12.

Hafta:
Ürün Tasarımı ve Süreç Planlaması
 Ürün Tasarımı
İşletmelerin dinamik çevre koşulları altında varlıklarını
sürdürebilmeleri ve büyütebilmeleri için, bir taraftan yeni
ürün ve hizmetlerin yaratılması, diğer taraftan mevcutlarda
tasarım değişiklikleri yapılması gerekmektedir.
Yeni ürün geliştirme yüksek maliyetlidir ve risk taşır. Yapılan
çeşitli araştırmalar, ürün geliştirme sürecinin çeşitli
araştırmalarında, ürün fikirlerinin yaklaşık %95’inin elimine
edildiğini, yani fikir halindeki ürünlerden sadece yaklaşık
%5’nin piyasaya sunulabilir ürünlere dönüştürüldüğünü
göstermektedir.
Özellikle, bilgisayar ve diğer elektronik ürünler ile tüketim
mallarında, ürün yaşam süreleri giderek kısalma
eğilimindedir. Ürün yaşam sürelerinin kısalması, işletmeler
açısından önemli birtakım sonuçlar yaratmıştır. Her şeyden
önce, işletmelerin ürün tasarımı ve geliştirme amacıyla
yapmak zorunda oldukları harcamalar artmıştır.
İkinci olarak, işletmeler, sürekli değişen ürün modelleriyle
başa çıkabilmek için, diğer ürünlerin üretimine kolaylıkla
kaydırılabilen esnek üretim sistemlerini tercih etmeye
başlamışlardır.
Son olarak, hızlı ürün geliştirip üretebilme yeteneği, üretim
stratejisinin önemli bir unsuru haline gelmiş ve ürünlerin
hızlı bir şekilde tasarlanıp üretilmelerine olanak sağlayan
bilgisayar destekli üretim sistemleri kullanılmaya
başlamıştır.
Ürün/hizmet tasarımı sürecinde işletmelerin;
• pazarlama,
• finans,
• insan kaynakları ve
• mühendislik birimleri etkili olmaktadır.
Pazarlama birimi tasarım kararlarında iki önemli rol
oynamaktadır. İlk olarak müşterinin ihtiyaç duyduğu ya da
satın almak isteyeceği ve rakiplerinin sunduğu ürün ya
da hizmetin neler olduğunu bilerek tasarım kararlarını
etkilemektedir. İkinci olarak müşterilerin gizli kalmış
taleplerini ve ihtiyaçlarını ortaya çıkararak neler
yapılacağı konusunda verilen kararı etkilemektedir.
Finans birimi ürün/hizmet tasarımı ve süreç seçimiyle ilgili
kararlar önemli finansal yatırımları gerektirmektedir.
İnsan kaynakları birimi tasarım sürecinde özel beceri
gerektiren işler için iş gücünün yeniden düzenlenmesi ya
da ihtiyaç duyulması halinde nelere gereksinim
duyulduğuyla ilgili kararlarda etkin bir rol oynamaktadır.
Mühendislik birimi ise süreç seçimi ve ürün/hizmet
tasarımlarının teknik yönü ile ilgili kararlarda etkili
olmaktadır.
Müşterilerin benimseyip kabul edeceği yeni fikirler ile
teknolojik buluşları pazara yeni ürün ya da hizmet olarak
sunmak oldukça karmaşık bir süreç gerektirmektedir.
Tüm karmaşıklığına karşın ne denli iyi tasarlanmış olursa
olsun birçok ürün ya da hizmet pazara girerek belli bir
süre kalır ve sonra ortadan kaybolur. Bu süreç
literatürde “ürün/hizmet yaşam eğrisi” olarak
adlandırılmaktadır.
 Pazara Büyüme
Giriş Aşaması Aşaması Olgunluk Gerileme
Aşaması Aşaması
Müşteriler Yenilikçiler Benimseyenler Çok sayıda Ağır hareket eden
Rakipler Az sayıda ya da Sayıları artmakta Sabit sayıda Azalan sayıda
yok
Kazananlar Ürün/hizmet Ürün/hizmetin  Düşük Düşük fiyat
ayrıntılarına önem bulunabilirliğini fiyat
verenler sağlayanlar  Güvenilir
tedarik
Nitelikler  Kalite  Fiyat  Çeşitlilik Güvenilir tedarik
 Çeşitlilik  Çeşitlilik  Kalite
Performans  Esneklik  Hız  Maliyet Maliyet
Hedefleri  Kalite  Güvenilirlik  Güvenilirli
 Kalite k
Şekil 2: Ürün/Hizmet Yaşam Eğrisinin Operasyonlardaki Performans Amaçlarına Etkileri
(Kaynak: Slack vd., 2010: 72).
Ürün/hizmetin türüne göre değişen uzunluklardaki yaşam
döngülerini bilmek üretim/işlemler yöneticilerine yeni
