Professional Documents
Culture Documents
Toaz - Info My Unwanted Existence Game of Love Series 1 63622301 PR
Toaz - Info My Unwanted Existence Game of Love Series 1 63622301 PR
🌙 Maria C. Herrer
Published: 2021
Source: https://www.wattpad.com
Prologue
"Cara, anak, kakain na tayo," tawag sa akin ni Tita Samantha mula sa labas
ng aking kwarto.
Mabilis kong isinara ang kurtina ng aking bintana saka ako tumakbo
patungo sa pintuan. Isang matamis na ngiti ang isinalubong ni tita sa akin
pagkabukas ko ng pinto.
"Sige po, Tita. Susunod na po ako," nakangiting paninigurado ko.
"Sumunod kaagad, anak ha, habang maiinit pa ang pagkain," paalala niya
na kaagad ko rin namang tinanguan.
Kaagad kong isinara ang pinto pagkaalis nito. Muli akong bumalik sa
may bintana at tinanaw ang malaki nilang swimming pool. Wala na pala si
Lucas; marahil ay nakapasok na sa loob ng bahay.
Simula pa noon, palagi ko na siyang pinanonood mag-swimming. Ang
swerte ko nga dahil sisilip lang ako sa bintana ng kwarto ko ay makikita ko
na siya. Hindi naman pwedeng doon ako mismo sa baba manood dahil
paniguradong mapapaso na naman ang tainga ko sa mga maaanghang na
salitang sasabihin niya sa akin.
Pagkatapos mag-ayos ay kaagad din naman akong bumaba sa may
dining. Nandoon na sina Tito Luke at Suzy, ang kakambal ni Lucas.
"Daddy, can I go?" malambing na tanong ni Suzy sa ama.
"Hija, kain na," ani Tita Sam.
Kaagad akong umupo sa tabi ni Suzy na hanggang ngayon ay hinihintay
pa rin ang sagot ni Tito Luke.
"Saan ba ang tungo niyo?"
"Sa mall lang po, Daddy. Kasama si..." Sandaling napahinto si Suzy at
nagdadalawang-isip pa kung itutuloy niya ang kanyang sasabihin.
Nagtaas ng kilay si tito. "Kasama sino?"
Napakagat-labi si Suzy. "Sina Ate Zena po," sagot niya, tukoy sa
pangatlong anak nina Tito Matteo at Tita Zyrene. Mga kaibigan ni Tito
Luke.
"Sino pa?" muli pang tanong ni Tito Luke, maging si Tita Samantha ay
naghihintay na rin ng sagot. Napalingon naman ako sa may entrance ng
dining, nagtataka pa rin kung bakit hindi pa bumababa si Lucas.
"Ba-baka po sumama rin sina Zafara at Tammarie. Nagpapatulong po
kasi sila para sa prom," sagot ni Suzy rito.
Si Zafara ay ang bunsong anak ni Tito Zach. Samantalang si Tammarie
naman ay anak nina Tito Timothy at Tita Tine. Halos ang mga kabarkada
namin ay anak din ng mga kabarka ni Tito Luke kaya naman halos
magkakapatid na rin ang turingan ng mga ito.
"Sina Zafara at Tammie lang? How about Kendall?" Si Tita Samantha
naman ngayon ang nagtanong. Si Kendall naman ay ang nag-iisang anak na
babae nina Tito Kervy at Tita Grace.
"Maybe?" alanganing sagot ni Suzy.
"If kasama si Kendall, siguradong kasama rin si Ken. It's a no, Suzy,"
biglang singit ng kararating lang na si Lucas.
Napanganga na lang ako dahil sa kanyang pagdating. Basa pa ang buhok
nito, mas lalo siyang gumwapo. Kahit ano naman yata ang ayos niya,
ganoon na talaga siya. Gwapo.
"Daddy..." tawag ni Suzy rito, humihingi ng tulong.
"Suzy, wag nang makulit," ma-awtoridad na sabi ni Lucas sa kapatid
habang abala sa pagkuha ng pagkain.
Hindi na nakaimik pa si Suzy, napayuko na lamang at itinuon ang buong
atensyon sa kanyang pagkain.
Ang aking buong atensyon ay nasa kay Lucas. Ganoon talaga siya
pagdating kay Suzy. Kahit nga yata lamok ay hindi niya hahayaang
makalapit sa kapatid. Nagrereklamo si Suzy minsan sa akin dahil sa
sobrang higpit sa kanya nito. Imbes naman na sumang-ayon ay
nakararamdam ako ng inggit minsan.
Nanlaki ang aking mga mata nang makitang kong matalim ang tingin ni
Lucas sa akin. Nakabusangot na naman ang kanyang mukha at para bang
ako na naman ang may kagagawan kung bakit masisira ang araw niya.
"Stop staring at me," matigas na utos niya. "Damn it," dugtong pa niya.
Maging ako ay napayuko na lang din. Sanay naman na ako sa kanya.
"Lucas, may lakad ka ba ngayon?" tanong ni Tita Sam.
Hindi ko na sinubukan pang muling tumingin sa kanya. Nakuntento na
lang ako sa pakikinig.
"Yes, Mom. Sasama ako kina Tito Axus at Eroz," magalang na sagot niya
rito.
"Magkakarera ka na naman," may bahid ng pag-aalalang pahayag ni tita.
Nakita ko kung paano hinawakan ni tito ang kamay nito para
pakalmahin. "Baby, sina Axus naman ang kasama. Nothing to worry about,"
nakangising sabi nito.
Si Tito Axus naman ay ang asawa ni Tita Elaine na kapatid ni Tito Luke.
Sikat na racer ito kaya naman gustong gusto ni Lucas na sumama pag
tinuturuan din nito ang anak na si Eroz tungkol sa pagkakarera at sa mga
sasakyan.
"Just be careful," paalala ni tita. Kahit pumayag na ay ramdam pa rin ang
pag-aalala sa kanyang boses.
"Aryt," tipid na sagot ni Lucas.
Bumalik na ako sa aking kwarto pagkatapos kumain. Kailangan ko pa
kasing mag-review para sa exams namin. Nasa kalagitnaan na ako ng
pagme-memorize nang bigla na lang pumasok si Suzy sa aking kwarto,
nagdadabog.
"Nakaiinis talaga si Lucas!" pagmamaktol niya.
Napangisi ako. "Nasaan na yung kuya?" pang-aasar ko sa kanya.
Humalukipkip ito at inirapan ako. Kuya ang turing niya sa kakambal
dahil na rin sa kung ituring siya nito ay parang hindi sila magkaedad, mas
mature mag-isip si Lucas.
"Hayaan mo na lang, sundin mo," payo ko sa kanya.
"Naku, Cara! Hindi ko alam kung sino ba talaga ang best friend mo sa
amin ni Kuya, eh. Palagi mo na lang siyang kinakampihan. Palibahasa,
crush mo siya," pagtatampo niya.
"Eh wala naman kasi tayong magagawa. Alam mo naman iyon, kung ano
ang sinabi niya, 'yon ang masusunod."
Hindi na siya sumagot pa. Halos tumalon na lang ito pahiga sa aking
kama."Pinayagan niya ako. Ang kaso ay dapat kasama ko raw siya," kwento
niya habang nakatulala sa may kisame.
Dahan-dahan kong nabitawan ang hawak kong reviewer. Tumayo ako
mula sa aking study table papunta sa kanya. Mukhang napansin niya iyon
kaya naman bumangon siya.
"Ikaw ha! Gusto mo siyang mapanood no?!" pang-aasar niya sa akin.
Walang pagdadalawang-isip akong tumango.
"Pero nagre-review ka," paalala niya sabay turo pa sa reviewer ko.
Mabilis kong binitawan iyon. "Pwede naman mamaya, pagkauwi natin."
Nginisian niya ako at pabiro pang inirapan. "Ewan ko sa 'yo, magbihis ka
na nga." Pagkatapos sabihin iyon ay lumabas na siya sa aking kwarto.
Wala na akong sinayang na oras. Kaagad akong nagtungo sa aking walk-
in closet para makapagbihis. Simpleng baby pink na polo at faded jeans ang
sinuot ko. Alanganin ko pang tiningnan ang sarili ko sa salamin. Hindi ako
katulad ni Suzy na pang-model ang katawan at artistahin ang mukha. Kahit
anong isuot niya ay siguradong babagay sa kanya. Ako hindi. Walang wala
ako kung itatabi sa kanya.
"Saan ka pupunta?" malamig na tanong sa akin ni Lucas. Pababa pa
lamang ako ng hagdan ay iyon na kaagad ang bungad sa akin.
Dahan-dahan kong inangat ang tingin ko sa kanya. Sumalubong kaagad
sa akin ang matalim niyang tingin. Ganyan naman siya palagi sa akin,
palaging galit.
"Sa...sasama kay Suzy," nauutal pang sagot ko dahil sa kaba.
Mas lalo kong naramdaman ang lamig sa kanyang boses. "Hindi ka
pwedeng sumama." Matapos akong irapan ay sinangga pa niya ako nang
madaanan ako.
"Pero Lucas..." pigil ko sa kanya.
Masungit niya akong nilingon. "Si Suzy lang naman ang niyaya kong
manood. Wala akong natatandaan na sinabi kong isama ka."
"Manonood lang naman ako, eh. Hindi naman ako manggugulo,"
paninigurado ko.
Mas lalong naglapat ang kanyang mga labi, halatang inis na. "Pagsinabi
kong ayoko, ayoko! Naiintindihan mo ba 'yon!?" Tumaas na ang kanyang
boses dahil sa inis.
Parang may kung anong bumara sa aking lalamunan dahil sa
nagbabadyang pagluha. "Sabi kasi ni Suzy, pwede raw."
Kinain nito ang distansiya namin. "Kaunting kaunti na lang talaga, Cara.
Wag mo akong sagarin, naiintindihan mo!? Akyat!" sigaw niya sa
pagmumukha ko.
Hindi ko na napigilan ang paghikbi. Tumakbo na ako paakayat at
nagkulong sa aking kwarto. Ilang beses akong kinatok ni Suzy. Sinabi ko na
lang na sumama ang pakiramdam ko kaya hindi na ako sasama. Hindi pa
siya naniwala nung una. Tumigil lang siya nang marinig ko rin ang
pagtawag sa kanya ni Lucas dahil aalis na sila.
Buong araw na lang akong nag-review, hindi ko rin alam kung anong
oras sila nakauwi. Maaga akong gumising kinaumagahan dahil may pasok.
"Girls, na kay Lucas na ang mga allowance niyo. Kunin niyo na lang,"
ani Tito Luke. Handa na rin siyang umalis para pumasok sa office. Mayroon
silang sariling kompanya. More on sa construction and real estate.
Naunang umalis si Lucas, maaga talaga siya laging pumapasok. Ahead
siya sa amin ng isang taon; na-accelerate kasi siya kaya naman mas nauna.
Nasa kanyang pre-med course na siya dahil ipu-pursue niya ang medicine
kahit pa nung una ay gusto sana ni tito na sumunod ito sa yapak niya—
mag-manage ng kanilang kompanya. Masyadong matalino si Lucas, kahit
mga higher years ay nasasabayan niya. Minsan napatatanong si Tita Sam
kung normal pa ba ang anak niya.
"Cara, kay Kuya ka na lang sumabay mamaya pag-uwi, ha," bulong ni
Suzy sa akin. Kahit ang driver ay ayaw niyang marinig iyon.
Kumunot ang noo ko. "At saan ka na naman pupunta?" tanong ko.
"Susunduin ako ni Ken," bulong pa niya at kinikilig pa.
"Pag 'yan nalaman ng kuya mo, lagot ka na naman," suway ko sa kanya.
"Sus, kunwari ka pa. Solo mo naman si Kuya mamaya," asar niya at
tumili pa. Hindi pa siya nakuntento at tinusok pa ako sa tagiliran.
Nailing na lamang ako at itinuon ang atensyon ko sa may kalsada. Ilang
beses na kasing ginawa ni Suzy na iwanan kaming dalawa ni Lucas. Buong
akala niya ay sinasabay talaga ako nito sa pag-uwi pero ni minsan hindi
nangyari iyon.
"Basta hintayin mo na lang siya sa quadrangle. Alam mo naman 'yon,"
paalala pa niya.
Pareho naman silang matalino, ito nga lang si Suzy ay madalas atakihin
ng katamaran. Minsan nga sa mga quiz namin eh mas mataas pa siya sa
akin gayong hindi naman siya nag-review. Samantalang ako itong kulang na
lang ingudngod yung nguso ko sa libro ay hindi pa makapasa.
Gusto ni Lucas maging doctor. Sabagay, walang problema. Matalino at
mayaman siya kaya walang hahadlang para maging ganap siyang doctor.
Gusto ko rin sanang kumuha ng course related sa medical profession pero
maging si Lucas ay sinabihan akong wag nang magtangka pa dahil sigurado
raw na babagsak ako at sasayangin ko lang ang pera ng mga magulang niya.
Bata pa lang kami ay kinupkop na ako nina Tita Sam, at hindi nila ako
kailanman itinuring na iba.
Pagkatapos ng unang subject ay nakaramdam ako ng gutom ilang minuto
pagkaalis ni Suzy. Hindi ko tuloy natanong kung nakuha na niya yung
allowance niya kay Lucas. Kinuha ko ang wallet ko at nakitang kulang
isang daan na lang ang laman n'on. Last week pa kasi ito na allowance.
