1．The Title

Villa Verano Series I:

Feigning Her Innocence (Former Red-blooded Casanova)

2．The Genre

Erotic Romance

3．The Setting

Villa Verano - The village or the hacienda wherein the six main male characters in the
series are reigning. It was composed of East District, West District, North District and South
District.

4．The Main Characters (including their ages, roles, personality, and relations with each
other)

Alexander Juandro Guzman II (Lex, Alexander)

 32 years old

 handsome, hot, mischievous, childish, playful and a womanizer

 the CEO of Verano Companies

 his family owns the whole Villa Verano and that makes him the first heir

 his father died when he was in his twenties and left him with his mother and his half-
brother, who he has a huge rage with

 has mental health condition called PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder) that he
developed when his fiancé died right in front of his face
  often playful and happy go lucky but when it comes to work, he's competent

 the culprit on almost raping Maggie Montemayor due to his illness

 he initially pursued Maggie not only because the woman look a lot like his deceased
fiancé, but also because she helped him cure his sleep disorders and breathing problems
due to his PTSD

 the person behind making Maggie do dirty works with him on his dark world—developed
too because of his longing and pain with his fiancé's death

 proposed the condition that he'll help Maggie on the congregation's finances in exchange
with her body

 he fell inlove with Maggie along the way after discovering her pure heart and soul

Margarette Montemayor/Angelica Mirelle Dela Cerda (Maggie)

 30 years old

 beautiful, clever, strong, independent, helpful, with pure heart and soul and a
virgin at first

 a virgin no more since she was already tainted by Alexander Guzman

 she lives a dual life; one as Maggie Montemayor, her false identity— a high
school teacher from White Pine Academy from the East District and the adviser
of the half-brother of Alexander, Keitaro; and two as Angelica Mirelle Dela Cerda
—the only heiress who escaped from the Dela Cerda's from the West, who leads
the sugar cane businesses in the whole place

 an active member of a religious congregation, which a sister helped her to have a

shelter and have a false identity to go on with her new life

 the victim of Alexander

  agreed to the conditions of Alexander since it will largely help the congregation’s
missions and the orphanage

 healed Alexander with his previous sleeping disorders and breathing problems
and helped him fix his feud with his mother and younger brother

 ended up falling in love with him, even though she knew at first, he's looking at
her as if she was his dead fiancé

5．The Plot (as detailed as possible, and shall include the start, the development, the
climax, the end, and main conflicts)

Nagsimula ang nobela sa pagpasok ni Maggie Montemayor na may meeting sa Barrio

Siete, iyong lugar sa Batangas na pinuntahan nila dahil may misyon ang mga kasama niyang mga
madres na kasama sa isang kongregasyon. Kinumpronta ni Maggie ang matagal ng nanliligaw sa
kanyang si Islaw at pinatigil na niya ito. Sinabi niya na wala pa siyang panahon at interes para
pag-ukulan ng pansin ang pag-ibig.

Pagkatapos makipag-usap sa mga mamamayan ay sinamahan siya ni Manong Binoy para

kumuha ng mga ingredients sa pagluluto niya sa padespidida nila. Luluwas na kasi siya sa
Maynila para doon na manatili dahil magsisimula na siyang magturo. Dumaan siya para bumili
ng matatamis para sa mga bata pero pagtawid niya ay nahagip siya ng humaharurot na sasakyan.
Ang lulan niyon ay si Alexander Guzman. Lumabas ito sa kanyang sasakyan at tinanong kung
okay lang siya and finds himself lost in her precious eyes. Nagpakilala silang dalawa sa isa't-isa
dahil na rin sa aksidente.

Pagkakita ni Alexander kay Maggie dahil natagpuan niya ito na kumakanta sa isang room
sa apartment na binigay sa kanya ng kaibigan, gumuhit sa alalaa niya ang dating kasintahan
niyang si Arianne. At dahil umapekto na ang gamot na nilagay ng babaeng kinalantari niya sa
kanyang inumin nung araw na iyon, hinigit niya si Maggie at siniil ng halik sa labi. Naging mas
mapusok siya and he explored her body without him knowing. Napatigil lamang siya ng marinig
itong humikbi.
 With Maggie's pure heart, pinatuloy niya pa rin ang walang malay na binata sa kanyang
apartment. Bagaman may ginawa itong hindi maganda sa kanya, hindi niya maiitangging may
nararamdamang kakaibang physical attraction dito. Pero dahil hindi siya madali at hindi ganoong
klase ng babae, inalis niya iyon sa kanyang isipan. Nang magising ito ay agad itong humingi ng
tawad sa kanya pero hindi niya ito pinakinggan at itinaboy na ito palayo.

Nagulat ang dalaga dahil ang speaker nila at iyong major stockholder ng school at ang
lalaking halos galawin siya ng wala sa sarili ay iisa. Si Alexander Guzman. Hindi niya alam na
magtatagpo pa sila sa pangatlong pagkakataon.

Nagsimula ang kanilang negosasyon nang namatay si Sister Carlota. Ang huling habilin
nito ay magsama-sama ang buong kongregasyon, kasama ang buong ampunan, mga bata at mga
katiwala. Ngunit hindi nila maisagawa iyon dahil wala ng natitirang pondo ang kongregasyon
dahil sa paggamit niyon sa pagpapagamot ng nawalang sister. Alexander proposed to them about
his hacienda in Manila. Nakilala ng mga ito na ang nasabing lalaki ang tagapagmana ng buong
Villa Verano. Napapayag niya ang madre na doon gawin ang pagtitipon, maging si Maggie na
duda sa aksyon ng lalaki.

Along the way, Maggie met Alexander's mother. She asked her to take good care of his
son dahil may mental health condition ito, which is the PTSD caused by his lover killed right
through his face at dumanak ang dugo sa kanyang pagmumukha at wala itong nagawa. She told
her that he continued feeling guilty on the incident, hence developing the mental condition and
other sleeping and breathing problems usually at night. She asked her to look after him since she
can't do that dahil galit sa magulang si Alexander.

Alexander told Maggie to be her bed warmer and sex slave in exchange as a financial
support for the congregation and the orphanage. Sa paraang iyon, matutulungan rin niya si
Alexander na maghilom sa kanyang mental health condition. Mababantayan niya ito kagaya ng
sinasabi sa kanyang ina nito.

Nang makarating sa beach house na pag-mamay-ari ni Alexander kung saan sila parehas
maninirahan, nakita ni Maggie ang samut-saring side nito. Kasama na doon ang pangbabae nito,
kaya she made a contract na listahan ng do's and dont's sa kanilang agreement.
 He then, introduced him to his dark world. Nag-explore siya sa kakaibang mundo nito.
He pleasured her using his dear scissors under her garments. May sexy rules din ito na
nagkaroon sa kanya ng kakaibang pakiramdam that makes her want it more.

Along the way, unti-unti niyang nakilala ang binata. Nalaman niya ang dahilan kung
bakit ito ganoon at ang dahilan ng PTSD nito. Maggie finds herself indulged in his world as a
person. Nakita niya ang sariling nasasaktan kapag binabanggit ng binata ang pangalan ng dating
kasintahan kapag nagniig sila kahit na nakakontrata sila. Nakita niya ang sariling nahuhulog sa
binata.

Alexander too, along the way, he felt something more than lust to Maggie. Kaya lamang
ayaw niya iyong i-acknowledge dahil sinisisi pa rin niya ang kanyang sarili sa pagkamatay ng
dating kasintahan. Hangga't hindi niya nakikita ang hustisya sa pagkamatay nito at ng kanyang
ama, wala siyang karapatan na makakita ng kasiyahan.