ürün/hizmetin planlanmasına ve bunların pazara
sürülerek satış gelirlerindeki dalgalanmaların
önlenmesine olanak sağlamaktadır. Ayrıca yönetici
mevcut ürün/hizmet durumunu anlayarak içinde
bulunulan aşamaya göre gerekli tedbirleri almaktadır.
Ürünün tasarımı, piyasaya sunulması ve tutundurulması
aşamalarında oldukça yüksek maliyetlere katlanılır.
Kuşkusuz, talebin kararlı ve yüksek bir düzeye ulaştığı
dönemin uzun olması, bu maliyetlerin karşılanarak kâra
geçilmesi ye kârlılığın sürdürülmesi açısından olumlu bir
ortam yaratacaktır.
Günümüzde, ürün yaşam süreleri, en son tasarım
özelliklerini taşıyan iyileştirilmiş tasarımların tehdidi
altına girmiştir. Yaşam, sürelerini uzatmaya yönelik
çabalara rağmen, ürünlerin büyük bir kısmının, piyasada
ancak sınırlı bir süre kalabildiği görülmektedir. Bundan da
öte, rekabet baskısı, yeni ürünlerin giderek daha hızlı bir
şekilde piyasaya sunulmasını gerektirir.
Diğer taraftan, çekici, güvenilir, kullanımı ve bakım alması kolay
ürünler, müşterinin ürün kalitesine ilişkin algılamasını olumlu
yönde etkiler. Tüm bu nedenlerle, istenen özelliklere sahip yeni
ürün ve hizmet geliştirme ve bunları hızlı bir şekilde piyasaya
sunabilme yeteneği, işletmelerin güçlü yönlerinden biri olarak
kabul edilir. Kuşkusuz, yeni ürün geliştirme yeteneğinin rekabet
avantajı yaratabilmesi için, pazardaki fırsatlarla birleştirilmesi
gerekir. Bu ise, yeni ürün tasarımı ve geliştirme faaliyetinin
sistematik bir süreç şekline dönüştürülmesi ile mümkündür.
 Ürün/Hizmet Seçimi ve Tasarımının Aşamaları
Yeni ürün/hizmet fikrinin üretilmesi aşamasında müşterilerden,
rakip firmalardan, kaynakların temin edildiği işletmelerin
Pazar araştırması
araştırma geliştirme (Ar-Ge) birimlerinden elde edilen bilgiler
doğrultusunda fikirler üretilmektedir.
Ürün fikrinin oluşturulması
Ürün
seçimi Üretilen bu fikirler kaynak yeterlilikleri,
Eleme ve seçim mevcut kapasite, finansal kaynaklar, elde
edilecek olası gelirler gibi unsurlar kapsamında
değerlendirildikten sonra ön tasarım aşamasına
Ön tasarım
geçilir. Bu aşamada tasarımcı belirlediği
özelliklere göre süreci planlar. Süreç
Prototipin test edilmesi Ürün kapsamında ürün/hizmetin ulaştırılması,
hammadde akışı, görev paylaşımı, hedeflenen
Tasarımı
müşteri grupları, siparişlerin teslim zamanları
Son tasarım ve bu faaliyetleri gerçekleştirirken kullanılacak
teknikler belirlenmektedir. Ön tasarımı yapılan
Süreç ürün/hizmet pazarda test edilmeden önce
Süreç tasarımı prototipi yapılır ve gerekli görüldüğü takdirde
Tasarımı
son tasarımı yapılarak üretim süreci tasarlanır.
Ürün ve hizmet tasarımı arasındaki farklar;
• Ürünün somut hizmetin soyut olması nedeniyle hizmet
tasarımlarında genellikle müşteriyi rahat hissettirecek
unsurlara odaklanılmaktadır.
• Hizmet üretildiği anda servis edildiği için (saç kesimi,
araba yıkama gibi) satın alınmadan önce hataların
bulunması ve düzeltilmesi gibi bir durum söz konusu
olmadığından müşteri ile kurulacak ilişkiler oldukça
önemlidir.
• Müşteriyle temasın fazla olması nedeniyle hizmet
tasarımları yapılırken müşterinin ulaşabileceği uygun bir
yerleşim noktasının seçilmesine dikkat edilmelidir.
• Hizmet önce zihinde tasarlandığından dolayı süreç
tasarımı esnasında çeşitli özellikler ilave
edilebilmektedir.
 Tasarımda uyulması gereken ilkeler
Ürün tasarımı, ürünün kalitesini ve verimliliğini etkileyen bir faaliyettir.
Tasarımdan kaynaklanan sorunlar nedeniyle kalite ve verimlilikte düşüşler
meydana gelmemesi için tasarımda uyulması gereken ilkeler;

