SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA Z CHEMII

Temat​: Równowaga Donnana i właściwości koloidów.

Wykonujący:
1. Magdalena Taciak grp. s4, 8 Wydział Medycyny i Stomatologii
2. Filip Kamyszek grp. s4, 7 Kierunek lekarsko-dentystyczny
Rok 1 Semestr 1
Grupa Data wykonania Data oddania ćwiczenia
ćwiczenia
S4, 7/8 3.11.2020r. 17.11.2020r.

1. Równowaga Donnana - ćwiczenie 1.

Zlewka 1 Zlewka 2 Zlewka 3 Zlewka 4

-60 ​cm³ -60 ​cm³ -60 ​cm³ rozcieńczonego -10 ​cm³ 2% roztworu
rozcieńczonego rozcieńczonego wskaźnika pH albuminy
wskaźnika pH wskaźnika pH -3 krople 0,1 ​mol/L -60 ​cm³ rozcieńczonego
-pH=7 -10 kropli 0,1 ​mol/L roztworu HCl wskaźnika pH
-barwa: ​zielona roztworu HCl -pH=3-4 -38 kropli 0,1 ​mol/L roztworu
-pH=2-3 -barwa:​szarozgniłozielon HCl
-barwa: ​fioletowa a -pH=3-4
-barwa: ​szarozgniłozielona

Przygotowanie rozcieńczonego wskaźnika pH:

Pipetą pobraliśmy 5 ​cm³ zagęszczonego wskaźnika pH do kolby miarowej o
pojemności 250 cm³, następnie uzupełniliśmy kolbę wodą destylowaną do zaznaczonej
kreski. Następnie kolbę zamknęliśmy korkiem i dokładnie wymieszaliśmy jej zawartość.

W zlewce umieściliśmy woreczek dializacyjny, następnie zlewkę wypełniliśmy wodą

destylowaną, tak, aby woreczek był w niej całkowicie zanurzony. Tę zlewkę zostawiamy na
15-20 minut.

Zawartość nr IV zlewki umieściliśmy w woreczku dializacyjnym. Następnie ten

woreczek zawiązaliśmy szczelnie nitką oraz zanurzyliśmy w zlewce nr III. Potem
obserwowaliśmy zmianę barwy wskaźnika w woreczku i roztworze dializacyjnym co 15
minut.

Czas, który upłynął po Barwa wskaźnika w Barwa roztworu

umieszczeniu woreczka w woreczku dializacyjnego
zlewce nr III

0 minut szarozgniłozielona szarozgniłozielona

15 minut szarozgniłozielona szarozgniłozielona

30 minut szarozgniłozielona szarozgniłozielona

 45 minut zielona fioletowa

60 minut zielona fioletowa

Zmiana barwy roztworu dializacyjnego z ​szarozgniłozielonego​ na​ fioletową​ wynika

ze zmiany pH​ z 3-4 na 2-3, czyli pH roztworu stało się bardziej kwasowe, co było
spowodowane napływem jonów H⁺ i Na⁺, a spadkiem jonów Cl−.
Zmiana barwy roztworu w woreczku z ​szarozgniłozielonej​ na ​zieloną​ wynika ze
zmiany pH z ​3-4 na 7, czyli pH roztworu stało się obojętne, co było spowodowane napływem
jonów Cl− oraz spadkiem jonów H⁺ i Na⁺.

Punkt izoelektryczny (pI) albuminy wynosi 4.9, dlatego w stanie początkowym, gdzie
punkt izoelektryczny jest większy od pH roztworu, albumina występuje w
formie kationu. Natomiast w stanie równowagi, gdzie punkt izoelektryczny jest mniejszy od
pH roztworu, albumina występuje w formie anionu.

Roztwór albuminy Roztwór dializacyjny

stan początkowy ( 0 minut)

pH=3-4 pH=3-4

H⁺, Na⁺,​ kation​ albuminy, Cl−, H⁺, Cl−

Stan równowagi (60 minut)

pH=7 pH=2-3

anion​ albuminy, [H⁺]​ ↓ ,​ [Na⁺]​ ↓ , ​[Cl−]​↑ [H⁺]​↑ ,​ [Na⁺]​↑ , ​[Cl−]​↓

2. Badanie właściwości roztworów koloidalnych

Otrzymywanie koloidu hydrofobowego

Do zlewki wlaliśmy 50 cm³ wody destylowanej, następnie zlewkę umieściliśmy na

płytce elektrycznej. Gdy woda zaczęła wrzeć dodaliśmy do niej kroplami 2% roztwór chlorku
żelaza (III), aż roztwór w zlewce przybrał barwę czerwonobrązową (przypominającą kolor
mocnej herbaty), jednocześnie mieszając roztwór bagietką. W zlewce powstał zol
uwodnionego tlenku żelaza (III).

