SPÓJNOŚĆ GRUPY, A ZACHOWANIA ORGANIZACYJNE

1. Biankietti Konrad
2. Dobkowski Ernest
3. Grabowski Mateusz
4. Tomaszewski Rafał
5. Wert Ignacy
6. Zielińska Angelika
Czym jest grupa?
Grupa - dwie lub więcej osób, które oddziałują na siebie w taki sposób, że każda
osoba wpływa na siebie i doświadcza jego wpływu na siebie. Członkowie grupy
wypracowują zasady, postawy, wartości i oczekiwania, które są dla nich akceptowane
w sprawach związanych ze zrozumieniem norm zachowania. Im bardziej pracownik
organizacji ceni przynależność do grupy, tym bardziej adekwatne jest jego zachowanie.

Wyróżniamy:
• Grupę formalną- jest to grupa osób połączona z woli przywódcy.
• Grupę nieformalną- jest to spontanicznie wyłaniająca się grupa ludzi, którzy
regularnie wchodzą w interakcje, aby osiągnąć określony cel.
Spójność grupy- definicja pojęcia
Spójność grupy jest jednym z najważniejszych elementów pozwalających zrozumieć, w jaki sposób grupa
może powstać, jaki ma wpływ na swoich poszczególnych członków i jakie są konsekwencje tego
członkostwa w przypadku różnych zmiennych, takich jak wyniki.

Spójność grupy, czasami określana jako spoistość, może być rozmaicie rozumiana. W grupie spójnej
między jej członkami występują silne więzi społeczne, członkowie są też konformistyczne zastawieni
wobec istniejących w grupie norm i wartości, co oznacza, że realizują cele grupy zgodnie z akceptowanymi
w grupie wzorami (standardami).

