Contents

2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31

1
ர ஞ் சனி, பாேக , கானடா, ேதஷ்
எல் லாவற் ைற ம் கலர ் கலராகக் கலந் ஏேதா
ஒ ெபண் ெதய் வத்ைதப் பா ட் த்வான்
மத்யமாவ த் த்தார ். ழந்ைதகள் க்ேக
ஓ ன. தங் கம் உைறக் ள் மைறய, வய ன்
ெபட் க் ள் கட் ப்பட்ட . அப்பா கவரில் ஆ ரம்
பாய் ெவற் ைலப் பாக் டன் தந்தார ். “ேதவ
கானமா இ ந்த . சாப்ட் ட் ப் ேபாங் ேகா.”
உமா மாைலையக் கழற் னாள் . க த் ப் பட்ைட
'தாங் க்ஸ்' என்ற . பக்கத் ல் நின்
ெகாண் ந்த பத் மணி ேநரக் கணவைன
ம ப ம ப பார ்த் 'இவன் என் கணவன்,
இன் எனக் க் கல் யாணமா ட்ட ' என்
நிச ்சயப்ப த் க் ெகாண்டாள் . “அப்பாடா,
உக்காரலாம் ” என்றான். அவைளப் பார ்த் ச ்
ரித்தான். சற் ேற தவ ன பல் வரிைச. அந்தச ்
ரிப் எனக்ேக ெசாந்தம் என் ற எண்ண
ன்னல் உமா ன் உடம் ல் ஒ தடைவ
சந்ேதாஷமாக ஊ ய .
“இ ங் க இ ங் க! லாஸ்ட்டா ஒ ேபாட்ேடா.
ெரண் ஃபா ைய ம் ேசர ்த் எ த்தாக ம் .
இல் ைலன்னா அண்ணா ெகான் வார ்.”
உமா ம ப மாைலையப் ேபாட் க் ெகாண்டாள் .
“வா, உக்கா ” என் பக்கத் ல் தட் னான். அவன்
அ ல் உட்கார, மற் றவர ்கள் அேத ேசாபா ல்
ெந க்க, அவன் ேமல் படேவண் இ ந்த .
சந்ேதாஷமாக இ ந்த . அப்பா, அம் மா, மாமனார ்,
மா யார ், இரண் பாட் கள் , ஏெழட் க்
ழந்ைதகள் , ைகத்த த் தாத்தாக்கள் , “நா ,
நா ” என் ஈரக் ைகையத் ைடத் க்
ெகாண் வந் ேபாட்ேடா ன் ஓரத் ல்
ஒட் க்ெகாண்ட அத்ைத.
வ் யா ஓரத் ல் நின் ெகாண் ந்தாள் ...
“ வ் யா நீ ம் வாேயன்.”
“இல் ைலம் மா, நான் இங் க இ ந் ண்ேட
பாக்கேறன்.”
“ , ப்டட
் ா வா!”
“இல் ைலம் மா.”
வ் யாைவப் பார ்த்தேபா வ ற் ல் ெகாஞ் ச
ேநரம் ற் ற உணர ் சங் கடப்ப த் ய .
“வாங் க ப்ளஸ
ீ ் !” என்றார ் மாப் ள் ைள.
“பாத் யா! அவேர ப்படறார ் பா .”
உமா எ ந் வ் யாைவக் ைகையப் த் த்
தரதர என் இ த் க்ெகாண் வந் பக்கத் ல்
உட்கார ைவத் க்ெகாண்டாள் .
“கா எங் கடா?”
“ஸ்ேடஷ க் ப் ேபா க் அண்ணா.”
“வந் ேமால் ேயா? ஏன்னா இவாைள ட்ராப்
பண்ண அ ராம ரம் ேபாக ம் .”
“ ஷ்ண ர ்த் ! ரிங் க. பரவா ல் ைல,
ரிக்கலாம் . இன்னிக் த்தாேன கல் யாணம்
ஆ க் .”
“என்ன? ேபாட்ேடா ராபேர! க க் ங் க!”
“தாத்தா! ெகாஞ் சம் இங் க பா ங் ேகா. யா ய் யா
காஸ் ைலட் ? தள் ளி நில் .”
“ெர ! ஸ்ைமல் !”
பளிச ்.
கண்ைண க்ெகாண் ட்ேடேனா?
“மாப் ள் ைள வாங் ேகா, வா உமா, சாப் டப்
ேபாகலாம் . டயமாச ் . இன் ம் ஏகப்பட்ட காரியம்
இ க் .”
“இ ங் க. ஸ ட்ைடக் கழட் ட் , ேவஷ்
மாத் ண் வந் டேறன்.”
“அப்ப ேய ெசய் ங் க ஷ்ண ர ்த் .”
ஷ்ண ர ்த் ! என் கணவன் ெபயர ் ஷ்ண
ர ்த் ! அேதா சாக நடந் ேபா றாேன
அவன் என் கணவன். “நா ம் டைவ மாத் ண்
வந் டேறம் மா. வ் யா, இந்த ரஸண்ட்ஸ்
எல் லாத்ைத ம் ெகாஞ் சம் அவ , என் ன்
தனித்தனியாப் ரிச ் ெவச ் .”
அவர ்! ய அவர ்.
உமா ேநராக நடந் இட ஓரத் ல் இ ந்த
அைறக் ள் ைழந் “ெகாஞ் சம் எல் லா ம்
ெவளில ேபாங் ேகா, டைவ கட் க்க ம் ”
என்றாள் .
டைவைய உத க் கைளந்தாள் . தைலக்
ெகாண்ைட ன் ஊ கைள த் ன்ைனக்
ேழ எ ந்தாள் . “எ க் த்தான் இந்தக்
ெகாண்ைடையப் ேபாட் ண்ேடேனா! ேபார ்ட்டர ்
மா ரி ைம!” தன் அத்தைன ந்தைல ம்
 த் “அப்பாடா” என்றாள் . அம் மா பச ்ைசப்
ெபட் க் ள் அ க் க் ெகாண் ந்தாள் .
“நைகெயல் லாம் என்னம் மா பண்ற ?”
“கழட் க் ெகா த் . ம் ளா ஒ வைளயல்
ேபா ம் .”
“இ க்கட் ம் மா! அவா எதாவ சந்ேதகப்படப்
ேபாறா.”
“வா ல் டைவ உ த் க்ேகா. க் ரம்
சாப்ட் ட் க் ளம் ப ம் பா !”
“எங் கம் மா?”
“அவா ட் க் த்தான்.”
“எ க்கம் மா?”
“என்ன ! ெதரியாத மா ரிக் ேகக்கேற? இன்னிக்
சாந் உனக் !”
“என்ன ! இன்னிக்ேகவா!” அவள் ப அந்த
நி ஷேம ைசமா ட்ட . அதற் ப் ப ல்
அெதன்ன பயமா! இன் ர ! இன் ர !
அவ க் ள் ரகைளயாக எஸ்ட்ேராஜன்கள் ஊற,
ெநஞ் அ த் க்ெகாண்ட .
“எ க் ம் மா இவ் வள அவசரம் ?”
“என்னேவா அவாத் லதாம் மா ேகட்டா! நாள்
நன்னா க் , இன்னிக்ேக ராத் ரி
ெவச ் க்கலாம் அவசர அவசரமா மணி பாவம்
கட் க் அைலயா அைலஞ் , ெகாண்
ேபாட் ட்டான். ஏண் , என்னிக் நாள் உனக் ?”
“கணக்ேக மறந் ேபாச ் ம் மா.”
“என்னிக் ளிச ்ேச?”
“ெசவ் வாக் ழைமன் ஞாபகம் .”
“ெசவ் வாேயாட ெசவ் வா எட் . தன் ஒம் ப .
பரவா ல் ைல. அப்ப ஆனாத்தான் என்ன!”
உமா தன்ைனக் கண்ணா ல் பார ்த் க்
ெகாண்டாள் .
“எல் லாம் ெதரி ேமால் ேயா?”
“ஒ எழ ம் ெதரியா ம் மா.”
“ பகாரியத் க் எழ ெசால் லாேத! ஏண் ,
எத்தைன ஸ்தகம் ப ச ் க்ேக?”
“நான் அந்தக் கண்ரா ப் ஸ்தகெமல் லாம்
ப ச ்ச ைடயாதம் மா.”
“ெசால் லட் மா?”
“ேவண்டாம் மா.”
“உமா, மாப் ைள காத் ண் க்கார ் சாப் ட
வா!”
“அக்கா! ேராஸ் ட் கட் க் நான் பட்ட பா ! ஷ்,
அப்பாடா! அப் றம் இலவம் பஞ் ெமத்ைத?
ம் ஹ ம் ! எவைனப் பார ்த்தா ம் க ைதப்
பஞ் தான் ெவச ் க்கான். ஸ்ெபஷலா ஆர ்டர ்
ெகா த் , ல் ல க்க ெவச ் , அஞ் மணிக் ள் ள
ெகாண் வந் ேபாட் ட்ேடேன!”
“சமத் டா மணி நீ !”
“உமா! என்ைனத்தான் கல் யாணம் பண்ணிக்க
மாட்ேடன் ட்ேட! ஹ ம் !”
“கவைலப்படாதடா! உனக் நல் ல ெபாண்ணாப்
பாத் நாேன கல் யாணம் பண்ணி
ெவக்கேறண்டா.”
“என்ன இ ந்தா ம் உமா மா ரி வ மா அக்கா!
உங் ட்ட ஃப்ராங் க்கா ெசால் டேறன். எனக்
ஏமாத்தம் தான்.”
உமா ரித் “மணி மணி!” என்றாள் .
“என் ஜாதகத்ைதப் பா ! கல் யாணம்
பண்ணிக்கலாம் நிைனச ் சப் க்
ெகாட் ண் ந்ேதன். உன்ேனாட சாந்
கல் யாணத் க் ெமத்ைத ம் கட் ம் வாங் ப்
ேபாட ேவண் ய ட் எனக் வந் ேசர ்ந்த !”
உமா க்காகக் காத் ந்தான் அவள் கணவன்.
இைல பரிமாறப்பட் , ன்ன ன்னதாகக் க ம்
ஸால ம் வ வ ம் பழத் ண் ம் காத் ந்தன.
உமா க் ப் ப எப்ேபாேதா டாட்டா காட் ப்
ேபா ந்த . ப லாக எ ர ்பார ்ப் , ஜ ரம் ,
ஆேவசம் , சந்ேதாஷம் , தயக்கம் எல் லாவற் ைற ம்
ெபான்னிறத் ல் கலக் மண்ைடையத் றந்
நிரப்பப் பட் ந்தவள் ேபால உணர ்ந்தாள் .
அ த்த இைல ந் “ெகாஞ் ண்
எச ் லாவ சாப் ட ம் !” என் பா க த்த
லா இடம் மா ய சற் அ வ ப்பாக
இ ந்த .
“ஜாஸ் சாப் டாேத! அப் றம் க்கம் வந் ம் .”
ய வாட்ச ், ய ேமா ரம் பளபளக்க
ஷ்ண ர ்த் க த்தாகச ்
சாப் ட் க்ெகாண் ந்தான். உமா ெகாரித்தாள் .
“மாப் ைள, எப்ப இ க்கா பா ங் ேகா எங் க
ட் ப் ெபாண் !” என் வ் யா சாரித்தாள் .
ப க் ன் ரிப் .
“நன்னா படம் ேபா வா ெதரி மா!”
“அப்ப யா”
“ வ் யா! ேபாேயன்.”
“இ உமா! உன்ைனப்பத் அவர ் எல் லாம்
ெதரிஞ் க்க ேவண்டாமா?”
“ க் ரம் சாப் ங் ேகா, நா யாற . நிைறயக்
காரியம் இ க் பா ங் ேகா.”
“மணி! நீ ம் மா இ க்கப் ேபா யா, இல் ைலயா?”
இரண் காரில் எல் ேலா ம் அங் ேக ேபானார ்கள் .
மா . “வாம் மா” என் ஆரத் எ த்தார ்கள் .
“இனிேம நீ இந்த ட் ப் ெபாண் .”
மா ப்ப ெதரிந்த . மா அைற ல் தான்
இ க் ம் . ப ஏ ப்ேபா ம் ேபா எ ர ் ட் ல்
ெதரி ம் ளக்ைக அைணப்பார ்கள் என்
நிைனத்தாள் .
ஹா ல் ஜமக்காளம் ேபாட் ந்த . . ., ஃ ரிஜ்
எல் லாம் ஒ ங் ந்தன. சாஸ் ரிகள்
ேதங் காய் த் தைலக் டத் டன் காத் ந்தார ்.
உள் ேள ைழந்தாள் . க் ட்டாள் . வாசைல
ஒட் ன அைற ேலேய இரண் ப்
ப க்ைகக ம் ெதரிந்தன. பளிச ் என் வாட்
எரிய ழந்ைதகள் த் ைளயா க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . இங் ேகயா!
“ஔபாஸனம் ஆய் டட் ம் .”
“ க்ேனஸ ைஜ ஆய் டட் ம் ! எனக் ம் ப்
ேபாற க் அப் றம் பஸ் ைடக்கா . ஸ்வா ,
ெகாஞ் சம் ரான்னம் ேவ ம் !”
“ ர ்த் ! ஜரிைக ேவஷ் கட் க்கக் டாேதா?”
“நல் ல ேதக் சார ்.”
“வாம் மா! ேச ச ் ட் உக்கா ம் மா! பர ்த்தா
எங் ேக?”
“நாம் பலசா களா ந் ெவ காலம்
நீ த் க் ம் ரைஜகைள உண்
பண் ேவாம் . பரமாத்மா ன் அம் சமான நான்
த் க்களின் நன்ைமைய நா , சத் த் ரைன
உண் பண் ேறன். மைழயால்
ப ர ்கைள உண் பண் வ ேபால் நீ
நற் ழந்ைதகைளப் ெப . அக்னிைய ம் ,
த் ேலாகம் இந் ரைன ம் க ல்
ைவத் ப்ப ேபால் நீ க ைவத் தரி. ேஹ,
மைன ேய! நீ என சக் ைய ஏற் , பத் மாதம்
கர ்ப்பம் தரித் நற் ழந்ைதையப் ெப !”
பத்தைர மணிக் உள் ேள ேபானாள் . அவன்
ப க்ைக ேமல் ஸ்தகம் ப த் க்
ெகாண் ந்தான். வைளயல் சப்தம் ெவட்கமாக
இ ந்த . ேபசாமல் நின்றாள் .
“உக்கா .” எதற் காக இப்ப இைரந் ேப றார ்!
ஜன்னல் கைளப் பார ்த் க் ெகாண்டாள் .
றந் ந்தைத னாள் . “ெகாஞ் சம் டார ்க்
ஸாரியாக் கட் க்ேகா. எ க் ம் மாத் ப் டைவ
எ த் ண் ேபா. பயப்படாேத, எைதப் பாத்தா ம்
பயப்படாேத!” அம் மா ன் கைட நி ஷ
உபேதசங் கள் .
“ேத ேமக் இட் ெவரி ஆப் யஸ் இல் ேல” என்றான்.
“ம் !”
“நான் இப்ப ேவண்டாம் தான் அம் மா ட்ட
ெசான்ேனன். ஓல் ப் ள் ! ஏேதா ஒ
ெசன்ட் ெமண்ட், எனக்ெகன்னேவா எல் லா
ரிச ் வ ம் அபத்தமா க் டாக். ட இ ந்த .”
“ம் !”
“இப்ப உம் உம் தான் ராத் ரி ரா
ெசால் ண் க்கப் ேபா யா?”
“ம் !”
ரித்தான்.
“உக்காேரன் உமா.”
உமா! தல் தடைவயா அ ? இதற் ன்
எப்ேபா தன் ெபயைரச ் ெசான்னான்?
“கல் யாணத் ல உன் ைகையப் ச ்சேபா உன்
ைக ேல எ ேனேன ஞாபகம் இ க்கா?”
“ம் !”
“என்ன எ ேனன்?”
ெமல் ல ப லளித்தாள் . “ தல் ல ஐ ேபாட் ங் க,
அப் றம் ஓ, அப் றம் ”
“என்ன அர ்த்தம் ?”
“ெதரி ம் .”
“நீ என்ன ைஹட் ?”
“ஃைபவ் த்ர ீ.”
“ெவய் ட் ?”
“ த் ப் பத் .”
“உக்கார மாட் யா? உன்ைன இ த் ப் ச்
உக்கார ைவக்க மா?”
“சத்தம் ேபாட் ப் ேபசேவண்டாம் . அவாள் ளாம்
ச ் ண் இ ப்பா.”
“ஏதாவ ேகேளன்.”
“என்ைனப் ச் க்கா?”
“ க்காமயா? வ் யா எதாவ ெசான்னாளா?
எனக் க் ெகாஞ் சம் ல் ட் யாக் ட இ ந்த .”
“எனக் ம் !”
“இப்ப அைதப் பத் என்ன ேபச ் . உங் ட்ட
ஒண் ெசால் ல ம் உமா. எனக் ல
ஷயங் களில் நீ பாடம் கத் த் தர ம் .”
“என்ன?”
“எனக் ஒண் ேம ெதரியா .”
“எனக் ம் .”
“நிஜமா?”
“நிஜமா”
“ெதாட்ட ட இல் ைல!”
“ெபாய் .”
“சத் யமா! உன் ைக பா எவ் வள வா.
இ க் . இ ேவ எனக் தல் ைற! எனக்
ெபண்கைளப் பத் ஒண் ேம ெதரியா .
லெதல் லாம் எங் க இ க் ம் , ெதாட் ப் பார ்த்தா
எப்ப இ க் ம் - எ ேம ெதரியா ! ேதடப்
ேபாேறன் இன்னிக் .”
“நீ ங்க என்ன ெவய் ட்?”
“ தல் ல ேத ட் அப்பறம் ெசால் ேறன்.” அவைள,
சற் ம் எ ர ்பாராத த ணத் ல் தன்ேமல்
இ த் க் ெகாண் கன்னத் ல் க்கால்
உர னான்.
ெம தாகத் னாள் .
“ர க்ைகக் பட்டன் எங் க ெவச ் ப்பான் ட
எனக் சரியாத் ெதரியா ! ெசான்னா
நம் பமாட்ேட”
அவள் மார ் ச ் ைலைய லக் த் ெதாட்டான்.
“ேவண்டாம் ேவண்டாம் , ளக்ைக
அைணச ் டலாம் .”
“ ளக் இ க்கட் ம் ! எனக் ப் பாக்க ம் .”
“ப்ளஸ
ீ ் !”
“ப்ளஸ
ீ ் !”

2
“ெவ க்கமா இ க் .”
“எனக் ஆைசயா இ க் .”
“அய் ேயா அய் ேயா, இைரயா ங் க.”
“எனக் ஆைசயா இ க் ” என்றான் ரைல
அடக் .
“என்ன ஆைச?”
“உள் க் ள் ள நீ எப்ப இ ப்ேபன்
ெதரிஞ் க்க, பாக்க.”
“ெதரியாதா? னிமா பாத்த ல் ைலயா?
கைதகள் ள ப ச ்ச ல் ைலயா?”
“எல் லாம் ர க்ைக பா உள் பாவாைடேயாட
நின் வா.”
“அவ் வள தான்!”
“அ க்கப் றம் ?”
“ெசால் ல மாட்ேடன், அய் ேயா! அக் ரமம்
பண் ங் க.”
அவன் த்த த்தான்கைள ம ப
அவசரமாகப் ேபாட் க்ெகாண்டைத, ம ப
த்த அவன் ைககைளப் ராண் ப்
ங் னாள் .
“ஸ்! ஆ! ராட்ச ! ஏன் ர ்ேற.”
“ஸாரி!”
“பரவா ல் ைல, !வ ச ்சா ம் கமா இ க் .”
“அய் யய் ேயா ரத்தம் வர .”
“வா உங் கப்பா ட்ட ெசால் ேறன். இத பா ங் க
ஸார ், உங் க டாட்டர ் ம் ம்மா மார ்ல ெதாட்ட க்
எப்ப க்கா பா ங் ேகா.”
“ப்ளஸ
ீ ் ெசால் டா ங் க.”
“ெசால் லத்தான் ேபாேறன்.”
“ேவண்டாம் , ேவண்டாம் !”
“நிச ்சயம் ெசால் ேவன்.”
என்ன ஒ இன்பமான பாசாங் !
“ேபானாப் ேபாற ெதாட் க்கலாம் .”
“அப்ப வா வ க் .”
ேயா த் ப் பார ்த்தால் இ வைர யா ம்
ெதாட் ராத, ளிக் ம் ேபா ட ேதைவக்
மட் ம் ெதாட் க்ெகாண்ட ராச ் யத்ைத
இப்ேபா சர ்வா காரத்தனமாக அரசாண்டான்.
“ேவண்டாம் , ேவண்டாம் , ப்ளஸ
ீ ் ! ெகஞ் க்
ேகட் க்கேறன்! நான் பாக்க மாட்ேடன்.”
“ஏன்?”
“ ளக்கைணச ்சாத்தான், ளக்கைணச ்சாத்தான்.
இந்த ஆராய் ச ் எல் லாம் , ெவளி க் ப்
ேபாேறாேம அங் க ெவச ் க்கலாம் . இப்ப ேபசலாம் ,
ேபசலாம் !”
“நீ பாட் க் ப் ேப , நான் பாட் க் உன்ைன
வாசைன பாத் ண் இ க்ேகன்.”
“அய் ேயா ங் கற , என்னால ேபச
யா ! உங் க க் - ங் ேகா - எவ் வள -
ேவண்டாம் - சம் பளம் ?”
“இ க் அ ,இ க் அ !”
அயர ்ந் ந்த ஒ கணத்ைதப் ங் க்ெகாண்
பாய் ந் ெசன் ளக்ைக அைணத்தாள் .
“எங் க இ க்ேக?”
“நான் ேகக்கற ேகள் க் ப ல் ெசான்னாத்தான்
ட்ட வ ேவன்.”
“ேக க் ரம் .”
“எத்தைன மணிக் ஆ ஸ் ேபா ங் க?”
“பத் மணிக் , சட்!”
“எத்தைன நாள் ?”
“பத் நாள் ! ஏற் ெகனேவ ெரண் நாள் ேவஸ்ட்
ஆ த் .”
“ரிஸப்ஷ க் ேசப்பா உயரமா பாப் தைல
ெவட் ண் ஒ த் வந்தாேள, உங் க ைகையக்
க் னாேள, அவ யா ?”
“ஸ்ெடேனா” என் ரித்தான்.
“அழகா இ ந்தா இல் ைல?”
“இப்ப எனக் நீ ஒ த் தான் அழகா க்ேக.
எத்தைன தடைவ உன்ைனக்
கல் யாணத் ன்ேபா பாத் ட்ேடன் ெதரி மா.
இன்ன ம் சரியாப் பாக்கைல!”
“நான் ட உங் கைள நிைறய தடைவ பாத்ேதன்.”
“எப்ப?”
“நீ ங்க பாக்காதேபா .”
“என்ன நிைனச ்ேச?”
“நிைனக்க யைல, கட் த் : நாம
எங் ெகல் லாம் ேபாேறாம் ?”
“ஹனி ன் ட்! பங் க ர ், ஊட் , ேகாய த் ர ்,
பழனி, ேகாைட. உமா! வா!”
ெமள் ளச ் ெசன் அவன ல் உட்கார, உடேன -
கவரப்பட் , ப க்கப்பட் ழ் தத
் ப்பட்டாள் .
இ ளில் எ ர ்பாராமல் எ ர ்பாராமல் ைககள்
அவைள அைணத்தன. இங் ேக என்றால் அங் ேக -
அங் ேக என்றால் இங் ேக. தங் க ேராஜா ச்
ட் ய . ெகாஞ் சம் வான ல் , ெகாஞ் சம் ெந ப் ,
ெகாஞ் சம் கக் காய் ச ் ய பால் , ெகாஞ் சம்
கன் க் ட் ன் க த் த் தடவல் , ெகாஞ் சம்
காேவரி ெவள் ளம் , ெகாஞ் சம் நிலா ற் றத்
தனிைம, இ க்கம் , ஈரம் , ச ் , ேவதைன
மத்தாப் உதட்ைடக் க த் க்ெகாண்ட...
ெநஞ் ல் கனல் மணக் ம் க்கள் . உமா ம்
ஷ்ண ர ்த் ம் ேசர ்ந்த தல் இர அ .
இன் ம் ஒேர ஒ இர தான் அவர ்க க்
ச ்ச க் ற .
அ காைல ல் , அவர ்கள் எல் ேலா ம்
எ ந் ப்பதற் ள் அைறைய ட் ெவளிவந்
 டேவண் ம் என் ற நிைனப் ேலேய எ ந்
ட்டாள் .
சத்... த... ம் ேபாடாமல் கத த் தாழ் ப்பாைள
த்தாள் . ஒ ைற அவைனத் ம் ப்
பார ்த்தாள் . “எங் க ேபாேற?”
“ேபாச ் டா”
“என்ன ! இப்பேவ டா ேபாட் ேபசேற? வா,
ன்னதா ஒ த்தம் ெகா த் ட் ப் ேபா .”
“நான் வரமாட்ேடன், அேதாட நிக்கா .”
“வான்னா”
“வரமாட்ேடன், நிச ்சயம் வரமாட்ேட, சத் யமா
வரேவ மாட்ேடன். ஆனா ம் நீ ங்க ெராம் ப ேமாசம் .
நான் வரைல, வரைல” என் அவன்பால் ெமள் ள
ெமள் ளச ் ெசன்றாள் .
“வா கன் க் ட் .”
ெவட்கத் டன் ெவளிவந்தாள் . ஹால் ரா
உற க்காரர ்கள் ப த் ந்தார ்கள் . நாணம்
உடம் வ ம் பர ய . ேநற்
ேப னெதல் லாம் ேகட் க் ேமா? ேச! என்ன
அநாகரிகமான சடங் இ . உள் ேள இரண்
ேபைர ம் இ த் ப் ட் ட் ெவளிேய
பத் ப்ேபர ் ப த் க்ெகாள் ள, அைதப் பற்
நிைனக்கேவ ங் னாள் . ேபாதாக் ைறக்
ஓரத் ல் ஒ பாவாைட தாவணிப் ெபண் ேவ !
சைமயலைற ல் மா யார ் - காப் ேபாட் க்
ெகாண் ந்தவள் நி ர ்ந் பார ்த்தாள் .
“வாம் மா, எப்ப ேம க் ரம் எ ந் யா.
உக்கா , இல் ைல ேபாய் பல் ேதய் ச ் ட் வா”
“காப் நான் ேபாடேறம் மா.”
“இ க்கட் ம் ஊ க் ப் ேபாய் ட் வந்தப் றம்
அந்த ட் ெயல் லாம் பாத் க்கலாம் . இந்தா
இந்தக் காப் ையக் ெகாண் ேபாய் வாசல் ல
அப்பா உக்காந் ப்பார ் த் ட் வந் ..
நாலைர மணிக்ேக எ ந் காத் ண் க்கார ்.
காப் உள் ள ேபானாத்தான் அவ க் பாட் ல
ேபா ம் .”
காப் ைய எ த் க்ெகாள் ள, “அ! த தடைவயா
மாமனா க் காப் ெகா க்கேற, ஒ தடைவ
ேச ச ் ட் க் ெகா .”
“சரிம் மா! உங் கைள ம் ேச க்கேறம் மா.”
“எனக்ெகன்ன?” நமஸ்காரம் பண்ணியவைள
“ ர ்க்க மங் க யா இ ” என் வாழ் த் னாள் .
வாச ல் இன் ம் இ ட்டாக இ ந்த . ெபரியவர ்
தைலேமல் ைக கட் க்ெகாண் சாய் ந்
உட்கார ்ந் ந்தார ். “அப்பா, காப் .”
“யா இ சா இ க் ?”
“நான்தான்ப்பா உமா.”
“உமாவா... ஓ நீ யா அ க் ள் ள எ ந் ட் யா!”
“ேச க்கேறன் அப்பா.”
“இெதல் லாம் எ க் ? அட! ர ்க்கா சா இ ம் மா.”
காப் ைய வாங் க்ெகாண் அைத டாகச ்
ப் ட் “ஹ” என் ச் த் க்ெகாண் “
ஆர ் லக் ைம கர ்ள் ! ர ்த் , நான்
ெசால் லக் டா , தங் கமான ைபயன். ஒ ேபட்
ஹா ட்ஸ் ைடயா . அவன் எஜ ேகஷைனப்
பத் ேயா ேவைலையப் பத் ேயா எனக் ஒ
கவைல ைவக்கைல. ப ச ்சான், பாஸ்
பண்ணினான், ேவைலக் ப் ேபானான், ேயாக
ஜாதகம் மா அவன் ! தனேரைக அந்த மா ரி
பார ்த்த ல் ைலன் ேஜாஸ்யன் ெசான்னான்.
அ த்த வ ஷம் நிச ்சயம் ெவளிநாட் க் ப்
ேபாகப் ேபாறான் அ ச ் ச ் ெசான்னான்.
உங் காத் ல ஜாதகம் ேஜாஸ்யம் பாக்கற
உண்டா?”
“அவ் வளவா இல் ைலப்பா.”
“உமா! உமா!”
“அம் மா ப்படறா, வேரன்ப்பா.”
“ேபாய் ட் வாம் மா.”
“என்னம் மா?”
அம் மா க் ப் பக்கத் ல் வயசான அம் மாள் கரிய
க் ல் ைவரம் ெஜா க்க
உட்கார ்ந் ெகாண் ந்தாள் .
“ெபரியத்ைதைய ம் ேச .”
“எ க் ன் காலங் கார ்த்தாைல?”
“இ க்கட் ம் மா, நீ ங்க ட் க் ப்
ெபரியவரில் ைலயா?”
நமஸ்கரித்தாள் .
“ க் ரேம ஒ ள் ைளக் ழந்ைதையப் ெபத் க்
ெகா . கன்னா ன்னா மாத் ைரெயல் லாம்
சாப் டாேத. ன் ! உன் நாட் ப் ெபண்
அப்ப ேய நம் ம மா ைவ உரிச ் ெவச ் க்கா .
அவ ம் அப்ப த்தான், க்காத் க் ப் ேபான
ேதசாலம் அந்த நி ஷேம, அ சரிச ் ண்
மா யா க் மாத் ைர எ த் த்தர ம் ,
மாமனாைர ெகால் ைலப் பக்கம் அைழச ் ண்
ேபாற ம் ...”
“மா க் ெசால் யா தர ம் அக்கா.”
“இ ம் ஒட் ண் ம் பா .”
“எல் லாம் ஈஸ்வரன் ைப ல நன்னாத்தான்
நடந் ண் வர . நீ ேபாய் ஞ் அலம் ண்
வாம் மா ழந்ேத. ர ்த் ைய எ ப் காப்
ெகா . ர க் ப் ேபாக ம் பா .”
“அவர ் எப்ப ம் எத்தைன மணிக்
எ ந் ப்பார ்மா?”
“ஏழா ம் , இன்னிக் எ ப் .”
அங் ேக ேபாக ெவட்கப்பட்டாள் . ெகாட்ைடப்பாக்
மா ரி த் க்ெகாண் ப்பான். ளிக் ம்
வைர அவன் கண்ணில் அகப்படாமல் பாவலாக்
காட் ட ேவண் ம் .
“இதபா ! நீ ஒண் ம் ெசய் ய ேவண்டாம் . நான்
எல் லா மா யாைர ம் ேபால இல் ைல. ஆத் க்
ஒ ெபாண் வந்ததாத்தான்
நிைனச ் ண் க்ேகன். மா க் ப் ேபாய் ர ல்
ரயாணத் க் ேவண் ய சாமாெனல் லாம்
எ த் ெவச ் க்ேகா.”
“இ என்ன ெபாண்ேண, தங் கத் ல பண்ணதா?”
“ஆமா அத்ைத.”
“ மாங் கல் யம் ட ஆப்படப் பண்ணி க்கா.
பாத் ரத்ைதெயல் லாம் ெகாண் வந் ட் யா?”
“இன் ம் இல் ைல அத்ைத.”
“ ேரஷ் அழறான் பா . என்னன் சாரி,
ப க்ைகல த் ரம் ேபா ப்பான்.”
அவள் ஹால் பக்கம் ளம் ப, “வரப்ப பச ்ைசப்
ெபாட் ல என் கண்ணா இ க் எ த் ண்
வா, ஆனந்த கடத்ைத வா ச ்சாக ம் .”
ஹா ல் அ ம் ேரஷ் யார ் என் ெதரிய ல் ைல.
ஓரத் ல் ரான் ஸ்டரில் நி லாந் ல் நடக் ம்
ரிக்ெகட்.
“ ந்தரி ஸ்ட்ேராக்” என் இந் ல் ேகட் க்
ெகாண் ந்த . அைதக் கா ல் ஒட்ட ைவத் க்
ெகாண் , அவன், ஷ்ண ர ்த் ன் தம்
என் ேதான் ய . கவைல படர ்ந்த கத் டன்
ேகட் க் ெகாண் ந்தான்.
“ஸ்ேகார ் என்ன?” என்றாள் .
“பார ்டன்?”
“ஸ்ேகார ்? ஸ்ேகார ்?”
அவன் ரான் ஸ்டைர அடக் ட் “உங் க க்
ரிக்ெகட் ல இன்ட்ரஸ்ட்டா?” என்றான்.
“உண் .”
“அட! ைக ெகா ங் க” என் ைகநீ ட் “ஸாரி!
மன்னி இல் ைல நீ ங்க? பர ் ஷன் இல் லாம
ைகெகா க்கக் டா ல் ல?”
“ஸ்ேகார ் என்னன்ேனன்?”
“அைதேயன் ேகக்க ங் க. கவாஸ்கர ் அ ட் ,
ஸ்வநாத் அ ட் , ேஹாப்ேப இல் ைல, .ஈ.
னிவாச க் சான்ஸ் த்தா என்னவாம் ?
ேயாகராஜ் ங் ேபாகராஜ் ங் கண்ட
பசங் கள் ளாம் ேபாட யா இல் ைலயா? அ ல் ைல
மன்னி, னிவாசன் கவாஸ்கைர
எ த் ண் ட்டான். நான் ப ேன
அ ச ்ேசங் க ேய. நீ எவ் வள ய் யா அ ச ்ேசன் ,
என்ன ச ்ேசன் பளிச ் ன் ேகட் ட்டானாம் .
அதான் ேகாபம் !”
“அட இவன் ட்ட மாட் ண் யா உமா? ெராம் பக்
க ப்பாேன.”
“அண்ணா, த தடைவயா இந்த ட் ல ரிக்ெகட்
ரக்ைஞ உள் ள ரைஜ உள் ள ைழயற . இந்த
ர ்த் இ க்காேன மன்னி, ஞான ன்யம் !”
“உனக் ரிக்ெகட் ல இன்ட்ெரஸ்ட்டா உமா?”
“காேலஜ க் ஆ க்ேகன்.”
“அ சக்ைக!”
“உங் க அப்பா அம் மா அெலௗ பண்ணாளா?
பரவா ல் ைலேய!”
“ ரிக்ெகட்ட ஆ னா தப்பா?”
“ேசச ்ேச, எனக் ெபண்கள் வா பால்
ஆ னாத்தான் க் ம் .”
உமா அவைன ைறத்தாள் .
“அண்ணா உங் ட்ட பர ் ஷன் ேவ ம் .”
“எ க் ?”
“உமா ைகைய க்கற க் .”
“ேகா அெஹட்”
“என் ேபர ் ஆனந்த!் .காம் . ெசகண்ட் இயர ்.
ரிக்ெகட் க்காக உங் க ைகையக் க்கேறன்.”
அவன் ைகக் க்கல் ஆேராக் யமாக, ப்பாக,
ேன தமாக இ ந்த .
“உமா மா க் வா. ெபாட் ப க்ைக எல் லாம்
எ த் ெவக்க ம் .”
“ெர ல் எப்ப?”
“ஏழைர மணிக் ந்தாவன்ல ேபாேறாம் . வா
வா, க் ரம் ளிச ் ட் தயாராக ம் . உங் க
ட் க் ப் ேபாகற க் டயம் இ க்கா ன்
நிைனக் ேறன்.”
“ேவண்டாம் ! அப்பா அம் மா மணி எல் லா ம்
ஸ்ேடஷ க் வேரன் ெசால் க்கா.”
“ெவரி ட்”
ந்தாவன் எக்ஸ் ர ன் கம் பார ்ட்ெமண்ைடக்
கண் க்க நீ ள நடந் ெசல் ம் ேபா ,
கணவனின் ன் நடக் ம் ேபா . அவன்
அவ் வப்ேபா தயங் த் தயங் அவ க்காகக்
காத் க் ம் ேபா ...

3
அ ப்பா, அம் மா, மணி, பத் , பக்கத் ட் ராவ் .
எல் ேலா ம் காத் ந்தார ்கள் .
“என்ன ? வ அ ப்பறவா ன்னால
வந் ட்ேடாம் . ரயாணப்படறவா ேலட்டா
வராங் கேள?”
மணி ைக ல் ன்னதாகப் ெபட்
ைவத் ந்தான். அம் மா ெபரிய க் ல் வ ல்
ன் ெகாண்ேட ேபாக ஏகப்பட்ட பண்டங் கள்
ெகாண் வந் ந்தாள் .
“கல் யாண சந்த ல, உன் ஹஸ்ெபண்ைட
சரியாேவ எனக் அ கம் ெசஞ் ெவக்கைலேய
உமா” என்றான் மணி.
“இ மணி, என் மாமா.”
“மாமான்னா?”
“என் அம் மா க் த் தம் . கல் யாணத் ல் எல் லா
ஏற் பா ம் இவன்தான்!”
“நீ ங்க எங் காத் ெபாண்ைணக் கல் யாணம்
பண்ணிக்க ந் ண் ட் ங் க மாப் ேள!”
“அப்ப யா!” என் ரித்தான் ர ்த் . உமாைவப்
பார ்த்தான். அவள் மணிைய அதட் னாள் .
“நாங் ட பங் க ர ் வேரன். .
கம் பார ்ட்ெமண்ட் ல இ க்ேகன்” என்றான் மணி.
“எ க் டா?” என்றாள் உமா.
“ஆ ஸ்ல ஆ ட் ேவைல இ க் .
பயப்படா ங் ேகா. ெதாந்தர பண்ண மாட்ேடன்.
ஹனி ன் ேபாறவாைளத் ரத் த் ரத்
அ க் றாேனன் நிைனச ் க்கா ங் க.”
“மணி! மணி!” என் அதட் னாள் . எைத எந்த
சந்தர ்ப்பத் ல் ெசால் வ என் ெதரியாதா
அச . அம் மா அவள் அ ல் வந் “எல் லாம்
கட் க் ெகா த் க்ேகன். வ ல கண்டைதத்
ன்னா ங் ேகா. உடம் ைப ஜக் ரைதயாகப்
பாத் க்ேகா. எப்ப இ க்கா - ம ஷா?”
“அவாைள சந் க்கற க்ேக சமய ல் ைல. உன்
மாப் ள் ைளையத்தான் பார ்த்ேதன்.”
“அ யா , மச ் னந்தாேன?”
“ஆமாம் மா! நல் ல ைபயனா இ க்கான். .காம் .
வா க் றானாம் .”
ஆனந்த் கா ல் ரிக்ெகட் அணிந்
ெகாண் ந்தான். “ ர ்மானி ம் சாஸ் ரி ம்
ஆ ண் க்கான்க. இ த்தம் ப ரன்! இந்த
கவாஸ்கர ் மட் ம் ஒ நாப்ப ேபாட் ஒ
ப்ப ேபாட் ந்தா இன்ேனரத் க்
ெஜ ச ் க்கலாம் . ேசச ்ேச!” என் ெசாந்தத் ல்
க்கம் நிகழ் நத
் ேபால் கத்ைத ைவத் க்
ெகாண் ந்தான்.
“ேபாடா, நீ ம் உன் ரிக்ெகட் ம் !”
“மணி, நீ என்னிக் த் ம் வ ேவ?”
“ெரண் நாள் அக்கா.”
அப்பா ைட நிைறய பழங் கைளக் ெகா த்தார ்.
“பச ்ைச ளக் ேபாட் ட்டான். ஏ க்ேகா.”
“அேதா! அங் க ேபாற வ் யாவா?” என்
ேகட்டாள் .
“எங் ேக?” இப்ேபா அவள் காட் ன ைச ல்
ஜனக் ட்டம் மைறத் ட்ட .
“ வ் யாவா! அவ எங் ேக?”
“யாேரா ேபானா. வ் யா மா ரி இ ந்த .”
“சரி சரி, நீ ங்க ஏ க்கங் ேகா. ர ல் றப்படப்
ேபாற .”
“வா உமா” என் அவன் அவள் ேதாளில்
அைணத் அைழத் ச ் ெசன்ற உமா க்
ெவட்கமாகேவ இ ந்த . ஒ நாளில் என்ன ெபரிய
மாற் றம் ! ேநராக அப்பா அம் மா ன்
ன்னிைல ல் அ த் அைணத் க்ெகாண்
ேபா ம் அந்தஸ் அந்த ஒ நாள் சடங் னால்
ஏற் பட் ட்ட . இப்ேபா அைணக்க ல் ைல
என்றால் தான் கவைலப்ப வார ்கள் . ஒேர ஒ
தங் கத் ெதாங் க க் த்தான் எத்தைன ம ப் .
மணி, “நான் உங் கைள அப் றம் பாக்கேறன்;
ட்ெர ன்ல வந் அ க்கலாமா?” என் ேகட்க
மாப் ைள “தாராளமா” என்றார ்.
“ேபாச ் ! நி பாைல எ த் ட்டான். ஹாட்
ேபாடப்ேபாறான்!”
“உமா! ேபாய் ட் ெசௗக் யம் மா வந் ேச ம் மா.
ம் வந்த உடேன மாப் ைள நம் மாத் ல வந்
நா நாளாவ இ க்க ம் ெசால் .”
“சரிம் மா.”
“ப்ெரக்ஃபாஸ்ட் எப்ேபா ம் இட் சாப் ங் ேகா.
அதான் வயத்ைதக் ெக க்கா .”
“சரி ஸார ்! நான் வரட் மா? வரட் மா மணி.”
“வரட் மா என்ன? நா ம் தான் ட வேரன், .
கம் பார ்ட்ெமண்ட்!”
“ஆனந்த!் வேரன்” என்றாள் .
ஆனந்த் ஒ நி ஷம் ரான் ஸ்டைரக்
கழற் ட் “ ர ்மானி ஃேபார ் அ ச ்சான்”
என்றான். கம் பார ்ட்ெமண் க் ள் ைழ ம் ேபா
அம் மா டைவத் தைலப்பால் கண்ைணத்
ைடத் க்ெகாள் வைதப் பார ்த் உமா க்
ஏேனா ெநஞ் ல் ஒ டன் க்கம் ஏ க் ெகாண்ட .
எதற் காக இந்தத் க்கம் ? சதா ரிவைதப் ேபால்
அல் லவா க்கம் ! ப ைனந் நாளில் ம்
வந் டப் ேபா ேறன். ன் ஏன் இந்த
இனம் ரியாத பரபரப் , மனச ் ைம? எதற் காக?
ளாட்பாரத் ல் அவர ்கள் எல் ேலா ம் நா க்காக
டாட்டா காட்டத் ெதரியாத ல் ளாஸ்
ரைஜகளாக நின்றப ேய ன்னால்
ேபாய் க்ெகாண் ந்தார ்கள் .
ஏர ் கண் ஷன் ெசய் யப்பட் ெசௗகரிய சாய் மான
ட் கள் அைமக்கப்பட்ட கம் பார ்ட்ெமண்ட் ல்
ஓரத் ட்ைட ட் கணவன் காத் ந்தான்.
அவள் தன்ைனத் ணித் க்ெகாண்
உட்கா ம் ேபா ேவ ெமன்ேற அவைள
ழங் காலால் நிர னான். அவசரமாகப் பச ்ைசக்
கண்ணா வ ேய பார ்த் அம் மாைவத்
ேத னாள் . அதற் ள் எக்ஸ் ரஸ் ேவகம் த்
ளாட்பாரத்ைதச ் சாப் ட் ட்ட .
சப்த ல் லாத ெமத்ைத ெசௗகரியம் . உள் ேள
பார ்த்தாள் . அந்தப் பக்கம் ன்றாவ ட் ல்
வயசானவர ் உட்கார ்ந் ந்தார ். எல் லாவற் ைற ம்
பார ்த் ட் க் கணவ க் வந்தாள் . அவன்
ட்டத் ல் - ெராம் பக் ட்டத் ல் அவைள
ஆராய் ந் ெகாண் ந்தான்.
“என்ன அப்ப ப் பாக்க ங் க?”
“ரி ஷன்! எப்ப இ ந்த ?”
“என்ன எப்ப இ ந்த ?”
“ேநத் ராத் ரி.”
“இன் ம் அஞ் மணி ேநரத் ல் பங் க ர்
ேபாய் ம் .”
“நல் ல ஃபாஸ்ட் ட்ெரய் ன் இல் ல? இ ஃபர ்ஸ்ட்
ளாஸான்னா?”
“இதபா , இந்த 'ன்னா'ெவல் லாம் ேவண்டாம் .”
“ ன்ன எப்ப க் ப் டற ?”
“ேபர ் ெசால் .”
“அய் ேய, நான் மாட்ேடன்'பா.”
“எங் க, ம ப ெசால் , நா மாேடபா.”
“ேபர ் ெவச ் எப்ப க் ப் டறதாம் ?”
“ ட்ல என் ெசல் லப்ேபர ் என்ன ெதரி ேமா?
பாப் !”
“பாப் !” என் ெசால் ப் பார ்த் ச் ரித் க்
ெகாண்டாள் .
“உனக் ெசல் லப்ேபர ் ைடயாதா?”
“எம் ேபேர ன்ன தாேன மணிதான் ல
ேவைள ல் உ ன் ப் வான்.”
“மணிைய நீ கல் யாணம் பண்ணிக்கறதா
இ ந் யா?”
“ஒ சமயம் அந்த மா ரிப் ேபச ் இ ந்த .”
“ஏன் நின் ேபாச ் .”
“நின் ேபாகைல. அப்பாதான் இவ் வள ட்ட ல
ேவண்டாம் ட்டா. தாத்தாேவ மாமனார ்.
ேவ க்ைக! ஒ தத் ல் வ த்தம் தான். ஆனா
உங் கைளப் பார ்த்த ம் எல் லாம் சரியாப் ேபாச ் .”
“எப்ப ?”
“உங் கைளப் பாத் எங் க ஆத் ல எல் லா ேம
ேமா ச ் ப் ேபாய் ட்டா. அவ் வள அழகாம் நீ ங்க.”
“மணிக் ஏமாத்தம் தாேன?”
“ஏமாத்தம் தான்! ஆனா மணி எ க் ேம
கவைலப்படமாட்டான். எைத ம் ரியஸா
எ த் க்கமாட்டான்.”
“மணி ட ன்ன வய ல ைளயா
இ க் யா?”
“ ” என் அவன் ேதாளில் த் னாள் .
“நான் என்ன ெசான்ேனன், பல் லாங் , பாண் ,
இெதல் லாம் ைளயா இ க் யான் தாேன?”
“ த் ேபாற பா ! நான் உங் க ட ேபசேவ
ேபாற ல் ைல. பாப் , பாப் !” ெவளிேய ெபாய் க்
ேகாபத் டன் ம் க் ெகாண்டாள் .
“ெபங் க ர ் ேபான ம் மாட் னி.”
“என்ன படம் ?”
‘ெசாந்தப் படம் , ஓட்டல் லேய!”
“தத்!” அவள் கம் ரத்தச ் வப்பா ஜன்ன க்
ேமல் கத்ைத அ த் க்ெகாண்டாள் .
அவன் ரித் “உன் ைகையக் காட் ” என்றான்.
“ேரைக பார ்க்கத் ெதரி மா?”
“எக்ஸ்பர ்ட்.”
ம ேதான் ப ந்த ரல் கைள ஒவ் ெவான்றாகப்
த் ப் த் ப் பார ்த்தான்.
“இ தான் ேரைக பாக்கறதா?”
“இ . தல் ல ரைலப் பாக்க ம் ரிேயா
ெசால் க்கார ்...”
“இ தனேரைக; இ ஸ்தன ேரைக, ெரண் ேம
ஸ்ட்ராங் கா இ க் !”
“சட்” என் ைகையப் ங் க் ெகாண்டாள் .
பக்கத் ந்த தாத்தா தாங் க யாமல் எ ந்
ேபானார ். உடேன அவன் ைதரியம் ெபற்
ஜன்னைலத் றக்க யல் வ ேபால் அவள்
மார ்ைப ழங் ைகயால் ேதய் த்தான்.
“அய் ேயா அய் ேயா, எனக் அ ைக வர ,
காட் ராண் ! அந்த தாத்தா என்ன
நிைனச ் ப்பார ்.”
“அவர ் ெசஞ் சைதெயல் லாம் .”
“எதாவ , ேபசலாேம! ப்ளஸ ீ ் . நான் உங் க க்
பங் க ர ் வந்த ம் ஃ ல் ஃப்ர ீடம் ெகா த் ட்ேடன்.
அங் க வந் அ ச ்சாட் யம் பண் ங் ேகா,
பப்ளிக் ட்ெர ன்ல ேவண்டாம் .”
“சரி, ேபசலாம் . வ் யாைவ நீ ஸ்ேடஷன்ல நிஜமா
பாத் யா?”
“எனக்ெகன்னேவா அசப் ல வ் யா மா ரித்தான்
இ ந்த .”
“அப்ப இந்த ட்ெரய் ன்ல நம் ம கல் யாணத் னால்
ஏமாற் றம் அைடஞ் சவா ெரண் ேபர ் இ க்கா.
மணி, வ் யா.”
“ வ் யாைவ நீ ங்க ெபாண் பாத் ங் களா?”
“ஆமாம் .”
“என்ைனப் பாக்கற க் ன்னால?”
“ஆமாம் .”
“பாத் ?”
“சம் மதம் ன் ம் ெசால் ட்ேடன்.”
“ வ் யாைவ உங் க க் ப் ச் ந்ததா?”
“அப்ப ச் ந்த .”
“ேமாட்டார ் ைசக் ள் ள ச ் க்ெகல் லாம்
அைழச ் ண் ேபானிங் களாேம?”
“யார ் ெசான்னா?”
“ வ் யாதான் ெசான்னா.”
“ ச ் ேரா ல க் .எம் . . பக்கத் ல பஸ் ஸ்டாண் ல
நின் ண் ந்த அவைளப் பார ்த்ேதன்.”
“எனக் ஏன் ஃப்ட் ெகா க்கைல?”
“நீ எங் க க் .எம் . .ல காத் ண் ந்ேத?”
“இல் ைல, எங் காத் ப் பக்கம் ேமாட்டார ்
ைசக் ள் ள வந் உலாத்தற ?”
“சரிதான், இப்ப வ் யா ேமல ெபாறாைமயா?”
“ வ் யா ம் நீ ங்க ம் ...”
“ வ் யா ம் நா ம் ?”
“ ங் க”
“நா ம் அவ ம் ? என்ன என்ன? ேகக்க ம் பேற?
சரியாக் ேக !”
“அட ங் கேளன். நான் எேதா
உவ் வாக்கட் க் க் ேகட்ேடன்.”
“இல் ைல. உனக் அந்த சந்ேதகம் இ க் .”
“ ன்ன நீ ங்க மட் ம் மணிையப் பத் அப்ப க்
ேகக்கலாேமா?”
“நான் ேகட்ட என்ன? பள் ளாங்
ஆ க் யான் தாேன?”
“நா ம் அதான் ேகட்ேடன், ெரண் ேப ம் காரம்
ேபார ் ஆ இ க் ங் களான் .”
சற் தயங் இரண் ேப ம் ஒ ேசரச ்
ரித்தார ்கள் .
“அ இ க்கட் ம் . வ் யாைவ ஏன் நீ ங்க கைட ல
கல் யாணம் பண்ணிக்கைல?”
“ஜாதகம் சரி ல் ைலன் ட்டா. அவ க் அங் கார
ேதாஷேமா என்னேவா ெசான்னா.”
“இ ெலல் லாம் நீ ங்க நம் க்ைக
ெவச ் ண் க் ங் களா?”
“எனக் நம் க்ைக ல் ைல. அம் மாதான்
ஒேர யா மாட்ேடன் ட்டா.”
“ெராம் ப அம் மா ெகாண் ேபால இ க் நீ ங்க.
சாந் கல் யாணம் ட அம் மா ெவச ் க்க ம்
ெசான்னதாலதான் ஏற் பா பண்ணாப்பல
இ க்ேக?”
“எேதா அவ இ க் ற வைரக் ம் அவைளத்
ப் ப் ப த்தலாேமன் , நாங் க ஸன்ஸ்
எல் லா ம் அவ ட்ட ெராம் ப அட்டாச ்ெமண்ட்.”
“இ ந்தா ம் வ் யாைவ ேயா ச ் ப் பா ங் ேகா.
அவ மன எவ் வள ண்பட் க் ம் ?”
“என்ன பண்ற , இந்த ஸ்டேம தப் . இந்த
மா ரி ெபண் பாக்கற , ஜாதகம் பாக்கற ன்
ெவச ்சா நிராகரிக்கற ம் அத ைடய
அம் சம் தாேன.”
“ தல் ல ஜாதகத்ைதப் பாக்கற , ெபா ந் னா
அப் றம் ெபாண்ைணப் ேபாய் ப் பாக்கற . வ் யா
இதான் என்ைனக் ேகட்டா.”
“அ என்னேவா தல் ல ஒ ஆள் அைர ைறயாப்
பாத் , ெபா ந் இ க் ன் ெசால் ட்டான்
ேபால இ க் . அப் றம் தான் எங் க ஃபா
ேஜாஸ்யர ் வந் பாத் ெபா ந்தைலன்
ெசான்னார ். அ க் ள் ள நான் வ் யாைவப்
ேபாய் ப் பார ்த் ட் ... எ க் அெதல் லாம்
பைழய கைத!”
“அவ க் ேவற ஒ த்தன் தைலல எ
ெவச ் க் ேபால. உங் கைள என் தைலல எ
ெவச ் க் ! !”
“ இவ் வள வாசைனயா இ க் ம் நான்
எ ர ்பாக்கைல.”
“ஆரம் ச ்சாச ்சா! நான் என்ன ெசான்ேனன்!
பங் க ர ் வரவைரக் ம் வாைலச ் ட்
ெவச ் ண் ம் மா இ க்க ம் ெசான்ேனனா
இல் ைலயா?”
“ ட் பத் ரமா ெபாட் க் ள் ள ெவச ் டவா?”
அவன் எதற் ரிக் றான் என் ரியாமல்
ளாட்பாரத் ல் வாங் ந்த ஸடார ்டஸ்ட்ைடப்
ரட் ெபாம் ைம பார ்த்தாள் .
“எனக் இந்த மா ரி ேபால் கக
் ா டாட் ஸாரி
வாங் க்க ம் ெராம் ப நாளா ஆைச.”
“எந்த மா ரி? ம ப காட் ” என் அந்தப்
பக்கத்ைதப் ரட் ப் பார ்ப்பவன்ேபால் அவள்
ெதாைடையக் ள் ளினான்.
“எல் லா ம் பாக்கறா?” என்றாள் ெம வாக.
“ஒ த்த க் ம் ெதரியாதப ெசய் யேறன்!
இைத ட ெபரிசா பத் ரிைக இ க்கா, ஃெப னா
அல் ல ஸ்க்ரன
ீ ் ?”
“அய் ேயா ெதய் வேம” என்றாள் .
மணி அவைளக் காப்பாற் ற வந்தவன் ேபால்
ேசர ்ந்தான்.
“என்ன? ட் ையத் ெதரி ம் . இல் லாட் ஃபர ்ஸ்ட்
ளா ல உலாத்த டமாட்டான். எப்ப
இ க்ேகள் ? மாப் ேள, உமா எங் காத் ப்
ெபாண் ; ெஜம் ! அவைளக் கண்கலங் காம
ெவச ் க்க ேவண் ய உங் க ெபா ப் !”
“என்ன ! வா கேணசன் பாசமலர ்ல
ெசால் றாப்பல ெசால் ேறேள.”
மணி சட்ெடன் “ேக பண்ணா ங் ேகா.
ரியஸாத்தான் ெசால் ேறன்.”
“சரி, ரியஸ்!”
“இனிேம அவ எனக் த் தங் ைக மா ரித்தான்.”
“சந்ேதாஷம் ! கா சாப் டேறளா?”
அப்ேபா உமா க் த் ர ் என் அந்தக் காட்
மன ல் ரிந்த .

4
ஒ கணம் , ஏன், ஒ கணத் ன் ரி என் டச ்
ெசால் லலாம் . உமா க் அந்த ர ேல ேவ
ர லாக இ ந்த . ேவ னம் , ேவ
ரயாணிகள் , பக்கத் ல் கணவனில் ைல. ஒ
ரபஞ் ச அள க் த் க்கம் ெநஞ் ல் கனக்க
அ ெகாண் ந்தாள் . எல் லாேம ஒ கண ேநரப்
'பளிச ்' தான்.
! என்ன த் ரமான பகற் கன . பகற் கனவா?
இல் ைல, ப்ரிமானிஷன். இல் ைல, இல் ைல,
கன தான்! த் க் ெகாண் க் ம் ேபா
கனவாவ ? ன் அ என்னவாம் ? அச யா ம்
சற் ேற அ ரணத்தா ம் வந்த ைன. ேநற் ம்
இன் ம் நடந்த ஒ நாைளக் அபரிதமான
நிகழ் ச ் கள் ! சந்ேதாஷத் ன் எல் ைலக்
ேகா கைளத் ெதாட் ப் பார ்த் ந்த
ைகேயா ரி - அப்பா அம் மா ட ந் ல
சாஸ்வதமாக மற் ெறா ட் ப் ெபண்ணாகக்
ளம் ட்ட ரி எல் லாம் ேசர ்ந் ெகாண்
மனைச நிதானம் தவற ைவத் க் ற .
தைலையச ் ர ்த் க்ெகாண்டாள் . ஜன்ன க்
ெவளிேய பஞ் ஒத்தட தடக் தடக் ேகட்ட .
பக்கத் இ ப் ப் பாைத டா யற் யாகத்
ற் க்ெகாண்ேட ட வந்த . மனைத
ஸ் ரப்ப த் க் ெகாண்டாள் .
மணி இன் ம் ேப க்ெகாண் ந்தான். அவன்
ேகள் க க்ெகல் லாம் பாப் அைர
வார ்த்ைதகளி ம் தைலயாட்ட ம் தான் ப ல்
அளித் க்ெகாண் ந்தான். எப்ேபா எங் கைளத்
தனியாக டப் ேபா றாய் என் ேகட்காமல்
ேகட் க் ெகாண் ந்தான்.
“நம் ம ேதசத் ல எல் லாக் ெக த க் காரணம்
என்ன ெதரி ேமா மாப் ள் ைள? ம் பங் கற
த ப் ேபாச ் . ேதச பக் இல் லாமப் ேபாச ் .
யநலம் தான் தைல ரிச ் ஆடற ” என்
ெசாந்த ேவதாந்தம் ேப க் ெகாண் ந்த மணி
ெரன் தன் ரசன்னம் அங் ேதைவ ல் ைல
என்பைத உணர ்ந் ெகாண்டவன் ேபால் , “நான்
வரட் மா? உங் கைள இன் ம் அ க்க
ம் ப ல் ைல. அப்பறம் பார ்க்கலாம் ! வேரன்
உமா!” என்றான்.
“உ ன் தாேன ப் ங் க?”
“இனிேம உ இல் ைல. அவ உமா! ேவத்
ம யாய் ட்டா.”
அவன் ெசன்ற ம் “ெபக் யர ் சாப்” என்றான்.
“ஏன்?”
“ஒ சப்ெஜக்ட் ல ஸ் ரமா
இ க்கமாட்ேடங் கறான்.”
“நான் என்ன ேப னான் ேகக்கேவ இல் ைல.”
“ேஜ. ஷ்ண ர ்த் ங் கறான்,
ஐன்ஸ்ைடன்கறான், ரியேவ இல் ைல. நீ என்ன
பண்ணிண் ந்ேத?”
“என்னேமா ட் ேயாசைன!” அவன் ேதாைளக்
கட் க்ெகாண் “என்ைன ட் எங் க ம்
ேபாய் டா ங் க” என்றாள் .
“கவைலேய படாேத. ஆ ஸ் ேபாறப்ப ட,
ன்னதா ஒ ைட ல க் ண் ேபாய் டேறன்.
இ க் ன்னா பங் க ர ் வந் க் யா?”
“ம் , ஃப்ெரண்ட்ஸ் ட ஒ தடைவ ரிக்ெகட் மாட்ச ்
ஆட வந் க்ேகன். இேத ந்தாவன்ல ப னஞ்
ேபர ் வந்ேதாம் . ஒேர கலாட்டா ம் , ஆட்ட ம் ,
பாட் மா, அப்பல் லாம் சட்ைட, பாண்ட் த்தான்.
எத்தைனேயா பசங் க எங் க கம் பார ்ட்ெமண் ேய
த் ண் ந்தாங் க. 'ஹாய் ஐ'ம் 'ராக்ேகஷ்' ஒ
ைபயன் எங் ட்ட ைதரியமா வந்
அ கப்ப த் ண்டான். ரிப்பா வந்த !”
“எனக் ரிப் வரைல. அவங் க டப் ேப னியா?”
“ஹாய் ேனன், அவ் வள தான். ெபங் க ர ்ல நாங் க
ஆ ன அத்தைன மாட் க் ம் வந் டாண்
உட்காந் ட்டான், நல் ல வாசம் .”
“எங் க தங் ந் ங் க?”
“ேக.எஸ். .ஏ. ஸ்ேட யத் ல. ஹாட் எ லவ்
ைடம் .”
இப்ேபா ம ப பங் க ர ்! மாண யாக
இல் ைல! மைன யாக. டைவ கட் க்ெகாண் ,
பக்கத் ல் கணவ டன், அதனால் வந்த அந்தஸ் ,
ைதரியத் டன், ேவ ேவஷத் ல் , எைதேயா
ெகாஞ் சம் இழந் , ெகாஞ் சம் தளர ்ந் ...
பங் க ர ் வந்தாச ் .
சற் அவசரமாகத் தன் ய ேமக்-அப் ெபட் ைய
உபேயா க்க ேவண் ம் என்ற கவைல ல்
அைதத் றந் ன்னக் கண்ணா க் ன்
ப டர ் ற் க்ெகாண் தைலையக்
ேகா க்ெகாண்டாள் .
உ த்தாத ெவ ல் . பார ்த்த டன் ெகாஞ் சம்
த்தத் ற் கவைலப்ப ம் நகரம் என்
ெதரி ற . ஆட்ேடாரி ாக்கள் க ப் மஞ் சள்
ச ் களாகப் பறந் ெகாண் க்க, க்
கணவன், ப் ெபட் , ஏன், ேபார ்ட்டர ் டப்
சாக ல் ைல அணிந் ந்தான்.
“ ஸ்டர ் அண்ட் ஸஸ் ஷ்ண ர ்த் !”
“ஒ நி ஷம் !”
ரிஸப்ஷனிஸ்ட் ரிஸர ்ேவஷன் சார ்ட்ைடப்
பார ்த் க் ெகாண் க்க உமா ற் ம்
பார ்த்தவள் ஐந் நி ஷத் ல் ன் மண
ேஜா கைளப் பார ்த்தாள் .
ஹனி ன் ேஹாட்டல் ேபா ம் இ .
“சரியாப் பா ங் க ஸார ், மணிங் கறவர ்
ரிஸர ்ேவஷன் பண்ணி க்கார ்.”
“ஜஸ்ட் எ ெஸக்கண்ட்! அட்வான்ஸ்
அ ப் ச ் ந் ங் களா?”
“என்ன உமா?”
“எனக் த் ெதரியாேத, அப்பாதான் மணி ட்ட
ெசால் ந்தா.”
“ஐ காட் இட்! உங் க க் ம் ரிஸர ்ேவஷன்
ஆ க் . ம் நம் பர ் 424 ஃப்டல் ேபாங் க.”
“காட்ேடஜ் இல் ைலயா?”
“ஸாரி ஸார ், எல் லாம் ஓவர ் க்ட.் ெரண் நாள்
க ச ் கா யா ம் . அப்ப மாத் க்கங் க.”
“ ம் ல ஏ. .இ க் மா?”
“ெபங் க ர ்ல எ க் ஸார ் ஏ. .?”
“எல் லாத் க் ம் ஸ்மார ்ட்டா ஒ ப ல்
ெவச ் ங் க! வா உமா!”
அந்த ரிஸப்ஷன் இைளஞன் உமாைவப் பார ்த்
ஒ மா ரியாகச ் ரித்தான்.
அைறக் ள் ைழந்த ம் உமாைவ ம ப ஜ ரம்
ஆட்ெகாண்ட . தனிக்காட் ராஜாவாக இந்த
ம ஷைன ட்டா ற் . ெகாட்டம் அ க்கப்
ேபா றார ், இரண் ப க்ைக ரித் த்தமாகத்
தயாராக இ ப்ப ேலேய ேலசான ரச ம்
சரச ம் மைறந் ந்த . ெபட் ையத் க்
எ ந்தான். உமா பால் கனிையத் றந்
பார ்த்தாள் . பங் க ரின் ஒ ன்ன ள் ளல்
ெதரிந்த . ரத் ல் ஸ்ேட யம் ெதரிந்த .
“வா உமா” என் ப க்ைக அ ேக தட் னான்.
“ தல் ல சாப் டலாம் .”
“ைம காட்! அத்தைன இட் ன்ன ற் பா ம்
உனக் ப் ப க் றதா?”
“ஆமாம் ! ஆனா ஒ சாப்பா ஆர ்டர ் பண் ங் க
ேபா ம் . ெரண் ேப ம் ேஷர ் பண்ணிக்கலாம் .”
“ஓக்ேக மஹாராணி!” வரி ந்த ஸ் ட்ைச
அ த் னான். “அவன் வர க் ள் ள ஒ ஸ்?”
“எல் லாம் அப் றம் . இப்ப சாப் டேறாம் . உடேன
ளம் ஷாப் ங் ேபாேறாம் .”
“ஷாப் ங் பண்ற க்கா கல் யாணம்
பண்ணிண்ேடாம் . எல் லாத் க் ம் ஒ டயம்
இ க் !”
ன்னப் ைபயன் கதைவ ஒ ைற தட் ட்
உள் ேள வந்தான். “என்ன ேவ ம் ?” என்
ேவெறங் ேகா பார ்த் க்ெகாண் காத் ந்தான்.
“ஒ பாம் ேப ல் ஸ் ெகாண் வாப்பா.”
“ஒ ல் ஸ்” என் ேகட் க்ெகாண்டான் ைபயன்.
வப்பாக இ ந்தான்.
“ஸ் ட் என்ன இ க் ?”
“பாஸந் , ஜாங் ரி...” அவன் பட் ய ட, “பாஸந் ”
என்றான்.
ைபயன் ெசன்ற ம் ப க்ைகக் எ ேர இ ந்த
ஆ யரக் கண்ணா ல் இ வ ம் ெதரிவைதப்
பார ்த் த் க் ட்டாள் . “அய் ேயா இ ேவறயா?”
“நாமேள நம் ைம . . பார ்க்கப் ேபாேறாம் .”
“ெசத்தா ம் யா .”
ெகாண் வந்த சாப்பாட்ைட ஏேதா
ெகா த்தார ்கள் . அலம் ன ைகேயா தட்ைட
எ த் கத க் ெவளிேய ைவத் ட்
உள் பக்கம் தாளிட் க்ெகாண் ப க்ைக ல்
உட்கார ்ந்தான். அவள் , அவன்
கழற் ப்ேபாட் ந்த பாண்ட்ைட ம த்
ஹாங் கரில் மாட் கப்ேபார ் ல் நிதானமாகத்
ெதாங் க ட்டாள் .
“அெதல் லாம் அப்பறம் பாத் க்கலாம் உ .”
“நா ம் அைதேயதான் ெசால் ேறன் பாப் ! ப் !”
“இப்ப வரப்ேபாறயா இல் ைலயா?”
“இந்தக் கண்ணா இ க் றவைரக் ம் நான்
வரப்ேபாற ல் ைல.”
“ஆல் ைரட், அ க் ேமல ஒ ைர ேபாட் .”
“என்ன ைர?”
“உன் டைவைய அ த் ைரயாப் ேபாட் .
எ க் ம் கழற் ற ேவண் ய தாேன. இ க்காக
எ க் இன்ெனா டைவ ேவஸ்ட்!”
“இந்த மா ரி எல் லாம் அ ங் கமாப் ேப னா நான்
ஆட்டத் க் வரைல.”
“வா க்ஸர ் அ க்கேறன், வா.”
உடேலா உடேலா உடலாகப் ரண்டேபா
பளிச ்ெசன் எ ேர மற் ெறா ேஜா
சரசமா வைதப் பார ்த் த் க் ட் த் ம்
நின்றாள் . காலால் கண்ணா ைய மைறத்த
ைரையச ் சாமர ்த் யமாக நீ க் ந்தான்.
“கண்ணா ! அய் ேயா கண்ணா !”
“அ பாட் க் இ ந் ட் ப் ேபாற .”
எ ர ்க்கேவா நி ரேவா சக் ல் லாமல்
அவ க் ள் ர ்த் நிரம் ந்தான்.
சாயங் காலம் தான் ேஹாட்டல் அைறைய ட்
ெவளிேய வந்தார ்கள் . நீ ள நடந் கப்பன் பார ்க் ல்
அைலந்தார ்கள் . ராஜா ைல, ெடன்னிஸ்
ஸ்ேட யம் , ழந்ைத ர ல் , ேசாளக்ெகாண்ைட,
பாப்கார ்ன்...
அெமச ் ர ் ேபாட்டாக்காரன் “எக்ஸ் ஸ் ”
என்றான். “உட் ைமண்ட் இஃப் ஐ க் எ க்ச ்சர ்?”
ர ்த் அவைள ஒ ைற பார ்த் ப்
ன்னைகத் - “நாட் அட் ஆல் !” என்றான்.
க்ளிக்! “தாங் க் .”
ஸ்ேட யத்ைதக் கடக் ம் ேபா , “இங் க நான்
ஆ க்ேகன்” என்றாள் .
“எத்தைன ரன் அ ச ்ேச?”
“எட் !”
“ெவரி ட்.”
“என்ன ெவரி ட்? எட் ரன் ன்னா ெராம் ப
ேமாசம் அர ்த்தம் . ரிக்ெகட்ேட ெதரியாதா?”
“எனக் த் ெதரிஞ் ச ஒேர ஒ ஆட்டம் ைகப்
பந்தாட்டம் , ஹாண்ட்பால் .”
“ேபாச ் டா! ேவார ்ஸ் பண்ணிட
ேவண் ய தான்!”
“ வர ் ஆனர ்! இந்தப் ெபண் எப்ேபா பார ்த்தா ம்
ரிக்ெகட் ரிக்ெகட் என் அ க் றாள் .
இவ ைடய பைழய ரிக்ெகட் ேன தர ்களின்
காதல் ெதாந்தர தாங் க ல் ைல. இப்ேபா
ர வா ன் வாதங் கள் ...”
“ வர ் ஆனர ்! இந்த ஆள் ராப்பகலாக, ேநரம்
ெபா இல் லாமல் ெதாந்தர ெசய் றார ்.
ெசய் வைதக் கண்ணா ல் ேவ
பார ்க்கேவண் ம் என் றார ். இ ப் , ைககால்
ட் க்கள் எல் லாம் தளர ்ந் ேபாய் ஒேர வ .
எந்த இடத் ல் தான் என் வஸ்ைத இல் லாமல்
க ப்ப இவர ் வழக்கமாக இ க் ற . நான்
என்ன ெபண்ணா, னா, இல் ைல ப்ளம்
ேகக்கா?”
“அப்ஜ ன்! வழக் ரிக்ெகட்ைடப் பற் ய .
எனக் ன் இத்தைன அழகாக இ ந் இத்தைன
அ ல் இ ந்தால் ஒ ஆசா என்னதான்
ெசய் வான்?”
ரிேகட் ேரா ல் நடக் ம் ேபா ஒ மஞ் சள்
டைவ ெவள் ைளக்காரி வந் “நீ ங்கள் உங் கள்
வாழ் கை் க ல் , க்ர ்ஸ்னாைவச ்
சந் த் க் ர ்களா? இந்த வண்ண வண்ணப்
த்தகங் கள் உங் க க் அவைனக் கண்
ெகாள் ள உத ம் , வாங் ப் பார ்க் ர ்களா?” என்
அெமரிக்கா ல் அச ்சா ந்த காளிய
மர ்த்தனத்ைத அவர ்கள் ன் நீ ட் னாள் .
“ேல ! என் மைன இவைள த ல் கண்
ெகாள் ேறன். அப் றம் ஷ்ணா!” என்
நடந்தான். இரானியர ்கள் ேமாட்டார ் ைசக் ளில்
தடதடத் க் ெகாண் ெசல் ல, சந்தன வாசைன
அரசாங் கக் கைட ல் அவ க் உமா ஒ
ெசய் ன் வாங் க் ெகா த்தாள் . ேயா ேகம் ஸ்
ைளயா னார ்கள் . ெரக்ஸ் ேயட்டரில்
பாப் யான் ஓ க்ெகாண் ந்த .
“எனக் டஸ் ன் ஹாஃப்மன் க் ம் .”
“அவன் ஒ ெபட்ைட எனக் ஸ் வ் மக் ன்தான்
க் ம் .”
“பாவம் , ெசத் ப் ேபாய் ட்டான் இல் ல? கான்ஸர ்!”
“இண்டர ்ஃபாரைனப் பத் 'ைடம் ' ல
வந் ந்தேத, ப ச ் ங் கேளா?”
“நான் ைடம் எல் லாம் ப க் ற ல் ைலம் மா.
எனக் ப் ரிய ம் ரியா !”
“ ன்ன என்னதான் ப ப் ங் க?”
“ னஸ் க், எக்னா க் ைடம் ஸ்! ெகாஞ் சம்
ேஷர ்ல ைளயா ேவன். அ ல ெகாஞ் சம் ேநக்கா
இ ந்தா பணம் பண்ணலாம் . அைதப்பத் எ
ேவணா ேக ெசால் ேறன். இன்னி ேத க்
ஏ. . . 132, ேபாதார ் பன்னண் அ பத்தஞ் ,
ெஸன் ரி அ த் ெதாண் த் நா ...”
“நீ ங்க என்ன ெசால் ங் கன்ேன ரியைல. ஆனா
தல் தடைவயா உங் கைளப் பத் ஒ தகவல்
ைடக் ற எனக் . இ வைரக் ம் நம் ம
ெரண் ேப ம் உடல் சம் பந்தமாத்தான் பரிச ்சயம்
ஆ க்ேகாம் !”
“கவைலப்படாேத, நிைறய ைடம் இ க் .
என்ைனப்பத் எல் லாேம ெசால் ேறன். பாப் யான்
ேபாகலாமா?”
“ ேயட்டர ்ல படம் பார ்க்க டறதா இ ந்தா
வேரன்.”
மா க் நடக் ம் ேபா இ வைர ம்
கண்ணா ல் பார ்த் க்ெகாண் சற் ேநரம்
உமா ர த்தாள் . ளம் பரப் படங் களில் வ ம்
கணவன்-மைன மா ரி ேதான் னார ்கள் .
உயரம் , வய , நிறம் எல் லாேம கச ் தமாக
அைமந் ப்பைதக் கவனித்தாள் .
நான் எவ் வள அ ர ்ஷ்டக்காரி!
ேயட்டரி ந் ம் யேபா எ ேர
வ் யாைவ அவள் தான் த ல் பார ்த்தாள் .
“ஹேலா வ் யா! பாத் ங் களா, நான் ெசால் லைல?
ந்தாவன்ல வ் யாைவப் பார ்த்ேதன் . என்ன
வ் யா, பங் க க் ... எப்ப ...”
“எங் க அக்கா இங் க இ க்கா. ஒத்தாைசக்
வான்னா.” வ் யா ெகாஞ் சம் கம் ெவளி ப்
ேபா ந்தாள் . ெகாஞ் சம் அவசரத் ல் இ ந்தாள் .
அவள ல் வாட்ட சாட்டமாக ஒ இைளஞன்
நின் ெகாண் ந்தான். ெமௗனமாக இ ந்தான்.
“ஹாய் வ் யா” என்றான் ர ்த் .
“உமா, இ என் க ன் ரதர ். இ உமா. இ
ஷ்ண ர ்த் .”
“ஹாய் !”
“வரட் மா! ேஹவ் எ ைநஸ் ைடம் !” அவள்
ட்ெடன் ெசன்றாள் .
“க னாவ ! ரதராவ . ஏேதா ேகஸ ! இ நான்
ன்னேமேய ேகள் ப்பட்ேடன். நான் இவைளக்
கல் யாணம் பண்ணிக்க ம த்த க் இதான்
உண்ைமயான காரணம் ! ெசகண்ட் ஹாண்ட்.”
ேஹாட்டல் அைற ல் அவர ்கள் இரண்டாம்
இர ல் . ர ப் ெகாஞ் சம் ல ந்த .
அைச கள் பழ ட்டன. ெராம் ப ேநரம்
த் ந்தார ்கள் . ம ப ம ப ங் னா ம்
எ ந் ஒ வ க்ெகா வர ் ெதாட் ப்
பார ்த் க்ெகாண் ஊர ் தப்ப த் க்
ெகாண்டார ்கள் . நிஜமாகேவ ங் க ன்
மணியா ட்ட .
காைல ஒன்ப க் த்தான் எ ந்தார ்கள் .
ப க்ைக ேலேய காப் சாப் ட் ட் ம ப
ங் ப் ேபானான். அவ ம் ெகாஞ் சம் ப த் க்
ெகாண் ந் ட் , இட் சாப் டலாமா என்
அவைனக் ேகட் ட் , அவன் ம் ப்
ப த் க்ெகாள் ள, எ ந் பால் கனி ந்
சற் ேநரம் ேவ க்ைக பார ்த் ட் , பல்
ேதய் த் க் ளித் ட் , சற் ேநரம் உறங் ம்
கணவைனேய உற் ப் பார ்த் க்
ெகாண் ந் ட் அவைன எ ப் “கதைவச ்
சாத் க்கங் க. நான் ழ ேபாய் ாப் ல எதாவ
வாங் ண் வேரன்” என்றாள் .
அவன் அைரத் க்கத் ல் “ம் ! சரி” என்றான்.
ேழ வந்தாள் . ல ஞ் ல் இ ந்த த்தகக்
கைட ல் சற் ேநரம் ஆழ் நத் ாள் . ஆக்டன் நாஷ்
அவ க் ப் க் ம் . ப த் ப் ப த் ச ்
ரித் க்ெகாண்டாள் .
A mighty creature is the germ though smaller than the Pachyderm. His
customary dwelling place is deep within the human race. His childish pride
he often pleases by giving people strange diseases.
Do you, dear reader, feel infirm? You probably contain a germ.
மணி பார ்த்தாள் . ந ப்பகல் . இந்ேநரம்
எ ந் ப்பான். ம் ப மா க் வந் கதைவத்
றக்ைக ல் , கதவ ல் ன்னதாக ரத்தக்ேகா
ெதரிந்த .

