ലിേയാ േടാൾേ ായ്

(1828–1910)

േലാകേനാവൽ സാഹിത ിെല

പധാനെ എഴു ുകാരിെലാരാളായ
ലിേയാ േടാൾേ ായ് 1828 െസപ് ംബർ
ഒൻപതിന് റഷ യിൽ ജനി .
െചറുകഥാകൃ ്, വിദ ാഭ ാസചി കൻ,
കലാചി കൻ എ ീ നിലകളിലും
ഉ തമാണ് അേ ഹ ിെ പതിഭ.
‘യു വും സമാധാനവും’ (War and
Peace, 1869), ‘അ ാ കെരനീന’ (Anna
Karenina, 1876) എ ിവ േനാവൽ
സാഹിത ിെല അമൂല രചനകളാണ്.
1910 നവംബർ 20–ന് അ രി .
 എം. പി. സദാശിവൻ

ഇ ൻ ഓഡി ് ഡി ാർ ്െമ ൽ
സീനിയർ ഓഫീസറായിരു ു.
വിവർ നം െച നൂറാമെ
ഗ ം ജ ിസ് കൃഷ്ണ രുെട
ആ കഥയാണ്. ഏ വും കൂടുതൽ
പുസ്തക ൾ വിവർ നം
െചയ്തതിന് ലിംക ബു ് ഓഫ്
െറേ ാർഡ്സിൽ ാനം. േകരള
സാഹിത അ ാദമി അവാർഡ്,
അ ണി ർ അവാർഡ്, ഭാഷാ
ഇൻ ി ് അവാർഡ്, സം ാന
ബാലസാഹിത അവാർഡ് എ ീ
പുരസ്കാര ള ം േക
സാംസ്കാരിക മ ാലയ ിെ
സീനിയർ െഫേ ാഷി ം ലഭി .
ഇ ജാല സർവസ ം, ഭാഷയും
പരിഭാഷയും, ചിരി ുടു തുട ി
പ ിലധികം ഗ ള െട കർ ാവ്.
ലിേയാ േടാൾേ ായ്
അ ാ കെരനീന

വിവർ നം
എം.പി. സദാശിവൻ
 Malayalam Language
Original Russian Title
Anna Karenina
Original English Title
Anna Karenina
Novel
by Leo Tolstoy
Transalated by M.P. Sadasivan
© D C Books/Rights Reserved
First Published October 2011
First E-book Edition June 2012
Cover Design
Design Difference
Publishers
D C Books, Kottayam 686 001
Kerala State, India
website: www.dcbooks.com
e-mail: info@dcbooks.com
Although utmost care has been taken in the
preparation of this book, neither the publishers nor
the editors/compilers can accept any liability for
any consequence arising from the information
contained therein. The publisher will be grateful for
any information, which will assist them in
keeping future editions up to date.
No part of this publication may be reproduced, or
transmitted in any form
or by any means, without prior written permission
of the publisher.
 ISBN 978-81-264-3279-0
D C BOOKS - The first Indian Book Publishing
House to get ISO Certification
 പസാധക ുറി ്

ഭാ ഷ, േദശം, കാലം
എ ിവയ്െ ാം അതീതമായി
നിലെകാ ് േലാക ിെ
െപാതുസ ായി മാറിയ അേനകം
ാ ിക് കൃതികൾ നമു ു ്.
വ ത സ്ത േദശ ളിെല
സംസ്കാര ളം
ആചാരവിേശഷ ള ം ഭൂ പകൃതി,
ചരി തം തുട ിയ സമസ്ത
വിഷയ െള ുറി മു അറിവും
അനുഭവവും ൈവവിധ േമറിയ
ജീവിത ള ം പപ െ യും
പകൃതിെയയും കുറി
കാഴ്ച ാടുകള ം അവ ന ിൽ
എ ി ു ു.
േലാകസാഹിത ിെല
അനശ രകൃതികൾ
മലയാളവായന ാർ ും ലഭ മാ ുക
എ ല േ ാെടയാണ് 1982–ൽ ഡി
സി ബുക്സ് ‘വിശ സാഹിത മാല’ എ
ഗ പര രയ് ു രൂപം നൽകിയത്.
ആയിര ണ ിന് വായന ാരാണ്
ഈ സംരംഭെ വരേവ ത്.
പാവ ള ം കു വും ശി യും,
െമാബിഡി ും പുഴ രയിെല മി ം
േനാതൃദാമിെല കൂനനും ആന മഠവും
േദവദാസുെമ ാം വായന ാർ
ഹൃദയപൂർ ം സ ീകരി . അവെയ ാം
സം ഗഹി ് പുനരാഖ ാനം െച െ
കൃതികളായിരു ു. പി ീട് 2010–ൽ
നൂറു വിശ സാഹിത കൃതികൾ
വിശ സാഹിത താരാവലി എ േപരിൽ
12 വാല ളായും
പുറ ുെകാ ുവ ു.
ഇേ ാൾ വിശ സാഹിത ിെല
ഏതാനും അനശ ര കൃതികള െട
സ ൂർ വിവർ ന ൾ ‘ഡി സി
ാ ിക്സ് ’ എ േപരിൽ ഞ ൾ
അവതരി ി ുകയാണ്. ഇവയിൽ
പലതും ദശാബ്ദ ൾ ുമു ്
മലയാള ിൽ പുറ ുവ വ
ആയിരി ാം. പേ , ആധുനിക
മലയാളഭാഷയുെട സൗ ര വും
വഴ വും പകടി ി ു ഇ െ
വിവർ ന ൾ ു മാ തേമ
വായന ാെര തൃപ്തിെ ടു ാൻ
കഴിയൂ എ ാണ് ഞ ള െട വിശ ാസം.
േലാകസാഹിത ിെല അനശ ര
പതിഭകളിെലാരാളായ
േടാൾേ ായിയുെട Anna Karenina എ
േനാവലിെ മലയാള
വിവർ നമാണിത്. എം.പി.
സദാശിവനാണ് ഈ കൃതിയുെട
വിവർ നം നിർവഹി ത്.
അേ ഹ ിനു ന ി. ഈ
പുസ്തകപര ര എ ാ
വായന ാർ ുമായി
സമർ ി െകാ ു.

േകാ യം രവി
ഡി സി
ഒേ ാബർ 11, 2011
 ആമുഖം
പി.െക. രാജേശഖരൻ

േനാ വൽ എ
കെ
ജനു ിെന
ലായിരു ു ലിേയാ
േടാൾേ ായിെയ സംബ ി ് ‘അ ാ
കെരനീന’ (Anna Karenina, 1878) യുെട
രചന. േനാവലിെ
സാധ തകളിേല ും
അഗാധതകളിേല ും അതിലൂെട
േടാൾേ ായ് സ രി . േനാവെല ു
വിളി ാൻ താൻ ത ാറ ായിരു
‘യു വും സമാധാന’വും (War and
Peace, 1869) പസി ീകരി ് നാലു
വർഷ ിനുേശഷമാണ് േടാൾേ ായ്
‘അ ാ കെരനീന’യുെട
രചനയാരംഭി ത്. കൃത മായി
പറ ാൽ 1873 മാർ ് 18–ന്. 1877
ജൂൈലയിൽ േനാവൽ പൂർ ിയാ ി.
1875 ജനുവരി മുതൽ മിഹയിൽ
കത്േകാവിെ റഷ ൻ െഹറാൾഡിൽ
ഖ ഃശയായി പസി ീകരണം
ആരംഭി . റഷ ൻ സാ മാജ ം
നട ിയിരു െസർബിയൻ
യു െ വിമർശി ു തിനാൽ
‘അ ാ കെരനീന’യുെട അ ഭാഗം
പസി ീകരി ാൻ കത്േകാവ്
വിസ തി . ആ ഭാഗം േടാൾേ ായ്
പേത കമായി പസി െ ടു ി. 1878
ജനുവരിയിൽ ‘അ ാ കെരനീന’
പുസ്തകരൂപ ിൽ പുറ ുവ ു.
തെ ആദ െ യഥാർ
േനാവലായാണ് േടാൾേ ായ് ‘അ ാ
കെരനീന’െയ പരിഗണി ത്.
ചരി തേനാവലിെ യും
ഇതിഹാസ ിെ യുെമാെ
ഛായയു ‘യു വും സമാധാനവും’
രചി ാൻ സ ീകരി ഘടനയ ‘അ ാ
കെരനീന’യിൽ അേ ഹം പി ുടർ ത്.
എ ാ സാമൂഹിക പശ്ന ളിേല ും
വിരൽചൂ ു േനാവൽ എ
ല േ ാെട എഴുതിയ ‘അ ാ
കെരനീന’ 1870–കളിൽ റഷ ൻ
സമൂഹ ിലു ായ വ ി
പരിവർ ന േളാെടാ ം
ലൗകികതെയയും ആ ീയതെയയും
കുറി ് േടാൾേ ായിയിൽ
തീ വമായിരു സംഘർഷ െളയും
പതിഫലി ി . തെ ാൾ ഇരുപതു
വയ പായം കൂടിയ
ഭർ ാവിെനാ ം ജീവി ുകയും
സ ം സത ിെ
പതിസ ികളാൽ ഉഴ ്
മെ ാരാള മായി േ പമ ിൽ കുടു ി
ഒളിേ ാടുകയും ഒടുവിൽ ആ ഹത
െച കയും െചയ്ത അ ാ
കെരനീനയുെട കഥയിലൂെട
ബഹുരൂപിയായ ഒരു ജീവിതദർശനവും
സാമൂഹികദർശനവും േടാൾേ ായ്
അവതരി ി . േലാകസാഹിത ിെല
ഏ വും ശ വും അപൂർവവുമായ
സ് തീകഥാപാ ത ളിെലാ ിെനയാണ്
േടാൾേ ായ് സൃഷ്ടി ത്.
േ പമ ിനും
മരണ ിനുമിടയ് ു
സ യംേതടലിെ ഇടേവളയായിരു ു
അ ാ കെരനീനയ് ു ജീവിതം. തെ
സത ിനും സ് തീത ിെ
സാ ാത്കാര ിനും ശമി ്
അവള െട ജീവിതം തകർ യിൽ
കലാശി ു ു. ‘യു വും
സമാധാനവും’ പത ാശയിലാണ്
അവസാനി ു െത ിൽ ‘അ ാ
കെരനീന’ ദുര ിലാണ്
ഒടു ു ത്. സമൂഹ ിെ
സദാചാരനിയമ ള െട
ഇരയായി ീർ അ യുെട ജീവിതം
േ പമവും അസൂയയും
അസ്തിത ശ യുെമ ാം
കൂടി ുഴ താണ്. ആ
കുഴമറി ിലിെ
പരിസമാപ്തിയായിരു ു അവള െട
സ യംഹത .
വവ ാപിത ിെനതിേര അവൾ
ഉയർ ിയ െവ വിളി അ യ് ു
സ ാനി ത് സ ത നഷ്ടവും
തീ ്ണമായ
ൈവകാരിക പതിസ ിയുമാണ്.
സ ാത ിനും
ആ വ യ് ുംേവ ി
സമൂഹ ിെ
അംഗീകൃതവ വ കൾ ും സദാചാര
നിമയ ൾ ുെമതിേര അവൾ
കലാപംകൂ ി.
വവ ാപിതത ിെനതിരായി സ് തീ
നട ിയ ആ കലാപെ ആവവ
പരാജയെ ടു ു തിെ ദൃശ മാണ്
‘അ ാ കെരനീന’യിൽ നാം
കാണു ത്. പരിത യും
ഭഷ്ടയുമായി ീർ അ യ് ്
ആ ഹത മാ തമായിരു ു വഴി.
പെ ാ താം നൂ ാ ിെ
വവ ാപിതാ രീ ിേല ്
േടാൾേ ായ് വലിെ റി ഈ
സ്േഫാടകവസ്തു റഷ ൻ
സാഹിത ിലു ാ ിയ പക നവും
പരിവർ നവും െചറുതായിരു ി .
അ യ് ് ഒരു
മാതൃകയു ായിരു ു.
േടാൾേ ായിയുെട പരിചയ ാരനായ
ജ ി എ.എൻ. ബിബിേ ാവിെ ഭാര
അ പിേറാേഗാവയായിരു ു അത്.
ഭർ ാവിന് ഒരു ജർമൻ
വനിതയുമായു ായ േ പമബ െ
തുടർ ് വീടു വി ിറ ിേ ായ അ
പിേറാേഗാവ 1872 ജനുവരി നാലിന്
അടു ു െറയിൽേവേ ഷനിൽവ ്
ചര ുവ ി ു മു ിൽ ാടി
ആ ഹത െചയ്തു. അ യുെട
േപാ ്േമാർ ിൽ േടാൾേ ായിയും
സ ിഹിതനായിരു ു. അവള െട
ശരീര ിെ ിതി
േടാൾേ ായിയിൽ കന ആഘാതം
സൃഷ്ടി െവ ് അേ ഹ ിെ ഭാര
േസാഫിയ തെ ഡയറിയിൽ
േരഖെ ടു ിയി ് (The Daries of
Sofiya Tolstaya, Trans. Cathy Porter.
Jonathan Cape, London, 1985). സ യം
നശി ി പഭുവംശജയായ ഒരു
വിവാഹിതയുെട ജീവിതം േക മാ ി
താൻ ഒരു േനാവെലഴുതാൻ
േപാകു തായി േടാൾേ ായ്
പറ തിെന ിയും േസാഫിയ
േടാൾേ ായിയുെട ഡയറിയിലു ്.
അ പിേറാേഗാവയുെട
ജീവിതാനുഭവെ േടാൾേ ായ്
മെ ാരുതര ിൽ േനാവലിൽ
ഉൾേ ർ ു. േഡാളി-ഒബ്േളാൻസ്കി
ബ ിലും അ ാ കെരനീനയുെട
ആ ഹത യിലും അതിെ നിഴൽ
വീണി ്. റഷ ൻ
കുടുംബജീവിതെ യും കുടുംബം
എ സാമൂഹിക ാപനെ യും
മനഃശാസ് തപരമായി സമീപി ാനാണ്
‘അ ാ കെരനീന’യിൽ േടാൾേ ായ്
ശമി ു ത്. വ ത സ്ത ളായ
ഭാര ാഭർതൃബ ളം
കാമുകീകാമുകബ ളം
ചി തീകരി െകാ ് കുടുംബ ിെ
പശ്ന ളിേല ് േടാൾേ ായ്
നീ ു ു. അ -അെലക്സി,
െ ാൻ-േഡാളി, കി ി-െലവിൻ എ ീ
ദാ ത ള ം അ -േ വാൺസ്കി,
കി ി-െലവിൻ എ േ പമബ ളം
അതിൽ ഉൾെ ടു ു. േനാവലിെല ഏക
നായിക അ യാെണ ിലും
േ വാൺസ്കി ും െലവിനും
നായകപദവിയു ്. േടാൾേ ായിയുെട
ആ ഛായ പടർ കഥാപാ തമാണ്
െലവിൻ.
കുടുംബം േനരിടു
പതിസ ികളിലാണ് ‘അ ാ
കെരനീന’ ആരംഭി ു ത്.
അതിേല ു വിരൽചൂ ു താണ്
േനാവലിെല പസി മായ ആദ
വാക ംതെ . സ ുഷ്ട
കുടുംബ െള ാം ഒേരവിധമാണ്;
അസ ുഷ്ട കുടുംബ േളാേരാ ും
അതാതിെ വഴി ് അസ ുഷ്ടവും
(Happy Families are all alike; each
unhappy family is unhappy in its own
way). െ ാൻ ഒബ്േളാൻസ്കിയുെട
കുടുംബ ിെല കുഴ ൾ
സൂചി ി െകാ ് േനാവൽ
ആരംഭി ു ു. േവല ാരിയുമായി
ഒബ്േളാൻസ്കി ു
അവിഹിതബ ം ഭാര േഡാളി
പിടികൂടു േതാെടയാണ് അതിെ
തുട ം. ഒബ്േളാൻസ്കിയുെട
സേഹാദരിയായ അ ാ കെരനീന
എ ിയേതാെടയാണ് ആ കലഹം
അവസാനി ത്. അ യുെട
ശമഫലമായി േഡാളി ഭർ ാവിനു
മാ െകാടു ു ു. പേ ,
സമാധാനപരമായിരു അ യുെട
കുടുംബജീവിതവും വ ിജീവിതവും
അേതാെട അസ ുഷ്ടവും
ശിഥിലവുമാകു ു. െ ാൻ
ഒബ്േളാൻസ്കിയുെട ബാല കാല
സുഹൃ ായ േകാൺ ൻ
െലവിൻസ്കിയും ഈ സമയ ്
േമാസ്േകായിൽ എ ിേ രു ു.
േഡാളിയുെട അനിയ ി കി ിെയ
(എക തീന അലക്സാൻേ ഡാവ്ന
ഷാെ ർബാത്സ്കായ) വിവാഹം
കഴി ുകയാണ് അയാള െട ഉേ ശ ം.
ജ ിയായ െലവിന് നഗരജീവിത ിൽ
താൽപര മി . നാ ിൻപുറ ്
കൃഷിെചയ്തു കഴി ുകൂടുകയാണ്
നിരീശ രവാദികൂടിയായ അയാള െട
ല ം. പ ാള ഓഫീസറായ അെലക്സി
േ വാൺസ്കി പഭുവിനും കി ിയിൽ
താൽപര മുെ ് െലവിൻ
മന ിലാ ി. െറയിൽേവ
േ ഷനിൽവ ് അ ാ കെരനീനെയ
ക േ വാൺസ്കി അവളിൽ
അനുര നാവു ു. കി ിയാകെ
െലവിെ വിവാഹാഭ ർ ന
തിരസ്കരി . അയാൾ തെ
ഗാമഭവന ിേല ു യാ തയായി.
ഒബ്േളാൻസ്കി കുടുംബ ിെല
പശ്ന ൾ തീർ ് അ യും െസ ്
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല സ ം
കുടുംബ ിേല ു മട ിേ ായി.
അ യ് ും
േ വാൺസ്കി ുമിടയിെല ബ ം
വളർ ുവരു ു. െസ ്
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ിയ േ വാൺസ്കി
അ യുെട വീ ിെല
നിത സ ർശകനായി. ആ
ബ െ ി കുലീനരുെട
വൃ ളിൽ പതുെ
അട ംപറ ിലുകൾ ഉയർ ു.
ഭർ ാവ് അെലക്സി കേരനിൻ മാ തം
അ െയ സംശയി ി . പേ ,
േ വാൺസ്കിയിൽനി ് അ
ഗർഭിണിയായി. ആ
ബ ിൽനിെ ാഴി ു
പഴയതുേപാെല ജീവി ്
സാമൂഹികമാന ത നിലനിർ ാൻ
കേരനിൻ ആവശ െ െ ിലും അ
വഴ ിയി . അവൾ വിവാഹേമാചനം
ആവശ െ െ ിലും അത്
എള മായിരു ി . അ ാലെ
റഷ ൻ വിവാഹേമാചനനിയമം
സ ീർണമായിരു ു.
വിവാേഹതരബ മാണ്
േമാചനകാരണെമ ിൽ കു ം
െച ാ യാളായിരു ു അേപ
നല്േക ിയിരു ത്. കു ം
െചയ്തയാൾ കു സ തം
നട ുകേയാ അെ ിൽ
അവിഹിതബ ം
ക ുപിടി െ ടുകേയാകൂടി
േവണമായിരു ു. അെലക്സി
കേരനിൻ വിവാഹേമാചന ിന്
അേപ ി ാൻ ത ാറായി . തെ
സാമൂഹികജീവിതം തകർ ു
കു സ ത ിേല ു നീ ാൻ
അ യ് ും കഴിയുമായിരു ി .
പസവസമയ ്അ ഏകേദശം
മരി ാറായേ ാൾ അവേളാടു
മി ാൻ അെലക്സി കേരനിൻ
ത ാറായി. അവൾ ു സമീപം
നില് ാൻ േ വാൺസ്കിെയ അയാൾ
അനുവദി . അ യുെട ിതിയിൽ
മാനസികമായി തകർ േ വാൺസ്കി
െവടിവ ് ആ ഹത യ് ു ശമി .
പേ , ഇരുവരും ര െ . ഒരു
മകെള പസവി അ
വിവാഹേമാചനം േനടാെതതെ
േ വാൺസ്കിേയാെടാ ം ഇറ ിേ ായി.
ഗാമ ിെല േതാ ിൽ ജീവിതം
തുടർ െലവിൻ
ആദർശശാലിയായിരു ു. യൂേറാ ിെല
കാർഷിക പരിഷ്കരണ
നടപടികളിൽനി ു വ ത സ്തമായ ഒരു
സ ദായം റഷ യിൽ
നട ാ ുകയായിരു ു അയാള െട
ല ം. റഷ ൻ കർഷക സമൂഹ ിെ
തനതു സംസ്കാരവും രാജ ിെ
സംസ്കാരവും ത ിലു
ബ മായിരു ു അയാള െട
സമൂഹദർശന ിെ അടി ാനം.
േഡാളിയുെട േ പരണയിൽ െലവിൻ
വീ ും കി ിേയാട് വിവാഹാഭ ർ ന
നട ി. ഇ വണ അവൾ അതു
സ ീകരി . അവർ വിവാഹിതരായി.
യൂേറാ ിേല ു പുറെ
േ വാൺസ്കിെയയും അ െയയും
സുഹൃ ു ളാരും സഹായി ി .
ഒരുതരം സാമൂഹിക ഭഷ്ടതയാണ്
അ േനരി ത്. റഷ യിേല ു മട ി
അവർ െസ ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ ഒരു
േഹാ ലിൽ െവേ െറ മുറികളിലായി
താമസി . ഔേദ ാഗികമായി
ഭാര ാഭർ ാ ാര ാ തിനാൽ
കുലീനവൃ ളിെല അവരുെട
പേവശന ിനും തട മു ായിരു ു.
അ എ ായിട ുനി ും
മാ ിനിർ െ . പിയസുഹൃ ായ
െബ ്സിേപാലും അ യുെട സൗഹൃദം
ഒഴിവാ ി. അ യാകെ
േ വാൺസ്കി ് തേ ാടു അടു ം
കുറ ുെവ ു വിചാരി ാൻ
തുട ി. അസൂയെകാ ് അവള െട
മന കല ിമറി ു. മകൻ
െസേറാഷയുെട ഒൻപതാം പിറ ാളിന്
അ രഹസ മായി അവെന
സ ർശിെ ിലും കേരനിൻ അതു
ക ുപിടി . മാന സമൂഹ ിൽ
അ യ് ു പേവശനം കി ിെ ു
മന ിലായേതാെട േ വാൺസ്കി
അവള മായി തെ
ഗാമീണവസതിയിേല ു േപായി.
പാേദശിക െതരെ ടു മായി
ബ െ ് േ വാൺസ്കി വീ ിൽ നി ്
അക ുനി േ ാൾ അ യ് ു
നിയ ണംവി . േ വാൺസ്കിയുമായി
അവൾ വഴ ിടാനും തുട ി.
വിവാഹബ ിേലർെ ാൽ
അയാൾ അ െന മാറിനില് ിെ ു
വിശ സി ് അ വിവാഹേമാചനം
ആവശ െ ് ഭർ ാവിെനഴുതി.
േ വാൺസ്കിയും അ യും
േമാസ്േകായിെല ുകയും െചയ്തു.
കി ിയുമായി െലവിനും
അവിെടെയ ി. േമാസ്േകായിെല ഒരു
ിൽവ ് െലവിനും േ വാൺസ്കിയും
ത ിൽ പരിചയെ . അ േയാട്
െലവിന് ആകർഷണം േതാ ി. അ
അയാെള ആകർഷി ുകയായിരു ു.
േ വാൺസ്കിയിൽനി ു ദിവസം
െച േ ാറും അകലുകയായിരു ു
അ . കു ുമകളിൽനി ും അവൾ
അക ു. അസൂയയും ഏകാ തയും
മുഷിവുംെകാ ് അവൾ
അസ യായി. ഉറ ാൻ േമാർഫീൻ
ഉപേയാഗി ു തും പതിവായി.
കി ി ് പസവസംബ മായ
ബു ിമു കൾ ഉ ായേ ാൾ െലവിൻ
അറിയാെത ൈദവെ വിളി േപായി.
അവൾ ഒരു മകെന പസവി േതാെട
െലവിനിൽ പതുെ തുെ
ൈദവവിശ ാസവും ആ ീയതയും
വളരാൻ തുട ി. അ യുെട ജീവിതം
ദിനം പതി വഷളായിവ ു.
േ വാൺസ്കി ് മ സ് തീകള മായി
ബ മുെ ും ഒരു പഭുവംശജെയ
അയാൾ വിവാഹംകഴി ാൻ
േപാവുകയാെണ ും അ
സംശയി ാൻ തുട ി.
േവദനകളിൽനി ു േമാചനം േതടാൻ
ആ ഹത െയ ുറി ചി ി ാൻ
തുട ിയ അവൾ തീവ ി ു മു ിൽ
ചാടി അതു നട ാ ുകയും െചയ്തു.
അ യുെട മകെള കേരനിൻ
െകാ ുേപായി. േ വാൺസ്കി ്
നിയമപരമായി കു ിയിൽ
അവകാശമി ായിരു ു. േ വാൺസ്കി
െസർബിയയിൽ തുർ ികൾെ തിേര
നട ു യു ിൽ
പെ ടു ാൻേപായി. െലവിൻ
ൈ കസ്തവവിശ ാസ ിൽ
ആ ുമുഴുകി.
ദുര ിൽ െകാ ിെയടു
േനാവൽശില്പമാണ് ‘അ ാ
കെരനീന’. ഫ്െളാേബറിെ ‘മദാം
െബാവാറി’െയ അ ഓർമി ി ു ു.
ദാ ത ബ ിെല സ്േനഹശൂന ത
നിമി ം വിവാേഹതര
ബ ിേല ും
ൈലംഗികതയിേല ും
നീ ു വരാണ് ഇരു നായികമാരും.
ദുര നായികമാർ. ര ു കൃതികള ം
ടാജിക് റിയലിസ ിെ
മാതൃകകളായി ീരു തും
അ െനയാണ്. പഭുവർഗ ിൽ
നി ു വരു വളാണ് അ , െബാവാറി
ബൂർഷ ാസിയും.
തുല നിലയിലു വരുമായ
െബാവാറിയുെട ബ ൾ.
വിവാഹജീവിത ിെല മടു ിലും
ഏകതാനതയിലുംനി ്
ര െ ടാനായി പരപുരുഷബ ൾ
സൃഷ്ടി ു െബാവാറി ് പണവും
സമൂഹ ിെല പശസ്തിയുെമാെ
ല മാണ്. ൈലംഗികാന വുമു ്
അതിനു പി ിൽ. എ ാൽ താൻ
ബ െ വരാരും അവള െട
തൃഷ്ണകൾ ശമി ി ി . എ യുെട
ദുര വും അതായിരു ു.
കുലീനവർഗ ിൽെ അ യുെട
ഭർ ാവും കാമുകനും അേത
നിലയിലു വരാണ്. അ
സഹാനുഭൂതിയും മ സ് തീകള െട
സൗഹൃദവും കാം ി ു ു.
സമൂഹ ിൽ നിലനില് ു ,
വിേശഷി ം സ് തീേയാടു
അനീതിയാണ് അ യുെട
ദുര ിനു കാരണം.
െബാവാറിയുേടത്
രഹസ ബ ളായിരു ുെവ ിൽ
അ യുേടത് പരസ ബ മാണ്.
അസംതൃപ്ത ജീവിത ിൽനി ു
സ ാത െമ ു കരുതിയതിേല ു
സമൂഹനിയമെ
െവ വിളി െകാ ് അവൾ
ഇറ ിേ ാകു ു.
അരിേ ാ കസിയുെട
നിയമ െളയാണ് അ
െവ വിളി ത്, അവെള
തകർ ു തും ആ നിയമ ൾതെ .
ര ു െറയിൽേവേ ഷൻ
രംഗ ൾ ിടയിൽ അരേ റു ഒരു
ദുര നാടകമാണ് അ ാ
കെരനീനയുെട ജീവിതെമ ു പറയാം.
െസ ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ്
േമാസ്േകായിൽ തീവ ിയിൽ
വ ിറ ു രൂപ ിലാണ് േനാവലിൽ
അ െയ ആദ ം അവതരി ി ു ത്.
േ വാൺസ്കി അവെള കാണു തും
അേ ാഴാണ്. ആ സമയ ്
െറയിൽ ാതയിൽ ഒരു അപകടമരണം
നട ു ു. ഒരു ഗാർഡ്
വ ി ിടയിൽെ മരി
സംഭവമാണത്. പില് ാല ്
ആ ഹത െയ ി ചി ി ുേ ാൾ
ആ രംഗം അ യുെട മന ിേല ്
ഓടിെയ ു ു. തീവ ി ു
മു ിൽചാടി അവൾ ജീവെനാടു ു ു.
ദുര നായിക മാ തമു
േനാവലാണ് ‘അ ാ കെരനീന’. ഒരു
ദുര നായകെ നില
േ വാൺസ്കിേ ാ അെലക്സി
കെരനിേനാ ഇ . റഷ ൻ
അരിേ ാ കസിയിെല
സ് തീജീവിതെ ുറി ഒരു
പസ്താവനയായാണ് േടാൾേ ായ്
‘അ ാ കെരനീന’ എഴുതിയെത ു
വ മാകു ത് അ െനയാണ്.
എ ാൽ ആ പ ാ ലമ ാെതയും
അതു വായി ാനാവും. പുരുഷനും
പുരുഷനിർമിതമായ സമൂഹനീതി ും
മന ിലാകാ സ് തീയുെട
ൈവകാരികേലാക ിെ
പസ്താവനയായി ‘അ ാ കെരനീന’
മാറു തുെകാ ാണത്. ഈ
സാർവജനീനതയാണ് ‘അ ാ
കെരനീന’യുെട മഹ ിനു
കാരണം. അരിേ ാ കസിയുെട
മൂല ൾ നിലവിലി ാ ഇ െ
സമൂഹ ിലും അ
ദുര നായികയായി നിലെകാ ു.
 മുഖ കഥാപാ ത ൾ

അ ാ കെരനീന (Anna Karenina)

െസ ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല സർ ാർ
ഉേദ ാഗ നായ അെലക്സി
കേരനിനിെ ഭാര . െ ാൻ
ഒബ്േളാൻസ്കിയുെട സേഹാദരി.
േ വാൺസ്കിയുെട കാമുകി.
െസേറായ്ഷ എ മകനുമു ്
അ യ് ്. ഉ തമായ
സാമൂഹികവൃ ളിൽ കഴി ിരു
അ അെലക്സി േ വാൺസ്കി
പഭുവുമായി േ പമ ിലായി
അയാൾെ ാ ം ജീവി ാൻ
തുട ിയേതാെട ഭഷ്ടയുെട
നിലയിലാകു ു. ദുര ിലാണ്
അവൾ എ ിേ രു ത്.

അെലക്സി േ വാൺസ്കി പഭു

(Count Alexei Kirilovich Vronsky)
ധനികനും ൈസന ിെല
ഓഫീസറുമായ യുവാവ്. അ യുെട
കാമുകൻ. അയാൾെ ാ ം
ജീവി ാനായി അ ഭർ ാവിെന
ഉേപ ി ു ു. അയാള െട
സത ജീവിതം അ യിൽ അസൂയ
സൃഷ്ടി ു ു. അേതാെട അവരുെട
ബ ിൽ വി ൽ വീഴുകയും
െച ു.

അെലക്സി കേരനിൻ (Alexei

Karenin)
അ െയ ാൾ ഇരുപതു വയ
പായ ൂടുതലു ഭർ ാവ്.
ഉ തനായ സർ ാർ ഉേദ ാഗ ൻ.
അ യുെട തിരസ്കാരം
അെലക്സിയുെട സ ഭാവെ
രൂ മാ ു ു. വിവാഹേമാചന ിന്
അയാൾ വിസ തി ു ു. അ െയ
തകർ തിൽ അതിനും പ ു ്.

േകാൺ ാ ൻ െലവിൻ
(Konstantin Levin)
കി ിയുെട കാമുകനും പി ീട്
ഭർ ാവും.
നഗരജീവിത ിൽനി ക ്
ഗാമ ിൽ ജീവി ാനാണ് െലവിനു
താൽപര ം. കാർഷികവൃ ിയിൽ
അയാൾ ഏർെ ടു ു.
നിരീശ രവാദിയായ െലവിൻ
പതുെ തുെ ആ ീയ
പരിവർ ന ിേല ു നീ ു ു.

േഡാളി (Princess Darya

Oblonskaya)
അ യുെട സേഹാദരൻ െ ാൻ
ഓബ്േളാൻസ്കിയുെട ഭാര . ആറു
മ ൾ ആ ദ തിമാർ ു ്.
ഭർ ാവിെ അവിഹിതബ വും
സാ ിക പശ്ന ള ം േഡാളി
സഹി ു ു.

െ ാൻ ഓബ്േളാൻസ്കി (Prince
Stepan Oblonsky)
ീവ എ ു വിളി െ ടു സർ ാർ
ഉേദ ാഗ ൻ. അ യുെട
സേഹാദരൻ, േഡാളിയുെട ഭർ ാവ്.
ധാരാളിയായ ഒബ്േളാൻസ്കി
സാ ിക പയാസ ൾ
വരു ിവയ് ു ു.
േബാധപൂർവമ ാെത മ വർ ു
േവദനയു ാ ു തും
ഒബ്േളാൻസ്കിയുെട സ ഭാവമാണ്.

െബ ്സി (Princess Betsy)

േ വാൺസ്കിയുെട ബ ു. അ യും
േ വാൺസ്കിയും ത ിലു
ബ െ പി ുണ െബ ്സി
അവരുെട ഒളിേ ാ േ ാെട ബ ം
ഏതാ ് അവസാനി ി ു ു.

ി ി
കി ി (Princess Ekaterina
Shcherbatskaya)
കി ി എ ു വിളി െ ടു ു.
േഡാളിയുെട അനുജ ി. െലവിെ
ഭാര . േ വാൺസ്കിെയ ഇഷ്ടെ ിരു
കി ി തുട ിൽ െലവിെന
തിരസ്കരി . അ യും
േ വാൺസ്കിയുമായു ബ ം
ആരംഭി േതാെട അവൾ െലവിെ
വിവാഹാഭ ർ ന സ ീകരി .
സേ ാഷകരമായ ജീവിതമാണ്
കി ി ു കി ിയത്.

െസർഗി ഇവാനി ് േകാസ്നിെഷവ്

(Sergius Ivanich Koznyshev)
െലവിെ സേഹാദരൻ. ബു ിജീവിയും
എഴു ുകാരനും. പെ ാ താം
നൂ ാ ിെല പാ ാത വത്കരി െ
റഷ ൻ ബു ിജീവികള െട മാതൃക.
ഉ ട ം

വാല ം 1
ഭാഗം 1
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
 പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത്
ഇരുപെ ാ ്
ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
ഇരുപ ി നാല്
ഇരുപ ിയ ്
ഇരുപ ിയാറ്
ഇരുപ ിേയഴ്
ഇരുപ ിെയ ്
ഇരുപ ി ഒ ത്
മു ത്
മു ിെയാ ്
നാമു ിര ്
കമു ിമൂ ്
മു ിനാല്
ഭാഗം 2
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
പതിനാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത്
ഇരുപ ിെയാ ്
ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
ഇരുപ ിനാല്
ഇരുപ ്
ഇരുപ ിയാറ്
ഇരുപ ിേയഴ്
ഇരുപെ ്
ഇരുപെ ാ ത്
മു ത്
മു ിഒ ്
മു ിര ്
 മു ിമൂ ്
മു ിനാല്
മു ിഅ ്
ഭാഗം 3
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത്
ഇരുപ ിഒ ്
 ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
ഇരുപ ിനാല്
ഇരുപ ിഅ ്
ഇരുപ ിആറ്
ഇരുപ ിേയഴ്
ഇരുപ ിെയ ്
ഇരുപ ിഒ ത്
മു ത്
മു ിഒ ്
മു ിര ്
ഭാഗം 4
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
 പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത്
ഇരുപ ിെയാ ്
ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
വാല ം 2
ഭാഗം 1
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
 പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത് മരണം
ഇരുപ ിെയാ ്
ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
ഇരുപ ിനാല്
ഇരുപ ിയ ്
ഇരുപ ിയാറ്
ഇരുപ ിേയഴ്
ഇരുപ ിെയ ്
ഇരുപ ിെയാ ത്
മു ത്
മു ിെയാ ്
മു ിര ്
മു ിമൂ ്
ഭാഗം 2
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒൻപത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത്
ഇരുപ ിെയാ ്
ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
ഇരുപ ിനാല്
ഇരുപ ിയ ്
ഇരുപ ിയാറ്
ഇരുപ ിേയഴ്
ഇരുപ ിെയ ്
ഇരുപ ിെയാ ത്
 മു ത്
മു ിെയാ ്
മു ിര ്
ഭാഗം 3
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
ഇരുപത്
ഇരുപ ിെയാ ്
 ഇരുപ ിര ്
ഇരുപ ിമൂ ്
ഇരുപ ിനാല്
ഇരുപ ിയ ്
ഇരുപ ിയാറ്
ഇരുപ ിേയഴ്
ഇരുപ ിെയ ്
ഇരുപ ിെയാ ത്
മു ത്
മു ിെയാ ്
ഭാഗം 4
ഒ ്
ര ്
മൂ ്
നാല്
അ ്
ആറ്
ഏഴ്
എ ്
ഒ ത്
പ ്
പതിെനാ ്
പ ്
പതിമൂ ്
പതി ാല്
പതിന ്
പതിനാറ്
പതിേനഴ്
പതിെന ്
പെ ാ ത്
വാല ം 1
ഭാഗം 1
 ഒ ്

എ ാ സ ുഷ്ടകുടുംബ
പരസ്പരം
സാദൃശ മു വയാണ്; പേ
ളം

,
ഓേരാ അസ ുഷ്ടകുടുംബവും
അതിേ തായ രീതിയിൽ
അസ ുഷ്ടമായിരി ു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട വീ ിൽ
എ ാം കുഴ ിലാണ്. ഭർ ാവും
ഫ ുകാരിയായ പഴയ ആയയും
ത ിലു രഹസ ബ ം ഭാര ക ു
പിടി . ഭർ ാവിേനാെടാ ം ഇനി ഈ
വീ ിൽ താമസി ുകയിെ ് അവർ
പഖ ാപി . ദിവസം മൂ ുകഴി ു.
ഭർ ാവും ഭാര യും മാ തമ , വീ ിെല
മ വരും അതിെ ദുര ഫലം
അനുഭവി . അപരിചിതെരേ ാെല
ഒരു കൂരയ് ുകീഴിൽ
കഴിയു െത െന? ഭാര മുറി ു
പുറ ിറ ാറി . ഭർ ാവ് പകൽ
വീ ിൽ വരു ി . കു ികൾ
മേനാവിഷമേ ാെട ഓടി നട ു ു.
ഇം ിഷുകാരി ആയ കാര േനാടു
കലഹി ് മെ ാരു േജാലി
തരെ ടു ാൻ അവരുെട
കൂ കാരിെ ഴുതി. തേല ് അ ാഴം
കഴി ു പുറ ുേപായ
പാചക ാരൻ മട ിവ ി .
അടു ളേജാലി ാരിയും
വ ി ാരനും േജാലി
മതിയാ ുകയാെണ ു
മു റിയി െകാടു ു.
ഭാര യുമായി വഴ ുകൂടിയതിെ
മൂ ാം ദിവസം; കൂ കാർ ിടയിൽ
ീവ് എ റിയെ ടു ീഫൻ
അർ േഡ വി ് ഒബ്േലാൻസ്കി
രാജകുമാരൻ പതിവുേപാെല എ
മണി ുതെ ഉണർ ു—ഭാര യുെട
കിട റയില , സ ം പഠനമുറിയിെല
േസാഫയിൽ. ഉറ ം
മതിയാകാ തുേപാെല, െകാഴു ു
ബലിഷ്ഠമായ ശരീരം മൃദുവായ
േസാഫയിലമർ ി ഒരു തലയണെയ
മുറുെക ണർ ു
തിരി ുകിടെ ിലും െപെ ു
ക കൾ തുറ ് എണീ ിരു ു.
‘എ ായിരു ു ഞാൻ ക
സ പ്നം?’ അയാൾ ആേലാചി :
‘എ ായിരു ു അത് ? ങാ, അതുതെ
—അലാബിൻ’ ഡർമ് ാ ിൽ
ഒര ാഴവിരു ു നല്കുകയായിരു ു.
അ , ഡർമ് ാ ില , അേമരി യിൽ
മെ വിെടേയാ. അെത,
അേമരി യിെല ഡർമ് ാ ിൽതെ ;
അലാബിനാണ് വിരുെ ാരു ിയത്.
ക ാടിേമശകളിൽ വിഭവ ൾ
നിര ി. േമശകൾ
പാ പാടു തുംേക , ന
ഈണ ിൽ: മേനാഹരമായ ഒരുതരം
സ്ഫടിക ാ ത ള ായിരു ു. അവ
യഥാർ ിൽ സ് തീകളായിരു ു.’
അയാള െട ക കൾ
സേ ാഷംെകാ ു തിള ി.
ചിരി െകാ ് അതിെന ുറി
ചി ി : ‘അെത, എ ു ന സ പ്നം!
രസകരമായ എെ ാം കാഴ്ചകൾ!
പേ , ഉണർ ുേപായതുെകാ ്
ഒ ും ഓർമയി .’ അേ ാൾ
ജനാല ഴുതിലൂെട വ സൂര പകാശം
ക ് അയാൾ കാലുകൾെകാ ു
നില ു പരതി. കഴി പിറ ാളിന്
ഭാര സ ാനി ചി ത ണിെചയ്ത
ച ലുകൾ എടു ണി ു. ഒൻപതു
വർഷ ളായി ശീലി േപാ തു
േപാെല
കിട യിലിരു ുെകാ ുതെ ,
െബഡ്റൂമിൽ പതിവായി
തൂ ിയിടാറു ഡ ിങ് ഗൗണിനു
ൈകനീ ി. അവിെടയ ,
പഠനമുറിയിലാണു
കിട ു െതേ ാർ േ ാൾ
േകാപംവ ു, മുഖെ ചിരി മാ ു.
 ‘െഹാ, കഷ്ടമായിേ ായി!’
കഴി ുേപായ കാര േളാർമി ്
അയാൾ േവദനെകാ ു പുള ു.
ഭാര േയാടു ശണ്ഠ കൂടിയതും തനി ു
പിണ അ ിടിയും അതിലുപരി
കു േബാധവും അയാള െട മന ിൽ
െതളി ു.
‘ഇ , അവെളനി ു മാ തരി ,
അതിനവൾ ു കഴിയി ! എെ
െത ാണത്. ഞാൻതെ യാണു
െത കാരൻ. എ ിലും ഞാൻ
കു വാളിയ ! അതാണു കഷ്ടം!’
അയാൾ ചി ി . നിരാശനായി
മുറുമുറു ുെകാ ു ശണ്ഠയുെട
വിശദാംശ ൾ ഓർമി ാൻ ശമി .
തിേയ റിൽ നി ു
സേ ാഷേ ാെടയാണു മട ിയത് !
ഭാര യ് ുേവ ി വാ ിയ മുഴു
േപരയ് യും ൈകയിലു ായിരു ു.
േ ഡായിങ്റൂമിേലാ വായന മുറിയിേലാ
അവെള കാണാ ് അ രേ ാെട
കിട റയിൽ െച ു. തെ ക ി
െവളി ാ ിയ ക ുമായി അവൾ
അവിെടയു ായിരു ു.
സദാ ഊർ സ ലയായി
കാണെ ടാറു തെ േഡാളി
ദുഃഖിതയും ഹതാശയും
േകാപിഷ്ഠയുമായി, ഭീതിേയാെട
ൈകയിൽ ആ കുറി മായി
അവിെടയിരി ു ു.
 “എ ാണിത് ? എ ാെണ ് ?”
കടലാസ് നീ ി ാണി ് അവൾ
േചാദി , പലേ ാഴും
സംഭവി ാറു തുേപാെല, ആ
സംഭവ ിെ ഓർമെയ ാൾ,
അതിനു താൻ മറുപടിപറ
രീതിയാണ് അയാെള കൂടുതൽ
വിഷമി ി ു ത്.
നാണംെക ചില
പവൃ ികളിേലർെ ൈകേയാെട
പിടിയിലകെ ടുേ ാൾ പലർ ും
സംഭവി ാറു തുേപാെല
അയാൾ ും സമേയാചിതമായ ഒരു
മുഖഭാവം സ ീകരി ാൻ സാധി ി .
പതിേഷധി ുകേയാ
നിേഷധി ുകേയാ ഒഴികഴിവുകൾ
പറയുകേയാ മാ േപ ി ുകേയാ
അവഗണി ുകേയാ െച ാെത
സ തഃസി മായ ഒരു
വിഡ്ഢി ിരിേയാെട അയാൾ നി ു
(മസ്തിഷ്ക ിെ
പതി പവർ നമാണെത ് ശരീര
ശാസ് ത ിൽ തൽപരനായ
ഒബ്േലാൻസ്കി ു േതാ ി).
ആ വിഡ്ഢി ിരി ് സ യം
മാ നല്കാൻ അയാൾ ു കഴി ി .
അതുക േഡാളി കഠിനമായ
േവദനെകാെ േപാെല പുള ു.
അവള െട േരാഷം ശകാരമായി
പവഹി . എ ി വൾ തെ
മുറിയിേല ു പാ ു. പി ീടയാെള
കാണാൻ കൂ ാ ിയി .
‘ആ വിഡ്ഢി ിരിയാണിതിെന ാം
കാരണം.’ ഒബ്േലാൻസ്കി വിചാരി :
‘പേ , ഞാെന ു െച ം?
എനിെ ു െച ാെനാ ും?’
അയാൾ സ യം േചാദിെ ിലും
മറുപടിെയാ ും കെ ാൻ
കഴി ി .
 ര ്

