Alarm Antoniego Słomińskiego to wiersz będący rakcją na zbombardowanie Warszawy we wrześniu

1939r. Był odczytany we francuskim radiu, a drukiem ukazał się w 1940 roku w NYC. "Alarm" to wiersz o
charakterze wezwania, apelu do zbrojnej reakcji Polaków na atak przeprowadzony przez Niemców.
Również nosi charakter poezji tyrtejskiej - zagrzewającej i mobilizującej do walki. Alarm to również
retoryka literacka, ponieważ autor przekonuje odbiorców do określonych racji, opini, postawy
patriotycznej. Początkowe wersy to wezwania prezydenta miasta Stefana Starzyńskiego do ratowania
swego życia przed bombardowaniem miasta.

Unde Malum Czesław Miłosz prowadzi dyskuje z Tadeuszem Różewiczem skąd bierze się zło. Dyskusja ta
jest prowadzona w formie poetyckiej. Tadeusz R uważa, że zło bierze się z człowieka. Tą teorię podważa
Czesław M noblista. Uważa, że człowiek kierujący się świadomością, umiejętnością rozróżniania dobra i
zła bierze odpowiedzialność za swe czyny. Oznacza to, że istota ludzka jest w stanie czynić dobro oraz
niestety świadomie zło. Według poety, dopiero zniknięcie gatunku ludzkiego może wyplenić zło ze świata
- ale nie czyny tylko jego definicje. Odwołuje się Miłosz do natury wskazując, iż zwierzęta bywają brutalne
i krwiożercze. Wniosek jest takim że zło i dobro współistnieje ze sobą od początku świata. Miłosz
nawiązuje tutaj do średniowiecznego dualistycznego pojmowania świata.