Przewodnik Metodyczny KK A CZ 3

Przewodnik metodyczny cz.
0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 1 29.03.2023 18:38:15

Autorki Redaktor serii
Klaudia Cebula Anna Banaś
Monika Malecha
Martyna Marzec Redakcja merytoryczna
Jowita Piotrowska Stanisława Stępień
Autorzy scenariuszy i opowiadań o emocjach Redakcja językowa i korekta

Wiktoria Kowalska Patrycja Ledwójcik
Maciej Ciechomski Skład i łamanie
Autorka scenariuszy zajęć umuzykalniających Rafał Kulig | Oficyna wydawnicza Pegaz
Bożena Forma Projekt graficzny okładki
Autorki zestawów zabaw ruchowych Gustaw Nowak
i ćwiczeń ruchowych
Marzanna Cieśla
Agnieszka Horabik
Monika Smułka
Klaudia Cebula
Martyna Marzec
Monika Malecha
Jowita Piotrowska
odwołanie do tablic
ćwiczenia i zabawy ruchowe
demonstracyjnych
ćwiczenia logopedyczne odwołanie do płyty
zabawa badawcza ciekawostka
karty pracy A wskazówka dla nauczyciela
Zeszyt grafomotoryczny emocje
odwołanie do wyprawki plastycznej
nagranie piosenki w wersji nagranie piosenki w wersji

wokalno-instrumentalnej instrumentalnej
Wydawca oświadcza, że dołożył wszelkich starań, aby dotrzeć do wszystkich właścicieli i dysponentów praw
autorskich. Osoby, których nie udało nam się ustalić, prosimy o kontakt z wydawnictwem.
Nabyta przez Ciebie publikacja jest dziełem twórcy i wydawcy. Przestrzegaj praw, jakie im przysługują.
Udostępniając książkę lub jej fragmenty, rób to wyłącznie w zakresie dozwolonego użytku, który określają
przepisy prawa. Zawartość książki możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym, ale
nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to
dzieło. Kopiując jej część, rób to jedynie na użytek osobisty.
© Grupa MAC S.A., Kielce 2023
ISBN 978-83-8227-498-1
Grupa MAC S.A.

25-561 Kielce, ul. Witosa 76
tel. 41 366 55 55; faks 41 366 33 02
e-mail: kontakt@mac.pl; www.mac.pl

Spis treści
Ogólny rozkład materiału ........................................................................................................................ 5
Słowo od zespołu autorskiego i redakcyjnego ................................................................................ 6
Zbiór piosenek towarzyszących w stałych elementach dnia ...................................................... 8
Scenariusze zajęć ...................................................................................................................................... 14
Luty, tydzień 1. Bajki, baśnie, bajeczki ............................................................................................... 14
Dzień 1. Baśnie z dawnych lat ............................................................................................................... 15
Dzień 2. Baśniowa matematyka ........................................................................................................... 21
Dzień 3. Nasi ulubieńcy ........................................................................................................................... 24
Dzień 4. Skąd się biorą książki? ............................................................................................................ 27
Dzień 5. Zaczarowana książka .............................................................................................................. 30
Luty, tydzień 2. Wspaniałe zabawy na śniegu ................................................................................. 33
Dzień 1. Bezpieczna zabawa zimą ....................................................................................................... 34
Dzień 2. W sklepie sportowym ............................................................................................................. 39
Dzień 3. Sporty i zabawy zimowe ........................................................................................................ 42
Dzień 4. Zimowe eksperymenty .......................................................................................................... 45
Dzień 5. Sportowa Pani Zima ................................................................................................................ 47
Luty, tydzień 3. Tajemnice kosmosu ................................................................................................... 52
Dzień 1. Planety ......................................................................................................................................... 53
Dzień 2. Kolorowe ufoludki ................................................................................................................... 57
Dzień 3. Pojazdy kosmiczne .................................................................................................................. 60
Dzień 4. Zagadki kosmosu ..................................................................................................................... 63
Dzień 5. Przystanek Droga Mleczna ................................................................................................... 66
Luty, tydzień 4. W dziecięcym laboratorium ................................................................................... 69
Dzień 1. Małe laboratorium ................................................................................................................... 70
Dzień 2. Kolorowe cuda .......................................................................................................................... 74
Dzień 3. Nasze eksperymenty ............................................................................................................... 77
Dzień 4. Co jest przyciągane przez magnes? .................................................................................. 80
Dzień 5. Kolorowy wulkan ..................................................................................................................... 82
Marzec, tydzień 1. Zwierzęta sprzed milionów lat ........................................................................ 85
Dzień 1. Dino… dino… dinozaury ...................................................................................................... 86
Dzień 2. Prehistoryczne stwory ............................................................................................................ 91
Dzień 3. Milion lat temu .......................................................................................................................... 93
Dzień 4. Epoka lodowcowa ................................................................................................................... 96
Dzień 5. Wizyta w lesie jurajskim ......................................................................................................... 99
Marzec, tydzień 2. Pogoda marcowa ...............................................................................................102
Dzień 1. W marcu jak w garncu ..........................................................................................................103
Dzień 2. Oznaki wiosny .........................................................................................................................108
Dzień 3. Zielony ogródek .....................................................................................................................111
Dzień 4. Co tonie? Co pływa? ..............................................................................................................114
Dzień 5. Jakie ubrania nosimy w marcu? ........................................................................................116

Marzec, tydzień 3. Wiosno, ach to ty! ...............................................................................................120

Dzień 1. Powroty ptaków .....................................................................................................................121
Dzień 2. Wiosenna matematyka ........................................................................................................126
Dzień 3. Wiosenne prace w ogrodzie ...............................................................................................129
Dzień 4. Obieg wody w przyrodzie ...................................................................................................132
Dzień 5. Kolory wiosny ..........................................................................................................................135
Marzec, tydzień 4. Mamy różne charaktery ...................................................................................138
Dzień 1. Nasze emocje ..........................................................................................................................139
Dzień 2. Nasze wartości ........................................................................................................................143
Dzień 3. Zachowania pozytywne i negatywne ............................................................................146
Dzień 4. Nasze dobre uczynki .............................................................................................................149
Dzień 5. Przyjacielskie stworki ............................................................................................................151
Kwiecień, tydzień 1. Wielkanoc ..........................................................................................................154
Dzień 1. Zwyczaje wielkanocne .........................................................................................................155
Dzień 2. Świąteczny koszyczek ...........................................................................................................161
Dzień 3. Wielkanocna przygoda ........................................................................................................164
Dzień 4. Żarty, żarciki .............................................................................................................................167
Dzień 5. Śmigus-dyngus .......................................................................................................................170
Kwiecień, tydzień 2. Wiosna na wsi ...................................................................................................173
Dzień 1. Zwierzęce ploteczki ...............................................................................................................174
Dzień 2. Kto mieszka w zwierzęcej zagrodzie? .............................................................................179
Dzień 3. Wiosenne prace na wsi .........................................................................................................182
Dzień 4. Skąd mamy te produkty? ....................................................................................................185
Dzień 5. Makieta wiejskiego podwórka ..........................................................................................187

Ogólny rozkład materiału

LUTY
Lp. Bajki, baśnie, bajeczki Wspaniałe zabawy na śniegu Tajemnice kosmosu W dziecięcym laboratorium
1. Baśnie z dawnych lat, s. 15 Bezpieczna zabawa zimą, s. 34 Planety, s. 53 Małe laboratorium, s. 70
2. Baśniowa matematyka, s. 21 W sklepie sportowym, s. 39 Kolorowe ufoludki, s. 57 Kolorowe cuda, s. 74
3. Nasi ulubieńcy, s. 24 Sporty i zabawy zimowe, s. 42 Pojazdy kosmiczne, s. 60 Nasze eksperymenty, s. 77
4. Skąd się biorą książki?, s. 27 Zimowe eksperymenty, s. 45 Zagadki kosmosu, s. 63 Co jest przyciągane przez magnes?, s. 80
5. Zaczarowana książka, s. 30 Sportowa Pani Zima, s. 47 Przystanek Droga Mleczna, s. 66 Kolorowy wulkan, s. 82
MARZEC
0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 5

Lp. Zwierzęta sprzed milionów lat Pogoda marcowa Wiosno, ach to ty! Mamy różne charaktery
1. Dino... dino... dinozaury, s. 86 W marcu jak w garncu, s. 103 Powroty ptaków, s. 121 Nasze emocje, s. 139
2. Prehistoryczne stwory, s. 91 Oznaki wiosny, s. 108 Wiosenna matematyka, s. 126 Nasze wartości, s. 143
3. Milion lat temu, s. 93 Zielony ogródek, s. 111 Wiosenne prace w ogrodzie, s. 129 Zachowania pozytywne i negatywne, s. 146
4. Epoka lodowcowa, s. 96 Co tonie? Co pływa?, s. 114 Obieg wody w przyrodzie, s. 132 Nasze dobre uczynki, s. 149
5. Wizyta w lesie jurajskim, s. 99 Jakie ubrania nosimy w marcu?, s. 116 Kolory wiosny, s. 135 Przyjacielskie stworki, s. 151
KWIECIEŃ
Lp. Wielkanoc Wiosna na wsi
1. Zwyczaje wielkanocne, s. 155 Zwierzęce ploteczki, s. 174
2. Świąteczny koszyczek, s. 161 Kto mieszka w zwierzęcej zagrodzie?, s. 179
3. Wielkanocna przygoda, s. 164 Wiosenne prace na wsi, s. 182
4. Żarty, żarciki, s. 167 Skąd mamy te produkty?, s. 185
5. Śmigus-dyngus, s. 170 Makieta wiejskiego podwórka, s. 187
29.03.2023 18:38:15

Drodzy Nauczyciele
W przewodnikach metodycznych z serii Kolorowe karty zastosowaliśmy szereg rozwiązań mających na

celu podniesienie komfortu Państwa pracy. Przewodniki zostały zaprojektowane w sposób przejrzysty,
tak aby dostęp do materiałów w nich zawartych nie sprawiał trudności.
Tematyka zaproponowana w serii Kolorowe karty wynika ze specyfiki pracy w przedszkolu. W przewod-
nikach znajdą Państwo tematy związane z porami roku, świętami, uroczystościami, emocjami, sprawami
społecznymi itp. Są też propozycje dotyczące przygotowania i przeprowadzenia uroczystości, takich
jak np. Dzień Babci i Dziadka, Dzień Matki i Ojca, a także realizacji projektów edukacyjnych związanych
m.in. z zabawkami, zawodami, dziecięcym laboratorium, podróżami.
Każdy z przewodników rozpoczyna się ogólnym rozkładem materiału będącym pewnego rodzaju spi-
sem treści. Rozpoczynając pracę w kolejnym tygodniu, znajdziecie Państwo informację o tym, czego
dzieci dowiedzą się w ciągu pięciu dni zajęć oraz jakie elementy metod nauczania zostały użyte w da-
nym tygodniu.
W przewodnikach szczególny nacisk położono na rozwijanie kompetencji społeczno-emocjonalnych,
co jest jednym z najważniejszych zadań nauczyciela dziecka w wieku przedszkolnym. Dzieci codziennie
wypowiadają się na temat emocji, jakie odczuwają, i wskazują je na wachlarzach emocji. Natomiast
na każdy piątek w drugim tygodniu miesiąca zostały przygotowane propozycje zajęć z zakresu edukacji
emocjonalnej. Taki rozkład materiału ułatwi nauczycielowi zrealizowanie wszystkich zajęć bez koniecz-
ności rezygnowania z treści programowych. W scenariuszach wprowadzane są stopniowo treści doty-
czące poszczególnych emocji – od nazw podstawowych emocji i łączenia ich z sytuacjami do emocji
społecznych (np. wstyd, współczucie). Zastosowano gradację trudności dostosowaną do wieku rozwo-
jowego oraz spiralność treści. W praktyce oznacza to, że dzieci w kolejnych latach stykają się z tymi
samymi zagadnieniami, pogłębiając i rozbudowując swoją wiedzę i swoje doświadczenie. Szczególne
znaczenie nadano społecznemu charakterowi emocji oraz położono akcent na interakcje rówieśnicze,
takie jak współczucie, wsparcie, współpraca. Nadrzędnym celem zajęć z zakresu edukacji społeczno-
-emocjonalnej jest budowanie przyjaznego środowiska wychowawczego, w którym emocje są akcep-
towane, panuje przyzwolenie na ich przeżywanie i wyrażanie, a inni ludzie – zarówno dzieci, jak i dorośli
– są źródłem wsparcia w trudnych chwilach. Akcent położony jest na empatię, bezpieczeństwo i zdrowe
modele zachowań. Zajęcia odbywają się w miesięcznych odstępach, dlatego wskazane jest wplatanie
zainicjowanych w podręczniku treści do codziennych zajęć. Można się odwoływać do opowiadań, ale
także powtarzać ćwiczenia, wzbogacać je o własne aktywności.
W przewodnikach uwzględniono też elementy metod z zakresu różnych aktywności. Scenariusze mu-
zyczne zawarte w przewodnikach zostały oparte na metodach najbardziej znanych twórców syste-
mów (metod), które ujawniają się w treściach muzycznych realizowanych w pracy z dziećmi w wieku
przedszkolnym. Jednym z nich jest Émile Jaques-Dalcroze. Stworzona przez niego metoda polega na
doświadczaniu i wyrażaniu muzyki poprzez ruch. Muzyka jest stawiana na pierwszym miejscu. Dzięki
niej odbiorca może wyrazić własne emocje. Metoda składa się z trzech elementów: improwizacji, ryt-
miki, solfeżu. Jej głównym celem są działania rozbudzające wyobraźnię, pozwalające przezwyciężyć
nieśmiałość, rozwijać zdolność koncentracji oraz umiejętność spontanicznego, swobodnego działania.
Innym twórcą jest Carl Orff, autor metody, której celem jest rozwijanie u dzieci poczucia rytmu poprzez
zabawy i ćwiczenia. Jej główne elementy to gra na prostych instrumentach perkusyjnych, tworzenie
muzyki oraz ruch przy muzyce. Śpiew, zazwyczaj połączony z akompaniamentem instrumentów, ma
na celu stworzenie możliwości odkrywania i wyzwalania w sobie ekspresji. Instrumentarium zgodnie
z założeniami Orffa składa się z instrumentów o prostej budowie, niesprawiającej dzieciom trudno-
ści. W skład tego instrumentarium wchodzą bębenki, tamburyny, kastaniety, drewienka, pudełka
akustyczne, janczary, marakasy, trójkąty, talerze, dzwonki melodyczne. Metoda Orffa stwarza równe
szanse dla wszystkich dzieci. Dzięki tej metodzie każde dziecko może poczuć się kimś wyjątkowym.
Z kolei Batia Strauss opracowała metodę, która opiera się na aktywnym słuchaniu muzyki. Wybrane
utwory lub ich fragmenty obrazowane są prostymi ruchami, gestami i krokami tanecznymi. Stanowią
ciekawy, lubiany przez dzieci element zajęć inspirujący je do działania. Dodatkową atrakcję stanowią
instrumenty oraz rekwizyty wykonane samodzielnie. Dzięki niej dzieci poznają w niewerbalny sposób
elementy różnorodnych dzieł muzycznych, ich budowę, rytmikę, artykulację, dynamikę, kolorystykę.
Podczas działań muzycznych potrafią w swobodny sposób zamieniać się rolami. Integrują się poprzez

równoczesne stosowanie różnych form działania. Łączą taniec ze śpiewem oraz grą na instrumentach.
Kolejne etapy aktywnego poznawania utworu obejmują jego słuchanie połączone z wymyśloną przez
nauczyciela bajką lub z opowiadaniem, wprowadzenie elementów ruchu, grę na instrumentach, czę-
sto wykonanych samodzielnie, z możliwością wykorzystania partytury (na dużych arkuszach umiesz-
czone są znaki graficzne odpowiadające poszczególnym instrumentom), łączenie elementów tańca,
ruchów, gestów z grą na instrumentach.
Scenariusze z zakresu zajęć ruchowych zostały oparte na elementach Metody Ruchu Rozwijającego
Weroniki Sherborne, czyli – rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i przestrzeni,
dzielenie tej przestrzeni z innymi oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu, a także rozwój spraw-
ności ruchowej. Udział w zajęciach rozwija również sferę emocjonalno-społeczną. Dzieci poznają swoje
otoczenie i uczą się w nim czuć bezpiecznie, a co za tym idzie – nawiązują relacje z innymi. Początkowe
ćwiczenia koncentrują się na samym dziecku, kolejne powinny odbywać się w parach, następnie w ma-
łych zespołach. Końcowym etapem jest praca z całą grupą. Schemat zajęć daje dziecku stabilność i bez-
pieczeństwo. W scenariuszach pojawiają się również elementy metody gimnastyki twórczej Rudolfa
Labana, określanej jako metoda inspiracji ruchowej. Laban wyodrębnił cztery wymiary ruchu: energię,
przepływ, przestrzeń i czas. W tej metodzie często stosuje się muzykę, przybory, pracę z partnerem
i z całą grupą oraz różne formy aktywności ruchowej (np. pantomima, inscenizacje). Najważniejsze jest
stosowanie reguł: stopniowania trudności, wszechstronności i naprzemienności wysiłku, rozluźnienia,
rozproszenia oraz koncentracji. Metoda ma na celu stymulowanie i rozbudzanie zdolności tanecznych.
Dzieci wyrażają siebie i swoje odczucia poprzez ruch własnego ciała. Kształtują właściwe reagowanie
na znaki umowne i symbole, rozwijają poczucie rytmu oraz usprawniają motorykę małą i motorykę
dużą. Same decydują, czy są w stanie wykonać dane ćwiczenie. Podczas zajęć naśladują np. zacho-
wania zwierząt, a także ruchy wykonywane przez inne dzieci. Zabawy te dają wiele radości. Są okazją
do spontanicznej aktywności, a także pozwalają na wyciszenie nagromadzonej energii. Kolejną meto-
dą, której elementy pojawiają się w przewodnikach, jest metoda gimnastyki rytmicznej o charakterze
twórczym Marii i Alfreda Kniessów. Została ona oparta na gimnastyce utanecznionej, łączącej zajęcia
muzyczne i rytmiczne z wykorzystaniem nietypowych przyborów, takich jak grzechotki, łuski orze-
chów kokosowych, bijaki, wstążki. Najważniejszymi elementami tej metody są ekspresja i twórczość
własna dziecka. Nauczyciel może jedynie proponować określone ruchy, jednak to dziecko powinno
podejmować aktywność twórczą.
W przewodnikach zostały wykorzystane również elementy metody burzy mózgów Alexa Osborna.
To jedna z metod twórczego rozwiązywania problemów, polegająca na pracy w grupie. Aktywizuje
i integruje zespół. Jej celem jest generowanie pomysłów do dalszej pracy z danym tematem. Z kolei
metoda sześciu kapeluszy myślowych Edwarda de Bono jest przydatnym sposobem pracy w przypadku
rozwiązywania problemu. Każdy z sześciu kapeluszy prezentuje inny sposób myślenia. Otrzymując je-
den z nich, narzucamy sobie obowiązek myślenia w określony sposób. Kolejną metodą, o której należy
wspomnieć, jest metoda projektów. Jej główną cechą jest zaangażowanie wszystkich dzieci i zachę-
canie ich do aktywnego uczestniczenia w zajęciach. Nauczyciel, proponując korzystanie z tej metody,
jest tylko organizatorem zajęć. Najważniejsze są dzieci – same, korzystając z dostępnych środków dy-
daktycznych i zasobów osobistych, rozwiązują problem i poszukują informacji na zadany temat. Meto-
da projektów składa się z trzech etapów. W pierwszym etapie odbywa się wybór tematu, weryfikacja
wiedzy dzieci na podany temat oraz pytanie o to, czego dzieci chcą się jeszcze dowiedzieć. Nauczyciel
może przeprowadzić ten etap projektu za pomocą siatki wiedzy i siatki pytań. Drugim etapem są dzia-
łania badawcze – dzieci starają się jak najwięcej dowiedzieć, eksperymentując, podejmując wyprawy
terenowe czy spotkania z ekspertami. W trzecim etapie najważniejszą rolę pełni ewaluacja. Podsumo-
wanie wiedzy, którą dzieci zdobyły podczas trwania projektu, jest niezwykle ważne dla uzmysłowienia
sobie, jaki był cel tej metody. Na tym etapie dzieci tworzą (lub je podziwiają) plakaty, filmy, książeczki
czy gazetki tematyczne.
Oddając Państwu niniejszą publikację, mamy nadzieję, że spełni ona swoje zadanie – pomoże zmienić
zajęcia z dziećmi we wspaniałą przygodę i ułatwi zrealizowanie założeń podstawy programowej.
Zespół autorski i redakcyjny

Poznajmy się (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
4 j j
C gm C gm C
&4 œ œ œ œ bœ œ œ œ. bœ œ
œ œ œ œ œ œ.
1. Hej, dzie - cia - ki! O - to Die - go – żółw nie - zwy - kle po - my - sło-wy.
Przy - ja - ciel - ska pan - da Li - la za - wsze dłoń po - moc - ną po - da.
j j j j j j j j ..
œ œ Ó œ œ Ó
G F G F
&œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ
Cią-gle ma - rzy i roz - my - śla, lecz nie tra - ci przy tym gło - wy.
Gdy się bo - isz al - bo smu - cisz, chę-tnie ci o - tu - chy do - da.
j j j j j jœ. Ó
C dm C/E F G7 C G7
&œ œ œ œ œ œ j j . œ œj œ œj œ
œ œ œ œ œ œ
Ref.: Die - go, Li - la, Ry - sio, Zo - ja to pra-wdzi-wi przy - ja - cie - le.
C dm C/E
j F
j j j j
G7
j œj œj
C
Ó ..
&œ œ œ œ œ œ j j . œ œ œ œ œ
œ œ œ œ œ.
Z ni - mi świat odk - ry - wać war - to. Z ni - mi raź - niej i we - se - lej.
1. Hej, dzieciaki! Oto Diego –

żółw niezwykle pomysłowy.
Ciągle marzy i rozmyśla,
lecz nie traci przy tym głowy.
Przyjacielska panda Lila
zawsze dłoń pomocną poda.
Gdy się boisz albo smucisz,
chętnie ci otuchy doda.
Ref.: Diego, Lila, Rysio, Zoja
14243
to prawdziwi przyjaciele.
Z nimi świat odkrywać warto. bis
Z nimi raźniej i weselej.
2. Ruda Zoja, wiewióreczka,
towarzyska i wesoła
swym uśmiechem i humorem
smutki w mig rozgonić zdoła.
A ryś Rysio jest ambitny.
On się nigdy nie poddaje.
Nawet kiedy łamigłówka
bardzo trudna się wydaje.
Ref.: Diego, Lila, Rysio, Zoja
14243
to prawdziwi przyjaciele.
bis
Z nimi świat odkrywać warto.
Z nimi raźniej i weselej.

Powitanie (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
#4 j j
G C D7 G
& 4œ œ œ œ Œ Œ œ œ œ œ œ œ œ. Œ Œ
œ œ œ.
No - wy dzień się za - czął. Wi - taj! Cześć, przed-szko - le!
# j
C
Œ Œ
D
œ
G
j
Œ
& œ œ œ œ œ. œ œ œ œ œ.
œ œ œ œ
Chwyć-my się za rę - ce, stań - my ra - zem w ko - le. Dzień
# Œ
C
Ó
D7
œ
G
Ó
& œ œ œ œ œ œ ˙
œ œ
do - bry, dzień do - bry, przy - wi - taj - my się.
# C D G
& œ œ œ œ Ó œ œ œ œ Œ Œ
œ œ œ œ
Grzecz-nym po - wi - ta - niem roz - po - czni - jmy dzień. Dzień
# Œ
C
Ó
D7
œ
G
Ó
& œ œ œ œ œ œ ˙
œ œ
do - bry, dzień do - bry, przy - wi - taj - my się.
# C G
Ó
D
& œ œ œ œ œ œ œ œ Œ Ó
œ œ œ
Grzecz-nym po - wi - ta - niem roz - po - czni - jmy dzień.
Nowy dzień się zaczął.

Witaj! Cześć, przedszkole!
Chwyćmy się za ręce,
stańmy razem w kole.
Dzień dobry,
dzień dobry,
przywitajmy się.
Grzecznym powitaniem
rozpocznijmy dzień.
Dzień dobry,
dzień dobry,
przywitajmy się.
Grzecznym powitaniem
rozpocznijmy dzień.

Zaproszenie na posiłek (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
#### 12 j j Œ. j
E H
& 8 œ. œ œ œ œ œ œ œ j
œ. œ œ. œ.
Już czas na po - si - łek, pię - knie pa - chnie da - nie.
#### j j j j
jœ œ Œ. j œ œj œ . œ .
E A E
& œ œ œ œ œ œ œ. œ.
œ œ œ œ
Bur - czą na - sze brzu-szki, gdy pa-trzy - my na nie. U - my-je - my rącz - ki,
#### A
j j E
j
A
j E H
j
E
& œ œ œ œ œ. œ. œ œ œ œ œ. œ. j
œ œ œ œ œ. œ.
przy sto-łach sią-dzie - my. Z wiel-kim a - pe-ty - tem wszyst - ko ład - nie zje - my.
## j j
& ## œ
A E H E
œ œ œ œ. j j
œ. œ œ œ œ œ. œ.
Z wiel - kim a - pe - ty - tem wszyst - ko ład - nie zje - my.
Już czas na posiłek, przy stołach siądziemy.

pięknie pachnie danie. Z wielkim apetytem
Burczą nasze brzuszki, wszystko ładnie zjemy.
gdy patrzymy na nie. Z wielkim apetytem
Umyjemy rączki, wszystko ładnie zjemy.
Pociąg (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
#
& 44 œ
G D
œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ
œ œ œ
Dłu - gi po - ciąg z wa - go - na - mi już na sta - cji cze - ka.
# G
& œ œ œ œ
„Wsia - dać!” – wo - ła pan kon - duk - tor. „Nie - chaj nikt nie zwle - ka”.
Długi pociąg z wagonami Nagle drzwi się zamykają.

już na stacji czeka. Pociąg rusza w drogę,
„Wsiadać!” – woła pan konduktor. a w pociągu przedszkolaki
„Niechaj nikt nie zwleka”. jadą po przygodę.
„Zaraz odjazd, drogie dzieci” –

mówi nasza pani.
„Prędko, prędko do wagonu
wsiądźmy z bagażami”.
10

Pary (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
# 4 j j j œj œj j Ó j j œj œj œ œ
& # 4 œj œ œ œj Ó
D
Ó
œ œ œ œ œ œ
Ho -kus-po-kus, cza-ry - ma-ry przed-szko-la-ki sta - ją w pa - rach.
# j j œj œj œ
& # .. œ œ œ Œ œ œ œ Œ œ œ œ œ
Œ Ó ..
Raz, dwa, trzy. Raz, dwa, trzy. W pa-rze sto-ję ja i ty.
Hokus-pokus, W parze stoję ja i ty.

czary-mary Raz, dwa, trzy.
przedszkolaki stają w parach. Raz, dwa, trzy.
Raz, dwa, trzy. W parze stoję ja i ty.
Raz, dwa, trzy.
Czas na sprzątanie (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
b
& b 44 œ œ œ œ
Bb cm F7 Bb
œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ
Skoń - czy - liś - my się już ba - wić. Pos - przą - taj - my na - szą sa - lę.
b j j j
&b œ œ œ œ œ œj œ œj œ œ . Ó
cm F7
œ œ œ œ œ œ
Przy sprzą - ta - niu mo - żna ba - wić się tak sa - mo do - sko - na - le.
bb ¿ ¿j Œ .. j j j
Bb cm F7
& ¿ ¿ ¿ ¿ ¿ ¿ J œ œ œ œ œ œ œ œ œ.
Pos - przą - taj - my wszys - cy ra - zem! Pa - pier, kred - ki i pi - sa - ki.
b j j j
&b œ
Bb cm F7 Bb
œ œ œ œ œ œ œ œ. œ œ œ œ
Tak sprzą - ta - ją przed - szko - la - ki. Kloc - ki, la - le,
b j j j j j ..
cm F cm F Bb
&b œ œ œ œ Œ œ œj œ œ œ œ œ Œ Ó
au - ta, gry.____ Nikt nie sprzą-ta tak jak my.
Skończyliśmy się już bawić.

Posprzątajmy naszą salę.
Przy sprzątaniu można bawić
się tak samo doskonale.
Posprzątajmy wszyscy razem!
Papier, kredki i pisaki.
14243
Tak sprzątają przedszkolaki.

bis
Klocki, lale, auta, gry.
Nikt nie sprząta tak jak my.
11

Piosenka urodzinowa (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

## 4 D A
& 4œ œ œ œ œ œ œ
œ œ œ œ œ ˙ ˙
Słon - ko śmie - je się we - so - ło od sa - me - go ra - na.
## D
& œ œ œ œ œ œ œ œ
œ œ œ œ ˙ ˙
Sto lat! Sto lat! ży - czą to - bie ta - ta o - raz ma - ma.
## A D A
& œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ ˙ ˙
œ œ
Sto lat! Sto lat! pod - śpie - wu - ją na o - kien - ku pta - ki,
#
& # .. œ œ ..
D A D A D
œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ ˙ ˙
a do ży - czeń do - łą - cza - ją wszystkie przed - szko - la - ki!
Słonko śmieje się wesoło na okienku ptaki,
od samego rana. a do życzeń dołączają
Sto lat! Sto lat! życzą tobie wszystkie przedszkolaki!
tata oraz mama. A do życzeń dołączają
Sto lat! Sto lat! podśpiewują wszystkie przedszkolaki!
Emocje (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)
j j j j
& 44 œ œj œ œj œ œ œj œ œj œ
C
œ œ œ Ó œ œ œ Ó
1. Są cza- sa - mi ta - kie chwi - le, gdy ze szczę-ścia w gór-rę ska - czę,
j j j
& œ œ œ œj œ j
dm G7 C dm G7 C C7
œ œ œ Ó œ. œ œ œ œ œ
Œ j j
œ œ
a za mo-ment je - stem smu - tny i ze smut - ku pła - czę. Ref.: A - le
j j j j j j j j j
& œ œ œ œ œ œj œj œj œ œ œ œ œj œj œj œj œj œj œj œj œj œj œj œj
F G7 C am dm G7
nie ma nic w tym złe-go, bo e - mo-cje są od te - go, by po - ka-zać, co czu - je - my. Wszys-cy
j j j j j j j j j
œ œ Œ j j œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œj œj œj œj
j j j
C G C F C7 G7 C Fam
&œ œ œ œ œ œ
ich po - trze - bu - je - my. A - le nie ma nic w tym złe-go, bo e - mo-cje są od te - go, by po -
j j j j
& œ œ œ œ œj œj œj œj Ó
dm G7 C G7 C
œ œ œ œ œ œ
ka - zać, co czu - je - my. Wszys-cy ich po - trze - bu - je - my.
12

1. Są czasami takie chwile,

gdy ze szczęścia w górę skaczę,
a za moment jestem smutny
i ze smutku płaczę.
Ref.: Ale nie ma nic w tym złego,
14243
bo emocje są od tego,
bis
by pokazać, co czujemy.
Wszyscy ich potrzebujemy.
gdy się bardzo głośno śmieję.
A gdy nic mi nie wychodzi,
złoszczę się, że hej! 14243
bo emocje są od tego, bis
gdy się nagle czemuś dziwię,
gdy się czegoś bardzo wstydzę,
kiedy coś nabroję.
14243
bo emocje są od tego,
4x
13

Luty, tydzień pierwszy
Temat tygodnia:
Bajki, baśnie, bajeczki
W tym tygodniu dzieci:

− określą swój nastrój
− wezmą udział w zabawach orientacyjno-porządkowych
− wysłuchają opowiadania Barbary Szelągowskiej Królewna Kłamczuszka
− poznają bohatera bajki Pinokio
− dowiedzą się, dlaczego nie powinno się kłamać
− wysłuchają i nauczą się piosenki Książkowe czary
− będą oglądać książeczki i baśnie
− będą głosować na ulubioną baśń
− będą rozwijać umiejętność przeliczania w zakresie 3
− będą utrwalać stosowanie liczebników porządkowych
− utrwalą pojęcie para
− dowiedzą się, jak powstaje książka
− wezmą udział w opowieści ruchowej
− będą brać udział w zabawach logopedycznych
− będą brać udział w zabawach konstrukcyjnych
− wykonają pracę plastyczną Zaczarowana książka
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe
− działalności praktycznej
W tym tygodniu zwróć uwagę na elementy metod:

− gimnastyki twórczej Rudolfa Labana
− Carla Orffa
− Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a
14

Bajki, baśnie, bajeczki Luty, tydzień 1
Dzień 1 Baśnie z dawnych lat

Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej
I. Królewna i książę – zabawa powitalna. I.5, II.3, III.1

Kolorowe karty – personalizacja kart pracy. III.3, IV.8
Jak się dziś czujesz? – określanie nastroju. II.1, II.2, II.4, II.6
Zestaw zabaw ruchowych nr 21 – rozwijanie motoryki dużej. I.5, IV.7
II. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Królewna Kłamczuszka. III.9, IV.2, IV.5
Cele: rozwijanie mowy, rozwijanie umiejętności odróżniania informacji
prawdziwych od nieprawdziwych.
Czary-mary, kto jest kim – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5, III.1
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola; Koloro- I.5, III.8, III.9
we kurtki – zabawa orientacyjno-porządkowa.
III. Książkowe czary – zapoznanie z piosenką tygodnia. I.5, III.8, IV.7
Stare baśnie – oglądanie książek. IV.1, IV.2, IV.19
Głosowanie na baśń – zabawa rozwijająca umiejętność podejmowania II.2, II.9, III.2,
wspólnych decyzji, słuchanie baśni. IV.1, IV.19
Baśnie z dawnych lat – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Zabawy dowolne w wybranym kąciku zainteresowań. I.6, III.1
Czynności samoobsługowe zgodne z planem dnia. I.1, I.2, I.3
Cele główne:
• rozwijanie mowy,
• rozwijanie umiejętności odróżniania informacji prawdziwych od nieprawdziwych.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami na określony temat,
• odróżnia informacje prawdziwe od nieprawdziwych.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
• w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
• matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
• osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.
Środki dydaktyczne: farby, wachlarze emocji, grzechotka, obrazek przedstawiający Pinokia,
stożek z tektury, gumka, różdżka (zabawka), tamburyn, książki z baśniami (ich stare i nowe
wydania), trzy różne baśnie, karty pracy, cz. 2, karta wprowadzająca, nagrania: muzyki dzie-
cięcej, muzyki o zróżnicowanym rytmie (pozyskane przez N.), skocznej melodii (płyta CD),
spokojnej melodii (płyta CD); piosenka Książkowe czary (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Królewna i książę – zabawa powitalna.
Nagranie skocznej melodii, odtwarzacz CD.
Dzieci tańczą po obwodzie koła. N. spaceruje wewnątrz koła. Dotknięciem w ramię wybiera
dziecko, które wchodzi do środka. Dziecko kłania się, przedstawia imieniem i nazwiskiem,
15

Luty, tydzień 1 Bajki, baśnie, bajeczki
dodając na początku tytuł królewna lub książę, np. Witam was, jestem księżniczka Łucja
Grabska. Dzień dobry, jestem książę Filip Szydłowski.
• Kolorowe karty – personalizacja kart pracy.
Karty pracy, cz. 2, karta wprowadzająca, farby.
Dzieci naklejają naklejkę ze swoim imieniem i nazwiskiem na okładce kart pracy i odbijają
dłoń pomalowaną farbą na karcie wprowadzającej.
Ikona z żółwiem znajdująca się w kartach pracy wskazuje zadania, które wymagają od
dziecka większego skupienia i poświęcenia większej ilości czasu na rozwiązanie danego
ćwiczenia.
• Jak się dziś czujesz? – określanie nastroju.
Wachlarze emocji.
Dzieci siedzą w kręgu. Każde dziecko trzyma w ręku wachlarz emocji. Dzieci kolejno okre-
ślają swój nastrój i uzasadniają swój wybór.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 21 według Marzeny Cieśli, Agnieszki Horabik, Moniki Smułki
w opracowaniu Klaudii Cebuli – rozwijanie motoryki dużej.
Grzechotka, nagrania: muzyki dziecięcej, muzyki o zróżnicowanym rytmie (pozyskane
przez N.); odtwarzacz CD.
• Winda – zabawa ruchowa.
Dzieci jako królewny i książęta biegają po ogrodach królewskich. Na dźwięk grzechotki za-
trzymują się w miejscu i kucają: będą wjeżdżać windą na szczyt wieży. Powoli unoszą się do
góry, podnosząc jednocześnie ręce w górę. Na szczycie wieży obserwują ptaki i naśladują
ich głos: pi… pi… Następnie znów wsiadają do windy, unoszą ręce w górę i powoli opusz-
czają je, robiąc przysiad. Potem znów biegają po ogrodach królewskich.
• Wyprawa – opowieść ruchowa.
N. prosi, aby dzieci wyobraziły sobie, że piją magiczny eliksir i przenoszą się w baśniowy
świat. N. wspólnie z dziećmi naśladuje poszczególne ruchy:
− pakują walizki i podnoszą je powoli, bo są bardzo, bardzo ciężkie,
− przeskakują przez kałuże, bo są spóźnione na samolot,
− lecą samolotem,
− spacerują na paluszkach, żeby nie obudzić smoka,
− kładą się, bo są bardzo zmęczone po podróży.
• Poruszaj się jak… – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Dzieci mają za zadanie poruszać się jak:
− wilk z baśni Czerwony Kapturek,
− kot z baśni Kot w butach,
− konie z karety z baśni Kopciuszek.
• Baśniowe figury – zabawa pobudzająco-hamująca.
Dzieci poruszają się po sali zgodnie z rytmem granym na tamburynie. Na mocniejsze ude-
rzenie w instrument dzieci zamieniają się w baśniowe figury (dowolne baśniowe postacie)
i zastygają w bezruchu. Zabawę powtarzamy.
• Płyniemy do złotej rybki – zabawa ruchowa rozwijająca współpracę i wyobraźnię.
N. wyjaśnia, że chciałby, aby wszyscy popłynęli do złotej rybki. Dzieci siadają jedno za
drugim. Wybrane dziecko jest rybakiem i wyjaśnia, jak wiosłować wymyślonymi wiosła-
mi. To rybak podaje, w jakim tempie grupa będzie wiosłować, zwracając uwagę na mu-
zykę w tle.
16

II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Królewna Kłamczuszka.
• Żartobliwe kłamstewka – wskazywanie nieprawdziwych informacji.
N. mówi zdania, a zadaniem dzieci jest wskazanie nieprawdziwej informacji w każdym
zdaniu.
Czarno-biały pies ma kolor zielony.

Arbuzem można grać w koszykówkę.
Ślimaki chodzą na szczudłach.
Chomiki mają skrzydła.
Statki podwodne latają po niebie.
• Słuchanie opowiadania.
Dawno, dawno temu w ogromnym i pięknym zamku mieszkała królewna Kłamczuszka. Lubiła,
kiedy wszyscy się nią zajmowali, dlatego też – chcąc zwrócić na siebie uwagę – uskarżała się
na przeróżne choroby.
– Ojej, mamusiu, tak się źle czuję. Ała! Ach, jak strasznie boli mnie brzuszek! To na pewno coś
poważnego! – zawołała królewna i zalała się rzewnymi łzami.
Przerażona królowa kazała natychmiast wezwać medyków.
– Gdzie boli brzuszek, łaskawa królewno? – zapytał pierwszy.
– Właściwie brzuszek przestał mnie boleć. Za to teraz dokucza mi gardło. Strasznie mnie
drapie. Chyba mam chrypkę! – dodała i zakasłała trzy razy.
Drugi medyk zajrzał do gardła.
– Nic tu nie widzę. Gardło wygląda na zdrowe.
– Ale paluszek naprawdę mnie boli. Jest cały opuchnięty! Nie mogę nim ruszać – westchnęła
królewna i wyciągnęła rękę do trzeciego medyka, który bezradnie wzruszył ramionami.
– Ja tu nic nie widzę... – wyjąkał i pokłonił się królowi.
Początkowo rodzice bardzo martwili się dolegliwościami swojej ukochanej córeczki. Całymi
latami wzywali do niej medyków z najodleglejszych zakątków kraju i świata. Żaden z nich nie
dopatrzył się poważniejszej choroby. Nikt nie wiedział, co dziewczynce tak naprawdę dolega.
Z czasem, widząc, że królewna tylko udaje, przestali się tym przejmować.
– Mamusiu, źle się czuję – powiedziała pewnego zimowego dnia księżniczka. – Boli mnie
głowa. I gardło też mnie boli. Chyba nie dam rady dzisiaj wstać z łóżka.
– Na pewno ci przejdzie, kochanie. Zobacz, jaki piękny dzień – powiedziała królowa, przy-
puszczając, że córka i tym razem udaje.
– Ale ja naprawdę źle się czuję. Nie mam siły wstać. Wszystko mnie boli... Chyba się od kogoś
zaraziłam.
– Jak się dziś miewa moja kruszynka? – zapytał król, który akurat przyszedł do komnaty kró-
lewny.
– Jestem chora, tatusiu.
– Gdy wstaniesz, wszystko ci minie. Tak jak wczoraj i przedwczoraj…
– Chyba nie, tatusiu. Ja wiem, że czasem kłamałam, udając chorą, ale dziś naprawdę źle się
czuję – odpowiedziała lekko zachrypniętym głosikiem.
Królowa rozsunęła ciężkie zasłony i spojrzała uważnie na rozpalone czoło córki.
– Chyba naprawdę jesteś chora, córeczko – powiedziała zaniepokojona i kazała wezwać
nadwornego medyka.
17

Nadworny medyk, wezwany do komnaty księżniczki, od razu zauważył, że dziewczynka nie-

wątpliwie jest chora. Całymi dniami król i królowa czuwali przy łóżku Kłamczuszki. Na szczęście,
dzięki odpowiednim medykamentom i troskliwej opiece, dziecko wróciło do zdrowia.
– Mamusiu! Tatusiu! Jak się cieszę, że mogę wreszcie wstać z łóżka! Obiecuję, że już nigdy nie
będę udawać chorej! Przepraszam was za wszystkie moje kłamstwa…
– Dobrze, córeczko, że się przyznałaś. I tak sobie pomyślałem, że najlepszym lekarstwem
na twoje dolegliwości będzie on! – powiedział król i wyciągnął spod szaty malutkiego szcze-
niaczka.
Zachwycona dziewczynka od rana do nocy biegała po komnatach, a tuż za nią rozszczeka-
ny Puszek.
– Miałeś rację, mój mężu. Odkąd Kłamczuszka ma nowego przyjaciela, zniknęły wszystkie
jej dolegliwości.
• Rozmowa na temat opowiadania.

N. zadaje dzieciom pytania:
− Gdzie mieszkała królewna Kłamczuszka?
− Jakie kłamstwa wymyślała dziewczynka?
− Kogo najczęściej okłamywała?
− Co się stało, gdy dziewczynka naprawdę zachorowała?
− Co obiecała królewna Kłamczuszka swoim rodzicom?
• Pinokio – zapoznanie z postacią Pinokia.
Obrazek przedstawiający Pinokia.
N. prezentuje dzieciom obrazek Pinokia. Pyta, czy dzieci wiedzą, co to za postać. N. przybli-
ża dzieciom historię o chłopcu z drewna, który bardzo lubił kłamać, a gdy to robił, jego nos
stawał się coraz dłuższy.
• Prawda czy kłamstwo – zabawa dydaktyczna.
Stożek z tektury, gumka, nagranie spokojnej melodii, odtwarzacz CD.
Przed zajęciami N. przygotowuje stożek z tektury. Mocuje do niego gumkę, tak by powstał
długi nos, który dzieci będą mogły założyć.
Dzieci stoją w kręgu i podają sobie stożek – nos Pinokia, z rąk do rąk w rytmie melodii.
Podczas przerwy w nagraniu dziecko, które trzyma w ręku nos Pinokia, wypowiada zda-
nie prawdziwe lub nieprawdziwe, rozpoczynające się od słów: Mam… (np. Mam psa, który
mówi ludzkim głosem). Jeśli zdanie jest nieprawdziwe, zakłada nos Pinokia. Jeśli zdanie jest
prawdziwe, N. włącza nagranie i zabawa trwa dalej.
• Czary-mary, kto jest kim – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Różdżka (zabawka), tamburyn.
Dzieci stoją w rozsypce. Po kolei podchodzą do N., który dotyka różdżką ramion dzieci
i przydziela im jedną z dwóch ról, np. Czary-mary, jesteś koniem lub Czary-mary, jesteś żabą.
Gdy wszystkie dzieci mają już przydzielone role, N. gra na tamburynie, a dzieci poruszają
się w określony sposób, zgodnie z tym, w co przemienił je N. Na mocne uderzenie w tambu-
ryn dzieci gromadzą się w grupach, np. konie do koni, a żabki do żabek.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Spacer w okolicy przedszkola.
• Kolorowe kurtki – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają po wyznaczonym przez N. terenie placu przedszkolnego. Na klaśnięcie
w dłonie przez N. dzieci dobierają się i tworzą koło, zgodnie z kolorem kurtek.
18

III
• Książkowe czary – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Książkowe czary (sł. i muz. Krystyna Gowik).
Nagranie piosenki Książkowe czary,Książkowe
odtwarzacz CD. czary
4 j œj œ j œj œ j j
C G7 C G7 C
&4 œ œ ˙ Œ œ Œ
œ œ œ œ œ œ ˙
Dziś książ-ka z pół - ki spa - dła: bum! I na pod - ło - gę u - pa - dła.
j j j j j jj j j j j
F C F C F G C am D7 G
& œ œ œ œ œ œj œ œ œ œ œ œj œ œ Jœ œJ œ œ œj œj œj œj œj # œ œ Œ
A gdy się o - two-rzy-ła, to z niej wy-sko-czy-ła baj-ko-wa gro-ma -da. A chce-cie wie-dzieć, kto?
j j j j j j j j
& œ œ œ œj œ œ œ œj œ œ œ
C am
œ œj œ œ œ œ œ œj œ œ œ
Ba - ba - Ja - ga na mio-tle przo-dem le - ci, a za nią smo - ki: je-den, dru-gi, trze - ci.
j j j j
& œ œj œ œ œ œ œ œj œ œ œj œj œj œj j œj œ j œj œj œj j œj œ
C am
œ œ œ œ
Po-tem Kot w Bu-tach dziel-nie ma-sze-ru - je, a za Kot-em Kop-ciu-szek ra - doś-nie pod-ska-ku - je.
j j j G
& œ œj œj œ œ j j j j j j j j œ œ œ œ Ó
dm G7 dm
œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ J
Śpią - ca Kró-lew - na i -dzie i wciąż zie - wa. Zły cza -ro-wnik coś pod no-sem śpie - wa.
j j j j j j Cœ œ
& œ œj œ œ œj œ œ œ œj œ œ œ œ œj œj œ œ
C G7 C G7
œ œ œJ
Jaś i Mał-go - sia sło - dy - cze za - ja-da - ją, a wszy-scy ra - zem do nas ma-cha - ją.
j r j j j r j r j r
œ . œ œj œj ˙ œ . œ œj œj ˙ œ . œ œj œj ˙
F G C G7 C F G C dm G7 C
& œ. œ œ œ ˙
D.C al Fine
Na, na, na, na, na na, na, na, na, na, na, na, na, na, na na, na, na, na, na.
Dziś książka z półki spadła: bum! Jacy jesteśmy

I na podłogę upadła.
4 j j
A gdy sięCotworzyła, G
j j
C
Ó
dm G
j j C
to&z niej
4 œwyskoczyła
œ œ œ œ Œ œ œ œ œ Ó
bajkowa gromada. Aœ chcecie
œ œwiedzieć,
œ œkto?
1. Ta - ta cza - sa - mi jest smu - tny, ma - ma za - my - ślo - na.
Baba-Jaga
E na miotle przodem
am leci,
j G C
& ˙ Kot w Butachœ œ dzielnie œ œ ‰

œ maszeruje,
a za nią smoki: jeden, drugi, trzeci.
œ œ œ œ œ Ó
Potem œ œ
a za JaKotem Kopciuszek
lu - bię radośnie podskakuje.
cie - szyć się i śmiać, i śmiać bez koń - ca.
j j j j
œ œ œ œ œj œ j
Śpiąca Królewna idzie i wciąż dm ziewa. F G C
&i œMałgosia
œ słodycze œ œ œ Œ
œ zajadają, œ ˙ Ó
Zły czarownik coś pod nosem śpiewa.
Jaś œ
aRef.:
wszyscy razem
Cią - gle do do nas machają.
- bry hu - mor mam i z ra-do-ścią i - dę przez świat.
j j j j
œ œ œ œ œj œ
j
F G C A dm G C
&œ œ œ œ Œ Ó
œ œ œ œ 19
˙
Cią - gle do - bry hu - mor mam i z ra - do-ścią i - dę przez świat.
Na, na, na, na, na…

Baba-Jaga na miotle przodem leci,
Potem Kot w Butach dzielnie maszeruje,
a za Kotem Kopciuszek radośnie podskakuje.
Śpiąca Królewna idzie i wciąż ziewa.
Jaś i Małgosia słodycze zajadają,
a wszyscy razem do nas machają.
• Rozmowa na temat piosenki.

N. zadaje pytania dzieciom:
− Co się stało, gdy książka spadła z półki?
− Jakie postacie wyskoczyły z książki?
− Ile smoków wyskoczyło z książki?
• Bajkowe postacie – rozwijanie koordynacji słuchowo-ruchowej (elementy metody Émile’a
Jaques’a-Dalcroze’a).
Nagranie piosenki Książkowe czary, odtwarzacz CD.
Dzieci maszerują swobodnie w rytmie piosenki, w określonym kierunku. Na przerwę w mu-
zyce i hasło N. naśladują ruchy bajkowych postaci:
− Kot w Butach – stawiają duże kroki, naśladują machanie ogonem, dotykanie wąsów,
− Jaś i Małgosia – dziewczynki dobierają się w pary z chłopcami, podają sobie ręce i masze-
rują w dowolnych kierunkach,
− Baba-Jaga – drobnymi kroczkami naśladują lot na miotle.
• Stare baśnie – oglądanie książek.
Książki z baśniami (ich stare i nowe wydania).
N. rozkłada na dywanie książki z baśniami (ich stare i nowe wydania). Dzieci oglądają książ-
ki. Odszukują ich nowe wydania. Porównują książki i mówią, co zauważyły (pożółkłe kartki,
zniszczone okładki, inna kolorystyka ilustracji).
• Głosowanie na baśń – zabawa rozwijająca umiejętność podejmowania wspólnych decyzji,
słuchanie baśni.
Trzy różne baśnie.
N. prezentuje dzieciom trzy okładki różnych baśni i pyta, którą z baśni chciałyby posłuchać.
Prosi, by naradziły się i wybrały jedną z nich. Zachęca dzieci do podjęcia wspólnej decyzji.
Jeśli się to nie uda, zwycięży baśń, na którą zagłosuje najwięcej osób (np. przez podniesie-
nie ręki). N. czyta baśń.
• Baśnie z dawnych lat – podsumowanie.
Rozmowa na temat: Czego dowiedziałem/ dowiedziałam się w tym dniu w przedszkolu?
N. rozpoczyna zdania, które są kończone przez wybrane dzieci:
− Dzisiaj w przedszkolu…
− Najciekawsze było…
− Zdziwiłem/ zdziwiłam się…
− Podobało mi się…
− Nie podobało mi się…
• Zabawy dowolne w wybranym kąciku zainteresowań.
• Czynności samoobsługowe zgodne z planem dnia.
20

Dzień 2 Baśniowa matematyka


Co to za bohater? – oglądanie baśni i książeczek. IV.1, IV.2, IV.19
Krasnoludki – zabawa muzyczno-ruchowa. I.5, IV.7
Wyprawa – opowieść ruchowa. I.5
II. Na świecie są różne krasnoludki – rozwijanie umiejętności przeliczania I.5, III.1, III.8,
w zakresie 3. Cele: rozwijanie umiejętności przeliczania w zakresie 3, IV.15
rozwijanie umiejętności stosowania liczebników porządkowych.
Ołowiane żołnierzyki w pudełku – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Księżniczki, rycerz i smok – zabawa ru- I.5, III.9, IV.18
chowa; spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie otoczenia przy-
rodniczego.
III. Nauka piosenki Książkowe czary na zasadzie echa muzycznego. IV.7
Królewicze i królewny – utrwalenie pojęcia para. I.5, IV.7
Zaczarowany zamek – zabawa muzyczno-ruchowa. I.5, IV.7
Baśniowa matematyka – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności przeliczania w zakresie 3,
• rozwijanie umiejętności stosowania liczebników porządkowych.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi przeliczać w zakresie 3,
• stosuje liczebniki porządkowe w zakresie 3.
• osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
• matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii.
Środki dydaktyczne: różne książki z baśniami (dostępne w sali), trzy obrazki krasnoludków,
np. krasnoludek z kwiatkiem, krasnoludek w czapce kucharskiej, krasnoludek z mapą w ręku;
kartoniki z kropkami od 1 do 3, dowolny instrument perkusyjny, bębenek, szarfy w kolorach
niebieskim i czerwonym, tamburyn, karty pracy, cz. 2, karta 1, nagranie spokojnej melodii
(płyta CD), piosenka Książkowe czary (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Królewna i książę – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 15).
• Jak się dziś czujesz? – określanie nastroju (przewodnik, cz. 3, s. 16).
21

• Co to za bohater? – oglądanie książek z baśniami.

