Przetłumaczone: angielski - polski - www.onlinedoctranslator.

com
Esej z suwmiarką noniuszową
http://www.wikihow.com/Use-a-Vernier-Caliper

Suwmiarka z noniuszem to precyzyjny przyrząd pomiarowy do sprawdzania dokładności

obiektu do pomiaru wewnętrznego, zewnętrznego i głębokości. Składa się z podziałki głównej i
noniusza. Największy nr. reprezentuje cale. Mniejszy nr. jest dziesiątą częścią cala. Każda
dziesiąta jest podzielona na 4 części lub 0,025”. Skala Verniesa ma 25 działek. To podzieli każdą
podziałkę na głównej skali na 0,001”.

Przed użyciem suwmiarki należy podjąć kilka środków ostrożności. Po pierwsze,

należy unikać częstego upuszczania go. Po drugie, należy również zapobiegać kontaktowi
ciepła i wilgoci z tym narzędziem. Przed przystąpieniem do pomiarów suwmiarką należy
przeprowadzić kilka kontroli przed użyciem. Po pierwsze, użytkownik tego narzędzia
powinien zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą środków ostrożności, procedur,
obsługi i bezpieczeństwa. Po drugie, wybierz i wybierz odpowiedni typ i rozmiar suwmiarki.
Po trzecie, sprawdź jego przydatność do użytku i datę lub etykietę kalibracji. Sprawdź także
jego zerowanie. Szczęki powinny być mocno zamknięte, a znak zerowy na skali głównej
pokrywa się ze znakiem zerowym na noniuszu. Na koniec sprawdź fizycznie suwmiarkę pod
kątem uszkodzeń. Szczęki powinny być oczyszczone, ostre, wolne od korozji i płynnie
poruszające się.

Pierwszym krokiem do wykonania pomiaru suwmiarką jest umieszczenie

mierzonego przedmiotu pomiędzy szczękami i przesunięcie szczęk do kontaktu z
przedmiotem. Następnie zablokuj ustalacz, aby uniemożliwić jakikolwiek ruch podczas
wyjmowania odczytów i ostrożnie wyjmij przedmiot ze szczęk. Następnie zacznij
odczytywać pomiar na suwmiarce. Najpierw przeczytaj główną skalę w calach. Znajdź
wartość dużej liczby na skali głównej przed wartością zerową na skali noniusza.
Pokazuje, że 4 oznacza 0,400”. Następnie znajdź wartość mniejszej liczby na głównej
skali. Pokazuje mniej niż 1, co oznacza 0,000”. Następnie znajdź pierwszą linię na skali
noniusza, która idealnie pokrywa się z linią na skali głównej. Pokazuje 10, co oznacza
0,010”. Dlatego odczyt wynosi 0,400” + 0,000” + 0,010” = 0,410”. Jako środek ostrożności

Na koniec, po dokonaniu pomiaru, dokładnie wyczyść suwmiarkę i nałóż lekki olej, aby
zapobiec korozji. Upewnij się, że szczęki nie są całkowicie zamknięte, aby zapobiec korozji
styków i przechowuj je w pudełku, aby chronić je przed ciepłem i wilgocią.
Mikrometr

Mikrometr to precyzyjne przyrządy pomiarowe do sprawdzania dokładności

obiektu w odległości tysiąca cala. Składa się z dwóch części, którymi są skala beczki i
skala gilzy.

Przed użyciem mikrometru należy podjąć kilka środków ostrożności. Po pierwsze, należy
unikać częstego upuszczania go. Po drugie, należy również zapobiegać kontaktowi ciepła i wilgoci z
tym narzędziem. Przed wykonaniem pomiarów za pomocą mikrometru należy najpierw
przeprowadzić kilka kontroli przed użyciem. Po pierwsze, użytkownik tego narzędzia powinien
zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą środków ostrożności, procedur, obsługi i
bezpieczeństwa. Po drugie, sprawdź jego przydatność do użytku i datę kalibracji. Po trzecie wybierz i
wybierz właściwy typ i zakres mikrometru. Sprawdź także jego zerowanie. Kowadełko i wrzeciono
powinny zetknąć się ze sobą, a mechanizm zapadkowy powinien kliknąć maksymalnie dwa razy.
Następnie sprawdź, czy wspólne części mikrometru, w tym gilza, lufa, rama w kształcie litery C i
nakrętka blokująca, są zawsze w dobrym stanie. Nakrętka blokująca powinna być mocno
zablokowana. Wreszcie, sprawdź, czy nie ma uszkodzeń fizycznych. Powierzchnie kowadełka i
wrzeciona powinny być oczyszczone, płaskie i wolne od korozji. Grzechotka i wrzeciono można
płynnie obracać. Obiekt, który będzie mierzony również powinien być czysty.

Pierwszym krokiem do wykonania pomiaru za pomocą mikrometru jest umieszczenie

przedmiotu między kowadełkiem a wrzecionem. Obróć gilzę, aż kowadełko i wrzeciono zetkną się z
przedmiotem. Następnie obróć grzechotkę, aby wyregulować dokręcenie, aż kliknie maksymalnie
dwa razy. Zablokuj nakrętkę blokującą, aby uniemożliwić jakikolwiek ruch podczas wyjmowania
odczytów. Następnie ostrożnie wyjmij przedmiot. Rozpocznij odczytywanie pomiaru, czytając
najpierw skalę baryłkową w calach. Pokazuje 4, co oznacza 0,400”. Następnie znajdź wartość
mniejszej liczby na głównej skali. Pokazuje mniej niż 1, co oznacza 0,000”. Na koniec przeczytaj
podział na skali naparstek. Pokazuje 10, co oznacza 0,010”. Dlatego odczyt wynosi 0,400” + 0,000” +
0,010” = 0,410”. Jako środek ostrożności, dwukrotnie sprawdź odczyt, aby upewnić się, że pomiar jest
prawidłowy i dokładny.

Na koniec, po dokonaniu pomiaru, dokładnie wyczyść mikrometr i nałóż lekki olej, aby
zapobiec korozji. Upewnij się, że kowadełko i wrzeciono nie są całkowicie zamknięte, aby zapobiec
korozji stykowej i przechowuj je w pudełku, aby chronić je przed ciepłem i wilgocią.
Klucz dynamometryczny

Klucz dynamometryczny to narzędzie pomiarowe, które mierzy siłę przyłożoną do elementu złącznego
i zapobiega jego nadmiernemu dokręceniu. To narzędzie jest wydawane przez szopkę narzędziową.

Przed użyciem klucza dynamometrycznego należy podjąć kilka środków ostrożności. Po pierwsze,
użytkownik powinien pamiętać, że wartość momentu obrotowego na mokro jest mniejsza niż wartość momentu
obrotowego na sucho. Mokry moment obrotowy jest dobrze nasmarowany. Po drugie, nie zaleca się przekraczania
maksymalnej wartości momentu obrotowego i nie dokręcania zbyt mocno podczas używania klucza
dynamometrycznego. Jeśli łącznik jest nadmiernie dokręcony, należy go poluzować i ponownie dokręcić odpowiednim
momentem. Nie cofaj go i nie dokręcaj. Następnie, gdy wiele elementów złącznych ma być dokręconych momentem
obrotowym, dokręć je na krzyż, aby zapobiec pęknięciu. Nie używaj klucza dynamometrycznego jako wyłącznika
momentu obrotowego i upewnij się, że dokręcasz nakrętkę, a nie śrubę. Aby prawidłowo używać klucza
dynamometrycznego, należy trzymać klucz dynamometryczny blisko środka i przykładać płynną siłę i równomierny
ruch. Upewnij się, że dokręcasz prostopadle do łącznika.

