You are on page 1of 15

‫ﮔﺮوه ﺗﺂﺗﺮ ﺗﻠﺨﮏ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﻨﺪراﻧﺰﻟﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ‬
‫] ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺎﻣﻪ [‬
‫ﺑﺎزﺧﻮاﻧﯽ ي ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺎﻣﻪ ي‪ :‬ژاك و ارﺑﺎب ش‪ /‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ي‪ :‬ﻣﯿﻼن ﮐﻮﻧﺪرا‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ي‪:‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﭼﺮم ﺷﯿﺮ‬

‫ﺻﺤﻨﻪ‪:‬‬
‫ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻟﯽ‬

‫ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎ‪:‬‬
‫ژاك ‪ /‬ارﺑﺎب‬

‫اﯾﻦ ﻫﺎ ﭼﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ زل زدن‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬


‫ﮐﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ژاك؟ ﻣﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ رو‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫وﻟﯽ ﻣﻦ دارم‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺷﻮن‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﻮ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﺗﻮ داري‪ ،‬ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺧﯿﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺑﮑﻨﻢ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﯿﭽﯿﺪه اﯾﻪ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻘﺪاري دﯾﺪه ﺷﺪن‪ ،‬اﺣﺘﯿﺎج داري‪ .‬ﺑﺬار ﺑﺒﯿﻨﻢ‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ژاك! ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮي ﺑﭽﮕﯽ ات‪ ،‬زﯾﺎد ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدي؟‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ...‬ارﺑﺎب‪ .‬ﺑﯿﺶ ﺗﺮ‪ ،‬ﻋﺮ ﻣﯽ زدم!‬ ‫ژاك‬
‫و زﯾﺎد‪ ،‬ﻣﺮﯾﺾ ﻣﯽ ﺷﺪي؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ي زردﻧﺒﻮﯾﯽ ﺑﻮدم!‬ ‫ژاك‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫و ﺑﺮادر و ﺧﻮاﻫﺮي داﺷﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮدن‪ .‬و ﺷﺐ ﻫﺎ‪ ،‬ﺧﻮدت رو‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺧﯿﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدي؟‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﺎ رو‪ ،‬از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب؟ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺗﺎﺳﻒ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﻤﯿﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﯽ ﮔﯿﻦ‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ي ﺳﺮﺧﻮرده اي ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬از دﺳﺖ اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ‪ ،‬ﺧﻼص ﺑﺸﻢ و ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﯽ دارم‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻢ؟ ﺧﻼص ﺷﺪن از دﺳﺖ ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ‪،‬‬
‫ﭼﯿﻪ؟ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬از دﺳﺖ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺧﻼص ﺑﺸﻢ‪ .‬ارﺑﺎب! ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﻨﺞ دﻓﻌﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮدﻣﻮ‬
‫ﺑﮑﺸﻢ! ﺑﺎورﺗﻮن ﻣﯽ ﺷﻪ؟ ﭘﻨﺞ دﻓﻌﻪ! آﺧﺮي ش‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﯾﻪ ﺳﯿﺐ درﺳﺘﻪ رو‪،‬‬
‫ﻗﻮرت ﺑﺪم! ﻣﻦ‪ ،‬اون ﺳﯿﺐ رو‪ ،‬ﻗﻮرت دادم‪ .‬ﺑﺎور ﮐﺮدﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ! وﻟﯽ‪ ،‬اون ﺳﯿﺐ‪ ،‬راﺣﺖ‪ ،‬از‬
‫ﮔﻠﻮي ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ! ارﺑﺎب! ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ‪ ...‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﯾﻪ آﻏﻮش ﮔﺮم‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻧﯿﺎز ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ژاك! ﻣﻦ م ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ي ﺳﺮﺧﻮرده اي ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻧﯿﺎز ﮐﺮدم‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫از ﺷﻤﺎ ﻣﻤﻨﻮن م‪ ،‬ارﺑﺎب‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺪردي ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ م ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ دارم‪ ،‬ﮐﺴﺎﯾﯽ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اﺻﻼ وﺟﻮد ﻧﺪارن؟‬
‫وﺟﻮد دارن‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاي‪ ،‬وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻮن آﻏﻮش ﮔﺮم؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻮن آﻏﻮش ﮔﺮم!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺣﺎﻻ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اون ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬زل زده ﺑﺎﺷﻦ؟‬ ‫ژاك‬
‫آدم ﭼﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰي‪ ،‬زل ﻣﯽ زﻧﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭼﺮا؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺷﺎﯾﺪ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي‪ ،‬آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮔﺮده‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻮاب‪ ،‬اون ﭼﺮا ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ .‬ﭼﻮن‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬آدم ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺗﺎ از ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻧﺎآﺷﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺮدرﺑﯿﺎره‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ م‪ ،‬آدم ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪،‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﭼﯽ‪ ،‬ﺧﺒﺮ داره‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ م‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬زل زدن؟‬ ‫ژاك‬
‫ﭼﺮا‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﻔﻬﻤﯽ؟ ﯾﻪ ﻋﺪه آدم‪ ،‬ﯾﻪ ﻋﺪه آدم دﯾﮕﻪ رو‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ .‬ﺑﻪ اون آدﻣﺎ‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺧﻨﺪن‪ .‬ﺑﺮاﺷﻮن‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ .‬ﻓﺤﺶ ﺷﻮن ﻣﯽ دن‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮن ﻣﯽ ﺷﻦ و‪ ...‬زﻧﺪﮔﯿﻪ دﯾﮕﻪ‪،‬‬
‫ژاك! زﻧﺪﮔﯽ!‬
‫اون وﻗﺖ‪ ،‬اون ﻋﺪه ي دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب؟ اون ﻋﺪه اي ﮐﻪ ﺑﻬﺸﻮن‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﺷﻪ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﻫﯿﺸﮑﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ژاك! ﻫﻤﻪ دارن‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﭘﺲ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﻦ م‪ ،‬ﮐﻪ دارم ﻧﮕﺎﺷﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻟﯽ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻫﻨﻮزم دارم ﻣﯽ ﮔﻢ!‬ ‫ژاك‬
‫اوﻧﺎن ﮐﻪ دارن‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻦ!‬
‫ﻧﮕﺎﺷﻮن ﻧﮑﻦ! ﺧﯿﺎل ﮐﻦ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬اون ﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ! درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ‪ ،‬اوﻧﺎ دارن ﻧﮕﺎت ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪...‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫وﻟﯽ وﻗﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﮕﺎﺷﻮن ﻧﮑﻨﯽ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺷﻮن‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯽ ﺷﻦ!‬
‫آﻫﺎن! ﻓﻬﻤﯿﺪم! وﻟﯽ ﯾﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻧﮕﺎﺷﻮن ﻧﮑﻨﻢ!‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﺑﻬﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺟﺎي اﯾﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﯽ ﺑﮕﯽ))ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ((‪ ...‬ازم ﺑﭙﺮﺳﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﻧﻪ! ﭘﺮﺳﯿﺪن اﯾﻦ))ﭼﺮا(( ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ﺷﮑﺎف در اﺳﺘﺤﮑﺎم‪ ...‬اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ رو‪ ،‬ﺧﻮد ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﯽ‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ژاك؟‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﯾﻪ آدم ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ام‪ ،‬ﻧﮕﻔﺘﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از ﺟﻤﻼت ﻣﻬﻢ ﺧﻮد ﻣﻨﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا اﯾﻨﻘﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﺰﺧﺮﻓﻪ؟ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﻬﺘﺮه‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭼﻮن اون ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻦ و دارن ﻧﮕﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺗﻮ دﻧﯿﺎ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﺷﻮن ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬وﻟﯽ اون ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫آﺧﻪ‪ ،‬دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﺧﻼق ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﻪ ﺟﻮرﯾﻪ ﮐﻪ‪ ،‬اﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﮕﺎم ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻦ م ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎش‬ ‫ژاك‬
‫ﮐﻨﻢ‪ .‬اﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﮐﯽ ﻧﯿﮕﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬و ﭼﻪ ﺟﻮري‪ ...‬ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﺟﻮاب دادن‪ ،‬ﺑﻪ اون ﻧﮕﺎﻫﻪ‪.‬‬
‫ارﺑﺎب! ﮔﺎﻫﯽ آدم‪ ،‬ﺗﻮي اون ﻧﮕﺎه ﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺸﻢ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ...‬ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ‪ ...‬ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﺗﻨﻔﺮ‪ ...‬و‬
