Λέγεται ότι, αν βρεθεί κάποιος παραμονή Πρωτοχρονιάς σε σημείο όπου το δεξί τους μέρος

κοίτα προς τον βορρά και το αριστερό στη δύση, μπορεί να ακούσει το υπαίθριο παζάρι που
στήνεται ψηλά στο βουνό.

Σε εκείνο το παζάρι, που γίνεται στην κοιλάδα με τις κακκαβιές, εκεί που η γη έχει βαθούλωμα
και χορεύουνε πιασμένα τα πουρνάρια, μαζεύεται κόσμος από όλα τα πέρατα της γης που
ξέρουμε και εκείνης που δεν ξέρουμε. Η μύτη του περιπατητή, την τελευταία μέρα κάθε χρόνου,
είναι ολοένα και πιο έντονη: μυρωδιά άγριας μέντας που ανακατεύεται με την τσίκνα των ψητών
και τη δρύινη ματιά των ξύλων. Γυναίκες από αλλά μέρη αραδιάζουν ξερά βοτάνια, κρεμασμένα
πάνω σε παλούκια κυκλικού σχήματος, στην υγειά της νέας χρονιάς. Πελώριοι κουδωνοφόροι
συδαυλίζουν τα κάρβουνα πάνω στα οποία θα απλώσουν τα λουκάνικα που σιτεύουν από την
περσινή σφαγή. Πλανόδιοι μικροπωλητές απλώνουν ξύλινα σκεύη, από φρέσκα ξύλα καμωμένα,
χρήσιμα για τη νέα χρονιά: πλάστες και σκάφες, γκλίτσες και φτυάρια, σινιά και ψωμιέρες. Όλα
τους γυαλισμένα, έτοιμα να πάρουν τη θέση τους στο σπιτικό.

Λίγο πριν σουρουπώσει, νέες κοπέλες από το χωριό, άγνωστες σε φάτσα και σε όψη,
ανηφορίζουν προς το παζάρι. Στους ώμους τους φέρουν τεράστια σακιά γεμάτα με τους εφιάλτες
των κατοίκων. Μόλις φτάσουν στο κέντρο του παζαριού, η ψηλότερη ορθώνει τ' ανάστημα της
και ψάχνει για το κρυμμένο ξέφωτο. Εκεί τους περιμένουν άσπρες λύκαινες, θρεφτάρια με
γαλάζια μάτια και ψιλόλιγνα πόδια. Οι λύκαινες δεν πειράζουν τις κοπέλες, απεναντίας τις
χαίρονται και τις περιμένουν. Τότε οι κοπέλες ξεσαλώνονται τα υπέρβαρα σακιά και τα
προσφέρουν στις λύκαινες: κατασπαράζουν τους εφιάλτες, ρουφάνε έως και το μεδούλι τους,
και χάνονται στο δάσος ευχαριστημένες. Νεύουν στις κοπέλες και εκείνες γελούν, χαρούμενες
που κατάφεραν και φέτος να τις χορτάσουν.

Ύστερα οι κοπέλες τριγυρνούν στο παζάρι και παίρνει η καθεμία το κατιτίς της. Λίγο πριν
φύγουν, και ενώ έχει πέσει η γλυκιά και κρύα νύχτα της παραμονής, συναντούν στην άκρη του
παζαριού τις ορεσίβιες γριές, εκείνες που δεν έχουν άλλη ζωή πέρα από βουνό και δάσος. Οι
γριές έχουν μαζί τους φιλντισένια κουτιά γεμάτα εύγλωττες ευχές κι απύθμενα δώρα. Οι κοπέλες
λένε τον αριθμό των κατοίκων του χωριού κι εκείνες τους δίνουν τον ίδιο αριθμό σε κουτιά. Τις
ευχαριστούν, τις εύχονται καλή χρονιά και παίρνουν το δρόμο της επιστροφής.
Οι κοπέλες θα πρέπει όλο το βράδυ να τριγυρνάνε στα σπίτια του χωριού και να αφήνουν τα
κουτιά σε περίοπτη θέση στην αυλή, πίσω απ' τη γλάστρα με το κόκκινο κυκλάμινο, ώστε να τα
δουν οι κάτοικοι μόλις ξυπνήσουν το πρωί. Μετά θα πρέπει να τρέξουν να κρυφτούν πίσω απ' τα
δέντρα του ορίζοντα, πριν να τις δει ο ήλιος. Εκεί θα μείνουν έως την παραμονή της επόμενης
χρονιάς, όπου και θα πρέπει να επαναλάβουν αυτή τη συναλλαγή. Για τις υπόλοιπες μέρες,
όμως, θα είναι εκεί και θα χαμογελούν κάθε πρωί στους ευτυχισμένους κατοίκους που τις
αντικρίζουν.
Για αυτό, λοιπόν, αύριο το πρωί να ρίξετε μια ματιά στις γωνιές της αυλής σας. Σίγουρα, τα
δώρα του 2024 θα είναι εκεί, γεμάτα με υγεία, αγάπη κι ευτυχία.

Καλή χρονιά!