സ ത നിഷ്ഠയു വനാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി.
ആ വ നയ്േ ാസ ം
െപരുമാ ിൽ പ ാ പി ാേനാ
അയാൾ ത ാറ . സുഭഗനും
പണയേലാലനും
മു ിനാലുകാരനുമായ തനി ു
തെ ാൾ ഒരു വയ ിനിള വും
ജീവി ിരി അ ും മരി േപായ
ര ും കു ികള െട അ യുമായ
ഭാര േയാടു സ്േനഹമിെ ു പറയാൻ
അയാൾ ു മടിയി . തെ
ഇടപാടുകൾ അവളിൽനി ു
മറ വയ് ാൻ കഴിയാ തിൽ
മാ തമാണു വിഷമം. എ ാലും തെ
ഇേ ാഴെ ദുരവ യിൽ
ഭാര േയാടും തെ കു ികേളാടും
തേ ാടുതെ യും അയാൾ ്
അനുക യു ്. അവൾ ഇ തമാ തം
ദുഃഖി ുെമ റി ിരുെ ിൽ
സംഗതി രഹസ മാ ിവയ് ാൻ
കുടുതൽ ശ ിേ െന. അയാൾ
ഇതിെന ുറി കാര മായി
ചി ി ിരു ി . താൻ വിശ ാസവ ന
കാണി ുകയാെണ ു
വളെര ാലമായി ഭാര യ് റിയാെമ ്
അയാൾ സംശയി ിരു ു. എ ിലും
നെ ാരു വീ മാ തമായ യൗവനം
നശി , സൗ ര ം യി , േകവലം
സാധാരണ ാരിയായ ആ സ് തീ
തേ ാടു സഹതപി ുകയാണു
േവ െത ് അയാൾ വിശ സി .
പേ , സംഭവി തു േനേര മറി ാണ്.
‘െഹാ, ഭയ രം! സഹി ാൻ വ !’
ഒബ്േലാൻസ്കി ത ാൻ പറ ു.
ഒരു തീരുമാനെമടു ാൻ പ ാ
അവ . ‘ഇതുവെര എ ാം
സുഗമമായി നട ു. എ ത
സേ ാഷേ ാെടയാണു ഞ ൾ
ജീവി ത് ! അവള ം
സ ുഷ്ടയായിരു ു. കു ികൾ
അവെള സേ ാഷി ി . അവള െട
ഒരു കാര ിലും ഞാൻ ഇടെപ ി .
അവള െട ഇഷ്ടംേപാെലയാണു
വീ കാര ൾ നട ിയത്… പേ ,
ഈ വീ ിെല ആയേയാടു െപരുമാ ം,
അതു േമാശമായി, നിലവാരമി ാ
െപരുമാ ം. അതു പാടി ായിരു ു
എ ാലും ആ ആയ അവെളാരു
സാധാരണ ാരിയ !’ (മാഡം
േറാള ിെ കറു ക കള ം
കുസൃതികലർ േനാ വും പു ിരിയും
അയാള െട മന ിൽ െതളി ു.)
‘അവൾ ഈ വീ ിലു ായിരു
കാലേ ാളം ഞാൻ
അരുതാ െതാ ും െചയ്തി .
പി ീടാണ്… പേ , അതിനു
മു ുതെ അവൾ… ൈദവേമ
എ ാംകൂടി ഒ ി ് എെ
തലയിൽവ ു പതി േ ാ!
എ ാണിനിെയാരു േപാംവഴി?’
അതിസ ീർണവും
പരിഹാരമി ാ തുമായ
പശ്ന ൾ ു സാധാരണഗതിയിൽ
ജീവിതം നല്കു ഉ രമ ാെത
മെ ാരു മറുപടിയും അയാൾ ു
ലഭി ി . ആ മറുപടി ഇതായിരു ു—
അ ു
സാഹചര ൾ നുസരി
ജീവി ുക. അതായത്, മറവിെയ
ആ ശയി ുക. പേ , ഉറ ിലും
അയാെള മറവി അനു ഗഹി ി .
പകൽസമയ ു തീെരയി .
വിരു ുകള ം സംഗീതവുെമാ ും
ആശ ാസം പകർ ി .
ജീവിതെ ുറി സ പ്ന ളിൽ
അഭയം കെ ുകേയ
നിവൃ ിയു .
‘വരുേ ാെല വരെ ,’ എ ു
വിചാരി ് ഒബ്േലാൻസ്കി എഴുേ
നീലസിൽ ിെ ൈലനിേ ാടുകൂടിയ
ചാരനിറ ിലു ഡ ിങ് ഗൗൺ
ധരി ചരടുകൾ മുറു ിെ ി.
െന ുവിരി ് ദീർഘമായി ശ സി .
തടി ശരീരെ അനായാസം
താ ിയ കാലുകൾ മുേ ാ ചലി ി ്
ജനാലയ് ടു ുെച ു തിര ീല
ഉയർ ി ഉറെ മണിയടി . പഴയ
സുഹൃ ും പരിചാരകനുമായ മാത
പത െ , യജമാനെ
വസ് ത ള ം ബൂ ്സും ഒരു
െടല ഗാമുമായി. പി ാെല,
േഷവുെച ാനു സാമ ഗികള മായി
ുരകനുമു ായിരു ു.
“ഓഫീസിൽനി ു വ
കടലാ മുേ ാ?” െടല ഗാം
ൈകയിെലടു ു ക ാടി ു
മു ിലിരു ് ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“േമശ റ ുവ ി ്.”
അനുഭാവപൂർവം, എ ാൽ
സേ ഹേ ാെട, യജമാനെന
േനാ ിെ ാ ് മാത പറ ു.
എ ി ് ഒരു ക ിരിേയാെട
കൂ ിേ ർ ു: “ഒരാൾ താ െള
അേന ഷി വ ിരു ു.”
ഒബ്േലാൻസ്കി മറുപടി
പറ ിെ ിലും ക ാടിയിൽ
മാത വിെ മുഖ ുേനാ ി.
അവരുെട ക കൾ ത ിലിട ു.
അവർ ു പരസ്പരം മന ിലായി.
‘എേ ാെട ിനു പറയു ു? എ ാണു
േവ െത ു തനി റിയാമേ ാ’
എെ ാരു സൂചന ആ
േനാ ിലു ായിരു ു.
മാത ഉടു ിെ േപാ ിൽ
ൈകകൾ തിരുകി,
ചിരി െകാ ുതെ യജമാനെന
േനാ ിയി േനരേ
പഠി വ ിരു ത് ഉരുവിടു തുേപാെല
പറ ു: “അടു ഞായറാഴ്ചവെര
യജമാനെന ശല െ ടു രുെത ും
അതുകഴി ു വ ാൽ മതിെയ ും
പറ യ .”
ഒബ്േലാൻസ്കി അെതാരു
തമാശയാെണ ു മന ിലാ ി.
െടല ഗാം െപാ ി വായി .
പതിവുേപാെല അ രെ കള
വാ ുകൾ ഊഹിെ ടു ു.
അയാള െട മുഖം പകാശമാനമായി.
നീ ുചുരു
താടിമീശയ് ിടയിലൂെട ഇളം
ചുവ നിറ ിൽ ഒരു പാത
ഒരു ുകയായിരു ുരകെ തടി
ൈക, ഒരുനിമിഷം ദൂേര ു മാ ാൻ
ആംഗ ം കാണി ി പറ ു: “മാത ,
എെ സേഹാദരി അ നാെള
വരു ു.”
“ൈദവ ിനു ന ി.” മാത
പറ ു. ഭാര ാഭർ ാ ാരുെട
പിണ ം തീർ ാൻ ീഫൻ
അർ േഡ വി ിെ പിയസേഹാദരി
അ യുെട സ ർശനം
സഹായി ുെമ ് യജമാനെനേ ാെല
താനും വിശ സി ു ുെ ു
സൂചി ി ു തായിരു ു ആ
വാ ുകൾ.
“അവർ തനി ാേണാ വരു ത് ?
അേതാ മി. കെരനീനും
കൂെടയു ാകുേമാ?”
ുരകെ ക ി േമൽ ിൽ
സ്പർശി ിരു തുെകാ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ു മറുപടി
പറയാൻവ . അയാൾ ഒരു വിരൽ
ഉയർ ി ാ ി. മാത ക ാടിയിൽ
േനാ ി തലകുലു ി.
“ഒ യ് ാേണാ? മുകളിലെ മുറി
ഒരു ിവയ് േണാ?”
“ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്നാേയാടു പറയൂ.”
“ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്നാേയാേടാ?” മാത
സംശയി .
“അേത, അവേളാടു പറയൂ. ഈ
െടല ഗാം അവൾ ു െകാടു ണം.
എ ു പറയു ുെവ ു േനാ ാം.”
ഒരു പരീ ണം
നട ാെമ ായിരി ും എ ാണു
മാത ഉേ ശി െത ിലും “അ െന
െച ാം സർ” എ ായിരു ു
അയാള െട മറുപടി.
ഒബ്േലാൻസ്കി കുളി തലചീകി
ഡ െച ാൻ തുട ിയേ ാേഴ ും
ബൂ ിെ കറകറശബ്ദം
േകൾ ി െകാ ു ൈകയിൽ
െടല ഗാമുമായി മാത െമെ
മുറിയിെല ി. ുരകൻ ലം
വി ിരു ു.
“ദാരിയ അലക്സാ ്േറാവ്ന
പുറ ുേപാവുകയാണേ ത.
അേ ഹ ിെ ഇഷ്ടംേപാെല
െചയ്േതാെ , എ ാണവർ പറ ത്.
അതായത് സർ, താ ള െട
ഇഷ്ടംേപാെല െച ാെമ ്.”
ക കൾെകാ ു മാ തം ചിരി ്,
ൈകകൾ േപാ ിലാ ി, തല
ഒരുവശേ ു ചരി ് അയാൾ തെ
യജമാനെന സൂ ി േനാ ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി മൗനം ഭജി . െമെ
അയാള െട സു രമായ മുഖ ് ഒരു
ചിരി പത െ .
“എ ാലും എെ മാത !” അയാൾ
തലകുലു ി.
“സാരമി സർ, എ ാം
ശരിയാകും.”
“എ െന ശരിയാകുെമ ് ?”
“ശരിയാകും സർ.”
“തനി െന േതാ ു ുേ ാ?
ആരാണത് ?” വാതിലിനു പുറ ് ഒരു
സ് തീയുെട വസ് തം ഉലയു ശബ്ദം
േക ് ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ഞാനാണു സർ.” ഒരു സ് തീയുെട
സ്പഷ്ടവും ഹൃദ വുമായ
ശബ്ദ ിലു മറുപടി.
കു ു ള െട ആയ മ ടീനാ
ഫിലിേമാേനാവ്നയുെട
വസൂരി ലയു മുഖം വാതിൽ ൽ
പത െ .
“എ ാണ് മ ടീനാ?” അവള െട
അടു ുെച ് ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
 കു ം െചയ്തത് അയാളാണ്.
അതിെന ുറി ് അയാൾ ു
േബാധമു ്. എ ിലും ആ
വീ ിലു വെര ാം—ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്നയുെട ഏ വും
അടു ച ാതി—ആയ ഉൾെ െട
അയാള െട പ ാണ്.
“എ ാണു കാര ം?” അയാൾ
ദയനീയമായി ആരാ ു.
“സർ, അ ് ഒ ുകൂടി
ശമി േനാ ണം. ൈദവം
സഹായി ും. അവരുെട ിതി
ദയനീയമാണ്. ക ുനില് ാൻ വ .
ഈ വീ ിെല കാര െള ാം തകിടം
മറി ിരി ു ു. കു ു ള െട
കാര ം ഓർമി ണം. എ ാം
തുറ ുപറയണം സർ. േവേറ
വഴിയി …”
“പേ , അവെളേ ാടു
മി ു ി .”
“അ യുെട കടമ െച ണം.
ൈദവം കനിവു വനാണ്, അ ്
പാർ ി ണം. ൈദവേ ാടു
പാർ ി ണം സർ.”
“ശരി. ഇേ ാൾ േപാകൂ.”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മുഖം ചുവ ു.
“ഞാൻ ഡ െച െ .” എ ്
മാത വിെന േനാ ി പറ ി ്
അയാൾ ഡ ിങ് ഗൗൺ
ഊരിെയറി ു.
 മാത ൈകയിൽവ ിരു
ഷർ ിെല അദൃശ മായ െപാടി
ഊതി ള ി പകടമായ
സേ ാഷേ ാെട യജമാനെന അത്
അണിയി .
 മൂ ്

ഒ ബ്േലാൻസ്കി ഡ െചയ്ത്,
ഉടു ിൽ അല്പം െസ പൂശി,
ഷർ ിെ കഫ് താഴ് ി പതിവുേപാെല
സിഗര ് േകസും തീെ ിയും ഡയറിയും
ഇര െ യിനു വാ ം
ര ാകവച ള ം െവേ െറ
േപാ കളിൽ നിേ പി . തൂവാല
കുട ു. നിർഭാഗ ം
ചൂഴ് ുനില് ുേ ാഴും വൃ ിയും
െവടി ം ആേരാഗ വും ഉേ ഷവും
ഉ വനായി, ഓേരാ ചുവടുവയ്പിലും
ഒരു െചറിയ കുതിേ ാെട പാതൽ
കഴി ാൻ ൈഡനിങ്റൂമിേല ു
െച ു. പാതൽ ത ാറായിരു ു.
ക ുകള ം ഓഫീസിൽനി ു
കടലാ കള ം
േമശ റ ു ായിരു ു.
ക ുകൾ വായി . അതിെലാ ്
അയാെള വ ാകുലെ ടു ി. ഭാര യുെട
വക ഒരു വനം വില് ു തുമായി
ബ െ ക ാണ്. അതു
വാ ാനാ ഗഹി ഒരാൾ എഴുതിയത്.
വനം വിേ തീരൂ. പേ , ഭാര യുമായി
അനുരഞ്ജന ിെല ാെത വില്പന
നട ി . സാ ികപരിഗണനയും
അനുരഞ്ജനവും ത ിൽ
കൂ ി ുഴയ് ു തിെന ുറി
ചി ി ാൻ േപാലും വ . വനം
വില് ാൻേവ ി താൻ ഒ ുതീർ ിനു
ത ാറാകുെമ ധാരണ
സൃഷ്ടി ു തിേനാടു തീെര
േയാജി ി . ഒബ്േലാൻസ്കി
ക ുകൾ വായി ി ്
ഡി ാർ െമ ൽനി ു ക ുകൾ
അടുേ ു നീ ിവ . ര ു
ഫയലുകൾ മറി േനാ ി. ചില
കുറി കെളഴുതിയി കാ ികുടി ാൻ
തുട ി.
അേതാെടാ ം ഈറൻമാറാ
പഭാത ദിനപ തം നിവർ ി വായി .
സത ചി ാഗതിയു ഒരു
പ തമാണയാൾ വരു ി
വായി ിരു ത്. തിക ം സ ത മ ,
ഭൂരിപ ാഭി പായം പതിഫലി ി ിരു
പ തം. കലയിേലാ ശാസ് ത ിേലാ
രാഷ് ടീയ ിൽേ ാലുേമാ അയാൾ ു
പേത ക താൽപര െമാ ുമിെ ിലും
പസ്തുതവിഷയ ളിൽ
ഭൂരിപ ാഭി പായേ ാടും തെ
പത ിെ കാഴ്ച ാടിേനാടും
അയാൾ േയാജി . അവയിൽ
മാ മു ാകു തിനനുസരി ് സ ം
അഭി പായ ളിൽ മാ ം വരു ുകയും
െചയ്തു.
 പരിചി ന ിെ ഫലമായി
രൂപെ ത ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
താൽപര ള ം അഭി പായ ള ം.
ഓേരാ സമയ ും പചാര ിലു
ൈശലി നുസരി െതാ ിയുെടേയാ
േകാ ിെ േയാ ഫാഷൻ മാറു തു
േപാെല, അഭി പായ ള ം സ യേമവ
രൂപംെകാ ു. പേത കമാെയാരു
സാമൂഹിക പ ാ ല ിൽ
ജീവി ു തുെകാ ും
പക തയാർജി ു തിെനാ ം
ആ ഗഹ ൾ
െപാ ിമുളയ് ു തിനാലും
ഏെത ിലും വിധ ിലു
മേനാവ ാപാര ൾ
തുടർ ുേപാകണെമ ിൽ
അതിനനുസൃതമായ കാഴ്ച ാടുകൾ
േവണെമ ു നിർബ മാണ്,
പുറ ിറ ുേ ാൾ
െതാ ിധരി ണെമ
നിർബ ംേപാെല. തെ
പരിചിതവലയ ിൽെ പലരും
യാഥാ ിതിക മേനാഭാവം
വ പുലർ ുേ ാൾ അയാൾ ഒരു
ലിബറലാകാൻ കാരണം,
ലിബറലിസമാണ്. കൂടുതൽ
യു ിസഹെമ ് അയാൾ ്
അഭി പായമു തുെകാ ,
േനേരമറി ്, തെ
ജീവിതൈശലിയുമായി കൂടുതൽ
െപാരു െ ടു ത് അതാെണ ു
േതാ ിയതിനാലാണ്. റഷ യിലു
സകലതും േമാശമാെണ ു
ലിബറൽപാർ ി കരുതു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി ു ധാരാളം കടമു ്.
പണം വളെര കുറേ യു . വിവാഹം
കാലഹരണെ ഒരു
ാപനമാെണ ും അതു
പരിഷ്കരിേ താെണ ും ലിബറൽ
പാർ ി ് അഭി പായമു ്.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട കുടുംബജീവിതം
ഒ ം സേ ാഷകരമ . ക ം
പറയാനും ക രം കാണി ാനും
അയാൾ നിർബ ിതനാകു ു.
അപരിഷ്കൃതരായ ജനവിഭാഗ ൾ ്
ഒരുനിയ ണമായി വർ ി ു ു
എ തിന റം മത ൾ ് ഒരു
പാധാന വുമിെ ു പറയുകേയാ
സൂചി ി ുകേയാ ആണു ലിബറൽ
പാർ ി െച ത്. പ ിയിൽ
പാർ ന തീരുേവാളം
എഴുേ നില് ുവാനു മ
അയാൾ ി . ഈ േലാക ് ഇ തയും
സേ ാഷേ ാെട
ജീവി ാെമ ിരിെ ,
പരേലാകെ ുറി ് ആർ ും
മന ിലാകാ ഭാഷയിൽ വർണി
ഭയെ ടു െത ിനാെണ ും
മന ിലാകു ി . രസകരമാെയാരു
േനരേ ാ ു പറ ു നിഷ്കള രായ
േ ശാതാ െള
ചി ാ ുഴ ിലാ ു തും
അയാള െട പതിവാണ്.
പൂർവികെര ുറി വീരവാദം
പറയു നി ൾ, നാടുവാഴിയായിരു
മു നും മു ു വെര ുറി
പറയാ െത ് ? പൂർവപിതാമഹനായ
ആൾ ുര ിെന മറ ുേപായെത ് ?
അ െനയാണ് ഒബ്േലാൻസ്കി
ലിബറലിസേ ാടടു തും തെ
പ തെ ഇഷ്ടെ തും. അ ാഴം
കഴി ് ഒരു
ചുരു വലി ുേ ാെഴ േപാെല
അതയാള െട മസ്തിഷ്ക ിൽ ഒരു
േനർ പുകമറ സൃഷ്ടി . അയാൾ
മുഖ പസംഗം വായി .
വർ മാനകാല ് ഉൽപതിഷ്ണുത ം
യാഥാ ിതികത െ പാേട
ഗസി ുകയാെണ ും വി വ ിെ
നുഴ ുകയ ം തടയാൻ ഗവൺെമ ്
നടപടിെയടു ണെമ ും
മുറവിളികൂ തിന്
അടി ാനമിെ ് അതിൽ പറയു ു.
‘േനേരമറി ് ഞ ള െട
അഭി പായ ിൽ സാ ല്പികമായ ഒരു
വി വമ , പുേരാഗതി ു തട ം
നില് ു പി ിരി ൻ ചി ാഗതിെയ
മുറുെക ിടി ു താണ് അപകടം’
എ ും മ മാണ് അവരുെട വാദം.
െബ ാമിെ യും േജാൺ വർ ്
മി ിെ യും* ആശയ ൾ ഉ രി
മ ിസഭെയ പേരാ മായി
വിമർശി ു സാ ികകാര
േലഖനവും അയാൾ വായി .
വിമർശനം ആെര ഉേ ശി ാെണ ും
അതിെ േ പരകശ ി
എ ാെണ ും മന ിലാ ാൻ
സ തഃസി മായ നിരീ ണപാടവം
അയാെള സഹായി . അതയാൾ ്
ആ സംതൃപ്തി പദാനം
െച ാറുെ ിലും ഇ ്, മ ടീന
ഫിലിേമാ േനാവ്നയുെട ഉപേദശവും
വീ ിെല തകരാറും അതിനു
മ േലല്പി . ‘കൗ ് ബ *
് *
വിെയസ്ബാെദനിേല *
് **
ഉ ാസയാ തയ്െ ാരു ു ുെവ ു
പറ ുേകൾ ു ു,’ ‘ഇനി നരെയ
േപടിേ ,’ ‘ഒരു ജഡ്കാവ ി
വില്പനയ് ്,’ ‘ഒരു യുവതിയുെട
േസവന ൾ ആവശ മു വർ
സമീപി ുക,’ തുട ിയ
വിേശഷ ള ം വായി . പേ ,
പതിവിനു വിപരീതമായി ഇെതാ ും
അയാൾ ു സേ ാഷം പദാനം
െചയ്തി .
പ തം വായി ി ്, െവ പുര ിയ
െറാ ിതി ്, ര ാമെതാരു ക കാ ി
കുടി ്, അയാെളണീ . േകാ ിൽ
പ ിയിരു എ ിൽ കുട ു.
വീതിയു െന ് ഒ ുകൂടി വിടർ ി.
സേ ാഷേ ാെട പു ിരി —
മന ിൽ പേത കിെ െ ിലും
സേ ാഷം േതാ ിയി , ന
ദഹനശ ിയുെ തിെ
ല ണമായിരു ു അത്. പേ ,ആ
സേ ാഷം അയാള െട മന ിൽ
ഓർമകള െട േവലിേയ ം സൃഷ്ടി .
അയാൾ ചി യിൽ മുഴുകി.
അേ ാൾ വാതിലിനു പുറ ്ര ു
കു ികള െട ശബ്ദം േക . തെ
മൂ മകൾ താന യുെടയും
കു ുമകൻ ഗിഷയുെടയും
ശബ്ദമാണെത ു തിരി റി ു.
അവർ ഏേതാ ഒരു വസ്തു
വലി ിഴ െകാ ുവ ു മറി ി താണ്.
“യാ ത ാെര കൂരയ് ു
മുകളിലിരു രുെത ു ഞാൻ
പറ ിേ ?” െപൺകു ി ഇം ിഷിൽ
ഉറെ വിളി കൂവി. “ഇനി
അവെരെയ ാം െപറു ിെയടു ്.”
“എ ാം കുഴ ിലായി!”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചി ി . ‘ഇതാ
കു ികള ം അല ുനട ു ു.’
വാതിലിനടു ു െച ് അയാൾ
അവെര വിളി . തീവ ിയായി
ഉപേയാഗി ിരു െപ ി ഉേപ ി ്
അവർ അ െ അടു ുവ ു.
അ െ ഓമനയായ െപൺകു ി
ൈധര സേമതം മുറി ു ിൽ കട ു
ചിരി െകാ ് പതിവുേപാെല
അയാള െട കഴു ിൽ െക ി ിടി .
ആ മീശയുെട മണം
അവൾ ിഷ്ടമാണ്. പിതാവിെ
മുഖ ് ഉ വ ി ് നാണി മുഖം
കുനി ്, ൈകകൾ വിടുവി ്
ഓടിേ ാകാൻ തുട ി. അയാൾ
അവെള തട ുനിർ ി.
“മ ാ എ ു െച ു?” മകള െട
മൃദുവായ െകാ കഴു ിൽ
തേലാടിെ ാ ്, കു ുമകെ
അഭിവാദന ിനു മറുപടിയായി ചിരി ്
ഗുഡ്േമാണിങ് പറ ി ്, അയാൾ
േചാദി .
ര ുമ േളാടും ഒേരരീതിയിൽ
െപരുമാറാൻ ത ാലാവുംമ ിൽ
ശമി ാറുെ ിലും േമാേളാടു
കാണി ാറു വാ ല ം േമാേനാടു
കാണി ാറിെ ് അയാൾ ു
േബാധ മു ്. അവനും ഈ
േതാ ലു തു കാരണം പിതാവിെ
തണു ൻ ചിരിേയാടു പതികരി ാൻ
അവൻ കൂ ാ ിയി .
“മ ാേയാ? അവർ ഉറ െമണീ .”
െപൺകു ി പറ ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി െനടുവീർ ി .
“ഇ ു രാ തിയിലും അവൾ
ഉറ ിയി ിെ ർ ം,’ അയാൾ
ചി ി .
“അതു ശരി, മ ാ
സേ ാഷമായിരി ുേ ാ?”
അ നും അ യും ത ിൽ
ശണ്ഠകൂടിെയ ും അതുെകാ ്
അ യ് ു
സേ ാഷി ാനാവിെ ും
അവൾ റിയാം. അ നത്
അറിയണെമ ് അവളാ ഗഹി .
നി ാരമ ിലു ആ േചാദ ം െവറും
നാട മാെണ േബാധം അവള െട മുഖം
ചുവ ി . അതുക ് അയാള െട
മുഖം വിവർണമായി.
“എനി റി ുകൂടാ.” അവൾ
പറ ു: “ഇ ു ഞ െളാ ും
പഠിേ െ ും മിസ് ഹ ിെ കൂെട
മു ിയുെട വീ ിൽ േപാകാെമ ും
മ ാ പറ ു.”
“എെ െപാ ുേമാൾ തന ാകിൻ
െപായ്േ ാള … ങ്, നില് ് !”
പിടിവിടാെത, െകാ ൈകകളിൽ
തഴുകിെ ാ ാണയാൾ പറ ത്.
ചുവരലമാരയിൽ തേലദിവസം
വാ ിവ ിരു േചാേ ് െപ ി തുറ ്
അവൾ ് ഏ വും ഇഷ്ടമു ഒരു
േചാേ ം ഒരു കേളർഡ് കീമും
എടു ുെകാടു ു.
“ഇതു ഗിഷയ് ാേണാ?” അവൾ
േചാദി .
“അെതയേത.” അയാൾ അവള െട
ചുമലിൽ തേലാടി, തലയിലും
കഴു ിലും
ചുംബി ി േപാകാനനുവദി .
“വ ി െറഡിയാണ്,” മാത
പറ ു. “ഒരു സ് തീ കാ ിരി ു ു.
ഏേതാ ഓഫീസ് കാര ിനാണ്.”
“കുെറ േനരമാേയാ?”
“അരമണി ൂറായി കാണും.”
“ആരു വ ാലും ഉടെന എെ
അറിയി ണെമ ു പലതവണ
പറ ി ിേ ?”
“അ ു കാ ികുടി
തീരാെതെയ െന
—-”സൗഹാർദപൂർണമായ പരു ൻ
സര ിലാണ് മാത വിെ മറുപടി.
അതുേക ാൽ േദഷ െ ടാനാവി .
“ശരി, ഉടെന വരാൻ പറയ്,”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മുഖ ു
മനേ ശ ിെ ചുളിവുകൾ
പത െ .
ഒരു കീഴുേദ ാഗ െ വിധവയായ
കലിനിൻ അസാധ വും അന ായവുമായ
ഏേതാ കാര ിനു
അേപ യുമായി വ താണ്.
ഒബ്േലാൻസ്കി സ തഃസി മായ
വിനയേ ാെട അവേരാട് ഇരി ാൻ
പറ ു. അവർ പറ െത ാം
ശ ി േക . ആർ ്എ െനയാണ്
അേപ നല്േക െത ു വിശദമായി
പറ ുെകാടു ു. അവർ ്
ഉപകരിേ ാവു ഒരു വ ി ്
തെ വലിയ ഭംഗിയു
ൈകയ ര ിൽ ഒരു െചറിയ
കുറിെ ഴുതിെ ാടു ു. അവെര
പറ യ തിനുേശഷം െതാ ി
ൈകയിെലടു ്, വ തും
മറ ുേപാേയാ എ ാേലാചി .
മറ ാനാ ഗഹി ഒെ ാഴിെക, തെ
ഭാര െയ ഒഴിെക, മെ ാ ും മറ ി ി .
അയാള െട ശിര ് കുനി ു.
സു രമായ മുഖ ു ദുഃഖ ിെ
നിഴൽ പര ു.
‘േപാകേണാ േവ േയാ?’ അയാൾ
ത ാൻ േചാദി .
േപാകരുെത ാണു മനഃസാ ി
പറ ത്. അെതാരാ വ നയാണ്.
അ േപായ ബ ം പുനഃ ാപി ാൻ
സാധ മ . അവെള വീ ും
ആകർഷകമാ ാനും പണയം
ജ ലി ി ാനും
സാധി ാ തുേപാെല. അെ ിൽ,
േ പമി ാൻ െകല്പി ാ ഒരു
വൃ നാ ി തെ മാ ാൻ
സാധി ാ തുേപാെല വ നയും
കാപട വും മാ തമായിരി ും അതിെ
ഫലം. അയാള െട സ ഭാവ ിനു
േയാജി ത അെതാ ും.
“ഇേ ാഴെ ിൽ കുെറ
കഴി ാലും അതു െചയ്േത പ .
എ ായാലും ഇതിെനാരു മാ ം
വരണം.” അയാൾ െന ുവിടർ ി
ൈധര ം സംഭരി ാൻ ശമി . ഒരു
സിഗരെ ടു ുക ി ്, ര ുതവണ
വലി ി ് ആഷ്േ ടയിലി . െപെ ു
നട ു േ ഡായിങ് റൂം കട ്, ഭാര യുെട
കിട റവാതിൽ തുറ ു.”

* െജെറമി െബ ാം – 1748–1831
പേയാജനവാദിയായ പരിഷ്കരണവാദി.
േജാൺ വർ ് മിൽ (1806–1873)
പേയാജനവാദിയായ
സാ ികശാസ് ത ൻ.

് ് ്
** കൗ ്ബ ് (1809–’86) –ആസ്േ താ-
ഹംഗറി ചാൻസലർ.
*** പഷ ൻ പവിശ യിെല സുഖവാസേക ം.
 നാല്

ദാ രിയ അലക്സാ ്േറാവ്ന

അവിെടയു ായിരു ു, ഡ ിങ്
ജാ ാണു േവഷം. വലിയ
ക കളിൽ ഭയ ാട്. േശാഷി മുഖം
ക കെള കൂടുതൽ
വലി മു താ ി. മു ് ഇടതൂർ ു
വളർ ിരു തലമുടി പാതിയും
െകാഴി ്, കനംകുറ ്, െചറുതായി
പി ി ിയിരു ു. തുറ അലമാരയ് ു
മു ിൽ നി ് എേ ാ
തിരയുകയാണവൾ. ഭർ ാവിെ
കാെലാ േക വാതിൽ േല ു
തിരി ുേനാ ി, മുഖ ു െവറു ം
ഗൗരവവും വരു ാനു വൃഥാ ശമം
നട ി. അയാെള തനി ു
േപടിയാെണ ും അയാെള
അഭിമുഖീകരി ാനു
ൈധര മിെ ും അവൾ ുേതാ ി.
കഴി മൂ ു ദിവസ ളിൽ
പ ു പാവശ െമ ിലും നട ിയിരു
ശമം—കു ു െള തെ
അ യുെട സമീപേ ു
െകാ ുേപാകു തിന് അവർ ും
തനി ുമു വസ് ത ൾ
തിരെ ടു ു േജാലി—ഒ ുകൂടി
നട ാനവൾ തുനി ു. പേ ,
സാധി ി . ഓേരാ തവണയും
പരാജയെ ടുേ ാൾ
പറയാറു തുേപാെല ഇ വണയും
പറ ു: എ ും ഇ െന
തുടർ ുേപായാൽ പ ി . അയാെള
ശി ി ാനും ഒരു പാഠം പഠി ി ാനും
എെ ിലും െച ണം. തെ
േവദനി ി തിന് അതിെ ഒരു െചറിയ
അംശെമ ിലും പകരം വീ ണം.
അയാെള ഉേപ ി േപാകണെമ ്
അേ ാഴും
പറ ുെകാ ിരുെ ിലും
അതസാധ മാെണ ു േതാ ുകയും
െചയ്തു. എെ ാൽ, അയാെള
തെ ഭർ ാവായി പരിഗണി ുകയും
സ്േനഹി ുകയും െച
ശീല ിൽനി ു
പുറ ുകട ാനവൾ ു കഴി ി .
മാ തവുമ , ഇവിെട അവള െട സ ം
വീ ിൽ അ ുകു ികെള േനരാംവ ം
പരിപാലി ാൻ ഇതു മാ തമാണു
െച ാൻ കഴിയു െത ിരിെ ,
അവെര മെ ാരിടേ ുെകാ ു
േപായാലെ അവ ഇനിയും
േമാശമായിരി ും. ഇേ ാൾ െ ,
കഴി മൂ ുദിവസ ൾ ു ിൽ
ഏ വും ഇളയകു ി ് അസുഖം
പിടിെപ . അവർ അവനു പഴകി ളി
ആഹാരം െകാടു താണു കാരണം.
ഇ െല മെ ാവരും
അ ാഴ ിണിയായിരു ു. ഇവിടം
വി േപാകാൻ തനി ു സാധ മെ ്
അവൾ ു േതാ ിെയ ിലും േപാകാൻ
തീരുമാനി തായി ഭാവി െകാ ്
അവള െട സാധന ൾ
അടു ിവയ് ാൻ തുട ി.
“േഡാളീ,” പതി മൃദുവായ
സര ിൽ അയാൾ വിളി .
തലകുനി ്, വിേധയത ം
ഭാവി ാണയാൾ നി െത ിലും
ആേരാഗ ിെ യും
ഉ ാഹ ിെ യും തിള ം
അയാളിൽ കാണാനു ായിരു ു.
തലതിരി ് ഒരു നിമിഷംെകാ ് ആ
അേരാഗദൃഢഗാ തം ആപാദചൂഡം
അവൾ വീ ി . “ഉം, എെ ാരു
സേ ാഷവും
സംതൃപ്തിയുമാണാമുഖ ് !’ അവൾ
വിചാരി : ‘പേ , എെ
അവ േയാ?… എ ാവരും
സ്േനഹി ുകയും പുകഴ് ുകയും
െച ഈ സ േനാഭാവെ ഞാൻ
അേ യ ം െവറു ു ു!’ അവൾ
ചു ുകൾ അമർ ി വിളറിയ
മുഖെ വലതുവശെ േപശി ഒരു
വശേ ു േകാണി .
“നി ൾെ ുേവണം?”
പതിവിൽനി ു വ ത സ്തമായ
സര ിലാണവൾ േചാദി ത്.
 “േഡാളീ” ഇടറിയ ശബ്ദ ിൽ
അയാൾ ആവർ ി : “അ ഇ ു
വരു ു ്.”
“അതിനു ഞാെന ുേവണം?
അവെള സ ീകരി ാെനനി ു വ ?”
“പേ , േഡാളീ, നീതെ അവെള
സ ീകരി ണം.”
“േപാകു ുേ ാ എെ മു ീ ്.
എനി ാെരയും കാേണ .” അയാെള
േനാ ാെത കഠിനമായി
േവദനി ു തുേപാെല അവൾ
വിലപി .
ഭാര െയ ുറി ശാ മായി
ചി ി ാനും മാത പറ തുേപാെല
കാര ൾ േനേരയാകുെമ ു
പതീ ി ാനും സമാധാനേ ാെട
പ തം വായി ാനും കാ ി കുടി ാനും
ഒബ്േലാൻസ്കി ു സാധി ിരു ു.
പേ , അവള െട ീണി
േ ശഭരിതമായ മുഖം കാണുകയും
ദുഃഖവും നിരാശയും കലർ ശബ്ദം
േകൾ ുകയും െചയ്തേ ാൾ
അയാൾ ു വ ാെ ാരു വി ി ം
അനുഭവെ . െതാ യിടറി.
ക കളിൽ ക നീർെപാടി ു.
“എെ ൈദവേമ! ഞാെന ാണു
പിഴ ത് ? േഡാളീ,
ൈദവെ േയാർ ് !…
നിന റിയാമേ ാ…” അയാൾ ു
വാ ുകൾ മുറി ു. കര ിലട ാൻ
കഴി ി .
 അവൾ അലമാരവാതിൽ
വലി ട നിവർ ുനി ് അയാള െട
േനേര േനാ ി.
“േഡാളീ, ഞാെന ു പറയാനാണ്…
നീെയനി ു മാ തരണം.
ഒൻപതുവർഷെ ജീവിത ിൽ ഒരു
നിമിഷേനരെ —ഒരു
നിമിഷേനരെ …”
അവൾ ക കൾ പാതിയട ്
അയാള െട വാ ുകൾ ു
കാേതാർ ു. അവളാണു
െത കാരിെയ ് അയാൾ പറയു തു
േകൾ ാൻ ത ാറായി.
“ഒരു നിമിഷേനരെ
ബു ിേമാശം…” അയാൾ പറ ു
തീരു തിനുമു ്
േവദനെകാെ േപാെല അവള െട
ചു ുകൾ വീ ും മുറുകി.
വലതുകവിളിെല േപശികൾ വീ ും
വലി ു.
“െപായ്േ ാ, എേ ാെ ിലും
തുല ുെപായ്േ ാ.” കൂടുതൽ
പരുഷമായ ശബ്ദ ിൽ അവൾ
ആേ കാശി : “നി ള െട
ബു ിേമാശ ിെ കഥെയാ ും
എനി ു േകൾ !”
അവിെടനി ും ഓടിേ ാകണെമ ്
അവൾ ുേതാ ി.
മറി ുവീഴാതിരി ാൻ കേസരയുെട
പിറകിൽ പിടി െകാ ു നി ു.
അയാള െട മുഖം തുടു ു. ചു ുകൾ
വിതു ി, ക കൾ നിറ ു.
“േഡാളീ,”
ഏ ി ര ുെകാ യാൾ പറ ു:
“ൈദവ ിെ േപരിൽ—
കു ു െളേയാർെ ിലും—
അവർ െതെ ാ ും െചയ്തി ി . എെ
പാപ ിന് എെ ശി ിേ ാള .
ഞാെന ു െച ണെമ ു നീ
പറ ാൽ മതി. എ ും എനി ു
സ തമാണ്. ഞാനാണു െത കാരൻ.
എനി ു വ ാ കു േബാധമു ്…
എനി ു മാ തരിേ േഡാളീ?”
അവൾ നില ിരു ു. അവള െട
ദീർഘനിശ ാസ ിെ ശബ്ദം
അയാൾ ു േകൾ ാം. അവള െട
േപരിൽ അയാൾ ് അളവ
ദുഃഖമു ്. അവൾ വീ ും വീ ും
സംസാരി ാൻ ശമിെ ിലും ശബ്ദം
പുറ ുവ ി . അയാൾ കാ ിരു ു.
“ന ുെട കു ു ള മായി
കളി ണെമ ു േതാ ുേ ാൾ
മാ തമാണു നി ൾ
അവെര ുറിേ ാർമി ു ത്.
എനി ാെണ ിൽ എ ായ്
േപാഴും അവരുെട ഓർമേയയു .
എ ാം നശി . ഒ ിനും
െകാ ാ വരായി.” ഈ വാചകം
കഴി മൂ ുദിവസ ളായി അവൾ
പലതവണ
ആവർ ി െകാ ിരി ു ു.
 എ ിലും ന ുെട കു ു ൾ,
എ ാണവൾ പറ ത്. അവെള
ന ിപൂർവം േനാ ിെ ാ ് അവള െട
കരതലം ഗഹി ാൻ അയാൾ
മുേ ാ ാ ു. പേ , അവ
കലർ േനാ േ ാെട അവൾ
പിറേകാ മാറി.
“കു ികെള ുറി ാണു
ഞാനാേലാചി ു ത്. അവെര
ര ി ാൻ എ ു െച ാനും ഞാൻ
ത ാറാണ്. പേ , എ ാണു
െചേ ത് ? ഇവെരയുംെകാ ്
എേ ാെ ിലും േപായാേലാ?
അെ ിൽ വകതിരിവി ാ ഒര െന
ഏല്പി ണം. അെത
വകതിരിവി ാ വൻതെ .
ഇ തയുെമാെ സംഭവി ി ് ഇനി
നമുെ ാ ി ജീവി ാെമ ു
കരുതു ുേ ാ? അതു സാധ മാേണാ?
അതു സാധ മാെണ ു നി ൾ ു
േതാ ു ുേ ാ?” അവൾ
ശബ്ദമുയർ ി: “എെ ഭർ ാവ്,
എെ കു ികള െട അ ൻ, കു ികള െട
ആയെയ െവ ാ ിയാ ി
വ ിരി ുേ ാൾ അതു
സാധ മാേണാ?”
“പേ , ഞാനിനിെയ ു െച ം?
ഞാനിനിെയ ു െച ം?” തലകുനി
സ യമറിയാെത ദയനീയമായ
സര ിൽ അയാൾ പറ ു.
 “നി െളാരു വൃ ിെക വനാണ്.
നി േളാെടനി ു െവറു ാണ്.”
വർധി വിേ ാഭേ ാെട അവൾ
വിളി കൂവി: “ഒരു ക ര ിൽ!
ഒരി ലും നി െളെ സ്േനഹി ി ി .
ഹൃദയമി ാ വൻ! നാണംെക വൻ!
എനി ു നി േളാടു െവറു ാണ്.
നി െളെ ആരുമ .”
അവൾ ുേപാലും
സഹി ാനാവാ ത
അറേ ാെടയാണ് അവൾ അ െന
പറ ത്.
അയാൾ അവെള േനാ ി.
അവള െട മുഖ ു പകടമായ െവറു ്
അയാെള ഭയെ ടു ുകയും
അ ുതെ ടു ുകയും െചയ്തു.
തെ അനുക അവെള ഇ തമാ തം
പേകാപി ി െത ുെകാ ാെണ ്
അയാൾ ു മന ിലായി .
തേ ാടയാൾ ു സ്േനഹമ .
അനുക യാണു െത ് അവൾ
ക ു. അവെളെ െവറു ു ു.
അവെളനി ു മാ തരി . അയാൾ
വിചാരി : ‘കഷ്ടം! കഷ്ടം!’ അയാൾ
പിറുപിറു ു.
ആ സമയ ു മെ ാരു മുറിയിൽ
ഒരു കു ിയുെട കര ിൽ േക . ഉരു ു
വീണതായിരി ണം. ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന കാേതാർ ു
അവള െട മുഖം െപെ ു ശാ മായി.
താെനവിെടയാണു നില് ു െതേ ാ
എ ാണു െചേ െതേ ാ
അറിയാ മ ിൽ ആേലാചനയിൽ
മുഴുകിയതുേപാെല അവൾ നി ു.
എ ി െപെ െ ഴുേ
വാതിൽ േല ു നട ു.
‘അവൾ എെ കു ിെയ
സ്േനഹി ു ു ്.’
കു ികര േ ാൾ അവള െട
മുഖ ു ായ ഭാവമാ ം ക ്
അയാൾ ചി ി : ‘എെ കു ിയാണ്.
അേ ാഴവൾ ് എെ െവറു ാൻ
കഴിയു െത െന?’
“േഡാളീ, ഒരു വാ ്,” അവള െട
പി ാെല െച ് അയാൾ പറ ു.
“നി െളെ പി ാെല വ ാൽ ഞാൻ
േജാലി ാെരയും കു ികെളയുെമാെ
വിളി കൂ ം. നി െളാരു
െത ാടിയാെണ ് എ ാവേരാടും
പറയും. ഞാനിവിെടനി ു
െപായ്േ ാളാം, നി ൾ
െവ ാ ിയുെമാ ് ഇവിെട
താമസിേ ാ?”
വാതിൽ വലി ട ി ് അവൾ
േപായി.
ഒബ്േലാൻസ്കി െനടുവീർ ി ്,
മുഖം തുട സാവധാനം തെ
മുറിയിേല ു നട ു. ‘എ ാം താേന
ശരിയാകും എ ു മാത പറയു ു.
പേ ,എ െന ശരിയാകാൻ?
അതിനു ഒരു സാധ തയും ഞാൻ
കാണു ി . െഹാ, എനി ു
േപടിയാകു ു! അവള െട
ചീ വിളിേയാ! തീെര േമാശം!
െത ാടിെയ ും
െവ ാ ിെയ ുെമാെ അവൾ
വിളി പറ ത് േജാലി ാരികൾ
േക ിരി ും. നാണേ ടായി!
ഭയ രമായ നാണേ ട് !’ ഏതാനും
നിമിഷേനരം ഒബ്േലാൻസ്കി
അന ാെത അവിെട െ നി ു.
എ ി ക കൾ തുട ്,
െനടുവീർ ി ്, െന ുവിരി മുറി ു
പുറ ിറ ി.
അെതാരു
െവ ിയാഴ്ചയായിരു ു.
േ ാ ുകൾ ു കീ െകാടു ാൻ
വരാറു ജർ ൻകാരൻ ൈഡനിങ്
റൂമിലു ായിരു ു.
കൃത സമയ ുതെ വ ു
േ ാ ുകൾ ന ാ ാറു , ആ
കഷ ി ലയെന ുറി ് പ ു
പറ ഒരു തമാശ ഒബ്േലാൻസ്കി
ഓർമി . ജീവിതകാലം മുഴുവൻ
േ ാ ുകൾ ു കീ
െകാടു ാൻേവ ി പട വൻ കീ
െകാടു ുവി താണ് ആ
ജർ ൻകാരെന, ഒബ്േലാൻസ്കി ു
തമാശകൾ ഇഷ്ടമാണ്. കാര ൾ
താേന ശരിയാകുമായിരി ാം. ‘താേന
ശരിയാകുക,’ നെ ാരു
ൈശലിയാണത് ! അയാൾ ചി ി .
 “മാത ” അയാൾ വിളി . മാത
വ േ ാൾ പറ ു: “നി ളം
േമരിയും കൂടി ആ െചറിയ മുറി അ
അർ േഡ വ്നയ് ുേവ ി ഒരു ി
വയ് ണം.”
“ശരി സർ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി
ഓവർേ ാെ ടു ു ധരി ്
േപാർ ിേ ായിേല ു നട ു.
“സർ, അ ാഴ ിനു ാവുേമാ?”
യജമാനെന പുറേ ാനയി േവ
മാത േചാദി .
“േനാ െ … ഓ, ഇതാ ഈ പണം
വേ ാള .” പ ു റൂബിളിെ ഒരു േനാ ്
േപാ ിൽനിെ ടു ു െകാടു ി
േചാദി : “ഇതു മതിയാവുമേ ാ?”
“മതിയായാലും ഇെ ിലും
ഇതുെകാ ു കാര ം നട ണം.”
വ ിയുെട വാതിലട ി പി ിേല ു
മാറിനി ് മാത പറ ു.
അതിനിെട, കു ിെയ ആശ സി ി
കര ിൽ മാ ിയ ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന
വ ി ക ള െട ഒ േക ് ഭർ ാവ്
പുറ ുേപാെയ ു മന ിലാ ി
അവള െട കിട മുറിയിൽ മട ിവ ു.
വീ ിെല പാരബ്ധ ളിൽനി ്
ആശ ാസം പദാനം െച
ഒേരെയാരിടമാണത്. ഇേ ാഴും
കു ികള െട ന്ഴസറിയിൽ കഴി കൂ ിയ
ഏതാനുംമിനി സമയ ിനു ിൽ
ഇം ിഷുകാരിയായ ആയയും മ ടീന
ഫിലിേമാേനാവ്നയും
ഒഴി കൂടാനാവാ ചില
സംശയ ൾ ഉ യി തിനു മറുപടി
പറയാനവൾ ു സാധി ി —”കു ികൾ
പുറ ുേപാകുേ ാൾ ഏത്
ഉടു കളാണു ധരിേ ത് ?
അവർ ു പാലുെകാടു ണേമാ? ഒരു
പുതിയ പാചക ാരിെയ
അേന ഷിേ േ ?”
“െഹാ, എെ ശല െ ടു ാെത.”
അവൾ വിലപി . േനരേ
ഭർ ാവുമായി
സംസാരി െകാ ിരു
കിട മുറിയിൽ വ ു. ൈകകൾ
കൂ ി ിരു ി. െമലി
വിരലുകളിൽനി ു േമാതിര ൾ
ഊരിവീഴുെമ ുേതാ ി. േനരേ
നട സംഭാഷണം അവൾ വീ ും
ഓർമി .
“എേ ാ ാണയാൾ േപായത് ?
ഇേ ാഴും അവെള കാണാറുേ ാ?
അതു ഞാൻ േചാദിേ തായിരു ു.
േവ . ഒ ി ഒരു ജീവിതം ഇനി
സാധ മ . ഒേര വീ ിൽ താമസി ാലും
അപരിചിതെരേ ാെല ജീവി ണം.
എെ േ ും അപരിചിതെരേ ാെല!
ഭയാനകമായ ആ വാ ് അവൾ
ആവർ ി . െഹാ, ഞാനാ മനുഷ െന
എ തമാ തം സ്േനഹി ! ഇേ ാഴും
ഞാൻ സ്േനഹി ു ിേ ? എ ത
ഭയാനകമായ ഒരവ യാണിത്…
കൂടുതൽ ചി ിേ ിവ ി . മ ടീന
ഫിലിേമാേനാവ്ന വാതിൽ ൽവ ്
അകേ ു തലനീ ി.
“ഞാെനെ സേഹാദരേനാടു
വരാൻ പറയാം.” അവൾ പറ ു:
“അ ാഴ ിനു വ തും പാകം
െച േ ? അെ ിൽ,
ആറുമണിവെര കു ികൾ
പ ിണികിടേ ിവരും,
ഇ ലെ േ ാെല.”
“ശരി, ഞാനിതാ വരു ു.
പാലുവാ ാൻ ആളയേ ാ?” ദാരിയാ
അലക്സാ ്േറാവ്ന
വീ േജാലികളിൽ മുഴുകിയതുെകാ ു
കുറ സമയേ ് തെ ദുഃഖ െള
വിസ്മരി .
 അ ്