‫ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﻋﺸﻖ‪ ...‬ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﻫﺎﯾﯽ رو دﯾﺪﯾﻦ؟‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎت رو ﺑﺒﻨﺪ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ! ﺷﻤﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻦ‪...‬‬ ‫ژاك‬
‫] ﺑﺎ اداي ارﺑﺎب‪[.‬‬
‫‪ ...‬دﻫﻦ ت رو ﺑﺒﻨﺪ‪ ،‬ژاك‪ .‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﮔﯿﻦ ‪...‬‬ ‫ژاك‬
‫] ﺑﺎ اداي ارﺑﺎب‪[.‬‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎت رو ﺑﺒﻨﺪ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ژاك؟ ﻫﺮ دو ﺗﺎ رو ﺑﺒﻨﺪ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫آﻫﺎن! ﻓﻬﻤﯿﺪم!‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻮﮐﺮ ﺑﺎﻫﻮﺷﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ ﺧﻨﮓ م‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻨﮓ م‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎ‪ ،‬از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻨﮓ ي‪ ،‬ﺧﻨﺪه م‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﯽ ﮔﯿﺮه‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎم‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ م ﻣﯽ ﮔﯿﺮه‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎم‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎم‪...‬‬
‫ژاك! ﻣﯽ ﺧﻮام‪ ،‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰي‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﻗﻮل ﻣﯽ دي‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﻨﯽ و ﺑﺎز‪ ،‬ﯾﻪ ﻣﺸﺖ ﻣﺰﺧﺮف‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﻦ ﻧﺪي؟ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ رك‪ ،‬ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ژاك! ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯽ زور ﻣﯽ‬
‫زﻧﻢ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮﻓﺎي ﺗﻮ رو‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﺰﺧﺮﻓﺎي ﺗﻮ‪ ،‬واﻗﻌﺎ‪ ،‬آﺧﺮ اون ﭼﯿﺰﯾﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻬﺶ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻦ‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮف! ﻣﻦ اﺻﻼ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺰﺧﺮف ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارم‪ .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﮔﺎه ﺑﻪ ﮔﺎه‪ ،‬ﺗﻮ‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻮن‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ي ﺳﺮﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ! ﯾﮑﯽ ﺷﻮن‪ ،‬ﺧﻮد ﻣﻦ! ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮي زﻧﺪﮔﯽ م‪ ،‬ﮐﻢ‬
‫ﻣﺰﺧﺮف ﻧﮕﻔﺘﻢ! وﻟﯽ‪ ،‬اﯾﻦ ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﻮده‪ .‬وﻟﯽ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺿﺮب داري‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮف‬
‫ﻣﯽ ﮔﯽ! اون م‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ي! ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ي ﮐﻪ داد ﻣﯽ زﻧﻦ‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮف ن! ﭼﺮا‪ ،‬ژاك؟‬
‫راﺳﺘﯽ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﭼﺮا؟ ﭼﺮا‪ ،‬ﯾﻪ آدم‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮف ﻧﮕﻪ؟ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت‪ ،‬ﺗﻮي اﯾﻦ ﺟﻬﺎن‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد؟ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ رو‪،‬‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮد؟ ژاك! ﺗﻮ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي‪ ...‬ﭼﯿﺰي ﺑﮕﯽ؟‬
‫ﭼﺮا‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﮔﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫دﻫﻦ م ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫وﻟﯽ‪ ،‬ﻣﻦ دارم ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎزه‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬اون ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ‪ ،‬وﺟﻮد داره‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ژاك! ﺗﻮ‪ ...‬اﻻن‪ ...‬ﺣﺮف ﻣﻬﻢ ي‪ ...‬زدي؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب!‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﯿﺎل م‪ ،‬راﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ ،‬داري‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﻬﻢ ي ﻣﯽ زﻧﯽ‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ‪ ،‬ژاك! ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮ رو‪...‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آدم ي ﮐﻪ ﻣﺰﺧﺮف ﻣﯽ ﮔﻪ‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ‪ ...‬و اﯾﻦ ﭘﺬﯾﺮش‪ ،‬ﺑﺮام ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺑﻮده‪.‬‬
‫راﺳﺖ ش اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﻦ دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﻇﺮﻓﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮش ﯾﻪ ژاك دﯾﮕﻪ رو ﻧﺪارم! ژاك ي ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺎي‬
‫ﻣﻬﻢ ي ﻣﯽ زﻧﻪ! ﭼﻮن‪ ،‬آدم ﻣﻬﻤﯿﻪ‪ .‬ﺗﻮ آدم ﻣﻬﻢ ي ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ ،‬ژاك! اﯾﻨﻮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ؟‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪم ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﺣﺎﻻ‪ ...‬دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﻗﺒﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻔﻪ ﺷﻢ‪ ،‬ﯾﻪ ﻣﻮﺿﻮع ي ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﮐﻪ دل م ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﮕﻮ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ژاك ﻋﺰﯾﺰ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ رو ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﺳﺎده ﺳﺖ! ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﻫﺎت‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ان‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ازﺑﺎب‬
‫ﻓﻘﻂ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﭼﻮن‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ ام‪ ،‬ﺑﺎز‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي دﯾﺪن ﻫﺴﺖ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫اﺳﻢ اون ﭼﯿﺰﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮﺳﺖ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﭘﻠﮏ ﻫﺎي آدم‪ ،‬آرزو ﻫﺎش م ﻫﺴﺖ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎش‪ ،‬ژاك‪ .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎز داري‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ي ﻣﯽ زﻧﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﯾﻦ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ي ﻧﯿﺴﺘﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬اﯾﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﺳﺎده اﯾﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻮﮐﺮي‪ ،‬ﻣﯽ‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ارﺑﺎب ش ﺑﺰﻧﻪ‪.‬‬
‫ژاك! ﭘﺴﺮم! ﭼﺸﻢ ﻫﺎت رو‪ ،‬ﺑﺎز ﮐﻦ! دﻫﻦ ت رو‪ ،‬ﺑﺒﻨﺪ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دم‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ارﺑﺎب! ﻣﯽ ﺧﻮام‪ ،‬ﯾﻪ ﺣﺮف ﻣﻬﻢ ي ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ژاك! ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ‪...‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﮐﺪوم ﯾﮏ از ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﯽ دوﻧﯿﻢ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ؟ اﯾﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ زل زدن‪ ،‬ﻣﯽ دوﻧﻦ؟ ﻧﻤﯽ‬ ‫ژاك‬
‫دوﻧﻦ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﻢ‪ ،‬ﮐﺠﺎ دارﯾﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ‪ .‬ﺣﺮف م رو ﺑﺎور ﮐﻨﯿﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﭼﻮن‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو‪ ،‬اون ﺑﺎﻻـ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ‪.‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫اﯾﻨﻮ‪ ...‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدي‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻫﺴﺖ‪ ...‬ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﺑﺮاﺗﻮن ﻧﮕﻔﺘﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﻪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﯾﻪ ﻧﻮﮐﺮ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺎر‪ ،‬ﯾﻪ آدم رذل‪ ،‬ﯾﻪ ﺟﻮﻧﻮر‪...‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ي ﯾﻪ ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺘﯿﻦ‪ .‬آﯾﺎ‪ ،‬اﺧﺘﯿﺎر اﻋﻤﺎل ﻣﺎ‪ ،‬دﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﺎﺳﺖ؟ ﻧﻪ‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫ارﺑﺎب! ﻫﺮ ﺧﻮب و ﺑﺪي‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ...‬اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ ...‬ﻗﺒﻼ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه‪ .‬اﮔﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﻪ ﻧﻮﮐﺮ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺎر‪ ،‬ﯾﻪ آدم رذل‪ ،‬ﯾﻪ ﺟﻮﻧﻮر‪ ...‬ارﺑﺎب! اﯾﻦ ﻫﺎ ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯾﯽ ـ ان ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ژاك ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎزي ﺷﻮن ﮐﻨﻪ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻦ داﺋﻢ دارم‪ ،‬از ﺧﻮدم ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪)) :‬واﻗﻌﺎ‬
