Dance Forever

by nininininaaa

We had a beautiful dance, I danced in pain... But can we dance forever?

=================

Dance Forever

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and

incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.

All rights reserve © nininininaaa 2015

=================

Prologue

Ang chapter na ito ay Rated SPG. Ito ay maaaring may maseselang tema, lenguwahe,
karahasan, sekswal, horror o droga na hindi angkop sa mga bata.

-----------------------------

Prologue

Madami.

Napakaraming nangyari sa buhay ko magmula ng isinilang ako sa mundong kinabubuhayan

ko ngayon.

Sari-sari't emosyon ang narandaman ko sa bawat pangyayaring naganap.

Masaya. Malungkot. Masakit. Nakakainis. Nakakagalit. Nakakasorpresa.

Sa sobrang dami ay hindi ko man lang magawang maipaliwanag ang lahat. Pero lahat ng
iyon ay narandaman ko nang dahil sa tinatawag nating pagmamahal.

Pagmamahal sa magulang. Pagmamahal sa mga kaibigan. At syempre, ang pagmamahal sa

taong nagpapatibok sa'yong puso. Yung taong makita mo lang, abot-abot na sa langit
ang sayang nararamdaman mo. Yung makausap mo'y parang nakakagawa ka ng kanta sa
isipan mo. Yung mahawakan mo lang ay mararamdaman mo na ang kuryenteng dumadaloy sa
pagitan nyong dalawa. Yung taong pinapangarap mong makasama habang buhay.

Bata palang ako'y iniwan na ako ng Tatay ko sa piling ng aking Nanay. Naghirap si
Nanay na maitaguyod ako sa pag-aaral hanggang sa ika-unang taon ko ng kolehiyo.
Nung namatay sya, pakiramdam ko'y namatay na rin ang mundo ko. Pakiramdam ko'y ako
nalang ang mag-isa.

Nagka-away pa kami ng matalik kong kaibigan na parang magkapatid na ang turingan

naming dalawa nang dahil sa isang lalaki. Ang lalaking nagawa kong magustuhan dahil
sa kanyang ipinakitang pagsisikap at pagmamahal ngunit sakit lang ang isinukli ko
sa kanya.

Yung bigla akong nahanap ng pinsan ko at ang kapatid ng Tatay ko. Nang malaman kong

buhay ang Tatay ko, panandaliang tumigil ang utak ko sa pag-iisip sa pagkakaalam na
posibleng makita ko sya ulit. Napakaraming tanong na gusto kong itanong sa kanya na
sinagot naman.

Sa lahat ng mga nangyaring 'yon, nagpapasalamat akong nandyan lang sya para sa
aking tabi. Yung sinuportahan ako't pinasaya sa mga panahong kailangan ko. Yung
nagbigay sa akin ng rason kung bakit minamahal ko ng lubos ang buhay ko. Kung bakit
gusto ko pang mabuhay ng mas matagal dahil kasama ko sya. Nagkasakitan kaming
dalawa. Sobrang sakit ang naibigay namin sa isa't-isa. Nagkahiwalay kami at kung
anu-ano pa. Pero nagawa pa rin naming maibalik ang lahat ng mayroon kami.

Vini Talavera Sarmiento.

Si Vini.. sya 'yong lalaking magaling sumayaw, pogi, matalino at mayaman na

sinasabi nila. Pero para sakin, sino nga ba si Vini?

Para sakin.. siya yung lalaking nagpapasaya sa akin. Siya yung lalaking nagpapaiyak
din sa akin. Siya yung lalaking naghintay sa akin. Siya yung lalaking hindi sumuko
sa akin. Siya yung lalaking hindi perpekto. Siya yung lalaking maraming
pagkakamali. Siya yung lalaking mahal ako. Siya yung lalaking mahal ko. Siya yung
lalaking gusto kong makasama habang buhay.

At syempre.. siya 'yung lalaking naghihintay ngayon sa harap ng altar sa aking

pagdating.

Mahigpit ang kapit ko sa braso ni Tatay habang naglalakad papalapit sa kanya.

Pakiramdam ko'y bibigay ang tuhod ko sa sobrang kaba. Ganito pala ang pakiramdam
kapag naglalakad ka na papunta sa lalaking mahal mo upang magsumpaan. Nangingibabaw
ang saya na pakiramdam pero nandoon pa rin yung kabang nararamdaman.

Ngunit

ng ngumiti sya sa akin ay awtomatikong nawala lahat ng kabang nararamdaman ko't ang
tanging nasa isip ko nalang ay sya at ang maikasal sa kanya.

Napangiti rin ako't mabilis na kumawala sa aking mga mata ang luha. Naiiyak ako sa
sobrang saya at pagmamahal na nararamdaman ko. Parang gusto ko ng tumakbo papalapit
sa kanya at yakapin sya ng mahigpit dahil sobrang bagal ng aming paglalakad. Gusto
ko ng masabi sa kanya na mahal na mahal ko sya't handa akong ialay ang buong buhay
ko sa kanya.

Binilisan ko ng kaunti ang aking paghakbang at naramdaman ko namang nasindak si

Tatay sa aking ginawa't bahagya akong pinipigilan sa pagmamadali.

Nang makalapit kami'y ilang segundo kaming nagkatitigan ni Vini ngunit tumakip si
Tatay sa aking harapan upang makipagkamay kay Vini at kay Tito Sean.

Humalik sa aking pisngi si Tito Sean at Tita Sandra saka ako niyakap ng mahigpit ni
Tatay.

"Sandali palang kitang nakakasama tapos.. ikakasal ka na agad." naiiyak na bulong

sa akin ni Tatay. "Ikakasal na agad ang unica hija ko. Pero alam kong masaya ka't
alam ko ring masaya ang nanay mo para sa'yo.. Maging isang mabuting asawa ka, anak.
Okay ba?"
Tumango-tango naman ako sa sinabi ni Tatay at hindi ko maiwasan ang bahagyang
maiyak.

Hinawakan ni Tatay ang aking kamay at ibinigay kay Vini na mahigpit itong
hinawakan.

Ngumiti sya sa akin. "If only I can wipe your tears.. nakaharang kasi ang belo mo
eh." biro nya pa.

Bahagya ko syang sinapak sa kanyang dibdib at humalakhak naman sya.

Sumeryoso naman sya't tinitigan nya ako ng matagal. "You're really beautiful,
Bella."

Ngumiti

naman ako't magsasalita pa sana kung hindi lang umeksena si Tito Sean.

"Magpapakasal pa ba kayo o magdadaldalan lang kayo dyan?" singit ni Tito Sean sa

amin.

Natawa naman kami ni Vini't inalalayan na nya ako papunta sa harap ng altar.

Sinimulan na ng pari ang seremonyas ng aming kasal. Pakiramdam ko'y lutang ako sa
paninimula ng pari't tahimik akong nagmamasid kay Vini na nakikinig ng maigi sa mga
salita ng pari.

"Bella.. Bella.. Bella.." paulit-ulit na sabi ni Vini, panimula ng kanyang vow.

"Hinding-hindi ako magsasawang banggitin ang pangalan mo. Hinding-hindi ako
magsasawang makita ka. Hinding-hindi ako magsasawang mahawakan ka. Hinding-hindi
ako magsasawang makausap ka. Hinding-hindi ako magsasawang makasama ka. Hinding-
hindi ako magsasawang mahalin ka."

Kahit ayokong umiyak dahil gusto kong malinaw ang pagkakakita ko kay Vini ay hindi
ko magawa dahil kusang lumalabas ang bawat luhang pumapatak sa akin na hindi ko
magawang punasan.

"I told you before that I'm not perfect. Thank you for accepting all of my flaws. I
will treasure you more than what you deserve. I will love you more than I love my
self. Always remember that I am yours since time immemorial until forever. I love
you."

Huminga ako ng malalim at pinilit ba pakalmahin ang aking sarili bago nagsimulang
magsalita.

"I love you too." sabi ko. "Hindi 'yan ang dapat na panimula ng vow ko pero hindi
ko magawang hindi sagutin agad ang pagmamahal na binibigay mo sa akin."

Ngumiti sya't kitang-kita ko na rin ang mga nagbabadyang luha sa mga mata ni Vini.

"Ang totoo nyan.. hindi ko alam kung

ano ang mga mapapangako ko sa'yo. Alam mo namang simple lang ako't ang pagmamahal
ko lang ang maibibigay ko sayo. Kagaya mo, sa'yo lang din ako. Wala kang dapat
ikatakot dahil hinding-hindi ako maaagaw ng iba. Sa'yo lang tumibok ng ganito ang
puso ko at hanggang sa huli kong hininga.. alam ko't sigurado akong ikaw lang ang
ititibok nito." sabi ko. "Vini, lagi mo lang tatandaan na kahit anong mangyari sa
ating dalawa, hindi kita susukuan. Ipaglalaban ko tayong dalawa hanggang sa huli.
Lagi kitang iintindihin. Lagi kitang pagkakatiwalaan. Lagi kitang mamahalin.
Hanggang sa huli.."

Niyakap naman ako ni Vini pagkatapos konh sabihin ang aking vow at mas lalo lang
bumuhos ang aking luha at ang mahihinang kantiyaw ng mga bisita na pinangungunahan
ng El Dorado.

"You may now kiss the bride.."

Mas lalong lumakas ang hiyawan ng El Dorado nang sabihin 'yon ng pari't agad na
sumilay ang ngisi sa labi ni Vini habang nakatingin ng diretso sa akin.

Napatawa naman ako't napalingon sa mga bisita.

Si Tatay at Tita Sandra ay panay ang punas ng panyo sa kanilang mga pisngi. Si Tito
Sean naman ay nangunguna sa mga kantiyawan kasama ng mga El Dorado.

Napabalik ang tingin ko kay Vini nang sinimulan na nyang iangat ang aking belo't
halos ma-hypnotize ako ng kanyang titig sa akin.

"Close your eyes.." bulong nya sa akin.

Kinagat ko ang aking ibabang labi't sinunod ang kanyang sinabi.

"Feel my lips, babe.. I love you." sabi nya bago ko naramdaman ang kanyang labi na
lumapat sa aking labi.

Sa halik nyang 'yon ay para akong nabingi't hindi ko na narinig ang

mga palakpakan at kantiyawan ng mga bisita.

Tanging si Vini lang at ang kanyang halik ang nasa puso't isipan ko.

"Vini..." ungol ko ng haplusin nya ang aking boobs at halos mawala na ako sa
sarili.

Sobrang bilis ng nangyari't kami ata ang pinaka-unang umalis kanina galing sa
reception at dumiretso sa bahay at lupa na binili ni Vini para sa aming dalawa.

"I like the way you moan my name, babe.." he huskily said at inatake ng halik ang
aking dibdib.

Napaliyad naman ako like I'm willing to give him everything I have.

"Please, Vini... Vini!" napasigaw ako ng maramdaman ko ang kanyang daliring

nilalaro ang pagkababae ko.

He kissed my lips. He kissed my breast hanggang sa makarating sya sa baba't inatake

ako ng halik doon at wala akong magawa kundi ang i-ungol ang kanyang pangalan.

Sobrang init na ng sensasyong nararamdaman ko't hindi na ako makapaghintay sa

susunod na hakbang na gagawin ni Vini sa akin. Pero kung ano man yun ay alam kong
tuluyan na akong mawawalan ng ulirat. Mababaliw na talaga ako ng tuluyan.

Tumigil si Vini sa paghalik sa akin doon sa baba't lumuhod sya sa aking ibabaw
upang tanggalin ang kanyang saplot.

Napalunok ako't napatitig lang ako sa buong kabuuan ng kanyang pagkalalaki nang
pakawalan nya ito.
Let's do this.

Muli nya akong hinalikan sa aking labi habang ang isang kamay nya'y nilalaro ang
aking dibdib.

Can he just please stop the foreplaying?

"Vini, please..." pagmamakaawa ko sa kanya.

Narinig ko ang kanyang munting halakhak. "My wife wants to do it now and I don't
like to keep her waiting.." sabi nya. "I'll take you.."

Unti-unti kong naramdamang ipinasok nya sa akin at naiyak ako sa sakit na aking
nararamdaman kaya naman huminto sya sa pagpasok sa akin.

"I'll continue if it doesn't hurt anymore." natatakot nya ring sabi. "Just tell
me.."

Tumango-tango ako't dumudugo na ata ang aking labi sa sobrang pagkagat ko dito nang
dahil sa sobrang sakit.

"P-Please continue.." nauutal kong sabi.

"Are you sure?" nag-aalalang paninigurado nya sa akin.

Tumango naman ako't tuluyan na nyang ipinasok ng dahan-dahan ang buong pag-aari nya
sa akin.

Nung una'y mahapdi pa rin at masakit pa sa mga unang pag pagalaw nya pero kalaunan
ay nasanay na ako't mas bumilis ang kanyang paglabas-masok sa akin.

Ito na ata ang pinakamagandang pagsayaw na ginawa naming dalawa ni Vini.

It was a night of endless pleasure at sariwang-sariwa pa sa akin ang lahat ng

nangyari. How I wish that it could happen again. I want to feel him. I want him
inside me, dancing to that same rhythm again. If only we can dance forever... we
will.

If only...

=================

Chapter 1

Chapter 1

I'm Ready

"Do I look beautiful?" tanong sa akin ni Penny pagkalabas nya mula sa fitting room.

Nagsusukat at namimili sya ngayon ng kanyang wedding gown para sa magiging kasal
nilang dalawa ni Ian.

"Of course." sagot ko. "Pero mas maganda yung sinukat mo kanina. Mas bagay sayo."

"Sure ka ba? Parang gusto ko kasi ng cut nito eh." sabi nya sabay tingin sa
laylayan ng gown.

"Well.. mas nagagandahan kasi ako sa pa-balloon style na wedding gown kaysa sa
ganyan. Parang nag long white dress ka lang." sabi ko.

Ngumuso sya't mukhang naisip ang puntong gusto kong iparating sa kanya.

"Saka parang traditional wedding gown na yung kanina kaysa diyan. That's more of a
modern wedding gown." dagdag ko pa.

"Okay. But can you please take a picture of me wearing this gown?" pakiusap nya sa
akin. "My phone's inside my purse."

Tumango naman ako't kinuha na ang kanyang cellphone at kinuhaan sya ng litrato bago
sya bumalik sa loob ng fitting room.

"I'm gonne get the first gown I fitted." sabi ng pinsan ko sa designer ng gown.

Bigla namang tumunog ang cellphone ko't napangiti ako ng bumungad ang pangalan ng
asawa ko.

"And her husband calls.." bulong ng pinsan ko.

Napatawa nalang ako sa kanyang reaksyon at sumenyas na lalabas muna ako ng boutique
para hindi ko maistorbo ang pag-uusap nila ng designer.

"Go ahead, couz." sabi ng pinsan ko't patakbo akong lumabas ng boutique upang
masagot na ang tawag.

Hindi ko alam pero simula ng maging mag-asawa kaming dalawa ni Vini'y mas lalo
akong nakaramdam ng kilig.

Parang mas lalo akong bumata't bawat gawin ni Vini'y hinahangaan ko. Simpleng
pagtawag nya nga lang sa akin ay nangingisay na ako sa kilig, mas lalo na kapag
narinig ko ang kanyang boses.

"Hello?" nakangiti kong pagsagot sa tawag.

"Babe, are you two done with picking the wedding gown?" tanong nya sa akin.

Simula din ng maging mag-asawa kaming dalawa'y mas napapadalas na ang pagtawag nya
sa akin gamit ng endearment naming dalawa pero ako'y nahihiya pa rin.

"Yup." sagot ko't hindi ko mapigilan ang pag ngiti kong abot sa aking tenga. "Fina-
finalize nalang ni Penny sa designer yung gusto nya. Why'd you ask?"

"It's Lauren's celebration remember?" paalala nya sa akin.

Napasapo naman ako sa aking noo't muntik ko ng makalimutan ang tungkol doon sa
sobrang kilig ko.

May celebration nga pala dahil pinalabas na ang unang teleserye na kinabibilingan
ni Lauren. Sya ang magiging anak ng bida doon at sa sobrang saya ni Daddy Sean ay
naghanda sya ng malaking kainan para sa pamilya.

"I almost forgot. Will you pick me up?" tanong ko sa kanya.

"Let's just meet at home since I'm already driving on my way. Magpapalit din ako ng
casual clothes. I feel so stuffy kapag naka-suit." sabi nya.
"Okay then. Uuwi din ako agad pagkatapos kong bumili ng regalo kay Lauren." sabi
ko.

"I'll wait for you then.." sabi nya. "Take care, babe. I love you." malambing nyang
sabi.

Napangiti naman ako. "I love you too."

"Sweet, babe." komento nya't bahagya akong napatawa. "I-end mo na yung call."

"Okay. Bye." paalam ko't pinatay ko na ang tawag.

Kapag hindi ko pa pinatay

yung tawag ay tiyak nang hanggang mamaya kaming dalawa magtatawagan at baka hindi
ko pa magawa ang mga kailangan kong gawin upang makauwi na sa bahay.

"Penny, tapos na ba? Bibili pa ako ng regalo para kay Lauren. Balikan nalang kita
dito, okay lang ba?" tanong ko sa pinsan ko.

"Nope. Sabay na ako sayo." sabi nya sa akin saka muling nilingon ang designer.
"Babalik ako dito bukas for the payment at para sa mga gusto kong ipadagdag."

"Okay, ma'am. I'll be waiting." sabi naman nito agad kay Penny.

"Good." tumango ang pinsan ko saka ako muling nilingon. "Let's go."

Sinamahan na rin ako ni Penny'ng maghanap ng ipapangregalo ko kay Lauren. Ang

napili ko'y isang running shoes. Well, dahil mapapadalas ang kanyang pagt-travel
para pumunta sa mga shooting venues nya, kakailangan nya ng isang matibay na
sapatos.

"Tingin mo ba magugustuhan ni Lauren yung binili ko?" tanong ko kay Penny nang
makapasok kami sa kanyang sasakyan.

"I dont know." sagot nya. "Ikaw ang kapatid non eh tapos sakin ka magtatanong."

Hindi ko naman mapigilan ang pagngiti dahil hindi pa rin mawala ang saya sa
pakiramdam na isa na akong Sarmiento't kapatid ko na si Lauren at pati na rin si
Ate Lyrae. Ang saya sa pakiramdam.

"Nagiging bitter ka nanaman." natatawang pang-inis ko sa pinsan ko.

She rolled her eyes at me habang patuloy sa pagd-drive.

"Hindi ko pa rin matanggap hanggang ngayon na nauna kayong ikasal ni Vini kaysa sa
amin ni dahil nauna namang magpropose si Ian sa akin." reklamo nya.

Natatawa talaga ako sa pinsan ko twing nagrereklamo sya sa amin ni Vini.

"Alam

mo namang pinag-ipunan pa ni Ian ang kasal nyo diba?" paalala ko sa kanya. "Hindi
naman napakayaman ni Ian. May kaya ang pamilya nya but not like Vini's family."

"I know.. pero kung hinayaan nya akong tumulong sa mga gastos para sa kasal namin
eh di sana kasal na kami ngayong dalawa." sabi nya.
"Ian just want to show you his responsibilities as a man and as your future
husband." paliwanag ko.

"Pero hindi pwedeng ganon, Bella." inis na sabi ng pinsan ko. "He should learn na
hayaan akong tumulong sa mga ganitong problema. Kaya nga kami magiging mag-asawa
diba? At diba nag mga asawa, nagtutulungan. Bakit hindi namin yun magawa? Napakita
na nya sa akin kung gaano sya karesponsable, Bella. Pero this time we need each
other's help."

"Penny, relax.." kalma ko sa kanya. "Ikakasal nanaman na kayo eh. There's no need
na magalit ka pa kay Ian. Dalawang buwan nalang ikakasal na kayo oh? Be thankful
nalang because you're going to have a responsible and kind husband like him."

Napabuntong hininga nalang ang pinsan ko't hindi na muling nagsalita.

Alam kong hindi kayang iwanan ng pinsan ko si Ian pero kapag nagkainisan sila
lalong dalawa dahil sa pag-aayos at paghahanda sa kasal nila ay hindi ko na alam
kung ano ang pwedeng mangyari.

Penny thinks na puro man's pride lang ang pinapairal ni Ian dahil sa pag-aako nya
ng lahat para sa kasal nilang dalawa pero ang gusto lang naman ni Ian ay
maipakitang handa syang tustusan si Penny kahit anong mangyari na hindi
maintindihan ng pinsan ko.

"Magpapasama ka pa ba sa akin bukas pabalik doon sa boutique?" tanong ko sa kanya

ng huminto

na sya sa harap ng aming bahay.

Nakita ko na ang kotse ng asawa ko sa harapan ng sasakyan ni Penny. He's already

here.

"Hindi na." sagot nya. "Kasama ko na si Ian bukas since babayaran nalang naman yung
dress. Masyado na kitang naaabala sa pag-aasikaso sa kasal."

"No worries, Penny. You know that you can always count on me. Parang magkapatid na
tayong dalawa." sabi ko.

"I know that's why you're my maid of honor." she slightly smiled.

"Oh sige na't papasok na ako. Ingat ka sa pag-uwi." sabi ko't bumaba na ng kotse't
kumaway sa kanya habang papaalis na sya.

Pagkapasok ko ng bahay ay dumiretso na ako sa aming kwarto't rinig ko ang tunog ng

shower mula sa banyo namin kaya naman namili na ako ng pamalit na damit ko habang
hinihintay ang paglabas ni Vini.

Huminto ang shower at ilang sandali pa'y bumukas na ang pinto ng banyo ngunit
nagpatuloy pa rin ako sa pamimili ng aking damit.

I decided to wear a simple dress na hanggang ibabaw ng tuhod ko. I still want to
remain simple kaya hindi na ako magma-make up lalo na't family dinner lang naman
'yon pati na rin ang ibang katrabaho ni Lauren sa industriya.

Pupunta na sana ako sa banyo upang magpalit ng maramdaman ko ang paghaplos ni Vini
sa aking bewang at ang kanyang paghalik sa aking leeg na nagpakiliti sa akin.

"Stop it, Vini.." sabi ko ngunit hindi pa rin maiwasan ang pagkalasing ko sa bawat
haplos at halik na ginagawad nya sa akin.
"What if I don't stop?" tanong nya sa aking may panunuya ang boses.

"Then we won't be able to attend your sister's celebration party na dapat ay nandon
tayo

kaya back off." natatawa kong sabi't bahagya ko syang siniko para lumayo sya ng
bahagya sa akin at makapunta na ako sa banyo.

"Mamaya ka sakin.." mapanuya nyang sabi't binato ko nalang sya ng unan at

humalakhak sya and I don't know why I find it so sexy.

"Ewan ko sa'yo." sabi ko nalang at pumasok na ng tuluyan sa banyo bago pa sya

makabanat ulit.

Nang makapagbihis ako'y nakita kong kakasuot nya palang ng polo kaya naman mabilis
akong lumapit upang tulungan sya.

"You're good at taking my clothes on but you're better in taking my clothes off."
mapang-asar nyang sabi.

Napangisi naman ako sa kanyang sinabi't bahagyang sinapak ang kanyang dibdib.

"Simula talaga ng kinasal tayo, napaka-pervert mo na." sabi ko sa kanya.

"I've waited for so long, Bella. At saka sayo lang naman ako pervert." at
kinindatan nya ako.

"So, inaamin mo ngang pervert ka." sabi ko't ibinutones na ang panghuling butones.

"Sa'yo nga lang, misis." sabi nya't mabilis akong hinalikan sa aking pisngi saka
nauna ng lumabas ng kwarto.

Napangiti naman ako sa kanyang ginawa't kinuha na ang bag ko't mabilis na sinuot
ang sandals upang mabilis ko syang mahabol.

"Lauren, congratulations! Here's ny gift." nakangiting bati ko sa kanya sabay abot

ng paper bag. "It's a simple but useful shoes. Sana magustuhan mo."

"Syempre naman magugustuhan

ko 'to, Ate Bella. Alam ko namang alam mo ang taste ko. Thank you!" at niyakap nya
ako bilang pasasalamat.

"Babe, dad wants us to join the table." biglang pagsulpot ni Vini at naramdaman ko
kaagad ang paghapit nya sa aking bewang. "Nandon din si Ate Rae at Kuya Josh."

Tumango naman ako kay Vini't nilingon si Lauren.

"Doon muna kami ng Kuya mo, Lauren ah." paalam ko sa kanya.

"Sure, Ate Bella. I'm also gonna greet my colleagues." nakangiting sabi nya.

Tumango naman ako't sumama na kay Vini papunta sa table kung saan nakaupo sila
Daddy Sean kasama ng kanyang mga kumpare.

"I'm so excited na magkaroon ng iisa pang apo." masayang pagbibida ni Daddy Sean sa
mga kumpare nya na napangiti naman agad si Kuya Josh. "Pero syempre't hindi na
galing kila Lyrae at Josh. Tatlong beses ng nanganak ang anak ko. Tama na ang
pahirap."

Natawa naman kaming dalawa ni Vini nang mawala ang ngiti ni Kuya Josh at si Ate
Lyrae ay nakitawa lang din sa amin.

"Syempre't hindi rin kay Lauren dahil baka mapatay ko ang lalaking gagalaw sa bunso
ko." pahabol nya. "I'm looking forward in having another grandchildren from Vini
and Bella." ngiti ni Daddy sabay lingon sa amin ni Vini.

Naramdaman ko naman ang pag-init ng aking pisngi sa sinabi ni Daddy't napatawa

naman si Vini.

"Gusto ko na ring magka-anak, dad but there's no need to rush." simpleng sabi ni
Vini.

"Hindi

mo pa ba nasho-shoot, Vini?" natatawang sabi ng isang nakakatanda.

"Hindi pa nga po eh." pabirong namo-mroblemang sagot ni Vini.

"Eh itong si Josh, unang tira palang ay pumuntos na. Dalawa pa!" pagmamalaki ng
Daddy ni Kuya Josh.

"Wag po kayong mag-alala. Baka pagdating samin ni Bella, triplets na." sabi ni
Vini't nagsitawanan ang mga kalalakihan.

Si Ate Lyrae naman ay napailing nalang sa biro ng kapatid at ako'y kinurot ko sa

braso si Vini dahil sa kanyang pang-iinis. Nakakahiya.

"Hope it won't take long. Maikli nalang ang buhay ko, anak." sabi naman ni Daddy
Sean.

"Dad, don't say something like that." nakakunot-noong pagsingit ni Ate Lyrae.

Napangisi naman si Daddy Sean at inakbayan ang panganay. "Ito namang panganay ko.
Hindi mabiro."

"Cause it's not funny, daddy. You know that you're not in a good condition yet."
naiinis na sabi ni Ate Rae.

"Calm down, Rae." mahinahon na sabi ni Daddy Sean. "Let's just change the topic and
talk about Lauren since she's the stat of the night."

Gaya nga ng sabi ni Daddy Sean ay umikot na ang ibang usapan tungkol kay Lauren at
sa magiging kapareha nya balang araw na binabalaan na agad ni Daddy.

Napatingin naman ako kay Ate Rae at sinenyasan nya akong umalis muna sa table dahil
ang mga kalalakihan lang naman ang nag-eenjoy sa usapan.

"Vini,

sama ako kay Ate Rae." paalam ko sa asawa.

"Oh.." at napatingin sya kay Ate Rae na patayo na ngayon matapos kausapin si Kuya
Josh. "Sure." pagpayag nya't hinalikan muna ang aking kamay bago binitawan ng
tuluyan.

Pumunta kami ni Ate Rae sa kitchen at nagsalin naman sya ng tubig sa baso.
"Nasan si Mommy, Ate?" tanong ko sa kanya ng bigyan nya ako ng tubig.

"She's in her and dad's room." sagot nya. "Mom's not feeling well today kaya hindi
rin magtatagal si daddy diyan sa pagk-kwentuhan para samahan si mommy."

"Hmm.. kaya pala hindi ko sya nakikita." sabi ko.

"Anyway...wala pa bang balita?" pag-iibang topic ni Ate Rae sa akin matapos nyang
umupo sa upuan.

"Paanong balita, Ate?" nagtatakang tanong ko dahil hindi ko alam kung ano ang
kanyang tinutukoy.

"We're talking about you having a baby. Dad's very thrilled na magkaroon na ng apo
galing sa inyo ni Vini at ganon na rin si mommy." sabi naman ni Ate at nalinawan na
ako agad.

"Nako, Ate. Hindi pa siguro ito ang tamang panahon para dyan. Nagfo-focus pa ako sa
trabaho't baka hindi ko mapagtuunan ng pansin kapag nagka-anak na kami ni Vini."
sabi ko naman.

"So, you mean.. matatagalan pa?" paninigurado nya.

Nagkibit-balikat naman ako. "Come what may nalang siguro, Ate pero.. gusto ko na
rin naman. Natatakot nga lang ako. I'm not ready yet."

"Dapat ay handa ka na.. and besides, tutulungan ka naman namin ni mommy."

nakangiting sabi ni Ate sa akin. "Masarap sa pakiramdam ang maging isang ina,
Bella. And I think you're ready enough to have a child. You're very responsible at
alam kong mas magiging responsable ka kapag naging ina ka na."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Ate Lyrae.

Yes, Vini and I are doing it. Madalas nga naming ginagawa but I'm secretly taking
pills. Natatakot pa kasi akong magkaanak. Pakiramdam ko'y hindi pa ako handa at
hindi ko alam kung kailan. But hearing Ate Lyrae's words, para akong naliliwanagan.
I'm glad that they're here to help me kapag nagkaroon na rin kami ng munting anghel
ni Vini.

I think I'm ready. I'm ready..

=================

Chapter 2

Ang chapter na ito ay Rated SPG. Ito ay maaaring may maseselang tema, lenguwahe,
karahasan, sekswal, horror o droga na hindi angkop sa mga bata.

-----------------------------

Chapter 2

This Time

"You should go down now, Bella.. I'm already fine. I just need some rest."
nakangiting sabi sa akin ni Mommy Sandra nang magpasya akong alagaan sya habang
napapasarap sa kwento ang mga lalaki sa baba.

Si Ate Lyrae naman ay inasikaso ang kanyang mga anak na inaantok na doon sa may
kabilang kwarto.

"Okay lang po, mommy." nakangiti kong sabi. "Busy pa naman po sila sa pagk-
kwentuhan doon sa baba eh."

"Bella, you came here to have fun and celebrate your sister's career pero heto ka
ngayon at inaalagaan ang may sakit na ako." nahihiyang sabi nito.

"Mommy ko na po kayo at natural lang po para sa isang anak ang alagaan at mag-alala
sa kanyang nanay." paliwanag ko kay Mommy Sandra. "At gusto ko rin naman po itong
ginagawa ko. I like helping people."

"Alam ko, Bella." sabi nya. "That's why napaka-swerte ng anak ko dahil ikaw ang
napangasawa nya't maswerte din ang pamilya namin dahil bahagi ka na ng pamilya. You
being a part of our family is more than enough, Bella. Yun lang."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Mommy Sandra't kung alam nya lang na mas maswerte
ang pakiramdam ko dahil naging parte ako ng pamilya nila.

Sasagot na sana ako ng biglang may kumatok sa pintuan at dahan-dahang bumukas.

Sumilip si Vini sa pintuan at mukhang hindi na maganda ang kanyang mood. Maybe he's
tired and already feeling sleepy. Pagkagaling kasi sa trabaho'y

naligo lang sya't dumiretso na kami agad dito. Sino ba naman ang hindi mapapagod?

"Oh, Bella. Sinusundo ka na ata ng asawa mo." natatawang sabi ni Mommy Sandra.

Tuluyan ng pumasok si Vini sa kwarto't dumiretso kay Mommy upang halikan ito sa
kanyang pisngi't lumapat ang kanyang kamay sa noo nito.

"You're sick, mom." puna ni Vini.

"I know. Pero gagaling na rin ako. I've been sick for the whole day. Wala na 'to
bukas." nakangiting sabi nya sa anak.

"If you're fever's still not gone tomorrow, magpacheck ka na po sa hospital." nag-
aalalang sabi ni Vini.

"Relax, Vini. It's just a flu." aniya. "Matanda na ang mommy mo't normal na sa akin
ang magkasakit."

"Kaya nga po mas lalo kayong dapat magpa-check up. Kayo ni daddy. Kakausapin ko po
si Ate na ikuha rin kayo ng appointment sa doctor. Dapat every two weeks din po
kayo nagpapacheck up like daddy." paliwanag ni Vini.

"Vini, wag na kayong mag-alala ng ate mo sa amin ng daddy mo." natatawang sabi ni
mommy saka sinulyapan ako. "Ang dapat mong pagtuunan ngayon ng pansin ay ang asawa
mo. Any time pwede magkakaroon na kayo ng sariling pamilya ni Bella. Dapat ay
pangalagaan mo rin ang kalusugan nya."

"I'm taking care of Bella, mom." sagot ni Vini. "But you're also one of my
priorities kaya hindi ko po maiiwasang isipin rin po ang kalusugan nyo ni daddy."

"Okay, okay. Magpapa-check up na ako kung 'yan ang ikakatahimik nyong

magkakapatid." sumusukong sabi ni Mommy saka lumingon sa akin. "Bella, ayain mo na
ngang umuwi itong asawa mo." biro nya.

Marahan naman akong napatawa. "Sige po, mommy." at saka kumapit ako

sa braso ni Vini.

Nilingon nya naman ako saka muling nilingon si mommy. "Una na po kami, mommy.
Pagaling po kayo." at hinalikan nya ang noo ni mommy.

Bumeso din ako kay mommy't nagpaalam na saka kami lumabas ni Vini ng kwarto't
nakasalubong pa namin si Daddy Sean na paakyat na ng kwarto nila.

"Dad, take care of mom okay? Uuwi na po kami ni Bella." bilin ni Vini kay daddy.

"I will. You don't have to tell me." sabi ni Daddy Sean at nagmano naman ako sa
kanya't nagpaalam. "Mag-iingat kayo ni Bella." sabi nya bago tuluyang pumasok sa
kwarto nilang mag-asawa.

Nagpaalam na rin kami ni Vini kay Lauren at napag-alaman kong nauna na palang umuwi
sila Ate Lyrae dahil may pasok pa ang mga bukas sila Jace at Liana. Samantalang si
Jonathan naman ay nagdidiwara na dahil sa sobrang antok.

Habang bumabiyahe pauwi ay hindi ko alam kung bakit parang ang lamig ng mood naming
dalawa ni Vini. So one's talking at hindi ko alam kung bakit pero nagkakahinuha na
ako kung ano ang problema naming dalawa.

"Can I turn on the radio?" tanong ko sa kanya upang mabasag ang katahimikan sa
pagitan naming dalawa.

"Do as you please." simpleng sagot nya sa akin.

Ramdam ko ang lamig ng kanyang boses na aking kinatakot ngunit para maibsan ang
kaba ay binuksan ko na ang radyo.

Pasulyap-sulyap lang ako sa kanya habang sya naman ay nakapakat na ang paningin sa
daanan na aming tinatahak.

"Mauna ka ng umakyat sa kwarto. I'll drink some water at the kitchen. Susunod din
ako." sabi nya't dumiretso na sa kusina.

Napahinga naman ako ng malalim at kahit na gusto ko syang sundan ay mas magandang
sundin

ko nalang ang gusto nya't nauna na akong umakyat sa kwarto naming dalawa.

Mabilis akong naglinis ng katawan at nagpalit ng pantulog na damit saka lumabas ng

banyo't nakitang naroon na si Vini't nakatoon ang tingin sa kanyang laptop.

"Hindi ka pa matutulog?" tanong ko sa kanya.

Huminga naman sya ng malalim at umiling. "I have some papers to review for
tomorrow's meeting." sagot nya.

Lumapit naman ako sa kanya't hinawakan ng marahan ang kanyang balikat upang
mamasahe ito't mabawasan ang stress at pagod na kanyang nararamdaman.

"Bella, just sleep.." pagpigil nya sa akin at hinawakan ang aking kamay. "Susunod
din ako agad."
"May problema ba tayo?" lakas loob ko ng itinanong sa kanya.

Hindi ako manhid para hindi maramdaman ang malamig na pagtrato nya sa akin. He's
not like this. Hindi ganito ang asawa ko. Hindi ganito ang Vini ko.

"Just sleep, Bella. You still have work tomorrow. Bukas nalang tayo mag-usap." sabi
nya sa akin at binitawan ang aking kamay.

"I'm not gonna sleep until we fix our problem." mariin kong sabi. "You know that
I'm true to my words, Vini. Hindi ko hahayaang matapos ang gabing 'to nang hindi
tayo naaayos."

Huminga sya ng malalim. "Hindi matatapos ang problema natin hangga't hindi ka pa
handa sa mga dapat mong gampanan, Bella." sabi nya't nanlaki ang aking mga mata sa
kanyang pinupunto.

Siguro'y sinabi sa kanya ni Ate Lyrae ang pagta-take in ko ng pills for birth
control.

"Vini.." yun nalang ang lumabas

sa aking bibig.

Binitawan nya ang papel na kanyang hawak at tumayo kaya naman napaatras ako't
tiningala syang mayroong namumungay na mga matang nakatingin sa akin.

Kitang-kita ko ang pinaghalong galit at sakit na emosyong pinapakita nya sa kanyang

mga mata. It's making me feel so bad. Pakiramdam ko'y nakagawa ako ng kasalanan na
wala ng paraan para mapatawad ako.

"How can you do that, Bella?" punong-puno ng hinanakit ang kanyang boses.

"I'm sorry, Vini.." nanghihina kong paghingi ng paumanhin sa kanya.

"Sorry isn't enough for me to forgive you, Bella." he said at agad kong naramdaman
ang sakit na naibigay nya dulot ng kanyang sinabi.

Kinagat ko ang aking ibabang labi't napayuko nalang ako't patuloy na nakinig sa
kanyang hinanaing.

"Bella, do you know how much I wanted to have a child?" tanong nya sa akin.
"Gustong-gusto kong magkaanak na tayong dalawa. Kapag wala nga akong magawa sa
office.. I-I'm always day dreaming na mayroon na tayong inaalagaan na anak natin.
Yung twing uuwi akong pagod galing sa trabaho.. may sasalubong na tawa ng anak
natin at mawawala na agad ang pagod ko. Yung makikita kitang yakap ang anak natin
with a smile on your face.. pero.. pero hindi pala mangyayari dahil ikaw mismo na
dapat maging nanay ng magiging mga anak natin ay ayaw pa't hindi pa handa."

Hinayaan ko tumulo ang mga luha galing sa aking mga mata.

"Bella, you shouldn't have

taken pills!" halos pasigaw na nyang sabi sa akin. "Ni hindi mo man lang sinabi sa
akin. You're hiding from me. Ni hindi mo ako kinunsulta yung pag-inom na dapat
tayong dalawa ang magdedesisyon dahil mag-asawa tayo."

"I know.. I know, Vini.. I'm sorry." iyak ko't wala ng tigil ang pagtulo ng aking
luha.
"Bella, It's.. It's like you're killing our child ng dahil sa ginagawa mo." nag-
aalangan nyang sabi't mabilis na nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.

"Hindi ko kayang gawin yan, Vini." I defended my self.

"But you already did." he said. "At ang sakit, Bella. Ang dami ng tiyansang pwedeng
may mabuo tayo pero hindi nangyayari because of you taking those damn fucking
pills!"

Napapikit ako sa sobrang taas ng kanyang boses. Tanging ang paghabol nalang nya sa
kanyang hininga ang aking naririnig at ang ugong ng aircon.

"Mali ako, Vini.. Mali ako.. Maling-mali ako.." paulit-ulit kong sabi. "Natatakot
lang ako.. I don't want to fail being a mother.. Gusto kong maging the best na
mommy para sa kanya.. Ayokong maging walang kwenta.. I'm scared.. I'm sorry if I
took those pills. Hindi na ako uulit, Vini. Please forgive me.."

"I already told you that sorry isn't enough, Bella.." mahinahon nya ng sabi.

Nag-angat ako ng tingin sa kanya't napaawang ang kanyang bibig habang nakatingin sa
akin.

Unti-unti nyang pinunasan ang aking luha't hinapit

ako papalapit sa kanya saka hinalikan ang aking noo.

"I want you in able for me to grant the forgiveness you want to have." bulong nya
sa akin.

"I'm all yours, Vini.." halos pabulong ko ng sabi. "Take me. I'm all yours."

Ngumiti sya sa aking sinabi't isang iglap lang ay naihiga na nya ako sa kama't
mabilis na pumaibabaw sa akin saka ginawaran ako ng sabik at mainit nyang mga
halik.

Kung ito ang magiging kaparusahan ko sa mga kasalanang nagagawa ko ay baka maging
makasalanan na ako habang buhay para lang paulit-ulit na maranasan 'to.

"Vini.." I moaned his name when I felt his hands roaming around my body.

Bawat haplos ng mainit nyang kamay sa aking balat ay nakakapanghina't gusto ko ng

tapusin ang paghihirap tumungo na sa patutunguhan ng paglalarong 'to.

He swiftly removed his clothes and so as mine.

Bumalik ang kanyang halik sa aking labi hanggang sa bumaba't tumungo sa aking
dibdib. He played with my nipples and I moaned in pleasure and excitement.

Nang maramdaman ko ang haplos ng kanyang kamay sa pagkababae ko ay halos magwala na

ako't buong lakas ko syang itinihaya upang ako naman ang pumatong sa kanya.

"Let's take it slow, Bella--Uhh!" bulong nya't napa-ungol na rin ng hawakan ko ang
kanyang kabuuan.

Taas baba ang aking kamay na hawak-hawak ang kanyang pagkalalaki't paulit-ulit ko
itong ginawa, hoping that I can make him happy.

"That's it! I'm taking you." sabi nya't parang walis tingting nya lang ako binuhat
upang mapailalim ulit sa kanya.

Dahan-dahan syang gumapang pababa't tinanggal na nya ang aking natitirang saplot.

He kissed me on the right spot down there at mas lalo lang akong nakaramdam ng
frustration. I want more.

"Please..." nahihirapan ko ng sabi sa sobrang sensasyong nararamdaman ko.

"I'm sorry, babe.." bulong nya sa akin at hinalikan ako sa aking noo. "I'm just
really hurt.."

Pagod akong ngumiti't sasagot na sana nang ipinasok na nya ang kanya sa akin.

Hindi ko alam kung ilang beses naming inuulit-ulit 'yon pero alam kong mukhang
parehas kaming hindi makakapasok sa tamang oras sa trabaho bukas.

Who cares anyway? This time we will do it right. Wala ng pills. Handa na ako. I'm
ready to take responsibility of everything I should be responsible of. I'm ready to
be the mother of our children.

=================

Chapter 3

Chapter 3

Miss

"Kinakabahan po ako, Tay." hindi mapakali kong sabi kay Tatay habang pinaglalaruan
ang aking mga daliri.

"Relax, Bella." kalmadong sabi nya. "This isn't the first na mag-g-grand opening
ang hotel mo. Ibang base lang 'to but it's still Belle Danse."

Ngayon ang grand opening ng branch ng Belle Danse dito sa Manila, Philippines.
Kabado ako dahil kasama na ngayon at masasaksihan din ng pamilya kong Sarmiento ang
opening ng hotel ko. I'm sure na hindi pa sila nakakapunta sa Belle Danse in Los
Angeles kaya hindi nila alam kung ano ang ma-i-ooffer ng hotel. I just hope na
magustuhan nila. I hope that I wont disappoint them.

"Kinakabahan lang talaga ako, Tay.. Lalo na't dala ko na ang pangalan ng mga
Sarmiento." kabado kong sabi.

Natawa naman si Tatay sa aking sinabi. "You told me na nag-offer sayo si Vini dati
ng partnership kahit na hindi pa kayo kinakasal which only means na nagandahan sila
sa paraan ng pagpapatakbo mo sa Belle Danse. At saka isa pa, tinulungan ka rin
naman ni Vini sa pagpapatayo nito diba? You don't have to worry about anything,
Bella." he explained.

Tama si Tatay. Sarto offered me a partnership. It means may kalidad ang hotel ko't
hindi basta-basta. 'Yon ang dapat panghawakan ko.

"Bella."

Napalingon naman ako sa aking likod at nakita si Vini na kakababa lang ng hagdan.
He's wearing a black and white suit na nahuhubog ang hubog

ng kaniyang katawan.

Nagmano muna siya kay Tatay bago niya ipinulupot sa aking bewang ang kaniyang braso
upang mas mapalapit ako sa kaniya.

"Sasabay ka po ba sa amin sa sasakyan, Tay?" tanong ni Vini kay Tatay.

"No." umiling si Tatay. "I brought my car. Kayong dalawa na ni Bella ang magsabay."

Tumango naman si Vini sa sinabi ni Tatay.

"How about your parents?" tanong ni Tatay kay Vini.

Vini smiled. "Paalis na po sila. Hinihintay nalang daw pong mag-ayos si Lauren
dahil tinanghali po ng gising nang dahil late natapos ang taping niya kagabi."

"Nakakaabala ata ako kay Lauren, Vini." bigla akong nag-alala para kay Lauren.
"This is her rest day tapos may event pa akong ganito."

"It's okay, Bells." he said at kinurot ang tungki ng aking ilong. "She said that
she really wanted to come. Plus, magandang publicity din ang pagpunta ni Lauren sa
grand opening at ribbon cutting ng hotel mo. Kahit kakasimula palang ng teleserye
niya, marami ng nakakapansin sa kaniya."

"Syempre... Sarmiento ba naman eh." sabi ko nalang at ngumisi siya sa akin.

"Maglalambingan nalang ba kayo diyan o aalis na tayo?" bigla namang pagsingit ni

Tatay sa amin.

Natawa naman si Vini sa ginawang pagsingit ni Tatay sa amin habang ako'y nabalot ng
hiya.

"Let's go." sabi ni Vini't swabeng pinadausdos ang kaniyang kamay na nakakapit sa
aking

bewang patungo sa aking kamay.

Lumabas na kami ng aming bahay. Si Tatay ay doon sumakay sa kaniyang sasakyan gaya
ng napagdesisyunan kanina habang kami ni Vini'y nagtungo sa aming sasakyan.

Hindi ko na hinintay pang pagbuksan ako ni Vini ng pinto't binuksan ko na kaagad

ang pintuan sa may passenger seat nang bumungad sa akin ang isang malaking bouquet.

Napatanga naman ako't halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Naramdaman ko
nalang ang marahang paghalik ni Vini sa aking balikat na dahilan kung bakit ako
muling nakakilos.

Nilingon ko siya't maayos niya akong hinarap sa kaniya saka ako kinulong sa
kaniyang mga braso.

"Did you like it?" nakangiti niyang tanong sa akin.

"Para saan naman 'yon?" ngumuso ako.

"Para sa success ng bagong hotel ng napakagandang asawa ko." nakangising sagot niya
sa akin.
"Wala pa nga eh." sabi ko. "Paano kung hindi successful ang Belle Danse dito?"

"Why are you so worried?" he asked me. "Nakita mo ba kung gaano ka-successful ang
Belle Danse mo? We didn't offer you a partnership for nothing, Bella."

Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang narinig ang tungkol sa partnership na
'yan pero hindi ko pa rin maalis sa sistema ko ang kaba na nararamdaman ko ngayon.

"And I'm here, wife..." malambing niyang sabi't marahang hinawakan ang

aking pisngi. "I'll help you out kung nahihirapan kang i-handle ang dalawang
branches ng Belle Danse."

"Eh di ako naman ang nakaabala sa trabaho mo?" I said, concerned with his work.
"Ang dami mo na ngang tinatrabaho tapos dadagdag pa ako samantalang dalawang branch
lang naman 'tong hawak ko. Ikaw, almost a hundred of branches tapos--"

Napatigil ako sa pagsasalita ng itapat ni Vini ang kaniyang daliri sa aking labi
upang matikom ito.

"You know what... hindi ko alam kung maiinis ba ako o napakaswerte ko lang talaga
dahil napakamaaalalahanin ng asawa ko." he said.

He held both my hands and straightly looked at me as he smiled.

"Bella, mag-asawa na tayo." he stated. "It's only normal if we both help each
other. We're not just a couple but a married couple."

Napangiti naman ako sa kaniyang sinabi. "I still can't get the hang of it." sabi
ko. "Hindi pa rin ako makapaniwalang mag-asawa na tayo."

Sino ba naman kasi ang nag-aakalang ang isang katulad ko ay mabibiyayaan ng isang
Vini Sarmiento? Sa mga movies at libro lang ata nangyayari yun. Pero tignan mo
naman na ang isang Vini Sarmiento ay nasa harapan ko't asawa ko na ngayon.

Itinaas niya naman ang aking kamay kung saan nakalagay ang aking wedding saka niya
iyon hinalikan.

"Ilang beses ko ba kailangang halikan 'tong singsing mo nung kinasal tayo para
matauhan ka nang kasal ka na

sakin?" natatawa niyang tanong.

Bahagya naman akong natawa't mahigpit ko siyang niyakap na mabilis niya namang
sinuklian.

"Huwag na kaya tayong pumunta sa opening ng hotel mo." bigla niyang sabi't napa-
angat naman ako ng tingin sa kaniya. "Let's just stay inside our room." at kumindat
pa siya.

Mabilis ko naman siyang itinulak palayo sa akin.

"Alis na tayo. Tara na." sabi ko't sumakay na sa sasakyan habang siya'y tawang-
tawa.

"Mamaya ka sakin pag-uwi natin." babala niya bago pumunta sa may driver's seat.

Yakap-yakap ko ang bouquet na bigay niya sa akin habang papunta kami sa Belle
Danse. Paulit-ulit ko pang binibilang kung ilang bulaklak gawa itong bouquet dahil
lagi akong nalilito't nawawala sa bilang sa sobrang dami.

"It's ten dozens." bigla sabi ni Vini na diretso lang nakatingin sa daanan.

"Ten dozens?" ulit ko. "It means... 120 stems of roses?" sabi ko't napatingin sa
mga rosas na dinaig pa ang sardinas na nagsisiksikan sa pagkaka-ayos ng bouquet.

"Yup..." sabi niya. "I'm actually planning to make it twelve dozens pero sabi nung
florist ay magmu-mukhang stuffy ang bouquet kapag ganon."

"Bakit naman kasi kay dami-dami mong gustong ipalagay?" sabi ko't bahagyang naawa
sa mga hindi makahingang rosas.

"The more the better." he said. "Because it will symbolize the years that I want to
be with you."

style="text-align:left;">Napatingin naman ako kay Vini't seryosong-seryoso sa

kaniyang sinabi. Napangiti naman ako nang dahil doon ngunit agad ding nawala nang
matandaan ko ang sinabi ni Penny sa akin.

"Sweet? Sweet ang asawa mo?" natatawa niyang tanong sa akin.

Ikwinento ko sa kaniya ang tungkol sa mini surprise dinner ni Vini pagkatapos kong
i-finalize ang lahat ng kailangang i-finalize sa Belle Danse. Halos dalawang araw
din akong walang tulog nang dahil doon. That's why he surprised me a simple
romantic dinner for my hardwork.

"Oo. Ang sweet ni Vini." I smiled at my cousin. "Mas naging sweet siya simula nung
maging mag-asawa kaming dalawa."

"Of course, it's really like that, my beautiful innocent cousin!" sabi niya't umupo
siya sa aking tabi. "Newly weds kayo, Bella. It's only normal na sa unang buong
taon niyo bilang mag-asawa ay punong-puno ng sweetness."

"So... ang ibig mong sabihin ay pagkatapos ng unang taon namin bilang mag-asawa ay
hindi na Siya magiging sweet sa akin? Ganon ba?" I sacastically asked her.

"You got that right!" she said.

"Grabe ka naman." sabi ko. "Hindi ka man lang ba natatakot sa mga sinasabi mo?
Ikakasal ka na rin ah."

"I'm prepared for that, Bella." simpleng sabi niya. "Dapat ay handa na ako sa mga
ganiyang bagay. I'll never demand anything from Ian kapag ikinasal na kaming
dalawa. I'll be more mature for the both of us."

I can see

that my cousin's already ready for a marriage life. Pakiramdam ko'y mas handa pa
siya kaysa sa akin gayong nagpakasal na ako. Hindi ko man lang naisip ang mga bagay
na naisip niya bago ako ikasal. Basta ang alam ko lang ay handa na akong magpakasal
kay Vini dahil mahal na mahal ko siya't sigurado na akong siya ang gusto kong
makasama habang buhay.

"Hey..."

Napalingon naman ako kay Vini nang hawakan niya ang aking kamay kaya naman
napatingin ako sa kaniya't nginuso niya ang labas.

"We're already here." he said.

Napatango naman ako't muling binalot ng kaba.

