Natyra shihet si një nënë e dashur, herë e butë, herë e egër.

Autori
kërkon të vërë në dukje bukurinë e saj në të gjitha format. Bëni një
ese përshkruese ose një vizatim për natyrën, duke u frymëzuar nga
strofa e parë e fragmentit.
Natyra është një nënë e dashur, që shfaq bukurinë e saj në të gjitha
format. Herë e butë, herë e egër, ajo na bën të ndjehemi të magjepsur
dhe të lumturuar nga prania e saj.
Kur drita e mëngjesit përcjell horizontin, ajo gjithmonë zbukuron
natyrën duke vendosur një jepë të butë mbi male dhe fusha. Gjethet e
pemëve shkëlqejnë si pjesë e një veshjeje të gjelbër të pastër dhe bimoret
zbresin në tokë me një elegancë të jashtëzakonshme. Të varrosura në
thellësinë e natyrës, lulet shtrojnë tepri ngjyra dhe arome që frymojnë
jetë në ajër. Gjatë rrugëtimit nëpër pyje dhe kodra, natyra na jep hijeshi
të thellë dhe një paqe të ëmbël që tërheq zemrat tona drejt saj.
Sidomos në stinën e pranverës, kur lulet rriten me nje ndjenjë
hirresh e astronomike dhe jehonat e zogjve të këndojnë këngën e tyre të
mrekullueshme në qiellin blu, bukuria e natyrës është e
papërshkrueshme. Natyra, në të gjitha format e saj, shfaq fuqinë dhe në
të njëjtën kohë delikatesën e një nëne të dashur. Është dhimbja e saj e
butë që i jep jetë dhe tërheqim të veçantë.
Ne duhet të kujdesemi dhe ta vlerësojmë këtë bukuri të rrallë që na
rrethon dhe të përkujdesemi për të siç ajo na përkujdeset gjithmonë me
dashuri.