Przed dokręceniem łącznika kluczem dynamometrycznym należy najpierw przeprowadzić kilka kontroli
przed użyciem. Po pierwsze, użytkownik tego narzędzia powinien zapoznać się z instrukcją producenta
dotyczącą środków ostrożności, procedur, obsługi i bezpieczeństwa. Po drugie, wybierz i wybierz odpowiedni
typ klucza dynamometrycznego dla konkretnej nakrętki. Następnie sprawdź jego przydatność do użytku i datę
kalibracji. Jeśli klucz dynamometryczny nie jest skalibrowany, nie należy go używać. Należy również sprawdzić
stan klucza dynamometrycznego. Upewnij się, że uchwyt jest wolny od korozji, nie ma śladów pęknięć i
uszkodzeń na lustrze, a wspólne części TW, w tym dźwignia obciążenia, czop i czworokąt, są zawsze w dobrym
stanie. Następnie sprawdź zerowanie TW. Upewnij się, że punkt igły jest ustawiony na zero. Następnie
przetestuj klucz dynamometryczny na stanowisku testowym, aby sprawdzić i przetestować jego wartość
obciążenia. Wartość na mierniku stanowiska testowego powinna zgadzać się z miernikiem klucza
dynamometrycznego. Jeśli tak nie jest, nie używaj go, ponieważ nie jest skalibrowany i nie nadaje się do użytku.
Istotne jest, aby element mocujący pasował do rozmiaru nasadki i był dokręcony odpowiednim momentem
obrotowym. Jeśli ma być użyte przedłużenie, obliczyć określoną wartość momentu obrotowego
stosując formułę, Lub . Na koniec określ moment obrotowy
klucza, który ma być używany, niezależnie od tego, czy jest używany do ciężkich, czy lekkich obciążeń i zapewnić prawidłową
kalibrację w funtach calowych lub stopofuntach.

Pierwszym krokiem do dokręcenia nakrętki kluczem dynamometrycznym jest ustawienie wymaganej

wartości momentu obrotowego. Następnie sprawdź jednostkę, czy jest poprawna, czy nie. Następnie ustaw
grzechotkę we właściwym kierunku obrotów. Przed dokręceniem nakrętki kluczem dynamometrycznym, dokręć
element mocujący najpierw za pomocą klucza oczkowego, aby uniknąć gwintu poprzecznego. Następnie zamocuj
klucz dynamometryczny o odpowiednim rozmiarze nasadki i dokręć element złączny określoną wartością. Ostrożnie
obróć klucz dynamometryczny i zatrzymaj się, gdy klucz dynamometryczny wyda dźwięk kliknięcia. Natychmiast wyjąć
klucz dynamometryczny z elementu mocującego.

Na koniec, po użyciu klucza dynamometrycznego, dokładnie go wyczyść i nałóż lekki olej, aby
zapobiec korozji. Przechowuj go w etui, aby chronić go przed ciepłem i wilgocią.
Tankowanie samolotów

Tankowanie statku powietrznego to proces, w którym przeszkolony personel wykonuje zadanie

napełnienia statku powietrznego paliwem w celu umożliwienia kontynuowania podróży. Zasadniczo
istnieją dwie metody tankowania, którymi jest tankowanie grawitacyjne i tankowanie ciśnieniowe. Zwykle
tankowanie ciśnieniowe jest stosowane w przypadku tankowania dużych samolotów, takich jak Boeing
747, a tankowanie grawitacyjne jest stosowane w małych samolotach, takich jak Cessna 172. Ten esej
opisuje proces tankowania ciśnieniowego i istnieje kilka kroków i środków ostrożności, które należy
wykonać wykonane przez odpowiedzialny personel.

Pierwszy środek ostrożności, który musi wykonać przeszkolony personel przed wykonaniem
proces tankowania powinien odnosić się do odpowiedniej Instrukcji Obsługi Technicznej Statku
Powietrznego. Następnie czynność ta musi być przeprowadzona poza hangarem i tylko w dobrze
wentylowanym pomieszczeniu. Upewnij się, że w pobliżu znajdują się gaśnice. Czynność ta powinna być
wykonywana przez personel posiadający wymaganą wiedzę. Podczas tej operacji nie należy obsługiwać
żadnego sprzętu elektrycznego ani radiowego. Następnie zaparkuj cysternę z paliwem ukośnie, aby w
nagłych przypadkach można było odjechać od samolotu w kierunku do przodu i sprawdź, czy używany
jest właściwy gatunek paliwa. Należy również upewnić się, że istnieją odpowiednie połączenia i uziemienia
między statkiem powietrznym a cysterną, statkiem powietrznym a ziemią, cysterną a ziemią oraz dyszą i
otworem wlewu. Nie palić i nie używać otwartego ognia lub sprzętu, który może spowodować iskrzenie i
zapalenie paliwa. Czynność ta powinna być prowadzona z dala od wszelkich źródeł ognia, aw przypadku
działań związanych z ogniem musi znajdować się w odległości 15 metrów. Wreszcie znak ostrzegawczy
powinien być wywieszony i umieszczony w odległości 15 metrów od miejsca operacji.

Tankowanie samolotu składa się z kilku etapów i zaczyna się od uziemienia

samolotu i tankowca. Nie ciągnąć węża wzdłuż krawędzi natarcia. Następnie podłącz
przewód uziemiający dyszy tankowania do gniazda uziemienia samolotu i natychmiast
zdejmij korek wlewu. Następnie włożyć dyszę paliwową do korka wlewu i rozpocząć
tankowanie, które odbywa się metodą zasysania przewidzianą przez autocysternę. Przerwij
tankowanie po osiągnięciu żądanej ilości paliwa. Można to monitorować na podstawie
odczytu wskaźników w kokpicie. Po zakończeniu procesu tankowania załóż i zabezpiecz
korek wlewu. Wyjmij przewód uziemiający dyszy paliwowej z gniazda uziemiającego
samolotu, zbiornik paliwa ze statku powietrznego i przewód uziemiający zarówno z
samolotu, jak iz tankowca.

Na koniec upewnij się, że paliwo nie ma kontaktu ze skórą, ubraniem i oczami.

Jeśli tak się stanie, natychmiast oczyść i umyj wodą i specjalnym mydłem, a także zwróć się
o pomoc lekarską. Jeśli doszło do rozlania paliwa na ziemię, wyczyść rozlany materiał.
Holowanie samolotów

Holowanie statku powietrznego to proces przemieszczania statku powietrznego bez potrzeby

zasilania go własnym silnikiem. W procesie holowania samolot jest holowany za pomocą wózka
holowniczego. Holowanie samolotu jest niezbędne, aby samolot mógł kontynuować podróż. Istnieje kilka
środków ostrożności, przygotowań i procedur procesu holowania samolotu.

Holowanie samolotu jest procesem ryzykownym. W związku z tym należy przestrzegać kilku środków
ostrożności, aby uniknąć wypadków. Pierwszym środkiem ostrożności jest upewnienie się, że prędkość
holowania nie może przekraczać 5 mph lub 8 km/h oraz nie zmieniać biegu holownika podczas holowania.
Ponadto podczas holowania na pochyłej drodze kołowania należy zachować szczególną ostrożność. Następnie
zawsze holuj powoli, aby zredukować wstrząsy na haku holowniczym i kołku ścinanym. Następnie zawsze
przesuwaj drona do przodu lub do tyłu przed rozpoczęciem skrętu.

