ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΣΚΗΣΗ 5 ΣΕΛ.

77

1.Η Μονή Δαφνίου βρίσκεται στο Χαϊδάρι, στις παρυφές του Όρους Αιγάλεω, επί της
Λεωφόρου Αθηνών, στο ρεύμα προς Αθήνα 11 χλμ. από το κέντρο της, και είναι κτισμένη
στη θέση που υπήρχε το Ιερό του Απόλλωνα στο Δαφνί. Η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της
και η ιδιαίτερη ψηφιδωτή διακόσμηση του ναού της μονής, την καθιστούν ένα από τα πλέον
εξαιρετικά μνημεία της βυζαντινής τέχνης. Από το 1990 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας
κληρονομιάς της UNESCO. Στο σεισμό του 1999 υπέστη σοβαρές ζημιές.

2.Η Ραβέννα ευημέρησε πολύ κατά τη Ρωμαϊκή εποχή. Ο Αυτοκράτορας Τραϊανός έχτισε
ένα υδραγωγείο μήκους 70 χλμ. στις αρχές του 2ου αιώνα. Το 402 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας
Ονώριος μετέφερε την πρωτεύουσα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το Μιλάνο
στη Ραβέννα. Η μεταφορά έγινε εν μέρει για αμυντικούς σκοπούς: Η Ραβέννα περιβαλλόταν
από έλη και βάλτους και θεωρήθηκε εύκολα υπερασπίσιμη ( αν και η πόλη αλώθηκε από
αντίπαλες δυνάμεις πολλές φορές στην ιστορία της ) : είναι επίσης πιθανό ότι η μετακίνηση
στη Ραβέννα οφειλόταν στο λιμάνι και τις καλές θαλάσσιες συνδέσεις της πόλης με την
Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Εντούτοις το 409 ο Βασιλιάς Αλάριχος Α΄ των
Βησιγότθων, απλώς παρέκαμψε τη Ραβέννα και πήγε να λεηλατήσει τη Ρώμη το 410 και
συνέλαβε όμηρο την Γκάλα Πλακιδία, κόρη του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Μετά από
πολλές περιπέτειες η Γκάλα Πλακιδία επέστρεψε στη Ραβέννα με το γιο της, Αυτοκράτορα
Βαλεντινιανό Γ΄ και τη βοήθεια του ανιψιού της Θεοδοσίου Β. Η Ραβέννα έζησε μια περίοδο
ειρήνης, κατά την οποία η Χριστιανική θρησκεία είχε την εύνοια της αυτοκρατορικής αυλής
και η πόλη απέκτησε μερικά από τα γνωστότερα μνημεία της, όπως το Ορθόδοξο
Βαπτιστήριο, το ονομαζόμενο Μαυσωλείο της Γκάλα Πλακιδία (ποτέ στην πραγματικότητα
δεν θάφτηκε εκεί) και τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. Η τελευταία περίοδος του 5ου αιώνα
είδε τη διάλυση της Ρωμαϊκής εξουσίας στη δύση και ο τελευταίος αυτοκράτορας της Δύσης
εκθρονίστηκε από το στρατηγό Οδόακρο το 476.
3.Η Νέα Μονή της Χίου είναι ένα παλαιό ιστορικό μοναστήρι, που ιδρύθηκε το 1042 μ.Χ. και
είναι γνωστό παγκοσμίως για τα εξαιρετικής τέχνης ψηφιδωτά του. Εορτάζει κατά την
απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (23 Αυγούστου). Το 1990 ανακηρύχθηκε
μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO[1].
4.Η Μονή Οσίου Λουκά, η Αγιά-Σοφιά της Ρούμελης [1], είναι οικισμός της κοινότητας
Στειρίου,της δημοτικής ενότητας Διστόμου, του δήμου Διστόμου-Αράχοβας-Αντίκυρας, της
περιφερειακής ενότητας Βοιωτίας, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, χτισμένη σε υψόμετρο
430 μ. στο όρος Στείρι. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσοβυζαντινής
τέχνης και αρχιτεκτονικής και περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας
κληρονομιάς της UNESCO από κοινού με τα άλλα δύο σωζόμενα μοναστήρια της
μεσοβυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα, τη Νέα Μονή και τη Μονή Δαφνίου. Ο Όσιος Λουκάς
είναι ωστόσο μεγαλύτερος και διαφέρει από το Δαφνί και τη Νέα Μονή στο ότι είναι
αφιερωμένος σε ένα μοναδικό Όσιο, τον Όσιο Λουκά, τον εν τῷ Στειρίῳ όρει ασκήσαντα (29
Ιουλίου 896 – 7 Φεβρουαρίου 953)[2].