സ തഃസി മായ കഴിവ്

ഒബ്േലാൻസ്കിെയ പഠന ിൽ
സഹായി ിരുെ ിലും കുസൃതിയും
മടിയും കാരണം വിദ ാഭ ാസം
പൂർ ിയാ ാൻ കൂടുതൽ
സമയെമടു ു. എ ി ം
െചറു ിൽതെ േമാസ്േകായിെല
ഗവൺെമ ് േബാർഡുകളിെലാ ിെ
തലവനായി ഉയർ ശ ള ിൽ
അയാൾ ു നിയമനം ലഭി .
സേഹാദരി അ യുെട ഭർ ാവ്
അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ്
കെരനീെ സ ാധീനംെകാ ാണ്
അയാൾ ു േജാലികി ിയത്.
േമാസ്േകാ േബാർഡിെന
നിയ ി ിരു വകു ിെല പധാന
ഉേദ ാഗ നായിരു ു കെരനീൻ.
അളിയൻ സഹായി ിെ ിൽേപാലും
പതിവർഷം 6000 റൂബിൾ ശ ളം
കി —ഭാര യ് ു തരേ ടി ാ
സ ു ായി ം സാ ിക ിതി
േമാശമായിരു ീവ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ് അ തയും വരുമാനം
ആവശ മാണ്—ഒരു േജാലി
േനടിെയടു ാൻ പയാസമി .
സേഹാദര ാരും സേഹാദരിമാരും
ബ ു ള ം അളിയ ാരും
അ ാവ ാരും
അ ായിമാരുെമാെ യായി
നൂറുകണ ിനു ബ ു ൾ
അയാൾ ു ്.
േമാസ്േകാനിവാസികളിൽ
പകുതിയും പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു വരിൽ
പകുതിയും അയാള െട ബ ു േളാ
സുഹൃ ു േളാ ആണ്. ഈ
േലാക ് അറിയെ ടു വേരാ
അെ ിൽ ഭാവിയിൽ
അറിയെ ടാനിടയു വേരാ ആയ
മഹ ു ള െട കൂ ിലാണയാള െട
ജനനം. ഉേദ ാഗ വൃ ിൽ
മൂ ിെലാ ് മുതിർ വർ അയാള െട
അ െ കൂ കാരാണ്.
പി വ നട ു പായം മുതൽ
അയാെള അറിയാം. മെ ാരു
മൂ ിെലാ ് അയാള െട ഉ
സ്േനഹിതരാണ്. അവേശഷി ു
മൂ ിെലാ ുേപർ അയാൾ ു
സുപരിചിതരും. അതിെ ഫലമായി,
ഗവൺെമ ് ഉേദ ാഗ ൾ, ഗാ കൾ,
സൗജന ൾ മുതലായവ അനുവദി
നല്കാൻ ചുമതലെ വെര ാം
അയാൾ ു േവ െ വരായി.
ത ളിെലാരാെള തഴയാൻ അവർ ു
സാധി ാ തുെകാ ്
ആകർഷകമായ ഒരുേദ ാഗം
കര മാ ാൻ ഒബ്േലാൻസ്കി ു
െത ം ബു ിമുേ ിവ ി .
തട ള യി ാെതയും
അസൂയെ ടാെതയും
വഴ ു ാ ാെതയും ഇരു ാൽ
മാ തം മതി. സ േനാഭാവം
സ തഃസി മായതുെകാ ് ഇ രം
ദു ീല െളാ ും അയാൾ ി . താൻ
ആവശ െ ടു ശ ളമു ഒരു
േജാലി കി ാൻ തനി ്
അർഹതയുെ ് അയാൾ
വിശ സി . അമിതമായ
അവകാശവാദ െളാ ുമി . തെ
പായവും പ ാ ലവുമു
മ വർ ു ലഭി ു തരം േജാലി
മതി.
അനുക യും ഉ ാസ പകൃതവും
നി േ ഹമായ സത സ തയും
െകാ ുമാ തമ പരിചയ ാെര ാം
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ഇഷ്ടെ ത്. ആ
ആകാരഭംഗിയും ഉേ ഷഭാവം
തിള ു ക കള ം കറു
തലമുടിയും പുരിക ളം
െവള ുതുടു നിറവും കാണികെള
ആകർഷി ാൻ പര ാപ്തമായിരു ു.
ക ുമു ആരും ചിരി െകാ ു
പറയും, “ങ്ഹാ, ഇത് ആര് ീവ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയേ !” ആ
മനുഷ നുമായു സംഭാഷണ ിൽ
ചിലേ ാൾ പേത കിെ ാ ും
േതാ ിയിെ ിലും അടു
ദിവസേമാ അതിനടു ദിവസേമാ,
ആ കൂടി ാഴ്ച ഏവർ ും
സേ ാഷകരമായി
അനുഭവെ ടുെമ ു തീർ .
ഒബ്േലാൻസ്കി േമാസ്േകായിെല
ഗവൺെമ ് േബാർഡിെ തലവനായി
ചുമതലേയറിയതിെ മൂ ാംവർഷം.
തെ സഹ പവർ കരുെടയും
കീഴ്ജീവന ാരുെടയും
നാ പമാണിമാരുെടയും മാ തമ ,
ബ െ ടാനിടയായ എ ാവരുെടയും
സ്േനഹബഹുമാന ൾ ് അയാൾ
പാ തമായി. ഓഫീസിലു
എ ാവരുെടയും
ആദരവുേനടിെയടു ാൻ അയാൾ ു
കഴി തിെ ഒ ാമെ കാരണം,
സ ം േപാരായ്മകെള ുറി
േബാധ ിൽ അടിയുറ അളവ
ദാ ിണ മാണ്. ര ാമെ കാരണം
പത ിൽ വായി
മന ിലാ ിയതിനു പുറേമ, തെ
ര ിലലി ു േചർ സത
ചി ാഗതി. ഔേദ ാഗിക പദവിേയാ
ാനമഹിമേയാ പരിഗണി ാെത
എ ാവേരാടും തുല നിലയിൽ
െപരുമാറാൻ അയാൾ ു സാധി .
മൂ ാമെ യും ഏ വും
പധാനെ തുമായ കാരണം, തെ
ഔേദ ാഗികചുമതലകേളാടു
തിക നി ംഗതയാണ്.
അമിേതാ ാഹം
കാണി ാ തുെകാ ു
െത പ ാറുമി .
ഓഫീസിനു മു ിെല ിയ
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ദ ാരപാലകൻ
ആദരപൂർവം അയാള െട
സ കാര മുറിയിെല ി . അവിെട വ ്
യൂണിേഫാം ധരി തെ
ഇരി ിട ിേല ു നട ു.
ാർ ുമാരും അ ൻഡർമാരുെമ ാം
എഴുേ ബഹുമാനപുര രം
തലകുനി വണ ി പതിവുേപാെല
േവഗം നട ു. േബാർഡംഗ ൾ ു
ഹസ്തദാനം െചയ്ത്,
കുശല പശ്ന ള ം ഉചിതമായ
തമാശപറ ിലും കഴി ്
ഔേദ ാഗികനടപടികളാരംഭി .
കാര ള െട സുഗമമായ നട ി ിൽ
സ ാത ിെ യും
ലാളിത ിെ യും
ഔപചാരികതയുെടയും പരിമിതികൾ
എ തേ ാളമുെ ു മ ാെര ാള ം
കൂടുതലായി ഒബ്േലാൻസ്കി റിയാം.
ഓഫീസിെല മെ ാവെരയും േപാെല,
പസ വദനനായി, ആദരേവാെട,
െസ ക റി കടലാ കള മായി
പേവശി പറ ു:
“അവസാനം, വ വിേധനയും
െപൻസാെ പാവിൻഷ ൽ ഓഫീസിൽ
നി ു വിവര ൾ നമു ു ലഭി .
ഇതാ അതിവിെടയു ്. സർ
ഇെതാ ്…”
 “കി ി, അേ !” കടലാസ്
വിരലുകൾെകാ ു പിടി ്
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“െജ ൽെമൻ, ഇനി നമു ്…”
അ െന േയാഗം ആരംഭി .
റിേ ാർ വായി ു തു ശ ി
േകൾ ു മ ിൽ ഗൗരവം നടി ിരു
ഒബ്േലാൻസ്കി
മെ ാ ാണാേലാചി ത്:
‘അരമണി ൂർ മു ് ഈ പസിഡ ്
കു വാളിയാെയാരു െകാ കു ിയുെട
അവ യിലായിരു ു എ വസ്തുത
ഇവരാരും അറിയാ തു ന ായി!…’
ര ു മണിവെര തുടർ യായി നട
േയാഗം, ര ുമണി ്
ഉ ഭ ണ ിനു പിരി ു.
ര ുമണി ് അല്പം മു ു
മുറിയുെട ക ാടിവാതിൽ
ത ി ുറ ് ആേരാ അകേ ു
വരാെനാരു ി. ച കവർ ിയുെട
ചി ത ിനും നീതിേദവതയുെട
പതിമയ് ും ചുവ ിൽ നിര ിരു
അംഗ ൾ മുഷി ിെലാഴിവാ ാൻ
കി ിയ അവസരെമ മ ിൽ
വാതിൽ േല ു േനാ ി. പേ ,ആ
നിമിഷം, ദ ാരപാലകൻ പത െ ്
അതി കമി കട യാെള പുറ ാ ി
വാതിലട .
റിേ ാർ ് വായി തീർ േ ാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കി എഴുേ
മൂരിനിവർ ി വർ മാനകാല ു
ശ ിയാർജി വ
സത ചി ാഗതിെയ പശംസി
ര ുവാ ു പറ ്, ഒരു
സിഗരെ ടു ുക ി തെ
സ കാര മുറിയിേല ു തിരി . ര ു
സഹ പവർ കർ— പായംെച ,
കഠിനാധ ാനിയായ ഉേദ ാഗ ൻ
നികിതിനും െബഡ്േചംബറിെല അംഗം
ഗിേനവി ം അനുഗമി .
“ഭ ണം കഴി ു കാര പരിപാടി
പൂർ ിയാ ാൻ സമയം കി ം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“ധാരാളം സമയമു ്.” നികിതിൻ
പറ ു.
“അയാെളാരു
െത ാടിയായിരി ണം, ആ േഫാമിൻ.”
പരിഗണനയിലു ഒരു േകസിെല
ക ിെയ പരാമർശി ായിരു ു
ഗിേനവി ിെ അഭി പായ പകടനം.
അ െന മുൻകൂ ി ഒരഭി പായം
രൂപീകരി ു തു ശരിയെ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മുഖഭാവം
സൂചി ി , മറുപടിെയാ ും പറ ി .
“ആരാണ് അല്പം മു ്
അക ുവ ത് ?” ദ ാരപാലകേനാട്
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ഞാനിവിെടനി ്
ഒ ുമാറിയതിനിടയ് ് ആേരാ ഒരാൾ
അനുവാദം വാ ാെത കട ുവ ു.
അ െയ കാണണെമ ു പറ ു.
െമ ർമാർ
പുറ ുവ തിനുേശഷമാകാെമ ു
ഞാൻ…”
“അയാെളവിെടേ ായി?”
“ഹാളിലു ായിരി ും.
ഇേ ാഴിവിെട ചു ിനട ു തും ക ു.
ങാ, അതാ നില് ു ു.”
ചുരു താടിയു ബലിഷ്ഠകായനായ
ഒരാെള ദ ാരപാലകൻ ചൂ ി ാണി .
ആ ിൻേതാലിെ േകാ ് ഊരാെത
നി ിരു ആ മനുഷ ൻ
കരി ൽപടികളിലൂെട ഓടി യറി
വ ു. ൈകയിെലാരു ഫയലുമായി
താേഴ ിറ ിയ ഒരു െമലി
ഉേദ ാഗ ൻ, ഓടിവ യാള െട
പാദ ളിൽ അവ േയാെട
കേ ാടി ി ്,
ഉ രവു പതീ ി ിെ േപാെല,
മുകളിൽനി ് ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
േനർ ുേനാ ി. ആഗതെന
തിരി റി ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
കരുണാർ ദമായ മുഖം
കസവുകരയു കു ായ ിനു
മുകളിൽ പൂർവാധികം
പകാശമാനമായി കാണെ .
“അതവൻതെ ! െലവിൻ!
അവസാനം അവനിെ ി!” തെ
സമീപി ു യാെള ഒരു
കുസൃതി ിരിേയാെട േനാ ി െലവിൻ
േചാദി : “ഈ ഗുഹയിൽ വ ു
താെന െന എെ കെ ി?”
സ്േനഹിതെ ൈകകൾ
പിടി മർ ിയതു േപാെര ുേതാ ി
അയാെള ഗാഢം പുണർ ു ചുംബി ി
കുശലാേന ഷണം തുട ി: “ഏെറ
േനരമാേയാ വ ി ് ?”
“ഇേ ാ വ േതയു ; തെ
കാണാൻ െകാതിയായി.”
ആ നിയ ണേ ാെട, എ ാൽ,
അസ തേയാെട നാലുപാടും
േനാ ിെ ാ ു െലവിൻ പറ ു.
“വരൂ, എെ
മുറിയിേല ുേപാകാം.” ച ാതിയുെട
നാണെ യും ത ന മായ
േ ാഭെ യുംകുറി റിയാമായിരു
ഒബ്േലാൻസ്കി ഏേതാ
വിപ ിൽനി ു
ര െ ടു ാെന േപാെല
അയാള െട ൈകയ് ുപിടി ്
അകേ ു കൂ ിെ ാ ുേപായി.
അറുപതുവയ ായ വൃ നും
ഇരുപതുകാരനായ യുവാവും നട ാരും
മ ിമാരും വ ാപാരികള ം
പഭുസഭാംഗ ളം
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
സുഹൃദ്വലയ ിൽ ഉൾെ ിരു ു,
തേ ാെടാ ം ഷാെ യിൻ കുടി
സകലമാനേപേരാടും അയാൾ
അടു ിടപഴകി. പരിചയ ാെര
അടു ിരു ി ഷാെ യിൻ
കുടി ുകയും െചയ്തു. പേ , തെ
കീഴ്ജീവന ാരുെട മു ിൽവ
കു പസി രായ കൂ കാെര ു
തമാശയായി വിളി ിരു ചിലെര
ക ുമു ാനിടവ ാൽ, അവർ ു
തെ ുറി
െത ി ാരണയു ാകാ വിധം
സ തഃസി മായ രീതിയിൽ അവെര
ൈകകാര ം െച ാനും
അയാൾ റിയാമായിരു ു. പേ ,
കു പസി നായ ഒരു കൂ കാരന
െലവിൻ. എ ിലും കീഴ്ജീവന ാരുെട
സാ ിധ ിൽ െലവിനുമായു
അടു ം പരസ മാ ാൻ താൻ
ത ാറാവുകയിെ ് അയാൾ ു
സംശയമുെ ുേതാ ി.
അതിനാലാണ് െലവിെന ധൃതിയിൽ
തെ സ കാര മുറിയിേല ു
വിളി െകാ ുേപായത്.
ഏതാ ് സമ പായ ാരാണ്
െലവിനും ഒബ്േലാൻസ്കിയും.
ഷാെ യിൻവഴി മാ തമു ബ മ
അവരുേടത്. നേ
െചറു ിൽതെ അവർ
കൂ കാരായി. സ ഭാവ ിലും
അഭിരുചിയിലുമു ഭി തകെള
അതിജീവി ് അവരുെട സൗഹൃദം
ശ ിയാർജി . അേതസമയം,
വ ത സ്ത ജീവിത ുറകളിൽ
വ ാപരി ു വർ ിടയിൽ
സംഭവി ാറു തുേപാെല
വിവാദ ള ാകുേ ാൾ
കൂ കാരെ പവർ നെ
സാധൂകരി ുെമ ിലും
ഉ ിെ യു ിൽ അതിെന
െവറു ുകയും െചയ്തുേപാ ു. തെ
ജീവിതരീതിയാണു ശരിെയ ും
അപരേ തു വ ാേമാഹമാെണ ും
ഓേരാരു രും വിശ സി . െലവിെന
ക ുമു േ ാെഴ ാം
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ചു ുകളിൽ
പരിഹാസം കലർ ഒരു ചിരി വിടരും.
െലവിൻ ഇടയ്െ ാെ
േമാസ്േകായിേല ു വരും.
നാ ിൻപുറ ് അയാൾ ്എ ു
േജാലിയാെണ ് ഒബ്േലാൻസ്കി ്
അറി ുകൂടാ. അറിെയാെനാ
താൽപര വുമി . െലവിൻ
എ ായ്േപാഴും
ആേവശേ ാെടയാണു
േമാസ്േകായിൽ പത െ ടാറു ത്.
ധൃതിപിടി ്, െത നാണേ ാെട
സ ം നാണ ിലു
അമർഷേ ാെട, തിക ം പുതിയ
അ പതീ ിതമായ ചില
അഭി പായ ള മായാണു വരവ്.
ഒബ്േലാൻസ്കി കളിയാ ുെമ ിലും
അെത ാം േകൾ ാൻ
അയാൾ ിഷ്ടമാണ്. അതുേപാെല,
സ്േനഹിതെ നഗര ിെല
ജീവിതെ യും നിരർ കമായ
ഔേദ ാഗികകൃത െളയും െലവിൻ
െവറു ു ു—പരിഹസി ു ു.
ആ വിശ ാസേ ാെടയും
തുറ മനേ ാെടയുമു താണ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
പരിഹാസെമ ിൽ, െലവിെ
പരിഹാസം അനി ിതത വും
ചിലേ ാൾ േകാപം കലർ തുമാകും.
“ഞ ൾ എ തേയാ കാലമായി
തെ കാ ിരി ുകയാണ്.”
സ കാര മുറിയിൽ പേവശി ഉടേന
ആപെ ാഴിെ ു
കാണി ാെന മ ിൽ െലവിെ
ൈകയിെല പിടിവി ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “തെ ക തിൽ വളെര
വളെര സേ ാഷം. പിെ ,
എെ ാെ യു ് വിേശഷം?
എേ ാഴാണു വ ത് ?”
െലവിൻ ഒ ും മി ാെത
മുറിയിലു ായിരു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ര ു
സഹ പവർ കെര, പേത കി ്
അ ഗംവള ്മ നിറ ിലു
നീ നഖ േളാടുകൂടിയ
നീ ുെവള വിരലുകൾെകാ ു
കു ായ ിെല തിള ു ബ ണുകൾ
തിരു ിടി ി െകാ ുനി ,
സുമുഖനായ ഗിേനവി ിെ
ൈകകളിൽ േനാ ി.
െലവിെ േനാ ിൽ ശ ി
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി െകാ ്
പറ ു: “ങാ, അതുവി േപായി,
ഞാൻ നി െള പരിചയെ ടു ിയി .”
എെ സഹ പവർ കർ—ഫിലി ്
ഇവാനി ് നികിതിൻ, മിേഖൽ
 ാനി ാവി ് ഗിേനവി ്.” എ ി ്
െലവിെ േനർ ുതിരി ു,
“േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ് െലവിൻ,
െസം ്േവാ*യിെല സജീവാംഗം.
നൂ ൻപതു പൗ ് ഭാരം
ഒ ൈ െകാ ് എടു ുയർ ാൻ
െകല്പു കായികാഭ ാസി,
കാലിവളർ ലിൽ തൽപരൻ എെ
സ്േനഹിതൻ െസർജിയസ് ഇവാനി ്
െകാസ്നിേഷവിെ സേഹാദരൻ.”
“വളെര സേ ാഷം.” കൂ ിൽ
പായംെച ഉേദ ാഗ ൻ പറ ു.
“നി ള െട സേഹാദരൻ
െസർജിയസ് ഇവാനി ിെന
പരിചയെ ടാനു ഭാഗ ം
എനി ു ായി ്.” നീ
നഖ േളാടുകൂടിയ െമലി ു നീ
ൈകകൾനീ ി ഗിേനവി ് പറ ു.
െലവിൻ നിരുേ ഷഭാവ ിൽ
ഹസ്തദാനം െചയ്തി ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
േനർ ുതിരി ു. ചി യുെട മകനും
റഷ െയാ ് പശസ്തനുമായ ആ
എഴു ുകാരെന െലവിനു വലിയ
ബഹുമാനമായിരുെ ിലും
െകാസ്നിേഷവിെ ഒരു
സേഹാദരെന നിലയ് ാെത,
േകാൺ ൈ ൻ െലവിൻ എ
സ ം േപരിൽ അറിയെ ടാനാണ്
അയാൾ ു താൽപര ം.
 “ഇ , ഞാനിേ ാൾ
െസം ്േവായിലി . അവരിൽ
പലേരാടും പിണ ി. അവരുെട
മീ ി ിെനാ ും ഇേ ാൾ േപാകാറി .”
അയാൾ സ്േന ഹിതേനാടു പറ ു.
“ഇ ത െപെ ു പിണ ിേയാ?
എ ാണു കാരണം?” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരി െകാ ു േചാദി .
“അെതാരു നീ കഥയാണ്.
പി ീെടാരി ൽ പറയാം,”
എ ായിരു ു െലവിെ
മറുപടിെയ ിലും അേ ാൾതെ
പറയാൻ തുട ി: “ചുരു ി റ ാൽ,
െസം ്േവാെയെ ാ ് ഒ ും
നട ിെ ് എനി ു േബാധ ം വ ു.
െവറും പി ാരുകളി. ഏേതാ
പാർലെമ ാെണ ാണു ഭാവം. ആ
കളിയിൽ പ ുേചരാൻ എനി ു തീെര
താൽപര മി . ന ാ ി െകാടു ്
ആള കെള സ ാധീനി ാനു
ഓേരാേരാ പ തികൾ! മു ്
ജഡ്ജിമാെരയും മ ം അ െന
നിയമി ിരു ു. ഇേ ാൾ
െസം ്േവായും. ൈക ൂലിയ ,
േജാലി െച ാെത ശ ളം പ
ഏർ ാട് !”
“ഓേഹാ! ഇേ ാൾ താെനാരു
യാഥാ ിതികനാെയ ു േതാ ു ു!”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു:
“അതിെന ുറി നമു ു പി ീടു
സംസാരി ാം.”
 “അേതയേത, പി ീട് !… പിെ ,
എനി ു തെ കാേണ
കാര മു ായിരു ു.” ഗീേനവി ിെ
ൈകയിൽ അറേ ാെട
േനാ ിെ ാ ു െലവിൻ പറ ു.
െലവിെ പുതിയ
േവഷവിധാനെ , ഒരു ഫ ു
തു ൽ ാരെ നിർമിതിയാെണ ു
സ്പഷ്ടം—കുതൂഹലേ ാെട േനാ ി
ചിരിയു ിെലാതു ി ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി : “അതുശരി.
ഇനിെയാരി ലും യൂേറാപ ൻ േവഷം
ധരി ുകയിെ േ താൻ
പറ ിരു ത് ? എ ി ിേ ാൾ
അതിലും മാ ം വ ു!”
െലവിെ മുഖം നാണംെകാ ു
ചുവ ു. മുതിർ വർ അവരറിയാെത
നാണി ു തുേപാെലയ ,
പരിഹാസ മാണു ത ള െട
നാണെമ റി ് അതിെ േപരിൽ
കൂടുതൽ നാണി കര ിലിെ
വ െ ു കു ികെളേ ാെല.
വിേവകശാലിയാെയാരു പുരുഷെ
മുഖെ ശിശുസഹജമായ നാണം
വിചി തമാെയാരു
കാഴ്ചയായതുെകാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
മുഖം തിരി .
“നമു ് എവിെടവ ാണു േനരി
സംസാരി ാൻ പ ത് ?” െലവിൻ
േചാദി : “വളെര വളെര പധാനെ
ഒരു കാര ം പറയാനു ്.”
 ഒബ്േലാൻസ്കി
ആേലാചി ു തായി ഭാവി .
“ല ിനു ഗൂറിെ യവിെടേ ാകാം.
അവിെടയിരു ു സംസാരി ാം.
മൂ ുമണിവെര ഞാൻ ഫീയാണ്.”
“അതു പ ി .” ഒരു നിമിഷം
ചി ി ി ് െലവിൻ പറ ു: “എനി ു
മെ ാരിട ുേപാകാനു ്.”
“എ ിൽ, അ ാഴം
നമുെ ാ ി ാവാം.”
“അ ാഴേമാ? പേ , എനി ു
കൂടുതെലാ ും പറയാനി . ഒേ ാ
രേ ാ വാ ുകൾമാ തം…
തേ ാെടാരു കാര ം േചാദി ണം.
വിശദമായി പി ീടു സംസാരി ാം.”
“ശരി, ആ ഒേ ാ രേ ാ
വാ ുകൾ ഇേ ാൾ പറയുക.
അ ാഴസമയ ് കൂടുതൽ
സംസാരി ാം.”
“ര ു വാ ുകൾ… അതു
പേത കിെ ാ ുമി ,”
നാണ ിൽനി ു
പുറ ുകട ാനു ശമ ിൽ
െലവിെ മുഖം കൂടുതൽ
വിവർണമായി.
“െഷർബാട്സ്കികൾ എ ു
െച ു? എ ാർ ും സുഖമാേണാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ഭാര യുെട
അനിയ ി കി ിയുമായി െലവിൻ
പണയ ിലാെണ ു േനരേ തെ
അയാൾ റിയാം. ഒബ്േലാൻസ്കി
െചറുതാെയാ ു ചിരി . അയാള െട
ക കൾ സേ ാഷംെകാ ു തിള ി.
“താൻ ര ുവാ ു പറ ു.
പേ , മറുപടി ു ര ുവാ ു
േപാരാ… എക്സ്ക സ്മീ…”
െസ ക റി അക ുവ ു.
പകടമായ ബഹുമാനേ ാെട,
എ ാൽ ഓഫീസ്കാര ളിൽ
േമലധികാരിെയ ാൾ തനി ാണു
കൂടുതൽ വിവരമു െത
ധാരണയുെട ഫലമായ (എ ാ
െസ ക റിമാർ ും െപാതുവായു )
അഹംേബാധേ ാെട ഏതാനും
കടലാ കള മായി ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
സമീപി സംശയനിവാരണം
നട ു മ ിൽ ചില
ബു ിമു കെള ുറി
വിശദീകരി ാൻ തുട ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി, അതു മുഴുവൻ
േകൾ ാെത, സ്േനഹപൂർവം
ൈകെയടു ു വില ി ഒരു
ചിരിേയാെട, സൗമ മായി പറ ു:
“േവ , ഞാൻ പറ തുേപാെല
െചയ്േതാള .” അതിെന ുറി
തെ കാഴ്ച ാട് ചുരു ി ചില
വാ ുകളിൽ വ മാ ിയി േപ ർ
ദൂേര ു നീ ിവ ് അ ിമമായി
പറ ു: “അേത, ദയവുെചയ്ത്
അ െന െചയ്താൽ മതി സാ റി
നികിതി ്.”
 െസ ക റി പരു േലാെട
പുറ ിറ ി. ഒബ്േലാൻസ്കി
െസ ക റിയുമായി
സംസാരി ു തിനിടയ് ്സ ം
നാണെ കീഴ്െ ടു ിയ െലവിൻ
എഴുേ ് ഒരു കേസരയുെട പിറകിൽ
ര ു ൈകകള ം പിടി ് അല്പം
കുനി ുനി ് പു ഭാവ ിൽ അതു
ശ ി ാൻ തുട ി.
“നി ൾ െച െതാ ും
എനി ു മന ിലാകു ി .” െലവിൻ
ചുമലുകൾ കുലു ിെ ാ ു
പറ ു: “വലിയ
ഗൗരവമു തുേപാെല?”
“ഗൗരവമു തേ ?”
“ഒ ുമ .”
“തനി െനേതാ ും. പേ ,
ഞ ൾ ിവിെട ഒ ിനും സമയം
തികയു ി .”
“െവറും കടലാ േജാലി! പിെ
ഇ രം േജാലികളിൽ തനിെ ാരു
പേത ക വാസനയു ്.”
“എനി ് എ ിെ െയ ിലും
കുറവുെ ാേണാ താൻ
പറയു ത് ?”
“ഉ ായിരി ാം.” െലവിൻ
പറ ു: “എ ിലും തെ
ാനലബ്ധിയിൽ ഞാൻ
അഭിന ി ു ു. എെ ച ാതി
ഇ തയും വലിയ ഒരാളാെണ തിൽ
എനി ഭിമാനമു ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
മുഖ ുേനാ ാൻ ഒരു വിഫല ശമം
നട ിെ ാ ് അയാൾ തുടർ ു:
“അതിരി െ , ഞാൻ േചാദി തിനു
മറുപടി പറ ി ?”
“ശരി—ശരി! അല്പം കഴി ാൽ
താനും ഇേത പദവിയിെല ും. പേ ,
തനി ് ഇെതാെ നി ാരം.
കരാസിൻ ജി യിൽ മൂവായിരം
െഡസ ാ ിൻ* ഭൂമിയു ്. ഉറ
മാംസേപശികള ് ! ഒരു
പ ുവയ കാരിയുെട
ഉേ ഷമു ്. എ ിലും
എെ ിലുെമാരി ൽ താനും ഈ
അവ യിെല ാതിരി ി … ങാ
താൻ േചാദി കാര ം… ഒ ിനും ഒരു
മാ വുമി . എ ാലും ഇ തനാള ം
ഇേ ാ വരാൻ േതാ ാ തു
കഷ്ടമായി.”
“അെത ുെകാ ് ?” െലവിൻ
പരി ഭമി .
“ഓ, ഒ ുമി —” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “അതിെന ുറി നമു ു
പി ീടു സംസാരി ാം.
ഇേ ാഴിേ ാ വരാൻ
കാരണെമെ ു പറയൂ.”
“അതിെന ുറി ം നമു ു
പി ീടു സംസാരി ാം.” െലവിെ
മുഖം വീ ും തുടു ു.
“ശരി, അതു ന ായംതെ ,”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു:
“തനി റിയാമേ ാ, ഞാൻ തെ
വീ ിേല ു ണി ുമായിരു ു.
പേ , എെ ഭാര യ് ു ന
സുഖമി . േനാ െ … അവെര
കാണണെമ ുെ ിൽ, ൈവകി
നാലുമുതൽ അ ുവെര
സുേവാളജി ൽ
ഗാർഡൻസിലു ാവും. കി ി അവിെട
സ്േക ി ിനുവരും.
നി ളേ ാ േപായാൽ മതി.
ഞാനവിെട വരാം. നമുെ ാ ി ്
എവിെടെയ ിലും േപായി അ ാഴം
കഴി ാം.”
“അതുെകാ ാം. നമു വിെട
വ കാണാം.”
“മറ േ ! ധൃതിപിടി
മട ിേ ായ് ളയരുത് !”
ഒബ്േലാൻസ്കി പി ാെല വിളി
പറ ു.
“ഇ യി .” െലവിൻ
മുറി ുപുറ ിറ ി
വാതിൽ െല ിയേ ാഴാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
സഹ പവർ കേരാടു യാ ത
പറ ിെ േ ാർ ത്.
“ന ഉ ാഹശാലിയാെണ ു
േതാ ു ു.” െലവിൻ േപായേ ാൾ
ഗിേനവി ് പറ ു.
“അതുപിെ പറയാനുേ ാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി തലകുലു ിെ ാ ു
പറ ു, “ഭാഗ വാനാണ്. കരാസിൻ
ജി യിൽ മൂവായിരം െഡസ ാ ിൻ ഭൂമി
സ മായു ്. െചറു ം, ന
ആേരാഗ വും! നെ േ ാെലയ !”
“നി ൾെ ിെ കുറവാണ്
ീഫൻ അർ േഡ വി ് ?”
“ഒരു സുഖവുമി . എെ ാരു
ദുരിതം!” ഒബ്േലാൻസ്കി
െനടുവീർ ി .

* ജി കൗൺസിലിനു തുല മായ ഒരു

പതിനിധിസഭ.
* ഉേ ശം 2 3/4 ഏ ർ.
 ആറ്

പ ണ ിൽ വ െത ിനാെണ
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട േചാദ ിന്,
“തെ ഭാര ാസേഹാദരിെയ കാണാൻ”
എ ു മറുപടി പറയാൻ
സാധി ാ തിൽ െലവിനു
നാണമു ായി. അ െന
നാണി തിൽ തേ ാടുതെ
േദഷ െ ടുകയും െചയ്തു.
വാസ്തവ ിൽ, അയാള െട
സ ർശേനാേ ശ ം അതു
മാ തമായിരു ു.
േമാസ്േകായിെല പുരാതന ളായ
ര ് ആഢ കുടുംബ ളായിരു ു
െലവിനുകള ം െഷർബാട്സ്കികള ം.
എ ാ ാല ും അവർ പരസ്പരം
ഉ സൗഹൃദം പുലർ ിേ ാ ു.
െലവിെ യൂണിേവഴ്സി ി
വിദ ാഭ ാസകാല ് അവരുെട ബ ം
കൂടുതൽ ദൃഢതരമായി.
േഡാളിയുെടയും കി ിയുെടയും
സേഹാദരൻ പിൻസ്
െഷർബാട്സ്കിയും െലവിനും
സഹപാഠികളായിരു ു. െഷർബാട്സ്കി
കുടുംബെ െമാ ിൽ—
പേത കി ം അവിടെ സ് തീകെള—
െലവിൻ സ്േനഹി . അയാൾ ു
സ ം അ െയ ക ഓർമയി . ഒരു
സേഹാദരിയു ത് എ തേയാ വയ ിനു
മൂ താണ്. ബാല ിൽ
അ ന മാർ മരി േപായ െലവിൻ,
അഭിജാതവും വിദ ാസ വുമായ ഒരു
കുടുംബെ ആദ മായി
പരിചയെ ടു തു
െഷർബാട്സ്കിയുെട വീ ിലായിരു ു.
അവിെടയു എ ാവരും വിശിഷ
സ് തീകൾ, കാവ ാ കമായ ഒരു
മൂടുപടം അണി ു
നട ു വരാെണ ്
അയാൾ ുേതാ ി. എ ാം തിക
മഹിളാരത്ന ളാണ് ആ
മൂടുപട ിനു പി ിെല ് അയാൾ
സ ല്പി . മൂ ു യുവതികള ം
ഒ ിടവി ദിവസ ളിൽ ഫ ്
സംസാരി ു ു; ഒരു നി ിത
സമയ ് അവെര ഫ ് സാഹിത വും
സംഗീതവും ചി തകലയും നൃ വും
പഠി ി ാൻ അധ ാപകർ വരു ു; ഒരു
നി ിതസമയ ു മിസ്ലിേനാൺ
എ സ് തീയുെട അക ടിേയാെട
സാ ിൻ ഉടു കളണി
യുവതികെള(േഡാളി ഒരു നീളൻ
കു ായവും നടാലി പാേയണ ഇറ ം
കുറ ഉടു ം കി ി ഇറുകിയ ചുവ
കാലുറകളിൽ െപാതി ഭംഗിയു
െകാ കാലുകൾ പൂർണമായും പുറേമ
കാണു തര ിലു തീെര ഇറ ം
കുറ ഉടു മാണിടു ത് ) ഒരു
കുതിരവ ിയിൽ െട ർസ്േകായ്
നട ാതയിേല ു െകാ ുേപാകു ു.
െട ർസ്േകായ് നട ാതയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു
യുവതികൾ ു െതാ ിയിൽ
സുവർണമു ദയണി ഒരു ഭൃത ൻ
അക ടി േസവി ു ു—നിഗൂഢമായ
ഈ േലാക ു നട ു
ഈദൃശസംഭവ ൾ അയാൾ ു
മന ിലായിെ ിലും അവിെട
നട ു െത ാം
മേനാഹരമാെണ യാൾ വിശ സി .
അവയിെല നിഗൂഢതെയ സ്േനഹി .
വിദ ാർ ിയായിരു േ ാൾ
അയാൾ മൂ െപൺകു ി േഡാളിെയ
പണയി ാൻ തുട ിയതാണ്. പേ ,
അേ ാേഴ ും
ഒബ്േലാൻസ്കിയുമായു അവള െട
വിവാഹം നട ു. തുടർ ് അയാൾ
ര ാമെ െപൺകു ിെയ േ പമി .
സേഹാദരിമാരിെലാരാെള
േ പമി ണെമ ാെത,
അതാരാകണെമ ് അയാൾ ു
തീർ യി ായിരു ു. പേ , നടാലി,
നയത നായ ലേവാവിെന
വിവാഹം െചയ്തു. െലവിൻ
യൂണിേവഴ്സി ി വിദ ാഭ ാസം
പൂർ ിയാ ിയേ ാൾ കി ി ഒരു
െകാ കു ിയായിരു ു.
െപൺകു ികള െട സേഹാദരൻ
െഷർബാട്സ്കി േനവിയിൽ േചർ ്
അധികനാൾ കഴിയു തിനുമു ്
ബാൾ ി ിൽ മു ിമരി . െലവിനും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും
സുഹൃ ു ളാെണ ിലും
െഷർബാട്സ്കിയുെട മരണേശഷം
അയാൾ ആ വീ ിൽ വ േ ാഴുേമ
വരാറു . ഇെ ാ ം ആദ ം
േമാസ്േകായിൽ വ േ ാഴാണ്
അവിടെ മൂ ുസേഹാദരിമാരിൽ
ആരാണു തെ പണയിനിയാകാൻ
വിധി െ വെള ് അയാൾ
തിരി റി ത്.
നെ ാരു കുടുംബ ിൽ ജനി
സാമാന ം സ നായ, ഒരു
മു ിര ുകാരന് പിൻസ ്
െഷർബാട്സ്കായെയ വധുവായി
ലഭി ാൻ യാെതാരു
പയാസവുമിെ ു േതാ ാം.
എ ാംെകാ ും അനുേയാജ നായ ഒരു
വരനാണയാൾ എ തിൽ തർ മി .
പേ , െലവിൻ
േ പമ ിലായതുെകാ ്,
സർവഗുണ ള ം തിക വളാണു
കി ിെയ ും താൻ ഒരു
നി ാരജീവിയാെണ ുമാണ്
അയാള െട ധാരണ. അവേളാ
മ വേരാ തെ േയാഗ നായി
കരുതുകയിെ യാൾ സംശയി .
ചി ാ ുഴ ിൽെപ ് ര ുമാസം
േമാസ്േകായിൽ താമസി
ദിനം പതിെയേ ാണം
കുടുംബസദ കളിൽ വ ് അവെള
സ ി ാൻ ശമിെ ിലും ഒടുവിൽ
പരാജയം സ തി
നാ ിൻപുറേ ു മട ി.
ഉ ാസവതിയായ കി ി ു
േയാജി വരന താെന ് അവള െട
ബ ു ൾ ്
അഭി പായമു ാകുെമ ും തെ
സ്േനഹി ാൻ അവൾ ു
സാധ മെ ുമു ധാരണയാണ്
െലവിെന പി ിരി ി ത്. തനി ു
ിരമാെയാരു െതാഴിേലാ പദവിേയാ
ഇ ാ ത് ഒരു കുറവായി അവള െട
മാതാപിതാ ൾ കരുതും
(എ ാണയാൾ ു േതാ ിയത് ).
അയാൾ ു വയ മു ിര ായി.
പഴയ സുഹൃ ു ൾ േകണൽമാേരാ
ഏഡിസിമാേരാ ബാ ിെലേയാ
െറയിൽേവയുെടേയാ ഡയറ ർമാേരാ,
ഒബ്േലാൻസ്കിെയേ ാെല
ഗവൺെമ ് േബാർഡുകള െട
തലവ ാേരാ ആയേ ാൾ (മ വർ
തെ ുറി ് എ ാണു
ചി ി ു െത അയാൾ റിയാം).
അയാൾ െവറുെമാരു നാ ിൻപുറെ
പമാണിയായി പശു െള വളർ ിയും
കടൽ കെള േവ യാടിയും
വീടുകൾ നിർമി ം സമയം
െചലവഴി ു ു. അതായതു
കഴിവുെക , സമൂഹ ിെ
ദൃഷ്ടിയിൽ ഒ ിനും െകാ ാ വർ
െച േജാലികളിേലർെ
ജീവി ു , ഒരാൾ തെ േ ാെല
അ പശസ്തനായ േകവലെമാരു
സാധാരണ ാരെന േ പമി ാൻ
അസുലഭ സൗ ര ധാമമായ കി ി
ത ാറാവുകയിെ ു തീർ .
േപാെര ിൽ, കി ിയുമായി
അയാൾ ു ായിരു പഴയബ ം,
അവള െട സേഹാദരെ
സ്േനഹിതനായ ഒരു മുതിർ
വ ിയും ഒരു െകാ െപൺകു ിയും
ത ിലു ബ മായിരു ു എ തും
പണയ ിനു മെ ാരു തട മായി
േതാ ി. തെ േ ാെലാരു
സാധാരണ ാരനും ദയാലുവുമായ
ഒരു പുരുഷെന ഒരു സുഹൃെ
നിലയ് ു മാ തേമ സ്േനഹി ാൻ
കഴിയൂ എ ും താൻ കി ിെയ
സ്േനഹി ു തുേപാെല അവൾ
തെ സ്േനഹി ണെമ ിൽ,
താെനാരു സു രനും ഗണനീയനായ
ഒരു വ ിയുമായിരി ണെമ ും
അയാൾ വിചാരി .
സ് തീകൾ പലേ ാഴും സാധാരണ
പുരുഷ ാെര േ പമി ു തായി
അയാൾ േക ി െ ിലും
അെതാ ും വിശ സി ി . സ ം
മാനദ മനുസരി ് അയാൾ ്
അവികലസൗ ര വും
അസാധാരണത വുമു സ് തീകെള
മാ തേമ േ പമി ാൻ കഴിയൂ.
പേ , ര ുമാസം നാ ിൻപുറ ്
ഒ യ് ു താമസി േ ാൾ, നേ
െചറു ിലു ായിരു േ പമമ
ഇേ ാൾ തനി ു െത ്
അയാൾ ു േബാധ ംവ ു—
ഇേ ാഴയാള െട വികാര ൾ അയാെള
നിര രം
ശല െ ടു ിെ ാ ിരി ു ു.
അവൾ തെ ഭാര യാകുേമാ ഇ േയാ
എ ് പശ്ന ിൽ തീരുമാനമാകാെത
ജീവി ാൻ വ ാ അവ ,
നിരാശയ് ു കാരണം തെ
േതാ ലാെണ ും തെ അഭ ർ ന
നിരസി െ ടുെമ തിനു
െതളിെവാ ുമിെ ും അയാൾ
മന ിലാ ി. അവേളാടു േനരി
കാര ം പറയാനും അവൾ ു
സ തമാെണ ിൽ വിവാഹം
കഴി ാനും നി യി െകാ ാണ്
ഇേ ാൾ
േമാസ്േകായിെല ിയി ത്.
അെ ിൽ… അവൾ തെ
തിരസ്കരി ാൽ എ ു
സംഭവി ുെമ ു ചി ി ാൻേപാലും
അയാൾ ു ൈധര മി .
 ഏഴ്

രാ വിലെ തീവ ി ു
േമാസ്േകായിെല ിയ െലവിൻ
തെ ാൾ മൂ അർധസേഹാദരൻ
െകാസ്നിേഷവിെ വീ ിൽ
ത ാനുേ ശി ് അവിേട ുെച ു.
വസ് തം മാറിയി വ കാര ം പറ ്
ഉപേദശം േതടാനായി സേഹാദരെ
പഠനമുറിയിൽ െച േ ാൾ അവിെട
േവെറാരാള മു ായിരു ു.
പശസ്തനാെയാരു
ത ശാസ് തെ പാഫ ർ.
ത ചി ാപരമായ ഒരു പധാന
പശ്ന ിേ ലു തർ ം
പരിഹരി ാൻ വ താണ്.
ഭൗതികവാദികൾെ തിെര ശ മായ
വാദമുഖ ൾ ഉ യി െകാ ു
െ പാഫ ർ േലഖന െളഴുതിയിരു ു.
ഏ വും ഒടുവിലെ േലഖനം വായി ്
െസർജിയസ് െകാസ്നിേഷവ് പസ്തുത
േലഖന ിൽ ഭൗതികവാദികേളാടു
വളെരയധികം വി വീഴ്ച കാ ിയതായി
കു െ ടു ി െ പാഫ ർ ു
കെ ഴുതി. ഉടെന അതിെനാരു
വിശദീകരണം നല്കാെന ിയതാണു
െ പാഫ ർ. മനുഷ െ
പവർ ന ളിൽ മനഃശാസ് തപരവും
ശരീരശാസ് തപരവുമായ
പതിഭാസ െള പരസ്പരം
േവർതിരി ു ഒരതിർവര ുേ ാ,
ഉെ ിൽ എവിെടയാണതിെ
ാനം എ താണു വിവാദവിഷയം.
െലവിൻ കട ുെച േ ാൾ
െസർജിയസ് ഇവാനി ്
സ തഃസി മായ സൗമനസ ം കലർ
നിരുേ ഷമാെയാരു ചിരിേയാെട,
അയാെള സ ീകരി െ പാഫസർ ു
പരിചയെ ടു ിയി ് ചർ തുടർ ു.
ക ടവ , വീതികുറ
െന ിയു ആ കുറിയ മനുഷ ൻ
ഇടയ് ുവ നിർ ി ‘സുഖമാേണാ?’
എ ു േചാദി ി ് െലവിെന
ശ ി ാെത സംസാരം തുടർ ു.
െ പാഫ ർ ലം വിടു തുവെര
കാ ിരി ാൻ തിരുമാനി െലവിൻ
ആ സംഭാഷണ ിൽ ആകൃഷ്ടനായി.
അവരുെട ചർ യ് ു വിഷയമായ
േലഖനം അയാൾ പ ത ിൽ
വായി ി ്.
യൂണിേവഴ്സി ിയിൽവ പഠി
പകൃതിശാസ് ത ിെ
അടി ാനമായ പസ്തുത
വിഷയെ മൃഗ ളിൽനി ു
മനുഷ െ ഉൽപ ിയുമാേയാ*
അൈന ികേചഷ്ടയുമാേയാ
ജീവശാസ് തവുമാേയാ
സാമൂഹ ശാസ് തവുമാേയാ,
അടു കാല ് അയാള െട മന ിൽ
അടി ടി കട ുവ ിരു
ജീവിത ിെ യും മരണ ിെ യും
അർ വുമായി ബ െ
പശ്ന ള മാേയാ ബ െ ടു ി
അയാൾ പരിേശാധി ി ി .
തെ സേഹാദരനും െ പാഫ റും
ത ിൽ നട സംഭാഷണം
ശ ി െകാ ിരു േ ാൾ
ശാസ് തീയമായ ഈ പശ്നെ
അവർ പലതവണ ആ ീയതയുമായി
ബ െ ടു ിെയ ിലും െതാ ടു
നിമിഷം അതിൽ നി ു പി ാറി,
ഉ രണികള െടയും സൂചനകള െടയും
വ ാഖ ാന ള െടയും േമഖലകളിേല ു
കട ു തായി േതാ ി. അവർ
പറ െതാ ും മന ിലായതുമി .
“അതു സ തി ാൻ ഞാൻ
ത ാറ .” സ്പഷ്ടവും കൃത വും
നി േ ഹവുമായ രീതിയിൽ
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു:
“ബാഹ േലാകെ സംബ ി എെ
ധാരണ പൂർണമായും എെ
അനുഭൂതികള െട ഫലമാെണ
െകയി ി(Keiss)െ അഭി പായേ ാടു
േയാജി ാൻ യാെതാരു
കാരണവശാലും എനി ു സാധ മ .
ഏ വും അടി ാനപരമായ ധാരണ—
അസ്തിത െ സംബ ി ത്—
ഇ ിയ ളിൽകൂടിയ വരു ത്.
എെ ാൽ ഈ ധാരണ ജനി ി ു
പേത ക
അവയവ െളാ ുംതെ യി .
അതുശരി, പേ , നി ള െട
ഇ ിയേബാധ ള െട കൂ ായ
പവർ ന ിെ ഫലമാണ്
അസ്തിത െ ുറി
അവേബാധെമ ും അവർ (വൂഴ് ം
േനാസ് ം പിപാേസാവും)* പറയു ു
ഇ ിയേബാധമിെ ിൽ
അസ്തിത െ ുറി
ധാരണയു ാവുകയിെ ു വൂഴ് ്
വ മാ ു ു ്.”
“അതിെന ഞാെനതിർ ു ു…”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ുതുട ി.
ഇവിെടയും ഏ വും പധാനെ
പശ്നെ ഒഴിവാ ുകയാണവർ
െച െത ു െലവിനു േതാ ി.
െ പാഫ േറാട് ഒരു സംശയം
േചാദി ാൻ അയാൾ തീരുമാനി .
“അതുെകാ ്, എെ
ഇ ിയേബാധം നഷ്ടമായാൽ, എെ
ശരീരം മരി ാൽ തുടർ ു
നിലനില്പ്, സാധ മാേണാ?” അയാൾ
േചാദി .
തട െ ടു ിയതിൽ മന ിനു
മുറിേവ ചി ാ ുഴ ിലായ,
െ പാഫ ർ ഒരു
ത ചി കേ തിെന ാൾ
വ ംതുഴ ിലുകാരെ
രൂപസാദൃശ മു ായിരു
അപരിചിതനായ േചാദ കർ ാവിെന
വീ ി ി ്, ‘ഇതിെന ു മറുപടി പറയും’
എ ാരായു മ ിൽ
െകാസ്നിേഷവിെന േനാ ി.
െ പാഫ െറേ ാെല തറ ിേ ാ
ഏകപ ീയമാേയാ സംസാരി ാ
െകാസ്നിേഷവിന് േചാദ ിെ
പഭവേക ം കെ ാനും
എതിരാളി ് ഉചിതമായ മറുപടി
നല്കാനുമു േശഷിയു ്. അയാൾ
ചിരി െകാ ു പറ ു:
“ആ പശ്ന ിേ ൽ ഒരു
തീരുമാനെമടു ാനു അവകാശം
ഇേ ാൾ നമു ി .”
“അതിനു വിവര ൾ ന ുെട
പ ലി .” െ പാഫ ർ കൂ ിേ ർ ു.
എ ി തെ വാദം തുടർ ു:
“ പീപാേസാവ് ഖ ിതമായി
പറയു തുേപാെല
ഇ ിയേബാധ ിെ അടി ാനം
ധാരണകളാെണ ിൽ അവ
ര ിെനയും സ ശ ം
േവർതിരിെ ടു ാൻ നമു ു
സാധി ും.”
െലവിൻ ആ തർ ിൽ
ശ ി ാെത െ പാഫ ർ േപാകു തും
കാ ിരു ു.

