Grupa-4-podgrupa-D-Piotr Tyburski-klasyfikacja molekularna endometrium

Histologia/podtypy wg podziału genetycznego

Klasyfikacja histologiczna: Typ I (80% przypadków, raki endometrialne G1 i G2; związany

głównie z hiperestrogenizmem/otyłością), typ II (20%, endometrialny G3, surowiczy,
jasnokomórkowy, śluzowy, płaskonabłonkowy; gorsze rokowanie i większa częstotliwość
nawrotów).

1. Rak endometrialny typu I:

o Mutacje w genie PTEN: PTEN jest często mutowany w rakach
endometrialnych typu I. Mutacje PTEN prowadzą do aktywacji szlaków
sygnalizacyjnych, które promują wzrost komórek nowotworowych.
o Mutacje w genie PIK3CA: Gen PIK3CA koduje białko zaangażowane w szlaki
sygnalizacyjne regulujące wzrost i podział komórek. Mutacje w PIK3CA są
częste w raku endometrialnym typu I.
o Częsta obecność mutacji w genie CTNNB1 (beta-katenina): Mutacje w
CTNNB1 prowadzą do nadaktywności sygnalizacji szlaku Wnt/beta-katenina,
co przyczynia się do rozwoju raka endometrialnego typu I.
2. Rak endometrialny typu II:
o Rak endometrialny typu II jest zazwyczaj bardziej agresywny i charakteryzuje
się złym rokowaniem.
o Mutacje w genie TP53: TP53 jest często zmieniony w rakach endometrialnych
typu II. Mutacje TP53 są związane z niekontrolowanym wzrostem komórek
nowotworowych i opornością na leczenie.
o Wysoki poziom ekspresji HER2/neu (ERBB2): Zwiększona ekspresja
HER2/neu bywa obserwowana w niektórych przypadkach raka
endometrialnego typu II.

Badania w ramach TCGA podzieliły molekularnie rak endometrium na 4 podgrupy: z

mutacjami polimerazy E (stanowił 8-10% wszystkich, zwykle u młodych kobiet z
nowotworami o niskim T, ale wysokim gradingu, korzystny czynnik prognostyczny), z
mutacjami TP53 = “copy number-high” (zwykle raki o wysokim gradingu, często
surowicze z niekorzystnym rokowaniem), “copy number-low group” (bez specyficznego
profilu molekularnego, ryzyko pośrednie) i z niestabilnością mikrosatelitarną (25-30%
raków, związany z silną odpowiedzią immunologiczną i pośrednim ryzykiem).