Sa paglipas ng mga araw na iniimbestigahan ni Alexander ng kaso ng kanyang ama at ng

kanyang dating kasintahan and with the help of his friends, unti-unting lumabas kung sino ang
may kagagawan niyon. At malaki ang naging susi ni Islaw roon dahil tao pala ito ni Mr.
Fernandez na sa tulong ng kanyang kaibigan ay napatunayang may sala sa buong kaso ng
kanyang dating kasintahan at ng kanyang ama.

Akala ni Maggie ay magiging maayos na ang lahat dahil nararamdaman niyang mahal na
rin siya ni Alexander. Hinihintay lamang niya itong umamin sa kanya. Pero mukhang mawawala
na iyon dahil tumawag ang pamilya niya sa West, ang totong pamilya kung saan siya nanggaling.
Nasunog ang buong kompanya niya at namatay ang ilang miyembro ng pamilya niya at ilang
katiwala. Malubhang nasugatan ang kanyang ama. Naging abong lahat ng pinagpaguran nilang
kompanya.

Nang umamin si Alexander ng kanyang damdamin para sa kanya, she turned him down.
Sinabi niyang nandidiri siya sa binata at kailanman ay hindi niya ito minahal. Sinaktan niya ito
dahil kinailangan niyang bumalik sa dating buhay at sa kanyang tunay na katauhan bilang
Angelica dahil kailangan siya ng kanyang ama.

Makalipas ang ilang taon at buwan, Dave and Angelica were engaged. Katuwang si
Angelica ni Dave sa kompanya nito bilang isa sa mga directors.
 Hanggang sa nascam sila ng isang Japanese investor. Angelica felt all responsible on the
case dahil siya ang nagentertain sa mga ito at nagsara ng deal. That made Dave conclude her
something, na kailangan nilang magmerge sa kompanya ng isang kaibigan para masurvive ang
kompanya nila.

At ang kompanya na iyon ay ang Verano Companies—ang kompanyang pinapamalahaan

ni Alexander.

All these years, alam ni Alexander ang kanyang katauhan. Hindi kasi ito tumigil sa
paghahanap sa kanya. Gamit na rin ang mga impormasyong binigay sa kanya ng kaibigan,
nalaman niya ang tunay nitong pangalan at tunay nitong pagkatao. Amidst of that, hindi pa rin
napapawi ang pagmamahal ng binata sa dalaga. Naging Marketing Consultant at Marketing
Strategist ni Alexander si Angelica. Until, he found out na ikakasal na pala ito sa kaibigan na si
Dave.
Nahuli ni Alexander si Angelica na alam pa rin ang kung anong meron siya. She brought
to him unconsciously about his PTSD mental health condition.
Nagpasa si Angelica ng kanyang resignation letter. Wala na siyang dahilan para manatili
sa puder ng kompanya ni Alexander lalo pa nga at okay na ang kompanya ni Dave. Isa pa ay si
Alexander talaga ang tunay niyang dahilan para umalis doon. Iiwasan na niya ito at kailangan ng
ilabas ng buhay niya. Ngunit pumayag lamang si Alexander na umalis siya kung maiipresent
niya ng maayos ang proposal na ipinasa niya. Maganda kasi iyong proposal na ginawa niya.

Nang huling gabi nila sa hacienda, they celebrated with orange delicacies and orange
tequila that he made, alongside with wine. With wonderful view in front of them and with the
alcohol slowly tickling them, they started talking about their past. Huli na ng malaman nilang
they poured their feelings out through their bodies.

Alexander asked her if there's a point in her life that she didn't escape. Kahit minsan ba
ay pinaglaban siya ni Angelica at ng pagmamahalan nila? Pero hindi ito sumagot at umalis.

After that, naipresent ni Angelica successfully ang presentation. Nagustuhan ng higher-

ups iyong proposal kaya pumayag ang mga itong magtayo sila ng bagong branch patungkol sa
proposal nito. At ang ibig sabihin rin niyon ay makakapagresign na siya gaya ng napag-usapan
nila ni Alexander pero alam niyang di siya masaya doon. Lalo pa nga at napatunayan niyang
parehas pa rin sila ng damdamin ng binata.

Nahalata ni Angelica na iniiwasan siya ni Alexander base sa cold treatment na binibigay

nito sa kanya.
One day, nagpunta si Angelica sa opisina para kuhanin ang ilan pang mga papeles at
ilang mga pabaon pa sa kaniya ng dating mga katrabaho. Narinig niyang kausap ni Ramiel, ang
sekretarya ni Alexander ito at sinabing mananatili na ito sa Los Angeles since doon ang bago
nilang proyekto, pati na rin para itayo ang bagong branch nila.

Nagulat si Alexander nang makita si Angelica sa harapan ng kanyang unit. Humahangos

ito at halos maiiyak na. Nagulat pa siya ng niyakap siya nito ng mahigpit.

Nagkaroon ng tensyon sa pagitan nila nang banggitin ni Angelica ang tungkol sa

nangyari sa kanila sa hacienda. Halatang gusto ni Angelica na makiapag-ayos sa kanya pero
pinatigas na niya ang puso niya. Kahit alam ni Alexander sa sariling gusto niya rin iyon, umiwas
siya sa usapin at itinawag ito ng kotse pauwi.

Tinawagan si Angelica ni Dave habang daan. Sinabi ni Dave sa kanya na magkakaroon

sila ng dinner date kinabukasan dahil anniversary nila. Sa pagkakataong iyon, pumukaw ang
totoong nararamdaman ni Angelica and she told herself na she'll not back out this time.

Sinauli ni Angelica ang singsing kay Dave. Sinabi niya ang lahat dito at inamin na wala
siyang anumang nararamdamang pag-ibig dito. Humingi siya ng tawad dahil roon at sinabing
makakakita rin siya ng babaeng deserve ng pagmamahal niya.

Nang gabing iyon, pumunta naman si Angelica sa bahay nila. Kinausap niya ang kanyang
ama ng masinsinan at patungkol rin sa kasal nila ni Dave na hindi na mangyayari. What suprised
her even more ay hindi ito nagalit sa kanya. Sinabi nito na natutuwa siya dahil nagkaroon si
Angelica ng lakas ng loob na manindigan kung anong gusto niya kagaya ng ginawa niya dati.
Niyakap ni Angelica ang kanyang ama sa tagpong iyon.

Kinabukasan, pinuntahan agad ni Angelica si Alexander sa unit nito pero wala doon ang
binata. Nagpunta rin siya sa kompanya pero nowhere to be found ito. Tinawagan naman niya si
Ramiel para itanong ang whereabouts nito at sinabing sa araw na iyon aalis papuntang LA ang
amo.

Lulan ng isang taxi, humahangos na pumunta si Angelica sa airport. Tiningnan niya ang
information desk para itanong ang flight papuntang LA. Nang sinabi sa information desk na that
time na at on flight na ang sa papuntang lugar nanlumo siya.

Nagulat naman siya nang bigla siyang kinalabit ni Alexander para itanong kung bakit
siya naroroon. Hindi na niya ito sinagot at hinigit na lamang niya ito payakap. Hindi na niya
napigilan ang sarili at naging emosyonal na. Sinabi niya ang lahat lahat sa binata.

Nagpunta sila sa apartment ni Alexander. Doon sila nag-usap at sinabi ni Alexander kay
Angelica na kinausap siya ni Dave bago umalis. Sinabi nito na makipagbalikan na kay Angelica
dahil marami na silang pinagdaanan at iyong kalayaan ni Angelica ang tanging maiibigay niya.
Dave then, told him that they wanted them to be happy without thinking anything else at
magiging maayos siya. They spent the night together talking and making love.