* ഡാർവിനിസം അ ു ചൂടുപിടി ഒരു

ചർ ാവിഷയമായിരു ു.

ി ി ി
* കളിയാ ാൻേവ ി ഉപേയാഗി
വാ ുകൾ. ‘വൂഴ് ് ’, ‘േനാ ് ’ എ ീ ജർമൻ
പദ ൾ ും യഥാ കമം ‘േസാേസജ് ’,
‘പിശു ൻ’ എ ർ ം. പീപാേസാവ് എ
റഷ ൻവാ ിനു ‘ചര ുകൾ’ എ ർ ം
പറയാം.
 എ ്

െ പാ ഫ ർ േപായേ ാൾ
െകാസ്നിേഷവ് തെ
അർധസേഹാദരെ
സുഖവിവര ളാരാ ു.
“നീ വ തിൽ വളെര സേ ാഷം.
എ ത നാളിവിെടയു ാകും? നിെ
കൃഷിെയാെ െയ െന?”
േച നു കൃഷിയിൽ
താൽപര മിെ ും െവറുേത
േചാദി താെണ ും െലവിന് അറിയാം.
അതുെകാ ു മറുപടിയായി
േഗാത ിെ വില്പനെയ ുറി ംമ ം
െപാതുവായ ചില കാര ൾ പറ ു.
വിവാഹ ിെ കാര ം സേഹാദരെന
അറിയി ് ഉപേദശമാരായാൻ
ഉേ ശിെ ിലും െ പാഫസറുമായി
നട സംഭാഷണ ിെ യും
എേ മായി ബ െ ്
അധികാരഭാവ ിൽ ഉ യി ചില
േചാദ ള െടയും (അ വഴികി ിയ
കുടുംബസ ് ഭാഗം വ ി ി .
െലവിനാണ് അതു ൈകകാര ം
െച ത് ) പ ാ ല ിൽ
വിവാഹെ ുറി തൽ ാലം
ഒ ും പറേയെ ് അയാൾ ു
േതാ ി. സേഹാദരെ പതികരണം
താൻ ആ ഗഹി ു
രീതിയിലാവുകയിെ ് അയാൾ
സംശയി .
“നിെ െസം ്േവായുെട
ഭരണെമാെ ഭംഗിയായി
നട ു ുേ ാ?” ഗാമ േളാടു
പേത കം ആഭിമുഖ മു ായിരു ,
അവയുെട ഭരണ ിനു പാധാന ം
കല്പി ിരു െകാസ്നിേഷവ്
േചാദി .
“വാസ്തവ ിൽ
എനി റി ുകൂടാ.”
“അെത ് ? നീ അതിെല
അംഗമേ ?”
“ഇേ ാൾ ഞാൻ അംഗമ .
രാജിവ . മീ ി ുകളിൽ
പെ ടു ാറുമി .”
“അതു കഷ്ടമായി!”
െകാസ്നിേഷവ് െന ി ചുളി . തെ
ഭാഗം സാധൂകരി ാൻ, ജി യിെല
േയാഗ ളിൽ പതിവായി എ ാണു
നട ാറു െത ് െലവിൻ
വിശദീകരി ാൻ തുട ി.
“എ ും അ െനയായിരു ു.”
െകാസ്നിേഷവ് ഇടയ് ുകയറി
പറ ു: “ന ൾ റഷ ാരുെട
ശീലമാണത്. ഒരർ ിൽ അതു
ന താണ്. സ ം കു ളം
കുറവുകള ം കെ ാനു കഴിവ്.
പേ , പലേ ാഴും അത്
അതിരുകട ും. സ യം പരിഹസി ്
ആശ സി ും. പരിഹാസം ന ുെട
നാവിൻതു ിലു േ ാ. ന ുെട
ഗാമസഭകൾ ു അവകാശ ൾ
ഇം ിഷുകാർേ ാ ജർ ൻകാർേ ാ
മ യൂേറാപ ൻ രാഷ് ട ൾേ ാ
ഉ ായിരുെ ിൽ അവർ വളെര
േനരേ തെ സ ാത ം
േനടിേയെന. നാമിേ ാഴും
െസം ്േവാെയ
പരിഹസി െകാ ിരി ു ു!”
“പേ , നമുെ ു െച ാൻ
പ ം?” കു േബാധേ ാെട െലവിൻ
േചാദി . “എെ പരമാവധി ശമി .
ആ ാർ മായി ശമി . മതിയായി.
എനി തിനു കഴിവി .”
“കഴിവിെ േ ാ!” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “ശരിയായ രീതിയിൽ
പശ്നെ
സമീപി ാ തുെകാ ാണ്.”
“ആയിരി ാം.”
മനഃ പയാസേ ാെടയു െലവിെ
മറുപടി.
“ന ുെട സേഹാദരൻ
നിെ ാളാസ് വീ ും ഇേ ാ
വ ി െ റിയാേമാ?”
േകാൺ ൈ ൻ െലവിെ
േജ ഷ്ഠനും െകാസ്നിേഷവിെ അർധ
സേഹാദരനുമാണ് നിെ ാളാസ്. തെ
സെ ാം ധൂർ ടി ചീ
കൂ െക ിലകെ ്, സേഹാദര േളാടു
പിണ ി കഴിയുകയാണയാൾ.
“വാസ്തവേമാ? ആരു പറ ു?”
െലവിൻ ഭീതിേയാെട ആരാ ു.
െതരുവിൽവ ് െ പാേ ാഫി
അവെന ക ു.
“ഇവിെട േമാസ്േകായിേലാ?
എവിെടയാണിേ ാൾ?
നി ൾ റിയാേമാ?” ഉടെന
അേ ാ േപാകാനുേ ശി ു മ ിൽ
െലവിൻ കേസരയിൽനിെ ണീ .
“നിേ ാടു പറേയ ായിരു ു.”
സേഹാദരെ ആേവശവും
ഉത്കണ്ഠയും ക ു തലയാ ിെ ാ ്
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു:
“അവെനവിെടയാണു
താമസി ു െത ു ക ുപിടി ാൻ
ഞാെനാരാെള അയ . അയാള െട
പ ൽ അവൻ ഒരു
കുറി െകാടു യ ിരു ത്
ഇവിെടയു ്.” േമശ റെ
േപ ർെവയി ിനടിയിൽനി ് ഒരു
കടലാെസടു ു സേഹാദരെ
ൈകയിൽ െകാടു ു.
വിചി തെമ ിലും പരിചിതമായ
ൈകയ ര ിലു ആ കുറി ്
െലവിൻ വായി .
“എെ , എെ പാ ിനുവിേ ്.
പിയസേഹാദര േളാട്
ഈെയാരേപ മാ തേമ എനി ു
—നിെ ാളാസ് െലവിൻ.”
 െലവിൻ കുറി വായി ി
തലയുയർ ാെത നി ു.
ഭാഗ ംെക സേഹാദരെന
തൽ ാലേ ു മറ ാനു
ആ ഗഹവും അതു െത ാെണ
േബാധവും ത ിലു ഒരു
സംഘർഷമായിരു ു അയാള െട
മന ിൽ.
“എെ കു െ ടു ാനാണ്
അവെ ശമം.” െകാസ്നിേഷവ്
തുടർ ു: “പേ , അതു നട ി .
അവെന സഹായി ണെമ ് എനി ്
ആ ാർ മായ ആ ഗഹമു ്.
എ െന അതു
സാധി ുെമ റി ുകൂടാ.”
“ശരിയാണ്, എനി ു
മന ിലാകു ു. ഞാൻ നി െള കു ം
പറയു ി . എ ിലും എനി ു േച െന
കാണണെമ ു ്.”
“നിന ിഷ്ടമാെണ ിൽ േപാകാം.
േപാകണെമ ു ഞാൻ പറയി .
എനി ു േപടിയു ായി .
നമു ിടയിൽ കുഴ മു ാ ാൻ
അവനു സാധ മ . എ ിലും
േപാകാതിരി ു താണു ന ത്.
അവെന സഹായി ാൻ ഒരു
മാർഗവുമി . പിെ , നിെ
ഇഷ്ടംേപാെല െച ാം.”
“സഹായി ാൻ
സാധ മ ായിരി ാം. എ ിലും
എനി ു േതാ ു ത്— പേത കി ് ഈ
വിഷയ ിൽ… ങാ, അതു കാര ംേവേറ
—എെ മന ിനു
സമാധാനമു ാവി …”
“നീ പറയു െതനി ു
മന ിലാവു ി .” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “എളിമെയ ുറി ്
ഇേ ാഴാെണനി ു മന ിലാകു ത്.
ന ുെട സേഹാദരെ ഇേ ാഴെ
അവ യിൽ െത ാടി രെമ ു
പറയു തിെന കൂടുതൽ മയേ ാെട,
മാന തേയാെട േനാ ി ാണാൻ
ഞാൻ ത ാറാണ്. അവൻ
െചയ്തെത ാെണ ു
നിന റിയാേമാ?”
“ഓ, ഭയ രം, ഭയ രം!” െലവിൻ
പറ ു.
“െകാസ്നിേഷവിെ
ഭൃത നിൽനി ു േമൽവിലാസം
േചാദി റി േ ാൾ ഉടെനതെ
സേഹാദരെന കാണാൻ േപാകണെമ ്
െലവിനു േതാ ിെയ ിലും ഒ ുകൂടി
ആേലാചി േ ാൾ ൈവകുേ രംവെര
യാ ത മാ ിവയ് ു താണു ന െത ു
തീരുമാനി . േമാസ്േകായിൽ വ
കാര ം സാധി ാേല
മന മാധാനമു ാവുകയു .
അതുെകാ ു േനേര
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ഓഫീസിെല ി.
െഷർബാട്സ്കികള െട വിവരം
മന ിലാ ിയി ് കി ിെയ കാണാൻ
സൗകര മുെ ു പറ
ലേ ു യാ തയായി.
 ഒ ത്

അ ു ൈവകുേ രം നാലുമണി
െലവിൻ, ഹൃദയം ശ ിയായി
്,

മിടി ുകയാെണ റി ുെകാ ുത

െ സുേവാളജി ൽ ഗാർഡൻസിെ
വാതിൽ ൽ വ ിയിൽനി ിറ ി.
െഷർബാട്സ്കികള െട വ ി
പുറ ു ായിരു തുെകാ ് കി ി
അവിെട കാണുെമ ുറ ി
സ്േക ി ിനു തടാക ിേല ു
നട ു.
ൈശത മു െതളി പകൽ.
സ കാര വും വാടകയ് ു തുമായ
മ ുവ ികള ം കുതിരേ ാലീസും
വാതിൽ ലു ്. റഷ ൻ മാതൃകയിൽ
െകാ ുപണികേളാടുകൂടിയ
ഇറ ുകള
െകാ വീടുകൾ ിടയിെല
തൂ ുവാരി വൃ ിയാ ിയ
പാതകളിൽ, േമാടിയിൽ വസ് തം ധരി ,
െവയിലിൽ തിള ു െതാ ികൾ
ചൂടിയ, ആൾ ൂ ം. ഉദ ാന ിൽ
തഴ വളരു ബിർ ് മര ൾ
മ ിെ ഭാരംെകാ ു കുനി
ശാഖകള മായി ഉ വ ിന്
അണിെ ാരു ിയതുേപാെല
കാണെ . സ്േക ിങ്
തടാക ിേല ു നയി ു
പാതയിലൂെട നട േവ അയാൾ
മന ിൽ ആവർ ി െകാ ിരു ു:
“ആേവശം കാണി രുത്.
ശാ മിയിരി ണം!… നീയിേ ാൾ
എ ാണു െച ത് ? എ ാണു
പശ്നം? സമാധാനമായിരി ്
മ ാേര!” ശാ മായിരി ാൻ
ശമി ുേ ാറും അയാൾ ു
ശ ാസംമു ൽ അനുഭവെ . ഒരു
പരിചയ ാരൻ േപെരടു ു
വിളിെ ിലും െലവിൻ
തിരി ുേനാ ിയി .
മ ിൻകു ുകൾ ടുെ ിയ
േ ാൾ കു ിറ ിവരു
മ ുവ ികള െട
ച ല ിലു വും അവയിെല
യാ ത ാരുെട ആ ാദാരവ ളം
േക . ഏതാനും ചുവടുകൂടി
നട േ ാൾ അയാൾ
തടാക ിെല ി. സ്േക ്
െച ാെനാരു ി
നില് ു വർ ിടയിൽ അവെള
ക ു. സ ം ഹൃദയ ിെല
സേ ാഷവും ഭയവുംെകാ ാണ്
അവളവിെടയുെ ് അയാൾ
മന ിലാ ിയത്. തടാക ിെ
അേ രയിൽ മെ ാരു
സ് തീയുമായി സംസാരി
നില് ുകയാണവൾ. േവഷ ിേലാ
ഭാവ ിേലാ
പേത കതെയാ ുമിെ ിലും
മുൾെ ടികൾ ിടയിെല
പനിനീർ വിെനേ ാെല
ആൾ ൂ ിൽ അവെള െലവിൻ
തിരി റി ു. അവള െട സാ ിധ ം
ആ പരിസരം പകാശമാനമാ ി.
അവള െട മ ഹാസം ചു പാടുമു
സകലതിനും തിള േമകി.
“മ ിലിറ ി നട ് അവെള
സമീപി ാേലാ?” അയാൾ ആേലാചി .
തനി ് അ പാപ മായ ഒരിട ാണവൾ
നില് ു െത ു േതാ ി. തിരി
േപായാേലാ എ ് ഒരു നിമിഷം
ചി ി . അ തയ് ു ഭയമായിരു ു.
വളെര പണിെ ് സ യം നിയ ി .
േവേറ എ തേയാേപർ
അവള െടയടു ു നില് ു ു. താനും
അവെരേ ാെല സ്േക ി ിനു
വ താെണ ു മ വർ ധരിേ ാള ം.
സൂര നു േനർ ു
േനാ ാതിരി ുകയും എ ാൽ
സൂര െന കാണുകയും
െച തുേപാെല, അവെള
േനാ ാെത, അേതസമയം അവെള
ക ുെകാ ് അയാൾ മുേ ാ
നട ു.
ആഴ്ചയിെലാരു ദിവസം ഒരു
നി ിതസമയ ു പരിചിതരായ ഒരു
കൂ ം ആള കൾ അവിെട ഒ ുകൂടും.
സ്േക ി ിൽ വിദഗ്ധരായവർ
ത ള െട പാവീണ ം പകടി ി ും.
തുട ാർ പേത കം ഉറ ി
കേസരകള െട പിറകിൽ പിടി ്
അറ റ ാണു നീ ു ത്. കു ികള ം
പായം െച വരും
വ ായാമ ിനുേവ ി എ ിേ രു ു.
അവള െട സാമീപ ം അനുഭവി ു തു
കാരണം അവെര ാം
ഭാഗ വാ ാരാെണ ു െലവിനു േതാ ി.
സ്േക െച വർ ശാ മായി
അവെള സമീപി ു ു, അവേളാടു
സംസാരി ു ു. ആ ന മ ിലും
സുഖകരമായ കാലാവ യിലും
അവെള ൂ ാെത സ മായി
മതിമറ ാ ാദി ു ു.
കി ിയുെട കസിൻ നിെ ാളാസ്
െഷർബാട്സ്കി, ഇറ ം കുറ
ജാ ം ഇറുകിയ ടൗസറും
കാലുകളിൽ സ്േക ്സുമായി ഒരു
െബ ിൽ ഇരി ്. െലവിെന ്
അയാൾ വിളി പറ ു:
“ഹേലാ, റഷ ൻ ചാ ൻ സ്േക ർ,
താെനേ ാ വ ു? ന ഐസ്,
സ്േക ്സ് ധരി ്.”
“എനി ു സ്േക ്സി .” െലവിൻ
പറ ു. അവെള േനാ ാെത
േനാ ിയും ൈധര ം െവടിയാെതയും
ഇ തയും പറയാൻ സാധി തിൽ
അയാൾ സ യം അഭിന ി . സൂര ൻ
തെ സമീപി ു തായി അയാൾ ു
േതാ ി. അവൾ ഒരു
വളവുതിരിയുകയായിരു ു. ഉയർ
ബൂ ്സിനു ിൽ തിരുകിയ അവള െട
െകാ പാദ ൾ പരസ്പരം
േചർ ിരു ു. അവൾ സാവധാനം
അയാള െട അടുേ ്
ഒഴുകിെയ ി. റഷ ൻ േവഷ ിലു
ഒരു െകാ പ ൻ ൈകകൾ വിടർ ി
വീശി, കുനി ്, ശ ിയായി,
ആടിെ ാ ് അവെള കട ുേപായി.
അവള െട കാലുകൾ
നില ുറ ിരു ി . െലവിെന
തിരി റി അവൾ കഴു ിൽ
ചു ിയിരു മഫ്ളറിെല പിടിവി ്
ൈകകൾനീ ി െലവിെന േനാ ിയും
സ ം േപടിെയ ുറിേ ാർമി ം
ചിരി . വളവിനി റമായേ ാൾ,
കാലുകൾെകാ ു തുഴ
െഷർബാട്സ്കിയുെട അടുെ ി
അയാെള കട ുപിടി ് െലവിെന
േനാ ി പു ിരി െകാ ു തലയാ ി.
അയാൾ സ ല്പി ിരു തിെന ാൾ
സു രിയായിരു ു അവൾ.
അവെള ുറി ചി ി േ ാൾ ആ
രൂപം മുഴുവനായി വിശിഷ , കറു
തലമുടിയു െചറിയ ശിര ം
ഭംഗിയു ചുമലുകള ം
ശിശുസഹജമായ പസ തയും
അനുക ാർ ദമായ മുഖഭാവവും
അയാള െട മന ിൽ െതളി ു.
ശിശുസഹജമായ േനാ വും െമലി
ശരീര ിെ സൗ ര വുമാണയാെള
പേത കം ആകർഷി ത്. അതിനും
പുറേമ നിത നൂതനമായി അയാൾ ്
അനുഭവെ ത് അവള െട
ക കളിെല ശാ വും സൗമ വും
സത സ വുമായ ഭാവവും
സർേവാപരി, ബാല കാല ്
അപൂർവമായി, ഏേതാ
അ ുതേലാക ് അയാെള
െകാ ുെചെ ി ിരു അവള െട
ചിരിയുമാണ്.
“ഇവിെട വ ി ്
ഒ ിരിേനരമാേയാ?” അയാള െട
ൈകപിടി ് കുലു ിെ ാ ് അവൾ
േചാദി . അവള െട ൈകയിൽനി ു
നില ുവീണ തൂവാല അയാൾ
എടു ുെകാടു േ ാൾ
ന ിപറയുകയും െചയ്തു.
“ഞാേനാ? ഇ , വളെര
േനരമായി -ഇ െല… അതായത്
ഇ ്…” പരി ഭമം കാരണം അവള െട
േചാദ ം ശരി ു
മന ിലാ ാെതയായിരു ു
അയാള െട മറുപടി. “ഇവിെടവ ്
കി ിെയ കാണണെമ ു
ആ ഗഹി ിരു ു.”
എ ിനുേവ ിയാണു
കാണാനാ ഗഹി െത ു ചി ി േ ാൾ
നാണംെകാ ു മുഖം ചുവ ു.
“നി ൾ ു സ്േക ിങ് വശമുെ ും
ഇ ത ഭംഗിയായി െച െമ ും
ഞാനറി ിരു ി .”
അയാള െട പരി ഭമ ിെ
കാരണം മന ിലാ ാൻ
ആ ഗഹി ു തുേപാെല അവൾ
സ ശ ം കാേതാർ ു.
“നി ള െട പശംസ വളെര
വിലെ താണ്. സ്േക ി ിൽ നി െള
ജയി ാനാരുമിെ ു ഞാൻ
േക ി ്.” മഫ്ളറിൽ പ ിയിരു
മ ിൻ പരലുകെള
ൈകയുറയണി െകാ
ൈകകൾെകാ ു
നു ിെയടു ുെകാ ് അവൾ
പറ ു.
“അേത. സ്േക ി ിേനാട് എനി ു
താൽപര മു ായിരു ു. അതിൽ
ൈവദഗ്ധ ം േനടാൻ ഞാൻ
ആ ഗഹി .”
“ഏതു കാര വും തിക
താൽപര േ ാെടയാണു നി ൾ
െച ാറു ത്,” ചിരി െകാ ാണവൾ
പറ ത്. “നി ള െട സ്േക ിങ്
കാണാെനനി ാ ഗഹമു ്. ഒരു േജാടി
കാലിലണി ി വരൂ
നമുെ ാരുമി സ്േക െച ാം.”
“ഒ ി സ്േക െച ാെമേ ാ!
അതു സാധ മാേണാ?” അവെള
േനാ ിെ ാ ് െലവിൻ ചി ി .
“സ്േക ് ഇ െകാ ് ഞാനുടേന
വരാം” എ ു പറ ് അയാൾ
സ്േക ്സ് വാടകയ്െ ടു ാൻ
േപായി.
“സാറിേ ാ വ ി ്
ഒ ിരിനാളായേ ാ.” െലവിെ
കാലുകളിൽ സ്േക ്സിെ സ് ടാ ്
ഉറ ി െകാ ് അവിടെ ,അ ർ
േചാദി , “സാറിെനേ ാെല
സ്േക ി ിൽ േപെരടു
േവെറാരാളി , ശരിയേ സർ?”
“ശരിയാണ്, ശരിയാണ് !
േവഗമാകെ .” സേ ാഷം
പുറ ുകാണി ാതിരി ാൻ
ശമി െകാ ് െലവിൻ പറ ു.
‘ഇതാണു ജീവിതം, ഇതുതെ യാണു
സേ ാഷം!’ അയാള െട മന ്
മ ി , “നമുെ ാ ി സ്േക
െച ാെമ ാണേ ാ അവൾ
പറ ത്. ഒ ി ് ? ഇേ ാൾ െ
അവേളാടു പറ ാേലാ?
അതുെകാ ുതെ യാണു ഞാൻ
ഭയെ ടു ത്. ഇേ ാൾ
പതീ യാെണെ
സേ ാഷി ി ു ത്. ഒരുപേ …ഇ
ഞാൻ പറയും. പറയാെത തരമി .
പറേ മതിയാവൂ. ഇ െന
ഭീരുവാകാൻ പാടി !”
െലവിൻ എഴുേ ് ഓവർേ ാ ്
ഊരി െഷൽ റിനു മു ിെല പരു ൻ
പതല ിൽനി ു തുട ി
തടാക ിെല മിനുസമു
മുകൾ ര ിലൂെട േവഗം കൂ ിയും
കുറ ം തെ ഇ യ് ു
വഴ ു ുെ ് ഉറ വരു ി
സാവധാനം കി ിെയ സമീപി .
അവള െട പു ിരി അയാള െട
മന ിെന വീ ും ശാ മാ ി.
അവൾ നീ ിയ കരം ഗഹി ്,
അവെരാ ി േവഗം സ്േക ിങ്
തുട ി. േവഗം
വർധി ു തിനനുസരി ് അവൾ
അയാള െട ൈകകളിെല പിടിമുറു ി.
“ഇ െനയാെണ ിൽ ഞാൻ
െപെ ു പഠി ും. നി ളിൽ എനി ു
വിശ ാസം േതാ ു ു.” അവൾ
പറ ു.
“നീ എെ ചാരിനില് ുേ ാൾ
എനി ്ആ വിശ ാസം
വർധി ു ു” എ ു പറ ു
കഴി േ ാൾ അയാൾ ു ഭയവും
നാണവും േതാ ി. അയാള െട
വാ ുകൾ േക മാ തയിൽ അവള െട
മുഖ ുനി ു ദയയുെട സ്ഫുരണം
മാ ു. സൂര ൻ േമഘ ിനു പി ിൽ
മറയു തുേപാെല. മുഖഭാവ ിെല
പരിചിതമായ ഈ മാ ം പണിെ
വരു ു താെണ ് അയാൾ
ശ ി . അവള െട മൃദുവായ
െന ിയിൽ ഒരു ചുളിവു പത െ .
“അസുഖകരമായ എെ ിലും…?
എനി ു േചാദി ാനാവകാശമി .”
അയാൾ ധൃതിയിൽ പറ ു.
 “എ ുെകാ ് ? അസുഖകരമായ
യാെതാ ുമു ായി . നി ൾ മി ിസ്
ലിേനാണിെന കേ ാ?”
“ഇതുവെര ക ി .”
“എ ാൽ േപായി ക ി വരൂ.
അവൾ ു നി െള വലിയ
ഇഷ്ടമാണ്.”
‘എ ാണിതിെ യർ ം?
ഞാനിവെള വിഷമി ിേ ാ! ൈദവേമ
എേ ാടു കരുണകാ േണ!’ എ ു
ചി ി െകാ ് െലവിൻ നര
ചുരുളൻ മുടികള ആ ഫ ുകാരി
ഇരു െബ ിനടുേ ു നട ു.
കൃ തിമ കാ ി ചിരി െകാ ്,
ഒരു പഴയ സ്േനഹിതെനെയ േപാെല
അവർ െലവിെന സ ീകരി .
“കേ ാ, ഞ ൾ വളരുകയാണ്,”
കി ിെയ ചൂ ി അവർ പറ ു:
“ പായവുമായി ‘െകാ കരടി’*
വലുതായി.” മൂ ു യുവതികെള ഇം ിഷ്
യ ി ഥയിെല മൂ ു കരടികെള ു
വിളി ിരു അയാള െട പഴയ
േനരേ ാ ിെനയാണവർ
അനുസ്മരി ത്. “ഇവെള അ െന
വിളി ിരു േതാർമയുേ ാ?”
അയാൾ തു തീെര ഓർമയി .
എ ിലും കഴി പ ുവർഷമായി
ഇതു പറ ് അവർ കളിയാ ി
ചിരി ാറു ്.
“ശരി. െപായ്േ ാള . േപായി
സ്േക ് െചയ്േതാള . ന ുെട കി ി
ന തുേപാെല സ്േക െചയ്തു
തുട ിയി ്. ശരിയേ ?”
െലവിൻ കി ിയുെട അടു ു
തിരിെ ിയേ ാൾ അവള െട മുഖം
പഴയ സ്േനഹമസൃണമായ ഭാവം
വീെ ടു ിരു ു. ക കളിൽ
ദയാപൂർണമായ േനാ മുെ ിലും ആ
വിനയ ിൽ കരുതി ൂ ിയു ഒരു
സൗമ ഭാവം കലർ ി െ യാൾ ു
േതാ ി. അയാൾ ദുഃഖി . തെ പഴയ
ആയയുെട വിചി ത
സ ഭാവെ ുറി പറ ി ് അവൾ
അയാള െട
ജീവിതചര െയ ുറി ാരാ ു.
“ൈശത കാല ു നാ ിൻപുറ ു
മടു േതാ ുമേ ?”
“എനിെ ാരു മടു മി . എേ ാഴും
തിര ാണ്.” അവള െട മൃദുവായ
ശബ്ദം തെ കീഴട ുകയാെണ ും
അതിൽനി ു േമാചനം
അസാധ മാെണ ും
അറി ുെകാ ായിരു ു അയാള െട
മറുപടി.
“എ ത നാളിവിെടയു ാവും?” കി ി
േചാദി .
“എനി റി ുകൂടാ.”
ആേലാചി ാെതയാണയാൾ
പറ ത്. അവള െട
ച ാ ിെ ധ നിയിൽ
സം പീതനായി ഒരു
തീരുമാന ിെല ാെത
ഒരി ൽ ൂടി മട ിേ ാേക ി
വരു തിെന ുറി ചി ി ാൻ വ .
ര ിെലാ റി ി തെ കാര ം.
“നി ൾ റി ുകൂെടേ ാ?”
“എനി റി ുകൂടാ. എ ാം
നിെ ആ ശയി ാണിരി ു ത്.”
പറ ു കഴി േ ാൾ സ ം
വാ ുകൾ അയാെള ഭയെ ടു ി.
അയാൾ പറ തു
േകൾ ാ ിേ ാ അേതാ േകൾ ാൻ
ആ ഗഹി ു തുെകാേ ാ ര ു
തവണ മ ിൽ കാലുകുട ി ്,
അവൾ ധൃതിയിൽ മി ിസ് ലിേനാണിനു
േനർ ു സ്േക ് െചയ്തു.
അവേരാെടേ ാ പറ ി ്,
വനിതകൾ ു സ്േക ് ഊരി
മാ ാനു െചറിയ
െക ിട ിനു ിേല ു േപായി.
‘ൈദവേമ! ഞാെന ാണു
െചയ്തത് ?’ എെ സഹായി േണ,
എനി ു വഴികാേ ണേമ!’ െലവിൻ
പാർ ി . ശരീര ിനു വ ായാമം
അത ാവശ മാെണ ു േതാ ി.
അതിേവഗം ര ുമൂ ു തവണ
മ ിൽ വ ംചു ി.
അേ രം ഒരു െചറു ാരൻ,
പുതിയ സ്േക ർമാരിൽ ഏ വും
സമർ ൻ, ചു ിെലാരു
സിഗര മായി േകാഫിറൂമിൽനി ു
പുറ ുവ ് ശബ്ദമു ാ ിെ ാ ു
തടാക ിേല ു പടികൾ
ഓേരാ ായി ചാടിയിറ ി
ൈകകളന ാെത അനായാസമായി
മ ിൻപര ിലൂെട െത ിനീ ി.
ഓ, ഇെതാരു പുതിയ
വിദ യാണേ ാ എ ുപറ ു െലവിൻ
അതു പരീ ി േനാ ാെനാരു ി.
“മറി ുവീഴരുത്. അതിനു ന
പാ ീസ് േവണം.” നിെ ാളാസ്
െഷർബാട്സ്കി വിളി പറ ു.
െലവിൻ ആവു ത മുകളിൽ
െച ി താൻ മു ു ശീലി ി ി ാ
ഒരഭ ാസ പകടന ിെനാരു ി.
അവസാനെമ ിയേ ാൾ
കാലിടറിെയ ിലും വീഴാെതയും ൈക
നില ുകു ാെതയും വളെര
പണിെ ചിരി െകാ ് സമനില
വീെ ടു ു സ്േക ിങ് തുടർ ു.
‘െകാ ാം! മിടു ൻ!’ ആ നിമിഷം
മി ിസ് ലിേനാണിെനാ ം െക ിട ിനു
പുറ ുവരികയായിരു കി ി ു
േതാ ി. പിയ
സേഹാദരെനെയ േപാെല
വാ ല പൂർവം അയാെള േനാ ി
ചിരി . ‘ഞാെനെ ിലും
െത െചയ്തി േ ാ? എെ
ഭാഗ ുനി ു വ െത ം
ഉ ായി േ ാ? ഞാൻ
ശൃംഗരി ുകയാണുേപാലും…
െലവിെനയ , ഞാൻ
സ്േനഹി ു െത ് എനി റിയാം.
എ ിലും അയാള െട സാ ിധ ിൽ
ഞാൻ സേ ാഷി ു ു.
എെ ാരാകർഷകത ം! എ ിലും
എേ ാട െന പറയാൻ കാരണം?’
അവൾ ചി ി .
കി ി അക ുേപാകു തും
പടിെ ിൽവ ് അവള െട അ െയ
ക ുമു തും ക ് െലവിൻ ഒരു
നിമിഷം ആേലാചി . എ ി
സ്േക ്സ് ഊരിമാ ി ഓടി. േഗ ിെല ി
അ െയയും മകെളയും സ ി .
പതിവുേപാെല ‘ക തിൽ വളെര
സേ ാഷം.” അ പറ ു:
“വ ാഴാഴ്ചകളിൽ ഞ ൾ
വീ ിലു ാവും.”
“ഇ ു വ ാഴാഴ്ചയാണേ ാ.”
“വീ ിേല ു സ ാഗതം:”
നിരുേ ഷമായ ശബ്ദ ിലാണ് അ
പറ ത്.
നിരുേ ഷമായ ആ ശബ്ദം
കി ിെയ ദുഃഖി ി . അ യുെട
ഔദാസീന ിനു പതി കിയ
െച ണെമ ് അവൾ ു േതാ ി.
അവൾ തിരി ുേനാ ി
ചിരി െകാ ു പറ ു:
“വീ ും കാണാം!”
ആ നിമിഷം ഒബ്േലാൻസ്കി,
െതാ ി ഒരുവശേ ു ചരി വ
തിള ു ക കേളാെടയും
പകാശമാനമായ മുഖേ ാെടയും
വിജിഗീഷുവിെനേ ാെല കട ുവ ു.
പേ , േഡാളിയുെട
ആേരാഗ െ ുറി
അ ായിയ യുെട േചാദ ിനു
ദുഃഖപൂർവം
അപരാധേബാധേ ാെടയാണു
മറുപടി പറ ത്. പതി ,
േശാകാകുലമായ ശബ്ദ ിൽ
ഏതാനും വാ ുകൾ സംസാരി ി
െന ുവിടർ ി െലവിെ ൈകയ് ു
പിടി .
“ഇനി നമു ു േപാകാേമാ?”
െലവിെ ക കളിൽ
ഉ േനാ ിെ ാ ് അയാൾ േചാദി :
“ഞാൻ നിെ ുറി തെ
ചി ി െകാ ിരി ുകയായിരു ു.
വ തിൽ വളെര വളെര സേ ാഷം.”
“ശരി ശരി! േപാകാം” െലവിെ
സേ ാഷേ ാെടയു മറുപടി.
‘വീ ും കാണാം’ എ വാ ുകൾ
അേ ാഴും അയാള െട കാതുകളിൽ
മുഴ ിെ ാ ിരി ു ു. അതു
പറ േ ാഴു മ ഹാസം അേ ാഴും
അയാൾ കാണു ു ായിരു ു.
“എവിേട ാണു േപാേക ത് ?
ആം റിേലേ ാ
െഹർമിേ ജിേലേ ാ?”
“ഏതായാലും മതി.”
“എ ാൽ ആം റിയിലാവാം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: ആ
േഹാ ലിൽ അയാൾ ു നെ ാരു തുക
കടമു ്. അതുെകാ ് അവിെട
കയറാതിരി ു തു ശരിയെ ു
േതാ ി. “വ ിയുേ ാ? ന ായി
എെ വ ി ാരെന ഞാൻ
പറ യ .”
ര ു സുഹൃ ു ളം
വഴിയിൽവ ് ഒ ും സംസാരി ി .
കി ിയുെട ഭാവമാ ിനു
കാരണെമെ ്
ആേലാചി ുകയായിരു ു െലവിൻ.
പത ാശയ് ു വകയുെ ു
േതാ ിെയ ിലും നിരാശയ് ു
വശംവദനായി. െവറുെത
ആശി ു തു ഭാ ാെണ ു
മന ിലാെയ ിലും ‘വീ ും കാണാം’
എ ു പറയു തിനും ആ ചിരി ും
മു ു ായിരു തിൽനി ു
കുെറ ൂടി െമ െ
അവ യിലാണിേ ാൾ.
അ ാഴ ിനു
വിഭവ െള ുറി ായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ആേലാചന.
“നിന ു പുഴമ ം
ഇഷ്ടമാണേ ാ?”
െറേ ാറ നടുെ ിയേ ാൾ
അയാൾ േചാദി .
“എ ് ? പുഴമ േമാ? എനി ു
ഭയ ര ഇഷ്ടമാണത്.”

