Αργύρης Χιονιάς -Τα Χέρια

1.’’Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι κάνουν με τα χέρια τους’’.

Σας έτυχε ποτέ να μην ξέρετε τι να κάνετε με τα χέρια
σας;

Τα χέρια που λειτουργούσαν ως γέφυρα επικοινωνίας και

ανταλλαγής μνημάτων , στη σημερινή εποχή καταλήγουν ,
αποφασίζουν να μην κινούνται. Τα χέρια που ήταν οδηγοί της
συνείδησής μας παύουν να λειτουργούν. Σταματάνε να
δημιουργούν με κύρια αίτια τον τρόμο, την ταραχή , την
έκπληξη , το άγχος ή και την στέρεψη ιδεών. Όπως και κάθε
άλλος άνθρωπος έτσι και σε εμένα υπάρχουν στιγμές που
χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου , στιγμές που η σύγχυση
έχει περάσει τα όρια της αντοχής μου και αδυνατώ να πράξω.
Δεν ξέρω τι να κάνω με τα χέρια μου όταν το μυαλό μου από
την πίεση που αντλείται από προσδοκίες που έχουν επιβάλει
άλλοι για εμένα φράζει και μου κλείνει το δρόμο για μια πιο
καθαρή και ώριμη σκέψη.

2.’’Τα δίνουν- τάχα χαιρετώντας – σ ’άλλους’’. Να

σχολιάσετε το μέρος του στίχου που περικλείεται στις
παύλες σε ένα κείμενο 120-150 λέξεις.

Τα χέρια λειτουργούν ως μέσο επικοινωνίας , εκφράζουν τα

συναισθήματά μας και δρουν με τη συνείδησή μας . Βέβαια
σήμερα η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει πάλι μια δεκάρα και
που πλήθη ολόκληρα τρέχουν σαν σκυλιά πίσω από τον
αφέντη τους , τα χέρια απλά δίνονται. Δίνονται έτσι απλά . Ο
χαιρετισμός που κάποτε ήταν μια ευχή που δίνει καλή
διάθεση προς τον χαιρετούμενο , τώρα κατάντησε μια
συνήθεια . Κάποτε οι άνθρωποι χαιρετούσαν για την εκδήλωση
αγάπης , φιλίας , αλληλεγγύης ή ως δήλωση υποτέλειας ‘ή
βαθύτατου σεβασμού. Οι άνθρωποι πλέον δεν χαιρετούν αλλά
προσποιούνται . Δίχως να το καταλαβαίνουν κάνουν
υποκριτικές κινήσεις χωρίς να εκφράζονται , ενεργώντας έτσι
μόνο και μόνο για να χτιστούν καλές εντυπώσεις για αυτούς
στα μάτια των υπολοίπων. Έτσι , οι κινήσεις χάνουν το νόημά
τους και οι ανθρώπινες σχέσεις ολοένα χειροτερεύουν καθώς
πλέον είναι δύσκολο να βρεις αληθινούς ανθρώπους.

3.Να παρατηρήσετε τις επιλογές του ποιητή ως προς τη

χρήση της στίξης και να τις σχολιάσετε.

Ο ποιητής φαίνεται ότι δεν χρησιμοποιεί στο ποίημα του

ποικιλία ως προς την χρήση σημείων τήξης. Το ποίημα ανήκει
στην ποιητική συλλογή Λεκτικά Τοπία το 1983 και ανήκει στη
μοντέρνα ποίηση , πράγμα που κάνει φυσικό το γεγονός της
απώλειας σημείων τήξης. Χρησιμοποιεί μονή παύλα ίσως για
να μας καθοδηγήσει ως προς τον τρόπο ανάγνωση. Τα σημεία
αυτά χρειάζονται μεγαλύτερη προσοχή και έμφαση για την
κατανόηση του ποιήματος. Ο Αργύρης Χιονιάς επίσης
πρόσθεσε μια τελεία στο τέλος δηλώνοντας την μελαγχολική
διάθεσή του. Το ποίημα δεν έχει κόμμα , αγγίλες,
αποσιωπητικά, εισαγωγικά για τον λόγο ότι όλες αυτές οι
στροφές είναι μια σκέψη. Μια αυθόρμητη σκέψη για τους
προβληματισμούς του ποιητή.

4.Να σχολιάσετε σε ένα κείμενο 100-120 λέξεων τους

δύο τελευταίους στίχους του ποιήματος.

