Mapy topograficzne

Skala, Elipsoidy odniesienia, odwzorowania i układy

współrzędnych

dr Michał Kupiec- Katedra Ochrony i Kształtowania Środowiska AR Szczecin, pokój 90

Skala

Elipsoidy odniesienia

Odwzorowanie kartograficzne

Układy współrzędnych
 Skala
Skala jest wyrażona w postaci ułamka 1:S,
np. 1:10 000, co oznacza, że każda dowolna
odległość na mapie jest np. 10 000 razy mniejsza
niż w terenie, albo mówiąc inaczej
1 cm na mapie odpowiada 10 000 cm w terenie.
 Mapy o małej i dużej skali
Skala mapy 1cm na mapie Skala mapy 1cm na mapie
to w terenie to w terenie
1:500 5 m. 1:1 000 000 10km
1:1 000 10 1:2 000 000 20
1:2 000 20 1:3.000 000 30
1:3 000 30 1:5 000 000 50
1:5 000 50 1:10 000 000 100
1:10 000 100 1:25 000 000 250
1:25 000 250
1:50 000 500
1:100 000 1000
1:125 000 1250
1:250 000 2500
1:500 000 5000
Wielkoskalowe i małoskalowe?

1 : 1 000 =
1
1 000
= 0,001
1
1 : 25 000 = =
0,0004
25 000
1
1: 100 000 = =
100 000 0,00001

= 1
1: 1000 000 =
1 000 000 0,000001
 Skala

Pchła w wielkiej skali Słoń w małej skali

RODZAJE MAP GEOGRAFICZNYCH

Ze względu na skalę wyróżnia się mapy:

•wielkoskalowe - powyżej 1:200 000,

•średnioskalowe -poniżej 1:200 000 i
powyżej 1 : 1 000 000,
•małoskalowe -poniżej 1: 1 000 000.

Ze względu na stopień generalizacji

treści mapy małoskalowe należą do map
przeglądowych, a wielkoskalowe do map
szczegółowych.
Podział map geograficznych
 Elipsoidy

Kula

Geoida
Elipsoida a geoida?
 Elipsoidy odniesienia
Zasób współczesnych map topograficznych w wersji cywilnej
został opracowany w różnych skalach od 1: 5 000 – 1: 200 000.

Konstrukcja tych map opiera się na trzech powierzchniach

odniesienia (elipsoidach odniesienia):
•GRS-80, (1992 i 2000, UTM, PUK)
•Krassowskiego, 1942 i 1965 GUGIK 80)
•Bessela (Borowa Góra)

Kształt elipsoidy jest opisywany przez małą półoś (b) i dużą półoś (a) , czasem przez a i f
(spłaszczenie elipsoidy f = (a-b)/a, najczęściej używana jest wielkość 1/f)
Używano różnych rodzajów elipsoid (zazwyczaj dobierano je tak aby pasowały do określonego
kraju lub obszaru) elipsoida:
•Bessel 6377397 m 299.2
•Clark 6378248 m 293.5
•Krassowski 6378245 m 298.25
•Hayford 6378388 m 297.0
Obszar całego globu (World Geodetic System) WGS 1984 lub WGS84 6378137 m 298.257223563
GRS 80 6378137 m 298.2572
 Odbiorniki GPS posługują się
uniwersalnym układem współrzędnych WGS84. Pozwala on
jednoznacznie określić położenie każdego punktu na ziemi przy
pomocy - znanych z geografii   - współrzędnych - długości i
szerokości geograficznej (w dokładnym wydaniu - współrzędnych
geodezyjnych). Długość i szerokość geograficzna (współrzędne
geodezyjne) konkretnego punktu, wbrew intuicji wyniesionej z
geografii, nie są pojęciami absolutnymi, ale zależą od
geometrycznego modelu Ziemi (układu odniesienia, tj. elipsoidy i jej
punktu przyłożenia) jaki zostanie przyjęty.
Geoida WGS-84. Najniższe punkty zaznaczono kolorem
fioletowym ( -107 m), najniższe czerwonym (+85,4 m).
 
  
                      
überhöhtes 3D-Modell des WGS-84 Geoids (Quelle

Przewyższony około 15000 razy 3D-Modell geoidy WGS-84

 
 
 
                                                                                                                                                                                                        

                                            

Odchylenie geoidy od powierzchni elipsoidy od N= - 100 m na Oceanie Indyjskim do N = + 70 m na Północnym Atlantyku

Odwzorowanie kartograficzne
 Odwzorowanie kartograficzne (geograficzne) – dwuwymiarowe przedstawienie
powierzchni pewnego obszaru (kuli).   

