INSO ‫ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان‬

‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان‬

15210 Islamic Republic of Iran
1st. Edition ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان‬ 15210

Aug.2013 Iranian National Standardization Organization ‫ﭼﺎپ اول‬

1392‫ﺷﻬﺮﻳﻮر‬

-‫ اﻗﺪاﻣﺎت ﻫﻨﮕﺎم اﺿﻄﺮاب‬- ‫ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‬

‫آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬

Nursing Interventions-Caring during

Anxiety-Code of Practice

ICS:11.020
 ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪا‬
‫آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان‬
‫ﻣﺆﺳﺴﺔ اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺻﻨﻌﺘﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻨﺪ ﻳﻚ ﻣﺎدة‪ 3‬ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻼح ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺮرات ﻣﺆﺳﺴﺔ اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺻـﻨﻌﺘﻲ‬
‫اﻳﺮان‪ ،‬ﻣﺼﻮب ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ‪ 1371‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺟﻊ رﺳﻤﻲ ﻛﺸﻮر اﺳﺖ ﻛﻪ وﻇﻴﻔﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ‪ ،‬ﺗﺪوﻳﻦ و ﻧﺸﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠﻲ )رﺳﻤﻲ( اﻳﺮان را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه‬
‫دارد‪.‬‬
‫ﻧﺎم ﻣﻮﺳﺴﻪ اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺻﻨﻌﺘﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻳﻜﺼﺪ و ﭘﻨﺠﺎه و دوﻣﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﻮراي ﻋﺎﻟﻲ اداري ﻣﻮرخ ‪ 90/6/29‬ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ‬
‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﻃﻲ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره ‪ 206/35838‬ﻣﻮرخ ‪ 90/7/24‬ﺟﻬﺖ اﺟﺮا اﺑﻼغ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﺗﺪوﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد در ﺣﻮزه ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻫﺎي ﻓﻨﻲ ﻣﺮﻛﺐ از ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺳﺎزﻣﺎن ‪ ،‬ﺻـﺎﺣﺐ ﻧﻈـﺮان ﻣﺮاﻛـﺰ و ﻣﺆﺳﺴـﺎت ﻋﻠﻤـﻲ‪،‬‬
‫ﭘﮋوﻫﺸﻲ‪ ،‬ﺗﻮﻟﻴﺪي و اﻗﺘﺼﺎدي آﮔﺎه و ﻣﺮﺗﺒﻂ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺷﻮد وﻛﻮﺷﺸﻲ ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﻲ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﻮﻟﻴﺪي‪ ،‬ﻓﻨـﺎوري و ﺗﺠـﺎري‬
‫اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻣﺸﺎرﻛﺖ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﺔ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺣﻖ و ﻧﻔﻊ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺼﺮفﻛﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺻﺎدرﻛﻨﻨﺪﮔﺎن و وارد ﻛﻨﻨـﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺮاﻛـﺰ‬
‫ﻋﻠﻤﻲ و ﺗﺨﺼﺼﻲ‪ ،‬ﻧﻬﺎدﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي دوﻟﺘﻲ و ﻏﻴﺮ دوﻟﺘﻲ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﭘﻴﺶ ﻧﻮﻳﺲ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠـﻲ اﻳـﺮان ﺑـﺮاي ﻧﻈﺮﺧـﻮاﻫﻲ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺮاﺟﻊ ذي ﻧﻔﻊ و اﻋﻀﺎي ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻫﺎي ﻓﻨﻲ ﻣﺮﺑﻮط ارﺳﺎل ﻣﻲﺷﻮد و ﭘﺲ از درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻈﺮﻫﺎ و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدﻫﺎ در ﻛﻤﻴﺘﺔ ﻣﻠﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ آن رﺷﺘﻪ‬
‫ﻃﺮح و در ﺻﻮرت ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ )رﺳﻤﻲ( اﻳﺮان ﭼﺎپ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﻴﺶ ﻧﻮﻳﺲ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺆﺳﺴﺎت و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎي ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ و ذي ﺻﻼح ﻧﻴﺰ ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﺿﻮاﺑﻂ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨـﺪ درﻛﻤﻴﺘـﺔ‬
‫ﻣﻠﻲ ﻃﺮح و ﺑﺮرﺳﻲ و درﺻﻮرت ﺗﺼﻮﻳﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﭼﺎپ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎﻳﻲ ﻣﻠﻲ ﺗﻠﻘﻲ ﻣـﻲ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻔﺎد ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه در اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎرة ‪ 5‬ﺗﺪوﻳﻦ و در ﻛﻤﻴﺘﺔ ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﺮﺑﻮط ﻛﻪ ﺳـﺎزﻣﺎن ﻣﻠـﻲ اﺳـﺘﺎﻧﺪارد‬
‫اﻳﺮان ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﺪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪2‬‬ ‫‪1‬‬
‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان از اﻋﻀﺎي اﺻﻠﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد )‪، (ISO‬ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ اﻟﻜﺘﺮوﺗﻜﻨﻴﻚ )‪ (IEC‬و ﺳﺎزﻣﺎن‬
‫ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ اﻧﺪازه ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ )‪ 3(OIML‬اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻨﻬﺎ راﺑﻂ‪ 4‬ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻛﺪﻛﺲ ﻏﺬاﻳﻲ )‪ 5(CAC‬در ﻛﺸـﻮر ﻓﻌﺎﻟﻴـﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬در ﺗﺪوﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺿﻤﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻠﻲ و ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪي ﻫﺎي ﺧﺎص ﻛﺸﻮر ‪ ،‬از آﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﻋﻠﻤﻲ‪ ،‬ﻓﻨﻲ‬
‫و ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺟﻬﺎن و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﻬﺮهﮔﻴﺮي ﻣﻲﺷﻮد ‪.‬‬
‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﻣﻮازﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪه در ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺣﻔﻆ ﺳﻼﻣﺖ و اﻳﻤﻨـﻲ‬
‫ﻓﺮدي و ﻋﻤﻮﻣﻲ‪ ،‬ﺣﺼﻮل اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺤﺼﻮﻻت و ﻣﻼﺣﻈﺎت زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬اﺟﺮاي ﺑﻌﻀﻲ از اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠﻲ اﻳﺮان را‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﻮﻟﻴﺪي داﺧﻞ ﻛﺸﻮر و‪/‬ﻳﺎ اﻗﻼم وارداﺗﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺷﻮراي ﻋﺎﻟﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد‪ ،‬اﺟﺒﺎري ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﻆ‬
‫ﺑﺎزارﻫﺎي ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻛﺸﻮر‪ ،‬اﺟﺮاي اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻛﺎﻻﻫﺎي ﺻﺎدراﺗﻲ و درﺟﻪﺑﻨﺪي آن را اﺟﺒﺎري ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاي اﻃﻤﻴﻨﺎن‬
‫ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن از ﺧﺪﻣﺎت ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت ﻓﻌﺎل در زﻣﻴﻨﺔ ﻣﺸﺎوره‪ ،‬آﻣﻮزش‪ ،‬ﺑﺎزرﺳﻲ‪ ،‬ﻣﻤﻴﺰي و ﺻـﺪورﮔﻮاﻫﻲ ﺳﻴﺴـﺘﻢ‬
‫ﻫﺎي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ زﻳﺴﺖﻣﺤﻴﻄﻲ‪ ،‬آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻫﺎ و ﻣﺮاﻛﺰ ﻛﺎﻟﻴﺒﺮاﺳﻴﻮن )واﺳﻨﺠﻲ( وﺳﺎﻳﻞ ﺳﻨﺠﺶ‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻳﺮان‬
‫اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت را ﺑﺮ اﺳﺎس ﺿﻮاﺑﻂ ﻧﻈﺎم ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺻﻼﺣﻴﺖ اﻳﺮان ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و در ﺻﻮرت اﺣﺮاز ﺷـﺮاﻳﻂ ﻻزم‪ ،‬ﮔﻮاﻫﻴﻨﺎﻣـﺔ‬
‫ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺑﻪ آن ﻫﺎ اﻋﻄﺎ و ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد آن ﻫﺎ ﻧﻈﺎرت ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺗﺮوﻳﺞ دﺳﺘﮕﺎه ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻜﺎﻫﺎ‪ ،‬ﻛﺎﻟﻴﺒﺮاﺳﻴﻮن )واﺳﻨﺠﻲ( وﺳﺎﻳﻞ ﺳﻨﺠﺶ‪،‬‬
‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻋﻴﺎر ﻓﻠﺰات ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ و اﻧﺠﺎم ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻛﺎرﺑﺮدي ﺑﺮاي ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠﻲ اﻳﺮان از دﻳﮕﺮ وﻇﺎﻳﻒ اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪1- International Organization for Standardization‬‬

