Odwodnienie Dróg Kolejowych W Niemczech.

Odwodnienie dróg kolejowych w Niemczech.
Dr inż. Roman Edel

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.
www.konferencjespecjalistyczne.pl
Zadania odwodnienia podtorza:
• zebranie i odprowadzenie wód pochodzących z różnych

źródeł,
• przeciwdziałanie ich gromadzeniu się w obrębie:
- konstrukcji jezdni kolejowej,

- korpusu budowli ziemnej.
Rodzaje wód
mogących oddziaływać
na konstrukcję podtorza i nawierzchni kolejowej:
• wody powierzchniowe z opadów atmosferycznych,

• wody gruntowe o zwierciadle swobodnym i napiętym,
• wody kapilarne,
• wody warstwowe (płynące w gruncie).
Możliwość odwadniania przez infiltrację do gruntu
jest zależna głównie od jego wodoprzepuszczalności.
Można ją ocenić w następujący sposób :
• grunty dobre do infiltracji

niespoiste i półspoiste o IP < 0,06 i kf ≥ 10-5 m/s,
• grunty wodoprzepuszczalne (najczęściej)

mało- i średniospoiste o 0,06 < IP < 0,30 i kf ≥ 10-7 m/s
• grunty nie nadające się do infiltracji

bardzo spoiste o IP > 0,30 i zawartości wody wL na granicy
płynności > 0,46, zawartości małych ziaren (d < 0,002 mm)
powyżej 20% i kf < 10-7 m/s.
Zasady obliczania ilości wód oddziałujących na podtorze
Obliczenie ilości wód oddziałujących na podtorze Q

dokonuje się na podstawie wzoru:
Q = Q R + QZ + QU
gdzie:
Q - ilość wód oddziałujących na podtorze [l/s]

QR - ilość wód opadowych ze zlewni kolejowej [l/s]
QZ - ilość wód doprowadzanych do odwadnianej zlewni
kolejowej [l/s]
QU - podziemny dopływ wód do zlewni kolejowej [l/s]
Obliczenie wielkości odpływu QR,
ilość wód opadowych ze zlewni kolejowej [l/s]
należy wyznaczyć zgodnie z RAS-Ew
oraz z uwzględnieniem przepisów i wytycznych
obowiązujących na kolei.
QR = rT; n · φ · AE ·ψ
gdzie:
rT; n - natężenie deszczu obliczeniowego dla parametrów

T (czas trwania) i n (częstotliwość) [l/(s·ha)]
φ - współczynnik opóźnienia odpływu [-]
AE - powierzchnia odwadnianej zlewni [ha]
ψ - współczynnik spływu dla zlewni AE [-]
Wartość QZ
ilość wód doprowadzanych do odwadnianej zlewni
kolejowej [l/s]
zawiera wielkość dopływu do zlewni wód obcych oraz z

terenu kolei.
Wielkość tę wyznacza się

na podstawie danych w osobny sposób.
Urządzenia
stosowane do odwodnienia dróg kolejowych
Elementami składowymi odwodnienia linii kolejowej mogą być:
• rowy podłużne równoległe do trasy linii kolejowej,

• rowy stokowe, rowy opaskowe,
• odwodnienie wgłębne i głębokie,
• studnie,
• kanalizacja zbiorcza,
• urządzenia chłonne,
• urządzenia retencyjne,
• studnie odciążające.
W celu zagwarantowania
dobrych warunków odwodnienia podtorza
w terenie płaskim zaleca się
prowadzenie konstrukcji nawierzchni kolejowej

co najmniej 0,50 m
powyżej powierzchni terenu sąsiadującego.
Rowy podłużne
Rowy podłużne mają kształt trapezowy.
Spadki podłużne powinny wynosić:
- minimalny 0,3 %,
- maksymalny 3,0 %.
Spadki podłużne rowów mniejsze niż 0,3%
są dopuszczalne, jeżeli:
• grunt podłoża posiada kf > 10-5 m/s (rów infiltracyjny) lub