Kinabukasan, dinala si Angelica ni Alexander sa beach house kung saan nagsimula ang
lahat. Sinabi niya ang lahat lahat pati na ang kwarto na hindi pa niya nabubuksan simula ng
namatay ang dating kasintahan.

Pagkatapos, nagpunta naman sila sa bahay nina Angelica. Doon, nag-usap ng masinsinan
ang ama ni Angelica at ni Alexander. Pinag-usapan nila ang tungkol sa kasal—kung seryoso ba
talaga si Alexander kay Angelica. Sa tagpong iyon, sinabi ni Alexander na tunay ang
nararamdaman niya para kay Angelica at kailanman ay hindi na ito mapapalitan sa puso niya.
Sinabi rin niyang papakasalan ito kapag handa na ito.

In the end of the novel, which is(are) the BONUS CHAPTER(S), Alexander and
Angelica are getting married. It will be in the perspective view of Valerie and Mossiere with
Valerie getting the boquet in her hand. Valerie and Mossiere are the next characters in the series
two.
6．What makes the story attractive and special?

It is erotic romance but the kind of erotic romance that will make you feel the right
emotions due to dark and emotional pasts of the main characters. You will be deeply hooked
with their struggles not only with their feelings to each other but also with their issues of
themselves. It was also depicted in the novel the highlighting mental health condition such as
PTSD and how the male lead character overcame it. The novel also tackles about family values.

7．Total Estimated Words & Chapters of your novel?

The total estimated words of the whole novel is 90,000. The total estimated chapters for
the novel is 70.

Total Words per chapter?

The total words per chapter is 1,200-2,700 word count.

*Also,  please also give a simple personal introduction, including nationality, gender, age,
occupation, how long you have been writing and other info that you’d like to share with us
to get to know you more.

I'm Caroline Ramirez and I go by the pen name @itscholine from Wattpad. I have plenty
of nicknames called by my friends, but the main ones are Nuneng, Loleng, Choline and Tekyaa.
I'm 25 years old, female and a Filipino citizen.

I'm a breadwinner of a family of five. I work as Accounting Personnel from a

Telecommunication company.
 My favorite color is purple and my favorite comfort food is doughnut. I watch anime, K-
dramas and read manga sometimes, to kill boredom. I am a fan girl. I'm a huge fan of boy group
such as SF9 and mostly, DAY6. DAY6 have been my favorite band since they sing songs for
every moment. DAY6 played a big part of my life, and the reason why I started loving myself
more than anyone else.

I started writing since high school. I tend to imagine scenarios in my head and write the
ideas in my notebook. Creating stories in my head, may it be in route to school or home, while
doing household chores or even during class. Afterwards, my classmates will read it and tell me
that they’re going to wait for the next one. I still do it sometimes nowadays and I always carry a
pen and notebook with me because of that. Naisip ko din na kapag hindi ko agad sinulat yung
kwento or kahit man lang yung ideas nito, makakalimutan ko agad. Masasayangan ako sa huli.

I have a motto in life. It's choose, trust and love yourself. Because if you don't, then who
else?

*List down your social media accounts and followers/subscribers count.

Wattpad

@itscholine - 964 followers

Twitter

@itscholineeee - 263 followers

Facebook

Choline Ramirez Kim - 459 friends

Facebook Page

Writer - itscholine - 18 likes

 Chapter 1

"Dahil ga dati akong basagulero at pasimuno ng away sa kanto? O baka naman, dahil marami
akong bisyo at tattoo? Sabihin mo naman sakin kung bakit hindi mo ako magustuhan?!"

Marahang umiling-iling si Maggie sa kausap, habang inilalapag sa kawayan na mesa ang tray na
naglalaman ng sopas na mais.

Nakangiti itong humarap sa kanya.

"Sabi ko naman sa iyo, Islaw. Hindi ako ang tamang babae para sayo." Tumungo ang lalaki na
wari bang, nanlumo sa sinabi niya. Tinapik niya ang balikat nito para mabalik ang atensyon sa
kanya.

"Pero, simula nung nakilala kita, unti-unti na akong nagbago. Lumayo ako sa masasamang
gawain para laang sa iyo. Para laang magustuhan mo. Hindi ka ga naniniwala na talagang gusto
kita?"

Tumingin si Maggie sa tila, naluluha-luha ng mga mata ng kanyang masugid na manliligaw. She
heaved a deep sigh. Hindi niya maisip na ganito kaseryoso ang nararamdaman ng lalaki sa
kanya.

Matagal na siyang sinusuyo ni Islaw. Nagkakaroon kasi madalas ng misyon ang Congregation of
Sisters of Our Lady of Mercy sa lugar na iyon ng Batangas, kung saan siya nandoon.
Kasalukuyang nagbibigay siya ng seminar, about health necessities, kasama ang pagbibigay ng
iba't-ibang gamit sa kanilang hygiene nang biglang nagkaroon ng gulo't, may nag-aaway sa labas
ng gym. Doon niya nakilala ang binata. He was the ringleader of the turmoil outside at ang
dahilan kung bakit naunsyame ang kanyang meeting. Bagamat kakikitaan ang mga tao sa paligid
niya ng takot sa nangyayari, she remained calm and approached the two men, the other on his
late thirties. Malaki na lamang ang pasasalamat niya at alam niyang normal lang sa pagbibigay
nila ng misyon sa iba't-ibang lugar ang ganoong mga senaryo. She did not engage them more in
the fight, bagkus ay binigyan na lamang ng mga salitang makakapagpatigil sa kanila, which was
effective dahil, humingi ang mga ito ng tawad sa kanya, pati na rin sa mga taong nakapalibot.

Pagkatapos nun, nakikita na lamang niyang madalas siyang tulungan ni Islaw sa ilang araw nila
doon. Hindi kalaunan, umamin na nga ito na may interes sa kanya.

She said it straightforwardly. Hindi pwede. She's not that, harsh type of person. Pero, may mga
ilang bagay kasi siyang iniisip at inuuna kaya it did not slip through her mind.

No. Just, not this time. 'Those kind of things' can wait. And, I'm 'that kind of woman' who
wouldn't fall easily. Ika nga ng utak niya.

But, he was persistent. Kahit na sabihin niyang ayaw niya, patuloy pa rin ito sa panliligaw.
Inaabutan siya nito ng bulaklak at mga tsokolate at minsan ay inihahatid siya sa sakayan
papuntang eskewalahan na tinuturuan niya.

And today's the day. She can't help herself but feel bad on not accepting his feelings lalo na nga
at kapansin-pansin ang pagbabago nito. Kaya nga, napagdesisyunan na niyang patigilin ang
binata dahil masasayang lang ang efforts nito sa kanya na dapat ay mabibigay na niya sa karapat-
dapat na babae.
"Ano ka ga, Islaw? 'Timong pinapatigil ka na nga ni Ma'am Maggie, bakit ga tutuong hindi mo
maintindihan?" Ang sabi ni Aling Susan, ang kasalukyung senior captain sa baryo.
"Nagmamagandang-loob laang sa iyo si Ma'am. Kadami pa naman diyan.."

Ngumiti siya sa butihing matanda. Mukha ngang nasasanay na siya sa katat'wang dayalekto sa
pook.

"P-Pero, kasi.." Pinagmadan niya ito at hinintay ang mga susunod na sa sasabihin. But, he grew
silent at pagkakunwa'y tumango-tango.

Maggie let out a deep, sigh of relief. Tila isang malaking tinik ang nabunot sa puso niya.
Ngayon, matatahimik na ang konsensya niya.

"Kung ang iyong nililigawan ay 'yaang si Lisa, ay 'di matagal nang kayo.."

Napako ang tingin niya kay Manong Binoy na sumasandok ng sopas na mais, mocking his
beautiful grandaughter.