1. Tasarlanan ürünün bir taraftan kullanıcı ihtiyaç ve beklentilerine uygun

olmasına, diğer taraftan üretim açısından elverişli olmasına özen
gösterilmelidir. Üretim açısından elverişli olmayan bir ürünün tasarımı,
üretim maliyetlerinin yükselmesine, kullanımda sorunlar çıkmasına neden
olabilecek, kaliteyi etkileyebilecektir.
2. Tasarımda parçaların birimleriyle uyumuna dikkat edilmelidir. Örneğin, ürünün
değişik parçalarını oluşturan malzemelerin belli doğa koşulları karşısında aynı
mukavemeti gösterecek şekilde seçilmeleri gerekir.

3. Tasarım aşamasında ürünü oluşturan parça sayısının olabildiğince

azaltıldığında çalışılmalıdır. Parça sayısının azaltılması, bir taraftan ürünün
boyutlarının küçülmesini, üretimin kolaylaşmasını, maliyetlerin düşmesini, diğer
taraftan güvenilirliğinin artmasını sağlayacaktır.
4. Ürünün, ne şekilde kullanılacağının tüketici tarafından rahatlıkla
anlaşılabilecek şekilde tasarlanması yoluna gidilmelidir. Birçok ürünün
tasarımında, özellikle teknolojik ilerlemeler nedeniyle müşterinin
unutulduğu, ürün kullanımının müşteri açısından son derece
karmaşıklaştığı, güçleştiği ve hatta kullanım kılavuzu olmaksızın
kullanılamadığı görülmektedir.
5. Tasarımda basitlikten giderek uzaklaşıldığını söylemek mümkündür.
Bazı durumlarda ürünün, müşterinin ihtiyaç duymadığı ilave özelliklere
sahip olduğuna, ya da ürünün sunduğu özelliklerden sadece bazılarının
tüketiciler tarafından kullanılabildiğine şahit olmaktayız. Bu nedenle,
tüketiciler tarafından talep edilmeyen, ancak ürüne ek maliyet
yükleyen bu tür özelliklerin ürüne katılmamasına özen gösterilmelidir.
Gereksiz özellikler, bir taraftan maliyetlerin yükselmesine, diğer
taraftan üretimin güçleşmesine ve kullanım sırasında güçlüklerle
karşılaşılmasına neden olmaktadır.
6. Tasarım, kullanılacak malzemeler ve üretim süreçleri üzerinde
belirleyici role sahiptir. Dolayısıyla, ürün maliyetleri üzerinde
etkilidir. Yapılan bir çalışma, ürün fikirlerinin kavramsal düzeyde
incelenmesi ve ürünün ayrıntılı tasarımının oluşturulması
aşamalarında ürün maliyetinin % 70’inin belirlendiğini, oysa bu
aşamalarda katlanılan giderlerin toplam maliyetler içindeki
payının yalnızca % 5 olduğunu göstermiştir. Bu nedenle, ürün
maliyetlerinin çok önemli bir kısmının belirlendiği bu
aşamalarda bir miktar daha fazla harcama yapmaktan
kaçınılmamalı; tüm hammadde, malzeme ve üretim yöntemi
seçenekleri değerlendirilmelidir.
7. Ürünün, çevreye ya da kullanıcıya zarar vermeyecek ve
bakımda kolaylık sağlayacak şekilde tasarlanmasına,
parçaların ulaşılabilir olmasına özen gösterilmelidir.
 Ürün Tasarımı Araçları