Minsan kasi ay hindi ko nakukuha yung allowance ko kay Lucas. Ang
sungit kasi niya, iaabot na lang sa akin, kung ano-ano pa ang sasabihin.
"Anong pwede kong mabili rito?" Pamomroblema ko. Dito pa naman sa
cafeteria namin ay kulang na lang ginto ang kainin mo para masabi mong
worth it yung binayaran mo.
Nagbilang ako ng barya nang may tumabig sa akin. Nahulog ang mga
barya ko dahil sa nangyari. "Ang laking harang kasi," inis pang sabi ni
Lucas. Akala mo talaga may nagawa akong kasalanan sa kanya.
Hindi na lang ako kumibo at lumuhod para pulutin ang mga barya ko.
"Nag-text si Suzy sa akin na isabay raw kita. Ilang beses ko bang sasabihin
sayong wag mong utusan yung kapatid ko," reklamo niya.
Tiningala ko siya. "Wala akong inuutos," depensa ko.
Hindi ito nagpakita ng kahit anong emosyon. Yumuko na lang ulit ako
para pulutin ang natitirang barya. "Excuse..." sabi ko nang makitang may
limang piso na naaapakan siya.
"Lucas..." tawag ko sa kanya nang hindi man lang ito gumalaw.
"Hanggang kailan ka ba kailangan supportahan ng pamilya ko? Eh ang
sarap ng buhay mo, ah! Wala kang iniintindi. Libre lahat sa 'yo kaya ka
lumalapad, eh!" pang-iinsulto niya sa akin. Nasaktan ako pero nasanay na.
Araw araw naman 'yan, eh.
Hindi ko siya pinansin. Pinilit kong dukutin yung limang piso sa ilalim
ng sapatos niya kahit mahirap. "Alis nga diyan." Bahagya niyang pagtulak
sa akin saka niya inangat ang paa niya bago sipain yung pera ko kung saan.
Naawa ako para sa aking sarili. Pero wala naman akong magagawa, totoo
naman lahat ng sinabi niya.
Hindi ibinigay ni Lucas ang allowance ko para sa buwan na ito. Wala na
talaga akong pera, buti na nga lang may alkansya ako. Nabasag ko na iyon
nung nakaraang araw, 'yon ang sumuporta sa pang-araw-araw ko. Matagal
pa ang susunod na buwan para sa allowance na naman. Hindi pwedeng
tumunganga lang ako.
Ayoko namang humingi ng extra kina Tita Samantha. Kahit sinabi nito na
kung kukulangin kami ay wag mahihiyang magsabi sa kanila.
"Saan ka?" tanong ni Suzy sa akin nang magpaalam ako sa kanyang
hihiwalay ako sa kanya nung mag-uwian.
"Gagawa kami project ng mga classmate ko. Ako na lang uuwi mag-isa,"
paalam ko rito.
Balak kong mag-apply kahit sa fastfood o kahit casier sa mga grocery.
Nahihiya na rin naman kasi ako na kina Tito Luke at Tita Samantha. Kahit
wala akong narinig na kahit na anong reklamo mula sa kanila ay alam ko
naman at naiintindihan ko ang sinasabi sa akin ni Lucas.
Nilakad ko ang halos tatlong kanto bago makarating sa hilera ng mga
fastfood at maliliit na tindahan. Punuan karamihan dahil maraming nagwo-
working student.
Napagpasyahan kong ituloy na lang ang paghahanap ko bukas
pagkatapos ng klase. Ayokong gumastos kaya naman sinubukan kong
maglakad. Sa kalagitnaan ng paglalakad ko ay may humintong kulay itim
na Mustang sa gilid ng kalsada at kaagad itong bumusina. Alam ko kung
kanino iyon.
"Lucas..." tawag ko sa kanya.
"Ang alam ni Mommy kasama kita pauwi. Pag tinanong ka mamaya,
sabihin mo sinabay kita," utos niya sa akin na kaagad kong tinanguan.
Nadismaya na naman tuloy ako. Akala ko naman ay isasabay na rin niya
ako. Bago pa man ako umalis ay tinawag niya ulit ako. Nagulat na lang ako
nang binato niya ako ng pera, nahulog iyon sa lupa.
"Oh ayan, pamasahe," mayabang na sabi niya bago pinaharurot ang
kanyang sasakyan palayo sa akin.
Napabuntonghininga na lamang ako. Pikit mata kong pinulot ang perang
ibinato niya.
Chapter 2
Nagkakatuwaan silang lahat sa may student lounge. Para itong open cottage
kaya naman libreng libre ang mag-ingay. At wala rin namang susubok na
sumita sa kanila dahil sina Tito Zach ang may-ari ng university. Wala ring
palag ang iba sa kung ano ang gustong gawin nina Zeus at Zafara na mga
anak nito.
"Iba na naman, brad!?" kantiyaw ni Mikhael sa kuya niyang si Kuya
Matthew.
Mayabang na ngumisi ito sa kapatid at nagkibit-balikat. "Ilugar mo nga
'yang pambabae mo, Matthew. May kapatid kang babae," suway sa kanya ni
Ken. Manang mana ito sa amang si Tito Kervy.
Ramdam ko naman ang pinipigilang kilig ng katabi kong si Suzy. "Ang
galing talaga ni Ken, 'no?" pagbida niya sa akin.
Tinanguan ko siya. "Oo, magaling. Wala kasing-sakit," pang-aasar ko na
kaagad din naman niyang ikinasimangot bago ako hinampas sa braso.
Natawa na lamang ako bago ko muling binalingan ang assignments ko.
Buti pa ang mga kasama ko ngayon, walang problema sa pag-aaral.
Palibhasa ay mga matatalino.
"Ate Zena, samahan mo kami sa mall, ha," sabi ni Kendall. Kasama niya
sina Tammarie at Zafara na kapwa graduating na sa high school. May
graduation ball kasi sila kaya naman kay Zena sila humingin ng tulong. Si
Zena ay kapatid nina Kuya Matthew at Mikhael.
"Sure, sweetie," malambing na sagot nito kay Kendall.
Muli kong sinuyod ang buong cottage. Nagkaroon tuloy ako ng
kakaibang pakiramdam. Pakiramdam na hindi naman dapat ako nandito sa
lugar na ito. Pakiramdam na hindi ako nababagay sa kanila. Kung titingnan
mo silang lahat, alam mong mga may sinabi sa buhay at hindi basta basta.
Sina Kuya Matthew, Mikhael, at Zena na mga anak nina Tito Matteo ay
halata mo ang pagiging ma-awtoridad. Sila yung tipo na hindi pinanganak
para utusan o pumangalawa sa kahit na sino. Sina Kenneth, Kendall, at
Keanu na anak ni Tito Kervy ay ganoon din, ngunit lamang lang sa kanila
lalong lalo na kay Ken yung matinong pag-uutak na para bang siya ang
tumatayong kuya ng lahat. Iniisip niya ang makabubuti para sa lahat,
walang maiiwan at wala ni isa sa kanila ang maaagrabyado.
Sina Thomas, Tammarie, at Theo na anak ni Tito Timothy ay lamang
naman pagdating sa pagiging reliyoso, nagmana raw kasi kay Tita Tine.
Sina Zeus at Zafara naman ay masyadong spoiled ni Tito Zach pero takot
sila sa salita nito. Ang magkapatid na Lucas at Suzy lang ang may
pagkakaiba. Naturingan pa namang kambal. Si Suzy mukhang mahaba haba
pa ang buhay, ewan ko na lang kay Lucas na lahat na yata ng problema ng
mundo ay makikita mo sa busangot niyang pagmumukha na hindi ko naman
malaman kung saan niya hinuhugot.
"Ito na ang pizza," anunsyo ni Ken na may dalang tatlong box ng pizza.
Natawa siya nang makitang hindi gumalaw ang tatlong pinakabata sa
amin dahil sa nalalapit nilang graduation ball. "Eat up, girls," yaya niya sa
mga ito.
"Hindi pwede, Kuya. Bawal kaming tumaba," pagtanggi ng kanyang
kapatid na si Kendall.
"No baby, eat," ma-awtoridad pero nasa lugar na sabi niya sa kapatid.
Tinawanan na lang ulit niya ang kapatid nang sumimangot ito.
"Kuya Zeus, kailangan ko rin bang kumain?" tanong ni Tammarie kay
Zeus na matagal na niyang crush.
"Pati ba naman pagkain mo poproblemahin ko pa?" masungit na tanong
ni Zeus dito.
"Si Kuya, ang sungit!" suway sa kanya ng kapatid na si Zafara.
"Wag mo ngang tanungin 'yang mga taong dala ang problema ng buong
mundo. Kumain ka na riyan, Tammarie. Hindi ka tataba sa isang slice lang,"
pangaral sa kanya ng kanyang Kuya Thomas.
"Suzy, here." Baling naman ni Ken kay Suzy sabay lahad ng box ng
pizza.
Ramdam ko na naman ang pinipigilang kilig ni Suzy. Mag-aangat na
sana siya ng kamay nang bigla na lang sumingit ang kararating lang na si
Lucas.
"Don't you dare eat pizza, Suzy Laine. Gusto mo bang lumapad?"
makahulugang tanong ni Lucas sa kapatid bago bumaling sa akin.
Napayuko na lamang ako. Lalo ko tuloy hindi naintindihan yung pinag-
aaralan ko.
Naiinggit tuloy ako sa kanila. They are all princesses, mga nag-iisang
anak na babae na may mga protective at mapagmahal na mga kuya. I was
once a princess too. Pero nawala lahat ng iyon nang mawala rin sina
mommy at daddy.
Halos lahat ng estudyante ay napatitingin sa aming gawi. Sino ba naman
kasing hindi makapapansin sa kanila. Pag magkakasama sila ay parang
nakita mo na yung pinakagwapo at maganda sa buong campus. Sikat pa ang
mga ito dahil sa excellence nila sa extracurricular activities nila.
Natigilan ako sa pag-iisip nang makatanggap ako ng text mula sa aming
class president. Wala kaming klase sa susunod na subject dahil wala ang
aming professor. Mabilis kong isinara ang librong kanina ko pa tinititigan.
Tamang tama dahil may kailangan akong lakarin.
"Saan ang punta mo?" tanong ni Suzy nang makita niyang nagmamadali
ako sa pag-aayos ng gamit.
"Gagawa lang ako ng project," palusot ko.
"Ikaw lang mag-isa?" tanong niya sa akin.
Medyo napahinto pa ako para siguraduhin ang susunod kong isasagot.
"Hindi, madami kami."
"Paano ka uuwi mamaya?" Siguradong madami pa siyang susunod na
mga tanong kaya naman kaagad na akong naghanda para umalis.
"Ako na lang mag-isa ang uuwi mamaya. Wag mo na akong hintayin,"
sabi ko pa.
Hindi na siya nakapagsalita pa kaya naman mabilis na akong nagpaalam
at umalis doon. Hindi ko na rin nagawang magsabi pa sa iba dahil abala
naman sila sa kanya-kanya nilang mundo.
"Cara!" sigaw na tawag ng aking kaklase.
Mariin akong napapikit. Isa rin kasi siya sa mga iniiwasan kong makita
sa school, kaya nga nakahinga ako nang maluwag kanina nung nag-text
yung class president namin na wala nang klase pero ito at magtatagpo pa rin
pala ang aming landas.
Matamis ko siyang nginitian para hindi niya mahalata na hindi ako
natutuwa sa pagkikita namin.
"Kailangan ko na nga palang kuhanin yung mga contribution niyo para sa
pagpapa-book bind natin. Dalawa na lang kasi kayong hindi pa
nagbabayad," kwento niya sa akin.
Ang bigat sa dibdib na kumuha ng pera sa aking wallet. Wala na akong
pera at wala rin yatang balak si Lucas na ibigay sa akin ang allowance ko
para ngayong buwan.
"Magkano nga ulit iyon?" nangingiting tanong ko sa kanya kahit kanina
ko pa gustong maiyak sa harapan niya.
"200 pesos," nakangiting sagot pa niya sa akin na para bang akala mo
piso lang ang hinihingi niya.
Saktong tatlong daan ang natira sa wallet ko. Huling pera mula sa
alkansya ko. "Ito, sorry kung ngayon lang," paghingi ko pa ng paumanhin
sa kanya.
"Okay lang. Sige, salamat, ha," paalam niya sa akin.
Halos lumupaypay ang balikat ko habang tinitingnan ko siya palayo sa
akin. Sayang yung 200 ko, kasya pa 'yon kahit tatlong araw pa.
Mangiyak-ngiyak ako habang tinatahak ang daan palabas ng university.
Doon ko nakita si Lucas na may kausap sa kanyang cellphone. Mukhang
importante pa nga dahil nakakunot na naman ang kanyang noo.
Sandali akong napahinto sa paglapit sa kanya nang makita kong may
lumapit na batang nanlilimos. Bumunot siya ng pera sa bulsa at ibinigay sa
bata. Sandali pa niyang inilayo ang phone para may sabihin sa bata. Kaagad
na naglakad ang mga paa ko palapit sa kanya. Sakto nung malapit na ako ay
kaagad na natapos ang kanyang tawag.
"Lucas..." tawag ko.
Kaagad nagbago ang kanyang mukha. Galit na naman at nakasimangot.
"Ano!?" iritadong tanong niya sa akin.
"Pwede ko na bang makuha yung allowance ko? Namumulubi na kasi
ako, eh. Ang daming bayarin, madaming project," kwento ko. Gusto ko kasi
sanang makipag-usap sa kanya nang parang normal lang, para yung
makikipag-usap ako kay Suzy at sa iba pa naming kaibigan.