‫راه ي‪ ،‬ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن و از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن اون ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟ آﯾﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﻧﺒﺎﺷﻢ؟ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪،‬‬
‫آدم دﯾﮕﻪ اي ﺑﺎﺷﻢ؟ آﯾﺎ اﮔﻪ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ‪ ...‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎي اون ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دم‪...‬‬
‫ﮐﺎر دﯾﮕﻪ اي اﻧﺠﺎم ﺑﺪم؟((‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻫﺎي ﺗﻮ‪ ،‬ﺟﻮاب ﺑﺪم‪ ...‬اﮔﻪ ﺗﻮ‪ ...‬ﺑﻪ ﯾﻪ ﺳﻮال ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﻮاب روﺷﻦ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﺪي! ژاك! ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬آدم رذل ي ﻫﺴﺘﯽ‪ ...‬ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻮ آدم رذﻟﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰي رو ﺑﺮات ﻧﻮﺷﺘﻦ؟‬
‫ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻋﻠﺖ وﻣﻌﻠﻮل ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻦ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻪ‪ ...‬ﭼﯽ‪ ،‬ﻋﻠﺘﻪ‪ ...‬و ﭼﯽ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮل‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ژاك! ﺑﺎز‪ ،‬ﺗﻮ داري‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﻣﯽ زﻧﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﻣﻦ واﻗﻌﺎ‪ ،‬ﻗﺼﺪ زدن ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ي رو ﻧﺪارم‪ .‬اوﻧﺎ ﺧﻮدﺷﻮﻧﻦ‪ ...‬ﮐﻪ ﯾﻬﻮ‪ ...‬ﻣﯽ آن ﻣﯽ‬ ‫ژاك‬
‫رﯾﺰن‪ ،‬ﺗﻮ دﻫﻦ ﻣﻦ!‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻢ‪ ،‬دﻫﻦ ت رو ﺑﺒﻨﺪ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اوﻧﺎ‪ ،‬ﺗﻮ ﮐﻠﻪ ﻣﻦ ن‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ‪ ...‬ﮐﻠﻪ ت رو‪ ،‬ﺑﺒﺮ و‪ ...‬ﺑﻨﺪازش‪ ،‬دور!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اون وﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮم‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا‪ ،‬ﺣﺮف ﮐﺎري رو‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ؟ اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬راه ﻫﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﻞ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﺗﻮ‪ ،‬وﺟﻮد داره‪ .‬ﯾﮑﯽ ش م‪ ،‬اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻼ ﺗﻮ‪ ،‬ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺸﯽ‪ .‬ﻋﺸﻖ‪ ،‬اوﻟﯿﻦ ﮐﺎرش‪ ،‬اﯾﻨﻪ‬
‫ﮐﻪ‪ ،‬ﻋﻘﻞ رو زاﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬وآﺧﺮﯾﻦ ﮐﺎرش‪ ،‬اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺧﻮد آدﻣﻮ‪ ،‬زاﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ!‬
‫ﭘﺲ‪ ،‬از ﺧﯿﺮش ﺑﮕﺬرﯾﻢ! ﭼﻮن زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺰ ﺑﺰرﮔﯿﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم‬ ‫ژاك‬
‫ش‪ ،‬روي اﯾﻦ ﮐﺮه ي ﺧﺎﮐﯽ اوﻣﺪه!‬
‫ﺣﺎل م ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرد!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭼﺮا‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﭼﻮن دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﭘﺸﺖ در ﻣﺴﺘﺮاح‪ ،‬از اﯾﻦ ﭼﯿﺰا‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﻧﻮﯾﺴﻦ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﻮن‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﯾﻦ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫و ﻋﻘﻞ ﺗﻮن‪ ،‬زاﯾﻞ ﺷﺪ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫و‪ ...‬ﺧﻮدﺗﻮن‪ ،‬ﭼﯽ؟ ﺧﻮدﺗﻮن‪ ،‬زاﯾﻞ ﺷﺪﯾﻦ؟‬ ‫ژاك‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ! ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮات ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ‪ ،‬از اون دﺳﺖ ﻫﺎي ردي‪ ،‬ﮐﻪ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ام ﺧﻮرده‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮات ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﻄﻮر‪ ،‬ﺑﺎز‬
‫دووم آوردم‪ .‬ﭼﻪ ﻃﻮر‪ ،‬ﺑﺎز ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪم‪ .‬زاﯾﻞ ﺷﺪم‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪم‪ .‬زاﯾﻞ ﺷﺪم‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ‪...‬‬
‫ارﺑﺎب! ارﺑﺎب!‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﺮ وﻗﺖ‪ ،‬از ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره‪ ،‬از ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺷﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻧﯿﺮوﯾﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻮ از درون‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻮﺷﺶ ﻣﯽ آره‪ .‬اﻧﮕﺎر‪...‬‬
‫ﮐﺎر ﻣﺰﺧﺮﻓﯿﻪ! ﻣﯽ ﮔﻢ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﯽ‪ ،‬آدﻣﻮ از ﺧﻮدش‪ ،‬ﺑﯽ ﺧﻮد ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰ ﻣﺰﺧﺮﻓﯿﻪ‪ .‬ﺣﺘﯽ‬ ‫ژاك‬
‫اﮔﻪ‪ ،‬اون ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﯾﻦ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻪ!‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ‪ ...‬ﺗﻮي زﻧﺪﮔﯽ ت‪ ...‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪ ،‬از ﺧﻮدت‪ ...‬ﺑﯽ ﺧﻮد ﻧﺸﺪي؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻪ! ﭼﺮا! ﯾﻪ دﻓﻌﻪ! ارﺑﺎب! ﺑﺎﻻﺧﺮه‪ ...‬ﺗﻮي زﻧﺪﮔﯽ ي ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﮕﺮدي‪ ...‬ﯾﮑﯽ ـ دو ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ ي‬ ‫ژاك‬
‫ﺳﯿﺎه‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﯽ! ژوﺳﺘﯿﻦ! ﻧﻘﻄﻪ ي ﺳﯿﺎه زﻧﺪﮔﯽ ي ﻣﻦ‪ ،‬اﺳﻢ ش ژوﺳﺘﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ارﺑﺎب!‬
‫ژوﺳﺘﯿﻦ! اﺳﻢ ﻗﺸﻨﮕﯿﻪ! ژو‪ ...‬س‪ ...‬ﺗﯿﻦ‪ .‬ﺻﺪاش‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭼﮑﯿﺪن ﺑﺎرون‪ ،‬ﺗﻮي ﻧﺎودوﻧﻪ‪ .‬ﺑﺮام از اﯾﻦ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ژوﺳﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺣﺮف ﺑﺰن‪.‬‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ازﻋﺸﻖ؟ ﯾﺎ از ژوﺳﺘﯿﻦ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫از ﺷﻤﺎ‪ ،‬ارﺑﺎب! وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ‪ ،‬از ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯿﻦ‪ ...‬ﯾﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬از ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬از‬ ‫ژاك‬
‫اﺻﺎﻟﺖ ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯿﻦ‪ .‬ﻣﻌﺸﻮق ﯾﻪ ارﺑﺎب‪ ...‬اﮔﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻫﻢ راه ﺑﺮه‪ ،‬ﺑﺎز آﺳﻤﻮﻧﯿﻪ‪ .‬وﻟﯽ‬
‫وﻗﺘﯽ‪ ،‬ژاك‪ ،‬از ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ‪ ...‬از ﭼﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ؟ از ﺷﻬﻮت! ﻋﺸﻖ اﻣﺜﺎل ژاك‪...‬‬
‫ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﯾﻪ ﮐﺜﺎﻓﺖ ﺗﻤﻮﻣﻪ!‬
‫ﺗﻮ اﮔﻪ از ﮔﺸﻨﮕﯽ ﻧﻤﯿﺮي‪ ...‬از ﻋﻘﺪه ﻫﺎت ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯽ ﻣﯿﺮي‪ ،‬ژاك!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻘﺪه ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪم‪ .‬ﺑﭽﻪ ام‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻘﺪه ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪه‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ژاك! ﻣﻦ‪ ،‬دﺳﺖ ﺗﻮ و ﭘﺪرت رو و ﺑﭽﻪ ات رو‪ ،‬ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﺗﻮ داري‪ ،‬از اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ رو‪ ،‬ارﺑﺎب ﺧﻮدت رو‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﻪ رودرواﺳﯽ ي اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻨﺪازي‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاي دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎي‬
‫ﻣﻦ رو ﺑﺒﻨﺪي؛ و اون وﻗﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﻏﻠﻂ ي ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﮑﻨﯽ‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺧﻔﻪ ﺷﻢ‪ ...‬و ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﻬﻮﻧﻪ آزادﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻓﺴﺎد و ﺗﻘﻠﺐ و ﻫﺮزﮔﯽ! ژاك! ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻮر ﺧﻮﻧﺪي!‬
‫اﺧﻼق‪ ،‬ﻓﻘﻂ‪ ...‬ﺑﻪ درد اون ي ﻣﯽ ﺧﻮره‪ ،‬ﮐﻪ ارﺑﺎب ﻧﯿﺴﺖ!‬
‫زﻧﺪه ﺑﺎد‪ ،‬ارﺑﺎب ﻣﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫زﻧﺪه ﺑﺎد‪ ،‬ارﺑﺎب رذل و ﻓﺎﺳﺪ ﺗﻮ! ﺣﺎﻻ از ﻋﺸﻖ ﻫﺎﻣﻮن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬ژاك‪ .‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﯾﻪ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎﺑﻪ! اون ﺟﺎ رو‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ ،‬ژاك‪ .‬اون‪ ،‬آﮔﺎﺗﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﮐﻪ‪ ،‬روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ از اﯾﻦ‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ‪ ،‬اﻧﺪازه ﻫﺎش ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ! ﻣﻨﻈﻮرم ﻫﻤﻮن‪ ،‬آﻏﻮش ﮔﺮﻣﻪ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ‪ ،‬از اﯾﻦ م ﮐﻪ‬
‫داري ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬اﻧﺪازه ﻫﺎي ﺑﻬﺘﺮي داره!‬
‫اون ﻣﺮدي ﮐﻪ ﮐﻨﺎرﺷﻪ‪ ،‬ﮐﯿﻪ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ آﮔﺎت‪ ،‬آﺷﻨﺎ ﮐﺮد‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ م‪ ،‬ﯾﻪ ﺟﻮري ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮرﯾﺎﺳﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ژوﺳﺘﯿﻦ‪ ،‬اﯾﻨﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﺗﻮ ذوق ﺗﻮن ﺧﻮرد‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﻧﻪ! ﮐﺎر ـ راه ـ اﻧﺪازه!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻢ؟ ﻣﻦ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ آﮔﺎت ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ ﮐﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬ﻫﻤﻮن آﻏﻮش و‬ ‫ژاك‬