• Üretim için tasarım

• Eşzamanlı mühendislik
• Bilgisayar destekli tasarım
• Kalite fonksiyon yayılımı (Kalite Fonksiyon Göçerimi)
• Değer analizi (değer mühendisliği)
• Taguchi yöntemi
 Üretim İçin Tasarım

Ürünlerin işletmenin yetenekleriyle uyumlu bir şekilde

tasarlanmasını ifade eder. Potansiyel üretim sorunlarının
daha tasarım sürecinde çözülecek şekilde düşünülmesi
sağlanır.
Üretim için tasarım yapılırken;
• Tasarımın sadeleştirilmesine ve
• Kullanılan parça ve süreçlerin standardize edilmesine
çalışılır.
Tasarımcı, ürün ile ilgili bilgileri doğrultusunda ürünü
parçalarına ayırır, üretim maliyetlerini değerlendirir ve
ürün tasarımını basitleştirerek iyileştirmeye çalışır.
 Eşzamanlı Mühendislik
Ürünün ve ürünü üretmek için kullanılacak süreçlerin aynı
zamanda geliştirilmesini sağlamak için tasarım ve üretim
uzmanlarının bir araya gelmesini ifade eder. Genellikle 4-
20 kişiden oluşan ve işletmedeki her bölümden kişilerin
yer aldığı ekiplerle aşağıdaki faaliyetler gerçekleştirilir;
1. Ürünün nasıl olması gerektiğine karar verilir.
2. Ürün fonksiyonlarının incelenmesi
3. Üretim yöntemlerinin belirlenmesi
4. Tasarımın yapılması
5. Montaj işlem dizisinin tasarlanması
6. Çalışanların üretim stratejisinin içerisinde yer aldığı
minimum envanter düzeyiyle çalışılan bir üretim tesisinin
tasarlanması
 Bilgisayar Destekli Tasarım
(Computer Aided Design-CAD)
Bir tasarımın yaratılmasını, değiştirilmesini ve analizini
desteklemek amacıyla bilgisayar grafiklerini kullanan yazılım
sistemidir. CAD ile yüksek maliyetli prototip hazırlamaya
gerek kalmamakta ve tasarımın bilgisayar ortamında
yapılmasıyla süreç hızlanarak maliyetler düşmektedir.
Dijital ortamda saklanan teknik resimler veritabanının bir
parçası haline gelir ve böylece yeni ürün geliştirmek
gerektiğinde istenen özellikler sisteme girilerek sonuçları
test edebilmektedir.
Sağladığı yararlar;
• Kalitenin artması
• Tasarım süresinin kısalması
• Veri tabanını kullanma olanağıyla maliyetlerin düşürülmesi
• Tasarıma hayal gücünün katılma olasılığının artması
Bilgisayar destekli tasarım, bir ürün ya da parçanın tüm
yapısal ve mekanik tasarım süreçlerinin, özel olarak
donatılmış bir bilgisayar terminalinde gerçekleştirilmesi
şeklinde tanımlanabilir.
Bilgisayar destekli tasarım ile karmaşık üç boyutlu şekiller
bilgisayarda tasarlanarak oluşturulmakta ve iki boyutlu bir
ekranda herhangi bir bakış açısından ve istenen ölçeklerde
gösterilebilmektedir. Tasarıma, genellikle, benzer bir ürün
veya parçanın ekrana geri çağrılmasıyla başlanır.
Taslakların hızlı bir şekilde mühendislik çizimlerine
dönüştürülmesi, tasarımın bazı özellikleri ve performansıyla ilgili
hesaplamaların gerçekleştirilmesi, prototip üretilmesine gerek
kalmaksızın tasarım seçeneklerinin ön testlere tabi tutularak
karşılaştırılması ve tasarım tamamlandığında çizimin kağıt üzerine
aktarılması mümkündür. Ayrıca, bilgisayar ekranında görüntü
döndürülerek değişik açılardan görüntü sağlanabilmekte, çapraz
kesitler incelenebilmekte, ürünü oluşturan parça ve unsurlar
büyütülebilmekte; böylece, parçalar arasındaki uyumsuzluklar
ekranda görülebilmekte ve ürünün ya da parçaların belli
özellikleri incelenebilmektedir. Gelişmiş yazılımlar; prototip
deneme, düzeltme ve yeniden tasarım aşamalarının ekranda hızlı
bir şekilde gerçekleştirilmesini sağlar. Simulasyon yeteneğine
sahip bazı yazılımlar, ürünün işleyişini gösterme olanağı yaratırlar.
Bilgisayar tarafından oluşturulan tasarımların, başka
programlar ve işletmenin diğer kısımları tarafından
erişilebilen bir veri tabanında saklanması mümkündür.
Ortak veri tabanı, en son tasarımlar, ürün geometrileri,
ürün ya da parça boyutları, toleranslar, malzeme
spesifikasyonları hakkında doğru bilgiye ihtiyaç duyan
pazarlama, kalite denetimi ve satınalma gibi fonksiyonlar
arasındaki koordinasyonu da kolaylaştırır.
 Kalite Fonksiyon Yayılımı (Göçerimi)

