ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΧΩΡΙΟ

Μόλις ο Παύλος και ο νονός του βγήκαν από το λαξευτό δρόμο, ξεφυτρώνει
μπροστά τους η πεντάμορφη θέα. Κάμπος βαθύς και δεντροσκέπαστος, βουνά
παραπέρα αραδιασμένα σαν κύματα, από τα δεξιά λάδι η θάλασσα, δίπλα στο
ακρογιάλι το όμορφο χωριό.
Τα σπίτια του έφεγγαν σαν γλάστρες με τα λουλούδια και καταμεσής στα σπίτια
-παράξενο θαύμα- βράχος που στεκόταν σαν κολοσσός ουρανόγγιχτος, που το
μεγαλείο του σ’ έκανε και τον σεβόσουν.
Επάνω στου κολοσσού την κορυφή μεγάλη κατάλευκη εκκλησία, και δίπλα στην
εκκλησία το καμπαναριό, κάτασπρο κι αυτό, χαριτωμένο…...

1) Διαβάζω το κείμενο, βρίσκω και γράφω όλα τα επίθετα και τα ρήματα.

2) Κλίνω τα εξής: ο μεγάλος βράχος, η χρυσή αλυσίδα, το μικρό παιδί.

3) Κάνω χρονική αντικατάσταση στο α΄ ενικό πρόσωπο (εγώ), στους 8 χρόνους το

ρήμα ανοίγω.