Marked Series 5: My Baby's Mommy

CATCHLINE:

"The moment you brought my baby to my life you also brought yourself to me. You
don't have any choices at all, you need to be my baby's mommy and my wife."

TEASER:

Dale is living the life a bachelor of his age would love to have. He is rich, he
have women, he can do whatever he wants, he can have anything he wants and then
when he thinks that life is already perfect someone came unexpectedly. One morning
he heard some knocks on his doorsteps and when he opened it he just found staring
at a woman whom he wouldn't expect to see carrying a baby on her arms.

At mas lalong nagulo ang mundo niya sa narinig niyang sinabi nito.

"Anak mo ito kaya panagutan mo ito."

What the hell! He never slept with her dahil mapapatay siya ng mga kaibigan ng
kapatid niya kaya impossibleng maging anak niya ang batang dala nito. He doesn't
even know how to be a father!

But fate has it's own way of playing tricks because he just found himself falling
to his baby's mother... a woman he bound not to fall forever.

<<3 <<3 <<3

A/N: Yup, book 5 is too soon na. Hindi ko muna ito sisimulan hangga't hindi pa
natatapos ang book 4. Tatapusin ko muna iyon and then ito na.

PPS: THIS CONTAINS SLIGHTLY MATURED SCENES (SPG)

=================

Prologue
PROLOGUE

TININGNAN niya ang babae na nasa ibabaw niya, she is really enjoying herself
riding above him. She is moaning and calling his name like he is the king of the
world. The girl he can't even remember the name approached him last night when he
went to the bar to drink. She invited him and who is he to refuse? The woman whose
name he can't remember is now moaning and screaming his name wildly, her treasures
were bouncing up and down as she tightened her muscles around his length.

"Yes! Daaallleee!" see, that's how he affects woman. The lady above him shakes her
body as she pressed herself deeper to him and then he follows after. Pagkatapos ng
mainit na sandali ay tumayo na siya.

"Babe, aren't we gonna sleep together?" he smirks at the girl he met at the bar
last night. Yes, she was good but definitely not worth of his precious time.

"Sorry babe but my rules are my rules, no sleeping after sex." He said.

"Bakit? Hindi ka ba nag-enjoy?" tiningnan niya ang babae na hubad pa rin sa ibabaw
ng kama. Mabilis niyang sinuot ang kanyang mga

damit sanay na siya sa mga ganito, women will talk to her after sex waiting for him
to make his next moves. But sorry to them because he only slept with a woman once
at saka hindi naman niya pinipilit ang mga ito. Sila ang unang lumapit masyadong
mabait lang siya para tumanggi.

"I did but that's it." Matabang na sagot niya as he grabbed his car keys. "Just
lock the door once you are done dressing up." Hindi na uli niya tinapunan ng tingin
ang babaeng nagbigay aliw sa kanya kani-kanina lang. they both want what happened,
she was horny and he was too they have a night full of fun but nothing else.
 "Good morning sir!" bati ng janitor na nadaanan niya. Tumango lang siya sanay na
ang mga ito sa kanya at sanay din na may makitang babae na lalabas sa pad niya.

Habang nagmamaneho siya ay hindi niya napigilan ang sariling mapangisi, he is

enjoying his life to the fullest and that means walang hassle. He can have whatever
he wants, money? Walang problema, babae? Mas lalong hindi siya namomroblema sa
bagay na iyan walang ginusto niya na hindi niya nakukuha, effortless ika nga nila.

Life is perfect!

Kung may mahihiling pa siya wala na, everything is in order kaya nga nagtataka siya
kung bakit nag-eenjoy ang pinsan niya at ang kaibigan niyang magsipag-asawa
samantalang masarap magbuhay binata. And gladly, he is still single and a very
eligible bachelor. He is indeed single but not available, it's not like he is
inlove with someone or he already loves someone because for him, love doesn't exist
on his vocabulary.

It's just raging hormones. Maybe it does exist dahil iyon ang nakikita niya sa
parents niya who are still deeply inlove with each other. Yelena is crazy in love
with Grayzon, Yale is crazier with Ayeth. Hindi niya alam kung ano ang meron ngayon
at parang may love virus.

He opened his cadillac's hood as he stopped midway dahil sa traffic light, hindi
nakaligtas sa kanya ang hagikhikan na nagmula sa tabi niya and then he glance at a
group of girls in a car flushing and glancing at him. He smirks and wink at them
making them giggle like a stupid teenager who sees their crush. He does have that
effect on them and sometimes he used it as an advantage.

Naiiling na nagmaneho siya papunta sa bahay niya, his holy place. Wala ni isang
babae ang nakapasok doon, except of course sa mama niya at sa kapatid niya. Sila
lang ang allowed, sila lang naman ang permanent na girls ng buhay niya. He never
had a serious girlfriend he have flings and he wants to keep it his
way.

Commitments are for cowards, natatakot silang mamuhay ng mag-isa kaya kailangan
nilang mag-asawa para may makasama sila. And he doesn't care if he is alone,
nabubuhay siya ng single sa loob ng twenty nine years kaya mabubuhay uli siya ng
single sa susunod na twenty nine years may problema tungkol doon?

Nakikita na niya ang bahay niya he grabbed the remote and pressed open to open up
the gate. See, this is the life he can get everything and do everything easily ng
walang hassle. He wouldn't ever give up this kind of life to the life his friends
and his cousins have, they are a bunch of a fool.

Pumasok na siya sa loob ng kanyang bahay at nagtungo sa kanyang shower room, he

can still feel that woman's stickiness on his body and he can't sleep with those.
After he showered ay naghanap siya ng pajama pants, he sleeps without any tops and
he is about to lay down when he heard his door ringing. Inis na hindi niya ito
pinansin sa pag-aakalang hindi naman importante nakakainis lang ang ingay. Huminto
ang doorbell pero ilang saglit pa ay parang may bombing sasabog na sa pintuan niya
dahil sa bilis ng pagpindot ng pobreng doorbell niya. Mas lalo siyang nakaramdam ng
asar kaya sa inis niya ay bumangon na siya, and he is already on his dragon mode at
wala siyang balak santuhin ang kung sinumang nilalang na nambulabog

sa kanya ng ganito kaaga.

Galit na binuksan niya ang pinto at mas lalong nagtagis ang mga bagang niya ng
mapansin kung sino ang nasa harap ng kanyang pintuan. Isang babae, not his women of
course dahil isang gusgusing babae ang nasa harap niya habang may hawak na sanggol
sa braso nito. Paano nakapasok sa village nila ang isang taong grasa?

Nakasuot ito ng malaking puting shirt na may bahid ng putik at kung anu-anong damo
na nakadikit doon. Ang buhok nito ay hindi niya mawari kung ilang taon ng hindi
nasuklayan dahil for sure masisira lang ang pobreng suklay nito. And her pants were
torn and as miserable as the owner.

May hawak itong bata na nakacover ng blue na tela hindi niya makita ang mukha ng
sanggol pero alam niya na baby iyon dahil gumagalaw at umiiyak iyon ng mahina.

"Jeez,are you a beggar?" obviously, nakakabobo pala talaga ang kulang sa tulog
dahil hindi na niya dapat tinanong iyon dahil halata naman. Nagtaas ito ng tingin,
the woman is glaring at him like he is the most undesirable thing in the universe.
"Look, okay wait here-hintayin mo ako dito kukuha lang

ak-."

Hindi na niya natapos ang sasabihin niya ng biglang lumapit sa kanya ang babae na
ikinapanlaki ng kanyang mga mata.

"Hindi ako humihingi ng limos."

"What? Then, go!"

"Sa iyo ang batang ito kaya panagutan mo ito." Nanlaki ang kanyang ulo sa sinabi
nito. Gusto niyang matawa pero mas gusto niyang ibitin patiwarik ang babaeng
kaharap niya. Imposible kasi ang sinasabi nito he never slept with anyone without
condoms and he make sure that his constant lovers are on pills kaya imposibleng
magkaanak siya. At kung ito ang ina imposible din na papatusin niya ang babaeng ito
for God sake! She doesn't even look desirable at mas lalong hindi siya papatol sa
isang babaeng grasa. May taste siya sa babae.

"Nagpapatawa ka ba? Is this a new modus? Kung ayaw mong makulong mabuti pa umalis
ka na." galit na turan niya dito pero sa halip na matakot ay tinitigan lang niya
ito. Napakunot tuloy ang noo niya now that he have the chance to look at the
woman's face ay parang nagiging pamilyar na ito sa kanya.

May mga dumi din sa pisngi nito pero hindi maipagkakaila na makinis ito. Her eyes
were cold yet beautiful, this time gusto niyang mapaatras dahil sa mga ideyang
pumapasok sa isip niya. He is crazy.
 "Anak mo ito kaya dapat mo itong panagutan." Insist nito habang inilalahad sa
kanya ang hawak nitong sanggol.

"What the fuck! Wala akong asawa at mas lalong wala akong anak kaya imposible
iyang sinasabi mo."

Napapailing ito. "Kayong mga lalaki talaga ang hilig gumawa ng milagro pero kapag
may nabuo na ay hindi niyo pangangatawanan."

Tumaas ang presyon niya sa sinabi nito. "Look Miss kung anuman ang plano mo pwes
huwag mo ng ituloy. Kung gusto mo ng pera fine bibigyan kita pero hindi mo naman
kailangang ipaako sa akin iyang anak mo."

"Hindi ko ito anak, anak mo ito."

"Matigas din ang ulo mo ano? I slept with my women with condoms kaya hindi ako
pwedeng magkaanak."

"Unless nagpavasectomy ka then hindi one hundred percent na safe nga ang pagamit ng
condoms. For a sex addict you seems not knowledgeable enough? Kaya nga nandito sa
Damon oh." Turo nito sa bata na hawak nito. He was taken a back actually dahil
matatas mag-english ang mga taong grasa ngayon. Ano ba ang nangyayari sa mundo
pinag-aaralan na ba ang maging dukha ngayon sa college kaya marunong itong mag-
English?

"Pwede ba umalis ka na? Hindi ko anak iyan."

 "Anak mo sabi ito bakit ang tigas ng ulo mo. Patay na ang mommy ng batang ito
dahil namatay sa panganganak, ibinigay sa akin ito ng bestfriend ng nanay nito na
kasamahan ko sa trabaho dahil kakilala daw kita. Damn, if I only knew na ganito ka
kahirap kausap sana ibinigay ko nalang kay Dane o kaya kay Yelena ang anak mo."

Mas lalong napakunot ang noo niya, kakilala nito ang kapatid at pinsan niya? Pero
paano?

"Plano ba ito ni Yelena o ni Dane?"

"Gago ka pala eh paano nila paplanuhin ang pagsulpot ng batang ito sa mundo? Kunin
mo na itong anak mo hindi ko siya pwedeng alagaan may trabaho ako at hindi ko hawak
ang oras ko. Hindi ako marunong

magbantay ng bata."

"Mas lalo namang hindi ako marunong magbantay ng bata at hindi pa ako ready na
maging daddy and besides that child is not my child." Shit! Naiinis na talaga siya.

"Yue Dale Monterde anak mo ang batang ito, hindi pa nga ito nabibinyagan tapos
ipupush mo? Paano kung anak mo nga ito? Naku naman hawakan mo nga muna ang batang
ito tapos tingnan mo then may lukso ng dugo naman hindi ba?"

Napalunok siya habang nakatingin sa maliit na bagay na nasa mga braso nito, bigla
siyang kinabahan paano nga naman kung anak nga niya ito? Pero imposible talaga eh,
pero paano nga? Hindi pa siya handang maging ama at mas lalong hindi pa siya
handang mag-alaga ng bata. He is enjoying his life now tapos isang umaga lang ay
may ganito na? this is really a big shit!
 "Umalis ka na bibigyan kita ng pera para tigilan mo na ako." Napansin niyang
naningkit ang mga mata nito tapos ay inisang hakbang ang pagitan nilang dalawa at
malakas na dumapo sa pisngi niya ang palad nito. Unang beses niyang masampal, at sa
kasamaang palad masakit ang sampal nito.

Nagtaas-baba ang dibdib nito sa galit pero mas galit siya. Walang sinuman ang
nakakasampal sa kanya kahit

na mama niya, at hindi siya papayag na hindi makaganti sa babaeng kaharap niya
ngayon.

"How dare you?" that's supposedly his words. "Okay fine! Kung ayaw mo sa anak mo
then akin na siya, hindi ko na siya ibibigay sa iyo kahit na magmakaawa ka.
Magsisisi ka rin Dale."

Bakit ganoon? Naglakad ito palayo sa kanya bago pa man niya ito matawag ay bumukas
na ang gate ng bahay niya at iniluwa doon ang seryosong mukha ng mama at papa niya.
It seems like they already knew what happened as they transferred glances from him
to her. He is dead! So dead!

"Yue Dale." Seryosong tawag ng daddy niya sa pangalan niya, kung may isang tao man
siyang kinatatakutan sa buong mundo iyon ay ang ama niya.

He is really dead!

<<3 <<3 <<3

a/n: Olah amigos and amigas, i-open na natin itong book five. Medyo magbu-busi-
busihan muna ang otor niyo kasi naman malapit na ang second periodical exams ng mga
bata kaya gawa na naman ng grades. Then malapit na rin ang finals namin sa masters
kaya ang daming pending paper works and may science fair pa kami, may iaassist
akong SIP. huuuuuhhh!

Mabuti nalang walang class this monday kaya makakapagpahinga ang lola niyo. Hindi
ako magpapramis ng everyday or everynight updates due to my busy schedules but mag-
uupdate ako once the updates are available.

Enjoy-enjoy muna sa short prologue. Wahahahha... nakakabaliw ang kwentong ito and
yes, this is lighter.

STATUS UPDATE: Is eating, afritada na lasang menudo ay ewan napagtripan kong

magluto kaya eto tiis2x muna sa maalat na ulam.... barko nalang talaga ang kulang
at lalarga na ako sa alat ng kinain ko.

PPS: Iyong sister kong adik nagmamarathon sa pakikinig ng musics sa perfect pitch,
huuuuuuuu! Ang sarap magwild!

=================

Chapter One

Chapter One

KANINA pa siya naliligaw sa paghahanap ng bahay ng lalaking ama ng batang dala-

dala niya. Tapos masakit na rin ang mga binti niya dapat ay kahapon pa siya
nakarating dito kung hindi lang siya kung saan-saan napunta. Naman kasi bakit ba
ang laki ng subdivision na iyon and worst pare-pareho pa ang design ng mga
gahiganteng bahay. Okay lang sana kung parang sa normal subdivisions lang eh ang
isang bahay dito ay puro villa na nga yata. Parang wala siya sa Pilipinas eh.

"Naku Damon." Aniya sa batang kalong niya ng mga oras na iyon. "Kung tatanggapin
ka ng walang kwentang tatay mo ang ganda ng buhay mo." May himig panghihinayang na
wika niya, kanina ay handa na siyang itakbo ang bata pero dumating ang parents ni
Dale.

Now that she remember it nakilala na nga niya ang lalaking iyon, nakikita kasi
niya ito kapag may semi-reunion iyong mga kaibigan niyang sa kasamaang palad ay
inubduct ng mga gwapong nilalang tapos kinulong sa puso ng mga iyon at hindi na
nakatakas.
 Kasalanan ng mga gwapong iyon kung bakit hindi na niya palaging nakakasama ang
kanyang bestfriends. Kung

hindi lang talaga niya nakikita ang saya sa mga mukha nila Bree at Ayeth ay
nungkang papayag siyang makuha ang dalawa. Nakakalungkot isipin na she is back to
square one as in literal na nag-iisa nalang talaga siya. Kaya nga tanggap ng
tanggap lang siya ng projects sa ibang bansa upang kahit papaano ay maaliw naman
siya.

Pero heto napag-utusan lang naman siya na dalhin ang batang ito tapos ay nasali na
siya sa isang gulo. Ayaw kasing tanggapin ng lalaking iyon, nasampal nga niya.
Minsan lang siya manampal kaya naipon ang mga energy niya kaya hayun may red marks
na sa pisngi nito.

"Hay, naku Damon. Iyang daddy mo ang hilig magpraktise na gumawa ng bata tapos
kapag may nabuo ayaw namang tanggapin." Patuloy na bulong niya sa sanggol. Kaiinom
lang nito ng gatas, tahimik na bata eh hindi masyadong mahilig magwala at umiyak.
Kapag nagugutom ay umuungot lang para ngang mas matured pa ang sanggo keysa sa ama
nito na kung maka-hello world ay nakatopless pa talaga.

Ang sarap bigwasan kung makaparada lang ng eight pack abs parang nag-iinvite na
hawakan niya ito. She'd seen better para ano pa at naging photographer siya sa mga
sikat na fashion magazines at mga lingerie kung wala siyang makikitang ganoon.

Pero infairness, may maipagmamalaki din. Maraming malalaki pati na ang pride at
ego sobrang bloated na.

Kaasar!

"Ahm, Rayleigh?" untag ng mama ni Dale, kausap kasi ni Dale ang papa nito.
Napangiti siya ng humarap siya kay tita Yuri. ANg cute kasi nito kasi nga siguro
may lahing intsik at hindi hamak na gwapo ang ama ng lalaking iyon.

"Yes po?"
 "Akin na muna iyang apo ko." May inilapag ito sa tabi niya. "We'll talk about this
once you freshened up. Nasali ka tuloy sa gulo nitong magaling na anak ko."
Napailing ito tapos ay napatingin siya sa mga damit na nasa tabi niya. "Kay Dane
iyan, naiwan niya dito noong nagstay kami and then those undies are fresh pa. Sa
tingin ko magkasingkatawan naman kayo ng bunso ko." Nakangiti ito, nalaman niya na
teacher pala ito dati no wonder sobrang bait nitong pakinggan pero nandoon pa rin
ang authority sa boses nito.

"S-Sige po." Dahan-dahan niyang ibinigay si Damon sa lola nito. Pero pagkatanggal
nito sa braso niya ay bigla itong nagising tapos ay umiyak ng malakas habang
nakatingin sa kanya or parang hindi naman basta nakabaling ito sa kanya at nakataas
ang mga maliliit na braso papunta sa kanya na waring sinasabi na huwag niya itong
iwanan.

"Na-attach na yata sa iyo Ray." Gusto niya itong halikan pero hindi

pa pwede kasi nga ang dungis niya. Para siyang taong grasa no wonder napagkamalan
siya ni Dale na taong grasa ng makita siya kanina. Sanay na rin naman siya kaya
wala na siyang pakialam sa sasabihin ng iba and besides tanggap ng mga kaibigan
niya ang kanyang kabaliwan.

"Damon, maliligo lang si... ahm... ako, don't cry na if you'll cry iiwan talaga
kita." Medyo nahabag naman siya sa sanggol na para bang nakikinig sa kanya at
biglang tumahan pero humihikbi pa rin. May kung anong sakit siyang naramdaman sa
loob ng dibdib niya habang nakatingin siya sa bata.

"Ako na ang bahala sa kanya Ray."

Alanganin man ay tumango nalang siya at pumasok sa malapit na banyo na itinuro

nito. Mabilis siyang naligo napangiwi pa siya ng makitang ang dumi ng tubig na para
bang nababalutan siya ng libag at dumi sa katawan. Kung saan-saang lugar ba naman
siya sumuot for sure naging collector's item na ang mga alikabok na iyon.
 Kinailangan pa niyang kuskusin ng husto ang ulo niyang nangangati na sa dumi,
nagdidikit na nga rin. Sobrang tuwid kasi ng buhok niya kapag naayos ng suklay
ilang beses na iyong muntik ng mamurder ni Ayeth gamit ang curler nito pero sa
tuwina ay nakakaligtas siya.

Napa-igtad siya ng marinig niya ang malakas na pag-iyak ni Damon na para bang
kinakatay. Hindi niya alam kung bakit pero parang affected siya na marinig ang iyak
nito kahit naman kasi papaano ay nakakasama niya ang bata ng ilang araw bago siya
nakauwi dito. Mabilis niyang tinapos ang kanyang pagligo at saka hinagilap ang mga
damit na pinahiram ng mama ni Dale.

Napangiwi pa siya ng mapansin na halos maiksi na ang sinasabi nitong kasya sa

kanya, she remembered Dane. Dane is curvy but petite samantalang siya ay may
mahahabang biyas. Kaya nga sobrang iksi ng short na suot niya, iyong shirt naman ay
tama lang pero muntik ng maging hanging blouse sa kanya.

Hindi na niya tinuyo ang buhok niya at hindi na kailangan pa ng suklay pa. Mabilis
siyang lumabas at tinungo ang umiiyak na bata. Ang mukha ni Dale ang nabungaran
niya na may karga ng sanggol wala na doon ang parents ng binata. Hindi naman
maipinta ang mukha ni Dale habang nakatitig sa anak nito.

Kaya lang mukhang alam na ni Damon na ayaw sa kanya ng daddy nito kaya hindi ito
mapakali at iyak ng iyak. Hindi naman nito alam kung ano ang gagawin.

"Akin na nga iyan." Kinuha niya si Damon mula dito na agad naman na tumahimik na
para bang relief na

relief na maramdaman siya. "Ayan, kasalanan mo kung bakit hindi mapalagay sa iyo si
Damon. Alam kasi niya sasaktan mo siya." Nagtaas siya ng tingin only to find out na
nakatingin ito sa kanya na para bang isa siyang bagong species ng kabuti na biglang
nag-exist sa harap nito. "Ano?"
 "Who are you?" tanong nito.

"Baliw!" sigaw niya dito. Napakurap ito sa kanya tapos ay tumingin uli.

"Aren't you Rayleigh iyong kaibigan ni Bree at Ayeth?" anito.

"At ako din iyong babaeng taong grasa na may bitbit sa anak mo buwisit ka."
Nakakagigil talaga ang lalaking ito ang sarap itapon sa kanal tapos ichopchop,
ipreserve ang iba't ibang parts ng katawan tapos sunugin ang kaluluwa nito. Umungot
na naman si Damon na para bang nagalit sa kanya, may nasabi ba siyang masama?

"Is he really my son?" tanong nito habang nakatitig sa bata na nasa kanyang mga
bisig. Mukhang ngayon lang talaga nito natitigan ang bata at kahit na sino ang
tatanungin ay isa lang ang sasabihin. Magkamukha ang dalawa, he is indeed Damon's
father.

"Damon's mom is Ellaine." Aniya. "Sabi ng kaibigan na ibinilin sa akin si Damon,

nakilala mo daw si Ellaine sa bar and the you hooked up, it's a one night stand and
I don't have plans knowing what did you do after that. Umuwi siyang Cambodia dahil
doon siya nakabase at hindi niya alam na buntis pala siya, then she gave birth to
this baby and died after. Hindi alam ng pamilya ni Ellaine sa Pilipinas ang tungkol
sa bata at sinabi niyang kung hindi mo tatanggapin si baby D dalhin ko daw siya sa
pamilya ni Ellaine." Nag-init ang ulo niya ng marealized na naging instant LBC at
to go pala ang peg niya. "Ano ang tingin niyo sa batang ito tuta na pwedeng
pagpapasa-pasahan? Gosh! Ang iresponsable niyo no."

"Don't talk to me like you know me Rayleigh."

 "Then act as a mature person! Mas mature pa yata itong batang ito keysa sa iyo."

"Hindi ko alam na may anak na ako and besides hindi ako sigurado kung anak ko nga
iyan. I remembered Ellaine pero gumamit ako ng condom."

"Yeah, right." She rolled her eyes at him. "Where are your parents?"

"Sa sala." Hindi pa ba sala ang kinaroroonan nila? "Nasa receiving room tayo."

"Ano bang klaseng bahay ito ang laking masyado may balak ka bang magtayo ng
orphanage?"

He glared at her telling her to shut her mouth up. He motioned her to follow him
papunta yata sila sa sala. Kung namangha siya sa laki ng receiving room nito ay mas
lalo naman sa sala na nito, spell mayaman? Sila na!

Bakit kaya ang mga mayayaman ang hilig sa mararangyang buhay samantalang silang
mahihirap ay nagtitiis na sa isang maliit na silid na pwedeng tulugan. Hindi na nga
pumasok sa isip niya na magkaroon ng ganitong bahay para saan pa kung nag-iisa lang
naman siya.

"Dale." Nanginig siya sa boses ng tatay ni Dale, ang seryoso kasi ng mukha nito.
Even Dale seems to be scared at his father. The couple motioned her to sit beside
Dale habang ang mga magulang ng binata ay nasa harap nila, they are exchanging
glances.
 "Dad, I already explained. I swear hindi ko talaga alam kung paano nangyari I
swear I used-."

"Dale, hindi kaya sign na ito na dapat tumigil ka na sa pambabae mo? Baka isang
araw ay may dumating na naman dito claiming that you have another child again?"
sita ng mommy nito. She is playing Damon's little fingers, he is smiling at her.

"Mom hindi ko pa nga alam kung anak ko nga siya."

"Kung ako ang tatanungin mo Dale he is your son dahil anak kita at ako ang
nagluwal sa iyo. Kung titingnan ko ang anak mo ngayon at kung icocompare ko ang
pictures niyo halos walang pinagkaiba." Paliwanag ni tita Yuri. "Kung ayaw mo pa
ring maniwala we can always have the DNA test."

"I'll have the DNA test."

"NO!"

Yay! Nakakatakot talaga ang papa ni Dale.

"No one will have a DNA test dahil apo ko ang batang iyan. Aalagaan mo si Damon sa
ayaw at sa gusto mo Dale. Start acting like a man now hindi ka na bumabata Dale.
You are a father now so do your responsibilities

as a father."
 "But Pa! I don't know how to do that! Hindi ko pa kaya ang maging isang ama."

"That's bullshit Dale." Wow, amazing. Sobrang kalma lang kasi ng boses ni tito
Dwayne. "You know how to make babies and you don't know how to be father?"
disappointment is visible on his face. "Alagaan mo ang anak mo Dale once nalaman
kong hindi mo inaalagaan ang apo ko kukunin ko ang lahat ng meron ka you know I can
do that son." May halong pagbabanta sa boses ni tito Dwayne.

Tiningnan uli niya ang bata na nasa bisig niya, somehow natatakot siyang iwanan
ito dahil alam niyang hindi pa handa si Dale na alagaan ang anak nito. Kawawa naman
ang batang ito, kung kaya lang niya siya na mismo mag-aalaga kay Damon. Pero kahit
na siya ay hindi alam kung paano mag-alaga ng bata, iyong alagaan nga lang niya ang
sarili niya ay hindi niya magawa tapos bata pa?

"Love." Tawag ni tita Yuri kay tito. "I think kaya na ni Dale na ihandle ang bagay
na ito since kasama naman niya si Rayleigh." Napamulagat siya sa sinabi nito. ANo
na naman ang kinalaman niya.

"Po? Messenger lang po ako dito." Aniya.

"Hija, sa tingin ko mahihirapan kang humiwalay sa apo ko. From the looks of it ikaw
na ang kinikilalang nanay ng apo ko, kung napapansin mo umiiyak siya kapag
napapahiwalay siya sa iyo ganoon siya kaattach sa iyo Rayleigh."

"Pero tito hindi-."

"I am counting on you hija alam kong kaya mong alagaan si Damon at tulungan ang
anak ko. Sa tingin ko isa kang mabuting tao kaya please tulungan mo ako. No, I'll
ask you to check on him, kapag hindi niya nagawang maging mabuting ama at kapag
nakita mong nambabae na naman siya tell me." Ibinigay ni tita Yuri sa kanya ang
calling card ng asawa nito. "Tell me, dahil sa ayaw at sa gusto ni Dale ililipat ko
ang mana na dapat para sa kanya papunta sa iyo."

"That's crazy dad!" sigaw ni Dale na naging dahilan kung bakit nagulat si Damon at
nagsimula ng umiyak.

"I'm telling you Dale I am dead serious here ayusin mo ang buhay mo or else
magsisimula ka uli from the scratch."

At walang paalam na lumabas na ito ng bahay habang siya ay naiwang nakatulala

habang nakaupo sa malambot

na sofa.

"Damn it! Damn it! Damn it!" sabi ng hari ng mura. Galit na tumingin ito sa kanya.
"It's all your fault!" turo nito sa kanya.

"Hoy, lalaki don't you dare point out a finger at me. Hindi ko kasalanan na may
anak ka na no." inis na pinalis niya ang daliri nito sa harap niya at maingat na
inihiga si Damon sa ibabaw ng sofa.

"Mawawala ang lahat ng sa akin ng dahil sa iyo at sa batang iyan." Napasabunot ito
ng ulo. "Kasalanan niyo ito!" sigaw ulit nito. "Is this what you want? Ang manggulo
ng buhay ng may buhay? Well, congratulations nagulo mo na ang buhay ko and you gold
digger-." Hindi na siya nakatiis pa, oo nga at hindi siya mayaman pero ang sabihan
nitong gold digger siya ibang usapan na iyon. Malakas na sinampal niya ang pisngi
nito, the same spot.

"You don't know me Mr. Monterde, you don't know me a bit. Don't worry sa iyo iyang
pera mo hindi ko kailangan iyan, hindi ako aasa sa bulsa ng mga magulang ko para
lang mabuhay ako. Kainin mo, pakasalan mo iyang pera mo." Kinuha niya si Damon.
Pinal na ang desisyon niya keysa naman lumaki ito na

unwanted ay mabuti pang siya nalang ang mag-alaga dito. Mag-iisip siya ng paraan.
"Kung ayaw mo talaga kay Damon then akin nalang siya."

At tuluyan na niyang nilisan ang walang kwentang lalaking kaharap niya habang
dinuduyan ang sanggo sa braso niya.

"Don't worry baby D, kung ayaw niya sa iyo akin ka nalang." She smiled at the
handsome child on her arms. Kahit hindi siya marunong mag-alaga ng bata ay
matututo-.

"Teyka lang Rayleigh." Tinabig niya ang kamay ni Dale na nakahawak na ngayon sa
braso niya. Hindi niya namalayan na naabutan na pala siya nito. "Sorry I am on the
verge of my emotions hindi ko na alam ang mga nasasabi ko."

She sighed. "Your subconscious mind thinks me of that way." Hindi din niya alam
kung ano ang naging hitsura o reaksyon ng binata dahil hindi naman siya nakatingin
na dito.

"Promise! Hindi talaga huwag ka munang umalis." Ito naman ngayon ang malakas na
napabuntong-hininga. "Wala pa akong tulog kakauwi ko pa lang ng pumunta ka sa bahay
ko dala ang batang iyan."

"Na

anak mo."

Hindi agad ito nakaimik at muling bumuntong-hininga. "Na anak ko. Hindi ko alam
kung ano ang dapat kong isipin o kaya naman ay gawin. Mukhang tama si papa
kailangan kong panagutan ang batang-ang anak ko."

Siya naman ang hindi nakaimik kaagad pero saglit lang. "Dahil ayaw mong mawalan ng
mana?" tanong niya at saka hinarap ito.

Nakita niya ang guilt sa mukha nito. "I just want to give it a try kung kaya ko
na."

"Paano kung hindi mo kaya? Masasaktan mo ang bata Dale, masakit ang itaboy ng
sarili mong pamilya at mas masakit kapag nalaman niyang kahit kailan ay hindi siya
matatanggap."

"I know just give me a chance hindi naman kasi ako prepared. Anak ko siya kaya
matututunan kong maging ama sa kanya."

Anak ko siya. Iyon lang naman ang gusto niyang marinig mula dito, ang angkinin na
nito si Damon na anak nito.

"Here." Maingat na inilapit niya ang bata sa bisig nito, muntik na nga itong
mapapiksi ng lumapat ang

sanggol sa katawan nito. Kaso umiyak na naman. "Kamukha mo si Damon, he have your
eyes, your nose and your lips."

Paglaki ng batang ito magiging sobrang gwapo din nito gaya ng ama... teyka lang
biglang nagfreeze ang utak niya eh, did she just said gwapo katulad ng ama nito?
 "He is crying, is he hungry?"

"Nope, he isn't comfortable with you." May kung anong pain na dumaan sa mukha nito
sa sinabi niya. Serves him right bakit si Baby D lang ba ang may karapatang
masaktan? Dapat ito nga ang mas masaktan keysa sa bata. "Aalis na ako alagaan mo
ang batang iyan ha."

"Huwag!" pigil nito sa kanya.

"Huwa kang umalis please sabi ko naman sa iyo hindi ko kayang mag-isa hindi ba?
Tu-tulungan mo ako."

"You have girls call them your baby can trigger their motherly instinct." Dahil
kahit siya ay natrigger ng batang iyan ang motherly instinct niya.

"I don't have womens I have flings."

"Madali kang makakahanap ng nanny ng anak mo."

Mas lalong lumakas ang iyak ni Damon. "He is red all over, malulunod na siya sa
mga luha niya."

Napapiksi siya. "Sinasadya mo eh inaaway mo yata."

 "Naku, ipasok niyo na sa loob ang anak niyo. Kayong mag-asawa talaga gagawa-gawa
ng anak tapos mag-aaway." Singit ng isang may edad na lalaki na nag-jojogging na
nadaanan sila. "Hindi pwede sa bata ang mastress."

"Ayaw kasi niyang pumasok may balak siyang takbuhan kami ng anak ko." Nanlaki ang
kanyang mga mata sa sinabi nito because kahit saan mo pakinggan parang hindi
maganda sa teynga.

"Dale!" sigaw niya dito.

"Pag-usapan niyo iyang mag-asawa dahil sa bandang huli iyong anak niyo ang
magdurusa." At tumakbo uli ito. Naiwan siyang nakatanga lang.

"Kailangan mong makita na inaalagaan ko si Damon."

"Kaya mo na iyan."

"Paano kung hindi ko kaya? Paano kung madurog ko ang mga braso niya I mean they
are so small. Paano kung iiyak siya hindi ko alam kung kailan siya nagugutom I
don't even know how to change diapers."

"Kaya nga may internet hindi ba? Kung hindi ka marunong igoogle mo or i-youtube
mo. Pareho lang tayong clueless sa pag-aalaga ng bata."
 "But you said kung hindi ko siya tatanggapin ikaw nalang ang mag-aalaga sa kanya
kaya ibig sabihin ay may alam ka." Hindi siya umimik dahil may alam naman siya
kahit papaano, nakapag-alaga na rin siya noong nasa bahay ampunan siya. Pero ang
tagal na noon hindi na niya halos maalala iyong sa kanya ngayon ay iyong motherly
instinct nalang niya ay gumagana.

"I am quite busy Dale I am a photographer palagi akong wala dito." Aniya dito,
ibinalik nito sa kanyang mga braso ang bata. "Please don't do this to me." Pakiusap
niya dahil kapag nakatitig na siya kay Damon ay lumalambot ang puso niya at
nawawala ang agam-agam niyang tumanggi.

"Mapapahamak siya sa akin kapag ako lang please help me, ikaw ang nagdala sa kanya
dito kaya panagutan

mo rin siya. Ikaw na ang kinikilalang nanay ngayon ni Damon." Napakagat siya ng
labi.

"Dale."

"Rayleigh please." Lumapit ito sa kanya and close their distance saka lang niya
napansin na wala pa rin itong suot na top kaya medyo bangag siya ngayon.

"Uwaahhhhhh!" iyak ni Damon na para bang sinasabi na pumayag na siya.

"Please?" ang hudas! Kung kanina ay kulang nalang ay ipagtabuyan siya ngayon ay
nagmamakaawa ng hindi siya umalis. At ito pa talaga ang may ganang magpuppy dog
eyes sa kanya.
 "Okay, Fine! One month kapag hindi ka pa nakahanap ng matinong taong mag-aalaga sa
anak mo aalis na ako."

Ngumiti ito, the first time she sees since kaninang umaga. "Thank you Rayleigh."
She sighed, bakit may palagay siyang malalagay na naman sa gulo ang dapat at
supposedly ay tahimik niyang mundo?

<<3 <<3 <<3

a/n: update2x pag may time, busog na ako. Kakakain ko lang ng sinigang na baboy
then leche flan for dessert. Maraming pagkain kanina sa school kasi nga
nagcelebrate sila for teacher's day at syempre kung saan may handaan for sure
nandoon ako lalo na kung invited pa ako at kapag hindi naman eh di madali lang
maghanap ng jollibee sa tabi2x. So, there nabusog naman ako pero infairness din
mahirap makipagbuno sa matigas na kanin. Nakakalols lang, hindi pa nga tuluyang
nakakatubo iyong wisdom tooth ko kaya everytime na kakain ako ng matigas na kanin
at sumasama ang hitsura ko. Ang ganda ko pa naman sayang kung masisira lang...
hahaha... ay hindi pala ako maganda, I am GORGEOUS. Iyon lang bow!

So, dahil nga sa busog na ako kaya natapos ko na rin sa wakas ang chapter one.
Tapos inaantok na ako pero hindi pa ako pwedeng matulog kasi nga busog pa ako. Kaya
heto gawa-gawa din ng assignments sa masters class ko for tomorrow. May report din
ako na sana ay maexplain ko ng maayos, naku kung hindi lang talaga kailangan.

STATUS UPDATE: Bukas luluhod ang mga tala at mamamasyal daw ako bukas ng buong
maghapon. hehehe

PPS: Sa bahay ko lang ako mamamasyal at ng hindi na ako magwaste ng pera. Taghirap
ngayon dahil magpapasko na!

=================

Chapter Two

Chapter Two
 NAPAKURAP siya ng ilang beses ng dumating siya sa bahay ni Dale, umalis lang siya
saglit upang magpalit ng damit. Paano ba naman kasi hindi naman damit niya ang suot
niya kanina kaya halos hindi na siya makahinga sa sobrang higpit. Iniwan niya muna
si Damon sa tatay nito since wala naman siyang pwedeng mapag-iwanan.

Pero mukhang mali yata ang desisyon niyang iwanan ang bata dahil ang kaninang
sobrang linis na sala nito ay parang dinaanan ng isang libong bagyo sa sobrang
kalat. May mga powdered milk na nagkalat sa ibabaw ng carpet ni Dale, may mga
spilled milk din sa ibabaw ng sofa nito mabuti nalang at leather ang mga iyon. May
mga lampin at kung anu-ano pa sa ibabaw ng center table nito.

"Thanks God you are back!" kung kanina ay gusto niyang magwala ngayon naman ay
gusto niyang matawa sa hitsura nito. "I don't know what to do anymore he keeps on
crying ginawa ko naman lahat ng iniutos mo. I fed him but he won't drink his milk."
Frustration is evident on his face, sobra pa nga eh.

"Where is he right now?" she asked.

"I don't know." Pinanlakihan niya ito mata.

 "Anong I don't know? Saan mo inilagay ang bata?"

Napakamot ito ng ulo. "I can't remember."

"Yue Dale Monterde for goodness sake! Saan mo inilagay si Damon?" kinakabahang
tanong niya.

"Sa room ko siguro."

"Bakit hindi ka sigurado? Nababaliw ka na! Paano ko ipagkakatiwala sa iyo ang anak
mo kung hindi mo nga maalala kung saan mo siya inilapag." Tumakbo na siya sa
ikalawang palapag ng villa nito. May isang silid doon na nakabukas at laking
pasasalamat niya ng makitang mahimbing na natutulog doon si baby D.

Alam niyang nakasunod sa kanya si Dale at nakikitingin din na parang bata. Malamig
na hinarap niya ito.

"You know what mabuti pa sa akin muna tumira si Damon dahil kapag sa iyo siya baka
nakidnap

na iyan ng pusa ay hindi mo pa alam." Inis na saad niya.

 "I told you I don't know how to take care of a baby."

She rolled her eyes at him, so childish. "Linisin mo muna iyong sala mo." Mas
lalong kumunot ang noo nito at nawala ang childish aura nito. And the Dale whom she
knew the first time he opened his door for her came back..

"Inuutusan mo ako sa sarili kong bahay?"

"Opo dahil ang dumi po ng bahay niyo."

"It's my house!" sigaw nito, bakit ba may isan bipolar na tao sa mundo. Ano kayang
tinira nito at over kung makapagmode swing?

"Madali naman akong kausap sa iyo ang bahay na ito." Maingat na kinarga niya si
Damon. "Wala akong pakialam sa bahay mo pero sa akin titira itong si Damon."
 "That's my son."

"And 'that' is not the right pronoun to used when you are referring to a person
especially if it happens to be your own flesh and blood." Dinutdot niya ang dibdib
nito. "Bahala ka sa buhay mo." And she marched out, this time mas lalong binilisan
niya ang mga hakban niya upang hindi siya nito maabutan. Agad siyang pumara ng taxi
at pumunta na sa kanyang apartment mas makakapagpahinga siya doon.

NAKATULOG na siya sa kotse niya dahil sinundan niya pag-uwi si Rayleigh, hindi
kasi siya mapakali lalo pa at dala nito ang batang iyon-na anak niya. Ngayong medyo
nakaidlip na siya kaya nahimasmasan na ang utak niya. May anak na siya at mukhang
anak nga niya ang batang iyon because he felt it, iyong sinasabi nilang lukso ng
dugo? Naikuyom niya ang kanyang kamao at nag-iisip kung paano makuha ang anak niya.
Mapapahamak siya at magagalit pa sa kanya ang parents niya.

Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr..... napapitlag siya ng maramdaman ang vibration ng

kanyang cellphone. Wala sa sarili na sinagot niya ang cellphone niya.

"Hello?"
"Hi there hot fire." Malanding boses ng babae ang narinig niya. "Come to my place."
That'swhat he needs right now, kailangan niyang ilabas ang stress niya.

"Sure." It's Marga one of his constant lover. Kailangan muna niyang mag-isip.
Kinabig niya ang kambiyo ng kanyang kotse at tinunton ang daan papunta sa bahay ni
Marga.

"BABY D." tulog pa rin ang bata hanggang sa ngayon siya naman ay hindi alam kung
ano ang gagawin dahil tulog lang ito ng tulog, nakatulog na rin siya dala ng pagod
noong isang araw at kagabi. Hindi kasi siya nakatulog ng maayos dahil nangangapa pa
siya sa dilim, ang walang hiyang tatay nito ni hindi man lang ito sinilip.

Napabuntong-hininga nalang siya at tinapos ang pagsosort out ng mga pictures na

kailangan niyang ipasa sa kompanyang pinagtatrabahuan niya. She is working in
different companies dahil na rin sa isa siyang freelance photographer. Masaya na
siya sa kanyang naging trabaho, who would have thought na ang batang itinapon ng
mga magulang nito noong sanggol pa lang ay maaabot ang pangarap niya?
She smile bitterly at herself and then place the pictures on the safe box dahil
kailangan muna niyang maglinis ng apartment niya. Kaya nga palagi siyang nasa
apartment ni Ayeth dati dahil kapag nandito siya sa apartment niya ay sinasalubong
siya ng alikabok. Plus, marami talagang kalat, makalat din siya dahil itong
apartment niya ay hinuhulugan pa rin niya hanggang ngayon. Hindi naman kasi siya
kasing yaman nina Bree at Ayeth.