‫ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﮔﺮم! ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ‪ ،‬از ﻗﺒﻞ‪ ...‬اون ﺑﺎﻻ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه! وﮔﺮﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ژاك! ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ اوﺿﺎع‪ ،‬ﺑﺎب دل آدم ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ ره‪ .‬اون ﺟﻮون‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ژوﺳﺘﯿﻦ ﻣﺎ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ؟‬
‫آدم زﯾﺎد ﻣﻬﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﯿﮕﺮ ﺟﻮوﻧﻪ‪ .‬ﻫﺮ دوي ﻣﺎ‪ ،‬اون دﺧﺘﺮه رو‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﺧﺐ‪ ،‬اﻧﮕﺎر‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫اون ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو‪ ،‬ﺑﻪ اﺳﻢ اون ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدن‪ ...‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ! ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻢ‪،‬‬
‫ارﺑﺎب؟ اون ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺟﺎي اﺳﻢ ژاك‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻦ‪ :‬ﺑﯿﮕﺮ ﺟﻮون! ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬اون ﺻﺎﺣﺐ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﺷﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ‪ ...‬ﺑﮕﺬرﯾﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ آﮔﺎت‪ ،‬ﺑﮕﯿﻦ‪.‬‬
‫از آﮔﺎت‪ ،‬ﻧﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬از ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ‪ ،‬ﺑﺮات ﺑﮕﻢ‪ .‬اون ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻨﻮ‪ ،‬ﺑﺎ آﮔﺎت آﺷﻨﺎ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ‪ ،‬اون ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻤﯿﻨﺎن داد‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن آﮔﺎت‪ ،‬ﺑﺮام ﻋﯿﻦ آب ﺧﻮردﻧﻪ!‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬در ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻨﻮ ﺑﺎز ﻧﮑﺮده‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪...‬‬
‫] ﺑﺎ اداي ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻻن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻢ‪ ،‬ﭘﯿﻐﺎم آﮔﺎت ﻋﺰﯾﺰه‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ .‬و ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﻣﯽ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ‪ ،‬از ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﻣﺮدم‪.‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻦ‪)) :‬دوﺳﺖ ﻣﻦ! ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﭘﯿﻐﺎم آوردي‪ ،‬ﭘﺲ ﭘﯿﻐﺎم ﻣﻦ م‪ ،‬ﺑﻪ اون ﺧﺎﻧﻢ‬ ‫ژاك‬
‫ﻧﺎزﭘﺮورده ي ﻋﻮﺿﯽ ﺑﺮﺳﻮن! ﺑﻪ اﯾﺸﻮن ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬اﮔﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد ﻣﻨﻮ از دﺳﺖ ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺗﺮ ﺑﺎﺷﻪ! ﭼﻮن اﺻﻼ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارم‪ ،‬وﻗﺖ و ﭘﻮل م رو ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﻠﻒ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭼﻮن‬
‫ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻠﺪم‪ ،‬از ﭘﻮل و وﻗﺖ م اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ‪((.‬‬
‫آﻓﺮﯾﻦ‪ ،‬ژاك‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻮري ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﯽ‪ ،‬ازت ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽ آد‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯽ‪ ،‬ژاك! ﺗﻮي وﺟﻮد ﺗﻮ‪ ،‬ﯾﻪ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺟﻮر اﻗﺘﺪار ﻫﺴﺖ ﮐﻪ‪ ...‬آه‪ ،‬اﺷﮏ ﻣﺠﺎل ﻧﻤﯽ ده! ﺑﺬار ﺑﻐﻞ ت ﮐﻨﻢ‪ ،‬ژاك! ﮐﺎش ﻣﻦ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ!‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻦ! ﭼﻮن ﻣﻦ م‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ رو‪ ،‬ﺑﻪ اون آﻗﺎ ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ﺗﺎ اون ﻫﺎ‬ ‫ژاك‬
‫رو ﺑﺒﺮه‪ ،‬و ﺑﻪ اون ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ‪ .‬ارﺑﺎب! ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﺎي ﻫﻤﻪ ي اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اون آﻗﺎ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪)) :‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪ ،‬ﺑﮕﯿﻦ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم! ﻧﺎزﻧﯿﻦ م! (( ارﺑﺎب! ﻣﻦ ﺑﺪﺟﻮري‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‪ ،‬در ﻧﮕﺎه اول‪،‬‬
‫اﻋﺘﻘﺎد دارم‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‪ ،‬در ﻧﮕﺎه اول‪ ،‬ﺑﺎور ﻧﺪارﯾﻦ؟‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻫﺎ اﻋﺘﻘﺎد دارم‪ ،‬ژاك! ﺑﻪ ﻫﻤﻮن آﻏﻮش ﮔﺮم!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﮕﻪ ﻋﺸﻖ‪ ،‬در ﻧﮕﺎه اول‪ ،‬ﻣﻌﻨﯽ اش ﻫﻤﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ؟ اﻧﮕﺎر ﻣﺎ‪ ،‬در ﻣﻮرد ﮐﻠﻤﺎت‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ اﺧﺘﻼف‬ ‫ژاك‬
‫دارﯾﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت‪ ،‬ﺑﺪﺟﻮري اﻓﮑﺎر ﻣﺎ رو‪ ،‬ﺟﻠﻮه ﻣﯽ دن‪ .‬از ﭘﯿﻐﺎم ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮم‬
‫آﮔﺎت ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬
‫ژاك! اﮔﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي اون ﺣﺮف ﻫﺎي ﺗﻮـ رم‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ آﻗﺎي ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﯽ رﻓﺖ و‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪...‬‬
‫] ﺑﺎ اداي ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪[ .‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﭘﯿﻐﺎم ﺷﻤﺎ رو‪ ،‬رﺳﻮﻧﺪم! اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪ ،‬اﯾﻨﻮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﻢ‪ ...‬ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ رﺣﻤﯿﻦ‪،‬آﻗﺎ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﯽ رﺣﻤﻪ؟‬ ‫ژاك‬
‫] ارﺑﺎب‪ ،‬ﺑﺎ اداي ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﯽ رﺣﻤﯽ‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮاده رو آزرده ﮐﺮده‪ ،‬ﺳﺒﺐ ﺷﺪه ﮐﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪...‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪ ،‬ﭼﯽ؟‬ ‫ژاك‬
‫] ارﺑﺎب‪ ،‬ﺑﺎ اداي ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪[ .‬‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻪ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻪ؟ ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ واﻗﻌﺎ‪ ،‬آدم ﺑﯽ رﺣﻤﯽ ﻫﺴﺘﯿﻦ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﯾﮏ زن‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫اون م ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت رو‪ ،‬ﮔﺮﯾﻮن ﺑﺒﯿﻨﯿﻦ؟ ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬از ﺧﻮدﺗﻮن ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﮑﺸﯿﻦ‪.‬‬
‫ژاك! ﺗﻮ ﺑﻮدي ﮐﻪ‪ ،‬اون ﭘﯿﻐﺎم رو‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت ﻓﺮﺳﺘﺎدي! ﯾﺎدت ﻧﺮﻓﺘﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭘﺲ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮدم‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن‪ ،‬ﺑﻪ دﯾﺪن ﺧﺎﻧﻮم ﻣﯽ رم و‪...‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻮﮐﺮ رذل ي ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ژاك! ﻫﺮ ﮐﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﮐﺜﯿﻒ ﺧﻮدت ﺑﺮﺳﯽ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﮐﻼه ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺮ ارﺑﺎب ﺧﻮدت!‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻮﮐﺮ رذل ي ﻫﺴﺘﻢ رو‪ ،‬ﻗﺒﻮل دارم‪ ،‬ارﺑﺎب! وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﺪ‪،‬ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ي ﺧﻠﻖ و‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﻮي رذاﻟﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﻧﻮﮐﺮ ﺑﻮدم!‬
‫ﻧﻮﮐﺮ ﻧﺒﺎش‪ ،‬ژاك! ﭘﻮل ﻫﺎي ﻣﻨﻮ‪ ،‬از ﺟﯿﺐ م ﺑﺪزد‪ .‬وﻟﯽ دﯾﮕﻪ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ ،‬ﺗﻮ رو ﺗﻮي‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫رﺧﺘﺨﻮاب ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﺨﻮاﺑﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ارﺑﺎب! ﺑﺎ ﭘﻮل‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﯾﮏ ارﺑﺎب رو ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪن ﺗﻮي ﺗﺨﺘﺨﻮاب‬ ‫ژاك‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﺗﺸﺨﺺ ﯾﮏ ارﺑﺎب رو‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺂﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭘﺲ ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﺑﻪ دﯾﺪار ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت ﻣﯽ رم و‪...‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎري ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ زن‪ ،‬ﯾﻪ درس‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﺰرگ ﺑﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﻣﺎ اﯾﻦ درس رو‪ ،‬ﯾﻪ وﻗﺖ دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ زن ﺑﺪﯾﻢ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﯾﺎ ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﯾﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﮔﻠﻪ اي داﺷﺖ‪ .‬ﻫﯿﭻ ارﺑﺎب ي‪ ،‬ﺗﻮي دﻧﯿﺎ‪ ،‬دل ش ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد‪ ...‬ﻧﻮﮐﺮ‪ ،‬ﺗﺸﺨﺺ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ!‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺎﺷﻪ! وﻟﯽ‪ ،‬ارﺑﺎب! اﮔﻪ ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪ ،‬دﯾﮕﻪ ﻧﺨﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺮاغ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎد‪ ،‬ﭼﯽ؟‬
‫ﻣﯽ آد‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﮔﻪ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻃﻮل ش ﺑﺪه‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﯿﺎد‪ ،‬ﭼﯽ؟‬ ‫ژاك‬
‫ژاك! ﺗﻮ دوﺳﺖ داري‪ ،‬ﻣﻦ ﯾﻪ ارﺑﺎب ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﯾﺎ ﯾﻪ ﺑﺮده؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫آﺧﻪ‪ ،‬اون زن‪ ،‬داره ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻃﺎﻗﺖ دﯾﺪن ﮔﺮﯾﻪ ي دو دﺳﺘﻪ آدم رو‪ ،‬ﻧﺪارم‪ .‬ﯾﻪ‬ ‫ژاك‬
‫دﺳﺘﻪ زن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪ .‬ﯾﻪ دﺳﺘﻪ ام‪ ،‬زن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ دوﺷﻮن‪ ،‬ﯾﮑﯽ ان‪ ،‬ژاك!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب! وﻟﯽ ﻣﻦ ﻋﺎدت دارم‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﺎوي‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﺎ‬ ‫ژاك‬
‫اﻫﻤﯿﺖ ﭼﯿﺰي رو‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪.‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ژاك! ﺑﺎز‪ ،‬ﺗﻮ داري‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ي ﻣﯽ زﻧﯽ‪.‬‬ ‫اﺑﺎب‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب! دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﻧﻤﯽ زﻧﻢ! ﺷﻤﺎ‪ ،‬ارﺑﺎب ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯿﻦ‪ ...‬ﻧﻪ‪ ،‬اون ﺧﺎﻧﻮم‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫اون ﺧﺎﻧﻮم‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ارﺑﺎب ﻣﻦ‪ .‬اﺻﻼ‪ ،‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬درﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻄﯿﻊ ش ﺑﺎﺷﯿﻦ‪ .‬ﯾﻪ ﻣﺮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ‪ ،‬وﻗﺘﯽ درﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻄﯿﻊ ﯾﻪ زن ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ‪...‬‬
‫ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ ﮐﻪ‪ ...‬ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ ﮐﻪ‪ ...‬ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪...‬؟‬
‫ژاك! ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻪ رازﻫﺎي ﺧﻮدم رو‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮر ﻣﯽ ﺑﺮم!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺣﺘﯽ اﮔﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ‪ ،‬در ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻄﯿﻊ ﯾﻪ زن ﺑﺸﯿﻦ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺣﺘﯽ اﮔﻪ‪ ،‬درﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻄﯿﻊ ﯾﻪ زن ﺑﺸﻢ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫زﻧﺪه ﺑﺎد‪ ،‬ارﺑﺎب رازدار ﻣﻦ!‬ ‫ژاك‬
‫ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ‪ ،‬ژاك! ﻧﻈﺮت‪ ،‬راﺟﻊ ﺑﻪ‪ ،‬اﯾﻦ آﻗﺎي ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ ﭼﯿﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺷﺮط ﻣﯽ ﺑﻨﺪم‪ ،‬اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ي اﯾﻦ آﻗﺎم ﻫﺴﺖ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻧﺰن‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭼﺮا‪ ،‬ارﺑﺎب؟ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﻮن‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﻣﻦ رو ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫از ﺟﻮاب ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺸﺪم‪ ،‬ژاك‪ .‬از اﯾﻦ ﻧﺎراﺣﺖ م‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﺮا ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺣﻘﺎﯾﻖ رو ﺑﮕﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺳﺎده اﺳﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻧﻮﮐﺮم‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ‪ ،‬در ﺣﺎل اﺳﺘﺮاﺣﺘﯿﻦ‪ ...‬ﻣﻦ ﻟﻪ ﻟﻪ ﻣﯽ زﻧﻢ‪ ...‬ﺗﺎ وﺳﺎﯾﻞ‬ ‫ژاك‬
‫آﺳﺎﯾﺶ ﺷﻤﺎ رو‪ ،‬آﻣﺎده ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺑﯿﻦ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﯿﺪارم‪ ...‬ﺗﺎ ﭼﯿﺰي‪ ...‬ﺧﻮاب ﺷﻤﺎ رو‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻧﺰﻧﻪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﻣﺜﻼ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮم آﮔﺎت‪ ،‬ﺧﻠﻮت ﮐﺮدﯾﻦ‪ ...‬ﻣﻦ زﯾﺮ آﻓﺘﺎب و ﺑﺎرون و ﺑﺮف‪...‬‬
‫ﻋﻼف و ﺳﺮﮔﺮدون ﻣﯽ ﮔﺮدم‪ .‬اون وﻗﺘﻪ ﮐﻪ‪ ...‬ﺑﺎ ﻧﻮﮐﺮ دﯾﮕﻪ اي ﮐﻪ‪ ...‬زﯾﺮ آﻓﺘﺎب و ﺑﺎرون و‬
‫ﺑﺮف‪ ...‬ﻋﻼف و ﺳﺮﮔﺮدون ﻣﯽ ﮔﺮده‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ‪ .‬و اون‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻪ‪ ...‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ اي‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺤﺘﺮﻣﯽ رو‪ ،‬ﺑﻪ ارﺑﺎب ش ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮده‪ ...‬ﻣﻌﺸﻮق ﻫﻤﻮن ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ!‬
‫ژاك! ﺗﻮ‪ ،‬درك ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪ و ﻓﻬﻢ ﺑﯽ ذوﻗﯽ‪ ،‬از ﺟﻬﺎن داري‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻗﺒﻮل دارم‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﺣﺎﻻ‪ ...‬داﺳﺘﺎن ﺧﻮدت رو‪ ،‬ﺑﺮام ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻦ‪ ...‬ﺗﺎ ﻣﻦ‪ ،‬اون ژوﺳﺘﯿﻦ ﺗﻮ رو‪ ...‬ﺑﻪ ﻟﺠﻦ ﺑﮑﺸﻢ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫وﻟﯽ‪ ،‬ارﺑﺎب! اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ‪ ،‬ژوﺳﺘﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻓﺮق ي ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب رذل ي ﻫﺴﺘﻢ‪ ...‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ! ﺑﮕﻮ ﮐﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺴﺖ‪ ،‬ﺣﻘﯿﺮ و ﺑﯽ ﻣﻘﺪاره‪ ...‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎز‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ! وﻟﯽ ﻣﻦ‪ ،‬اون زن رو‪ ،‬ﺑﻪ ﻟﺠﻦ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﻢ‪ ...‬ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻮ‪ ،‬ﯾﻪ روزي‪ ،‬دوﺳﺖ ش داﺷﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‪ ،‬ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ! ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻦ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﻣﻐﺎزه اﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﯿﮕﺮ ﭘﯿﺮ‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫اﺟﻨﺎس ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﯽ ﻓﺮوﺷﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﺮده ﺑﻮم‪ ،‬ﺑﻪ اﺗﺎق زﯾﺮ ﺷﯿﺮووﻧﯽ اي ﻣﯽ ره ﮐﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﯿﮕﺮ‬
‫ﺟﻮون‪ ،‬اون ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﺑﯿﮕﺮ ﭘﯿﺮ‪ ،‬زﯾﺮزﻣﯿﻨﻪ‪ .‬ﭘﺲ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮ‬
‫ﺷﺐ‪ ،‬ژوﺳﺘﯿﻦ رو‪ ،‬ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪا‪ ،‬ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺑﺒﺮه‪ .‬اﻣﺎ‪ ...‬اﻣﺮوز‪ .‬اﻣﺮوز‪ ...‬دوﺷﻨﺒﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ‪ ...‬ﻧﻪ‪ ‬ﺻﺒﺤﻪ‪ .‬ﺑﯿﮕﺮ ﭘﯿﺮ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯿﻪ ﮐﻪ‪ ...‬ﮐﺎرﺷﻮ ﺷﺮوع ﮐﺮده!‬
‫] ﺑﺎ اداي ﺑﯿﮕﺮ ﭘﯿﺮ‪[ .‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﺑﯿﮕﺮ! ﺑﯿﮕﺮ! ﻣﺎدرﺳﮓ! اون ﺗﻨﻪ ي ﻟَﺶ ات رو‪ ،‬ﺗﮑﻮن ﺑﺪه‪ .‬دل ت ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ ،‬ﺑﯿﺎم اون ﺑﺎﻻ‪ ،‬و ﻧﻨﻪ‬ ‫ژاك‬
‫ي ﮔﻮر ﺑﻪ ﮔﻮر ﺷﺪه ات رو‪ ،‬ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ات ﺑﯿﺎرم؟ ﺑﯿﮕﺮ ﺟﻮون‪ ،‬از ﺗﺮس‪ ،‬ﻣﯽ دوﺋﻪ و ﻣﯽ ره‪،‬‬
‫دﻧﺒﺎل ﮐﺎر ﺧﻮدش‪ .‬ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ‪ ،‬وارد ﻣﯽ ﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺬار ﺑﺒﯿﻨﻢ! ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻮري‪ ،‬ﯾﻪ دﻓﻌﻪ‪ ،‬ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ ات‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﺷﺪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﯿﮕﺮ ﺟﻮون‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪن از ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﻦ اوﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺮم‪ ،‬و ژوﺳﺘﯿﻦ ﺑﯿﭽﺎره رو‪ ،‬از اون اﺗﺎق زﯾﺮ ﺷﯿﺮووﻧﯽ‪ ،‬ﻧﺠﺎت ﺑﺪم! ﺣﺎﻻ‪ ...‬وارد ﺑﺸﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬
‫وارد ﺷﻮ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫] ژاك ﺑﺎ اداي ﺑﯿﮕﺮ ﭘﯿﺮ‪[ .‬‬
‫ژاك! ﭼﻘﺪه از دﯾﺪن ت‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل م‪ .‬ﭼﺮا اﻧﻘﺪه‪ ،‬رﻧﮓ ت ﭘﺮﯾﺪه؟ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮي‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺟﺎي ﺑﯿﮕﺮ‪ ،‬اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﯾﻪ آدم رذل ﺑﯽ ﭘﺪر و ﻣﺎدري‪ ،‬ژاك! ﺗﻮ رو‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺟﺮم‪ ...‬ﺑﻪ ﺟﺮم‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬دارت ﺑﺰﻧﻦ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬دارم ﺑﺰﻧﻦ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ‪ ...‬اون روز‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻦ و ژوﺳﺘﯿﻦ‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ!‬
‫داﺳﺘﺎن ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد ﻣﯽ ده ﮐﻪ‪ ،‬زن ﻫﺎ و دوﺳﺘﺎﻣﻮﻧﻮ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﻢ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ واﻗﻌﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﻗﺪري‪ ،‬ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ داري‪ ...‬ژاك! ﻗﺪري‪ ،‬ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ داري!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫آدم ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﻤﯿﻨﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﻦ‪ ...‬آدم م‪ .‬آدم ي ﮐﻪ‪ ...‬ﻫﺮ دم‪ ...‬در ﻣﻌﺮض وﺳﻮﺳﻪ ﻫﺎي ﺷﯿﻄﺎﻧﯿﻪ!‬ ‫ژاك‬
‫اﯾﻦ وﺳﻂ‪ ،‬دﯾﮕﻪ‪ ...‬ﺷﯿﻄﻮن‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎره اﺳﺖ‪ ...‬ژاك؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﻤﻮن ﺷﯿﻄﻮﻧﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ژاك ﻣﯽ ﮔﻪ‪ :‬از ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻦ‪ ،‬ژاك!‬ ‫ژاك‬
‫و ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ‪ ...‬ﭼﯽ‪ ،‬ﺟﻮاب ش رو‪ ،‬ﺑﺪي؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ‪ :‬ﭼﺸﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﻪ ﻧﻮﮐﺮم‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ! ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ارﺑﺎب‪ ،‬ﺑﺮاي ﯾﻪ ﻧﻮﮐﺮ‪ ،‬وﺟﻮد داره‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ! داﺷﺘﻦ رﻓﯿﻖ ي‪ ،‬ﮐﻪ آدم‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﺶ‪ ،‬اﺣﺴﺎس دوﺳﺘﯽ ي ﺣﻘﯿﻘﯽ و‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻋﻤﯿﻖ ﺑﮑﻨﻪ‪ ،‬ﺟﺪا ﻋﺎﻟﯿﻪ‪.‬‬
‫ﮐﺎش‪ ،‬واﻗﻌﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬دوﺳﺖ ﺧﻮب ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫دوﺳﺖ ي ﮐﻪ از ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮدن ﺗﻮي رﺧﺘﺨﻮاب ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮب اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻪ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻒ م‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﺷﻤﺎ اﺻﻼ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺗﻮ رو‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﺧﻮدم ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﮔﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻦ‪ ،‬دﯾﮕﻪ اﺻﻼ دل ﺗﻮن ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺣﺎﻻم ﻧﻤﯽ ﺧﻮام‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬آدم ﭘﺴﺘﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﮐﻠﻤﻪ ي درﺳﺖ ش‪ ،‬ﻫﻤﯿﻨﻪ! و ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﯿﭻ راه دﯾﮕﻪ اي‪ ،‬ﺟﺰ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن‬ ‫ژاك‬
‫اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ‪ ،‬در ﻣﻮرد ﺧﻮدم ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﻪ ﺧﻮك م! ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ! ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﯿﻮون‬
‫ﺻﻔﺘﯽ ي ﺧﻮدم‪ ،‬ﺗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ! از ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﯿﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬از ﻣﻦ‪ ،‬دوري ﮐﻨﯿﻦ!‬
‫دﯾﮕﻪ داري‪ ،‬زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺧﻮدت‪ ،‬ﺑﺪ و ﺑﯽ راه ﻣﯽ ﮔﯽ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﻣﻦ‪ ،‬آدم ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰي ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫اﻧﻘﺪرام ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ م ﺳﯿﺎﻫﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ دوﺳﺖ م‪ ،‬ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮدم! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم‪ ،‬ﺑﺮاش‬ ‫ژاك‬
‫اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم‪ ،‬ﭘﺮده از روي اﯾﻦ راز وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﺮدارم‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻮري‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ...‬ﮐﻢ ي‪،‬‬
‫آروم ﺑﺸﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر‪ ،‬آروم ت ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺮو ﺑﮕﻮ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎري رو‪ ،‬ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ؟ ارﺑﺎب! ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ‬ ‫ژاك‬
‫ي‪ ،‬ﻧﺸﻮن ﻣﯽ ده؟‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻ‪ ...‬ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺻﺪاﻗﺖ و ﻧﺪاﻣﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮه‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ‪ ،‬اﺷﮏ ﺑﺮﯾﺰه‪ ...‬و‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺗﻮ رو‪ ،‬ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ش ﺑﮕﯿﺮه‪.‬‬
‫اﮔﻪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﯾﻦ‪ ...‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎري ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬در واﻗﻊ‪ ...‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎري ﮐﺮدم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ ...‬ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺣﺮف‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻮ زدي رو‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ زد‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ ...‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻫﺮ دوي ﻣﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ و ﻣﻦ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ي‬
‫ﯾﻪ زن ﺣﯿﻮان ﺻﻔﺖ ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اون زن‪ ،‬ﺷﻤﺎـ رم‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ داده‪ .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﻮدﯾﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﯿﺰي رو‪ ،‬از ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻮن ﻧﮑﺮدﯾﻦ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮزم‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻦ‪.‬‬
‫وﻟﯽ‪ ،‬ارﺑﺎب! اون‪ ،‬ﻟﯿﺎﻗﺖ دوﺳﺘﯽ ي ﺷﻤﺎ رو ﻧﺪاره‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺮ ﻋﮑﺲ! دردي ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ش ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ درد رو‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ي ﻧﺎﺷﯽ از‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺰرﮔﻮارﯾﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺰرﮔﻮار ﻧﻪ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﯾﻪ اﺑﻠﻪ م! وﻗﺘﯽ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ م داده‪ ...‬ﺧﺮد ﺷﺪم‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻪ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺷﺪم‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬ﺻﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﺳﺮم ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪)) :‬ﻣﯽ ﺧﻮام‪ ،‬درد و رﻧﺞ رو‪ ،‬اﺣﺴﺎس‬
‫ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎم رو‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ!(( ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ‪ ...‬از ﮐﯽ‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮم‪ ،‬ژاك؟ از‬
‫ﻣﺮدي‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ م داده‪ ...‬وﻟﯽ‪ ،‬اﺑﺮاز ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟ ﯾﺎ از زن ي‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ م داده‪ ...‬وﻟﯽ‪،‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو‪ ،‬از ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻮن ﮐﺮده؟‬
‫ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﻫﺎن؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬داره ﺑﺪﺟﻮري‪ ،‬ﺗﻤﻮم ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺪﺟﻮري‪ ،‬ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎن ي‪ ،‬ﮐﻪ ﯾﻪ داﺳﺘﺎن اﻧﺴﺎن ي‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﻪ داﺳﺘﺎن اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ...‬ﭼﯿﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب؟ اﯾﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪ ...‬ﺑﻪ اون ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻧﺮﺳﻪ؟‬
‫ژاك! ﻣﻦ دارم از ﺧﻮدم ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬واﻗﻌﺎ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ،‬درﺑﺎره ي ﻣﺎ ﭼﯽ ﻧﻮﺷﺘﻦ؟ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫داﺋﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻪ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ‪ ،‬واﻗﻌﺎ ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰه‪ .‬واﻗﻌﺎ‪ ،‬ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰه‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬ﭼﯽ و ﭼﺮا‪ ،‬ﻏﻢ‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫اﻧﮕﯿﺰه؟ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ‪ ،‬ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰه! ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰي‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ﻣﺎ ازش‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﻢ‪ ،‬ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰه‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺪ ﯾﻪ داﺳﺘﺎن اﻧﺴﺎﻧﯿﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻏﻢ‬
‫اﻧﮕﯿﺰه‪ .‬ﺷﺎﯾﺪم‪ ،‬ﻣﻮﻧﺪن ﻫﻤﯿﻦ ژاك و ارﺑﺎب ش‪ ،‬ﻣﯿﻮن راه ي ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬از ﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﻣﯽ‬
‫ﺷﻪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻏﻢ اﻧﮕﯿﺰه‪.‬‬
‫ارﺑﺎب! در ﺗﻤﺎم ﺳﺎل ﻫﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرگ و ﭘﺪرﺑﺰرگ م‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪...‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﺎدرﺑﺰرگ م‪ ،‬داﺋﻢ ﺧﯿﺎﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬و ﭘﺪرﺑﺰرگ م‪ ،‬ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ‪ .‬در ﺗﻤﺎم اون‬
‫روزﻫﺎ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ اي ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زد! ﭼﻮن ﭘﺪرﺑﺰرگ م‪ ،‬ﺳﮑﻮت رو دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬و‬
‫ﻣﺎدرﺑﺰرگ م‪ ،‬آراﻣﺶ رو‪.‬‬
‫ﺗﻮ‪ ...‬ﭼﯽ؟ ﺗﻮ‪ ...‬ﭼﯽ رو‪ ،‬دوﺳﺖ داﺷﺘﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ ...‬اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ رو‪ ،‬ﺑﻔﻬﻤﻢ! ﭼﻮن‪ ،‬ﺗﻤﺎم اون روزﻫﺎ‪ ...‬ﺑﺎ دﻫﻦ ﺑﻨﺪي‪ ،‬ﮐﻪ روي‬ ‫ژاك‬
‫دﻫﻦ م‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن‪ ...‬ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ و اون دو ﻧﻔﺮ رو‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﮐﻪ اون‬
‫ﺳﺎل ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺎل ﻫﺎي ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﺑﻮدن! ﭼﻮن‪ ،‬ﻫﻤﻮن روزﻫﺎ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن‪،‬‬
‫ﻗﻄﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎي ﻫﺮ ﭼﯿﺰي‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻌﯿﻦ و ﺛﺎﺑﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ ،‬ﭘﯿﺮزن و‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮدي‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ‪ ،‬ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ رو‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﮑﻮت و آراﻣﺶ‪ ،‬دﻫﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺰﻧﻦ‪ ،‬و ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬در‬
‫ﺳﮑﻮت‪ ،‬ﺑﻬﺶ‪ ،‬ﻋﺸﻖ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ رو‪ ،‬ﯾﺎد ﺑﺪن!‬
‫ﻣﺮگ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ي‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ اوﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ رو‪ ،‬ﺑﺒﯿﻨﻪ‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺷﻤﺎ در اﺷﺘﺒﺎﻫﯿﺪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬اون ﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ رو‪ ،‬ﻣﯽ دﯾﺪن‪ .‬اون ﻫﺎ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ اون ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﯾﺎد‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﯽ دادن‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﯿﺰ ﺗﻠﺨﯿﻪ‪ .‬ﺑﻪ اون ﯾﺎد ﻣﯽ دادن‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻮي اﯾﻦ دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﻫﺰاران ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻏﯿﺮ‬
‫ﺿﺮوري ﻫﺴﺖ‪ ،‬و ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﯾﮏ ﺣﻘﯿﻘﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺿﺮورﯾﻪ‪ .‬اون ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﯽ ﺻﺪا ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زدن‪ ...‬دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﻓﺎﺳﺪ‬
‫و ﺑﯽ ارزﺷﻪ‪ ،‬و ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻢ ﺗﺮي‪ ،‬ﭼﻨﮓ زد‪.‬‬
‫ژاك! ﻋﻘﯿﺪه ام رو‪ ،‬درﺑﺎره ي ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ دادم‪ .‬ﺗﻮ واﻗﻌﺎ‪ ،‬ﻧﻮﮐﺮ ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰي ﻫﺴﺘﯽ! ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﮐﻪ داﺷﺘﯽ‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﯽ زدي‪ ...‬دﯾﺪم‪ ،‬ﭼﻪ راﺣﺖ داري‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ رو‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮدت‪،‬‬
‫ﻣﺼﺎدره ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ! ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻌﻨﺎي ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﺑﺎ وزﯾﺪن ﺑﺎد‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ! ﺑﺎد‪،‬‬
‫داﺋﻤﺎ ﻣﯽ وزه‪ ...‬و ﺷﺎدي‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺪوه‪ ...‬اﻧﺘﻘﺎم‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎداش‪ ...‬و ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻪ؛ ﺗﺎ ﺗﻮ‪،‬‬
‫ﮐﺪوم رو ﺑﺨﻮاي؟ ﺗﺎ ﮐﺪوم‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ؟ آره‪ ،‬ژاك! ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﺟﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﺸﻪ! ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬ﺣﻘﺎﯾﻖ‬
‫ﭼﯽ ـ ان؟ وﻟﯽ دوﺳﺖ دارم‪ ،‬ﻓﺮض ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺮق ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ اون ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ‪ ،‬ﻧﻪ در اﻋﻤﺎل‪،‬‬
‫ﮐﻪ در روح ﺗﻮﻧﻪ‪ .‬دوﺳﺖ دارم‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪ ،‬از ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺖ ت ﮐﺮدي‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ي ﻋﻤﺮ‪،‬‬
‫ﻏﺮق اﻧﺪوه ﺷﺪي‪.‬‬
‫ﺷﺮم آوره‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﻢ! وﻟﯽ ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﺎد ﺷﺪم! وﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‪ ،‬ﻏﺮق‬ ‫ژاك‬
‫اﻧﺪوه ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻣﻦ‪ ،‬ﻏﺮق اﻧﺪوه ﺑﻮدم! ﺑﺎﻻﺧﺮه‪ ،‬اون ﺑﺎﻻﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺪون ﻫﻢ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫داﺳﺘﺎن ﻣﻦ رو‪ ،‬از ﮐﺠﺎ ول ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ژاك؟ اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﺒﻮد؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫] ﺑﺎ اداي ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪[ .‬‬
‫دوﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰ! وﻗﺖ ش رﺳﯿﺪه‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎم ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬از اون ﺟﺎ ﮐﻪ‪ ،‬اون زن رذل‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ دوي‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻣﺎ ﻟﻄﻤﻪ زده‪ ،‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ازش اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪.‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﺑﻠﻪ! ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎي داﺳﺘﺎن ﺗﻮن ﺑﻮدﯾﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫وﻟﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻗﯽ ش رو‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﯾﻌﻨﯽ‪ ...‬ﯾﺎدﺗﻮن ﻧﻤﯽ آد؟‬ ‫ژاك‬
‫ﯾﺎدم ﻣﯽ آد‪ ،‬ژاك‪ .‬ﯾﺎدم ﻣﯽ آد‪ .‬ﻫﻤﻪ ي درد و رﻧﺞ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ‪ ،‬ﯾﺎدم ﻣﯽ آد‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ژاك! ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ .‬ﺗﻮي اﯾﻦ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ .‬ﭘﺎﯾﺎن ﯾﻪ داﺳﺘﺎن‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﻮرﯾﻪ‪ ،‬ژاك! ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪)) :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ! دوﺳﺖ ﻣﻦ! ﺑﻪ ﯾﻪ ﺷﺮط‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮم‪،‬‬
‫از ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﺬرم‪((.‬‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﻧﺰدﯾﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫زدم‪ ،‬ژاك! زدم! ﮔﻔﺘﻢ‪)) :‬ﺑﯿﺎ ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ‪ ...‬ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﺑﻨﻮﺷﯿﻢ‪ ،‬و ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬از‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ‪ ،‬از ﺧﯿﺎل ﻫﺎﻣﻮن‪((.‬‬
‫ارﺑﺎب! اﯾﻦ ﮐﺎر رو‪ ،‬ﻧﮑﻨﯿﻦ‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ژاك! ﮔﻔﺘﻢ‪)) :‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺰي‪ ،‬ﺗﻮي اﯾﻦ ﺑﻄﺮي ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮام از آﮔﺎت ﺑﮕﻮ! از ﺑﺴﺘﺮش‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫از ﻋﺎدت ﻫﺎش‪ ،‬از ﺷﻮرش‪ ،‬اون اﺣﺴﺎس زﻧﺎﻧﮕﯽ ش! ﺻﺪام رو ﻣﯽ ﺷﻨﻔﯽ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ‬
‫اوﺋﻦ؟((‬
‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﻣﻮاﻓﻖ ي؟ ﻣﯽ ﮔﻢ‪ ،‬ﻣﻮاﻓﻖ ي؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫دارم‪ ،‬ﺷﻤﺎ رو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اون آﻗﺎي ﺷﻮاﻟﯿﻪ‪ ،‬ﻫﻢ ﻗﺪﯾﺪ‪ .‬ﺗﻮي ﺗﺎرﯾﮑﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ژاك‬
‫راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎي اون ﯾﮑﯽ رو ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬ارﺑﺎب! ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺗﻌﺮﯾﻒ ي از ﯾﻪ ﺷﺐ رو ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻦ‪...‬‬
‫اون وﻗﺖ‪ ،‬اون داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي اون ﺷﺐ رو‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﻮد ﺷﺐ رو‪ ،‬ژاك! ﯾﻪ ﺷﺐ ﺣﻘﯿﻘﯽ رو! ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ! ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ...‬اﺟﺎزه ﻣﯽ دي ﮐﻪ‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺟﺎت رو ﺑﮕﯿﺮم؟‬
‫ﺣﺘﯽ‪ ،‬اﺟﺎزه داد ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺟﺎي اون رو ﺑﮕﯿﺮﯾﻦ؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺣﺘﯽ‪ ،‬اﺟﺎزه داد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺟﺎي اون رو ﺑﮕﯿﺮم‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫و ﺷﻤﺎ‪ ،‬اون ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﻪ آرزوﺗﻮن رﺳﯿﺪﯾﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫رﺳﯿﺪم‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل م ارﺑﺎب‪.‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺒﺎش‪ ،‬ژاك‪ .‬ارﺑﺎب ﺗﻮ‪ ،‬آدم ﺳﺎده ﻟﻮﺣﯿﻪ‪ .‬اﻧﻘﺪه ﺳﺎده ﻟﻮح‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬آﺧﺮ و ﻋﺎﻗﺒﺖ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺗﻠﺨﯽ‪ ،‬در اﻧﺘﻈﺎرﺷﻪ‪.‬‬
‫ارﺑﺎب ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ از ﺑﻌﻀﯽ ﺟﻬﺎت‪ ،‬ﺳﺎده ﻟﻮح ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬وﻟﯽ‪ ،‬ﺗﻮي اﯾﻦ ﺳﺎده ﻟﻮﺣﯽ ش‪ ،‬ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي‬ ‫ژاك‬