• 1970’li yıllarda Japonya'da geliştirilmiştir. Ürün veya

hizmet için ortaya çıkan müşteri istek ve ihtiyaçlarının
teknik özelliklere dönüştürülmesini sağlayan bir
yöntemdir.
• Müşterileri tanımlamak, onların isteklerini anlamak ve bu
isteklerinin önceliklendirilmesini sağlamak en başta gelen
amaçlardandır. Bu yöntemde bütün süreçler, kalite evi
denen matris bir yapıda gösterilir.
 Kalite Evi Matrisinin Oluşturulması
Bu aşama, araştırma ve
görüşmeler yoluyla
müşterilerden elde edilen ve
çalışma sürecini ilgilendiren
sorunlara ilişkin bilgilerin
toplanması ve
değerlendirilmesini içerir.
Her müşteri isteğini karşılamak için
en az bir teknik gereksinim
belirlenmelidir. Bu kısımda müşteri 7. aşama
istek ve beklentileri firma tarafından
Nasıl’lar
teknik gereksinimlere dönüştürülür.
Arasındaki İlişki
Bu nedenle bu kısma firmanın sesi
de denilebilir.
 Kalite Fonksiyon Yayılımı

Kalite fonksiyonu yayılımı felsefesinin yararlarını şu şekilde sıralamak

mümkündür:

 Müşterilerin ihtiyaç ve beklentilerine uygun ürünler yaratılmasını

sağlar.
 Üretim ve pazarlama sürecinde yer alan fonksiyonlar arasında takım
çalışmasını teşvik eder ve iletişimi güçlendirir.
 Rakipler karşısında ürün kalitesini değerlendirmede, üst düzey
yöneticilerin kullanabilecekleri yararlı bir araçtır.
 Verimliliğin ve kalitenin yükselmesini sağlar.
 Yeni ürün geliştirme süresini kısaltarak yeni ürünlerin pazara
daha kısa sürede sunulmasını sağlar.
 İşletmenin, rakipleri karşısında üstün ve zayıf olduğu yönlerini
belirlemesini sağlar.
 Değer Analizi (Değer Mühendisliği)

