Αρχαία Ζώμινθος

Η Ζώμινθος (Ζόμινθος ή Ζόμιθος), είναι οροπέδιο στους πρόποδες του Ψηλορείτη

(Ιδαίον Όρος) της Κρήτης. Βρίσκεται δυτικά του χωριού Ανώγεια, στη διαδρομή από
την προς το Ιδαίον Άντρον, την ιερή σπηλιά κοντά στην κορυφή της Κνωσσό . Η
τοποθεσία έγινε γνωστή λόγω του μεγάλου κτιρίου της που Μινωικής εποχής βρέθηκε
εκεί.
Μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, 30 μέτρα από την είσοδο, βρίσκεται ένας μεγάλος
κράταιγος. Το δέντρο έχει ύψος 12 μέτρα, σε αντίθεση με τους περισσότερους
κράταιγους που είναι θάμνοι ή μικρά δέντρα, και έχει χαρακτηριστεί μνημείο της
Φύσης. Γύρω από τον κορμό του έχει κατασκευαστεί χαμηλό πέτρινο τοιχίο, ύψους
0,50μ
.

Ανασκαφή:
Το 1982, έπειτα από μία τυχαία συνομιλία που είχε με ένα βοσκό, ο αρχαιολόγος
Γιάννης Σακελλαράκης ανακαλύπτει τη μινωική εγκατάσταση της Ζωμίνθου, σε υψόμετρο
1.187 μέτρων.Οι συστηματικές ανασκαφές όμως θα ξεκινήσουν αργότερα. Ως σήμερα,
κι ενώ το ανασκαφικό έργο βρίσκεται σε εξέλιξη υπό την αιγίδα της Αρχαιολογικής
Εταιρείας και του Ινστιτούτου Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της
Χαϊδελβέργης, έχει αποκαλυφθεί το "κεντρικό κτίριο". Πρόκειται για ένα οικοδόμημα
διώροφο (ή ίσως και τριώροφο) έκτασης 1.360 τ.μ. με προσανατολισμό από Βορρά
προς Νότο, το οποίο είναι κτισμένο με την τοπική γκρίζα πέτρα. Η χρήση αυτού του
οικοδομικού υλικού διαφοροποιεί το κτίριο αυτό από τα ανάκτορα της Φαιστού και της
Κνωσσού, τα οποία είναι χτισμένα από πωρόλιθο, αλλά ταυτόχρονα βοηθά στην
καλύτερη διατήρησή του.Είναι ένα τεράστιο και πολυτελές κτίριο (αφού αποτελείται
από περίπου 80 δωμάτια, ανάμεσα στα οποία αποθήκες κι εργαστήρια), και είναι η
πρώτη μινωική εγκατάσταση στα βουνά.
Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για σημαντικό οικονομικό, θρησκευτικό και παραγωγικό
κέντρο. Σύμφωνα με τις ως τώρα ενδείξεις στο κτίριο της Ζωμίνθου έχουν εντοπιστεί
τρεις χρονικές φάσεις. Η πρώτη συμπίπτει με την ίδρυσή του περίπου το 1900 π.Χ., η
δεύτερη περίπου το 1600 π.Χ. με την ακμή του και αργότερα με την καταστροφή του
από το σεισμό τηςΘήρας, και τέλος κατά το 1400 π.Χ. με ένα άλλο οικοδόμημα σε
μικρή απόσταση κτισμένο από τους μυκηναίους. Μετά το σεισμό, ακολούθησε
πυρκαγιά κι έτσι προκλήθηκε η κατάρρευση των ορόφων του κτίσματος.
Στην ανασκαφή συμμετέχουν επιστήμονες πολλών διαφορετικών κλάδων από πολλές
χώρες (αρχαιολόγοι, τοπογράφοι, αρχαιοζωολόγοι, αρχαιοβοτανολόγοι,
παλαιογεωγράφοι, αρχιτέκτονες κ.α.) καθώς και οι αρχαιολόγοι Διαμαντής
Παναγιωτόπουλος και Έφη Σαπουνά-Σακελλαράκη. Με τη βοήθεια όλων αυτών
κατέστη δυνατόν να πάρουμε πολλές πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο ζωής των
ανθρώπων στη Ζώμινθο, όπως αυτές που έχουν να κάνουν με τις διατροφικές τους
συνήθειες και με το εμπόριο. Αυτή η διεπιστημονική ομάδα μελετώντας το έδαφος και
το υπέδαφος της περιοχής προσπαθεί να πετύχει την εικονική αναπαράσταση της φύσης
κατά τη μινωική εποχή.