Przed przystąpieniem do holowania samolotu należy wykonać kilka przygotowań. Po pierwsze,

upewnij się, że parking jest przygotowany do holowania, a samolot jest bezpieczny do holowania. Po
drugie, upewnij się, że personel, który będzie wykonywał to zadanie, ma na sobie odblaski, a urządzenie
komunikacji radiowej działa. Po trzecie, upewnij się, że drzwi i panele są zamknięte, przymocowane do
drona, a układ sterowania kołem przednim nie jest włączony. Wreszcie, cały personel zaangażowany w tę
operację musi wysłuchać odprawy operacyjnej prowadzonej przez licencjonowanego inżyniera statku
powietrznego lub posiadacza zatwierdzenia.

Po zastosowaniu wszystkich środków ostrożności i przygotowań samolot jest gotowy do

holowania i należy przestrzegać kilku procedur. Pierwsza procedura polega na odwołaniu się do
Instrukcji obsługi technicznej statku powietrznego. Następnie upewnij się, że środek ciężkości drona
mieści się w limicie. Jeśli tak nie jest, użyj balastu, aby utrzymać jego środek ciężkości w limicie.
Sprawdź również sprawność układu hamulcowego, ciśnienie w oponach, a także dostępność
komunikacji telefonicznej. Następnie włącz światło antykolizyjne, światło nawigacyjne i APU.
Następnie wybierz i użyj odpowiedniego holownika i dyszla holowniczego z zainstalowanym kołkiem
ścinanym dla określonego samolotu. Gdy wszystko będzie gotowe, jeden licencjonowany inżynier
lotniczy powinien być liderem szarży, jeden personel w kokpicie, jeden personel jako kierowca
holownika i jeden personel na każdym końcu skrzydła. Nie wyjmuj klina przedniego koła, dopóki nie
zadziała hamulec samolotu i hamulec holownika holownika. Należy również zamontować sworzeń
blokujący przekładni masowej. Odholuj statek powietrzny natychmiast po otrzymaniu zezwolenia z
wieży kontrolnej. Podczas holowania utrzymuj skuteczną łączność za pomocą zestawów VHF lub
domofonu. Upewnij się, że używasz tylko standardowych słów poleceń.

Po zakończeniu procesu holowania zaciągnij hamulec i włóż blokadę do koła

drona. Zwolnij hamulec postojowy, wyłącz wszystkie układy samolotu i odłącz cały
sprzęt holowniczy.
Nitowanie

Nitowanie to metoda łączenia dwóch arkuszy metalu lub tkaniny poprzez włożenie metalowej
rurki przez obie części i spłaszczenie końców. Metalowa rurka nazywa się nitem. Nit jest metodą
preferowaną w stosunku do spawania w celu połączenia dwóch arkuszy metalu ze względu na jego niski
koszt, a także zminimalizowanie pęknięć naprężeniowych i pęknięć. Istnieje kilka procedur łączenia
dwóch metali za pomocą procesu nitowania.

Personel, który będzie wykonywał to zadanie, powinien przede wszystkim zapoznać się z
Instrukcją Obsługi Technicznej. Po drugie, przygotuj wszystkie narzędzia i wyposażenie, takie
jak nitownica pneumatyczna, wiertarka, młotek, punktak i drążek gumowy. Po trzecie, sprawdź
etykiety przydatności do użytku i kalibracji wszystkich narzędzi i sprzętu.

Teraz rozpocznij proces nitowania od zaznaczenia miejsca do wiercenia zgodnie z rysunkiem

technicznym i natychmiast wybij środek na zaznaczeniu za pomocą punktaka i młotka. Następnie
dopasować wiertło nr. 30 do pneumatycznego pistoletu wiertniczego i uruchom go, aby sprawdzić,
czy działa prawidłowo. Następnie załóż okulary ochronne, nauszniki i zacznij wiercić pierwszy otwór.
Kontynuuj wiercenie do ostatniego otworu i włóż kołki chwytające w każdy otwór. Pogłębić otwory
za pomocą narzędzi do pogłębiania i sprawdzić głębokość, aby upewnić się, że jest prawidłowa. Aby
sprawdzić głębokość, w każdy otwór wkłada się nit z łbem stożkowym, a otwory powinny być
całkowicie wyrównane.

Jak tylko proces sprawdzania zostanie zakończony, zdemontuj 2 blaszane płyty i

ogratuj krawędzie. Usuń wszelkie wióry i upewnij się, że płytki są czyste. Nałożyć masę
szpachlową na obie płyty, aby zapobiec korozji i uszczelnić połączenie. Ponownie
zmontować arkusze blachy za pomocą sworznia chwytającego i zamocować go w imadle
stołowym. Teraz wyjmij pneumatyczny pistolet do nitowania i włóż zestaw z płaskim dnem
do pistoletu do nitowania. Po drugiej stronie płytki przytrzymaj gumkę i upewnij się, że jest
prosto do płaskiego dolnego zestawu nitu. Następnie uruchom nitownicę pneumatyczną
tak, aby mocno uderzyła w główkę nitu. Umożliwi to również reakcję gumki na końcu nitu.

Po pomyślnym zanitowaniu pierwszego nitu przerwij proces nitowania i sprawdź prawidłowe

uformowanie nitu przed przystąpieniem do następnego otworu. Szerokość ogona nitu powinna
wynosić 1,5 jego średnicy, a wysokość 0,5 jego średnicy. Jeśli formacja jest poprawna, powtarzaj te
same procedury, aż do ostatniego dołka.
Usuwanie nitów

Nitowanie to metoda łączenia dwóch arkuszy metalu lub tkaniny poprzez włożenie
metalowej rurki przez oba elementy i spłaszczenie końcówek. Metalowa rurka nazywa się
nitem. Podczas nitowania nit jest wprowadzany przez otwór wycięty lub wywiercony w
łączonych materiałach. Nacisk jest stosowany w celu spłaszczenia, odkształcenia lub zwinięcia
jednego lub obu końców. Jednak nity mogą się rozciągać i poluzowywać, co wymaga ich
usunięcia. Istnieje kilka sposobów na usunięcie zerwanego nitu.

Odniesienie do Instrukcji Obsługi Technicznej powinno być dokonane przez personel, który
będzie wykonywał to zadanie. Następnie przygotuj wszystkie narzędzia i wyposażenie, takie jak wiertło,
wybijak, młotek, drewniany klocek i punktak. Pamiętaj, aby sprawdzić przydatność do użytku i znaczniki
kalibracji wszystkich narzędzi i sprzętu.

Teraz rozpocznij proces usuwania nitów od opiłowania łba nitu aż do jego płaskiego
położenia i natychmiastowego wyśrodkowania na środku łba. Użyj wiertła o mniejszym
rozmiarze niż wiertło użyte do wykonania oryginalnego otworu, aby zapobiec uszkodzeniu
oryginalnego otworu. Wierć na głębokość, aż łeb nitu połączy się z trzonkiem nitu.

Następnie włóż wybijak do otworu i podważ łeb nitu. Użyj kołka o takim samym
rozmiarze, jak rozmiar wiertła użytego do wykonania oryginalnego otworu. Następnie
podeprzyj materiał od tyłu za pomocą drewnianego klocka i wybij trzpień nitu
wybijakiem i lekkim młotkiem.

