Τα σκυλιά πάντα και παντοτινά οι

πιο έμπιστοι φίλοι.

Μακιτρια 1θσ Γυμναςίου Ιεοδϊρα Μαμαλάκθ

Ο Αριςτοτζλθσ είναι ζνα αγόρι ςε θλικία εννζα ετϊν. Ζει με

τθν οικογζνεια του και με τθ ςκυλίτςα του τθν Αρετοφςα. Η
Αρετοφςαζχοντασμεγαλϊςει πολφ ιρκε το φυςικό τθσ τζλοσ.
ΘτανΣάββατοπρωί και ο Αριςτοτζλθσόλοσχαράπιγε να παίξει
μαηί τθσ αλλά θ ςκυλίτςα δεν ιτανπλζον εν ηωι. Η κάρδια του
Αριςτοτζλθ ζςπαςε ςε χίλια κομμάτια. Το παιδί όλο το
ςαββατοκφριακο δεν μιλοφςε. Το χαμόγελο δεν είχε
ξαναςχθματιςτεί ςτο παιδικό προςωπάκι του. Είχε γεμίςει
φωτογραφίεσ ςε όλο το δωμάτιο του με τθν πολυαγαπθμζνθ
του Αρετοφςα. Τθν Κυριακι το απόγευμα θ μθτζρα του, του
είπε« Έλαμθν ςτενοχωριζςαι άλλο, ζλα να διαβάςουμε
Κςτορ…» πριν ακόματελειϊςει τθν πρόταςθ τθσ ο
Αριςτοτζλθσαπάντθςε«Μαμά δεν ζχω καμιά όρεξθ»θ μαμά
του απάντθςε «Έλα για ίςα-ίςα για να αλλάξεισ παραςτάςεισ»
αυτόσ είπε «Εντάξει». Άρχιςε να διαβάηει δυνατά ωσ που
άρχιςε να τρεμουλιάηει θ φωνι του, να κομπιάηει και το
μάκθμα ςτο οποίο είχε για μελζτθ και αναφερόταν επίςθσ ςε
ζνα ςκφλο που είχε φφγει από τθ ηωι , πιο ςυγκεκριμζνα ζλεγε
«Τθ ςκυλίτςα του τθν Παρκενόπθ ζκαψε εδϊ ο κφριόσ τθσ για
να κυμάται τα παιχνίδια του μαηί τθσ ςαν αντίδωρο για τθ
χαρά που του ζδινε. Γιατί υπάρχει βραβείο αγάπθσ και για τα
ςκυλιά και θ ςκυλίτςα το κζρδιςε αυτό το βραβείο, αυτό το
μνιμα, για τθ αφοςίωςι τθσ ςτον κφριό τθσ. Κι εςφ που
βλζπεισ το μνιμα μπορείσ να αποκτιςεισ ζναν καλό φίλο, που
και ηωντανό κα ςε αγαπά και νεκρό κα ςε φροντίςει». Όταν
βγικε από το δωμάτιο του είχε βουρκϊςει, τότε θ μθτζρα του
τον κοίταξε και του χαμογζλαςε γλυκά. Απότότε ο
Αριςτοτζλθσκατάλαβε πωσ αν κάποιον δεν τον ξεχάςουμε και
τον αγαπάμε κα είναι πάνταδιπλάμασ, να μασ βοθκά και να
μασ φροντίηει. Και πωσ τα ηϊαείναι από τθν αρχαιότθτα κοντά
μασ.

Ο τάφοσ τησ ςκυλίτςασ Παρθενοπησ 2ο ή 3ο

αι. μΧ
21οσαι. μΧ 2023