«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.

1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΙΗ΄ Τοῦ ἱερομάρτ. ἁγ. Πολυκάρπου Σμύρνης Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Φλώρινα - ἀριθ. φύλλου 7542 Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021 (2001) Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος
(ὁ βίος του καὶ 4 διδάγματα)

Τ ὸ θέμα μας εἶνε ὁ βίος ἑνὸς ἁγίου ποὺ ἔ-

λαμψε στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας· ἑ-
νὸς ἁγίου ποὺ συγκινεῖ ἰδιαιτέρως τοὺς Ἕλλη-
νες, γιατὶ μᾶς ὑπενθυμίζει τὶς ξεχασμένες πα-
τρίδες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τὸ ὄνομά του εἶνε
Πολύκαρπος. Γιὰ τὸν ἅγιο Πολύκαρπο, ποὺ
γιορτάζει σήμερα, θὰ ποῦμε λίγες λέξεις, ἀ-
γαπητοί μου, καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.
***
Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο Ἰ-
γνάτιο τὸν Θεοφόρο ἦταν μαθηταὶ τοῦ εὐαγ-
γελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ θεολόγου, ποὺ ἔγρα-
ψε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ἀποκάλυψι.
Γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ πρώτου αἰῶνος.
Ἦταν ἄνθρωπος πίστεως, μὲ φλογερὴ ἀγάπη
γιὰ τὸ Χριστό. Ἔγινε ἐπίσκοπος Σμύρνης. Ἔ-
ζησε σὲ ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία μόλις ἄρχιζε
ν᾽ ἀνθίζῃ. Τότε ὅμως παρουσιάστηκαν καὶ κά-
ποιοι αἱρετικοί. Μεταξὺ τῶν αἱρετικῶν ἐκεί-
νων ἦταν καὶ ὁ Μαρκίων.
Μιὰ μέρα ὁ Μαρκίων συνάντησε τὸν ἅγιο
Πολύκαρπο καὶ τὸν ἐρωτᾷ·
–Μὲ γνωρίζεις;
–Σὲ γνωρίζω, τοῦ ἀπαντᾷ, ὡς «πρωτότο-
κον υἱὸν τοῦ σατανᾶ»!
Τότε ἐπίσης ἦταν ἀκόμη χρόνια εἰδωλολα-
τρίας. Ἔπρεπε νὰ περάσουν ἄλλα τριακόσα
χρόνια ἕως ὅτου νικήσῃ καὶ λαμπρυνθῇ ἡ Ἐκ-
κλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τοῦ Μεγάλου Κων-
σταντίνου. Ὑπῆρχε τότε ἀσέβεια καὶ διαφθο-
ρά. Τὰ ἔβλεπε αὐτὰ ὁ ἅγιος Πολύκαρπος, ἀ-
ναστέναζε καὶ ἔλεγε· Θεέ μου, «εἰς ποίους
καιροὺς τετήρηκας ἡμᾶς;», σὲ τί καιροὺς μᾶς
ἄφησες νὰ ζοῦμε;
Ἔφτασε στὰ ὀγδονταέξι (86) του χρόνια.
Τὸν ἄφησε ὁ Θεὸς νὰ γεράσῃ, καὶ ποίμανε
τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Σμύρνης. Ἐκεῖ ἡ Ἐκ-
κλησία τοῦ Χριστοῦ εἶχε ἀποκτήσει πιστὰ μέ-
λη. Τότε ὅμως ἐξερράγη ὁ διωγμὸς τοῦ Δεκί-
ου. Στὴ Σμύρνη ὁ ἀνθύπατος διοικητὴς ἦταν
σκληρός. Διέταξε τὴν σύλληψι τοῦ ἁγίου Πο-
λυκάρπου, γιατὶ αὐτὸς ἦταν τρόπον τινὰ ὁ
στρατηγὸς τῆς μαχομένης Ὀρθοδοξίας. Οἱ
Χριστιανοὶ τοῦ εἶπαν νὰ φύγῃ, νὰ κρυφτῇ μα-
κριά· θεωροῦσαν τὴ ζωή του ἀναγκαία καὶ ἤ-
θελαν νὰ τὸν σώσουν. Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος
τοὺς ἄκουσε. Πῆγε σὲ κάποια χαράδρα, κ᾽ ἐ-
κεῖ ζοῦσε σ᾽ ἕνα μικρὸ σπιτάκι. Ὁ ἀνθύπατος
ἀγριεμένος εἶχε διατάξει ἕνα ἀπόσπασμα
στρατιωτῶν καὶ ἔψαχναν ἐπὶ μῆνες ὁλόκλη-
ρους. Τέλος βρῆκαν ποῦ ἔμενε.
Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος δὲν ταράχτηκε. Δό-
ξασε τὸ Θεὸ ποὺ ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ μαρτυρί-
ου του. Εἶπε, νὰ περιποιηθοῦν τοὺς στρατιῶ-
τες. Τοὺς ἑτοίμασε ἐκλεκτὸ φαγητό, τοὺς μί-
λησε μὲ ἀγάπη, κι αὐτοὶ θαύμασαν καὶ ἔλε-
γαν· Τέτοιον ἅγιο ἄνθρωπο γιατί νὰ τὸν συλ-
λάβουμε;… Ἐν τέλει τὸν ἔφεραν καὶ τὸν πα-
ρουσίασαν δεμένο στὸ στάδιο τῆς Σμύρνης.
Οἱ εἰδωλολάτρες ὠρύονταν μέσα στὸ στά-
διο σὰν ἄγρια θηρία καὶ φώναζαν· «Αἷρε τὸν
ἄπιστον», ἀφάνισε τὸν ἄπιστο! Ὁ ἀνθύπατος
τὸν πλησίασε μὲ τὸ καλό·
–Γέροντα, σὲ λυπᾶμαι. Σὲ παρακαλῶ, μόνο
μὲ τὸ στόμα, μὲ τὴ γλῶσσα σου, νὰ βλαστη-
μήσῃς μιὰ φορὰ τὸ Χριστό.
Ὁ ἅγιος Πολύκαρπος τοῦ ἀπήντησε·
–Τί εἶν᾽ αὐτὸ ποὺ μοῦ ζητᾷς; Ὀγδονταέξι
χρόνια ὑπηρετῶ τὸν Κύριό μου, καὶ ποτέ κα-
νένα κακὸ δὲν μοῦ ἔκανε. Πῶς μπορῶ λοιπὸν
τώρα νὰ προσβάλω τὸν Εὐεργέτη μου;
Τότε ὁ τύραννος ἐξαγριώθηκε. Διέταξε ν᾽
ἀνάψουν φωτιά· καὶ οἱ πρῶτοι ποὺ ἔτρεξαν
νὰ φέρουν ξύλα ἦταν – ποιοί· οἱ Ἑβραῖοι! Ὅ-
ταν οἱ φλόγες ὑψώθηκαν, ὁ ἅγιος Πολύκαρ-
πος ἔκανε τὴν τελευταία του προσευχή. Ἔ-
βγαλε ὁ ἴδιος τὰ παπούτσια καὶ τὰ ῥοῦχα του
καὶ μπῆκε μόνος του μέσα στὶς φλόγες. Ἐκεῖ
 2
2
τὸ ἅγιο σῶμα του ἔλειωσε σὰν τὸ λιβάνι στὸ λία. Ἔφυγε, διότι δὲν ἦταν ἀκόμη ἡ ὥρα του.
ζύγια, ἀλλὰ
θυμιατὸ καὶ μὲ τὰ πόδια,
εὐωδίασε «πεζῇ», μία λέξι ποὺ
ὁ τόπος. ἵνα ἀπελθόντες
Ὅταν ὅμως ἦρθεεἰς τὰς καὶ
ἡ ὥρα κώμας ἀγοράσωσιν
τὸν ἀνακάλυψαν
λέει
Ἔτσιπολλά.
ἔζησε Νὰκαὶφανταστῇ
μαρτύρησε κανεὶς ἐκεῖνο
ὁ ἅγιος Πολύ- τὸ ἑαυτοῖς
καὶ τὸν συν έλαβαν, (Ματθ.