"A-Ala naman ang Mamay!"

Awtomatik namang naging kamatis ang mga pisngi ni Lisa, na kanina lamang ay nakaupo sa tabi
niya. She hurriedly run towards the exit. Maggie giggled.

Who would thought I have 'that kind of ability'? Matchmaker Maggie at your service everyone!
Napuno ng malulutong na tawa at mapanuksong mga hiyaw ang baranggay hall. Naiwan naman
si Islaw na ngayo'y nakakunot-noong nakatingin sa kanya. She laughed with them.

For the very last time.

She’ll surely miss this place.

"Ay, oo nga pala Maggie." Pukaw ni Manong Binoy sa kanya. "Ano nga palang bibilhin mo sa
palengke? Ang sabi ni Sister Carlota ay samahan daw kita't matulungan kitang magbitbit ng mga
pinamili mo." Tumayo ito at saka isinantabi ang kinakain. "Tara na kaya't baka tayo'y gabihin ay
alas dos na pala ng hapon.." Pinagpag nito ang kanyang maong at saka naglakad papunta sa
kanya.

"Sige ho, manong. Saglit lang ho at kukuhanin ko lang 'yung bag ko sa loob.." She modestly,
climbed upstairs to the first room of the building at ilang segundo lang naman ay nakabalik na
siya. "Aling Susan, mauuna na ho kami.."

"Sige ineng. Mag-iingat kayo.."

"Islaw.." She paused.

Tumunghay naman ito at sinalubong ang ngiti niya. "Oo. Sige. Mag-iingat ka.."
Maggie waved her hand habang papalayo sila ni Manong Binoy. At least, alam na niyang okay
na ito at makakatulog na siya ng matiwasay. 'Yun naman talaga ang gusto niya. Ang magkaroon
sila ng malinaw na usapan and that he didn't have any hard feelings for her. That their friendship
will stay as it is, na maayos na siya that way.

------

They reached the market exactly 2:30pm. Maayos pa naman at sariwa ang mga bilihin. May mga
tao pa silang nakakasalubong; ang ilan tumatawad sa tindera, ang iba naman kumakain sa
karinderya at karamihan ay mamimili ring katulad niya.

"Maggie, ay ano gang lulutuin mo? Kaldereta at nilagang baboy ga kamo?" Ani ni Manong
Binoy na nasa una, currently checking the meat stores. "At tsaka, bakit ka magluluto? Anuhan
baga?" Tanong nito sa dalaga at humarap dito.

Naisip ni Maggie na baka nga nagtataka na ang matanda. Mas mabuti siguro kung sasabihin na
niya ang totoo.

"Ah. Para po sa orphanage." Ang binabanggit niya ay ang Angelic Sisters of St. Paul, na bahay-
ampunan na tinutulungan ng kongregasyon. "Saka po, para na rin sa inyo, sa lahat ho ng Barrio
Siete. Wag na kayong mag-alala at nasabihan ko na naman ho kanina sina Lisa at Aling Susan.
Mga bandang alas sais ho siguro ng gabi, doon na ho kayo lahat maghapunan.."

Kumunot ang noo ng matanda. "Baken'? Ano gang meron? Bertday mo ga?" Dagdag na tanong
nito.
Naiintindihan niya kung bakit ganoon na lamang ang pagtatanong ng manong. Matagal ng
katiwala kasi ito ng kongregasyon sa lugar kaya mahirap rin para sa kanya ang magpaalam.

"A-Ano ho kasi manong, parang padespedida na rin ho namin yun.." Lumunok siya. "May
malaki ho kasing misyon sina sister sa lugar sa malapit sa amin. Eh, mukha hong matagal ang
proseso nuon. Medyo, tapos na rin ho kasi ang pagbibigay namin sa inyo ng magandang balita.."
The old man stopped at his tracks. Nakita pa niyang parang sumimangot ito, kaya nagpanic siya.
"P-Pero, kapag hindi naman na ho kami busy at may bagong proyekto ho ulit ang kongregasyon,
babalik naman ho kami.." She chuckled lightly, swaying the bit of awkwardness that filled the
air. "S-Sorry ho, Manong.."

Humugot ito ng malalim na buntong-hininga. "Ay, paaanhin, ay talagang gayon.." Tumawa ang
katiwala. "Hindi mo naman kailangang humingi ng pasensya ineng at naiintindihan ko naman.."
Nagsimula ulit itong tumingin ng sariwang isda at ulam sa mga katabi nilang tindahan, habang
kausap siya. "Hindi ko naman din naiisip na kami'y makakalimutan ninyo. Talaga laang na
malaki ang pinagbago ng baryo nung kayo'y dumating. 'Timo si Islaw.." Tumingin muna ito sa
kanya, bago binalikan ang binibili. "Malaki nga ang pasasalamat namin sa inyo.."

"Oo nga ho, Manong.." She nodded her head. "Nagpapasalamat nga rin ho kami.."

"Sya, sya't, tama na ang dramahan.." Tigil nito sa kanya. "Tara ng mamili't para ike'y
makapagluto na't nang kami'y makakain ng masarap-sarap!" Manong Binoy laughed heartily.
"Klase baga'y ang uli nito e kapag nag-asawa ka na! Kami'y sasabihan mo ha!"

"M-Manong naman!"

"Hahaha! Ay sya, sya. Sige, sige. Tara na.."

Matapos ang kanilang mahabang dramahan at pamimili, kumuha na lang sila ng tricycle para
maikarga ang mga pinamili nila. She estimated the number of persons and she knew na marami-
rami din.

"Pero, manong.." Kinulbit ni Maggie ang matanda na ngayo'y ipinapatong ang kahon sa likod ng
tricycle. "Bibili ho sana ako ng matamis na sampalok at rimas. Gustong-gusto ho kasi iyon ng
mga bata.."

"Ah. Intay ka.." Luminga-linga ito sa mga nasa harap na tindahan. "Ayun! Diyan!" Turo niya sa
pangalawang tindahan, malapit sa isang bakeshop. "Hindi na ga kita sasamahan?"

Umiling siya. Marami ng naitulong ang katiwala. "Hindi na ho manong. Kaya ko na naman ho.
Intayin niyo na lang ho ako.." She then, strolled across the street.

She picked up her lavender purse sa bag niya at saka binayaran ang tindera. Wala pang isang
minuto ay natapos na siya. She strolled back.

Beeeeep! Beeeeep!

"Maggie!"

The events are too quick kaya hindi pa masyadong nagpaprocess sa utak niya ang nangyari. Ang
alam lang niya, nahulog lahat sa kalsada ang mga pasalubong niya sa mga bata. She was seated
on the ground and her knee-length, white skirt was heavily dusted. Pero, alam niya sa sariling
hindi siya nasaktan.

But, for goodness sake.

Freaking, golly wow! Muntik na akong masagasaan! Muntik na akong mamatay!

Patawarin sana siya ng Panginoong mahabagin sa kanyang mga sinabi, but she can't control
herself from doing so, lalo na't 'biglaang kamatayan' ang pinaguusapan!

"Maggie!" Tawag ni Manong Binoy na patakbong lumapit sa kanya. "M-Maggie? Diyos ko, ayos
ka laang ga?" Tinulungan siya nitong makatayo. "M-May masakit ga sayo? Halika nga't pupunta
tayong hospital!" Taranta nitong sabi.

"H-Hindi naman ho, manong.." Umiling siya. "Wala naman hong masakit sa akin.."

"Diyos ko, patawarin.." Bulong nito at saka mabilis at pagalit na hinarap ang sasakyang,
magiging dahilan pa ata ng maagang pagkamatay niya. "Hoy, ikaw! Lintek ka! Ike, bumaba
diyan!"