Zaszła reakcja:

FeCl3 + ​3​H2O → Fe(OH)3 + ​3​HCl

 Otrzymywanie koloidów hydrofilowych
Do zlewki nr 1 wsypaliśmy na dno skrobi, następnie zalaliśmy ją małą ilością wody
destylowanej i zostawiliśmy na kilku minut aby napęczniała. Następnie dolaliśmy do tej
zlewki 10 ​cm³ wody i umieściliśmy ją na płytce elektrycznej, cały czas mieszając, aż do
całkowitego rozpuszczenia skrobi.

Do zlewki nr 2 wsypaliśmy na dno żelatynę, a następnie zalaliśmy ją małą ilością

wody destylowanej i zostawiliśmy na kilku minut aby napęczniała. Następnie dolaliśmy do tej
zlewki 10 ​cm³ wody i umieściliśmy ją na płytce elektrycznej, cały czas mieszając, aż do
całkowitego rozpuszczenia żelatyny.

Badanie koagulacji koloidów hydrofilowych i hydrofobowych

Gdy zauważyliśmy rozpuszczanie się substancji w zlewce 1 oraz 2 umieściliśmy je w
kąpieli wodnej w celu ich ochłodzenia. Po osiągnięciu przez zlewki temperatury pokojowej,
przygotowaliśmy zestaw 6 probówek w statywie. Następnie do probówki nr 1 i 2 rozlaliśmy
zawartość zlewki nr 1, do probówek 3 i 4 zawartość zlewki nr 2, a do probówek 5 i 6
wlaliśmy po ok. 2 ​cm³ zolu uwodnionego tlenku żelaza (III).

Nr probówki Koloid znajdujący Stały siarczan Aceton

się w probówce amonu

1. skrobia X

2. X

3. żelatyna X

4. X

5. zol uwodnionego X
chlorku żelaza (III)
6. X

Nr probówki Obserwacje

1. wytrąca się osad

3. wytrąca się osad

5. nie wytrąca się osad

 Nr probówki Obserwacje

2. wytrąca się osad

4. wytrąca się osad

6. nie wytrąca się osad

Wnioski:
Powstanie osadu w probówkach 1,2,3 i 4 świadczy o tym, że obecne w nich roztwory
koloidów hydrofilowych ulegają koagulacji. Natomiast brak powstawania osadu w
probówkach 5 i 6 świadczy o tym, że obecny w nich roztwór koloidu hydrofobowego nie
ulega koagulacji.

Badanie wzajemnego oddziaływania koloidów hydrofilowych i hydrofobowych

Przygotowaliśmy 2 zlewki, do których nalaliśmy po 10 ​cm³ zolu uwodnionego tlenku
żelaza (III). Następnie do zlewki nr I dodaliśmy ok. 1 cm³ wody destylowanej, do zlewki nr II
ok. 1 cm³ roztworu koloidu skrobi, do zlewki nr III ok. 1 cm³ roztworu koloidu żelatyny.
Następnie do wszystkich przygotowanych zlewek dodaliśmy po 2 cm³ nasyconego roztworu
siarczanu amonu. Następnie zlewki odstawiliśmy na 10-15 minut.

Zlewka I Zlewka II Zlewka III

10​ ​cm³ zolu uwodnionego 10​ ​cm³ zolu uwodnionego 10​ ​cm³ zolu uwodnionego
tlenku żelaza (III) tlenku żelaza (III) tlenku żelaza (III)

1 ​ ​cm³ wody destylowanej 1 ​ ​cm³ roztworu koloidu 1 ​ ​cm³ roztworu koloidu

skrobi żelatyny

2 ​ ​cm³ nasyconego roztworu 2 ​ ​cm³ nasyconego roztworu 2 ​ ​cm³ nasyconego roztworu

siarczanu amonu siarczanu amonu siarczanu amonu

Nr zlewki Obserwacje

I mętnienie roztworu

II brak zmian

III brak zmian

Wnioski ​:​ Koloidy hydrofilowe działają ochronnie na koloidy hydrofobowe,

utrudniając wytrącenie cząsteczek hydrofobowych.