‫‪2 - International Electrotechnical Commission‬‬
‫)‪3- International Organization of Legal Metrology (Organisation Internationale de Metrologie Legale‬‬
‫‪4 - Contact point‬‬
‫‪5 - Codex Alimentarius Commission‬‬

‫ب‬
 ‫ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻓﻨﻲ ﺗﺪوﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد‬
‫"ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري ‪ -‬اﻗﺪاﻣﺎت ﻫﻨﮕﺎم اﺿﻄﺮاب‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر"‬

‫ﺳﻤﺖ و‪ /‬ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲ‬ ‫رﺋﻴﺲ‪:‬‬

‫رﺋﻴﺲ ﻛﻞ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم ﭘﺮﺳﺘﺎري‬ ‫ﻣﻴﺮزا ﺑﻴﮕﻲ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ‬
‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ ﻛﺎر آﻓﺮﻳﻨﻲ و ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬
‫دﺑﻴﺮ‪:‬‬
‫ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺎت ﻋﻠﻤﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان‬ ‫ﺳﺎﻟﻤﻲ‪ ،‬ﺻﺪﻳﻘﻪ‬
‫ﻣﻌﺎون ﻓﻨﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم ﭘﺮﺳﺘﺎري‬ ‫) ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ آﻣﻮزش ﭘﺮﺳﺘﺎري (‬

‫اﻋﻀﺎء‪) :‬اﺳﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺣﺮوف اﻟﻔﺒﺎ(‬

‫ﺳﻮﭘﺮواﻳﺰر ﻣﺮﻛﺰ رواﻧﭙﺰﺷﻜﻲ رازي‬ ‫ﺗﻤﻴﺰي‪ ،‬زﻫﺮا‬
‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺎت ﻋﻠﻤﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﻲ و ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﻲ‬ ‫ﺧﺎﻧﻜﻪ‪ ،‬ﺣﻤﻴﺪ رﺿﺎ‬
‫)دﻛﺘﺮي ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﻨﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم ﭘﺮﺳﺘﺎري‬ ‫رﺿﻮي‪ ،‬ﺳﻴﺪه ﻣﺮﻳﻢ‬

‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺎت ﻋﻠﻤﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﻲ و ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﻲ‬ ‫ﻓﻼﺣﻲ‪ ،‬ﻣﺴﻌﻮد‬

‫)دﻛﺘﺮي ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ﺳﻮﭘﺮواﻳﺰر آﻣﻮزﺷﻲ ﻣﺮﻛﺰ رواﻧﭙﺰﺷﻜﻲ رازي‬ ‫ﮔﻮدرزي‪ ،‬ﻣﻬﻨﺎز‬

‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ روان ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺎت ﻋﻠﻤﻲ داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﻲ ﺗﻬﺮان‬ ‫ﻣﻠﻜﻲ‪ ،‬ﺻﺪﻳﻘﻪ‬

‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ روان ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﻨﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم ﭘﺮﺳﺘﺎري‬ ‫ﻣﻮﺳﻲ ﭘﻮر‪ ،‬ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ‬

‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﻛﺎرﺷﻨﺎس ارﺷﺪ آﻣﻮزش زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ(‬

‫ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻓﻨﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم ﭘﺮﺳﺘﺎري‬ ‫وﻓﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬ﻧﺎدﻳﺎ‬