"You're still nervous?" sabi niya't hinimas-himas ang aking kaliwang kamay.

"Slight." I gave him a sly smile.

"Ilagay mo muna doon sa back seat yung bouquet. Baba na tayo. Tayo nalang ata ang
kulang." sabi niya.

Muli akong tumango't nilagay sa back seat ang bouquet habang si Vini'y bumaba na ng
sasakyan upang mapagbuksan ako ng pintuan.

Mahigpit ang hawak ni Vini sa aking kamay habang naglalakad kami papalapit sa mga
media't mga kapamilya namin na nandito ngayon upang masaksihan ang pagbukas ng
Belle Danse.

Pagkarating namin doon ay binati kami ng mga kamag-anak namin lalo na ako para sa
pagbubukas nitong Belle Danse.

"Ready?" nakangiting tanong sa akin ni Vini.

Hawak-hawak naming dalawa ang malaking gunting na ipang-gugupit

namin sa ribbon na kulay ginto.

"Ready." I smiled at him.

"1... 2... 3!" he counted at sabay naming ginupit ang ribbon kasabay noon ay ang
palakpakan ng mga tao at ang walang humpay na pag-flash ng camera ng mga media.

We had a family picture sa labas ng Belle Danse. Napapangiti ako lagi twing
nakikita ko kung gaano na kalaki ang pamilyang mayroon ako ngayon kasama ang
pamilya nila Vini.

Pagkatapos ng picture taking sa labas ay dumiretso naman kami sa pinakamalaking

event hall ng Belle Danse dahil doon gaganapin ang kainan.

Maraming media ang nag-iinterview sa akin magmula nang makaupo ako sa aking upuan.
Sinasalo lamang ako ni Vini o pinapaalis niya ang mga reporter kapag nakikita
niyang naiilang na ako.

Nung binuksan ko ang Belle Danse sa LA ay hindi naman ganitong ka-active ang media.
Kunti lang ang pumunta doon at mga piling tao lang ni Tatay ang pinayagang media na
makapasok doon ngunit ngayon ay sa akin lahat nakatutok.

"Naiilang ka ba? Do you want to go out to breath?" he asked me, concerned.

I nodded at him. "Please. Let's go out first."

Mabilis na tumayo si Vini't nagpaalam kila tatay at kay mommy't daddy na lalabas
muna kaming dalawa.

Hawak-hawak niya ang aking kamay habang palabas kami ng hall at pati ang paglalakad
namin ay kinukuhanan din nila ng litrato.
Dire-diretso

lang ang paglalakad ni Vini habang ako'y sinusundan lang ang bawat hakbang niya
nang makita ko kung saan na kami papunta ngayon.

"Vini--"

Bago pa ako makapagtanong sa kaniya'y nanlaki ang aking mata nang makita ang
bumungad sa akin.

My jaw dropped while looking at what's in front of me. Ito ang pinakamaliit na
event hall dito sa Belle Danse ngunit malaki pa rin ito. Punong-puno ang lapag ng
red at white rose petals. May mga nakakalat na maliliit na balloons at kandila. Sa
taas naman ay may mga nakasabit na iba't-ibang kulay ng ribbon. Sa dulo ng room ay
may karatulang nakalagay na 'Congratulations, my beautiful wife!'.

Napatingin naman ako kay Vini't hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita
ngayon. I checked this hall yesterday at hindi ko alam kung paano nangyaring
nagkaroon na ito ng ganitong dekorasyon ngayon.

Isang makahulugang ngiti lang ang bigay ni Vini sa akin at hinila na ako papasok sa
hall. Dumiretso kami sa gitna kung saan nakalagay ang isang parang maliit na
gazebo.

"What's this, Vini?" I asked him.

"It's just a simple event to congratulate you." he answered.

"Simple?" ulit ko't inilibot ulit sa buong hall ang aking paningin. "Paano mo
nagawa ang lahat ng 'to? I mean... I checked this hall. Imposible..." umiling pa
ako.

"We, El Dorado, did everything overnight." he said. "Nang makauwi ka, pinauna ko na
sila Kai dito. Hinintay nalang kitang makatulog ng mahimbing bago ako pumunta dito
para tulungan sila. It's a good thing na hindi kami kinulang sa oras. It was a
nerve-racking moment lalo na nang makita naming sumisikat na ang araw kaya pinauna
na nila ako dahil baka magising kang wala ako sa tabi mo."

Hearing his story made my eyes get teary. How can someone be so thoughtful and
sweet like him? Natatakot tuloy ako dahil unti-unti na akong nasasanay sa ganito.
Baka hanap-hanapin ko na 'to palagi.

"Kaya pala parang wala sa mood sila Kai." biro ko sa kaniya dahil tahimik lang na
kumakain ang El Dorado sa kanilang table at hindi nangungulit sa akin gaya ng
kanilang laging ginagawa.

Ngumisi naman siya. "Hayaan mo 'yong mga 'yon." sabi niya. "Wala rin naman akong
tulog ah." he pouted.

I chuckled at his cute expression. "Kawawa naman ang asawa ko. Walang tulog." pag-
aarte ko't inaayos-ayos ko pa ang kaniyang buhok.

Hinawakan niya ang aking kamay at saka ako tinignan ng diretso na kasabay non ay
ang pagtugtog ng pamilyar na instrumental ng kantang Love Me Like You Do.

"I miss dancing with you so... may I have this dance?" he asked me.

I nodded and I gracefully put my free hand on his shoulder before he started making
a move that I followed.
I miss dancing with him too.

=================

Chapter 4

Chapter 4

Chinese

"How 'bout we'll get an official catering partner?" suggestion sa akin ng isang
board member ng Belle Danse, si Mrs. Trinidad.

"That's a good one." Mr. Inares pointed out.

"What do you think, Mrs. Sarmiento?" baling sa akin ni Mrs. Trinidad. "That's a
good one right? At alam ko ring yung asawa ng kapatid ng asawa mo ay may restaurant
and catering services din. Mas papadali ang trabaho. Makakakuha tayo agad ng deal."

"Ang alam ko po'y hindi na po ang asawa ni Ate Lyrae ang may hawak doon kundi ang
kapatid ng asawa niya." paglilinaw ko.

"Well, they're still a part of your family since your sister-in-law's a Sy."
pagpuna ni Mr. Benedicto. "Ask for your sister-in-law's help."

Tumango naman ang ibang board members at wala akong nagawa kundi ang sumang-ayon
nalang din sa gusto nila. I'm such a weak CEO, I can't even decide for my own
company.

"Is there something bothering you?" tanong sa akin ni Vini habang nagmamaneho
papauwi sa amin.

Gaya ng nakagawian ay sinusundo't hinahatid niya ako papunta sa Belle Danse.

"We had a board meeting earlier." sagot ko.

Bahagya naman siyang napalingon sa akin. "Ano ang napag-usapan?" he asked.

Bahagya akong sumandal sa may pintuan upang maharap ko siya ng maayos habang nagd-
drive.

"They want us to have a catering partner." sabi ko.

"Hmm... That's good." komento ni Vini. "Kuya James has catering services too.
Remember him? Kuya Josh's older brother."

"Siyempre naman." sabi ko. "Kaso nakakahiya. Hindi ko naman sila ka-close."

"You won't approach them as a family, Bells." he said. "It's

for business. You need to be formal. I can ask Ate Lyrae to talk to Kuya Josh about
this."

"Sasama ako sa'yo kapag kinausap mo si Ate Lyrae." I told him.

Napatingin naman siya sa akin. "Uh sure?" nag-aalangan niyang sabi. "I was planning
to talk to her through phone but it looks like you want to hand her the details in
person."

"Like what you've said, I need to be professional." sabi ko.

My husband chuckled with what I've said. "Okay then..." tumango-tango siya. "Let's
invite them for a lunch tomorrow."

Nang makarating kami sa bahay ay mabilis na tinext ni Vini si Ate Lyrae upang
maimbitahan bukas for lunch kasama si Kuya Josh. Mabuti nalang at pumayag sila
dahil wala rin daw masiyadong ginagawa sa trabaho si Kuya Josh ngayon dahil kaka-
close lang daw nito ng isang deal.

Kuya Josh really suits to be a member of the Sarmiento family. He's got a good mind
and hands in handling business. Ang mga Sarmiento'y magagaling magpalago ng
kompanya. Nakaka-insecure tuloy. Ako'y nangangapa parin. Kung di nga lang ako
tinulungan ni Tatay sa Belle Danse sa LA ay baka hindi ito mapapansin ng Sarto.

I wish I can be like them. Sana maging karapat-dapat ako sa apilyidong dinadala ko
ngayon. Hindi na Francisco ang apilyido ko kundi Sarmiento. I should be more
cautious sa mga ikinikilos. Lahat ng gagawin kong mali ay mababahiran ang mga
Sarmiento at hindi pwedeng mangyari 'yon. Nakakahiya lalo na kila mommy't daddy.

"You can do it, Bella." sabi ni Penny. "Baka nakakalimutan mong nasa lahi din ng
mga Francisco ang magaling sa business? Look at mom and I. Pati si lolo. Sadyang
ibang trabaho

lang ang kinuha ni Tito kaya siya napunta sa industriya ng media."

"Pero hindi naman ako lumaki sa kamay ni Tatay or sa puder ni Lolo gaya mo." sabi
ko.

"It runs in the blood, couz." sabi niya't tinapik niya ang aking balikat.

Alam kong hindi ko naman kailangan maging masiyadong pormal mamaya sa lunch namin
ni Vini kasama sila Ate Lyrae but I want to practice my professionalism.

"Bella, have a little confidence in yourself." Penny adviced. "Nagawa mo ngang

harapin si Kai noon upang kunin para sa Belle Danse. Naharap mo rin si Vini noon
tungkol sa Sarto. What's the difference? Wala namang nagbago."

"Penny, you don't understand." umiling ako't huminga ng malalim. "Dati hindi pa ako
takot na magkamali. Sarili ko lang naman ang pinakamapapahiya. Pero ngayon, ang
Sarmiento na dahil 'yon na ang dinadala kong apilyido."

"Eh ano naman kung Sarmiento na ang dinadala mong apilyido?" pabalang niyang tanong
sa akin like there's no importance in Vini's prestigious family.

"You know how known Sarmientos are in the world of business." I told her.
"Magagaling sila sa paghahawak ng negosyo."

"Bella, you're not even a full-blood Sarmiento." she said. "Ni-isang patak nga ng
dugo ng Sarmiento ay wala ka kaya you're not obliged to be master in handling
business."

"Pero bakit si Kuya Josh?" I defended. "He can handle the company that was supposed
to be Ate Lyrae's. I want to be like him. Gusto ko ring maging karapat-dapat sa
pagiging parte ng pamilya ng mga Sarmiento. Gusto kong hindi sila magsisi na ako
ang pinakasalan ni Vini; na ako ang pinakasalan ng anak nila."

"Bella,

you're a special person. You can also handle your business but in a different way.
That's what your good at." sabi ni Penny. "Don't let your insecurities eat you up.
Hindi maganda 'yan." umiiling-iling naman ang pinsan ko at saka nagpaalam na sa
susunod nalang kami umalis para i-finalize ang lahat sa kasal niya dahil nga may
lakad ako ngayong lunch.

Huminga naman ako ng malalim at tumungo sa aking table upang reviewhin ang reports
tungkol sa first week na pagbubukas nitong Belle Danse.

I smiled when I saw a good report. Hindi pa kalawak ng Belle Danse sa LA ang mga
nahahakot nito pero maganda na ang standing sa industriya kahit kakabukas palang.

Alam kong mahirap makakuha ng clients or customers dito sa Pilipinas dahil halos
lahat ng taong nakatira dito ay may kaya lang naman. My hotel's a high end hotel at
alam kong mahirap sa ibang mga Pilipino ang mag-aksaya ng pera dito kaya masaya ako
na maganda ang takbo ng Belle Danse sa unang linggo nito.

"I really love that smile."

My eyes widened when I heard Vini's voice across the room.

Nakita ko naman siyang nakahalukipkip habang nakasandal sa may pintuan na mukhang

kakapasok niya lang. He's wearing a button down white shirt. Mukhang tinanggal na
niya ang kaniyang black suit but he's still wearing his neck tie.

"You startled me." sabi ko sa kaniya.

He smirked at saka tumungo papalapit sa akin habang niluluwagan niya ang kaniyang
neck tie.

"It's been a long busy morning." sabi niya't inilahad ang kaniyang dalawang kamay
nang makalapit sa akin.

I know what he's asking for kaya mabilis ko siyang niyakap

kahit na nakaupo pa ako sa aking swivel charge.

He sighed. "This is really a good way to recharge." sabi niya at hinigpitan ang
kaniyang yakap sa akin.

Inangat ko naman ang aking tingin sa kaniya. "What happened earlier?" I asked him.

"We had a problem sa site ng bagong arrival port of Sarto airlines." he answered.
"Kailangan ko pang pumunta doon. Mabuti nalang at umabot ako ngayon for lunch."

"Malaki ba ang naging problema?" muli kong pagtanong.

"Not much." he said. "Naayos ko naman na. You look so concerned for me and the
port. It's already fine. I already solved the problem." he assured me.

I smiled. "Syempre. You're Vini Sarmiento. You can solve any problem."

"Yes." he agreed. "Ever since I had Arabella Mariz Francisco-Sarmiento as my wife,

there's no problem that I can't fix."
He smiled at me saka bahagyang kinurot ang aking pisngi.

"I must be really a lucky guy to have her." he stated.

Ngumuso naman ako. Ako ang swerte sa ating dalawa. Marami kang maipagmamalaki,
samantalang ako'y papaakyat palang. Hope that you won't regret marrying someone
like me.

"Let's go! Ate Lyrae and Kuya Josh's already on their way. We don't want to keep
them waiting." bigla niyang pag-aya sa akin.

Mabilis naman akong tumayo sa aking kinauupuan. Kinuha ang cellphone kong nasa
drawer at saka ito nilagay sa loob ng aking bag.

"You should always put your phone in your top desk." ani Vini nang palabas na kami
ng office. "What if there's an emergency pero hindi mo nabasa ang text dahil
nakatago sa drawer mo?"

"Ayoko kasing maistorbo

sa trabaho. I want to focus." I reasoned out. "Pero ilalagay ko na siya sa top desk
ko lagi. You're right. We can't avoid emergencies. I need to be alert."

"Good." sabi niya't gumapang ang kaniyang kamay sa aking bewang bago niya binuksan
ang pintuan sa aking office gamit ang kaniyang libreng kamay.

"Call me if there's any problem, Wendy." I told my new secretary. "And if Xia also
called, tell me as soon as possible."

"Yes, ma'am." mabilis niyang sagot sa akin.

I appointed Xia as the new branch manager of Belle Danse in LA. She's done enough
for me as my secretary. She deserves something more.

Hapit-hapit niya ako sa aking bewang habang naglalakad kami sa hallway. Nakakailang
tuloy dahil pinagtitinginan kami ng mga staff ko pero wala naman akong dapat
ikailang dahil asawa ko na si Vini. Normal lang sa amin ang maging ganito. Public
display of affection's already appropriate.

"Lauren got accepted into a new movie and she got the main character's role."
tuwang-tuwa na sabi ni Vini habang nagd-drive patungo sa restaurant na napag-
usapan.

"That fast?" gulat kong tanong. "Kakasimula palang ng teleseryeng shino-shoot niya
ah."

"Yes, pero supporting character lang naman siya doon sa teleserye kaya may time
siyang i-film ang kaniyang movie." sabi ni Vini. "This is going to be a big break
for our little sister don't you think?"

"Sa tingin ko nga rin." tumango-tango ako.

"Thanks to Tatay for helping Lauren more." sabi ni Vini. "He's really guiding
Lauren."

"Wala lang kay Tatay 'yon. Mabuti nga't nandiyan si Lauren. Muntik pa nga ako
dating maging artista

diba?" napailing ako nang maalala 'yon.

"I remember." he nodded at natahimik kaming dalawa.

Kasabay kasi noon ay ang mga hindi magandang nangyari sa aming dalawa. Hindi ko
alam kung bakit brinought-up ko pa 'yon.

"We should get Belle from Lauren now." muling nagsalita si Vini. "She'll be busier.
Baka nakakaabala na sa kaniya si Belle."

I nodded. "Oo nga." sabi ko. "Papakiusapan ko nalang si Rachel na ihanap na talaga
ako ng mag-aalaga kay Belle para kapag nasa work tayo ay may mag-aalalaga sa
kaniya."

Pumayag naman si Vini sa gusto ko't nakarating na rin kami sa Aristocrat after a
few minutes drive.

"Ate Lyrae." nakangiting bati ko kay Ate Lyrae at humalik ako sa kaniyang pisngi.
"Kuya Josh." bumeso rin ako kay Kuya Josh at mabilis akong hinatak pabalik ni Vini.

Tumawa naman si Ate Lyrae at Kuya Josh. "Chill, Vini." sabi ni Kuya Josh.

"Pati ba naman Kuya mo'y pagseselosan mo." natatawang pang-iinis ni Ate Lyrae sa
kaniyang kapatid.

"Whatever, Ate." he rolled his eyes at pinag-usog ako ng upuan upang makaupo na
ako. "Let's start this."

Huminga naman ako ng malalim at nagsimula nang magsalita. Ni-explain ko kay Kuya
Josh at maging kay Ate Lyrae ang layunin ng Belle Danse ngayon.

"Do you only need catering assistance here in the Philippines or kasama na rin ang
branch mo sa Los Angeles?" curious na tanong ni Kuya Josh.

"My only target for this moment is here in the Philippines." mabilis kong sagot.

Kuya Josh nodded. "Kuya will be delighted by this deal but... are you sure that
Belle Danse costumers will like Chinese foods?" tanong niya. "Our restaurants serve
mainly Chinese foods and that includes our catering services na puro Chinese foods
din. Sa desserts lang kami naghanap ng ibang variety. Dapat ay kung kukunin mo
kami, dapat ay sigurado kang magugustuhan 'to ng mga magiging costumer mo. You
shouldn't regret. Because a deal is a deal, Bella. Even if you're a family, there's
no backing out."

Napag-isipan ko na ang problema'ng 'yan dahil nagtrabaho din ako dati sa main
branch nila dito sa Manila kaya alam kong puro Chinese foods lang ang sineserve
nila at naisipan ko na rin 'yon ng solusyon.

It's a good thing that I've came prepared for these kind of questions.

"I know..." tumango-tango ako't hindi ko alam kung gaanong kaba ang nararamdaman
ko. "I already thought about that. But that's what you're restaurant and catering
services' known for, Kuya Josh. Chinese foods. Many Filipinos also like Chinese
foods and Belle Danse also has its house-in cooks. There'll be no problem for
variety of foods to be serve."

Napangiti naman si Kuya Josh sa aking sinabi at saka tumango-tango. "Then I'll ask
Kuya James about it later." sabi niya. "Why don't you ask your staff to prepare a
contract now?"
I smiled widely nang dahil sa sinabi ni Kuya Josh. Napatayo ako't kinuha ko ang
kaniyang kamay upang magpasalamat.

"Thank you for hearing me out, Kuya Josh." masaya kong pagpapasalamat sa kaniya.

"You're welcome." natatawang sabi ni Kuya Josh.

"Oh tama na 'yan." sabay agaw ni Vini sa kamay ko na nakatayo na rin. "Kumain na
tayo since tapos na ang business talk."

Sumang-ayon naman si Ate Lyrae na natatawa sa inaasal ng kaniyang kapatid. Buong

pagkain ay iniinis lang nila si Vini sa pagiging possessive at seloso nila. Ako
nama'y nahihiya para sa kaniya.

See, Bella? You can do it. Just believe in yourself.

=================

Chapter 5

Chapter 5

Ideal Husband

"Bells, please..." sabi ni Vini't hinawakan niya ng marahan ang aking braso. "Don't
cry. Stop crying."

I sobbed at saka siya nilingon. "Bakit kasi ganon, Vini?" I asked him. "Bakit
ganon?"

"Hindi ko alam, Bells. Okay? I don't know. Hindi ko alam kung bakit nangyari 'yon."
he answered, hoping that I'll accept and take his answer.

Napailing naman ako't pinunasan ang sarili kong luha.

"I can't take this anymore, Bella." mariin niyang sabi at saka kinuha ang remote
upang patayin ang tv.

Mabilis ko naman siyang nilingon. "Why did you turn it off?" inis kong sabi sa
kaniya.

"It's because you're crying." giit niya. "I can't watch you crying anymore. Stop
watching."

"But it's Lauren's drama! We should watch our sister's drama." sabi ko sa kaniya.

Ngayon lang ako nagkaroon ng oras na mapanood ang teleserye ni Lauren dahil tapos
na ang deal na kailangan kong makuha. Natiyempuhan namang nakakaiyak ang episode
ngayon. Nagkasakit si Lauren at kritikal ang kaniyang lagay. Sino ba naman ang
hindi maiiyak doon thinking that it's your sister lying on the hospital bed. Isipin
mong totoong nangyari yun ay talagang nakakaiyak.

"But if that fucking drama will make you cry then a thousand times no." sabi niya't
itinago sa ilalim ng kaniyang hita ang remote. "That drama's hurting you."

"What?" naguguluhan ko ng tanong sa kaniya. "It's not hurting me. I'm just moved by
my emotions. Stop saying nonsense and let's just watch."

He didn't listen to me and he remained silent. He crossed his arms and kept his
firm look.

"Vini..."

tawag ko sa kaniyang may halong pagbabanta.

He looked at me at saka huminga ng malalim bago kinuha ang remote. Ibinigay niya
ito sa akin at nagmamadali ko namang binuksan ang tv.

Bumungad sa akin ang parte kung saan pinapakita na ang kung ano ang aabangan sa
susunod na episode.

"Ayan! Ikaw kasi! Tapos na tuloy!" naiinis kong sabi kay Vini't tumayo sa
kinauupuan at itinapon ang remote sa kaniyang tabi. "Bahala ka nga diyan."

Padabog akong umalis sa sala't umakyat na patungo sa aming kwarto. Ni-lock ko ang
pinto't mabilis akong nagpalit ng pantulog at saka humiga sa kama.

Kinabukasan ay maaga akong nagising siguro dahil maaga din akong nakatulog kagabi.
I took a quick shower and wore my comfy clothes. There's no work today. I'd rather
stay at home the whole day.

Bumaba naman ako matapos kong maligo upang kumain ng breakfast nang makita ko si
Vini'ng nakapangalumbaba sa dining table at nakanguso pa na parang naiinip na.

My usual place in the dining table was simply decorated. Nakahanda na ang plato
ko't hindi normal na pang breakfast ang nakahain ngayon. It was like a five-star
breakfast cuisine. Pero hindi ang mga pagkain ang nakakuha ng attention ko kundi
ang iPad na naka-ayos din sa harap ng kainan ko. What's with the iPad?

"Morning." simpleng bati ko kay Vini at lumapit sa aking puwesto.

Mabilis naman siyang napalingon sa akin at parang natataranta pa. Bago pa ako
makaupo ay mabilis siyang nakaikot upang maipag-usog ako ng upuan.

"Goodmorning." he greeted me, full smile.

"What's with the arrangement, Vini?" tanong ko sa kaniya't kukuha na sana ako

ng pagkain nang siya na ang sumandok para sa akin.

Napatingin naman ako sa kaniya't nakangiti parin siya habang kinukuha ako ng
kakainin ko.

My heart's always flattering whenever I stare at him so close. I think I'll never
get over this feeling.

"Kain ka na." he stated when he finished getting my food.

"Para saan naman 'tong iPad?" sunod kong tanong at binaling ang tingin sa iPad na
nasa aking harapan.

"Oh!" sabi niya't mabilis na ni-unlock ang iPad.

Pagka-unlock nito'y bumungad sa akin ang pamilyar na teleserye't ni-play niya ito.
"That's last night's episode from Lauren's drama." he told me. "You can watch it
while eating. I'll just take a bath. Let's go somewhere after you eat."

Umalis naman si Vini sa kitchen at kaysa umiyak sa nakakaiyak na scene dito sa

drama na ito ay hindi ko magawa. Para akong tangang nakangiti habang pinapanood ang
mga cast nitong nag-iiyakan.

Kahit na plano kong huwag umalis ng bahay ngayon ay hindi ko nalang gagawin. Gusto
kong bumawi sa walang kwentang pagtatampo ko sa asawa ko.

Binilisan ko ang aking pagkain at hinayaan ko na ang aming katulong sa pagligpit ng

pinagkainan ko.

Umakyat na ako sa kwarto namin at naghanap na ng damit na aking isusuot para sa

lakad namin ngayon ni Vini.

I chose to wear a dress up to my mid-thighs and a two-inches stilettos.

Sakto naman pagkatapos kong magbihis ay lumabas na si Vini sa may banyo't naka-
bihis na siya ng polo-shirt at khaki shorts.

"San tayo pupunta?" I asked him nang nagsasapatos na siya.

"Hmm... secret." he answered with a playful

smile.

Napanguso naman ako't alam kong kapag sinabi niyang secret ay hindi ko talaga itong
pwedeng malaman hangga't hindi pa kami nakakarating sa mismong patutunguhan. But I
like it that way. Mas nakaka-excite!

"Bring a sweater." bigla niyang sabi bago siya naunang lumabas ng aming kwarto.

Hindi ko alam kung para saan ang sweater dahil ang init-init ngayon sa Pilipinas
lalo na kapag lumabas ka ng bahay. Mabuti nalang at centralize ang aming bahay.

I grabbed whatever sweater I saw inside my closet at saka nagmamadaling bumaba.

Nalabas na ni Vini mula sa garahe ang aming sasakyan at binuksan niya mula sa loob
ang pintuan ng passenger seat upang makapasok na ako agad.

"Seatbelt please, Bells." he reminded me.

I nodded and buckled my own seatbelt.

"At last! We're going back." sabi niya habang nakangiti lang at nagd-drive using
his left hand.

He smoothly and swiftly grabbed my hand using his right hand and intertwined our
clasped hands.

"Going back where?" kunot-noong tanong ko.

Ngayong nagsabi siya ng clue ay hindi ako mapakali't gusto ko nang malaman kung
saan kami pupunta.

Lumingon naman siya sa akin at saka ako binigyan ng isang ngiti bago nilagay ang
daliri sa kaniyang labi.
"Secret." he simply said at saka muling tumingin sa daan.

I just pouted at hindi na ulit nagsalita. Pinanood ko nalang ang mga nadadaanan
namin at kung hindi ako nagkakamali'y patungo na kaming Pasay ngayon.

Ano na ba ang mga lugar na napuntahan namin around Pasay? Could it be MOA?
Napailing ako. Hindi pwedeng MOA. Madalas naman kaming pumupunta

doon. Pero baka kaya niya ako pinagdala ng sweater ay mag-i-ice skating kami doon.
Pwede rin namang sa City Of Dreams kami pumunta or sa Resorts World para manood ng
play. Malamig naman sa loob ng mga theater.

Napabuntong hininga ako't napasandal na lang sa aking upuan. I crossed my arms at

ngumuso nalang. Gusto ko pang mag-isip kung saan kami pupunta pero kapag hindi ako
tumigil sa kakaisip ay baka mabaliw na ako.

I heard Vini chuckled at mabilis akong napalingon sa kaniya nang dahil doon.

"You look so cute when you're frustrated and dumbfounded." nakangisi niyang sabi.
"You look like a child when you do that. Pakiramdam ko tuloy teenager pa rin tayo."

"Don't talk to me." sabi ko sa kaniya't umiwas ng tingin. "Nag-iisip ako."

Humalakhak naman siya. "Yeah... Keep thinking." sabi niya. "You'll probably lose
your mind thinking about where I will take you."

"Oo. Tama ka. Mababaliw na ako kaya sabihin mo na sa akin." sabi ko. "Lahat na ng
pwede nating puntahan na napuntahan na natin around this city ay nalagpasan na
natin. Sobrang curious na ako, Vini."

"Are you sure na lahat na ng napuntahan natin around Pasay ay nadaanan na natin?"
mapang-inis niyang tanong sa akin. "Baka naman may nakakalimutan ka."

"Wait a minute!" sabi ko't mabilis tinignan kung saan na kami patungo ngayon. "What
are we doing here, Vini?" I asked him.

"You'll see." sabi niya lang.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa namin ngayon dito sa airport. Baka may
susunduin kami? Pero kung may susunduin kami ay hindi kami aakyat dito. Dapat ay sa
baba lang kami or doon sa may terminal 3.

"Seatbelts

off, Bells." sabi niya't pinatay na ang makina ng sasakyan saka mabilis na bumaba.

Lutang kong tinanggal ang aking seatbelts saka bumaba ng sasakyan. Nakita ko si
Vini na sinalubong ang lalaking sa palagay ko'y staff ng Sarto dahil may nakalagay
na logo ng Sarto Airlines sa kaniyang suot na uniporme.

"Everything's settled?" Vini asked with an authority.

"Yes, Sir." mabilis na sagot ng lalaki. "Here's the passports with plane tickets."

My eyes widened nang tinanggap iyon ni Vini't mabilis akong lumapit sa kanilang
dalawa.

Kinuha ko kay Vini ang mga hawak niyang passport na may nakaipit na plane ticket.
It's my passport and his passport! How did he get my passport? Nakalagay ito sa
aking bag palagi, in case may emergency na kailangan kong lumipad agad sa Los
Angeles.

I checked the plane tickets at nakita kong mags-stop muna kami sa South Korea not
just for a stop-over pero three days kaming mananatili doon bago tumuloy sa San
Francisco.

"How about our things?" sunod na tanong ni Vini.

"Already in the cart, Sir. Ready to be push." nakangiting sabi ng staff at tinuro
ang cart na may dalawang luggage sa di kalayuan.

I can't believe it! Naplano agad ni Vini ang amin pag-alis nang wala akong kaalam-
alam.

"Let's go?" nilingon ako ni Vini.

"Paano yung work natin, Vini? Why are we suddenly going out of the country?"
naguguluhan kong tanong sa kaniya.

"There's nothing to worry about, Bells." he assured me. "I already asked Ate Lyrae
to keep an eye on our business at pati narin si Penny para sa Belle Danse." he
explained.

He held both of my hands saka niya ako binigyan ng isang matamis na ngiti.

"I just want to travel with you again and... malapit na rin ang death anniversary
ni Lolo. Sinabi ko kay mommy na tayong dalawa nalang ang magbibigay ng gratitude sa
puntod ni Lolo." sabi niya. "Kung gusto mo after natin sa San Francisco, punta na
rin tayong LA para ma-check mo ang Belle Danse doon. Do you like that?"

I smiled and nodded at him. "Thank you."

"For what?" he asked.

"For being an ideal husband that's worth keeping." sabi ko't mabilis ko siyang
niyakap. "Hindi ko na alam kung ilang beses ko nang sinabing napakaswerte kong ikaw
ang asawa ko pero paulit-ulit ko 'yong sasabihin. I'm so lucky that you're my
husband."

=================

Chapter 6

Chapter 6

Not Yet

Nakaawang ang aking bibig habang tinitingala ang matayog na building ng Lotte
Hotel. Belle Danse's nothing compared to this hotel. It'll take me years to make
Belle Danse as big as this.

"Bells, let's go." pag-aya sa akin ni Vini't tumango naman ako saka humawak sa
kaniyang kamay.
We went inside Lotte Hotel's main building kung saan nandoon ang mga accommodation
rooms nila. Luxury is written all over the hotel's facade. Walang akong tigil sa
pagkamangha at pagpuri sa magandang pagkakaukit ng hotel.

Hinayaan ko si Vini'ng makipag-usap sa receptionist doon sa information desk habang

ako'y nilabas na ang aking cellphone upang kuhanan ng picture ang kagandahan ng
hotel.

I can't help but to smile while wandering around the lobby, taking pictures of
every amazing complex details.

Napalingon naman ako kay Vini't nakita kong kinukuhanan niya ako ng picture gamit
ang kaniyang cellphone. Binaba niya ng bahagya ang kaniyang cellphone nang makita
akong nakatingin sa kaniya at saka ngumiti.

Mabilis naman akong lumapit sa kaniya upang tignan ang aking litrato.

"Maganda ba ako diyan?" nakangiti kong tanong sa kaniya.

"Always beautiful." he answered at pinakita ang mga stolen shots ko kanina.

Pinilit ko si Vini'ng magpapicture kami na magkasama dito sa lobby bago kami

tumungo sa room namin.

The room was painted with color pallete in shades of beige, grey, and white that
gives the room a sense of stability. Oriental influences set the mood of this
bright and modern room. The cozy ambiance makes me comfortable

and peaceful.

"Did you like our room?" tanong sa akin ni Vini.

Tumango naman ako't tumungo sa may kwarto. Mabilis akong humiga doon sa kama. It's
a king-sized bed katulad ng kama namin ni Vini sa bahay.

"Let's rest. Bukas nalang tayo maglibot." sabi niya't humiga sa aking tabi.

Hinapit niya ako papalapit sa kaniya upang yakapin ng mahigpit.

And that's what we did. Nagpahinga lang kaming dalawa. I awaken when it's already
dark inside our room. Hapon lang kasi nang dumating kami dito sa hotel at tama lang
ang sinag ng araw upang magsilbing ilaw. And now it's already dark. Halos wala na
akong makita.

Maingat kong tinanggal ang braso ni Vini na nakayakap sa akin at dahan-dahan akong
bumangon.

I turned on the lights at mabilis na nilingon si Vini. He moved and covered his
eyes using his arm. Napangiti ako habang tinitignan siyang matulog. He looks like a
little boy.

Lumabas ako ng kwarto't binuksan din ang ilaw dito. The curtains' blocking the big
glass window kaya hinawi ko ito.

My jaw dropped in an awe when I saw the building lights from a fantastic view of
downtown Seoul.
I heard a swift bang from the door at bago pa ako makalingon ay naramdaman ko na
ang pagpulupot ng braso ni Vini sa aking bewang.

He rested his chin on my shoulders and took a deep breath.

"It's so beautiful..." he said with his husky voice.

Tumango naman ako't hinawakan ang kaniyang kamay na nasa aking bewang.

"You hungry?" he asked me.

"Yes." sagot ko. "Should we order? Ayoko ng lumabas ng room."

"Okay. I'll order the food." sabi niya't binitawan

ako upang makapag-order na siya ng pagkain naming dalawa.

I slightly closed the curtains upang makita pa rin kahit papaano ang magandang view
bago umupo sa tabi ni Vini na nakikipag-usap pa sa telephone para sa aming pagkain.

Humilig ako sa kaniya't isinandal ang aking ulo sa kaniyang balikat. Bahagya niya
akong nilingon at hinawakan ng kaniyang kaliwang kamay ang akin.

"Yes. Thank you." pagpapasalamat ni Vini bago ibinaba ang telepono. "You look so
tired and hungry." puna niya.

"I'm just hungry." sabi ko.

"Don't worry. The food will be here soon." he assured me. "Anyway, where do you
want to go tomorrow?" he asked me.

"I thought you already planned everything, Mr. Sarmiento?" I sarcastically asked
him.

"Well, I only planned our destined countries but not the whole itinerary." he said.
"Gusto ko kung saan mo gusto, doon tayo. You told me na gusto mong makapunta sa
South Korea kaya dito kita dinala. Ang problema lang ay hindi ko alam kung saan
dito."

"Hmm..." ngumuso ako't umayos sa pagkakaupo habang iniisip ang mga lugar na gusto
kong puntahan dito sa South Korea. "I want to go to Everland, Lotte World, Soeul
Tower... tapos lilibutin natin buong Namdaemun Market. Pwede rin tayong bumisita sa
Hanok Village at sa ibang mga royal castles dito. Magbi-bike tayo sa may Han River
tapos picnic sa Hangang Park. Gusto ko sanang pumunta ng Jeju kaso sobrang layo nun
sa Seoul. We need a plane to get there. Ang dami kong gustong gawin at puntahan."

"Yup. Sobrang dami mo ngang gustong puntahan but we're only staying here for 3
days." sabi niya. "But we're going to maximize

our time as much as possible. We can go to Jeju next time if you really want to go
there."

Nang dumating ang pagkain namin ay nagsimula na kaming kumain. Parehas kaming gutom
nang dahil sa pagod mula sa biyahe. Parehas kaming breakfast lang ang kinain at
hindi naman na kami kumain sa plane.

Kinabukasan ay maaga kong ginising si Vini. We better get going kung gusto ko
talagang magawa ang lahat ng gusto kong gawin dito sa Seoul.
"Faster, Vini." pagmamadali ko sa kaniya. "We only have limited time." paalala ko
sa kaniya.

"Okay, okay. Ito na po." sabi niya't lumabas na siya mula sa kwarto.

I was busy tying my rubber shoes when he swiftly got it from me and tied the knot.

Habang nakayuko siya't busy sa pagtatali ng sintas ng aking sapatos ay kinuha ang
DSLR sa aking gilid at sinabit sa kaniyang leeg. Nag-angat naman siya ng tingin sa
akin nang gawin ko yun.

"Ikaw muna ang photographer natin ngayon ah." nakangiting sabi ko sa kaniya.

"I would love to capture you everytime." sabi niya't bahagyang kinurot ang tungki
ng aking ilong.

We went to a cafe near our hotel upang kumain ng light breakfast. We shouldn't eat
too much dahil balak ko ngayon ay magfoodtrip kaming dalawa.

We took a taxi afterwards. It only took almost 15 minutes upang makarating kami sa
Hanok Village which is our first stop for today. Nilakad namin ang buong village.
Kumain pa kami ng ppopgi. Nagtagal nga kami doon dahil nagustuhan ni Vini.

Pagkatapos sa Hanok Village ay bumaba kami sa subway. Halos nagkanda-hilo kami ni

Vini sa paghahanap ng line 3. Galing sa Anguk station

ay bumaba kami sa Dongguk University station. From there, naglakad na kami

papuntang Seoul Tower.

Manghang-mangha ako nang sumakay kami sa lift. It was like I'm floating in the
galaxy nang dahil sa pinalabas na art sa loob nito habang papataas.

"Cable car! Let's go!"

Hinila ko si Vini pasakay sa cable car. Hinintay munang sumakay ang ibang tao bago
ito umandar. I told Vini to take a picture of the scenery na dinadaanan namin.
Kumuha din ako ng litrato gamit ang cellphone ko.

Nang makarating kami sa tuktok ay wala kaming ginawa kundi ang kumain at kumuha ng
mga litrato. Naglock pa kami ni Vini ng aming padlock. We wrote 'Mr. V Sarmiento &
Mrs. A Sarmiento'. Nagpicture pa kami sa isang staff doon.

"Where are we going next?" tanong niya sa akin na parang nag-eenjoy na sa

paglilibot na ginagawa naming dalawa.

"Hmm..." tinignan ko ang aking relos at ni-adjust sa isipan ko to Korean time. It's
only 3PM in the afternoon. "We still have plenty of time. Let's go to Namdaemun!"
pag-aya ko sa kaniya.

"Okay. Let's go!" sabi niya't tumakbo siya papunta sa babaan na mabilis ko naman
siyang hinabol.

I saw this stair sa isang Korean drama. Habang pababa si Vini't nakatalikod ay
pinicturan ko siya. Napangiti ako't mabilis ko itong ginawang lockscreen ko bago
ako patakbong sumunod sa kaniya.

I linked my arms to his at nilingon niya naman ako ng nakangiti saka hinalikan ang
aking ulo.
When we got to Namdaemun, we didn't waste any time and went inside to different
shops. We tried different caps and shades. I paid for his and he paid for mine.
Habang namimili

siya ng damit niyang bibilin ay nakahanap ako ng couple tee. Since plano kong
pumunta kami ng Everland bukas ay magandang tignan kung naka-couple shirt kami.
Binili ko ito nang hindi niya alam at saka ipinagsiksikan sa maliit na backpack ko.

He bought three simple shirts at binili niya rin ako ng isang dress saka dalawang
tee shirt.

Nang makapamili na kami ng mga damit ay nagsimula na kaming magfoodtrip. We ate

various kinds of street foods here in South Korea. Fish cakes, spicy rice cakes,
bungeoppang, dumplings, beondegi, hotteok, sushi roll, sundae, goldfish bread,
fried squid... name it all! Nakain na ata namin ni Vini ang lahat.

Hindi ko nga alam kung paano kumasya sa tiyan namin ang mga kinain namin ngayon.
Pakiramdam ko'y nagkahalu-halo na ang lahat sa tiyan ko.

"I'm so full..." sabi ko't umupo ako sa gilid ng street walk.

Natawa naman si Vini sa akin at kinuhanan ako ng litrato. "Ang cute talaga ng asawa
ko." sabi niya't kinurot ako sa aking pisngi.

Ngumuso ako't nakakita ng naglalakad na lalaki na may kinakain na cream bread.

Hindi pa namin 'yon nakakain!

Mabilis akong tumayo at napaatras si Vini dahil sa pagkabigla sa bigla kong

pagtayo.

"Kain tayo nung cream bread tara!" hinawakan ko ang kaniyang kamay at may di
kalayuang bakery dito sa pinaghintuan namin.

We only bought one cream bread. Pinaghatian nalang namin ni Vini 'yon dahil baka
pumutok na ang tiyan namin kapag tigisa pa kami ng cream bread.

Wala namang tigil sa pagtawa si Vini habang kumakain kaming dalawa.

"You're really unbelievable, Bells." sabi niya't napapailing pa. "Kakasabi mo lang
na busog ka na tapos naisip mo lang na hindi pa tayo nakakakain nito at hindi ka
man lang nagdalawang isip. Bumili na tayo agad."

"I just really want to try everything." pagdadahilan ko. "Masarap naman ah."

Kumagat ako ulit sa cream bread. Naramdaman ko naman na may natirang cream sa aking
labi't pupunasan ko na sana ng unahan ako ni Vini.

He wiped the cream in my lips using his thumb and smiled at me. "Ang tanda na
nating dalawa pero mukha pa rin tayong bata."

"We're newly weds, Vini! Okay lang 'yun." sabi ko nalang at ngumiti sa kaniya.

Tumango-tango naman si Vini. "Tama ka nga..." bigla niyang sabi. "Dapat ay sulitin
natin ang oras natin para sa isa't-isa because we're newly weds. Kapag pumasok na
tayo sa susunod na level ng marriage life, it will be hard for us to find this kind
of time dahil for sure ay tinututukan na natin ang little one natin."

"What's with the sudden realizations, Vini?" I awkwardly asked him.

Ngumisi naman siya't umiling. "I just suddenly thought of it." sabi niya.

Ito na ba ang sinasabi ni Penny na hindi pwedeng habang buhay ganito ang
pakikitungo sa akin ni Vini because we're already done with the newly weds phase?

Do I really need to prepare myself sa mga pagbabagong mangyayari sa aming dalawa ni

Vini? Can't I just enjoy and cherish every moment first? Hindi ko pa handang
pakawalan ang ganitong Vini Sarmiento. Not yet.

=================

Chapter 7

Chapter 7

Stop Me

"Ayan! Bagay na bagay sa'yo!"

Tuwang-tuwa ako habang pinipicturan si Vini na nakasuot ng mickey mouse headband.

Nakabusangot ang kaniyang mukha that caused him to pout. Mas lalo tuloy siyang
nagmukhang cute.

Nandito kami ngayon sa Everland. We've planned to ride every extreme and easy ride
here that's appropriate for our age.

"Bakit ako lang ang pinipicturan mo?" he asked me, pouting. "Dapat tayong dalawa."

Mabilis niya akong hinablot papalapit sa kaniya't inakbayan. Kinuha nya rin sa akin
ang DSLR at iniharap sa aming dalawa.

"One, two, three! Say Bells!" sabi niya't narinig ko ang pagtunog ng shutter ng
camera.

Hindi lang isang picture ang ginawa naming dalawa. Lahat na ata ng klaseng pose ay
nagawa namin ni Vini. Nagpapicture rin kami sa mga Koreana na masiyadong makatingin
kay Vini.

We spent almost our whole day playing around Everland. Nang mag-gagabi na ay
naisipan na naming umalis doon. Napagplanuhan namin kanina na after naming mag-
Everland ay mag-pipicnic kami sa Hangang Park sa tabi ng Han River.

Vini was taking photos using our professional cam while I was setting our picnic
dinner date. Matagal ko ng gustong magpicnic kaming dalawa pero ngayon lang 'yon
natupad. Our first picnic date is here in South Korea. Well, that's a goal.

I blinked my eyes when a light came from our cam flashed at me.

Nilingon ko naman si Vini na nakangiti habang nakatapat ang camera sa akin. And
again, he took a picture of me.

"Puro ka picture. Halika na nga dito sa tabi ko." pag-aya ko sa kaniya saka tinapik
ang tabi

ko.
Pumunta naman siya agad sa akin. Nilagay niya sa loob ng bag ang camera at saka
biglang humiga sa aking hita.

"Vini, kakain tayo." I told him at bahagyang tinatampal ang kaniyang braso upang
bumangon siya.

"Can I rest first? I'm so tired. Ang dami nating ginawa ngayon." reklamo niya.

"Nag-enjoy ka rin naman, nagrereklamo ka pa." sabi ko't kumuha ng strawberry upang
isubo sa kanya na agad niya namang kinain.

"Of course mag-eenjoy ako." sabi niya. "Kasama kita eh." then he smiled.

Sinubuan ko naman siya ng maraming strawberries upang hindi na siya magsalita kahit
na gustong-gusto kong nakakarinig ng mga ganoong salita mula sa kaniya.

"We only have limited time tomorrow." paalala niya sa akin. "Our flight to San
Francisco's in the afternoon."

I sighed. Ayoko na nga umalis ng South Korea. I really like it here. Parang gusto
kong dito nalang kaming tumira na dalawa. Gusto ko ring magpatayo ng branch ng
Belle Danse dito. Parang gusto ko tuloy maghanap ng lupa dito at magpatayo ng
bahay. Just like a vacation house para we can stay as long as we want na walang
iniintinding pambayad sa hotel. Even if we have the money, we shouldn't just waste
it. Kung gusto kong laging nandito at magtagal, mas makakatipid kung may sarili
kaming bahay. Kahit maliit lang ay okay. We just need a place to stay.

"Mukhang ayaw pang umalis ng asawa ko dito ah." he kidded me at saka umupo na ng
maayos.

"I just want to stay longer... kahit konti lang." sabi ko.

"As much as I want to grant your wish pero hanggang bukas lang talaga tayo dito.
Hindi tayo aabot sa death

anniversary ni lolo kapag nag-extend pa tayo ng isang araw." he explained.

"I know..." tumango ako.

Napatahimik si Vini kaya naman nilingon ko siya. Nakatingin lang siya ng diretso sa
akin na para bang ine-examin niya ako. He's trying to read my thoughts and
feelings.

Alam kong gustong-gusto niyang tuparin ang gusto ko pero may hinahabol kaming araw.
Kung kaya niya lang patigilin ang oras ay alam kong gagawin niya para sa akin. Para
lang masunod ang gusto ko't mapasaya niya ako.

"Don't think too much, Vini!" natatawa kong sabi sa kaniya dahil mukhang pinag-
iisipan niya talaga ang pwedeng gawin upang makapagtagal kami dito.

"I can't help it." nagkibit-balikat siya. "It looks like you really wanted to stay
here."

"Well... I'm planning if we could buy a lot here and build our own house." sabi ko
sa aking plano. "Hindi naman kailangang malaking bahay, kahit simple at maliit
lang. Tapos maybe pwede akong makapagpatayo ng another branch ng Belle Danse dito.
What do you think?"

Tumango-tango naman si Vini at saka inilibot ang tingin.

"You're right..." aniya. "If you'll build the third branch of Belle Danse here then
I think it would be a hit dahil puntahan talaga ng mga turista ang South Korea. You
can also keep the Filipino touch in Belle Danse mixed with Korean culture dahil ang
daming Pilipino ang gustong pumunta dito. Specially those Kpop fans."

Napangiti naman ako dahil alam kong payag na si Vini. He's now actually planning
and sorting out what I want to do here in South Korea.

"So, payag ka sa gusto kong mangyari?" nakangiting tanong ko sa kaniya.

"Of

course, I am. Anything you want." sabi niya sa akin. "Once na nakabalik na tayo sa
Pilipinas, sisimulan na natin ang pagpapahanap ng lupa dito."

I smiled so widely and hugged him so tight. "Thank you!"

Siguro'y maghahatinggabi na rin namin napagdesisyunan ni Vini na umuwi na ng hotel

dahil malamig na. Kung pwede lang ay doon na kami natulog.

Kinabukasan ay nag-ayos na kami ng mga gamit naming dalawa pagkatapos kumain ng

breakfast. Late na rin kami nagising kaya tuloy-tuloy na ang pag-alis namin. Hindi
na kami makakapunta pa kahit sa isang destination man lang. Sana pala ay nag-alarm
ako. Kaso kailangan din naming magpahinga dahil malayo pa ang San Francisco.

Buong plane ride patungong San Francisco ay wala akong ginawa kundi ang kumain at
matulog. Nanood din kami ng isang movie ni Vini pero matapos noon ay knockout na
kaming dalawa.

Sa bahay ng mga Sarmiento kami dumiretso pagkagaling sa airport. Magpapahinga lang

kami sandali at tutungo na kami sa sementeryo mamayang hapon.

"Lolo..." Vini knelt down and placed the flower basket that we bought before we
went here. "Bella and I are here this time."

He held my hands at iginaya niya akong lumuhod sa tabi upang magbigay respeto.

"Mom's taking care of daddy. Your daughter's so paranoid, Lolo. Lumalakas naman po
si daddy sadyang tumatanda nalang po talaga siya." pag-eexplain ni Vini at mahigpit
kong hinawakan ang kaniyang kamay. "Lauren's supposed to be here with us pero busy
po siya sa taping niya. Sikat na sikat na po ang bunsong apo niyo." sabay tawa ni
Vini. "Ang sabi naman po no Ate Lyrae, pupunta daw po sila dito nila Kuya Josh
maybe

this month din daw po. Kaya kami na po muna ng asawa ko."

Bahagya naman akong siniko ni Vini at nginuso ang puntod ni Lolo. "Greet him,
Bells." utos niya sa akin.

"Uhmm..." ngumiti ako't humarap ng maayos sa puntod. "Hello po, Lolo." bati ko.
"Ako po si Arabella Sarmiento." pakilala ko sa sarili ko. "Asawa na po ako ngayon
ng apo niyo. Alam ko pong hindi ako isa sa mga hinihintay niyong dumalaw ngayon
dito pero heto pa rin po ako. Hello po ulit."

Narinig ko naman ang bahagyang pagtawa ni Vini kaya nilingon ko siya agad.

"Anong nakakatawa?" I asked him.

Umiling lang siya ng nakangisi at saka muling nilingon ang puntod.

"Lo, pasensya na po kay Bella. Ganiyan lang po talaga siya. Halos lahat ng bagay ay
pinoproblema kahit na hindi naman dapat but she has a very kind heart, Lolo... and
she's very beautiful." he said.

Nakakahiya dahil sa harap ng yumaong lolo niya ay namumula ang aking mga pisngi't
kinikilig ako.

We stayed there for almost two hours. Kumain din kami ng meryenda at pakunwari'y
binibigyan pa nga namin si Lolo.

"Xia."

I called Xia to inform her na pupunta ako upang bisitahin ang Belle Danse. Bukas ay
nasa Los Angeles na kami ni Vini. Ang Belle Danse ang una kong iche-check.

"Bella! You called." halatang gulat siya sa bigla kong pagtawag.

"I'll be in LA tomorrow. I'm going to visit Belle Danse." sabi ko. "Prepare all the
necessary files and papers that I need to know. I'll spent the whole day reading
those."

style="text-align:left;">"Yes, Bella. I'm going to prepare all the papers. What

time will you come?" she asked.

Nilingon ko naman si Vini. "Mga anong oras tayong makakarating ng LA bukas?"

"Will be there 8 in the morning." he answered me.

Tumango naman ako. "Maybe around 9." sabi ko kay Xia.

"Copy that." sabi niya.

"Okay thank you. Bye." sabi ko't binaba na ang tawag.

Binaba ko sa kitchen aisle counter ang aking cellphone at pumangalumbaba habang

tinitignan si Vini na nagluluto ng aming dinner.

"Ang tagal naman po niyan." nakangisi kong sabi.

Binalingan niya naman ako. Napailing lang siya sa akin at bahagyang tumawa.

"Ang mainipin naman po ng asawa ko." sabi niya. "Malapit na po. We just need to let
the meat simmer a bit." sabi niya't tinakpan ang kalderetang niluluto.

He started getting the plates and other utensils. Bumaba na rin ako sa pagkakaupo
sa kitchen stool upang tulungan na siya sa pag-aayos ng table namin.