*. മൂ ു കരടികെള ുറി െലവിെ

തമാശെയയാണ് ഇവിെട സൂചി ി ു ത്.
േടാൾേ ായിയുെട പത്നിയുെട വിളിേ ര്
െബഹർസ് (Behars)എ ായിരു തുെകാ ്,

ി ി ി
പേരാ മായി അതിെന ുറി ഒരു
സൂചനയും ഇതിലുെ ു കരുതാം.
 പ ്

േഹാ ലിനു ിൽ
പേവശി േ ാഴെ
സ്േനഹിതെ വിചി തമായ മുഖഭാവം,
മുഖ ും ശരീരമാസകലവും
കാണെ ഒരു തിള ം, െലവിെ
ശ യിൽെപടാതിരു ി .
ഒബ്േലാൻസ്കി ഓവർേ ാ ് ഊരി,
െതാ ി ചരി വ ്, ടാർ ർ
േദശ ാരായ െവയി ർമാരാൽ
അനുഗതരായി ൈഡനിങ് ഹാളിേല ു
നട ു. ഇരുവശവുമു ായിരു
പരിചയ ാർ അയാെള
സേ ാഷപൂർവം സ ാഗതം െചയ്തു.
അവെരെയ ാം തലകുനി
വണ ിയി ് ബുേഫ േമശയ് രികിൽ
െച ് ഒരു ാ ് േവാഡ്ക കുടി ്
വിശ ാകാെന വ ം ഒരു
കഷണം മ വും തി ു. െചറിയ
കൗ റിൽ റിബണുകള ം
േലസുംെകാ ല രി ്, മുഖ ു ചായം
പൂശിയ ഫ ുകാരിേയാട് എേ ാ
പറ ു. അതുേക ് ആ ഫ ുകാരി
െപാ ി ിരി േപായി.
 കൃ തിമമുടിയും മുഖെ ചായവും
കാരണം ആ ഫ ുകാരിേയാടു
െവറു േതാ ിയതുെകാ ുമാ തം
െലവിൻ േവാഡ്ക കുടി ി .
വൃ ിെക ഒരു ല ുനി ് ദൂെര
േപാകു തുേപാെല ആ
സ് തീയിൽനി ് അയാൾ അക ുമാറി.
കി ിയുെട രൂപം അയാള െട മന ിൽ
െതളി ു. ക കളിൽ
വിജയ ിെ യും
സേ ാഷ ിെ യും തിള ം
കാണായി.
“തിരുമന െകാ ് ഇതിേല
വരണം. ഇതുവഴി. ഇവിെട ആരുെടയും
ശല മു ാവി .” േസവനസ നായ
ഒരു െവയി ർ—തലനര , വാലു
നീളൻേകാ ി , ഒരു വയ ൻ—പറ ു,
“തിരുമന െകാ ് ഇതിേല—”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട അതിഥിെയ
നിലയ് ് െലവിെന ബഹുമാനപുര രം
അയാൾ ണി . അടു നിമിഷം
െവ ലനിർമിതമായ ശരറാ ലിനു
കീെഴയു ഒരു വ േമശേമൽ
േനരേ യു ായിരു വിരി ിനു
മീെത ഒരു പുതിയ ഷീ വിരി ്,
െവൽെവ െപാതി ര ു
കേസരകൾ അതിനടുേ ു
നീ ിയി ് െമനുകാർഡും ടൗവലുമായി
ഭവ തേയാെട നി ു.
“തിരുമന ിനു ൈ പവ ് റൂം
ആവശ മാെണ ിൽ ഉടെന ഒ ്
ഒഴി ുകി ം. അവിെട പിൻസ്
േഗാലി ്സിൻ ഒരു വനിതേയാെടാ ം
ഇരി ുകയാണ്. സർ, പുതിയ
ന യ് കുറ വ ി ്.”
“ഓ, ന യ് യു ്, അേ ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി െത േനരം
ആേലാചി .
“െലവിൻ, ന ുെട ാനിൽ മാ ം
വരു ിയാേലാ?”
ചി ാ ുഴ ിലകെ തുേപാെല,
“ഒരുപേ ,ന യ്
ന യിനമെ ിേലാ?
േമാശമാെണ ിൽ േവ .”
“ഒ ാ രം.
ഫ്െളൻസ്ബർഗിേലതാണു
തിരുമനേ , ഓെ ൽ നി ു തു
ഞ െളടു ാറി .”
“എവിടെ യായാലും േവ ി .
പുതിയതായിരി ണം.”
“ഇ െല വ താണു സർ.”
“ശരി. എ ിൽ നമു ു
ന യ് യിൽ തുട ാം.
അ ാഴ ിെ വിഭവ ൾ
മാ ിയാേലാ?”
“എനി ു വിേരാധമി .
േഗാത ുകുറു ിയതും കാേബജ്
സൂ മാണ് എനിേ വും ഇഷ്ടം.
പേ , ഇവിെട അെതാ ും കാണി .”
“േഗാത ുെകാ ു
റഷ ൻപലഹാരമു ു സർ,”
െകാ കു ിേനാടു
െകാ ു തുേപാെല െവയി ർ
മ ി .
“േവ . ഞാൻ തമാശ
പറ താണ്. നി ൾ ിഷ്ടമു ത്
എനി ും ഇഷ്ടംതെ .
സ്േക െചയ്തു തളർ ു. ന
വിശ ്. നി ള െട െസലക്ഷൻ
എനി ിഷ്ടെ ിെ ു
വിചാരി രുത്. ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
മുഖ ് ഒരു തൃപ്തിയി ായ്മ
കാണെ തുെകാ ് െലവിൻ
കൂ ിേ ർ ു. അ ാഴം
വിഭവസമൃ മാകു തിൽ എനി ു
സേ ാഷേമയു .”
“എനി ും അഭി പായവ ത ാസമി .
ഇെതാെ യാണേ ാ ജീവിത ിെല
സേ ാഷ ൾ.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “െവയി ർ, നമു ു ര ്—
അതു തീെര കുറവ്-മൂ ു ഡസൻ
ന യ് യും െവജി ബിൾ സൂ ം.”
“ പിേ നിയർ.” െവയി ർ
വിളി കൂവി.
വിഭവ ള െട േപരുകൾ െവയി ർ
ഫ ുഭാഷയിൽ ആവർ ി ു ത്
ഇഷ്ടെ ടാ ഒബ്േലാൻസ്കി
താ ീതിെ സ ര ിൽ പറ ു: “…
െവജി ബിൾ, ഓർമയു േ ാ. പിെ ,
പുഴമ വും േസാസും അതുകഴി ്…
െപാരി ബീഫ് (േമാശമാകരുത് !)
പി ീട് േകാഴിയുംകൂടി പറയാമേ ാ?
അെത, പുഴു ിയ പഴവും.”
 െമനുവിെല േപരുകൾ
റഷ ൻഭാഷയിൽ പറയാനാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ു
താൽപര െമ റിയാവു െവയി ർ
അെത ാം മന ിൽ ഉരുവി െകാ ു
തു ി ാടി, ഒ ു വ ംതിരി ്,
വീ ിെ പ ിക എടു ുനീ ി.
“നമു ു കുടി ാെന ാണ് ?”
“നി ൾ ിഷ്ടമു ത്.
ഏതായാലും കുറ മതി…
ഷാെ യിൻ” െലവിൻ പറ ു.
“തുട ംകുറി ാൻ എ ാണ് ?
എെ ിലും േവേ ? ൈവ ് സീൽ
ആയാേലാ?”
“െറഡി സർ.” െവയി ർ.
“ശരി. ന യ് കൂടി
െകാ ുവരൂ. അടു ത്
അതുകഴി ു പറയാം.”
“െയസ് സർ. േടബിൾ ൈവൻ?”
“ചബ്ലിസ്.”
“െയസ് സർ. താ ൾ ിഷ്ടമു
സ്െപഷ ൽ ചീസ് ?”
“അത്… പർേമസൻ അേ ?
മ വ തും േവേണാ?”
“ഏതായാലും മതി.” ചിരി
നിയ ി ാൻ പണിെ ് െലവിൻ
പറ ു.
േകാ ിെ വാലുകൾ കാ ിൽ
പറ ിെ ാ ു െവയി ർ ഓടിേ ായി.
അ ുമിനി ിനു ിൽ ഒരു ൈകയിൽ
ഒരു പാ തം നിറെയ പിളർ
ന യ് യും മേ ൈകയിൽ ഒരു
കു ിയുമായി മട ിവ ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി നാപ്കിൻ ചുരു ി
ഒര ം െവയ് ്േകാ ിനു ിൽ തിരുകി,
ൈകകൾ സൗകര പദമായ രീതിയിൽ
േമശ റ ുറ ി ് ന യ്
രുചി േനാ ി.
“േമാശമ .” തിള ു
േതാടിനു ിൽനി ു ക ിയും
മു മുപേയാഗി ന യ് കെള
ഓേരാ ാെയടു ു ശാ ിടു തിനിെട,
െലവിെ യും െവയി റുെടയും
മുഖ ളിൽ േനാ ി അയാൾ
ആവർ ി .
ന യ് െയ ാൾ െറാ ിയും
ചീസും ഇഷ്ടെ ിരു െലവിൻ
ഒബ്േലാൻസ്കി ഭ ണം
കഴി ു തുേനാ ി രസി .
അട തുറ ു നുരയു വീ ്
ക ികുറ ാ ിേല ു പകർ
െവയി ർേപാലും അയാള െട െവള
ൈട േനേരയാ ി പകടമായ
സേ ാഷേ ാെട ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ഒളിക ി േനാ ി.
“ന യ് േയാടു തനി ു വലിയ
താൽപര മിെ ു േതാ ു ു.”
ഷാെ യിൻ ാ ്
കാലിയാ ിെ ാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
ആരാ ു: “അേതാ, മ വ തും
ആേലാചി െകാ ിരി ുകയാേണാ?”
 െലവിൻ
ഉ ാസവാനായിരി ണെമ ാണ്
അയാള െട ആ ഗഹം. പേ ,
ദുഃഖിതനെ ിലും ഉേ ഷമി ാ
അവ യിലാണ് െലവിൻ.
സ് തീകള മായി വരു പുരുഷ ാർ ്
ഉ ഭ ണം കഴി ാൻ സ കാര
അറകള ആ െറേ ാറ ്
അയാള െട വികാരഭരിതമായ
മന ിെന കൂടുതൽ അസ മാ ി.
അവിടെ ക ാടികള ം
ഗ ാസ്ൈല കള ം െവയി ർമാരും മ ്
അല ാരവസ്തു ള െമാെ
െപാരു േ ടിെ
പര ായ ളാെണ യാൾ ു േതാ ി.
സ ം മന ിൽ നിറ ുതുള ു
സ ല്പ ൾ ു
കള േമല് രുെത ു മാ തമായിരു ു
അയാള െട പാർ ന.
“ഞാേനാ? അേത. ഞാൻ മെ േ ാ
ആേലാചി ുകയായിരു ു. ഇെത ാം
എനി ു വി ി മു ാ ു ു.
നാ ിൻപുറ ു ജീവി ു എനി ്
ഇെതാ ും
ദഹി ു തെ റിയാമേ ാ—
നി ള െട ഓഫീസിൽ ക ആ
മനുഷ െ ൈകയിെല
നഖ െളേ ാെല.”
“പാവം ഗിേനവി ിെ നഖ ൾ
നി െള വ ാെത
ആകർഷി ി െ ് എനി ു
മന ിലായി.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“എെ ാന ു
നി ളായിരു ാലും അതുതെ
സംഭവി ും. ഒരു
നാ ിൻപുറ ുകാരെ
കാഴ്ച ാടാണത്. ഞ ൾ േജാലി
െച ാനു സൗകര ിനു നഖം
മുറി ുകയും ചിലേ ാൾ
കു ായ ിെ ൈകകൾ
െതറു ുവയ് ുകയും െച ം.
പേ , ഇവിെട ആള കൾ മനഃപൂർവം
നഖം വളർ ി ചുരു ിയും
തളികേപാലു ബ ണുകളി ം
ൈകകള െട ഉപേയാഗം
അസാധ മാ ു ു.”
ഒബ്േലാൻസ്കി സേ ാഷേ ാെട
ചിരി .
“ശരിയാണ്; അയാൾ ു പരു ൻ
പണികെളാ ും ആവശ മിെ തിെ
സൂചനയാണത്.
മന െകാ ാണയാൾ േജാലി
െച ത്.”
“ശരിയായിരി ാം. ഞ ൾ
നാ ിൻപുറ ുകാർ കഴിയു തും
േവഗം ഭ ണം കഴി ് അവരവരുെട
േജാലി തുടരാനാ ഗഹി ുേ ാൾ
ഇവിെട, നി ള ം ഞാനും
ഭ ണ ിന് എ ത കൂടുതൽ
സമയെമടു ാെമ ് ആേലാചി ു ു.
അതിനുേവ ി ഈ
ന യ് െയാെ തി ുതീർ ു ു.”
“തീർ യായും. ഏതിലും
സേ ാഷി ാനു വക
കെ ുകെയ താണു
സംസ്കാര ിെ ല ം.”
“അതാണു ല െമ ിൽ
അസംസ്കൃതനായി
ജീവി ാനാെണനി ിഷ്ടം.”
“ഇേ ാഴെ നിലയ് ു
താെനാരസംസ്കൃതനാണ്. നി ൾ
െലവിൻ കുടുംബ ാെര ാം
അ െനതെ .”
െലവിൻ െനടുവീർ ി . സ ം
സേഹാദരൻ നിെ ാളാസിെന
ഓർമി . ല യും നിരാശയുംെകാ ്
അയാള െട മുഖം ഇരു ു. പേ ,
ഒബ്േലാൻസ്കി മെ ാരു
വിഷയ ിേല ു കട തുെകാ ്
അയാള െട ആേലാചനയുെട ഗതിമാറി.
“അതിരി െ . ഇ ുരാ തി
ഞ ള െട ആൾ ാെര, അതായത്
െഷർബാട്സ്കികെള, കാണാൻ
തനി ുേ ശ മുേ ാ?”
ന യ് യുെട േതാടുകൾ
ദൂേര ുനീ ി, ചീസിെ പാ തം
മു ിെലടു ുവ തിള ു
ക കേളാെടയാണയാൾ പറ ത്.
“തീർ യായും
ഞാനേ ാ േപാകു ു ്. പിൻസ ്
മന ി ാമനേ ാെടയാണ് എെ
ണി െത ിൽേ ാലും.”
“േഹയ്, അതു ശരിയ . െവറും
വിഡ്ഢി ം! അവരുെട രീതിയാണത്…
െവയി ർ, സൂ െകാ ുവരൂ… ഒരു
പഭ ി ുേചർ മ ിലു സംസാരം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “ഞാനും
വരുമായിരു ു. പേ , അതിനുമു ു
കൗ സ്േബാനിെ വീ ിൽ ഒരു
പാ ിെ റിേഹഴ്സലു ്. താെനാരു
വിചി തജീവിതെ ,
േമാസ്േകായിൽനി ് ആേരാടും
പറയാെത െപായ് ള ിേ ?
െഷർബാട്സ്കികൾ എേ ാടാണു
േചാദി ു ത്, തെ കാര െള ാം
എനി റിയാെമ മ ിൽ. ഒരു
കാര വും മ വർ െച തുേപാെല
താൻ െച ാറിെ ുമാ തം
എനി റിയാം.”
“ശരിയാണ്.
ഞാെനാരപരിഷ്കൃതൻതെ .”
സാവധാനം,
േ ാഭേ ായാണെടയാണു െലവിൻ
പറ ത്. “അ ് ഇവിെടനി ു
േപായത . ഇേ ാൾ ഇേ ാ
മട ിവ താണ് എെ
അപരിഷ്കൃതനാ ു ത്. ഇേ ാൾ
ഞാൻ വ ത്…”
“താെനാരു ഭാഗ വാൻ തെ !”
അയാള െട മുഖ ്
ഉ േനാ ിെ ാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“അെത ് ?”
“ പണയികള െട ക കളിെല
തിള ം ഞാൻ തിരി റിയും,
ഒ േനാ ിനാെല.”*
ഒബ്േലാൻസ്കി പഖ ാപി :
“എ ുേവണെമ ിലും തെ
മു ിലു േ ാ!”
“അേ ാൾ നി ൾ ു
േവ െത ാം നി ള െട
പി ിലാേണാ?”
“എ , നി ൾ ു ഭാവിയു ്.
എനി ു വർ മാനേമയു . അതും
പ ാതി.”
“അെത ാ?”
“ ിതിഗതികൾ തീെര
േമാശമാണ്… എെ സ ം കാര ം
പറയാൻ ഞാനാ ഗഹി ു ി .
അെ ിലും, എ ാം വിശദീകരി ാൻ
സാധ വുമ ” ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു,
“അതിരി െ , ഇേ ാൾ
േമാസ്േകായിൽ വരാൻ കാരണം?…
െവയി ർ ഇതാ, ഇെത ാം
എടുേ ാ ു െപായ്േ ാള .”
“നി ൾ ് ഊഹി കൂെട?”
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
സൂ ി േനാ ിയ െലവിെ
ക കൾ പകാശി .
“ഞാനൂഹി ു ു. എ ിലും
അെത ാെണ ു പറയി . എെ
ഊഹം െതേ ാ ശരിേയാ ആകെ .”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി .
“അതു ശരി. അതിെന ുറി
നി ള െട അഭി പായെമ ാണ് ?”
െലവെ ശബ്ദ ിൽ ഒരു വിറയൽ.
മുഖെ േപശികള ം
വിറയ് ു തുേപാെല േതാ ി.
“നി െള ു വിചാരി ു ു?”
െലവിെന െ േനാ ിെ ാ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ാ ിെല മദ ം
മുഴുവനും കുടി തീർ ു.
“എനി ു വളെര സേ ാഷമാണ്.
ഇതിേന ാൾ സേ ാഷകരമായ
മെ ാ ുമി .” അയാൾ പറ ു.
“നി ൾ ു െത ിയി ി േ ാ?
എെ
മന ിലു തിെന ുറി തെ യാ
േണാ നി ൾ പറയു ത് ? പിെ ,
ഒരുപേ , തിരസ്കരി െ ാൽ?…
തീർ യായും എനി ്…”
“എ ിനാണ െന
ചി ി ു ത് ?” െലവിെ ആേവശം
ക ് ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി .
“ചിലേ ാൾ എനി െന
േതാ ു ു. അ െന സംഭവി ാൽ
അതിെ ഫലം അവൾ ും എനി ും
ഒരുേപാെല ഭയാനകമായിരി ും.”
“േഹയ്, ഇ ! െപൺകു ിെയ
സംബ ി ിടേ ാളം അതിൽ
ഭയാനകമായി ഒ ുമി . വിവാഹ
വാ ാനം അഭിമാനകരമാെണ ുതെ
ഏെതാരു െപൺകു ിയും കരുതും.”
“ഏെതാരു
െപൺകു ിെയയുംേപാെലയ േ ാ
ഇവൾ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി . െലവിെ
വികാരം അയാൾ ു വ മായി
മന ിലായി. െലവിെ
അഭി പായ ിെ േലാകെ
െപൺകു ികെള ര ു വിഭാഗ ിൽ
െപടു ാം. ഒരു വിഭാഗ ിൽ
അവെളാഴിെക മെ ാവരും ഉൾെ ടും.
മനുഷ സഹജമായ കു ളം
കുറവുകള മു
സാധാരണെപൺകു ികളാണവർ.
ര ാമെ വിഭാഗ ിൽ ഒരു
കുറവുമി ാ അതിമാനുഷരാണ്.
അതിൽ അവൾ മാ തേമയു .
“ഒ ുനില് ്. കുറ
േസാസുകൂടിേ ർ ു കഴി ്.”
െലവിൻ േസാസിെ പാ തം ദൂേര ു
നീ ിവയ് ാൻ തുട ിയേ ാൾ
ഒബ്ലാൻസ്കി പറ ു.
െലവിൻ അനുസരണേയാെട
േസാസ് എടു ുപേയാഗിെ ിലും
ഭ ണം കഴി ാൻ
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ അനുവദി ാെത
പറ ുതുട ി: “നി ് നി ് ! ഞാൻ
പറയെ . എെ സംബ ി ിടേ ാളം
ഇെതാരു ജീവ രണ പശ്നമണ്.
മ ാേരാടും ഞാനി ാര ം പറ ി ി .
പറയാൻ ഉേ ശി ു ുമി . നി ളം
ഞാനും പല—കാര ളിലും—
അഭിരുചിയിലും കാഴ്ച ാടിലും
എ ാ ിലും—വ ത സ്തരാണ്. എ ിലും
നി ൾെ േ ാട് ഇഷ്ടമാെണ ും
ഞാൻ പറയു തു മന ിലാകുെമ ും
എനി റിയാം. ഞാനും നി െള
അളവ സ്േനഹി ു ു.
ൈദവെ േയാർ ് എേ ാട് എ ാം
തുറ ുപറയണം.”
“എെ മന ിൽ
േതാ ു തുതെ യാണു ഞാൻ
പറയു ത്.” ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി .
“ഇനി ഒരു കാര ംകൂടി പറയാം. എെ
ഭാര അസാമാന മായ കഴിവുകള
ഒരു സ് തീയാണ്…” ഭാര യുമായു
ബ െ ുറിേ ാർ ു
െനടുവീർ ി ് ഒരുനിമിഷം കഴി ്
അയാൾ തുടർ ു: “അവൾ
പവചി ു െത ാം അ ായി
നട ും. വിേശഷി ് വിവാഹ ള െട
കാര ം. ഉദാഹരണ ിന് ആ
ഷേഹാവ്സ്കായ െപൺകു ി
െ ബ ലിെന കല ാണം
കഴി ുെമ വൾ പറ ു. ആരും
വിശ സി ി . പേ , അതു നട ു.
ഇേ ാഴവൾ നി ള െട പ ാണ്.”
“എ െനയറിയാം?”
“അവൾ ു തെ
ഇഷ്ടമാെണ ു മാ തമ , കി ി തെ
ഭാര യാകുെമ ് ആണയിടുകയും
െച ു.”
അതുേക ് െലവിെ മുഖം
പകാശമാനമായി.
സേ ാഷംെകാ യാൾ കരയുെമ ു
േതാ ി.
“അവര െന പറേ ാ?”
അയാൾ േചാദി .
“അവെരാരു സ് തീരത്നമാണ്,
നി ള െട ഭാര . മുേ തെ
എനി റിയാമായിരു ു. മതി, എനി ു
തൃപ്തിയായി.” അയാൾ എണീ .
“ശരി, ഇവിെടയിരി ്.”
പേ , െലവിന്
അട ിയിരി ാൻവ . കൂടുേപാലു
ആ െകാ മുറിയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു.
കര ിലട ാൻ പാടുെപ . അല്പം
കഴി ു വീ ും ഇരു ു.
“ഞാൻ പറയു തു
ശ ി േകൾ ണം.” അയാൾ
പറ ു: “ഇതു െവറും േ പമമ .
േനരേ താൻ േ പമി ി ്. പേ ,
ഇതു മെ ാ ാണ്. ഒരു ബാഹ ശ ി
എെ കീഴട ി ള ു.
നി ൾ റിയാേമാ, എെ ആ ഗഹം
സഫലമാവുകയിെ
തീരുമാന ിെല ിയതുെകാ ാണു
ഞാനിവിെടനി ു േപായത്. ഇ തയും
സേ ാഷം ഈ ഭൂമിയിലിെ ു ഞാൻ
ധരി . മന ിലാേയാ? എ ിലും ഞാൻ
എേ ാടുതെ െപാരുതി, ഒരു
തീരുമാന ിെല ാെത
നിവൃ ിയിെ ്…”
“എ ിൽ എ ിനാണു
താനിവിെടനി ു േപായത് ?”
“ഒരുനിമിഷം നില് േണ!
എെ ാെ യാെണെ മന ിൽ!
നി െളേ ാടു കാണി ഈ
സ ന ിനു ഞാെന െനയാണു ന ി
പറേയ ത് ? സേ ാഷംെകാ ു
ഞാൻ പലതും മറ ു. എെ
സേഹാദരൻ നിെ ാളാസ്
ഇവിെടയുെ ് ഇ ു ഞാനറി ു…
അേ ഹ ിെ കാര ം ഞാൻ
മറേ േപായി. അേ ഹവും
എെ േ ാെല സ ുഷ്ടനാെണ ു
ഞാൻ വിചാരി ു ു. എനി ു
ഭാ ുപിടി താേണാ! വ ാ
ഒരപരാധേബാധം— നി ൾ, വിവാഹം
കഴി വർ ് അതു മന ിലാകും.
ന ൾ, താരതേമ ന
പായംെച വരുെട ഭൂതകാലം
േ പമ ിേ ത , പാപ ിേ താണ്…
അ െനയു ന ൾ െപാടു േന
നിഷ്കള മായ ഒരാ ാവുമായി
ബ െ ടു ു! അത്
അറ ളവാ ു താണ്.
അതുെകാ ുതെ നമു ു
നെ ുറി മതി ി ാതാകു ു.”
“തെ ഭൂതകാല ു വലിയ
പാപ െളാ ും െചയ്തി ി േ ാ?”
 “എ ാം ഒ ംതെ !” െലവിൻ
പറ ു: “തിരി ുേനാ ുേ ാൾ
ഞാെനെ ശപി ു ു. ഞാൻ
കഠിനമായി പ ാ പി ു ു.”*
“നമുെ ു െച ാൻകഴിയും?
അതാണു േലാക ിെ ിതി.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“ഞാൻ ഏ വും ഇഷ്ടെ ടു
പാർ ന മാ തമാണ് എനി ്
ആശ ാസം പകരു ത്. എെ
താൽപര ൾ നുസരി ,
അ യുെട ദയവിെ
അടി ാന ിലാെണ ാം! ആ
രീതിയിൽ മാ തം എനി ു മാ തരാൻ
അവൾ ു സാധി ും.”

* ഒരു പുഷ്കിൻ കവിതയിൽനി ു ഉ രണി.

*പുഷ്കിെ പശസ്ത കവിത
‘േവാസ്േപാമിനാനീ’യിൽനി ു ഉ രണി.
 പതിെനാ ്

െല വിൻ ാ ് കാലിയാ
മൗനംപാലി .
ിയി

ഒബ്േലാൻസ്കിയാണു സംസാരി
തുട ിയത്. “ഒരു കാര ംകൂടി
പറയാനു ്. േ വാൺസ്കിെയ
അറിയാേമാ?”
“അറി ുകൂടാ. എ ാണ െന
േചാദി ത് ?”
“ഒരു േബാ ിൽകൂടി.” യഥാസയമം
ാ കൾ നിറയ് ുകയും
ആവശ മി ാ േ ാൾ അവിെടനി ്
അ പത മാകുകയും
െചയ്തുെകാ ിരു െവയി േറാട്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“േ വാൺസ്കിെയ അറിയണെമ ു
പറയാൻ കാരണമു ്. തെ
എതിരാളിയാണയാൾ.”
“ആരാണത് ?” െലവിൻ േചാദി .
െകാ കു ികള േടതുേപാെല
ആ ാദഭരിതമായ ആ മുഖഭാവം
െപെ ു േകാപാകുലവും
ദുഃഖഭരിതവുമായി മാറിയത്
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ അ ുതെ ടു ി.
 “കൗ ് സിറിൽ ഇവാേനാവി ്
േ വാൺസ്കിയുെട
പു ത ാരിെലാരാളാണ് േ വാൺസ്കി.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
യുവേകാമള ാരുെട ഉ മമാതൃക.
ഞാൻ െട ർ* പ ണ ിൽ
േജാലിെചയ്തിരു േ ാൾ നിർബ ിത
ൈസന േസവന ിന്
അവിെടെയ ിയ അയാെള
പരിചയെ . ധനാഢ ൻ, സു രൻ,
ആൾസ ാധീനമു ്. ച കവർ ിയുെട
എ.ഡി.സി. അേതസമയം തിക
സൽസ ഭാവിയും. തനി ംേപാലു
മനുഷ ൻ. അതു മാ തമ
വിദ ാസ നും
അതിബു ിമാനുമാെണ ു പി ീടാണു
ഞാനറി ത്. ന ഭാവിയു ്.”
െലവിൻ ചി യിൽ മുഴുകി
മി ാതിരു ു.
“താനിവിെടനി ു േപായതിനു
െതാ പി ാെല അയാൾ വ ിരു ു.
പിെ , എെ ഊഹം ശരിയാെണ ിൽ,
കി ിേയാടയാൾ ു കടു േ പമമാണ്.
അവള െട അ യുെട കാര ം
തനി റിയാമേ ാ—“
“എനിെ ാ ുമറി ുകൂടാ.”
െലവിൻ ഭ ാശെന േപാെല പറ ു.
“നില് ്, പറ ുതീരെ .”
െലവിെ ൈക യിൽ സ്പർശി
ചിരി െകാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
തുടർ ു: “എനി റിയാവു
കാര ൾ തേ ാടു
പറെ േ യു .
ഇെതാെ യാെണ ിലും
തനി ുതെ യാണു
വിജയസാധ തെയ ു ഞാൻ
വിശ സി ു ു.”
െലവിൻ കേസരയിൽ
ചാരിയിരു ു. അയാള െട മുഖം വിളറി.
“എ തയും െപെ ് ഇതിെനാരു
തീരുമാനമു ാ ണെമ ാെണനി ു
പറയാനു ത്.” െലവിെ ാ ്
നിറയ് ു തിനിടയിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“േവ , താ ്സ് !” ാ ്
ഒര േ ു നീ ിവ ി ് െലവിൻ
പറ ു: “ഇനിയും കുടി ാൽ തല
കറ ും… നി ള െട കാര െള ാം
ഭംഗിയായി നട ു ു േ ാ?” വിഷയം
മാ ാനു വ ഗതയായിരു ു െലവിന്.
“ഒരു വാ ുകൂടി. എ ായാലും
ര ിെലാ ് ഉടെന തീരുമാനി ണം.
ഇ ു േവെ ാണ് എെ
അഭി പായം. നാെള രാവിെല
അവിെടേ ായി വിധി പകാരം
കാര ൾ അവതരി ി ുക. ൈദവം
നി െള അനു ഗഹി ും.”
“എെ കൂെട നായാ ിനുവരാെമ ു
നി ൾ പല പാവശ ം
പറ ി താണ്. ഈ
വസ കാല ായാേലാ?” െലവിൻ
േചാദി .
 ഒബ്േലാൻസ്കിയുമായി ഈ
വിഷയം സംസാരി ാൻ
തുട ിയതിൽ അയാൾ
പ ാ പി . പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
ഏേതാ ഒരുേദ ാഗ ൻ തെ
എതിരാളിയാെണ സൂചനയും
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട സേ ഹ ളം
ഉപേദശവും അയാള െട വികാര െള
കള െ ടു ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി . െലവിെ
ഉ ിെല ാെണ ് അയാൾ ു
മന ിലായി.
“പി ീെടാരി ൽ ഞാൻ
തീർ യായും വരാം.” അയാൾ
പറ ു: “എെ ച ാതീ, സ് തീകെള
ആ ശയി ാണ് ഈ േലാക ിെ നില
നില്പ്. എെ കാര വും
കഷ്ട ിലാണ്. വളെര കഷ്ടം! എ ാം
സ് തീകൾ നിമി ം. എേ ാടു തുറ ു
പറയൂ…”
അയാൾ ഒരു ചുരുെ ടു ് ഒരു
ൈകയിൽ ാ മായി സംസാരം
തുടർ ു:
“എനി ു തെ ഉപേദശം േവണം.”
“എ ിന് ? എ ാണു കാര ം?”
“കാര ം ഇതാണ്. താൻ
വിവാഹിതനാെണ ും ഭാര േയാടു
സ്േനഹമുെ ും പേ , മെ ാരു
സ് തീയിൽ ആകൃഷ്ടനാെയ ും
വിചാരി ുക…”
 “എക്സ്ക സ്മീ.
വാസ്തവ ിൽ… എനി ു
മന ിലാകു ി . വയറുനിറെയ
ശാ ാടടി ി ് അടു ു
േബ റിയിൽ െച ് ഒരു െറാ ി
േമാഷ്ടി ുകെയ ുവ ാൽ—?“
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ക കൾ
പൂർവാധികം തിള ി.
“എ ുെകാ ു പാടി ? െറാ ിയുെട
മണം നെ കീഴട ിെയ ിരി ും.
വിശ തീെരയിെ ിലും
വിശിഷ്ടവിഭവ ൾ കാണുേ ാൾ
െകാതിവരുെമ ു പറയാറിേ ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി െകാ ്
ഇ െന പറ തുേക ് െലവിനും
ചിരി േപായി.
“ഇതു തമാശയ .” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“എേ ാടു മി ണം. എെ
ദൃഷ്ടിയിൽ ര ുതര ിലു
സ് തീകേളയു . അെ ിൽ,
സ് തീകള ം പിെ … അധഃപതി വരുെട
കൂ ിൽ ആകർഷകത മു വെര
ഞാൻ ക ി ി , കാണുകയുമി . ആ
കൗ റിലിരി ു , മുഖ ു
ചായംേത
ഫ ുകാരിെയേ ാലു വെര ഞാൻ
െവറു ു ു. അധഃപതി വെര ാം ഈ
ഗണ ിൽെപടു വരാണ്.”
“സുവിേശഷ ളിൽ
പരാമർശി െ ടു വരും
ഇ ര ാരാേണാ?”
“അ െന പറയേ ! തെ
വാ ുകൾ ദുരുപേയാഗം
െച െ ടുെമ റിയാമായിരുെ ിൽ
കിസ്തു ഇ െന പറയി ായിരു ു.
സുവിേശഷ ളിെല ഈ വാ ുകൾ
മാ തമാണ് ഇേ ാഴും നാം
ഓർമി ു ത്. െവറുെത പറയു ത ,
എനി ു ശരിെയ ു േതാ ു
കാര ളാണ്. അധഃപതി സ് തീകെള
ഞാൻ ഭയെ ടു ു. ചില ികെള
നി ൾ ് അറ ാണ്. അതുേപാെല
ഇ രം ജീവികൾ എ ിലും
അറ ാ ും. ചില ികെള ുറി
നി ൾ പഠി ി ാവി . അവയുെട
സദാചാരേബാധെ ുറി ം ഒ ും
അറി ുകൂടാ. അതുതെ യാണ്
എെ യും ിതി!”
“നി ൾ പറയു തു േകൾ ാൻ
െകാ ാം. ഡി ൻസിെ ഒരു
കഥാപാ തം* പയാസേമറിയ
പശ്ന െളെയ ാം
ഇടതുൈകെകാ ു വലതുചുമലിനു
മുകളിലൂെട പി ിേല ു
വലിെ റിയു തുേപാെലയാണത്.
പേ , വസ്തുതകെള
നിേഷധി തുെകാ ായി .
ഞാെന ാണു െചേ െത ു
പറയൂ. ഞാെന ു െച ണം? എെ
ഭാര യ് ു പായേമറിവരു ു. ഞാൻ
ഇേ ാഴും ഊർ സ ലനാണ്.
ഭാര േയാട് എ തമാ തം
മതി െ ിലും പഴയേപാെല
സ്േനഹി ുവാൻ താൻ
അശ നാെണ ് ഒരു പുരുഷൻ
കെ ു ുെവ ിരി െ . അേ ാൾ
െപാടു േന അയാൾ ഒരു േ പമ
ബ ിൽ െപടു ു. അേതാെട
അയാള െട കഥ കഴി ു!”
നിരാശേയാെടയാണ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ത്.
അതുേക ് െലവിൻ ചിരി .
“അേത, എെ കഥയും കഴി ു.
ഇനി ഞാെന ാണു െചേ ത് ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“െറാ ി േമാഷ്ടി രുത്.”
“ഒബ്േലാൻസ്കി െപാ ി ിരി .
“ഓ, ഒരു സ ാർഗവാദി! ഞാൻ
പറയു തു േകൾ ്. ഇവിെട ര ു
സ് തീകള ്. ഒരാൾ സ ം
അവകാശ ൾ ുേവ ി
വാദി ു ു. നി ള െട, സ്േനഹം
അവൾ വകാശെ താണ്. അതു
നല്കാൻ നി ൾ ു സാധ മ .
മേ യാൾ സ യം സമർ ി ി പകരം
ഒ ും ആവശ െ ടു ി . നി െള ു
െച ം? എ ായിരി ും നി ള െട
പതികരണം? അതിഭീകരമായ ഒരു
ദുര മാണിത്.”
“എെ അഭി പായമാണു
നി ൾ ാവശ െമ ിൽ, ഇെതാരു
ദുര മാെണ ു ഞാൻ
വിശ സി ു ിെ ു മാ തമാണ്
എനി ു പറയാനു ത്. കാരണം
ഇതാണ്: േ പമം—”സിംേപാസിയ” ിൽ
േ േ ാ നിർവചി ു ര ുതരം
േ പമ ള ം—പുരുഷെ ഉരക ാണ്.
ചില പുരുഷ ാർ ് ഒ ു മാ തേമ
മന ിലാവുകയു . മ ചിലർ ു
ര ാമേ തു മാ തവും. േ േ ാണിക്
അ ാ േ പമം മാ തം
മന ിലാ ു വർ
ദുര െ ുറി
സംസാരിേ തി . കാരണം, ആ
േ പമ ിൽ ദുര മി .’ നി െളനി ു
പകർ ു നല്കിയ സേ ാഷ ിനു
ന ി. ഗുഡ്ൈബ,’
അതുമാ തമാണതിെല ദുര ം.
േ േ ാണിക് േ പമ ിലും
ദുര ിനിടമി .
എ ുെകാെ ാൽ, അവിെട എ ാം
സ്പഷ്ടവും വിശു വുമാണ്…” സ ം
പാപ െളയും
മാനസികസംഘർഷ െളയുംകുറിേ ാ
ർ െലവിൻ അ പതീ ിതമായി
പറ ു, “ഒരുപേ , നി ൾ
പറ തു ശരിയാവാം. അ െനയും
സംഭവി ാം. എനി റി ുകൂടാ.
സത മായും എനി റി ുകൂടാ.”
“ഒരു വി വീഴ്ചയ് ും
ത ാറാകാ വനാണു താൻ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു. “അതാണു
തെ ഗുണവും േദാഷവും.
മനുഷ ജീവിത ിൽ
േപാരായ്മകള ാവും.
ല ള മായി െപാരു െ ടു ി
എ കാരണം പറ ു താൻ
െപാതു പവർ നെ െവറു ു ു.
ഓേരാ മനുഷ െ യും ഓേരാ
പവൃ ി ും ഒരു
ല മു ായിരി ണെമ ും
പണയവും കുടുംബജീവിതവും ത ിൽ
െപാരു െ േപാകണെമ ും താൻ
ആ ഗഹി ു ു. അത് ഒരി ലും
നട ാ താണ്. െവളി വും നിഴലും
േചരുേ ാഴാണു ജീവിത ിനു
ൈവവിധ വും ആകർഷണീയതയും
സൗ ര വുമു ാകു ത്.”
െലവിൻ െനടുവീർ ി ത ാെത
മറുപടി പറ ി .സ ം
കാര െള ുറി
ചി ി െകാ ിരു അയാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ തു ശ ി ി .
ര ുേപരും
സുഹൃ ു ളാെണ ിലും ഒ ി ്
അ ാഴം കഴി ുകയും
വീ ുകുടി ുകയും െചയ്െത ിലും
ഓേരാരു രും അവനവെന ുറി
മാ തമാണു
ചി ി െകാ ിരു െത ും
അപരെ കാര ം പരിഗണി ിെ ും
അവർ ു േബാധ മായി.
ഒരു കൂ കാരേനാെടാ ം
അ ാഴം കഴി തിനുേശഷം
പരസ്പരം അടു ം േതാ ു തിനു
പകരം രൂ മായ അകൽ
അനുഭവെ ടു തായി അതിനു മു ും
ഒബ്േലാൻസ്കി ു േതാ ിയി ്.
അ െനയു സ ർഭ ളിൽ എ ു
െച ണെമ ും അയാൾ റിയാം.
“ബി െകാ ുവരൂ.” എ ്
ഉറെ പറ ി ് അയാൾ ൈഡനിങ്
ഹാളിനു പുറ ിറ ി. ഒരു
പരിചയ ാരെന കാണുകയും ഒരു
നടിെയയും അവരുെട
ര ിതാവിെനയുംകുറി സംസാരി
തുട ുകയും െചയ്തു. െലവിനുമായി
നട സംഭാഷണം
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മന ിൽ
സൃഷ്ടി പിരിമുറു ിന്
അയവു ാ ി.
െവയി ർ ബി മായിവ ു.
ഇരുപ ാറു റൂബിള ം ചി റയുമാണ്
ബി ിെല തുക. െലവിൻ ഒ ം
കൂസാെത, ടി ് ഉൾെ െടയു തെ
വിഹിതമായ പതി ാലു റൂബിൾ
െവയി ർ ു െകാടു ു. ആ
ഗാമീണെ മനഃസാ ിെയ
സംബ ി ിടേ ാളം,
താ ാനാവാ തുകയാണത്.
വീ ിൽെച ു വസ് തംമാറി, തെ ഭാവി
നിർണയി ാൻ ചുമതലെ
െഷർബാട്സ്കികെള
സ ർശി ു തിന് െലവിൻ
അവിെടനി ു പുറെ .
് ി
* േമാസ്േകായുെട വട ുപടി ാറു ഒരു
പ ണം.
* Our Mutual Friend, പുസ്തകം I, അധ ായം XI
ൽ മി. േപാഡ്സ്നാപ്, േലാകെ
പയാസേമറിയ പശ്ന െള
വലതുൈകെകാ ു പിറകിേല ു
ത ിമാ ിയിരു ു.
 പ ്

പി ൻസ ് കി ി
െഷർബാട്സ്കായ് ് പതിെന
വയ ായി. മൂ ര ു
സേഹാദരിമാെര ാൾ, അവള െട
അ പതീ ി തിെന ാൾ, വ ി
വിജയമാണു സമൂഹ ിൽ അവൾ
ൈകവരി ത്. േമാസ്േകായിെല
നൃ േവദിയിൽ ചുവടുവ
യുവാ െള ാം അവെള സ്േനഹി .
ആദ െ ൈശത കാല ുതെ
അവെള ജീവിതപ ാളിയാ ാൻ
േമാഹി ് ര ുേപർ രംഗ ുവ ു—
െലവിനും അയാൾ ു െതാ പി ാെല
കൗ ് േ വാൺസ്കിയും.
ശീതകാലം തുട ിയേ ാൾ
െലവിൻ വ തും കി ിേയാടു
സ്േനഹം െവളിെ ടു ിയതും തുടർ ്
അടി ടി അവെള സ ർശി ാൻ
തുട ിയതും അവള െട
ഭാവിെയ ുറി ഗൗരവമായി
ചി ി ാൻ മാതാപിതാ െള
േ പരി ി . സ ാഭാവികമായും അവർ
ത ിലു തർ ൾ ് അതു
കാരണമാവുകയും െചയ്തു. അ ൻ
െലവിെ പ ംപിടി .
അതിെന ാൾ ന ബ ം കി ി ്
ആവശ മിെ ു വാദി .
സ് തീസഹജമായ രീതിയിൽ,
പേരാ മായി, അ തെ
ഭി ാഭി പായം സൂചി ി . കി ി
െകാ കു ിയാണ്, പ ൻ
കളിയായി ാേണാ കാര മായാേണാ
പറയു െത റി ുകൂടാ തുട ിയ
തട വാദ ള യിെ ിലും
മകൾ ു കുെറ ൂടി ന ഒരു ബ ം
കി ം. െലവിെന തനി ിഷ്ടമ ,
അയാള െട കാര െളാ ും തനി ു
പിടികി ി , എ ും മ മു
പധാനെ ന നതകൾ
എടു ുപറ ി . െലവിൻ െപെ ു
നാടുവി േ ാൾ അ യ് ു
സേ ാഷമായി. “കേ ാ, ഞാൻ
പറ തു ശരിയായിേ ?” അവർ
ഭർ ാവിേനാടു േചാദി .
േ വാൺസ്കിയുെട രംഗ പേവശം
അവെര കൂടുതൽ സേ ാഷി ി .
നെ ാരു വരെന കി ാൻ കി ി ്
അർഹതയുെ അവരുെട ധാരണ
കൂടുതൽ ശ മായി.
അ യുെട ദൃഷ്ടിയിൽ െലവിനും
േ വാൺസ്കിയും ത ിൽ യാെതാരു
സാമ വുമി . െലവിെ കൂരമായ
വിമർശന ൾ ും അപഹാസ മായ
െപരുമാ ൾ ും കാരണം
നാ ിൻപുറെ കൃഷി ാരും
ക ുകാലികള മായു
സഹവാസമാെണ ് അവർ കരുതു ു.
അവരിഷ്ടെ ടാ
മെ ാ ുകൂടിയു ്. െലവിൻ
േവെറേ ാ അേന ഷി ു തുേപാെല
വീ ിൽ വ ് ആറാഴ്ച ത ിയി ം
വിവാഹ ിെ കാര ം മി ിയി .
വിവാഹ പായമായ െപൺകു ിയു
വീ ിൽ നിത സ ർശകനായി ം കാര ം
തുറ ുപറയാെത െപെ ്
ഇറ ിെ ായ് ള ു.
’കി ി െലവിെന ഇഷ്ടെ ടാ തും
സ്േനഹി ാ തും ന ായി.’ അ
വിചാരി .
അ യുെട എ ാ
സ ല്പ ൾ ും
ഇണ ു വനായിരു ു േ വാൺസ്കി.
ധാരാളം പണമു ്, ബു ിയു ്,
യശ ്, ൈസന ിൽ നെ ാരു
ഭാവിയു ്. രാജസദ ിൽ മാന മായ
പദവി അല രി ു ു.
ആകർഷകമായ വ ിത വും. ഇതിൽ
കൂടുതെല ാണു േവ ത് ?
നൃ േവദികളിൽ േ വാൺസ്കി
കി ിേയാടു മമത മറ വ ി .
അവേളാെടാ ു നൃ ം െചയ്തു.
വീ ിൽവ ു. അയാള െട സമീപനം
ഗൗരവ പൂർണമാെണ തിൽ
സംശയമി . ഇെതാെ യാെണ ിലും
ആ ശീതകാല ് അ യുെട മന ്
ഉത്കണ്ഠാകുലവും
സംഘർഷഭരിതവുമായിരു ു.
മു തുവർഷംമു ് ഒരു
അ ായിയാണ് തെ വിവാഹ ിനു
മുൻൈകെയടു െത ് കി ിയുെട
അ ഓർമി . വരെന ുറി
വിവര െള ാം മുൻകൂ ി
മന ിലാ ിയിരു ു. ഒരുദിവസം
അയാൾ വീ ിൽവ ു ഭാവിവധുവിെന
ക ു. അവള െട ആള കൾ
അയാെളയും പരിചയെ .
ഇടനില ാരിയായ അ ായി മുേഖന
അഭി പായ ൾ ൈക മാറി. എ ാവരും
സ തി . മുൻകൂ ി തീരുമാനി
ല ുവ വിവാഹനി യം
നട ു. എ ാം എള മായിരു ു. ഒരു
ബു ിമു മു ായി . അ െനയാണ്
അ ുേതാ ിയത്. പേ ,
മൂ കു ികളായ ദാരിയയു െടയും
നടാലിയുെടയും വിവാഹ ിന്
എെ ാെ പയാസ ൾ! എെ ാം
പശ്ന ൾ! ഭർ ാവുമായു
ഏ മു ലുകൾ! എ തമാ തം പണം
െചലവാകുെമ ഉത്കണ്ഠ! ഇേ ാൾ,
ഏ വും ഇളയമകള െട കാര ിലും
അേത ഉത്കണ്ഠയും ഭയവും
സംശയവും. ഭർ ാവുമായി കൂടുതൽ
രൂ മായ തർ ള ം. എ ാ
പിതാ ാെരയുംേപാെല അവരുെട
ഭർ ാവും െപൺമ ള െട
വിശു ിയുെടയും മാന തയുെടയും
കാര ിൽ
കടുംപിടി ാരനായിരു ു.
പിയപു തിയായ കി ിെയ
സംബ ി ാെണ ിൽ ഒരു
വി വീഴ്ചയ് ും അയാൾ ത ാറ .
ഭർ ാവിെ കടുംപിടി ിനു
കൂടുതൽ സാധൂകരണമുെ ു
ഭാര യ് ും ഇേ ാൾ
േതാ ി ുട ിയി ്.
സാമുദായികമര ാദകൾ പാേടമാറി.
അ യുെട ചുമതലകൾ കൂടുതൽ
പയാസമു തായി. കി ിയുെട
പായ ിലു െപൺകു ികൾ ചില
സംഘടനകള ാ ു ുെ ും
പഭാഷണ ൾ േകൾ ാൻ*
േപാകാറുെ ും പുരുഷ ാേരാടു
സത മായി കൂ കൂടാറുെ ും
െതരുവുകളിൽ ഒ യ് ു
സ രി ാറുെ ും അതിെന ാം
പുറേമ ഭർ ാവിെന
ക ുപിടി ു തു തെ
േജാലിയാെണ ും മാതാപിതാ ൾ ്
അതിൽ കാര മിെ ും അവർ
ഉറ വിശ സി ു തായും ആ
അ യ് റിയാം. ‘ഇ ാല ു
പ െ േ ാെല അവർ ന െള
കല ാണം കഴി െകാടു ാറി .’
എ ാണു യുവതികൾ പറയു ത്.
മുതിർ വർ േപാലും അതിേനാടു
േയാജി ു ു. പേ , ഇേ ാഴെ
വിവാഹ ൾ
ആരാേണർ ാടാ ു െത ്
അേന ഷി കെ ാൻ അ യ് ു
സാധി ി .
അ ന മാർ െപൺകു ികള െട
ഭാവി തീരുമാനി ു ഫ ുരീതി
സ ീകാര മെ ു മാ ത , അതിെന
പു ി ുകയും െച ു.
െപൺകു ികൾ ു പൂർണസ ാത ം
അനുവദി ു ഇം ിഷ്
ൈശലിെയയും റഷ ാർ
തിരസ്കരി ു ു.
വിവാഹദ ാള ാരുെട േസവനം
പേയാജനെ ടു ു പഴയ റഷ ൻ
സ ദായെ താനുൾെ െട
എ ാവരും പരിഹസി ു ു.
എ െനയാണ് ഒരു െപൺകു ി
വിവാഹിതയാേക െതേ ാ, ഒര
മ ള െട വിവാഹം
നട ു െത െനെയേ ാ ആർ ും
അറി ുകൂടാ. ഈ വിഷയം മ
പലരുമായും ചർ െചയ്തേ ാൾ
എ ാവരും പറ ത് ഇതാണ്:
“നി ൾ റിയാമേ ാ,
കാലഹരണെ ആചാര െളാെ
ഉേപ ിേ സമയമായി.
യുവതീയുവാ ളാണ്, അവരുെട
അ ന മാര , കല ാണം
കഴി ു ത്. അവരുെട ഇഷ്ട ിനു
വി െകാടു ാം.’
െപൺകു ികളി ാ വർ ്
ഇ െനെയാെ പറയാം. അടു ം
േ പമ ിേല ു നയി ുെമ ും
വിവാഹം കഴി ാൻ
താൽപര മി ാ വേനാ, അെ ിൽ,
ഭർ ാവാകാൻ
േയാഗ തയി ാ വേനാ ആയ
ഏെത ിലും പുരുഷനുമായി മകൾ
േ പമ ിലാകാനിടയുെ ും
അവർ റിയാം. െചറു ാർ
അവരുെട ഭാവി സ യം
കരു ിടി ിേ സമയമാണിെത ു
പറയു ത്, അ ുവയ
കു ികൾ ു കളി ാൻ നിറേതാ ു
നല്കു തിനു തുല മാെണ ് അവർ
വിശ സി ു ു. അതുെകാ ാണ്
കി ിയുെട അ യ് ് ഇളയമകള െട
കാര ിൽ കൂടുതൽ
ഉത്കണ്ഠയു ത്.
െവറുെമാരു
തമാശയ് ുേവ ിയു േ പമമാണു
േ വാൺസ്കിയുേടെത ു കി ിയുെട
അ യ് ു േപടിയു ്. മകൾ
അയാെള സ്േനഹി ു ുെ ്
അവർ റിയാം. േ വാൺസ്കി
സത സ നാെണ ും കി ിെയ
ഉേപ ി ുകയിെ ും അവർ
വിശ സി ു ു. അേതസമയം,
ഇേ ാഴനുവദി ി
സ ാത മുപേയാഗി പുരുഷന്
െപൺകു ിെയ
വഴിെത ി ാെനള മാെണ ും അവർ
മന ിലാ ു ു. കഴി യാഴ്ച
കി ിയും േ വാൺസ്കിയുെമാ ി
നൃ ം െചയ്തേ ാൾ അയാൾ
പറ ഒരുകാര ം അവൾ അ െയ
അറിയി . അതുേക ് അ യ് ്
അല്പം ആശ ാസം േതാ ിെയ ിലും
പൂർണമായ മന മാധാനം ലഭി ി .
താനും തെ സേഹാദരനും അ യുെട
ആ ഗഹ െള മാനി ാറുെ ും
മുഖ വിഷയ ളിൽ
അ േയാടാേലാചി ാെത
തീരുമാന െളടു ാറിെ ും
േ വാൺസ്കി കി ിേയാടു പറ ു.
“പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ് അ
ഉടെന വരുെമ റി ് ഞാൻ വലിയ
സേ ാഷ ിലാണ്.”
പേത കിെ ാരു പാധാന വും
കല്പി ാെതയാണ് കി ി
അ േയാടി ാര ം പറ ത്.
എ ിലും മെ ാരുവിധ ിൽ അ
അതിെന ക ു. വൃ എേ ാൾ
േവണെമ ിലും വരാം. മകെ
തീരുമാനം അവർ അംഗീകരി ും.
അ പിണ ുെമ ു കരുതി മകൻ
ഇ തയുംനാൾ ഇ ാര ം അവെര
അറിയി ാ തു വിചി തമായി
േതാ ിെയ ിലും വിവാഹം െപെ ു
നട ണെമ ും ഉത്കണ്ഠയിൽനി ു
േമാചനം േനടണെമ ുമു
ആ ഗഹംെകാ ു കി ിയുെട അ
അതു വിശ സി .
 മൂ മകൾ േഡാളിയുെട
ദുർവിധിയും(ഭർ ാവിെന
ഉേപ ി ാ നു
ആേലാചനയിലാണവൾ) ഏ വും
ഇളയമകള െട വിധി
നിർണയി ാറാെയ
ഉത്കണ്ഠയുമായിരു ു അവരുെട
മന ിൽ. അ ുതെ െലവിൻ വ ത്
അവരുെട ഉത്കണ്ഠ വർധി ി .
ഒരി ൽ െലവിേനാടു കുറ ്
ഇഷ്ടമു ായിരു മകള െട
അഭിനിേവശം തീ വമാവുകയും
േ വാൺസ്കിെയ തിരസ്കരി ുകയും
െചയ്താേലാ എ ് അവർ ഭയെ .
എ ായാലും െലവിെ വരവ്
കുഴ ൾ ും കാലതാമസ ിനും
കാരണമാകുെമ ു തീർ .
“അവനിവിെട വ ി
കുെറനാളാേയാ?” വീ ിെല ിയേ ാൾ
െലവിെന സൂചി ി ് അ േചാദി .
“ഇ ാണു വ ത് മ ീ.”
“എനിെ ാരു കാര ം
പറയാനു ്…” അ പറ ു
തുട ിയേ ാൾ അവരുെട
മുഖെ ാരു ഗൗരവം ക ു.
കാര െമ ാെണ ു മകൾ ു
മന ിലായി.
“മ ീ, ീസ്, ീസ്,
അതിെന ുറിെ ാ ും പറയരുത് !
എനി റിയാം. എനിെ ാമറിയാം!”
വിളറിയ മുഖേ ാെട കി ി പറ ു.
അ യുെട
ആ ഗഹംതെ യാണവള േടെത ിലും
ആ ആ ഗഹ ിനു പി ിെല ഉേ ശ ം
അവെള വിഷമി ി .
“ഒരാൾ ു പതീ െകാടു ി ്…”
“എെ , െപാ ു മ ീ,
ൈദവെ േയാർ ്
ഒ ുമി ാതിരി ുേമാ?
അതുേകൾ ുേ ാെഴനി ു
േപടിയാകു ു.”
“ഇ യി .” മകള െട ക കൾ
നിറ ിരി ു തു ക ് അ
പറ ു: “ഒരു കാര ം മാ തം.
ഞാനറിയാെത ഒരു രഹസ വും
നിന ു ാവുകയിെ ു നീ സത ം
െചയ്തിരു േതാർമയു േ ാ?”
“ഉ ് മ ീ, ഉ ്.” കി ി
നാണേ ാെട അ യുെട
മുഖ ുേനാ ി. “പേ , ഇേ ാൾ
എനിെ ാ ും പറയാനി . എ ു
പറയണെമേ ാ എ െന
പറയണെമേ ാ എനി റി ുകൂടാ.
എനിെ ാ ും അറി ുകൂടാ.”
’നിഷ്കള മായ ഈ മുഖം
ഒരി ലും ക ം പറയി .” അവള െട
െവ പാളം ക ു ചിരി േപായ അ
ചി ി . തെ മന ിെന അല
വികാര ൾ ഈ പാവം െപൺകു ിെയ
എ തമാ തം
വിഷമി ി ു ു ാവുെമ ായിരു ു
അവരുെട ആേലാചന.
* െ പാഫ. V.I െഗെര (1837–1913),
സ് തീകൾ ുേവ ിയു ആദ െ ഉ ത
വിദ ാഭ ാസപ തി 1872 നവംബറിലാണു
േമാസ്േകായിൽ ആരംഭി ത്.
 പതിമൂ ്