‫)ﻛﺎرﺷﻨﺎس ﭘﺮﺳﺘﺎري(‬

‫ج‬
 ‫ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﺎر‬
‫اﺳﺘﺎﻧﺪارد "ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري ‪ -‬اﻗﺪاﻣﺎت ﻫﻨﮕﺎم اﺿﻄﺮاب ‪ -‬آﺋﻴﻦ ﻛﺎر" ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻮﻳﺲ آن در ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﺑﻨﺪ ‪ 5‬ﻣﺎده ‪ 3‬ﻗﺎﻧﻮن ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻣﺼﻮب ‪ 81/9/11‬ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮراي اﺳﻼﻣﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻈﺎم‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺗﻬﻴﻪ وﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه و در ﺻﺪﻣﻴﻦ اﺟﻼس ﻛﻤﻴﺘﺔ ﻣﻠﻲ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻮرخ ‪ 90/10/20‬ﻣﻮرد ﺗﺼﻮﻳﺐ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻨﻚ ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻨﺪ ﻳﻚ ﻣﺎدة ‪ 3‬ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻼح ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺮرات ﻣﺆﺳﺴﺔ اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺻﻨﻌﺘﻲ اﻳﺮان‪،‬‬
‫ﻣﺼﻮب ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎه ‪ ،1371‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﻫﻤﮕﺎﻣﻲ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﻻت و ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﻣﻠﻲ و ﺟﻬﺎﻧﻲ در زﻣﻴﻨﺔ ﺻﻨﺎﻳﻊ‪ ،‬ﻋﻠﻮم و ﺧﺪﻣﺎت‪،‬‬
‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠﻲ اﻳﺮان در ﻣﻮاﻗﻊ ﻟﺰوم ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﻛﻪ ﺑﺮاي اﺻﻼح و ﺗﻜﻤﻴﻞ اﻳﻦ‬
‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎ اراﺋﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ در ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﻓﻨﻲ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮاره‬
‫از آﺧﺮﻳﻦ ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻠﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﻣ‪Ĥ‬ﺧﺬي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﺔ اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ .1‬زارع‪ ،‬ﻛﻮروش‪ .‬ﺷﺮﻳﻒ‪ ،‬ﻓﺮﺧﻨﺪه‪ .‬دژﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻃﺎﻫﺮه‪ .‬ده ﺑﺰرﮔﻲ‪ ،‬ﺳﻠﻄﻨﺖ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺑﻬﺪاﺷﺖ روان‪ .‬ﺗﻬﺮان‪ :‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﮕﺮ‪.‬‬
‫‪.1387‬‬
‫‪ .2‬ﺗﺮﻛﺎﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬روﻳﺎ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﺑﻬﺪاﺷﺖ روان‪ .‬ﺑﺮوﺟﺮد‪ :‬داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﻲ واﺣﺪ ﺑﺮوﺟﺮد‪.1389.‬‬
‫‪ .3‬ﻧﻴﺴﻲ‪ ،‬ﻟﻴﻼ و رﺳﺘﻢ ﺑﻴﮕﻲ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺴﺎ‪ .‬درﺳﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ اﻋﺼﺎب و روان‪ .‬ﺗﻬﺮان‪ :‬روﺷﻦ ﻛﺘﺎب‪.1390.‬‬
‫‪ .4‬ﺣﻴﺎﺗﻲ‪ ،‬ﻓﺮﺧﻨﺪه و ﺑﺎﻣﺸﺎد‪ ،‬زﻫﺮا‪ .‬راﻫﻨﻤﺎي ﻋﻤﻠﻲ ﺑﻴﻤﺎري ﻫﺎي رواﻧﻲ ﺑﺮاي داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ .‬ﻗـﻢ‪ :‬ﻓﺮازاﻧﺪﻳﺸـﻪ‪.‬‬
‫‪.1387‬‬
‫‪ .5‬ﺗﺎوﻧﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮي‪ .‬ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﺎي ﭘﺮﺳﺘﺎري در اﺧﺘﻼﻻت رواﻧﻲ‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﻪ اﻋﻀـﺎي ﻫﻴـﺎت ﻋﻠﻤـﻲ ﮔـﺮوه روان ﭘﺮﺳـﺘﺎري‬
‫داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ اﻳﺮان‪ .‬ﺗﻬﺮان‪ :‬آﺑﻨﻮس‪.1386.‬ﺟﻠﺪ ‪ 1‬و ‪.3‬‬

‫د‬
 ‫ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري ‪ -‬اﻗﺪاﻣﺎت ﻫﻨﮕﺎم اﺿﻄﺮاب‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬

‫ﻫﺪف و داﻣﻨﻪ ﻛﺎرﺑﺮد‬ ‫‪1‬‬

‫ﻫﺪف از ﺗﺪوﻳﻦ اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد‪ ،‬ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ و اﺟﺮاي اﺻﻮل ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري در اﻗﺪاﻣﺎت ﻫﻨﮕﺎم اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻤﻚ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻀﻄﺮب ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﺳﺎزﻧﺪه ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب ﺧﻮد و ﻛﺎﻫﺶ اﺿﻄﺮاب و ﻃﺮح ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر‬
‫ﺑﻬﺒﻮد ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻛﺎر‪ ،‬ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي از ﺧﻄﺎﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻣﻜﺎن اﺟﺮاي ﻳﻜﺴﺎن ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد در ﻣﻮارد زﻳﺮ ﻛﺎرﺑﺮد دارد‪:‬‬
‫اﻟﻒ‪ -‬در ﻛﻠﻴﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎي روان در ﺻﻮرت ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮاي اراﺋﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻳﻜﺴﺎن و روﺷﻦ ‪.‬‬
‫ب‪ -‬در ﻣﺮاﺟﻊ ﻗﻀﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﻨﺪي ﻗﻴﺎﺳﻲ ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻴﻔﻴﺖ اﻗﺪاﻣﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ‪.‬‬

‫ﻣﺮاﺟﻊ اﻟﺰاﻣﻲ‬ ‫‪2‬‬

‫ﻣﺪارك اﻟﺰاﻣﻲ زﻳﺮ ﺣﺎوي ﻣﻘﺮراﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺘﻦ اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ آنﻫﺎ ارﺟﺎع داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‬
‫آن ﻣﻘﺮرات ﺟﺰﺋﻲ از اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪرﻛﻲ ﺑﺎ ذﻛﺮ ﺗﺎرﻳﺦ اﻧﺘﺸﺎر ارﺟﺎع داده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﺻﻼﺣﻴﻪ ﻫﺎ و ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮﻫﺎي ﺑﻌﺪي آن ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﻣﺪارﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺪون ذﻛﺮ ﺗﺎرﻳﺦ اﻧﺘﺸﺎر ﺑﻪ آنﻫﺎ ارﺟﺎع داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻮاره‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ و اﺻﻼﺣﻴﻪﻫﺎي ﺑﻌﺪي آن ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺮاﺟﻊ زﻳﺮ ﺑﺮاي اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ 1-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15008‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي ﻓﺸﺎر ﺧﻮن‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫‪ 2-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15021‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﺪن از راه زﻳﺮ ﺑﻐﻞ‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫‪ 3-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15028‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﻨﻔﺲ‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫‪ 4-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15032‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬ارزﻳﺎﺑﻲ ﻧﺒﺾ رادﻳﺎل‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫‪ 5-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15042‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬ﮔﺰارش ﻧﻮﻳﺴﻲ‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫‪ 6-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15061‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬ﺑﺮرﺳﻲ دﺳﺘﻮرات ﭘﺰﺷﻚ‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬
‫‪ 7-2‬اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ ،15144‬ﻣﺪاﺧﻼت ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ -‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻮﻳﺖ ﺑﻴﻤﺎر‪ -‬آﻳﻴﻦ ﻛﺎر‬