"How about the caretaker? Hindi ba siya kakain?" tanong ko kay Vini dahil dalawang
plato lang ang kaniyang inilapag sa lamesa.

"I asked him earlier. He said that he's full." nagkibit-balikat si Vini at iniabot
sa akin ang dalawang baso.

Ako na ang nagpatuloy ng iba pang pag-aayos habang inaayos na ni Vini ang kaniyang
nilutong kaldereta. Nilagay niya ito sa isang bowl at saka nilapag sa gitna ng
lamesa. Kumuha rin siya ng isa pang glass bowl para sa aming kanin.

"Are you really going to spend your whole day tomorrow reading files about Belle
Danse?" he asked me while we are eating.

"Hmm, yeah." sagot ko habang abala sa pagnguya. "I need to know and review
everything tungkol sa branch sa LA. Lately, my focus is with the Philippines
branch."

"Then what am I going to do here?" he suddenly asked me.

Napaangat naman ako ng tingin sa kaniya. It was like he's looking at me with his
puppy eyes. Like a child who's afraid to be without his mother.

"Why are you looking at me like that?" natatawang tanong ko sa kaniya kahit na
bahagyang nakakunot ang aking noo.

"Can you please take me with you?" he asked and pouted.

Natawa naman ako sa kaniyang itsura. Kung may hawak lang akong cellphone ngayon ay
baka kinuhanan ko na siya ng litrato para may bago na akong gagawing lockscreen.

"What if I don't want to?" pang-iinis ko sa kaniya but I kept my face straight.

"I will still go with you and you can't stop me." ngumiti siya sa akin at saka
nagpatuloy sa pagkain.

Kahit saan ako pumunta basta nandoon ka ay okay lang. Okay lang talaga.

=================

Chapter 8

Chapter 8

Hunch

"Bells, wake up, come on." pag-gising sa akin ni Vini't hinahalik-halikan pa ang
aking braso.

Napaungol naman ako nang dahil sa kaniyang ginagawa't iniiwas ang braso ko. Binalot
ko naman ng comforter ang aking buong katawan at nanatiling nakapikit pa rin.

"We're going to get Belle today. Don't you miss her?" sabi niya sa akin.

"Mamaya nalang... inaantok pa ako." inaantok kong sabi sa kaniya.

I feel so sleepy dahil anong oras na kami nakauwi kaninang madaling araw nang
galing sa Los Angeles. Buong flight kasi ay five hours lang ata ang itinulog ko,
the rest of the flight ay nanood lang ako ng movie at kumain dahil hindi ako ganoon
kaantok. Ngayon siguro ako tinamaan ng todong antok. Buti pa si Vini na halos buong
flight ay natutulog lang. Talagang bawing-bawi siya sa mga pagpupuyat niya.

The whole stay in Los Angeles ay halos sa Belle Danse na kami nagpalipas ni Vini.
Isang gabi lang ata kami natulog non sa bahay. Hindi lang naman puro trabaho ang
ginawa ko doon sa Belle Danse. Nagrelax din kami ni Vini. Nagpamassage,
nagswimming... Pagkatapos ay puro buffet pa ang aming pagkain. Sa tingin ko nga'y
lumulobo na ako.

"Bella, Lauren will be out in two hours. Mom and dad's not in the house right now.
We need to get Belle now." sabi ni Vini.

Napabuntong hininga naman ako at saka nakabusangot na bumangon sa kama.

"Maliligo na nga ako oh..." sabi ko't bahagya pang kinakamot ang aking batok at
kinukusot ang aking mata.

I heard Vini chuckled.

"Pumasok ka na sa banyo." sabi niya. "I'll get your robe and towel."

Sinunod

ko naman siya't dire-diretso na akong pumasok sa banyo. There's no time to relax in

the bathtub kaya diretso shower na ako. Nang maramdaman ko na ang pagbuhos ng tubig
sa katawan ko'y tuluyan ng nagising ang diwa ko. Bahagya lang akong nagliwaliw
dahil hindi ako pwedeng magtagal.

Bahagya ko namang binuksan ang pintuan ng banyo't kinuha ang nakasabit kong
bathrobe at towel sa may handle ng pintuan. Pinatuyo ko ang katawan ko bago ko
isinuot ang bathrobe at pinulupot sa may buhok ko ang towel.

Naiwan ko sa gilid ng kama namin ang tsinelas ko sa sobrang antok kanina kaya naman
naglakad na ako ng nakayapak.

Wala si Vini sa aming kwarto kaya malaya akong nakapagbihis. I wore a simple tee
shirt and shorts. Habang basa pa ang buhok ko'y bumaba na ako.

Breakfast's already served. Vini's reading a newspaper ngunit ng marinig niya ang
mga yapak ko'y nag-angat na siya ng tingin sa akin at saka itinabi ang binabasang
diyaryo.

"You didn't dry your hair?" he asked me.

"Matutuyo naman 'to on the way saka kakain pa tayo." sabi ko nalang at saka
nagsimula ng kumuha ng pagkain ko.

Sinabayan na ako ni Vini't panay lang ang kwentuhan namin. Inalala ko pa lahat ng
ginawa namin during our overseas trip at iniinis ko siya habang pinapaalala sa
kaniya ang mga kacute-an na ginawa niya. Sinabi niya naman sa akin na hindi ko na
daw kailangan pang kumuha ng mag-aalaga kay Belle dahil nakakuha na siya.

"Bakit nga pala wala si mommy't daddy sa bahay?" I asked Vini nang papunta na kami
doon.

Gusto ko pa naman sanang kamustahin sila mommy't daddy. Siguro'y tatawagan ko

nalang

sila mamaya or itetext pagkauwi sa bahay.

"They went on a vacation. Dito lang sa Pilipinas." Vini answered. "Mommy wanted
daddy to just relax and travel at syempre'y hindi papayag si daddy nang hindi
kasama si mommy."

Tumango-tango naman ako. "Daddy's doing fine right?" paninigurado ko. "That's what
his last doctor told us nang pinacheck-up si daddy kama-kailan."

"Yes, he is." ngumiti si Vini. "Gusto lang talaga ni mommy'ng maka-fully recover si
daddy before anything else."

"I really admire mommy, Vini." sabi ko. "Kahit matanda na siya... silang dalawa ay
inaalagaan niya pa rin si daddy."

"Of course, Bells." aniya. "That's what married couples who really love each other
do. We will be like that too. Kahit tumanda tayong dalawa like mom and dad, we will
still be there for each other and to our future kids."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Vini. Naiisip ko ngayon ang magiging pamilya
namin. Ang gusto ko ay dalawa lang ang anak namin, pero kung gusto ni Vini ay tatlo
o apat, okay lang din sa akin. Pero para sa akin ay ayos na ang dalawa. Gusto ko
isang lalaki at isang babae, kahit sino sa dalawa ang panganay ay ayos lang. Pwede
rin naman parehas babae o parehas lalaki. Kung ano ang ibigay ng Panginoon na
kasarian ng mga magiging anak namin ay tatanggapin ko, anak ko pa rin naman 'yon.

"Hi, Ate Bella!"

Sinalubong agad ako ni Lauren nang yakap nang makita niya ako.

She's

wearing a rompers and a Sperry shoes. Nakasabit naman sa neckline ng kaniyang damit
ang wayfarers niya. I can't really believe that she's almost tall as me.
Napakabilis talagang lumaki nitong si Lauren.

"Kuya!" at lumipat naman siya sa kay Vini upang kaniyang mayakap.

"Where's Belle, Lau?" agaran namang tanong sa kaniya ni Vini.

"She's still in my room. I'm still fixing my things." sagot naman ni Lauren. "Let's
go to my room." aya niya sa amin.

Sinundan naman namin siya ni Vini. Medyo hapo na si Lauren... Siguro'y nang dahil
sa trabaho niya pero hindi pa rin nawawala ang ganda. Natural nalang ata 'yon sa
pamilya nila.

"Who'll be your guardian? Wala sila mommy at daddy. Paano ka?" tanong ni Vini sa
kaniyang kapatid.

"I can go by myself, Kuya. Marami namang staffs ang sasama sa akin pati na rin si
Tatay Ed." tukoy niya kay Tatay.

Agad naman akong nilingon ni Vini. "Sasama pala si Tatay kay Lauren."

Nagkibit-balikat ako. "Wala akong alam diyan." sabi ko. "Alam mo naman si Tatay,
she likes to watch Lauren act. And he's Lauren's new talent manager."

"Oo nga pala. I almost forgot about that info." sabi ni Vini na mukhang nakalimutan
na niya.

Lauren opened the door to her room. When Vini and I got in, we immediately heard a
squeaky bark.

"Belle!" masaya kong bati kay Belle lalo na nang makita ko siyang patakbo sa aming
dalawa ni Vini.

I knelt down in order welcome her in my arms. I hugged her and kissed her head.
Amoy sabon pa si Belle. Siguro'y kakapaligo palang sa kaniya.

"How's my baby girl?" I asked Belle with my baby voice. "I missed you so much.
Mommy missed you and daddy also."

Patuloy naman si Belle sa pagtahol na para bang sinasagot niya ang bawat sinasabi
ko at ang pagkawag ng kaniyang buntot.

Vini also knelt down beside me and got Belle from my arms. Belle licked Vini's
cheek at hindi ko mapigilan ang sarili kong humagikgik habang tinitignan ang
dalawa.

Napatingin naman ako kay Lauren na nakalimutan kong kasama nga namin pala upang
sana magpasalamat ngunit nakita ko siyang kinukuhanan kami nila Vini nang picture.

Tumawa naman si Lauren nang makitang nahuli ko siya. She gave me a peace sign at
ibinaba ang kaniyang cellphone.

Papatayo na ako mula sa pagkakaluhod nang magpatiuna si Vini't inalay ang kaniyang
kamay sa akin upang maalalayan ako sa pagtayo. Yakap-yakap niya naman si Belle sa
kaniyang kabilang braso.

"Sorry, Ate." Lauren chuckled. "Ang cute niyo kasing tignan ni Kuya at Belle. Para
kayong happy family. Paano pa kaya kung totoong may pamangkin na ako diba?"

Bahagya naman akong nahiya at tumawa. "Salamat sa pag-aalaga kay Belle kapag busy
or wala kami ng Kuya mo ah."

"It's okay, Ate. No problem." ngiti ni Lauren. "Parang totoong pamangkin ko na

'yan si Belle. Saka gusto din siyang nilalaro-laro ni daddy, nakakawala daw ng
stress."

Lumapit si Lauren sa amin at hinimas-himas ang balahibo ni Belle habang hawak ito
ng kaniyang kuya.

"Did you already got a nanny for Belle?" she asked.

"Yes. Her nanny will be coming to our house tomorrow morning." sagot naman ni Vini.

"Aw. Mamimiss kong alagaan itong si Belle." Lauren pouted and played with Belle's
paws.

"Don't worry, Lauren, papabisitahin pa rin namin si Belle dito kapag day off ng
nanny niya or kung hindi ka na busy." sabi ko. "You're in the midst of your career.
Baka nakakaabala na si Belle sa'yo."

"Nako, Ate! If only I can bring Belle in our next shooting location eh di mas
maganda. Kaso ang problema ko lang ay baka hindi ko siya matutukan at baka maging
malungkot 'yan dahil di niya kilala ang makakasalamuha niya." she explained.

"That's why we thank you, Lau. Really." sabi ni Vini sa kaniyang kapatid at
ngumiti.

Nagpaalam na rin kami agad kay Lauren para matapos na siya sa pag-aayos ng kaniyang
gamit dahil dadating na ang susundo sa kaniya.
Habang nasa sasakyan ay nilalaro-laro ko lang si Belle at kapag nakahinto'y
nakikisali rin si Vini. Namiss talaga namin itong si Belle.

"Vini, can we buy oreo cheesecake at Conti's? Nagc-crave ako bigla eh." sabi ko kay
Vini nang makita kong nalalapit na kami

sa aming subdivision.

"You should've told me earlier." sabi niya't buti nalang ay hindi kalayuan ang u-
turn slot kaya mabilis kaming nakabalik.

"Sorry." sabi ko nalang at saka ginalaw-galaw ang tenga ni Belle habang nakanguso.

Ngumisi naman si Vini. "It's okay." sabi niya lang at kinuha pa ang aking libreng
kamay na hindi nakahawak kay Belle upang hawakan. "We should also buy a lot of
treats for Belle and her favorite milk."

Tumango naman ako. "Mag-grocery na kaya tayo." I suggested. "I want many Lays,
Ruffles and Cheetos. I also want to eat Ben & Jerry's cookie dough flavored ice
cream."

"Let's shop then at S&R." aniya. "Sa Trinoma branch ng Conti's nalang tayo bumili
para malapit sa S&R."

"Okay. Basta may madadaanan din tayong pet shop for Belle's treats." sabi ko.

"I know a place." sabi naman ni Vini't dire-diretso lang siya sa pagmamaneho.

We bumped in a humps at nakaramdam ako na parang gusto kong sumuka kaya naman
napahigpit ang kapit ko sa kamay ni Vini.

He worriedly looked at me. Binitawan ko si Belle upang matakpan ang aking bibig.

"What's wrong?" he asked me.

Vini's confused at where to look. Pabalik-balik ang tingin niya sa akin at sa daan
upang hindi kami maaksidente ngunit ayaw niya rin akong bitawan ng tingin dahil sa
kaniyang pag-aalala.

"Nasusuka ako..." nahihirapan kong sabi.

Napapreno naman si Vini sa aking sinabi't mabuti nalang ay nasa Edsa na kami. He
looked at me intently na para bang may gusto siyang sabihin.

I tried my best to swallow my saliva to control myself from vomiting.

"Okay na ako, Vini." sabi ko't kinuha ang laging nakahandang bottled water sa may
gilid at ininom.

After looking at me, Vini darted his eyes on the road. He suddenly speeds up at
nang lumiko kaming muli sa isang u-turn slot ay binalik ko ang tingin ko sa kaniya.

"Vini, saan tayo pupunta? Bakit di tayo dumiretso?" I asked him.

"We will go to your ob." he firmly said.

Kumunot naman ang aking noo sa kaniyang sinabi. "Why are we going to my ob?"
"I hope my hunch is right." mariin niyang sabi't mukhang alam ko na kung ano ang
tinutukoy niya.

=================

Chapter 9

Chapter 9

Plea

I was biting my lower lip habang sumusunod kay Vini. Yakap-yakap ko si Belle at
tinatago niya ang kaniyang ulo sa aking dibdib. Nahihiya siya siguro sa mga tao
dito sa loob ng ospital.

"That's your ob's room right?" he asked me to be sure. Tinuro niya pa ang room ng
ob sa di kalayuan.

Tumango nalang ako dahil wala akong balak munang magsalita. Punong-puno ng kaba ang
dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kung gawin.

"Your ob's a woman right?" he asked me habang mas napapalapit kami sa room.

"Yes, she is." sagot ko sa kaniya.

"Just making sure." tumango siya at saka tatlong beses na kumatok sa pinto bago ito
binuksan.

Sumilip ako at nakita kong tumayo ang assistant nurse ni Dra. Santos. She smiled at
Vini ngunit nang makita niya akong sumunod pumasok ay medyo nawala ang kaniyang
ngiti.

"Uhm, good day, sir... ma'am." she tried her best to smile at us.

"I would like to ask for an appointment with my wife's ob." sabi ni Vini at marahan
akong hinapit papalapit sa kaniya.

"I see, sir... uhm... does Mrs...?" huminto ito at tinignan ako like she's asking
for my name or surname.

"Mrs. Sarmiento." sabi ko.

Tumango naman ito. "Mrs. Sarmiento, do you already have a record her?" she asked
me.

"Yes, I do pero ang record ko dito ay nakapangalan pa sa maiden name ko." I

answered.

"What's your maiden name then, ma'am? Para mahanap ko po yung record niyo." sabi
niya at saka ako sinulyapan.

"Arabella Francisco." sabi ko.

"Sige po. Upo po muna kayo." she smiled at as ngunit mas nanatili

ang tingin niya kay Vini.

Si Vini naman ay mukhang hindi napapansin ang pagtingin sa kaniya nito't nilingon
agad ang sofa para sa mga naghihintay na pasyente. Inayos niya ang throwpillow
upang aking masandalan bago ako pinaupo doon.

"Let me hold, Belle." sabi niya sa akin at nilahad ang kaniyang braso.

Maingat ko namang binigay sa kaniya si Belle at ngumiti si Vini habang nilalaro-

laro si Belle.

"Francisco..." I heard the nurse whispered while she's scanning the rack that's
full of records from different patients.

My forehead creased whenever I see her taking glances over my husband. Paano niya
mahahanap agad ang record ko kung pasilip-silip siya sa asawa ko't hindi nagfo-
focus sa paghahanap.

When she caught my stare ay itinaas ko ang akong kilay at agad naman siyang
napaiwas ng tingin.

I looked at Vini and he's not even bothered at all. Wala nga siyang napapansin at
patuloy pa rin sa paglalaro kay Belle.

After a few seconds ay dineklara niya nang nahanap na niya ang aking record.

"Please change her surname to Sarmiento." agad na sinabi ni Vini nang mahanap ito
ng nurse.

"Uhm, sige po, sir." sabi niya't mabilis na sinunod ang sinabi ni Vini. "When do
you like to set her appointment, sir?"

"Immediately. Today. Now is the great time for her appointment." sunod-sunod na
sabi ni Vini.

Mukha namang problemado ang babae't may kinuhang notebook planner saka umiling.

"May patient na po si doctora once she got back from her break. May mga susunod pa
rin po. I don't think na masisingit po kayo ngayon. Maybe tomorrow po kaya po ng

mga umaga." pag-eexplain nito.

"We don't need a lot of time. I just want to make sure if my wife's pregnant.
Sandali lang naman malaman 'yon diba?" Vini pursued.

"Sir, you can just buy a pregnancy test kit. If you want to know if Mrs.
Sarmiento's pregnant." she suggested.

"Those kits are not always accurate. I want to be sure that's why we immediately
went here when I saw those symptoms--"

"What's happening here?"

Napatayo naman ako nang makita ko si Dra. Santos.

"Oh, Arabella right? What brought you here? Are you already out of pills?" she
asked me at parang gusto kong sampalin ngayon ang ob ko dahil binuksan niya pa ang
topic na 'yon.

"Uhm, hindi po, doktora." sabi ko. "I'm not taking the pills anymore. I'm already
married."

"Nako! Kasal ka na pala." sabi niya't nilipat ang tingin kay Vini. "I suppose that
he's your husband..."

"Yes, he is." nakangiti kong sagot. "And uhm, my husband here wants to know if
I'm... I'm... pregnant."

Napangiti naman si doktora sa aking sinabi saka muling nilingon si Vini. "Is that
why you're having a feud with my assistant, sir?"

"I'm sorry about that but I just can't wait for another day to know if my wife's
pregnant." paghingi ng paumanhin ni Vini. "I don't want to use pregnancy test kits
because I don't want to get an inaccurate results."

Tumango-tango naman si doktora at mukhang tuwang-tuwa siya kay Vini.

Nilingon ni doktora ang kaniyang assistant. "Sara, when my patient arrives, tell
them to wait for a while." sabi niya dito at saka niya kami nilingon sa mag-asawa.
"Let's go inside. Let's make this quick."

Vini

smiled and he held my hand so tight. Hawak niya naman sa kabila si Belle na mukhang
nakaka-adjust na sa bagong environment dahil hindi na nakatago ang kaniyang mukha.

Sumunod kami ni Vini sa pinakaloob kung nasaan ang table ni doktora at pati na rin
ang mga room patungo kung saan niya ginagawa ang mga ultrasound niya.

May kinuha si doktora sa cabinet na parang platic cup na maliit at saka niya ito
iniabot sa akin.

"I need your urine, Bella. We're going to do a urine test first." sabi ni doktora
sa akin ng nakangiti. "Don't fill the whole cup. Half is enough."

I did what she told me to do. I went to the bathroom inside her office. It's a good
think that I'm also in the edge of wanting to pee kaya naging madali ang pag-ihi.

Lumabas ako ng bathroom at ibinigay kay doktora agad ang aking urine upang ma-test
niya na.

"Let's wait for 5 minutes for the result." she smiled at me and Vini.

Pumasok naman ang kaniyang assistant upang ibigay ang record ko.

"And doc, yung naka-appointment po ngayon ay tumawag upang sabihing hindi daw sila
makakapunta ngayon. Nagpa-resched po sila bukas." she informed Dra. Santos.

"That's great then." komento ni doktora.

Tumango nalang itong nurse ngunit hindi pa rin nakaligtas sa akin ang pagnakaw niya
ng tingin kay Vini na mukhang kinakabahan na sa magiging resulta bago siya lumabas
mula dito sa loob.

"From Francisco to Sarmiento, huh?" ngumisi si doktora nang makita ang aking
record. "Kaya pala hindi ka na bumalik ulit for the new set of pills."

"It's about time na po para magka-baby na kami ng asawa ko, doktora."

ngumiti ako.

Naramdaman ko namang hinawakan muli ni Vini ang aking kamay nang sabihin ko 'yon.

"That's good." she said. "All we need right now is to know the results."

Tumayo siya sa kaniyang kinauupuan at tinignan siguro ang resulta ng aking urine
pregnancy test.

When doktora came back, she's not wearing a smile. "It's negative." she casually
said.

Napaawang naman ang aking bibig sa kaniyang sinabi. I looked at Vini na ngayon ay
napabitaw na sa pagkakahawak ng aking kamay.

"Don't worry... We can try a blood test." sabi ni doktora sa amin. "Sometimes, it
happens. Minsan hindi nade-detect ng urine test ang hCG lalo na kung masiyado pang
maaga para madetect nito ang pagbubuntis."

"So there are many various ways to detect if she's pregnant?" Vini asked, still
hopeful that the results will be reverse the second time around.

"There are, Mr. Sarmiento." sabi ni doktora. "But the most efficient way to test is
through a urine test. Para makasigurado tayo ay gagawin na natin ang blood test, we
can also do sonogram just to be sure. We will try these three possible ways."

"Please do so..." tumatango-tangong sabi ni Vini.

Kinuhaan ako ni doktora ng dugo para sa blood test na gagawin. Mabilis na pinadala
ni doktora ang dugo ko sa may laboratory nitong ospital.

"You can come back after an hour or two. The results should be here by then. I'll
entertain my next patient first." nakangiting sabi ni doktora sa amin.

Tumango naman kaming dalawa ni Vini lumabas na kami. Nandoon na ang mag-asawa na
naghihintay sa kanilang turn. Sila ata ang

kasunod ng nagpa-cancel ng appointment.

Napangiti ako nang makita kung paano alalayan ng lalaki ang kaniyang buntis na
asawa. Sa laki ng tiyan nito sa tingin ko'y malapit na ang kaniyang due date.
Malapit na nilang makita at mayakap ang magiging anak nila.

"Are you hungry? Let's eat first." pag-aya ni Vini sa akin.

Nahirapan kami ni Vini'ng maghanap ng makakainan dahil kasama namin si Belle. Hindi
nila pinapapasok ang may dalang hayop.

"May nakita akong tapahan sa di kalayuan. Doon nalang tayo kumain." sabi ko kay
Vini.

"We're not sure if it's clean there, Bella." sabi niya. "I don't want to take the
risk lalo na kung iisipin kong nandiyan na sa loob mo ang pinakahinihintay natin."

"Vini, come on..." I sighed. "Baka nakakalimutan mong mayroon din kaming karinderya
dati? Mas maliit pa nga ang karinderya namin sa tapahan na 'yon. Our food's clean.
Don't judge."

"Okay, okay... I'm sorry." he said and drove all the way to the taapahan.
Masaya ang naging pagkain ko dahil namiss ko ang mga ganitong pagkain. Sa bahay
kasi ay halos puro westernized dish ang kinakain. Kapag magluluto lang ako or
nagpapaluto ako kay Vini ay saka lang ako nakakatikim ng ganito.

"We're our for almost two hours. We should get back for the results now." aniya
nang makitang tapos na ako kumain.

Nang makabalik kami sa sasakyan ay kinuha ang bag ni Belle upang kunin ang kaniyang
gatas doon upang mapainom ko siya. We still haven't bought her some treats kaya
gatas muna for now.

Vini was playing with my hands, tightly holding it while we're walking our way to
my ob's

room.

Napatayo naman agad ang assistant nurse nang makita kami't saktong kakalabas lang
ng mag-asawa kanina. They're happily staring at the ultrasound pictures of there
unborn child.

"Dra, they're already back." she stated.

"Papasukin mo na sila." rinig kong sabi ni doktora.

Kung kabado si Vini ay mas kabado na ako. The results this time will be the final
one. Hindi na ito pwedeng magkamali unlike the urine test.

"Is it positive or negative?" Vini asked, I can feel that there's a lump in his
throat dahil nahihirapan siya sa pagsasalita.

Maybe it's because he's just really nervous. Ako'y hindi na nga makapagsalita nang
dahil sa kaba.

Huminga ng malalim si doktora at saka umiling. "Her pregnancy test is still

negative." she stated.

Bumagsak naman ang aking balikat at kita ko ang pagiging disappointed ni Vini. It
hurts me seeing him disappointed because I still wasn't able to give him our child.

"Hindi na pwedeng magkamali ang blood test..." she said. "It can detect even the
low level of hCG unlike urine test but still... the result is negative. I'm sorry
but you're not pregnant, Bella."

Napabuntong hininga naman ako't naramdaman ko na ang pangingilid ng aking luha.

I still manage to smile kahit na naiiyak na ako. Nagpasalamat ako kay doktora. When
we're done paying the bills ay parehas kaming walang imik habang pauwi. Kahit sa
sasakyan ay wala ni isa sa amin ni Vini ang magsasalita. Nakatulog pa nga si Belle
sa sobrang tahimik.

Nang makarating sa bahay ay nauna na akong pumasok sa loob habang si Vini'y inaayos
ang pagkapark ng aming sasakyan

sa loob ng garahe.

Pinakawalan ko si Belle sa kaniyang maliit na kwarto't agad siyang dumiretso sa

kaniyang higaan doon.
I wish Belle's our real child...

Dahan-dahan kong sinarado ang pintuan ng kwarto ni Belle upang hayaan na siyang
makatulog ng mahimbing.

I went to our room at saka binuksan ang aircon. Umupo ako sa aming kama't hindi ko
maiwasan ang pagkadismaya sa sarili ko.

Sana pala'y simula palang ay hindi na ako nagtake ng pills. I started taking pills
to control the regular flow of my menstruation at para nga hindi muna ako mabuntis.
Ngayon ay pinagsisisihan ko ang pagt-take ko ng pills.

I badly want to give Vini our first child ngunit hindi pa kami pinapalad. I wonder
if it's because of me; because I took an amount of pills before ngunit alam kong
hindi na iyon magiging kaso dahil matagal-tagal na rin akong huminto sa pag-inom
non.

Muling namuo ang luha sa gilid ng aking mata't hinayaan ko na itong tumulo. Humikbi
ako't kasabay non ay ang pagbukas ng pintuan sa kwarto.

Mabilis kong pinalis ang luha sa aking pisngi't tumayo ako upang tanggalin ang ipit
ng aking buhok na aking inipit habang kumakain kami kanina sa tapahan.

"Mags-shower lang ako. Magluluto ako pagkatapos." sabi ko kay Vini nang hindi ko
siya tinitignan.

I grabbed my robe and towel ngunit bago pa ako makalapit sa pintuan ng aming
banyo'y pinulupot na ni Vini ang kaniyang braso sa aking bewang.

He slightly shoved my shirt's neckline to make my shoulder visible. He planted a

soft kiss there and I can't help but to close my eyes. Tumaas ang kaniyang halik.

I gave him access to my neck at 'yon naman ang kaniyang inatake ng halik.

Nang iniharap niya ako sa kaniya'y wala pang isang segundong nakakalipas ay
ginawaran na niya ng halik ang aking labi.

"I love you, Bells... I love you so much." he whispered before he cupped my butt
and lifted me.

He slowly laid me in our bed. Tinanggal niya ang kaniyang shirt nang maihiga ako ng
maayos doon. Wala na rin akong inaksayang panahon at hinubad na rin ang aking tee
shirt.

Nang pumaibabaw na siya sa akin ay napahiga na ako ulit ng maayos.

He attacked my lips again but this time they're not those soft kisses he usually
gives me. He's attacking my lips like he haven't kiss them for a very long time.

When I felt his hand on my left breast, I let out a small moan because of the
pleasure I felt the moment he touched them indirectly.

"Let's take this off..." bulong niya bago mabilis na nakalas ang strap ng aking
bra.

My moan got louder when I felt his bare hand touching my naked breast. His fingers
are playing with my nipples while kissing me.

Bumaba ng bumaba ang kaniyang halik but his hand didn't left my breast. He started
sucking my other breast. I can feel his tongue playing around the tips of it.

"Vini..." I moaned his name.

"Yes, Bells?..." he huskily said.

"Let's do it now... please..." I almost begged my husband.

I want him to stop foreplaying now. The orgasm I'm feeling can't be controlled
right now. I want him to fulfill its wish.

Nakita ko siyang ngumisi bago umalis sa pagkakapaibabaw sa akin. In one swift move,
he was able to remove

his bottom. He's only wearing his boxers.

Bumalik siya sa paghalik sa akin. Hindi ko na napigilan ang sarili ko't inabot ko
na ang kaniya.

"Fuck, Bella!" he moaned when I touched his hardened glory.

Patuloy ko itong hinihimas at patuloy rin siya sa pagmumura bawat tigil niya sa
paghalik sa aking labi.

Naramdaman ko na ang pagtanggal niya sa butones ng aking shorts. Unti-unti niyang

ibinaba ang aking zipper at kapos na kapos ako sa hininga ng iwanan ng kaniyang
labi ang aking labi.

He removed my shorts and right now, he's slowly removing my panties. Nairita ako sa
pagiging mabagal niya sa pagbaba nito kaya naman ay tinulungan ko na siya sa
paghuhubad nito. Hindi ako nakuntento dahil pati ang boxers niya'y ako na ang nag-
umpisang bumaba.

"Fuck..." he cursed nang tanggalin ko ang kaniyang boxers.

His whole pride and glory greeted while its standing straight in front of me.

I started licking the tip of his glans. He cursed and cursed and cursed before he
pushed me.

He positioned himself, his face facing my front bottom. He showered me with wet
kisses down there at palinga-linga lang ako't hindi mapakali sa kaniyang ginagawang
paglalaro doon.

Hindi ko alam kung ilang beses ko ng binanggit ang kaniyang pangalan habang
ginagawa niya 'yon. I'm losing my mind right now... Pakiramdam ko'y ang pangalan
niya nalang ang alam kong sabihin ngayon.

"Vini, please!" I cried out.

My husband heard my plea because I can now feel the tip of his readying to enter
me.

"I love you..." he said befofe he pushed his whole thing inside me slowly.

I can feel the tingling of his manliness inside me. It's like vibrating while
expanding. Nakalimutan ko ang sakit sa sobrang sarap ng aking nararamdaman.

"I'll start moving now." he carefully said.

He started pushing inside out. We're both crying our names, specially when Vini
started to speed up his rhythm that I immediately kept up with.

"I'm so ready to be the father of our first child, Mrs. Sarmiento..." he said as I
felt this hot liquid filling up inside me.

=================

Chapter 10

Chapter 10

Hindrance

"Belle doesn't take a bath everyday. Tuwing makalawa mo siya paliguan. May banyo na
sa loob ng kwarto ni Belle. Nandoon ang shampoo niya. Just read the labels."

I'm lecturing Belle's nanny right now bago ako pumasok sa trabaho. I can't just
leave nang hindi niya alam kung ano ang mga tama at dapat gawin kay Belle.

"Belle likes to drink milk every morning, afternoon and before she goes to sleep.
Hindi mo na siya kailangang painumin ngayong umaga dahil nagawa ko na 'yon kanina."
sabi ko. "Feed her some treats after she drinks her milk tapos saka po painumin ng
kunting tubig. Nasa top cupboard ang treats ni Belle. Makikita mo naman yun agad.
Kunti nalang 'yon pero bibili kami mamaya."

Tumango-tango naman siya habang nagt-take note nang mga sinasabi ko. It's great
that she's an attentive listener.

"Belle's wearing her everyday clothes right now. May pantulog din siya at may pang-
alis. Pero kapag nakita mong parang tinatanggal niya ang damit niya, tanggalin mo
agad. It means she wants to be naked." sabi ko. "Always pet her, okay? Para na rin
malaman niyang ikaw ang mag-aalaga sa kaniya. She doesn't bite so don't worry.
Mahiyain lang talaga siya sa ibang tao."

Nang maging panatag na ang loob ko na iwan si Belle sa kaniyang nanny ay niyaya ko
na si Vini. He still waited for me para sabay parin kaming pumasok at maihatid niya
ako.

"You look so constipated." natatawang sabi ni Vini.

"Kinakabahan lang ako." sabi ko. "First time nating iiwanan sa Belle sa isang taong
hindi natin kilala."

"You don't have to worry,

Bells." he said. "I hired a nanny from one of the best companies here in the
Philippines. She's well trained. Calm yourself down." he assured me.

I did what he told me. I calmed myself down.

When we got to Belle Danse, he bid me a quick and soft kiss on my lips before I
went out of the car.

"Ma'am, there's someone waiting for you inside your office." my secretary informed
me.

Napatigil naman ako nang dahil sa sinabi na 'yon ng secretary ko. There's someone
waiting for me? Ang alam ko'y wala naman akong naka-schedule na meeting ngayon.
Wala rin namang nagmessage sa akin na may makikipagkita sa akin.

"Sino daw siya?" I asked her.

"She said that she's Ms. Buenaventura, Ma'am." magalang na pagsagot nito sa akin.

Bahagya namang nanlaki ang aking mga mata. What is she doing here?

Nagmadali akong buksan ang pintuan ng aking office. And there I saw her, sitting in
my office's couch.

"Valeen." I called her name.

She smiled when she saw me and stood up from her sit.

"Bella... It's nice to see you again." pagbati niya sa akin.

"Uhm... Same." sabi ko nalang. "Upo tayo." pag-aya ko't umupo na ako sa kaniyang
tabi.

"Thank you." she said bago humarap ng maayos sa akin. "Kamusta kayo ni Vini?" she
asked me.

"Okay naman kami." nag-aalangan kong sagot.

"That's great then." tumango-tango siya. "Your husband's still not talking to me.
He's still so distant."

Napalunok naman ako sa kaniyang sinabi. Is she here to talk to me about my husband?

"Have you tried reaching out or contacting him?" I asked.

"Yes, I did but... I guess hindi niya pa

rin ako napapatawad sa nagawa ko sa inyong dalawa noon." she said and tried to
smile.

Tumango-tango naman ako. "How 'bout Kaileen?" I asked her about her daughter.

She suddenly beamed when I opened up about her daughter. "She's with her father
right now. Bukas pa ang balik niya sa akin."

Valeen and Kai's not living together kahit na may anak na silang dalawa. Kaileen's
turning one year old ngunit hindi ko alam kung bakit hindi pa rin sila nagsasama ni
Kai.

Hindi ko lubos maisip na hahayaan nila ang anak nilang lumaki nang ganoon. Yung
magkahiwalay silang dalawa't pinagsasalit-salitan nilang dalawa ang anak nila.

I mean, kahit para man lang sa anak nila... I hope that they can already make up
their mind.

"Pero, Bella... Nandito ako ngayon to ask you something." bigla niyang sabi.

"Ano 'yon?" I curiously asked.

"Can you help me in organizing my wedding?" tanong niya at nanlaki ang aking mga
mata.

"Your wedding?" I almost shouted. "Ikakasal ka na? Kanino? I mean... Alam ba ni Kai
'to? Alam ba niyang ikakasal ka na?"

Umiling naman si Valeen. "No. He doesn't know anything about it." simpleng sabi
niya.

Napabuntong hininga naman ako't napasandal sa sofa.

Hindi ako makapaniwala. Ikakasal na si Valeen tapos ay walang alam si Kai. Paano
niya matatanggap 'yon? And more importantly, paano na si Kaileen? Paano na ang anak
nila?

Nababaliw na ako. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin kay Kai o hayaan ko na
si Valeen na ang magsabi sa kaniya.

"Kailan mo planong sabihin kay Kai ang tungkol dito?" I asked Valeen. "Kaibigan ko
si Kai,

Valeen. Sa buong El Dorado ay silang dalawa ni Liberto ang close ko. Hindi ko
kayang tumahimik lang."

"Bella, please! Hindi ito pwedeng malaman ni Kai." she almost begged. "Malalaman
niya rin pero hindi ko pa pwedeng sabihin ngayon sa kaniya. It's my surprise
wedding para sa aming dalawa."

"Valeen, kailangang malaman ni Kai--"

Napatigil ako sa pagsasalita nang umulit sa utak ko't ma-proseso ko din dito ang
sinabi ni Valeen.

My eyes widened. "Surprise wedding?!" gulat kong sabi.

Napangiti naman siya't tumango-tango. "I'm planning on a surprise wedding." she

said. "Gusto kong next week na agad 'yon. Naghahanap ako ng magandang venue at
naisip ko ang Belle Danse... I want a church wedding pero gusto kong kapag
nagchurch wedding kami'y isa sa mga flower girl si Kaileen. Pero matagal pa 'yon.
Gusto ko ng magpakasal kaming dalawa."

"Talaga bang sinasabi mo 'yang mga salitang 'yan?" hindi makapaniwala kong sabi. "I
can't believe it. Ang akala ko'y hindi pa kayo ayos ni Kai."

"Ayos kaming dalawa, Bella." sabi ni Valeen nang
masusunod ay baka nagli-live in na kaming dalawa
niya'y magpakasal muna kami ni Kai. I can't wait
siyang focus ngayon kay Kaileen kaya naisip kong
niyang gawin."
nakangiti. "Kung kami nga lang ang
pero ayaw ni mommy non. Gusto
for Kai to move, Bella... Masiyado
ako nalang ang gagawa ng dapat

Kahit na hindi pa rin ako makapaniwala ay sinimulan ko ng tulungan si Valeen.

Mabilis kong nireserve para sa kaniya ang pinakamalaking hall ng Belle Danse para
sa kasal nilang dalawa ni Kai. It will be next week Friday.

"Diba ikakasal na rin ang pinsan mo?" tanong

niya sa akin.
"Yup." sagot ko. "Everything's finalized and settled para sa kasal nila. Ang
wedding day nalang ang hinihintay... though minsan ay dino-double check pa rin ni
Penny ang lahat. She wants her wedding to be perfect."

"Buti nakakaya pa ng pinsan mong hintayin yung araw ng kasal niya noh?" ani Valeen.
"Ang tagal na ring inaayos ng kasal niya. Ngayon namang ayos na ang lahat, ang
tagal naman ng araw na hinihintay para sa kasal nila. Ako nga ngayon, kung pwede
lang ay baka next week Monday na gawin ang kasal ay mas okay para sa akin."

Bahagya naman akong natawa sa sinabi ni Valeen.

"I really can't believe that you finally fall in love with Kai." sabi ko. "Ang
akala ko dati'y habang buhay magpapakamartyr si Kai sa'yo."

"I was too blind to see and to appreciate his efforts before, Bella... Kasi kay
Vini lang nakatuon ang pansin ko noon." pag-amin niya. "Lalo na nung nagkakausap na
kami ni Vini... mas lalo ko siyang hindi napansin."

She smiled but I can see regrets in her eyes.

"Vini Sarmiento kasi 'yon eh... Alam mo 'yon?" halos natatawa niyang sabi. "Alam
kong alam mo yung pakiramdam na kapag kinakausap ka ng Vini Sarmiento na 'yon ay
halos mapaluhod ka sa sobrang lambot ng tuhod mo. Lalo na't gustong-gusto ko siya
dati. Mas lumakas lang ang loob kong ipagpatuloy ang nararamdaman ko para sa kaniya
noong kinausap niya ako kahit na alam kong mayroon na siyang Bella Francisco.
Lintek kasi ng Vini na 'yan eh!"

She laughed when a tear fell from her eyes and wiped in away in an instant.

"I know that I never had a chance to ask for your forgiveness, Bella." she said. "I
was

a bitch to you. Para akong tanga noon. Alam kong ako na nga yung nanira ng
relasyon. Ako na yung dahil kung bakit kayo nagkahiwalay... Pero kung umasta ako ay
parang ako 'yong nasa posisyon mo. Parang ako yung naagawan. Parang ako yung
nagawan ng mali."

Hindi ko maiwasan ang maawa kay Valeen ngayon pero masaya ako dahil nagrereflect
siya sa mga alam niyang maling nagawa niya noon.

"Those words you told me during my birthday party... lahat ng 'yon ay tumama sa
akin. Alam ko sa sarili kong tama ka at nasasaktan ako kasi alam kong wala na akong
laban. But I tried... sinubukan ko pa ring kausapin si Vini by calling and texting
him. 'Yon na yung huling laban ko sa kaniya but in the end, I lost." sabi niya.
"And then, Kaileen came into the picture. I almost put my daughter into great
danger nang dahil sa kabaliwan ko kay Vini. Lalo na nung sinigawan ako ni Kai at
umiyak siya sa harapan ko dahil muntik nang mapahamak ang anak namin noong
mahimatay ako sa sobrang stress, depression at dahil na rin sa pagbubuntis ko...
That's when I realized that I should really give him up. Magkakaroon na kami ng
anak ni Kai at doon ko nalang dapat ituon ang pansin ko."

Ngumiti naman siya't paulit-ulit sa pagpunas sa mga luhang patuloy lang sa pagtulo.

"Here I am now, Bella. I succeeded moving on from your husband and I fell in love
with someone I know who's worth my love. I fell in love with the father of my
daughter." she said and she looked straight into my eyes. "Like what I've said
earlier, I never had a chance to ask for your forgiveness. I didn't even attend
your wedding and Belle Danse opening kahit na nandoon si Kai. I'm still gathering
up my courage, Bella. Alam ko kasing hindi pa ako handang humarap noon sa'yo. Pero
ngayon, nandito na ako. Ang kapal nga ng mukha ko because I even asked for your
help already."

Napangiti naman ako't bahagyang napailing sa kaniyang sinabi.

"Bella, I'm really, really sorry for being a hindrance with your relationship to
Vini. Pasensya na kung ako ang isa sa mga dahilan kung bakit nagkaroon ng lamat ang
tiwala niyo sa isa't-isa." she apologized. "Sana mapatawad mo ako..."

I smiled and held her hand. "Wala na sakin 'yon, Valeen. Matagal na kitang
napatawad. You don't have to bring that up anymore."

"Kai's right..." she said. "You really have a kind heart."

=================

Chapter 11

Chapter 11

Plan

"Salamat sa tulong, Bella." nakangiting sabi ni Valeen. "I hope wala akong nasirang
schedule mo ngayon or hindi ako nakaabala sa trabaho mo."

I shook my head. "Wala naman akong masiyadong gagawin ngayon na important. I'm just
gonna supervise the activities here in Belle Danse."

"By the way, pwede ka ba this Saturday?" she suddenly asked.

"Saturday?" bahagyang kumunot ang noo ko. "Siguro'y nasa bahay lang ako buong araw
non pero hindi ko lang sure dahil minsa'y may mga hinahanda at planong lakad si
Vini na hindi ko alam."

"Ganoon ba?" she bit her lower lip. "I hope that you're free on Saturday.
Magpapasama sana akong humanap ng dress and a simple suit for Kai."

"No problem, Valeen. Kung aayain man ako ni Vini'y ipagpapaliban ko muna para
masamahan kita. Just text me kung anong oras." I said.

"Speaking of Vini, sana'y huwag mong sabihin sa kaniya ang tungkol sa surprise
wedding or tungkol sa pagbisita ko sa'yo ngayon." she asked for a favor. "Baka kasi
sabihin niya kay Kai. I know he'll ask you kapag sinabi mong nagkita tayo ngayon."

"Don't worry, Valeen. Your secret plan's safe with me." I assured her with a smile.

"Sige! Thank you ulit." muli siyang nagpasalamat bago tuluyang umalis.

I was in a good mood throughout the rest of the day. I've been smiling like an
idiot. Siguro'y masaya lang talaga ako dahil alam kong wala na rin akong worries
about Valeen. Thinking na magkaayos na kaming dalawa at nagkakamabutihan na sila ni
Kai, I can't help but to smile. Ngayo palang ay naiisip ko na ang magiging reaksyon
ni Kai

sa surprise wedding nila ni Valeen na magaganap. I believe that it would be an epic

reaction.
Napatingin naman ako kay Vini na paulit-ulit akong sinusulyapan habang nagd-drive
siya.

"Keep your eyes on the road, Vini." sabi ko sa kaniya at napangisi.

Naningkit naman ang kaniyang mga mata sa akin. Even his forehead creased.

"Don't get me wrong, Bells. I love seeing you smile but... your smile right now is
very unreasonable." pagpuna niya sa aking wagas na pagngiti. "What are you smiling
for?"

"Uhm, nothing." sabi ko nalang at saka umiwas ng tingin sa kaniya.

I tried my best to hide my smile upang hindi na niya ulit mapuna ang aking
pagngiti. I don't want him to ask me nang paulit-ulit kung bakit dahil baka hindi
ko siya matiis at sabihin ko na sa kaniya ang balak ni Valeen.

"Did something well happen in Belle Danse?" he tried to guest. "Massive increase in
sales or guests?"

"Well, the sales are okay despite of my absences. I feel like Belle Danse's already
stable that I don't have to go there everyday." sabi ko.

I'm lying and telling the truth at the same time. Belle Danse's branch here in the
Philippines is already in a stable condition. Mas magkakaroon na ako ng time as a
housewife.

"That's great then! I think we should celebrate." he excitingly said. "Hmm. Where
do you wanna go? How 'bout this Saturday and Sunday? Let's have an overnight
somewhere... Tagaytay sounds great for a two day vacation!"

I was about to nod and agree to his celebration plan ngunit naisip ko ang nakaplano
ng pagsama ko kay Valeen sa darating na Sabado.

"Let's

just have a simple dinner, Vini. Kahit sa bahay nalang tayo. Okay na 'yon." sabi ko
nalang sa kaniya.

Bahagya namang kumunot ang kaniyang noo at nilingon ko ng mabilis bago ibinalik ang
tingin sa daan.

"Why? Don't you want to travel?" he asked. "Isasama natin si Belle para kumpleto
tayong tatlo. Hindi pa nakakapasyal si Belle dito sa Pilipinas."

Halos pigain ko na ang utak ko para lang makaisip ng palusot upang hindi ako
mabuking ni Vini. Hindi ko alam kung bakit sa mga ganitong pagkakataon ay hindi
gumagana ng maayos ang utak ko para makapag-isip.

"Of course gusto ko pero kaka-alis lang natin tapos aalis nanaman tayo ulit. Baka
magtampo na yung bahay natin 'yan." sabi ko. "Let's just do it on Belle's birthday.
Para mas masaya diba?"

"Hmm... You have a point." sabi ni Vini at nananalangin ako na sana'y tanggapin
niya ang palusot ko. "Pero medyo matagal pa ang birthday ni Belle."

"I can wait, Vini." sabi ko nalang.

He nodded and pouted. "So, I'm just going to cook for you." he decided at nakahinga
na ako mg maluwag. "Tell what you want to eat. Pag-aaralan ko na ngayon palang yung
mga hindi ko alam lutuin."

"Marami akong gustong kainin. Baka hindi mo maluto lahat ng 'yon." I teased him.

Ngumisi naman siya. "Try me, Bells." pagtanggap niya sa aking hamon.

Kinuha ko naman ang phone ko't mabilis na ni-unlock ito. I lightly pressed the
notes app and started typing the foods that I've been wanting to eat.

style="text-align:left;">"Who are you texting?" biglang tanong ni Vini't nahuli ko

siyang pasulyap-sulyap sa aking cellphone.

Bahagya naman akong napatawa. He's such a jealous husband.

Iniharap ko sa kaniya ang cellphone ko. "I'm noting down the foods that I want to
eat." sabi ko.

Kinuha niya naman sa dashboard ang kaniyang cellphone at saka inilahad sa akin.

I looked at his phone and avert my gaze to him.

"Anong gagawin ko diyan sa phone mo?" I asked him dahil hindi ko alam kung bakit
niya 'yon inaabot sa akin.

"Diyan mo nalang ilagay ang mga gusto mong kainin for Saturday." sabi niya. "Para
makikita ko na agad. Hindi mo na kailangan pang isend sakin."

Bahagya namang tumaas ang aking kilay at saka tumango-tango.

I got his phone and kept mine. I swiped he's white background lockscreen and
there's no password. I smiled when I saw his homescreen. It's me and Belle. I was
sitting by the pool while playing with Belle who's sitting in my lap.

Magandang anggulo ang pagkakauha ni Vini dito. It was totally a candid shot.

"Can you send me this photo?" sabi ko sa kaniya.

"Which one?" he asked.

"Your homescreen's background picture." sabi ko.

"Okay... Just airdrop it then." sabi niya nalang at paliko na kami sa aming
subdivision.

style="text-align:left;">I went to his gallery at natagalan ako sa paghahanap ng

picture na 'yon sa kaniyang gallery. Most the recent photos ay galing sa trip namin
sa South Korea, San Francisco and Los Angeles.

Nang makita ko na ang picture na 'yon ay nilabas ko ulit ang aking phone upang i-on
ang bluetooth and airdrop. Ginawa ko rin 'yon sa phone ni Vini at wala pang limang
segundo ay napasa na ang picture sa akin.

Ni-off ko naman ang bluetooth at airdrop ng cellphone naming dalawa. I kept my

phone again at sinukbit na ang shoulder bag ko dahil nandito na kami sa bahay.

I pressed the notes app at nagsimula na akong magtype doon habang papalabas ako ng
sasakyan.

"Keep my phone first, Bells." aniya. "Baka madisgrasya ka. Tignan mo ang dinadaanan
mo."

"Oh! Sorry." I smiled at him saka nilagay din muna sa bag ko ang kaniyang
cellphone.

Pumanhik naman ako ng mabilis sa taas at bago dumiretso sa kwarto namin ni Vini ay
tumungo muna ako sa kwarto ni Belle upang makita kung kamusta na siya kasama ang
kaniyang nanny.

I opened the door of Belle's room at napatigil naman ako sa pagpasok nang makita ko
ang pwesto nilang dalawa.

Belle's sleeping in her donut dog bed while her nanny's sleeping in the ground
beside her. It's a good thing that every room in our house has a heated carpet at
malambot ito na parang mattress kaya ayos lang ang makatulog sa may lapag.

Dahan-dahan

ko namang sinarado ang pintuan sa kwarto ni Belle at saka pumunta sa aming kwarto.

Nilapag ko ang aking bag sa may couch at saka kumuha ng comforter. Kinuha ko rin
ang isang throwpillow sa may couch.

Narinig ko naman ang pagbukas-sara ng pintuan at nakitang kakapasok lang ni Vini sa

aming kwarto.

"What's that for?" he asked me. "Don't tell me you're not going to sleep beside
me." kumunot ang kaniyang noo.

"I'm not, Vini." bahagya akong natawa sa kaniyang mga iniisip. "I'll give it to
Belle's nanny. Nakatulog siya sa tabi ni Belle."

"Oh... I thought you're not going to sleep beside me." aniya.

"Why would I do that, Vini?" napailing nalang ako sa kaniya. "Anyway, what is her
name again? Belle's nanny..."

"Her name's Liza." he said. "Haven't you read her form?" he asked me.

"I forgot to read it earlier." I reasoned out dahil talagang nakalimutan ko naman.

"Where's my phone by the way?" bigla niyang sabi nang papalabas na ako ng aming
kwarto.

"It's in my bag." sagot ko. "Hindi ko pa nailalagay sa notes mo ang lahat ng mga
gusto kong kainin. Dalawa palang ang nalalagay ko diyan."

"I'm just going to text the guys. Ibabalik ko din sa'yo pagkatapos." sabi niya.

Tumango naman ako. "Sige." sabi ko nalang. "Punta lang ako sa room ni Belle."

Tumango
rin siya sa akin habang kinakalikot ang aking bag para sa kaniyang phone na
nilaglag ko lang sa loob non at lumabas na ako ng aming kwarto.

Dahan-dahan ko nang binuksan ang pintuan ng kwarto ni Belle. I tiptoed on my way

closer to them.

I prayed that I won't wake her up while I'm carefully lifting her head upang
malagay ko ang unan sa ilalim ng kaniyang ulo. Bahagya lang siyang gumalaw nang
dahil doon but I'm thankful that she's still asleep. Nilagay ko na rin ang
comforter sa kaniya't nakita kong naging komportable ang kaniyang pagtulog.

Hinimas-himas ko muna ang balahibo ni Belle and whispered good night bago ako
tumayo. Hininaan ko rin ang aircon at binuksan ang tall floor lamp bago pinatay ang
ilaw.