May gallery siya sa London sa tulong na rin ni Ayeth na siyang naging financer
niya and actually it's paying really good. Pero hindi pa rin mawala sa mga ugat
niya ang adrenaline rush dahil hinahanap-hanap pa rin ng katawan niya ang
maglakbay. Napapitlag siya ng makilala ang mga bisita niya.

Binuksan niya ang pintuan...

"Rayleigh."

Mabilis naman siyang nakabawi sa gulat na naramdaman niya at saka mabilis na

niluwagan ang pintuan ng kanyang apartment.

"Tita Yuri pasok po kayo." Ngumiti sa kanya ang ginang at kasunod naman na pumasok
ay ang asawa nito. Medyo asiwa pa siya dahil para kasing hindi bagay ang dalawa sa
munting bahay niya. Kung tutuusin mas malaki pa ang kusina na bahay ni Dale keysa
sa apartment niya. "Pasensya na po kayo hindi pa kasi ako nakakapaglinis." Hingi ng
paumanhin niya sa mga ito.

"Pasensya ka na rin Ray kung nagawi kami dito ng hindi nagpapaalam. Nalaman kasi
namin ang nangyari." The woman apologitically at her pero seryoso pa rin ang mukha
ng asawa nito.

Mabilis niyang inalis ang mga labahin sa ibabaw ng sofa niya. Tama nga siya, her
place lost its color because they shine too much.

"Where's my grandson." Nakakatakot talaga ang asawa nito.

"Sa kwarto po."

"Get him-." Napakurap siya ng hampasin ito ng asawa nito.

"Behave Dwayne hindi katulong si Rayleigh." Sita nito sa asawa nito.

"Sorry hija. I just want to see my apo." Tumango lang siya dahil nakakatakot pa rin
ito.

"Kukunin ko lang po muna si Damon."

"Salamat hija." Mabilis niyang kinuha ang bata sa kanyang silid. Natutulog pa rin
ito.

"Si Damon po." Aniya at maingat na ibinigay sa mga ito ang sanggol. Umungot ito at
nagmulat ng mga mata.

"He looks like Dale when he was still as innocent as a baby." Lumambot ang
ekspresyon ng mukha ni tito Dwayne. Iba talaga ang epekto ng bata sa isang tao si
Dale lang ang matigas. Napatuwid siya ng

tayo ng tumingin ito sa kanya. The Dwayne Effect again.

"Thank you Ray for taking good care of my apo." Nakangiting wika ni Yuri sa kanya.

"May responsibilidad po ako sa bata dahil ako ang nagdala sa kanya dito. Hindi ko
naman po siya pwedeng iwanan nalang sa ama niya. Hindi po kasi maganda na sanggol
palang ay eexpose na sa rejection ang bata."
Tumango ito. "I'm sorry hija kasalanan din namin dahil masyado naming naispoil ang
anak namin kaya ito ang nangyari naging masyado siyang lax." Hindi niya alam kung
ano ang isasagot dito at marahil ay napansin nito iyon kaya nagpatuloy na ito. "We
know it is already too late but this time we want our son to learn his lessons. We
want him to learn that life isn't perfect. Gusto namin na matuto siyang maging
responsable masyado kasi siyang nagmana sa tatay niya na masyadong babaero-."

"Ikaw lang ang babaeng mahal ko." Singit ni Dwayne na ikinamula naman ni Yuri.

"So iyon nga, he is not getting any younger and besides this baby is an angel in
disguise. Siya ang magbabago sa ugali ng anak namin."

Masaya siyang malaman na tanggap naman pala ng mga ito ang apo nito. Wala naman
pala siyang dapat ipangamba.

Napansin

niyang may iniusog na sobre si Dwayne sa kanya. He motioned her to open the
envelope and she did, she is expecting it to be some cold cash but she wasn't
expecting it to be more than that. Sa loob ng sobre ay may pera at mga credit
cards.
"Ano po ito?"

"Huwag kang mag-alala hija hindi bayad iyan." Hinawakan ng tita Yuri niya ang
kanyang mga kamay. "Ikaw lang ang makakatulong sa kanya hija."

"Ano po ang ibig niyong sabihin?"

"Pwede mo bang alagaan muna si Damon hanggang sa kaya na siyang alagaan ni Dale ng
mag-isa?"

"Po?"

"We know your situation, you can work for legend first for two months. Kung anuman
ang benefits na nakukuha mo sa pagiging freelance photographer mo makukuha mo ng
doble."

"Hindi naman po sa ganoon tita sa katunayan po ay kahit na walang freebies ay okay

lang po sa akin. Ang sa akin lang naman po ay anak niyo okay lang na ako ang itulak
niyang palayo pero nasasaktan po ako kapag si Damon na."
"We understand Ray don't worry the deal will still continue. Ililipat ko sa
pangalan mo ang lahat ng mana ni Dale."

"Po?" Mariin niyang tinitigan si tito Dwayne.

"I am serious if this is all we need to do for Dale to be damn serious about
everything then

be it."

"Mas magagalit siya sa akin at kay Damon."

"He doesn't have the right dahil hindi nga niya kayang harapin ang responsibilidad
niya sa anak niya paano pa kaya ang buong mana niya. He needs to start from the
scratch again."

"And these." Turo ni tita Yuri sa sobra. "This is for Damon's need and yours too."
"I don't need it po."

"Then it's for Damon, Ray."

May magagawa ba siya? Hindi naman niya kayang tanggihan ang mga ito and besides
Damon deserves to have the best of everything.

"Sige po."

ILANG beses na niyang kinusot ang puting shirt niya na punong-puno ng mantsa pero
ayaw pa ring matanggal. That's her favorite shirt na namantsahan ng kumuha siya ng
pictures ng isang rattle snake. Kailangan pa niyang magdive sa putikan at umakyat
ng puno hindi lang matuklaw ng ahas na iyon. Nahulog na siya sa puno at
nagpagulong-gulong na siya sa mga batuhan kaya ayun nagmukha siyang taong grasa.

"Naku naman." Reklamo niya, naglagay siya ng zonrox at saka kinusot uli. Nasa
kalagitnaan siya ng pakikipagbuno sa mantsa sa kanyang favorite shirt ng may
marinig

na malakas na katok. "Bumalik ba sila? Baka may nakalimutan." Pinahid niya ang
basing kamay at nagmamadaling pumunta sa pintuan niya.

Binuksan niya iyon at biglang tumaas ang kilay niya ng makilala ang kanyang bisita.
Napatingin ito sa kanya na para bang nakakita ng maligno dahil talagang from head
to foot ang peg pero dumako ang tingin nito sa may bandang dibdib niya kaya kunot-
noong sinundan niya ito ng tingin at ganoon na lang ang panlalaki ng kanyang mga
mata ng marealized kung ano ang tinitingnan nito. She is wearing a thin white shirt
na basa dahil narin sa naglalaba siya kaya kitang-kita nito ang suot niyang bra.

"Bastos!" sigaw niya sa mukha ng binatang kaharap. Napakurap naman ito na para
bang nagising sa isang mahabang panaginip.

"Wha-Ikaw kaya ang lumabas na nakaganyan kasalanan ko ba kung gusto mo iyang

ipakita sa akin?" ang bruho, nahuli na nga pero nagdadahilan pa rin. Hinila niya
ang tuwalya na nakasabit sa gilid ng kanyang pintuan at pinulupot iyon sa kanyang
katawan.

"Palusot ka pa!" napasimangot siya ng mapansin na nag-eenjoy ito sa nakita nito.

Bastos na lalaki. "Manyak!"

"Guilty as charge still it isn't my fault kung ibabalandra mo sa harap ko ang

katawan mo." Iningusan lang niya ito.
"Anong ginagawa mo dito?"

she asked trying to rid off the topic.

"Tinatanong pa ba iyan? Nandito ako para kunin ang anak ko." Mas lalong tumaas ang
mga kilay niya at kinusot ang kanyang teynga.

"Excuse me? May iniwan kang anak sa akin?"

His mood suddenly changes from light to dark, nagtagis ang mga bagang nito. "Let's
stop this game Rayleigh alam kong alam mo ang ibig kong sabihin."

Two can play this game you know, "Ow, I am really sorry Dale pero promise hindi ko
alam na may anak ka pala. At hindi ko alam na lost and found na pala ako ng mga
bata ngayon. Ang nandito kasi na bata ay anak KO." Wow, that's the first time she
said 'Anak ko' and it feels so good para bang may nabunot sa loob ng dibdib niya
and she feels so light.
KANINA pa siya sa labas ng pintuan ng apartment ni Rayleigh hindi niya alam kung
paano papasukin ang lungga nito. At maisip lang niya na nakatira sa maliit na lugar
na iyon ang anak niya ay naiinis na siya. Kanina pa siya tinitingnan ng mga taong
nakatira din doon na nakatambay sa labas.

Safe kaya ang lugar na iyon para sa anak niya? Kumatok na siya bago pa man siya
mapagbintangan na akyat bahay. Come to think of it kahit na maging akyat bahay

siya wala siyang mapapala sa lugar na iyon.

Ilang saglit pa ay natagpuan niya ang sarili niyang nakatitig kay Rayleigh. She
looks so disheveled with her hair tied in a messy bun na halatang hindi sinuklay at
pabara-bara lang na itinali. There are some strands sexily dangling on her face and
on her long neck making him gulp. He ranked her entire body with his eyes and then
it focused on the red brassiere beneath her wet and thin shirt. She smells lemon na
galing sa isang brand ng soap powder and her natural tangerine scent.

Napalunok siya ng hindi pa rin maiaalis sa mata niya ang almost seethrough nitong
suot. God! Ano nga iyong dahilan kung bakit siya nagpunta dito? He keeps his hands
on his own dahil sa totoo lang kanina pa niya ito tinulak papasok sa loob ng maliit
na silid na iyon and make love to her in every possible way he could think. He
would love hearing her voice moaning and gasping his name beneath him and above his
bed or any place he can do. He can feel his pants tightening due to that.

"Bastos!" she barks making him awoke from his reverie.

"Wha-Ikaw kaya ang lumabas na nakaganyan kasalanan ko ba kung gusto mo iyang
ipakita sa akin?"

"Palusot ka pa!" gusto niyang matawa sa pagsimangot nito, her lips were pushed out
making him want to ravish those pink thin lips. "Manyak!" he smirks

at her choice of words. She really loves giving him names.

"Guilty as charge still it isn't my fault kung ibabalandra mo sa harap ko ang

katawan mo." Paliwanag niya and he would love to see her everyday that way, pwede
din na walang damit. No wonder her sister and her sister friends warned him not to
get too close to Bree and Ayeth's one and only single friend dahil pala dito. He is
the type of man who can't resist woman who begs for him and he would love to hear
her begging for him. He bowed to everyone that he would never fall to Rayleigh and
he bowed to himself to remain faithful to his rules and grounds.

"Anong ginagawa mo dito?" she asked as she cover herself with a towel. Tsk.

"Tinatanong pa ba iyan? Nandito ako para kunin ang anak ko."

"Excuse me? May iniwan kang anak sa akin?"

Hindi niya alam kung anong meron sa babaeng ito na kapag nagsimula na itong
magsalita ay nag-iiba na ang timplada ng katawan niya. Just like now, her words
pretending to be naïve as a shell under water seems to trigger his unwanted darker
side.

"Let's stop this game Rayleigh alam kong alam mo ang ibig kong sabihin."

"Ow, I am really sorry

Dale pero promise hindi ko alam na may anak ka pala. At hindi ko alam na lost and
found na pala ako ng mga bata ngayon. Ang nandito kasi na bata ay anak KO."

Hindi nakaligtas sa pandinig niya ang huling sinabi nito, she said ANAK KO. Why
does he have this wonderful feeling like he felt safe and secured when she said
that his son is her son as well. Tinitigan niya ito now come to think of it she
looks so damn familiar, alam niyang nakita na niya ang mukha nito dati hindi lang
niya matandaan kung saan at kung kailan but he knew it was far before he met her as
the silent woman with Ayeth and Bree.

"Stop ogling." She barked at him with a slight blush creeping on her flawless face.
Kung sa ibang pagkakataon lang siguro sila nagkita he is pretty sure he would love
to have her on his bed by hook or by crook on his bed, or even on his couch...
snap! "Nakikinig ka ba Dale? Ang mabuti pa ay umalis ka na nga lang wala kang
mapapala sa akin."

That's what you think mi cara. He said himself.

"You are too full of yourself mi cara mia you know the reason why I am here. I want
to get my son, where's Damon?" and he barged inside her small apartment without her
permission of course.

"Yue Dale Monterde!" he heard his name in between her teeth and smirks to himself.
Indeed his given name is a gem especially if it is uttered by women,

especially this woman.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally natapos ko na rin ang chapter two, hindi pa nasisimulan ang chapter
three baka bukas tapos na siya buti nalang at walang class tomorrow! Yay! My
favorite day will always be holidays and no classes days, it makes me wanna smile
though. Rest2x din pag may time. Saan ba ako nagpunta kahapon? Wala eh maaga palang
ay nasa labas na ako kasi may class pa po ako and then nine na ng gabi ako nakauwi
kasi 6-9PM ang class ko. Then umuwi ako then nakatulog then nagising na ako tapos
nakatanga lang ako since kanina tapos nakatitig ako sa mga notes ko dahil magpapasa
daw kami ng reports tonight ang deadline. Nakakaasar talaga, ganito pala talaga no.
Kapag nakagraduate ka na akala mo tapos na ang paghihirap lalo na kapag may trabaho
ka na.

Pero kung tutuusin nagsisimula pa lang ang mga bagay-bagay. Kung gusto mong tumaas
ang rank mo kailangan mong maraming patunayan at isa na nga itong masters2x na ito.
Hindi naman talaga siya mahirap, iyong mga prof ang pahirap HAHAHAHAHA... At nanisi
pa talaga ako.

So ayun nga, today is Worlds Teacher's Day kaya kahit hate ko sila ngayon ay happy
pa rin ako. Naiintindihan ko naman kasi it's part of their work and i can relate, i
know students feel the

same way kapag sinasabi namin na may assignments at may test, i know how it feels
but it's part of learning. Hardwork and multitasking are tested during this time,
kapag naiisip kasi natin pahirap lang at saka minsan imposibleng gawin ang nais
gawin ng mga teachers natin. Pero later on, we'll just realize na hindi naman pala
talaga ganoon kahirap.

Kahit na noong bata pa ako naiinis na ako kapag maraming assignments at may tests,
naaasar ako at sinusumpa ko ang mga teachers ko. I kept on telling myself na
pahirap sila. Pero ng lumaon saka ko narealized, kung hindi ako natutong maghirap
noong bata ako for sure hindi ako aabot sa kinaroroonan ko ngayon. I learned how to
value hardwork, i learned how to managed my time dahil sa mga pahirap na teachers
ko noon. Kahit na hindi ako naging mabait na student still they keep up on me.

Kaya nga kapag nakikita ako ng mga teacher ko dati na nakasuot din ng uniform nila
palagi nilang sinasabi na 'Nagteacher ka pala?' as in gulat na gulat. Hindi sila
makapaniwala eh. hahaha... kapag nakikita ko sila palagi kong sinasabi sa sarili ko
na, Kung hindi dahil sa pagtitiis nila I will be nothing now. That's why I am so
thankful to my teachers before.

And to all the teachers out there, hindi lahat sa atin naghahangad na maging guro
minsan iyong iba sa atin nasa posisyon lang due to some circumstances. Mahirap sa
una pero kalaunan ay masasabi nalang natin sa sarili natin na we are blessed, we
are blessed to have this kind of job. Hindi man ganoon kalaki ang sweldo. We are
blessed not because of the money we earned but because we have the ability to touch
someone's life and change their views about the future. Mahirap pero it's worth it.
Darating din ang time natin, years from now at may lalapit sa atin at may magsasabi
na...

"Thank you because I have learned a lot Ma'am/Sir from you."

=================

Chapter Three

Chapter Three
 SHE can't decipher this man's way of thinking, first he is like this and the next
thing he is like that. Para itong may PMS, hindi pre-marital sex dahil obviously he
is exercising his rights for that thing, para itong may period. Hindi kaya seahorse
it at nagbubuntis?

"If you won't change I swear you'll see yourself under me writhing in pleasure and
calling my name."

She took a deep breath because he does have the nerves to tell her that for God
sake! Kung hindi lang talaga siya marunong magpoker face ay malamang kanina pa siya
pulang-pula sa pinagsasabi nito. But she is too used to that being a photographer
helps her maintaining her composure lalo na kapag may shoot siyang halos wala ng
itinirang saplot ang mga models niya.

Hindi sana siya magbibihis dahil may labahin pa siyang dapat tapusin but the way
he looks at her, para itong predator na handa ng sagpangin ang prey nito.

"Hold your horses Dale para kang hindi nakatikim ng babae."

"Oh I did it just that you keep on flashing in my mind everytime I almost reach my
peak ibig sabihin I need to have you to satisfy my needs." Napaawang ang mga labi
niya at inis na binato ang tuwalyang ginamit niya sa pagbalabal sa kanyang sarili
at tumama ito sa mukha nito. Inis na tinalikuran niya ang lalaki at habang papasok
sa loob ng kanyang silid by instinct inabot niya ang hook ng bra niya dahil basa
din iyon and then she heard a wolfish whistle.
 "You are insane." She barked as she stropped her strapples bra from slipping.

"You gave me a live show to enjoy cara."

"I am not your dearest!" ingos niya and he just shot his brow up.

"So you know a little Italian?"

"Shut up!" ibabalya sana niya ang pintuan ng kanyang silid kung hindi lang niya
naalala na natutulog nga pala si Damon. Maingat na sinara niya iyon and then locked
it safely before she proceed to her

restroom. Nanlalagkit pa rin siya dahil sa sabon at amoy sabon pa siya she needs a
quick shower.

Her planned quick shower is indeed quick dahil bigla nalang nagising si Damon at
ngumawa ng malakas. He is hungry and that is for sure. Mabilis niyang binalot ang
sarili gamit ang malinis na tuwalya at saka nagmamadaling lumabas upang daluhan ang
bata. Muntik na nga siyang ma-slide kung hindi lang niya nahuma ang sarili.
 "Baby, what's wrong?" she asked as she tried to reach his feeding bottles.

"Hey, Ray I heard Damon crying. Let me in." nanlaki ang ulo niya sa sinabi nito
dahil kumakatok na ito and with his noise mas lalong nag-ingay si Damon.

"He is okay Dale, he is just hungry." She replied.

"Papasok ako." Naalala niya ang hitsura niya, she is almost naked. No, maliban sa
tuwalya she is naked.

"Don't you dare diyan ka lang kaya ko na ito-shit!" she cursed when the feeding
bottle dropped on the floor.

Kinailangan niyang ilagay si Damon sa ibabaw ng kama kaya mas lalong lumakas ang
iyak nito.

"Damon--." Napamura uli siya ng bumagsak uli ang feeding bottle sa sahig and this
time bumukas din ang pintuan ng silid niya. Gulat na napatingin siya kay Dale para
silang nagkaroon ng gulatan portion at mas lalo siyang nagulat ng ang walang hiyang
tuwalya na nakapalibot sa katawan niya ay kusang dumulas showing her a picture of
her naked. "Labas!" she shrieked as she covered herself with her hands. Agad naman
itong tumalikod at lumabas mula sa silid, siya naman ay pinulot ang tuwalyang
nahubad mula sa kanya. She is closed to sobbing pero nungkang iiyak siya dahil
nakita lang nito ang katawan niya.
 Her cells shivered when she realized that he had seen her nudity as in every ounce
of her. Ano ba ang maipagmamalaki niya? At sa lalaking iyon pa talaga!

"Damon naman eh." She said biting her lips when the child stopped from whining and
start smiling and giggling as if an angel is playing him a peek-a-boo. Bago pa man
nito maisipan na pumasok ay kumuha na siya ng damit niya and irony, she wears a
sweatpants covering her toes and a black turtleneck

sweater.

Lumabas na siya ng kwarto pagkatapos mapatulog si Damon and while she on the other
hand is fuming mad at him. At ang walang hiya para bang wala lang dito ang nakita
nito at kampante itong nakaupo sa kanyang maliit na sofa, dapat ay pandalawang tao
lang iyon but being the king of jerks as he is he confidently sit above it with a
smug smile on his face.

"Anong nginingisi-ngisi mo diyan?" aniya dito. He turned his attention to her and
rank her body at siya naman ngayon ang gustong mapangisi ng mapansin na nagdilim
ang hitsura nito na para bang hindi nito gusto ang suot niya. Serves him right
masyado kasi itong pervert.

"Nah, kahit na anong damit ang isuot mo it will not change the fact that I've seen
everything." She huffed trying to control her anger dahil hindi na niya mababago pa
ang katotohanan na nakita nga nito ang dapat ay hindi nito nakita.
 "Like I care, it's not the like the first time you've seen something like that so
what's so special about it. And I don't care if you look hindi mo naman mahawakan."
Wow, at nasabi talaga niya ang bagay na iyon ha? Siya na talaga. "At saka pwede ba
hindi ka na dapat nagpunta dito."

"I need my son." His serious façade is now back on his handsome face.

"May iniwan ka?"

"Balik na naman ba tayo dito Rayleigh? I want him back I am ready to be a father
now."

"Really? Sa ilang araw na hindi mo man lang tinangkang tingnan ang anak mo
sasabihin mo na handa ka ng maging ama? Hoy Dale ang pagiging responsableng ama ay
hindi sinasabi iyan you need to prove it. Ayokong ibigay sa iyo si Damon dahil ayaw
kong lumaki siya sa isang kagaya mo. You are nothing but a womanizer, irresponsible
jerk."

Naningkit ang mga singkit na dating mga mata nito, namana nit okay tita Yuri ang
hugis ng mga mata nito but he have those bright brown eyes that any wom- shit! Ano
ba itong pinag-iisip niya nakakawalang gana.
 "You don't know me Rayleigh."

"Oh beat me Dale, I think I already know you." She said as a matter of fact,
actually she doesn't gusto lang niyang iprovoke ang lalaking kaharap niya ngayon.

"Don't bitch on me Ray."

"Am I Dale? Common alis na wala kang karapatan sa bata dahil akin na siya at anak
ko na siya."

"Anak ko siya."

"Ikaw ang gumawa sa kanya-scratch that isa ka sa gumawa sa kanya pero hindi mo
siya tinanggap mabuti nalang at bata pa siya para hindi masaktan sa ginawa mong
rejection."

"Crap! I want him now at aalagaan ko siya."

 "How?"

"I can do it I am his father after all."

Tiningnan niya ito ng maigi. "Ginagawa mo lang ito dahil ayaw mong mawalan ng mana
hindi

dahil ayaw mong mawala sa iyo ang anak mo?" bigla itong nag-iwas ng tingin
confirming her thoughts. "Like I thought, now go!" taboy niya dito.

Tumayo naman ito na para bang may sasabihin pa pero hindi na nito itinuloy at
naglakad palabas ng kanyang apartment. Akala niya ay lalabas na ito ng hindi
nagsasalita pero mali siya dahil lumingon ito sa kanya.

"I'll be back and that time aalis ako na dala na ang anak ko."

"You wish." She sneered at him and then he flew. Serves him right, sa kanya na
ngayon si Damon at kung gusto nitong makuha ang bata kailangan pa muna itong
sumuong sa butas ng karayom.
 "IMPORTANTE ang contest na ito Rayleigh kapag nanalo ka nito you'll have your
dream prize at hand at iyon ay ang makapag-aral sa Paris at doon mag-aral ng
photography all expense fee with pocket money. Hindi ba iyon ang gusto mo?"
tiningnan niya ang kanyang boss na ngayon ay ibinibigay sa kanya ang form kung saan
kailangan niyang ifill up para sa contest.

It's a photography contest at and tema ay love and happiness, it seems to be an

easy theme pero bilang isang photographer they both know that those are the rarest
and the hardest thing to capture.

"I want your answer for this Rayleigh I want to form and your pictures two months
from now." She can the forms, this is one of the rarest opportunity she is waiting
for. Being enrolled in a prestigious school for photojournalism in Paris is a dream
come true.

"I'll take it." Ngumiti sa kanya ang batang boss niya, actually natutuwa siya dito
dahil hindi niya inaasahan na ang boss niya at ang kapatid ng kaibigan niya ay
iisa. It has been said that her boss is a silent type of businessman sa unang
tingin ay hindi mo masasabi na businessman nga ito because it isn't his real job
afterall. Mas kilala ito ng mga tao bilang si Migz Ventura the devilish and
extraordinaire model who have everything in life. But beneath that playful aura is
a responsible man who is earning on his own. Sa loob ng opisina ay tinatawag nila
itong Boss Miggy, Allyxandre Miguel Ventura is her one of a kind boss.
 "That's what I am waiting for hindi mo talaga ako binibigo Rayleigh." Nakangiti
ito

pero ang mga mata nito ay nakatuon sa sanggol na nakasabit sa likod niya. He is
indeed disturbed by the baby. "That's Damon right?"

"You knew?" she asked.

"Dale is one my closest friend at magkasama kaming lumaki although nauna silang
lumaki dahil matatanda na sila but one look at his child at kilala mo na agad kung
sino ang tatay. Kailan pa kayo nagkaanak?" mischief is visible on his eyes.

She sighed, she is tired of explaining really. "Damon is not mine, I mean hindi
siya sa akin galing. Ipinahatid lang siya ng bestfriend ng tunay na nanay niya sa
akin kay Dale and the rest is history. Hindi man ako ang tunay na nanay ng batang
ito pero alam ko kaya kong maging ina sa kanya keysa sa iresponsable niyang ama."

"Give Dale some credit Rayleigh, nagulat din siya sa nangyari. Nabuhay siya bilang
free, binata kaya mahirap tanggapin na may anak ka na lalo pa at hindi mo naman
kilala iyong ina ng bata. Give him a chance maybe you'll change your outlook
towards him."

"Like it would happen."

"Who knows? Hindi mo pa siya kilala if you know him better you'll surely see the
best sides of him that only few people knew. Try to read him, hindi naman siya
ganoon kasama." Of course, Dale is his friend sino lang ba siya? Alam niyang
ipagtatanggol nito ang kaibigan kaya hindi nalang din siya nagsalita pa.

"Boss M, sa Legend muna ako magtatrabaho ha. Kailangan ko munang alagaan si Damon
hangga't kaya na ng kaibigan mo na alagaan siya." May halong lungkot ang bumalot sa
puso niya habang naiisip na mawawala na sa kanya ang bata, but she can't change the
fact na hindi naman talaga sa kanya si Damon.

"Bakit kailangan mo pang umalis? You can change him you know." He smirks.

"Change?"

"Yes, change. Make him a reformed man like kuya Yael and kuya Allyx, they are like
him before they met their wives."

Tumawa siya at saka umiling. "I don't intend to do that boss, he is Dale Monterde
and
he is happy the way he is. Bakit kailangan ko pa siyang baguhin? Siya ang bumago sa
sarili niya dahil kung gusto niyang maging mabuting ama kay Damon alam niya kung
ano ang dapat alisin at dapat idagdag sa ugali niya. I am not forbidding him to
change his way of living but I am trying to make him understand how it is to be a
good father."

Tumango ito and there's a secret and dangerous smile lurking on his boss's
handsome face. "You'll be a great mom, Rayleigh just like ate Bree and ate Ayeth."

A ghost smile formed from her lips and didn't say anything. Gusto nalang niyang
umuwi dahil medyo napapagod na rin siya, hindi naman sa nagrereklamo siya she just
want to take a rest for a while dahil buong gabi siyang hindi pinatulog ng anak
niya... nasasanay na siyang tawaging anak niya si Damon. This child will be the
death of her, he'll broke her heart kapag tuluyan na itong makuha ni Dale. Pero
alam naman niya na wala siyang karapatan dahil hindi naman ito sa kanya.

"Sumama ka na sa akin nasa Royale sila ngayon." Anito sa kanya.

"Nah, huwag muna ngayon. Uuwi muna ako kasi naubos na iyong dala kong milk ni
Damon. Just say my regards to them."

Kiming ngumiti siya, right now hindi pa niya kayang sagutin ang maraming tanong ng
mga kaibigan niya. Knowing them, they are too much like her kaya hindi pa man ay
naririnig na niya ang mga tanong ng mga ito at hindi lang iyon ang dudumi ng mga
isip ng dalawang iyon baka bigyang malisya ang nangyayari sa kanya at ang koneksyon
niya kay Dale.

Nagmagandang loob naman si Miggy na ihatid siya sa kanyang apartment dahil along
the way naman lang din. Maganda nga iyon eh kasi tipid sa pamasahe ng taxi,
papatulugin muna niya si Damon tapos aalis sila at magogrocery mamaya. Hindi pa
niya nagagamit ang pera at ang credit cards na ibinigay sa kanya ng lolo't lola ng
bata dahil para kasing hindi tama. Alam nama niyang nararapat lang Damon ang lahat
ng iyon pero naiisip niya hindi dapat ang grandparents ng bata ang gumagawa ng
paraan it should be the parent himself.

She pushed her door to open bukas na kasi iyon at nakabukas na ang ilaw... her
mind stopped sidestrack when she realized that her door is opened. Nawala ang antok
niya at mabilis na pumasok inilibot niya ang paningin niya sa buong paligid and
found someone who sits on her sofa with his arms spreading on the backseat and
looking at her or shall she say, waiting for her arrival with a cup of starbucks
coffee on his grip. At hindi lang iyon, nakasuot ito ng isang itim na sando na fit
sa katawan nito at

cargo pants na para bang nasa bahay lang nito ito. Naningkit ang kanyang mga mata.

"And what are you doing here?" she crossed her arms above her chest, she can't
choose whether to feel relax knowing that it's not a thief who sneaked into her
house or this irritating man that keeps on invading her privacy.

"What do you think I am doing here?" at ang walang hiya!

"Ang mabuti pa umalis ka na bago pa ako tumawag ng pulis."

"I can bail myself cara mia."

 "I can kill you myself Dale if that's what you want." She gave him a dagger look
at saka maingat na tinanggal si Damon mula sa pagkakadikit nito sa likod niya.
Hindi pa rin umiiyak at hindi pa rin nagising, ang bait talaga ng batang ito pero
kapag nagising naman at nagsimula ng umiyak ay hindi niya alam kung paano
patatahanin.

"Can I carry him?" napapiksi niya hindi niya namalayan na nasa harap nap ala niya
ito

at tila naumid naman ang dila niya ng maamoy niya ang mabango at mamahaling pabango
nito pero mas nangibabaw pa rin ang amoy lalaki nito. She needs to stay away from
him dahil delikado kaya kahit ayaw niya ay napilitan siyang ibigay ang sanggol
dito.

"Here huwag mo siyang ilalaglag."

"I may not be a perfect father but I won't bring my son into harm." She keeps a
distance between the two of them and she can't stop herself but to smile to herself
dahil nakikita niyang unti-unti ay natatanggap na ni Dale si Damon. Dale is looking
at his son with awe on his face. Hindi na niya inabala ang dalawa at nagpunta sa
silid niya upang itago ang form. The earlier he can be a responsible dad the better
for her.

Mas maganda sana pero bakit may kung anong bumikig sa puso niya sa kaalaman na
alam niyang mahihiwalay na siya kay Damon. Napamahal na nga sa kanya ang batang
iyon. She opened her closet absentmindedly and pulled out a fresh shirt when she
realized that the half part of it is filled with men's clothes. She gasps as she
realized what happened, mabilis siyang nagpunta sa sala at nakitang nakaupo si Dale
habang nakikipaglaro sa anak nito.
"Explain those things inside my closet."

Tumingala sa kanya si Dale at inosenting tumingin sa kanya. "Oh, that gusto ko

sanang itanong sa iyo kung pwede ba nating palitan ang closet mo masyado kasing
maliit. I used the empty part if you don't mind."

She laughed with no humor. "I don't mind? I DON'T MIND? Are you out of your mind?
Paano pumasok sa isip mo na pwede kang tumira dito sa bahay ko?" she is fuming mad.

"I need to be with my son and since you don't want to give him to me so I changed
my plan. Mas mabuti na sigurong ako nalang ang lumipat dito sa apartment mo kahit
na maliit magkakasya naman tayo dito."

Napahawak siya sa ulo niya. "Hindi mo ba naiisip kung ano ang iisipin ng mga
kapitbahay ko?"

That's the time Dale gives her one of his sexiest smirk. "I don't really mind and
besides I do have something in mind." She fought a blush when she learned that his
words do have some double meanings. "And that includes you cara."
 "My name is Rayleigh and don't call me using your endearments for God sake." She
took a deep breath and then slowly released all the stress inside her body cause by
this man. "Fine, you want to stay here? Then stay pero huwag mong iisipin na
pagsisilbihan kita dahil hindi mo ako katulong. Magluto at mahugas ka rin at pwede
ka ring maglinis total sa sobrang liit ng bahay ko hindi mapapagod iyang mga
muscles mo. At isa pa, we will take turns sa pag-aalaga sa anak mo. Understand?"

"Sure."

"At isa pa dito ka sa sofa matulog."

"What? Hindi ako kasya dito!"

"Magtiis ka sa papag ginusto mo iyan eh." And with a satisfied smile she turned
herself towards her room. Magtiis ka Dale!

<<3 <<3 <<3

a/n: may palagay ako na ito iyong pinakalight na story na gagawin ko kaya alam kong
hindi kayo magwawild sa mga chapters na ipopost ko. Kaya feel safe nalang tayo
dito, walang gaanong iyakan at walang samaan ng loob. Just the light feeling
lang. :-)... ^__^ (that's an innocent smile guys ha).

I missed writing stories that are direct to the point at walang masyadong twist,
medyo maharot nga lang siguro ito pero nevertheless walang gaanong iyakan churva.
Pahinga muna natin ang puso natin.

Kagaya nalang pagpapahinga natin ngayon dahil holiday! I sooo love holiday! But
I'll love it more kung sa sunod ay sobrang haba na talaga. I really want to have
that sem break again kaso ang problema basta public teachers walang sem break kasi
may inset kami. Kaya ayun... hayyy, hindi na ako nageexpect pa. Awww!

Gusto kong magbakasyon eh, gusto kong pumunta sa Manila Ocean Park kasi hindi pa
ako nakakapunta doon. Gusto kong sumakay ng kabayo sa tagaytay, at gusto kong
umakyat sa puno ng strawberry (hayyy, nababaliw na naman ako, kailan pa may puno sa
strawberry).

STATUS UPDATE: I am craving for something, something yummy! Buntis na yata ako,
buntis ako ng twenty two years and something months, then one thousand stars, and
three months. Ayan ang due date ko kasi ay kapag tumibok na muli itong cardiac
muscle ko.

PPS: Kinikilig ako ngayon. Wala lang!

ppps: ngayon ko lang napansin restricted pala itong story na ito, first time yata
ito.

=================

Chapter Four

Chapter Four

"HINDI mo naman kasi kailangan pang sumama." Aniya dito na nakabuntot lang sa
kanya habang namimili siya ng mga diapers ni Damon. Kagagaling lang din niya sa
milk section dahil nauubos na rin ang gatas ng bata. Sa totoo lang bakit ang mahal
ng lata ng gatas ngayon tapos ang bilis maubos? At ang walang trip na ama ni Damon
halos punuin na ang cart nila ng gatas nito at ngayon ay kung anu-anong brand na ng
diapers ang nasa loob ng kanilang cart. "Ano ba Dale! Ang kulit mo."
 "I want to check if the brands are okay, baka magkarashes si Damon."

"Isang brand lang pwede ba? Iyong ginagamit na niya ngayon ang bibilhin natin,
isang brand lang." turo niya sa current diaper ni Damon. Nasa likod nito si Damon
na natutulog lang, gusto sana nitong ilagay sa harap nito ang bata pero umiiyak
lang ito mukhang nasanay na sa likod ilagay. At kapag siya ang may karga ay sa
harap niya nilalagay gusto yata ng bata na marinig ang pintig ng puso niya. Walang
puso kasi ang ama nito.

"Okay fine." isa-isa nitong ibinalik ang mga diapers sa estante at kumuha ng
sobrang daing the same

ang brand. Napabuntong-hininga siya at hinawakan ito sa braso kaya tumigil ito at
tumingin sa kanya.

"Small lang." ibinalik niya ang mga mediums, large at extra large na pabara-bara
nitong kinuha at ipinasok sa loob ng kanyang cart.

"Bakit ba ang daming requirements." Daing nito.

"Ganyan talaga you need to learned that and by the way kung may lakad ka ngayong
hapon icancel mo muna, first visit ni Damon sa pedia niya. Kung ayaw mong sumama
okay lang din sa akin."

"Pedia?"

She sigh. "Doctor ng mga bata."

 "I know what pedia is bakit dadalhin si Damon doon? May sakit ba ang anak ko?"

This time she rolled her eyes, wala talaga itong alam sa pangangalaga sa anak
nito. "Hindi porke't walang sakit si Damon ay hindi na siya dadalhin sa pedia.
Babies need check-ups too and on Damon's part kailangan niyang icheck kung normal
ba ang timbang niya o kaya naman ay may sakit ba siya. Kailangan din siya ng
vitamins."

"Ang dami namang kailangang isipin."

"Ganoon talaga kaya tandaan mo ang mga iyan kapag nasa iyo na si Damon kailangan
mo siyang alagaan ng husto."

"Do I need to make my last will too?

"Sira." Minsan talaga kapag hindi ito tinotopak ay hindi naman sila nag-aaway.
Ilang araw na rin itong nakikitulog sa bahay niya at hindi naman sila natitsismis
ng mga kapitbahay niya which is good. Napapansin din niyang natututo na itong
alagaan ang anak nito kaya nga nasisiyahan siya knowing na hindi na niya kailangan
pang tapusin ang one month na usapan nila ng mga magulang nito.

"Ooopps!" she looked up. "Oh my God!" isang pamilyar na babae ang nakatitig sa
kanya. She have hard times remembering people from the past kaya alam niyang
nakilala na niya ito but she can't remember when and where. "Rayleigh! Rayleigh
Alonzo?" turo nito sa kanya, malakas ang boses nito kaya napapansin ng mga tao
doon. "I knew it! It's you."

"Sino ka?" tanong niya dito.

"How can you forget me? Ako ito si Janice first runner up mo ako sa Bb. Pilipinas
dati, you are that Miss Universe who stepped out from the throne and it was me who
replaced you." She flinched, some scenes from that time... she doesn't want to
remember it.

"Yeah, hi Janice."

"Oh God you-you didn't changed just look at you! You are still pretty and sexy,
that was seven years ago and here you are still perfect." She tried to smile at her
and she loves to runaway from Janice kahit na hindi naman siya galit dito. "May
asawa ka na ba? What's your reason for leaving the competition? Girl, sayang ka I
mean malaki ang chance mo na manalo sa Miss Universe and-."

"Ray, our baby is crying. He wants you." And that's her life saver, kung pwede
lang niyang halikan si Dale ngayon ay ginawa na niya.

"Oh my God! You are indeed married!" tili ni Janice. "And to Yue Dale Monterde!"
mas lalong hindi gumanda ang pakiramdam niya akala niya ay makakaligtas na siya
pero knowing na kilala nito si Dale ay naku, patay siya. Paano kung ipagkalat nito
sa media?

"Hello." That's Dale. "Are you Rayleigh's friend?"

"Yup, nagkakilala kami when we both join Bb. Pilipinas. She won the title and I
was her fir-."
 "Janice." She stopped her. "It's nice to see you around but we need to go pupunta
pa kasi kami sa pedia ni Damon."

"No problem sorry for taking much of your time." Nakangisi lang ito.

"And pwede bang ikeep mo lang ito as a secret?" she asked.

"Why?"

"Because." She look at Dale, walang ekspresyon ang gwapong mukha nito. "I don't
like my private life to be scattered in public." Nasa mukha nito ang panghihinayang
pero mukhang naintindihan naman nito ang ibig niyang sabihin.

"I'll keep this as a secret." Pagkatapos nilang magpaalam ay tahimik na nagpunta

sila sa counter.

It seems like Dale also knew that she isn't in the good mood to talk kaya tahimik
na kinarga nalang niya si Damon sa braso niya. At ito naman ang nagtulak ng carts
nila na hindi na niya napansin na sobrang dami na palang laman.

"Ako na ang magbabayad Dale-." He just glared at her as if she had said the most
absurd piece of advice in the universe. Hindi siya nito nilubayan ng tingin
hangga't hindi tinatanggap ng cashier ang itim na credit card nito. When the
cashier accepted it ay saka lang ito nagbawi ng tingin natawa nalang siya sa ginawi
nito.

She is still thinking about what happened, it has been seven years since that
happened akala niya ay naibaon na niya sa limot ang lahat but weird something came
up and knock her senses as if telling her that she needs to-.
 "We will buy Damon's things." Napakurap siya ng nasa harap na niya si Dale, hindi
niya alam kung dahil sa gulat o ano kaya bigla nalang lumakas ang tibok ng puso
niya.

"Ano?"

"We are going to buy Damon's clothes and stuffs I don't know what to buy so you
need to go with me."

"Okay." Wala siya sa mood na makipagbangayan dito kaya iniba nalang niya ang
topic. "Kailan mo pabibinyagan si Damon?" she asked, the child is almost two months
old and yet hindi pa ito nabeblessed. Mukhang natigilan din ito sa tanong niya at
kunot-noong napatingin sa kanya.

"My child isn't yet baptized?" gulat na tanong nito.

"Hindi pa po."

"What the fuc-."

"Bibig mo po."
 "Bakit ngayon mo lang sinabi?"

"Ngayon lang po kita nakakausap ng matino that's why po." Paliwanag niya.
"Kailangan na siyang mabinyagan." Aniya sa bata.

"I'll call my papa to arrange the baptism." Papa's boy talaga.

"That would be great." Hindi na siya nagsalita pang muli at sumunod nalang dito.
He seems so excited to buy baby things at least that is an improvement for him.

TAHIMIK lang siyang nakikinig sa masayang usapan ng mga kaibigan niya, it's their
day out and of course hindi lang silang tatlo ngayon dahil lumalaki na ang kanilang
barkada. Hindi na sila iyong may sariling mundo dahil ninakaw na ng dalawang
magnanakaw ang mga kaibigan niya sa kanya. Gusto man niyang magalit pero wala naman
siyang karapatan besides seeing her friends with all smile it makes her heart
contented.

Minsan nasasabi niya sa sarili niya na hindi fair ang mundo, hindi nga naman
talaga fair ang mundo dahil kung siya ang tatanungin fairness doesn't exist in her
life anymore.
 "Rayleigh! Rayleigh! Rayleigh to earth." Ipinilig niya ang kanyang mukha sa mga
kaibigan, at sa mga kasama niyang nakatitig lang sa kanya. Kahit na si Dale ay
natigil sa pag-inom at napatingin din sa kanya. "Are you okay?"

