Paulina
Zmieniam trasę
Cherek:
Podróże uczące i kształtujące
ludzi
O
d dawna wiadomo, że podróże
kształcą. Nie ma zbytnio znaczenia,
czy są do wyprawy dalekie, czy
bliskie. Uczą nas i koniec kropka. Sama mogę
się nazwać podróżniczką. Co prawda, na co
dzień pokonuję trasę mi znaną jako dom-
szkoła oraz szkoła-dom. Nie oznacza to
jednak, że wycieczka staje się z tego powodu
mniej ciekawa.
Interesuje mnie, kto był na tyle
inteligentny, by na godzinę 7.18 podjeżdżał po
nas pociąg wielkością odwrotnie
proporcjonalną, co do ilości osób chętnych do
przejazdu i już podróżujących w nim. Można
się domyślić, że panuje tam nadzwyczaj gorąca
atmosfera. Nie wynika ona tylko z czynności
kulturalno-rozrywkowych, ale również z
duchoty, ciasnoty i zmiennie działającej
klimatyzacji.
Rozrywki dostarczają mi w
komunikacji starsi mężczyźni – lubiący się
dobrze napoić przed lub w trakcie jazdy – czy
moi rówieśnicy. Z przyjemnością rozpocznę od
pierwszej kategorii. Był to miód dla moich
uszu, gdy słyszałam komentarze w stronę moją
oraz mojej przyjaciółki, dotyczących naszego
wyglądu. „Jakie piękne dziewczyny, szkoda że
przed wojną się takie nie rodziły” albo „Ale
ładne dupy, a nogi po samą ziemię”. Dziękuję,
naprawdę potrzebowałam tego usłyszeć od
pijanego mężczyzny w pociągu POLREGIO o
godzinie 07:40.
Nawiązując do tamtej sytuacji, może
zamiast ciągle seksualizować każdą napotkaną
kobietę, zajmiecie się sobą, a zbędne odzywki
zostawicie dla siebie. Jest to w wielu
przypadkach i sytuacjach niesmaczne. Poza
tym kreujecie w ten sposób pewne standardy
urody i atrakcyjności. A co za tym idzie?
Podróż dziewczyny do zaburzeń odżywiania,
depresji i innych problemów emocjonalnych.
Faktycznie bardzo miłe, a zarazem zabawne.
Teraz druga kategoria.
na powrotną do domu. Pozwolę sobie
przytoczyć kolejny przykład z mojego życia.
Wracałam zmęczona ze szkoły. Warto
zaznaczyć, że ubrana byłam w krótką
spódniczkę. Spokojnie, dla bezpieczeństwa
miałam pod spodem spodenki. Naprzeciwko
mnie usiadła grupa chłopaków mojego wieku.
Chyba nie zauważyli tego, że widzę jak patrzą
mi się na uda i trochę wyżej. Byli bardzo
dyskretni. Na sam koniec, zanim wysiedli,
zapytał się mnie jeden z nich, czy dam mu
swój numer, bo się chłopczykowi spodobałam.
Jasne, przecież wcale nie widziałam jak się
zachowujesz, ani gdzie się patrzysz. Nie ma
problemu.
Dzięki podróżom zdobywamy wiele
nowych doświadczeń. Nie polegają one na
samych negatywach, ale seksualizacja jest
mimo wszystko dość częstym przypadkiem.
Promowanie płci żeńskiej i ich roli jako
obiekty seksualne ogranicza nasze możliwości,
cele i aspiracje. W wielu sferach naszego życia
jesteśmy też marginalizowane. Ale to taki
dodatek do tego wszystkiego.
Wracając, poprzez moje wyprawy
poznałam wiele nowych osób. Jedna przelizała
się z tamtym, a tamten wyzerował piwo w
minutę. Cześć, ja jestem Paulina. Poza tym,
zdobywam też doświadczenie życiowe. Mimo
woli, wysłuchuję często kłótnie, zwierzenia
bądź problemy żonatych, zamężnych lub
zajętych pasażerów. Dzięki wszystkim tym
rozmowom uczę się poniekąd też podzielności
uwagi. Jedno ucho słucha o tym, jak ktoś jest
głodny i ma dość, a drugie na temat czyjejś
mamy, która jest głupia, bo nie kupiła bluzy za
pięćset złotych.
I wreszcie docierając do celu podróży
– tu nie ma różnicy czy do szkoły, czy domu w
moim przypadku – gdy uda mi się przecisnąć
przez te tłumy, czuję już totalny mętlik w
głowie. Gdyby dostawić więcej wagonów – dla
większej przestrzeni i dzięki temu zwiększonej
ilości tlenu – podróże mogłyby faktycznie
kształcić i systematyzować wiedzę ludzi.