Professional Documents
Culture Documents
=b02.2008iun.Ο καναπές δεν είναι πια της µόδας
=b02.2008iun.Ο καναπές δεν είναι πια της µόδας
Οι πολίτες αντιδρούν και οργανώνονται, διεκδικώντας όλα εκείνα τα «αυτονόητα» που τους στερεί η αναλγησία
τού κράτους και τα συμφέροντα των λίγων.
«Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν συγκρουστούμε µε τα κατεστηµένα: τον τρόπο σκέψης και συµπεριφοράς µας, το
βόλεµά µας. Γι’ αυτό αναλάβαµε δράση», υποστηρίζουν μέσα από το διαδικτυακό µανιφέστο τους οι streetpanthers
(www.streetpanthers.gr), τα παιδιά που πριν από 2 χρόνια ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη να κολλάνε τα αυτοκόλλητα
«Είµαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω» σε όσους παρανοµούσαν και που τώρα η δράση τους έχει επεκταθεί σε
σχεδόν όλα τα αστικά κέντρα τής χώρας. «Αποφασίσαµε “µε πόνο καρδιάς” ότι: Δεν αρκούσε να τσαντιζόµαστε
βλέποντάς τους παράνοµα παρκαρισµένους πάνω σε πεζοδρόµια, διαβάσεις και
πεζόδροµους. Δεν αρκούσε να φοβόµαστε όταν κυκλοφορούσαν τα µηχανάκια ακόµα
και πάνω στα πεζοδρόµια. Δεν αρκούµασταν να περιµένουµε πότε η πολιτεία –το
κράτος, ο δήµος, η αστυνοµία– θα ξυπνούσαν. Όποιος δε σέβεται, να πληρώνει το
τίµηµα επιτόπου. Μπορεί να ακούγεται σαν “να παίρνουµε τον νόµο στα χέρια µας”
αλλά επιτέλους κάποιος πρέπει να αντιδράσει».
«Διεκδικούµε αυτό που µας ανήκει: ένα µέρος του δρόµου και το δικαίωµα να
µπορούµε να κυκλοφορούµε µε ασφάλεια και να µας αντιµετωπίζουν µε σεβασµό ως
ισότιµους χρήστες του οδικού δικτύου». Αυτά λένε τα παιδιά µε τα ποδήλατα που έχουν
κάνει σκοπό τής ζωής τους να αποδείξουν το αυτονόητο γι’ αυτούς, αλλά αδιανόητο για
κάποιους άλλους.
Όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και παράλληλα οι ήρωες της καθηµερινότητας. Είναι αυτοί
που αρνούνται να αράξουν στον καναπέ τους και να παραµείνουν υπνωτισµένοι µπροστά από την TV τους. Είναι
αυτοί που µας κλείνουν το µάτι να τους ακολουθήσουµε. Στους δρόµους, στα πάρκα, στις παραλίες, στις ταράτσες,
στα βουνά. «Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσµο να αλλάξω, αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι θα κάτσω και θ’ αράξω µε τα
χέρια σταυρωµένα», λένε σε ένα τραγούδι τους οι Terror X Crew. Και όλοι που έχουν αναλάβει να µας αφυπνίσουν,
µας φωνάζουν πως το στοίχηµα είναι δικό µας.
«Θα µπορούσαµε να πούµε ότι ο καναπές δεν είναι πια στη µόδα. Σήµερα αντιµετωπίζουµε χιλιάδες
προβλήµατα. Όσο καθόµαστε στον καναπέ τα προβλήµατα αυτά δεν λύνονται. Πρέπει να πάρουµε τη ζωή στα χέρια
µας συµµετέχοντας στα κινήµατα πόλης, να γίνουµε ενεργοί πολίτες, να µην επιτρέπουµε να παίρνονται αποφάσεις
για µας χωρίς εµάς. Η ζωή δεν είναι η εικονική πραγµατικότητα της τηλεόρασης. Η ζωή βρίσκεται και έξω από το
σπίτι µας. Η φύση, οι άνθρωποι, ο πολιτισµός και οι διεκδικήσεις για καλύτερη ποιότητα ζωής βρίσκονται έξω από το
σπίτι µας. Μας θέλουν όµηρους στο σπίτι µας για να εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Με απρόσκοπτη αποκοµιδή
κερδών χωρίς αντιδράσεις. Και φυσικά ο λογαριασµός θα έρθει σε µας. Με τη µόλυνση του φυσικού και του
πολιτιστικού περιβάλλοντός µας».
Είναι πράγµατι φανερό πως η ζωή των πεζών στην πόλη έχει φτάσει στο απροχώρητο. Και ενώ οι περισσότεροι
απλώς τα βάζουµε µε την κακή µας µοίρα, µια οµάδα συµπολιτών µας την είδε αλλιώς και είπε να πάρει την
κατάσταση στα χέρια της. «Προτείνουµε σαν τρόπο δράσης πρώτα την αντίδραση. Δηλαδή πρέπει να καταλάβει ο
καταπατητής του πεζοδροµίου ότι η κίνησή του αυτή βλάπτει τους συµπολίτες του και ότι το πεζοδρόµιο προορίζεται
για άλλο σκοπό. Δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή σε εκείνους τους οδηγούς που δεν σταµατούν στις διαβάσεις και µε
τρόπο ήπιο θα πρέπει να παίρνουν κάποιο µάθηµα ακόµη και µε µια απλή φωνή».
«Η ισορροπία ανάµεσα στην προσωπική ζωή και τον ακτιβισµό µάς δίνει κέφι και πάθος», σχολιάζουν τέλος οι
«πάνθηρες των δρόμων».
Διασκευασμένο κείμενο της Ευαγγελίας Φραντζόγλου από το περιοδικό «Γαλέρα» (Μάιος 2008)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Μονάδες 50/100
Μονάδες 50/100
Καλή επιτυχία!
Δράμα 10 Ιουνίου 2008