Innym sposobem na zwiększenie spójności grupy jest utrudnienie dostępu do niej zainteresowanym
osobom. Elitarność w magiczny sposób przyciąga wielu ludzi. Poza tym to, co zdobywamy, cenimy
zazwyczaj proporcjonalnie do kosztów, jakie z tego powodu musimy ponieść.
 Rodzaje spójności
Spójność oparta na
atrakcyjności jej członków-
podstawą tej spójności jest
współzależność, którą
moglibyśmy zdefiniować jako
siłę utrzymującą członków
grupy razem. Wynika ona ze
wspólnych zainteresowań i
wzajemnych relacji członków
grupy. Ta spójność grupy
może wystąpić na przykład
między przyjaciółmi ze
szkolnej ławki.
Spójność oparta na
zbliżonych lub tych samych
celach- podstawą tego rodzaju
spójności jest chęć pozostania
w grupie, ponieważ ułatwia to
osiągnięcie celu. Zazwyczaj
członkowie grupy uważają, że
osiągnięcie celów poza grupą
byłoby zbyt dla nich trudne. W
związku z tym pozostają w tej
grupie, dopóki istnieją w niej
pewne wspólne zadania i
zainteresowania. Spójność
grupy tego typu może na
przykład istnieć w środowisku
pracy.
Spójność oparta na
atrakcyjności samej
grupy- w tym przypadku
spójność grupy istnieje,
ponieważ ludzie lubią tę
organizację i pracę
wykonywaną przez grupę.
To jest powód, dla którego
członkowie decydują się do
niej dołączyć. Spójność ta
może przejawiać się w
firmach, które trafiają do
nas poza naszymi
osobistymi celami, a także
między innymi w
organizacjach non-profit.
Budowanie spójności grupy
Spójność grupy kształtuje się stopniowo, przez co na etapie tworzenia grupy z reguły jest ona na
niskim poziomie. O jej rozwoju decydują różnorodne czynniki: począwszy od wspólnie
spędzonego czasu, poprzez osiągnięte wspólnie sukcesy i poniesione porażki, na relacjach
interpersonalnych skończywszy. Źródłem spójności może być atrakcyjność interpersonalna,
sympatia czy zaangażowanie w zadanie, zaś ważnym czynnikiem moderującym rozwój spójności
jest częstotliwość interakcji.
Wysoka spójność wyraża się we wzmożonej lojalności i ofiarności członków na rzecz grapy oraz w
harmonijnych stosunkach między nimi. Sama zaś jest rezultatem takich czynników jak: względnie
duża jednorodność składu osobowego grapy, jego stabilność, a przede wszystkim - spora
atrakcyjność grupy dla jej członków. Grupa jest tym bardziej atrakcyjna, im lepiej zapewnia swym
członkom wysokie pozycje społeczne oraz duże uznanie, im bardziej harmonijne są stosunki
panujące wewnątrz niej, a także im lepsze zabezpieczenie daje swoim członkom.
 Jak zwiększyć spójność grupy?
Aby zwiększyć spójność grupy, komunikuj jasny cel zespołu i upewnij się, że wszyscy znają się
nawzajem. Każda osoba i dział powinny zostać pociągnięte do odpowiedzialności za konkretne
osiągnięcie organizacji jako całości, a także nagradzane za dobry wysiłek zespołu. Deklaracja misji
oraz szczegóły tego, co robi firma i dlaczego powinny być łatwe do zidentyfikowania przez
wszystkich. Możesz utworzyć politykę firmy, która będzie odnosić się do pracowników jako członków
zespołu, a nie pracowników. Doświadczenia poza miejscem pracy, takie jak sporty zespołowe lub
wycieczka na świeżym powietrzu, mogą pogłębić więzi i zaufanie wśród osób, pomagając zwiększyć
spójność grupy.
Trener korporacyjny- pomoc w
zwiększeniu spójności
Zatrudnienie trenera korporacyjnego z
doświadczeniem w budowaniu zespołu
może pomóc zwiększyć spójność
społeczną w miejscu pracy. Ćwiczenia,
które tego rodzaju trenerzy zwykle
wykonują z pracownikami, są
zazwyczaj zabawne, a co ważniejsze,
niezapomniane dla zaangażowanych
osób.
Jednym z klasycznych ćwiczeń polegających na
spójności grupowej, które pomagają rozwinąć
koncepcję zespołu ludzi pracujących razem nad
wspólnym celem, jest wyścig z zasłoniętymi
oczami i łyżką. Jeden pracownik ma zasłonięte
oczy i musi nosić surowe jajko na łyżce przez tor
przeszkód, podczas gdy jego koledzy z drużyny
prowadzą osobę do mety tylko za pomocą
wskazówek głosowych.
Czynniki wpływające na spójność grupy:
■ bliskość przestrzenna (osoby pracujące blisko siebie stworzą bardziej spójną
grupę),
■ podobieństwo wykonywanych zadań pracy,
■ wielkość grupy (mniejsze grupy są bardziej spójne),
■ zagrożenia zewnętrzne (wspólny wróg zwiększa spójność grupy),
■ cechy wspólne , takie jak wiek, płeć, pochodzenie itp.
Fazy rozwoju grupy a jej spójność
Każda rozwijająca się grupa (zespół) przechodzi przez cztery fazy. Jeżeli tak się nie
dzieje to znaczy, że grupa utkwiła w jakiejś fazie i wystąpiły zjawiska blokujące jej
rozwój.
Możemy wyróżnić:
1. Faza orientacji i niezależności
2. Faza konfliktu i buntu
3. Faza spójności
4. Faza końcowa
I FAZA - faza orientacji i niezależności
Jest to faza kształtowania się grupy. Członkowie wzajemnie się rozpoznają. Uczą się,
czego się od nich oczekuje, jak działa grupa i jak należy w niej funkcjonować.
Rozpoznają zadania, zasady i metody działania. Tworzą normy, bądź je rozpoznają.
Następuje zbieranie informacji. Grupa w tej fazie potrzebuje wsparcia i
dyrektywności lidera, przywódcy. Zaczyna tworzyć się spójność grupy, o ile jej
członkowie gotowi są do otwartej komunikacji. Pojawiają się pytania dotyczące
mojego miejsca w grupie, mojej w niej roli. Członkowie podejmują osobiste decyzje,
komu zaufać, a komu nie; kogo lubię, a kogo nie.
Grupa jest nierozwinięta, nieukształtowana. Członkowie unikają wyrażania uczuć.
Cele są niepewne, lider podejmuje większość decyzji.
II FAZA – faza konfliktu i buntu
Członkowie grupy obserwują lidera, aby wiedzieć czy jest godny zaufania. Angażują się w
walkę o władzę i kontrolę sytuacji (np. mogą przekraczać normy). Uczą się skutecznych
sposobów funkcjonowania. Wchodzą w konflikt z liderem, kwestionują obrany cel, zadanie.
Wykazują emocjonalny opór przed zadaniem, 2 szczególnie gdy było narzucone przez
lidera. Toczą zmaganie między wyborem ryzyka interpersonalnego i otwartym
zakomunikowaniem własnej opinii na temat wykonywanych zadań, a pozostaniem w
wygodnym dystansie i brakiem wyraźnego zaangażowania się. W tej fazie następuje
przeformułowanie norm grupowych. Grupa może eksperymentować z nowymi sposobami
zachowań, podejmuje próby zmiany procedur, przygląda się samej sobie. Od lidera oczekuje
bardziej nastawienia na relacje międzyludzkie, uważnego słuchania i rzeczowego
negocjowania. Warunkiem „przejścia” grupy przez tę fazę jest konstruktywna, otwarta i
bezpośrednia komunikacja między wszystkimi jej członkami. Sprzyjają temu zachowania
asertywne.
III FAZA – faza spójności