 Dla przedstawienia obrazu powierzchni bryły ziemskiej na płaszczyźnie mapy

nie ma idealnego odwzorowania.
 Do opracowania map topograficznych aż do skali 1:1 000 000 powierzchnię
Ziemi przyjmuje się jako elipsoidę, zaś do opracowania map w skalach
mniejszych od 1:1 000 000 Ziemię przyjmuję się za kulę. Ponieważ
powierzchnia kulista jest nierozwijalna na płaszczyźnie, dlatego niemożliwe
jest uzyskanie odwzorowania pozbawionego zniekształceń. Zniekształceniom
ulegają: długości linii, kąty lub powierzchnie.
 Wybór odwzorowania zależy zawsze od wymogów, jakim powinna
odpowiadać mapa. Na mapach topograficznych odwzorowanie kartograficzne
powinno zapewnić wiernokątność, tj. zgodność mierzonych kątów w tym
samym punkcie w terenie i na mapie oraz minimalne zniekształcenie odległości.
Klasyczne odwzorowania polegają na rzutowaniu ze sfery
na pewną powierzchnię, którą można przenieść na
dwuwymiarową płaszczyznę bez dalszych deformacji.
Odwzorowania tego typu to:

 odwzorowania walcowe (walec)

 odwzorowania stożkowe (stożek)
 odwzorowania płaszczyznowe (azymutalne)
Mapa Niemiec w
odzworowaniu:

Gaußa-Krügera

inny układ
współrzędnych
geograficznych
Odwzorowania walcowe
 Odwzorowanie walcowe równokątne
(odwzorowanie Mercatora)

Odwzorowanie walcowe równokątne (odwzorowanie Mercatora)

to odwzorowanie walcowe Ziemi. Południkom i równoleżnikom
odpowiadają odcinki, kąty między nimi są zachowane.
Odwzorowanie na równiku jest dokładne, ale wraz z
oddalaniem się od niego błędy rosną, gdyż na odwzorowaniu
wszystkie równoleżniki mają te same długości. Prowadzi to do
ogromnych deformacji wyglądu obszarów w okolicach bieguna, a
sama mapa jest nieskończona. Z tych powodów jej używanie ma
sens gównie w nawigacji, gdyż bardzo łatwo znaleźć na takiej
mapie dowolny punkt o zadanych współrzędnych geograficznych
oraz wyznaczać azymuty.
Wszystkie równoleżniki mają te same długości
Świat w odwzorowaniu Mercatora
Zniekształcenia w odwzorowaniu Mercatora
Odwzorowanie Gaussa-Krügera. Jest to równokątne
poprzeczne odwzorowanie elipsoidy obrotowej na
pobocznice walca, przy czym środkowy południk
obszaru, zwany też południkiem osiowym, odtwarza
się wiernie.
 Mercator (XVI w) - w jego
odwzorowaniu walec umieszczony jest
pionowo, a równik styczny do jego
powierzchni.

 Lambert – (XVIII w.) zmodyfikował to

odwzorowanie, ustawiając walec
poprzecznie. Odwzorowanie to nosi
nazwę transvevrse (poprzeczne)
Mercator lub Gausa-Krueger.
Odwzorowanie Merkatora (a) wynalezione w XVI wieku; (b) –
trabsverse Mercatoe (poprzeczne walcowe) zaproponowane przez
Lamberta w XVIII w.
 Układ UTM (Universal
Transverse Mercator) -
stosowany jest dla
map topograficznych i planów
opracowywanych na obszar
zainteresowania NATO. Oparty jest
na tych samych zasadach
matematycznych jak
odwzorowanie Gaussa-Krugera.
UTM – podstawowy układ współrzędnych
w pracach naukowych
W końcu lat 80. i na początku 90. rozpoczęto tworzenie nowego
europejskiego systemu odniesienia opartego na geocentrycznej elipsoidzie
przyjętej dla GRS 80 (Geodetic Reference System 1980 - Geodezyjny
System Odniesienia 1980) i na podstawowej sieci geodezyjnej
wyznaczonej z obserwacji GPS. Sieć ta objęła znaczną część Europy. W
Polsce kampanię obserwacyjną przeprowadzono w 1992 r. Wyniki
obserwacji GPS odniesione są do światowego systemu geodezyjnego
WGS-84 (Worid Geodetic System 1984), opartego na elipsoidzie
geocentrycznej praktycznie tożsamej z elipsoidą GRS 80, z możliwością
przeliczenia na inny układ współrzędnych, np. w odwzorowaniu UTM. To
spowodowało, że na wojskowych mapach topograficznych państw NATO
narożniki arkuszy zostały przeliczone do układu WGS-84 w
odwzorowaniu UTM.
 Układ UTM (Universal
Transverse Mercator) -
stosowany jest dla
map topograficznych i planów
opracowywanych na obszar
zainteresowania NATO. Oparty jest
na tych samych zasadach
matematycznych jak
odwzorowanie Gaussa-Krugera.
• walec jest sieczny do elipsoidy symetrycznie względem południka osiowego danej strefy,
• zastosowano 6° pasy południkowe w układzie słupów Międzynarodowej Mapy Świata
• UTM stosuje się dla powierzchni kuli ziemskiej pomiędzy równoleżnikami 84° N a 80° S
 Na obszarze Polski znajduje
się strefa 33N (z południkiem
środkowym 15oE) i strefa 34N
(z południkie srodkowym 21oE.