When I got out of the room at wala akong nagising sa kanilang dalawa ay nakahinga
na ako ng maluwag. It was like I succeeded an operation or a mission.

Bumaba muna ako sa kitchen upang uminom ng gatas pampa-antok bago bumalik sa
kwarto.

Sakto namang kakalabas lang ni Vini mula sa bathroom. He's only wearing a towel to
cover his lower body parts.

"Vini, how many times do I have to tell you that you should already bring your
clothes sa loob ng banyo para nakabihis ka na agad bago ka pa lumabas." pangaral ko
sa kaniya.

"Sorry na po, misis." he chuckled at mabilis na kinuha ang kaniyang boxers at white
sando sa loob ng cabinet bago bumalik sa loob ng bathroom.

Kumuha

na rin naman ako ng aking pantulog na pajama at itinali ang aking buhok sa isang
bun. Ni-clip ko na rin ang bangs ko upang hindi maging sagabal sa paghihilamos ko
mamaya.

"I'm done! Your turn." rinig kong sabi ni Vini.

It was my turn to use the bathroom. Naghilamos muna ako to remove the light make-up
on my face bago naglinis ng katawan using the hand-held shower para hindi na mabasa
ang aking buhok.

I applied moisturizer on my face upang hindi maging dry ang balat sa aking mukha
and applied lotion on my body.

Pagkatapos kong magbihis ay lumabas na ako ng banyo't nakita si Vini'ng nakaupo sa

aming kama. Half of his body was covered with comforter. He's using his phone,
probably texting.

Nilingon niya ako nang maramdaman niya ang aking pagtabi sa kaniya before he looked
back on his phone.

Pinasok ko rin ang aking katawan sa comforter bago humilig sa kaniyang matipunong
braso at niyakap siya.

Bahagya niya namang ibinaba ang kaniyang katawan sa kama upang maging maayos ang
pagkakaulo ko sa kaniyang braso.
"The guys are planning a trip." bigla niyang sabi't ipinakita sa aking ang group
chat ng El Dorado.

"Planning a trip?" ulit ko. "Para saan?"

"It's already El Dorado's anniversary on Friday, next week. We're planning on

having a long weekend trip. I suggested that we should go to Tagaytay. Gusto ko
talagang pumunta doon

ngayon." sabi niya.

My eyes widened when he told me the day of their planned trip. Next week Friday! If
it's an El Dorado trip, ibig sabihin ay kasama din doon si Kai. Hindi pwedeng
mangyari 'yon dahil sa araw na 'yon nakaplano ang suprise wedding nila. Kailangan
kong makagawa ng paraan para hindi matuloy ang trip nila.

Bakit ba kasi nakalimutan kong anniversary nga pala ng El Dorado sa Friday? Pero I
think that it's going to be more memorable kapag anniversary na nga ng El Dorado at
kasabay noon ay magiging wedding day din nila Kai at Valeen.

Napatingin naman ako sa aking asawa na napapangiti pa sa usapan nila ng El Dorado.

My husband's the leader of El Dorado... His presence will be important. Kapag hindi
siya makakasama, they might cancel their trip.

Huminga naman ako ng malalim at hinigpitan pa lalo ang pagkakayakap kay Vini.

"Vini..." malambing kong pagtawag sa kaniyang pangalan. "Pwede ka bang wag ng

sumama sa kanila?"

Napatigil naman siya sa pagc-chat at napalingon sa akin.

"Why?" he asked. "Isasama naman kita. I won't leave you here. We are welcome to
bring our partners."

"Kung Friday aalis ay baka hindi ako makasama. I have some investors coming on that
day at nakakahiyang i-reschedule ang meeting kung saka-sakali." pagdadahilan ko.
"Ayoko namang umalis ka nang hindi ako kasama." I pouted.

I didn't know that I was this good in acting. Ito

ata ang isa sa mga namana ko kay Tatay.

"How 'bout I'll arrange a party at Belle Danse for El Dorado's anniversary?" I
tried to suggest. "Tapos pagkatapos ng party sa Belle Danse, saka tayo tumungo ng
Tagaytay. For sure, my meeting's already done that time."

Thank, God! Finally my brain's functioning well. May nagawa na rin siyang tama
ngayong araw para makapag-isip ng palusot.

"I'm going to pay for all the expenses for the party as an anniversary gift sa
inyo." I bribed.

"You think I'm gonna let you pay for all of that?" he raised his eyebrow bago
umiling at bahagyang kinurot ang tungki ng aking ilong. "No, Bells. I won't."

Napanguso naman ako sa pagkurot niya sa aking ilong.

"But I'll try to tell that to them. Let me see if they'll agree with your suggested
plan." sabi niya.
Bahagya naman akong bumangon upang makita ko ng maayos ang pagc-chat niya sa El
Dorado.

Vini Sarmiento:

Bella suggested that we should have a party at Belle Danse first. We're going to
pay all the expenses for the party. She said that it's going to be her gift for us.
Then afterwards, we will go to Tagaytay. Are you guys okay with that?

L Marasigan:

Okay! I'm okay with that.

Peter Garcia:

Sounds inviting.

Kai Santiago:

No problem with me.

Cliff Teodoro:

Ayos! Basta libre ayos lang!

Teph Punzalan:

Go! Thank you kamo kay Dancing Princess!

Napangiti naman ako nang makitang payag silang lahat sa gusto kong mangyari. I'm
going to tell Valeen na may plano na for Friday.

"They all agreed." nakangiting sabi sa akin ni Vini.

"I know. Thank you." I thanked him and gave him a quick kiss on his lips before I
covered my whole self with comforter.

=================

Chapter 12

Chapter 12

Sacrifice

"Where are you going?"

Ang mga mapangutyang mata ni Vini'y nakatingin sa akin ng diretso pagkapasok na

pagkapasok niya ng aming kwarto.

His wearing a black training shorts with a touch of neon green on its side na
mayroon ding maliit na check sa lower left side ng shorts. Ang white compression
tank top na kaniyang suot ay mas lalong pinapadepina ang kaniyang muscles. May
nakasabit ding itim na bimpo at earphones sa kaniyang leeg.
His sweat is dripping at lumapit naman ako sa kaniya. I got his face towel at
inayos ang earphones na nakasabit din.

"I'm going out with a friend." sagot ko sa kaniyang tanong habang pinupunasan siya
na pawisan. "My friend's a girl, by the way. In case you're wondering about my
friend's gender."

"And who's that friend of yours?" he asked me.

"She's a new friend of mine. You don't know her kaya wala din kung sasabihin ko
sa'yo kung sino siya." sabi ko't ngumiti sa kaniya.

Kinuha ko ang kaniyang kamay upang ilagay doon ang bimpo niyang pinampunas ko sa
kaniyang pawis bago siya talikuran.

I immediately changed my expression once turned my back. Napapikit ako ng mariin.

Ano nanaman ang palusot kong sasabihin? Dapat pala'y sinabi ko nalang na si Penny
ang kasama ko't sasabihin ko nalang kay Penny. Bakit ba kasi sinabi ko pang bago
kong kaibigan?

Inayos ko nalang ang aking shoulder bag na nakapatong sa aming kama habang nag-
iisip ng magandang pangalan ng bagong kaibigan. I'm going to make an imaginary
friend.

"Even if I don't know her, I believe that you should still tell me

who she is." sabi niya.

Halos mapatalon naman ako nang bigla siyang umupo sa kama't dinungaw ako.

Nakahalukipkip siya't naghihintay na sabihin ko sa kaniya kung sino ang makakasama

ko ngayong araw.

"Her name's Celine." sabi ko nalang at mabilis na sinukbit ang aking bag.

I was about to open our room's door nang biglang humarang si Vini. Pinipigilan ng
kaniyang kamay ang pagbukas ko sa pintuan at pirming nakatitig lang siya sa akin.

"Can I meet that Celine before you leave?" he requested.

"Uhm, kung pwede lang sana kaso doon na kami magkikita sa pagkikitaan namin kaya
ayon. Hindi mo siya makikita." sabi ko.

"Then dalin mo siya dito sa bahay pag-uwi mo?" sabi niya and it felt like he's
already ordering me.

"I'll ask her to come with me don't worry." sabi ko nalang to assure him.

Bubuksan ko na sana muli ang pintuan ng diniinan niya muli ito't napasara lang
ulit.

"How 'bout our dinner today?" sunod niyang tanong. "Kala ko ba'y magce-celebrate
tayo ngayon? I'm going to cook the nine dishes you typed down in my notes. Tapos
aalis ka naman pala ngayon."

Bahagya naman akong napangiti sa nagtatampo kong asawa.

"I won't eat dinner outside." sabi ko. "Dito ako kakain sa bahay. I'll be home
before dinner. Kaya do your best to cook the dishes that I like okay?"

Napabuntong hininga naman siya't tumango saka ibinaba na ang kaniyang kamay.

"Take care, okay? Always text or call me." bilin niya sa akin.

"I will. You don't have to remind me." ngumiti ako't inabot ang kaniyang labi upang
mahalikan ko ito bago ako umalis ng tuluyan.

Para

akong nabunutan ng malaking tinik nang makawala na ako sa asawa ko. Mabuti nalang
at hindi niya ako pinagbawalang lumabas. Mag-iisip nalang ako ulit ng palusot
mamaya pag-uwi ko dahil hindi ko pwedeng maisama si Valeen dito at lalo nang wala
naman akong bagong kaibigan na Celine ang pangalan.

"Bella! Thank you for coming." nakangiting bungad sa akin ni Valeen at tumayo siya
sa couch upang salubungin ako.

Nandito kami ngayon sa isang dress boutique dito sa BGC. Maraming long gowns and
cocktail gowns na nandito. Bihira nga lang ang ball gowns.

"Matanggal ka bang naghintay?" I asked her. "Medyo traffic kasi at na-delay ng

kunti ang pag-alis ko kanina dahil nahirapan ako kay Vini."

Umiling naman siya. "Halos kakarating ko lang din." sabi niya. "Pasensya na talaga
sa abala, Bella. It's just that ikaw lang talaga ang napagkatiwalaan kong sabihan
kaya ikaw lang ang naisip kong makasama ngayon."

"I told you, Valeen, okay lang sa akin." I assured her.

Nilibot ko naman ng tingin ang boutique at nakitang naka-arrange at organize na

pala ang mga dress sa bawat kulay nito.

"There's the white dresses." turo ko sa rack na puro white dresses at nilingon muli
si Valeen. "Have you chosen a dress?"

"Not yet. I was waiting for you." sabi niya sa akin.

"Oh! Tara na. Pumili na tayo." pag-aya ko sa kaniya. "Pagkatapos nito ay pipili pa
tayo ng suit ni Kai kaya kailangan na nating makapili ng sa'yo."

It was only natural for a girl to be picky when it comes to their wedding dress.
Kahit na hindi church wedding itong kasal nilang dalawa ni Kai ay kailangan pa ring

maganda ang damit niya. It might not be a grand dress and wedding but it still
should be elegant even if it's simple at the same time.

"Wow!"

I was in an awe when Valeen walked out from the fitting room. It's the fourteenth
dress she tried today. All dresses looked good on her but this dress gives her a
different glow.

Valeen smiled when she saw and heard my reaction.

I can never deny that Valeen's beautiful. No wonder, Kai fell in love with her. And
also the reason why I was threatened before. Para sa akin nga'y mas maganda siya sa
akin. She has this foreign look. Mukha siyang banyaga samantalang ako'y Pinoy na
Pinoy.

She's like my cousin. Parehas sila ni Penny na kitang-kita ang pagiging banyaga
nila. I saw her mom at the hospital before but I never saw her dad kaya alam kong
hindi siya sa kaniyang mommy nagmana ang pagka-banyaga ng facial features niya.

Her surname's Buenaventura... is that a foreign surname?

"Buy that, Valeen." I told her at bahagyang napapalakpak pa ako. "It looks good on
you. You look perfect wearing that dress."

"That's an exaggerated compliment, Bella but thank you for that." she chuckled at
saka siya humarap sa full-length.

Valeen paid for her dress. I volunteered to pay for it to sponsor her wedding
ngunit agad niya akong tinaggihan.

"You're going to let me use a hall in Belle Danse for free and you're helping me
organize and prepare things that's needed to be done... You're more than just a
sponsor, Bella." sabi niya.

Matapos niyang bayaran ang kaniyang dress na nabili ay dumiretso muna kami sa isang
restaurant dito

sa BGC upang hindi na kami malayo. It's already 1PM at kamuntikan na kaming
malipasan ng gutom.

"I forgot to search a boutique or shop here in BGC where we can buy fine suits."
problemado niyang sabi habang kumakain kami.

"Hmm... I can ask Vini about a shop. I'm pretty sure he knows something. Marami
siyang suits sa bahay." sabi ko.

"You can ask him but please be careful with your words when asking him. Baka
maghinala siya." paalala sa akin ni Valeen.

"Don't worry. Vini's sometimes dense when it comes to these things." I told her.

Ngumiti naman siya at bahagyang natawa. "I can't help but to agree. You're husband
is sometimes dense. Can't argue with that."

"See?" sabi ko't sinimulan ko na ang magtipa ng text kay Vini nang magulat ako sa
notifications ng aking messages at calls.

It was like Vini declared a war with my phone. He bombarded it with tons of
messages and missed calls.

"Something wrong, Bella?" Valeen asked.

Nag-angat naman ako ng tingin sa kaniya't ngumiti. "Nothing..." sabi ko. "Mukhang
may toyo lang ang asawa ko."

Natawa naman siya sa sinabi ko. "Ask him now, Bella." aniya. "I'll search on the
net para mas marami pa tayong makitang boutiques."

Tumango nalang ako't nagsimula ng magtipa ng text kay Vini.

To Vini:
Pasensya na kung di ko nasagot mga tawag mo. We're kind of busy. We're having our
late lunch today. Pwede bang magtanong kung may alam kang boutique or shop ng mga
suits or tuxedos dito sa BGC or around Taguig?

Inilapag ko muna sa lamesa ang cellphone ko matapos ko siyang

itext at kakain na sana nung blueberry cheesecake for my dessert nang biglang
tumunog ang aking cellphone.

Sabay naman kaming napatingin ni Valeen doon.

"My husband's calling." sabi ko. "Just keep quiet, Valeen. I really need to answer
this."

I drank some water before I answered my paranoid husband's call.

"Hey--"

"Where are you, Bella?" pambungad niyang tanong sa akin as soon as I answered the
call.

"C-Celine and I are eating right now in a restaurant here in BGC." sagot ko sa
kaniyang tanong.

Nakita ko namang napaangat ng tingin sa akin si Valeen nang marinig ang pangalan na
naimbento ko upang maitago siya.

"You promised that you're going to text and call me about your whereabouts today,
Bella. Can't you feel that I'm getting worried?" he said.

"I know... I'm sorry." I sighed. "We're just busy earlier. We're shopping for
clothes... Uhm... May alam ka bang shop or boutique ng suits or tuxedos dito sa
BGC?" I asked him.

"I don't know. I don't buy my suits there. But you can just drive around BGC. I
know you'll find one." sabi niya. "By the way, why do you need to know kung saan
diyan may bilihan ng suits?" he curiously asked.

Bahagya namang nanlaki ang aking mga mata. Baka mabuko niya kami ni Valeen.

"Uh, nothing." sabi ko nalang. "Thanks, Vini! I love you." malambing kong sabi bago
ko binaba ang tawag.

style="text-align:left;">Binilisan na namin ni Valeen ang pagkain. She found a shop

on the net at 'yon ang una naming pinuntahan.

It looks like we don't to find another shop dahil maraming napagpipilian si Valeen
dito na natipuhan niya.

"Kai likes this kind of suit." aniya habang tinitignan ang hawak niyang suit.

It was a simple back suit ngunit ang colar nito ay may halong pagka-leather.

"I think it will look good on him." sabi ko habang ini-imagine si Kai na suot ang
suit na hawak ni Valeen.

When we finished buying Kai his suit. Kumain muna kami ulit ni Valeen sa Cafe
Seolhwa ng meryenda before we went home.

It was almost 6 in the evening when I reached home. Pagkapasok ko ng bahay ay

nakita ko si Vini'ng nanonood ng tv sa sala.

Mabilis namang nalipat ang kaniyang tingin sa akin at walang salita niyang pinatay
ang tv before he got up from the couch.

"I'm home." I tried to sound cheerfully even if I know that there's something off.
"Naluto mo na ba ang dinner natin?"

"I thought you'll eat outside. I didn't cook." simpleng sabi niya't nagtungo sa may
hagdanan upang umakyat na pero agad ko naman siyang sinundan.

"Sinabi ko sa'yo kanina na dito ako magdi-dinner diba? Na sabay tayong magdi-dinner
kasi nga magluluto ka." sabi ko.

"I'm not even sure if you're going back home tonight..." rinig

kong bulong niya.

Napaawang naman ang aking bibig sa kaniyang sinabi. "Anong sabi mo?"

Humakbang ako papalapit sa kaniya kahit nararamdaman ko ang pagpiga ng aking puso
nang dahil sa sinabi niya.

"Naririnig mo ba ang sarili mo, Vini?" I asked him. "Are you indirectly accusing me
of cheating?"

Napahinga naman siya ng malalim at saka humarap sa akin.

"I can feel it, Bella! I can feel it again. You're hiding something. You're lying
to me." sabi niya. "It's the same feeling I felt before. Ayon nanaman yung
nararamdaman ko."

"I told you that I was out with a friend, Vini!" sabi ko.

"Celine? Where is she now, huh?" hamon niya sa akin. "I told you to bring her here
with you diba? Pero hindi mo ginawa. You know why? Because you're just lying to
me."

I bit my lower lip. He's right... I'm lying. Pero hindi ko alam kung bakit pumasok
sa isipan niya na pinagtataksilan ko siya.

"Bella, akala ko tapos na tayo dun. I thought we're done lying to each other. Akala
ko ba sasabihin na natin sa isa't-isa ang lahat? Pero bakit ito nanaman tayo?"
punong-puno ng hinanakit ang kaniyang boses.

My tears flowed like a waterfall came from my eyes while looking at my husband
who's expressing his hatred towards me.

"Do you how worried I was? You're not texting or answering my calls. Then you're
going to text me

just to ask where to find a shop for a fucking suit or tuxedo? Do you wear those
clothes? No!" he said. "Now tell me, anong maiisip ko kung ganon, Bella? Sabihin mo
sa akin."

Napayuko ako't pumikit ng mariin bago nagsalita. "I'm with Valeen." sabi ko't nag-
angat na muli ng tingin sa kaniya. "Valeen Buenaventura."

Nakita kong bahagyang nawala ang galit sa kaniyang mga mata nang sinabi ko 'yon at
napalitan ng pagtataka't pagkagulat.

"Why were you with her?" he asked me.

"She aksed me to help her find a dress and a tuxedo for Kai." sabi ko.

"Then why didn't you just tell me that?" muli niyang tanong. "Why did you have to
lie?"

"Because she told me not to tell you, Vini. She asked me to keep it as a secret."
sabi ko.

"Ano ang dapat gawing sikreto sa pagsama sa kaniyang maghanap ng dress at tuxedo,
Bella? I can't seem to be enlighten by your limited answers." aniya.

"Valeen came to me last time at
organize a surprise wedding for
sa'yo dahil matalik na kaibigan
kaniya ang tungkol doon at ayaw
sa'yo."
Belle Danse." pag-amin ko. "She asks me to help her
her and Kai. Ayaw niyang ipaalam ko sa iba, lalo na
mo si Kai. The thought of pwede mong sabihin sa
niyang masira ang plano niya. Kaya itinago ko rin

"When is the exact date of the planned surprise wedding?" he asked.

"Next week, Friday. Same as El Dorado's anniversary." I answered.

"So now I understand why you have to delay our trip to Tagaytay." tumatango-tangong
sabi niya.

I nodded. "That's it, Vini." sabi ko. "I will never cheat on you. Hinding-hindi
kita ipagpapalit sa iba."

He grabbed my hand and catched me when he pulled me to be closer. Niyakap niya ako
at hinalikan niya ang aking noo.

"Always tell me everything, Bella. I can keep secrets too, you know." aniya. "I'm
sorry..."

Hindi nalang ako nagsalita at yumakap pabalik sa kaniya.

No secret is worth it to sacrifice the relationship I have with my husband.

=================

Chapter 13

Chapter 13

Support

"Liza, akin na muna si Belle. Pack your things." nakangiti kong sabi sa kaniya
habang nakikipaglaro siya kay Belle.

Nanlaki naman ang kaniyang mga mata nang tumingin sa akin at punong-puno ng
pangamba.

"P-Po?" she stuttered. "Bakit po? May nagawa po ba akong mali?"

Kumunot naman ang aking noo. "Ha? Anong sinasabi mo diyan, Liza?" naguguluhan kong
tanong sa kaniya.

"Bakit niyo po pinapa-impake ang gamit ko? Papaalisin niyo na po ba ako?

Sisisantehin niyo po ba ako?" takot na takot niyang tanong. "Huwag po muna, Ma'am.
Nag-iipon pa ko ako ng pangpatuloy ko sa kolehiyo. Wala pa po akong gaanong naiipon
kaya kailangan ko pa po ng trabaho. Sana po kahit kunting buwan pa po."

Hindi ko naman napigilan ang sarili ko sa pagtawa nang makuha ko kung ano ang
pinupunto niya.

"Ano ka ba, Liza!" tawa ko. "Hindi kita sisisantehin. Isasama ka lang namin sa
Tagaytay dahil kasama rin si Belle."

"Ay! Salamat po, Ma'am Bella!" sabi niya't napabuntong hininga na para bang
nabunutan siya ng tinik. "Akala ko po tatanggalin niyo na ako sa trabaho."

"Syempre hindi kita tatanggalin. Aalis ka lang dito kapag gusto mo na o kailangan
mo na." sabi ko. "Belle's so fond of you now."

Inilipat ko ang aking tingin kay Belle na nilalaro ngayon ay paikot-ikot sa

dalawang paa ni Liza.

"Ang cute naman po kasi ni Belle at saka madaling alagaan. May oras na hyper po
siya't makulit pero nanlalambing lang pala." sabi niya't tinignan din si Belle nang
nakangiti.

Siguro'y swerte kaming dalawa ni Vini dahil si Liza ang naibigay sa amin

ng agency'ng kinuhaan niya ng mag-aalaga kay Belle.

Sayang nga lang si Liza. She's just 19 years old. Napag-alaman ko rin na tumigil
siya sa pag-aaral noong magkokolehiyo na siya dahil wala siyang pangtustos sa pag-
aaral niya kaya ngayon ay nagt-trabaho siya para makaipon ng pera upang
mapagpatuloy niya ang pag-aaral niya.

I know how she feels. Naiintindihan ko ang nararamdaman ni Liza. Ganiyan din ako
dati. I stopped studying college noong namatay si Nanay dahil alam kong hindi ko na
kakayanin. I have no money to pay for our bills. Marami pa akong kailangang
bayaran. That's why I decided to work.

But God gave me the Sarmientos. And I'll always be thankful to Him because He gave
them to me.

"Liza..." I trailed off bago muling nagsalita nang tumingin siya sa akin. "Can I
ask you about your parents?" nag-aalangan kong tanong sa kaniya.

Nakita ko namang medyo nawala ang kaniyang ngiti bago nakuhang tumango at
nagsumikap na ngumiti.

"Kailan namatay ang mga magulang mo?" maingat kong tanong sa kaniya't tinitimbang
ang bawat salitang sinasabi ko.

"Matagal na pong patay ang nanay ko. Namatay po siya noong nasunog ang bahay namin
noong bata pa ako kaya si tatay po ang nagtaguyod sa akin upang makapag-aral at
nag-alaga sa akin." kwento niya. "Si tatay naman po, driver po siya ng truck.
Malalayo po ang binabiyahe niya. Namatay siya dalawang linggo matapos ang
graduation ko noong high school. May bagyo po noon at madulas ang kalsada...
nahulog naman siya sa bangin."

Pakiramdam ko'y mas doble pa ang naramdaman niyang sakit kumpara sa akin.

Wala pa akong muwang

ay wala na noon si tatay kaya hindi ko 'yon dinamdam magmula pa noong bata ako
hanggang sa lumaki ako. Si nanay lang talaga ang nakalakihan ko kaya noong namatay
siya'y sobrang sakit at pangungulila ang natamo ko.

Si Liza naman ay parehas niyang nakasama ang magulang niya kaya alam kong mas
masakit 'yon.

Swerte nga ako dahil buhay pa si tatay pero siya... wala na talaga. Wala na ang mga
magulang niya.

"Alam mo bang namatay din ang nanay ko?" I opened up.

Bahagya namang nanlaki ang kaniyang mga mata nang dahil sa sinabi ko. Para bang
hindi niya inaasahang bubuksan ko ang sarili ko sa kaniya.

"College din ako noong namatay siya. First year college. Huminto rin ako sa pag-
aaral noon dahil alam kong hindi ko kayang pag-aralin ang sarili ko habang nagt-
trabaho ako. Hindi ako ganoon katalino pero noo'y kinaya kong makakuha ng
scholarship. Doon sa scholarship na 'yon natupad ang pangarap ko." sabi ko't
ngumiti. "Nang dahil doon ay nakilala ko si Vini, ang pinsan ko't ang tita ko pati
na rin ang tatay ko na akala kong patay na noon dahil mula pa noong sanggol ako'y
wala na siya sa tabi ko."

Lumapit ako sa kaniya't umupo sa kaniyang tabi.

"I can see it, Liza." I stated. "Nang dahil sa pagsisikap mo ngayon, magiging
successful ka. Hindi mababaliwala ang paghihirap mo na maabot ang gusto mong
abutin."

Napangiti naman siya sa aking sinabi. "Sana nga po, Ma'am. Sana nga po."

Ngumiti rin naman ako't kinuha si Belle saka pinaupo ito sa aking hita.

"Ano ba ang gusto mong kunin na kurso?" I asked her.

Kita kong kumislap ang kaniyang mga mata. I can

see that she really likes to talk about education, specially her dreams.

"Gusto ko pong kuning kurso ay HRM." she answered me.

Napataas naman ang aking kilay nang malaman ang kaniyang gustong kurso. Hotel and
Restaurant Management. Kapag grumaduate siya'y p-pwede ko siyang bigyan ng posisyon
sa Belle Danse.

"Sa katunayan nga po... hanga po ako sa inyo. Idol ko po kayo." at nagthumbs up pa
siya sa akin.

"Ako? Bakit naman ako?" sabi ko't hindi mawala ang ngiti sa aking labi.
"Eh kasi po may sarili po kayong hotel." sabi niya. "Yung Belle Danse po. Noong
nalaman ko pong sa inyo pala 'yon, humanga po ako agad sa inyo. Hindi nga po ako
makapaniwala na kayo ang may ari non nung una eh."

"Bakit naman?" bahagyang kumunot ang aking noo.

"Kasi wala po sa itsura niyo." sagot niya. "Simple lang po kasi kayo. Akala ko po
may simpleng family business lang po ang pamilya niyo pero naglalakihang kompanya't
hotel po pala ang mayroon kayong mag-asawa. Hindi po ramdam na sobrang taas niyo po
sa akin, pero syempre kailangan ko pa rin po kayong galangin kasi amo ko po kayo."

Humagikgik siya at hindi maalis ang ngiti ko sa sobrang aliw sa kaniyang mga
sinasabi.

"Kaso si Sir Vini po... minsan po'y nakaka-intimidate po siyang kausap o kaharap
lalo na po kapag naka-corporate attire po siya." pag-amin niya sa akin.

Bahagya naman akong natawa. "Huwag kang mag-alala. Ganiyan din ako dati noong unang
beses ko siyang nakilala. Pakiramdam ko nga noon, hindi dapat siya sumasama sa akin
dahil isang hamak na simpleng tao lang naman

ako. Samantalang siya'y galing sa kilalang pamilya. Pero despite of that, Vini has
a kind heart. Magaan sa pakiramdam siyang kausap. Magaling din siyang makisama."
sabi ko.

Tumango-tango naman si Liza at saka ako binigyan ng isang makahulugan na ngiti.

"Mahal na mahal niyo po si sir, no?" nakangising tanong niya sa akin.

I let out a chuckle and nodded. "Mahal na mahal. Sobra pa sa sobra."

Matapos ang aming pagk-kwentuhan ni Liza ay ako muna ang nag-alaga kay Belle habang
nag-aayos siya ng mga gamit niyang dadalhin bukas.

Nang tapos na si Liza sa pag-iimpake ng gamit niya'y kinuha na niya ulit sa akin
Belle upang maglaro sila sa kwarto nito.

Paminsan-minsa'y tumatawag sa akin si Valeen upang ipaalam ang kabang nararamdaman

niya na baka sakaling masira ang plano namin. Paulit-ulit niya ring pinapa-check sa
akin kung ayos na ang hall para bukas kaya naman sinabihan ko na ang secretary kong
tawagan siya every two hours para ipaalam at ipaalala sa kaniyang ayos na ang lahat
at wala siyang dapat na ipag-alala.

"You don't have to worry, Valeen. Huwag mong ipahalata kay Kai na parang nate-tense
ka diyan at baka mapaghalataan ka niya." sabi ko sa kaniya.

"I can't help it, Bella." mariin niyang bulong, probably getting scared na baka
marinig siya ni Kai.

Bumukas naman ang pintuan ng kwarto't iniluwa nito ang asawa kong kasalukuyang
niluluwagan ang kaniyang necktie bago ito tuluyang

tinanggal sa kaniyang leeg.

"Valeen, I'll end the call now. Nandito na si Vini." sabi ko kay Valeen.

Hindi ko sinabi kay Valeen na alam na ni Vini ang tungkol sa surprise marriage
dahil ayoko nang makadagdag pa sa nararamdaman niyang kaba. She's already getting
paranoid knowing that there's nothing wrong. Paano pa kaya kapag nalaman niyang
alam na ni Vini.

"What? Sige, sige! Bye!" at mabilis niyang ibinaba ang tawag.

Lumapit naman agad si Vini sa akin nang matabi ko ang aking cellphone at humiga sa
tabi ko upang ako'y mayakap habang nakaupo ako.

"My husband looks so tired, huh?" nakangiti kong sabi't yumuko upang mahalikan siya
sa pisngi.

"Tinapos ko lahat ng kailangang tapusin for this week at earlier next week para
wala akong p-problemahin sa trip." he explained at humigpit pa lalo ang kaniyang
yakap.

"Have you eaten dinner already?" I asked him.

"Nope." iling niya. "I won't be eating dinner nang hindi ka kasabay."

Napangiti naman ako sa kaniyang sinabi. "Let's go then. Kain na tayo. I'll heat up
the foods."

"Can't we stay like this a little longer?" malambing niyang tanong.

Umiling naman ako. "Nope. Baka makatulog ka pa nang hindi kumakain kaya tara na."

I removed his arms from hugging at saka tumayo. Hinawakan ko naman ang kaniyang
kamay at buong pwersa

siyang hinila upang tumayo na siya.

"Vini, c'mon! Let's eat." pagpilit kong aya sa kaniya.

Napabuntong hininga naman siya. "Okay, okay. We'll eat." pagsuko niya't tumayo na
sa kama.

Tinignan ko naman siya sa kaniyang suot na white longsleeves. Nakabukas ang unang
tatlong butones ng kaniyang polo at nakatiklop hanggang siko ang manggas nito.
Nagulo na rin ang ayos ng kaniyang buhok ng dahil sa paghiga kanina.

"By the way, wear some comfy clothes please." utos ko sa kaniya.

"Why?" he innocently asked. "Can't I eat first before I change my clothes?"

Umiling ako saka ngumiti. "Na-iintimidate sa'yo si Liza kapag naka-ganiyang suot ka
kaya magpalit ka na pagkatapos saka ka bumaba."

Iniwan ko na siya sa kwarto upang makapagpalit siya ng damit at saka tumungo sa

kwarto ni Belle upang tawagan silang dalawa ni Liza na magdinner na.

Nauna na ako sa pagbaba sa kusina't ininit ko sa stove ang ang ulam habang nag-
aayos ng hapagkainan.

"Ako na po magsasalin ng ulam." pagp-prisinta ni Liza nang makababa na siya.

Hinayaan ko na siya sa gusto niyang mangyari. Nilabas ko na rin ang gatas ni Belle
at pati na rin ang dog food niya.

"Belle."
Napatingin ako ngayon kay Vini na binuhat si Belle at tuwang-tuwa sa paglalaro
nilang dalawa.

"Let Bell eat, Vini." sabi ko't nilapag na ang mga

kakainin ni Belle.

Mabilis namang pinakawalan ni Vini si Belle na tumakbo agad sa kaniyang pagkain.

Maingat namang nilapag ni Liza sa lamesa ang mga ulam at kanin.

"Liza, sabay ka na sa amin." pag-aya ni Vini kay Liza.

"Uh... Sige po, sir." nag-aalangang sagot ni Liza at umupo na siya sa aking tabi.

Mabilis natapos kumain si Liza dahil panay ang usap namin ni Vini tungkol sa
manyayari bukas. Dinaluhan naman agad ni Liza si Belle nang matapos siyang kumain.

"Ako na po ang maglilinis, Ma'am. Umakyat na po kayo." nakangiti niyang sabi nang
inilagay ko na sa sink ang pinagkainan ni namin ni Vini.

Vini and I bid thank you to Liza bago kami umakyat sa aming kwarto.

"Vini, wala kang sinabi kay Kai tungkol bukas ah?" I asked him nang makahiga na
kami.

"Wala po." sagot niya't muli akong niyakap. "Ang alam lang niya at pati ng El
Dorado ay tungkol sa anniversary. That's all."

"That's great then." I nodded.

"Anyway... you look so fond of Liza." bigla niyang sabi sa akin.

Napangiti naman ako at humarap sa kaniya.

"It's just that nakikita ko ang sarili ko sa kaniya." sabi ko. "Halos parehas kami
ng naranasan. Naiintindihan ko ang pinagdadaanan niya ngayon."

"Uhuh..." he huskily said and nodded bago niya isiniksik ang kaniyang mukha sa
aking leeg.

"Gusto ko siyang pag-aralin, Vini. Pero alam kong gusto niya talagang mag-ipon kaya
hahayaan ko siya. Pero pag-aaralin ko talaga siya. Maybe next school year." sabi
ko.

"If that's what you want then. We'll support her financially." sabi ni Vini. "Let's
sleep now. We have a surprise wedding to attend tomorrow."

I smiled and hugged him back before I drifted to sleep.

=================

Chapter 14

Chapter 14
Kiss

I was in an awe while looking at my husband who's fixing his black suit. He's
wearing a smart casual attire right now.

Hindi ko alam kung kailan ako magsasawang tignan ang asawa ko. Sa tingin ko'y hindi
ko pagsasawaang tignan siya palagi. Everytime I see him, specially when he's
wearing something like this... pakiramdam ko'y unang beses ko palang siya nakita.

"Do I look fine?" he asked me while looking at the mirror, fixing his hair before
he turned to me.

He smiled and tugged his suit.

"Finer than fine." I answered his question.

"The definition of finer than fine is you. I'm just simply fine." he argued at
lumapit sa akin upang ilahad ang kaniyang kamay.

I gave him my hand and he immediately helped me got up my seat.

"Let's take a picture." sabi niya't inilabas ang kaniyang cellphone.

He swiped it once upwards at agad nang lumabas ang camera. Pinindot niya ang isang
icon sa taas upang ma-access ang front cam.

We took many selfies and he even kissed me in some of our pictures that made me
blush big time.

After taking pictures, bumaba na kami ni Vini sa sala kung saan naghihintay si Liza
at Belle.

Pinahiram ko si Liza ng isang semi-formal white dress with a touch of pink. It

looks good on her. Ibibigay ko nalang sa kaniya 'yan.

"Wow! Bagay pala sa'yo ang dress ko." I commented.

Nahihiya naman siyang ngumiti sa akin. "Buti nga po kumasya eh." sabi niya.

"Maganda naman ang katawan mo. Magkaparehas lang tayo." sabi ko.

"Mas maganda ang katawan mo, Bells." pagsingit naman ni Vini't

pasimple ko siyang siniko sa kaniyang tagiliran.

Natawa naman si Liza sa aking ginawa kay Vini. Pinuri ko pa siya ng ilang beses
bago namin napagdesisyunang umalis.

"Liza, pagkarating natin doon, may magbabantay kay Belle sa office ko. We will
leave her there para makasama ka naman sa magaganap na party sa hall." I told her.

"Po? Eh... magiging okay lang po kaya si Belle?" nag-aalala niyang tanong.

"Of course. Ang secretary ko ang mag-aalaga kay Belle. You don't have to worry.
Nasabihan ko na ang secretary ko sa mga dapat at hindi dapat niyang gawin kapag
kasama niya si Belle." I explained.

"Pero okay lang naman po na ako nalang po ang magbantay kay Belle. Hindi naman po
ako mahilig sa mga party." she said.
Umiling naman ako. "You should join the celebration. Sayang naman at naka-ayos ka
pa." sabi ko. "Take it as an order from your boss."

I'm very thankful to Liza dahil kitang-kita ko ang pagiging maalaga niya kay Belle
to the point na halos na niyang mawalay ito sa kaniyang tabi at gusto niya'y lagi
silang magkasama.

She pouted. "Uh... Sige po kung ganoon." she even nodded.

Napangiti naman ako't naramdaman ko ang paghawak ni Vini sa aking kamay kaya naman
nilingon ko siya na diretso ang tingin sa daanan.

"I think El Dorado will be dumbfounded later." natatawang sabi ni Vini. "Wala
silang kaalam-alam sa mga mangyayari."

"Sa tingin ko, ipaalam na natin sa El Dorado ang mangyayari except kay Kai kapag
nakarating na tayo. Late naman silang dadating ni Valeen dahil iba ang binigay
nating time sa kanilang dalawa." sabi ko kay Vini.

"I'll

ask the guys to gather in one place then." sabi niya.

Tumango naman ako. "Basta pagkadating nila, kukunin ko si Valeen kay Kai tapos
dalhin niyo si Kai sa pinakaharapan. Papasok na yung pari noon. Tapos saka papasok
si Valeen."

"This is gonna be an epic surprise wedding." na-eexcite na sabi ni Vini.

I hope so. Sana din ay umayon lahat sa plano. I want this day to be perfect dahil
kasal ito nila Kai at Valeen and at the same time, anniversary rin ng El Dorado.

Nang makarating kami sa Belle Danse ay pinauna ko na si Vini sa hall para mai-
explain na sa El Dorado ang mga mangyayari ngayon habang kami ni Liza ay patungo na
ngayon sa aking office.

"Remember what I told you yesterday, Wendy?" paalala ko sa secretary ko.

"Yes, Ma'am." sagot niya sa akin habang chine-check ang mga gamit ni Belle na nasa
bag.

"Good then. We'll be back later. If there's any problem, don't hesitate to call
me." sabi ko.

"Ako din!" biglang nagtaas ng kamay si Liza. "Tawagan mo rin ako kapag may problema
kay Belle."

Nilingon naman ako ni Liza.

"Pwede po bang pahingi ng maliit na papel at ballpen?" she asked me.

Tumango naman ako't lumapit sa desk ko upang kumuha ng post-it at ballpen.

Ibinigay ko ito kay Liza at mabilis niya namang sinulat ang kaniyang numero doon
upang ibigay kay Wendy.

"Tawagan mo rin ako ah?" nakangiti niyang sabi kay Wendy.

Wendy nodded and smiled at Liza. "Sige po, Ma'am." magalang na sagot ni Wendy.

Pagkatapos naming iwanan si Belle kay Wendy ay inaya ko nang bumaba si Liza sa may
hall. Hindi ganoon karami ang tao sa loob

dahil ang mga inimbita lang ni Valeen ang mga nandito. Mabuti nga't nakarating ang
mga inimbita niya dahil kagabi niya lang sinabihan ang mga imbitado tungkol dito.

"Bella!"

Napalingon ako sa mga matitipunong lalaking nagkukumpulan.

I smiled when I saw El Dorado lalo na ang asawa ko. Mukha silang matitinong tao
ngayon dahil sa mga medyo pormal na kanilang suot.

"Sunod ka lang sa akin, Liza." bilin ko kay Liza at tumango naman siya sa aking
sinabi.

She followed me papunta sa kinaroroonan ng El Dorado at agad naman akong hinapit ni

Vini sa bewang nang makalapit ako sa kanila.

Liza stood awkwardly beside me and Vini. El Dorado's not paying attention to her
appearance dahil pinapaulanan na nila ako ng tanong except for one... It's Teph.

He's looking intently at Liza na ngayon ay nakayuko't nilalaro ang kaniyang mga
daliri.

"Anong oras dadating sila Kai at Valeen?" ani L.

"Nabigla talaga ako. Sana kahit kahapon ay sinabi niyo na. Naha-hassle tuloy ako."
reklamo ni Cliff.

"Pero tuloy pa rin tayo ng Tagaytay diba?" paglilinaw na tanong ni Peter.

"Who is she?" si Teph.

Napatigil ang El Dorado sa pagpapaulan ng tanong at reklamo sa amin ni Vini nang

biglang magtanong si Teph tungkol kay Liza.

Napaangat naman ng tingin si Liza sa kaniya at hindi pa rin naaalis ang titig ni
Teph dito.

Teph looks so intimidating right now. I know that she can't handle the kind of
stare that Teph's giving her.

"The fuck, Teph! Anong relate ng tanong mo sa nangyayari ngayon?" inis na reklamo
ni Cliff.

"I just want to know her name." simpleng sagot

ni Teph at hindi parin napuputol ang kaniyang titig kay Liza.

"She's Liza, Teph." sagot ko sa kaniyang tanong. "She's Belle's nanny."

Tumango-tango naman si Teph bago bahagyang lumapit kay Liza at inilahad ang
kaniyang kamay saka ngumiti.

"I'm Stephen Punzalan but... you can call me Teph." pakilala niya sa kaniyang
sarili.
Nag-aalangang nakipagkamay si Liza kay Teph. "Liza Fei Arquiza."

"Liza Fei Arquiza..." ulit ni Teph sa pangalan ni Liza at hindi matanggal ang ngiti
sa kaniyang labi.

Hindi rin nagtagal ay dumating na si Valeen at Kai. Nagtataka pa si Kai nang kunin
ko mula sa kaniyang mga kamay si Valeen ngunit wala din siyang nagawa dahil
pinagkaguluhan na siya ng El Dorado.

"Valeen, this is Liza." pinakilala ko si Liza.

Binati naman ni Valeen si Liza ngunit balisa ang kaniyang itsura panigurado'y nang
dahil ito sa kabang nararamdaman niya.

"Where's Kaileen?" I asked her at binigay sa kaniya ang maliit na bouquet ng iba't-
ibang kulay ng roses.

"She's at Kai's parents. Sila ang mag-aalaga kay Kaileen habang wala kami ni Kai."
sagot nito sa akin. "Hindi rin kasi makakapunta ngayon ang parents ni Kai kaya sila
na ang nag-alaga kay Kaileen."

"Great then... let's go?" nakangiting pag-aya ko sa kaniya.

Huminga naman siya ng malalim bago tumango.

Pumuwesto na kami sa harap ng nakasaradong malaking double doors na pintuan ng

hall. Bahagya akong sumilip sa loob at nakitang nandoon na sa harapan si Kai at
Vini. Kahit sa malayo ay kitang-kita ko ang nagtatakang expression ni Kai. Ang El
Dorado naman ay nagtatawanan.

Pumuwesto

na ang pari at nagpapasalamat ako dahil hindi ito nililingon ni Kai dahil panay ang
usap nila ni Vini.

Patago akong sumenyas sa mga technical staffs.

Tumango naman sila sa akin. Ilang sandali pa'y namatay na ang ilaw sa loob ng hall
at kasabay noon ay ang pagtunog ng instrumental ng isang pamilyar na kanta.

"Kaya mo 'yan, Valeen." I cheered her up bago tumabi sa kaniyang lalakaran.

Hinila ko sa aking tabi si Liza na mukhang manghang-mangha sa kaniyang nasasaksihan

ngayon.

Bumukas ang malaking double doors at tumapat ang isang spotlight kay Valeen na
tanging nagsisilbing ilaw sa loob ng hall.

Kai's expression is priceless. His jaw dropped while looking at his soon to be wife
slowly walking towards him. Kinukuhanan na siya ng mga litrato ng El Dorado't
pinagtatawanan ngunit wala siyang pakealam dahil kay Valeen lang siya nakatingin.

Nagmamadali naman kaming dumaan ni Liza sa may gilid upang makapunta na sa harapan
kung saan ako sinalubong ni Vini at magkasama naming pinanood ang nalalapit
pagtatagpo ni Kai at Valeen.

Nang makarating si Valeen kay Kai ay mabilis siya nitong niyakap kasabay ng pag-
ilaw ng buong hall.
"W-What's this, Valeen?" naiiyak at hindi makapaniwalang tanong ni Kai kay Valeen.

Isinandal ko naman ang aking ulo sa dibdib ni Vini at naramdaman ko ang pagpulupot
ng kaniyang braso sa aking bewang.

Hindi sumagot si Valeen at hinila si Kai patungo sa harap kung saan naroon ang
naghihintay na pari. Mabuti nga't hindi kami nahirapan sa pagkuha ng pari dahil may
ibang mga pari na ayaw nagkakasal kung hindi sa simbahan gaganapin ang kasal.

Throughout the whole wedding sacrament, Kai's crying. His sobs were clearly heard
everytime he answered and when he gave his unexpected vow.

"You may now kiss the bride." father stated and the crowd clapped and cheered.

Kai kissed Valeen and even hugged her tight while kissing her dearly. Their kiss
lasted longer than Vini and I when we got married. You can see the longingness that
Kai's feeling.

"Makes me want to kiss you too." I heard Vini whispered.

"Moment nila 'to, Vini. Wag na tayong umepal sa moment nilang dalawa." pagbawal ko
sa kaniya.

"Eh di mamaya nalang kapag nasa Tagaytay na tayo." sabi niya't lumipat sa aking
likod upang mas mayakap ako ng maayos. "I'll kiss you longer than they did."

Napangiti nalang ako't napailing saka hinawakan ang kaniyang kamay na nasa aking
tiyan.

=================

Chapter 15

Chapter 15

Pangalan

"Liza, kumuha ka na ng pagkain mo doon sa buffet table tapos balik ka doon sa table
na 'yon. I'll save a seat for you." nakangiti kong sabi sa kaniya habang tinuturo
ang table kung saan nakaupo ang ibang El Dorado.

"Uhm... Sige po." nag-aalangan niyang sabi bago tumungo sa buffet table upang
kumuha ng pagkain niya.

Pumuwesto kami ni Vini sa round table kung saan nandoon din ang El Dorado except
for Kai dahil nandoon sila ni Valeen sa table na para sa kanilang dalawa lang.

"Dude, she's just a teenage girl." mariing sabi ni Peter kay Teph.

Nakuha naman nila ang atensyon ko dahil mukhang alam ko kung sino ang pinag-uusapan
nila.

Pinaghila ako ni Vini ng upuan nang mailagay na niya sa lamesa ang pagkain naming
dalawa. Nginitian ko naman siya bilang pasasalamat bago umupo. He sat beside me at
inilapit pa ang kaniyang upuan sa akin bago inasikaso ang kakainin ko.
Pinunasan niya ang mga kubyertos gamit ang table napkin bago niya ito nilapag sa
aking plato.

"I don't care, Peter." rinig kong sabi ni Teph.

"You've got it bad, Teph. Bakit sa bata ka pa magkakagusto?" umiling-iling si Cliff

at saka nagsimulang kumain.

"I'm pretty sure na mas mature pa siyang mag-isip sa'yo, Cliff." inis na sabi ni
Teph kay Cliff.

"That's offensive!" ani Cliff habang ngumunguya pa.

Napailing nalang si Teph at inakbayan naman siya ni L na nakangiti ngayon sa akin.

"Ilang taon na ba si Liza, Bella?" biglang tanong sa akin ni L.

Napatigil naman sa pagkain sila Cliff at Peter. Ang lahat ng atensyon nila'y
napunta sa akin

lalong-lalo na si Teph na hinihintay ang aking isasagot.

"What's with that kind of look to my wife, guys? Tigilan niyo nga 'yan." pagsita ni
Vini sa kanila.

"Possessive shit." komento lang ni L kay Vini bago muling tinutok ang atensyon sa
akin. "So, Bella?"

Tumikhim naman ako't pinunasan ang aking bibig ng table napkin.

"She's nineteen years old." simpleng sagot ko.

Mabilis namang umiling si Peter. "She's seven years younger than you, Teph. Stop
it! That's already phedophile."

Sa buong El Dorado'y si Teph ang pinakabata sa kanilang lahat, mas bata pa siya sa
akin ng dalawang buwan.

"Age doesn't matter." ani L at saka bumalik sa kaniyang upuan upang makapag-umpisa
nang kumain.

"Sinusuportahan mo pa, L." naiinis na sabi ni Peter.

"What?" inosenteng tanong ni L. "Minsan lang ma-fall si Teph sa isang babae. Siya
nalang ang walang girlfriend sa atin. It's time for him to finally get a
girlfriend."

"Excuse me, wala rin akong girlfriend." pagsingit ni Cliff.

"Shut up, Cliff. We all know na nagpapakipot lang sa'yo yung nililigawan mo.
Magiging kayo rin." sabi naman ni L.

"L's right." pagsang-ayon ni Vini. "Maybe Liza's the really one for Teph. Yung kaya
siya walang mahanap-hanap dati at hanggang ngayon na nasa tamang edad na siya ay
baka dahil si Liza talaga ang hinihintay niyang dumating sa buhay niya."

Pumalakpak naman si L sa sinabi ni Vini.

"Kinunsinti mo pa, Vini." iling ni Peter.

"Wala naman kasi akong makitang mali." nagkibit-balikat si Vini't inakbayan ako
habang umiinom siya ng juice.

"She's way younger

than Teph." giit ni Peter.

"She's nineteen years old." dagdag pa ni Cliff.

"And as I've said earlier, age doesn't matter." patuloy pa rin si L sa paglaban sa
kaniyang pinaninindigang kasabihan.

Napailing nalang ako't nagpatuloy nalang sa pagkain ko habang nagtatalo ang mga
ito.

Si Peter ay may ka-long distance relationship at four years na sila ng girlfriend

niya. Ang alam ko nga'y susundan na ito ni Peter next year sa Italy upang hingin
ang kamay nito sa mga magulang.

Hindi man halata kay L pero meron na siyang fiancée. Hindi ko nga alam kung bakit
hindi ito isinama ni L ngayon. Siguro'y nakataas nanaman ang pulang bandera sa
kanilang dalawa. Ang sabi ni Vini'y lagi daw nag-aaway ang dalawa ngunit nagbabati
rin naman.

Si Cliff naman ay may matagal nang nililigawan. Hindi ko kilala kung sino ang babae
pero madalas siyang kantiyawan ng El Dorado dahil hindi pa siya sinasagot nito.
Pero gaya nga nang sabi ni L ay pakiramdam nila'y nagpapakipot lang daw ito kay
Cliff.

Si Teph lang talaga ang walang kalaman-laman ang lovelife. Wala rin akong alam
tungkol sa past relationships niya. Hindi rin naman kasi ako interesado pero ngayon
na si Liza ang gusto niya'y nagiging interesado na ako.

"Hindi pa bumabalik si Liza..." bulong sa akin ni Vini.

Napatigil naman ulit ako sa pagkain at nilingon ang buffet table kung saan namimili
pa rin siya ng pagkain.

"She's still getting her food." sabi ko nalang at tumango lang siya't sinabayan na
ako sa pagkain.

"Just let me do this, guys..." ani Teph. "Hindi ko rin naman alam kung magugustuhan
niya ako."

I have

no problem kung gusto ni Teph si Liza. Kahit na maloko ang El Dorado, alam kong
seryoso sila pagdating sa ganitong bagay. They don't play girls and break hearts.

"She's coming. Shut up now." sabi naman ni L at umakto ang lahat na para bang wala
silang pinagtatalunan kani-kanina lang.

Humingi ng pasensya si Liza dahil natagalan siya sa pagpili ng pagkain dahil hindi
niya daw malaman kung ano ang kukunin niya sa sobrang dami. I told her na pwede
naman siyang bumalik at ganoon nga ang ginawa niya. Nakailang balik ata siya sa
buffet table.
Mabuti nalang at hindi ba gaanong tinitignan ni Teph si Liza habang kumakain dahil
paniguradong maasiwa ito't mahihiya.

Pagkatapos kumain ay nagtungo na kami sa kaniya-kaniyang sasakyan.