Bir ürünün maliyetini arttırmadan faydasını arttırmak veya

ürünün faydasını azaltmadan maliyetini azaltmak için ürün
ve süreçlerin basitleştirilmesini amaçlayan bir yöntemdir.
Değer analizi yaklaşımında şu sorulara yanıt aranır;
1. Ürünün gereksiz olan özellikleri neler?
2. İki veya daha fazla parça birleştirilerek tek parça haline
getirilebilir mi?
3. Ürünün ağırlığı nasıl azaltılabilir?
4. Standart olmayan ve üründen çıkarılabilecek parçalar var
mı?
Bu çalışmalar sırasında cevap aranan bazı soruları şu şekilde
sıralamak mümkündür:
 Bu unsurun fonksiyonu nedir? Bu fonksiyon gerekli midir?
Bu fonksiyonun başka bir şekilde sağlanması mümkün
müdür?
 Hangi malzemeler kullanılmaktadır? Kaliteden taviz
vermeden daha düşük maliyetli bir malzeme kullanılabilir
mi?
 İki ya da daha fazla parça birleştirilebilir mi?
 Üretim sırasında ne kadar malzeme ziyan edilmektedir?
Tasarımın değiştirilmesiyle fireler azaltılabilir mi?
 Taguchi Yöntemi

Amaç; tasarlanan ürünün en kötü koşullar altında bile

fonksiyonunu uygun şekilde yerine getirmesini
sağlamaktır.
Bu yöntem bir ürünü oluşturan süreç ve değişkenlerin en
uygun bileşimini belirlemek için bir dizi istatistiksel
deneyin yapılmasından oluşmaktadır. En iyi yada en
uygun bileşim, en düşük maliyetle ürünün belirlenen
tasarım spesifikasyonlarına en fazla uyumunu sağlayan
bileşimdir.
 Hizmet Tasarımı