Screeeech!

Para bang narinig ng driver ng kotse ang sinabi ng matanda. Pero, hindi ito bumaba at iniurong
na lamang ang kotse papunta sa posisyon nila, much to the old man's dismay.
If it isn't one, hell of a sports car..

Lord, nakakadami na po ako. Sorry po..

Mukha atang naalog ng husto ang utak niya't nagtatalo ang conscious at sub-conscious niya.

Anong ginagawa ng sports car na ito sa tahimik na baryo?

"Ike, lumabas diyan!" Mang Binoy knocked the window's car, repeatedly. Halatang-halatang
galit na galit ito sa nangyari sa anak-anakan niya. "Abisuhan mo kami!"

Binaba naman ng kinakausap ang window ng kotse niya. "Sorry po, manong! Sorry!" Inilabas
nito ang kanyang ulo and bowed his head towards them eagerly, dahilan para mauntog siya sa
sariling car window. "Aray!" He rubbed his palm over his head, lightly brushing his fingers to
his blonde hair.

Hindi alam ni Maggie kung saan siya maaawa. Sa sarili ba niya o sa kaharap na lalaking parang
walang katinuan?

Gumawi ang tingin nito sa kanya, kasabay ang pag-alis ng kulay brown nitong shades.

Her heart throbbed abnormally against her rib cage when she caught his gaze. Those pale,
cerulean orbs of his. That was the very, first time she saw those kind of eyes, ng nasa perspective
view. Tila ba nanginginig ang mga tuhod niya't mga kalamnan. Hindi niya maipaliwanag ang
lahat.
"Sister!" Yumuko ulit ito sa kanya. "Patawarin mo ko sister! Hindi ko po sinasadya! Please!
Magsisimba na po ako araw-araw, babawasan ko na po ang bisyo ko, magdadasal na po ako,
kaya please po!" Pinagsalikop nito ng sabay ang mga palad sa harap niya. "Patawad po! Hindi ko
na po uulitin, pramis!"

------

The written, catholic organization names are NOT mine. I highly respect the holiness of the said
names, as I am in my religion. I give gratitude and appreciation to the holy laities.
 Chapter 2

"Dudes, she's going to fucking kill me!" Umalingawngaw ang boses ni Alexander sa apat na
sulok ng sasakyan. Tinawagan niya kasi ang kanyang mga kaibigan and he got them connected
with him, by the Messenger's group call. Kailangan niya ang tulong ng mga ito, dahil may
kinakaharap siyang napakalaking problema.

He was currently driving his red, Dodge Viper rapidly, all over the town of Batangas. Binigyan
kasi siya ng magulang niya ng ilang araw na bakasyon, para makapagpahinga from the villa's
works.

Sino nga bang maniniwala? Knowing him, it's the other way around.

"Puta, Lex. Wag kang sumigaw! Ano naman ba ang ginawa mo at inabala mo pa kami.." Sagot
ng malalim, ngunit halatang iritadong boses sa kabilang linya.

"Eh, ano pa bang ginagawa ng kupal na 'yan? Nagbakasyon lang 'yan sa Batangas at naghanap
ng maiikama!" Sabi naman ng isang, medyo maingay ang nasa background. Para pang may
maririnig na nagbubuhat ng weighlifting plates, saka ibababa. The sound was more like from a
fitness room.

"Or, not? He must be crazy and fucked up a guy--"

"Shut up, Leonardo! Hindi kita kinakausap!" Alexander roared in anger. He's really frustrated
and sa lahat ng mga kabarkada niya, this 'Leonardo' guy will be the last one on the list na
hihingan niya ng payo. Tinawanan lang naman siya nito.
He smoothly made a turn from the road na dinaanan niya kanina, pabalik kung saan siya
nagmula. He needs to think of ways para mailigaw ang babaeng, humahabol sa kanya.

He then looked at his side mirror. No trace of the enemy. Pero, hindi pa ata siya nakakahinga'y
nasa likod na niya ang kotse nito.

Shit! Is she some kind of a car racer or something?

"Where's my assistant?" He finally asked his friends on the call. Hindi kasi nagsasalita ang
sinasabing 'assistant' niya.

"Malamang naibaba na nun ang tawag kanina pa. Alam mo naman 'yun. Busy. Busy matulog.."

"'Yung si.. Satan?" Medyo may katagalan niyang sabi. He swallowed the lump on his throat.

"Aba't, talagang naisipan mo ring tawagan 'yun? Pambihira ka.."

Bukod kay 'Leonardo', hindi niya rin gustong kausapin ng matagal ang kaibigang nabanggit. Pero
dahil nga kailangan niya ng tulong, wala na siyang ibang nagawa kundi, ang tawagan na rin ito.

"So, kami lang talaga ang makikinig sayo. And basically, kami lang talaga ang mga tunay mong
kaibigan.."
Putangina talaga itong mga ito..

He groaned under his breath. Naiinis na sinabunot niya ang kanyang ulandes na buhok. "Ugh,
man.. Will you please just tell me?! May alam ba kayong lugar dito na pwede kong pagtaguan?"
He's getting impatient. Alam niyang out of character sa kanya ang magalit pero as the situation
calls now, parang hindi na niya maiiwasan 'yun.

"Seriously, Guzman? Sino na naman bang kinalantari mo ngayon? A married woman? Anak ng
presidente?"

"Hindiii! She's not married! But she's definitely not human!" Dirediretso niyang sagot. Tiningnan
niya ulit ang itim na sasakyang humahabol sa kanya kanina pa. He caught a glimpse of a woman
on the front seat. Hindi malinaw, pero alam niyang nakangisi ito.

She's a prodigy in taekwando. A black-belter at kayang-kaya niyang patumbahin ang kung

sinumang kalaban, with her amazing combat skills. At, hindi malabong mangyari sa kanya 'yun.

Yes. He had sex with her last night, pero ang gusto ng babae'y pangmatagalan na ang relasyon
nila't, magpapakasal na sila. Which is unacceptable on his side, dahil hindi niya makakayang
matali sa iisang babae.

Heh.. Not until I stop. 'Yun ay, kung magsasawa nga ako. Ha! It's good to be young, wild and
free!

He knew it all along that his 'doings' were not that good. Pero, ano bang magagawa niya? His
games were like vices to him. Masarap at mahirap tanggalin.
Lumingon-lingon ulit siya sa paligid to check if there's any secret roads. He bit his lower lip.
Kapag naabutan siya ni Samantha, hindi na siya mabubuhay.

That means, zero sex life..

Malawak ang Batangas. It's not that he can't travel alone. Talaga lamang mahirap kapag nagplan
kang magnavigate sa isang lugar ng hindi mo alam ang pasikot-sikot nito. He did remind his
system to double-check a place, beforehand. He clicked his tongue.

"Shit, what to do?" He muttered, tapping his fingers, as he maneuvered his car up front.

"Alam mo, hindi ka naman talaga namin tutulungan eh. So why bother calling in the first place?"

"Lintek kayo, mahuhuli na niya ako!"

"Kailangan mo na kasing magbagong, gago ka! Doon ka magpunta sa simbahan at magkumpisal

ka sa pari!"

"Kasalanan ko bang habulin ang mukha ko?!" Bulalas niya. Hindi talaga magandang ideya ang
pagtawag sa mga ito. He drove his car on it's top speed, alintana ang ilang mga taong tinitingnan
siya.

He moved his head right.

Shoot!

Bagamat maalikabok, agad pa ring pinaharurot ni Alexander ang kotse nang makakita ng daan na
matatakasan. His lips arched in a smirk.

Yahoo! Victory is mine!