"Huh? Ah, yes just don't mind me." And they went back to their conversation siya
naman ay ibinalik na ang pansin sa pag-iisip ng may tumabi sa kanya.

"Hey." Tiningnan niya si Miggy.

"Bo-Miggy." Ngumiti ito sa kanya.

"Masyadong malalim ang iniisip mo." Isang tipid na ngiti lang ang ibinigay niya sa
binata, Miggy is younger than her pero kapag nag-uusap sila ay parang mas matanda
ito sa kanya. "Care to share?"

"Wala naman boss-." Malakas siyang napasinghap ng may humila sa kanya mula sa
kinauupuan niya at sa isang iglap lang ay nalipat na siya sa tabi ni Dale.
Tiningnan niya si Dale na umiinom at kumakain lang pero nakahawak pa rin ang kamay
nito sa braso niya. She tried prying from his grip.

"Kuya!" tawag ni Dane kay Dale dahil bigla itong tumayo and of course kasama siya.
"Saan ka pupunta?"

"Home."
"Eh? Hindi ka naman umuuwi sa bahay mo."

"I'm home to where my son is." Naiwang nalaglag ang panga ng mga kasama nila sa
loob ng private place nila sa Royale. "Are you flirting with Miggy?" he asked,
nakakunot pa nga ang noo nito.

"Why would I do that to someone who is way younger than me?" takang tanong niya.
"And no I am not trying to flirt with anyone mas lalo na kay Miggy. Don't think me
just like your women Dale who are willing to spread their legs to pleasure you.
Kung lahat ng babae ay nakikita mo ng ganyan then spare me because I am not like
them." Malumay pero malamig ang pagkakasabi niya sa binata.

"Rayleigh I am so-."

"Stay away from me for a while please. I don't want to make a scene." She said and
then leave.

SHIT! Bakit ba kasi nagalit agad siya? Kailan pa siya naging ganoon sa isang tao?
Never! At sa isang babae pa, this is really bad. He needs to keep his good father
façade for a month

para hindi maisip ng tatay niya na kunin ang dapat ay para sa kanya. He is tired of
this arrangement actually. And he doesn't want his mom to think that she raises a
bad son, kung may isang tao man siyang mamahalin ng sobra iyon ay walang iba kundi
ang mama niya.

Pinanood niya si Rayleigh na sumakay ng taxi, she doesn't have a car it seems like
she is too broke to have at least a second hand car. Maybe he can buy her a new one
at ng hindi na ito nagtataxi pa. Women loves expensive gifts, his lovers would jump
for joy everytime he gave them a piece of jewelry or new clothes and bags or shoes.
Para bang nanalo na ang mga ito sa lotto and knowing Rayleigh she would love the
idea of having a new car. Tama, a car would do as an apology. Magkakatulad lang
naman ang mga iyan.

He got his phone and called his assistant and instructed him on what to do.
Bumalik siya sa loob ng Royale to continue the party.

"Where's Rayleigh?" tanong ni Bree. Hindi niya pwedeng sabihin na umalis ito dahil
nagalit ito sa kanya.

"She received a call mukhang may pupuntahan yata." He lied.

"Naku ang babaeng iyon hindi na nagbago." Si Ayeth. "So, kumusta na ang bahay-
bahayan niyo?"

His brows are knitted into thin line. "What are you talking about?"

"As if hindi namin alam no? hindi ba nakatira ka ngayon sa apartment ni Rayleigh?"
 "Yeah, I am sleeping in the floor." And that broke everyone to laughter.

"Really? Serves you right then." He grimaced at Yelena who is bitching at him
again. Yelena is pregnant kaya hindi niya ito pwedeng sungitan.

"So, no rendezvous with our friend?" bree teased. Kung alam lang nito, he have
these urges of crawling into her bed and strip of her clothes kaya lang ayaw niyang
magasgasan ang mukha niya sa mga kalmot nito. Mahirap nab aka mapingasan pa ang
kagwapuhan niya dahil sa tigreng iyon.

"No. Nandoon lang para kunin ang anak ko na ayaw niyang ibigay hangga't hindi ko
napoprove na karapat-dapat ako sa anak ko." He growled. "Hindi ba niya alam kung
ano ang feeling ng mahiwalay sa pamilya?"

There is a weird silence between Bree and Ayeth as they exchanged knowing glances
making him more curious. Ilang araw na rin niyang nakakasama si Rayleigh pero hindi
pa niya nakikita o nakikilala ang pamilya nito. Hindi rin naman ito nagbabanggit ng
tungkol sa pamilya nito as if he'd care.

"Among all others Dale si Rayleigh ang mas nakakaalam kung paano mahiwalay sa
pamilya niya or maybe she doesn't because hindi naman siya nahiwalay talaga sa
pamilya niya. She grew up without a family, she grew up without someone. Sa bahay
ampunan siya lumaki at palipat-lipat sa mga foster parents."

"Really?" naging interesado na si Yelena about kay Rayleigh. "Wow, that's hard
paano kayo nagkakilala?"
 Nacurious din siya. "Me and Bree were bestfriends because we were classmates since
child. Rayleigh is a working student sa high school dahil pinapaaral siya ng mga
madre, it was a kidnapping incident. Nagkagulo sa school campus and then Bree was
about to be shot pero naligtas siya ni Rayleigh and the bullet almost hit her heart
that's supposedly be Bree's."

Narinig niya ang malakas na pagsinghap ng mga kasama niya and even him did the
same thing. "

"Milagrong nabuhay siya, when she was back to school mas lalo siyang naging aloof.
Let's say hindi ganoon kadaling tibagin ang wall niya. Ilang taon din namin siyang
niligawan hanggang sa naging magkaibigan na kami. And the rest is history, a very
wonderful history."

"Aw, isn't it sweet? Mas sweet pa keysa sa lovestory ang friendship niyo." Si
Allyxa.

"Yup and we care for Rayleigh more than anything in this world." Biglang naging
seryoso si Bree. "Kaya nga malaman lang namin na may nagtangkang manakit sa kanya
by any means I swear he or she will rot under the soil with the bacteria and
worms."

Bree's words gives him shivered pero bakit ba siya natatakot? Yes, Ray is
beautiful nashock nga siya ng malaman at maconfirm na naging candidate pala ito sa
isang prestigious beauty contest ng bansa when she was younger pero he won't spare
his life to any woman. He wants his single way, he is just sexually frustrated
right now because even if he likes to sleep with other woman, he can't. there's a
problem, they can't seem to satisfied him kaya mas lalo siyang naiinis so he just
distance himself from women who wants to irritate him.

Right now, he is sexually attracted to Rayleigh and wouldn't it bad if he wants to

sleep with her? She wouldn't mind, would she?
<<3 <<3 <<3

a/n: yay, so nakapag-update din. Wala eh, tinamad si otor niyong magtype, peace
tayo. Wala ding pumapasok sa isip ko kundi kung anu-ano maliban sa wattpad. Hindi
nga medyo preoccuppied ako ngayon sa dami ng mga gagawin, next week na kasi
periodical test at mas lalo akong nadepressed ng marealzed kong wala nga palang
sembreak ang mga teachers, iyong mga students lang kasi may INSET kami. Paano na
ang aking vacation somewhere out there... hayyyy... depression to the highest
level.

At dahil nainggit ako kay Yelena, nagluto ako ng prawns na pinaliguan ko ng

maraming bawang. Mahilig ako sa ulam na maraming bawang kaya impossibleng
mapagkamalan akong vampire. At isang kilong prawns iyon hehehehe, binalatan ko muna
kaya ang tagal kong natapos. Sobrang arte kasi, worth it naman kasi straight to the
point na ang kain ko. Kaso unlike her, wala akong fafa na nakasabay ko sa pagkain.
Hindi bale na nga ang importante ay friday bukas which means, rest day... sana rest
day na nga dahil mukhang marami na naman akong numbers na iwrewrestling.

STATUS UPDATE: Eating dinner.

PPS: Happy reading and by the way, sa next chapter baka may churva na dun. Hintay
lang hindi pa ako tapos eh baka bukas na, pero hindi ako mangangako kasi naman ang
loading ng internet ngayon.

=================

Chapter Five (spg)

Chapter Five

PAPASOK na siya sa bahay ng parents niya ng may marinig na dalawang boses sa may
sala.
 "I want to thank you Rayleigh for doing these things for me." Boses iyon ng daddy
niya. Anong ginagawa ni Rayleigh sa bahay ng kanyang parents at bakit nag-uusap ang
dalawa? It pique his curiousity kaya nanatili siya sa kanyang kinatatayuan.

"Walang anuman po tito kung anuman po ang usapan natin I am going to stick with
the plan and will keep this setup as a secret between us."

Set-up? Secret? Between them? Anong ibig sabihin nito?

"Thanks Rayleigh, use the credit card that I gave you. You need them."

"Yes po."

"Huwag ka ng mahiya sa akin you know you are special to me."

Nagtagis ang mga bagang niya sa narinig niya, nag-init ang ulo niya. May relasyon
ba ang daddy niya at si Rayleigh? Kailan pa? Linoloko ba nila ang mama niya? How
dare them!
 "Thank you po tito, just call me if you need me."

Ganoon pala ha? Binabayaran ba ito ng papa niya pwes gaganti siya, sisirain niya
ang babaeng gustong manira sa pamilya niya. Humanda ka Rayleigh, mali ang taong
kinalaban mo. Hindi na siya tumuloy sa bahay ng kanyang mga magulang dahil may
naisip siyang plano sa loob ng utak niya. He will end up this fucking thing but
before that he'll make sure he'll enjoy his little revenge.

"THANK YOU PO TITO JUST CALL ME IF YOU NEED ME." Aniya sa tito Dwayne niya.

"Sure hija I will call you Masaya ako sa ibinalita mo na natatanggap na ni Dale si
Damon."

"Mabuting tao po naman ang anak niyo po medyo matigas lang po ang ulo. Naaalagaan
na po
niya ng maayos si Damon."

"Mabuti naman pala at ganoon." Si tita Yuri iyon. Katabi lang ito ni tito Dwayne.
"Ikaw okay ka lang ba sa anak ko?" Yuri's smile because viscious at alam ng asawa
nito na may iba itong iniisip.

"Kahit naman po papaano ay nagkakasundo naman po kami tita."

"That's really nice to hear Rayleigh, I don't mind kung kayo ang magkakatuluyan ng
anak ko." Muntik na siyang masamid sa sinabi ng ginang.

"Naku po hindi po pumasok sa isip ko ang bagay na iyan." Kiming ngiti ang ibinigay
niya sa ginang. Her heart is now beating fast at the thought that Dale's parents
are one hundred percent approved if ever-impossible... si Dale ang taong
imposibleng matatali sa isang babae. Masyadong maharot ang lalaking iyon.

"You can never tell what will happen in the future Ray."

Umiling siya. "That would be impossible po." She said smiling. "I think I need to
go home na po."
 "Dito muna si Damon ha, ihahatid lang namin siya bukas sa apartment mo."
Makahulugang wika ng ginang. Pagkatapos magpaalam ay dumaan muna siya sa opisina
upang iwanan ang mga pictures na nakaligtaan niyang ibigay noong huling punta niya.
Mabilis din naman siyang nakauwi, napansin niya ang sasakyan ni Dale sa ibaba ibig
sabihin ay nandoon na ang binata.

And she is right, nandoon na nga ito pero bakit parang may nag-iba yata sa aura
nito. Pakiramdam niya ay may masamang mangyayari. He is wearing those dark eyes as
he stared at her ang ikinapagtaka lang niya ay parang may kahalong galit ang nasa
mga mata nito.

"Maaga ka yata?"

"Ikaw din." Malamig na wika nito. "I thought you'll have longer fun with my
father." She glared at him. "Bakit? Hindi ba? Mukhang close na close kayo ng papa
ko." Tumayo ito at sa isang iglap ay nasalya na siya nito sa dibdib. She winced
when she felt the impact from the hard wall on her back.

"Ano ba Dale!"

"Are you having an affair with my father?" galit na tanong nito, his body is
vibrating with too much anger towards her and it scares her.

"Anong pumasok sa isip mo at nasasabi mo iyan?" unti-unting bumangon ang galit

niya dito. Sa lahat ng taong pwedeng pagdudahan nito ay ang tatay pa talaga nito?
How dare him? Naisip ba nito kung gaano ito kaswerte dahil nagkaroon ito ng mga
magulang na tulad ng parents nito?

"I saw it, I heard you talking to my father. What set-up? And I believe he is
paying you big time to entertain him, aren't you?" umigkas ang kamay niya at dumapo
sa pisngi nito. Hindi niya akalain na sa bibig mismo nito manggaling ang mga
salitang iyon. "Naiinsulto ka? Siguro Masaya ka sanangyayari ngayon? SIguro hindi
mo pa ibinibigay sa akin si Damon dahil gusto mo ring makuha ang pera na dapat ay
para sa akin. Curse you Rayleigh you are nothing but a gold digger and a slut."
Akmang sasampalin na uli niya ito pero nahuli nito ang braso niya. "You can slap me
once but you can't hurt me again." Nanlilisik na ang mga mata nito sa galit, kung
galit ito mas galit din siya. Ang katawan nito ay nakapinid sa katawan niya while
his other hand is clasping on her jaw. Mabilis niyang tinabig ang kamay nito.

"You don't know me Dale at wala kang karapatan na sabihan ako ng ganyan." Galit
nag

alit din siya. She is almost in the verge of crying. Hindi naman siya mayaman at
lumaki siyang walang-wala pero hindi ni minsan pumasok sa isip niya na manggamit ng
ibang tao upang mabuhay. She survived living alone dahil sa pagsisikap niya.

"Oh beat me, akala ko iba kay Rayleigh pero hindi pa." he pinned her arms on the
top of her head as he leaned his body on hers trapping her completely. "My dad is
way older he can't please you anymore cara why won't you jump into me? I can make
you scream my name in pleasure, mas bata ako and I believe I am way a better lover
than him. I can give you everything you want just heat my bed." Nagpumiglas siya sa
hawak nito pero sadyang mas malakas ito sa kanya, she tried kicking him but no
avail talagang mariin ang pagkakapinid nito sa kanyang katawan. And he is already
hurting her.
 "You are crazy! At kahit na siguro ikaw nalang ang nag-iisang lalaki sa mundo I
will never jumped into your bed-." Hindi na niya natapos ang sasabihin niya dahil
natagpuan nalang niya ang sariling mga labi na sakop ng mga labi nito. He is
kissing her savagely, roughly, without a trace of gentleness on it. He is kissing
her roughly but she can't deny the energy drainer tingling sensation she is now
feeling.

She didn't open her lips when he pushed his tongue inside her mouth and he groaned
in anger so he bit her lips rougly. Nalasahan agad niya ang dugo na nagmula sa
kanyang mga labi ng kagatin iyon ng binata at malakas siyang napasinghap at ginamit
niya ang pagkakataon na iyon upang mas lalo nitong maipalalim ang halik nito sa
kanya. His tongue is now fodling her tongue, his teeth is on her teeth.

He wasn't her first kiss because her first kiss was given to a bastard who doesn't
know how to fight for her. But she can't remember being kiss this way, para bang
walang paggalang. Itinulak niya si Dale pero hindi niya magawa his kisses were too
hot she can't feel her own limbs anymore.

"Dale stop this." Pigil niya dito ng maghiwalay ang mga labi nila, her lips were
still swollen from the kiss they shared. Hindi pwede ito, wala naman ito sa plano
niya at ng mga magulang nito. Wala sa plano na ibibigay niya ang lahat ng meron
siya.

"Did my dad kiss you this way?" he asked, lust is still on his eyes and he keeps
on kissing her lips hanggang sa dumako ang mga labi nito sa leeg niya. Ang isang
kamay naman nito ay narating na ang ibabaw ng kanyang dibdib na may suot pang bra.
Natatakot siya sa pwedeng mangyari alam niyang kapag
nagtagal pa ito ay mas lalo siyang mapapahamak. Kahit anong subok niyang makawala
ay wala na talaga siyang kawala pa.

"Or touched you this way?" nang hindi ito makontento ay pumasok na ang kamay ito
sa ilalim ng suot niyang shirt at unclasped the hook of her bra. Napaigtad siya ng
maradaman na ng tuluyan ang palad nito sa ibabaw ng dibdib niya ng walang ni isang
suot.

"Dale please..." shit! Ang isip niya ay malinaw pa sa tubig sa ilog na hindi pa
nabibistahan ng kung sinong lapastangan pero ang katawan niya ay tinatraydor na
siya.

"Did you beg that way to him too?" she whimpered in pain when he pressed her
breast tightly. She wanted to cry pero hindi ngayon, hindi siya pwedeng maging
mahina. "Give me yourself Rayleigh and you won't regret it. Let me fuck you the way
he does to you."

She wants to explain her side pero alam niyang sarado na ang isip ni Dale sa kung
anuman ang paliwanag niya. From the looks of it, he is ready to claim her by hook
or by crook. Naninikip ang dibdib niya sa katotohanan na hindi nito
pinagkakatiwalaan ang tatay nito. She stopped her heart from

the painful stabbing as she coldly stare at her. Nagbago na ang isip niya bahala ng
isipin nito na may relasyon sila ng ama nito. She will just prove him wrong,
hinanda niya ang sarili upang kahit papaano ay maialis ang future guilt na
isusumbat niya sa kanyang sarili.

If giving herself to this guy means she'll prove that his father is a great man,
and a father she would love to have if she have a chance then be it. Total,
nakahanda na naman siyang mamuhay mag-isa. She hardened her face and push him a
little.

Walang mababasang ekspresyon mula sa mga mata niya habang nakatingin dito. "You
want me?" natigilan ito sa paraan ng pagtatanong niya. Walang emosyon... it's cold.
Just like her heart right now, it's cold and it's in pain.

"Yes." Anas nito habang hinahalikan ang kanyang leeg. His lips are now showering
wet kisses over her shoulder.

"Then take me but never make me pregnant with your child." Aniya, she saw a glint
of pure lust on his eyes when he understood her words lalo pa at napatingin ito sa
kanya.

"I won't and I don't have plans having a child with you, baka sa papa ko pa iyan at
ipapaako mo sa akin. I'll fuck you out from my system and when I'm done with you
then let's separate way." He said smirking at her.

The wall around her heart crushed just like that pero muli niya iyong binuo. Hindi
ba sabi nga niya hindi fair ang mundo at kahit kailan hindi ito naging fair sa
kanya. At ipapakita niya sa lalaking ito na hindi lahat ng bagay sa dinadaanan nito
ay makukuha nito. He is living in the world full of flowers and rainbows while she
on the other hand is living in a world full of broken glasses and rains, she will
drag him to her world if it means she'll have to give him what's left to her.
 "Very well." She pushed him and with her shaky fingers she removed her shirt and
everything clasping into her body.

"Did he tasted you?" hindi siya sumagot sa tanong nito and it seems like he isn't
waiting for an answer as well because he got on his knees and found himself in
between her thighs. His tongue was playing the scented core every man would want to
divulge.

Napaungol siya ng maramdaman ang pagalaw ng dila nito sa bahanging iyo ng katawan
niya, natagpuan

nalang niya ang mga daliri na nakakapit sa buhok nito pulling it as he keeps on
pushing his tongue into it.

Napasinghap siya ng malakas ng bigla siya nitong hilahin at napahiga siya sa

sahig, the cold floor is now her ally. As he keeps on eating her down there his
fingers are now playing that sensitive bud making her wetter than she should be.

"Dale!" tawag niya sa pangalan nito when he inserted a finger or two inside her.
He is swirling and making her squirm and shake. It is rather unexpected and her
body is loving the feeling. Traydor talaga ang walang hiyang katawan ng tao.

"Surprisingly tight." His sarcastic remark. She just rolled her eyes at him as he
continue pleasing her the way he usually do.
 His other hand is now reaching for her mounts and now punishing it painfully as he
tightened his gripped into it. She tried to close her thighs but he harshly pushed
it apart and in a split of second she found herself shaking at a tune of unfamiliar
sensation.

"How's that orgasm?" she close her eyes as she can still his fingers above her
uber

sensitive core now, he knew she is still sensitive but he is a devil encarnate
himself so he keeps on massaging it. "Sinong mas magaling? Siya o ako?" tumayo ito
at isa-isang hinubad ang suot nitong damit. Namula siya ng tuluyan na nitong
humabarin ang suot nitong pants revealing his entire length. Gusto niyang tumakbo
pero hindi siya makagalaw, she wants him to stop but her body is betraying her. "In
any occasion I let my woman suck me but right now I'll spare you." He pulled
something out from his jeans at ibinato iyon sa kanya.

Isang silver foil iyon at hindi siya ganoon ka-inosente upang hindi malaman kung
ano ang bagay na iyon.

"Open it at kung ayaw mong mabuntis isuot mo sa akin iyan." He said those words
harshly. She took a deep breath and courage to move and tear the foil apart, she is
all naked and he is too. Pinigil niya ang panginginig ng mga daliri niya ng isuot
niya ang manipis na plastic na iyon sa kahabaan nito. She could hear him moaning in
pleasure ng dumikit ang daliri niya sa bagay na iyon. When she is finally done he
lowered his body.

"I don't want you to make any noise, I don't want to hear anything from you or
else
malalaman ni mama ang panloloko ninyo ng papa ko at kapag nasaktan si mama, I swear
I will kill you with my bare hands." Hindi siya umimik, she is trying to
concentrate on how to rid off the pain inside her heart. Iyong sakit na ramdam
kahit sa bawat himaymay ng kanyang kataawan. A pain she will remember forever. She
bit her lips when she felt his tip on her entrance.

Ang lakas ng tibok ng puso niya, and the he pushed himself inside her. She wanted
to scream in pain from the first attacked but she can't, she want to moan but she
can't because he forbid her.

Kahit na sa isip niya ay gusto niyang sabihin sa tatay nito ang ginawa nito pero
hindi pwede. Ayaw niyang magalit si tito Dwayne, wala naman siyang pakialam kung
mawalan man ito ng mana. Damon will be in good hands kahit wala si Dale alam niyang
hindi ito pababayaan ng mga magulang ni Dale. Pero maisip lang niya masasaktan at
madidisappoint ang mga magulang ng binata hindi na niya kaya. Hindi niya kayang
manira ng isang pamilya dahil alam niya ang pakiramdam ng walang pamilya. She'll
forever blame herself. At saka mawawala din naman itong nakakatawang sakit na
nararamdaman niya. Masakit lang naman sa simula kapag nasanay ka na hindi na
gaanong masakit and besides sanay na rin siya, magsasawa

din ito and will leave her like they always do to her. They'll leave her when they
think they've already have her everything pero iyon ang akala nila. Yes, they'll
leave her but she always make sure she still have something for her kahit na
kaunting-kaunti nalang.

"Damn woman you are so damn tight open up for me." He isn't begging he is
instructing her to open up for him. He changes his position and places her legs
above her shoulder for better access and with few more thrusts and attempts he
finally penetrated her system. She look at the other side of her apartment, she is
looking everywhere except his face. Ayaw niyang makita nito ang sakit na bumalatay
sa mukha niya.

Hindi siya nito hinayaan na makabawi man lang sa sakit dahil mabilis nitong
sinimulan ang pakay nito. She didn't say anything, she didn't make any noise all
she can hear inside her apartment are his moans. She just wanted to cry but will
never pity herself, her punishment for him will start. So, she just closed her eyes
and tried to be as silent as possible.

He rolled over on the side after his first release, hindi pa siya nakakabawi sa
pagod niya. The woman is so damn tight that he can't help himself but to get lost
into her until he reaches his own orgasm. He held his length and is about to pulled
the condom he is wearing when he found some stains on it. Blood stains. Napakurap
siya at napatingin sa babaeng tahimik lang na gumagalaw sa tabi niya. There were
some blood stains on the floor where he finally managed to break her in. Isinuot
nito ang mga damit nito at tahimik na pumasok sa silid nito habang siya naman na
tila nahimasmasan na sa ginawa ay nasabunot ang buhok.

She was a virgin!

Pero paano nangyari iyon? They have a realationship with his father so he believe
that they are sleeping together pero bakit virgin parin si Rayleigh?
 O baka may ibang plano ang dalaga, baka pagkatapos nito ngayong hindi na ito
birhen baka saka lang nila paplanuhin ang lahat? Ano ba talaga?

"Damn!" mura niya sa sarili niya. Nang akala niya aalis na ito ay bigla itong
nagsalita pero hindi ito nakatingin sa kanya.

"Nakuha mo man ang katawan ko but it doesn't mean sa iyo na ako. Your father will
always be a better person than you Dale." His chest constrict when he heard her
words. Gusto niyang magalit pero hindi niya magawa dahil sumampal iyon sa mukha
niya.

<<3 <<3 <<3

a/n: happy saturday morning, while waiting for my next professor for my masteral
class nag-update muna ako. Just enjoying my solidarity here and a can of mocha
latte from The coffee bean and tea leaf, pero bigay lang sa akin iyan. hahahaha...
minsan lang ako gagastos ng isang kape hindi naman kasi ako mahilig sa coffee but
it doesn't mean hindi ako umiinom. Masyado lang yata akong natakot dati, kapag
pinipilit ako ni mama dear na uminom ng coffee tapos gusto ko coffee kasi coffee
sila ng papa ko. Sasabihn nila nakakabobo daw ang coffee lalo na sa mga bata kaya
ayun naging ilag ako sa kape hanggang sa lumaki ako at nalaman kong hindi naman
pala talaga totoo iyon.

I was betrayed! :-p

So that's my frustrations over a cup of coffee.

So, heto na! Sorry for the late update. Sana walang mga violent reactions sa update
ko ngayon. Enjoy reading guys!

=================

Chapter Six (spg)

Chapter Six

Nasa maliit na kusina siya ng kanyang apartment at umiinom ng kape ng may

maramdamang presensya na kasama niya. Napapitlag siya ng marinig ang footsteps ni
Dale na papalapit sa kanya, gusto niyang tumakbo pero hindi na naman makagalaw ang
mga paa niya. Hindi ito nagsalita at hindi din ito lumapit sa kanya na para bang
may nakakahawang sakit siya na dapat nitong iwasan. At subukan lang talaga nitong
lumapit sa kanya swear hindi nito magugustuhan ang gagawin niya.

Nakatingin lang siya sa kape niya, wala din naman siyang sasabihin pa. Napakilos
lang siya ng may marinig na katok mula sa pintuan niya at biglang napatayo. Bahagya
pa siyang napangiwi dahil medyo masakit pa rin ang pagitan ng kanyang mga hita.

"I'll open the door it's my papa." Nanigas siya sa malamig na boses nito, malamig
na pakikitungo nito sa kanya. Obviously pinagbabawalan siya nitong lumapit sa papa
nito, kung alam lang nito ang totoo. Iba na talaga ang mga taong sarado ang isip,
mas maiintindihan pa niya ang mga taong sensitive pero hindi talaga niya gusto ang
mga narrow-minded na mga tao.
"Wala si Rayleigh dito papa maagang umalis." Dahil hindi naman kita mula sa pintuan
ang kusina kaya agad na naniwala ang tito Dwayne niya sa sinabi ng anak nito.
Sumara na

ang pinto at pumasok uli si Dale dala si Damon. "From now on ayokong malaman na
nakikipagkita ka pa sa papa ko." Banta nito sa kanya.

"Wala kang pakialam sa gusto kong gawin." Inis na pakli niya saka siya tumayo at
kinuha ang tasa ng kape at ibinuhos iyon sa sink.

Sarkastikong tumawa ito. "You are right wala akong pakialam sa gusto mong gawin
total buhay mo naman iyan pero may pakialam ako sa pamilya ko dahil pamilya ko ang
sinisira mo. Kaya hindi ka makikipagkita sa kanya kung hindi ako kasama mo. And
since you love this child, alagaan mo siya may date pa ako."

Hindi na siya nagkomento pa sa sinabi nito at tinanggap nalang si Damon. He said he

had a date, she doesn't care pero bakit may nararamdaman siyang sakit sa dibdib
niya? It's like the same pain she tried to rid off long time ago. Nauulit at
nauulit lang yata ang nangyayari sa buhay niya. She waited for him to walk away
from him bago niya pinigilan ang isang butil ng luhang pumatak mula sa kanyang mga
mata. Agad niya iyong pinunasan for God sake bakit ba sobrang sensitive niya
ngayon?

"I need my friends now." She said. She grabbed her phone and tried to dial Bree's
number, nasagot naman iyon ng kaibigan niya pero mukhang alam na niya kung ano ang
mangyayari sa usapan nila.

"Hello, Ray. May problem ba?" halata sa boses nito na busy ito.

"Wala naman nangungumusta lang mukhang busy ka ah." Pilit

niyang pinasigla ang boses niya.

"Actually oo eh, medyo busy alam mo na buhay misis."

"Naku, nakakadisturbo na yata ako sige saka na tayo magchichika si Ayeth muna ang
kukulitin ko." She still have that happy tone on her voice kahit na ang totoo ay
parang sumasakit ang dibdib niya.

"Sorry talaga Ray next time promise."

"Ano ka ba, sige go ka lang diyan."

After she turned off the phone ay si Ayeth naman ang kanyang tinawagan pero the
same answer, she is busy dahil kay Giu kaya hindi nalang siya nangulit. This is the
worst part of being alone, kapag kailangang-kailangan mo ng karamay tapos may
kanya-kanyang pamilya na ang mga kaibigan mo wala kang aasahan kundi ang sarili mo
nalang. If she only have a family then her life wouldn't be like this.

She felt so alone. She is destined to be alone. Nothing changes.

Binalingan niya si Damon and smile at the baby when he smiles at her too. Sa lahat
ng ginawa ni Dale sa buong buhay nito si Damon ang pinakamaganda.

"Kung sana akin ka nalang hindi kita kailanman ipapakilala sa tatay mo. He is
nothing but a narrowminded jerk."
 She is sleeping on her bed when she felt someone

waking her up, so she opened her eyes madilim pa kaya alam niyang gabi pa.

"Wake up." Boses iyon ni Dale.

"Ano ba!" reklamo niya.

"Wake up Rayleigh I need you kung hindi ka magigising diyan I'll take you even if
you are still sleeping." Boses iyon ni Dale.

Pupungas-pungas na umayos siya ng upo at saka tiningnan si Damon, nasa tabi lang
niya kanina ang bata pero nasa kuna na ito ngayon baka inilipat ni Dale. Ever since
may nangyari sa kanila ay nasa tabi na niya si Dale natutulog and yes, he keeps on
sleeping with her kahit na pagod na pagod na siya.

"I'm tired." She murmured.

"I am not."

"Iligo mo lang iyan horny ka lang."

"I'm done with shower and still horny." Gusto niyang tumili sa inis niya dito.
Hinayaan nalang niya ito tumabi sa kanya at alisin ang suot niyang pantulog kahit
anong gawin niya ay hindi na magbabago ang isip nito. Nang tuluyan na siya nitong
mahubaran ay hinayaan nalang niya ito sa gusto nitong gawin, he just want her to be
silent everytime they make love---scratch that, everytime he fucks her.

After he satisfied himself ay matutulog nalang rin naman ito and then when she
wokes up ay wala na ito sa tabi niya. Ganoon naman palagi ang routine nito.

"Ride me cara mia." He lifted her frame at kahit na pagod na rin siya ay hindi na
siya nagreklamo pa. Dale is Dale, as horny as a devil. She reach her peak many
times before he did and everytime they did that he always wear condom which is good
dahil hindi siya pwedeng mabuntis.

"Here." May inilapag ito sa tabi niya. Susi.

"Para saan naman iyan?" she asks.

"Susi, it's a car for you." She snorted at him.

"Eat it I don't need one." Ibinaling niya ang tingin sa kabilang bahagi upang hindi
nito makita kung paano siya nasasaktan sa pinagagawa nito sa kanya. Malapit ng mag-
end ang isang buwan kaya kaunting tiis nalang. Kung bakit ba kasi naging attached
siyang masyado sa pamilya nito.

The first people who showed her that she is so damn important at may silbi din siya
sa mundo ay ang mga magulang nito. Ang unang mga tao na nagtrato sa kanya bilang
anak ay ang mga magulang nito. She wanted to have a parents just like them.

"Bakit ayaw mong tanggapin? Bakit pera ni papa ay tinatanggap mo naman?" hindi siya
sumagot dahil mag-aaway lang sila.

"I don't need your car keep it."

"Common huwag mo ng ipagmalaki ang pride mo because we both know you don't have
that one." He insulted her again and the same heart clenching pain is still fresh
from her

heart. She just took a deep breath it's his technique of letting out the pain.

"I still don't need your car, kapag nasa iyo na si Damon hindi ko na rin kailangan
ang sasakyan mo. Don't worry aalis din naman ako."

NAKATALIKOD lang sa kanya si Rayleigh pagkatapos nitong magbihis, he is really out

of his mind. Akala niya pagkatapos ng unang beses na may nangyari sa kanila ay
magbabago na ang nararamdaman niya but things got worst. She is like a favorite
meal, once tasted always wanted. He tried to fool himself by taking another woman
but no avail and she didn't even say anything against him.

I still don't need your car kapag nasa iyo na si Damon hindi ko na rin kailangan
ang sasakyan mo. Don't worry aalis din naman ako.

Those was her last words before she doze off making him, aalis ba ito? Aalis ba
silang dalawa ng papa niya? As if he would let that to happen if he needs to be
with her twenty four seven then be it mailigtas lang niya ang pamilya niya mula sa
pagkawasak ng dahil sa babaeng ito.

Maybe this is her reason for taking Damon and insisting na ito ang mag-alaga ay
upang palihim na makipagkita sa ama niya. But unfortunately he found out at
napigilan niya ang mga ito. He is too convinced about the thoughts he is making but
hell will die out of fire ng hindi nagcoincide ang isip niya sa puso niya.

Pakiramdam kasi niya may

mali, ano nga ba ang mali? Bakit siya nasasaktan kapag tinatrato niyang iba si
Rayleigh it's like she doesn't deserves any of his cruelty? He sigh as he sat up
and went to his son's crib. Gising na ito and Damon, who looks like him is now
looking at him with some accusing eyes.

Guni-guni lang niya ito but the kid didn't stopped from glaring at him mukhang
napasa yata ni Rayleigh ang ugali nito sa kanyang anak. Mahilig din kasi itong
tingnan siya ng ganoon. Nasisiyahan siya habang nakatingin sa anak niya kaya
kinarga niya ito.

They are both staring at each other pero siya lang din ang unang sumuko, ngayon
siya nakaramdam ng pagsisisi kung bakit hindi agad niya tinanggap ang batang ito.
Kahit saan kasi tingnan anak talaga niya si Damon and he is already in love with
his child.
"What is it little sport? Are you mad at your daddy?" kumibot-kibot ang mga labi
nito na para bang pinapagalitan siya. "Or are you hungry?" hinanap niya ang feeding
bottle nito, it's empty sinulyapan niya si Rayleigh he knew she is tired. Kanina ng
pumasok siya ay batid niyang pagod ito but his libido from not sleeping with other
girls is really high so he did what he thinks can satiate him.

Inilapag niya si Damon sa tabi ng mommy nito-ni Rayleigh, she isn't his son's mommy
just like what she is claiming.

But you want her. Napailing siya sa naisip niya, yes he wants her under him over
his bed but nothing else, how can he want someone who likes his father more than
him.

Galit ka

sa kanya kasi mas gusto niya ang papa mo keysa sa iyo, your proud ego can't accept
that.

Tinapos na niya ang pagtitimpla ng gatas ni Damon at bumalik sa kama only to be

greeted by a very heartwarming sight. Nakatagilid na si Rayleigh at maingat na
nakayakap sa anak niya at si Damon naman ay nakakapit ang maliliit nitong mga
daliri sa kamay ni Rayleigh. As much as she hates the woman but he can't stop
himself from sighing in sheer contentment with the scene.

He got his phone and took a picture of them together and make it his wallpaper.
Wala lang, ang cute kasi ng anak niya nasama lang si Ray doon. Since Damon is
already sleeping so he make his way to the other side of the bed and also tried to
sleep. But before he did, he planted a kiss on his son's forehead and a kiss on
Rayleigh's lips which caught him off guard. That was unplanned.
HE FELT restless nowadays so he decided to go home, he parked his car on the
driveway and saw the car he gave to her pero ni minsan ay hindi naman nito ginamit.
Alam din niya na nasa bahay lang si Rayleigh hindi naman kasi ito umalis.

"You are back?" she asked coldly of course. The usual greetings, mas lalong hindi
naging maganda ang relasyon nilang dalawa after he... damn! She didn't say anything
about

it.

"I'm not in the mood for work where's Damon?" amusement suddenly cross her eyes
when she heard his question. Para bang Masaya ito na ang anak niya ang unang
hinanap niya.

"Nagpunta dito si tita Yuri, hiniram ang anak mo. They are preparing for the
christening." Sagot nito at umupo na sa silya na nasa may mesa nito. She is filling
up a certain forms that curious him. Napansin niyang nagring ang cellphone nito and
then she excused herself at pumasok sa silid nito. Siya naman ay lumapit at kinuha
ang form na sinusulatan nito.

"International Photography Competition, theme Love and Happiness." He continued

reading the information on the form hanggang sa dumako ang mga mata niya sa
parents, walang nakasulat na pangalan.

"Huwag mo ngang pakialaman iyan." Hinablot nito ang form mula sa kanya at saka
ibinalik sa isang transparent envelope.
"Bakit kailangan mo pang sumali sa contest, my dad can sure give you a big amount
of money." He and his big mouth.

"Oh sure." She sarcastically answered. "You know what kung naging anak kita kanina
pa kita pinalo. Magulang mo sila you should know how your dad loves your mama at
kahit na sinong babae ang magtatangkang pumasok sa buhay nila ay hindi papansinin
ng papa mo." Malamig na wika nito sa kanya. "You are just hard headed and
narrowminded jerk who jumps into conclusions whenever

he saw a scene."

"Then try to explain, I am giving you your chances."

She shook her head, "Kahit anong sabihin ko Dale hindi ka marunong makinig kaya ano
pa ang silbe ng gagawin kong pagpapaliwanag." Inayos nito ang mga gamit nito. "A
few more days at matatapos na ang isang buwan. It's for me to decide whether to
tell your parents kung naging mabuting ama ka ba kay Damon or hindi." Nanlaki ang
kanyang mga mata ng marealized ang bagay na iyon.

Shit! He is doomed.

Mawawala sa kanya ang lahat, una kasing kumilos ang katawan niya keysa sa utak
niya. At mukhang nabasa nito ang laman ng isip niya dahil nagsmirk ito sa kanya.

"Kung nakakalimutan mo Dale ako pa rin ang may hawak sa iyo at kung gugustuhin ko
makukuha ko rin si Damon mula sa iyo." Nagdilim ang kanyang paningin at nahablot
niya ang braso nito. Nakita niyang napangiwi ito sa sakit pero hindi naman ito
nagsalita nakatingin lang ito sa kanya.
"Magkano ba ang gusto mo Rayleigh? Magkano ba ang gusto mo para lang lubayan mo na
ang anak ko at ang daddy ko?"

"Magkano? Everything Dale." Tinulak siya nito.

"You are nothing but a liar, ginagamit mo ang daddy ko at ang sitwasyon ko para
makuha ang lahat ng gusto mo. Pera ba ang kapalit mo?"

"Money.

Probably, but not your money Dale if you know what I mean."

Rayleigh... she is the type of woman who can't lie, she isn't good at it. Alam
niyang may hindi ito sinasabi sa kanya. Bakit ba kasi kung anu-ano nalang ang
lumalabas sa isip niya at sa bibig niya. Kapag kaharap niya ito ay may kung ano
siyang nararamdaman para dito, halo-halo na halos hindi na niya maintindihan.
Everything is too new for him kaya kapag iniisip niya ito tapos naaalala niya ang
papa niya ay nagagalit siya hindi lang niya alam kung kanino. Bakit ba kasi mukhang
magkakasakit pa siya sa puso? Tapos nahahawaan pa pati ang isip niya.

"Fine." Nagtaas ito ng kilay. "You want my family's money then kunin mo I don't
care a bit but it only means one thing, I'll have you. You will be mine."

"You may have a piece of me Dale but you can never have the whole me. Someone like
you doesn't deserve to fully owned me. Walang nagmamay-ari sa akin because I am
myself's owner. Excuse me."
"Rayleigh-."

"Shut up." She hissed and again leaving him stunted.

PAGKATAPOS niyang iwanan si Dale sa labas ng silid niya ay inilock niya iyon.
Napabuntong hininga siya at ibinaba ang form sa ibabaw ng kanyang vanity table. She
sighed to herself as read the theme of the contest.

Love.

Happiness.

Those are the things she thought she can have but she can't, imposible sa kanyang
magkaroon ng dalawang iyon. Maybe destiny let her taste the taste of it but she
knows better than anyone else.

Love? Hindi niya kayang mainlove dahil masyado pang masakit sa kanya ang nangyari
sa kanya dati. She is more than ready to give up everything dahil lang sa isang
lalaki, she even sacrifices her crown and ready to elope with him pero pinili nito
ang pamilya nito. At kahit na gusto niyang magalit ay hindi niya magawa because
para sa kanya family will always be the first priority. Big deal sa kanya iyon.
Akala niya ay nadala na siya pero bakit parang may iba pa rin siyang nararamdaman
kay Dale.

Crazy.

Pero hindi ba ganoon naman talaga kapag inlove ka nagiging baliw ka? Kagaya nalang
dati?

The pain of seeing the one you love walking along the aisle with the woman of his
parents choice, the pain of seeing them exchange vows and shared their kiss as
husband and wives... the pain of losing yourself again.

She doesn't want to experience the same pain she did experience seven years ago.
Binuklat niya ang calendar niya and look at the number of days written on it. Two
more days and her pretend family will be over. Everything will be over dahil hindi
pwedeng manatili ng ganito.

Gusto niyang tawanan ang sarili niya dahil kanina lang ay tinakot pa niya si Dale
na hindi niya ibibigay si Damon dito at kukunin niya ang lahat ng meron ito. But
that was

a bluff, kapag natapos na ang dalawang buwan ay hindi na siya makikipagkita pa sa

lalaking iyon at sa pamilya nito kahit na mamimiss niya si Damon.

Pagkatapos niyang magpahinga ay umalis siya sa kanyang apartment at nagpunta sa

Royale. Gusto niyang mapag-isa muna so she decided to sit in the back wing where
she can see the garden and flowers growing and the birds and the butterflies flying
around.

"Rayleigh!" napatingin siya kay Bree, katabi nito ang isang binatilyo na sa tingin
niya ay nasa mga fifteen years old na. Nakalahad ang palad nito sa harap ni Bree
tapos binigyan ito ng kaibigan ng ilang one thousand bills. "Grabe talaga ang anak
ng may-ari ng Royale, manang-mana sa kanya. Sinabi ko lang na itext or tawagan ako
or iemail ako kapag napagawi ka dito pero sinabi lang niya if the price is right."
Ang daming sinabi nito na hindi na niya maabutan pero napatawa naman siya she
really missed her friend a lot. "Kaya ayun mabuti nalang you are here and I am so
happy masyado ka ng na-monopolize ni Dale at ng anak niya."