15o 21o
 Atlas rozmieszczenia motyli
dziennych w Polsce

Cupido argiades
Odwzorowanie quasi-stereograficzne WIG
 3.Odwzorowanie quasi-stereograficzne
 
Odwzorowanie quasi-stereograficzne WIG (Wojskowego
Instytutu Geograficznego) jest równokątnym, azymutalnym
odwzorowaniem powierzchni elipsoidy obrotowej na płaszczyznę.
Odpowiada ono stereograficznemu odwzorowaniu kuli , w którym
występują zniekształcenia kątów.
Układy współrzędnych

Układ współrzędnych – funkcja

przypisująca każdemu
punktowi danej przestrzeni (w
szczególności przestrzeni
dwuwymiarowej (płaszczyzny),
liczby rzeczywiste zwanych
współrzędnymi punktu.
Podczas gdy odwzorowanie używane jest przy sporządzaniu
mapy do przeniesienia trójwymiarowego obrazu Ziemi na
płaską powierzchnię mapy, punkt odniesienia służy do
matematycznego opisania rzeczywistego kształtu Ziemi. Jest
to spowodowane tym, że nasza planeta nie ma kształtu
dokładnie kulistego, ale elipsoidalny. Punkt odniesienia
definiuje ponadto związek między współrzędnymi szerokości i
długości geograficznej a punktami na powierzchni Ziemi oraz
stanowi podstawę pomiarów wysokości.
 Układ „Borowa Góra”
Układ "Borowa Góra" Układ "Borowa Góra" został
opracowany przez Wojskowy Instytut Geograficzny (WIG) w 1936 r.
Obowiązywał on do lat 50. kiedy to został wprowadzony układ
"1942".
Podstawę do obliczeń geodezyjnych i prac kartograficznych w
Polsce do roku 1952, a więc do czasu kiedy obowiązywał układ
"Borowa Góra" stanowiła elipsoida Bessela z punktem odniesienia
Borowa Góra. Astronomiczne współrzędne geograficzne tego punktu
(punktu wyjściowego triangulacji) to: szerokość  52º28´32,85´´
długość  21º02´12,12´´

W układzie tym w okresie międzywojennym sporządzono

mapę w podziałce 1:100 000 ponadto projektowano wykonanie
mapy Polski w skali 1:50 000 oraz w skali 1:25 000. Do wojny
wykonano jedynie jeden arkusz mapy 1:50 000, a mianowicie arkusz
Toruń oraz szereg arkuszy map 1:25 000.
Skorowidz arkuszy mapy 1:100 000 w układzie Borowej Góry
 Układ "1942"
Państwowy układ współrzędnych płaskich prostokątnych
"1942" został wprowadzony do praktyki geodezyjnej i
kartograficznej na podstawie uchwały Prezydium Rządu w
1953r. w sprawie założenia jednolitej państwowej sieci
geodezyjnej i opracowania mapy podstawowej państwa. Uchwała
ta zobowiązywała do opracowania i wydania mapy topograficznej
w skali 1:25 000 (mapa ta została wykonana dla całego kraju w
ciągu 6 lat). Kolejna uchwała Prezydium Rządu, podjęta w 1955
r., zobowiązywała do opracowania mapy topograficznej w skali
1:10 000.
Z chwilą wprowadzenia układu 1965 układ współrzędnych
"1942" zarezerwowany został do opracowywania map
topograficznych sporządzanych do celów obronnych.
 Układ współrzędnych 1942
 stosowany do celów militarnych, odtajniony na
początku lat 90.
 ogólnie dostępne są mapy w skalach:
1:100 000 i 1:200 000.
 utrudniony dostęp do map w skalach:
1:50 000, 1:25 000, 1: 10 000.
 walor - jednoznaczne odniesienie do
układu współrzędnych geograficznych
i względnie zgodna z rzeczywistością treść.
 Układ ten obejmował dwa podsystemy:

   odwzorowanie w pasach południkowych o szerokości 6°. W wyniku tego na obszarze Polski
powstały dwie strefy odwzorowawcze: z południkami środkowymi 15° i 21°; nazywamy je
pomocniczo: 1942/15 (6) i 1942/21 (6). Odwzorowanie to miało zastosowanie dla map średnio- i
małoskalowych (skale mniejsze od 1:5000). Zniekształcenia odwzorowawcze zmieniały się od 0
(na południku środkowym każdej strefy) do ok. +59 cm/km (na brzegach strefy).
   odwzorowanie w pasach południkowych o szerokości 3°. W wyniku tego na obszarze Polski
powstały cztery strefy odwzorowawcze: z południkami środkowymi 15°,18°,21°,24°; oznaczamy
je pomocniczo: 1942/15 (3), 1942/18 (3), 1942/21 (3), 1942/24 (3). Odwzorowanie to miało
zastosowanie dla map wielkoskalowych (skala 1:5000 i większe). Zniekształcenia
odwzorowawcze na brzegach stref dochodziły do +15 cm/km.
 Układ "1965"
Układ współrzędnych "1965" wprowadzony został do opracowań
kartograficznych przeznaczonych dla potrzeb gospodarczych w
roku 1968. Decyzja Prezydium Rządu z 1970 r. zobowiązywała
do wymiany map wykonanych uprzednio w innych
odwzorowaniach i układach współrzędnych (np. mapy
topograficzne w skali 1:10 000 do roku 1970 opracowywane
były w układzie współrzędnych "1942") na mapy w układzie
"1965" oraz wykonanie dla całego obszaru kraju prac
kartograficznych umożliwiających udostępnienie map
użytkownikom.
W 1976 roku wprowadzony został dla potrzeb
cywilnej służby geodezyjnej państwowy układ
współrzędnych płaskich "1965".
Dla zdefiniowania układu 1965 kraj podzielono na 5 stref -
Mapa 1965. Prawie całe polskie Pomorze znajduje się w
strefie nr 3 tego odwzorowania, która obejmuje N-W
ćwiartkę Polski. W układzie tym wydane zostały przez
GUGiK mapy topograficzne 1:50000, oraz mapy 1:25000
pokrywające 70% terytorium Polski, a od 1992 roku
zapowiadano wydawanie map 1:10000 dla obszarów
zurbanizowanych. Niektóre arkusze tych map zostały
wydane w układzie 1942 z zaznaczeniem siatki 1965 na
marginesie. Obecnie seria ta jest kontynuowana, ale w
układzie 1992 zgodnym z WGS84 i UTM.
                                                              

Mapa zniekształceń odwzorowawczych liniowych układu "1965"