‫اﺻﻄﻼﺣﺎت و ﺗﻌﺎرﻳﻒ‬ ‫‪3‬‬

‫دراﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﺻﻄﻼﺣﺎت و ﺗﻌﺎرﻳﻒ زﻳﺮ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ رود‪:‬‬
‫‪1-3‬‬
‫‪1‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‬

‫‪1 - Nurse‬‬

‫‪1‬‬
 ‫ﻓﺮدي ﻛﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻛﺴﺐ داﻧﺸﻨﺎﻣﻪ ﻛﺎرﺷﻨﺎﺳﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ در رﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎري ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪2-3‬‬
‫‪1‬‬
‫ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﺧﺪﻣﺎت درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﺮاﻛﺰ ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ ‪/‬درﻣﺎﻧﻲ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫‪3-3‬‬
‫‪2‬‬
‫اﺧﺘﻼﻻت اﺿﻄﺮاﺑﻲ‬
‫اﺿﻄﺮاب ﻳﻚ ﻫﻴﺠﺎن ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺳﺖ و ﻏﺎﻟﺒﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﺪﻳﺪ روﺑﺮو ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬رخ ﻣﻲ دﻫﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد ﻛﻪ ﻓﻜﺮ و ﺑﺪن ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ و ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺧﻮد را اﻓﺰاﻳﺶ دﻫﺪ‪.‬‬
‫‪4-3‬‬
‫‪3‬‬
‫اﺧﺘﻼل ﭘﺎﻧﻴﻚ‬
‫دوره ﻫﺎي ﻣﺨﺘﺼﺮي از ﺗﺮس ﺷﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻢ ﺟﺴﻤﻲ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻜﺮر و ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه در ﻏﻴﺎب‬
‫ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺧﺎرﺟﻲ رخ ﻣﻲ دﻫﺪ‪.‬‬

‫اﻫﺪاف ﻣﺪاﺧﻠﻪ اي‬ ‫‪4‬‬

‫‪ 1-4‬ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻮرد ﺳﺎزﻧﺪه ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب ﺧﻮد‬
‫‪ 2-4‬ﻛﺎﻫﺶ اﺿﻄﺮاب‬

‫ﺣﺪاﻗﻞ وﺳﺎﻳﻞ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز‬ ‫‪5‬‬

‫در اﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻛﺎرﺑﺮد ﻧﺪارد‪.‬‬

‫روش اﻧﺠﺎم ﻛﺎر‬ ‫‪6‬‬

‫‪ 1- 6‬دﺳﺘﻮر ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ 15061‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 2-6‬ﻫﻮﻳﺖ ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ 15144‬ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 3-6‬ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻴﻤﺎريﻫﺎي ﻗﻠﺒﻲ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ‪ ،‬اﺧﺘﻼﻻت رﻓﺘﺎري و اﺿﻄﺮاﺑﻲ در ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 4-6‬ﺳﻄﺢ اﺿﻄﺮاب )ﺧﻔﻴﻒ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ ،‬ﺷﺪﻳﺪ و ﭘﺎﻧﻴﻚ( و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي آن ارزﻳﺎﺑﻲ ﺷﻮد )ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 1 -9‬ﻧﻜﺎت آﻣﻮزﺷﻲ‬
‫ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺷﻮد( ‪.‬‬
‫ﻫﺸﺪار‪ -‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﻼﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎر ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻳﺎ درﺑﺎره اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻴﻤﺎر ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪1- Patient /Client‬‬

‫‪2 - Anxiety Disorder‬‬
‫‪3 - Panic Disorder‬‬

‫‪2‬‬
 ‫‪ 5-6‬ﻳﻚ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺪون ﻣﺤﺮك و آرام ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 6-6‬ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ در ﺑﻴﻤﺎر‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎر در ﻛﻨﺎر ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ 7-6‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﻓﺮﺻﺖ اﺑﺮاز اﺣﺴﺎﺳﺎت داده ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 8-6‬در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺮاﻗﺒﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻛﻤﻚ دارد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻚ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 9-6‬از ﻣﺼﺮف داروﻫﺎي دﺳﺘﻮر داده ﺷﺪه‪ ،‬اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 10-6‬آﮔﺎﻫﻲ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ ﻣﻜﺎن و زﻣﺎن و ﺷﺨﺺ ﺑﺮرﺳﻲ و ﻋﻼﻳﻢ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻣﺪدﺟﻮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ﻫﺎي‬
‫‪ 15008،15028،15032،15021‬ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺸﺪار‪ -‬در ﺻﻮرت وﺟﻮد اﺧﺘﻼل در ﺳﻄﺢ ﻫﻮﺷﻴﺎري ﻳﺎ ﻋﻼﻳﻢ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻓﻮرا ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ اﻃﻼع داده ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪11-6‬ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات رﻓﺘﺎري ﺑﻴﻤﺎر ﻛﻨﺘﺮل ﺷﻮد و ﺗﻐﻴﻴﺮات رﻓﺘﺎري ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ اﻃﻼع داده ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 12-6‬از آﻣﻮزشﻫﺎي ﺗﻨﻔﺴﻲ و آرام ﺳﺎزي ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ اﺿﻄﺮاب اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 13-6‬از رﻓﺘﺎر درﻣﺎﻧﻲ )ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻲ(‪ ،‬روان درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﻨﺶ ﮔﺮا و آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 14-6‬ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻓﻜﺮ‪ ،‬اﻧﺤﺮاف ﻓﻜﺮ‪ ،‬ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﺷﺮﻛﺖ در ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي‬
‫ورزﺷﻲ و ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 15-6‬ﺛﺒﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪات و ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻠﻲ اﻳﺮان ﺷﻤﺎره ‪ 15042‬ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﻳﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫اﻟﻒ‪ -‬ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻫﺎ‬
‫ب‪-‬ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﻄﺢ اﺿﻄﺮاب و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎي آن‬
‫پ‪-‬ﺗﻐﻴﻴﺮات رﻓﺘﺎري‬
‫ت‪ -‬آﻣﻮزش ﻫﺎي داده ﺷﺪه ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﺮاي ﻛﺎﻫﺶ اﺿﻄﺮاب‬
‫ث‪ -‬ﺳﻄﺢ ﻫﻮﺷﻴﺎري و ﻋﻼﻳﻢ ﺣﻴﺎﺗﻲ‬
‫ج‪ -‬ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات رﻓﺘﺎري ﺑﺎ ذﻛﺮ زﻣﺎن دﻗﻴﻖ‬
‫چ‪-‬ﻧﻮع درﻣﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﺮاي ﺑﻴﻤﺎر‬
‫ح‪-‬ﺳﺎﻳﺮ اﻗﺪاﻣﺎت و ﻣﺸﺎﻫﺪات اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‬