Nginisian ako nito na para bang may mali akong nasabi at hindi niya
nagustuhan. "Matagal ka naman na talagang pulubi. Thanks to my mom and
dad, may bahay, nakakain, at nakapag-aaral ka ngayon," sumbat na naman
niya.
"Sisikapin ko namang bayaran lahat ng itinulong sa akin ng mga
magulang mo pag naka-graduate at nagkatrabaho na ako," sabi ko sa kanya.
Lalo itong napangisi. "Really?" Ramdam ko ang panunuya at
pangmamaliit niya sa akin.
"Kaya nga nag-aaral, eh. Bakit matalino ka na ba nung pinanganak ka?
Hindi naman, di ba?" laban ko sa kanya.
"Still, hindi ako katulad mong bobo. Naiintindihan mo ba 'yon?" madiing
sabi niya.
Natahimik ako. "Sige, kung hindi mo naman ibibigay sa akin yung pera,
wag na lang..." Tatalikod na sana ako pero nagulat ako ng kaagad niya
akong hinigit sa braso paharap sa kanya.
"Oh ayan. Dahil lang sa pera dadramahan mo ko, nakaiinis ka," inis na
sabi niya bago may inabot na pera sa akin at tinalikuran ako.
Napatingin ako sa paligid. Maraming nakatingin pero wala naman akong
magagawa kundi ang pulutin ang ilang nahulog na pera.
Ang pakitunguhan ako nang maayos ay parang isang napakalaking
kasalanan para sa kanya. Hinding hindi niya gagawin.
Sobra pa sa allowance namin ang nakuha ko mula sa kanya. Pero hindi
pa rin ako titigil na makahanap ng part-time job. Muli akong nagbakasali sa
nakahilerang mga fastfood chain hindi naman kalayuan sa aming university.
Hindi rin kasi pwedeng doon ako malapit sa eskwelahan dahil baka
mamaya niyan ay makita ako ni Suzy at mabanggit kina tita.
"Kung ganoon, saan mas applicable ang schedule mo?" tanong ng branch
manager ng pinasukan kong fastfood.
"Pwede po tuwing hapon, alas tres naman po ang pinakamatagal kong
klase at tuwing Martes at Biyernes lang 'yon. Sa ibang araw ay ala una,
tapos na po ang klase ko," paliwanag ko rito.
Napatango ito. Muli niyang tiningnan ang form na sinagutan ko kanina.
"Sige, pwede ka nang magsimula sa Lunes," sabi niya na ikinatuwa ko.
Thursday pa lang naman ngayon, may ilang araw pa ako para
makapaghanda.
Nang pauwi na ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Tita Samantha.
Tinatanong kasi ako nito kung nasaan na ako. Hindi kasi sila sanay na mag-
dinner pag hindi kumpleto.
Sinabi ko na lang na hindi ako makaaabot dahil marami pang kaming
ginagawa ng mga kaklase ko. Naintindihan naman niya iyon kaya
nakaramdam ako ng guilt dahil sa pagsisinungaling ko. Pero mas kinabahan
ako sa sumunod niyang sinabi sa akin.
"Sabihin mo kung uuwi ka na, i-text mo sa akin ang address. Ipasusundo
kita kay Lucas."
Nanlamig na kaagad ako sa ideyang iyon. Ilang beses ko ring sinabing
wag na lang at kaya ko naman pero ayaw niya dahil delikado na raw at
masyado nang gabi.
Dumrretso ako sa may convinience store sa labas ng exclusive village
nila. Doon na rin ako kumain ng dinner nang makaramdam ako ng gutom.
Cup noodles at tinapay na lang ang in-order ko. Kailangan kong magtipid,
may kailangan kasi akong bilhin.
Ilang minuto bago mag-alas nuebe ay nag-text na ako kay tita kung
nasaan ako. Sinabi ko na lamang na nadaan ako sa convenience store at
doon na lamang ako sunduin ni Lucas.
Umiinom ako ng juice nang makita ko ang pagdating ng kanyang itim na
Mustang. Huminto iyon sa aking harapan. Matalim niya akong tiningnan
pero imbes na lumapit sa akin ay dumeretso siya sa loob ng convinience
store.
Naghintay lang ako sa labas. Nagtagal ang tingin ko sa madilim na langit,
nakalulungkot lang dahil wala masyadong bituin.
Nang muli akong mapatingin sa convinience store ay nakita kong
nakapila na si Lucas sa may cashier. Matapos doon ay napatingin ako sa
magara niyang sasakyan. May sarili na kasing pera, nagtatrabaho rin siya sa
kompanya nila kaya naman bukod sa allowance ay may extra income siya.
Kaya nga kahit sino ay bilib pag nalamang ganoon siya. Napagsasabay niya
lahat kahit pa masyadong abala minsan sa pag-aaral.
Lumabas siya na may dalang ice cream. May hawak din siyang plastic at
nakita ko kaagad kung ano ang laman noon. Napkin.
"Meron ka ngayon?" tanong ko sa kanya. Sinubukan kong makipagbiruan
kahit alam kong medyo impossible.
Sumama na naman ang tingin niya sa akin. "Stupid! Kay Suzy ito."
Sandali niyang nilagay ang dalang plastic sa loob ng sasakyan bago
muling lumabas at humilig sa nguso ng kanyang sasakyan. Para siyang bata
kung kumain ng ice cream, walang pakialam sa mundo.
"Nasaan na yung pera ko? Ubos na?" pagbasag niya sa katahimikan.
Napanguso ako. "Akin na 'yon. Kasi binigay mo na, di ba? Ay oo nga
pala, binato mo na, di ba?" paalala ko sa kanya.
Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga. "Wag mo akong masagot nang
ganyan, Cara," seryosong suway niya.
Matagal siyang kumain ng ice cream kaya naman sinubukan ko ulit
makipag-usap sa kanya. Minsan lang ito.
"Death anniversary nina Mommy at Daddy bukas, pupunta ka ba? Pwede
bang sabay na tayo?" tanong ko sa kanya.
"At sino ka naman para isabay ko?" masungit na tanong niya.
"Hindi ba pwedeng kahit minsan ituring mo rin akong parang kapatid
mo? Tutal magkasama naman na tayong lumaki. O kung ayaw mo naman,
kahit kaibigan na lang."
Napaayos ito ng tayo at naglakad palapit sa akin. Nakaramdam tuloy ako
ng kaba. "At sino ka naman para utusan ako?" mapanuyang tanong niya sa
akin.
"Si Suzy lang ang nag-iisang kapatid ko, wala nang iba. At kung
hinihingi mo naman na ituring kitang kaibigan, asa ka pa! Mag-isip ka nga
Cara, ni hindi ko nga gustong nandito ka."
Chapter 3
"Cara anak, anong gusto mong meryenda?" tanong ni Tita Samantha sa akin
kinaumagahan nang labasin niya ako sa mga cottage sa tabi ng pool. Doon
ko naisipang mag-aral.
Midterms na namin this week kaya naman kailangan ko na talagang mag-
review nang maaga. Ayokong maghabol ng oras at mas lalo akong walang
matatandaan.
Nakangiti akong umiling. "Ayos lang po ako, Tita."
"May dalang blueberry cheesecake ang tito mo, dadalhan kita rito."
Muli akong umiling. "Ayos lang po talaga ako, Tita."
Tumango na lamang siya bilang pagsang-ayon. Aalis na sana siya nang
bumalik siya sa aking harapan. May nakalimutan yatang sabihin.
She handed me a new ATM card. "Nasa table mo ito sa room. Nakita ko
kanina nung nagpasok kami ni Manang ng mga bagong laundry. Baka kako
hindi mo napansin," sabi ni tita na hindi ko kaagad naintindihan.
"Po?"
"Kinuha na namin kayong dalawa ni Suzy ng ATM card para naman
hindi niyo na kailangang humingi pa kay Lucas ng allowance niyo and mas
safe ito. Tell me if kulang ha, wag kang mahihiyang magsabi," bilin pa niya.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi ni tita. Itong card? Allowance
ko? Tapos nanghingi ako kay Lucas. Bago sumakit ang ulo ko kaiisip doon
ay ibinalik ko na lamang ang buong atensyon ko sa binabasa kong libro.
Mula sa pagbabasa ay napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang
boses ni Lucas.
"Later, Mom."
Naka-swimming trunks siya, lalangoy na naman. Bigla na namang
nagbago ang mood niya nang mapansin niya na ang aking presensiya. Dahil
sa talim ng tingin niya sa akin ay nag-iwas na lamang ako ng tingin sa
kanya.
"Pumasok ka nga. I don't want you here," pagtataboy niya sa akin.
Napanguso ako. "Pero nauna ako rito, Lucas," mahinahong laban ko.
"Bobo ka bang talaga o talagang bobo ka lang?" Huh? Ano raw? Pareho
lang naman 'yon, ah?
Hindi pa siya nakuntento, dinuro pa niya ako. Wala sa sariling tinabig ko
ang kamay niya, kung saan-saan tumuturo, eh. "Wag ka nga, baka mamaya
ay manuno ka niyan," concerned na sabi ko sa kanya.
Nag-igting ang kanyang panga na para bang ano mang oras ay gusto niya
nang paliparin ang kanyang kamao sa kahit anong mang parte ng aking
mukha.
"Wala akong pakialam kung nauna ka rito, basta ang gusto ko ay umalis
ka," matigas na utos niya.
"Eh dito lang naman ako, ah. Para namang masyado akong nakaaabala sa
paglalangoy mo," laban ko pa.
Nanginig pa ang labi nito dahil sa sobrang panggigigil. "Matuto ka ngang
lumugar, Cara. Sampid ka lang dito, wala kang karapatan sa kahit na anong
sulok ng bahay na ito. Mahiya ka nga!" sumbat na naman niya sa akin.
Gusto ko na namang maiyak. Pero nakapapagod na rin naman. Natahimik
na lang ako at napayuko.
"Alis na!" sigaw pa niya dahil sa pagkainip.
"Anong aalis?" biglang singit ng kalalabas lang na si tita. May dala itong
tray ng pagkain.
"Ano na naman ba iyan Lucas?" tanong niya sa anak.
"Mom, ayoko siya rito! Kaya please, naman..." parang batang
pagsusumbong nito sa ina.
"Nauna si Cara dito, saka nag-aaral siya. Hindi ka naman niya maaabala
sa paglangoy mo, Lucas," paliwanag ni tita.
Kumunot ang noo nito na para bang may maling sinabi ang kanyang Ina.
"Why are you always like this, Ma? Ako ang anak niyo at hindi ang sampid
na 'yan," himutok niya.
Kita ko ang gulat at galit sa ekspresyon ni tita."Lucas, hindi ko na
nagugustuhan 'yang lumalabas sa bibig mo, ha," suway niya rito pero
ramdam mo pa rin yung pagiging mahinahon niyang tao.
"It's true, Mom. Palagi na lang kayong nakapabor sa ibang tao na hindi
niyo naman kaano-ano," laban pa ni Lucas.
Nasaktan ako. Masakit na marinig iyon.
"Look, anak, ikaw ang lalaki rito. Ikaw dapat ang mas higit na
nakaiintindi. You should also treat Cara as your sister, just like Suzy," ani
Tita Sam.
Napabuntonghininga si Lucas at nag-iwas ng tingin. Kulang na lang ay
sumabog ang kung anong tinitingnan niya ngayon dahil sa talim ng kanyang
tingin. Ganyan kagaspang ang ugali niya pero ni minsan hindi niya binastos
ang mommy niya, mahal na mahal niya ito.
Masyado siyang protective sa mga taong mahal niya. I wish, sana ako rin.
Sana sa akin din.
"Isa lang ang kapatid ko, Ma. Si Suzy lang."
Wala ng nagawa pa si tita nang umalis sa harapan niya ang anak para
ituloy ang paglangoy nito. Alanganing ngiti ang ibinigay ni tita sa akin nang
muli niya akong binalingan. "Pagpasensyahan mo na, anak, baka meron,"
natatawang sabi nito sa akin sabay lapag ng meryenda sa table ko.
Napangiti na lang din ako at tinanggap ang ibinibigay niya sa akin. "Sabi
ng Tito Luke mo kumain ka raw," natatawang sabi niya.
"Salamat po," medyo nahihiya pang sabi ko.
"Si Suzy walang ginawa kundi ang matulog."
Tumango na lamang ako. Kung matalino lang siguro ako kagaya nila ay
hindi ko na kailangan pang magsunog ng kilay rito ngayon. Tanging tunog
ng tubig na nanggagaling sa paglangoy ni Lucas ang aking naririnig.
Kumakain ako ng cheesecake habang paminsan-minsang nanonood sa
kanya.
Gustong gusto ko siyang pinapanuod lumangoy dahil naaalala ko sa mga
galaw niya sina mommy at daddy. Hindi nagtagal ay umahon na ito, kaagad
napako ang aking mga mata ko sa ganda ng kanyang katawan. Sabayan mo
pa ng pagtulo ng tubig na nagmumula sa kanyang buhok.
"Stop staring! Damn it!" matigas na suway niya sa akin kaya naman
napayuko ako pabalik sa aking mga handouts.
Kita ko pa rin sa peripheral vision ko ang kanyang ginagawa. Tinutuyo
niya ang buhok gamit ang tuwalya. Umupo rin siya sa isang beach bench
malapit sa pool bago inisang tungga ang kanyang juice.