5
த ல் அந்த ரத்தத் ற் ற ன் அர ்த்த ம்
அவ க் த் ேதான்ற ல் ைல. “என்ன இ ?”
என் ற ேலசான ழப்பம் தான் ஏற் பட்ட . ஏதாவ
ச ் கத க் ல் மாட் க்ெகாண் ட்டதா?
தயக்க ல் லாமல் கதைவத் தட் னாள் . ர ்த்
கதைவ உட்பக்கம் தாளிட் க்ெகாண் ப்பான்
என் எ ர ்பார ்த்தாள் . ப லாக கத அவள்
தட் ன ல் றந் ெகாண்ட . உள் ேள
ைழந்தாள் .
ர ்த் ப க்ைக ல் இல் ைல. “எ ந் ட் ங் களா
பாப் !” இப்ேபா ர ்த் ன் ைகையப்
பார ்த்தாள் . ப க்ைக ேமல் இ ந்த . “என்ன
 க்கேமா! ேழ ந ந்த டத்
ெதரியாம,” என் அ ல் ெசன்றாள் .
ர ்த் ப க்ைக அ ல் உட்கார ்ந் க் றானா,
ப த் க் றானா என் ெசால் ல யாதப
இரண் ங் ெகட்டான் நிைல ல் சற் ேற தைல
சாய் ந் ப க்ைக ன் மத் யப் ப ல்
எைதேயா உற் ப் பார ்க் றவன் ேபால சற் ேற
வாய் றந் ...
உமா ன் உடல் எங் ம் அட்ரின ன் அ
ேவகத் ல் பாய் ந் பரவ “அய் ேயா! அய் யய் ேயா!
ெதய் வேம, ெதய் வேம, என்ன இ !” என் உரக்கக்
கத் னாள் .
ர ்த் ன் க த் ல் ஒ ரத்த ெவட் த்
ெதரிந்த . அ ந் இன் ம் ரத்தம்
வ ந் ெகாண் ந்த . காேதாரத் ல் ரத்தம்
வ ந் ெகாண் ந்த . உதட்ேடாரம் , ேவ
தனிப்பட் ரத்தம் ெதரி த்த . உமா என்ன
ெசய் ேறாம் என் ரக்ைஞ இன் ர ்த் ன்
உடம் ைபத் ெதாடப்ேபாக தல் தடைவயாக
அவன் மார ்ைபப் பார ்த்தாள் . அவன் ேபாட் ந்த
ெவளிர ் நீ லச ் சட்ைட வ ம் நிறம் மா ரத்தச ்
ேசற் ல் ேதாய் ந்த ேபால இ ந்த .
உமா அைறக் ெவளிேய ட் ஓ னாள் . உரத்த
ர ல் ெதளி ல் லாமல் கத் க்ெகாண்ேட
காரிடாரில் ஓ , மா ப்ப களில் அவசரமாக
இறங் , த மா , ரிஸப்ஷன் ப க் வ வதற்
ன்னேம கண்கள் இ ண் , ப களின் ல்
அைர மயக்க நிைல ல் ந்தாள் .
ரிஸப்ஷன் இைளஞன் அவைள ேநாக் ஓ வர
நாம் சற் ேநரம் ர ்த் டந்த அந்த அைறக் ச ்
ெசன் அதன் அைமப்ைபக் கவனிக்கலாம் .
அைறக் வாடைக னத் க் த் ெதாண்
பாய் . காற் ேறாட்டமான அைற. இப்ேபா ட
ெவளிர ் பச ்ைச ைரச ் ைலகள் ெமன் காற் ல்
அைச ன்றன. அேத ெவளிர ் பச ்ைச நிறத் ல்
ஸ்ெடம் பர ் அ த்த வர ்கள் . இரட்ைடக் கட் ல் .
அதன் எ ர ்ச ் வரில் நாம் ெசன்ற அத் யாயத் ல்
பார ்த்த ெபரிய கண்ணா . அைத ஒட் வ டன்
சாமர ்த் யமாகப் ப க்கப்பட்
நீ ட் க்ெகாண் க் ம் ஒப்பைன ேமைஜ.
அ ல் ர ்த் ன் ட்டல் க காரம்
(கல் யாணத் க் வாங் க் ெகா த்த .) அ ல்
12:27 என் மணிக் ம் நி ஷத் க் ம் இைடேய
ஒ இரட்ைடப் ள் ளி கண் ட் க்
ெகாண் ந்த . அ ேக உமா ன் வ
அலங் காரப் ெபன் ல் டந்த . பாத் ம் வாசல்
றந் ந்த . ைனல் ச ரங் கள் ப க்கப்பட்
த்தமாக இ ந்த . அைற ட த்தமாகத்தான்
இ ந்த . ர ்த் டந்த இடத் க் அ ேக
இ ந்த வரில் மட் ம் ரத்தம் ெதரித்ததால்
கைறபட் ந்த . அந்தக் கண்ணா ல்
ஆங் லத் ல் மயா அல் ல மாயா என்
அவசரமாகக் க் ந்த . அைற ன்
ஜன்னல் கத காற் ல் ன் ம் ன் ம்
ஆ க்ெகாண் ந்த .
உமா அல க்ெகாண்ேட ெசன்றேபா அந்த
மா ல் ெப ம் பாலான அைறகள்
ட்டப்பட் ந்தன. ர ்த் டந்த அைற எண் 424
அைத அ த் 428-ல் எல் லாக் கத கைள ம்
சார ்த் க்ெகாண் உள் ேள இ ந்த மற் ெறா
மண ேஜா ல் ெபண் “என்ன சப்தம் ” என்
ேகட்க, “என்னேவா சத்தம் ! வா, வந் ப ”
என்றான். 426-ம் எண் அைறக் ஆர ்டர ் ெசய் ந்த
மசால் ேதாைசைய எ த் ச ்
ெசன் ெகாண் ந்த ேஹாட்டல் பணியாளன்
இந்த அைறக்கத றந் ப்பைதப் பார ்த்தான்.
ேழ ெதரிந்த ரத்தத்ைதப் பார ்க்க ல் ைல. உள் ேள
ர ்த் ப த் ந்த நிைல ம் அவ க் ச ்
சரியாகத் ெதரியாததால் , ேபா ற ேபாக் ல் அந்த
அைறக் கத ன் ைழப் பற் “ேச! ெதாறந்
ெவச ் ட் ப் ேபா டறாங் க” என் னான்.
இந்தச ் ெசயல் அ யாத ெசயல் . ற் பா இ
ஏற் ப த்தப்ேபா ம் ழப்பம் கணிசமான .
ர ்த் டந்த நிைல பற் ம் அந்த அைற ன்
ேம ம் க்கமான வர ்ணைன ம் ேபா ஸ்
வந்த ம் நமக் க் ைடக் ம் .
ேபா ைஸக் ப் வதற் யா ம் யல் வதாகத்
ெதரிய ல் ைல. ேழ வரேவற் ப் ப ைய
அ த்த மா ப்ப களின் ம ல் உமா மயங் ய
நிைல ல் இ க்க, அந்தப் பக்கம்
வந் ெகாண் ந்த ஒ ந த்தர வய ப் ெபண்
அவள் அ ேக வந் , “என்னம் மா ஆச ் ? என்ன
பண் ?” என் ேகட்டாள் . ரிஸப்ஷன்
இைளஞ ம் உபரி ப்பந் க ம் அவைளச ்
ற் க் ெகாண்டனர ்.
“வாட் ஹாப்பன்ட்?”
“வந் ட்ேட இ ந்தாங் க, ர் மயக்கமா
ந் ட்டாங் க.”
“ேசாடா! ேசாடா!”
“ேஹாட்டல் ல டாக்டர ் இல் ைலயா?”
“காத் ங் கப்பா, ம் பல் ேபாடா ங் க.” அந்தப்
ெபண் உமா ன் மார ் ப் டைவையச ் சரி
ெசய் தாள் .
“மயக்கம் தான்”
“கண் ெகாஞ் சம் றக் ேத?”
“தண்ணி ெகாண்டாங் க தல் ல.”
உமா கண் றந்தாள் . “ஏம் மா, என்னம் மா
பண் உனக் ?”
உமா ன் உள் க் ள் ரத்த ரத்தத் ட் க்கள்
நீ ந் ன. வாக் யங் கள் ேப அவர ்கைள
அவசரப்ப த்த ேவண் ம் ேபால இச ்ைச இ ந்த .
எதற் ேகா அழேவண் ம் ேபால் இ ந்த . ஏேதா
தந் ய க்க ேவண் ம் . எங் ேகா ஓட ேவண் ம் .
எ ந் க்க ய ல் ைல. ேபச நிைனத் .
ய ல் ைல.
“அங் க! அங் க! ம் ல! ம் ல! என்... என்... பாப் ,
பாப் ...!”
“என்னம் மா ேவ ம் ? இந்தா தண்ணி சாப் .”
“பாப் ரத்தம் !”
“இந்தப் ெபாண்ைண யா க்காவ ெதரி மா?”
“ெவய் ட் எ னிட், இவங் க ஏேதா ம் ல
இ க்காங் கன் நிைனக் ேறன். யர ் இஸ் த
டாக்டர ்.”
“என்னப்பா ஷயம் ? ஒ ங் ங் க.” ேஹாட்டல்
டாக்டர ் னிந் உட்கார ்ந் அவைள நா
த் ப் பார ்த்தார ்.
“ஐ ங் 'ஸ் ப்ெரக்னன்ட் டாக்டர ்” என்றாள்
உத க் வந்த ெபண்.
“ெலட் ...”
“ ம் நம் பர ்...? ஒ நி ஷம் ...”
“நத் ங் ராங் த் ஹர ்! இந்தப் ெபண் ட யா ம்
இல் ைலயா?”
தா ெதாங் வைதப் பார ்த் “ஹஸ்பண்
இ க்காங் க ேபா க்ேக!”
“அ! இப்ப ஞாபகம் வந்த . இவங் க 424-ல க்
ஆ க்காங் க.”
“யாராவ அந்த க் ப் ேபாய் இந்தம் மா
ஷன் இ ந்தா ைகேயாட ட் வாங் க.”
நான்காவ மா ைய ளாஸ் க் பக்ெகட் டன்
ஒ த்தன் பா க்ெகாண்ேட தைரையத் ைடத் க்
ெகாண் ந்தேபா 424-ம் எண் அைறக்
வ ம் ேபா அவன் நைனத்த ணி ன் ற ல்
கதேவாரத் ல் இ ந்த ரத்தக்கைற சற் ேற
அம் பலப்பட்ட . ‘ ஷ'ைனக் ைகேயா ட் வர
வந்தவன், கதவ ல் நின் அைழப் மணி ன்
ெபாத்தாைன அ த் ட் , ேழ ைடத் க்
ெகாண் ந்தவ டன், “என்னம் மா? க்சர ்
பாத் யா?” என்றான்.
“எங் க? நாைளக் த்தான் மாட் னி ேபாகலாம்
இ க்ேகன். நீ பாத் ட் யா?”
“ஓ! தல் ேஷா.”
“படம் எப்ப ?”
“பரவா ல் ைல. ஒ தபா பாக்கலாம் . என்ன ?”
ம ப மணிய த்தான்.
“உள் ள ஒ த்த ம் இல் ைல ேபால இ க் .”
“அதாேன!” என் அந்தக் கதைவத் றக்க
யலாமல் ம ப ம் ஃப்ட் க் வந்
றங் “ ம் ல ஒ த்த ம் இல் ங் க” என்றான்.
உமா இப்ேபா ஒ ேசாபா ல் உட்கார
ைவக்கப்பட் ந்தாள் . பாப் பாப் என் தான்
ஸ்மரித் க் ெகாண் ந்தாள் .
“என்ன ெசால் றாங் க? ஏம் மா, உங் க ஹஸ்பண்
எங் க ேபா க்காரம் மா?”
“என் கணவன்! என் கணவன்!” என் அழ
ஆரம் த்தாள் .
“ ட் ட் ப் ேபா ட்டாரா?”
உமா தன் தா ையப் பார ்த் க்ெகாண் அைதத்
ேதர ்ந்ெத த் “அய் ேயா” என்றாள் . என்னேவா
சண்ைட ேபா க் ற என் ஒ ட்டாள்
அ தா த்தான். உமா தண்ண ீர ் அ ந் னாள் .
“ேபா ஸ்! ேபா ஸ் ப் ங் க.”
இதற் ள் ரிஸப்ஷன் ஆசா ேபார ் ல் சா
இல் லாதைதப் பார ்த் “ேடய் ! என்னடா
பாத் க்ேக, சா எ த் ட் ப் ேபா க் . ஆள்
இ க்காங் க!”
“கதைவத் தட் ேனங் க சத்தேம இல் ைல.”
“ஆள் ங் க் ட் இ க்காேனா என்னேவா!”
“நீ ங்கதான் ேபாய் ப் பார ்த் ட் வாங் கேளன்?”
இப்ேபா தைர ைடப்பவன் உைறந் ந்த
ரத்தக் கைறைய கவனித் ட்டான். ெகாஞ் சம்
தயக்கத் டன் “ஸார ்” என் கதைவத் தட் னான்.
கத ன் ைழ யன் பார ்த்தான்.
றந் ெகாள் ள, உள் ேள “ஸார ்” என்
ெசால் க்ெகாண்ேட எட் ப் பார ்த்தான். அேத
சமயத் ல் ரிஸப்ஷன் ஆசா ம் வந் ட
“என்னய் யா, உள் ள ஆள் இ க்காரா இல் ைலயா?”
“ ளப் ப த் க்கார ்”
“ஸார ்” என் அ ேக ெசல் ல...
மணி சரியாக ஒன் ஐந் .
“ க் ரம் ! வாங் க! உடல் , உடம் , பா , ரத்தம் !”
என் ெவளிேய ஓ னான். “ஓ, ைம காட்! ேபா ஸ்!
ெட ேபான்! ரத்தம் !”

இ ன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவராவ் தான் த ல் வந்தார ்.

100 எண் க் ேபான் ைடத் கண்ட்ேரால்
ந் ெசய் அ ப்பப்பட் .எச ்.எஃப்.
ேர ேயா லம் ெதாடர ் ெகாண் உடேன
அ ப்பப்பட்ட ப் ல் வந் இறங் னார ்.
ேநராக நடந் ? “எங் க?” என்றார ்.
“நாலாவ மா ல் ஸார ். இவங் கதான் ஒய் ஃப்.”
மாதவராவ் ர த் ப் பார ்த் க் ெகாண் ந்தார ்.
உமாைவ ஒ கணம் ேநாக் ட் “ தல் ல
ேபாகலாம் . ஃப்ட் ேவைல ெசய் தா?”
காத் ந்த ஃப்ட் ல் கான்ஸ்ட்ட ள் க டன்
ெசன் ேவகமாக நடந்தார ். ஒ ைற தன்
ைகக்க காரத்ைதப் பார ்த் க் ெகாண்டார ். 1:37.
“இந்த ம் தானா?”
“ஆமா ஸார ்.”
“ தல் ல எல் ேலா ம் லக ங் களா! அப்பறம்
உங் க ரி ஸ்டைரக் ெகாண் வாங் க.” கதைவத்
றந் க ஜாக் ரைதயாக, ஏேத ம் கால ச ்
வ கள் கைலத் டாதப , உள் ேள ெசன்றார ்.
யா ம் வரேவண்டாம் .” ஒ ஓரத் ல் நின்
ெகாண் நிதானமாகப் பார ்த்தார ்.
“இந்த ஆள் யா ன் ெதரி ல் ல?”
“ெதரி ம் ஸார ்! ேப ஷ்ண ர ்த் . இங் க தங் க
வந்தவர ்.”
“ ம் மப்பா! நீ ங்க உடேன ஸ்ேடஷ க் ேபான்
பண்ணி ஒ ஒன் ஃபார ்ட் ஏ ஃ ல் அப்
இன்க்ெவஸ்ட் க் ஏற் பா பண்ண ெசால் ங் க
அப் றம் .ஓ. .க் ெசால் ேபாட்ேடா
எ க்க ம் அ வைரக் ம் ஸ்டர ்ப் பண்ணாம
பாத் க் ங் க. ம ப ம் ட்டம் ேபாட் ங் க
ேயாவ் , ேகார ்ட் க் வரயா சாட் ெசால் ல!”
ட்டம் ல ய .
மாதவராவ் கண்ணா ையப் பார ்த்தார ். மாயா.
“சம் சாரம் ேபர ் என்னங் க?”
“ெதரியா ஸார ். ஸ்டர ் அண்ட் ஸஸ் தான்
க் பண்ணி இ க்காங் க.”
“யாராவ ேபாய் அந்தம் மா ேபர ் சாரிச ் ட்
வாங் க”
“ ட் வரலாங் களா?”
“ேவண்டாம் ! அங் ேகேய இ க்கட் ம் . தல் ல
பார ்த்த யா ?”
“அந்தப் ெபாண் தான் பாத் க் ேபால
இ க் ங் க. ழ ஓ வந்த . மயக்கம் ேபாட்
ப க்கட் ல ந் ட்டா. என்னன் ேகட்டா
ெசால் லத் ெதரியைல. அப் றம் உடேன நான் வந்
பார ்த்தா...”
மாதவராவ் ம ப எச ்சரிக்ைகயாக உள் ேள
ைழந் ேழ பார ்த்தார ். நிச ்சயமாக ர ்த்
இறந் ந்தான். பாத் ைம ைகக்கட் க்ெகாண்
எட் ப் பார ்த்தார ். வரி ந்த ரத்தக்கைறையப்
பார ்த்தார ். அந்தக் கண்ணா ைய உன்னிப்பாகப்
பார ்த்தார ். ர ்த் ையப் பார ்த்தார ்.
உடல் ப க்ைக ந் சரிந்த ேபால்
இ க் ற . ெதாட்டால் வ ம் தைர ல்
சரிந் ம் . காயங் கள் நிைறய. ரதானமாக
க த் ல் ெவட் . மார ் ல் ரத்த ரிப் . ண் ம்
ண் ம் கத் ெகாண் த் ன ேபால
ெமாத்தம் பத் க் காயங் களாவ இ க் ம்
ேபாலத் ெதரிந்த . உடைலப் ரட் னால் இன் ம்
ைடக்கலாம் . ஊைமக்காயங் கள் ேவ .
காேதாரத் ல் ரத்தம் , வா ல் ரத்த உைற .
இரண் மணி ேநரமாவ இ க் ம் . இவ் வள
ேநரம் என்ன ெசய் தார ்கள் ? தைல
கைலந் க் ற . ச பத் ல்
ெவட் க்ெகாண்டதாகத் ெதரிய ல் ைல.
காைல ல் ேஷவ் பண்ண ல் ைல என்
ெதரி ற . ன்ன வய ல் கா த் க்க
ேவண் ம் . ப க்ைக ல் டந்த ைக ன்
மணிக்கட் ல் மஞ் சள் க , ர ல் ய
ேமா ரம் . பர ்ஸ் இ க் றதா என் பார ்க்க
ேவண் ம் . ஏறக் ைறய ஐந்த எட் அங் லம்
உயரம் இ ப்பான் என் ேதான் ற . றந்த
வா ல் ரான பல் வரிைச. வாய் றந் ந்த தம்
ெகாஞ் சம் ேனாதமாக இ ந்த - என்னேவா
ெசால் ல வந் , பா ல் நி த் ட்ட ேபால.
ேகார ் ஆஃப் ட்ெடக்ட் வ் ந் நீ ல நிற
வண் வந் நின்ற . ெபட் க ட ம்
கா ரா ட ம் நால் வர ் மா ப்ப ைய ேநாக் ச ்
ெசல் ல உமாைவச ் ற் ம் லர ் ெமௗனமாக
ேவ க்ைகப் பார ்த் க்ெகாண் ந்தார ்கள் .
ச் ச ்சாகப் ேப க்ெகாண் ந்தார ்கள் .
ெவள் ைள உைட ப்பந் கள் கடைமகைளத்
றந் மா க் ப் ேபாக ஆவலாக இ ந்தார ்கள் .
உமா அப்ப ேய எைத ம் ேநாக்காமல்
உட்கார ்ந் ந்தாள் . அவள் தைல கைலந் ந்த .
க் ல் நீ ர ் ஒ ய .
“நாலாவ மா ! ேபாங் க.”
“நீ பாத் யாடா?”
“இல் ைல; நம் ம ேசா பாத் ட்டான். ெரண்
நாைளக் ேசா ேவண் க்கா .”
ேபாட்ேடாக்காரர ்கள் ேமேல ெசன்றார ்கள் .
“ேபாங் கப்பா! ேபாங் கப்பா! ேவைலையப்
பா ங் க.”
“நாய் வ ல் ல?”
“மா க் எப்ப ப் ேபா ம் ? மா ரா ல்
பண்ணிட்டாங் க. ஒ த்த ம் தப் க்க யா .”
நம் பர ் என்ன, நம் பர ் என்ன? மணி எங் ேக
இ க் றான்? அவன் ஆ ஸ்? அய் ேயா, அப்பா
ேகட்டா ச ் ப் ேபா வாேர? அம் மா? பாப் ,
பாப் ...!
...உமா என்ன நிைனப்ப , என்ன அ வ , எப்ப
அ வ எங் ேக ெசய் ெசால் வ - ஒன் ம்
ரியாமல் பரித த் ந்தாள் .
இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவராவ் ஃப்ட் ந்
ெவளிப்பட் அவள ேக வந்தார ்.
“ ஸஸ் ர ்த் ?” உமா நி ர ்ந்தாள் .
“ஏன் இங் கேய உக்காண் க் ங் க. வாங் க
ேபாகலாம் !”
உமா இயந் ரம் ேபால் அவைரப்
ன்ெதாடர ்ந்தாள் .

6
உ மா ேபா ஸ் அ காரி ன் ன் தன்னிைனேவா
க்ேகாேளா இல் லாமல் நடந்தாள் . அ கமான
க்கத் ன் மரப் ல் ஒ ஓரத் ல் ரிப் க் ட
வந்த . பாப் , ப் ! இ க் அ அ க்
அ !
ரிஸப்ஷ க் அ ேக இ ந்த அைறக்
அைழத் ச ் ெசல் லப்பட்டாள் . அைற வாச ல்
யாராேரா கா ராக்க டன் நின்
ெகாண் ந்தார ்கள் . “இப்ப ப்ரஸ்ஸ க்
ஒண் ம் இல் ங் க ப்ளஸ ீ ் ெதாந்தர
ெசய் யா ங் க! நீ ங்க வாங் கம் மா... ஃபாைனப்
ேபா ய் யா ெகாஞ் சம் . ஸஸ் ர ்த் !
உக்கா ங் க. ஜஸ்ட் ரிலாக்ஸ்!”
உட்கார ்ந்த உடேன அழ ஆரம் த்தாள் . ஒவ் ெவா
ைற ம் இடம் மா ம் ேபா ம் ட, யெதா
க்க அைல தாக்க இன்ெனா பாட்டம்
அழேவண் ம் ேபால் வந்த ! இரண் ைககளா ம்
தைலையப் த் க் ெகாண் தன் ள்
இ ந் ெகாண் ெவளிவர ம க் ம் க்க
ேகாளத்ைதத் ப்பேவண் ம் ேபால் .
“ ஸஸ் ர ்த் ! ப்ளஸ
ீ ் ெகாஞ் சம் கண்ட்ேரால்
பண்ணிக்கங் க. உங் கைள ேதைவக் அ கமாக
இந்த சமயத் ல் ெதாந்தர ெசய் ய ம் பைல
நாங் க. னிமம் க்வஸ்சன்ஸ்! இைதப்பத் , நடந்த
இந்த சம் பவத்ைதப்பத் உங் க
உற க்காரங் க க் த் ெதரி க்க ம்
இல் ைலயா?”
“அம் மா! அப்பா!” என்றாள் .
“ லாசம் ெசால் ங் க.”
ேயா த் ேயா த் ப் ேப னாள் .
“அப்பா ேப ராமச ்சந் ரன். இ க்கற இடம் ...”
ெமல் ல ெமல் லச ் ெசான்னாள் .
“ெட ேபான் இ க்கா?”
“பக்கத் ட் ல”
“நம் பர ் ெசால் ங் க”
“ெதரியா ”
“பரவா ல் ைல. நாங் க ெமேஸஜ் ெகா த்
அவங் க சாயங் கால ஃப்ைளட் க் ள் ள
வ ம் ப யா ஏற் பா பண்ணிடேறாம் . பங் க ர ்ல
ெதரிஞ் சவங் க இ க்காங் களா?”
“மணி”
“மணி யா ?”
“மணி”
“மணி எங் க இ க்கா ?”
“வந் க்கான். கம் பனி ேப நார ்த்...என்னேவா
வ ம் ...”
“பரவா ல் ைல! அப்பறம் பார ்த் க்கலாம் . ஸஸ்
ர ்த் , உங் க ேப என்ன?”
“உமா”
“மாயான் யாைர ம் ெதரி மா?”
“மாயா?”
“ஓ.ேக. உமா! நீ ங்க உங் க கணவைர வந்
அைடயாளம் காட்டக் ய நிைல ல
இ க் ங் களா?”
“எங் க?”
“மா க் த்தான்! அங் க ரிண்ட்ஸ்
எ த் ட் க்காங் க. ஜஸ்ட் கத்ைதப் பார ்த்
அைடயாளம் காட் ட்டாப் ேபா ம் .”
“அங் க வரமாட்ேடன்.”
மாதவரா க் அ ேக இ ந்த மற் ெறா
இன்ஸ்ெபக்டர ் “ெலட்ஸ் ெவய் ட்” என்றார ்.
யார ் இவர ்கள் ? என்ன ேகட் றார ்கள் ?
டாக்டர ், “இந்த மாத் ைரைய ெகாஞ் சம்
சாப் டம் மா” என் ெகா க்க அைத வாங்
உடேன சாப் ட்டாள் .
“என்ன மாத் ைர?” என்றார ் மாதவராவ் .
“ ராங் க் ைலஸர ்.”
“மணி ட்ட ெசால் ட் ங் களா?”
“கம் ெபனி ேபர ் சரியாத் ெதரிய ம் மா.”
“நார ்த்... நார ்த்...”
“மணி யா ன் ெகாஞ் சம் ெசால் ங் க.”
“மணி”
டாக்டர ், “நீ ங்க உடேன ெமட்றாஸ க் த் தகவல்
ெகா த் அவங் க ேபரண்ட்ைஸப் ங் க. கால்
மணி ல அவங் க டப் ேப டலாம் . அம் மா
ர மா ல இ க்காங் க.”
உமா தன்ைனச ் ற் ம் நடப்ப ல் கவனேம
இன் உட்கார ்ந் ந்தாள் .
“கான்ஸ்ட ள் ! பாத் க் ங் கய் யா!” - மாதவராவ்
றப்பட்டார ்.
ம ப நான்காவ மா ன் அந்த அைறக்
வந்தேபா லாப் ஆசா கள் ப்பாக
அைறையத் ட்டவட்டமாக ஆராய் ந்
ெகாண் ந்தார ்கள் . - இன்ஸ்ெபக்டர ்
ேகா நாத்ைதப் பார ்த்த ம் மாதவராவ் “ஹேலா,
நீ ங்க வந் க் ங் களா! எப்ப ப்
ேபாய் க் ட் க் இன்ெவஸ் ேகஷன்?”
“நிைறய ேலட்டன்ட் ரிண்ட்ஸ்.
நிைலக்கண்ணா ல க்ட் அப் எ ட் !”
அங் ந் ேசகரித்த ன்னச ் ன்ன
பாக்ெகட் கைள ஒ த்தர ் வரிைசப்ப த் க்
ெகாண் ந்தார ்.
“எல் லாத் க் ம் டாக் ேபாட ம் . க்ஸ்
பண்ணிடா ங் க.”
“ேபாஸ்ட் மார ்ட்டம் எப்ப அ ப்பலாம் ?”
“இேதா அைர மணி ல! நீ ங்க சாரிக்க
ஆரம் ச ் ட் ங் களா?”
“ஆரம் ச ் ட்ேடன். தல் ல ரி ஸ்டைரக்
ேகட் க்ேகன்.”
“யாராவ ஆள் நடமாட்டம் ?”
“ெதரியைல, இன் ம் ெதரியைல. ஏரியாைவ
ேலசா கவர ் பண்ணி ெவச ் க்ேகன் - வந்த
உடேன ெசய் ட்ேடன். ெகாஞ் சம் சந்ேதகத் க்
இடமா யாராவ உலாத் னாங் கன்னா
இன்டராேகட் பண்ண... என்ன, ஏதாவ ெதரி தா?”
“நிைறய தடயங் கள் .”
இ வ ம் இயல் பாக அந்தக் கண்ணா ையப்
பார ்த்தார ்கள் .
“மாயா.”
அந்தக் க்க ல் அவசரம் இ ந்த . எம் . எ த்
சற் க் ைறப்பட் ஒவ் ெவா எ த் ம் ெபரி
ெபரிசாக... “என்ன நிைனக் ர ்கள் ?”
“இ ந் எ ம் ெசால் ல யா . ஆனால்
இறந் க் ற தம் ! அப்பா! எத்தைன த் க்
காயங் கள் , எத்தைன அ , க த் இ க்கம் ;
ன் ேபைரக் ெகால் வதற் கான ஆத் ரம் இந்தச ்
ெசய ல் ெதரி ற . இந்த ஆைள இவ் வள ரம்
ெவ ப்பவன் யார ்? அைத த ல்
கண் ங் கள் .” ர ்த் ன் ரத்தம் ேதாய் ந்த
சட்ைட ந் ஸாம் ள்
எ த் க்ெகாண் ந்தவரிடம் இன்ஸ்ெபக்டர ்
ேகா நாத் ெசன் “ெகாஞ் சம் எ த் க்க ேபா ம் .
கட் தட் ஸ் ஃபா இ க்கறதா எ த் க்க. ஒ
ெரய் ன் ேபா ம் . ஃ ல் டர ் ேபப்பர ்ல க்வார ்ட்டர ்
R.R. ரத்தக் கட் எ த் க்க. அப்பறம் ரம்
ஸாம் ள் ைடக் மா?”
“சந்ேதகம் ஸார ்”
“அப்ப ஒ காரியம் பண் .ஒ ளி தனியா
எ த் க் ட் காயைவ. இத பா , வத் ல
ரத்தம் ெதரி , இைத அப்ப ேய ரண் எ .
டேவ ெகாஞ் சம் காைர ம் எ த் க்க,
ப்ெர ப் ட் ன் ெடஸ்ட் இல் ைலன்னா சரியா
வரா .”
“ ரிண்ட்ஸ் எதாவ ஃப்ட் பண்ணப்
ேபா ங் களா?” என் மாதவராவ் ேகட்டார ்.
“நிைறய எ க்கப்ேபாேறாம் . நீ ங்க க் ரம்
பஞ் சாயத்ைதக் ட் வாங் க”
“ஓட்டல் மாேனஜர ் எங் க? அவைரக் ெகாஞ் சம்
அைழச ் ட் வாங் க.”
“ப க்ைகக்க ல கத் ைடச ் ஸார ்.”
“ஏகப்பட்ட ரிண்ட் இ க் ம் ! அப்ப ேய ஸ்டர ்ப்
பண்ணாம பாக் பண் ங் க. ளாஸ் டம் ளர ்
எல் லாத்ைத ம் பாத் ங் க. வாசக் கதவ ல
ரத்தம் பா , அைத ம் ஸாம் ள் எ த் க்க.”
அைறைய வரி வரியாகப் ப த்தார ்கள் .
“ஃேபா யன் ேபப்பர ் ெகாண்
வந் க் ங் களா?”
“ஸார ்! பா ைய டலாமா?”
“ேபாஸ்ட் மார ்ட்டம் ரிக்ெவஸ்ட் ல ளட் ப்
ஸாம் ப்ளிங் தவறாமக் ேகட் ைவங் க. ல சமயம்
ட் ப் ேபா .”
“ஃ ட் ரிண்ட்ஸ் ட இ க் . அப்ப ஒண் ம்
தடயங் கைள மைறக்க யற் பண்ணினாப்பல
ெதரியைல, நம் ம மாயா.”
“அல் ல மயா!”
“ஐப்ேரா ெபன் ல் லதான் எ க்கான் இல் ல?”
“ஆமா! இந்தக் ேகள் ைய சரியாக்
ேகக்க ம் னா, “ஐப்ேரா ெபன் ல்
உபேயாகப்ப த்தப்பட் க் இல் ல?”
“ெபாம் பைள ெசஞ் ச காரியமா இ க் மா இ ?”
“நீ ங்க ஷாரன் ேடட் ேகஸ் ப ச் ப் ங் க?”
“அ அெமரிக்கா! ெபாம் பைளங் கள் ளாம் ேவற
மா ரி.”
“மாதவராவ் ! நாம் ேகஸ்ல ெராம் ப ஆரம் பத் ல
இ க்ேகாம் . இப்பேவ உலக ஜனத்ெதாைக ல்
பா ப் ேபைர ச கரியமா எ ேனட் பண்ண
ம் ப ங் க நீ ங்க. நான் ெசால் ற 'இல் ைல!
இன் ம் இல் ைல!” என்னய் யா, மாேனஜர ்
வந்தாரா?”
ேபா ன் றைமயான ஆனால் க க
ெம வான இயந் ரம் இயங் க ஆரம் த்த . நம்
ேஹாட்டல் மாேனஜர ், மற் ம்
தங் பவர ்களி ந் ெதரிந்ெத க்கப்பட்ட
வரின் ன்னிைல ல் அந்த அைற ல் ெதரிந்த,
மற் ம் ெபா ந் ந்த ைகேரைக
அைடயாளங் கள் எ க்கப்பட்டன. கண்ணா
டம் ளர ்கள் ைள ட் பலைக ல் ஆணிய த்
அ ல் ெபா ந் மா கவனமாகக்
க ழ் கக ் ப்பட்டன. ம க்கள் நிரப்பப்பட்டன.
ர ்த் - இப்ேபா நிறம் மா ட்டான்.
“அந்தம் மாைவக் ட் ட் ஒ தடைவ
ஐெடண் ஃைப ெசய் ர ்ற நல் ல . உடைல
க்க டா ங் க.”
“ெகாஞ் சம் ெதளிஞ் ப்பாங் கன்
நிைனக் ேறன்.”
“மாேனஜர ் ஸார ்! ரங் க் கால் எதாவ வந்ததா?”
“எ ர ்பார ்த் க் ட் க்ேகாம் ஸார ். ேபாஸ்ட்
ஆ ல ஆைளக் ட் வரச ் ெசால் க்கம் .
வந்தா. உடேன அ த்த ம் 425ல க்கச ்
ெசால் க்ேகாம் .”
“இந்தக் கத க் ழ் ல ம் பாத் ங் க தனராஜ் .”

உ மா ர ் என் ர ்மானித்தாள் . எ ந்தாள் .

“என்னம் மா” என்றாள் அவள் அ ல் இ ந்த
ெபண்.
“நான் ேபாேறன், என் பாப் ையப் பாக்க ம் ,
நான் ேபாேறன்.”
“அவங் க ப் வாங் கம் மா.”
“இல் ைல, நான் ஞ் ையப் பாக்க ம் ,
ேபாக ம் மறந் ம் , மறந் ம் !”
உமா ெபாம் ைமத்தனமாகச ் சற் ேவகமாக
மா ப்ப ைய அைடய அேத சமயம் மாதவராவ்
அங் வந் ட்டார ். “எங் க ேபா ங் க?”
“மா க் ”
“நான் அைழச ் ட் ப் ேபாேறன், வாங் க.”
த மா த் த மா நடந் வந்தாள் . அேத 424.
“ஒண் நீ ங்க றக்க ம் ! இல் ைல, நான் இப்ப
றக்கற க் ள் ள... அய் ேயா என்ன ஷமம் .”
ெந ங் னாள் .
“ஒ ங் ய் யா, ஒ ங் ய் யா.”
ர த்நின்றாள் . ர ்த் ையக்
டத் ந்தார ்கள் . க த் வைர ணி
ந்த . கா ரத்தத் டன் ம ர ்க்கற் ைற
ஒட் ந்த . வாய் றந் கண்கள்
பார ்ைவயற் ேநாக் ன.
“உமா, ெலட் ேமக் இட் ஷார ்ட். இதாேன உன்
கணவன்?”
உமா தைலயைசத்தாள் . “எ க்காகக் ெகான்னா?
எ க்காகக் காயம் ? எ க்காக ரத்தம் ? என்ன
ெசஞ் சார ்? என்ன ெசஞ் சார ்? எ க்காக, எ க்காக
ெசால் ங் ேகா! ெசால் ங் ேகா!”
“ ல் ஃைபண்ட் அ ட் உமா.”
உமா அவன் அ ல் உட்கார ்ந்தாள் . க
ெம வாகத் தன் ைகைய நீ ட் ர ்த் ன்
கன்னத் ல் ைவத் “பாப் ! பாப் !” என்
ப் ட்டாள் . கன்னத் ல் ேலசாகத் தட் னாள் .
அதற் ேகற் பத் தைல அைசந்த , “ஏன் பாப் , அ
யா பாப் ?”
“உமா எ ந் ங் க.”
உமா நி ர ்ந் , எதற் காக என்ைனக்
ப் றாய் என்ப ேபாலப் பார ்த்தாள் .
“ஸார ்! ெமட்றாஸ் கால் . ஸ்டர ் ராமச ்சந் ரன்.”
“உமா! உங் கப்பா டப் ேபச யா?”
உமா எ ந் ந்தாள் .
அ த்த அைறக் ச ் ெசன் ெட ேபாைனக்
கா ல் வாங் ,
“உமா! நான்தான் அப்பா ேபசேறன். என்னம் மா
ஆச ் ?”
“அப்பா! அப்பா!” த் அ தாள் .
“பா உமா, நான் சாயங் காலம் ஏ மணிக் ள் ள
அங் க வந் ர ்ேறன். அங் கேய இ ம் மா. அப்ப ேய
இ ம் மா-உமா, என் கண்ணில் ல! ெகாஞ் சம்
ைதரியமா இ . நான் ஓ வந் ர ்ேறன். மணிக்
ேபான் பண்ணி க்ேகன். அவன் உடேன அங் க
வந் வான். உமா, என் கண்ேண, நாங் க
எல் லா ம் உனக் இ க்ேகாம் . நடந்த ஒ
ெசாப்பனம் மா ரி நிைனச ் க்ேகா.
ர ்ெசாப்பனம் . ேஹாட்டல் மாேனஜர ் ெசான்னான்.
ஷயம் ெதரிஞ் ச . நாங் க ஓ வந் டேறாம் .
கண்ேண, இேதா இந்த ணேம வேராம் .”
“அப்பா, அப்பா, ஏன்ப்பா? ஏன்? ஏன்?”
“என்னத்ைதச ் ெசால் ற ம் மா? ! நம் ம
தைல , அவன் !”
“ஜாதகெமல் லாம் பாத்தாங் கேளப்பா,
ெபா த்தெமல் லாம் பாத்தாங் கேளப்பா” க்ைக
ழங் ைகயால் ைடத் க்ெகாண்
அ ெகாண்ேட ெதாடர ்ந்தாள் . “ ெபரியவா
ர ்க்க மங் க யா இ ன் ஆ ர ்வாதம்
பண்ணிங் கேள. எ க் ப்பா இவ் வள
ெசலவ ச ்ேச? ெரண் நாளில் ெபங் க க்
வந் இ க்கற ரத்தத்ைதெயல் லாம்
ெகாட்டற க்கா? மார ் ரா ரத்தம் ப்பா! க த் ல் ,
கா ல, ஏன்ப்பா? ஏன்?”
உமா அப்ப ேய தைர ல் உட்கார ்ந் ெகாண்
அந்த ெட ேபாைனத் தன் தந்ைதயாகக் ெகாண்
அைதக் கட் க்ெகாண் அப்பா, அப்பா என்
அ தாள் .
ெட ேபான் ந ந்த . மாதவராவ் அைத
எ த் , “ ஸ்டர ் ராமச ்சந் ரன், எப்ப வர ீங் க?” -
“ஃப்ைளட் ல சாயங் காலம் வந் ர ்ேறன் ஸார ்.
ப்ளஸீ ் ேடக் ேகர ் ஆஃப் ைம டாட்டர ்”
“அஃப்ேகார ்ஸ்! ைபயேனாட ேபரண்ட்ஸ்க் தகவல்
ெசால் ட் ங் களா?”
“ெசால் டேறன் ஸார ். என் ரதர ்-இன்-லா
மணின் நார ்த்ைஸட் இண்டஸ்ட்ரிஸ்ல
ஆ ட் க் வந் க்கான். அவ க் தகவல்
ெசால் க்ேகன். அவன் வந் ட்டா அவைளப்
பார ்த் ப்பான். என்ன ஸார ் ஆச ் ?”
“அைதத்தான் கண் ச் க் ட் க்ேகாம் .”
ெபயர ், . ஷ்ண ர ்த் . வய மார ் 26.
உயரம் ... கர ்நாடக மாநில ேபா ஸ் பாரம் நம் பர ் 14-
ல் நிரப்பப்பட்ட எ த் க்களாக மா னான்
ர ்த் .
மாைலக் ள் அவன் உடல் க்ேடாரியா
ஆஸ்பத் ரிக் க் ெகாண் ெசல் லப்பட்
ெம க்கல் ஆ ஸர ் அைதத் ெதாட் ப் பார ்க்கப்
ேபா றார ். ணிகள் அைனத்ைத ம் லக்
அவன் காயங் கைள ஒவ் ெவான்றாகக்
கணக்ெக த் க் ப் டப் ேபா றார ். எ ம்
கைளத் ேதடப் ேபா றார ். கண்
இரப்ைபகைள லக் பாப்பாக்களின் றப்ைப
அள டப் ேபா றார ். மண்ைட ன் ேமற் பா ைய
ரம் பம் ெகாண் அ த் த் றக்கப் ேபா றார ்.
தட் ந் வங் அ வ வைர
கத் க் றல் ெசய் கவனமாக அவன் உடைலப்
ரிக்கப் ேபா றார ்.
ர ்த் ன் ய உடல் ஸ்ட்ெரச ்சரில் ைவத்
எ த் ச ் ெசல் லப்பட்டேபா மணி வந்தான்.

7
ம ணி ர ப் டன் கன ல் நடப்பவன்ேபால் ,
ெச த்தப்பட்டவன் ேபால் , உமாைவ ேநாக் வந்
“என்ன ஆச ் உமா?” என்றான்.
தல் ைறயாக ஒ பரிச ்சய கத்ைதப்
பார ்த்த ம் உமா ச ்ச ந்த க்கம்
அத்தைனைய ம் கண்ண ீராக்க ேவண் ம் ேபால்
அவசரத் ல் ெபரிசாக அ தாள் . “மணி! வந்
பா ! பா ! என்ன ஆ க் பா . எத்தைன
ரத்தம் ? பா ! எப்ப அ ச ் ப் ேபாட் க்கா பா !
எப்ப ப த் ண் க்கார ் பா ! நம் மாத்
மாப் ைள. எ க்காக மணி? எ க்காக இந்த
வாதம் ? எ க்காக மணி ரியேவ இல் ைலேய!
ெசால் ப்பா, ெசால் . இத பார ்,
ெவச ் க்கா. ஸார ், றந் காட் ங் ேகா, மணி
பாக்கட் ம் . றங் ேகா, றங் ேகா!” என்
அ த்ெதாண்ைட ல் ெவ த்தனமாகக்
கத் னாள் .
“மணி, நீ ங்க இவங் க க் உறவா?”
“ஆமா ஸார ், நான் இவ க் மாமா.” மணி ேழ
பார ்த்தான். அடப்பா ! அடப்பா ! மணி கத்ைத
காரப்ப த் க்ெகாண் நின்றவாக் ேலேய
அ தான்.
“மணி ேகன் ேடக் ேகர ் ஆஃப் ஹர ்.”
“நிச ்சயம் ஸார ்! என்ன ஸார ் ஆச ் ?” என்றான்
ம் பல் க க் இைட ல் .
“ ஸ்தகம் பாக்கலாம் அைரமணி
ேபா ந்ேதண்டா, அ க் ள் ள, அ க் ள் ள...”
“உமா ம் மா இ ! பயப்படாேத உமா, நான்
வந் ட்ேடன், நான் பாத் க்கேறன், நான் இனிேம
பாத் க்கேறன். நீ இனிேம இங் க இ க்கக் டா .
எங் ட வந் உ , என் ட வா. ஸார ், நான்
இவைள அைழச ் ட் ப் ேபா டேறன்.”
“ரிேலட் வ் ஸ் வந்தா, அவங் கைள
அைழச ் க் ட் க்ேடாரியா ஆஸ் ட்டல்
வாங் க. நாங் க அங் க எ த் ட் ப் ேபாேறாம் .
இன்க்ெவஸ்ட் நடத் ட் ேபாஸ்ட் மார ்ட்டம்
பண்ணப் ேபாேறாம் .”
“ஸார ் க ஷனர ் வரார ்”
உயர ் ேபா ஸ் அ காரி வர, அங் ந்த
அ காரிகள் அைனவ ம் ப்பாக
“ஒ ங் கப்பா, என்ன ேவ க்ைக?”
“உமா வா!”
மணிையப் ன்பற் சற் த் தள் ளிப்ேபாய்
காரிடாரில் நின்றாள் . ேபா ஸ் அ காரிகள்
அைறைய ெமாய் த்தார ்கள் . உமா
ற் ப் றத்ைதப் பார ்க்காமல் அந்த இடத் ல்
தைர ல் உட்கார ்ந்தாள் .
“என்ன பண்ற ம் மா, தைல த்தறதா?”
“இல் ைல” என் தைலயைசத் அ ைகையத்
ெதாடர ்ந்தாள் .
“வா உமா! எ ந் , ேழ ேபாய் டலாம் . இந்தப்
பாழாப் ேபாற ஓட்டல் ேவண்டாம் . இந்த இடேம
ேவண்டாம் . இந்த ஊேர ேவண்டாம் .
“மணி, பாத் யா? சரியாப் பாத் யா?”
“அைதப் பத் ப் ேபசாேத.”
உட்பக்கத் ந் ரல் கள் ேகட்டன.
“மாதவராவ் , நீ ங்க எ க் ம் .ஓ. .க் ஒ
ரிக் ஷ க் ஏற் பா ெசய் யச ் ெசால் ங் க.
ஏகப்பட்ட க் இ க் . ஃ ட் ரிண்ட்ஸ் பா ங் க,
ளியரா இ க் .”
“ஆமா ஸார ்.”
“'மாயா'வா? இ என்ன , யாராவ மாயான்
ெதரிஞ் ச ெபாம் பைளங் க இ க்காங் களா?”
“ சாரிக்க ம் ஸார ்.”
“மார ்ஃபாலா க்கல் எக்ஸாம் பண்ணச ்
ெசால் ங் க. ஆள் எப்ப ?”
“ஒ கணவன்! அவ் வள தான் ெதரி ம் ஸார ்.”
“நல் ல ஆரம் பம் ! அம் மா ேபர ் என்ன?”
“உமா”
“ ரிண்ட்ஸ் நிைறயக் ைடக் தா?”
“ஆமா ஸார ்”
“பணம் எதாவ ஸ் ங் கா? பணம் , நைக?”
“ேகக்க ம் ஸார ்”
“இன் ம் ேகக்க யா?”
“ெராம் ப அ க் ட் இ க்காங் க. ப ல் ெசால் ற
நிைல ல் இல் ைல.”
“இெதல் லாம் ட்ேடாட டா ச் ற ம் . பத்
நாள் அ க் ட் த்தான் இ ப்பாங் க. எங் க
அவங் க? நான் ேபசேறன்.”
“ெவளி லஇ க்காங் க.”
க ஷனர ் ெவளிேய வந்தார ். அவ க் நாற் பத்
ஐந் வய க்கலாம் . பார ்த்த காட் அவைர எந்த
தத் ம் பா த்ததாகத் ெதரிய ல் ைல.
 ர ்ைமயான கண்களால் ற் ப்பட்டவர ்கைளக்
கவனித் க்ெகாண்ேட ஒ த அலட் யத் டன்
உமாைவ அ மணிையச ் சற் ச ்
சந்ேதகத் டன் பார ்த் , “ஏம் மா
உக்காந் ட் ங் க?” என்றார ்.
உமா நி ர ்ந் பார ்த்தாள் .
“இவ தான் க ஷனர ்ம் மா.”
எ ந் நிற் க யற் த்தாள் . “பரவா ல் ைல!
அப்ப ேய இ ங் க. ஐ'ம் ஸாரி உமா. உங் க க்
இப்ப ஒ ஷாக் ைடச ் க் . அழா ங் க.
அழற னாேல ரேயாசனம் இல் ைல.”
“எ க்காக ஸார ்? எ க்காக?”
“என்ன எ க்காக?”
“எ க்காக அவைரக் ெகான்னாங் க?”
”ெகான்னாங் கங் கன்னா? நீ ங்க இ இரண்
ேபர ் ேவைலயா இ க்கலாம்
நிைனக் ங் களா?”
“எனக் ஒண் ம் ெசால் லத் ெதரியைலேய.
எ க்காக? எ க்காக?”
“அைத நீ ங்கதாம் மா ெசால் ல ம் .
பணத் க்காகவா, நைகக்காகவா, ேராதமா...
நிைறய பணம் ெவச ் ந் ங் களாம் மா?”
“வ ச ் ெசல க் ெவச ் ந்ேதாம் . ஹனி ன்!”
ரித்தாள் .
“எத்தைனம் மா?”
“ெதரியா ! ெபாட் லதான் ெவச ் ந்தார ்”
“பாத் ங் க மாதவராவ் . உங் க நைககள் எல் லாம்
ஒண் ம் ெகாண் வரைலேய?”
“உடம் ல இ க்கறேதாட சரி! அவ க் த்தான்
நைக ேபாட்டாச ் , பாப் க் ! ரத்தத் ல!”
ஸ்ட்ெரச ்சரில் அந்த உடல் எ த் ச ்
ெசல் லப்ப ம் ேபா ஆ ய . அவள் எ ந்
“நா ம் ேபாேறன்! நா ம் டப் ேபாேறன்”
என்றாள் .
“உமா, இதப் பாரம் மா, அப்பா அம் மா எல் லா ம்
வ வா, சாயங் காலம் ேபாகலாம் .”
“சார ் இந்தக் ேகள் ைய எல் லாம் ெகாஞ் ச ேநரம்
க ச ் ெவச ் க்கலாமா. இஸ் நாட் ஃ ல்
ஹர ்ஸல் ஃப்.”
“நீ ங்க யா ?”
“என் ேபர ் மணி. நான் இவ க் ெசாந்த மாமா.”
க ஷனர ் சற் ேயா த் “சரி! அைழச ் ட் ப்
ேபாங் க” என் ெசால் ட் ம ப அந்த
அைறக் ள் ைழந்தார ்.
“ேபாறார ் பாத் யா மணி! ேபாறார ் பாத் யா!
இப்ப இவர ் அப்பா அம் மா வந் ேகட்டா என்ன
ப ல் ெசால் ேவன்? 'ஏண் ! எங் காத் ப்
ைபயைன சா உங் டஅ ப் ச ்
ைவச ்ேசேன, என்ன இப்ப ஆ ம் ப
பண்ணிட்ேட. பாத் க்கக் டாதா?'
ங் ண் ந்தார ்டா, ஸ்டர ்ப் பண்ண
ேவண்டாம் ழ ேபாய் ஸ்தகம் பாத் ட்
வரலாம் ேபாேனண்டா. அைரமணி அல் ல
நாப்ப நி ஷம் . அ க் ள் ள, அ க் ள் ள...”
“அழாேத உ ! வா, இந்தப் ைபத் யக்கார
இடத் ல நாம இ க்க ேவண்டாம் . ேவற
எங் கயாவ ேபா டலாம் . வந் .”
உமா உட்கார ்ந் ெகாண்ேட இ க்க மணி
அவைளத் ேதாளில் அைணத்
எ ந் க்கைவக்க யற் க்க உமா இயல் பாக
அவன் ைகைய அகற் னாள் . தானாக
எ ந் ந் அவன் ன் நடந்தாள் .
“எங் க ேபாற ? எங் க எ த் ண் ேபாவா
அவைர?”
“ஆஸ்பத் ரிக் த்தான்! ேவற எங் க?”
“நாம ம் ேபாலாம் , வா மணி, இல் லாட்டா
அவைரக் ச ் ப் ேபாட் வா, வா மணி.”
“ேபாலாம் , ேபாலாம் . எல் லா ம் வரட் ம் .
ெட ேபான்ல ேப ேனன், ஃப்ைளட்ல வரா
எல் லா ம் .”
“அவைரக் ச ் ப் ேபாட் வா.”
“உமா, இப்ப அவர ் க் ய ல் ல! இறந் ேபானவா
க் ய ல் ல; இ க் றவாதான் க் யம் .
ெமல் ல நடந் ெவளிேய வந் சற் த் ரத் ல்
இ ந்த ஒ மரத்த ெரஸ்டாரண் ல் உட்கார ்ந்
ெகாண் காப் சாப் ட யா?”
“எனக் ஒண் ம் ேவண்டாம் , வாந் க் வ ம்
ேபால இ க் .”
“ேமார ் எதாவ ?”
“ஒண் ம் ேவண்டாம் னா!” என் ேகா த் க்
ெகாண்டாள் .
“இப்ப ேய பட் னியா இ ப் யா?”
“கார ்த்தாைல ம் ல வரவைழச ் காப்
சாப்டே ் டாம் . பாப் சாப்ட் ட்
ப த் ண் த் . ஒேர க்கம் . ைபத் யக்காரி,
நா ம் ேபசாம பக்கத் ல
ப த் ண் ந் க்கலாம் . த் னா ெரண்
ேபைர ம் த் ப்பாேளால் ேயா! பாவம் ,
நல் ல அச ! ங் ப் ேபாய் த் . ராத் ரி ெராம் ப
ேநரம் கண் ச ் ண் ந்ேதாம் . என்ன
என்னேவா ேப ண் ந்ேதாம் . இப்ப பாப்
நிஜமாகேவ இல் ைலயா மணி? இ எதாவ
கனான்னா எ ப் மணி, என்ைன எ ப் !”
இரண் காப் ஆர ்டர ் ெசய் தான்.
“ேவண்டாம் ெசான்னேன?”
மணி சற் ேநரம் ேயா த் க் ெகாண் ந்தான்.
உமா ம ப ேலசாக அழ ஆரம் த்தாள் . எ ேர
உட்கார ்ந் ந்தவர ்கள் ேவ க்ைக பார ்த்தார ்கள் .
“உமா அழக் டா ! உமா அழக் டா !”
“மணி! இன் ம் எவ் வளேவா மன ல
பாக் க்ேக.”
“அழாதம் மா! எல் லா ம் பாக்கறா.”
“பாக்கட் ம் .”
“உமா, உமா! ப்ளஸ
ீ ் . நான் இ க்ேகன். உனக் நான்
இ க்ேகன்.”
அைரமணி ேமைச ேமல் தைலையக் க ழ் த் க்
ெகாண் ேலசாகக் ங் அ ெகாண் க்க
மணி அவள் ைகேய பார ்த் க்
ெகாண் ந்தான். “உமா! உமா, நான்
ெசால் றைதக்ேகள் . ர ்த் ெசத் ப் ேபாகைல!
அவைன அ க்கேவ யா ன்
சாஸ் ரங் கள் ளாம் அைதத்தான் ெசால் ற .
எல் லாத் க் ம் உள் ள ம் ெவளி ல ம் கலந்
ஊ நிக்கற ஆத்மா க் நாச ல் ைல, அைத
யாரால ம் ெகால் ல யா ன் ைதல
ெசால் க் . அ றப் ல் லாத .
ைற ல் லாத . என்ைனக் ம் இ க் ற .
நாச ல் லாத . இைதத் ெதரிஞ் சவன் யாைரக்
ெகால் றான், யாைரக் ெகால் க் றான்?
இைதப்பத் க்கப்படேவ நியாய ல் ைல உமா...”
அத ைசநம் நித்யஜாதம் நித்யம்
வா மன்யேஸ ம் தம்
ததா த்வம் மஹாபாேஹா
ைநநம் ேஷா மர்ஹ
ஆத்மா எப்ேபா ம் றக்கற , எப்ேபா ம்
இறக்கற ன் எண்ணினா ம் இைதப்பத் நீ
இப்ப த் க்கப்பட நியாய ல் ைலன் பகவாேன
ெசால் க்கார ். உமா, ர ்த் எங் க ெசத் ப்
ேபானான்? ஒ வஸ் ரத்ைத ட் ட் ேவற
வஸ் ரத்ைதப் ேபாட் ண் க்கான்,
அவ் வள தான். யா ம் சாகைல, யா ம் சாக
அ க்கப்படைல!”
உமா நி ர ்ந் “மணி என்ன இ க் ம் ?” என்றாள் .
“நாலைர ஆற ”
“அப்பா எப்ப வ வா?”
“சாயங் காலத் க் ள் ள வந் வா.”
“அவர ் அப்பா ம் வராரா?”
“வர ம் . தகவல் ெசால் க் . அவாைளப்
ேபாய் யாராவ அைழச ் ண் வர ம் . நான்
ஆஸ்பத் ரிக் ப் ேபாேறன். பாப் ைய யா ம்
ேசதப்ப த்தாமல் பாத் க்கேறன். நீ ேபாய்
அவாைளக் ட் ண் வந் .”
“இல் ைல உமா, நீ அங் க இப்ப ேபாகக் டா . அவா
ேநர ஓட்ட க் த்தான் வ வா. அங் க ேபாய் க்
காத் ண் இ க்கலாம் . உங் கேளாட
சாமான்லாம் அங் கதாேன இ க் ?”
ரித்தாள் . ைக ல் இ ந்த ம ேதான் க்
கைறையப் பார ்த் க்ெகாண்டாள் . “கல் யாணம் !
அேமாகமாக் கல் யாணம் ! ரிஸப்ஷன்! சாந்
ர ்த்தம் ! ர ல் ரயாணம் ! தா ய த்தாச ் ...”
“உமா மற! மறந் ேபா. இனிேம இ க்கறவாதான்
க் யம் .”
“என்ன ஆச ் மணி அவ க் ஏன் அவைர
அப்ப க் ெகான்னாச ் . என்னாச ் , என்னாச ் ,
என்னாச ் ெகான்னாச ் .” ரிக்கத் வங் னாள் .
“உமா ப்ளஸ
ீ ் , கண்ட்ேரால் வர ் ெசல் ஃப்.”
“எல் லாத்ைத ம் ெதச ் க்
ெகா ப்பாேளால் ேயா? அ த்தைத
அ த்தப ேய ட் றமாட்டாேள?”
“உமா!” என் அதட் னான்.
“ெபாணத்ைத ெமட்ராஸ் க் ண்
ேபா டலாமா? அ க் ம் நீ தான் ஏற் பா
பண்ண ம் மணி. கல் யாணத் க் எவ் வள
ஒத்தாைச ெசஞ் ேச? சத் ரத் க் ஏற் பா
பண்ணி, நாயனம் ஏற் பா பண்ணி, சாந்
கல் யாணக் கட் க் ஏற் பா பண்ணி... எங் க
வாங் ன மணி? நல் ல ேராஸ் உட் கட் ல் ல?
அப்ப ேய க் க க் அ யாம இ க் . நல் ல
ைலக் எ த் ப்பா, இல் ல. ஒேர ஒ நாள் தான்
ஸ் பண்ண ...”
“உமா, ைபத் யம் ைபத் யமாப் ேபசாேத.”
“எவ் வள பாய் க் வாங் ேன?”
“உமா ஆ! இப்ப அ ச ் ேவன் ஒன்ைன! நான்
ெசால் றைதத் ப் ச ் ெசால் . ேவற எ ம்
ேபசாத, ெசால் ! 'ேலாகா ராமம் ராமம் ேயா
ேயா நமாம் யஹம் ...” நான்
“ேலாகா ராமம் ராமம் , ஏண்டா ராமா!
பாதகேன...”
“உமா!” என் அவள் கரத்ைதப் த்தான்.
ட்ெடன் ங் க்ெகாண் “ !
இன்ெனா த்தன் ெபாண்டாட் , ைகையத்
ெதாடாேத” என்றாள் .
ம் நம் பர ் 424-ல் அளெவ த் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . ேழ பா ஷ் தைர ல்
கால அைடயாளங் கள் இரண் ேலசாகத்
ெதரிந்தன. அைத ஒ றந்த ழந்ைதையப்
ேபாற் ப் பா காப்ப ேபால் எச ்சரிக்ைக யாக
அளெவ த் இைடெவளி, அ த்தம் , ேதய் என்
நிைறயக் ப்ெப த் க் ெகாண்டார ்கள் .
ர ்த் ன் ெபட் ையக் க ழ் தத ் ார ்கள் .
ெசண்ட் பாட் ம் , த்தகங் க ம் , ராவலர ்ஸ்
ெசக் க ம் , ய ய சட்ைடக ம் ,
உள் ைடக ம் , சரிைக ேவட் க ம்
ப க்ைக ல் ரிந்தன. கப் ெபா ைம டன்
ஒவ் ெவான்றாக ஆராய் ந்தார ்கள் . உமா ன்
ெபட் ையக் க ழ் தத ் ார ்கள் . அலமாரி ல்
மாட் ந்த சட்ைடக் ள் மணிபர ் ல் பாய்
ேநாட் க்கள் இ ப்பைதப் பார ்த்தார ்கள் .
பாத் ல் ேசாப்ைப கர ்ந் பார ்த்தார ்கள் .
ேள கைளப் ரித் ப் பார ்த்தார ்கள் . ஜன்னல்
கத கைள எல் லாம் ைகேரைகக்காக
ஆராய் ந்தார ்கள் .
“என்ன, எ த் ட் ங் களா ஃ ட் ரிண்ட் ?”
“ ளன ீ ் ! ஒவ் ெவா த்தர ் ளாஸ் ட் ல ேரஸ்
பண் வாங் க. சரியா வரா . ப்ேராைம
ேபா வாங் க. நான் என்னன்னா ைஹப்ேபால
ஃ க்ஸ் பண்ணிட் ஒ ஃேபாட்ேடா ெநகட் ைவ
எ த் ட் ஃப்ட் பண்ணி ேவன். இந்த
ைறையக் கண் ச ்ச க்ேக எனக்
ரேமாசன் ெகா க்க ங் க. பா ங் க, என்ன
ளனா
ீ - வந் க் ...”
அந்த நைனந்த ர ல் ட்ஸ் கம் ெபனி ன்
ெபயர ் இ ந்த .

8
அ ம் மா ம் அப்பா ம் வாழ் கை ் க ேலேய தல்
மானப் பயணமாக சாயங் காலம் வந்
ேசர ்ந்தார ்கள் . அம் மா உமாைவப் பார ்த்த ம்
ஓ வந் அைணத் க் ெகாண்டாள் .
“என் ெசல் லேம, என்ன பகவான் இப்ப -
ேசா க் றார ் நம் ைம!”
“அம் மா அம் மா! ஏம் மா ஒேர ரத்தம் மா, பா ம் மா.
என் டைவெயல் லாம் பா ம் மா. எனக் மட் ம்
ஏம் மா இப்ப ? ைம ர ் ேபாகக் டாேதா? ேநரா
ஊட் க் ப் ேபாய் ேபாட்ேடா
எ த் க்கக் டாேதா...?”
“என் ெசல் லக் கட் , உனக் இப்ப ஆக மா?”
“அக்கா! ஜாஸ் ேபசாேத, ெகாஞ் சம்
ஸ்ட்டரிக்கலா இ க்கா.”
“மணி! என்னடா ஆச ் ?”
“ஏேதா ஆச ் ! நடக்கேவண் யைதப் பார ்ப்பம் .
ஜாதகம் பார ்த் ெபா த்தம் ெசான்ன ம் பைனக்
ப்ட் ரட் ங் க அத் ம் ேபேர! ெரண் நாள்
அல் பா ன் ட் ேஜாஸ்யன் டச ்
ெசால் வான். உமா! அ த ேபா ம் நிைறய
அ தாச ் .”
“பா எங் க ெகாண் ேபா க்கா?” என்
தயக்கத் டன் ேகட்டார ் அப்பா.
“ க்ேடாரியா ஆஸ்ப் ட்டலாம் . ேபா மா என்ன?”
“ேபாகாம ன்ன? நன்னா க்ேக!”
“அவா அப்பா அம் மா எல் லாம் வாராளா?”
“கார ்ல எல் லா ம் வந் ண் க்கா. ராத் ரிேய
ஞ் சா ம் எ த் ண் ேபா டலாம் ட்
ளான் ேபாட் க்காப்பல இ க் . மணி,
இப்பேவ நீ ஒ டாக் ையப் பாத் ெவச ் .
ராத் ரி ெம க் க்ெகட் ைடச ்சா ம்
பரவா ல் ைல. அவாேளாட நா ம்
பட்டணத் க் த் ம் ப் ேபாக ேவண் வ ம் .”
“மணி எல் லா ஏற் பா ம் ெசய் வான்!” என்றாள்
உமா. “இல் ைல மணி? அங் க ேபானா உடேன
காட் க் ப் ேபான் பண்ணி மணி! ஹேலா...!”
“பத் யா! இப்ப த்தான் அைரமணியாப்
னாத் ண் இ க்கா. எனக் க் ெகாஞ் சம்
பயமாகக் ட இ ந்த . நீ ங்க வந்தப் றம் தான்
நிம் ம யாச ் . இவ க் ைவத் யம்
பண்ண ம் .”
“வா, மணி ஆஸ்பத் ரிக் ப் ேபா டலாம் , அவா
ேநர அங் க ேபா க்கப் ேபாறா.”
“எத்தைன மணிக் ெமட்றாைஸ ட் க்
ளம் னா?”
“ெரண் மணி க் ம் .”
“அப்ப இந்த ேநரத் க் வந் ப்பா.”
“சரி, அந்த க்ேடாரியா க் த்தான் ேபாகலாேம.”
“அழாதம் மா, அழாதம் மா, கண்ைணத்
ைடச ் க்ேகாம் மா.”
மணி “இ அக்கா! ெரண் ஆட்ேடா ச ் ண்
வந் டேறன். இந் ர ்ல டாக் ைடக் ற
கஷ்டம் .”
அவர ்கள் க்ேடாரியா ஆஸ்பத் ரிைய
அைடந்தேபா ர ்த் ன் அப்பா, அம் மா,
உடன் றந்தவர ்கள் . கல் யாணத் க் வந்தவர ்கள்
எல் ேலா ம் வந் ேசர ்ந் ட்டார ்கள் . ஆர ்க்
ெவளிச ்சத் ல் மா யாைரப் பார ்த்தாள் உமா.
தைல ச ் அ ழ் ந் ெதாங் ய . தட்
கட் ன மார ்ச ் வரி ன் வாச ல் க் ல்
தண்ண ீர ் ஒ க, ப ல் உட்கார ்ந் ெகாண்
“என் ள் ைள ேபாய் ட்டான், என் ள் ைள
ேபாய் ட்டான்” என் அரற் க் ெகாண் ந்தாள் .
உமாைவப் பார ்த்த ம் அவைள ேநாக் வந்
கட் க்ெகாண் இ க் “என் ழந்ேத, என்
ழந்ேத, ேதாத் ட்டேம ” என் அ தாள் .
“மா , உங் க க் நான் என்ன ெசால் ேவன்...
ங் ண் ந்தார ் மா , அவைரப் ச ் இப்ப
உ த்ெதரியாம அ ச ் ப்ேபாட் ... யா மா ?
யா ெசஞ் சா? எ க்காக, எ க்காக...”
மற் றப்ேபர ் இ வைர ம் ரித் அைழத் ச ்
ெசன் , மரத்த ல் ெபஞ் ேபாட் ந்த ல்
உட்காரைவத்தார ்கள் . ர ்த் ன் அப்பா வா ல்
ண்ைட அைடத் க் ெகாண் ம னமாக
அ ெகாண் ந்தார ். உமா அ த்
ெதாண்ைட ல் அமா ஷ்யமான ர ல் சற்
ேநரம் அ வைத பாட் ல் காரர ்கள் ேவ க்ைக
பார ்த்தார ்கள் . இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவராவ் வந்தார ்.
மணி அவரிடம் “பா ைய எப்ப ெகா ப்பாங் க
ஸார ்?” என்றான்.
“இன் ம் ஒன் அவர ்ல ெகா த் ேவாம் ,
எ த் ட் ப் ேபா ங் களா?”
“ஆமா! அப்ப த்தான் ேதாண்ற . பாய் ஸ் ைஸ ல
அப்ப த்தான் ம் பறாங் க.”
அப்பா அ ேக வந் “ஸார ், நான் டாட்டைர
அைழச ் ட் ப் ேபாகலா ல் ைலயா?”
“ைபய ைடய ஃபாதர ் எங் க? மணி அவைரக்
ெகாஞ் சம் ப் ட ங் களா... ஸார ் நீ ங்க உங் க
டாட்டைர அைழச ் க் ட் ப் ேபாகலாம் . அ க்
ன்னால ஒ அைர மணி அவங் க ட ேபச
ஞ் ச ன்னா நல் ல .”
“பார ்க்கலாம் ஸார ்.”
ர ்த் ன் அப்பா வந்தார ்.
“ஸார ் உங் கைபய க் த் ெதரிஞ் சவங் கள் ள
மாயான் யாராவ இ க்காங் களா?”
“மாயாவா?” அப்பா ேயா த்தார ். கண்கைளத்
ைடத் க்ெகாண்டார ். “அப்ப எனக் த்
ெதரிஞ் சவைரக் ம் யா ம் இல் ங் க.”
“ஆ ஸ்ல நண்பர ்கள் வட்டத் ல் ?”.
“ஸாரி ஸார ். அந்தப் ேபைர நான்
ேகள் ப்பட்ட ல் ைல, ஏன்?”
“ ம் கண்ணா ல “மாயா”ன் ஒ ேபர ்
எ ந்த . எ க் ம் ப் ரவா
சாரிச ் ேவாம் . கவைலப்படா ங் க... மணி,
நீ ங்க ேபாய் உமாைவ அைழச ் ட் வரிங் களா.”
“எ க் ஸார ்?”
“ேகள் ேகக்க.”
“இந்த சமயத் ல ேபா இைதெயல் லாம்
ெவச ் க்கலாமா?”
“இல் ைலன்னா அனாவ யத் க் உங் கைள
எல் லாம் ெடய் ன் பண்ண ேவண் வ ம் .
ேபாங் க.”
உமா தயக்கத் டன் அ ேக வர
“வாங் க உமா, உங் கைள நாங் க எந்தத்
ெதாந்தர ம் ெசய் யமாட்ேடாம் . ெகாஞ் சம்
நீ ங்கள் ளாம் அந்தாண்ைட ேபா ங் களா.”
“இப்ப ேபாய் அவைள ர ள் பண்ணிேய
ஆக மா இன்ஸ்ெபக்டர ்.”
“மணி ம் மா இ க் யா! ஸார ்! நான் ப ல்
ெசால் ேறன். வாங் க” என்றாள் உமா.
இ வ ம் சற் ரம் நடந்தார ்கள் . ஆஸ்பத் ரி
ராத் ரி அவலங் க க் த்
தயாரா க்ெகாண் ந்த . ேகட் கள்
ெப ம் பாலானைவ டப்பட் ட்டன. மாதவராவ்
உமாைவ ெவளிச ்சமான, ஆள் நடமாட்டம் இல் லாத,
காரிடா க் அைழத் ச ் ெசன்றார ்.
“உக்கா ங் க உமா. உங் கைள உமான்
ப் டற ல உங் க க் ஆட்ேசபைண
இல் ைலேய?”
“இல் ைல.”
“உமா எங் க ட்ட சா ஒ ன் இ க் .
பா ராஃப் ேப அ க் . அைத இப்பத்தான்
ைர பண்ணிக் ட் க்ேகாம் . ெபாய் ெசான்னா
கண் ச் மாம் . என்ைன மா ரி பைழய
ஆ ச க்ெகல் லாம் பா ராஃப் ேதைவ ல் ைல.
கண்ைணப் பாத்தாேல ெபாய் ெசால் றவங் கைளக்
கண் ச் ேவாம் .”
“சரி” என்றாள் உமா.
“உமா, ர ்த் ைய எப்ப தல் ல சந் ச் ங் க?”
“ெரண் மாசம் ன்னால் , ெபண் பார ்க்க
வ ம் ேபா .”
“அ க்கப் றம் ?”
“கல் யாணத் ன் ேபா தான்.”
“கல் யாணம் எப்ப?”
“சரியா ெரண் நாள் ஆச ் ஸார ்.”
“ஐ'ம் ெவரி ஸாரி! உமா, என்ைன ேநராப் பார ்த்
இந்தக் ேகள் க் ப் ப ல் ெசால் ங் க.
ர ்த் ைய நீ ங்க ெகான்னிங் களா?!”
உமா உடேன “இல் ைல” என்றாள் .
“இந்தக் கல் யாணத் ல் எதாவ ஏமாற் றமா
உங் க க் ?”
“இல் ைல, இல் லேவ இல் ைல.”
“ேவெற யா க்காவ ?”
“ஏமாற் றம் னா?”
“யாராவ உங் கைளக் கல் யாணம் பண்ணிக்க
நிைனச ் ந்தாங் களா?”
“ஒ சமயம் என் மாமா மணிக்ேக என்ைனக்
ெகா க்கறதா இ ந்த . அப்பா
ேவண்டாம் ட்டார ்!”
“உங் க க் க் கல் யாணம் ஆற க் ன்னா
காதல் ஏதாவ உண்டா? ஃப்ராங் க்கா ப ல்
ெசால் ங் க.”
“இல் ைல.”
“இந்த மணி ட?”
“இல் ைல ஸார ்.”
“ ர ்த் எப்ப ப்பட்ட மனிதர ்?”
“ெதரியா ஸார ்.”
“தன்ைனப் பத் ஒண் ம் ெசால் லைலயா அவர ்?”
“ெரண் நாள் ஸார ்!”
“இரண் நாளில் நிைறயப் ேப ப் ங் கேள?”
“ெரண் நாளில் நாங் க ஒ த்தைர ஒ த்தர ்
உடலாலதான் ெதரிஞ் ண்ேடாம் . அ லதான்
ஏேதா அவசரம் இ ந்த . உ ர ் ேபாற அவசரம் !”
உமா ரித்தாள் . “ ர ்த் என்ைனப்
ெபா த்தவைர ம் பரி ர ்ணமாக அன்னியர ்.”
“ஐ ! அவர ் எப்ப க் ெகாைல
ெசய் யப்பட் க்கலாம் உங் க க்
எந்த தமான தகவ ம் ெதரியா .”
“ெதரியா . ஆனா ெதரிஞ் க்க ம் பேறன்.”
“இப்ப என் ப்ப ம் அ தாம் மா! உமா, உங் க
ைகேரைகையப் ர ெய த் க்கற ல
உங் க க் ஆட்ேசபைண இ க் மா?”
“இல் ைல, நீ ங்க எ த் க்கலாம் .”
“நீ ங்க ேவ ம் னா ஒ வக் ைல கன்ஸல் ட்
பண்ணிக்கலாம் . உங் க உரிைமையத்
ெதரிஞ் க்கலாம் .”
“ேதைவ ல் ைல. நான் ெசய் யைல.”
“உமா, நல் லா ேயா ச ் ப் பா ங் க. ர ்த் ேயாட
பழ ன இந்த இரண் னங் களில் ெகாஞ் சம்
த் யாசமா, ெகாஞ் சம் ெநரடலா, எதாவ ,
எதாவ நிகழ் நத ் தா?”
“இல் ைல.”
“இ க் உடேன ப ல் ெசால் லா ங் க. ேயா ச்
ெசால் ங் க.”
“இல் ைல ஸார ். இரண் நா ம் உடல் உடல்
உடல் தான்! ஒ த்தைர ஒ த்தர ்
கண் ச ் ண் ந்ேதாம் . அவ் வள தான்! ைம
காட்! அவர ் எப்ப ப்பட்ட மனிதர ், அவர ்
பழக்கங் கள் என்ன, ேகாபங் கள் என்ன, என்ன
ஸ்தகம் ப ப்பா . யாைரப் க் ம் , எ ல்
க் ம் , என்ன கலர ் சட்ைட அவ க் இஷ்டம் ,
எத்தைன சம் பளம் , என்ன ேவைல, எப்ப ஆ ஸ்
ேபாக ம் , என்ன ளட் ப், எ ேம ெதரியா
ஸார ்!”
“ ளட் ப் எங் க க் த் ெதரி ம் ! இ க்கட் ம் ,
மணி எப்ப ப்பட்ட ஆள் ?”
“நல் லவன். ெராம் ப ஒத்தாைச ெசய் வான். ெவ ளி.”
“அப்ப யா! வ் யாங் கற யா ?”
“ வ் யா! அவைள எப்ப உங் க க் த் ெதரி ம் ?”
“வந் க்காங் கேள. உங் க ஃபாதர ்-இன்-லா ட
ேப க் ட் ந்தாங் கேள?”
“ வ் யா, வந் .-- வந் ...”
“ெசால் ங் க.”
“ேச! அபத்தம் ஸார ்”
“அபத்தமா இ ந்தா ம் ெசால் ங் க.”
“அவ ர ்த் ையக் கல் யாணம் பண்ணிக் றதா
இ ந்தா. ஜாதகம் சரியா இல் ைலன்
ேவண்டாம் ட்டாங் க.”
“மணி, வ் யா, ெரண் ேப ம் ெமட்றாஸ்ல
இ ந் இ க் ன் வந்தாங் களா?”
“இல் ைல, ெரண் ேப ம் எங் க ட பங் க க் ,
அகஸ்மாத்தா வந்தாங் க.”
“அப்ப யா! இன்டரஸ் ங் ” என்றார ் மாதவராவ் .
“மணி, வ் யா, மாயா, மயா” என்றார ். “நீ ங்க என்ன
ெசால் ங் க?”
“ஒண் ம் இல் ைல! ஸாரி, உங் க க் ெராம் ப
ர ள் ெகா த் ட்ேடன். நீ ங்க ேபாகலாம் .
பா ைய ெமட்ராஸ் எ த் ட் ப் ேபாறதா
ேப க் ட்டாங் க. எவ் வள க் ரம் ேமா
பண்ணிக் ெகா க்கேறன்.”
“ஸார ் ஒ ேவண் ேகாள் .”
“என்ன?”
“ ர ்த் ையக் ெகான்ன யா ன்
கண் ப் ங் கல் ல.”
“ ேஹாப் ேஸா”
“எனக் க் காட் ங் க ஸார ்.”
“நிச ்சயம் காட்டேறாம் . உங் க க் ஒ ன்ன
அட்ைவஸ் ெகா க்கலாமா?”
“ெசால் ங் க”
“ெராம் ப ன்ன வய உங் க க் . இத்தைன
இளைம ல இவ் வள ெபரிய அ ர ்ச ் கரமான
அ பவம் ஏற் பட் க் உங் க க் . இைத நீ ங்க
மறக்க யா தான். மறக்கச ் ெசால் லைல நான்.
ஆனா உங் க எ ர ்காலம் இன் ம் நிைறய இ க் .
இந்தச ் சம் பவத் னால உங் க சந்ேதாஷம் . இப்ப
இல் ைல. எ ர ்கால சந்ேதாஷம் , பா க்கப்படாம
பாத் க்கங் க. வாழ் கை
் க இன் ம் உங் கைளப்
றக்கணிக்கைல, ஞாபகம் ெவச ் க்கங் க!”
“தாங் ஸ் ஸார ். ஆனா ெகாஞ் ச நாைளக்காவ என்
எ ர ் காலம் ஒ ேகள் ன் ப ைலத் ேத
அைலஞ் ண் க்கப் ேபாற . ர ்த் ஏன் ஸார ்
ெசத்தார ்?”
“ப ல் அ ர ்ச ் தரக் யதா இ க்கலாம் .
ஜாக் ரைதயா இ ங் க.”
“அ ர ்ச ் யா! ைடத்த அ ர ்ச ் ைய டவா
ெபரிசா வரப்ேபாற ?”
“வரலாம் , வரலாம் ; நீ ங்க ேபா மணிையக்
ெகாஞ் சம் அ ப் ங் க.”
ர ்த் ன் உடல் மார ்ச ் வரி ந் ெவளிக்
ெகாணரப்பட்ட . ஓைலப்பா ல் ட்
ைவத் ந்தார ்கள் . கம் மட் ம் தான் ெதரிந்த .
காரின் ன் பக்கத் ல் ஏற் ற யன் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . எல் ேலா ம் க் ரலாக
அ ெகாண் ந்தார ்கள் . உமா ெம ன் ேபால
அவர ்கைள ேநாக் நடந்தாள் .
“மணி, உன்ைன அவர ் ப் டறார ்.”
“யா ?”
“இன்ஸ்ெபக்டர ்! உன்ைன எேதா ேகக்க மாம் .
வ் யா எப்ப வந்ேத?”
வ் யா அவைளப் பார ்த்த ம் அழ ஆரம் த்தாள் .
“உமா! உமா! ஐ'ம் ஸாரி உமா! ஐ,ம் ஸாரி. என்ன ஒ
ெகா ைம உமா! கட க் க் கண்ணில் ைல
உமா; த் இல் ைல.”
“கட ேள இல் ைல” என்றாள் உமா.
“அப்ப எல் லாம் ேபசக் டா உமா” என்றான்
மணி.
“சரிதான் ேபாடா.”
“ ர ்த் ன் தம் ஆனந்த் அவள ல் வந்
ம னமாக நின்றான்.
“என்ன ஆனந்த!் இண் யா ெஜ ச ் தா,
நி லந்தா?”
ஆனந்த் நின்றவாக் ேலேய அழ ஆரம் த்தான்.
“மன்னி, மன்னி, நீ ங்க ெராம் ப ன்னவங் க.
உங் க க் இப்ப ஆன அநியாயம் !”
“ஆனந்த,் எனக் ஒ ஒத்தாைச ெசய் யா?”
“என்ன மன்னி எ ேவணா ேக ங் ேகா.”
“ஆனந்த,் நா ம் நீ ம் கண் க்கலாமா?”
“என்ன மன்னி?”
“உங் க அண்ணாைவக் ெகான்ன யா ன் .”
9
ஆ னந்த் உமாைவச ் சற் க் கலவரத் டன்
பார ்த்தான்.
“மன்னி! எனக் ஒண் ம் ெதரியா . நா ம்
ர ்த் ம் னம் சாப் டறேபா ஒ
தடைவதான் சந் ச ் ப்ேபாம் .”
“உங் கண்ணாைவ அவ் வள ரம் ெவ த்த
ஆள் யா ஆனந்த?் ”
“ெதரியைலேய மன்னி! ெதரியைலேய!”
ட்டத் ல் ர ்த் ன் உடல் ெதரிந்த .
ெநற் ெயல் லாம் இ என்ன? கா க் ள்
ைழப்ப கஷ்டமாக இ ந்த . மணி, பா ரம்
ேபானவன், ம் வந் “ஒ ங் ங் ேகா, நான்
க் ேறன்” என் ர ்த் ைய
ரட் த்தனமாகப் த் உள் ேள ணித்தான்.
மணி எப்ேபா ம் ஒத்தாைச! மணி வ் யா, மாயா!
எதற் காக இன்ஸ்ெபக்டர ் அப்ப ச ் ேசர ்த் ப்
பார ்த்தார ்? வ் யாைவப் பார ்த்தாள் . அவள்
இன் ம் உதட்ைடக் க த் க் ெகாண்
ம னமாக அ ெகாண் தானி ந்தாள் . இரண்
ேப ம் ஒேர சமயத் ல் பங் க க் எப்ப ?
ேச! அபத்தமான கற் பைன.
மணி “ஆனந்த!் அந்த ட்ைட ெகாஞ் சம் இ த்
வாங் ப்பா” என் ெசால் க்ெகாண் ந்தான்.
ேபாஸ்ட் மார ்ட்டம் ரிப்ேபார ்ட்ைட நிரப் ட்
ைகையத் ப் ரவாகக் க க் ெகாண் ந்தார ்
டாக்டர ். எத்தைன ேபாஸ்ட்மார ்ட்டம் கள் இ வைர!
என்ன ெசய் வ , யாராவ இந்த க் யமான,
ஆனால் ேகாரமான காரியத்ைத ெசய் தாக
ேவண் ேம. இன்ைறக் ப் பரவா ல் ைல. ஒன்ேற
ஒன் தான். ல னங் கள் ன் டச ்
ெசய் யேவண் க் ம் . ேமைஜ ேமல் பற் பல
ஆ தங் கள் இ ந்தன. பல அள களில்
ஸ்கால் ப்ெபல் கள் , 'அங் கங் கைள ெவட் வதற்
ஆ ந் பத் இன்ச ் வைர நீ டட ் ள் ள
கத் கள் , ரம் பங் கள் , மரச ் த் கள் , அளக் ம் ேடப்,
ரப்பர ் ைக ைறகள் , கண்ணா சாக்கள் . ேப ன்,
பஞ் , வ ற் ைறத் றந்த ம் வ வைத வாங் க்
ெகாள் ள வாயகன்ற கண்ணா பாட் ல் கள்
இரண் ...
சற் ேநரம் ன் ர ்த் ேமைசேமல்
டத்தப்பட்டான். உைடகள் அத்தைன ம்
நீ கக
் ப்பட்டன.
அவன் ஆசனத் வாரத் ல் ஒ தர ்மா ட்டர ்
ெச கப்பட்ட . உடல் அலம் பப்பட்ட . கா
ரத்த ம் , வா ந் வ ந் ந்த ரத்த ம்
ைடக்கப்பட்ட . கண்கள் ர ்ந்
ேநாக்கப்பட்டன. காடவரிக் ஸ்பாஸம் என் ற
ரீ ல் ர ்த் உ ர ் றந்த அந்தக் கைட
கணத் ன் அ ர ்ச ் ல் ந்த வல
ைக ரல் கள் நிதானமாகப் ரிக்கப்பட்டன.
நகத் ன் ஓரத் ல் ஒட் க் ெகாண் ந்த ஒ
நீ ண்ட தைல க ஜாக் ரைதயாக ஃபார ்ஸப்ஸ்
உத ெகாண் நீ கக
் ப்பட்ட . ஒ ன்ன
க் ச ் ன் உத ெகாண் நகக்க க்களின்
இ க் ல் இ க் ம் அ க் க் ட ஒ கவரில்
பத் ரப்ப த்தப்பட்ட . உட ல் ஒவ் ெவா
காய ம் தக்கண்ணா லம் ஆராயப் பட்ட .
ேடப் ெகாண் அளக்கப்பட்ட . த் க்
ெகாள் ளப்பட்ட . கத் ைய எ த் தைலப்
ப ல் வங் கா ந் கா வைர ஒ
ெவட் த் றப் ! ேதாைல ம த் உள் க் ள்
ெதரிந்த மண்ைடேயாட்ைட ேலசாகத் தட் ப்
பார ்த் , ன் மண்ைடேயாட்ைட ரம் பம் ெகாண்
வங் களின் ெலவ க் க் ெகாஞ் சம் ேமேல
ற் ம் வட்டமாக ெவட் உள் க் ள்
ைளைய... (மன்னிக்க ம் , இந்தப் பாராைவ
இதற் ேமல் ர ரிக்க இயல ல் ைல. ப-ர ்)
உடல் ம் பத் க் ஒப்பைடக்கப்பட்ட ன்
இரண் ம் பங் க ம் தனி ம் பல் களாகப்
ரிந்தார ்கள் . உமா ந ல் நின்றாள் . இங் ேகயா
அங் ேகயா என் தயங் னாள் . மணி உள் ேள
ெசன்றவைன இன் ம் காேணாம் . அப்பா, அம் மா,
வ் யா, பத் எல் லா ம் ஒ பக்கமாக ம்
ர ்த் ன் அப்பா, அம் மா, ஆனந்த,் மற் ற
மச ் னர ்கள் (அவர ்கள் ேபர ் ட இன் ம் அவள்
ெதரிந் ைவத் க் ெகாள் ள ல் ைல)
ம பக்கமாக ம் நின்றனர ்.
உமா, நீ இப்ேபா எந்தப் பக்கம் ? என் அந்த
இரண் ம் ேகட்காமல் ேகட்ப ேபால
இ ந்த . அவர ்கள் யா ம் உமாைவக்
கவனித்ததாகத் ெதரிய ல் ைல. மா யார ் மட் ம்
ஒ தடைவ அ தாபமாக அவ டன் ஒ பாட்டம்
அ ட் இப்ேபா ரிந் ட்டாள் . ஆனந்த்
அங் ந் இவைள இன் ம் அ தாபத் டன்
பார ்த் க் ெகாண் ந்தான்.
“அவா ப்ளான் என்னன் ெதரியைலேய.
ராத் ரிேய எ த் ண் ேபாப்பறாப்பல தான்
ெதரியற . எங் க இந்த மணி? உமா, மணி எங் க
ேபாேறன் ெசால் ட் ப் ேபானானா
உங் க ட்ட?”
“இன்ஸ்ெபக்டர ் அவைன
சாரிச ் ட் க்கார ்ப்பா”
ஆனந்த் அங் ந் வந் , “மன்னி! நாங் க
றப்படப்ேபாேறாம் .”
“எங் கப்பா?”
“ெமட்றாஸ க் ”
“ஏம் பா? உங் க ளான் என்னன் ஒ வார ்த்ைத
எங் க ட்ட ெசால் லக் டாதா, இவ் வள ேபர ்
நிக்கறேம?”
“என்ன ளான் மாமா! எேதா வந்ேதாம் , பா ைய
எ த் ண் ளம் பேறாம் .”
“அப்ப உமா உங் க ட வர ேவண்டாமா?”
“வரதா இ ந்தா வரலாம் . இல் ைல நீ ங்க ட் ண்
வரதா இ ந்தா ம் சரி, வராட்டா ம்
பரவா ல் ைல. ஒத்த ம் ேகா ச ் க்கப்
ேபாற ல் ைல.”
“உங் கப்பா என்ன ெசால் றார ்?”
“எங் கப்பா எ ம் ெசால் ற நிைல லயா இ க்கார ்?
மன்னி, அப்பறம் பார ்க்கலாம் .”
“ஆனந்த் ெகாஞ் சம் இ ! கார ்ல இடம் இ க் மா?”
“யா க் ?”
“எனக் ! நான் இன் ம் உங் காத் ம தான்.
நான் உங் க ட வேரன்.”
“கார ்ல இடம் இ க்கா ன் நிைனக் ேறன்.”
“அப்ப யாராவ ெர ல் ல வந் க்கட் ம் . நான்
உங் க டத்தான் வரப்ேபா ேறன்” என்றாள் .
அப்பா அவைளக் கவைல டன் பார ்த்தார ். ஆனந்த்
உணர ்ச ் ஏ ம் இன் “வாங் க” என்றான்.
மணி ன க் ெகாண்ேட அந்த அைற ந்
ெவளிப்பட்டான். “அக்கா, நான் இன்னிக்
உங் கேளாட வர யா .”
“ஏன் மணி?”
“அந்த இன்ஸ்ெபக்டர ் ேகள் ேகக்க மாம் .
பாக் க்காம் . உமா, நீ ேபாய் அவங் ட்ட
என்ன ெசான்ன?”
“ஒண் ம் இல் ைல மணி.”
“ ன்ன எ க் என்ைன ஊ க் ப் ேபாகக் டா .
ெபரிய ஆ சர ்கள் எல் லாம் ேகள் ேகக்க மாம் ,
ெரண் நாள் க ச ் ேபாகச ் ெசான்னார ். வ் யா,
உன்ைன உள் ள ப்ட் க்கார ்.”
“என்ைனயா?” என் வ் யா ஆச ்சரியப்பட்டாள் .
“ஆமாம் , உமா, நீ என்ன ெசான்ன ேபா ஸ் ட்ட? -
அவா ட்ட ஸ்ேடட்ெமண்ட் ெகா க்கறப்ப
பத் ரமா இ க்க ம் .”
ஒ கான்ஸ்ட ள் வந் “ வ் யா அம் மாைவக்
ப் டறா ” என்றார ். அவள் சற் ேற கவைல டன்
லக, மணிைய பாத் “என்னடா ேகட்டான்?”
என்றான்.
“ ப் த் ப் ஒண்ைணேய ேகக்கறான்.
கார ்த்தால ஒம் ப மணி ல இ ந் ஆரம் ச ்
எங் க இ ந்ேத, எங் கல் லாம் ேபாேன, பன்னண்
மணிக் ப்பா எங் க இ ந்த? பன்னண்
மணிக் நான் எேதா ஒ ஓட்டல் ல சாப்ட் ண்
இ ந்ேதன். ஓட்டல் ேபர ் மறந் ேபாச ் . அந்த
ஓட்டல் ல நீ உக்காந் ண் இ க்கறைத யாராவ
பார ்த்தாளா? அந்த ஓட்ட க் ப் ேபாற க்
ன்னா யார ் ட்டயாவ ெசால் ண்
ேபானயா? என்ன பன் சாப்டே ் ட? ஸ்வா , பன்
இல் ைல, அப்பேலர ்ந் சாப்பா சாப்பா ன்
ெசால் ண் க்ேகேனால் ேயா. சரி, என்ன
சாப்பா ? ெம என்ன? யா க் ஞாபகம்
இ க் ? ன்ன ன்னதா கப் ல பச ்ைசக் க ல
அைரச ்ச க வைககள் பத் ெகாண்
ெவக்கறான். ைகயகலத் க் ரி ேபாட்டான்.
கப் கப்பா சாம் பார ், ரசம் , த ர ், ஒ அப்பளம் .
இந்த ெம பங் க ர ்ல இ க்கற எல் லா
ஓட்ட க் ம் ெபா வாச ்ேசன்னா, 'நான் என்ன
பண்ண ம் ' ேகட்டன். கெரக்டட ் ா
ெசால் ங் கன்னான். எ க்காக, கெரக்டட ் ா
ெசால் ல ம் , நான் என்ன ற் றவாளியான்ேனன்! -
'ெம கெரக்டட ் ா ெசால் ங் க'ன் ெகாக் க்
ஒண்ேண ம ங் ற மா ரி அந்தக் ேகள் ையேய
றல் ந்த ேளட்டாட்டம் ப் த் ப் க்
ேகக்கறான். அக்கா இந்த உ ேபாய் எேதா
ெசால் ெவச ் க்காப் ேபால இ க் . அவன்
என்னத்ைத ெநைனச ் ண் ேகக்கறான்ேன
ெசால் லமாட்ேடங் கறான். ெரண் ேபர ் டர ்
மாத் க் றாங் க. பாத்ேதன், இ எதாவ
வம் பா ம் . இத பா ங் க ஸார ், நீ ங்க சட்டப்ப
என்ைனக் ேகள் ேகக்கலாமா டாதான் ட
எனக் த் ெதரியா . ஒவ் ெவா நா ம் ஒத்தன்
சாப் டப்ேபாற ேபா இன்ன நி ஷம் , இன்ன
ெசகண் ல் உள் ள ேபாேனாம் , தட் ல இவ் வள
ண்ணம் ெவச ் ந்த , இன்னின்ன
ெசய் ந்தான் ஞாபகம் ெவச ் க்க மாட்டான்.
 நத ஞ
நீ ங்க ேகக்கற ஒண் ம் லா க்கலாேவ
இல் ைல... இந்த ர ்த் இல் லாட்டா உமாைவ நீ ங்க
கல் யாணம் பண்ணிண் ப்ேபளான்
ம் பத்தனமா ஒ ேகள் எ க் ? அத்ைதக்
ைச ைளச ்சாங் கற மா ரி.”
“கைட ல என்ன ஆச ் ?”
“இனிேம என்ைன ஒண் ம் ேகக்காேத. லாயைர
கன்ஸல் ட் பண்ண ம் ேனன். அ க்
'பரவா ல் ைல, ஆனா பங் க ைர இப்ப
ட் ட் ப் ேபாற உங் க க் நல் ல ல் ல.
நாைளக் உங் கைள நிைறயக் ேகள் ேகக்க
ம் பேறாம் . அதனால் உள் ர ்லேய இ ங் க'
ன் ட் அ ப் ச ் ட்டான். இப்ப என்ன பண்ற ?
பத் , இ க்கறதா வந் ர ்றதா?”
“எனக்ெகன்னப்பா ெதரி ம் , ேபா ேஸாட ஜாஸ்
ெவச ் க்காேத! கார ்த்தாைல ஏந்த உடேன ஒ
லாயைரப் பா . எ க் ம் ஒ நாள் இ ந் ட்
வா.”
“இப்ப எல் லா ம் ளம் ப் ேபாறாளா?”
“ஆமா”
“உமா ஏன் அங் க நிக் றா?”
“உமா அவா டத்தான் வரப் ேபாறாளாம் .”
“ைபத் யக்காரத்தனமா இ க்ேக! இனிேம
அவா க் ம் உமா க் ம் என்ன சம் பந்தம் ?” மணி
உமாைவ ேநாக் வந்தான். “என்ன உமா அந்த
ஆத் க்கா ேபாேற?”
“ஆமா”
“எ க் ?”
“அங் கதான் என்ைனக் கல் யாணம் பண்ணிக்
ெகா த் க் . என்ன ேகள் இ மணி?”
“அவேன ேபாய் ட்டான். இனிேம அங் க என்ன உமா
இ க் உனக் ? இன் ரன்ஸ், .எஃப்
நா ேனஷன் எைத ம் உம் ேபரில மாத் க்க
மாட்டான். அந்த ட்ேடாட உனக் எந்த த
சம் பந்த ம் ைடயா ! ேவண்டாம் உமா, அந்தக்
கைத ஞ் ேபாச ் .”
“எப்ப மணி சம் பந்த ல் ைலன் ெசால் ேற?
இப்ப நான் கர ்ப்பமா இ ந்ேதன்னா என்ன
பண்ற ?”
மணி தாக்கப்பட்டவன் ேபால கம் மா “சரி
ேபா” என்றான்.
“யார ் ட்ட ம் நான் பரி ஷன் ேகக்க
ேவண் ய ல் ைல. ஆனந்த் வா, என்ைன என்
ஷன் பக்கத் ேலேய உக்காத் ைவ. நான்
அவைரத் ெதாட் ண் வேரன். கல் யாணத் க்
ஊர ்ேகாலம் ேவண்டாம் ட்டா!”
“உமா ப்ளஸ
ீ ் !”
“நாங் க ளம் பேறாம் .”
“இரப்பா, நா ம் வந் ர ்ேறன், நான் இன் ம்
உங் காத் ம தான்! அப்பா நீ ங்க ன்னா
வாங் ேகா. மணி, நீ ம் வந் . எல் லா ம்
வாங் ேகா. எல் லாக் காரியங் க ம் நன்னா
நடக்க ம் இல் ைலயா? சவண் வைரக் ம்
இ ந் சாப்ட் ட் ப் ேபாகலாம் , அவா
ப்டட
் ா ம் சரி ப்பாட்டா ம் சரி!”
“ைபத் யம் மா ரிப் ேபசாேத உமா.”
உமா அவர ்கள் ல் ேசர ்ந் ெகாள் வைத
ம னமாகக் கவனித்தார ்கள் .
“ ம் ல ர ்த் ேயாட சாமான்கலாம் இ க் .
அைதப் ேபா ஸ் ரி ஸ் பண்ணிக் ெகா த் ட்டா
எல் லாத்ைத ம் ேசகரிச ் ண் ேபா டலாம் .”
ஆனந்த் உமாைவ பயத் டன் பார ்த்தான். எந்தச ்
சமயத் ம் ெவ த் டப் ேபா ற ண்ைடப்
ேபால இ ந்தாள் அவள் . க்கம் ல ேகாபம்
அந்த இடத்ைத அைடத் க் ெகாண் ட்ட
ேபால இ ந்த . எதன் ேமல் ேகாபம் ? எவர ்ேமல்
ேகாபம் என்பெதல் லாம் இன் ம்
ர ்மானிக்கப்படாத கானல் ேகாபம் .
“ெரண் கார ் அேரஞ் பண்ணி க் .
பாக் க் றவா ெர ேலா பஸ்ேஸா ச்
வந் ேசர ்ந் டலாம் .”
ர ்த் ன் அப்பா ஒ தடைவ உமா ன்
ைகையப் பற் அ த் ெமௗனமாக நிைறயச ்
ெசான்னார ். அப்ேபா அழேவண் ம் ேபால
இ ந்த . இரண் நாட்கள் ன்தான் இவ க் க்
காப் ெகாண் ெகா த்த நிைன க் வந்த .
னம் னம் இவ க் அ காைலக் காப்
அளிக்கப் ேபா ேறாம் என் ற அப்ேபாைதய
எண்ணத் ன் ேபதைமைய உணர ்ந்தாள் .
கார ் றப்பட்டேபா இர மணி ஒன் க் ம் .
ல் ெலன்ற ெபங் க ர ்க் காற் கன்னத் ல்
ர ்த் ெதாட்டைத எல் லாம் நிைன ப த் ய .
கட் க் கட்டாக ஊ வத் ஏற்
ைவத் ந்தார ்கள் . வாசைன க்ைகத் தாக்
அத டன் கலந் ந்த அசந்தர ்ப்பத் ல்
எப்ப ேயா மரண ஞாபகம் கலந் ந்த . யாேரா
 த் த் இன் ம் அ
ெகாண் ந்தார ்கள் . ஆத்மா க்
அ ல் ைலயாம் ! சட்ைடையக் கழற் ப்
ேபா ற மா ரி ர ்த் கழற் எ ந் ட்
ேவ ஏேதா உட க் ள் ந் ெகாண்
ட்டானாம் ! எல் லா ம் அந்த ஆத்மா க்
தைல ைடத்த பற் ச ் சந்ேதாஷம் தான்
படேவண் மாம் . ற் றாண் க் கணக்காகக்
கைதயளந் க்கத் ன் ல் யத்ைத மறக்க
அ க்க சாகசம் ெசய் க் றார ்கள் .
உமா ர ்மானித்தாள் . அவர ்கள் ரத் ம் வைர
நான் அவர ்கள் ட்ைட ட் ப் ேபாகப்
ேபாவ ல் ைல. அங் ேக எனக் உரிைம
இ க் ற . ர ்த் ன் அைறக் ப்ேபாய் ேமைச
ேமல் உட்காரப் ேபா ேறன். உட்கார ்ந் அவன்
பைழய க தங் கைள எல் லாம் ப க்கப்
ேபா ேறன். ெட ேபான் எண்கள் த்
ைவத் ந்தால் உடேன ேபான் பண்ணி, ஹேலா,
ர ்த் எதற் காக உங் கள் ெட ேபான் எண்ைணக்
த் ைவத் ந்தான்? அவன்
எப்ப ப்பட்டவன்? ேகாபக்காரனா? ெபாய் ெசான்
னானா? எ ரிகள் உண்டா? கடன் வாங் னானா?
ஏமாற் னானா? இல் ைல, அவேன இந்த மா ரி
ெகாைல ெசய் தானா? கண் க்கத்தான்
ேபா ேறன்! கண் க் றவைர அந்த ட்ைட
ட் லகப் ேபாவ ல் ைல. அ நிச ்சயம் .
கார ் ேவகம் த்த . இவர ்கள் ஏன் இத்தைன
ம னமாக வ றார ்கள் ? நான் இ ப்பதாலா?
என்னடா இந்தப் ெபண் வந் ஒட் க்
ெகாண் ட்டாேள என்றா, இல் ைல இவர ்க ம்
எைதேயா மைறக் றார ்களா? கண் க் ேறன்.
அைத ட ேவ என்ன எனக் இப்ேபா ேவைல?
உமா ன் கண்ண ீர ் இப்ேபா காய் ந்
ேபா ந்த .