pod rowem podłużnym wykonana jest w gruncie pionowa
warstwa infiltracyjna pozwalająca na infiltrację wody do
warstw wodoprzepuszczalnych,
• zebrana woda może zostać odprowadzana do gruntu bez

negatywnego oddziaływania na zwierciadło wód gruntowych
(np. podwyższenie poziomu)
• istniejący rów podłużny spełniała dotychczas wymagania

odwodnienia trasy kolejowej i w przyszłości nadal będzie
zapewnić wystarczające odwodnienie
Rowy odwadniające odprowadzające wodę w sposób
ciągły należy zaprojektować odpowiednio do wielkości
przepływu obliczeniowego.
Najwyższy poziom wody w rowie powinien znajdować

się co najmniej o 1,50 m poniżej górnej krawędzi szyny
kolejowej.
Dopuszcza się zmniejszenie tej odległość do 1,20 m dla

linii podrzędnych.
Minimalna szerokość podstawy rowu wynosi 0,40 m.
Pochylenie skarp rowu wynosi maksymalnie 1:1,5.

Odcinki zagrożone erozją należy umocnić.
Głębokość rowu powinna wynosić co najmniej 0,40 m

licząc od dna rowu do podstawy podtorza.
Skarpy obsiewa się trawą.
Rów w przekroju poprzecznym przy konstrukcji nawierzchni bez warstwy ochronnej
Rów w przekroju poprzecznym przy konstrukcji nawierzchni z warstwą ochronną
Przy niewielkim dopływie wód opadowych
możliwe jest zastąpienie rowów podłużnych muldą.
Minimalna
głębokość muldy mierzona od dna do spodu konstrukcji drogi (chodnika)

utrzymaniowej powinna wynosić 0,10 m
a jej szerokość od 0,40 m do 0,80 m.
Pomiędzy muldą i konstrukcją kolei znajduje się droga do celów utrzymaniowych /

konserwacyjnych
Rowy zamknięte
z prefabrykowanych elementów złożonych z części dennej oraz

z przykrywy rowu należy zwymiarować na obciążenie ruchem pieszym.
Gdy wzdłuż linii kolejowej występuje droga piesza do celów

eksploatacyjno-utrzymaniowych oraz gdy infiltrującą objętość wód
opadowych można ująć w przewód drenażowy, stosuje się zamiast rowu
drenaż z przewodem o średnicy co najmniej 100 mm.
Rowy kolejowe
wymiaruje się hydraulicznie
na wielkość obliczeniowego przepływu wody w przypadkach,
gdy:
• odprowadzają stałą ilość wody lub
• mają dodatkowo funkcję odbiornika wód deszczowych lub
• służą dodatkowo do odprowadzania wody obcej.
Odwodnienie wgłębne i głębokie
do odwadniania podtorza składa się z następujących
elementów:
• filtry i drenaże o specjalnej budowie,

• geotekstylia,
• ciągi drenarskie z przewodem rurowym oraz bez,
• studnie kanalizacyjne i drenarskie,
• kanalizacja deszczowa.
Zadaniem zamkniętych urządzeń podziemnych jest:
• zebranie niezwiązanej w gruncie wody lub obniżenie

istniejącego poziomu wód gruntowych, jeżeli powoduje ona
nadmierne zawilgocenie/nawodnienie gruntu w osi toru
kolejowego na poziomie wyższym niż 1,50 m poniżej główki
szyny (1,20 m dla słabiej uczęszczanych torów przy v ≤ 80
km/h i nacisku na oś ≤ 18t),
• zebranie wód infiltrujących oraz gruntowych z warstw

wodonośnych,
• odprowadzenie zebranej wody do odbiornika
Ciągi drenarskie
W praktyce stosuje się 3 rodzaje rur do ciągów drenarskich:
• drenaż pełny,
• drenaż częściowy chłonny,
• drenaż częściowy wielofunkcyjny.
Rodzaje ciągów drenarskich z przewodem rurowym
drenaż pełny drenaż częściowy chłonny drenaż częściowy wielofunkcyjny
Drenaż pełny
Typowy dren chłonny stosowany do:
- wchłaniania wody gruntowej niezwiązanej,

