JAK CZYTAĆ MAPY

Mapa- to obraz widzianego z góry dużego obszaru naniesiony na kartkę w pomniejszeniu, czyli skali.

Każda mapa zawiera:

- tytuł,
- legendę, czyli objaśnienie znaków użytych na mapie,
- skalę, informuje ile razy zostały pomniejszone rzeczywiste wymiary obiektów i odległości,
- orientację mapy: większość map jest zorientowana w kierunku północnym, północ znajduje się na górze mapy
- treść mapy to umowne zestawy znaków używane na mapach służące do przedstawienia ważnych obiektów;
- siatkę kartograficzną, czyli układ południków i równoleżników pozwalający określić położenie punktu na
mapie.
Atlas- to zbiór map.

Kartografia- to nauka zajmująca się tworzeniem map.

Metody prezentacji zjawisk na mapie:

a)jakościowe:

- metoda sygnaturowa: zjawiska są przedstawiane na mapie za pomocą symboli (sygnatur) np. znaków
geometrycznych, liter lub obrazków. Np. lokalizacja kopalni miedzi w Polsce, prognoza pogody (obrazki),
występowanie surowców w Polsce, rodzaje upraw, miejsce hodowli zwierząt

- metoda powierzchniowa: polega na pokryciu fragmentów mapy odpowiednią barwą lub kreskowaniem,
obszary te nie mogą na siebie zachodzić. Są to ma przykład mapy stref klimatycznych, gleb, stref roślinności ,.
podziały terytorialne, administracyjne.

- metoda zasięgów: polega na umieszczaniu na mapie granicy występowania jednego lub kilku zjawisk
rozproszonych w postaci linii (rzadziej barw), które mogą się wzajemnie przenikać. Przykład: zasięg
występowania świerka i buka, zasięg występowania roślin, zwierząt.

b) ilościowe:

- metoda kropkowa: polega na rozmieszczaniu na mapie kropek (lub innego symbolu charakteryzującego
przedstawione zjawisko) o określonej wielkości. Najczęściej metodę tę wykorzystuje się do przedstawienia
rozmieszczenia ludności lub zwierząt, np. hodowlanych na danym obszarze;

- metoda kartodiagramu: polega na wrysowywaniu w mapę wykresów (najczęściej kołowych lub słupkowych),
informujących o wielkości, a czasem także strukturze zjawiska np. lesistość w poszczególnych województwach,
liczba ludności w województwach;

- metoda izolinii: polega na wykreślaniu linii łączących punkty o tej samej wartości prezentowanego zjawiska
np. średnia temperatura powietrza w styczniu w Polsce, średnia ilość opadów w kwietniu w Polsce.

- metoda kartogramu: polega na przedstawieniu za pomocą barw zróżnicowania intensywności rozpatrywanego

zjawiska w graniach pól np. gęstość zaludnienia, bezrobocie w Polsce.

Wysokość bezwzględna- jest mierzona od poziomu morza do dowolnego punktu, najczęściej wierzchołka
wzniesienia. Jest podawana w m n.p.m.

Wysokość względna to wysokość mierzona między dwoma punktami np. od dna doliny do wierzchołka
wzniesienia. Jest podawana w metrach m.

Poziomice – to linie łączące punkty o takiej samej wysokości nad poziomem morza. Duże odległości między
poziomicami oznaczają małe nachylenie terenu, natomiast małe odległości oznaczają duże nachylenie terenu.