"So ano may namumuo na bang pagmamahalan sa pagitan niyong dalawa." Napatili siya
ng marinig ang boses ni Ayeth na biglang sumulpot sa tabi niya.

"Ano ba naman kayo! Kung makapanggulat kayo mabuti nalang at wala akong sakit sa
puso Diyos ko po." Reklamo niya sa mga ito.

"Aww, I miss you Rayleigh." At hinila

siya ng dalawa papunta sa ibabaw ng bermuda grasses na may picnic set-up. "Oh hindi
ba if the price is right kay Giddy-."

"Gideon po tita." Natawa siya sa biglaang pagsulpot ng anak ni Chrome sabay push ng
gitnang bahagi ng suot nitong salamin upang kunwari ay itaas iyon. And then tumaas
ang isang gilid ng labi nito.

"Sabi ko nga Gideon, hay naku ikaw bata ka saan ka ba nagmana?"

"Sa pinagmanahan po tita."

"Sabi ko nga eh." Natawa na siya ng tuluyan ng barahin nito ng ilang beses si Bree.
"Thanks for the set-up."
"The price is right." At tuluyan na itong umalis. Naiwan silang tawa ng tawa, this
is the first time she managed to have a good laugh after what happened to her. She
missed her friends.

"Okay lang ba ang gallery mo sa London?" untag ni Bree sa kanya, napangiti siya ng
maalala ang price possession niya thanks to Ayeth of course.

"It's great I think kailangan ko ng bumalik sa trabaho ko bilang freelance being

trapped here for a month baka kalawangin na ako." She said biting a piece of apple
pie from her plate.

"Loka sa galing mong iyan kahit hindi ka humawak ng camera sa loob ng sampung taon
ay magaling ka pa rin. Kulang na nga lang ay magflash iyang mga mata mo come to
think of it, may camera

ban a glasses style."

"Bakla ka talaga kung anu-ano iyang pinag-iisip mo wala no, at saka masaya na ako
sa camera ko."

"Ayaw mo ng bago? Like a wedding gift you know?" ayeth smirks at her.

"Wedding gift? Hindi ako ikakasal."

"Anong hindi? Nagbabahay-bahayan na nga kayo ni Dale tapos hindi kayo ikakasal?"
"Baliw ka talaga nandoon lang siya upang ipakita sa akin na handa na siyang maging
ama at saka malapit ko na rin na ibigay si Damon sa kanya. Ilang araw na lang."
pinilit niyang pasiglahin ang boses niya.

Nagkatinginan naman ang dalawa with an unknown expression on their face. "If you
are happy with it then why are you crying?"

She stopped eating at napahawak sa pisngi niya, kung ang dalawa ay nagulat sa
biglaang pag-iyak niya mas lalo naman siya.

"You love him. Mahal mo na siya hindi ba?"

And that renders her speechless, again.

<<3 <<3 <<3

a/n: O, ayan huhupa na iyang galit niyo ha. Hindi ko pa natapos basahin ang mga
comments niyo doon dahil mukhang nabomba ang comment box ko. hahahahaha... hindi
nga. Sige sama-sama nating isumpa si Dale at pagplanuhan ang kanyang kasawian. Pero
again, this story should be light lang naman hindi ko alam kung ano ang nangyari
and I intend to do it that way. hahahaha... walang aalis ng matagal gagawan ko ng
paraan na magsuffer ng sandali si Dale bago ang ever after nila.

So... actually nakaraming chapters na ako pero sa kasamaang palad hindi ko gusto
iyong mga sumunod na chapters kaya idinelete ko na ang started from the scratch
kaya pagpasensyahan niyo na kung matagal akong mag-update. And for next week baka
hindi ako everyday may update kasi magiging busy ako... magiging busy ako for the
next two weeks dahil sa periodical test and making grades, pati na rin passing of
forms and updating form 137.

Malapit na ang sembreak kaya babawi nalang ako pagsembreak na. hahahaha.

STATUS UPDATE: Craving for horror movies pero nauwi ako sa panonood ng Yamato
Nadeshiko live action. Namimiss ko ang aking si Sunako-chan... May naalala tuloy
ako pero sa sunod ko na sasabihin.

PPS: Nakikinood din ng Peemak habang nag-uupdate.

=================

Chapter Seven

Chapter Seven

TUMAWA siya sa sinabi ni Ayeth. "You are indeed a writer my friend." Napailing
siya sa dalawa. "It's like the most impossible thing."

"Walang impossible sa love Ray."

"Mali ka lahat possible basta sa love, naku huwag niyo nga akong ipair up kay Dale
dahil walang kami. At saka everything is about Damon, kung may mamimiss man ako ng
sobra iyon ay ang batang iyon. Napamahal na kasi siya sa akin and it seems like ang
hirap ng mahiwalay sa kanya. Para ko na siyang anak."

"Maybe because you love his father."

 "Mahal ko a ang batang iyon hindi ko pa man nakikiklala ang papa niya kaya
impossible iyang sinasabi mo." She wanted to get rid the topic, it's not making her
comfortable and besides ayaw niyang malaman ng mga kaibigan niya ang nangyayari
ngayon sa kanya.

She can do it, alone. And besides may kanya-kanyang pamilya na ang dalawa at ayaw
niyang makisalo pa ito sa mga problema niya.

"Alam mo kung ano ang tawag diyan?"

"Ano?"

"In denial ka. We both know that you are already falling for him."

"Really?" she answered flatly. "Paano niyo naman nasasabi na may feelings ako sa
kanya kung hindi niyo naman kami nakikita?" minsan kapag alam mong hindi mo na trip
iyong topic at patuloy pa rin sila sa pagpupush sa iyon nakakainis na talaga.

"Because we are your bestfriends."

At inilapag niya sa harap ng dalawa ang isang chocolate roll. "Ayan,

nakakapagpagising iyan sa kahibangan maraming endorphins ang mga sweets once you've
tasted it you will realized na nakakatawa iyang pinagsasabi niyo." She tried to
laugh at them dahil parang nakalulon ito ng isang buong kalamansi.
 "Denial queen."

It's better to be like this, mas mabuti ng siya nalang ang nakakaalam sa tunay na
nararamdaman niya kay Dale. Besides she isn't sure yet baka naman kasi nagkakamali
lang siya ng feelings.

"At saka iyong lalaking Mr. Condom na iyon mahilig iyon sa babae gusto niyo bang
kapag kami nga ang nagkatuluyan ay umuwi

lang siya sa akin kapag sabado at linggo tapos the whole other days ay nasa
kandungan siya ng ibang babae?" she tried to lighten up the mood.

"Magbabago din iyon."

"Once a player will always be a player."

"Nagbago naman si Allyxel ko ah." Bree defended her husband.

"Because he fell in love immediately at you and you Ayeth, Yael is crazy in love
with you. Parehong love at first sight yata iyon kaya kahit na gustuhin nilang
mambabae ay hindi na nila magawa dahil kayo ang naiisip nila. And Dale is a
different thing, he is a manwhore."

"Hindi natin masasabi ang mangyayari sa hinaharap, paano kung may ibang mangyari?"
 "Walang mangyayari." Dahil nangyari na.

"He loves banging girls."

"Ouch, ang sakit sa teynga ng sinabi mo."

"Nakasal lang kayo naging mabuting mamamayan na kayo ng Pilipinas samantalang dati
sabay-sabay nating pinapakulam ang president

ng Pilipinas." Aniya sa mga ito.

"That's different." She could see those dreamy eyes on their eyes.

"Pero hindi nga what if mahal mo na siya?" talagang ayaw bitawan ng mga kaibigan
ang topic na iyon.

"You know I already pledge not to fall in love." She smile bitterly at her friend.

"Is it because of him? I moved on with my mother and ex-fiance Rayleigh kaya alam
kong makakamove on ka rin if the right man comes."

Umiling lang siya. "I doubt it.

 "Paano kung siya nga?"

"Then I'll leave."

"Aalis ka? Naku, huuwag kang tumulad sa akin mahirap iyon. Ang hirap." Si Ayeth.

"Alam kong mahirap kaya nga ayoko na, at ayokong isuko ang puso ko sa isang tao na
alam kong walang pagpapahalaga sa akin."

Dale doesn't look at her as a woman, and speaking of a devil tumunog ang cellphone
niya. Number ni Dale ang nakaregister doon.

"Hello?"

"Hmmnn." Boses ni Dale iyon, he is moaning so she excused herself first from her
friends.

"Anong ginagawa m-."

"Dale baby!" boses iyon ng isang babae, nanlamig siya sa kanyang narinig at
pakiramdam niya ay nabasag ang kung anuman na nasa loob niya.
 "Ssshh, I am talking to someone."

"Shit! Dalian mo." Malanding wika ng babae sa kabilang linya, humugot siya ng
malalim na hininga upang pigilan ang paghinga niya pero hindi ang luha niya.

"Hey are you still there?" tanong nito. Hindi na niya kailangan pang manghula kung
ano ang ginagawa nito. He is Dale after all.

"Yes." Malamig na sagot niya habang pinipigil ang pagsinghap niya.

"Kunin mo si Damon kay mommy later, I might go home late."

"Yesss! Babyyy!" tuluyan na niyang pinatay ang cellphone niya dahil

hindi na niya kaya pa ang naririnig niya. She doesn't want to compare herself to
her woman but she envy those women. Tuluyan na niyang pinakawalan ang mga luhang
kanina pa nagbabanta sa mga mata niya na agad naman niyang pinunasan at bumalik sa
mga kaibigan niya.

"Are you crying?"

"Ha? Ahm, no. Napuwing lang ako ang dami naman kasing alikabok dito." Pagak siyang
tumawa. Alam niyang hindi naniniwala ang mga ito sa sinabi niya but she can't care
less. "By the way sasali ko sa isang photography contest and I like the price."
 Mukhang alam ng mga ito na wala siyang balak na sabihin sa mga ito ang
nararamdaman niyang sakit ngayon. Kaya pa naman niya eh. Just pretend until she
can. She always do that after all simula noon hanggang ngayon.

"Anong prize?"

"One million pesos then a chance to study in Paris for a year all expense free."

"Wow, that's great. Mawawala ka ng isang tao?"

"Kapag nanalo na ako."

"And I am sure you will win."

"Sana nga

ipagdasal niyo ako ha, importante sa akin ang contest na ito."

Smile. Cry inside but don't forget to smile outside, smiling is the best weapon
for people whose hearts are beaten into pieces... kahit na ayaw niya.
 "SASALI ka hindi ba?" nginitian niya si Roman na katulad niya ay isang freelance
photographer. Nasa office kasi siya ni Miggy ngayon.

"Yup, ikaw din?" ngumiti ito sa kanya, Roman is one of the few people she can open
up to.

"Oo eh I hope you don't mind." Tila nahihiyang wika nito.

"Of course I don't mind bakit ko naman imamind? May the best photographer win?"
inilahad niya ang palad sa harap nito na mabilis naman nitong tinanggap. Ang lamig
ng kamay nito. "Kinakabahan ka ba?"

"Ha-ah-eh, ikaw kasi eh."

"Ha?"

"Ang ga-ganda mo kasi." She chuckled at his outburst, she isn't expecting someone
to appreciate her untamed beauty though.
 "At dahil diyan at dahil nagustuhan ko ang sinabi mo halika itreat mo ako ng
coffee."

Namula ito at mas lalo itong namula ng ihook niya ang braso niya sa braso nito.
Para itong teenager na nahawakan ng crush nito. He is really cute.

"Okay lang ba na magcoffee tayo?"

"Oo naman bakit naman hindi basta ba libre mo taghirap ako ngayon eh." She joked.

"Sure! Halika."

Mabait naman si Roman, alam niyang may nararamdaman ito para sa kanya but she
isn't a demon to take advantage of him. Right now all she can offer is only
friendship. Pumasok sila sa isang coffee shop and give her orders to the cashier.
Bago pa man mabayaran ni Roman ang orders niya ay nagbayad na siya.

"Joke lang iyong libre, kanya-kayang bayad muna tayo nakakahiya eh." Napakamot ito
ng ulo sa kanya.

"Hindi, okay lang naman talaga."

"I appreciate

men who doesn't judge me because I paid my orders and would respect my decisions
instead." Mukhang nagulat naman ito sa sinabi niya pero tumango na rin kahit labag
sa loob nito na magbayad siya. Men and their ego.

Naghanap sila ng magandang upuan at doon naupo habang hinihintay ang orders nila
ay nakikipag-usap siya kay Roman. Masayang kausap si Roman dahil na rin siguro sa
pareho sila ng hilig.

"Excited na ako sa contest pero mas excited na ako sa mga pictures mo." Anito.

"Bakit sa mga pictures ko for sure magaganda din naman iyong sa iyo." Ngumiti lang
ito na parang bata.

"Hindi mo baa lam na idol kita ang galing mo kasi kapag nagtetake ng pictures you
should see yourself once you take pictures mas lalo kang gumaganda. Iyong mga kuha
mo pakiramdam mo para silang totoo, you can give life to your pictures."

Namula siya sa papuri nito. "Hindi naman magaling ka rin naman ah."

Namula na talaga ito, so cute. "Ahm, hindi ba single ka pa?" hindi ito makatingin
sa mga mata niya.

"Yup, why?"

"Alam mo kasi Rayleigh noong

unang beses pa lang kitang makita na nagtetake ng pictures nalove at first sight na
ako sa iyo. I tried to stay away from you pero hindi ko kaya dahil habang tumatagal
ay mas lalo kitang nagugustuhan. Ang bait mo kasi."

Napaawang ang kanyang mga labi sa sinabi nito, he is confessing something to her.
He likes her.

"Ano... pwede bang manligaw? Okay lang kung bastedin mo ako pero hindi ibig
sabihin ay susuko ako."

There is an awkward silence between them dahil tinatry pa rin niyang idigest ang
sinasabi nito. He likes her...

"Pwede ka bang ma-invite magdinner? Kung okay lang naman sa iyo."

"Dinner? I think-."

"She isn't available for dinner." Napatayo siya ng wala sa oras ng biglang may
humila sa kanya mula sa kanyang kinauupuan.

"Dale!?" takang tanong niya. Bakit ito nandoon? Mukhang nagulat din si Roman gusto
sana niyang barahin at sungitan si Dale pero parang hindi yata right time dahil
kasing dilim ng mga mata nito ang mukha at aura nito. He looks like a beast ready
to fight.

"Pare

nasasaktan na si Rayleigh." Tumayo na rin si Roman, they are already making a scene
inside the coffee shop.
 "Dale baby bakit mo naman ako iniwan doon?" pamilyar sa kanya ang boses ng
malanding babaeng iyon kaya bigla niyang nahila ang kamay niya. Bumaling naman sa
kanya si Dale hindi maipinta ang mukha nito habang siya ay biglang kinakabahan sa
mga nangyayari. "Go home Marga." Anito sa babae.

"What-Why?"

"I said go home!" sigaw nito sa babae, nag-eeskando na talaga sila. She look at
Roman who looks so confused about everything.

"You!" turo nit okay Roman. "Stay away from Rayleigh."

"Sino ka ba? Sabi ni Rayleigh she is single and I believe her sino ka ba?"

"Roman-."

"Stay away from this Rayleigh, we are going to settle this once we got home." He
whispered to her. "And you, stay away from Rayleigh. You don't need to know me but
for you to know this woman is off limits, SHE.IS.MINE." He said stressing every
single word.

At bago pa man siya makapagsalita ay bigla siya nitong binuhat na parang isang
sako ng bigas at dinala

palabas ng coffee shop.

 "Dale let me go! Damn it!" pakiramdam niya ay pumunta na ang lahat ng dugo niya sa
utak niya. "What the hell!" napatili siya ng bigla nalang siya nitong ibinagsak sa
passenger seat ng kotse nito. She tried to open the door but it's locked, the brute
locked it.

"Let me go!" sigaw niya dito pero parang wala itong narinig at patuloy lang sa
pagmamaneho ng kotse nito. "Dale stop the car!"

"At pagkatapos pupunta ka sa lalaki mo? Hindi ka ba kontento sa akin at kailangan

mo pang pumatol sa iba- shit!" naapakan nito ang preno ng kotse nito at sinapo ang
pisngi nitong buong lakas niyang nasampal. Galit na tumingin ito sa kanya pero
right now mas galit siya, mas nasasaktan siya...

How can her heart feel to someone again and hurt her again? Hindi naman siya
nagpray na makaramdam ulit ng ganito pero bakit sumusulpot nalang ang tulad nito.

"You know you are my first Dale, I never had someone before and after you." She
brushed the stray tear that's coming out from her eyes. "I told you I don't have a
relationship with your father, I respected him and I respect your mom. And Roman is
a colleague of mine. Wala kang karapatan sa akin Dale, nakuha mo lang ang katawan

ko pero hindi ang buong pagkatao ko." Tuluyan na siyang napa-iyak.

"Rayleigh, damn! Stop crying, I'm sorry-." Tinabig niya ang kamay nito at saka
pinunasan ang lahat ng luhang nagpeep out sa mga mata niya.

"Stop na Dale, I'm returning Damon to you. Ipapahatid ko na rin ang mga gamit niya
at ang mga gamit mo sa bahay mo." She pulled herself together and luckily the door
of his car on her side opened at mabilis siyang lumabas doon.
 NASA labas siya ng apartment ni Rayleigh, almost a month ago ganito din siya kaso
anak niya ang gusto niyang kunin ng mga oras na iyon. Ngayon iba na, he bit his
lips as he realized his fault mukhang napuno na yata ito sa kanya kaya kahit wala
pang isang buwan ay ibinigay na nito si Damon sa kanya.

Napabuntong-hininga siya at kumatok na, mabilis namang nagbukas ang pinto and now
he is staring again at those deep dark orbs. Akmang isasara na uli nito ang pinto
ng pigilan niya medyo napangiwi pa siya ng maipit ang kamay niya, it damn hurts!
Mabilis naman nitong binuksan ang pinto nito and he almost broke a grin when he saw

concern on her face pero mabilis din naman nitong natago.

"What do you want?" malamig na tanong nito.

You. Gusto niyang isagot.

"Kukunin ko lang ang mga naiwan naming gamit dito." She just glared at him making
him gulp.
 "Stay here." Hindi nito isinara ang pinto kaya kahit na sinabihan nitong maghintay
siya ay kusang kumilos ang katawan niya at sinundan ito. She huffed and glared at
him. "Hindi ba sinabi kong maghintay ka sa labas?"

"Bakit ba gusto kong kunin ang mga gamit namin ng anak ko and I make sure na
walang matitira kahit isa."

Pain suddenly crosses her eyes and again she hid it, he and his big mouth. She
give him space to walk. Pero ang totoo ay gusto niya itong yakapin.

"Go. Make sure na wala kang maiiwan kahit na isa." Umalis ito sa harap niya at
pumasok sa kusina nito. Sa halip na kunin ang

mga gamit nila ay sinundan niya ito sa kusina pero hindi agad siya pumasok.
Tiningnan niya ito mula doon and his heart clench when she saw her standing over
the table with her arms crossed above her chest and her eyes were misty from her
tears.

WHY?

Why is he feeling this way?

 Bakit siya nasasaktan?

Why?

<<3 <<3 <<3

a/n: why o why do you feel this way, when I'm with you.... chooks... sila na ang
may lovelife, so what kung nbsb ako at naunahan na ako ng mga students kong grade
7... BAKIT? NAKAKABUSOG BA ANG PAG-IBIG na iyan?

High blood po ako ngayon kasi ako ay gutom tapos ang tagal ng orders dito sa
jollibee... akala ko ba FAST FOOD? GRRRRRRRR! Iyong kaninang five minutes lumampas
na ng ten minutes para lang sa isang macaroni soup? Humaygasssssshhhh! Naiistress
na nga ako sa kacocompute ng grades at sa mga colleagues ko na kung makapush sa
aking magkaboyfriend ay parang need na need talaga. Hindi ako padadala sa peer
pressure sorry nalang, kailangan ko lang talagang magrant dito or else magwawala na
ako sa jollibee.... grrr! as if naman! Tapos itong coke nila wala ng laman, mukhang
ice lang yata ang binabayaran ko sa branch na ito eh. Kapag ba nagdala ako ng
maraming ice ay free na ang coke ko? Nasaan na ang justice sa mundong ito?

Bakit dito pa ako nagpasyang magdinner? -.- ang bobo ko.

status update: :-) ayan nakapagpalabas na ako ng sama ng loob. Smile lang para
mapikon sila. hahahahaha

PPS: LOVE YOU PIPZ!

=================

Chapter Eight

Chapter Eight

"NASA iyo na si Damon anong plano
niya ang mga ito. Actually naiinip
Damon lang ang nakatira gusto sana
kung ano ang sasabihin niya at mas
niya. Alam naman kasi niya na siya
mo ngayon?" tanong ng mama niya ng bisitahin
na siya sa malaking bahay niya na siya at si
niyang puntahan si Rayleigh pero hindi niya alam
lalong hindi niya alam kung ano ang gagawin
ang mali pero nahihiya siya.

Sa loob ng isang buwan nilang pagsasama for sure she turned his life upside down,
she managed to pull out the emotions he is trying to hide dahil para sa kanya isa
iyong kahinaan, hindi na siya tulad ng dati na may kabi-kabilang babae. He can't...
he can't imagine himself sleeping with other woman now dahil habang tumatagal ay
mas lalo siyang nadedepende sa babaeng iyon. Sa babaeng ilang beses na niyang
ininsulto at sinaktan. He tried hooking up with his previous lovers pero hindi na
siya nasasatisfy. Iba si Rayleigh.

"Anak?"

"Huh? Ahm, palalakihin ko siya." Tiningnan niya ang anak niya, ilang araw na rin
siyang hindi makatulog mabuti pa ang batang ito tulog na tulog. Kapag umiiyak ito
at hindi niya mapatahan ay sinasabihan

lang niya na pupunta sila kay Rayleigh kapag tumahan na ito and Damon will.

"Hindi ka ba mag-aasawa?" nabigla siya sa tanong ng mama niya hindi naman kasi ito
nagpipilit na makasal siya. Hinahayaan lang siya nito sa gusto niya pero hindi
naman maiaalis ang mga pangaral nito. "Hindi naman sa minamadali kita anak gusto ko
lang na may mailagay na pangalan na mama sa birth certificate ni Damon." Her mom
said na gusto nilang bigyan ng normal na buhay ang anak niya which means gusto
nitong mag-asawa siya at ang pangalan ng asawa niya ang ilalagay nila sa birth
certificate nito.

Hindi siya agad nakaimik, two weeks from now ay binyag na ni Damon and hell, he
also want to place a name on his son's birth certificate. Alam niyang nararapat
lang na ilagay ang pangalan ng tunay na mama nito sa birth certificate nito pero he
doesn't want his son to think that he is different.

"Hindi ko alam ma. I am not planning though." He said as he laid his son on his
stroller nagpupumiglas na kasi ito kung nakakalakad lang ito ay kanina pa ito
gustong umalis.

"About Rayleigh." Mabuti nalang at nailapag na niya si Damon sa stroller dahil

bigla siyang nanghina

ng marinig ang pangalan nito. "I know what you did." Namutla siya sa sinabi ng mama
niya. Kung takot siya sa papa niya mas lalo siyang takot sa mama niya, his mom
rarely gets mad but when she does kahit papa niya ay tiklop.

"Anong ibig niyong sabihin?"

"Huwag mo ng ikaila sa akin."

"Sinabi niya?"

"No, she doesn't have to tell me just one look on her face I know you've hurt her.
Hindi kita pinapakialaman sa gusto mong gawin at sa mga ginawa mo pero alam mong
ayoko sa lahat ay ang nananakit ka ng babae." Nanuyo ang lalamunan niya sa sinabi
nito. May alam nga ang mama niya.
 "Mama-."

"I don't need your explanations son dahil pareho nating alam na ikaw ang may
kasalanan dito." May inilapag ito sa harap niya, ang susi ng kotse na ibinigay niya
kay Ray. "Hindi siya ang tipo ng babaeng sinasaktan anak, siya ang tipo ng babaeng
pinapahalagahan. Kung may babae man akong gusto mong makatuluyan siya na iyon. I
love that child like my own, me and your father loves Rayleigh because

she deserves to be love. Mabait siyang bata, kahit na labag sa kalooban niya ay
tinulungan niya kaming mapalapit ka kay Damon. You invaded her personal space and
you aren't even close. Sa lahat ng babaeng nakilala ko isa siya sa pinakarare na
nakakaintindi sa iyo. See, that's how rare she is and I don't want you to regret
dahil pinakawalan mo siya."

"I am not that type of person mama, hindi ako katulad ni Allyx at ni Yael. I am
different, I can't love like them."

Ngumiti ang mama niya sa kanya. "You aren't like them because you are just like
your father Dale, you are full of reservations and you are scared to fall in love
dahil hindi ka pa nasasaktan. It's part of evolution anak, iyong masaktan at
makasakit. Hindi naman natin matatanggal iyon sa nature dahil kahit na iwasan natin
na makasakit, makakasakit at makakasakit pa rin tayo. Pero dahil sa kaiiwas natin
na masaktan nakakasakit na rin tayo.

Your father and me, hindi kami iyong nagsimula sa girlfriend and boyfriend
relationship. Pero hindi ko masasabi na hindi ako nasaktan because swear to God I
was badly hurt by him dahil sa katorpehan niya. I already have you when he decided
to confessed and marry me." Hinawakan ng mama niya ang pisngi

niya. Kahit na may edad na ang mama niya at kahit na may fine lines na ito isang
babae lang talaga ang masasabi niyang pinakamaganda sa lahat and that is his mom.

"Let me think about it mama."

 "Ang binata ko daddy ka na. Salamat at binigyan mo ako ng apo pero mas masaya ako
kung makita kang nakasettle down na." tinapik nito ang pisngi niya. "Go, hanapin mo
ang daddy mo I think it's time for you and your dad to talk." Tumango siya at
tumayo niya. Naglakad siya papunta sa second floor kung saan nakalagay ang library
nito. He is about to open it when he heard some voices again, one of the voices
makes his heart skip a beat.

"Nandito po iyong credit cards and cash na ibinigay niyo sa akin noong nagpunta po
kayo ni tita Yuri sa apartment ko tito." Boses nga iyon ni Rayleigh, nandito na
naman siya the last time he eavesdrop ay nagulo ang isip niya at agad siyang
nagjump sa conclusion and in the end he end up taking her virginity due to his
anger. "Hindi po ako kumuha ng kahit isang cash at hindi ko rin po ginamit ang
credit card. Masyado po yatang mataas ang pride ko sorry po."

"You don't have to apologize hija kami nga ang dapat humingi ng tawad sa iyo dahil
sa pang-aabala namin

sa iyo. Kung hindi kami nakiusap na alagaan si Damon-."

"Ang pag-aalaga po sa apo niyo ang isa sa pinakamasayang bagay na nagawa ko."

"My son." Napaigtad siya.

"I think he is now capable of raising Damon, tito. Nakikita ko sa kanya na tanggap
na niya ang anak niya and that's all that matters now. Hindi ko rin maaatim na
ibigay agad siya kay Dale kung alam kong hindi pa niya kaya napamahal na rin sa
akin si Damon."

His father sighed. "My son hurt you, didn't he?" hindi agad sumagot si Ray kahit
siya ay hindi na namamalayan na nagpipigil na rin ng hiningi.
 "Hindi po tito." He bit his lips and clenched his knuckles. She shouldn't lie, he
hurt her.

"I know you are lying hija."

"Wala po talaga tito, not that I haven't experienced before. Iyong pananakit at
pang-iinsulto ng anak niyo naranasan ko rin iyan dati kaya sanay na ako. For
someone like me to grow up alone it

is a means na kayanin ko ang lahat ng iyon. There is no pain I haven't experienced

before, I am used to it." At sinabayan pa nito iyon ng isang mahinang tawa. "I need
to go na po magkikita pa kasi kami ng mga kaibigan ko. I need to check on some
things before I fly to London kailangan ko rin pong asikasuhin ang gallery ko
doon."

"Hindi ba pwedeng manatili ka nalang dito?"

"I don't have any reasons to stay here naibigay ko na si Damon sa tatay niya now
it's time for me to get lost. Sige po tito, salamat din po." Gusto niyang umalis sa
harap ng pintuan pero hindi niya kaya. He want to stay there and blocked her way
upang hindi na ito makaalis. He wanted her to stay, he wanted to apologize.

Bumukas ang pintuan and he was there staring at her, napakurap siya ng makitang
ibang-iba ang hitsura ng may-ari ng boses sa babaeng kaharap niya ngayon. But he
knew he is her, he knew he is Rayleigh. Mukhang nagulat ito ng makita siya, nagtama
ang kanilang mga mata and all he could see is someone he shouldn't let go.

"Excuse me." Nanlamig ang buong katawan niya at lumakas ang tibok ng puso niya. He
isn't expecting

to see her, mas lalo namang hindi niya inaasahan na makita ang hitsura nito. She is
wearing a pale pink dress that hugs her curves and a killer shoes Yelena would die
to have emphasizing her sexy figure everytime she walks. Her hair is curled and she
have some light make-ups on her face and a pink lipstick.

"Tititigan mo lang ba siya Dale?" untag ng papa niya.

"Papa." Her father slightly push him waking him up from his reveree.

"Kung ayaw mo siyang mawala siya sa iyo sundin mo siya. Kung anuman ang plano para
makuha siya you know who to asked for help."

"Papa." Wala sa sariling sabi niya.

"Yes, son?"

"Why does she have to be painfully beautiful?" narinig niya ang pagtawa ng malakas
ng ama niya.

"And that beauty will be out from your reach kapag hindi mo pa siya sinundan." And
that's his cue

to finally follow her. Marami pa siyang gustong sabihin dito. Luckily and unluckily
naabutan niya ito sa labas ng bahay ng parents niya na papasok sa kotse ng lalaking
nakita niyang kasama nito. Are they having a date?

Biglang nagdilim ang paningin niya ng maalala na niyaya pala ng lalaking iyon ng
date si Rayleigh. Hindi sila bagay, and Rayleigh is his. Mabilis niyang nabuksan
ang pintuan ng kotse at mabilis na tinanggal ang seatbelt ni Rayleigh na mukhang
gulat na gulat sa pagsulpot niya. Even the guy didn't move an inch especially when
he glared at him.

"T-teyka lang!" sa wakas ay natauhan na rin ito, he smirks at himself as he walks

towards his car. Mariin niyang hinawakan ang beywang ni Rayleigh na nasa balikat
niya at pumasok na sila sa kotse niya. "Dale ano ba?" he is crazy.

Hindi niya pinaupo si Rayleigh sa kandungan niya kundi sa mismong lap niya and he
doesn't mind staying them that way and besides she is as light as a feather. He
started the engine making her grip his shoulder.

"Nababaliw ka na ba Dale?" nanginginig ang boses nito sa takot lalo pa at

binilisan niya ang takbo

ng kanyang kotse. His car's window is tinted kaya alam niyang hindi sila makikita,
he adjusted her position so he can pressed on the pedals easily. "Stop the car
ayoko pang mamatay." This woman is lethal she is wearing a sweet Victoria secret
perfume and her breast is hitting him big time.

"Easy cara mia everything is okay just relax."

"Paano ako makakarelax?" he chuckled.

 SHE is staring at her empty place, days ago parang buhay na buhay ang maliit na
lugar na iyon and it seems like everything is very imperfectly perfect. She hugged
herself as she tried not to remember what just happened.

"Dale, Damon." She said and a faint smile is curving on her lips. Masasanay rin
siyang muling mag-isa gaya ng dati. Tiningnan niya ang invitation card na nasa
ibabaw ng mesa niya katabi ang mga pictures na gagamitin niya para sa contest.
Those are the best pictures she had taken so far, it shows what happiness

and love really means pero nagdadalawang isip siyang ipasa ang mga iyon.

She is torn between winning the contest and study abroad or not. Kinuha niya ang
invitation card, it's Bree's invitation card para sa bagong bukas na gallery nito.
Her friend is a painter and her husband Allyxel is an excellent inspiration
booster.

"Should I go?" may nakasulat sa likod ng sobre. "Bring a date." Baliw talaga ang
babaeng iyon. She got up and decided to stop sulking because nothing will happen if
she'll wallow her miseries. She called Roman and asked him if he can accompany her
to the even good thing he agreed without questions.

She raided her closet feeling empty as she look at the empty side, dati nandoon
ang mga damit ni Dale... bakit ba kasi niya naiisip pa ang lalaking iyon. She needs
to go on with her life. She immediately choose a nice dress to wear, kahit naman
para siyang taong grasa minsan she knew hot to make herself pretty.

She curled the ends of her hair for a sexy wave before she slip on her pale pink
dress which enhances her skin. Dahil isang buwan din siyang wala sa field kaya
bumalik na ang kulay niya, she pulled the hem dahil pakiramdam niya ay umiksi iyon.
A pair of nude high heels na ibinigay ni Ayeth sa kanya dahil hindi

naman siya mahilig doon ay sinuot niya.

 Ayeth will probably throw a fit once she saw her in curls, it's her bestfriends
dream to re-invent her too bad she can always find some excuses to save her dear
self. Ngayon lang talaga niya napagtripan na magpaganda,, wala lang. Maybe this is
what brokenhearted do, change themselves.

brokenhearted? Ewan. Dapat talaga hindi siya maattach ng sobra sa isang lalaki o
sa isang tao kung ayaw niyang masaktan.

After applying her make up and make sure she is good to go saka niya nasulyapan
ang susi ng kotse na nasa ibabaw ng dresser niya. Maaga pa naman ibabalik muna niya
ang lahat ng naiwan ng mga Monterde sa bahay niya kina tito Dwayne. She wanted to
say thank you and bid good bye to them.

The first and last time she drive a car, infairness halatang mahal ang kotseng
iyon. Mabilis naman niyang narating ang mansyon ng mag-asawang Monterde. Pinuno
niya ang mga mata ng magagandang alaala sa bahay na iyon, kung mayaan siya
magpapatayo siya ng katulad ng bahay na iyon too bad she can only afford an
apartment.

Papasok na sana siya ng mamataan ang isang dalaga na nakasuot ng itim na dress, a
gothic dress. May hawak

itong itim na notebook at may itim na maliit na hat sa ulo nito. Naglalakad lang sa
labas ng mga bahay-bahay, sa isang kamay nito ay may dalai tong itim na leash na
may itim na maltese na aso. The woman is indeed beautiful but scary at the same
time, tumingin pa nga ito sa kanya and she can see distaste on her dress more on
the color of her dress. Sa likod nito ay dalawang gwapong lalaki na sa tingin niya
ay mga kapatid lang nito dahil may hawig ang tatlo.

"Ainsley naman uwi na tayo."

 "No kuya Clive, kayo ang umuwi kailangan ko pang ispread sa mundo ang justice
and-."

"Ate Ainz magagalit na talaga si mommy sa iyo."

"Sshhh! Leave me alone na nga." Taboy ng dalaga sa mga kapatid nitong napakamot
lang ng ulo, she chuckled silently and then went inside the mansion. She was
greeted by tita Yuri herself and then after a small chat ay pumunta na siya sa
study upang makausap ang tito Dwayne. After they talked ay nagpaalam na siya, gusto
na kasi niyang iclose ang pagiging parti niya sa buhay ng mga Monterde.

Pagkabukas niya ng pinto ay natagpuan niya ang sarili niyang nakatingin kay Dale,
she silently pulled herself

into sanity dahil ng oras na magtama ang kanilang mga mata muli na namang bumalik
ang sakit sa dibdib niya. The words he said to her and the way he treated her from
the past. She covered her heart with the ice wall. Pain doesn't bother her anyway.

"Excuse me." Hindi ito gumalaw kaya napilitan siyang isiksik ang sarili sa maliit
na space sa pagitan ng katawan nito at ng door. Nadaanan niya pa si tita Yuri niya
na hawak si Damon at instinct na rin siguro, lumapit siya sa maglola at tinitigan
ang bata. She missed him, pinugpog niya ng halik ang mukha ng bata at saka
nagpaalam na. She called Roman to fetch her since along the way na rin naman ito.

"Wow, you look beautiful Rayleigh." Manghang saad nito habang nakatingin sa kanya.

"Thank you." He opened the door for her. Papasok na sana ito ng biglang may humila
sa kanya, nabuksan nap ala ang pintuan sa tabi niya at nakalas na ang seatbelt
niya. Sa bilis ng mga pangyayari hindi na siya nakaumang pa. Bigla siyang binuhat
nito na parang sako ng bigas kaya bigla siyang natauhan.
 "T-teyka lang!" aniya ng matauhan na. "Dale ano ba?" sigaw niya pero hindi

ito sumagot at bagkos ay inayos nito ang upo niya sa lap nito, kung upo nga kung
maituturong ang ginawa niya. Her legs were on his sides and before she can pull out
herself ay nagsimula na itong magdrive. They are not wearing any seatbelt kaya
napahigpit ang kapit niya sa mga balikat nito.

"Nababaliw ka na ba Dale?" natatakot na wika niya ng mapansin na halos lagpas na

speed limit ang andar nila. Pero hindi man lang ito natinag at bagkos mas lalo nito
siyang hinila hanggang sa wala na talagang space sa pagitan nila. "Stop the car
ayoko pang mamatay." Gusto niyang sapukin ang binata dahil sa halip na ayusin ang
pagdadrive ay sininghot pa siya nito. She can hear him sniffing her and then she
blushed when she realized that her chest is already on his nose.

"Easy cara mia everything is okay just relax." Ang bruho!

"Paano ako makakarelax?" he adjusted her arms and now it's roping his neck and the
hell with him! He is even kissing her neck slowly and biting the fresh flesh,
sucking it. Sigurado siyang mamaya ay may kiss mark na siya doon. "Dale tama na
please." Pero tila bingi ito sa mga pakiusap niya.

"Stop moving cara mia mababangga tayo. I want you to behave." His voice is already
raspy as if his is already making love---no fucking the brain out of her. She bit
her lips and settled on her position ayaw niyang malagay ang buhay nila sa
kapahamakan. Kung siya lang okay lang since wala naman siyang pamilya pero ito may
anak ito, may pamilya ito. Isinubsob niya ang mukha sa leeg nito.

She closed her eyes as she tried to calm her sense. Hindi niya alam kung ano ang
pakay ni Dale sa kanya, hindi pa ba ito tapos sa paghihiganti daw nito sa kanya?
She bit her lips to stop a sob from escaping her lips. Naramdaman niyang huminto
ang sasakyan at niyakap siya nito ng mahigpit.

"I'm sorry Rayleigh." He whispered.

<<3 <<3 <<3

a/n: ohla! noong nakaraang tatlong araw sobrang init tapos ngayong pagising ko,
umuulan... okay, basa na naman ang daan. Mag-aagawan na naman sa pag-sakay. Pero
okay lang dahil less stress ngayon dahil periodical test na at hindi lahat ng mga
bata ay pupunta sa school kapag umaga, hati kasi sila. Kaya here chill2x mamaya na
ako kikilos tutal wala namang flag ceremony. mwaahahahahaha... ako lang ba ang ayaw
ng flag ceremony? Opkurs not! Nakakapagod kayang tumayo under the heat of the sun
tapos kakanta kahit sintunado at iyong teachers ay hindi magkandaugaga sa pagsabay
sa mga aalon2x na boses ng mga bata.

Mamaya na uli baka kasi may matapos akong isang chapter at maipost ko later
tonight, pero hindi po uli ako mangangako. Peace yow!

STATUS UPDATE: Uy,, masarap palang isabay ang pancakes then tuna sa umaga? Try
niyo... weird ng taste buds ko. Fave ko na ito ngayon.

=================

Chapter Nine-A

Chapter Nine-A

HINDI na niya kinibo pa si Dale habang patuloy itong nagmamaneho, naka-upo na rin
siya ng maayos sa tabi nito. She didn't say anything after he said his sorry at mas
lalong hindi naman ito nagsalita para sabihin sa kanya kung para saan talaga ang
sorry nito. Hindi na rin siya pamilyar sa lugar mukhang nasa malayo na sila and
this is the worst kapag hindi pa niya napupuntahan ang isang lugar ay mawawala at
mawawala talaga siya.

He is answering some calls and texts for a while now and it seems like a
distraction for him. She wanted to sleep pero hindi pwede baka kasi hindi na siya
magising pa kagaya ng nasa movies. Maybe his sorry is for ridding her forever,
mabuti nalang at nahalikan niya si Damon she will miss that child kapag--- eh?

Huminto sila sa isang hindi gaano kalakihang bahay pero hindi sapat ang laki noon
upang hindi nito ipakita ang ganda ng buong paligid. It's like a mini-farm kapag
dito lumaki si Damon for sure masisiyahan iyon. Kapag nag-asawa na rin si Dale
magandang lugar iyon, the idea hit her hard. Mawawala lang ang sakit na
nararamdaman niya ngayon kapag nakita na niyang settled na nga ang dalawa.

Si Damon at si Dale. Kapag nakita na niyang pwede na niyang iwanan talaga ang
dalawa then be it, katulad rin naman ito sa nangyari

noon. Masakit noong nakita niyang kinakasal sa iba ang first love niya pero
nakakamove on din naman siya. The only permanent thing in this world is changes,
meaning everything changes. Kahit na ang nararamdaman niya ay magbabago din.
 "Bakit tayo nandito?" she asked silently.

"We need to talk."

"Kung usap lang ang gusto mong mangyari pwede naman sa coffee shop hindi naman ako
madamot sa usap Dale." Hindi siya nakatingin dito because she is still busy
admiring the entire place, kung may camera lang siguro siya kanina pa siya
nagkukuha ng pictures.

"In private."

"Ano ang pag-uusapan natin?"

"Don't be like that." Taas ang kilay na tiningnan niya ito. "I know I was wrong I
jumped into conclusions."

"Pinapatawad na kita." Agap niya pero mas lalo pa yata itong nainis sa sagot niya.
Ano ba kasi ang problema sa lalaking ito?

"No."

"Ayaw mong patawarin kita?"

"Hindi iyan ang ibig kong sabihin."

"Eh di pinapatawad na kita." Asar na sinuklay nito ang buhok nito gamit ang mga
daliri nito at saka inis na hinablot ang braso niya upang makapasok sila sa loob ng
bahay na iyon. Hindi nalang siya nagpumiglas pa at hinayaan nalang kung saan siya
kaladkarin nito.

Kung naamazed siya sa ganda ng lugar sa labas ng bahay mas maganda din ang loob,
halatang pinag-isipan ang interior.

"Mas uunahin mo pa ba ang pagtingin sa loob ng bahay keysa kausapin ako?" inis na
pakli nito upang makuha ang atensyon niya.

"Ang kulit mo naman kasi. Look if you dragged me here for forgiveness then go I
already forgiven you. Please lang ihatid mo na ako sa city I still have to-."