Różne książki z baśniami (dostępne w sali).
Dzieci siedzą w małych grupach na dywanie. Oglądają książki z baśniami. Wymieniają się
doświadczeniami na temat znajomości bohaterów baśni.
• Krasnoludki – zabawa muzyczno-ruchowa (autor nieznany, muzyka popularna).
Dzieci ustawiają się w dowolnym miejscu w sali, zachowując odległość od kolegów i kole-
żanek. Powtarzają ruchy za N.
Dzieci:
My jesteśmy krasnoludki, wskazują ręką na siebie,
hopsasa, hopsasa! wykonują dwa podskoki w miejscu,
Pod grzybkami nasze budki, przykucają, łączą ręce nad głową,
hopsasa, hopsasa! wykonują dwa podskoki w miejscu,
Jemy mrówki, żabie łapki. naprzemiennie unoszą dłonie do ust,
Oj, tak, tak! Oj, tak, tak! naśladując jedzenie,
A na głowach krasne czapki. tworzą z dłoni stożek nad głową,
To nasz znak! To nasz znak!
Gdy ktoś zbłądzi, to trąbimy: naśladują grę na trąbce,
Tru-tu-tu! Tru-tu-tu!
Gdy ktoś senny, to uśpimy: splatają ręce na piersi i kołyszą nimi,
Lulu, lu, lulu, lu.
Gdy ktoś skrzywdzi krasnoludka: grożą palcem wskazującym,
Oj, oj, oj! Oj, oj, oj! naśladują ocieranie łez.
To zapłacze niezabudka:
Oj, oj, oj! Oj, oj, oj!
• Wyprawa – opowieść ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 16).
II
Zajęcia 1. Na świecie są różne krasnoludki – rozwijanie umiejętności przeliczania w za-
kresie 3.
• Raz, dwa, trzy, krasnoludek patrzy – zabawa na zasadach zabawy tradycyjnej.
Dzieci ustawiają się w jednej linii. N. wybiera dziecko, które będzie krasnoludkiem. Dziecko
przykuca w pewnej odległości od pozostałych dzieci, tyłem do nich. Gdy zawoła: Raz, dwa,
trzy, krasnoludek patrzy! – dzieci idą w kierunku krasnoludka. Na słowo: patrzy! krasnolu-
dek się odwraca, a dzieci zatrzymują się i stają w bezruchu. Krasnoludek obserwuje dzieci.
Odsyła na linię startową te osoby, które się poruszą. Wygrywa dziecko, które jako pierwsze
dotrze do krasnoludka.
• Trzy krasnoludki – rozwijanie umiejętności przeliczania w zakresie 3.
Trzy obrazki krasnoludków, np. krasnoludek z kwiatkiem, krasnoludek w czapce kuchar-
skiej, krasnoludek z mapą w ręku; kartoniki z kropkami od 1 do 3.
N. umieszcza na tablicy trzy obrazki krasnoludków. Wskazuje po kolei krasnoludki, a dzieci
liczą, ile ich jest. N. pod każdym obrazkiem umieszcza kolejno kartoniki z kropkami.
• Pierwszy krasnoludek – rozwijanie umiejętności stosowania liczebników porządkowych.
Trzy obrazki krasnoludków, np. krasnoludek z kwiatkiem, krasnoludek w czapce kuchar-
skiej, krasnoludek z mapą w ręku; kartoniki z kropkami od 1 do 3.
N. wskazuje obrazki krasnoludków i zadaje pytania: Jak wygląda pierwszy/ drugi/ trzeci kra-
snoludek? Który krasnoludek lubi gotować? O którym krasnoludku możemy powiedzieć, że jest
turystą? Który krasnoludek lubi kwiaty?
22

• Karty pracy, cz. 2, karta 1.

Polecenie:
− To są bohaterowie pewnej baśni. Czy wiesz, jaka to baśń? W odgadnięciu pomogą ci
obrazki, które znajdują się na dole karty. Otocz pętlami tylko postacie kobiet. Policz je.
• Ołowiane żołnierzyki w pudełku – zabawa ruchowa.
Dowolny instrument perkusyjny.
N. gra rytmicznie na dowolnym instrumencie perkusyjnym, dzieci podskakują swobodnie
po sali. Na przerwę w grze dzieci ustawiają się w szeregu przed N., który przy kolejnych
powtórzeniach zmienia swoją pozycję.
• Księżniczki, rycerz i smok – zabawa ruchowa.
Bębenek.
N. wybiera chętne dziecko, które zostaje smokiem, i chętne dziecko, które zostaje ryce-
rzem. Pozostałe dzieci to księżniczki. Księżniczki spacerują po wyznaczonym terenie placu
przedszkolnego. Rycerz naśladuje jazdę konną i biega po wyznaczonym terenie, a smok
stoi w wyznaczonym przez N. miejscu, czyli w smoczej jamie. Na dźwięk bębenka smok
wychodzi z jamy, księżniczki starają się schować za rycerzem, a rycerz próbuje przegonić
smoka. Księżniczka, którą smok dotknie jako pierwszą, zamienia się w rycerza, a ta, którą
dotknie jako drugą, zamienia się w smoka.
• Spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie otoczenia przyrodniczego.
III
• Nauka piosenki Książkowe czary na zasadzie echa muzycznego (przewodnik, cz. 3, s. 19).
• Królewicze i królewny – utrwalenie pojęcia para (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Książkowe czary, odtwarzacz CD, szarfy w kolorach niebieskim i czerwo-
nym, tamburyn.
W zabawie biorą udział dziewczynki – królewny oznaczone szarfami w kolorze niebie-
skim i chłopcy – królewicze oznaczeni szarfami w kolorze czerwonym. Dzieci poruszają się
w dowolnych kierunkach zgodnie z rytmem piosenki. Na dźwięk tamburynu dobierają się
w pary: królewicz z królewną i maszerują para za parą za N.
• Zaczarowany zamek – zabawa muzyczno-ruchowa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Nagranie spokojnej melodii, odtwarzacz CD.
Dzieci chodzą przy nagraniu spokojnej melodii po całej sali, która jest czarodziejskim zam-
kiem. Gdy muzyka cichnie, zatrzymują się w pozycji, w jakiej były w momencie przerwania
muzyki.
• Baśniowa matematyka – podsumowanie.
23

Dzień 3 Nasi ulubieńcy


Baśniowa ilustracja – rozwijanie mowy. IV.2, IV.9
Idzie smok – ćwiczenia dźwiękonaśladowcze. IV.2
Różne minki – zabawa. I.5
II. Zabawy z piosenką Książkowe czary. Cele: ilustrowanie piosenki ru- I.5, III.1, III.2,
chem, kształcenie percepcji słuchowo-ruchowej. IV.7
Zabawy na świeżym powietrzu: Bajkowa postać – zabawa ruchowa; I.5
Brykać jak tygrysek – zabawa ruchowa.
III. Baśniowa postać – ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej. III.1, III.2, IV.9
Nazwanie bohaterów baśni przedstawionych na obrazkach. Określe- V.2, IV.6, IV.9
nie, jakich przedmiotów im brakuje. Odszukanie ich w naklejkach i na-
klejenie na odpowiednie miejsca.
Co robią te postacie? – praca z tablicą demonstracyjną. I.5, IV.9
Nasi ulubieńcy – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• ilustrowanie piosenki ruchem,
• kształcenie percepcji słuchowo-ruchowej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• przedstawia treść piosenki ruchem,
• wie, o czym opowiada piosenka.
• w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Środki dydaktyczne: ilustrowana książka z baśnią (znaną dzieciom), dowolny instrument,
obręcze, woreczek, obrazek przedstawiający baśniową postać podzielony na pięć części,
wskaźnik, tablica demonstracyjna nr 21, karty pracy, cz. 2, karta 2, piosenka Książkowe czary
(płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Baśniowa ilustracja – rozwijanie mowy.
Ilustrowana książka z baśnią (znaną dzieciom).
24

Dzieci siedzą na dywanie. N. otwiera baśń (znaną dzieciom) na stronie z ilustracją. Dzieci
po kolei opisują, co na niej widzą. N. zachęca dzieci do wypowiedzi. Prosi, aby w swoich
wypowiedziach wykorzystały słowa: nad, pod, na, obok.
• Idzie smok – ćwiczenia dźwiękonaśladowcze według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Dzieci za N. naśladują odgłosy, które wydaje smok: puf, puf, puf; uf, uf, uf; klap, klap, klap;
człap, człap, człap; klapu-klapu, klap; tup, tup, tup; chrup, chrup, chrup...
• Różne minki – zabawa (przewodnik, cz. 3, s. 16).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Książkowe czary.
• Rozgrzewka (elementy metody Carla Orffa).
Dowolny instrument.
Dzieci maszerują swobodnie w rytmie dowolnie wybranego przez N. instrumentu: masze-
rują po obwodzie koła, biegną drobnymi kroczkami, skaczą obunóż. Przerwa w grze jest
sygnałem do zmiany kierunku.
• Bajki – reagowanie na sygnał (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Książkowe czary, odtwarzacz CD, obręcze.
W rytmie piosenki dzieci – bajkowe postacie maszerują między obręczami – bajkami. Na ha-
sło: Bajki zajmują miejsca w najbliżej leżących obręczach i przechodzą do przysiadu.
• Zabawa z piosenką Książkowe czary (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci stoją w kręgu.
Dzieci:
Dziś książka z półki spadła: bum! stoją przodem do środka koła, na słowo
I na podłogę upadła. bum uderzają dłońmi w kolana,
A gdy się otworzyła, miarowo klaszczą,
to z niej wyskoczyła
bajkowa gromada. A chcecie wiedzieć, kto?
Baba-Jaga na miotle przodem leci, naśladują lot na miotle,
a za nią smoki: jeden, drugi, trzeci. przenoszą ręce na biodra i maszerują w miej-
scu, wykonują obrót wokół własnej osi,
Potem Kot w Butach dzielnie maszeruje, maszerują w miejscu,
a za Kotem Kopciuszek radośnie podskakuje. podskakują obunóż,
Śpiąca Królewna idzie i wciąż ziewa. stojące najbliżej siebie podają sobie ręce
Zły czarownik coś pod nosem śpiewa. w parach i obracają się wokół własnej osi.
Jaś i Małgosia słodycze zajadają,
• Echo rytmiczne – ćwiczenie dykcji (elementy metody Carla Orffa).

N. śpiewa dzieciom piosenkę a capella. Podczas przerwy wypowiada nazwy postaci z baśni:
Jaś i Małgosia, Królewna Śnieżka, Kopciuszek, Kot w Butach, w nadanym przez siebie rytmie,
równocześnie klaszcząc. Dzieci starają się powtórzyć. Najpierw wszystkie razem, następnie
indywidualnie.
25


• Bajkowa postać – zabawa ruchowa.
Woreczek.
Dzieci stoją w kręgu. N. wręcza jednej osobie woreczek. Na sygnał N. dziecko z woreczkiem
podaje go kolejnej osobie, a ta z kolei podaje go dalej. Na ponowny sygnał N. dziecko, które
trzyma woreczek w ręku, mówi, jaką postacią z baśni jest, np. Kotem w Butach, Babą-Jagą,
Księżniczką na ziarnku grochu.
• Brykać jak tygrysek – zabawa ruchowa.
N. pyta dzieci o to, co tygrysek z Przygód Kubusia Puchatka lubił najbardziej (brykanie).
Dzieci naśladują brykające tygryski.
III
• Baśniowa postać– ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej.
Obrazek przedstawiający baśniową postać podzielony na pięć części.
N. dzieli dzieci na trzyosobowe grupy. Każdej grupie wręcza obrazek podzielony na części.
Dzieci siadają w grupach przy stolikach i układają obrazek. Mówią, co przedstawia i jakie
postaci występują na obrazku.
Polecenie:
− Nazwij bohaterów baśni przedstawionych na obrazkach. Jakich przedmiotów im brakuje?
Odszukaj je w naklejkach i naklej na odpowiednie miejsca.
• Co robią te postacie? – praca z tablicą demonstracyjną.
Tablica demonstracyjna nr 21, wskaźnik.
Dzieci siedzą w kręgu. N. prezentuje tablicę demonstracyjną. Dzieci wspólnie z N. nazywają
przedstawione postacie z baśni. Następnie N. wskazuje kolejno każdą z postaci lub gru-
pę postaci (np. krasnoludki, trzy świnki), a dzieci naśladują ruchy, jakie te postacie mogą
wykonywać, np. Jaś i Małgosia – spacer po lesie, zjadanie słodyczy z piernikowej chatki,
Kopciuszek – zgubienie pantofelka, ucieczka z balu. Potem N. wskazuje losowo wybraną
postać, a dzieci pokazują ruch, który do niej przypisały.
• Nasi ulubieńcy – podsumowanie.
26

Dzień 4 Skąd się biorą książki?


Jak powstaje książka? – zabawa rozwijająca myślenie przyczynowo- IV.1, IV.9
-skutkowe.
Lustra – zabawa. I.5
II. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 10. Cele: kształtowanie odruchu prawi- I.8
dłowej postawy, rozwijanie sprawności fizycznej.
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola; Księż- I.5, III.1, III.9,
niczka, rycerz i żaby – zabawa ruchowa. IV.7
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Książkowe czary. I.5, III.8, IV.7
Instrumentacja piosenki Książkowe czary. IV.7
Dokańczanie kolorowania zakładki do książki według wzoru (rytmu). IV.8, IV.12
Opowieść o Matyldzie Ogrodniczce – rozwijanie percepcji słuchowej. IV.1
Skąd się biorą książki? – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Zabawy konstrukcyjne. I.6, III.1, IV.11
Cele główne:
• kształtowanie odruchu prawidłowej postawy,
• rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• rozwija świadomość własnego ciała,
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach ruchowych.
Środki dydaktyczne: zdjęcia przedstawiające: pisarza, drukarnię, księgarnię (dla N. i dla każ-
dego dziecka); grzechotka, kołatka, bębenki, kastaniety, marakasy, tamburyny, Zeszyt grafo-
motoryczny, s. 6, nagranie muzyki do marszu (płyta CD), piosenka Książkowe czary (płyta CD),
odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Jak powstaje książka? – zabawa rozwijająca myślenie przyczynowo-skutkowe.
Zdjęcia przedstawiające: pisarza, drukarnię, księgarnię (dla N. i dla każdego dziecka).
Dzieci siedzą przodem do N. N. kładzie przed nimi zdjęcia w odpowiedniej kolejności,
jednocześnie mówiąc: Aby książka mogła powstać, najpierw pisarz musi ją napisać. Potem
27

książkę trzeba wydrukować w drukarni. Z drukarni książki trafiają do księgarni, gdzie można
je kupić. Następnie rozdaje dzieciom komplet tych samych zdjęć. Ponownie wypowiada
zdania, a dzieci układają przed sobą zdjęcia w odpowiedniej kolejności.
• Lustra – zabawa (przewodnik, cz. 3, s. 16).
II
Zajęcia 1. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 10 (elementy metody gimnastyki twórczej
Rudolfa Labana).
Nagranie muzyki do marszu, odtwarzacz CD.
• Powitanie baśniowych postaci – ćwiczenie organizacyjne.
Dzieci maszerują po sali w rytmie muzyki. Podczas przerwy w muzyce dzieci zatrzymują
się i wykonują głęboki ukłon, kłaniając się pozostałym dzieciom. Pozostają w bezruchu do
momentu, gdy N. ponownie zacznie odtwarzać nagranie.
• Pracowite krasnoludki – wyczucie ciężaru.
Dzieci wyobrażają sobie, że są krasnoludkami, które pracują w kopalni. Mają przed sobą
ciężkie bryły węgla, a są tacy malutcy. Naśladują podnoszenie brył i ustawiają je w wybra-
nym przez siebie miejscu, jedna na drugiej.
• Przerwa w pracy – rozwijanie wyczucia czasu.
Dzieci siedzą w wygodnych pozycjach na dywanie. N. odlicza czas, wypowiadając liczby.
Gdy N. powie sześć, zadaniem dzieci jest wstać, nie podpierając się przy tym rękami.
• Trasa dla Jasia i Małgosi – rozwijanie wyczucia w przestrzeni.
N. prosi dzieci, by narysowały jedną stopą na dywanie trasę dla Jasia i Małgosi. Po wykona-
niu zadania dzieci skaczą obunóż po trasie, którą narysowały.
• Kangurzyca i Maleństwo – ćwiczenie z mocowaniem.
Dzieci łączą się w pary. Jedno dziecko jest Kangurzycą, a drugie Maleństwem. Kangurzyca
staje za Maleństwem – dzieci łapią się za ręce. Kangurzyca idzie tyłem, próbuje zaprowadzić
Maleństwo w wybrane przez siebie miejsce.
• Droga do domu – ćwiczenie uspokajające.
Dzieci w rytmie muzyki wesoło maszerują, naśladując powrót krasnoludków do domu.
• Księżniczka, rycerz i żaby – zabawa ruchowa.
Bębenek, grzechotka, kołatka.
N. pokazuje dzieciom instrumenty, a dzieci je nazywają. Następnie przypisuje każdemu
instrumentowi odpowiedni ruch, który dzieci naśladują:
− bębenek – kłaniają się jak księżniczki,
− grzechotka – naśladują jazdę rycerza na koniu,
− kołatka – skaczą jak żaby.
Podczas przerwy w grze zastygają w bezruchu.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Książkowe czary (przewodnik, cz. 3, s. 25).
Nagranie piosenki Książkowe czary, odtwarzacz CD..
• Instrumentacja piosenki Książkowe czary (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Książkowe czary, odtwarzacz CD, bębenki, kastaniety, marakasy, tam-
buryny.
28

N. dzieli dzieci na cztery grupy. Pierwsza grupa gra na bębenkach, druga na kastanietach,
trzecia na marakasach, czwarta na tamburynach.
Dzieci:
Dziś książka z półki spadła: bum! grają na bębenkach w rytmie ćwierćnut,
I na podłogę upadła.
A gdy się otworzyła, grają na kastanietach w rytmie ćwierćnut,
to z niej wyskoczyła
bajkowa gromada. A chcecie wiedzieć, kto?
Baba-Jaga na miotle przodem leci, grają na marakasach tremolo,
Potem Kot w Butach dzielnie maszeruje, grają na tamburynach tremolo,
a za Kotem Kopciuszek radośnie podskakuje.
Śpiąca Królewna idzie i wciąż ziewa. grają na kastanietach w rytmie ćwierćnut,
Jaś i Małgosia słodycze zajadają, grają na tamburynach w rytmie ćwierćnut.
• Zeszyt grafomotoryczny, s. 6.
Polecenie:
− Dokończ kolorować zakładkę do książki według wzoru (rytmu).
• Opowieść o Matyldzie Ogrodniczce – rozwijanie percepcji słuchowej.
N. czyta opowieść Klaudii Cebuli, a dzieci ilustrują ją ruchem.
Dawno, dawno temu w królewskim ogrodzie, w drewnianej altanie zamieszkał ogrodnik ze
swoją córką Matyldą (dzieci spacerują po sali i rozglądają się). Każdego dnia uczył ją miłości
do roślin, razem śpiewali piosenki pachnącym różom, bujnym piwoniom i wysokim malwom
(dzieci krzyżują ręce na ramionach). Gdy dziewczynka była już na tyle duża, że sama mo-
gła utrzymać w dłoniach konewkę, wyszła do ogrodu (dzieci naśladują spacer z konewką).
Matylda podlewała ziemię (zatrzymują się i naśladują podlewanie rośliny) i zauważyła coś
niesamowitego – gdy woda spadała na brązowe grudki, rośliny zaczęły rosnąć! (dzieci prze-
cierają oczy ze zdumienia). Matylda nie mogła uwierzyć, że udało jej się wyhodować tak
piękne tulipany. Ze zdziwienia wypowiedziała głośne: Ooo… (dzieci wypowiadają: Ooo…
ze zdziwieniem).
• Skąd się biorą książki? – podsumowanie.
• Zabawy konstrukcyjne.
29

Dzień 5 Zaczarowana książka


W smoczej jamie – zabawy logopedyczne. IV.2
Płyniemy do złotej rybki – zabawa ruchowa rozwijająca współpracę i wy- I.5
obraźnię.
II. Zaczarowana książka – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawności IV.8
manualnej, dbanie o czystość na stanowisku pracy.
Krasnoludki – zabawa muzyczno-ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Baśniowy grajek – zabawa rozwijająca I.5, IV.18
percepcję słuchową; spacer w pobliżu przedszkola.
III. Przypomnienie zabaw muzycznych z całego tygodnia. IV.7
Pracowity jak Kopciuszek – zabawa rozwijająca sprawność manualną. I.7
Bajki, baśnie, bajeczki – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
Praca z kolorową kartą. IV.9
Cele główne:
• rozwijanie sprawności manualnej,
• dbanie o porządek na stanowisku pracy.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wykonuje pracę plastyczną,
• sprząta swoje miejsce pracy.

• w zakresie świadomości i ekspresji kulturowej.
Środki dydaktyczne: cztery rodzaje klocków, stoper, kolorowe sznurki, marakas, pudełko,
piłeczki pingpongowe, gazety zgniecione w kule, wyprawka, karta I, kolorowa karta, naklejki
z postaciami bohaterów, piosenka Książkowe czary (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• W smoczej jamie – zabawy logopedyczne.
Dzieci siedzą w kręgu. N. za każdym razem pokazuje dzieciom ćwiczenie, a dzieci je po-
wtarzają.
30

Smok przebudził się w swojej jamie. Miał tam bardzo mało miejsca, więc zaczął rozpychać się
po ścianach jamy – dzieci wypychają policzki czubkiem języka, najpierw przy zamkniętych,
a następnie przy otwartych ustach. Na wejściu do jamy smok zauważył pajęczynę, chyba
ostatnio zapomniał posprzątać smoczą jamę – dzieci przesuwają czubkiem języka po we-
wnętrznej stronie i zewnętrznej stronie zębów, najpierw górnych, a potem dolnych. Smok
chciał sprawdzić, jaka dziś jest pogoda, wychylił więc głowę z jamy, ale nie był pewien, czy pada
deszcz, czy tylko tak mu się wydawało – dzieci wysuwają i chowają język dwukrotnie przy
otwartych ustach.
• Płyniemy do złotej rybki – zabawa ruchowa rozwijająca współpracę i wyobraźnię (przewod-
nik, cz. 3, s. 16).
II
Zajęcia 1. Zaczarowana książka – zajęcia plastyczne.
• Krasnoludki – zabawa paluszkowa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Dzieci za N.:
Żyją w lesie krasnoludki: trzymają dłonie jedna nad drugą i zbliżają je
duże, średnie i malutkie. do siebie,
Pod grzybami gdzieś mieszkają, jedną dłoń ustawiają palcami do góry, drugą
układają na niej, tworząc kapelusz,
zawsze dużo pracy mają. poruszają swobodnie palcami obu dłoni,
Rano idą po jagódki, wędrują po udach palcami obu dłoni,
naprawiają ptakom budki. robią piąstki i uderzają jedną o drugą,
I wiewiórkom pomagają, wykonują ruchy chwytne palcami obu dłoni,
bo orzechy im zbierają.
Dla jeżyka grabią liście, palcami jednej dłoni drapią drugą dłoń,
by miał ciepło, oczywiście.
Kiedy już po pracy są – nakładają dłonie na siebie i przytulają je
wtedy sobie smacznie śpią. do policzka oraz zamykają oczy.
• Zamek dla księcia i księżniczki – zabawa konstrukcyjna.

Cztery rodzaje klocków, stoper.
N. dzieli dzieci na cztery grupy. Każda z grup podchodzi do jednego ze stanowisk, gdzie
leżą klocki wybranego rodzaju. Zadaniem grupy jest zbudowanie zamku dla księcia i księż-
niczki w określonym przez N. czasie (np. w ciągu 2 minut). Po zbudowaniu budowli dzieci
przechodzą do kolejnego stanowiska. Po zakończonej zabawie dzieci określają, z których
klocków najłatwiej było zbudować zamek, a z których klocków budowla wyszła najlepiej.
• Zaczarowana książka – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta I, kolorowe sznurki.
Polecenia:
− Wypchnij zakładki z karty, a potem wypchnij otwory w zakładkach.
− Przewlecz kolorowe sznurki przez otwory w zakładkach. Podaruj wybraną zakładkę komuś
bliskiemu.
• Zorganizowanie wystawy prac.
• Krasnoludki – zabawa muzyczno-ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 22).
• Baśniowy grajek – zabawa rozwijająca percepcję słuchową.
Marakas.
31

Dzieci stoją w rozsypce tyłem do N. Chętne dziecko podchodzi do N. i staje tyłem do po-
zostałych dzieci. N. podchodzi do dzieci i wręcza jednemu z nich marakas. Dziecko gra na
instrumencie. Po zakończeniu gry dziecko oddaje instrument N. Osoba, która stała tyłem
do pozostałych dzieci ma za zadanie odszukać dziecko, które grało na marakasie.
• Spacer w pobliżu przedszkola.
III
• Przypomnienie zabaw muzycznych z całego tygodnia.
• Pracowity jak Kopciuszek – zabawa rozwijająca sprawność manualną.
Pudełko, piłeczki pingpongowe, gazety zgniecione w kule.
N. umieszcza w pudełku kule z gazet. Pomiędzy nimi umieszcza piłeczki pingpongowe.
Chętne dzieci podchodzą do pudełka i szukają piłeczek. Dziecko, które odnajdzie piłeczkę,
wyciąga ją z pudełka i siada na dywanie. Gdy wszystkie piłeczki zostaną odszukane, dzieci
kolejno ponownie umieszczają je w pudełku. N. kontynuuje zabawę z udziałem kolejnych
chętnych dzieci.
• Baśnie, bajki, bajeczki – ewaluacja.
Rozmowa na temat: Czego dowiedziałem/ dowiedziałam się w tym tygodniu w przedszkolu?
− W tym tygodniu w przedszkolu…
• Praca z kolorową kartą.
Wyprawka, kolorowa karta, naklejki z postaciami bohaterów.
Dzieci wyjmują kolorową kartę i naklejki. N. mówi: Minął kolejny tydzień waszego pobytu
w przedszkolu. Poznaliście wiele nowych rzeczy. Świetnie poradziliście sobie z zadaniami. Od-
szukajcie naklejkę z postacią wiewiórki Zoi i naklejcie ją na kolorowej karcie, na jej cieniu. Na-
stępnie odszukajcie małą naklejkę z wiewiórką i naklejcie ją w kółku na karcie.
32

Luty, tydzień drugi
Temat tygodnia:
Wspaniałe zabawy na śniegu

− wysłuchają opowiadań Agaty Widzowskiej A gu, gu oraz Wiktorii Kowalskiej i Macieja
Ciechomskiego Teatrzyk w Leśnym Przedszkolu
− będą badały właściwości śniegu
− obejrzą płatki śniegu pod lupą
− wysłuchają i nauczą się piosenki Śnieg jest śmieszny
− będą lepiły bałwana
− będą improwizować przy muzyce klasycznej
− będą rozwijać umiejętność przeliczania w zakresie 3
− będą rozwijać umiejętność segregowania
− dowiedzą się, jaki jest prawidłowy ubiór na zabawy na śniegu
− obejrzą reprodukcje malarskie obrazów związanych z zimą
− dowiedzą się, jakie są sporty zimowe
− poznają zasady bezpiecznej zabawy na śniegu
− wykonają pracę plastyczną Sportowa Pani Zima
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Carla Orffa
33

Luty, tydzień 2 Wspaniałe zabawy na śniegu
Dzień 1 Bezpieczna zabawa zimą

I. Zima – zabawa powitalna. I.5, II.3, III.1

Oglądanie albumów, obrazków (zdjęć) przedstawiających krajobraz IV.2
zimowy.
II. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej A gu, gu. Cele: rozwijanie III.9, IV.2, IV.5
mowy, rozwijanie zainteresowań zabawami zimowymi.
Przejście przez zaspę – zabawa ruchowa. I.5, III.1
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola – obser- I.5, III.8, III.9
wowanie krajobrazu zimowego; Lepimy bałwana – wspólne lepienie
bałwana, nadanie mu imienia.
III. Śnieg jest śmieszny – zapoznanie z piosenką tygodnia. I.5, III.8, IV.7
Zima – rozwijanie koordynacji słuchowo-ruchowej. IV.1, IV.2, IV.19
Jak bezpiecznie bawić się zimą? – poznanie zasad bezpieczeństwa pod- II.2, II.9, III.2,
czas zabaw zimą. IV.1, IV.19
Bezpieczne zabawy zimą – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie zainteresowań zabawami zimowymi.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wymienia zabawy na śniegu.
Środki dydaktyczne: wachlarze emocji, albumy i książki ze zdjęciami (obrazkami) przedsta-
wiającymi zimę, sześć gwiazdek śniegowych wyciętych z białego kartonu, skakanki, nagranie
dowolnej muzyki (pozyskane przez N.), instrumenty: tamburyny, grzechotki, kołatki, dzwon-
ki, trójkąty, bębenek; tablica demonstracyjna nr 22, dwa węgielki, marchewka, garnek, miotła,
piosenka Śnieg jest śmieszny (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Zima – zabawa powitalna.
Dzieci siedzą w kole. N. wypowiada nazwy kolorów. Dzieci, które odnajdą na swoim ubra-
niu dany kolor, wstają. Kiedy N. wypowie hasło: Zima!, wszystkie dzieci wstają, chwytają się
za ręce i tworzą koło, wypowiadając słowo zima cicho, a potem głośno.
34

Wspaniałe zabawy na śniegu Luty, tydzień 2

Wachlarze emocji.
• Oglądanie albumów, obrazków (zdjęć) przedstawiających krajobraz zimowy.
Albumy i książki ze zdjęciami (obrazkami) przedstawiającymi zimę.
Dzieci wraz z N. oglądają albumy/ książki związane z zimą. N. prosi, aby opowiedziały o tym,
co widzą na zdjęciach. Pyta dzieci, czy wiedzą, jaka to pora roku, po czym poznały, że jest to
zima. Omawia charakterystyczne cechy zimy.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 22 – rozwijanie motoryki dużej.
Skakanki, nagranie dowolnej muzyki, instrumenty: tamburyny, grzechotki, kołatki, dzwon-
ki, trójkąty, bębenek.
• Orkiestra – zabawa ruchowa.
Dzieci biegają po sali. Na dźwięk grzechotki zatrzymują się. N. mówi, na jakim instrumen-
cie będą teraz grać (np. na gitarze, bębenku, flecie, skrzypcach, trąbce), a dzieci naśladują
ruchem grę na nim.
• Skaczące nutki – zabawa ruchowa.
N. rozkłada na podłodze skakanki, tworząc z nich pięciolinię. Dzieci są nutkami. Biegają
dookoła pięciolinii, a na dźwięk bębenka wskakują na nią i przeskakują pomiędzy ska-
kankami.
• Muzyczna ruletka – zabawa ruchowa.
Dzieci maszerują po obwodzie koła. N. rozkłada we wnętrzu koła różne instrumenty, w ta-
kiej ilości jak liczba dzieci, mieszając je między sobą. Dzieci słuchają nagrania dowolnej
muzyki. Kiedy muzyka cichnie, zatrzymują się i biorą do rąk instrument, który jest przed
nimi. Na tym instrumencie grają tyle razy, ile razy zagra N. Następnie odkładają instrument
i znów maszerują po obwodzie koła, słuchając muzyki.
• Poruszamy się zgodnie z muzyką – zabawa ruchowa z wykorzystaniem instrumentów.
N. gra na instrumentach. Dzieci wykonują ruchy, które zostały przypisane poszczególnym
instrumentom:
− bębenek – maszerują, tupiąc,
− grzechotka – klaszczą w dłonie,
− kołatka – obracają się wokół własnej osi.
Na przerwę w grze zastygają w bezruchu.
• Śnieżynki – zabawa ruchowa przy muzyce.
Dzieci zamieniają się w śnieżynki. Gdy N. gra na trójkącie, śnieżynki wirują wokół własnej osi.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej A gu, gu.
• Zima biała – zabawa z rymowanką.
Tamburyn.
Dzieci w parach spacerują po sali. Na uderzenie w tamburyn siadają naprzeciwko siebie.
Klaszczą wzajemnie w swoje prawe i lewe dłonie i powtarzają rymowankę Jowity Pio-
trowskiej.
Zima, zima, zima biała
wszystkie dzieci przywitała.
35

Przez całą noc padał śnieg. Dzieci bardzo się ucieszyły, że mogą ulepić bałwana w przedszkol-
nym ogródku. Pani postanowiła porozmawiać z nimi o odpowiednim zachowaniu się w czasie
zimy. Bartek słuchał bardzo uważnie.
Następnego dnia była sobota i rodzice Bartka zaplanowali rodzinny spacer i jazdę na sankach.
– Mamo, wszyscy musimy się ciepło ubrać i pamiętać o czapkach, szalikach i rękawiczkach
– powiedział chłopiec.
– A gu, gu – odpowiedział młodszy braciszek, Wojtuś.
Tata ciągnął sanki, na których siedziały dzieci, a mama szła obok i lepiła po drodze śniegowe
kulki.
– Mamo, trzeba tak rzucać kulkami, żeby nikomu nie zrobić krzywdy i nie trafić w oko – po-
wiedział Bartek.
– A gu, gu – potwierdził mały Wojtuś.
Kiedy dotarli do najbliższego pagórka, zobaczyli mnóstwo bawiących się dzieci. Niektóre
siedziały na sankach, a inne na plastikowych jabłuszkach. Dorośli pilnowali, żeby dzieci zjeż-
dżały z górki po kolei. W ten sposób dbali o bezpieczeństwo i dzięki temu nie dochodziło do
zderzenia.
– Dobrze, że ta górka nie jest blisko ulicy, po której jeżdżą samochody, bo wtedy nie jest bez-
piecznie – powiedział Bartek.
– A gu, gu – zgodził się braciszek.
Wszyscy świetnie się bawili. Starsi dbali o młodszych i pomagali sobie, gdy ktoś spadł z roz-
pędzonych sanek. Tata, dla żartu, spadł aż cztery razy, ale na szczęście miał na sobie nieprze-
makalny strój narciarski. Bartek wspomniał, że każdy łyżwiarz i narciarz powinien przed jazdą
sprawdzić stan sprzętu.
– A gu, gu – potwierdził Wojtuś.
– Widzę, że mamy bardzo mądrych synów – stwierdziła mama. – Może na koniec ulepimy
wspólnie bałwanka i nadamy mu imię?
– Wiem! Nasz bałwanek będzie miał na imię Guguś! – zaproponował Bartek.
− Jaka pora roku została przedstawiona w opowiadaniu?
− Jak mieli na imię bracia?
− Co robili rodzice z dziećmi na spacerze?
− Co rodzina zrobiła pod koniec spaceru?
− Jak nazwano bałwanka?
• Jakie zabawy zimowe lubię? – ćwiczenia słownikowo-pantomimiczne.
Sześć gwiazdek śniegowych wyciętych z białego kartonu, tablica demonstracyjna nr 22.
Dzieci siedzą na dywanie. N. kładzie przed nimi tablicę demonstracyjną i sześć gwiazdek.
Wskazuje zdjęcia i nazywa przedstawione na nich zabawy zimowe: lepienie bałwana,
zjazdy na sankach i jabłuszkach, zabawa w robienie śladów na śniegu, jazda na łyżwach.
Następnie pyta: Jakie zabawy zimowe lubicie? Chętne dzieci odpowiadają i kolejno kładą
gwiazdkę śniegową we właściwym miejscu na tablicy. Pozostałe dzieci przedstawiają daną
zabawę w formie pantomimy.
• Przejście przez zaspę – zabawa ruchowa.
Tamburyn.
Dzieci maszerują w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Na przerwę w grze i zawołanie:
Przejście przez zaspę! dzieci wysoko unoszą kolana. Kiedy N. ponownie zagra na tambury-
nie, dzieci kontynuują zabawę.
36


• Spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie krajobrazu zimowego.
• Lepimy bałwana – wspólne lepienie bałwana i nadawanie mu imienia.
Dwa węgielki, marchewka, garnek, miotła.
N. wspólnie z dziećmi lepi trzy kule i kolejno toczy je po śniegu. N. układa kule jedną na
drugiej, formując z nich bałwana. Dzieci go ozdabiają. Wtykają węgielki w miejsca oczu,
marchewkę w miejsce nosa. N. umieszcza garnek na głowie bałwana. Dzieci z boku dokła-
dają miotłę. Gdy bałwan jest gotowy, wspólnie tańczą wokół niego.
III
• Śnieg jest śmieszny – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Śnieg jest śmieszny (sł. i muz. Krystyna Gowik).
Śnieg
Nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny, jest śmieszny
odtwarzacz CD.
j j
F B C7 F B C F
& b C œ. œ œ œ œ œ ˙ ˙ Ó œ. œ œ œ œ œ ˙ ˙ Ó
1. Śnieg za-sy - pał dro - gi, po - la. Jak tu do-trzeć do przed-szko - la?
2
œ . œj œ œ
G C G C
&b œ œ œ œ œ œ œ œ ˙ ˙
Bia - łe płat - ki sy - pią wko - ło. A nam jest we - so - ło!
& b .. œ œ œ œ œ œ œ Œ œ œ œ Œ
F C C7 F
œ œ œ œ
Ref.: Śnieg jest śmie - szny: ha, ha, ha. Ra - zem z dzieć - mi san - ki pcha.
C C7 F
&b œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ
Ra - zem ba - wi się śnież - ka - mi. Coś tam sze - pcze z bał - wan - ka - mi.
j j .
B hmo F5 D G C7 F
&b œ œ œ œ œ œ
œ Œ œ œ œ œ
œ œ œ œ Œ .
Sy - pie cza - sem w bu - zie i pę - ka ze śmie - chu: hi, hi, hi!
1. Śnieg zasypał drogi, pola.

W białym fartuszku
Jak tu dotrzeć do przedszkola?
A4nam j j j j .. œj œj œj œj œ j j
Białe
dmpłatki sypią wkoło.
G C G dm
b j j j
& 4œ œ œ œ œ œ œ œ œ œj œ œ œ
jest wesoło!
œ
Ref.: Śnieg
1. Bie jest
- lut śmieszny: ha, ha, ha.dzi - siaj za - ło - ży
1442443
- kie far - tusz - ki - my Ko - lo - ro - we pły - ny cze -

Razem z dziećmi sanki
i prze-dziw-ne cu - pcha.
da ra - zem u - two-rzy - my.
j tam j jszepcze j j j j2x j j

œ œ œj œj œ
C dm C dm
j
Razem bawi się śnieżkami.
& b œ œ œ œ œ w buzie
Coś
Sypnie czasem œ i œ œ œ œ œ
z bałwankami.œ
œ
∑
pęka
ka - jązenaśmiechu:
zmie-sza -hi, hi, hi!No i zo - ba - czy - my,
nie. co się wte-dy sta - nie.
j j j j j
& b .. œj œj œ ‰ œ œ œj œ œ œ œ j j .
B C F dm B C F
œ œ œ ‰ œ œ œ œ œ œ œ .
Ref.: La-, la-, la-, la - bo-ra - to - rium ma - łe. La-, la-, la-, peł-ne za - ga - dek ca - łe. 37
Polska to nasza ojczyzna

2. Place zabaw zasypane.

Domy w śniegu zakopane.
Biały puch wciąż z nieba leci.
Cieszą się więc dzieci!
Ref.: Śnieg jest śmieszny… 2x
− O jakiej porze roku mówi piosenka?
− Jaki jest śnieg w piosence?
− Co się dzieje, gdy sypie śnieg?
• Zaznaczenie refrenu klaśnięciem podczas słuchania nagrania piosenki.
Nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny, odtwarzacz CD.
• Zima – rozwijanie koordynacji słuchowo-ruchowej (elementy metody Carla Orffa).
Dzieci maszerują po okręgu w rytmie piosenki. Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się,
zwracają przodem do środka koła i wykonują ruchy zgodnie z tekstem Bożeny Formy.
Dzieci:
Drobny śnieżek z nieba prószy, naśladują spadające płatki śniegu,
bardzo zimno wszystkim w uszy, pocierają dłonią o dłoń i dotkają uszu,
szczypie nos, policzki, broda, dotykają nosa, policzków, brody,
bo zimowa jest pogoda. miarowo klaszczą.
• Jak bezpiecznie bawić się zimą? – poznanie zasad bezpieczeństwa podczas zabaw zimą.
Tablica demonstracyjna nr 22.
Dzieci oglądają zdjęcia. N. zadaje pytania i wydaje polecenie:
− W co bawią się dzieci zimą?
− Jaka jest wasza ulubiona zabawa zimowa?
− Powtarzaj za mną nazwy sportów zimowych.
− Na co musimy uważać, bawiąc się w rzucanie śnieżkami, jeżdżąc na nartach czy sankach?
− Przed czym chroni kask?
− Gdzie można jeździć na łyżwach?
N. tłumaczy dzieciom, dlaczego nie można jeździć np. po zamarzniętych stawach, chociaż
jest tam bardzo gruby lód.
• Bezpieczne zabawy zimą – podsumowanie.
38

Dzień 2 W sklepie sportowym


Zimowo – ćwiczenia słuchowe. IV.1, IV.2, IV.19
Zabawne bałwanki – zabawa rozwijająca spostrzegawczość i kreatyw- I.5, II.1, II.2, II.4,
ność. IV.7
Skaczące nutki – zabawa ruchowa. I.5
II. W sklepie sportowym – ćwiczenia w liczeniu. Cele: rozwijanie umiejęt- I.5, III.1, III.8,
ności przeliczania w zakresie 3, rozwijanie umiejętności segregowania. IV.12, IV.15
Pada śnieg – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Wiatr i śnieżynki – zabawa orientacyjno- I.5, III.9, IV.18
-porządkowa; spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie otocze-
nia przyrodniczego.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Śnieg jest śmieszny. Nauka pierwszej zwrot- IV.7
ki na zasadzie echa muzycznego.
Zaspy śniegu – ćwiczenie umiejętności wykonywania podskoków I.5, IV.7
obunóż.
Gra z bałwankiem – zabawa słuchowa. I.5, IV.7
Zakupy – zabawa tematyczna. III.1, III.4, III.5,
III.8
W sklepie sportowym – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności przeliczania w zakresie 3,
• rozwijanie umiejętności segregowania.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi przeliczać w zakresie 3,
• stosuje określenia najmniej, najwięcej.
Środki dydaktyczne: obrazki przedstawiające: bałwana, sanki, narty, łyżwy; trzy sylwety
bałwanków z różnymi minami (np. wesoły, smutny, zdziwiony), zabawki z kącików zaintere-
sowań, obrazki przedstawiające sprzęt sportowy: narty, sanki, łyżwy, kombinezony, czapki,
rękawiczki, kaski; kartoniki z kropkami od 1 do 3, obrazki: trzy z parą łyżew, dwa z parą nart,
jeden z sankami; trzy kolorowe szarfy, obrazki przedstawiające: czapkę, szalik, kurtkę, ręka-
wiczki, kask, kombinezon sportowy, gogle narciarskie, klapki, kapelusz słomkowy, koszulka
39

na ramiączkach, kalosze, peleryna przeciwdeszczowa; tamburyn, kukiełka bałwanka wyko-

nana z białej skarpetki wypchanej watą, pałeczka, trójkąt, zabawki z kącików zainteresowań,
karty pracy, cz. 2, karta 3, piosenka Śnieg jest śmieszny (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Zima – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 34).
• Zimowo – ćwiczenia słuchowe.
Obrazki przedstawiające: bałwana, sanki, narty.
Dzieci siedzą w kręgu. N. pokazuje obrazki przedstawiające: bałwana, sanki, narty. Dzieci
dzielą rytmicznie (na sylaby) ich nazwy, klaszcząc.
• Zabawne bałwanki – zabawa rozwijająca spostrzegawczość i kreatywność.
Trzy sylwety bałwanków z różnymi minami (np. wesoły, smutny, zdziwiony).
Dzieci siedzą w półkolu. N. układa przed nimi sylwety bałwanków z różnymi minami. Dzieci
mówią, jakie emocje przedstawiają miny bałwanków. Następnie je naśladują. Potem pró-
bują określić, dlaczego bałwanki są wesołe, smutne lub zdziwione. N. rozpoczyna zabawę.
Zabawa trwa tak długo, aż wszystkie dzieci się wypowiedzą.
• Skaczące nutki – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 35).
II
Zajęcia 1. W sklepie sportowym – ćwiczenia w liczeniu.
• Rozwiązywanie zagadek Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Obrazki przedstawiające: łyżwy, bałwana, narty, sanki.
N. umieszcza na dywanie obrazki przedstawiające: sanki, łyżwy, narty, bałwana. Czyta za-
gadki. Dzieci podają ich rozwiązanie, pokazując odpowiedni obrazek.
Kiedy zima śniegiem sypnie,
weźmiesz deseczki i je do nóg przypniesz. (narty)
Same pędzą w dół, choć nie mają kół.
By wciągnąć je pod górę, musisz mieć sznurek. (sanki)
Lepiły go dzieci ze śniegu przez cały ranek
i oto stoi przed domem śniegowy... (bałwanek)
Gdy otworzą lodowisko, możesz na nich jeździć tam,
robić zwroty, piruety, pędzić, jakby gnał cię wiatr. (łyżwy)
• W sklepie sportowym – zabawy z przeliczaniem.
Kartoniki z kropkami od 1 do 3, obrazki: trzy z parą łyżew, dwa z parą nart, jeden z sankami;
trzy kolorowe szarfy.
N. rozkłada na dywanie obrazki i szarfy. Każdą szarfę oznacza kartonikiem z odpowiednią
liczbą kropek. Dzieci umieszczają w szarfach właściwą liczbę obrazków (zgodnie z liczbą
kropek na kartonikach). Następnie wskazują, w której szarfie jest najwięcej elementów,
a w której najmniej.
• Zimowa garderoba – zabawa utrwalająca umiejętność segregowania przedmiotów.
Obrazki przedstawiające: czapkę, szalik, kurtkę, rękawiczki, kask, kombinezon sportowy,
gogle narciarskie, klapki, kapelusz słomkowy, koszulkę na ramiączkach, kalosze, pelerynę
przeciwdeszczową; dwie szarfy.
40

N. rozkłada na dywanie obrazki oraz dwie szarfy. Dzieci segregują obrazki, dzieląc je na
garderobę zimową i tę, z której korzystamy w innych porach roku. Dzieci z pomocą N. okre-
ślają, jaki jest prawidłowy strój, który zakładamy, gdy chcemy uczestniczyć w zabawach na
śniegu.
Polecenie:
− Przyjrzyj się półkom w sklepie sportowym. Nazwij przedmioty każdego rodzaju. Policz je.
Wynik liczenia pokaż na palcach. Narysuj w ramkach odpowiednią liczbę kropek.
• Pada śnieg – zabawa ruchowa.
Dzieci podnoszą ręce do góry. Następnie opuszczają je stopniowo w dół, obracając się wo-
kół własnej osi, i przysiadają.
• Wiatr i śnieżynki – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Tamburyn.
Gdy wieje wiatr (N. potrząsa tamburynem), śnieżynki wirują (dzieci biegają). Gdy wiatr prze-
staje wiać (tamburyn cichnie), śnieżynki opadają na ziemię (dzieci wykonują przysiad pod-
party lub przykucają).
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Śnieg jest śmieszny. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa
muzycznego (przewodnik, cz. 3, s. 37).
• Zaspy śniegu – ćwiczenie umiejętności wykonywania podskoków obunóż (elementy me-
tody Carla Orffa).
Tamburyn.
Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach zgodnie z rytmem granym na tamburynie. Gdy
usłyszą mocne uderzenia w instrument, wykonują skoki obunóż – przeskakują śniegowe
zaspy.
• Gra z bałwankiem – zabawa słuchowa.
Kukiełka bałwanka wykonana z białej skarpetki wypchanej watą, kartoniki z kropkami od 1
do 3, pałeczka, trójkąt.
Dzieci siadają w kręgu. N. umieszcza w środku kukiełkę bałwanka i rozkłada wokół niego
kartoniki z narysowanymi kropkami nadrukiem do dołu. Chętne dziecko podchodzi do
bałwanka, losuje kartonik i liczy kropki. Otrzymuje od N. trójkąt i pałeczkę. Uderza w trójkąt
tyle razy, ile kropek jest na kartoniku. Przekazuje trójkąt innemu dziecku, które wylosowało
kartonik.
N. pokazuje dzieciom, jak należy prawidłowo trzymać trójkąt i pałeczkę.
• Zakupy – zabawa tematyczna.
Zabawki z kącików zainteresowań, obrazki przedstawiające sprzęt sportowy: narty, sanki,
łyżwy, kombinezony, czapki, rękawiczki, kaski.
Przed zabawą N. przypomina, w jaki sposób należy zachować się w sklepie oraz czym jest
sklep sportowy i co można w nim kupić.
N. wybiera chętne dziecko, które będzie sprzedawcą. Pozostałe dzieci są kupującymi – robią
zakupy w sklepie. Sprzedawca ma przed sobą zabawki i obrazki sprzętu sportowego. Kupu-
jący mówią: Dzień dobry. Poproszę... Do widzenia.
41

• W sklepie sportowym – podsumowanie.

Dzień 3 Sporty i zabawy zimowe


Bałwanek – zabawa rozwijająca percepcję wzrokową. IV.2, IV.9
Sporty i zabawy zimowe – składanie obrazków z części. IV.2
Muzyczna ruletka – zabawa ruchowa. I.5
II. Zabawy z piosenką Śnieg jest śmieszny. Cele: rozwijanie umiejętności I.5, III.1, III.2,
uczestnictwa we wspólnej zabawie, kształcenie percepcji słuchowo- IV.7
-ruchowej.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawy z sankami na śniegu; Celuj I.5
śnieżką – zabawa z elementem rzutu.
III. Kodeks bezpiecznej zabawy na śniegu – wspólne opracowanie. III.1, III.2, IV.9
Saneczkarze – zabawa ruchowa. I.5
Sporty i zabawy zimowe – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności uczestnictwa we wspólnej zabawie,
• kształcenie percepcji słuchowo-ruchowej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi zgodnie współpracować z rówieśnikami podczas zabaw przy muzyce,

42

Środki dydaktyczne: obrazek bałwanka, koperty, obrazki (pocięte na trzy–cztery części)

przedstawiające: jabłuszka, sanki, narty, łyżwy; dowolny instrument perkusyjny, tamburyn,
bębenek, sanki, arkusz szarego papieru (lub duży karton) w kształcie bałwanka, marker, małe
obręcze, piosenka Śnieg jest śmieszny (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Bałwanek – zabawa rozwijająca percepcję wzrokową.
Obrazek bałwanka.
Dzieci siedzą w kręgu. N. pokazuje obrazek bałwanka. Porusza nim przed dziećmi – w pra-
wą stronę, w lewą stronę, do góry, na dół, a dzieci wodzą wzrokiem za bałwankiem.
• Sporty i zabawy zimowe – składanie obrazków z części.
Koperty, obrazki (pocięte na trzy–cztery części) przedstawiające: jabłuszka, sanki, narty, łyżwy.
N. wręcza chętnym dzieciom koperty z umieszczonymi w nich pociętymi obrazkami. Dzie-
ci wyjmują elementy i składają obrazki w całość. Nazywają przedstawione na obrazkach
przedmioty. Określają, podczas jakich zabaw zimowych lub uprawiania sportów zimowych
można z nich korzystać.
• Muzyczna ruletka – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 35).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Śnieg jest śmieszny.
Dowolny instrument perkusyjny, nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny (wersja instrumen-
talna), odtwarzacz CD.
Dzieci poruszają się w rytmie granym przez N. na instrumencie perkusyjnym: maszerują po
obwodzie koła, biegną na palcach, swobodnie maszerują w dowolnych kierunkach. Na sy-
gnał ponownie tworzą koło i wykonują ukłony w rytmie piosenki.
• Sanki – utrwalenie pojęcia para (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, tamburyn.
Dzieci swobodnie poruszają się w określonym kierunku zgodnie z rytmem piosenki.
Na przerwę w muzyce i dźwięk tamburynu dobierają się w pary. Stają jedno za drugim,
podają sobie ręce – tworzą zaprzęgi i maszerują w rytmie granym na instrumencie.
• Zabawa z piosenką Śnieg jest śmieszny (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci stoją w parach w dowolnych miejscach na środku sali.
Dzieci:
1. Śnieg zasypał drogi, pola. podają sobie ręce i obracają w parach,
Białe płatki sypią wkoło. zatrzymują się, zwrócone przodem do siebie
A nam jest wesoło! naśladują spadające płatki śniegu,
Ref.: Śnieg jest śmieszny: ha, ha, ha. miarowo klaszczą,
Razem z dziećmi sanki pcha.
Razem bawi się śnieżkami. chwytają się pod ręce (haczyki) i obracają
Coś tam szepcze z bałwankami. wokół własnej osi,
Sypnie czasem w buzie i zatrzymują się, zwracają przodem do siebie
pęka ze śmiechu: hi, hi, hi! i miarowo klaszczą,
43

2. Place zabaw zasypane. robią daszek nad głową,

Domy w śniegu zakopane.
Biały puch wciąż z nieba leci. naśladują padający śnieg,
Cieszą się więc dzieci! obracają się wokół własnej osi,
Ref.: Śnieg jest śmieszny… tak samo jak po pierwszej zwrotce.
• Zimowe przeszkody – rozwijanie koncentracji podczas działania (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny, odtwarzacz CD, bębenek, małe obręcze.
Dzieci maszerują w dużym kole w rytmie piosenki. Po zewnętrznej stronie koła N. rozłożył
małe obręcze w niewielkich odległościach między nimi. Kiedy dzieci usłyszą dźwięki bę-
benka grane w rytmie ćwierćnut, zaczynają maszerować za N. Kiedy usłyszą dźwięki bę-
benka grane w rytmie ósemek, biegną slalomem między obręczami.
• Zabawy z sankami na śniegu.
Sanki.
Dzieci korzystają z sanek zgodnie z zasadami ich użytkowania. Ciągną sanki za sznurek,
z pomocą N. przewożą rówieśników.
• Celuj śnieżką – zabawa z elementem rzutu.
Dzieci ustawiają się w jednym rzędzie. Lepią śnieżki i kolejno rzucają nimi w stronę wyzna-
czonego celu, np. pnia drzewa. Każde dziecko liczy, ile razy trafiło do celu.
III
• Kodeks bezpiecznej zabawy na śniegu – wspólne opracowanie.
Arkusz szarego papieru (lub duży karton) w kształcie bałwanka, marker.
Dzieci z pomocą N. (który naprowadza je, zadając pytania) podają propozycje, jak bez-
piecznie bawić się na śniegu. N. zapisuje je na kartonie w kształcie bałwanka.
Propozycje zadań do zapisania w kodeksie:
• Baw się na śniegu pod opieką dorosłych.
• Nie rzucaj śnieżkami w twarze kolegów i koleżanek
• Zjeżdżaj na sankach w miejscach oddalonych od ulicy.
• Do jazdy na nartach wybieraj sprawdzone miejsca.
• Jazdę na łyżwach trenuj tylko na lodowisku.
• Saneczkarze – zabawa ruchowa.
Nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD.
Dzieci dobierają się w pary. Stają jedno za drugim i podają sobie ręce – będą saneczkarza-
mi. W rytmie melodii poruszają się w dowolnych kierunkach. Podczas przerwy w muzyce
dzieci puszczają ręce i przechodzą do leżenia – saneczkarze wpadają do zaspy. Zabawę
powtarzamy kilka razy, saneczkarze w parach zamieniają się miejscami.
• Sporty i zabawy zimowe – podsumowanie.
44

Dzień 4 Zimowe eksperymenty


Badanie właściwości śniegu. IV.2, IV.13
Poruszamy się zgodnie z muzyką – zabawa ruchowa z wykorzystaniem I.5
instrumentów.
Zabawy na świeżym powietrzu: oglądanie gwiazdek śniegowych przez I.5, III.1, III.9,
lupy; Chodzimy po śladach – zabawa ruchowa. IV.2, IV.13
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Śnieg jest śmieszny. I.5, III.8, IV.7
Instrumentacja piosenki Śnieg jest śmieszny. IV.7
Śnieżynki – ćwiczenia oddechowe. IV.1, IV.2
Biały zamek – zabawy konstrukcyjne. IV.1
Zabawy zimą – zabawa ruchowa. I.5, IV.2
Zimowe eksperymenty – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Zabawy dowolne w wybranych kącikach zainteresowań. I.6, III.1, IV.11
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: dwie lub trzy miski, duży słoik, śnieg, ręcznik papierowy, lupy, instru-
menty: janczary, drewienka, bębenki, tamburyny; gazety, białe papierowe kubeczki, nagranie
muzyki do marszu (płyta CD), piosenka Śnieg jest śmieszny (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Badanie właściwości śniegu.
Dwie lub trzy miski, duży słoik, śnieg, ręcznik papierowy, lupy.
N. ustawia dwie lub trzy miski i wkłada do nich przyniesiony śnieg. Prosi dzieci o dotknięcie
śniegu. Wspólnie z nimi określa jego cechy, np.: śnieg jest biały, delikatny, puszysty, składa
45

się z wielu gwiazdek, jest zimny, daje się zgniatać, topi się pod wpływem ciepła, zmienia
się w wodę. N. przekazuje ciekawostki na temat śniegu. Następnie dzieci wycierają ręce
w ręcznik papierowy. Gdy śnieg się roztopi, N. zlewa wodę z misek do słoika. Dzieci oglą-
dają wodę przez lupy. N. zwraca uwagę dzieci na to, że woda po stopniałym śniegu nie jest
czysta. Przestrzega dzieci przed jedzeniem śniegu.
Śnieg powstaje w chmurach, gdzie znajduje się wiele wody w postaci kropelek pary wod-
nej. Gdy jest bardzo zimno, kropelki pary wodnej zmieniają się w kryształki lodu i w postaci
płatków śniegu opadają na ziemię.
• Poruszamy się zgodnie z muzyką – zabawa ruchowa z wykorzystaniem instrumentów (prze-
wodnik, cz. 3, s. 35).
II
Zajęcia 1. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 10 (elementy metody gimnastyki twórczej
Rudolfa Labana) (przewodnik, cz. 3, s. 28).
• Oglądanie gwiazdek śniegowych przez lupy.
Lupy.
N. wręcza dzieciom lupy. Proponuje im łapanie na rękawiczkę opadających gwiazdek
śniegowych i oglądanie ich przez lupy. Dzieci dzielą się spostrzeżeniami.
• Chodzimy po śladach – zabawa ruchowa.
Dzieci dobierają się parami i ustawiają się jedno za drugim. Pierwsze dziecko stawia duże
kroki. Drugie dziecko idzie po śladach pierwszego. N. ogłasza zmianę ustawienia w parach
i zabawa się powtarza.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Śnieg jest śmieszny (przewodnik, cz. 3, s. 43–44).
• Instrumentacja piosenki Śnieg jest śmieszny (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Śnieg jest śmieszny, odtwarzacz CD, instrumenty: janczary, drewienka,
bębenki, tamburyny.
Dzieci:
1. Śnieg zasypał drogi, pola. grają na janczarach w rytmie ćwierćnut,
Białe płatki sypią wkoło. grają na drewienkach w rytmie ćwierćnut,
A nam jest wesoło!
Ref.: Śnieg jest śmieszny: ha, ha, ha. grają na tamburynach tremolo,
Razem z dziećmi sanki pcha.
Razem bawi się śnieżkami. grają na bębenkach w rytmie ćwierćnut,
Coś tam szepcze z bałwankami.
Sypnie czasem w buzie i grają na tamburynach tremolo.
pęka ze śmiechu: hi, hi, hi!
• Śnieżynki – ćwiczenia oddechowe.
Gazety.
Dzieci rwą gazety na kawałki i formują z nich małe kulki. Następnie układają kulki na otwar-
tej dłoni. Wykonują wdech nosem i jednym silnym wydechem zdmuchują kulki z dłoni.
N. powtarza zabawę kilka razy. Za każdym razem dzieci zbierają kulki z podłogi.
46

• Biały zamek − zabawy konstrukcyjne.