The road was quite disheveled. May mga nakakalat na damo, lata at ilang basura sa dinaraanan
niya, but enough to make it not suspicious.

Kakalabas pa lang niya ng labirint na iyon ay may nangyari na namang hindi niya inaasahan.

Beeeeep! Beeeeep!

He stepped the brake heavily as he hard gripped his steering wheel, para maiwasan ang babaeng
papatawid ng kalsada.

Ilang segundo rin siyang nakatigil sa puwesto niya. Hindi siya makagalaw.

Nabangga niya ba ang babae?

"Damn it.." He cursed. May iba pa ba siyang kakayahan bukod sa gawin sa palala ang mga
sitwasyon?
Inalis niya ang cellphone sa pocket ng manibela niya. His white earphones hung delicately on it's
tip. Mukhang nawala na ang koneksyon niya sa kanyang mga butihing kabarkada, which he
uttered a good thing. He let out a deep sigh.

"Hoy, ikaw! Lintek ka! Ike, bumaba diyan!"

He drove the car backwards hanggang sa mapatapat siya sa isang matandang lalaki.

"Ike, lumabas diyan!" The old man repeatedly, rapped on his window. "Abisuhan mo kami!"

Binaba ni Alexander ang kanyang car window, saka inilabas ang ulo mula rito. Tiningnan niya
kung sino ang nabangga.

He saw the old man who knocked his window earlier na tiim-bagang na nakatingin sa kanya.
"Sorry po, manong! Sorry!" Yumuko siya, pero sa hindi sinasadya, nauntog ang ulo niya sa
window edge ng sports car niya. "Aray!" Daing niya. Tila ba, kaakibat na niya ang kamalasan.

Nang mahimasmasan, nilingon naman niya ang babaeng, katabi ng matanda. She's wearing
squared, black-rimmed glasses at nakapusod ang mahaba nitong buhok. May nagtakasan ng ilang
hibla ng itim na buhok nito sa kanyang mukha, na epekto siguro ng pagkakatabig niya rito
kanina. Ang lampas tuhod nitong puting palda'y, may patsiya ng dumi. Inalis niya ang kanyang
suot na shades.

She's wearing pure white. She can be..

"Sister!" The blonde lowly slacked his head to her. "Patawarin mo ko, sister! Hindi ko po
sinasadya! Please! Magsisimba na po ako araw-araw, babawasan ko na po ang bisyo ko, kaya
please po!" He sticked his palms together and bowed again. "Patawad po! Hindi ko na po uulitin,
pramis!"

Hindi pa siya nakontento sa ginawa at inibis ang sarili sa sasakyan. Humarap siya sa mga ito at
yumuko ulit.

"A-Ahm, you don't have to do that. It's alright. Besides, I'm not a nun.."

Alexander straightened himself up. He looked at her. "Y-You're not a nun?"

He just found himself drifting inside her strange, pearl eyes. They may seem cold, pero may
kakaiba siyang nararamdaman kapag tumitingin sa mga ito. Wari niya'y nakikita niya ang
sariling, hinahabol ang bawat galaw ng mga mata nito't gumagawa ng paraan matitigan lamang.
It seems, that those eyes lead him to a whole new world. Napalunok siya.

The Great Alexander's spacing out.

That's odd. Odd eyes.

"Ah! Hahaha!" He chuckled awkwardly, as he rubbed his one arm to his head. "I thought you're
one. Pasensya na!" He flashed her, his famous, playful grin.
"No. It's okay.." Sinuklian siya nito ng matamis na ngiti.

Napadpad naman ang tingin niya sa kanina pang nangngangalit na matanda. Yumuko ulit siya sa
harap nito. "Sorry po, ulit.."

"Wag mong isipin na sapat na 'yaang paghinge mo ng pasensya utoy. Eh kung 'yaan baga'y
napaano ay di talagang napakalaking disgrasya niyan.." Turan nito't humalikipkip.

Walang nagawa si Alexander kundi ang masinsinang makinig sa mga sinasabi nito. He may not
look one, but he really do respect old people. It kinda reminds him of his deceased grandparents
na nagpalaki sa kanya, since then. Pakiramdam niya kasi, kapag minaltrato o pinagmalupitan
niya ang mga ito, his grandparents will also feel the same.

"Alam ko naman po 'yun, Manong.." He bowed his head once more. "Kaya nga po, humihingi
ako ng paumanhin.."

He faced the woman. "Are you okay? Wala ka bang minor injuries na natamo?"

Umiling ito.

He scanned her whole body to check if there's any injuries pero, iba ata ang nagreregister sa utak
niya.

Malaki.. Talagang malaki..

He cut his dirty thoughts away. He just smirked inwardly. Well, boys will be boys and he can't
scare her with that thought. Afterall, they just met only less than an hour!

"That reminds me.." The womanizer, like those magicians started his trick. He fished out
something on his pockets. "Here.." Inabot niya ang isang maliit na papel sa dalaga. "This is my
call card. Call me if there's anything you need.." He blazed his signature, mouth gaping smile.
"Because you know, I'm really bothered sa nangyari sayo.." He ran his fingertips onto his ash
blonde hair, adding a dramatic effect. "So please, let me help you. Miss..?" Inilahad niya ang
kanyang kamay.

"M-Maggie.."

Ibinigay naman ng dalaga ang kanya. Nagkaroon tuloy siya ng pagkakataon para mahawakan ito.
Alexander held it, then slightly squeezed hers, dahilan para magulat ang binibini.

"Maggie. I see.." Tumango-tango siya.

Alam niyang naapektuhan ang dalaga sa mga sinasabi niya dahil sa halatang pamumula ng mga
pisngi nito. He almost jumped.

He's confident. He's going to mark her his.

Phase One. Check!

"Well then.. I hope I see you around, Maggie.." He bid at hindi nakaligtas sa paningin niya ang
tila pagtataka ni Maggie sa binigay niya. He shoved his hands on his pockets and cooly paved his
way to his dear, car.

But he was stopped.

"You're not going anywhere, Baby.."

Sa boses pa lang na iyon ay alam na niyang katapusan na niya.

 Chapter 3

Author’s Note:

WARNING: Hard language, cussing, violence, sexual content. Please, read at your own risk.

------

Walang pakundangan at halos paliparin na ni Alexander ang kanyang minamanehong kotse.

Bukod sa inabot na rin siya ng dilim ng kalangitan, this time, hindi na niya talaga pinansin ang
mga harang sa dinaraanan niya, maski ang ilang mga kariton ng prutas na nakatayo sa tabi ng
daan.

"I told you, makikita at makikita kita kahit saan ka magpunta! So don't be shy Lex, Baby! Let's
play!"

"Tangina!" Kinagat ni Alexander ang kanyang pangibabang labi. Nanggigigil niyang tiningnan
ang itim na kotse ni Samantha na nalalapit na nga sa kanya. Naabutan siya kasi nito nung
kinakausap niya si Maggie.

Muli niyang nasabunot ang kanyang buhok. Nawawalan na siya ng pag-asa. Kayang-kaya kasi ni
Samantha na sabihin sa kanyang mahal na ina ang mga nangyari at makukuha na nito ang gusto
nitong kasal. Napailing-iling siya.

But Lex isn't one of those, that easily give up. Maghahanap at maghahanap siya ng paraan
matakasan lang siya. Hindi niya kayang iwan, ang sa kanya'y nakakahumaling na gawain.
No. There's still Maggie. I'll definitely make her mine.