- obniżania zwierciadła wód gruntowych.
Stosuje się w przypadku, gdy jest możliwa infiltracja wody

z rury drenażowej do gruntu.
Drenaż częściowy chłonny
- część górna służy do wchłaniania wody z gruntu,
- część dolna (około 15%) do odprowadzania zebranej wody.
Drenaż częściowy wielofunkcyjny
używany przede wszystkim:
- do transportu (przepływu) większej ilości wód infiltrujących,
- gdy na danym odcinku nad funkcją chłonną przeważa

funkcja przepływu.
Do ciągów drenarskich stosuje się
rury o średnicy od DN 100 do DN 400.
Z reguły stosuje się średnice DN 150 i DN 250.
Średnice poniżej DN 150 należy stosować tylko na liniach

drugorzędnych i w orurowanym rowie podłużnym.
Spadek podłużny dna wykopu
pod drenaż powinien gwarantować przepływ wody z prędkością
pomiędzy 0,5 m/s i 3,0 m/s.
Z reguły spadek podłużny powinien być większy od 0,3%.
Jeżeli wymagają tego punkty wiążące w przebiegu odbiornika

wód opadowych, to możliwe jest zmniejszenie spadku ciągu
drenarskiego do wartości:
- 0,25% – dla rur betonowych

- 0,20% – dla rur kamionkowych
- 0,15% – dla rur z tworzyw sztucznych z gładką
powierzchnią wewnętrzną
Drenaż pełny
należy wykonywać z całkowitą opsypką materiałem

filtracyjnym.
Dopływ wody odbywa się najczęściej w dolnej części jego

przekroju poprzecznego.
Dla zapobieżenia przenikania drobnych frakcji do wnętrza

ciągu drenarskiego można stosować owinięcie rury
geosyntetykiem o odpowiednich właściwościach.
Drenaż pełny
- dno wykopu do 2/3 wysokości rury należy wypełnić

materiałem o słabej wodoprzepuszczalności.
- ma za zadanie zatrzymanie infiltrującej wody i umożliwienie

jej wniknięcia do wnętrza rury drenażowej.
- pozostałą objętość wykopu zasypuje się materiałem

filtracyjnym.
Drenaż częściowo chłonny
- dno wykopu wypełnia się materiałem o słabej

wodoprzepuszczalności do 1/3 wysokości rury,
- pozostałą objętość wykopu zasypuje się materiałem

filtracyjnym.
Drenaż częściowo chłonny
W sąsiedztwie technicznych urządzeń infrastruktury kolejowej
(np. sygnalizacyjnych, trakcyjnych lub semaforów)
możliwa jest zmiana liniowego przebiegu ciągu drenarskiego.
Odwodnienie głębokie
służące do obniżenia poziomu wód gruntowych
Odwodnienie głębokie
służące do zbierania wód warstwowych (płynących)
Odwodnienie głębokie służące do obniżenia poziomu wód

gruntowych przy zawężonej szerokości pasa torowiska
Odwodnienie głębokie złożone z rowu podłużnego zakrytego

wodoprzepuszczalnym elementem dennym
z wykonanym pod nim drenażem francuskim
Drenaż
usytuowany między dwoma torami linii wielotorowej
z ciągłym podłożem tłuczniowym
Drenaż
usytuowany między dwoma torami linii wielotorowej
z przerwą w podłożu tłuczniowym
Urządzenia chłonne
Wody opadowe z toru szlakowego oraz z torów stacyjnych

z reguły mogą być odprowadzane
przez infiltrację do gruntu.
Wyjątek stanowią wody zanieczyszczone (np. zamulone),