Białe papierowe kubeczki.
Dzieci, najpierw z pomocą N., następnie samodzielnie, ustawiają kubeczki jeden na drugim
– budują zamek z kostek lodu. Burzą budowle i ponowne ustawiają. Wypowiadają się na
temat swoich konstrukcji.
• Zabawy zimą – zabawa ruchowa.
Nagranie muzyki do marszu, odtwarzacz CD.
Dzieci maszerują zgodnie z rytmem muzyki. Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się,
rytmicznie klaszczą, wypowiadają zdanie: Najważniejsza w zimie sprawa, to bezpieczna jest
zabawa. Następnie naśladują ruchem zabawy zimowe, np.: lepienie bałwana, zjazd na san-
kach, rzucanie się śnieżkami, zjazd na nartach, jazda na łyżwach.
• Zimowe eksperymenty – podsumowanie.
• Zabawy dowolne w wybranych kącikach zainteresowań.
Dzień 5 Sportowa Pani Zima


Teatrzyk w Leśnym Przedszkolu – wprowadzenie w świat emocji. II.1, II.2, II.4, II.6,
IV.2
Śnieżynki – zabawa ruchowa przy muzyce. I.5
II. Sportowa Pani Zima – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawności IV.8
Pani Zima – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Śnieżynki − zabawa ruchowa; spacer I.5, IV.18
w pobliżu przedszkola.
Skrzypi śnieżek – ćwiczenia dźwiękonaśladowcze. I.7
Wspaniałe zabawy na śniegu – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
47

Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: dowolny instrument perkusyjny, reprodukcja obrazu o tematyce zimo-
wej (pozyskana przez N.), arkusz gazety (dla każdego dziecka), kredki pastelowe, farby, pędze-
lek, nagranie muzyki tanecznej (pozyskane przez N.), szyfonowa chustka biała lub niebieska
(dla każdego dziecka), karty pracy, cz. 2, karta 4, wyprawka, karta 13, kolorowa karta, naklejki
z postaciami bohaterów, piosenka Śnieg jest śmieszny (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Teatrzyk w Leśnym Przedszkolu – wprowadzenie w świat emocji.
Cele: dziecko wymienia sytuacje, w których odczuwa się smutek, potrafi się dzielić emo-
cjami z innymi osobami w grupie, korzysta ze wsparcia innych osób i udziela wsparcia
rówieśnikom.
• Zamrażanie – ćwiczenia wprowadzające.
Dowolny instrument perkusyjny.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie granym na instrumencie perkusyjnym. Na sygnał N.
dzieci zamrażają się – stają w bezruchu. Na kolejny sygnał odmrażają się i dalej poruszają
się swobodnie po sali. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.
• Słuchanie opowiadania Wiktorii Kowalskiej i Macieja Ciechomskiego Teatrzyk w Leśnym
Przedszkolu.
Karty pracy, cz. 2, karta 4.
Dzieci otwierają karty pracy, oglądają obrazek i słuchają opowiadania czytanego przez N.
Dziś do Leśnego Przedszkola przyjechał prawdziwy teatr! Wszystkie zwierzątka usiadły na wi-
downi i z niecierpliwością czekały na rozpoczęcie spektaklu pod tytułem „Morskie opowieści”.
Przedstawienia najbardziej nie mógł się doczekać Diego. Od dawna fascynował się statkami,
piratami i zwierzętami morskimi. To była świetna okazja, aby zobaczyć morski świat z bliska!
Głównym bohaterem był jednooki pirat Czarnobrody. Miał kolorowy strój i dużą brązową
czapkę. Towarzyszyła mu niebiesko-żółta papuga, która miała na imię Sonia i uwielbiała jeść
orzechy. Czarnobrody i jego papuga podróżowali na statku i przeżywali niesamowite przygo-
dy. Żółwik był zachwycony. Był tak przejęty, że podczas przedstawienia aż trzy razy wstał. Na-
wet przez chwilę chciał wejść na scenę.
Przedstawienie jednak znacznie mniej podobało się Rysiowi. Przez cały spektakl siedział
obok pani i kiedy tylko pirat patrzył w jego stronę, natychmiast łapał ją za rękę i odwracał
48

głowę. Pirat wydawał mu się groźny i straszny. Papuga Sonia też nie wzbudzała jego zaufa-
nia. Co jakiś czas wydawała z siebie głośne dźwięki i unosiła swoje duże skrzydła do góry. Ryś
chciał już wrócić do sali, gdzie mógłby się zająć układaniem klocków albo zabawą samocho-
dzikami. Na szczęście przedstawienie dobiegało już końca. Pirat i papuga ukłonili się, a wszy-
scy zaczęli bić brawo. Rysio wstał. Był bardzo zadowolony. Kiedy kierował się do wyjścia, pani
powiedziała:
– Rysiu, zaczekaj jeszcze chwilę. Teraz mamy czas na to, aby każdy zrobił sobie pamiątkowe
zdjęcie z piratem Czarnobrodym i papugą Sonią.
Na te słowa żółwik Diego aż pisnął z radości. Jednak ryś poczuł, że paraliżuje go strach. Miał-
by zbliżyć się do pirata? Wykluczone! Pirat był dla niego taki straszny!
Zwierzątka po kolei podchodziły do pirata, stawały obok niego i uśmiechały się do aparatu.
Wszyscy mieli już zrobione pamiątkowe fotografie, pozostał tylko Rysio.
– Rysiu, teraz twoja kolej. Podejdź bliżej – powiedziała pani.
Ryś był przerażony. Miał szeroko otwarte oczy i pyszczek. Zaczął szybko oddychać, a w jego
oczach pojawiły się łzy. Jego serce biło tak głośno, że mógł je usłyszeć. Zaczął małymi krokami wy-
cofywać się w stronę wyjścia. Kiedy nauczycielka to zobaczyła, podeszła do niego i powiedziała:
– Rysiu, widzę, że chyba nie chcesz sobie zrobić zdjęcia z piratem, ponieważ się go boisz.
Mogę uspokoić cię, że to tylko aktor z teatru, który jest przebrany za pirata. Nic ci nie grozi. Jed-
nak jeśli nie chcesz sobie zrobić zdjęcia, to nie musisz. Możemy z daleka pomachać aktorom na
pożegnanie i wrócić do naszej sali.
Rysio poczuł ogromną ulgę. Nie zrobił sobie zdjęcia, ponieważ bardzo się bał. Marzył tylko
o tym, by jak najszybciej wyjść i nie patrzeć już na pirata. Kiedy z całą grupą wrócił do sali, otarł
łzy i zaczął spokojniej oddychać. Bardzo potrzebował przytulić się do pani. Po chwili strach,
który czuł ryś, minął. Zwierzątko znowu poczuło się bezpiecznie.
− Co wydarzyło się w Leśnym Przedszkolu?
− Czy podczas przedstawienia ryś Rysio i żółwik Diego odczuwali te same emocje?
− Co czuł Rysio, kiedy miał zrobić sobie zdjęcie z piratem Czarnobrodym?
− Co pomogło Rysiowi pokonać strach?
Polecenie:
− Powiedz, co może czuć Rysio. Kogo się przestraszył? Po czym poznajesz, że Rysio się boi?
Odszukaj w naklejkach buźki z emocjami. Dopasuj odpowiednią i naklej ją obok Rysia.
• Rekin – ćwiczenie zamykające.
N. staje pod ścianą. Jest rekinem, a dzieci są ławicą ryb. Rekin odwraca się tyłem, a ławica
ryb ostrożnie podpływa do niego (dzieci starają się zajść rekina od tyłu). W pewnym mo-
mencie rekin odwraca się i próbuje złapać rybki. Rybki uciekają od rekina. Zabawę można
powtórzyć kilka razy.
• Śnieżynki – zabawa ruchowa przy muzyce (przewodnik, cz. 3, s. 34).
II
Zajęcia 1. Sportowa Pani Zima – zajęcia plastyczne.
• Oglądanie reprodukcji obrazu o tematyce zimowej (polskiego malarza).
Reprodukcja obrazu o tematyce zimowej (pozyskana przez N.).
N. przypina na tablicy reprodukcję obrazu o tematyce zimowej. Zwraca uwagę dzieci na
kolorystykę i elementy przedstawione na obrazie. Dzieci próbują określić nastrój obrazu.
49

• Śniegowe kule – ćwiczenia manualne.

Arkusz gazety (dla każdego dziecka).
N. rozdaje dzieciom arkusze gazety i siada z nimi w kręgu. Dzieci przesuwają każdy arkusz
po podłodze tak, aby dotarł do wszystkich dzieci. Następnie przyglądają się swoim gaze-
tom, wskazują obrazki palcem i rozmawiają o nich z kolegą lub z koleżanką. Po pewnym
czasie dzieci zwijają arkusze, tworząc rulony. Patrzą przez rulony jak przez lornetki. Rozwi-
jają gazetę i rozprostowują ją, głaszcząc raz jedną, raz drugą dłonią. Na koniec chwytają
arkusze za dwa rogi i rozdzierają gazetę na dwie części. Formują dwie kule: najpierw jedną,
potem drugą ręką.
• Sportowa Pani Zima – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta 13, kredki pastelowe, farby, pędzelek.
Polecenia:
− Rysuj czapkę i szalik Pani Zimy po śladach.
− Pomaluj rysunki farbami na wybrane przez siebie kolory.
• Pani Zima – zabawa ruchowa.
Nagranie muzyki tanecznej, szyfonowa chustka biała lub niebieska (dla każdego dziecka).
N. zaprasza dzieci na bal do pałacu Pani Zimy. Rozdaje im szyfonowe chusty. Włącza mu-
zykę. Dzieci wykonują swoje improwizacje taneczne z chustami. Po zakończeniu zabawy
oddają chusty N.
• Śnieżynki − zabawa ruchowa.
Dzieci naśladują lot, wirowanie i opadanie gwiazdek śniegowych.
III
• Skrzypi śnieżek – ćwiczenia dźwiękonaśladowcze (według Małgorzaty Skrobacz).
Dzieci stoją w rozsypce. Powtarzają za N. tekst rymowanki i naśladują jego ruchy.
Dzieci:
Wietrzyk wieje: wiuuu, wiuuu, wiuuu, poruszają rękami jak drzewa gałęziami
chce obudzić cię ze snu. na wietrze,
Śnieżek skrzypi: skrzyp, skrzyp, skrzyp, klaszczą w ręce,
przykrył puchem ziemię w mig. naśladują dłońmi padający śnieg,
Jadą sanki: szur, szur, szur, pocierają jedną dłonią o drugą,
choć nie mają wcale kół. wykonują gest przeczenia,
Wróbel ćwierka: ćwir, ćwir, ćwir, machają rękami jak ptaki skrzydłami,
a na drzewie siedzi gil. wykonują przysiad.
• Wspaniałe zabawy na śniegu – ewaluacja.
50


szukajcie naklejkę z wiewiórką i naklejcie ją na kolorowej karcie.
51

Luty, tydzień trzeci
Temat tygodnia:
Tajemnice kosmosu

− wysłuchają opowiadania Agaty Widzowskiej Kosmiczny królik
− wysłuchają zagadki i rymowanki Martyny Marzec
− wysłuchają i nauczą się piosenki Kosmiczna rodzina
− wykonają pracę plastyczną Przystanek Droga Mleczna
− będą przeliczać w dostępnym dla siebie zakresie
− obejrzą albumy i książki związane z kosmosem
− dowiedzą się, jakie planety są w Układzie Słonecznym
− będą wskazywać różnice i podobieństwa w ufoludkach przedstawionych na zdjęciach
− wykonają czynności, o których mowa w rymowance
− stworzą ufoludki z plasteliny
− wypowiedzą się na temat pojazdów kosmicznych
− będą układać sylwety pojazdów kosmicznych od najmniejszej do największej
− wykonają pojazdy kosmiczne w grupach
− rozwiążą zagadkę
− dowiedzą się, czym jest Droga Mleczna i kiedy ją można zaobserwować
− stworzą mapę nieba
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
− Carla Orffa
52

Tajemnice kosmosu Luty, tydzień 3
Dzień 1 Planety
I. Radosne powitanie – zabawa powitalna. I.5, IV.7

Podskocz do nieba – zabawa z wykorzystaniem rymowanki. I.5, IV.5
Zestaw zabaw ruchowych nr 23 – rozwijanie motoryki dużej. I.5
II. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Kosmiczny królik. Cele: roz- II.1, II.2, III.6,
wijanie mowy, rozwijanie zainteresowań tematyką dotyczącą kosmosu. IV.2, IV.5
Trzy ufoludki – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5, IV.7
Zabawy na świeżym powietrzu: Ruch planet – zabawa orientacyjno- I.5, III.5
-porządkowa; dowolne zabawy z użyciem sprzętu znajdującego się
w ogrodzie przedszkolnym – zwracanie uwagi na bezpieczeństwo.
III. Kosmiczna rodzina – zapoznanie z piosenką tygodnia. IV.7
Moje planety – rozwijanie sprawności manualnej. IV.8
Planety – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie zainteresowań tematyką dotyczącą kosmosu.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wypowiada się na temat opowiadania,
• rozwija zainteresowania tematyką dotyczącą kosmosu.

Środki dydaktyczne: wachlarze emocji, tamburyn, grzechotka, trójkąt, bębenek, dziewięć

koców, albumy i książki związane z kosmosem, trzy zdjęcia przedstawiające ufoludki, obręcz,
piłka, plastelina, kartki formatu A4, zdjęcie przedstawiające Układ Słoneczny, nagranie skocz-
nej melodii (płyta CD), piosenka Kosmiczna rodzina (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Radosne powitanie – zabawa powitalna.
Tamburyn, grzechotka.
Dzieci maszerują po obwodzie koła przy dźwiękach tamburynu. Na dźwięk grzechotki za-
trzymują się i machają do siebie.
53

Luty, tydzień 3 Tajemnice kosmosu

Wachlarze emocji.
• Podskocz do nieba – zabawa z wykorzystaniem rymowanki Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Dzieci wykonują ruchy, o których jest mowa w rymowance.
Na jeden podskocz,
na dwa stań
i pomachaj ręką nam.
Na trzy podskocz
hen do góry,
jakbyś dotknąć
zechciał chmury.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 23 – rozwijanie motoryki dużej (elementy Metody Ruchu Roz-
wijającego Weroniki Sherborne).
Trójkąt, bębenek, dziewięć koców.
• Do nieba – ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni.
N. gra na trójkącie. Dzieci, leżąc na dywanie na plecach, wyciągają ręce w górę i poruszają
palcami.
• Na Księżycu – ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni.
Dzieci wykonują klęk podparty. Raczkują, czyli poruszają się po sali, opierając się na dło-
niach i kolanach.
• Holowanie – ćwiczenie rozwijające świadomość przestrzeni.
N. dobiera dzieci w pary. Dzieci w parach siadają naprzeciwko siebie. Jedno z nich jest
pojazdem holującym, a drugie – pojazdem holowanym. Holujący posuwa się do tyłu po
podłodze i przeciąga stopami w swoją stronę holowanego, który się temu przeciwstawia.
Po chwili następuje zmiana ról.
Holujący może w dowolny sposób chwytać stopami holowanego.
• Ruch planet – zabawa ruchowa.
Dzieci biegają swobodnie po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Gdy N. przestanie
grać, dzieci zatrzymują się, stają wokół niego i poruszają się zgodnie z ruchem wskazówek
zegara, naśladując ruch planet wokół Słońca. Zabawę powtarzamy kilka razy.
• W kosmosie – zabawy z kocem.
N. kładzie złożone koce w jednej linii, tworząc Drogę Mleczną. Zachowuje między nimi od-
stępy ok. 50 cm. Dzieci ustawiają się jedno za drugim. Poruszają się po wyznaczonej trasie,
przechodząc z koca na koc.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Kosmiczny królik.
• Kosmos pełen tajemnic – oglądanie literatury tematycznej.
Albumy i książki związane z kosmosem.
Dzieci siedzą w kręgu. N. prezentuje dzieciom albumy i książki związane z kosmosem. Dzie-
ci oglądają je. N. prowadzi z dziećmi swobodną rozmowę na temat oglądanych ilustracji.
Zwraca uwagę na planety i gwiazdy, w tym Słońce, oraz na kształt planet (mają kształt
zbliżony do kuli).
54

Pewnego dnia Roma obejrzała z rodzicami film o kosmosie. Najbardziej podobały jej się pla-
nety Układu Słonecznego, które krążą wokół Słońca. Było ich osiem: Merkury, Wenus, Ziemia,
Mars, Jowisz, Saturn, Uran i Neptun.
W nocy Roma miała niezwykły sen. Śniło się jej, że jest puchatym królikiem, który skacze
z planety na planetę. Hyc! skoczyła na planetę o nazwie Merkury, która znajdowała się najbliżej
Słońca. Roma uśmiechnęła się na powitanie, a wtedy Merkury zaryczał:
– Uuu! Dlaczego masz takie wielkie zęby?
Dziewczynka trochę się wystraszyła. Hyc! szybko przeskoczyła na kolejną planetę o nazwie
Wenus. Było tam tak gorąco, że Roma już po chwili dała susa na błękitną planetę – Ziemię.
Spotkała na niej ludzi i zwierzęta, a wśród nich stado dzikich królików.
– Cześć! Skąd jesteś? – zapytały uszatki.
– Cześć. Przykicałam z kosmosu – odpowiedziała Roma.
Cieszyła się, że nikt jej nie zapytał, dlaczego ma takie wielkie zęby. Wspólnie schrupali pięć
kilogramów marchewek z natką i trzy główki kapusty. Roma pożegnała się i hyc! już była na
planecie Mars. Zdziwiła się, że ziemia na Marsie ma kolor czerwony.
– Ooo! Dlaczego masz takie wielkie zęby? – mruknął Mars.
„Jakie zęby? O co chodzi?” – pomyślała Roma i szybciutko przeskoczyła na największą ze
wszystkich planet – Jowisza. Jednak Jowisz obracał się zbyt szybko i dziewczynce zakręciło się
w głowie. Hop! przeskoczyła na Saturna, wokół którego krążyły kawałki skał i lodu. Wyglądały
jak srebrzysty pierścień świecący wokół tej planety.
– Eee… Dlaczego masz takie wielkie zęby? – zapytał Saturn.
Zniecierpliwiona tym pytaniem Roma natychmiast przeskoczyła na planetę Uran, ale było
tam zimno i lodowato, więc jednym susem przedostała się na niebieską planetę o nazwie Neptun.
– Haaa! Dlaczego masz takie wielkie… – zaczął mówić Neptun, ale właśnie wtedy Roma się
obudziła… Po chwili zrozumiała, skąd się brały te pytania. „Przecież we śnie byłam kosmicznym
królikiem z kosmicznymi zębami!” – pomyślała i poszła opowiedzieć swój sen mamie i tacie.

N. zadaje dzieciom pytania i prosi o wykonanie polecenia:
− O czym był sen Romy?
− Posłuchaj nazw planet Układu Słonecznego. Potrafisz je powtórzyć?
− Która przygoda puchatego królika podobała ci się najbardziej?
• Trzy ufoludki – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Trzy zdjęcia przedstawiające ufoludki, nagranie skocznej melodii, odtwarzacz CD.
Dzieci stoją w rozsypce. N. ustala z nimi ruchy, które będą wykonywały po zaprezentowaniu
każdego zdjęcia. Podczas nagrania skocznej melodii dzieci spacerują po sali. Na przerwę
w nagraniu N. prezentuje dowolne zdjęcie, a dzieci wykonują ustalone wcześniej ruchy.
• Ruch planet – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci maszerują swobodnie po obwodzie koła. Na hasła wykonują odpowiednie ruchy,
np. Ziemia – machają do siebie, Mars – pocierają dłońmi o ramiona, starając się ogrzać,
Jowisz – obracają się wokół własnej osi.
• Dowolne zabawy z użyciem sprzętu znajdującego się w ogrodzie przedszkolnym – zwraca-
nie uwagi na bezpieczeństwo.
55

III
• Kosmiczna rodzina – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Kosmiczna rodzina (sł. i muz. Krystyna Gowik).
Kosmiczna
Nagranie piosenki Kosmiczna rodzina, odtwarzacz rodzina
CD.
# 4 emj j j j j œj œj j j
H7 em H7
j j j j
em
& 4 œ œ j jœ œ œ œ j œ œ œ
œ œ œ œ œ œ œ #œ nœ #œ œ œ œ
1. Na pla-ne-cie Zie-mia wszy-scy ra-zem wi-ru-je -my, a - le wca - le te - go nie czu-je - my.
# j j j j j j
& .. Ó Œ ‰ j j j j j œ œ œ œ œ œj œj
H7 em hm em D G D C
œ œ
Ref. W Uk - ła - dzie Sło-necz-nym, tak cią-gle, bez koń - ca, kos-mi - czne ro-dzeń-stwo ok-
# j j œj œj œ œj œj
& œj œj j œj œ œ Ó Œ ‰ j j j j j
hm em H7 em hm em D G
rą - ża zło-te Słoń - ce. Mer - ku-ry, We-nus, Zie-mia, Mars i Jo-wisz za nim, i
# j j
j œj œ œ œ Œ œ œj œj œj œj œj œ Œ ..
D C D C am hm E
& œ œ œ j œ ˙.
œ
Sa - turn. I U - ran z Nep-tu - nem są o - sta - tni-mi pla -ne - ta - mi.
1. Na planecie Ziemia
wszyscy razem wirujemy,
ale wcale tego nie czujemy.
Ref.: W Układzie Słonecznym, tak ciągle, bez końca,
1442443
kosmiczne rodzeństwo okrąża złote Słońce.

Merkury, Wenus, Ziemia,
2x
Mars i Jowisz za nim,
i Saturn. I Uran z Neptunem
są ostatnimi planetami.
2. Ziemia, jak ogromna
i bezpieczna karuzela,
w swą kosmiczną drogę nas zabiera.
Ref.: W Układzie Słonecznym… (2x)
− Jak nazywa się planeta, na której mieszkamy?
− Do czego podobna jest Ziemia?
− Wokół czego krążą planety?
• Ziemia – utrwalenie umiejętności szybkiego ustawienia w kole (elementy metody Émile’a
Nagranie piosenki Kosmiczna rodzina, odtwarzacz CD, obręcz, piłka.
N. umieszcza na środku sali obręcz, w której umieszcza dużą piłkę – kulę ziemską. Dzieci
maszerują swobodnie w dowolnych kierunkach w rytmie melodii piosenki. Na hasło: Kula
ziemska siadają w kręgu w siadzie skrzyżnym wokół obręczy z piłką.
56

• Moje planety – rozwijanie sprawności manualnej.

Plastelina, kartki formatu A4, zdjęcie przedstawiające Układ Słoneczny.
Dzieci siedzą przy stolikach. Na każdym stoliku N. kładzie plastelinę i wręcza każdemu
dziecku kartkę formatu A4. Dzieci formują z plasteliny wałeczki i kulki. Wykonują na kartce
Układ Słoneczny.
N. zawiesza w widocznym miejscu zdjęcie przedstawiające Układ Słoneczny. Dzieci w razie
trudności z niego korzystają.
• Planety – podsumowanie.
Dzień 2 Kolorowe ufoludki


Trzy ufoludki – rozwijanie spostrzegawczości. IV.9
Na Księżycu – ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni. I.5
II. Ufoludki z kosmosu – zabawy matematyczne. Cele: rozwijanie umiejęt- IV.5, IV.12, IV.15
ności matematycznych, zaspokajanie podstawowych potrzeb rozwo-
jowych związanych z aktywnością poznawczą.
Spacer ufoludków – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Lecimy w górę – zabawa naśladow- I.5, III.5
cza; dowolne zabawy z użyciem sprzętu znajdującego się w ogrodzie
przedszkolnym – zwracanie uwagi na bezpieczeństwo.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Kosmiczna podróż. Nauka pierwszej zwrot- IV.7
Rakieta – zabawa pobudzająco-hamująca. I.5, IV.7
Plastelinowy ufoludek – zabawa rozwijająca myślenie twórcze. I.7
Kolorowe ufoludki – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności matematycznych,
• zaspokajanie podstawowych potrzeb rozwojowych związanych z aktywnością poznawczą.
57

Cele operacyjne:
Dziecko:
• przelicza w dostępnym dla siebie zakresie,
• bierze czynny udział w zabawach.
Środki dydaktyczne: trzy pocięte zdjęcia przedstawiające ufoludki, tablica, magnesy, trzy
zdjęcia przedstawiające ufoludki, trzy papierowe kapelusze w kolorach: czerwonym, żółtym
i niebieskim; woreczki gimnastyczne (po cztery dla każdej grupy), pięć hula-hoop, tamburyn,
plastelina, karty pracy, cz. 2, karta 5, piosenka Kosmiczna rodzina (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Radosne powitanie – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 53).
• Trzy ufoludki – rozwijanie spostrzegawczości.
Trzy pocięte zdjęcia przedstawiające ufoludki, tablica, magnesy.
N. umieszcza na tablicy fragmenty trzech zdjęć przedstawiających ufoludki. Wybrane dzie-
ci układają zdjęcia w całość. Następnie wypowiadają się na temat tego, co one przedsta-
wiają. Wskazują różnice i podobieństwa.
• Na Księżycu – ćwiczenie kształtujące świadomość przestrzeni (przewodnik, cz. 3, s. 54).
II
Zajęcia 1. Ufoludki z kosmosu – zabawy matematyczne.
• Trzy ufoludki – zabawa z wykorzystaniem rymowanki Martyny Marzec.
Trzy zdjęcia przedstawiające ufoludki, trzy papierowe kapelusze w kolorach: czerwonym,
żółtym i niebieskim.
N. kładzie na dywanie (w jednej linii) trzy zdjęcia przedstawiające ufoludki. Recytuje rymo-
wankę. Po wysłuchaniu dzieci dopasowują kapelusze do odpowiednich ufoludków.
Ufoludki, ufoludki
to są takie małe ludki.
Pierwszy ufoludek uwielbia balony,
jego kapelusz jest czerwony.
Drugi ufoludek lubi dużo jeść.
Jego kapelusz jak Słońce – żółty jest.
Trzeci ufoludek lubi małe pieski,
jego kapelusz jest niebieski.
Dzieci liczą ufoludki, zaczynając od lewej strony.
• Policz ze mną – zabawa słuchowa z elementem przeliczania.
Woreczki gimnastyczne (po cztery dla każdej grupy), pięć hula-hoop.
N. układa na dywanie pięć hula-hoop. Dzieli dzieci na pięć grup i wręcza im po cztery wo-
reczki gimnastyczne. Grupy stają przy wybranym hula-hoop. N. klaszcze dowolną liczbę
razy (do czterech). Zadaniem dzieci jest ułożyć w hula-hoop tyle woreczków, ile klaśnięć
usłyszały. N. weryfikuje za każdym razem poprawność wykonania zadania.
58

• Spacer ufoludków – zabawa ruchowa.

Tamburyn.
Dzieci maszerują po sali przy dźwiękach tamburynu, naśladując poruszanie się ufoludków.
Polecenie:
− Rysuj po śladach niskiego ufoludka. Rysunek wysokiego ufoludka pokoloruj na zielono,
a niskiego – na pomarańczowo. Nad ufoludkami narysuj cztery gwiazdki.
• Lecimy w górę – zabawa naśladowcza.
N. dzieli dzieci na cztery grupy. Każdej nadaje numer od 1 do 4. Dzieci z grupy, której numer
wymienił N., mają za zadanie wyskoczyć w górę jak rakieta. Zabawa toczy się do momentu,
aż każda grupa wykona zadanie.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Kosmiczna rodzina. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa
Nagranie piosenki Kosmiczna rodzina, odtwarzacz CD.
• Rakieta – zabawa pobudzająco-hamująca (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Tamburyn.
Dzieci są rakietami. Biegną swobodnie na palcach w określonym kierunku w rytmie tam-
burynu. Na mocne uderzenie rakiety lądują – dzieci przechodzą do przysiadu i pozostają
przez chwilę w bezruchu.
• Plastelinowy ufoludek – zabawa rozwijająca myślenie twórcze.
Plastelina.
Dzieci siedzą przy stolikach. Formują z plasteliny ufoludki. Nadają im imiona. Następnie
bawią się wspólnie wykonanymi ufoludkami.
• Kolorowe ufoludki – podsumowanie.
59

Dzień 3 Pojazdy kosmiczne


W kosmosie – zabawa dydaktyczna. IV.2, IV.9
Holowanie – ćwiczenie rozwijające świadomość przestrzeni. I.5
II. Zabawy z piosenką Kosmiczna rodzina. Cele: rozwijanie koordynacji IV.7
słuchowo-ruchowej, rozwijanie aktywności muzyczno-ruchowej.
Zabawy na świeżym powietrzu: Kosmiczna wędrówka – zabawa orien- I.5, III.5
tacyjno-porządkowa; Lot rakiety – zabawa ruchowa.
III. Pojazd kosmiczny – zabawy konstrukcyjne. I.6, III.1, IV.11
Duży i mały – zabawa matematyczna. IV.2, IV.12
Jedziemy w trasę! – zabawa ruchowa. I.5
Pojazdy kosmiczne – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie koordynacji słuchowo-ruchowej,
• rozwijanie aktywności muzyczno-ruchowej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wykonuje ruchy zgodne z rytmem piosenki,
• uczestniczy w zabawie przy piosence.
Środki dydaktyczne: zdjęcia przedstawiające pojazdy kosmiczne; klocki, sylwety pojazdów
kosmicznych (od najmniejszej do największej), bębenek, tamburyn, szarfy (tyle, ile jest dzieci),
piosenka Kosmiczna rodzina (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• W kosmosie – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające pojazdy kosmiczne.
Dzieci siedzą na dywanie. N. kładzie przed dziećmi zdjęcia przedstawiające pojazdy kosmicz-
ne. Dzieci wypowiadają się na temat zdjęć. Następnie każde z nich wybiera jedno zdjęcie.
Określają, czy pojazd na nim przedstawiony podoba im się, czy nie. Uzasadniają swój wybór.
• Holowanie – ćwiczenie rozwijające świadomość przestrzeni (przewodnik, cz. 3, s. 54).
60

II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Kosmiczna rodzina.
• Rozgrzewka (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Bębenek.
Dzieci poruszają się za N. po obwodzie koła zgodnie z rytmem bębenka: maszerują, biegną
na palcach. Na mocne uderzenie w bębenek zatrzymują się i maszerują w miejscu.
• Nasza planeta – doskonalenie poczucia rytmu (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Kosmiczna rodzina (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, tamburyn.
Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym. N. rozpoczyna wymyśloną przez siebie opowieść
w oparciu o tekst piosenki. Podczas przerwy w muzyce N. gra na tamburynie, równocze-
śnie recytując pierwszą zwrotkę. Dzieci wykonują rytmicznie ruchy do tekstu.
Dzieci:
Na planecie Ziemia uderzają rękami o kolana,
wszyscy razem wirujemy, maszerując, wykonują obrót wokół
własnej osi,
ale wcale tego nie czujemy. uderzają rękami naprzemiennie o kolana
i w dłonie.
• Zabawa z piosenką (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).

Dzieci są ustawione w parach w dowolnych miejscach sali.
Dzieci:
1. Na planecie Ziemia podają sobie ręce w parach i maszerują
wszyscy razem wirujemy, w małych kołach,
W Układzie Słonecznym, tak ciągle,
Ref.: zatrzymują się i miarowo klaszczą,
bez końca,
kosmiczne rodzeństwo okrąża zło-
te Słońce.
Merkury, Wenus, Ziemia, maszerują za N., przechodząc do dużego
Mars i Jowisz za nim, koła,
2. Ziemia, jak ogromna zwracają się twarzami do środka koła i mia-
i bezpieczna karuzela, rowo klaszczą,
w swą kosmiczną drogę nas zabiera.
Ref.: przenoszą ręce na biodra i wyciągają przed
bez końca, siebie raz jedną nogę, raz drugą nogę,
kosmiczne rodzeństwo okrąża złote
Słońce.
Merkury, Wenus, Ziemia, podają sobie ręce i maszerują po obwodzie
Mars i Jowisz za nim, koła.
61

• Kosmiczne domki – rozwijanie koncentracji uwagi (elementy metody Émile’a Jaques’a-

-Dalcroze’a).
Nagranie piosenki Kosmiczna rodzina (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, szarfy (tyle,
ile jest dzieci), bębenek.
Dzieci maszerują między szarfami w rytmie piosenki. Na dźwięk bębenka każde dziecko
podchodzi do najbliżej leżącej szarfy – kosmicznego domku. Wchodzi do jej środka i prze-
ciąga ją z dołu do góry. Na zakończenie unosi szarfę nad głowę.

• Lot w kosmos – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci biegają swobodnie po wyznaczonym terenie. Na hasło: Lecimy! – dzieci dobierają się
w pary i łapią się za ręce. Wspólnie biegają do momentu, gdy N. powie: Dolecieliśmy! Dzieci
rozłączają się, a zabawa trwa nadal na tych samych zasadach.
Dzieci za każdym razem starają się dobrać w pary z innym dzieckiem.
• Lot rakiety – zabawa ruchowa.
Szarfa.
Dzieci stoją w rozsypce. N. wybiera chętne dziecko. Na jego ubraniu mocuje szarfę. Pozo-
stałe dzieci biegają swobodnie po wyznaczonym terenie. Dziecko, które jest rakietą, stara
się dotknąć jak największej liczby dzieci. Dotknięte dzieci kucają. Po dłuższej chwili N. wy-
biera inne dziecko do roli rakiety.
III
• Pojazd kosmiczny – zabawy konstrukcyjne.
Klocki.
N. dzieli dzieci na pięć grup. Każdej grupie wręcza klocki. Zadaniem każdej z nich jest skon-
struować pojazd kosmiczny. Po wykonaniu zadania grupy prezentują swoje pojazdy.
• Duży i mały – zabawa matematyczna.
Sylwety pojazdów kosmicznych (od najmniejszej do największej).
N. dobiera dzieci w pary. Dzieci układają pojazdy kosmiczne w ciągu od najmniejszego do
największego. Przeliczają je. N. sprawdza poprawność wykonania zadania. Następnie dzie-
ci mieszają pojazdy. Wybierają pojazd najmniejszy i pojazd największy. Opisują je.
• Jedziemy w trasę! – zabawa ruchowa.
Bębenek.
Dzieci stają w półkolu. N. wprowadza dzieci w fabułę zabawy. Dzieci to pojazdy kosmiczne.
Ciche dźwięki bębenka oznaczają, że pojazdy są w garażu – wtedy dzieci stają nieruchomo.
Coraz głośniejsze dźwięki oznaczają, że pojazdy szykują się do jazdy. Zaczynają powoli ru-
szać, następnie biegają po sali.
• Pojazdy kosmiczne – podsumowanie.
62

Dzień 4 Zagadki kosmosu


Podróż kosmiczna – praca z tablicą demonstracyjną. IV.9, IV.15
Ruch planet – zabawa ruchowa. I.5
II. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 11. Cele: rozwijanie sprawności fizycz- I.8
nej, kształtowanie odruchu prawidłowej postawy.
Zabawy na świeżym powietrzu: Lot rakiety – zabawa ruchowa; spacer I.5, III.5
w okolicy przedszkola – obserwowanie nieba, określanie, co jest na
nim widoczne.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Kosmiczna rodzina. I.5, III.8, IV.7
Instrumentacja piosenki Kosmiczna rodzina. IV.7
Rysowanie linii od ufoludków do ich pojazdów. Powiedzenie, jak wy- I.7, IV.2
glądają pojazdy.
Zagadki kosmosu – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie sprawności fizycznej,
• kształtowanie odruchu prawidłowej postawy.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach ruchowych,
• wie, że musi dbać o prawidłową postawę.

Środki dydaktyczne: krążki gimnastyczne, woreczki gimnastyczne, tacki z watą, trawą, ka-
mieniami, wodą; ręcznik szybko wchłaniający wodę (dla każdego dziecka), bębenki, mara-
kasy, kastaniety, tamburyny, drewienka, Zeszyt grafomotoryczny, s. 7, tablica demonstracyjna
nr 23, piosenka Kosmiczna rodzina (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Podróż kosmiczna – praca z tablicą demonstracyjną.
63

N. prezentuje dzieciom tablicę demonstracyjną. Opisuje elementy, które się na niej znajdują.
Następnie dzieci je przeliczają, mówiąc np. Widzę trzech astronautów. Widzę jednego satelitę.
• Ruch planet – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 54).
II
Zajęcia 1. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 11.
Krążki gimnastyczne, woreczki gimnastyczne, tacki z watą, trawą, kamieniami, wodą; ręcz-
nik szybko wchłaniający wodę (dla każdego dziecka).
• Przygotowanie do zajęć – rozgrzewka poszczególnych części ciała.
Dzieci kolejno: kręcą głową w różne strony (kółka, patrzenie w jedną i w drugą stronę), wzru-
szają kilkakrotnie ramionami (podnoszą je i opuszczają), kręcą koła biodrami, maszerują
w miejscu.
• Ćwiczenie w pozycji leżącej.
Dzieci kładą się na podłodze, na brzuchach. Podnoszą tylko głowę, kolejno – tylko ręce,
tylko nogi. Na samym końcu N. prosi o jednoczesne podniesienie głowy, rąk i nóg oraz
chwilowe wytrzymanie w tej pozycji.
• Przejście do pozycji niskiej.
Dzieci czworakują, omijając krążki gimnastyczne. Na klaśnięcie N. zatrzymują się, aby za
chwilę kontynuować ćwiczenie.
• Ćwiczenie przeciwko płaskostopiu.
Dzieci siadają w kole z ugiętymi nogami. Przed nimi leżą woreczki (obok nich – krążki).
Dzieci próbują chwytać je palcami jednej stopy i przenieść na leżące obok krążki.
• Zabawa ruchowa usprawniająca stopy.
Dzieci nadal siedzą w kole, opuszczają nogi. Następnie podnoszą raz jedną, raz drugą nogę.
Kolejnym etapem jest, przy podnoszeniu jednej nogi, poruszanie stopą w dół i w górę oraz
na boki.
• Zabawa sensoryczna.
Dzieci wchodzą na kolejne tacki. Po pokonaniu trasy wycierają stopy w przyniesione przez
siebie ręczniki i dzielą się swoimi wrażeniami.
• Zakończenie zajęć – marsz.
Dzieci maszerują za N.: najpierw z kolanami uniesionymi nisko, a następnie – coraz wyżej.
Na zakończenie wciągają powietrze nosem, a wypuszczają ustami.
• Lot rakiety – zabawa ruchowa z wykorzystaniem zagadki Martyny Marzec.
Dzieci są ustawione w szachownicę. Słuchają zagadki. Podają jej rozwiązanie. N. wybiera
dziecko do roli rakiety. Biega ono pomiędzy pozostałymi dziećmi. Na hasło N.: Rakieta wy-
lądowała! – zatrzymuje się obok wybranej osoby. Zajmuje jego miejsce. Wybrane dziecko
jest rakietą. Zabawa toczy się nadal na tych samych zasadach.
Do gry w tenisa jej używamy
lub w kosmos ją wysyłamy. (rakieta)
• Spacer w okolicy przedszkola. Obserwowanie nieba. Określanie, co jest na nim widoczne.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Kosmiczna rodzina (przewodnik, cz. 3, s. 61).
• Instrumentacja piosenki Kosmiczna rodzina (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Kosmiczna rodzina, odtwarzacz CD, bębenki, marakasy, kastaniety, tam-
buryny, drewienka.
64

N. dzieli dzieci na pięć grup. Pierwsza grupa gra na bębenkach, druga na marakasach, trze-
cia na kastanietach, czwarta na tamburynach, piąta na drewienkach. Dzieci grają w rytmie
ćwierćnut.
Dzieci:
1. Na planecie Ziemia grają na bębenkach (na raz, dwa), grają
wszyscy razem wirujemy, na marakasach (na trzy, cztery),
Ref.: grają na kastanietach,
bez końca,
kosmiczne rodzeństwo okrąża złote Słońce. grają na tamburynach,
Merkury, Wenus, Ziemia, grają na kastanietach,
Mars i Jowisz za nim,
i Saturn. I Uran z Neptunem grają na drewienkach.
Polecenie:
− Rysuj linie od ufoludków do ich pojazdów. Powiedz, jak wyglądają pojazdy.
• Zagadki kosmosu – podsumowanie.
65

Dzień 5 Przystanek Droga Mleczna


Mapa nieba – zabawa tematyczna. IV.2, IV.8, IV.9
W kosmosie – zabawy z kocem. I.5
II. Kosmiczna wyprawa – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie umiejętności IV.8
plastycznych, nauka operowania narzędziami i dostępnym materiałem.
Zabawy kosmonautów – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Piłki w przestrzeni – zabawa z elemen- I.5, III.5
tem rzutu; dowolne zabawy z użyciem sprzętu znajdującego się w ogro-
dzie przedszkolnym – zwracanie uwagi na bezpieczeństwo.
Mój własny kosmos – zabawa twórcza rozwijająca sprawność manualną. IV.1
Tajemnice kosmosu – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności plastycznych,
• nauka operowania narzędziami i dostępnym materiałem.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• posługuje się sprawnie kredkami.
Środki dydaktyczne: kawałek niebieskiego materiału, gwiazdki wycięte z papieru koloro-
wego, zdjęcia przedstawiające: planety, Słońce i Drogę Mleczną; tamburyn, worek, małe piłki
(tyle, ile jest dzieci), brokat, materiały piśmiennicze, kleje, papier kolorowy, plastelina, wy-
prawka, karta J, kredki, kolorowa karta, naklejki z postaciami bohaterów, piosenka Kosmiczna
rodzina (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Mapa nieba – zabawa tematyczna.
Kawałek niebieskiego materiału, gwiazdki wycięte z papieru kolorowego, zdjęcia przedsta-
wiające planety i Słońce.
66

N. rozkłada na dywanie kawałek niebieskiego materiału. Dzieci siadają wokół niego. Wy-
brane dziecko kładzie na nim zdjęcie przedstawiające Słońce. Następnie kolejne dzieci
układają planety Układu Słonecznego według kolejności wskazanej przez N. Po ich uło-
żeniu dzieci rozsypują gwiazdy wycięte z papieru kolorowego. Po skończonej zabawie N.
mówi rymowankę Martyny Marzec, a dzieci ją powtarzają.
Piękny jest nasz kosmos cały,
jeszcze dotąd niezbadany.
Podczas układania planet N. wskazuje pierwszą, drugą… ósmą planetę.
• W kosmosie – zabawy z kocem (przewodnik, cz. 3, s. 54).
II
Zajęcia 1. Kosmiczna wyprawa – zajęcia plastyczne.
• Galaktyka – rozmowa tematyczna.
Zdjęcie przedstawiające Drogę Mleczną.
N. prezentuje dzieciom zdjęcie przedstawiające Drogę Mleczną. Dzieci wypowiadają się na
temat tego, co widzą. N. mówi, że Droga Mleczna nazywana jest również Galaktyką, w któ-
rej znajduje się m.in. Układ Słoneczny. Informuje dzieci, że można ją dostrzec na niebie
tylko w pogodną noc, w miejscu, w którym nie ma miejskiego światła. Ma postać nieregu-
larnego pasa jasnej poświaty.
• Przystanek Droga Mleczna – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta J, kredki.
Polecenia:
− Pokoloruj rakietę.
− Wypchnij z karty elementy rakiety.
− Ułóż z tych elementów taką samą rakietę jak na zdjęciu.
• Zabawy kosmonautów – zabawa ruchowa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Tamburyn.
N. podkreśla znaczenie sprawności fizycznej kosmonautów przygotowujących się do lotów
w kosmos. Dzieci maszerują po sali za N. przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerw w grze
wykonują polecenia N., np. stanie na jednej nodze, leżenie tyłem z podniesionymi do góry
nogami, podskoki obunóż w miejscu, przeskakiwanie z nogi na nogę. Po wykonaniu każde-
go polecenia dzieci ustawiają się za N. i maszerują za nim po sali przy dźwiękach tamburynu.
• Piłki w przestrzeni – zabawa z elementem rzutu.
Worek, małe piłki (tyle, ile jest dzieci).
N. wręcza każdemu dziecku małą piłkę. Staje przed dziećmi, trzymając w ręku worek. Dzieci
ustawiają się w rzędzie przed N. Próbują wrzucić małe piłki do worka.
III
• Mój własny kosmos – zabawa twórcza rozwijająca sprawność manualną.
Brokat, materiały piśmiennicze, kleje, papier kolorowy, plastelina.
Dzieci siedzą przy stolikach. N. kładzie na każdym stoliku: brokat, materiały piśmiennicze,
kleje, papier kolorowy, plastelinę. Zadaniem dzieci jest stworzyć makietę kosmosu.
67

• Tajemnice kosmosu – ewaluacja.

szukajcie małą naklejkę z wiewiórką i naklejcie ją na kolorowej karcie.
68

Luty, tydzień czwarty
Temat tygodnia:
W dziecięcym laboratorium

− wysłuchają wiersza Anny Banaś Dziecięce eksperymenty
− stworzą siatkę wiedzy
− wykonają eksperymenty wspólnie z N.
− wysłuchają i nauczą się piosenki W białym fartuszku
− będą doskonalić znajomość kolorów
− będą odwzorowywać proste kształty
− dowiedzą się, jakie przedmioty przyciąga magnes
− wykonają pracę plastyczną Kolorowy wulkan
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Batti Strauss
− projektów
69

Luty, tydzień 4 W dziecięcym laboratorium
Dzień 1 Małe laboratorium

I. Szarfy w trzech kolorach – zabawa powitalna. I.5, III.5, III.8, IV.7

Do przodu krok – ćwiczenie logorytmiczne. IV.2, IV.5
II. Słuchanie wiersza Anny Banaś Dziecięce eksperymenty. Cele: rozwija- I.5, II.8, III.8, IV.5,
nie mowy, tworzenie siatki wiedzy. IV.13
Złap bańkę – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Ucieczka ziarenek pieprzu – zabawa I.5, II.8, III.5
ruchowa; Kroki i kroczki – zabawa ruchowa.
III. W białym fartuszku – zapoznanie z piosenką tygodnia. II.8, IV.5, IV.7
Bańki mydlane – ćwiczenia oddechowe. IV.2
Małe laboratorium – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• tworzenie siatki wiedzy.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wypowiada się na określony temat,
• uczestniczy w tworzeniu siatki wiedzy na temat eksperymentów.
• w zakresie przedsiębiorczości.
Środki dydaktyczne: wachlarze emocji, szarfy w trzech kolorach, hula-hoop, arkusz szarego
papieru, marker, zestaw do robienia baniek mydlanych, orzechy, żołędzie, trawa, jarzębina,
miska, mleko, pieprz, płyn do mycia naczyń, patyczek higieniczny, skakanki, bębenek, tam-
buryn, nagrania: dowolnej muzyki, muzyki tanecznej (pozyskane przez N.), melodii szybkiej
i melodii wolnej (naprzemiennie), muzyki relaksacyjnej (płyta CD); tablica demonstracyjna
nr 24, piosenka W białym fartuszku (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Szarfy w trzech kolorach – zabawa powitalna.
Szarfy w trzech kolorach, nagranie dowolnej muzyki.
N. rozkłada szarfy i włącza nagranie. Dzieci poruszają się po sali. Podczas przerwy w muzy-
ce N. podaje wybrany kolor, np. czerwony. Dzieci ustawiają się przy szarfach w odpowied-
nich kolorach.
70

W dziecięcym laboratorium Luty, tydzień 4

Wachlarze emocji.
• Do przodu krok – ćwiczenie logorytmiczne.
N. mówi rymowankę Moniki Malechy, ilustrując ruchem jej tekst. Dzieci powtarzają ruchy,
recytując tekst rymowanki.
Zrób do przodu krok
i wykonaj skok.
W dłonie klaśnij: raz i dwa.
Teraz zatańcz tak jak ja.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 24 – rozwijanie motoryki dużej (elementy metody gimnastyki
twórczej Rudolfa Labana).
Nagrania: muzyki tanecznej (pozyskane przez N.), melodii szybkiej i melodii wolnej (na-
przemiennie) (płyta CD); odtwarzacz CD, hula-hoop.
• Tańczące części ciała – rozwijanie świadomości własnego ciała.
Dzieci poruszają się po sali. Gdy N. włączy muzykę, dzieci poruszają wskazanymi przez nie-
go częściami ciała, np.: Tańczą ręce, tańczą nogi, tańczy głowa itd.
• Rzut do celu – wyczucie ciężaru.
N. kładzie na dywanie hula-hoop. Dzieci stoją w rozsypce i wyobrażają sobie, że mają przed
sobą małe kamyki, podnoszą je z podłogi i starają się rzucić nimi do celu tak, żeby wpadły
do obręczy.
• Taniec – rozwijanie wyczucia przestrzeni.
N. włącza muzykę. Gdy muzyka gra, dzieci tańczą energicznie w jej rytmie. Gdy muzyka
cichnie, dzieci zatrzymują się i odpoczywają.
• Wietrzny dzień – rozwijanie wyczucia ciężaru ciała w przestrzeni.
Dzieci naśladują poruszanie się w czasie wietrznej pogody. Gdy muzyka gra wolno, idą
ociężale pod wiatr. Gdy muzyka gra szybko, przyspieszają, idąc z wiatrem.
• Taneczny ruch – adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera.
Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko z pary wymyśla kilka ruchów tanecznych,
np. obrót, wyskok. Drugie dziecko powtarza te same ruchy. Po chwili następuje zmiana ról.
II
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Anny Banaś Dziecięce eksperymenty.
• Słuchanie wiersza.
Każde dziecko małe, duże
lubi do laboratorium podróże.
Tam się dzieją różne czary,
oczy przecierasz i mówisz: „Nie do wiary!”
Zrobisz tam eksperymenty
i zbierzesz od wszystkich komplementy.
Wyczarujesz bańki mydlane
i kolory niespotykane.
Zrobisz tęczę z cukierków,
ale takich bez papierków.
Zademonstrujesz wybuch wulkanu
według określonego planu.
W mig małym chemikiem się staniesz,
nagrodę za to dostaniesz.
71

• Rozmowa na temat wiersza.