10
ேத னில க் கணவனின் ரத்தக் ளியல் !
எக்ஸ் ரஸ் தல் பக்கத் ல் வல ஓரச ் ெசய்
ைகப்படத் டன் ெவ த் ந்த . ேஹாட்டல்
அைறக் ள் ைழவதற் ன் உமாைவத் க்கக்
கணத் ல் நி த் ந்த ஃப்ளாஷ், பங் க ர ்,
ேத , அப் றம் :
“ ம உமா ஷ்ண ர ்த் ேதனில
ரத்தத் ல் ேதாய் ந் ந்த . ஒ நி ஷம் அவள்
கணவன் இ ந்தான். அ த்த நி ஷம் இல் ைல.
அைறைய ட் ச ் ெசன்ற ேஹாட்டல் அைறைய
ட் ச ் ெசன்ற அைர மணி ேநரத் ல் அவள்
சகலத்ைத ம் இழந்தாள் . அ ம் எப்ப ? ஒ
ப ல் ேபால, ஒ வதத் ல் ேபால; அவள்
கணவன் ன்னா ன்னப்ப த் க்
ெகால் லப்பட் ... அைற வ ம் ரத்தக்
கைறக் க் ைற ல் ைல. ண் ம் ண் ம்
ஊர ் தமாகக் ெகால் லப்பட்ட ைல ந ங் க
ைவக் ம் ெசயல் ! நிைலக் கண்ணா ல்
க் க் ம் மாயா என் ற ஒேர
வார ்த்ைதக் என்ன அர ்த்தம் , அ யார ் அல் ல
அ என்ன என் ேபா ஸ் ண க்
ெகாண் ப்பதாகத் ெதரி ற . க ஷனர ்
பத் ரிைகக டன் ேப ம் ேபா , 'இ அர ்த்தமற் ற
ெகா ரத் டன் ெசய் யப்பட்ட ெகாைல' என்றார ்.
இ வைர யா ம் ைக ெசய் யப்பட்டதாகத்
ெதரிய ல் ைல. .ஓ. . உயர ் நி ணர ்கள்
ேஹாட்டல் அைறையச ் ழ் ந் க் றார ்கள் .”
சற் ேநரம் அந்தப் ேபாட்ேடாைவேய பார ்த் க்
ெகாண் ந்தான். அட! இந்த கத்ைத எங் ேக
பார ்த்ேதாம் ! ேநற் ன் னம் கபன் பார ்க் ல் !
ஆம் ! அவேளதான் ேபாட்ேடா ட எ த்ேதாேம,
அடடா! என்ன அநியாயம் !
அவன் மனத் ல் உமா ம் ஷ்ண ர ்த் ம்
ெமல் ல நடந்தார ்கள் . ேஜா ப் ெபா த்தத்ைதப்
பார ்த் அவ க் ஒ கணம் ஏற் பட்ட
ெபாறாைம ம் , உடேன சமாளித் க்ெகாண் ,
அழகான ெபா ள் கைள எல் லாம் ேந க்க
ேவண் ம் என் அவர ்கைள அ ேபாட்ேடா
எ க்கலாமா என் அ ம ேகட்க, அவர ்கள்
உடன் சம் ம த் , ஒ வைரெயா வர ் பார ்த் க்
ெகாண்ட பார ்ைவ ல் ெதரிந்த வாத்ஸல் ய ம்
அவன் மனக் கா ரா ல் இன் ம் தாம த் க்
ெகாண் ந்த . அவர ்கைளப் ேபாட்ேடா எ த்த
ம் ள் இன் ம் ய ல் ைல. இ ந் ம்
இப்ேபா ப த்த ெசய் தந்த ஆர ்வத் னால்
உடேன அந்தச ் ைளக் க வத் ர ்மானித்
அைதத் ேத த் தன் அைறக் ச ் ெசன்றான்.
அந்தப் ேபாட்ேடா ேபா ஸ க் ஒ க் யமான
ெசய் தரப் ேபா ற .

“அ ந்தம் மாைவக் ப் ங் க.” வ் யா பயந்

ெகாண்ேட உள் ேள வந் நின்றாள் .
“வாங் கம் மா! உக்கா ங் க, பயப்படா ங் க! ெவ ம்
ெராட் ன் ெகாஸ்சனிங் தான், உங் க ேப ?”
“ வ் யா”
“பங் க க் எ க் வந் ங் க?”
அவள் நாற் கா ைன ல்
உட்கார ்ந் ப்பைத ம் , ெநற் ப் வத் ல்
அவ க் யர ்ப்பைத ம் மாதவராவ் பார ்த்தார ்.
“உற க்காரங் க இ க்காங் க”
“உற க் காரங் கன்னா?”
“ ஸ்டர ்”
“அப்ப யா! உங் க க் ர ்த் ையத் ெதரி மா?”
“அ கப் பழக்க ல் ைல. ெதரி ம் .”
“நீ ங்க அவைரக் கல் யாணம் பண்ணிக்கப்
ேபாறதா இ ந்ததாம் ?”
“அ எப்பேவா! ேவண்டாம் ட்டாங் க.”
“அ ல உங் க க் வ த்தமா இ க்கலாம் .”
“ேசச ்ேச”
“ ர ்த் எப்ப ப்பட்ட ஆள் ?”
“எனக் அவைர அ கமா ெதரியா !”
“ெதரிஞ் சவைர ெசால் ங் க.”
அவள் தயங் “என்ன ெசால் ற ன் ெதரியைல”
என்றாள் .
“அவ க் யாராவ ேரா ங் க இ ந்தாங் களா?”
“எனக் ெதரிஞ் ச வைரக் ம் அப்ப ஒ த்த ம்
இல் ைல.”
“அவர ் எப்ப இறந் ப்பார ் ெதரி ல் ல?”
“ெதரி ம் !” என்றாள் அவசரமாக, அந்த
வரங் கைள வர ்ணிப்பைத ம் பாதவள் ேபால் .
“மாயான் யாைரயாவ உங் க க் த்
ெதரி மா?”
“ெதரியா ஸார ்.”
“மாயான் ெகாஞ் சம் எ க் காட் ங் க” என்
ஒ ேபப்பைர ம் ெபன் ைல ம் அவள் பால்
நீ ட் னார ்.
“எ க் ?”
“ ம் மாத்தான். ஸ் வ் யா. நாங் க இந்தக் ேகஸ்ல
த்தமா ைசபர ்ேல ஆரம் க் ேறாம் . இப்ப நீ ங்க
எந்த தமான தகவல் தந்தா ம் அ எங் க க்
உதவலாம் .”
“சரி ஸார ்! அ க் மாயான் எ தற க் ம்
என்ன சம் பந்தம் ?”
“நீ ங்க ர ்த் ையக் ெகால் லைலயா?”
“ைம காட்! ஸ் இஸ் ப்ரிபாஸ்ட்ரஸ்.”
“அப்ப ன்னா நீ ங்க எ க் காட்டற க் த்
தயங் கேவ ேவண்டாம் .”
வ் யா அவர ் ெகா த்த ேபப்பர ் ெபன் ைல
வாங் க் ெகாண் மாயா என் எ னாள் .
“ேதர ்! ஆர ் ஸாட் ஸ்ஃைபட்?”
“ேகா ச ் க்கா ங் க!” கான்ஸ்ட ள் ளிர ்பானம்
ெகாண் ைவத்தார ். “சாப் ங் க.” அவள் அைத
எ த் மடக்ெகன் க்க மாதவராவ்
“பங் க ர ்ல யார ் இ க்கான் ெசான்னிங் க?”
என் ெதாடர ்ந்தார ்.
“எங் க அக்கா”
“ேநத் க் க் காைலல இ ந் எங் கல் லாம்
ேபானிங் கன் ெசால் ல மா?”
“ ம் ! காைலல எட் மணிக் த்தான்
எ ந்ேதன். பத் வைரக் ம் ட் ல இ ந்ேதன்.
அ க் அப் றம் ஒ னிமாப் ேபாேனன்.
மார ்னிங் ேஷா!”
“என்ன படம் ?”
“ஜாஸ்.”
“எந்த ேயட்டர ்?”
“ ேடா”
“தனியாகத்தான் ேபானிங் களா?”
“ஆமாம் ... இல் ைல...”
“ப ல் ஆமாமா, இல் ைலயா?”
“ஃப்ெரண்ட் டப் ேபா ந்ேதன்.”
“இப்ப, உங் க ட வந் க்காேர, அந்த
ஃப்ெரண்டா?”
“ம் ! ஆமாம் அவர ் ேப ... ஒ வ ல் , என் க ன்
ரதர ் மா ரி, ரத் உற ...”
“ஃப்ெரண்டா, க ன் ரதரா, கன் ஸ்டன்ட்
வ் யா!”
“ஸார ், நீ ங்க இைதப்பத் எங் க அக்கா ட்ேட
ேகக்கப் ேபா ங் களா?”
“இல் ைல, அவர ் உங் க பாய் ஃப்ெரண் ,
அவ் வள தாேன ஷயம் ?”
“அதான் ஸார ்!”
“ ர ்த் ட உங் க பாய் ஃப்ெரண்டா இ ந்தாரா?”
“ேநா”
“ஜாஸ்' ேபானிங் கேள, க்ெகட் ண்
ெவச ் க் ங் களா?”
“இல் ைல, யார ் ஸார ் அெதல் லாம்
ெவச ் ப்பாங் க?”
“சரி ஜாஸ் என்ன கைத?”
“அ வந் ,ஒ றா ைனப் பத் ன .”
“அ எல் லா க் ம் ெதரி ம் . ஆரம் பத் ல்
ஓப்பனிங் ன் என்ன, ெசால் ங் க?”
“அ வந் , அ வந் , நாங் க ெகாஞ் சம் ேலட்டாப்
ேபாேனாம் ஸார ்.”
“எப்ப ேபானிங் க? எந்த ன்ல ேபானிங் க?
ெசால் ங் க.”
“அ வந் , அ வந் ...” வ் யா ர ் என் அழ
ஆரம் த்தாள் .
“நா ம் ேகட் க் ட் த்தான் இ ந்ேதன். வ் யா,
வா. ேபாகலாம் . இவ க் ேகக்க ைரட்ேட
ைடயா . ஐ'ல் கம் ப்ெளய் க ஷனர ்.”
“ ஸ்டர ், உங் க ேபர ் என்ன?”
“ . ராம ஷ்ணன்.”
“ ஸ்டர ் ராம ஷ்ணன். . ஆர ். . -ல ெச ன்
161-ன் ஒண் இ க் ெதரி மா? எனக் த்
தைல ழ் பாடம் அ . The Investigating Officer is empowered to
examine orally any person who is suppposed to be acquainted with the facts
and circumstances of the case. ரி தா?”
“அெதல் லாம் எனக் த் ெதரியா . நான் ஒ
லாயைரக் கன்ஸல் ட் பண்ண ம் . வ் யா,
ெகாஞ் சம் இ , ஒ லாயைரக் ட் ட் வேரன்.
ேபசேவ ேபசாேத!”
மாதவராவ் , சற் ம் எ ர ்பாராத தமாக,
“ேதைவ ல் ைல, நீ ங்க இவங் கைள அைழச ் ட் ப்
ேபாங் க. நல் லா ஞாபகப்ப த் ப் பா ங் க.
அன்னிக் எங் க எங் க ேபானிங் க. என்ன
ெசஞ் ங் க, எல் லாத்ைத ம் ேயா ச ் நிதானமா
எனக் ஸ்ேடட்ெமண்ட்டா ெகா ங் க. நாேன
ட் ல வந் வாங் ட் ப் ேபாேறன். அவசரேம
இல் ைல. ஆனா ெபாய் மட் ம் ேவண்டாம் . ேகன்
ேகா.”
அவர ்கள் ேராதமாகப் பார ்த் ட் ல ன ம்
அ ந்த கான்ஸ்ட ள் , “என்ன ஸார ்
ட் ட் ங் க?” என்றார ்.
மாதவராவ் “எங் க ேபா வா! ெராம் ப ேகள்
ேகக்கற ம் யா , சட்டப்ப
ெபாம் பைளங் க க் ஒ ப்ெராட்ட ன் இ க் ,
ெச ன் 160-ல. அ அந்த ஆள் லாயர ் ட்ட
ேபானான்னா ெதரிஞ் ண் வான்.
ெபாம் பைளங் கைள ஸ்ேடஷன்ல ெவச ்
இன்டர ்ராேகட் பண்ணக் டா . லாப்ல இ ந்
ரிப்ேபார ்ட் வந்ததா?”
“ேமைஜேமல ெவச ் க்ேகன் ஸார ்.”
மாதவராவ் , வ் யா ன் ரல் ேரைககள்
ப ந் ந்த டம் ளைரப் பத் ரமாக எ த்
ைவத் ட் ரிப்ேபார ்ட்ைட ஆவ டன் ப த்தார ்.
ர ்த் ன் அைற ல் எ க்கப்பட்ட காலணி ன்
ர ையப் பற் ய லாப் ரிப்ேபார ்ட் அ .
“காலணி ன் அள ஒன்ப உயரமான, சற் க்
கனமான ஆசா ையக் க் ற .
ேதய் ந் க் ம் தம் . அவன் கால் கள் சற் ேற உள்
ேநாக் வைளந் க்கலாம் என் ர ்மானிக்க
இடமளிக் ற . ேதய் ன் அள ந் காலணி
சற் ப் பழ என்ப ம் , அ நா ந் ஆ
மாதத் க் ள் வாங் கப்பட்
உபேயா த் க்கலாம் என்ப ம் ெதரி ற .
' ேலகா' என் ற கம் ெபனி ன் ெபயர ்
ெதளிவாகத் ெதரி ற . அணிந் ப்பவன் சற் த்
டகாத் ரனாக, உயரமாக, மார ் ஐந்த பத்
அங் லத் ந் ஆற வைர உயர க்கலாம்
என் ஊ க்கலாம் .”
மாதவராவ் சற் ேநரம் ேயா த்தார ். அவர ்
ெநற் ப் வங் கள் சாஸ்வதமாகச ்
ங் ந்தன. ரமாக ேயா க் ம் ேபா
தன் க் னிைய இட ைக ஆள் காட்
ரலால் தட க்ெகாள் ம் பழக்கம் ெதரிந்த .
“அந்த ஃைபைலக் ெகாஞ் சம் ெகாண் வாங் க”
என்றார ்.
ர ்த் ன் ஃைபல் இப்ேபா தான் ஆரம் த்
இ பத் நா மணி ேநரத் ேலேய
ெப த் ந்த . ேபாஸ்ட் மார ்ட்டம் ரிப்ேபார ்ட்
வந் ட்ட . ேஹாட்டல் ப்பந் களின்
ரிப்ேபார ்ட். கரானரின் ரிப்ேபார ்ட், ஃபர ்ஸ்ட்
இன்ஃபர ்ேமஷன் - எத்தைன கா தங் கள் அதற் ள்
ேசர ்ந் ட்டன! மாதவராவ் அைவகளில் ஒன்ைறக்
ப்பாகத் ேத னார ். ேஹாட்ட ல் ெவவ் ேவ
அைறகளில் தங் ப்பவர ்களின், தங் ச ்
ெசன்றவர ்களின் பட் யல் அ . அ ல்
ெகா க்கப்பட் ந்த ெபயர ்கைள நிதானமாக
ஒவ் ெவான்றாகப் பார ்த்தார ். ன்றாம் ைற
பார ்க் றார ். என்னேவா ம ப பார ்க்க ேவண் ம்
என் அவர ் உள் ணர ் ெசால் ற் .
க்மாங் கத ராவ் , சதா வப்பா, ஷால் மார ்
கட்டாரியா, சரவணா எண்டர ்ப்ைரஸஸ்
 ஷ்ண ர ்த் , ஷண் க ந்தரம் , கம
ஹ ஸ் அ , டாக்டர ் . ேக பட்...
ம் ஹ ம் என் அந்தப் பட் யைல ட்ெட ய
இ ந்தவர ் சட்ெடன் சகல ம் த் க்ெகாள் ள
ம ப அைதப் பார ்த்தார ்.
ம் நம் பர ் 536-ல் . ராம ஷ்ணா. ஸ்டர ் அண்ட்
ஸஸ் . ராம ஷ்ணா! மாதவராவ் ேலசாக
ல த்தார ்..

ட் வந்த அ ைகைய அடக் க்ெகாண்

உமா அந்த அைற ல் நின் ற் ம் ற் ம்
பார ்த்தாள் . பக்கத் ல் ஆனந்த்
நின் ெகாண் ந்தான். ர ்த் ன் மா அைற
அ . அவைனத் த ர மற் றைவகள் அத்தைன ம்
இ ந்தன. கப்ேபார ் ல் அவன் சட்ைடகள்
ெதாங் ன. அைவகைள ரலால் வ ப்
பார ்த்தாள் . சலைவக் ப் ேபாகாத லவற் ல்
இன் ம் அவன் யர ்ைவ ன் வாசைன!
பாக் ந்த . அவன் ேபனா ஒ ைப ல்
ெச ந்த . அவன் ப த்த த்தகங் கள் .
உள் ைடகள் , ஷ பா ஷ் ேபாட் க ப்பாக
இ ந்த கந்தல் ேவஷ் , க தங் கள் . டயரி;
ரித்தாள் .
3:46, 4:58 என் என்னேவா கணக் , ஒ வார ்த்ைத
எ த ல் ைல. டயரி எ ம் பழக்கம் இல் ைல
ேபா ம் பால் பாய் ண்ட் ேபனாக்கள் ஏராளமாகச ்
ேசர ்த் ந்தான். அேதேபால் ட்ட ந்
இன் ம் ரிக்காமல் 1981-ம் வ ஷக்
காலண்டர ்கள் . பஸ் க்கட் ன் ண் ஒன் .
பா மட் ம் சாப் டப்பட் நி த்தப்பட்ட டானிக்
பாட் ல் , ெலட்டர ் பாட், ரப்பர ் ஸ்டாம் ப், ஒ ன்ன
ேநாட் ப் த்தகத் ல் நிைறய ெட ேபான்
நம் பர ்கள் .
“ ப்பா என்ன பாக்க ங் க மன்னி?”
“என்ைன உமான்ேன ப் ஆனந்த.் ”
“ெகாஞ் சம் தயக்கமாக இ க் .”
“இந்த ெட ேபான் நம் பர ் எல் லாம் யா ன்
ெசால் ! ேக. . எஸ் யா ?”
“ெதரியா மன்னி. எல் லாம் அவன் ஃப்ரண்ட்ஸ்ஸா
இ ப்பா.”
“எல் லா நம் ப க் ம் ேபான் பண்ணிப்
பார ்க்க ம் ,” என்றாள் உமா.

11
ஆ னந்த் உமாைவக் கண்ணிைமக்காமல்
பார ்த் க் ெகாண் ந்தான். “எ க்காக உமா?”
என்றான்.
“தட்ஸ்ெபட்டர ்! என்ைன மன்னின் ப்டட
் ா
ர் வயசா ட்ட மா ரி ேதாண்ற ”
என்றாள் . ெதாடர ்ந் “அ ம் வாஸ்தவம் தான்.
ஆனந்த,் எனக் ஒேர நாளில் ஏ வய ஜாஸ்
ஆய் த் . என்ைனப்பார ்” என் எ ேர ெதரிந்த
கண்ணா ல் அவ டன் தன்ைனப்
பார ்த் க்ெகாண்டாள் . “உடம் ரா ஒ ேசார ்
பர க் பா . கண் க் க் ேழ
க ப்பா த் பா . உடம் ேப ெபாக்
ந் த் . அந்த அ ர ்ச ் ல் இ ந்
ைபத்யம் க்காம எப்ப ெவளில வந்ேதன்
ஆச ்சரியமா இ க் .இ என்ன நம் பர ் பத் ன் ழ
எட் !”
ஆனந்த் பார ்த் “எேதா அட்ரஸ் மா ரி இ க் .”
“அங் க ேபாய் சாரிக்கலாமா இன்னிக் ?”
“என்னத்ைத?”
“மாயாைவத் ெதரி மா, மாயான் யாராவ
இ க்காளான் ேகக்கலாம் .”
“மாயா! எனக்ெகன்னேமா அப்ப ஒ த்த ம்
இ க்கறதாத் ெதரியைல.”
“இ க்கா ஆனந்த,் இ க்கா. கண்ணா ல எ
ெவச ் ட் அைடயாளம் காட் ட் ப்
ேபா க்காேள, கண் க்க ேவண்டாமா?”
“கண் ச ் என்ன ரேயாசனம் , ர ்த்
சாக் ைடக்கப் ேபாறானா?”
ர ்த் ன் அப்பா வந்தார ், “உமா, இந்தா காப் !”
உமா, “தாங் ஸ்” என் டம் ளைர வாங் க்
ெகாண்டாள் . ெமௗனமாகக் த்தாள் .
“என்னடா?”
“அண்ணாேவாட பைழய ப்ைபெயல் லாம்
ளர ்றா.”
“எ க் ?”
“அண்ணாைவக் ெகான்ன யா ன்
கண் க்கப் ேபாறாளாம் .”
“அ க் த்தான் ேபா ஸ் இ க்ேக!”
உமா ேபசாமல் இ ந்தாள் .
“உமா! நீ இந்த ட் லஇ க்கப்ேபா யா?”
“நான் இந்த ட் ம மகள் இல் ைலயா மாமா?”
“ஆமா, ஆனா...”
“மகன் ெவட்டப்பட் ட்ட னால நா ம்
ெவட்டப்பட் ட்ேடனா மாமா?”
“அப்ப இல் ைல ழந்ைத! இங் க இ ந் இந்த
பைழய சர ்ட் பாண்ட் எல் லாத்ைத ம் பார ்த்தா
அவன் ஞாபகம் வந் ண்ேட இ க் ம் ,
அ க் த்தான்.”
“எங் க ட் க்ேக ம் ப் ேபாய் ன்
ெசால் ங் களா?”
“உமா! நீ ேநரா எனக் ப ல் ெசால் . அவைன
மறக்க ேவண்டாமா நீ ?”
“எ க் மறக்க ம் ?”
“எனக்ெகல் லாம் மறந்தாக ம் ெபண்ேண.
ன்னப் ைபயன் அவன் ேபாய் ட்டான். ழம் நான்
இ க்ேகன். ம் த் ம் ஞாபகப்ப த்த
ம் பைல நான். உமா! ெசால் றைதக் ேகள் .
கல் யாணம் பண்ணிண் ெரண் நாள் அவேனாட
த்தனம் நடத் க்ேக. நீ ன்னப் ெபாண்
ப ச ்சவ. எதாவ ேவைலக் ப் ேபா. இல் ைல,
ேமற் ெகாண் ப . இல் ைல, இன்ெனா
கல் யாணம் ெசஞ் க்ேகா. நாங் கள் ளாம் ெராம் ப
சந்ேதாஷப்ப ேவாம் . அ வைரக் ம் உன்ைனப்
பார ்க் றேபாெதல் லாம் எனக் ல் ட் யா ஒ
ஃ ங் இ ந் ண்ேட இ க் ம் .”
“மாமா! உங் க க் அவர ் ஏன் ெசத்தார ்
ெதரிஞ் க்க ஒ தமான ரியா ட் ம்
இல் ைலயா?”
“இல் ைல! சட் அவைன மறக்கத்தான்
ம் பேறன்.”
“ஏன் மாமா? ஏன்?”
“இப்ப ஆைளேய கண் ச ் எனக் ன்னால
ெகாண் நி த் னான்ேன ெவச ் க்க. எேதா ஒ
ஞ் ையப் பார ்க்கற னால என்ன ெபரிசா என்
வாழ் கை
் கல மா தல் ஏற் படப்ேபாற ? நிம் ம
ைடக்கப் ேபாறேதா? சந்ேதாஷம் வரப்ேபாறதா?
இல் ைல, ர ்த் ைய அவ் வள சட்
மறக்கற க் த்தான் வ ெதரியப் ேபாறதா,
ெசால் .”
“இெதல் லாம் ஒண் ம் ைடயா மாமா.”
“ ன்ன என்ன பாழாப்ேபாற ?”
“எ க் ம் ஒ காரணம் இ க்க ம் இல் ைலயா?
ர ்த் ெகால் லப்பட்ட க் ம் எதாவ ஒ
காரணம் இ ந்தாக ம் . அ ெபா ந்தறாப்பல
காரணேமா இல் ைல அபத்தமான காரணேமா
எ வா இ ந்தா ம் காரணம் ஒண்
இ ந் தான் ஆக ம் .”
“காரணம் ! காரணம் ! ஏன் இப்ப அைலயேற?”
“காரணம் , ர ்த் இல் ைலன்
ஊர ் தப்ப த் க்கத்தான் மாமா.”
“என்ன ெசால் ேற, ரியைல.”
“நான் மணந் ண்ட கணவன் அப்ப க்கானவன்,
அவன் ெசஞ் ச ற் றம் எ க் ம் தண்டைன
இல் ைல இந்தச ் ெசயல் ெதரிஞ் க்க
ம் பற ல தப் ஒண் ம் இல் ைலேய மாமா.”
“உமா! உங் கம் மா வந் க்கா பா ” என் ேழ
இ ந் ரல் ேகட்ட .
ஆனந் ம் அப்பா ம் அவள் ேபான ம் ஒ வைர
ஒ வர ் பார ்த் க்ெகாண்டனர ்.
“ ேனாதமான ெபாண் ” என்றார ் அப்பா.
“அப்ப எ ம் காரணம் இ க்க மா அப்பா?”
“ேசச ்ேச! ர ்த் ஒ ெஜம் .”
“நாம பார ்த்த வைரக் ம் ...”
“என்னடா ெசால் ேற. அவேளாட ேசர ்ந் ண் நீ ம்
ஆரம் ச ் ட் யா?”
“இல் ைலப்பா, நம் ம ம் பத்தப்
ெபா த்தவைர ம் அவ க் நாம் ெசய் ய
ேவண் ய கடைம ஒண் இ க் . எனக் அ
இப்பதான் உைறக்கற . அவ
நிைனச ் ண் க்கா ர ்த் ையப் பத் நாம
வர ம் ெசால் லாம ஏமாத் அவ க் க்
கல் யாணம் ெசஞ் ெவச ் ட்ேடாம் .”
“நான்ெசன்ஸ்!”
“இந்தச ் சந்ேதகத்ைதத் ர ்த் ெவக்க ேவண் ய
நம் ம கடைமதாேன.”
“சந்ேதகேம எனக் இல் லாத ேபா ...”
“அவ க் இ க் . அவள் எத்தைன நாள் ேவணா
இந்த ட் ல இ க்கட் ம் , நாம ேவண்டாம்
ெசால் ல ேவண்டாம் .”
உமா ஒ ய ெபட் டன் வந்தாள் . “என் ஸாரி,
ணிகள் ஒண் ெரண் ேகட் ந்ேதன். அம் மா
ெகாண் வந் ெகா த்தா, என்ைனப் பார ்த் ேம
அழ ஆரம் ச ்சா, வந் ட்ேடன் ழ உக்காந் ண்
ெரண் அம் மா ம் அ ண் க்காங் க.
ஆனந்த,் நான் இந்த ம் ல இ க்கலா ல் ைலயா?”
“தாராளமாக.”
“மாமா! உங் க க் ஒண் ம் ஆட்ேசபைன
இல் ைலேய?”
“இல் ைல, எத்தைன நாளம் மா இ க்கப்ேபாேற?”
“எனக் ப ல் ைடக் ற வைரக் ம் .”
அவர ்கள் ெசன்ற ம் கதைவத் தாளிட் க்
ெகாண்டாள் . ர ்த் ன் ேமைஜ ன் அ ல்
ர ்த் ன நாற் கா ல் உட்கார ்ந்தாள் .
ெவற் க் கா தத் ல் மாயா என் இரண்
ன் தடைவ க் னாள் . ஜன்னல் கதைவச ்
சாத் க் ெகாண் தன் ைலைய அகற் மார ்
ர க்ைகையக் கழற் உள் ைடகைள நீ க்
கண்ணா ல் பார ்த் க் ெகாண்டாள் . அவள்
மார ்பகங் கள் இன் ம் ஒ கன்னிப் ெபண்ணின்
மார ்பகங் களாகத்தான் இ ந்தன. உயர ்ந்
நி ர ்ந் அைரவட்டக் ேகாப்ைபகள் ேபால் ந ேவ
இளஞ் வப்பாக... ர ்த் க த்த இடத் ல் காயம்
பட் ந்த . மற் ம் ல இடங் களில் ர ்த் ன்
நகக் றல் கள் இ ந்தன. அவள் ைக ரல் கள்
ெம வாக அவன் ெதாட்ட இடங் கைள எல் லாம்
ஞாபகப்ப த் க் ெகாண்டன. தன்ைனக்
கட் ப்ப த் க்ெகாண்டாள் . அவ க் ள்
ெவ ரத் ல் , ன்னதாக ஒ வ ைதைய
உணர ்ந்தாள் . உடேன தன் மார ்ைப ம்
இ ப்ைப ம் ெதாட் ப் பார ்த் க் ெகாண்டாள் .
ேலசாக வ .
நன் ! கட ேள நன் !

“சா ந்தா! உனக் த் ெதரி ேமா, மயன்

ராவண ைடய மாமனார ் ஒ ராணம்
ெசால் ற .”
மத் யானச ் சாப்பாட் ல் கவன ல் லாமல்
ேயா த் க் ெகாண் ந்த தன் கணவைன
சாந்தா கவைல டன் பார ்த்தாள் . “என்ன இ !
என்னன்னேவா ஏ மாறாப் ேபச
ஆரம் ச ் ட் ங் க. எப்பப் பார ்த்தா ம் அந்தக்
ேகஸ தானா?”
“மயன் யா ெதரி மா? த் ரன் அ ரத்
தச ்சன். இவன் மாரர ் மாயா , ந் , மரி,
ராவணன் ேத யா ய மந்ேதாதரி, த ம
த் ர க் சைப நி த் க் ெகா த்தவன்.
பாரத ம் ராமாயண ம் எப்ப ஒண் ேச
பா !”
“ஆமா! அ க் ம் இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதாவரா க் ம்
என்ன சம் பந்தம் ?”
“மயா அல் ல மாயா!”
“அந்தக் ேகஸ தாேன! க்கத் ல் ட மாயா,
மாயாங் க ங் க!”
மாதவரா ன் எளிைமயான
அலங் காரங் க டன் ந த்தர வர ்க்க சாைய
படர ்ந் ந்த . ராகேவந் ர வா ன் பக்தர ்
என்ப வரில் ெதரிந்த . டேவ சா பாபா ம்
இ ந்தார ். ைரேமல் ஏ க்ெகாண் ஒ
மாதவராவ் இ ந்தார ். ம் பத் ன் எல் லா
ராவ் க ம் உட்கார ்ந் க்க .ேக. ேவல்
த் ந்தார ். சாந்தா ஜா க் கட் டன்
ெநற் ல் ெபரிய ங் மமாக அவர ் அ ல்
ன்னதாக நின் ெகாண் ந்தாள் . ைமஸ ர ்
ேபா ஸ் மான் வல் பஜேகா ந்தத் டன் ஒன்
வாழ் நத ் . மாதவரா ன் தம் மஸ்காட் ந்
அ ப் ைவத் ந்த ேடப்ரிக்கார ்டர ் தன்
ேமற் கத் ைஸைன மறந் ராஜ் மாரின் பக் ப்
பாடல் கைள ெம சாக ஒ த் க் ெகாண் ந்த .
“என்ன, ஏதாவ கண் ச் ங் களா?”
“ஒண் ம் உ ப்ப யா இல் ைல, இந்த வ் யா
ராம ஷ்ணன் ஆங் ைள ெகாஞ் சம் ரமாக
ஆராயப் ேபா ேறன். ஃ ங் கர ் ரிண்ட் ரிப்ேபார ்ட்
வந்த ம் ெதரி ம் . அ க் ள் ள . . ைரம் ஸ்
ப்ட் க்கார ். ெரஸ் ேவற தைலையத்
ன்றாங் க! இதபார ் சாந்தா, ஒ ஆைள எட்
தடைவ பத் தடைவ த் க்ெகால் ல ம் னா
எத்தைன ெவ ப் இ க்க ம் ?”
“நிைறயத்தான்”
“அந்த ெவ ப் இந்தக் ேகஸ்ல எங் கன்
கண் ச ் ட்டா ஆட்டம் க்ேளாஸ்”.
சாந்தா தன் கணவைனேய பார ்த் க்
ெகாண் ந்தாள் . இனிேமல் இவரிடம் ேரஷன்
கார ்ைடப் பற் ேயா, காஸ் ர ்ந் ேபானைதப்
பற் ேயா ேபச யா . ேசஷாத் ரி ரம் ேபாக
ேவண் ம் என் ெசால் ப் பார ்க்க யா .
ெராம் ப நாளாக ரிப்ேபராக இ க் ம் பாத் ம்
ங் க்ைகப் பற் க் கவைலபடமாட்டார ்.
அவைரச ் ற் ஒ ேபார ்ைவ ேபார ்த் க் ெகாண்
வார ்.
மாதவராவ் ப் கைள ம்
ரிப்ேபார ்ட் கைள ம் பார ்த் க் ெகாண் ந்தார ்.
“எச ் ல் ைகைய அலம் ட் அப்பறம் பா ங் க”
“ம் ? ஓ!” என் அவசரமாகத் தட் ேலேய அலம் க்
ெகாண் பாக் க் ன் ேபால் ைக நீ ட் னார ்.
கண்கள் ஃைப ந் லகேவ இல் ைல.
 ப் க்காகக் காத் ந்த ேபா அவர ் எ த
ைவத் ந்த ப் கைள சாந்தா பார ்த்தாள் .
• மாைய அதர ்மத் க் மரி
• ஷ் ன் நா க்ெகா ல் றந்
ரம டன் உ த் ஆன்மாக்கைள மயக் பவள் .
• கரைச என்பவ க் ஒ ெபயர ்.
• சம் பரன் ேத .
• இ நித்தமாய் ஒன்றாய் சகலத் ற் ம்
காரணமாய் சமமாய் எவ் டத் ம் காரியம்
காணப்ப வதால் யாபகமாய் இ ப்ப .
• ஆத்மாக்கள் ெசய் த கர ்மத் க் ஈடாகப்
ர ல் ேதான் ய பதார ்த்தங் கைளப்
க் ம் ப இச ்ைசையப் பண்ணி க்க ம் ,
த்த மாைய, அ த்த மாைய, ர மாைய என
வைகப்ப ம் .
• மாயா ெதன் அெமரிக்கப் பழங் கால நாகரிகம் .
சாந்தா தன் கணவைனப் பற் ய கவைல டன்
ெப ச் ட் ெவற் ைல நரம் ைபக் த் க்
ெகா ப்பதற் ள் ப் வந் ட மாதவராவ்
ெதாப் ைய மாட் க் ெகாண் ளம் ட்டார ்.
ேலகா ஸ்ேபார ்ட்ஸ், ம ய உண க் க் கைட
க்ெகாண் ந்த சமயம் மாதவராவ் அங் ேக
ேபாய் ச ் ேசர ்ந்தார ். ேபதார ் சத் ரம் ேரா ல்
இ ந்த . கைட வாச ல் கண்ணா ப்
ெபட் களில் வண்ண வண்ண ெச ப் கள்
கால் க க் க் காத் ந்தன. க ற் ப்பாய்
ேபாட் உயரம் ைறந்த ஸ் ல் கள் கா யாக
இ ந்தன. கைடக்காரர ் பயந் ந்தார ்.
“ேஸல் ஸ் டாக்ஸ் எல் லாம் ஒ ங் காக் கட்டேறாம்
ஸார ்.”
“அைத சாரிக்க வர ங் க, பயப்படா ங் க” என்
மாதவராவ் தன் ைப ல் நாலாக ம த்
ைவக்கப்பட் ந்த கா தத்ைதப் ரித் க்
காட் னார ். “இந்தப் ர ையப் பா ங் க.”
அவர ் சந்ேதகத் டன் பார ்த் “என்ன?” என்றார ்.
“இ உங் க கைட ல ேஸல் ஆன ஷ ைடய
ர .”
“இ க்கலாம் ”
“இ க்கலாம் இல் ைல, நீ ங்க ஷ
தயாரிப் ங் களா?”
“இல் ைல ஸார ்.”
“ ன்ன ேலகான் ேபர ் ேபாட் க் .”
“அ வந் , கான் ர ்ல ேஹால் ேஸல் ல வாங்
எங் க ேபர ் ேபாட் ப்ேபாம் .”
“எப்ப ேயா, இ இங் க த்த தான்?”
“ஆம் .”
“இைதப்பத் எதாவ தகவல் ெசால் ல மா?
எப்ப த் ங் க, என்ன வைக ஷ இ ?”
“ச பத் ல் த்த இல் ங் க. ெகாஞ் சம் பைழய
மாடல் . ஆ ஏ மாசம் இ க் ம் .”
“சரி, என்ன வைக ஷ இ ?”
அவர ் “ெகாஞ் சம் இ ங் க” என் அைதக் ர ்ந்
பார ்த்தார ். மாதவராவ் காத் ந்தார ்.
ற் ற் ம் பார ்த்தார ். ஆ அல் ல ஏ
மாசத் க் ன் அவன் இங் ேக வந் க் றான்.
“ெஜண்ட்ஸ் ஷ தான்! ைசஸ் ஒன்ப இ க்கலாம் .”
“ஆ மாசத் க் ந் உங் க கைட ல ஒ
உயரமான ஆள் வந் வாங் ட் ப் ேபா ந்தா
உங் க க் ஞாபகம் இ க் மா?”
“இ க்கா ஸார ்! ஆனா இந்த ஷ எனக்
ஞாபகம் வ . ரப்பர ் ேஸால் .”
“ஆமா ரப்பர ் ேஸால் தான். ெக க்கல்
அனா ஸ்ல ெதரிஞ் .”
“இ ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ஷ ஸார ்.”
“நிச ்சயமாத் ெதரி மா?”
“நிச ்சயமாத் ெதரி ம் .”
“ஆ மாசத் க் ந் உங் க ல் ெலல் லாம்
பார ்த் எதாவ தகவல் ெதரி தான்
ெசால் ங் களா?”
“என்ன தகவல் , எல் லாம் ெசால் ட்ேடேன?”
“நீ ங்க ெசான்னைதத் த ர ேவற ஏதாவ ?”
“அ க் அந்த ல் ல் ஒண் ம் ெதரியா 'ஸார ்.”
“எ க் ம் ஒ தடைவ பாத் ங் கேளன்.”
“அக்க ண்டண்ட் ட்ட இ க் .”
“அவசர ல் ைல. நான் ம ப நாளன்ைனக்
வேரன். அ க் ள் ள பாத் ைவ ங் க.”
“எ க் உங் க க் இந்த வரம் ேவ ம்
ேகக்கலாமா?”
“ேபப்பர ்ல பாத் ங் கல் ல, ேஹாட்டல் ல ஒ
ஹனி ன் கணவன் ெகாைல...”
“ஓ, அ வா!”
“நான் ம ப வேரன்.” -
மாதவராவ் அங் ந் ேநராக . . ன்
அ வலகத் ற் ச ் ெசன்றேபா அைற வாச ல்
அந்தக் கா ரா இைளஞன் காத் ந்தான்.

12
மா தவராைவப் பார ்த்த ம் அந்த இைளஞன்
எ ந் நின் ன் வல் ெசய் தான்.
“ ஸ்டர ் மாதவராவ் ?”
“எஸ்?”
“என் ேபர ் இந்தர ் த். உங் க ட்ட ேபாட்ேடா
ஒண் காட்ட ம் .”
“என்ன ேபாட்ேடா?”
“நான் உள் ள வரலாமா?”
“ெகாஞ் சம் இ ங் க, . . ையப் பாத் ட் வேரன்.”
“ . . தான் உங் க ட்ட காட்டச ் ெசான்னார ்.”
“வேரன், பத் நி ஷம் இ ங் க.”
“இ எந்த தத் ல் உங் க க்
உபேயாகப்ப ம் ெசால் ல யா ...”
அவன் ெசால் வைதக் ேகட் க்காமேலேய
மாதவராவ் ப ேய . . ன் அைற வாசல்
கான்ஸ்ட ளிடம் “சாஹபவ இதாரா” என்
ேகட்டார ்.
அவன் உள் ேள ெசல் ல, காத் ந்தார ். நிச ்சயம்
. . ேகஸ் என்ன ஆ ற் , ஏதாவ ெதரிந்ததா
என் ேகட்பார ். என்னத்ைதத் ெதரி ம் ! த்த
மாைய, அ த்த மாைய, ர மாைய
என்பைதத் த ர? மைய, ராவணன் மைன ,
மண்ேடாதரி ன் தாய் . ராவணன் மாரன்
இந் ர த். வாச ல் ேபாட்ேடா ராபரின் ெபயர ்
இந் ர த்! சட் என் தன் அபத்தமான
கட் க்கடங் காத எண்ணங் கைளக் கைலத் க்
ெகாண்டார ். ேகஸ் ஆரம் பத்த ந்ேத
இந்தமா ரிப் ைபத் யக்காரத் ெதாடர ் கைளத்
ரத் க் கால ரயம் பண்ணிக் ெகாண்
க் ேறன். ேலகா ன் மத் யானம்
இரண் மணி ேநரம் ரயம் . என்ன தகவல்
ைடக்கப்ேபா ற ? காலணி ன்
ர ந் என்னத்ைதச ் ெசால் லப்
ேபா றான்? மாதவராவ் ெப ச் ட்டார ்.
ப் றார ் என் ரல் ேகட்ட ம் உள் ேள
ெசன் ைறப்பாக சல் ட் அ த்தார ்.
“உட்கா ங் க” என்றார ் ரபாகர ் ராவ் .
“என்ன மாதவராவ் , ஏதாவ ெதரிஞ் தா?”
“ெதரிஞ் ஸார ்.”
“அெரஸ்ட் பண்ணக் ய நிைல ல
இ க் ங் களா?”
“இல் ைல ஸார ்.”
“சந்ேத க்கக் ய நிைலக் வந் க்ேகன்.”
“ெசால் ங் க.”
“ வ் யான் ஒ ெபண்ைண ெகாஸ் ன்
பண்றப்ேபா அவ ர ்த் ேயாட பைழய
ேன ன் ம் , கல் யாணத் ல் ஏமாற் றம்
அைடஞ் சவன் ம் ெதரிஞ் . தல் ல ெபாய்
ெசான்னா. அவ ைடய பாய் ஃப்ெரண் அேத
ேஹாட்டல் ல அஞ் சாவ மா ல
தங் க்கான். ெரண் ேப ம் ஏறக் ைறய
இந்த சமயத் ல் பங் க ர ் வந் க்காங் க. அந்த
ஆள் யா ன்னா ஒ சமயம் க ன் றா, ஒ
சமயம் பாய் ஃப்ெரண் ங் கறா.”
“சம் பவம் நடந்த சமயம் எங் க இ ந்தாங் களாம் ?”
“அந்தப் ைபயைன மத்யானம் ெகாஸ் ன்
பண்ணப் ேபா ேறன். அ ெகாஞ் சம்
க்காத்தான் இ க் .”
“அரஸ்ட் ம் ஆன் ஸஸ் ஷன்.”
“ேவண்டாம் ஸார ். இன் ம் இல் ைல. அப் றம்
ேஹாட்டல் ஸர ்வர ் ைபயன் ஒ த்தன்
ைகேரைககள் கத ல ைடச ் . அவைன ம்
ெகாஞ் சம் க்ேளாஸாப் பார ்க்கப் ேபாேறன்.”
“மணி, மைன , உற க்காரங் க ஒ த்தைர ம்
ட் ரா ங் க. ர் பத் க் ம் . லாப் ரிப்ேபார ்ட்
எல் லாம் வந் தா?”
“ஃ ங் கர ் ரிண்ட் ரிப்ேபார ்ட் வந்த .
ெப ம் பா ம் இறந்தவன் ரிண்ட்ஸ், அப் றம்
மைன , ேஹாட்டல் சர ்வர ் ெசான்ேனேன
அவன், அப் றம் அைடயாளம் கண் க்க
யாத ஆசா ஒ த்தன் ரிண்ட்.”
“மணி?”
“ம் ஹ ம் , மணி இல் ைல. பட் கான்ட் எ ேனட்
ம் .”
“அந்தா தான் தல் ல ெகாஞ் சம்
உள க் ட் ந்தான் ெசான்னிங் கல் ல?
அப்பறம் , இந்த ரிப்ேபார ்ட்ைடப் பாத் ங் களா?”
“என்ன ஸார ்?”
“லாப்ல இ ந் வந்த . ேபாஸ்ட்மார ்ட்டம்
பண்றப்ப டாக்டர ் பா ேயாட ைகலேயா
நகங் களிலேயா ஒ -ஒேர ம ர ் இைழையப் பாத்
அைதப் பத் ரமா எ த் அ ப் ச ் க்கார ்.
டேவ இறந் ேபானவன் ம ர ் ஸாம் ம்
அ ப் க்கார ். யார ்யா அந்த டாக்டர ்?”
“ெகௗடா ஸார ். ெராம் ப தேரா ேமன்.”
மாதவராவ் , அந்தத் தைலம ைர ஆராய் ச ் ச்
சாைல ல் பரிேசா த் அ ப் ைவத் ந்த
ப் க்கைளப் பார ்த்தார ்.
“ஷாஃப்ட் ைடயா 120 ைமக்ரான்கள் . மனிதத்
தைலம ர ் என்ப ெதரி ற . தைலம ரின்
நீ ள ம் , ஒ ைன ல் ந க்ெகன்
ெவட்டப்பட் ப்ப ம் -ஆண் என்ப ம் , ச பத் ல்
ெவட் ெசய் ெகாண் ப்பார ் என்ப ம்
ெதரி ற . ரசாயன அலச ம் அல் டர் ா வயலட்
ஒளி ல் பார ்த்த ம் , தைலம க் உரியவர ்
சாயம் உபேயா த் க்கறார ் என்ப
ெதளிவாகத் ெதரி ற . தைலம ர ் இறந்த
ர ்த் ைடய அல் ல என்ப ம் ெதளிவாகத்
ெதரி ற .”
மாதவராவ் நி ர ்ந் , “பரவா ல் ைல சார ்! ஆள்
ைட அ ச ் க்கான் ெதரி ! உயரமான ஆள் .
ட்ஸ் ைசஸ் ஒன்ப ! சற் வாட்டசாட்டமான
உடற் கட் . தைல ம ர ்க் ச ் சாயம் சற ஆள் !
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமா ளியரா !”
ரபாகர ் ராவ் கான்ஸ்ட ைளக் ப் ட்
“ெவளிேய ஒ ேபாட்ேடா ராபர ் இ க்கார ்,
அவைர வரச ் ெசால் ” என்றார ்.
“பனிப்படலத் க் ள் ள ஒ உ வத்ைதத்
ேதடறாப்பல...”
“இந்தக் ேகஸ் ெராம் ப வாரஸ்யமா இ க்
மாதவராவ் ! ெகாைல ெசஞ் சவைன எப்ப க்சர ்
பண் ங் க?”
“இன் ம் ளியராகல் ல ஸார ்.”
“மாயாங் கற அந்தக் ைகெய த்ைதப்
பாத் ங் களா. அைத அனைலஸ் பண்றாங் களா?”
“இல் ைல ஸார ், எல் லாம் காப் ட்டல் எ த்தா
இ ந்ததனால...”
“உங் க க் த் ெதரியாதா மாதவராவ் . காப் ட்டல்
எ த் க்களில ம் தகவல் கண் ப்பாங் க...
வாப்பா, உன் ேபர ் என்ன ெசான்ன?”
“இந் ர த் ஸார ்.”
“ேபாட்ேடாைவக் காட் .”
அவன் ரித் க்ெகாண்ேட ேபாட்ேடாைவ உ
ேமைஜ ேமல் ைவத்தான்.
“காண்டாக்ட் ரிண்ட்தான் எ த்ேதன்.
என்லார ்ஜ் ெமண் க் க் ெகா த் க்ேகன்.
நாைளக் வந் ம் .”
ரபாகர ் ராவ் அைதப் பார ்த் ட்
மாதவரா டம் ெகா த்தார ். அவர ் கத் ல்
ஏமாற் றம் இ ந்த . ர ்த் ... உமா இ வைர ம்
பார ்க் ல் த்த ேபாட்ேடா. ம் மா இரண் ேபர ்,
மரங் கள் , பார ்க் ல் நடந் ேபாய் க்
ெகாண் ப்பவர ்கள் ன்னணி ல் .
“அந்த ஆள் மர ்டர ் ஆற க் ன்னா எ த்த
கைட ேபாட்ேடா இ வாத்தான் சார ் இ க் ம் .”
“இைத எப்ப எ த் ங் க?”
“பார ்க் ல நடந் ட்ேட வந்தாங் க. அவங் கைளப்
பாத்ேதன். ெராம் ப அழகான, ெபா த்தமான
ேஜா . அவங் கைள ரிக்ெவஸ்ட் பண்ணிக் ட்ேடன்,
ேபாட்ேடா எ த் க்கலாமான் , ரிச ் க் ட்ேட
சம் ம ச ்ச இன் ம் ஞாபத் ல இ க் ஸார ்.”
“எப்ப இ ?”
“ தநாள் சாயங் காலம் ”
“அப்ப அவங் க எப்ப த் ேதான் னாங் க
உங் க க் ?”
“சந்ேதாஷமா! டாப் ஆஃப் வர ்ல் ட!் இன் ம்
அந்தப் ெபண் ைடய கன்னத் ல் ெம சாத்
ெதரிஞ் ச ெவட்கச ் வப்ைப என்னால மறக்க
யைல. கலர ் ஃ ம் இல் ைலேயன்
வ த்தப்பட்ேடன்.”
மாதவராவ் ம ப அந்தப் ேபாட்ேடாைவப்
பார ்த்தார ். உமா சற் ேற ெவட்கத் டன்
கா ராைவப் பார ்க்க, ர ்த் அவ டன்
ைகயாக ஒட் க்ெகாண் , நாைளக்
சாகப்ேபா ேறாம் என் ற சாைய ஏ ம்
இல் லாமல் , உலகேம தன ேபால்
ரித் க்ெகாண் , “சரி! ெராம் ப தாங் க்ஸ் ஸ்டர ்
இந் ர த்.”
“இந்த ேபாட்ேடா உங் க க் உபேயாகப்ப மா
ஸார ்?”
“படலாம் .”
“ெகான்னவ, ெகாைலகாரைனக்
கண் ச ் ட் ங் களா ஸார ்?”
“இல் ைல.”
“கண் ச் ங் களா?”
“ ேஹாப் ேஸா! ைப த ேவ, உங் க க்
இந் ர த் ன் எப்ப ப் ேபர ் வந்த ?”
“எங் கப்பா ெவச ்ச ேபர ். ஏன் ஸார ்?”
“ஒண் ல் ல, ெகாஞ் சம் அன் ஷ வல் ேநம் .”
“இந் ர த் ட நல் ல ரன்தான் ஸார ்! வரட் மா.”
அவன் ேபான ன் “இந்த ேபாட்ேடா
உபேயாகப்ப மா?” என்றார ் . .
“ம் ஹ ம் . என்லார ்ஜ் ெமன்ட் ட இல் ைல.”
“இ இ க்கட் ம் ேமற் ெகாண் பார ்க்கலாம் .”
மாதவராவ் ேயாசைன டன் ெவளிேய வ றார ்.

அ ேத ேநரம் –
உமா அவன் ெசால் வ எ ம் ேகட் க்ெகாள் ளாமல்
“ ந்தாவன் எக்ஸ் ரஸ்ல ேபாறப்ப உங் க
அண்ணா என்ன ெசஞ் சார ் ெதரி மா?” என்றாள் .
“உமா, ப்ளஸ ீ ் !” ஆனந் ற் அவைள அந்த
அலங் ேகாலத் ல் பார ்ப்ப ல் ற் ற உணர ்ச ்
இ ந்த . க்கத் னால் சற் ெவட்கம்
ைறந் ந்தாள் . 'சட்ைடபட்டைனப்
ேபாட் க்ேகா' என் ெசால் ல ேவண் ம்
ேபா ந்த . ம் பத் ல் மற் ற ேபர ் அவன்
அ க்க மா க் வ வைத ம் ப ல் ைல
என்ப ெதளிவாகத் ெதரிந்த . ர் ர ் என்
அவள் மா ந் “ஆ... னந்த”் என்
அைழக் ம் ேபாெதல் லாம் ேழ கங் கள்
ப்பைதப் பார ்த் க் றான். சண்ைட
வ வதற் , ச ப க்கத்தால் , இன் ம் ல
நாட்கள் ஆ ம் . அதற் ள் இவள் றந்த ட் க் ப்
ேபாய் ட்டால் க்கல் இ க்கா . ஆனந் ன்
ட் ல் எல் ேலா ம் உமாைவ இப்ேபா
அன்னியளாக, ெதாடர ் அ ந்தவளாகத்தான்
பார ்க் றார ்கள் . ேழ அ ைக சத்தம் ேகட்ட .
ழப்பமான க் ரல் கைளத் ெதாடர ்ந் யாேரா
மார ் ல் ெதாம் ெதாம் என் அ த் க் ெகாள் ம்
சப்தம் ேகட்ட .
ஆனந்த் அ த் க் ெகாண்டான்.
“இவா க்ெகல் லாம் ேவற ேவைலேய ைடயா .
ெகாஞ் ச நா மறக்க டமாட்டா!” இப்ேபா
அம் மா ன் ரல் ேகட்ட . “என்ன ைற
ெவச ்ேசன் ன்னத்ைத? தா க் தங் கத் லயா?
ேசைலக் ல் லயா? பஞ் சாங் கம் பாத்த ல
தப்பா? யா? ெதய் வ த்தமா? என்ன ைற
ன்ன அத்ைத?”
“ ன்ன அத்ைத வந் க்கா, அந்த அத்ைதக்
தங் ைக பாபட்லா ல இ க்கா.”
க் ந் ம் சப்தம் ேகட்ட ன் “மாட் ப்ெபாண்
எங் க இ க்கா?”
“இங் கதான் இ க்கா அத்ைத! நம் பாத் லேய
ஒட் ண் ேபாமாட்ேடன் வாதம் க்கற .”
“பாவேம! ள் ளயாண்
ள் ைளயாண் க்கான்ள?”
“என்ன க மேமா ெதரிய ேய!”
ஆனந்த் உமாைவப் பார ்த் “ஸாரி” என்றான்.
“ஆனந்த,் உங் கம் மா ட்ட ெசால் , அந்தக்
கவைல ல் ைல. ஐ'ம் ேகா ங் ைம ரியட்ஸ்
ெசால் .”
ஆனந்த் “ேவற ேவைல ல் ைல!” என் அ த் க்
ெகாண்டான். அவள் கம் மா வைதப் பார ்த்
“உமா ஐம் ளாட்” என்றான்.
“ஐ'ம் நாட் ளாட்! ர ்த் ேயாட ஞாபகத் க் க்
ெகாஞ் ச நாள் ள எ ம் இல் லாமப் ேபா ம் .”
“உமா, ெசால் ல மறந் ட்ேடேன உங் காத் ல
இ ந் உனக் வந்த ெலட்டர எல் லாம் ெகாண்
வந் ெகா த்தா. அலமாரி ல ெவச ் க்ேகன்.”
அவற் ைற எ த் க் ெகா த்தான்.
“ ச ் ப் ேபா . க தா க்க அ தாபமா
இ க் ம் . எனக் இப்ப ேதைவ அ தாப ல் ல
ஆனந்த!் ” அந்தக் க தங் கைள அலட் யமாகப்
பார ்த்தாள் . ஃபரம் அட்ரஸ் ேபாடாமல் ஒ க தம்
பச ்ைச எ த் ல் லாசம் எ ந்த .
பரிச ்சய ல் லாத ைகெய த் , ரித்தாள் .
இரண் வரிகள் .
நடந்தைத மற, ஆண்டவன் உன்ைனக்
காப்பாற் வான்-மாயா.