Na koniec zainstaluj i zabezpiecz nowy nit o tym samym rozmiarze i typie, co oryginalny,
jeśli otwór nie został powiększony lub wydłużony podczas procesu usuwania. Jeśli otwór został
powiększony poza tolerancję, należy zastosować większy rozmiar nitu. W przeciwnym razie
część może zostać złomowana w zależności od rodzaju, rozmiaru i umiejscowienia nitu.
Podnoszenie

Podnoszenie samolotu to proces, w którym część statku powietrznego lub sam statek powietrzny jest
podnoszony za pomocą urządzeń mechanicznych, takich jak podnośnik jednopodstawowy i trójnóg.
Podnoszenie samolotu jest niezbędne, ponieważ samolot musi zostać podniesiony, aby umożliwić kontrolę
funkcjonalną układu podwozia. Istnieje kilka przygotowań i procedur w operacji podnoszenia samolotu.

Pierwszym przygotowaniem do operacji podnoszenia statku powietrznego jest upewnienie się, że

obszar podnoszenia jest przygotowany do operacji podnoszenia, a statek powietrzny jest bezpieczny do
podniesienia. Po drugie, zapoznaj się z Instrukcją obsługi technicznej statku powietrznego, aby zapoznać się ze
środkami ostrożności, procedurami i operacjami, a następnie natychmiast wysłuchaj odprawy dotyczącej
podnoszenia statku powietrznego przez licencjonowanego inżyniera statku powietrznego lub posiadacza
zatwierdzenia. Po trzecie, upewnij się, że jest wystarczająca liczba ludzi do operacji podnoszenia. Teraz
przygotuj wszystkie dostępne narzędzia i sprzęt. Upewnij się, że wybrałeś odpowiedni rozmiar i typ podnośnika
i ogniwa obciążnikowego, a także sprawdź ich przydatność do użytku i datę kalibracji. Następnie sprawdź drzwi
i panele, aby upewnić się, że są zamknięte i przymocowane do samolotu. Upewnij się, że wewnątrz samolotu
nie ma ludzi iw razie potrzeby spuść paliwo. Nie używaj żadnych urządzeń elektrycznych ani radiowych
wewnątrz kokpitu. Sprawdź poziom i stabilność samolotu za pomocą pulchnego boba. Zwolnij hamulce drona i
upewnij się, że kołek blokujący podwozia naziemnego jest przez cały czas zainstalowany. Ustaw samolot na
płaskiej powierzchni wewnątrz hangaru. Jeśli samolot ma być podniesiony na zewnątrz, skieruj go w kierunku
wiatru.

Pierwsza procedura podnoszenia statku powietrznego polega na odwołaniu się do odpowiedniej Instrukcji
Obsługi Technicznej Statku Powietrznego dotyczącej operacji podnoszenia. Następnie określ, czy środek ciężkości
samolotu mieści się w limicie. Jeśli nie, użyj balastu, aby ustawić środek ciężkości. Następnie podłóż kliny pod przednie
i tylne koła samolotu i natychmiast zwolnij hamulce postojowe. Upewnij się, że obszar statku powietrznego, który ma
zostać podniesiony, ma wystarczający prześwit i odpowiedni dostęp. Skieruj drona zgodnie z kierunkiem wiatru, jeśli
obszar samolotu, który ma zostać podniesiony, znajduje się na zewnątrz. Upewnij się, że kołek blokady uziemienia jest
zawsze zainstalowany, a dron jest prawidłowo uziemiony. Jeśli są zamontowane mikroprzełączniki, odizoluj je,
wyjmując bezpiecznik.

Teraz jeden człowiek powinien być gotowy w każdym punkcie podnoszenia, a szef załogi stoi
z przodu, wydając instrukcje. Następnie każdy musi dopasować zespół podkładki podnośnika do
punktu podparcia. W przypadku przekroczenia limitów obciążenia punktu podparcia, należy
umieścić ogniwo obciążnikowe pomiędzy podkładką podnośnika a adapterami. Natychmiast
podnieś podnośnik, aż adaptery znajdą się centralnie. Przed podniesieniem drona na wyższy poziom
sprawdź, czy podnośnik jest ostatecznie wyrównany i czy ciężar jest równomiernie rozłożony. Usuń
dławik i jednocześnie podnieś samolot, aż golenie podwozia znajdą się 6 cali nad ziemią.

Na koniec zablokuj mechaniczną blokadę podnośnika w odległości 2 obrotów od ramienia podnośnika, gdy
podnośniki są podnoszone ze względów bezpieczeństwa. Zablokuj podnośnik z kołnierzem, zamknij zawór podnośnika
hydraulicznego i użyj stojaka, aby samolot był bardziej stabilny.
Wiercenie

Wiercenie można zdefiniować jako narzędzie z krawędziami tnącymi lub szpiczastym końcem do wiercenia
otworów w twardych materiałach, zwykle za pomocą ścierania obrotowego lub powtarzanych uderzeń. Wiercenie ma
kluczowe znaczenie w przemyśle lotniczym, ponieważ elementy złączne używane do łączenia części samolotów
wymagają otworów, które są wynikiem wiercenia. Istnieje kilka środków ostrożności i procedur związanych z
procesem wiercenia.

Wiercenie jest procesem ryzykownym. W związku z tym należy przestrzegać kilku środków
ostrożności, aby uniknąć wypadków. Pierwszym środkiem ostrożności jest upewnienie się, że obrabiany
przedmiot jest zabezpieczony przed obracaniem. Po drugie, wióry należy usuwać szczotką, a nie ręką. Po
trzecie, od czasu do czasu należy zmniejszać siłę posuwu wiertarki

Pierwszą czynnością w procesie wiercenia jest zapoznanie się z Instrukcją Obsługi Technicznej
przez personel, który będzie wykonywał to zadanie. Po drugie, przygotuj wszystkie narzędzia i sprzęt oraz
sprawdź ich przydatność do użytku i datę kalibracji. Po trzecie, zaznacz miejsce do wiercenia zgodnie z
rysunkiem technicznym i wybij środek za pomocą punktaka i młotka. Sprawdź środkowy pop, aby
upewnić się, że jest precyzyjny. Gdy tylko obrabiany przedmiot będzie gotowy, należy założyć
odpowiednie środki ochrony indywidualnej, w tym okulary ochronne i nauszniki. Włóż wiertło nr 40 do
uchwytu wiertarskiego i dokręć uchwyt wiertarski kluczem do uchwytu. Przed rozpoczęciem wiercenia
natychmiast wyjmij klucz z uchwytu wiertarskiego, aby zapobiec obrażeniom. Następnie uruchom
wiertarkę, aby sprawdzić, czy działa prawidłowo.

Teraz zamocuj obrabiany przedmiot w imadle wiertarskim prosto do wierconej

powierzchni. Następnie wyreguluj położenie imadła wiertniczego. Włącz zasilanie, rozpocznij
wiercenie i dociśnij wiertło dźwignią posuwu. Upewnij się, że używasz zalecanego zakresu
podawania. Powoli zwiększaj siłę podawania i usuwaj wióry za pomocą szczotki. W międzyczasie
zastosuj odpowiedni płyn do cięcia, aby zmniejszyć ciepło i tarcie. Kontynuuj wiercenie, aż
osiągnie żądaną głębokość. Kolejno zmieniaj rozmiar wiertła, aż uzyskasz żądany rozmiar
otworu.

Po zakończeniu procesu wiercenia odłącz zasilanie i wyjmij wiertło

z wiertarki i przedmiotu obrabianego z imadła wiertniczego. Oczyść obszar roboczy i
gratuj otwór.
Inspekcja po uderzeniu pioruna i ochrona HIRF

Błyskawica to wyładowanie elektryczne między wysoko naładowaną chmurą a

ziemią. Jeśli samolot leci, piorun może uderzyć w samolot i spowodować przepływ
wysokiego napięcia i prądu przez konstrukcję samolotu. Dlatego wszystkie części samolotu
są połączone elektrycznie w celu odprowadzenia uderzenia pioruna od konstrukcji
samolotu.

Zasadniczo podczas lotu występują dwa rodzaje uszkodzeń. Są to uszkodzenia spowodowane

uderzeniem pioruna, które dostają się do statku powietrznego, oraz uszkodzenia spowodowane
wyładowaniami statycznymi, czyli wyładowaniami elektryczności statycznej, które występują po uderzeniu
pioruna. Uszkodzenia spowodowane uderzeniem zwykle występują na głównych i drugorzędnych
powierzchniach sterowych, krawędziach natarcia, krawędziach spływu, końcówkach skrzydeł, silniku, osłonie
silnika, poszyciu kadłuba, nitach, osłonie radaru. Tego typu uszkodzenia zwykle powodują ślady przypaleń,
przebarwienia, skupiska dziur w zewnętrznej powłoce, powstawanie pęcherzy na osłonie anteny i pęknięcia
włókna szklanego. Tymczasem uszkodzenia wyładowań statycznych występują zwykle na końcach skrzydeł,
krawędziach spływu i antenach. Uszkodzenia te mogą powodować ślady wypalenia, odbarwienia, wypalenie
wyładowań elektrostatycznych, miejscowe wżery i wydłużone wypalenia na krawędziach spływu.

Przed rozpoczęciem procesu inspekcji zapoznaj się z rozdziałem 5 AMM ATA; limity czasowe. W
międzyczasie przygotuj wszystkie dostępne narzędzia, sprzęt i wysłuchaj odprawy inspekcyjnej
prowadzonej przez LAE lub posiadacza zatwierdzenia. Noś odpowiednie środki ochrony indywidualnej.
Teraz wykonaj spacer w celu sprawdzenia powierzchni sterowych pod kątem sztywności łożysk i
zawiasów. Następnie należy przeprowadzić pełną kontrolę funkcjonalną powierzchni sterowych, aby
zapewnić ich swobodę ruchu i pełny zakres działania. Sprawdź również wiązania samolotu pod kątem
oznak spalenia i rozpadu, a następnie sprawdź poszycie kadłuba pod kątem naciągniętych lub
uszkodzonych nitów, przepaleń i wżerów. Następnie sprawdź magnetyzm szczątkowy w podejrzanym
obszarze i rozmagnesuj w razie potrzeby. Na koniec przeprowadź pełny test funkcjonalny radia, sprzętu
radarowego, przyrządów, kompasów i systemów oprzyrządowania awioniki. Po zakończeniu inspekcji
zapisz wszystkie usterki w dzienniku technicznym statku powietrznego, a następnie podnieś kartę
zadania do dalszych działań. Następnie wyczyść wszystkie narzędzia i sprzęt i zwróć je do sklepu z
narzędziami. Upewnij się, że nr. narzędzi jest prawidłowa jak przed wykonaniem kontroli.

Podsumowując, przegląd statku powietrznego po uderzeniu pioruna i ochronie HIRF powinien

być przeprowadzany przez przeszkolony personel zgodnie z rozdziałem 5 AMM ATA; limity czasowe.
Inspekcja przeprowadzana po przelocie samolotu przez turbulencje

Czasami samoloty przelatywały przez turbulencje spowodowane nieoczekiwanymi

warunkami pogodowymi. W tym czasie samolot może być gwałtownie podrzucany i mogą wystąpić
nagłe zmiany położenia i wysokości. Silna turbulencja spowoduje duże wahania wskaźnika
prędkości, co może spowodować chwilową utratę kontroli nad samolotem, podczas gdy w
przypadku lekkiej turbulencji samolot będzie doświadczał niewielkich i szybkich rytmicznych
wstrząsów, bez zauważalnych zmian położenia i wysokości.

Jeśli statek powietrzny przeleci przez turbulencje, zostanie to zgłoszone przez pilota i
odnotowane w dzienniku technicznym. W takim przypadku należy przeprowadzić oględziny
szczegółowe zgodnie z procedurą podaną w AMM. Jeśli chodzi o przygotowanie, należy przygotować
latarkę i inspekcję. Pamiętaj, aby sprawdzić ich przydatność do użytku i datę kalibracji.

Teraz przejdź się wokół podwozia, aby sprawdzić, czy nie ma uszkodzeń, takich jak wyrwane i
uszkodzone nity, ścięte śruby i szpilki. Przegląd podwozia powinien obejmować otaczające go
mocowanie i wszystkie połączenia między mocowaniem podwozia a mocowaniem statku
powietrznego, mechanizm amortyzatora i jego końcówkę, mechanizm chowania, zespoły opon i kół.
Sprawdź również hamulce samolotu pod kątem uszkodzeń, pęknięć i zniekształceń, a następnie
jakichkolwiek oznak wycieku z układu hydraulicznego. Następnie należy sprawdzić skrzydło,
poszycie kadłuba i płaszczyznę ogonową pod kątem typowych uszkodzeń, takich jak marszczenie
poszycia, uszkodzenia lub wyrwane nity, pęknięcia, odkształcenia i strukturalne uszkodzenia
punktów mocowania.

Turbulencje mogą powodować nieszczelność zbiornika paliwa, poluzowanie lub zerwanie nitów, dlatego
przegląd skrzydła należy rozszerzyć na jego owiewkę, wyboczenie, układ powierzchni sterowych, druty, rozpórki,
sworznie, śruby, mocowanie skrzydła i mocowanie lotek. Dotyczy to również kadłuba statku powietrznego, dlatego
inspekcja kadłuba statku powietrznego powinna zostać rozszerzona na jego owiewki, zaokrąglenia, panele, drzwi i
otwory. Jeśli chodzi o płaszczyznę ogonową, turbulencje mogą również powodować śruby ścinane i sworznie. W
związku z tym przegląd statecznika poziomego należy rozszerzyć na zamocowanie obciążnika do wyważenia masy,
zamocowanie steru wysokości i steru kierunku.

Silnik należy również sprawdzić na zespole montażowym, zespole mocowania

amortyzatora, przegrodzie ogniowej, aby upewnić się, że mocowania są zabezpieczone i
prawidłowo przymocowane do płaszczyzny głównej lub pylonu. Turbulencje mogą spowodować
uszkodzenie mocowań, wyrwanie nitów, zniekształcenie, marszczenie, wyciek paliwa lub
hydrauliki. W przypadku powierzchni sterowej jaką jest ster, lotki i stery wysokości należy
dokonać przeglądu pod kątem sztywności łożysk i zawiasów, uszkodzeń i wyrwanych nitów,
swobody ruchu, pełnego zakresu skoku oraz wyważenia masy. Na koniec przeprowadź kontrolę
symetrii samolotu. Po zakończeniu wszystkich inspekcji zapisz i zapisz wszelkie usterki w
dzienniku technicznym i podnieś kartę zadania do dalszych działań. Zrób trochę sprzątania i
wyczyść wszystkie narzędzia i sprzęt. Zwróć je do sklepu z narzędziami i upewnij się, że nie.

Podsumowując, inspekcja po przelocie statku powietrznego przez turbulencje powinna być

przeprowadzona przez przeszkolony personel zgodnie z AMM.
Blokada drutu

Blokowanie drutem to metoda łączenia ze sobą dwóch lub więcej części za pomocą drutu, który
zostanie zainstalowany w taki sposób, że wszelkiej tendencji do poluzowania się części będzie przeciwdziałać
dodatkowe naprężenie drutu, które zapewnia pewne zablokowanie. Blokada drutu to dodatkowe
zabezpieczenie ważnych elementów złącznych przed poluzowaniem w wyniku wibracji lub innych sił.

Przed wykonaniem tego zadania zapoznaj się z kartą zadań Modułu 7, Instrukcjami konserwacji i
rozdziałem 20 ATA; standardowe praktyki powinny być wykonywane przez przeszkolony personel.
Następnie przygotuj wymagane narzędzia, takie jak skręcarka do drutu, nakrętka zabezpieczająca lub
śruba, szczypce do dzioba, szczypce długie, nożyce. Pamiętaj, aby sprawdzić ich przydatność do użytku i
datę kalibracji. Ponieważ okablowanie zamka jest operacją krytyczną, należy przestrzegać kilku środków
ostrożności, aby mieć bezpieczne okablowanie zamka. Po pierwsze, należy nosić odpowiednie środki
ochrony osobistej dla ochrony. Po drugie, upewnij się, że używasz prawidłowej metody skręcania,
niezależnie od tego, czy jest to pojedyncza nić, która wykorzystuje jedną nić drutu, czy też skręcenie
podwójne, które wykorzystuje dwie pary lub skręcone druty. Po trzecie, unikaj ścierania i nie skręcaj drutu
zbyt mocno, ponieważ może to spowodować pęknięcie drutu z powodu wibracji. Po tym, używaj szczypiec
do chwytania drutu i zapobiegaj wpadaniu drutów w oczy podczas cięcia drutu. Na koniec upewnij się, że
warkocz nie wystaje, aby zapobiec obrażeniom personelu, i zgnij go tak nisko, jak to możliwe.

Pierwsza procedura zabezpieczania drutem polega na sprawdzeniu stanu łącznika pod

kątem rozmiaru otworu w łączniku. Upewnij się, że element mocujący jest czysty. Następnie wybierz
i wybierz odpowiedni rozmiar, średnicę i rodzaj drutu, który ma być użyty, i przytnij drut na
wymaganą długość. Przed rozpoczęciem skręcania upewnij się, że łącznik został dokręcony do
określonej wartości. Następnie uformuj pętlę wokół śruby blisko otworu i włóż drut do otworu. Skręć
drut z obciążeniem palcami lub narzędziem do skręcania. Upewnij się, że kierunek skrętu jest
zgodny z ruchem wskazówek zegara i utrzymuj prawidłowy kąt skrętu, który wynosi 45 stopni.
Upewnij się również, że ograniczenie skrętu nie zostało przekroczone lub mniejsze niż 6 do 8
skrętów na cal dla drutu 0,032' i 8 do 12 skrętów na cal dla drutu 0,022”. Teraz włóż drut do otworu
innego łącznika i uformuj warkocz za pomocą szczypiec z długimi końcówkami. Upewnij się, że skręt
warkocza musi być przeciwny do pierwszego skrętu (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara) i
powinien wynosić co najmniej 3 skręty lub ¼ cala w zależności od rozmiaru drutu. Po zakończeniu
procesu blokowania drutu sprawdź napięcie i regularność drutu. Następnie wyczyść wszystkie
narzędzia i sprzęt, zwróć je do sklepu z narzędziami i zabierz dokumenty.

Podsumowując, proces blokowania drutu powinien być przeprowadzany przez przeszkolony

personel zgodnie z rozdziałem 20 AMM ATA; standardowe praktyki.
Naprawa łat samolotów

Naprawa łatek w samolocie jest rodzajem naprawy, która jest dozwolona w niektórych
obszarach niektórych statków powietrznych, gdzie płynność aerodynamiczna nie jest ważna.
Podstawowym celem naprawy elementów samolotu jest przywrócenie uszkodzonej części do
pierwotnego stanu i zapobieganie korozji. Istnieje kilka środków ostrożności i procedur w operacji
naprawy łatki samolotu.

Podczas naprawy poszycia samolotu należy zachować kilka środków ostrożności. Po pierwsze,
przeszkolony personel musi zapoznać się z Instrukcją naprawy konstrukcji w zakresie środków
ostrożności, procedur, obsługi i bezpieczeństwa. Po drugie, noś odpowiednie środki ochrony osobistej,
aby zapobiec obrażeniom. Po trzecie, upewnij się, że używasz tego samego rodzaju metalu do łatania
poszycia samolotu. Następnie przygotuj wszystkie narzędzia, takie jak brzeszczot do metalu, okrągły
pilnik, wiertarka, uchwyty do arkuszy i ołówek. Pamiętaj, aby sprawdzić ich przydatność do użytku i datę
kalibracji.

Pierwszą procedurą naprawy łaty samolotu jest zaznaczenie ołówkiem dziury w

uszkodzonym miejscu. Po drugie, wywierć rząd otworów o średnicy 1/8 cala tak blisko
siebie, jak to możliwe, wewnątrz linii narysowanej ołówkiem. Następnie wytnij uszkodzony
obszar i piłą do metalu spiłuj krawędź zgodnie z narysowaną linią, aby usunąć szorstką
krawędź otworu. Po trzecie, usuń farbę z uszkodzonego miejsca i wykonaj łatę o tej samej
specyfikacji i grubości co zestresowana skóra. Upewnij się, że łatka zachodzi na otwór
siedmiokrotnie większa od jego średnicy.

Następnie zaznacz łatkę, wywierć otwory na nity i natychmiast usuń zadziory.

Zaznacz kontur płytki plastra na skórze, a następnie umieść plaster na miejscu. Używając
łatki jako szablonu, wywierć otwory na nity w poszyciu samolotu. Podczas wiercenia użyj
uchwytów arkusza do przytrzymania łaty. Usuń płytkę łatkową, usuń zadziory, usuń wióry i
natychmiast ją wytraw. Powierzchnię styku posmarować masą szpachlową, zabezpieczyć
sklejenie łatki z powierzchnią samolotu za pomocą uchwytów do blachy i uformować nity.
Na koniec oczyść nadmiar masy szpachlowej i przemaluj naprawiany obszar. Po załataniu
uszkodzonego poszycia samolotu wykonaj pewne czynności porządkowe, wyczyść
wszystkie narzędzia i sprzęt i odłóż je do schowka na narzędzia.

Podsumowując, naprawa łatek statku powietrznego powinna być wykonywana przez przeszkolony personel
zgodnie z Instrukcją napraw strukturalnych.
Naprawa wstawiania samolotów

Naprawa z włożeniem samolotu jest rodzajem naprawy, która jest dozwolona w niektórych
obszarach niektórych statków powietrznych, gdzie bardzo ważna jest płynność aerodynamiczna. Ten
rodzaj naprawy wymaga zamocowania płytki nośnej po wewnętrznej stronie poszycia oraz płytki
wypełniającej w otworze. Istnieje kilka środków ostrożności i procedur w operacji naprawy statku
powietrznego.