− Co lubi każde dziecko?
− Co robi się w laboratorium?
− Jakie eksperymenty można wykonać w laboratorium?
• Eksperymenty – tworzenie siatki wiedzy.
Arkusz szarego papieru, marker.
N. wiesza na tablicy arkusz szarego papieru. Zapisuje na nim markerem słowo EKSPERYMENT.
Pyta dzieci: Czy wiecie, co to jest eksperyment? Gdzie można przeprowadzić eksperyment? Za-
pisuje odpowiedzi dzieci na arkuszu.
• Złap bańkę – zabawa ruchowa.
Nagranie dowolnej muzyki, zestaw do robienia baniek mydlanych.
Dzieci poruszają się po sali w rymie muzyki. N. spaceruje między nimi, od czasu do czasu
puszczając bańki mydlane. Dzieci podskakują do góry, starając się je złapać.
• Lubimy eksperymenty – praca z tablicą demonstracyjną.
Tablica demonstracyjna nr 24, orzechy, żołędzie, trawa, jarzębina.
N. prezentuje dzieciom tablicę demonstracyjną. Informuje je, że zostały na niej przedsta-
wione zdjęcia wybranych eksperymentów.
Następnie mówi:
− Wskażcie eksperymenty, które już kiedyś widzieliście lub robiliście.
− Jak myślicie, co może być potrzebne do wykonania tych eksperymentów? (N. wybiera dwa
eksperymenty i nakierowuje dzieci na odpowiedź. Pokazuje zdjęcie wybranego ekspery-
mentu, np. malowanie na mleku, i mówi: Do wykonania tego eksperymentu jest potrzebne
coś, co można wypić i jest koloru białego).
• Kodeks małego naukowca – wprowadzenie.
N. wspólnie z dziećmi ustala zasady obowiązujące podczas wykonywania eksperymentów,
np. dzieci:
− uważnie słuchają poleceń,
− niczego nie próbują, nie jedzą i nie piją,
− nie dotykają oczu brudnymi rękoma.
• Uciekający pieprz – eksperyment.
Miska, mleko, pieprz, płyn do mycia naczyń, patyczek higieniczny.
Dzieci stoją wokół stolika. N. wlewa do miski mleko i wsypuje do niego pieprz. Następnie
nakłada na patyczek higieniczny kilka kropel płynu do mycia naczyń. Dotyka patyczkiem
powierzchni mleka w misce (pieprz ucieka od patyczka). Dzieci obserwują, co się stało.
• Ucieczka ziarenek pieprzu – zabawa ruchowa.
Skakanki.
N. formuje ze skakanek duże koło. Dzieci są ziarenkami pieprzu. Wchodzą do środka koła
i podskakują w miejscu. Na hasło: Ucieczka ziarenek pieprzu ustawiają się na obwodzie koła
wyznaczonego skakankami.
• Kroki i kroczki – zabawa ruchowa.
Bębenek, tamburyn.
Dzieci poruszają się po placu przedszkolnym. Kiedy N. gra na bębenku, poruszają się, ro-
biąc duże kroki. Kiedy gra na tamburynie, poruszają się na palcach.
72

&b œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ
œ œ œ œ
Ra - zem ba - wi się śnież - ka - mi. Coś tam sze - pcze z bał - wan - ka - mi.
j j
œ œ œ Œ ..
B hm F5 D G C7 F
&b œ œ œ œ œ Œ œ
o
œ œ œ
œ œ III œ
Sy - pie cza - sem w bu - zie i pę - ka ze śmie - chu: hi, hi, hi!
• W białym fartuszku – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki W białym fartuszku (sł. i muz. Krystyna Gowik).
Nagranie piosenki W białym fartuszku, odtwarzacz
W białym CD.
fartuszku
4 j j j j .. œj œj œj œj œ j j
dm G C G dm
& b 4 œj œj œ œj œ œ œ œ œ œj œ œ œ œ
1. Bie - lut - kie far - tusz - ki dzi - siaj za - ło - ży - my Ko - lo - ro - we pły - ny cze -
i prze-dziw-ne cu - da ra - zem u - two-rzy - my.
j j j j
œ œ œj œj œ
j j
& b œ œ œj œj œ œ œ œj œj œ
C dm C dm
œ ∑
œ œ
ka - ją na zmie-sza - nie. No i zo - ba - czy - my, co się wte-dy sta - nie.
j j j j j
& b .. œj œj œ ‰ œ œ œj œ œ œ œ j j .
B C F dm B C F
œ œ œ ‰ œ œ œ œ œ œ œ .
Ref.: La-, la-, la-, la - bo-ra - to - rium ma - łe. La-, la-, la-, peł-ne za - ga - dek ca - łe.
1. Bielutkie fartuszki dzisiajPolska

założymyto nasza ojczyzna
i przedziwne cuda razem utworzymy.
#
Kolorowe
j j co się
#No2i zobaczymy,
D płyny czekają
j wtedyjstanie.
A D
na zmieszanie.
∑ .. ‰ œj œj œj œj œj Œ
G
& 4œ œ œ œ œ œ œ œ
Ref.: La-,
1. la-,
Pol la-,
- skalaboratorium
na - sza małe.
123
to oj - czyz - na. Mo - rze Bał - tyc - kie

2x
# ‰ j j j j j Œ j j j j
La-, la-, la-, pełne zagadek całe.
&2. #Coś, œ jestœ różowe. ‰ œ œ œ œ œ j
D A D
coœbyłoœbiałe,
œ teraz œ œ œ
Coś, coibyłogópłynne,
- ry teraz
Tat - jest
ry, gumowe. je - zio - ra i rze - ka Wis - ła.
Każdy coś tam wlewa… i miesza, i dotyka.
Fajne to zajęcie bawić się w chemika.
Ref.: La-, la-…

− Co się dziej z kolorami płynów, gdy je zmieszamy?
− Jak nazywa się miejsce, gdzie przeprowadzane są eksperymenty?
Nagranie piosenki W białym fartuszku, odtwarzacz CD.
• Instrumenty – doskonalenie umiejętności reagowania ruchem na dźwięki instrumentów
(elementy metody Batti Strauss).
Nagranie piosenki W białym fartuszku (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, bębenek,
tamburyn.
Dzieci maszerują po obwodzie koła w rytmie piosenki. Na przerwę w muzyce i dźwięki
bębenka zatrzymują się i klaszczą zgodnie z podanym rytmem. Następnie ponownie prze-
chodzą do marszu. Kiedy usłyszą dźwięki tamburynu, podskakują obunóż zgodnie z poda-
nym rytmem.
73

• Bańki mydlane – ćwiczenia oddechowe.

Nagranie muzyki relaksacyjnej, odtwarzacz CD.
N. włącza muzykę. Dzieci kładą się na dywanie i zamykają oczy. N. mówi: Wyobraźcie so-
bie, że nad waszymi głowami unosi się bańka mydlana. Aby nie pękła, lecz poleciała w górę,
dmuchnijcie na nią – zróbcie wdech nosem i wydech ustami. (Dzieci wykonują wdech i wy-
dech). Ćwiczenie powtarzamy kilkukrotnie.
• Małe laboratorium – podsumowanie.
Dzień 2 Kolorowe cuda

I. Szarfy w trzech kolorach – zabawa powitalna. I.5, III.5, III.8

Kropka w kolorze – zabawa doskonaląca znajomość kolorów. IV.2
Rzut do celu – wyczucie ciężaru. I.5
II. Kolorowe eksperymenty – zabawy badawcze. Cele: rozbudzanie cieka- II.8, III.8, IV.5,
wości dzieci, wdrażanie do przestrzegania zasad bezpieczeństwa pod- IV.13
czas wykonywania eksperymentów.
Pary kolorów – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Kolory – zabawa ruchowa; Zmień kieru- I.5, III.5, III.8
nek – zabawa ruchowa.
III. Utrwalenie refrenu piosenki W białym fartuszku. Nauka pierwszej zwrot- IV.7
Baw się z nami – rozwijanie szybkiej reakcji na sygnał. IV.7
Kolorowy deszcz – rozwijanie sprawności manualnej. IV.8, IV.13
Kolorowe cuda – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie ciekawości poznawczej dzieci,
• wdrażanie do przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas wykonywania eksperymentów.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• bierze udział w eksperymentach,
• przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas wykonywania eksperymentów.
74


Środki dydaktyczne: mazaki w kolorach: czerwonym, żółtym, niebieskim, zielonym; płaski
talerz z białym środkiem, kolorowe cukierki – drażetki, woda, dwie przezroczyste szklanki,
przezroczysta miska, kilka kolorowych barwników spożywczych, pipeta, szarfy w kolorach:
czerwonym, niebieskim i żółtym; kartoniki w kolorach szarf (dla N.), nagranie dowolnej
muzyki (pozyskane przez N.), bębenek, trójkąt, kartka formatu A4 z naklejonym kształtem
chmurki (dla każdego dziecka), farby, pędzelki, karty pracy, cz. 2, karta 6, piosenka W białym
fartuszku (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Szarfy w trzech kolorach – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 70).
• Jak się dziś czujesz? – określanie nastroju (przewodnik, cz. 3, s. 70–71).
• Kropka w kolorze – zabawa doskonaląca znajomość kolorów.
Mazaki w kolorach: czerwonym, żółtym, niebieskim, zielonym.
Dzieci siedzą w kręgu. N. zaznacza każdemu dziecku na wewnętrznej części dłoni małą
kropkę w kolorze czerwonym, żółtym, niebieskim lub zielonym. Chętne dziecko wchodzi
do środka koła i mówi tekst Moniki Malechy.
Raz i dwa.
Raz i dwa.
Jaki kolor (imię dziecka z grupy) ma?
Dziecko, którego imię zostało wywołane, patrzy na kolor kropki na dłoni i mówi: Mam krop-
kę w kolorze słońca. Dziecko będące w środku koła mówi, o jaki kolor kropki chodzi. Po od-
gadnięciu koloru do koła wchodzi dziecko, które mówiło, w jakim kolorze jest jego kropka.
• Rzut do celu – wyczucie ciężaru (przewodnik, cz. 3, s. 71).
II
Zajęcia 1. Kolorowe eksperymenty – zabawy badawcze.
• Ulubione kolory – wprowadzenie.
Dzieci siedzą w kręgu. N. pyta, jakie są ich ulubione kolory. Następnie informuje, że dzisiej-
sze zajęcia będą bardzo kolorowe, ponieważ wspólnie wykonają kolorowe eksperymenty.
Przed rozpoczęciem wykonywania eksperymentów N. przypomina Kodeks małego na-
ukowca.
• Kolory na talerzu – eksperyment.
Płaski talerz z białym środkiem, kolorowe cukierki – drażetki, woda.
N. układa wokół rantu talerza drażetki. Nalewa do talerza tyle wody, żeby drażetki nie za-
częły pływać. Dzieci obserwują, jak na wodzie tworzą się kolorowe pasy. N. pyta: Do czego
można porównać to, co powstało na talerzu? (Talerz pełen kolorów przypomina tęczę). Dzie-
ci udzielają odpowiedzi na pytanie.
• Kolorowy deszcz w słoiku – eksperyment.
Wysokie przezroczyste naczynie, pianka do golenia, kilka kolorowych barwników, pipeta,
woda.
75

Dzieci gromadzą się wokół stolika. N. napełnia naczynie wodą. Na powierzchnię wody
nanosi piankę do golenia tak, aby powstała chmura. Chętne osoby wkraplają na piankę
rozpuszczone w wodzie barwniki spożywcze za pomocą pipety. Dzieci obserwują, co się
wydarzyło. N. pyta: Co zauważyliście? (z utworzonej z pianki chmurki zaczęły spadać krople
barwników przypominające deszcz). Dzieci udzielają odpowiedzi na pytanie.
Polecenie:
− Obejrzyj probówki. Połącz każdą z nich z plamą w kolorze odpowiadającym barwie płynu
w probówce.
• Pary kolorów – zabawa ruchowa.
Szarfy w kolorach: czerwonym, niebieskim i żółtym; kartoniki w tych samych kolorach
(dla N.), nagranie dowolnej muzyki (pozyskane przez N.), bębenek.
N. rozdaje dzieciom szarfy w trzech kolorach. Dzieci poruszają się po sali w dowolnych
kierunkach zgodnie z rytmem wystukiwanym na bębenku. Mocne uderzenie w bębenek
jest sygnałem do zatrzymania się. N. pokazuje dwa kartoniki w kolorach np. czerwonym
i niebieskim. Dzieci, które mają szarfy w tych kolorach, dobierają się w pary i obracają się
w kółeczkach. Pozostałe dzieci poruszają się samodzielnie.
• Kolory – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się swobodnie po placu przedszkolnym. Kiedy N. powie hasło: Czerwony,
dzieci przykucają. Kiedy powie: Zielony, dzieci wykonują podskok.
• Zmień kierunek – zabawa ruchowa.
Bębenek.
Dzieci biegają po placu przedszkolnym. Uderzenie w bębenek jest sygnałem do zmiany
kierunku biegu.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki W białym fartuszku. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa
• Baw się z nami – rozwijanie szybkiej reakcji na sygnał (elementy metody Batti Strauss).
Nagranie piosenki W białym fartuszku, odtwarzacz CD, trójkąt.
Dzieci maszerują w określonym kierunku w rytmie piosenki. Na sygnał trójkąta dobierają
się w pary, podają sobie ręce i obracają w małych kołach.
• Kolorowy deszcz – rozwijanie sprawności manualnej.
Kartka formatu A4 z naklejonym kształtem chmurki (dla każdego dziecka), farby, pędzelki.
N. rozdaje dzieciom kartki formatu A4, na których naklejona jest chmurka. Dzieci pędzelka-
mi lub palcami malują pod chmurką kolorowy deszcz.
• Kolorowe cuda – podsumowanie.
76

Dzień 3 Nasze eksperymenty


Magiczne tulipany i magiczna woda – eksperymenty. II.8, III.8, IV.5,
IV.13
Taniec – rozwijanie wyczucia przestrzeni. I.5
II. Zabawy z muzyką. Cele: rozwijanie pamięci i koncentracji uwagi, wyra- I.5, III.5, IV.7
bianie umiejętności reagowania ruchem na dźwięki muzyczne.
Zabawy na świeżym powietrzu: Chowamy się – zabawa ruchowa; do- I.5, II.8, III.5
wolne zabawy z wykorzystaniem sprzętu znajdującego się w ogrodzie
przedszkolnym.
III. Proste kształty – odwzorowywanie. IV.12
Znikające krople wody – zabawa ruchowa. I.5
Nasze eksperymenty – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie pamięci i koncentracji uwagi,
• wyrabianie umiejętności reagowania ruchem na dźwięki muzyczne.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• w skupieniu potrafi wykonać ruchy do muzyki klasycznej,
• wykonuje zadania w skupieniu, działa zgodnie z ustalonymi zasadami.

Środki dydaktyczne: barwniki spożywcze w kilku kolorach, woda, kilka wysokich przezro-
czystych naczyń, białe tulipany lub liście, np. kapusty pekińskiej; szklanka, talerzyk, mały ka-
wałek gąbki, mała świeczka, zapałki, kartoniki, na których narysowane są proste kształty (tyle,
ile jest dzieci); klocki lub materiał przyrodniczy dostępny w sali, np. kasztany; małe plastikowe
butelki po napojach (po dwie dla każdego dziecka), bębenek, szarfy, kartoniki w kolorach
szarf, nagranie utworu Pizzicato – Polka Johanna Straussa – syna (płyta CD), piosenka W bia-
łym fartuszku (płyta CD), odtwarzacz CD.
77

Przebieg dnia
I
• Magiczne tulipany i magiczna woda – eksperymenty.
• Magiczne tulipany – eksperyment.
Barwniki spożywcze w kilku kolorach, woda, kilka wysokich przezroczystych naczyń, białe
tulipany lub liście, np. kapusty pekińskiej.
N. wlewa wodę do kilku naczyń. Do każdego z nich dodaje kilkanaście kropel barwnika
spożywczego. Dzieci mówią, na jakie kolory została zabarwiona woda. Chętne dzieci wkła-
dają do naczyń po jednym tulipanie. N. informuje, że postawią naczynia na parapecie i co
jakiś czas będą sprawdzać, co dzieje się z kwiatami.
Zmianę koloru tulipanów dzieci będą mogły zaobserwować na drugi dzień.
• Magiczna woda – eksperyment.
Szklanka, talerzyk, woda, barwnik spożywczy, mały kawałek gąbki, mała świeczka, zapałki.
N. wlewa na talerzyk wodę zabarwioną barwnikiem spożywczym. W gąbkę wbija małą
świeczkę. Gąbkę ze świeczką kładzie na środku talerzyka z zabarwioną wodą i zapala świecz-
kę. Nakrywa gąbkę ze świeczką szklanką. Dzieci obserwują, co się dzieje. N. zadaje pytanie:
Co zaobserwowaliście? (Świeczka zgasła, a woda została wciągnięta do szklanki).
N. wyjaśnia dzieciom, że płomień świeczki pali się dzięki tlenowi z powietrza – przykrycie
świeczki szklanką powoduje, że odcinamy dostęp do tlenu i ona gaśnie, a w jego miejsce
(tzn. tlenu) zasysana jest woda.
• Taniec – rozwijanie wyczucia przestrzeni (przewodnik, cz. 3, s. 71).
II
Zajęcia 1. Zabawy z muzyką (elementy metody Batti Strauss).
• Rozgrzewka.
Bębenek.
Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem granym na bębenku: maszerują po obwodzie koła,
maszerują za N., biegną na palcach, podskakują obunóż. Na mocne uderzenie w bębenek
zatrzymują się i przechodzą do przysiadu.
• Zabawa butelkami – rozwijanie poczucia rytmu.
Nagranie piosenki W białym fartuszku, odtwarzacz CD, małe plastikowe butelki po napo-
jach (po dwie dla każdego dziecka).
Dzieci zajmują miejsca na obwodzie koła. W dłoniach trzymają po dwie plastikowe butelki.
Między nimi zajmuje miejsce N. Zgodnie z rytmem piosenki uderzają: butelką o butelkę,
butelkami o podłogę, butelkami o kolana.
N. wykonuje zadanie wspólnie z dziećmi najpierw bez muzyki. Następnie w wolnym tem-
pie, potem w szybszym tempie.
• Aktywne słuchanie muzyki.
Nagranie utworu Pizzicato – Polka Johanna Straussa – syna, odtwarzacz CD.
Dzieci stoją w półkolu przodem do N.
Dzieci:
Takty 1–4 wykonują powoli przed sobą młynek,
Takty 5–8 uderzają dłońmi o uda w rytmie ćwierćnut,
78

Takty 9–12 klaszczą w rytmie ćwierćnut,

Takty 13–14 wykonują obrót wokół własnej osi,
Takty 15–16 uderzają dłońmi o uda na pierwszą miarę taktu,
Takty 17–20 wykonują obrót wokół własnej osi, zaczynają tupać,
Takty 21–24 tupią w rytmie melodii,
Takty 25–32 podają sobie ręce w kole wiązanym i maszerują po obwodzie koła,
Takty 33–36 trzymając się za ręce maszerują do środka koła w rytmie ćwierćnut,
Takty 37–40 wracają tyłem do obwodu koła,
Takty 41–48 tak samo jak w taktach 33-40.
• Bębenek – zabawa pobudzająco-hamująca.
Nagranie utworu Pizzicato – Polka Johanna Straussa – syna, odtwarzacz CD, bębenek.
Dzieci w parach maszerują swobodnie w określonym kierunku w rytmie muzyki. Kiedy
usłyszą jeden dźwięk bębenka, zatrzymują się i pozostają w bezruchu. Kiedy usłyszą dwa
dźwięki bębenka, zaczynają maszerować.
• Chowamy się – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po ogrodzie przedszkolnym. Na hasło: Chowamy się – ustawiają się
obok urządzeń na placu przedszkolnym tak, aby być jak najmniej widocznym.
• Dowolne zabawy z wykorzystaniem sprzętu znajdującego się w ogrodzie przedszkolnym.
III
• Proste kształty – odwzorowywanie.
Kartoniki, na których narysowane są proste kształty (tyle, ile jest dzieci); klocki lub materiał
przyrodniczy, np. kasztany.
N. rozdaje dzieciom kartoniki, na których narysowane są proste kształty. Dzieci odwzoro-
wują te kształty za pomocą klocków lub materiału przyrodniczego, np. kasztanów.
• Kwiaty do wazonu – zabawa ruchowa.
Szarfy, kartoniki w kolorach szarf.
N. rozkłada na dywanie szarfy – to będą wazony na kwiaty. Rozdaje dzieciom kartoniki
w kolorach szarf. Dzieci są kwiatami. Na hasło: Kwiaty do wazonu – kwiaty wskakują do od-
powiednich szarf, zgodnych z kolorem kartonika.
• Nasze eksperymenty – podsumowanie.
79

Dzień 4 Co jest przyciągane przez magnes?


Jakie przedmioty są przyciągane przez magnes? – zabawa badawcza. III.8, IV.13
Łowimy ryby – zabawa z użyciem magnesu. II.8, IV.13
Wietrzny dzień – rozwijanie wyczucia ciężaru ciała w przestrzeni. I.5
II. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 11. Cele: rozwijanie sprawności fizycznej, I.8
kształtowanie odruchu prawidłowej postawy.
Zabawy na świeżym powietrzu: Czerwony do niebieskiego – zabawa ru- I.5, III.5
chowa; Pajacyki – zabawa ruchowa.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką W białym fartuszku. IV.7
Instrumentacja utworu Pizzicato – Polka Johanna Straussa – syna. IV.7
Jakie przedmioty przyciąga magnes? – zabawa ruchowa. I.5
Przyciąganie – zabawa ruchowa rozwijająca wyobraźnię. I.5, III.8, IV.1
Co jest przyciągane przez magnes? – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach ruchowych,
Środki dydaktyczne: magnesy o różnych kształtach, przedmioty z różnych materiałów:
papierek po cukierku, agrafka, moneta, drewniany patyczek, słomka, łyżeczka itp.; szarfy
w kolorach: czerwonym, żółtym i niebieskim; miska z wodą, sznurek, pędzelek, spinacze,
rybki wycięte z folii aluminiowej, małe magnesy, kartoniki z obrazkami różnych przedmiotów,
które są przyciągane lub nie są przyciągane przez magnes; nagranie utworu Pizzicato – Polka
Johanna Straussa – syna (płyta CD), drewienka, kastaniety, tamburyny, marakasy, trójkąt, pio-
senka W białym fartuszku (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
80

• Jakie przedmioty są przyciągane przez magnes? – zabawa badawcza.

Magnesy o różnych kształtach, przedmioty z różnych materiałów: papierek po cukierku, agraf-
ka, moneta, drewniany patyczek, słomka, łyżeczka itp.; szarfy w kolorach czerwonym i żółtym.
Dzieci siedzą na obwodzie koła. N. kładzie na dywanie magnesy o różnych kształtach. Pyta
dzieci, czy wiedzą co to za przedmioty. Jeśli dzieci nie udzielą odpowiedzi, mówi, że są to
magnesy. Następnie rozkłada na dywanie dwie szarfy i przedmioty z różnych materiałów:
papierek po cukierku, agrafkę, monetę, drewniany patyczek, słomkę, łyżeczkę itp. Dzieci
sprawdzają, co dzieje się z przedmiotami, do których został przystawiony magnes. Do czer-
wonej szarfy wkładają te z nich, które przyczepiły się do magnesu, a do żółtej te, które się nie
przyczepiły. Na zakończenie dzieci mówią, jakie przedmioty są przyciągane przez magnes.
• Łowimy ryby – zabawa z użyciem magnesu.
Miska z wodą, sznurek, pędzelek, spinacze, małe magnesy, rybki wycięte z folii aluminiowej.
N. przed zajęciami przygotowuje miskę, wędkę (sznurek zaczepiony np. na pędzelku, zakoń-
czony magnesem) oraz wycięte z folii aluminiowej rybki, do których przyczepione są spinacze.
N. wlewa do miski wodę i umieszcza w niej rybki wycięte z folii aluminiowej. Dzieci próbują
wyłowić rybki za pomocą wędki.
• Wietrzny dzień – rozwijanie wyczucia ciężaru ciała w przestrzeni (przewodnik, cz. 3, s. 71).
II
Zajęcia 1. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 11 (przewodnik, cz. 3, s. 64).
• Czerwony do niebieskiego – zabawa ruchowa.
Szarfy w kolorach czerwonym i niebieskim.
N. rozdaje dzieciom szarfy w dwóch kolorach: czerwonym i niebieskim. Na hasło N.: Czer-
wony do niebieskiego dzieci z czerwonymi szarfami dobierają się w pary z dziećmi z szarfa-
mi w kolorze niebieskim.
• Pajacyki – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się swobodnie po ogrodzie przedszkolnym. Kiedy N. powie hasło: Pajacy-
ki, dzieci zatrzymują się i wykonują pajacyki.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką W białym fartuszku (przewodnik, cz. 3, s. 73, 78).
• Instrumentacja utworu Pizzicato – Polka Johanna Straussa – syna (elementy metody Batti
Strauss).
Nagranie utworu Pizzicato – Polka Johanna Straussa – syna, odtwarzacz CD, drewienka, ka-
staniety, tamburyny, marakasy, trójkąt.
Takty 1–4 N. gra na trójkącie na pierwszą miarę taktu,
Takty 5–8 dzieci grają na drewienkach na pierwszą miarę taktu,
Takty 9–12 dzieci grają na kastanietach w rytmie ćwierćnut,
Takty 17–24 dzieci grają na tamburynach w rytmie ćwierćnut,
Takty 33–36 dzieci grają na marakasach na pierwszą miarę taktu,
Takty 41–48 tak samo jak w taktach 33–40.
81

• Jakie przedmioty przyciąga magnes? – zabawa ruchowa.

Kartoniki z obrazkami różnych przedmiotów, które są przyciągane lub nie są przyciągane
przez magnes.
N. wręcza dzieciom kartoniki z obrazkami różnych przedmiotów, które są przyciągane lub
nie są przyciągane przez magnes. Dzieci poruszają się po sali. Na hasło: Magnes dzieci, któ-
re mają kartoniki z obrazkami przedmiotów przyciąganych przez magnes, biegną do N.
N. sprawdza poprawność wykonania zadania. Przy każdym powtórzeniu zabawy dzieci wy-
mieniają się kartonikami.
• Przyciąganie – zabawa ruchowa rozwijająca wyobraźnię.
Dzieci leżą na dywanie. N mówi: Wyobraźcie sobie, że przyciąga was duży magnes. Jednak
wy nie pozwalacie mu, aby całkowicie was przyciągnął do siebie. Magnes najpierw przyciąga
wasze nogi – dzieci kolejno podnoszą raz jedną, raz drugą nogę. Później przyciąga wasze
ręce – dzieci podnoszą ręce naprzemiennie.
• Co jest przyciągane przez magnes? – podsumowanie.
N. przygotowuje na piątkowe zajęcia wulkan z masy solnej. W środku wulkanu umieszcza
kubeczek.
Dzień 5 Kolorowy wulkan


3, 2, 1, bum! – zabawa ruchowa. I.5
Taneczny ruch – adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera. I.5
II. Wulkan – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawności manualnej, IV.1
dbanie o estetykę wykonywanej pracy plastycznej.
Złap bańkę – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Ucieczka przed lawą – zabawa rucho- I.5, III.5
wa; Podskoki – zabawa ruchowa.
Wybuch wulkanu – zabawa ruchowa. I.5
W dziecięcym laboratorium – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
82

Cele główne:
• dbanie o estetykę wykonywanej pracy plastycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• starannie wykonuje pracę plastyczną.
Środki dydaktyczne: tamburyn, zdjęcia przedstawiające wulkan: uśpiony i podczas erup-
cji; wulkan z masy solnej przygotowany przez N. (z kubeczkiem w środku), taca, woda, soda
oczyszczona, ocet, płyn do mycia naczyń, czerwony barwnik, kolorowa bibuła karbowana,
nożyczki, klej, czerwona kartka, arkusz szarego papieru z siatką wiedzy (z poniedziałkowych
zajęć), marker, szarfy, chusta animacyjna, czerwone kulki, wyprawka, karta K, kolorowa karta,
naklejki z postaciami bohaterów, piosenka W białym fartuszku (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• 3, 2, 1, bum! – zabawa ruchowa.
Tamburyn.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie granym przez N. na tamburynie. Kiedy dźwięki cichną,
dzieci przykucają. Na słowa: 3, 2, 1 – dzieci stopniowo się podnoszą. Na słowo: bum! – wy-
skakują w górę.
• Taneczny ruch – adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera (przewodnik, cz. 3, s. 71).
II
Zajęcia 1. Wulkan – zajęcia plastyczne.
• Wulkan – wprowadzenie.
Zdjęcia przedstawiające wulkan: uśpiony i podczas erupcji.
N. prezentuje dzieciom zdjęcia wulkanów. Pyta, co jest na nich przedstawione. N. po od-
powiedziach dzieci, jeżeli nie udzieliły one takiej odpowiedzi, mówi, że wulkan to miejsce
na powierzchni Ziemi, z którego podczas wybuchu wydobywa się gorąca lawa. N. zaprasza
dzieci do udziału w eksperymencie, w którym zobaczą, jak wybucha wulkan.
• Wybuch wulkanu – eksperyment.
Wulkan z masy solnej przygotowany przez N. (z kubeczkiem w środku), taca, woda, soda
oczyszczona, ocet, płyn do mycia naczyń, czerwony barwnik.
N. wsypuje do kubka (umieszczonego w wulkanie z masy solnej) trzy czubate łyżeczki sody
oczyszczonej, wlewa ok. 1/3 kubka wody i dokładnie miesza. Następnie dodaje ok. dwie
łyżki płynu do mycia naczyń i miesza składniki. Na zakończenie dodaje czerwony barwnik
i miesza całość. Kiedy roztwór jest gotowy, N. wlewa do kubka ocet. Dzieci obserwują wy-
lewanie się czerwonej piany z wulkanu.
• Kolorowy wulkan – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta K, kolorowa bibuła karbowana, nożyczki, klej, czerwona kartka.
83

Polecenia:
− Wypchnij wulkan z karty.
− Złóż wulkan na pół.
− Wypchnij otwór, a potem przepchnij przez niego paski pociętej bibuły. To będzie lawa.
− Przyklej wulkan do czerwonej kartki papieru.
• Złap bańkę – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 72).
• Ucieczka przed lawą – zabawa ruchowa.
Szarfy.
N. rozkłada szarfy na placu przedszkolnym – to będą bezpieczne miejsca, których nie do-
sięgnie lawa. Dzieci poruszają się między szarfami w dowolnych kierunkach. Na hasło:
Uwaga, lawa! – wskakują do szarf – chronią się przed lawą.
• Podskoki – zabawa ruchowa.
Dzieci maszerują w różnych kierunkach po ogrodzie przedszkolnym. Jedno uderzenie w tam-
buryn jest sygnałem do podskoku, dwa uderzenia – do wykonania dwóch podskoków.
III
• Wybuch wulkanu – zabawa ruchowa.
Chusta animacyjna, czerwone kulki.
Przed zabawą N. zawiązuje środek chusty animacyjnej (zabezpiecza otwór). Dzieci trzyma-
ją chustę za brzegi, a N. wrzuca na nią czerwone kulki – lawę. Na hasło: Wulkan zaraz wy-
buchnie – dzieci poruszają chustą tak, aby kulki delikatnie podskakiwały. Na hasło: Wybuch
wulkanu – mocno potrząsają chustą, tak aby kulki z niej spadły na podłogę.
• W dziecięcym laboratorium – ewaluacja.
Arkusz szarego papieru z siatką wiedzy (z poniedziałkowych zajęć), marker.
Dzieci siedzą w kręgu. W jego środku N. rozkłada arkusz szarego papieru z napisem EKS-
PERYMENT – siatkę wiedzy przygotowaną w poniedziałek. Odczytuje zapisy i pyta dzieci,
czy chciałyby coś jeszcze dodać (jeśli tak, to dopisuje wypowiedzi dzieci na arkuszu). Na-
stępnie przeprowadza z dziećmi rozmowę na temat: Czego dowiedziałem/ dowiedziałam się
w tym tygodniu w przedszkolu?
Po rozmowie N. wspólnie z dziećmi przygotowuje wystawę kolorowych wulkanów na ko-
rytarzu w przedszkolu, aby dzieci z innych grup mogły ją zobaczyć.
84

Marzec, tydzień pierwszy
Temat tygodnia:
Zwierzęta sprzed milionów lat

− wysłuchają opowiadania Ewy Stadtmüller Dinozaury
− wysłuchają i nauczą się piosenki Kto widział dinozaura?
− będą oglądać obrazki przedstawiające dinozaury i książki o dinozaurach
− wezmą udział w zabawie sensorycznej
− będą rozwijać umiejętność przeliczania w poznanym zakresie
− będą wskazywać, gdzie jest więcej, a gdzie jest mniej elementów
− nauczą się rymowanki na pamięć
− wykonają własne bloczki lodowe
− ułożą dinozaury na makiecie parku jurajskiego
− wykonają pracę plastyczną Wizyta w lesie jurajskim
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Carla Orffa
85

Marzec, tydzień 1 Zwierzęta sprzed milionów lat
Dzień 1 Dino… dino… dinozaury

I. Pomachaj – zabawa powitalna. I.5, II.3, III.1

Dokąd pędzą dinozaury? – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5
II. Słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller Dinozaury. Cele: rozwijanie III.9, IV.1, IV.2,
mowy, rozwijanie pamięci. IV.5
Małe dinozaury, duże dinozaury – zabawa ruchowa. I.5, III.1
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola; Uwaga, I.5, III.8, III.9
jajo – zabawa ruchowa.
III. Kto widział dinozaura? – zapoznanie z piosenką tygodnia. I.5, III.8, IV.7
Skamieliny – zabawa sensoryczna. IV.1, IV.2, IV.19
Tyranozaur! – zabawa ruchowa. I.5
Dino… dino… dinozaury – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie pamięci.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi wskazać zamieniony obrazek.
Środki dydaktyczne: wachlarze emocji, obręcz, tablica demonstracyjna nr 25, obrazki
przedstawiające: triceratopsa, brontozaura, diplodoka, pterodaktyla; dwie piłki, różne ka-
mienie i minerały (o różnej fakturze – chropowate i gładkie), pudełko, tekturowe ścinki (wy-
pełniacze do paczek), chusta do zasłonięcia oczu, piosenka Kto widział dinozaura? (płyta CD),
odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Pomachaj – zabawa powitalna.
Dzieci spacerują po sali. Gdy usłyszą klaśnięcie w dłonie przez N., dobierają się w pary z naj-
bliżej stojącymi osobami. Jedno dziecko z pary macha wybraną przez siebie częścią ciała,
np. barkiem, stopą, a drugie powtarza ruch partnera. Zabawę powtarzamy kilka razy.
Wachlarze emocji.
86

Zwierzęta sprzed milionów lat Marzec, tydzień 1
• Dokąd pędzą dinozaury? – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Obręcz.
Dzieci biegają po sali, naśladując sposób poruszania się dinozaura. N. spaceruje pomiędzy
nimi, co jakiś czas kładąc obręcz na dywanie. Dzieci muszą dobiec do obręczy i ją dotknąć.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 25 – rozwijanie motoryki dużej (elementy metody Ruchu Roz-
wijającego Weroniki Sherborne).
• Piękny uśmiech – zabawa powitalna.
Dzieci stoją na obwodzie koła. Wspólnie z N. śpiewają rymowankę Klaudii Cebuli (na melo-
dię piosenki Mało nas do pieczenia chleba):
Dużo nas, dużo nas, w tym jurajskim lesie.
Kto nam dziś, kto nam dziś piękny uśmiech niesie?
Po zaśpiewaniu rymowanki dzieci podchodzą do siebie i uśmiechają się do siebie.
• Kamienne dinozaury – ćwiczenie kształtujące świadomość schematu ciała.
Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko z pary pokazuje pozę przedstawiającą kamien-
nego dinozaura w juraparku, drugie dziecko je naśladuje. Na klaśniecie N. dzieci zamieniają
się rolami.
• Jaja dinozaura w gnieździe – ćwiczenie oparte na relacji „przeciwko”.
Dzieci dobierają się w czwórki. N. prosi, aby usiadły na dywanie ramionami do siebie,
tworząc czworokąt. Dzieci zderzają się ramionami, naśladując przepychające się jaja
w gnieździe.
• Zabawa w kole pterodaktyli – ćwiczenie oparte na relacji „razem”.
Dzieci stoją w kręgu. Gdy N. powie hasło: Zabawa pterodaktyli, dzieci starają się usiąść, trzy-
mając się za ręce. Kiedy N. powie hasło: Taniec pterodaktyli, dzieci starają się wstać, kołysząc
się na boki.
• Latające dinozaury – zabawa relaksacyjna.
Dzieci maszerują dookoła sali. Wykonując wdech, rozkładają ręce na boki, naśladując szy-
bowanie dinozaurów po niebie. Wydychając powietrze, machają ramionami, naśladując lot.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller Dinozaury.
• Jak wyglądają dinozaury? – rozwijanie percepcji wzrokowej.
Dzieci siedzą na dywanie. Oglądają tablicę przedstawiającą dinozaury. Zwracają uwagę na
wielkość, wygląd i umaszczenie dinozaurów.
– Babciu, czy mogłabyś posadzić w ogródku skalnym kilka krzaczków paproci? – poprosił
Michał.
– Dlaczego akurat paproci? – zdziwiła się babcia.
– Bo właśnie przeczytaliśmy z dziadkiem, że niektóre dinozaury żywiły się paprociami.
– Konkretnie – brontozaury – poparł wnuka dziadek.
– I my chcemy im zrobić taką… paprociową dżunglę – tłumaczył Michał.
– Czy to znaczy, że w moim ogródku powstanie park dinozaurów? – zapytała babcia, udając
wielce przerażoną.
– Tak właśnie planujemy – kiwnął głową dziadek. – Przy oczku wodnym zamieszka tricera-
tops z rodziną, a dwa drapieżne tyranozaury odgrodzimy skalnym łańcuchem.
87

– Nie bój się, babciu, ja będę nad nimi czuwał – zapewnił Michał, ostrożnie wyciągając z pu-
dełka swoje ulubione gumowe dinozaury.
Do samego wieczora trwało urządzanie parku. Michał był tak przejęty swą pracą, że wie-
czorem zupełnie nie mógł zasnąć. Przewracał się z boku na bok i planował kolejne góry, doliny,
groty i wąwozy dla swoich ulubieńców.
W pewnej chwili rozejrzał się wokół i aż buzię otworzył ze zdumienia. Oto siedział na mię-
ciutkim zielonym mchu, a nad jego głową szumiały paprocie wielkości wieżowców. Jeszcze nie
zdążył ochłonąć, gdy usłyszał czyjeś ciężkie kroki. Nie było czasu do namysłu. O rany! Gdzie by
tu się schować? Na szczęście jedno z drzew upadło i w jego gałęziach można było znaleźć bez-
pieczną kryjówkę. Michał przycupnął pomiędzy konarami i wstrzymał oddech.
Po chwili ujrzał tuż obok cztery wielkie nogi i ogromne brzuszysko. Zielony brontozaur prze-
szedł nad nim i ze spokojem zaczął skubać najbliższą paproć. Jego strasznie długa szyja, za-
kończona małą, zgrabną główką, przypominała zielonego węża boa.
– Roślinożerne dinozaury były bardzo łagodne i przyjaźnie nastawione do świata – przypo-
mniał sobie Michał słowa dziadka.
– Skoro tak… – pomyślał – to chyba nie ma się czego bać.
Już zaczął ostrożnie wychodzić ze swej kryjówki, gdy zza drzew rozległ się okropny ryk.
– Chyba tylko tyranozaury potrafią tak ryczeć – wystraszył się Michał i włosy stanęły mu
dęba na głowie. Ze strachu błyskawicznie wdrapał się na najbliższe drzewo.
Niestety, okazało się, że miał rację. Już po chwili na polanę wpadła pędem drapieżna bestia
z pyskiem pełnym ostrych zębów. Potwór rozejrzał się, pociągnął nosem i wlepił łakomy wzrok
w przytulonego do pnia drzewa Michała. Chyba postanowił strącić go z drzewa, bo z całych sił
potrząsnął pniem.
– Michał! Michał! – to chyba głos babci. – Czemu tak krzyczysz? No już, już… to tylko zły sen.
– O jak dobrze… – pomyślał Michał i z ulgą przytulił się do swej ulubionej kołderki w niebie-
skie pieski.

− Dlaczego chłopiec chciał, by babcia zasadziła sadzonki paproci?
− Z czego wykonane były dinozaury, które miały zamieszkać w ogrodzie babci?
− Co zobaczył chłopiec, gdy siedział na mchu?
− Czy to, co widział chłopiec, było prawdziwe?
• Triceratops, brontozaur, diplodok – zabawa dydaktyczna.
Obrazki przedstawiające: triceratopsa, brontozaura, diplodoka, pterodaktyla.
N. rozkłada trzy obrazki przedstawiające dinozaury: triceratopsa, brontozaura, diplodoka.
Prosi dzieci, by przyjrzały się im i zapamiętały, w jaki sposób zostały ułożone. N. nazywa
po kolei dinozaury, a dzieci powtarzają ich nazwy. Następnie N. prosi, by dzieci zasłoniły
oczy i wymienia jeden obrazek dinozaura na obrazek pterodaktyla. Dzieci otwierają oczy,
chętne dziecko mówi nazwę dinozaura, którego brakuje w zestawie.
• Małe dinozaury, duże dinozaury – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po sali. Na hasło: Duże dinozaury poruszają się ciężko, uderzając całymi
stopami o podłogę. Na hasło: Małe dinozaury poruszają się lekko, na palcach.
• Uwaga, jajo – zabawa ruchowa.
Dwie piłki.
88

Dzieci ustawiają się w dwóch rzędach. N. wręcza pierwszym osobom w rzędach piłki. Za-
daniem tych dzieci jest pokonanie wyznaczonej trasy w taki sposób, by piłka nie upadła
na ziemię. Jeśli piłka upadnie, dziecko wraca na początek rzędu i pokonuje trasę ponow-
nie. Po pokonaniu trasy dziecko przekazuje piłkę kolejnej osobie w rzędzie.
III
• Kto widział dinozaura? – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Kto widział dinozaura? (sł. i muz. Bożena Forma).
Nagranie piosenki Kto widział dinozaura?, odtwarzacz CD.
Wesoło
Bar - dzo daw - no te - mu di - no - zau - ry ży - ły,
gro - źne, nie - bez - pie - czne wszy - stkie bar - dzo by - ły.
Di - no, di - no, di - no - zau - ry z o - po - wia - dań zna - my,
w par - kach roz - ryw - ki dzi - siaj je spot - ka - my.
1. Bardzo dawno temu

dinozaury żyły,
groźne, niebezpieczne
wszystkie bardzo były.
Ref.: Dino, dino, dinozaury

z opowiadań znamy,
w parkach rozrywki
dzisiaj je spotkamy.
2. Każdy z nich ogromny,

podobny do smoka,
czasem zwinnie w morzu
pływał niby foka.
Ref.: Dino, dino, dinozaury...
3. Dzisiaj ich już nie ma

i niech tak zostanie,
o bajkowym dino
opowiem dziś mamie.
Ref.: Dino, dino, dinozaury...
89


− Skąd dowiadujemy się o istnieniu dinozaurów?
− Jak wyglądały dinozaury?
− Do kogo były podobne dinozaury?
− Gdzie dzisiaj możemy spotkać dinozaury?
• Swobodna improwizacja ruchowa do piosenki Kto widział dinozaura? (elementy metody
Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci poruszają się przy nagraniu piosenki w wybrany przez siebie sposób, np. mogą tań-
czyć, naśladować ruchy dinozaurów itp.
• Skamieliny – zabawa sensoryczna.
Różne kamienie i minerały (o różnej fakturze – chropowate i gładkie), pudełko, tekturowe
ścinki (wypełniacze do paczek), chusta do zasłonięcia oczu.
Dzieci siedzą w kręgu. N. podchodzi do chętnego dziecka i zasłania mu oczy chustą. Na-
stępnie umieszcza skamielinę (kamień lub minerał) w pudełku ze ścinkami. Zadaniem
dziecka jest odszukać w pudełku skamielinę i opisać, jaka jest (wygląd, kształt, faktura).
• Tyranozaur! – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po sali tip-topami (stopa za stopą). Na hasło: Tyranozaur! – zatrzymują
się i przykucają.
• Dino… dino… dinozaury – podsumowanie.
90

Dzień 2 Prehistoryczne stwory


Śniadanie dinozaurów – zabawa ruchowo-naśladowcza. I.5
Kamienne dinozaury – ćwiczenie kształtujące świadomość schematu ciała. I.5
II. Których dinozaurów jest więcej? – rozwijanie umiejętności klasyfikowa- I.5, III.1, III.8,
nia. Cele: rozwijanie umiejętności klasyfikowania, rozwijanie umiejęt- IV.12, IV.15
ności przeliczania w zakresie 3.
Rodzina dinozaurów – zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność prze- I.5, IV.15
liczania.
Zabawy na świeżym powietrzu: Jak dinozaur – zabawa ruchowa; spa- I.5, III.9, IV.18
cer w okolicy przedszkola – obserwowanie otoczenia przyrodniczego.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Kto widział dinozaura? Nauka pierwszej IV.7
zwrotki na zasadzie echa muzycznego.
W muzycznej krainie dinozaurów – opowieść ruchowa. I.5, IV.7
W gąszczu traw – zabawa rozwijająca sprawność manualną. IV.8
Prehistoryczne stwory – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności klasyfikowania,
• rozwijanie umiejętności przeliczania w zakresie 3.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• klasyfikuje sylwety dinozaurów ze względu na wielkość,
• potrafi przeliczać w zakresie 3.
Środki dydaktyczne: kartki, mazaki, trzy sylwety dużych dinozaurów i dwie sylwety małych
dinozaurów, dwie szarfy (zielona i czerwona), kartoniki z kropkami (od 2 do 3 kropek), obrazki
przedstawiające dwa dinozaury i trzy dinozaury; zielona bibuła, klej, sylweta dinozaura (dla
każdego dziecka), karty pracy, cz. 2, karta 7, piosenka Kto widział dinozaura? (płyta CD), od-
twarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Pomachaj – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 86).
• Śniadanie dinozaurów – zabawa ruchowo-naśladowcza.
91

Dzieci stają w rozsypce. Na hasło: Dinozaury idą na śniadanie – spacerują po sali, co jakiś
czas wydając z siebie ryk głodnego dinozaura. Na hasło: Dinozaury zjadają młode pędy! –
dzieci wyciągają wysoko dłonie, próbują zerwać jak najwyżej rosnący pęd.
• Ślad mamuta – zabawa grafomotoryczna.
Kartki, mazaki.
Dzieci kładą lewą dłoń (lub prawą, jeśli dziecko jest leworęczne) na kartce, łączą wszystkie
palce, by przylegały ściśle do siebie i obrysowują jej kształt.
• Kamienne dinozaury – ćwiczenie kształtujące świadomość schematu ciała (przewodnik,
cz. 3, s. 87).
II
Zajęcia 1. Których dinozaurów jest więcej? – rozwijanie umiejętności klasyfikowania.
• Małe dinusie i wielkie dinozaury – klasyfikowanie.
Trzy sylwety dużych dinozaurów i dwie sylwety małych dinozaurów, dwie szarfy (zielona
i czerwona).
N. rozkłada na dywanie dwie szarfy i sylwety dinozaurów. Chętne dziecko podchodzi i wy-
braną przez siebie sylwetę dinozaura wkłada do dowolnej szarfy, wyznaczając tym samym
warunek klasyfikowania. Np. jeśli dziecko włoży sylwetę dużego dinozaura do czerwonej
szarfy, kolejne chętne dzieci muszą zastosować się do warunku i wkładać sylwety dużych
dinozaurów do czerwonej szarfy, a sylwety małych dinozaurów do zielonej szarfy.
• Ile jest dinozaurów? – rozwijanie umiejętności przeliczania w poznanym zakresie.
Sylwety dinozaurów umieszczone w szarfach (z poprzedniej aktywności), kartoniki z krop-
kami (od 2 do 3 kropek).
Dzieci przeliczają sylwety dinozaurów w czerwonej szarfie i w zielonej szarfie. Umieszczają
pod szarfami kartoniki z odpowiednią liczbą kropek. Pokazują na palcach, ile jest sylwet
dużych dinozaurów, a potem – ile jest sylwet małych dinozaurów.
• Gdzie jest więcej dinozaurów? – rozwijanie umiejętności porównywania zbiorów.
Sylwety dinozaurów umieszczone w szarfach (z poprzedniej aktywności).
Dzieci określają, w której szarfie jest więcej dinozaurów. Pokazują ich liczbę na palcach.
Polecenie:
− Obejrzyj obrazek. Policz, ile fragmentów obrazka brakuje. Odszukaj w naklejkach brakują-
ce fragmenty. Naklej je na odpowiednie miejsca.
• Rodzina dinozaurów – zabawa ruchowa rozwijająca umiejętność przeliczania.
Obrazki przedstawiające dwa dinozaury i trzy dinozaury.
Dzieci biegają swobodnie po sali. Gdy N. uniesie obrazek z dinozaurami, dzieci podchodzą
i liczą, ile widzą na nim dinozaurów. Następnie łączą się w grupy zgodnie z liczbą dinozau-
rów (w pary lub trójki).
• Jak dinozaur – zabaw ruchowa.
N. pokazuje sposób poruszania się dinozaura, np. podskakując na jednej nodze. Zadaniem
dzieci jest naśladowanie tego ruchu. N. wybiera dziecko, które jako kolejne zaprezentuje
swój sposób poruszania się.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Kto widział dinozaura? Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie
echa muzycznego (przewodnik, cz. 3, s. 89).
92

• W krainie dinozaurów – opowieść ruchowa (elementy metody gimnastyki twórczej Rudolfa

Labana).
N. mówi tekst, a dzieci ilustrują go ruchem (N. może poruszać się wraz z dziećmi).
Dawno, dawno temu, kiedy nie było jeszcze ludzi, Ziemię porastały rośliny, których w dzisiej-
szych czasach nie spotkamy. Między tymi roślinami – niskimi i wysokimi – poruszały się ogrom-
ne zwierzęta – dinozaury. Niektóre poruszały się tak szybko jak samochody, a inne pełzały jak
węże. Były też dinozaury, które potrafiły latać. Te ogromne zwierzęta, o których wam opowia-
dam, bywały bardzo groźne. Na szczęście teraz już ich nie ma. Możemy odetchnąć z ulgą i pod-
skoczyć z radości.
• W gąszczu traw – zabawa rozwijająca sprawność manualną.
Kartki, zielona bibuła, klej, sylweta dinozaura (dla każdego dziecka).
Każde dziecko przykleja sylwetę dinozaura na kartce. Następnie rwie paski z zielonej bibu-
ły i nakleja je na sylwetę dinozaura tak, aby ją zakryć.
• Prehistoryczne stwory – podsumowanie.
Dzień 3 Milion lat temu


O dinozaurze, który znikł – nauka rymowanki na pamięć. IV.2, IV.5
Dino boi się wody – ćwiczenie z elementem równowagi. I.5
Jaja dinozaura w gnieździe – ćwiczenie oparte na relacji „przeciwko”. I.5
II. Zabawy z piosenką Kto widział dinozaura? Cele: ilustrowanie piosenki I.5, III.1, III.2,
ruchem, kształcenie percepcji słuchowo-ruchowej. IV.7
Zabawy na świeżym powietrzu: Małe dinozaury, duże dinozaury – zaba- I.5
wa ruchowa; Kolorowe ubranie – zabawa ruchowa utrwalająca kolory.
III. Tomkozaur – ćwiczenie wzbogacające słownictwo. IV.2, IV.6
Skąd ten ryk? – zabawa rozwijająca percepcję słuchową. IV.1
Jajo dinozaura – rozwijanie sprawności manualnej. IV.8, IV.12
Milion lat temu – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
93

Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
• uczestniczy w zabawie przy piosence.

Środki dydaktyczne: woreczki, opaska, kolorowe klamerki do ubrań, plastelina, nagranie

odgłosów dinozaurów (płyta CD), piosenka Kto widział dinozaura? (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• O dinozaurze, który znikł – nauka rymowanki na pamięć.
N. mówi rymowankę Wiesławy Żaby-Żabińskiej. Następnie uczy dzieci rymowanki metodą
ze słuchu. Dzieci mówią rymowankę cicho, gdy N. trzyma palec na ustach, i głośno, gdy
podniesie rękę do góry.
Wujek Janek, ciocia Laura
raz ujrzeli dinozaura.
Gdy podnieśli krzyk
– to dinozaur znikł.
• Dino boi się wody – ćwiczenie z elementem równowagi.