Ortada somut bir ürünün olması nedeniyle, hizmet tasarımı

ürün tasarımından farklı bir nitelik taşır. Burada, verilen
hizmetten başka, tesisin fiziki koşullan, kapasitesi, süreçler,
prosedürler, çalışanların davranışı gibi boyutlar önem
kazanır. Ayrıca, bu boyutların dengelenmesi önemlidir.
Birine ağırlık verilerek, diğerlerinin ihmal edilmesi, müşteri
memnuniyeti sağlamayacaktır.
Hizmetler, müşteriyle temas derecesi, işgücünün
yoğunluğu ve standardizasyon derecesi itibarıyla farklı
gruplara ayrılabilirler. Temas derecesi düşük hizmet
işletmeleri, imalât işletmelerine benzerlik taşırlar.
Müşterinin üretim sürecinin içinde olmaması; tesisin fiziki
koşullan, çalışanların davranışı gibi boyutları önemsiz kılar.
Diğer taraftan, temas derecesi yüksek, emek yoğun hizmet
sistemlerinde hizmetin tasarımı, yukarıda sayılan
boyutların tümünün gözönüne alınmasını gerektirir.
Hizmet işletmelerinde, imalâttaki boyut ve toleransların
yerini, kalite standartları alır. Bir havayolları şirketi için kalite
standartlarını şu şekilde sıralamak mümkündür:
 Telefonların yüzde 9O’ı 30 saniye içinde cevaplanır.
 Bagaj işlemlerinin tamamlanması 10 dakikada gerçekleşir.
 Müşterilerin yüzde 90’ına ilişkin işlemler, müşteri
havaalanına geldikten sonraki 3 dakika içinde tamamlanır.
İmalat işlemlerine kıyasla, birçok hizmet işleminde
hizmet standartların belirlenmesi ve ölçümü oldukça
güçtür.
Müşteri ihtiyaçları ile, zamanlı hizmet, tutarlılık,
doğruluk ve diğer hizmet özelliklerine ilişkin müşteri
tavırları çok iyi analiz edilmelidir.
Hizmet üreten işletmelerde performans öncelikleri;
1. Müşteriye dostça yaklaşılması ve yardımcı olunması
2. Hizmet verme hızı ve hizmet kolaylığı
3. Hizmetin fiyatı
4. Hizmet çeşidi(çok sayıda hizmetin tek seferde ve aynı
yerde verilmesi)
5. Hizmeti oluşturan becerilerin eşsiz olması
Hizmet üreten işletmeler performans öncelikleri
doğrultusunda stratejilerini belirledikten sonra hedef
pazardaki müşteri ihtiyaç ve beklentileri ortaya konulur ve
buna göre hizmet tasarımı gerçekleştirilir. Bu tasarımda
hizmeti sağlayacak tesisler, süreçler ve personel ihtiyaçları
belirlenir.
Hizmet tasarımında dikkate alınan faktörler;
1. Müşterinin hizmet ihtiyaçları
2. Müşteriyle temas derecesi
Bu iki faktöre göre hizmetin hangi ölçüde standardize
edileceği belirlenir. Müşteriyle temas derecesi düşükse ve
ihtiyaçlardaki değişkenlik azsa hizmet daha fazla standart
olarak tasarlanabilir.
 Yararlanılan Kaynaklar
Acar, N. (1989). Üretim Planlaması Yöntem ve Uygulamaları. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları.
Akalın, S. (1973). Üretim ve Kalite Kontrolü. İzmir: Ege Üniversitesi Matbaası.
Akın, B. (1996). ISO 9000 Uygulamasında İşletmelerde İstatistik Proses Kontrol Teknikleri. İstanbul: Bilim
Teknik Yayınevi.
Akkurt, M. (2002). Kalite Kontrol Excel Destekli. İstanbul: Birsen Yayınevi.
Bamford, D. R. & Forrester, P. L. (2010). Essential Guide to Operations Management Concepts and Case
Notes. A John Wiley and Sons.
Barutçugil, İ. (1988). Üretim Sistemi ve Yönetim Teknikleri. Bursa: Uludağ Üniversitesi Basımevi.
Bolat, T. (2000). Toplam Kalite Yönetimi (Konaklama İşletmelerinde Uygulanması). İstanbul: Beta Basım
Dağıtım.
Brennan, L. L. (2011). Operations Management. Mc Graw Hill.
Brown, S., Blackmon, K., Cousins, P. & Maylor, H. (2001). Operations Management Policy, Practice and
Performance Improvement. Woburn: Butterworth-Heinemann.
Buffa, E. S. (1981). Temel Üretim Yönetimi. Ankara: Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayını.
Chase, R., Jacobs, F. R. & Aquilano, N. J. (2006). Operations Management for Competitive Advantage.
The McGraw- Hill.
Del Campo, A. H. (1989). Just-In-Time Manufacturing: A Practical Approach. Prentice-Hall Inc.
Demir, M. H. & Gümüşoğlu, Ş. (2009). Üretim Yönetimi (İşlemler Yönetimi). İstanbul: Beta Yayın Dağıtım.
Efil, İ. (1999). Toplam Kalite Yönetimi ve Toplam Kalite Yönetimine Ulaşmada Önemli Bir Araç ISO 9000
Kalite Güvence Sistemi. İstanbul: Alfa Yayınları.
Erkan, N. (1993). Ergonomik Açıdan İş Yaşamı Stresleri ve Koruyucu Yaklaşımlar. 4. Ergonomi Kongresi.
Ankara: MPM Yayınları.
Ersen, H. (1997). Toplam Kalite ve İnsan Kaynakları Yönetimi İlişkisi: Verimli ve Etkin Olmanın Yolu.
İstanbul: Sim Matbaacılık.
Ersoy, M. S. & Ersoy, A. (2015). Üretim/İşlemler Yönetimi. Ankara: İmaj Yayınevi.
Greasley, A. (2008). Operations Management: Sage Course Companion. Sage Publications.