które muszą zostać najpierw oczyszczone przed
wprowadzeniem ich do urządzeń chłonnych.
Do urządzeń chłonnych zaliczamy:
• rowy chłonne i muldy chłonne,
• dreny szczelinowe,
• odwierty filtracyjne,
• studnie chłonne i studnie piaskowe,
• zbiorniki chłonne.
Rowy i muldy chłonne
są to rowy lub muldy, których dno znajduje się w gruncie
wodoprzepuszczalnym.
Na gruncie słabo wodoprzepuszczalnym lub

nieprzepuszczalnym można stosować pod dnem rowu
podłużnego dreny szczelinowe, jeżeli warstwa
wodoprzepuszczalna znajduje się na głębokości
mniejszej niż 2 m poniżej dna rowu.
Studnie chłonne przekazują wodę punktowo do gruntu.
Stosuje się je w sytuacjach szczególnych, gdy nie istnieje inna możliwość na
odprowadzenie zebranej wody.
Linie filtracji
A A
hw płaszczyzna
dna studni
zwg
d
0,5 h w r
© Copyright Przekrój A - A
Odwierty chłonne
podobnie jak i studnie chłonne odprowadzają wody opadowe

punktowo do gruntu do warstw wodoprzepuszczalnych
zalegających na większej głębokości.
Minimalna średnica odwiertu chłonnego powinna wynosić 0,4 m.
Odstęp górnej krawędzi warstwy filtracyjnej w odwiercie

chłonnym od najwyższego średniego poziomu wód gruntowych
powinien wynosić 1,5 m.
W terenie płaskim przy braku naturalnego odbiornika wód
deszczowych możliwe jest zastosowanie zbiorników
chłonnych i odparowujących.
Ich ukształtowanie należy dopasować do topografii terenu

i zagospodarować w sposób zbliżony do naturalnego.
Powierzchnię dna należy wykonać z materiału filtracyjnego.
Minimalny odstęp od korpusu budowli ziemnej linii kolejowej

powinien wynosić 5,0 m.
Możliwe jest wykonanie przed wlotem do zbiornika głównego

osadnika w postaci małego zbiornika przepływowego lub
osadnika prefabrykowanego.
Urządzenia retencyjne
Na terenie kolei najczęściej stosowanym urządzeniem

retencyjnym jest zbiornik retencyjny, który składa się
zazwyczaj z:
• dopływu,
• odpływu z urządzenia ograniczającego wypływ (urządzenia
dławiącego),
• odpływu awaryjnego,
• zbiornika głównego (retencyjnego)
• osadnika na zawiesiny.
Objętość retencyjną zbiornika wyznacza się
dla deszczu 10-cio letniego i dla maksimum przy czasach
trwania opadu od 15 minut do 36 godzin.
Maksymalna obliczona wysokość zwierciadła wody w

zbiorniku powinna znajdować się co najmniej 0,5 m poniżej
korony zbiornika.
Dla terenów o dużym zagrożeniu potencjalnymi szkodami

należy do obliczeń przyjąć deszcz 100-u letni.
Zbiornik retencyjny
Studnie odciążające
umożliwiają odpływ wody gruntowej występującej pod

ciśnieniem (napięte zwierciadło wody) pod torem głównym
(tymczasowo w trakcie budowy lub trwale w czasie
eksploatacji).
Studnie odciążające przewidziane na okres trwały należy

zwymiarować z uwzględnieniem wyporu wody.
Stosowanie studni odciążających zaleca się w przypadkach,

gdy nie daje się uzyskać obniżenia
poziomu napiętego zwierciadła wody metodami tradycyjnymi
przez odwodnienie głębokie.
Studnie kanalizacyjne i drenażowe
Studnie stosuje się w ciągach drenarskich i kanalizacji

deszczowej w celach rewizyjnych, połączeniowych,
wylotowych i wlotowych (przejmujących dopływ wody np. z
drenażu).
Minimalna średnica studni wynosi 0,40 m i jest jednocześnie

uzależniona od głębokości ułożenia kanalizacji lub drenażu.
Zalecane średnice minimalne:
• 0,40 m h < 0,60 m