βρώματα» 14,15). ἥρωας στὴν ὁμο-
στάθηκε
πλῆθος νὰ ὁδοιπορῇ
καρπος ποὺ ἑορτάζει σήμερα. σὲ δύσβατους τόπους· Ἀλλ᾿ ἀκριβῶς γιατὶ
λογία. Δὲν δείλιασε μπροστὰ τὸ πλῆθος
στὸἔδειξε στὸν
μαρτύριο.
ὄχι μόνο παιδιὰ καὶ νέοι, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες Κύριο τέτοια προθυμία, ἀφοσίωσι καὶ ἀγάπη,
***  Μᾶς διδάσκει τέλος, ὅτι πρέπει νὰ σεβώ-
καὶ ἡλιωμένοι καὶ ἀσθενεῖς. Εἶνε συγκινητικό. γι᾽ αὐτὸ κ᾽ ἐκεῖνος ἔκρινε ὅτι ὁ λαὸς αὐτὸς
Τί διδάγματα μᾶς δίνει, ἀδελφοί μου;Ὁ Χρι- μαστε καὶ νὰ τιμοῦμε τὸ «ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν
Τί ἀγάπη, τί ἔρωτας, τί δίψα τῆς ψυχῆς! εἶνε ἄξιος νὰ τραφῇ ἀκόμη καὶ μὲ ἕνα θαῦμα.
 Τὸ πρῶτοδὲν εἶνεθὰὁ ἔμενε
λόγος διαρκῶς
ποὺ εἶπε στὴνστὸ Μαρ- ὄνομα» (Φιλιπ. 2,9), τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ
στὸς βέβαια ἔρη- Δὲν εἶνε ὁ Χριστὸς ἐκεῖνος ποὺ εἶπε σὲ ὅ-
κίωνα· «Σὲ γνωρίζω ὡς πρωτότοκο υἱὸ τοῦ εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ τὴν ἀγάπη του νὰ δώσου-
μο· θὰ ἐπέστρεφε καὶ στὴν Καπερναοὺμ καὶ σους ἀγωνιοῦν γιὰ τὴ συντήρησί τους «Ζη-
σα τανᾶ». Ἦταν εἰλικρινής. Ὁ ἅγιος Πολύκαρ με καὶ τὴν τελευταία σταγόνα τοῦ αἵματός
στὶς ἄλλες πόλεις τῆς Γαλιλαίας, καὶ θὰ εἶχαν- τεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν
πος μας. Μόνο μιὰ φορά, τοῦ εἶπαν, νὰ βλαστημή-
πάλιδὲν ἤθελενὰ
εὐκαιρία σχέσεις
τὸν δοῦνμὲ αἱρετικούς.
καὶ νὰ τὸν ἀκού- Τοὺς δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστε-
ἀσουν.
πέφευγε, καὶ τοὺς ὠνόμαζε ὅπως τοὺς ἔ- σῃς, καὶ θὰ γλυτώσῃς τὴ ζωή σου. Καὶ ὁ ἅγιος
Ἀλλ᾿ αὐτοὶ δὲν ἀντέχουν νὰ μένουν μα- θήσεται ὑμῖν» (ἔ.ἀ. 6,33); Αἴ λοιπόν· τὴν ἐπίσημη
πρεπε. ΜὲΤὸν
τὴ γλῶσσα τῆςξεσηκώνονται,
ἀληθείας μιλοῦ ν οἱ Πολύκαρπος ἀπήντησε· Ὀγδονταέξι χρόνια
κριά του. ἐπιθυμοῦν, βγαί- αὐτὴ ὑπόσχεσί του τὸν βλέπουμε νὰ τὴν πρα-
ἅγιοι. Δὲντὸν
μισοῦν τοὺς ἀνθρώπους· τοὺς ἀγα- ὑπηρετῶ τὸν Κύριό μου καὶ μοῦ δίνει ὅλα τὰ
νουν καὶ ἀναζητοῦν στὴν ἔρημο. Ἡ δίψα γματοποιῇ τώρα. Ὁ λαὸς αὐτὸς εἶχε ἀποδεί-
ποῦν. Ἐκεῖνο ποὺ μισοῦν καλά· πῶς τώρα νὰ τὸν ἀρνηθῶ; Εὐγνωμονῶ
τους αὐτὴ ζωντανεύει τὴν εἶνε
εἰκόναἡ ἁμαρτία,
τοῦ ψαλμῳ τὸ- ξει τὴν ἡμέρα αὐτὴ μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά
ψέμα,
δοῦ γιὰ ἡ πλάνη, τὸ φρόνημα
τὸ διψασμένο τῆςποὺ
ἐλάφι, ἀπάτης.