W grupie zaczyna rozwijać się współpraca. Pojawia się wysoki poziom zaufania i
spójność grupy, otwarta komunikacja i elastyczność w działaniu. Członkowie grupy
podejmują część zadań lidera. Maleje liczba interwencji lidera. Grupa staje się
samodzielna i gotowa do podejmowania trudnych problemów. Sytuacje konfliktowe w
grupie są szybko zauważane i ujawniane. Zauważalny jest swobodny przepływ informacji
zwrotnych oraz atmosfera wsparcia dla poszczególnych członków. Wzrasta motywacja i
zaangażowanie w wykonywane zadania. Towarzyszy temu wysoki poziom osobistej
skuteczności członków grupy, poczucie sprawstwa i podmiotowości. Zespól się
konsoliduje. Zadanie jest jasne, uzgodnione są cele, wdrażane są procedury dyskusji i
rozwiązywania problemów.
IV FAZA – faza końcowa
Zespół jest w pełni dojrzały. Następuje otwarte wyrażanie uczuć, szeroki wachlarz branych pod
uwagę opcji rozwiązań. Metodyczne procedury pracy, styl 3 kierowania sprzyjający pracy
zespołu, członkowie zespołu są elastyczni, a grupa szanuje i docenia ich jednostkowy wkład i
odpowiedzialność za zadania. W końcowej części tej fazy – co wynika z końca realizacji
zadania, projektu – członkowie mogą mniej intensywnie angażować się w pracę przewidując jej
koniec i koniec funkcjonowania grupy. Zaczynają zastanawiać się, co będą robić dalej i
podejmują w związku z tym nowe decyzje. Pojawiają się oceny pracy grupy przez jej członków.
Formowanie się grupy wymaga czasu. Efektywna grupa, to grupa, która zaczyna rozumieć czego
się od niej oczekuje, na jakich zasadach, jaki ma potencjał i jak może być wykorzystany. Gdy
tworzymy nowe zespoły zadaniowe, projektowe, to należy uwzględnić fakt, że zostanie
uruchomiony nowy proces grupowy. Zatem każdy zespół potrzebuje czasu na „dotarcie się”.
Dziękujemy za uwagę!