‫ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺠﺎم ﻛﺎر‬ ‫‪7‬‬

‫‪1-7‬دﻗﺖ و ﺻﺤﺖ در اﻧﺠﺎم ﻛﺎر‬
‫‪ 2-7‬ﺣﻔﻆ ﺣﺮﻳﻢ وﺣﺮﻣﺖ ﻣﺪ دﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر‬
‫‪ 3-7‬اراﺋﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﻻزم ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده وي درﻣﻮرد ﻧﺤﻮه اﻧﺠﺎم ﻓﺮآﻳﻨﺪ‬
‫‪ 4-7‬رﻋﺎﻳﺖ ﻧﻜﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ‪ ،‬اﻳﻤﻨﻲ‪ ،‬اﻣﻨﻴﺘﻲ و ﻓﻮرﻳﺖ زﻣﺎﻧﻲ‬

‫‪3‬‬
 ‫ﺷﺮاﻳﻂ اراﺋﻪ دﻫﻨﺪه ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫‪8‬‬
‫اﻳﻦ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻛﺎر ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮﺳﺘﺎر و در ﺑﺨﺶ روان اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫ﻧﻜﺎت آﻣﻮزﺷﻲ‬ ‫‪9‬‬

‫‪ 1-9‬اﺿﻄﺮاب ﻓﺮد را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺴﻤﻲ‪ ،‬روان ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ و رﻓﺘﺎري ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﺴﻴﺎري از‬
‫اﺷﻜﺎل و ﺷﺪت ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت دﻳﺪه ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺳﻄﻮح ﺷﺪت ﺑﻪ ﻗﺮار زﻳﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ 1-1-9‬ﺧﻔﻴﻒ‪ :‬ﺷﺨﺺ ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻣﺒﻬﻢ دارد‪ .‬در اﻳﻦ ﺳﻄﺢ از اﺿﻄﺮاب ﺷﺨﺺ آﮔﺎه و ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺳﺖ و ﻗﺎدر ﺑﻪ‬
‫ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻼت اﺳﺖ‪ .‬اﻧﮕﻴﺰه ﺑﺮاي ﻳﺎدﮔﻴﺮي اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ 2-1-9‬ﻣﺘﻮﺳﻂ‪ :‬ﻓﺸﺎر و ﺗﺮس ﺷﺨﺺ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ و او اﺣﺴﺎس ﻋﺠﺰ و ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺬﻳﺮي ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻛﻒ دﺳﺖ ﻫﺎ ﻋﺮق‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﻧﺒﺾ و ﺗﻨﻔﺲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺗﻮﺟﻪ روي ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺗﻔﻜﺮ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻛﺎﻫﺶ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﻫﻨﻮز ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ رخ دﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ 3-1-9‬ﺷﺪﻳﺪ‪ :‬ﻓﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﺮاوان ﻋﺮق ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺗﻨﻔﺲ ﺳﻄﺤﻲ و ﺗﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻼﻳﻢ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ و ﺷﺨﺺ‬
‫دﭼﺎر ﺗﻜﺮر ادرار‪ ،‬ﺧﺸﻜﻲ دﻫﺎن و ﺑﻲ ﺣﺴﻲ اﻧﺘﻬﺎ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬درك ﺣﺴﻲ ﺷﺪﻳﺪا ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻳﺎدﮔﻴﺮي ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ رخ‬
‫دﻫﺪ‪ .‬ﺷﺨﺺ از دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪن ﻣﻲ ﺗﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫‪ 4-1-9‬ﭘﺎﻧﻴﻚ‪ :‬ﻋﻼﻳﻢ اﺿﻄﺮاب ﺷﺪﻳﺪ ﻓﺮد اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬وي از ﻧﻈﺮ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ اﺣﺴﺎس ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ و ﻣﺮدن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺨﺺ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﻴﺴﺖ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اي اوﻟﻴﻪ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ 2-9‬ﻋﻼﻳﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﭘﺎﻧﻴﻚ ﺣﺲ وﺣﺸﺖ‪ ،‬درد ﻗﻔﺴﻪ ﺳﻴﻨﻪ‪ ،‬ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺿﺮﺑﻪ اي‪ ،‬ﺗﻨﻔﺲ ﻣﺸﻜﻞ‪ ،‬ﮔﻴﺠﻲ ﻳﺎ ﺳﺒﻜﻲ ﺳﺮ‪،‬‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻖ‪ ،‬ﺗﺮس از دﺳﺖ دادن ﻛﻨﺘﺮل ﻳﺎ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪن و ﺗﺮس از ﻣﺮدن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪4‬‬
 ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ اﻟﻒ‬
‫)اﻟﺰاﻣﻲ(‬
‫ﺣﻘﻮق ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر‬

