De stenen leeuw van Oma

Lang geleden kwamen twee broers met een bootje uit het zuiden. Ze waren van de Kei-eilanden en
waren op zoek naar nieuwe streken, nieuwe woonplaatsen.
In de verte kwamen een paar eilanden in zicht Ze voeren een eindje door een zeestr-aat en gingen
azi land op kaap Umepuft bij het islamitische dorp Kulur, op het eland Saparua.
Dit Ilja me een goede plek om te wonen', zei de oudste, 'hier groeien veel kokospalmen en de zee
iet er uit alsof er veel vis avernt' Toen ook de bevolking hem nog hartelijk begroette, besloot hij te
blijven. Hij kreeg de naam Pattinusa en vestigde Zich in Kulur.
De jongste broer ging verder en voer de zeestaat over tussen de elanden Saparua en Haruku. Hij
landde aan bij het dorp Oma waa- hij door de radja werd ontvangen. Die vroeg Wie hij was en waar
hij vandaan kwam.
'lk kom van kaap Umeputtl', zei hij, 'mijn broer is daar achtergebleven. En mo lijkt het wel wat, om
hier te btljven.'
De radja vond het goed en noemde hem naar de plaats waar hij vandaan kwam Umeputti. Dat
veranderde later in Uneputti.

In die tijd lag het dorp Oma niet direkt aan zee, maar op een bergplateau, dicht bij de zee. Want in
die tijd had de bevolking veel te lijden van Piraten die de zeeën onveilig maakten en ook langs de
kusten rooftochten hielden om butt en slaven te pakken te knjgen. Daarom watV"l bijna alle dorpen
op berFn gebouwd.
Om het dorp nog meer te bevelbgen, had de radja van C)rna bil de
ooAeIlJke Ingang van het dorp een naga ne«gelegd, een soort
waterdraak Che moest de weg bewaken en de warmwaterbronnen.
BIJ de westelijke toegang hield een leeuw de wacht
Deze leeuw was eru sterk en hij deed zon werk meer dan goed Want
alle zeerovers die het waagden bij het dorp te komen, werden door op
de vlucht gejaagd of opgegeten. Maar na een tijdje kwamen er niet
zoveel praten meer en toen stortte de leeuw Zich keer op keer op
Inwoners van Oma, die langs de weg het dorp In of urt moesten
Dit was een vreselijke situatie Men Wilde de leeuw kwijt, maar niemand
durfde tets tegen het sterke dier te beginnen. De radja vroeg alle
mannen van Oma en van de buurdorpen om de leeuw een kopje kleiner
te maken, mau niemand durfde.
Ook Uneputti had gehoord van dit grote probleem. HIJ zei mets, maar
hij dacht aan Zijn broer in Kulur, op het naburige eiland. Uneputtl pakte
zon kletne tafa en liep diep het bos In, naar de top van de berg. Daar
ging hij op de tifa slaan. een ntme dat Zijn broer vanuit de verte hoorde
en herkende.
Drekt vertrok Pattjnusa met zijn prauw en zocht Uneputtl op.
'Je hebt ml) geroepen', zei Patonusa, Wat IS er aan de hand?'
Uneputtl vertelde over het grote probleem van Orna en bracht zon
broer door de bosjes tot dicht bij de verschnkkellJke leeuw, bij de
westelijke poort van het dorp.
We moeten hem de nek omdraaen', zei Uneputtl. 'maar hij is zo sterk"
'Hé broer', zei PattJnusa, ben je al vergeten wat onze ouders ons
vroeger hebben geleerd? We moeten eerst de darmen van het beest
leeg persen. Dan IS het een fluitje van een cent om zon nek om te
draaen.' 'Kom mee', zei Uneputtl
Voorzichtig slopen ze naar de leeuw en sprongen boven op het dier. Ze
drukten op de Ingewanden zo hard ze konden. Het beest werd direkt
slap en daardoor konden ze hem doden.
Op dat moment versteende de leeuw, ook de uitwerpselen die door de
broers er urt waren geperst, werden zwarte stenen aan de voet van de
rots.

Het goede nieuws ging als een lopend vuurtje door het dorp en de radja
riep de twee dappere broers bij Zich. Ze werden als helden vereerd en
Uneputtl werd hoofd van een soa, een farniliegroep in Oma, die de
naam Iceeg van Latuey, dat betekent koning van Kei. Pattinusa vertrok
 weer naar Kulur en zorgde ervoor dat er een pela, een verbond,
gesloten wer-d tussen beide dorpen. De stenen leeuw, de Batu Singa of
Batu Malat, is nog steeds te zien bij het dorp Oma.

Batu Malat of Batu Singa

(leeuwenrots), Om