"Can I ask Liza to ride with me, Bella?" Teph asked me.

"I'm sorry, Teph. Maybe next time. Sa pag-uwi nalang. Hawak niya kasi si Belle at
gusto kong kasama si Belle patungong Tagaytay." pag-eexplain ko kay Teph.

He smiled. "It's okay." aniya. "Pag-uwi nalang." tumango siya bago pinatunog ang
kaniyang sasakyan upang makasakay na siya.

Belle and Liza's asleep the whole trip habang kami ni Vini'y pabulong na nag-uusap
upang hindi magising ang dalawa. Patulog na rin sana ako nang dahil sa pagod ngunit
malapit na rin pala kami sa villa'ng tutuluyan dito sa Tagaytay kaya pinigilan ko
na ang antok.

"The villa of the newly weds!" ngiting-ngiting sabi ni L habang iniwawagayway sa

ere ang susi ng villa nila Valeen at Kai.

"Give it to me, Liberto." seryosong sabi ni Kai at kinuha mula kay L ang susi bago
bumalik kay Valeen.

Kai never

left Valeen's side magmula kanina. Laging nakapulupot ang kaniyang braso sa mga
bewang nito. Like he's afraid that if he'll let go of her, all of this will be
gone. Na para bang hindi totoo ang lahat ng mga nangyari ngayon.

"Fuck the Liberto off, Kai!" inis na sabi ni L at pinagtawanan naman siya nila
Peter.

Naningkit ang mga mata ko nang makita kong hindi kasama nila Peter at Cliff si
Teph.

Nilibot ko ang tingin ko't nakitang nandoon si Teph pati na rin si Liza na hawak-
hawak si Belle sa tapat ng sasakyan namin ni Vini.

"Let's go inside our villa. I believe that you're tired already." biglang sabi ni
Vini sa akin at nilingon ko naman siya saka tumango.

He smiled at me and held my hand bago niya tinawag si Liza upang makapasok na rin
kasama namin.

Belle's already sleeping in her arms.

"This will be your room and Belle's." sabi ni Vini kay Liza nang binuksan ang
kwartong may single bed. "You can let Belle sleep in the single couch here."

Hinayaan ko na si Vini'ng kausapin si Liza tungkol sa mga dapat niyang gawin ngayon
kay Belle at pumasok na sa aming kwarto.

I was about to open our luggage to change when I saw this see-through curtain with
a glass sliding door behind it.

Lumapit ako doon at saka hinawi ang curtain.

There's a terrace!
I felt excited when I opened the sliding glass door upang makapunta sa terrace.

"Wow..." I quietly exclaimed when I saw the view from where I stand.

Maganda ang napuntang villa sa amin ni Vini. I can see the Taal Lake from here.
Kita ko rin ang iconic giant ferris wheel ng Sky Ranch

dito. Even the tiny lights from the different structures here made the scenery even
more beatiful.

I just hope na bumaba kami bukas sa may Taal Lake at magbangka patungong Taal
Volcano. I always wanted to climb it ngunit hindi ako makahanap ng pagkakataon.
Dati ay wala kaming pera kaya ni makapunta dito ay hindi ko magawa, ngayon naman ay
kulang masiyado sa oras nang dahil sa business at siyempre'y hindi kami madalas ni
Vini'ng magtravel domestically. Kung magt-travel man kami ay sa ibang bansa. Either
Los Angeles or San Francisco. Mabuti nga't nagawi kami sa South Korea last, last
week.

But I know that I should just be happy sa kung anong mga nararanasan ko ngayon.
Maswerte ako't naging ganito na ang takbo ng buhay ko na sana'y magtuloy-tuloy.

Pangarap kong magkaroon ng pamilya na hindi kailangang maranasan ang paghihirap na

naranasan ko noong bata ako.

And ever since I married Vini, my dream came true.

I have a simple well-off family. I have Vini and Belle with me... hopefully,
magkaroon na rin kami ng magiging anak namin. Yun lang ang hinihiling ko ngayon.

I smiled when I felt the cold breeze touched my skin and hugged myself. The breeze
just feels different from what the over polluted breeze in Manila gave me.

Halos mapatalon ako nang maramdaman ko ang biglang pag gapang ng kamay ni Vini sa
aking bewang papunta sa aking tiyan.

Ipinatong niya ang kaniyang baba sa aking balikat at saka ito marahang hinalikan.

"Your back made the view more beautiful when I was watching you from behind
earlier." he whispered.

"Eh di bagay na pala akong maging isang

scenery dito sa Tagaytay?" sabi ko't hinarap ko siya.

Ngayon ay nakasuporta ang kaniyang dalawang kamay sa railings at kinukulong parin

ako sa pagitan nito.

"You can be a scenery anywhere you go pero... gusto kong ako lang yung nakakakita
sa'yo ng ganito." sabi niya. "But that's hard dahil kahit saan ka magpunta, you're
always beautiful."

Napangiti naman ako sa kaniyang sinabi't diretsong tinignan siya sa kaniyang mga
mata.

"Kahit na nasa kama ka lang natin, maganda ka pa rin." sabi niya. "Pero alam mo ba
kung saan ka mas gumaganda pa lalo?" he asked me at ngising-ngisi siya.

"Saan naman?" tumaas ang aking kilay.

Nilapit niya ang kaniyang mukha sa akin at itinapat ang kaniyang labi sa aking
tenga.

"Kapag nasa ilalim kita..." he whispered.

Mabilis ko naman siyang hinampas sa kaniyang dibdib at humagalpak lang siya sa

kakatawa.

"Kai!"

Nanlaki ang aking mata at sabay kaming napatingin ni Vini sa kabilang villa.

I think I just heard Valeen shouted Kai's name... if that's really her.

"Is that?..." tinuro ko pa ang villa sa tabi namin at tila nag-aalangan sa aking
naiisip.

"Uhuh..." tumatango si Vini habang tumatawa.

I bit my lower lip. Nag-init ang aking pisngi. Nahihiya ako para kay Kai at Valeen.

"Ang ingay niyo naman!" sigaw ni Vini na tumatawa pa rin.

"Vini!" pagsuway ko sa kaniya at kinurot ko pa ang kaniyang matipunong braso ngunit

wala atang naging epekto yun. Baka ang akala niya lang ay kinalabit ko siya.

Tumigil si Vini sa pagtawa't biglang sumeryoso't tumingin sa akin.

"What?" I asked him.

Para siyang mayroong masamang balak.

Ngumisi siya. "Gayahin natin sila."

My eyes widened. "Vini! Ah!" napatili ako nang bigla niya akong binuhat. "Vini!"

"Hindi pa tayo nag-uumpisa sinisigaw mo na agad ang pangalan ko." tumawa pa siya
lalo saka ako inihiga sa aming kama.

I was about to shout his name again when he started kissing me.

=================

Chapter 16

Chapter 16

Patiently

"I'm so tired!" angal ko't sumalampak na sa sofa dito sa may sala.

Sa pagod nang dahil sa biyahe galing sa Tagaytay ay hindi na ako nagsikap pang
umakyat sa kwarto upang doon sa kama makahiga.

The first day of our stay in Tagaytay was epic. Nagswimming ba naman kami kahit na
malamig ang simoy ng hangin doon at hindi pa kami sa isang hot spring nagswimming
kundi sa normal na swimming pool. Kanina naman, which was our second and last day,
nagsaya lang kami sa may Sky Ranch at nag-Starbucks bago nagpasyang umuwi na ng
Manila dahil may mga trabaho pa sila bukas.

Sumunod naman papasok si Vini na dala-dala ang aming gamit. He was about to go
upstairs nang makita niya akong nakasalampak dito sa may sofa.

Napangisi siya't napailing sa akin saka niya inilahad ang kaniyang kamay. "Akyat na
tayo." pag-aya niya sa akin.

Umiling naman ako't niyakap ang throwpillow saka mas inayos ang pagkakahiga ko dito
sa may sofa.

"Stubborn wife." ngisi niya saka isinabit sa kaniyang balikat ang travel bag na
dala-dala namin bago siya lumapit sa akin.

Yumuko siya't kinulong niya ako sa kaniyang mga bisig. Ang mga kamay niya'y
nakatukod sa sofa, sa pagitan ng aking katawan.

"But I love her so much that I'm going to spoil her more." sabi niya't binigyan ako
ng mabilis na halik sa labi bago niya ako binuhat.

I smiled and clung into him more. I reached for his neck upang mabigyang ng suporta
ang sarili ko't hindi ako mahulog sa pagkakabuhat niya sa akin.

My smile got wider when I smelled his cloth. Para akong tanga sa pagsinghot

sa collar ng kaniyang suot na damit. It's just that he smells really good. Mas
bumango ata siya ngayon kaysa dati pero hindi naman siya nagbabago ng pabango at ng
shower gel.

"Stop sniffing me, Bells." aniya. "Baka mahulog kita."

Hindi ko siya pinansin at mas isiniksik ko pa ang sarili ko sa kaniya't patuloy

lang ako sa pag-amoy.

Bumagal naman ang kaniyang lakad at dumiin ang pagkakahawak sa aking hita.

"Stop it, Bella..." nahihirapan niyang sabi.

Bahagya naman akong nag-angat ng tingin sa kaniya't mas umangat pa upang bigyan
siya ng halik sa leeg. Agad siyang umaksyon ng mas lalong pagsuporta sa akin nang
dahil sa ginawa ko dahil kamuntikan na niya akong mabitawan.

"Huwag mo kong bibitawan!" banta ko sa kaniya habang tumatawa ako.

"If only you'll stop that, hinding-hindi kita mabibitawan." sabi niya't nagpatuloy
sa paglakad.

When we finally reached our room, I heard him say a little prayer of thanks bago
niya ako maingat na inilapag sa aming kama.

"Change your clothes first. Baka mahirapan ka sa pagtulog." sabi niya sa akin.

Umiling naman ako't nagtalukbong nalang nang may maalala ako ay napabalikwas ako sa
pagkakahiga.

"What is it?" tanong ni Vini'ng mukhang nagulat rin sa biglang pagbangon.

"Where's Liza and Belle?" I asked him.

"Teph texted me that he'll Liza for a dinner. Belle's fine so don't worry." he
answered.

Tumango-tango naman ako't bumalik sa dating pwesto ko't muling nagtalukbong upang
hindi masilaw sa ilaw.

"Hello?"

We're eating our breakfast when Rachel suddenly called. Kailan ko nga ba siya
huling nakausap?

Nakalimutan ko na. Pero naiintindihan ko naman kung bakit siya hindi nakakatawag.
They're in Australia right now. Umalis sila panandalian ng bansa dahil nanalo ang
Tito ni Ralph sa election at may death threat sa pamilya nila.

"Bella!" tili niya sa kabilang linya na mukhang tuwang-tuwa.

"Bakit? Ano meron?" tanong ko sa kaniya.

"I'm pregnant!" she almost shouted at nabitawan ko ang aking kubyertos na hawak.

I'm supposed to be happy for my friend pero bakit hindi ako makaramdam ng
kasiyahan?

I saw Vini stopped eating and looked at me. Probably wondering what's with my
reaction.

I forced a smile and even laughed. "Wow!" I exclaimed. "Congratulations! Uuwi na

kayo?"

"Sabi ni Ralph ay dito na daw muna kami. We wont take the risk na umuwi lalo na't
buntis ako ulit." sabi niya. "Ni-enroll na rin si Raphael sa isang international
school dito para mapagpatuloy yung pag-aaral niya."

"So... you're staying there?" paninigurado ko.

"Yup." she happily answered. "Siguro hanggang mag-two years old daw ang magiging
sunod na baby namin ay saka palang kami uuwi. For sure, wala na ang mga death
threats non."

"That's great then. Your family will be safer there." sabi ko.

"Oh sige na! Tatawagan ko pa sila nanay! Matutuwa sila kapag nalaman nilang may
isang apo pa silang dadating." sabi niya.

"Okay. Mag-iingat kayo diyan. Bye." paalam ko at saka pinatay ang tawag.

I put my phone at the top of the table saka magsimula ulit kumain when I felt Vini
staring at me.

Nag-angat naman ako ng tingin sa kaniya saka ngumiti. "What?"

"Who's that?" he asked.

"Si
Rachel." I answered. "She's still in Australia with her family. Ngayon nalang siya
ulit nakatawag."

"You don't look like you're happy when you're talking to her." puna niya. "Is there
something wrong? May nangyari ba sa kanila doon?"

I shook my head. "Nothing bad happened. They uhm... Rachel's pregnant... again."
sabi ko.

Just like me, I saw him slightly affected with the news that I gave him.

"Is her pregnancy in a bad state then?" sunod niyang tanong.

Umiling naman ako't ngumiti. "She's perfectly fine there."

Tumango-tango naman siya. "There's nothing wrong then..." sabi nalang niya't
nagpatuloy na rin sa pagkain.

It was so awkward. Pagkatapos nang usapan namin na 'yon ay wala ni isa sa amin ang
nagsasalita. Si Liza na nga lang ang kinakausap ko.

"You're not going to Belle Danse today?" he finally talked to me pagkatapos niyang
maligo.

"No. I'm still tired from yesterday and I told you na hindi ko na kailangan maging
hands-on sa Belle Danse kaya magpapahinga nalang ako dito sa bahay." sabi ko.

"Okay then. But if you're planning to go out, text and inform me about it." bilin
niya.

Ngumiti naman ako't lumapit sa kaniya upang ayusin ang kaniyang neck tie.

"I badly want to have a son or daughter now, Bells..." bigla niyang sabi habang
inaayos ko ang kaniyang neck tie. "Ang hirap hindi ipakitang nakakainggit sila.
They're already having their second baby while we're struggling to have one."

"Vini, wag kang mag-isip ng ganiyan." sabi ko. "Time will come. Our baby will come.
We just have to be patient. I mean, si Penny nga,

two years na daw kasal sila Tita bago siya nabuo."

"I know... nasabi mo na sakin 'yan." sabi niya. "Nakakainggit lang talaga sila."

Napabuntong hininga naman ako't niyakap ko siya ng mahigpit. Bahagyang tumingkayad

pa ako upang maipatong ang aking baba sa kaniyang balikat.

I heard him chuckled a little. "Don't worry. I'll wait. I'll be patient." sabi niya
saka ginulo ang aking buhok. "Let's just enjoy first."

Tumango naman ako't mas niyakap pa siya ng mahigpit. Pumikit ako upang hindi na
matuloy ang pamumuo ng luha sa aking mga mata.

Nang makaalis na si Vini ay kinuha ko ang cellphone ko. Hindi ko alam pero
kinakabahan ako sa maaaring lagay ko. I want to be sure. Ayoko nang umasa kami sa
wala.

I took a deep breath bago nagpasyang i-dial na ang number at saka nilagay sa tapat
ng aking tenga ang cellphone.
"Yes? How can I help you po?" magalang at pormal na pagsagot ng babae sa tawag.

"I just want to ask if doktora's schedule full today?" tanong ko.

"No, ma'am." sabi nito. "She has a two-hours vacant before her last appointment."

"Can I get an appointment then? Pasingit nalang ako." sabi ko.

"Sure, ma'am." sabi niya't medyo natagalan bago nagsalita muli. "Mamayang 2:30 po
ang appointment niyo. Ano nga po pala ang name niyo?"

"Arabella Sarmiento." simpleng sagot ko.

"Oh..." panigurado akong natatandaan niya ako dahil kamakailan lang naman kami
pumunta ni Vini doon. "Sige po, Ma'am Arabella."

"Okay. Thank you." pasasalamat ko bago pinatay ang tawag.

Ipinatong ko naman sa bed drawer ang cellphone ko bago tumungo sa banyo upang

makaligo na.

"Saan po kayo pupunta, Ma'am?" tanong sa akin ni Liza nang makita niya akong pababa
ng hagdanan at nakabihis.

"Uhm, may pupuntahan lang akong kaibigan." sabi ko at saka nilibot ang tingin sa
bahay. "Where's Belle?" I asked her.

"Ayon po oh!" turo niya't bago pa ako nakalingon sa likod ay may naramdaman ba
akong mga balihibo na humihipo sa binti ko.

Napangiti naman ako't nagsquat saka hinimas si Belle na may kagat-kagat na bone
sponge.

"Alis na ako. Take care of Belle. Uwi din ako agad." sabi ko.

"Sige po, Ma'am." ngumiti sa akin si Liza at lumabas na ako ng bahay.

Nang makasakay na ako sa aking sasakyan ay kinuha ko muna ang cellphone ko upang
itext si Vini na lalabas ako ng bahay. Hindi naman siya agad nagreply kaya umalis
na ako. Maybe he's busy at work.

"May pasyente pa ba si doktora?" I asked her nurse secretary nang makarating na ako
sa clinic.

"Wala na po. Pwede na po kayong pumasok." sabi niya sa akin.

Nagpasalamat naman ako bago pumasok sa loob. Ngiti ang sinalubong ni doktora sa
akin nang makita niya ako.

"May nabuo na ba kayo ni Mr. Sarmiento?" she teasingly asked me.

I bit my lower lip and shook my head. "Wala pa rin po." sagot ko.

"Oh... I thought may nabuo na kayo kaya bumalik ka dito ngayon." sabi niya. "So,
what brings you here today?"

"Doktora, I'm scared..." pag-amin ko. "I think... I think I'm not capable of
bearing a child."
I saw her forehead creased with what I said at hinawakan ko ang aking tiyan.

"So, you're saying that you think you're not fertile kaya hindi pa kayo nakakabuo
ng asawa mo?" paglilinaw niya sa akin.

I slowly nodded, almost lost for hope.

"Bella, you have regular periods right?" she asked me.

Tumango naman ako. "Opo."

"You took up pills before to continue the regular flow of your ovulation." sabi
niya. "Pills can prevent pregnancy pero matagal ka nang tapos magtake nito. Do you
still have regular flow after magtake ng pills?"

"Yes, doktora." sagot ko.

"Then there's nothing wrong." sabi niya at hindi ko alam pero nakahinga ako ng
maluwag. "I think you're getting paranoid, Bella. Maybe you're just pressured dahil
hindi pa kayo nakakabuo ng asawa mo."

"Siguro nga po, doktora..." I sighed. "May kaibigan po kasi akong buntis ngayon.
It's their second baby."

Tumango-tango naman si doktora. "How 'bout I'll give you pills to increase your
fertility? Para mas malaki ang chances na makabuo kayo."

I smiled when I heard her suggested option. "Sige po." sabi ko. "Gusto ko po 'yon."

Habang pinapanood kong magsulat ng resetang pills para sa akin si doktora ay hindi
ko mapigilan ang mapangiti. I really thought that I'm not fertile. Nakahinga na ako
ng maluwag ngayon. We have no problem. We just really need to wait patiently.

=================

Chapter 17

Chapter 17

Handle

"Where did you go earlier?" tanong sa akin ni Vini nang nagdi-dinner na kami.

Hindi na nakasabay kumain sa amin si Liza at Belle dahil nauna na sila kanina
habang hinihintay kong makauwi si Vini. Medyo na-late siya nang uwi ngayon dahil
marami siyang inasikaso. I think Sarto's planning to expand again.

"Kay doktora lang." sagot ko.

"Doktora?" kumunot ang kaniyang noo. "Sinong doktora? Aren't you feeling well?"

"Easy, Vini. I went to my ob." paglilinaw ko sa kaniya na nakangiti pa rin.

I didn't know but the way he smiled today was so genuine. Nung kasal pa ata namin
huling beses ko siyang nakitang ngumiti nang ganoon.
"Wait... Bella, are you?..." he trailed off.

Ang ngiti ko naman ang nawala ngayon. I think I should've told him straight that
doktora gave me pills to increase my fertility and the chances to get pregnant.

Looks like I'm going to disappoint him today again.

"Uh... Doktora gave me pills to increase my fertility. Para mapabilis tayong

makabuo." sabi ko't nahanda ko na ang sarili ko sa pagkawala ng kaniyang ngiti.

"Oh... I thought you're..." he trailed off, again. This time, not because of
excitement but because of disappointment.

"I'm sorry." I apologized sincerely at saka bahagyang napayuko.

Binitawan ko ang kubyertos na aking hawak at saka sumandal ng maayos sa upuan.

Pakiramdam ko'y nawalan na ako ng ganang kumain.

"Why are you saying sorry?" he asked.

"Cause I made you feel disappointed... again." I answered, still not looking at
him.

"Bells, it's nothing. I'm

not disappointed." he said, but I knew better.

I know that he's lying, saying that he's not disappointed.

"Don't lie, Vini. I know you are." sabi ko't nag-angat na ng tingin sa kaniya.
"Ilang beses ko na bang napasama ang loob mo dahil hindi ako mabuntis ng maaga?
It's been going on for a while now. You're always disappointed about it." I stated
facts.

"Come on, Bella, let's not make it a big deal." kalmado niyang sabi't binitawan na
rin ang kubyertos niyang hawak.

"But it's already a big deal, Vini!" I exclaimed. "Can't you see or feel it?
Nagkakaroon na ng gap ang relasyon nating mag-asawa nang dahil sa isyung 'to."

I looked away at him to try and keep myself calm. I licked my lower lip and brushed
my hair back using my fingers before I averted my eyes again on him.

Kita kong bahagya siyang natigilan nang dahil sa aking sinabi't pakiramdam ko'y
parehas kaming nagpipigil ngayon.

"Kung hindi mo nararamdaman, ako kasi ramdam na ramdam ko." pag-amin ko. "You're
always sweet to me, Vini... Kahit anong gawin kong isip na napaka-sweet mo talaga,
alam kong behind those sweetness na pinapakita mo sa akin, there's always a hint of
bitterness."

"So, you think I'm playing sweet then?" he asked and I can feel his temper rising
up. "Bella, we're not playing house. You're my wife in this fucked up reality. I'm
always sweet because I want you to feel how much I love you as your husband. Yung
hindi mo maisip na katulad ako ng iba na sa una lang magaling magparamdam ng
pagmamahal. Gusto ko maramdaman mong mahal na mahal kita noon at mas mahal na mahal
kita ngayon. You know
those clichés na sinasabi nilang kapag newly weds, sa first year lang daw sweet? I
don't want us to be like that, that's why I'm trying my best. Hindi ko man lang
alam na ganiyan pala ang iniisip mo, everytime I'm trying my best to make you feel
loved, happy and special."

There you go again, Bella. Minsan talaga'y walang magandang naidudulot ang mga
iniisip mo. They're always wrong.

"And about those failed pregnancy tests, I admit it! I'm disappointed but I'm not
putting the blame on you. No one should be blame. We're just one of those couples
that God chose to be challenged and this is His first challenge for us." sabi niya.
"Inaamin kong sumasagi sa isipan ko ang pag gamit mo ng pills noon. That maybe it's
one of the causes na dahilan kung bakit tayo nahihirapang makabuo ngayon. But,
Bella, I already forgave you for doing that before. I don't want to bring that up
again."

In the book of Genesis, Adam and Eve, pakiramdam ko'y si Vini si Adam at ako ang
makasalanang babae na si Eve.

Eve ate a forbidden fruit, God punished her including Adam who also had to suffer
because of her wrongdoing. I had an intake of pills to prevent pregnancy; to
prevent making a new life, and God's also punishing me and Vini.

"You told me before that you don't want to be pregnant right? Dahil hindi ka pa
handa..." he said. "I think you still aren't ready to get pregnant. Hndi ka pa rin
handa."

Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko't taas-noo akong nag-angat ng tingin
sa kaniya at nakita kong bahagya siyang natigilan nang makita ako ng maayos.

"Vini, I'm ready! Ilang

beses ko na 'yang sinabi sa sarili ko. I already reflected on my mistake." I

bursted out. "Gustong-gusto ko na ring makabuo tayo! Gusto ko na ring magkaanak
tayo! Kung sa tingin mo ngayong ginagawan ko nanaman ng hadlang ang pagbubuntis ko,
hindi na! I even bought expensive pills just to increase the possibilities. I don't
care about the money I've caused for those pills para lang mapabilis ang lahat.
Gusto ko lang talagang makabuo na tayo dahil handa na akong magpakananay at dahil
gusto ko nang mapasaya ka."

Tumayo ako mula sa aking pagkakaupo at diretso pa rin ang matalim kong tingin kay
Vini.

"Alam mo ba yung pakiramdam na hindi masaya yung asawa mo sa'yo?" I asked him,
tearing up. "'Yun ang nararamdaman ko ngayon... Pakiramdam ko'y hindi kita
mapapasaya hangga't hindi ko pa dinadala ang anak natin."

"That's not true..." sabi niya't umiling.

Tumayo na rin siya't lalapit na sa akin ngunit mabilis kong hinarang ang aking
upuan upang mamagitan sa aming dalawa.

"Bella... Just simply waking up and seeing you beside me... hindi mo alam kung
gaano mo ako napapasaya nang dahil lang doon." sabi niya. "Tuwing nakikita kita,
nakakausap kita at nakakasama kita, I'm always happy."

He didn't mind the gap I made and reached out my hand for him to hold.

"You don't know how happy you can make me feel everyday, Bella..." he said and I
trailed my sight from his hand holding my hand to his face.

Kitang-kita ko ang namumungay niyang mga matang bahagyang namumula.

"Let's not argue please... Let's not fight." umiling-iling ulit siya't mas humigpit
ang hawak sa aking kamay. "I'm wrong... Mali ko. Ako ang

mali. I shouldn't have said that."

Lumuhod ako sa upuang hinarang ko sa gitna naming dalawa upang mapalapit ako't
niyakap ko siya.

"Let's just say na parehas tayong mali and we're both sorry about it." sabi ko.
"Alam ko sa sarili kong mali din ako."

Tumango naman siya't hinalikan ako sa aking noo.

We were cuddling with each other the whole night after our petty fight. Himala na
nga atang walang nangyari sa amin pagkatapos nang away na 'yon pero alam ko naman
kung bakit dahil maaga niya akong ginising kinabukasan para sabay parin kaming
makapagbreakfast dahil maaga siyang papasok sa trabaho upang maaga siyang makauwi.

"Sorry for waking you up so early. Gusto lang talaga kitang kasabay laging kumain."
he apologized. "You can just sleep after we eat."

I shook my head and smiled. "Okay na ring maaga akong gumising." sabi ko. "I'm
planning on redecorating our room. Can I do that?"

"Do as you please." nakangiting sabi niya sa akin.

Tumango naman ako't nakapag-isip-isip nang gagawing ayos sa kwarto naming dalawa.

Plano kong ilagay ang kama sa gilid ng kwarto dahil masiyadong mainstream ang nasa
gitna. Iuusod ko nalang ang study table sa may bintana. Ang maliit na sala nalang
sa ing kwarto ang ilalagay ko sa gitna.

"Anyway, may nakausap na akong seller ng bahay sa South Korea kahapon." bigla
niyang sabi't muli akong napatigil sa pagkain.

"Really?" hindi makapaniwalang sabi ko.

Nakalimutan ko na nga ang tungkol sa plano naming bumili ng bahay at magpatayo ako
ng branch ng Belle Danse doon.

Hindi ko alam na kumikilos na pala siya para

matupad ang plano na 'yon. Siguro kaya mas lalo siyang ginagabi dahil sa pag-
aasikaso non.

"Uhuh." he nodded. "He sent me the pictures of the house through email. May
nakausap na rin akong lot owner doon but I don't think that the size of the lot
will be enough for Belle Danse kaya maghahanap pa ulit ako."

"Baka naman nakakadagdag pa ako sa trabaho mo. Ako nalang kaya ang mag-ayos nito."
pag-aako ko. "Just give me their contacts at ako na ang mag-aasikaso."

Umiling naman siya kaagad ang ngumiti. "Let me do this, Bells." aniya. "Hindi naman
siya nakakadagdag sa trabaho ko. The reason why I have so many work nowadays is
because of our current expansion."
"Sigurado ka ba?" paninigurado ko sa kaniya. "Wala nanaman na kasi akong gagawin.
Belle Danse in Manila and in Los Angeles are both in a stable condition. I can
focus working on this one, you know. Tutal ay tungkol naman sa Belle Danse ito."

"Just rest for me, that's already enough. You don't need to work." sabi niya.

Ngumuso naman ako't nag-isip pa ng mga paraan upang mapilit ko siyang ako na ang
mag-asikaso para hindi ko na siya maabala sa trabaho niya.

"Anyway, want to come with me to the office today?" he suddenly asked. "I can show
you the pictures he sent me or i-sesend ko nalang din sa email mo."

"Maybe I'll go there mamayang lunch. Magluluto ako! Dadalan kita ng pagkain." sabi
ko sa kaniya.

I'm just gonna move my redecorating day. I want to visit Vini at work. Ang tagal ko
nang hindi nagagawa 'yon. Laging siya ang bumibisita sa akin sa trabaho.

"Hmm... what are you going to cook?" tanong niya

sa akin.

Napangiti naman ako. "Secret." sagot ko nalang.

"I'll just wait for it then." sabi nalang niya.

Nang matapos kaming kumain ay sakto namang gumising na si Liza at dala-dala na niya
agad si Belle. Pinakain ko na sila bago hinatid sa may garahe si Vini.

Pagkatapos ay nagdesisyon akong mag-isip ng putaheng lulutuin ko habang nanonood ng

tv. Siguro'y dalawang ulam ang gagawin ko.

Nang makaluto na ako'y naligo na ako't natagalan sa pag-aayos dahil hindi ko alam
kung medyo magpo-pormal na suot ako o magmumukhang gagala lang sa mall dahil
opisina ang pupuntahan ko.

In the end, napili ko rin ang simpleng black dress na hindi masiyadong fitted sa
akin at magf-flat sandals nalang ako dahil medyo masakit ang sakong ng paa ko
ngayon para magmataas pang sapatos.

Inayos ko na ang mga dadalin kong pagkain sa isang paper bag bago ako tumungo sa
Sarto. Medyo napaaga pa nga ako ng dating dahil mag-eeleven palang. Eleven-thirty
ang lunch break dito sa Sarto.

"Good morning, Ma'am."

Sari't-saring bati ang natanggap ko magmula palang sa pagkakapasok ko sa lobby ng

building.

Nang marating ko na ang floor ay sumalubong agad sa akin ang secretary ni Vini.

I smiled at her at medyo nakita ko pa ang pag-aalinlangan niyang ngumiti pabalik

but she did bago ko tinahak ang hall patungo sa open waiting longue area dahil doon
nandoon ang pintuan sa office ni Vini. That's where his visitors or clients are
waiting for him.

"Are you sure you don't want me to buy lunch for you?" rinig ko ang boses ng isang
babae nang nalalapit na ako sa longue.
"I told you

that my wife's bringing food for me." rinig kong sabi ni Vini. "And besides, you
don't always have to buy me food. I can buy food for myself."

Kumunot ang aking noo dahil hindi ko matunugan kung sino ang kausap niya. Hindi
pamilyar sa akin ang kaniyang boses.

"But--"

"Excuse me."

I didn't bother to eavesdrop and went straight to the longue.

Nakita ko si Vini'ng nakasandal sa pintuan ng kaniyang office habang ang babae'y

nasa kaniyang tapat.

The girl's wearing a body-hugging type of dress with a light shade of color red.
She's obviously gonna be taller than me if I come closer because I think she's
wearing a five-inches heels. She also has a long straight her. I can't see her face
dahil nakatalikod siya sa akin ngayon.

Vini looked at me and smiled before he faced the girl again. "See? My wife's
already there, Shy." he said.

I heard the girl took a deep breath. "Next time then." sabi nito bago tumalikod.

Our eyes met at kita ko ang pagkailang niya sa akin dahil iniwas niya ang kaniyang
tingin.

She's got the looks that she can be proud and flaunt anywhere she wants... but not
with my husband. Not when he's already tied to me.

Bago pa siya makalagpas sa akin ay hinawakan ko ang kaniyang braso upang pigilan
siya't agad naman siyang napatingin sa akin.

"Yes?" she innocently asked me with a smile.

"I just want to tell you that there won't be next time." I smiled at her too and
her smile vanished before I let go of her arm.

Lumapit na ako kay Vini't ako na ang nagbukas ng office niya upang makapasok na
kami sa loob.

Nilapag

ko sa center table ang dala kong paper bag kung saan naroon ang mga pagkain.

I turned around to look at Vini ngunit bago pa ako makapagsalita ay inunahan na

niya ako.

"She's Shyren Viñas, the new COO of Sarto." he said. "She's the daughter of my Tita
Shannen and Tito Tristan, close friends of mom and dad. Napasok siya dito nang
dahil kay daddy. I can't refused his request. Alam mo naman ang kalagayan ni
daddy."

"You call her Shy? Nickname?" humalukipkip ako.

"No. I'm just too tired to shoutout her two-syllabled name. Hindi naman importante
ang pangalan niya." simpleng sagot niya sa akin at niluwagan ang kaniyang necktie.

Lumapit siya sa akin at umupo sa may sofa.

"What's for lunch?" he asked.

"Lagi ka niyang dinadalan ng lunch?" hindi pa rin tapos ang aking katanong sa
kaniya't muli siyang hinarapan.

"I'm not gonna lie, Bells. She likes me. Even before we're married. I thought
she'll stop noong nalaman niyang kasal na tayo pero nagulat ako nung nagpumilit pa
rin siyang pumasok dito sa Sarto. Alam ko na agad ang pakay niya dito kaya
nagdalawang-isip pa nga ako kung susuwayin ko si daddy." pag-amin niya. "She's just
like the other girls, Bella. Wala naman akong pakialam sa kaniya."

"Kailan pa siya nagsimulang magtrabaho dito?" I asked him.

"The day after we came back from our overseas trip." he answered.

"So, one week mahigit lang siya nagt-trabaho dito. And that's her work? Buying you
lunch?" pag-uungkat ko pa.

"She's actually a professional worker, Bella. Malaki din ang naitutulong niya sa
Sarto." he said. "My only problem with her is she's always disturbing me every
lunch time at kapag uwian na."

Napabuntong hininga naman ako.

"Why don't you tell Daddy Sean about it?" I tried to suggest.

"And add another stress to him?" umiling si Vini. "No way. I'd rather sacrifice
myself at hayaan nalang si Shy. Besides, I can handle her."

Sana nga. I hope you can really handle her... because if not, guess I have to step
in to the scene.

=================

Chapter 18

Chapter 18

Stay Away

"The house is small and simple, right? But I think it's already good since it'll be
just a vacation house in Korea." sabi ni Vini habang tinitignan namin ang bahay na
sinasabi niya.

"Nakalimutan ko na iba nga pala ang definition ng small at simple sa'yo." sabi ko
habang tinitignan paulit-ulit ang mga pictures.

Sabi niya'y maliit lang daw at simple ang bahay pero sa paningin ko'y kabaligtaran
ang lahat ng sinabi niya. It's smaller than our house pero malaki pa rin ito. It
has two bedrooms, three bathrooms, living room, kitchen and there's a balcony
garden. Everything about the house has a western touch.
Ang iniisip ko'y parang apartment lang ang bibilin namin or a small traditional
korean house.

"Magkano naman 'to?" I asked him at saka umupo sa kaniyang hita.

"He told me that it's 125 million won dahil fully-furnished na daw 'to." he
answered. "I think that's already a great deal."

"125 million won?!" I almost shouted at napatayo ako sa pagkakaupo't muling

tinignan ang mga pictures ng bahay.

I'm estimating the cost of the house while continuously looking at it. There's no
doubt that it'll cost that much dahil maganda naman talaga ang bahay.
Nakakapanghinayang nga lang talaga.

"It's almost 5 million in peso, Vini. Hindi ba masiyadong mahal naman ata?" sabi
ko. "What if maghanap pa tayo ng iba? Like an apartment or something..."

"Bella, if we will settle in an apartment, mas mapapamahal pa tayo." he said. "We

will pay for it for the rest of our lives. Unlike in buying a house and lot, isang

bayaran nalang. Ang mga utilities nalang ang p-problemahin natin."

Tumango-tango naman ako't naisip kong tama si Vini. Mabigat lang talaga sa bulsa
dahil isang bagsakan ang pera pero tama siyang makakamura kami kung bahay at lupa
na ang bibilin kaysa sa apartment na laging may babayarang renta.

"I'm planning on going back to Korea with you to check the house personally and
find a lot for Belle Danse but... I'm going to Russia next week." nag-aalangan
niyang sabi.

My eyes widened with what he said. "You're going to Russia?"

He nodded and took a deep breath. "That's where Sarto's going to expand our
services." he said. "I did everything I can para ipa-handle nalang ang mga
kailangang gawin doon sa iba but they needed me on-site to check everything
personally."

Napabuntong hininga naman ako't naglakad patungo sa may sofa upang umupo doon.

Tumayo naman agad si Vini sa kaniyang swivel chair upang makalapit agad sa akin.

"I'm sorry if I didn't tell you sooner... I was planning to tell you about it last
night but we fought. I just want to cuddle with you pagkatapos ng away natin at
ayaw ko nang dagdagan pa ang problema." he explained. "Naging biglaan din kasi.
Sinabi ko naman sa'yo na sinubukan kong gawan ng paraan para hindi na ako pumunta
doon pero kailangan talaga."

"Sandali ka lang naman diba? You're just going to check the site there right?" I
asked him.

Naiintindihan ko naman na kailangan talaga ito sa trabaho. Mommy Sandra told me

that Daddy Sean's also like this before.

"I think I'll be there until the constructions are stable. I need

to supervise eveything. If I'm going there, tatapusin ko na ang lahat para hindi na
ako magpabalik-balik." sabi niya. "If you want, you can go to Korea while I'm gone.
Para may ginagawa ka rin at hindi ka mainip sa paghintay sakin na bumalik dito sa
Pilipinas."

"Will it take over a month, Vini?" I looked at him and held his hand.

"Not over a month... I can't stay that long away from you anymore. Maybe 3 weeks?"
he guessed.

Tumango naman ako't ngumiti sa kaniya. "I understand..." sabi ko. "I'll just accept
your offer then. Pupunta nalang akong Korea para sa bahay at maghahanap na rin ako
ng lot doon."

"That's the plan then..." sabi nalang niya.

Imbes na umuwi na ako pagkatapos tignan ang pictures ng bahay na aming bibilhin ay
napagdesisyunan ko nalang magstay pa sa kaniyang office. If he and I will be
separated for weeks, I think it's best to spend more time with him.

"So, next week na ang alis niyo?" paniniguradong tanong sa akin ni Penny.

She came for a visit today at dinala niya rin ang gown na aking isusuot sa kasal
niya upang masukat ko kung kasiya ba sa akin para kung hindi kasiya o masiyadong
maluwag ay mapapapalitan pa dahil next month pa naman ang kasal nila.

"Yes. Makaka-attend kami ng kasal mo, don't worry. 3 weeks lang kaming mawawala. We
still have week left before your wedding day." sabi ko sa kaniya.

"Dapat lang talaga na maka-attend kayo. Kundi baka ipamove ko nanaman ang kasal
ko." sabi niya. "Tutal, hindi ko pa naman naipapamigay ang invitation."

"Magtigil ka nga, Penny." suway ko sa kaniya. "You and Ian have been waiting

for it for so long. Lalo na si Ian tapos naiisip mo pang i-move 'yon dahil hindi
ako makakadalo?"

"Of course, Bella! You're my maid of honor. Dapat lang na nandoon ka. Kung wala ka,
hindi matutuloy 'yon." pagdadahilan niya.

"Penny, kahit wala ako o ang mga ibang bisita, matutuloy pa rin ang kasal niyo. Sa
katunayan nga, kayong dalawa lang naman ni Ian ang kailangan para makasal kayo at
ang pari." I stated a fact.

Bumaba naman ako sa bar stool upang i-check ang niluluto ko. Dadalan ko ulit ng
lunch ngayon si Vini pagkatapos ay mags-stay ulit ako sa office niya. I'm going to
keep this routine hanggang sa pag-alis naming dalawa.

"Ang gusto ko lang naman ay kumpleto ang pamilya natin at pamilya nila sa kasal
naming dalawa." sabi ng pinsan ko.

Napabuntong hininga naman ako't pinatay na ang stove nang makitang tapos nang
maluto ang niluluto ko.

"Alam ko 'yon, Penny..." sabi ko't nilabas na ang mga container kung saan ko
ilalagay ang niluto ko. "Gusto ko lang ipaalala sa'yo na hindi kami importante sa
kasal mo para lang i-move pa 'yon. Sobrang tagal na nang hinintay niyo ni Ian."

I put the remaining dish and rice in the bowl to prepare lunch for Liza and Penny.
Naglagay rin ako ng tama lang na kanin na pagsasaluhan nilang dalawa.
Pangdalawa kasi 'tong dami ng ulam at kanin na nilagay ko sa container dahil gusto
kong kasabay kumain si Vini.

"Liza!" I shouted from the kitchen, enough to be heard in the living room.

Nilapag ko sa lamesa ang ulam at ang kanin. Agad namang umayos si Penny nang makita
ang ulam. It's one of her favorite dish na gusto

niyang niluluto ko.

Ilang segundo pa'y patakbong lumapit sa akin si Liza.

"Bakit po?" she politely asked me.

"Kumain ka na. Sabayan mo na si Penny. Ako na ang bahala kay Belle." I told her at
iginaya siya sa upuang tapat nang inuupuan ni Penny.

Hindi ko na siya pinaangal pa't kumuha na ng dog food ni Belle at ang paborito
niyang gatas sa may ref.

Naglagay ako ng tamang dami lang sa lalagyanan ng kaniyang pagkain bago tumungo sa
living room kung saan naglalaro ito ng spongy bone na lagi niyang pinaglalaruan.

"Belle, here's your food." sabi ko't nilagay ang pagkain niya sa may labas ng
carpet upang hindi ito matapunan dahil medyo makalat kumain si Belle.

Belle gave me a cute little bark before she started eating.

Iniwanan ko nang kumakain si Belle at umakyat na ako sa kwarto upang makaligo na't
makapaghanda sa pagpunta sa office ni Vini.

Pagkatapos kong maligo't mag-ayos ay bumaba na ako sa kitchen upang kunin ang
pagkain.

They're already done eating.

"Ihahatid na kita." pagprisinta ni Penny at tumayo na sa kaniyang kinauupuan.

Mas maganda na ngang magpahatid na ako kay Penny dahil kapag nagdala ako ng kotse'y
hindi ako makakasabay sa sasakyan ni Vini.

Binilinan ko naman si Liza na bantayan si Belle at ang bahay bago kami tuluyang
umalis.

"Saan nga ba ulit pupunta si Vini?" Penny asked nang nasa sasakyan na kami.

"Sa Russia." sagot ko. "Hindi ko lang alam kung saan doon."

"Tapos ikaw sa Korea naman." sabi niya't tumango ako.

"Aasikasuhin ko yung bahay na bibilin namin doon at maghahanap na rin ng lupa para

sa Belle Danse." I explained.

Penny nodded and changed the topic. We started talking about her and Ian's
honeymoon that will be held at a known resort in Palawan.

"Thanks for the ride. Naabala pa kita." pasasalamat ko sa aking pinsan nang
makarating na kami sa office ni Vini.
"Okay lang. Pupuntahan ko rin si Ian sa office niya para cousin goals tayo."
humagikgik siya.

Napatawa naman ako't napailing sa sinabi ni Penny.

"Sige na. Ingat ka!" I waved goodbye at her as she left the driveway.

Just like how it was whenever I come to this building, the staffs and employees who
knew me kept on greeting me with wide smiles.

"Is she here?" tanong ko sa secretary ni Vini nang makarating na ako sa tamang
floor.

"Po?" mukhang naguluhan ang secretary sa aking tanong.

"Shyren Viñas... is she here? In Vini's office." mas klaro kong tanong.

"Uhm... yes po, Mrs. Sarmiento. She arrived minutes ago." nag-aalangan niyang sagot
sa akin.

I bit my lower lip and control my temper. I'm a very kind person pero hindi ko alam
kung bakit pagdating kay Shyren hindi ko nahihirapan akong kontrolin ang sarili ko.
She's different from Valeen. I can feel it.

"Sige. Salamat." I smiled at Vini's secretary bago tumungo sa kaniyang office.

Without knocking and thinking twice, I barged in my way inside my husband's office.

My eyes immediately darted to Shyren who jumped in surprise because of my sudden

presence.

She's eating her food in Vini's main table. I saw Vini's sign removed from the
table para doon niya ilagay ang lalagyanan ng kaniyang pagkain.

Si Vini nama'y may ginagawa sa kaniyang laptop at agad kong napukaw ang kaniyang
atensyon.

"Finally!" Vini exhaled and smiled.

He stood up from his swivel chair and went straight to kiss me on my cheek bago
kinuha ang paper bag na aking hawak.

"Let's eat." aya niya sa akin at hinawakan ang kamay ko upang igaya sa may sofa.

Si Vini na ang nag-ayos ng pagkain namin sa center table habang ako'y nakatingin ng
diretso kay Shyren na mukhang nag-aalangan nang magpatuloy kumain.

"Kumain ka lang." I talked to her at agad naman siyang napatingin sa akin.

Napatigil din si Vini sa kaniyang ginagawa't nilipat ang atensyon sa akin.

"Hindi mo po ubos yung pagkain mo oh." I smiled at her bago lumingon kay Vini.
"Kain na tayo." pag-aya ko sa kaniya.

Vini nodded and smiled at me before we started eating.

Ilang sandali pa'y sabay kaming napatingin ni Vini kay Shyren na ngayon ay tumayo
na sa kaniyang kinauupuan.
"I'll just eat somewhere else." she said at tinangay ang kaniyang pagkain bago
lumabas ng opisina ni Vini.

That's it... Ganiyan lang. Stay away from Vini.

=================

Chapter 19

Chapter 19

Tickets

"Is she coming with you to Russia?" tanong ko kay Vini nang matapos kaming kumain.

He's now frowning in front of his laptop and continues to work.

I was planning to just stay quiet and enjoy myself while waiting for his time out
ngunit bumabagabag sa akin ang tungkol sa pagpunta niya sa Russia lalo na't iniisip
kong malaki ang posibilidad na kasama si Shyren dahil siya ang COO ng Sarto.

Napatigil naman siya sa kung ano mang ginagawa niya sa kaniyang laptop upang mag-
angat ng tingin sa akin.

"I'm not sure but... I think so." hindi niya siguradong sagot.

"Hindi mo alam kung sasama siya or hindi?" nagtataka kong tanong.

"If you're going to ask me, she needs to stay here while I'm gone. The CEO and COO
can't be gone at the same time." sabi ni Vini. "But still... it's her decision."

"Bakit 'di mo nalang sabihin sa kaniya na huwag siyang sumama?" I tried to suggest.

"Even if I told her that, wala akong magagawa if she's going to insist. It's her
own passport and money." sabi ni Vini. "Pwede siyang sumunod doon kung gusto niya."

Hindi naman na ako nakasagot dahil naiintindihan ko ang pinupunto ni Vini. Hindi
niya mapipigilan si Shyren sa kung ano ang gustong gawin nito.

I think I was idle throughout the rest of the day lalo na't nagkaroon ng mga urgent
meetings si Vini na dahilan kung bakit ako naiwang mag-isa sa kaniyang office.

"What are you going to cook for me today?" he asked me while we're eating our
breakfast.

"Hindi ako pupunta sa office mo ngayon." simpleng sabi ko't patuloy pa rin

ako sa pagkain.

"And why?" nagtataka niyang tanong.

"I have other plans for today." sagot ko.

Narinig ko ang marahan na pagbagsak ng kubyertos sa plato ni Vini't napa-angat ako

ng tingin sa kaniya.
Vini's seriously staring at me as he leaned back on his chair and crossed his arms.

"Why don't we talk about your other plans, huh?" he raised his eyebrows. "Wala ka
namang sinabi sa aking may balak ka palang gawin ngayon."

Ngumuso ako't inilapag din ang aking kubyertos bago humarap ng maayos kay Vini.

"I'm planning to visit Kai's firm today. Kinuha ko na ang firm niya as our official
partner kaya dapat lang na sabihin ko sa kaniya ang plano tungkol sa ipapatayo kong
branch ng Belle Danse sa Korea." sabi ko. "Hindi ko nasabi sa'yo kasi naisip ko
lang habang naliligo ako kanina since two days from now on ay pupunta na akong
South Korea."

"You're really going to South Korea?" naniniguradong tanong sa akin ni Vini.

"Oo naman." sagot ko. "Para naman may magawa ako habang magkalayo tayo. Aasikasuhin
ko na doon ang bahay na bibilin natin at maghahanap na rin ako ng lupa. Plano ko
ring magsama ng isang employee ni Kai para makatulong sakin. I'll just pay for all
the expenses."

"So you're going to South Korea while I'm going to Russia?" muling paninigurado ni
Vini.

"Oo nga." tumawa na ako, upang maipalam sa kaniyang ayos na ako sa ideyang
magkakahiwalay kami for three weeks kahit na hindi naman talaga.

Vini let me go with my plans for today after we finished eating our breakfast.
Hindi na ako nagpahatid sa kaniya sa firm ni Kai dahil mahihirapan

ako kapag pauwi na. I can't wait for his out para lang sunduin niya ako doon. I
know his busy so... Hindi na ako makikidagdag pa para mapadali ang trabaho niya.

Nang makarating ako sa firm ni Kai ay dire-diretso nalang ako dahil kilala na ako
dito. His employees were even greeting me.

"Bella, it has been a while." nakangising salubong sa akin ni Kai nang pumasok ako
sa kaniyang office.

"Parang kailan lang nung huli tayong nagkita." sabi ko't binigyan siya ng
makahulugang ngiti. "May ginawa ka pa ngang milagro. Nakakahiya ka."

Hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang narinig namin ni Vini nang gabing 'yon sa
Tagaytay. For the two nights we spent there, Vini and I can always here moans from
the villa next to ours.

Humagalpak naman sa kakatawa si Kai like I stated some joke.

"It's our honeymoon night, Bella. Kakatapos lang ng kasal namin ni Valeen non. It's
only natural for us to do that." he said. "Bakit? Kayo ba ni Vini hindi niyo ginawa
'yon pagkatapos ng kasal niyo?"

"Could we please just stop with this kind of conversation? Kinikilabutan ako!" sabi
ko't alam kong namumula na ang aking pisngi.

Kung bakit ba naman kasi kailangan niya pang ungkatin ang sa amin ni Vini.

"You're the one who started it!" he blamed me, still laughing.
"Oo na ako na!" pag-aako ko ng kasalanan para lang matigil na ang usapan namin
tungkol doon.

Mabuti nalang at mabilis na humupa ang nakakabaliw na pagtawa ni Kai sa sarili

niyang kalokohan.

He walked up to his desk at saka sumandal doon habang nakatukod ang kaniyang mga
kamay upang masuportahan ang bigat niya.

"Anyway..." he trailed

and crossed his arms. "Vini's going to Russia right? Two days from now."

"Paano mo nalaman?" kumunot ang noo ko't umayos ng upo sa may couch.

"Of course he told us." sabi niya. "El Dorado's going to have an outreach program
for abandoned children and he said that he can't come with us because he's going to
Russia kaya nagdonate nalang siya."

"Pupunta siya ng Russia para sa expansion ng Sarto. He needs to personally check it

daw." sabi ko't hindi ko maalis sa tono ng boses ko ang pagkabahala.

"Woah! Are you against the idea of him going to Russia?" sabi ni Kai at lumapit na
sa akin saka umupo sa aking tabi.

"Syempre! Sino ba naman ang gustong malayo sa asawa niya ng tatlong linggo diba?" I
admitted it.

Hanga nga ako sa mga may asawang OFW dahil nakakaya nilang mahiwalay sa mga asawa
nila ng isang taon o higit pa. Yung mga iba nga'y hindi pa nakakauwi dahil ayaw
mag-aksaya ng pera upang makauwi't idadagdag nalang sa panggastos kaysa pambili ng
ticket pauwi.

Our government should not take the OFWs for granted. Isa sila sa mga dahilan kung
bakit tumataas at nabubuhay ang ekonomiya natin. They deserve a proper recognition.

"Pero naiintindihan ko naman na kailangan 'yon sa trabaho niya." mabilis kong

pahabol. "Hindi lang talaga ako sanay nang magkakalayo kami. Magmula ng kinasal
kami, ngayon niya lang kinailangan gawin 'to. Naaalala ko tuloy noong nasa Los
Angeles ako habang siya naman nandito sa Pilipinas. Ang hirap kaya non!"

"I understand your rants but... you're going to South Korea right?" biglang sabi ni
Kai. "'Yon ang sabi mo sa text mo sa akin kanina."

"Oo."

sabi ko. "May bibilin kaming bahay doon ni Vini't maghahanap na rin ako ng lupa
para sa Belle Danse. Kaya nga ako pumunta dito para sabihin sa'yo 'yon dahil I'm
planning to ask one of your employees to come with me upang masamahan ako sa
paghahanap."