Woreczki.
N. wyznacza trasę za pomocą woreczków. Zadaniem dzieci jest ją pokonać, przeskakując
z woreczka na woreczek. Dziecko, które spadnie z woreczka – wpadnie do wody, rozpoczy-
na pokonywanie trasy od początku.
• Jaja dinozaura w gnieździe – ćwiczenie oparte na relacji „przeciwko” (przewodnik, cz. 3, s. 87).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Kto widział dinozaura?
• Kto zaśpiewał? – zabawa rozwijająca percepcję słuchową.
Nagranie piosenki Kto widział dinozaura?, odtwarzacz CD, opaska.
Dzieci śpiewają pierwszą zwrotkę piosenki całą grupą, a następnie z podziałem na chłop-
ców i dziewczynki. N. wybiera jedno z dzieci, zasłania mu oczy opaską. Wskazuje osoby,
które głośno śpiewają refren. Dziecko z zasłoniętymi oczami odgaduje, kto śpiewał refren
(dziewczynki czy chłopcy).
• Jak dinozaury – zabawa przy piosence (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
94

Dzieci stają w rozsypce. Podczas nagrania zwrotek piosenki poruszają się jak tyranozaury
z rękami blisko ciała, ugiętymi w łokciach, i dłońmi ugiętymi w nadgarstkach, skierowany-
mi przed siebie. Podczas refrenu powtarzają słowa i naśladują ruchy N.
Dzieci:
Ref.: Dino, dino, dinozaury robią młynek z rąk,
z opowiadań znamy, poruszają rękami w górę, w lewą stronę i w prawą stronę,
w parkach rozrywki trzymają wyprostowane ręce przed sobą i wykonują ob-
rót dłoni w nadgarstkach,
dzisiaj je spotkamy. wykonują obroty wokół własnej osi, z kiwaniem ramio-
nami na boki, ręce mają ugięte w łokciach.
• Różne kształty – zabawa ruchowo-twórcza.
Dzieci leżą na plecach. Słuchają nagrania piosenki i kreślą w powietrzu rękami lub nogami
kształty tego, co sobie wyobrażają.
• Małe dinozaury, duże dinozaury – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 88).
• Kolorowe ubranie – zabawa ruchowa utrwalająca kolory.
Kolorowe klamerki do ubrań.
N. wybiera chętne dziecko, któremu wręcza cztery kolorowe klamerki do ubrań. Zada-
niem dziecka jest odszukać cztery osoby, które mają na kurtkach te kolory, i przyczepić im
klamerki. Następnie N. wybiera kolejne chętne dziecko, któremu wręcza cztery klamerki
(w tych samych lub innych kolorach).
III
• Tomkozaur – ćwiczenie wzbogacające słownictwo.
Dzieci wymyślają nazwy dinozaurów, dodając do imion człon -zaur, np. Tomkozaur, Amelio-
zaur, Markozaur, Bartkozaur.
• Skąd ten ryk? – zabawa rozwijająca percepcję słuchową.
Nagranie odgłosów dinozaurów, odtwarzacz CD.
Dzieci siedzą w kręgu z zamkniętymi oczami. N. umieszcza telefon w dowolnym miejscu
w sali i odtwarza dźwięk ryku dinozaura. Następnie staje z boku i prosi, by dzieci otworzyły
oczy. Zadaniem dzieci jest udanie się do miejsca, skąd słyszały dźwięk.
• Jajo dinozaura – rozwijanie sprawności manualnej.
Plastelina.
Dzieci siedzą przy stolikach w czteroosobowych grupach. Każde dziecko lepi z plasteliny
jajo dinozaura. Po zakończeniu pracy dzieci w każdej grupie wskazują osobę, która ulepiła
największe jajo dinozaura, a następnie osobę, która ulepiła najmniejsze jajo.
• Milion lat temu – podsumowanie.
95

Dzień 4 Epoka lodowcowa


Bloczki lodowe – przygotowywanie kostek lodu. IV.13, IV.19
Zabawa w kole pterodaktyli – ćwiczenie oparte na relacji „razem”. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola; Dino, I.5, III.1, III.9
dino… – zabawa ruchowa.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Kto widział dinozaura? I.5, III.8, IV.7
Orkiestra – instrumentacja piosenki Kto widział dinozaura? IV.7
Łączenie kropek. Kolorowanie rysunku. I.7, I.9, IV.8
Zwierzęta epoki lodowcowej – rozwijanie percepcji wzrokowej. IV.9
Epoka lodowcowa – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: dla każdej pary: foremka do lodu, woda, barwniki spożywcze, brokat,
cekiny, bibuła, mak, siemię lniane, ziarna kawy, łyżeczka, duża pęseta, zakraplacze; woreczek
gimnastyczny i szarfa (dla każdego dziecka), różne obrazki przedstawiające zwierzęta epoki
lodowcowej, np.: mamuta, lwa jaskiniowego, jelenia olbrzymiego, niedźwiedzia jaskiniowe-
go, tygrysa szablozębnego; grzechotka lub dzwonek (dla każdego dziecka), Zeszyt grafomo-
toryczny, s. 8, piosenka Kto widział dinozaura? (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Bloczki lodowe – przygotowywanie kostek lodu.
Dla każdej pary: foremka do lodu, woda, barwniki spożywcze, brokat, cekiny, bibuła, mak,
siemię lniane, ziarna kawy, łyżeczka, duża pęseta, zakraplacze.
96

N. wyjaśnia dzieciom, że lód to zamrożona woda.

Dzieci dobierają się w pary i siadają przy stolikach. Zadaniem dzieci jest przygotowanie
bloczków lodowych (lub innych kształtów w zależności od kształtu foremek), w taki spo-
sób, by każdy bloczek był inny. Do ich wykonania dzieci wykorzystują dostępne materiały,
np. barwią wodę w foremkach na różne kolory, wkładają do niej kawałki bibuły, cekiny,
brokat lub nasiona i ziarna.
Po zakończonej pracy N. umieszcza foremki w zamrażalniku. Kostki lodu będą gotowe do-
piero kolejnego dnia.
• Zabawa w kole pterodaktyli – ćwiczenie oparte na relacji „razem” (przewodnik, cz. 3, s. 87).
II
Woreczek gimnastyczny i szarfa (dla każdego dziecka).
• Dzieci, ustawione w szeregu, odliczają do dwóch, zapamiętują swoje numerki. Jedynki ro-
bią dwa kroki do przodu lub stają na przeciwległym brzegu sali. Każde dziecko dostaje
woreczek.
• Dzieci w siadzie na podłodze reagują na polecenia N.:
− siad o wyprostowanych nogach – nogi mają wyprostowane w kolanach,
− siad z nogami ugiętymi – nogi mają ugięte w kolanach, stopy położone na podłodze, ręce
obejmują kolana,
− siad skrzyżny – nogi mają ugięte i skrzyżowane, plecy proste, ręce spoczywają na kolanach,
− siad karo – nogi mają ugięte, z kolanami odchylonymi na zewnątrz i ze złączonymi stopami,
plecy wyprostowane, ręce w pozycji skrzydełek, łopatki złączone,
− siad równoważny – siedzą na pośladkach z uniesionymi, ugiętymi nad podłogą, nogami
i rękami w pozycji skrzydełek, utrzymują równowagę.
• Dzieci w leżeniu przodem na brzuchu, stopy mają oparte o podporę, np. ścianę, obie ręce
ugięte w łokciach, które są lekko uniesione nad podłogą, dłonie leżą na woreczku na wyso-
kości brody. Silnym wyrzutem obu ramion odpychają daleko woreczek po podłodze. Punkt
zdobywa osoba, która najdalej odepchnie woreczek.
• Dzieci pokonują dystans w pozycji kucznej, z woreczkiem umieszczonym pod stopami,
z rękami podpartymi daleko z przodu. Podciągają nogi na woreczku do przodu, ponownie
przenoszą ręce daleko do przodu i podciągają nogi itd.
• Wybrane dziecko staje tyłem do wszystkich dzieci, pod ścianą (lub w wyznaczonym miej-
scu). Głośno wypowiada hasło: Raz, dwa, trzy, dinozaur patrzy, i odwraca się do kolegów
tyle razy, aż jeden z nich jako pierwszy go dotknie. Dzieci poruszają się tylko wtedy, gdy
wybrana osoba jest odwrócona tyłem. Gdy się odwróci przodem i patrzy, stają nierucho-
mo. Dzieci, które nie utrzymają równowagi, rozpoczynają marsz od linii startu. Dziecko,
które pierwsze dotknie wybranej osoby, zamienia się z nią rolami. Przy kolejnych zmia-
nach prowadzącego zmieniamy sposób poruszania się dzieci, np.: krokiem posuwistym
– nie odrywając stóp od podłogi, na czworaka, na brzuchu, podciągając się na przedra-
mionach.
• Ogonki dinozaurów – zabawa bieżna.
Wszystkie dzieci wkładają szarfy z tyłu, za gumkę spodenek. Na hasło N.: Ogonki! dzieci
rozbiegają się po sali i usiłują zabrać ogonek innym i nie dać zabrać sobie swojego ogonka.
Ten, kto zbierze najwięcej ogonków i zachowa własny, zostaje królem dinozaurów.
97


• Dino, dino… – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po obwodzie koła. N. mówi rymowankę Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Dino, dino, dinozaury,
wielkie gady, że aż strach.
Lecz ich nie ma, bo wymarły,
kości – to jedyny ślad.
Gdy wypowie ostatnie słowa rymowanki, dzieci rozbiegają się po wyznaczonym terenie
placu przedszkolnego. Szukają śladów dinozaurów. Jeśli ktoś znajdzie jakiś ślad, podnosi
rękę.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Kto widział dinozaura? (przewodnik, cz. 3, s. 94–95).
• Orkiestra – instrumentacja piosenki Kto widział dinozaura? (elementy metody Carla Orffa).
Grzechotka lub dzwonek (dla każdego dziecka), nagranie piosenki Kto widział dinozaura?,
odtwarzacz CD.
N. dzieli dzieci na dwie grupy. Jednej grupie wręcza grzechotki, drugiej – kołatki. Dzieci na-
zywają instrumenty. Dzieci próbują stworzyć orkiestrę – grają do melodii piosenki. Podczas
zwrotek grają grzechotki, podczas refrenu – dzwonki.
Dzieci mogą wymieniać się instrumentami, np. po każdej zwrotce i refrenie.
Polecenie:
− Połącz kropki. Pokoloruj rysunek.
• Zwierzęta epoki lodowcowej – rozwijanie percepcji wzrokowej.
Różne obrazki przedstawiające zwierzęta epoki lodowcowej, np.: mamuta, lwa jaskiniowe-
go, jelenia olbrzymiego, niedźwiedzia jaskiniowego, tygrysa szablozębnego.
Dzieci oglądają obrazki przedstawiające zwierzęta epoki lodowcowej. N. mówi, że to zwie-
rzęta, które żyły miliony lat temu na Ziemi. Dzieci wypowiadają się na temat wyglądu tych
zwierząt. Określają, do jakich współcześnie żyjących zwierząt są podobne.
• Epoka lodowcowa – podsumowanie.
N. prosi, by chętne dzieci przyniosły figurki dinozaurów.
98

Dzień 5 Wizyta w lesie jurajskim


W lesie jurajskim – zabawa dydaktyczna. IV.1, IV.2
Latające dinozaury – zabawa relaksacyjna. I.5
II. Dinozaur – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawności manualnej, IV.8
dbanie o czystość na stanowisku pracy.
W parku jurajskim – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Dinoopowieści – zabawa rozwijająca I.5, IV.2, IV.18
wyobraźnię; spacer w okolicy przedszkola.
Bloczki lodowe – podsumowanie eksperymentu. IV.1, IV.2, IV.13
Zwierzęta sprzed milionów lat – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: makieta lasu jurajskiego (przygotowana przez N.), figurki dinozaurów
(przyniesione przez dzieci), dwie plastikowe nakrętki (dla każdego dziecka), plastelina, piłka,
bloczki lodowe w foremkach (wykonane poprzedniego dnia), miska, papierowe ręczniki, wy-
prawka, karta L, kolorowa karta, naklejki z postaciami bohaterów, piosenka Kto widział dino-
zaura? (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• W lesie jurajskim – zabawa dydaktyczna.
Makieta lasu jurajskiego (przygotowana przez N.), figurki dinozaurów (przyniesione przez
dzieci).
99

Dzieci przyglądają się makiecie lasu. Nazywają elementy krajobrazu, które widzą, np. pa-
procie, skamieliny, wulkan. Chętne dzieci układają figurki dinozaurów (przyniesione
z domu) na makiecie. Opowiadają o swoich dinozaurach. Określają, jakie mają kolory, jaka
jest ich skóra, czy mają duże zęby i pazury itp.
• Latające dinozaury – zabawa relaksacyjna (przewodnik, cz. 3, s. 87).
II
Zajęcia 1. Dinozaur – zajęcia plastyczne.
• Dlaczego dinozaury wyginęły? – słuchanie wiersza Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Żyły kiedyś wielkie gady,

dinozaury zwały się.
Były szybkie i przebiegłe,
lecz lodowiec zabił je.
Skąd lodowiec wśród widłaków?
To kometa winna jest.
Uderzyła w naszą Ziemię
i to był ich kres.

− Jak nazywały się wielkie gady?
− Kiedy żyły dinozaury?
− Dlaczego dinozaury wyginęły?
• Skojarzenia – zabawa słowna.
Figurka dinozaura.
N. stawia przed dziećmi figurkę dinozaura. Chętne dzieci podają skojarzenia z dinozaurem.
• W parku jurajskim – zabawa ruchowa.
N. wybiera chętne dziecko, które będzie dinozaurem. Pozostałe dzieci, w ciszy i ostrożnie,
maszerują swobodnie po sali – parku jurajskim. W pewnym momencie pomiędzy spaceru-
jące dzieci wkracza dinozaur. Zadaniem dzieci jest przykucnąć lub położyć się nieruchomo
na dywanie, tylko w ten sposób będą bezpieczne.
• Wizyta w lesie jurajskim – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta L, dwie plastikowe nakrętki (dla każdego dziecka), plastelina.
Polecenia:
− Wypchnij z karty elementy dinozaura.
− Ułóż dinozaura zgodnie ze zdjęciem.
− Przymocuj gotowego dinozaura do nakrętek za pomocą plasteliny.
• Dinoopowieści – zabawa rozwijająca wyobraźnię.
Piłka.
Dzieci stoją w rozsypce. N. rzuca piłkę do kolejnych dzieci i rozpoczyna zdania. Dziecko koń-
czy zdanie i odrzuca piłkę do N. Jeśli dziecko nie chce kończyć zdania, również odrzuca piłkę.
Przykładowe zdania:
Jeden dinozaur miał dwa…
Zielony, latający dinozaur chciał polecieć do…
100
Mały dinuś uwielbiał wąchać…

Bardzo głodny dinozaur chciał zjeść…
III
• Bloczki lodowe – podsumowanie eksperymentu.
Bloczki lodowe w foremkach (wykonane poprzedniego dnia), miska, papierowe ręczniki.
N. przynosi bloczki lodowe w foremkach wykonane poprzedniego dnia. Każda para dzieci
wybiera swoje prace. Dzieci wyjmują bloczki lodowe z foremek i oglądają je. Wybierają
najładniejszy bloczek i prezentują go pozostałym osobom. Następnie dzieci umieszczają
bloczki w misce. Od czasu do czasu sprawdzają, co się z nimi dzieje. Dzielą się swoimi spo-
strzeżeniami.
• Zwierzęta sprzed milionów lat – ewaluacja.
101
Marzec, tydzień drugi
Temat tygodnia:
Pogoda marcowa

− wysłuchają opowiadań Agaty Widzowskiej Marcowa pogoda oraz Wiktorii Kowalskiej
i Macieja Ciechomskiego Nieoczekiwane spotkanie
− dowiedzą się, co znaczy przysłowie W marcu jak w garncu
− uzupełnią kalendarz pogody
− wysłuchają i nauczą się piosenki Spotkanie z wiosną
− poznają oznaki wiosny
− przyporządkują przedmioty do odpowiednich szarf według ustalonej reguły
− założą przedszkolny ogródek
− dowiedzą się, czego potrzebuje roślina do życia
− dowiedzą się, które przedmioty toną, a które nie toną
− będą opisywać wygląd zabawki
− dowiedzą się, co znaczy powiedzenie ubierać się na cebulkę
− wykonają prace plastyczne Krokusy oraz Marcowe ubrania
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− gimnastyki rytmicznej o charakterze twórczym – Marii i Alfreda Kniessów
− Carla Orffa
102
Pogoda marcowa Marzec, tydzień 2
Dzień 1 W marcu jak w garncu

I. Witaj, misiu – zabawa powitalna. III.4, III.5, III.8

Za oknem deszcz i wiatr – zabawa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej. IV.3
II. Słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller Marcowa pogoda. Cele: roz- II.8, III.8, IV.2,
wijanie mowy, zapoznanie z symbolami pogodowymi. IV.5, IV.18
Wiatr – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Marcowe słoneczko – zabawa ruchowa; I.5, II.8, III.5
Ten sam ruch – zabawa ruchowa.
III. Spotkanie z wiosną – zapoznanie z piosenką tygodnia. II.8, IV.5, IV.7
Słońce świeci, pada deszcz – zabawa ruchowa. I.5, II.8, III.8
W marcu jak w garncu – podsumowanie. III.5, V.2, IV.5
Cele główne:
• zapoznanie z symbolami pogodowymi.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• nazywa symbole pogodowe.

• kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, techno-
logii i inżynierii.
Środki dydaktyczne: maskotka misia, wachlarze emocji, szarfa (dla każdego dziecka), bę-
benek, kołatka, tamburyn, trójkąt, zdjęcia przedstawiające zjawiska atmosferyczne: deszcz,
śnieg, grad, słońce (słoneczna pogoda), chmury (zachmurzenie); kubeczki po jogurtach wy-
pełnione kamyczkami/ kapslami (dla połowy dzieci), reklamówki (dla połowy dzieci), symbo-
le graficzne pogody: słońca, chmury, deszczu, tęczy, burzy, śniegu, gradu; szablon garnka,
wyprawka, karta 14, naklejki z zestawu: obrazki słońca, słońca za chmurą, chmury, chmury
z mgłą, chmur: z deszczem, ze śniegiem, z gradem, z tęczą; symbole pogodowe (takie same
jak w naklejkach), brystol z narysowanym konturem garnka, nagranie melodii szybkiej i melo-
dii wolnej (naprzemiennie) (płyta CD), piosenka Spotkanie z wiosną (płyta CD), odtwarzacz CD.
103
Marzec, tydzień 2 Pogoda marcowa
Przebieg dnia
I
• Witaj, misiu – zabawa powitalna.
Maskotka misia.
Dzieci siedzą w kręgu. N. wręcza wybranemu dziecku maskotkę misia. Dziecko wita się
z maskotką, mówiąc: Dzień dobry/ Cześć/ Witaj misiu. Po przywitaniu z misiem dziecko po-
daje maskotkę kolejnej osobie.
Wachlarze emocji.
• Za oknem deszcz i wiatr – zabawa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Kubeczki po jogurtach wypełnione kamyczkami/ kapslami (dla połowy dzieci), reklamówki
(dla połowy dzieci).
N. dzieli dzieci na dwie grupy. Jedna grupa otrzymuje kubeczki po jogurtach z kamyczka-
mi/ kapslami, druga – reklamówki. N. demonstruje, jak poruszać przedmiotami, aby wy-
dawały dźwięki. Na hasło: Pada deszcz – dzieci potrząsają kubeczkami zgodnie z rytmem
podanym przez N. Na hasło: Wieje wiatr – cicho szeleszczą reklamówkami.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 26 według Iwony Fabiszewskiej i Klaudii Wilk w opracowaniu
Moniki Malechy – rozwijanie motoryki dużej.
Tamburyn, kołatka, bębenek, trójkąt, szarfa (dla każdego dziecka).
• Biegamy i skaczemy – zabawa ruchowa.
N. ustala z dziećmi, w jaki sposób mają się poruszać. Gdy gra na tamburynie, dzieci podska-
kują. Gdy gra na bębenku, dzieci biegają.
• Skok przez kałuże – zabawa ruchowa z elementem skoku.
Dzieci rozkładają przed sobą szarfy – to będą kałuże. Poruszają się między szarfami zgodnie
z rytmem granym na tamburynie. Na przerwę w grze przeskakują przez kałuże.
• Naśladujemy zwierzęta – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się, jedno za drugim ścieżką przez las, w rytmie granym na tamburynie.
Gdy N. wymieni nazwę zwierzęcia naśladują jego ruchy, np.: sarna – biegają z wysoko pod-
niesionymi kolanami, dzik – czworakują, zając – wykonują podskoki w przysiadzie, sowa
– biegają i machają rękami jak skrzydłami, ślimak – kładą się na podłodze w pozycji na
brzuchu, odpychają się rękami.
• Słońce i deszcz – zabawa ruchowa.
Dzieci stoją w rozsypce. Na hasło: Słońce poruszają się pomiędzy szarfami. Na hasło: Pada
deszcz – wskakują do rozłożonych na podłodze szarf, przeciągają je w górę nad głowy –
rozkładają parasole.
• Borsuki i niedźwiedzie – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Kiedy N. gra na trójkącie, dzieci są borsukami – poruszają się na paluszkach, a kiedy gra na
bębenku – naśladują ruchy niedźwiedzi.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Marcowa pogoda.
• Zjawiska atmosferyczne – rozmowa kierowana.
Zdjęcia przedstawiające zjawiska atmosferyczne: deszcz, śnieg, grad, słońce (słoneczna
pogoda), chmury (zachmurzenie); symbole graficzne pogody: słońca, chmury, deszczu,
śniegu, gradu; szablon garnka.
104
N. rozkłada na dywanie zdjęcia przedstawiające zjawiska atmosferyczne oraz ich symbole

graficzne. Pyta dzieci: Co jest przedstawione na zdjęciach? Dzieci odpowiadają. Następnie
dopasowują symbole do zdjęć.
– Tato, twoja zupa jest najpyszniejsza na świecie! – powiedział Kuba, prosząc o dokładkę.
– Bardzo się cieszę, że ci smakuje – odparł tata, mieszając w wielkim garze.
– Nauczysz mnie gotować taką jarzynkową zupę?
– Proszę bardzo. Potrzebne będą warzywa: marchewka, seler, por, korzeń pietruszki, kalafior
lub brokuł, zielony groszek…
– Ojej! Aż tyle? – zdziwił się chłopiec.
– Tak. To dzięki warzywom zupa jest taka pyszna.
– I zdrowa – dodał Kuba.
– A na drugie danie będą dzisiaj twoje ulubione naleśniki z masą jabłkową – tata uśmiech-
nął się do synka.
– Mniam!
Tego dnia Sara z mamą pojechały w odwiedziny do cioci, więc po obiedzie i krótkiej zabawie
Kuba poprosił tatę o wyjście na spacer.
– Dobrze, ale musimy się ciepło ubrać, bo pogoda zmienia się z minuty na minutę – odparł
tata.
– Przecież świeci słońce. Nie chcę żadnej kurtki i czapki – stwierdził Kuba, wyglądając przez
okno. – Jest wiosna.
– Synku, jest dopiero marzec i może nawet spaść śnieg.
– Śnieg? Tato, przecież za chwilę przylecą bociany. Nie może im napadać do gniazda! – obu-
rzył się Kuba.
– Jest takie przysłowie o pogodzie: „W marcu jak w garncu”, czyli w garnku – wyjaśnił tata.
Chłopiec nie bardzo rozumiał, co to znaczy. Samodzielnie zasznurował buty, bo nauczył się
tego w przedszkolu. Nie chciał jednak założyć ani kurtki, ani czapki.
Na dworze świeciło ciepłe słońce. Ptaszki świergotały radośnie i przenosiły w dziobkach ga-
łązki, puch i suchą trawę do budowy gniazd. Kuba z tatą dotarli na plac zabaw, ale w tej samej
chwili na niebie pojawiły się ciemne chmury. Momentalnie zrobiło się zimno, wiatr rozkołysał
drzewa i huśtawki, a krople deszczu zaczęły bębnić po zjeżdżalni dla dzieci. Na szczęście tata
miał w torbie kurtkę i czapkę Kuby i szybko ubrał synka. Schowali się pod daszkiem, czekając na
poprawę pogody. Deszcz jednak zrobił im psikusa i zamienił się w… kulki.
– Tato, z nieba spadają lody! – zawołał chłopiec, kładąc na rączce zimną kuleczkę.
– To jest grad – wyjaśnił tata. – Lodowe kulki. Musimy to przeczekać.
Po pewnym czasie niebo znów zrobiło się błękitne, słońce wystawiło promyczki i ogrzało
zmarznięte buzie.
– Widzisz, mówiłem! „W marcu jak w garncu”, czyli pogoda pełna niespodzianek: raz słońce,
raz grad, raz spokój, raz wiatr… Do wyboru, do koloru – zaśmiał się tata.
– Zupełnie jak w garnku z twoją zupą. Groszek i marchewka, seler i…
– Rzodkiewka! – dokończył rymowanie tata.
A wieczorem, kiedy Sara z mamą wróciły do domu i usłyszały o przygodzie z gradem,
mama wymyśliła wesołą piosenkę:
Zupa z jarzynek dobra na wszystko.
Bocian już wrócił, stoi nad miską.
I w swoim gnieździe woła radośnie:
– Nalejcie zupy zmarzniętej Wiośnie!
105

− Jak Kuba ubrał się na spacer?
− Jak zmieniła się pogoda podczas spaceru?
− Czy Kuba i tata byli przygotowani na zmianę pogody?
− Co oznacza przysłowie W marcu jak w garncu?
• W marcu jak w garncu – rozwiązywanie zagadek.
Symbole graficzne pogody: słońca, chmury, deszczu, śniegu; brystol z narysowanym kon-
turem garnka.
N. rozkłada na dywanie arkusz papieru z narysowanym konturem garnka. Dzieli dzieci na
cztery grupy. Każdej grupie rozdaje kartoniki z innym symbolem pogody. Następnie mówi
zagadki. Grupa, która ma symbole pogody będące rozwiązaniem, kładzie je we wnętrzu
garnka. N. mówi: W marcu jak w garncu, a dzieci mieszają symbole pogodowe.
Żółte, okrągłe, świeci na niebie,

w mig ogrzeje i mnie, i ciebie. (słońce)
Gdy ten biały puch spada z nieba,

bałwanka ulepić trzeba. (śnieg)
Deszczowa, burzowa,
a czasem gradowa.
Gdy po niebie płynie,
Słońce zakryje. (chmura)
Kiedy z chmury pada,

parasol się rozkłada. (deszcz)
• Wiatr – zabawa ruchowa.

Nagranie melodii szybkiej i melodii wolnej (naprzemiennie), odtwarzacz CD.
N. włącza nagranie muzyki. Kiedy muzyka gra wolno, dzieci stoją w rozkroku i naśladują
delikatny wietrzyk – poruszają rękoma z jednej strony na drugą. Gdy muzyka jest szybka,
dzieci naśladują silny wiatr – machają rękoma z jednej strony na drugą, jednocześnie wy-
konując skręty tułowia.
• Kalendarz pogody.
Wyprawka, karta 14, naklejki z zestawu: obrazki słońca, słońca za chmurą, chmury, chmury
z mgłą, chmur: z deszczem, ze śniegiem, z gradem, z tęczą; symbole pogodowe (takie same
jak w naklejkach).
Polecenia:
− Obserwuj pogodę codziennie o tej samej porze podczas pobytu w przedszkolu.
− Jaka jest pogoda? Odszukaj odpowiednie naklejki i naklejaj je codziennie na karcie kalen-
darza pogody.
Dzieci obserwują pogodę za oknem. Po skończonej obserwacji z pomocą N. naklejają na-
klejki w odpowiednich miejscach na kalendarzu.
• Marcowe słoneczko – zabawa ruchowa.
Dzieci maszerują po ogrodzie przedszkolnym w dowolnych kierunkach. Na hasło: Słoneczko
chwytają się za ręce i tworzą duże koło. Po chwili wracają do marszu.
106
• Ten sam ruch – zabawa ruchowa.

Dzieci maszerują po placu przedszkolnym. Na dźwięk bębenka zatrzymują się. Wskazana
przez N. osoba wymienia dowolne zjawisko atmosferyczne i wymyśla ruch, którym można
je zaprezentować. Pozostałe dzieci powtarzają ten sam ruch i wracają do marszu.
III
• Spotkanie z wiosną – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Spotkanie z wiosną (sł. i muz. Bożena Forma).
Nagranie piosenki Spotkanie z wiosną, odtwarzacz CD.
Cie - pły wie - trzyk po - wiał dzi - siaj, sły-chać świer - got pta - ków,
a w o - gro - dzie spot - kać mo - żna mi - łych przed - szko - la - ków.
Wio-sna, wio - sna przy-szła do nas, bie - rzmy się za rę - ce.
Po - śród mło - dej, buj - nej tra - wy kwia - tów co - raz wię - cej.
1. Ciepły wietrzyk powiał dzisiaj,

słychać świergot ptaków,
a w ogrodzie spotkać można
miłych przedszkolaków.
Ref.: Wiosna, wiosna

1442443
przyszła do nas,
bierzmy się za ręce. 2x
Pośród młodej, bujnej trawy
kwiatów coraz więcej.

− Jaka jest pogoda wiosną?
− Co słychać o tej porze roku?
− Kogo można spotkać w ogrodzie?
− Czego jest coraz więcej?
• Wiosenny spacer – zabawa muzyczno-ruchowa (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci maszerują w rytmie zwrotki piosenki w dowolnych kierunkach, uśmiechając się do
siebie. Podczas refrenu zatrzymują się i klaszczą zgodnie z rytmem.
107
• Słońce świeci, pada deszcz – zabawa ruchowa.

N. dzieli salę na dwie części – jedna część to dom, druga - to podwórko. Na hasło: Słońce
świeci – dzieci maszerują po podwórku. Na hasło: Pada deszcz – dzieci chowają się do domu.
• W marcu jak w garncu – podsumowanie.
Dzień 2 Oznaki wiosny

I. Witaj, misiu – zabawa powitalna. III.5, III.8

Oznaki wiosny – praca z tablicą demonstracyjną. IV.5, IV.18
Skowronki – zabawa ruchowa. I.5, IV.1
Skok przez kałuże – zabawa ruchowa z elementem skoku. I.5
II. Miś i symbole pogody – zajęcia matematyczne. Cele: segregowanie II.8, III.8, IV.12,
przedmiotów według rodzaju, rozwijanie umiejętności liczenia. IV.15
Bociany i jaskółki – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Wiosenne słoneczko – zabawa rucho- I.5, III.5, III.8
wa; spacer w okolicy przedszkola – poszukiwanie oznak nadchodzącej
wiosny.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Spotkanie z wiosną. Nauka pierwszej IV.7
zwrotki na zasadzie echa muzycznego.
Takie same kwiatki – zabawa ruchowa. I.5, IV.7
Krokusy – rozwijanie sprawności manualnej. IV.8
Oznaki wiosny – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• segregowanie przedmiotów według rodzaju,
• rozwijanie umiejętności liczenia.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• przyporządkowuje przedmioty do odpowiednich szarf,
• liczy w dostępnym mu zakresie.
108

Środki dydaktyczne: wstążka i grzechotka (dla każdego dziecka), tamburyn, dwie obręcze
owinięte białą bibułą i fioletową bibułą, kartoniki z obrazkami krokusów białych i fioletowych,
symbole graficzne: słońca, chmury, deszczu, śniegu, gradu; duży szablon garnka, kartonik
z dwoma kropkami, trzema kropkami i czterema kropkami, maskotka misia, dwie szarfy, kart-
ki formatu A4, szablony: krokusów, liści i łodyg (dla każdego dziecka i jeden dla N.); obrazki
kwiatków (dwa dla jednej pary), karty pracy, cz. 2, karta 8, tablica demonstracyjna nr 26, pio-
senka Spotkanie z wiosną (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Witaj, misiu – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 104).
• Oznaki wiosny – praca z tablicą demonstracyjną.
Dzieci siedzą w kręgu. N. pyta: Jaką mamy teraz porę roku? Czy wiecie, jaka pora roku nad-
chodzi? Po czym poznajemy, że nadchodzi wiosna? Po odpowiedziach dzieci N. prezentuje
tablicę demonstracyjną. Wspólnie z dziećmi nazywa ptaki (bociany, jaskółki, skowronki,
żurawie) i kwiaty (krokusy, przebiśniegi) znajdujące się na zdjęciu.
• Skowronek przy gniazdku – zabawa ruchowa (elementy gimnastyki rytmicznej o charakte-
rze twórczym – Marii i Alfreda Kniessów).
Wstążka i grzechotka (dla każdego dziecka), tamburyn.
Dzieci formują ze wstążek gniazdko. Do jego środka wkładają grzechotkę. Dzieci są skow-
ronkami i poruszają się wokół swoich gniazdek, zgodnie z rytmem granym przez N. na
tamburynie. Na mocniejsze uderzenie w instrument wchodzą do swoich gniazdek, biorą
grzechotkę, siadają. Potrząsają grzechotkami w różnych pozycjach, naśladując ruchy N.
(np.: przed sobą, nad głową itd.).
• Skok przez kałuże – zabawa ruchowa z elementem skoku (przewodnik, cz. 3, s. 104).
II
Zajęcia 1. Miś i symbole pogody – zajęcia matematyczne.
• Krokusy – segregowanie elementów według rodzaju.
Dwie obręcze owinięte białą bibułą i fioletową bibułą, kartoniki z obrazkami krokusów bia-
łych i fioletowych.
N. rozkłada na dywanie dwie obręcze owinięte białą bibułą i fioletową bibułą oraz kartoniki
z obrazkami krokusów. Prosi, aby dzieci powiedziały, co znajduje się na kartonikach i pose-
gregowały kartoniki – włożyły je do odpowiednich obręczy. Dzieci przeliczają, ile kartoni-
ków znajduje się w każdej obręczy. Mówią, w którym zbiorze jest więcej elementów.
• Miś uczy się symboli pogody – zabawa matematyczna z przeliczaniem.
Symbole graficzne pogody: słońca, chmury, deszczu, śniegu, gradu; duży szablon garnka,
kartoniki z dwoma kropkami, trzema kropkami i czterema kropkami, maskotka misia, dwie
szarfy.
N. rozkłada na dywanie duży szablon garnka i symbole graficzne pogody. Pokazuje dzie-
ciom maskotkę misia. Mówi: Miś przyszedł do nas w odwiedziny. Powitajmy go. (Dzieci wita-
109
ją małego misia). Miś potrzebuje pomocy, ponieważ ma problem z zapamiętaniem symboli

pogody. N. manipulując maskotką, opowiada. W trakcie opowieści wskazuje osoby, które
kładą na szablonie garnka odpowiednie symbole.
Przyroda budzi się do życia. Wokół nas pojawia się coraz więcej oznak nadchodzącej wiosny.
Jednak, jak to wczesną wiosną bywa, pogoda lubi płatać figle. Kiedy wczoraj wybrałem się na
przechadzkę świeciło słońce (dziecko kładzie na garnku symbol słońca) i musiałem zdjąć
swój kubraczek. Jednak chwilę później na niebie pojawiły się chmury i zupełnie zasłoniły słoń-
ce. Mało tego nagle zaczął padać deszcz: kap, kap, kap…(dziecko kładzie na garnku symbol
deszczu). Ubrałem się szybko, żeby nie zmoknąć, i zacząłem wracać do domu. Kiedy byłem
już nieopodal domu, zza chmur wyszło słońce (dziecko kładzie na garnku symbol słońca).
Zachęcony zmianą pogody odwróciłem się na pięcie i podreptałem na plac zabaw. Zabawa
jednak nie trwała zbyt długo, ponieważ zaczął padać deszcz (dziecko kładzie na garnku sym-
bol deszczu) i musiałem schować się pod daszek. Kiedy na niebie znów pojawiło się słońce
(dziecko kładzie na garnku symbol słońca), pomaszerowałem do domu. Postanowiłem lepiej
przygotować swoje ubranie na zmieniającą się pogodę. Podczas przygotowywania ubrania,
spojrzałem w okno i zobaczyłem, że ponownie zaczął padać deszcz (dziecko kładzie na garn-
ku symbol deszczu). Jednak padał bardzo krótko i zaraz po nim na niebie pojawiło się słońce
(dziecko kładzie na garnku symbol słońca).
Po skończonej opowieści dzieci nazywają symbole pogody, które umieściły na garnku.
N. rozkłada na dywanie dwie szarfy. Wybrane dzieci do jednej z nich wkładają symbole
słońca, do drugiej – symbole deszczu. N. mówi: Teraz miś policzy, ile symboli jest w każdej
szarfie. Miś pokazuje łapką na kolejne symbole deszczu i mówi: Jeden, dużo, cztery. N. pyta:
Czy miś poprawnie policzył? Dzieci odpowiadają na pytanie. Chętne dziecko prezentuje mi-
siowi, jak powinien prawidłowo policzyć. Następnie miś liczy symbole słońca: Jeden, trzy,
dwa. Chętne dziecko poprawia misia.
Polecenie:
− Rysuj garnek po śladach. Narysuj na nim tyle symboli pogodowych, ile wskazuje liczba
kropek na kostkach.
• Bociany i jaskółki – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po sali w dowolnych kierunkach. Na hasło: Jaskółki trzymają ręce przy
ciele i machają dłońmi – skrzydełkami. Na hasło: Bociany zatrzymują się i starają się stanąć
na jednej nodze.
• Wiosenne słoneczko – zabawa ruchowa.
Dzieci są bałwankami, poruszają się po ogrodzie przedszkolnym. Na hasło: Wiosenne sło-
neczko bardzo powoli przykucają – bałwanki się roztapiają.
• Spacer w okolicy przedszkola – poszukiwanie oznak nadchodzącej wiosny.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Spotkanie z wiosną. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa
• Takie same kwiatki – zabawa ruchowa.
Nagranie piosenki Spotkanie z wiosną, odtwarzacz CD, obrazki kwiatków (dwa dla jednej pary).
N. rozdaje dzieciom obrazki i włącza nagranie muzyki. Dzieci swobodnie spacerują.
Na przerwę w muzyce szukają swojej pary.
110
• Krokusy – wykonanie pracy plastycznej.

Kartki formatu A4, szablony: krokusów, liści i łodyg (dla każdego dziecka i jeden dla N.).
N. rozdaje dzieciom kartki formatu A4, szablony: krokusów, liści i łodyg. Następnie prezen-
tuje dzieciom sposób wykonania pracy. Najpierw smaruje klejem łodygę i przykleja ją na
środku kartki. Następnie dokleja kwiat i liście. Dzieci powtarzają czynność za N. Po wyko-
naniu zadania N. wiesza prace na wystawie.
• Oznaki wiosny – podsumowanie.
Dzień 3 Zielony ogródek


Zielony ogródek – zabawa dydaktyczna. IV.5, IV.18
Nasz ogródek – przygotowanie przedszkolnego ogródka. IV.18
Naśladujemy zwierzęta – zabawa ruchowa. I.5
II. Zabawy z piosenką Spotkanie z wiosną. Cele: rozwijanie aktywności I.5, III.5, IV.7
muzyczno-ruchowej, wyzwalanie radości, chęci udziału we wspólnych
zabawach.
Zabawy na świeżym powietrzu: Pietruszka i szczypiorek – zabawa ru- I.5, II.8, III.5
chowa; dowolne zabawy z wykorzystaniem sprzętu znajdującego się
w ogrodzie przedszkolnym.
III. Czego potrzebuje roślina do życia? – rozmowa kierowana. IV.5, IV.18
Rośliny rosną – zabawa ruchowa. I.5
Zielony ogródek – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie aktywności muzyczno-ruchowej,
• wyzwalanie radości, chęci udziału we wspólnych zabawach.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• potrafi łączyć ruch z muzyką, reaguje na ustalone sygnały muzyczne,
• chętnie uczestniczy w zabawie.
111

Środki dydaktyczne: chusta animacyjna, doniczki, kostka z kolorami odpowiadającymi ko-

lorom na chuście animacyjnej, torebki z nasionami: pietruszki, jarmużu, rzodkiewki; konew-
ki, rękawice ogrodowe, woreczek z ziemią, płyn do mycia naczyń, kamienie, bębenek, kosz,
obrazki przedstawiające: słońce, konewkę z wodą, ziemię, śnieg, księżyc; symbole warzyw:
pietruszki, szczypiorku; piosenka Spotkanie z wiosną (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Zielony ogródek – zabawa dydaktyczna.
Doniczki, torebki z nasionami: pietruszki, jarmużu, rzodkiewki; rękawice ogrodowe, wore-
czek z ziemią, płyn do mycia naczyń, kamienie, chusta animacyjna, kostka z kolorami odpo-
wiadającymi kolorom na chuście animacyjnej, kosz.
N. przed zajęciami zakleja oczka na kostce papierem samoprzylepnym w czterech kolo-

rach, np.: czerwonym, zielonym, żółtym, niebieskim.
N. informuje dzieci, że wspólnie przygotują materiały potrzebne do wykonania zielone-

go ogródka. Rozkłada na dywanie chustę animacyjną. Na kolorowych polach: czerwonym,
zielonym, żółtym, niebieskim, kładzie przedmioty: doniczki, torebki z nasionami, rękawice
ogrodowe, woreczek z ziemią. Na polach w innych kolorach niż na kostce kładzie płyn do
mycia naczyń i kamienie. Dzieci wskazują przedmioty, które, ich zdaniem, są potrzebne do
wykonania zielonego ogródka. Następnie, aby sprawdzić, czy dobrze wytypowały, rzucają
kolorową kostką. Kolor, który wypadnie na kostce, odpowiada kolorowi na chuście ani-
macyjnej. Dziecko, które wyrzuciło np. kolor zielony, zabiera z chusty przedmiot, który był
na tym kolorze i wkłada go do kosza. Zabawa trwa do momentu, w którym każdy kolor
z kostki zostanie wyrzucony. Dzieci nazywają przedmioty, które zostały na chuście. Próbują
uzasadnić dlaczego.
• Nasz ogródek – przygotowanie przedszkolnego ogródka.
Doniczki, torebki z nasionami: pietruszki, jarmużu, rzodkiewki; rękawice ogrodowe, wore-
czek z ziemią.
Dzieci gromadzą się wokół stolika. N. wyjmuje z kosza przedmioty. Prezentuje, w jaki spo-
sób zasiać nasiona w doniczkach. Wsypuje ziemię do doniczek, wysiewa nasiona roślin
(nazywa je), podlewa je. Doniczki ustawia na parapecie. Pyta: Jak myślicie, kiedy w donicz-
kach pojawią się rośliny? Jak będą wyglądały? N. nie ocenia wypowiedzi dzieci. Informuje, że
wspólnie będą prowadzić obserwacje i pielęgnować rośliny.
• Naśladujemy zwierzęta – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 104).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Spotkanie z wiosną.
Bębenek.
112
Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem granym na bębenku: maszerują, biegają, wykonują
skoki obunóż. Na mocne uderzenie w bębenek, zatrzymują się i zmieniają kierunek poru-
szania się.
• Wiosenny spacer – reagowanie na dźwięki ciche i dźwięki głośne.
N. śpiewa piosenkę a capella. Kiedy śpiewa cicho, dzieci poruszają się na palcach. Kiedy
śpiewa głośno, maszerują, wysoko unosząc kolana.
• Spotkanie z wiosną – zabawa z piosenką (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci stoją na obwodzie koła. Naśladują ruchy N.
Dzieci:
1. Ciepły wietrzyk powiał dzisiaj, delikatnie kołyszą się na boki,
słychać świergot ptaków, rozkładają ręce na boki w taki sposób, aby
przypominały skrzydła,
a w ogrodzie spotkać można podskakują,
miłych przedszkolaków. uśmiechają się szeroko,
Ref.: Wiosna, wiosna chwytają się za ręce i poruszają się po obwo-
przyszła do nas, dzie koła.
bierzmy się za ręce.
Pośród młodej, bujnej trawy
kwiatów coraz więcej.
• Pietruszka i szczypiorek – zabawa ruchowa.
Symbole warzyw: pietruszki, szczypiorku.
N. dzieli dzieci na dwie grupy i wręcza im symbole warzyw. Pierwsza grupa to pietruszki,
druga to szczypiorki. Dzieci poruszają się po placu przedszkolnym. Na hasło N.: Pietruszki –
dzieci, które są pietruszkami, tworzą koło. Na hasło: Szczypiorki – dzieci, które są szczypior-
kami, tworzą koło. Gdy N. powie hasło: Pietruszki i szczypiorki, dzieci dobierają się parami
– pietruszka ze szczypiorkiem.
III
• Czego potrzebuje roślina do życia? – rozmowa kierowana.
Obrazki przedstawiające: słońce, konewkę z wodą, ziemię, śnieg, księżyc.
Dzieci siedzą w kręgu. N. rozkłada na dywanie obrazki przedstawiające: słońce, konewkę
z wodą, ziemię, śnieg, księżyc. Mówi: Dzisiaj przygotowaliśmy nasz ogródek. Musimy o niego
codziennie dbać. Przypomnijcie sobie, jak sadziliśmy nasionka i gdzie postawiliśmy doniczki.
Spójrzcie na kartoniki rozłożone na dywanie. Nazwijcie to, co się na nich znajduje. Wybierzcie
te kartoniki, na których przedstawione jest to, czego roślina potrzebuje do życia. Dzieci wybie-
rają odpowiednie kartoniki.
• Rośliny rosną – zabawa ruchowa.
Dzieci są kwiatami, stają w rozsypce i przykucają. Chętne dziecko jest słońcem. Porusza się
między nimi i kolejno dotyka dzieci. Kwiaty budzą się do życia – dzieci bardzo powoli pod-
noszą się, wyciągając ręce wysoko do góry.
• Zielony ogródek – podsumowanie.
113
Dzień 4 Co tonie? Co pływa?


Co ukryło się w worku? – zabawa rozwijająca zmysł dotyku. IV.1, IV.2
Co tonie? Co pływa? – zabawa badawcza. II.8, III.8, IV.13
Słońce i deszcz – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Skok do szarfy – zabawa ruchowa; do- I.5, III.5, IV.18
przedszkolnym.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Spotkanie z wiosną. I.5, III.8
Śpiewanie piosenki Spotkanie z wiosną. IV.7
Gumowa kaczuszka – zabawa językowa. IV.2, IV.5
Co tonie? Co pływa? – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: worek, moneta, korek, piłeczka do ping-ponga, kamień, mała piłka pla-
żowa, kluczyk, gumowa kaczuszka, miska z wodą, obręcze, piosenka Spotkanie z wiosną (płyta
CD), odtwarzacz CD.
114
Przebieg dnia
I
• Co ukryło się w worku? – zabawa rozwijająca zmysł dotyku.
Worek, moneta, korek, piłeczka do ping-ponga, kamień, mała piłka plażowa, kluczyk, gu-
mowa kaczuszka.
N. przed zajęciami wkłada do worka monetę, korek, piłeczkę do ping-ponga, kamień, małą
piłkę plażową, kluczyk.
Dzieci siedzą w kręgu. N. ukrył w worku kilka przedmiotów. Zadaniem dzieci będzie od-
gadnąć za pomocą dotyku, jaki to przedmiot. Chętna osoba wkłada rękę do worka, chwy-
ta jeden przedmiot i próbuje odgadnąć, co trzyma w dłoniach. Po udzieleniu odpowiedzi
wyjmuje przedmiot, aby sprawdzić, czy odpowiedź była poprawna. Zabawę powtarzamy.
• Co tonie? Co pływa? – zabawa badawcza.
Miska z wodą, przedmioty wykorzystane podczas poprzedniej aktywności.
Dzieci siedzą w kręgu. N. na środku stawia dużą miskę z wodą i obok niej kładzie przedmio-
ty wykorzystane w poprzedniej zabawie. Dzieci próbują określić, które z przedmiotów uto-
ną, a które będą unosić się na powierzchni wody. Aby sprawdzić, czy przypuszczenia dzieci
są prawdziwe, kolejne osoby wrzucają przedmioty do miski z wodą. N. wyjaśnia, dlaczego
niektóre przedmioty utonęły, a niektóre nie.
• Słońce i deszcz – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 104).
II

• Skok do obręczy – zabawa ruchowa.
Obręcze.
N. rozkłada obręcze. Wymienia nazwy różnych przedmiotów, a dzieci poruszają się między
obręczami. Kiedy wymieni nazwę przedmiotu, który tonie, dzieci wskakują do obręczy.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Spotkanie z wiosną (przewodnik, cz. 3, s. 112–113).
• Śpiewanie piosenki Spotkanie z wiosną.
Dzieci stoją w półkolu. Głośno i wyraźnie śpiewają piosenkę.
• Gumowa kaczuszka – zabawa językowa.
Gumowa kaczuszka.
Dzieci ustawiają się na obwodzie koła. N. wręcza wybranemu dziecku gumową kaczuszkę.
Gdy włączy muzykę, dzieci podają ją sobie z rak do rąk. Gdy muzyka cichnie, dziecko, które
trzyma przedmiot w ręku, wypowiada się na jego temat, np. Kaczuszka jest mała/ żółta./
Ma czerwony dziób./ Pływa po wodzie. Gdy dzieci podadzą wszystkie cechy kaczuszki, wy-
myślają dla niej imiona, mówią: Kaczuszka ma na imię… np. Pola.
• Co tonie? Co pływa? – podsumowanie.
115

Dzień 5 Jakie ubrania nosimy w marcu?


Nieoczekiwane spotkanie – wprowadzenie w świat emocji. II.1, II.2, II.3, II.4,
II.5, II.6, II.7, II.8,
II.9, IV.2, IV.5
Borsuki i niedźwiedzie – zabawa ruchowo-naśladowcza. I.5
II. Ubieramy się na cebulkę – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawno- IV.2, IV.5, IV.8
ści manualnej, rozwijanie kreatywności.
Słońce świeci, pada deszcz – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Skok przez kałużę – zabawa ruchowa; I.5, III.5
Złap mnie – zabawa ruchowa.
Nasze ubrania – zabawa rozwijająca percepcję słuchową. IV.2
Zaczarowany obrazek – ćwiczenia oddechowe. IV.2
Pogoda marcowa – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie kreatywności.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• ozdabia kalosze według własnego pomysłu.

116
Środki dydaktyczne: zdjęcia ubrań wycięte z kolorowych czasopism: czapka zimowa, czapka
wiosenna, szalik, kurtka wiosenna, sweter, koszulka z krótkim rękawem, buty jesienne, klapki,
krótkie spodenki, kaszkiet; cebula, hula-hoop, kartki formatu A4, słomka (dla każdego dziec-
ka), gąbki, farby, karty pracy, cz. 2, karta 9, wyprawka, karta 15, kolorowa karta, naklejki z po-
staciami bohaterów, piosenka Spotkanie z wiosną (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Nieoczekiwane spotkanie – wprowadzenie w świat emocji.
Cele: dziecko łączy konkretne sytuacje z emocją zdziwienia, zauważa, że inne osoby mogą
okazywać zdziwienie, rozpoznaje emocje zdziwienia poprzez mimikę, gesty i postawę cha-
rakterystyczną dla tej emocji.
• Żywe kamienie – ćwiczenie wprowadzające.
N. prosi dzieci, aby usiadły na dywanie w pozycji przypominającej kamień (z podwinię-
tymi nogami, z brodą blisko kolan) i zamknęły oczy. Kiedy wszystkie dzieci zamkną oczy,
N. zmienia położenie kilku charakterystycznych przedmiotów z wyposażenia sali (np. prze-
stawia coś między kącikami tematycznymi). Następnie prosi dzieci, aby otworzyły oczy
i powiedziały, co zmieniło się w sali.
• Słuchanie opowiadania Wiktorii Kowalskiej i Macieja Ciechomskiego Nieoczekiwane spo-
tkanie.
Dzieci otwierają karty pracy, oglądają obrazek i wsłuchują się w opowiadanie czytane
przez N.
Nadeszła sobota i Leśne Przedszkole było zamknięte, więc wszystkie zwierzątka spędzały czas
w swoich domach.
Ryś Rysio wyjechał na cały weekend do dziadków. Żółw Diego wybrał się z rodzicami na le-
śny festyn. Wiewiórka Zoja i jej tata brali udział w rajdzie rowerowym. Natomiast Panda Lila
czekała na odwiedziny swojej ukochanej cioci, która miała przyjechać w sobotę po południu.
W sobotni poranek Lila poszła z mamą na zakupy na pobliski targ. Kiedy pomagała mamie
wybierać owoce i warzywa, w kolejce do straganu obok stanęła znajomo wyglądająca pani.
Lila zmrużyła oczy i przez chwilę przyglądała się jej z niedowierzaniem. Nagle pani odezwała
się do niej:
– Dzień dobry, Lilo. Miło cię widzieć!
Lila stanęła jak wryta. Przecież to… jej pani z przedszkola! Lila była zaskoczona, miała sze-
roko otwarty pyszczek i oczy okrągłe jak dwa spodki. Ze zdziwienia nie mogła wydusić z siebie
słowa. Wyglądała, jakby ktoś ją zamroził.
– O, dzień dobry! Jakie miłe spotkanie! – powiedziała mama Lili. – Lilo, przywitaj się z panią
nauczycielką.
Lila dalej stała bez ruchu. Przecież… pani jest zawsze w przedszkolu. Skąd się tu wzięła?
To znaczy, że panie nauczycielki wychodzą z przedszkola? I przychodzą na targ? Przecież pani
była w przedszkolu zawsze, kiedy Lila do niego przychodziła i kiedy z niego wychodziła. W gło-
wie Lili pojawiały się kolejne pytania bez odpowiedzi.
Pani podeszła, przykucnęła przed Lilą i powiedziała:
– Widzę, Lilo, że jesteś bardzo zaskoczona, że spotkałyśmy się na targu. Może opowiemy
o tym wydarzeniu zwierzątkom w przedszkolu, w poniedziałek?
117
– Tak. To świetny pomysł – Lili wrócił głos i uśmiechnęła się do nauczycielki.

– Doskonale. Życzę tobie i twojej mamie udanych zakupów. Do widzenia!
– Do widzenia – odpowiedziała Lila i pomachała pani na pożegnanie.
Gdy pani odeszła, Lila pociągnęła mamę za futerko i zapytała:
– Widziałaś, mamusiu? To moja pani z przedszkola! Myślałam, że wszystkie panie nauczy-
cielki mieszkają w przedszkolu…
Mama Lili roześmiała się i powiedziała:
– Nie, córeczko. Panie nauczycielki pracują w przedszkolu, a poza nim mają swoje rodziny,
swoje obowiązki i sprawy do załatwienia. Dokładnie tak jak my.
– Niesamowite! W poniedziałek opowiem o tym Zoi, Diegowi i Rysiowi. Będą zaskoczeni tak
jak ja!

− Jak zwierzątka spędzały sobotę?
− Kogo spotkała Lila na targu?
− Dlaczego Lila była zaskoczona?
Polecenie:
− Co czuła Lila, kiedy spotkała swoją nauczycielkę na targu? Skorzystaj z wachlarza emocji –
pokaż na nim odpowiednią emocję.
• Ćwiczenie zamykające.
Dzieci chodzą swobodnie po sali. Na sygnał N. dobierają się w pary i przedstawiają się sobie
wymyślonym imieniem (np. Jestem Pan Zielony, Jestem Pani Brzoza, Jestem Pan Krzesło).
• Borsuki i niedźwiedzie – zabawa ruchowo-naśladowcza (przewodnik, cz. 3, s. 104).
II
Zajęcia 1. Ubieramy się na cebulkę – zajęcia plastyczne.
• Jak się ubrać? – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia ubrań wycięte z kolorowych czasopism: czapka zimowa, czapka wiosenna, szalik,
kurtka wiosenna, sweter, koszulka z krótkim rękawem, buty jesienne, klapki, krótkie spoden-
ki, kaszkiet.
N. rozkłada zdjęcia przedstawiające ubrania. Prosi dzieci o przypomnienie, jaka pogoda
może być w marcu. Następnie dzieci wskazują zdjęcia przedstawiające ubrania, które po-
winny znaleźć się w marcowej garderobie.
• Ubranie na cebulkę – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia ubrań wybrane przez dzieci w poprzedniej aktywności, cebula.
Obok zdjęć wybranych przez dzieci w poprzedniej zabawie N. kładzie cebulę. Pyta: Jak my-
ślicie, co mają wspólnego ubrania z cebulą? Po próbach odpowiedzi N. mówi, że jest takie
powiedzenie: ubierać się na cebulkę. Następnie rozkraja cebulę, zdejmuje z niej kolejne war-
stwy i mówi: Ubierać się na cebulkę, znaczy założyć na siebie kilka warstw ubrań po to, żeby
można było je zdjąć, kiedy zrobi się ciepło, i założyć, gdy zrobi się zimno. Pyta dzieci: Czy takie
ubranie jest odpowiednie na pogodę marcową? Dlaczego? Dzieci udzielają odpowiedzi na
pytania.
• Marcowe ubrania – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta 15, gąbki, farby.
Polecenie:
− Maczaj gąbkę w farbach i ozdób kalosze według własnego pomysłu.
118

• Słońce świeci, pada deszcz – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 108)
• Skok przez kałużę – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po placu przedszkolnym. Kiedy N. powie hasło: Skok przez kałużę, dzieci
wykonują długi skok – przeskakują kałużę.
• Złap mnie – zabawa ruchowa.
Hula-hoop.
Dzieci maszerują po placu przedszkolnym. N. trzyma w ręce hula-hoop i porusza się z nim
między dziećmi raz szybciej, raz wolniej. Podchodzi kolejno do dzieci, nakłada na nie hula-
-hoop w taki sposób, aby nie stykało się ono z dzieckiem. Dziecko, na które zostało nałożo-
ne hula-hoop, porusza się w taki sposób, aby nie zetknąć się z krawędziami.
III
• Nasze ubrania – zabawa rozwijająca percepcję słuchową.
Dzieci siedzą w kręgu. N. wymienia nazwy ubrań, np. czapka, kalosze, spodnie itd. Wspól-
nie z dziećmi dzieli te nazwy na sylaby z jednoczesnym klaskaniem.
• Zaczarowany obrazek – ćwiczenia oddechowe.
Kartki formatu A4, słomka (dla każdego dziecka), woda, farbka.
N. rozdaje dzieciom kartki formatu A4 oraz słomki. Następnie dodaje do niewielkiej ilości
wody farbkę i robi na kartkach kleksy. Dzieci dmuchają w słomki, tworząc zaczarowany
obrazek. Chętne dzieci mogą powiedzieć, co powstało na ich kartkach.
• Pogoda marcowa – ewaluacja.
119
Marzec, tydzień trzeci
Temat tygodnia:
Wiosno, ach to ty!