‫اﻟﻒ‪ 1-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎرﺣﻖ دارد در اﺳﺮع وﻗﺖ درﻣﺎن و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻄﻠﻮب‪ ،‬ﻣﺆﺛﺮ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻛﺎﻣﻞ را ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﮋادي ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﻣﺬﻫﺒﻲ از ﮔﺮوه درﻣﺎن اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 2-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد ﻣﺤﻞ ﺑﺴﺘﺮي‪ ،‬ﭘﺰﺷﻚ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎر و ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎي ﮔﺮوه ﻣﻌﺎﻟﺞ را در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﻳﻞ‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 3-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد در ﺧﺼﻮص ﻣﺮاﺣﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ‪ ،‬درﻣﺎن و ﺳﻴﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻴﻤﺎري ﺧﻮد اﻃﻼﻋﺎت ﺿﺮوري‬
‫را ﺷﺨﺼﺎً و ﻳﺎ در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﻳﻞ از ﻃﺮﻳﻖ ﻳﻜﻲ از واﺑﺴﺘﮕﺎن از ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ در‬
‫ﻓﻮرﻳﺖﻫﺎي ﭘﺰﺷﻜﻲ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ در اداﻣﻪ درﻣﺎن ﻳﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺟﺎﻧﻲ ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﮔﺮدد‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 4-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد ﻗﺒﻞ از ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت و اﺟﺮاي درﻣﺎن اﻃﻼﻋﺎت ﺿﺮوري در ﺧﺼﻮص ﻋﻮارض اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ و ﻳﺎ‬
‫ﻛﺎرﺑﺮد ﺳﺎﻳﺮ روشﻫﺎ را در ﺣﺪ درك ﺧﻮد از ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ درﻳﺎﻓﺖ و در اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻴﻮه ﻧﻬﺎﻳﻲ درﻣﺎن ﻣﺸﺎرﻛﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 5-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺨﺼﻲ و ﻋﺪم ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺳﻼﻣﺘﻲ آﺣﺎد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﻮازﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‬
‫رﺿﺎﻳﺖ ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮد از ﺧﺎﺗﻤﻪ درﻣﺎن را اﻋﻼم و ﻳﺎ ﺑﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺮاﻛﺰ درﻣﺎﻧﻲ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 6-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد ﺟﻬﺖ ﺣﻔﻆ ﺣﺮﻳﻢ ﺷﺨﺼﻲ ﺧﻮد از ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﻣﺤﺘﻮاي ﭘﺮوﻧﺪه ﭘﺰﺷﻜﻲ‪ ،‬ﻧﺘﺎﻳﺞ‬
‫ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت و ﻣﺸﺎورهﻫﺎي ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺟﺰ در ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس وﻇﺎﻳﻒ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ از ﮔﺮوه ﻣﻌﺎﻟﺞ اﺳﺘﻌﻼم ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‬
‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 7-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد از رازداري ﭘﺰﺷﻚ و دﻳﮕﺮ اﻋﻀﺎي ﺗﻴﻢ ﻣﻌﺎﻟﺞ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ ﻟﺬا ﺣﻀﻮر ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ اﻓﺮادي‬
‫ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً در روﻧﺪ درﻣﺎن ﺷﺮﻛﺖ ﻧﺪارﻧﺪ ﻣﻮﻛﻮل ﺑﻪ ﻛﺴﺐ اﺟﺎزه ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﻒ‪ 8-‬ﻣﺪدﺟﻮ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎر ﺣﻖ دارد از دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ و دﻳﮕﺮ اﻋﻀﺎي اﺻﻠﻲ ﮔﺮوه ﻣﻌﺎﻟﺞ در ﻃﻮل ﻣﺪت‬
‫ﺑﺴﺘﺮي‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎل و ﭘﺲ از ﺗﺮﺧﻴﺺ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪5‬‬
 ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ب‬
‫)اﻟﺰاﻣﻲ (‬
‫ﻣﻨﺸﻮرﺣﻘﻮق ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ در اﻳﺮان‬

‫ب‪ 1 -‬ﺑﻴﻨﺶ و ارزش‬

‫ﻳﻜﺎﻳﻚ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ و اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻛﺮاﻣﺖ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻴﻤﺎري از اﻫﻤﻴﺖ وﻳﮋه‬
‫اي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻛﺮاﻣﺖ واﻻي اﻧﺴﺎﻧﻲ از اﺻﻮل ﭘﺎﻳﻪ ﻧﻈﺎم ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﺑﻮده ‪،‬‬
‫دوﻟﺖ ﻣﻮﻇﻒ اﺳﺖ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ ‪ -‬درﻣﺎﻧﻲ را ﺑﺮاي ﻳﻜﺎﻳﻚ اﻓﺮاد ﻛﺸﻮر ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت‬
‫ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎدﻻﻧﻪ و ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺣﻘﻮق و رﻋﺎﻳﺖ ﻛﺮاﻣﺖ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﻨﺸﻮر ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارزﺷﻬﺎي واﻻي اﻧﺴﺎﻧﻲ و ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺳﻼﻣﻲ و اﻳﺮاﻧﻲ و ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺮاﺑﺮي ﻛﺮاﻣﺖ ذاﺗﻲ ﺗﻤﺎﻣﻲ‬
‫ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎن ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ و ﺑﺎ ﻫﺪف ﺣﻔﻆ ‪ ،‬ارﺗﻘﺎ و ﺗﺤﻜﻴﻢ راﺑﻄﻪ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻴﺎن اراﺋﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن و ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎن ﺧﺪﻣﺎت‬
‫ﺳﻼﻣﺖ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫ب‪ 2-‬ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ‬

‫ب‪ 1-2-‬درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻄﻠﻮب ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺣﻖ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ‪:‬‬
‫ب‪ 1-1-2-‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﺎن و ﻣﻨﺰﻟﺖ اﻧﺴﺎن و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ارزشﻫﺎ‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎدات ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 2-1-2-‬ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪي ﺻﺪاﻗﺖ‪ ،‬اﻧﺼﺎف‪،‬ادب و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 3-1-2-‬ﻓﺎرغ از ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﺾ از ﺟﻤﻠﻪ ﻗﻮﻣﻲ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻲ‪ ،‬ﻧﻮع ﺑﻴﻤﺎري و ﺟﻨﺴﻴﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 4-1-2-‬ﺑﺮ اﺳﺎس داﻧﺶ روز ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 5-1-2-‬ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﺑﺮﺗﺮي ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 6-1-2-‬در ﻣﻮرد ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﻋﺪاﻟﺖ و اوﻟﻮﻳﺖ ﻫﺎي درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎران‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮﻳﺎن ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 7-1-2-‬ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ارﻛﺎن ﻣﺮاﻗﺒﺖ اﻋﻢ از ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي‪ ،‬ﺗﺸﺨﻴﺺ‪ ،‬درﻣﺎن و ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﻲ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 8-1-2-‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻛﻠﻴﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت رﻓﺎﻫﻲ ﭘﺎﻳﻪ و ﺿﺮوري و ﺑﻪ دور از ﺗﺤﻤﻴﻞ درد و رﻧﺞ و ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎي‬
‫ﻏﻴﺮﺿﺮوري ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 9-1-2-‬ﺗﻮﺟﻪ وﻳﮋهاي ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﮔﺮوهﻫﺎي آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻛﻮدﻛﺎن‪،‬زﻧﺎن ﺑﺎردار‪ ،‬ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎران‪/‬‬
‫ﻣﺪدﺟﻮﻳﺎن رواﻧﻲ‪ ،‬زﻧﺪاﻧﻴﺎن‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻻن ذﻫﻨﻲ و ﺟﺴﻤﻲ و اﻓﺮاد ﺑﺪون ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 10-1-2-‬در ﺳﺮﻳﻊﺗﺮﻳﻦ زﻣﺎن ﻣﻤﻜﻦ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ وﻗﺖ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 11-1-2-‬ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺘﻐﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﭼﻮن زﺑﺎن‪ ،‬ﺳﻦ و ﺟﻨﺲ ﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ؛‬