ഉ ഭ ണ
ൈവകുേ രെ
ഇടയ് ു
ിനും

സമയ
പാർ ി ും
് കി ിയുെട
മന ് യു ിനു പുറെ ടു തിനു
മു ു േപാരാളിയുേടതുേപാെല
പ ുബ്ധമായിരു ു. അവള െട
ഹൃദയം ശ ിയായി
മിടി െകാ ിരു ു. ഒ ിലും ശ
േക ീകരി ാൻ സാധി ാ
അവ .
ര ു പുരുഷ ാർ പരസ്പരം
ആദ മായി ക ുമു ഈ
സായാ ിൽ തെ വിധി
നിർണയി െ ടുെമ ്
അവൾ ുേതാ ി. ര ുേപെരയും
ഒ ി ം ഒ യ് ും തെ മന ിനു
മു ിൽ നിർ ി താരതമ ം െചയ്തു.
ഭൂതകാലെ ുറിേ ാർമി േ ാൾ,
െലവിനുമായു പഴയബ ം
ആ ാദകരവും
മധുേരാദാരവുമായിരുെ ു
മന ിലായി. ബാല കാലസ്മരണകള ം
മരി േപായ സേഹാദരനുമായു
െലവിെ കൂ െക ം അയാള മായു
അവള െട ബ െ
കാവ ാ കമാ ി. അവേളാടു
അയാള െട സ്േനഹ ിൽ അവൾ
അഹ രി ുകയും ആ ാദി ുകയും
െചയ്തു. േ വാൺസ്കിെയ ുറി
ഓർമയിൽ അസ തയുെട
അംശംകൂടി കലർ ിരു ു. മാന നും
സംസ്കൃതചി നുമാണുേ വാൺസ്കി
െയ ിലും അയഥാർ മായ എേ ാ
ഒ ്—അയാളില , അവളിൽ—
ഉ തായി േതാ ി. ലാളിത വും
കരുണയുമു വനാണയാൾ.
ലാളിത വും നിഷ്കള തയുമാണു
െലവിെ പേത കതകെള ്
അവൾ റിയാം. അേതസമയം,
േ വാൺസ്കിയുെമാ ു
ഭാവിജീവിതെ ുറി
സ ല്പി േ ാൾ അവള െട മന ്
സേ ാഷംെകാ ു നിറ ു.
െലവിനുെമാ ു ഭാവിയാകെ
പുകമ ുമൂടിയതുേപാെല
അവ മായി കാണെ .
സായാ സദ ിനുേവ ി
ഉടുെ ാരു ാൻ മുകളിലെ
നിലയിൽെച ു
ക ാടിേനാ ു തിനിടയിൽ ഇതു
തെ ഏ വും പധാനെ
ദിവസമാണേ ാ, എ വൾ ഓർമി .
തെ എ ാ കഴിവുകള ം ഇ ു തെ
െചാല്പടിയിലു ായിരി ണം.
ഭാവിെയ ുറി
തീരുമാനെമടു ാൻ അതാവശ മാണ്.
തെ ഭാവം പുറേമ ശാ മാെണ ും
ചലന ൾ സത വും
മേനാ വുമാെണ ും അവൾ ു
േബാധ മു ായിരു ു.
ഏഴരയ് ു േ ഡായിങ്
റൂമിേല ിറ ി വ േ ാൾ,
േകാൺെ ൈ ൻ ഡിമി ടി ് െലവിൻ
എ ിയി െ ു ഭൃത ൻ അറിയി .
അ യും അ നും താെഴ വ ി ി .
“അേ ാൾ അതാെണെ വിധി!”
കി ി ത ാൻ പറ ു. അവള െട
മുഖം ചുവ ുതുടു ു. ആ
നിറവ ത ാസം ക ാടിയിൽ ക ്
അവൾ േപടി േപായി.
തെ ഒ യ് ു കാണാനും
വിവാഹാഭ ർ ന നട ാനും
േവ ിയാണയാൾ േനരേ
വ െത ് അവൾ വിശ സി .
അ ാദ മായി ഈ വിഷയം
വ ത സ്തമായ ഒരു പുതിയ
െവളി ിൽ അവള െട മു ിൽ
പത െ . ആെരയാണു താൻ
സ്േനഹി ു െത ും ആേരാെടാ ം
ജീവി ു താണു
സേ ാഷ പദെമ ുമു തെ
തീരുമാനം തനി ു േവ െ
മെ ാരാെള കൂരമായി
മുറിേവല്പി ുെമ ് ഇേ ാഴാണവൾ
മന ിലാ ിയത്. ആ പാവവും
അവെള സ്േനഹി ു ു. പേ ,
ഇനിെയ ു െച ം? മെ ാരു
േപാംവഴിയി .
‘ൈദവേമ. ഞാൻതെ ഇ ാര ം
അയാേളാടു പറയണമേ ാ!’ അവൾ
ചി ി : ‘എനി യാേളാടു
സ്േനഹമിെ ്എ െന പറയും?
അതുക മാണ്. മെ ാരാെളയാണു
ഞാൻ സ്േനഹി ു െത ു
പറ ാേലാ? േവ . അ െന
പറ ുകൂടാ. ഇേ ാൾ
ഞാനിവിെടനി ു മാറിനില് ാം.
അതാണു ന ത്.’
അവൾ വാതിൽ േല ു
നട േ ാൾ അയാള െട കാെലാ
േക . “േവ , അതു കാപട മാണ്.
എ ിനാണു ഞാൻ േപടി ു ത് ?
ഞാെനാരു െത ം െചയ്തി ി േ ാ.
എ ുവ ാലും ഞാൻ സത ം പറയും!
അേ ഹേ ാടു ദുർമുഖം
കാണി ാെനനി ുവ . ഇതാ
അേ ഹം എ ി ഴി ു.’ സേ ാചം
കലർ മുഖഭാവേ ാെട, തിള ു
ക കൾ െകാ ു തെ
വീ ി ു ആ ദൃഢഗാ തെന എെ
വിേ ൂ എ േപ ി ു മ ിൽ
േനാ ിെ ാ ് അവൾ ഹസ്തദാനം
െചയ്തു സ ീകരി .
“ഞാൻ വ തു കുറ
േനരേ യാെണ ു േതാ ു ു.”
ശൂന മായ േ ഡായിങ് റൂമിനു ചു ം
കേ ാടി ് അയാൾ പറ ു തെ
പതീ നിറേവറാൻ േപാകു ുെവ ും
ഒരു തട വുമി ാെത അവേളാടു
സംസാരി ാനു അവസരം
ൈകവ ുെവ ും ഓർമി േ ാൾ
അയാള െട മുഖം തുടു ു.
“േഹയ്, ഇ .” എ ു പറ ്
അവൾ േമശയ് ുപി ിലിരു ു.
ൈധര ം േചാർ ുേപാകുെമ
ഭയ ാൽ, അവള െട മുഖ ു
േനാ ാെത നി ുെകാ ുതെ
അയാൾ പറ ുതുട ി:
“ഒരു മിനി ിനു ിൽ മ ിെയ ും.
ഇ െല അവർ വ ാെത
ീണി ിരു ു.” അനുനയവും
വാ ല വും കലർ േനാ േ ാെട,
എ ാണു
പറയു െത റിയാെതയാണ് അവൾ
സംസാരി ത്.
അവരുെട ക കൾ
ത ിലിട ു. അവൾ നാണി ് ഒ ും
മി ാെത നി ു.
“ഞാനിവിെട എ ത
ദിവസമു ാകുെമ ്
എനി റി ുകൂെട ു ഞാൻ
പറ േ ാ. അതു നിെ
ആ ശയി ാണിരി ു ത്.”
അതിനു മറുപടി പറയാൻ
തുട േവ അവള െട ശിര ് വീ ും
കുനി ു.
“അതു നിെ ആ ശയി ിരി ും.”
അയാൾ ആവർ ി : “പിെ ,
എനി ു പറയാനു ത്… എനി ു
പറയാനു ത്… ഒരു പേത ക
ഉേ ശ േ ാെടയാണു ഞാൻ വ ത്.
നീ എെ ഭാര യാകണെമ ്…!”
പറയാൻ ഭയെ ിരു വാ ുകൾ
അറിയാെതയാെണ ിലും
പുറ ുവ ത് അയാെള
ആശ സി ി . അയാൾ
പതീ േയാെട അവെള േനാ ി.
ശിര നമി ്, ശ ിയായി
ശ ാേസാ ാസം െചയ്തുെകാ ുനി
അവളിൽ ഹർേഷാ ാദ ിെ
േവലിേയ മു ായി. താൻ ഒരാള െട
പണയഭാജനമാെണ അറിവ്
ഇ തയും ശ മാെയാരു പത ാഘാതം
സൃഷ്ടി ുെമ ് അവൾ പതീ ി ി .
പേ , അത് ഒരുനിമിഷേനരം മാ തേമ
നീ ു നി ു . അവൾ ും
േ വാൺസ്കിെയ ഓർമ വ ു. െലവിെന
സൂ ി േനാ ി, അയാള െട നിരാശ
മന ിലാ ി അവൾ െപെ ു
പറ ു:
“അതു സാധ മ . എേ ാടു
മി ണം.”
ഒരുമിനി മു ുവെര തെ
ജീവിതേ ാട് ഒ ിേ ർ ിരു അവൾ
എ ത െപെ ാണു
ൈകെയ ാദൂര ായത് !
“ഇനിെയാ ും പറയാനി .”
അവെള േനാ ാെത ശിര നമി ്
അയാൾ േപാകാെനാരു ി.
 പതി ാല്

ആ സമയ ് കി ിയുെട അ
േ ഡായിങ് റൂമിൽ വ ു.
ര ുേപരും
മാ തമാണവിെടയു െത ു ക ്
അവർ അ ര ു. െലവിൻ തലകുനി
വണ ിയി മൗനം പാലി . കി ി
നില ുേനാ ി ഒ ും
മി ാെതയിരു ു.
‘ൈദവം തുണ ; അവൾ അവെന
ഉേപ ി .’ അ ആശ സി .
പതിവുേപാെല ചിരി മുഖേ ാെട
അതിഥികെള സ ീകരി ാൻ
ത ാറായി. ഒരു കേസരയിലിരു ്
െലവിെ നാ ിൻപുറെ
വിേശഷ ൾ േചാദി . അതിഥികൾ
വ ു തുട ുേ ാൾ ആരുെടയും
ശ യിൽെപടാെത ലം വിടാെമ ു
കരുതി െലവിനും അവിെടയിരു ു.
അ ുമിനി കഴി േ ാൾ
കി ിയുെട സ്േനഹിത, േനാർഡ് ൻ
പഭ ി വ ു. കഴി വർഷമായിരു ു
അവരുെട വിവാഹം.
െമലി ുവിളറിയ, തിള ു
കറു ക കള , േരാഗിണിയായ
ആ സ് തീയ് ു കി ിെയ ഇഷ്ടമാണ്—
ഒരു വിവാഹിതയ് ്
അവിവാഹിതേയാടു െപാതുേവയു
ഇഷ്ടം. തെ േ ാെല
ദാ ത ജീവിതസൗഖ ം
ആസ ദി ണെമ ിൽ കി ി
േ വാൺസ്കിെയ വിവാഹം
െച ണെമ ാണവർ
ആ ഗഹി ു ത്.
ശീതകാലാരംഭ ിൽ െഷർബാട്സ്കി
ഭവന ിൽ വ ാണു പഭ ി െലവിെന
പരിചയെ ടു ത്. അ ു മുതൽ
െലവിേനാട് അവർ ു െവറു ാണ്.
തരംകി േ ാെഴ ാം അയാെള അവർ
കളിയാ ും.
“താെനാരു മഹാനാെണ മ ിൽ
അയാെളെ പു േ ാെട
േനാ ു തും ഒരു വിഡ്ഢിേയാടു
തർ ി ാൻ ഞാനി െയ മ ിൽ
ഇടയ് ുവ ് അയാൾ സംഭാഷണം
അവസാനി ി ു തും ചിലേ ാൾ
എേ ാടു ദാ ിണ ം കാണി ു തും
ഞാൻ ഇഷ്ടെ ടു ു. അയാള െട ഒരു
ദാ ിണ ം! അയാെളെ
െവറു ു തിൽ ഞാൻ
സേ ാഷി ു ു.” െലവിെന സൂചി ി ്
പഭ ി പറയാറു ്.
അവർ പറ തു ശരിയാണ്.
െലവിന് ആ സ് തീെയ സഹി ാൻ
വ . അവർ സദ്ഗുണ ളായി
കരുതു വികാരവിേ ാഭം, പു ം,
ജീവിത ിെ പരു ൻ
യാഥാർ േളാടു െവറു ്
മുതലായവെയ അയാൾ െവറു ു ു.
പുറേമ സൗഹൃദം ഭാവി ുകയും
ഉ െകാ ു െവറു ം നി യും
പുലർ ുകയും െച
തര ിലു താണ് േനാർഡ് ൻ
പഭ ിയും െലവിനും ത ിലു ബ ം.
ഒരാൾ പറയു തു മേ യാൾ
ഗൗരവമാെയടു ാറി . ഒരാള െട
വാ ുകൾ മെ യാെള േരാഷം
െകാ ി ാറുമി .
ക ുമു ിയപാേട പഭ ി െലവിെന
ആ കമി .
“ങ്ഹാ, ഇതാര്, മി ർ െലവിേനാ!
ജീർണി ബാബിേലാണിൽ
തിരിെ ിേയാ?” െലവിൻ
മുെ ാരി ൽ േമാസ്േകാെയ
ബാബിേലാെണ ു വിളി തിെന
അനുസ്മരി ്, മ നിറ ിലു
െമലി ൈകകൾ നീ ിെ ാ ്
അവർ പറ ു: “ഇേ ാെഴ ുപ ി?
ബാബിേലാൺ ന ാേയാ, അേതാ,
നി ൾ ജീർണിേ ാ?”
പരിഹാസസൂചകമായ ഒരു
പു ിരിേയാെട അവർ കി ിെയ
േനാ ി.
“എെ വാ ുകൾ ഇേ ാഴും
ഓർ ിരി ു തിനു ന ിയു ്.”
അവിചാരിതമായ ആ കമണ ിൽ
അല്പെമാ ു പതറിെയ ിലും
െപെ ു സമനില വീെ ടു ്
ഉരുളയ് ുേ രിേപാെല െലവിൻ
പറ ു: “ഭവതിയുെട മന ിൽ അത്
ആഴ ിൽ പതി ിരി ു ു.”
“പി ിേ ? ഞാനത് എഴുതി
സൂ ി ാറു ്. അതിരി െ , കി ി.
നീയിേ ാഴും സ്േക ി ിനു
േപാകാറുേ ാ?”
അവർ കി ിേയാടു സംസാരി
തുട ി. ഇടയ് ിെട തെ േനർ ്
ഒളിക ി േനാ ുകയും താൻ
അേ ാ േനാ ുേ ാൾ മുഖം
തിരി ുകയും െച കി ിയുെട
വീ ിൽ ആ സായാ ം മുഴുവനും
െചലവഴി ാൻ െലവിൻ ഇഷ്ടെ ി .
െപെ ് അവിെടനി ു
േപാകാെമ ുേ ശി ് എഴുേ ല് ാൻ
തുട ിയേ ാൾ കി ിയുെട അ
േചാദി :
“േമാസ്േകായിെല തനാള ാവും?
െസം ്േവായിൽ േപാകാനു തു
കാരണം കൂടുതൽ ദിവസം ഇവിെട
ത ാൻ പ ി േ ാ?”
“ഇ പിൻസ ്, ഞാനിേ ാൾ
െസം ്േവായിലി .” അയാൾ പറ ു.
“ഏതാനും ദിവസം േമാസ്േകായിൽ
താമസി ാനുേ ശി തെ യാണു
വ ത്.”
’ഇയാൾെ ുപ ി?’ െലവിെ
മുഖെ ഗൗരവഭാവം ക ു
േനാർഡ് ൻ പഭ ി ആേലാചി .
“പതിവു വാചകമടി
എേ ാ േപായി?
വാതുറ ി ാേമാ എ ു
ഞാെനാ ു േനാ െ . കി ിയുെട
മു ിൽവ വിഡ്ഢിയാ ിയാൽ ന
രസമു ാവും. ഞാെനാ ു േനാ െ .’
“മി. െലവിൻ, ഞാെനാ ു
േചാദിേ ാെ .” അവർ പറ ുതുട ി:
“നി ൾ ് എ ാമറിയാം. ന ുെട
കലുഗ എേ ിെല* കൃഷി ാർ,
ആണും െപ ം കി െത ാം
ക കുടി തീർ ു ു. നമു ു
കിേ പാ ം പ ുമുതേല
കുടി ികയാണ്. എ ാണു നി ള െട
വിശദീകരണം? കർഷകെര
അേ യ ം പുകഴ് ു യാളേ ?”
അേ രം മെ ാരു സ് തീ മുറിയിൽ
പേവശി തു ക ് െലവിൻ എഴുേ .
“എക്സ്ക സ് മി, വാസ്തവ ിൽ
എനി ിതിെന ുറി ്
ഒ ുമറി ുകൂടാ. അതുെകാ ്
ഒ ും പറയാനി ” എ ു പറ ്
അയാൾ പുറംതിരി േ ാേഴ ും
സ് തീയുെട പി ാെല വ പ ാള
ഉേദ ാഗ െന ക ു.
അതു േ വാൺസ്കിയായിരി ണം
എ ൂഹി ് െലവിൻ
സംശയനിവാരണ ിനു കി ിെയ
േനാ ി. അവള െട ക കളിൽ
െപെ ു ായ തിള ം, അയാെള
അവൾ സ്േനഹി ു ുെവ തിെ
സ്പഷ്ടമായ സൂചനയാെണ ു
െലവിൻ തിരി റി ു. പേ ,
എ െനയു മനുഷ നാണയാൾ?
അതു മന ിലാ ാെത അവിെടനി ു
നിഷ് കമി ു െത െന?
ഏതു രംഗ ായാലും
എതിരാളിയായ ഒരാെള കാണുേ ാൾ
അയാള െട ന കൾ ുേനേര
ക ടയ് ുകയും തി കൾ മാ തം
കാണുകയും െച ചിലരു ്.
അതുേപാെല, ഭാഗ ശാലികളായ
എതിരാളികെള
വിജയ ശീലാളിതരാ ിയ
ഘടക െളെ ു മന ിലാ ാൻ
ശമി ുകയും
മേനാവിഷമേ ാെടയാെണ ിലും
അയാളിെല ന മാ തം കാണുകയും
െച വരുമു ്. ര ാമെ
വിഭാഗ ിൽെപടു യാളാണ് െലവിൻ.
േ വാൺസ്കിയിലു ന തും
ആകർഷകവുമായ ഗുണ ൾ
എെ ാെ യാെണ ു കാണാൻ
െലവിനു പയാസമി . അടു
നിമിഷംതെ അയാളതു
മന ിലാ ുകയും െചയ്തു.
ഉറ ശരീരവും ഇട രം
െപാ വുമു ഇരു നിറ ാരനാണു
േ വാൺസ്കി. പസ വദനൻ,
സുമുഖൻ. തീർ ും ശാ വും
ദൃഢവുമായ മുഖഭാവം.
ലാളിത ിെ യും അ ിെ യും
പതീകമായിരു ു ആ കറു
കു ി ലമുടിയും േഷവുെചയ്തു
മിനുസെ ടു ിയ കവിള ം
പുതുമമാറാ യൂണിേഫാമും.
ഒരു സ് തീ ു കട ുേപാകാൻ
വഴിമാറിെ ാടു ി േ വാൺസ്കി
ആദ ം കി ിയുെട അ െയയും പി ീട്
കി ിെയയും സമീപി . അയാൾ
അടു ുെച േ ാൾ കി ിയുെട
മുഖ ു സവിേശഷമാെയാരു
വാ ല ിെ പകാശം
കാണുമാറായി. ബഹുമാനപുര രം,
സ ശ ം ശിര നമി ് അയാൾ
സ ുഷ്ടവും പുറേമ
കാണാനാവാ തുമായ ഒരു
ചിരിേയാെട തെ െചറിയ,
വീതിേയറിയ ൈക ലം അവള െട
േനർ ുനീ ി. മെ ാവെരയും
അഭിവാദ ം െചയ്ത്, ഒേ ാ രേ ാ
വാ ുകൾ പറ ി ്, െലവിെ േനേര
േനാ ുകേപാലും െച ാെത അയാൾ
അവിെടയിരു ു. അയാെള മാ തം
ശ ി ുകയായിരു ു െലവിൻ.
പിൻസ ് െലവിെന ചൂ ി
പറ ു: “ഞാൻ നി െള
പരിചയെ ടു ാം. േകാൺെ ൈ ൻ
ഡിമി ടി ് െലവിൻ, കൗ ് അലക്സിസ്
കിറിേലാവി ് േ വാൺസ്കി.”
േ വാൺസ്കി എഴുേ െലവിെ
ക കളിൽ സ്േനഹേ ാെട
േനാ ിെ ാ ് അയാൾ ു
ഹസ്തദാനം െചയ്തു.
“ഈ ശീതകാല ിെ
ആരംഭ ിൽ നി േളാെടാ ്
അ ാഴവിരു ിൽ
പെ ടുേ തായിരു ു. പേ ,
നി ൾ അ പതീ ിതമായി
നാ ിൻപുറേ ു െപായ് ള ു.”
“മി. െലവിനു പ ണേ ാടും
പ ണവാസികേളാടും െവറു ാണ്.”
േനാർഡ് ൻ പഭ ി പറ ു.
“ഞാൻ പ ുപറ െത ാം
ഇേ ാഴും ഓർ ിരി ു േ ാ.
ഭവതിയുെട മന ിെന അവ അ തേമൽ
സ ാധീനി ിരി ണം.” െലവിൻ
പറ ു. അല്പം മു ും താനിതു
പറ താണേ ാ എേ ാർ ്
ഇളിഭ നാവുകയും െചയ്തു.
െലവിെനയും പഭ ിെയയും േനാ ി
ചിരി െകാ ് േ വാൺസ്കി േചാദി :
“നി ൾ ിരമായി
നാ ിൻപുറ ുതെ യാേണാ
താമസം? ശീതകാല ു വിരസത
അനുഭവെ ടിേ ?”
“േജാലി ിര ുെ ിൽ
വിരസത േതാ ി . േപാെര ിൽ,
ന ുെട ആള കൾ ചു പാടുമു ്.”
െലവിൻ പറ ു.
“എനി ും നാ ിൻപുറം
ഇഷ്ടമാണ്.” െലവിെ വാ ുകളിെല
സൂചന മന ിലാെയ ിലും
മന ിലാകാ മ ിലാണു
േ വാൺസ്കി പറ ത്.
“എ ിലുംനാ ിൻപുറ ു
ിരതാമസമാ ാൻ
നി ളിഷ്ടെ ടുെമ ു േതാ ു ി .”
പഭ ി ഇടെപ .
“എനി ു തീർ യി . ഞാൻ
പരീ ി േനാ ിയി ി .”
േ വാൺസ്കി പറ ു. “എ ിലും
എെ ഒരനുഭവം പറയാം. ഒരി ൽ
അ േയാെടാ ം ൈനസിൽ ഒരു
ശീതകാലം െചലവി േ ാൾ, ന ുെട
നാ ിൻപുറമാണ്, മര യുെട
െചരു കളി നട ു കർഷകരു
റഷ യിെല നാ ിൻ പുറമാണ്, ന െത ്
എനി ു േതാ ിയി ്. വിരസമായ
ഒരിടമാണു ൈനസ് എ റിയാമേ ാ?
േന ിൾസും േസാെറേ ായുെമാെ
കുറ ദിവസം താമസി ാൻെകാ ാം.
അേ ാഴാണു ന ൾ റഷ െയ ുറി ം
ഇവിടെ ഗാമ െള ുറി ം
ഗൃഹാതുരതേയാെട
ഓർമി േപാകു ത്.
അവിെടെയ ാം…”
സ്േനഹപൂർവം കി ിെയയും
െലവിെനയും മാറിമാറി
േനാ ിെ ാ ്,
ആ ാർ മായാണു േ വാൺസ്കി
സംസാരി ത്. േനാർഡ് ൻ പഭ ി ്
എേ ാ പറയാനുെ ു
േതാ ിയതുെകാ ് അയാൾ വാചകം
പൂർ ിയാ ാെത അവരുെട
വാ ുകൾ ു കാേതാർ ു.
സംഭാഷണ ിന്
ഇടേവളയി ാതിരു തുെകാ ്
പിൻസ ിെ
ഇഷ്ടവിഷയ ൾ(പഴയകാലെ
വിദ ാഭ ാസവും ആധുനിക
വിദ ാഭ ാസവും ത ിലു താരതമ വും
നിർബ ിത ൈസന േസവനവും)
പുറെ ടുേ ിവ ി . െലവിെന
കളിയാ ാൻ പഭ ി ും അവസരം
ലഭി ി .
പവചന െളയും
ആ ീയതെയയുംകുറി ായി
അവരുെട സംഭാഷണം.
ആ ീയവാദിയായ േനാർഡ് ൻ പഭ ി
താൻ ക ി
അ ുത െള ുറി വിവരി ാൻ
തുട ി.
“ പഭ ി അതു കാണാൻ എെ
കൂ ിെ ാ ുേപാകുേമാ? ഒരു
ദിവ ാ ുതം കാണണെമ ു വളെര
നാളായി ആ ഗഹി ു ു.”
ചിരിെകാ ാണു േ വാൺസ്കി
പറ ത്.
“ശരി, അടു
ശനിയാഴ്ചയാകെ .” പഭ ി സ തി .
“മി ർ െലവിൻ, നി ൾ ഇതിെലാ ും
വിശ സി ു ിേ ?”
“എ ായിരി ും എെ
മറുപടിെയ ു പഭ ി റിയാമേ ാ?”
 “ഇതിെലാ ും
വിശ ാസമിെ ാേണാ?”
“വിശ സി ാൻ എനി ു
സാധി ു ി .”
“എെ സ ംക കൾെകാ ു
ഞാൻ ക ി െ ു പറ ാേലാ?”
“കൃഷി ണിെയടു ു
െപ ൾസ ംക കൾെകാ ു
കു ി ാ െന കെ ു പറയും.”
“അേ ാൾ, ഞാൻ പറയു തു
ക മാെണ ാേണാ?”
“അ മ ീ. മി ർ. െലവിനു
വിശ ാസമിെ േ പറ ു , കി ി
െലവിനുേവ ി വാദി . അതിൽ
േരാഷംപൂ െലവിൻ മറുപടി പറയാൻ
തുനിെ ിലും, ഒരു
വിടർ ചിരിേയാെട േ വാൺസ്കി
സഹായ ിെന ി.
“അ െനെയാ ു ാകാൻ
സാധ തയിെ ാേണാ?” അയാൾ
േചാദി :
“വിദ ിെയ ാെല ാെണ ു
നമു റി ുകൂെട ിലും
അ െനെയാ ുെ ുന ൾ
സ തി ു ു. അതുേപാെല ഇനിയും
ന ൾ മന ിലാ ിയി ി ാ
േവെറയും ശ ികൾ…”
െലവിൻ ഇടയ് ുകയറി പറ ു.
“ആദ മായി വിദ ിക ു
പിടി േ ാൾ ആ പതിഭാസെ
മാ തമാണു കെ ിയത്. അതിെ
കാരണ ള ം പേയാഗവും
മന ിലാ ാൻ പിെ യും
നൂ ാ ുകൾ േവ ിവ ു. പേ ,
ആ ീയവാദികൾ ആദ ം
ഭൂതേ പതാദികള െട
പവർ ന െള ുറി വർണി .
പി ീടാണ് ഏേതാ
അ ാതശ ിയാണെത ു
പറ ത്.”
െലവിെ അഭി പായം
താൽപര േ ാെട േക േ വാൺസ്കി
േചാദി . “അതുശരി!
ഏതാണാശ ിെയ ു
ഞ ൾ റി ുകൂടാ. പേ ,
അ െനെയാ ു ്; അവ
പത െ ടാനു സാഹചര ൾ
ഇ താണ്; ഏതാണാശ ിെയ ു
ശാസ് ത ാർ ക ുപിടി െ
എ ാണ് ആ ീയവാദികൾ
പറയു ത്. അ െനെയാരു പുതിയ
ശ ിയു ാകാൻ പാടിേ ?
“അതിനു കാരണം ഞാൻ
പറയാം. ഒരു കഷണം െറസിൻ
ക ിളിയിലുരസിയാൽ എ ായ്േപാഴും
വിദ ിെയ പതിഭാസ ിെ
പാഥമികരൂപം നമു ു ദർശി ാം.
പേ , മേ ത് എ ായ്േപാഴും
പവർ ി ു ി . അതുെകാ ്
അതു പകൃതിയിലു ഒരു ശ ിയ .”
േ ഡായിങ്റൂമിെല
സംഭാഷണ ിന് ഉചിതമായ
വിഷയമ അെത ു ക ്
േ വാൺസ്കി മറുപടി പറ ി .
വിഷയം മാ ാനുേ ശി ്, സ് തീ
കെളേനാ ി ചിരി െകാ ് അയാൾ
പറയാൻ തുട ി: “ പഭ ീ നമു ിനി…”
പേ , തെ മന ിലു തു
മുഴുവൻ പറ ുതീർ ാനാ ഗഹി
െലവിൻ തുടർ ു:
“അ ുത ൾ ു പി ിൽ ഏേതാ
പുതിയ ഒരു ശ ിയുെ
ആ ീയവാദികള െട വിശദീകരണം
വിലേ ാവുകയി . ആ ീയമായ
ശ ിെയ ുറി ാണവർ
പറയു െത ിലും ഭൗതികമായ
പരീ ണ ിനു വിേധയമാ ാൻ
അവർ ആ ഗഹി ുകയും െച ു.”
അയാൾ നിർ ിയേ ാൾ പഭ ി
പറ ു, “നെ ാരു മാധ മമാകാൻ
നി ൾ ു സാധി ും.
അ തയ് ു ു നി ള െട ആേവശം.”
“നമുെ ാരു പവചനം
പരീ ി ാം. പിൻസ ് കി ി
േവ െത ാം ഒരു ിേ ാള ം.”
േ വാൺസ്കി പറ ു: “ പഭ ി ു
വിേരാധമി േ ാ?” അവള െട
അ േയാടു േചാദി ി ് അയാെളണീ ്
അടുെ ാനും ഒരു േമശയുേ ാ,
എ ുേനാ ി.
േമശെയടു ാൻ േപായ
കി ിയുെടയും അവെള െ േനാ ി
െ ാ ുനി െലവിെ യും ക കൾ
ത ിലിട ു.
അവൾ ് അയാേളാട്
എെ ി ാ സഹതാപം േതാ ി.
അയാള െട മനഃ പായാസ ിനു
കാരണം താനാെണ ്
അവൾ റിയാമായിരു ു.
‘ദയവുെചയ്ത് എേ ാടു
െപാറു ണം. ഞാനിേ ാൾ അളവ
സേ ാഷ ിലാണ് ’ എ ് അവള െട
േനാ ം സൂചി ി .
‘നീയും ഞാനുമുൾെ െട
എ ാവേരാടും എനി ു െവറു ാണ്,’
അയാള െട ക കൾ പതിവചി .
മെ ാവരും പവചനം പരീ ി ാൻ
േമശയ് ുചു ം നിര തുക ്
പുറ ിറ ാെനാരു ിയ െലവിൻ
െതാ ി ൈകയിെലടു േ ാേഴ ും
കി ിയുെട അ ൻ കട ുവ ു.
സ് തീകെള അഭിവാദ ം െചയ്തി ്
അേ ഹം െലവിെ േനർ ുതിരി ു:
“ങ്ഹാ, ഏെറ േനരമാേയാ വ ി ് ?”
അേ ഹം സ്േനഹേ ാെട േചാദി …
“താനിവിെടയുെ ു ഞാനറി ി .
ക തിൽ വളെര സേ ാഷം.”
െലവിെന ആേ ഷി െകാ ു
കുശല പശ്നം നട ു തിനിടയിൽ
അേ ഹ ിെ
ശ യാകർഷി ാൻേവ ി എണീ
മി ാെത നി േ വാൺസ്കിെയ
അവഗണി .
 സമീപകാല ു ായ
അസുഖകരമായ
സംഭവ ൾ ുേശഷം െലവിേനാടു
തെ പിതാവു കാണി
സ്േനഹ പകടനം േ വാൺസ്കിെയ
വ ാെത വിഷമി ി ുകയാെണ ു
കി ി ു മന ിലായി. േ വാൺസ്കി
തലകുനി വണ ിയേ ാൾ അേ ഹം
തണു ൻ മ ിൽ പതികരി തിെ
കാരണം മന ിലാകാെത
കുഴ ിയതുക ് അവൾ
നാണി േപായി.
“െലവിെന ഇ ു വിേ െര.
ഞ െളാരു
പരീ ണ ിെനാരു ുകയാണ്.”
േനാർഡ് ൻ പഭ ി പറ ു.
“എേ ാ ു പരീ ണം?
പവചനേമാ? എേ ാടു മി േണ.
എെ അഭി പായ ിൽ,
ഇതിെന ാൾ രസകരമാണ് ഒളിേ
കേ കളി ു ത്.’
േ വാൺസ്കിയാണതിനു
േ പരി ി െത ൂഹി ് അയാെള
േനാ ിയാണു വൃ നായ പിൻസ്
പറ ത്.
േ വാൺസ്കി ആ രേ ാെട
പിൻസിെന േനാ ി െചറുതാെയാ ു
ചിരി ി ്, പഭ ിേയാട് അടു യാഴ്ച
നട ാനിരി ു
നൃ പരിപാടിെയ ുറി
സംസാരി ാൻ തുട ി.
 “ഭവതിയും
അവിെടയു ാകുമേ ാ?” അയാൾ
കി ിേയാടു േചാദി . പിൻസിെ ശ
ത ിൽനി ു വ തിചലി നിമിഷം
ആേരാടും പറയാെത െലവിൻ
അവിെടനി ു പുറ ിറ ി.
നൃ െ ുറി
േ വാൺസ്കിയുെട േചാദ ിനു
സേ ാഷേ ാെട മറുപടി പറ
കി ിയുെട പു ിരി ു
മുഖമായിരു ു അേ ാഴും അയാള െട
മന ിൽ.

* േമാസ്േകായ് ു െത ുപടി ാറു ഒരു

പവിശ യാണു കലുഗ.
 പതിന ്

അ തിഥികൾ േപായേ ാൾ, കി ി,

െലവിൻ പറ കാര ൾ
അവള െട അ െയ ധരി ി .
അയാേളാട് അവൾ ്
അനുക യുെ ിലും േനരേ
മെ ാരാൾ തേ ാടു വിവാഹാഭ ർ ന
നട ിയതിൽ അവൾ
സ ുഷ്ടയായിരു ു. താൻ െചയ്തതു
ശരിയാെണ കാര ിൽ അവൾ ു
സംശയമിെ ിലും ഉറ ംവരാെത
വളെരേനരം ക ിലിൽ കിട ു. തെ
പിതാവിേനാടു
സംസാരി ു തിനിടയ് ും തെ യും
േ വാൺസ്കിെയയും
ഒളിക ി േനാ ു , വിഷാദം മു ിയ
ക കള , െലവിെ മുഖം
അവൾ ു മറ ാൻ കഴി ി .
അയാേളാടു അനുക കാരണം
അവള െട ക കൾ ഈറനണി ു.
അയാൾ ുപകരം സ ീകരി ത്
ആെരയാെണ ് അടു നിമിഷം
ഓർമി ുകയും െചയ്തു. കരു ും
പൗരുഷവുമു , എ ാവേരാടും
സമഭാവന പകടമാ ു , ആ മുഖം
അവള െട മന ിൽ വ മായി
പതി ിരി ണം. താൻ
സ്േനഹി ു പുരുഷനു തേ ാടു
സ്േനഹെ ുറിേ ാർ ു
സേ ാഷേ ാെട അവൾ
തലയിണയിൽ മുഖമമർ ി.
‘കഷ്ടമായിേ ായി, കഷ്ടമായിേ ായി,
പേ , കു ാരി ഞാന േ ാ.’
അവൾ ത ാൻ പറ ു.
അേ ാഴും അവള െട അ രാ ാവ്
മ ി തു മെ ാ ായിരു ു. െലവിെന
ത ിേല ാകർഷി തിേലാ
അെ ിൽ, അയാെള
തിരസ്കരി തിേലാ
പ ാ ാപമുേ ാ എ ്
അവൾ റി ുകൂടാ. എ ിലും
സംശയ ൾ അവള െട
സേ ാഷ ിെ മാ കുറ .
“ൈദവേമ, എേ ാടു കരുണ
കാേ ണേമ, എേ ാടു കരുണ
കാേ ണേമ, എേ ാടു
കരുണകാേ ണേമ” ഉറ ു തുവെര
അവൾ ആവർ ി െകാ ിരു ു.
ആ സമയ ് അവള െട
അ ന മാർ പതിവുേപാെല,
താഴെ നിലയിലു
െകാ മുറിയിൽ ത ള െട
പിയപു തിയുെട ഭാവിെയെ ാ ി
തർ ി ുകയായിരു ു.
“എ ാണു നിെ ഭാവം?
നൂറുതവണ ഞാൻ നിേ ാടു
പറ ി തേ ?” ൈകകൾ ര ും
ഉയർ ുകയും െനടുേക വരകള
ഡ ിങ് ഗൗൺെകാ ു വീ ും
ശരീരെ െപാതിയുകയും െചയ്ത്,
പിൻസ് േദഷ െ : “അ ം
അഭിമാനവുമി ാ വക! ഇ െന
േപായാൽ ന ുെട മകൾ ും നീ
മാനേ ടു ാ ും.”
“എെ ൈദവേമ, ഞാെന ു
െത െചയ്തു! ഞാെന ു
െചയ്െത ാണു നി ൾ പറയു ത് ?”
െതാ യിടറിെ ാ ാണു ഭാര
േചാദി ത്.
മകേളാടു സംസാരി ി ്,
പതിവുേപാെല ഭർ ാവിേനാടു ഗുഡ്
ൈന ് പറയാൻ സേ ാഷേ ാെടയും
സംതൃപ്തിേയാെടയും മുറിയിെല ിയ
അ , കി ിേയാടു െലവിൻ
വിവാഹാഭ ർ ന നട ിയതിെനയും
അവളതു നിരസി തിെനയും കുറി
പറയാനുേ ശിെ ിലും
േ വാൺസ്കിയുമായു ബ ം
ഏറ ുെറ ഉറ ി തായും അയാള െട
അ വ ാലുടെന വിവാഹനി യം
നട ാെമ ് ഉേ ശി ു തായും
സൂചി ി . അേ ാഴാണു ഭർ ാവ്
െപാ ിെ റി ത്: “നീെയ ു
വൃ ിേകടാണു കാണി ത് ?
മകൾ ുേവ ി ഒരു പുരുഷെന
വശീകരി ുക! നാെളയിതു
നാടുമുഴുവൻ പാ ാകും. ഒരു സത്കാരം
നട ാനുേ ശി ു ുെ ിൽ
ഭർ ൃപദേമാഹികളിൽനി ു
െതരെ ടു വെര മാ തം
ണി ാെത േമാസ്േകായിലു
സു ര ു ാെരെയാെ
വിളി ണം. അവെരെ ാ ു നൃ ം
െച ി ണം. എ ാലും ഇ ുരാ തി
െചയ്തതുേപാെല ൈഭമീകാമുക ാർ
ര ുേപെരയും ഒ ി
വിളി വരു ിയി ് അതിെലാരാെള
തിരെ ടു ുകെയ ുവ ാൽ?
േമാശം! തീെര േമാശം! ന ുെട
േമാെള ൂടി നീ വഴിെത ി ും
മ വെന ാൾ ആയിരം മട ു
േയാഗ നാണ് െലവിൻ.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ് ഒരു
പ ാമേദവൻ വ ിരി ു ു!
ഇതുേപാെല ഒേര അ ിൽ
വാർെ ടു വർ
ഡസൻകണ ിനു ്. െവറും
ചവറുകൾ! രാജകുടുംബ ിൽ
പിറ വനാെണ ിൽേ ാലും എെ
േമാൾ ് അവെന േവ .”
“അതിനു ഞാെന ു െചയ്തു?”
“െചയ്തേതാ? പറയാം…” അേ ഹം
വിസ്തരി ാെനാരു ിയേ ാൾ ഭാര
തട ു: “നി ൾ
പറയു തനുസരി ാൽ ന ുെട
േമാള െട വിവാഹം ഈ ജ ു
നട ി . നമു ു വ പ ി ാ ിലും
േപായി താമസി ാം.”
 “അതാണു ന ത്.”
“നില് ്, ഞാെനാ ു േചാദി െ .
ഞാനാേണാ ഇവെര ത ിലടു ി ത് ?
തീർ യായും ഞാനിെതാ ും
അറി ിരു ി . ഒരു െചറു ാരൻ,
അതും േയാഗ നായ ഒരു
െചറു ാരൻ, കി ിെയ
സ്േനഹി ു ു. അവൾ ും അത്
ഇഷ്ടമാെണ ു േതാ ു ു.”
“േതാ ു ുേപാലും! അവൾ ു
സ്േനഹമു ായിരി ാം. പേ ,
അവെ കാര ം? അവെ െയാരു
ആ ീയത! അതു ക േ ാൾതെ
എനി ു മതിയായി! പിെ െയാരു
നൃ വും!” ഭാര െയ അനുകരി
േഗാഷ്ടി കാണി െകാ ് അേ ഹം
തുടർ ു: “അവൻ കി ിയുെട തലയിൽ
അെത ാം അടി േക ം. അവള െട
സേ ാഷെമ ാം അേതാെട തകരും.”
“നി ള െട മന ിൽ െവറുേത
ഓേരാ ു േതാ ുകയാണ്.”
“ഇതു െവറും േതാ ല ,
എനി റിയാം! നി ൾ െപ ൾ ്
ഇെതാ ും കാണാനു ക ി .
െലവിെനേ ാെല കാര ഗൗരവമു
ഒരാെള ക ാൽ ഞാൻ തിരി റിയും.
മ വനു സ ം കാര ം മാ തം. െവറും
അ ൻതാടിേപാെല പറ ു
നട ു വൻ!”
“നി ള െട മന ിൽ
ആെര ുറിെ ിലും ഒരു
ധാരണയു ായാൽ പിെ —”
“അതു സത മാെണ ു നിന ു
േബാധ ംവരുേ ാ താമസി േപാവും.
പാവം േഡാളിയുെട കാര ിൽ
സംഭവി തുേപാെല.”
“മതി മതി. ഇതിെ േപരിലിനി
വഴ ുകൂട .” നിർഭാഗ വതിയായ
േഡാളിയുെട ഓർമ അവെര
അസ യാ ി.
“ശരി. ഗുഡ്ൈന ് !”
ഭാര ാഭർ ാ ാർ പരസ്പരം
കുരിശുവര ം ചുംബി ം
ഓേരാരു രും അവരവരുെട സ ം
അഭി പായ ിൽ
ഉറ നില് ുകയാെണ
ധാരണേയാെട,
കിട റകളിേല ുേപായി.
കി ിയുെട ഭാവി
തീരുമാനി െ കഴിെ ും
േ വാൺസ്കിയുെട സമീപനം
സദുേ ശ പരമാെണ ും ഉറ
വിശ സി ിരു അ െയ
ഭർ ാവിെ വാ ുകൾ
അേലാസരെ ടു ി. ഭാവി
അനി ിതമാെണ ഭീതിേയാെട
മുറിയിെല ിയ അവർ കി ി
െചയ്തതുേപാെല, ൈദവേമ, എേ ാടു
കരുണ കാേ ണേമ, എേ ാടു കരുണ
കാേ ണേമ, എേ ാടു കരുണ
കാേ ണേമ! എ ു മന െകാ ു
പാർ ി .
 പതിനാറ്