13
உ மா சடக்ெகன் எ ந் “ஆனந்த!் இைதப்பா ”
என்றாள் .
“என்ன உமா?”
க தத்ைத ெமௗனமாக அவனிடம் காட் னாள் .
அவன் ப த் ட் ம ப அவைள நி ர ்ந்
பார ்த் ல த்தான். “மாயான் யாேரா ஒ
ஆள் இ க் .”
உமா அந்தக் க தத் ன் தபால் த் ைரையப்
பார ்த் க் ெகாண் ந்தாள் .
“பங் க ர ்ல இ ந் வந் க் . பங் க ர்
ஒண் !”
“இைத உடேன ேபா க் த் ெதரி க்க
ேவண்டாம் ?”
“ ன் பக்கத் ல் ஏேதா எ க்காப்பல
இ க்ேக.”
ஆனந்த் அைதத் ப் ப் பார ்த் “வ ேறன்”
என் ப த்தான். “வ ேறன்'னா என்ன அர ்த்தம் ?”
“சரியாத் ெதரியைலேய, ஒ ேவைள...”
“எனக்காக வரப்ேபாறாேளா?”
“யா ?”
“மாயா!”
“மாயாங் கற ெபாம் பைளயா ஆம் பைளயான்
எப்ப நம் மால ர ்மானிக்க ம் ?”
“ெபண்தான் அ ! பத் ரகாளி! என் ஷைன
ரத்தம் கக் ச ் சாக ச ்ச காட்ேடரி!”
“எதாவ உளறாேத. எனக்ெகன்னேமா இ
யாராவ ேவ மேன ெசய் யற ரிசமம்
ேதாண்ற . இந்த மா ரி பரபரப்பான ெகாைலக்
ேகஸ்ல எல் லாம் இப்ப த்தான் அனாமேதயமான
ெலட்டர ்கள் எல் லாம் வ மாம் .”
“வ ேறன்... வ ேறன்... அப்ப ன்னா அ த்த
நானா ஆனந்த?”
“ேச, எைதயாவ கற் பைன பண்ணிக்கா ங் க
உமா. இந்தக் க தா ைய ப்ராம் டட
் ா ேபா ஸ்
ட்ட ெகா க்க ேவண் ய நம் ம கடைம.”
“இங் கேய-ெமட்ராஸ் ேபா ஸ் ட்டேய-
ெகா த் டலாமா?”
“இல் ைல. இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவரா க் ப் ேபான்
பண்ணிக் ேகட் ப் பார ்க்கலாம் . அவர ் என்ன
ெசால் றாேரா. அப்ப ச ் ெசய் யலாம் .
கவைலப்படாேத உமா. இ ஏேதா
ைபத் யக்காரன் ெசயலாத்தான் படற எனக் .”
“பார ் ஆனந்த!் எனக் க் கவைல, பயம் எல் லாேம
ேபாய் த் . அன்னிக் பாப் ைய, ைமத்
றந்த ம் பார ்த்த அ ர ்ச ் க் அப் றம்
வாழ் கை ் க ல இனிேம பயப்படற க் ஒண் ம்
ைடயா . மாயாங் கற யாரா இ ந்தா ம்
எங் ட்ட வந்தா சந்ேதாஷப்ப ேவன். பட்
ேகட் றலாேமால் ேயா ஏன் ெகான்ேனன் .”
“இ ல எதாவ க் ைடக் ம் ேபா ஸ க் ”
என் அந்தக் க தத்ைதப் ைப ல் ேபாட் க்
ெகாண்டான். அவன் ெநற் ங் கவைல
ேரைககள் ெதரிந்தன. “இந்த ஷயத்ைத அப்பா
ட்டேயா அம் மா ட்டேயா ெசால் ல ேவண்டாம்
உமா. அனாவ யத் க் பயந் ப்பா.”
“ெசால் லைல ஆனந்த.் எனக் அந்தக் க தா
ம ப ேவ ம் .”
“ெகாண் வேரன்” என் றங் ப் ேபானான்.
உமா ெகாஞ் சம் ெதளிவைடந்தவள் ேபாலத்
ேதான் னாள் .
மாயா என்ப மாைய அல் ல. அப்ப ஒன்
அல் ல அப்ப ஒ த்தன் அல் ல ஒ த்
இ க் றாள் . கணவன் ெகாைலக் க் காரணம்
ேத வ ஷக்கணக் ல் அல் லாடப் ேபா ேறாம்
என்ற பயம் இப்ேபா சற் க் ைறந் ந்த .
மாயா இ க் ற .
ேழ மா யாரின் ரல் த ல் சற் த்
ெதளி ல் லாமல் இ ந் , சட்ெடன் ேபச ்
தன்ைனப்பற் என் ரிந்த ம் கா கள்
ர ்ைமயா ட ெதளி ெபற் க் ேகட்ட :
“நா ம் பாத் ண்ேட இ க்ேகன், வந்த ல் இ ந்
மா ல என்னடா காரியம் ?”
“என்னம் மா இ ? ப்டட
் ா, ேபாேனன்.”
“என்னேமா ஒண் ம் நன்னால் ைல”
“அம் மா உனக் ேவற ேவைல இல் ைல.”
“ க்கம் ேபாறா ன் மா ல ஒ ராணிைய
ெவச ் ண் கார ்த்தால ம் சாயங் கால ம்
உங் கப்பா ெலாங் ெலாங் ன் காப் ம்
ப மா ெகாண் ெகா க்கறார ். நீ
என்னடான்னா அங் ேகேய ப யாகக் டக் ற...”
“என்னம் மா , ெமாள் ளப் ேப ம் மா! ேகக்கப்
ேபாற !”
“ேகக்கட் ேம. எனக் யா க் பயம் ? எந்த
ேவைள ல் , எந்த ஜாதகம் பாத் , எந்த ர ்த்தம்
பாத் வந்தாேளா, ணாவ நாள் ள் ைளையத்
ேதாத்தாச ் . எனக் ஆதங் க க்காேதா? இப்ப
என்னடான்னா கம் பளிப் ச ் மா ரி ஒட் ண்
இ க்கா. ராப்பகலா எல் லா ம் ைஷ
ெசஞ் சாற . எனக் யாராவ
ெசய் யக் டாேதாடா? நா ம் தான் ள் ைளையப்
ப ெகா த் ட் நிக்கேறேன. எனக் க் காப்
ெகாண் வர ம ஷா இல் ைலேய...”
உமா தன்ைனக் கண்ணா ல்
பார ்த் க்ெகாண்டாள் . ர ்த் ன் சட்ைடையத்
தைல வ யாகக் கழற் னாள் . ஒ டைவைய
அவசரமாகச ் ற் க் ெகாண்டாள் . ெமல் ல நடந்
மா ப்ப களில் இறங் னாள் .
“இ க் ற கவைல ேபாறா ன் இைத ேவற...”
அம் மா ஜன்னல் வ யாக அவள் இறங்
வ வைதப் பார ்த் ட் ச ் சட்ெடன்
நி த் க்ெகாண்டாள் . ஹா க் ள் வந்தவைள
“வா ெபாண்ேண, பன் சாப்ட் யா அப்பா
ெகாண் வந் ெகா த்தாரா?” என்
சாரித்தாள் .
“அம் மா, நான் இந்த ட் லஇ க்க டாதா?”
“அப்ப யா ெசான்னா. அைர ம் ைற மா
ேகட் ெவச ் ண் எதாவ கற் பைன
பண்ணிக்காேத.”
“அைர ைற இல் ைலம் மா. எல் லாம்
ஸ்பஷ்டமாத்தான் எனக் க் ேகட் .
இைரஞ் தான் ேப ண் ந்ேதள் . நான் என்ன
பண்ண ம் , ெசால் ங் ேகா. ட்ைட ட் ப்
ேபாக மா-”
“இேரன், ேபஷா இேரன்! நீ எங் காத் மாட் ப்
ெபாண்ணில் ைலேயா?”
“அ க்காக நான் இல் ைலம் மா. உங் க ள் ைள ஏன்,
எப்ப ச ் ெசத் ப்ேபானார ் கண் க்க
ேவண் ய எனக் க் யம் மா.”
“எங் க க்ெகல் லாம் அ ெபரிசா இல் ைலம் மா.
ள் ைள ேபான க்கப் றம் இ க் றவங் கைளச ்
சமாளிக் ற தான் எனக் க் யமாப் படற .
அப்பா க் யம் . பாக் இ க் ற என்
ழந்ைதகள் க் யம் ...”
“அப்ப ர ்த் க் யேம இல் யா?”
“ ர ்த் இ க் றவைரக் ம் க் யமாத்தான்
இ ந்தான். ெசத் ப்ேபானான். அ ஊைரக்
ட் யாச ் . எங் க க்ெகல் லாம் த்ரேசாகம்
அடங் க ெராம் ப நாளா ம் . ஆனா ள் ைளையப்
ப ெகா த் ட் , நாங் கள் ளாம் இ க் ற
ர ்ப்பாக் யத்ைத வா ெகா த் ட்டார ்... இ
ேபா ம் . க்கல் இ க் ேமல் ேவண்டாம்
ேதாண்ற .”
“அப்ப நான் எங் காத் க் ப் ேபாக ம்
ெசால் ங் க?”
“எ க்காப் பன்னிப் பன்னிச ் ெசால் ல ம் . ஆமாம் !
நீ ம் உங் காத் க் ப் ேபாக ம் ,
அவ் வள தான்...”
“அம் மா!” என் அதட் னான் ஆனந்த.்
“இ ஆனந்த!் மா , நான் இந்த நி ஷேம
உங் காத்ைத ட் ட் ப் ேபாகத் தயார ். ஆனா ஒ
கண் ஷன்! கல் யாணத் க்காச ் ெசஞ் ச
எல் லாத்ைத ம் , ஒ ைபசா டாமத் ப் க்
ெகா த் ங் ேகா. பாத் ரம் , நைக, டைவ,
வாங் ன வரதட் ைண, எங் கப்பா கட ம்
உட மா வாங் ச ் ெசலவ ச ்ச எல் லாத்ைத ம்
ப் க் ெகா ங் ேகா, நான் ேபா ேறன்!”
“பாத் யாடா ஆனந்த,் என்ன ேபச ் ேபசறா?
ஏண் , இ எப்ப நியாயம் ...?”
“அவ் வள ரம் ெசலவ ச ் க் கல் யாணம்
பண்ண க் நீ ங்க உங் க ள் ைளையக்
ெகா த்ேதள் . இப்ப உங் க ள் ைள இல் ைலேய,
ேபாய் ட்டாேர. இனிேம எ க் அத்தைன ம் ?”
“அ ப்பா ! அவன் ெசத் ப் ேபாய் ட்டாண் ...
அ க் நாங் க என்ன ெசய் ய ம் ?”
“இதப்பா ங் க மா ! எனக் உங் க
எல் லார ்ேமல ம் சந்ேதகம் ! ர ்த் ையப் பத்
எைதேயா நீ ங்க எங் க ட்ட ெசால் லைல, ஏேதா ஒ
ரக யம் அல் ல ைற, எேதா ஒண்ைண மைறச ்
ெவச ் எனக் க் கல் யாணம் பண்ணி
ெவச ் க் ங் க. அப்ப ஒ சந்ேதகம் எனக்
இ க் . யா ம் அந்த மா ரி காரணம் இல் லாமக்
ெகால் லப்படமாட்டா... சாதாரண ெகாைலயா அ
ஹதம் ! மாஸ்ஸக்கர ்! எ க் ? எ க் ? யாராவ
சரியா காரணம் ெசால் ங் ேகா... அந்த நி ஷம்
இந்த ட்ைட ட் ப் ேபா டேறன். அ வைரக் ம்
நான் இங் கதான் இ ப்ேபன். பணம் ெசலவ ச ் க்
கல் யாணம் பண்ணிண்டா த் ! எனக்
உரிைம இ க் இந்த ட் ல. நான்
ேபாகமாட்ேடன்!”
“இத பத் யா” என் அம் மா வாையப் ளந்தாள் .

மா தவராவ் அந்த ட் க் கதைவத் தட் னார ்.

கத றந்த அந்த அம் மா க் ப்ப
வய க்கலாம் என் ேதான் ய . வ் யா ன்
ேசார ்வான ர ேபால இ ந்தாள் . மாதவரா ன்
ைடையப் பார ்த்த ேம கண்களில் பயம் வந்
ட்ட . “என்ன ேவ ம் ?”
“ வ் யா, இங் கதாேன...”
“ஆமா. ேகா க் ப் ேபா க்கா. இப்ப
வந் வா, எதாவ ...” அந்த ‘எதாவ ' தாழ் நத
்
 ர ல் ெவளிப்பட்ட .
“ஒண் ல் லம் மா, ல ஷயம் சாரிக்க ம் .”
“இப்ப வந் வா, உக்கா ங் க.”
“பரவா ல் ைல.” மாதவராவ் வரில் பார ்த்தார ்.
அக்கா ன் கணவன் காலண்டர ் ரியர ் என்
ெதரிந்த . அழ ப த் ம் க்ேகாள் எ ம்
இன் வரிைசயாக ஆணி அ த்
மாட் ந்தார ். வாடைக ேபா ம் ! ஒ
ஓரத் ல் வ் யா ன்ன வய ல் பாவாைட
தாவணி டன் ெதரிந்தாள் .
“ ர ்த் க் உங் க தங் ைகையப் பார ்த்ததாம் மா?”
“ஆமாங் க, பார ்த் ெபாண்
ச ் ப்ேபாச ் ன் ெசால் நிச ்சயதார ்த்தம் ட
நாள் ச ் ட்டாங் க. ஆனா ர் என்ன
ஆச ்ேசா, ஜாதகம் ெபா த்த ல் ைல,
ேவண்டாம் ட்டாங் க. வ் யா ெராம் ப அப்ெஸட்
ஆ ட்டா.”
“ேகாபம் ?”
“ேகாப ல் ங் க, வ த்தம் . ெபாண்
ட் க்காரங் கைள இந்த மா ரி ட்ர ீட்
பண்றாங் கேளன் வ த்தம் தான்.”
“ வ் யாக் அப்பா அம் மால் லாம் எங் க
இ க்காங் க?”
“அப்பா ைடயா . அம் மாதான் பட்டணத் ல
இ க்கா. நான் எங் க ட் க்காரர ் ட இங் க...
அவர ் ' . . ஏ.ஏ.'ல ேவைல ெசய் றா .”
“அப்ப இ ெசாந்த டா?”
“இல் ைலங் க, வாடைகதாங் க. இப்பதான்
அலாட்ெமண்ட் ஆ க் . காப்
சாப்பட ங் களா.”
“ேவண்டாம் . இப்பதான் சாப்ட் ட் வேரன். வர
நா யா மா?”
“வந் வா, நான் ேவணா ேபாய் அைழச ் ட்
வரட் மா? ட்டக்கத்தான் ேகா ல் .”
“ேவண்டாம் . காத் க்ேகன்.”
“ஸார ்! என் தங் ைகையச ் சந்ேதகப்பட ங் களா?”
அவள் ர ல் ெகஞ் சல் இ ந்த .
“இல் ைலம் மா, இன் ம் யாைர ம் , ரமா
சந்ேதகப்படற அள க் வரைல நாங் க. உங் க
தங் ைக தல் ல எங் க ட்ட ெபாய் ெசான்னாங் க.
அ நல் ல ல் ல. அனாவ யமா சந்ேதகத்ைதக்
ளப் ம் அ .”
“அவ க் ஒண் ம் ெதரியா சார ். ெராம் ப சா ;
ட்ைட ட் ெவளிேய ேபாகமாட்டா. ஒ
அன்னிய ேனகம் ைடயா .”
“நீ ங்க உங் க தங் ைக ட அ க நாட்கள்
இ ந்த ல் ைல தாேன?”
“இல் ைல, க் வ வா. அம் மா டத்தான்
இ ந் க்கா.”
வாச ல் ெச ப் சப்தம் ேகட்க, “அக்கா” என்
ரல் ேகட்க, இன்ஸ்ெபக்டைர
எ ர ்பார ்த்தவள் ேபால் “ஹேலா ஸார ்! வாசல் ல
ப்ைபப் பார ்த்ேதன். நீ ங்களாத்தான் இ க் ம்
ெதரிஞ் ேபாச ் . உங் க ெகாஸ்சனிங்
யைலயா இன் ம் ?” என்றாள் வ் யா.
“எங் கம் மா, அ க்ெகல் லாம் ஓய் ஏ ?”
“இப்ப என்ன... இந்தாங் க ரசாதம் ...”
“இன் ம் ெகாஞ் சம் ேகள் கள் ...
ராம ஷ்ணாைவப் பத் ” ெநற் ல்
ங் மத்ைதத் ெதாட் க் ெகாண்டார ்.
வ் யா க் ற் அக்கா ன் ைச ல்
பார ்த் , “அக்கா, காப் ேபாட் க்ெகாேடன்.”
“ேவண்டாம் ட்டார ்.”
“அவர ் ேவண்டாம் தான் ெசால் வார ். நீ ேபாய்
ேபாட் ட் வா.”
அவள் ெசன்ற ம் “ஸார ் ஒ ரிக்ெவஸ்ட்! நான்
உங் க ேகள் எ வா இ ந்தா ம் ப ல்
ெசால் லேறன். ஆனா இங் க இல் ைல.”
“அப்ப வரிங் களா ஒ ெரஸ்டாரண்ட் ேபாகலாம் !”
“ேபா ஸ் ப் லயா?”
“ஒண் ெசய் ங் க. சாயங் காலம் அஞ் மணி
மா க் என் ட் க் வரிங் களா.
ெரஸ்டாரண் க் ப். ேபானா ம் ேபா ஸ்
உைட ல் நான் இ க்கற ேனாதமாப் ப ம் ...”
“சரி, உங் க ட் க் வேரன்.”
“எனக் கல் யாணம் ஆய் ச ் !”
“ஆகாட் க் டப் பரவா ல் ைல” என் வ் யா
ரித்தாள் .
அவளிடம் அட்ரைஸக் ெகா த் ட் ம ப
அந்த ேலகா ஸ்ேபார ்ட்ஸ் கைடக் ப் ேபானார ்.
“என்ைன ஞாபகம் இ க் தா?”
“என்ன ஸார ் அப்ப க் ேகட் ட் ங் க. அன்னிக்
வந் நீ ங்கதாேன ைசஸ் ைநன் ஒ ர
ெகா த் ட் இத ட்ேரஸ் பண்ண மான்
ேகட் ங் க...”
“ஆமா, ட்ேரஸ் பண்ணிங் களா?”
“பண்ணிட்ேடாம் ”
மாதவராவ் சட்ெடன் பரிகாசமா “ெசால் ங் க”
என்றார ்.
“அ வந் நான் ெசான்ன மா ரி ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ஷ
ஸார ். ெபா வா ரன்னிங் , எக்ஸர ்ைஸஸ், இப்ப
உபேயா ப்பாங் க. ஆ மாசத் க் ந் ஒ
ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ளப் க் இ பத்தஞ் ேஜா
கன்ெஸஷன் ேரட் ல ெகா த் க்ேகாம் ...
அ க் உண்டான இன்வாய் ைஸப் பாத்த ேல
ெதரிஞ் .”
“அைதத் த ர ேவற த் க் ங் களா?”
“ த் க்ேகாம் . ஆனா யா க் த்ேதாம்
ெசால் ற கஷ்டம் . ஏன்னா ெவ ம் ல் தான்
இ க் . ேபர ் ைடக்கா . இ வந் இன்வாய் ஸ்
பண்ணதால பார ்ட் ேபர ் ெதரிஞ் .”
“ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ளப்பா?”
“ஆமா சார ்.”
“என்ன ேப ?”
“மாயா ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ளப்.”

14
மா தவராவ் நம் க்ைக ன் சந்ேதாஷப்பட்டார ்.
என்ன இ சடக்ெகன் ைளடாஸ்ேகாப்
க் னாற் ேபால் ஒ ய த் ரம்
ெதன்ப ற . மாயா ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ளப்!
“எங் ேக அந்த இன்வாய் ைஸ ெகா ங் க
பார ்க்கலாம் .”
ேராஜா நிறச ் வப் ல் ெபரிய கா தத் ல்
கார ்பன் அ த்தத் ல் ெதளிவாக இ ந்த
லாசம் .
“16-வ க் த் ெத . ஆறாவ ெம ன்,
மல் ேலஸ்வரம் ”
“இந்தத் தகவல் உங் க க் ஏதாவ
உபேயாகப்ப மா ஸார ்?” என் கைடக்காரர ்
ேகட் ப்பதற் ள் மாதவராவ் ப் ல்
ஏ க்ெகாண் “மல் ேலஸ்வரம் ேபாப்பா” என்றார ்.
ப்ைப ட ேவகமாக அவர ் எண்ணங் கள்
ைரந்தன. இ தற் ெசயலான ஷய ல் ைல.
கண்ணா ல் மாயா. அைற ல் காலணி ன்
த் ைர. அ ந் ேலகா ஸ்ேபார ்ட்ஸ்.
அ ந் இன்வாய் ஸ். அ ல் மாயா! அந்த
மாயச ் ழல் ர ்த் ெபற் ட்ட ... எப்ப
நிைலநாட்ட ம் ? ஏன் யா . ெகான்றவன்
அைடயாளங் கள் இ க் ன்றன... சற் உயரமான
வாட்ட சாட்டமான ஆள் ... அந்தத் தைலம ர ்?
அ ல் ைடத்த ெசய் ... அவன் ேபா ம் சாயம் ...
மாயச ்சாயம் , மாயா, மாயா?
ஸம் ேக ேரா ல் கைடகள் ம ய
இைடேவைளக் ப் ன் றக்கலாமா என்
ேயா த் க்ெகாண் ந்தன. ேரா ங் ஷட்டர ்கள்
ண் ெகாண் ந்தன. ஓட்டல் கள் 'இன்ைறய
ஸ்ெபஷைல' மாற் க்ெகாண் ந்தன...
மார ்க்ெகட் ல் நீ ரிைறத் க் ெகாண் ந்தார ்கள் ...
பா த் ைர ேபாட் ெபாம் ைமப் ெபண்
நிர ்வாணமாக்கப்பட் டைவ
மாற் க்ெகாண் ந்ததைன “உள் ள ஒண்
ல் ைலடா” என் ச ்ைசக்காரச ் வர ்கள்
பார ்த் க் ெகாண் ந்த சமயம் ப் 16-ம் க் த்
ெத ல் ம் ய .
“ெமல் லப் ேபாப்பா.”
“பார ்த் க் ெகாண்ேட ஊர ்ந்தார ். கான்க்ர ீட்
எ ம் க் டாக ஒ பலமா க் கட்டடம்
வளர ்ந் ெகாண் ந்த . அதன ல்
கா மைன. அதன ல் பால் ண் .
அதன ல் ...”
“நி த் ப்பா”
மல் ேலஸ்வரம் த் அேஸா ேயஷன் (ரி)
மயா! அல் ல மாயா! இ தான் இந்த - இடம் தான்.
கட்டடம் 1933-ஆக இ க்க ேவண் ம் . ங் ஞ்
மர நிழ ல் ேதகப்ப ற் க்கான இ ம் க்
கம் க ம் வைளயங் க ம் ெதாங் க,
பாட் ண்டன் நீ ண்ட ச ரம் கா யாக இ ந்த .
மா ல் லாத கட்டடம் . அங் கங் ேக காைர எங் ேக?
ராதன பலைக 'அங் கத் னர ்க க் மட் ம் '
என்ற . ட்டாட்டத் ற் ஒ அைற இ ந்த .
த்தகங் க க் ஒ அைற. ேட ள் ெடன்னிஸ்,
ல் யர ்ட்ஸ் அைற ன் ம் ட் க்க
மாதவராவ் அந்தக் கட்டடத்ைதச ் ற் வந்தார ்.
தர ் மண் ந்த .
ஒற் ைறய ப்பாைத ைலக் ச ் ெசன் ஒ
ெதாத்தலான அஸ்ெபஸ்டாஸ் ைர ட் ல்
நின்ற . அதன் கதைவத் தட் னார ்.
“யா ?”
“கதைவத் றய் யா!”
“யா ப்ரமண்யா, அவரா?”
“அவ க் மாமா, ற!”
“யார ்றா அ ...”
றந் எட் ப் பார ்த்த ழவ க் அ ப
வய க்கலாம் என் ேயா ப்பதற் ள் கதைவ
க் ெகாண் ட்டான்.
“ெகாஞ் சம் இ ங் க”
மாதவராவ் ற் ப் பார ்த்தார ். காம் ப ண்
வ க் ேமேல ெவட்டப்பட்ட . . எஸ். பஸ்களில்
கங் கள் ெசன்றன. அந்த உயரமான கான்க்ர ீட்
கட்டட உச ் ல் கலைவ ெகாட் த் க்
ெகாண் ந்தார ்கள் . பாவாைட சட்ைட காேலஜ்
ெபண்கள் வாச மாணவர ்கள் ைசக் ளில்
ெதாடர நடந் ெகாண் ந்தார ்கள் .
இந்த உைடையத் தைட ெசய் ய ேவண் ம் ...
ழவன். றந்தான். இப்ேபா பனியன்
அணிந் ந்தான்.
“என்னங் க?”
“எப்ப றக் ம் ?”
“என்ன ளப் ங் களா... நா மணிக் .”
மாதவராவ் ைகக்ெக காரத்ைதப் பார ்த் “இப்ப
நா மணி” என்றார ்.
“அப்ப ப்ரமண்யா, அவ வர ்ற ேநரம் தான்...”
“சா உங் ட்ட இ க்கா?”
“இல் ங் க.”
“நீ யா ?”
“ ல் யர ்ட்ஸ் மார ்க்க ங் க... என்னங் க, ஏதாவ
தப் த்தண்டாவா?”
“இல் ைல, ஆைளப்பத் சாரிக்க ம் ...
உம் ேபா என்ன?”
“ெவங் கட சாமப்பா. ப்ப வ ஷமா... இந்தக்
ளப் ல ேவைல ெசய் யேறங் க”
“எத்தைனப் ேபர ் ெமம் பர ்?”
“அ இ க் ங் க நா ஐ ... ரிட்ேடா
இ ந்த காலத் ல் ஆ ரம் ேபர ் இ ந்தாங் க.
ெடன்னிஸ் ேகார ்ட் இ ந்த ... பார ்ட் ங் கள் ளாம்
நடக் ம் . இப்பதான் ட்டாட்டம் வந் ...”
“ ப்பாங் களா?”
“ேசச ்ேச! ைடயா ங் க... ரிட்ேடா காலத் ல பார ்
இ ந்த . அவங் கவங் க அளவா ப்பாங் க...”
“இங் க உள் ள ெமம் பர ்ங் கைள எல் லாம் ெதரி மா
உனக் ?”
“ஓரள க் த் ெதரி ங் க.”
“உயரமா வாட்ட சாட்டமா ஒ த்தர ் வ வாரா?”
“ேப ?”
“ேபர ் ெதரியா ...”
“வய ?”
“வய ம் ெதரியா ... தைல ெகாஞ் சம் நைரச ் ...
சாயம் ேபாடற ஆசா யாைரயாவ ெதரி மா
உனக் ?”
அவன் ரியாமல் த்தான்... சரக் சரக் என்
காய் ந்த இைலகள் ன ம் சப்தம் ேகட்க,
“என்னய் யா?”
“வாங் க... ேபா ஸ்காரங் க என்னேமா சாரிக்க
வந் க்காங் க... ேகக்கறேத ரியைல...
இவ தான் ஸார ் ப்ரமண்யா, ெச ட்ரி!”
ப்ரமண்யா தைல வாரி இ ந்தார ். காேதாரத் ல்
மட் ம் நைர ெதரிந்த ... ஒ ேவைள... சாயம்
றவராக இ க்கலாம் ... ேச! தாவாேத...
“ ஸ்டர ் ப்ரமண்யா, ஐ'ம் இன்ஸ்ெபக்டர ்
மாதவராவ் ஃப்ரம் ைரம் ப்ராஞ் ச ். ஒ ச பத் ய
ெகாைலைய சாரித் க் ெகாண் க் ேறாம் .
அந்தக் ெகாைலையச ் ெசய் தவ க் ம் இந்த
ஸ்தாபனத் ற் ம் ெதாடர ் இ க்கலாம் என்
ெதரி ற ...” ெபரிய ெநற் .
“ெகாைலயா? இங் கயா?” ைச ல் நைர.
“இங் க இல் ைல... நீ ங்க ெகாஞ் சம் உங் க ஆ ைசத்
றந் ங் கன்னா நிதானமா உக்காந் க் ட்
ேபசலாம் .”
“ப்ளஸ
ீ ் கம் ... இ ெராம் ப மரியாைதப்பட்ட
ஸ்தாபனம் . ந த்தர வர ்க்கத்தவர ்க க் ப்
ெபா ேபாக் க் என் ஏற் பட்ட . அஞ்
பாய் தான் அங் கத் னர ் கட்டணம்
வாங் ேறாம் . ப ெசய் யப்பட்ட . தனிப்பட்ட
ஆ ட்டர ்கள் இ க் றார ்கள் .”
அவர ் நடந் ெகாண்ேட, வா ைல அைடந்
ெகாண்ேட, ட்ைடத் றந் ெகாண்ேட, அைற
நாற் கா ையத் தட் க்ெகாண்ேட ேப னார ்.
“உக்கா ங் க”
“ ஸ்டர ் ப்ரமண்யா. ஐ'ல் கம் பா ண்ட்.
ெகாஞ் ச நாட்க க் ன்னால ேலகா
ஸ்ேபார ்ட்ஸ்ங் கற கம் ெபனி ல இ ந்
ஸ்ேபார ்ட்ஸ் வைக ஷ க்கைள ஸ்க ண்ட்
ேரட் ல வாங் னிங் க இல் ைலயா?”
 ப்ரமண்யா ேயா த் “ஆமாம் , ஞாபகம் இ க் .
இ பத் அஞ் ேஜா ன் ஞாபகம் .”
“அந்த ேஜா கைள என்ன ெசஞ் ங் க?”
“ெமம் பர ்ஸ க் ெகா த் ட்ேடாம் ”
மாதவராவ் தன் ள் பதற் றம் அ கரிப்பைதக்
கட் ப்ப த் க் ெகாண் நிதானமாக “யார ்
யா க் க் ெகா த் ங் க?” என்றார ்.
ப்ரமண்யா எ ந் ஒ காத்ெரஜ் பா
அலமாரிைய சா ேபாட் த் றந் அதன்
ைகப் டன் சற் த் த மா இ த் த் றந்
ஒ பச ்ைச நிற ஃைபைல எ த் வந்தார ்.
“ைம ரிக்கார ்ட்ஸ் ஆர ் அப் ேடட்” என் அைத
சரக் சரக் என் ரட் னார ். நி த் னார ். அவர ்
கம் மலர ்ந்த . “பத் ங் களா! ேநாட்
பண்ணி க்ேகன். ப னஞ் ேஜா ரிக்ெகட்
க் ம் , பத் ேஜா பாஸ்கட் பால் க் ம்
ெகா த் க்ேகன்.”
“அவங் க ேபர ் எல் லாம் இ க்கா?”
“ ம் காப்டன்கைளத்தான் ேகட்க ம் .
காப்டன்கள் தான் ைசன் பண்ணி வாங் ண்
ேபா க்காங் க...”
“காப்டன்கள் ேபர ் இ க்கா?”
பாஸ்கட் பால் ...! உயரமானவர ்களின்
ைளயாட் !
“ெவய் ட் எ னிட்! பாஸ்கட்பால் ம் ஸ்ட்
இ க் ன் நிைனக் ேறன். ச பத் ல் அவங் க
ேதவாங் கா னியன் ர ்னெமண்ட் க் ப்
ேபாய் ட் வந்தாங் க... ெர ல் ேவ கன்ஸஷ க்
அப்ைள பண்ற க் ேபர ் எல் லாம் ெகா த்ேதாம் ...
அ வந்த ... எக்ஸ்டர ்னல் கர ்ரஸ்பாண்டன்ஸ்
ஃைப ல் இ க் ம் ...”
ம ப அைர ேரா க் ச ் ெசன் ம ப ஒ
ஃைபைல எ த் வந் ம ப 'சரக்' னார ்.
“ ட்! ெராம் ப ஸ்ட்டமாட் க் நீ ங்க!”
ப்ரமண்யா நி ர ்ந் , “நா பா
சம் பளத் க் ஆனரரி ேவைல ஸார ்... எவன் இந்த
மா ரி ஒ ங் கா ெவச ் ப்பான்... ெஜனரல் பா ல
வாய் க் வந்த ேகக்கறாங் க... நாலணா
ெசலவ ச ்சா ட வ ச ்சர ் ேபாட்
ெவச ் ப்ேபன்...”
“ஃைபைலப் பா ங் க...”
ம ப சரக் சரக்...
“ேதர ்! பாஸ்கட் பால் ஆட்டக்காரர ்களின்
பட் யல் ...”
மாதவராவ் அைத வாங் ப் பார ்த்த ேபா அவர ்
ரல் கள் ெம தாக ந ங் ன... ஈ !ஈ
மாதவராவ் . இன் ம் எவ் வளேவா இ க் ற ...
ஏ.எஸ். ராமா ஜம் , காப்டன்
ஆர ். த்தண்ணா
எம் . . சத் யநாராயணா
எச ். உதய மார ்
ேக. ம் மய் யா
தாேமாதர ் காமத்
ஆர ். ...
ஜஸ்ட் எ னிட்! எச ். உதய மார ். இந்தப் ெபயைர
எங் ேக சந் த் க் ேறன்... ஆ... அவன் தான்...
அந்த ேஹாட்டல் ைபயன்!

உ மா பாப் டன் ப த் ந்தாள் . ங் காேத

ங் காேத என்றான். அ க சமய ல் ைல.
நாைளக் நான் ெசத் ப்ேபா ேறன் இல் ைலயா?
அதற் ள் எல் லாவற் ைற ம் கா பண்ணி
ேறன். மனித உடம் ல் எத்தைன க்வார ்ட்
ரத்தம் ெதரி மா? இந்த ன்ன ரத்தத் க்
இத்தைன ேவதைனப்ப றாயா? நாைளக் ப்
பார ், இந்த ம் ரா என் ரத்தத்தால் அலம் ப
ேபா ேறன். பாப் , பாப் , ேபசாேத
ேபசேவண்டாம் ... க காரம் 3642 காட் ற .
த் ரத் ல் ெஷனாய் வா ப்பவர ்கள் எல் ேலா ம்
எ ந் வ றார ்கள் ... கத தட்டப்பட் யா
என் கதேவ ேகட் ற . நான்தான் மாயா
வந் க் ேறன்.
“வா மாயா!”
ஒ ங் எனக் ம் ப க்க இடம் ேவண் ம் . நீ
அந்தப் பக்கம் . நான் இந்தப் பக்கம் ... இந்தா இந்தத்
தைலப்பாைகைய அணிந் ெகாள் . வா பாப்
ேபாகலாம் ... உமா, ஸ்தகம் வாங் கப்
ேபா றேபா மறக்காமல் கண்ணா ல்
எ ட் ப் ேபா, என்ன? ஒ டவல் ெகாேடன்,
ரத்தத்ைதத் ைடத் க்ெகாள் ள ேவண் ம் .
வ ேறன் உமா. அப் றம் சந் க் ேறன். இ !
பாப் இ ! ேபாகாேத...
ஒ க்ெகாண் த்தாள் . உடம்
ரா ம் நைனந் ந்த . சாயங் காலமா
காைலயா என் ெதரியாமல் சற் ேநரம்
ர த்தாள் . எ ந்தாள் . கத்ைத ங் க் ல்
அலம் க்ெகாள் ம் ேபா ர ்த் ன் ஆஃப்டர ்
ேஷவ் ேலாஷைனப் பார ்த் அதன் ையத்
றந் கர ்ந்தாள் .
“ஒவ் ெவா இடத் ல ம் ஒவ் ெவா வாசைன நீ ...!”
ைடத் க்ெகாண் றங் வந்தாள் .
டத் ல் ேப க்ெகாண் ந்தவர ்கள் அவைளப்
பார ்த்த ம் நி த் னார ்கள் . ம க்காமல் உள் ேள
ெசன்றால் . மா யார ் அவைள ஒ ைற நி ர ்ந்
பார ்த்தாள் . உடேன பார ்ைவையச ் சரித் ஃ ல் டர ்
ைய 'ணங் ' என் தட் னாள் .
“அம் ம நான் காப் ேபாடேறன்” என்றாள் ...
“ேபாட்டாச ் ! இப்ப மணி என்ன ெதரி மா? எட் ...
ெரண்டாம் ேடாஸ் காப் ஆ ண் க் இப்ப”
“அம் மா நான் சைமயல் பண்ணட் மா?”
“ேவண்டாம் மா, உங் க பக்கத் சைமயல்
எங் காத் க் ஒத் வரா . இங் க எல் லா க் ேம
உப் த் க்கலா இ க்க ம் , ரகம் தாளிச ் க்
ெகாட்ட ம் ...”
ெவ த் ப் பார ்த் க்ெகாண்ேட “ஏதாவ
ஒத்தாைச ெசய் யேறம் மா,” என்றாள் .
“ஒண் ம் ேவண்டாம் மா!” நீ ட்ைட ட் ப்
ேபானால் ேபா ம் என்பைதச ் ெசால் லாமல்
ெசான்னாள் .
நான் ேபாகமாட்ேடன், இங் கதான் இ ப்ேபன்
என் பார ்ைவயால் ப லளித்தாள் .
“காப் சாப் ட் ட் மா ேல இ , சைமயல்
ஞ் ச ம் அப்பா வந் ெசால் வார ், வந்
சாப் , ங் ...”
“இல் ைலயம் மா, நான் ேபாேறன்!”
“எங் க? உங் காத் க்கா?” என்றாள் ஆவ டன்.
“ஆமாம் . ேபா ட் சாயங் காலம் வேரன்!”
“சரி” இப்ேபா ஏமாற் றம் .
காப் சாப் ட் ளித் ட் அ கம்
பளபளப் ல் லாத டைவ மாற் க்ெகாண்
ெவளிேய ெசல் வைத அைனவ ம் ம னமாகப்
பார ்த் க் ெகாண் க்க, ல் ர ப் த் த ம் ,
ம் ெவளிச ்சத் ல் நடந் பஸ் நிைலயத் ற்
வந் நின்றாள் . “ஹேலா!” என் ரல் ேகட் த்
ம் னாள் .
“என்ைன ஞாபகம் இ க்கா?”

15
அ வைன த ல் அைடயாளம் கண் க்க
ய ல் ைல. எங் ேகா பார ்த்தமா ரி இ ந்த .
எங் ேக என்ப சட்ெடன் நிைன க்
வர ல் ைல.
“ஞாபகம் இ க்கா” என்றான் அவன். ர ல்
ஒ தமான ெகஞ் சல் இ ந்த . நல் ல வப்பாக
இ ந்ததால் கச ்சவரப் பச ்ைச எ த் காட் ய .
அேத காரணத்தாேலா என்னேவா, ைச ம் சற்
ெசம் பட்ைடயாக இ ந்த . கண்களில்
க்க ைம இல் ைல.
அந்தக் கண்கள் அவைள இப்ேபா இைமக்காமல்
பார ்த்தன.
“ஸாரி! உங் க க் ஞாபகம் இ க்க சான்ேஸ
இல் ைல.”
“இ ங் க, இ ங் க, யற் பண்ணிப் பார ்க்கேறன்.
நீ ங்க... நீ ங்க... வந் ... உங் கைள ரிக்ெகட்
மாட் ல பாத் க்ேகன். அப்பறம் ... அப்பறம்
ந்தாவன் எக்ஸ் ரஸ்ல ஒ ைற நாங் க ம்
ெமம் பர ்ஸ் எல் லாம் ர ் ேபாற ேபா டேவ வந் ...
நீ ங்கதாேன!”
“கெரக்ட!் எங் ேக, என் ேபர ் ெசால் ங் க
பாக்கலாம் ...”
“உங் க ேபர ் வந் ... ரா... ரா... ரா. ல ஆரம் க் ம் .”
“பகல் ல மா?” என் ரித்தான். அவள்
ரிக்க ல் ைல. ரிப் வந்தா ம் தன் நிைலைம
உடேன ஞாபகம் வந் ரிப்ைப அைணத்த .
“ராக்ேகஷ்! இப்ப ஞாபகம் வரதா?
“ஓ எஸ்! நாங் க ஆ ன மாட்ச ் எல் லாத் க் ம்
வந் ங் க...”
“உங் க ம் ஆ ன மாட் க்காக இல் ைல,
தனிப்பட்ட ைற ல உங் க ஆட்டத்ைதப்
பாக்கற க் த்தான்...”
ப ல் ெசால் ல யாமல் உமா தைரையப்
பார ்த்தாள் .
“ ரிக்ெகட் ஆ ட் க் ங் களா?”
“ ரிக்ெகட்டா! அ ஆ ஒ கம் ஆச ் ,”
“ஏன்? நல் லா ஆ ங் கேள. ம் கா க் எ ரா
நாப்பத் ஒன்ப பண்ணிங் கேள, ரமாதமா
ஆ னிங் கேள. ஃப் க் ல ஒ க்ஸர ் ட
அ ச ் ங் க!”
“ஃப் க் ல் ல அ ”
“ஏன் ஆட்டத்ைத நி த் ட் ங் க?”
உமா அவைன நி ர ்ந் பார ்த் “கல் யாணம்
ஆ த் ” என்றாள் .
“அப்ப யா! உங் க ஹஸ்பண்
ேவண்டாம் ட்டாரா?
“அவர ் இறந் ேபாய் ட்டார ்.”
“ஓ ைம காட்! ஐ'ம் ேஸா ஸாரி; ெவரி ஸாரி!
நாம் பாட் க் ைபத் யம் மா ரி உங் க ட்ட
ரிக்ெகட்ைடப் பத் ப் ேப க் ட் க்ேகன்-ெவரி
ஸாரி!”
உமா ம னமாக இ ந்தாள் .
“உங் கைளக் ரிக்ெகட்ல பாத்ேத ஆ மாசம் தான்
இ க் ம் . அ க் ள் ள கல் யாணம் ஆ ...”
“ெரண் நாள் தான் அவர ் இ ந்தார ்.”
“ஓ காட்!”
உமா ெவ ல் கண்ணா அணிந் ெகாண்
கண்ண ீைர மைறக்க ற் ப றாள் .
“எனக் என்ன ெசால் ற ன்ேன ெதரியைல! எந்த
தத் ல் என் மன ல உங் கேமல ேதாண்ற
பச ்சாத்தாப உணர ்ச ் ையக் காட்ட ம் ம்
ெதரியைல. ேபசாம தைர ல உக்காந் ட்
ஒன் அழலாமான் ேதா ”
“அ ச ்சாச ் .”
“உமாதாேன உங் க ேப ?”
“ஆமா.”
“உமா, எந்த தத் லயாவ உங் க க் என்னால
உத ெசய் ய மானா நான் தயாரா
இ க்ேகன்.”
“தாங் ஸ்!”
“நான் உங் கைளத் ெதாந்தர ெசய் யறதா
நிைனச ் க்கா ங் க. எனக் ம் க்கம் னா
என்னன் ெதரி ம் . தங் ைகையப்
ப ெகா த் க்ேகன். இந்தாங் க என் கார ்
ெட ேபான் நம் பர ், லாசம் எல் லாம் இ க் . எப்ப
வாவ , எ க்காவ உங் க க் உத
ேதைவப்பட்ட ன்னா என்ைனக் ப் டத்
தவறா ங் க. உடேன ஓ வந் ர ்ேறன்!”
“தாங் ஸ்.”
“அப்ப நான் வரட் மா?” அவன் கண்களில் நீ ர ்
தத்தளிப்பைத உமா கவனித்தாள் .
தன்னிச ்ைசயாக அவள் கண்களி ம்
கட் ப்ப த்த யாமல் கண்ண ீர ் வ ந்த . பஸ்
நிைலயத் ன் ஓரத் ல் ேபாய்
உட்கார ்ந் ெகாண்டாள் . அவன் உடன் வந் ,
“என்ன உமா, மயக்கமா வரதா?”
“இல் ைல, இல் ைல” என் தைலையத்தான் ஆட்ட
ந்த .
சற் ேநரம் அவள் அ வைத ேவ ஒன் ம்
ெசய் வத யாமல் பார ்த் க்ெகாண் ந்தான்.
“உங் க க் உடம் சரி ல் ைலன்
நிைனக் ேறன். ஒ டாக் ச ் ட் வேரன்.
ட் ல ெகாண் ட் ரவா?”
“ேவண்டாம் ! பக்கத் லதான் இ க் . நான்
ெகாஞ் ச ேநரத் ல் ேபாய் க்கேறன்.”
உமா இப்ேபா தன்ைன ரா ம் கட் ப்ப த் க்
ெகாண் ட்டாள் . அவைன பார ்த் ேலசாகப்
ன்னைகக்கக் ட ந்த .
பஸ் வந் டேவ அ ல் ஏ க்ெகாண்டாள் .
அவைன ஒ ைற பார ்த்தாள் . சன்னமான ஒ
கணத் ன் ரி ன் ரி ல் அவள் உள் மன ன்
ஒ இ ண்ட ைல அவன் பார ்க்க நன்றாக
இ க் றான் என் நிைனத்த . உடேன அவள்
உணர ் ன் மற் ற பாகங் கள் அைனத் ம் அந்த
எண்ணத் ற் காக அவைளக் க ந் ெகாண்டன.
பஸ் ைரந் ளம் ம் வைர அவன் அவைள
ஆர ்வத் டன் பார ்த் க்ெகாண் ந்தைத
உணர ்ந்தாள் உமா.
“வா உமா!” என் அம் மா
ெசால் க்ெகாண் க் ம் ேபாேத கத் ன்
தைசகள் அ ைகக் த் தயாரா ன.
“அம் மா! அழேவண்டாம் மா. நிைறய அ தாச ் .
மணி எங் ேக?”
“கைடக் ப் ேபா க்கான், இப்ப வந் வான்.
உக்கார ் என் ெசல் லேம!”
“எதாவ காப் ப் ம் மா.”
“ேபாட் ண் வேரண் ம் மா.”
அம் மாைவத் ெதாடர ்ந் உள் ேள ெசன்ற
உமா க் சைமயல் அைற இப்ேபா ேவ
தமாக இ ந்த . காப் ேபா வதற் ள் என்ன
ட் அ ப்பாள் . எத்தைன ெகாட் வாள் .
ரான் ஸ்டைர ைற ல் ெபரிசாக அலற
ைவத் ட் ளம் பரங் க டன் டப் பா க்
ெகாண் ,ந ந ேவ 'சைமத் ப் பார ்'
த்தகத்ைத ம் பார ்த் க் ெகாண் , அம் மா இனி
னிமாேவ பார ்ப்ப ல் ைல என் சத் யம்
பண் ற அள க் ச ் சைமயலைறைய எ ைம
மா கன் ேபாட்ட இடம் மா ரிப் பண்ணி
ைவத் ட் நாைளக் எல் லாத்ைத ம்
ஒ க் ேறம் மா என் ெகஞ் ச, அம் மா ன்
கத் ல் ரிப் ம் ம் ம் ைளயா ம் .
அெதல் லாம் இனிேமல் சாஸ்வதமாக
சாத் ய ல் லாமல் ேபாய் ட்டதா? கணவன்
இறந் ேபாய் எத்தைன நாள் க த் அந்தமா ரி
தந் ரமாகச ் ரிக்க ம் ?
“எத்தைன நாள் அங் க இ க்கறதா உத்ேதசம்
உமா?”
“ஏம் மா? அங் கதான் இனிேம இ க்கப் ேபாேறன்.”
“மா யார ்க்காரி என்ன ெசால் றா?”
“அவ க் ப் க்கைல, ேபாங் கறா.”
“என்ன ெசான்ேன?”
“எங் கப்பாம் மா பண்ணிப் ேபாட்டைத எல் லாம்
ப் க்ெகா , ேபாேறன்ேனன்,”
“அ ப்பா !”
“என்னம் மா? நான் ெசால் ற நியாயம்
இல் ைலயா?”
“இ ந்தா ம் அப்ப க் ேகக்கலாேமா?”
“அவா மட் ம் மைறச ் ெவச ் க் கல் யாணம்
பண்ணிக் ெகா க்கலாேமா?”
“என்ன ெசால் ேற? என்னத்ைத மைறச ்சாங் கேற?”
“ெதரியைலேய! ெதரியறவைரக் ம் நான் அந்த
ட்ைட ட் ெவளில ேபாற ல் ைலன்
ர ்மானிச ் க்ேகம் மா.”
“ேபா ைபத் யம் ! எைதயாவ நிைனச ் ண்
ஷ்ட்ர த் பண்ணாேத! எல் லாத்ைத ம் ர
 சாரிச ் த்தான் கல் யாணம் பண்ணார ்
உங் கப்பா. நமக் ராப்த ல் ைல.
என்னேமாம் மா நீ ேபசறேதா, அவாத் ல
இ க்ேகங் கறேதா ஒண் ம் நன்னால் ைல ேபசாம
இங் க வந் . ரம் ளிச ் யா இல் யா?”
“வந் ம் மா”
“ேபாற , அந்த மட் ல பகவான் கஷ்டத்ைதக்
ெகா க்காம இ ந் க்காேர!”
“அந்தக் கஷ்டத்ைதக் ெகா த் க்க ம் மா!
அப்ப யாவ என் வாழ் கை ் கல ஒ எ ர ்பார ்ப்
ஏற் பட் க் ம் . இப்ப எைத ெவச ் ண் ம் மா நான்
என் நாைள எல் லாம் தள் ளப்ேபாேறன்? இப்ப
எனக் என்னம் மா வய ?”
“இந்த ஆனிக் பத்ெதாம் ப யற .”
“எ க்காகம் மா இவ் வள க் ரம் கல் யாணம்
பண்ணி ெவச ்ேச?”
“எேதா தாம் மா! இப்ப எல் லாம் ஆ ம்
யாராவ எ ர ்பார ்த்தாளா? நல் ல
நடக் ம் தான் எல் லாம் ெசய் யேறாம் . வா
ேவற ஒண்ைண மன ல ெவச ் ண் க்காேர. வா
மணி, யார ் வந் க்கா பா .”
“உ , நீ யா!” மணி ண்ைட எ த் க் கண்ைணத்
ைடத் க்ெகாள் ள ஆரம் த்தான். “ஒ வாரத் ல
எத்தைன இைளச ் ப்ேபா ட்ேட உ ! அக்கா,
இவைள நான் இந்த ணேம கல் யாணம்
பண்ணிக்கத் தயார ் அக்கா”
“மணி, ைபத் யம் மா ரி ேபசாேத” என்
அதட் னாள் உமா.
“ஏன்? நான் ேகட்ட ல என்ன தப் ? ெரண் நா
இ ந்த க்காக வாழ் கை ் க ரா இவ தபஸ் னி
மா ரி இ க்க மா. என்ன உமா, ெசால் ! ப ல்
ெசால் !”
உமா ெகாஞ் ச ேநரம் ம் மா இ ந்தாள் . அம் மா ட
ஒ தத் ல் அவள் ப க்காகக்
காத் க் றாள் என்ப ெதரிந்த .
“மணி, இப்ப எனக் ம வாழ் ங் கற ரச ்சைன
இல் ைலடா! என் மன இ க்கற நிைல ல்
கல் யாணம் , ஷன், ெபண்டாட் , இப்ப ங் கற
ஷயங் கள் எல் லாம் எனக் அபத்தமா படற !
என் உடம் ம் மன ம் இன் ம் அந்தக் காயத் ல்
இ ந் , அ ர ்ச ் ல இ ந் தைல ெபறேவ
இல் ைல! என் ஷேனாட வாசைனேய இன் ம்
என் உடம் ைப ட் லகைல; இன்ெனா
கல் யாணமா, சண்டாளா! பா !”
மணி சற் ப் பயந் ேபாய் . “கசகசன் இ க் ,
ஸ்னானம் பண்ணிட் வந் ர ்ேறன்” என் உள் ேள
ெசன்றான்.
காப் ையக் ெகா க் ம் ேபா அம் மா ன்
ைககள் ந ங் வைதக் கவனித்தாள் உமா.

அ ந்தப் ைபயன் ைகக ம்

ந ங் க்ெகாண் தான் இ ந்தன.
எ ேர கெரட் ைக மண் ந்த . அவன்
ெநற் ரா யர ்த் ந்த . நாற் கா ல் அவன்
மட் ம் உட்கார ்த் க்க, அவைனச ் ற் ம்
நான் ேபா ஸ் அ காரிகள் அவைனேய
பார ்த் க்ெகாண் க்க, ெவளிச ்ச ளிம் ல்
மாதவராவ் ெமௗனமாகக் காத் ந்தார ்.
“எனக் அவ் வள தான் ஸார ் ெதரி ம் !”
“படவா! ெபாய் ெசான்னன்னா ேபத் ேவரம் !”
“ஸார ் பாஸ்கட் பால் ஆ னா என்ன ஸார ்?”
“ க் ள் ள ைழஞ் யா இல் யா?”
“சத் யமா உள் ள ேபாகைல ஸார ். கத
றந் ந்த . என்னடா றந்
ெவச ் க்காங் கேளன் சாத் ட் வந்ேதன்.”
“ெபாய் ! ெபாய் ! உள் ள ேபாேன.”
“இல் லேவ இல் ல ஸார ். அேத ஃப்ேளார ்ல இ க்கற
இன்ெனா க் பன் எ த் ட் ேபாேனன்
ஸார ். ேபாற வ ல-”
ெரன் ஆக்ேராஷமாக மாதவரா ன் ரல்
ேகட்ட . “ ப் த் ப் அேத ெபாய் ையச ்
ெசால் யா பாஸ்டர ்ட்!” என் நரம் ைடக்கக்
கத் னார ்.
ஸர ்வர ் ைபயன் அ ர ்ந் ேபாய் எ ந் நின்
அழ ஆரம் த்தான்.
“ஏய் ! ஏன் ெகான்ேன?”
“அய் ேயா! சத் யமா, ராகேவந் ர வா
சாட் யா நான் ெகால் லைல ஸார ்!”
“உள் ள ேபானியா இல் யா? ஒப் த் க்க!”
“ேபாகேவ இல் ைல ஸார ்!”
“உள் ள ேபானப்ப பா ையப் பாத் யா?
பயந் க் ட் வந் ட் யா?”
“அய் ேயா! ேபாகேவ இல் ைல ஸார ்!”
“ேபாகாம எப்ப உன் ஷ ரிண்ட் அங் க
ைடக் ம் ? ப ல் ெசால் .”
“எந்த ஷ ஸார ்?”
“பாஸ்கட் பா க் உனக் க் ெகா த்த ஷ !”
“நான் ஒ த்தன்தானா ஆப்டே ் டன். அந்த மா ரி
ஷ எல் லா ப்ேளயர ்ஸ க் ம் தாேன
ெகா த்தாங் க அ ங் கள் ள யாராவ ஒ த்தரா
இ க்க யாதா?”
“உன் ஷ எங் க?”
“அ ... அ ... அய் ேயா அைத எங் க ேத ேவன்?
ெகாஞ் ச நாளா அைத நான் உபேயா க்கல் ல ஸார ்.
சத் யமா உபேயா க்கைல ஸார ்.”
“ஷ எங் ேக?”
“எங் ட்ேட இல் ைல ஸார ். உண்ைமயா, அைத
நான் ெதாைலச ் ட்ேடன் ஸார ்!”
“ம ப ெபாய் ெசால் ேற! ரத்தக்கைறைய
மைறக்க க் எ ஞ் ட்டதாேன? எங் க
ேபாட்ேடா?”
“அய் ேயா! எனக் சாதகமா ஒ த்த ம்
இல் ைலயா! பகவாேன! பாஸ்கட்பால்
ைளயா னா இவ் வள க்கலா!”
“ஷ ைவக் ெகாண் வந் தரியா?”
“அய் ேயா! ேபாங் க ஸார ் நீ ங்க ஒண் !” என்
ரித் க்ெகாண்ேட அ தான்.
“இதபா , உம் ேமல ன் ெவச ் நீ ெபாய்
ெசால் யான் கண் ச ் ரலாம் . லபமா
கண் ச ் ரலாம் . உன் ைக ரல் ர அந்தக்
கத ைடய ல் இ ந் க் . அப்பறம்
உனக் க் ெகா க்கப்பட்ட ஷ ைடய ர
உள் ள இ ந் க் . நீ யானா உள் ள ேபாகேவ
இல் ைலன் அப்பட்டமா கேற. உனக்ேக இ
நல் ல ல் ல. எ க்காக உள் ள ேபாேன, ெசால் ,
உன்ைன ட் க் அ ப் ச ் ர ்ேறாம் அ
அ ச ் சாட் யம் ' ெசய் தா டமாட்ேடாம் ஞ் ல
தண்ணி அ ச ் க்கறயா?”
மாதவராவ் அவன் அ ல் வந் கண்ணா !
டம் ளரி ந் தண்ண ீைர ரல் னி ல் எ த்
அவன் கத் ல் ெதளிக்கப் ேபானேபா அவன்
யால் யால் , த் ரவைத
பண்ணப்பட்டவன் ேபால் அல னான்.
“ ட் ங் க! என்ைன ட் ங் க. நான்
ஒண் ேம ெசய் யைல, ஒண் ேம ெசய் யைல”
என் ெசால் க் ெகாண்ேட ேசார ்வால் சரிந்தான்
ந்தைன ந்த . . மாதவராைவப்
பார ்த்தார ். “என்ன ெசால் ங் க மாதவராவ் ?”
சற் த் தாம த் “அரஸ்ட் பண்ணிடலாம் ஸார ்!
இவந்தான்!”
“எனக் என்னேவா ஷ் ரா இல் ைல, பண்றதா
இ ந்தா பண்ணி ங் க.”
“ஒண் ெசய் யேறன். இவன் ைமத் தேராவா
பாத் ட் , அந்த ஷ ைடக் றதா பாக்கலாம் .
ைடச ்சா பாட்டர ்ைன மாட்ச ் பண்ணிடலாம் ! ஏய் ,
எங் கடா இ க் ம் ?”
ப ல் ைல!
“எல் லாம் பாசாங் .”
உத க ஷனர ் மாதவராைவத் தனிேய
அைழத் , “பா ங் க! இ ஒ நல் ல ஆங் ள் தான்.
ஆனா அரஸ்ட் பண்ற அள க் ... வாங் க வ் யா!
ட யா ?”
16
வ் யா, மாதவராைவப் பார ்த் “ெசான்னப ேய
வந் ட்ேடன் பாத் ங் களா” என்றாள் .
உத க் க ஷனர ், ட வந் ந்த
ராம ஷ்ணைன ெவ த் ப் பார ்த் க்ெகாண்ேட
இ க்க, “ஸார ்! இ தான் நான் ெசால் லைல?
ஸ்டர ் ராமா ஷ்ணன். வ் யா அவங் கேளாட...
இன்னிக் என்னம் மா? ஃப்ெரண்டா, க ன்
ரதரா?”
“ஃப்ெரண் தான் ஸார ்” என் பயத் டன்
ரித்தாள் .
ராம ஷ்ணன், “ஸார ், நாங் க உங் கைள
ப்ளண்ட்டா ஒ ேகள் ேகக்க ம் ,”
“ப்ளண்ட்டா ேகக்கற க் ன்னா உக்கா ங் க”
என்றார ் உத க் க ஷனர ்.
ளிம் ல் உட்கார ்ந்தான். சற் அவசரத் ேலா
அல் ல ஸ் ர ல் லாத ந்தைன ேலா
இ ப்பவன் ேபாலத் ேதான் னான். “ஸார ்!
நாளா நா ம் ம் இந்த ஷயத்ைதப்
ேபாட் க் ழப் க் ட் க்ேகாம் . அப்பறம்
நான்தான் ெசான்ேனன், வ் யா, அவங் க அரஸ்ட்
பண்றதா இ ந்தா பண்ணட் ம் , நமக் என்ன
பயம் , நாம ெசஞ் ந்தாத்தாேன பயப்பட ம் ,
என்ன ெசால் ங் க...?”
“ெராம் ப சரி! ெசய் யாதவங் க பயப்பட
ேவண் ய ல் ைல.”
“எங் கேமல சங் ேதகம் இ க்கா உங் க க் ?”
“ேபா ஸ்காரங் க க் வஸ்ைத ைடயா .
நாங் க எல் லாைர ம் சந்ேதகப்ப ேவாம் ,”
“எங் கேமல சந்ேதகமா? இல் ைல, ப்பா
என்ேமலயா?”
“அ ம் சரியா ெசால் ல யா ”
“ஏன் ஸார ், அவ் வள ரம் ப் த் ப் ச ்
ெசான்ன வார ்த்ைதகளில் உங் க க் நம் க்ைக
ஏற் பட யா?” என்றாள் வ் யா.
“இதபா ங் கம் மா, நீ ங்க எல் லாத்ைத ம்
ேபா ஸ் ட்ட ெசான்னா உபகாரமா இ க் ம் .
அப்ப ச ் ெசய் யாம பா தான் ெசால் ங் க.
உங் க க் ேவண் ய மட் ம் ெசால் ங் க.
இந்த மா ரி அைர ைறத் தகவல் கைளப் ேபால
ேமாசமான எ ம் ைடயா . ெராம் ப ஸ் ட்
பண்ணி ம் .”
“ஸார ் நான் இ வைரக் ம் எைத ம் மைறக்கைல
ஸார ்.”
“பத் ங் களா? இ ேவ ெபாய் !”
“ ஸ்டர ்! உங் க ேபர ் என்ன ெசான்னிங் க?”
“ராம ஷ்ணன் ஸார ்.”
“ராம ஷ்ணன், நா ம் ெகாஞ் சம் ப்ளண்ட்டாேவ
ேகட் ர ்ேறன். நீ ங்க ெரண் ேப ம் இங் க வந்த
ஒ அன்-அஃ யலான ஹனி க் த்தாேன?”
வ் யா உடேன “இல் ைல” என் அ த்தமாகச ்
ெசால் ல, ராம ஷ்ணன், “இ வ் யா. ஸார ், நீ ங்க
ெசால் ற வாஸ்தவம் தான்! அ க்காகத்தான்
வந்ேதாம் !”
“அப்ப எ க்காக ர ்த் ம் உமா ம் தங் ன
அேத ேஹாட்டல் ல தங் க ம் ?”
இ வ ம் பார ்த் க் ெகாண்டார ்கள் .
“ெரண் ேப மாத்தாேன ளான் பண்ணிங் க?”
“எ க் ?”
“ ர ்த் ையக் ெகால் ல!”
“அய் ேயா, இல் ைல ஸார ்!”
“ ன்ன எங் க க் க் கன் ன்ஸ் ஆரமா ரி ஒ
காரணம் ெசால் ங் க.”
“ெசால் டட் மா வ் யா?”
வ் யா “ேவண்டாம் ேவண்டாம் ” என்றாள்
கலவரத் டன் -
“பா வ் யா, ெசால் லைலன்னா நிைலைம
எக்கச ்சக்கமாப் ேபா டற . ேகஸ் ேவற எேதா
பாைத ல ேபா டற . ேபா ஸ ம் ஸ் ட்
ஆ டறாங் க பா .”
“ராம் ! நீ ெசால் லேவண்டாம் . நாேன ெசால் ேறன்.”
“யாராவ ஒ த்தர ் க் ரம் ெசான்னிங் கன்னா
உபகாரமா இ க் ம் .”
“ெசால் றேபா சா உண்ைம ேப ங் க, என்ன?”
வ் யா தைல ல் இ க் ம் ெமாஸாய் க்
ழப்பங் கைளப் பார ்த் க் ெகாண்ேட “ஸார ்,
நா ம் ராம் ம் கல் யாணம்
ெசஞ் க்கப்ேபாேறாம் ” என்றாள் .
“ெசஞ் க்கங் க. தாராளமா ெசஞ் க்கங் க.”
“அ க்காக... அ க்காக...” என் பா
வாக் யத் ல் ெதாங் னாள் . ராம ஷ்ணைனப்
பார ்த் ெவட்கப்பட்டாள் .
ராம ஷ்ணன் ெதாடந் , “ஸார ், நாங் க ெரண்
ேப ம் அந்த ேஹாட்டல் அைற ல
தங் ந்ேதாம் .”
“ஓ. ேக. இந்த வரம் எங் க க் த்
ேதைவ ல் லாத . ர ்த் இறந்த அந்தக் காைலல
நீ ங்க ெரண் ேப ம் என்ன ெசய் ட் ந் ங் க?”
“ ேவர ் ேஹ ங் ெஸக்ஸ்” என்றான்.
இங் ல் ெசான்னால்
நாகரிகப்ப த்தப்ப ற !
மாதவராவ் அவர ்கள் இ வைர ம் பார ்த்தார ். அவர ்
கண்கைளச ் சந் க்கத் ைதரிய ன் இரண்
ேப ம் நிலம் ேநாக் களாக இ ந்தார ்கள் .
“ஸார ்! அ க் க் காரணத்ைதச ் ெசான்னா நீ ங்க
ெகாஞ் சம் ஆச ்சர ்யப்ப ங் க.”
“ேபா ஸ்காரங் கைள ேல ல ஆச ்சரியத் ல்
ஆழ் தத
் யா ”
“அ ம் ஒ ஆ ம் ெபண் ம் தனியைறக் ப்
ேபாற ல அ க ஆச ்சரியம் எ ம் ச ்ச ல் ைல
இப்பல் லாம் ” என்றார ் . .
“ வ் யா ஒ தமான ஆத் ரத் னாலதான்
அப்ப ச ் ெசஞ் சா.”
“யார ் ேமல?”
“என்ைன நிராகரிச ்ச அந்த ர ்த் ேமல!
கல் யாணம் பண்ணிக் றதா வாக் க்
ெகா த் ட் அப்பறம் ஜாதகம் சரி ல் ைலன்
ெபாய் ெசால் , ைம காட்! எனக் அவன் ேமல
வந்த ஆத் ரத் க் , எனக் ச ் சந்தர ்ப்பம்
 ைடச ் அவைன அப்ப ேய நகத்தாலேய க்
ெகால் ற க் ந் ேவற யாேரா சாவ ச ் ட்டா.
எனக் ம் ஒ கணவன் ைடப்பான், எனக் ம்
கல் யாணம் ஆ ம் , உன்ைனப் ேபாலேவ நா ம்
உனக் ஹனி ன் நடக் ற ேத ேலேய
எனக் ம் ஹனி ன்... அேத ேஹாட்டல் ல...!”
மாதவராவ் சட்ெடன் . . ையப் பார ்த் ச ்
ரித்தார ். “ஐ , ெகாஞ் சம்
வரிைசக் ரமத்ைதத்தான் மாத் ட் ங் க ேபால
இ க் .”
“ராம் என்ைன நிச ்சயம் கல் யாணம்
பண்ணிக்கப் ேபாறார ். இல் ைல ராம் ?”
“ஷ் ர ் டார ் ங் ! ஸார ், நடத்த இதான் ஸார ்.
தல் ல இந்த ஷயத்ைத உங் க ட்ட
ெசால் ற க் த் தயங் ய க் க் காரணம்
உங் க க் ப் ரிஞ் க் ம் நிைனக் ேறன்.
ெவட்கம் தான். இப்ப ெசால் லேவண் ய கட்டாயம்
ஏற் பட் த் . ர ்த் ெகாைல ண்ட சமயம்
நாங் க ெரண் ேப ம் க் ள் ள ெபட்ல
இ ந்ேதாம் ...”
“எப்ப ைம ட் ெவளிேய வந் ங் க?”
“சாயங் காலம் தான்”
“சாப்பா -”
“ ம் சர ் ஸ் லமா ஆர ்டர ் பண்ேணாம் . நீ ங்க
ேவணா ெவரிஃைப பண்ணிடலாம் . சாயங் காலம்
ெசய் ையக் ேகட்ட ம் உடேன ஆஸ்பத் ரிக் ப்
ேபாய் ப் பார ்த்ேதன். சத் யமா இந்தக்
ெகாைலக் ம் எங் க க் ம் எந்த த சம் பந்த ம்
ைடயா ஸார ்,”
இ வ ம் மாதவராவ் ேபசக் காத் ந்தனர ்.
மாதவராவ் , . ையப் பார ்த்தார ்.
“கல் யாணம் எப்ப?” என்றார ் உத க் க ஷனர ்.
“அ த்த மாசம் ஸார ்.”
“ க் ரம் பண்ணி ங் க! இல் ைல, பத் மாசம்
ெவய் ட் பண்ணேவண் வந் ம் ”
“ க் ேகர ் ஸார ்”
“அெதல் லாம் எனக் அவ ய ல் ைல!
ேகக்கற க்ேக அ ங் கமா இ க் . ஆனா ல
ேவைளகளில் உண்ைம ம் ேனாதமாத்தான்
இ க் .”
“நாங் க ேபாகலாமா ஸார ்?”
“ெமட்ராஸ்ல உங் க அட்ரஸ் ெகா த் க் ங் க
இல் ல?”
“ெகா த் க்ேகன் ஸார ். நான் ெபா ப் ள் ள
ேவைல ல இ க் றவன்.”
“ேபாற க் ன்னா வ் யா உங் கைள ஒ
ேகள் ...”
“தாராளமா.”
“ ர ்த் ைய யார ் ெகான்னி ப்பாங் கன்
நிைனக் ங் க?”
வ் யா ெகஞ் சலாக “ெதரியா ஸார ்” என்றாள் .
அவர ்கள் ெசன்ற ம் க ஷனர ் “ஸ்ட்ேரஞ் ச ் ப் ள்
ராவ் . ஒண் ெதளிவா ெதரி ” என்றார ்
“ேபக் ஸ்ெகாயர ் ஒன், அதாேன ஸார ்!”
“அேததான்!”
“அந்த ேஹாட்டல் ஸர ்வர ்?”
“அவனா இ க்கலாம் ! ஆனா ஆள் காைலப்
பாத் ங் கல் ல? ைஸஸ் ைநன் ஸ அணியறவனாத்
ேதாணைல. அப்ப ேய அவன் ெசய் ந்தா ம்
காரணம் ? ேமாட் வ் ? எங் க? எ க் க்
ெகால் ல ம் ?”
“ேமாட் வ் ெதரிஞ் சா ஆள் அகப்பட்டாப்பலதான்.”
“எ க் ம் அவன் ம் ல இ க் ற சாமான்கைள
எல் லாம் ேசாதைன ேபாட் ப் பாத் ங் க,
எங் கயாவ எைதயாவ ஒளிச ்
ெவச ் க்கலாம் .”
“எனக் ம ப இந்த ராம ஷ்ணன் ேமல
சந்ேதகம் வ !”
“ ழப்ப ங் க. ஒ த ெபாறாைம னால,
ஆத் ரத்தாேல அந்தப் ெபண் தன் காதலேனாட
அேத ேஹாட்டல் ல கல் யாணம் ஆற க் ந் ேய
ேபாட் க் ஹனி ன் பண்ணி க்கா... எனக்
பயமா இ க் மாதவராவ் ! எனக் அவ வய ல
ெபண்ணி க்கா.”
“ேசச ்ேச, வளர ்ந்த ழ் நிைல க் யங் க! சா னி
என்ன தங் கமான ெபாண் !”
“அப்ப? ம ப ஆரம் பத் ல இ க்ேகாம் இந்தக்
ேகஸ்ல! அப்ப த்தாேன?”
“ஏறக் ைறய அப்ப த்தான் ஸார ்.”
“அந்த மணி, அப் றம் அந்தப் ெபாண் ...”
“எந்தப் ெபாண் ஸார ்?”
“மைன !”
“ேசச ்ேச!”
“மாதவராவ் ! ஸ்ட்ரஸ்ட் ஆப் யஸ்! அந்த
ெபண் உமா ட உங் க பட் யல் ல இ ந்தாக ம் .
ஏன் அவேள ெகான் ட் ரிப்ேபார ்ட்
பண்ணி க்கக் டா ? அவ எப்ப ப்பட்ட
ெபாண் , அவ எதாவ ெமண்டலான்
ெதரிஞ் ண் ங் களா நீ ங்க?”
“இல் ைல ஸார ்!”
“ெதரிஞ் க்கங் க!”
மாதவராவ் அவைரச ் சற் ஆயாசத் டன் பார ்த் ,
“எஸ் ஸார ்” என் எ ந் ஸல் ட் அ த் ட் ச ்
ேசார ் டன் ெவளிேய வந் ப் ல்
ஏ க்ெகாண்டார ்.
ைமக்ேராேவவ் டவைரத் தாண் வதற் ள் அவர ்
ெவ ப் பன்மடங் கா ந்த , சட்! என்ன ேகஸ்
இ ! அ ையப் டா என் ஆரம் ப னத் க்
பாம் இ த் க்ெகாண் ெசன் ட்ட .
மல் ேலஸ்வரம் த் அேஸா ேயஷன் என்ப
மற் ெறா மாையயா? ற் ச ் ற் ப் றப்பட்ட
இடத் க்ேக ெகாண் வந் றேத!
எங் ேகயாவ ெபரிசாகக் ேகாட்ைட ட் க்
ெகாண் க் ேறனா? ெமாத்தம் எத்தைன ேபர ்
இ ல் .? மணி...? எத்தைன மாயா? மணி வ் யா ன்
மாயா! மல் ேலஸ்வரம் மாயா... இன் ம் எத்தைன
மாயா வரப்ேபா ற ...?
அ வலகத் ற் வந்த ம் ேமைச ந்
க தங் கைளப் பார ்த்தார ். சர ்க்கார ் ப ப் க்
கா தங் க க் மத் ல் அந்தக் கவர ்
தனியாகத் ெதரிய, ரித்தார ்.
“அன் ள் ள இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவரா க் , உடன்
இைணத் க் ம் க தம் , இறந் ேபான என்
அண்ணன் ர ்த் ன் மைன உமா க்
வந்த . இ உங் கள் ேதட ல் உதவலாம் என்
அ ப் ள் ேளன். ஏதாவ ெதரிந்ததா?
உண்ைம ள் ள ஆனந்த,் ”
இைணப் க் க தத்ைதப் பார ்த்தார ். “நடந்தைத
மற. ஆண்டவன் உன்ைனக் காப்பாற் வான்-
மாயா,” ன் பக்கத் ல் : “வ ேறன்.”
மாதவராவ் சற் உற் சாகம் ெபற் ெட ேபாைன
எ த் ஒ எண்ைணச ் ழற் “இனாம் தார ்
இ க்காரா?” என்றார ்.
காத் ந்தேபா அந்தக் க தத்ைத ம ப
பார ்த்தார ். பச ்ைச ைம. மாயா என்ப ஒ ெபயரா?
'வ ேறன் என்றால் அவ க்காகவா? ெசன்ைன
ேபா ஸ டன் ெதாடர ் ெகாண்
அந்தப்ெபண்ைண எச ்சரிக்க ேவண் ம் .
ஒ ேவைள இ அவேள தயாரித்த க தேமா? ேச,
பரதமான
ீ சந்ேதகம் . இ ந் ம் . ,
ெசான்ன ேபால் எைத ம் சந்ேத க்காமல்
டக் டா . ர ்த் ையத் த ர எல் ேலாைர ம்
சந்ேத க்க ேவண் ம் . “இனாம் தார ், நான்
மாதவராவ் ... எப்ப இ க் ங் க... ஒ ெலட்டர ்
ைடச ் க் . அந்த ேஹாட்டல் மர ்டர ்,
ரிேமம் பர ்...? ெலட்டைர உங் க க் அ ப்பேறன்.
அ ல அத்தைன ம் அல ரிப்ேபார ்ட் ெகா ங் க...
இன் ம் இல் ைல. கண்ைணக்கட் காட் ல
ட்டாப்பல இ க் . நீ ங்க எல் லா ம் தான் உத
ெசய் ய ம் ... தாங் ஸ், உடேன அ ப்பேறன்...
அப் றம் ஒ ேபாட்ேடா ெநகட் வ் இ க் .
அைத ம் அ ப்பேறன். என்லார ்ஜ் பண்ணி ஒ
ரிண்ட் ேபாட் க் ெகா ங் க... ெவச ் றட் மா...”
உ மா ெட ேபாைன அதன் ெகாக் ல் மாட்ட,
எட்டணா கா உள் ேள ங் ந்த சப்தம்
ேகட்ட . ண்ைட ட் ெவளிேய வந்தாள் .
சாயங் காலம் நாலைர மணிக் ர ்த் ன்
ேமல காரிையச ் சந் க்க ம் அவ க்
ெட ேபான் ெசய் ேகட் க்ெகாண்டாள் . அவர ்
வா என்றார ் பரி டன். உமா க் காேலஜ க் ப்
ேபாய் ைமதானத் ல் நடக்க ேவண் ம்
ேபா ந்த , ெநட் ல் உடல் ஓய பத் ஓவர ் பந்
ட் வரலாம் ேபால இ ந்த . யா .
எல் ேலா க் ம் இதற் ள் ெசய் எட் இ க் ம் .
பார ்த்த டன் ஸாரி ஸாரி என் உ ைர
வாங் வார ்கள் . நாலைரவைர என்ன
ெசய் யலாம் . த்தகக் கைடக் ள் ைழயலாம் .
ட் ப்ேபான த்தகங் கள் எல் லாவற் ற் ம்
இப்ேபா ேநரம் இ க் ற . ம ண்ட் ேரா க்
பஸ் ஏ ன்பாதம் ஸ் ெசன்றாள் .
எல் ேலா ம் பார ்க் ற பார ்ைவ ேலேய
அவர ்க க் ம் ெதரி ம் ேபா ம் என்
ேயா த்தாள் . த ழ் ப் ப ல்
ஸ்ேதாத் ரங் க ம் மதப் த்தகங் க ம்
அ கமாக அ க் ப்பைதப் பார ்த்தாள் . ைல
உயர ்ந்த த்தகங் களின் அலமாரி வரிைச அ ல்
அந்த ராக்ேகஷ் நிற் பைதப் பார ்த்தாள் . கண்ணா
அணிந் ெகாண் ஏேதா ஒ த்தகத்ைத ஆழ் ந்
கவனித் க் ெகாண் ந்தான். அவனிடம் ேபாய் ப்
ேபசலாமா என் ேயா த்தாள் . அவைனப்
பார ்த் ம் இதயம் ரிதமா ய .
அ க்க தன் த்தகத் ந் நி ர ்ந் அவன்
இன் ம் நிற் றானா என் பார ்த் க்ெகாண்டாள் .
அேதசமயம் தன் அனாவ யமான த ப்ைபப்
பற் ச ் சற் ெவட்கப்பட்டாள் . ேகாபம் ட வந்த .
அவன் இவள் பக்கம் பார ்க்கேவ இல் ைல. சற்
ஏமாற் றமாக இ ந்த . ெமல் ல ெமல் ல அந்த
அலமாரி வைர ெசல் லலாமா... ேச, டா என்
மன எ ர ்த்தா ம் கால் கள் தானாக அங் ேக
ெசன்றன. இன் ம் கவனிப்பவனாகத்
ெதரிய ல் ைல. எ ேர ெசன் ெகாண் ந்த
ப்பந் ைய “எக்ஸ்க் ஸ் ” என்
ளித்தேபா தான் நி ர ்ந்தான்.
“ஹேலா! நீ ங்களா! வாட் எ ஸர ்ப்ைரஸ்!
உங் க க்காகத்தான் இந்தப் ஸ்தகத்ைதப்
பாத் க் ட் க்ேகன்.” அவன் காட் ய
த்தகத் ன் ெபயர ் மாயா.