• 0,60 m 0,60 m ≤ h < 1,75 m
• 1,00 m h ≥ 1,75 m
Odstęp między studniami wynosi zazwyczaj około 50 m,
nie powinien jednak przekraczać 100 m.
Odstęp pomiędzy studnią i masztem trakcyjnym powinien

wynosić co najmniej 5,0 m.
Do budowy studni należy stosować materiały prefabrykowane

lub rury (dla mniejszych średnic).
Do studni kontrolnych zaleca się stosowanie studni tego

samego systemu (producenta) co przewody kanalizacyjne lub
drenarskie.
Studnie należy zamykać przy użyciu odpowiedniej pokrywy

żeliwnej / włazu żeliwnego (wg DIN EN 124).
W rowach i muldach podłużnych wbudowuje się górną
krawędź studni nieco powyżej dna rowu lub muldy,
nie więcej jednak niż 10 cm.
W obrębie dróg i ścieżek przebiegających

wzdłuż linii kolejowej lub krzyżujących się z nią
należy powierzchnię górną studni (pokrywę z włazem)
wbudować równo z poziomem tej ścieżki lub drogi.
Przewody kanalizacji zbiorczej
Kanalizacja zbiorcza zbiera i odprowadza zebrane wody

opadowe do punktu przekazania do odbiornika.
Minimalna średnica kanału wynosi 250 mm.
Minimalny spadek kanału powinien wynosić 0,3%.
Spadek kanału powinien spełnić warunek, że prędkość

przepływu wody powinna wynosić od 0,5 m/s do 3,0 m/s.
Jeżeli nie występuje zagrożenie zamulenia kanału
oraz przy uwzględnieniu warunków topograficznych,
minimalny spadek kanału można zmniejszyć do:
• 0,25% dla rur betonowych
• 0,20% dla rur kamionkowych
• 0,15% dla rur z tworzyw sztucznych
Wylot kanalizacji zbiorczej
do powierzchniowego odbiornika wód opadowych
należy wykonać tak, aby:
• wysokość wylotu znajdowała się co najmniej 0,20 m

powyżej poziomu średniej wody wysokiej,
• kierunek wlotu był zgodny z kierunkiem przepływu

w odbiorniku i tworzył kąt ostry,
• wyloty do odbiornika należy umocnić trwale

aby zapobiec podmywaniu obszaru wlotowego w odbiorniku.
Odwodnienie skarp
Odwodnienie skarp ma za zadanie

zebranie i odprowadzenie wód
dopływających powierzchniowo lub pod powierzchnią terenu.
Dla wód dopływających z terenu leżącego poza trasą kolei

należy wody te, o ile to technicznie możliwe,
zebrać przed ich dopłynięciem do powierzchni skarpy.
Do metod odwodnienia skarp możemy zaliczyć:
• rowy zbiorcze,
• rowy opaskowe,
• rowy stokowe,
• odwodnienie wgłębne i głębokie,
• drenaż (sączki, drenaż przyporowy),
• warstwy filtrujące.
Rowy zbiorcze, opaskowe i stokowe mają za zadanie

zebranie i odprowadzenie wody dopływającej do skarpy
z powierzchni przylegającego terenu.
Rów stokowy
b  0,3 m
h = 0,2 m do 0,5 m
t  h/2
h t
Uszczelnienie warstwą zwięzłego
gruntu o grubości min. 0,2 m
b
Odwodnienie wgłębne i głębokie ma także za zadanie ujęcie
wód podziemnych dopływających warstwami wodonośnymi
i wypływającymi na powierzchnię w obrębie skarpy.
Drenaż rurowy, drenaż przyporowy oraz warstwy filtracyjne

służą do ujęcia wód gruntowych występujących w sposób
liniowy lub warstwowy w obrębie skarp wykopu
i w razie potrzeby służą do stabilizacji powierzchni skarp.
Drenaż przyporowy
Przekrój A - A
Grunt spoisty
 