"Don't get me wrong, Bella but... are you sure you're going to Korea?" tanong ni
Kai.

"Yes, I am but I haven't bought my tickets yet." sagot ko. "I need to know kung
sino munang employee mo ang isasama ko para isang beses nalang ako magbo-book ng
plane tickets and ng hotel."

"Seriously, Bella?" he sounded like I'm doing something wrong.

Napakunot naman ang aking noo sa kaniyang sinasabi. "Ano bang problema mo't parang
sinasabi mong hindi dapat akong pumunta ng Korea?" inis kong tanong sa kaniya.

"It's because you're ranting about being away from Vini for three weeks pagkatapos
ay pipiliin mong pumunta ng Korea." sabi niya.

"Ha?"

I'm getting confused sa mga sinasabi sa akin ni Kai. It's like a riddle that I have
to solve.

Napabuntong hininga naman si Kai like he's giving up from giving me hints.

"Nakakabobo nga talaga ang pag-ibig." bulong niya't umiling-iling pa siya kahit
naman narinig ko na ito.

"Ano ba kasi 'yon?" pilit ko sa kaniya.

"Bella, if Vini's going to Russia then why are you going to Korea when you can come
with him to Russia para hindi na kayo magkahiwalay?" dire-diretsong sabi ni Kai.

Nanlaki naman ang aking mga mata't unti-unting sumilay ang ngiti sa aking labi.

"Kai! You're a genius!" ngiting-ngiti kong sabi bago tumayo sa aking kinauupuan at
sinukbit ang shoulder bag ko. "Saka nalang

tayo mag-usap tungkol sa itatayo kong Belle Danse sa Korea. Pupunta na akong
Sarto!"

Hindi na ako nakapagpaalam ng maayos kay Kai at dire-diretso lang ang lakad ko
patungong carpark upang magmadaling pumunta sa Sarto.

Bakit ba hindi ko man lang naisip na pwede nga pala akong sumama kay Vini sa
Russia't ang tanging iniisip ko lang ay kung paano siya hihintayin?

Minsan talaga kapag umiiral ang nararamdaman mo lalo na kapag nasasaktan o

nababahala ka'y nawawala sa tino ang pag-iisip mo. You can't think of a good
decision to make. Kailangan talaga'y pinag-iisipan mo muna ng mabuti ang sitwasyon.
Mabuti nalang sa kaso ko't nandiyan si Kai na nagpaklaro sakin ng nangyayari't
pwede kong gawin. I owe him this one!

Hindi ko na napabati pabalik ang mga bumabati sa akin pagkadating ko sa Sarto dahil
sa pagmamadali ko. Ang five minutes ride sa elevator ay pakiramdam kong tumagal ng
five hours bago ako nakarating sa floor ng office ni Vini.

"Good morning, Mrs. Sarmiento!" masayang bati sa akin ng secretary ni Vini'ng

kakalabas lang mula sa kaniyang opisina.

I smiled at her. "Good morning din! Pwedeng pumasok?" turo ko sa pintuan ng office
ni Vini.

"Oo naman po." sabi niya't tumabi siya upang makadaan na ako bago siya tuluyang
umalis.

I happily opened the door and called his name out loud that made Vini flustered in
surprise.

"Akala ko ba hindi ka pupunta ngayon--"

I didn't let him finish talking at mabilis ko siyang niyakap. Wala akong pakealam
kung mahirapan ako sa posisyon namin dahil nakaupo siya sa kaniyang swivel chair
habang ako'y nakatayo't nakayuko sa pagkakayakap sa kaniya.

He seemed so speechless with my sudden hug dahil hindi siya nakapagsalita hanggang
sa humiwalay na ako sa pagkakayakap.

"What's with the hug?" tanong niya't hindi maalis ang ngiti sa kaniyang labi habang
iginagaya ako paupo sa kaniyang hita.

Nang makaupo ako ng maayos ay niyakap niya naman ako.

"I've decided." simpleng sabi ko.

"Decided what?" he creased his forehead, probably confused with what I'm saying.

"Decided to go with you to Russia instead of going to Korea." I proudly said to him
with a wide smile.

He chuckled and hugged me tighter. "Finally!" he exclaimed. "Akala ko hindi mo na

maiisip 'yan. I've been trying to give you clues that'll change your mind... lalo
na kanina but you don't seem to notice."

Napatawa naman ako dahil hindi ko alam na kaya pala siya naninigurado kung gusto ko
ba talagang pumunta ng Korea ay gusto niyang magbago ang isip ko't gustuhin ko ang
pumunta sa Russia kasama siya.

"Actually, hindi ko naman talaga siya maiisip kung hindi lang sinabi sa akin ni
Kai." pag-amin ko.

"I should thank him then... dahil kung hindi niya 'yon ginawa ay baka masayang ang
ticket." ngisi ni Vini.

Nilingon ko naman siyang nakakunot ang aking noo. "Huh?"

Bahagya niyang inatras ang swivel chair and opened one of his drawers. He got two
plane tickets from the drawer. One for me and one for him. It's a round trip ticket
from Manila to Moscow and vice-versa.

"You already bought tickets for the both of us?!" hindi makapaniwala kong sabi.
"Paano kung hindi ko naisip na sumama sa'yo eh di sayang 'to?"

He nodded. "Kahit hindi mo maisip na sumama sa akin, isasama pa rin kita." sabi
niya. "Bahala nang masayang ang ticket mo papuntang Korea basta isasama kita sa
akin."

Napangiti naman ako't muli ko siyang niyakap.

Now, I don't have to worry anymore.

=================

Chapter 20

Chapter 20
Devil

"She's going with us?"

That's the first thing Shyren said when she got to the airport and it almost rolled
my eyes.

"Yes, she is." simpleng sabi ni Vini't inakbayan pa ako.

Kitang-kita ko ang inis sa mga mata ni Shyren habang pinapanood kaming dalawa ni
Vini.

"Sasama ka rin pala." I smiled at her.

"Of course! I'm the COO of Sarto. Natural lang na kasama ako dito." sabi niya. "How
'bout you? Bakit ka kasama dito?" she smirked at me.

I was already in the peak of my outrage but Vini immediately save me from that
cliff.

"Cause she's my wife, Shy." Vini said and Shyren's smirk vanished. "So it's only
natural too that she should come with us because I always want her by my side. Do
you have any problem with that?"

Shyren didn't bother to answer Vini and she just turned her back on us.

"Talaga bang ganon siya?" I asked Vini.

"She's kind, Bella... But she's really like that when it comes to you." sabi nito.

Tumango-tango naman ako. "I understand."

Ngumiti naman si Vini't bahagyang ginulo ang buhok ko. Kinuha niya rin ang shades
na nakasabit sa neck-colar ng kaniyang polo't isinuot sa akin.

"Hayaan mo na siya." sabi niya. "Kahit naman anong mangyari, sa'yo lang ako."

Tinatak ko sa isipan ko ang sinabing 'yon ni Vini. Everytime I'm thinking that
Shyren's a threat ay inaalala ko lang 'yon. And I trust my husband.

Marami

na kaming pinagdaanan ni Vini to test our trust to each other at nalagpasan namin
lahat ng 'yon. Ngayon pa ba kami magpapatalo?

"Why do you keep on looking around?" tanong ko kay Vini dahil kanina niya pa
iniikot ang tingin niya sa loob ng eroplano.

"I'm checking out this airline's facilities and such..." sagot niya't patuloy pa
rin sa pagmamasid.

We're not riding in Sarto's dahil hindi pa nila sakop ang Russia. Kaya nga kami
pupunta doon ay para sa gagawing deal sa Russia, specifically in Moscow at upang
matignan ang construction ng maliit na outlet ng Sarto Airlines doon.

Inilibot ko rin ang tingin ko't wala naman itong pagkakaiba sa Sarto Airlines.
Hindi ba'y magkakaparehas naman ang mga airlines? Sa mga deals and packages offered
at sa rates lang naman ata nagkakatalo.
Pero ano nga namang alam ko tungkol dito. Vini knows best pagdating dito. It's
their family's business after all.

I ate and watched a movie before we arrived to Beijing for our stop-over. We're
going to wait for almost three hours bago magpatuloy patungong Moscow.

"Do you want to eat?" tanong sa akin ni Vini while we're wandering around Beijing's
airport.

"I'm not hungry. Mamaya nalang ako sa plane kakain kapag nagutom ako." sabi ko.

"I'm sorry if we have to go through this stop-over. Wala kasi akong nakuha na non-
stop flight." Vini apologized as we sat down in the steel bench.

"Okay

lang." I smiled at him. "Anyway, nasan na yung iba pa nating kasama?" I asked him.

"Don't worry about them. They'll be fine. Malalaki na sila." sagot sakin ni Vini.

Vini and I were just chatting and planning when to go to Korea as we waited for our
connecting flight to Moscow when an uninvited person interrupted our conversation.

"Vini." malambing niyang pagtawag sa pangalan ng asawa ko.

Vini looked at Shyren who was standing in front of us while his arms were still
around my shoulder that kept us closer.

"Is there any problem?" he casually asked Shyren.

"I don't know where Vi and Tyren went... wala akong kasama. Can I join you guys,
instead?" she smiled sweetly while looking straight into Vini's eyes.

"Can't you be by yourself?" tipid na tanong ni Vini na dahilan kung bakit nawala
ang ngiti ni Shyren.

"Wandering alone in this big airport? What if I get lost?" she asked and I can
sense the irritation that she's feeling.

Bahagya namang natawa si Vini. "Shy, you're not a kid anymore to get lost. You're a
woman and I can't deny that you're smart." sabi ni Vini. "I mean, you even found us
in this big airport. I doubt that you can't find the departure area when our
flight's already called."

Shyren let out a sarcastic sigh and smirk before she get lost in our sight.

"Now, what are we talking about again?" sabay nakangiting lingon sa akin

ni Vini.

I can't help but to be amazed at what Vini said to Shyren. Hindi ko inakalang
papaalisin niya nang ganoon si Shyren. It was kinda harsh and full of sarcasm but I
like it.

I mean... she deserves it right?

Madami namang lalaki sa mundo, dito pa nga lang sa Pilipinas ay milyon-milyon na

ang lalaki. I'm pretty sure na mayroon ding nagkakagusto sa kaniya pero hindi ko
alam kung bakit si Vini pa. Kung dati pa siguro 'yon ay maiintindihan ko pa pero
ngayon na mag-iisang taon na kaming mag-asawa, 'yon ang hindi ko na mapalalampas.
I'm not possessive as a girlfriend but as a wife, call me obsessed and possessive
then it's fine because i'll show them how obsessed and possessive I can be when it
comes to my husband.

Pagkakain ko nang nasa eroplano na kami'y tinulog ko ang natitirang pitong oras ng
biyahe patungong Moscow kaya nang lumapag kami'y masiglang-masigla ako.

Vini's wearing his wayfarer right now. I know his sleepy dahil hindi siya
nakakatulog ng maayos kapag nasa eroplano. Mababaw lang siyang matulog kapag nasa
gitna ng biyahe.

"We're going straight to the hotel to rest." sabi ni Vini nang kausapin niya ang
mga empleyado niya. "Tomorrow, we need to wake up early. Make sure you've already
taken a bath before we eat our breakfast dahil diretso na tayo sa site pagkatapos
nating kumain. Is my instructions clear?"

His employees answered 'yes' in unison while Shyren's just

quietly staring at Vini. I'm not even sure if she's paying attention sa mga
sinasabi ni Vini.

When she saw me looking at her, she immediately looked away and talked to one of
the employees, acting like I didn't caught her gawking at my husband.

"Are you going to work the whole time we're here?" I asked Vini nang humiga na kami
sa king-sized bed ng aming suite.

"No. It's my day-off every Saturday and Sunday. Just like in the Philippines." he
answered and looked at me. "Why'd you ask?"

Ngumuso ako't tumingala sa may ceiling. "Of course I want to travel some famous
sights here in Moscow with you." sabi ko. "Hindi ko feel kapag ako lang mag-isa.
Saka wala akong photographer." I kidded.

Vini chuckled. "We'll explore every Saturday but if you want you can start going to
some places while I'm at work. Boring sa site dahil hindi kita masiyadong
makakausap doon at dito rin sa hotel."

"Ako na bahala sa sarili ko. You don't have to worry about me. Saka okay lang na
nakatanga ako sa site basta nakikita kita." sabi ko.

He smiled at me and pulled me to a hug. "It's a good thing that you're right here
beside me. You gave me so much strength. Sa tingin ko'y mababaliw ako kapag malayo
ako sa'yo. I'll probably lose my mind while thinking about you." huminga siya ng
malalim at saka hinalikan ang aking noo. "I love you so much, Bella. Nakakabaliw na
talaga..."

Napangiti naman ako. "I love you so much more, Vini..." I told him at nag-angat ng

tingin.

Napanguso nalang ako nang makita kong nakapikit na ang kaniyang mga mata. Maybe
he's really tired from the trip.

Nagsumikap akong abutin ang kaniyang labi upang aking mahalikan bago siya niyakap
ng mahigpit.
"Wow!" I exclaimed nang makita ko ang dinadaanan namin. "That's the Moscow Kremlin
right?" sabay baling ko kay Vini.

"Yes, it is." sagot niya't dinudungaw din ang view sa labas ng sasakyan.

"Ang ganda..." sabi ko't sinundan pa ng tingin iyon kahit medyo nakakalayo na kami.
"Punta tayo doon ah."

"Sa Saturday. That's going to be our first stop." he told me.

Tumango naman ako't umayos na sa kinauupuan ko. Na-eexcite na tuloy akong mag-
Saturday. Parang gusto kong matulog nalang sa hotel nang paulit-ulit para bumilis
ang pagtakbo ng oras.

"Vini!"

Napatigil si Shyren sa pagtakbo palapit sa asawa ko nang makita niya akong kasunod
nitong bumaba sa sasakyan.

"Pati ba naman sa site, nandito siya?" mataray niyang tanong.

"I own this site, Shy. Kaya walang problema kung nandito siya kasama ko." sabi ni
Vini't ngumisi.

Hindi ko alam kung paano pa ni Vini nakukuhang ngumisi samantalang ako'y

nagngingitngit na sa inis.

"Work is work, Vini." mariing sabi ni Shyren.

"Why don't

you apply that to yourself first, Shy?" simpleng sabi ni Vini bago siya lumingon sa
akin ng nakangiti. "Go to the lounge over there. I'll just talk to the staffs."
sabi niya't tinuro sa akin kung nasaan ang lounge.

Nilingon ko naman ang kaniyang tinurong daan at tumango ako. Hinalikan niya naman
ang aking noo bago siya nauna nang umalis.

I was about to go to the lounge after Vini left when Shyren suddenly talked.

"I pity Vini..." bigla niyang sabi't napatigil ako. "He married a possessive wife
who's locking him up and preventing him to consume his freedom. Biruin mo 'yon,
sumama pa talaga dito."

She even laughed that made me more pissed.

Taas-noo ko siyang hinarap at napatigil siya sa pagtawa't nanatili ang matalim na

tingin sa akin.

"Vini and I already tied the knot. It means that he and me are tied to each other.
Kapag tinali ko ba ang dalawang kamay mo, mapaghihiwalay mo? Diba hindi? Unless
kung may puputol nito o may magkakalas ng tali. Kaya ang kailangang gawin ay ilayo
ang tali'ng 'yon sa nagbabalak kumalas o pumutol." sabi ko. "Sa kaso namin ni Vini,
mayroon kasing gustong magkalas at pumutol ng tali para mapaghiwalay kami. Wala
kasing respeto 'yong taong yun eh. Biruin mo't pati ang pinagkaisa sa harap ng
Diyos ay gusto niyang paghiwalayin. Ano kaya ang magiging tawag sa kaniya? Ahas?
Gaya ni Satanas?"

"Are you calling me a devil?" inis niyang tanong sa akin.

I shook my head. "You won't be if you'll stop." sabi ko. "Pero I doubt... because
you're already turning into one."

"How dare--"

She was about to slap me when I immediately caught her hand with the help of my
fast reflexes.

"I'm a kind person, Shyren. Huwag mong sagarin ang pasensya ko. Dahil kung ahas ka,
kaya kitang banlian ng kumukulong tubig para tumigil ka lang." mariin kong sabi sa
kaniya.

I harshly let go of her wrist and gave her a smile before I finally went to the
lounge.

Sana naman ay kahit papaano, nabuksan ko ang pag-iisip niya bago pa kami humantong
sa ganoong estado. Sana'y hindi niya sagarin ang natitira kong pasensya para sa
kaniya.

=================

Chapter 21

Chapter 21

Family

"Are you going to tell me something?" nakangising tanong sa akin ni Vini habang
pinaglalaruan ang cord ng charger ng kaniyang cellphone.

"Tell you about what?" nagmamaang-maangan kong sabi't pakunwaring inaayos ko ang
maruming damit namin ngayong araw.

Mas maganda nang sinupin ang mga ganapin namin bawat araw kaysa magmamadaling
hanapin ang mga bagay-bagay kung kailan paalis na.

"About what happened earlier between you and Shyren?" sabi niya't umupo sa dulo ng
kama. "You think some of the staffs didn't see you two?"

I bit my lower lip at saka nilapag sa single couch ang mga damit na sinikop ko.

"Wala naman akong ginawa sa kaniya." I told him because that's the truth.

Wala akong ginawa kay Shyren. Pinagsabihan ko lang siya ng mga bagay na kailangan
niyang malaman upang makatulong na maisip niyang mali ang ginagawa niya. Kung bakit
ba kasi sa may asawa niya pa naisip maghabol. At saka siya ang muntik ng magbuhat
ng kamay saming dalawa, I just defended myself.

"I know you didn't. Hindi ka ganon." he said at nagulat ako nang maramdaman kong
nasa likuran ko na pala siya.

Iniharap niya ako sa kaniya't hinawakan niya ng marahan ang aking pisngi.

"You almost got hurt..." sabi ni Vini na diretsong nakatingin sa pisngi ko. "Dapat
iniwasan mo nalang si Shyren. Kung hindi mo kayang magbuhat ng kamay sa kaniya,
siya kayang-kaya niya."

"Vini, I can't just let her insult our relationship." I defended myself for
confronting Shyren earlier. "Pinaglalaban ko lang ang karapatan ko bilang asawa mo.

Pinoprotektahan ko lang ang relasyon nating dalawa."

"I know you are, Bells... Hindi ko naman sinasabing mali ka. I'm proud of you
because you're standing up for our relationship pero kung masasaktan ka lang niya,
I can't let that happen." umiling-iling siya.

"Then what should we do? Hayaan nalang natin siya?" tanong ko't medyo naiinis na
rin ako kay Vini dahil mukhang ayaw niya pa sa ginagawa ko para sa aming dalawa.

"No." mariin niyang sabi. "I'm the one who's going to make the move. I will make
some papers para mapabalik siya sa Pilipinas as soon as possible. I will also file
for a TRO once we get back and tried to get her down from the position. I'll just
explain everything to daddy and mommy. For the mean time, pagtiisan muna natin ang
presensya. Try not to get a catfight with her dahil baka mapagbuhatan ko rin siya
ng kamay. Okay?"

I was speechless with Vini's decisions. Hindi ko alam na mayroon palang tumatakbong
ganiyan sa isipan niya.

Tumango naman ako't hindi ko mapigilan ang pagngiti ko. "Sasamahan kitang kauspin
sila daddy kapag nakauwi na tayo." sabi ko sa kaniya.

Vini smiled at me and nodded before he pulled me for a tight hug.

"I'll do anything for you..." he whispered and I know now that everything's going
to be alright.

The next day, everything was fine. Hindi ko nakita si Shyren sa site. Siguro dahil
maaaga kaming dumating ni Vini at nasa lounge lang ako buong maghapon. But of
course, eventually, we will meet again.

"Vini, what's this?"

Halos mapatalon ako nang biglang pumasok si Shyren dito sa loob ng lounge habang
kumakain

kami ni Vini. She's holding some papers in her hands.

Siguro'y 'yon ang sinasabi ni Vini'ng gagawin niya upang mapauwi si Shyren sa
Pilipinas ng maaga.

"Some papers telling you that you already need to go home." sabi ni Vini.

"What? I can't go home. May trabaho pa tayo dito sa Russia!" sabi ni Shyren.

"Come on, Shy. I already told you na hindi mo naman kailangang sumama dito dahil
kaya ko naman. I told you to just stay at Sarto's dahil kailangan ka doon habang
wala ako pero nagpumilit kang sumama." Vini tried to explain. "You need to attend
some meetings. You need to represent Sarto habang wala ako. I already asked your
secretary to fix your schedule once you get back."

"Represent Sarto, huh?" she sounded like she's not buying Vini's reasons. "Why
don't you just tell me that your possessive wife asked you to send me back? Kasi
'yon naman talaga diba?"
"Walang kinalaman dito si Bella." tumayo na si Vini mula sa aking tabi. "I told her
that this is what I want to do. And it's also true na kailangan ka doon ng Sarto.
You told me that work is work, Shy. It's now the time to apply it to yourself as
Sarto's COO, it's your job to take over while the CEO's gone. I'm your boss, Shy.
You need to follow my instructions."

"Then I'll resign! I will stay here!" sabi niya't itinapon sa lapag ang mga papel.

"That's great then. You made my life easier. I don't have to fire you since you
made the decision yourself to quit." Vini said as he put his hand inside his
pocket.

"Wow!" she sarcastically reacted. "So you also planned to fire me? I can't believe
it, Vini! Nagiging

sunod-sunuran ka ng isang katulad niya."

Shyren averted her blazing gaze at me and even pointed me out using her shaking
hand.

"I told you, Shyren, walang kinalaman si Bella dito. This is my decision." mariing
sabi ni Vini.

"And you think I'll believe that? Pinagtatakpan mo lang possessive mong asawa.
She's crazy, Vini." she almost shouted.

"Crazy, huh?"

Hindi ko na napigilan ang pagsabat sa kanilang dalawa. I just can't stand here and
let her insult me lalo na't tungkol ito sa pagmamahal ko kay Vini.

"Why don't you reflect in your own actions right now para malaman mo kung sino sa
ating dalawa ang baliw?" hamon ko sa kaniya.

"You really do have guts, huh?" she said, trying to control herself as much as she
can.

I'm pretty sure na pinipigilan niya ang sarili niya dahil kasama namin ngayon si
Vini. Kung wala si Vini, panigurado akong sinugod na niya ako ngayon.

"Last time you called me devil and now you're calling me crazy? Ang lakas din ng
loob mo eh no?" she said.

"Kasalanan ko bang tinamaan ka? Akala ko mabubuksan ko ang pag-iisip mo kahit

papaano na may masisira kang pamilya kapag pinagpatuloy mo ang ginagawa mo pero
sadyang may mga utak talagang hindi nabubuksan at palaging sarado para umintindi."
sabi ko.

"Pamilya?" she sarcastically laughed. "May masisira ba akong pamilya? Wala naman
diba? May anak na ba kayo? Wala! How can you call yourself a family when you don't
have a child?"

"Shyren, shut up!" Vini shouted that made Shyren widened her eyes.

I can't fire back with what she said. She's right. How can I call what Vini and I
have

as a family when we don't have a child?

"Vini..." nanginginig na ang boses ni Shyren.

"If you won't leave right now, I swear that I will never let you again come close
to me or even see me." pagbabanta ni Vini. "Leave now."

Shyren teared up before she went out of the lounge.

"Bella, don't mind what she said." mabilis na pagdalo sa akin ni Vini pagkalayo ni
Shyren.

Umiling naman ako. "She's right, Vini..." sabi ko, almost tearing up.

"Don't let what she said get into you, Bells." sabi ni Vini at hinawakan ang aking
kamay. "Let's go home. You must be tired."

The whole trip to the hotel was filled with deafning silence. We're quiet the whole
ride. Vini's just playing with my hands and I can see his reflection in the mirror
that he has been looking at me.

"Mauna ka ng magshower. I'll call the room service for our dinner." sabi ni Vini
nang makarating na kami sa aming suite.

Even if he told me to already take a shower, I didn't move. I was just watching him
unbutton his shirt when he caught me gawking at him.

"You want to eat first before you shower?" he suddenly asked me and stopped
unbuttoning his shirt.

I didn't answer him but instead, I slowly approached him. Mabilis kong isinukbit
ang aking kamay sa kaniyang leeg at ginawaran siya ng halik.

I'm done waiting. I can't wait anymore. If this issue will threathen our
relationship then I'm going to put a stop into it.

"Bella..."

Vini tried to talk but he's so caught with the kisses that I'm giving him. I'm
slowly walking and leading him to our bedroom while we're still kissing.

Walang bumibitaw sa aming dalawa.

A few seconds more and Vini's already the one leading us. He grabbed my tighs to
lift me up and carefully placed me in our bed.

Vini didn't waste anytime. He immediately unbutton the last buttons of his shirt
and removed it in front of me. Sinabayan ko na rin siya't tinanggal ko na rin ang
aking tee shirt.

When Vini started to unbuckle his belt, it made me more excited at mas naunahan ko
pa siya sa pagtanggal ng aking pantalon.

"Slow down, babe..." he told me but I didn't. Instead, I helped him removed his
pants.

My cheeks heated up when I saw his glory bulking up the center of his boxer shorts.

Vini made me lay down the bed again and started kissing from my lips as his kisses
went down. Putting mark in my neck, my bosom and my belly. His kisses went back to
my lips as he started touching my wet clam.

"You're so soaked, Bells..." he huskily said. "Let me make you wetter."

I grabbed the bedsheet as I felt his lips kissing my clit before he started
flicking my womanhood with his tongue.

"Vini!" I moaned his name.

When he stopped playing around using his lips and tongue, I felt his fingers
massaging my folds before he entered a finger inside me and added another finger
afterwards.

"Vini... In me... Right now... Please..." I still managed to beg him while I'm in
the middle of the tingling sensation he's giving me.

Vini removed his fingers inside me before I reached my peak and removed his boxers.
He stroke his manlyhood a few times before he widened my legs and positioned
himself in the center.

Without saying a word, his full glory swiftly entered mine. I can feel the heat of
his manlyhood, pulsing and brushing inside me, making me feel good.

In a few more thrusts, Vini and I exchanged our position. I let him lay down the
bed as I positioned myself on top of him. I held his manlyhood to prepare him to
once again, enter my cave.

This time, with every thrust, I can feel the tip of his glory reaching my core,
touching my womb.

"Bella, I'm..." he didn't finished his sentence and sat to give me a kiss as he
made the rhythm of our dance faster.

Vini hugged me tighter as I felt a hot liquid released inside me.

=================

Chapter 22

Chapter 22

Flight

"Yes, Attorney." rinig kong sabi ni Vini nang lumabas ako mula sa bathroom dahil
kaka-shower ko lang.

It's finally Saturday at makakapaglibot na kami ni Vini around Moscow. I've been
waiting for this day ever since we got here.

"I will sign the papers once I got home... Maybe after a week? Mapapaaga ang uwi
namin since okay naman na ang site dito. Yes. That's why when we get home, I want
the needed papers to be done. Okay. Thank you." he said.

"Is that your lawyer?" I asked him at umupo sa kaniyang tabi habang sinusuklay ang
aking buhok.
He nodded at me and smiled. "I asked him to prepare the papers para sa gagawin kong
pagsampa ng TRO over Shyren."

Napatigil naman ako sa pagsusuklay nang ipaalala ni Vini ang tungkol sa gagawin
niyang pagsasampa ng TRO kay Shyren.

I know that in many aspects, she deserves that punishment for crossing the line but
I'm also worried about her. If the TRO will be push through... it can immediately
change her life; it can ruin her life. But that's the choice she made... hindi
naman ito mangyayari kung hindi niya kami ginugulo ni Vini diba?

Nakakainis lang dahil hindi ko mapigilan sa sarili ko ang maging concern sa kaniya
pagkatapos ng lahat nang ginawa niya.

"May problema ba?" he asked, worriedly. "Or... are you still sore?"

My cheeks went burning hot with his question.

Vini took me over and over and over again last night. Hindi ko na nga alam kung
paano

kami nahintong dalawa. Siguro'y dala na rin ng pagod dahil sa klase ng aktibidad na
ginawa namin. Basta nagising nalang ako't halos hindi ko maigalaw ang aking hita.
Minasahe nalang ako ni Vini bago ko ito tuluyang nagalaw.

But this soreness won't be a hindrance sa gagawin naming pag-alis maya-maya.

"Hindi na masiyado..." sabi ko nalang. "I'm just worried about Shyren." pag-amin
ko.

Mabilis namang kumunot ang noo niya nang dahil sa sinabi ko.

"You're worried about who?" he asked, maybe to be sure if he heard me right.

"I'm worried about Shyren." pag-ulit ko.

"Why are you worried about her?" hindi makapaniwala niyang sabi. "There's nothing
to worry about her, Bella."

"Vini, come to think of it..." sabi ko't humarap sa kaniya ng maayos. "Kapag
itinuloy mo ang pagsampa ng TRO sa kaniya, it will affect her records..."

"That's the consequences she has to face, Bella. It's not our problem anymore."
sabi ni Vini.

"No, Vini. You have to understand that our family will also suffer if you will make
that move." sabi ko. "Believe me, Vini, as much as I want to push through filing a
TRO against Shyren para hindi na siya makapanggulo sa ating dalawa, tinitignan ko
rin ang mga pwedeng maging kalabasan nito."

"So, you want me to stop filing the order?" paninigurado niya sa akin.

sighed and nodded. "You told me that Shyren's parents are close with mommy and
daddy... They will be affected too." I tried to make him understand. "You know
daddy's condition, Vini."

Napabuntong hininga naman si Vini't kinuha muli ang kaniyang cellphone. Pagkatapos
nang ilang pagpindot ay itinapat niya na ito sa kaniyang tenga.

"Cancel everything, Attorney. I'll just deal with her myself." simpleng sabi niya't
pinatay na ang tawag.

Vini looked at me after the call and I smiled at him.

He sighed and pulled me for a hug before he kissed my head. "I don't know why are
you so damn kind, Bella." sabi ni Vini. "But I have to admit that you have a
point."

I don't know how long he hugged me before we finally went out of the house to begin
our trip around Moscow.

Like what Vini said, our first stop was the Moscow Kremlin. As soon as we entered
the Kremlin Walls, I was filled with awe while looking at the colorful cathedrals,
buildings and towers. It was said that there are twenty Kremlin towers here.

Hindi ko tuloy mabitaw-bitawan ang DSLR kakakuha ng pictures sa bawat istrakturang

nakikita ko.

We went to the Cathedral Square here in Kremlin that was surrounded with six
buildings. Mayroon ding tatlong cathedrals dito. All of the three cathedrals have a
massive limestone facade and was capped with golden cupolas.

Vini and I took a lot of pictures together inside

and outside the cathedrals. I also have solo shots that was shot by Vini. He said
that it was like a professional shot, but I doubt.

"We're going to ride that one later." sabi ni Vini nang may dumaang yacht sa sa
aming harapan habang tinatanaw ang Moscow River.

"Hindi ba mahal 'yan?" I asked him.

"No money is over the memories that we can make, Bella." he simply said.

When twilight came, Vini and I rode a cab. He said that we're going to eat first
before we went on cruising in the yacht at the Moscow River.

"Kafe Pushkin pozhaluysta..." Vini fluently told the cab's driver and I dropped my
jaw in awe.

"You can speak Russian?" gulat kong tanong sa kaniya.

We're married and all pero hindi ko alam na marunong pala siyang magsalita ng
Russian. Kahit simpleng phrase lang yung sinabi niya'y napaka-swabe sa pandinig. He
sounded like the Russian people na nakakasalubong namin kanina.

What can't my husband do?

"A little..." he shrugged his shoulders like speaking Russian isn't a big deal.

"Hindi ko alam na marunong kang magsalita ng Russian." sabi ko.

"You don't have to know about it. It's not that important... I just spoke a little
Russian words because we're here. Hindi naman natin 'yon pang-araw-araw na
ginagamit kaya hindi na 'yon importante." he explained.
"I

know pero... ano pa ang mga lenggwahe na alam mong sabihin?" I asked, suddenly
curious of his linguistic capabilities.

"Hmm... Italian, French and Spanish. But I'm not fluent. I just can speak and
understand some phrases." he answered.

Hindi ko na napigilan ang mabagal na pagpalakpak ko dahil sa sobrang paghanga sa

kaniya.

He chuckled and held both of my hands to stop me from clapping. "Stop it." sabi
niya ngunit hindi mawala ang ngiti sa kaniyang labi.

Vini's really shy when it comes to this things. Naalala ko tuloy noon... hindi niya
rin pinagsasabi na miyembro siya ng El Dorado na malayo na ang nararating sa isang
dance competition. He's good at hiding his capabilities of doing things that he can
be proud of and I'm thankful dahil napapakita niya 'yon sa akin.

"Kausapin mo nga ako in Russian." sabi ko sa kaniya't pinipisil-pisil ko ang

kaniyang kamay.

"Ya lyublyu tebya." he simply said.

Nilingon ko naman siya. "Anong ibig sabihin non?"

"I love you." he said and smiled.

Pinaningkitan ko lang siya ng mata at hindi ko rin napigilan ang pagngiti.

"Eh sa Italian naman." sabi ko.

"Ti amo." he said.

I don't have to ask him anymore kung ano ang ibig sabihin non dahil alam ko ang
salitang 'yan.

"How 'bout in French?" sunod kong

sabi.

"Je t'aime." sabi niya.

"In Spanish?" I tilted my head and looked him.

"Te quiero." sabi niya't diretsong tumingin sa aking mga mata.

I looked away from and leaned on his shoulders before I let go of my wide smile. I
can't stop smiling because of the words he told me.

"Is that the only phrase you know how to say in those languages you know?" pabiro
kong tanong sa kaniya.

"Nope. But... that's the only phrase I want to tell you kahit anong lenggwahe pa
'yan." he said. "I love you... Mahal kita."

Huminga siya ng malalim at mahigpit akong hinagkan bago ipinatong ang kaniyang ulo
sa aking ulo.
"I don't think I'll ever get tired of saying the words 'I love you' to you in
anyway I can." sabi niya.

Hindi ko naman maiwasang mainis nang sirain ng driver ang moment namin ni Vini dito
sa back seat when he announced that we've already arrived.

"My uzhe zdes'." the cab driver said.

Vini let me go in order to get his wallet and got some cash to give the driver.

"Sdachi ne nado. Spahseeboh." sabi ni Vini nang maibigay na ang pera bago kami
bumaba ng sasakyan.

I don't know how many times my jaw dropped today because of the amazing structures
that I'm seeing.

"Dito tayo kakain?" paninigurado ko kay Vini dahil hindi mukhang restaurant

itong kakainan namin.

It looks like a manor or an aristocrat house.

"Yes." sabi ni Vini. "Nagpareserve na ako dito bago pa tayo makarating dito."

I just nodded while wandering my eyes around the place habang papasok na kami ng
tuluyan sa loob ng restaurant.

Na-realize kong talaga palang napaghandaan ni Vini 'tong trip na 'to dahil nakuha
niya pang magpareserve sa isang restaurant.

"Dobryy vecher." the girl dressed in a simple aristocratic dress greeted me. "Yest'
li u vas kakiye-libo ogovorki?"

I cluelessly looked at Vini because I have no idea what the girl just said to me
that made him laughed.

"Da." tipid na sabi ni Vini sa babae. "Vini Sarmiento. Stolik na dvoikh."

The girl nodded and looked at the computer. She typed a few letters and clicked the
touchscreen monitor before she called another server that lead us the way to our
table.

I think any book lover will love the atmosphere and the interior design of this
restaurant. The place is very cozy because it is surrounded by bookshelves. Maybe
that's why it's called Cafe Pushkin because of the cafe ambiance it has than a look
of a fine-dining restaurant.

Vini and I chatted throughout our whole dinner while I also endlessly complimented
the palatble taste of the dishes that they're serving us.

"Say thank you to the servers and

the receptionist." Vini told me when we're about to leave.

"How?" I asked him.

"Spahseeboh. Spah...see...boh. Spahseeboh." Vini taught me how to correctly

pronounced the Russian translation of the word 'thank you'.
Tumango-tango naman ako't bawat server na makakasalubong namin habang palabas ay
pinasasalamatan ko.

"Spahseeboh!" masaya kong sabi sa kanila't bahagyang yumuyuko pa ako.

Si Vini naman ay walang ginawa kundi ang matawa sa akin nang dahil sa ginagawa kong
pasasalamat.

We rode a cab again to go the pier where we're going to ride the yacht that we will
use in cruising.

Vini and I were just quietly cuddling in the back seat. Ganito talaga kami kapag
busog. Gusto mo nalang tumahimik at pagkatapos ay matulog.

"Spahseeboh!" I happily thanked the driver when we arrived at our destination.

Tumawa nanaman si Vini nang dahil doon pagkababa namin ng sasakyan kaya naman
nilingon ko na siya.

"Ano bang nakakatawa?" pakunwari kong naiinis na tanong sa kaniya.

Ngumisi siya't halatang nagpipigil ng tawa. "You just sound so cute when you're
saying spahseeboh." he told me.

"That's the first Russian word I ever learn kaya papahalagahan ko ang word na
'yon." sabi ko nalang. "Saka ang saya kaya sabihin. Ang dali lang kasi."

"I'm

going to teach you some new words sa hotel or if we're already back in the
Philippines." he said and held my hand while we're walking.

"Kung sa Pilipinas mo pa ako tuturuan, paano ko naman yun magagamit doon?" sabi ko.

"You can talk to me in Russian." sabi niya.

Umiling naman ako't napanguso. "Walang sense kapag ganon."

He chuckled. "Ako na nga ang magtuturo sa'yo tapos ako pa ang walang sense kapag
kinausap mo in Russian."

"Eh kasi bakit ko pa papahirapan yung sarili ko kung maiintindihan mo naman ako if
I speak Tagalog or English." I made a point.

"Okay. You win the argument." mabilis na pagsuko nalang ni Vini.

I just laughed and linked my arms in his to make us closer.

"Be careful..." sabi ni Vini't inilahad sa akin ang kaniyang kamay habang pababa
ako sa yacht upang alalayan.

Vini didn't let my hand go until we reached the deck of the yacht where there are
Christmas lights and a comfy blanket with throwpillows.

"Ano nanaman 'to?" I asked him and I can't manage to stop myself from smiling.

"A small event for my lovely beautiful wife." sabi niya't maingat akong pinaupo.

Vini gave me a throwpillow para matakpan ko ang aking hita bago siya umupo sa aking
tabi. He put his arms around me as the yacht began to sail making the cold winds
blew.

Manghang-mangha

ako habang pinapanood ang mailaw at makulay ng mga buildings sa dalawang gilid ng
river.

"Do you like it?" Vini asked me.

I looked at him as I smiled and nodded. "I love it." sabi ko't muling sinandal ang
aking ulo sa kaniyang balikat.

"I love you so much, Bella..." he whispered enough for me to hear his sincerity.
"I'm willing to do and give everything or anything to you."

I can really say that I'm one of the lucky girls who found the guy who's willing to
do anything for her. And I didn't just find because he's now my husband.

Dati pinapangarap ko lang na magkaroon nang ganitong klaseng buhay kasama ang asawa
ko; pinapangarap na magkaroon ng pagmamahal na katulad ng pagmamahal na binibigay
sa akin ni Vini ngayon. Pero ngayon ay nakamtan ko na at sobra-sobra pa ang
binibigay niya sa akin.

Even if I thank God endlessly for giving me someone like Vini, I don't think it'll
ever be enough.

"Spahseeboh." sabay naming sabi ni Vini to the one who drove the yacht when we were
about to get off at saka parang baliw na nagtawanan ng walang dahilan.

Malapit na kami sa hotel nang may tumawag kay Vini. I took a peek and saw that Ate
Lyrae's the one who's calling Vini.

"Hello, Ate--"

Vini didn't finish his greetings to Ate Lyrae that caused me to look at him and saw
that his eyes were widely opened.

"What?!" Vini almost shouted at pati ang driver ng can ay napatingin sa rearview
mirror upang tignan kaming dalawa ni Vini. "We will go home. I'll book a flight.
Yes, Ate. Keep on updating me. Okay. Bye."

Vini whispered curses and I can see that his eyes were getting watery.

"Vini, what happened?" I asked him, nervous because of the way he's acting. "Anong
sabi ni Ate Lyrae?"

I guess it's something serious because Vini said that he's going to book a flight.
It means we're already going home.

He looked at me while his eyes were shaking and his lips trembling. "Si daddy..."
he said and a tear dropped from his eyes.

He didn't have to continue his sentence and I immediately hugged him.

=================
Chapter 23

Chapter 23

Obstacles

I know how it feels like to lose a parent.

The moment they told me na patay na si Nanay, una'y manlalamig ang puso mo bago ito
muling uminit kasabay nang pagbuhos ng mga luha mo. Magiging denial ka pa nga sa
nalaman mo bago mo matanggap na talagang 'yon ang nangayari; na talagang iniwan ka
na niya.

Sa sobrang sakit na naramdaman mo; sa sobrang pagkaguho ng mundo mo, parang hindi
mo na alam kung paano at saan ka magsisimula para muling mabuo ang sarili mo.

Ayokong maranasan 'yon ni Vini. I know that he's still not ready for it. Seeing him
right now dumbfounded and obviously worried about Daddy Sean's state made my heart
wrenched.

All I can do right now is to pray and pray that nothing will happen to Daddy Sean
while waiting for our plane to land.

I'm willing to give-up all my luck just to keep Daddy safe.

This is already Dad's third attack... He survived the first and second. Hopefully,
he can also survive

the third one even though I know that it will be hard.

"Ate, we're here. What room?" rinig kong sabi ni Vini habang papasok kami sa loob
ng ospital.

Ngayon nalang siya muling nagsalita magmula nang natanggap niya ang tawag kay Ate
Lyrae noong nasa Russia pa kami.

I missed his voice.

"Okay. Bye." sabi ni Vini at hinigit ang aking kamay patungo sa elevator.

Hindi tumitigil si Vini sa pagpindot nang elevator hanggang sa dumating na ito sa

aming palapag na para bang mapapabilis niya ito sa pamamagitan nang pagpipindot
niya.

"Ate! Lauren!" Vini called his sisters when

we reached the floor and saw them sitting at the metal bench.

Napatigil ako sa paglalakad nang makita ko kung anong room ang nasa tapat kung saan
nakaupo sila Ate Lyrae.

It's the ICU... It means Daddy Sean's in a critical condition.

"Kuya..." I heard Lauren cried as she hugged her brother.

My tears fell when I saw the three of them hugging each other. Parang pinipiga ang
puso ko habang pinapanood ko sila.
It's good that they have each other para mapalakas ang loob ng isa't-isa.

"Where's mom?" Vini asked Ate Lyrae habang hindi umaalis sa pagkakayakap si Lauren
kay Vini at patuloy lang sa pagluha.

Ate Lyrae's not crying but her eyes were bloodshot.

"She's inside." nanghihinang sabi ni Ate Lyrae at saka nilingon ang ICU.

"I'm coming in." Vini announced.

Tumango naman si Ate Lyrae. "Dad's nurse will guide you." sabi nalang niya bago
hinila si Lauren mula sa pagkakayakap kay Vini upang makapasok na ito sa loob ng
ICU.

Unti-unti naman akong lumapit sa kanila. Ate Lyrae's hugging Lauren who can't stop
crying.

"Bella..." Ate Lyrae said my name when she saw me slowly approaching them.

Nilingon ko ang ICU at kita ko sa glass si Vini na hawak-hawak ang kamay ni Daddy
Sean habang nakayakap sa kaniya si Mommy Sandra.

"Ate, anong nangyari?..." I asked Ate Lyrae.

Vini didn't explain what happened to me. Basta ang alam ko lang ay inatake ulit si
Daddy Sean. 'Yon lang ang sinabi niya sa akin before he stopped talking and kept
quiet the whole trip.

"Daddy suddeny had his third attack..." sabi ni Ate Lyrae. "Kakagaling lang nila ni
Mommy

mula sa out of town trip. Mom was shocked when Daddy fell out of balance. Mabuti
nalang at papaakyat palang sila ng hagdanan kundi ay baka nalaglag pa si Daddy sa
hagdanan."

"Is he in a very critical condition that's why he's placed inside the ICU?"
paninigurado ko.

I haven't heard Ate Lyrae's answer that's I looked at her who's now crying while
still hugging Lauren na ngayon ay mas humagulgol nang umiiyak na si Ate Lyrae.

I'm sure that Ate Lyrae's trying to be strong because she's the eldest. She wanted
to be strong for Vini and Lauren being their older sister. I can see that Mom had
already broken down that's why Ate Lyrae wanted to remain firm but she just can't
anymore.

"Ate..." Lauren cried.

Hindi ko na napigilan ang sunod-sunod na pagpatak ng luha ko't umpo na ako sa tabi
ni Ate Lyrae upang mayakap siya.

"You've been so strong, Ate..." I told her. "But if you want to cry, don't hold it
in. You'll get stronger after you cry."

"I don't know how you got through your mother's death, Bella..." Ate Lyrae said.
"Ito pa nga lang ay pakiramdam ko'y pinapatay na ako, seeing my dad lying on the
hospital bed and in a critical condition..." umiling siya't napayuko nalang saka
hinawakan ang aking kamay.
Paulit-ulit na pinipisil ni Ate Lyrae ang aking kamay kasabay nang kaniyang
paghikbi.

"You might seen Vini as a strong person, well, he is. But when it comes to family,
he's so fragile, Bella." Ate Lyrae reminded me. "You're his wife... I want you keep
him strong while Dad's still fighting."

"I will, Ate... I will." I determinedly said.

After

a few minutes, Kuya Josh came with Jace, Liana and Jonathan. Napag-alaman kong
naligo pala at nagpalit sila ng mga damit dahil dito sila natulog kagabi.

"Li..." Jace called his sister's attention who's now having a heart-to-heart talk
with Lauren.

"What?" mataray na sabi ni Liana sa kaniyang kapatid.

"Hand me my earphones." sabi ni Jace sabay lahad ng kaniyang kamay.

"Next time, just put it in your pocket." Liana rolled her eyes as she got her
brother's earphones inside her sling bag.

"Whatever you say." sabi nalang ni Jace at kinuha na sa kapatid ang earphones.

Ate Lyrae left with Kuya Josh and Jonathan kaya ako ang nagbabantay ngayon sa mga
dalaga't binatang kasama ko. Vini's still inside the ICU with Mommy. I want to come
in pero alam kong hindi ko pa siya makakausap ng matino ngayon.

"Tita Lauren, it'll be fine. Don't worry." rinig kong sabi ni Liana kay Lauren na
ngayo'y mangiyak-ngiyak ulit.

I smiled when I saw Liana comforting Lauren, she's really a grown up now. She's now
comforting her auntie. Well, di naman nagkakalayo masiyado ang edad nila.

Lauren's more on being a lighthearted and optimistic person, she's easy to get
along with. Lagi kasing nakangiti ang batang 'yan samantalang kasalungat niya naman
ang kakambal niya. Jace's also a kind kid but he's more on being a sobersided
person. He's serious at all times and according to Ate Lyrae before he likes sedate
places. He's not an outgoing person kaya hindi sila madalas magkasundo ni Liana.

"Bella..."

style="text-align:left;">Halos mapatalon naman ako nang marinig ko ang boses ni

Vini na tinatawag ang pangalan ko.

I immediately rose from my seat and walked straight to him.

Vini looked so tired and worn out. He haven't ate anything since yesterday. Ang
huling kain namin ay noong nagdine kami sa Cafe Pushkin sa Moscow. Kahit sa plane
ay hindi niya nakuhang kumain. He should probably be hungry now.

"Are you hungry? Do you want to eat?" I concernedly asked him.

Mabilis naman siyang umiling. "I'm going to drive you home, so that you can rest."
"You're going to come back here?" tanong ko.

He nodded. "I need to watch over Daddy." sabi niya at saka nilingon ang salamin
kung saan kita ang loob ng ICU. "Hindi pa umuuwi si Mommy since Daddy was
hospitalized. Kukumbinsihin namin siya ni Ate na umuwi muna't kami na ang bahala."

"I'm going to stay here with you then. Huwag na tayong umuwi." I said.

"Bella, we came from a long flight, I know that you're tired. You can come back
here tomorrow. Just text me at susunduin kita bukas." he told me.

"Ikaw na mismo nagsabi, we came from a long flight... You should rest too. Kahit
sandali lang, Vini. Ni hindi ka pa nga kumakain magmula kahapon... baka ikaw naman
ang magkasakit." sabi ko.

"I already told you, I need to take care of Dad." he told me. "Don't worry. I'm
fine

and I'm not yet hungry. I'll eat if I'm hungry."

"Then I'll stay here." pirmi kong sabi. "I'm fine too. Okay lang sa akin ang
magstay dito. I'll wait for you para sabay na tayong umuwi bukas. We'll stay here
for today."

"I want you to rest at home. I can't afford na ikaw naman ang magkasakit because of
fatigue." sabi niya.

"Pero, Vini--"

"Bella, please lang makinig ka naman sa akin!" Vini suddenly changed the tone of
his voice na nagpatigil sa akin sa pagsasalita.

"Kuya." I heard Lauren called Vini's attention. Siguro'y nahimigan niya rin ang
bahagyang pagtaas ng boses ni Vini sa akin.

Vini took a deep breathe and massage his forehead like he's having a headache.

"Bella, c'mon... I don't want to argue now." sabi niya't himig na himig ko ang
pagkapagod sa kaniyang boses. "I'll take you home now para mabilis akong makabalik
at makauwi na si Mommy."

"Vini, please just let me stay." sabi ko and I held his hand.

"Are we going to repeat the same conversation again, Bella?" halos naiinis na
niyang sabi. "I want you to go home and rest. You can come back here tomorrow."

Binitawan ko naman ang kaniyang kamay. I want to be with him habang nasa hospital
siya to give him strength while waiting for Daddy Sean to be conscious pero siya
mismo ang nagpapalayo sa akin.

"For better or for worse, diba, Vini?"

I said at hindi maitatanggi ang hinanakit sa aking boses. "Pero bakit pinapaalis mo
ako ngayon when this is the time you need me the most?"

"That's just wedding vows, Bella..." he said and my shoulders fell.

"Kuya, ano ka ba?!" Lauren raised her voice to her brother.

"I can't believe you, Vini..." umiling ako't mabilis na kinuha ang shoulder bag ko
bago umalis.

Narinig ko pang tinatawag ako ni Lauren but I didn't bother to look back.

I was already crying while I was on the elevator dahil wala naman akong kasabay,
but I still kept on wiping my tears away.

The elevator opened on the ground floor at sumalubong sa akin si Ate Lyrae na
kasama si Kuya Josh at Jonathan.

Ate Lyrae's eyes widened when she saw me crying.

"Bella, are you fine? Did something happened to Dad?" she asked and I can see that
she's starting to panic.

Of course Ate Lyrae will think that something bad happened to Daddy Sean because
I'm crying.

Umiling naman ako't muling pinunasan ang aking luha saka ngumiti. "Wala, Ate,
uhm... Uwi na muna ako." sabi ko nalang at tinanguan si Kuya Josh saka bahagyang
ginulo ang buhok ni Jonathan bago nagpatuloy sa paglalakad paalis ng hospital.

When I got inside the taxi ay doon ko na binuhos ang lahat. I know that Vini's
feeling anxious right now na isa sa mga dahilan kung bakit niya 'yon nasabi but I
can't stop myself from getting hurt.

The way he said those words ay parang baliwala lang ang mga vows na sinasabi namin
sa isa't-isa na dahilan kung bakit parang sinabi niya na ring baliwala sa kaniya
ang kasal naming dalawa.

Pilit kong pinapasok sa isipan ko at pinapaintindi sa sarili ko na kailangan kong

intindihin si Vini. Maybe I will later ngunit ngayon ay mas pumapaibabaw talaga ang
sakit.

Is this one of the obstacles we're going to experience as a married couple?

=================

Chapter 24

Chapter 24

Quit

I was staring at the ceiling of our room when I woke up from a deep sleep.

Naging malalim ang pagkakatulog ko kahapon because I cried myself to sleep.

Nilingon ko ang parte ni Vini sa aming kama at nasiguradong hindi nga siya umuwi
dahil hindi ko naaamoy ang kaniyang bango mula doon.

Bumangon ako't bahagyang sinampal-sampal ang pisngi ko upang tuluyang magising.

I can feel that my eyes were still heavy dahil sa sobrang tagal ng pagtulog at
dahil na rin sa pag-iyak ko. It's fine with me dahil mawawala naman 'to kapag
naligo ako mamaya or kapag hindi natanggal ay matatakpan naman ito ng concealer. I
can just wear eye glasses too para mas lalong hindi mahalata.