"Kids, nagmemeryenda na ba kayo?" malakas na tanong ni Tito Luke na
kalalabas lang.
Sumimangot si Lucas dahil sa narinig."I'm not a kid, Dad!" iritadong sabi
niya rito.
"Your mouth, Lucas! I'll cut your tongue," suway ni Tito Luke dito kahit
alam naman niyang hindi matatakot si Lucas doon.
Lalo itong sumimangot at nag-iwas ng tingin sa ama. Ngumiti naman si
tito ng bumaling siya sa akin.
"Nagmeryenda ka na ba, Cara?" tanong niya at nakiupo sa loob ng
cottage kung nasaan ako.
"Opo, Tito," magalang na sagot ko rito.
Tumango ito bago muling binalingan ang anak para inisin. "Lucas, baby,
come here!" malambing na tawag niya rito.
"Damn it, Dad," inis na singhal ni Lucas.
Dahil doon ay mas lalong natawa si Tito Luke. Nakitawa na rin ako dahil
nakahahawa ang tawa nito. Bahagya lang siyang tumigil nang makita ang
paglabas ni Tita Sam.
"Luke, mag-grocery na tayo," yaya nito sa kanya.
"Come here, baby," tawag ni tito habang tinatapik ang katabing upuan.
Lumapit ito kay tito at tumabi sa kanya. Nagtagal ang tingin ni tita kay
Lucas nang mapansin nitong nakasimangot na naman ito.
"Ano na naman ang ginawa mo sa anak mo?" tanong niya, alam na
kaagad kung sino ang dahilan.
Napangiti si Tito Luke bago hinila si tita para mas lalong malapit sa
kanya. "I just called him baby... Ayaw niya," natatawang kwento nito.
Nakita ko kung paano niya hinalikan sa ulo si tita, puno ng lambing.
"Ikaw naman kasi, alam mo namang binata na 'yang anak mo, eh."
Their position is a bit intimate for me kaya naman nahihiya tuloy akong
tumingin sa kanila. Ang sweet nila.
"Ang bilis nga, eh," may halong lungot pang sabi ni tito.
Natawa si tita na para bang biglang may naalala. "Na-miss mo na bang
makipag-away sa ibang nanay para lang sa gustong laruan ni Lucas?"
Napangiti si tito. "Alam mo kung anong na-miss ko?" May bahid ng
pang-aasar sa boses nito.
"Ano?"
Ngumisi si Tito Luke at humilig para bumulong kay tita.
"Luke!" sigaw na suway ni tita sa kanya matapos ang bulong.
Tuwang tuwa si tito dahil sa naging reaction nito. "Mag-grocery pa
tayo!" sita ni Tita Sam.
"Sina Lucas na lang at Cara." Baling niya sa akin sabay kindat.
"Nagre-review si Cara," laban ni tita.
Mabilis kong isinara ang hawak kong libro. Wala namang kaso iyon sa
akin, gusto ko rin namang makatulong.
"Ayos lang po sa akin."
"See?" pagbida pa ni tito.
Alanganing napatingin si tita sa akin, may bahid ng pag-aalala sa
kanyang tingin. "Baka awayin na naman ni Lucas si Cara" sabi nito na kung
tingnan kami ay parang mga bata pa.
"Alam mo, mas maganda ngang palagi silang magkasama ni Cara para
naman maging close sila," suhestiyon ni tito.
"Sa tingin mo?" ani Tita
Nakangiting tumango si Tito Luke. Hindi nagtagal ay pumayag na rin si
tita.
"Lucas," tawag ni tito sa anak.
Tamad na naglakad si Lucas palapit sa amin. "What now?"
"Pagod na ang mommy mo. Mag-grocery muna kayo ni Cara," utos niya
rito.
"No way!" matigas na sabi niya.
Napaayos ng upo si Tito Luke habang nakaalalay naman sa kanya si tita.
"Anong problema roon, Lucas? Mamimili lang naman kayo."
Bumaling ito sa akin at sinamaan ako ng tingin. Iniisip niya yatang ako
ang nagplano nito, eh. Gusto ko lang namang makatulong. Gusto ko sanang
sabihing wala akong kinalaman doon pero hinayaan ko na lang. Tahimik na
lang akong yumuko.
"Sige na, Lucas. Kaunti lang naman ito," paglalambing ni Tita Sam sa
anak.
Wala nang nagawa si Lucas kundi ang mapairap na lang. "Give me a
minute," tamad na sabi nito bago kami iniwan doon para makapag-ayos.
Napangisi si tito bago muling hinigpitan ang yakap sa baywang ni
tita."Kaunting lambing mo lang talaga sa mga anak mo."
"Palagi mo kasing niloloko ang anak mo kaya tuloy inis sa 'yo. Pareho pa
naman kayong topakin," balik na pang-aasar ni tita sa asawa.
Batid kong maglalambingan na naman sila kaya para hindi maka-istorbo
ay nagpaalam na akong papasok na rin muna ako para makapag-ayos.
Pang-itaas ko lang ang pinalitan ko. Naka-maong akong shorts at kulay
gray na t-shirt. Kaunting suklay sa aking buhok at pulbos sa mukha ay
kaagad na akong bumaba sa may sala.
"Here's my card, Lucas," ani Tito Luke.
Dark pants at white t-shirt ang suot ni Lucas. Kahit simple ang kanyang
porma ay malakas pa rin ang kanyang dating.
Tamad siyang bumaling sa akin ng tuluyan akong makababa ng hagdan.
"Kailangan pa bang kasama to?" inis na tanong niya, tukoy sa akin.
"Pasalamat ka nga at sasamahan ka ni Cara," sabi ni tito sa kanya.
"Tsk. Nahiya naman ako," mapanuyang sabi niya at nauna nang lumabas.
"Alis po muna kami, Tito," paalam ko.
"Ingat kayo, lalo ka na. Don't worry, hindi ka naman kakainin niyang si
Lucas..." biro pa niya sa akin.
Nabuksan na ng guard ang gate, umaandar na rin ang makina ng kanyang
itim na Mustang. Pinagmasdan ko ito, hindi ko kasi alam kung kailangan ko
na bang pumasok. Napabalikwas na lang ako nang bumusina ito kasabay ng
pagbaba ng salamin sa binta ng passenger seat.
"What the hell are you waiting for!?" sigaw niya sa akin.
Sa pagkataranta ay mabilis akong pumasok doon. "Pa-importante,"
pagpaparinig niya.
Tahimik kami hanggang sa makalabas sa subdivision. Bubwelo pa lang
sana ako para magsalita nang kaagad na itong kumontra.
"Just fuckin' shut up," matigas na Ingles na sabi nito na damang dama
mo.
Pero makulit talaga ako. "Gusto ko lang naman sanang itanong kung saan
galing yung pera na ibinigay mo sa akin. Kanina ko lang kasi nalaman na
may sarili na kaming ATM card," malumanay na tanong ko.
"Ano naman ngayon sa 'yo?" tamad na tanong niya.
"Ibig sabihin ba, pera mo iyon?" tanong ko.
Napangisi siya. "Don't mind it. Barya lang naman 'yon. Hindi mahalaga,
parang ikaw," mapanuyang sabi niya at bahagya pa akong sinulyapan.
"Kung ganoon, salamat pala. Babayaran ko na lang..." Hindi ko na
natuloy ang sasabihin ko nang kaagad niya akong pinigil.
"Whoa... Anong ibabayad mo sa akin? Pera na nanggaling din sa mga
magulang ko? Ang kapal talaga ng mukha mo eh, ano?" pang-iinsulto pa
niya.
Mabilis akong napailing. Gusto ko sanang sabihing magpa-part-time job
ako pero hindi ko alam kung tama bang malaman pa niya. Baka kasi
mamaya ay akalain nitong nagpapaawa lang ako sa kanya.
Hindi na lang ulit ako sumubok na kausapin pa siya. Hindi naman ako
kailanman mananalo sa kanya. Lagi siyang may panlaban sa akin.
Naghanda ako sa pagbaba nang makapasok na kami sa parking space ng
mall nina Lucas. Sila ang may-ari ng mall na iyon at sa kanila ang
supermarket sa loob.
Ang mga guard at employee ay kaagad na nagbibigay daan sa kanya at
bumati. Ang kanyang magkabilang kamay ay nakapasok sa loob ng
kanyang bulsa na para bang kung sinong hari.
"Good afternoon, Mr. Jimenez. Ipaa-assist ko na lamang po kayo sa isa sa
mga staff," sabi ng isa sa mga employee na pinutol ni Lucas.
"No need. May kasama akong katulong," sabi niya sabay baling sa akin.
Chapter 4
"Okay po, Sir," paalam nung staff kay Lucas sabay alis.
Bumaling siya sa akin. "Ito ang listahan." Inilahad niya ito sa akin kaya
naman aabutin ko na sana nang kaagad niya binitawan iyon at saka
bumagsak sa lupa.
"Make it fast," masungit na utos pa niya.
"Yes, Sir," bulong ko sabay irap.
Mabilis kong itinulak ang push cart na dinala ng isa sa mga staff kanina.
Tiningnan ko ang listahan na kapupulot ko lang sa sahig.
Mga condiment and ilang ingredients lamang iyon. At ilang pang
personal hygiene.
"Gatas, kape, creamer, asukal..." basa ko sa listahan habang ibinabato ang
mga iyon sa may push cart.
Napaiktad ako nang bigla na lang suminghal si Lucas sa aking likuran.
"Bagal!"
Nakatingin ito sa kung saan habang kinakain ang hawak na hotdog on
stick. "Eh sana naman kasi tumutulong ka..." bulong ko sabay tulak ulit sa
push cart.
"May sinasabi ka?" masungit na tanong niya sa akin.
"Wala po, Senyorito," pilit na ngiting sagot ko, pero mukhang lalo siyang
nainis.
"Ako na nga. Umalis ka na nga riyan," sabi niya at tinulak ang push cart
palayo sa akin.
Hinayaan ko na lamang siya. "Hay naku, Lucas. Wag sanang mamatay ka
nang maaga dahil sa stress. Papakasalan pa kita" ramdam ko ang kilig
habang tinatanaw ang paglayo niya.
Alam ko namang hindi papayag iyon na makasama ako ng matagal kaya
naman naglibot na lang ako at sinadyang humiwalay sa kanya.
"Free taste," tagumpay na sabi ko sa mga nakahilerang stall.
Dinadala kasi kami dati ni Tita Samantha rito tuwing naggo-grocery siya.
Kaagad akong lumapit doon at tinikman ang mga ino-offer nila. Marami rin
naman ang tumitikim. Nakatusok lamang iyon sa toothpick.
"Hoy babae!" sigaw ni Lucas sa tapat mismo ng aking tainga.
"Aray naman," daing ko.
"Aalis na ako. Ano, papaiwan ka na rito? Mabuti nga siguro kung
gano'n," galit na sabi nito sa akin habang nakatingin sa toothpick kong may
hotdog.
Sinubo ko muna iyon bago siya nilagpasan. "E di aalis na," sabi ko sabay
punta roon sa limang plastick bag ng pinamili niya. Mabilis din talagang
kumilos ang isang ito. Pero feeling ko tinamad at nagpatulong na rin iyan sa
mga staff.
"Lucas..." Tatawagin ko na sana siya pero nakita kong nakatayo siya roon
at kumakain na rin.
Halos mangisay yung mga babae sa harapan niya pero mukha namang
wala lang sa kanya iyon.
"Lucas..." tawag ko na rito at sinadya ko pa siyang lapitan.
"What!?" galit na tanong niya sa akin.
"Akala ko ba uuwi na?" tanong ko.
"Pakialam mo ba? E di mauna ka na. Layas nga riyan," pagalit na sabi
nito at bahagya pa akong tinulak palayo sa kanya. Napatingin tuloy ako sa
mga babaeng kanina pa nagpapapansin sa kanya. Hindi ko alam kung nang-
aasar ba sila o ewan. Bahala sila riyan.
Wala na ang limang plastick ng grocery doon malamang ay nailagay na
nila sa sasakyan ni Lucas. Iba na talaga pag mayaman ka. Lahat pwedeng
gawin para sa 'yo.
"Salamat po," sabi ko sa isang staff nang siya mismo ang naglagay ng
mga pinamili namin sa compartment.
Hindi pa rin lumalabas si Lucas kaya naman naghintay pa ako.
Kuya Matthew Calling...
Kumunot ang noo ko sa pagtataka kung bakit siya tumatawag sa akin.
Hindi ko ito inaasahan.
"Hello..." bati ko.
Tahimik sa kabilang linya. "Hello, Kuya Matthew?" sabi ko ulit.
Hanggang sa narinig ko ang kanyang pagbuntonghininga. "Cara," tawag
niya sa akin.
"Ako nga po. May maitutulong po ba ako sa inyo?" tanong ko.
"Are you busy?" tanong niya.
"Hindi naman po," sagot ko kahit medyo nagtataka pa rin ako.
Matagal na natahimik ang kabilang linya. "Kuya Matthew?"
Sinigurado ko pa kung on call pa siya bago ko siya muling tinawag. Saka
lang ulit siya nagsalita.
"Can I ask you out for dinner?"
Hindi kaagad ako nakapagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko
hanggang sa halos mapatalon ako nang biglang bumusina ng matagal si
Lucas. Ni hindi ko namalayang nandoon na siya.
Napasigaw ako dahil sa gulat. Nang tumingin ako sa kanya ay nakangisi
pa ito. Halatang natuwa dahil sa naging reaction ko.