17
அ வன் ைக ல் ைவத் ந்த த்தகம் அகலமாக
உசத் யான அட்ைட ேபாட் அதன் ேமல்
‘இன்காஸ்' என் எ ந்த .
“மாயன் நாகரிகத்ைதப்பத் ய ஸ்தகம் இ .
இன்காஸ் அஸ்ெடக்ஸ் பத் எல் லாம்
ேபாட் க்கான். கப் பழங் கால நாகரிகம் இ .
ெபா யா, ெப , ஈக்வடார ், அர ்ெஜன் னா,
எல் லா இடத் ல ம் பர இ ந்த நாகரிகம் .
அவங் க ரியைன வணங் னாங் க. இன்கா
சாம் ராஜ் யத் ைடய ைறகள் எல் லாம்
பாத்தா ஆச ்சரியப்ப ம் ப யா இ க் .
எல் லா க் ம் ெகாஞ் சம் நிலம் தரப்பட்ட .”
உமா அவன் ெசால் வைதக் கவனிக்காமல் , “நீ ங்க
தல் ல என்ன ெசான்னிங் க? என் ேகைஸப் பத்
சாரிச ் க் ட் க் ங் களா?”
“ஆமா” என்றான், இயல் பாகத் தைலையச ் சாய் த்
அவைள வ கரமாகப் பார ்த்தான்.
“என் ேகஸ் என்னன் ெதரி மா உங் க க் ?”
“நடந்த எல் லாத்ைத ம் ஒண் டாம
ெதரிஞ் க் ட்ேடன் உமா!”
“யார ் ட்ட இ ந் ?”
“ஆனந்த் ட்ட இ ந் . ரிக்ெகட் லமா அவன்
எனக் ப் பரிச ்சயமானான்.”
“என்ன ெதரிஞ் க் ட் ங் க?”
“உமா! சத்தம் ேபாட் ப் ேபசாம இ க்க யா .
இ ஸ்தகக்கைட வாங் க ெவளிேய ேபாய் ஒ
கப் காப் சாப் டலாம் ,”
உமா மணி பார ்த்தாள் . ர ்த் ன்
ேமல காரிையச ் சந் க்க இன் ம் அைர மணி
சமயம் இ ந்த .
“சரி”
இைரச ்சைலக் கதேவா நி த் ட் உள் ேள
ெசயற் ைகக் ளிர ் அைமக்கப்பட்ட ஓட்டல்
அைற ல் ெசயற் ைக ெவளிச ்சத் ல் ெசயற் ைக
மனிதர ்கள் ன்னைக ெசய் தாேல வ க் ம் ேபால
இ ந்த ெபாம் ைமப் ெபண்க டன் உதட்
னி ல் ேப க்ெகாண் ந்தார ்கள் ,
“ஏதாவ சாப் ட ங் களா?” என்றான் ராக்ேகஷ்.
ெவய் ட்டைர ரல் ெசா க்கால் ப் ட்டான்.
“ஜஸ்ட் காஃ ப்ளஸ
ீ ் .”
“இந்த இடத் க் வந்தாேல இங் ஷ் ேபசத்
ேதா இல் ைல!” சற் ேநரம் ம னத் க் ப்
ன் “ெசால் ங் க!” என்றான்.
“நீ ங்கதான் ெசால் ல ம் .”
“எனக் எல் லாம் ெதரிஞ் உமா. உங் க மன
ெசன்ற ல வாரங் களா என்ன பா பட் க் ம்
என்னால நிைனச ் ப் பாக்கேவ பயங் கரமா
இ க் .”
உமா ன் கம் ங் க,
“அைத ம ப நிைன ப த்தற என்
ேநாக்க ல் ல. ஆனா ஆனந்த் ெசான்னான், நீ ங்க
உங் க கணவைனக் ெகான்ன யா ன்
கண் க்க வாதமா இ க் ங் கன் நான்
உங் க க் அ ல் உத ெசய் ய ம்
ேதா .”
“எப்ப ?”
“நான் ஒ லா ராஜ ேவட். ரி னால ,
ஃபாரன் க் ைஸன்ஸ் இரண் ல ம் எனக்
ஈ பா ெராம் ப உண் . உங் க க்
ஆட்ேசபைண இல் லாத பட்சத் ல் உங் க ட
இ ந் ண் உங் க கணவைனக் ெகான்னவைன
அல் ல ெகான்னவைளக் கண் க் ற ல
உதவ ம் பேறன்.”
“நடந்த ரா உங் க க் த் ெதரி மா?
“ெதரி ம் . ஆனந்த் ெசான்ன , ெபங் க ர்
ெசய் த்தாள் களின் ரிப்ேபார ்ட் கள்
எல் லாத்ைத ம் பாத் ட்ேடன். மாயாங் கற ேப
என்ைன அப்ப ேய ண் இ க் . இ வந் ,
அந்தக் ெகாைலையச ் ெசஞ் சவன் ேவ ம்
தன்ைனக் ெகாஞ் சம் காட் க்ெகா க்கறான்...!
நீ ங்க டாஸ்டாெவஸ் ைடய ' ைரம் அண்ட்
பனிஷ் ெமன்ட்' ப ச ் க் ங் கேளா?”
“இல் ைல”
“இைளஞன் பணத்ேதைவக்காக ழ ையக்
ெகான் ட் ேபசாம அந்த ஊைர ட்
ஓடமாட்டானா? ம நாேள ற் றம் நடந்த
இடத் க் ப் ேபா அங் க ேபா ஸ்காரங் க என்ன
சாரிக் றாங் கன் பாக்கப் ேபா ர ்றான்!
காந்தம் மா ரி அந்த இடம் அவைனக் கவர ்ந்
கவர ்ந் இ க் . எல் லாக் ற் றவாளிங்
க க் ேம உள் ர ஒ மஸாக் ஸ்ட் க்
இன்ஸ்ட் ங் ட் உண் ன் ஒ யரி இ க் . ல
ேவைளகளில் தன்ைனக் கண் க் ற க்
ேவ ம் ேன பாைதகைள அவங் கேள
அைமச ் க்ெகா ப்பாங் களாம் . ேத வான்ட்
காட்! அந்த ர ீ லதான் இந்த மாயாங் கறைத
நீ ங்க எ த் க்க ம் . அந்த ஆசா அவ க்
ெவளிப்பட்ட உலகத் க் டற சவால் இ .
“இதபார ்! மாயா, அவ் வள தான் ெசால் ேவன்.
அைத ெவச ் க் ட் என்ைனக் கண் ங் க
பாக்கலாம் ' என் ேபா ஸ ட கண்ணா ச ்
ைளயாடறான். எனக் அப்ப த்தான் ேதா .
அ க்காகத்தான் மாயாங் கற என்னன்
ஸ்தகம் ப க்க ஆரம் ச ்ேசன். அ ல இ ந்
அஸ்ெடக் நாகரிகம் . இன்காஸ் இப்ப ப்
ேபா ச ் பாைத. அவங் கவங் க க்
ேவ ங் கற ணிைய அவங் கேள ெநச
ெசஞ் ப்பாங் களாம் . ெச ப்ைப தாேன
ெதச ் ப்பாங் களாம் . சாப்பாட் க் ேவண் ய
மண்தட் , பாைன எல் லாத்ைத ம் ட.
அவங் கேள ெசய் ப்பாங் களாம் !”
“இப்ப அ க் ம் ர ்த் இறந் ேபான க் ம்
என்ன சம் பந்தம் ?”
“எதாவ சம் பந்தம் இ க்கத்தான் இ க்க ம் .”
“மாயாங் கற ஒ ஆ ைடய ேப .”
“எப்ப த் ெதரி ம் உங் க க் ?”
“க தா வந்தேத! மாயான் ைகெய த் ப்
ேபாட் .”
“என்ன க தம் ?”
“சரியா, எக்ஸாக்டட ் ா ஞாபக ல் ல! 'எல் லாம்
நல் லேத நடக் ம் , கட ள் காப்பாத் வார ்-
வேரன்' மாயான் ேபாட் வந்த .”
“அந்தக் க தம் இ க்கா உங் க ட்ட?”
“இல் ைல, பங் க ர ் இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவரா க்
அ ப் ட்ேடாம் .”
“சரி! நான் எப்ப ம் ஒ ைற பங் க ர்
ேபாறதாத்தான் இ க்ேகன். அப்ப அவைரச ்
சந் ச ் க்கேறன். அவங் க எ ம்
கண் ச ்சாங் களா? எதாவ தகவல் உண்டா?”
“ெதரியைலேய”
“உமா, உங் க க் அப்ெஜ ன் எ ம்
இல் ைலேய?”
“எ ல?”
“உங் க வகாரத் ல அனாவ யமா
தைல டறதா நீ ங்க நிைனக்கக் டா . எனக்
உங் க கைதையக் ேகட்ட ேம உங் க க் உத
ெசய் ய ம் மன டந் அைல . ஒண்
ெசான்னா ேகா ச ் க்க மாட் ங் கேள?”
“என்ன?”
“நீ ங்க அழகா இ க் ங் க சாதாரணமா, ம் ளா
அலங் காரேம இல் லாம நீ ங்க வந் ங் ங் க.
இ ந் ம் பக்கத் ேட ைளப் பா ங் க.”
உமா ம் ப் பார ்த்தாள் . ஒ இைளஞன்
அவைளேய கண்ெகாட்டாமல்
பார ்த் க்ெகாண் ந்தவன் அவைளக் கண்ட ம்
ன் ரித்தான். உமா சட்ெடன் தைலையத்
ப் க்ெகாண்டாள் . ,
“ ஆர ் ஸ் ல் ட் ஃ ல் !”
உமா காப் ைய மடக்ெகன் ங் ட்
“தாங் ஸ், நான் ேபாேறன் எனக் நாலைர மணிக்
அப்பாய் ன்ட்ெமன்ட் இ க் .”
“யாேராடன் ேகட்கலாமா?”
உமா தயங் னாள் . இவன் ேப ம் த ம்
நடத்ைத ல் உள் ள பளபளப் ம் அவைளக்
கவர ் ன்றன. அ ஆபத் என் மனத் ல்
ைல ல் ஒ ன்னக் ரல் ெசால் க்ெகாண்
இ ந்த . அ கப் பழக்கம் டா . ஏன் டா ?
என் கணவ க் நான் கட் ப்பட்டவளா? அவேன
ய் த் க்ெகாண் ேபாய் ட்டான். கணவன்
இறந்த ன் எத்தைன மாசத் க் ப் ன்
ரிக்கலாம் என் எதாவ ஸ்தகத் ல்
ேபாட் க் றதா. உமா, உமா!
கட் ப்ப த் க்ெகாள் . அவள் மனத் ல் ஒ
கணம் அந்த நிைலக்கண்ணா ன்
எ த் க்க ம் அந்த ரத்தப் ப க்ைக ம்
பளிச ் ட்டன.
“நான் வேரன்!”
“ெசால் ல இஷ்ட ல் ைலன்னா ேவண்டாம் .”
ல் க் உரிய காைச ண்ணி ல்
ைவத் ட் அவசரமாக அவ டன்
ேசர ்ந் ெகாண் ப றங் , வந்தான்.
“நான் வரட் மா” என்றாள் .
“நா ம் ட வரட் மா?”
“ேவண்டாம் ”
“சரி, அப்ப எப்ப ம ப சந் க்கலாம் ?”.
“உங் க ட்ட எதாவ ஸ்ஃ லா தகவல் இ ந்தா
ஆனந்த் ட்ட ெசால் அ ப் ங் க. நாம
சந் க்கற க் இனிேம அவ யம் இ க்கா ன்
நிைனக் ேறன்.”
அவன் கம் மா வைதப் பார ்த் ச ் சற்
வ த்தப்பட்டாள் . மனத்ைதப் ண்ப த்
ஆ ற் .
“சரி! நீ ங்க எப்ப ச ் ெசான்னா ம் சரிதான்.
எப்பவாவ என் உத உங் க க் த் ேதைவன்னா
இந்த நம் ப க் ெட ேபான் ெசய் நான்
இல் ைலன்னாக் ட தகவல் ெசால் ங் க. என்ன?”
“சரி.” அந்தக் கார ்ைட வாங் க்ெகாள் ம் ேபா
அவன் ரல் பட்ட .
ர ்த் ன் ஆ ஸ் அவள் எ ர ்பார ்த்த ேபால
இல் ைல. ன்னதாக இ ந்த . ஒ பத் ைலன்
ஸ் ட்ச ் ேபார ் ல் ஒ ெபண் ெட ேபான்,
ரிஸப்ஷன், இந்த வார க் ன்ைற ம்
கவனித் க்ெகாண் ந்தாள் . அ ேக மலர ்கள்
நிரம் ய ஒ த்தைளப் பாத் ரம் இ ந்த .
எ ேர ந னமாக, “உட்கா ங் க! ஸ்டர ் சர ்மா ல்
இன் எ னிட்.” ேமல காரி சர ்மா அவைள
உள் ேள ப் ட ல் ைல. ரிஸப்ஷனிேலேய வந்
சந் த்தார ். அவர ் வய ைறச ்சலாக உைட
அணிந் ந்தார ். ன் ம ர ் வ க்ைக ன்
ஆரம் பங் களால் ன்வாங் ந்தா ம் ,
ைசட்பர ்ன்ஸ் நல் ல அடர ்த் யாக இ ந்த .
ைச ம் பாங் காக ைவத் ந்தார ்.
“ ஸஸ் ர ்த் ! தல் ல என் ெசாந்த ைற ல
என் ைடய ஆழ் நத் அ தாபங் கள் . நான்
பங் க க் த் தந் அ ச ் ந்ேதேன, ஆ ஸ்ல
இ ந் என்ன உத ேவ ம் னா ம் ெசய் யத்
தயார ் வந் ேசர ்ந்தேதா?”
“வந் க்க ம் ஸார ். நான் எங் க தந் ெயல் லாம்
பாத்ேதன்!”
“ஐ அண்டர ்ஸ்டாண்ட்! ச ்ச ்!” ெமௗனமாக
இ ந்தவைளக் ற் ற உணர ்ச ் ள் ளவர ் ேபாலப்
பார ்த்தார ்.
“என்ன சாப்பட ங் க?”
“ஒண் ம் ேவண்டாம் ஸார ். இப்பதான் காப்
சாப் ட்ேடன்.”
“ெசால் ங் க, நான் உங் க க் என்ன உத
ெசய் ய ம் ?”
“ ர ்த் இறந் ேபாய் ட்டார ், அவைரப்பத்
உங் க ைடய ைக ல் லாத, உண்ைமயான
அ ப்ராயம் ேவ ம் ,”
“எ க் ?”
“அவர ் ஏன் ெகால் லப்பட்டார ் எனக்
கண் க்க ம் .”
“ஓ! அப்ப யா!”
“அவர ் ஏன் ெகால் லப்பட்டார ் உங் களால
எதாவ காரணத்ைத நிைனச ் ப் பாக்க
யறதா ஸார ்?”
சற் ேநரம் ேயா த்தார ், கத் க் ம் நைட
ைடக் ம் ெபா த்தமாக ஒ ைபப்
பற் றைவத் க் ெகாண் . அ அதன் ெந ப்
சம் ம த்த ைக ளப் ேப னார ்.
“இல் ைலம் மா. என்னால ஒ காரண ம்
நிைனச ் ம் பாக்க யைல.”
“அவர ் ஆ ஸ்ல எப்ப ? ப்ளஸ
ீ ் , ஃபர ் ெஹவன்ஸ்
ேஸக் ஃப்ராங் க்!”
“ெசால் ேறம் மா. ர ்த் ையப் ேபால ஒ ெஜம்
ஆஃப் எ ேமைனப் பாக்க யா . எங் க கம் ெபனி
ன்ன தான். இ ந் ம் அவன் ேவற ெபரிய
கம் ெபனிகளில் ஆஃபர ் இ ந்தேபா இங் க
ேவைலல இ ந்த சவாைல உத்ேத ச ் ேசர ்ந்தான்.
ேசர ்ந்த ல மாசங் களிலேய டர ்ன் ஓவர ்ல
இம் ப் வ் ெமன்ட், காட் னான். இன்ஃபாக்ட,் ஐ
வாஸ் ம் எெரய் ஸ்.”
“இந்தக் கம் ெபனி ல எத்தைன ெபண்கள் ?”
“ மார ் எட் ேபர ் இ ப்பாங் க.”
“அவங் க யாேராடயாவ சம் பந்தம் எதாவ
ெவச ் ந்தாரா?”
“ஓ.- ேநா! ஸர ்ட்டன் நாட்!”
“அவங் கள் ள யார ் ேபராவ மாயாவா?”
“இல் ைல.”
“ ப்பாரா?”
“இல் ைல.”
“எப்பவாவ காபேர ேபா க் ங் ளா அவர ்
ட.”
“இல் ைல, நான் தனியா ேபா க்கலாம் .”.
“ ட்டாட்டம் , ளப் , ராஸ் ட் ட்ஸ்...?”
“ேசச ்ேச!”
“உங் க கம் ெபனி னஸ்ல எதாவ , ெடண்டர ்,
காண்ட்ராக்ட் ேபாக் வரத் ல் யாராவ எ ரிகள்
இ க்க மா அவ க் ?”
“ைம காட்! ேபா ைஸ டக் ர ்ைமயா ேகள்
ேகக்க ங் கேள... இல் ைல, அெதல் லாம் ஒண் ேம
இல் ைல ஸஸ் ர ்த் .”
“ ன் ஏன் ஸார ் அவைரக் ெகான்னாங் க? எதாவ
சம் ரதாயமான காரணம் ெசால் ங் க ஸார ்,
ப்ளஸ
ீ ் !” அவள் இப்ேபா அடக்க யாமல் அழ,
“ ஸஸ் ர ்த் ! காம் வர ் ெஸல் ஃப் ப்ளஸ ீ ்!
வசந்தா! ெகாஞ் சம் கா ஆர ்டர ்பண் , இல் ைல
ல் டர் ிங் ஸ் ஆர ்டர ் பண் ம் மா... ஸஸ்
ர ்த் ...!”
“என்ைன உமான்ேன ப் ங் க” என்றாள்
தன்ைனக் கட் ப்ப த் க்ெகாண் .
“உமா, உங் க க் எங் க கம் ெபனில ேவைல
ேவ மா?”
“இல் ைல ஸார ், ேவண்டாம் எனக் ேவண் ய
ஒ ேகள் க் ப ல் !”
“நீ ங்க எப்ப ேவ ம் னா ம் இங் க வரலாம் ,
ேவைலதர ்ேறன். இறந் ேபான ர ்த் க் நாங் க
ெசய் ய ேவண் ய கடைம, அஞ் ச இ .”
“தாங் ஸ், ேதைவப்பட்டா வேரன்!”
மா தவராவ் அந்தக் ைகெய த்
நி ணரிட ந் வந் ந்த ரிப்ேபார ்ட்ைடப்
பார ்த்தார ்.
The slant of the final stroke measures 95' generally and the slant varies
between 92' and 98'. The final horizontal stroke. 3 of an inch and the down
stroke.4 of an inch. So the habit of the author is to produce down stroke.1
inch longer than the horizontal stroke...
ேமைசேமல் எ ந்தார ். 92 ரியாக இ ந்தால்
என்ன 98 ஆக இ ந்தால் என்ன. எனக்
ைபசா க் ப் ரேயாசன ல் ைல. என்ன ஒ
ழல் இ ! ஆரம் த்த இடத் ல் ெகாண் வந்
நி த் ட்ட . அந்த ராம ஷ்ணைன ம ப
உ க் ப் பார ்க்கலாம் . “ராம் !”
ரித் க்ெகாண்டார ் என்ைன ‘மா ' என் என்
வாழ் கை் க ல் யாராவ ப் ட் க் றார ்களா.
அவர ்கள் ெசான்ன காரணம் உைதக் ற .
தன்ைன நிராகரித்த ஒ வன் ேவ ெபண்ைன
மணம் ெசய் ெகாண் ஹனி ன்
பண் றான் என்பதால் தன் காதல டன் அேத
ேஹாட்ட ல் , அேத னம் ேதனில
ெகாண்டா னாளாம் . என்ன ேனாதமான ெபண்!
இல் ைல, ேவ எதாவ காரணம்
இ க்கேவண் ம் . காலணி வகார ம்
க த் ட்ட . சாயம் ேபா பவன் யார ்?
மாதவராவ் ேமைசேமல் இ ந்த
ெபரி ப த்தப்பட்ட ைகப்படத்ைத...

18
மா தவராவ் ேமைசேமல் இ ந்த
ெபரி ப த்தப்பட்ட ைகப்படத்ைத த ல்
அ வாரஸ்யமாகத்தான் பார ்த்தார ். ர ்த் ம்
உமா ம் பார ்க் ல் உமா சற் ேற ெவட்கத் டன்
கா ராைவப் பார ்க்க ர ்த் அவ டன்
ைகயாக ஒட் க்ெகாண் நாைளக்
சாகப்ேபா ேறாம் என் ற சாையேய இல் லாமல் ...
இப்ேபா ெபரி ப த்தப் பட் ந்ததால் , படத் ல்
ன்னால் மரங் க ம் , ெடன்னிஸ் ேகார ்ட் ன்
ப ம் , அப்பா ன் ைக ரைலப் த் க்
ெகாண் தாக நடக் ம் ழந்ைத ம் , மரத் ல்
பா மைறந் அவர ்கைள எட் ப்பார ்க் ம்
ஒ வ ம் ெதரிந்தார ்கள் .
மாதவராவ் ன் பார ்த்த அந்தப் படத் ன்
ர ல் ன்னப் ர ல் - அந்த எட் ப்
பார ்ப்பவன் மரத் டன் ஒன் ேசர ்ந்த ழப்பத் ல்
ெதளி ல் லாமல் இ ந் க்க ேவண் ம் .
இப்ேபா ட ஃேபாகஸ க் ச ் சற்
ெவளிேயதான் இ ந்தான். சற் த் ரத் ல்
ைவத் ப் பார ்த்தால் தான் அங் ேக ஒ ஆள்
பார ்த் க் ெகாண் ப்ப ேபாட்ேடா ல்
ெதரிந்த . அவன் மார ் ல் பனியனில்
எ ந்த எ த் க்களில் பா ெதரிந்த
ேபா ந்த
எம் ...ஏ...
மாதவராவ் தன் ல ணர ் கள் அத்தைன ம்
ப் ப் ெபற் நி ர ்ந்தார ். மணிய த்தார ்.
“சட் ஒ தக்கண்ணா ெகாண் வாங் க. ஐ
ங் ஐ ேஹவ் ஸம் ங் யர ்!”
தக்கண்ணா அ கம் உதவ ல் ைல.
ழப்பத்ைத இன் ம் ெபரி ப த் க் காட் ய .
அந்த எ த் ஆங் ல 'எம் ' மா அல் ல 'என்'
சரியாகத் ெதரிய ல் ைல. க அைடயாளங் க ம்
சரியாக இல் ைல. இ ந் ம் அவன் ஏன் மரத் ல்
பா மைறந் க்க ேவண் ம் ? ஏன் அவர ்கள்
இ வைர ம் பார ்த் க் ெகாண் க்க ேவண் ம் ?
அந்த உ வத்ைதச ் ற் ம் வப் ப்
ெபன் லால் ேகா ேபாட்டார ்.
“ ப்ைப எ ங் க” என்றார ்.
“எங் க ஸார ் ேபாக ம் ?”
“மல் ேலஸ்வரம் . அன்னிக் ேபான ல் ல, த்
அேஸா ேயஷன். அங் கதான் ம ப ேபாக ம் .”
அவ ைடய ஆர ்வத் ல் சற் ம் பங் ேகற் க
யாதப ம னமாக அவ டன் வந்
ெகாண் ந்த சப்-இன்ஸ் ெபக்ட க்
மாதவரா ன் மன ல் ைர ம் நிைன கள்
ெதரிந் க்க நியாய ல் ைல. ைகப்படம் அவர ்
மார ் ப் ைப ல் பத் ரமாக இ ந்த . சற் ேற
ரத் ந் பார ்த்தால் மாராக அைடயாளம்
டச ் ெசால் ல ம் . பரிச ்சய ள் ளவர ்கள்
யாராவ பார ்த்தால் அைடயாளம்
கண் க்கக் ய வாய் ப் கள் இ க் ன்றன.
கண் த் “அட! இ நம் ம...”
“அந்த ஆள் எங் க இ க்கார ் இப்ப?”
“இேதா இங் க இ ந் அ த்த ரா ல் கேணஷ்
லாட் ல!”
இன் இர க் ள் ைக . நாைள ெசய் த்தாளில்
ெகாட்ைட எ த் க்களில் ...
ஹனி ன் மர ்டரர ் அர ்ரஸ்ட்ெடட் மார ்ேகாஸா
ேரா ைமதானத் ல் ெபண் சா யார ்கள்
உபேதசம் பண் றார ்கள் என் ேவ க்ைகப்
பார ்க்க ைமதானம் நிரம் ந்த . 'ஒன்ேவ'ையத்
த ர ்த் அ த்த ெத ல் வல பக்கம் ம் ப;
மாதவரா ன் படபடப் அவ க் ன்னாேலேய
அந்தக் கட் டத்ைத அைடந் ட்ட . இந்தத்
தடைவ நிச ்சயம் எதாவ ெதரிந்ேத ஆகேவண் ம் .
ராகேவந் ர வா நிச ்சயம் ைண இ ப்பார ்.
ெபா ! ெபா ! பதற் றப்படாேத! இ ட் ட்டதால்
அந்த இடத்ைத ம ப ேத க்கண் ப்ப ல்
ரமம் இ ந்த . மல் ேலஸ்வரத் ன் எல் லா
ராஸ்க ம் எல் லா ராஸ்கைள ம் ேபா க்க
பத் நி ஷம் அல் லா ட் த்தான் அந்த
மல் ேலஸ்வரம் த் அேஸா ேயஷன் என் ற
ேபார ்ைடப் பார ்த்தார ்.
உள் ேள ைகப்படலத் ல் ரம்
ஆ க்ெகாண் ந்தார ்கள் . ளாஸ் க்
ேடாக்கன்கள் ெஜ த்தவர ் ன்னிைல ல்
ந் ந்தன. ேட ள் ெடன்னிஸ் அ த்த
அைற ல் படக்படக் என்
அ த் க்ெகாண் ந்த . ன்றாம் யர ்ட்ஸ்
ெமௗனமாக இ ந்த . ெசக்ரட்ரி மாதவராைவ
அைடயாளம் கண் ெகாண் அவசரமாக ஆ ஸ்
அைறக் அைழத்தார ். “ஸாரி ஸார ்! எேதா
காம் ளிங் ெரய் ன் ெமம் பர ்ஸ் எல் லாம்
நிைனப்பாங் க. என் ஆ ஸ்ல சாவகாசமாப்
ேபசலாம் . ெகாஞ் சம் ன்ன ம் தான். இஃப்
ேடான்ட் ைமண்ட்... என்ன இப்ப? அதான்
அன்னிக் ைளயாடறவங் க ஸ்ட்ெடல் லாம்
ெகா த்ேதேன; ஆள் அகப்பட்டானா?”
“இன் ம் இல் ைல. இந்த ேபாட்ேடாைவப் பா ங் க.”
பார ்த் ட் “நல் லா இ க் ” என்றார ்.
“நான் ேபாட்ேடாைவப் பத் அ ப்ராயத் க்
வரைல. ெபன் லால ச் க்ேக, அந்த ஆைளப்
பா ங் க.”
“ஆளா? மரம் னா இ க் !”
“சரியா ர ்ந் பா ங் க.”
“ த்த இ ங் க.” அவர ் ேமைச ன்
இ ப்பைற ந் எ த் உைறையத் றந்
கண்ணா மாற் க்ெகாண்டார ்.
“ ட்டப்பார ்ைவக் இ . ைபஃேபாக்கல் ஸ்
பண்ற ல் ல.”
“ஆமா! ஆள் இ க் ! நீ ங்க ெசான்ன சரிதான்”
என் ேபாட்ேடாைவ மாதவரா டம் தந்தார ்.
“என்ன ஸார ் இ ! ம ப பா ங் க ஸார ். இந்த ஆள்
யா ன் ெசால் ல மா உங் களால?”
அவர ் பார ்த் “இப்ப ராத் ரி ேவைள ல
ராணைன வாங் க ங் கேள. பகல் லேய ப மா
ெதரியாத ஆசா நான். இங் க ஆள்
நிண் ன் க்கறேத ெராம் ப
கஷ்டப்பட்டாத்தான் ெதரியற . கண்ல தண்ணி
வர ஆரம் ச ் ச ் . இந்தப் ள் ளிைய
அைடயாளம் ேவற கண் க்க ம் னா ரமம்
ஸார ். ஞ் சா ேபாட்ேடாைவ
ெவச ் ட் ப்ேபாங் ேகா. கார ்த்தால ேவைள ல
பார ்த் ெதரிஞ் சா ேபான் பண்ேறன்,”
“அட சரியாப் பா ய் யா!”
“கஷ்டம் ஸார ்! நாம் பாட் க் யாேரா மா ரி
இ க் ன் நீ ங்க ேபாய் அந்த ஆைள ன்
கட் ங் க, அெதல் லாம் டா !”
“உங் க ளப் ெமம் பர ்ஸ் யாராவ ேபால
இ க்கா?”
“அெதல் லாம் ஒ த்த ம் இல் ைல ஸார ். இ ஒ
ம ஷன். அவ் வள தான் ெசால் ல ம் . அ ேவ
சந்ேதகமா இ க் எனக் .”
“ேவற யாராவ மாரா அைடயாளம் கண்
ச ் ச ் ெசால் லக் யவங் க இ க்காங் களா?”
“இந்தக் ளப் ல என்ைன ட்டா ெமம் பர ்ஸ்
எல் ேலாைர ம் ெதரிஞ் சவங் க யா ம் இல் ைல.”
“நீ ங்க ம் ேகா-ஆப்பேரட் பண்ணமாட் ங் க.”
“என்ன ஸார ் பண்ற . என்ன இ வம் பாப்ேபாச ் .
அைடயாளம் ெதரியைலங் கேறன்...”
ஸப்-இன்ஸ்ெபக்டர ் “நீ ங்க ெதரிஞ் க் ட்ேட
அைடயாளத்ைத மைறக் ங் க” என்றார ்.
ெசக்ரட்ரி ன் கம் க ைமயா “இந்த மா ரி
ெசான்னிங் கன்னா எப்ப ? ஆல் ைரட்!
எ க்கங் க எனக் ஒண் ேம ெதரியா .
அனாவ யத் க் என்ைனத் ெதாந்தர
பண்ணேவண்டாம் .”
“நீ ங்க ம் மா ங் க சாமப்பா. ஸார ், ேடக் வர ்
ைடம் இந்த ேபாட்ேடா காப் ஒண் உங் க ட்ட
ெகா த் ட் ப் ேபாேறாம் . பகல் ேவைள ல்
பாத் எதாவ ெதரிஞ் ன்னா எனக்
ெட ேபான் பண் ங் க. ேபா ஸ் எக்ஸ்ேசஞ் ைசக்
ப்ட் இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவராவ் , ைரம்
ராஞ் ச ் ெசான்னாப் ேபா ம் , என்ன!”
“சரி ஸார ்.”
“இன்ெனா ஷயம் . உங் க ளப் ல எப்பவாவ
ெமம் பர ்ஸ்க் ஷர ்ட் ெகா த் ங் களா உங் க
 ளப் ேபர ேபாட் ?”
“ ஷர ்ட் ன்னா?”
“அதான் ஸார ், இப்ப எல் லா ம்
மாட் க் றாங் கேள, பனியன்ல த தமா
எ க் ட் ஆம் ைள ெபாம் பைள எல் லா ம்
அைலயறாங் கேள.”
“ஓ, அ வா!”
அவர ் ேயா க் றார ்ப்ேபால் உச ்சந் தைலையச ்
ெசாரிந் ெகாண்டார ். “ஆமா, ஞாபகம் இ க் .
ல. ெமம் பர ்ஸ்க் அந்த மா ரி பனியன் ேபான
வ ஷம் சப்ைள பண்ேணாம் .”
“இப்ப இந்த ேபாட்ேடாைவப் பா ங் க,”
“ஆமா! பனியன்ல ெகாஞ் சம் ெதரியற .”
“இப்ப ம ப கத்ைதப் பா ங் க.”
பார ்த் த் தைலைய ஆட் னார ். “ம் ஹ ம் , ஸாரி
ஸார ் நீ ங்க எ க் ம் ெவச ் ட் ப் ேபாங் க”
மாதவராவ் டா யற் யாக “நான் ேபான தடைவ
வந்தேபா உங் கைள ேலகா ஸ்ேபார ்ட்ஸ்ல
வாங் ன காலணிகைளப்பற் க் ேகட்ேடேன,
நிைன க்கா?”
“இ க் ஸார ்”
“அந்த மா ரிக் காலணிகைள பாஸ்கட்பால் ,
ரிக்ெகட் இரண் அணிக க் ம் ெகா த் ங் க
இல் ைல!”
“ெகா த்ேதன்”
“அந்த அணிகைளச ் ேசர ்ந்தவங் க க் இந்த
ஷர ்ட் க ம் ெகா த்ததா ஞாபகம் இ க்கா?”
“ஞாபகம் இ க் , ப்பா ரிக்ெகட்
ேகாஷ் ையச ் ேசர ்ந்தவங் க க் ெகா த்ததா.”
“ ரிக்ெகட்! ெவரி ட். அந்த ரிக்ெகட்
ேகாஷ் ையச ் ேசர ்ந்தவங் க ெபயர ் பட் யல்
இ க்கா?”
“ேத ப் பாக்க ம் ஸார ். ேபான வ ஷத் ப்
பட் யல் . பலேபர ் ட் ட் ப் ேபா ட்டாங் க.”
“ேத ங் க ஸார ்! ேத ங் க. எனக் அந்த பட் யல்
ேவ ம் .” மாதவராவ் ர ல் அ த்தத் டன்
அதட் னார ்,
“காைலல ெகா க்கேறேன”
“இப்ப, இந்த ணேம ேவ ம் .”
“எங் க ஸார ் ேத ேவன், ராத் ரி ேவைளல வந்
உ ைர வாங் க ங் கேள...”
“ க் ஸ்டர ்! என் ைடய ஊகம் சரின்னா, அந்த
ேகாஷ் ல ஒ ஆள் ஒ இளம் கணவைனக்
ெகாைல ெசஞ் க்கான். எப்ப ப்பட்ட ெகாைல?
த் க் த க்கான்! அவைனக்
கண் க் ற ல நாம ஒ நி ஷம் தாமதம்
ெசய் தா ம் அவன் நம் ம ட்ட இ ந் இன் ம்
ஒ ைமல் ல ப் ேபா வான். அவசரம் . மகா
அவசரம் ! ராத் ரி பன்னண் மணியானா ம்
நான் காத் க்கத் தயார ். எ ங் க ஸ்ட்ைட”

அவர ் அ த் க்ெகாண் உள் ேள ெசன் பைழய

கா தங் கைள உஃப் என் தட் அைற ல்
இ ந்த மற் ெறா ளக்ைகப் ேபாட் க் ெகாண்
ஒவ் ெவா கா தமாக ரித் ப் பார ்க்க
மாதவராவ் ம ப அந்தப் ைகப்படத்ைதப்
பார ்த்தார ்.
நாைள லா ல் ெகா த் இன் ம் ெபரி
பண்ணிப் பார ்க்க ேவண் ம் . சற் , சற் ேற சற்
ஒ ெசகண் ன்னால் ேபாட்ேடா
எ த் ந்தால் உ வ ம் ந் க் ம் .
இப்ேபா ெதரிவ க்கால் கம் , ெதளி ல் லாத
கம் . மார ் ல் பனியனில் இரண் ஆங் ல
எ த் க்கள் . இ ந் ம் இ க க் யமான
படம் : ர ்த் ெகாைல ெசய் யப்ப வதற்
ந்ைதய மாைல எ த்த படம் . அ ல் ன்னால்
ஒ த்தன். அவன் மார ் ச ் சட்ைட ல் அந்த
வார ்த்ைத ன் பா . ம நாள் நடந்த ெகாைல ன்
வார ்த்ைத! நிச ்சயம் இ தற் ெசயலான நிகழ் ச ்
அல் ல. தல் நாேள அவன் அவர ்கைளப் ேபா ம்
இடெமல் லாம் ன் ெதாடர ்ந் க் றான்.
ேபாட்ேடா எ ப்பைதப் பார ்த் மைறய
ற் பட் க் றான். ேநாக்கம் எ ம் இல் லாதவன்
எதற் காக மைறய ேவண் ம் . ேநாக்கம் இ க் ற .
ெகாைல ேநாக்கம் . ன்ேப ர ்மானிக்கப்பட்ட
ெகாைல. ப்ரி ெம ட்ேடஷன்! நரம் கள்
அத்தைன ம் யாேரா இ த் க் கட் ன ேபால
உணர ்ந்தார ். அவர ் ெதா ல் ற் றவாளிையச ்
சந் ப்பதற் ன் அவ க் ஏற் ப ம்
பரிச ்சயமான உணர ்ச ் அ . கண்ணா ச ்
ைளயாட் ல் ஒ ெமௗன ைலைய
ெந ங் ம் ேபா ஏற் ப ம் பரபரப் அ .
“என்ன ைடச ் தா?”
“இந்தாங் க 1979-80-ல் ரிக்ெகட் அ னவங் க ேபர ்கள்
எல் லாம் எனக் த் ெதரிஞ் சவைர இ தான்.”
பட் யைல வாங் க் ெகாண்டார ்.
“ஸார ்! நான் இந்த ஸ்ட்ைட ன்னேம ஒ தடைவ
ெகா த்ேதன்.”
“ெகா த் ங் க. அ க் ன்னால பாஸ்ெகட்பால்
ஸ்ட் ெகா த் ங் க. அ ல் ஒ ேபர ்
பரிச ்சயமான ேபரா இ ந் ேகைஸப் ேபாட் க்
ழப் ச ் . இவங் கள் ள எத்தைன ேபர ் பனியன்,
அதாவ ஷர ்ட் வாங் னாங் க ெதரி மா?”
அவர ் பரிதாபமாக “எப்ப ஸார ் ெசால் ல ம்
ல ேபர ் வாங் னாங் க, ல ேபர ் வாங் கைல.”
“எ ம் ப் எ ெவச ் க்கைளயா?”
“எங் ேகேயா ேநாட் பண்ணி ெவச ் க்ேகன் ஸார ்.
ெராம் ப ேதட ம் .”
“ மார ் எத்தைன ேபர ் ஷர ்ட் வாங் னாங் க,
அதாவ ெதரி மா?”
“பத் ேபர ் இ க்கலாம் . அ ம் அ மானம் தான்
பன்ெனண்டா ம் இ க்கலாம் . எட்டா ம்
இ க்கலாம் .”.
“இவங் க அட்ரஸ் எல் லாம் ேத ப்பார ்த்
நாைளக் த் தரிங் களா?”
ெசக்ரட்ரி ந்த ஆ த டன், அப்பாடா!
ஆைள ட்டான்' என் ற ரீ ல் “நிச ்சயம் ஸார ்”
என்றார ்.
மாதவராவ் அந்தப் பட் யைல மற் ம் ஒ ைற
பார ்த்தார ்.
சாரி. இம் யாஸ் அஹமத், பா , ரளிதரி,
சங் கர ர ்த் , மாடப்பா, ராக்ேகஷ், ஜய மார ்,
நாராயணராவ் ... ெமாத்தம் ப ைனந் ெபயர ்கள்
இ ந்தன. மாதவராவ் ெப ச ் டன் அந்தப்
பட் யைல ம த் ப் ைபக் ள் ேபாட் க்
ெகாண்டார ்.

உ மா காய் க க்காக ைட எ த் க்ெகாண்

நிழேலாரமாக நடந்தாள் . காைல ேவைள ல
இதாவ ஒ உ ப்ப யான காரியம் ெசய் ய
மா யார ் அ ம க் றார ். ன்ெபல் லாம்
ஆனந்த் ட நடந் வ வான். இப்ேபா எதாவ
சாக் ச ் ெசால் த் தப் த் க் ெகாள் றான்.
எல் ேலா க் ம் அம் மா ன் நாக் க் பயம் .
எசேகடாகச ் ெசால் ைவத் றான். “மன்னி
ேகா ச ் க்கா ங் ேகா. நாம ெரண் ேப ம்
ேரா ல நடந் ேபாற பாக்க
நன்னா க்கா ன் ...”
“அம் மா ெசான்னாளா ஆனந்த-் சரி, நான் தனியா
நடந் ேபாேறன். பாக்க நன்னா க் ம் .”
“ஸாரி, என் நிைலைமைய...”
காய் க க் கைட ஒ ஃபர ்லாங் தான் இ ந் ம்
அ காைலப் ப ைமையப் பார ்ப்ப ல் மன க் ள்
ஒ ய நிம் ம . “ ன்ஸ் என்னம் மா ைல?”
“வாங் க அய் யர ் ட் அம் மா! பச ் பச ்
ேகாஸ . வந் க் . அ ம் எ த் க்ேகயன்!”
ன்னால் ஹேலா என் ரல் ேகட்க ராக்ேகஷ்
நின் ெகாண் ந்தான். ஒ ெசகண் உள் ளம்
சந்ேதாஷத் ல் பத ட் உடேன
தாரித் க்ெகாண்ட .
“உமா, உங் க க் ஒ க் யமான ெசய் .
உங் க கணவைரக் ெகான்னவைனப் பத்
 க் யமான தகவல் ைடச ் க் எனக் ”
என்றான் ன்னைக டன்.

19
ெவ ல் அவன் தைலம க் ள் ெகாஞ் சம்
ெவள் ளிகாட் ய . தைல கைலந் ந்த .
இ ப்ேபா ஒட் ன மா ரி ன்ஸ். பட்ைட ெபல் ட்
வ ற் ல் ேலசான ெதாப்ைபைய அடக்க
ற் பட் ந்த . ெவளிர ் நீ லத் ல் ைகப்பக்கம் வரி
ேபாட்ட பனியன் அணிந் க்க, அவன் மார ் ல்
அ க ேராம அடர ்த் இல் ைல என் ெதரிந்த .
நல் ல வப்பாக இ ப்பான் என்ப ேதான் ய .
சற் ேற ளி ம் ெபண்ைம எப்ப ேயா எங் ேகா
அவன், ேதாற் றத் ல் ெதன்பட்ட . அவன்
ைக ரல் கள் ...
என்ன இ . அவன் ேதாற் றத்ைத இவ் வள
க்கமாகக் கவனிக் றாய் என் உமா க் ள்
ஒ ரல் அதட் ய .
“ெகாண்டாங் க, நான் ெவச ் க் ேறன்” என்
காய் க நிரம் ய ைபைய வாங் க்ெகாண்டான்.
லபமாக அவள் ைகையத் ெதாட் க்கலாம் .
ெதாட ல் ைல.
“என்ன தகவல் ைடச ் உங் க க் ?”
“மாயாங் கற யா ன் எனக் த்
ெதரிஞ் ேபாச ் .”
“அப்ப யா”
“ஆமாம் , ஆனா இன் ம் அவைள நான் பாக்கைல.
ேபா ஸ க் த் ட்டவட்டமா தகவல் ெகா க் ற
அள க் எங் ட்ட ஆதாரம் இல் ைல. ஆனா
மாயான் கான்க் ரிட்டா ஒ ெபண் இ க்கா.
உங் க கணவேராட ஒ பைழய ேன .”
“அப்ப யா” என்றாள் ம ப .
“அவைள நீ ங்க சந் க்க ம் ப ங் களான்
எனக் தல் ல ெதரிய ம் . அ க்
அப் றம் தான் ேமற் ெகாண் இந்த வகாரத்ைத
நான் ெதாடரப்ேபாேறன்.”
“அவைள சந் க் ற க் ன்னா நீ ங்க என்ன,
எப்ப க் கண் ச ் ங் கன் எங் ட்ட
ெசான்னிங் கன்னா நல் ல .”
“ெசால் ேறன். ஆனா மாயாதான் இந்தக்
ெகாைலையச ் ெசய் த ன்ேனா அல் ல அவ
அந்தக் ெகாைலக் உடந்ைதயா
இ ந் க்கான்ேனா இன் ம் எ ம் ெசால் ல
யா .”
“ ன்ன என்ன கண் ச் ங் க?”
“மாயான் ஒ ெபண் உங் க கணவ ைடய
வாழ் கை
் க ல் இ ந் க்கா, அவ் வள தான்.”
“யார ் அவ?”
“ெசால் ேறன், எல் லாத்ைத ம் ெசால் க்க
உங் க க் டய க்கா?”
“இல் ைல, இப்ப இல் ைல.”
“அப்ப எப்ப வரிங் க?”
“எங் ேக?”
“நீ ங்க எங் க ெசால் ங் கேளா, அங் க.”
உமா ேயா த்தாள் . எதற் இைதத் ெதாடர
ேவண் ம் ? பயமாக இ ந்த . பயம்
மாயாைவப்பற் இல் ைல. இந்த ராக்ேகஷ்
என்பவ டன் ேமற் ெகாண் ெதாடர ்
ைவத் க்ெகாள் வ ல் தன்னம் க்ைக கழன்ற
பயம் . இவன் ட இ க் ம் ேபா உடம் ைப
என்னேவா ெசய் ற . சற் க் ற .
எங் ேகயாவ இ ப் ப் பக்கம் ெதரிந் ேமா
என் இ த் ப் ேபார ்த் க் ெகாள் ள
ேவண் க் ற . நாக் சற் உலர ் ற .
இவன் ேநராகப் பார ்க் ம் பார ்ைவ சற் த்
த க் ற . எல் லாம் தனக் நல் ல ல் ைல என்
எச ்சரிக்ைக ெதரிந் ம் இவன் ர ம் , நடத்ைத ம்
ஏேதா ஒ தத் ல் ம் பத் த ந்ததாக
இ ப்ப மகா பாவம் என் அந்தப் பரிச ்சயமான
ன்னக் ரல் ெசால் ற .
“நான் எங் க ம் தனியா வரக் ய நிைல ல்
இல் ைல ஸ்டர ் ராக்ேகஷ்.”
“ ஸ்டர ் என்ன ஸ்டர ். ராக்ேகஷ்ேன
ப் ங் கன் ெசான்ேனேன.”
உமா ேபசாமல் இ ந்தாள் .
“நீ ங்க ஸ்ேடக் பண்ணிக்கைலன்னா நான்
உங் கைள என் க் அைழச ் ட் ப்
ேபாகட் மா?”
“எப்ப” என்றாள் ேவண்டாம் என்பதற் மாற் றாக.
“எப்பேவணா”
“ஆனந்த் வந்தா ப்ட் ட் வரட் மா?”
“தாராளமா ப்ட் ட் வாங் க.”
இந்த ப ல் அவ க் ெகாஞ் சம் நிம் ம
அளித்த . இவன் ேநாக்கம் என்ைனத் தனியாக
அைழப்பதல் ல. எேதா ெசய் ைவத் க் றான்.
ேபாய் க் ேகட் த்தான் பார ்க்கலாேம. ஆனந்த்
வ ம் ேபா ட் ச ்ெசல் வ ல் என்ன பயம் .
உமா! உன் பயம் ேவ பயம் . உள் க் ள் நீ இவன்
பால் சற் க் கவரப்ப வ ல் தான் உன் சகல
பய ம் .
“உங் க ட இந்தக் ைடையத் க் ட் வர ல
உங் க க் ஆட்ேசப க்காேத?”
“ேவண்டாம் , நாேன க் க் ட் ப் ேபாேறன்,
ஒண் ம் கன ல் ைலேய,”
“உங் க தயக்கம் எனக் ப் ரி . ல நாம
ெரண் ேப ம் நடந் ேபானா ஜனங் க எதாவ
தா மாறாப் ேப வாங் க, அதாேன?”
“அ மட் ம் இல் ைல.”
“ேவற என்ன காரணம் இ க்க ம் ?”
உமா சற் ேயா த் “ேவற காரணம் இல் ைல
நான் வரட் மா” என்றாள் .
“இ ங் க இ ங் க! எப்ப வேரன் ெசால் லாமப்
ேபா ங் கேள.”
“ேபான் நம் பர ் ெகா த் க் ங் கேள, நான் ேபான்
பண்ேறன்.”
“என்னிக் ?”
“என்னிக் ஆனந்த் ஃப்ர ீயா இ ப்பாேனா
அன்னிக் . நான் ெசால் ேறன்.”
“அந்த ேபான்ல நான் இல் ைலன்னா ம் ெமேஸஜ்
ெகா த் ங் க, எங் ட்ட ெசால் வாங் க. உங் க
காைல நான் னம் எ ர ்பார ்த் க் ட்
இ ப்ேபன். உமா! நான் உங் க ட்ட ெசால் ல
நிைனச ் , ெசால் ல வார ்த்ைத வராத எவ் வளேவா
ஷயங் கள் இ க் .”
உமா அவசரமாகப் ன்னைகத் ட் க் ளம்
னாள் .
“ேபாற க் ன்னா ” அவன் தன் ைபக்
ள் ளி ந் ஒ க தத்ைத எ த் “உங் க
ஆர ்வத்ைத அனாவ யமா ளப்பறதா
நிைனச ் க்கா ங் க, இந்தக் க தா ையப்
ப ச ் ப் பா ங் க.”
அவள் க தத்ைத வாங் க் ெகாள் ம் ேபா
அவன் ரல் னி அவள் ைக ல் பட்ட . அவன்
எந்தத் க் ல் , எப்ப ப் ேபானான் என்
கட்டாயமாகக் கவனிக்காமல் இ ந்தாள் .
ேமாட்டார ் ைசக் ள் ளப்பப்ப ம் ஒ ேகட்ட .
கஷ்டப்பட் க்ெகாண் ம் பாமல் இ ந்தாள் .

ஆ னந்த் காேலஜ க் க்
ளம் க்ெகாண் ந்தான்.
“ஹேலா ஆனந்த!் ”
“என்ன உமா, ஐ'ம் இன் எ ஹர ்ரி,”
“ஒ நாள் என்ைன நீ ெவளி ல் அைழச ் ண்
ேபாக ம் ஆனந்த.் ”
“ெவள் ளிக் ழைம! ெவள் ளிக் ழைம அம் மா ைநட்
ளப் க் ப் ேபாவா. அப்ப”
“ைநட் ளப்பா”
“ஆமா; உபன்யாசம் ! இப்ப நம் ம ெரண் ேபைர ம்
ேப ண் க் றைதப் பாத்தா ேபாச ் . ெரண்
ேப ம் காதல் பண்ணிண் க்கம் சத்தம் ேபாட
ஆரம் ச ் ம் . ெவள் ளிக் ழைம நிச ்சயம்
அைழச ் ண் ேபாேறன். ஸாரி, உங் க ட
நிைறயப் ேபச ம் . ச கம் அலவ் பண்ண
மாட்ேடங் கறேத. க் ன்னா - ப க்ைகைய
ரிச ் ர ்றேத!”
“ஆனந்த!் என்னடா வம் ப் ேபச ் ,”
“ஒண் ல் ேலம் மா. ேபாய் ட் வேரன். டாட்டா...
பாத் யா! ச கம் !”
ஆனந்த் ைசக் ளில் பாய் ந்தான். ன்னால்
காரியரில் வாசமாகப் ெபாட்டலம்
கட் க்ெகாண் இப்ேபாேத ஒ ெபா ப் ள் ள
ந த்தரவர ்க்கப் ரைஜயா க்
ெகாண் க் றான். ஒ கணம் இவைனக்
கைலத்தால் என்ன என் ற ேயாசைன பளிச ் ட்
உடேன மைறந்த . உமா க் த் ெரன்
தனக் ேநர ்ந்த அநியாயத் ன் ஆத் ரத்தால்
எதாவ கன்னா ன்னா என் ெசய் ய ேவண் ம்
ேபால ஆைச ஏற் ப ம் . ெரன் படாஸ்ைடலாக
ரஸ் ேபாட் க்ெகாண் மா யாைரத்
தாக் னால் என்ன, அல் ல , க்கம் ேகட்க
இத்தைன நாள் ஆன ன் ம் வ பவர ்களிடம் ,
நிஜமாேவ க்கம் னா என்ைன ெரண்டாம்
கல் யாணம் பண்ணிக் ங் களா ஸ்வா என்
ேகட்க ஆைச. எப்ப யாவ அவர ்கைள
அ ர ்ச ் க் ள் ளாக்க ேவண் ம் . நான் பட்ட
அ ர ்ச ் க் க் ெகாஞ் சமாவ அவர ்கள் ப் ப்
ெபற ேவண்டாமா.
அேதசமயம் உமா க் அந்த பய ம் இ ந்த
தன் நிைன கைள ஒ ங் ப த்த ல் ைல
என்றால் தனக் ப் த் ப் த் ம் வாய் ப்
இ க் ற என் .
“என்ன உமா, ம ப ம் ன்ைஸ ம் ட்ைட
ேகாைஸ ம் வாங் ண் வந் க்ேக.
ஃ ரிஜ் ைஜத் றந் பா .”
“ேவற ஒண் ம் இல் ைலம் மா அங் ேக.”
“ேவற இல் ைலன்னா ெவ ங் ைகேயாட வர .
இ க்காகச ் ெசலவ ச ் க ைத ெவஷ்ைட ைக
நிைறயன் . வாங் னைதேய வாங் ண்
வ வாேளா ஒ . ெபாம் மனாட் ? நன்னா க்
ேபா.”
“என்னம் மா பண்ற , உங் க ள் ைள ஞாபகம்
வந் த் .”
மா யார ் உடேன சகல ம் அடங் ப்ேபாய் “சரி
சரி, எ த் ைவ” என்றாள் .
உமா ரித் க்ெகாண்ேட காய் க ைய எ த்
ைவத் ட் மா க் ப் ேபாய் ர ்த் ன்
அைறக் ள் கதைவச ் சாத் க்ெகாண்
ப க்ைக ல் சாய் ந் அந்தக் க தத்ைத எ த் ப்
ப க் ன் எ ேர கணவனின் ேபாட்ேடாைவப்
பார ்த் க் ெகாண்டாள் . அவள் ஏற் பா ெசய் த
படம் . ஆல் பத் ந் எ த் ஆனந் டம்
ெகா த் ப் ெபரி பண்ணச ் ெசால்
சம் ரதாயமாக மாட் சம் ரதாயமாக
அைதச ் ற் சதா ஜரிைக மாைல ேபாட்
அதன் ழ் 'என் உ க் ரான ர ்த் . ேதாற் றம் :
15-3, மைற : 17-3...' என்ைனப் ெபா த்தவைர ல்
உன் ஆ ள் இரண் நாள் தாேன ர ்த் !
“ யர ் ர ்த் !”
க் ட்டாள் . அேத எ த் , அேத பச ்ைச ம
உமா ன் ஞாபகத் ல் அந்த “வ ேறன்” க தம்
 ன்ன ட்ட .
“அன் இர நிகழ் நத ் தற் க் காரணம் நான், நான்,
நான் ( ைற எ க்ெகாள் ள ம் ). நீ
ெசான்னைதக் ேகட் ந்தால் ராத் ரி க்கமாக
இ ந் க் ம் . இந்த க தம் நீ ... ஸாரி, நாம்
ெசய் ததற் க் ற் றச ்சாட்டாக இல் ைல. எப்ேபா
ம ப என் ேகட்கேவ!
Those pretty wrongs
that liberty commits
When I am sometime
absent from thy heart
Thy beauty and thy years
full well befits
For stil temptation follows
where thou art...
த்தங் கள் . மாயா (இர பத்தைர மணி.
ப த் க்ெகாண் நீ ெதாட்ட இடத்ைத எல் லாம்
ஒத் ைக பார ்த் க் ெகாண் )...”
இர பத்தைர மணிக் ப த் க்ெகாண்
பக்கத் ல் ஆ க்ெகாண் க் ம் பால் டம் ளைரக்
கவனிக்காமல் மாதவராவ் அந்தப் பட் யைல
ம ப கண்ேணாட் னார ்.
சாரி, இம் யாஸ் அஹமத்பா , ரளிதர ், சங் கர
ர ்த் , மாடப்பா, ரா...
இப்ேபாைதக் இ ேபா ம் . இவர ்கைள
ஒவ் ெவா வராகப் பார ்க்கலாம் .
“ேபா ஸ்காரங் க க் ப் ெபா ைம ெராம் ப
ேவ ம் . மாதவராவ் , ஒவ் ெவா த்தரா சைளக்காம
சாரி ங் க. ெநவர ் ேடக் எனி ங் ஃபர ்
 ரான்ட்ெடட். ஸ்தகங் களிலேயா
ெதாடர ்கைதகளிலேயா வர மா ரி அவ் வள
லபம் இல் ைல பர ் ரன்ஸ்! அதான் க் யம் .”
“சரி ஸார ், எல் ேலாைர ம் பாத் ர ்ேறன்.”
“ ஸ்டர ் சாரி! ஐ'ம் இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவராவ் .”
“ஓ! கம் இன்! நான் ஒ ங் கான ஆசா ஸார ்.
ஸ் ட்டர ்ல ேபாறேபா ெஹல் ெமட் தவறாமப்
ேபாட் க் ட் ப் ேபாேறன். ேராட் டாக்ஸ், இன்கம்
டாக்ஸ், ப்ெராஃபஷன் டாக்ஸ் எல் லாத்ைத ம்
ஒ ங் கா கட் க் ட் வேரன். ேர ேயா
ைலெசன்ஸ் ட...”
“ேநா, ேநா! நான் அ க்காக எல் லாம் வரைல.”
“ ன்ன? எனக் ம் சட்டத் க் ம் சம் பந்தேம
ைடயாேத!”
“நீ ங்க ரிக்ெகட் ஆ ங் கல் ல.”
“ஆ ேனன்! இப்ப-” உள் ேள ழந்ைத அ ம் சப்தம்
ேகட்க, “ஆட வ ல் ைல. நி பமாைவ ம ல
ெவச ் ண் இ க்கற தான் என்
ெபா ேபாக் .”
“ேபானமாசம் ப ேனழாம் ேத எங் க
இ ந் ங் கன் ெசால் ல மா?”
“மார ்ச ் ப ேன ! ெகாஞ் சம் இ ங் க.” ேயா த் ப்
பார ்த் “ெமட்ராஸ் ேபா ந்ேதன்,”
“அ க் எதாவ ஆதாரம் இ க் மா?”
“நீ ங்க எ க்காக இெதல் லாம் ேகக்க ங் கன்
ெசான்னா உபகாரமா இ க் ம் .”
“ஐ'ம் இன்ெவஸ் ேகட் ங் எ மர ்டர ்!”
“ஓ, ைம காட்! ெகாஞ் சம் இ ங் க வேரன்.” அவர ்
பாய் ந் உள் ேள ெசன்றார ்.
மாதவராவ் ஏற் ெகனேவ சாரிையப்
பட் ய ந் அ த் ட்டார ். உயரம் ஐந்
நான் . வாச ல் இ ந்த ெச ப் ன்னதாக
இ ந்த ...
“இத பா ங் க, நான் ெமட்ரா ல் இ ந் என்
மைன க் எ ன க தம் . ேடட்ைடப் பா ங் க.
அப் றம் இந்த ல் ைலப் பா ங் க ேஹாட்டல்
மாரிஸ் ல் . யார ் ேப க் பா ங் க. . எஸ்.
சாரி, ேடட்ைடப் பா ங் க! அப் றம் இந்த...”
“இனஃப் இனஃ...”
“ஸார ், நான் ஒ சார ்ட்டட் அக்க ண்டண்ட்.
எல் லாத் ேல ம் ஸ்டமாட் க். . காம் .
ப க் ற ேபா மாவல் பன் ம் ல சாப்டட
் ரவா
இட் க் தெகாண் அக்க ண்ட்
ெவச ் க்ேகன்!” அவைர ட ன்னதாக வந்த
மைன டம் , “பாத் யா , எ க்ெக த்தா ம்
அக்க ண்டான் என்ைன ேக பண் ேய,
இப்ப எப் உபேயாகப்படற பா ! இ என்
ஒய் ஃப் ஸஸ் சாரி. ர ்ண ரக்ஞா ல ச ்சரா
இ க்கா.”
“ ஸ்டர ் சாரி! ஸாரி, உங் கைள நான்
சந்ேதகப்படைல. உங் க க் ன்னச ் ன்ன
வரெமல் லாம் இவ் வள ெதளிவா ஞாபகம்
இ க் றைதப் பாராட்டேறன். நீ ங்க ேபா ஸ்
ஆ ஸரா இ க்கேவண் யவர ்.”
“பாத் யா ” என் மைன ையப் பார ்த்
எல் லாப் பற் களா ம் ரித்தார ்.
“இந்தப் ேபாட்ேடாைவப் பா ங் க. மரத் ன் ட்ட
ஒ ஞ் ெதரி தா?”
“ ஞ் யா? என்ன ஸார ் ைளயாடேறள் ?”
“சரியாப் பா ங் க.”
பார ்த் “மரந்தான் ெதரியற ” என்றார ். -
“அவ க் க் கண் பார ்ைவ ெகாஞ் சம் மங் கல் ,
கணக்ெக கணக்ெக ! கண்ணா
ேபாட் க்கங் கன்னா ேகட்டாத்தாேன.”
“இ ! ெதரியற . ஒ ஆள் எட் ப்பார ்க்ற மா ரி,
அதாேன? ன்னால இ க் றவா யா ?”
“அ க்கட் ம் . எட் ப்பார ்க்கறவைன
எங் கயாவ பார ்த்தமா ரி இ க்கா?”
அவர ் உதட்ைடப் க் னார ். “ஸாரி ஸார ்!
அைடயாளம் ளியரா இல் ைல. இன் ம்
ெகாஞ் சம் ெதளிவா இ ந்தா பரவா ல் ைல. என்ன
ஸார ் ேகஸ்?”
“இந்தப் படத் ல ன்னால இ க்கற கணவன்
ெகாைல ெசய் யப்பட்டான்.”
“அய் யய் ேயா! ஏன்னா! உள் ள வந் ங் ேகா.
ராத் ரி ேவைளல எங் கேயா கடைல எண்ைண
ப்பாக் ைடக் ற ன் தனியா ஓடேறேள!”
“ஏய் ! அராத் , ம் மா . ழந்ைத அழற பா ,
கால் ஸ் ன் லாக்ேடாெஜன் கைரச ் க் ெகா .”
“சா ெகா ங் ேகா.”
மாதவராவ் ெவளிேய வ ம் ேபா “இன்ெனா
ன்ன ஷயம் ஸ்டர ் சாரி. நீ ங்க ேஹர ் ைட
உபேயா ப் ங் களா?”
“அ என்ன ைல இ க் ம் ?”
“நீ ங்க மல் ேலஸ்வரம் ளப் ல ஆடறப்ப உங் க
ரிக்ெகட் ேகாஷ் ையச ் ேசர ்ந்தவங் க யாராவ
உபேயா ச ் ப் பாத் க் ங் களா?”
“இல் ைல ஸார ்.”
மாதவராவ் தல் ெபயைரப் பட் ய ந்
நீ க் னார ்.

20
வா ச ல் இரண் கார ்கள்
நின் ெகாண் ந்தன. ைபஜாமா இைளஞன்
மாதவராைவச ் சற் ேற ேராதமாகப் பார ்த்தான்.
ைரவர ் ளம் வதற் த் தயாராக இ ந்தான்
ேபால இ ந்த . கரிய நிற ெவல் ெவட் ல்
வப்பாக இ ந்த ெபண்கள் இ வர ் காரில்
ஏ க்ெகாள் ள ன் ட் ல் ஒ இடம்
காத் ந்த .
“ ஸ்ேகா சா ேய ஆப்ேபா.”
“ ஸ்டர ் இம் யாஸ் அகமத்.”
“இம் யாஸ்! ேகா ேபா ஸ் வாேலான் ஆேயன்
ைஹ!”
ெவளிப்பட்ட இம் யாஸ் அகம க்
இ பத்ைதந் வய இ க்கலாம் . இவ ம் நல் ல
வப்பாக இ ந்தான். மார ் ன் க்ேக
ேமல் நாட் ல் எ தப்பட்ட ADIDAS. அ ேக வர
ேமல் நாட் மஸ்க் மணம் . ர ல் பச ்ைசக்கல்
ேமா ரம் , மணிக்கட் ல் ட்டல் . “எஸ்? வாட்
வான்ட் ஸார ்?” என்றான்.
“உங் கைளப் பார ்க்கத்தான் வந்ேதன்.”
“என்ன ஷயம் ? னிமா க் க் ளம் க்ெகாண்
க் ேறாம் .”
“இம் யாஸ்! ஆேவானா! ேதர ் ேஹா ரஹா ைஹ.”
“கான் மாேரா?”
“ேநா!” என்றார ் மாதவராவ் சற் க் க ைமயாக.
“வாட் ஸ்? எனி ங் அர ்ெஜண்ட்?”
“ஆம் ! ஒ ெகாைலையப் பற் சாரித் க்
ெகாண் க் ேறன்.”
அவன் கண்களில் சற் ேற பயம் ெதரிய “யார ்?”
என்றான்.
“எங் ேகயாவ உட்கார ்ந்தால் ெசால் லலாம் .”
“இம் யாஸ்!”
இம் யாஸ் அஹமத் தர ்மசங் கடமாகப் பார ்த்தான்.
“ஒன் னிட்” என் கார ் அ ல் ெசன் தாழ் நத
்
ர ல் ேப னான். அந்தப்ெபண்கள் கத்ைத
மைறத் க் ெகாள் ள, சற் ேநரத் ல் கார ்
இம் யாஸ் இல் லாமல் றப்பட்ட .
அவன் ம் வந் “ப ைனந் நி ஷத் ல்
ந் மா?” என்றான்.
“அ உங் கள் ஒத் ைழப்ைபப் ெபா த்த ! ஸாரி,
உங் கள் னிமா ப்ெராக்ரா ல் க் ட்
ட்ேடன்.”
“உள் ேள வா ங் கள் ”
ெதாப் அணிந் ற் ப வய இ க் ம்
ேபால ஒ ழவர ், இம் யாஸ், யார ் இ என்
சாைட ல் ேகட்டதற் அவர ் காத ல் ெசன்
“ேபா ஸ் ச ்ேன ஆேயன் ைஹ” என்றான்.
“இன்கம் டாக்ஸ்?” என் ேகட்டார ் ழவர ்.
“ைந பாபா” என் ரித்தான். “இந்த வய ல் ட
இன்கம் டாக்ஸ் கவைல தாத்தா க் ...
உட்கா ங் கள் ” என் வரந்தா ல் ேலசாக
ஆ க்ெகாண் ந்த ேமல் நாட்
நாற் கா ைனக் காட் னான். ெகாசெகாச
ெவன் ஒ நாய் வந் வாலா தைலயா என்
ெதரியாமல் ஆட் ய . “ஸ ேகா!” என்றான்.
“ெசால் ங் கள் ” ேகட்காமல் சாய் வந்த -ேமல்
நாட் க் ேகாப்ைபகளில் .
“ ஸ்டர ் இம் யாஸ் அகமத், ற் வைளக்காமல்
ெசால் ேறன். நீ ங்கள் மல் ேலஸ்வரம் த்
அேஸா ேயஷனில் ரிக்ெகட்
ஆ க் ர ்களா?”
“ஆம் ! ேபான வ ஷம் . அப்ேபா நல் ல ம்
இ ந்த . இப்ேபா கார ்ெனட் க் ஆ ேறன்.
ஃபர ்ஸ்ட் ஷன்.”
“மல் ேலஸ்வரத் க் ஆ னேபா உங் க டன்
ஆ னவர ்கைள ஞாபகம் இ க் றதா?”
“இ க் ம் . சாரி, பா , ஜய மார ், ராக்ேகஷ்,
ர ்த் ... ஏன்?”
“ெசால் ேறன். மார ்ச ் ப ேனழாம் ேத
உங் க க் ஞாபகம் இ க் மா?”
“ெவ ட் எ னிட்! ஷயம் என்ன என் நீ ங்கள்
வரமாகச ் ெசால் ல ல் ைலேய.”
“மார ்ச ் ப ேன நீ ங்கள் எங் ந் ர ்கள் என்
ெசால் ங் கள் .”
“பங் க ரில் தான். ஏன்?”
“அன்ைறக் எங் ெகல் லாம் ேபானீர ்கள் என்
ஞாபக க் மா?”
“ஓ ைம காட்! எப்ப ஞாபக க் ம் ?
இம் பா ள் !”
“ஞாபகப்ப த் க் ெகாள் வ உங் க க் நல் ல ;
க நல் ல .”
“ ரிேலேய ேப ர ்கள் , கெரட்?”
“ேநா, தாங் ஸ்! மார ்ச ் ப ேன அன் ஒ ெகாைல
ெசய் த அந்தக் ரிக்ெகட் அணிையச ் ேசர ்ந்த
ஒ வனாக இ க்கலாம் என் நம் ப வாய் ப்
இ க் ற . ஒவ் ெவா வராகப் பார ்த் க்ெகாண்
வ ேறன்.”
“ெகாைலயா?”
“ஆம் ; நீ ங்கள் ேபப்பர ் ப த் ப் ர ்கள் .
ேதனில க் வந்த ஒ கணவன் ெகாைல
ெசய் யப்பட்ட பற் .”
“ஓ எஸ்! ப த்த ஞாபகம் இ க் ற .அ வா இ ?
என்ன ேகட் ர ்கள் ...?”
“மார ்ச ் ப ேனழாம் ேத !”
“ெலட் மார ்ச ் ப ேனழா? கைட ல் தான்
இ ந் ப்ேபன்.”
“என்ன கைட?”
“கமர ் யல் ஸ்ட்ர ீட் ல் ெபரிய கைட 'அஹ்மத்ஸ்'
பார ்த்த ல் ைலயா?”
“ஓ எஸ், பார ்த் க் ேறன்! இரண் மா க்
கட் டம் . ணிக்கைட...”
“ஏறக் ைறய ப்பார ்ட்ெமண்ட் ஸ்ேடார ் ேபால.
ேபஸ்ெமண் ல ழந்ைதகள் ஆைடகள் , மா ல்
ஸாரிகள் , ல் ளாத், மல் ஸாரிக க் ேஸால்
ஏஜண்ட்ஸ்...”
“ மல் டக்கட் ம் , ப ேனழாம் ேத ?”
“எனக் எல் லாத் ேத ம் ஒன் தான்
இன்ஸ்ெபக்டர ்! மார ்ச ் ப ேன என்ன ழைம?”
“ெசவ் வாய் .”
“ெவள் ளிக் ழைமதான் எங் கள் ைற.
நிச ்சயம் கைட ல் தான் இ ந் ப்ேபன். காைல
எட் ந் மாைல எட் எட்டைரவைர.”
“கைடைய யார ் யார ்ப் பார ்த் க் ெகாள் ர ்கள் ?”
“நா ம் என் தம் ம் . இந்த சரக் க்க
அ க்க பம் பாய் ேபாவான். நான்தான் எப்ேபா ம்
கைட ல் இ ப்ேபன்.”
“சரி, அன் நிச ்சயமாகக் கைட ல் இ ந்ததற்
ஆதாரமாக எதாவ காட்ட மா?”
“இப்ெபா தா?”
“இப்ேபா ேவண்டாம் , நாைளக் அல் ல
நாளன்ைறக் .”
அவன் ேயா த் “ ம் ” என்றான்.
“இன்வாய் ஸ்களில் அல் ல ஆர ், ஆரில்
ைகெய த் ப் ேபாட் ப்ேபன் ெலட்டர ்
எ ப்ேபன். ஊ யர ்கள் சாட்
ெசால் லலாம் .”
“இந்தப் ேபாட்ேடாைவப் பா ங் கள் .”
இம் யாஸ் பார ்த் “இவன்தான் ெகாைல.
ண்டவனா?” என்றான்.
“ஆம் ! மரத் ன் ன் பா ங் கள் .”
“மரத் ன் ன்? ஓ எஸ்! ஒ ஆள் இ க் ற மா ரி
இ க் ற . ெகாஞ் சம் நல் ல ர யாக
இல் ைலயா?”
“ஒேர ர ! இந்த ஆைள அைடயாளம்
ெதரி றதா?”
“ஸாரி, ெராம் ப கஷ்டம் . எங் கள் ரிக்ெகட்
ேகாஷ் ல் யா க் ம் ெபா ந் ம்
ேபா க் ற . ெராம் ப ேவக். நான் இல் ைல. அ
மட் ம் ெசால் லலாம் .”
“மாயா ஷர ்ட் ெகா த்தார ்களா?”
“ ரிய ல் ைல”
“அந்த அேஸா ேயஷனின் சார ் ல் மாயா என்
எ த் க்கள் அச ்ச க்கப்பட்ட ஷர ்ட் ற் பைன
ெசய் தார ்களாேம?”
“ெசய் க்கலாம் . நான் இண் யன் எைத ம்
வாங் வ ல் ைல.”
“ஆனால் , ற் ர ்கள் இல் ைலயா?”
ரித் “ஆம் ” என்றான், “ெவல் ! எனிேமார ் -
ெகாஸ் ன்ஸ்?”
“ஒன் ஒன் ேமார ்! அந்த ரிக்ெகட் ல்
யாராவ ேனாதமாக நடந் ெகாண்டவர ்கள்
இ ந்தார ்களா?”
“ ேனாதமாக?”
“ ேனாதமான ேபச ் , நடத்ைத, மானரிஸம் ,
இப்ப ...”
“சரியாகச ் ெசால் ல யா . நான் அந்த
ரிக்ெகட் அணி ல் இ ந்தேத ஆ மாதம் .
அன்னிேயான்னியமாக ஒ த்த ட ம்
பழக ல் ைலேய.”
சற் ேநர ெமௗனத் க் ப் ற மாதவராவ் , “சரி,
நீ ங்கள் னிமா க் ப் ேபாகலாம் ” என்றார ்.
இம் யாஸ் காத் ந்த இரண்டாவ காரில்
ைரவர ் ட் ல் உட்கார ்ந் ெகாண் ,
“மன்னிக்க ம் ! என்னால் அ கப்
பயனில் ைலயல் லவா?”
“இல் ைல!” கார ் ளம் ப,
“இம் யாஸ், உங் களால் நான் ேகட்காத எதாவ
தகவல் ெகா க்க மா?” என்றார ். எதற் காக
இந்தக் ேகள் ையக் ேகட்ேடாம் என் பல ைற
ற் பா மாதவராவ் ேயா க்கப் ேபா றார ்.
“எ பற் தகவல் ேவண் ம் ?”
“அந்த ரிக்ெகட் அணிையப்பற் ?”
“ம் ... ம் ... க் ப் ேபாட்ேடா இ க் ற என்
நிைனக் ேறன்.”
“ைம காட்! அ தான் எனக் ேவண் ம் . நான்
இைத ன்ேப ேகட் க்க ேவண் ம் . ட்டாள்
நான்!”
“ஆல் பத் ல் இ க் ற . மக்ஸ த்!” என்
ளித்தான்
ைபஜாமா டன் ேவகமாக உ ல் ேப னான்.
“இஃப் ேடான்ட் ைமண்ட், நான் ேபா ேறன்.
இவனிடம் அந்த ஆல் பத்ைத உங் க க் க் காட்டச ்
ெசால் க் ேறன்.”
“சரி, ேபாங் கள் .”
“ஆ ேய!”
அவ க் ம் இம் யாஸ க் ம் ேதாற் ற
த் யாசம் ச க நிைலையக் காட் ய .
இன்கம் டாக்ஸ் ழவர ் மாதவராைவக் க ேபால்
பார ்த் க் ெகாண் ந்தார ். “ ேர ஸார ்ட் ஸால் கா
கமா ைஹ ஏ ஸப்” என்றார ். மாதவராவ் “அச ்சா”
என்றார ். அவ க் இந் ரி ம் . ேபச வரா .
மாதவராவ் ஆல் பத்ைத ெமல் லப் ரட் னார ்.
உள் ேள ெமஹ ஹாஸனின் ரல் ேகட்ட .
இம் யாஸ் ரிக்ெகட்பாட் அளேவ
இ ந்த ந் எ த்த ேபாட்ேடாக்கள் .
ரிக்ெகட், ஸ் ல் ரிக்ெகட், கல் ரி; எக்ஸ் ரஸ்
நாளித ந் கத் ரிப் க்கள் , Sparkling59by Imtiaz. -
க் ரிக்ெகட்... எம் . . , (மாயா ரிக்ெகட்
ளப்) க் ப் ேபாட்ேடா அதன் அ ல.
“மாயா! ஸ்டாண் ங் ெலஃப்ட் ைரட்- ஜய மார ்,
நாராயணராவ் , சங் கர ர ்த் , ராக்ேகஷ்,
மாடப்பா...”
பக்கத் ல் “ஒ மகத்தான ெவற் ன்
ஞாபகத் க் ” என் அந்தப் ேபாட்ேடா ல்
உள் ளவர ் ஒவ் ெவா வரின் ைகெய த் ம்
இ ந்த .
ஒ ைகெய த் மட் ம் பச ்ைச ம ல்
இ ந்த . ராக்ேகஷ் என்பவனின் ைகெய த் .
“ராக்ேகஷ்! ராக்ேகஷ்! ேவர ் இஸ் ராக்ேகஷ்”.
மாதவராவ் பக்கத்ைத சரக்ெகன் த்தார ்.
“ஹ ஸ ர ்” என்றான் மக்ஸ த் அ ர ்ந் .
மாதவராவ் ப் க் ஓ னார ்.

ரா க்ேகஷ், உமா ன் காப் கலக் ம்

கரங் கைளப் பார ்த் க்ெகாண் ந்தான். ஆனந்த்
இங் மங் ம் வ ேவார ் ேபாேவாைரப் பார ்த் க்
ெகாண் அ க்க க காரத்ைதத்
ட் த்தனமாகப் பார ்த் க்ெகாண் ந்தான்.
“என்ன ஆனந்த,் பரபரப்பா இ க்ேக?” என்றாள்
உமா.
“ஸார ் ேகா ச ் க்கா ங் ேகா, எனக்
ைலப்ரரிக் ப் ேபாக ம் . ஆ மணிக்
வான்.”
“அப்ப ளம் பலாம் ” என் எ ந்தாள் உமா.
“ேசச ்ேச! நீ ங்க ேப ண் ங் ேகா. ேபாய் நி ஷமா
க்ைக ரிட்டர ்ன் பண்ணிட் வந் ர ்ேறன்.”
உமா தயக்கத் டன் “சரி” என்றாள் .
ராக்ேகஷ் அவள் கரங் கைளேய இன் ம்
கவனித் க் ெகாண் ந்தான்.
“ெலட்டெரப் ப ச் ங் களா?”
“ப ச ்ேசன்”
ெமௗனமாக இ ந்தான். “ஐ'ம் ஸாரி! ல
ேவைலகளில் உண்ைமதாக் ம் இல் ைல?”
“அந்த ெலட்டர ் எப்ப க் ைடச ் உங் க க் ?”
“ேகக்கா ங் க. அந்த ெலட்டைர யார ் ட்டயாவ
காட் னிங் களா?”
“இல் ைல; இன் ம் இல் ைல.”
“காட்டப்ேபா ங் களா?”
“ஆமாம் ; ேபா ஸ க் அ ப்பப் ேபாேறன்.”
“ெவரி ட். நா ம் நீ ங்க ம் ஒேர மா ரி
நிைனக் ேறாம் . பா ங் க உமா. அந்த ெலட்டைர
ஒ ஃேபாட்ேடாஸ்டாட் காப் எ த் பங் க ர்
ேபா ஸ க் நாேன அ ப் ச் க்ேகன்.”
“அ ப் ச ் ட் ங் களா?”
“ைவட்டல் எ டன்ஸ் இல் ைலயா?”
“அப்ப நான் அ ப்பேவண்டாமா?”
“ேவண்டாம் ... ஏன் ஒ மா ரி இ க் ங் க?”
“ஏேதா ேயாசைன”
“இப்ப நீ ங்க என்ைனப் பாக்க வந்த அந்தப்
ெபண்ைணப் பத் ேமல் வரம் ேகக்கத்தாேன?”
“ஆமாம் ”
“ ன்ன ஏன் ேகக்காம உக்காந் க் ங் க?”
“நீ ங்க ன்ன ெசான்ன தான் காரணம் . உண்ைம
தாங் கற . மாயான் ஒ த்த ம் இல் ைலன்
நிைனச ் க் ட் ந்ேதன். ஒ மாைய பம்
நிைனச ் க் ட் ந்ேதன். ர ்த் ையப் பத்
எனக் ஒ ல் யமான வ வம் இ ந்த . அ
இப்ப அ ங் கமாய் த் .”
“அ ல உங் க க் ஒ ஆ தல் ஏற் படைல?”
“ஆ தலா?”
“ஆமாம் , ஆ தல் ! உமா, உங் க க் இனிேம எந்த
தமான தயக்க ம் ேவண்டா ல் ைலயா?”
“எ க் ?”
“ ச ்ச க் ற உங் க வாழ் கை
் கைய உங் க
இஷ்டத் க் அைமச ் க் ற க் . அ ல்
எந்த தமான மனச ்சாட் த் ெதாந்தர ம்
ேவண்டா ல் ைலயா?”
“நீ ங்க ெசால் ற எனக் ப் ரியைல.”
“உமா! ர ்த் ைடய இ ண்ட ப ைய
உங் க க் க் காட்டற ல எனக் தல் ல
ப்பேம இல் ைல. இறந் ேபான ஒ த்தைரப்
பத் அனாவ யத் க் அவ ெசால் ற இந்த
அனாகரிகமான ெசயைல
உங் க நன்ைமக்காக நான் ெசய் ேதன் உமா.
ர ்த் ைய. இனிேம நீ ங்க மறந் ரலாம் . அவன்
ஒண் ம் நிைன க் ேகா ல் ல ெவச ் க்
ம் டேவண் ய ர இல் ைல. அவன்
உங் கைளக் கல் யாணம் பண்ணிக் ற க்
ன்னா எப்ப வாழ் நத ் ான் ஒ ஸாம் ள்
காட்ட அந்தக் க தம் . அவன் ெசத் ப்ேபான க்
அவேனதான் காரணம் . அவன் ெசய்
தப் ச ் ண்ட பாவங் கள் அவைனத் ரத் க் .
அவன் இறந்த சட்டப்ப , ச தாயப்ப
நியாயமா அநியாயமான் நாம இப்ப
கவைலப்பட ேவண் ய ல் ைலன்
நிைனக் ேறன். என்ன ெசால் ங் க?”
“என்ன ெசால் ற ? ழப்பமா இ க் .”
“உமா! ஆனந்த் வர க் ள் ள இந்தக் ேகள் ைய
நான் ேகட்ேட ஆக ம் !”
“என்ன?”
“என்ைனக் கல் யாணம் பண்ணிப் ங் களா?”

21
உ மா அவைன ஆச ்சரியத் டன் பார ்த்தாள் ,
ப க்காக அவைள ேநராக பார ்த் க் ெகாண்
காத் ந்தான். கண்கள் அைசயாமல் அவள்
உதட் ன் ேமல் ப ந் க்க உமா ேகள் க் ப்
ப ல் அளிக் ம் ெபா ப் ந்
தப் த் க்ெகாள் ள ஆனந்த் வந் டமாட்டானா
என் காத் ந்தாள் .
“நீ ங்க எனக் உடேன ப ல் ெசால் ல ேவண்டாம் .
ேயா ச ் ெசால் ங் க. ஒ வாரம் க ச ்
ெசால் ங் க. ஒ மாசம் ஆகட் ம் ஒ வ ஷம்
ஆகட் ம் , காத் க்ேகன். எப்ேபா ம்
காத் க்ேகன். நீ ங்க ேவண்டாம் யா ன்
ெசான்னாக் ட நான் ேகாபப்படப் ேபாற ல் ைல.
எனக் உங் கைள ட்டா ேவற யார ்ேமேல ம்
ரியம் ைடயா . சத் யமா ெசால் ேறன். உமா!
உங் க க் நடந் ேபான அந்த அ ர ்ச ் கரமான
சம் பவங் கைளப் ர ்வ ஜன்மமா ெவச ் க்கங் க.
இன்னிேல ந் நாம ெரண் ேப ம் சா
றக்கலாம் . என்ன ெசால் ங் க?”
உமா ேலசாக “நீ ங்க யா ன்ேன எனக் தல் ல
சரியாத் ெதரியாேத” என்றாள் .
“என்ைனப்பத் எல் லா வர ம் ெசால் ேறன். ஒேர
ஒ ைற என் அைறக் வரிங் களா? தனியா வர
ேவண்டாம் . ஆனந்ைதக் ட் வாங் க. என்ேமல
உங் க க் இன் ம் நம் க்ைக ஏற் படைல.
நியாயம் தான்! நான் இன் ம் உங் க க்
அன்னியன்தான். ஆன நீ ங்க எனக் அன்னியர ்
இல் ைல. உங் கைளப் பார ்த்த தல் கணத் ல்
இ ந் நான் உங் க க் ெந ங் ப்ேபான
உறவாய் ட்ேடன். உங் க க்காக நான் ரத்தம்
ந்தத் தயாராய் ட்ேடன். எைத ம் ெசய் யத்
தயாராய் ட்ேடன்.”
“உங் க ப்ேபர ் என்ன?”
“ஆர ். எஸ். ராக்ேகஷ்.”
“என்ன ேவைல ெசய் ய ங் க?”
“ேவைல ெசய் யைல எங் கப்பா ைடய ஃபாக்டரி.
இ க் .”
“எங் க?”
“ெபங் க ர ்ல ண்யா ல, இங் க அம் பத் ர ்ல
அ ல ட்ெர னிங் எ த் க் ட் இ க்ேகன்.
ற் காலத் ல அைத எ த் நடத்தற க்
எங் கப்பா தல் ல எல் லாைர ம் ேபால ஃபாக்டரில
எல் லாப் ப களி ம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம்
ேவைல ெசஞ் ட் அப்பறம் அெமரிக்கா ேபாய்
ஹார ்வர ் ல ேபாய் ஒ எம் . ஏ. பண்ணிட்
வான் ெசால் க் றார ், லா ப ச ்ச
ேவஸ்ட் !”
“உங் கப்பா எங் க இ க்கார ்?”
“இப்ப ெஜர ்மனி ல் இ க்கார ். அ த்த
வ ஷம் தான் வ வார ். ேகானிஸ்பர ்க்' ஒ ஊர ்ல
ேலாரன்ஸ் கம் ெபனி ல் இ க்கார ்.
கன்ஸல் ேடஷன் பண்ணிக் ட் இ க்கார ். இந்த
ஃபாக்டரிங் கைள அவர ் எனக்காகத்தான்
ஏற் ப த் க்ெகா த் க்கார ். ல ஸ்ெபஷல் . எச ்.
எம் . .ல பண்ணாத ஆர ்டர ் நிைறயேவ இ க் .
எக்ஸ்ேபார ்ட் ட பண்ேறாம் .”
“அம் மா?”
“அம் மா ைடயா .”
உமா க் ஏேனா ெகாஞ் சம் ஆ தலாக இ ந்த .
“ஒேர ைபயன் நான்... பணம் கா இ வரங் கள்
உங் க க் க் ய ல் ைலன் நிைனக் ேறன்.
க் யம் ன்னா எனக் ஏராளமாேவ இ க் ன்
ெசால் ேவன். இதபா ங் க. இைதக் ட
உங் க க்காகத்தான் வாங் ெவச ் க்ேகன்.
சந்தர ்ப்பம் சரியா இ க்கறப்ப காட்ட...” நீ ல
ெவல் ெவட் களில் ஒ மாைல ன்னிய .
நிச ்சயம் ைவரம் , நிச ்சயம் தங் கம் .
உமா ரித்தாள் . “இெதல் லாம் பாத்தா எனக்
ரிப் த்தான் வர .”
“ெதரி ம் . இைதக் காட்டற அசந்தர ்ப்பம் ,
ெதரி ம் . ஸாரி!” ட்டான். “உமா! நான்
காத் க் ேறன். எப்ப உம் ன்
ெசால் ங் கேளா அப்ப வைரக் ம் .”
உமா ேபசாமல் இ ந்தாள் . இன்ெனா
கல் யாணமா! ஒ கல் யாணம் பண்ணிக் ெகாண்
வாழ் நத
் ேபாதாதா!
“உங் க க் என் க் வர தயக்கமா இ ந்தா
எங் க, ஃபாக்டரிக் வரலாம் இல் ைலயா. அங் க
ஒ த்த ம் க ச ் சாப் ட் ர மாட்டா.”
“தயக்கம் ஏ ம் இல் ைல.”
“ ன்ன என்ன ெசால் ங் க?”
“இேதா ஆனந்த!் எங் க ேபாய் ட்ேட ஆனந்த?்
இத்தைன ேநரமாக் ட்ேட!”
“ ஸ்தகம் வாங் ண் ,ஒ ேலா
காப் க்ெகாட்ைட பரி வாங் ண் , அப்ப ேய...”
அப்ப ேய அவன் ெசய் த ெபா ப் ள் ள
காரியங் கைளப் பட் ய ட் க்
ெகாண் க்ைக ல் உமா, ராக்ேக டம்
“உங் க க் ைட தர க் ன்னா நான் அந்த
மாயாைவத் ரத் ல் இ ந்தாவ
பார ்த்தாக ம் ” என்றாள் ர ்மானமாக.
ராக்ேக ன் கத் ல் சற் மா தல் ஏற் பட
உடேன சமாளித் க் ெகாண் “அ க்ெகன்ன,
ஏற் பா பண்ணிட்டாப்ேபாச ் ” என்றான்.
“ேபா ேஸ ஏற் பா ெசஞ் வாங் க.”
ஆனந்த் ரியாமல் “ெவ ட் எ னிட்! மாயான்
ஒ . ஆள் இ க்காளா?”
“ஆமா ஆனந்த!் இவர ்தான் கண் ச் க்கார ்.
அவ உங் கண்ணா க் எ ன ெலட்டர ் ட என்
ட்ட இ க் .”
ஆனந்த் ல த் “அட! கைத இவ் வள
ரத் க் ப் ேபா க்கா. எனக் த் ெதரியேவ
இல் ைலேய. அவ யா ?”
“உங் கண்ணா ைடய ேன ”
“அண்ணாேவாட ேன யா? இம் பா ள் !”
“உங் கண்ணா ெராம் ப நல் ல ள் ைள ல் ைல
ஸ்டர ் ஆனந்த?் ” என் சற் க் ேக டன்
ேகட்டான் ராக்ேகஷ்.
“ஆமாம் , நிச ்சயமா.”
“ எஸ் இன் ஃபார ் எ ஷாக் உமா!”
“என்ன ேபசேறள் . ரி ம் ப யா ெசால் ங் ேகா!”
“அப்பறம் ெசால் ேறன் ஆனந்த!் வா ேபாகலாம் .
எல் ேலா க் ம் ெரண் பம் இ க் . அண்ணா,
தம் , அம் மா, உற க்காரங் க க்காக ஒ பம் ;
உள் க் ள் ேள க ப்பா இன்ெனா பம் .”
“ ர ்த் க் அப்ப எ ம் ைடயா . நான் எந்தக்
ேகா ல் ல ேவ ம் னா ம் டம் அைணச ்
ெசால் ேவன்.”
“அவசரப்படாேத, நிைறய அ ர ்ச ்
பாக் க் .”
“மாயான் ஒ த் யா? அப்ப இ ந்தா ேபா ஸ்
கண் ச் க்க மாட்டாளா?”
“அவங் க க் தகவல் ெசால் யாச ் . இன்ேனரம்
சந் ச ் ப்பாங் க.”
“ெலட்டரா?”
“நான் வரட் மா” ராக்ேகஷ் ல் க்காக அ கப்
ப யான பணத்ைத அலட் யமாக ைவத் ட்
எ ந்தான். “ஆனந்த!் உங் க ஸ்டர ்-இன்-லாைவ
ஜாக் ரைதயாப் பாத் க்கங் க. ட்ைப உமா!”
என்ைனக் பந் ேபால் ம் அவளிடேம வந்த -
ராக்ேகஷ்! ராக்ேகஷ்!