"Ma'am, nakauwi na po pala kayo!" gulat na sabi ni Liza nang makita niya akong
pumasok sa kitchen.

She's preparing Belle's food while I heard Belle's cute barks and saw her running
towards me.

I smiled and sat down the floor. I opened my arms to welcome her with a tight hug.

"I missed you." nakangiti kong sabi habang paulit-ulit na hinahalikan si Belle.

Belle smelled like strawberry with a mixed of vanilla. I think the shampoo she's
using now suits her more rather than the lemon flavored one she used before.

Nag-angat naman ako ng tingin kay Liza na ngayon ay nakangiti habang nakatingin sa
aming dalawa ni Belle.

"Namiss niya po talaga kayo, Ma'am." Liza told me.

"I'm sorry kung hindi ko nasabi sa'yong umuwi na kami kahapon." sabi ko. "Hindi ka
ba nabored dito habang wala kami? Si Belle lang ang kasama mo."

Maagap naman siyang umiling.

"Masaya pong alagaan si Belle kaya hindi boring at saka bumibisita po palagi si--"
napatigil siya't nanlaki ang kaniyang mga mata saka tinakpan ang kaniyang bibig.

I raises my eyebrows at her. "Sinong bumibista?"

"Nako, Ma'am! Pasensya na po kung nagpapapasok po ako ng bisita habang wala kayo.
Si Sir Teph po kasi ay bumibisita dito't nagdadala ng pagkain kaya ayon po...
Kaibigan po siya ni Sir Vini kaya di na rin po ako nag-alangang papasukin siya.
Huwag po sana kayong magalit." halos nagpapanic niyang paghingi ng paumanhin sa
akin.

I chuckled at her. "Don't worry. It's fine with me at saka si Teph naman pala."
sabi ko. "There's no problem with that. Kahit naman nandito kami ay pwede ka niyang
bisitahin."

I saw that Liza started to blush. "Hindi niya naman po ako binibisita... Si Belle
po ang binibisita niya."

Mas lalong napataas ang kilay ko.

So that's what Teph's been telling her? Na si Belle ang binibisita niya kaya siya
palaging bumibisita dito sa bahay habang wala kami ni Vini.

"Okay. Kung 'yan ang sabi niya." sabi ko nalang.

Binitawan ko naman si Belle at tumayo na upang mapakain na niya si Belle.

Nilagpasan ako ni Liza upang lumapit kay Belle habang ako'y tinitignan ang mga
pwedeng lutuin na mabilis lang. It's a good thing that we still have stock
processed frozen foods at iyon nalang ang niluto ko while I asked Liza to cook rice
for the both of us.
I was already preparing our foods at ang kanin nalang ang tanging hinihintay naming
maluto upang makapagsimula nang kumain.

"Nasaan nga po pala si Sir Vini?" she suddenly asked

at napatigil naman ako sa aking ginagawa. "Tulog pa po ba siya?"

"He's not here." mataman kong sabi't kumuha na rin ng aming maiinom.

Lumapit naman si Liza muli sa may rice cooker upang tignan kung luto na ang
sinasaing na kanin. Dalawang gatang lang naman ang pinasaing ko sa kaniya kaya
mabilis lang 'yon maluluto.

"Hindi po ba siya sumama sa inyo pauwi dito sa Pilipinas?" sabi niya't hinalo-halo
ang kanin sa loob ng rice cooker upanh hindi na mahirapan sa pagsandok.

"He did but... he's in the hospital right now." sabi ko nalang.

"Na-ospital po si Sir Vini?!" shocked was written all over her face.

Umiling naman ako't bahagyang ngumiti. "His father was hospitalized kaya napaaga
ang uwi namin." sabi ko. "He stayed there at pinauwi niya ako dito sa bahay
kahapon. I don't know if when is he planning to go home."

Tumango-tango naman siya nang maintindihan niya na ang nangyari habang nilalapag sa
aming harapan ang bowl kung saan nakalagay ang sinandok niyang kanin.

"Ganon po pala..." sabi nalang niya't umupo na sa aking harapan upang saluhan na
ako sa pagkain.

I'm still torned if I should go today to visit Daddy Sean at the hospital or bukas
nalang dahil hindi pa ako handang makita si Vini pagkatapos nang nangyari kahapon.

Parang gusto ko tuloy sampalin ang sarili because I'm acting childish. I should be
over it by now pero hindi ko

magawa. Everytime I recall what Vini said ay nasasaktan ako.

"Good morning, Sir!"

Nagulat ako sa biglang pagtayo ni Liza at pati na rin sa kaniyang pagbati.

Sinundan ko ang tingin kung saan

siya nakaharap at nakita kong kakapasok lang ni Vini dito sa kitchen. Kung kahapon
ay mukha siyang pagod, ngayon ay mas doble pa ang pagod na nakikita ko sa kaniyang
mga mata.

Nang magtama ang tingin naming dalawa ay nag-iwas ako ng tingin at saka nagpatuloy
sa pagkain na para bang hindi mahalaga sa akin ang pagdating niya.

"Good morning din, Liza." simpleng bati ni Vini kay Liza.

I heard Belle's bark and Vini chuckled. I think Belle's welcoming him too.

Naramdaman at narinig ko naman ang pag-usod ng upuan sa aking tabi. I swiftly moved
myself farther away na hindi masiyadong napapansin.

"Did you sleep well?"

Alam kong ako na ang kinakausap niya ngayon ngunit hindi ko alam kung dapat ba
akong sumagot o hindi.

Napansin ko naman ang titig sa amin ni Liza na mukhang nagtataka sa kinikilos

naming dalawa ni Vini. I know that she can sense something off between me and Vini.

"Yes." I simply answered his question.

When he reached for the rice ay hindi ko maiwasan ang maamoy siya. He still smelled
good kahit na kahapon pa siya hindi naliligo. Natural nalang talaga siguro kay Vini
ang maging mabango palagi. Kahit wala ng cologne ay okay na.

"Dad's already awake..." sabi niya habang naglalagay ng kanin sa kaniyang pinggan.
"He asked to be moved out of the ICU. He was transferred to a private room."

I felt relief when Vini told me that Daddy Sean's already getting fine. Isa pa 'yan
sa nagpapakabagabag ng pakiramdam ko magmula pa noong isang araw.

"That's great then." sabi ko't bahagyang ngumiti habang patuloy pa rin ako sa
pagkain.

Nagmamadali na akong kumain

upang makaalis na ako dito sa kinauupuan ko't makabalik na sa kwarto.

"I'll wash up after I eat. Ikaw din. We're going to the hospital afterwards." he
announced.

Kung hindi siya umuwi ay baka hindi na ako pumunta ngayon ngunit dahil nandito na
siya'y wala na akong magagawa kundi ang pumunta na sa ospital.

Gusto ko rin namang makita si Daddy Sean mismo na mabuti-buti na ang kaniyang
kalagayan kaya mabuti na ring pumunta ako.

"Okay." sabi ko't sinubo na ang panghuling subo ko nang pagkain bago uminom ng
tubig at tumayo sa aking kinauupuan. "I'm done." anunsyo ko't kinuha na ang pinggan
ko upang ilagay sa sink.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa't umalis na ako ng kusina upang umakyat sa

kwarto. I looked for a comfortable clothes but presentable bago ko napagdesisyunang
pumasok na sa bathroom upang makaligo.

Pagkalabas ko nang banyo ay naabutan ko si Vini'ng nakaupo sa dulo ng aming kama

habang may kausap sa kaniyang cellphone. Nakuha niya pa rin akong lingunin nang
lumabas ako kahit na mukhang seryoso siya sa kaniyang kausap.

"I'm appointing you to supervise the site there. Just update me every now and then.
I'll reply when I can. Is my instructions earlier already clear?"

Tinanggal ko naman ang pagkakabilot ng twalya sa aking ulo't isinampay ito sa towel
rack na nakadikit sa dingding sa tabi ng wardrobe.

Kinuha ko ang hair dryer sa drawer at isinaksak ito sa may outlet.

"Okay. Thank you. Bye." rinig kong sabi ni Vini't lumapit sa may puwesto ko upang
kumuha na rin ng kaniyang isusuot na damit.

I combed my hair first upang hindi magkabuhol-buhol

sa gagawin kong pagb-blower dito.

"Bella--"

Naputol ang sasabihin ni Vini nang buksan ko ang blower. Nalamon ng tunog ng blower
ang boses niya na nagpatigil sa kaniya sa pagsasalita.

I passionately dried my hair while combing it inwards at the same time.

Hindi rin nagtagal ay sumuko na si Vini't pumasok nalang sa banyo upang makaligo na
siya.

When he finished taking a bath, I was already done fixing myself up and ready to
go.

"I'll wait downstairs." sabi ko't bago pa ako tuluyang makalabas ng kwarto'y
mabilis niyang hinawakan ang braso ko upang mapigilan ako.

Nilingon ko naman siya.

"Bakit?" walang ganang sabi ko.

"If you're cold to me because of what I said yesterday, I'm sorry..." he

apologized. "Tiredness and anxiousness piled up. I can't think straight because Dad
wasn't conscious yesterday. My mind was clouded with worries up to now dahil hindi
pa tuluyang magaling si Daddy."

His hand smoothly slid down to my hand and he held it tightly.

"Ayoko ring magkasakit ka. I know you're tired from the trip kaya gusto kong
makapagpahinga ka muna." he continued. "I don't want you to be away from me but
your health's more important for me right now. I think I'll go crazy kapag
nagkasakit ka rin kahit lagnat lang 'yan. So please, Bella... I'm very sorry."

Napabuntong hininga naman ako at tumango sa kaniya. "It's okay, Vini." sabi ko
nalang. "Mag-ayos ka na. Bababa na ako."

Wala siyang reklamong binitawan ang kamay ko upang makalabas na ako ng kwarto.

Hearing his explanation that I already knew made my anger and the pain I'm feeling
loosen

up. I understand him, ang sarili ko lang ang hindi ko maintindihan ngayon kung
bakit dinidibdib ko pa rin kahit na naiinintindihan ko naman na siya at humingi na
rin siya ng sorry.

Siguro'y medyo na-awkwardan lang ako sa atmosphere namin kanina sa kwarto. It'll be
okay after a while. Kusa namang babalik ang normal na pagtungo namin sa isa't-isa.

The whole ride to the hospital was a quiet one. Vini only opened his lips to speak
up was when he asked me if I want to turn on the radio and I just shook my head
with a slight smile as an answer.

Unconsciously, Vini held my hand when we arrived at the hospital. Hawak-hawak niya
lang ang kamay ko habang naglalakad kami patungo sa room ni Daddy Sean.

I secretly smiled. Ito 'yong sinasabi kong kusang babalik sa dati ang pakikitungo
namin sa isa't-isa.
"How are you po, Tito?"

Sabay kaming napatigil ni Vini sa may pintuan ng kwarto ni Daddy Sean when we both
heard a familiar voice.

Hindi agad nakasagot si Daddy sa tanong ni Shyren dahil nilingon niya ang pintuan
kung saan naroroon kami ni Vini.

He smiled at us and gentured us to come closer. "Nandito na pala ang anak ko't ang
magandang asawa niya." he chuckled.

Nagmano si Vini kay Daddy Sean at ganon rin ang ginawa ko.

"Okay na po kayo, Daddy?" I asked him.

He nodded, still smiling. "Feeling much better." he answered. "Vini told me na

nandito ka daw kahapon at pinauwi ka lang daw niya dahil pagod ka."

"Opo, Daddy... Galing pa po kasi kaming Moscow." sabi ko.

"Yes, I'm sorry for that. Napauwi ko pa tuloy kayo ng maaga." paghingi niya ng
paumanhin.

Vini wrapped his arms around my waist. "That's nothing, Dad." sabi ni Vini. "Of
course, ikaw ang uunahin namin kaysa sa trip at trabaho."

"I'll just book you two another ticket to Moscow after I get discharge para matuloy
niyo ang bakasyon niyo doon." sabi ni Daddy Sean. "Anyway, Shyren, thanks for
visiting today." nilingon muli nito si Shyren na ngayon ay nakatingin sa aming
dalawa ni Vini.

"No problem, Tito." ngiti ni Shyren. "Mom and Dad's on a trip kaya ako po muna ang
bibisita sa inyo and I would like to tell you something."

Lumabas ang ngisi sa mga labi ni Shyren at napadiin ng kunti ang kapit ni Vini sa
aking bewang.

"What is it?" inosenteng tanong ni Daddy.

"I want to quit from Sarto po." she stated.

=================

Chapter 25

Chapter 25

Complete

"What?" Daddy Sean's forehead creased. "But why?"

Halos hindi na ako makahinga sa maaaring isagot ni Shyren pero kaya ko namang
ipaglaban ang dahilan na mayroon kami ni Vini kung sakaling kami ang idadahilan
niya kay Daddy.
My only concern right now is Dad's health. Okay lang sana na magalit siya sa amin
ni Vini but he's not in a good condition right now.

"Kuya Zayn wants to take over my position, Tito. I mean, if that's okay." sabi ni
Shyren at nakahinga naman ako nang maluwag.

Vini's grip in my waist also loosened up. Halatang kinabahan din siya sa isasagot
ni Shyren at sa mga pwedeng mangyari. I know that Vini's alao concerned and worried
about Daddy's health right now. We can't push his buttons o kahit tumaas man lang
ang kaniyang blood pressure. It'll be too risky.

"Of course it's okay if Zayn will take over but I thought you want to work in
Sarto?" nagtatakang tanong ni Daddy. "It's so surprising that you want to quit
already."

"I want to study fashion po in England, so..." she shrugged her shoulders. "I just
tested my luck in Sarto. I thought I can handle it but I think I don't belong
there."

Really? Was that what she really meant or she thought that she can take Vini away
from me but she can't that's why she's giving up now.

I appreciated her white lies for covering me and Vini, and preventing Daddy from
having another possible attack pero hindi ko kayang sikmurain ang bait-baitan
niyang expression at pag-uugali. It suits her pretty angelic face but it doesn't
suit her true personality.

But

who am I to judge her, right? Hindi ko naman siya ganoon kakilala.

"Sayang naman. You're a great loss to Sarto kahit na mag-iisang buwan ka palang
nagt-trabaho doon." nanghihinayang na sabi ni Daddy. "Vini told me that you're
showing a great performance when it comes to work."

"Well, that's work, Tito." Shyren smiled as she looked at Vini. "And it's a
pleasure to be praised by Vini."

"I guess you inherited your business management skills from your mother and
father." natatawang sabi ni Daddy Sean.

"I guess so, Tito. It runs in the blood, maybe." she shyly laughed.

"Anyway, so, who will handle your family's small business if Zayn will work at
Sarto?" Daddy suddenly asked .

"Kuya told me that he can handle it both at the same time. Like what you said,
Tito, it's just a small business at gamay na gamay na 'yon ni Kuya. I believe that
he can do it." she asnwered.

"As expected from Zayn..." tumango-tango si Daddy Sean. "So when will you fly to
England?"

"The university that I'll be attending will send me a confirmation letter next
week. I'll immediately book a flight after that." sagot niya. "Mom and Dad's next
stop will be in England kaya pupunta na rin po ako agad doon para maabutan ko sila
before I settle down in England for good."

"Ikamusta mo nalang ako sa Mommy at Daddy mo. Tell them that I'm fine, okay?" sabi
nalang ni Daddy Sean.

"Makakarating, Tito." Shyren smiled. "Mauuna na po ako. I still have things to do."
paalam niya kay Daddy Sean.

Lumingon naman siya sa amin at saka tinawag ang atensyon ni Vini.

"I'm going to hand my resignation

letter tomorrow. Kung wala ka pa bukas sa Sarto, I'll give it to your secretary."
sabi ni Shyren kay Vini.

"Okay." simpleng sagot ni Vini.

Ngumiti naman si Shyren at saka tumingin sa akin upang tumango bago tuluyang
lumabas ng room.

"Where's Lauren and Ate, Dad?" tanong agad ni Vini kay Daddy pagkalabas ni Shyren.

"Bibili daw sila ng pagkain at saka susunduin ang mommy mo sa bahay." sagot ni
Daddy.

Pumikit naman ako ng mariin at huminga ng malalim bago nakapagpasya.

"Excuse me lang po. Labas po muna ako." sabi ko't hindi ko na hinintay ang isasagot
nila sa akin.

Nagmadaling lumabas na ako at mabuti nalang na hindi pa nakakalayo si Shyren dahil

mukhang mayroon pa siyang tinetext. I can see from the angle where I'm standing
that she's holding her phone.

"Shyren!" I called her while I jogged my way closer to her.

Shyren innocently turned to look at me before she smirked but I knew better. She's
just putting a mask to hide what she really feels right now.

"Let me guess..." aniya. "Are you going to say thank you?"

Walang pag-aalinlangan naman akong tumango sa kaniya at hindi ako nahirapang bigyan
siya ng ngiti.

"Thank you, Shyren." I thanked her, sincerely.

"Just to be clear, I didn't save you and Vini but I saved Tito." she told me. "I'm
not careless and insensitive. I know Tito's condition right now."

"Yes, I know." sabi ko, still smiling. "Kaya nga ako nagpapasalamat sa'yo. You
saved Daddy Sean."

The smirk on her lips disappeared and she was just staring at me but I still kept
on smiling, showing my gratitude to her.

"I

hope you'll be able to achieve your dreams in England." I cheered her up.

"Why are you so kind, Bella?" she suddenly spoke up.

I was surprised when I saw tears forming inside her eyes while looking straight at
me.

"I can't accept the fact that Vini married someone else while I was still studying
in Australia." she said. "Binibiro pa nga nila ako dahil na-Sarmiento daw ako.
Ganoon kasi ang nangyari kay Mommy dati at kay Tito Sean."

Napatahimik ako when she started telling a story.

"Mom studied overseas and when she came back for Tito Sean, he's already married to
Tita Sandra. Ganoon din ang nangyari sa akin. When I came back from Australia,
nalaman kong he's already married. Ang pagkakaiba lang ay hindi naman naging kami
ni Vini bago ako umalis." she continued. "I studied a business-related course
because of Vini. Naka-mind set na kasi sa akin na balang araw, tutulungan ko siya
sa pagtakbo ng Sarto kahit na ayoko naman ng business. I was in love with designing
clothes but I chose to sacrifice my dream for him. I shouldn't blame him though
dahil hindi niya naman hiniling sa akin na mag-aral ako tungkol sa kung paano
maghandle ng business. It's my own choice thinking that I'll end up with him."

She bowed her head down as her tears fell from her eyes.

"Our mutual friends from before told me that Vini married a very kind hearted and
beautiful girl. Of course, I'm bitter and hurt that's why I didn't believe them.
Para sa akin, there's no girl who deserves Vini except me." sabi niya. "I shrugged
the thought that

Vini's already married and continued my plan on winning him kaya ako pumasok sa
Sarto with the help of my parents who are close friends of Vini's parents. It was
fine at first. Vini was glad to finally meet an old friend pero hanggang kaibigan
lang pala talaga..."

She sobbed and I don't know how to comfort her. Should I hold her and hug her?

"When I first met you the day you went to bring Vini lunch at Sarto, I don't know
how to act in front of you. Sa loob-loob ko, finally I got to meet Vini's wife. You
were wearing a descent clothes, you look so comfortable with it. You look like a
simple woman while I look so sophosticated. Instead of feeling high, I'm feeling
down, specially when I saw how Vini lingered around you." pagpatuloy niya. "But I
didn't back down. I still tried to win Vini hanggang sa sinagot mo ako noong nasa
Moscow tayo. I kept thinking kung masama ba ang magmahal? The answer is no. It's
not a bad thing to love but the way I love is wrong."

Nag-angat siya ng tingin sa akin at kitang-kita ko ang basa niyang pisngi pati na
rin ang pamumungay ng kaniyang mga mata.

"I'm sorry for all the things that I've said. Specially about you having a hard
time conceiving a baby. Pain and anger clouded my mind that time." she apologized.
"Noong gabing nangyari 'yon, pakiramdam ko totoo nga ang sinasabi mo. I'm turning
into a demon."

Umiling naman ako't hinawakan na ang kaniyang kamay.

"I'm sorry about that, Shyren..."

I apologized.

Alam kong mali din ang magbitaw ng mga ganoong salita kahit na sabihin kong mayroon
akong basehan na sabihin 'yon. It's still not enough to downgrade a person that
deep.
"No, you're right... That's why I'm really sorry. I'm sorry for trying to tear you
two apart. I'm just really stupid for doing that." she said and smiled at me. "And
thank you... Thank you for loving Vini. Thank you for giving the love he deserves.
Thank you for being the girl that deserves him."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko't niyakap ko na si Shyren. She bursted crying
the moment I guide her head on my shoulder.

Vini's right... Shyren's also kind. Nadala lang talaga siya ng pagmamahal niya kay
Vini kaya niya nasabi at nagawa ang bagay na 'yon. But I'm also thanking her dahil
isa siya sa mga dahilan kung bakit nasubok ang pagmamahalan namin ni Vini. I
realized that the bond Vini and I have is really indestructible.

Pagdating sa pagmamahal, lalo na kung sobra ang pagmamahal na nararamdaman natin,

hindi nawawala ang mga maling desisyon na maaari nating magawa dahil sa pagkabulag
sa pagmamahal na 'yon. Iniisip natin na kapag nagmahal tayo ay walang tama o mali.
Basta ang paniniwala lang natin ay nagmamahal lang naman tayo.

Kailangan ay matutunan natin ang tamang pagmamahal at hindi ang mali. Mahirap man
dahil madalas ay sumusunod lang tayo sa ating emosyon pero 'yon ang nararapat.

Love can really makes people blind, impulsive and reckless. Rather than to make us
complete ay mas lalo pa tayo nitong nasisira minsan.

There are people in the world who find love that can make them complete instead of
getting destroyed. Sila 'yong mga maswerteng tao at nagpapasalamat ako sa Diyos
dahil isa ako sa mga taong 'yon na nahanap ang taong nagmamahal sa kaniya upang
maging buo.

I hope that someday Shyren can use her love in a better way and may she also finds
the person who'll make her complete the way I found Vini.

=================

Chapter 26

Chapter 26

Attack

I was smiling the whole time while watching Mommy Sandra cuddling with Daddy Sean.
She's so happy thinking that Daddy can already go home since he's already admitted
into a common private room than in the ICU.

Si Vini naman ay tulog sa aking tabi. Nakasandal ang kaniyang ulo sa aking balikat.
I know that he's tired kaya kahit nangangawit na ako sa posisyon ko ay hinayaan ko
lang siyang matulog nang ganoon.

"Bella."

Napaangat naman ako ng tingin kay Ate Lyrae who's smiling at me.

"Ayain mo munang umuwi si Vini. Pabalik na si Lauren galing sa mabilis na shooting

niya. And your Kuya Josh's here, may kasama kami ni Mommy." she said. "Hindi
natulog si Vini. He stayed awake the whole night dahil pinatulog niya rin ako."
Lumapit si Ate Lyrae at bahagyang ginulo ang buhok ng kapatid.

"My brother looks so tired." sabi niya. "Please let him get some rest. Kapag ayaw
sumunod sa'yo ay sabihin mo sa akin. Babatukan natin."

Bahagya naman akong natawa sa sinabi ni Ate Lyrae. She encouraged me again to wake
Vini up bago siya lumapit kay Kuya Josh na ngayon ay nagbabalat ng prutas na
makakain ni Daddy Sean.

Inalog-alog ko ang balikat ko kung saan nakaulo si Vini upang magising ko ang diwa
niyang tulog.

Vini's not that hard to wake up kaya agad naman siyang nagising dahil sa simpleng
paggalaw ko na 'yon.

"Hmm?" inaantok niyang pagbaling sa akin.

Napangiti ako habang tinitignan siyang papikit-pikit pa ang mga mata. He's too cute
for an early adult.

"Ate Lyrae told us to go home. Doon ka na daw magpahinga since

your very tired." sabi ko sa kaniya.

Mabilis naman siyang umiling at muling humilig sa aking balikat.

"I'm fine sleeping in your shoulders. It's more comfortable." sabi niya't niyakap
pa ako.

Hindi na ako nagreklamo kahit na mas gusto kong sa bahay siya magpahinga dahil
gusto ko ring ganito ang puwesto naming dalawa.

Hindi rin nagtagal ay lumuwag na ang pagkakayakap sa akin Vini, which means he's
already asleep again. Nakatulog na rin si Daddy Sean at tumabi pa sa kaniya si
Mommy Sandra. They probably missed sleeping beside each other.

"Ayaw umuwi?" tukoy ni Ate Lyrae kay Vini na ngayon ay mahimbing na ulit ang tulog
sa aking balikat.

I smiled and nodded. "Mamaya nalang siguro kami uuwi kapag gabi na." sabi ko.

"Tigas talaga ng ulo niyang lalaking 'yan." napangisi si Ate Lyrae at umiling.

Iniisip ko tuloy ngayon kung paano kaya si Vini noong bata pa siya. Base sa
pagkakasabi ni Ate Lyrae ay mukhang makulit siya noong bata siya. I've seen his
childhood pictured and a video of him dancing to a video game kaya napag-alaman
kong bata palang siya ay mahilig na siyang sumayaw pero maliban doon ay wala na
akong alam.

"Ate, pwede bang magtanong?" nag-aalangan kong sabi kay Ate Lyrae.

"Basta masasagot ko." nakangisi niyang sabi sa akin.

I slightly chuckled. "Paano si Vini noong bata pa siya?" I asked her.

Napatingin naman sa akin si Ate Lyrae at napataas ang kilay niya sa aking tanong
ngunit may bahid pa rin ng ngisi sa kaniyang labi.

"Vini as a kid, huh?" she slightly chuckled at kumuha ng plastic chair na inilagay
niya sa aking harapan

upang upuan.

Suddenly, I felt excitement all over my body. Dapat pala ay matagal ko na itong
tinanong kay Ate Lyrae. Is Vini somehow like Jace or Liana?

"Sa aming pagkakapatid, si Vini ang pangatlo, alam mo ba 'yon?" sabi ni Ate Lyrae
at napakunot ang aking noo.

I shook my head, curious kung bakit pangatlo si Vini. He should be second dahil si
Lauren ang pangatlo, hindi ba?

"Our second sibling passed away when he was still inside my mother's womb.
Nagkaroon ng miscarriage si Mommy noon. Akala nga namin mahihirapan siyang
magbuntis ulit but Vini suddenly came." sabi niya. "Yung namatay naming kapatid,
Vini rin dapat ang ipapangalan sa kaniya. Pero since namatay nga siya't lalaki rin
naman ang sumunod na magiging kapatid ko, Vini na ang ipinangalan kay Vini."

I didn't know that Mommy Sandra had a miscarriage before.

Napahawak naman ako sa aking tummy. Suddenly, frightened and worried about having a
miscarriage. Paano kung sa akin mangyari 'yon lalo na't hirap akong magbuntis?

"Vini's a very smart kid back then... well, up 'til now naman ay matalino pa rin
siya. He's somehow like Jace when it comes to men that would like to date me." sabi
ni Ate Lyrae. "Naalala ko pa noon, hindi makasundo-sundo ni Josh si Vini. Vini
doesn't want me to be taken away from him. Feeling niya nalalayo ang loob ko sa
kaniya kapag si Josh ang kasama ko. Tapos there's also a time with Isaac, he's my
almost daw noong nagkahiwalay kami ni Josh. He's very straight in declaring that he
doesn't want Isaac for me. Nagulat nga ako noon dahil he told me na gusto niya lang
ay si Josh para sa

akin. Alam mo 'yon? Nawala lang ako for a few months tapos ay close na sila ni
Josh. Kung kailan wala na kami saka pa sila naging close. They will play xbox and
other video games. Para sa akin, he's the reason kung bakit kami nagkabalikan ni
Josh. He's really pushing me back then na magkabalikan kami dahil tingin niya, Josh
is the only guy for me."

I can't help but to imagine Vini na kinukulit si Ate Lyrae habang nakanguso. He's
childhood photos we're flashing into my mind. It made sense na kaya hanggang ngayon
ay may times pa rin na napaka-cute niya.

"Well, he's right though..." ngumiti si Ate Lyrae at tinignan din si Kuya Josh na
mahimbing na ring natutulog ngayon. "Joshua's the only right guy for me."

Binalik ni Ate Lyrae ang kaniyang tingin sa akin and she smiled at me.

"Sinabi ko noon sa sarili ko na hindi mahihirapan si Vini'ng hanapin ang right girl
para sa kaniya. Una nga, kinakabahan ako dahil college na siya but he still wasn't
making any move sa mga babaeng nakakasalamuha niya. Even girls who were close to
our family ay wala talaga. But then you came... tinanong niya pa ako kung pangit
daw ba siya. Do you know how shock I was when he asked me that? I'm like, finally
my brother's conscious with the way he looks!" pagpatuloy ni Ate Lyrae sa pagk-
kwento. "Pagkatapos non, he asked me how to court a girl. I told him to be himself
at hindi ko alam kung ano na ang ginawa niya non. The first time I met you, 'yong
nasa arcade tayo? My brother's smiling the whole were eating dinner after that.
Napatunayan ko nang nahanap na ng kapatid ko ang tamang babae para sa kaniya. There
may be plenty of ups and downs with the both of you bago kayo nakarating sa kung
nasaan kayo ngayon but it's worth it right?"

Ate Lyrae's right. Naging mahirap ang mga pinagdaanan namin ni Vini but it was all
worth it. Nang dahil din kasi sa mga pinagdaanan namin na 'yon ay mas napatibay ang
pagsasama namin. Mas lalo ko lang napatunayan na kaming dalawa talaga ang para sa
isa't-isa.

There's no easy love. Lahat ng pagmamahal ay pinaghihirapan na makamtan. If love's

easy, it'll be shallow and brittle. But if it's hard, it'll be profound and
unbreakable.

"Alam kong may pinagdadaanan pa rin kayong mag-asawa ngayon pero believe me, you'll
get through that." Ate Lyrae smiled at me and leaned closer to look at my tummy.
"Soon baby Sarmiento, wag mo nang pahirapan ang mommy't daddy mo. They're so
excited to meet you."

Hindi ko naman maiwasan ang pagtutubig ng aking mga mata. I was smiling like crazy
habang nakatingin kay Ate Lyrae. I really hope so na dumating na siya agad.

Bigla namang may kumatok sa pintuan at kasunod noon ay ang pagpasok nang doctor na
may kasamang nurse.

Bumaling doctor sa puwesto kung saan nakahiga si Daddy Sean na katabi si Mommy
Sandra.

Tumayo naman si Ate Lyrae upang salubungin ang doctor. "Should I wake them up po?"
tanong ni Ate Lyrae.

Umiling naman ang doctor saka ngumiti. "Is it okay kung kayo muna ang kausapin ko
about your father's current condition?"

"Oo naman po." sabi ni Ate Lyrae at saka ako nilingon. "Bella, please wake Vini
up." utos niya sa akin.

Ginising ko naman ulit si Vini at gaya kanina ay mabilis lang ulit

siyang nagising. When he saw the doctor, he immediately stood up from his seat.

"Sa labas na tayo mag-usap." sabi ng doctor at nauna nang lumabas ng kwarto.

Vini offered his hand to help me get up from my seat. We walked hand-in-hand on the
way out of the room at ganoon din si Ate Lyrae saka si Kuya Josh na ginising niya
rin.

"Is it about him getting discharge po?" pambungad na tanong ni Ate Lyrae nang
makalabas kami ng room.

"I'm sorry but... he can't be discharge yet." sabi ng doctor.

"But my father's already stable. Why can't he be discharge?" umapila na si Vini.

"We looked deeper into his case; deeper into his heart." sabi ng doctor at kinuha
ang paper holder pad sa kasama niyang nurse. "Your father suffered from three heart
attacks already. The first two attacks were caused by high blood pressure but this
recent one..." umiling ang doctor. "Your father's suffering from ventricular septal
defect." he stated.

Napabitaw si Vini sa pagkakahawak sa aking kamay at narinig ko ang pagsinghap ni

Ate Lyrae.

"Your father's heart chambers were damaged before because of the heart attacks he
received. The damages were recovered but it doesn't change the fact that his heart
got weaker." sabi niya. "Ventricular septal defect is a very rare case for adults.
This heart disease is common with infants or newborns. There's a hole in your
father's heart that caused a higher pressure in his heart and reduced oxygen in his
body that's why he had a third attack."

Binalik ng doctor ang paper holder pad sa kaniyang nurse at hinarap kaming lahat.

"I think your father's hiding his condition to all of you." he said. "When you're
suffering from ventricular septal defect, specially for some time, it can increased
pulmonary hypertension that may permanently damage the blood vessel walls and
that's your father's case right now."

Hindi na kinaya ni Ate Lyrae ang kaniyang naririnig at mabilis siyang niyakap ni
Kuya Josh. She already reached her limit. She finally broke down.

Tinignan ko naman si Vini na ngayon ay tulalang nakatingin sa doctor while his eyes
were releasing tears.

I bit my lower lip and hugged him.

"Of course, there's a way to cure it. We have to do an operation to close the hole
in his heart. But with his heart's condition, may mga negative sides ito. The
operation may not be successful but the chances of a success operation is higher."
he continued. "I hope you can convince your father to this operation dahil kung
hindi niya sinabi sa inyo ang tungkol dito, it means he's not thinking about
getting cured at all."

"Kailangan po ba niyang ma-operahan as soon as possible?" si Kuya Josh an ang

nagsalita dahil hindi matigil sa pag-iyak si Ate Lyrae habang si Vini naman ay
tulala pa rin na para bang ayaw niyang maniwala sa sinasabi ng doctor.

"Of course." tumango ang doctor. "We can't waste any more time. The third attack
was already risky. Mabuti nga't nakayanan pang magpump ang puso niya para
makapagrelease pa ng oxygen kahit na sobrang hina na nito. It was a miracle that he
still can look so stable. Hindi na dapat natin hintayin pang magkaroon ng fourth
attack. I'm sure that he won't be able to make it kapag nangyari 'yon."

Tumango-tango naman si Kuya Josh at mas lalong lumakas ang hagulgol ni Ate Lyrae.

"Sige po. Our family will discuss about this. Thank you, Doc." pasasalamat ni Kuya
Josh.

Tumango naman ang doctor sa amin bago ito umalis kasunod ang kaniyang nurse.

=================

Chapter 27

Chapter 27

Vase
A sedate atmosphere evacuate Daddy Sean's room when we finally told him what we
found out. The only noise that we're hearing was the sound of Mommy Sandra's sobs.
Ate Lyrae got tired of crying already the whole time we're trying to calm ourselves
outside while waiting for Lauren before we got inside the room.

Lauren's sitting between me and Vini. She's hugging her brother who's still
dumbfounded while she was quietly crying.

"Why didn't you tell me?" iyak ni Mommy Sandra. "Why didn't you tell us?!" tumaas
na ang kaniyang boses.

Napapikit naman si Daddy Sean. I know that it's hard for him seeing Mommy Sandra
cry. Ganon naman talaga. Kapag nakikita nating umiiyak at nasasaktan ang mga taong
mahal natin ay hindi rin natin maiiwasan ang masaktan para sa kanila lalo na kung
alam mong ikaw ang dahilan kung bakit sila nasasaktan.

"Sands, let's not make this a big deal..." sabi nalang ni Daddy Sean, halatang ayaw
na niyang makipagtalo pa kay Mommy Sandra.

"It's already a big deal, Sean! Your life's on the line because you chose to hide
the truth from us when you already knew..." sabi ni Mommy Sandra. "If you only told
us the moment you knew eh di sana naagapan natin. Pero hindi... Why, Sean? Bakit?"

"I'm already old, Sandra..." sabi ni Daddy Sean. "Death is inevitable. It will come
sooner or later."

"Pero hindi dapat ngayon, Sean... Hindi dapat ngayon!"

Mommy Sandra's voice's echoing around the room. Lumakas naman ang hagulgol ni
Lauren kaya naman niyakap ko na rin siya.

"Kailan mo pa nalaman ang tungkol dito?"

matapang na tanong ni Mommy Sandra.

"A month before we went on a trip." sagot ni Daddy Sean. "That's why I asked you to
go on a trip with me because I want to make the last days of my life here
memorable. I was planning to go on a trip with the whole family once we got back
but this happened and now, you all knew about my condition."

"Why are you deciding on your own, Sean?" hatred was very clear in Mommy Sandra's
voice. "Asawa mo ako, Sean. I'm your wife. Hindi ba dapat tayong dalawa ang
magdedesisyon?"

"Sandra, I've already decided. I'm not going to fight anymore." nahihirapan nang
sabi ni Daddy Sean. "I know that it will be too hard for you at sa mga anak natin
but this is my decision and I'll remain firm with it. All I wanna do to the
remaining time I have is to spend it with all of you."

"Sean, I can't lose you..." umiling si Mommy Sandra habang patuloy pa rin sa pag-
iyak. "I can't let you go. Hindi ko kakayanin. Sean, please..."

"I'm sorry, Sandra... You know I love you but I'm already contented with what I've
achieved in my life right now." sabi ni Daddy Sean at inabot ang kamay ni Mommy
Sandra.

"I can't believe you." mariing sabi ni Mommy Sandra't binawi ang kaniyang kamay
mula sa pagkakahawak ni Daddy upang matakbo palabas ng kwarto.
Napatayo naman ako sa ginawang biglang paglabas ni Mommy Sandra at balak ko sanang
sundan nang kumilos na si Ate Lyrae.

"Mom!" sigaw ni Ate Lyrae habang papalabas ng pintuan.

Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Gulong-gulo ako sa mga nangyayari ako.
Problems were piling up so fast.

Minsan akala mo maaayos na

ang lahat pero yun pala'y hindi. May kasunod nanamang bagong problema pagkatapos ng
isa.

Ganoon na talaga siguro ang siklo ng buhay. Magiging masaya ka, may dadating na
problema, magiging malungkot ka, masosolusyunan ang problema, magiging masaya ulit
at pagkatapos may dadating nanaman na bagong problema. Paulit-ulit nalang talaga
ang siklo ng buhay at 'yon ang hindi natin kayang baguhin.

"Is that what you really want, huh, Daddy?"

Napalingon ako kay Vini na ngayo'y diretsong nakatingin kay Tito Sean. Natatakot
akong tignan siya sa kaniyang mga mata dahil wala na akong makitang emosyon doon.
Halos hindi ko na siya makilala nang dahil sa ekspresyon niya. Nakakatakot talaga.

"Vini, please..." umiling si Daddy Sean.

I can see that he's already tired explaining himself and he doesn't want to argue
anymore.

"Dad, please don't be selfish..." Vini sternly said. "You want to die but we don't!
We still need you, Dad. Your family's still here, wanting you to live while you on
your own, wants to give up on life. The life that also created the life we have
right now."

Daddy Sean curved his lips while looking at Vini.

"I'm so proud of you, Vini." Daddy Sean suddenly said.

Kumunot naman ang noo ni Vini sa biglang sinabi ni Daddy.

"They always told me that you're just like a little me... but they don't know that
you're way greater than me. I'm happy because you didn't make the same mistakes
that I did. You may have made mistakes but it was too far from mine at mabilis mong
natututunan ang mga pagkakamali mo. You showed that you're truly a man who deserves

the love of the woman he loves. That's why I'm proud of you." sabi ni Daddy Sean
bago lumingon kay Lauren. "And you too, my little princess."

Napaangat naman ng tingin si Lauren kay Daddy Sean. Tears were still flowing out
from her eyes. She's been crying for the whole time. Baka ma-dehydrated pa siya.

"I'm also proud of you. I will support you with whatever you want to do with your
life. I'm happy everytime I see you doing your best with everything that you do. I
know you'll be one of the top actresses in the near future, Lauren." sabi nito.
"Pati sa Ate Lyrae niyo... I'm proud to all of you. Ako na ata ang pinaka-swerteng
ama dahil nabiyayaan ako ng mga anak na katulad niyo."

"Daddy, don't tell me that this is your farewell speech to us... Daddy, please...
Not yet." umiling-iling si Lauren bago tumakbo kay Daddy Saan upang yakapin ito.
Daddy Sean's smile widened when Lauren run towards him to give him a hug.

He was patting Lauren's back when his eyes found mine.

"Bella... Arabella Sarmiento." he said my full name with their last name and I
never felt so honored in my whole life. "Bagay na bagay ang pangalan mo sa apilyido
namin."

The tears that I've been hiding since we found out about Daddy Sean's condition
suddenly formed inside my eyes.

"Thank you for accepting my son's flaws." he thanked me. "Alam ko kung gaano mo
kamahal ang pamilya namin lalong-lalo na si Vini. You're even ready to sacrifice
your whole life to my son even though your not sure of what will happen to the both
of you; even though you both were still in pain that time."

style="text-align:left;">My eyes widened in surprise when I remembered what Daddy

Sean's talking about.

Daddy Sean chuckled. "Yes, I knew that you and Vini broke up for real before." he
admitted. "I may have manipulated your lives but I can't just sit around seeing you
two still in love with each other and not making a move. But it worked right? Look
at you two right now."

I can't help but to smile as my tears started to fall.

"You two... Don't push yourselves to much." tukoy niya sa aming dalawa ni Vini.
"Dadating din ang hinihintay niyo. Just wait. Hindi naman minamadali 'yan. May
tamang oras sa pagdating niya."

I bit my lower lip as I look down on my tummy when I saw Vini's hand creeping above
it.

Nilingon ko naman si Vini and he just tiredly smiled at me.

Daddy Sean's right. We shouldn't rush things. There's always a right time for
everything.

After a few minutes ay bumalik na rin si Ate Lyrae at Mommy Sandra na mabilis
ginawaran ng yakap si Daddy Sean.

I've decided na umuwi muna upang makuha ng damit si Vini dahil mukhang dito niya
ulit balak magpalipas ng gabi. Magdadala na rin ako ng pagkain pagbalik upang hindi
na bibili pa sa labas.

"Be careful driving on your way home, okay, Bella?" paulit-ulit na paalala ni Vini
habang hinahatid niya ako kung saan niya pinarada ang kaniyang sasakyan.

I'm going to drive

his car instead of taking taxi to be more convenient.

I nodded at him and he kissed my forehead before opening the driver's seat's door
for me.

"Babalik ako agad." sabi ko sa kaniya bago ko sinarado ang pintuan ng sasakyan.
Pinaandar ko na ang makina't nilingon ko siyang tumakbo na agad pabalik sa loob ng
hospital para bumalik kay Daddy Sean.

Hindi naging matagal ang biyahe ko pauwi sa bahay at naabutan kong nanonood ng
pelikula si Liza sa may sala habang katabi niya si Belle na tahimik din at
nakatingin lang ng diretso sa tv kagaya ni Liza.

Hindi ko na pinaramdam ang presensya ko kay Liza't tahimik akong pumanhik sa

hagdanan patungo sa aming kwarto.

Mabilis akong naglinis ng aking katawan upang makapagpalit na rin ng mas

komportableng damit.

I packed two shirts and one jagger pants of Vini in his training bag that I found
in his wardrobe's last drawer kung saan nakatambak ang mga backpacks at training
bags niya na ginamit noon.

"Bakit ganon? Bakit mas gusto niyang mamatay?" rinig kong sabi ni Liza nang papasok
na ako sa kusina.

Napasungaw naman ako sa may sala't sakto namang napatingin si Liza sa akin na
nanlalaki ang mga mata.

"Ma'am Bella!" she exclaimed.

I smiled at her and came closer to look at the movie she's watching.

"Kanina pa po kayo dito?" hindi makapaniwalang

tanong niya sa akin.

"Yes. You looked so immersed with the movie you're watching kaya hindi na kita
inabala." sabi ko. "By the way, what movie is that?"

"Me Before You po." she answered.

I can see that the main actress' crying right now while looking at a scrapbook. I
wonder what happened before that...

"Anong kwento?" I asked her.

"Hindi ko pa po tapos pero kasi po yung inaalagaan niya, nagkagusto siya doon. The
leading man's body was paralyzed. Pero yung leading man ay gusto na niyang
mamatay... Ni-try naman lahat ni Louisa ang lahat para lang hindi ituloy ni Will
ang balak niya pero... mukhang itutuloy pa rin ni Will. He wants to give up on life
already." kwento niya.

A middle-aged man came inside the leading lady's room, probably her father. He sat
in front of his crying daughter.

"You can't change who people are." he said to his daughter after his daughter
whined out on how she failed convincing the man she loves to live a little longer.

"Then what can you do?" she asked.

His father warmly smiled at her. "You love them," he said.

It seems like the male lead resembles Daddy Sean who wants to give up on life
already because he believed that he already had the best days living in this world,
especially when he already spent memorable times with the female lead.

Daddy Sean believed that his missions were already finished; that he already had
enough memories to bring with him. He's already happy that he got to spend his life
with Mommy Sandra and his children. He even went on a trip with Mommy Sandra... I
guess he's already done preparing for his last and final fall.

Na-realize kong naplano na ito ni Daddy Sean. Na kahit anong gawing pagkukumbinsi
namin sa kaniya to proceed with the operation ay hindi niya gagawin dahil matagal
na siyang nakapagdesisyon at wala nang makakapagpabago ng desisyon niya kahit si
Mommy Sandra 'yan.

All we have to do right now is to spend his remaining time making him feel that we
love him so much.

"Belle!" Liza shouted and I jumped in surprised when I heard the shattering of the
broken vase. "Ayan! Ang kulit mo kasi, Belle eh." Liza scolded Belle as she put her
on the top of the couch upang hindi ito bumaba't masugatan.

Nakatingin lang ako ng diretso sa nabasag na vase at hindi ko alam kung bakit
tumaas ang balihibo ko habang tinitignan ito. Sinundan ko ang pagdaloy ng tumapon
na tubig mula dito hanggang sa makarating ito sa aking paanan at kasabay nito ay
ang pagtunog ng cellphone ko, Vini's calling me.

"Hello?" I answered Vini's call with a shaky voice.

"Bella..." he cried, and my tears fell automatically because I already knew his
next line. "Daddy's gone..."

=================

Chapter 28

Chapter 28

Floor

I almost tripped and flopped, running down the corridors of the hospital. Hindi ko
alam kung paano ako nakarating sa hospital sa loob ng sampung minuto pero nagawa
ko. 'Yon na ata ang pinakamabilis na pagdrive na ginawa ko sa buong buhay ko.

I stopped running when I saw all of them looked so flush. Ate Lyrae's sitting in
Kuya Josh's lap, beside them was Lauren who was leaning on Mommy Sandra's
shoulders. I can also see that Mommy Sandra's holding a rosary while Vini's sitting
on the cold hospital floor, staring straight at the empty wall in front of him.

I slowly stepped closer and the sound of my footsteps echoed down the corridors
which made Vini looked at me.

He immediately stood up and made his way to me.

"Bella..." he said my name and hugged me.

"How long will it take?" I asked Vini who's now breaking down in my arms.
"They said... three to four hours..." Vini answered between his sobs.

I hugged Vini back and averted my eyes to the large doors of the operating room.

Yes... Daddy Sean's in the operating room right now. Ang akala ko nga'y namatay na
si Daddy Sean pero hindi. Gusto ko ngang sapukin ang sarili ko dahil pinapangunahan
ko pa ang mga mangyayari.

"Hello?" I answered Vini's call with a shaky voice.

"Bella..." he cried, and my tears fell automatically because I already knew his
next line. "Daddy's gone..."

I immediately stood up from my seat when he suddenly continued.

"He

went inside the operating room for the surgery..." he continued and my heart felt
relieved. "I don't know what to do, Bella. I can't keep calm. Can you come back now
here, please? I need you here with me..."

I don't know how it happened that Daddy Sean finally agreed to the said operation,
but I'm glad that he did. I'm glad that he didn't give up on life; he didn't give
up on his family who wanted him to live.

"Shh... Don't worry. He'll be fine, Vini." I calmed him down while patting his
back. "I'm sure Daddy will make it through. Malakas siya, diba?"

Vini didn't answer and he just kept on hugging me.

Hindi ko alam kung ilang minutong nagtagal na ganon pero hindi man lang ako
nangawit dahil nakayakap siya sa akin. Umupo lang kami ni Vini nang biglang
dumating sina Jace, Liana at Jonathan.

"Did you drive the car safely, Jace?" rinig kong tanong ni Kuya Josh kay Jace nang
inabot nito ang susi ng sasakyan kay Kuya Josh.

"Of course po, Dad." Jace simply answered. "We wouldn't be here safe if I didn't,
right?"

Napailing nalang si Kuya Josh sa sinabi ni Jace at ibinulsa ang susi ng sasakyan.

Jace never failed to amaze me with his cold attitude. Kapag nakikita mo palang siya
ay mararamdaman mo na ang malamig na aura niya lalong-lalo na kapag tinignan mo
siya sa kaniyang mga mata. I'm sure that Kuya Josh and Ate Lyrae were already used
to Jace with that kind

of attitude kaya hindi na nila 'yon pinupuna.

"Tita Bella." Liana suddenly called me kaya naman nilingon ko siya agad.

"Yes, Li?" I smiled at her with my puffed eyes.

"We bought some chocolates at the convenient store outside the hospital." she said.
"They said that chocolates can make someone lighten their mood and ease some of
their stress. Would you like some?"

Dinungaw ko naman ang hawak niyang plastic kung saan may laman na maraming
chocolates ngunit iisang klase lang ito.
"Pwede kumuha na dalawa? Para sa Tito Vini mo?" I asked her.

"Of course po, Tita." she warmly smiles at me as she answered.

She got the two chocolate bars from the plastic and gave it to me before she went
to Lauren to ask her too.

Nilingon ko naman si Vini na ngayo'y nakaupo ulit sa lapag habang nakatingin lang
sa kaniyang mga daliri.

Napabuntong hininga naman ako't walang pag-aalinlangan na tumabi sa kaniya nang

nakangiti.

If I'm going to be sad, that will only make him sadder kaya ipapakita ko sa
kaniyang kaya kong ngumiti kahit na sa problema at kabang hinaharap namin ngayon.

If I want to give him strength, dapat makita sa akin na ako mismo'y malakas. Kung
ipapakita kong nanghihina ako, mas lalo lang siyang manghihina.

I need to be his opposite right now. Even if I'm also worried

as hell for Daddy Sean, kailangan ko muna 'yon isantabi.

I placed the chocolate bar on the top of his hands at napatigil naman siya sa
paglalaro sa kaniyang mga daliri bago niya ako tinignan.

"Ang sabi ni Liana, makakatulong daw ang chocolate para makawala ng lungkot, stress
at idadagdag ko na rin ang nervousness." I told him and smiled. "Try mo. Baka
makatulong para makalma ka."

"I'm sorry, Bella..." he suddenly said.

Napakunot naman ang noo ko sa bigla niyang paghingi ng tawad.

"Bakit ka naman bigla-biglang nagso-sorry?" naguguluhan kong tanong sa kaniya.

"I'm sorry if I'm being so weak right now." he apologized clearly. "I just can't
seem to be strong kahit na anong gawing pilit ko. The pain, worries and nervousness
are bringing me down all at once. I can't fight them all."

"Vini, you don't have to apologize for those things. Wala kang dapat ikahingi ng
tawad." I told him. "Natural lang na maging pansamantalang mahina ka dahil sa
kondisyon ni Daddy. It's only normal to become weak sometimes because that weakness
will make you stronger."

"Pero, Bella, halos hindi na kita naaasikaso nang dahil dito." sabi niya.
"Pakiramdam ko'y napapabayaan na kita. Madalas lang akong tulala't walang
ginagawa."

I slightly smiled. So that's his reason...

"Vini, you've done so much for me aleady." nakangiting sabi ko't

umayos ng pagkakaupo upang makahilig ako sa kaniya ng maayos. "Mas makapal pa ata
sa libro ng Harry Potter ang mga nagawa mo para sa akin. Hindi mas makapal nang
dahil sa mga salita kundi nang dahil sa dami ng kasiyahan at iba't-ibang memories
na nabigay non sakin."
I reached for his free hand habang hawak-hawak ng isang kamay niya ang chocolate na
binigay ko kani-kanina lang.

Vini leaned his head towards mine before he intertwined our hands.

"Don't ever think na nagkakakulang ka sa akin kasi hindi..." sabi ko. "Ngayon... I
want to be your strength right now. I want to help you overcome your weakness.
Please, smile even if you're worried. Please, smile and gain strength for me too,
Vini. I'll do the same thing to you too."

Bahagya namang humigpit ang kaniyang pagkakahawak sa aking kamay.

"You already did, Bella.... You already did." he said, his tone dropping into a
whisper. "And I love you so much for that. Thank you."

Para akong nabunutan ng tinik nang sabihin 'yon ni Vini sa akin. With those words
that he said, alam kong nabigyan ko na siya ng lakas.