‫‪6‬‬
‫ب‪ 12-1-2-‬در ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎي ﺿﺮوري و ﻓﻮري )اورژاﻧﺲ(‪ ،‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻫﺰﻳﻨﻪي آن ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد‪ .‬در ﻣﻮارد‬
‫ﻏﻴﺮﻓﻮري)اﻟﻜﺘﻴﻮ( ﺑﺮ اﺳﺎس ﺿﻮاﺑﻂ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 13-1-2-‬در ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎي ﺿﺮوري و ﻓﻮري )اورژاﻧﺲ(‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻻزم اﺳﺖ‬
‫ﭘﺲ از اراﺋﻪي ﺧﺪﻣﺎت ﺿﺮوري و ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﻻزم‪ ،‬زﻣﻴﻨﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺑﻪ واﺣﺪ ﻣﺠﻬﺰ ﻓﺮاﻫﻢ ﮔﺮدد؛‬
‫ب‪ 14-1-2-‬در ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﺣﻴﺎت ﻛﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎري ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺮگ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﻗﺮﻳﺐ اﻟﻮﻗﻮع ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﺪف ﺣﻔﻆ آﺳﺎﻳﺶ وي اراﺋﻪ ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر از آﺳﺎﻳﺶ ﻛﺎﻫﺶ درد و رﻧﺞ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻫﺎي رواﻧﻲ‪،‬‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي و ﻋﺎﻃﻔﻲ وي و ﺧﺎﻧﻮادهاش در زﻣﺎن اﺣﺘﻀﺎر ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ در ﺣﺎل اﺣﺘﻀﺎر ﺣﻖ دارد در‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻓﺮدي ﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ ﻫﻤﺮاه ﮔﺮدد ‪.‬‬
‫ب‪ 2-2-‬اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻄﻠﻮب و ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﻛﺎﻓﻲ در اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻴﻤﺎر ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ب‪ 1-2-2-‬ﻣﺤﺘﻮاي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد ذﻳﻞ ﺑﺎﺷﺪ ‪:‬‬
‫ب‪ 1-1-2-2-‬ﻣﻔﺎد ﻣﻨﺸﻮر ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ در زﻣﺎن ﭘﺬﻳﺮش ؛‬
‫ب‪ 2-1-2-2-‬ﺿﻮاﺑﻂ و ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻋﻢ از ﺧﺪﻣﺎت درﻣﺎﻧﻲ و ﻏﻴﺮ درﻣﺎﻧﻲ و ﺿﻮاﺑﻂ ﺑﻴﻤﻪ و‬
‫ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ در زﻣﺎن ﭘﺬﻳﺮش ؛‬
‫ب‪ 3-1-2-2-‬ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺴﺆوﻟﻴﺖ و رﺗﺒﻪي ﺣﺮﻓﻪاي اﻋﻀﺎي ﮔﺮوه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﺴﺌﻮل اراﺋﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺰﺷﻚ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎر و‬
‫داﻧﺸﺠﻮ و ارﺗﺒﺎط ﺣﺮﻓﻪاي آنﻫﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ؛‬
‫ب‪ 4-1-2-2-‬روشﻫﺎي ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ و درﻣﺎﻧﻲ و ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ و ﻗﻮت ﻫﺮ روش و ﻋﻮارض اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ آن ‪ ،‬ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﻴﻤﺎري‪،‬‬
‫ﭘﻴﺶ آﮔﻬﻲ و ﻋﻮارض آن و ﻧﻴﺰ ﻛﻠﻴﻪي اﻃﻼﻋﺎت ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬار در روﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﻴﻤﺎر ؛‬
‫ب‪ 5-1-2-2-‬ﻧﺤﻮهي دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ و اﻋﻀﺎي اﺻﻠﻲ ﮔﺮوه ﭘﺰﺷﻜﻲ در ﻃﻮل درﻣﺎن ؛‬
‫ب‪ 6-1-2-2-‬ﻛﻠﻴﻪي اﻗﺪاﻣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﭘﮋوﻫﺸﻲ دارﻧﺪ ‪.‬‬
‫ب‪ 7-1-2-2-‬اراﺋﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﺿﺮوري ﺑﺮاي اﺳﺘﻤﺮار درﻣﺎن ؛‬
‫ب‪ 2-2-2-‬ﻧﺤﻮهي اراﺋﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ذﻳﻞ ﺑﺎﺷﺪ ‪:‬‬
‫ب‪ 1-2-2-2-‬اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﻳﺪ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻴﻤﺎر از ﺟﻤﻠﻪ اﺿﻄﺮاب و درد و وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻓﺮدي وي‬
‫از ﺟﻤﻠﻪ زﺑﺎن‪ ،‬ﺗﺤﺼﻴﻼت و ﺗﻮان درك در اﺧﺘﻴﺎر وي ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻦﻛﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺄﺧﻴﺮ در ﺷﺮوع درﻣﺎن ﺑﻪ واﺳﻄﻪي اراﺋﻪي اﻃﻼﻋﺎت ﻓﻮق ﺳﺒﺐ آﺳﻴﺐ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﮔﺮدد؛ )در اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻧﺘﻘﺎل‬
‫اﻃﻼﻋﺎت ﭘﺲ از اﻗﺪام ﺿﺮوري‪ ،‬در اوﻟﻴﻦ زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد(‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﻋﻠﻲرﻏﻢ اﻃﻼع از ﺣﻖ درﻳﺎﻓﺖ اﻃﻼﻋﺎت‪ ،‬از اﻳﻦ اﻣﺮ اﻣﺘﻨﺎع ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﻤﺎر‪/‬‬
‫ﻣﺪدﺟﻮ ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮده ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﮕﺮ اﻳﻦﻛﻪ ﻋﺪم اﻃﻼع ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ‪ ،‬وي ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﺟﺪي ﻗﺮار دﻫﺪ ؛‬
‫ب‪ 2-2-2-2-‬ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻪي اﻃﻼﻋﺎت ﺛﺒﺖﺷﺪه در ﭘﺮوﻧﺪهي ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﺧﻮد دﺳﺘﺮﺳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ آن را درﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮده و ﺗﺼﺤﻴﺢ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻣﻨﺪرج در آن را درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪7‬‬
 ‫ب‪ 3-2-‬ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎب و ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي آزاداﻧﻪ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ در درﻳﺎﻓﺖ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮده ﺷﻮد ‪.‬‬
‫ب‪ 1-3-2-‬ﻣﺤﺪوده اﻧﺘﺨﺎب و ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي درﺑﺎره ﻣﻮارد ذﻳﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫ب‪ 1-1-3-2-‬اﻧﺘﺨﺎب ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ و ﻣﺮﻛﺰ اراﺋﻪﻛﻨﻨﺪهي ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺿﻮاﺑﻂ ؛‬
‫ب‪ 2-1-3-2-‬اﻧﺘﺨﺎب و ﻧﻈﺮ ﺧﻮاﻫﻲ از ﭘﺰﺷﻚ دوم ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﺎور ؛‬
‫ب‪ 3-1-3-2-‬ﺷﺮﻛﺖ ﻳﺎ ﻋﺪم ﺷﺮﻛﺖ درﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﭘﮋوﻫﺶ‪ ،‬ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن از اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي وي ﺗﺄﺛﻴﺮي در ﺗﺪاوم و ﻧﺤﻮه‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ؛‬
‫ب‪ 4-1-3-2-‬ﻗﺒﻮل ﻳﺎ رد درﻣﺎن ﻫﺎي ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدي ﭘﺲ از آﮔﺎﻫﻲ از ﻋﻮارض اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﭘﺬﻳﺮش ﻳﺎ رد آن ﻣﮕﺮ در‬