w milimetrach na 1 km (Według Instrukcji technicznej 0-1)
 Wady układu 1965
 trudne odniesienie do układu wsp.
topograficznych do układu wsp.
geograficznych
 nieprzystawalność arkuszy map w
wyniku podziału Polski na 6 stref.
 nieaktualna treść map (połowa lat 70.)
 celowe zafałszowanie treści map m.in.:
użytkowanie terenu, sieć
hydrograficzna, trasy komunikacyjne.
Układ "1992"
Dla map topograficznych w
skali 1:10 000 i mniejszych
stosuje się jeden układ dla
całego kraju"?1992/19", w
systemie GRS 80. Jest on
utworzony na podstawie
matematycznie
jednoznacznego
przyporządkowania punktów
powierzchni Ziemi
odpowiednim punktom na
płaszczyźnie według teorii
odwzorowania
kartograficznego Gaussa-
Krügera.
 Układ "1992" - mapa zasadnicza      Dla opracowań katastralnych i
przy opracowaniu mapy zasadniczej w skali 1:5 000 i skalach większych
stosuje się odwzorowanie Gaussa-Krügera tworzące cztery układy
współrzędnych płaskich prostokątnych, oznaczone symbolami: "1992/15",
"1992/18", "1992/21" i  "1992/24",  w systemie GRS-80.
 Współrzędne płaskie prostokątne x, y są obliczane w odwzorowaniu
Gaussa-Krügera w pasach trzystopniowych o południkach osiowych:15º,
18º, 21º, 24º. Pasy ponumerowane są: 5, 6, 7, 8 (rys.13). Współczynnik
zmiany skali równa się 0,999923 w południku osiowym.
Porównanie układów     
Układ  "Borowa Góra" oparty był na elipsoidzie Bessela obliczonej już w 1841 roku,
dwa następne na elipsoidzie Krasowskiego (1940 r.) a układ "1992" na elipsoidzie
GRS-80 otrzymanej dzięki dokładnym pomiarom przy wykorzystaniu sztucznych
satelitów.
Za wyjątkiem "1965" (w strefach 1-4) oraz "Borowa Góra" wszystkie pozostałe
układy, wywodzące się z elipsoidy GRS-80 (WGS-84) lub Krasowskiego, powstały
jako aplikacje odwzorowania Gaussa-Krügera.
Różnice wynikają również z faktu, iż zarówno  układ "Borowa Góra" jak i "1965"
pozbawione są siatki kartograficznej (w przeciwieństwie do "1942" gdzie występuje
również siatka kilometrowa).
Mapy topograficzne sporządzone w układzie "1942" jeszcze do niedawna były
jedynymi polskimi mapami, które nie zostały celowo skażone, jak np. w układzie
"1965", przez wprowadzenie pięciu różnych stref odwzorowawczych, co uniemożliwia
sporządzanie jednolitych i pełnowartościowych map obszaru całego kraju. Wynika to z
faktu, że poza granicami stref odwzorowawczych błędy odwzorowawcze szybko
rosną, a poza tym wzajemne skręcenie i przesunięcie układów uniemożliwia tworzenie
jednolitych map obszaru całej Polski.
Eksperymentalny kalkulator współrzędnych: układ '65 -> WGS84
Proszę wpisać sensowne dane i nacisnąć przycisk. Kalkulator nie obejmuje strefy 5.
Uwaga: na ramce mapy w układzie '65 współrzędne podawane są przeważnie w kilometrach
bez cyfry tysięcy. Cyfry tysięcy są charakterystyczne dla danej strefy - należy je podać.
Dla przykładu w polach, w które należy wpisać liczby do obliczeń, wstępnie wpisano
prawidłowe współrzędne punktu głównego strefy 1 - proszę porównać z mapką i tabelą poniżej.
Należy zwrócić uwagę na to, że otrzymywane w wyniku obliczeń współrzędne są
w układzie WGS84, a definicje punktów głównych są w układzie 1942.
Dane wejściowe obcinane są do całkowitych metrów.
Wykorzystałem między innymi algorytm podany przez p. L.J.Jaworskiego opublikowany
w Geodecie 4/2000 (z późniejszymi poprawkami).
strefa układu '65 (1-4):
współrzędna X (pionowa): [w metrach]
współrzędna Y (pozioma): [w metrach]

http://gps.put.mielec.pl/przeliczanie_'65-wgs84.htm
 REJESTRACJA MAP

Rejestracja (ang. registration) jest

procedurą przypisania starej siatce
jakiegokolwiek układu współrzędnych.
Powodem jej przeprowadzenia może być
konieczność użycia kilku map, tego
samego terenu, pochodzących z różnych
źródeł, a więc posiadających różne układy
współrzędnych.
 Archiwalne materiały kartograficzne

Wzgórza Bukowe pod Szczecinem na mapie Lubinusa (Pomerania, 1618)

Szwedzkie mapy matrykuły
(Schwedischen Matrikelkarten)
 Kolory

           Łąki            Pola

          Lasy i pastwiska           Wody

Symbole

         Hochwald          Haus, Gehöft,

Hofstelle
         junge z.T. lichte          Kirche
Wälder mit Unterholz

         Schilf          Windmühle
          Waldweide          Wassermühle
          Grasweide          Wege
 Oznaczenia

Bezeichnung für jede

      Monumente
ausgewiesene Fläche
Władze pruskie podjęły decyzję o przygotowaniu
szczegółowych map topograficznych opartych na pomiarach
triangulacyjnych po zakończeniu wojen napoleońskich.   
W roku 1815 powołano Generalny Oddział Pomiarowy
(Aufnahme-Abteilung).    Po wstępnych przygotowaniach, Oddział
Pomiarowy wydał w roku 1821 szczegółową instrukcję
określającą metody pomiarów. Właściwe prace rozpoczęto w
roku 1823. Dla całej serii map przyjęto skalę 1:25 000.
Pomiary wykonywano przy pomocy stolika mierniczego
(Messtisch), od którego nazwę wzięła cała seria. Pomiary
zakończono około 1830 roku. Jednak nie wydrukowano na
masową skalę map. Były one krytykowane ze względu na
pewną nieczytelność i niedokładność. Sformułowano za to nową
instrukcję pomiarową i przystąpiono do poprawek. Trwały one
do roku 1855, lecz efekt był znów niezadowalający i dopiero
kolejna, trzecia już instrukcja, według której pomiary
prowadzono od roku 1888, pozwoliła opublikować nienaganne
pod względem odwzorowania terenu mapy. Właśnie im nadano
Messtisch
miano Messtischblätter. Wcześniej wykonane mapy nazywa
się Ur-Messtischblätter. 
Fragment mapy topograficznej w skali 1: 25 000 (Preußische
Landesaufnahme, 1827) Ur-Messtischblätter
Fragment mapy topograficznej w skali 1: 25 000 (Königlich preußische
Landesaufnahme, 1897) Messtischblätter
1. Mapy topograficzne w skali
1:25000 serii Messtischblatter
obejmujących wszystkie
obszary Polski, które leżały w
granicach Rzeszy Niemieckiej
przed rokiem 1914.   Mapy te
zostały opublikowane w latach
1912 -1944. Pozwalają 
zidentyfikować wiele
zaginionych miejsc i w pełni
zrekonstruować dawny
krajobraz. 
 Współczesna mapa Polski z naniesionymi granicami Niemiec
sprzed roku 1914. Po kliknięciu na dane województwo ukaże się
skorowidz map dla tego obszaru.
Każda z map wykonana jest w skali 1: 25 000,  ma
rozmiar 59 x 57 cm i obejmuje obszar 121 km2