A  
Linia
poślizgu
Grunt spoisty
Tkanina
geotekstylna
Przypora
1,0
Filtr mineralny
Ciąg drenujący
Drenaż pełny
A DN  
Drenaż pełny    
Przykładowe
rozwiązania
odwodnienia skarp
Odwodnienie skarpy wykopu w terenie górzystym
przy dopływie wody warstwami wodonośnymi
przy pomocy drenażu stokowego

przy pomocy drenaży skarpowych

przy pomocy warstwy filtracyjnej skarpy
Odwodnienie przejść i przejazdów kolejowych
Odwodnienie przejść i przejazdów kolejowych powinno

stanowić integralną całość z odwodnieniem toru szlakowego.
Wszelkie urządzenia odwodnienia wgłębnego i głębokiego

przeprowadza się przez obszar przejazdu kolejowego.
Jedynie rowy i muldy podłużne przeprowadza się pod drogą

w postaci przepustu rurowego.
Możliwe jest także odprowadzenie wód z rowu szlakowego

bezpośrednio do rowu przydrożnego
lub bezpośrednio do odbiornika opadów.
Wody opadowe z drogi można ująć i odprowadzić
przed przejazdem kolejowym
przy pomocy następujących działań:
• przez modyfikację niwelety krótkim odcinkiem drogi

o spadku od trasy kolejowej,
• przez zastosowanie odwodnienia liniowego

(ścieku rynnowego lub szczelinowego)
wykonanego poprzecznie do osi drogi
Odwodnienie rozjazdów i dworców kolejowych
Przy projektowaniu i budowie odwodnienia

urządzeń kolejowych o charakterze powierzchniowym
jak np. strefy rozjazdów na dworcach kolejowych
towarowych lub dworcach osobowych należy uwzględnić
dodatkowe źródła spływu wody.
Są one najczęściej zanieczyszczone i kwalifikują się jako

ścieki gospodarcze lub przemysłowe.
Urządzenia kolejowe o charakterze
powierzchniowym:
• perony,
• drogi dojazdowe i manewrowe,
• perony ładunkowe i punkty załadowcze,
• dachy budynków stacyjnych,
• zadaszenie peronów,
• obrotnice,
• myjnie kolejowe (spływ wód zanieczyszczonych),
• hale kolejowe (ścieki domowe i przemysłowe).
Wód zanieczyszczonych nie wolno wprowadzać do
urządzeń odwadniających podtorze.
Do ich odprowadzenia należy zaprojektować oddzielne

ciągi kanalizacji i w razie potrzeby przewidzieć dodatkowe
urządzenia podczyszczające
lub oczyszczające (osadniki, separatory lub oczyszczalnie).
Dworce kolejowe (osobowe i towarowe) oraz miejsca
rozjazdów charakteryzują się dużymi powierzchniami
oraz niewielkimi dopuszczalnymi spadkami podłużnymi torów
do 2,5‰.
Podłoże pod nawierzchnię kolejową należy w przekroju
poprzecznym uformować w kształcie pilastym.
Przy gruntach spoistych przewiduje się dodatkowo
w najniższych punktach, co drugi tor, odwodnienie w postaci
ciągów drenarskich i podłącza się do kanalizacji zbiorczej.
W najwyższych punktach ciągów drenarskich w przekroju
podłużnym należy przewidzieć studnie kontrolne,
natomiast w punktach najniższych wykonuje się studnie
końcowe przekazujące zebraną wodę do kanalizacji zbiorczej.
W sąsiedztwie peronów stacyjnych
odwodnienie należy usytuować pomiędzy dwoma torami.
W przypadku nowo budowanych peronów dworcowych

możliwe jest wykonanie ciągu odwadniającego
na odpowiedniej głębokości pod powierzchnią peronu.
Odwodnienie podłoża pod podtorzem wykonuje się przy

