ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΗΣ

Ας θεωρήσουμε την ακτογραμμή του σχήματος και έστω εγκάρσια διατομή

ΑΑ΄ στη θέση x=x και ΒΒ΄ στη γειτονική της θέση x+Δx σε περιοχή όπου είναι το
βάθος νερού.

y
A΄ Β΄
Δy

Β
` A

x x+Δx x
Εάν είναι ο μεταφερόμενος όγκος φερτών στη μονάδα του χρόνου, τότε σε
χρόνο Δt από τη διατομή ΑΑ΄ εισέρχεται όγκος φερτών ενώ από τη διατομή
ΒΒ΄ εξέρχεται όγκος , οπότε η συνολική μεταβολή όγκου θα είναι

(1)

Ο προστιθέμενος όγκος φερτών προωθεί την ακτογραμμή κατά (σχήμα)

και, συνεπώς, η προκύπτουσα μεταβολή όγκου είναι

(2)

Η αρχή διατήρησης του όγκου (μάζας) των φερτών επιβάλλει να είναι

και, εάν, , τότε

(3)

Η εξίσωση (3) παριστάνει τη μεταβολή της ακτογραμμής για μετακινούμενη

ποσότητα φερτών , όταν το βάθος στο εσωτερικό της ζώνης μετακίνησης των
φερτών είναι .

1
 Το αρνητικό πρόσημο στο δεξιό μέλος της Εξ. (3) εξασφαλίζει την ορθή
συσχέτιση ανάμεσα στη μεταβολή του όγκου των φερτών και την αντίστοιχη
μεταβολή της ακτής . Πράγματι, όταν η μεταβολή είναι αρνητική,
δηλ. η εξερχόμενη ποσότητα φερτών είναι μικρότερη από την εισερχόμενη, τότε η
μεταβολή της ακτής είναι θετική και, συνεπώς αντιστοιχεί σε πρόσχωση, αφού ένα
μέρος του όγκου των φερτών εναποτίθεται τοπικά και δεν προωθείται περαιτέρω
κατά μήκος της ακτής. Αντίθετα, όταν η μεταβολή είναι θετική, δηλ. η εξερχόμενη
ποσότητα φερτών είναι μεγαλύτερη από την εισερχόμενη, τότε η μεταβολή της ακτής
είναι αρνητική και, συνεπώς, αντιστοιχεί σε διάβρωση, αφού όχι μόνον η
εισερχόμενη αλλά και πρόσθετη ποσότητα αφαιρούμενη τοπικά ακολουθεί την
κίνηση των φερτών.
Αν θεωρήσουμε έναν αριθμό σημείων κατά μήκος του άξονα x-x σε ίσες
αποστάσεις μεταξύ τους, η Εξ. (3) μπορεί να προσεγγιστεί αριθμητικά μέσα από
Πεπερασμένες Διαφορές ως εξής

(4)

όπου = η τρέχουσα τεταγμένη της ακτής στο τυχόν σημείο , = η νέα τιμή
στο ίδιο σημείο και = οι τρέχουσες τιμές του στα σημεία και
σε απόσταση και , αντίστοιχα. Απομονώνοντας τον άγνωστο
στο αριστερό μέλος, προκύπτει ο αλγόριθμος υπολογισμού

(5)

που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό της νέας θέσης της ακτογραμμής
στο χρόνο γνωρίζοντας τις τιμές των στον τρέχοντα χρόνο
σε συνδυασμό πάντοτε με τις κατάλληλες οριακές συνθήκες στα άκρα της
γραμμής.
Πράγματι, εάν το θεωρούμενο σημείο είναι σημείο απλής διέλευσης των
φερτών δηλ. χωρίς πρόσχωση ή διάβρωση και, συνεπώς, τοπική αλλαγή, η
απαιτούμενη συνθήκη είναι

ενώ, εάν είναι σημείο παγίδευσης των φερτών όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει στη
ρίζα ενός κάθετου βραχίονα προστασίας, τότε η απαιτούμενη συνθήκη είναι

(6)

Για τον προσδιορισμό της ποσότητας των φερτών μπορεί να χρησιμοποιηθεί

ένας από τους γνωστούς τύπους υπολογισμού, όπως πχ. ο γνωστός τύπος του CERC

2
ο οποίος εμπλέκει τα στοιχεία της θραύσης στην περιοχή που
αντιστοιχούν στο σημαντικό ύψος κύματος ( =0.39, n=40%)
Εάν, εκτός από το παράλληλο ρεύμα λόγω της πλάγιας πρόσπτωσης των
κυματισμών ως προς τη ακτή, αναπτύσσεται κατά το μήκος της και πρόσθετο ρεύμα
λόγω της διαμήκους μεταβολής του ύψους θραύσης , τότε η ποσότητα
παίρνει τη μορφή

όπου

= εμπειρικοί συντελεστές και = η μέση κλίση του πυθμένα της περιοχής.