EMRÎ Her târı oldu berzede-i dest-i rûzigâr
Ettikleri o zülf-i perişâne kalmadı
Mecnûn ki mülket-i gam-ı Leylîde şâh idi
Âhı duhânı başına çetr-i siyâh idi
Mecnûna yolda nâka-i Leylînin izleri
Gündüzle âfitâb idi giceyle mâh idi
Mecnûn diyâr-ı gamda özin kılmış idi hâk
Mûlar degüldi sînesi üzre giyâh idi
Mecnûn ki cism-i zerdini ber-bâd kıldı âh
Gûyâ ki hırmen-i gam-ı Leylîde kâh idi
Mecnûna kamet ü ruh-ı Leylîsüz Emriyâ
Bâg-ı cihânda serv ile gül şekl-i âh idi
BÂKÎ
Serv ile kâmetüne kimse dimez hem-serdür
Müntehâ kâmetün andan dahi bâlâ-terdür
Gül derin gülmez açılmaz bana ol gonce-dehen
Galibâ hep yüzine gül didügüme terdür
Seyr-i deryâya ne hâcet dem-i sahrâ geldi
Gûyiyâ sahn-ı çemen şimdi yem-i ahdardur
N'ola gül şevkine çalup çağırursa bülbül
Mutribâ ol dahi başka başına mehterdür
Söyle şol kan olacağı bize sunsun Bâkî
Nev-bahâr irdi gedâlar içecek demlerdür
NEŞÂTÎ
Gitdün ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Devr-i meclis bana girdâb-ı belâdur sensüz
Mey-i zehrâb-ı sitem sâgar-ı gerdânı bile
Bâğa sensüz bakamam çeşmüme âteş görinür
Gül-i handânı degül serv-i hırâmânı bile
Sîneden derd ile bir âh ideyin kim dönsün
Aksine çarh-ı felek mihr-i dırahşânı bile
Hâr-ı firkatle Neşâtî-i hazînün vâ-hayf
Dâmen-i ülfeti çâk oldı girîbânı bile
ZİYA PAŞA
Yârân dağıldı sohbet-i meyhâne kalmadı
Ol ‘işret ol muhabbet o peymâne kalmadı
Gûş etme eski na'raları kûy-ı yârdan
Gûyâ ki deşt-i aşkta dîvâne kalmadı
Hep âşinâ-yı devlet-i ihsanın oldu halk
Bir benden özge bezmine bîgâne kalmadı
NEFÎ
Ağyâre nigâh etmediğin nâz sanırdım
Çok lutf imiş ol ‘âşıka ben az sanırdım
Gamzen dili rüsvâ-yı cihân eyledi âhir
Billâh ben ol âfeti hem-râz sanırdım
Seyr eylemesem âyînede aks-i cemâlin
Hüsn ile seni meh gibi mümtâz sanırdım
Ma‘mûr idügin bilmez idim böyle harâbât
Mestâneleri hâne-ber-endâz sanırdım
Sihr etdiğini senden işitdim yine Nef’î
Yoksa sözünü hep senin i’câz sanırdım
FUZÛLÎ
Dostum âlem seninçün ger olur düşmen bana
Gam degil zîrâ yetersin dost ancak sen bana
Aşka saldım ben beni pend almayıp bir dosttan
Hîç düşmen eylemez anı kim ettim ben bana
Cân ü ten oldukça benden derd ü gam eksik degül
Çıksa cân hâk olsa ten ne cân gerek ne ten bana
Gamze tîgin çekti ol mâh olma gâfil ey gönül
Kim mukarrerdir bu gün ölmek sana şîven bana
Ey Fuzûlî çıksa can çıkmam tarîk-i aşktan
Reh-güzer-i ehl-i aşk üzre kılın medfen bana
RASİH
Süzme çeşmin gelmesin müjgân müjgân üstüne
Vurma zahm-ı sîneme peykân peykân üstüne
Rîze-i elmâs eker açtığı her zahma o şuh
Lütfu var olsun eder ihsân ihsân üstüne
Dilde gam var şimdilik lütf eyle gelme ey sürûr
Olamaz bir hânede mihmân mihmân üstüne
Yârdan mehcûr iken düştük diyâr-ı gurbete
Dehr gösterdi yine hicran hicrân üstüne
Hem mey içmez hem güzel sevmez demişler hakkına
Eylemişler Râsih’e bühtân bühtân üstüne