W średniowieczu sposobów na radzenie sobie z chorobami i schorzeniami szukano w

ziołolecznictwie i naturze. Powszechnie uważano, że choroba jest karą za grzechy. Metodą na

zwalczenie choroby lub przynajmniej zmniejszenie jej skutków, była modlitwa oraz opieka
nad chorym. Ówcześni lekarze dysponowali różnymi środkami leczniczymi, takimi jak
napary, maści, syropy, nalewki i wina, które podawali chorym.

1. Popularną metodą leczenia było spuszczanie krwi. Zajmowali się tym kowale i
cyrulicy, czyli osoby odpowiedzialne za golenie oraz wyrywanie zębów. Puszczanie
krwi było popularne aż do XIX wieku. Wierzono, że pozbawienie człowieka
określonej ilości krwi leczyło z chorób, które miały „wypłynąć” wraz z krwią. Metoda
ta działała korzystnie na osoby cierpiące na nadciśnienie. Krew spuszczano najczęściej
z rąk i szyi, a nawet skroni, nakłuwając tętnicę. Zabieg kończono z chwilą omdlenia
pacjenta, co uważane było za korzystny objaw. Bardzo popularne było też
przykładanie pijawek, znane medycynie także dziś.

2. Do historii średniowiecza przeszły zabiegi chirurgiczne, które wykonywano za

pomocą zwykłych narzędzi rzemieślniczych, takich jak piła, młotek, różnego rodzaju
wiertła i chwytaki. Najlepszym rozwiązaniem dla osoby ze złamaną kończyną była
wówczas amputacja. Brak znajomości anatomii oraz chęć jak najszybszego
wyleczenia chorego kończyła się właśnie w taki sposób.