin
nümunələrin qapaqları hamar qalır.[5] Onun forması bir qədər yuvarlaqdan qeyri-müntəzəm, 4 ilə 10 sm
(1+5⁄8-dən 3+7⁄8 düym) və ya birləşmə nəticəsində hətta 20 sm-ə (7+7⁄8 düym) qədər dəyişir. Qapaq
əvvəlcə ağımtıl olur, lakin sonradan bir qədər qəhvəyi rəngə çevrilir, qeyri-bərabər tünd-qəhvəyi rəngə
qədər qançır olduğu yerlərdə demək olar ki, qara ləkələrə malikdir. Yetkinlik dövründə səthi lifli və sərt,
qabıqlı və kələ-kötür, qapağın yuxarı hissəsində bozumtul qəhvəyi, bir qədər ağaclıdır. Əti solğun çəhrayı
qəhvəyi rəngdədir.[12] Spora çapı qəhvəyi rəngdədir.[13]

Onurğalar nazik, silindrik və daralır (terete), uzunluğu 5 mm-dən (1⁄4 düym) azdır və qapağın kənarına
daha qısa olur. Onlar bir yerdə yığılıb, adətən kvadrat millimetrdə üç və beş diş arasındadır.[2]
Başlanğıcda çəhrayıya çalan ağ, onlar bozumtul qəhvəyi rəngə qədər qocalır.[6] Gövdə qalın, çox qısa və
tez-tez deformasiya olunur. Yerə nüfuz etdiyi yerdə soğanlı olur və bir neçə santimetr torpağa kök sala
bilər. Ümumi uzunluğu 5 sm-ə (2 düym) çata bilsə də və eni 1 ilə 3 sm (3⁄8 ilə 1+1⁄8 düym) arasında olsa
da, yalnız təxminən 0,1 ilə 1 sm (1⁄16 – 3⁄8) arasındadır. In) yerin üstündə görünür. Üst hissəsi qapağın alt
tərəfində olan eyni dişlərlə örtülmüşdür, aşağı hissəsi isə tüklüdür və tez-tez meşə dibindən tullantıları
əhatə edir.[14] Meyvə gövdəsinin qoxusu “mülayimdən xoşagəlməzə qədər”[6] və ya Bankerin orijinal
təsvirində təklif etdiyi kimi, hikori qozuna bənzər [2] kimi təsvir edilmişdir.