− wysłuchają opowiadania Barbary Szelągowskiej Ptasia narada
− wysłuchają wiersza i rymowanki Martyny Marzec
− wysłuchają i nauczą się piosenki Wiosna na rowerze
− wykonają pracę plastyczną Kolory wiosny
− rozpoznają i nazwą pierwsze gatunki ptaków przylatujących do Polski na wiosnę
− będą przeliczać w dostępnym dla siebie zakresie
− dowiedzą się, jakie ptaki przylatują do Polski na wiosnę
− dowiedzą się, dlaczego niektóre ptaki lecą kluczem
− podczas zabaw będą utrwalać wygląd ptaków powracających do Polski
− wypowiedzą się na temat wiosennych prac w ogrodzie i ich roli
− określą, kim jest ogrodnik i czym się zajmuje
− wykonają doświadczenie związane z obiegiem wody w przyrodzie
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− gimnastyki rytmicznej o charakterze twórczym – Marii i Alfreda Kniessów
− Carla Orffa
120
Wiosno, ach to ty! Marzec, tydzień 3
Dzień 1 Powroty ptaków

I. Tak jak ja – zabawa powitalna. I.5

Wiosenne powroty – zabawa dydaktyczna. IV.2, IV.5, IV.9,
IV.18
Zestaw ćwiczeń porannych nr 27 – rozwijanie motoryki dużej. I.5
II. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Ptasia narada. Cele: II.1, II.2, III.6,
rozwijanie mowy, zapoznanie z ptakami przylatującymi wiosną do IV.2, IV.5, IV.18
Polski.
Usiadły ptaki na gałęzi – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Ptaki do gniazd! – zabawa orientacyjno- I.5, III.5
-porządkowa; Kle, kle – zabawa ruchowa.
III. Wiosna na rowerze – zapoznanie z piosenką tygodnia. IV.7
Wiosenne ptaki – rozwijanie sprawności manualnej. IV.8
Powroty ptaków – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• zapoznanie z ptakami przylatującymi wiosną do Polski.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wypowiada się na temat opowiadania,
• rozpoznaje i nazywa wybrane ptaki przylatujące wiosną do Polski.

Środki dydaktyczne: marakasy, wachlarze emocji, zdjęcia przedstawiające: bociana, skow-

ronka, jaskółkę; emblematy z symbolami pogody (do zawieszenia na szyi): deszczu, wiatru,
śniegu, gradu, słońca; obrazki: parasola, bociana; symbole: słońca, deszczu, śniegu, wiatru;
około sześć dużych obręczy lub szarf, chusta animacyjna, balon, albumy i książki o tematyce
przyrodniczej, skakanki, szarfy w trzech kolorach, trzy pachołki, bębenek, tamburyn, szablo-
ny: bociana, skowronka, jaskółki; farby, pędzelki, woda, kubki, fartuszki, nagranie dowolnej
muzyki (pozyskane przez N.), nagranie utworu Cztery pory roku. Wiosna Antonia Vivaldiego
(płyta CD), piosenka Wiosna na rowerze (płyta CD), odtwarzacz CD.
121
Marzec, tydzień 3 Wiosno, ach to ty!
Przebieg dnia
I
• Tak jak ja – zabawa powitalna.
Marakasy.
Dzieci spacerują po sali w rytmie marakasów. Na przerwę w grze dzieci zatrzymują się i wy-
konują polecenia N., np.:
− dzieci, które mają niebieską część garderoby, kucają,
− dzieci, które mają długie/ krótkie włosy, dobierają się w pary,
− dzieci, które mają spodnie, tworzą duże koło.
Wachlarze emocji.
• Wiosenne powroty – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające: bociana, skowronka, jaskółkę.
N. kładzie na dywanie zdjęcia przedstawiające: bociana, skowronka, jaskółkę. Nazywa pta-
ki. Dzieci wypowiadają się na temat ptaków przedstawionych na zdjęciach. Określają ich
wielkość, mówią, jakie jest ich upierzenie. N. wypowiada nazwę ptaka, dzieli ją na sylaby
z jednoczesnym rytmicznym klaskaniem. Dzieci powtarzają za N. Następnie N. mówi rymo-
wankę Martyny Marzec, a dzieci ją powtarzają.
Wiosna, wiosna przybyła,
ptaki ze sobą przyprowadziła.
N. przedstawia dzieciom ciekawostki o każdym z ptaków. Bociany stoją na jednej nodze.
Stojąc na jednej nodze, ptak oszczędza siły, a przy okazji może ogrzać drugą schowaną
nogę. Ptaki w takiej pozycji też śpią. Skowronek to muzykalny ptak. Śpiewa w trakcie lotu.
Na ziemi raczej nie wydaje żadnych odgłosów. Lot jaskółek odbywa się w ciągu dnia. W nocy
odpoczywają. Z jaskółką związane jest znane przysłowie: Jedna jaskółka wiosny nie czyni.
• Zestaw ćwiczeń porannych nr 27 – rozwijanie motoryki dużej.
Emblematy z symbolami pogody (do zawieszenia na szyi): deszczu, wiatru, śniegu, gradu,
słońca; symbole pogody: słońca, deszczu, śniegu, wiatru; obrazek parasola, chusta anima-
cyjna, balon, około sześć dużych obręczy lub szarf, nagranie dowolnej muzyki (pozyskane
przez N.).
• Pogoda marcowa – zabawa orientacyjno-porządkowa.
N. pokazuje emblematy pogody i omawia ich znaczenie. Zawiesza na szyi każdego dziecka
jeden emblemat. Dzieci stają w kole, które naśladuje garnek. N. mówi, jaki rodzaj pogody
wrzuca do garnka, np. deszczyk. Dzieci, które mają taki emblemat, wchodzą do środka koła
i zamieniają się miejscami. Na koniec, kiedy N. powie przysłowie W marcu jak w garncu,
wszystkie dzieci wchodzą do koła i zamieniają się miejscami.
• Słońce świeci – deszczyk pada – zabawa ruchowa.
N. wiesza symbol słońca w widocznym miejscu w sali. Kiedy powie: Słońce, dzieci swobod-
nie spacerują po sali, a kiedy powie: Deszcz, chowają się w pobliżu zawieszonego obrazka.
• Pada deszcz – zabawa z chustą animacyjną.
Dzieci trzymają chustę za brzegi. Na hasło N.:
− mały wiatr – lekko potrząsają chustą,
− duży wiatr – mocno potrząsają chustą,
− pada deszcz – unoszą chustę bardzo wysoko, puszczają ją i wbiegają pod nią, jak pod
parasol.
122
• Zabawa z balonem.
Dzieci siedzą w kręgu, w siadzie skrzyżnym, rzucają lub odbijają balon do kolegów i kole-
żanek. Trzymają balon w obu rękach, rzucają znad głowy, prostują sylwetkę podczas rzutu.
• Marcowy garnek – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dzieci otrzymują od N. symbole pogody. Gdy gra muzyka, swobodnie poruszają się po
sali. Na przerwę w muzyce wskakują do obręczy, w której może się znaleźć po jednym
rodzaju symbolu pogody (czyli jedno słońce, jeden deszcz, jeden śnieg, jeden wiatr). Jeśli
w obręczy jest więcej dzieci z powtarzającymi się symbolami, N. podpowiada, gdzie mogą
znaleźć miejsce.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Ptasia narada.
• Oglądanie albumów i książek o tematyce przyrodniczej.
Albumy i książki o tematyce przyrodniczej.
Dzieci przeglądają albumy i książki o tematyce przyrodniczej. Wskazują na zdjęciach ptaki,
wypowiadają się na ich temat. N. wyjaśnia, dlaczego niektóre ptaki lecą w kluczu.
Ptaki lecące w kluczu zużywają mniej energii. Przy czym ptak lecący na czele klucza zuży-
wa najwięcej energii, dlatego ptaki zmieniają kolejność podczas lotu. W kluczu lecą gęsi,
żurawie, czaple, kormorany, kaczki, mewy. Natomiast bociany tak nie lecą, korzystają one
z prądów powietrznych.
W dalekiej Afryce spotkała się na naradzie trójka przyjaciół. Pierwszy odezwał się skowronek.
– Kochani! Pewnie już niedługo zacznie się w Polsce wiosna. A kto ma ją witać swoim śpie-
wem, jeśli nie ja? Mówię wam, czas wracać. Nie ma na co czekać. Szkoda każdego dnia!
– A ty jak zwykle – odezwał się bocian. – Tylko praca ci w głowie… Może masz rację, przy-
jacielu, ale gdy sobie pomyślę, ile tam będę miał roboty… Najpierw gniazdo muszę wyre-
montować, potem wysiadywać jajka, a jeszcze później wykarmić pisklęta, nauczyć je latać…
Poczekajmy parę dni. Odpocznijmy. Nabierzmy sił… Rozejrzyj się i zobacz, jak tu przyjemnie.
Co prawda trochę gorąco, ale pośpiech naprawdę nie jest wskazany.
– Masz rację, bocianie! – przytaknęła jaskółka. – Ciężka praca nas czeka. Nie jest łatwo wy-
chować dzieci. Co innego taka kukułka – podrzuca innym jajka. Po prostu wstyd, jak można
tak postępować… Leń z niej, tyle powiem! Ja na przykład zamierzam wychować swoje dzieci
najlepiej jak potrafię, żeby stanowiły wzór do naśladowania!
Nagle przyfrunęła pani czajka, niosąc coś w dziobie.
– Witajcie, przyjaciele. Ale się zmęczyłam. Zobaczcie, co znalazłam w swoim ogródku! List
od wróbelka z Polski! Bocianie, może ty przeczytaj go na głos, bo ja już nie mam siły. Tak się
śpieszyłam do was!
Bocian wyprostował się na swoich długich czerwonych nogach i z wielką uwagą przeczytał
list od początku do końca.
– Ojej! – zawołał zdenerwowany. – Czekają na nas! Nie ma czasu do stracenia! Musimy le-
cieć! Natychmiast! Gdzie moje walizki?
– Co tam walizki! Trzeba czym prędzej witać wiosnę! – zawołał skowronek. – Co to będzie?
Co to będzie?
– Wiosna tuż-tuż, a my jeszcze w Afryce! – lamentowała przerażona jaskółka.
Ptaki bez zastanowienia spakowały cały dobytek i wyruszyły w daleką drogę do Polski. Na-
wet nie miały czasu się zastanowić, co je tam czeka.
123

− Jakie ptaki występują w opowiadaniu?
− Jak nazywa się ptak, który pięknie śpiewa?
− Czym zajmie się bocian, jak przyleci do Polski?
• Usiadły ptaki na gałęzi – zabawa ruchowa.
Skakanki, nagranie utworu Cztery pory roku. Wiosna Antonia Vivaldiego, odtwarzacz CD.
N. rozkłada na dywanie skakanki (jedna skakanka dla czworga dzieci). Podczas nagrania
utworu Cztery pory roku. Wiosna dzieci biegają swobodnie po sali. Na przerwę w muzyce
zajmują miejsca przy skakankach tak, aby przy każdej stanęło czworo dzieci. Następnie
wszyscy liczą od 1 do 4. Zabawę powtarzamy kilkukrotnie.
• Ptaki do gniazd! – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Szarfy w trzech kolorach, trzy pachołki.
N. dzieli dzieci na trzy grupy: bociany, skowronki i jaskółki. Każdej grupie wręcza inny kolor
szarf. Dzieci biegają swobodnie po wyznaczonym terenie. N. wymienia kolejno nazwy pta-
ków. Gdy dzieci usłyszą nazwę ptaka, który został im przydzielony, podbiegają do jednego
pachołka i wspólnie tworzą koło. Na hasło N.: Ptaki do gniazd! wszystkie ptaki ustawiają się
przy wybranych pachołkach.
• Kle, kle – zabawa ruchowa.
Bębenek.
Dzieci maszerują po wyznaczonym terenie w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podnoszą
wysoko kolana. Na przerwę w grze dzieci zatrzymują się. Stają na jednej nodze, unosząc
jednocześnie jedno kolano. Wypowiadają słowa: kle, kle, kle.
III
• Wiosna na rowerze – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Wiosna na rowerze (sł. i muz. Krystyna Gowik).
Wiosna
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze, na rowerze
odtwarzacz CD.
j j
& 44 œj œj œ œ œj œj œj œj œj œj œ œj œ
j .. œj œj œj j
C am G C dm G
œ œ œ œ
1. Na ro - we - rze je - dzie wio - sna, je - dzie ro-ześ - mia - na. Ref.: Wio-sno, z to-bą bę - dzie
U - śmie-chnię-ta i ra - do - sna od sa - me - go ra - na.
jj jj r
j j j j œ œ œj œ œr œj œj
C am dm G C am F G
&œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œj œj œ œ œ œ œ
su - per-przy-go-da! Gdy są kwia-ty, pta - ki i pię - kna po-go - da. Wio - sno, na-sze ro-we - ry
j j r
& œ œ œj j j # œj j j œj œ œj œ œ œ œ œ œj œ œr œj œj
C am D7 G F G
œ œ œ œ œ œ œ
za - raz weź-mie-my i ra-zem w ten wio-sen-ny świat po-je-dzie - my. Wio - sno, na-sze ro-we - ry
j j j j j j j j
œ œj œ œ œ œj œ œ œ
C am dm G7 C G7 C
&œ œ œ œ œ œ
œ œ
za - raz weź-mie - my i ra - zem w ten wio-sen - ny świat po - je - dzie - my.
124 Ekoludki
j j
& 44 œ œj œ œj
C G F C G
œ
0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 124 Ó Ó 29.03.2023 18:38:25
1. Na rowerze jedzie wiosna,

jedzie roześmiana.
Uśmiechnięta i radosna
od samego rana.
Ref.: Wiosno, z tobą będzie superprzygoda!
Gdy są kwiaty, ptaki i piękna pogoda.
Wiosno, nasze rowery zaraz weźmiemy
123
i razem w ten wiosenny świat pojedziemy. 2x
2. Z ciepłych krajów wszystkie ptaki

do nas powróciły.
A na drzewach świeże pąki
ze snu się zbudziły.
Ref.: Wiosno…

− Na czym jechała wiosna?
− Jaka była wiosna?
− Skąd powróciły ptaki?
− Co zbudziło się ze snu?
• Rowery – zabawa rozwijająca koordynację słuchowo-ruchową (elementy metody Émile’a
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, tamburyn.
Dzieci naśladują jazdę na rowerze – drobnymi krokami biegną swobodnie w określonym
kierunku zgodnie z rytmem piosenki. Na jedno uderzenie w tamburyn rowery się zatrzymu-
ją – dzieci pozostają przez chwilę w bezruchu. Kiedy N. potrząsa tamburynem, rowery jadą
w przeciwną stronę – dzieci wykonują w tył zwrot i ponownie biegną swobodnie.
• Wiosenne ptaki – rozwijanie sprawności manualnej.
Zdjęcia przedstawiające: bociana, skowronka i jaskółkę; szablony: bociana, skowronka, ja-
skółki; farby, pędzelki, woda, kubki, fartuszki.
N. umieszcza w widocznym miejscu zdjęcia przedstawiające: bociana, skowronka i jaskół-
kę. Dzieci siedzą przy stolikach. N. wręcza każdemu dziecku szablon jednego z ptaków.
Dzieci malują je farbami. Zwracają uwagę na zachowanie odpowiednich kolorów.
• Powroty ptaków – podsumowanie.
125
Dzień 2 Wiosenna matematyka


Krokus z plasteliny – rozwijanie sprawności manualnej. IV.8
Słońce świeci – deszczyk pada – zabawa ruchowa. I.5
II. Wiosenne kwiaty – zabawy matematyczne. Cele: rozwijanie umiejętno- IV.5, IV.12, IV.15
ści matematycznych, integracja grupy.
Wśród wiosennych kwiatów – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Tworzymy grupy – zabawa rozwijająca I.5, III.5
reakcję na sygnał; Kolory wiosny – utrwalenie nazw kolorów.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Wiosna na rowerze. Nauka pierwszej zwrot- IV.7
Wiosenne kwiaty – zabawa pobudzająco-hamująca. I.5, IV.7
Od pączka do kwiatu – zabawa ruchowa. I.5
Wiosenna matematyka – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności matematycznych,
• integracja grupy.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• przelicza w dostępnym dla siebie zakresie,
• bierze czynny udział w zabawach.
Środki dydaktyczne: po cztery zdjęcia przedstawiające krokusa i przebiśniegi, rysunek kro-
kusa (dla każdego dziecka), plastelina, cztery obrazki różniące się liczbą krokusów (od jedne-
go krokusa do czterech krokusów), grzechotki (po dwie dla każdego dziecka), nagranie do-
wolnej muzyki (pozyskane przez N.), tamburyn, małe obręcze (tyle, ile jest dzieci), bębenek,
kartoniki w kolorach białym i fioletowym, kostka do gry z jedną kropką, dwiema kropkami,
trzema kropkami i czterema kropkami, kostka do gry ze ściankami w kolorach białym i fiole-
towym, karty pracy, cz. 2, karta 10, piosenka Wiosna na rowerze (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Tak jak ja – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 122).
126
• Krokus z plasteliny – rozwijanie sprawności manualnej.

Zdjęcie krokusa, rysunek krokusa (dla każdego dziecka), plastelina.
N. umieszcza w widocznym miejscu zdjęcie krokusa. Dzieci siedzą przy stolikach. N. na każ-
dym stoliku kładzie plastelinę. Każdemu dziecku daje rysunek krokusa. Zadaniem dzieci
jest wykleić wnętrze rysunku plasteliną.
Dzieci mogą wzorować się na zdjęciu.
• Słońce świeci – deszczyk pada – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 122).

II
Zajęcia 1. Wiosenne kwiaty – zabawy matematyczne.
• Pierwsze wiosenne kwiaty – układanie rytmów.
Po cztery zdjęcia przedstawiające krokusa i przebiśniegi.
N. prezentuje zdjęcia przedstawiające krokusa i przebiśniegi. Wspólnie z dziećmi nazywa
zaprezentowane kwiaty. Mówi, że są one jednymi z oznak zbliżającej się wiosny. Następ-
nie układa zdjęcia przed dziećmi w kolejności: krokus, przebiśniegi, krokus, przebiśniegi,
krokus, przebiśniegi, wymieniając ich nazwy. Pyta dzieci, czy zauważyły powtarzający się
rytm. Następnie wybrane dziecko mówi, jaki element powinien być położony jako następ-
ny (krokus, przebiśniegi). N. kładzie je obok pozostałych kwiatów. Pozostałe dzieci zwracają
uwagę, czy została udzielona poprawna odpowiedź. Jeśli odpowiedź była błędna, chętna
osoba udziela poprawnej odpowiedzi.
• Szeregowanie obrazków pod względem liczby elementów, które się na nich znajdują – zabawa
matematyczna według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Cztery obrazki różniące się liczbą krokusów (od jednego krokusa do czterech krokusów).
N. pokazuje dzieciom cztery obrazki różniące się liczbą krokusów (od jednego krokusa do
czterech krokusów). Dzieci liczą krokusy na każdym obrazku i pokazują ich liczbę na pal-
cach. Następnie układają obrazki, zaczynają od tego, na którym liczba krokusów jest naj-
mniejsza (jeden krokus), a kończąc na tym, gdzie jest ich najwięcej (cztery krokusy).
• Wśród wiosennych kwiatów – zabawa ruchowa (elementy gimnastyki rytmicznej o charak-
terze twórczym – Marii i Alfreda Kniessów).
Grzechotki (po dwie dla każdego dziecka), nagranie dowolnej muzyki (pozyskane przez N.).
Dzieci maszerują po obwodzie koła. N. wręcza każdemu dziecku po dwie grzechotki. Pod-
czas nagrania dowolnej muzyki dzieci wykonują podskoki, poruszając rytmicznie grze-
chotkami. Na przerwę w muzyce zatrzymują się i naśladują wąchanie kwiatów.
Polecenie:
− Rysuj po śladach od kredek do rysunków kwiatków. Pokoloruj kwiaty na odpowiednie kolo-
ry. Odszukaj w naklejkach obrazki kredek. Doklej ich tyle, aby wszystkich razem było cztery.
• Tworzymy grupy – zabawa rozwijająca reakcję na sygnał.
Tamburyn.
Dzieci spacerują w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze i na
hasło: Pary! – dobierają się w pary. Na hasło: Trójki! – dobierają się w trzyosobowe grupy.
Na hasło: Czwórki! – dobierają się w czteroosobowe grupy.
• Kolory wiosny – utrwalenie nazw kolorów.
Dzieci stoją w rozsypce. N. wymienia nazwy kolorów. Dzieci wykonują określone ruchy, np.
zielony – kucają, żółty – podskakują obunóż, czerwony – stają na jednej nodze.
127
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Wiosna na rowerze. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa
muzycznego (przewodnik, cz. 3, s. 124–125).
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze, odtwarzacz CD.
• Wiosenne kwiaty – zabawa pobudzająco-hamująca (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze, odtwarzacz CD, małe obręcze (tyle, ile jest dzieci),
bębenek.
Na środku sali rozłożone obręcze – doniczki – po jednej dla każdego dziecka. Dzieci są kwia-
tami, maszerują swobodnie między doniczkami, śpiewając piosenkę. Na dźwięki bębenka
kwiaty zajmują miejsca w doniczkach – dzieci zajmują miejsca w najbliżej leżących obrę-
czach i przechodzą do przysiadu.
• Od pączka do kwiatu – zabawa ruchowa.
Kartoniki w kolorach białym i fioletowym, kostka do gry z jedną kropką, dwiema kropka-
mi, trzema kropkami i czterema kropkami, kostka do gry ze ściankami w kolorach białym
i fioletowym.
Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. N. wprowadza dzieci w fabułę zabawy. Mówi, że zanim
kwiat w pełni się rozwinie, najpierw widzimy mały pączek kwiatowy. Następnie dzieli dzieci
na dwie grupy – krokusy i przebiśniegi. Przypisuje kolor kartonika grupom (krokusy – fiole-
towy, przebiśniegi – biały). Dzieci siedzą w kole na dywanie. Dwoje wybranych dzieci rzuca
kostkami. Wszystkie dzieci liczą kropki na jednej kostce. Mówią, ile ich jest. Określają, jaki
kolor wypadł na drugiej kostce. Grupa o przydzielonym kolorze wstaje. Prezentuje sposób
rozwijania się pączka w kwiat zgodnie z liczbą oczek, które wypadły na kostce. Wszyscy
wspólnie liczą powtórzenia.
N. samodzielnie wykonuje kostki do gry. Wybiera, jaka liczba kropek się powtórzy. Kolor,
który wypadł na kostce oznacza grupę wykonującą zadanie. Liczba oczek na kostce – liczbę
powtórzeń ćwiczenia.
• Wiosenna matematyka – podsumowanie.
128
Dzień 3 Wiosenne prace w ogrodzie


Wiosenne porządki – praca z tablicą demonstracyjną. IV.2, IV.9, IV.18
Pada deszcz – zabawa z chustą animacyjną. I.5
II. Zabawy z piosenką Wiosna na rowerze. Cele: rozwijanie koncentracji IV.7
uwagi podczas działania, wyrabianie umiejętności reagowania ru-
chem na dźwięki muzyczne.
Zabawy na świeżym powietrzu: Kolory wiosny – zabawa orientacyjno- I.5, III.5, IV.18
-porządkowa; spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie zmian
zachodzących w przyrodzie.
III. Prace w ogrodzie – zabawa wyrabiająca reakcje na ustalone sygnały. I.5
U ogrodnika w ogrodzie – zabawa matematyczna. IV.9, IV.12
Wiosenne prace w ogrodzie – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie koncentracji uwagi podczas działania,
• wyrabianie umiejętności reagowania ruchem na dźwięki muzyczne.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• prawidłowo wykonuje zadania podczas zabaw,
• wykonuje zadania w skupieniu, działa zgodnie z ustalonymi zasadami.
Środki dydaktyczne: instrument perkusyjny, marakas, bębenek, chusty w kolorach: nie-
bieskim, czerwonym, żółtym; sylwety kwiatów w kolorach: czerwonym, niebieskim, żółtym
(po cztery w każdym kolorze); trzy kartki formatu A4 w kolorze brązowym, karty pracy, cz. 2,
karta 11, tablica demonstracyjna nr 27, piosenka Wiosna na rowerze (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Wiosenne porządki – praca z tablicą demonstracyjną.
Dzieci siedzą w kręgu na dywanie. N. prezentuje tablicę demonstracyjną. Zadaje dzieciom
pytania:
129
− W jakim miejscu znajdują się osoby przedstawione na zdjęciu?

− Co robi mama, a co robi dziadek?
− Czy pomagacie w pracach w ogrodzie?
− Kim jest ogrodnik? Co robi?
Następnie N. nazywa przedmioty umieszczone w ramce. Dzieci podają przykłady, w jaki
sposób można wykorzystać te przedmioty podczas prac w ogrodzie.
• Pada deszcz – zabawa z chustą animacyjną (przewodnik, cz. 3, s. 122).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Wiosna na rowerze.
Instrument perkusyjny.
Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem granym na instrumencie: maszerują po obwodzie
koła, biegną na palcach z uniesionymi rękami, podskakują obunóż.
• Przysiady i skoki – rozwijanie koncentracji uwagi podczas działania (elementy metody Carla
Orffa).
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze, odtwarzacz CD, marakas, bębenek.
Swobodny marsz za N. w rytmie piosenki. Na sygnał słowny połączony z grą na instrumen-
cie dzieci wykonują ruchy:
− dźwięki marakasu – przysiad,
− dźwięki bębenka – skoki obunóż.
Zabawę powtarzamy, pomijając informację słowną.
• Zabawa z piosenką (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci stoją na obwodzie koła.
Dzieci:
1. Na rowerze jedzie wiosna, zwrócone do środka koła biegną w miej-
jedzie roześmiana. scu, naśladując trzymanie kierownicy,
Uśmiechnięta i radosna od samego rana. zatrzymują się i miarowo klaszczą,
Ref.: Wiosno, z tobą będzie superprzygoda! podają sobie ręce i maszerują w kole
Gdy są kwiaty, ptaki i piękna pogoda. wiązanym,
Wiosno, nasze rowery zaraz weźmiemy puszczają ręce i w rytmie ósemek porusza-
i razem w ten wiosenny świat pojedziemy. ją się po obwodzie koła, jedno za drugim,
Wiosno, nasze rowery zaraz weźmiemy zatrzymują się, zwracają się przodem
i razem w ten wiosenny świat pojedziemy. do środka koła i miarowo uderzają
rękami o uda,
2. Z ciepłych krajów wszystkie ptaki stojące najbliżej siebie podają sobie ręce
do nas powróciły. w parach i obracają się w małych kołach,
A na drzewach świeże pąki
ze snu się zbudziły.
Ref.: Wiosno, z tobą… tak samo jak po pierwszej zwrotce.
• Śpiewamy o wiośnie – wyrabianie dykcji i poczucia rytmu (elementy metody Émile’a Jaques’a-
-Dalcroze’a).
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD.
130
Dzieci stoją w półkolu przodem do N. Podczas nagrania śpiewają piosenkę z równocze-

snym klaskaniem. Na przerwę w muzyce N. śpiewa a capella dowolne fragmenty piosenki
w różnym tempie. Dzieci powtarzają.
• Kolory wiosny – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Chusty w kolorach: niebieskim, czerwonym, żółtym.
Dzieci stoją w rozsypce. Gdy N. podniesie niebieską chustę, dzieci przykucają. Gdy podnie-
sie czerwoną chustę – klaszczą. Gdy podniesie żółtą chustę – wspólnie tańczą.
• Spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.
III
• Prace w ogrodzie – zabawa wyrabiająca reakcje na ustalone sygnały.
Dzieci stoją w rozsypce. N. mówi rymowankę Martyny Marzec. Dzieci wykonują odpowied-
nie ruchy.
Dzieci:
Tata kosi trawę, naśladują koszenie trawy,
a mama kwiaty podlewa. naśladują podlewanie kwiatów,
Skowronek w oddali wesoło śpiewa. wykonują obrót wokół własnej osi,
Babcia pieli grządki, naśladują wyrywanie chwastów,
a dziadek z drzewami robi porządki. naśladują usuwanie połamanych gałęzi.
• U ogrodnika w ogrodzie – zabawa matematyczna.

Sylwety kwiatów w kolorach: czerwonym, niebieskim, żółtym (po cztery w każdym kolo-
rze); trzy kartki formatu A4 w kolorze brązowym.
Dzieci siedzą na dywanie. N. kładzie przed dziećmi sylwety kwiatów (w kolorach: czerwo-
nym, niebieskim, żółtym) oraz trzy kartki formatu A4 w kolorze brązowym (grządki). Wy-
jaśnia, że ogrodnik chce je pogrupować ze względu na kolor płatków. Dzieci segregują
obrazki z kwiatami, układając je na grządkach zgodnie z kolorem płatków. Liczą sylwety
na każdej grządce. Pokazują ich liczbę na palcach. N. weryfikuje poprawność wykonania
zadania.
N. przygotowuje po cztery kwiatki w każdym kolorze.

Polecenie:
− Narysuj drogę od ogrodnika do szklarni. Policz, ile kwiatów mijał po drodze. Wynik liczenia
pokaż na palcach.
• Wiosenne prace w ogrodzie – podsumowanie.
131
Dzień 4 Obieg wody w przyrodzie


Chmury na niebie – rozwijanie sprawności manualnych. IV.8
Zabawa z balonem. I.5
II. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 13. Cele: rozwijanie sprawności fizycz- I.8
nej, kształtowanie odruchu prawidłowej postawy.
Zabawy na świeżym powietrzu: Słonko świeci, deszczyk pada – zabawa I.5, III.5
ruchowa; Kałuże – zabawa z elementem równowagi.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Wiosna na rowerze. I.5, III.8, IV.7
Instrumentacja piosenki Wiosna na rowerze. IV.7
Kolorowe krople deszczu – zabawa badawcza. II.8, III.8, IV.13
Obieg wody w przyrodzie – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.7
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
• aktywnie wykonuje ćwiczenia,
Środki dydaktyczne: wata, klej, kartki formatu A4 w kolorze niebieskim, woreczki (po dwa
dla każdego dziecka), papierowa taśma klejąca, cztery pojemniki lub wiaderka, drewienka,
marakasy, bębenki, kastaniety, tamburyny, krążki gimnastyczne, piosenka Wiosna na rowerze
Przebieg dnia
I
• Chmury na niebie – rozwijanie sprawności manualnych.
Wata, klej, kartki formatu A4 w kolorze niebieskim.
Dzieci siadają przy stolikach. N. każdemu dziecku wręcza kawałek waty i kartkę formatu
A4 w kolorze niebieskim. Dzieci robią kulki z waty (chmury), a następnie za pomocą kleju
przyklejają je na kartkach.
• Zabawa z balonem (przewodnik, cz. 3, s. 123).
132
II
Woreczki (po dwa dla każdego dziecka), papierowa taśma klejąca, cztery pojemniki lub
wiaderka.
• Powitanie dzieci. Zbiórka.
− Marsz wokół sali jedno za drugim.
− Ustawienie dzieci w szeregu, zwracanie uwagi na przyjęcie prawidłowej postawy.
• Ćwiczenia z woreczkiem na głowie i ściągniętymi łopatkami:
− stanie w pozycji wyprostowanej,
− swobodny marsz po sali,
− przejście do siadu: siad z kolanami ugiętymi, siad karo (stopy złączone, a kolana ugięte),
siad skrzyżny.
• Zabawa ruchowa z elementem rzutu woreczkiem.
Dzieci są ustawione po dwóch stronach linii naklejonej przez środek sali (podłogi, boiska).
Na sygnał N. dzieci przerzucają woreczki na pole drużyny przeciwnej. N. odlicza od końca,
np. od 10 do Stop, i sprawdza, która grupa ma na swoim polu mniej woreczków. Ogłasza
zwycięstwo tej grupy. Powtarzamy zabawę, aby dać szansę zwycięstwa drugiej drużynie.
• Ćwiczenia w leżeniu na brzuchu (przodem), wzmacniające mięśnie grzbietu.
• Wycieranie kurzu – zabawa ruchowa.
Dzieci leżą na brzuchu, trzymają w dłoniach woreczki i wykonują symetryczne, koliste ru-
chy ramionami po podłodze – wycierają kurz pod szafkami. Na sygnał N.: Odkurzamy! – dzie-
ci rozpoczynają zadanie, a na hasło: Czysto! – odpoczywają.
• Kolorowe woreczki – zabawa.
N. podaje głośno kolor woreczków, a dzieci, trzymając je w dłoniach obu wyprostowanych
rąk, unoszą je na chwilę nad podłogą.
• Kto dalej? – zabawa ruchowa.
Dzieci leżą na podłodze z woreczkiem ułożonym pod brodą, podtrzymywanym obiema
rękami. Na sygnał N.: Gotów! – unoszą łokcie ugiętych rąk nad podłogę, dłońmi przyciskają
woreczek do podłogi. Na hasło: Cel! – kolejno wypychają energicznym ruchem woreczek
(prostują ręce w łokciach), ślizgiem po podłodze, na drugą stronę linii. Zwycięzcą jest oso-
ba, która odepchnie woreczek najdalej.
• Ćwiczenie równoważne.
• Bączek – ćwiczenie.
Dzieci rozpoczynają zadanie: wykonują siad na ugiętych nogach, unoszą stopy nad pod-
łogę – przyjmują pozycję siad równoważny. Odpychają się rękami od podłogi i obracają
wokół własnej osi (siedząc na pośladkach). Zatrzymują obrót, stawiając stopy na podłodze.
• Bączek z woreczkiem – ćwiczenie.
Dzieci wykonują siad równoważny, trzymają między stopami woreczek gimnastyczny, ob-
racają się wokół własnej osi. Odkładają woreczek na podłogę – odpoczywają.
• Zabawa ruchowa z elementem celowania woreczkiem.
Dzieci są podzielone na dwie drużyny i ustawione w rzędach. Na końcu każdego rzędu stoi po-
jemnik z taką samą liczbą woreczków. Ostatnie dzieci z rzędów przekazują woreczki do pierw-
szej osoby, podając je nad głowami kolejnych osób z rzędu. Osoba stojąca na początku rzuca
woreczkiem do celu – pojemnika – i przechodzi na koniec rzędu, podając kolejny woreczek.
• Kto to powiedział? – zabawa wyciszająca.
Dzieci siedzą w kręgu, w siadzie skrzyżnym, z prostymi plecami. Kolejno podchodzą do
N. i stają tyłem do innych. N. wskazuje gestem osobę, która głośno mówi: Do widzenia!
133
Wybrana osoba musi odgadnąć imię kolegi, który to powiedział, lub koleżanki, która to
powiedziała. Jeśli zgadujący się pomyli, powtarza zadanie z innym dzieckiem. Zabawa trwa
dotąd, aż wszystkie dzieci się pożegnają.
• Słonko świeci, deszczyk pada – zabawa ruchowa z wykorzystaniem rymowanki Martyny
Marzec.
Bębenek.
Dzieci spacerują po wyznaczonym terenie w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas
przerwy w grze zatrzymują się, słuchają rymowanki i pozdrawiają się, np. machając do siebie.
Deszczyk pada, słonko świeci,
uśmiechają się do siebie dzieci.
• Kałuże – zabawa z elementem równowagi.
Krążki gimnastyczne.
N. rozkłada krążki gimnastyczne na wyznaczonym terenie. Dzieci spacerują, przeskakując
przez krążki – kałuże.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Wiosna na rowerze (przewodnik, cz. 3, s. 130–131).
• Instrumentacja piosenki Wiosna na rowerze (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Wiosna na rowerze, odtwarzacz CD, drewienka, marakasy, bębenki, ka-
staniety, tamburyny.
Dzieci:
1. Na rowerze jedzie wiosna, grają na drewienkach w rytmie
jedzie roześmiana. ćwierćnut,
Uśmiechnięta i radosna od samego rana. grają na marakasach w rytmie
ćwierćnut,
Ref.: Wiosno, z tobą będzie superprzygoda! grają na bębenkach w rytmie ćwierćnut
Gdy są kwiaty, ptaki i piękna pogoda. (dwa uderzenia) i kastanietach w rytmie
ćwierćnut (dwa uderzenia),
Wiosno, nasze rowery zaraz weźmiemy grają na tamburynach w rytmie
i razem w ten wiosenny świat pojedziemy. ćwierćnut,
Wiosno, nasze rowery zaraz weźmiemy grają na bębenkach w rytmie ćwierćnut
i razem w ten wiosenny świat pojedziemy. (dwa uderzenia) i kastanietach w rytmie
ćwierćnut (dwa uderzenia).
• Kolorowy deszcz w słoiku – eksperyment (przewodnik, cz. 3, s. 75–76).

• Obieg wody w przyrodzie – podsumowanie.
134
Dzień 5 Kolory wiosny


Kolorowa wiosna – zabawa na odprężenie. I.5
Marcowy garnek – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5
II. Wiosna w kolory się ubrała – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie umie- IV.8
jętności plastycznych, zdobywanie informacji na temat wiosny.
Kolorowe liście i pąki – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Chusta w drużynie – zabawa zręczno- I.5, III.5
ściowa; spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie zmian zacho-
dzących w przyrodzie.
Przedmioty w sali – zabawa utrwalająca znajomość kolorów. IV.2
Wiosno, ach to ty! – ewaluacja. III.5, V.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności plastycznych,
• zdobywanie informacji na temat wiosny.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• wie, jakie kolory występują w przyrodzie wiosną.
Środki dydaktyczne: chusty w kolorach: żółtym, niebieskim, czerwonym, zielonym; papiero-
we koła w kolorach: zielonym, żółtym, czerwonym, niebieskim; chusta, wyprawka, karta 16,
kolorowa karta, naklejki z postaciami bohaterów, żółta kredka świecowa, żółta farba, nagranie
spokojnej melodii (płyta CD), piosenka Wiosna na rowerze (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Kolorowa wiosna – zabawa na odprężenie według Wiesławy Żaby-Żabińskiej w opracowa-
niu Martyny Marzec.
Chusty w kolorach: żółtym, niebieskim, czerwonym, zielonym.
135
Dzieci stoją w rozsypce. N. wręcza każdemu dziecku chustę. Dzieci mówią, jaki kolor mają
otrzymane chusty. N. umawia się z dziećmi, że gdy podniesie żółtą chustę, będą skakać na
jednej nodze, gdy niebieską – będą biegać w parach po sali, czerwoną – usiądą na podło-
dze, a zieloną – ustawią się w kole.
W zależności od grupy można się umówić na ruchy przy dwóch lub trzech kolorach chust.
• Marcowy garnek – zabawa orientacyjno-porządkowa (przewodnik, cz. 3, s. 123).

II
Zajęcia 1. Wiosna w kolory się ubrała – zajęcia plastyczne.
• Kolorowa wiosna – rozmowa tematyczna z wykorzystaniem wiersza Martyny Marzec.
Dzieci siedzą w kręgu. Słuchają wiersza.
Wiosna do nas przybyła,

kolory ze sobą przyprowadziła.
Pojawiają się liście zielone
i pąki kwiatów czerwone.
Krokusy rosną fioletowe.
Żegnamy poranki zimowe!
Przyroda pięknych barw nabiera
i słońce żółte się do nas uśmiecha.

− Co przyprowadziła ze sobą wiosna?
− Jakiego koloru są pąki kwiatów, a jakiego koloru są liście?
− Jakie jeszcze kolory można zaobserwować wiosną?
• Kolory wiosny – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta 16, żółta kredka świecowa, żółta farba.
Polecenia:
− Pomaluj koło żółtą kredką.
− Maczaj palec w żółtej farbie i maluj promyki. To będzie słońce.
• Kolorowe liście i pąki – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Papierowe koła w kolorach: zielonym, żółtym, czerwonym, niebieskim; nagranie spokojnej
melodii, odtwarzacz CD.
N. wprowadza dzieci w fabułę zabawy, mówiąc, że po zimie przyroda budzi się do życia.
Kwitną kwiaty, a na drzewach pojawiają się liście. Następnie kładzie na dywanie papierowe
koła w kolorach: zielonym, żółtym, czerwonym, niebieskim. Dzieci spacerują swobodnie
podczas nagrania spokojnej melodii. Na przerwę w muzyce N. wymienia nazwę dowolne-
go koloru. Dzieci ustawiają się przy kole w tym kolorze.
• Chusta w drużynie – zabawa zręcznościowa.
Chusta.
N. dzieli dzieci na dwie grupy. Jednej grupie wręcza chustę. Dzieci przekazują sobie chustę
z rąk do rąk. Zadaniem dzieci z przeciwnej grupy jest ją odebrać.
• Spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie.
136
III
• Przedmioty w sali – zabawa utrwalająca znajomość kolorów.
Dzieci siedzą w kręgu. N. mówi nazwę dowolnego koloru. Zadaniem dzieci jest wskazać
przedmioty w sali w tym kolorze.
• Wiosno, ach to ty! – ewaluacja.
137
Marzec, tydzień czwarty
Temat tygodnia:
Mamy różne charaktery

− wysłuchają wiersza Agaty Widzowskiej Uczucia
− rozwiążą zagadki pantomimiczne
− wykonają drzewo dobrych uczynków
− wysłuchają i nauczą się piosenki Jacy jesteśmy
− poznają podstawowe wartości, którymi należy się kierować
− stworzą łańcuch wartości
− rozwiną sprawność manualną podczas zabaw z plasteliną i ciastoliną
− poznają pojęcia długi, krótki
− narysują swoje strachy
− poszerzą wiedzę o emocjach
− odróżnią zachowania pozytywne i zachowania negatywne
− wypowiedzą się na temat przyjaźni
− wykonają pracę plastyczną Przyjacielskie stworki
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Carla Orffa
− Alexa Osborna
138
Mamy różne charaktery Marzec, tydzień 4
Dzień 1 Nasze emocje

I. Wyginam śmiało ciało – zabawa powitalna. I.5, II.3, III.1

Odbicia lustrzane – zabawa naśladowcza. III.1, III.9
Zestaw zabaw ruchowych nr 28 – rozwijanie motoryki dużej. I.5, II.1, II.2, II.4,
II.6, IV.7
II. Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Uczucia. Cele: rozwijanie umie- III.9, IV.2, IV.5
jętności rozróżniania emocji, rozwijanie mowy i koncentracji uwagi.
Hop do góry! – zabawa ruchowa. I.5, III.1
Zabawy na świeżym powietrzu: Zamiana – zabawa orientacyjno-porząd- I.5, III.8, III.9
kowa; zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym.
III. Jacy jesteśmy – zapoznanie z piosenką tygodnia. I.5, III.8, IV.7
Wesołe dzieci i smutne dzieci – reagowanie ruchem na muzykę o róż- IV.7
nym charakterze.
Odpoczywamy – ćwiczenia oddechowe, utrwalenie znajomości części II.2, II.9, III.2,
ciała. IV.1, IV.19
Nasze emocje – podsumowanie. II.2, II.4, II.6,
III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności rozróżniania emocji,
• rozwijanie mowy i koncentracji uwagi.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• rozpoznaje emocje,
• wypowiada się na dany temat.
Środki dydaktyczne: wachlarze emocji, obrazki z buziami przedstawiającymi: złość, smutek,
radość i strach (w trzech różnych rozmiarach); bębenek, tamburyn, serduszko wycięte z kar-
tonu, nagrania: melodii wesołej i melodii smutnej, muzyki relaksacyjnej (płyta CD); piosenka
Jacy jesteśmy (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Wyginam śmiało ciało – zabawa powitalna.
Dzieci stoją w kole. N. za pomocą wyliczanki wybiera osobę, która wchodzi do środka koła
i pokazuje dowolny ruch. Pozostałe dzieci go powtarzają. Osoba, która była w środku koła,
wybiera swojego następcę. Każda prezentacja kończy się brawami.
139
Marzec, tydzień 4 Mamy różne charaktery

Wachlarze emocji.
• Odbicia lustrzane – zabawa naśladowcza.
Dzieci stają parami naprzeciwko siebie. Jedno dziecko jest lustrem. Naśladuje ruchy i miny
wykonywane przez drugie dziecko. N. sygnalizuje, kiedy następuje zmiana ról.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 28 – rozwijanie motoryki dużej.
Obrazki z buziami przedstawiającymi: złość, smutek, radość i strach (w trzech różnych roz-
miarach); bębenek, tamburyn.
• Złość – zabawa orientacyjno-ruchowa.
N. przyczepia do tablicy obrazki (od najmniejszego do największego). Ustala z dziećmi, co
będą robiły, gdy je zobaczą. Następnie wskazuje jeden z obrazków, a dzieci wykonują usta-
lone czynności. Gdy N. wskazuje kolejny obrazek, daje znać dzieciom poprzez uderzenie
w bębenek.
Dzieci:
Mała złość, wyrażają złość tylko mimiką, stoją nieruchomo,
większa złość, wyrażają złość mimiką i spacerują po sali,
największa złość. wyrażają złość mimiką, mocno tupią nogami i chodzą po
całej sali.
• Smutek – zabawa orientacyjno-ruchowa.
w bębenek.
Dzieci:
Mały smutek, wyrażają smutek mimiką,
większy smutek, wyrażają smutek mimiką i chodzą bardzo powoli po całej
sali,
największy smutek. wyrażają smutek mimiką, zatrzymują się, powoli wykonują
skłon, ręce swobodnie zwisają.
• Radość – zabawa orientacyjno-ruchowa.
w tamburyn.
Dzieci:
Mała radość, wyrażają radość mimiką,
większa radość, wyrażają radość mimiką i, podskakując, poruszają się w do-
wolnych kierunkach,
największa radość. wyrażają radość mimiką, podskakują obunóż z rękami wy-
ciągniętymi w górę.
• Strach – zabawa orientacyjno-ruchowa.
w tamburyn.
140
Dzieci:
Mały strach, wyrażają strach mimiką,
większy strach, wyrażają strach mimiką i poruszają głowami raz w jedną,
raz w drugą stronę,
największy strach. wyrażają strach mimiką, kucają, kładą ręce na głowach.
• Dzieci do dzieci! – zabawa orientacyjno-ruchowa.
Dzieci dobierają się parami i wykonują polecenia N., np.: palec do palca, kolano do kolana,
plecy do pleców. Na hasło: Dzieci do dzieci! zmieniają pary i zabawa się powtarza.
II
Zajęcia 1. Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Uczucia.
• Serduszko szczęścia – zabawa integracyjna.
Serduszko wycięte z kartonu.
Dzieci siedzą w kole. N. podaje serduszko szczęścia dziecku siedzącemu po jego prawej
stronie i prosi o dokończenie zdania: Jestem szczęśliwy, gdy… Dziecko kończy zdanie i prze-
kazuje serduszko kolejnej osobie. Zabawa kończy się, gdy serduszko wróci do N.
• Słuchanie wiersza.
U wszystkich: małych, średnich i dużych,

widać uczucia różne na buzi.
Uśmiech oznacza szczęście i radość,
strach wielkie oczy ma oraz bladość.
Skrzywione usta, zmarszczone brwi
znaczą, że ktoś jest na kogoś zły.
Smutek nam usta w podkówkę zmienia,

buzia otwarta jest ze zdziwienia,
oczy się mrużą, gdy chce się spać…
Wszystkie uczucia dobrze jest znać!
Gdy z emocjami sobie radzimy,
wtedy się razem lepiej bawimy!

− Jakie emocje zostały wymienione w wierszu?
− Po czym wiadomo, że jesteśmy szczęśliwi, a po czym, że jesteśmy smutni?
− Jak radzicie sobie ze strachem?
− Kiedy jesteście źli?
• Co sprawia mi przyjemność? – zagadki pantomimiczne.
N. prezentuje dzieciom zagadki ruchowe, za pomocą których przedstawia różne umiejęt-
ności, np.: dziecko tańczy i zatrzymuje się w jakiejś pozie baletowej; dziecko naśladuje ru-
chy: malowania pędzlem, kopania piłki, jedzenie pizzy. N. zachęca dzieci do odgadywania.
Następnie proponuje samodzielne układanie zagadek ruchowych związanych z tym, co
sprawia dzieciom przyjemność lub ich zdolnościami.
• Hop do góry! – zabawa ruchowa.
Bębenek.
N. gra na bębenku. Dzieci maszerują. Podczas przerwy w grze starają się podskoczyć jak
najwyżej.
141
Po-tem Kot w Bu-tach dziel-nie ma-sze-ru - je, a za Kot-em Kop-ciu-szek ra - doś-nie pod-ska-ku - je.
j G
& œ œj œj œ œ œj œj œj œj œ œ j j j j œj œj œ œ œ œ Ó
dm G7 dm
Marzec, tydzień 4 œ
œ œ œ Mamy J charaktery
różne
Śpią - ca Kró-lew - na i -dzie i wciąż zie - wa. Zły cza -ro-wnik coś pod no-sem śpie - wa.
C
j
Zabawy naj świeżym j j j j j
jpowietrzu j j
G7
j œ œ C G7 C
& œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ œ
• Zamiana –œ zabawa orientacyjno-porządkowa.
œ œ œ œ œ J
Dzieci
Jaś stoją w kole. N. wypowiada głośno dwa
i Mał-go - sia sło - dy - cze za - ja-da - ją, imiona dzieci z grupy.
a wszy-scy ra - zem Dzieci te w jak
do nas ma-cha - ją.naj-
r j j w ogrodzie
j dowolne r j
j przedszkolnym. j r j j j r j D.C al Fine
szybszym
F tempie
G zamieniają
C G7 się miejscami. C F G C dm G7 C
& œ. œ œ œ ˙ œ . œ œ œj œ. œ œ œ œ . œ œ œj
• Zabawy
˙
III ˙ ˙
• Jacy Na, na, na, –na,zapoznanie
jesteśmy na na,z piosenką
na, na, na, tygodnia.
na, na, na, na, na, na na, na, na, na, na.
• Słuchanie piosenki Jacy jesteśmy (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk).
Nagranie piosenki Jacy jesteśmy, odtwarzacz Jacy jesteśmy
CD.
j j j j C
& 44 œ
C G C dm G
œ œ œ j j Ó œ œ Œ œ œ œ œ Ó
œ œ œ œ
1. Ta - ta cza - sa - mi jest smu - tny, ma - ma za - my - ślo - na.
E am
j G C
&˙ œ œ œ œ œ ‰ œ œ œ œ œ Ó
œ œ
Ja lu - bię cie - szyć się i śmiać, i śmiać bez koń - ca.
j j j j
œ œ œ œ œj œ j
dm F G C
&œ œ œ œ œ œ œ Œ œ ˙ Ó
Ref.: Cią - gle do - bry hu - mor mam i z ra-do-ścią i - dę przez świat.
j j j j
œ œ œ œ œj œ
j
F G C A dm G C
&œ œ œ œ Œ Ó
œ œ œ œ
˙
Cią - gle do - bry hu - mor mam i z ra - do-ścią i - dę przez świat.
1. Tata czasami jest smutny,

mama zamyślona.
Ja lubię cieszyć się
i śmiać, i śmiać bez końca.
123
Ref.: Ciągle dobry humor mam

2x
i z radością idę przez świat.
2. Dziadek jest wciąż zatroskany,
babcia tak pogodna.
Ja lubię cieszyć się
i śmiać, i śmiać bez końca.
Ref.: Ciągle dobry humor mam...
− O czym jest piosenka?
− O jakich osobach jest mowa w piosence?
Nagranie piosenki Jacy jesteśmy, odtwarzacz CD.
• Wesołe dzieci i smutne dzieci – reagowaniem ruchem na muzykę o różnym charakterze (ele-
menty metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
142
Nagranie melodii wesołej i melodii smutnej, odtwarzacz CD.

N. włącza nagranie melodii wesołej i melodii smutnej. Podczas melodii wesołej dzieci pod-
skakują radośnie w dowolnych kierunkach. Podczas melodii smutnej opuszczają głowy i po-
woli spacerują.
• Odpoczywamy – ćwiczenia oddechowe, utrwalenie znajomości części ciała.
Nagranie muzyki relaksacyjnej, odtwarzacz CD.
Dzieci leżą na dywanie na plecach. Dłonie układają na brzuchu i zamykają oczy. N. włącza
muzykę. Dzieci podczas oddechu obserwują, jak ich brzuchy podnoszą się i opadają. Na-
stępnie dotykają ręką wymienionych przez N. części ciała: głowy, stopy, kolana, ucha, nosa.
• Nasze emocje – podsumowanie.
Dzień 2 Nasze wartości


Nasze wartości – burza mózgów. IV.2, III.6
Łańcuch wartości – zabawa twórcza. I.5, II.1, II.2, IV.8
Złość – zabawa orientacyjno-ruchowa. I.5
II. Długi, krótki – zabawy matematyczne utrwalające pojęcia długi, krót- I.7, III.1, III.8,
ki. Cele: wprowadzenie pojęć długi, krótki, rozwijanie sprawności ma- IV.13
nualnej.
Krótkie paski – długie paski – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: rysowanie śladów węży kredą na chod- I.5, III.9, IV.18
niku; spacer w okolicy przedszkola – obserwowanie otoczenia przyrod-
niczego.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Jacy jesteśmy. Nauka pierwszej zwrotki na IV.7
zasadzie echa muzycznego.
Zabawa z lusterkiem – doskonalenie umiejętności prezentowania wła- I.5, IV.7
snych emocji.
Rysujemy swoje strachy – rozwijanie świadomości przeżywanych uczuć. I.5, IV.7
Wyganiamy strachy – ćwiczenia oddechowe rozwijające umiejętność I.5, II.1, II.2, II.4
radzenia sobie z trudnymi emocjami.
Nasze wartości – podsumowanie. II.4, IV.2, IV.5
143
Cele główne:
• wprowadzenie pojęć długi, krótki,
• rozwijanie sprawności manualnej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• stosuje określenia długi, krótki,
• tworzy długie wężyki i krótkie wężyki z plasteliny.
Środki dydaktyczne: serduszko wycięte z kartonu (dla każdego dziecka), kredki, dziurkacz,
sznurek (wstążka), plastelina, podkładka (dla każdego dziecka), żółte paski – krótkie i długie
(dla każdego dziecka), żółte koło (mogą być figury z wyprawki), paski z papieru (długie i krót-
kie) w dwóch kolorach, narysowany na kartonie wzór (rytm) składający się z długich pasków
i krótkich pasków, krótkie paski bibuły i długie paski bibuły (lub papieru), tamburyn, kolorowa
kreda, małe lusterka, drewienka, kartka i kredki (dla każdego dziecka), woreczki gimnastycz-
ne, karty pracy, cz. 2, karta 12, piosenka Jacy jesteśmy (płyta CD), nagranie muzyki relaksacyj-
nej (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Wyginam śmiało ciało – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 139).
• Nasze wartości – burza mózgów.
Dzieci siedzą w kręgu. N. pyta: Co jest dla was ważne? Chętne dzieci wypowiadają się, po-
dając jak najwięcej pomysłów. N. uzupełnia wypowiedzi dzieci, dodając, że bardzo ważne
w życiu człowieka są uczciwość – nie kłamiemy, szacunek – okazujemy go wszystkim lu-
dziom niezależnie od wieku i pochodzenia, rodzina – nikt z nas nie chciałby być sam. Na
zakończenie podsumowuje, że wartości są bardzo ważne w życiu każdego człowieka.
• Łańcuch wartości - zabawa twórcza.
Serduszko wycięte z kartonu (dla każdego dziecka), kredki, dziurkacz, sznurek (wstążka).
N. rozdaje dzieciom kartonowe serduszka. Dzieci rysują na nich to, co dla nich jest najważ-
niejsze. Na zakończenie N. łączy wszystkie serduszka – robi dziurkę dziurkaczem i przewle-
ka przez nie sznurek, tworząc łańcuch wartości.
• Złość – zabawa orientacyjno-porządkowa (przewodnik, cz. 3, s. 140).
II
Zajęcia 1. Długi, krótki – zabawy matematyczne utrwalające pojęcia długi, krótki.
• Długie czy krótkie – zabawa wprowadzająca.
Dzieci siedzą w kręgu. N. prosi, aby do góry podniosły ręce te dzieci, które mają krótkie
włosy. Potem podnoszą ręce do góry dzieci, które mają długie włosy.
• Różne wężyki – zabawa manualna.
Plastelina, podkładka (dla każdego dziecka).
Dzieci całą dłonią rolują na podkładkach kawałki plasteliny i układają na stolikach jeden
pod drugim. Określają, które węże są długie, a które – krótkie.
144
• Żółte wzory – zabawa matematyczna.