Hindi niya alam kung bakit ganoon na lamang ang tama niya sa dalaga kahit na kakakilala
lamang niya dito. Hindi niya masagot kung dahil nga lang ba ito sa mga kakaiba nitong mata o
dahil sa kakaiba nitong pigura? Truthfully speaking, Maggie isn't one of his type. Hindi siya
gaya ng mga babae niyang, nagkakandarapa lamang mahawakan at mahalikan lang siya. The
women he met before were wearing those kind of clothes: sultry and flirty. Those kind of dresses
that show massive amount of skin. Pero, hindi siya. Nagsusuot lang ito ng mga mahahabang
palda, blusa at sweaters. Tipong hindi kakikitaan ng anumang bahid ng balat niya. That made
him hungry for her. When he scanned her covered body to check if she has any injuries, may
kakaibang sensasyon siyang nararamdaman. He can't be helped on being curious kung anong
nasa loob ng damit niya. Napapakagat na lang siya ng kanyang labi.

How can she look so fine and sexy with those kind of clothes? Damn it, I'm having a hard on..

Tahimik ito. Alam naman niyang naaapektuhan ang dalaga sa kanya pero kapag tumitingin siya
pabalik, nababaliktad lahat ang nangyayari. Kakaiba siya sa mga babaeng nakasama na niya.
Surely, they will just straddle on his lap and make out through out the rest of the night. Her
reaction was pretty amusing and he kinda like that, dahil ngayon lang siya nakakita ng ganoon.

Nakarinig siya ng tunog ng mga sasakyan sa hindi kalayuan. He looked over to his side. Wala na
ang kotse ni Samantha. He stopped his car to a post. Tiningnan niyang muli ang nasa likuran
niya. Nakita niyang ang kotse ng babae'y nakatigil na at pinapaligiran ng mga kotse ng pulisya.

Just then, his phone beeped, indicating a new message came. He picked it up. He slided the bar
right on the screen and tapped the message icon.
Those were my men. Inartehan lang namin ng konti at baka makaiyak ka pa. Leonardo tracked
you at pinapunta ko agad sila dyan. Diego left some address. Pasa ko na lang. Doon ka na lang
muna tumigil at baka masundan ka pa ulit. Drop the money on our accounts tomorrow. Hindi
'yan libre, boi.

By the sudden message of Moss, he laughed out loud. Mga gago rin ang mga kabarkada niya.
Pero, he was saved by them. Binabawi niya ang mga nasabi niya nung nakaraan na hindi sila
maaasahan. Napangiti siya and started the engine. He relaxedly flexed his shoulders, pressed his
stiff muscles and sailed off.

------

"Quarter Street, JC Apartment, Block 44, Room #63. O, nasaan dito?" Alexander scratched his
head, habang hinahanap ang sinasabing address na pinasa ni Moss sa kanya. Ilang beses na
siyang naglalakad, paulit-ulit, paikot sa building na pinasukan niya pero wala siyang nakikitang
nakasulat na numerong 63 sa mga pinto ng mga kuwarto. He stopped marching. Napataas ang
isang kilay niya.

Are they bluffing me? No. They couldn't..

Nagtatalo ang isip niya kung totoo ba at talagang mayroong silid na ganoon ang numero. But
knowing that Diego, that Satan friend of him, hindi nito gawi ang maging mapaglaro at
magbigay ng address ng alam niyang hindi talaga nageexist sa mundo. He's really a blunt person
at sasabihin niya talaga kapag ayaw niya. Iyon siguro ang dahilan kung bakit hindi niya ito
kausapin ng madalas. Truth to be told, hindi talaga ito ang klase ng taong mapapatawa at
mapapangiti mo ng basta-basta na lamang.
Sumandal siya sa puting pader na pinapagitnaan ng dalawang kuwarto. He laid his forefinger and
thumb over his chin rubbing it's surface, as if he's thinking deeply. His handsome features were
reading confusion. Nakakunot ang medyo, makakapal nitong mga kilay at naglalaro ang kanyang
mga asul na mga mata sa puting sahig ng pasilyo.

Now that he think about it, mangilan-ngilan ang tao sa building. May malapit na isang simbahan
at may kapilya sa ibaba kung saan pwedeng magdasal ang mga tao, which he admit, he rarely
does. Napatanga siya. Realizations hit him.

Don't tell me they really sent me on a place na malapit talaga sa simbahan para
makapagkumpisal ako?

"Arggghh! Those bastards! I'm supposed to be the boss!" He frustratedly gripped his hair and
chewed his lower lip. "Bakit kailangan nila kong ilagay sa ganitong sitwasyon? Alam ko naman
nga na mali ako. Humingi na naman ako kay Lord ng dispensa dahil nga sa gwapo ako. Pero
talaga.." He crossed his arms. "Hindi talaga ito makatarungan.." He dramatically added.
Pinagpatuloy niyang kausapin ang sarili.

"Sigurado ka bang magiging maayos ka doon, hija?"

"Opo, sister. Sigurado po ako.."

Upon hearing footsteps, mabilis na tumakbo si Alexander at agad na nagtago sa pinakamalapit

niyang matataguan. Mabuti na lamang at may isa pang compartment na malapit sa hagdan na
inakyat niya kanina. He opened the door slightly para silipin ang mga dumating.
Oh, if it isn't her..

Napangisi agad siya pagkakita kay Maggie. Pakiramdam niya'y talagang pinagtatagpo sila ng
tadhana. Bagamat puro kamalasan ang nangyari sa kanya nung umaga, ngayon naman ay parang
naglalaro sa kanya ang swerte. Pinagmasdan niya ang dalaga.

She's still wearing the green blouse na suot nito kanina, pero napalitan na ang puting palda na
narumihan. May nakapatong na scarf sa balikat nito at ang isang kamay ay may hawak na
shoulder bag.

"Mabuti naman kung ganon.." Dumako ang tingin ng binata sa kausap na madre nito. "Pero,
hindi ka ba nasaktan? Galit na galit si Binoy kanina eh. May bumangga daw sa iyo.."

Hindi ko naman po alam! Hindi ko naman po talaga sinasadya!

He gasped. His thoughts alarmed in his head, na para bang gustong kumawala. He zipped his
mouth shut, para hindi na siya makagawa ng iba pang ingay. He formed his right hand to a fist at
marahang nilagay sa bibig niya. He continued eavesdropping.

Umiling si Maggie. "Hindi naman po, sister. Okay lang naman po ako. Wag na po kayong mag-
alala.." Tumawa ang dalaga.

Napatigil si Alexander. There's something in her laugh that he can't explain. It's modest, not
crispy but intoxicating. He just found the corner of his lips arched in a smile. At the moment,
hindi niya alam kung ano iyon at bakit, kaya hahayaan na lang niya ang sarili na hindi mag-isip.
He will just go with the flow. Hindi naman big deal.

Ngumiti naman pabalik ang madre. "Siya, sige. Mag-iingat ikaw doon ha? Kung hindi lang sana
talaga malayo ang school na pinagtuturuan mo, baka isuggest ko na lamang na dito ka tumigil
kasama namin.." Hinaplos nito ang nakapusod na buhok ni Maggie. "Kailan ba ang alis mo?"

"Bukas na bukas rin po. May meeting po kami ng hapon eh.."

So she's a teacher? I wonder what school..

Napatigil naman siya. He slapped his forehead. Nagtakasan tuloy ang ilang hibla ng ulandes
niyang buhok sa gwapo niyang mukha.

"Anong ginagawa mo, Lex?" He suddenly asked himself. "Bakit mo siya tinitingnan? Nakikinig
ka sa usapan ng may usapan! That's creepy, you know! Are you a spy now? Nagbago na trabaho
mo?" He pointed his index finger to him na para bang inaakusahan niya ang sarili sa isang
krimeng ginawa. Then he sighed. "Puta, ano bang nangyayari sa akin? Bakit ko ba kinakausap
ang sarili ko?"