‫ي ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪه اي داره‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ي زﻧﺪﮔﯽ ش‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻪ‪ ،‬ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ ،‬ﺧﺘﻢ ﺑﺸﻪ‪ ...‬ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﯾﻪ آن‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ارﺑﺎب ت‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﯾﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ي ﮐﻮﭼﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻬﺎي زﯾﺎدي ﭘﺮداﺧﺘﻪ‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﮔﻪ ﺷﺎدي ي ﻫﻤﻮن ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ي ارﺑﺎب ﻣﻦ‪ ،‬اﻧﻘﺪه ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻫﺎي ﻋﻤﺮش‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﯽ ارزه‪ ،‬ﭼﯽ؟‬
‫ژاك! ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﯾﻪ اﺣﻤﻖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎي ارﺑﺎب‪ ...‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪ ي ﻣﺴﺨﺮه ي دﯾﮕﺮون ﻣﯽ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻋﯿﺐ ي ﻧﺪاره‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن‪ ...‬ﯾﻪ ﻧﻮﮐﺮ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ‪ ...‬از ﺟﻨﮕﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ارﺑﺎب ش‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﻪ از زﻧﺪان آزاد ﺷﺪم‪ ...‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺑﺎ ﭘﻮل‪ ...‬ﺷﺮف ﻟﮑﻪ دار ﺷﺪه ي آﮔﺎت رو‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭘﺎك ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﺮف ي ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﯾﻪ ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﺗﻮي ﺷﯿﮑﻢ آﮔﺎت‪ ...‬ﻟﮑﻪ دار ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ‪ ،‬ﺷﺒﯿﻪ ي دوﺳﺖ م‪ ،‬ﺷﻮاﻟﯿﻪ دوﺳﻦ ـ اوﺋﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﻪ داﺳﺘﺎن اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭼﯿﻪ‪ .‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﻪ داﺳﺘﺎن اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬ﯾﻪ‬ ‫ژاك‬
‫ﺗﻮﻟﺪه!‬
‫ﯾﺎدﺗﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪي‪ ،‬ﮐﺪوم ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﻣﯽ دوﻧﻪ‪ ،‬ﮐﺠﺎ دارﯾﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ؟ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪ ،‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ارﺑﺎب! ﺑﺬارﯾﻦ‪ ،‬اون ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﻧﺠﺎر ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﯾﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺎز‪ ،‬ﯾﺎ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﺬارﯾﻦ‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺴﺎزه و ﺳﺎﻋﺖ و ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﻪ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﺰارﯾﻦ‪ ،‬اون ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻨﺪازه‪.‬‬
‫ﺑﺬارﯾﻦ‪ ،‬اون ﺑﭽﻪ‪ ،‬دﻧﯿﺎ رو ﭘﺮ ﮐﻨﻪ‪ ،‬از ﺳﺎﻋﺖ و ﺑﭽﻪ و ﺻﻨﺪﻟﯽ‪ ،‬و ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﻫﻤﻮن اﻧﺘﻘﺎم ي ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻦ‪ ،‬از اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻦ! ارﺑﺎب! ﺑﺰارﯾﻦ‪ ،‬اون‬
‫ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺸﻪ‪ ...‬وﻟﯽ‪ ،‬ﯾﻪ ﻧﻮﮐﺮ‪ ،‬ﻧﺸﻪ!‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ! اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮي ﮐﻪ از آﯾﻨﺪه ﻣﯽ دي‪ ...‬ﭼﻪ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻪ‪ ،‬ژاك!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﯿﭻ آﯾﻨﺪه اي‪ ،‬وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺮ از ﻧﻮﮐﺮ ﺑﻮدن ﯾﻪ آدم ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب!‬ ‫ژاك‬
‫ژاك! ﮔﺎﻫﯽ از ﺧﻮدم ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ‪ ،‬اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺗﮑﺮار ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ي ﯾﻪ ﻗﺼﻪ و ﻓﻘﻂ‪،‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻫﻤﻮن ﯾﻪ ﻗﺼﻪ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺣﺎﻻ از ﺗﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي اون ي ﮐﻪ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯽ رو ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ ...‬زﯾﺎدي‪ ،‬ﺗﮑﺮاري ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺻﺪاﯾﯽ ﺗﻮي ﺳﺮم ﻫﺴﺖ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻪ‪،‬‬
‫ﻣﺎ دﯾﮕﻪ‪ ،‬وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻧﺪارﯾﻢ! ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯿﻢ‪ ،‬ﮐﻪ دارﯾﻢ زود ﻣﯽ ﻣﯿﺮﯾﻢ! ﻣﮕﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ژاك؟‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪ ،‬ﻣﺎﺟﺮاي ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن م رو‪ ،‬ﺑﺮاﺗﻮن ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب؟ ﻧﮕﻔﺘﻢ! ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﻮد‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬آﺳﻤﻮن‪،‬‬ ‫ژاك‬
‫وﻟﯽ آﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬زﯾﺮ درﺧﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻮي ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﻗﺪم ﻣﯽ زدم‪ .‬ﯾﻬﻮ‪ ،‬دﺧﺘﺮي رو دﯾﺪم‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف م ﻣﯽ اوﻣﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ اوﻣﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ش ﮐﺮدم‪ .‬اون‪ ،‬ﺻﻮرت زﯾﺒﺎ و ﻏﻤﮕﯿﻦ ي‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ .‬اﺳﻢ ش دﻧﯿﺲ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﺘﺨﺪم ﻗﺼﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺼﺮي ﮐﻪ ﻣﻦ م‪ ،‬ﮐﻨﺎر دﻧﯿﺲ ﺑﻮدن‪،‬‬
‫ﻫﻤﻮن ﺟﺎ اﺟﯿﺮ ﺷﺪم‪ .‬ﻣﺎ دو ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ‪ .‬ﻣﻦ‪ ،‬اون دو ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬روي اﺑﺮﻫﺎ راه ﻣﯽ رﻓﺘﻢ‪،‬‬
‫ارﺑﺎب! ارﺑﺎب! اون دو ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ‪ ،‬ﭼﺮا ﺻﻮرت‬
‫دﻧﯿﺲ‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻏﻤﮕﯿﻨﻪ؟ ﭘﺎﯾﺎن ﻫﻤﻮن دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ‪ ،‬دوﺑﺎره‪ ،‬ﺟﻮر دﯾﮕﻪ اي‪ ،‬ﺷﺮوع‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ رو‪ ،‬از اون ﻗﺼﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﯾﻪ ﮐﻨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎدن‪ .‬اون ﮐﻨﺖ‪ ،‬ﻣﻦ رو‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺮادرزاده اش داد‪.‬‬
‫ﺑﺮادرزاده‪ ،‬ﻣﻦ رو‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﻪ ﮐﻨﺖ دﯾﮕﻪ داد‪ .‬اون ﮐﻨﺖ‪ ،‬ﻣﻦ رو‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﻪ ﻣﺎرﮐﯿﺰ داد‪ .‬اون ﻣﺎرﮐﯿﺰ‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫رو‪ ...‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ رو‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺪ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ‪ ،‬ارﺑﺎب! اﻧﮕﺎر‪ ،‬اون ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪ ،‬ﻋﺠﯿﺐ ﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ي ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻮده! ﻣﻦ دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪ ،‬دﻧﯿﺲ رو ﻧﺪﯾﺪم‪ .‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪،‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬


‫ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﭼﺮا‪ ،‬اون ﺻﻮرت‪ ،‬اون ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻣﯽ دوﻧﺴﺖ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪،‬‬
‫درﺑﺎره ي ﻣﺎ‪ ،‬ﭼﯽ ﻧﻮﺷﺘﻦ! وﻟﯽ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻣﻦ‪ ...‬ﺑﺎزم ﺧﻮﺷﺤﺎل م! ﺧﻮﺷﺤﺎل م ﮐﻪ‪ ...‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﯿﺪم‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل م ﮐﻪ‪ ...‬اون ﺑﺎﻻ ـ ﺑﺎﻻﻫﺎ‪ ...‬اﺳﻢ ژاك رو‪ ...‬ﺑﺮاي ارﺑﺎب ش ﻧﻮﺷﺘﻦ‪ ...‬و اﺳﻢ ارﺑﺎب رو‪،‬‬
‫ﺑﺮاي ژاك!‬
‫ژاك! ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎز داري‪ ...‬ﺣﺮﻓﺎي ﻣﻬﻢ ي ﻣﯽ زﻧﯽ؟‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب! ﻓﻘﻂ‪ ،‬دارم ﻣﯽ ﮔﻢ‪ ...‬درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﻢ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ‪ ...‬وﻟﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ دارﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ژاك‬
‫ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺬار‪ ،‬ﯾﻪ راز ﺑﺰرﮔﯽ رو‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ژاك‪ .‬ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب ﻫﺎ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﻠﺪن‪ ،‬ﺑﮕﻦ‪)) :‬ﺑﻪ‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﭘﯿﺶ((؟‬
‫اﯾﻦ‪)) ،‬ﺑﻪ ﭘﯿﺶ((‪ ...‬ﺑﻪ ﮐﺪوم ﻃﺮف ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫راز ﺑﺰرگ‪ ...‬ﻫﻤﯿﻨﻪ‪ ،‬ژاك‪ .‬ارﺑﺎب ﻫﺎ‪ ،‬دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دن‪ .‬وﻟﯽ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻮﮐﺮان‪ ...‬ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﻦ!‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﺑﭙﺮس‪ ،‬ژاك‪.‬‬ ‫ارﺑﺎب‬
‫اﯾﻦ ﻫﺎ ﭼﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ زل زدن‪ ،‬ارﺑﺎب؟‬ ‫ژاك‬
‫ﮐﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ژاك؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ رو‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ!‬ ‫ارﺑﺎب‬

‫دوﺷﻨﺒﻪ ﻧﻮزدﻫﻢ دي ﻣﺎه‪١٣٨۴‬‬

‫ﺳ‪‬ﺮزﻣﯿﻦ ِ آﺳﻤﺎنْ ‪‬‬

You might also like