"Hindi ka na babalik sa lalaking iyon at gagawin ko ang lahat hindi mo nalang

makita ang Ramon na iyon."

"His name is Roman."

"Whatever." Nagtagis ang bagang nito habang tinititigan siya. At dahil

nakakastress sa legs ang heels kaya naghanap siya ng upuan

and luckily may nakita siyang pang-isahang couch at doon siya umupo. Tinanggal niya
ang heels niya kaso sa dami ng straps doon nahihirapan na siya akala niya ay
matagal pa siyang makikipagbuno sa suot niyang heels pero natagpuan nalang niya si
Dale na nakaluhod sa harap niya na parang prinsipe at kinalas ang straps ng kanyang
suot na sapatos. He took it effortlessly.

"Dale." Nang matanggal na nito ang sapatos niya ay bahagya pa nitong minasahe ang
mga paa niya. He is doing it greatly kaya nga napakagat siya ng labi upang hindi
makagawa ng ungol, paano ba naman kasi parang nanulay sa buong kalamnan niya ang
kiliti ng pagdaiti ng balat nito sa balat niya.

"Rayleigh paano mo ba ako mapapatawad?" bakas sa magandang boses nito ang lungkot.

"Pinapatawad na kita."

"Alam kong hindi ganoon kadali ang patawarin ako Ray. Please tell me how to make
up for you."

"Return me home and let me leave, huwag ka na ring magpakita sa akin." Maingat na
binitiwan nito ang paa niya na para bang kapag basta nalang nitong binitiwan ay
mababasag iyon. Nagtama ang kanilang mga mata and curse to God, kung pwede lang
sana kung may kakayahan lang siguro siya ay buong puso na niyang inangkin ang
lalaking ito. She can see Damon once he grew bigger kaya nga siguro hindi niya
napigilan

ang mga daliri at bahagyang sinuklay iyon sa buhok nito.

"I am not convinced na napatawad mo na ako."

She sigh. "How will I convince you then?"

Confusion is now visible on his handsome face, alam niyang naguguluhan din ito.
She is good in reading people's emotion and she knew it would be hard for him to do
that. Hinawakan niya ang baba nito at itinaas iyon upang magtama ang kanilang mga
mata.

"You don't have to do this Dale, I am not that important to your life. Sapat na sa
akin na malaman na pinagsisihan mo na ang nagawa mo. Isipin mo nalang na isa ako sa
mga babaeng dumaan sa buhay mo. Hindi ba people comes and go to our lives and I am
one of them. Don't fuss yourself over me." He gripped the cloth covering the sofa
as he stared at her with an unknown expression on his face.

"You are important Rayleigh."

"I know." She just said because she herself doesn't believe na importante siya.
Ito naman ngayon ang humawak sa kanya at hinaplos ang pisngi niya.

"I need you in my life."

She chuckled. "In what way

Dale?" may double meaning iyon, he crunched his nose when he realized what she
means.

"I am serious." He insisted. "Huwag ka ng bumalik sa London."

"Dale ang mabuti pa ay umuwi ka na."

Sumimangot ito. "I'll make sure na hindi ka na aalis."

"Hindi mo ako mapipigilan Dale kailangan ako doon."

"Pero mas kailangan kita dito." Sigaw na nito.

"It doesn't matter Dale."

NAPAKURAP siya ng ilang beses dahil kanina pa siya hinihila ng antok, nasa
hospital siya ng mga oras na iyon. Pagkatapos kasi nilang mag-usap ni Dale ay
tinawagan siya ni tita Yuri at ganoon nalang ang takot niya ng malaman na nasa
hospital si Damon dahil inaapoy ito ng mataas na lagnat. Pareho sila ni Dale na
hindi mapakali mabuti nalang at bumaba na ang lagnat ng bata pero hindi pa rin siya
mapakali. Kanina pa dapat ang flight niya papuntang London but she needs to
postpone her trip.

"Matulog ka muna hija baka ikaw naman ang magkasakit." Untag ni tita Yuri sa
kanya. She smiled at her and then she shook her head.

"Kapag po sinabi na ng doctor na okay na po si Damon saka nalang po ako uuwi."

Isang tipid na ngiti ang ibinigay niya dito.

"He will be okay hija nandito naman kami para bantayan siya. Magpahinga ka na."
gusto pa sana niyang magprotista kaso nakalimutan niyang hindi pala siya talaga
part ng pamilya ng mga ito. Na isa lang pala siyang saling pusa at kahit anong
gawin niya she will never be Damon's mommy.

"Sige po." Hinanap niya ang bag niya at tumayo na rin. Medyo nahilo pa nga siya ng
tumayo siya good thing she already steadied her walk. "Paalam po tita Yuri."

"Ipapahatid na kita kay Dale."

"Naku, okay lang po ako. Kaya ko na pong umuwi at baka po tumuloy na rin po ako sa
airport. Kanina pa po dapat ako umalis." may sasabihin pa sana ito pero hindi na
nito itinuloy bagkus ay ngumiti lang ito sa kanya.

"Ingat ka hija at saka pagbalik mo bisitahin mo ako." Inayos nito ang magulong
buhok niya.

"I'd love that po."

"Alam ko namang hindi ka matutuloy." Napatingin siya dito dahil may narinig siyang
sinabi nito kaso dahil medyo bulong iyon kaya

hindi niya alam kung may sinabi nga ba ito o wala.

"Po?"

"Huh? Ah, wala ingat ka hija."

"Salamat po."

Naghihikab na siya ng makalabas na siya ng hospital, tamang-tama naman na

kadarating lang ni Dane, ang kapatid ni Dale at ni Reigan iyong pinsan ni Yelena na
nagpanggap na asawa nito. Based from the last time na nakinig siya sa usap-usapan
ay nagdedate na daw ang dalawa pero parang wala naman siyang nakikitang chemistry
sa dalawang iyan. It's like that Reigan and Yelena aura.

"Aalis ka na Rayleigh?"

"Oo, eh. I need to catch the next flight papuntang London."

Nagkatinginan ang dalawa na para bang may alam na hindi niya alam. "Ganoon ba? I-
ingat ka ha."

"Salamat."

"Bye." Paalam ni Reigan sa kanya she just smiled at them. Before she walk away ay
may narinig pa siyang usapan ng dalawa.

"Kuya naman eh sabi namang hindi ako interested makipagdate." Ungot ni Dane.

"Mabait ang bestfriend ko."

"Kahit na siya ang susunod na santo papa."

"You know he is good and kind."

"Sino ba iyan?"

"Ruther Jake San Jose, I call him Rooke." Saglit na natigilan si Dane and then she
heard her answer Reigan silently.

"Please... no."

Hindi na niya narinig pa ang usapan ng dalawa dahil nakapasok na ito sa room kahit
medyo worried siya sa sagot ni Dane ay hindi siya pwedeng makialam. Sarili nalang
muna niya ang papakialaman niya.

Nasa labas na siya ng hospital at naghahanap ng taxi na masasakyan ng may

humintong kotse sa harap niya. She release a tight sigh ng umibis mula sa sasakyan
si Dale. Akala ba niya ay umalis na ito kanina.

"Saan ka na naman ba pupunta?" tanong nito.

"Ichecheck

ko lang ang gallery ko sa London." Nag-isang linya ang mga labi nito.

"Sakay ka na ihahatid na kita sa airport." Tinaasan naman niya ng kilay ang binata
hindi kasi siya sgiguradong sa airport nga siya nito dadalhin. "Common Rayleigh
promise sa airport kita ihahatid." Alam niyang kahit anong gawin niya ay hindi
naman ito magpapatalo kaya mabilis na tumalima nalang siya at sumakay sa kotse
nito.

"Just make sure sa airport mo ako ihahatid at-." Napaatras siya sa kanyang
inuupuan ng bigla nitong kinalas ang seatbelt nito at lumapit sa kanya.

"I'll just buckle your seatbelt Rayleigh don't worry I won't touch you yet."
Sinamaan niya ito ng tingin making him chuckle. Somehow his chuckle ease the stress
she is feeling at the moment. Hinayaan nalang din niyang ikabit nito ang seatbelt
niya, he is already done with the belt ng hindi pa rin ito umalis. Their distance
is away from the safe zone she can smell his tantalizing scent.

"Dale." May pagbabanta sa boses niya pero hindi man lang ito tuminag bagkos ay
hinawakan ang chin niya at itinaas iyon upang maglapat ang kanilang mga mata.
"Ano-." She was trapped. Kahit saang banda niya ibaling ang ulo niya ay hindi na
siya makakatakas pa kay Dale, she wanted to close her eyes but that will only mean
na nag-aanticipate

siyang halikan nito. Kahit na ilang beses ng may nangyari sa kanila ay naiilang pa
rin siya.

"Rayleigh." He whispered her name with too much passion she almost lost it. "Cara
mia" he said using his endearment to her. Napaawang ang kanyang mga labi dahil
maging siya ay biglang nahirapang huminga sa lapit nila. Bakit ba kailangang maging
sobrang gwapo nito sa kanyang paningin? "Ray..." and the next thing he did is kiss
her lips lightly, the lightest kiss he had ever give to her. Mukhang hinihintay
nitong itulak niya ito but hell with that, mukhang kinain na niya ang sinabi niya
dati na hindi siya katulad ng mga babae nito. Because here she is, she is more than
willing to give everything she have.

She sighed when she felt his tongue probing her own lips and coaxing it to open up
which she gladly accepted. Kung ito man ang huling halik na matitikman niya then
she is more than happy to accept it at kung pwede ibabaon niya iyon sa isip at puso
niya. His fingers are now massaging the back of her hair helping her to relax and
loosened up from the kiss they are sharing. The kiss lasted for a minute or two
hindi niya alam kung paano nangyari iyon pero mukhang ganoon yata talaga.

"Your lips." He whispered. "I am addicted to it."

She blushed when he said that because she herself is also addicted to his lips. She
cleared her throat and tilt her head to ease the foggy thoughts inside her brain.

"I need to go now Dale, I need to catch up the next flight." She changed topic,
tumango naman ito at pinaandar uli ang kotse nito. Ilang sandali pa ay nasa
kabihasnan na sila, may kausap ito sa phone kaya nanahimik nalang siya pero
binalingan na siya nito.

"The next flight is three p.m, do you want me to book it for you?" noong una ay
ayaw niyang maniwala sa sinabi nito pero wala naman siyang mabasang kung ano sa
mukha nito.

"Yes, please." Binalikan nito ang kausap at sinabi ang mga details na kailangan
nito for the booking.

"We need to take the short cut para makaabot ka sa airport before three p.m okay
lang ba?"

"S-sure."

Bigla silang nag-u-turn at dumaan sila sa isang hindi masyadong pamilyar na

kalsada. Wala namang kaduda-duda sa part niya because she is the last person on the
universe na makakaalala ng kalsadang dinadaanan niya.

Napatingin siya sa suot niyang wrist watch, twenty minutes nalang before magthree
and for some reason kahit mabilis ang pagpapatakbo

ni Dale sa kotse nito ay hindi siya nakaramdam ng kaba.

"Shit!" napatingin siya sa kasama ng biglang nagcurse ito ng malakas.

"Bakit?" takang tanong niya lalo pa at biglang huminto ang kotse nito sa gitna ng
kawalan.

"It stopped."

"Ha? Hindi pwede malelate na ako sa flight ko." He looked at her.

"I'm sorry Rayleigh don't worry we still have time I can fix this." Lumabas na ito
ng sasakyan at binuksan ang hood ng kotse nito. Unlike sa mga nakikita niya sa
movies wala namang mga usok at kung anu-anong amoy na naamoy siya. Is it because
the car is expensive kaya kapag nasira ay walang amoy or usok? She isn't familiar
with cars dahil wala naman siyang sasakyan na sa kanya. Hindi dahil sa hindi niya
kayang bumili it's just that she is damn too lazy to drive.

Napatingin siya sa suot na relo at napabuntong-hininga, late na siya para sa sunod

na flight niya. Lumabas na rin siya at tinawag si Dale.

"Dale, I think hindi na ako makakaabot pa. Is it possible to book me to the next
flight?"

"Ha? Uh, sige. Excuse me muna." Isinara nito ang hood ng kotse nito na para bang
may tinatago sa kanya. Crazy, as if naman may alam siya sa mga sasakyan. Tiningnan
niya ang buong paligid, wala talaga. Kapag sila nawala dito ilang taon kaya bago
sila makabalik sa bahay niya. Tiningnan niya ang hawak na cellphone upang sana ay
tawagan si Bree kaso walang signal.

"Ray, walang signal."

"Ako din eh walang signal." At walang katao-tao din doon. "Paano na ito?"

"Don't worry I will manage this, I am really sorry." Sincere na hingi nito ng
tawad.

"Walang may kasalanan at saka gusto mo lang namang tumulong." Isang tipid na ngiti
ang ibinigay niya dito. "Are you familiar with this place?"

"Yes, ang problema ay walang kotseng dumadaan dito. Malapit lang ito sa apartment
ni mama dati."

"Malayo pa ba? Baka may signal na rin doon pwede natin silang tawagan."

"Medyo, kaya mo bang maglakad pa?" tiningnan niya ang sarili na may suot na heels.

"I can manage ang mahalaga ay makaalis na tayo dito baka abutan tayo ng malakas na
ulan mukhang uulan pa naman." Sabay tingin sa langit.

"Sabihin mo lang sa akin kung pagod ka ng maglakad pwede naman tayong huminto."

"Sure." Kinuha niya ang mga gamit niya at nagsimula na silang maglakad. And true
to his words, medyo malayo nga. "Shit!" she cursed when the rain starts to pour.
"Umuualan na." reklamo niya dito.

Tinanggal niya ang suot na sapatos dahil hindi naman siya nakakalakad ng maayos
dahil sa sapatos na iyon.

"Here." Umuklo ito at iminuwestra ang likod nito. "Piggy back kita."

"Mabigat ako."

He chuckled. "We both know that I am used carrying you and I know for sure I can
carry you." Namula siya sa sinabi nito, ang sinabi kasi ni Dale na 'I am used
carrying' ay may double meaning sa kanya. "Rayleigh halika na, baka magkasakit ka
pa."

"Hindi na-."
 "Isa."

"Huwag na sabi."

"Dalawa."

"Alright then." A satisfied smile is already visible on his handsome face when she
climbed at his back. She could feel how hard are his muscles when they flexed to
adjust her weight, pasimple niyang pinunasan ang gilid ng mga labi niya dahil baka
naglalaway na siya baka mapansin nito.

"Hold on cara." Natawa siya dahil kahit na nahihilam na ng basa ng ulan ang mukha
nito ay may time pa rin itong maglandi. "I can feel your breast on my back kapag
gumagalaw ka and swear if you won't stop I'll take you anywhere here."

"Ang halay mo talaga Dale!" sita niya dito.

"If you only knew Rayleigh. You have that effect on me."

Umismid siya. "Every woman has that effect on you, isa kang malanding lalaki Yue
Dale Monterde." Hindi napigilang sabi niya. Nabigla nalang siya ng biglang
nanahimik ito at hindi na nagkomento. She bit her lips dahil baka na-offend niya
ito o ano, minsan talaga hindi na niya napipigilan ang kung anumang lumalabas sa
mga labi niya. Nakalimutan niyang hindi lahat ng tao ay katulad nina Bree at Ayeth
na kayang tumanggap ng wild comments mula sa kanya.

She sighed as her guilt is eating her big time.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally tapos na rin ang periodical test ng mga bata at hindi ko sila makikita
next week kasi sembreak na nila tapos balik sila sa oct. 27, hindi man lang
isinaktong Nov.3 ang alanganin lang. Kung masaya sila na sembreak na mas lalo naman
akong masaya kasi hindi ko sila makikita. Makakapagpahinga na rin ako sa wakas ng
mga isang linggo pero forms and cards na naman. Okay lang... sana may break din
kami.

Dahil nga sa finals ko na bukas sa masters ko kaya nag-update na ako baka kasi sa
sunday pa ako makapag-update muli dahil nine pm ang last class ko tomorrow. Babawi
talaga ako kapag okay na ang lahat.

Thank you for waiting and dito nalang muna ang a/n ko mag-aaral pa po muna ako.

=================

Chapter Nine-B (spg)

Chapter Nine-B

TAPOS na siyang magshower kaya naghanap siya ng pwedeng isuot habang nasa kusina
si Dale at nagluluto ng soup. Hindi na sila nag-usap pa habang siya ay nasa shower
ay nag-iisip siya ng mga ways para humingi ng sorry dito.
 May nakita siyang isang malaking shirt na panlalaki na kasya sa kanya, her
brassiere and her undies were still on the drier kaya maingat niyang sinuot iyon
tapos ay may nakita siyang boxer shorts at least hindi siya malalamigan.

"Dale." Untag niya dito ng makababa na siya, napansin niyang basa na rin ang buhok
nito at may iba na itong suot. Mukhang nakapagshower na rin siya. He is now looking
at her from head tofoot and then he diverted his gaze away from her. Mukhang galit
nga yata ito sa kanya. "Hey, galit ka ba sa akin? I'm sorry if said those words to
you I am trying to be honest pero if lying will make you feel good then-."

"Rayleigh wala kang kasalanan it's my fault and all you said were true so don't
apologize to me." Isinalin nito ang laman ng pan sa bowl soup. Noodle soup. "I
don't know how to cook so I think these will manage."

"Okay na iyan pero may signal na ba? I want to check if okay na ba si Damon."
Bahagyang

lumambot ang ekspresyon ng mukha nito ng mabanggit niya ang anak nito.

"You really love my son, don't you?"

"Like my own Dale sana mahalin din siya ng husto ng magiging next mommy niya."

"He won't have another mommy Rayleigh." Ibinaba nito ang soup sa ibabaw ng mesa at
saka naghila ng upuan upang pauupuin siya.

"Uy, don't deprive your son to have a complete family. Iba pa rin iyong may nanay
na nag-aalaga sa anak mo."

"You survived without one."

"Iba naman sa kaso ko Dale, nasanay na kasi akong wala akong mga magulang so hindi
na mahirap sa akin na tanggapin na wala ako noong meron iyong iba. Sanayan lang
naman iyan eh." Bahagya itong natigilan.

"Mahirap bang walang mga magulang?"

"Mahirap?" she smiled at herself. "I don't know I can't compare."

She starts to eat the soup he prepared for her.

"You won't mind if I asked you why you stepped down from the crown?" doon na siya
natigilan at saka tumingin dito.
 "I'll mind, please don't ask about it." Mukhang napansin naman nito na hindi pa
nga siya handang buksan ang topic na iyon and she will never be open about it.

"Sorry."

"Thank you and kailan tayo pwedeng makabalik?"

Saglit itong natigilan bakit ba parang apektado ito kapag sinasabi na niya uuwi na
siya. "Malakas pa rin ang bagyo Rayleigh."

"Bagyo?"

"Yes, may bagyo pala kaya walang tila ang ulan. Wala ring signal dahil may posteng
nabuway kanina.

"Ganoon ba? Paano na ito? I really need to go to London." She is already biting
her nails when she realized that her trip will be cancelled na talaga.

"Bakit ba importante sa iyo ang makabalik sa London?" he asked.

"May problem kasi kami sa client ko doon mukhang nagkamali ang assistant ko ng
bigay ng order kaya nagalit. The client wants to talk to me personally." Hinila
nito ang kamay niyang nginangatngat niya.

"Don't bite your nails."

"Ah? Sorry old habits."

His eyes darkened for a while akala as he stared on her lips. Shit! Mukhang alam
na niya ang susunod na gagawin ni Dale at kapag hindi siya gumawa ng paraan
mahihirapan na naman siyang makatakas sa lalaking ito.

"Huhugasan ko lang muna itong bowl." Aniya pero hindi siya nito hinayaang
makatakas dahil nahila na siya nito at napaupo siya sa kandungan pa nito mismo. Her
eyes widened when she realized that there's something alive beneath her. "Dale..."

She can now feel his raging breathing on her neck, on her weak spot. Kaya
napaungol, she immediately slap her mouth when her moan escaped from it.
Pinasadahan ni Dale ang leeg niya ng magagaang halik gamit

ang mga labi nito, she is now shivering in antipation.

"Don't stop your moan cara mia, I love to hear it from you." He whispered to her
as he bit and lick her earlobes. It sounds so sexy that she already wants to kiss
him senselessly but she needs to hold on her brain first. Tinanggal nito ang palad
sa mga labi niya at dinala ang mga daliri niya sa mga labi nito. He is doing his
own things sexily and in a very very very slow motion, it is already aching her
center, down there.

"No!" hihilahin n asana niya ang mga daliri niya ng isa-isa iyong isubo ng binata
sa mga labi nito. Napakagat siya ng labi ng hulihin nito ang kanyang mga mata
habang isa-isang pinaglalaruan ng dila nito ang mga daliring nasa loob ng bibig
nito mismo. Nag-iinit na ang pakiramdam niya dahil sa ginagawa nito, his eyes now
were pure black... it's already set for a feiry interaction between the two of
them. "Dale, stop."

She can feel his heat, she can feel her heat. She can feel his hot hard rod
beneath her and she can feel herself moistening in that pure distraction. The rain
is still heavy from the outside and swears the gloomy weather can't help the
wonderful sensation she is feeling at the moment.

"Seeing you wearing my shirt and my boxers makes me want to eat you Rayleigh."

"Tama na...uhmm... Dale!" she stopped his other hand that is slipping inside her
shirt.

"I want to make love to you Rayleigh. Not like before, not the way I used to
before, I want to make love to you now slowly." Oh God, his words were hypnotizing
her. Hindi siya dapat bumigay, hindi na ito kagaya dati. She had already proven to
him na hindi masamang tao ang papa nito pero ngayon this should stop.

"No Dale please, stop this. There is no reason for us to fvck any-."

"Sssshhh, we are not fcking Rayleigh we are going to make love." At bigla nalang
itong tumayo pero karga pa rin siya at pinahiga siya sa mesa kung saan kanina lang
ay kumakain siya. Her legs were dangling on the edge of the table as he parted it
for him to access her.

"Dale please don't do this."

Sa halip na tumigil ay masuyo itong ngumiti sa kanya at inipit sa likod ng teynga

niya ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa kanyang pisngi.

"You are too beautiful Ray." He said while looking

at her. "I want you." He wanted her, not need her. "Hands up cara." At hindi niya
alam kung bakit pero kusang sumunod ang katawan niya and she raised her hands
voluntarily for him to remove the shirt she is wearing. He is smiling when he sees
her bared top. "Perfect dear."
 He removed his shirt too revealing those abs she is dying to touch again, bakit ba
ito ang nararamdaman niya? This is so not her.

He lowered his body, she can already feel his heat kahit hindi pa man nakakadaiti
ang kanilang mga katawan. Her nipples hardened when the realization that his skin
will touches it soon, her body is craving for him... so badly.

She is too turned on.

Dumampi ang mga labi nito sa mga labi niya, he is moving his lips up and down
until she opened up for him. She moaned loudly when she felt his tongue playing
hers and she too heard his gasps. Their tongues were having a battle of their own
and it is giving her those painfully luscious sensation down to the center of her
body.

Kusang gumalaw ang mga braso niya at nahanap ng mga palad niya ang matigas na
tiyan

nito. He sucked his breath when he felt her hands over his abs akala nga niya ay
ititigil na nito ang paghalik nito sa kanya pero mali siya dahil mas lalo lang yata
itong nag-init. Kung kanina ay hindi pa magkadikit ang katawan nila ngayon ay wala
ng space ang hangin na dumaan sa pagitan nila. He is kissing her hungrily, sweetly,
passionately, gently and not the rough way he does before. If this is what he
called making love then she is loving it all over again.

"Oh, Dale." Bulong niya dito, this is the first time he let her moan and call his
name.

"Say my name Dear, say my name over and over again." Bulong uli nito sa kanya
habang hinahalikan ang panga niya papunta sa likod ng kanyang teynga.

"Don't do that Dale may kiliti ako diyan." He chuckled ng hampasin niya ito.

"You are really turning me on, what are you doing to me Rayleigh why do you have
this effect on me."

"Ewa-." Napakagat siya ng labi upang supilin ang tili niya ng biglang sakupin ng
mga labi nito ang isa sa mga dibdib niya. His lips are playfully licking the pink
bud proudly erecting above it's mount. His other hand is busy playing the other
peak. "Dale... Dale!" Paulit-ulit na tawag

niya sa pangalan nito. "Aw!" she winc a little ng pangigilan yata nito ang dibdib
niya dahil kinagat nito iyon.

"Sorry, I just can't help it." He said and smile sheepishly as he gives it a light
and sweet kiss. Parang baliw lang. "These are mine right Rayleigh?"
 "Dale-."

"Tell me who owns these?" pinagpantay nito ang mukha nila. Bigla siyang nakadama
ng takot dahil naalala niya ang unang pagtatalik nila dahil na rin sa issue na
iyan.

"Hindi pa ba tapos sa issue na iyan Dale?" she blinks her tears aways. "I told you
wala kaming relasyon ng daddy mo."

Hinaplos nito ang pisngi niya. "I believe you dear, I just want to hear from your
lips who owned this." He planted a kiss on her breasts, then to her lips and
lingers for a second before he removed the boxers she is wearing. "And this." He
said pointing out the sacred core he is now looking at like a starve man.

"Ohhh, Dale..."

"Now, cara mia... tell me who owns this?"

"You!" sagot niya, wala sa sariling sagot niya. "You own it Dale."

Ngumiti ito, a satisfied smile broke into his face. "Very good cara, pareho na
nating alam kung kanino lang ito. And these are mine, akin ka lang." and with those
words she closed her eyes as he buried his lips into her wet core.

Hindi niya namalayan na pinipigil na pala niya ang kanyang hininga. Naghanap siya
ng pwedeng makapitan dahil pakiramdam niya ay malulunod na naman siya sa sarap na
nararamdaman niya ng mga oras na iyon. He is kissing her down there like it was her
lips and she can feel his thumb on her sensitive bud. Kung paano niya pa nakayang
hindi sumigaw sa nararamdaman niya it's something she doesn't even know. She just
keeps on murmuring his name over and over again until she reach the depths of her
realms.

Laking pasasalamat niya ng hindi tulad ng dati kung saan kapag nag-oorgasm na siya
ay hindi siya nito tinitigilan eventhough she is still sensitive.

"I want you so wet for me dear." Anito at pinagpantay uli ang kanilang mga mukha.
Pinunasan nito ang pawis na tumulo mula sa noo niya papunta sa kanyang leeg. "You
are really delicious."

"S-sinasabi mo naman iyan sa lahat ng mga babae mo." Ingos niya dito.

"Nagseselos ka ba?"
 Natigilan siya sa tanong nito. "O-of couse not!"

"You are-."

"Sige ituloy mo pa iyang sasabihin mo I swear hindi ko na itutuloy ito." Banta

niya na ikinapanlaki ng mga mata nito as if what she said is pure horror.

"Hindi mo ako bibitinin I've been waiting for this." Mabilis itong kumilos at saka
inayos ang pwesto niya before he position his naked length in between her thighs...
yeah, he is so naked and long... he is about to enter her when she realized
something. "Rayleigh." He called her name in pure agony.

"You... where's your condom?" sumama ang mukha nito sa sinabi niya.

"Not now I promise I will withdraw once I am near."

Hindi buminta sa kanya ang sinabi nito, knowing Dale nawawala ito sa sarili kapag
malapit na ito sa

climax nito.

"No."

He just sighed and raise his hands at saka inabot ang pants na suot nito. She can
hear a foul tearing and she is familiar with the sound. Hindi na niya tiningnan ang
sunod na ginawa nito kahit na palagi naman siya ang nagsusuot ng condom nito still
hindi pa rin siya sanay.

"It's all done now give me your hands." Nagtatakang ibinigay niya ang kamay niya
dito and then he slipped something on one of her finger. Nanlaki ang kanyang mga
mata ng makita ang suot ng daliri niya, napakurap siya. "That's not an engagement
ring-."

"I know what it is!" napataas ang boses niya dahil may nakita na siyang pamilyar
na ganoon. Her friends are wearing the same thing at nalaman din niya kung ano ang
ibig sabihin ng bagay na nasa daliri niya.

"You do?"

Tiningnan niya ito ng masama. "You... this is your mark! Bakit mo ito isinuot sa
akin?" she tried pulling the damn silver ring with a blue studded gems covering the
four clover leaf design above the

ring. Sa kasamaang palad hindi niya iyon matanggal... "No, Dale tanggalin mo ito."
 "You've been asking me too much today Rayleigh." And before she can debate about
pulling out the ring he already penetrated her making her arch her body due to the
sensation of the friction of their bodies. "Ohh dear... you are so tight." He
grunted, he always says that everytime he slept with her. She isn't really tight,
he is just too big for her.

Nagtataka siyang napatingin dito, he is enjoying the moment when he is inside her.
She can see a smile on his face when he moves inside her in a very slow motion.
Hindi naman kasi ito ganito, before when he is inside her he moves too fast she
can't even hold a breath na kailangan niya pang manghingi ng suporta dahil
pakiramdam niya ay babaliin na nito ang katawan niya. But now he is too gentle with
her, not wanting to hurt her.

"You are mine now Rayleigh." Masuyo nitong pinahid ang pawis sa noo at pisngi
niya. "I marked you as mine."

Gusto sana niyang sumagot na hindi, at hindi pwede pero biglang bumilis ang galaw
nito and her build up is near to explosion kaya napahawak siya sa magkabilang
balikat nito.

"Say you are mine cara mia."

Paano pa ba nito nagagawang makipag-usap sa kanya kung siya nga na nakahiga ay

halos wala ng lakas upang magsalita? Puro ungol lang ang lumabas sa mga labi niya.
"Rayleigh."

"I'm yours!" wala sa sariling sigaw niya ng marating na niya ang langit na pareho
nilang nilikha.

"And I am yours too." He said as he spilled his seeds inside her... she is still
glowing from the aftermath when she realized something. HE SPILLED HIS SEEDS inside
her! Nagmulat siya ng mga mata at nanlalaki ang mga iyon na tiningnan niya ang
binata. Inis na tinulak at hinampas niya ito.

"Dale!" sigaw niya sa pangalan nito.

"Hmn!?" may hinanap ang mga mata niya and saw the ripped silver foil below the
table and the unused and unrolled piece of plastic on its side.

"I hate you Dale!" naiinis na ani niya dito.

"Hey, don't-."

"Don't touch me you promised me na hindi mo ako bubuntisin, paano kapag mabuntis
ako hindi

pa naman ako safe ngayon." Inis na hinila niya ang buhok nito. Gusto niyang
magpapadyak at mag-iiyak.
 "So what kung mabuntis kita pananagutan ko naman ang anak natin."

"You don't understand!" sigaw niya.

"Calm down Rayleigh-."

"Calm down? Huwag mo akong kausapin." Asar na hinablot niya ang mga damit niya at
mabilis iyong sinuot at saka nagmamadaling umakyat sa silid na nasa ikalawang
palapag. Nagpupuyos siya sa galit dahil sa ginawa nito, hindi pa siya handang
mabuntis. May pangarap pa siya gusto pa niyang mag-aral sa Paris at gusto pa niyang
pumunta kung saan-saan para kumuha ng mga pictures. At kapag nabuntis siya she will
be tied here and worst kailangan na niyang tigilan ang pagiging freelance
photographer. Hindi siya natatakot sa future ng magiging anak niya mas natatakot
siya sa magiging future niya.

She can't assure the safety of her heart around him, masasaktan na naman siya lalo
pa at unti-unti ng natutunaw ang yelo na bumabalot sa puso niya. She can't risk her
heart again nadala na siya, sobrang dala na. Nakakatakot

na ang magmahal muli at mas lalong natatakot siya na mahalin aang isang tulad ni
Dale. Ito kasi ang klase ng lalaking hindi marunong magmahal, she will never be
loved by him.

<<3 <<3 <<3

a/n: first sem finals is finally over! It's over parti! parti! wootwooot! Kahapon
pa natapos pero ngayon lang nagsink in. After the finals i have a date with my
girls, my two bestfriends. It's funny how I waited them, I was in a coffee shop
near a bookstore in SM. I was waiting for them habang kaharap ko ay ang aking class
record and calculator. Kumakain ako ng carrot muffin and mango something na
maraming whip cream sa ibabaw. I was enjoying my whip cream when I saw someone
familiar sitting in a table across mine. He was really familiar and he was looking
at me too, alam niyo iyong alam niyong kilala niyo ang isa't isa pero hindi niyo
alam kung kailan.. you forgot the name but you remembered the face. We are
exchanging glances while I am making grades and he is looking at his phone and
drinking his coffee. Naging awkward tuloy ang feeling then one of my friend finally
after years of waiting... ~.~ dumating na rin. She called my name and we chatted
pero hindi pa rin umaalis iyong si familiar being. When my friend excused herself
dahil susunduin pa niya iyong isang friend namin tumayo na iyong si guy. I was
disappointed dahil gusto kong malaman kung sino siya at kung saan talaga kami
nagkita. Akala ko aalis na siya pero huminto siya sa tabi ko and then he callde me
by my name.. nakangiti na siya and then he introduced himself.. hahaha... kaya pala
siya familiar dahil classmates pala kami noong elementary pa kami. Kami iyong
partner in crime at siya iyong nagdadala ng santol at makopa sa bahay namin dati.
Kami din iyong naglalaro ng tex at nambabato ng bato sa bahay ng kapitbahay namin
kapag trip lang namin. Kababata ko pala siya, we lost touch when i transferred
right after I graduated elementary.
Ang liit ng mundo, magkikita at magkikita pa rin pala talaga kami in a very
unexpected place.

Iyon lang, encounter lang namin iyon ng friend ko.

Pero mas trip ko ang nangyari right after that kasi nanood kami ng Anabelle,
compare to conjuring mas trip ko iyong conjuring keysa sa Anabelle. Nakukulangan
ako sa horror factor ng anabelle eh but nevertheless maganda din naman.

=================

Chapter Nine-C

Chapter Nine-C

TUMILA na ang ulan pero hindi pa rin tumitila ang galit ni Rayleigh sa kanya,
hindi siya nito pinapansin at hindi siya nito tinitingnan. Alam niyang kasalanan
niya kung bakit ito galit pero hindi siya nakaramdam ng sisi. Kung ang buntisin ito
ang tanging paraan upang hindi na ito mawala sa kanya then be it.

He can still remember how he made that plan, the plan to make her stay. Sa dami ng
mga babaeng nakapalibot sa kanya iyong pamilya at mga kaibigan niya isa lang ang
naconclude niya ang mga babae kapag umalis matagal bago magpakita uli. Si Ayeth it
took two years before they've been together with Yael, his poor cousin. Nakita niya
kung paano halos masira ang buhay ng pinsan niya and that traumatize him. Si Yelena
din umalis, tapos dalawang taon ay bumalik na ito na may asawa at anak na raw at
nakita niya kung paano nagkukumahog si Grayzon upang makuha lang ang pinsan niya.
Lahat ng mga babaeng umaalis at nagbabalik ay mahirap makuhang muli.

Kaya hindi niya hahayaan na umalis ito sa kanya kahit na magalit ito...

Flashback...

NASA loob siya ng opisina ni Yael may meeting sila at dahil may iniisip siya kaya
napaaga ang pagdating niya sa opisina nito.

"Uy, ano iyan? Bakit hawak mo na iyan?" untag ni Allyxel sa kanya na hindi niya
namalayan ay nakapasok na rin sa office ni Yael. They have a meeting, actually
boy's meeting kasama sina Albie, Gray at Miggy.
 He is still playing the ring that serves as the pendant of his necklace that he
rarely wears para kasi sa kanya napakagirly ng pagsusuot ng ganoon at mas lalong
nakakagirly ang maniwala sa pamahiin ng kanilang magbabarkada. Noong unang
iprinopose ni Dane who happened to be his sister natawa lang sila. Actually silang
boys ay hindi naniwala dahil nakakabading nga only women loves the thought of
having a perfect mate... a soulmate.

"Naniniwala ka na diyan?" singit ni Yael na nakabalik na rin sa opisina kasama na

nito si Gray at si Albie habang si Miggy naman na may hawak na cellphone na
nakabusangot ang mukha ay nakasunod lang sa dalawa.

"I don't." he said at muli sanang ibabalik ang mark niya pero parang hindi na niya

iyon mabitiwan.

Umupo na ito sa couch habang si Yael naman ay kumuha ng alak sa may bar at
ibinigay sa kanila. It means they are going to start their boy's hang-out.

"Akala ko ba hindi ka naniniwala diyan you even promise to throw it away." Si

Albie na hawak din ang mark na ibinigay ng misis nito sa kanya. Albie doesn't have
that original mark pati na rin si Grayzon, only Allyxel, Yael, he and Miggy have
those dahil sila naman ang magkasamang lumaki. Ang dahilan kung bakit hindi
binigyan si Albie ay dahil sa sinabi ni Yelena dati na hindi daw dapat nila bigyan
si Albie dahil sumpa daw kapag parehong may mark ang magkakatuluyan. Eh ang pinsan
niya may mata para sa future kasi alam nilang may something sa dalawa.

"Mukhang hindi na niya naituloy itapon at dahil nailabas na iyan mula sa kanyang
treasure chest ay ibig sabihn may pagbibigyan na iyan." Tukso pa ni Miggy sa kanya
na ibinaba na ang cellphone nito sa center table.

Nagtawanan ang mga ito. "Of course he won't give up his life to someone si Dale pa
he is contented with his bachelor life at kahit na may anak na iyan hindi man lang
nabawasan ang fans club."

Dapat ay masaya siya ngayon yes, even if may anak na siya it doesn't mean he is
least popular now nothing changes. Hindi na niya kailangan pang magpakasal para
lang magkaroon ng anak at ng tagapagmana everything is laid to him in silver
platter pero bakit may kulang?

"Bakit ka natahimik diyan don't tell me gusto mong magkaroon ng nanay si Damon?"
hindi pa rin siya nakaimik pa.

"O baka naman gusto niya iyong nagdala sa anak niya." Tiningnan niya ng masama si
Yael napasipol naman ang iba.

"Why not? Ray is single and very available maraming may gusto sa kanya dati siyang
beauty queen who stepped down from her crown due to some reasons. At kahit ilang
taon na ang lumipas she still have that beauty and body every male species would
die for."

Naikuyom niya ang kamao niya. Rayleigh will have no one but him... she is only
his.

"Sa iyo? SI Rayleigh sa iyo?"

Napatingin siya sa mga ito mukhang nasabi niya ng malakas ang iniisip niya and from
the looks of it mukhang hindi na siya pwedeng makapagsinungaling sa mga ito.

"Kailan pa siya naging sa iyo?" seryosong tanong ni Miggy.

"She is mine, akin lang siya." He isn't thinking now mas malakas na ang boses
niya.

"Okay, ganito kasi iyon Dale. Hindi mo naman siya pag-aari you haven't marked her
yet."

Mahigpit niyang hinawakan ang singsing mukhang alam na niya kung bakit kinuha niya
iyon sa lagayan nito. He already found someone whom deserving to have his mark and
that is her, her Rayleigh.

"Then I'll mark her."

Ngumiti ang mga kasama niya. "Who'd have thought si Rayleigh lang pala ang katapat
mo." Komento ni Allyxel.
 Ngumiti lang siya. "Yeah, my perfect match. My baby's

mommy, gusto kong pangalan niya ang ilagay sa birth certificate ng anak ko possible
ba iyon?"

"With all the money you have everything is possible Dale."

Sana nga pero may marami pa siyang problema ngayon. Hindi pa sila in good terms ni
Rayleigh the last time they've spoke ay galit na galit ito sa kanya well he is an
asshole so probably hindi pa rin nawawala ang galit nito sa kanya.

Nagselos lang naman siya ng makitang kasama nito ang Ramon or Roger or whatever
that ugly mutt's face. Hindi naman mas hamak na gwapo siya keysa sa mukhang kalabaw
na iyon, he is rich although walang pakialam si Rayleigh doon... at mas lalong
galit ito sa kanya dahil sa ginawa niya dito. Naging makitid ang utak niya sa mga
bagay-bagay at naakusahan pa niya itong kalaguyo ng ama niya.

To think na hindi kayang gawin iyong ng kanyang papa, his father loves his mother
too much to the point of ecstacy. He took her virginity without gentleness on it
kaya mas lalong tumaa ang lebel ng galit nito. Kung malapit lang siguro siya sa
pader ay malamang basag na ang bungo niya ngayon.

"I heard

from my wife aalis na raw ngayon si Rayleigh papuntang London." Tila nawala siya sa
kanyang iniisip sa narinig niyang sinabi ni Yael. "Knowing our women once they are
out from our grasps they'll get lost and we will have hard time finding them. Tsk.
Kapag si Rayleigh umalis for sure mas matagal pa sa dalawang taon bago iyon
makabalik."

"And maybe once she's back she'll be like Yelena, married with a child."

Napatayo siya and dash out from the room where his friends were laughing at his
stake. Curse them! Hindi niya hahayaan na makaalis si Rayleigh, not until he is
dead.

End of flashback...
 Hindi na isya nakatiis pa at hinarap na si Rayleigh, he stopped her pero hindi pa
rin ito tumitingin sa kanya.

"Rayleigh I am not sorry for what I did but I am sorry for making you feel mad at
me please don't get mad at me." Doon na tuluyang tumitig sa kanya si Rayleigh,
titig? No, she is glaring at him. Akala niya isang babae lang ang kinatatakutan
niya at iyon ay ang mama niya pero mukhang mali siya dahil may mas
nakakapagpanginig pa pala ng tuhod niya at ang malala pa doon ay isang tinginan
lang nito

bagsak na siya.

"I hate you." Binayo nito ang dibdib niya. "Ayokong mabuntis Dale gusto ko pang
pumunta sa Paris para mag-aral gusto ko pang kumuha ng pictures. Paano ko magagawa
iyon kung mabuntis mo ako? Hindi mo ako maiintindihan kasi... kasi nasa iyo na ang
lahat. Kahit anong gusto mo ay nakukuha mo agad paano naman iyong tulad ko? Isa-isa
ko pang naaabot ang mga pangarap ko, hindi ko pa nagagawa ang lahat ng gusto ko."

Pinigilan niya ito sa palapulsuhan he gets her points pero selfish na kung selfish
hindi na niya pakakawalan pa si Rayleigh.

"Look Rayleigh, kahit na mabuntis kita you can still study sa Paris. At makakakuha
ka pa rin ng mga pictures na gusto mo." Masuyo niyang tinuyo ang luha mula sa mga
mata nito.

"Talaga?"

"Yes, pero kasama ako at kasama si Damon." Sumimangot ito.

"You know it is impossible!" sinamaan siya nito ng tingin. "And this ring."
Pinilit pa rin nitong hilahin ang singsing na nasa daliri nito pero sa kasamaang
palad ay ayaw talaga nitong matanggal...

sa kanya it's a good thing. Mas lalo itong nainis kaya binato siya nito ng bagay na
unang nakuha nito at tumama iyon sa noo niya, mabuti nalang talaga at isang rolyo
ng tissue lang iyon or else may third eye na siya ngayon.