"Pasok!" utos niya sa akin kaya mabilis akong pumasok sa kanyang
sasakyan.
Isusuot ko na sana ang seatbelt nang maalala kong kausap ko nga pala si
Kuya Matthew kanina. Huli na nang tingnan ko ulit ang phone ko. Naka-
end na ang call.
Tahimik kaming dalawa buong biyahe. Pagkadating sa bahay ay mabilis
akong bumaba. Nakaabang na kaagad ang mga kasambahay para kuhanin
ang mga pinamili namin.
"Cara!" tawag sa akin ni Suzy. Nasa may garden siya at kumakain ng ice
cream.
Dumeretso ako papunta sa kanya. "Uy, nag-date sila ni Kuya," pang-
aasar niya.
"Hindi ah..." pagtanggi ko.
"Ang sakit ng puson ko. Tinatamad tuloy akong pumasok bukas."
Ngayon alam ko na kung bakit kumakain siya ng ice cream eh hindi
naman siya mahilig sa matatamis.
Nilingon ko siya nang maalala ko si Kuya Matthew. "Paano pag niyaya
ka ng lalaking mag-dinner?" tanong ko.
Nakita ko bigla ang excitement sa mukha niya. "Niyaya ka ni Kuya?"
"Hindi ah!"
Kumunot ang noo niya."May ibang nanliligaw sa 'yo?" Ramdam kong
hindi niya gusto ang ideyang iyon. Number one fan daw kasi namin siya ni
Lucas.
"Wala." At impossible namang may magkagusto sa akin lalo na si Kuya
Matthew.
Tumikhim siya. "Dinner means date."
Napaawang na lang ang labi ko. Ni hindi na ako nakasagot pa. Hindi
naman siguro ganoon ang intensyon ni Kuya Matthew. Impossible.
Naging maingay ang hapag kainan kinaumagahan dahil sa kambal.
"Papasok ako mamayang hapon, Kuya," laban ni Suzy.
"Wag na. Pareho lang 'yon. You better rest for now" payo nito sa kapatid.
"Your Kuya is right, princess. Rest for today," pagsang-ayon ni tito.
"Kung gano'n, isabay mo na si Cara, Kuya," suhestiyon ni Suzy. Ayan na
naman siya sa pang-aasar sa amin.
Nakisali rin si Tito at ibinaba pa ang hawak na diyaryo. "Tama, isabay
mo na si Cara."
"No way," inis na sabi ni Lucas. Mabilis siyang tumayo at umambang
aalis na. Ayaw niya talaga.
"I'm going," paalam niya.
Wala nang nakapigil pa sa kanya nang tuluyan na siyang naglakad
palabas.
"Come on, Cara. Sundan mo na." ani Tito Luke.
Sinunod ko ang sinabi niya dahil sa pagkataranta. Saktong paglabas ko
ay nakalabas na rin ang kanyang Mustang.
"Lucas!" tawag ko pa. Pero huli na.
Nilakad ko na lamang ang daan palabas ng malaking subdivision. Doon
ay sumakay na ako ng jeep papuntang university.
Pagkarating sa school ay sinalubong ako ng bati nina Kendall, Tammarie,
at Zafara. Nagpaalam din kaagad ako sa kanila para dumeretso sa cafeteria
at bumili ng tubig.
Pagkabalik ko ng student cottage ay sinalubong nila ako ng tanong kung
bakit wala si Suzy. Sinabi ko ang dahilan, masama ang pakiramdam dahil sa
kanyang dysmenorrhea.
"Anong oras klase mo?" tanong ni Zena sa akin.
"Mamayang 11:30 pa."
Lumaki ang ngiti niya. "Can I ask for a favor?"
"Sige, ano 'yon?"
Nagpatulong si Zena sa akin para sa nalalapit na grad ball. Isa siya sa
mga organizer ng event. Nang dumating ang kapatid na si Mikhael ay
nilambing pa niya ito. Nag-request siya ng meryenda para sa aming dalawa
na hindi naman tinanggihan ni Mikhael. Matapos sabihin ni Zena kung ano
ang gusto niya ay umalis na rin ito.
Nagpapatulong siya sa kung anong magandang idea para sa design ng
magiging invitation. Nasa kalagitnaan kami ng brain storming nang biglang
dumating si Kuya Matthew.
"Here's your order," nakangiting sabi niya sa amin pero mas nagtagal ang
tingin niya sa akin.
May klase na si Mikhael kaya naman siya na ang nagdala nung meryenda
para sa amin.
Ngayon lang ako nailang sa presensiya ni Kuya Matthew. Hindi ko tuloy
magawang suklian yung mga tingin at ngiti niya sa akin. Nahihiya ako.
Mas lalong umingay ang cottage nang dumating ang iba pa.
"Come on, Kuya Ken. Isang game lang!" kantiyaw nina Zeus at Thomas
dito.
"Next timem guys. I need to fetch Keanu sa piano class," pagtanggi nito.
Napadaing na lang ang dalawa dahil sa pagtanggi nito.
"Excited ka na ba sa retreat next week?" tanong ni Zena sa aking kaya
naman nawala ang atensyon ko kina Zeus.
Tipid akong ngumiti. "Medyo."
Napagdesisyunan kasi ni Tito Matteo and friends na once a year ay
magkaroon kami ng retreat. Sa isang retreat din kasi nagkakilala sina Tito
Matteo at Tita Zyrene. We could at least reconcile daw.
"Sabi ni Tito Kervy, Bulacan daw. Tinatakot nga kami, eh. Liblib na lugar
daw iyon at walang signal kaya useless magdala ng phones and gadgets,"
kwento niya.
They'll be dead. Ito pa naman ang mga taong hindi mabubuhay nang
walang connections. Excited na tuloy akong makita ang mga busangot
nilang mukha pagdating ng retreat.
"Hindi naman ganoon kaganda," sabi ni Kendall pagkarating nilang tatlo.
Best friend talaga ang tatlong ito. "Pwede na rin!" hiit ni Tammarie.
"I think she will stay here for good though," ani Zafara.
Napansin din ni Zena ang pinag-uusapan nila kaya nagtanong na siya,
"Anong tea?"
"Amiella Cassandra Viazo," sagot ni Kendall.
Nagtaas ng kilay si Zena. "The Vogue mag featured model?"
paninigurado pa niya.
Halos hindi ko masabayan ang pinag-uusapan nila. Sila lang naman kasi
ang kilala ko sa school, wala ko masyadong kilalang ibang student.
"Everyone is fond by her presence..." pahayag ni Zafara.
Biglang nanlaki ang mata ni Kendall. "Please, Ate Zena. Don't tell me
she's invited sa prom!"
Nagkibit-balikat ito. "We'll see, baby. Hindi natin alam kung anong plano
ng ibang organizers," sagot nito.
Bumagsak ang magkabilang balikat ni Kendall. Nawala lang ang
atensyon ko sa kanya nang magsalita si Zena.
"Ito na pala si Doctor Lucas."
He arrived with his usual look. Matalim na naman ang tingin nito sa akin.
"I want water..." sabi niya.
Ako lang ang pumansin sa kanya dahil busy ang iba. "Buy me some,"
utos niya.
"May ginagawa ako," laban ko.
Tumaas ang isang sulok ng labi nito. "Uutusan ka lang, ganyan ka? Wala
pa nga iyan sa mga naitulong..." Hindi ko na siya pinatapos, kaagad akong
nagpaalam kay Zena para bumili.
Susumbatan na naman niya ako. Bakit kaya hindi na lang niya ako
deretsuhin at sabihing magkatulong na lang ako sa kanila para mabayaran
yung lahat ng nagastos ng mga magulang niya sa akin. 'Yon naman yata ang
plano niya ngayon—ang gawin akong katulong.
Maingay sa loob ng cafeteria. Pero iisa lang ang center of attraction ng
lahat.
"That's Amiella, right? Ang ganda niya talaga," sabi ng isang lalaki.
Kahit ako ay napatulala sa kanyang ganda. She had this shoulder lenght
hair. Mas lalo lang n'on pinakikita ang ganda ng hugis ng kanyang mukha.
She's petite in a sexier way, maputi at makinis. Matangos din ang ilong.
Binili ko ng tubig si Lucas. Hanggang paglabas ng cafeteria ay hindi rin
maalis ang tingin ko sa bagong babae.
"Someone is happy!" malakas na sambit ni Kuya Matthew na sinabayan
pa nina Zeus at Thomas.
"Shut up," tamad na suway ni Lucas.
Hindi pa ako tuluyang nakapasok sa cottage ay narinig ko na naman ang
matunog na pangalan. "Amiella Cassandra Viazo is back..." ani Thomas.
Humakbang ako nang kaunti, napatingin tuloy sa akin si Kuya Matthew.
Hindi ko alam pero mas lalong lumaki ang ngisi niya habang nakatingin sa
akin.
"Lucas Eion Jimenez' first love," sabi niya pa.
Mabilis na naghiyawan sina Zeus at Thomas. Nabitawan ko tuloy ang
hawak kong mineral water. Wala akong alam na ganito.
Chapter 5
Gusto kong umiyak habang naglalakad ako pauwi sa bahay. Bata pa lang ay
crush ko na si Lucas pero ni minsan hindi ko narinig ang tungkol kay
Amiella. Ngayon lang.
Tahimik ang buong bahay kaya naman dumeretso na lang ako sa aking
kwarto. Doon ako tuluyang naiyak nang pagmasdan ko ang huling family
picture na meron ako. Sana kasi hindi na lang ako naiwan.
(Flashback)
"Cara, don't go near the pool," paalala sa akin ni mommy.
Tinanguan ko siya habang kumakain ng aking meryenda. Nag-angat ako
ng tingin nang makita ko ang bagong dating na student nina mommy.
"Hi Lucas," pagbati ni mommy sa kanya.
Kasama niya ang kanyang parents at isang babaeng kamukha niya.
Kambal sila. Nang ilibot ni Lucas ang kanyang paningin ay napatingin siya
sa akin kaya naman nakaramdam ako ng kung ano.
"Hi," nakangiting bati ko sa kanya at kumaway pa.
Tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa bago ako inirapan. Ang sungit
naman ni pogi!
Sinamahan siya ni daddy papunta sa locker room nang umalis na ang
parents niya.
"Mommy, new student?" tanong ko kahit alam ko naman na ang sagot.
"Yes, baby, si Lucas."
Mas lalong lumaki ang ngiti ko. Kahit apleyido tunog gwapo. "Jimenez."
"Cara Jimenez," kinikilig pang sabi ko bago muling kumagat sa aking
sandwich.
Hindi nagtagal ay lumabas na si Lucas suot ang kulay blue niyang trunks.
Hindi naalis ang tingin ko sa kanya. Hanggang sa lapitan ako ni daddy.
Ipakikilala niya raw ako rito.
"Come, ipakikilala kita kay Lucas."
Binitawan ko ang hawak kong sandwich. Natuwa pa ako sa suot kong
pink floral swimsuit.
"Hi Lucas, this is Cara. Anak namin siya," ani daddy. Sobrang laki ng
ngiti ko sa kanya.
"Hi Lucas!" sabi ko sabay lahad ng kamay.
Naningkit ang mata nito. Hanggang sa maalala kong natanggal ang
ngipin ko sa gitna.
"May test ba riyan sa bibig mo?" masungit na tanong niya.
"Ha eh, bakit?" pagpapa-cute na tanong ko pa. Pick up line ba ito?
"Eh kasi naka-one seat apart 'yang mga ngipin mo, eh," poker face na
sagot niya.
Gusto kong mangiti pero mukha namang pang-aasar 'yon, eh. "Nang-
aasar ka ba?" tanong ko.
"Ano sa tingin mo?" pagsusungit niya.
Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko alam, eh," nakangiting sagot ko na mas
lalong niyang ikinainis.
"Stupid," akusa niya sa akin sabay alis.
Naglakad siya sa gilid ng pool kaya naman sinundan ko siya. Habang
naglalakad ay hindi maalis ang tingin ko sa kanyang may kalakihang pang-
upo. Fluffy.
"Alam mo bang favorite ko yung mamon," kwento ko.
"No one cares," tamad na sabi niya.
"Matanda ka na ba? Para kasing hindi ka bata, eh," puna ko.
Sinimangutan niya ako. "Ikaw, tanga ka ba? Para kasing wala kang alam,
eh," laban niya.
Hindi ko na lang pinansin, bagkus ay nginitian ko pa siya. "Pwede tayong
friends?" tanong ko.
Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago niya ako inirapan at
tinalikuran. Dahil sa pagkabigla ay nahawakan ko ang pwet niya.
"Fluffy!" sabi ko pero ganoon na lamang ang gulat ko nang sumigaw ito.
"Leave me alone!" sigaw niya bago ako itulak sa pool.
"Mommy!" sigaw ko. Hirap kong sinigaw ang pangalan nila ni daddy.
Both parents ko ay swimming coach pero ako, I can't swim.
Si daddy ang tumalon sa pool para iligtas ako. Mahigpit niya akong
niyakap nang mahawakan niya ako.
"She touched my butt..." pahayag ni Lucas.
Kinulong ng malalaking palad ni daddy ang magkabilang pisngi ko.
"Everything's fine now," pag-aalo niya sa akin.
Napatango na lamang ako habang habol pa rin ang aking hininga.
"My Mom told me not to hurt a girl, but this one is kind a weird." Turo ni
Lucas sa akin.
"I'm sorry dahil sa ginawa ni Cara sa 'yo," ani Daddy kahit ramdam kong
gusto niyang pagalitan ito. Kasalanan ko naman talaga.