Żółte paski – krótki i długi (dla każdego dziecka), żółte koło (mogą być figury z wyprawki).
Dzieci siedzą w kręgu. N. wręcza każdemu z nich żółte paski – krótkie i długie. Układa na
dywanie żółte koło. Pyta dzieci, z czym im się kojarzy żółty kolor i żółte koło. Wyjaśnia, że te-
raz będzie wspólnie z nimi tworzyć sylwetę słońca. To, czy ono będzie smutne czy wesołe,
zależy od humorów dzieci. Krótki pasek oznacza zły humor, a długi pasek – dobry humor.
Dzieci kolejno dokładają do żółtego koła paski – promyki. Wypowiadają się na temat, czy
słońce jest wesołe – czyli grzeje mocno, czy jest smutne – czyli grzeje słabo. Po zakończe-
niu zadania dzieci zabierają swoje promyki i układają je przed sobą na podłodze.
• Kolorowe rytmy – zabawa utrwalająca pojęcia długi, krótki.
Paski z papieru (długie i krótkie) w dwóch kolorach, narysowany na kartonie wzór (rytm)
składający się z długich pasków i krótkich pasków.
Dzieci siedzą w kręgu. N. umieszcza na dywanie karton z narysowanymi paskami w rytmie,
np.: długi, długi, krótki, długi, długi, krótki, długi, długi, krótki. Dzieci, po dostrzeżeniu ryt-
mu, kontynuują go, dokładając paski do momentu, aż ich zabraknie. Następnie wskazana
osoba głośno odczytuje rytm, dotykając poszczególnych elementów.
Polecenie:
− Otocz czerwoną pętlą kobietę, która ma długie włosy, a zieloną pętlą mężczyznę, który ma
krótkie włosy.
• Krótkie paski – długie paski – zabawa ruchowa.
Krótkie paski bibuły i długie paski bibuły (lub papieru), tamburyn.
N. rozdaje dzieciom paski bibuły (lub papieru). Dzieci biegają po sali przy akompaniamen-
cie tamburynu. Na hasło: Długie paski i krótkie paski dzieci tworzą pary – dziecko z długim
paskiem z dzieckiem z krótkim paskiem.
• Rysowanie śladów węży kredą na chodniku.
Kolorowa kreda.
Dzieci rysują linie proste lub faliste. Chodzą po liniach stopa za stopą i liczą stopy w do-
stępnym dla siebie zakresie. Mówią, ile stóp długości miał ich wąż; czy był krótki, czy długi.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Jacy jesteśmy. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa mu-
zycznego przewodnik, cz. 3, s. 142).
• Zabawa z lusterkiem – doskonalenie umiejętności prezentowania własnych emocji.
Nagranie piosenki Jacy jesteśmy, odtwarzacz CD, małe lusterka, drewienka.
Dzieci maszerują swobodnie w określonym kierunku zgodnie z rytmem piosenki. W rękach
trzymają lusterka. Na dźwięk drewienek zatrzymują się. Każde spogląda w swoje lusterko,
robiąc dowolną minę.
• Rysujemy swoje strachy – rozwijanie świadomości przeżywanych uczuć.
Kartka i kredki (dla każdego dziecka).
N. zaprasza dzieci do narysowania tego, czego się boją. Mówi, że każdy może się bać cze-
goś innego. Po zakończeniu zadania N. organizuje wystawę prac dzieci pt. Czego się boimy?
Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat prac.
145
• Wyganiamy strachy – ćwiczenia oddechowe rozwijające umiejętność radzenia sobie z trud-

nymi emocjami.
Nagranie muzyki relaksacyjnej, odtwarzacz CD, woreczki gimnastyczne.
N. włącza nagranie muzyki relaksacyjnej. Dzieci leżą na plecach. Na brzuchu kładą worecz-
ki. Wykonują mocne wdechy nosem i mocne wydechy ustami, obserwując wznoszenie się
i opadanie woreczka na brzuchu.
• Nasze wartości – podsumowanie.
Dzień 3 Zachowania pozytywne i negatywne


Różne zachowania – praca z tablicą demonstracyjną. IV.2, IV.5, IV.9
Pozytywnie czy negatywnie? – składanie obrazków z części. IV.2, IV.9
Smutek – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5
II. Zabawy z piosenką Jacy jesteśmy. Cele: wyzwalanie umiejętności oka- I.5, III.1, III.2,
zywania emocji poprzez kontakt z muzyką, rozwijanie umiejętności IV.7
uczestnictwa we wspólnej zabawie.
Zabawy na świeżym powietrzu: Rzut do kosza – zabawa z piłką; swo- I.5
bodne zabawy z piłkami na placu przedszkolnym.
III. Dobrze czy źle? – zabawa rozwijająca myślenie logiczne. III.1, III.2, IV.9
Cuda z ciastoliny – zabawa manualna. I.7, IV.2
Kto to mówi? – zabawa rozwijająca percepcję słuchową. III.9, IV.2, IV.5
Zachowania pozytywne i negatywne – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• wyzwalanie umiejętności okazywania emocji poprzez kontakt z muzyką,
• rozwijanie umiejętności uczestnictwa we wspólnej zabawie.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• podczas zabawy przy muzyce przedstawia różne emocje przy pomocy mimiki i ruchu,
• potrafi zgodnie współpracować z rówieśnikami podczas zabaw przy muzyce.
146

Środki dydaktyczne: koperty, obrazki przedstawiające różne zachowania dzieci, np. w przed-
szkolu, na placu zabaw, w domu, w sklepie (pocięte na trzy–cztery części); bębenek, szar-
fy w czterech kolorach, kastaniety, piłka, kosz, emotikony z papieru z wesołą miną i smutną
miną (dla każdego dziecka); kawałek ciastoliny (dla każdego dziecka), tablica demonstracyjna
nr 28, piosenka Jacy jesteśmy (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Różne zachowania – praca z tablicą demonstracyjną.
Dzieci siedzą w kręgu. N. prezentuje tablicę demonstracyjną i pyta dzieci:
− Jakie sytuacje przedstawione są na zdjęciach?
− Które zachowania są pozytywne, a które negatywne?
− Czy czasami zachowujecie się podobnie jak dzieci przedstawione na zdjęciach?
Dzieci swobodnie wypowiadają się. N. uzupełnia wypowiedzi.
• Pozytywnie czy negatywnie? – składanie obrazków z części.
Koperty, obrazki przedstawiające różne zachowania dzieci, np. w przedszkolu, na placu za-
baw, w domu, w sklepie (pocięte na trzy–cztery części).
N. wręcza chętnym dzieciom koperty z umieszczonymi w nich pociętymi obrazkami. Dzieci
składają obrazki w całość. Oceniają, czy przedstawione na obrazkach zachowania są pozy-
tywne, czy negatywne.
• Smutek – zabawa orientacyjno-ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 140).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Jacy jesteśmy.
Bębenek.
Dzieci poruszają się po obwodzie koła w rytmie bębenka: maszerują, wykonują podskoki
obunóż, biegną na palcach. Na ustalony sygnał zatrzymują się.
• Zabawa z piosenką Jacy jesteśmy.
Dzieci stoją w półkolu przodem do N. N. wspólnie z dziećmi prezentuje miny, o których
mowa w piosence.
Dzieci:
1. Tata czasami jest smutny, na słowo smutny robią smutne miny,
mama zamyślona. dotykają brody i naśladują zamyśloną minę,
Ja lubię cieszyć się i śmiać, maszerują miarowo w miejscu,
i śmiać bez końca.
Ref.: Ciągle dobry humor mam podają sobie ręce i maszerują w kole
i z radością idę przez świat. wiązanym w lewą stronę,
Ciągle dobry humor mam maszerują w kole wiązanym w lewą stronę,
i z radością idę przez świat.
147
2. Dziadek jest wciąż zatroskany, zatrzymują się, zwracają przodem do środka

koła, chwytają obiema rękami głowy i starają
się zrobić zatroskaną minę,
babcia tak pogodna. na słowo pogodna uśmiechają się,
Ja lubię cieszyć się i śmiać, wykonują podskoki obunóż w rytmie
i śmiać bez końca. ćwierćnut,
Ref.: Ciągle dobry humor mam... wykonują ruchy takie same jak po pierwszej
zwrotce.
• W mojej rodzinie – zabawa rozwijająca koordynację słuchowo-wzrokowo-ruchową (ele-
menty metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Jacy jesteśmy (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, szarfy w czterech
kolorach, kastaniety.
N. dzieli dzieci na czteroosobowe grupy. W każdej grupie znajdują się: mama, tata, babcia,
dziadek – każde dziecko ma szarfę w innym kolorze. Podczas nagrania piosenki dzieci ma-
szerują swobodnie za N. Kiedy słyszą dźwięk kastanietów, dobierają się w czteroosobowe
koła wiązane zgodnie z kolorem szarf i maszerują w rytmie instrumentu.
• Rzut do kosza – zabawa z piłką.
Piłka, kosz.
Dzieci ustawiają się jedno za drugim przed koszem. Kolejno próbują trafić piłką do niego.
Jeśli im się to uda, zwiększają odległość od kosza. Na zakończenie zabawy brawami nagro-
dzone zostanie to dziecko, któremu udało się trafić do kosza z największej odległości.
• Swobodne zabawy z piłkami na placu przedszkolnym.
III
• Dobrze czy źle? – zabawa rozwijająca myślenie logiczne.
Emotikony z papieru z wesołą miną i smutną miną (dla każdego dziecka).
Dzieci siedzą w kręgu. N. rozdaje im po dwa emotikony – jeden z wesołą miną, drugi ze
smutną miną. Następnie wyjaśnia, że jeśli powie zdanie o pozytywnym zachowaniu – pod-
noszą do góry emotikon z wesołą miną, jeśli powie zdanie o negatywnym zachowaniu –
podniosą emotikon ze smutną miną.
Przykładowe zdania:
− Używam zwrotów: proszę, dziękuję, przepraszam.
− Krzyczę w autobusie.
− Dzielę się zabawkami.
− Nie ustępuję miejsca starszym.
− Codziennie myję zęby.
− Nie bawię się z młodszymi dziećmi.
• Cuda z ciastoliny – zabawa manualna.
Kawałek ciastoliny (dla każdego dziecka).
N. wręcza dzieciom po kawałku ciastoliny. Dzieci poznają ciastolinę wielozmysłowo – doty-
kają, wąchają, określają jej kolor. Zastanawiają się, jaki mogłaby mieć smak, gdyby można
było ją zjeść. Następnie formują z niej dowolne kształty.
• Kto to mówi? – zabawa rozwijająca percepcję słuchową.
Dzieci siedzą w kole odwrócone plecami do jego środka. N. za pomocą wyliczanki wybiera
osobę, która odchodzi na bok i staje tyłem do pozostałych dzieci. Następnie N. wybiera
dziecko, które wypowiada jedno ze zwrotów grzecznościowych: proszę, dziękuję, przepra-
szam. Osoba, która stała z boku, odwraca się i stara się zgadnąć, kto to powiedział.
148
• Zachowania pozytywne i negatywne – podsumowanie.

Dzień 4 Nasze dobre uczynki


Drzewo dobrych uczynków – zabawa twórcza. II.4, II.6, IV.1, IV.9
Radość – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Szukamy kolorów – zabawa twórcza; I.5, III.1, III.9,
zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. IV.7
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Jacy jesteśmy. I.5, III.8, IV.7
Instrumentacja piosenki Jacy jesteśmy. IV.7
Rysowanie po śladach dwóch niedokończonych obrazków buziek. I.7, II.1, II.2, II.4,
Dorysowywanie na nich różnych min. Rysowanie buźki przedstawia- II.6, IV.8, IV.12
jącej nastrój dziecka na rysunku na dole karty.
Zabawy z lusterkami – rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie podsta- II.1, II.2, II.4, II.6,
wowych uczuć i emocji. IV.8
Nasze dobre uczynki – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Zabawy dowolne w wybranych kącikach zainteresowań. I.6, III.1, IV.11
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
149
Środki dydaktyczne: karton z rysunkiem drzewa oraz dużych liści przy gałęziach, kredki, in-
strumenty: marakasy, drewienka, bębenki, tamburyny; małe lusterko (dla każdego dziecka),
żółte koła z minami przedstawiającymi emocje: radość, smutek, złość, strach; Zeszyt grafomo-
toryczny, s. 9, piosenka Jacy jesteśmy (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Drzewo dobrych uczynków – zabawa twórcza.
Karton z rysunkiem drzewa oraz dużych liści przy gałęziach, kredki.
Dzieci siedzą w kręgu. N. kładzie na środku karton z rysunkiem drzewa. Pyta dzieci: Czym
są dobre uczynki? Dzieci wymieniają swoje pomysły. Następnie N. pyta: Jakie dobre uczynki
zrobiliście w tym tygodniu? N. zapisuje wypowiedzi dzieci na liściach drzewa. Na zakończe-
nie mówi, że w ten sposób powstało drzewo dobrych uczynków. Dzieci wspólnie malują
listki na kolorowo.
• Radość – zabawa orientacyjno-porządkowa (przewodnik, cz. 3, s. 140).
II
Zajęcia 1. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 13 (przewodnik, cz. 3, s. 133–134).

• Szukamy kolorów – zabawa twórcza.
Dzieci stoją w grupie. N. wyznacza teren do zabawy. Wymienia nazwę dowolnego koloru,
ale takiego, który jest możliwy do odnalezienia na wyznaczonym terenie. Dzieci szukają
przedmiotu, który jest w wymienionym kolorze. Kiedy go znajdą, zatrzymują się przy nim.
N. podchodzi do każdego dziecka i sprawdza, czy poprawnie wykonało zadanie.
• Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Jacy jesteśmy (przewodnik, cz. 3, s. 147–148).
Nagranie piosenki Jacy jesteśmy, odtwarzacz CD
• Instrumentacja piosenki Jacy jesteśmy (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Jacy jesteśmy, odtwarzacz CD, instrumenty: marakasy, drewienka, bę-
benki, tamburyny.
Dzieci:
1. Tata czasami jest smutny, grają naprzemiennie na drewienkach
mama zamyślona. i marakasach w rytmie ćwierćnut,
Ja lubię cieszyć się i śmiać, grają naprzemiennie na bębenkach i marakasach
i śmiać bez końca. w rytmie ćwierćnut,
Ref.: Ciągle dobry humor mam grają na tamburynach tremolo (podczas
i z radością idę przez świat. potrząsania instrumentem unoszą rękę w górę,
następnie opuszczają ją powoli).
Polecenie:
− Rysuj po śladach dwóch niedokończonych obrazków buziek. Dorysuj na nich różne miny.
Na rysunku na dole karty narysuj buźkę przedstawiającą, jak się teraz czujesz.
150
• Zabawy z lusterkami – rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie podstawowych emocji.

Małe lusterko (dla każdego dziecka), żółte koła z minami przedstawiającymi emocje: ra-
dość, smutek, złość, strach.
N. rozdaje dzieciom lusterka. Dzieci przeglądają się w nich, wskazują i nazywają części
twarzy. Następnie N. proponuje zabawę w minki. Prezentuje dzieciom żółte koła z minami
przedstawiającymi emocje i mówi, np.: Pokaż, że jesteś wesoły. Pokaż, że jesteś smutny. Dzieci
wykonują polecenia i uważnie obserwują swoje twarze. Nazywają emocje: radość, smutek,
złość, strach. N. zachęca do mówienia o swoich emocjach.
• Nasze dobre uczynki – podsumowanie.
• Zabawy dowolne w wybranych kącikach zainteresowań.
Dzień 5 Przyjacielskie stworki


Jeśli ci wesoło – zabawa ruchowo-naśladowcza. I.5, II.4, II.6, IV.2
Dzieci do dzieci! – zabawa ruchowa. I.5
II. Przyjacielskie stworki – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawności IV.8

Maszerujemy – reagowanie na dany sygnał. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Piłką do celu – zabawa z elementami I.5, IV.18
rzutu i celowania; spacer w okolicy przedszkola.

Jaką emocję kryje w sobie kolor żółty? – zabawa rozwijająca kreatywność. I.7, II.1, II.2, II.4,
II.6
Mamy różne charaktery – ewaluacja. III.5, V.2, IV.5
Cele główne:
151
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: nagranie melodii rytmicznej o zmiennym tempie (pozyskane przez N.),
żółta bibuła, piłka, lina lub dwie–trzy skakanki, wyprawka, karta Ł, kredki, klej, bębenek, kolo-
rowa karta, naklejki z postaciami bohaterów, piosenka Jacy jesteśmy (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Jeśli ci wesoło – zabawa ruchowo-naśladowcza według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
N. mówi rymowankę, a dzieci naśladują czynności, o których jest w niej mowa.
Jeśli ci wesoło i dobrze bawisz się,
uśmiechnij się do wszystkich i zaklaszcz w ręce swe.
Jeśli ci wesoło, to podnieś brwi do góry
i dotknij czoła swego.
Jeśli ci wesoło, to otwórz teraz usta
i zamknij oczy swe.
Jeśli ci wesoło, to pokaż najpierw język,
a potem zęby swe.
Jeśli ci wesoło, nabierz w usta powietrza
i klep policzki swe.
Jeśli ci wesoło, to pokaż swoją brodę
i złap za uszy się.
Jeśli ci wesoło, to dotknij swego nosa
i pogłaszcz włosy swe.
• Dzieci do dzieci! – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 141).
II
Zajęcia 1. Przyjacielskie stworki – zajęcia plastyczne.
• Iskierka przyjaźni – zabawa wprowadzająca.
Dzieci wspólnie z N. siedzą na dywanie w kręgu, trzymając się za ręce. N. mówi: Iskierkę
przyjaźni puszczam w krąg, niech ona powróci do moich rąk. Lekko ściska dłoń dziecka z pra-
wej strony. Dzieci kolejno przekazują sobie iskierkę, ściskając dłoń osoby siedzącej z prawej
strony.
• Przyjaźń to… – burza mózgów.
Dzieci siedzą w kole. Kończą zdanie rozpoczęte przez N.: Przyjaźń to…, podając jak najwię-
cej pomysłów.
• Przyjacielski krąg – zabawa ruchowa.
Nagranie melodii rytmicznej o zmiennym tempie (pozyskane przez N.).
152
N. włącza muzykę i wymienia części ciała, np.: nogi, ręce, głowa, palce. Dzieci poruszają
tylko tymi częściami ciała – części ciała tańczą. Na zakończenie dzieci chwytają się za ręce,
tworząc przyjacielski krąg. Tańczą w kole.
• Przyjacielskie stworki – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta Ł, klej, kredki.
Polecenia:
− Pokoloruj stworka.
− Wypchnij go z karty.
− Z pomocą nauczyciela połączcie stworki w jeden krąg.
• Maszerujemy – reagowanie na dany sygnał.
Bębenek.
Dzieci maszerują po obwodzie koła w rytmie wystukiwanym na bębenku. Jeżeli N. uderza
w bębenek miarowo, dzieci maszerują po kole. Szybkie uderzenia zachęcają do biegu na
palcach z uniesionymi w górę rękami. Kiedy uderzenia są głośne, miarowe, w wolnym tem-
pie, dzieci wykonują skoki obunóż. Kiedy usłyszą jedno mocne uderzenie, przechodzą do
przysiadu.
• Piłką do celu – zabawa z elementami rzutu i celowania.
Piłka, lina lub dwie–trzy skakanki.
N. układa na ziemi koło z liny lub skakanek. Dzieci ustawiają się jedno za drugim na wyzna-
czonej przez N. linii. Rzucają piłką oburącz tak, aby wpadła do środka koła lub odbiła się
w jego środku.
III
• Jaką emocję kryje w sobie kolor żółty? – zabawa rozwijająca kreatywność.
Żółta bibuła.
N. pokazuje dzieciom żółtą bibułę. Pyta: Z jaką emocją kojarzy wam się ten kolor: smutkiem,
radością, gniewem czy strachem? Prosi, aby dzieci znalazły i wskazały w sali przedmioty
w kolorze żółtym. Następnie umieszcza bibułę na szybie na wysokości wzroku dzieci. Dzie-
ci patrzą przez nią. Opowiadają o swoich wrażeniach.
• Mamy różne charaktery – ewaluacja.
153
Kwiecień, tydzień pierwszy
Temat tygodnia:
Wielkanoc

− zagrają w memory
− wysłuchają opowiadania Barbary Szelągowskiej Wielkanocne pyszności, wiersza Jadwigi
Koczanowskiej Wielkanoc
− będą degustować potrawy i produkty wielkanocne
− wysłuchają i nauczą się piosenki Pisanki
− będą obserwować, jak wygląda jajko w środku i zbadają konsystencję jego części
− dowiedzą się, jak wygląda koszyczek wielkanocny
− będą malować pisanki według instrukcji
− poznają żarty obrazkowe
− zasieją rzeżuchę i owies
− będą przelewać wodę do różnego rodzaju pojemników
− wykonają pracę plastyczną Śmigus-dyngus
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Carla Orffa
154
Wielkanoc Kwiecień, tydzień 1
Dzień 1 Zwyczaje wielkanocne

I. Powitanie kurczątek – zabawa powitalna. I.5, II.3, III.1

Pocztówkowe memory – rozwijanie pamięci. IV.9
Pyszności na stole wielkanocnym – praca z tablicą demonstracyjną. IV.2, IV.9
II. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Wielkanocne pyszności. III.9, IV.1, IV.2,
Cele: rozwijanie mowy, rozwijanie sprawności manualnej. IV.5, IV.8
Zepsute jajo – zabawa ruchowa. I.5, III.1
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola – szuka- I.5, III.8, III.9
nie oznak wiosny; Zajączek – berek – zabawa ruchowa.
III. Pisanki – zapoznanie z piosenką tygodnia. I.5, III.8, IV.7

Jajko – zabawa sensoryczna, obserwacja. IV.1, IV.2, IV.19
Krasnoludki – zabawa ruchowo-naśladowcza. I.5, IV.7
Zwyczaje wielkanocne – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie sprawności manualnej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• lepi figurki z masy solnej.

Środki dydaktyczne: wachlarze emocji, tablica demonstracyjna nr 29, trzy pocztówki wielka-
nocne przecięte na pół, szarfy w czterech kolorach, tamburyn, przedmioty w kolorze zielonym,
piłka gumowa lub gruby balon, potrawy wielkanocne i inne produkty, np. jajka ugotowane na
twardo, babka, mazurek, chrzan, cukrowy baranek, kiełbasa, rzeżucha; chusta do zasłonię-
cia oczu, talerzyki, mąka, sól, woda, miski, klej wikol (opcjonalnie), podkładki, farby, kubeczki
z wodą, pędzelki, fartuszki, ulepianki (wykonane przez dzieci), napis Wielkanoc, papierowe
jajka, koszyczek, jajko, trzy talerzyki, papierowe ręczniki, nagranie fragmentu dowolnego
utworu muzyki poważnej (pozyskane przez N.), nagranie melodii szybkiej i melodii wolnej
(naprzemiennie) (płyta CD), piosenka Pisanki (płyta CD), odtwarzacz CD.
155
Kwiecień, tydzień 1 Wielkanoc
Przebieg dnia
I
• Powitanie kurczątek – zabawa powitalna.
Dzieci przykucają i wkładają dłonie pod pachy. Spacerują po sali, naśladując poruszanie
się małych kurczątek. Gdy spotykają inne kurczątka, witają się z nimi, przybijając skrzydełka
(trącają się łokciami) i wydają dźwięki: pi, pi, pi...
Wachlarze emocji.
• Pocztówkowe memory – rozwijanie pamięci.
Trzy pocztówki wielkanocne przecięte na pół.
Dzieci siedzą w półkolu. N. układa na dywanie trzy pocztówki (przecięte na pół) obraz-
kiem do dołu. Chętne dziecko podchodzi, odkrywa jedną część, pokazuje ją pozostałym
osobom i kładzie ją obrazkiem do góry. Wyznacza kolejną osobę i wraca na swoje miejsce.
Zadaniem dzieci jest rozpoznanie dwóch części pocztówki, które do siebie pasują. Dziecko,
które połączy części pocztówki w całość, odkłada je na bok.
• Pyszności na stole wielkanocnym – praca z tablicą demonstracyjną.
Dzieci siedzą w kręgu. N. prezentuje tablicę przedstawiającą stół wielkanocny. Dzieci wy-
powiadają się na temat znajdujących się na nim potraw. Wymieniają ich nazwy.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 29 według Marzanny Cieśli, Agnieszki Horabik, Moniki Smułki
w opracowaniu Klaudii Cebuli – rozwijanie motoryki dużej.
Szarfy w czterech kolorach, tamburyn, przedmioty w kolorze zielonym, piłka gumowa lub
gruby balon, nagranie fragmentu dowolnego utworu muzyki poważnej (pozyskane przez N.).
• Kurczątka, baranki, zajączki, skowronki – zabawa ruchowa.
N. dzieli dzieci na cztery grupy. Każda z nich, oznaczona jednym kolorem szarf, to inny
rodzaj zwierząt: kurczątka, baranki, zajączki, skowronki. Dzieci stają na obwodzie koła, kur-
czątka i skowronki siadają, naśladując ptaki w gniazdach, zajączki przykucają, a baranki
klękają z podporem. N. wystukuje na tamburynie rytm do biegu lub do podskoków, za-
praszając na środek wymienione zwierzęta. Dzieci naśladują sposób poruszania się tych
zwierząt, a następnie siadają na wcześniejszych miejscach.
• Gra w zielone – zabawa popularna.
N. rozmieszcza w sali różne przedmioty w kolorze zielonym. Pyta: Gracie w zielone? Dzieci
odpowiadają: Gramy! N. pyta: Masz zielone? Dzieci odpowiadają: Mamy! Wówczas każde
dziecko musi dotknąć jakiegoś przedmiotu w kolorze zielonym.
• Piosenka (według Tadeusza Kubiaka) – zabawa z piłką.
Dzieci odbijają piłkę od podłoża i recytują rymowankę. Jeśli skuszą, to znaczy piłka potoczy
się, przekazują ją kolejnej osobie.
Kipi kasza, kipi groch,
lepsza kasza niż ten groch.
Bo od grochu boli brzuch,
a od kaszy człowiek zdrów.
• Moja Ulijanko (zabawa popularna) – zabawa z pokazywaniem.
Dzieci stoją w kole. W jego środku znajduje się jedna osoba, która ilustruje ruchem rymo-
wankę, a na koniec wybiera kolejne dziecko na swoje miejsce.
156
Moja Ulijanko,
klęknij na kolanko,
ujmij się pod boczki,
chwyć się za warkoczki,
umyj się, uczesz się
i wybieraj, kogo chcesz.
• Pisanki do koszyczka – zabawa ruchowa.
N. rozkłada w sali szarfy (koszyczki), formując z nich koła. Każde dziecko staje w swoim
koszyczku. N. włącza nagranie muzyki – pisanki wysypują się z koszyczka – dzieci spacerują
po sali. Na przerwę w muzyce dzieci wracają do koszyczków. Zabawę można utrudnić, za-
bierając dyskretnie co jakiś czas jedną szarfę.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Wielkanocne pyszności.
• Pyszności na stole wielkanocnym – rozwijanie zmysłów smaku i węchu.
Potrawy wielkanocne i inne produkty, np. jajka ugotowane na twardo, babka, mazurek,
chrzan, cukrowy baranek, kiełbasa, rzeżucha; chusta do zasłonięcia oczu, talerzyki.
Dzieci siedzą tyłem do N., który układa na stoliku potrawy wielkanocne i inne produkty.
Dziecko, które chce wziąć udział w zabawie polegającej na rozpoznawaniu produktów i po-
traw, podnosi rękę. N. podchodzi do tej osoby, zasłania jej oczy chustą i prowadzi do stoli-
ka. Następnie częstuje dziecko potrawą lub produktem. Zadaniem dziecka jest odgadnąć,
czego spróbowało.
N. przed zajęciami sprawdza, czy któreś z dzieci nie ma alergii na dany produkt spożywczy.
N. podczas zabawy wykorzystuje wiedzę dotyczącą preferencji smakowych dzieci.

W przedszkolu na każdym kroku widać było zbliżającą się Wielkanoc. W wazonach stały bazie,
a obok – koszyczki z jajkami. Wszystkie zawieszone dekoracje też przypominały o świętach.
Słońce każdego kolejnego dnia coraz mocniej świeciło. Ada, podobnie jak inne dzieci z jej gru-
py, nie mogła doczekać się świąt. Pani opowiadała o tradycjach wielkanocnych.
– A może zrobimy sobie mazurka? I jeszcze babkę i szynkę. Nie może też zabraknąć chleba
i jajek!
– Ale jak my to wszystko sami zrobimy? – dopytywał Kamil. – To naprawdę dużo pracy. Wi-
działem, jak babcia piekła ciasto.
Pani tajemniczo uśmiechnęła się do dzieci.
– Tak naprawdę zrobimy dziś te wszystkie smakołyki, ale one nie będą nadawały się do je-
dzenia. Wykonamy je z masy solnej, potem wypieczemy i pomalujemy. A na koniec urządzimy
kącik wielkanocny.
– Ale fajny pomysł – zawołał Kamil.
Ada zrobiła wielką babę wielkanocną, a Kamil – szyneczkę. Inne dzieci też starały się jak
mogły.
Po pomalowaniu i ułożeniu na stoliczku wszystkie „smakołyki” wyglądały jak prawdziwe,
zwłaszcza baba z lukrem.
Po podwieczorku do sali średniaków przyszły w odwiedziny starszaki.
– Ale macie tu pyszniutkie pyszności! – oblizując się, zawołał Maciek i wyciągnął rękę po
babę. W ostatniej chwili przed zjedzeniem powstrzymał go Kamil.
157
– Dlaczego nie mogę się poczęstować? Trzeba jeść szybko, póki świeże. Potem już nie będą
takie dobre.
– Maciek, przyjrzyj się uważniej tym smakołykom. Przecież one są z masy solnej. Jeszcze
mógłbyś sobie przez nie połamać zęby. Najlepiej poczekaj na prawdziwy wielkanocny stół
i prawdziwe pyszności.
Maciek przytaknął głową, ale i tak ukradkiem – kiedy nikt nie patrzył – powąchał babkę.
Skrzywił się, zawiedziony, i rad nierad postanowił jednak poczekać na święta.
− Do jakich świąt przygotowywały się dzieci w przedszkolu?
− O czym opowiadała dzieciom pani?
− Jakie potrawy chciały przygotować dzieci?
− Dlaczego potrawy nie nadawały się do jedzenia?
− Co chciał zrobić Maciek z grupy starszaków?
• Potrawy z masy solnej – zabawa rozwijająca sprawność manualną.
Mąka, sól, woda, miski, klej wikol (opcjonalnie), podkładki, farby, kubeczki z wodą, pędzel-
ki, fartuszki.
Dzieci obserwują przygotowywanie masy solnej przez N. Nazywają składniki. Po wyrobie-
niu masy N. rozdziela ją pomiędzy dziećmi, które podają pomysły na potrawy, które chcą
ulepić. Dzieci wykonują swoje ulepianki. Pozostawiają je do wyschnięcia. Po wyschnięciu
pomalują je farbami.
Przepis na masę solną:
− 1 miarka mąki,
− 1 miarka soli,
− 0,5 miarki wody,
− klej wikol (ok. 2 łyżki, jeśli miarką jest szklanka lub kubek).
Klej wikol powoduje, że masa solna twardnieje i nie trzeba jej wypiekać. Jeśli N. nie użył
kleju do przygotowania masy, wypieka figurki przed pomalowaniem.
• Kącik wielkanocny – wizualizacja i tworzenie kącika.
Ulepianki (wykonane przez dzieci), napis Wielkanoc.
Dzieci siedzą w kręgu. Opisują, jak, według nich, powinien wyglądać kącik wielkanocny, co
powinno się w nim znajdować. N. przypina w kąciku napis Wielkanoc, a dzieci ustawiają swo-
je figurki.
Kącik wielkanocny będzie tworzony przez dzieci przez cały tydzień. Oprócz zaproponowa-
nych w przewodniku pozycji, dzieci mogą dowolnie ozdabiać kącik, przynosząc z domu
ozdoby, książki, pocztówki itp.
• Zepsute jajo – zabawa ruchowa.

N. wybiera chętne dziecko – testera jakości. Pozostałe dzieci są jajami, poruszają się po sali,
podskakując jak jaja gotujące się w garnku, uciekają przed testerem, który porusza się mię-
dzy nimi. Zadaniem testera jest dotknąć dziecko i wypowiedzieć hasło: Zepsute jajo! Dziec-
ko, które zostało dotknięte przez niego, odchodzi na bok.
• Spacer w okolicy przedszkola – szukanie oznak wiosny.
• Zajączek – berek – zabawa ruchowa.
158
N. wybiera spośród dzieci zajączka za pomocą wyliczanki:

Raz, dwa, trzy, zajączkiem jesteś ty!
Zajączek podskakuje obunóż. Pozostałe dzieci uciekają przed nim, także podskakując. Za-
daniem zajączka jest dotknąć jedno z dzieci. Dotknięte dziecko zostaje zajączkiem.
III
• Pisanki – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Pisanki (sł. i muz. Bożena Forma).
Nagranie piosenki Pisanki, odtwarzacz CD.
Wesoło
Pi - san - ki, kra - szan - ki, pię - kne, ko - lo - ro - we,
czer - wo - ne, nie - bie - skie, żół - te i brą - zo - we.
Świę - ta, świę - ta, świę - ta, jaj - ka ma - lo - wa - ne,
ka - żdy do ko - szycz - ka pi - san - kę do - sta - nie.
1. Pisanki, kraszanki,
piękne, kolorowe,
czerwone, niebieskie,
żółte i brązowe.
Ref.: Święta, święta, święta,
jajka malowane,
każdy do koszyczka
pisankę dostanie.
2. Dziś na nich malują
dzieci kogucika,
który się wygrzewa
w słoneczka promykach.
Ref.: Święta…
3. Na stole świątecznym
kurczątka, baranki,
na białym obrusie
są nasze pisanki.
Ref.: Święta…
159

− Jakie kolory mogą mieć kraszanki?
− Czy w piosence każdy będzie miał w koszyczku pisankę?
− Co można namalować na jajkach wielkanocnych?
− Co, oprócz pisanek, znajduje się na stole wielkanocnym?
N. mówi dzieciom, jaka jest różnica między pisanką, a kraszanką. Kraszanki to jaja barwione
na jeden kolor, np. gotowane w łupinach cebuli. Pisanki to jajka zdobione w różne wzory.
• Ukryte pisanki – zabawa rozwijająca spostrzegawczość.
Nagranie piosenki Pisanki, odtwarzacz CD, papierowe jajka, koszyczek.
N. chowa papierowe jajka w różnych miejscach sali. Na środku dywanu ustawia koszyczek
i włącza piosenkę. Kiedy dzieci usłyszą zwrotki piosenki spacerują po sali i rozglądają się za
ukrytymi pisankami. W czasie refrenu biegną po pisanki i wkładają je do koszyczka. Po za-
kończeniu piosenki N. sprawdza, czy dzieciom udało się zebrać wszystkie pisanki.
• Jajko – zabawa sensoryczna.
Jajko, trzy talerzyki, papierowe ręczniki.
N. rozbija jajko. Oddziela żółtko od białka. Na jeden z talerzyków kładzie białko, na drugi
żółtko, a na trzeci skorupki. Dzieci dotykają po kolei białka, żółtka i skorupek. Dzielą się
tym, co zaobserwowały: białko jest śluzowate, ciągnące się i jest śliskie; żółtko jest klejące,
im więcej osób je dotyka, traci swój kształt; skorupki są twarde i ostro zakończone, po do-
ciśnięciu palcem do talerzyka ulegają rozkruszeniu.
• Krasnoludki – zabawa ruchowo-naśladowcza przy piosence o krasnoludkach (autor niezna-
ny, melodia popularna).
Dzieci słuchają piosenki śpiewanej przez N. i naśladują ruchy sprzątających krasnoludków.
Pod czerwonym grzybkiem, przy krzaczku poziomek,
mają krasnoludki swój malutki domek. (bis)
Domek choć malutki zawsze jest czyściutki.
Sprzątają w nim co dzień małe krasnoludki. (bis)
Jeden myje okna, drugi ściera kurze,
trzeci wielką miotłą zamiata podwórze. (bis)
• Zwyczaje wielkanocne – podsumowanie.
160
Dzień 2 Świąteczny koszyczek


Wielkanoc – słuchanie wiersza Jadwigi Koczanowskiej. IV.2, IV.5
Kurczątka i duży wiatr – ćwiczenia oddechowe. IV.1
Gra w zielone – zabawa popularna. I.5
II. Pisanki w koszyczku – rozwijanie umiejętności przeliczania. Cele: roz- I.5, III.1, III.8,
wijanie umiejętności przeliczania, rozwijanie umiejętności stosowania IV.12, IV.15
liczebników porządkowych.
Pisanki do pisanek – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Drzewo – zabawa ruchowa; spacer I.5, III.9, IV.18
w okolicy przedszkola – oglądanie ozdób wielkanocnych na witrynach
sklepowych.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Pisanki. Nauka pierwszej zwrotki na zasa- IV.7
dzie echa muzycznego.
Koszyczek wielkanocny – rozmowa tematyczna. IV.2
Świąteczny koszyczek – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności przeliczania,
• rozwijanie umiejętności stosowania kolorów.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• przelicza w poznanym zakresie,
• wskazuje kolor podany przez N.
Środki dydaktyczne: żółta bibuła, papierowe słomki do napojów, kolorowe sylwety pisanek,
sylwety pisanek: dwie żółte, cztery zielone, jedna czerwona, trzy niebieskie, cztery pomarań-
czowe; sylwety dłoni w kolorach: niebieskim, czerwonym, pomarańczowym; tamburyn, bę-
benek, koszyczek wielkanocny z zawartością, karty pracy, cz. 2, karta 13, nagranie muzyki do
marszu (płyta CD), piosenka Pisanki (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Powitanie kurczątek – zabawa powitalna (przewodnik, cz. 3, s. 156).
• Wielkanoc – słuchanie wiersza Jadwigi Koczanowskiej.
161
Dzieci słuchają wiersza recytowanego przez N.
W wielkanocnym koszyczku,
przystrojonym pięknie,
kłóciły się pisanki
o najlepsze miejsce.
Każda chciała spoczywać
tuż obok rzeżuchy,
zielonej i puszystej
jak miękkie poduchy.
Wtem do akcji wkroczył
cukrowy baranek,
zjadł zieloną rzeżuchę,
przerwał spór pisanek.
− Co robiły pisanki w koszyczku wielkanocnym?
− O co się kłóciły?
− Jak zakończył się spór?
• Kurczątka i duży wiatr – ćwiczenia oddechowe.
Żółta bibuła, papierowe słomki do napojów.
Dzieci zgniatają kulki z bibuły. Następnie dmuchają na nie przez słomki tak, aby się turlały.
• Gra w zielone – zabawa popularna (przewodnik, cz. 3, s. 156).
II
Zajęcia 1. Pisanki w koszyczku – rozwijanie umiejętności przeliczania.
• O której pisance opowiadam? – zabawa dydaktyczna.
Kolorowe sylwety pisanek.
N. umieszcza na tablicy sylwety pisanek. Opisuje dowolną pisankę. Zadaniem dzieci jest
wskazanie odpowiedniej pisanki.
• Kolorowe pisanki – ćwiczenia w liczeniu.
Sylwety pisanek: dwie żółte, cztery zielone, jedna czerwona, trzy niebieskie, cztery poma-
rańczowe.
N. umieszcza na tablicy wymieszane sylwety pisanek. Prosi o policzenie pisanek w określo-
nych kolorach, mówiąc:
− Policzcie pisanki w kolorze słońca.
− Policzcie pisanki w kolorze trawy.
− Policzcie pisanki w kolorze maków.
− Policzcie pisanki w kolorze nieba.
− Policzcie pisanki w kolorze pomarańczy i mandarynki.
Dzieci nazywają kolory. Liczą pisanki w danym kolorze, podają ich liczbę, pokazują odpo-
wiednią liczbę palców.
Dzieci umieszczają sylwety pisanek w kąciku wielkanocnym.
• Niebieski, czerwony i pomarańczowy – utrwalanie kolorów.
Sylwety dłoni w kolorach: niebieskim, czerwonym, pomarańczowym.
N. wiesza sylwety dłoni w różnych miejscach sali, na wysokości wzroku dzieci. Wyjaśnia,
że będzie mówił rymowankę i przerywał, gdy wypowie nazwę koloru. Zadaniem dzieci
162
będzie ustawienie się przy sylwecie dłoni w odpowiednim kolorze, a następnie przybicie
piątki z sylwetą.
Pisanki, pisanki, jajka kolorowe:
niebieskie, czerwone i pomarańczowe.
Polecenie:
− Obejrzyj zdjęcia pisanek. Odszukaj w naklejkach zdjęcia takich samych pisanek. Naklej je
na wyznaczone miejsca, zgodnie z zauważonym wzorem (rytmem).
• Pisanki do pisanek – zabawa ruchowa.
Tamburyn.
Dzieci biegają po sali przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy w grze N. wydaje pole-
cenia, np. Ręce do rąk, głowa do głowy, plecy do pleców… – dzieci łączą się w pary z najbliżej
stojącymi osobami i stykają się wymienionymi częściami ciała. Na hasło: Pisanki do pisanek
– wszyscy chwytają się za ręce i tworzą koło.
• Drzewo – zabawa ruchowa.
Bębenek.
Dzieci stają przy dowolnie wybranym drzewie w ogrodzie przedszkolnym. Gdy usłyszą grę
na bębenku, poruszają się po placu przedszkolnym. Podczas przerwy w grze wracają do
drzewa.
• Spacer w okolicy przedszkola – oglądanie ozdób wielkanocnych na witrynach sklepowych.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Pisanki. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa muzycznego
(przewodnik, cz. 3, s. 159).
• Świąteczny koszyczek – rozmowa tematyczna.
Koszyczek wielkanocny z zawartością.
N. stawia przed dziećmi koszyczek. Dzieci oglądają zawartość koszyczka. Wypowiadają się
na temat tego, co w nim jest. Nazywają poszczególne produkty. Mówią, czy kiedyś widziały
je w wielkanocnym koszyczku.
Dzieci umieszczają koszyczek w kąciku wielkanocnym.
• Świąteczny koszyczek – podsumowanie.
163
Dzień 3 Wielkanocna przygoda


Ciepło-zimno – zabawa tematyczna. I.5, IV.1
Jajeczko, jajeczko – zabawa graficzno-ruchowa. I.5, IV.5
Piosenka – zabawa z piłką. I.5
II. Zabawy z piosenką Pisanki. Cele: ilustrowanie piosenki ruchem, wyra- I.5, III.1, III.2,
bianie wyobraźni muzycznej i koordynacji słuchowo-ruchowej. IV.7
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola; Czy to I.5, IV.2
Wielkanoc? – zabawa orientacyjno-porządkowa.
III. Ćwiczenia oddechowe i narządów artykulacyjnych. IV.1
Potłuczone jajo – zabawa z elementem równowagi. I.5
Co podpowie wyobraźnia – malowanie według instrukcji. IV.8
Wielkanocna przygoda – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• wyrabianie wyobraźni muzycznej i koordynacji słuchowo-ruchowej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
Środki dydaktyczne: sześć pisanek, papierowe koła: niebieskie, żółte, czerwone i zielone;
tarcze gimnastyczne dla N. (w tych samych kolorach co koła), kolorowe obręcze (tyle, ile jest
dzieci), papierowe opaski na rękę w kolorach odpowiadających kolorom obręczy (po jednej
dla każdego dziecka), sianko sizalowe (lub papierowy wypełniacz prezentowy), piłeczka ping-
pongowa, kartka z narysowanym konturem jajka (dla każdego dziecka), farby, pędzelki, ku-
beczki z wodą, fartuszki, piosenka Pisanki (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Ciepło-zimno – zabawa dydaktyczna.
Sześć pisanek.
164
Dwoje chętnych dzieci, które będą poszukiwaczami pisanek, odchodzi na bok i zamyka
oczy. Pozostałe dzieci ukrywają pisanki w sali. Zadaniem dwójki dzieci jest odszukanie
pisanek. Po zakończeniu poszukiwań dzieci przeliczają swoje pisanki. N. wybiera kolejne
dwie osoby do zabawy.
• Jajeczko, jajeczko – zabawa graficzno-ruchowa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
Dzieci za N. kreślą w powietrzu kształt dużego jajka, mówiąc przy tym rymowankę:
Jajeczko, jajeczko, będziesz pisaneczką.
• Piosenka (według Tadeusza Kubiaka) – zabawa z piłką (przewodnik, cz. 3, s. 156).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Pisanki.
• Kraszanki – zabawa ruchowa.
Papierowe koła: niebieskie, żółte, czerwone i zielone; tarcze gimnastyczne dla N. (w tych
samych kolorach co koła), nagranie piosenki Pisanki, odtwarzacz CD.
Dzieci otrzymują papierowe kolorowe koła – kraszanki. N. ustala z grupą, co będą robić
dzieci, które mają określony kolor kraszanek:
− niebieskie kraszanki – skaczą w miejscu,
− żółte kraszanki – robią pajacyki,
− czerwone kraszanki – kiwają się na boki,
− zielone kraszanki – kręcą się wokół własnej osi.
Podczas nagrania piosenki wszystkie dzieci spacerują. Na przerwę w nagraniu N. podnosi
tarczę gimnastyczną w wybranym kolorze. Dzieci mające koła w tym kolorze wykonują
określone ruchy.
• Pisanki – zabawa z piosenką (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci stoją w kole. Naśladują ruchy N.
Dzieci:
1. Pisanki, kraszanki, maszerują w miejscu,
piękne, kolorowe,
czerwone, niebieskie, wyciągają najpierw jedną rękę w prawo, potem drugą
rękę w lewo,
żółte i brązowe. wykonują obrót wokół własnej osi,
Ref.: Święta, święta, święta, podskakują,
jajka malowane, maszerują w miejscu,
każdy do koszyczka robią przysiad,
pisankę dostanie. wyskakują w górę.
• Pisanki do koszyczka – zabawa ruchowa.

Nagranie piosenki Pisanki, odtwarzacz CD, kolorowe obręcze (tyle, ile jest dzieci), papiero-
we opaski na rękę w kolorach odpowiadających kolorom obręczy (po jednej dla każdego
dziecka).
Dzieci stoją w rozsypce. N. rozkłada na dywanie obręcze – koszyczki (dla każdego dziecka)
w różnych kolorach i rozdaje dzieciom papierowe opaski na rękę w kolorach odpowiadają-
cych kolorom obręczy. Dzieci są pisankami. Podczas nagrania piosenki biegają po sali. Na
przerwę w grze pisanki wskakują do koszyczków w odpowiednich kolorach.
165
• Czy to Wielkanoc? – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dzieci stoją w kręgu. N. wymienia kolejno nazwy produktów lub potraw (związanych
z Wielkanocą, np.: żurek, jajka w majonezie, mazurek, sałatka jarzynowa, i tych niezwiąza-
nych z Wielkanocą, np.: pizza, lody truskawkowe, kapusta z grochem, kutia). Gdy wymieni
produkt lub potrawę związaną z Wielkanocą, dzieci muszą zmienić swoje miejsce w kole.
N. weryfikuje poprawność wykonanego zadania.
III
• Ćwiczenia oddechowe i narządów artykulacyjnych według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.
− Naśladowanie nadmuchiwania balonika.
− Naśladowanie zlizywania czekolady z warg.
− Liczenie zębów poprzez dotykanie ich językiem.
− Wysuwanie języka do przodu i cofanie w głąb jamy ustnej.
• Potłuczone jajo – zabawa z elementem równowagi.
Sianko sizalowe (lub papierowy wypełniacz prezentowy), piłeczka pingpongowa.
N. wykonuje z sianka sizalowego gniazdo. Dzieci kolejno umieszczają piłeczkę pingpongo-
wą – jajko w gnieździe i pokonują z nim trasę wyznaczoną przez N. w taki sposób, by jajko
nie wypadło z gniazda.
• Co podpowie wyobraźnia – malowanie według instrukcji.
Kartka z narysowanym konturem jajka (dla każdego dziecka), farby, pędzelki, kubeczki
z wodą, fartuszki.
N. rozdaje dzieciom kartki z konturem jajka. Dzieci łączą się w pary i siadają przy stoliku.
Jedno dziecko z pary mówi partnerowi, w jaki sposób ma pomalować jajko. Gdy jajko bę-
dzie pomalowane, dzieci zamieniają się rolami.
• Wielkanocna przygoda – podsumowanie.
166
Dzień 4 Żarty, żarciki


Co wykluło się z pisanki? – żarty obrazkowe. IV.9
Moja Ulijanko – zabawa z pokazywaniem. I.5, IV.7
Zabawy na świeżym powietrzu: spacer w okolicy przedszkola; Ciepło- I.5, III.1, III.9
-zimno – zabawa dydaktyczna.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Pisanki. I.5, III.8, IV.7
Na świątecznym stole – tworzenie akompaniamentu muzycznego do IV.7
piosenki Pisanki.
Śpiewanie piosenki Pisanki. IV.7
Kolorowanie rysunku. IV.8
Rzeżucha i owies – założenie hodowli i prowadzenie obserwacji. IV.18, IV.19
Żarty, żarciki – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:

Środki dydaktyczne: sylwety pisanek przecięte na pół (linią łamaną), zdjęcia przedstawiające:
kurczątko, gąsiątko, kaczątko, małego dinozaura, jagniątko, żonkila, żabę; ringo (dla każdego
dziecka), taśma do wyznaczenia pól boiska, pisanka, przedmioty (lub instrumenty muzyczne)
potrzebne do akompaniamentu, nasiona rzeżuchy i owsa, plastikowa pokrywka (dla każdego
dziecka), wata, woda, spryskiwacz, Zeszyt grafomotoryczny, s. 10, piosenka Pisanki (płyta CD),
odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
167
• Co wykluło się z pisanki? – żarty obrazkowe.

Sylwety pisanek przecięte na pół (linią łamaną), zdjęcia przedstawiające: kurczątko, gąsiąt-
ko, kaczątko, małego dinozaura, jagniątko, żonkila, żabę.
N. układa na dywanie zdjęcia przedstawiające: kurczątko, gąsiątko, kaczątko, małego di-
nozaura, jagniątko, żonkila, żabę. Nakrywa je sylwetami pisanek przeciętymi na pół (linią
łamaną). Chętne dzieci odkrywają górne części sylwet. Określają, czy to, co zostało ukazane
na zdjęciu, może wykluć się z pisanki, czy nie.
• Moja Ulijanko (zabawa popularna) – zabawa z pokazywaniem (przewodnik, cz. 3, s. 156–157).
II
Zajęcia 1. Zestaw ćwiczeń ruchowych nr 14 według Marzanny Cieśli, Agnieszki Hora-
bik, Moniki Smułki w opracowaniu Klaudii Cebuli.
Ringo (dla każdego dziecka), taśma do wyznaczenia pól boiska.
• Ćwiczenia indywidualne.
Dzieci maszerują z ringo na głowie po całej sali. Na sygnał – klaśnięcie N. – wykonują przysiad.
• Ćwiczenia w parach.
Dzieci siedzą na podłodze w siadzie rozkrocznym i turlają ringo do siebie.
• Ćwiczenia w zespołach.
Dzieci, ustawione w dwóch rzędach, stają po przeciwnych stronach sali. Przed każdym rzę-
dem są ułożone ringo (jedno za drugim). Na sygnał N.: Start! dzieci przechodzą na palcach
przez wszystkie kółka, stawiając stopę w środku każdego z nich. Kolejne dziecko z zespołu
może rozpocząć swoje przejście, gdy kolega lub koleżanka, wracając biegiem, klepnie je
w rękę. Wygrywa ten zespół, który przejdzie trasę szybciej.
• Ćwiczenia z całą grupą.
Dzieci ustawione w kręgu. N. odlicza: na raz!, dzieci prawą ręką przekazują ringo koledze
stojącemu z prawej strony, a lewą ręką odbierają ringo od kolegi z lewej strony. Gdy N. od-
licza: na dwa! – dzieci przekładają ringo z lewej ręki do prawej ręki.
Dzieci są ustawione w kręgu jedno za drugim. Na klaśnięcie N. każde z nich kładzie ringo
na głowie kolegi stojącego z przodu.
• Ciepło-zimno – zabawa dydaktyczna.
Pisanka.
N. wybiera chętne dziecko, które będzie poszukiwaczem pisanki. Osoba ta odchodzi na
bok i zamyka oczy. Pozostałe dzieci ukrywają pisankę na wyznaczonym obszarze ogrodu
przedszkolnego. Zadaniem poszukiwacza jest odszukanie ukrytej pisanki. Grupa pomaga
w poszukiwaniu, powtarzając: ciepło lub zimno, w zależności od tego, czy poszukiwacz jest
blisko, czy daleko od miejsca, w którym ukryta jest pisanka. Zabawę powtarzamy.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Pisanki (przewodnik, cz. 3, s. 165).
• Na świątecznym stole – tworzenie akompaniamentu muzycznego do piosenki Pisanki (ele-
menty metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Pisanki (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, przedmioty (lub instru-
menty muzyczne) potrzebne do akompaniamentu.
Dzieci słuchają nagrania wersji instrumentalnej piosenki. N. zwraca uwagę na tempo utwo-
ru i jego nastrój. Dzieci samodzielnie (lub z pomocą N.) dobierają przedmioty (lub instru-
menty) potrzebne do akompaniamentu. Następnie grają na nich według instrukcji N.
168
• Śpiewanie piosenki Pisanki.