‫ﻣﻮارد ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﻳﺎ ﻣﻮاردي ﻛﻪ اﻣﺘﻨﺎع از درﻣﺎن ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮي را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﺟﺪي ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ؛‬
‫ب‪ 5-1-3-2-‬اﻋﻼم ﻧﻈﺮ ﻗﺒﻠﻲ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ در ﻣﻮرد اﻗﺪاﻣﺎت درﻣﺎﻧﻲ آﺗﻲ در زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ واﺟﺪ ﻇﺮﻓﻴﺖ‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﺛﺒﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻫﻨﻤﺎي اﻗﺪاﻣﺎت ﭘﺰﺷﻜﻲ در زﻣﺎن ﻓﻘﺪان ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي وي ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ‬
‫ﻣﻮازﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ اراﺋﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ و ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻧﺪه ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ‪.‬‬
‫ب‪ 2-3-2-‬ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺘﺨﺎب و ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد ذﻳﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ‪:‬‬
‫ب‪ 1-2-3-2-‬اﻧﺘﺨﺎب و ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺑﺎﻳﺪ آزاداﻧﻪ و آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ‪ ،‬ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ درﻳﺎﻓﺖ اﻃﻼﻋﺎت ﻛﺎﻓﻲ و ﺟﺎﻣﻊ‬
‫)ﻣﺬﻛﻮر در ﺑﻨﺪ دوم( ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 2-2-3-2-‬ﭘﺲ از اراﺋﻪ اﻃﻼﻋﺎت‪ ،‬زﻣﺎن ﻻزم و ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺟﻬﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي و اﻧﺘﺨﺎب داده ﺷﻮد ‪.‬‬
‫ب‪ 4-2-‬اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺣﺮﻳﻢ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ )ﺣﻖ ﺧﻠﻮت( و رﻋﺎﻳﺖ اﺻﻞ‬
‫رازداري ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬
‫ب‪ 1-4-2-‬رﻋﺎﻳﺖ اﺻﻞ رازداري راﺟﻊ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻪي اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ ﻣﮕﺮ در ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮن‬
‫آن را اﺳﺘﺜﻨﺎ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ؛‬
‫ب‪ 2-4-2-‬در ﻛﻠﻴﻪي ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺮاﻗﺒﺖ اﻋﻢ از ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ و درﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻳﻢ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺿﺮوري اﺳﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮرﻛﻠﻴﻪي اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻻزم ﺟﻬﺖ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺣﺮﻳﻢ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﻓﺮاﻫﻢ ﮔﺮدد؛‬
‫ب‪ 3-4-2-‬ﻓﻘﻂ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ و ﮔﺮوه درﻣﺎﻧﻲ و اﻓﺮاد ﻣﺠﺎز از ﻃﺮف ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ و اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺠﺎز‬
‫ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت دﺳﺘﺮﺳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛‬
‫ب‪ 3-4-2-‬ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺣﻖ دارد در ﻣﺮاﺣﻞ ﺗﺸﺨﻴﺼﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺎﻳﻨﺎت‪ ،‬ﻓﺮد ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺧﻮد را ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻳﻜﻲ از واﻟﺪﻳﻦ ﻛﻮدك در ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ درﻣﺎن ﺣﻖ ﻛﻮدك ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺿﺮورتﻫﺎي‬
‫ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ب‪ 5-2-‬دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﻛﺎرآﻣﺪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺎت ﺣﻖ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫‪8‬‬
‫ب‪ 1-5-2-‬ﻫﺮ ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺣﻖ دارد در ﺻﻮرت ادﻋﺎي ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺧﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮع اﻳﻦ ﻣﻨﺸﻮر اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪون اﺧﺘﻼل در‬
‫ﻛﻴﻔﻴﺖ درﻳﺎﻓﺖ ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ذي ﺻﻼح ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ؛‬
‫ب‪ 2-5-2-‬ﺑﻴﻤﺎران‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮﻳﺎن ﺣﻖ دارﻧﺪ از ﻧﺤﻮه رﺳﻴﺪﮔﻲ و ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺧﻮد آﮔﺎه ﺷﻮﻧﺪ ؛‬
‫ب‪ 3-5-2-‬ﺧﺴﺎرت ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﻄﺎي اراﺋﻪ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺲ از رﺳﻴﺪﮔﻲ و اﺛﺒﺎت ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻘﺮرات در‬
‫ﻛﻮﺗﺎهﺗﺮﻳﻦ زﻣﺎن ﻣﻤﻜﻦ ﺟﺒﺮان ﺷﻮد ‪.‬‬
‫در اﺟﺮاي ﻣﻔﺎد اﻳﻦ ﻣﻨﺸﻮر در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﻴﻠﻲ ﻓﺎﻗﺪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﻛﻠﻴﻪي ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻤﺎر‪/‬‬
‫ﻣﺪدﺟﻮ‪ -‬ﻣﺬﻛﻮر در اﻳﻦ ﻣﻨﺸﻮر‪ -‬ﺑﺮ ﻋﻬﺪهي ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻧﺪهي ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﺎنﭼﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮﻧﺪهي‬
‫ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﭘﺰﺷﻚ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ درﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎر‪ /‬ﻣﺪدﺟﻮ ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺮاﺟﻊ ذﻳﺮﺑﻂ درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﻈﺮ در ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي را ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎنﭼﻪ ﺑﻴﻤﺎري ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮاي ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮي اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﺨﺸﻲ از روﻧﺪ درﻣﺎن ﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬
‫ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ او ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻤﺮده ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪9‬‬