"It's fine," sagot ni Lucas na nakapamaywang pa.
Hinatid ako nina daddy at mommy sa locker room para makapagbihis.
"Daddy, pwede bang si Lucas na lang ang maging boyfriend ko?" tanong ko
na ikinatawa nilang dalawa.
"You're too young for that, Cara," sagot ni Mommy.
"Eh, paglaki ko po?" pamimilit ko.
Ginulo ni daddy ang buhok ko. "Alright, ipakakasal kita kay Lucas
paglaki mo," sabi sa akin ni daddy para lang tumigil na ako.
Hinalikan ni daddy ang ulo ko. "Kung saan ka sasaya, Cara," pagsuporta
niya.
(End of flashback)
Naalimpungatan ako nang makarinig ako ng malakas na hampas ng
tubig. Palubog na ang araw nang mapatingin ako sa may bintana. Lumapit
ako sa may bintana at nakumpirma kong lumalangoy si Lucas. Kita ko ang
galit sa bawat paghampas ng tubig dahil sa mararahas niyang galaw.
Mas lalo akong nag-alala nang makita kong may ilang can ng beer sa
gilid ng pool. Hindi na ako nagdalawang-isip pa at bumaba na para
puntahan siya. Naka-uniform pa ako. Saktong paglabas ko ay siyang pag-
ahon ni Lucas.
"Nakainom ka?" nag-aalalang tanong ko.
"Pumasok ka. Ayaw kitang makita rito," pagtataboy nila.
Hindi ako sumunod, mas lalo pa akong lumapit sa kanya."Pero bawal
'yan, delikadong lumangoy nang nakainom. Baka kung anong mangyari sa
'yo," pag-aalala ko.
"Ano bang pakialam mo!? Sabi ko umalis ka!" sigaw niya.
"Nag-aalala lang naman ako sa 'yo."
"Wala akong pakialam!" sigaw pa rin niya.
Lumayo siya sa akin para kumuha na naman ng isang can ng beer.
Lumapit ako para subukang kuhanin iyon nang bigla siyang mag-burst out.
"Sabing lubayan mo ako!" galit na sigaw niya.
Nakaramdam ako ng takot pero hindi pa din ako tumigil.
"Akin na 'yan, Lucas!" sabi ko at sinubukang agawain ang beer sa kanya.
Nakipag-agawan ako sa kanya kahit paulit-ulit niya akong tinaboy.
Hanggang sa hindi sinasadyang naitulak niya ako sa pool dahil sa pag-
aagawan namin.
"Tulong!" hirap na sigaw ko dahil sa tubig.
Paulit-ulit akong sumigaw kahit pa halos makainom na ako ng tubig sa
pool.
"Daddy! Mommy!" tawag ko sa mga ito. It's like deja vu.
Hindi ko na natuloy ang sumunod kong sigaw nang kaagad kong
naramdaman ang pagpulupot ng isang matigas na braso sa aking baywang.
Wala akong nagawa kundi ang maubo at maghabol ng hininga pagkaahon
sa pool. "Damn it!" galit na hiyaw ni Lucas sabay hampas sa tubig.
Mabilis siyang umahon sa pool at padabog na pumasok sa loob ng bahay.
Tahimik na lamang akong umiyak at tinulungan ang aking sarili.
"Cara, anak," malambing na paggising ni Tita Sam sa akin.
"Tita," sambit ko. Naramdaman ko kaagad ang pagsakit ng ulo ko nang
sinubukan kong gumalaw. Mabigat ang aking pakiramdam.
"Ginigising kita kagabi para maghapunan pero ang himbing ng tulog
mo," kwento niya.
Pagkaakyat ko kagabi sa kwarto ay nagbalot lamang ako ng tuwalya sa
katawan at nakatulog nang ganoon. Natuyo na rin pala ang basa kong damit
sa aking katawan.
"Nilalagnat ka," nag-aalalang sabi niya at nag-panic na.
Napailing ako. "Ayos lang po ako."
Mariin siyang umiling. "Wag ka na lang pumasok," suhestiyon niya.
"Hindi po pwede, Tita. May reporting po kami ngayon," sabi ko at pinilit
kong bumangon kahit napakasakit ng ulo at buong katawan ko.
"Pero, Cara..."
Nginitian ko siya kahit mahirap. Nanghihina ako pero gusto kong
mapanatag si tita. "Ayos lang po ako. Uuwi po ako pag hindi ko na kaya."
Sandali itong natahimik saka sumang-ayon kahit halatang labag sa
kanyang loob. "Sige at patitingnan tingnan kita kina Suzy at Lucas."
Nag-half bath lang ako dahil sa ginaw. Nagsuot lang din ako ng kulay
gray na cardigan para maibsan kahit papaano ang lamig.
Aligaga si Tita Sam sa akin nang nasa hapagkainan na kami. Wala siyang
ibang inisip kundi ang kailangan ko.
"Namumula at sobrang dry ng lips mo. Mataas talaga ang lagnat mo, ah,"
puna ni Suzy, nag-aalala rin.
Hindi ako nakapagsalita, muli lang bumaba ang tingin ko sa aking plato.
Wala rin akong ganang kumain. Napabalikwas ako nang hampasin ni Lucas
ang lamesa.
"Mommy, pwede ba, don't stress yourself para sa kanya."
Buti na lamang at wala si Tito Luke. Kung nagkataon kasi ay
mapagagalitan na naman ang isang ito.
"Lucas, kung ikaw o si Suzy man ang magkaganito, aasikasuhin ko rin
kayo. Let me do this for Cara," sagot ni tita.
Kahi hindi ko tingnan si Lucas ay ramdam ko na ang tingin niya sa akin.
Iniisip siguro niyang pa-importante na naman ako.
"Kuya naman..." suway sa kanya ni Suzy.
Naunang umalis si Lucas. Hindi pa rin mawala ang pag-aalala ni Suzy
kahit nasa biyahe na kami papasok. Panay ang paalala niya sa akin na
tawagan siya kaagad pag hindi ko na kaya.
Nakayuko ako sa armrest habang hinihintay ang pagdating ng prof
namin. Kailangan kong mag-report dahil naghahabol din ako ng grades.
Nanginginig ang tuhod ko habang nilalakad ang distansya ng isang open
cottage sa likod ng building namin. Class hours pa kaya naman wala
masyadong estudyante sa labas. Nagpaalam ako sa prof namin pagkatapos
kong mag-report na pupunta ako sa clinic. Pero pagbukas ko pa lamang ng
pinto roon ay kaagad na akong gininaw.
"Cara?" tawag sa akin.
Hindi ko nagawang tingalain ito. Sobrang bigat ng aking ulo.
"Cara, what happened?" nag-aalalang tanong niya.
Hindi ko kaagad nabosesan, hanggang sa nagtagal ay nakilala ko na siya.
Si Kuya Matthew.
"Kuya Matthew," tawag ko para makasiguro.
"May sakit ka?" nag-aalalang tanong niya.
"Opo."
Nakaramdam ako ng pagkailang nang maramdaman ko ang hawak niya
sa aking ulo. Kahit nakayuko ako ay sinubukan niya pa ring hawakan ang
noo ko. Narinig ko pa ang pagmumura niya nang makumpira iyon.
"Ayos lang po ako." Ayokong mag-alala rin siya.
"Wait, ibibili kita ng makakain," paalam niya sa akin. Hindi ko na siya
nagawang pigilan dahil sa aking panghihina.
Hindi ko alam kung gaano katagal siyang nawala. Naramdaman ko na
lang ang pagdating niya at pagtawag niya sa akin.
"Kumain ka muna para makainom ka ng gamot," marahang sabi niya.
Dahan-dahan akong nag-angat ng ulo. Ramdam ko na rin ang pagsusugat
ng labi ko dahil sa sobrang pagka-dry.
Muli niyang sinalat ang leeg ko at napa-tsk dahil sa init n'on.
"Thank you po," naluluhang sabi ko.
Gusto niya akong ngitian pero hindi maalis ang kanyang pag-aalala.
"Here, susubuan kita." Nagulat ako at sinubukan siyang pigilan pero hindi
siya nagpapigil.
"Kaya ko po."
Napaiwas ito ng tingin. Uminom muna ako ng tubig para mabasa ang labi
kong sobrang dry.
"Thank you po ulit dito," sabi ko. Binilhan niya ako ng maiinit na sopas
at sandwich pa.
"Wala iyon," nakangiting sabi niya sa akin. Nanigas ako sa kinauupuan
ko nang hinawi niya ang ilang hibla ng buhok na humaharang sa mukha ko.
"Magpagaling ka, ayokong ganyan ka." Deretso ang tingin niya sa akin.
Ramdam ko ang sinseridad doon.
Muli ko siyang nginitian at tumango. Itinuon ko na lang ang buong
atensyon ko sa pagkain kahit nakaiilang dahil nakatutok talaga siya sa akin.
"After that, I'll take you home," sabi niya.
"No need, ako na," biglang singit ng nakasimangot na si Lucas.
"Wag na, Lucas. Ako na," laban ni Kuya Matthew.
Hindi ito pinansin ni Lucas, matalim ang tingin sa akin. "Tumayo ka na
riyan, tara na," malamig na utos niya.
"She can't walk. Nakikita mo namang nanghihina pa siya," suway ni
Kuya Matthew sa kanya.
Hindi ito nakinig. Hindi pa siya nakuntento at nilapitan pa ako. Marahas
niyang hinatak ang kamay ko patayo.
"Aray," mahinang daing ko. Masakit iyon.
Wala siyang pakialam. Itinuloy niya ang marahas na paghila sa akin.
"Lucas, masakit," daing ko.
"Wag kang mag-inarte!" suway niya sa akin sabay hila.
Hindi ko nakitang may dalawang hakbang pala roon kaya tuloy nasubsob
ako sa lupa nang wala sa oras.
"Tangina, Lucas!" galit na sigaw ni Kuya Matthew sa kanya.
Chapter 6
Umiyak na lang ako sa loob ng locker room matapos ang tagpong iyon.
Hindi ko alam kung bakit nasabi iyon ni Lucas, pero nasaktan ako nang
sabihin niyang kasalanan ko kung bakit nawala ang parents ko. Nanlulumo
akong lumabas sa fastfood chain, pasado alas otso na rin. Marami pang
customer at abala pa rin ang lahat.
Naglakad ako patungo sa may sakayan ng jeep. Malamig ang gabing iyon
para sa akin, ramdam ko na rin ang gutom. Natigilan ako nang huminto sa
aking tabi ang itim na Mustang ni Lucas.
"Sakay," utos niya.
Nilabanan ko siya ng tingin. "Hindi na." Tutuloy na sana ako sa
paglalakad nang hindi na siya nakapagpigil pa at lumabas na sa kanyang
sasakyan.
"Aray!" daing ko nang hinaklit na naman niya ako sa aking braso.
"Pag sinabi kong sumakay ka, sumakay ka na! Wag mo na akong
aartehan," asik pa niya.
Sa panghihina ay malaya niya akong nahila papasok sa kanyang
sasakyan. Marahas niya akong binitawan papasok sa loob. Padabog pa
niyang isinara ang pintuan bago umikot papuntang driver's seat.
Nakadungaw lang ako sa may bintana buong biyahe.
Napamura si Lucas nang makita niyang mahaba ang traffic dahil sa isang
aksidente. Hindi ko siya pinansin hanggang sa makita ko ang bukas na
ihawan. Tuwing gabi lang sila nandoon. Mas lalo kong naramdaman ang
gutom.
"Dito na ako bababa. Sasakay na lang ako sa jeep pauwi," paalam ko kay
Lucas. Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at mabilis akong bumaba. Sa
takot na mahaklit na naman nang biglaan ay nilingon ko pa siya. Nanatili
siya sa loob ng kanyang sasakyan habang nakatingin sa akin. Bahala siya.
"Magkano po rito?" tanong ko sa isaw.
"Lima," sagot nung ale.
Pumili ako ng mga pagkaing gusto ko. Mas makatitipid ako rito kaysa
roon ako kumain sa convinience store sa labas.
Medyo nainis pa ito sa aking sa paulit-ulit kong pagtatanong ng presyo.
Imbes na sabayan ang inis niya ay hinayaan ko na lang.
"Alam mo kanina ka pa, hindi mo naman bibilhin," sita niya sa akin.
Napabulong na lang ako na ang sungit niya. Parang nagtatanong lang, eh.
"Pakidagdagan na lang po ng dalawang isaw, saka kanin," sabi ko at
nagbayad gamit ang barya na kanina pa mabigat sa wallet ko. Mas lalo
siyang nainis dahil doon. Buti nga nagbayad, eh. Yung iba nga eat and run.
Naghanap na lang ako ng lamesa.
Kasabay ng pagdating ng mga order ko ay ang paglapit sa akin ni Lucas.
Nagulat ako nung una dahil sa presensiya niya. Akala ko ay umuwi na
talaga siya. Nagtuloy na rin ang daloy ng mga sasakyan kaya hindi ko na
nakita ang sasakyan niya kanina.
"And now, you'll eat dirty," puna niya sa kinakain ko.
Nagtaas ako ng kilay ng umupo ito sa harapan ko. "Bakit?" tanong ko.
"Kakain din ako," tamad na sagot niya sa akin.
Hindi na siya nagsalita pa ulit. Tahimik siyang sumimsim sa kanyang
softdrinks. Halos hindi ako makakain nang maayos. Gulat pa rin ako sa mga
ginagawa nito.