τρέχει, Ἔτσι δι- τὸν
του,Κύριό μου.τὰ πνευματικὰ πάνω ἀπὸ τὰ ὑ-
ὅτι θέτει
νὰ συμπεριφερώμαστε
ασχίζει μεγάλες ἀποστάσεις κ᾽ ἐμεῖς.
ἀναζητώντας νε- Τέτοια διδάγματα
λικά· «ἐζήτει πρῶτον τὴν παίρνουμε
βασιλείανἀπὸ
τοῦτὸν βίο
Θεοῦ».
ρό,Τώρα
νὰ βρῇτὸ κλίμα ἄλλαξε.πηγή,
τὴ δροσερὴ Μερικοὶ ποὺδικοί μας ἔ-
θὰ σβήσῃ τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου.
Κ᾽ ἐκεῖνος λοιπὸν τοὺς δίνει τὰ ἀγαθά του
τὸ καμίνι τῆς δίψας του. «Ὃν τρόπον»,Καὶ
χουν μὰτς - μοὺτς μὲ τοὺς αἱρετικούς. λέει,ἡ πλουσιοπάροχα· θεραπεύει, *** εὐλογεῖ, τρέφει,
αἵρεσι
«ἐπιποθεῖτοῦ οἰκουμενισμοῦ
ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς εἶνεπηγὰς
ἡ φοβερώτερη
τῶν ὑδά- Τί νὰ ποῦμε, ἀγαπητοί
ἐλεεῖ τὸ λαό. Καὶ ὁ λαὸς φεύγει μου, τώρα ἀπὸἐμεῖς γιὰ
τὴν ἔρη-
ἀπ᾽
των,ὅλες.
οὕτως Δὲνἐπιποθεῖ
ὑπάρχουν, σοῦ λέει,
ἡ ψυχή διαφορές·
μου πρὸς σέ, ὁ τὴν ἐ πο χή μας; Κανείς δὲν μᾶς
μο ψυχικὰ καὶ σωματικὰ χορτασμένος. Ὁ Κύ- βάζει σήμερα
τί θὰ πῇὅπως
Θεός»· ὀρθόδοξος,
τὸ ἐλάφι τί λαχταρᾷ
θὰ πῇ δυτικός, τί δια-
καὶ τρέχει ἐ- τὸ
ριοςμαχαί ρι στὸκαὶ
ἔθρεψε λαιμὸτὶςν᾽ψυχὲς
ἀρνηθοῦμεκαὶ τὰτὸσώματα.
Χριστό,
κεῖ ποὺ πηγάζουν
μαρτυρόμενος καὶνερά, ἔτσι, Θεέ μου,
προτεστάντης λαχτα-
καὶ πεντη- Δὲνἐν
καὶ τούτοις
ὑπάρχει Χριστιανοὶ
κανένας τὸν βλαστημοῦν!
πεινασμένος!
ρᾷ καὶ τρέχειὍλοι
κοστιανός… ἡ ψυχή μου σ᾽ ἐσένα
μαζεύονται στὶς(Ψαλμ. 41,2). Ἐ-
οἰκουμε- Δὲν ὑπάρχει μέρος ποὺ δὲν ἀκούγεται βλα-
λάφια διψασμένα
νιστικὲς συγκεντρώσεις.γιὰ τὸ λόγο καὶ τὴ χάρι τοῦ στήμια. Μικροὶ - μεγάλοι, * * * ἀκόμη καὶ γυναῖκες
Χριστοῦ
Αὐτὸ εἶνεἦτανκακό.