“ரா க்ேகஷ்! ராக்ேகஷ்! இங் கயா? அப்ப யா ம்

இந்த ஃப்ளாட் ல இல் ைலயா!”
“இந்த அட்ரஸ்தாேன ெகா த் க்காங் க”
என்றார ் மாதவராவ் .
“யார ் ெகா த்த ?”
“மல் ேலஸ்வரம் த் அேஸா ேயஷன்.”
“இந்த ட் ல நா ஃப்ளாட் இ க் நா ல ம்
பாச ்சலர ்ஸ். நா ேப ம் சர ்க்கார ், பப்ளிக் ெஸக்டர ்
உத் ேயாகத் ல இ க் றவங் க. கல் யாணம்
பண்ணிக்கப் ேபாறவங் க. ஒ ங் கா வாடைக
ெகா க்கறவங் க. ஒ த்தர ் ேப ம் ராக்ேகஷ்
இல் ைல,”
“ெகாஞ் ச நாைளக் ன்ன?”
“எப்பங் க?”
“ேபான வ ஷம் ?”
தைலையச ் ெசா ந்தார ். அவ க் அ ஒ
மானிரிஸம் ேபால. இ வைரக் ம் ஆ தடைவ
ெசா ந் ட்டார ். க்க ேக ெபரிசாகக்
க ப் த் ட் . நைரத்த ைச. ெபங் க ர்
ேகாட் ...
“ஸார ், நான் ேமேனஜர ் மா ரிதான்.
ஒண்ணாந்ேத வாடைக வ க் மட் ம்
வ ேவன். டாக்ஸ்கட்ட எதாவ மராமத் இ ந்தா
ேபான் பண் வாங் க ட் ல. நா
ஃப்ளாட்ைட ம் எ த் க் றவங் க ேபர ் இ க் .
ஆன அவங் கதான் தங் இ க்காங் கன் ெசால் ல
யா . ல ேவைளகளில அவங் க
ஃ ெரண்ஸ ம் இ ப்பாங் க.
ெரண் ம் ஃப்ளாட் ல ல ெரண் , ஏன்
ேபர ் ட இ க்காங் க. அவங் கள் ளாம் சாயங் காலம்
ஆ மணிக் ள் ள வந் வாங் க. அப்ப
வந் ங் கன்னா எல் லாம் ெதரிஞ் க்கலாம் .”
“சரிங் க, அவங் கைளக் கட்டாயமா இ க்கச ்
ெசால் ங் க.” மாதவராவ் ப் ல் ஏ க்ெகாண்டார ்.
ெபயர ் ைடத்த ற இ வைரக் ம் நாற் ப
ட்டர ் அைலச ்சலா ட்ட . இன் ம்
ெசால் ல ல் ைல. ெசால் ட ேவண் ம் .
ராக்ேகஷ்தானா? அவன் எங் இ க் றான்?
சம் ேக ேரா ல் ளாட்பாரத் ல் ேபா ம்
கங் களில் யாராவ ஒ வனாகக் ட
இ க்கலாம் . அவர ்களில் ஒ த்தனா? எப்ப அவன்
பங் க ரில் இ க் றான் என் நிச ்சயம் ெசால் ல
ம் ? த ல் ெபங் க ரில் தான்
ேதடேவண் ம் சட்ெடன் அவர ் மனத் ல் அந்த
வாக் யம் உைரத்த . “வ ேறன்! மாயா” என்
உமா க் வந்த க தம் ! பச ்ைச ைமக் க தம் ! ஒ
ேவைள உமாைவத் ேத ப் ேபா ப்பாேனா?
உடேன உமா டன் ெட ேபானில்
ெதாடர ் ெகாள் ளேவண் ம் என் ேதான் ய
அவ க் .
“ேநரா ஆ ஸ் ேபாப்பா, ேபா ட் ம ப இங் ேக
வரலாம் .”
அ வலகத் க் வந் எல் லாக்
கா தங் கைள ம் ேசா த் ப் பார ்த்தார ்.
லாசம் தான் இ ந்த . பக்கத் ல் இ க் ம்
ெட ேபான் எண் எ ம் இல் ைல. ேபாஸ்ட் ஆ ைசக்
ப் டலாமா? அதற் ன் ராக்ேகஷ்தான் என்
நிச ்சயப்ப த் க்ெகாள் ளலாமா? எப்ப ? அதற்
ன் , . டம் ெசால் ேயாசைன ேகட்கலாமா?
அதற் ன் அவ க் ஒ தந் அ ப்
டலாமா ஒ கா தத்ைத எ த் தந் ன்
வார ்த்ைதகைள அைமத்தார ்.
“ராக்ேகஷ் என்பவன் உன்ைன அ னால்
உடேன எங் க க் த் தகவல் ெதரி க்க ம் -
மாதவராவ் .”
த ழ் நா ேபா ைச ேர ேயா
ெதாடர ் ெகாண் ... இ ...! இ ...! மாதவராவ் ! ேகஸ்
இன் ம் அவ் வள ெதளி ெபற ல் ைல. த ல்
அவைனப்பற் இன் ம்
அ ந் ெகாள் ளேவண் ம் . க ம் றைமயாக
சகாமல் ர ்மானமாக ஆராய் ந் ெகாண் வந்த
அந்தக் ேக ல் மாதவராவ் ெசய் த ஒேர ஒ தவ ,
அந்த தயக்கம் . ன்னால் அைதப்பற்
வ த்தப்படப்ேபா ம் மாதவராவ் ைகெய த்
நி ணர ் ெசான்னைத நிைன ப்ப த் க்
ெகாண்டார ்.
“ெராம் பக் கஷ்டம் ஸார ்! இ இங் லஒ
க்ேனச ்சர ், த ழ் ல ஒ ப் , இரண் ம்
பச ்ைச ம ல இ க் ற ங் கறைதத் த ர ேவற
எ ம் ஒற் ைம ெசால் ல யா ! ெராம் ப
கஷ்டம் .”
மாதவராவ் ! அவசரப்படாேத! அவசரத்தால்
பாழாய் ப் ேபான ேகஸ்கள் எத்தைன!
ம் மராயப்பா ேகைஸ எப்ேபா ம்
ஞாபகப்ப த் க்ெகாள் .
“இ ப்பா! அந்தத் தந் இப்ப ேபாகேவண்டாம் . -
ெகாஞ் சம் சாரிச ் ட் அப்பறம் அ ப்பலாம் .”
மாதவராவ் ம ப அந்த ஃப்ளாட் க் வந்தேபா
அந்த இைளஞர ்கள் காத் ந்தார ்கள் .
“ராக்ேகஷ்? ஓ எஸ், ராக்ேகஷ்! அவைன எனக் த்
ெதரி ம் ஸார ்.”
“அந்தா எங் க இ க்கார ்?”
“ெதரியா ! இப்ப எங் க இ க்கான் ெதரியா .
ஆனா ஆ மாசத் க் ன்னா ... என்ேனாட
ம் ேமட்டா இ ந்தான்.”
“இந்த க் ப்ேபாட்ேடைவப் பா ங் க, இவன்
தானா?”
“இவன்தான், ரிக்ெகட் ஆ வான், ெதரி ம் !”
“ஸ் டண்ட்டா?”
“இல் ைல, லா ப ச ் ச் ந்தான். ராக் ஸ்
பண்ணைல. அவங் கப்பா ஃபாக்டரி ண்யா ல
இ க் . ெம ன் ல் ஃபாக்டரி. அ ல
அப்ெரண் ஸ் ப் மா ரி பண்ணிண் ந்தான்.”
“ஃபாக்டரி ேபர ் ெதரி மா?”
“ஞாபக ல் ைல. ஆனா ெட ேபான் ைடரக்டரி ல
பாத்தா ஞாபகம் வந் ம் நிைனக் ேறன்.”
“பாத் ெசால் ங் க! ஒ ெட ேபான் ைடரக்டரி
எ த் ட் வாய் யா! அ வர க் ள் ள அவன்
எப்ப ப்பட்ட ஆ ன் ெபா வா ெசால் ல
மா?”
“ெகாஞ் சம் ரிசர ்வ் ைடப்! .எஸ். இ யட் எல் லாம்
ப ப்பான். ேஷக்ஸ் யர ் ப ப்பான். வப்பா
ெகாஞ் சம் ெபண்ைமத்தனமா இ ப்பான்.
யர ்ஃ ல் லா ேப வான். ர் பத் நாள்
ேபசாம இ ப்பான்...”
“வய என்ன இ க் ம் ?”
“ெகாயட் யங் . 26...”
மாதவராவ் அ த்த ேகள் ையக் ேகட்க சற் த்
ெதயங் னார ். “ ஸ்டர ் வா ேதவன், அவன்
தைலக் நைரக் சாயம் ேபாட் ப்பானா?”
“ைம காட்! எப்ப ஸார ் உங் க க் த் ெதரி ம் ?”

22
மா தவராவ் தன் ரத்த அ த்தத்ைதப் பற் க்
கவைலப்பட்டார ். ஈ ,ஈ ! பதட்டப்படாேத.
மாதவராவ் , ெமல் ல ெமல் ல அ ேக வந்
ெகாண் க் றாய் ...
“சரியாச ் ெசால் ங் க. அந்த ஆ தைலக் சாயம்
ப்பானா?”
“ஆமா ஸார ்.”
“நைரயா?”
“நைரேயா அல் ல ெசம் பட்ைடேயா ெதரியா .
ஒ ைற அவன் காத்ெரஜ் ேஹர ் ைட வாங் ப்
சறைதப் பார ்த் க் ேறன்.”
“அவன் எங் க இ க்கான் உங் கள் யா க்காவ
ெதரி மா?”
இதற் ள் அைற ல் ட்டம் ேசர ்ந் ட “என்ன
ரதர ், ராக்ேகஷ் வப்பா உயரமா ஒ ைபயன்
ரிக்ெகட் ட ஆ வாேன, ஞாபகம் இ க்கா?”
“ ைச ெவச ் ண் ெவடெவடன் ?”
அவர ்கள் ஒ வ க்ெகா வர ் தாழ் நத ் ர ல்
ேப க் ெகாள் வைதக் கவனித்தார ். எல் ேலா க் ம்
ேபா ைஸப் : பார ்த்த ம் தயக்கம் . எங் ேகயாவ
மாட் க்ெகாண் ேவாேமா, சாட் க் க்
ப் ட் வார ்கேளா என் அவரவர ்
வார ்த்ைதகைள ெமன் ங் றார ்கள் .
ஒ த்தைர ஒ த்தர ் பார ்த் உதட்ைடப் க் க்
ெகாள் றார ்கள் .
“ெஜன் ல் மன்! உங் களில் யா க்காவ அவைனப்
பற் ஏதாவ வரம் ெதரிந் ந்தால் அ
ேபா ஸ க் உபேயாகமாக இ க்கப்ேபா ற ,
ஒ க் யமான ெகாைல வழக் ல் . உங் க க்
எந்த தமான பயேமா தயக்கேமா ேவண்டாம் .
உங் கைள நாங் கள் எந்த தத் ம் ெதாந்தர
ெசய் யமாட்ேடாம் .”
ெமௗனம் .
“ெவ ம் தகவல் மட் ம் ேபா ம் ” என்றார ்.
இன் ம் ெமௗனம் தான். ஒ வ க் ஒ வர ்
பார ்ைவ பரிமாற் றம் தான்.
ெட ேபான் ைடரக்டரி வந்த .
“ஃபாக்டரி ேபைரயாவ ெகாஞ் சம்
ஞாபகப்ப த் ச ் ெசால் ங் களா?”
“எந்த ஃபாக்டரி ஸார ்?”
“ைம காட்! இப்பதாேன ெசான்னிங் க, ண்யா ல
ெம ன் ல் ஸ் ஃபாக்டரி இ க் ன் .”
அவன் ர ்மான ல் லாமல் அைதப் ரித் ப் ரட்
“எப்ப ன் ேதடற ேபர ் ெதரியாம...”
“ ன்ன எப்ப ஞாபகம் வ ம் ெசான்னிங் க?”
என் அதட் னார ்.
இதற் ள் ட்டத் ந்த ஒ வன் “ஓ, அந்த
ஆளா? ராக்ேகஷ்? ெலஃப்ட் ஹாண்டட்...” என்றான்.
“இல் ைலடா, அ வ மார ்.”
“ ன்ன இவன் க்ெகட் ப்பரா இ ந்தாேனா?”
“ஸார ், இதபா ங் க. இதா இ க்கலாம் . ஆனா ஐ'ம்
நாட் ெவரிஷ் ர ்.”
'ஆதர ்ஷ் ெம ன் ல் ஸ், . 1-7, ண்யா
இண்டஸ்ட்ரியல் எஸ்ேடட், பங் க ர ்-58, 38417.
“எப்ப ஞாபகம் வந்த ?”
“ைடரக்டரிக் ப் ன்பக்கத் ல ளா ஃைப
ைக ல இந்தக் கம் ெபனி ேபர ் இ ந்ததா ஞாபகம்
வந்த . இதானான் சரியாச ் ெசால் ல யா .”
“இதா இ க்கலாம் இல் ைலயா?”
“இ க்கலாம் . நீ ங்க எ க் ம் ேபான் பண்ணி
சாரிச ் ப் பாத் ங் கேளன்.”
“ராக்ேகஷ் அங் க இ ந்தான்னா அதான் இடம்
ெதரிஞ் க்கலாம் , என்ன.”
“தாங் ஸ். ஆனா அவன் அப்பா ண்யா ல
இண்டஸ்ட்ரி ெவச ் க் றெதன்னேமா
நிஜம் தாேன?”
“நிச ்சயம் ! அவேன என் ட்ட ஒ ைற
ெசால் க்கான்.”
“சரி, தாங் ஸ், வேரன்.”
மாதவராவ் ெவளிேய வ ம் ேபா உற் சாகம்
ைறந் ந்தார ். தைலக் சாயம்
ெபா ந் ற . உயரமான ஆள் என்றார ்கள் .
ரிக்ெகட் எல் லாம் ... இ , இ , பார ்க்கலாம் .
இப்ேபா இந்த ராத் ரி ேவைள ல்
ெதா ற் சாைலக் ப் ேபாய் என்னத்ைதக்
கண் க்க ம் . எதற் ம் ஒ ரிங் அ த் ப்
பார ்க்கலாம் . ஃப்ட் ல் ேவைல ெசய் ம்
ெதா ற் சாைலயாக இ ந்தால் டஒ
வாட்ச ்ேமனாவ இ க்கமாட்டானா...
அ வலகத் க் வந்த டன் அந்த எண்ைணச ்
ற் ப் பார ்த்தார ். ெராம் ப ேநரம் அ த்த .
இன் ம் எட் ைற - பார ்க்கப் ேபா ேறன்.
அதன் ன் ைவத் டப் ேபா ேறன்.
ஒன் , இரண் , ன் , நான் ...
“ஹேலா”
“ஹேலா! இஸ்தட் ஆதர ்ஷ் ெம ன் ல் ஸ்?”
“ராங் நம் பர ்!” என்ற அந்த ைனத் க்கக் ரல் .
மாதவராவ் ெவ ப் டன் ெட ேபாைன
ைவத் ட் ச ் சற் ேநரம் ேயா த்தார ். . .க்
ேபான் ெசய் இ வைர கண் த்தைதச ்
ெசால் ல ேவண்டாமா? இ வைர என்ன
கண் த் க் ேறாம் . சற்
அவசரப்பட் ட்ேடாம் . பச ்ைச ம ல் க த ம்
ைகெய த் ம் மட் ம் இ ந்தால் ேபா மா! . .
நிச ்சயம் ேபாதா என்பார ். நாைளக் அந்த
ேபாட்ேடாைவப் ெபரி ப த்தக் ெகா த் ப்ப
வந் ம் . இரண்ைட ம் , பார ்க் ேபாட்ேடா ன்
ன் றத்தவைன ம் , இம் யா ன் ரிக்ெகட்
ஆல் ப ேபாட்ேடாைவ ம் ஒேர அள க் ப்
ெபரி ப த் ஒப் ட் ப் பார ்த் ர ்மானமாக
எ ம் ெதரிந்தால் தான் இந்த ராக்ேகைஷ
ைமயாகச ் சந்ேத க்க ம் . நாைள
ண்யா ேபாய் சாரித் ட் வரேவண் ம் .
ெட ேபான் எண் மா க்கலாம் . அல் ல
ஃபாக்டரி நின் ேபா க்கலாம் . ெசால் லாேத.
ஃபாக்டரி நின் ேபாகக் டா . கட ேள! இந்தத்
ப் பா ல் நின் ட்டெதன்றால் நான்
ேசார ்ந் அப்ப ேய ந் ேவன்.
ராக்ேகஷ்! ராக்ேகஷ் எங் க் றான்? இந்த
ராக்ேகஷ் இவன்தானா அல் ல இ ம்
மாையயா? ெபா த் ப் பார ்க்கலாம் .
மாதவரா க் வ த்தமாக இ ந்த . இவ் வள
ரம் வந் ட் தைடப்ப ற . ேகஸ்
த மா ற .
ராக்ேகஷ்தானா என் நிச ்சயமாக இன் ம்
ெதரிய ல் ைல. நாைளக் எப்ப யாவ
அவைனப் பார ்த் ட ேவண் ம் . என்ன
ட்டாள் தனம் ! அவன்தான் ெகாைலகாரனாக
இ ந்தால் எப்ப இந்த ஊரிேலேய இ ப்பான்
என் எ ர ்பார ்க்க ம் . ெசால் ல யா . ல
ேவைளகள் அவர ்கள் ஊைர ட் ப் ேபாகாமல்
இ ப்ப ம் உண் . ெகாைல னஸ் ல்
மாதவராவ் ெதரிந் ெகாண்டெதல் லாம் இதற் ப்
ெபா ப்பைடயான கேள ைடயா என்பேத.
எல் லாேம லக் கள் தான்! அசாத் யப்
ெபா ைம ம் , எைத ம் கைட வைர ரத் ம்
டா யற் ம் தான் ெப ம் பாலான ேகஸ்களில்
உத ம் .
மாதவராவ் ட் க் ச ் ெசன்றேபா மணி இர -
ஒன்பதைர ஆ ட்ட . அவர ் மைன “ெரண்
தடைவ உங் க க் கால் வந்த ” என்றாள் .
“யா ? ேபர ் ேகட் ெவச ் ண் யா?”
“ேபர ் ெசால் லைல.”
“ஆணா, ெபண்ணா?”
“ஆண் ரல் தான்.”
“ம ப ேபான் பண்றதா ெசான்னானா?”
“ெசால் லைல.”
யாராக இ க் ம் என் சற் ேநரம் ேயா த் ப்
பார ்த்தார ்.
“இனிேம யாராவ ேபான் வந்த ன்னா ேபர ்
ேகட் ெவச ் க்க.”
“அவங் க ேபர ் ெசான்னாத்தாேன.”
காைல எ ந் க் ரேம ளித் ட்
ற் ண் ெசய் ட் ண்யா ல் சாரிக்கப்
றப்பட் ட்டார ். அந்த . 1-7-ஐத்
ேத ச ்ெசன்றார ். தனித்தனியாக அஸ்ெபஸ்டாஸ்
தைலக டன் ன்ன ன்ன கட்டடங் கள் நிற் ம்
ெதா ற் ேபட்ைட ப ல் ஐ.எஸ்.ஆர ்.ஓ.
ெதரிந்த .
இங் ேகயா ஆப் ள் தயாரித்தார ்கள் என்
யந்தார ். தாழ் வான கட் டங் கள் வானத்ைத
ம் க் ெகாண் ஒ க்கலான ஆன்ெடன்னா
ெதரிந்த . கடந் ெசன் ன்ப க் வந்தார ்.
ஆதர ்ஷ் ெம ன் ல் ஸ் என்ற
ெபயர ்ப்பலைகையப் பார ்த்த ம் அவ க் ள்
நம் க்ைக அைலேமா ய . ன்ன இடம் தான்.
உள் ேள ப் ல் ைல. ஒ வாட்ச ்மன் மட் ம்
காக் ல் காத் ந்தான் கதைவச ் சப்தப்ப த்த,
ெமல் ல வந்தான்.
“வாய் யா க் ரம் ” என் அதட் னார ்.
அவன் ஓ வந் “ஃபாக்டரி இன்னிக் ங் க”
“ தலாளி யா ?”
“ெதரியா ங் க!”
“ராக்ேகஷ் இங் க வ வாரா?”
அந்தப் ெபயர ் அவ க் ப் பரிச ்சயமற் ற என்ப
கத் ேல ெதரிந்த .
“உனக் யா ேமல காரி?”
“ெசக் ரிட் ஆ ஸ ங் க.”
“அவர ் எங் க இ க்கார ்?”
“ெதரியா ங் க!”
“ஏன்யா ஒண் ம் ெதரியாதா உனக் ? இப்ப இந்த
ஃபாக்டரில ட் , பத் எதாவ
ஆ ச ் ன்னா எப்ப , யா க் தகவல்
ெசால் ேவ?”
“ெட ேபான் நம் பர ் ெகா த் க்காங் க, பா
ஸார ் ட் .”
“அைதத்தான் ெகாண்டா.”
“அவேர இப்ப வ வா ங் க. எல் லாம் சரியா
இ க்கான் ஒ ைற பாத் ட் ப்ேபாக.”
“சரிதான்” என் மாதவராவ் காத் ந்தார ்.
வாட்ச ்மன் ஒ ெதால் ெபா ள் நாற் கா ைய
அவர ல் ெகாண் வந் “உக்கா ங் க அய் யா”
என் ேபாட்டான். ஷட்டர ் ந்த வாச ல்
உட்கார ்ந்தார ். மற் ெறா காத் த்தல் ! இந்தக்
ேக ல் இ எத்தைன? எல் லா இடங் களி ம்
காத் ந்தா ட்ட . மார ்ச ் வரி ல் , லா ல் ,
மல் ேலஸ்வரம் ளப் ல் , சாரி, இம் யாஸ்
ேபான்றவர ்கள் ட் வாச ல் எல் லாம் ேசர ்ந்
எத்தைன மணி ேநரம் காத் ந் ப்ேபன்?
எத்தைன நாட்கள் ?
பா ஸார ் இைளஞராகத்தான் இ ந்தார ்.
ைறயானதால் ைட அணிய ல் ைல.
பச ்ைச ல் ெவ ல் கண்ணா அணிந்
ப ைனந் நி ஷத் க் ன்தான், சவரம்
ெசய் ந்தவர ் ேபாலத் ேதான் னார ். ெநற்
ன்னதாக இ ந்த .
“உங் க ேபர ்?”
“பா ஜான்.” ரியன் ஸ்தவர ்கள் இல் லாத
ெதா ற் சாைலேய ைடயா ...
“ ஸ்டர ் பா , நான் ராக்ேகைஷப் பற் சாரிக்க -
வந் க் ேறன்.”
அவர ் கம் மா ய . “என்ன ஆச ் , அவன்
எதாவ க்க ல் மாட் க்ெகாண் ட்டானா?”
“இல் ைல; அவன் எங் ேக என் ெதரிய ேவண் ம் .”
அப்பா! தல் ைற ராக்ேகஷ் இ ப்ப
ெதரி ற .
“இங் ேக வ வேத இல் ைலேய.”
“எப்ேபா கைட யாக இங் வந்தான் என்
ெசால் ல மா?”
“ஏஜஸ்! எட் மாசம் ஆ க் ம் . எனக் த்
ெதரிந்தவைர ஃபாக்டரிைய இப்ேபாெதல் லாம்
அவன் கவனிப்பேத இல் ைல. எல் லாம் ஒர ்க்ஸ்
மாேனஜர ் கேணசன்தான் பார ்த் க்ெகாள் றார ்.”
“ராக்ேகஷ் எங் ேக தங் இ க் றான்?”
“நீ ங்கள் ேகஸ் என்ன என் ெசால் ங் கள் .”
“ஐ ஜஸ்ட் வாண்ட் டாக் ம் .”
“எதாவ தப் தண்டா?”
“ெவ ம் சந்ேதகம் தான். அவன் அப்பா
அம் மாைவப் பார ்க்க ப்பம் .”
“அப்பா ெஜர ்மனி ல் இ க் றார ். அம் மா
உ டன் இ ப்பதாகத் ேதான்ற ல் ைல.”
“அவைன நான் சந் த் ஆக ேவண் ேம.”
பா ஜான் தயங் னார ்.
மாதவராவ் ேயா த் . “ஒன் ல் ைல, ஒ ன்ன
சாரிப் தான். நீ ங்க ம் என் ட வா ங் கேளன்.
உங் க க் ம் அவைனப் பார ்த்த ேபால
இ க் ம் .”
“அ ட சரிதான்” என் அவர ் ப் ல்
ஏ க்ெகாண்டார ். “பாலஸ் அப்பர ் ஆர ்சர ் க் ப்
ேபாங் க” என்றார ். “அங் கதான் இ க்க ம் .
ஃப்ளாட் நான்தான் எ த் க் ெகா த்ேதன். ைம
காட்! அவைனப் பார ்த் ஒ வ ஷமாச ் ன்
நிைனக் ேறன்.” ப் றப்பட, “ஒ ேடப் காஸட்
வாங் கச ் ெசால் ந்தான். அைத எ த் ட்
 ட் க் ப் ேபானேபா பார ்த்த தான்.
ஃபாக்டரில ட்ெரய் னிங் எ த் க்கட் ம்
ெபரியவர ் இங் க ட் ட் ப் ேபா க்கார ். அவன்
அைதத் த ர பாக் எல் லாம்
ெசய் க் ட் க்கான். இப்ப என்ன ேகஸ்
ெசால் லேவ இல் ைலேய. ரக்ஸ்...?”
“அெதல் லாம் இல் ைல. ம் மா ஒ ட் ன்
இன்ெவஸ் ேகஷன்.” அனாவ யத் க்
இப்ேபா ழப்ப ப்ப ல் ைல. ஆசா
ஒத் ைழக் றான்.
பாஷ்யம் வட்டத் ல் ற் ஏரிக் கைர நீ ச ்சல்
ளத்ைதத் தாண் தனித்தனி ெசார ்க்க
ெபாம் ைமகளான கைளக் கடந்தார ்கள் .
பாண்ட் ேபாட்ட நங் ைககள் ப டர ் ேபாட்ட
நாய் கைளப் ன் ெதாடர ்ந் ெகாண் ந்தார ்கள் .
“இதான்...”
தனி . இறங் வாச க் வந் வராந்தா டன்
ஒட் க்ெகாண் க் ம் ல் ெவளி ல் நடந்
வா ற் கத அைழப் மணிைய அ த் க்
காத் ந்தார ்கள் . ஜன்னல் கள் ந்தன.
ம ப அ த் ட் மாதவராவ் கண்ணா க் ள்
எட் ப் பார ்த்தார ்.
“ெகாஞ் சம் இ ங் க. ேவைலக்காரன் அ ட்
ஹ ல இ ப்பான், பார ்த் ட் வேரன்.”
மாதவராவ் உள் ேள பார ்த்தார ். ேமைச த்தமாக
இ ந்த . காப் க் ேகாப்ைபகள் அலமாரி ல்
ட்டப்பட் வர ்க்க காரம் 1: 17-ல் நின் ந்த .
யா ம் இல் ைல.
“எங் கய் யா ேபா க்கா ?”
ேவைலக்காரன் ண்டால் கத்ைத
ஒத் க்ெகாண் வந்தான். மாதவராைவப் பார ்த்
ப்ேரக் ேபாட்டான். அவன் ைக ல் சா க்ெகாத் .
“அய் யா வரேவ இல் ங் கேள!”
“எத்தைன நாளாச ் ?”
“அ ஆச ் ங் க ஒ மாதத் க் ேமல!
றக்க ங் களா?”
“ ற”
ெசக் ரிட் ஆ சைர அவன் பார ்க்க அவர ் சற் த்
தயக்கத் டன் “எ க் ன் ெசான்னிங் கன்னா
நல் ல ” என்றார ்.
“ெசால் ேறன். உள் ள ேபான ம் ெசால் ேறன்.”
“ றய் யா”
ஹா ல் ெமாஸாய் க் தைர ல் ேலசாகத்
இ ந்த .
“ஏன்யா, ட் ப் ெப க்கற ல் ைலயா நீ ?”
“வாராவாரம் ெசய் யேற ங் க. ராக்ேகஷ்
அய் யாதான் எைத ம் கைலக்கக்
டா ன் ட் ...”
“எங் க ேபா க்கார ் ெதரியேவ ெதரியாதா
உனக் ?”
“ம் ஹ ம் . எங் ட்ட ெசால் லமாட்டா ங் க ர்
நாள் கணக்கா காணாமப் ேபா வா . ர்
வ வா ...”
வரில் இ ந்த காலண்டரில் நாள் தாள் கள்
க்கப்படாமல் ... மார ்ச ் 17. மாதவரா க் இதயம்
ஒ ப்ைப ட் ட்ட .
“இ தான் ெபட் மா...”
ப க்ைக நாட்கணக்காகப் ப க்கப்படாமல்
ேபார ்த் ந்த . கேபார ் ல் சட்ைடகள்
ெதாங் ன. ரஸ் ங் ேமைச ல் ைதலம் , ப் ,
ேஹர ் ரஷ், ப டர ்... காத்ெரஜ் சாயம் ...
இ ப்பைறகைள ஒவ் ெவான்றாக இ த்
இ த் ப் பார ்த்தார ். ேமல் ன் ம்
றந் ெகாள் ள சட்ைடகள் , க தங் கள் , டயரி.
றந்தார ்... எ தப்படாத டயரி... நான்காவ
இ ப்பைற ட் ந்த .
“இந்த ராய க் சா உங் ட்ட இ க் தா?”
“இல் ங் க, அவர ்தான் ெவச ் க்கா ங் க!”
“ஒ கடப்பாைர ெகாண் வா!”
“இன்ஸ்ெபக்டர ், ஐ மஸ்ட் அப்ெஜக்ட!் நீ ங்க உள் ள
ைழஞ் சேத...”
“ஆல் ைரட்! ஆல் ைரட்! ஒ ஸர ்ச ் வாரண்ட் க்
ஏற் பா ெசய் யேறன்! பக்கத் ல் ெட ேபான்
இ க் தா?”
“பக்கத் ட் லஇ க் ங் க!”
“உங் க ேபர ் என்ன?”
“ராம் ேமாஹன்.”
“ ஸ்டர ் ராம் ேமாஹன். ெகாஞ் ச ேநரம் ெவய் ட்
பண் ங் களா?”
“ேகஸ் என்னன் ெசான்னிங் கன்னா உபகாரமா
இ க் ம் !”
“ேத னப் றம் ெதளிவா ெசால் ேறன்... இல் கலா
எைத ம் ெசய் ய ம் பைல நான்... ஐ' ெகட் எ
வாரண்ட் ஃபர ்ஸ்ட்”
“அ ட நீ ங்களா!” என்றான் ராக்ேகஷ். “வாங் க
வாங் க, உள் ள வாங் க உமா. ஏன் அங் கேய
நிக்க ங் க. ஆனந்த் வரைலயா?”
“வரச ்ெசால் க்ேகன்!”
“அப்பாடா! வ ெதரிஞ் தா கைட ல...
உக்கா ங் க. ஸாரி, ம் ப்ைபயா இ க் . ஒ
ஃப்ளாட் எ க்க ம் . ெபங் க ர ்ல ேட இ க் ...
க ன் ப்ளஸீ ் ! தயங் கா ங் க...”
உமா உள் ேள தயங் க்ெகாண் தான்
ைழந்தாள் . என்ன ைதரியமான -
அடாவ த்தனமான காரியம் இ . எதற் காக இங்
வ கரிக்கப்பட் வந் க் ேறன். அ மாயா ன்
வ கரமா, ராக்ேக ன் வ கரமா... இல் ைல,
மா யாரின் கட் ப்பாட் க் நான் ெதரி க் ம்
எ ர ்ப்பா? இனி நான் தந் ரன் என் ற
ஊர ் தமா? ேலசாக உட்கார ்ந் ற் ற் ம்
பார ்த்தாள் ...
“ெசால் ங் க. தல் தடைவயா க்
வந் க் ங் க, என்ன சாப் ட ங் க?”
“சாப் ட வரைல. ேபச வந்ேதன்.”
“ைம ப்ெளஷர ்!”

ஸ ர ்ச ் வாரண்ட் டன் வந்த மாதவராவ் உடேன

உள் ேள ெசன் அந்த ட்டப்பட் ந்த ராயைர
இ ம் ஆ தத்தால் ெநம் த் றந்தார ். உள் ேள
பலப்பல த்தகங் கள் அ க் ந்தன. அவற் ைற
ஒவ் ெவான்றாக ெவளிேய எ ந்தார ். ேழ ஒ
ெசய் த்தாள் ெபாட்டலம் ெதன்பட்ட . எ த்தார ்.
த்தார ். சட்ைட.
க ரத்தக்கைற ப ந்த சட்ைட. ரித்தார ். ரத்தம்
உைறந் ேபான கத் ...
“இவன்தான்!” என்றார ் மாதவராவ் .

“ரா க்ேகஷ், உங் கைள எனக் ப் ச் க் ”

என்றாள் உமா.

23
உ மா ெசான்னைதக் ேகட்ட ராக்ேகஷ க் உடேன
கண்களில் கண்ண ீர ் த ம் ய . “இந்த மா ரி
நீ ங்க ஒ நாள் ெசால் லப் ேபா ங் கன்
காத் ந்ேதன் உமா! உமா! உமா! உங் க க்
எப்ப என் மன கனத்ைதச ் ெசால் ேவன்.
உங் க க்காக நான் எத்தைன ெசய் க் ேறன்
ெதரி மா!”
“ெசய் க் ங் களா? என்ன ெசய் க் ங் க?”
“எல் லாம் ெசய் க்ேகன்! அைதச ் ெசால் ல
ேவண் ய சந்தர ்ப்பம் வ ம் ேபா ெசால் ேறன்.”
“இப்பதான் ெசால் ங் கேளன்.”
“இப்ப ெசான்னா தற் ெப ைம ஆ ம் . உமா
இ சந்ேதாஷ ேவைள. தல் தலா என்
யற் க க் ப் பலன் ைடக்க
ஆரம் ச ் க் ற ேவைள. ெகாண்டாட ேவண் ய
ேவைள. ள் ளிக் க்க ேவண் ய ேவைள. நான்
எப்ப என் சந்ேதாஷத்ைதத் ெதரி க் ற ன்ேன
ெதரியைல. ட் க்கர ்ணம் ேபாடட் மா?”
“ேவண்டாம் ” என் க்கமாகச ் ரித்தாள் .
“எனக் உங் கைளப் பத் இன் ம் ெகாஞ் சம்
ெதரிஞ் க்க ஆவல் .”
“ேக ங் க.”
“கல் யாணம் ஆகைலன் நிைனக் ேறன்.”
“ஓ ேநா? காத் க் ட் இ க்ேகன், உமா. சரின்
ெசால் ல!”
ெமௗனமாக இ ந்தாள் .
“உமா! உங் க க் ஒ கைத ெசால் லட்டா. என்
நண்ப ைடய கைத. அவர ் ஒ ஆங் ேலா
இந் யர ்.
ஜாக்ஸன் ேப . அவங் க கம் னிட் லேய ஒ
ெபண்ைணக் காத ச ்சார ். ேபர ் எ ஸெபத்.
அவைளேயதான் கட் ப்ேபன் வாதமா
இ ந்தார ். அப்ப அவர ் நல் ல ேவைல ல் இல் ைல.
ெபண் ைடய ெபற் ேறார ்கள் அவைள
வச ள் ள இன்ெனா த்த க் க் கல் யாணம்
ெசய் ெகா த் ட்டாங் க. அந்த மனச ் ேசார ் ல
அவர ் கல் யாணம் ெசய் க்கேவ இல் ைல.
அந்தம் மா கல் யாணம் ெசய் க் ட் , ஷன் ட
ஆஸ் ேர யா ேபாய் , நா ழந்ைத
ெபத் க் ட் , வயசா ப்ேபாய் , ெப த் ப் ேபாய் ,
அழெகல் லாம் அ ஞ் ேபாய் , கணவன்
நாளைட ல் இறந் ேபாய் . இ ப வ ஷம்
க ச ் , ழந்ைதங் கேளாட இந் யா ம்
வந்தாங் க. ஜாக்ஸன் ஏர ்ேபார ்ட் ல காத் க் ட்
இ க்கார ். அவைள அ த்த சந்தர ்ப்பத் ல
கல் யாணம் ெசய் க் ட்டார ்! ழந்ைதகைளத்
தன் ழந்ைதங் களா பா ச ் க் ட்டார ். 'எனக்
ச் டற க் ஒ நாள் தான் பாக் இ ந் ,
அன்னிக் நீ வந்தா ம் உன்ைன நான் கல் யாணம்
ெசய் க் ட் இ ப்ேபன் எ ஸெபத்' ன்னார ்.
உமா, அேததான் நா ம் உங் க க் ச ் ெசால் ல
ம் பேறன்.”
“உங் கைள தல் தடைவ ரிக்ெகட்
ைமதானத் ல் ப ெபண்கள் மத் ல
ைபனாக் லர ் லமா பாத்த அந்தக் கணத் ல்
இ ந் உங் கைளத் த ர மத்த யாைர ம் நான்
பார ்க்கேவ இல் ைல. நீ ங்க ஓடறைத ம் , பந்
சறைத ம் , மத்த ெபண்கேளாட ேபசறைத ம் ,
நடக் றைத ம் , னியறைத ம் , அ க்க
ன்னைலத் தள் ளி ட் க் றைத ம் ,
எல் லாத்ைத ம் பார ்த் க் ட்ேட வந் க் ேறன்.
எல் லாத் ல ம் ெகாஞ் சம் ெபண், ெகாஞ் சம்
ன்னப்ைபய ைடய தன்ைம – ஒ த
'அடானிஸ்' தனம் இ க் றைதக் கவனிச ்
இ க்ேகன். அ எனக் ஒ ேனாதமான
வ கரம் . நான் மத்த ெபண்கைளக் கவனிச ்சேத
இல் ைல.”
“உங் க கத் ல் அ ம் பற யர ்ைவையச ்
ேசகரிச ் ன்ன த்தா பத் ரப்ப த்த
ஆைசப்பட் க்ேகன். நீ ங்க ர ் ேபானப்ப எல் லாம்
உங் க ன்னா வந் க்ேகன். உங் க க்
ஞாபகம் இ க்கா, ஒ ைற பங் க ர ் ேபானப்பா
ந்தாவன்ல வந் சந் ச ் ப் ேப ேனன். தல்
ைற உங் க ட நான் ேப ன . அ க் ந்
எத்தைனேயா தடைவ கற் பைன ல் உங் க டப்
ேப க்ேகன்.”
“நீ ங்க காேலஜ் ேபாறப்ப பாத் க்ேகன்.
'ஆன் வல் ேட'ல உங் க சட்ைடல ெமடல்
த் னாங் க. தாஸப்ர காஷ்ல ஒ நா ராத் ரி
ஐஸ் ர ீம் சாப் ட்டேபா கவைலப்பட் க்ேகன்.
க் ல ரிச ் க் ட்ேட நின் ட்
கா ேனா ல க்ெகட் வாங் னிங் க. அப்பறம் ,
அப்பறம் ... உங் கள கல் யாணத் ன்ேபா
காைலல ர ்த்த க் வந் ந்ேதன்.
சாயங் காலம் ரிஸப்ஷன், கச ்ேசரிக் . அப்பறம்
உங் கைள மாப் ைள ட் ல ெகாண் ட்ட
ேபா பாத் க் ட் த்தான் இ ந்ேதன். ப்
டைவ எல் லாம் உ த் க் ட் அந்த
அைறக் ள் ள நீ ங்க ைழயறப்ப
பாத் ட் த்தான் இ ந்ேதன். உமா, அன்னிக்
ராத் ரி நாேன ர ்த் யா என்ைன
நிைனச ் க் ட் உங் கைள மான கமா... இ ல
இனிேம என்ன ெவட்கம் ெசால் க்கற க் ...
கட் த் த அ ப ச ்ேசன். உமா, நீ ங்க
களங் கப்படைல இன் ம் , நான்தான் ர ்த்
பத் ல் உங் கைள ஆட்ெகாண்ேடன். நான்தான்,
நான்தான்...”
“ைமகாட்! நீ ங்க ெராம் ப அப்ெஸஸ்டா
இ ந் க் ங் க!”
“அப்ெஸஷன் சாதாரண வார ்த்ைத! ைபத் யம் !
உமாைவ எந்த பத் ல ம் , எந்த ேநரத் ல ம்
ஏத் க்கத் தயாரா இ க் ற
தாஸா தாஸத்தனமான ைபத் யம் உமா! உமா,
உனக்காக நான் பட்ட த் ரவைத ம்
ேவதைன ம் ெசால் க் அடங் கா . ர ்த்
ெசத் ப் ேபாயாச ் . அவன் ஞ் ேபான
சரித் ரம் . இப்ப நடக் ற நம் ெரண் ேப க்காக
ஒ சரித் ரம் . உமா ெசால் ங் க, சம் மதம்
ெசால் ங் க!”
“இல் ைல ராக்ேகஷ்! இன் ம் ேயா க்க ம் ”
“இனிேம என்ன ேயாசைன இ க் உமா? நீ ங்க
இ வைரக் ம் ஆ ன ப்பத் எட் ரிக்ெகட்
மாட்ைச ம் பாத் க்ேகன். ஒவ் ெவாண்ணில ம்
உங் க ஸ்ேகார ் என்னன் ெசால் லட் மா,
எத்தைன க்ெகட் எ த் ங் கன்
ெசால் லட் மா?”
“ேவற ேவைலேய இல் லாம என்ைனேய
ரத் க் ங் க! ஆனா ஒ ேபச ் க் க்
ேகக்கேறன், ஏன் என் ட்ட வந் பழக யற்
எ த் க்கேவ இல் ைல நீ ங்க?”
“உமா, நான் பாவத் ல் ெராம் ப சங் ேகா .”
“ஆனா ம் இப்ப ...”
“ஒ ேவைள நீ ங்க ேபாடா ராஸ்கல்
ெசால் ட்டா என்ன ெசய் யற ன் பயம் . என்
வாழ் கை் க ரா ம் ெசால் லாம ட் ேபான
ஷயங் கள் எத்தைன ெதரி மா, எனக் லா
ப க்க இஷ்ட ல் ைல. ரி னால ையத் த ர
மத்தெதல் லாம் ேபார ். அைத அப்பா ட்ட ெசால் ல
ைதரியம் வராம அவர ் ெசான்னப ேய ப ச ்
ச ்ேசன்.
எனக் ெதா ற் சாைல ேவைல, ேமற் பார ்ைவ ல
இஷ்டேம இல் ைல. ஆனா அ க் உண்டான
ப ற் எ த் க்கன் அப்பா ெசான்ன உடேன
ஆ மா ரி ேபாய் ப ற் எ த் க் ட்ேடன்.
எனக் இஷ்டமான காரியங் கள் எைத ம் நானா,
ெசாந்தமா ம் ச ் ெசய் ய எங் கப்பா இடேம
ெகா க்கைல.”
“உங் க க் இஷ்டமான காரியம் எ ?”
“உமா.”
“நான் ேகட்ட காரியம் !”
“அ ம் உமாதான்.”
“ ரியைல.”
“உமா, உங் கைள நான் த்த டலாமா?”
“ஓ, ேநா!”
“உங் க ைகையப் ச ் க் ட் நான் ெகாஞ் ச
ேநரம் ெவச ் க்கலாமா?”
“உங் கைள என்ன ெசால் ற ன்ேன ெதரியைல.”
“ைபத் யம் ' ெசால் ங் க, உமாப் ைபத் யம் !”
“ெகாஞ் சம் இ ங் க” என் அவன்
அலமாரி ந் ஒ ெபரிய த்தகத்ைத
எ த் அைத ஜாக் ரைதயாகப் ரித்தான்.
ரித் அ ந் ட்பமாக ஒேர ஒ தைல
ம ைர எ த்தான். “உங் க தைலம ர ்! அப் றம்
இைதப் பா ங் க... உங் க கர ்ச ் ப். அன்னிக்
ேஹாட்டல் ல நான் க் ட்ேடன். அப் றம் இ ,
இ ... ெசான்னா நம் பமாட் ங் க. இ உங் க
டைவ ல ைடச ்ச ஒ ல் !”
அவைனப் பார ்த்தேபா அவள் மனத் ல்
இப்ேபா ேலசாக ஒ சந்ேதக ன்னல்
பளிச ் ட்ட - ' இஸ் நாட் நார ்மல் !'
“ெசான்னா நம் பமாட் ங் க, உங் க கர ்ச ் ப்ைபக்
ைக ல ெவச ் க் ட் ேலசா ரிச ் என்
கத் ல ன் பண்ணிக் ட்ேட
இ ந்தாத்தான் எனக் க்கம் வ ம் .”
உமா சற் க் கைலந் ேபாய் ெமல் ய ர ல்
“இந்த மா ரி ஒ த்தர ் என்ைனப்பத் எப்ப ம்
நிைனச ் ண் க்கார ்ங் கற எனக் ப்
ெப ைமயா ம் அேத சமயம் பயமாக் டஇ க்
ராக்ேகஷ்! நான் வரட் மா?”
“எனக் ப ல் ெசால் லைலேய இன் ம் நீ ங்க.”
“என்ன ப ல் ?”
“என்ைனக் கல் யாணம் பண்ணிக்க உங் க க் ச்
சம் மதமா இல் ைலயான் ?”
“அப்பறம் ெசால் ேறேன.”
“எப்ப? எப்ப?”
“இன் ம் ெகாஞ் ச நாள் ஆகட் ேம!”
“ஏன் உமா, ஏன்? உனக்காக நான் எவ் வள
ெசஞ் க்ேகன், எவ் வள ரம் ேபா க்ேகன்,
எவ் வள கா... ேவண்டாம் , அைதப்பத் என்ன
ேபச ் இப்ப. எனக் எப்ப ப ல் ? அைதச ்
ெசால் லாம நீ ங்க இந்த இடத்ைத ட் ப் ேபாக ட
மாட்ேடன்... அன் க் கட்டைள!”
“ராக்ேகஷ், இ உடேன ர ்மானிக்க ேவண் ய
காரியம் இல் ைல. எங் கப்பா அம் மாைவக்
ேகக்க ம் . அைத ட எனக் எல் லாேம
அவரசப்பட் நடக் ற மா ரி ேதான்ற .
ர ்த் ேயாட வ கள் எங் ட்ட இ ந் அ ய
ேவண்டாமா? அ க் க் ெகாஞ் ச நாள்
ஆகேவண்டாம் ?”
“எவ் வள நாள் ? மாசம் ? ஒ வ ஷம் ?
எவ் வள நாள் , ெசால் உமா! காத் க்ேகன்!”
உமா ேயா த்தாள் . “நமக் ள் ள ஒ ஒப்பந்தம்
ெவச ் க்கலாம் . நீ ங்க எனக் அந்த மாயா
யா ன் காட் ங் க. நான் உங் க ேகள் க் ப்
ப ல் ெசால் ேறன்...”
“ஆல் ைரட், இட்ஸ் எ ல் ! என்னிக் க் காட்ட ம் ?”
“என்னிக் உங் களால காட்ட ேமா?”
“இன்னிக்ேக? இப்பேவ?”
“அ ம் சரிதான்.”
“மாயாைவக் காட்ட ம் அவ் வள தாேன?”
“அவ் வள தான்.”
“வாங் க, காட்டேறன்.”
“இப்பேவவா?”
“இப்பதான்! ச ் ரலாம் ! ேபாஸ்ட்ேபான்
பண்ணிக் ட் இ க் ற ல ரேயாசன ல் ைல.
என் ட வரிங் களா!”
“எங் க?”
“மாயாைவப் பாக்கற க் .”
உமா தயக்கத் டன் அவைனத் ெதாடர ்ந் அ த்த
அைறக் ச ் ெசன்றார ். அங் ேக ஒ சன்னைலத்
றந் “உமா! அேதா பா ங் க, அதான் மாயா”
என்றான்.

மா தவராவ் அந்த ஓட்டல் ரி ஸ்தைர ம ப

பார ்த்தார ். பட் ய ல் ர ்த் இறந்த அன்
தங் ந்தவர ்கள் ெபயர ்கள் அத்தைன ம்
இ க்க, நிதானமாக ெபன் லால் அைத
ஆராய் ந் ெகாண்ேட வந்தார ்.
ஆர ். எஸ். ேஷகர ் என்ற பச ்ைச ம க்
ைகெய த் ல் நி த் னார ்.
ேஷகர ்! ராக்ேகஷ்! இனி யல் கள் ஒத் ப்
ேபா ன்றன. தங் ன அைற? ர ்த் ம் உமா ம்
தங் ன அைறக் ேநர ் எ ர ் கட் டத் அைற.
ராக்ேகஷ் என் ற ைகெய த் க் ம் ேஷகர ்
என் ற ைகெய த் க் ம் ஒற் ைம இ ப்ப
ெதரிந்த . ஆங் ல ேக எ த்ைத ஆர ் ேபாலப்
ேபா ம் பழக்கம் இரண் ம் ெதரிந்த . இவைன
ஏன் நாம் அப்ேபா சாரிக்க ல் ைல?
ரம் மாண்டமான ஓட்டல் ! ர ்த் தங் ந்த
ளாக் ல் தான் வ ம் சாரித்ேதாம் . இவன்
ரத் க் ம் எ ர ் ளாக் ல்
தங் க் றான். அங் ந்
கண்காணித் க் றான். பாடம் ... இவர ்கைள
சாரித்தால் ேபா ம் என் நீ யாகேவ
ர ்மானிக்காேத! அந்த இடத் ன் அ ல்
இ க் ம் ல் ண் கைளக் ட ட்
ைவக்காமல் இனி சாரிக்க ேவண் ம் !
“உங் க ஓட்டல் ெசக் அ ட் ைடம் எப்ப?”
“பகல் பன்னிரண் ”
“இந்த ஆ ப ேனழாம் ேத கா பண்ணிட் ப்
ேபா க்கான். அப்ப ன்னா சம் பவம்
நடந் ெகாண் க் ற அேத சமயம் ெசக் அ ட்
பண்ணதா அர ்த்தமா?”
“அப்ப ச ் ெசால் ல யா ஸார ். ல
ேவைளகளில் த்த ன்ன ன்ன இ க் ம் . பத்
மணிக் க் ட அவர ் ேபா க்கலாம் .”
“அேத ேபால ஒ மணிக் ன் இ ந்தாக் ட
நீ ங்க இன்ெனா நாள் வாடைக சார ்ஜ்
பண் ங் களா?”
“இல் ைல ஸார ், அப்ப இன் ஸ்ட் பண்ற ல் ைல.”
“எத்தைன மணி வைரக் ம் அந்த மா ரி
இன் ஸ்ட் பண்ணமாட் ங் க?”
“ , நாலைர வைரக் ம் டஅ ம ப்ேபாம் .”
“இந்த ஆ உங் க ெடஸ்க் லமாத்தான் ெசக்
அ ட் பண்ணி ப்பாேனா?”
“இல் ைல ஸார ். இ அந்த ல் ங் க் உண்டான
ம் . அ க் ஸப்பேரட்டா ரிஸப்ஷன் ெச ன்
இ க் .”
“ெரண் ல் ங் க் ம் ெதாடர ் இ க் மா?”
“ஒ ஸர ் ஸ் என்ட்ரன்ஸ் லமா இைணப்
இ க் .”
“அந்த ம் ல ேபாய் ப் பார ்க்க ம் .”
“வாங் க காட்டேறன். ஏன் ஸார ், இன் ம் ஆைளக்
கண் க்கைலயா நீ ங்க?”
“ஆைளக் கண் ச ் ட்ேடாம் .
ேத க் ட் க்ேகாம் .”
மாதவராவ் அந்த அைறக் ச ் ெசன் பார ்த்தார ்.
ர ்த் ெகாைல ண்ட அைறக் ேநர ் எ ேர
இ ந்த . அைற கா யாக இ ந்த . உள் ேள
ெசன்றார ். வரில் மாட் ந்த ந ன த் ர ம்
அவ க் ப் ரிய ல் ைல. ேகாட் மாட் வதற்
அலமாரி இ ந்த . இரண் ப க்ைக.
“இைத ங் ளா ம் ெகா ப்ேபாம் ஸார ்.”
பாத் ல் ழாய் க ந் ெகாண் ந்த .
ராக்ேகஷ் இங் ேகதான் தங் ந் க் றான்.
அவன்தான் என் கண் த்தா ட்ட .
எங் ேக இ க் றான் என் தான் ெதரிய ல் ைல.
இங் ேக இ ந் க் றான், அங் ேக
இ ந் க் றான் என் தான் இ வைர ெசால் ல
ந் க் ற . ெசன்ைனத் ெதா ற் சாைலக்
ரங் க்கால் ேபாட் க் ேகட்டா ட்ட . அந்தப்
பக்கேம வர ல் ைலயாம் . ெசன்ைன ல் அவன்
சாதாரணமாகத் தங் ம் அைறக் ம் ேபாய் த்
ேத யா ட்ட . அவன் அந்த அைறைய ெசன்ற
ஆ மாதங் களாக உபேயா க்கேவ இல் ைலயாம் .
“என்ன ஸார ் பாக்க ங் க, எதாவ
பர ்ட் க் லரா...?”
“என்ன பாக்கேறன் எனக் த் ெதரியா ங் க.”
மாதவராவ் அசந்தர ்ப்பமான இடங் கைள எல் லாம்
பார ்ைவ ட்டார ். படத் க் ப் ன்னால் ,
கார ்ப்ெபட் க் அ ல் , மர ேரா க்
ேமற் றத் ல் . இந்த இடங் கள் எல் லாம் னசரிச ்
த்தங் களி ந் தப் ப்பைவ. ெகாஞ் சம்
சரித் ரம் ைடக்கலாம் . நாற் கா ல் ஏ ப்
பார ்த்தார ். அலமாரிக் ேமல் ஒ கெரட் ெபட்
இ ந்த . றந் பார ்த்தார ். ஒ கெரட்
பாக் ந்த .
எப்ப இங் வந் க்க ம் ?
ப த் ந் ப்பவன் ைளயாட் த்தனமாக
அைத ேமல் ேநாக் எ ந் க்கலாம் . அ
அங் ேக அகப்பட் ட ேமேல ஏ எ க்க ேசாம் பல்
பட் , ட் க்கலாம் . க் ய ல் லாத ஷயம்
என் ஒ க்க இ ந்தவர ் கெரட் ெபட் ன் உள்
னாக்கா தத்ைத அ வாரஸ்யமாகப்
ரித்தார ். இப்ேபா ெதரிந்த உள் அட்ைட ல்
“மாயா ெசன்ைன-4” என் எ ந்த .
மாதவராவ் சற் ேநரம் ேயா த்தார ். “சரி, தாங் ஸ்,
அப்பறம் வேரங் க” என் ளம் ேழ வந்
ப்ைப அைடந் றப்பட் , தபாலா ஸ க் ச ்
ெசன் உமா ன் லாசத் க் த் தந்
ெகா த்தார ். ன் ர ்மானித்த வாக் யத்ைதச ்
சற் மாற் ட்டார ்.
“ராக்ேக டம் ஜாக் ரைதயாக இ க்க ம் . அவன்
உன் கணவைனக் ெகான்றவன்-மாதவராவ் .”

24
த ந் ையக் ெகா த் ட் மாதவராவ்
. .ையப் பார ்க்க ைரந்தார ். வாச ல் இரண்
ேபர ் காத் க்க, உள் ேள ச ைக டன்
ைழந்தார ். ெட ேபானில் ேப க்
ெகாண் ந்தவர ் அவைர ைசைக ல்
உட்கா ம் ப ச ் ெசான்னார ். உட்கார ல் ைல.
காத் ந்தார ்.
“என்ன மாதவராவ் , க் எக்ைஸட்டட்?” என்றார ்
. ., ெட ேபாைனப் ெபாத் க்ெகாண் .
“ஸார ், கண் ச ் ட்ேடன்! அந்த ஹனி ன்
மர ்டர ் ேகஸ்!”
“அப்ப யா! ஐ'ல் டாக் ேலட்டர ் சம் பத்.”
ெட ேபாைன ைவத் ட்டார ்.
“அவன் ேபர ் ராக்ேகஷ். எ டன்ஸ் எல் லாம்
ெபா ந்தற ...!”
“ ட். ேஷா. அரஸ்ட் பண்ணிட் ங் களா?”
“இல் ைல சார ்! இன் ம் இல் ைல. ஆள் எங் க
இ க்கான் ெதரியைல.”
“அப்ப பா ேகஸ்தான் ஞ் க் ."
“ஸர ், ஐ'ல் ெகட் ம் ! ஐ'ல் ெகட் ம் !”
இரண்டாவ 'ெகட்'ைட அ த் னார ்.
“நிதானமா என்ன கண் ச ் ங் கன்
ெசால் ங் க உக்கா ங் க. எவ் வள ேநரம்
நின் க் ட் இ ப் ங் க.”
மாதவராவ் ஒவ் ெவான்றாகச ் ெசான்னார ். ேபாஸ்ட்
மார ்ட்டம் ரிப்ேபார ்ட் ல் ஒ ம ர ்க் ற் ல் சாயம் ,
அகஸ்மாத்தாக எ க்கப்பட்ட ேபாட்ேடா
ெபரிதாக்கப்பட் ன் றத் ல் ெதரிந்தவன்
பனியனில் மாயா, காலணிகைளத் ேத
அைலந்த , மல் ேலஸ்வரம் த் அேஸா ேயஷன்,
அங் ேக ெசன் சாரிப் க்கள் , பாஸ்ெகட்பால்
பாைத ல் தவறாகச ் ெசன்ற , அப் றம்
ரிக்ெகட், ஒவ் ெவா த்தராக- சாரித்த ,
இம் யா டம் ப் ேபாட்ேடா ைடத்த ,
ராக்ேகஷ் என் ற ெபயர ்ப் ைடத்த , அவன்
எப்ேபாேதா தங் ந்த க் ச ் ெசன்
சாரித்த , ெதா ற் சாைலக் ச ் ெசன்ற .
அதன் ன் பால் ஸ் ஆர ்ச ்சர ் ல் ஃ ளாட் க் ச ்
ெசன்ற , அங் ேக டப்பட்ட இ ப்பைற ல்
க் ய ரத்தத் தடயங் கள் , ம ப ஓட்டல்
சாரிப் க்கள் , பச ்ைச ம , எல் லாவற் ைற ம்
ெசான்னார ்.
“ரிமார ்க்க ள் மாதவராவ் ! உங் க க் எப்ப
ப்ரேமாஷன் ேவ ம் ெசால் ங் க?”
“அவைனப் ச ்சப் றம் ெகா ங் க ஸார ்.”
“ கெரட் கா தத் ம் மாயான்
எ ந்ததா?”
“ஆமா ஸார ். ஒ ேவைள நம் ைமக் ெகாஞ் சம் ஸ்
பண்ற க்காக இந்த மா ரி தடயங் கைள
ட் ட் ப் ேபா க்காேனா.”
“இ ஒ வைகயான ன்ட்ேராம் தான். ஆசா -
ெகாஞ் சம் ெமன்டல் அப்ெஸட் ேதா .”
“எப்ப ஸார ்?”
“பச ்ைச ம ! அப் றம் இந்த மா ரி மாயான்
எ க்காட் ன அகப்பட் க்க ம் ேலசா
ஒ இச ்ைசையக் காட்டற ! இல் ைல,
ேபா ஸ க் ஒ சவால் மா ரியாக ம்
ெகா த்ததா ெவச ் க்கலாம் . அவைனப் பத்
ஃப்ெரண்ட்ஸ் என்ன ெசான்னாங் க?”
“ ல ேவைளகளில் ெராம் ப ேன தமா ம் , ல
ேவைளகளில் ெராம் ப நாள் ேபசாம ம்
இ ப்பானாம் .”
“இட் ஃ ட்ஸ்.”
“ைகெய த் இ வைர ஸாம் ள்
ைடச ் க் . எல் லாத்ைத ம் எக்ஸ்பர ்ட் ட்ட
ெகா த் க்ேகன். ஓட்டல் ரி ஸ்தர ்ல ேஷகர ்
ஒ ைகெய த் ப் ேபாட் க்கான். அந்த ரத்த
உைடகைள ம் , கத் ைய ம் லா க் அ ப்
ரிப்ேபார ்ட் வாங் ட்ேடன். ர ்த் ைடய
ரத்தத்ேதாட மாட்ச ் ஆற . கத் ேயாட ேள ல
அழகா ரிண்ட்ஸ் ப ஞ் க் . அவைன எல் லா
ைல ல ம் ச ்சாச ் !”
“ஆைளத் த ர!”
“ஆைளத் த ர! ெமட்ராஸ் ேபா ஸ க் ெமேஸஜ்
அ ப் ச ் க்ேகன். ேபாட்ேடா
அ ப் ச ் க்ேகன். ஆள் எங் க இ ந்தா ம்
உடேன அரஸ்ட்! அந்தம் மா க் ம் ஒ தந்
ெகா த் க்ேகன், அவன் வந்தா உடேன...”
“ேமாட் வ் ?”
“காரணம் இன் ம் ெதரியைல ஸார ்! தல் ல ஆள்
படட் ம் .”
“பங் க ர ்ல ம் ப் ரவாத் ேதடற க் ...”
“ஏற் பா ெசய் ட்ேடன் ஸார ். எல் லா ேபா ஸ்
நிைலயத் க் ம் ேபாட்ேடா காப் எ த்
அ ப் க்க ஏற் பா ெசய் ட்ேடன்.”
“ேபரண்ட்ஸ் எங் க?”
“அப்பா மட் ம் தான் இ க்கார ். ெஜர ்மனி ல!”
“ஒ ேவைள ெஜர ்மனிக் ப் றப்பட் ப்
ேபா ப்பாேனா?”
“ெசால் லா ங் க ஸார ், ப்ளஸ
ீ ் !”
“எல் லாத்ைத ம் பாக்க ம் . எ க் ம்
ஏர ்ைலன் ல சாரிச ் பாஸஞ் சர ் ஸ்ட்ைட
எல் லாம் பாத் ங் க. பாஸ்ேபார ்ட் ஆ ல
சாரிக்கச ் ெசால் ங் க - அவன் ேபர ்ல
பாஸ்ேபார ்ட் இ க்கான் , எத்தைன நாைளக்
வா ட்...”
“ஓ எஸ், அைத ம் பாக்க ம் இல் ைல?”
“மாதவராவ் ! உங் க ெபா ைமைய நான் எப்ப
பாராட் ேவன்னா. அவன் ைடச ்சப் றம் !”
“ஓ.ேக! அவன் ைடச ்சப் றம் ” என் மாதவராவ்
தன் ெதாப் ைய அணிந் ெகாண் ைரப்பாக
ஸல் ட் அ த் ட் ப் றப்பட்டார ்.
உமா பார ்த்தாள் . “என்ன ராக்ேகஷ், எங் க மாயா?”
“அேதா பா ங் க.”
அவன் காட் ன ைச ல் ெட ஷன்
ஏரியல் க ம் நீ லவான ம் தான் ெதரிந்தன.
“என்ன ? யாைரக் காட்ட ங் க?”
“ஆகாசம் . அதான் மாயா! நீ லமா இ க் இல் ல.
ட்டப்ேபாய் த் ெதாட மா? யா ! அந்த
நீ லம் ஒ மாைய, ஒ ேதாற் றம் . அ ேபாலத்தான்
மாயா ம் ஒ ேதாற் றம் !”
“என்ன ெசால் ங் க, ரியேவ இல் ைல ராக்ேகஷ்.”
“உமா! மாயான் ஒ த்த ம் இல் ைல!
மாயாங் கற ஒ கற் பைனப் பாத் ரம் !”
“அப்ப அவ எ னதா க தா எல் லாம்
காட் னிங் கேள...”
“நான் எ ன .”
“வாட் ஃபார ்?” என்றாள் அ ர ்ந் ேபாய் .
“நீ ங்க ர ்த் ைய ெவ க் ற க் , ர ்த் ைய
மறக்கற க் ! மறந் ேபாய் என்ைன
நிைனக் ற க் .”
“ெஹௗ ல் !”
“என்ைன மன்னிச ் ங் க உமா. நான் உங் கைள
எவ் வள ரம் உபா ச ்ேசன் ப் த் ப்
அைதேய ெசால் க் ட் க்க ப்ப ல் ைல.
உங் கைள எப்ப அந்தத் க்கத்ைத
மறக்கைவக்கற ன் எனக் ப் ரியேவ இல் ைல;
உங் க வாழ் கை் க ல் எப்ப ம ப ரகாசம்
அைமக் ற , எப்ப என் ட்ட ேசர ்த் க்கற .
எப்ப வ ங் கங் ற ைகப் ல் எனக் இந்த
ேயாசைன உதயமாச ் . மாயான் ஒ ெபண்
இ ந் அந்தப் ெபண் உங் க கணவன் ர ்த் ேமல
ஆைச ெவச ் ந்தா, அவ ம் ஆைச
ெவச ் ந்தார ் உங் க க் ஒ அ ப் ராயம்
ஏற் ப த் ட்டா ர ்த் ன் இழப்ைப நீ ங்க
க் ரம் மறக்கற க் சான்ஸ் இ க் ங் ற
எண்ணத் லதான் அந்த மா ரி க தத்ைத எ
உங் க ட்ட ெகா த்ேதன். ேவற ஒண் ம் இல் ைல.
உமா, நான் எவ் வள ரம் உங் கைள
ேந க் ேறன் ற க் இந்த அத்தாட்
ேபாதாதா?”
உமா தைலையப் த் க்ெகாண் “ஓ காட்! ஓ
காட்! இப்ப எல் லாத்ைத ம் ேவற மா ரி
ேயா க்க மா! அப்ப அப்ப... ர ்த் வந் ...
மாயா வந் ... இ ங் க இ ங் க, எனக் ஒேர
ழப்பமா இ க் . ர ்த் ஏன்
ெகால் லப்பட்டார ்ங் றைதக் கண் க் ற
ஆர ்வத் லதான் இைத எல் லாத்ைத ேம நான்
ஆரம் ச ்ேசன். இப்ப அந்தக் ேகள் அப்ப ேய
நிக்கறதா?”
“ஆமாம் ” என்றான் ராக்ேகஷ் தயக்கத் டன்.
“உமா! உங் கைள ஸ் ட் பண்ண க்காக
என்ைன மன்னிப் ங் களா. எனக் ெபாய் ெசால் ல
வரைல!”
உமா த் ரமாகச ் ரித்தாள் .
“அப்பாடா! ரிச ் ட் ங் க.”
“ஐ ங் க் ஆர ் க்ேர ! நான் வரட் மா?”
“இ ங் க. ஆனந்த் வரதா ெசான்னிங் கேள?”
“அவன் ஆ ஸ்ல இ ந் வர க் இன் ம்
ெகாஞ் சம் ேநரமா ம் ேபால இ க் ராக்ேகஷ். ஒ
காரியம் பண் ங் களா. என்ைன எங் க ட் ல
ெகாண் ட் ர ் ங் களா.”
“ஓ எஸ்! த் ப்ெளஷர ். என் ேமாட்டார ் ைசக் ள் ள
வ ங் களா?”
“ேமாட்டார ் ைசக் ள் ேவண்டாம் . எதாவ
ஆட்ேடா, டாக் , அல் ல பஸ் ஸ்டாண்
வைரக் ம் ெகாண் ட்டால் ேபா ம் .”
“இல் ைல. டாக் ச ் ப் ேபாகலாம் !”
“எங் க ட் க் க் ெகாஞ் சம் ன்னாேலேய
இறங் டலாம் என்ன?”
ராக்ேகஷ் ரித் , “ஓ. எஸ், நீ ங்க எப்ப
ெசால் ங் கேளா அப்ப .”
“எ க் ரிக்க ங் க?”
“நீ ங்க இன் ம் மத்தவங் க பார ்ைவக்
பயப்பட ங் க உமா! உமா, ஆர ் ஃப்ர ீ! ஆர ்
ஃப்ர ீ!”
“அந்த மா ரி ஃ ல் பண்ற க் க் ெகாஞ் ச நாள்
ஆ ம் நிைனக் ேறன்... உங் கைளப் பாத்தா
பாவமா இ க் .”
“தாங் ஸ்.”
“எனக்காக ஒ ெபாய் ைய ேஜா ச ் , அைத
க்க நடத் ைவக்க யாம பா ல ேபாட்
உைடச ் ட் , 'எனக் ெபாய் ெசால் ல வரைல'ன்
ெசான்ன ... ெஹௗ ஸ் ட்!”
“நான் ெசஞ் செதல் லாம் உங் க க்காக.”
"'உனக்காக'ன் ெசால் ங் க.”
“ஆன் ஒன் கண் ஷன்! நீ ங்க ம் ... ஸாரி, நீ ம்
என்ைன ராக்ேகஷ் ப்ட் ஏக வசனத் ல்
ேபச ம் . சரியா?”
“சரி...”
“உமா! நீ !”
“ராக்ேகஷ்! நீ !” உமா ரித்தாள் . அவள்
ெநஞ் க் ள் ன்னச ் ன்ன தங் க ன்கள் ெராம் ப
நாைளக் அப் றம் தன் ைறயாக
ைளயா ன. இேதா ஒ உபாசகன். 'தாசா
தாசான்!' என்ைன அப்ப ேய சாக
ஏற் க்ெகாள் ள தயாராக இ ப்பவன். என் க்கம்
ைறவ ல் அக்கைற ள் ளவன். எனக்காகப்
ெபாய் ெசால் என்ைன சந்ேதாஷத் க்
அவசரமாகத் ப் அைழத்தவன். என்
தைல ையக் ேகட்பவன். என் ஸாரி ந்
ெல த் ப் ேபாற் பவன். என்ைனத் த ர
யாைர ேம நிைனக்காதவன். எனக் ம வாழ்
இவனிடத் ல் அல் லா ேவ யாரிடத் ல்
ைடக் ம் ?
“ேபாற க் ள் ள உங் க க் ... ஸாரி உனக் என்
ைகயால ஒ காப் ேபாட் த் தரேவண்டாமா
உமா?”
“ேவண்டாம் . நான் உனக் க் காப் ப் ேபாட் த்
த ம் ேநரம் ட்டேவ இ க் றதா ெவச ் க்க
ராக்ேகஷ்!”
“இஸ் தட்!” கள் சட்ெடன் அகலமாக ரிய
வா ல் ரல் ைவத் ெவ ம் காற் றாக ல்
அ த்தான். “ ல் அ க்கக் ட வரைல.”
“ெகாஞ் ச ேநரம் ன்னா ேப னைதப் பார ்த்த
ேபா ஒ கணம் உனக் ப் ைபத் யம் ேன
நிைனச ் ட்ேடன்.”
“உண்ைமதான்! ைபத் யம் தான்! உமா ேமல!
டாக் !”
தந் மாைல ஐந்தைரக் வந்த . நான்ைகந்
தந் கைளச ் ேசகரித் க் ெகாண் தந் ேசவகர ்
ளம் ப இன் ம் ப ைனந் நி ஷமா ற் .
“ஆனந் க் ேபான் பண்ணி ெசால் டலாம் ேநரா
ட் க்ேக வந் ம் ப ...”
“நான் ேபான் பண்ணிடேறன் உமா.”
“எங் க ஸார ் ேபாக ம் ?”
உமா லாசத்ைதச ் ெசான்னாள் .
“உமா, உனக் ஒ சவால் .”
தந் ேசவகர ் ல த் க் ெகாண்ேட அந்த
வாழ் த் த் தந் ைய த ல் ெகா த் ட்
அ த்த ெத க் ஸ்ைடலாக ைசக் ள் ஏ னார ்.
“என்ைனத்தான் ஏத் க் ட்டாச ் இல் ைல, இைத
ஏன் இனி மைறக்க ம் ?”
“என்ன ெசய் ய ம் ?”
“எ க்காக நாம டாக் ல ைலலேய
இறங் க் ட் ரிய ம் உங் க ட்
வாசல் லேய ெரண் ேப ம் ஜம் இறங் கற .”
“அய் ேயா, எங் க மா யார ் பாத்தான்னா
ராணைன ட் வா!”
“இனிேம அவ உன் மா யாரில் ைல உமா.
என்னிக்காவ ஒ நா அவங் க க் இந்த ஷாக்
ெகா த் த்தாேன ஆக ம் . அைதேயன் தாமதம்
ெசய் ய ம் ?”
“இ ந்தா ம் ...”
“என்ன இ ந்தா ம் ? நான் தான் இனிேம
எல் லாத்ைத ம் பாத் க்கப்ேபாேறன். உன்ைன
ரா ம் கவனிச ் க்கப்ேபாேறன். எங் ட்ட .
ம் மா பயப்படாம வா. யா க் ம் இனிேம
பயப்பட ேவண் ய ல் ைல. உமா, நீ
என் ைடயவ...”
உமா க் த் தயக்கமாகத்தான் இ ந்த . ஆனால்
மன ன் மற் ெறா ஓரத் ல் அவன் ெசால் வ ல்
நியாயம் இ க் றதாகப் பட்ட . இனி எனக் ம்
அவர ்க க் ம் என்ன சம் பந்தம் ? ர ்த் ேய
ேபாய் ட்டார ். நான் தனியாள் . சங் எல் லாம்
அ க்கப்பட்டவள் . அங் ேக எனக் என்ன ேவைல?
யார ் என்ைனக் ேகட் ற ? இவன் ட வந்தால்
என்ன? இ ந் ம் , இ ந் ம் ... ர ்த் ையக்
ெகான்ற யார ்? எதற் காகக் ெகாைல
ெசய் யப்பட்டான்? அ இன் ம்
ெதரிய ல் ைலேய! அ ெதரிந்தால் , எந்த
தத் ல் உன் வாழ் கை ் க மாறப்ேபா ற ? அ
ஒ ரத்த ெசாப்பனம் ! ர ்த் ன்
கல் யாணத் க் ற் பட்ட வாழ் கை ் க ல் ர ்த்
ஏேதா ஒ தப் ெசய் க்க ேவண் ம் .
அதற் காகத்தான் அப்ப
தண் க்கப்பட் க் றான். அைத அ ந்
ெகாள் வ ல் என்ன லாபம் ? அ ம் எனக் ? என்
வாழ் கை் க இன் ம் ச ்ச க் றேத! என்பால்
இவ் வள அன் ெச த் பவன் எப்ேபா
ைடப்பான்? இ தான் த ணம் !
“சரி, ட் வாசல் லேய இறங் க்கலாம் .”
“தட்ஸ் த கர ்ள் !”
“இங் க உமாங் கற யா ங் க?”
தந் ேசவகர ் ேகட்ட ேகள் க் அந்த ன்றாவ
ப்ர ் என் உதட்ைடப் க் ஏேராப்ேளன்
பாண் ையத் ெதாடங் னாள் .
“ப ங் ழ நா எ ங் க?”
“இ ப ங் ழ ஒண் .”
தந் ேசவகர ் அங் ேக ெசன்ற ேபா ராக்ேகஷ்
டாக் க் பணம் எண்ணிக் ெகாண் க்க உமா
சற் க் கலவரத் டன் ற் ற் ம் பார ்த்தாள் .
நல் லேவைள, மா யாைர வாச ல் காேணாம் ... ஓ,
இன் உபன்யாசத் க் ப் ேபா ப்பாள் ...
தந் ேசவகர ் ராக்ேக டம் வந் “உமாங் கற
இங் கதா ங் கேள?”
“ஆமப்பா! அவங் கதான் உமா!”
“ெட ராம் ”
“உமா உனக் ெட ராம் வந் க் .”
“நீ ங்கதான் ைகெய த் ப் ேபாட்
வாங் ங் கேளன். எங் ட்ட ேபனா இல் ைல.”
ராக்ேகஷ் அைத வாங் ைகெய த் ட் ட்
உமா டம் ெகா த்தான். உமா அைதப் ரித்தாள் .
சாயங் கால ெவளிச ்சம் சற் மங் கலாக இ க்க,
அைத ராக்ேக டம் ெகா த் ட் , “ெசத்த
இ ங் க, வாசல் ளக்ைகப் ேபாடேறன்” என்றாள் .
வராந்தா க் ச ் ெசன் வாசல் ளக்ைகப்ேபாட...
ராக்ேகஷ் அைத தந் ரமாகப் ப த் க்
ெகாண் ப்பைதப் பார ்த்தாள் . “என்ன தந் ?”
என்றாள் .