കു ടുംബജീവിതെ
േ വാൺസ്കി ്
ുറി ്

ഒ ുമറി ുകൂടാ. െചറു കാല ്

േപെരടു ഒരു െസാൈസ ി
േലഡിയായിരു ു അയാള െട അ .
വിവാഹിതയായതിനുേശഷവും
ഭർ ാവു മരി തിൽ പി ീടും
അവർ ു പല
പണയബ ള ായിരു ുെവ ത്
ഒരു രഹസ മ . ൈസനിക
സ്കൂളിലായിരു ു േ വാൺസ്കി
പഠി ത്. അയാൾ ് അ െന ക
ഓർമയി .
പഠി ം കഴി ു നേ
െചറു ിൽതെ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല സ രായ
പ ാളഉേദ ാഗ രിെലാരാളായി
േ വാൺസ്കി േപെരടു ു.
ഇടയ്െ ാെ പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
അത തരുെട കൂ ായ്മകളിൽ
പെ ടു ാറുെ ിലും അയാള െട
പണയബ െള ാം അതിനു
പുറ ായിരു ു.
 പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
ആഡംബരജീവിത ിനു വിരാമമി ്
േമാസ്േകായിെല ിയേ ാഴാണ്
ആദ മായി നിഷ്കള യും
സു രിയുമായ ഒരു െപൺകു ിയുമായി
അയാൾ അടു ു തും അവൾ
അയാെള േ പമി ാൻ തുട ു തും.
കി ിയുമായു ബ ിൽ
എെ ിലും െത തായി
അയാൾ ു േതാ ിയി . അവള െട
വീ ിൽ െച ് അവെള ക ു.
നൃ േവദികളിൽ അവേളാെടാ ു
നൃ ം ചവി ി. തരംകി േ ാെഴ ാം
അവേളാടു ച ടാ ി പറ ു.
അ െന ച ടാ ി പറ േ ാഴും
അേബാധപൂർവം അവൾ ുേവ ി
ചില അർ കല്പനകൾ
ഉൾെ ാ ി . മെ ാരാേളാടു
പറയാൻ പാടി ാ യാെതാ ും
അവേളാടു പറ ിെ ിലും അവൾ
തേ ാടു കൂടുതൽ കൂടുതൽ
അടു ുകയാെണ ് അയാൾ ു
േതാ ി. അത് അയാെള കൂടുതൽ
സേ ാഷി ി . അവേളാടു
അയാള െട വികാരം കൂടുതൽ
സ്േനഹാർ ദമായി. കി ിേയാടു തെ
െപരുമാ ിനു പേത കമാെയാരു
േപരുെ ും വിവാഹം കഴി ാനു
ഉേ ശ മി ാെത ഒരു െപൺകു ിെയ
പേലാഭി ി വലയിലാ ുകയാണു
താൻ െച െത ും തെ േ ാെല
മിടു ാരായ യുവാ ള െട
ദു ീല ളിെലാ ാണിെത ും
അയാൾ അറി ിരു ി . ആദ മായി
താൻ കെ ിയ
ഒരനുഭൂതിയാണിെത ു ധരി ് അയാൾ
അതിെന ആേവാളം ആസ ദി .
അവള െട അ ന മാർ
അ ുരാ തി പറ ത് അയാൾ
േക ിരുെ ിൽ, അവള െട
കുടുംബ ിെ
അഭി പായെമെ റിയുകയും
അവെള താൻ വിവാഹം
െച ാതിരു ാൽ അവൾ
ദുഃഖി ുെമ ു മന ിലാ ുകയും
െചയ്തിരുെ ിൽ, അയാൾ
അ ുതെ േ െന. അതു
വിശ സി ാൻ അയാൾ ു
സാധി ുമായിരു ി . തനി ു
മാ തമ , അവൾ ് ഇ തേയെറ
സേ ാഷം പദാനം െച ഒരു
കാര ം െത ാെണ ു
വിശ സി ു െത െന? അവെള
വിവാഹം െച ാൻ താൻ
ബാധ നാെണ ു വിശ സി ു ത്
അതിലും പയാസം.
വിവാഹ ിെ കാര ം അയാൾ
ചി ി ി േപാലുമി .
കുടുംബജീവിതേ ാടയാൾ ു
െവറു ാണ്. അയാൾ ജീവി ു
അവിവാഹിതരുെട േലാക ിെ
െപാതുവായ കാഴ്ച ാടിൽ കുടുംബം,
വിശിഷ ഭർ ാവ്,
െപാരു േ ടിെ ശ തുതയുെട,
സർേവാപരി, പരിഹാസ തയുെട ഒരു
പര ായമാണ്. പേ , കി ിയുെട
മാതാപിതാ ള െട
മന ിലിരിെ ാെണ ്
അറി ുകൂെട ിൽേ ാലും
അ ുരാ തി െഷർബാട്സ്കി
ഭവന ിൽനി ു പുറെ േ ാൾ
തനി ും കി ി ും ത ിലു
ആ ീയമായ ബ ംആ
സായാ ിൽ കൂടുതൽ
ശ മായതായി അയാൾ ുേതാ ി.
അടു നടപടിെയ ാെണ ു
സ ല്പി ാൻ മാ തം അയാൾ
അശ നായിരു ു.
‘അതീവ ഹൃദ മായ ഒരനുഭവം’
പതിവുേപാെല, വിശു ിയുെടയും
പുതുമയുെടയും
വികാര ള ൾെ ാ ും (അ ു
ൈവകുേ രം മുഴുവനും
പുകവലി ിെ താണ് ഒരു കാരണം).
അവൾ തെ സ്േനഹി ു ുെവ
േബാധം ജനി ി
ആ ാദ ിലാറാടിയും
െഷർബാട്സ്കിയുെട
വീ ിൽനി ിറ ുേ ാൾ അയാൾ
വിചാരി . അവള ം ഞാനും ത ിൽ
ഒ ും പറ ിെ ിലും
േനാ ിെ യും ധ നിയുെടയും
ഭാഷയിൽ ഞ ൾ പരസ്പരം
മന ിലാ ി. അവെളെ
സ്േനഹി ു ുെവ ു
മു െ െ ാള ം സ്പഷ്ടമായി,
മധുരമായി, ലളിതമായി,
വിശ ാസേയാഗ മായി അവെളെ
േബാധ െ ടു ി. എെ മന ്
കൂടുതൽ ന യും
വിശു ിയുമു തായി. എനിെ ാരു
ഹൃദയമുെ ും അതിനു
േ ശഷ്ഠഗുണ ളെ ും
ഞാനറിയു ു. എ തേമൽ
സ്േനഹനിർഭരമാണവള െട ക കൾ!
ഇനി എേ ാ ാണു
േപാേക െത ് അയാളാേലാചി :
‘ ിൽ േപായി അല്പേനരം
ചീ കളി ാം. ഇ േ ാവുെമാ ്
ഒരു കു ി ഷാെ യിൻ കുടി ാം.
അതുേവ . അേ ാ േപാക .
േമാസ്േകായിെല പാരീസ് കേഫയിൽ
െച ാേലാ?* അവിെട
ഒബ്േലാൻസ്കിയു ാവും. പേ ,
ഫ ുകാരികള െട മാദകനൃ ം
ക ു മടു ു. ഏ വും ന തു
െഷർബാട്സ്കി ഭവനംതെ .
അവിെടയാകുേ ാൾ
മന മാധാനമു ്. ഇേ തായാലും
വീ ിൽേപാകാം.’ അയാൾ േനേര ദുേ ാ
േഹാ ലിെല തെ മുറിയിൽ െച ്
അ ാഴം കഴി വസ് തം മാറി
ക ിലിൽ െച ു കിട പാേട
ഗാഢനി ദയിലാ ു.
ീ ് ി
* പാരീസ് മാതൃകയിൽ നർ കരും ഗായകരും
മ മു േമാസ്േകായിെല ഒരു വിേനാദ േക ം.
 പതിേനഴ്

പി േ
മണി
ു രാവിെല പതിെനാ ു
് േ വാൺസ്കി തെ
അ െയ സ ീകരി ാൻ
േമാസ്േകായിെല പീേ ഴ്സ്ബർഗ്
െറയിൽേവ േ ഷനിൽ
വ ിയുമാെയ ി. വിശാലമായ
േപാർ ിേ ായുെട പടികൾ
കയറിെ േ ാൾ ആദ ം ക ത്
അേത െ ടയിനിൽ വരു
സേഹാദരിെയ പതീ ി നില് ു
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ആയിരു ു.
“ഹേലാ, തിരുമന െകാ ് ആെര
അേന ഷി വ താണ് ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“എെ അ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ു വരു ു ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ക ുമു വെര ാം
െച ാറു തുേപാെല ഹസ്തദാനം
െചയ്തു ചിരി െകാ ് േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“ഇ െല രാ തി ര ുമണിവെര
ഞാൻ കാ ിരു ു. െഷർബാട്സ്കി
ഭവന ിൽനി ു
നി െളേ ാ ാണുേപായത് ?”
“വീ ിേല ്.” േ വാൺസ്കി
പറ ു: “സത ം പറ ാൽ,
ൈവകുേ രെ സേ ാഷം
നഷ്ടെ ടുേ െ ു കരുതി
മെ ാരിട ും േപാകാ താണ്.”
“ പണയികള െട ക കളിെല
തിള ം ഞാൻ തിരി റിയും,
ഒ േനാ ിനാെല.”
െലവിേനാടു പറ
കവിതാശകലം ഒബ്േലാൻസ്കി
ആവർ ി .
അതിെല സൂചന
നിേഷധി ാ മ ിൽ േ വാൺസ്കി
ചിരിെ ിലും െപെ ു വിഷയം മാ ി.
“ആെര കാണാനാണു നി ൾ
വ ത് ?” അയാൾ േചാദി .
“ഞാേനാ? ഒരു സു രിെയ
കാണാൻ.” എ ായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മറുപടി.
“ആള േമാശമ േ ാ!”
“ഏതിലും ദുരുേ ശ ം
ആേരാപി ു തു ചിലർെ ാരു
രസമാണ്. എെ സേഹാദരി അ .”
“ഓ, മി ിസ് കെരനീന.”
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“അവെള നി ൾ റിയാെമ ു
േതാ ു ു.”
“അറിയാമായിരി ണം. അേതാ…
ഓർമ വരു ി .”
 “പേ , പശസ്തനായ എെ
അളിയൻ അലക്സിസ് അലക്സാ ്
േറാവി ് കെരനീെന തീർ യായും
അറിയും. േലാക പശസ്തനാണു
ക ി.”
“ഉ ്, ഞാൻ േക ി ്.
മുഖപരിചയവുമു ്. ബു ിമാൻ,
പ ിതൻ, പിെ , മതപരമായ
കാര ളിൽ ദ ശ നും. പേ ,
അെതെ േമഖലയെ റിയാമേ ാ.”
“അേതയെത. എ ാംെകാ ും ഒരു
പതിഭാശാലിയാണേ ഹം. അല്പം
യാഥാ ിതികത മുെ ിലും ഒരു
ന മനുഷ ൻ. വളെര ന മനുഷ ൻ.”
“തീർ യായും പശംസനീയമായ
ഒരു വസ്തുതയാണത്.” േ വാൺസ്കി
ചിരി . അ യുെട പരിചാരകൻ
വാതിൽ ൽ നില് ു തുക ്, “ങ്,
താൻ വേ ാ? ഇേ ാ വാ.”
മെ ാവെരയുംേപാെല
േ വാൺസ്കിയും ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ഇഷ്ടെ ിരുെ ിലും കി ിയുമായു
ബ ം കാരണം ഈയിെടയായി
അയാേളാടു കൂടുതൽ അടു ം
േതാ ു ു.
“അടു യാഴ്ച ന ുെട
സംഗീതവിദുഷി ് ഒര ാഴവിരു ു
നല്കിയാേലാ?” ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ൈക യിൽപിടി ചിരി െകാ ്
േ വാൺസ്കി േചാദി .
 “തീർ യായും. ഞാൻ
പിരിെവടു ാം. അതിരി െ , ഇ െല
രാ തി നി ൾ എെ സ്േനഹിതൻ
െലവിെന പരിചയെ േ ാ?”
“പരിചയെ . പേ , അേ ഹം
വളെര േനരേ െപായ് ള ു.”
“സമർ നാെയാരു
െചറു ാരൻ. നി ൾ െന
േതാ ു ിേ ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
“േമാസ്േകാനിവാസികെള ാം
ന ുെട കൂ ിലു വെരാഴി ്,
ഇ െന
എടു ുചാ ാരായെത ുെകാ ് ?”
േ വാൺസ്കി തമാശയായി േചാദി .
“വികാരപാരവശ ംെകാ ു ചാടിവീഴാൻ
ത ാറായി നില് ുകയാെണ ാവരും.”
“അേത, അതിൽ അല്പം
സത മു ്.” ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി .
“വ ിവരാൻ ഒരുപാടു
താമസി ുേമാ?” ഒരു േപാർ േറാടു
േ വാൺസ്കി േചാദി .
“സി ലായി സർ.” േപാർ ർ
പറ ു.
ാ ്േഫാമിെല തിര ു
വർധി വ തും യാ ത ാെര
സ ീകരി ാെന ിയവർ മുേ ാ
നീ ാൻ തുട ിയതും െ ടയിൻ
വ ുെകാ ിരി ുകയാെണ സൂചന
നല്കി. ക ിളി ു ായവും ബൂ ം
ധരി െതാഴിലാളികൾ വള
െറയിൽ ാതയ് ു കുറുെക
ധൃതിെ േപാകു ത്
മൂടൽമ ിനിടയിലൂെട കാണാം.
തീവ ിെയ ിെ കൂ ുവിളിയും
ഇര ലും േകൾ ാം.
“അ െനയ .” കി ിെയ
സംബ ി െലവിെ
മന ിലിരിെ ാെണ ു
േ വാൺസ്കിെയ ധരി ി ാൻ
വ ഗതപൂ ിരു ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “എെ െലവിെന നി ൾ
േനരാംവ ം മന ിലാ ിയി ി .
ആെളാരു നാണംകുണു ിയാണ്.
ചിലേ ാൾ ചില അബ ൾ
കാണിെ ിരി ും. എ ിലും
സത സ നാണ്. േനേര വാ, േനേര
േപാ എ പകൃതം. ത ംേപാലെ
മന ്.” അർ ംവ ചിരി െകാ ു
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “പേ ,
ഇ െല ചില പേത ക കാരണ ൾ
െകാ ാണ െന െപരുമാറിയത്.
അയാൾ ു സേ ാഷേമാ
സ ാപേമാ ഉ ാകാനു ചില
കാരണ ൾ.”
“നി ള െട ഭാര ാസേഹാദരിേയാട്
അയാൾ വിവാഹാഭ ർ ന
നട ിേയാ?” േ വാൺസ്കി േചാദി .
“നട ിയിരി ും. ഇ െല
അ െനെയെ ാെ േയാ
നട തായി എനിെ ാരു സംശയം.
പിണ ം ഭാവി േനരേ
 ലംവിടുകയും െചയ്തു. ഈ േ പമം
തുട ിയി വളെര ാലമായി.
അയാേളാെടനി ു സഹതാപമു ്.”
“വാസ്തവേമാ?… അവൾ ു
കുേറ ൂടി ന ഒരു ബ ം
കി െമ ാെണനി ു േതാ ു ത്.”
െന ുവിരി മുേ ാ നട ുെകാ ു
േ വാൺസ്കി പറ ു: “എനി യാെള
പരിചയമി . എ ാലും കഷ്ടംതെ !
അതുെകാ ാണു പലരും
േതവിടി ികെള േതടിേ ാകു ത്.
പണമി ാ വർ ് അവിെടയും
ര യി . പേ , ഇവിെട ഒരു
വ ിയുെട അഭിമാന ിെ
പശ്നമാണ്. ഇതാ വ ിെയ ി.”
വ ിയുെട ചൂളംവിളി
കുറ കെലനി ു
േകൾ ു േതയു ായിരു ു .
നിമിഷ ൾ ു ിൽ, ാ ്േഫാമിെന
വിറ ി െകാ ്, തണു ുറ
അ രീ െ നീരാവിെകാ ു
ചൂടുപിടി ി ്, വാഗണുകെള പരസ്പരം
ഘടി ി ു ദ ുകെള മുേ ാ ം
പിേ ാ ം ത ിെ ാ ്, തീവ ി
േ ഷനിൽ പേവശി . മ ിൽ
െപാതി
ക ിളി ു ായ ിനു ിൽ
കൂനി ൂടിയിരി ു എൻജിൻ
ൈ ഡവർ. ാ ്േഫാമിെന കൂടുതൽ
വിറ ി െകാ ് എൻജിൻ േവഗം
കുറ മുേ ാ നീ ി.
െതാ പിറകിലു ലേ ജ്വാനിൽ ഒരു
നായ് േമാ ിെ ാ ുനി ു.
അവസാനമായി വ പാ ർ
േകാ കൾ ആടിയുല ു
നി ലമായി.
ചുണ ു നായ ഗാർഡ്
വിസിലൂതിയി വ ിനില് ു തിനു
മു ു ചാടിയിറ ി. അ മരായ
യാ ത ാർ ഓേരാരു രായി
ഇറ ാൻ തുട ി—നിവർ ുനി ു
ഗൗരവേ ാെട നാലുപാടും
വീ ി ു ഒരു പ ാള ഉേദ ാഗ ൻ,
ൈകയിെലാരു സ ിയുമായി
പരി ഭമേ ാെട നട ു
ഹസ കായനായ ഒരു വ ാപാരി,
ചുമലിൽ ഒരു ചാ ുമായി വ
കർഷകൻ.
തീവ ിയിൽനി ിറ ു വെര
നിരീ ി െകാ ു നി േ വാൺസ്കി
അ യുെട കാര ം പാേട മറ ു.
കി ിെയ ുറി പറ ുേക
കാര ൾ അയാൾ ് ആേവശവും
സേ ാഷവും പദാനം െചയ്തു.
താെനാരു േജതാവാെണ ്
അയാൾ ുേതാ ി.
“േ വാൺസ്കായ പഭ ി അതാ ആ
ക ാർ െമ ലു ്.” ചുണ ു നായ
ഗാർഡ് േ വാൺസ്കിേയാടു പറ ു.
അതുേക േ വാൺസ്കി
മേനാരാജ ിൽനി ുണർ ു.
അ െയ സ ീകരി ാനാണേ ാ താൻ
വ ത്, എേ ാർമി . അയാൾ
മന െകാ ് അ െയ
ബഹുമാനി ിരു ി (പുറേമ
പറ ിെ ിലും). അവേരാടു
സ്േനഹവുമി . എ ിലും തെ
ജീവിതസാഹചര ൾ നുസരി ം
വിദ ാഭ ാസ ിെ ഗുണംെകാ ും
തിക അനുസരണേയാെടയും
ബഹുമാനേ ാെടയുമ ാെത
അവേരാടു െപരുമാറു തിെന ുറി
സ ല്പി ാൻവ . പുറേമ, കൂടുതൽ
കൂടുതൽ അനുസരണയും
ബഹുമാനവും പകടമാ ുേ ാറും
അയാള െട ഹൃദയ ിൽ
അവേരാടു സ്േനഹവും
ബഹുമാനവും കുറ ുവ ു
എ താണു വാസ്തവം.
 പതിെന ്

േ വാ ൺസ്കി, ഗാർഡിെ പി ാെല

ക ാർ െമ െല ി.
വാതിൽ ൽ ഒരു സ് തീ ു
കട ുേപാകാൻേവ ി ഒതു ിനി ു.
സമൂഹ ിെ േമൽ ിലു ഒരു
മഹതിയാണവെര ് ഒ േനാ ിൽ
േ വാൺസ്കി മന ിലാ ി.
മാർഗതട മു ാ ിയതിനു മാ
പറ ി ് അക ു
കയറാെനാരു േവ, ഒരി ൽ ൂടി
അവെള േനാ ാൻ അയാൾ
നിർബ ിതനായി. അവള െട
സൗ ര േമാ ശാലീനതേയാ
ശരീരവടിവിെ ഭംഗിേയാ അ ,
അവള െട മേനാ മായ മുഖെ
കരുണാർ ദമായ ഭാവമാണ് അയാെള
അതിനു േ പരി ി ത്. അയാൾ
തിരി ുേനാ ിയേ ാൾ അവള ം
തിരി ുേനാ ി. കറു
പുരിക ൾ ു താെഴ തിള ു
ക കൾ ഇരു തായി േതാ ി.
അയാെള തിരി റി തു േപാെല
അവള െട േനാ ം ഒരുനിമിഷം ആ
മുഖ ുത ിനി ു. ആെരേയാ
തിരയു തുേപാെല അവൾ
ആൾ ൂ ിേല ു ശ തിരി .
അവള െട മുഖെ
പകാശമാനമാ ിയിരു
ജീവൈചതന െ
അമർ ിവയ് ാൻ ശമിെ ിലും
ക കളിെല തിള മായും
അധര െള വ കി ി അദൃശ മായ
മ ഹാസമായും അതു പുറ ുവരാൻ
ശമി ിരു തു േ വാൺസ്കി
ക റി ു. ക കളിെല ദീപ്തി
മനഃപൂർവം മറയ് ാനു അവള െട
ഉദ മെ പരാജയെ ടു ിെ ാ ്
ചു ുകളിലൂെട അതു പുറ ുവ ു.
േ വാൺസ്കി
ക ാർ െമ നക ു പേവശി .
അയാള െട അ , കറു ക കള ം
ചുരു മുടിയുമു െമലി വൃ ,
സൂ ി േനാ ി. മകെന
തിരി റി േ ാൾ െചറുതാെയാ ു
ചിരി . സീ ിൽനിെ ഴുേ ്
ഹാൻഡ്ബാഗ് പരിചാരികയുെട
ൈകയിൽ െകാടു ി
െമലി ുണ ിയ ൈക പു തനു
േനർ ുനീ ി. അ യുെട ൈകയിൽ
ചുംബി ാൻ കുനി പു തെ
ശിര പിടി യർ ി അവർ
അയാള െട മുഖ ു ചുംബി .
“എെ െടല ഗാം കി ിേയാ?
നിന ു സുഖമാണേ ാ? അതു
ന ായി.”
 “യാ ത സുഖമായിരുേ ാ?”
അടു ിരു ്, വാതിലിനുപുറെ
സ് തീ ശബ്ദ ിനു കാേതാർ ്
അയാൾ േചാദി . വാതിൽ ൽവ
ക സ് തീയുെട ശബ്ദമാണെത ്
അയാൾ ു മന ിലായി.
“നി ള െട അഭി പായേ ാടു
േയാജി ാെനനി ു വ .” ആ സ് തീ
പറയു തു േക .
“മാഡം, പീേ ഴ്സ്ബർഗുകാരുെട
കാഴ്ച ാടാണു നി ള േടത്.”
“ഒരി ലുമ . െവറുെമാരു
സാധാരണ സ് തീയുെട അഭി പായം.”
“ശരി. ഭവതിയുെട ൈക
ചുംബി ാൻ എെ അനുവദി ൂ.”
“ഗുഡ്ൈബ, ഇവാൻ െപേ ടാവി ്,
എെ സേഹാദരെന
കാണുകയാെണ ിൽ ഇേ ാ
പറ യയ് ണം.” ക ാർ െമ ൽ
കയറി വാതിലട െകാ ു സ് തീ
പറ ു.
“സേഹാദരെന കേ ാ?”
േ വാൺസ്കിയുെട അ ആ
സ് തീേയാടു േചാദി .
മി ിസ് കെരനീനയാണെത ്
ഇേ ാൾ േ വാൺസ്കി ു മന ിലായി.
“നി ള െട സേഹാദരൻ
ഇവിെടയു ്.”
എഴുേ ല് ു തിനിടയിൽ അയാൾ
പറ ു: “നി െള േനരേ എനി ു
മന ിലായി , മി ണം.
നി ൾ ് എെ
മന ിലാക വ ംന ൾ
ത ിൽ അടു ു
പരിചയെ ി ി േ ാ.” അയാൾ ശിര
നമി .
“ഞാൻ നി െള
തിരി റിേയ തായിരു ു,
വിേശഷി ം യാ തയിലുടനീളം
അ യും ഞാനും
നി െള ുറി മാ തം
സംസാരി െകാ ിരു ിതി ്,”
അതുവെര അമർ ിവയ് ാൻ
ശമി ിരു ഉേ ഷെ ഒരു
പു ിരിയിലൂെട പദർശി ി ി ് അവൾ
പറ ു: “എെ സേഹാദരെന
ക ി േ ാ.”
“അലക്സിസ്, േപായി വിളിേ ാ ു
വരൂ.” പഭ ി നിർേദശി .
േ വാൺസ്കി
ാ ്േഫാമിലിറ ിനി ് ഉറെ
വിളി : “ഒബ്േലാൻസ്കി ഇതാ
ഇവിെട!”
സേഹാദരൻ
അടു ുവരു തുവെര
കാ ുനില് ാെത, അയാെള ക
ഉടെന മി ിസ് കെരനീന ഉറ ,
ലഘുവായ കാൽവയ്േപാെട
വ ിയിൽനി ു താെഴയിറ ി.
സമീപെമ ിയ സേഹാദരെന അവൾ
ഗാഢം പുണർ ു ശ ിയായി
ചുംബി .
 അതു ക ുനി േ വാൺസ്കി ്
എ ുെകാേ ാ അവളിൽ നി ു
കെ ടു ാൻ േതാ ിയി . എ ിലും
അ
കാ ിരി ുകയാെണേ ാർ ു
ക ാർ ്െമ േല ു തിരി െച ു.
“എെ ാരാകർഷകമായ
െപരുമാ ം!” മി ിസ് കെരനീനെയ
സൂചി ി പഭ ി പറ ു: “അവള െട
ഭർ ാവാണ്
എെ യടു ുെകാ ിരു ിയത്.
എനി ു വളെര സേ ാഷമായി.
വഴിനീെള ഞ ൾ സംസാരി ിരു ു.
പിെ , നിെ ുറിെ െ ാെ േയാ
േക േ ാ. ഏേതാ സ് തീയുമായി
അടു മാെണേ ാ മേ ാ—ന
കാര ംതെ േകേ ാ, ന തുതെ .”
“അ എ ാണുേ ശി ു െത ്
എനി ു മന ിലാകു ി .” മകൻ
ഉ ാഹമി ാ മ ിൽ പറ ു:
“നമു ിനി േപാകാമേ ാ?”
പഭ ിേയാടു യാ ത പറയാൻ മി ിസ്
കെരനീന വീ ും അവരുെട
അടു ുവ ു.
“ പഭ ീ, അവിടു ു മകെന
ക ുമു ി, ഞാെനെ
സേഹാദരെനയും.” അവൾ പറ ു:
“എനി റിയാവു കഥകെള ാം
പറ ുതീർ ു. ഇനിെയാ ും
ബാ ിയി .”
 “അ െന പറയരുത്.” പഭ ി
അവള െട കരം ഗഹി . “നിേ ാെടാ ം
ഈ േലാകം മുഴുവനും സ രി ാലും
എനി ു മുഷിയി . വർ മാനം
പറ ാലും െവറുേതയിരു ാലും
നിെ കൂെട യാ ത െച െതാരു
രസമാണ്. ങാ, പിെ , േമാെ
കാര േമാർ ു വിഷമി രുത്. എ ും
കൂെട െകാ ുനട ാെനാ ുേമാ?”
ക കളിൽ ഒരു
മ ഹാസേ ാെട മി ിസ് കെരനീന
നിവർ ുനി ു.
“അ ാ അർ േഡ വ്ന
കെരനീനയ് ് ഒരു മകനു ്.
എ വയ ായി ാണും. ഇതിനു
മുെ ാരി ലും അവെന
പിരി ുനി ി ി ാ തുെകാ ്
ഇേ ാൾ വലിയ മനഃ പയാസ ിലാണു
ക ി.” പഭ ി വിശദീകരി .
“ശരിയാണ്. പഭ ിയും ഞാനും ഒേര
കാര ംതെ യാണു
സംസാരി െകാ ിരു ത്. ഞാൻ
എെ മകെന ുറി ം അവർ
അവരുെട മകെന ുറി ം.” അതു
പറ േ ാൾ മി ിസ് കെരനീനയുെട
മുഖ ് ആർ ദമാെയാരു ചിരിയുെട
പകാശംപര ു.
“അതുേക നി ൾ
മടു ിരി ും.” അവള െട
ശൃംഗാര പകടനം ആസ ദി ു
മ ിലാണവൾ പറ െത ിലും
സംഭാഷണം തുടരാൻ
ആ ഗഹി ാ തുേപാെല അവൾ
പഭ ിയുെട േനർ ു തിരി ു: “വളെര
വളെര ന ി. സമയം േപായതറി ി .
വരെ പഭ ീ.”
“േപായി വരൂ േമാേള.” പഭ ി
പറ ു: “നിെ സു രമായ മുഖ ു
ഞാെനാരു തരെ . ഈ വയ ി ു
ക ംപറയാനറി ുകൂടാ. നിെ
ഞാൻ അ തയ് ് ഇഷ്ടെ േപായി.”
ഔപചാരികമായ ആ പസ്താവന
കെരനീന വിശ സി . അവൾ ു
സേ ാഷമായി. നാണേ ാെട,
പഭ ി ു ചുംബി ാനായി
മുഖംകുനി . എ ി വീ ും
എഴുേ ് ചു ുകളിലും ക കളിലും
മാറിമാറി ത ി ളി അേത
മ ഹാസേ ാെട േ വാൺസ്കി ു
േനേര ൈകനീ ി. അയാൾ ആ െകാ
ൈകപിടി മർ ി. അവൾ
ശ ിയായി ൈകപിടി കുലു ിയത്
അയാെള സേ ാഷി ി . സാമാന ം
െകാഴു ശരീരമു അവൾ
അനായാസം, െചാടിേയാെട
നട ുേപായി.
“എെ ാരഴക് !” വൃ പറ ു.
അവരുെട മകനും
അതുതെ യാണാേലാചി ത്. ആ
മേനാഹരരൂപം കൺമു ിൽനി ു
മറയു തുവെര അയാള െട േനാ ം
അവെള പി ുടർ ു. അയാള െട
ചിരിയും അതുവെര മായാെത നി ു.
അവൾ സ ം സേഹാദരെന സമീപി ്
ആേവശേ ാെട എേ ാ പറയു തു
വ ിയുെട ജനാലവഴി അയാൾ ക ു.
അതു തെ ുറി ായിരി ിെ
ചി േ വാൺസ്കിെയ പേകാപി ി .
“അ യ് ു സുഖമാണേ ാ?”
േ വാൺസ്കി സ ം
മാതാവിേനാടാരാ ു.
“ഒരു കുഴ വുമി .
അലക്സാ റിനും സുഖംതെ .
വാര ാ ന സു രിെ ായിരി ു ു.
ഒരു െകാ മിടു ി.”
േപരമകെ
ാനസ്നാനെ ുറി ം—
അതിൽ പ ുെകാ ാനാണവർ
പീേ ഴ്സ് ബർഗിൽേപായിരു ത്—
മൂ മകേനാടു ച കവർ ി ു
പേത ക
താൽപര െ ുറി െമാെ അവർ
സംസാരി .
“ഇതാ, ഒടുവിൽ ലാവ്േറ െയ ി.
ഇനി നമു ു േപാകാേമാ?” ജനാലവഴി
പുറേ ു േനാ ിെ ാ ്
േ വാൺസ്കി േചാദി .
യാ തയിൽ പഭ ിെയ
അനുഗമി ിരു വൃ നായ
കാര ൻ അടു ുവ ു. എ ാം
െറഡിയാെണ ു പറ േ ാൾ പഭ ി
േപാകാനായി എഴുേ .
 “േപാകാം. ഇേ ാൾ
തിര ുകുറവാണ്.” േ വാൺസ്കി
പറ ു.
ഒരു സ ിയും പ ി ു ിെയയും
പരിചാരിക ൈകയിെലടു ു. മ
സ ികൾ കാര നും േപാർ റും
ചുമ ു. േ വാൺസ്കി അ യുെട
ൈകപിടി താെഴയിറ ി. ആ
സമയ ് ആള കൾ ഭയ മ ിൽ
അവെര കട ് ഓടിേ ാകു തു ക ു.
വിചി തവർണ ളിലു െതാ ിധരി
േ ഷൻ മാ റും അവർ ു പി ാെല
പായു തു ക ു.
അസാധാരണമായ എേ ാ
സംഭവി ി ്. പലരും തീവ ിയിൽ
നി ് അകേല ു മാറു ു.
“എ ് ? എ ുപ ി… എവിെട…
ചാടിയതാേണാ?…
പുറ ുകയറിേയാ…” കട ുേപായവർ
വിളി േചാദി .
സേഹാദരിേയാെടാ ം നട
ഒബ്േലാൻസ്കിയും തിരി ു നി ു.
ആൾ ൂ ിൽനി ു മാറി,
പരി ഭമേ ാെട തീവ ിയുെട
അടുേ ുെച ു. സ് തീകെള
വ ിയിലിരി ാൻ പറ ി ്
േ വാൺസ്കിയും ഒബ്േലാൻസ്കിയും
സംഭവെ ുറി േന ഷി ാനായി
പുറെ .
ഒരു വാ ്മാൻ, മദ ിെ
ലഹരിമൂലേമാ, അേതാ കന
മ ുവീഴ്ച കാരണം തലമൂടി മഫ്ളർ
ചു ിെ ിയിരു തുെകാേ ാ, െചവി
േകൾ ാെത, ഷ ിങ് നട ിയിരു
ഒെര ിെ അടിയിൽ െപ താണ്.
േ വാൺസ്കിയും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും മട ിവരു തിനു
മു ുതെ കാര ൻ പറ ്
സ് തീകൾ വിവരമറി ു.
ഛി ഭി മായ ശവശരീരം
ഒബ്േലാൻസ്കിയും േ വാൺസ്കിയും
ക ു. ഒബ്േലാൻസ്കിയാണു
കൂടുതൽ േവദനി ത്. മുഖ ു
സം ഭമവും ദുഃഖവും. ഇേ ാൾ
കരയുെമ ുേതാ ി.
േ വാൺസ്കി മൗനം ഭജി .
സു രമായ മുഖം
ഗൗരവപൂർണെമ ിലും തിക ം
ശാ മായിരു ു.
“െഹാ, എെ പഭ ീ,
ക ുനില് ാൻ വ ! അയാള െട ഭാര
ശവശരീര ിനു മീേതവീണു
നിലവിളി ു ു! ഒരു വലിയ
കുടുംബ ിെ
അ ാണിയാണയാെള ു
കൂടിനി വർ പറയു ു. കഷ്ടംതെ !”
“അവർ ുേവ ി വ തും
െച ാൻ നമു ു കഴിയുേമാ?”
പ ുബ്ധമായ സ ര ിൽ,
മ ി ു തുേപാെലയാണു മി ിസ്
കെരനീന േചാദി ത്.
 അവെള ഒ ു കടാ ി ി ്
േ വാൺസ്കി പുറ ിറ ി. “അ ,
ഞാനിേ ാവരാം.” വാതിൽ ൽ
തിരി ുനി ് അയാൾ
വിളി പറ ു.
ഏതാനും മിനി കൾ ു ിൽ
അയാൾ തിരിെ ിയേ ാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കി പുതിയ ഓ റാ
ഗായികെയ ുറി പഭ ിേയാടു
സംസാരി ുകയായിരു ു. മകൻ
വരു ുേ ാ എ റിയാൻ പഭ ി
ഇടയ് ിെട പുറേ ു
േനാ ു ുമു ്.
“ഇനി നമു ു േപാകാം.” വ പാെട
േ വാൺസ്കി പറ ു.
അവെരാ ി പുറ ിറ ി.
േ വാൺസ്കി അ േയാെടാ ം മു ിൽ
നട ു. മിസി ് കെരനീന
സേഹാദരെന പി ുടർ ു.
പുറേ ു
വാതിൽ െല ിയേ ാൾ
േ ഷൻമാ ർ ഓടിവ ു.
േ വാൺസ്കിേയാടു േചാദി : “എെ
അസി െ ൈകയിൽ അ ്
ഇരുനൂറു റൂബിൾ െകാടു േ ാ.
എ ിനായിരു ു?”
“ആ വിധവയ് ്.” േ വാൺസ്കി
നി ാരമ ിൽ പതിവചി : “ പേത കം
േചാദി ു െത ിന് ?”
“നി ൾ പണം െകാടു ു അേ !
ന കാര ം, വളെര ന കാര ം!”
സേഹാദരിയുെട ൈകയിൽ
പിടി മർ ിെ ാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു, “നമസ്കാരം പഭ ീ, പിെ
കാണാം.” സേഹാദരിേയാെടാ ം
അവള െട പരിചാരികെയ കാ ്
അയാളവിെട നി ു.
അല്പം കഴി ു
പുറ ുവ േ ാൾ േ വാൺസ്കിയുെട
വ ി പുറെ കഴി ിരു ു.
േ ഷനിൽനി ിറ ിയവർ അേ ാഴും
അപകടമരണെ ുറി ാണു
സംസാരി ത്.
“എെ ാരു ഭയാനകമായ മരണം!
ശരീരം ര ായി മുറി ുേപായി!”
ഒരാൾ പറയു തുേക .
“േനേര മറി ാണ്. െപെ ു മരണം
സംഭവി . നിമിഷേനരംെകാ ് എ ാം
കഴി ു.” മെ ാരാൾ.
“സൂ ി ാ തുെകാ ാണ്.”
മൂ ാമൻ.
സേഹാദരെ വ ിയിൽ കയറേവ
മി ിസ് കെരനീനയുെട ചു ുകൾ
വിറ . ക ീരട ാൻ അവൾ നേ
പാടുെപ .
“നിനെ ുപ ി അ ാ?” വ ി
ഓടി ുട ിയേ ാൾ അയാൾ
േചാദി .
“അെതാരപശകുനമാണ്.”
എ ായിരു ു അവള െട മറുപടി.
“വിഡ്ഢി ം പറയാെത.”
ഒബ്േലാൻസ്കി ശാസി :
“നീയിെ ിയേ ാ, അതാണു
പധാനം. എെ പതീ മുഴുവനും
നി ിലാണ്.”
“േ വാൺസ്കിെയ േച നു
േനരേ പരിചയമുേ ാ?”
“ഉ ്, അയാൾ കി ിെയ വിവാഹം
െച െമ ാണു ഞ ള െട പതീ .”
“ഉേ ാ? അതിരി െ , േച െ
വിേശഷ െളെ ാെ യാണ് ? ക ു
കി ിയ ഉടേന ഞാൻ പുറെ .”
“ഇനിെയ ാം നിെ
ആ ശയി ിരി ു ു.”
“തുറ ുപറയണം േച ാ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി തെ കഥ
വിവരി ാൻ തുട ി.
വീ ിെല ിയേ ാൾ സേഹാദരിെയ
വ ിയിൽനി ിറ ാൻ സഹായി ്,
അവള െട ൈകപിടി മർ ി സ്േനഹം
പകടി ി ി ് ഒബ്േലാൻസ്കി
ഓഫീസിേല ുേപായി.
 പെ ാ ത്