 http://www.topmap.pl/mestisch.htm
 Historia współczesnych map
topograficznych
Zasób map topograficznych z ostatniego pięćdziesięciolecia tworzy
mozaikę opracowań analogowych stanowiącą ilustracje burzliwego
rozwoju potrzeb geoinformacyjnych oraz ślad wielu zakrętów historii
przebytych przez polską kartografię.

Historia powojennej mapy topograficznej w Polsce rozpoczyna się w

czerwcu 1955 r. uchwałą Prezydium Rządu. Zobowiązywała ona
Centralny Urząd Geodezji i Kartografii oraz Służbę Topograficzną
Wojska Polskiego do sporządzenia mapy topograficznej kraju w skali
1: 10 000.

Od 1970 roku prace nad nią biegły równolegle w cywilnej i wojskowej

służbie kartograficznej. (1942 i 1965)
 Elipsoidy odniesienia,
odwzorowania, układy współrzędnych
Zasób współczesnych map topograficznych w wersji cywilnej został
opracowany w różnych skalach od 1: 5 000 – 1: 200 000.

Konstrukcja tych map opiera się na trzech powierzchniach odniesienia

(elipsoidach odniesienia):

Sporządzone były one w dwóch odwzorowaniach kartograficznych

w kilku wariantach – Gaussa-Krugera (3 warianty) i quasi-
stereograficznego w 2 wariantach. Zastosowano na nich 8 układów
współrzędnych prostokątnych.

 Wojskowe mapy topograficzne sporządzane były w skalach: 1: 5000 –

1: 250 000 w na dwóch elipsoidach i w dwóch odwzorowaniach.
Mapy udostępniane poprzez Wojewódzki Ośrodek Dokumentacji
Geodezyjnej i Kartograficznej
(Szczecin ul. Mickiewicza 41)
Mapy topograficzne wydawane przez GUGIK

Układ 65

Wersja dwubarwna

Wersja 4-barwna
 MAPY TOPOGRAFICZNE 1: 50 000, układ "1965"
DRUKOWANE MAPY PAPIEROWE
Mapy topograficzne w skali 1:50 000, układ "1965" - dla obszaru całego
województwa czterobarwne.
 Dostępne skale i typy map – układ 65
 1:10 000 mapa podstawowa, wersja dwubarwna,
tylko drukowana
 1:25 000, wersja 2- i 4-barwna, raster i druk
 1:50 000 wersja 4-barwna, tylko druk,
 aktualność na lata 80’
Mapy w układzie 1992 w skali 1:10 000
Kolorowe - drukowane
lub w formie rastrów,
wykonane w latach 1999-
2003, głównie dla
obszarów miast.
Mapy w układzie 1992 w skali 1:50 000

Wykonane w latach 2000-2002

dla południowej części
województwa,
udostępniane w formie
drukowanych map papierowych
i w postaci elektronicznej

Układ 1942
(podział arkuszowy zbliżony do
układu 1992)
dostępne dla obszaru całego
województwa, aktualność na lata
90
Mapy topograficzne w skali
1: 100 000, układ 1980- dla
obszaru całego województwa,
udostępniane w formie
drukowanych map
kolorowych (stan aktualności
na lata 80-e)
Mapa Hydrograficzna
•1:50 000 układ 1992
•wykonana w formie analogowej i numerycznej, dostępna również
jako papierowa mapa arkuszowa.

•Opracowanie obejmuje:
100%-choszczeński, pyrzycki, wałecki,
90%-drawski, gryfiński, myśliborski, stargardzki,
70%-szczecinecki, policki.