25
ரா க்ேகஷ் அவைளச ் சற் ேற ர ப் டன் நி ர ்ந்
பார ்த் , “தந் உனக் ல் ைல உமா. ேவற
யா க்ேகா ேபால இ க் ” என்றான்.
“என்ன எ ந்த ?” “ ரியைல. ஏேதா
வாழ் த் த் தந் ேபால இ க் .”
“அப்ப அந்த தந் ேசவகன் ட்டேய ப் க்
ெகா த் ங் க. ேவற யா க்காவ ெகா க்க
ேவண் யைத சாரித் ப் பாக்கட் ம் .”
“அ ட சரிதான்” என் ராக்ேகஷ் தந்
ேசவகைன ேநாக் ச ் ெசல் ல உமா ட் க் ள்
ைழந்தாள் .
மா யார ் இல் ைல. உபன்யாசம் ேகட்கப்
ேபா ப்பாள் . மாமனார ் வாக் ங் ேபா ப்பார ்.
ஆனந்த் வ வதற் இன் ம் அைர மணியாவ
ஆ ம் . ராக்ேகஷ் தந் ையத் ப் க்
ெகா ப்ப ேபால பாவைன ெசய் ட் அைதக்
த் ப்ேபாட் ட் இேதா ஐந் நி ஷத் ல்
ம் வரப்ேபா றான். அதற் ள் எதாவ
ெசய் ெதாைலத்தாக ேவண் ம் . என்னத்ைத
ெசய் ேவன்!
உமா ன் கரங் கள் கட் க்கடங் காமல் ந ங் ன.
தந் ையப் ப க்க ல் ைல என் அவள்
ராக்ேக டம் பாசாங் ெசய் ந்தாள் . ராக்ேகஷ்
அைதக் ைகெய த் ட் வாங் அவளிடம்
ெகா த்தேபா சாயங் கால ெவளிச ்ச மங் க ல்
அதன் வாசகங் கைளப் ப ப்ப ல்
ரம ந்தா ம் , ப க்க ந் ட்ட .
“ராக்ேக டம் ஜாக் ரைதயாக இ க்க ம் . அவன்
உன் கணவைனக் ெகான்றவன்-மாதவராவ் ” என்
ப த்த ம் உடேன எ ேர-அ ேல இ க் ம்
ராக்ேகைஷ எண்ணி, “ெசத்த இ ங் க, வாசல்
ளக்ைகப் ேபாடேறன்” என் தன்ைனச ்
சமாளித் க்ெகாள் ள வராந்தா க் ச ் ெசன்றாள் .
ைம காட்! இவ டன் இத்தைன அ ல் வந்
ட்டேபா இந்தச ் ெசய் யா! இப்ேபா என்ன
ெசய் வ ! ளக்ைகப் ேபா வதற் ன்
தந் ையப் ப த் க் ெகாண் ந்த ராக்ேகைஷ
இங் ந் பார ்த்தாள் . அைம கைலந்த கம் .
ற் றவாளியானதால் தான் தந் ல் என்ன
எ க் ற என் ேகட்ட ேபா ெபாய்
ெசான்னான். எனக் த் ெதரிந்ததாகக்
காட் க்ெகாள் ளக் டா . அ க் யம் .
இப்ேபா யா ம் இல் லாத சமயத் ல் எனக் த்
ெதரிந் ட்டதாக அவன் அ ந்தால் அவன்
க ம் வன் ைறக்காரனாக மாறலாம் அல் ல
உடேன - ஓ ப்ேபாய் டலாம் . என்னால்
தனியளாக அவைனப் க்க யா ...
இல் ைல, மா?
பார ்த் டலாம் !
அவன் ம் ப வந்த ம் என்ன ெசய் வ என்
இப்ேபா ேயா த்தாள் . எப்ப யாவ எதாவ ஒ
கைடக் ப் ேபாய் அல் ல ஓட்ட க் ப் ேபாய் எஸ்.
. . ேபாட் மாதவரா க் த் தகவல் ெதரி க்க
ேவண் ம் , அல் ல த ல் ெசன்ைன
ேபா ஸ க் ச ் ெசால் டலாம் . இவைன
த ல் அ ப் ட ேவண் ம் .
ராக்ேகைஷப் பார ்த் ன்னைக ெசய் தாள் .
“நாைளக் ப் பாக்கலாமா?” என்றாள் “தந் ையக்
த்தாச ்சா?”
“ த்தாச ் ! அ உனக் இல் ைல!”
“தப் அட்ரஸ் ேபால இ க் !”
“காைலல வரட் மா?”
“சரி ராக்ேகஷ்! ராத் ரி ேயா ச் காைலல
ெசால் டேறன்.”
றப்பட்டான்.
அவன் உ வம் மைற ம் வைர காத் ந்தாள் .
இப்ேபா அவள் கரங் கள் ந ங் க
ஆரம் த் ட்டன. உடேன ெட ேபாைன
ேநாக் ப் பாயேவண் ம் . எங் ேக இ க் ற ? எ ர்
ட் ல் இ க் றேத. எ ர ் ட் ந்த .
ெத ஓரத் ல் கா ேபா ம் ெட ேபான்
இ க் ற . அதற் அவ் வள ரம்
நடக்கேவண் ம் . இந்தப் பக்கம் ெம க்கல்
ஷாப் ல் இ க் ற . இங் ேக ேபாவதா, அங் ேக
ேபாவதா என் த மா னாள் . இந்த ஆனந்த்
கடன்காரன் வரமாட்டாேனா? மா யாைர ம்
காேணாம் . சற் ேற ேவகமாக அந்த ெட ேபான்
ண்ைட ேநாக் நடந்தாள் . ல் லைற
இ க் றதா என் ைகப்ைப ல் ஆராய் ந்தாள் .
ேபா ஸ க் ேபான் பண் வதற் கா
உண்ேடா? என்ன நம் பர ்? தல் பக்கத் ல்
இ க் ேம? ைடரக்டரி இ க் ேமா?
ெதரிய ல் ைலேய,
ெட ேபான் ண் லமாக இ ந்த .
ைடரக்டரி என் ற ேபச ்ைசேய காேணாம் . 100
என் ஞாபகம் , இல் ைல 99, கட ேள, என்ன
கஷ்டம் ! என்ன ெசய் வ ! ேநராக இன் ம் ெகாஞ் ச
ரம் நடந்தாள் . மளிைகக் கைட ல் ெட ேபான்
இ ந்த . அதன் அ ல் 'ஒன் ப் பர ் கால் '
என் இங் ல் எ ந்த ,
“ஸார ்! ெகாஞ் சம் அவசரமா ேபா ஸ க் ேபான்
பண்ண ம் .”
“ேபா ஸ க்கா!”
“ஆமா ஸார ், ஆமா ஸார ். ஒ க் யமான
தகவைல அவங் க க் த் ெதரியப்ப த்த ம் .”
“என்ன தகவல் ?” என்றார ் கைடக்காரர ், அவைளச ்
சந்ேதகமாகப் பார ்த் .
“அவசரம் ஸார ்! ப்ளஸ
ீ ் , ப்ளஸ
ீ ் !”
“ேபா ஸ் ஸ் எல் லாம் இங் க ந்
ேவண்டாம் மா. பப் ளிக் கால் ஆ ஸ்
இ க் ல் ைல?”
“அ ல ைடரக்டரி இல் ைல ஸார ்! எனக் என்ன
நம் பர ் ட சரியாத் ெதரியா .”
“நம் பர ் ெசால் ேறன். அங் க ேபாய் பண் ங் களா.”
“என்ன ஸார ், ஆபத் லஇ க் றவ க் உத
ெசய் யக் டாதா?”
“நீ ங்க ஆபத் ல இ க் ங் களா? வாங் க பாஸ்கர ்,
ெசௗக் யமா? ேடய் அந்த நாற் கா ைய எ த் ப்
ேபா ரா!”
“ெகாஞ் சம் ேபான் பண்ணிக்க ம் தலாளி.”
“தாராளமா”
உமா அவைன ைறத்தாள் . “என்ன ஸார ், நான்
'அவசரம் ' ெசால் ேறன். உைறக்கைலயா!
“இதபா ம் மா, இங் ந் ெபா நைட ல்
இ க் ேபா ஸ் ஸ்ேடஷன். அங் ேக ேபாய் கார ்
ெகா க்கறைத ட் ட் ...”
“பாஸ்டர ்ட்ஸ், உங் கைள எல் லாம் ட ம் ”
என்றாள் . “என்னம் மா வார ்த்ைத வள . இந்த
மா ரி வாய் இ ந்தா உங் கைள யா ம் ஆபத் ல
இ ந் காப்பாத்தமாட்டாங் க.”
“ேபாய் யா” என் றப்பட்டாள் .
“யா தலாளி?”
“ஏேதா ேகஸ ேபால இ க் . ேபா ஸ க் ப்
ேபான் பண்ண மாம் .”
அவைன ெச ப்ைபக் கழற் க் கன்னத் ல்
அைறய சமயம் இல் லாமல் அந்த இடத்ைத ட் ப்
றப்பட்டாள் . அய் யய் ேயா, ஒ ேபா க் இந்த
அல் லா அல் லாட ேவண் க் றேத. ேபா ஸ்
ஸ்ேடஷன் எவ் வள ரம் இ க் .
“அய் யா! ேபா ஸ் ஸ்ேடஷன் எந்த பக்கங் க?”
“ ச ்சாங் ைகப் பக்கம் ேபாய் க் ேன இ .”
ேவ ேவெகன் நடந்தாள் . ஓட ேவண் ம் ேபால
இ ந்த . ஓ னால் எல் ேலா ம் ம் ப்
பார ்ப்பார ்கள் .. எல் ேலா ம் ச க ேரா கள் .
கைடக்காரன், ேபான் ேபச வந்தவன், ேபான்
ண் ல் ைடரக்டரிைய ைவக்காதவன், ேபா ஸ்
ஸ்ேடஷைன இவ் வள ரத் ல் ைவத்தவன்.
ெத ல் ளக் ப் பல் ேபாடா இவ் வள
இ ட்ைடப் ரித்தவன் எல் ேலா ம் ...! எங் ேக
அந்தப் பாழாய் ப்ேபான ேபா ஸ் ஸ்ேடஷன்!
ெவன் நடக்க, தனக் ப் ன்னால்
கால ஓைச ேகட் த் ம் னாள் .
“என்ன உமா, எங் க இவ் வள அவசரமாப்
ேபா ங் க?”
ராக்ேகஷ் ரித் க்ெகாண் நின்றான்.
க் வாரிப் ேபாட்ட
“ஒண் ல் ைல ராக்ேகஷ். வந் , எங் க மதர ்-இன்-
லா வராங் களான் பாக்கற க் ...”
“உங் க மதர ்-இன்-லா இந்தப் பக்கம் தான்
ேபா க்காங் களா?” என்றான் ரத்ைதயாக.
இவ க் த் ெதரியா . இன் ம் ெதரியா .
சமாளிக்க ேவண் ம் .
“ஆமா, உபன்யாசத் க் ப் ேபா க்காங் க.”
“இ ட் ல் தனியாப் ேபா ங் கேள. நான் இங் க
டாக் க்காகக் காத் க் ட் க்கறப்ப நீ ங்க
ேவகமா நடந் ேபாறைதப் பார ்த்ேதன். அதனால
வந் உடேன சாரிக்கலாம் ட் ...”
“தாங் ஸ்.”
“நா ம் உங் க ட ெவளிச ்சம் வைர வேரன். இந்த
மா ரி சந் ல எல் லாம் நீ ங்க... இ ட் னப் றம்
ேபாகக் டா .”
“ ம் ப ட் க் ப் ேபா டேறன்.”
“நான் ட் வைர ெகாண் டேறன்.”
“ேவண்டாம் , நான் பாத் ப்ேபன், ட்டக்கத்தான்
.”
“உமா! இஸ் எனி ங் ராங் ?”
“ேநா ேநா! ஒண் ம் இல் ைல, எல் லாம்
சரியாத்தான் இ க் !”
“ஒ மா ரி இ க் ங் கேள.”
“ஒண் ம் இல் ைல ராக்ேகஷ். இன்னிக்
சாயங் காலம் உங் கேளாட ேப ன க்கப் றம் ஐ ம்
எ ட் ல் ஃப்ளஸ்டர ்ட்.”
“உடம் ஒண் ம் இல் ைலேய.”
“ேசச ்ேச, நான் வேரன்.”
“ஏன் என்ைனத் ரத்தப் பாக்க ங் க. நான்
உங் கைள டப்ேபாற ல் ைல.” ரித்தான்.
“ேசச ்ேச, எங் க ட தாராளமா ட் க் வாங் க.”
ைக ந க்கத்ைதப் டைவத்தைலப் ல்
மைறத் க் ெகாண்டாள் . இயல் பாக நடக் ற
ேபால் ரமப்பட்டாள் . என் கணவனின்
ெகாைலகாரன் என் டன் நடந் ெகாண்
வ றான். ேபா ஸ க் உடேன தகவல் ெசால் ல
யாமல் த த் க் ெகாண் க் ேறன்.
ேபா ஸ் ஒ உதவாக்கைர. ெவ ம் தந் அ த்
என்ன ரேயாசனம் . ேநராக வரமாட்டார ்கேளா?
அவர ்க க் எப்ப இவன் இங் க் றான்
என்ப ெதரி ம் . ஊ க்க ேவண்டாேமா?
எல் லா ம் ெராம் ப ேமாசம் . ஒ ெபண் ட்ேட
எல் லா ெபா ப்ைப ம் ெகா த் ட்
ேவ க்ைக பாக்கறாங் க. என்ன ெசய் யற .
இவைன த ல் தட் க் க க்க ம் . இவ க்
இன் ம் எனக் ஷயம் ெதரிஞ் ச ெதரியா .
இவைன எப்ப யாவ -எப்ப யாவ ... எப்ப ?
எத்ைதச ் ெசால் - பாதகா! பாதகா! ேபா ற
பஸ் ல் அப்ப ேய ச ் த் தள் ளிடட் மா!
ெசத் ஒ யட் ேம! இப்ப ம் ப் ேபானால்
ஒண் ெசய் யலாம் ! ேவண்டாம் ! பார ்க்கலாம் !
உமா எண்ணங் களில் ண்டா னாள் .
ெவளிச ்சத் க் வந்த ம் ரத் ல் ெதரிந்த
கைடத்ெத ைவப் பார ்த்தாள் .
“ராக்ேகஷ்! எங் கயாவ ெகாயட்டா ஒ
ெரஸ்டாண் ல ேபாய் ஒ கப் காப்
சாப் டலாேம. எனக் எனக் தைலைய ெராம் ப
வ க் ற .”
“ஓ எஸ், த் ப்ளஷர ்! உமா, உங் க ட
ெசலவ க் ற ஒவ் ெவா கண ம் எனக் த்
தங் கம் மா ரி”
ஓட்ட ல் மா க் ம் ! கல் லாப்ெபட் க்க ேக
ெட ேபான் இ க் ம் !
இ ந்த . அந்த ஹால் சந்த யாக இ ந்த
ேபப்பர ் மசாலாக்கள் ேதா யரத் ல் சவாரி
ெசய் ெகாண் ந்தன. டபராக்கள் இைரந்
ேப க்ெகாண் ந்தன. இ வ ம் ைழ ம்
ேபாேத ஓனரின் மகன் “மா ல ஏ. . ம் இ க்
ஸார ்” என்றான்.
“அங் க ேபாகலாமா” என்றான் ராக்ேகஷ், “அங் க
ேபாகலாமா” என்றாள் உமா.
“இந்த ைற நான்தான் ேப பண் ேவன்.
என் ைற” என்றாள் .
“ஓ. எஸ், இன் ம் ெகாஞ் ச நாள் ளதான் ெரண்
ேப ம் ஒண்ணா டப்ேபாேறாேம!”
நல் ல காலம் , இன் ம் இவன்
ெதரிந் ெகாள் ள ல் ைல!
மா ப்ப களில் ஏ னார ்கள் . ஃப் கார ்டன் என்
ெபய க் ெமாட்ைட மா ல் ஒன் ரண்
நாற் கா ேமைஜகள் ேபாட் ந்தன. ஏ. . ம்
தனியாக இ ந்த . ைழந்தார ்கள் . உள் ேள
நான்ைகந் ேபர ்தான் அைர ட் ல்
ேப க்ெகாண் ந்தார ்கள் . அைடத்
ைவக்கப்பட்ட காற் னால் அைற ல் ஒ
தமான மணம் பர ந்த . ராக்ேகஷ ம்
உமா ம் ஒ ஓரத் ேமைஜ ேமல் எ ர ் எ ராக
உட்கார ்ந்தார ்கள் .
ைட அணிந்த ஸர ்வர ் வந் சாரிக்க. “ெரண்
காப் ” என்றாள் .
அவன் ஏமாந்த ெம அட்ைட டன் லக,
உமா ன் சற் அ ேக, ஒட் க்ெகாள் ம் ப
உட்கார ்ந்தான். உட ன் யர ்ைவ நாற் றத் ல்
ெசண்ட் மணம் கலந் உமா க் எரிச ்சல் தந்த .
எப்ப ப்பட்ட பாதகன் நீ கணவைனக் ெகான்
ட் மைன ன் அ ேக சல் லாப ரத் க்
வந் ட்டாேய! அப்ப ேய... உன் ெமன்னிைய
ெநரித் க் ெகான்றால் என்ன!
“என்ன பாக்கேற உமா?”
“உங் கைளத்தான். சரியாப் பார ்க்க ம் ேபால
இ க் ”
“எ க் ?”
“உங் கைளப் பத் இன் ம் ெதரிஞ் க்கற க் .”
“என்ன ெதரிய ம் இன் ம் -”
“உங் கைள நிைறய ேகள் ேகக்க ம் ...”
“ தல் ல காப் சாப் .”
“அ க் ள் ள வந் த்தா! ஏம் ப்பா, பாத் ம் எங் க
இ க் , ேல ஷ் பாத் ம் ?”
“இேதா எ ர ்த்தாப்பேல.”
ேபாச ் ரா. பாத் ம் ேபாவைதக் காரணமாக
ைவத் க் ெகாண் ேழேபாய் ேபான்
பண்ணலாம் என் இ ந்த நம் க்ைக
ேபாய் ட்ட . இவ டன் ேபச ் க் ெகா த்
இவைன இங் ேகேய நி த் ைவத் ... ேபா ஸ்
வ ம் வைர இவைன எப்ப யாவ நி த்
ைவத் ட ேவண் ம் . எப்ப ? பாத் ம் ட்டம்
உதவா . ேவ என்ன...
“என்ைன எப்ப பாத்தா ம் ேயாசைன உமா?”
“உங் க க் த்தமான ெபான்ெமா என்ன
ராக்ேகஷ்”
“ெபான்ெமா யா, நிைறய இ க் .”
“எதாவ ஒண் ெசால் ங் கேளன்.”
“ஆஸ்கர ் ஒய் ல் ெசான்ன . The best way to avoid a
temptation is to yield to it.”
“ ரில் யண்ட்! இைத நான் எ
ெவச ் க்கேறன்” என் தன் ைகப்ைப ந்
ஒ ண் க் கா தத்ைத ம் பால் பா ண்ட்
ேபனாைவ ம் எ த் “ெசால் ங் க, ெபஸ்ட்
ேவ...”
அவன் அைத ெமல் ல ப் ச ் ெசால் ல உமா
அைத எ க்ெகாள் ற பாவைன ல் அவசரம்
க அவசரம் ! ேபா ஸ க் ேபான் பண்ண ம் .
நான் ஒ ெகாைலகார டன்
மாட் க்ெகாண் க் ேறன்- உமா ர ்த் என்
எ னாள் . அைத ம த் க்ெகாண்டாள் . ஸர ்வர ்
ல் டன் வர, ராக்ேகஷ் தன் பர ்ைஸ எ க்க,
அவைனத் த த் “நான் தான் ேப பண்ண ம்
தல் லேய ேபச ் ” என்றாள் .
அவன் ரித் க்ெகாண்ேட “ஆல் ைரட்” என்றான்.
ஐந் பாய் ேநாட் ன் ந ல் அந்தக்
க தத் ண்ைட ம் ெச னாள் .
ேநாட் ப றங் ச ் ெசன்ற .
ராக்ேகஷ் அவைளேய பார ்த் க்
ெகாண் ந்தான். பயமாக இ ந்த . பகவாேன!
ஓட்டல் தலாளி க தத் ண்ைடப் ரித் ப்
பார ்க்க ேவண் ம் . க் எ ந் டக் டா .
ந ேவ எங் ம் ந் டக் டா . எத்தைன
இ க் ற ...
“ராக்ேகஷ், இன்ெனா காப் சாப் டலாமா”
என்றாள் .
“ஏன்?
“உங் கேளாட இன் ம் ெகாஞ் ச ேநரம் இ க்க ம்
ேபால எனக் ஆைசயா இ க் ” என்றாள் .
“ேபா ஸ் வரவைரக் மா?” என்றான் ராக்ேகஷ்.

26
ரா க்ேகஷ் அந்தக் ேகள் ையச ்
சாதாரணமாகத்தான் ேகட்டான். கண்களில்
மட் ம் சற் த் ர ம் ர ்ைம ம் ெதரிந்த .
உமா சற் ம் ேயா க்காமல் “ேபா ஸா... நீ ங்க
என்ன ெசால் ங் க ராக்ேகஷ், ேபா ஸ் எ க்
வர ம் ?”
“ெதரியாத மா ரி பாவைன ெசய் யாத உமா.
எனக் க் கா த் க் !”
“நீ ங்க என்ன ெசால் ங் கன்ேன ெதரியைலேய
ராக்ேகஷ் ெகாஞ் சம் ரி ம் ப ெசான்னா நல் லா
இ க் ம் .”
“இன்னிக் சாயங் காலம் தந் வந்தேத அைதப்
ப க்கைலயா?”
“நீ ங்கதான் ப ச ் ப் பார ்த் ட் ேவற
யா க்ேகான் ெசால் ட் ங் க. என்ன ராக்ேகஷ்?
கமான்! எைதேயா மன ல ெவச ்சண் த்
வைளக் ங் க கமான்! அ ட் த் இட்! என்ன
ெசால் ல ம் உங் க க் ?”
“அப்ப அந்தக் கைடக் எ க் அவசரமாப்
ேபானிங் க?”
“எந்தக்கைட? எந்த அவசரம் ? ைம காட்! ஆர ்
ேகா ங் இன்ட் தட் எகய் ன்? எங் க அழகான
மா யாைர உபன்யாசத் ல் இ ந் ட் ண்
வரப்ேபாேனன். என்ன இ ஒ மா ரி
சந்ேதகப் ற யா இ க் ங் க...”
“எ க்காக ஒ காப் ஞ் ச ம் இன்ெனா
காப் சாப் டலாம் ேநரந்தாழ் தத
் ங் க?”
“உங் கேளாட இன் ம் ேப ண் இ க்க ம் ங்ற
ஆைச னால. அ தப்பா? தப் ன்னா வாங் க
ட் க் ப் ேபாகலாம் உடேன!”
இப்ேபா அவன் கண்களில் இ ந்த ேராதம்
அைணந் ேபாய் ட்ட . நிதானமாக.
ல் ட்டர ் ல் ட்டராக உத கைள ரிய
ைவத் காலந்தாழ் த் ப் ன்னைகத்தான்.
“உமா, இப்ப என் மன ெதளிவாய் த் . உமா,
உங் ட்ட ஒ ஷயத்ைதச ் ெசால் ேய ஆக ம் .
என்ைன ேபா ஸ்காரங் க சந்ேத க் றாங் கன்
நிைனக் ேறன்!”
“என்ன சந்ேதகம் ?”
“ ர ்த் ைய நான் ெகான்னதா!”
உமா ரித்தாள் , “அப்ஸர ்ட். நீ ங்களா? யார ்
ெசான்னாங் க? ேபா ஸ் உங் கைள
சாரிச ்சாங் களா? இல் ைல நீ ங்களா இமா ன்
பண்ணிக் ங் களா?”
“இல் ைல உமா, எனக் பங் க ர ்ல நடக் ற
எல் லாம் ெதரி ம் . ேபா ஸ்காரங் ட்ட நாம
எப்ப ம் ஜாக் ரைதயாத்தான் இ க்க ம் .”
“ஆமாம் , இந்தமா ரி அபத்தமான க க்
வந் , இ க்கறவங் கைளத் ெதாந்தர
பண் வாங் க. ஆனா இ அபத்தத் ன் கரம் .
நீ ங்களாவ ர ்த் யாவ உங் கைள ட்டா
அ த்த யா ! நானா? என்ேமல ம் சந்ேதகப்பட
ேவண்டாமா...” என்றாள் .
“அப்ப நீ நம் பைலயா உமா!”
“எதாவ நம் பற க் க் ெகாஞ் சமாவ ட் த்
இ ந்தாத்தாேன! ராக்ேகஷ், ர ்த் எக்ேகேடா
ெகட் ப் ேபாகட் ம் . ச ்ச க் றவைளக்
கவனி ங் கேளன்!”
இப்ேபா அவன் சந்ேதகம் ரா ம் ல ட்ட
ேபாலத்தான் ேதாற் றமளித்தான்.
“அந்தத் தந் ல ட கன்னா ன்னான் என்ைனப்
பத் த்தான் எேதா ேபாட் ந்த .”
“நீ ங்க என்ைனத் தப்பா எைட ேபாட் ட் ங் க.
அைதப் ப ச ் ந்தா உடேன நம் இ ப்ேபன்
எப்ப நீ ங்க நிைனக்கப்ேபா ம் ?”
ராக்ேகஷ் இப்ேபா உணர ்ச ் வசப்பட் “உமா!”
என் அவள் கரத்ைதப் பற் எ த் த் தன்
கன்னத் ல் ைவத் க்ெகாண்டான். உமா
த க்க ல் ைல. அவன் கன்னத்ைதத்
தட க்ெகா த்தாள் . பா களா, க் ரம்
வா ங் கேளன். யாராவ என் ப்ைபப்
ப த் க்க ேவண் ேம! ப த் ட் அைத
நிராகரிக்காமல் ேபா க் த் ெதரி க்க
ேவண் ேம! எத்தைன ேநரமா ம் ? இன் ம்
எத்தைன ேநரம் இவைன என்னால் தாக் ப் க்க
ம் ! இப்ேபா என் ைகைய மார ் ல்
ேதய் த் க் ெகாண் க் றான். எத்தைன ேநரம்
இவனிடம் இந்தமா ரி சல் லாபப் பாசாங்
ெசய் யேவண் ம் ! அய் ேயா! க் ரம்
வா ங் கேளன்!
அவள் எ க்ெகா த் ந்த அந்தக் ப் ஐந்
பாய் ேநாட் க் மத் ல் ைவக்கப்பட் ேழ
கல் லாப் ெபட் ல் உட்கார ்ந் ந்த
ேமேனஜரிடம் ேபா ற் . ல் ைல ப த் ட்
ேநாட்ைடப் ரிக்க இ ந்தவர ் அந்தக்
கா தத் ண்ைடப் பார ்க்காமல் அ ேழ
ந்த .
ராக்ேகஷ், “உமா! ஒ நாள் இல் ைல, ஒ நாள் என்
கைதைய உங் ட்ட ெசால் லத்தான் ேபாேறன்;
அ க் உண்டான மனப்பக் வம் உனக்
வந்த ம் .” இப்ேபா அந்த ஏ. . ல்
உமாைவ ம் ராக்ேகைஷ ம் த ர மற் றவர ்
ல ச ்ெசன் ட “உமா, உன்ைன நான் த்தம்
ெகா க்கலாமா” என்றான்.
“இ பப்ளிக் ப்ேளஸ்”
“ைகல த்தம் க்கக் டாதா?”
“பரவால் ைல ங் க”
அவன் உத கள் வாகத்தான் இ ந்தன.
“ஒ நாள் நமக் க் கல் யாணம் ஆ ழந்ைத
ெபாறந் அல் ல ேபரன் ேபத் எ த்தப் றம்
என்னிக் உங் ட்ட க்க ெசான்னா நீ
தாங் வன் ெதரி ேதா அன்னிக்
எல் லாத்ைத ம் ெசால் டப்ேபாேறன்.
அன்னிக் த்தான்!”
“இன்னிக்ேக ெசால் ங் கேளன்.”
எப்ப யாவ காலந்தாழ் த் யாகேவண் ேம.
என்ன ெசய் வ . இவ டன் ேபச ்ைச இ த்த க்க
ேவண் ம்
“இன்னிக் எ வைரக் ம் ெசால் ல ேமா அ
வைரக் ம் ெசால் ங் க, ஆனா எதாவ
ெசால் ங் க.”
“என்ைனப் பார ்த்தா உனக் எப்ப த் ேதா
உமா?”
“எப்ப ன்னா? ரியைலேய. எல் லாைர ம் ேபால
நீ ங்க ம் ஒ த்தர ்.”
ேழ ந்த அந்தத் ண் க் கா தத்ைத
கல் லா க் அ ேகேய ஒ ேமைஜ ல் சாஸரில்
காப் ைய ஊற் ச ் சாப் ட் ப்ெகாண் ந்தவர ்
கவனித் “அய் யா, எேதா ேபப்பர ்
ந் ச ் ங் க” என் அைத எ த்
ேமேனஜரிடம் ெகா க்க,
“உமா, என்ைனப்ேபால தனிைமைய
அ ப ச ்சவன் உலகத் ல யா ம் இ க்க
யா . ஆ வய ல இ ந் ஆஸ்டல் ல!
எங் கப்பா ெஜர ்மனி ல் இ ந்தார ். எப்ப ம்
யாபாரத்ைதத் ரத் க் ட் இ ந்தார ்.”
“அம் மா?” இவன் அம் மா என்ன பாழாய் ப்ேபானால்
என்ன. யாராவ வரமாட்டார ்களா? இ ேநரம்
ேபான் ேப ப்பார ்கள் . தகவல் ேபாய் ச ்
ேசர ்ந் க் ம் . கட ேள! அவர ்கள்
ஆர ்ப்பாட்ட ல் லாமல் க்க ேவண் ம் . இவன்
இப்ேபா எ ம் ஆ தம் ைவத் ப்பாேனா? ஏன்
இ க்கா !
“எங் கம் மா என்ைனப் ெபா த்தவைர ஒ
ேபாட்ேடாப் படம் தான். பாக்க யா? ஒேர ஒ
படம் தான். நான் அவைள உ ேராட பாத்தேத
இல் ைல. எனக் நிைன ெதரியற க் ள் ேளேய
ெசத் ப்ேபாய் ட்டா. எனக் அவ ஒ படம் தான்
பாத்தா ஆச ்சரியப்ப ேவ.”
கல் லா ல் உட்கார ்ந் ந்தவர ் இரண் ன்
தடைவ உமா ன் ப்ைபப் ரியாமல்
ப த் ட் , “இ யார ்யா ெவச ் க்கா?”
“எ ?”
“ெரண் காப் அஞ் பா”
“மா ல ஏ. , ல லார ்!”
உமா அந்தப் ேபாட்ேடாைவச ் சற் ேநரம்
பார ்த்தாள் . பல வ ஷங் களாகப் பர ் ல் ைவத்த
பழைம ெதரிந்த . ரசாயன மா தல் களால்
ெகாஞ் சம் ப ப்பாக மா ந்த . 'அம் மா' என்
ெசால் ல யா . ஏெனனில் ேபாட்ேடா
இளைமயாக இ ந்த . உமா அைத அவனிடம்
ப் க்ெகா த்தாள் . “அழகா இ க்காங் க”
என்றாள் . எங் ேக இந்த ேபா ஸ்?
“ேபாட்ேடாைவ சரியாப் பாத் ங் களா? என்றான்.
“ஏன்?”
“எங் கம் மா யார ் மா ரி இ க்காங் க
பாத் ங் களா?”
“எங் ேக, அைத ம ப காட் ங் க.”
ராக்ேகஷ் ன்னைக டன் அைதக் காட் னான்.
எங் ேகா பார ்த்த கமாகத்தான் இ ந்த .
“யார ் கம் ?”
“ேயா ச ் ப் பா ங் க. உங் க க் ெராம் ப
ெதரிஞ் சவங் க கம் இ .”
ம ப அைத உன்னிப்பாகப் பார ்த் த்
க் ட்டாள் . “ஓ, ைம காட்! இ ... இ ...
என்ைனப்ேபால இ க் -சாயல் .”
ேபா ஸ் கண்ட்ேரால் ம் ெட ேபான் ஒ த்த .
“ஸார ் என் ேபர ் ரசாத். ைமலாப் ர ்ல இ ந்
ேபசேறன். நி சாரதா ெரஸ்டாரண்ட் ேமேனஜர ்.
இங் க என் ட்ட ேனாதமா ஒ ப்
ைடச ் க் . ேமேல ஏ. . ெரஸ்டாரண் லஒ
ெபண் ம் ஆ ம் காப் சாப் ட் க் ட்
இ க்காங் க. அந்தப் ெபண் எனக் ஒ ேநாட்
எ பா ேநாட் க் ள் ள ம ச ்
அ ப் ச ் க்காங் க.”
“ைம காட்! நம் பேவ யைல. நிைறய
ரிஸம் ப்ளன்ஸ்.”
“இப்பவாவ ரி தா உமா? உங் க ேமல எனக்
அத்தைன ஆைச ஏற் பட்ட க் க் காரணம் நீ ங்க
உ வத் ல என் அம் மா மா ரிேய இ க் ங் க.
அவமா ரிேய: எங் கம் மா ம ற எ த்
வந் ட்டாப்பல!”
“என்ன ேபர ் ெசான்னிங் க?”
“உமா ர ்த் ன் ைகெய த் ப் ேபாட் க் .
பார ்த்தா ெரண் ேப ம் ன்னவங் க ேபாலத்
ேதா . இ எேதா ைளயாட் த்தனமாகச ்
ெசய் த காரியமாக் ட இ க்கலாம் ,”
“இல் ைலங் க. உமா ர ்த் . எங் க க் ேகஸ்
க்க ெதரி ம் . ெபங் க ர ்ல
சாரித் க்ெகாண் க்காங் க. ராக்ேகஷ்ங் கற
ஆள் அகப்பட்டா உடேன அர ்ரஸ்ட் பண்ண
ெமேஸஜ் ெகா த் க்காங் க. ஒண்
ெசய் ங் க. நீ ங்க அவங் கைள ஸ்டர ்ப்
பண்ணா ங் க. கண் க்கேவ கண் க்கா ங் க.
நாங் க பாத் க்கேறாம் . இன் ம் அங் கதாேன
இ க்காங் க ெரண் ேப ம் ,”
“எங் கம் மாைவ நான் இழந்தேபா எனக்
நிைன - ெதரியாத வய . எனக் இவ ேபாட்ேடா
லமாத்தான் இ ந்தவ, உங் கைள தல் ல
ரிக்ெகட் மாட் ல பாத்தப்ப அப்ப ேய எனக்
எல் லாேம நீ ங்கதான். ேஸாஃப ள் ஸ்
ப ச் க் ங் களா?”
“இ ப்பஸ் ெரக்ஸ்?”
ராக்ேகஷ் ன்னைக டன் “பரவா ல் ைலேய,
ப ச் க்காப்பல இ க்ேக.”
உமா ெமௗனமாக இ ந்தாள் . க தம் எங் ேகா
ேழதான் ந் க்க ேவண் ம் . இல் ைலேயல்
இன்ேனரம் வந் க்க மாட்டார ்களா.
“அ க் ம் இ க் ம் என்ன சம் பந்தம் ?”
“இ க் உமா. அ ல வசத் னால மகன்
தாையேய கல் யாணம் ெசய் க் டறான்.
இங் க ம் வசத் னால மகன் தாய் ேபாலேவ
உ வம் உள் ள ெபண்ைணக் கல் யாணம்
ெசய் க்கப்ேபாறான்.”
“எப்ப கல் யாணம் ?”
“இன்னிக் ராத் ரிேய!”
ரித்தாள் . “ ைளயாடா ங் க. க்கப்படற க் க்
ெகாஞ் ச நாளாவ ஆகட் ம் .”
மாதவராவ் நி ர ்ந்தார ். “அேலா! ராஜபாண் யன்,
என்ன ஷயம் ெசால் ங் க!”
“உங் க பட் ராக்ேகஷ் இங் க இ க்காப்பேல!”
“அட! ச் ட் ங் களா!”
“இல் ைல, ஒ ஓட்டல் ல அந்தப் ெபாண் உமா
ட இ க்காப்பல தகவல் வந்த . உடேன
ஓட்ட க் ப் ேபாகப்ேபாேறாம் . என்ன, ேகஸ்
எல் லாம் ஸா டா இ க் தா?”
“என்ன அப்ப ச ் ெசால் ட் ங் க அவைன
அப்ப ேய ஆணி ெவச ் ைவல
அைறஞ் சாப்பல சாட் யம் ைடச ் ச் .
அவன்தான் நிச ்சயம் ெதரி மா?”
“அந்தப்ெபண் சாமர ்த் யமா ஒ ேநாட்
அ ப் ச ் க் . ப க் ேறன் ேக ங் க,
'அவசரம் , க அவசரம் , நான் ஒ
ெகாைலகார டன் மாட் க்ெகாண் க் ேறன்
உமா- ர ்த் .”
“அவன்தான்! ராஜபாண் யன், ேகள் ேகக்காம
அரஸ்ட் பண் ங் க.”
“எங் க ஸ்ேடட் ல ேகஸ் இல் ங் கேள!”
“அெதல் லாம் அப் றம் பார ்த் க்கலாம் . உங் க -
ஒத் ைழப் ேதைவப்ப . ப்ெரா ஜைர நான்
வந் பாத் க்கேறன்.”
“உடேன வரிங் களா?”
“இப்ப மணி 6-45, ஆறைரக் ஒ ஃப்ைளட்
உண் . உடேன ஏர ்ப்ேபார ்ட் க் ப் ேபாேறன். ஒ
ேவைள ஃப்ைளட் ேல ஆ ந்தா, சான்ஸ்
பாக்கேறன். ச ் ட் வந் ர ்ேறன். இல் ைல,
ராத் ரிக் ள் ள வண் ைய எ த் ட்
வந் ர ்ேறன். பாண் யன்! ெகாஞ் சம்
ஜாக் ரைதயா இ ங் க. அவசரப்பட் ரா ங் க.
அவன் ெகாஞ் சம் வயலண்ட்டா ஆ ரலாம் .”
“கவைலப்படா ங் க. ேகா க் ஞ் மா ரி
அ க் ர ்ேறாம் . நீ ங்க வந் ஆைள சார ்ஜ
வாங் ட் எக்ஸ்ட்ர ைடட் பண்ணிக் ட்
ேபானாச ் சரி.”
“உங் கம் மாைவப் பாத்த ஞாபகேம இல் ைலயா?”
“இப்பதான் பாத் க் ட் இ க்ேகேன! உமா
ேபாகலாமா?”
“இ ங் க ராக்ேகஷ், உங் க ட்ட ேப க் ட்
இ க் ற வாரஸ்யமா இ க் .”
அவன் அவைள சந்ேதகம் ேலசாத் ெதானிக்கப்
பார ்ப்பைதக் கவனித்தாள் . “ேம ம் எனக்
உங் க ட ேப க் ட் க் ற ல ஒ ரி ஃப் எப்ப
பாத்தா ம் மா யார ் ஞ் ையேய
பார ்த் க் ட் இ க் ற னால ப் த் ப்
அந்தப் பைழய சம் பவம் நிைன க் வந் ண்ேட
இ க் . உங் கைளப் பாக்கற ேபா ”
“என்ைனப் பாக்கறப்ப?”
“எ ர ்காலம் ெதரி ! நம் க்ைக ெதரி .”
“யா ேம இல் ைல. உங் க ட்ட பக்கத் ல் வந்
உக்காரலாமா உமா?”
“அவ் வள ரத் க் நாம
ெந ங் ட்டமாங் ற தான் இப்ப ரசச ்ைன.”
“ெந ங் யாச ் உமா. இனிேம இந்த நி ஷத் ல
இ ந் உன் ம் என் ம் ஒேர பாைதல
ேபாகப்ேபாற . எ க்காக நாம இனிேம தனித்தனி
பாைத ல ரிஞ் ேபாக ம் ? எ க்காக உமா?
எங் ட வந் ! இன்னில் இ ந் நா ம் நீ ம்
கணவன் மைன யா வாழ ஆரம் க்கலாம் !
இன்னிக் ராத் ரிேய ேதனில ெகாண்டாடலாம் .
ெசால் உமா! எங் க ேபாக ம் ...”
“நாட் தட் ஃபாஸ்ட் ஸ்டர ்!” என்றாள் உமா
கண்ைணச ் ட் க் ெகாண் .
ராக்ேகஷ் ைதரியம் ெபற் அவள ல் வந்
உட்கார ்ந் ெகாண்டான். உமா சற் த் தள் ளி
உட்கார ்ந்தாள் .
ராக்ேகஷ் வந் உட்கார ்ந்த இடம் ன் ற
சன்ன க் அ ல் இ ந்த . சன்ன ல்
ந்ெதாட் கள் ைவக்கப்பட் ந்தன. ைர பா
ந்த . கண்ணா க் கத கள் ெவளிப் றக்
காற் ைற வ ம் அைடத் ந்தன. அதனால்
ெவளிப் றத் ஓைசகள் ேகட்கேவ இல் ைல,
ெத ல் நடப்ப எல் லாம் ராக்ேகஷ க்
ெமௗனப் படத் ல் நடப்ப ேபால இ ந்த .
ேபா ஸ் ப் வந் நிற் ப , அ ந் ஒ
அ காரி இறங் வ , அவர ் தன் ெதாப் ையச ் சரி
ெசய் ெகாள் வ , ஓட்டல் ேமேனஜர ் ெவளிேய
வந் அவைர வரேவற் ப , வரேவற் மா ைய
ேநாக் எேதா ப் ட் க் ைககாட் என்னேவா
ெசால் வ , அவர ் ப் ன் மற் றேபைர இறங் கச ்
ெசால் வ ...
“என்ன பாக்க ங் க ராக்ேகஷ்?”
“அவங் க வந்தாச ் ” என்றான் ராக்ேகஷ்
ன்னைக டன்.

27
“யார ் வந்தாச ் ?” என்றாள் உமா அச ்சத் டன்.
“ேபா ஸ்” என்றான். “எ க் வராங் க உமா?”
“எனக் த் ெதரியா .”
“நீ தாேன வரவைழச ்ேச!”
“நான் வரவைழச ்சதா? எ க் ராக்ேகஷ்? நீ ங்க
என்ன ெசால் ங் க?” உமா க்ேக ந ப் ேபாதா
என் பட்ட .
“பாசாங் பண்ணாத உமா. நீ அந்த தந் ைய
பார ்த் ட் ல் ல?”
ெமௗனமாக இ ந்தாள் . இவனிட ந்
தப் க்கேவண் ய ேவைள வந் ட்ட .
ற் ம் பார ்த்தாள் . அைற ல் யா ம் இல் ைல,
ெமல் ல! ந வாசல் பக்கம் ேபாய் ட ேவண் ம் .
ராக்ேகஷ் ேமைச ந் ஒ ள் கரண் ைய
எ த் ைவத் க் ெகாண்டான். அைத கன்னத் ல்
ெசா ந் ெகாண்டான். இவைனத் தாண் த்தான்
ேபாகேவண் ம் . ஒேர வாசல் ஜன்னல்
ஏர ்கண் ஷ க் அைடக்கப்பட் க் ற .
“தந் ைய நா ம் ப ச ்ேசன். நீ ம் ப ச் க்ேக
இல் ைலயா உமா?”
“என்ன தந் ? அதான் யா க்ேகா வந்த ன்
நீ ங்கதாேன ெசான்னிங் க?”
“உமா! பாசாங் ேவைல ேபா ம் . ேபா ஸ்
வந்தாச ் கம் க்ளனீ ் . உனக் ம் ெதரி ம் . எனக் ம்
ெதரி ம் . உன் கத் ல பயம் , எல் லாம்
ெதரி ற . பயப்படாத உன்ைன நான் ஒண் ம்
ெசய் யமாட்ேடன். ஆனா உன் ட்ட அவங் க
வரத் க் ள் ள ஒேர ஒ ேகள் ேகட்க ம் உமா.
ன் யரா ப ல் ெசால் , நான் ர ்த் ையக்
ெகான்ேனனா? ெசால் உமா! நான் ர ்த் ையக்
ெகான்ேனனா?” என்ன இ . ேகள் ைய இப்ப
ேகட் றான்!
“சட் அவங் க வரத் க் ள் ள ெசால் உமா!”
“எனக் ப் ப ல் ெசால் லத் ெதரியைல!”
“என்ைனத் ெதரியாதா? என்ேனாட பழ ன
இல் ைல? நான் ர ்த் ையக் ெகால் ேவனா?”
“ேபா ஸ் அப்ப த்தான் நம் பறாங் க.”
“நீ என்ன நம் பேற? உள் க் ள் ள! ஹார ்ட் ஆஃப்
ஹார ்ட்ஸ்!”
“எனக் எல் லாேம ரா இ க் ராக்ேகஷ்!”
ராக்ேகஷ் எ ந்தான். சர ் ங் ேமைச ந் ஒ
கத் ைய ம் எ த் க்ெகாண்டான்.
“என்ைன அரஸ்ட் பண்ண வராங் க இல் ைல?”
“யா ? எனக் ஒண் ம் ெதரியா !”
“ப்ளஸ
ீ ் உமா. ெபாய் ேவண்டாம் ! பாசாங்
ேவண்டாம் ! ெலட்ஸ் ஹானஸ்ட்! நான் உன் ட்ட
ஹானஸ்ட்டா எல் லாத்ைத ம் ெசால் ட்ேடன்.
இப்ப உன் ைற.”
கத க் ெவளிேய கனமான கால ஓைச
ேகட்ட .. தட் தட் என் கத க்கப்ப ம்
சப்த ம் ேகட்ட “என்னய் யா உள் ள
சாத் க் ட்டானா!”
“இல் ைல, இல் ைல, உள் ள வாங் க” என்றான்
ராக்ேகஷ்.
ேடார ் க்ேளாசரின் எ ர ்ப் னால் கத
ெமல் லத்தான் றந்த .
உள் ேள ஜாக் ரைதயாக இன்ஸ்ெபக்டர ் ராஜ
பாண் யன் ைழந்தார ். அவர ் ைக ல் ப்பாக்
இ ந்த . கத் ையக் ைக ல் ைவத் ந்த
ராக்ேகைஷ பார ்த் உடேன உஷாரா “ ழ
ேபா ய் யா, ஆர ் ஐ'ல் ஷ ட்” என்றார ்.
“ஷ ட்” என்றான் ராக்ேகஷ். “என்ன இப்ப
அடாவ ? உங் க க் யார ் ேவ ம் ?”
“ராக்ேகஷ்! ராக்ேகஷ்! நீ தாேன ராக்ேகஷ்?”
“ஆமா! உங் க ேப ?”
“ேப பாழாப்ேபாகட் ம் . ைக ல் இ க் றைதக்
ழ ேபா .”
“ேதா!” என் கத் ைய ேமைச ேமல் ைவத்தான்.
ராஜபாண் யன் சற் ஆச ்சரியத் டன் அவைன
நிதானமாக அ னார ்.
“பயப்படா ங் க. நான் ஒண் ம்
பண்ணமாட்ேடன். நான் ெராம் ப சா .”
ராக்ேகஷ் உமாைவப் பார ்த் ச ் ரித்தான்.
அவ க் மைலப்பாக இ ந்த .
“என்ன இன்ஸ்ெபக்டர ் ஷயம் ?”
“நீ ங்கதாேன இந்தக் ப் அ ப் ச ்ச ?” என்
உமாைவப் பார ்த் க் ேகட்டார ் ராஜபாண் யன்.
உமா ராக்ேகைஷப் பார ்த் க் ெகாண்ேட
தயக்கத் டன் “ஆமாம் ” என்றாள் .
“என்ன ப் ? நான் பார ்க்கலாமா?”
“இவர ்தாேன ராக்ேகஷ்?”
“ஆமா”
“வாங் க ராக்ேகஷ் ேபாகலாம் .”
“எங் க?”
“ேபா ஸ் ஸ்ேடஷ க் .”
“அரஸ்ட் பண் ங் களா?”
“அ மாதவராவ் வந்த ம் ர ்மானிக்கலாம் . நீ ங்க
எங் க ட இப்ப வந் ங் கன்னா க்க ல் லாம
காரியத்ைத ச ் ரலாம் .”
“எ க் வர ம் ?”
“ேகள் க க் ப ல் ெசால் ற க் ”
“உமா நீ ம் வாேயன்.”
உமா பயத் டன் “நான் வரைல” என்றாள் .
“பயப்படேற இல் ைலயா? உன் கணவைனக்
ெகான்னவன் ட்ட!” என் கண்ைணச ் ட் ச்
ரித்தான்.
“நீ ங்க ட் க் ப் ேபாங் கம் மா. ைணக்
கான்ஸ்ட ைள அ ப்பேறன். மாதவராவ்
வந்தப் றம் ெசால் அ ப்பேறன். ேதைவப்பட்டா
வாங் க. என்னய் யா ட்டம் ? இங் க த்தா
நடக் ! ல ங் க, ல ங் க!”
“மாதவராவ் வந் க்காரா?” என்றான் ராக்ேகஷ்.
“ஆமா”
“அவர ்தாேன தந் அ ப் ச ்ச உமா?
ரில் யண்ட்ேமன்! ரில் யண்ட் அண்ட்
ெமத்தா க்கல் . கண் ச ் ட்டாேர!”
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ். எல் லாம் அப்பறம் பாத் ப்
ேப க்கலாம் . எங் க ட வரிங் களா?”
“தாராளமா, அைத ட ேவற என்ன ேவைல
எனக் ? உமா ம ப எப்ப சந் க்கலாம் ? என்
ேகள் க் ப ல் ெசால் லாம டபாய் ச ் ட்ட!”
“ஃபார ் எ ல் லர ் ஆர ் அன் ஷ வ ஸ்ெட !”
என்றார ் ராஜபாண் யன்.
“என்ன சார ் ெசய் யற . னிமா ல் வராப்பல
அவக த் ல் கத் ைய ெவச ் க் ட் ட்ட
வராதன் ெசால் ல மா. எனக் அெதல் லாம்
வரா ஸார ். ஐ'ம் எ ெஜண் ல் ேமன் இல் ைலயா
உமா?”
“ஓட்டல் ம் ல ரத்தத்ைத வாரி இைறச ்சேபா
ெஜண் ல் ேமன்தான் வாய் யா! உனக் எ ரா
ஆணித்தரமா சாட் யம் இ க் . மாதவராவ்
வரப்ேபாறார ். ஃப்ைளட் ைடச ்சா ச்
வேரன்னி க்கா . நடய் யா” என் அவன் ேதாளில்
ைக ைவத்தார ்.
“ஈ ,ஈ . நான்தான் ெசான்ன இடத் க் வரேன.
ைக ைவக்க மா? எந்த ஸ்ேடஷன்?
ஸர ்வங் கள் ளாம் ஆர ்வமாப் பார ்த் க் ட்
இ க்காங் க. ெசால் ங் கேளன்.”
ராக்ேகஷ் நட் டன் அவர ் ன் ெசன்றான். வாசற்
கதவ ல் ம் , “உமா! கவைலப்படாத.
உனக்காகத் ம் வரப்ேபாேறன். எந்தச ்
ைற ம் என்ைனக் கட் ப்ப த்த யா ,
ஐ'ல் ேபக் உமா! வந் ேவன்! வந் ேவன்!
என்ன ெசால் ற?”
ராக்ேகஷ் ேபா ற ேபாக் ல் ேமேனஜரிடம் “உங் க
ேபர ் என்ன ஸார ்?” என் சாரித்தான். “காப்
நல் லா ந்த ஓட்டல் ல.”
அவன் ேபான பாைத ல் அப்ப ேய ர த்
நின்றாள் .
“என்னம் மா வகாரம் ? அவன்... அந்தா
ெகாைலகாரனா? உங் க சைனக்
ெகான் ட்டானா? அப்ப த்தாேன
ேப க் றாங் க!”
“ெதரியைலேய, ஒண் ேம ெதரியைலேய!” என்
உமா நடந்தாள் .
“ேவ ம் னா ட் க் க் ட் ப்ேபாற க்
யாைரயாவ ைணயா அ ப்பட் ங் களா”
என்றார ் ேமேனஜர ் ரசாத். “நீ ங்க அ ப் ச ்ச
ண் க்க தா ையக் கண்ட ம் நான்
ப்ராம் ப்டட் ா ேபா ஸ க் ெட ேபான்
பண்ணிட்ேடன்.”
“வந்தனம் ” என் நடந்தாள் .
“நான் ேவணா ட ஒ ஆைள அ ப்பட் மா?
கான்ஸ்ட ள் ட இ க்கார ்.”
“ேவண்டாம் ஸார ்! இனிேம எனக் ப் பய ல் ைல.”
உமா இயந் ர ெபாம் ைமேபால் நடந்தாள் . மாயா!
மாைய! இவன்தான் என் தந் வந் இவ க் ப்
பயந் சாமர ்த் யமாகச ் ெசய் ெசால்
கைட ல் இவன் என்னேமா ஒ த எ ர ்ப் ம்
இல் லாமல் ேபா ஸ டன் நடக் றாேன, என்ன
ெநஞ் ச த்தக்காரன்! இவன்ேமல் சாட் யங் கள்
ேபாதாதா? மாதவரா ன் தந் கத் ெதளிவாக
இ ந்தேத.
உமா ன் மன ல் ஒ இனங் காண யாத
ஏமாற் றம் இ ந்த . அவள் எைதேயா எ ர ்பார ்த்
நடக்க ல் ைல ேபால, எைத எ ர ்பார ்த்தாள் ?
ராக்ேகஷ் அந்தக் கத் ைய எ த் கன்னத் ல்
வ க்ெகாள் ம் வைர எ ர ்பார ்த்தாள் ; அவன்
 ர ் என் அவள் ேமல் பாய் வான் என்
எ ர ்பார ்த்தாள் . அவன் ெசய் த காரியம் ,
அதற் ப் ன் அவன் நடந் க்ெகாண்ட தம் -
எங் ேகயா உைதக் ற . இவன் எப்ப ப்பட்ட
ெகாைலகாரன்? கல் ெநஞ் க்காரனா? ேபச ்ைசப்
பார ்த்தால் ெதரிய ல் ைலேய!
உமா, உனக்காக நான் ெசய் த காரியங் கள் . என்ன
ெசய் தாய் ?
இ ட் ல் நடக் ம் ேபா ஆனந்த் எ ர ்ப்பட்
“உமா!. உமா! உன்ைன எங் கல் லாம் ேதடற .
அம் மா க் கவைலயாப் ேபாய் ட் . எங் க
ேபாய் ட்ட?”
“ஆனந்த!் ஆனந்த!் எனக் ஒண் ேம ரியைல
ஆனந்த!் ”
“என்ன உமா?”
“ெசால் ேறன். ராக்ேகஷ் இல் ைல? அவைனப்பத்
ெபங் க ர ் மாதவராவ் ட்ட இ ந் ஒ தந்
வந்த . ஆமா, அைத ஏன் அவன் என் ட்ட இ ந்
மைறக்க ம் ?”
“என்ன தந் ? ரியற மா ரி ெசால் ேலன்.”
“அவன்தான் ஆனந்த!் அ த்தக்காரன்! ேபா ஸால
ப் வ் பண்ண யா ன்
ெநைனச ் ண் க்கான். அதான் அத்தைன
இ மாப்பா அவங் க ட ேபாறான்.”
“என்ன ேபா ஸ், என்ன ஷயம் உமா? எனக்
ழப்பமா இ க் !”
“ ர ்த் ையக் ெகாைல பண்ண யா
ெதரி ேமா? ராக்ேகஷ்!”
ஆனந்த் இ ட் ல் நின் ட்டான்.
“ராக்ேகஷா? யார ் ெசான்னா?”
“மாதவராவ் ட்ட இ ந் தந் வந்தாச ் . அைத
ராக்ேகேஷ பார ்த்தான். பாத் எங் ட்ட இ ந்
மைறச ் ெவச ் ட்டான். நான் அவைன ஒ
ெரஸ்டாரண்ட் க் க் ட் ட் ப் ேபா
சாமார ்த் யமா ேபா ைஸ வரவைழச ் ட்ேடன்.
அவன் என்னடான்னா ேபா ஸ் வந்தப் றம் ...”
“ஆச ்சரியம் உமா! உன்ைனக் கத் ையக் காட்
பய த் னானா?”
“அதான் இல் ைல! ேபசாமா அவங் க டப்
ேபாய் ட்டான். ஒ எ ர ்ப் ம் இல் ைல!”
“உைதக்கறேத! ஆன அவைனப் பாத்தா ஒ
மா ரித்தான் இ ந்த . ஒ தமான ைடப்.
ேபசற ேபச ் ல ஒ கன் ஸ்டன் இல் ைல. இந்த
மா ரி ஆசா ங் கள் ளாம் கல் ெநஞ் க்காரங் களா
இ ப்பாங் க, ெசால் லேவ யா .”
“அலட் யமா ேபா ஸ் ன்னால ேபாறான்.”
“தந் ல என்ன எ ந்த ?”
“ராக்ேகஷ்தான் உன் கணவைனக் ெகான்னவன்.
அவன் ட்ட ஜாக்ரைதயா இ ன் மாதவராவ்
அ ச் ந்தார ் தந் .”
“அைழச ் ண் ேபா ட்டாங் கேளால் ேயா?”
“ஆச ் .”
“ஆைள ! நாைளக் ப் பாத் க்கலாம் .
ழம் பற ! அம் மா கவைலப்பட் ண் இ க்கா.”
“ஆனந்த!் அவைனப் பார ்த்தா நீ என்ன
நிைனக் ேற?
“ஒ த்தைர ம் கத்ைதப் பார ்த் ஒண் ம்
ெசால் ல யா உமா. வா!”
உமா ர ந்தைன டன்தான் நடந்தாள் . அவள்
நிைன ல் ராக்ேகஷ் காட் ன ேபாட்ேடா
பளிச ் ட்ட . அவன் அம் மாைவப்ேபால்
கசாைடயாக இ க் ேறன் என் என்ேபரில்
ஈ பா . என்ைன அவன் அம் மா ன்
ம றப்பாக எ த் க்ெகாண் ஒ வக் ர
ந்தைன ல் நான் மற் ெறா வனின்
மைன யாக இ ப்ப அவ க் ஒ னிதம்
கலந்த பரதமா
ீ , ஒ ஆக்ேராஷமான
கணத் ல் ர ்த் ையக் ெகான் ட்டான்!
ெபா ந் ற ! மாதவராவ் எ ம் ஆதார
சாட் ய ல் லாமல் அந்தத் தந்
அ த் ப்பாேரா! ன் ஏன் அத்தைன
அலட் யமாகப் ேபா ன் ன் ெசன்றான்? ஓ!
மண்ைடையக் ைட ற !
மாதவராவ் அைரமணி தாமதமாக
பங் க ரி ந் றப்பட்ட ேபா ங் ல் கைட
நி ஷ இடம் த் ப்பத்ைதந் நி ஷத் ல்
ெசன்ைன வந் ப்ேள க் ஏணிப்ப ைவக் ம்
ேநரத் ல் டப் பத ப்ேபாய் அவசரமாக மான
நிைலயத் க் ெவளிேய வந் டாக் த்
க் ரம் ேபாப்பா என் ரட் னார ்.
டாக் ல் கவைலப்பட்டார ். கட ேள அவைள
அவன் ஒன் ம் ெசய் யா க்க ேவண் ம் .
அவனிடம் அவள் மாட் க்ெகாண் க் றாள் .
எைத ம் ெசய் யத் தயங் காதவன். அவைளப்
பணயமாக ைவத் த் தப் த் ப் ேபாய் ட்டால் ...
ேச... அப்ப நிைனக்காேத,
ைசதாப்ேபட்ைட ேபா ஸ் நிைலயத் ல் இறங்
உள் ேள ஓ ெட ேபான் ெதாடர ் லம்
இன்ஸ்ெபக்டர ் ராஜபாண் யைனப் த்தார ்.
“வந் ட் ங் களா. ெவல் கம் .”
“என்ன ஆச ் ெசால் ங் க!”
“உங் க ராக்ேகஷ் இங் கதான் இ க்கான். லஸ்
கார ்னரண்ைட ேபா ஸ் ஸ்ேடஷ க் வாங் க”
“ ட்! அரஸ்ட் பண்ணிட் ங் களா?”
“அ க் ேதைவேய இல் ைல. கட் ன ப மா ரி
எங் க ன்னாலேய வந் ட்டான். இங் கதான்
சமர ்த்தா உக்காந் க் றான்.”
“என்ன ? ராக்ேகஷா!”
“ஆமாம் , ராக்ேகஷ்தான். எ க் ம் நீ ங்க வந்
சாரி ங் க. அரஸ்ட் பண்ண ம் னா
ெசால் ங் க, ஃபார ்மா ட் ஸ் எல் லாம் நிைறயேவ
இ க் ,”
“ராக்ேகஷ் எ ர ்ப் எ ம் தரைலயா?”
“இல் ைல.”
“ஆள் தப் ன் நிைனக் ேறன். நான் ேதடற ஒ
ெவ ச ்ச ெகாைலகாரைன!”
“ேபசாம ெபஞ் ல உக்காந் ட் க்கான்.
வாங் க, எதாவ ஆள் மாறாட்டமா இ க்கலாம் .
ேபர ் என்னேவா ராக்ேகஷ் தான் ெசான்னான்.”
“அந்தப் ெபாண் உமா?”
“அவங் க ட் க் ப் ேபா ட்டாங் க.”
“சரி, நான் உடேன வேரன்.”
டாக் ல் -ைமலாப் ர ் ேபாப்பா-மாதவரா க்
ெநற் ங் ந்த . என்னேவா எங் ேகேயா
ட் ப் ேபா க் ற . த ல் அவைனச ்
சந் க்கலாம் . ஆரம் பப்பாசாங் களாக
இ க்கலாம் . ேபா ைஸ ஆழம் பார ்க் றான்.
இைத ட ஆணித்தரமான சாட் யங் கள் இ க்க
மா? ஒேர ஓட்டல் , அேத னம் , மாயா,
ரிக்ெகட், ேபாட்ேடா... மாதவரா ன் மனத் ல்
ெசன்ற னங் களின் அத்தைன சாட் யங் க ம்
ரவ த்தன. இவன்தான் சந்ேதகம் இல் ைல!
ெபங் க க் அைழத் ச ் ெசன் , ேகட் ற
ைற ல் ேகள் ேகட்டால் உண்ைம வராமல்
ேபாகா . மாதவராவ் ராக்ேகைஷ ெந ங் னார ்.

28
மா தவராவ் அந்தக் கணத்ைத க ம்
எ ர ்பார ்த் க் ெகாண் ந்தார ். இத்தைன
னங் கள் இந்தக் ேகைஸேய நிைனத் இைதேய
ச் ட் , இைதேய க்கத் ம் உடன்
ெகாண் ெசன் , கன கண் மற் ற ேபர ்
ரக்ைஞேய இல் லாமல் ஒ மனத் டன்
ரத் ய இேதா வைடயப் ேபா ற .
ராக்ேகஷ் அகப்பட் ட்டான். அவன் எப்ப
இ ப்பான், என்ன ெசால் லப்ேபா றான்;
நானில் ைல என் தான் த ல் சத் யம்
ெசய் வான். எல் ேலா ம் அப்ப த்தான். ெமல் ல
ெமல் ல ேகள் களால் உைடக்கேவண் ம் .
ஒவ் ெவான்றாக அவ க் எ ராக இ க் ம்
சாட் யங் கைள ரிக்க ேவண் ம் .
மாதவராவ் ந்தைன ல் இ ந்தார ். அவர ் ைக ல்
ராக்ேக ன் ெபரி ப த்தப்பட்ட பார ்க் ேபாட்ேடா
சற் பஜ் என் இ ந்தா ம் , உபேயாகப்ப ம்
என் ைவத் ந்தார ். ரிவால் வர ் ைவத் ந்தார ்.
ர ் என் அவன் தாக் னா ம் தாக்கலாம் .
அ க பலாத்காரம் ேவண்டாம் . அ க ளம் பர ம்
டா . க க்கமாக அவைனக் ேகா க் ஞ் ைச
அ க் வ ேபால் அ க் பங் க க் க்
ெகாண் ெசன் டேவண் ம் . அங் ேக ேபாய் ப்
பார ்த் க் ெகாள் ளலாம் . ஆைள உைடத் டலாம் .
அதற் கான ைறகள் இ க் ன்றன... ெதாடாமல்
ெமல் ல ெமல் ல...
ம லாப் ர ் ேபா ஸ் நிைலயத் ல் பல்
ெவளிச ்சம் மங் கலாக இ ந்த .
அைம யாகத்தான் இ ந்த . வாச ல்
ெபஞ் ல் இ வர ் உட்கார ்ந் க்க, மாதவராவ்
உள் ேள ைழந்த ம் ராஜபாண் யைனச ்
சந் த்தார ்.
“வாங் க! நீ ங்கதாேன மாதவராவ் . ேபான்ல நிைறய
ேப க்ேகாம் . ேநர ்ல சந் ச ்ச ல் ைல.”
“எங் க அவன்?”
“உக்காந் க்கான் பா ங் க.”
“ெர ஸ்ட் பண்ணைலயா?”
“ெசான்னேன. கட் னப ! ப்ெளஸண்ட் யங் மான்!”
உள் ேள நீ டட
் த் ப்பாக் க க் அ ேக
ராக்ேகஷ் உட்கார ்ந் ந்தான். மாதவராவ்
வ வைதப் பார ்த்த ம் “ ஸ்டர ் மாதவராவ் ?”
என்றான்.
“எஸ்” என்றார ்.
“ஐ'ம் ராக்ேகஷ்.”
மாதவராவ் அவன் கத்ைதப் பார ்த்த ேம
இவன்தான் அந்தப் ேபாட்ேடா ல் உள் ளவன் என்
உணர ்ந் ெகாண்டார ்.
”கங் ராஜ ேலஷன்ஸ். மைலையக் ெகல்
எ ையப் ச ் ட் ங் க. ெமட்ராஸ் ேபா ேஸ என்
ன்னால வந் ச ் . எ க் ன்ேன ெதரியைல!”
“ெதரியவ ம் ஸ்டர ் ராக்ேகஷ்.
கவைலப்படா ங் க.”
“நான் கவைலப் படைல. என்ைன அரஸ்ட் பண்ணப்
ேபா ங் களா?”
“ஆமா”
“ெபய் ல ளா, நான் ெபய் ல ளா?”
மாதவராவ் அவைனச ் சரியாகப் பார ்த்தார ்.
ன்னைக எரிச ்சலாக இ ந்த . அ
த் சா ேபால எல் லாம் ெதரிந்தவர ்கைளப் ேபால
ஆரம் க் ம் ைக கைள அவ க் ப் க்கா .
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ். ஆர ் ங் அர ்ரஸ்ட்டட் ஃபார ்
மர ்டர ் ஆஃப் ஸ்டர ் ர ்த் !”
“அப்ப யா! இப்ப நான் பங் க க் வர மா?”
“ஆமா. அங் கதான் நாைளக் மா ஸ்ட்ேரட்
ேகார ்ட் க் ப் ேபாய் ஒ ரிமாண்ட் வாங் ட் ...”
“ லங் ேபாடப்ேபா ங் களா?”
“ேதைவ ல் ைல. ெராம் ப சமத்தா இ க் ங் கேள.”
“நான் ஒ ெஜன் ல் மன் ஸ்டர ் மாதவராவ் ! நீ ங்க
அ ப் ச ்ச தந் ையப் பார ்த்ேதன். எனக் ச ்
ரிப் த்தான் வந்த . இவ் வள அபத்தமான
 க் நீ ங்க வ ங் கன் நான்
எ ர ்பார ்க்கைலதான்.”
“கைட ல ரிக்கப்ேபாற யா ன் அப்பறம்
ெதரியவ ம் தம் ! இப்ப அவர ் டப் ேபா” என்றார ்
ராஜபாண் யன். “என்ன ஸார ்! ராத் ரிேய
ளம் ப ங் களா, வண் ஏற் பா ெசய் யச ்
ெசால் லட் மா?”
“ஆமா பாண் யன், ராத் ரிேய ேபா டேறாம்
இந்தக் ேகைஸ ேல பண்ண ம் பைல.”
“ேகஸ் டயரி எல் லாம் கம் ப்ள ீட் ஆ ச ்சா?
இன்ெவஸ்ட் ேகஷன் எப்ப ?”
“ெக க்ேகா கல் , லாப் எல் லாம் ஞ் ச் .
இவன்தான்!”
“ஆள் ெராம் ப கான்ஃ டன்ட்டா இ க்கான்!”
“ஆரம் பத் ல அப்ப த்தான் இ ப்பான்.
எங் க க் த் ெதரிஞ் ச இவ க் த்
ெதரியா ல் ல!”
“காங் ராஜ ேலஷன்ஸ். ெராம் ப ரிக் ேகஸ்
ேகள் ப்பட்ேடன். அந்தாம் மாைவ ட் க்
கான்ஸ்ட ள் டஅ ப் ச ் க்ேகன்.
இன்ெவஸ்ட் ேகஷ க் த்
ேதைவப்ப வாங் களா?”
“உடேன இல் ைல. இன் ம் ெகாஞ் ச
நாைளக்கப் றம் .”
“ெராம் ப ளவரா எனக் க் ப்
அ ப் ச ் ந்தாங் க. அவங் கைளப் பாத் ட் ,
ெகாஞ் சம் ைதரியம் ெசால் ட் ப் ேபாற நல் ல .
மஸ்ட் ேஹவ் ன் ேஷக்கன் அப்.”
“சரி! இவைன இங் கேய ெவச ் ங் க. ேபாய் ப்
பாத் ட் வர ்ேறன். அ க் ள் ள ெபங் க ர்
ேபாற க் ரான்ஸ்ேபார ்ட் ஏற் பா
பண்ணிட் ங் கன்னா நல் ல .”
“ேபாய் ட் வாங் க. நான் எங் க ம் ேபாகமாட்ேடன்”
என்றான் ராக்ேகஷ். ன் மாதவராவ் அவைன
ைறத் ப் பார ்த் ட் க் ளம் னார ். ேபா ஸ்
நிைலயத் ன் வாச ல் கடக் ம் ேபா ராக்ேகஷ்
“ேகன் ஐ ஸ்ேமாக்” என் ேகட்ப அவ க் ச ்
சற் க் ழப்பத்ைத ஏற் ப த் ய . ட்ட ட்ேட
ந க் றானா? சற் ம் தயங் காேத. நாைளக்ேக .
. ையப் பார ்த் வரம் ெசால் மா ஸ்ட்ேரட்
ேகார ்ட் ன்னிைல ல் நி த்த ேவண் ம் .
ரிமாண் க் நீ ப் க் ட ேகட்கேவண் ய
அவ ய ல் ைல. எல் லா சாட் யங் க ம் தயாராய்
இ க் ன்றன.

ப் வாச ல் வந்த சப்தம் ேகட் மா யார ்

“அய் யய் ேயா! ேபா ஸ் ம ப வந்தாச ் .
என்னேவா ராக் த் ! நிம் ம யாப்
ப த் ண்ேடாம் இல் ைல! ஏய் ெபாண்ெண! ஏய்
ஆனந்த!் ”
உமா க் ட் த்தாள் . சன்னல் வ யாக
எட் ப்பார ்த்தாள் . மாதவராவ் ேபார ்ட் ேகா
ெவளிச ்சத் ல் தன் ெதாப் ையச ் சரிெசய்
ெகாண் நிற் ப - ெதரிந்த . உடேன ேபாய் க்
கதைவத் றந்தாள் .
“ஹேலா! ஒண் ல் ைல. பயப்படா ங் க.
உங் கைள தாங் க் பண்ற க் த்தான் வந்ேதன்.
ஆக்டட் ப்ேரவ் . அவைன அரஸ்ட் பண்ணி
பங் க க் க் ட் ட் ப் ேபாேறன். இட்ஸ் ஆல்
ஓவர ் உமா.”
“அவந்தானா ஸார ்?”
“அவந்தான். எங் க ட்ட ஆணித்தரமா எ டன்ஸ்
இ க் .”
“உதாரணமா...?”
“ ர ்த் ையக் ெகான்ற ரத்தக் கத் அவன் அைற
ராயரில் ைடச ் .”
“ைம காட்!”
“ேமல ெசால் லட் மா?”
“நான் இவன் ட ேனகமாப் ேப ட் ந்ேதன்
ஸார ்!”
“என்ன ெசான்னான்?”
“என்ன என்னேமா அவன் அம் மா அப்பாெவல் லாம்
பத் ெசான்னான். ெகாஞ் சம் ரைலத் தாழ் த் க்
ெகாண் “எம் ேமல ஒ தமான அப்ெஸ வான
அன்பாம் ! என்ைனேய ரத் ட் வந் க்கான்.
என்ைனக் கல் யாணம் பண்ணிக்க
ம் னானாம் ...”
“உமா, உங் ட்ேட ேப ன ஷயங் கள் , அவன்
ெசய் த காரியத் க் ேமாட் வ் என்னன்
கண் க்க உபேயாகமா இ க்கலாம் . இந்த
வாரக் கைட ல் நீ ங்க பங் க ர ் வர மா?”
“வேரன் ஸார ். ஒ வ யா இந்தக் ெகட்ட
ெசாப்பனம் ஞ் நான் த் எ ந் ட்டா
ேபா ம் .”
“எ ந்தாச ் ... நான் வரட் மா” என்
ளம் யவரிடம் உமா “ஸார ், அவ க் என்ன
தண்டைன ைடக் ம் ?” என்றாள் .
“நிச ்சயம் ெதாங் வான், வரட் மா. ைதரியமா
இ ங் க.”
உமா கதைவச ் சாத் க்ெகாள் ள மா யார ்
கதவ ேலேய ஒட் க்ேகட் க் ெகாண் ந்தாள் .
உமா க் ட்டாள் .
“என்ன ெசால் ட் ேபாறான்?”
“ெகாைலகாரைனப் ச ் ட்டாம் மா.”
“நீ அவேனாட ேப னியா?”
“யாேராட?”
“அந்த ராட்சசேனாட, என் ள் ைளையக்
ெகான்னவேனாட?”
“அவன்தான் ெதரியாதம் மா. எங் ட்ட எேதா
ேகக்க வந்த தாம் மா!”
“அதான் ெசன்ேனன். நீ வந் ைண ல் லாம
ெவளிய ேபாற ம் கண்டவாேளாட ேபசற ம்
நன்னால் ைல. ெபரியவா ெசல் றைதக் ேக .
ணாப் ேபாய் ட்டவ இந்த மா ரி ந ராத் ரி ல
இஷ்டத் க் த்தற எங் க ம் பத் க் ச ்
சரிப்பட் வரா ம் மா. ெசால் ேறன்
ேகா ச ் க்காத. மன ல நான் எைத ம்
ெவச ் க்கற ல் ைல.”
“நான் உங் க ம் பத்ைத ட் ப் ேபா டேறம் மா.
அதாேன உங் க க் ேவ ம் !”
“நான் அந்த அர ்த்தத் ல் ெசால் லைல. நீ என்ன
இ ந்தா ம் என் நாட் ப்ெபண். உன்ைனப்பத்
யாராவ ேகவலமா ேப னா எனக் மன
தாங் காதம் மா. ர ்த் ைய ம்
ப க்கறாப்பலதாேன ஆற !”
“அம் மா, நீ ங்க என்ன ெசல் ங் க, ட் லேய நான்
அைடஞ் இ க்க ம் , ர ்த் படத் க் னம்
னம் மாைல ேபாட் ண் ெவள் ைளப் டைவ
உ த் ண் இ க்க ம் க ங் க.”
“ெவள் ைளப் டைவ உ த்த ம் யார ்
ெசான்னா. பளிச ் உடம் ெபல் லாம்
பறக்கறாப்பல ேவண்டா ட் த்தான் ெசால் ேறன்.
தபா , எைத ம் தப்பர ்த்தம் பண்ணிக்கலாம் . நீ
என் ெபாண் மா ரி. என் ெபாண்
தா ய த் ந்தா ம் இைதேயதான்
ெசால் ேவன்.”
“எங் கம் மா ேகட்டா ம் நான் என் இஷ்டப்ப தான்
இ ப்ேபன் ெசால் ேவன். நான் எ ம் தப்
பண்ணைலம் மா!”.
“இந்த ஆத் லஇ க்கற க் ...”
“நான் இந்தாத் ல இனிேம
இ க்கப்ேபாற ல் ைலம் மா. ர ்த் எ க்கா
ெசத் ப்ேபானார ் எனக் ெதரிஞ் க்க
ேவண் யதா இ ந்த . இப்ப ெதரிஞ் ேபாச ் .
இனிேம எனக் ம் இந்த ட் க் ம்
சம் பந்த ல் ைல. நான் நாைளக் காைலல
எங் காத் க் ப் ேபாேறன்!”
“பா ம் மா, நானா ேபான் ெசால் லைல,
ெதரிஞ் க்ேகா!”
“நாேன சந்ேதாஷமாப் ேபாேறன்'மா.”

ரா க்ேகைஷச ் ற் ம் நான் ேபா ஸ்

அ காரிகள் நின் ெகாண் ந்தார ்கள் .
அைற ல் , பகலாக இ ந்தா ம் ெம ய
ெவளிச ்சேம இ ந்த . ராக்ேகஷ் ந ைமயனாக
ரகாசமான ெசயற் ைக ெவளிச ்சத் ல் இ ந்தான்.
. . ைகையக் கட் க்ெகாண் வரில் சாய் ந்
ெகாண் ேகட் க்ெகாண் க்க மாதவராவ் தான்
சற் ப் படபடப்பாக இ ந்தார ். ராக்ேகஷ்
ன்னைக மாறாமல் எல் ேலாைர ம் ைற
ைறயாகப் பார ்த் க் ெகாண் தைட ல் லாத,
ந க்க ல் லாத ர ல் ப ல் ெசால் க்
ெகாண் ந்தான்.
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ்! ம ப ஆரம் ங் க. காைலல
என்ன ெசஞ் ங் க அந்த ஓட்டல் ல...”
“எத்தைன தடைவ ேவணா ெசால் ேறன். காைலல
ஓட்டல் ல ரி ஸ்டர ் பண்ணிண்ேடன். ம் நம் பர ்
ெசால் லட் மா?”
“ெதரி ம் . ரி ஸ்டைரப் பாத் ட்ேடாம் .”
“ ர ்த் இ ந்த க் ேநர ் எ ர ் ப்ளாக் ல ம் .”
“ ர ்த் தங் ந்த அைறக் நீ ங்க அன்னிக் க்
காைலல ேபாகேவ இல் ைலயா?”
“ேபாேனன்.”
“எத்தைன மணிக் ?”
“சரியா ெசால் ல யைல. மணி பாக்கைல. மார ்
ப ெனாண்ணைர இ க் ம் .”
“எ க் ேபானிங் க?”
“ ர ்த் ையப் பாத் ப் ேபசற க் .”
“ேபசற க்கா?”
“ஏன், ேபசற ன்னா ஆச ்சரியமா?”
“என்ன ேப னிங் க?”
“உமா ஒ ெஜம் , ஒ மாணிக்கக் கல் மா ரி.
அவைள அைடஞ் ச ல நீ பாக் யம் ெசஞ் க்ேக.
அவைள நல் லா ெவச ் க்கன் ெசான்ேனன்!”
“ ர ்த் ைய ன்னால ெதரி மா உங் க க் ?”
“ெதரியா .”
“அ கம் ஆகாதவங் க ட்ட ேநரப் ேபாய் அவங் க
ஒய் ஃைபப்பத் ப் ேபச மா ராக்ேகஷ்?”
“அ கப்ப த் க் ட்ேடன்.”
“என்னன் ?”
“உமாேவாட ெவல் ஷர ் . உமா எனக் உற
மா ரின் ... எனக் அைத எல் லாம் க்க
ெசால் ற க் ேநரமா ம் . ெசான்னா ம்
உங் க க் ப் ரியா .”
“ ரியைலதான். நீ ங்க ேபானேபா ர ்த்
உ ேராட இ ந்தாரா?”
“ ங் ட் ந்தான். எ ப் ேனன்.”
“எ ப் ேப னிங் க, அ க்கப் றம் என்ன
ெசஞ் ங் க?”
“அ க்கப் றம் என் க் த் ம்
வந் ட்ேடன்.”
“எத்தைன ேநரம் ேப னீங்க.”
“ மார ் பத் நி ஷம் இ க் ம் .”
“நீ ங்க அைறைய ட் ெவளிய வ ம் ேபா
ர ்த் உ ேராடத்தான் இ ந்தாரா?”
“ஆமா, நிச ்சயம் ”
“கண்ணா ேமல மாயான் ஏன் எ னீங்க?”
“எந்தக் கண்ணா ? எந்த மாயா?”
“ ர ்த் அைற ல் இ ந்த கண்ணா .”
“நான் ஒண் ம் எ தைல.”
“அப்ப யா! ர ்த் ைய ஏன் ெகான்னீங்க?”
“ ர ்த் ைய நான் ெகால் லைல”.
“ெகான் ட் கண்ணா ல மாயான் எ ட் ...”
“ெகால் லைலங் கேறன். ப் த் ப் அைதேய
ெசால் ங் கேள.”
. மாதவராைவ ைசைக காட் ட் “ ஸ்டர ்
ராக்ேகஷ். இந்த ைளயாட் ேபா ம்
நிைனக் ேறன். நீ ங்கதான் அந்தக் ெகாைலையச ்
ெசய் ங் கங் கற க் நிைறய சாட் யங் கள்
எங் க ட்ட இ க் .”
“ெவச ் க்கங் க! நான் ெகால் லைல. நான் ஏன்
அவைனக் ெகால் லேறன். ேச!”
கெரட் பற் றைவத் க் ெகாண்டான். “ னத் க்
எத்தைன கெரட் ப் ங் க?”
“எப்பவாவ தான், ஒண் , ெரண் !”
“இ வைரக் ம் அைற மணிக் ள் ள நா
பத்தெவச ் ட் ங் க!”
“நீ ங்க ேகக்கறெதல் லாம் என்ைன ெநர ்வஸா
ஆக் க் , அதனால!”
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ், நீ ங்க ஏன் ர ்த் ையக்
ெகான்னிங் க?”
“ ர ்த் ைய நான் ெகால் லைல.”
“பாஷ்யம் சர ்க் ள் பக்கத் ல் அப்பர ் பாலஸ் ஆர ்ச ்
சர ் ல 124-ம் நம் பர ் நீ ங்க க் ற
தாேன?”
“ஆமா.”
“ இ க்கறப்ப எ க் ஓட்டல் ல வந்
தங் னிங் க”
“உமா பக்கத் ல இ ந் அவைளப்
பாத் க்கற க் !”
“அந்த ட் ல, உங் க ட் ல உங் க அைற ல் ஒ
ராயரில் ஒ ெபா ைளக் கண் எ த்ேதாம்
ராக்ேகஷ்.”
“சரி.”
. . ராயரி ந் ஜாக் ரைதயாக ேபப்பர ்
ெபாட்டணத்ைத எ த் ப் ரித்தைத ராக்ேகஷ்
ஆர ்வத் டன் பார ்த் க்ெகாண் ந்தான்.
ேமைஜேமல் அந்தக் கத் ைய ம் ரத்தம் ேதாய் ந்த
ணிைய ம் ைவத்தார ். “இ க் என்ன
ெசால் ங் க? என்ன இ ?”
“ ர ்த் ையக் ெகான்ன கத் , அவன் ரத்தம்
ப ஞ் ச ணி, ஸ்டர ் ராக்ேகஷ்! இ எப்ப உங் க
ட் ல உங் க அைற ல உங் க ராயரில
வந்த ன் ெசால் ல மா?”