tym za pomocą przykanalików przechodzących przez
konstrukcję (fundament) krawędzi peronu.
Odwodnienie za pomocą ciągów drenarskich
należy zaprojektować i wykonać możliwie jak najbliżej
rozjazdów,
aby w ten sposób objąć jego działaniem
jak największy obszar.
Jeżeli dany ciąg drenarski

ma swój początek w okolicy rozjazdu,
to dopuszcza się jego wykonanie bez studni
początkowej.
Wody opadowe z powierzchni peronów, dróg manewrowych
oraz punktów i peronów załadowczych należy skierować
pochyleniem poprzecznym od krawędzi peronu.
Przy pomocy odwodnienia:
• liniowego (rynny skrzynkowe lub szczelinowe),

• punktowego (wpusty deszczowe),
następuje ujęcie tych wód i odprowadzenie ich do kanalizacji.
Odwodnienie peronu
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ
Dr inż. Roman Edel

Odwodnienie Dróg Kolejowych W Niemczech.

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Odwodnienie Dróg Kolejowych W Niemczech.

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Odwodnienie dróg kolejowych w Niemczech.

Dr inż. Roman Edel

• zebranie i odprowadzenie wód pochodzących z różnych

• przeciwdziałanie ich gromadzeniu się w obrębie:

- konstrukcji jezdni kolejowej,

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

• wody powierzchniowe z opadów atmosferycznych,

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

• grunty dobre do infiltracji

• grunty wodoprzepuszczalne (najczęściej)

• grunty nie nadające się do infiltracji

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

Obliczenie ilości wód oddziałujących na podtorze Q

Q - ilość wód oddziałujących na podtorze [l/s]

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

rT; n - natężenie deszczu obliczeniowego dla parametrów

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

zawiera wielkość dopływu do zlewni wód obcych oraz z

Wielkość tę wyznacza się

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

Elementami składowymi odwodnienia linii kolejowej mogą być:

• rowy podłużne równoległe do trasy linii kolejowej,

prowadzenie konstrukcji nawierzchni kolejowej

powyżej powierzchni terenu sąsiadującego.

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

Rowy podłużne mają kształt trapezowy.

Spadki podłużne powinny wynosić:

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

• grunt podłoża posiada kf > 10-5 m/s (rów infiltracyjny) lub

• zebrana woda może zostać odprowadzana do gruntu bez

• istniejący rów podłużny spełniała dotychczas wymagania

Najwyższy poziom wody w rowie powinien znajdować

Dopuszcza się zmniejszenie tej odległość do 1,20 m dla

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

Pochylenie skarp rowu wynosi maksymalnie 1:1,5.

Głębokość rowu powinna wynosić co najmniej 0,40 m

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

Rów w przekroju poprzecznym przy konstrukcji nawierzchni z warstwą ochronną

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

głębokość muldy mierzona od dna do spodu konstrukcji drogi (chodnika)

a jej szerokość od 0,40 m do 0,80 m.

Pomiędzy muldą i konstrukcją kolei znajduje się droga do celów utrzymaniowych /

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

z prefabrykowanych elementów złożonych z części dennej oraz

Gdy wzdłuż linii kolejowej występuje droga piesza do celów

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

• odprowadzają stałą ilość wody lub

• mają dodatkowo funkcję odbiornika wód deszczowych lub

• służą dodatkowo do odprowadzania wody obcej.

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

• filtry i drenaże o specjalnej budowie,

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

• zebranie niezwiązanej w gruncie wody lub obniżenie

• zebranie wód infiltrujących oraz gruntowych z warstw

• odprowadzenie zebranej wody do odbiornika

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

W praktyce stosuje się 3 rodzaje rur do ciągów drenarskich:

• drenaż częściowy chłonny,

• drenaż częściowy wielofunkcyjny.

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

drenaż pełny drenaż częściowy chłonny drenaż częściowy wielofunkcyjny

Forum ODWODNIENIE 2014 Kraków, 4-5.06.2014 r.

Typowy dren chłonny stosowany do: