Ο «Γυάλινος Κόσμος» (The Glass Menagerie), θεωρείται το πιο αυτοβιογραφικό

έργο του Αμερικανού συγγραφέα, αφού στην ουσία περιγράφει την ίδια του την
οικογένεια.
Σκιαγραφεί μοναδικά τη διαχρονική ανάγκη των ανθρώπων να καταφεύγουν σε
ψευδαισθήσεις, στην απομόνωση ή στην τέχνη πλάθοντας «έναν γυάλινο,
εύθραυστο κόσμο» προκειμένου να αντέξουν τη σκληρή πραγματικότητα που τους
συνθλίβει
Σε αυτό το θέατρο, ένα περίτεχνο μεκανό παρασκηνίων, «παίζεται» εν
φαντασία και λόγω η εύθραυστη υαλουργία μιας ναυαγισμένης οικογένειας σε
μια χώρα εν κρίσει. Η Εύα Μανιδάκη δημιούργησε το σκηνικό ποιητικό παζλ 

https://www.tanea.gr/2015/03/15/lifearts/i-kritiki-tis-deyteras-gyalinos-kosmos-toy-
tenesi-oyiliams-i-zwi-ws-theatro/

Μόνη της, όμως, δεν συμβάδιζε με το γειωμένο νατουραλισμό της

παράστασης και τον υπερτροφικό ψυχολογικό ρεαλισμό που
υιοθετήθηκε ως υποκριτικός κώδικας. Επιπλέον, η αναγγελία των
σκηνικών οδηγιών από τον Τομ-Καταλειφό επιμήκυνε αναίτια τη
διάρκεια και στέρησε από το έργο μια θεμελιώδη λειτουργία –
εκείνη της μηχανής ψευδαισθήσεων–, στην οποία δεν συνέδραμαν
αρκούντως τα κοστούμια, η μουσική και, κυρίως, ο αχανής
προσκηνιακός χώρος, ο οποίος παράμενε σκηνογραφικά
ανενεργός. μόνο στο β΄ μέρος αναδύθηκε μέσα απ’ τα κιβώτια με
την ένδειξη «fragile» η τραπεζαρία και, μαζί, η σκηνική μαγεία 
Μόνη της, όμως, δεν συμβάδιζε με το γειωμένο νατουραλισμό της
παράστασης και τον υπερτροφικό ψυχολογικό ρεαλισμό που
υιοθετήθηκε ως υποκριτικός κώδικας. Επιπλέον, η αναγγελία των
σκηνικών οδηγιών από τον Τομ-Καταλειφό επιμήκυνε αναίτια τη
διάρκεια και στέρησε από το έργο μια θεμελιώδη λειτουργία –
εκείνη της μηχανής ψευδαισθήσεων–, στην οποία δεν συνέδραμαν
αρκούντως τα κοστούμια, η μουσική και, κυρίως, ο αχανής
προσκηνιακός χώρος, ο οποίος παράμενε σκηνογραφικά
ανενεργός. μόνο στο β΄ μέρος αναδύθηκε μέσα απ’ τα κιβώτια με
την ένδειξη «fragile» η τραπεζαρία και, μαζί, η σκηνική μαγεία 
https://www.athinorama.gr/theatre/theatre-reviews/2505703/gualinos_kosmos/

Το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη εκμεταλλεύτηκε σχεδόν άψογα το διαθέσιμο χώρο του θεάτρου. Χωρίς
εμφανή χωρίσματα "δημιούργησε" διακριτούς χώρους, όπως το ησυχαστήριο της σκάλας, το γραφειάκι
του Τομ, την τραπεζαρία έκπληξη, αλλά λειτούργησε και αφαιρετικά, θέλοντας να δείξει όλη αυτή τη
γύμνια της φαντασίωσης και του πλαστού και τη μοναξιά της πραγματικότητας.
http://archive.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/12486-gialinos-kosmos-
kritiki-tou-g-xristopoulou.html

Το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη αφαιρετικό, λιτό, πολύ λειτουργικό υπηρέτησε το

πνεύμα της σκηνοθετικής προσέγγισης.
πρόσωπα τραγικά μετεωρίζονται ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία,
ανάμεσα στη φυγή και το δέος της μοναξιάς, ανάμεσα στην ανάγκη της επαφής και
το φόβο της διάψευσης. Ανάμεσα στην ελπίδα της αγνότητας και στη διαπίστωση
της φθοράς… Η διαφορά ανάμεσα στους ήρωες του θεατρικού συγγραφέα και στα
πραγματικά, συνηθισμένα πρόσωπα, είναι μια διαφορά εξωτερίκευσης και
μόνο. Παράσταση που με ιδιοφυία και έμπνευση αναδεικνύει ένα μεγαλειώδες
πολιτικό, συναισθηματικό, λυρικό έργο. Τρυφερό και σκληρό ταυτόχρονα. Ο Τομ
είναι αυτός ο οποίος ζωντανεύει το έργο μέσα από τις μνήμες του, πολλά χρόνια
μετά τα γεγονότα. Πλάθει στη σκηνή τα πρόσωπα που στοίχειωσαν τη ζωή του,
αυτά που εγκατέλειψε. Κάνει τη ζωή του θέατρο. Αυτή είναι η σκηνοθετική
προσέγγιση. Η μητέρα του, η αδελφή του και ο καλεσμένος έρχονται στη μνήμη
του και γεννιούνται πάνω σε μια σκηνή θεάτρου… Ο ήρωας επιστρέφει στο
παρελθόν, στα νεανικά του χρόνια. Τα αναπολεί όταν πια είναι 60χρονος και
φθασμένος. Ένας γερασμένος Τομ.

Συμβολισμοί

– Το πορτρέτο του πατέρα επί σκηνής είναι ένα σύμβολο διαφυγής.

– Το «μπλε κρινάκι» («blue roses» στο πρωτότυπο) συμβολίζει την ασυνήθιστη
γοητεία και την απόκοσμη ομορφιά της Λώρας.
– Το πικάπ με τη συλλογή δίσκων του πατέρα είναι ένα σύμβολο ασφάλειας.
– Το σπάσιμο του γυάλινου μονόκερου της Λώρας συμβολίζει κάτι που υπερβαίνει
τον ιδιωτικό ρομαντικό μύθο. Σηματοδοτεί το τέλος μιας φάσης της Ιστορίας, το
τέλος μιας συγκεκριμένης οπτικής πάνω στις ανθρώπινες δυνατότητες.
– Το σβήσιμο των κεριών στο τέλος του έργου λειτουργεί ως μια αλληγορία. Τα
κεριά συνδέονται με τη μνήμη. Ο Τομ δεν είναι σε θέση να σβήσει ό, τι άφησε
πίσω του, πάντα θα το κουβαλά. Ίσως από ενοχές, ίσως από ντροπή. Κυρίως όμως
από αγάπη!

https://www.catisart.gr/skoti-eleni-gyalinos-kosmos/

Σε πρώτη εντύπωση, το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη φαντάζει παράταιρο για

ένα σπίτι στον Αμερικάνικο νότο, ιδιαίτερα μιας νοικοκυράς σαν την Αμάντα
με εμμονή στην τελειότητα, ωστόσο η επιλογή της δημιουργίας μιας σκηνής με
καφάσια και μεγάλα κουτιά που κρύβουν τα όποια απαραίτητα έπιπλα,
ανταποκρίνεται πλήρως στην άρνηση της στεγνής φωτογραφικής απεικόνισης
από τον ίδιο τον Ουίλιαμς. Το σκηνικό πράγματι μεταμορφώνεται και
μεταλλάσσεται κατά τις απαιτήσεις των ηρώων και των καταστάσεων,
συντελώντας στη διάχυτη μελαγχολία και παραίτηση τους.
Εξάλλου, ο Γυάλινος Κόσμος είναι πρωτίστως ένα έργο μνήμης. Και όπως η
μνήμη κάνει ευρεία χρήση ποιητικής αδείας, έτσι και το νέο του ανέβασμα στο
Εμπορικόν μας καλεί να ξεχάσουμε αυτό που έχουμε δημιουργήσει ως μνήμη
με το μυαλό μας, και να δημιουργήσουμε μια νέα ανάμνηση με την καρδιά,
παραλείποντας, κατά τα λεγόμενα του Ουίλιαμς, κάποιες λεπτομέρειες και
διογκώνοντας κάποιες άλλες.

https://www.mytheatro.gr/gyalinos-kosmos-kritikes/
https://frapress.gr/2015/05/idame-ke-sas-protinoume-tin-parastasi-gialinos-
kosmos/
https://www.kathimerini.gr/culture/theater/812449/i-eytychia-enos-eythraystoy-
kosmoy/
http://archive.onlytheater.gr/kritiki_/kritiki-onlytheater_/12486-gialinos-kosmos-
kritiki-tou-g-xristopoulou.html
https://www.monopoli.gr/2015/05/13/reviews/eidame-parastaseis/137698/syn-
plhn-o-gyalinos-kosmos-sto-theatro-emporikon/
https://elculture.gr/o-gialinos-kosmos-emporikon/
https://www.mixgrill.gr/ar44579el-gyalinos-kosmos-sto-theatro-emporikon.html
https://www.athinorama.gr/theatre/theatre-reviews/2505703/gualinos_kosmos/
https://www.tanea.gr/2015/03/15/lifearts/i-kritiki-tis-deyteras-gyalinos-kosmos-toy-
tenesi-oyiliams-i-zwi-ws-theatro/
https://www.theatrikaprogrammata.gr/%CE%BF-%CE%B3%CF%85%CE%B1%CE%BB
%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF
%83-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF-
%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81-3/
https://www.epohi.gr/article/1974/i-megalyteri-apostasi-einai-o-xronos