Podczas naprawy poszycia samolotu należy zachować kilka środków ostrożności. Po pierwsze,
przeszkolony personel musi zapoznać się z instrukcją napraw strukturalnych w zakresie środków
ostrożności, procedur, obsługi i bezpieczeństwa. Po drugie, noś odpowiednie środki ochrony osobistej,
aby zapobiec obrażeniom. Po trzecie, przygotuj wszystkie narzędzia, takie jak piła do metalu, pilnik
okrągły, wiertarka, uchwyty do blachy i ołówek. Pamiętaj, aby sprawdzić ich przydatność do użytku i datę
kalibracji.

Pierwsza procedura naprawy w samolocie polega na oczyszczeniu uszkodzonego

obszaru do okrągłego lub prostokątnego kształtu i zaznaczeniu ołówkiem otworu w
uszkodzonym obszarze. Jeśli kształt jest prostokątny, promień narożnika powinien być
dwukrotnie większy od średnicy nitów, które mają być użyte do naprawy. Po drugie, wytnij
uszkodzony obszar za pomocą brzeszczotu do metalu i spiłuj zgodnie z narysowaną linią, aby
usunąć szorstką krawędź otworu. Po trzecie, usuń farbę z uszkodzonego obszaru. Używając
materiału o tej samej specyfikacji i grubości co naprężona skóra, przygotuj podkładki i płytki
wypełniające. Płytki wypełniające należy przygotować wykorzystując jako szablon oczyszczony
otwór w obciążonej skórze. Płyta oporowa powinna zachodzić na otwór siedmiokrotnie
przekraczając jego średnicę. Następnie zaznacz pozycje nitów, wywierć otwory na nity w płycie
nośnej i przenieś otwory z płyty nośnej na poszycie samolotu. Upewnij się, że zostały usunięte
zadziory powstałe w wyniku procesu wiercenia. Teraz wytraw podkład na płytce nośnej i płytce
wypełniającej i natychmiast nałóż masę szpachlową na płytkę nośną. Przytrzymaj płytkę nośną
w pozycji uchwytem arkusza do poszycia samolotu i uformuj nity z łbem stożkowym.

Teraz zaznacz położenie otworów na nity, przewierć płytkę wypełniającą i usuń wszystkie
zadziory. Włóż płytkę wypełniającą i wywierć otwory w płycie nośnej. Pamiętaj, aby zaznaczyć
ołówkiem płytkę do napełniania i naprężoną skórę, aby było znane położenie płytki do napełniania.
Następnie wyjmij płytkę do napełniania, oczyść płytkę z zadziorów i wiórów oraz usuń wszystkie linie
ołówka. Na koniec posmaruj powierzchnię styku płyty wypełniającej masą uszczelniającą, przymocuj
do płyty nośnej za pomocą uchwytu arkuszowego i uformuj nity z łbem wpuszczanym. Po załataniu
uszkodzonego poszycia samolotu wykonaj pewne czynności porządkowe, wyczyść wszystkie
narzędzia i sprzęt i odłóż je do schowka na narzędzia.

Podsumowując, naprawa w samolocie powinna być przeprowadzana przez przeszkolony personel

zgodnie z Instrukcją naprawy konstrukcji.
Lutowanie

Lutowanie to proces łączenia ze sobą 2 lub więcej metali za pomocą lutu o temperaturze
topnienia niższej niż temperatura metalu w celu utworzenia niezawodnej ścieżki elektrycznej.

Przed wykonaniem tego zadania zapoznaj się z kartą zadań Modułu 7, Instrukcjami konserwacji i
odpowiednimi instrukcjami. Następnie przygotuj wymagane narzędzia takie jak stacja lutownicza,
lutownica, lutownica, przyssawka do lutu, środek czyszczący, multimetr, tester izolacji, nożyce, szkło
powiększające, imadło wiertarskie. Pamiętaj, aby sprawdzić ich przydatność do użytku i datę kalibracji.

Lutowanie jest precyzyjnym procesem i każdy błąd może spowodować uszkodzenie

elementu elektronicznego. Aby tego uniknąć, należy przestrzegać kilku środków
ostrożności, aby uzyskać udane lutowanie. Po pierwsze, nie dotykaj końcówki lutownicy i
głównego przewodu końcówką lutownicy. Po drugie, upewnij się, że płytka drukowana jest
czysta. Po trzecie, zawsze odkładaj lutownicę na podstawkę, gdy nie jest używana.
Następnie wyczyść końcówkę lutownicy zwilżoną gąbką i wykonuj tę czynność tylko w
dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Po zlutowaniu komponentu pozwól złączu ostygnąć
naturalnie przed dotknięciem. Na koniec pamiętaj o umyciu rąk po użyciu lutownicy.

Przygotowanie lutownicy i elementu elektronicznego należy wykonać przed przystąpieniem

do procesu lutowania. Jeśli chodzi o lutownicę, pierwszym przygotowaniem jest bezpieczne
ustawienie lutownicy do wiercenia imadła. Następnie wyczyść końcówkę SI zwilżoną gąbką.
Następnie uruchom SI w odpowiedniej temperaturze, która wynosi 330oc i natychmiast stopić
trochę cyny lutowniczej na końcówce, aby zapobiec zimnym złączom. Gdy lutownica jest gotowa,
przygotuj element, czyszcząc go. Następnie zagnij przewód za pomocą narzędzia do formowania lub
szczypiec i włóż nóżkę elementu do otworu płytki drukowanej.

Rozpocznij proces lutowania od mocnego i bezpiecznego przytrzymania płytki w imadle

wiertarskim. Następnie przyłóż żelazo do złącza z 1 strony ołowiu i przylutuj z drugiej strony
ołowiu. Upewnij się, że przeczesujesz końcówkę ołowiu, aby żelazko zakryło końcówkę ołowiu.
Nie dociskaj końcówki do podkładki. Oczyść i wytrzyj wszystkie złącza, a następnie sprawdź, czy
nie ma uszkodzeń i niedopuszczalnych lutowań. Jeśli występuje niedopuszczalne lutowanie,
złącze należy wylutować przyssawką lutowniczą i ponownie przeprowadzić proces lutowania. Po
zakończeniu procesu lutowania należy przeprowadzić kontrolę ciągłości za pomocą multimetru
oraz test izolacji za pomocą testera izolacji.

Na koniec wyczyść wszystkie używane narzędzia i sprzęt. Zwróć je do sklepu z

narzędziami i wykonaj papierkową robotę.
Kontrola ciągłości

Przerwa w kablu zatrzymuje przepływ prądu i mówi się, że jest to obwód otwarty i
powoduje wysoką rezystancję na dwóch końcach kabla. W związku z tym wymagane jest
sprawdzenie ciągłości w celu znalezienia wadliwych części. Służy do pomiaru ciągłości obwodu
elektrycznego i innych urządzeń.

Przed wykonaniem tego zadania zapoznaj się z kartą zadań Modułu 7, Instrukcjami konserwacji i
odpowiednimi instrukcjami. Następnie przygotuj wymagane narzędzia, takie jak multimetr, nożyce,
szczypce i śrubokręt oraz sprawdź ich przydatność do użytku i datę kalibracji.

Ponieważ sprawdzanie ciągłości jest operacją krytyczną, należy zastosować kilka środków
ostrożności, aby uzyskać pozytywny wynik. Po pierwsze, upewnij się, że zasilanie jest wyłączone, a
wyłącznik automatyczny jest wyzwolony i oznaczony. Po drugie, odłącz wszystkie ścieżki równoległe i
zastosuj systematyczne podejście do znajdowania przerwy w dużym obwodzie. Systematyczne podejście
polega na wypróbowaniu pierwszej połowy obwodu w celu wykrycia problemu. Jeśli problem nie
występuje w pierwszej połowie obwodu, sprawdź drugą połowę. Po trzecie, upewnij się, że zasilanie
miernika nie spowoduje uszkodzenia innych wrażliwych elementów. Upewnij się również, że obwód jest
zamknięty, przełączniki są wykonane, a wyłącznik stykowy jest zamknięty. Na koniec sprawdź zerowanie
samego multimetru analogowego.

Pierwszą procedurą sprawdzania ciągłości jest ustawienie multimetru cyfrowego na zakres

omów. Jeśli zamierzasz używać multimetru analogowego, ustaw zakres Ohm na najniższą wartość.
Po drugie, przestudiuj obwód i podziel go na pół lub ćwiartkę. Wybierz punkt do przetestowania i
przyłóż przewody pomiarowe. Jeśli uzyskany zostanie wysoki odczyt, wysoka rezystancja lub
nieskończoność na kablu wskazuje na przerwę w obwodzie. Może to być spowodowane
skorodowanym złączem lub brudnym stykiem. Następnie określ część, która powoduje przerwę w
obwodzie. Natychmiast usuń usterkę, wymieniając lub usuwając kabel. Po usunięciu problemu
należy przeprowadzić pełną kontrolę działania, a odczyt powinien być zerowy lub niski, co wskazuje
na zamknięty obwód.

Jak tylko kontrola ciągłości zostanie zakończona, wyczyść wszystkie narzędzia i sprzęt. Zwróć je do
sklepu z narzędziami i wykonaj papierkową robotę.
Próba izolacji

Test izolacji to test, który służy do sprawdzenia rezystancji izolacji w obwodzie

zapłonu i innych obwodach wysokiego napięcia. Istnieje kilka środków ostrożności i
procedur w teście izolacji.

Przed wykonaniem tego zadania zapoznaj się z kartą zadań Modułu 7, Instrukcjami
konserwacji i odpowiednimi instrukcjami. Następnie przygotuj wymagane narzędzia i wyposażenie,
takie jak tester izolacji, multimetr, szczypce, nożyce i śrubokręt. Pamiętaj, aby sprawdzić ich
przydatność do użytku i datę kalibracji. Należy również fizycznie sprawdzić narzędzia i sprzęt, aby
wykryć wszelkie uszkodzenia i zanieczyszczenia. Następnie uruchom tester izolacji z właściwą
prędkością znamionową. Odczyt powinien być wysoki, jeśli tester jest odłączony, a odczyt powinien
być niski, jeśli tester jest podłączony.

Ponieważ test izolacji jest operacją krytyczną, należy zachować kilka środków
ostrożności, aby uzyskać pozytywny wynik. Po pierwsze, upewnij się, że zasilanie jest wyłączone,
a wyłącznik automatyczny jest wyzwolony i oznaczony. Po drugie, odłącz wszystkie ścieżki
równoległe i izoluj wszystkie urządzenia, które są zasilane przez obwód. Po trzecie, upewnij się,
że zasilanie miernika nie spowoduje uszkodzenia innego wrażliwego elementu, a wszystkie
połączenia uziemiające są odłączone. Na koniec upewnij się, że testowany obwód jest
zamknięty, przełączniki są wykonane, a wyłącznik styków jest zamknięty.

Pierwsza procedura testu izolacji polega na podłączeniu testera izolacji na końcu

2 kabli i wybraniu prawidłowej wartości testu izolacji dla testowanego systemu. Jeśli nie
ma przebicia izolacji między 2 kablami, odczyt powinien być wysoki, ale jeśli występuje
przebicie izolacji między 2 kablami, odczyt jest niski, co wskazuje na usterkę. Teraz, aby
określić, czy kabel ma przebicie izolacji, przewód pomiarowy powinien być podłączony
do uziemienia i kabla. Jeśli wartość testu izolacji jest mniejsza niż wartość orientacyjna,
zmniejsz liczbę obwodów. Testowanie należy kontynuować do momentu
zidentyfikowania procesu usuwania usterki. Po zidentyfikowaniu wadliwej części należy
naprawić części, usuwając lub wymieniając kable. Zaraz po zakończeniu testu izolacji
należy sprawdzić ciągłość wtyku i kabla,

Na koniec wyczyść wszystkie używane narzędzia i sprzęt. Zwróć je do sklepu z

narzędziami i wykonaj papierkową robotę.
Testowanie wiązania

Istotne jest, aby wszystkie części samolotu połączone tworzyły połączenie o niskiej
rezystancji (system połączeń). Łączenie to elektryczne połączenie między metalowymi częściami
samolotu a głównym potencjałem ziemi w celu bezpiecznego rozdziału prądu i ładunków.

Przed wykonaniem tego zadania zapoznaj się z kartą zadań Modułu 7, Instrukcjami konserwacji i
odpowiednimi instrukcjami. Następnie przygotuj wymagane narzędzia, takie jak multimetr, nożyce,
szczypce i śrubokręt oraz sprawdź ich przydatność do użytku i datę kalibracji. Następnie zewrzyj 2 kolce o
długości 6 stóp do jednego kolca o długości 60 stóp i natychmiast sprawdź tester. Tester powinien
wskazać zero. Jeśli zero nie zostanie osiągnięte, akumulator należy sprawdzić i wymienić. Następnie za
pomocą śrubokręta zewrzyj 2 szpilki przewodów pomiarowych i upewnij się, że wskazówka odchyla się do
pełnego odczytu skali. Uważaj, aby wskaźnik nie uderzył zbyt mocno w kropkę, ponieważ może to
spowodować uszkodzenie urządzenia.

Pierwsza procedura testowania połączeń polega na podłączeniu 60-stopowego przewodu sprzętu

testowego do głównego punktu uziemienia. Ponieważ długość standardowego przewodu do testowania
połączeń wynosi 60 stóp, pomiar między końcami większych typów statków powietrznych może wymagać
wybrania kolejno jednego lub kilku głównych punktów uziemienia. W takim przypadku przed
przystąpieniem do sprawdzania punktu zdalnego należy sprawdzić wartość rezystancji między
wybranymi głównymi punktami uziemienia. Przewodów o długości 6 stóp należy użyć do sprawdzenia
rezystancji między wybranymi punktami. Gdy 2 sondy zetkną się z częścią statku powietrznego, tester
powinien odczytać wartość w omach nieprzekraczającą 0,05 oma.

Teraz podłącz przyrząd poprzez wiązanie, aby sprawdzić rezystancję i upewnić

się, że odczyt nie przekracza dopuszczalnej wartości. Jeśli odczyt zostanie przekroczony,
należy dokonać korekty w zależności od rodzaju połączenia. Aby zapewnić dobry
kontakt elektryczny między sondami a częścią samolotu, należy usunąć powłokę
ochronną. Po zakończeniu badania powłokę ochronną należy ponownie nałożyć i
odnowić.

Po zakończeniu testu wiązania należy wyczyścić wszystkie narzędzia i tester wiązania. Odłącz
wszystkie przewody od punktów i zwróć tester połączeń do sklepu z narzędziami.