Nakita na lamang niyang pababa ang nasabing madre sa hagdanan at papasok na si Maggie sa
pinakahuli sa tatlong linya ng silid sa hallway.

Alexander can't control his foot and neither, himself. Hindi niya mapigilan ang mga itong
maglakad kung saan naroroon ang dalaga. He sighed once more, clearly defeated. Sumandal na
lamang siya sa pader malapit sa pinto nito at saka sinilip ang dalaga. Nakita niya ito, mula sa
peripheral vision niya na sinusuklay ang mahaba nitong buhok. Kahit na malayo siya rito,
naaamoy niya pa rin ang shampoo nito na ang bango'y nanunuot sa ilong niya. Muli nitong
pinusod ang itim nitong buhok saka umupo sa wari niya'y piano na tipong organ style lang na
pambahay.

Wait.. Is she going to play that?

Naputol ang kanyang pagtataka nang magsimula na itong magpatugtog ng instrumentong iyon.

Well I've heard there was a secret chord

That David played and it pleased the Lord

But you don't really care for music, do you?

Well it goes like this:

The fourth, the fifth, the minor fall and the major lift

The baffled king composing Hallelujah

Hindi mahanap ni Alexander ang kanyang boses. His mouth, literally gaped open. Hindi niya
inaasahan ang natuklasang talento ng dalaga. Her candle-like fingers, pressed the white and
black keys na sinasabayan naman nito ng kanyang pagkanta, gamit ang malamig niyang boses.

Hallelujah

Hallelujah

Hallelujah
 Hallelujah

He's not that religious at hindi siya palasimba kaya hindi niya masyadong alam ang mga
kinakanta at ilang mga nangyayari sa loob at labas ng simbahan. Pero, alam niyang kung si
Maggie ang makikita niya na kumakanta sa loob, sinisigurado niyang magsisimba na siya araw-
araw.

Well your faith was strong but you needed proof

You saw her bathing on the roof

Her beauty and the moonlight overthrew ya

She tied you to her kitchen chair

And she broke your throne and she cut your hair

And from your lips she drew the Hallelujah

Her voice was like the ocean waves and the breeze, lifting one's spirit. Inaamin na nga niyang
ang sarili'y humahanga sa babae. Hindi ata siya magsasawang may matuklasan pa dito.

Suddenly, his vision got blurry at parang umiikot siya sa kanyang posisyon.

Goddamnit! That Samantha!

Naalala niyang may iniligay ito kaninang umaga sa kapeng ininom niya. Probably, it's some kind
of a liquid drug. He didn't mind it earlier pero ngayon, knowing the effects of it, parang gusto na
niyang isuka lahat ng laman ng tiyan niya mawala lang ito.
"Shit!" Malakas na mura niya. Napakapit siya sa pinto ng silid ni Maggie, his other hand
gripping his head dahil nahihilo siya. His weight, riding the white wallpapered door, dahilan para
lumapat ito ng malakas sa pader.

"Sino 'yan?" Nang narinig ni Alexander ang boses niya, hindi niya mapigilan ang sariling
mapatawa sa kaawa-awang sitwasyon niya.

------

"Sir Guzman? Anong ginagawa niyo rito?" Takang tanong ni Maggie sa lalaking nakasandal sa
pinto niya. Hindi niya malaman ang dahilan kung bakit nandoon ito ngayon sa pintuan ng
kanyang silid, gayong nagkausap lamang sila kanina.

Tumawa ng mahina ang kinakausap niya. "W-Well, hello there, Maggie!" He waved his hand a
bit at her, saka lumapit sa kanya, one feet at a time. Para pa nitong pinilit ang sariling makatayo.
"I.. I'm just looking for a room. You know, a randomed number room. N-Number 63.."

Napakunot ang noo niya. Hindi na siya nagtanong pa kahit na maraming tumutubong pagtataka
sa utak niya. "Number 63 is upstairs.." Turo niya sa hagdan pataas ng silid niya.

The apartment was divided by three lines each hallway. The arrangements were even to odd
numbers. Nasa una ang even numbered rooms at sa loob naman nito ay ang odd even numbered.

"A-Ah. Right. Thank you.." Tumango-tango ito. "Ahm, pwede ba akong pumasok?"
Maggie's jaw dropped. Napatanga siya doon.

Ahh.. Hindi niya ba ko narinig kanina?

"Y-Yeah. Sure.." She modestly nodded her head. Tumabi siya sa kabilang side para mabigyan ng
daan ang lalaki.

Napaisip siya. The Alexander Guzman she talked a while ago, wasn't as air headed as this one.

O baka nga guni-guni niya lang iyon.

She then turned around and closed the door. Nakita na niyang papaakyat ang lalaki sa nasabing
silid, pero napatigil muli ito.

Seriously? Is there something wrong?

"Ahm, Sir Guzman?"

"Ugh.. Damn it!" Narinig niyang mura nito.

She stared back at him. Nasa harap niya ang matipuno at malawak nitong likod. Pinamulahanan
siya ng mga pisngi. Pinilig niya ang kanyang ulo. Hindi niya maintindihan kung bakit nagregister
pa sa utak niya ang makisig nitong postura.
"S-Sir Guzman? O-Okay lang po ba kayo?" Nag-aalala na niyang sambit.

Nang hindi ito sumagot, wala na siyang nagawa kung hindi lumapit dito. Tinapik niya ang
balikat nito.

"S-Sir?"

Pero, parang pinagsisisihan niyang gawin iyon.

Alexander suddenly grabbed Maggie's wrists and pinned her towards the nearest wall. Malikot
ang mga asul nitong matang nakatingin sa mukha niya. Maggie smelled fear.

"S-Sir Guzman? W-What are you-- Hm!"

Hindi na siya nakapagsalita dahil nasakop na ng binata ang mga labi niya. Her pearl eyes
narrowed, as he kissed her torridly. His venomed tongue forcefully opened her mouth at walang
pasintabing, pinaglaruan ang lugar na iyon. Pinagdikit pa nito ang kanilang mga katawan at
ramdam na ramdam niya ang pagkalalaki nito sa suot nitong khaki pants.

She tried stopping him by pushing him away pero malakas ang lalaki. Gustong-gusto rin niyang
sumigaw para pigilan ito at para na rin humingi ng tulong sa iba. Pero, tila napipi siya at puro
mahihinang tunog ang kumakawala sa bibig niya.
Lalo pa siyang naalarma ng bigla na lang sinira ng binata ang kanyang suot na blusa.
Nagkandahulog-hulog ang mga butones at ilang piraso ng tela sa sahig. Nakikita na nito ng
tuluyan ang kanyang masaganang dibdib na tanging nalalagyan na lamang ng kapirasong saplot.
Napahikbi na lang siya.

"S-Sir, p-please.. n-no.." Tanging nasabi na lamang niya. Hindi niya akalain na doon lamang
mauuwi ang lahat. Hindi niya akalain na dito na lamang makukuha ang tanging pinakaiingatan
niya. Ano na lamang ang sasabihin sa kanya ng mga madreng tumulong sa kanya?

Ng kanyang ama, ng kanyang pamilyang tuluyan na nga niyang iniwan?

His now, darkened eyes landed on her almost, naked top. He groaned at the sight. He craved her
body even more. He kissed her neck, towards her collarbone and dipped his way in between her
soft meats. Alam ni Alexander that the drug's driving him wild at hindi niya magawang pigilan
ang ginagawa niya.

Narinig niya ang impit na pag-iyak ni Maggie sa ilalim niya. Maging siya'y nandidiri sa sarili.

"S-Stop.. P-Please, stop.." Her tears trickled down her cheeks and some, dampened his face.

Fuck! This is Maggie!