ὅλοι Τέτοια
αὐτοί. τακτικὴ δὲν εἶχαν πιά, βλαστημοῦν τὸ
Τί ἀποδεικνύει, ἀγαπητοίὄνομα τοῦ μου,Χριστοῦ
αὐτὴ ἡ ὁμα-καὶ
οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτὸ τῆς
δικὴΠαναγίας.
διατροφὴ Τί τοῦΧριστιανοὶ
λαοῦ; Ὅτιεἶν᾽ ἕναςαὐτοί;
λαὸς Βρι-
ποὺ
⃝ Θέλουμε κι ἄλλη μία ἀπόδειξι τῆςκ᾽ἀρετῆς
ἐμεῖς
σκόμαστε
νὰ μὴν ἔχουμε κουβέντες καὶ φιλίες μὲ αἱρε- ἀκολουθεῖσὲ τὸνἐποχὴ
Κύριομεγάλης
στὸ δρόμο ἀσεβείας.
τῆς εὐσεβεί-
τοῦ λαοῦ; Ἂς προσέξουμε πόσο χρόνο θὰ
τικούς, αςΠοιοί
καὶ τῆςφταῖνε;
ἀρετῆς,Φταίει
ἕναςἡ μάνα,
λαὸς ποὺ ἐκτιμᾷ
δὲν δίδα- τὰ
μείνουν ἐκεῖ στὴν ἐρημιά. Ἔφτασαν ἐπὶ ἄλ
ὅπως εἶνε οἱ χιλιασταὶ καὶ ὅποιοι τέ--
λοι ἔχουν ἀποκοπῆ ξε τὸ παιδί της.
πνευματικὰ Φταίει ὁ πατέρας.
πράγματα περισσότερο Φταίει ὁ δά-
ἀπὸ τὰ
λους στὸ σκοπό τους,ἀπὸ τὸ σῶμα
βρῆκαν αὐτὸντῆςποὺἘκ κλη--
ζητοῦ
σίας μας, τῆς Ὀρθοδοξίας. σκαλος,
ὑλικά, ἕνας ὁ καθηγητής.
λαὸς ποὺ Φταῖνε οἱ παπᾶδες
δὲν ἐννοεῖ ἀκόμη καὶκαὶ
σαν. Κ᾽ ἐκεῖνος, ἀφοῦ θεράπευσε τοὺς ἀρρώ-
 Μᾶς διδάσκει ἐπίσης, ὅτιτους,
πρέπει ν᾽ ἀνα- οἱ
σὲδεσποτάδες,
καιρὸ δυσμενῶν ποὺ δὲν ἀφώρισαν ν᾿
περιστάσεων ἕναν πεί-
ἀπομα-
στους ποὺ εἶχαν φέρει μαζί ἄνοιξε τὸ
στενάζουμε γιὰ τὴ διαφθορὰ ποὺ ὑπάρχει σμονα
κρυνθῇβλάσφημο. Ἀλλὰ φταῖνε,
ἀπὸ τὸν Κύριο, ἕνας λαὸςὅπωςποὺ εἶπεπι-
ὁ
στόμα του καὶ ἄρχισε νὰ τοὺς διδάσκῃ. Κρέ-
στεύει,
ἅγιος ὁ λαὸςκαὶ
Κοσμᾶς, αὐτὸς
αὐτοὶ δὲνποὺθὰἀκοῦνε
στερηθῇ τὸ οὔτε
βλά-
στὴν
μονται κοινωνία. Ζοῦμετου.
