Fries Museum

Het museum staat nu circa 5 jaar gestationeerd op het zaailand te leeuwarden. Met zijn statige
houten zuilen en een groot glazen farcade doet het imposant overkomen waardoor het zich veel
belovend uit. Het museum begint vanaf de eerste etage en heeft als eerste tentoonstelling de
geschiedenis van friesland. Bij binnenkomst krijg ik al vrij snel het idee dat het wat verwarrend en
chaotisch overkomt. Het gedeelte bestaat uit 5 zalen met ieder zijn eigen thema. In mijn opinie is de
gehel eerste etage gefocused op het plezierig maken voor kinderen. Veel luide geluiden,
beeldschermen en probersels die het voor kinderen aantrekkelijk moet maken om naar het museum
te gaan. Globaal gezien is het een zeer interresante tentoonstelling, helaas door zijn nukken doet het
verwarrend overkomen. De vormgeving op het gebied van kleuren in contrasten is slecht gedaan en
niet uitnodigend voor het oog, de routes zijn verwarrend waardoor je het idee krijgt dat het wat door
elkaar heen loopt. Als deze tentoonstelling anzich abstracter was neer gezet, dan hadden de
volwassen mensen er ook beter hun draai kunnen vinden.

De tweede etage was uitgeleend aan het fenomeen mate hari, iets wat mij niet interresseert
vaqnwege het feit dat zij voor mij niks bijzonders heeft betekend en haar status alleen maar heeft
behaalt als een soort mythe/fabel. Deze tentoonstelling ben ik dan ook met een vogelvlucht door
heen gelopen.

Dan de derde etage de de mogelijkheid heeft gegeven om een podium te geven aan jonge
beginnende kunstenaars, uit friesland. De tentoonstelling heeft als thema optisch
bedrog/manupilatie. Een interressant en uitnodigend thema dit vanwege het feit dat de mens altijd
gefascineerd blijft door alles wat met bedrog te maken heeft. Vanaf de vidde is er veel kabaal te
horen en nodigt daardoor uit om naar binnen te gaan. De eerste zaal is gevuld met 3 stellages die
zich voor doen als een soort flipperkast/kermis atractie. Veel geluiden, allerlij feestelijke en
kermisachtige objecten en gebruik van veel kleur. het zorgde voor de enige aflijding en
overrompeling bij binnenkomst. Of het desbetreffende effect merkbaar was valt de bediscusseren
wel was het een behoorlijk aantasting op de hersenen waardoor er een zenuwachtige en prikkelend
gevoel werdt overgeracht. Aangekomen in de tweede zaal begon het serieus te worden. De volledige
kamer was in grijstinten geschilderd waardoor de er gelijk via de hersenen en prikkel werd
doorgegeven die alles graag in kleur wilden gaan zien, wat wel en eigenlijk ook niet lukte.
Vergelijkbaar met een zwart vlak waarin stippen zijn weergegeven en verbonden worden mmet
lijnen waardoor de optische illusie wordt gewekt dat daarin een zwarte stip bevindt. Dit zelfde geldt
globaal ook voor deze kamer. Een zeer unieke ervaring, de ruimte was in zijn totaal geschilderd
waardoor er geen mogelijkheid was om ergens kleur vandaan te halen. Een sterke en complete
kunstvoorstelling. Zaal drie stond centraal voor losse kunstwerken. O.a. schilderijen en 2 tal stellages.
Vrij wel allemaal goed vormgegeven en doeltreffend in zijn soort. Toch was ik het meest verrast door
de voorstelling van feiko beckers met ''bearable‘’ die d.m.v. absurdistische voorstelling onze
omgangsvormen in het dagelijks leven aan de kaakstelt. Hij kleedt deze tot op het bot uit en stopt in
een jasje die ongekend en eigen is. De meeste simpele dingen heeft hij in een voorstelling weten te
plaatsen en doen blijken als zo iets inmens groot terwijl, als het puntje bij paaltje komt, de
eenvoudigste dingen zijn in het leven.