Gülerman, A. (1978). Fabrika Tesisleri ve Organizasyonu. İzmir: Ege Üniversitesi Tekstil Fakültesi Yayınları.
Güneş, M., Firuzan, A. R. & Firuzan, E. (1999). Tam Zamanında Üretim Ortamında Stok Kontrolü ve
Toplam Kalite Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları.
Harrison F. E. & Pelletier, A. M. (2000). The Essence of Management Decision. Management
Decision, 38(7), 462-469.
Heizer, J. & Render, B. (2011). Operations Management. New Jersey: Prentice Hall.
Hobbs, D. P. (2004). Lean Manufacturing Implementation: A Complete Execution Manual for Any Size
Manufacturer. Boca Raton: J. Ross Publishing Inc.
James P. T. J. (1996). Total Quality Management: An Introductory Text. London: Rentice Hall Inc.
Johnston, R., Chambers, S., Harland, C., Harrison, A. & Slack, N. (2003). Cases in
Operations Management. Prentice Hall.
Kamauff, J. (2010). Manager’s Guide to Operations Management. The McGraw-Hill.
Karalar, R. (2004). Genel İşletme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Kavrakoğlu, İ. (1994). Toplam Kalite Yönetimi. Ankara: Kalder Yayınları.
Kobu, B. (2010). Üretim Yönetimi. İstanbul: Avcıol Basım Yayın.
Kumar, S. A. & Suresh, N. (2009). Operations Management. New Age International.
Kuruüzüm, O. (1992). Verimliliği Artırmada İş Etüdü Teorisi ve Uygulamaları. İstanbul:
İstanbul Teknik Üniversitesi Yayınları.
Leseure, M. (2010). Key Concepts in Operations Management. Sage Publications.
Lowson, R. H. (2002). Strategic Operations Management-The New Competitive
Advantage? Journal of General Management, 28(1), 36-56.
Meredith, J. R. & Shafer, S. M. (2013). Operations Management for MBA’s. John Wiley
& Sons.
Özdemir, A. İ. (2004). Tedarik Zinciri Yönetiminin Gelişimi, Süreçleri ve Yararları.
Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23, 91-93.
Özgen, H., Öztürk, A. & Yalçın, A. (2005). Temel İşletmecilik Bilgileri. Adana: Nobel Kitabevi.
Prokopenko, J., (2005). Verimlilik Yönetimi Uygulamalı El Kitabı. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi
Yayınları.
Reid, R. D. & Sanders, N. D. (2010). Operations Management: An Integrated Approach. Hoboken, New
Jersey: Wiley.
Pryke, S. (2009). Construction Supply Chain Management: Concepts and Case Studies. Blackwell
Publishing.
Rowbotham, F., Galloway, L. & Azhashemi, M. (2007). Operations Management in Context. Butterworth-
Heinemann.
Roy, R. N. (2005). A Modern Approach to Operations Management. New Age International.
Russell, R. S. & Taylor, B. W. (2011). Operations Management Creating Value Along the Supply Chain.
John Wiley and Sons.
Slack, N., Chambers, S. & Johnston, R. (2010). Operations Management. Pearson Education.
Brown, S., Lamming, R., Bessant J. & Jones, P. (2005). Strategic Operations Management. Elsevier
Butterworth-Heinemann.
Stevenson, W. J. (1996). Production/Operations Management. Irwın.
Tan, K. C., Kannan, V. J. & Handfield, R. B. (1998). Supply Chain Management: Supplier Performance and
Firm Performance. International Journal of Purchasing and Materials Management, 34(3), 2-9
Tanyaş, M. & Baskak, M. (2008). Üretim Planlama ve Kontrol. İrfan Yayımcılık
Türk Dil Kurumu Genel Türkçe Sözlük, (http://tdk.org.tr: 15.06.2016).
Tezeren, A. (1985). İmalat Sanayinde Verimliliği Etkileyen Faktörler. Ankara: MPM Yayınları.
Timur, H. (1984). İş Ölçümü İş Planlaması Verimlilik. Ankara: Türkiye ve Ortadoğu Anma İdaresi
Enstitüsü Yayınları.
Ülgen, H. & Mirze S. K. (2004). İşletmelerde Stratejik Yönetim. İstanbul: Literatür Yayınları.
Üreten, S. (1997). Üretim İşlemler Yönetimi Stratejik Kararlar ve Karar Modelleri. Ankara: Gazi
Kitabevi.
Üreten, S. (2013). Üretim/İşlemler Yönetimi Stratejik Kararlar ve Karar Modelleri. Ankara: Gazi
Kitabevi.
Wadsworth, H. M., Stephens, K. S., & Godfrey, A. B. (2002). Modern Methods for Quality Control
and Improvement. John Wiley & Sons.
Wolf, J. (2008). The Nature of Supply Chain Management Research: Insights from a Content
Analysis of International Supply Chain Management Literature From 1990 To 2006. Springer
Science & Business Media.
Yamak, O. (1994). Üretim Yönetimi. İstanbul: Alfa Basım, Yayım, Dağıtım.
Yavuz, O. & Ersoy, A. (2013). Tedarik Zinciri Performansının Değerlendirilmesinde Kullanılan
Değişkenlerin Yapay Sinir Ağı Yöntemiyle Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2), 209-256.
Yüksel, H. (2013). Üretim/İşlemler Yönetimi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.