ἀπὸ τὰ χείλη κ᾽ ἐμεῖς
Κ᾽ ἐνῷ πράγματι
οἱ ὧρες σ᾽ περ-ἕ-
καὶ τὰ ὑλικὰ
σφημο καὶ δὲν ἀγαθά, ὅσα εἶνε ἀναγκαῖα
διαμαρτύρονται. Ἡ γυναίκαγιὰ τὴ
ἀ-
ναν
νοῦν,ἀπὸ τοὺς πιὸ
ὁ λαὸς αὐτὸςδιεφθαρμένους
δὲν δείχνει νὰ αἰῶνες,
κουράζε- καὶ
συντήρησί
κούει του. Ἕνα
τὸν ἄντρα της τέτοιο λαὸ ποτέκαὶ
νὰ βλαστημάῃ δὲντὸνθὰ
ἔρχονται στὰ χείληδὲν
ται, δὲν βαριέται, τὰ λόγια τοῦ Παρα-
μαςδυσανασχετεῖ. ἁγίου
τὸν
φι ἀφήσῃ
λάει! ὁ Κύριος
Νὰ χωρίσω, σοῦνὰλέει,
πεινάσῃ καὶ νὰ
ἀπὸ τὸν πε-
ἄντρα
τείνει τὴ διαμονή
Πολυκάρπου· Θεέ μου, σὲ ποιόν
του στὴν αἰῶνα
ἔρημο. Μετὰζοῦμε!ἀπὸ
θάνῃ ἀπὸ
μου;… Ἐδῶ τὴν πεῖνα. νὰ ποῦμε· Θεέ μου, «εἰς
ἁρμόζει
Οἱ ἄνθρωποι
λίγο ὁ ἥλιος θὰ ἔκλεισαν
βασιλέψῃ·τ᾽ αὐτιά
ἀλλὰτους,
τί μὲ δὲν
τοῦτο; ἀ-
Γι᾽ αὐτό,
ποίους καιροὺςἂν θέλουμε
τετήρηκας νὰἡμᾶς;».
ἔχουμε πάντοτε
κοῦ νε τὴν
λάμπει ἀλήθεια,
ἐμπρός τουςδὲν συγκινοῦνται
ὁ Ἰησοῦς, ἀπὸ τὴν
ὁ πνευματικὸς
τὴνἈλλ᾽ ὅσοι πιστοί, ἂς μείνουμεὡς
εὐλογία τοῦ Κυρίου, πρέπει λαός, ἄρ-
ἀκλόνητοι.
Ἥλιος· πρὸςΟἱ
Ὀρθοδοξία. αὐτὸν
γονεῖς μικροὶ
μας καὶ μεγάλοι ἔχουν
οἱ παπποῦδες
χοντες
Νὰ καὶ ἀρχόμενοι,
ἀντιδροῦμε νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴχω
καὶ νὰ διαμαρτυρώμαστε, πί--
στραμμένη
μας ἔζησαν σὲ τὴν προσοχή
ἄλλους τουςἁγιασμένους·
καιρούς, καὶ ἀδιαφο-
στεως
ρὶς μῖσοςκαὶ βέβαια
ἀρετῆς,ἐναντίον
ποὺ νὰ ἐξαρτᾶται
τῶν ἁμαρτω ἀπὸλῶν.
τὸν
ροῦν γιὰ
ἐμεῖς τὴ δύσι
ζοῦμε τοῦ ἥλίου, γιὰ
σὲ περιβάλλον τὴ νύχτα
φρικτό. Ἔχουμε ποὺ
ζυγώνει,
ὅλα γιὰ τὴν
τὰ μέσα τῆςἀνάγκη τῆς τροφῆς.
καλοπεράσεως, ἀλλὰ Μένουν
εἴμα-
Κύριο.ἀκοῦμε
Ὅταν Ἐὰν κρεμαστοῦμε
βλαστήμια, ἀπὸ νὰ κλαῖ
τὸνμεΚύριο,
καὶ ν᾽τό-
ἀ-
τε βάλαμε τοὺς ἑαυτούς μας,
ναστενάζουμε. Νὰ προσευχώμαστε συνεχῶς, τὶς οἰκογένειές
κοντὰ
στε στὸν Ἰησοῦ
μακριὰ ἀπ᾽ τὸστὸ Θεό.ὕπαιθρο,
Σὲ ποιούςνηστικοί,
καιροὺς ἀτε-
νίζοντας ὅλοι
μᾶς κρατᾷς, Κύριε;… σὲ ἕνα σημεῖο, στὸ πρόσωπό
μας
ἀλ λὰκαὶ νὰ διαμαρτυρώμαστε
καὶὁλόκληρο τὸ ἔθνος μας κάτω ἀπὸ
ἔντονα. Ἐὰντὴνὅ-
κραταιὰ
λοι προστασία του.ἡΣὰν
διαμαρτυρόμασταν, πιστὰ καὶθὰ
βλασφημία ἀφω-
πε-
ΜὰἩποτέ
του. μὴν ἀπελπιστοῦμε.