Mapa przedstawia chwilowy stan i warunki obiegu wody w okresie

kartowania w powiązaniu ze środowiskiem geograficznym.
Przedstawia przepuszczalność gruntów, głębokość występowania
pierwszego poziomu wód podziemnych oraz rozmieszczenie wód
powierzchniowych i zjawisk hydrograficznych, z uwzględnieniem
obiektów gospodarki wodnej.
Mapa Sozologiczna
•Skala 1:50 000 układ 1992
•wykonana w formie analogowej i
numerycznej, dostępna również jako papierowa mapa arkuszowa.

•Obszar objęty opracowaniem:

100%-choszczeński, pyrzycki, wałecki,
90%-drawski, gryfiński, myśliborski, stargardzki,
70%-szczecinecki,
60%-policki.

Mapa Sozologiczna to tematyczna mapa przedstawiająca stan środowiska

przyrodniczego oraz przyczyny i skutki przemian zachodzących w środowisku pod
wpływem różnego rodzaju procesów, a także sposoby ochrony naturalnych
wartości tego środowiska.

Treść mapy sozologicznej stanowi niezbędny element przy opracowywaniu

planów zagospodarowania przestrzennego.
VMapa Level 2 w układzie WGS-84

•VMap2 (mapa wektorowa poziomu 2) - jest to baza danych geoprzestrzennych o

szczegółowości właściwej dla mapy w skali 1:50 000.

•Kartograficzną prezentacją tych danych jest mapa topograficzna w skali 1:50 000
odpowiadająca standardom NATO.

•Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej przesłał do

WODGiK zestaw danych mapy wektorowej poziomu drugiego, pokrywających obszar
naszego województwa.
Vektorowa Mapa Poziom 2
Inwestorzy
Urzędy
Główny Urząd Wojewódzkie
Zarząd Geografii
Geodezji i Mazowieckie
Wojskowej
Kartografii Śląskie, Lubelskie
Pomorskie
 Raster
Wizualizacja
on-line
VMap2

Topograficzna-komplet Warstwy
 VMAP L2 - referencyjny model topograficzny
- definicja i cechy
VMAP L2 (ZGW):

• VMap L2 jest mapą wektorową, stanowiącą model powierzchni

Ziemi, na który składają się: semantyka, geometria, topologia i
atrybuty wybranych obiektów geograficznych,
• Produkt przeznaczony jest do stosowania w różnych systemach
działań operacyjnych wymagających map podkładowych,
wyszukiwania obiektów według współrzędnych, zapytań, analiz
przestrzennych i wyplotów map tematycznych,
• Geometria obiektów VMap L2 zapisana jest w mierze kątowej
układu współrzędnych geograficznych Światowego Systemu
Geodezyjnego WGS-84. Poziom odniesienia – Kronsztadt.
VMAP L2 - referencyjny model topograficzny
- źródła danych i produkty finalne
Dane Produkty
źródłowe geograficzne
Baza danych topograficznych wysokiej
rozdzielczości informacyjnej
Mapa
Mapa analogowa
analogowa
1:50.000
1:50.000 VMap Level 2
w
w standardzie
standardzie NATO
NATO (VPF)

Standardowe dane
VMap Level 2 Mapa analogowa
Inne źródła 1:50.000
w standardzie NATO

Dodatkowe dane

Mapa analogowa
DTED Level 2 1:100.000
w standardzie NATO
 VMAP L2 - referencyjny model topograficzny
- struktura bazy danych
Warstwy  Elementy tekstowe
geometryczne  Elementy technologiczne
 Ramka i siatki
kartograficzne
Kartografia
 Marginalia
Przemysł

Obiekty socjalno-
kulturalne Atrybuty
Transport

Roślinność

Hydrografia Standardowe

Fzjografia

Granice Rozszerzone

Osnowa

Rzeźba

Nawigacja lotnicza
 VMap Level 2 - zaawansowanie
Obszar
POLSKI

(562ark)

III IV
I II (68ark) (63ark)
(51ark) (80ark)

VII
(64ark)
V
(55ark)
VI
(56ark)

VIII IX
(59ark) (66ark)

Biblioteki zakończone/sprawdzone

Biblioteka zakończona bez dwóch arkuszy

Arkusze przekładane do VPF

 Bazy danych VMap2 dostępne są w
formatach VPF i SHP

•VPF (Vector Product Format)- to standard

amerykańskiego Departametu Bezpieczeństwa,
określający format, strukturę i organizację dużych baz
danych geograficznych.
Baza danych VPF zawiera zbiór danych, traktowany
jako jeden moduł. Biblioteka VPF, to kolekcja warstw
informacyjnych, które należą do zdefiniowanego
zasięgu i mają ten sam układ współrzędnych. Warstwa
informacyjna VPF, może zawierać liczne klasy
obiektów.