N. ustawia dzieci w półkolu. Dzieci głośno i wyraźnie śpiewają piosenkę.
Polecenie:
− Pokoloruj pierwszą pisankę na kolor słońca, drugą na kolor serca, a trzecią na kolor nieba.
• Rzeżucha i owies – założenie hodowli i prowadzenie obserwacji.
Nasiona rzeżuchy i owsa, plastikowa pokrywka (dla każdego dziecka), wata, woda, spry-
skiwacz.
N. daje każdemu dziecku plastikową pokrywkę i kawałek waty. Dzieli dzieci na dwie grupy.
Dzieci z jednej grupy będą wysiewać nasiona owsa, z drugiej – nasiona rzeżuchy. Dzieci wy-
pełniają pokrywkę watą, którą spryskują wodą. Na tak przygotowane podłoże wysiewają
przydzielone wcześniej nasiona.
Dzieci umieszczają swoje pokrywki z nasionami w kąciku wielkanocnym. W kolejnych
dniach będą spryskiwać je wodą i obserwować kiełkowanie nasion i wzrost roślin. Porów-
nają, co kiełkuje szybciej – rzeżucha czy owies.
• Żarty, żarciki – podsumowanie.
169
Dzień 5 Śmigus-dyngus

Sprawne dłonie – rozwijanie motoryki małej. I.7, I.9
Pisanki do koszyczka – zabawa ruchowa. I.5
II. Zwyczaj polewania się wodą – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie spraw- IV.8
ności manualnej, dbanie o czystość na stanowisku pracy.
Taniec z pisankami – taniec w parach. I.5, IV.7
Zabawy na świeżym powietrzu: Posłuchaj i zrób – zabawa ruchowa; I.5, IV.2, IV.18
spacer w pobliżu przedszkola.
Pisanki – układanie sylwet pisanek według kolejności przybywania IV.12
wzorów.
Wielkanoc – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:

Środki dydaktyczne: różnego rodzaju przezroczyste pojemniki, kubeczek (dla każdego

dziecka), folia malarska, miski z wodą, piłki, tamburyn, farby, pędzelek, włóczka, klej, piłki,
cztery sylwety pisanek – na każdej jest o jedną ozdobę więcej niż na poprzedniej: pierwsza ma
na dole kolorowy pasek, druga ma na dole i na górze kolorowe paski, trzecia oprócz dwóch
kolorowych pasków ma obrazek gałązki z baziami wierzbowymi, czwarta ma kolorowe paski,
gałązkę z baziami wierzbowymi i obrazek zajączka wielkanocnego; wyprawka, karta M, ko-
lorowa karta, naklejki z postaciami bohaterów, piosenka Pisanki (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
170
• Sprawne dłonie – rozwijanie motoryki małej.

Dzieci poruszają wszystkimi palcami jednocześnie; stukają kolejnymi palcami o podłogę;
naśladują wkręcanie śruby na kolejnych palcach jednej ręki, a potem drugiej ręki; naśladu-
ją grę na pianinie.
• Pisanki do koszyczka – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 157).
II
Zajęcia 1. Zwyczaj polewania się wodą – zajęcia plastyczne.
• Zabawy z wodą – zabawa wdrażająca do umiejętności szacowania i porównywania obję-
tości.
Różnego rodzaju przezroczyste pojemniki, kubeczek (dla każdego dziecka), folia malarska,
miski z wodą.
Dzieci przed zabawą zakładają fartuszki nieprzemakalne i podwijają rękawy.
N. dzieli dzieci na grupy (tyle, ile jest stolików w sali). Na każdym stoliku rozkłada folię ma-
larską, stawia miskę z wodą, różne rodzaje przezroczystych pojemników i kubeczki. Dzieci
stają wokół stoików. Nabierają do kubeczków wodę z miski i przelewają ją do pojemników.
Porównują ilość wody w pojemnikach.
• Śmigus-dyngus – zabawa ruchowa.
Dzieci stają w szeregu, po przeciwnych stronach sali. Na sygnał N. podbiegają do środka
i naśladują polewanie się wodą z psikawek.
• Śmigus-dyngus – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta M, farby, pędzelek, włóczka, klej.
Polecenia:
− Dokończ ozdabiać pisankę-psikawkę według własnego pomysłu.
− Doklej włóczkę w górnej części psikawki tak, by przedstawiała wypływającą z niej wodę.
• Taniec z pisankami – zabawa w parach.
Piłki, tamburyn.
Dzieci łączą się w pary i stają w dowolnym miejscu naprzeciw siebie. Umieszczają piłkę
między sobą, przytrzymując ją brzuchami. Nie dotykają piłki rękami. Przy dźwiękach tam-
burynu tańczą, starając się, by pisanki (piłki) nie spadły na ziemię.
III
• Pisanki – układanie sylwet pisanek według kolejności przybywania wzorów (zabawa we-
dług Wiesławy Żaby-Żabińskiej).
Cztery sylwety pisanek – na każdej jest o jedną ozdobę więcej niż na poprzedniej: pierwsza
ma na dole kolorowy pasek, druga ma na dole i na górze kolorowe paski, trzecia oprócz
dwóch kolorowych pasków ma obrazek gałązki z baziami wierzbowymi, czwarta ma kolo-
rowe paski, gałązkę z baziami wierzbowymi i obrazek zajączka wielkanocnego.
N. pokazuje pierwszą sylwetę pisanki. Pozostałe pisanki są ułożone w przemieszanej kolej-
ności. Dzieci mają wskazać kolejne pisanki, kierując się liczbą ozdób.
• Wielkanoc – ewaluacja.
171

172
Kwiecień, tydzień drugi
Temat tygodnia:
Wiosna na wsi

− wysłuchają opowiadań Agaty Widzowskiej Nauka pływania oraz Wiktorii Kowalskiej i Ma-
cieja Ciechomskiego Zazdrość o kangura
− rozpoznają głosy wydawane przez wybrane zwierzęta z wiejskiego podwórka
− rozwiążą zagadki
− wysłuchają i nauczą się piosenki Na podwórku
− będą doskonalić umiejętność liczenia
− będą układać kartoniki – od kartonika z najmniejszą liczbą zwierząt do kartonika z naj-
większą liczbą zwierząt
− wykonają pracę plastyczną Wesoła krowa
− dowiedzą się, jak wyglądają prace na wsi
− dowiedzą się, jakie zwierzęta dają mleko
− dowiedzą się, jakie produkty powstają z mleka
− wykonają z klocków makietę wiejskiego podwórka
− wykonają pracę plastyczną Makieta wiejskiego podwórka
Metody:
− aktywizujące
− słowne
− oglądowe

− Carla Orffa
173
Kwiecień, tydzień 2 Wiosna na wsi
Dzień 1 Zwierzęce ploteczki

I. Tak jak zagrają instrumenty – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5, II.8, III.8

Zwierzęta na wsi – zabawa językowa. II.8, III.8, IV.2
II. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Nauka pływania. Cele: roz- II.8, III.8, IV.2,
wijanie mowy, rozwijanie percepcji słuchowej. IV.18
Mała kaczuszka i duża kaczka – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Ustawiamy się gęsiego – zabawa rucho- I.5, III.5
wa; Skrzydlate zwierzęta – zabawa ruchowa.
III. Na podwórku – zapoznanie z piosenką tygodnia. II.8, IV.5, IV.7
Zwierzęta na wsi – zabawa dźwiękonaśladowcza. II.8, III.8, IV.2
Zwierzęce ploteczki – podsumowanie. III.5, IV.1, IV.2
Cele główne:
• rozwijanie percepcji słuchowej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• słucha głosów zwierząt i mówi, do jakiego zwierzęcia należą.
Środki dydaktyczne: bębenek, tamburyn, marakasy, wachlarze emocji, obrazki przedsta-
wiające: koguta, kurę, krowę, kaczkę, owcę; piłka, mała obręcz (dla każdego dziecka), opaska
z obrazkiem kury, kołatka, nagranie utworu Modesta Musorgskiego Taniec kurcząt w skorup-
kach (pozyskane przez N.), mała piłka, szarfy, zdjęcia przedstawiające: kury, kaczki, gęsi; kar-
toniki z obrazkami: krowy, koguta, kota, psa, konia, kury, gęsi; tablica demonstracyjna nr 30,
nagranie dowolnej melodii (pozyskane przez N.), nagrania: muzyki do marszu, muzyki do
biegu i muzyki do podskoków, melodii szybkiej i melodii wolnej (naprzemiennie) (płyta CD);
piosenka Na podwórku (płyta CD), odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Tak jak zagrają instrumenty – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Bębenek, tamburyn, marakasy.
Dzieci poruszają się po sali. Gdy N. gra na bębenku, dzieci maszerują. Gdy gra na tambury-
nie – podskakują. Gdy gra na marakasach – biegają na palcach.
174
Wiosna na wsi Kwiecień, tydzień 2

Wachlarze emocji.
• Zwierzęta na wsi – zabawa językowa.
Obrazki przedstawiające: koguta, kurę, krowę, kaczkę, owcę; piłka.
Dzieci siedzą w kręgu. N. kładzie na podłodze zdjęcia zwierząt. Rzuca do wybranego dziec-
ka piłkę i wypowiada pierwszą sylabę z nazwy wybranego zwierzęcia. Dziecko wymawia
jego pełną nazwę i odrzuca piłkę.
• Zestaw zabaw ruchowych nr 30 według Marzeny Cieśli, Agnieszki Horabik, Moniki Smułki
w opracowaniu Moniki Malechy – rozwijanie motoryki dużej.
Mała obręcz (dla każdego dziecka), opaska z obrazkiem kury, kołatka, nagranie utworu Mo-
desta Musorgskiego Taniec kurcząt w skorupkach (pozyskane przez N.), mała piłka, nagra-
nia: muzyki do marszu, muzyki do biegu i muzyki do podskoków; odtwarzacz CD.
• Kura i jajka – zabawa ruchowa.
Jedno dziecko pełni rolę kury, a pozostałe dzieci są jajkami – kucają w obręczy. Kura dotyka
jajek. Wychodzą z nich kurczątka, naśladują ruchy swojej mamy i wędrują za nią. Na koniec
następuje zmiana dziecka, które pełni rolę kury.
• Swobodne improwizacje ruchowe do utworu Modesta Musorgskiego Taniec kurcząt w sko-
rupkach.
N. podaje tytuł nagrania. Dzieci, w wybrany przez siebie sposób, próbują ilustrować muzy-
kę ruchem.
• Kwoka – zabawa orientacyjno-porządkowa.
N. w opasce z obrazkiem kury gra rytmicznie na kołatce, dzieci są kurczętami i biegają wo-
kół niego. Gdy N. wygrywa wolny rytm, kurczęta ustawiają się zgodnie z poleceniem, np.:
w rzędzie, w parach, trójkach itp.
• Jajko od kury – zabawa grupowa.
Dzieci, ustawione w kole, przekazują sobie jajko – małą piłkę zgodnie z rytmem muzyki, tak
aby nie wypadła im z rąk.
• Zwierzęta na wsi – zabawa ruchowo-naśladowcza.
Dzieci naśladują ruchem sposób poruszania się zwierząt wymienianych przez N., np. konia,
kota, kury.
II
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Nauka pływania.
Mały kaczorek Ptaś był najlepszym pływakiem na całym podwórku. Nawet kiedy spał, przez sen
przebierał nóżkami jakby pływał w stawie. Nie musiał chodzić na basen ani brać lekcji pływa-
nia, bo gdy tylko wykluł się z jajka, od razu wskoczył do miski z wodą i zanurkował. Kaczorek
myślał, że wszystkie zwierzęta są dobrymi pływakami: konie, psy, koty, krowy, świnie, króliki,
a przede wszystkim kury.
Pewnego dnia Ptaś ogłosił zawody pływackie w stawie nieopodal domu. Okazało się, że
chętne do pływania były zwierzęta: pies Merduś, dwie kaczki bliźniaczki i żaba Kumcia.
– Jak to? – zdziwił się kaczorek Ptaś. – A dlaczego nie przyszły świnki?
– Świnki wolą kąpać swoje ryjki w korytku – wyjaśnił pies.
– A konie i krowy?
– One wolą brać prysznic na łące w czasie deszczu.
– A króliki i koty? – dopytywał się Ptaś.
175
– Uciekają na samą myśl o pływaniu w wodzie.

– Całe szczęście, że jest chociaż kurczak – powiedział kaczorek, widząc stojącego nieopodal
kurczaczka Pazurka.
– Ale ja tylko przyszedłem popatrzeć… – szepnął kurczak.
– Jak to? Nie chcesz zdobyć pierwszego miejsca w pływaniu? – zdziwił się Ptaś.
– Chciałbym, ale… kurczaczki i kurki nie potrafią pływać.
– Ja potrafię! – pisnęła żaba Kumcia, zakładając na głowę czepek kąpielowy. – Umiem pły-
wać żabką, delfinem, kraulem i pieskiem – pochwaliła się.
– Pieskiem to pływam ja! – oburzył się Merduś.
Kaczorek Ptaś nie mógł uwierzyć, że kurczaki nie znają się na pływaniu.
– Zaraz cię nauczę – powiedział i pokazał Pazurkowi, jak przebierać nóżkami i jak machać
skrzydełkami. – A teraz wskakuj do stawu i pamiętaj, dziób unoś nad wodą!
– Mama mi mówiła, żebym nigdy nie wchodził sam do wody – powiedział kurczaczek.
– Eee tam, przecież nie jesteś tu sam, zobacz, ilu nas jest.
– Ale ja się boję…
– Nie bądź tchórzem.
– Dajmy mu spokój – powiedział pies. – Ma prawo się bać.
– Merduś ma rację – powiedziała żaba Kumcia. – Niech kurczak stoi i patrzy.
– Wszystkie ptaki to superpływaki! – stwierdził rozgniewany kaczorek i chciał wepchnąć kur-
czaczka na siłę do wody.
Na szczęście w pobliżu przechadzała się pani Gęś i w porę zauważyła niebezpieczeństwo.
Osłoniła kurczaczka swoim białym skrzydłem i powiedziała:
– Nie można nikogo do niczego zmuszać ani wpychać na siłę do wody. Pazurek mógłby się
utopić! Rozumiesz, że to niebezpieczne?
– Tak…
– Czy ty, Ptasiu, umiesz latać tak wysoko jak orły?
– Nie…
– A gdyby orzeł chciał cię zepchnąć z wysokiej skały, żeby sprawdzić, czy umiesz latać, to jak
byś się czuł?
– Bałbym się.
– No widzisz. Jedni potrafią świetnie pływać, inni latać, ale nikt nie umie wszystkiego.
– Przepraszam – szepnął zawstydzony Ptaś.
– Brawo. To jest właśnie to, czego warto nauczyć wszystkich: słowa przepraszam.
− Jakie zwierzęta mieszkały na wiejskim podwórku?
− Co postanowił zorganizować kaczorek Ptaś?
− Czego nauczył się kaczorek Ptaś w dniu zawodów?
• Kto potrafi pływać? – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające: kury, kaczki, gęsi.
N. prezentuje dzieciom zdjęcia zwierząt wiejskich, które mają skrzydła: kury, kaczki, gęsi.
Dzieci wspólnie z N. nazywają zwierzęta. N. pyta: Co łączy wszystkie te zwierzęta? (mają
skrzydła, poruszają się na dwóch nogach), Czy wszystkie zwierzęta ze skrzydłami potrafią
pływać? Dzieci wskazują zwierzęta, które pływają (kaczka oraz gęś).
• Odgłosy z wiejskiego podwórka – praca z tablicą demonstracyjną.
176
N. prezentuje dzieciom tablicę demonstracyjną. Dzieci nazywają zwierzęta, które zosta-

ły na niej przedstawione. Następnie dzieci zamykają oczy i słuchają głosów wydawanych
przez zwierzęta umieszczone pod kodami QR. Dzieci wskazują na tablicy zwierzęta, do któ-
rych należały dane głosy.
• Mała kaczuszka i duża kaczka – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po sali z rękami ugiętymi w łokciach. Machają nimi jak skrzydłami.
Podczas melodii szybkiej poruszają się jak małe kaczuszki – idą szybko, robiąc małe kroki.
Podczas melodii wolnej poruszają się jak dorosłe kaczki – idą wolniej.
• Ustawiamy się gęsiego – zabawa ruchowa.
Dzieci maszerują po placu przedszkolnym. Na hasło: Ustawiamy się gęsiego – ustawiają się
jedno za drugim.
• Skrzydlate zwierzęta – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po placu przedszkolnym. Kiedy N. wymienia nazwy zwierząt, które
mają skrzydła, dzieci biegają, machając rękami jak skrzydłami. Kiedy N. wymieni nazwę
zwierzęcia, które nie ma skrzydeł, dzieci zatrzymują się w bezruchu.
III
• Na podwórku – zapoznanie z piosenką tygodnia.
• Słuchanie piosenki Na podwórku (sł. i muz. Bożena Forma).
Nagranie piosenki Na podwórku, odtwarzacz CD.
Na pod-wór - ku miesz - ka kacz - ka, bar - dzo głod - na nie - bo

Wszy - scy pu - sto w brzu - chach ma - ją go - spo - da - rza wciąż wzy -
ra - czka. Krzy - czą ku - ry i in - dycz - ki,

wa - ją. Gdzie się po - dział pan go - spo - darz?
ko - gut, gę - si i per - licz - ki. Ref. Wtem gos - po - darz

Kie - dy nam śnia - da - nie po - da.
się po - ja - wia, da - je kar - mę, sy - pie ziar - na.
Do po - i - deł wo - dę wle - wa.
Czy wam jesz - cze cze - goś trze - ba?
177
1. Na podwórku mieszka kaczka,

bardzo głodna nieboraczka.
Krzyczą kury i indyczki,
kogut, gęsi i perliczki.
Wszyscy pusto w brzuchach mają,
gospodarza wciąż wzywają.
Gdzie się podział pan gospodarz?
Kiedy nam śniadanie poda?
Ref.: Wtem gospodarz się pojawia,
daje karmę, sypie ziarna.
Do poideł wodę wlewa.
Czy wam jeszcze czegoś trzeba?
2. Konik z worka skubie siano,
trawę woli cielak z mamą,
pani koza z koźlątkami
oraz owca z jagniętami.
Brzuszki wszyscy napełnili.
Jedząc, trochę się zmęczyli.
Kwoka z dziećmi odpoczywa,
w chłodnym miejscu się ukrywa.
Ref.: Wtem gospodarz...
− Jakie zwierzęta mieszkają na wiejskim podwórku?
− Dlaczego zwierzęta wzywają gospodarza?
− Które zwierzę lubi siano, a które zwierzęta wolą trawę?
N. wyjaśnia dzieciom, że siano to skoszona i wysuszona trawa.

• Wiejska zagroda – reagowanie na ustalone sygnały (elementy metody Carla Orffa)
Nagranie piosenki Na podwórku, odtwarzacz CD, szarfy, tamburyn.
N. formuje koło z szarf na środku sali. Dzieci – zwierzęta maszerują swobodnie w okre-
ślonym kierunku zgodnie z rytmem piosenki. Na dźwięk tamburynu i hasło: Na podwórku
zwierzęta zajmują miejsce w kole. Zwracają się przodem do N. i klaszcząc miarowo, recytu-
ją tekst: Gdzie się podział pan gospodarz, kiedy wreszcie karmę poda.
• Zwierzęta na wsi – zabawa dźwiękonaśladowcza.
Kartoniki z obrazkami: krowy, koguta, kota, psa, konia, kury, gęsi; nagranie dowolnej melo-
dii (pozyskane przez N.).
Dzieci stoją w kręgu. N. prezentuje kartoniki z obrazkami zwierząt. Dzieci nazywają zwie-
rzęta i naśladują wydawane przez nie głosy. Następnie N. wręcza dziecku po swojej le-
wej stronie kartonik z obrazkiem wybranego zwierzęcia. Podczas nagrania piosenki dzieci
podają sobie kartonik z rąk do rąk. Na przerwę w muzyce osoba, która trzyma kartonik,
naśladuje głos wydawany przez to zwierzę. N. w trakcie trwania zabawy zmienia kartoniki.
• Zwierzęce ploteczki – podsumowanie.
178

Dzień 2 Kto mieszka w zwierzęcej zagrodzie?


Kto mieszka na wiejskim podwórku? – zabawa dydaktyczna. IV.5, IV.18
Swobodne improwizacje ruchowe do utworu Modesta Musorgskiego I.5
Taniec kurcząt w skorupkach.
II. Liczymy zwierzęta – zajęcia matematyczne. Cele: rozwijanie umiejętno- II.8, III.8, IV.15
ści liczenia, rozwijanie zainteresowań przyrodniczych.
Koniki do zagród – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Szukamy pary – zabawa ruchowa; spa- I.5, III.5, III.8
cer w okolicy przedszkola.
III. Utrwalenie refrenu piosenki Na podwórku. Nauka pierwszej zwrotki na IV.7
zasadzie echa muzycznego.
Domowe zwierzęta – doskonalenie aparatu mowy. IV.2
Takie same zwierzęta – zabawa ruchowa. I.5, IV.7
Wesoła krowa – wykonanie pracy plastycznej. IV.1
Kto mieszka w zwierzęcej zagrodzie? – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie umiejętności liczenia,
• rozwijanie zainteresowań przyrodniczych.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• liczy w zakresie 4,
• wie, jak nazywają się dzieci wybranych zwierząt z wiejskiego podwórka.

179
Środki dydaktyczne: zdjęcia przedstawiające: krowę, kaczkę, kurę, świnię i ich młode; cztery
szarfy, sylwety: krowy, cielątka, kaczki, dwóch kaczątek, świni, dwóch prosiątek, kury, trzech
kurczątek; kartoniki z obrazkami przedstawiającymi zwierzęta (liczba zwierząt na kartonikach
od 1 do 4), szarfy, kartoniki z kropkami (od 1 do 4), kartoniki ze zwierzętami i ich młodymi, ob-
razki przedstawiające zwierzęta występujące w piosence, obrazki zwierząt (po dwa dla jednej
pary), kartki formatu A4, szablony: mordek, oczu, uszu oraz łaty; papierowy okrągły talerzyk
(dla każdego dziecka i jeden dla N.), klej, karty pracy, cz. 2, karta 14, piosenka Na podwórku
Przebieg dnia
I
• Tak jak zagrają instrumenty – zabawa orientacyjno-porządkowa (przewodnik, cz. 3, s. 174).
• Kto mieszka na wiejskim podwórku? – zabawa dydaktyczna.
N. mówi zagadki Moniki Malechy. Dzieci podają kolejno ich rozwiązania i naśladują dane
zwierzę: kogut – chodzą, unosząc wysoko kolana, zatrzymują się i naśladują dziobanie; kro-
wa – poruszają się powoli, naśladując przeżuwanie trawy; świnia – poruszają się na czwo-
rakach, naśladując chrząkanie.
Chociaż to nie budzik,
to wszystkich obudzi.
Gdy zapieje: kukuryku,
wstają nie tylko kury w kurniku. (kogut)
Jej muczenie słychać na łące,
tam gdzie skaczą zające.
Jest duża i łaciata,
trawę żuje od wiosny do lata. (krowa)
Różowy ma ryjek
i mieszka w chlewiku.
Gdy korytko ma pełne,
kwiczy: kwiku, kwiku. (świnia)
• Swobodne improwizacje ruchowe do utworu Modesta Musorgskiego Taniec kurcząt w sko-
rupkach (przewodnik, cz. 3, s. 175).
II
Zajęcia 1. Liczymy zwierzęta – zajęcia matematyczne.
• Zwierzęta i ich dzieci – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające: krowę, kaczkę, kurę, świnię i ich młode.
N. rozkłada na dywanie zdjęcia zwierząt i ich młodych. Dzieci z pomocą N. nazywają zwierzęta.
• Zwierzęta w zagrodach – ćwiczenia w liczeniu.
Cztery szarfy, sylwety: krowy, cielątka, kaczki, dwóch kaczątek, świni, dwóch prosiątek,
kury, trzech kurczątek.
N. rozkłada na dywanie cztery szarfy. Prosi dzieci, aby włożyły do każdej z nich sylwety
zwierząt tego samego gatunku. Chętne dzieci głośno liczą, ile sylwet jest w każdej szarfie
i pokazują ich liczbę na palcach. Następnie N. zostawia na dywanie dwie szarfy oraz syl-
wety: krowy, kury, cielątka i trzech kurczątek. N. prosi dzieci, aby do jednej szarfy włożyły
sylwety dorosłych zwierząt, a do drugiej sylwety ich młodych. Dzieci ponownie przeliczają
sylwety i pokazują ich liczbę na palcach.
180
• Układamy kartoniki – zabawa matematyczna.

Kartoniki z obrazkami przedstawiającymi zwierzęta (liczba zwierząt na kartonikach od
1 do 4).
N. układa na dywanie kartoniki ze zwierzętami. Wskazuje zwierzęta na kartoniku, a dzieci
głośno liczą. Następnie układają kartoniki, zaczynając od tego z najmniejszą liczbą zwierząt.
• Koniki do zagród – zabawa ruchowa.
Szarfy, kartoniki z kropkami (od 1 do 4).
N. rozkłada na dywanie szarfy, to będą zagrody. W każdej szarfie kładzie kartonik z od-
powiednią liczbą kropek. Dzieci są konikami, poruszają się po sali. Na hasło: Zwierzęta do
zagród dzieci ustawiają się przy szarfach w taki sposób, aby przy szarfie było tyle osób, ile
wskazuje liczba kropek na kartoniku. Liczą kropki na kartonikach i ustawione osoby, spraw-
dzając ich zgodność. Jeśli przy szarfie jest za dużo dzieci, osoba, która dotarła do zagrody
jako ostania, szuka dla siebie innego miejsca.
Polecenie:
− Obejrzyj obrazek. Nazwij zwierzęta z wiejskiego podwórka. Naśladuj ich głosy sam lub
z pomocą nauczyciela. Policz kaczuszki. Tupnij nogą tyle razy, ile kaczuszek policzyłeś.
• Szukamy pary – zabawa ruchowa.
Kartoniki ze zwierzętami i ich młodymi.
N. rozdaje dzieciom kartoniki ze zwierzętami i kartoniki z ich młodymi. Dzieci poruszają się
po placu przedszkolnym. Kiedy N. uderzy w bębenek, dzieci dobierają się w pary – rodzice
i ich dzieci.
III
• Utrwalenie refrenu piosenki Na podwórku. Nauka pierwszej zwrotki na zasadzie echa mu-
zycznego (przewodnik, cz. 3, s. 177–178.
• Domowe zwierzęta – doskonalenie aparatu mowy.
Nagranie piosenki Na podwórku (wersja instrumentalna), odtwarzacz CD, bębenek, obrazki
przedstawiające zwierzęta występujące w piosence.
Dzieci stoją na obwodzie koła. Słuchają nagrania piosenki. Na przerwę w nagraniu i dźwięk
bębenka N. pokazuje obrazek zwierzęcia występującego w piosence i naśladuje jego głos,
a dzieci powtarzają.
• Takie same zwierzęta – zabawa ruchowa.
Nagranie piosenki Na podwórku, odtwarzacz CD, obrazki zwierząt (po dwa dla jednej pary).
N. rozdaje dzieciom obrazki zwierząt. Dzieci poruszają się przy nagraniu piosenki. Na przerwę
w muzyce dzieci szukają swojej pary – dziecka z kartonikiem z takim samym zwierzęciem.
• Wesoła krowa – wykonanie pracy plastycznej.
Kartki formatu A4, szablony: mordek, oczu, uszu, łat; papierowy okrągły talerzyk (dla każ-
dego dziecka i jeden dla N.), klej.
N. rozdaje dzieciom papierowe talerzyki, szablony: mordek, oczu, uszu i łat. Prezentuje
sposób wykonania krowy. Smaruje klejem poszczególne szablony i nakleja je na talerzyku.
Dzieci powtarzają czynności za N., wykonując swoje krowy.
• Kto mieszka w zwierzęcej zagrodzie? – podsumowanie.
181

Dzień 3 Wiosenne prace na wsi


Zielony ogródek – zabawa dydaktyczna. IV.5, IV.18
Co robi rolnik? – zabawa dydaktyczna. IV.18, IV.20
Rolnik orze na traktorze – zabawa dydaktyczna. IV.18, IV.20
Kwoka – zabawa orientacyjno-porządkowa. I.5
II. Zabawy z piosenką Na podwórku. Cele: ilustrowanie piosenki ruchem, I.5, III.5, IV.7
rozwijanie aktywności muzyczno-ruchowej.
Zabawy na świeżym powietrzu: Siejemy zboże – zabawa ruchowa; do- I.5, II.8, III.8
przedszkolnym.
Jawor – zabawa oparta na zasadach tradycyjnych. I.5, II.8, III.8
Prace w polu – zabawa ruchowa. I.5
Wiosenne prace na wsi – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
• rozwijanie zdolności reagowania ruchem na dźwięki instrumentów,
Cele operacyjne:
Dziecko:
• podczas zabaw przy muzyce w skupieniu wykonuje zadanie,
• potrafi łączyć ruch z muzyką, reaguje na ustalone sygnały muzyczne.
• w zakresie świadomości i ekspresji kulturowej.
Środki dydaktyczne: zdjęcia przedstawiające: traktor, motor, łopatę, komputer, rękawice
ogrodnicze, wiadro, motykę, pędzel do malowania, lizak policyjny; hula-hoop, sylweta rolnika,
182
obrazek przedstawiający rolnika orającego pole, zdjęcia przedstawiające: kukurydzę, zboże,

ziemniaki, słoneczniki, kwiaty różnego rodzaju; szarfy w dwóch kolorach, trójkąt, nagranie me-
lodii szybkiej i melodii wolnej (naprzemiennie) (płyta CD), piosenka Na podwórku (płyta CD),
odtwarzacz CD.
Przebieg dnia
I
• Co robi rolnik? – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające: traktor, motor, łopatę, komputer, rękawice ogrodnicze, wiadro,
motykę, pędzel do malowania, lizak policyjny; sylweta rolnika, hula-hoop.
Dzieci siedzą w kręgu. N. kładzie na środku sylwetę rolnika, zdjęcia przedstawiające: trak-
tor, motor, łopatę, komputer, rękawice ogrodnicze, wiadro, motykę, pędzel do malowania,
lizak policyjny, i hula-hoop. Pyta: Jak nazywa się osoba pracująca na wsi? Następnie dzieci
nazywają to, co znajduje się na zdjęciach. Wskazują zdjęcia przedstawiające te sprzęty, któ-
rych rolnik potrzebuje w swojej pracy, i wkładają je do hula-hoop.
• Rolnik orze na traktorze – zabawa dydaktyczna.
Obrazek przedstawiający rolnika orającego pole, zdjęcia przedstawiające: kukurydzę, zbo-
że, ziemniaki, słoneczniki, kwiaty różnego rodzaju.
N. prezentuje dzieciom zdjęcie rolnika orającego pole i mówi: W traktorze siedzi rolnik.
Rolnik orze pole, czyli przygotowuje ziemię, aby można było zasiać lub zasadzić w niej rośliny.
Następnie pyta: Co rolnik może zasiać lub zasadzić na polu? Prezentuje zdjęcia roślin: kuku-
rydzy, zboża, ziemniaków, słoneczników, kwiatów. Dzieci mówią, co jest przedstawione na
zdjęciach. Wskazują te rośliny, które rolnik może zasiać lub zasadzić.
• Kwoka – zabawa orientacyjno-porządkowa (przewodnik, cz. 3, s. 175).
II
Zajęcia 1. Zabawy z piosenką Na podwórku.
• Pies i kot – rozwijanie sprawności ruchowej (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Na podwórku, odtwarzacz CD, szarfy w dwóch kolorach, trójkąt.
N. dzieli dzieci na dwie grupy: psy i koty. Każdą grupę oznacza szarfami w innym kolorze.
Podczas nagrania piosenki dzieci poruszają się na czworakach w określonym kierunku.
Na dźwięk trójkąta wstają, dobierają się w pary: pies i kot, podają sobie ręce, obracają się
wokół własnej osi w małych kołach.
• Zabawa z piosenką Na podwórku (elementy metody Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a).
Dzieci stoją w rozsypce. Naśladują ruchy N.
Dzieci:
1. Na podwórku mieszka kaczka, stoją na obwodzie koła i klaszczą miarowo,
Krzyczą kury i indyczki, przenoszą ręce na biodra i wykonują obrót
kogut, gęsi i perliczki. wokół własnej osi,
Wszyscy pusto w brzuchach mają, maszerują jedno za drugim po obwodzie koła,
Gdzie się podział pan gospodarz? zatrzymują się, zwracają przodem do środka
Kiedy nam śniadanie poda? koła i miarowo tupią,
183
Ref.: Wtem gospodarz się pojawia, podają sobie ręce, tworząc koło wiązane
daje karmę, sypie ziarna. i maszerują w lewą stronę,
Do poideł wodę wlewa.
Czy wam jeszcze czegoś trzeba?
2. Konik z worka skubie siano, stoją na obwodzie koła i klaszczą miarowo,
trawę woli cielak z mamą,
pani koza z koźlątkami przenoszą ręce na biodra i wykonują obrót
oraz owca z jagniętami. wokół własnej osi,
Brzuszki wszyscy napełnili. maszerują jedno za drugim po obwodzie koła,
Jedząc, trochę się zmęczyli.
Kwoka z dziećmi odpoczywa, zatrzymują się, zwracają przodem do środka
w chłodnym miejscu się ukrywa. koła i miarowo tupią,
Ref.: Wtem gospodarz... podają sobie ręce, tworząc koło wiązane
i maszerują w lewą stronę.
• Kaczki – ćwiczenie sprawności ruchowej
Dzieci maszerują w rytmie piosenki za N. Na hasło: Kaczki przychodzą do przysiadu. Na ha-
sło Gospodarz gromadzą się wokół N.
• Siejemy zboże – zabawa ruchowa.
Dzieci poruszają się po placu przedszkolnym. Na hasło: Siejemy zboże – naśladują nabiera-
nie zboża z worka i rozrzucanie go po polu.
III
• Jawor – zabawa oparta na zasadach tradycyjnych.
N. wybiera dwoje dzieci. Dzieci stają naprzeciwko siebie – tworzą bramę. Kiedy N. śpiewa
piosenkę, dzieci przebiegają pod bramą. Na słowa: a jednego zatrzymamy, opuszczają ręce
w dół. Dziecko, któremu nie udało się przejść, zamienia się miejscem z jednym z dzieci
tworzących bramę.
Jawor, jawor,
Jaworowi ludzi.
Co wy tu robicie?
Budujemy mosty
dla pana starosty.
Tysiąc koni przepuszczamy,
a jednego zatrzymamy.
• Prace w polu – zabawa ruchowa.
Dzieci stoją w rozsypce. Gdy melodia jest szybka, naśladują jazdę traktorem i kręcenie kie-
rownicą. Gdy melodia jest wolna, naśladują kopanie łopatą.
• Wiosenne prace na wsi – podsumowanie.
184

Dzień 4 Skąd mamy te produkty?


Skąd bierzemy mleko? – zabawa dydaktyczna. IV.2, IV.18
Z mleka czy z wody? – zabawa dydaktyczna. IV.2, IV.18
Jajko od kury – zabawa grupowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Kózki idą spać, kózki wychodzą na spa- I.5, III.5, IV.18
cer – zabawa ruchowa; dowolne zabawy z wykorzystaniem sprzętu
znajdującego się w ogrodzie przedszkolnym.
III. Powtórzenie zabaw z piosenką Na podwórku. I.5, III.8
Instrumentacja piosenki Na podwórku. IV.7
Pora karmienia zwierząt – zabawa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej. I.5, IV.5
Skąd mamy te produkty? – podsumowanie. III.5, IV.2, IV.5
Cele główne:
Cele operacyjne:
Dziecko:

Środki dydaktyczne: zdjęcia przedstawiające krowę i kozę, obrazki przedstawiające: ser żół-
ty, ser biały, śmietanę oraz jogurt; taca, szklanka z mlekiem oraz szklanka z wodą, instrumen-
ty: kastaniety, tamburyny, bębenki, marakasy, drewienka; piosenka Na podwórku (płyta CD),
odtwarzacz CD.
185
Przebieg dnia
I
• Skąd bierzemy mleko? – zabawa dydaktyczna.
Zdjęcia przedstawiające krowę i kozę.
N. prezentuje dzieciom zdjęcie krowy. Pyta, co otrzymujemy od krów. Po odpowiedzi dzieci
zadaje kolejne pytanie: Czy tylko krowa daje mleko? N. naprowadza dzieci na nazwę kolej-
nego zwierzęcia, które daje mleko, odsłaniając stopniowo fragment zdjęcia przedstawia-
jącego kozę.
• Z mleka czy z wody? – zabawa dydaktyczna.
Obrazki przedstawiające: ser żółty, ser biały, śmietanę, jogurt; taca, szklanka z mlekiem,
szklanka z wodą.
N. rozkłada na dywanie obrazki ukazujące: ser żółty, ser biały, śmietanę, jogurt. Dzieci na-
zywają przedstawione produkty. Następnie N. stawia na tacy szklankę z mlekiem i szklankę
z wodą. Pyta: Co znajduje się w szklankach? Czy produkty przedstawione na obrazkach po-
wstają z wody, czy z mleka? Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania.
• Jajko od kury – zabawa grupowa (przewodnik, cz. 3, s. 175).
II
• Kózki idą spać, kózki wychodzą na spacer – zabawa ruchowa.
N. wyznacza na placu przedszkolnym miejsca, w których kózki spacerują i w których śpią.
Na hasło: Kózki idą spać – dzieci przykucają w wyznaczonym miejscu. Na hasło: Kózki wy-
chodzą na spacer – poruszają się wesoło po ogrodzie przedszkolnym.
III
• Powtórzenie zabaw z piosenką Na podwórku (przewodnik, cz. 3, s. 183–184).
Nagranie piosenki Na podwórku, odtwarzacz CD
• Instrumentacja piosenki Na podwórku (elementy metody Carla Orffa).
Nagranie piosenki Na podwórku, odtwarzacz CD, instrumenty: kastaniety, tamburyny, bę-
benki, marakasy, drewienka.
Dzieci:
1. Na podwórku mieszka kaczka, grają na kastanietach w rytmie ćwierćnut,
Krzyczą kury i indyczki, grają na tamburynach tremolo,
kogut, gęsi i perliczki.
Wszyscy pusto w brzuchach mają, pocierają dłońmi o membrany bębenków,
Gdzie się podział pan gospodarz? grają na marakasach tremolo,
Kiedy nam śniadanie poda?
Ref.: Wtem gospodarz się pojawia, grają na drewienkach w rytmie ćwierćnut,
daje karmę, sypie ziarna.
Do poideł wodę wlewa. grają na drewienkach i marakasach
Czy wam jeszcze czegoś trzeba? w rytmie ćwierćnut.
186
• Pora karmienia zwierząt – zabawa według Wiesławy Żaby-Żabińskiej.

Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko z pary kładzie się na brzuchu, na dywanie, a dru-
gie odgrywa na jego plecach słyszaną opowieść (według pokazu N.).
Wyobraźcie sobie, że jesteście na wiejskim podwórku. Jest wiosenny dzień na wsi. Nadchodzi czas
karmienia zwierząt. Na podwórku pojawiła się gospodyni (dzieci palcami przebiegają po ple-
cach partnera). Wyprowadza krowy na łąkę, na soczystą trawę (piąstkami powoli przesuwają
po plecach). Po powrocie nalewa świniom jedzenie do koryta (uderzają czterema palcami obu
rąk). Następne są konie, które spokojnie czekają na swoje sianko i owies (uderzają, na przemian,
palcami raz jednej ręki, raz drugiej ręki). Pozostał już tylko drób: kury, kaczki, indyki i gęsi, które
otoczyły gospodynię rozsypującą ziarno. Zaczęło się dziobanie ziarna (uderzają palcem wskazu-
jącym po całych plecach). Wasza wizyta się zakończyła. Usiądźcie i zamieńcie się rolami.
• Skąd mamy te produkty? – podsumowanie.
Dzień 5 Makieta wiejskiego podwórka


Zazdrość o kangura – wprowadzenie w świat emocji. II.1, II.2, II.3, II.4,
II.5, II.6, II.7, II.8,
II.9, IV.2, IV.5
Zwierzęta na wsi – zabawa ruchowo-naśladowcza. I.5
II. Na wiejskim podwórku – zajęcia plastyczne. Cele: rozwijanie sprawno- IV.2, IV.5, IV.8
ści manualnej, rozwijanie kreatywności.
Prace w polu – zabawa ruchowa. I.5
Zabawy na świeżym powietrzu: Głodne kurki – zabawa ruchowa; Gąski, I.5, III.5
gąski do domu – zabawa ruchowa oparta na zasadach tradycyjnych.
Kury chodzą, kury biegają – zabawa ruchowa. I.5
Ile jest zwierzątek? – zabawa z elementem przeliczania. I.5, IV.15
Wiosna na wsi – ewaluacja. III.5, IV.2, IV.5
187
Cele główne:
• rozwijanie kreatywności i umiejętności pracy w grupie.
Cele operacyjne:
Dziecko:
• współpracuje z innymi osobami podczas tworzenia makiety wiejskiego podwórka.
Środki dydaktyczne: naczynie nieprzezroczyste wypełnione kulkami z folii aluminiowej lub
koralikami, piłeczkami (tyle, ile jest dzieci i jedna dla N.), czasopisma lub książki przedstawia-
jące gospodarstwa wiejskie, klocki, figurki zwierząt lub zwierzęta wiejskie wycięte z gazet,
skakanki, żółta kredka, kartoniki z obrazkami zwierząt: kury, koguta, krowy, kozy, kaczki, świ-
ni; tamburyn, karty pracy, cz. 2, karta 15, wyprawka, karta 17, naklejki z zestawu – obrazki
głowy kurczątka, jego skrzydeł i nóżek; kolorowa karta, naklejki z postaciami bohaterów, na-
granie melodii szybkiej i melodii wolnej (naprzemiennie) (płyta CD), piosenka Na podwórku
Przebieg dnia
I
• Zazdrość o kangura – wprowadzenie w świat emocji.
Cele: dziecko łączy konkretne sytuacje z emocją zazdrości, wie, w jaki sposób można wyra-
zić zazdrość, zauważa różne konsekwencje zazdrości.
• Najcenniejszy skarb – ćwiczenie wprowadzające.
Naczynie nieprzezroczyste wypełnione kulkami z folii aluminiowej lub koralikami, piłecz-
kami (tyle, ile jest dzieci i jedna dla N.).
N. pokazuje dzieciom naczynie i mówi: Zobaczcie, co tutaj mam. To jest najcenniejszy skarb.
Kto chciałby potrzymać ten skarb? Ręka w górę. Następnie wyjmuje z naczynia kulki i wręcza
każdemu dziecku jedną z nich. Kiedy wszyscy mają już swój przedmiot, N. mówi: Zobacz-
cie. Teraz wszyscy trzymamy skarb. Na dzisiejszych zajęciach porozmawiamy o zazdrości. Jak
przyniosłem skarb, to każdy z was mi zazdrościł, że to ja go trzymam. Bo zazdrościmy innym
cennych rzeczy. Jednak najważniejsze powinno być to, że możemy się dzielić z innymi.
• Słuchanie opowiadania Wiktorii Kowalskiej i Macieja Ciechomskiego Zazdrość o kangura.
Dzieci otwierają karty pracy, oglądają obrazek i wsłuchują się w opowiadanie czytane
przez N.
Dziś w Leśnym Przedszkolu był dzień, kiedy zwierzątka mogły przynieść z domu jedną wybraną
zabawkę i pokazać ją koleżankom i kolegom z grupy.
Ryś Rysio przyniósł swój ulubiony samochodzik. Wiewiórka Zoja postanowiła zabrać plu-
szowego misia – swoją ulubioną przytulankę. Żółw Diego wziął do przedszkola gumowego
dinozaura. Jednak uwaga całej grupy skupiła się na pandzie Lili.
188
Lila przyniosła maskotkę kangura. Dostała ją kilka dni wcześniej od swojej ukochanej cioci,
która wróciła z podróży do Australii. Kangur miał mięciutkie futerko i, jak na kangura przysta-
ło, dużą torbę na brzuchu, w której krył się mały słodki kangurek. Lila z dumą pokazywała, że
kangurka można z torby wyjmować i chować go z powrotem. Opowiadała także, że to naj-
prawdziwszy kangur, który przybył z dalekiej Australii. Zwierzątka bardzo zazdrościły Lili takiej
wyjątkowej zabawki. Zazdrość – to nie było przyjemne uczucie.
– Lilo, czy mogę pobawić się przez chwilę twoim kangurem? – zapytał nieśmiało Rysio.
– Nie! To mój kangur i nie będę się nim z nikim dzielić – ostro odpowiedziała Lila i odwróciła
się do Rysia tyłem.
– A może razem pobawimy się kangurem i moim dinozaurem? – zaproponował Diego.
– Nie! Dinozaury i kangury nie bawią się razem. Odejdź – powiedziała niemiłym tonem Lila.
Po tych pytaniach Zoja nawet nie podeszła do Lili zapytać o wspólną zabawę. Patrzyła tylko
z zazdrością na pandę, która samotnie bawiła się kangurem. Tak bardzo chciała chociaż raz
schować małego kangurka do torby, ale Lila nadal nie chciała się z nikim dzielić zabawką.
Całej sytuacji przyglądała się nauczycielka. Podeszła do Lili i powiedziała:
– Lilo, widzę, że kangurek jest dla ciebie bardzo ważny. Widzę też, że reszta grupy bardzo
zazdrości ci takiej zabawki, ponieważ wszystkim się ona spodobała. Mam propozycję – może
kangur będzie dziś głównym bohaterem naszych zajęć? Czy mogę go na chwilę pożyczyć?
– No dobrze. Ale tylko na chwilę – niechętnie zgodziła się Lila i podała nauczycielce zabawkę.
Nauczycielka poprosiła, żeby wszyscy usiedli w kole na dywanie. Wzięła na kolana kan-
gura, wyjęła małego kangurka z torby i coś do niej schowała. Nikt nie zdążył zauważyć, co
to było. Nauczycielka podeszła do Rysia i poprosiła go, żeby włożył do torby łapkę, dotknął
znajdującego się tam przedmiotu i spróbował zgadnąć, co to może być. Rysio chwilę macał
przedmiot, a potem krzyknął: „Okulary!”. Miał rację – kiedy wyciągnął przedmiot z kangurzej
torby, wszyscy ujrzeli okulary przeciwsłoneczne. Nauczycielka kontynuowała zabawę, wkła-
dając do torby kolejne przedmioty, więc każdy z grupy miał szansę włożyć łapkę do torby kan-
gura i odgadnąć, co jest w środku. Zabawa spodobała się wszystkim i nawet Lila prosiła, żeby
ją powtórzyć kilka razy.
Po zajęciach nauczycielka oddała Lili kangura i podziękowała jej, że podzieliła się zabawką
ze wszystkimi. Lila powiedziała do nauczycielki:
– Na początku nie chciałam, żeby inni bawili się moim kangurem. Ale ta zabawa była
świetna!
Lila wzięła kangura i zwierzątka kontynuowały zabawę, chowając do torby kangura różne
drobne zabawki, które znalazły w sali.
Dzięki tej zabawie wszyscy zobaczyli, że kangur może dać zdecydowanie więcej radości, jeśli
pobawią się nim wspólnie.

− Czy Lila na początku chciała, aby inne zwierzątka bawiły się jej kangurem?
− Co czuły zwierzątka, kiedy Lila bawiła się kangurem sama? Czy też chciały się nim bawić?
− Jaką zabawę z wykorzystaniem pluszowego kangura zaproponowała nauczycielka?
− Czy po tej zabawie Lila chciała bawić się kangurem z innymi zwierzątkami?
Polecenie:
− Popatrz na obrazek. Powiedz, co czuje panda Lila, a co czują pozostałe zwierzątka. Odszukaj
w naklejkach czerwone kółka i naklej je obok zwierzątek, których twarz wyraża zazdrość.
• Zwierzęta na wsi – zabawa ruchowo-naśladowcza (przewodnik, cz. 3, s. 175).
189
II
Zajęcia 1. Na wiejskim podwórku – zajęcia plastyczne.
• Gospodarstwa wiejskie – zabawa rozwijająca słownictwo.
Czasopisma lub książki przedstawiające gospodarstwa wiejskie.
Dzieci oglądają zdjęcia gospodarstw wiejskich. Wspólnie z N. nazywają budynki przedsta-
wione na zdjęciach. N. prosi chętne dzieci, aby powiedziały, co znalazłoby się na przygoto-
wanej przez nie makiecie wiejskiego podwórka (jakie budynki i zwierzęta).
• Makieta wiejskiego podwórka – praca w grupach.
Klocki, figurki zwierząt lub zwierzęta wiejskie wycięte z gazet, skakanki.
N. dzieli dzieci na kilka grup. Wyznacza skakankami obszar dla każdej grupy, gdzie wyko-
nają z klocków makiety wiejskiego podwórka. Dzieci grodzą klockami swoje podwórka,
układają z klocków budynki gospodarcze, umieszczają wśród nich figurki zwierząt. Po wy-
konaniu makiet N. wykonuje zdjęcia prac dzieci.
Podczas wykonywania makiet dzieci mogą korzystać z bibuły, żeby stworzyć np. błoto dla
świń, trawę, wodę itp.
• Makieta wiejskiego podwórka – wykonanie pracy plastycznej.
Wyprawka, karta 17, żółta kredka, naklejki z zestawu – obrazki głowy kurczątka, jego skrzy-
deł i nóżek.
Polecenia:
− Pokoloruj żółtą kredką koło. To będzie brzuszek kurczątka.
− Odszukaj w naklejkach obrazki: głowy kurczątka, skrzydełek, nóżek.
− Naklej je przy pokolorowanym kole tak, aby powstało takie samo kurczątko jak na obrazku.
• Prace w polu – zabawa ruchowa (przewodnik, cz. 3, s. 184).
• Głodne kurki – zabawa ruchowa.
Dzieci są kurkami. Poruszają się po placu przedszkolnym, poruszając rękami – skrzydłami.
Kiedy N. powie hasło: Głodne kurki, wykonują przysiad i naśladują dziobanie ziarenek.
• Gąski, gąski do domu – zabawa ruchowa oparta na zasadach tradycyjnych.
Dzieci są gąskami. Stoją z jednej strony wyznaczonej części ogrodu przedszkolnego. N. bę-
dzie stał po drugiej stronie. N. wybiera dziecko do roli wilka, które staje w połowie wyzna-
czonego terenu. N. staje w wyznaczonym miejscu i woła gąski, które mu odpowiadają.
N.: Gąski, gąski do domu.
Gąski: Boimy się.
N.: Czego?
Gąski: Wilka złego.
N.: A gdzie on jest?
Gąski: Za płotem.
N.: Gąski, gąski do domu z powrotem.
Kiedy N. powie: Gąski, gąski do domu z powrotem, dzieci biegną w jego stronę. W tym czasie
wilk stara się złapać jedno z biegnących dzieci. Złapane dziecko zostaje wilkiem. Zabawę
powtarzamy.
III
• Kury chodzą, kury biegają – zabawa ruchowa (elementy Metody Ruchu Rozwijającego We-
roniki Sherborne).
190

Dzieci siedzą w kręgu w siadzie prostym podpartym. Uginają jedną nogę. Gdy słyszą nagra-
nie wolnej melodii, uderzają wolno całą stopą o podłogę – kury chodzą. Gdy słyszą nagra-
nie szybkiej melodii, uderzają szybko całą stopą o podłogę – kury biegają.
• Ile jest zwierzątek? – zabawa z elementem przeliczania.
Kartoniki z obrazkami zwierząt: kury, koguta, krowy, kozy, kaczki, świni; tamburyn.
N. rozdaje dzieciom kartoniki z obrazkami zwierząt. Dzieci poruszają się przy dźwiękach
tamburynu. Gdy N. przestanie grać na instrumencie i pokaże obrazek wybranego zwierzę-
cia, dzieci z takimi samymi obrazkami podbiegają do niego. Chętne dziecko przelicza, ile
zwierzątek danego rodzaju podbiegło do N.
• Wiosna na wsi – ewaluacja.
191

Przewodnik Metodyczny KK A CZ 3

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Przewodnik Metodyczny KK A CZ 3

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Przewodnik metodyczny cz.

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 1 29.03.2023 18:38:15

Autorzy scenariuszy i opowiadań o emocjach Redakcja językowa i korekta

ćwiczenia logopedyczne odwołanie do płyty

zabawa badawcza ciekawostka

karty pracy A wskazówka dla nauczyciela

Zeszyt grafomotoryczny emocje

odwołanie do wyprawki plastycznej

nagranie piosenki w wersji nagranie piosenki w wersji

© Grupa MAC S.A., Kielce 2023

Grupa MAC S.A.

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 2 29.03.2023 18:38:15

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 3 29.03.2023 18:38:15

Marzec, tydzień 3. Wiosno, ach to ty! ...............................................................................................120

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 4 29.03.2023 18:38:15

1. Baśnie z dawnych lat, s. 15 Bezpieczna zabawa zimą, s. 34 Planety, s. 53 Małe laboratorium, s. 70

2. Baśniowa matematyka, s. 21 W sklepie sportowym, s. 39 Kolorowe ufoludki, s. 57 Kolorowe cuda, s. 74

3. Nasi ulubieńcy, s. 24 Sporty i zabawy zimowe, s. 42 Pojazdy kosmiczne, s. 60 Nasze eksperymenty, s. 77

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 5

Lp. Wielkanoc Wiosna na wsi

1. Zwyczaje wielkanocne, s. 155 Zwierzęce ploteczki, s. 174

2. Świąteczny koszyczek, s. 161 Kto mieszka w zwierzęcej zagrodzie?, s. 179

3. Wielkanocna przygoda, s. 164 Wiosenne prace na wsi, s. 182

4. Żarty, żarciki, s. 167 Skąd mamy te produkty?, s. 185

5. Śmigus-dyngus, s. 170 Makieta wiejskiego podwórka, s. 187

W przewodnikach metodycznych z serii Kolorowe karty zastosowaliśmy szereg rozwiązań mających na

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 6 29.03.2023 18:38:15

Zespół autorski i redakcyjny

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 7 29.03.2023 18:38:15

Poznajmy się (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

1. Hej, dzieciaki! Oto Diego –

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 8 29.03.2023 18:38:16

Powitanie (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

Nowy dzień się zaczął.

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 9 29.03.2023 18:38:16

Zaproszenie na posiłek (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

Już czas na posiłek, przy stołach siądziemy.

Pociąg (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

Długi pociąg z wagonami Nagle drzwi się zamykają.

„Zaraz odjazd, drogie dzieci” –

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 10 29.03.2023 18:38:16

Pary (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

Hokus-pokus, W parze stoję ja i ty.

Czas na sprzątanie (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

Skończyliśmy się już bawić.

Tak sprzątają przedszkolaki.

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 11 29.03.2023 18:38:17

Piosenka urodzinowa (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

Emocje (sł. Danuta Zawadzka, muz. Stefan Gąsieniec)

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 12 29.03.2023 18:38:17

1. Są czasami takie chwile,

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 13 29.03.2023 18:38:17

W tym tygodniu dzieci:

W tym tygodniu zwróć uwagę na elementy metod:

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 14 29.03.2023 18:38:17

Dzień 1 Baśnie z dawnych lat

I. Królewna i książę – zabawa powitalna. I.5, II.3, III.1

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 15 29.03.2023 18:38:17

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 16 29.03.2023 18:38:18

Czarno-biały pies ma kolor zielony.

0329_883417 Kolorowe karty A, przewodnik metodyczny cz. 3_DRUK.indd 17 29.03.2023 18:38:18

Nadworny medyk, wezwany do komnaty księżniczki, od razu zauważył, że dziewczynka nie-

• Rozmowa na temat opowiadania.