29
இ ப்ேபா அைற ல் ைகப்படலம் மண்
ஒளிெவள் ளத் ல் சாம் பல் நிற ஷாஃப்ட்
அைமத் ந்த . . . ராக்ேகைஷ ந்த
ஆர ்வத் டன் அவன் கத் ல் ைடக் ம்
ஒவ் ெவா சலனத்ைத ம் கவனித் க்
ெகாண் ந்தார ். ராக்ேகஷ் ேமைஜேமல்
ைவக்கப்பட்ட க ரத்த அைடயாளங் கைள
யப் டன் பார ்த்தான்.
“என் ம் ல இ ந்ததா?”
“ஆமா”
“இைத யார ் அங் க ெகாண் ெவச ்சாங் க?”
“அைதத்தான் நான் ேகக்கேறன்.”
“எனக் த் ெதரியா .”
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ். ெபாய் ெசான்னெதல் லாம்
ேபா ம் ேதா , கம் க்ளன
ீ ் !”
“.....”
“உங் க ட்ட இ ந் உண்ைம வரவைரக் ம்
நாங் க காத் க்கப் ேபாேறாம் .”
“உண்ைம அதான். எனக் த் ெதரியேவ ெதரியா .
யாேரா நான் இல் லாதேபா இைதெயல் லாம்
அங் க ெவச ் க்காங் க. எனக் இ அங் க எப்ப
வந்தத ன் ெதரியேவ ெதரியா .”
“இந்தக் கத் ?”
“நான் இைத ன்ன ன்ன பாத்த ல் ைல!”
“ம ப ஆரம் க்கலாமா? சம் பவம் நடந்த
தநாள் நீ ங்க சாயங் காலம் எங் க
ேபா ந் ங் க?”
“எத்தைன மணிக் ?”
“ மார ் அஞ் மணிக் .”
“இ ங் க, ேயா க் ேறன். அ... சாயங் காலம்
அவங் க ன்னால கபன் பார ்க் ேபா ந்ேதன்.”
“எ க் ?”
“உமாைவப் பாத் க் ட்ேட இ க் ற க் .”
“எ க் உமாைவப் பாத் க் ட்ேட இ க்க ம் ?
அ ம் கல் யாணம் ஆன ஒ ெபண்...”
“அதான் ெசான்னேன. உங் க க் எப்ப ப் ரிய
ைவப்ேபன். ைம காட்! நாந்தான் ர ்த் ையக்
ெகான்ேனங் ங் களா?”
“தட்ஸ் ஐ யா.”
“அப்ஸர ்ட்!”
“பார ்க் க் எ க் அவங் கைளத் ரத் க் ட்
ேபானிங் க?”
“உமா, உமாைவ, உமா... தான் இைத எப்ப ச்
ெசால் ேவன். ரிஸம் ள் ஸ் ைம மதர ்!”
“ஆல் ைரட். ரிஸம் ள் ஸ் வர ் மதர ். ேஸா வாட்?”
“அவைளப்பத் எனக் ... எனக் ஒ த கவைல
இ ந்த . அவ சந்ேதாஷமா இ க்க ேமன் ட்
எனக் ஒ த ஆர ்வம் இ ந்த . அவ
ரிக் றாளா ெசௗக் யமா இ க்காளான் ட் ...”
மாதவராவ் . . ையப் பார ்த் ெப ச்
ட்டார ்.
“ராக்ேகஷ், நீ ங்க ெசால் றைத எங் க ேகாணத் ல
இ ந் பா ங் க. சா கல் யாணம் ஆன
ெபாண்ைண அவ ன்னாேலேய த் க் ட்
இ ந்ேதன் ெசால் ங் க. ம நாள் அவ ஷன்
இறக்கற க் ப் பத் நி ஷம் ன்னால
அவைனப் ேபாய் ப் பார ்த் உன் ெபண்டாட் ஒ
மாணிக்கக்கல் ெசால் ட் ம்
வந் ட்ேடன் ெசால் ங் க. அவைனக் ெகான்ன
ஆ த ம் , ரத்தத் ணி ம் எப்ப உங் க ட் ல
உங் க அைற ல வந்த ன்னா, எனக் த்
ெதரியா , அைத யாேரா ெகாண்
ெவச ் ப்பாங் கன் ெசால் ங் க! கமான்,
உங் க க் இன்ெனா சான்ஸ் தேரன்.
நடந்தைதச ் ெசால் ங் க.”
“நடந்த அ தான் ஸார ், அதான்!”
“பரவால் ைல, காத் ட் க்ேகாம் .”
“எத்தைன ேநரம் காத் ந்தா ம் அதான்
நடந்த . எனக் அந்த சாமான்கள் எல் லாம் என்
அைறக் எப்ப வந்த ன் ெதரியேவ
ெதரியா . நான் ர ்த் ையக் ெகால் லேவ
இல் ைல.”
“ம ப ம் அேத ெபாய் ! ராஸ்கல் . ேபா ஸ் என்ன
ஏமாளின் நிைனச ் க் ட் க் யா” என்
அதட் னார ்.
“நடந்த அேததான்” என்றான் ராக்ேகஷ்.
மற் ெறா கெரட் பற் றைவக் ம் கரம்
ந ங் வைதக் கண்டார ் . . அவைனக்
ட்டத் ல் ெசன் பார ்த்தார ்.
அ பட்ட பறைவேபால அவன் கண்கள்
அவைரேய... அவைரேய பயத் டன் பார ்த்தன.
“எனக் ேவற எ ம் ெதரியா ஸார ்! நான்
ெகால் லைல!”
“ெபரிய ஆ ய் யா நீ . ஆல் ைரட், மாயான்னா
என்ன?”
“ெதரியா ”
“மல் ேலஸ்வரம் த் அேஸா ேயஷன்ல ரிக்ெகட்
ஆ க்க இல் ைல?”
“ஆ க்ேகன்”
“அவங் க ஒ பனியன் தந்தாங் களா?”
“தந்தாங் க.”
“அைதப் ேபாட் க் ட் ந் யா எப்பவாவ ?”
“ேபாட் ட் ந்ேதேன. த நாள் சாயங் காலம்
பார ்க் க் ப் ேபாறப்ப ட ேபாட் ட் ந்ததா
ஞாபகம் .”
“அப்ப மாயான்னா என்னன் ெதரி ம்
இல் ைலயா?”
“நான் ஒண் ேம எ தைல. பனியன்
ேபாட் ந்ேதன். அவ் வள தான்!”
“இதபார ் ராக்ேகஷ். உனக் அைரமணி தேராம் .
இந்த அைற ல உன்ைனத் தனியா ட் ட் ப்
ேபாறம் . அப்பறம் வேராம் . அ க் ள் ள
ேயா ச ் ப்பா உண்ைமைய எப்ப ம் மைறக்க
யா . உண்ைமையச ் ெசால் ட்டா. எல் லாேம
சரியாப் ேபாய் ம் . எ க்காக ர ்த் ையக்.
ெகான்ேன, அைதச ் ெசால் .”
“நான் ெகால் லைல, நான் ெகால் லைல. நான்
ெகால் லைல” ராக்ேகஷ் ேமைஜ ேம ந்த
கத் ைய ஒ க் இடம் பண்ணிக்ெகாண்
தைலசாய் ந் அழ ஆரம் த்தான்.
“மாதவராவ் , ெவளிய வாங் க” என்றார ் . .
“எல் லா ம் வாங் க. ளியர ் ஸ் ப்ேளஸ்.”
அவன் அ த்ெதாண்ைட ந் த் அ ம்
ரல் ேகட்க எல் ேலா ம் அைறைய ட் ெவளி
வந்தார ்கள் .
“ஸ்டப்பர ்ன்! ெகாஞ் சம் தட்ட ம் ஸார ்.”
. . ந்தைன டன் சற் ேநரம் ெமௗனமாக
இ ந்தார ்.
“மாதவராவ் , அந்தக் கத் ல ரிண்ட்ஸ்
ைடச ் ன்னிங் கேள, அைத இவன்
 ரிண்ட்ேஸாட ஒப் ட் ப் பாத் ங் களா?”
“இவன் ரிண்ட்ஸ் இன் ம் எ க்கைல ஸார ்.”
“இவன் ைக ரல் ர ஒண் எ த் ங் க.
எ த் ஒப் ட் ப் பாத் ங் க. இ வைரக் ம்
இந்த மர ்டைர ம் இவைன ம் கெனக்ட்
பண்ணக் யதா ைடரக்ட் எ டன்ஸ் எ ம்
இல் ைல. ேஹாட்டல் ல வந் க்கான்...”
“ஸார ், அந்த கத் , உைட எல் லாம் எப்ப ஸார ்
அவன் ம் ல வர ம் ?”
“எனக் த் ெதரியா ங் கறான். ெதரி ம்
நி க்க ேவண் ய நம் ம கடைம. அந்த ட்
ேவைலக்காரைன தல் ல ட் வரச ்ெசால் ங் க.
அவன் ட்ட இன் ம் ேகள் ேகட்க ம் . அ க்
ன்னா ரிண்ட்ஸ். ரிஸனர ்ஸ் ஆக்டப ்
ரிண்ட்ஸ் எ க்கலாம் . கன்ஃபாம்
ஆ ச ் ன்னா அப்பறம் இவைனக் ெகாஞ் சம்
உக் ரமா ட்ர ீட் பண்ணலாம் .”
“சாமர ்த் யமா ெபாய் ெசால் றான்.”
“ஆல் ைரட்! அப்ப ேய ெவச ் ப்பம் . ஆனா
த் ப்பட்ட ஷயங் கள் எ ல ம் ெபாய்
ெசால் லைல பா ங் க தானாகேவ ன்வந்
ர ்த் க் ப் ேபானைத ெசால் றான்.
பார ்க் ல ரத் னைதச ் ெசால் றான்.”
“ஆனா க் யமான ஷயத் ல் மட் ம் ெபாய் !”
“அைதத்தான் பாத் ரலாம் . நீ ங்க ரிண்ட்ைடப்
பா ங் க. தல் ல பாத் எனக் ராத் ரிக் ள் ள
தகவல் ெசால் ங் க. அந்த ட் வாட்ச ்மைன
அைழச ் ட் வாங் க. அந்தப் ெபாண் எங் க?”
“உமா ெசன்ைனல இ க்காங் க”
“அவங் கைள உடேன வரச ்ெசால் ங் க. ர ்த்
இறந்த க் ன்னால அைலஞ் க்கான்.
அவங் க ட்ட என்ன எல் லாம் ெசான்னான்
எல் லாத்ைத ம் ேகட் ெவச ் க்கலாம் . இந்தக்
ேகஸ்ல மற் ற ஸஸ்ெபக்டஸ் ் யார ் யார ்?”
“அவங் கைள எல் லாம் எ ேனட் பண்ணியாச ் .
ஸார ்.”
“எல் லாைர ம் ஒ ைற ம பரி லைன
பண்ணிடலாம் .”
“ஏன் ஸார ், இவன் இல் ைலன்
நிைனக் ங் களா?”
“இவன்தான்! இவன் இல் ைல! ேகஸ் இப்ப இ க்கற
நிைல ல ெசால் ல யைல... க் ரமாய் ஒஒ
ட் ங் , ெவச ் க்கங் க... எல் லாைர ம் ப் ங் க.
அ க் ந் ...”
“அதான் ெசான்னிங் கேள” என் சற் அ ப் டன்
ேப னார ் மாதவராவ் .
. . ம ப அந்த அைறக் ள் ைழந்தார ்.
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ், எதாவ ல் ரிங்
சாப் ட ங் களா?”
“ேவண்டாம் ஸார ். உங் க ட்ட ஒண்ேண ஒண்
ெசால் ல ம் ஸார ். என்ைனப்பா ங் க, என்
கண்ைணப் பா ங் க. நானா? நானா இந்தக்
காரியத்ைதச ் ெசய் ேதன்? நீ ங்க அ பவம் உள் ள
ேபா ஸ் ஆ ஸர ். எங் க என்ைனப் பாத் ச ்
ெசால் ங் க, நான் இைதச ் ெசய் ேதனா,
ெசய் ேவனா!”
. . அவன் கத் ல் பயத்ைத ம் ைய ம்
கவனித்தார ். கண்கள் ெகஞ் ன ேயா த்தார ்.
“ஆல் ைரட் ராக்ேகஷ்! ல் ேடக் எ பா ராஃப்
ெடஸ்ட்?”
“என்ன ெடஸ்ட் ேவணா எ த் க்கேறன் ஸார ்.”
. . இன் ம் அ த்தத் டன் “உங் க ஃ ங் கர ்
ரிண்ட்ஸ் எ த் க்க ம் னா ெகா ப் ங் களா?”
“எ த் க்கங் க ஸார ். எல் லா ரைல ம்
எ த் க்கங் க!”
“தன்னிச ்ைசயா ெசால் ங் களா?”
“நான் ெகால் லைல ஸார ். எ க்காக நான்
ைகேரைக தர க் ப் பயப்பட ம் ?”
“அைதேய உங் க க் எ ரா எ டன்ஸா
உபேயாகப்ப த் க் ட்டம் னா?”
“பரவால் ைல, நீ ங்க உண்ைமையக்
கண் ச ் ங் கன்னா சரி.”
“மாதவராவ் , பாட் ெகாண்டாங் க.”
மாதவராவ் சற் ஆச ்சரியத் டன் ஆ ஸ்
அைறக் ச ் ெசன்றார ்.
“நீ ங்க ேபாறப்ப உண்ைமையச ் ெசால் ன்
ெசான்னிங் க. உங் க ட்ட நான் இன் ம் ெகாஞ் சம்
உண்ைம ேபச ம் . நான் உமா க் மாயாங் கற
ேபர ்ல ஒ க தா எ ேனன். அப் றம்
அவ ட்ட மாயான் அவ ஷ க் ஒ மா
காத இ க்கறதா கைத ஒண் ெசான்ேனன்.
அைத ம் உங் க ட்ட ெசால் ட்ேடன்.”
“ெகாஞ் சம் வரமா ெசால் ங் க.”
“உமாைவ நான் கல் யாணம் பண்ணிக்க
ம் ேனன். இப்ப ம் ம் பேறன். அவைள
தல் ல பார ்த்த கணத் ல இ ந் இந்த ஊைம
ஆைசைய ெவச ் க் ட் க்ேகன். நான் ெசய் த
காரியெமல் லாம் உங் க க் ேனாதமா
இ க்கலாம் . அ க்ெகல் லாம் காரணம் , ஐ வாஸ்
அப்ெஸஸ்ட் த் ஹர ்! என் நிைனைவ வ ம்
அவ ஆக்ர ச ் ட் ந்தா. அதான் அவ
ன்னாேலேய நான் அைலஞ் ச க் க் காரணம் .
அதான்...”
மாதவராவ் ெகாண் வந்த சாதனங் கைள ரித்
“ ஸ்டர ் ராக்ேகஷ், இ ல உங் க பத்
ரல் கைள ம் ஒத் ங் க” என்றார ்.
ராக்ேகஷ் தயக்கம் எ ம் இல் லாமல்
ெசயல் பட்டான். ேபச ்ைச நி த்த ல் ைல. “என்
அம் மாைவ ன்ன வய லேய இழந் ட்ேடன். இத
பா ங் க ேபாட்ேடா. இந்த கத் க் ம் உமா ன்
கத் க் ம் ஒற் ைம பா ங் க இதான் நான்
அவைளேய நிைனச ்ச க் ஆதாரமான காரணம் .
அைத நீ ங்க ரிஞ் க்க ம் . ர ்த் ய நான்
ெகால் லைல. அவன் ேமல ெபாறாைமப்பட்ேடன்.
அவன் இறந் ேபான ெசய் ையக் ேகட்ட ம்
சந்ேதாஷப்பட்ேடன். கட ேள பார ்த் எனக்
இன்ெனா சந்தர ்ப்பம் தந் க் றார ்
சந்ேதாஷப்பட்ேடன். இ தான் உண்ைம.”
“உண்ைமைய நாங் க கண் க் ேறாம் ,
கவைலப்படா ங் க. என்ன எ த்தாச ்சா?”
மாதவராவ் அவன் ரல் ேரைககள் உலரக்
காத் ந்தார ்.
“உமா ட்ட ேவணாக் ேகட் ப் பா ங் க.”
“ேகக்கத்தான் ேபாேறாம் , மாதவராவ் , இவைர
கஸ்ட்ட ல ெவச ் க்கங் க. நாைளக் ேகார ்ட் ல
ப்ெராட் ஸ் பண்ற க் ன்னா நான்
ெசான்ன , அைத ெவரிஃைப பண்ணி ங் க.”
“இன் ம் ெரண் மணி ேநரத் ல ெதரிஞ் ம்
ஸார ்.”
“நான் காத் க்ேகன் ஸார ்.”
. . அவைன ேனாதமாகப் பார ்த்தார ். என்ன
ஒத் ைழப் ! இெதல் லாம் பாசாங் கா! ெவளிேய
வந்தார ்.
“நாைளக் அல் ல நாளன்ைனக் எல் லாைர ம்
வர வைழச ் ங் க. யார ் யார ் இந்தக் ேகஸ்ல
சம் பந்தப்பட் க்காங் கேளா எல் ேலாைர ம் .
எத்தைன ேபர ் இ க்காங் க?”
“ஸார ் அ வந் ...”
“ேகட்ட க் ப ல் ெசால் ங் க”
“நான் சந்ேதகப்பட்ட மணி, வ் யா, அந்த ஓட்டல்
ைபயன், ராம ஷ்ணா, ஏன், ஒ ஸ்ேட ல
உமாைவக் ட சந்ேதகப்பட்ேடன் ஸார ். கைட ல
ராக்ேகஷ் ஒ த்தன்தான் எல் லா
சாத் யங் கைள ம் ேயா த் ப் பார ்த்தேபா ...”
“எல் லாைர ம் ப்ட் ங் க எல் லாைர ம் ம ப
சாரிக்க ம் பேறன். அ க் ள் ள நீ ங்க இந்த
ெரண் பாக் க் ற வரங் கைள மட் ம்
ெகா த் ங் க. சரியா!”
“சரி ஸார ்” என் மாதவராவ் ெப ச் ட்டார ்.
“அ த் க்கா ங் க. இ வைரக் ம் நீ ங்க
கண் ச ்ச ரிமார ்க்க ள் , ஆனா இன் ம்
ஊர ் தமா யா ன் கண் க் ற க்
வரங் கள் பத்தைல.”
“ராக்ேகஷ்தான் ஸார ், நான் சத தம்
ஊர ் தமா ெசால் ேறன்.”
“ க் ரேம ெதரிஞ் ம் , கவைலப்படா ங் க!”
. . மாதவரா ட ந் ேகஸ் டயரிைய
வாங் க் ெகாண் அைத ெமல் லப் ரட் னார ்.
அவர ்கள் யாவ ம் ெசன் ட்டனர ். மாதவரா ன்
றைமைய யந்தார ். க ஸ்தாரமாக
எ ந்தார ். ஒவ் ெவா த்தைர ம் ேகள் ேமல்
ேகள் யாகக் ேகட் ப ல் ப ல் என்
ற் க்கணக்கான பக்கங் கைள
நிரப் ந்தார ். க ஷனர ் அங் கங் ேக
ரட் னார ்.
மணி: நான் ஆ ட் க் வந்தெதன்னேவா நிஜம் .
ஆனா சம் பவம் நடந்தேபா நான் அங் க இல் லேவ
இல் ைல. நீ ங்க ேவ ம் னா ேகட் ப் பா ங் ேகா.
கம் ெபனி ல ேகட் ப் பா ங் க.
ஓட்டல் ைபயன்: அய் ேயா, எனக் சாதகமா
ஒ த்த ம் இல் ைலயா? பகவாேன! பாஸ்கட் பால்
ஆ னா இவ் வள க்கலா!
வ் யா: ைம காட்! எனக் அவன் ேமல வந்த
ஆத் ரத் க் எனக் சந்தர ்ப்பம் ைடச ்
அவைன அப்ப ேய நகத்தால க் ெகால் ற க்
ந் ேவற யாேரா? சாவ ச ் ட்டா!
இராம ஷ்ணன்: நீ ங்க ேவணா ெவரிஃைப
பண்ணிடலாம் . சாயங் காலம் ெசய் ையக்
ேகட்ட ம் உடேன ஆஸ்பத் ரிக் ப் ேபாய் ப்
பார ்த்ேதன். சத் யமா இந்தக் ெகாைலக் ம்
எங் க க் ம் எந்த த சம் பந்த ம் ைடயா
ஸார ்!
எத்தைன ேகள் கள் ...!
உங் க ளப் ல ஷர ்ட் ெகா த் ங் களா. உங் க
ளப் ெபயர ் ேபாட் ?
இந்த ஆ ப ேனழாம் ேத கா பண்ணி
ேபா க்கானா?
ெட ேபான் மணி அ த்த .
“ஸார ்! மாதவராவ் . லாப்ல இ ந் ரிப்ேபார ்ட்
வந் க் .”
“ெசால் ங் க” என்றார ் பதற் றப்படாமல் .

30
“எ ல் லா ம் வந்தாச ் ?” என்றார ் . .
“உதய மார ் வர ம் ; அப்பறம் ராம ஷ்ணன்,
வ் யா வர ம் ” என்றார ் மாதவராவ் .
“ராக்ேகஷ்?”
“அப்பேவ ெகாண்டாந் ட்ேடாம் , ெவரி
ேகாஆப்பேரட் வ் ! ஸார ், ஸ் இஸ் எ ட் ல்
அன் ஷ வல் ” என்றார ் மாதவராவ் தயக்கத் டன்.
“இந்தக் ேகேஸ ெகாஞ் சம் அன் ஷ வல்
இல் ைலயா மாதவராவ் ? நான் நீ ங்க
கண் ச ்ச ல எ ல ம் ற் றம் ெசால் லைல.”
“ராக்ேகஷ்தான் ஸார ், ராக்ேகஷ்தான்!”
“அைத இன்னி ட்டத் க் அப்பறம்
ெவ ப்ேபான் ெசால் ேறன்! அவ் ளதான்.”
மாதவராவ் ச ்! என்றார ்.
“பாக்கலாம் . நான் என்ன ெசால் ேறன்,
அவசரப்படா ங் கன் தான்! உங் க ேகஸ் க்க
ப ச ் ட்ேடன். இப்ப அவங் க ன்னால எனக்
ெதரிஞ் சைத ெசால் லப் ேபாேறன். ெதரியாதைதக்
ேகக்கப்ேபாேறன். என்ன, உதய மார ் வந்தானா?”
ப் ந் “என்ன ஸார ்! எஜமானேர! ேகள்
எல் லாம் ஆச ் ன் நிைனச ் க் ட் ந்ேதன்.
ம ப ம் என் ேமல சந்ேதகமா!” என் ஓட்டல்
ைபயன் உதய மார ் இறங் வந் க ஷனைர
பக் டன் பார ்த் க் ேகட்டான்.
“நீ ெசய் யைலன்னா ஏன் பயப்படேற? எத்தைன
ேகள் ேகட்டால் என்ன? உள் ள ேபா!”
அவர ்கள் அவன் ன் உள் ேள ெசன்றார ்கள் .
பச ்ைசத் தட் ன் மைறப் ல் ெபரிய வராண்டா
ெகாண்ட ைம ர ் ராஜா காலத் க் கட் டத் ல்
உயர ்ந்த உத் ரங் க டன் க ஷனர ் ஆ ைஸ
அ த்த கான்ஃபரன்ஸ் அைற கம் ரமாக இ ந்த .
ந ேவ நீ ண்ட ட்ைட வ வ ேமைஜ ேபாட்
நிைறய நாற் கா கள் இ ந்தன. அைவகளில்
அவர ்கள் உட்கார ்த் ந்தான். அவ க் ப்
பக்கத் ல் நான் நாற் கா கள் கா யாக
இ ந்தன. உமா தன் நகத்ைதக் க த் க்ெகாண் ,
தைல னிந் ெகாண் ற் ந்தாள் . அவ க்
அ ேக மணி ம் ஆனந் ம் உட்கார ்ந் க்க,
எ ேர கா யாக இ ந்த நாற் கா ல் வ் யா ம்
ராம ஷ்ண ம் அப்ேபா தான் வந்
உட்கார ்ந் ெகாண்டார ்கள் .
“ச க் யமா உமா!” என்றாள் வ் யா. உமா
அவைள நி ர ்ந் பார ்த் த் தைலயாட் னாள் .
ேமைஜ ன் தைலப்ப ல் ேபா ஸ்
ஆ ஸர ்க க்காக நாற் கா கள்
ேபாடப்பட் ந்தன. உத க் க ஷன ம்
மாதவரா ம் மற் ம் இரண் அ காரிக ம்
வந் உட்கார, உத க் க ஷனர ் ேமைச ன்ேமல்
தயாராக ைவத் ந்த ஃைபைலப் ரட் சற்
ேநரம் மாதவரா டன் ேப னார ். ேகா ல்
உதய மார ் பவ் யமாக உட்கார ்ந் ெகாண்டான்.
ராக்ேகஷ் தன் ைகையேய பார ்த் க்
ெகாண் ந்தான். ஒ கெரட் ந்
மற் றைதப் பற் ற ைவத் க்ெகாண்டான். அவன்
கத் ல் ன் நாள் தா இ ந்த . உமாைவ
அவன் நி ர ்ந் பார ்க்க ல் ைல. உமாதான்
அவைன ஒ ைற சற் த் தயக்கத் டன்
பார ்த் ட் உடேன தைலையத் தாழ் த் க்
ெகாண்டாள் .
“ெசய் யறைத ம் ெசஞ் ட் க் றான் பா !”
என்றான் மணி.
ஆனந்த,் “எல் லாந்தான் கண் ச ்சாச ்ேச, எ க்
இந்த ட் ங் ?”
“ேபா ஸ் ட்ட எைத எைதேயா ெசால் க்
ழப் ட்டான் ேபால இ க் .”
“இல் ைல மணி. ஆணித்தரமா சாட் யம்
இ க் ங் கறா!”
“பார ்க்கலாம் . க ஷனர ் என்னேவா ெசால் றாேர.”
. . ெதாண்ைடையக் கைனத் க்ெகாண் ,
“ ர ்வ ைக இல் லாம ஆரம் க் ேறன். ெவல் கம் !
உங் க க் எல் லா க் ம் இங் எ க் நீ ங்க
அைழக்கப்பட் க் ங் கன் ெதரிஞ் க் ம் .
ர ்த் ேயாட ெகாைலையப் பற் ம் , அ க்
ந் நடந்த சம் பவங் க ம் உங் க க் ப்
ெப ம் பா ம் ெதரிஞ் க் ம் , இ ந்தா ம்
ேபா ஸ் ேகாணத் ந் இந்தக் ற் றத்ைத
நாங் க எப்ப ப் பார ்த்ேதாம் , என்ன என்ன
கண் ச ்ேசாம் என் றைத உங் க
எல் லார ் ட்ட ம் ெசால் லேவண் ய
அவ யமா ற . நீ ங்க யா ம் கவைலப்பட
ேவண்டாம் . ர ்த் ையக் ெகான்ன யா ன்
கண் ச ் ட்ேடாம் , அைதக்
கண் க் ற க் இன்ஸ்ெபக்டர ் மாதவராவ்
ெசய் த யற் கைள தல் ல பாராட்ட ம் .
கர ்நாடக ேபா ஸ்ல இ க் ற றைம ள் ள
ேபா ஸ் ஆ ஸர ்களில் அவர ் ஒ த்தர ்.”
“நான் இல் ைல! நான் இல் ைல!” என்றான் ராக்ேகஷ்.
“உமா! ெசால் உமா!”
“ஷட்-அப் ராக்ேகஷ்!” என்றார ் . .
ராக்ேகஷ் தைலையப் த் க் ெகாண்
ேமைஜேமல் ழங் ைககைள
ஊன் க்ெகாண்டான்.
“ெசத் ப்ேபான யா ? . ஷ்ண ர ்த் .
வய 26. சா கல் யாணம் ஆனவர ். மார ்ச ் மாசம்
15-ம் ேத கல் யாணம் ஆச ் . அன்னிக் ராத் ரி
நப் யல் ஸ். ம நாள் காைலல மைன ேயாட
ந்தாவன் எக்ஸ் ரஸ்ல றப்பட் , மத் யானம்
ெபங் க ர ் வந் , சாயங் காலம் ெகாஞ் சம் இங் க
அங் க த் ட் , ராத் ரி ேஹாட்டல் ல
ப த் ந் ட் ம நாள் மார ்ச ் 17-ம் ேத
ெகாஞ் சம் ேலட்டா எ ந் ப க்ைகலேய காப்
சாப் ட் ட் ... உமா பல் ேதச ் ளிச ் ட்
கணவன் ங் கறைதப் பாத் ட் ழ க்
ஷாப் ல ஸ்தகம் பார ்க்க வந்தேபா மணி 11-20
இ க் ம் . மார ் 40 நி ஷம் க ச ் ம் ப்
ேபா க்காங் க. அ க் ள் ள எல் லாம்
 ஞ் ச் ! ர ்த் ெகால் லப்பட் ட்டார ்.
எப்ப ? க த் ல் ெவட் , மார ்ல ரத்தம் . ம ப
ம ப கத் க் த் ப் பட் பத் காயங் கள் !
கா ல அ ! வாய் ல அ ! ெவ ம் ெகாைல இல் ைல!
ஆத் ரத்ேதாட ெசய் த ெகாைல. க ேவகமாக
ெசய் த ெகாைல. நிைலக்கண்ணா ல
மாயான் எ க் .
தல் ல இந்தக் ெகாைலல மாதவரா ம்
மற் றவர ்க ம் ேகட்ட -ேகள் ப்பட்ட எத்தைன
அ ? ேபைரக் ெகால் வதற் கான ஆத் ரம்
அந்தச ் ெசயல் ல ெதரி ேத! இந்த ஆைள இவ் வள
ரம் ெவ க்கற யா ?
இவ் வள ரம் ெவ க்கறாங் கேளா? ர ்த் ைய
ெவ க்கக் யவங் க யாெரல் லாம் இ க்கக்
ம் தல் ல சாரிக்க ஆரம் ச ்ேசாம் .
அப் றம் இந்த மாயா! அ க் அர ்த்தம் என்ன,
யாராவ ப வாங் கற உத்ேதசத் ல் எ ன
எச ்சரிக்ைகயா? அைதப்பத் ம் ேயா த்ேதாம் .
தல் ல ஆத் ரக்காரங் க, ர ்த் ேமல
ேகா ச ் க்கக் யவங் க ெரண் அல் ல
ேபர ் தான் இ க்கலாம் . ஒண் ஸ்டர ்
மணி. மாமா ெபாண்ைணக் கல் யாணம் ெசய் க்க
ஆைசப்பட்டவர ்.”
“அக்கா ெபாண் ” என்றான் மணி.
“ஸாரி, அக்கா ெபாண்ைணக் கல் யாணம்
பண்ணக் ெகா த் ைவக்காதவர ். ேவற
ஒ த்தைர-அன்னியைனக் கல் யாணம்
ெசய் க் ட்டா. லேப க் , ெசன் ெமன்ட்டலா
இ க்கறவங் க க் ஆத் ரம் இ க்க ம் னா
மணிேயாட ைசக்கால , அவ ைடய
பர ்ஸனா ட் என்னன் பாக்க ம் . அப்பறம்
அ அஃப்ேகார ்ஸ்! மணி அவங் க டேய
ந்தாவன்ல வந் க்கார ். சம் பவம் நடந்த
னத் ல் ெபங் க ர ்ல அகஸ்மாத்தா
இ ந் க்கார ்.
நார ்த்ைஸட் இண்டஸ்ட்ரஸ ீ ் ல ஆ ட் க்
வந் க்கார ். சம் வம் நடந்த ந ப்பகல் ேபா எங் க
இ ந் ங் கன் ேகட்டா ஏேதா ஒ ஓட்டல் ல
சாப் ட் ண் ந்ேதன் ெசான்னார ். என்ன
ஓட்டல் னா ேபர ் மறந் ேபாச ் அந்த ஓட்டல் ல
உக்காந் ந்தைத யாராவ பாத்தாங் களா?
இல் ைல! யார ் ட்டயாவ ெசால் ட் ேபானாரா?
இல் ைல! அவர ் ேஹாட்டல் லதான் சாப்ட் ட்
இ ந்தார ்ங் கறைத அவரால சரியா ஸ்தா க்க
யைல.”
“ஆனா நான்தான்...”
“ க்க ேபசாம ேக ங் க மணி! மணி எ க்காக
வந்தார ், நிஜமாகேவ ஆ ட் க்கா கம் ெபனில
சாரிச ்ேசாம் . ஆ ட் க் வந்தெதன்னேவா
நிஜம் . ஆன மணி இந்த ர ் ேகட்
வாங் க் ட் க்கார ் ெமட்ராஸ் ெஹட்
ஆ ஸ்ல தகவல் ெதரிஞ் . ஆல் ைரட், இ ல
ஒண் ம் தப் ல் ைல. அக்கா ெபாண்
ெபங் க ர ் ேபாறா; அப்ப ர ் ேபாட் க் ட் ப்
ேபாற சகஜம் தான். அதனால நாங் க
அனாவ யமா சந்ேத க்க ம் பைல. ஆனா
மணிைய எக்ஸா ன் பண்ணேபா ெசான்ன ல
க த் க்கள் எங் க க் வ கரமா இ ந்த .
'ஆத்மா எப்ேபா ம் றக் ற , எப்ேபா ம்
இறக் ற . சா ங் கற ஒ வஸ் ரத்ைத
ட் ட் ப் ேபாற மா ரி! அவ் வள தான்! யா ம்
சாகைல, யா ம் சாக அ க்கப்படைல!” . .
தயங் மணிையப் பார ்த்தார ்.
“ ைதல பகவான் ெசான்ன இந்தக் க த்
ஒ தமான ஸ்டர ் மணி! ஆனா அைதேய
ெகாைலக் ற் றத் ல் சந்ேதகத் க் உள் ளான
ஆ ெசான்னா அ ேவற தம் .
த்லஸ்னஸ்ைஸக் காண் க் ற . இந்தக்
க த் னால உங் கைள நாங் க சந்ேதகப்
பார ்ைவ ல் இ ந் நீ கக ் ாம ெவச ் ந்ேதாம் .
உங் க க் ஏமாற் றம் இ க் . ெகாைலைய
நியாயப்ப த்தக் ய ெகாள் ைக ம் , பகவாேன
ெசான்ன . அ ம் இ க் !
அ த்த சந்ேதகம் எங் க க் ேஹாட்டல் ைபயன்
உதய மார ் ேமல ந்த . இந்தப் ைபயன்
ெரண் தத் ல் எக்கச ்சக்கமா மாட் க் ட்டான்.
கத க் ல அவன் ைகேரைக ைடச ் .
அப்பறம் மல் ேலஸ்வரம் ஸ்ேபார ்ட்ஸ் ளப் ல
பாஸ்கட் பால் ஆ ன னால ஒ க்கல்
ஏற் பட்ட . இவ க் க் காரணம் என்ன இ க்க
ம் அவ் வள ஆத் ரத் க் ? ர ்த்
ஒ ேவைள இவைன த நாள் கண்டப
ட் க்கலாம் . அதனால அவமானத் னால
ஆத் ரம் வந் க்கலாம் . ெமாமன்ட்டரியா
ஒ த ர ்க்கத்தனம் வந் ஒ கணத் ன்
ெவ ல ெகான்னி க்கலாம் ! ன்னப் ைபயன்!
அ த்த சந்ேதகம் உமா ேமலேய எங் க க்
ஏற் பட்ட . அவங் க ேவற யாைரயாவ காத ச ்
அவங் க க் இஷ்ட ல் லாம இந்தக்
கல் யாணத் க் சம் மதம் ெகா த் ட் அந்த
வ த்தத் னால ம் ஆத் ரத் னால ம் மா
காதலன் ஒ த்தேனாட உத னால... என்ன
 ரிக் ங் க உமா! எ ேவணா நடக் ம் இந்தக்
காலத் ல் , இல் ைலயா! எனேவ நாங் க
உமாைவ ம் சந்ேதக ஸ்ட் ல ெவச ் ந்ேதாம் .
அ த்த ஆனந்த.் ஆனந்த் உண்ைமயாேவ
ர ்த் ைடய ரதரா? ஆனந் க் ம்
உமா க் ம் “எதாவ ெதாடர ் , இல் ைல, ெசாத் ,
நிலத் தகரா ? ஆனந்த் எப்ப ப் பட்ட ஆ ? இஸ்
ெமன்ட்ட ஸ்ேட ள் ?”
அ த்த வ் யா. வ் யா க் ர ்த் ைய
ெவ க்கக் காரணம் நிச ்சயம் இ க் ,
வ் யாைவக் கல் யாணம் ெசய் யறதா ரா ஸ்
பண்ணிட் அவங் க ட ெகாஞ் சம் ேன தமாக
ட இ ந்ததாக் ேகள் . அ க்கப் றம் ர ்த்
ஜாதகத்த சாக்கா ெசால் ேவண்டாம்
ெசால் ட்டதால ஆத் ரம் வந் க்கலாம் . ர ்த்
வ் யாைவ நிராகரிச ்ச க் க் காரணம் ேவறன்
கண் ச ்ேசாம் . அவ காரக்டர ் சரி ல் ைலன்
ர ்த் க் தகவல் ெதரிஞ் ச ேபால இ க் .
இதனால வ் யா க் ஆத் ரம் வந் க்கலாம் .
வ் யா ர ்த் ைய ேநரா வந் ேகட் க்கலாம் .
ேகட்கக் ய ஆள் தான். ர ்த் ம் ப்ளன்ட்டா,
இத பாரம் மா, நான் இந்த மா ரி ேகள் ப்பட்ேடன்,
அதனால இஷ்ட ல் ைல அப்ப ன்
ெசால் க்கலாம் . அ வ் யா க்
ஆத் ரத்ைத, அ க ஆத் ரத்ைதக்
ெகா த் க்கலாம் !”
வ் யா ஓரத் ந் ன்னைக டன் “அவைரக்
ெகால் றவைரக் ம் ஆத் ரம் னா ெசால் ங் க?
அப்ஸர ்ட்!” என்றாள் .
“ேநா! ஐ ேடான்ட் ங் ேஸா!” . . ஃைபைலப்
ரட் அ ல் கா த கா ைவத் ந்த ஒ
பக்கத்ைதப் ரட் “நீ ங்க மாதவராவ் ட்ட
ெசான்னைத வா க்கட் மா!” கண்ணா ையச ்
சரி ெசய் ெகாண்டார ். “ைம காட்! எனக்
அவன்ேமல வந்த ஆத் ரத் க் எனக்
சந்தர ்ப்பம் ைடச ் அவைன அப்ப ேய நகத்தால
க் ெகால் ற க் ந் ேவற யாேரா
சாக ச ் ட்டா”
“அ ஒ ேபச ் க் ”
“ வ் யா! இங் க யாைர ம் யா ம் ற் றம்
சாட்டைல. ேபா ஸ் ேகாணத் ல் நாங் க இந்தக்
ேகைஸ எப்ப அ ேனாம் , என்ன க்
வந்ேதாம் -இைதத்தான் ெசால் க் ட் க்ேகன்.
ேகட் க் ட்ேட வாங் க வாரஸ்யமா இ க் ம் !
அ த்த ராம ஷ்ணன்! வ் யா ைடய
க னா, காதலனா, என்ன உற ன்ேன ெசால் ல
யைல. ராம ஷ்ண ம் வ் யா ம் அேத
னத் ல் பங் க க் வந் அேத ேஹாட்டல் ல
ம் நம் பர ் 536-ல தங் க்காங் க. ெகாைல
நடந்த சமயம் ெரண் ேப ம் ம் ல இ ந்ததா
ெசால் றாங் க. ராம ஷ்ணன் வாட்டசாட்டமான
இைளஞன். இவங் க எ க்காக வந்தாங் க?
எ க்காக ெபாய் ெசான்னாங் க? இ எங் க க்
ெராம் பப் ரச ்சைனயா இ ந்த . இவங் க
அ ம் க்தான். ர ்த் ையக் ெகால் ற க்
ராம ஷ்ண க் ேநர ் கமான காரணம்
இல் ைலன்னா ம் வ் யா க்காக அந்தக்
காரியத்ைதச ் ெசய் க்கலாமான் ேயா ச ் ப்
பார ்த்ேதாம் .”
“அ த்த , இந்தக் கைதேயாட நிஜமான ேரா
அல் ல ேரா ன், மாயா! மாயாங் கற யா ?
அல் ல எ ? மாயாவா, மயாவா? மாதவராவ்
மாயாைவப் பத் ஒ ரிஸர ்ச ்ேச பண்ணிட்டார ்.
ஆன்மாக்கைள மயக் பவள் , சம் பரன்ேத , ெதன்
அெமரிக்கா நாகரிகம் ... எல் லாத்ைத ம்
பார ்த் ட்டார ். எல் லாம் இல் ைலன் ஆ
இரண் ல வந் ஞ் ச மயா, மணி-
வ் யா ைடய க்கம் அல் ல மல் ேலஸ்வரம்
த் அேஸா ேயஷன்! தல அ பட் ப்ேபா
இரண்டாவ தான் தங் ச ் . இ எதனால?
எங் க க் அைற ல் இ ந் ஷ கம் ெபனிைய
ட்ேரஸ் பண்ணி அ இந்த மாயா ஸ்ேபார ்ட்ஸ்
ளப் க் ப் ேபா க் ன் கண் ச ் , அேத
சமயம் தற் ெசயலா எங் க க் ஒ ேபாட்ேடா
ைடச ் , அந்தப் ேபாட்ேடா ல ர ்த் ைய ம்
உமாைவ ம் ன்னால பார ்த் க் ட் ந்த ஒ
ஆள் பனியன்ல மாயங் கற பா ெதரிஞ் ...
அந்தத் ப் க்கைள ெவச ் க் ட் றைமயா
ரத் ன ல ைடச ்சவர ்- ராக்ேகஷ்.
யார ் இந்த ராக்ேகஷ் சாரிச ்ேசாம் . ரிக்ெகட்
ஆ னவர ். ன்ன வய ல தாைய இழந் அப்பா
ெவளிநாட் ல இ க்க இங் க தனியா இ ப்பவர ்.
உமா ேமல இவ க் ப் ைபத் யம் ன்
ெசால் லலாம் . இன்ட் ெராவர ்ட். உமாைவக்
கல் யாணத் க் ன்னால இ ந் ரத் யவர ்.
அ க் ேனாதமா ஒ காரணத்ைதச ்
ெசான்னவர ். சம் பவம் நடந்தேபா அேத
ேஹாட்டல் ல இன்ெனா அைற ல இ ந்தவர ்.
அவர ் ஷ ர ம் ல இ க் . அவர ் தைலம ர ்
ர ்த் ைடய உடல் ல இ க் . கத் ம் ரத்தம்
ேதாய் ந்த ணி ம் அவர ் பங் க ர ்ல தங் ந்த
ட் ல இ க் . இைத ட ஆணித்தரமான
சாட் யம் இ க்க யா . எனேவ, ர ்த் ையக்
ெகான்ன ராக்ேகஷ்தான் என் ற க்
எங் க க் க வ வான சாட் யங் கள்
இ க் ன்றன.
இப்ப பா ங் க. மற் ற சாத் யக் கள்
அத்தைன ம் ல ப் ேபாற . ஒவ் ெவா த்தரா
நாங் க சந்ேதகப்பட்டவங் கைளத் ப் ப் பாத்தா,
தல் ல அ பட் ப்ேபான உமா! ெகான்ன
உமா இல் ைல. உமா எ க்காகக் ெகால் ல ம் ? ஒ
காரண ம் இல் ைல! உமாவால அத்தைன
ர ்க்கத்தனமான ெகாைலையச ் ெசய் க்க
மா? எ க்காக தநாள் அத்தைன
சந்ேதாஷமா இ ந் ட் ம நாள் ய
கணவைனக் ெகால் ல ம் ? அபத்தம் ! காரணம்
ைடயா ! வ ைடயா ! ேநா, உமா இல் ைல!
அ த்த ைபயன். தல் ல இவன் ேபரில் சந்ேதகம்
இ ந்தா ம் ஆத் ரம் வர அள க் எந்த தமான
சம் பவ ம் நிகழைல. ைபயைனப் பத்
சாரிச ்ச ல அவன் மன ஆேராக் யத்ைதப்பத்
எந்த தமான சந்ேதக ம் ஏற் படைல.
அ த் நாங் க பட் யல் ல இ ந் நீ க் ன
ஆனந்ைத! ெசாந்த அண்ணன். இ க் ந்
உமாைவத் ெதரியாதவன். அண்ணன் தம் க் ள் ள
ெசாத் த் தகராேறா ேராதேமா எ ம்
ைடயா . எ க் தன் ெசாந்த ரத்தக்காரைனக்
ெகால் ல ம் ? ஆனந் ம் இல் ைல!
அ த் எ ேனட் ஆன மணி, வ் யா,
ராம ஷ்ணன் ேப ேம! இவங் க
ேப க் ம் ர ்த் ையக் ெகால் ல ரேமயம்
இ ந்தா ம் ராக்ேகஷ் ேமல க வ வான
சாட் யங் கள் ைடச ் ரேவ இவங் க
ேபைர ம் ஒட் ெமாத்தமா எ ேனட்
பண்ணிட்ேடாம் . ச ்சம் இ க் ற ராக்ேகஷ்!
ராக்ேகைஷக் ெகாஞ் சம் க்ேளாஸாப் பாக்கலாம் .
ெகால் லக் காரணம் உமாேமல இ ந்த ேரைம
அப்ஸஷன்! உமா காேலஜ் ல ரிக்ெகட்
ஆ ட் ந்த ேபா ந்ேத அவங் கைளேய
ெதாடர ்ந் க் ட் வந் க்கார ். எப்ப ம் சற்
ரத் ல. ராக்ேகஷ் எப்ப ப்பட்டவர ்? ன்ன
வய ேலேய தாைய இழந் , அப்பாவால ம் சரியா
கவனிக்கப்படாம, ஒ ெகா ெகாம் ல் லாம
வளர ்ந்தவர ். நிைறய பணம் , தனிைம, சங் ேகாஜ
பாவம் , யார ் ட்ட ம் அ கப்பழக்கம்
இல் லாதவர ், மன க் ள் ளேய எல் லாத்ைத ம்
ெவச ் க் ட் ெவளிய ெசால் ல ப்ப ல் லாம
உள் மன ல வாழ் றவர ். இந்த மா ரி
மேனாபாவம் உள் ளவங் க ர்
ெவ த்ெதழறைத நாங் க அ பவ ர ்வமா
பாத் க்ேகாம் . உமா க் ராக்ேகஷ ைடய
தாய் ேபால கபாவம் இ ந்த ஒ ய
காரணம் . உமாைவக் கல் யாணம் ெசய் ய மன ல
நிைனத் அவைள ேவற ஒ த்தன் ெகாத் ட் ப்
ேபா ம் ல ெவச ் ராப்பகலா
அ ப க் றான்னா அ ல் இந்த மா ரி மன
அவஸ்ைத உைடயவங் க க் அ த ஆத் ரம் வர
நியாயம் இ க் ! ராக்ேகஷ் காைலல
வந் க்கார ், அவைர கத் ைய ெவச ் க் த்
ஒ ெவ த்த கணத் ேனாட ஆத் ரத் ேல
ேசதப்ப த் ட் ெவளிேய ேபா ட்டார ்.
ராக்ேகஷ்தான் ெகாைலகாரன் நி க்க
எங் க க் ஏகப்பட்ட சாட் யங் கள்
ைடச ் க் . ராக்ேகஷ், ராக்ேகஷ்,
ராக்ேகஷ்தான். எல் லாத்ைத ம் ல்
பண்ணிட்ேடாம் . ெகான் ட் உமாைவேய ன்
ெதாடர ்ந் க்கார ். மாயான்ற ேபர ்ல க தம்
எல் லாம் எ கைதகட் உமாைவ தன்ைன
ேந க்க ெவச ் க்கார ். தல் ல இ ந்ேத
கன் ஸ்டன்டா வர பா ங் க! உமாைவத்
ெதாடர ்ந் வர , ேஹாட்டல் ல தங் கற .
ெகால் ற , மாயான் கண்ணா ல எ ஒ
மாயக் கைதைய ஷ் க் ற , அவைள
ெமட்ராஸ க் த் ெதாடர ்ந் ேபாற . அவ ட்ட
கல் யாணத்ைதப் பத் ப் ேபசற எல் லாேம
ட்ட ட் த்தான் ெசய் க்கார ்
ெவச ் க்கலாம் . கத் ைய எ த் ட் ப் ேபா
ணிகேளாட ட் ல மைறச ் ெவச ்ச ...
எல் லாம் ...”
. . தன் ெநற் யர ்ைவையத் ைடத் க்
ெகாண் எல் ேலாைர ம் பார ்த்தார ். எல் ேலா ம்
ராக்ேக ன் ைச ல் பார ்த் க்ெகாண் க்க,
ராக்ேகஷ்,
“ேநா! நீ ங்க என்ன ேவணா ெசால் ங் க. என்ைனத்
க் ல ேபாட்டா ம் சரி, நான் அைதச ்
ெசய் யைல” என்றான்.
“அப்ப த்தான் நாங் க ம் நிைனக் ேறாம் ”
என்றார ். . .

31
எ ல் ேலா ம் இதயத் ப்ைப
ஒத் ப்ேபாட் ட் . .ையப்
பார ்த் க்ெகாண் ந்தார ்கள் . உமா நி ர ்ந்தாள் .
ராக்ேகஷ் கெரட்ைடத் றந்தான். மணி
நகத்ைதக் க த்தான். ைபயன் தைலையச ்
ெசாரிந் ெகாண்டான். வ் யா
ராமா ஷ்ணைனப் பார ்த்தாள் . ராம ஷ்ணன்
மணிையப் பார ்த்தான். மாதவராவ் எல் ேலாைர ம்
கவனித் க் ெகாண் க்க . . ெதாடர ்ந்தார ்:
“ராக்ேகஷ் இந்தக் ெகாைலையச ்
ெசய் ப்பாரான் சந்ேதகம் வர க் என்ன
காரணம் ? உமா, நீ ங்க அன்னிக் எத்தைன
மணிக் ைம ட் ப் ேபானிங் க?”
“11-20 இ க் ம் ஸார ்.”
“11-20. ம் ப்ேபானேபா ?”
“12. அ ெதளிவா ஞாபகம் இ க் .”
“சரியா நாப்ப நி ஷத் ல ெகாைல நடந் க் .
உமா, நீ ங்க றப்பட்டேபா ர ்த் கதைவ
உள் பக்கம் சாத் க் ட்டாரா?”
உமா ேயா த் , “உம் ! ேபாறப்ப கதைவச ்
சாத் க்கங் கன் ெசான்ேனன். அவர ் அைரத்
க்கத் ல் ‘ம் 'ன்னார ். ஆன சாத் தாப்பா ேபாட்ட
சப்தம் ேபாறப்ப ேகட்ட . இைத ஏற் ெகனேவ
உங் க க் ச ் ெசால் க்ேகன்.”
“எ க் ம் இங் க உள் ளவங் க ெதளிவாத்
ெதரிஞ் க்கற க்காக ம ப ேகட்ேடன். எனேவ,
ெகாைல ெசஞ் சவங் க யாரா ந்தா ம்
ர ்த் ைய எ ப் க்க ம் இல் ைலயா?”
என் ெபா வாக எல் ேலாைர ம் ேநாக் க்
ேகட்டார ்.
ைபயன் மட் ம் தைலைய ஆட் னான்.
“எப்ப ப்பட்ட ெகாைல! எத்தைன காயங் கள் !
மார ்ல த் , ண் ம் ண் ம் கத் க் த் ,
காேதாரத் ல் காயம் ; பத் ப் ப ைனந்
காயங் கள் ! ஸாரி, இைத ம ப வரிக் ற ல
எனக் ஒ பர ்ப்பஸ் இ க் , ெவ ம்
ெகாைல ல் ைல! வதம் ! சம் ஹாரம் ! ர ்த்
எக்ஸாக்டட் ா ஐந்த எட்டங் லம் உயரம் .
மாரான ேதகக்கட் . அவைர இந்த மா ரி
ெகாைல பண்ண எந்தமா ரித் த ேவ ம் ?
ெசால் ேறன்!”
“ெகாைல நடந்த ம் நம் பர ் 424-ல. அந்தக்
காரிடாரில ெரட்ைடப்பைட எண்கள் ஒ
பக்கத் ல ம் ஒத்ைதப்பைடகள் ஒ றத் ம்
இ க் . எனேவ ர ்த் -உமா தங் ந்த
அைறக் அ த்த அைற 426. அதற் அ த் 428.
இந்த இரண் அைறகளி ம் அந்த சமயத் ல்
ஆ ங் க தங் ந்தாங் க. 426-ல ஒ த்தர ் மசால்
ேதாைசக் ஆர ்டர ் பண்ணிட் காத் க் றார ்.
428-ல ஐரானிக்கலா இன்ெனா ேதனில த்
தம் ப கள் ம் ல இ ந் க்காங் க, ெகாைல
நடந்த சமயம் ெரண் ம் ல ம் ஆ ங் க
இ ந் க்காங் க, 428-ல இ ந்த கணவன் மைன ,
உமா பா ையப் பார ்த்த உடேன அல னைதக்
ேகட் க்காங் க, ஆனா ர ்த் ெகால் லப்படற
சமயத் ல எந்த சப்த ம் ேகக்கைலன் அவங் க
ர ்மானமாச ் ெசான்னாங் க!”
“ெகாைல ெசய் ய வந்தவன் ர ்த் ையக்
கட்டாயம் எ ப் இ க்க ம் . ெகாைல
நடந்தேபா ர ்த் ைய எ ப் ன நிச ்சயம்
ராக்ேகஷ்தான் ெதரி . ஏன்? ராக்ேகஷ ைடய
ஷ அைடயாளங் கள் அங் க ப ஞ் க் .
தைல ஒண் உ ர ்ந் ர ்த் ேயாட
பா ல ைடச ் க் . அந்தத் தைலம ைரப்
பத் ெராம் ப ேயா ச ்ேசாம் . ர ்த் தன்ைனக்
ெகான்னவேனாட ேபாரா க்கார ். அவர ்
ைக ல அப்ப அ ைடச ் க்கலாம் தான்
நிைனச ்ேசாம் . ஆன அப்ப நிகழாம, ராக்ேகஷ்
க் ள் ள ர ்த் ேயாட ேபசற க் வந்தேபா
ப க்ைக ல உட்கார ்ந் க்கலாம் . அப்ப
தைலையக் ேகா கைலச ் க்கலாம் . அந்த
ஹா ட் அவ க் இ க் . அப்ப ப க்ைக ல்
தைலம ர ் உ ர ்ந் க்கலாம் இல் ைலயா!
தைலம ம் காலணி ம் ராக்ேகஷ் அந்த
அைறக் வந் ந்தார ் என்பைதத்தான்
நி க் ற . அவர ் ெகாைலெசஞ் சார ் , அந்த
ைய ம் காலணிைய ம் ெவச ் ட் ெசால் ல
யா . இன் ம் வ வான சாட் யம் ேவ ம் !”
“426-ல ம் 428-ல ம் இ ந்தவங் க க் ஏன்
ெகாைல நடந்த சப்தம் எ ம் ேகக்கைல? ஒ
ஆசா ந ப்பகல் ல, ஒ க் ள் ள ைழஞ்
அங் க இ க் றவைனத் தட் எ ப் அவைனக்
ெகா ரமா த் க் த் க் ெகால் லறான்னா, அவன்
எ ர ்க்கேவ இல் ைலயா? சத்தம் ேபாடேவ
இல் ைலயா? ஏன் ஒ சப்த ம் ேகட்கைல?
அஞ் ச எட்டங் லம் உள் ள ர ்த் ையக் கட் ப்
ச ் கண்ட இடத் ல் த் க் ெகால் றேபா
 ர ்த் ச ் க் ட் இ ந் ம் ஏன் சப்தேம
ேபாடைல? ஏன்?
ர ்த் ைய ராக்ேகஷ் தனியாக் ெகான்னி க்க
யா . இ ஒ ஆளால சாத் ய ல் ைல.
வாைய ம் ெபாத் பத் இடத் ல கத் க் த் ம்
தர ம் னா ஒ ஆளால சாத் ய ல் ைல.
ராக்ேகஷ் ெசய் ந்தா, ராக்ேகேஷாட இன் ம்
ஒ ஆளாவ இ ந் க்க ம் , ஒ த்தர ்
வாையப் ெபாத் மஃ ள் பண்ண, மற் ெறா த்தர ்
த்தற க் !
இப்ப நம் ம மாயா க் வரலாம் . கண்ணா ல
மாயான் ெதளிவா ரத்தத் ல் எ ந்த
எ க் ? இந்தக் ற் றம் ெசய் தவர ் எந்த
தத் ேலா மாயாேவாட சம் பந்தப்பட் க் றார ்
என் ேபா ஸ க் அல் ல
ெபா ஜனங் க க் க் காட்டற க்கா? இ
ேபா ஸ க் க் ெகா க்கப்பட்ட ேபானஸ் பரிசா?
ெகான்னவன் இைத ெவச ் என்ைனக்
கண் ங் கடான் சவால் டறதா?
ெவச ் க்கலாம் . இந்த சாத் யம் எங் கைள ெராம் ப
வ கரிச ்ச . மாயாைவத் ேத ேனாம் . ஆன
ட்ட ட் க். ெகாைல பண் றவர ்கள்
ேவ ன் ட்ேட இந்த. மா ரி தங் கைளேய
காட் க்ெகா க்கற ப் க்கைள. ெவளிப்பைடயா
ட் ட் ப் ேபாக மாட்டாங் க.”
“இந்தக் ெகாைல ட்ட ட் ச ் ெசய் தாப்பலதான்
ேதாணிச ் . ஏன்? ெரண் ேபர ் வந் க்காங் க.
ஒ த்தன் அைடச ் க்கான். மற் ெறா த்தன்
த் க்கான்.
இந்தமா ரி ெசய் தவங் க கண்ணா ல
மாயான் எல் லா ம் ெதரிஞ் க்கங் கன்
ெசால் லற ல என்ன அர ்த்தம் ? ஒண் , அவங் க
மாயான் ஒ இயக்கத்ைதச ் ேசர ்ந்தவங் களா
இ க்கலாம் . அல் ல அவங் க ேபா ைஸ
மாயாங் கற பாைத ல் ெச த்த
ம் பறவங் களா இ க்கலாம் . தல் ல மாயாைவ
ெராம் பத் ேத ப் பார ்த்ேதாம் . ைடக்கைல.
ெரண்டாவ மாயா எங் க க் ப் ச் க் !
இ ட்ட ட் ச ் ெசய் யறத்ேதாட ஒத் ப்ேபா .
எப்ப ? ெகாைல ெசஞ் ட் ப ைய 'மாயா' டன்
சம் பந்தப்பட்டவன் ேமல ேபாட் ட் ேபா ஸ்
கண்ணில் மண்ைணத் வற க் ஏற் பட்ட
த் சா த்தனமான உத் யா இ க்கலாம் !
அப்ப ன்னா ராக்ேகஷ்! மாயான் பனியைனப்
ேபாட் க் ட் த நாள் ரா உமா- ர ்த்
தம் ப கள் ன்னால அைலஞ் க்கார ்.
எங் க க் ேபாட்ேடா டக் ைடச ் க்
அந்தமா ரி பப்ளிக்கா அைலஞ் ட் ம நாள்
வந் ெகான் ட் பலேபர ் தன்ைன தநாள்
பாத் க்க ய மாயாங் கற எ த் க்கைள
அவர ் கண்ணா ல ேவ ன் ட்ேட
எ தறார ்னா, அ ஒ தமான ட் த்
ைதரியம் அல் ல மாட் க்க ேலசான ப்பம் !
மாட் க்க ப்பம் னா ேநரா ேபா ஸ் ட்ட வந்
ஸர ்ரண்டர ் பண்ணி க்கலா ல் ைல? எ க்
இப்ப த் வைளக்க ம் ? சரியா ரியைல.
இப்பதான் நாங் க ேவற ஒ சாத் யத்ைத
எண்ணிப்பார ்க்க ஆரம் ச ்ேசாம் . இன்ெனா
ேகாஷ் ெகாைல பண்ணிட் ராக்ேகஷ் ேமல
நிச ்சயம் சந்ேதகம் வ ம் ப யா ேபா ைஸத் தடம்
 ப் வதற் காகச ் ெசய் த ட்டேமா இ ? இப்ப
ேயா த் ப் பார ்த்த ல் சா ஒ யரி
உ வாச ் .
ராக்ேகஷ் தநாள் பார ்க் ல அவங் கைளத்
ரத் க்கார ். அவர ் மாயான் ேபர ் ேபாட்ட
பனியைன அணிந் ந்தைத அவங் க
பார ்த் க்கலாம் . அவங் க ட்டப்ப ம நாள்
ெரண் ேபர ் ேபாய் ர ்த் ையக் ெகாைல பண்ண
ஏற் பா ெசய் க்கலாம் . ஒ த்தன் ச ் க்க
ேவண் ய , மற் ெறா த்தன் த்த
ேவண் ய ன் ட்டமா இ ந் க்கலாம் .
ட்டத்ைத நிைறேவற் ற க் ம நாள்
ேபாறப்ப ம் ல ராக்ேகஷ் ர ்த் ையச ் சந் ச ்
ேபசறைதப் பாத் க்கலாம் . பார ்த் அவன்
ேபாறவைரக் ம் எங் காவ மைறஞ்
காத் ந் , ராக்ேகஷ் ைம ட் ப் ேபாறைதப்
பார ்த்தேபா , அப்ப-அட, இவன் ேநத் ப் பார ்த்த
மாயா பனியன் காரன் ...”
“ஸார ்! நான் ைம ட் வ ம் ேபா ட அந்த
பனியைனப் ேபாட் ட் இ ந்ேதன் ஸார ்”
என்றான் ராக்ேகஷ்!
“அப்ப யா? ெவளிய வரேபா பனியைனப்
ேபாட் ந் ங் கன்னா அைத அவங் க
பாத் க்கலாம் . ெபா ந் . ராக்ேகஷ்
ேபானப் றம் ெரண் ேப ம் உள் ள ேபானாங் க
ர ்த் ைய ஒ த்தன் அ த் ப் ச ் க்கறான்,
ஒ த்தன் த்தறான், சத்தேம ேகக்கைல! க் க்கா
காரியம் ஞ் ேபாச ் . ேபாற ேபாக் ல
கண்ணா ல மாயான் எ ெவச ் ட் ப்
ேபாறாங் க.”
“அவங் க யா ?”
“இைதச ் ெசால் ற க் ன்னால, இந்த தத் ல
ெகாைல ெசய் ய ம் னா என்ன எல் லாம்
ணா சயங் கள் அவங் க க் ேவ ம் ? அைத
த ல் பார ்க்கலாம் .
த தலா காரணம் . ராக்ேகைஷப்
ெபா த்தவைர காரணத் க் ப் பஞ் ச ல் ைல.
உமாைவ மன ல நிைனச ் க் ட் அைலஞ் சவர ்.
அவேமல ஒ தமான ைபத் யம் , அவ மணம்
ரிந் மற் றவன் ட இ க் றைதப் பார ்த் த்
தாங் க யாம ெகாைல ெசய் க்கலாம் .
காரணத்ைதப் ெபா த்தவைர ராக்ேகஷ்தான்
தல் சஸ்ெபக்ட.்
மத்தவங் க க் என்ன காரணம் இ க்க ம் ?
உமா, ஆனந் க் க் காரணம் த ந்தப இல் ைல.
ேஹாட்டல் ைபய க் ம் இல் ைல.
ராம ஷ்ண க் ேநர யா காரணம் எ ம்
இல் ைல. ச ்ச க் ற வ் யா, மணிக்
காரணம் இ க் . மணி வ ஷக்கணக்கா
காத் ந்தவர ். உள் ர காத ச ் கல் யாணம்
பண்ணிக்ெகாள் ளலாம் எ ர ்பார ்த் க்
ெகாண் ந்தவர ். ஒ நாள் எவேனா வந்
ெகாண் ேபாய் ட்டான். பரி ைடச ்சவன் ேமல
ெவ ப் அ காரணமா இ க்க வாய் ப் இ க் ,
மணி ெகாைல ெசய் ய யவரா? மணி ெகாஞ் சம்
எக்ெஸண்ட்ரிக் ன்னேமேய
ெதரிஞ் ட்ேடாம் . அவ க் உலகத் ல யா ம்
சாகற ல் ைல; சாக அ க்கப்படற ல் ைல.
எல் லாேம ஆத்மாதான்! அ க் அ ல் ைல. இந்த
மா ரி ெகாள் ைக ெவச ் க் ட் க் றவர ். ேலசா
ஃப ட் க், இவ க் ெகால் ற ல மனசாட்
கலந்த எந்த தமான தயக்க ம் இ க்கா .
எனேவ மணி ெகான்னி க்கலாம் .
அேதேபால வ் யா. வ் யா க் ேவற தமான
ெவ ப் . தன்ைனத் ேதர ்ந்ெத த் பழ னவன்,
தன்ைனக் கல் யாணம் ெசய் யறதா
வாக்களித்தவன், ர் ஜாதகத்ைதக் காரணம்
காட் அவைள நிராகரித் ட்ட ல ர ்த் ேமல
கட் க்கடங் காத ெவ ப் ஏற் பட் க்கலாம் . 'ைம
காட்! எனக் அவன் ேமல இ ந்த ெவ ப் க்
அவைன நகத்தாேல க் ெகால் ற க் ன்ன
யாேரா ந் க் ட்டாங் க'ன் வ் யா
ெசால் க்காங் க. நகத்தால
ஆைளக்ெகால் ல யா . அவங் க ஒ
ெபண் ள் ைள. ஆன மத்தவங் க உத ைய
நாடலாம் . ராம ஷ்ண ைடய உத ைய!
தன் ைடய இனக்கவர ்ச ் ைய
உபேயாகப்ப த் க் ெகாண் ராம ஷ்ணன்
மா ரி, தன் ன்னாலேய த் க் ட் இ ந்த
ஆசா ைய, உ ேவத்த ம் . ெச த்த ம் .
அந்தாைள உபேயா க்க ம் . 'ராம் , நீ
எனக்காக இந்தக் காரியத் ல் ஒத்தாைச
ெசஞ் ன்னா நான் உனக் என்னெவல் லாம்
த ேவன் ெதரி மா! ர ்த் சாக ம் ராம் !
அப்பதான் எனக் நிம் ம , க்கம் எல் லாம் !”
அதனால... இந்தக்ெகாைலைய மணி ம்
ராம ஷ்ண ம் ேசர ்ந் ெசய் க்க ம் .
இப்ப ேயா த்ேதாம் .
மணிதான் அந்த ேஹாட்டல் ல ர ்த் க் ம்
உமா க் ம் ம் க் பண்ணினார ். மணிதான்
ஹனி ன் சமயத் ல அகஸ்மாத்தா ஆ ட் க்
வந்தார ், அந்த ர ் அவர ் ஏற் பா
பண்ணிக்ெகாண்ட . வ் யா ம்
ராம ஷ்ண ம் அேத ஓட்டல் ல அஞ் சாவ
மா ல ம் எ த் க்காங் க, எனேவ ேப ம்
அஞ் சாவ மா அைற ல ப்ேப இந்தக்
ற் றத்ைதத் ட்ட ட் க்காங் க. இரண் கத்
உபேயாகப் ப த் க்காங் க. ம நாள்
ராக்ேகஷ் அந்த அைறைய ட் ப் ேபான ம்
உள் ள வந் க்காங் க, வந் ஒ த்தர ்
ச ் க் ட் இ க்க மற் ெறா வர ்
த் க்கார ்! கத் யால த் ன யா ?
மணியா, ராம ஷ்ணனா?”
இப்ேபா மணி படபடப்பாக எ ந் “எல் லாம்
ெபாய் ! எல் லாம் ெபாய் !” என் ேமைசையக்
த் னான்.
“உக்கா ங் க மணி, ெசாச ்சத்ைத ம் ேக ங் க.”
ராம ஷ்ணன், “இ எைத ம் உங் களால ப் வ்
பண்ணேவ யா ” என் கத் னான்.
“இ ங் க இ ங் க! ெசால் ேறன். எல் லாம் சரிதான்
அந்த கத் அ எப்ப ராக்ேகஷ் ட் ல அவர ்
அைற ல ைடச ் ? இைதத்தாேன ேகக்க
வரிங் க?”
“ஆமா, அதான் பா ண்ட்! நீ ங்க அைத ப் வ்
பண்ணேவ யா !”
“அந்தக் கத் வகாரம் தான் இவங் கேளாட
ெராம் ப த் சா த்தனமான வ் ! சந்ேதகம்
நிச ்சயம் ராக்ேகஷ் ேமல பட் எங் கைள ரா ம்
ழம் டற க் ஒ மாஸ்டர ் ஸ்ட்ேராக்! உங் க
ேபர ்ல யார ் அந்த ஐ யாக்
ெகா த் ந்தா ம் ஹாட்ஸ் ஆஃப்! ஸ்டர ்
ராம ஷ்ணன் ெராம் ப றைமயா
ராக்ேகைஷப்பத் சாரிச ் க் ட் அவர ்
ட்ைடக் கண் ச ் எப்ப அந்தக் கத் ைய
அந்த ட் அைற ல் நட் ட் ங் கன்
கண் க்கத்தான் ேபாேறாம் ! அந்த ட்
ேவைலக்காரைன ம் இன் ம் ல
த் ப்பட்டவங் கைள ம் சாரிச ் க் ட்
இ க்ேகாம் . ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமா க்சர ்
ளியரா க் ட் இ க் ...”
“ைம காட்! ஸ் இஸ் ரி க் லஸ், இைத நீ ங்க
நி க்கேவ யா !”
“ ம் ராம ஷ்ணன் நி க்கத்தான்
ேபாேறாம் . நான் இன் ம் ஒ க் யமான
தகவ க் வரைல. அ க் ந் அந்தக் ேகஸ்ல
ஏற் பட்ட மற் ெறா ழப்பத்ைத பாத் ரலாம் . அ
ராக்ேகஷ் அைற ல ைடச ்ச கெரட்
பாக்ெகட் . அ ல மாயா, ெமட்ராஸ், 4-ன் எ
ேரா க் ப் ன்னால ைடச ்ச . ைம காட்!
அதனால் என்ன க்கல் ெதரி மா! காலணி, மாயா
பனியன், தைல , அப்பறம் அைற ல் ம ப
மாயா. எல் லாம் ேசர ்ந் ராக்ேகஷ்தான் நிச ்சயம்
அப்ப ேய ஆணி அ ச ் ச ் . ராக்ேகஷ்! அந்த
கெரட் பாக்ெகட் ல நீ ங்க எப்ப மாயான்
எ னிங் க?”
“ெகாைல நடந்த அன் இர ஸார ்!
உமாைவப்பத் நிைனச ் க் ட் இ ந்ேதன்.
கெரட் ச ் க் ட் இ ந்ேதன். மாயான்
அைறக் கண்ணா ல ஒ வார ்த்ைத
எ ந்தைதப் பத் க் ேகள் ப் பட் ந்ேதன்.
உமா இ க்கற ைமலாப் ர ், ெமட்ராஸ்-4-ல
மாயா க் ம் ெமட்ராஸ்-4க் ம் எதாவ
கென ன் இ க் ேமான் ஐ யா
ேயா ச ் க் ட் இ க் றேபா கெரட்
ெபட் ல ல் மா ரி க் க் ட்
இ ந் க்ேகன் ேபால இ க் . அப்பறம்
மற் ெறா தன்னிச ்ைசயான ெசயலாத்தான் அந்த
ெபட் ைய ேரா க் ப் ன்பக்கம் எ ஞ் ேசன்...”
“அதனால எத்தைன ழப்பம் பாத் ங் களா!
ஸ்டர ் ராம ஷ்ணன், ஸ்டர ் மணி, ெராம் ப
சா ர ்யமா சாரிச ் கத் ைய ராக்ேகஷ் ட்
அைறக் ள் ள அடக்கம் பண்ணிட் ங் க. ஒ
க் யமான ஷயத்ைதத் தப்ப ட் ட் ங் க,
அந்தக் கத் ைய சா ஃ ங் கர ் ரிண்ட்
இல் லாம ைடக்க மறந் ேபா ட் ங் க.
கத் ல் ஒ அ ைமயான ர ைடச ்
எங் க க் . அந்த ரல் ேரைகப் ர
உங் க ைடய ராம ஷ்ணன்! அங் கதான்
எங் க ேகஸ், ங் ங் , எல் லாேம தடம் ரண் .
இத்தைன நாள் ராக்ேகஷ், ராக்ேகஷ்
நிைனச ் ட் இ ந்ேதாம் . இப்ப இ என்ன
ப்பம் . மாதவராவ் ெராம் ப ஆ ப்
ேபாய் ட்டார ். த ைற ரிப்ேபார ்ட் வந்தேபா
கத் ல் இ க் ற ரல் ேரைக ராக்ேகஷ டன்
ஒத் ப்ேபாகைலன் தான் வந்த . அப்ப ட
மாதவராவ் ராக்ேகஷ் ேமல சந்ேதகத்ைத
எ க்கைல. ஆன ேநத் த்தான் அந்த ரல்
ேரைககைள இந்தக் ேகஸ்ல சம் பந்தப்பட்டவங் க
எல் லார ் ரல் ேரைகக ட ம் ஒப் ட் ப்
பார ்க்கச ் ெசான்ேனன். ராம ஷ்ணன், தல்
கத் ைய நல் லாத் ைடச ் ந்தாங் க.
இரண்டாவ கத் ல் ெகாஞ் சம்
கவனக் ைறவா இ ந் ட் ங் க! இந்த ஒ ைற
த ர இட் வாஸ் எ பர ்ஃபக்ட் மர ்டர ்!”
ராம ஷ்ணன் எ ந்தான். மாதவராவ்
அவன ல் ஓ அவைனப் த்தார ்.
“நான் ெசய் யைல. நான் ெசய் யைல. இவதான்
ெசய் யச ் ெசான்னா” என்றான் ராம் .
“அய் ேயா! ெபாய் ! ெபாய் ! எனக் ம் இ க் ம்
சம் பந்தேம ைடயா . யாைர ேவணா சாரிச ் ப்
பா ங் க” என்றாள் வ் யா.
“ராம ஷ்ணன்தான் த் னான்” என்றான்
மணி.
“இல் ைல, இல் ைல, நான் ம் மா ச ் ட் ,
வாையப் ெபாத் க் ட் இ ந்ேதன், மணிதான்
த் னான். எனக் ம் ர ்த் க் ம் சம் பந்தேம
ைடயா . வ் யாதான் ஒத்தாைச ெசய்
ெசான்னா.”
“நான் ஒண் ேம ெசால் லைல.”
“ஏய் ராத ! நீ தாேன என்ைன ஆைச காட்
உடம் ைபக் காட் , ெஹல் ப் பண்ணினா
ெசார ்க்கத்ைதேய காட்டேறன்ன ஸ்
பண்ணிேன!”
“ெபாய் ! அபாண்டம் !”
“ேதவ யா! ெபாய் யா ெசால் ற!”
“நான் வாசல் ல இ ந் பார ்த் ண் ந்ேதன்.
ராம் தான் ெகான்னான். அவன்தான் ளான்
ேபாட் க் ெகா த்தான்.”
“பா ங் க ஸார ், ெரண் ேப ம் என்ைன
உபேயாகப்ப த் க் ட் இப்ப எல் லா
ப ைய ம் என்ேமல ேபாடறாங் க!”
“நீ தான்.”
“நீ தாண் .”
“இல் ைல, நீ ங்க ெரண் ேப ம் தான்!”
“நீ தான்”
“நானில் ைல. நீ ... நீ ... நீ ...!”
“ஷ்ஷ்ஷ் ஷட் அப்” என் ெவ த்தார ் . .
“ ஸ்டர ் மணி, ஸ்டர ் ராம் ஷ்ணன், ஸ்
வ் யா, உங் க ேபைர ம் ர ்த் ைய ச
ெசய் ட்ட ட் ன்ேனற் பா பண்ணி
ெகான்ன க்காக அரஸ்ட் பண்ேறன்! மாதவராவ் ,
கங் ராஜ ேலஷன்ஸ். ட் எ எக்ஸலண்ட் ஜாப்!”
“கைட ல ெகாஞ் சம் த மா ட்ேடன் ஸார ்!”
“அய் ேயா, நானில் ைலேய, நானில் ைலேய” என்
வ் யா ன் க் ரல் ேகட்க, “ேபா
உன்னாலதான் நான் ெகட்ேடன்!”
ராக்ேகஷ் ர த் எல் ேலாைர ம்
பார ்த் க்ெகாண் ந்தான். அவன் கண்களில்
ெமல் ல கண்ண ீர ் வ ந்த . “உமா, ப்ளஸ
ீ ் இங் க
வாங் கேளன்” என்றான்.
உமா அவன ேக ெசன்றாள் .
“உமா, நான்தான் ெகான்ேனன் எப்பவாவ
நம் னியா?”
“ஆமாம் ராக்ேகஷ், நா ம் எல் லாைர ம்
ேபாலத்தான்!”
“எப்ப உமா! உனக் நான் அந்த மா ரி அ ர ்ச ்
த ேவன் எப்ப நம் ன உமா. நான் உன்
ஒ த் ேமலதான் நம் க்ைக ெவச ் ந்ேதன். 'நீ
என்ைனப் ரிஞ் ப்ப, பாக் எத்தைன ேபர ்
சந்ேதகப்பட்டா ம் நீ என்ேமல
சந்ேதகப்படமாட்ேட'ன் நம் க்ைக
ெவச ் ட் ந்ேதன்... இப்ப அ ட
இழந் ட்ேடன்.”
“ராக்ேகஷ், ஸாரி! உங் கைளக் ெகாஞ் சம்
ெதாந்தர பண்ணிட்ேடாம் ” என்றார ் . .
“பரவா ல் ைல ஸார ். இத்தைனக் ழப்பத் க்
இைட ல உண்ைமங் கற எங் கேயா ந்
தப் ச ் ெவளிய வந் ச் !
கங் கராஜ ேலஷன்ஸ். அப்ப நான் ேபாகலாமா?”
“எஸ், ஆர ் ஃப்ரி!”
“வேரன் ஸார ். வேரன் உமா!” என் ராக்ேகஷ்
கலங் ய கண்க டன் அந்த அைறைய ட்
ெவளிேய நடந்தான்.
உமா ைகத் நின்றாள் , ர ்மானித்தாள் . அவன்
ேபான க் ல் ஓ னாள் .
ராக்ேகஷ், உயரமான ண்கள் நிைறந்த
காரிடாரில் தன் ைகக் ட்ைடைய எ த்
கத்ைதத் ைடத் க் ெகாண் நடந்தான்.
“ராக்ேகஷ்! ராக்ேகஷ்! நில் ங் க!”
“என்ன” என்றான் அங் ந் ம் .
“எனக் நீ ங்க ஒண் வாங் த் தர ம் ” என்றாள் .
“என்ன?” என்றான்.
“ ங் மம் ” என்றாள் .