"Pogi! Ito na ang order mo," nakangiting sabi sa kanya nung masungit na
tindera. Sa akin masungit siya, pero kay Lucas ang bait niya. Sabagay
pareho kasi sila ng ugali.
Mahal ang binayaran ni Lucas kaysa sa akin dahil yung mga laman ang
inorder niya. Natakam ako sa hita ng manok na inorder niya kaya nag-iwas
na lang ako ng tingin doon. Walang binatbat ang apat na piraso ng isaw ko.
Kita ko kung paano siya ngumiwi nang mapatingin ulit sa pinggan ko.
"Chicken intestine," pag-iinarte niya.
Magana siyang sumubo na para bang gustong gusto niya ang kinakain
niya.
"Isaw 'to. Masarap na, mura pa," pagtatanggol ko sa isaw.
Inirapan niya ako. "Pagkaing mahirap? Ah oo, bagay sa 'yo 'yan," akusa
niya.
Tahimik na lang akong kumain. Tumayo ako sandali para kumuha ng
tubig sa water jug nila. Doon ako sa libre, hindi yung magso-softdrinks pa.
Sinabay naman ako ni Lucas pauwi ng gabing iyon. Hindi lang kami nag-
imikan hanggang makarating sa bahay.
"Cara, anak, bakit palaging napapagabi ang uwi mo?" tanong ni Tita Sam
sa akin kinaumagahan.
Inubos ko muna ang pagkain sa bibig ko bago sumagot. "Marami po kasi
kaming project, Tita."
Tinanggap nila ni Tito Luke ang paliwanag ko pero hindi ni Lucas. Kung
makatingin siya sa akin ay para bang alam niyang nagsisinungaling ako.
Paalis na sana kami ni Suzy ng sandali siyang magpaalam sa akin na may
kukuhanin sa kanyang kwarto. Mauuna na sana akong pumasok sa sasakyan
nang may pumigil sa akin.
"Bakit? Anong ginawa ko sa 'yo?" tanong ko sa kay Lucas.
"Nagawa mo pa talagang lokohin ang parents ko kahit alam mong alam
ko naman ang totoo!" galit na sabi niya sa akin. "Anong tingin mo sa mga
magulang ko? Kaibigan mo lang na kinakaya-kaya mo?"
"Ayoko lang na mag-alala sila," laban ko.
"Hindi ka nag-iisip. Sana sinabi mo 'yan sa sarili mo bago ka
nagdesisyong magtrabaho roon!" pinal na sabi niya bago ako tuluyang
iniwan.
Nakapapagod na mag-isip. Kahit ano naman yatang gawin ko ay may
masasabi siya.
Matapos ang pangalawa kong klase ay dumeretso ako sa cafeteria dahil
nandoon si Suzy. Malapit na sana ako nang kaagad akong lumiko papunta
sa may malapit na comfort room. Dahil sa pagmamadali ay hindi na ako
nakaatras pa nang makita kong nagkakagulo roon. Huli na ang lahat para
makaalis pa, nakita na nila ako.
"Please, Stop!" sigaw ng babaeng pilit nilang nilulublob sa drum ng
tubig.
"Anong ginagawa niyo!?" sigaw ko.
"Hoy taba! Wag kang mangialam dito. Labas!" pagtataboy nila sa akin.
Mas lalo akong nagulat nang makita ko kung sino ang pinagtutulungan
nila.
"Amiella!" tawag ko sa kanya.
Hindi ako nagatubiling lumapit ngunit napahinto ako nang salubungin
niya ako ng sampal.
"Walanghiya ka!" akusa niya sa akin bago hinila ang aking buhok.
Nagsigawan ang tatlong babae na nananakit sa kanya kanina. Natuwa pa
ang mga ito dahil sa nangyari.
"Amiella, nandito ako para tumulong," paliwanag ko. Hindi siya nakinig.
Nagpatuloy siya sa pananakit sa akin.
Tinulak niya ako nang mahusto siya kaya naman napasubsob ako sa
sahig. Nagawa pang magkapustahan ng mga babae kaysa pigilan kami. Sa
huli, silang tatlo ay kumampi kay Amiella na para bang nanonood sila ng
sabong.
Nagulat ako nang lumapit ang dalawa. Hinawakan ang aking
magkabilang braso para iharap sa galit na si Amiella.
"Wala akong ginagawa, ano ba!?" laban ko sa kanila. Nagpumiglas ako,
pero apat sila, isa lang ako.
"Amiella... tutulungan lang kita," pag-ulit ko. Hindi ko alam kung bakit
biglang ako yung naging kaaway niya.
"Ikaw yung nagpakalat ng video!" akusa niya.
"Ikaw 'yon?" namamanghang tanong nung tatlong may hawak sa akin.
Kumunot ang noo ko. "Ang alin?" naguguluhang sabi ko.
Sabay silang tumawa na tatlo. "Ano, Amiella? Gantihan mo na 'to!"
panghihikayat pa nila rito na mas lalo akong saktan.
Hindi kaagad kumilos si Amiella. Sandaling nagtagal ang matalim
niyang tingin sa akin. Patuloy pa rin ang mga babae sa panghihikayat sa
kanya.
"Sampalin mo na!" sigaw pa ng isa. Dahil doon ay parang bumalik ito sa
kanyang wisyo at sinampal nga ako. Hindi siya nakuntento sa isa, sunod-
sunod pa ang ginawa niya.
"Tama na!" sigaw ko. Sobra na akong nasasaktan.
Nagkagulo na rin sa labas. Sumigaw na ako at humingi ng tulong.
"Ano, Amiella! 'Yan lang na ang kaya mo!?" tukso nila rito.
"Sige ilublob 'yan! Doon!" nauutal na sabi niya.
Mas lalo akong nagpumiglas. "Ayoko!" sigaw ko pero mas lalo lang
silang natawa.
Nakatulala lang si Amiella sa amin. Ni wala talaga siyang balak na
tumulong. Hahayaan niyang gawin iyon sa akin. Ilang beses akong
nagmakaawa pero hindi sila nakinig.
Natigilan ang mga ito nang may sumipa sa pinto. Halos masira iyon.
"Amiella!" sigaw ni Lucas.
Sisigaw sana ulit ako ng tulong pero nagulat ako ng mas naunang
sumigaw si Amiella sa akin. Sumigaw siya at humingi ng tulong kay Lucas
na para bang sinasaktan siya. Nnapahiyaw ako nang itulak ako ng tatlong
babae papunta sa kanya kaya naman sabay kaming tumumba sa lupa.
"What the hell are you doing!?" galit na sigaw ni Lucas.
Dahil sa takot ay kumaripas ng takbo ang tatlo. Napatingin ako sa katabi
ko, umiiyak ito habang nakatakip ang kanyang mukha. Lumipat ang tingin
ko kay Lucas pero parang hindi niya ako nakikita. Parang si Amiella lang
ang nandoon.
"Shh Amie," pag-aalo niya rito at niyakap.
Naramdaman ko ang pagkirot ng aking dibdib. Mas naiyak ako sa
tagpong ito kaysa kanina. Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa.
"Lucas, tinakot lang nila ako," pagsusumbong nito.
Napasandal ako sa pader. Gusto kong umalis doon pero nang sinubukan
kong tumayo ay napangiwi ako dahil sa sakit ng aking likuran.
May dumating na isang babaeng nagpakilalang kaibigan ni Amiella.
Alalang-alala rin siya at tumulong pa. Kilala rin siya ni Lucas kaya naman
kinausap niya itong dalhin si Amiella sa clinic.
May kung ano pang ibinulong si Lucas dito para patahanin siya. Lalabas
na rin sana si Lucas ng mapahinto siya nang maalala niyang nandoon din
ako. Nagtubig ang gilid ng aking mga mata. Gusto ko na lang talagang
umiyak.
Nag-angat ako ng tingin ng bigla nitong sinara ang pintuan.
"Lucas..." tawag ko sa kanya.
Galit na naman siya."Ano 'tong ginawa mo?" mariing tanong niya.
Nakaupo pa rin ako sa sahig kaya naman nakatingala ako sa kanya.
"Naabutan ko na lang na inaaway siya nung tatlong babae. Tutulungan ko
sana siya." Hindi niya tinapos ang sasabihin ko nang halos mabingi ako ng
maramdaman ko ang paglipad ng palad niya sa pisngi ko.
Sobra akong nagulat. Bata pa lang ay masakit na talaga siyang magsalita
laban sa akin pero hindi ko naisip na masasaktan niya ako nang ganito. Ito
ang unang beses. Nagtuloy-tuloy ang pagtulo ng aking mga luha. Masakit
ang sampal, pero mas masakit ang nararamdaman ko ngayon.
"Enough with your lies! Gusto mong gumanti sa akin kaya pinakalat mo
yung video namin!" akusa niya.
Mabilis akong umiling habang umiiyak. "Hindi 'yan totoo... Aray!" daing
ko nang marahas niya akong itayo. Namanhid ang balakang ko dahil sa
sakit.
"Aray," daing ko ulit at napahawak na sa balakang ko.
"Inamin mo sa akin na nandoon ka at nakita mo kami. You took a video!"
pagpapatuloy niya.
"Hindi! Wala akong ginawang gano'n!" balik na sigaw ko.
Halos pumutok ang ugat sa leeg ni Lucas dahil sa sobrang galit. "Wala
akong pakialam kung gaano kalaki yang galit mo sa akin. I don't give a
damn, pero wag mong sasaktan si Amiella dahil kahit babae ka pa at kahit
sabay tayong lumaki, ako ang makalalaban mo Cara, at hindi mo
gugustuhing makalaban ako," madiing banta niya.
"Magkano ba ang kailangan mong ipunin para makaalis ka na sa bahay
namin? Sabihin mo kung magkano, dodoblehin ko pa," pinal na sabi niya
bago ako iniwang mag-isa.
Pagod na ako. Pagod na ako sa lahat, lalong lalo na kay Lucas.
Ang nangyaring iyon ang naging usapan sa buong campus. Kahit nga sa
mga kaibigan namin ay nakaabot iyon.
"May video sila ni Kuya Lucas! Sino naman kaya ang nagpakalat n'on?"
tanong ni Zafara.
Tahimik lang ang katabi kong si Suzy, walang pakialam sa mga
nangyayari. Walang may alam kung sino talaga ang gumawa. Pero para kay
Lucas, ako ang salarin. Kahit walang matibay na ebidensya, para sa kanya,
ako ang may kasalanan.
"'Yan naman ang gusto niya, sikat siya," malamang sabi ni Kendall.
Ayaw niya talaga kay Amiella.
Dahil wala akong pasok sa part-time job ko ay sabay kaming umuwi ni
Suzy. Matapos kong makapagpalit ng damit ay nagtungo kaagad ako kay
Tita Sam. Panahon na siguro para harapin ko ang katotohanan na dapat ay
nasa poder ako ng aking mga kamaganak.
"Come in, anak."
Tinigil niya ang ginagawa niya para pakinggan ako. "May problema ba?"
tanong niya sa akin.
Nakaramdam ako ng pagkailang. "Tita, yung tungkol po sa address two
years ago."
Kita ko ang pinaghalong gulat at pag-aalinlangan sa kanyang mukha.
Two years ago, may nakuhang information ang mga private investigator
nila sa posible pang mga kamag-anak ko. Nahirapan silang mahanap ito
dahil palipat-lipat daw ng bahay at hindi ganoong kilala.
Masaya na ako sa pamilyang ito kaya naman hindi ko na hiniling na
makilala pa ang mga nasabing kamag-anak ko. Pero iba na kasi ang
sitwasyon ngayon.
"Nakapagdesisyon ka na?" malungkot na tanong niya sa akin. Hindi na
rin siya nakapagpigil ay niyakap na ako.
"Gusto ko po silang makilala, Tita. Gusto ko pong makilala yung mga
kamag-anak ko at kung may pagkakataon, gusto ko rin silang makasama."
Chapter 9
(Flashback)
"Happy birthday, Lucas..."
"Thank you, Cara!" nakangiting sagot sa akin ni Suzy.
Nginitian ko na lamang siya. Nagtatatalon naman itong umalis sa harap
ko kaya naman naiwan kami ni Lucas sa may sala. Nakaupo ito sa sofa
habang nilalaro ang iPad niya.
"Lucas..." tawag ko sa kanya pero kaagad niyang itinaas ang kamay niya
para pigilan ako.
Maya-maya ay inis na inis nitong ibinaba ang iPad niya sa tabi bago
ininom ang orange juice. Pinanonood ko siya habang ginagawa iyon, pero
napangiti ulit ako nang binalingan niya ako ng tingin
"Malas ka talaga," akusa niya sa akin. Kumunot ang noo nito nang mas
lalong lumawak ang ngiti ko.
"Salamat," nahihiyang sabi ko pa bago ko inilagay sa likod ng tainga ko
ang iilang tikas ng buhok.
"You know what? Abnormal ka talaga," inis na sabi pa nito.
"Uhm. Lucas, happy birthday sa 'yo," nakangiting bati ko.
Tinaasan ako nito ng kilay. "Anong masaya sa birthdays?" masungit na
tanong niya.
Nag-iisip pa lamang ako ng sagot sa kanya nang muli na itong magsalita
"Kung hindi lang para kay Suzy, hindi ako papayag na maghanda sina
Mommy," sabi niya na ipinagtaka ko.
"Bakit naman?" tanong ko habang pinaglalaruan ang dulo ng buhok kong
naka-pigtail.