"Ray-."
 "Talk to me and you are dead. I-uwi mo na ako sa bahay ko."

"We will, okay iiwan muna kita dito at kapag nagbalik na ako I want you to cool
down."

"Makita lang kita tumataas na ang presyon ko."

"Don't worry Rayleigh masasanay ka rin dahil araw-araw mo ng makikita ang mukhang
ito."

"Hell no!"

ANG BRUHO! Ang walang hiya! Ang lakas ng loob nito na sabihin sa kanya na makikita
niya ito araw-araw! Nagpupuyos talaga ang loob niya habang iniisip ang ginawa nito.
He fooled her, nagsinungaling

ito sa kanya.

"Are you hungry?"

"No, I want home."

"Rayleigh-."

"Shut up." Kinuha niya ang cellphone niya and call her suking airline. She wanted
to book the next flight to London pero lahat sila sinasabing fully book.
Napakaimpossible namang fully book ang mga iyon dahil hindi naman peak season. She
even tried booking a flight to somewhere in Asia pero lahat nalang ng sasabihn
niyang place ay hindi available. Asar na binaba niya ang cellphone at binalingan si
Dale na ngingisi-ngisi lang habang nagmamaneho.
 "Ikaw ang may dahilan kung bakit hindi ako makalabas ng bansa ano?" akusa niya
dito pero hindi siya nito pinansin na para bang hindi siya nito narinig. "Damn it
Yue Dale!" gusto na niyang ibato ang cellphone sa lalaking kaharap niya ngayon.

"You know, you look so hot when you are mad." She rolled her eyes at him dahil
gumagana na naman ang pagiging malanding lalaki nito. Kung hindi siya nagalit sa
ginawa nito baka ngayon ay lutang pa

rin siya, he just made love to her with all the gentleness in the world.

"I still hate you."

"Hate me as long as you want but you can never change the fact that I already
owned you now." And he winked at her making her blushed.

"You don't owned me."

"Oh I do, I already marked you as mine Rayleigh and you've already confirmed it
over and over again. Every part of your body is mine."

"Binabawi ko na iyon." Bigla nitong itinigil ang kotse sa isang masukal na lugar
nagpalinga-linga siya upang tingnan kung may dumadaan pa par asana manghingi siya
ng tulong but unfortunately wala. Tinanggal nito ang seatbelt nito at saka lumapit
sa kanya at marahang hinaplos ang kanyang pisngi.

"Bawiin mo man ng ilang beses I will make sure na isisigaw mo pa rin ang yes and I
know so many ways."

"Malandi ka! Tigilan mo na nga ako I won't let you touch

me again last na iyong kagabi."

"Kanina."

"Whatever." Hindi siya mapakali sa kinauupuan niya dahil mas lalo lang itong
lumapit sa kanya. "Dale uuwi na ako." Mabuti nalang at hindi nabasag ang boses
niya. Ang lakas ng tibok ng puso niya ng mga sandaling iyon, is it because of the
way he looks at her. "Tigilan mo na nga iyan hindi ka naman ganyan dati ah."

Bigla nitong dinampian ng halik ang mga labi niya. "Of course you changed me and I
am loving these changes cara mia. Thank you." Nagulat siya sa sinabi nito. She
isn't expecting it really. "At para hindi ka na magalit sa akin papayagan na kitang
pumunta sa London."

"Really?"

"Yes." Umayos ito ng upo. "With me of course at isama natin si Damon."

"Hindi pwede hindi pa nabibinyagan iyong bata." Naalala niyang sa susunod na

linggo na pala ang binyag ng anak nito.

"Oo nga pala." Bahagya

itong natahimik. "Pagbalik natin mula sa London."

"Ako lang ang pupunta."

"Nope, kailangang nandoon ako. I told you I already marked you at kung saan ka
magpunta ay nakasunod lang ako."

"Kailan ka pa naging aso?"

Tumawa ito sa tanong niya. "The day I tasted the sweetest bones dear." Marahas
siyang napabuntong-hininga at iniba nalang ang direksyon ng tingin. Napansin niyang
pamilyar na ang lugar na tinatahak nila, daan papuntang airport.

"Sa airport ito papunta ah, akala ko ba walang-."

"You are not riding an airplane dear, we are going to use my plane." Napakurap
siya sa sinabi nito. We?

"Don't tell me sasama ka?"

 "Uhuh."

"No! May sakit si Damon sinong mag-aalaga sa kanya?" natatarantang tanong niya.

"Sina mama at papa natawagan ko na sila at payag silang samahan kita sa London to
make sure na babalik ka."

"Babalik naman talaga ako."

"Basta sasamahan kita." Nakita niyang nagdugtong na ang mga kilay nito.

"Para kang baliw ano naman ngayon kung babalik ako o hindi."

"You are already mine Rayleigh and I want to make sure na hindi mawawala kung
anuman ang akin." Biglang naging seryoso na ito.

"At ilang beses ko bang sasabihin na hindi mo ako pagmamay-ari at walang nagmamay-
ari sa akin."

"I owned you, all of you." Pinal na wika nito, siya nalang ang nanahimik dahil
mukhang ayaw talaga nitong patalo sa 'I own you' debate nila.

NAKATULOG na si Rayleigh mukhang napagod yata ito, sino bang hindi mapapagod
mukhang siya lang yata. Napangisi siya habang sinusulyapan ang singsing na suot ni
Rayleigh, his mark. Bagay

na bagay sa kamay nito ang marka niya, and once they mark someone it will be
forever, hindi na nila ito pakakawalan pa. Huminto sila sa hangar na pagmamay-ari
ng pamilya nila agad siyang umibis at sinalubong siya ng mga tauhan niya doon.
 "Okay nab a?"

"Tapos na po sir, nakargahan na rin ng gasoline ang eroplano."

"Good, aalis na kami." Bumalik siya sa kotse niya gigisingin n asana niya si
Rayleigh pero himbing na himbing ito sa pagtulog and it looks like he doesn't have
a heart to wake her. Napangiti siya sa naisip niya, heart... may puso pala talaga
siya. And it took one woman to finally revive his sleeping heart and it also took
one woman to own it.

He owns Rayleigh, but definitely and without any doubt Rayleigh owns him too...
all of him. Ganito pala ang feeling na iyon. That feeling he is scared to feel,
that feeling his friends and his cousins feel when they are staring their wives...
those stares he envied because he never felt it kaya nga siguro itinanim niya sa
isip niya na okay lang siya ng mag-isa.

Sinabi niya noon na life is perfect because he have everything, sinabi lang pala
niya iyon upang pagtakpan ang kahinaan niya. Upang pagtakpan ang nag-iisang kulang
sa buhay niya at iyon ay ang babaeng ito.

She is the fulfillment of his dim life, she is the eight color of his rainbow. The
fourth leaf of his clover. His perfect match.

Nagiging corny na siya.

"You will love me cara mia, you will love me until eternity." He whispered to her,
he saw her smile on her sleep and nuzzle her checks on his chest.

Perfect. This is perfection.

<<3 <<3 <<3

a/n: finally, pinayagan na ako ng net na makapag-update! Sa tingin niyo end na ba
ito? Nope, hahahaha... may mga chapters pa. Let's know what will happen sa dalawang
ito. And by the way, binasa ko po siya ulit kasi po kapag nagsusulat ako ng new
chapter ay hindi ko binaback read iyong stories. Iyong chapters na inaupdate ko
hindi rin po iyan edited ha, ika nga nila fresh from the oven pa ang mga iyan.
Don't worry kapag nagkatime ako, i-eedit ko isa-isa ang mga chapters.
STATUS UPDATE: May one week seminar kami ngayon and swear to God i hate seminars
kasi ang boring. I hate when the speaker talks and it makes me sleepy and hungry
and worst I can't sleep dahil makikita ako ng mga kasama ko. May masamang
experience pa naman ako sa mga seminars. Bakit ba kasi ang daming seminars pwede
namang hindi nalang hindi ba?
PPS: I am hungry.

=================

Chapter Ten-A

Chapter Ten-A

Napapitlag siya ng maramdaman na lumapat ang likod niya sa isang malambot na

bagay. Nagising na siya pero ayaw pa ring bumuka ng mga mata niya marahil sa
komportable siya sa kanyang pwesto. Parang napawi ang pananakit ng likod niya kaya
nagpasya nalang siyang matulog muli. Pagod na pagod ang pakiramdam niya at
nanlalata na rin siya para kasing bumiyahe siya ng ilang oras.

Naramdaman nalang niyang tila may malamig na hangin na dumampi sa dibdib niya.
Tinakpan niya ang dibdib niya pero may mga kamay na pumigil sa mga braso niya at
masuyong inilagay iyon sa gilid ng kanyang katawan. Tapos ay naramdaman niyang
hinuhubaran na siya--- that woke her up.

"Ha?" mabilis siyang umayos ng upo at tiningnan ang sarili niyang bra at panty
nalang ang suot. Napakurap siya at napatingin sa buong paligid... it's freezing
cold! "Dale what are you doing?"
 "I'm going to change your clothes, nilalamig ka na kasi kanina winter pala ngayon
dito." Napakamot ito ng ulo, napansin niyang nakasuot na ito ng makapal na sweater
but still he looks so hot and delicious to eat. Ipinilig niya ang ulo niya dahil
nga sa may pumasok na naman sa isip niyang malaswang

bagay to think na nagalit siya dito dahil hindi ito nagsuot ng condom.

"Ako na ang magbibihis sa sarili ko." Inilahad niya ang mga palad sa harap nito
pero ngumisi lang ito at umiling.

"Don't worry I will not touch you again unless hindi ka pumapayag ginawa ko lang
ang ginawa ko kahapon dahil natakot akong mawala ka sa akin. Women have tendencies
to runaway."

"And men have tendencies not to listen very well." She remarks.

"I'm sorry Rayleigh, I really do." Lumapit ito sa kanya at maingat na isinuot sa
kanya ang isang matching sweater. Hanggang kalahating hita niya iyon at ng isusuot
na nito ang pajama niya ay pinitik niya ang noo nito.

"Ako na." at mabilis niyang isinuot ang pajama na pamilyar sa kanya. Napakurap
siya ng marealized na nasa kanyang apartment na siya sa London. Kaya pala sinabi
nitong winter ngayon dahil wala na pala sila sa Pilipinas. Nasa London na sila. "P-
paano? Hindi ko-."
 "Masyado ka yatang napagod kaya nakatulog ka sa buong biyahe." Kumilos ito at may
kinuhang bowl na may lamang soup at saka sumampa uli at tumabi sa kanya. "Kumain ka
muna hindi ka pa rin kumakain, I know you are hungry."

"Ako na." hindi na niya naagaw ang kutsara dahil mabilis nitong naiwas iyon.

"Let me feed you." And before she can say something ay ninakawan muna siya nito ng
halik sa labi niya. Nagtatakang napatingin siya dito, Dale is acting really weird
nakakatakot tuloy ito. "Here, open up." Tinanggap nalang niya ang pagkain na
sinusubo nito sa kanya. Hindi niya kailangan pang ngumuya pa dahil soup naman iyon.

Nagtatakang tiningnan pa rin niya ito. "Bakit ka ganyan kung makatingin?"

"May sakit ka ba?"

Hinawakan nito ang leeg at noo nito. "Nope, wala naman bakit?"

"Bakit... bakit ang sweet-sweet mo? May nagawa ka bang kasalanan?"

 Napakurap ito pagkatapos ay bumulanghit ng tawa. "Bakit masama bang maging sweet?"

"May pinaplano kang masama sa akin ano?" nayakap niya ang sarili niya. "May ginawa
ka bang masama sa akin-." Sinubuan uli siya nito at pinunasan ang gilid ng mga labi
niya.

"Wala akong ginawa at kahit na may gusto akong gawin hindi pwede kasi nga
natutulog ka." Nagdududa pa rin siya dito.

"Hindi rin, noon sinabi mo gagahasain mo ako kahit na natutulog ako."

Napangiwi ito sa ginamit niyang salita. "As far as I remembered it's not rape Ray,
at noon iyon iyong akala ko---ayysst! Huwag na nga nating ibalik ang dati." Reklamo
nito. Muli siya nitong sinubuan.

"Paano mo nalaman ang address ko dito?" pag-iiba nalang niya sa topic.

 "Si Ayeth, kay Ayeth ko nalaman. Balak ko sanang maghotel nalang tayo pero
napansin kong nilalamig ka

na and since wala ka namang dalang mga gamit kaya tumawag ako kay Ayeth and asked
her where's your address."

Something inside her melted, mukhang unti-unti na talagang natitibag ang walls na
ibinalot niya sa puso niya.

Pero handa na ba siya?

"Thank you."

"Anything for you." Hinalikan nito ang noo niya. "Ray."

"Hmn?"

"K-kung sasabihin kong ikaw ang gusto kong maging-."

 "Maging?"

"Ahm, wala sige kumain ka muna." Sunod-sunod ang naging pagsubo nito sa kanya.
hindi na rin siya nagtanong pa dahil mukhang uneasy ito sa sasabihin na yata nito.
Pagkatapos niyang kumain ay pinabalik

siya nito sa pagpapahinga, gusto pa nga niyang matawa ng tila ay baliw itong humiga
sa sofa.

"Bakit diyan ka? Dito ka nalang ako nalang diyan." Pareho naman nilang alam na
hindi ito kasya sa maliit na sofa niya. Ngumiti lang ito.

"I am okay here matulog ka nalang uli."

"Bahala ka." She closed her eyes pero hindi naman siya nakatulog kaagad, actually
hindi pa siya inaantok dahil pinapanood lang niya ang pagbaling ni Dale sa kung
saan-saan dahil hindi nga ito komportable sa sofa. "Dale."

"Yes?"
 "Dito ka na." turo niya sa bakanteng espasyo ng kanyang kama.

"Ayoko, dito lang ako."

"We both know you aren't comfortable there kaya dito ka na."

"Mas lalo akong hindi komportable sa tabi mo." Namumulang wika nito.

"Bakit? Ilang beses mo na rin naman akong nakatabi ah."

"Iba pa rin iyon, we have uhm.... We do something before I sleep beside you. At
ayokong galawin ka uli ngayon hangga't hindi mo ako binibigya ng permiso. Ayokong
magalit ka ulit sa akin."

Parang batang wika nito. "I am too tired to permit you to touch me, dito ka na
gusto ko ng unan."
 He groaned, namumula ang pisngi nito... she didn't know may side palang ganito ang
lalaking iyan. "Paano kapag may gawin na naman ako?"

"You won't huwag ka ng papilit dahil kapag ako nagalit sa sahig ako matutulog para
fair." He glared at her tapos ay tumayo at lumapit sa kanya. sumampa ito sa kama
but he made sure na nasa pinakaedge ito ng kama. Nakaisip tuloy siya ng kapilyahan
at gumulong siya papunta sa side nito. Ipinatong niya ang braso niya sa ibabaw ng
abs nito and she giggled when she heard him sucked his breath.

"Please Rayleigh... don't tease me like this."

"What? Wala naman akong ginagawang masama ah. Gusto ko lang hawakan ang abs mo."
She bit her lips when she starts to draw some lines above his sweater at alam
niyang damang-dama nito ang mga daliri niya. And she could see something on his
pajama pants coming into life.

"You are torturing me Ray please..." itinulak siya nito palayo, hindi masakit pero
nainis siya. Kaya sa inis niya ay sumampa siya sa ibabaw ng katawan nito na
ikinapanlaki ng mga mata nito, bakit ito lang ba ang marunong mang-advantage?
Marunong din siya no.

"I am going to sleep above you kaya huwag kang maingay."

 "Rayleigh." He whispered. Gusto lang niyang makaganti dito, so maybe a sleepless
night wouldn't be that bad at all. Idinikit niya ang pisngi sa ibabaw ng dibdib
nito, she is enjoying the beating of his heart para pa ngang lullaby iyon sa kanya.
Ang lakas ng tibok ng puso nito... tsk... she huffed when he pushed her on the bed
pero nawala lang din ng bigla nalang siya nitong yakapin ng mahigpit. His arms and
his body fits her body perfectly... and he is damn so hot. Yumakap din siya dito,
hot din kaya siya kaya

spread the hotness baby. Napangiti siya bago pumikit at tuluyan ng natulog.

"GOODNESS, I am glad you are finally here." Salubong sa kanya ng kanyang assistant
na si Georgia, isang half Filipino at half-British. Marunong iyang magtagalog pero
mas cute pakinggan ito kapag nag-English ito na may British accent. Sa lahat ng mga
tauhan niya dito siya komportable kasi dito siya nakakapagsalita ng tagalog.

"Sorry for the delay nahirapan akong kumuha ng flight." Lumagpas ang tingin nito
sa balikat niya at mukhang alam na niya kung sino ang tinitingnan nito. Gusto
niyang mapasimangot ayaw kasi niya na may nakatingin ng ganoon sa lalaking kasama
niya. Kanina pa siya naiinis magmula ng kumain sila sa isang restaurant ang sarap
sapakin ng pancakes na may butter at maraming syrup ang mga mukha ng malalanding
babaeng iyon.

A little possessive. Napasimangot siya sa panunukso ng utak niya, hindi siya

possessive at mas lalong hindi siya selosa. Aren't those words the same?
 "Oh my god, who's that hunk?"

He is mine. Gusto niyang isigaw sa mukha ng assistant niya pero ayaw niyang bigyan
nito ng malisya ang sasabihin niya.

"Hi," napalunok siya at mas lalong gusto na niyang hilahin palayo doon si Dale
upang itago sa mata ng mga linta sa paligid niya. Jeez, bakit ba siya nagiging
ganito? Hindi naman siya ganito dati kay Rafael ah.

Well mas gwapo naman talaga ng hindi hamak si Dale, he has this chinito and Spanic
lineage on him kaya hindi nakakapagtatakang maging katakam-takam ito sa mga mata ng
predators. He is like a prey to every woman around him. He is the exact definition
of tall, dark, handsome and manly.

"He talks." Kinikilig na bulong ni Georgia sa kanya.

She rolled her eyes at her assistant at biglang napatayo ng tuwid ng hapitin ni
Dale ang beywang niya securing her na hindi ito mawawala. Knowing THE Dale, he is
that chick-magnet and a sex-starved man. Napansin din ng assistant niya ang
paghawak ni Dale sa kanyang beywang.
 "Oh em-girl! Don't tell me you already have a boyfriend?" tili nito at imposibleng

walang makarinig ng sinigaw nito. Iyong mga babaeng kulang nalang ay hubaran ng
tingin ang kasama niya ay parang nabuhusan ng malamig na tubig. Gusto tuloy niyang
mapangisi pero pinigil niya ang sarili, gusto din niyang itama ang sinabi ni
Georgia dahil medyo nakakahiya hindi naman kasi sila ni Dale.

"Ahm, Dale is-."

"You must be Georgia, Rayleigh's assistant I presume?"

"The one and only." Inilahad nito ang palad nito at tinanggap naman iyon ni Dale
saglit lang na nagdikit ang mga palad ng dalawa dahil mabilis na tinanggal ni Dale
iyon at saka mas lalong humigpit ang yakap sa kanya. "It's nice to meet you..."

"Dale." Siya na ang sumagot.

"It's nice to meet you Dale." At ang bruha nagpacute pa. Kaya bago pa man niya ito
masabunutan ay hinila na niya si Georgie.
 "Where's the client?" she asked.

"He's in your office." Pero nakatingin pa rin it okay Dale. Mukhang hindi na talaga
niya mapipigilan ang babaeng ito.

"I'll talk to the client first and then right after pwede bang tawagan natin si
Marx? I would love to dine with your husband again, Georgia." She said with a smile
on her face. Napasimangot ito at napatingin sa kanya.

"Kill joy." Doon na siya napangiti. Nagpaalam na ito sa kanilang dalawa, sasabihan
na daw nito ang client na nandoon na siya.

"Possessive aren't we?" tukso ni Dale sa kanya.

"I am not." Naiinis pa rin siya dahil hindi man lang ito gumawa ng paraan upang
hindi ito tingnan ng mga babaeng iyon.

"Aminin mo na kasi I find possessive woman sexy."

 "Sexy na ako possessive or not."

Tumingin ito sa kanya from head to foot and then smiles dangerously. "True to your
words

cara mia." He said winking at her making her heart beat wildly. Nakakabaliw talaga
itong nararamdaman niya. Last night she asks herself if she is ready to fall in
love again... and right now hindi pa rin niya mahanap ang sagot. Parang may kulang
pa rin.

"Diyan ka na nga mamasyal ka everywhere you go." Basta huwag mo lang ipakita sa
akin na may babae kang kasama kundi malilintikan na ito sa kanya.

"Hindi ako maghahanap ng babae promise." Tiningnan lang niya ito ng masama.

"Whatever."

"We need to talk after your meeting, it's a very important matter."
 "Ano iyon?"

"Basta." Lumapit ito sa kanya at hinalikan siya sa tungki ng ilong niya. "Take
care."

"Sira ka talaga sa loob lang ang meeting ko."

"Basta ingat ka pa rin."

"Thanks." Shit na malagpit, kung dati ay halos magpatayan na sila sa galit nila sa
isa't isa ngayon parang ayaw na niyang mawala sa tabi nito. "Ikaw din ingat rin sa
mga linta sa paligid."

Tumawa naman ito sa sinabi niya, it just prove how possessive she is. "No, you
take care. Pakakasalan pa kita." His last words were not clear dahil may biglang
dumaan na mga babae na maiigay.

"Ano iyon?"
 "Nothing, just go now." Natatawang tinalikuran niya ang binata. Baliw si Dale pero
baliw din yata siya dahil nag-eenjoy siya sa pakikipaglandian dito. With a light
heart ay nagtungo na siya sa kanyang opisina.

"Good morning-." Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya ng makilala kung sino
ang naghihintay sa kanya sa loob.

Mas lalong lumakas ang kabog ng puso niya at pakiramdam niya ay nanlamig ang mga
paa niya.

Walang kwenta ang malamig na panahon sa labas ng kanyang gallery sa panlalamig na

nararamdaman niya.

"Sweet Rayleigh." Napahakbang siya patalikod ng humakbang ang 'kameeting' niya

papunta sa kanya. "I missed you."

"Stop! Don't you dare."

"What's with the cold treatment my sweetie? Don't you miss me? I know you will
wait for me, I am free now and I am free to choose whom I want to marry. I still
love you sweetie."
 Humugot siya ng malalim na hininga at kinalma ang sarili niya.

"Leave."

"What?"

"Leave now Rafael."

<<3 <<3 <<3

a/n: okay update na uli, now let me say something serious. The main reason kung
bakit hindi ako nakapagsulat ay dahil sa seminar

namin. For the first time in forever ay naging interested ako sa isang seminar pero
hindi dahil sa speakers kundi dahil sa topics. It talks about human rights and
child's rights. Quiet interesting right? Pero sana hindi na pala ako nakinig pa.

Ayun nga the speaker talks more on the rights of the students... and as much as I
say na fair lang per sorry hindi talaga siya fair eh. Sa mga teachers diyan and
soon to be teachers here it goes...

As a student naranasan ko iyong mapunish kasi hindi naglilinis ng classroom,

nakaranas na rin akong magkneel sa asin at mongo kapag walang assignment. Naranasan
ko na rin ang magsit on the air kapag hindi ako nakasagot sa tanong ng teacher at
naranasan ko na rin iyong mapalo dahil hindi ako nakapasa sa test noong grade 3
ako, isa lang mali ko eh. Naranasan ko ng magsulat sa yellow pad ng I will not do
it again ng back to back and five pages. Naranasan ko na ang masigawan at
mapagalitan, naranasan ko ng maglinis ng school ground dahil late ako. Naranasan ko
ng mapunish at pinagbunot ng damo, marami pa akong naranasan pero sa lahat ng
naranasan ko sa mga teahers ko dati isa lang ang masasabi ko, me and students
before who experienced that punishments grew well. Marami ang naging matitino at
naging successful.

THAT WAS BEFORE!

That was before, yes we understand that children needs to be protected that
students have their

own rights pero, kanina nalaman ko na marami palang inclusives sa sinasabi nilang
students rights.

HERE IT GOES.

Kapag hindi naglinis ang mga students ng classrooms hindi pwede silang ipunish
because it is their right not to clean, teachers shouldn't force them. Hindi pwede
ang corporal punishment we already knew that, hindi pwedeng pingutin, paluin at
paluhurin. At hindi din at bawal din silang patayuin sa class kapag hindi sila
nakasagot ng maayos dahil corporal punishment din pala iyon. Wala tayong karapatang
ipahiya ang mga students sa harap ng mga classmates nila, hindi sila pwedeng
sabihan ng bobo at kung anu-anong mga salita. Hindi din sila pwedeng takutin na
ibabagsak natin sila dahil nakakahurt iyon ng feelings ng mga bata, right nilang
hindi masaktan. Hindi sila pwedeng pasulatin ng I will not do it again, hindi sila
pwedeng utusan na magpulot ng basura dahil right nila iyon. Hindi sila pwedeng
magbunot ng damo. Kapag may problema sila hindi tayo pwedeng makialam at kapag
nalaman natin iyon hindi na tayo pwedeng mag-investigate further dahil dapat
straight na sila sa guidance office. Kapag nagsumbong ang mga bata na nakaranas
sila ng ganyan pwede tayong makulong at mawalan ng trabaho.

Come to think of it, ang nangyari ay wala ng kontrol ang mga teachers sa mga
students nila. Hindi na kami pwedeng magdisiplina sa kanila dahil kahit anong
gagawin

namin parang hindi effective, dapat daw positive lang. Kaso hindi naman lahat ng
mga bata ngayon ay nadadaan sa mga positivities na iyan. Kahit nga late iyong mga
bata hindi na rin pwedeng pagalitan dahil against iyon sa rights nila. Kapag mahaba
na ang hair ng mga boys ay hindi pwedeng pilitin na pagupitan dahil rights nilang
pumili ng style, elementary and high school basta student.

Paano naman ang rights namin bilang teachers? Bilang second parents nila? Hindi
naman kami diyos, hindi naman mga perpekto ang mga batang iyan. Iyong thought na
hindi sila pwedeng ibagsak dahil against iyon sa rights nila, the hell! ANong
klaseng mga bata ang ipoproduce namin sa hinaharap? Mga walang kwenta? Mga less ang
quality dahil nga sa wala na ang word na disiplina? Yes, maraming paraan ng
pagdidisiplina sa mga bata BUT please sa kung sinuman ang gumawa ng mga rights na
iyan mag-isip-isip din sana sila. Hindi naman kami bobo upang hindi namin malaman
ang limitations ng mga punishments namin. Sana pala hindi nalang tinuro ang
contructive and destructive criticism sana pala wala na iyong intelligences.
Nakakasama lang ng loob na nagdiscuss kami ng human rights pero kami mismong
nagtatrabaho at sumusubok na ituwid ang landas nila na hindi kayang ituwid ng mga
parents nila ay limited nalang ang touch sa mga bata.

Kung ganito nalang din naman ang mangyayari na wala na pala kaming rights sa mga
bagay-bagay, pwes, isa lang ang solusyon at iyon ay ang idistansya namin ang sarili
namin sa mga bata. Kapag nasa classroom lang kami ay wala na iyong affection and
everything, turo nalang iyon naman kasi ang gusto ng batas. Iyong gawing puppet
nila ang mga guro, iyong sunod-sunuran lang, Hindi porket sumusweldo kami ng basic
na 18500 plus ang buwan ay nababayaran na rin ang prinsipyo at pag-iisip namin.

Nakakawala ng gana minsan at ang sarap umiyak.

NASAAN ANG HUMAN RIGHTS NITO? Bakit parang kinukuhanan na kami ng rights ng mga
taong iyan? WALANG FAIR SA MUNDO! Walang fair sa gobyerno. Pero sabi nga nila eh,
wala naman kaming ibang magagawa dahil iyan ang rights nila at hindi namin. Good
luck nalang sa amin.

Dito nalang muna ang mahabang inis ko sa mundo. Magninilay-nilay muna ako, matagal
pang mawala sa puso ko itong hinanakit ko sa mundo kaya tiis2x po muna tayo
hanggang sa keri ko na.

SALAMAT SA PAGBABASA!

=================

Chapter Ten-B

Chapter Ten-B

"HI!" napatingin siya sa babaeng tumabi sa kanya ito iyong babaeng assistant ni
Rayleigh. Sabi ni Ray half-British at half-Filipino daw ito, the typical blonde
beauty. She is actually his type but unfortunately he doesn't feel attracted at
all. Hindi siya manhid upang hindi mapansin na kanina pa siya tinititigan ng mga
babae sa paligid niya.

Pero sa halip na matuwa kagaya ng dati ay mas lalo siyang nakaramdam ng inis hindi
kasi siya komportable na may mga babaeng nakatingin sa kanya unlike before. Paano
ba naman kasi kapag may nakatingin sa kanya si Rayleigh naman ay ayaw tumingin sa
kanya, eh gusto niya isang babae lang ang titingin sa kanya and that is his
Rayleigh.

"Hello?" napakurap siya sa babae na nasa harap niya ngayon, tumatawa ito.

"Sorry I'm just thinking about Rayleigh."

 Isang malapad na ngiti ang ibinigay nito sa kanya. "I'm really glad my friend
finally moved on. It's not easy for her to fall again."

This time napatingin siya dito dahil bigla siyang nacurious

sa sinabi nito. Wala naman kasing sinasabi si Rayleigh about herself at hindi naman
siya namimilit, gusto kasi niyang ito mismo ang magtapat sa kanya. Maliban nalang
sa buhay nito na sinabi ng mga kaibigan nito.

Rayleigh was about three months old ng iwanan ito sa harap ng bahay ampunan,
kinupkop ito ng mga madre at doon pinalaki at pinag-aral. Walang umampon dito kaya
noong sumapit na ito sa edad kung kailan hindi na ito pwedeng manatili sa ampunan
ay nagtrabaho ito bilang katulong sa isa sa mga dating madre habang nag-aaral.
Nakilala nito sina Ayeth and Bree, iniligtas ni Ray si Ayeth sa mga kidnappers
nito.

At dahil sa utang na loob ng mga magulang ni Ayeth ay nakatanggap ito ng

scholarship. Napamahal na rin si Rayleigh sa madreng umampon dito at ng mamatay ito
ay iniwan sa kanya ang bahay nito. Nakatapos ito ng pag-aaral at naging isang
photographer. Iyon lang ang may alam siya hindi niya alam kung ano pang buhay meron
si Rayleigh.

"What do you mean it's not easy for her to fall again?" nagkibit-balikat ito.

"I don't know the details but it seems like she still have something to fix from
the pass, her ex-boyfriend Rafael. She didn't say anything about it though."

Rafael? Haven't heard of that name pero mas lalo siyang nacurious.

"Oh, excuse me I still need to greet some clients." Tumango siya at kinuha niya
ang cellphone niya if Rayleigh won't say anything then she'll get those information
from someone else. Who the hell is Rafael?

He dialed Ayeth's number and fortunately sumagot naman ito. "H-hello." Bakas sa
boses ng nakasagot ng phone na kagigising lang nito.

"Yael, I want to talk to your wife."

 Yael cursed when he heard his voice. "Alam mo ba kung anong oras na? Gabi pa Dale
at pagod ang asawa ko."

He crinkled his nose. "Huwag kang magreklamong pagod ang asawa mo kung ikaw ang
dahilan kung bakit pagod iyan." Inis na wika niya.

"I am hanging."

"Shit! No! I want to talk to your wife about Rayleigh."

"Hubby, sino ba iyan? Bakit ka sumisigaw?"

"Si Dale wifey, nang-iinis lang gusto ka raw kausap. Ibababa ko na ang phone sleep
again." Masuyong wika ni Yael sa asawa nito. Damn! Gusto niyang mainggit.

"Bakit gusto niya akong kausap?"

"About Ray--."

"Hello, Dale. Anong ginawa mo sa kaibigan ko?"

"Nasa London kami, sa gallery niya."

"Ahhh, so umaga pala diyan kaya pala disturbo ka sa pamamahinga ng iba. Ano bang
gusto mong malaman?"

"Si Rafael, sino si Rafael?" bigla itong nanahimik sa kabilang linya kaya mas lalo
siyang nakaramdam ng tension na hindi mawari.
"Sorry Dale, that's classified information. If you want to know that prick is si
Rayleigh ang tanungin mo it's not my story to tell. Ingatan mo ang kaibigan ko ha."
At iyon lang at naputol na ang linya. Dahil hindi siya mapakali ay hinanap niya ang
opisina ni Rayleigh, nasa may sulok iyon ng gallery.

Akmang kakatok na sana siya ng may marinig na kaguluhan sa loob.

"Stop it Rafael!"

"Sweetheart-."

"I am not your sweetheart anymore Rafael, tapos na ang lahat sa atin seven years
ago."

"Pero sinabi kong maghintay ka dahil babalikan kita."

Tumawa ng pagak si Rayleigh. "Pwes hindi ako kasing tanga ng dati Rafael, hindi
rin ako marunong maghintay. Umalis ka na."

"No, hindi ako aalis dito hangga't hindi kita kasama. Akin ka lang sweetheart
nandito na ako para kunin ang akin."

Nagtagis ang bagang niya

ng marinig niya ang sinabi ng lalaki, how dare him own something that is owned by
him?

"Bitiwan mo ako hindi ako sasama sa iyo."

"Kung kailangan kitang kidnappin gagawin ko maging akin ka lang."

"Ayoko na nga sa iyo-."

"You are mine Rayleigh." Narinig niya ang pagtili ni Rayleigh na para bang
nasasaktan ito. He pushed the door opened at kung kaninang nakikinig siya ay hindi
na niya makontrol ang galit niya mas lalo naman ngayon... that bastard is kissing
his Rayleigh. Naikuyom niya ang kanyang kamao at inilang hakbang niya ang distansya
nila at ng lalaki. Hinablot niya ang kwelyo ng lalaki at sinuntok ito.

"What the hell!" sigaw pa ni Rafael. Tiningnan niya si Rayleigh, she is now
crying. Mabilis niya itong linapitan at niyakap, napaiyak ito sa dibdib niya.
Hinagod niya ang likod nito upang kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam nito. She
is clenching his coat for support.

"Dale." She is sobbing while crying

on his arms. Mahigpit niyang niyakap ang dalaga.

"Who the hell are you?" he glared at Rafael.

"I am the devil asshole and this woman is mine I already marked her." Tumayo si
Rafael at saka maangas na tiningnan siya.

"No one owns her but me, ako ang nauna sa kanya."

"But it doesn't mean you'll be the first and to correct you asshole hindi ikaw ang
nakauna sa kanya kundi ako." Napakunot ang noo nito at saka napakuyom ng palad.

"At sa tingin mo susuko nalang ako? Never! It took me seven years to finally have
her at hindi ako susuko ng ganoon lang."

"Dale please paalisin mo na siya."

"You heard my lady you are free to go now." Taboy niya dito.

"Babalik ako Rayleigh at pagbalik ko I will make sure you'll be mine."

FOR some reason bigla siyang nakaramdam ng takot kay Rafael, ibang-iba ito sa
Rafael na nakilala niya dati. That sweet innocent man whom she loved, it's not
there anymore. That's when she come to realize that she is finally moving on. Hindi
naman niya talaga ito hinintay nagkataon lang siguro na unattached pa siya but it
doesn't mean she is still waiting.

He is forcing himself into her and that pissed her, nainis siya kaya pinaalis na
niya ito pero mukhang nasagi niya ang ego nito kaya sinubukan siya nitong halikan.
Mabuti nalang at dumating si Dale, napaiyak siya hindi dahil sa takot kundi sa
relief na ligtas na siya sa kamay ng lalaking iyon.

"Hush, Rayleigh." Pinaupo siya nito sa couch habang ito naman ay panay ang haplos
lang sa likod niya. "Everything will be okay." He is now kissing her temples,
ngayon lang niya nalaman na iba nap ala talaga ang tinitibok ng puso niya.

"H...he was my boyfriend, seven years ago. I met him when I was in college we were
friends, Dale." She started her tale. "He is rich kaya noong una ay naghesitate
akong sagutin siya. I am nothing, wala akong maipagmamalaki kaya alam kong
kahihiyan lang ako sa pamilya niya. N-nakilala ko ang mommy niya at alam kong hindi
na niya ako gusto para sa anak niya dahil may iba silang gusto para kay Raf, si
Jenna." Suminghot siya habang ito naman ay panay ang punas ng luha niya.

"She told me to back off, she insulted me. Tinanggap ko naman iyon dahil totoo
naman ang lahat ng sinabi niya." Mapait siyang ngumiti. "Isang ampon at mahirap
lang ako na umaasa sa tulong ng iba. He fought for me, gusto niya akong pakasalan
pero inatake sa puso ang mama niya and she asked him to choose whether to stay with
me or to marry Jenna. He chooses to stay with his family and I understand it dahil
kung ako rin ang papipiliin pamilya din ang pipiliin ko too bad I don't have one."
Her eyes are not clouded with her own tears.

"He told me to wait for him gagawa siya ng paraan makikipagdivorce siya kay Jenna
kapag okay na ang mommy niya. I was there when he waits for her on the altar,
masakit. Pero nagtiis ako sa sakit kasi pinanghawakan ko ang pangako niya, I waited
Dale. I waited. For three years I waited for him pero nalaman ko nalang na
nagkaanak na sila ni Jenna. Then I stopped hoping and I stopped wishing dahil hindi
ko kayang mawalan ng magulang ang batang iyon. Ayokong ako ang maging dahilan kung
bakit nasira ang isa dapat kompletong pamilya.

Sinubukan kong kalimutan siya sa pamamagitan ng pagkuha ng mga assignments sa

malalayong lugar. Four years passed at akala ko nakamove on na ako, yes I moved on
from him. Nawala ang pagmamahal ko sa kanya pero hindi nawala sa puso ko ang takot
na maramdaman ko na naman ang sakit na nararamdaman ko." Kumalas siya mula sa yakap
nito dahil nagsisikip na naman ang dibdib niya. Habang kasama niya ito ay mas

lalo siyang nakadama ng takot.

"Ray-."

"Natatakot na akong magmahal muli Dale, I can't... I can never open up my heart
anymore. Natatakot na ako siguro nga duwag ako but you can't blame me hindi ako
katulad ng mga kaibigan ko Dale. They are lucky to have almost everything kapag
nasaktan siya may mga taong aagapay sa kanila because they have family, may pamilya
na sila. Pero ako... kapag masasaktan na naman ako walang sasalo sa akin." Tuluyan
na siyang napa-iyak. Iyong lahat ng takot niya, iyong lahat ng sakit at iyong lahat
ng pangamba niya ay parang bumuhos nalang bigla.

"Rayleigh hindi lahat ng lalaki sasaktan ka."

"No Dale, lahat nalang ng lalaking dumadating sa buhay ko sinasaktan ako. Hindi
naman ako nagrereklamo dahil wala akong karapatan. Una si Rafael tapos... tapos...
ikaw. Lahat nalang kayo gusto niyo akong saktan." Humakbang siya papalayo dito.
"Umalis ka na sasaktan mo rin ako tulad niya."

"Rayleigh it was-."

Umiyak na siya ng malakas. "Please tama na ." napasalampak siya sa sahig dahil
nahihirapan na siyang huminga. "Ayoko na tama na."

"I will not hurt you damn it!"

"Nasaktan mo na ako ng maraming beses Dale kaya sasaktan mo rin ako sa hinaharap
at mas natatakot ako sa iyo ngayon dahil alam kong kapag sinaktan mo ako ng kahit
isang beses pa baka hindi ko na kayanin. Bakit kasi ikaw pa?"

Hindi na niya naririnig ang mga boses sa paligid niya basta ang alam niya ay may
boses sa tabi niya, maraming boses pero patuloy lang siya sa pag-iyak niya. For the
first time of her life nagawa niyang umiyak ng ganito iyong buhos lahat. Namalayan
nalang niyang nagdilim ang kanyang paningin dahil hindi na siya makahinga ng
maayos.
ONE WEEK AFTER...

ISANG linggo na since nakabalik siya sa Pilipinas, nagising nalang siya na wala na
siya sa London kundi nasa isang silid sa isang pribadong hospital. Naalala niya ang
lahat ng mga nangyari pati na rin ang nakakahingang pagdadrama niya sa gallery
niya. Hindi na rin nagpakita

si Dale, hindi rin niya alam kung bakit bigla siyang nakadama ng lungkot.

Napabuntong-hininga siya habang inaayos ang paglilinis ng bahay niya gusto kasi
niya iyong ibenta na. Napagpasyahan na kasi niyang bumili nalang ng isang maliit na
farm na malayo dito, gusto niyang mamuhay ng mag-isa. Hangga't nandito siya alam
niyang hindi siya mapapakali. Nalaman din niya na nagawan na ng paraan ng mga
kaibigan si Rafael kung paano hindi na niya naitanong pa.

Medyo nalulungkot lang siya dahil hindi siya pumunta sa binyag ni Damon pero
sinabi niya sa sarili na mas mabuti na rin sigurong hindi siya ma-attached sa bata.
Napamahal na sa kanya ang anak ni Dale at naisip pa nga niya kung pwede ay maging
nanay nalang siya nito. Kaya lang Damon deserves to have someone more deserving
than her. At saka hindi naman siya mahal ng lalaking iyon, he might be sexually
attracted to her dahil doon naman sila nagsimula.

Napatingin siya sa singsing na suot niya hanggang ngayon ay hindi pa rin niya
natatanggal ang singsing. Kapag sinusubukan kasi niyang tanggalin iyon ay mas
lalong humihigpit iyon sa daliri niya, weird. The more she tried to pull it off,
the more it tightens to her finger para bang ayaw talagang matanggal.

Nababaliw na nga siguro si Dale ng isuot nito iyon sa kanya pero hindi rin

niya maikakatwa na namimiss na rin niya ang lalaking iyon. But she already told him
to stay away from her...

"Ahhh!" tili niya at sinabunutan ang buhok niya.

 "Tao po! Tao po kami! Magandang tao po kami! May pangit na tao po ba sa loob?
Pakibuksan, ay bukas na pala pasok na po kami."

Hindi na niya inayos ang posisyon niya, nasa sala kasi siya at nakascattered lang
iyong mga unan at kumot na balak sana niyang itiklop pero parang naging instant
higaan nalang niya iyon. Tiningnan niya ang mga bisita niya.

"May tao nga." Si Ayeth iyon. Tiningnan niya ang mga kaibigan niya and smiled at
them, matagal na rin noong huling kita nila mga last week sa hospital. Ang
nagbantay sa kanya sinabi naman niyang kaya na niya pero hindi siya iniwan ng
dalawa. "Anong trip iyan?" napasinghap siya ng bigla itong magdive sa pile ng mga
unan.

"Ano ba naman iyan Nazareth? Paano kung makunan ka?" sinimangutan siya nito.