προσήλωσί τους εἶνε τέτοια,
Πάνταὥστε νὰ ἐλοἱ- σιωμένα τέκνα τῆς «βασιλείας» του, δηλαδὴ
μαθηταὶ ἄρχισαν
πίζουμε· καὶ στὴννὰ σκέπτωνται
περίοδο αὐτὴ τῆςἐκεῖνο ποὺ ὁ
ἀνομίας, ριωριζόταν ἀρκετά, ἐνῷ τώρα σὰν κῦμα βρω-
τῆς Ἐκκλησίας του, θὰ καθώμαστε
μερὸ καὶ ἀκάθαρτο κατακλύζει καὶ μολύνει συνδαιτυ-
λαὸς στὴ
μέσα αὐτὸς δὲν σκεπτόταν·
σύγχρονη Βαβυλῶνα, τί θὰ γίνῃστὸ
μέσα ἂν κα- νυ-
μόνες
τὴν στὴν τράπεζα
Ἑλληνική μας γῆ.τοῦ ἐλέους του, ἡ ὁποία
χτώσῃ; Ποῦ θὰ βρεθοῦν τρόφιμα
μίνι αὐτῆς τῆς φωτιᾶς, νὰ ὑμνοῦμε καὶ νὰ δο- γιὰ τόσο κό-
πάντοτε θὰ ἔχῃ
Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς κάτιπῶ,
νὰ μᾶς δώσῃ καὶ
ἀγαπητοί μου, γιὰ
μὲτὴν
ἀ-
σμο; πῶς θὰ οἰκονομηθῇ ἀπὸ
ξάζουμε τὸ Θεό, ὅπως οἱ Τρεῖς Παῖδες. πλευρᾶς φαγη-
ψυχή μας καὶ γιὰ τὸ σῶμα μας.
φορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου. Καὶ Διότι ὁ Κύριος
τοῦ τέτοια μᾶς
 Ἀκόμη συγκέντρωσι;
διδάσκει τὸ Γι᾽τέλος
αὐτὸ τοῦοἱ μαθηταὶ
ἁγίου, εἶνεπαρακαλῶ,
σᾶς αὐτὸς ποὺαὐτὰ τρέφει ὅλους, καὶνὰμάλιστα
ποὺ ἀκούσατε τὰ δια-
παίρνουν τὸ θάρρος καὶ παρεμβαίνουν
ὅτι πρέπει νὰ μένουμε σταθεροὶ μέχρι τὰ γιὰγε- νὰ
τοὺς ἀφωσιωμένους
δώσετε καὶ σὲ ἄλλους. σ᾽ αὐτὸν διὰ τῆς πίστε-
παρακαλέσουν τὸν Κύριο νὰ ἀπολύσῃ
ράματά μας, κι ἀκόμη ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιζη- τοὺς ὄ-
ως καὶ τῆς ἀρετῆς ψυχῶν.
χλους λέγοντας· «Ἔρημός ἐστιν
τοῦμε τὸ μαρτύριο. Εἴδατε; ἔφυγε. Ὄχι ἀπὸ δει-ὁ τόπος καὶ (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 23-2-1990 ἑσπέρας σὲ παράκλησι. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 23-2-2001, ἐπανέκδοσις 8-1-2021.
Ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» (Μεσολόγγι, φ. 214-215/23-7-1939, σ. 77).
Μεταγλώττισις στὴν καθομιλουμένη καὶ μικρὴ ἐπέκτασις 20-7-2016.

Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://iskiriaki.com