Οι ανθρώπινες σχέσεις και καταστάσεις λειτουργούν ως

κίνητρο και ως έμπνευση για δημιουργία. Τα έντονα ίσως και
πρωτόγνωρα συναισθήματα είναι η αφορμή για την συγγραφή
ποίησης. Όταν όμως εμείς οι άνθρωποι ζούμε σε μια εποχή
στην οποία γινόμαστε ολοένα και πιο απόμακροι ,
κυριευμένοι από τον φόβο , την δειλία και τον δισταγμό
αδυνατούμε να αποκτήσουμε επαφή με άλλα πρόσωπα.
Χάνονται ευκαιρίες για καινούριες φιλίες, καινούριους έρωτες
και πάθη. Με αποτέλεσμα να μην δημιουργούνται έντονα
συναισθήματα και καταλήγουμε να παραμελούμε την
δημιουργία. Η ποίηση πλήττεται , καθώς τα χέρια μας μένουν
άπραγα. Τα χέρια δεν έχουν για τίποτε άλλο να γράψουν . Οι
ανθρώπινες σχέσεις παγώνουν , οι σκέψεις αλλοιώνονται, οι
αναμνήσεις ξεθωριάζουν, ο ανταγωνισμός ,η έχθρα ανθίζουν
και η θλιβερή ανάγκη για ανθρώπινη συντροφιά και αγάπη
ολοένα αυξάνεται.

5.Λέγεται ότι τα χέρια αντανακλούν τις ασχολίες, το

επάγγελμα ή και την προσωπικότητα ενός ανθρώπου.
Παρατηρήστε τα χέρια ενός ανθρώπου και προσπαθήστε
να παρουσιάσετε το πορτρέτο του.

Χέρια που μου κινούν το ενδιαφέρον δεν είναι αληθινά

ανθρώπινα χέρια αλλά μαρμάρινα. Μαρμάρινα, ρεαλιστικά,
με λεπτομέρειες, γυναικεία χέρια. Εμφανίζονται ιδιαίτερα
κομψά και οι γλύπτες φροντίζουν πάντα να τα τοποθετούν σε
θέση που με σαγηνεύει. Τα χέρια αυτά είναι λεπτά ανήκοντας
σε μια κυρία με λιγνή φιγούρα. Φαίνονται εκπληκτικά
όμορφα, όχι επειδή είναι περιποιημένα αλλά γιατί φαίνονται
οι ατέλειες, πεταγμένες φλέβες και ζάρες πράγμα που με
κάνει να σκέφτομαι πως αυτά τα χέρια ανήκουν σε μια ώριμη,
δυναμική γυναίκα. Ανεξάρτητη, που πάλευε μόνη της για μια
καλύτερη ποιότητα ζωής. Φαίνεται σα μια γυναίκα που δεν
έχει φόβο. Πιστεύω κύριο χαρακτηριστικό της
προσωπικότητάς της ήταν το έντονο πνεύμα της. Τέτοια χέρια
ανήκουν σε γυναίκες σε θέσης εξουσίας και δύναμης,
κρίνοντας από τον τρόπο που τα έχει τοποθετήσει στο πόδι της
δείχνοντας σα να παίρνει μια πολύ σημαντική απόφαση.

6.Να διαβάσετε και το μικροαφήγημα του Μιχάλη Γκανά

‘’Κοιτάζει τα χέρια της’’, μια τρυφερή ιστορία για τα
χέρια. Να σκεφτείτε και να γράψετε και εσείς μία
μικροαφήγηση αρχίζοντας με τη φράση ‘’Κοιτάζει τα
χέρια της’’.

Κοιτάζει τα χέρια της , θλίβεται. Κοιτά με κλεφτή ματιά τα

χέρια της δεσποινίς στον χρυσό καδρομένο πίνακα και
θλίβεται περισσότερο. Μουρμουρίζει με παράπονο. Γιατί εμείς
οι θνητοί να γερνάμε, να καταστρεφόμαστε, να μην μπορούμε
να κρατήσουμε τη νιότη? Γιατί ένα κομμάτι πανί και
λαδομπογιές να διατηρούνται πάντα όμορφα και ωραία?
σκέφτηκε. Το παραπονιάρικο μουρμούρισμα έγινε τραγούδι
και το τραγούδι δάκρυ , καθώς μαράζωνε στην ιδέα πως δεν
μπορούσε να κρατήσει για πάντα τα λευκά, με μακριά
δάχτυλα, νεανικά της χέρια. Ευχόταν να μπορούσε να αλλάξει
θέση με το πορτρέτο. Εκείνη να κρατά την λαμπρή νιότη της
και το πορτρέτο να φθείρεται , να αλλάξει μορφή με τα
χρόνια. Σώπασε, σκούπισε τα δάκρυα από το βελούδινο
πρόσωπό της και αποφάσισε να σταματήσει να σκέφτεται. Όλο
το κλάμα και η στεναχώρια είναι μάταια καθώς συνειδητοποιεί
πως η εκπλήρωση μια τέτοιας ευχής είναι αδύνατη.

-Έμπνευση – Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι- Όσκαρ Ουάιλντ.