"As if hindi pa po ako buntis."

"At paano ka nakakasigurado?" si Bree ay maingat na umupo lang, ito kasi talaga ang
buntis. Masusundan na rin sa wakas ang inaanak niya and how she wish na babae na
ang pinagbubuntis nito, magtwo-two months palang ang tiyan nito.

"Paanong hindi kung may isang bodegang pregnancy test sa bahay namin at kailangan
ko iyong gamitin araw-araw dahil utos ng mahal na hari. Hindi pa nga nag-the-three
years old si Giu gusto na niyang sundan."

"Two years old palang si Giu."

"Kaya nga gusto ko four years ang gap nila." Itinaas pa nito ang mga daliri.

"Ang kapal din ng face mo akala mo naman bumabata ka, mahihirapan kang magbuntis
dahil malapit ka ng mawala sa twenty's." aniya.

"Hindi ah! May mga kakilala nga akong nagkaanak pa ng thirty five na sila."
Pagdadahilan nito, ito kasi ang pinakamatanda sa kanila.
 "Sabi ni Doc mas maganda daw iyong hindi gaanong malaki ang gap ng mga bata and
since kaya naman ninyong magpalaki ni Yael ng maraming anak kaya isunod-sunod niyo
nalang." Si Bree na nakangisi.

"Heh!" ito naman ang bumaling sa kanya. "Ikaw kailan mo kami bibigyan ng inaanak,
wala pa kaming inaanak na babae baka sa iyo na manggaling iyon." Nangislap pa ang
mga mata nito habang nakatingin sa tiyan niya. Tinaasan niya ito ng kilay.

"Walang lalabas diyan maliban sa mga digested foods ko."

"Malay mo naman may nabubuo na diyan aba iyong magbabarkada sharp shooter iyon
nakakabuo agad, si Yael nga once lang na may nangyari sa amin may nabuo ng junior.
Pinsan naman sila ni Dale kaya probably-." Nanlaki ang kanyang mga mata at
napaawang ang kanyang mga labi kasabay ng pamumula ng kanyang pisngi.

"Did he tell you?" malakas ang pagkakatanong niya. Hindi niya akalain na ikakalat
pala ng lalaking iyon ang nangyari sa kanila. "Ang walang hiyang iyon hindi man
lang marunong magtago ng secret how dare him!"

Napansin niyang natigilan ang dalawang kaibigan niya tapos ay sobrang lapad ng
ngisi then nag-high five pa. Saka lang niya narealized na pinapasakay lang pala
siya ng mga ito upang magsalita siya.

"I knew

it." Inilahad ni Bree ang palad nito sa harap ni Ayeth. "I won, sabi ko naman eh
may nangyayaring kababalaghan sa kaibigan natin." Iginalaw-galaw nito ang mga
daliri nito at saka inilapit sa beywang niya. Tinusok-tusok nito ang beywang niya
pero walang epekto sa kanya. "Yay, hindi na siya virgin."

"Gaga, wala akong kiliti diyan." She glared at her.

"Sabi ko nga pero umamin ka rin na may nangyari nga sa inyo ni Dale." Tukso ng mga
ito. Nasapo niya ang mukha niya dahil mukhang maiinterogate na naman siya nito ng
husto, ito iyong iniiwas-iwasan niya ang makausap ang mga kaibigan niya kung
ganitong nalilito pa siya sa mga desisyon niya sa buhay.

She is doom now.

<<3 <<3 <<3
a/n: nakatulog na ako sa pagtatapos ng update. NOw, okay na uli ang puso ko sa
naunang three days seminar namin. Masyado yata akong naging expressive hahaha..
salamat sa pakikipagpalitan ng kuro-kuro. Alam kong marami ang nadisappoint sa
sinabi ko well ganun naman talaga walang fair sa mundo, sabi ko nga palagi sa mga
bata... What makes the world Fair is its unfairness...
Hindi naman sa iyong wala na tayong holds sa mga bata ang kinakainis ko talaga,
iyong sinasabi nilang positive discipline ang kinukulta ng isip ko dahil una, I
don't know if nadiscuss ba ang lahat ng positive disciplines na iyan noong college
sa mga education majors. HIndi ba hindi naman ako education major? BS Bio ang
course ko na may education units kaya hindi ko alam ang lahat ng positive
discipline na iyan. WHen i start teaching I used my instinct and my previous
experiences as a student.
Kung gusto nilang i-apply iyang positive chuchu na iyan sa mga students sana
bibigyan din sana nila kami ng time and support to enhance our knowledge about
positive approach sa mga bata in terms of discipline. They can conduct seminars
teaching us the proper way of teaching showing different aspects of discipline
simula sa pinakamaliit na pagkakasala ng mga bata hanggang sa pinakamalaki at least
alam na namin ang gagawin namin hindi ba?
Hay naku but no matter what happen we are still teachers, we are bound by our
profession. But it's our passion whom will try to shape the futures through these
children. Hindi pa rin nawawala ang pag-asa kong daraan sa mga kamay ko ang susunod
na presidente ng Pilipinas. Ayoko lang maging efficient teacher, I also want to be
an effective one. I'll give everything I have to this profession I chose.

Iyon lang po and case close and mabuhay!

STATUS UPDATE: HAPPY MORNING

=================

Chapter Ten-C

Chapter Ten-C

"What?" Nagtakip siya ng teynga dahil sa sigaw ng kaibigan niya sa magkabilang

teynga niya. Nakahiga na silang tatlo sa gitna ng kanilang sala, siya ang nasa
gitna at nasa magkabilang gilid naman niya ang dalawa. She really missed this
moment with her friends.

"Wow ha, ang lakas ng boses mo." She even rubbed her ears to emphasized it.
 "Gaga, sinabi mo iyon? Sinabi mong ayaw mong iopen ang heart mo uli?"

Sumimangot siya. "Paulit-ulit?" inis na piksi niya. "Aray!" napakamot siya ng ulo
ng isa-isang hilahin ng dalawa ang strands ng buhok niya,

"Gaga ka pala eh bakit mo siya sinabihan ng ganoon hindi ka ba nag-iisip chance mo

na kaya iyon para magkaboyfriend muli."

Natahimik siya saglit, ano ba ito peer pressure? May mga bagay kasi na hindi siya
sinabi

sa mga kaibigan niya at iyon ay iyong mga panahon kung kailan galit na galit sa
kanya ang binata at pinilit siyang angkinin nito. Ayaw niyang malaman ng mga ito
ang nangyari sa kanya.

"Hindi naman siya nanliligaw ah at saka iba ang trip namin." She reasoned out.

"Anong iba don't tell me tulad ka rin ni Bree dati na trip lang gawing baby maker
si Allyxel?"
 "Masarap na baby maker." Bree interrupted. "At kung ayaw mo naman palang pabuntis
di hindi baby maker si Dale kundi fvck budy."

"Walang deal sa amin basta nangyari nalang iyong nangyari normal lang naman iyon
knowing that Dale is somehow malanding lalaki." Sagot niya. Pero ang totoo ay
parang pinipirapiraso ang puso niya sa ideyang iyon kahit na totoo.

"Kahit ang pinakamalanding lalaki sa mundo bakla marunong ding magseryoso who
knows seryoso na siya sa iyo."

Pagak siyang tumawa sa sinabi ni Ayeth, hindi kailanman seserysosohin ni Dale ang
isang tulad

niya. Impossible iyon katulad nalang ni Rafael, boys will be boys.

"You know what I think we need a drink." Yaya ni Bree.

"You are pregnant."

 "Iinom ako ng ice tea tapos kayo ni Ayeth ay iyong beer."

"Pero baka buntis din ito."

"Hindi pa nga sabi eh." Reklamo ni Ayeth tapos ay pumunta ito sa ref niya, may
naiwan pang beers doon. Mukhang si Dale ang namili ng mga iyon at dahil iniwan
naman nito iyong mga bote doon kaya iienjoy nalang din niya. Bayad din iyon ng
lalaking iyon.

Hindi niya alam kung ilang bote na ang naubos niya pero isa lang ang kanyang
napapansin mukhang nagulangan siya ng mga kaibigan niya. She is now drunk and a
sober too.

"Hangdaya niyow nilasheng niyo ako eh." Reklamo niya.

"Hindi ka pa lasing Ray feeling mo lang iyan dahil matagal-tagal din noong huling
uminom ka ng ganyan." Paliwanag ni Ayeth na may hawak na beer pero hindi naman
naubos-ubos, ano ba iyong laman ng bote nito unlimited beer? Pero grabe ang sarap
ng feeling parang nasa heaven lang. She missed this feeling iyong wala kang ibang
iniisip, iyong ang gaan-gaan ng pakiradam mo.

"Shinungaleng you-you made me dhrunk beybey!" sigaw niya tapos nagtawanan na nga
ang dalawa.

"Sige nga kung lasing ka na for sure hindi mo na masasagot ang tanong namin."

"Fire!"

"Sino iyong ex mo nga?"

"Si Rafael!" pasigaw na ang lahat ng sagot niya.

"Nakamove on ka na ba sa kanya?"

"Ohfcourse mhathagal na-hik!"

"So bakit natatakot kang mainlove uli?"

 "Kasi masakit." Sinapo niya ang ibabaw ng dibdib niya. "Masakit umasha na may
magmamahal sa iyo tapos iiwan ka lang rin hik-hik!" natawa rin siya kasi para
siyang lasing na hamster na nakakain ng buhay na bangus tapos natinik at ayun
namatay ay ano ba?

"Everything is bound to happen. Nangyari iyon dahil sa may ibang taong nakalaan sa
iyo."

"Buminta na sa akin iyan ano ba? Sasaktan lang nila ako."

"Paano naman kung iba this time? Paano kung aalagaan ka na ni Dale."

She laughed loudly with the thought. "Siya? Ako? Aalagaan niya ako? Eh inakusahan
nga niya akong may relasyon kami ng daddy niya tapos ay pinilit niya akong makasex.
Ilang beses nangyari iyon at bigla siyang bumait baka nalaman na rin niyang hindi
ko inaano iyong papa niya kaya baka naguilty at ayun lapit ng lapi-."

"What did he do? He forced you to have sex with him?" napakurap siya sa tanong ni
Bree. Wala siyang maintindihan eh.
 "Forshed ba? Ah oo, pumayag na rin ako para matigil na siya." Bigla siyang inalog
ni Ayeth na mukhang galit na galit. "And here." Itinuro niya ang singsing na hawak
niya. "Ibinigay niya ito sa akin baliw talaga hindi naman ito bagay sa daliri ko."
Sinubukan niya uling hilahin iyon. "Ayaw matanggal." Reklamo niya.

"Damn that guy, dito muna kayo ha hahanapin ko lang muna siya." Hinila niya si
Bree dahil mukhang susugod na ito ng away.

"Buntish ka mahfriend."

"Ako din sasamahan kita makakatikim sa akin ang lalaking iyon." Nakangising
sinundan niya ang mga ito baka kasi mapaano pa ang mga iyan, kapag susuntukin nila
si Dale. Matigas ang abs nun eh baka masugatan lang sila.

"Sumakay sila sa kotse ni Ayeth tapos si Bree naman ay may tinatawagan habang siya
naman

ay kumakanta ng I will survive yeh yeh. Huminto sila sa isang malaking bahay, bahay
ni Dale iyon ah. Doon niya unang nakilala talaga si Dale dahil na rin sa paghatid
niya kay Damon. Nandoon kaya si Damon? Gusto niyang makita ang bata bago siya
umalis. Wala sa loob na lumabas siya habang hawak-hawak ang daliring may suot na
singsing. Ewan ba niya habang unti-unti siyang nakakarating sa bahay ni Dale ay
lumalakas ang tibok ng puso niya at umaayos ang takbo ng kanyang utak. Napalunok
siyang bigla.
 Hindi pa man siya tuluyang nakapasok sa lawn nito ay parang gusto na niyang
tumakbo pala at umiyak ng malakas. Mabuti nalang at lasing siya kaya kumapal ang
mukha niya. Nakita lang naman niya si Dale na kahalikan ang babaeng kasama nito
dati sa coffee shop, Marga ba ang pangalan ng babaeng iyon.

Mas lalong napahigpit ang hawak niya sa singsing habang inaayos ang malapad ng
ngiti sa mukha niya. Tumikhim siya at nanlaki ang mga mata ni Dale na itinulak ang
kahalikan nito. Gusto niyang suntukin ito sa mukha pero wala na siyang lakas.

"Hi!" bati niya dito.

"Shit Ray, I can explain-."

"Oh no! No need to napadaan lang kami ng mga friends ko dito. I'm here to say
thank you for everything and good bye too." Sa pagtataka niya ay biglang nahila
niya ang suot na singsing niya. Kung kailan naman hindi siya nag-effort ay saka
naman iyon nawala sa daliri niya. Maybe sign na talaga ito na dapat ay umalis na
lang siya, na bumalik nalang siya sa dating buhay na meron siya iyong nag-iisa
lang?

"Excuse me muna ha." Paalam niya
nakainom ako eh." Nanginginig ang
ibinalik ang singsing na ibinigay
not meant to be mine so I need to
niya ito.
sa babaeng mukhang nagulat din. "Sorry medyo
mga palad niyang kinuha ang palad ni Dale at
nito sa kanya. "Natanggal siya which means it's
return it to you, Dale." Taas noong tiningnan
 "Rayleigh sandali lang mali ang nakita mo."

Ngumiti siya at umiling, iyong kay Dale dati hindi nito narinig ng maayos ang
usapan nila ng papa nito kaya ito nagjump into conclusion. Habang siya ngayon,
hindi niya alam kung ano ang nangyari probably may aksidente lang kaya nagdikit ang
labi ng dalawa but it doesn't mean that she is now stronger to face her feelings
again.

Mahal na nga niya ito.

Kahit na hindi pwede kasi masasaktan lang siya pero iyon ang totoo eh, mahal na
niya ito and she can't blame anyone.

"Fino a quando ci incontriamo di nuovo, il mio cuore. Good bye." At tuluyan na

niyang tinalikuran ang lalaking nagpatibok muli sa puso niya. Napansin niya ang mga
kaibigan sa kotse na naghihintay sa kanya, she smile at them like she always do
when she is badly hurt. "I'm right. Nasaktan na naman ako." Aniya sa dalawa at saka
pumara ng taxi, ayaw niya muna ng may maka-usap ngayon hindi pa niya kaya eh.

Kung magsisisi man siya ngayon iyon ay dahil hindi niya ipinaglaban ang
nararamdaman niya kay Dale. Para saan pa at gagawin niya iyon? Huwag nalang.
Magsisisi siya? Probably.
 "LOOK at your left, Nao." Utos niya sa batang doktora na nakasimangot habang
napipilitan na yakapin si Miggy na partner nito sa isang photoshoot. Si Miggy naman
ay purong ngisi lang ang nasa mukha

nito. "Nao, don't pout. Look at Miggy." Nao glared at her pero alam niyang susundin
pa rin siya nito dahil dedicated ito sa work nito.

"Miggy lean closer na para mo ng hahalikan si Nao." Aniya na mas lalong ikinasiya
nito. Sobrang lapit na ng mga labi nito sa labi ng dalaga at nakunan na niya ito ng
picture, that was the last picture pero nagulat siya ng biglang ilapat pa ni Miggy
ang labi nito sa labi ni Nao. Halatang iniinis lang nito ang magandang doktora
slash model din.

"Miggy!" sigaw ni Nao at sa isang iglap lang ay nasa sahig na si Miggy. Natawa
nalang siya habang inaayos ang bangs niya. Nagwalk out si Nao matapos siyang
pasalamatan habang si Miggy naman ay sumasakit ang balakang na naglakad papunta sa
kanya.
 "Amazona talaga ang babaeng iyon hindi man lang tinablan ng charm ko." Reklamo
nito habang hinihimas ang invisible stubbles sa baba nito. Tiningnan niya ang mga
pictures at talagang nasiyahan siya sa mga kuha niya.

"Huwag mo kasing inisin."

"Nah,

ang sarap niyong pikunin eh." Bumaling ito sa kanya. "Ikaw, sayang iyong contest
bakit hindi mo itinuloy iyon? Ayaw mo na bang mag-aral sa Paris?" inayos na niya
ang mga gamit niya.

"Gusto pero mag-iipon nalang ako." Hindi niya ipinasa ang mga pictures na nakuha
niya feeling kasi niya parang hindi tama na iyon ang ipasa niyang entry and besides
she wants to keep those pictures for herself. Why? Because that is her own
definition of Love and Happiness. Natatakot siya na kapag may makakita sa pictures
niya ay malalaman agad na mahal niya ang mga... subjects niya.

"If you like I can grant you a scholarship to Paris." Pangungumbinsi nito ngunit
ngumiti lang siya at umiling.

"I can really manage bossing." Natapos na siya sa kakaayos ng mga gamit niya.

"Paano naman iyong lalaking iyon?" pasimpleng tinuro nito iyong lalaking nasa
hindi kalayuan. Napabuntong-hininga nalang siya paano naman kasi hindi nga ito
lumalapit sa kanya pero hindi naman nawawala sa paningin niya. He dared to talk to
her pero siya na rin ang unang lumalayo at tumatangging mag-usap sila.

It's not that she's still mad at him, ayaw lang niyang magulo na naman ang
desisyon niya sa buhay.

"Hayaan mo na iyon."

"He is still my friend Ray and he loves you."

"He doesn't know what love means."

He chuckled and look at her. "Malamang hindi talaga niya alam kung ano ang love,
hindi pa naiinlove ang mokong na iyan eh. At ang tingin niya sa mga babae ay mga
playmate sa kama hindi rin naman niya iyon kasalanan dahil kusang pumapayag ang mga
babae. Hindi naman siya namimilit." And then he narrowed his eyes on her. "Maliban
nalang sa babaeng gustong-gusto niya na hindi niya makuha-kuha."

Hindi siya kumibo kaya nagpatuloy nalang ito. "He is like a child Ray iyong
nagsisimula palang matutong maglakad. Ang love sa iba parang love at first sight,
iyong love ni Dale sa iyo Ray iyon iyong step by step process. Nagulat siya sa
pagdating mo dahil bigla siyang nakaramdam ng bagay na hindi pa niya naramdaman
dati. Nakakatawang isipin na ang isang tulad ni Dale ay hindi makapagbigay ng
description sa nararamdaman niya. Nalilito din siya Ray hindi lang naman ang mga
babae ang may karapatang malito at matakot sa nararamdaman nila hindi ba? Gender
equality din naman ngayon give us our fair share of our own insecurities and
inhibitions."
 "Boss-."

"Hear him out Rayleigh hindi ako dapat ang nagsasalita dito pero kung ganitong
hanggang tingin lang siya sa iyo kailangan din niya ng tulong. Hindi lang naman
babae ang nangangailangan ng tulong hindi ba?"

Muli niyang sinulyapan si Dale pero wala na ito doon.

"I'll go now Ray gusto ko munang kausapin si Baby Doll ko." Tumango siya at siya
naman din ay umalis na. Nang makaramdam ng gutom ay pumunta siya sa Royale at
iniisip pa rin ang sinabi ni Miggy.

"Rayleigh." Napasinghap siya ng marinig ang boses ng mama at papa ni Dale.

"Tita! Tito!"

"Pwede ka ba naming makausap?"

"O-opo." Kapag kaharap niya ang dalawang ito pakiramdam niya ay may init na
bumalot sa puso niya. Pumunta sila sa isang table, nag-orders na rin sila ng foods.
 "Ray, we want to talk about our son."

Parang

ganito rin iyong nangyari sa mama ni Rafael dati. Nalaman kaya ng mga ito iyong
nangyari? Gusto din ba ng mga ito na umalis na siya at layuan ang anak at apo nito?

"Bakit po?" ginagap ni tita Yuri ang palad niya.

"Alam kong may nagawang kagaguhan ang anak ko Rayleigh sa iyo." Pilit itong
ngumiti sa kanya. "And I admire how strong you are for keeping everything to
yourself but isn't it the right time to let go of your feelings?"

"What do you mean po tita?" nagtatakang tanong niya.

"Our son Rayleigh loves you." Si tito mismo ang nagsabi sa kanya. "Sinabi niya na
sa amin ang totoo kung anong ginawa niya dito. Kung ano ang sinabi niya for not
listening carefully. He cried Rayleigh."

"Po?"
 "For the first time since he was ten I saw my son cried like a child."

"Bakit po?"

"Dahil

sa iyo."

"Sa akin? Pero wala naman akong ginagawang masama ah." She defended herself.

"Alam namin na wala Ray." May kinuha ang mga ito at ibinigay sa kanya. It's the
ring, his mark na ibinigay niya dito the last time they've seen each other. "But
try to understand it, you are my son's first love. Matagal niyang narealized na
mahal ka niya dahil nga saw ala pa siyang experienced about love. Hindi niya alam
na nagmamahal pala siya kaya nakagawa na siya ng kagaguhan ng hindi niya
namamalayan. He is scared to fall inlove, hindi ba kapag alam natin na uulan kukuha
tayo ng payong para maprotektahan ang sarili natin sa ulan and that is trying to
resist the rain. Pero natatalsikan pa rin tayo ng tubig, dahil anong hirap nating
ilayo ang sarili natin sa tunay na nararamdaman natin magsisink in at magsisink in
rin iyon."

Napatingin siya sa singsing na nasa harap niya. "Ang love na unti-unting natutunan
Ray iyon ang love na matagal mawala. Iyong love na pinaghirapan iyon din iyong love
na natatakot kang bitiwan, dahil bakit mo nga naman bibitiwan kung pinaghirapan mo
hindi ba?" nakangiting wika ni tita Yuri.

May sumundot sa puso niya sa mga sinasabi ng mga ito. Yes, she is already sure
about his feelings towards him.

Mahal na nga niya ito pero paano kapag naulit muli ang nakita niya? Paano kapag
nasaktan na naman siya o kaya naman ay masaktan niya ito?

"Hindi namin sinasabi na magpakasal na kayo, talk Rayleigh. Right now iyon lang
ang kailangan ng anak namin, just talk to him. Kung ayaw mo sa kanya sabihin mo sa
kanya para kahit papaano ay hindi na rin siya umasa pa. Kung mahal mo siya huwag
niyong pahirapan ang mga sarili niyo."

Gusto niyang maniwala sa mga ito pero may part din sa kanya na ayaw maniwala dahil
natatakot pa rin siya.

"Pag-iisipan ko po."

Tila nakahinga naman ng maluwang ang dalawa. "Thank you Rayleigh. Thank you."

"And by the way Rayleigh." Napatingin siya kay tito Dwayne, minsan lang kasi
niyang nakikitang sobrang aliwalas ang mukha nito na para bang si Dwayne lang kapag
playful mode. "A new addition in our family is greatly accepted."
 Wala siyang naintindihan sa sinabi nito, new addition ba? Sino ang madadagdag?
Buntis ba si Dane? Bahala na nga.

Pagkatapos niyang magpaalam sa mag-asawa ay lumabas na siya ng Royale at

napatingin sa bagong store na nasa kabilang panig ng restaurant. Bago sa paningin
niya ang lugar na iyon, binasa niya ang signage. ETC... your suking tindahan. Gusto
tuloy niyang matawa sa pangalan ng naturang store, ang navivisualize kasi niya sa
suking tindahan ay iyong grocery ang peg na may nakasabit na mga junk foods at kung
anu-ano. Pumasok siya dahil nacurious siya, sa labas kasi ng glasswall ay may mga
nakadisplay na mga flowers na mukhang ibebenta din.

Then may mga stuff toys sa loob ng glasswall kaya hindi mo gaanong kita ang nasa
loob. Hindi naman iyon gaanong kalakihan pero halatang pinag-isipan kung ano ang
ibinebenta doon.

"Hello!" napapitlag siya ng may isang babaeng humarang sa daraanan niya. Petite is
the right word to describe the beautiful teenager in front of her, naka-statement
shirt lang ito na may statement na 'Catious: Stay away from my hotness, please.'

"Welcome to ETC your suking tindahan, anuman ang gusto mo ay makukuha mo dito."
Tumatalon-talon pa ito kaya parang umaalon-alon ang kulot nitong buhok na lagpas
balikat pa. May suot itong rabbit ears. "Except sa foods dahil may Royale naman."
Turo nito sa kabilang panig ng shop. Sa tingin niya ay halos magkasing-edad lang
ito

at si... iyong anak ng may-ari na nasa kabilang shop.

 "Ikaw ba ang may-ari dito?"

"Sa ate ko ito pero ako ang tumatambay kapag wala siya galing siya sa Singapore
eh. May name is Yzekeah. You can call me Zeek."

"Hindi ba pambabae ang name na iyon?"

"Gender equality ate depende sa trip ng may-ari ng name." gusto niyang mapangiti
sa sinabi nito, itong batang ito may future na maging lawyer. "May feminine name
naman ako, Yzzy pero si Gideon Emerson lang ang may karapatang tawagin ako ng
ganyan. He is my bestfriend by the way." Nagpeace sign ito.

At tamang-tama naman na biglang bumukas ang glass door ng Etc at pumasok ang
nakasimangot na si Gideon na anak ng may-ari ng Royale.

"Hey beshy-."

"Don't beshy-beshy me Yzzy ano na naman ito?" turo nito sa isang box ng mga cute
na stuff toys, love letters and chocolates.

"Binili

ng mga fans mo sayang din ang kita kaya ayan, aba mahal din ang mga stuff toys na
iyan at limited edition pa. Tapos pinaghirapan ko ang mga letters na iyan mahal din
ang mga bili nila diyan at mas lalo naman ang chocolates. Pinayret ko pa sa Little
Devils ang gumawa niyan."

"I don't give a damn." At isa-isa nitong ibinali sa estante ang mga stuff toys at
idinisplay ang mga chocolates na tinanggalan lang nito ng cards. Iyong mga pobreng
cards ay inilagay nito sa mga biodegradable garbage can at ang mga letters naman ay
tinanggalan din ng sobre na may tatak na pangalan ng sender at receiver na itinapon
lang din nito. "Ibenta mo uli iyan."

"Salamat sa blessings beshy!"

Hindi na ito sinagot ng binatilyo at lumabas na uli ng Etc. habang ang dalagita
naman ay kumakaway-kaway lang habang ang lapad ng ngisi na may iwinave pa na parang
flashlight na ewan.

"Ang sweet niya no? Ganyan ang bestfriend ko."

Bagay na bagay nga ang dalawang iyan na magbestfriend parehong mukhang pera. May
sinabi pa itong mahaba pero umalis na siya. Paglabas niya sa shop na iyon ay may
isang pulang kotse na humarang sa kanya. Hindi

siya pamilyar sa sasakyan pero nagbeep ito ng umalis siya at lumabas doon ang isang
magandang babae na pamilyar sa kanya. Ito iyong babaeng kasama ni Dale sa coffee
shop noon, at mukhang ito rin iyong babae na kahappy-happy ni Dale noong tumawag
ito sa phone... at ito iyong babaeng nakita niya sa labas ng bahay ni Dale na
kahalikan nito noong nagpunta siya doon noong nalasing siya.

"Hi!" bati sa kanya ng babae nakiramdam siya baka kasi may hawak itong kutsilyo at
bigla nalang siyang undayan ng saksak nito o kaya naman baka may asido itong hawak.
Mukhang nabasa nito ang pag-aalangan sa mukha niya dahil ngumiti ito. "Don't worry
hindi ko gagawin kung anuman iyang nasa isip mo I came here in peace."
 Nagdududa pa rin siya sa sinabi nito pero mukhang sincere naman ito. "A-anong
kailangan mo sa akin?"

"I just want to talk."

"About?"

"You know who."

"Si Dale?"

"Yup." Magiliw na sagot nito tapos ay hinila siya papunta sa kung saan. Nakahook
pa ang isang braso nito sa braso niya na para bang

magbestfriends sila. "I just want to talk in behalf of Dale." Biglang nanikip ang
dibdib niya sa posibilidad na sasabihin nito.

"I am not in relationship with him if that's what you want to know."

Narinig niya ang tawa nito. "Silly, I know."

"Ano pa ang kailangan mong malaman?"

 "Dapat ang tanong ay ano ba ang hindi mo pa nalalaman." Natigil siya at napatingin
dito.

"Do I need to know everything hindi pa ba sapat iyong hindi na ako lumalapit sa
kanya."

"Mali ka naman girl eh siya ang hindi mo pinapalapit sa'yo. You are so cruel."
Kumalas siya sa hawak nito.

"I am not cruel I am just trying to save myself from the pain dahil alam kong
kapag napalapit pa ako sa kanya I will never be at peace." Mapait siyang ngumiti
dito. "He have everyone, he have you hindi na ako kailangan pa." mahinang sabi
niya.

Umiling ito na para bang may mali siyang naiintindihan. "Inaamin ko me and Dale
were lovers." Kinagat

niya ang pang-ibabang labi sa sinabi nito. "Past tense... were. Hindi lang ako
marami kami actually, we know the set-up. We are adults after all, we are
consenting adults at saka we are living in the modern world. It's not that we don't
respect ourselves we choose who will become our partners we just want to have fun.
Kapag dumating naman iyong taong magmamahal sa amin at tatanggapin kami then he'll
be the right one for us." Napatingin siya dito, yes she is looking at someone who
looks so smart and classy kahit na may ganoong set-up.

"I know deep inside you, you are judging us-me. I can't blame you we are living in
a country were we follow standards and norms. It just that I love bending standard
and norms this is a free country after all."

"Why are you telling me this?" she asked in confusion.

 "Just to tell you that he loves you." Maang na napatingin siya dito, direct to the
point kasi ito. Natawa nalang siyang bigla sa sinabi nito bakit sa babaeng ito pa
manggagaling ang salitang iyon? "He isn't perfect you know, no one is. Before you
appeared to his life I hoped a little na sana siya na nga iyong the one for me even
though hindi lang ako ang babae sa buhay niya. When you appeared

wala na siyang bukang bibig kundi ang pangalan mo, he said he hates you but I saw
other thing. Nainlove na ako before and I know the signs, he haven't been and he
doesn't know that he does. Hindi man niya aminin pero alam kong may nararamdaman na
siya sa iyo, everytime I tried my way to him he always pushes me away."

Hindi pa rin siya nagsalita pa kaya nagpatuloy pa rin ito. "Kahit na ganoon ang
ugali ni Dale, hindi siya nang-iiwan ng date so when he suddenly rushed over to you
during that coffee shop incident I know you are different. He haven't claimed
someone like he did to you, he never got possessive just to you. And when you sees
me kissed him, yes, it's me who kissed him. He didn't kissed me back I guess he
already knew how to control himself. It was just a test, I want to test him if he
is ready to pursue someone like you."

Hinawakan nito ang pisngi niya and then she saw something on her eyes, it's like
familiarity or something. "You are someone to be treasured Rayleigh, I don't want
you to get hurt and thus I know hindi ka na niya sasaktang muli."

Biglang may kung anong kumurot sa puso niya sa sinabi nito. Bakit parang gusto
niyang umiyak at yakapin

ito? "Bakit mo ito ginagawa sa akin we are not even friends." She said almost
whispering.

Marga smiled at her, "I know you'll be confused. Isipin mo nalang na iba ako sa
mga babae na nakasama ni Dale but I am glad that I met you. Now, stop hurting
yourself and stop hurting Dale you both love each other. He loves you, hayaan mo
siyang ipakita niya na mahal ka niyang talaga. He will not betray you and hurt you
again, I promise that."

Bigla ay yumakap ito sa kanya ng mahigpit and all she could do is to hug her back
too, it feels different actually.
 "I am getting married to my Scottish boyfriend whom I met few months ago, he
accepted me and he proposed to me kaya huwag ka ng mag-alala hindi ko kukunin si
Dale." Marga joked as she broke the hug. "Good bye Rayleigh and I want you to be
happy." Then the woman kissed her on the forehead before she waves and smile at
her. Naguguluhan siya sa mga nangyayari pero parang napanatag ang loob niya dito.

Nagpatuloy siya sa paglalakad habang nag-iisip ng kung ano ang dapat niyang gawin,
everyone is telling her that Dale loves her. But she hasn't given Dale the chance
to talk to her, natatakot kasi siya.

Alam niyang dapat na niyang tanggalin sa sistema niya ang takot na masaktang muli.
When she said she doesn't want to experience it again alam niya sa sarili niya
nagsisinungaling siya, natatakot lang siya. She is just waiting for that someone to
steal that fear away. Nagkataon lang siguro na si Dale ang sunod na lalaking
pinayagan niyang makapasok sa buhay niya at nasaktan siya nito.

Yes, he might be confused but it doesn't give him the permission to hurt her again
and again. Napasimangot siya, kung mahal siya nito kahit na itulak niya itong
palayo sa kanya ay gagawa ito ng paraan para makuha siya.

Muli siyang napasimangot sa naisip niya, hindi kasi porke't nagsorry lang ito ay
ganoon nalang iyon. Ano siya bale? Paghihirapan muna nito bago siya makuha-natigil
siya sa paglalakad at nanlaki ang mga mata ng may makitang pamilyar na bagay sa
daraanan niya. Mabilis niyang nilapitan iyon at napasinghap ng makita ang laman.

"What the hell Dale! Bakit nandito si Damon?"

 "HURT her Dale and I will make

sure you will never see her again." Banta sa kanya ng babaeng kausap niya. Alam
kasi niya na kailangan niya ang lahat ng tulong na pwede niyang makuha ngayon upang
patawarin siya ni Rayleigh. When she said that he needs to stay away from her it
pains like hell. Ayaw niyang magalit ito sa kanya kaya kahit nahihirapan siya ay
lumayo siya, pero hindi siya bobo para hindi bantayan ang babaeng mahal niya.

Napangiti siya sa sinabi, Mahal niya.

Ganito pala kapag nagmamahal ang isang tao, maisip mo lang siya nakangiti ka na,
marinig mo lang ang pangalan niya parang dinagsa na ng mga ipis ang tiyan mo. Hindi
ka makatulog sa gabi kapag naiisip mo siya at para kang lutaw at nakikita mo siya
sa kung saan-saan at kung kani-kanino.

No wonder his friends and cousins were damn so contented with their married life
dahil kung ganito naman ang feeling mo then hindi mo na maiisip na alisin pa ito sa
buhay mo. Isa nalang ang kulang at iyon ay ang makasama talaga si Rayleigh. ANg
dami na niyang nagawang kagaguhan at kabobohan sa buhay niya at si Rayleigh ang
pinakatama.

Alam niyang magugulat ito kapag nalaman nitong ang pangalan nito ang nakatatak sa
birth certificate ni
Damon. Kahit umayaw pa ito wala na itong kawala sa kanila ng anak niya, he wants
her to be his baby's mommy.

"Hello, Dale to earth?" Marga wave her hands infront of him making him snap from
his reveree. "I know you are inlove with her and I am happy to see that pero
kailangan mong marinig ito dahil aalis na ako. My fiancé is waiting for me na."
reklamo nito sa kanya.

"Oh, sorry."

"You must be, ito ang sasabihin ko huwag na huwag mong sasaktan si Rayleigh. Kapag
nalaman kong nasaktan na naman siya ng dahil sa iyo I swear I'll cut your balls off
in a very nasty way. And please tumino ka na ha, no more women."

Tumango lang siya. "Mabuti at nagkakaintindihan tayo." Inayos na nito ang mga
gamit nito at ngumiti sa kanya. "It's nice to meet you Dale ng dahil sa iyo, I
finally saw my long lost baby sister."

A faint smile appear on his lips, pero may halong lungkot din iyon. "Bakit ayaw
mong sabihin

sa kanya? She will be happy to know na may pamilya pa pala siya."

 "Soon, Dale. Huwag muna ngayon marami ka pang dapat ayusin. At marami pa siyang
dapat isipin at ayokong dumagdag pa. I will tell her once you two are already
settled. Kapag wala na siyang ibang aalalahanin pa. Babalik ako."

"Thank you Marga for trusting her to me."

"You are not really a bad person Dale, malandi ka lang." she joked. "But now I
know iisang babae na lang ang lalandiin mo at bigyan niyo ako ng pamangkin ha."

"Once she'll accept me I'll do that."

"Good."

Hinatid niya ng tingin ang papalayong babae at napahawak sa cellphone na

nagvibrate sa bulsa niya. Number iyon ni Yael.

"Hello."
"Everything is settled here cousin, si Rayleigh nalang ang kulang."

"Thanks cous-."

"Hoy, lalaking malandi. Kapag sinaktan mo pa ang bestfriend naming wala ka ng

balls dahil puputulin ni Yael iyan." Boses ni Ayeth.

"Bakit ako?" tanong ni Yael.

"Gusto mong may iba akong makitang balls?"

"Of course not! I'll do the cutting." He turned off his phone and went through the
next place. He'll get Rayleigh by hook or by crook.
<<3 <<3 <<3

a/n: hindi pala ako nakapag-update no? Hahahaha, wala eh tinamad ako dahil sa
pagod. Kaya heto bawi-bawi din pagmay time. Kung tatanungin niyo ako kung ano ang
ginawa ko buong araw. Wala lang, nagbabasa lang ng physics book. Inspired ako
ngayon sa mga physics2x achuchuchu,,, hindi nga hindi ko feel ang magbasa ng
lovestory ngayon gusto ko ng something else kaya physics ang pinagbalingan ko,
dinadigest ko pa ang Newton's law of motions.

So, ayun nga buong araw akong sa kwarto lang ako at nagbabasa hindi ko na nga
namalayan na hapon na pala. Bumaba lang ako ng nakaramdam ako ng gutom, hahaha...
nakakatawa ang hitsura ko waley eh hindi ako naghilamos at sabog na sabog ang buhok
ko. Pagbaba ko ay nandoon ang entire family maliban sa akin, at may plus one pa.
Hindi ko nalang pinansin kasi nga gusto ko ng peace and unity ngayong araw na ito
kaya mabait ako.

Hindi ko na sana sila papansin ng biglang tinawag ako ng papa ko at sinabing

malapit na raw gawin iyong pinapagawa nilang bahay. Tango lang ang sinagot ko,
kapag wala ako sa mood lahat ay hindi ko kinakausap. Tapos may pahabol pa siya,
iyon bang sabihan ka nilang. Ang gagawa daw ay ang future ko... ~.~

Okay dear parents, I know whom you are referring to and I will not dare to succumb
into the darkness. Walang magawa ang parents ko bow.

Iyon lang po...

STATUS UPDATE: I was dreaming na kumakain daw ako ng mangocheese cake spoonfulls sa
kfc.

PPS: How i wish my dream is true.

=================

Epilogue

EPILOGUE

MABILIS niyang kinarga si Damon upang icheck kung okay lang ba ito or kung
nasaktan ba ito. After checking ay ganoon nalang ang relief niya kaya nakahinga
siya ng maluwang ng malamang hindi naman pala ito nasaktan. Pero nagngingitngit pa
rin ang dibdib niya sa ideyang iniwan lang ito ng magaling na ama nito sa gitna ng
park na iyon. Hindi ba nito alam na masyado itong mayaman at pwedeng makidnap ang
anak nito?
 Lumingon-lingon uli siya only to find out na wala talagang tao doon kaya sino ang
nagdala kay Damon doon?

"Damon baby-what's this?" napatingin siya sa papel na nakaipit sa loob ng suot

nitong shirt. Kinuha niya ang kulay dilaw na bagay na nandoon.

"Birth certificate?" wala sa loob na binuklat niya iyon at saka ibinaba si Damon
sa loob ng stroller. Mabuti nalang at naisipan niyang ibaba si Damon dahil mukhang
mahuhulog talaga niya ang hawak niya ng mapansin ang pangalan niya doon. Paanong
nangyari na nandoon

ang pangalan niya?

For God sake! Bakit ganoon?

Binasa niya uli baka kasi namamalikmata lang siya at mali talaga ang nabasa niya.
Pero hindi eh, iyon talaga ang pangalan niya na nakasulat doon.
 "Me? Damon's mother? Pero-." Kinuha niya ang cellphone niya and dialed Dale's
number. Mabilis naman itong sumagot.

"Rayleigh." Halata sa boses nito ang excitement. Nawala tuloy siya bigla sa
iniisip niya, gusto niyang magalit dito pero hindi maikakaila na namimiss na rin
niya ito. "Did you see it?" that broke her thinking.

"I saw it!" sigaw niya dito. "Where the hell are you now? Bakit mo iniwan si Damon
dito sa park nababaliw ka na ba paano kung makidnap dito ang anak mo? Paano kung
saktan nila sa Damon?"

"Calm down our son will be okay."

"What the hell Dale? You are so confident of yourself kapag nakita kita ngayon I
promise you I will strangle your neck hanggang sa hindi ka na makahinga." Hindi na
siya humihinga habang sinasabi niya iyon. Galit na galit talaga siya.

"Sorry, Rayleigh. Can you bring Damon here I am not really feeling good." He cough
telling her that he is not okay.

"You are lying." Nagdududang sabi niya.

 "I miss you so much too."

"Dale, si Damon." Hindi ito umimik sa kabilang linya but she heard him sniff. "Are
you crying?"

"Rayleigh, I-I'm dying."

Mahigpit niyang nahawakan ang cellphone niya sa sinabi nito. "What did you said?"

She heard him sniff again. "I don't know what to do anymore, hindi ko pa sinasabi
sa parents ko but I guess they already know.

Wala akong lakas ng loob na sabihin sa pamilya ko na may sakit ako."

"A-anong sakit mo?" nanghihinang tanong niya dito. Mukhang totoo ang sinasabi nito
dahil full force ang mga tao ngayong i-explain ang side nito sa kanya. Gumagawa
yata ng paraan ang mga tao sa paligid ni Dale ng paraan upang kahit papaano ay
umayos ang nararamdaman nito.
 "Sa puso Rayleigh, my heart rarely beats anymore."

Pakiramdam niya ay humulas ang lahat ng dugo sa katawan niya. "Hindi ko alam kung
paano baka ito na talaga ang karma ko sa lahat ng nagawa ko sa iyo dati. I am a
jerk at labis ko iyong pinagsisihan. Ku-kung mamamatay man ako dahil sa sakit ko
isa lang ang gusto kong sabihin, I want to tell you that I love you." May halong
lungkot sa boses nito habang sinasabi nito ang mga katagang iyon. "I love you
Rayleigh and sorry for hurting you. I wished I've able to know my feelings ahead
bago pa man kita nasaktan."

Biglang umagos sa mga mata niya ang mga luha na kanina pa niya kinikimkim. "Dale
pinapatawad na kita hindi ba. Please huwag mo ng isipin ang dati pa."

"I want to see you and

I want to tell you how much I love you before I die."

"Dale naman eh nasaan ka na ba?"

He chuckled sadly. "Pakidala nalang si Damon sa bahay ng parents ko Rayleigh at

huwag ka ng mag-abala pa. I can manage-."
 "Gago ka talaga Dale."

"I know that, Rayleigh. I know that."