Μυθολογία
Σύμφωνα με τον Όμηρο ο Μίνωας ανέβαινε κάθε εννέα χρόνια στο ιερό Ιδαίον Άντρον
του Ψηλορείτη (όπου είχε γεννηθεί ο Δίας) προκειμένου να πάρει από το θεό τους
νόμους για να κυβερνήσει. Μαζί του ανέβαιναν και οι Μινωίτες ως προσκυνητές. Ο
συντομότερος δρόμος προς το ιερό σπήλαιο του Ιδαίου Δία είναι αυτός της Κνωσσού, ο
οποίος περνάει από τη Ζώμινθο. Ο αρχαιολόγος Σακελλαράκης πιστεύει ότι το κτίριο
της Ζωμίνθου ήταν ένας σταθμός προς το Ιδαίον Αντρον και ότι εάν όντως ισχύει ο
μύθος για τον Μίνωα, το ερώτημα είναι αν ο μεγάλος σεισμός που κατέστρεψε τη
Ζώμινθο έγινε τον πρώτο χρόνο ή τον τελευταίο. Με άλλα λόγια αν στη Ζώμινθο
προετοίμαζαν την υποδοχή του βασιλιά έχοντας γεμάτες τις αποθήκες τους ή αν είχε
ήδη περάσει και φύγει, παίρνοντας μαζί του όλα τα αγαθά.Αυτό που εμείς γνωρίζουμε
είναι ότι η λατρεία του Κρηταγενούς Δία συνεχίστηκε κατά την ελληνική αλλά και τη
ρωμαϊκή εποχή της Κρήτης. Αυτό αποδεικνύεται καθώς από τα πολλά λυχνάρια και
αναθήματα που βρέθηκαν στο Ιδαίον Άντρον τα τελευταία χρονολογούνται στην εποχή
του Ιουλιανού.

Φαλάσσαρνα:
Η Φαλάσαρνα βρίσκεται 59 χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων και 12 χιλιόμετρα δυτικά
της Κισάμου. Η Φαλάσαρνα αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο φημισμένους
προορισμούς στην Κρήτη, τόσο για τις παραλίες, όσο και για λόγους οικολογικού
ενδιαφέροντος. Η Φαλάσαρνα έχουν ενταχθεί στα σχέδια Natura 2000, λόγω της
ποικιλίας χλωρίδας και πανίδας στην περιοχή αλλά και λόγω του ιδιαίτερου φυσικού
κάλλους.
Ιστορία
Η αρχαία Φαλάσαρνα ήταν αρχαία πόλη-κράτος στη βορειοδυτική Κρήτη. Η
Φαλάσαρνα ήταν ένας από τους σημαντικότερους λιμένες της Κρήτης και άκμασε
κυρίως στην ελληνιστική περίοδο. Η περιοχή κατοικήθηκε από τη Μεσομινωική μέχρι
τα μέσα του 1ου αι. π.Χ.. Κοντά στην αρχαία πόλη βρίσκεται οργανωμένη παραλία,
γνωστή ως Παχιά Άμμος.
Όστρακα τα οποία έχουν ανακαλυφθεί στις γύρω πλαγιές δείχνουν ότι η περιοχή
κατοικήθηκε από τη Μεσομινωική εποχή, αλλά η ιστορία της πόλης παραμένει
άγνωστη μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ., όταν και ο οικισμός άκμασε, καθώς βρισκόταν στον
ναυτικό δρόμο που ένωνε την Αλεξάνδρεια με το Αιγαίο. Οι πρώτες αναφορές της πόλης
γίνονται το 350 π.Χ. και συνεχίζουν μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ.. Η Φαλάσαρνα ήταν
υπολογίσιμη ναυτική δύναμη, διέθετε ισχυρές οχυρώσεις, λιμάνι, ναούς, εμπορικούς
δρόμους και έκοβε δικό της νόμισμα.Το λιμάνι της πόλης βρισκόταν σε μια
λιμνοθάλασσα και συνδεόταν με τη θάλασσα μέσω διώρυγας μήκους 50 μέτρων,
πλάτους 10 και βάθους 2, ενώ ήταν μαζί με την Κυδωνία τα μόνα περιτειχισμένα
λιμάνια της Κρήτης. Θεωρείται ότι τόσο οι οχυρώσεις όσο και η διώρυγα
κατασκευάστηκαν περίπου το 335 π.Χ. Έχουν ανακαλυφθεί άλλα δύο, αβαθέστερα
κανάλια. Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως τέσσερις από τους έξι πύργους του
λιμανιού, ένα κυκλικό (σώζεται σε ύψος 4,5 μέτρων) και τρείς τετράπλευρους, και
τρείς λίθινες αποβάθρες με έξι δέςτρες. Το λιμάνι έχει φραγεί, πιθανόν από Ρωμαίους
το 69 π.Χ., ώστε να μην ξαναχρησιμοποιηθεί.Η πόλη πιθανόν είχε γίνει άνδρο πειρατών
και γι'αυτό καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, οι οποίοι αργότερα δημιούργησαν μια
άλλη πόλη λίγο νοτιότερα η οποία ονομάστηκε επίσης Φαλάσαρνα.
Πάνω από το λιμάνι, στο βραχώδες ακρωτήριο, βρισκόταν η ακρόπολη. Όλο το
ακρωτήριο ήταν οχυρωμένο και στη βάση του υπήρχε διπλός οχυρωματικός τοίχος,
μήκους 550 μ., με τρεις αμυντικούς προμαχώνες. Ανατολικά του λιμανιού βρισκόταν το
νεκροταφείο, στο οποίο έχουν ανασκαφεί 43 τάφοι. Εκεί βρίσκεται ο «θρόνος της
Φαλάσαρνας», πιθανόν βήμα για ομιλίες.