•SHP (Esrii Shape File) - to format zapisu danych

przestrzennych w systemach ArcGis/ArcView.
MAPY GLEBOWO-
ROLNICZE 1:5 000
(wersja wektorowa dla
woj.
Zachodniopomorskiego)
Mapy udostępniane przez Państwowy Instytut Geologiczny
Oddział Pomorski - ul. Wieniawskiego 20

Szczegółowa mapa geologiczna Polski w skali

1:50 000

jest opracowaniem, wyjaśniającym budowę geologiczną

kraju z uwzględnieniem stratygrafii, petrografii,
tektoniki, a także genezy utworów.

powstaje w wyniku szczegółowego

zdjęcia geologicznego w skali 1:25 000
ATLASY REGIONALNE
Regionalne atlasy geochemiczne wykonywane w skalach od 1:200 000
do 1:2 500 000 i przedstawiają kartograficzny obraz chemizmu
środowiska glebowego, osadów wodnych i wód powierzchniowych
Dotychczas ukazały się następujące Regionalne Atlasy Geochemiczne:
1.Atlas Geochemiczny Polski
2.Atlas Geochemiczny Górnego Śląska
3.Atlas Geochemiczny Legnicko - Głogowskiego Okręgu
Miedziowego
4.Atlas Geochemiczny Południowego Bałtyku
5.Atlas Geochemiczny Zalewu Wiślanego
 ATLASY AGLOMERACJI
Atlasy geochemiczne aglomeracji miejskich wykonywane w skalach od
1:100 000 do 1:200 000 przedstawiają kartograficzny obraz chemizmu
środowiska glebowego i osadów wodnych aglomeracji miejskich w
granicach administracyjnych poszerzonych o sąsiadujące miejscowości
Dotychczas ukazały się następujące Atlasy Geochemiczne Aglomeracji:
1.Atlas Geochemiczny Aglomeracji Łódzkiej cz. I
2.Atlas Geochemiczny Aglomeracji Łódzkiej cz. II
3.Atlas Geochemiczny Aglomeracji Szczecińskiej, cz. I
4.Atlas Geochemiczny Aglomeracji Szczecińskiej, cz. II
5.Atlas Geochemiczny Krakowa i Okolic
6.Atlas Geochemiczny Pobrzeża Gdańskiego, cz. I
gleby, osady wodne, wody powierzchniowe
7.Atlas Geochemiczny Pobrzeża Gdańskiego, cz. II
wody podziemne
8.Atlas Geochemiczny Warszawy i Okolic
9.Atlas Geochemiczny Warszawy i Okolic
10.Atlas Geochemiczny Wrocławia i Okolic, cz. I
11.Atlas Geochemiczny Wrocławia i Okolic, cz. II
12.Atlas Geochemiczny Wałbrzycha i Okolic
13.Atlas Geochemiczny Częstochowy i Okolic
ATLASY RADIOEKOLOGICZNE
Radioekologiczne atlasy geochemiczne wykonywane są w celu
udokumentowania obecności w środowisku pierwiastków
promieniotwórczych.
Na mapach przedstawiono rozmieszczenie w przypowierzchniowej
części litosfery naturalnych radionuklidów, urany, toru i potasu,
poczernobylskiego cezu oraz mocy dawki promieniowania gamma.

Atlasy stanowią zestaw tablic barwnych lub map wraz z tekstem

objaśniającym w języku polskim i streszczeniem w języku angielskim
Dotychczas ukazały się następujące Atlasy Radioekologiczne:
1.Mapy Radioekologiczne Polski cz. I
2.Mapy Radioekologiczne Polski cz. II
3.Atlas Radioekologiczny Warszawy i Okolic
MAPY GLEBOWO-ROLNICZE
W 2004 roku na podstawie tradycyjnych map glebowo-rolniczych w skali 1: 5000
sporządzono mapy cyfrowe.

Zinformatyzowane mapy glebowo-rolnicze przekazane zostały do zasobów

powiatowych ośrodków dokumentacji geodezyjno-kartograficznej.

Takie opracowanie zostało wykonane dla następujących powiatów:

-choszczeńskiego,
-kołobrzeskiego,
-koszalińskiego,
-łobeskiego,
-myśliborskiego,
-polickiego,
-pyrzyckiego,
-stargardzkiego,
-wałeckiego.
Aktualnie informatyzowane są zasoby z map glebowo-rolniczych pozostałych
powiatów ziemskich. Do końca roku 2005 zakończony zostanie proces budowy baz
danych glebowo-rolniczych.
Dziękuję za
uwagę…