Kształt zamku Kronborg, nadany w zasadzie w drugiej połowie XVI w.

(choć nie obyło się bez

późniejszych, wymuszonych interwencji) zdradza jego dwojaką rolę. Z jednej strony była to silnie
umocniona forteca, niezwykle ważna ze strategicznego punktu widzenia, bo strzegąca cieśniny
Sund w jej najwęższym punkcie, z drugiej – rezydencja królów Danii, symbol bogactwa, które
przynosił państwu pobór ceł od towarów przewożonych tędy przez cudzoziemskie statki handlowe.
Funkcję obronną ujawniają m.in. masywna, rzadko otworowana ściana wschodnia i rozległe
obwałowania wokół, funkcję pałacową zaś – finezyjnie zdobione szczyty i smukłe wieże (na
pierwszym planie: wieża Królowej, na dalszym: wieża Króla – nazwy te są zgodne z
przeznaczeniem poszczególnych części rezydencjonalnego, północnego skrzydła), których styl
niezaprzeczalnie wskazuje na wpływy manieryzmu niderlandzkiego.

Kształt zamku Kronborg, nadany w zasadzie w drugiej połowie XVI w. zdradza jego dwojaką rolę.
Z jednej strony była to silnie umocniona forteca, niezwykle ważna ze strategicznego punktu
widzenia, bo strzegąca cieśniny Sund w jej najwęższym punkcie, z drugiej – rezydencja królów
Danii, symbol bogactwa, które przynosiło państwu czerpanie dochodów z ceł nakładanych na
towary przewożone przez zagraniczne statki handlowe (wymuszanych groźbą ostrzału z
wymierzonych ku cieśninie armat). Funkcję obronną ujawniają m.in. masywna, rzadko otworowana
ściana wschodnia i rozległe obwałowania wokół, funkcję pałacową zaś – finezyjnie zdobione
szczyty i smukłe wieże (na pierwszym planie: wieża Królowej, na dalszym: wieża Króla – nazwy te
są zgodne z przeznaczeniem poszczególnych części rezydencjonalnego, północnego skrzydła),
których styl niezaprzeczalnie wskazuje na wpływy manieryzmu niderlandzkiego.