I suddenly became proud of myself because of that.

Kinain naman namin ni Vini habang naghihintay ang dalawang chocolate bar na hiningi
ko kay Lauren. Nang maubos namin 'yon ay humingi ulit ako ng isa that made Vini
laughed at me.

I'm so happy that I heard him laugh again.

I've been missing hearing and seeing his laughter.

"How many hours have passed already after Dad went inside, Mom?" rinig kong tanong
ni Lauren na nakaidlip na sa kakaantay na matapos ang operasyon.

"Almost four hours..." sagot naman ni Mommy Sandra.

"He'll be out soon." sabi naman ni Ate Lyrae na kampanteng-kampanteng tagumpay ang
operasyon.

Nilingon ko naman ulit si Vini na hindi na kasing walang buhay kanina. He was
smiling while looking at our pictures in his phone's camera roll.

"Vini." I called him.

"Hmm?" he hummed while he continue to slide the images to show the next one.

"Paano niyo napapayag si Daddy na gawin ang operasyon?" I asked him dahil nawala na
sa isipan ko't ngayon ko nalang natanong. "I thought ayaw na niya talaga."

"When Mom came back you were still there, right?" tanong ni Vini sa akin at tumango
naman ako bago siya nagpatuloy. "She cried while hugging Daddy for almost thirty
minutes before Dad asked us na lumabas muna ng room."

Vini locked his phone and placed it beside him before he continued talking.

"Of course, we did what he wanted us to do dahil ayaw naming tumaas ang blood
pressure niya dahil sa hindi namin pagsunod." he said. "Ang tagal din nila ni Mommy
na nag-usap sa loob bago kami muling pinapasok. And then nagulat nalang kami when
Mom asked Ate Lyrae to call Dad's doctor. Pagkarating doon

nung doctor, Dad announced that he already wanted to do the operation. I was
dumbfounded the whole time. Masaya ako siyempre pero nagulat ako sa biglang
pagpayag ni Daddy. Hindi ko agad nasabi sa'yo hanggang sa papunta na kami sa
operating room." sabi niya. "So basically, I don't know why Dad suddenly agreed.
Silang dalawa lang ni Mommy ang nakakaalam. Well, I don't care about that anymore.
Ang mahalaga lang naman sa akin ay ang pumayag si Daddy. That's all that matters
now."

I listened to his story-telling ngunit hindi niya naman pala alam ang sagot sa
aking tanong.

Sa tingin ko'y wala pa rin sa ayos ang pag-iisip ni Vini ngayon.

"Doc!"

Sabay naman kaming napalingon ni Vini sa doctor na lumabas mula sa operating room
nang sumigaw si Mommy Sandra.

Vini immediately stood up from the floor run towards the doctor na ngayon ay
pinagkukumpulan na nilang lahat.

I was about to stand up when I saw a hand laid in front me.

Naglakbay ang tingin ko mula sa kamay na 'yon patungo sa mukha ng may-ari nito.

It's Jace!

"Uhm... Thank you, Jace." I thanked him and smiled.

Maingat niya akong inalalayan patayo. He's about to smile at me when his face
became serious and stared at the floor. He's really cold, I guess.

"Bella!" Vini called my name.

Naalis naman agad ang tingin ko kay Jace upang tignan si Vini't magsimula nang
maglakad papalapit sa kanila.

"Bella, Dad's on his way to recovery! The operation's successful!" masayang sabi ni
Vini't niyakap ako nang napakahigpit.

"Tita Bella."

Napabitaw si Vini sa pagkakayakap sa akin nang bigla kong marinig si Jace na

tinatawag ako.

Vini's eyebrows raised with a grin when he also heard that Jace called me.

"Tita Bella!" Jace called my name again but this time, he shouted.

"Jace, tone down your voice!" suway naman agad ni Kuya Josh sa kaniyang panganay na
lalaki.

"You're talking to Tita Bella, Jace. Respeto naman." inis na sabi sa kaniya ng
kaniyang kapatid.

Tinuro naman ni Jace ang lugar kung saan ako nakaupo kanina bago niya ako tinuro.

"Tita Bella, you're bleeding..." nag-aalangan niyang sabi.

My eyes widened in surprise. I don't know if I should believe Jace and I was about
to check the floor where I sitted when Mommy Sandra also shouted.
"Oh my God, Bella! You're bleeding!" sigaw ni Mommy Sandra.

I heard Vini cursed before I felt myself being lifted and I looked at Vini who
looked more worried and serious, running while he's carrying me.

=================

Chapter 29

Chapter 29

Napkin

"Please, doktora. Yes. At the same hospital. She's at the emergency room." rinig
kong sabi ni Vini habang gamit-gamit ang aking cellphone upang matawagan ang ob ko.

Pagkatapos ng tawag ay kinuha naman ni Vini ang kaniyang cellphone upang may
tawagan ulit.

Napakunot naman ang noo ko't sinubukan ko namang tumagilid habang nakahiga sa mga
hospital bed dito sa emergency room upang makita ang puwetan ko upang makita kung
may dugo nga.

Yes, there's blood pero imposible... It's impossible that I'm pregnant if Vini
thought that I'm having miscarriage because I can't feel any pain.

"Miss, what date is it today?" I asked the nurse who was taking my blood pressure
beside me.

She stared at me for a second bago niya tinignan ang phone niya na mukhang
nakakalimutan din kung ano ng petsa ngayong araw.

"18 po, Monday." she answered me with a smile.

Napaawang naman ang aking bibig... It's the third week of the month. It's the start
of my period. I'm not pregnant. I'm not...

"What room did they put Daddy?" rinig kong tanong ni Vini sa kausap niya sa phone
nang nilingon ko siya.

And again... another disappointment will come along our way.

"Okay..." Vini sighed. "Bella's fine, I think. She's lying down. The nurse's taking
care of her. Her ob's on her way here."

Inalis ko naman ang tingin ko sa kaniya nang makita ko ang pagbabalak niyang
lumingon sa akin.

"Wala ka naman pong nararamdaman sakit diba?" the nurse who took my blood pressure
asked me.

Umiling ako. "Wala."

Kapag
nagkakaroon ako ay hindi ako nakakaranas ng pananakit ng puson kagaya ng iba.
Parang normal na araw lang sa akin kapag meron ako.

"Hintayin pa rin po natin yung ob niyo para makasigurado. But for now, we won't
make any actions, it might seem like a miscarriage pero baka po period niyo na.
Tama po ba?" sabi niya.

I nodded. "It's my time of the month." sabi ko.

She smiled at me. "It's still possible po. Don't worry." she assured me but I don't
what that assurance was for.

I was about to ask her what she meant when I saw my ob arriving na agad namang
sinalubong ni Vini.

"Mr. Sarmiento." nakangiting bati ni doktora kay Vini bago lumingon sa akin at
lumapit. "Hi, Bella."

"Hello po, doktora." I greeted her with a slight smile.

"Can you please turn side view for a sec?" she asked and I did what she said.
"Bleeding, huh?" she smiled at me.

"Doktora, I'm sorry for the disturbance but I think I'm just on my period po."
paghingi ko agad ng paumanhin dahil naabala pa namin siya ni Vini.

"Bella..." Vini called me to stop but that's the truth.

I'm just on my period kaya may bakas ng dugo sa puwetan ko.

"It's my time of the month po. I'm just having menstruation." I said.

"Hmm... Menstruation you say?" nakangising sabi ni doktora sa akin.

"O-Opo..." nag-aalangan kong sagot.

Nilingon naman ni doktora ang nurse na kanina ko pa kasama.

"Can you get a pregnancy test kit?" she asked the nurse.

"Yes, doktora." agad niyang sagot at tumakbo na para kumuha ng pregnancy test kit.

Mas lalong kumunot ang noo ko.

"Doktora, meron

lang po ako. I'm not pregnant and having a miscarriage." paglaban ko nang sitwasyon
kung nasaan ako ngayon.

"Bella, I'm your ob." sabi nito sa akin. "I'm sorry to offend you but I know better
than you about these aspects. Just keep calm and do what I'm about to ask you to
do."

Hindi naman na ako nakapagsalita't nilingon ko si Vini na ngayo'y nakatingin sa

akin na hindi mapakali.

"Is it really your time of the month?" paninigurado ni Vini sa akin.

Tumango naman ako. "My period comes during the third week of the month. 18 na
ngayon. Third week na." sabi ko.

Napapikit naman ng mariin si Vini na para bang kailangan niya nanamang tanggapin na
nagkamali nanaman kami ng hinala.

"Here's the kit po, doktora." magalang na sabi ng nurse kay doktora nang inabot
niya ang pregnancy test kit.

"Thank you." pasasalamat niya sa nurse bago niya ako nilingon.

She opened the box for me before she gave it to me.

"There's a comfort room over there. Go and test." sabi ni doktora at tinuro pa sa
akin kung saan banda ang comfort room.

I got the kit from her hands and easily got off the hospital bed.

I have no choice but to do this because she asked me too. Wala namang mawawala kung
susubukan ko. But I'm sure that this will be negative.

"I'll come with you." Vini stated and I immediately felt the warmth of his hand on
my waist trying to support me.

Kahit na kaya ko namang maglakad mag-isa ay hinayaan ko nalang si Vini sa pag-

alalay sa akin dahil gusto ko rin naman.

"I'll wait outside." sabi ni Vini nang nasa tapat na kami ng comfort.

Tumango

naman ako sa kaniya bago tuluyang pumasok sa loob ng banyo.

I felt disgusted for some time dahil nakita ko ang underwear kong punong-puno ng
dugo. I don't have extra underwear and pants or shorts na dala. Dapat pala ay
nagdala na rin ako ng damit ko't hindi lang ang gamit ni Vini ang dinala ko kanina.
Kung alam ko lang na mangyayari 'to... Nakaligtaan ko na ang period ko.

I put some of my urine in the pregnancy test stick before I went out of the comfort
room.

"Vini, can you ask Ate Lyrae, Lauren or Mommy Sandra if they have extra underwear?"
sabi ko kay Vini pagkalabas na pagkalabas ko ng comfort room.

Hindi ako komportable sa lagay ngayon ng pang-ibaba kong kasuotan. Feeling ko'y
napakababoy kong tao ngayon lalo na't nararamdaman ko pa ang pagkabasa ng ilalim
ko. Parang gusto ko tuloy umuwi para maghugas o di kaya'y maligo na ng tuluyan para
mawala na ang nanlalagkit at bahagyang nandidiring nararamdaman ko.

"I'll call them." sabi niya't nilabas niya na ang kaniyang cellphone habang
papalapit na kami kung saan ako nakahiga kanina.

Bahagya pa akong binuhat ni Vini paupo sa kama habang iniipit ng kaniyang tenga't
balikat ang cellphone.

"Ito po." pag-abot ko kay doktora ng pregnancy test stick.

Itinabi naman ito ni doktora sa bulsa ng kaniyang coat bago siya ngumiti sa akin.

"Ate, do you have extra undies?" walang pag-aalinlangan na tanong ni Vini kay Ate
Lyrae na kausap niya ngayon sa kaniyang cellphone. "Great! Can you ask

Kuya Josh to bring it down? What? I'm serious! Bella needs it now. I'll wait for
him out the emergency room sa lobby. Okay. Thank you. Bye."

Hindi ko maiwasan ang matawa sa ekspresyon ni Vini habang kausap si Ate Lyrae.
Talagang kay Kuya Josh niya pa balak ipababa ang underwear ni Ate Lyrae.

"Bells, I'll wait for Kuya Josh sa labas to get you an underwear and... I'm going
to buy you pads too. Just stay here okay?" paalam niya sa akin at tumango naman ako
habang nagpipigil nang tawa bago siya umalis.

Natatawang sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa mawala na siya sa aking

paningin.

"Napakaswerte mo sa asawa mo, Bella." nakangiting sabi sa akin ni doktora.

Napangiti naman ako. Matagal ko nang alam na napakaswerte ko kay Vini pero kapag
ibang tao ang nagsasabi, I can't help but to feel blessed over and over again.

"I can see that he really loves you..." she added. "Naaalala ko tuloy sa kaniya ang
asawa ko."

"Bakit naman po?" interesado kong tanong.

"Just like you, nahirapan din akong magbuntis noon. We waited for two years bago
ako mabuntis." she confessed.

I can't believe it! Talaga palang may mga babaeng nahihirapang magbuntis. Umabot pa
talaga siya ng dalawang taon bago mabuntis. Kung ganoon ay paano naman kaya ako?
Dalawang taon din kaya?

"My husband can't wait for us to get a baby. Parang ang asawa mo. Ganiyan

na ganiyan siya noon." natatawa niya pang sabi. "Sobrang hassle nga lang para sa
akin dahil ob ako. He was always asking me to test myself. Halos every month niya
ata ako pinagte-test."

She smile and looked at me straightly.

"Kaya noong nakita ko si Vini, full of hopes. Nakita ko sa kaniya ang asawa ko.
That's why gusto ko kayong matulungan sa abot ng aking makakaya. Alam kasi namin ng
asawa ko yung pakiramdam." sabi niya.

"And you gave us a lot of help, doktora." I told her and smiled. "Thank you." I
thanked her.

"That's nothing, Bella." she said. "I'm glad that I was actually able to help you
two."

Napanguso naman ako't kanina pa talaga may tanong na gumugulo sa isipan ko.

"Doktora, nagtataka lang ako..." panimula ko. "Bakit pinatake niyo po ako ng
pregnancy test?" nagtatakang tanong ko.

"Cause Bella, it's possible." she said.

"Po?" nakakunot-noo kong sabi.

"There's a thing called menstrual bleeding during pregnancy." sabi niya.
"Conception of the fertilized reproductive cells that occurs close menstruation or
low progesterone levels may cause what looks like period while pregnant. So it's
possible na magkaroon ka ng bleeding due to menstruation even though you're
pregnant. Kaya wala ka ring maramdamang sakit

dahil hindi ka naman nagb-bleed because of miscarriage."

I processed every word that doktora told me. I can't help but to get my hopes up
dahil ngayon ko lang nalaman na posible pala 'yon. Ang akala ko'y kapag buntis ka
na'y imposible kang magkaroon ng period pero hindi pala.

"I guess I don't have to explain further dahil mukhang naiintindihan mo na ang ibig
kong sabihin." sabi sa akin ni doktora't huminto na siya sa pag-eexplain sa akin
tungkol doon. "I'm not saying that you're one hundred percent pregnant but I'm just
saying that there are possibilities. I also don't want to disappoint you about
this."

"It's okay, doktora." sabi ko nalang at ngumiti. "Hindi naman maiiwasan ang umasa.
Huwag nga lang sobra."

Tumango-tango naman si doktora't bahagya pang napatawa sa paghugot ko bago siya

tumingin sa kaniyang wrist watch.

"It's time, Bella." she said at hindi ko ma-explain ang kabang nararamdaman ko nang
makita kong pumasok na sa bulsa ng white coat ang kaniyang kamay upang kunin ang
pregnancy test stick.

I kept on reciting a prayer inside my head when I saw that she already got the
pregnancy test stick from her pocket.

I bit on my lower lip when I she her eyes darted from the pregnancy test stick.

"Bella, it's..." she averted her eyes on me and smiled. "... positive."

My eyes widened in surprise, happiness and joy.

"Ano po?" tanong ko na para bang wala akong nakarinig kahit na ngiting-ngiti ako.

"It's positive, Bella!" she repeated with more excitement.

I was smiling widely, speechless while I felt my tears running down my cheeks.

"Bella, I bought pads with wings, without wings--"

Napatigil si Vini nang makita niya akong umiiyak at mabilis na nabitawan ang isang
plastik na punong-puno ng iba't-ibang klase ng napkin.

"What happened? Why are you crying?" nagpapanic na sabi ni Vini't hinawakan ang
dalawang balikat ko.

Hinila ko naman si Vini papalapit sa akin at niyakap ko siya ng mahigpit.

"Bella, a-are you..." he trailed off.

"I'm pregnant." I happily stated.

=================

Chapter 30

Last chapter of Dance Forever. Please wait for the epilogue. :)

--------------------------

Chapter 30

Feel

"Oh my God, Bella, Congrats!" masayang bati sa akin ni Ate Lyrae at mabilis akong
niyakap.

"Magiging Tita na ulit ako!" sabi naman ni Lauren at niyakap din ako.

"My fourth grandson or granddaughter is coming." excited na sabi ni Mommy Sandra at

nakisali din sa pagyakap sa akin.

Pagkatapos kong malaman na buntis ako'y pinag-ayos muna ako ni Vini nang pang-
ibabang suot ko. We went to doktora's clinic for the advices at ni-resetahan din
ako ng mga gatas na pampakapit sa baby. Kung mahirap daw kasi akong magbuntis,
malaki ang tiyansang mahina ang kapit ng bata.

"Give her some air, Mom, Ate, Lau." pagsuway ni Vini kila Mommy na nakayakap sa
akin at mabilis na pumagitna.

Vini hid me behind his back as he faced his family.

"Napaka-overprotective naman ni Kuya." iritadong sabi ni Lauren.

"Her ob told us that her pregnancy's too risky." katwiran ni Vini. "I don't want to
take the risk. We'll just stay here for a few minutes pagkatapos ay iuuwi ko na
siya para makapagpahinga."

"That's only normal for a first time Dad." sabat ni Kuya Josh. "Ganiyan din naman
ako nang malaman kong pinagbubuntis na ni Lyrae sina Jace at Liana."

"If I can't handle Josh's protectiveness during my first pregnancy, Bella, goodluck
nalang sa inyo ng kapatid ko." natatawang sabi ni Ate Lyrae.

Napailing nalang ako't bahagyang natawa sa pang-iinis ni Ate Lyrae.

Lumapit naman si Kuya Josh kay Vini upang tapikin

ang balikat nito.

"Congrats, bro! Magiging Tatay ka na rin. Welcome to the club." pagbati nito.

"Club ka pa diyan. Bantayan mo si Jonathan, baka mahulog doon sa kama." sabi naman
ni Ate Lyrae at mabilis namang pumunta si Kuya Josh sa visitor's room nitong room
ni Daddy Sean kung saan may tulugan upang tignan ang mga anak nila ni Ate Lyrae na
nandoon.

Nagtawanan nalang kami nang makaalis na si Kuya Josh. Pinag-usapan pa nila kung
gaano ka-under si Kuya Josh pagdating kay Ate Lyrae.
"Sayang hindi pa nagigising si Daddy. Hindi niya pa alam ang mabuting balita." sabi
ni Ate Lyrae at napatingin naman ako kay Daddy Sean.

Daddy Sean's still unconscious. Maybe it's because of the general anesthesia that
was injected to him earlier.

May mga ibang nagsasabi na kapag galing daw sa operasyon ang isang tao ay hindi mo
masasabing successful iyon lalo na kung hindi pa ito nagigising.

Pero ang sabi naman ng doctor ni Daddy Sean ay successful ang surgery't stable na
siya kaya wala na kaming dapat ikabahala pa. We just need to wait for him to wake
up.

"I'm pretty sure that your father will be overjoyed kapag nalaman niyang buntis na
si Bella, Vini." sabi naman ni Mommy Sandra.

Nakakatuwa dahil nang malaman naming dumating na itong munting anghel namin ni
Vini'y hindi ko alam na sobrang saya rin pala ang mararamdaman ng mga taong
nakapaligid sa akin.

Napahinga naman ako ng malalim at saka sumandal sa kay Vini dahil nakaramdam na ako
ng antok.

"Are you sleepy?" malambing na tanong sa akin ni Vini.

Tumango

naman ako. "Slight..."

"We better get home para makapagpahinga ka na." sabi niya at maingat na inalis ang
pagkakasandal ko sa kaniya upang makatayo na.

Inilahad niya naman ang kaniyang kamay sa akin habang nililingon sila Mommy Sandra.

"Mom, Bella and I will go home now. She's feeling sleepy already." paalam ni Vini
kay Mommy Sandra.

Tinanggap ko naman ang kamay ng asawa ko sa kagustuhan niyang alalayan ako sa

madaling pagtayo na gagawin ko.

"Oh, sige! Ganiyan talaga ang mga buntis. Mabilis nang makaramdam ng antok." sabi
ni Mommy Sandra. "Kami na muna ang bahala sa Daddy mo. Alagaan mo muna ang asawa
mo."

"Sama na rin ako sa pagbaba. My driver and personal assitant's already outside. I
still need to go for a mall show at SM North Edsa-Annex later. Kailangan ko nang
mag-ayos." sabi naman ni Lauren at tumayo na rin saka isinukbit ang kaniyang
shoulder bag.

"Okay. Tara na." sabi naman ni Vini't kinuha niya ang training bag niyang dinala ko
kung saan nakalagay ang kaniyang mga damit nang hindi binibitawan ang aking kamay.

Vini talked to Lauren's driver and personal assistant, reminding them to take extra
care of Lauren.

"Have you contacted and told Tatay about your pregnancy?" tanong sa akin ni Vini
nang pauwi na kami.

Bahagya namang nanlaki ang aking mga mata't nakalimutan kong ibalita kay Tita ang
tungkol sa pagbubuntis ko.

style="text-align:left;">"Guess you forgot, huh?" nakangising sabi ni Vini sa akin

at nahihiyang tumango naman ako.

I've been so caught up in the moment that I forgot about telling him na malapit na
siyang magkaroon ng unang apo.

"Is he going to be with Lauren ngayon sa mall show niya?" I asked Vini.

"I don't think so... but try to ask Lauren." sabi niya't kinuha sa dashboard ang
cellphone niya upang ibigay sa akin. "Use my phone. Call her."

Sinunod ko naman ang sinabi niya't tinawagan ko na si Lauren. Dahil nasa biyahe pa
naman siya ay mabilis niyanv sinagot ang tawag.

"Why, Kuya?" bungad niya nang masagot ang tawag.

"Lauren, this is your Ate Bella." I informed her.

"Oh, ikaw pala 'yan, Ate." aniya. "Bakit, Ate Bella?"

"I'm just going to ask you kung pupunta ba ngayon si Tatay sa mall show mo or
hindi." sabi ko.

"I believe not, Ate." sagot niya. "My other manager's going to be there so, I think
he wouldn't come. Want me to ask him if he'll stop by?"

"Huwag na, Lau." sabi ko. "Bukas ko pa kasi balak sabihin kay Tatay ang tungkol sa
pagbubuntis ko dahil kakausapin ko siyang bumisita kay Daddy. Para sabay ko nang
sasabihin sa kanilang dalawa. I'll ask Ate Lyrae and Mommy Sandra na huwag munang
sabihin kay Daddy Saan pagkagising niya."

I think it'll be more memorable kung sabay malalaman

ng dalawang ama ko ang tungkol sa pagbubuntis ko kaya sabay ko nang sasabihin sa

kanila bukas.

"Oh... Don't worry, Ate!" she said. "Kapag nandoon si Tatay Ed, hindi ko nalang
sasabihin sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis mo."

Napangiti naman ako. "Thank you, Lauren."

"You're welcome, Ate." sabi niya. "I think you better call Ate Lyrae about it na.
Baka magising na si Daddy."

"Sige. Mag-iingat ka. Bye." paalam ko't tinapos na ang tawag.

Hinanap ko naman sa contacts ni Vini ang number ni Ate Lyrae upang matawagan ko na
siya.

"May plano ka na pala tungkol sa pagsabi kila Daddy." puna ni Vini.

Ngumiti naman ako sa kaniya. "Feeling ko kasi mas maganda kung malalaman nila nang
sabay." katwiran ko.

Tumango-tango naman si Vini habang nakangiti. "You really have your own ways,
Bella." sabi nalang niya.

Sasagot pa sana ako kaso'y nasagot na ni Ate Lyrae ang tawag kaya naman siya na ang
kinausap ko.

"Ate, huwag niyo munang sabihin kay Daddy ang tungkol sa pagbubuntis ko ah?"
panimula ko. "Bukas ko na sasabihin kapag bumisita si Tatay kay Daddy."

"Kala ko kung ano nang nangyari sa inyo ni Vini." natatawa niyang sabi. "Sige. We
won't tell Daddy about it."

"Thank you, Ate." pasasalamat ko.

"No problem, Bella." she said. "Malapit

na ba kayo sa inyo?" she asked.

Nilingon ko naman ang dinadaanan namin upang malaman ko kung malapit na kami o
hindi pa.

"Medyo malapit na, Ate." sagot ko.

"Okay. We'll text you two kapag nagising na si Daddy." sabi niya. "Pahinga ka lang,
Bella, okay?"

"Sige, Ate. I will." sabi ko at nagpaalam na siya bago ibinaba ang tawag.

Hindi rin nagtagal ay nakarating na kami sa bahay.

"Congrats po, Ma'am Bella!" masayang pagbati ni Liza sa akin nang sabihin namin sa
kaniya ni Vini ang tungkol sa pagbubuntis ko.

Belle kept barking around and wagging her tail so cutely like she can understand
what we're talking about. She looked so happy too.

"Belle, magkakaroon ka na ng kapatid oh." nakangiting sabi ni Liza kay Belle.

Naramdaman ko naman ang kamay ni Vini sa aking tagiliran kaya nilingon ko siya.

"Go upstairs and take a shower." sabi niya. "I'll cook something for you. What do
you want?"

"Hmm... Gusto ko ng mami ni Nanay." nakangiting sabi ko sa kaniya.

I saw that he's suddenly challenged because of the food that I wanted to eat.

"Nakalimutan mo na ba kung paano?" nakataas-kilay kong tanong sa kaniya.

"Of course, not." maagap niyang sabi. "I can still remember... some of the recipe."

Natawa

naman ako sa kaniyang ekspresyon dahil mukhang iniisip niya kung ano ang hindi niya
natatandaan.

I got my phone inside my bag. Kinuha ko rin ang kamay ni Vini upang ibigay sa
kaniyang ang aking cellphone.

"Nasa notes ko yung recipe." sabi ko. "I hope you can still remember the
procedures."

"Natatandaan ko na 'yon." sabi niya. "Umakyat ka na para masimulan ko na ang

pagluluto ng mami mo."

Tumango naman ako sa kaniya't akala ko'y pupunta na siya sa kusina ngunit nagulat
ako nang bigla siyang sumama sa akin paakyat ng hagdanan.

"Aalalayan kita paakyat." he said. "You might miss some step and fall." he reasoned
out.

"Napaka-over protective naman pala talaga ng asawa ko." mapang-inis kong sabi sa
kaniya't hinayaan na siyang alalayan ako.

"Of course! It's our first baby, after all. I can't let anything happen to our
oldest." sabi niya't mula sa aking tagiliran ay inilipat niya ang kaniyang hawak sa
aking tiyan.

Nang maihatid niya na ako sa huling baitang ng hagdanan ay patakbo na siyang bumaba
upang makapagsimula nang magluto habang ako'y pumasok na sa aming kwarto.

Nagtipa muna ako ng mensahe kay Tatay tungkol sa pagbisita niya kay Daddy Sean
bukas bago ako pumasok sa banyo at nagsimula nang maligo. I was planning on taking
a quick shower ngunit nang dahil sa mga nangyari kanina'y napagdesisyunan kong
magbabad muna sa bathtub.

It

took me an hour to finish my hot bath before went outside the room and smell the
familiar aroma of my Nanay's special dish.

I saw Vini arranging the center table of our room kung saan niya nilalagay ang
niluto niyang mami.

"Come here. Kumain ka na para makapagpahinga ka na agad." pag-aya niya sa akin.

Tumango naman ako't lumapit na sa kaniya agad.

Umupo ako sa sofa't pinanood siyang ilapit sa akin ang medyong malaking mangkok na
may lamang mami.

"Pagkagaling natin sa ospital bukas, bibili na tayo nung gatas na sinabi ng ob mo.
Nakalimutan nating bumili nung pauwi tayo kanina." he said when I started eating.

"Hindi ka kakain?" I asked him dahil tinitignan niya lang ako habang kumkain.

"I'll eat. Kunin ko lang yung fresh milk sa baba at tubig. 'Yon na muna ang inumin
mo." sabi niya. "Wait here."

Mabilis siyang lumabas ng kwarto't napangiti nalang ako nang marinig ko ang sunod-
sunod na pagtunog ng kaniyang cellphone na naiwan niya sa sofa.

I got his phone and his conversation with El Dorado. The members we're
congratulating us. Vini probably told them already.

I think should also tell Penny, Rachel and Maizie about my pregnancy. I'm sure that
they'll be excited to hear about this.

Ni-scroll ko naman pataas ang convo upang makita ko ang kaniyang sinabi.
Vini

Sarmiento:

GUYS! FINALLY! I'M GOING TO BE A FATHER!

Bahagya naman akong natawa sa all capslock na message ni Vini sa groupchat nila ng
El Dorado at may ni-send din siyang picture ng pregnancy test stick kung saan may
dalawang linya na nakalitaw doon.

I didn't know that he took a picture of it.

Binalik ko naman sa dating pwesto ang kaniyang cellphone at para akong baliw na
nakangiti lang habang patuloy sa pagkain.

Pagkabalik ni Vini dala ang mga inuming binanggit kanina ay nagsimula na rin siyang
kumain.

Pagkatapos naman ay pinahiga na niya ako agad sa kama habang siya naman ang
nagshower. Hindi ko na nga siya nahintay na matapos dahil nakatulog na ako.

"Nandoon na daw si Tatay sa room ni Daddy." sabi ko kay Vini nang malapit-lapit na
kami sa ospital, kakabasa ko lang ng text ni Tatay sa akin.

"Just in time. We're almost there." sabi naman niya't niliko na ang sasakyan kung
saan tanaw ko na sa di kalayuan ang ospital.

Nakakapanibago ang pagpunta namin dito ngayon dahil hindi kami nagmamadali o
tumatakbo. Pakiramdam ko nga'y nakikipagprusisyon naman kami ngayon sa sobrang
bagal ng paglalakad namin.

Ni-hindi pa nga lumalaki ang tiyan ko'y ganito nang ka-over protective si Vini.
Paano pa kaya... Hay. Kailangan ko na talaga sigurong masanay.

"Oh! Andiyan na pala ang dalawa." sabi ni Ate Lyrae nang makitang

pumasok na kami ni Vini sa loob ng room.

Mabilis naman akong dumalo kay Tatay upang magmano. I kissed Mommy Sandra on her
cheeks and cautiously took Daddy Sean's hand to be blessed at ganoon rin ang ginawa
ni Vini.

I got a text from Ate Lyrae around eleven o'clock in the evening na nagising na si
Daddy Sean ngunit kinaumagahan ko na 'yon nareplyan dahil mahimbing na ang tulog ko
ng mga oras na 'yon.

"Hanggang kailan daw po si Daddy dito?" Vini asked Mommy Sandra.

"He's going to stay here for a month." sagot ni Mommy Sandra. "The doctor said that
two weeks of staying here is fine already but I want to make sure kaya I've decided
na mag-stay siya dito for a month bago siya umuwi sa bahay."

"Your Mom's so cautious and paranoid." natatawang sabi ni Daddy Sean kay Vini at
inirapan lang siya ni Mommy Sandra.

"Talking about cautious and paranoid, huh?" si Ate Lyrae naman ang natatawang
sumabat. "Mas paranoid ata at cautious 'yang si Vini. I think he got offended,
Dad."
"Shut up, Ate." nakangising sabi nalang ni Vini kay Ate Lyrae.

"Oo nga pala!" sabi naman ni Mommy Sandra na parang may naalala. "Hindi niyo pa
sinasabi sa kanila ang tungkol doon, Bella, Vini." tukoy ni Mommy kay Tatay at
Daddy Sean.

"About what?" kuryosong tanong ni Daddy Sean.

Nilingon din ako ni Tatay na may bahid ng pagtataka ang ekspresyon.

style="text-align:left;">"Ano 'yon, Bella?" he asked me too.

Nilingon ko naman si Vini nang naramdaman ko si Vini sa aking likod. Hinawakan niya
ang aking kamay at saka iginaya patungo sa aking kamay.

Tatay and Daddy Sean's watching our hands moved above my tummy.

"Bella's pregnant po." pinangunahan na ako ni Vini't hindi man lang ako binigyan ng
tiyansang sabihing muli ang linya na 'I'm pregnant'.

Parehas na nanlaki ang mga mata ni Tatay at Daddy Sean.

Si Tatay ay may malaking ngiti na sa kaniyang labi't mabilis na lumapit sa akin

upang himasin ang aking tiyan habang si Daddy Sean ay mukhang hindi pa maproseso ng
maayos ang sinabi ni Vini.

"Nandito na ba ang apo ko?..." malambing na pagkausap ni Tatay sa aking tiyan

habang patuloy lang siya sa paghawak dito.

"Dad..." Vini snapped Daddy Sean from being speechless.

Daddy Sean's smile slowly showed up and I can see tears forming in his eyes. Seeing
the reaction of these two important man in front of me right now touched my heart.

"Bella, can you come closer please?..." sabi ni Daddy Sean sa akin dahil hindi siya
makalapit.

Nagbigay naman ng daan si Tatay upang papuntahin ako papalapit kay Daddy Sean.

"Finally..." he said while smiling widely. "My fourth grandchild's coming. It's
really a good decision to be alive."

"Ikaw lang naman ang baliw na ginustong mamatay." sabi ni Mommy Sandra't umupo sa
gilid ng kama ni Daddy Sean. "You could have missed your grandchild from Bella and
Vini kung tinuloy mo 'yon."

"I know..." tumatango-tangong sabi ni Daddy Sean at tinuro ang aking tiyan. "Can I
feel it?" he asked.

Ngumiti naman ako't tumango. Lumapit pa ako ng mas malapit para hindi na siya
mahirapan na abutin ang aking tiyan.

May humawak naman sa aking balikat at kita ko rin si Vini'ng maiyak-iyak habang
tinitignan si Daddy Sean na masayang hinahawakan ang aking tiyan.

"They love you so much baby..." I whispered kahit na alam kong napakalabong malaman
at marinig ng magiging anak ko ang sinasabi ko.

"And we love you too..." dagdag naman ni Vini't ipinatong ang kaniyang baba sa
aking balikat.

Yes, baby... Mahal na mahal ka namin. We will love you more and more.

=================

Epilogue

Thank you very much! Hehe

----------------------

Epilogue

Pressure.

'Yan ang paulit-ulit kong nararamdaman habang paulit-ulit din kaming tinatanong ng
mga tao sa paligid namin ni Bella kung hindi pa ba kami nakakabuo.

I was trying to keep everything cool. Kunwari ay hindi ako naaapektuhan ng paulit-
ulit nilang tanong kahit ang totoo ay gusto ko na silang patigilin. Ayos lang sana
kung hindi paulit-ulit ngunit twing may nakakasalumuha ata kaming kamag-anak,
kaibigan o kakilala ay tinatanong nila kaming dalawa kung nakabuo na ba o hindi.
Kulang na nga lang ay maglakad na kami ni Bella na may nakasabit na placard kung
saan nakalagay ang statement na, 'Hindi pa kami nakakabuo', para hindi na nila kami
tanungin.

"Ayokong makialam sa inyong dalawa ni Bella dahil buhay niyo 'yang mag-asawa,
but... do you know that she's taking pills?"

My heart and head were full of anger when Ate Lyrae told me that.

A part of me was telling me that I should hear out Bella's reasons kung bakit siya
nagt-take ng pills that can prevent her from getting pregnant. Pero masiyadong
marami ang nagsasabi naman sa akin na mali ang ginagawa niya.

All this time, I thought we have the same goal the moment we got married. I thought
we both wanted to have a child as soon as possible, but everything crashed the
moment I knew she's taking pills.

"How can you do that, Bella?" halos mangiyak na ako habang nagsusumikap ng tignan
pa siya ng diretso.

"I'm sorry, Vini..." she hopelessly apologized.

"Sorry isn't enough for me to forgive you, Bella."

malamig kong sagot sa kaniya.

Was she apologizing because she still doesn't want to get pregnant; because she
will still continue taking pills? If that's so then I don't need her sorry. I can
only forgive her if she's already ready to carry our child.
"Bella, do you know how much I wanted to have a child?" I asked her, full of
hatred.

I continued ranting everything about how hurt I was. Hindi ko alam kung paano ko
kinaya ang magpatuloy na magalit sa kaniya habang nakikita ko siyang umiiyak sa
harapan ko. Nasasaktan ako habang nakikita ko siya pero mas nasasaktan ako para sa
dapat na magiging anak namin dahil pinapatay niya ang tiyansang mabuhay 'to.

"Bella, it's... it's like you're killing our child ng dahil sa ginagawa mo." nag-
aalangan kong sabi ngunit gusto kong malaman niya ang mga epekto ng ginawa niya.

After that night, I can see that she's finally ready. She stopped taking pills and
we made love everytime we had a chance or when we're not busy.

Arabella Francisco Sarmiento.

I knew that Bella's a hardworking person pero ever since she's wearing my surname
ay parang lahat ng bagay na gawin niya'y dapat walang mali.

Naalala ko pa noong kinausap ako ni Penny tungkol sa pagiging paranoid ni Bella

dahil pakiramdam daw nito'y hindi niya karapat-dapat dalhin ang apilyido ko
hanggang sa wala pa siyang napapatunayan.

She doesn't need to prove anything. Karapat-dapat siya sa apilyido ko dahil mahal
ka siya. If ever she needed to prove that the surname Sarmiento also belongs to
her, ang kailangan niya lang gawin ay itaas ang kaliwang kamay niya

para mapakita ang singsing niya na kapareha ng sa akin.

In order to thank her for being so hardworking and proving herself, I decided to
treat her on a trip overseas. We went to South Korea, San Francisco and Los
Angeles. I did everything to repay her. I did everything to make her happy.

Negative.

Ilang beses ko bang narinig ang salitang 'yan?

"I'm sorry it's negative".... "I'm sorry it's still negative"... "Negative"...
"Negative"..."Negative"...

Halos mabaliw na ako twing makakarinig ako ng salitang negative. Ito na ata ang
pinaka-ayaw kong salita.

Actually, ako naman ang may kasalanan 'yon. Mabilis akong umasang buntis si Bella
kahit na hindi naman pala. Pati tuloy siya ay nadadamay sa disappointment na hindi
naman namin dapat nararamdaman kung hihintayin nalang namin ang mga tamang
sintomas. Hindi 'yong kunting hinala lang ay susubok na kami.

Sabi nila, wala naman daw masama kung susubukan. Pero ang daming nawawalang pag-asa
at abot-abot ang sama ng loob na naramdaman ko sa bawat subok namin.

"You're not infertile and your sperm's in good condition and quality. There's also
no problem with the count of sperm during release. You're fertility's just in
shape."

'Yon ang sabi sa akin ng doctor nang sinubukan kong magpa-test kung infertile ba
ako. Natatakot kasi ako na baka mamaya'y ako naman pala talaga ang may problema.

Siguro'y kailangan lang talaga naming matutong maghintay. I need to be patient. We

need to be patient.

Hindi naman dahil gusto mong dumating agad ang isang bagay ay dadating 'yon agad
dahil lang sa kagustuhan mo. There's

always a time for everything.

"Shy, please... You don't have to bring me lunch everyday." sabi ko kay Shyren nang
makita kong pumasok ulit siya sa aking opisina na may dala-dalang pagkain.

Shyren Viñas... We were friends before because our parents were close friends. I'm
also a bit close to her older brother, Zayn na kasing edaran ni Ate kaya naman
nakakausap ko rin paminsan-minsan si Shyren.

Before she went to Australia to study, she admitted to me that she likes me and
that I should wait for her until she comes back, but of course, I didn't do that.

I may have like because she's my friend, but I have no other intentions besides
that. I just want her as my friend.

Hindi ko naman alam na hanggang ngayon ay dinadala niya pa ang pangakong 'yon sa
sarili niya. The promise she made with herself. I was happy when she came back
because she was an old friend. But the moment I heard that she wanted to work at
Sarto, alam kong hindi na magandang pangitain 'yon.

If only I can refuse Dad, I will do it, but I can't... I have to live with this
kind of arrangement at the office.

"Pamilya? May masisira ba akong pamilya?" Shyren sarcastically said like she was
just stating a question with an obvious answer. "Wala naman diba? May anak na ba
kayo? Wala! How can you call yourself a family when you don't have a child?"

"Shyren, shut up!" I yelled at her without thinking twice.

Shyren wasn't like this before. She changed and I lost all the respect left that I
have for her, even as a friend. Ang mga salitang sinabi at binitawan niyang 'yon
kay Bella at karamay na rin ako ay tumatak sa

puso't isipan ko.

She already crossed the lines that she shouldn't cross.

"Vini, sinugod si Daddy sa ospital. He suddenly had his third attack... Come home,
Vini. We need you." Ate Lyrae cried through the phone.

Images of Dad suffering from the attack and being rushed inside the hospital on a
hospital kept on flashing in my mind.

I shouldn't be complacent because it was already Dad's third attack. The first and
second attacks were already dangerous. Thinking that it's already the third time
made me feel like I'm running out of time.

Fear, worriedness, nervousness, anxiousness... Lahat nang 'yan ay nagkahalo-halo na

sa buong pagkatao ko. Kahit nga ang sarili ko'y hindi ko na maintindihan. Ang
atensyon ko'y binigay ko lahat sa pag-aalala kay Daddy that I almost forgot about
Bella and unintentionally hurt her because of my careless choice of words.

Mas lalo lang akong hindi mapakali knowing that Bella's surely mad at me right now.
"Vini..." Ate Lyrae called me as she tapped my shoulder.

"Ate..." simpleng sabi ko't nilingon siya.

"Lauren told me what happened between you and Bella." sabi niya at napahinga naman
ako ng malalim.

"I'm such an ass, Ate..." sabi ko naman.

Napapikit ako ng mariin at saka tumayo sa aking kinauupuan.

"Ate, I'm just going to check on her for a while... Babalik din ako agad." I told
her.

"Of course, Vini. Kahit magtagal ka pa sa inyo ay okay lang." nakangiting sabi niya
sa akin.

Umiling naman ako. "Babalik ako agad." sabi ko't mabilis ng umalis para mabilis
ring makabalik.

The house was so quiet when

I arrived. Naka-dim ang mga lights sa living room at ganoon din sa kusina. Nang
umakyat ako sa kwarto'y nakita ko naman si Bella'ng mahimbing nang natutulog.

I walk towards the side of the bed where she's facing and it felt like someone's
clenching my heart as I saw the trace of dried tears on her cheeks.

"I'm sorry, Bells..." I whispered before I kissed her forehead, it gave me strength
for some reason. "I love you..."

I didn't bother changing my clothes before I went back to hospital. Ang paghalik na
ginawa ko nalang sa noo ni Bella ang baon-baon ko pabalik.

"I'm going to hand my resignation letter tomorrow." Shyren told me. "Kung wala ka
pa bukas sa Sarto, I'll give it to your secretary."

"Okay." I said and I can't help but to give Shyren a smile.

I guess, she didn't really change. She's still the same Shyren I knew from before.
It's just that she lost herself last time that's why those words came out from her
mouth just like how I also lost myself last night.

Just when we thought everything's fine at makakalabas na ng ospital si Daddy...

Nalaman naming mayroon pala siyang ventricular septal defect and he already knew
about it but he chose not to tell us.

I'm trying to understand Dad's reason. I can't help but to point out how selfish he
was, the moment he decided not to fight and just end his life.

I knew that Daddy's not that kind of person. Maybe he had other reasons. I

was ready to face and accept the truth. Wala naman akong magagawa. I was ready to
spend his remaining time memorable when he suddenly agreed to do the operation.

Hindi ko alam kung ano ang sinabi sa kaniya ni Mommy. Hindi ko alam kung ano ang
pinag-usapan nilang dalawa't pumayag si Daddy na isagawa na ang operation pero
hindi naman na importante 'yon. Ang importante'y pumayag si Daddy. He decided to
still fight for his life as another life started to join the fight with him.
"One, two, three, four, five, six, seven, eight, nine, ten. Madalas ay laging
hanggang sampu lang ang ginagawa nating pagbilang. Minsan nga ay hanggang tatlo
lang." Liza started her speech. "Bakit kaya ganoon? Bakit hindi nabibigyang pansin
ang mas mataas pang mga numero? Dahil ba sa grades sa kolehiyo ay uno hanggang
singko lang ang mahalaga?"

Nilingon ko naman ang buong auditorium at nakita kong lahat ng tao'y maiging
nakikinig kay Liza na nagsasalita ngayon sa kanilang harapan.

"In life, we have infinite chances. Huwag tayong manatili sa isa hanggang sampu o
isa hanggang tatlong tiyansa dahil walang katapusan ang mga numero. Ibig sabihin
non ay wala ring katapusan ang pag-asa natin sa buhay. Hindi dapat tayo mawalan ng
pag-asa dahil laging may pag-asa. Nawawalan lang ng pag-asa kapag sinabi mo sa
sarili mong hindi mo na kaya." sabi niya. "When I was a teenager, I lost my
parents. It was hard and painful. Nabigla ako sa mga biglang responsibilidad na
dapat kong gampanan na iniwan sa akin ng mga magulang ko.

It's hard to live on my own pero kailangan kong mabuhay para hindi masayang ang
nasimulan ng mga magulang ko. Kinailangan kong tumigil sa pag-aaral at sinabi ko sa
sarili kong magt-trabaho muna ako upang makapag-ipon bago magpatuloy sa pag-aaral."

Napatingin naman ako kay Bella nang marinig ko ang kaniyang mahihinang paghikbi
habang nakikinig kay Liza.

"But I guess, I'm really lucky to meet an employer like them; an employer who
didn't treat me as their employee but instead, they treat me as their own family.
Without them, hindi ko alam kung makakaya ko bang abutin itong naaabot ko ngayon.
Without them, hindi ko alam kung ako pa rin ba yung taong nakatayo ngayon sa
harapan niyo't nagdedeliver ng isang madramang speech." pagpapatuloy niya't bahagya
pang natawa. "Because of my employers, who are now my parents. I, Liza Fei Arquiza-
Sarmiento, Bachelor of Science, Major in Hotel and Restaurant Management, is now
standing in front of you. Congratulations to all of us! Good day!"

Everyone in the auditorium started to clapped their hands. Bella even stood up from
her seat while clapping her hands.

Liza Fei Arquiza Sarmiento.

Four years ago, Bella and I decided to adopt her. Napagdesisyunan din naming ibigay
sa kaniya ang apilyidong Sarmiento at masaya naman kaming pumayag siya. Nang mabago
naman ang kaniyang apilyido'y agad namin siyang pina-enroll ni Bella sa kolehiyo.

"Congratulations, Liza." nakangiti namang bati ni Teph kay Liza habang

binibigay sa kaniya ang bouquet ng paboritong bulaklak ni Liza.

Napakabilis talagang gumalaw nitong si Teph at naunahan pa kami sa pagbati kay

Liza.

"Salamat! Nag-abala ka pa." nahihiyang nakangiting sabi ni Liza kay Teph nang
tinanggap niya ang bouquet.

If Liza only knew what awaits for her at home. Napakaraming hinandang surprise ni
Teph para sa kaniya at ayaw pa kaming patulungin ni Bella kaya naisipan naming
ibili nalang ng sariling lugar si Liza like a condo unit kahit na alam naming mas
gugustuhin niya pa ring tumira sa bahay kung saan magkakasama kami.

"Liza! Anak! Congratulations!" sigaw ni Bella't mabilis namang tumabi si Teph upang
mayakap ni Bella si Liza.

"Thank you, Mommy." nakangiting sabi ni Liza.

"Grabe! Ang ganda-ganda ng speech mo! Proud na proud talaga ako sa'yo!" tuwang-
tuwang sabi ni Bella't hindi ko mapigilan ang matawa.

"Mommy, you're so noisy po."

I averted my eyes to Rojan who's now sulking while covering both of his ears using
his tiny hands.

Natawa naman si Liza sa kaniyang kapatid at yumuko upang maging ka-lebel ito.

"Rojan, won't you congratulate your Ate?" Liza pouted at her brother.

Ngumuso rin si Rojan at saka niyakap ang kaniyang Ate. "Congratulations, Ate!" he
greeted Liza.

Napatingin naman ako kay Bella na ngayon ay pinipicturan ang dalawang anak na
magkayakap.

style="text-align:left;">Rojan Howell Francisco Sarmiento, our three years old son.

"Mommy, don't take pictures." muling reklamo ni Rojan at nagtago pa sa likod ni

Liza.

"Hay, Rojan, I don't know what to do with you anymore." sabi ni Bella't mukhang
nakukunsumi na ulit sa masungit na si Rojan.

When Bella was still pregnant, she's always looking for Jace. Doon pa nga tumira si
Jace sa bahay for three months dahil ayaw siyang pakawalan ni Bella. Kung sa dami-
daming pwedeng paglihian ay si Jace pa talaga. Nagmana pa ata si Rojan dito na mas
dumoble pa ang sungit kay Jace.

"Daddy! Mommy's getting angry again po oh." sumbong naman ni Rojan sa akin.

Tuluyan na akong napahagalpak sa tawa. Lagi nalang nag-aaway ang mag-inang 'to.

Naniniwala si Bella'ng hindi magiging katulad ni Rojan si Jace at ngayon na

lumilitaw na ang pagkakatulad nilang dalawa'y pinipilit ni Bella'ng ilagay daw sa
tamang landas si Rojan. Mukhang hindi niya na daw kakayanin.

"Nagsumbong ka pa ulit sa Daddy mo." sabi naman ni Bella't humalukipkip.

Lumapit naman ako sa kanila't binuhat si Rojan na palaki na ng palaki. Baka hindi
rin magtagal ay hindi ko na siya mabuhat nang ganito.

"Uhm, Daddy, magpapapicture po muna ako sa mga kaklase ko." paalam naman ni Liza sa
akin at tinuro ang mga kaklase niyang naghihintay sa kaniya.

"Go ahead." nakangiting sabi ko't

hinayaan na si Liza'ng pumunta sa mga kaklase niya.

"I'll come with you, Liza." mabilis namang sabi ni Teph at sumunod agad kay Liza.
Biro nga sa El Dorado'y mukhang si Teph na daw ang pumalit kay Belle. Nagmumukhang
aso na sa kakasunod kay Liza.

"Daddy, you're not listening to me." bigla namang sabi ni Rojan at pilit na
iniharap ang aking mukha sa kaniya.

"I'm sorry. What's that again?" sabi ko't hindi ko mapigilan ang mapangiti.

"I wanna play na po. Let's go home already." pag-aya niya na sa aking umuwi.

"Rojan, stop playing already. You're already full of sweat." sabi naman ni Bella't
lumapit sa amin upang palitan ang bimpo sa likuran ni Rojan.

"Mommy, the towel's itchy." pangatlong reklamo niya kahit na malambot naman ang
bimpong nilalagay sa kaniyang likuran.

"Don't me, Rojan. Don't me." pagbabanta na ni Bella't hindi ko talaga mapigilan ang
kakatawa sa kanilang dalawa.

Bella gave me death glare while I was laughing that's why I tried so hard to stop
myself from laughing.

"Sige lang. Tumawa ka pa. Mamaya ka sa akin sa bahay." pagbabanta sa akin ni Bella.

"Gagawa ba tayo ng isa pang Rojan? Challenge accepted!" biro ko sa kaniya.

"No more Rojan please. Di ko na ata kaya. Mababaliw na ko." sabi naman niya bilang
pagsakay sa biro ko't inilagay sa bag ang basa ng bimpo galing sa likod kanina ni
Rojan nang mapalitan na ng bago.

Bella can't be pregnant again. If ever she'll get pregnant, it's either she'll die
when giving birth or the child will die kaya hindi na namin sinubukan pa ulit. I'm
happy that we already have Rojan and also Liza.

"Daddy, tayo naman pong apat ang magpicture!" bigla namang sabi ni Liza nang
makabalik at binigay kay Teph ang DSLR. "Picturan mo kami, Teph."

Tumakbo palapit si Liza sa amin. Pumuwesto siya sa gitna namin ni Bella habang
buhat-buhat ko pa rin si Rojan.

"One, two, three!" Teph counted and the camera started to take shots as we smiled.

Bella and I had a beautiful dance. We also danced in pain. And I'm pretty sure
right now that we're going to dance forever with Liza and Rojan.

-----------------------

The End

06/21/16

See you at Dreams Into Reality and Fierce. Thank you!

=================

Author's Announcement:
Hello, Secrets!

Some of you who are part of the Facebook group I made already knew that "His Secret
Wife" is about to be published under PSICOM Publishing Inc. soon.

To be updated, please add me on the new Facebook account that I just made. I will
be promoting the story and updating you, guys, using that account. So please do add
me!

Facebook Account: Nina WP

Link: facebook.com/nininininaaawpstories

Also if you still aren't part of the Facebook group, please do join and be a part
of our family.

Facebook Group: Nina WP's Secrets

Thank you!