Dinampot nito ang iPad at saka ang baso. "None of your business," tamad
na sabi niya at tinabig pa ako pagkadaan niya.
Nakatingin lang ako sa kanya habang naglalakad siya palayo pero muli
itong bumaling sa akin. "Pangit ka!" pahabol na sigaw niya.
(End of Flashback)
Mapait akong nakatingin sa repleksyon ko sa malaking salamin ng
restroom habang naglalagay ng lipgloss. Pangit ako, simpleng salitang wala
naman sanang epekto sa 'yo kung hindi lang dahil sa taong mahal mo yung
nagsabi.
Ilang beses na nga ba? Simula bata pa lamang kami ay hindi ako
naglihim kay Lucas na gusto ko siya. Mas lalo pa ngang lumalim ang
pagkagusto ko sa kanya nang tumira na ako sa kanila.
"Cara, hurry up! Kakanta na si Kuya Matthew!" sigaw sa akin ni Suzy
mula sa labas.
"Wala naman sa akin ang microphone!" natatawang asar ko sa kanya.
"Baliw! Hindi kakanta iyon pag hindi ka nakita, ikaw rin!"
pangongonsensya niya.
Binilisan ko na lamang ang ginagawa ko. Naabutan kong abala siya sa
phone niya pagkalabas ko.
"Tara na," yaya niya.
"Teka, paano ang kuya mo?"
"Hayaan mo muna siyang mag-isa ro'n sa clinic. Wala namang tao ro'n, at
nag-text na ako sa driver para masundo siya," sagot niya na ikinabahala ko
pero hindi na ako nakapalag pa nang hinila na niya ako patungo sa venue.
Kumakain na ang iba. Kaagad akong hinila ni Suzy patungo sa lamesa
namin kanina. "Suzy, nakita mo ba yung kuya mo?" salubong na tanong ni
Amiella sa amin. Mukhang kanina pa ito naiirita.
"Hala hindi. Bakit, hindi ba nagpaalam?" sagot ni Suzy rito na para bang
nag-aalala rin siya at walang alam.
"Nasaan na ba yung lalaking 'yon!?" inis na tanong ni Amiella at parang
kulang na lang ay magpapadyak siya sa kinatatayuan niya.
Tawang tawa si Suzy nang nagdadabog itong nagmartsa paalis.
"Ikaw talaga," suway ko sa kanya.
Tinaasan lamang ako nito ng kilay. "Ako yata ang bida sa play namin
nung elementary," pagayayabang pa niya na inirapan ko na lamang.
"Oh, saan ba kayo nanggaling?" salubong sa amin ni Zena.
"Sa tiyan ni Mommy," sagot ni Suzy rito kaya naman kaagad siyang
nakatanggap ng batok mula rito.
Nakitawa na lang ako sa kanilang dalawa. Natigil lang nang bumaling si
Zena sa akin. "Kanina ka pa hinahanap ni Kuya. Saan ka nanggaling?"
tanong niya sa akin.
Hindi pa ako nakasasagot nang biglang umilaw ang spotlight sa stage.
"Tinakot ko lang si Kuya para umakyat sa stage. Ayaw pa sana niya kasi
wala ka," kwento nito sa akin.
Narinig namin ang sigaw ng juniors nang makitang si Kuya Matthew
iyon. Nakangiti siya habang may hawak na gitara.
"Kuya!" tawag ni Zena rito saka itinaas ang kamay dahilan para
mapatingin sa gawi namin si Matthew. Tinawag niya ito para lang sabihing
nandito na ako at mapanonood ko siya. Mas lalong lumakit ang ngiti ni
Matthew.
Natahimik ang lahat nang magsalita siya. "I want to dedicate this song
for someone who is very special to me," pag-uumpisa niya dahilan para mas
lalong maghiyawan ang crowd.
"Sino, sino, sino!?" tanong ng crowd.
Nakisabay si Suzy sa chant pero mapang-asar na nakatingin sa akin.
Kinindatan pa niya ako.
"Secret," natatawang sagot ni Kuya Matthew.
Mabuti na lamang at madilim ang buong lugar; hindi makikita kung
gaano na kapula ang mukha ko.
"Okay, magsisimula na ako," pagpigil niya sa mga ito. Ramdam ko ring
kinakabahan siya.
"Sino muna!?" patuloy na tanong ng lahat. Buong akala ko ay hindi na
niya papansinin iyon, ngunit ngayon ay sumagot na siya.
"Si Cara," maiksing sabi niya bago siya may isinenyas kung saan.
"Ang sweet!" pang-aasar ni Suzy sa akin. Maging si Zena ay nakisali rin
sa pang-aasar.
"Our little conversations are turning into little sweet sensations. And
they're only getting sweeter every time. Our friendly get-togethers are
turning into visions of forever. If I just believe this foolish heart of mine. I
can't pretend that I'm just a friend, Cause I'm thinkin' maybe we were meant
to be..." sabay na kanta ni Suzy rito habang inaasar ako.
"Totoo ba?" tanong niya sa akin.
"Ang alin?"
"That to protect someone you love, you need to hurt them?"
makahulugang tanong niya sa akin. May kakaiba sa kanyang ngiti. Ngiting
nagbibigay pag-asa?
"Ewan ko?" naguguluhang tanong ko sa kanya.
Nakangiting tumungga si Suzy ng juice bago nagsalita. "Baka naman
kasi may dahilan?" sabi niya.
"Pa...paano mo naman nasabi?" tanong ko sa kanya.
Nagkibit-balikat ito. "Sister instinct?"
Pagkasabi niya n'on ay kaagad na akong tumayo. Hindi pa tapos kumanta
si Kuya Matthew pero hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi siya
puntahan.
Natakot pa akong dumeretso sa clinic dahil sa dilim ng lugar pero
nilakasan ko ang loob ko. Para akong tangang tumakbo habang nakatakip
ang magkabilang kamay sa aking tainga. At nakahinga lang ako nang
maluwag nang makarating na ako sa clinic.
"Lucas?" tawag ko sa kanya.
Baka kasi mamaya ay multo lamang ito na nagpapanggap na si Lucas
tapos paglumapit ako eh kakainin ako. Damn it! Hilig kasing magyaya ni
Suzy na manood ng horror movies, eh.
"Lucas!?" malakas na tawag ko pa rin.
Napanatag ako nang sumigaw ito. "Ano?!" galit na sigaw niya.
"Si Lucas ka nga, hindi ka multo," nakangiting sabi ko at lalapit na sana
ako sa kanya nang magsalita siyang muli.
"Hanggang dito ba naman?" nauutal na sabi pa niya.
"Ba...bakit?" tanong ko.
"Hanggang sa panaginip ba naman? Damn you! Damn!" sigaw niya sa
akin habang dinuduro ako bago tumawa.
Nilapitan ko na lamang siya. Nakapikit ito at namumula, basang basa na
rin siya ng pawis kahit may aircon naman dito sa clinic. Ibinaba ko ang
hawak kong purse sa lamesa bago ko siya tinulungang mahubad ang suit
niya.
"Sino ka ha!?" tanong niya sa akin. Tsk. Lasing na lasing talaga siya.
"Si Cara," sagot ko.
"Bakit mo ako hinuhubaran ha!? Anong binabalak mo!?" sigaw nito sa
akin tapos ay tatawa na naman.
"Kakaiba ka namang malasing Lucas, para kang abno," sita ko sa kanya.
Okay lang 'yan, lasing naman 'yan, eh. Makagaganti na rin ako sa lahat ng
masasakit na salitang sinabi niya sa akin.
"Maiinit!" daing niya.
"Kaya nga hinuhubaran kita, eh! Tanga ka ba!?" sigaw ko sa kanya at
sobrang sarap n'on sa pakiramdam.
"Sinisigawan mo ako!?" nauutal na sigaw niya sa akin.
"Oo bakit!?" laban ko sa kanya nakapamaywang pa sa harapan niya.
Nagalit ito. Itinaas niya ang kamay niya at balak na naman sana niyang
higitin ang braso ko nang kaagad akong umiwas dahilan para muntik na
siyang mahulog sa higaan.
"Tsk. Ang tanga tanga mo, Lucas! Wala kang kwenta! Bobo ka!" asar ko
sa kanya sabay tawa.
Pagkakataon na 'to, siguradong pag maayos na siya bukas ay tiklop na
naman ako sa kanya. Kaya naman napagpasyahan ko nang itodo ito.
"Pangit ka! Akala mo gwapo ka!? Hindi kaya! Mayabang! Ang sama ng
ugali mo," sabi ko pa.
"Anong sinasabi mo ha!" Baluktot na ang dila nito.
Lumapit na ako sa kanya nang makitang nanghihina na siya sa
kalasingan. Hinawakan ko siya sa balikat. Yukong yuko na ito, at kung
hindi siya makasusuporta ay bulagta na.
"Bully ka, I hate you..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang
magulat ako nang kabigin niya ang aking batok.
Hindi ako nakagalaw kaagad. Nanlaki ang mga mata ko. Halos maduling
ako sa lapit ni Lucas sa akin, pero hindi lang iyon. Yung labi ko! May
malambot na bagay sa labi ko. Nanginig ang tuhod ko at nanlambot ito pero
napaiktad ako dahil sa pagkakilabot nang maramdaman ko ang dila niyang
balak pasukin ang bibig ko.
"Bastos ka!" hiyaw ko sabay tulak sa kanya.
"Aray!" daing nito nang dahil sa pagkakauntog ng ulo niya sa headboard
ng kama.
"First kiss ko 'yon..." sabi ko sa sarili ko.
Napahawak ako sa labi ko. Sa labi ko na hanggang ngayon ay ramdam pa
rin ang dila niya.
"Ahhh!" hiyaw ko sa sobrang kilabot.
Halos sumakit ang batok ko kayuyuko kinabukasan. Hirap tuloy sumubo
ng pagkain.
"Itong kape mo, anak..." ani Tita Sam kay Lucas.
"Bakit naman kasi naglasing ka kagabi, Kuya?" inis na tanong ni Suzy
rito.
"Nag-celebrate yung classmate ko, inimbita ako," tamad na sagot niya.
"Bakit?" si Suzy.
"Because he got the first spot in the standing. Second lang ako," tamad na
kwento niya. Itong isang ito nakipag-celebrate pa sa tumalo sa kanya.
"Okay lang sa 'yo?" gulat na tanong ni Suzy.
"So what? Ikinagwapo ba niya yung place niya?" mayabang pang sabi
nito.
Napakagat-labi ako habang pinagmamasdan siya. Napakurap naman ako
nang bumaling siya sa akin hanggang sa bumaba iyon sa labi kong naka-lip
bite pa. Dahan dahan kong inalis iyon at saka na siya nag-focus sa pagkain
niya. Mukhang wala naman siyang naaalala tungkol sa kagabi.
"Mag-enroll na kayo bago kayo mag-retreat para wala na tayong
problema," sabi ni Tito Luke.
"Yehey! Excited na ako," masayang sabi ni Suzy.
Ibinaba ni Tito Luke ang binabasang newspaper. "Lucas, bantayan mo
'yang kapatid mo," bilin pa ni Tito dito.
"Of course, Dad. Walang makalalapit," dagdag na pang-aasar ni Lucas na
ikinasimangot ni Suzy.
Tumingin siya sa akin pero dinilaan ko lang siya kaya naman mas lalo
itong nagmaktol. Natatawa naman akong napabaling kay Lucas at nagulat
ako nang nakatingin ito sa aking labi.
Dahil first day ng semestral break ay nagyaya na namang manood ng
movie si Suzy sa kanilang theather room. May malaking sofa bed doon.
"Horror movie, ah!" sabi niya sa akin.
Niyakap ko na lamang ang unang hawak ko. Wala naman na akong
magagawa sa pipiliin niya, eh. Maya-maya ay nagulat kami nang bumukas
ang pintuan at pumasok si Lucas.
"Himala," ani Suzy.
Kaagad itong sumalampak sa sofa bed at nagtakip ng mata. "Sakit ng ulo
ko," daing nito.
"Bakit hindi ka magpahinga sa kwarto mo?" nag-aalalang tanong ko.
Ibinaba nito ang kamay sa mata at masama na naman akong tiningnan.
"Pake mo?" asik niya sa akin.
"Kuya, ang rude mo! Concerned na nga si Cara, eh," suway ni Suzy
habang pumipili pa rin ng movie.
Sinamaan na lang ulit ako nito ng tingin kaya naman nanahimik na
lamang ako. Nanood na lamang ako ng kung anuman ang palabas. Tatakpan
ko sana ang mata ko dahil sa dalawang taong naghahalikan sa screen.
"Ay pa-inosente!" suway ni Suzy sa akin.
Kaagad kong ibinaba ang aking kamay. Muli na naman niya akong
kinalabit. "Alam mo ba kung anong tawag diyan?" pagmamayabang niya.
Kumunot ang noo ko. "Saan?"
"French kiss 'yan," deretsahang sabi na lamang niya.
Ayoko sana pero hindi ko na napigilang panoorin iyon.
"Ah..." sabi ko sabay tango. Mukhang nakuha ko tuloy yung atensyon
nilang dalawa.
"Bakit?" tanong ni Suzy.
"French kiss pala dapat 'yon," na-amaze na sabi ko.
"Ang alin?" tanong pa rin ni Suzy.
Bumaling ako kay Lucas na nakakunot din ang noo habang nakatingin sa
akin.
"Yung kagabi..." nakangiting sabi ko pa at huli na ng ma-realize ko ang
katangahan ko.
Chapter 14