Czy ludzie to naprawdę ludożercy

Człowiek jest z natury dobry i chętnie pomaga innym, ale czy

zawsze tak jest ? Tadeusz Różewicz w wierszu pod tytułem „List do
ludożerców” napisał o ludziach ,że są ludożercami. Wiele ludzi
faktycznie zasługuje na taką ocenę a w tej rozprawce za pomocą
przykładów i argumentów postaram się to udowodnić.
Pierwszym argumentem przemawiający za tym, że moja teza
jest prawdziwa to chociażby sytuacje z życia codziennego, które
Tadeusz Różewicz opisuje we wcześniej wspomnianym przeze mnie
wierszu. W obecnych czasach ludzie niechętnie ustępują innym
miejsce w autobusie, pociągu czy tramwaju. Pomoc słabszym w
dzisiejszym świecie jest dla ludzi problemem.
Kolejnym argumentem jest skłonność ludzi do samolubnego
zaspokajania własnych potrzeb. Jak napisał autor w drugiej części
wiersza ludzie skupiają się tylko na samym sobie. Najważniejsze jest
to czy wystarczy dla nich np. miejsca czy jedzenia. Jednym słowem
ludzie stali się bardzo samolubni.
Trzecim argumentem przemawiającym za prawdziwością tezy
jest chęć ludzi do sprawowania władzy nad innymi. Często ambicje
takich osób sprawiają, że nie liczą się oni z nikim i niczym by osiągnąć
swój cel. Idealnym przykładem takiego zachowania jest tytułowa
bohaterka książki pod tytułem „Balladyna”. Była ona próżna i nie
uczciwa by osiągnąć swój cel zastania księżną posunęła się nawet do
zamordowania własnej siostry.
Biorąc pod uwagę przytoczone przeze mnie argumenty
stwierdzam, że moja teza jest prawdziwa. Wiele ludzi można określić
mianem ludożerców. Jednak każdy sam decyduje o tym jakim jest
człowiekiem i jakimi wartościami się kieruje. Oby nasze decyzje jakie
podejmujemy były mądre