Η Φαλάσαρνα αναμίχθηκε σε δύο πολέμους με γειτονικές πόλεις κράτη κατά την

ελληνιστική περίοδο. Ο πρώτος ήταν με την Πολυρρήνια, πιθανών λόγω διαμαχών για
εδάφη. Ξεκίνησε στο τέλος του 4ου αιώνα και τελείωσε περί το 290 π.Χ., μετά τη
παρέμβαση του Κλεομένη της Σπάρτης. Η συνθήκη ειρήνης χαράκτικε σε πέτρινη
πλάκα η οποία σήμερα σώζεται στο μουσείο της Κισάμος. Ένας δεύτερος πόλεμος έγινε
ενάντια στην Κυδωνία περί το 184 π.Χ..
Σήμερα το λιμάνι και οι εγκαταστάσεις του βρίσκονται 6,6 μέτρα πάνω από το επίπεδο
της θάλασσας, πιθανών λόγω της ανύψωσης που προκλήθηκε από τον σεισμό του 365.
Η περιοχή εξερευνήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από Άγγλους, οι οποίοι εντόπισαν
τον οικισμό και το κλειστό λιμάνι, ενώ συστηματικές ανασκαφές ξεκίνησαν το 1986.

Μονή Γουβερνέτου:
Ημονή Γουβερνέτου ήμονή της Κυρίας των Αγγέλων του Γουβερνέτου είναι
ορθόδοξο μοναστήρι το οποίο βρίσκεται στοακρωτήρι Χανίων, στη δυτική Κρήτη.
Απέχει 30 χιλιόμετρα από τα Χανιά και βρίσκεται σε ένα μικρό οροπέδιο κοντά στη
Μονή Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων. Η μονή ιδρύθηκε μεταξύ του 1537 και 1548. Η
μονή υπέστη καταστροφές κατά τους οθωμανικούς χρόνους, και πυρπολήθηκε κατά τη
διάρκεια της επανάσταση του 1821, αλλά συνέχισε να κατοικείται.
Η μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα, με ορθογώνια κάτοψη και διέθετε πύργους σε
γωνία (σήμερα σώζονται οι δύο). Το καθολικό της μονής είναι τρίκογχος ναός
μετρούλοκαι διακονικό. Η πρόσοψη του ναού είναι επηρεασμένη από τον μανιερισμό
και διαθέτει γλυπτές μορφάζουσες μορφές. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ημονή
Καθολικού, η οποία σχετίζεται επίσης με τη λατρεία του Αγίου Ιωάννη του ερημίτη
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:Wikipedia.com