Professional Documents
Culture Documents
Ćwiczenia Koordynacyjne Z Elementami Techniki Piłki Siatkowej
Ćwiczenia Koordynacyjne Z Elementami Techniki Piłki Siatkowej
Podręczniki z zakresu piłki siatkowej, a także organizowane konferencje i warsztaty metodyczne wnoszą nowe cenne
wartości do procesu szkolenia dzieci i młodzieży. Dobre materiały szkoleniowe oparte o najnowsze osiągnięcia
praktyków i teoretyków mogą w znaczący sposób wpłynąć na jakość i efektywność szkolenia młodych siatkarzy.
W każdym nieomal opracowaniu dotyczącym techniki i taktyki gry w siatkówkę można znaleźć obowiązującą
klasyfikację tych zagadnień. Nikogo nie trzeba przekonywać, że stanowić ona może podstawę działalności
szkoleniowej trenera i nauczyciela. W literaturze krajowej, choć obserwuje się w tym zakresie postęp, trudno
doszukać się jednolitej, przejrzystej i przemyślanej klasyfikacji techniki i taktyki gry w piłkę siatkową. Nie wiadomo
jak polscy specjaliści od siatkówki dzielą technikę, ile elementów technicznych wchodzi w skład tej dyscypliny, jakie
przyjąć kryterium podziału danego elementu technicznego. Problemów tych jest znacznie więcej. Nie czyniąc rewolucji
w zakresie porządkowania techniki gry, bazując na dorobku polskich autorów oraz opracowaniach autorów
zagranicznych pragnę przedstawić klasyfikację elementów techniki gry w piłce siatkowej.
1. TECHNIKA PODANIA PIŁKI SPOSOBEM GÓRNYM OBURĄCZ
Faza przygotowawcza
Przed podaniem piłki zawodnik najczęściej przyjmuje postawę wysoką (wejście czwartego do ataku) oraz w
sytuacjach nietypowych (zagranie piłki palcami do wystawiającego) przyjęcie postawy niskiej.
Przed dojściem do podania piłki zawodnik winien poruszać się na małej przestrzeni w postawie niskiej z rękami
przygotowanymi do odbicia sposobem górnym lub dolnym.
Ważne jest to, aby dojście było szybkie i zapewniało przyjęcie stabilnej postawy przed odbiciem piłki. Faza
przygotowawcza kończy się przyjęciem stabilnej postawy niskiej z rękami przygotowanymi do odbicia piłki sposobem
górnym.
Faza główna
Postawa wykroczna z rozstawieniem stóp na szerokość bioder lub nieco więcej, kolana wyraźnie ugięte, tułów
pochylony lekko do przodu, wzrok skierowany na piłkę. Dłonie ułożone są w koszyczek odchylone w kierunku
grzbietowym o luźno rozstawionych palcach. Palce dłoni ugięte we wszystkich stawach paliczkowych tak, aby kontakt
z piłką następował najpierw opuszkami palców. Kciuki skierowane ku sobie, nie do przodu. Przed podaniem ramiona
ugięte w łokciach pod kątem około 90 stopni, skierowane łokciami w dół w skos, lekko – nieco na zewnątrz.
Podanie piłki rozpoczyna się od wyprostu nóg w kolanach, a kontakt palców z piłką następuje w drugiej połowie fazy
wyprostu. Odbicie piłki następuje przed twarzą w odległości około 15 cm od niej. W trakcie odbicia ramiona tylko
częściowo prostują się w łokciach. Piłka po prawidłowym podaniu nie powinna się obracać, a jej lot zakończyć, winien
być prawie pionowym opadaniem.
Faza końcowa
W fazie końcowej (po odbiciu piłki) następuje opuszczenie ramion i przejście do następnych działań. W przypadku
wejścia czwartego do ataku będzie to asekuracja ataku. W innych sytuacjach będzie to zachowanie aktywnej postawy,
aż do momentu przerwania akcji.