Napahikbi siya lalo na ng patayin nito ang telepono nito. "Rayleigh, what's
wrong?" takang tanong ni Ayeth na kasama ang anak nito at si Bree na dala din ang
anak nito.

"He is dying, Dale is dying. May sakit siya sa puso." Sabi niya habang umiiyak,
ngayon lang siya natakot muli. Natakot hindi para sa sarili niya kundi para sa
lalaking mahal niya.

"Nalaman mo na pala."

"You knew?"
 "Matagal na Ray, simula noong hindi mo na siya pansinin. Ayaw niyang ipasabi sa
iyo pero mukhang hindi rin siya nakatiis. Ayaw niyang malaman mo at kaawaan mo
siya."

"Hindi ako naaawa sa kanya Bree, natatakot akong mawala siya."

"Mas mabuti pang huwag mo nalang siyang lapitan mas makakabuti sa iyo at least
kapag nawala siya hindi ka na gaanong masasaktan."

"I don't care about the pain AYeth, kung may sakit siya mas mabuti ng nandoon ako
sa tabi niya. He said he loves me and I love him damn it. I don't want him to leave
me again."

"Please Ray we don't want you to experience the same way you experience before, he
will hurt you again."

"I don't care! I don't care! I am willing to take a risk again. Bantayan niyo muna
si Damon I need to see him."

Pinara niya ang unang taxi na nakita niya at sinabi ang

address ni Dale. Mabilis naman siyang nakarating sa kinaroroonan ng bahay nito.

Hindi na rin niya kailangan pang kumatok dahil bukas ang gate nito at ang bahay
nito.

"Dale! Dale! Where are you?"

"Rayleigh?" nakita niya itong nakahubad baro na palabas ng kusina nito.

"Rayleigh?" ibinaba nito ang hawak na tasa at lumapit sa kanya.

"May sakit ka ba talaga sa puso Dale? Hindi mo ba ako niloloko because I swear
kapag binibiro mo ako hindi mo na talaga ako makikita pa."

Napakagat-labi ito tapos ay biglang sinarado ang pintuan ng bahay nito at saka
hinila siya papunta sa silid nito. Sumama naman siya dahil gusto niyang malaman ang
totoo mula dito. She wants to ready herself first.

Pinaupo siya nito sa ibabaw ng kama nito, this is the first time she entered that
part of his house. She wants to appreciate it first pero kailangan muna niyang
malaman ang totoo, dahil kung totoo man iyon hindi niya maisip kung ano ang gagawin
niya pero kung hindi totoo ay magagalit talaga

siya ng husto.

"Before I answer your question Rayleigh." Lumuhod ito sa harap niya upang
magpantay ang paningin nila. "I want to tell you these." Hinaplos nito ang pisngi
niya. "I am really sorry for everything, I am. Kung alam mo lang kung gaano ako
nagsisi sa mga nagawa ko sa iyo and I deserved to be treated that way. I deserved
to be treated coldly. Sorry for taking your virginity roughly dahil sa maling
akala. I am sorry for hurting you in so many ways, I am sorry for everything at
alam kong hindi madadala ng sorry ko ang lahat ng iyon." Hinawakan niya ang palad
nitong humahaplos na sa pisngi niya.

"Dale it's okay."

"If it will take million years for me to make up for everything then I will do
that."

"But you are dying." She said almost sobbing.

"I love you Rayleigh I know it takes time for me to realize how much you mean to
me. My love for you isn't love at first time, iyong love na nararamdaman ko sa iyo
hinasa ng panahon, binuo ng oras, inalisa ng isip at pinanday ng hirap kaya
sigurado ako hindi ko papakawalan ang pag-ibig na nararamdaman ko sa iyo. I know I
love

you, you are my first love and my last love." Hindi niya namalayan na umiiyak na
pala siya sa mga sinasabi ito ang lakas ng tibok ng puso niya at nanginginig na ang
mga daliri niya.

"Mahal din kita Dale, noong una akala ko ay kailangan ko lang na gawin ang mga
bagay na ginawa ko dahil isa iyong obligasyon lang iyon. Pero habang nakakasama ko
kayo ni Damon, pinuno niyo iyong kulang sa buhay ko. Pinaranas niyo sa akin kung
paano magkaroon ng isang kompletong pamilya. Iyong pinagbintangan mo ako na may
relasyon kami ng daddy mo I was hurt, but I tried to hardened myself at bigla akong
natakot dahil bakit ako masasaktan kung sa una palang ay sinasabi kong I don't
care.

It's because I care, I really care. Ayokong isipan mo ng ganoon ang papa mo, dahil
kung ako ang papipiliin mas gugustuhin kong palit nalang tayo. Sana ako nalang ang
may mga magulang dahil kapag nabigyan ako ng chance I will never hurt them Dale. I
love your parents, sobra. I love your son like my own. I love you despite of all
the pain I've been through. Pero ng makita ko si Rafael nagbalik iyong takot ko na
masaktan na naman, iyong umasa sa wala. Naisip ko kasi na tulad din niya you will
hurt me badly, nasaktan mo na kasi ako kaya hindi na mahirap sa iyo na saktan akong
muli." She chuckled sadly. "I don't know what you really feels I don't know what
your intentions are pero

isa lang ang alam ko noon sasaktan mo lang ako ng sobra." She cried again. "Pero
mas masakit pala kapag nalaman mong may taning na ang buhay ng taong mahal mo. I
don't know if you are joking or not please tell me you are joking-." Hindi na niya
natapos ang sasabihin dahil kinabig nito ang likod ng ulo niya at buong pusong
inangkin ang kanyang mga labi. His kisses were light at first pero unti-unting
naging mas malalim at mas mapusok at mapaghanap hanggang sa natagpuan niya ang
sariling nakapinid sa ilalim nito.

"I am sorry Rayleigh, ito lang kasi ang naisip kong paraan upang kausapin mo ako.
Lumayo ako gaya ng sabi mo but it doesn't mean I am not doing anything. I need time
to prepare this one, I added your name in our son's birth certificate because
there's no other woman more deserving than you to be my son's mother I hope you
don't mind."

Of course she doesn't mind pero iyong malaman niyang nagsinungaling ito she minds
it all along.

"Rayleigh." Tawag nito sa kanya ng hindi siya umimik halata ang kaba sa mukha nito
hindi siya galit dahil mas nangingibabaw ang relief na naramdaman niya ng mga
sandaling iyon. She slightly push him away seeing a bit of sadness and
disappointment on his face she almost smirks. Umalis ito sa
ibabaw niya pero bago pa man ito makakilos ay hinila niya ito and now she is above
him. Her arms are above his ramming chest beating for him. Maybe it's time for her
to have her little revenge.

"I'll accept your love Dale."

Nanlaki ang mga mata nito. "T-Talaga?"

"But it doesn't mean pinapatawad na kita sa pagsisinungaling mo sa akin. Ginamit

mo pa ang mga tao sa paligid natin para makuha ako I appreciate the effort but not
the lies so I think you need to be punished."

He gulped. "How will I be punished?"

She smiles seductively. Kinuha niya ang necktie na nagkataon naman na nasa gilid
ng kama nito and used it to tie his hands over his head. It's like a reverse fifty
shades of gray she bet, biglang nag-init ang katawan niya ng makita ang hitsura ni
Dale. He looks ravishing though.

"Cara it looks like-." Lust is visible on his eyes now.

 "Don't untie yourself and don't any move kapag gumalaw ka I swear you'll have hard
time wooing me understand?" she asked like a boss tumango lang ito.

She leaned forwad and kiss him passionately and deeply she even heard him moaning.
Things are easy for her since he is already naked on top he is making a very sweet
and sensual moans. Her lips found the edge of his jaw and showered it with light
kisses and then down to his chest and played with his nipples. Napangisi siya ng
mapansing napatingala ito at napapikit, his sinful lips were slightly opened
gasping for air.

She zipped his pants and with the wonders of all the Gods and Goddesses in Mt.
Olympus she managed to pull out his pants from his body leaving him naked for her
eyes to slay. Umalis siya sa pagkakaupo niya sa kandungan nito saka ito nagbukas ng
mga mata he is looking at her like he is begging her to take him.

She look at the length in between his thighs and swear to God, gusto niyang
angkinin agad ang lalaking ito but again she wants revenge.

"I love you Dale." She whispered and then she grasped the length on her hands,
nanginginig

pa ang kamay niya sa ginagawa niya.

 "Stop it Rayleigh... oh no... faster." She is stroking him in different paces and
then she lowered herself and now she is facing his best buddy. "No! Stop! Don't do
that."

"I will not hurt you Dale just stay there." Utos niya dito. He just groaned and
close his eyes waiting for her to do her next move. He smells so manly and while
continue moving her fingers up and down in constant motion she opened her mouth and
tasted him. She can't identify the taste but it's making her feel arouse but she
needs to keep herself still. She wanted revenge right? He will get his punishment
then. Mas lalo niyang binilisan ang pagkilos ng mga daliri niya and continue
licking him like a lollipop. "So good cara! I-m almost-." And before he reach his
orgasm she pulled up and stop stroking him. Lumapit siya dito and kiss him lightly
on his lips.

"I love you Dale kukunin ko muna si Damon."

He groaned in frustration as she walks away from his room, yup, it's his
punishment for making her suffer a little. She giggled when she heard him scream
her name. Napangiti siya, maybe she also deserves a happy ending and she thinks
Dale is her distorted little--- big prince. And she is now his baby's mommy.

<<3 <<3 <<3

a/n: sa totoo lang tinamad akong i-update ito ngayon sabaw kasi ang utak ko ng
isulat ko ito. Bawi nalang ako sa extra 1, I'll update before I sleep kaya maiksing
otor's note lang muna ito. Tinatamad talaga ako! Makikita ko na iyong mga tuta ko
bukas sana naman bumait na sila kahit hanggang pasko lang please Lord... patawad!
Dahil ako ay makasalanan, makasalanang nilalang!
Sabi ko nga eh sabaw ako ngayon. Bow!

=================

Extra #1: Love and Happiness

Extra #1: Love and Happiness

HINAWAKAN niya ang mga daliri niyang may suot na wedding ring, she can't believe
it engage na siya and yes when you said engage she is getting married. It has been
months, six months to be exact when she decided to give Dale a chance at mukhang
hindi naman siya nagkamali sa desisyon nila.

Pero hindi siya nag-give in agad, she wanted their relationship to evolve slowly.
He courted her, he always sends her flowers and gifts and of course he also takes
her out for dates. Namamasyal din sila kasama si Damon na ngayon ay malaki na, he
can make baby sounds and noises and he can now eats soft foods. And no, they aren't
living in the same house at wala pang nangyayari sa kanila he attempted but she
always glared at him. She wants him to wait, she wants him to feel na ang isang
relasyon ay hindi lang dahil sa physical and intimate relationship.

"Cara." Tawag ni Dale sa kanya.

"Hmn?"

"Let's go." Yaya nito sa kanya at inalalayan siyang umayos ng tayo. "We need to
fix

everything for our wedding." Tumango na rin siya. They are preparing for their
wedding na mangyayari a month from now.
 She can still remember how he proposed to her. It was during the awarding of
International Photography contest.

Flashback...

"ARE you ready?" narinig niya ang mahinang katok at boses ni Dale sa kabilang
panig ng silid niya. They are staying in a hotel suite na pinilit nitong magcheck
in sila upang hindi na sila bumiyahe pa. Hindi man siya sumali sa contest but she
was lucky to be invited then dahil hindi naman lahat ay pwedeng mainvite sa isang
prestigious award na iyon. May panghihinayang sa kanya na hindi siya sumali, nawala
sa kanya ang chance na makapag-aral sa Paris iyon lang ang pinanghihinayangan niya.

But being in relationship with Dale nawala na rin sa isip niya ang kagustuhan na
makapag-aral doon. Kontento na kasi siya na makasama sina Dale at Damon.

"Hey, Rayleigh." Nasa boses na ni Dale ang pag-aalala ng hindi siya sumagot.
Napabuntong-hiningan

nalang siya at tumayo na. She looked herself in the life size mirror and smile at
her looks. She is now wearing a peach white off-shoulder dress that clungs to her
curves and stopped midthigh. She matches it with a pearl white stiletto that
matches her shoulder bag. Her long hair is effortlessly cascading at the back of
her head and a little make up is now visible on her face. She looks like so serene
and so innocent. She is far from innocent.

"I'm coming Dale."

 "Yeah, I would like you to come dear." She rolled her eyes dahil alam niya ang
patutsada ni Dale. She opened her door at bahagya pang napaatras ng biglang
bumagsak si Dale sa kanya, nakalean pala ito sa door.

"Dale!"

Umayos ito ng tayo and smile boyishly at her, he looks at her from head to foot.
Nawala ang ngiti sa mga labi nito pero nandoon pa rin ang admiration sa mga mata ng
kasintahan. "Naman eh." Reklamo nito.

"Is there something wrong?"alam niyang maganda siya sa suot niya ilang beses na
niya iyong itinanong

kay Bree at Ayeth pero habang nakatingin kay Dale ay parang kinakabahan siya.
Umiling ito pero hindi na muling bumalik ang ngiti sa mga labi nito kaya nag-aalala
na siya. "Dale, do you want me to change?"

Umiling uli ito. "You are beautiful Rayleigh too beautiful for your own good,
pakiramdam ko maaagawan ako." She giggles, nawala bigla ang takot niya at natawa na
naman sa insecurities nito. Si Dale kasi ang tipo ng lalaking bigla-bigla ay
nawawalan ng tiwala sa sarili kapag sila ang magkasama to think na halos ilang
beses na siyang may ipabarang dahil sa ang daming babaeng nakakatingin dito kapag
nagdedate sila. Muntik na nga niyang ipabomba ang isang branch ng Mcdonalds ng
minsan silang magpunta doon.

Sa loob ng anim na buwan ay napatunayan niyang siya lang ang babaeng binibigyan ni
Dale ng pansin. How did she know? She have her ways. He changed just for her.

"You are handsome Dale kaya nga bagay tayo."

 "Talaga?"

"Hindi mas bagay kami ni Damon nasaan nab a iyong anak ko?" hanap niya sa bata,
isasama kasi niya

si Damon. She just want Damon to be with her, masyado na niyang mahal ang batang
iyon kahit hindi iyon galing sa kanya. She can still remember Yelena and her
adopted daughter Reen. Hindi naman kailangang magmula sa sinapupunan nila ang isang
bata para maturing nila itong tunay na anak, may mga anak din na galing sa puso.
And Damon is her heart baby.

"Mas pogi ako kay Damon."

Tumawa siya. "Of course you are pero kapag malaki na si Damon tatanda ka na at mas
gugwapo si Damon keysa sa iyo. I can't imagine Damon loving another woman."
Nagtagis ang mga bagang niya masyado siyang possessive sa bata.

"Dear, I love how possessive you are pero mag-wa-one year old pa lang ang baby
natin kaya huwag muna nating pag-isipan ang pagsesettle niya. And besides normal
lang na magkaroon ng mga girls-."

"MGA? MGA talaga Dale? Hindi ako papaya na matulad sa iyo si Damon." Napakamot
nalang ng ulo si Dale at ngumiti nalang ito sa kanya at saka inalalayan siya
papunta sa stroller. May yaya si Damon she can't help it, may trabaho kasi siya at
si Dale naman ay ganoon din. Pero kapag nagwowork siya ay

kasama niya ang bata at ang yaya nito.

Mabilis naman silang nakarating sa convention hall ng hotel, ang daming tao.
Marami din pictures na nakadisplay doon and she smile when she saw Roman's output
na nakasabit sa isang bahagi ng convention center.
 "Rayleigh!" tawag sa kanya ni Roman. She waved at him, napatingin naman si Roman
sa katabi niya habang si Dale ay nag-growl. Hanggang ngayon ay hindi pa rin
magkasundo ang dalawa kapag nalaman ni Dale na si Roman ang kausap niya ay
nakabusangot na ito. She knew he is jealous pero alam din naman nito na mahal na
mahal siya ito.

"Hi, Roman. ANg gwapo mo ngayon ah." Namula ito pero nakasulyap kay Dale na alam
niyang sobrang dilim na ng aura.

"Thank you ah- sayang hindi ka sumali."

"Nah, I'd rather not." Hindi talaga niya makayang isubmit ang pictures na entry
niya. But she is keeping it in a secret place kapag nakikita niya iyon ay nawawala
ang stress niya. Those pictures

what love and happiness are to her.

"Please excuse us me and my girlfriend." She glared at Dale na ipinagdiinann pa

talaga ang word na girlfriend.

"See you around Rayleigh." Paalam ni Roman.

"Dale hindi ka naman inaano ni Roman."

"I still hate that Ramon guy."

 "Roman."

"Mas bagay tayo at bakit sinabihan mo siyang gwapo habang ako-." Hindi na niya ito
pinatapos dahil mabilis niyang dinampian ng halik ang labi nito. Mabilis din siyang
kumalas dahil baka hindi na sila tumigil pa. "Tsk. Bitin." Mahinang bulong nito.
"I'll make sure I'll be able to kiss you properly after this." Tinaasan niya ito ng
kilay.

"Confident much? You can kiss me properly and more if ever you behave yourself
tonight at huwag kang

masyadong seloso at huwag kang titingin sa ibang babae."

"Aye! Aye!" he said at hinalikan siya sa noo nito. Kinuha din nito si Damon at
kinarga nito, Damon is wearing a matching tux just like his daddy. Hindi maikakaila
na mag-ama nga ang dalawa.

Marami siyang binati na kakilala niya, habang si Dale naman ay nagpaalam na uupo
muna sila para makatulog ng maayos si Damon. Gusto sana niyang samahan ang mag-ama
pero sinabi nitong mag-enjoy muna siya. Sa mga pictures na nakikita niya alam
niyang mahihirapan ang mga judges na pumili. Every entry deserves that one million
pesos and a scholarship.

Maybe that scholarship is not really for her, because she got something she would
like to treasure forever. Sinulyapan niya ang mag-ama niya, her heart warm up when
she said 'mag-ama niya'. They are her picture of love and happiness.

Hanggang ngayon ay hindi pa nag-hihint si Dale about marriage or something kung

sabagay masyado pang maaga. Baka hindi pa sila ready na maging mag-asawa e-enjoy
muna nila ang buhay nila bilang magkasintahan. She look at the beautiful ring on
her finger, his mark. She was marked by Dale Monterde... o mas
tamang sabihin na she was marked by the entire Monterde clan.

"Rayleigh." Tawag sa kanya ni Naome, her name is read as Nayumi. "Hi!" bati nito
sa kanya, Nao is really beautiful for a doctor may kasama itong babae na maganda
din pamilyar ang mukha nito. She looks like an older version of that bubbly
teenager she met at Etc.

"Nao, it's nice to see you here."

"Yeah, me too. Sinama ko itong bestfriend kong galing sa Singapore-aww!"

"Bakit kailangan mo pang sabihin na galing akong Singapore? Baliw ka talaga."

Humarap ito sa kanya, she can sense sadness on this woman's pretty face. She got
her phone and took a picture of the pair na mukhang nagulat din. "Nagulat ako dun
ah." Natatawang wika nito. "I'm Yvonne by the way."

"I heard you are from Singapore." Inilahad niya ang kamay niya dito na mabilis
nama nitong tinanggap. Her eyes landed on the thing wrapping Yvonne's bracelet.

"Kalahating taon na mula noong nakabalik na ako sa Pilipinas." Sagot nito pero mas
nakatuon ang

pansin niya sa mark na suot nito. It wasn't Miggy's mark but she is sure it is
someone's mark. Madalas niyang nakikita ang mark ni Miggy because it's her boss's
precious possession. Impossible din na kay Dane iyon eh babae iyon.

"It's nice." Turo niya sa bracelet nito, napatingin ito doon at ngumiti ito sa
kanya.
 "Oh, I got it from someone a farewell gift." Kung sinuman ang nagbigay ng bagay na
iyon, she wants to know.

"Farewell gift ng kanyang greatest heartbreak-araayyyy!"

"Una na kami Miss Rayleigh ha." Paalam nito sa kanya at saka hinila ang kaibigan
nito. Naiiling na natatawa siya habang sinusundan ng tingin ang dalawa, pupunta n
asana siya kina Dale ng mamataan niya si Dane na kasama si Reigan.

"Ate!" tawag ni Dane sa kanya.

"Uy, Dane, Reigan mabuti naman at nakarating kayo."

"Importante daw sabi ni kuya kaya

nandito kami ni kuya Reigan."

"Hello, there." Lumapit si Reigan sa kanya at hinalikan ang likod ng palad niya.

"Ang close niyo ah, baka saan na iyan." Tukso niya.

Nagkatinginan lang ang dalawa tapos tumawa. "Nah, impossible iyan ate kasi."
Itinaas ni Dane ang mark niya. "It will be a curse, may mark ako at may mark din si
kuya Reigan kaya hindi pwede."
 "Oh? Akala ko ba exclusive lang sa inyo ang mga marks?"

"Hindi naman talaga exclusive for us nagkataon lang na sunod sa uso ang mga kuya
at ate kong meron na rin mark. Seven lang kasi kami kaya kailangan ng pang-eight
and since related naman ni ate Yelena si kuya Rei kaya ibinigay kay kuya iyong ika-
last na Mark." Napatango siya. "Nasaan na nga pala iyong mark mo kuya?"

"Hmn? I don't know I hid it somewhere I guess." Napa-isip siyang bigla, naalala
kasi niya ang

babaeng kasama ni Nao kanina.

"Or baka naman ibinigay sa isang espesyal na babae bilang farewell gift?" she
almost broke a grin when his eyes widened and look at her like she is from planet
somewhere.

"Uy, wait lang sa inyo ate at kuya. Pupuntahan ko muna ang pamangkin ko." Naiwan
sila ni Reigan doon.

"How did you know that?" he asked.

"Know what?" she asked innocently.

"About the farewell gift?"

 "So totoo nga?"

"Saan mo nga nalaman?"

"Tanungan lang ba tayo dito ng tanungan? Okay fine, saan ko nalaman? I saw a
beautiful woman wearing a mark I know it is a mark dahil sa meron din ako nun at
hindi lang fashion accessory."

"Nandito si Yvonne?" biglang nagtaas ang boses nito. "Nandito siya?"

She bit the side of her mouth. "She left." At parang bumagsak ang mukha nito sa
sinabi niya wala eh trip lang niyang mag-enjoy ngayon. "Puntahan mo muna sina Dale
doon nandoon narin sina Reen at Yelena."

"Fine." Sabi lang nito. Nacurious tuloy siyang bigla sa naging reaksyon nito, sa
gilid ng kanyang mga mata ay nakita niya si Nao at si Yvonne na nasa kabilang panig
ng hall opposite sa kinaroroonan nina Reigan.

"Too near yet so far." She silently uttered beneath her breath.

Binalikan na niya sina Dale at hinihintay na magsimula ang event, napansin niyang
parang hindi mapakali si Dale at pinagpapawisan ito kahit na naka-aircon sila.

"Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong niya habang pinupunasan niya ito ng pawis
sa noo nito. He smiles at her and kiss her forehead and murmure something she can't
comprehend.

"I'm

fine dear."

Nagsimula na ang program, the usual thing may mga presentations and everything.
She is enjoying the moment at medyo kinabahan pa nga siya ng i-announce na ang
winners. At ang laki ng ngisi niya ng malaman kung sino ang winner ng competition,
ito ay walang iba kundi ang kaibigan niyang si Roman. He deserves it.

"Everyone before we end this program we would love to announce a special surprise
for all of the photographers here and out here. Our beloved Christian La Pierre of
Paris International School of the Arts, a great photography mentor will held a six
months special classes for you." Malakas siyang napasinghap sa announcement. "You
can fulfill your dreams and study with the best teacher here in the Philippines.
You don't need to go abroad."

"Narinig mo iyon Dale, pwede akong mag-aral dito." Masayang bulong niya dito.
Dale's eyes glistened in happiness and kiss the tip of her nose.

"I know Dear I am so happy for you." Hindi siya magkamayaw sa saya na nararamdaman
niya ng mga oras na iyon pati na rin ang ngiti sa mga labi niya.

"And for a special announcement."

"Huh? May isa pa?" tanong niya sa sarili niya. Biglang namatay ang ilaw sa
convention hall may biglang nagtilian pero wala namang nagtakbuhan mukhang kasali
ito sa kung anumang special announcement na iyon.
 "One of our sponsors tonight will say something to a special someone." Sabi ng
host. Then nagbukas ang ilaw at may isang square na bagay na natatakpan ng purple
na tela ang nasa gitna ng stage. Then sa likod ay ang projector na may nakasulat na
Love and Happiness.

Tahimik lang ang buong paligid, kahit siya ay natahimik din at nacurious. She
wants to know what is this all about.

May narinig siyang voice over habang gumagalaw na iyong nasa projected na wall.

What is love?

What is happiness?

Everyone is searching for love but for what reason?

Everyone is searching for happiness for what reason?

I don't believe in love but I believe in happiness.

I don't believe in happiness but I believe in love.

 What is love and happiness means for me?

"Excuse me dear I need to answer this call." Biglang paalam ni Dale tumango siya
habang hindi inaalis ang tingin sa harap niya.

This is my story, I don't believe the existence of love. At first, I thought my

life is perfect. I have everything I needed and then this special someone comes
into my life knocking in my door with a gift at hand. I refused to accept the gift
but my special someone forced it to me so I don't have a choice.

I made mistakes in my life. I learned to open my eyes for the realities. I have
doubts because

I never have someone so special to me before, which means this special someone is
the first and I am glad that she is.

Yes, I am a guy. And I am doing this to make her happy and to make me happy.

Napakunot ang noo niya at tila inaalisa ang boses na nasa speaker, pero hindi niya
mapoint out kung sino eh.

I hurt her due to my confusion and my insecurities. I made wrong decisions. Things
happened it's not an easy road for us.

Lahat ng mga sinasabi ng boses na iyon ay nakasulat at nababasa nila sa screen.

 She has some issues in the past. But I don't care, I am here to guide her because
I believe that when you meet the other half of your soul, you will understand why
all the others let you go. When you meet the one who deserves your heart, you'll
understand why things didn't work out with everyone else.

She is supposed to be a participant in this event but she refused to submit her
output... for

her, her Love and Happiness are these...

She blinks her tears away when she saw her pictures, ang pictures na dapat ay
entry niya sa competition. It's Dale and Damon's pictures, when they were sleeping
on her couch. When they are cuddling in the park, when they eat together and
messily on her kitchen. When he kissed Damon while the baby is sleeping.

Of course, that's her love and happiness. A love of a father to his son and a son
to his father, the most innocent and heart warming pictures she had ever captured.
Makikita talaga ang love doon because she loves the two of them, her happiness.

Pero bakit nandoon ang pictures niya? Hinanap ng mga mata niya si Dale pero wala
ito sa loob ng hall, everyone is eyeing at her with some tears on their eyes. They
were touché by the picture.

That's her definition of happiness, but I have my own.

Muli siyang napatingin sa harap niya ng biglang tinanggal ng host ang isang violet
na telang nakatakip

sa isang square na bagay. Hindi lang siya ang napasinghap ng makita ang picture, it
was her picture sleeping with Damon on her arms.
 "This is my definition of love and happiness." Napatanga siya ng makita si Dale sa
harap ng stage na may bitbit na microphone. The music changes to a classical music
played by piano and violin together. "This woman change me for the better, she
brought me to where am I now. She made me a better person and a good father."
Hinanap siya nito and there he caught her eyes. Her misty eyes.

"Rayleigh." Lahat sila ay napatingin sa kanya, someone pushed her up and now they
become the center of the universe. "The moment you brought my baby to my life you
also brought yourself to me. You don't have any choices at all, all you need to be
is to my baby's mommy and my wife. Rayleigh, will you take me and make me your
husband, please?"

Sa halip na tuluyang maiyak ay natawa pa siya kasabay ng pagtawa ng mga kasama

niya sa hall sa way of proposal nito. Hindi kasi iyong common na 'Will you marry
me' ang sinabi nito.

Pero natigilan siya, is she ready to be his wife?

"Sige na hija!" sigaw iyon ng mama ni Dale. "Go! Kasalan na iyan kapag nag-no ka
hihilahin ka namin sa simbahan tapos ay ikakasal na talaga kayo."

"Go girl, you deserve to be happy!" si Bree iyon tapos si Ayeth nagthumbs up pa.

"Kapag hindi ka pa nag-yes kakalbuhin kita tapos sasapatusin-ay huwag pala iyong
sasapatusin I love my babies." Si Yelena naman iyon.
 "Ate! Go, pakasalan mo na ang kuya ko. Hindi ka namin titigilan unless you said
yes."

"Say yes! Say yes! Say yes!" everyone is chanting and shouting YES. And then the
image in the screen changes and shows Damon cute and chubby cheeks. May bitbit
itong yellow na papel na may nakasulat na SAY YES.

"Yaysh! Yaysh!" Natakip niya ang palad sa bibig niya ng magmurmur ng kung anu-ano
si Damon. It's like he is also saying Yes.

"Yes, Dear. Please?"

Dahil sa ingay ng mga tao ay alam niyang hindi na maririnig ni Dale ang sagot niya.
So she smiles at him and then look him in the eyes.

Is she ready?

She is more than that.

Hinawakan niya ang ibabaw ng dibdib niya kung nasaan ang puso niya and mouthed him
the answer he is waiting for. 'YES'

Bigla itong tumalon sa stage at patakbong pumunta sa kanya at isinuot sa daliri

niya ang isang engagement ring.
 "Thank you." He whispers and before she can say something back he already pressed
his lips into hers. What else can she do? She kissed him and that's her answer to
him.

This is now her story, this is her own story and not anyone's story. She deserves
to be happy too and she deserves to be loved. She deserves to have Dale and yes,
she is more than deserving to have Damon. She will have her own family and become
HIS BABIES MOMMY.

<<3 <<3 <<3

a/n: may isang extra chapter pa before I end the story, you know the routine right?
Malapit na itong matapos and now i know you already have a glimpsed of what ms6 is
all about. I promise light lang po talaga ang ms6 ipapahinga na muna natin ang
ating puso at isip ha. Huwag muna iyong iyakan at galitan dahil masyado ng bugbog
ang konsensya ko.

STATUS UPDATE: I am not hungry, for the first time hindi ako nag-isip ng kung anu-
anong pagkain ngayon. Bakit kaya? Ang weird, hindi naman siguro ito iyong midfood
crisis hindi ba? Sana hindi.

=================

Extra #2: Baby Dress

Extra #2: Baby Dress

 "IT'S a girl." Ibinaba niya ang pusta sa ibabaw ng mesa nasa Royale sila ng mga
oras na iyon at nakikipagpustahan sa mga kaibigan niya. Naglapag siya ng fifty
pesos sa harap ng mga kaibigan niya.
"I bet it's a boy." Si Bree naman ang naglapag ngayon ng fifty pesos.
"Bakla tombo---, boy din." Ayeth place the same amount of money above the table.
She pursed her lips and massage her big baby bump, she is already seven months
pregnant, she got pregnant by her husband during their honeymoon night. Masyado
talagang sharp shooter si Dale, sabi naman ng mga maalam niyang mga friendships
masigla daw ang mga sperm cell ni Dale dahil sa ilang buwan din itong hindi
nakatikim ng ligaya. Natawa pa nga siya sa sinabi ng mga ito dahil totoo naman na
nag-abstinence ang asawa niya before they got married, medyo sumakit nga ang
katawan niya noong maghoneymoon sila. She can feel his eagerness and his
frustrations to her lalo pa at iyong huling sexual interaction nila ay sinadya
niyang bitinin ito.
And seven months after here she is parang nakalunok ng isang basketball. Hindi pa
nila alam kung ano ang gender ng baby nila, gusto niya ng girl but everyone around
her is telling her na boy daw iyon.

Kahit na si Dale ay sinasabing boy daw iyon.

SIya ang ina eh mas maalam siya.
"It will be a girl." She insisted. Ngayon ang schedule nila ni Dale na pumunta sa
kanyang Ob para icheck ang gender ng anak nila. May pustahan pa nga eh. Kahit sila
ni Dale ay may pustahan din. Kapag ito ang nanalo ay magbabakasyon sila sa Paris
tapos gagawin nila ang next baby nila doon at ipapangalan nilang Paris, then
pupunta din sila sa ibang place at ipapangalan nila sa place na iyon ang mabubuo
nila. See? Manyak pa rin ang asawa niya kahit kailan. Kapag siya ang nanalo gusto
niyang dalawa lang ang iluluwal niyang bata sa mundo. Hindi naman sa ayaw niya ng
malaking pamilya gusto nga niya iyon, kaso ang asawa niya gusto ng sunod-sunod
nakakabaliw. Pwede naman sigurong magfamily planning sila hindi ba?
"Excited na kami sa pamangkin namin." Napangiti siya sa sinabi ni Bree. Kahit
hindi sila kadugo ay itinuring na talaga nila ang sarili nila bilang magkapatid.
They are not siblings by blood, they are siblings by soul. They are soul sisters.
"Wala pa akong pamangkin na babae ang saya siguro ng may babantayan ang mga anak
natin hindi ba Ayeth?" sabi ni Bree.
Bree's son is three years old by now his name si Blight Alldryn a.k.a Dry. Then
Giu is two by now hindi gaanong malaki ang agwat ng ugat ng mga anak ng dalawa
habang ang kanya ay nasa sinapupunan pa.

"Kapag girl iyan dapat si Dry ko ang partner niya ha." Nambubuyo na naman ang
babaeng ito, hindi kasi pwede kay Ayeth kasi nga magpinsan ang mga asawa nila.
"Depende." Maisip lang niyang magkakaroon na ng boyfriend ang mga anak niya ay
parang ayaw na niya. Pero saka nalang niya iisipin ang bagay na iyon. May narinig
silang tawanan na nanggaling sa entrance ng Royale at sabay silang napangiti ng mga
kaibigan ng mapagtanto kung sino ang mga iyon. Ang kanilang mga asawa, she's just
happy to know na years ago nandito sila sa Royale upang kumain lang. Nandito sila
upang pag-usapan ang buhay nila bilang mga single girls at kung paano mabubuntis si
Bree dahil gusto nito ng anak lang.
Then time rolls, and now she's here waiting for her own husband to fetch her.
Napangiti ito ng makita siya at mabilis na iniwan ang mga kasama nito.
"Dear." Hinalikan siya nito sa labi habang ang palad nito ay nasa ibabaw ng
malaking tiyan na. "Are you okay?"
"I am."
"Gusto ko na rin ng baby, Yet." Yael whined, hindi pa kasi nasusundan si Giu eh.
At atat na atat si Yael na magkababy uli sila dahil hindi naman nito nakasamang
magbuntis ang asawa nito dahil sa maraming bagay

na nangyari dati.
"Bee, iwanan na muna natin iyang dalawang iyan gawa tayo ng third-."
 "Baliw, hindi pa nga lumalabas itong pangalawa magthithird ka na." natawa naman si
Allyxel sa sinabi ng asawa nito. Isa-isang nagpaalam sila sa mga kaibigan niya, si
Ayeth naman ay sasabihin na kay Yael pag-uwi ang big surprise ng mga ito.
"Where do you want to go after this?" tanong ni Dale habang umaagapay sa
paglalakad niya.
"I want to buy baby dresses." Aniya.
"Dress? Our baby is a boy." He said jokinly.
"I swear to God kapag naging tomboy itong baby girl ko ipapakain ko kayo sa
pating." Nakabusangot na wika niya, girl nga sabi ang nasa tiyan niya eh. Ang kulit
naman kasi ng mga tao sa paligid niya. Narinig niya ang mahinang pagtawa nito.
"Natatakot ka lang yata na magtour tayo around the world." He said winking at her
and kissing the tip of her nose. Kapag naiinis siya ay hindi ito nagkikiss sa kanya
sa lips dahil alam na nito ang mangyayari. Minsan kasi ay hinalikan siya nito sa
labi habang galit siya kaya kinagat niya ito kaya alam na nitong hindi siya pwedeng
halikan unless she do the job herself.

"Hindi nga ito boy eh."

"Malalaman din natin iyan after." Pinaandar nito ang kotse na sinasakyan nila pero
dumako ang paningin niya sa isang box na nakalagay sa likod ng car.
"Ano iyan?"
"A gift."
"For me?"
"For the baby." Mabilis niyang kinuha ang box tapos ay inaalog-alog pa.
"Ano ang laman?" excited na tanong niya dito.
"Malalaman mo rin after the ultrasound."
"Bakit hindi pa ngayon?"
"Basta, wait ka lang dear." Kaya ayon wait nalang siya. Hindi pa rin natatanggal
sa isip niya na babae ang anak niya, kahit na si Dale. Parang bigla tuloy siyang
nakaramdam ng takot paano kung babae nga? Malulungkot ba si Dale kapag nalaman
nilang babae ang anak nila at hindi lalaki? Will he love her baby girl least than
his sons? Napahawak siya sa malaking tiyan niya. Hindi maiaalis sa kanya ang
posibilidad na iyon at kung ganoon man ang mangyari kung hindi man makayang ibigay
ni Dale ang one hunded percent nitong pagmamahal sa baby girl nila she would love
to give her everything to her baby girl.

Naramdaman niya ang paghawak ni Dale sa palad niya, he is squeezing it na para bang
sinasabi nitong he is here to support her. Pagdating nila sa OB nila ay agad silang
tinanong ng mga kung anu-anong questions. The normal questions bago sila niyaya sa
sonography machine.
Kapag nasa sonography sila ay kinakabahan talaga siya paano ba naman ang daming
pumapasok sa isip niya just like what if may sakit ang bata? What if hindi normal
and what if may masamang nangyari? Excited na hindi niya mawari ang kanyang
nararamdaman but she knew everything will be alright."
"Ready misis?" untag ng ob niya sa kanya pagkatapos lagyan ng gel ang tiyan niya.
She nodded her head habang si Dale naman ay tahimik lang na nasa tabi niya at hawak
ang kamay niya. Una nilang nakita ay ang malaking image na ng baby, her baby is
already seven months old kaya halos buo na siya. And then the heart beat follows.
"The baby is healthy and normal ang tibok ng puso niya." She sigh in relief when
her doctor said that. "And now are you ready to know the gender?" sabay silang
napatingin ni Dale sa isa't isa then sa doctor.
The doctor moves the thing on her stomach and smiles at them.
"Congratulations your baby is a..."

HINDI niya alam kung ano ang mararamdaman niya ng mga oras na iyon

nasa loob na siya ng kotse at binabagtas na nila ang daan pauwi sa bahay nila. She
is still holding the box on her hand and thinking what that gift would that be.
 "Open it dear." Utos ni Dale sa kanya na ang lapad ng ngiti sa kanya. She unwrap
the box and opened it, she gasps when she saw what's inside the gift box. A baby
dress! Napatingin siya kay Dale.
"Pero bakit? I thought-you-no-I."
Inihinto nito ang kotse sa isang tabi at tumingin sa kanya. "No matter what our
baby's gender I will love him or her with all my heart because they are yours, they
are ours." Hinawakan uli nito ang malaking tiyan niya.
"It doesn't mean na palagi kong sinasabing boy ito ay iyon lang ang gusto ko,
dahil kung girl ito mas lalo akong magiging masaya dahil may princess na tayo." And
kiss her lightly. "A little princess whom I can spoil with gifts and love."
"Dale." She sobs happily. Ewan ba niya masaya lang siyang malaman na kahit ano
naman pala ang baby nila ay okay dito. Then she won't think of anything. Her little
princess--- no their little princess inside her tummy is just a living proof that
her parents love each other so much. "Paano

kung boy pala talaga ito?"

"Then we'll buy boy's baby clothes it doesn't matter I love shopping clothes for
our babies any way." He said chuckling. "And since we already have a princess on
the way for sure magiging spoiled pa iyan sa grandparents niya at sa kuya niya. I
can hear Damon saying that it's a baby girl when you are sleeping malakas ang
instinct ng panganay natin."
Hindi niya alam ang bagay na iyon ah, may mga bagay ding iyong mag-ama lang ang
nakakaalam.
"I'm happy na babae ang pinagbubuntis ko." Aniya dito.
"I am more than happy that you are carrying my baby Rayleigh."

TAHIMIK na ang buong paligid pero gising pa rin siya hindi siya makatulog kaya
wala siyang ibang ginawa kundi ang titigan ang asawa niya na tahimik na natutulog.
Isn't this the best moment of his life? Yes, it is. Hindi naman sila perpektong
mag-asawa sino ba ang perpekto? Wala. Madalas silang nag-aaway maybe because
Rayleigh is not the type of woman who agrees with his decision without weighing
things.
Hindi rin siya perpektong asawa at ama, madalas may nagagawa siyang hindi
magandang desisyon but that's the advantage of having a wife by your side. Kapag
alam mong hindi ka sigurado sa desisyon na gagawin

mo may taong tutulong na magdesisyon para sa iyo. He is blessed to have a smart and
wise wife.
Hinalikan niya ang asawa pati na rin ang malaking umbok ng tiyan nito bago napilit
ang sariling bumangon. If he can't sleep then he would rather surprise his wife
tomorrow. Mabilis siyang lumabas sa silid nila at pumunta sa nursery room kung saan
mage-stay ang baby girl nila. Pero bago pa siya pumasok ay sinilip muna niya ang
panganay nila sa kabilang silid. Damon is sleeping peacefully hinalikan din niya
ito bago pumasok sa nursery. Pagdating niya sa nursery ay kinuha niya ang malaking
box na kadedeliver lang kanina.
Binuksan niya iyon at tumambad sa kanya ang maraming baby dress na inorder niya ng
palihim. Ayaw kasi niyang sabihin sa asawa na alam na niya ang gender ng baby nila
since, five two months ago. Noong kafa-five months pa lang ng tiyan ni Ray,
desisyon kasi ng asawa na huwag muna nilang malaman pero hindi na siya nakatiis at
sabihin mang masyado siyang advance gustong-gusto talaga niya iyong namimili ng mga
gamit ng baby. Habang tumatagal kasi ay nalaman niyang he likes babies and he likes
kids. He likes making them pero mas gusto niyang mag-alaga ng mga bata lalo na
kapag anak nila, nila ng asawa niya. Damon might have different mother but he is
his wife's son, their son. Kung hindi dahil kay Damon hindi siya magiging ganito
kasaya ngayon, hindi niya malalaman na lahat ng mga idealism niya sa buhay dati ay
ginawa lang niya as defense mechanism dahil sa takot niyang mareject.
Ngunit, kahit na gaano ka katakot sa rejection kapag mahal mo talaga ang isang tao
hindi ka mangingiming maramdaman ng paulit-ulit ang sakit dahil gusto mo eh. And
besides lahat ng pagod mo ay mawawalang parang bula kapag tinanggap ka na niya.
 At iyan ang naramdaman niya dati, all the pain and the efforts paid off big time
as in super big time. Now, he already has the woman whom he loves, his first love.
And he have his family now, he have Damon and their little angel along the way. All
he can say is... "I already have my baby's mommy'.