Heavy Mental #1 - Presure ---- Κλειστο Κελι. Ασυλο.

Νανος δεμενος με αλυσιδες κοπαναει

κεφαλι σε υγρο τοιχο, με τα ματια ασπρα απο την τυφλα απο το σκοταδι. Ενας αρουραιος
τρομαζει και κρυβεται. -Ερχεται ο Δαλας! Ερχεται!!!! ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!! Φυγε γαμω-αρουραίε
απο το προσωπο μου! Ας ειχα λυμενα τα χερια και θ.... -Μα δεν ειμαι ο αρουραιος... -Δεν...
Οχι... Δαλ.... -Shhh.....

Heavy Mental #2 ----- Σκοτεινη υγρη αποθηκη με δεξαμενες νερου. Βρυα και λειχηνες. Ενα
μικρο πλοκαμι βγαινει απο μια μικρη δεξαμενη. -Οχι αλλες τοξινες, Δαλα. Δε τις αντεχω!Ειμαι
γεματος μεταλαξεις κι εκογκωματα!ακουστηκε μια ψιλη υγρη φωνη μεσα απ το νερο. -Σκασε
νανακι. Πρεπει να σε κανω τελειως γλοιωδες για να ειναι το αγγιγμα σου οσο πιο
αποκρουστικο γινεται. Και πιστεψε με! Το μισω οσο κι εσυ. Το μισω, γιατι ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ!
Και τωρα βγες να με χαιδεψεις με τις σαλιγκαρωδεις βεντουζες σου. Το μεταλλαγμενο
νανακι,αρχισε να απλωνει τις παραμορφωμενες σαρκες του, στονΔαλα π ειχε μεταμφιεστει με
στολη γιατρου απ τα Jumbo, για να το παιζει Φρανξεσταιν επιστημονας. Μισουσε τα γλοιωδη
αγγιγματα. Του εφερναν εμετο. Ομως ηταν το παθος του. Μολις το δερμα του χορτασε την
αφη του Νανακίου, με μια κλωτσια το εκανε περα. -Και μη ξεχασεις να πιεις ολο σου το τοξικο
βαλτονερο. Το πυον απο τις βεντουζες σου ηταν στεγνο σημερα. Σε θελω πιο λιπαρο.
(συνεχιζεται)

Heavy Mental #3, Clowns ---- Υπονομος. Κατσαριδες,σαρανταποδαρουσες, σκουληκια,

καραφατμέδες και αλλα vermins, τρεχουν τρομαγμενα. Ενα μικρο, χλωμο φως, διατρεχει τον
υπονομο. -Νανακι, πιο γρηγορα.Θελω να προλαβω να σε λουσω στα αποβλητα του Θρακη
Παλας τωρα π τ αδειαζει, για να μολυνθεις περισσοτερο. Ετσι θα εισαι πιο εκτρωμα απο πριν.
-Μα δε μπορω. Τα ποδια μου ειναι κοντα και δυσμορφα. -Και γιαυτο λατρευω να με πατας στο
προσωπο μ αυτα. -Δαλα, ξερω, οτι μισεις να παραβιαζουν τον προσωπικο σου χωρο Πως
λοιπον, επιτρεπεις σε εναν ξενο-εμενα-να δε αγγιζει ηδονικά; -Ωστε, νανακι, τιποτα δε
καταλαβες τοσο καιρο; Δεν εισαι ενα απλο νανακι, Νανάκι! Εισαι.... (τρρρρρ ηχος τυμπανου)...
Εισαι... ΚΛΩΝΟΣ μου! Κλωνοποιημενος Δαλας, αλλα με γονιδια νανισμου, Νανακι!!! Ετσι δεν
εισαι ξε ος, και ταυτοχρονα συμοεριλαμβανω και την αιμομιξια στις υπολοιπες αρρωστημενες
ηδονες μου! -ΟχιιιιιιΙΙΙΙΙΙΙιιιιΙΙΙΙιιιι!!!! (συνεχιζεται)

Δαλας. Παιρνει το ταχυδρομείο του σαν κλασικος μεσοαστος, απο το

θυρίδα.
Ανοιγει φακελο.
"Γεια σου, Δαλα.
Δε με γνωριζεις, ομως εγω σε ξερω, γιατι σε παρακολουθώ εδω και
χρονια. Αυτη ειναι η αρρώστια μου.
Με εχεις δει πολλες φορες, ομως δεν ηξερες ποιος ειμαι και τι κανω.
Ποτε σαν ζητιανος, ποτς σαν καθαριστης του Δήμου, ποτε σαν Πορνη του
πεζοδρομίου, ημουν εκει κοιτώντας καθε σου κινηση. Ήμουν αυτος που
"κατα τυχη" αγγιζαν οι παλαμες μας στα ραφια του σουπερμάρκετ
απλωνοντας να πάρουμε το ιδιο προϊόν, που "κατα τυχη" επεφτα πανω
σου στο συνωστισμο στην τραπεζα...
Μετα απο τοσα χρονια κοντα σου, κι ομως τοσο μακρια,θελω να ξερεις,
Δαλα: Σ'αγαπησα!(Για την ακρίβεια αγαπησα την επιδερμίδα σου. Ο
υπολοιπος μου εισαι αδιαφορος. Αλλωστε, δε φημιζεσαι για τον
εσωτερικό σου πλουτο!) Σ'αγαπησα και σύντομα ΕΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,ΔΑΛΑ!
Μαζι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!