അ വ േ ാൾ േഡാളി അവള െട
േ ഡായിങ് റൂമിലിരു ്, ചുരു
തലമുടിയു , തുടു
സു രനാെയാരു െകാ കു ിെയ
ഫ ുഭാഷ വായി ാൻ
പഠി ി ുകയായിരു ു (കു ി ്
ഇേ ാേഴ അവെ അ െ
ഛായയു ് ) വായനയ് ിടയിൽ
അവൻ കു ായ ിൽനി ് ഇളകി
തൂ ി ിട ഒരു ബ ൺ
വലി െപാ ി ാൻ
ശമി െകാ ിരു ു. അ ആ
െകാഴു ുരു ൈക ഇടയ് ിെട
ത ിമാ ിെയ ിലും അതു വീ ും
ബ ണിേല ു തിരി വ ു. ഒടുവിൽ,
അ അതു െപാ ിെ ടു ു
കീശയിലി .
“അന ാതിരി ൂ ഗിഷാ” എ ു
ശാസി ി ്, അ വളെര മു ു തുട ി
പൂർ ിയാകാെത വ ിരു
തു ൽ ണി പുനരാരംഭി . മന ിനു
വിഷമംേതാ ുേ ാെഴ ാം
ഇതാണവരുെട പതിവ്.
ഭർ ൃസേഹാദരി വ ാലും
വ ിെ ിലും തനിെ ാ ുമിെ ്
േഡാളി തേലദിവസം ഭർ ാവിേനാടു
പറ ിരുെ ിലും
അതിഥി ുേവ
സൗകര െള ാെമാരു ി
ഉത്കണ്ഠേയാെട അവെള
കാ ിരു ു.
ദുഃഖിതയായ േഡാളിയുെട മന ്
ശൂന മായിരു ു. എ ിലും
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ഏ വും പമുഖരായ
വ ികളിെലാരാള െട ഭാര യും
പശസ്തയുമാണ് തെ നാ ൂെന ്
അവൾ ഓർമി . ആ യാഥാർ ം
കണ ിെലടു ്, ഭർ ാവിേനാടു
സൂചി ി ഭീഷണി നട ിൽ
വരു ിയി . നാ ൂൻ വരു ുെ
വിവരം ഓർമി ുകയും െചയ്തു.
‘ഇെതാ ും അ യുെട കുഴ മ ,’
അവൾ വിചാരി : ‘അവൾ ന വളാണ്.
എ ായ്േപാഴും എേ ാടവൾ ു
ദയയും സ്േനഹവുമു ായിരു ു.’
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല കെരനീൻ
കുടുംബം പെ ാരി ൽ സ ർശി ത്
അവൾേ ാർമയു ്. അ ് ആ
വീ കാെര അവൾ ിഷ്ടെ ി .
അവരുെട കുടുംബജീവിതം കൃ തിമത ം
നിറ താെണ ു േതാ ിയിരു ു.
‘അെത ായാലും ഇേ ാൾ
ഞാനവേളാടു ദുർമുഖം
കാണി ു െത ിന് ? അവെളെ
ആശ സി ി ാൻ ശമി ാതിരു ാൽ
മതി!’ േഡാളി വിചാരി :
‘ഉദ്േബാധന ള ം ഉപേദശ ളം
േക മടു ു. മാ െകാടു ു താണ്
കിസ്ത ാനിയുെട ല ണംേപാലും!
ഒ ുെകാ ും ഒരു പേയാജനവുമി .’
കഴി ഏതാനും ദിവസ ളായി
എേ ാഴും മ േളാെടാ മാണ് േഡാളി.
സ ം ദുഃഖെ ുറി
സംസാരി ാൻ
അവൾ ിഷ്ടമിെ ിലും െവറുേത
വർ മാനം പറ ിരി ാനു
മന ാനിധ വുമി . എ ായാലും
അ േയാട് എ ാം
പറേയ ിവരുെമ റിയാം.
എ െനയാണു പറേയ െത ്
നി യി റ ി തിൽ ആശ ാസവും
േതാ ു ു. എ ിലും സ ം
നാ ൂേനാട് ഇെതാെ
പറയു തിെല നാണേ ടും അവള െട
ിരം ഉദ്േബാധനവും
ആശ ാസവാ ുകള ം
േകൾ ു തിെല മടു ം അവെള
അല ു.
പലേ ാഴും
സംഭവി ാറു തുേപാെല, നിര രം
േ ാ ിൽ േനാ ിെ ാ ് അ െയ
കാ ിരു അവൾ, അതിഥിവ ു
െബ ടി ത് േക ി .
വാതിൽ ൽ മൃദുവായ
കാെലാ യും േ ഫാ ിെ
മർമരശബ്ദവും േക േ ാൾ
സേ ാഷേ ാൾ
അ ുതംനിറ മുഖേ ാെട
തിരി ുേനാ ി, എഴുേ ്
നാ ൂെന ആലിംഗനം െചയ്തു.
“േനരേ എ ിേയാ?” അവള െട
കവിളിൽ ചുംബി െകാ ് േഡാളി
േചാദി .
‘േഡാളീ, നിെ ക തിെലനി ു
വലിയ സേ ാഷമു ്.”
“എനി ും സേ ാഷംതെ .”
അ കാര ൾ എ തേ ാളം
മന ിലാ ിയി െ ് അവള െട
സഹതാപാർ ദമായ
മുഖഭാവ ിൽനി റിയാൻ
ശമി െകാ ു വിളറിയ ചിരിേയാെട
േഡാളി പറ ു.
“വരൂ, നിെ
മുറിയിേല ുേപാകാം.” വിശദീകരണം
ആവു ത താമസി ി ാനായിരു ു
അവള െട ആ ഗഹം.
“ഇത് ഗിഷയേ ! എെ െപാേ ,
ഇവന ു വളർ ുേപായേ ാ” എ ു
പറ ് അവെനാരു മു ം
െകാടു ി തലയുയർ ിയേ ാൾ
േഡാളിയുെട മുഖം
ചുവ ുതുടു തുക ് അ
പറ ു: “േവ , ഇേ ാൾ േവെറാ ും
ആേലാചി .”
പുത ിരു ഷാള ം െതാ ിയും
എടു ുമാ ി തലെയാ ു
കുട േ ാൾ േതാള ം നീ ുകിട
കറു ുചുരു തലമുടി ക ു
െതെ ാരസൂയേയാെട േഡാളി പറ ു:
“സേ ാഷവും ആേരാഗ വും നിെ
കൂടുതൽ സു രിയാ ീ ്.”
“വാസ്തവേമാ?… അ ാ, ഇതാര്
താന േയാ? െകാ സു രി ു ീ,
എെ മകൻ െസേരഷയുെട
പായമാണു നിന ും.”
മുറിയിേലേ ാടിവ ബാലികെയ
ൈകയിെലടു ്ഉ വ ി ്അ
േചാദി : “ബാ ിയു വെരവിെട?
എ ാെരയും ഞാെനാ ു കേ ാെ .”
ഓേരാരു രുെടയും േപരുകൾ
മാ തമ , ജനി ആ ും മാസവും
അവരുെട സ ഭാവവും എെ ാെ
ബാലാരിഷ്ടതകള െ ും
അ യ് റിയാം. അതിൽ േഡാളി ു
സേ ാഷവുമു ്.
“നമു ുേപായി അവെര കാണാം.”
അവൾ പറ ു: “വാസിയ േനരേ
ഉറ ിയതു കഷ്ടമായി.”
കു ികെളെയ ാം ക ി ് അവർ
േ ഡായിങ് റൂമിൽ മട ിവ ു.
ര ുേപരും േമശയ് ു
മു ിലിരു േ ാൾ കാ ിെകാ ുവ ു.
േ ട ൈകയിെലടുെ ിലും അതു
നീ ിവ ി ് അ പറ ു:
“േഡാളീ, േച െനേ ാട് എ ാം
പറ ു.”
േഡാളി നിർവികാരയായി അ െയ
േനാ ി. ആ ാർ തയി ാ
സഹതാപവാ ുകൾ ു
കാേതാർെ ിലും അ െനയു
യാെതാ ും അ പറ ി .
“എെ പിയെ േഡാളീ, എെ
േച നുേവ ി വാദി ാേനാ നിെ
ആശ സി ി ാേനാ അ ഞാൻ
വ ത്. അതു
സാധ മെ െ നി റിയാം. എ ിലും
എെ പിയെ േഡാളീ, നിെ
േപരിെലനി ു ദുഃഖമു ്,
സഹി ാനാവാ ദുഃഖം.”
കന ഇമകൾ ു താെഴ
തിള ു ക കൾ െപെ ു
നിറ ു. നാ ൂേനാടു േചർ ുനി ്,
ഊർ സ ലമായ െമലി
ൈകകൾെകാ ് േഡാളിയുെട
കരംകവർ ു. അവൾ അക ു
മാറിയിെ ിലും ഗൗരവ ിന്
അയവുവ ി . അവൾ പറ ു:
“എെ ആശ സി ി ാനാർ ും
കഴിയി . എനി ു െത ാം നശി .
എ ാം തകർ ു!”
ഇ തയും പറ േതാെട അവള െട
മുഖം അല്പം ശാ മായി. േഡാളിയുെട
ഉണ ിെമലി ൈക പിടി യർ ി
ചുംബി ി ് അ പറ ു:
“േഡാളീ, ഇനി നമുെ ു
െച ാെനാ ും? ഈ
ദുരിത ിൽനി ു
കരകയറു െത െന? അതാണു നാം
ആേലാചിേ ത്.”
 “എ ാം കഴി ു. സകലതും
അവസാനി .” േഡാളി പറ ു:
“ഭർ ാവിെന ഉേപ ി ാൻ
കഴിയു ിെ താണു മഹാകഷ്ടം.
ഈ കു ികെള ഞാെന ു െച ം? ആ
മനുഷ െ കൂെട
ജീവി ാെനനി ുവ . അയാെള
കാണു തുതെ എനി ു
െവറു ാണ്.”
“എെ െപാ ു േഡാളീ, േച ൻ
കാര െള ാം എേ ാടു പറ ു.
എ ിലും നിെ
അഭി പായമാെണനി റിേയ ത്.
എേ ാെട ാം തുറ ു പറയൂ.”
േഡാളി സേ ഹേ ാെട അവെള
േനാ ി.
അ യുെട മുഖ ്
ആ ാർ മായ സഹതാപവും
സ്േനഹവുമാണു ക ത്. “നിന ു
േകൾ ണെമ ുെ ിൽ ഞാൻ
ആദ ം മുതൽ പറയാം.” േഡാളി
െപെ ു പറ ുതുട ി: “എെ
വിവാഹം എ െനയായിരുെ ു
നിന റിയാമേ ാ. അ എനി ു
നല്കിയ ശി ണം എെ ഒ ിനും
െകാ ാ താ ി. ഒ ിെന ുറി ം
എനിെ ാരു വിവരവുമി ായിരു ു.
ഭർ ാ ാർ അവരുെട
മുൻകാലജീവിതെ ുറി
ഭാര മാേരാടു തുറ ുപറയുെമ ു
ഞാൻ േക ി ്. പേ , ീവ്…”
അവൾ സ യം തിരു ി: “പേ ,
ീഫൻ അർ േഡ വി ്
എേ ാെടാ ും പറ ി .
അേ ഹ ിന് അടു മു ഒേരെയാരു
സ് തീയാണു ഞാെന ായിരു ു
ഇേതവെരയു എെ ധാരണെയ ു
പറ ാൽ നി ൾ വിശ സി ുേമാ
എ റി ുകൂടാ. അ െന
ഒൻപതുവർഷം കട ു േപായി.
അേ ഹെമെ വ ി ുെമ ു ഞാൻ
സംശയി ി . അേ ാഴാണ് എെ
ധാരണകെളെയ ാം
തിരു ിെ ാ ്… െഹാ, എ ത
ഭയ രം! ഞാൻ പറയു തു
മന ിലാകു ുേ ാ?
സേ ാഷ ാൽ മതിമറ ിരു
ഞാൻ—” കര ിലട ിെ ാ ് േഡാളി
തുടർ ു: “എെ ഭർ ാവ് അയാള െട
െവ ാ ി ്, സ ം കു ികള െട
ആയയ് ്, എഴുതിയ ക ു ഞാൻ
വായി . ഇെത െന സഹി ും?”
അവൾ തൂവാലെയടു ു മുഖം
െപാ ി.
“അറിയാെത ഒരബ ം പ ിെയ ു
പറ ാെലനി ു മന ിലാകും.” ഒരു
നിമിഷം നിർ ിയി േഡാളി പറ ു:
“പേ , ഇതു കരുതി ൂ ിയു
വ നയാണ്. എെ
ഭർ ാവായിരിെ െ
മെ ാരു ിെയ ൂടി ഭയ രം!
നിന ിതു മന ിലാവി .”
 “എനി ു മന ിലാവും േഡാളീ,
എനി ു മന ിലാവും.” അവള െട
ൈകപിടി മർ ിെ ാ ്അ
പറ ു.
“എെ യീ ദുരിതെ ുറി ്
അയാൾ ു വ േബാധവുമുേ ാ?”
േഡാളി തുടർ ു: “ഇ , ഒ ുമി .
അയാൾ സേ ാഷേ ാെട സുഖി
ജീവി ു ു.”
“ഇ യി !” അ അവെള
തട ു: “എെ േച െ കാര ം
കഷ്ടമാണ്. പാവം, കഠിനമായി
പ ാ പി ു ു ്.
“പ ാ ാപേമാ? ആ
മനുഷ േനാ?” നാ ൂെ മുഖ ു
ദൃഷ്ടിയുറ ി െകാ ാണ് േഡാളി
േചാദി ത്.
“തീർ യായും. എെ
സേഹാദരെന എനി റിയാം.
സഹതാപേ ാെടയ ാെത
അേ ഹെ ുറി
ചി ി ാെനനി ുവ . ദയാലുവാണ്.
അേതസമയം അഭിമാനിയുമാണ്.
ഇേ ാൾ അേ യ ം
അപമാനിതനുമായി. എെ ഏ വും
വിഷമി ി ു ത് (േഡാളിെയ
സ്പർശി ു െത ാെണ ് അ
ഊഹി .) ര ുകാര ൾ േച നു
മനഃ പയാസമു ാ ു ു
എ ാേലാചി ുേ ാഴാണ്. ഒ ാമത്,
സ ം കു ികള െട മു ിൽ
തലകുനിേ ിവരു ു. ര ാമതായി,
ഈ േലാക ു മെ ിെന ാള ം
കൂടുതലായി നിെ സ്േനഹി ു ു.”
തട െ ടു ാൻ ശമി
േഡാളി ു വഴ ാെത അ തുടർ ു:
“നിെ ഇ തയധികം
വിഷമി ി തിലു ദുഃഖം, ഇ ,
അവെളനി ു മാ തരി എ ്
ആവർ ി െകാ ിരി ുകയാണ്.”
നാ ൂെ വാ ുകൾ
ശ ി േക ് അന തയിൽ
ക ന ിരു േഡാളി പറ ു: “എെ
ഭർ ാവിെ ിതി
പരിതാപകരമാെണ ് എനി റിയാം.
സ ം പവൃ ിദൂഷ മാണ് ഈ
ദൗർഭാഗ ിനു കാരണെമ
േബാധമുെ ിൽ കു വാളി ു
പ ാ ാപമു ാകും. എ ുവ ്,
ഞാനയാൾ ു
മാ െകാടു ു െത െന?
അയാള െട ഭാര യായിരി ാൻ ഇനിയും
എനി ു സാധി ുേമാ?
അയാേളാടു പഴയ സ്േനഹം
ഇേ ാഴും എെ മന ിലു തുെകാ ്
ഒ ി ് ഒരു ജീവിതം എനി ു
സാധി ുേമാ?” അവൾ
േത ി ര ു.
കര ിലിന് അല്പം
ശമനമു ായേ ാൾ സ ം മന ിെല
േവദനകൾ വീ ും അ മി
നിര ാൻ തുട ി:
 “അവൾ ു െചറു മാണ്.
കാണാനും സു രി, എെ െചറു വും
സൗ ര വുെമ ാം ഞാൻ തുല .
ആർ ുേവ ി? അയാൾ ും
അയാള െട മ ൾ ുംേവ ി. കാര ം
കഴി േ ാ, അയാൾെ െ േവ .
എ ുനിേ ാവ ഒരു
സത മാണയാൾ ു കൂ ്. നിന ു
മന ിലാേയാ?”
അവള െട ക കളിൽ വിേദ ഷം
ആളി ി: “ഇനിയും അയാൾ
പറയു തു ഞാൻ
വിശ സി ണംേപാലും! മതി മതി.
ഇേതാെട എ ാം അവസാനി . ഞാൻ
പാടുെപ തിെ കൂലി എനി ു കി ി!
നിന റിയാേമാ, കുറ മു ുവെര
ഞാൻ ഗിഷെയ
പഠി ി ുകയായിരു ു. അെതെ
സേ ാഷി ി ിരു ു. ഇനി വ .
ആർ ുേവ ി ഞാനി െന
കഷ്ടെ ടണം? കു ികെളെ ാ ്
എനിെ ാണു പേയാജനം? ഇേ ാൾ
അയാേളാെടനി ു സ്േനഹേമയി ,
േദഷ മാണ്. െകാ ുകളയാൻ
േതാ ും.”
“എെ േഡാളീ, നീയി െന
വിഷമി ാെത. നീ പറയു െതനി ു
മന ിലാകു ു ്. മേനാവിഷമമാണു
നിെ പല െത ി ാരണകൾ ും
കാരണം.”
 േഡാളി മറുപടി പറ ി . ഒരു
നിമിഷം ര ുേപരും മൗനം ഭജി .
“ഞാനിനിെയ ു െച ം? എ ത
ചി ി ി ം ഒരു േപാംവഴി കാണു ി .
അ ാ നീതെ എെ
സഹായി ണം.”
അ യ് ും പതിവിധിെയാ ും
േതാ ിയി . എ ിലും േഡാളിയുെട
ഓേരാ വാ ും ഓേരാ േനാ വും
അവള െട ഹൃദയെ സ്പർശി .
“േഡാളീ, ഞാെനാ ു പറയാം.”
അവൾ പറ ു തുട ി: “നിെ
ഭർ ാവിെ സേഹാദരിയാണു ഞാൻ.
എെ ആ ളയുെട സ ഭാവവും എ ാം
മറ ാനു കഴിവും െപെ ു
വികാര ിനടിമെ ടു ശീലവും
അതുേപാെല പ ാ പി ാനു
സ തയും എനി ു
േബാധ െ ി താണ്. താൻ
ഇ െനെയാെ െചയ്തേ ാ എ ു
വിശ സി ാൻ േപാലും എെ
ആ ളയ് ു കഴിയു ി .”
“അ െന പറയ .” േഡാളി
ഇടയ് ുകയറി പറ ു: “അയാൾ ്
എ ാം അറിയാം. അതിരി െ . എെ
കാര ം നി ൾ മറ ു ു. ഇെതാെ
സഹി ാൻ എനി ു
കഴിയുെമ ാേണാ?”
“ശരിയാണു േഡാളീ, ആ ളയുെട
കു സ തം േക െകാ ിരു േ ാൾ,
നിെ ദുഃഖം ഞാൻ മറ ു. എെ
ആ ളയുെട ദുഃഖം മാ തമാണു ഞാൻ
ക ത്. കുടുംബ ിെല അേലാസരം
ക ് എെ മന േവദനി .
എ ാലി ു നിേ ാടു
സംസാരി േ ാൾ എനി ു ായ
ദുഃഖം പറ റിയി ാൻ വ . എെ
െപാ ു േഡാളീ, നിെ വിഷമം ഞാൻ
പൂർണമായി മന ിലാ ു ു. എ ിലും
എനി റി ുകൂടാ ഒ ു ്.
എനി റി ുകൂടാ ത്… നിെ
മന ിൽ നിെ ഭർ ാവിേനാട്
അല്പെമ ിലും സ്േനഹം
അവേശഷി ി േ ാെയ ്
എനി റി ുകൂടാ. അതു നിന ു
മാ തേമ അറിയാവൂ. ഭർ ാവിനു
മാ െകാടു ാൻമാ തം സ്േനഹം
നിെ മന ിൽ അവേശഷി ി േ ാ
േഡാളീ? ഉെ ിൽ നീ
മാ െകാടു ണം.”
“ഇ .” േഡാളി പറ ു
തുട ിയേ ാൾ അ അവെള
തട ു. അവള െട ൈകയിൽ വീ ും
ചുംബി . “എനി ു നിെ ാൾ
േലാകപരിചയമു ്.” അ പറ ു:
“ ീവിെനേ ാലു പുരുഷ ാർ
േലാകെ എ െന കാണു ുെവ ്
എനി റിയാം. എെ ആ ള
നിെ ുറി ് അവേളാടു
സംസാരി ിരി ുെമ ാണു നീ
വിചാരി ു ത്. ഒരി ലും അ െന
സംഭവി ി . പുരുഷ ാർ
വിശ ാസവ ന കാണിെ ിരി ും;
പേ ,സ ം വീടിെനയും ഭാര െയയും
അവൻ പവി തമായി കരുതു ു.
അവെളേ ാലു െപ െള അവർ
ഉ െകാ ു െവറു ും. സ ം
കുടുംബ ിൽ തലയിടാൻ
അനുവദി ി . കുടുംബ ിനും
ഇ ൂ ർ ുമിടയിൽ നി ിതമായ
ഒരകലം ഇവർ സൂ ി ും. എനി ു
മന ിലായിെ ിലും അതാണു
സത ം.”
“പേ , അവെള ചുംബി ു തു
ക ു…?”
“നില് ് േഡാളീ, ഞാൻ പറയെ .
നിെ േ പമി ിരു ീവിെന
എനി റിയാം. നിെ കാണാെത
ദുഃഖി ിരി ു തു ഞാൻ ക ി ്.
എേ ാഴും നിെ പുകഴ് ി റയാേന
േനരമു . അതുേക ഞ ൾ
കളിയാ ും. അ ുമി ും നീ ീവിെ
കൺക ൈദവമാണ്. ഇേ ാഴെ
ഈ േ പമം െവറുെമാരു തമാശയായി
കണ ാ ിയാൽ മതി.”
“വീ ും ഇതാവർ ി ാേലാ?”
“ഒരി ലുമി ,” എ ് എെ
മന പറയു ു.
“നീയാെണ ിൽ ഈ
െത െപാറു ുേമാ?”
“എനി റി ുകൂടാ.” ഒരു മിനി
േനരം ആേലാചി ി സാഹചര ം
വിലയിരു ി
തീരുമാനെമടു തുേപാെല അവൾ
പറ ു: “ഉ ്, ഞാൻ െപാറു ും.
ഞാനയാൾ ു മാ െകാടു ും.
അ െനതെ യാണു േവ ത്.
എനി ു ദുഃഖമി ാെതയ . എ ിലും
ഞാൻ മാ െകാടു ും.
ഇ െനെയാരു സംഭവം
ഉ ായിേ യിെ മ ിലായിരി ും
എെ െപരുമാ ം.”
“അതു പിെ …” താൻ പലേ ാഴും
ആേലാചി റ ി തുേപാെല അവൾ
പറ ു: “മാ െകാടു ുെ ിൽ
അ െനതെ യാണുേവ ത്. ങാ,
വരൂ, നി ള െട മുറി കാണി തരാം.”
േഡാളി എഴുേ .
നട ു തിനിടയിൽ അ െയ
െക ി ണർ ി ് അവൾ പറ ു: “നീ
വ തിെലനി ു വലിയ
സേ ാഷമു ്. എനി ു ന സുഖം
േതാ ു ു. വളെര ന സുഖം
േതാ ു ു.”
 ഇരുപത്

അ ു പകൽ മുഴുവനും അ
വീ ിൽ, അതായത്,
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
വീ ിൽതെ യായിരു ു. അവൾ
വ തറി ു പഴയ പരിചയ ാർ
പലരും അവിെടെയ ിെയ ിലും
ആെരയും കാണാൻ കൂ ാ ിയി .
ഉ വെര േഡാളി ും
കു ികൾ ുെമാ ം െചലവഴി .
ഊണുകഴി ാൻ തീർ യായും
വീ ിെല ണെമ ു കാണി
സേഹാദരന് ഒരു
കുറി െകാടു യ . “േച ൻ
വരണം. ൈദവം കരുണയു വനാണ്.”
അവൾ എഴുതി.
ഒബ്േലാൻസ്കി ഊണുകഴി ാൻ
വീ ിെല ി. െപാതുവായ
കാര െള ുറി ാണവർ
സംസാരി ത്. ഭാര ,
അടു കാലെ ാ ും പതിവി ാ
മ ിൽ, സ്േനഹേ ാെട ഭർ ാവിെന
സംേബാധന െചയ്തു. അേ ാഴും
പരസ്പരമു െപരുമാ ിൽ
അകല് യുെട ല ണമു ായിരു ു.
എ ിലും േവർപിരിയണെമ ചി
ഇേ ാഴി . ഒ ുതീർ
സാധ മാെണ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
മന ിലാ ി.
ഊണുകഴി ഉടേന കി ി വ ു.
അവൾ ് അ െയ
അറിയാെമ ാെത അടു മി .
എ ാവരുെടയും ആരാധനാപാ തമായ
പീേ ഴ്സ് ബർഗിെല െകാ െയ
േനരിടാൻ കി ി ു ഭയമായിരു ു.
പേ ,അ തെ ഇഷ്ടെ തായി
അവൾ െപെ ു തിരി റി ു.
അവള െട സൗ ര വും െചറു വും
അ െയ സേ ാഷി ി .
നിമിഷേനരംെകാ ് കി ി അ യുെട
സ ാധീനവലയ ിലാെയ ു മാ തമ ,
കൗമാര പായ ാർ ത െള ാൾ
മുതിർ , വിവാഹിതരായ സ് തീകെള
പലേ ാഴും
സ്േനഹി ാറു തുേപാെല അവെള
സ്േനഹി ാനും തുട ി. ഒരു
െസാൈസ ിേലഡിെയേ ാെലേയാ
എ വയ കാരെ
അ െയേ ാെലേയാ ആയിരു ി
അ . അവള െട ക കളിൽ
ചിലേ ാൾ പത െ ിരു
ഗൗരവവും മുഖഭാവവുെമാഴി ാൽ ആ
ചലന ളിെല അനായാസതയും
മുഖെ പസ തയും
സ ാഭാവികമായ ചുറുചുറു ും
ഒരിരുപതുകാരിയുേടതായിരു ു.
അതാണ് കി ിെയ ആകർഷി തും.
തിക ആ ാർ തയു വള ം
ഒ ും മറ വയ് ാൻ
ആ ഗഹി ാ വള മാെണ ിലും
തനി ു ൈകെയ ാ
സ ീർണമായ കാവ ഭാവനയുെട
േലാക ിലാണവൾ
വിഹരി ു െത ും കി ി ു േതാ ി.
ഭ ണം കഴി ് േഡാളി സ ം
മുറിയിേല ു േപായേ ാൾ, അ
െപെ െ ണീ ്
സേഹാദരെ യടു ുെച ു.
ചുരു ക ി ാൻ തുട ിയ
അയാെള േനാ ി ഒരു
ക ിരിേയാെട കുരിശുവര ി
വാതിലിനുേനർ ുതിരി ു പറ ു:
“െപായ്േ ാള , ൈദവം സഹായി ും.”
അയാൾ ു കാര ം മന ിലായി.
ചുരു ദൂെരെയറി ി
വാതിലിനു ിേല ു േപായി.
ഒബ്േലാൻസ്കി േപായേ ാൾ
അവൾ േനരേ
കു ികൾെ ാ മിരു േസാഫയിൽ
തിരിെ ി. ത ള െട ‘മ ാ’യ് ്
ഈ അ ായിെയ വലിയ
ഇഷ്ടമാെണ ു ക തുെകാേ ാ
അവരുെട സൗ ര ിൽ
ആകൃഷ്ടരായതുെകാേ ാ കു ികൾ
അവരുെട പി ാെല കൂടി. സാധാരണ
പതിവു തുേപാെല ആദ ം മൂ
ര ുേപരും പി ീട് ഇളയ കു ികള ം
അ െയ ഇടവിടാെത പി ുടർ ു.
കഴിയു ിടേ ാളം അവെള
പ ിേ ർ ിരി ാനും സ്പർശി ാനും
ആ െമലി ൈകയിൽ പിടി
വിരലിെല േമാതിരം ഊരിെയടു ാനും
ഉ വയ് ാനും കുറ പ ം
അവള െട ഉടു ിെ തു ുപിടി
വലി ാനും അവർ മ രി .
“േനരേ എ െനയാണു
ന ളിരു ത് ?” േസാഫയിലിരു ി ്
അ േചാദി .
ഗിഷ, അ യുെട
ൈകകൾ ിടയിലൂെട തലകട ി
അവള െട ഉടു ിൽ ചാരി,
അഭിമാനേ ാെടയും
സേ ാഷേ ാെടയും ചിരി ാൻ
തുട ി.
“എ ാണു നൃേ ാ വം?” അ
കി ിേയാടു േചാദി .
“അടു യാഴ്ച. ന രസമു
പരിപാടിയാണ്.”
“രസമി ാ തുമുേ ാ?”
അ യുെട കുസൃതിേ ാദ ം.
“അ െനയും ചിലതു ്.
േബാ ബിേഷവിെ യും നികിതിെ യും
വീടുകളിേലതു രസമു താണ്. പേ ,
െമഷ്േകാവിേ തു
പരമേബാറായിരി ും. നി ളതു
ശ ി ി ിേ ?”
“ഇ കു ീ. എെ
സംബ ി ിടേ ാളം എ ാ
നൃ പരിപാടികള ം വിരസമാണ്.”
അ പറ ു. അതുവെര
അനാവരണം െച െ ടാ ഒരു
പേത കേലാകമാണ് അവള െട
മന ിലു െത ് കി ി മന ിലാ ി.
“ചിലതു മ വയുെടയ ത
വിരസമെ ുവരാം.”
“നൃ േവളയിൽ
നിരുേ ഷയാവു െത െന?”
“നൃ ം െച േ ാൾ ഞാൻ
ഉേ ഷവതിയാകണെമ ു
നിർബ മുേ ാ?”
ആ േചാദ ിെ ഉ രം
അ യ് റിയാെമ ു
േതാ ിെയ ിലും കി ി പറ ു:
“എെ ാൽ, നൃ േവദിയിെല
സൗ ര റാണി നി ൾ
തെ യായിരി ും.”
അ യ് ു നാണംവ ു. അവൾ
നാണേ ാെട പറ ു: “ഒ ാമതായി,
ഞാൻ സൗ ര റാണിയ . അഥവാ
ആെണ ിൽതെ , അതുെകാ ്
എനിെ ാണു പേയാജനം?”
“നി ൾ നൃ ിൽ
പെ ടു ുമേ ാ, അേ ?” കി ി
േചാദി .
“പെ ടുേ ിവരുെമ ാണു
േതാ ു ത്. ഇ ാ ഇെതടുേ ാ.”
െചറുവിരലിെല േമാതിര ിൽ
പിടി വലി താന യ് ് അത്
ഊരിെ ാടു ുെകാ ് അ
പറ ു.
“നി ൾ േപാകണം. നി ള െട
നൃ ം കാണാെനനി ാ ഗഹമു ്.”
“നിെ സേ ാഷി ി ുെമ ിൽ,
എനി ു നൃ ം െച ാെനാരു
കാരണമായി… ഗിഷാ, തലമുടിപിടി
വലി ാെത. എ ാംകൂടി െക
പിണ ിരി യാണ്.” അഴി ുവീണ
മുടിയിഴകൾ വിരലുകളിൽ ചു ി
കളി െകാ ിരു ഗിഷെയ അവൾ
വില ി.
“ഊതനിറ ിലു ഉടു ി
നൃ ം െചയ്താൽ മതി.”
“ഊതനിറെമ ിന് ?” അ
ചിരി െകാ ു േചാദി . “മതി, മതി,
കു ികേള, അതാ മിസ് ഹൾ
ചായകുടി ാൻ വിളി ു തു
േക ിേ ? ഓടിേ ാ ഓടിേ ാ!”
ഊണുമുറിയിേല ് അവെര ഓടി ി ്
അ പറ ു: “നൃ ിനു
േപാകണെമ ു നീ എെ
നിർബ ി ു തിെ കാരണം
എനി റിയാം. എ ാവരും
അവിെടയു ാകണെമ ു നീ
ആ ഗഹി ു ു. അതിൽനി ു
പേയാജനം സി ി ുെമ ു
പതീ ി ു ു.”
“അതു
നി ൾെ െനയറിയാം? പേ ,
നി ൾ പറ തു ശരിയാണ്.”
 “അേതാ? നിെ പായ ിെ
സവിേശഷതയാണ്. നീലനിറ ിലു
ഒരു മൂടൽമ ്… സ ിസ്
പർവതനിരകളിേലതുേപാെല ബാല ം
അവസാനി ു അനുഗൃഹീതമായ
ആ കാലഘ ിെല സകലതിെനയും
ആവരണം െച ു. സൗഭാഗ ിെ
പകാശമാനവും മേനാഹരവുമായ
ഇടു ിയ പാതയിേല ു
െത ഭയേ ാെടയാെണ ിലും നീ
കട ുെച ു. ഈ
അനുഭവമു ാകാ
ആെര ിലുമുേ ാ?”
“കി ി ഒ ും മി ാെത
ചിരി െകാ ിരു ു.
“എ െനയാണിവർ ആ ഘ ം
കട ത് ?” അ യുെട ഭർ ാവ്
കേരനിെ അനാകർഷകമായ
രൂപെ േയാർമി ് അവൾ
ആേലാചി .
“എനി ു ചിലെതാെ യറിയാം.”
അ തുടർ ു: “ ീവ് എേ ാടു
പറ ി ്. നിനെ െ
അഭിന ന ൾ.
െറയിൽേവേ ഷനിൽവ ഞാൻ
േ വാൺസ്കിെയ ക ു. അയാെള
എനി ിഷ്ടമായി.”
“ഓ, അേ ഹം
അവിെടയു ായിരുേ ാ?” കി ി
നാണേ ാെട േചാദി : “ ീവ്
എ ാണു പറ ത് ?”
 “എ ാം പറ ു. എനി തിൽ
സേ ാഷേമയു … ഇ െല
േ വാൺസ്കിയുെട
അ േയാെടാ മാണു ഞാൻ വ ത്.
യാ തയിലുടനീളം അവർ
അയാെള ുറി
സംസാരി െകാ ിരു ു. അവരുെട
പിയപു തനാണ്. അ മാർ ു
പ േഭദമുെ െ നി റിയാം.
എ ിലും—”
“അ എ ു പറ ു?”
“ഒരുപാടു പറ ു. അവരുെട
പിയെ
മകനാണേ ഹെമെ നി റിയാം.
ധീേരാദാ നായ ഒരു പുരുഷൻ. തെ
സെ ാം സേഹാദരനു നല്കാനാണ്
അേ ഹം ആ ഗഹി ു െത ് ആ
അ പറ ു. കു ി ാല ുതെ
അസാധാരണമായ കാര േശഷി
പകടമാ ിയിരു ു. മു ി ാവാൻ
തുട ിയ ഒരു സ് തീെയ
ര െ ടു ി. ഒരു വീരനായകെ
പരിേവഷമുെ ു ചുരു ം.”
േ ഷനിൽെവ ് 200 റൂബിൾ സംഭാവന
നല്കിയത് ഓർമി
ചിരി െകാ ാണ് അ പറ ത്.
പേ , ആ ഇരുനൂറു റൂബിളിെ
കാര ം അ സൂചി ി ി .
എ ുെകാേ ാ അതിെന ുറി
ചി ി ാൻ അവൾ ആ ഗഹി ി .
വ ിപരമായി തേ ാടു
ബ െ തും എ ാൽ, അ ത
ആശാസ മ ാ തുമായ ചിലത്
അതിലുെ ് അവൾ ുേതാ ി.
“ഞാനവെര െച ു കാണണെമ ്
അവർ പറ ി ്.” അ പറ ു:
“ആ വൃ െയ കാണാെനനി ു
സേ ാഷമാണ്. നാെള
ഞാനേ ാ േപാകും. ീവ്, േഡാളിെയ
കാണാൻ േപായി കുെറ
േനരമായേ ാ. ൈദവ ിനു സ്തുതി!”
ഏേതാ ഒരസംതൃപ്തി കാരണം
െപെ ു വിഷയം മാ ിയതാെണ ു
കി ി ുേതാ ി.
“ഞാനാണാദ ം!” “അ , ഞാനാണ് !”
ചായ കുടി ി ് അ ാഅ ായിയുെട
അടുേ ു പാെ ിയ കു ികൾ
ബഹളംകൂ ി.
“അ , എ ാവരും ഒ ി ാണു
വ ത്.” അ ചിരി െകാ ്
ഓടിേ ായി അവെര െക ി ിടി .
സേ ാഷേ ാെട അലറിവിളി ്
അവർ നില ുകിട ുരു ു.
 ഇരുപെ ാ ്

മു തിർ വർ ു ചായ കുടി

സമയമായേ ാൾ േഡാളി മുറി ു
ാനു

പുറ ുവ ു. ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ക ി . അയാൾ മെ ാരു വാതിലിലൂെട
ഭാര യുെട മുറിയിൽനി ു
പുറ ുേപായിരി ാം.
“മുകളിൽ തണു കൂടുതലാണ്.
താേഴ ുേപാരൂ. നമു ്
അടു ടു ു കഴിയാം.” േഡാളി
അ േയാടു പറ ു.
“എെ കാര േമാർ ു
വിഷമിേ .” പിണ ം തീർേ ാ
എ റിയാൻ േഡാളിയുെട മുഖ ു
സൂ ി േനാ ിെ ാ ാണ് അ
പറ ത്.
“താഴെ നിലയിലാവുേ ാ
ഉറ ം സുഖമാവി .” അവൾ
നാ ൂേനാടു പറ ു.
“എവിെടയായാലും ഞാൻ കൂർ ം
വലി റ ും.” അ .
“എ ാണു നി ള െട
ചർ ാവിഷയം?” അേ ാൾ അവിേട ു
കട ുവ ഒബ്േലാൻസ്കി ഭാര േയാടു
േചാദി . ഭാര ാഭർ ാ ാർ
ത ിൽ ഒ ുതീർ ിെല ിെയ ്
അയാള െട സ ര ിൽനി ് കി ിയും
അ യും ഊഹി .
“അ േയാടു
താഴെ നിലയിേല ു മാറാൻ
പറയുകയായിരു ു. കർ നുകൾ മാ തം
മാ ിയാൽ മതി. അതു ഞാൻ
െചയ്താേല ശരിയാകൂ.” േഡാളി
ഭർ ാവിേനാടു പറ ു.
“അവരുെട പിണ ം പൂർണമായി
മാറിേയാ എ ു ൈദവ ിേന
അറിയൂ.” േഡാളിയുെട നിർവികാരമായ
സ രം േക േ ാൾ അ ചി ി .
“സാരമി േഡാളീ. നീ
ബു ിമുേ . അെത ാം ഞാൻ
േനാ ിേ ാളാം.” ഭർ ാവ് പറ ു.
അവർ വീ ും ഒ ാെയ ്
അ യ് ു േതാ ി.
“നി ൾ
േനാ ു െത െനെയ ്
എനി റിയാം” എ ായിരു ു
േഡാളിയുെട മറുപടി:
“നി െളെ ാ ു കഴിയാ തു
മാത വിെന ഏല്പി ും. അയാൾ
എ ാം കുളമാ ും.” അവള െട
ചു ുകളിൽ പതിവുേപാെല,
പരിഹാസ ിേ തായ ഒരു
ചിരിവിടർ ു.
“െഹാ, സമാധാനമായി! പിണ ം
തീർ ും മാറി.” അതിനു
കാരണ ാരിയായതിനാൽ സ യം
അഭിന ി െകാ ് അ േഡാളിയുെട
അടു ുെച ് അവെള ചുംബി .
“അ െനെയാ ുമ . നിന ്
മാത വിേനാടും എേ ാടും
എ ാണി ത െവറു ് ?” ഒരു
െചറുചിരിേയാെട ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി . അ ു ൈവകുേ രം
മുഴുവനും േഡാളി ഭർ ാവിെന
കളിയാ ിെ ാ ിരു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കിയും സ ുഷ്ടനായി
കാണെ െ ിലും അയാള െട
മന ിെല കു േബാധം പൂർണമായും
വി മാറിയിരു ി
ഒൻപതരമണി ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ഊണുേമശയ് ു
ചു ം
സംഭാഷണ ിേലർെ ിരു വെര
അേലാസരെ ടു ിയ, തിക ം
സാധാരണമായ ഒരു സംഭവമു ായി.
ര ുകൂ ർ ും പരിചയമു
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ഒരു
വനിതെയ ുറി പറ േ ാൾ
അ െപെ െ ണീ .
“അവരുെട േഫാേ ാ എെ
ആൽബ ിലു ്. എെ
െസേരഷയുെട േഫാേ ായും ഞാൻ
കാണി തരാം.” അ യുെട അഭിമാനം
തുള ു ചിരിേയാെടയാണവൾ
പറ ത്. അവൾ
നൃ ിനുേപാകു ദിവസം
പ ുമണിേയാടടു ി മകെന
ക ിലിൽ കിട ി ഗുഡ്ൈന ്
പറ ി ാണു േപാകാറു ത്. ഇേ ാൾ
അവൻ
ത ിൽനി കെലയാെണ തിൽ
അവൾ ു വിഷമമു ്. മ വേരാടു
സംസാരി െകാ ിരു േ ാഴും
ചുരു മുടി ാരനായ
െസേരഷയായിരു ു അവള െട
മന ിൽ. അവസരം ലഭി ഉടെന
ആൽബെമടു ുെകാ ുവ ്
അവെ ചി തം േനാ ാനു
െകാതിേയാെട േകാണി ടിയിേല ു
പാ ു. ആ നിമിഷം വാതിലിൽ
മണിെയാ േക .
“ആരാണീേനര ് ?” േഡാളി
സംശയി .
“ആെരയും
വിളി െകാ ുേപാകാൻ വ ത .
അതിനു സമയമായി .” കി ി
പറ ു.
“ഓഫീസിൽനി ് എനി ു
കടലാ കൾ
െകാ ുവ തായിരി ും.”
ഒബ്േലാൻസ്കി.
ഒരു ഭൃത ൻ ഓടിവ ്,
പുറെ ാരാൾ
കാ ുനില് ുെ റിയി .
േകാണി ടിയിൽനി ു േനാ ിയ
അ , േ വാൺസ്കിെയ തിരി റി ു.
സേ ാഷവും ഭയവും ഇടകലർ ഒരു
വികാരം അവള െട മന ിെന മഥി .
 ഓവർേ ാ ധരി െകാ ു
മു ുനി അയാൾ കീശയിൽ
എേ ാ തിരയുകയായിരു ു.
അതിനിെട മുഖമുയർ ിയേ ാൾ
അ െയ ക ു. അവൾ തല അല്പം
കുനി വണ ിയി മുകളിേല ു
കയറിേ ായി. താെഴ, ഒബ്േലാൻസ്കി
ഉറെ അയാെള അകേ ു
ണി ു തും അയാൾ പതി ,
മൃദുവായ സ ര ിൽ ആ ണം
നിരസി ു തും അവൾ േക .
അ ആൽബവുമായി
മട ിവ േ ാൾ അയാൾ
ലംവി ിരു ു. േമാസ്േകാ
സ ർശി ു ഒരു വിശിഷ്ട വ ി ്
അടു ദിവസം ഒരു
വിരു ുനല്കു തിെന ുറി
സംസാരി ാനാണ് േ വാൺസ്കി
വ െത ും വീ ിേല ു ണി ി ്
അക ുകയറിയിെ ും
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “വ ാ
പകൃതംതെ !”
കി ിയുെട മുഖം ല െകാ ു
ചുവ ു. അയാളവിെട വരാനും
വീ ിനകേ ു
കയറാതിരി ാനുമു
കാരണെമെ ു തനി ു മാ തേമ
അറിയാവൂ എ ാണവൾ ധരി ത്.
‘അേ ഹം എെ വീ ിൽേപായി.
അവിെട എെ കാണാ തുെകാ ു
ഞാനവിെടയു ാകുെമ ൂഹി ്
ഇേ ാ േപാ ു,’ അവൾ ചി ി :
‘അ ഇവിെടയു തുെകാ ാണു
െപെ ു തിരി േപായത്. സമയം
ൈവകിെയ ു വിചാരി കാണും.’
എ ാവരും പരസ്പരം
മുഖേ ാടുമുഖം േനാ ിെയ ിലും
ഒ ും ഉരിയാടിയി . തുടർ ്,
അ യുെട ആൽബം േനാ ാൻ
തുട ി.
ഒരു വിരു ിെന ുറി
സംസാരി ാൻ ഒൻപതരമണി ്
ഒരാൾ സുഹൃ ിെ വീ ിൽ
വ തിലും അക ുകയറാെത ഉടേന
അവിെടനി ു േപായതിലും
പേത കതെയാ ുമി . എ ിലും
അെതാരു വിചി തസംഭവമായി
അവർ ുേതാ ി. അ യുെട
ദൃഷ്ടിയിൽ വിേശഷി ം അത്
അസാധാരണവും
അനുചിതവുമായിരു ു.
 ഇരുപ ിര ്

പൂ െ ടികൾെകാ ല രി ,
പകാശ ിൽ കുളി , ചുവ
യൂണിേഫാമണി പരിചാരകർ
നിര ുനി , വീതിേയറിയ
േകാണി ടികൾ കയറി കി ിയും
അ യും അവിെടയ ിയേ ാൾ
നൃ ം
തുട ിയിേ യു ായിരു ു .
േതനീ ൂ ിെല മുഴ ംേപാെല
ബാൾറൂമിൽ നി ്
ആൾെ രുമാ ിെ ഒ േകൾ ാം.
പടിെ ിെല െചടികൾ ിടയിൽ
ാപി ിരു ക ാടിയിൽ േനാ ി,
തലചീകിയതിെ യും
കു ായ ിെ യും ച ം
േനാ ു തിനിടയിൽ
നൃ വടുകൾ ു
പ ാ ലെമാരു ു വയലിെ
താളാ കമായ ശബ്ദംേക .
പായംെച ഒരു കുറിയ മനുഷ ൻ
ക ാടി ു മു ിൽനി ു നര
കൃതാെവാതു ിയി ്, രൂ മായ
സുഗ ം പര ിെ ാ ്, അവെര
ത ിമാ ി േകാണി ടി
കയറു തിനിടയിൽ അപരിചിതയായ
കി ിെയ ആദരേവാെട ഒരു നിമിഷം
േനാ ി, അവൾ ു
വഴിമാറിെ ാടു ു.
‘അനുസരണയു നായ് ു ികൾ’
എ ു വയ ൻ െഷർബാട്സ്കി
പരിഹസി വിളി ാറു
യുവാ ള െട കൂ ിൽെപ ,
താടിമീശയി ാ ഒരു െചറു ാരൻ,
ഇറ ം കുറ ഓവർേകാ ം
െവള ൈടയും വലി
േനേരയാ ിെ ാ ു കട ുവ ്,
തലകുനി വണ ിയി ്
ഓടിേ ാെയ ിലും ഉടേന മട ിവ ു
തേ ാെടാ ം നൃ ം െച ാൻ
കി ിെയ ണി . ഒ ാമെ
സഹനർ കനായി േ വാൺസ്കിെയ
തിരെ ടു ുേപായതുെകാ ു
ര ാമതായി അയാേളാെടാ ു
നൃ ം െച ാെമ ് കി ി സ തി .
വാതിൽ ൽ നി പ ാള
ഉേദ ാഗ ൻ കി ിയുെട
സൗ ര ിൽ ലയി ്,
മീശപിരി െകാ ു സേ ാഷേ ാെട
ഒതു ി നി ു.
കി ിയുെട ഗൗണും
ശിേരാേവഷ്ടനവും മ ്
ആടയാഭരണ ള ം അവെള
വളെരേയെറ ശല െ ടു ിെയ ിലും
അെതാ ും തെ
ബാധി ു തെ മ ിൽ
പി ുനിറ ിലു ഉടു ിനു മീെത
െവള േലസിെ
േമൽ ു ായമണി ു
ര ിലകേളാടുകൂടിയ ഒരു
േറാസാപുഷ്പം ശിര ിൽ ചൂടി ഈ
േവഷഭൂഷാദികെള ാം ജനി േ ാേഴ
തേ ാെടാ മു ായിരു വയാണ്,
എ ഭാവ ിലാണവൾ
നൃ ശാലയിൽ പേവശി ത്.
അക ു കയറു തിനു മു ്
അര യിെല ചുളിവുനിവർ ാൻ
അ ശമി േ ാൾ കി ി പി ാ ം
മാറി. തെ ശരീര ിലു െത ാം
സ ാഭാവികവും
സൗ ര വർധകവുമാെണ ും
കൃ തിമമായ ഒരു ം
ആവശ മിെ ുമാണ് അവള െട
ധാരണെയ ുേതാ ി.
കി ിെയ സംബ ി ിടേ ാളം,
ആ ാദകരമായ
ദിന ളിെലാ ായിരു ു അത്.
വസ് തം ശരീര ിെലാരിട ും
ഇറുകി ിടി ി . അര
ഊർ ുേപായി . ഉടു ിൽ കു ിവ
റിബണുകൾ ഇളകിവീണി .
പി ുനിറ ിലു ഷൂസിനു തീെര
ഭാരമി ാ തുേപാെല. മേനാഹരമായി
െക ിയുയർ ിവ മുടി രുള കൾ
ആ െകാ ശിര ിൽ സ ാഭാവികമായി
വളർ താെണ ു േതാ ി. നീ
ൈകയുറകളിെല ബ ണുകൾ
ൈകകള െട ഭംഗി നഷ്ടെ ടു ിയി .
േലാ േകാർ കറു
െവൽെവ ് റിബൺ അസാധാരണമായ
മൃദുലതേയാെട അവള െട കഴു ിൽ
പ ിേ ർ ു കിട ു. ന ഭംഗിയു
റിബൺ. വീ ിെല ക ാടിയിൽ
േനാ ിയേ ാൾ
അതിമേനാഹരമാണെത ു കി ി ു
േതാ ിയിരു ു. മ വെയ ുറി ്
എെ ിലും
സേ ഹമു ാകാെമ ിലും റിബൺ
ആകർഷകമാെണ തിൽ തർ മി .
ഒരി ൽ ൂടി ക ാടിയിൽ അതിെ
പതിരൂപം ക ് അവൾ ചിരി .
ന മായ ചുമലുകള ം ൈകകള ം
തണു മാർബിൾെകാ ു
നിർമി താെണ േതാ ൽ അവെള
വളെരയധികം സേ ാഷി ി . സ ം
സൗ ര െ ുറി േബാധം
അവള െട ക കൾ ു തിള േമ ി.
ചുവ ചു ുകളിൽ ഒരു പു ിരി
വിടർ ു. േനർ പ ടു കളണി ു
പ ാളികെള കാ ുനി
സ് തീസമൂഹെ
സമീപി ു തിനുമു ് (കി ി
ഒരി ലും ആ ആൾ ൂ ിെ
ഭാഗമായി ി ). നർ കരുെട
േനതാവും പരിപാടിയുെട
സംവിധായകനും സു രനും
വിവാഹിതനുമായ േജാർ ്
െകാർസുൻസ്കി അവെള ക ു.
കി ിയുെട അടു ുെച അയാൾ
സംവിധായകർ ുമാ തം
സ ായ മായ സ ാത േ ാെട,
അവള െട സ തം േപാലും
േചാദി ാെത, അവള െട ഇടു ിയ
അരെ ിൽ ൈകചു ി. തെ
ൈകയിെല വിശറി
ഏല്പി ാെനാരാെള അേന ഷി ് കി ി
നാലുപാടും േനാ ി. ഗൃഹനാഥൻ ഒരു
ചിരിേയാെട െച ് അേത വാ ി.
“കൃത സമയ ുതെ നി ൾ
വ തു ന ായി.” അവള െട
അരെ ിൽ ചു ി ിടി െകാ ്
അയാൾ പറ ു: “തീെര
ൈവകിെയ ു തു െത ാണ്.”
അവൾ തെ ഇടതുൈക
അയാള െട ചുമലിൽ വ .
പി ുനിറ ിലു
പാദര കളണി അവള െട
െകാ പാദ ൾ അനായാസം,
അതിേവഗം, സംഗീത ിെനാ ി ്,
പലകപാകിയ മിനുസമു നില ു
ചലി ാൻ തുട ി.
“നി േളാെടാ ു നൃ ം
െച െതാരു സുഖമാണ്.”
ആദ െ ഏതാനും ചുവടുകൾ
വയ് ു തിനിടയ് ് അയാൾ
പറ ു: “ന താളേബാധം!”
തനി ിഷ്ടെ എ ാ
നർ കിമാേരാടും അയാൾ
പറയാറു വാചകമാണത്.
 ആ പശംസേക
മ ഹസി െകാ ു നൃ ശാലയാെക
അവൾ കേ ാടി . നൃ േവദിയിെല
കാഴ്ചകൾ ക ് അ ര ു ഒരു
പുതുമുഖമ അവൾ. േവദികൾേതാറും
നൃ ംെചയ്തുമടു വള മ .
അഭിമാനവും ആ ാദവും ഒ ം
നിരീ ണപാടവവുമു ്.
അതിഥികളിെല വേരണ വിഭാഗം
ഹാളിെ ഇടതുമൂലയിലാണു
കൂടിനില് ു െത ് അവൾ ക ു.
െകാർസുൻസ്കിയുെട ഭാര യും
സു രിയുമായ ലിഡാ, കഴു ുതീെര
താഴ് ിെവ ിയ ഉടു ണി ്
ആതിേഥയയുെട അടു ുനില് ു ു.
എേ ാഴും വേരണ വർഗേ ാെടാ ം
പത െ ടാറു കിവിെ
കഷ ി ല മി ി ിള ു ു.
അടു ുെച ാൻ ൈധര െ ടാ
യുവാ ൾ അേ ാ േനാ ി
നില് ു ു. ീഫനും കറു
െവൽെവ ് ഉടു ി അ യുെട
സു രരൂപവും കി ിയുെട
ക ിൽെ . അതാ, അയാള ം
അവിെട നില് ു ു. െലവിെന
തിരസ്കരി തിനുേശഷം അവൾ
അയാെള ക ി ി . ദൂെരനി ുതെ
അവൾ അയാെള തിരി റി ു.
അയാള െട േനാ ം തെ
േമലാെണ തും അവള െട
ശ യിൽെപ .
 “ഒരു റൗ ുകൂടിയായാേലാ?” ഒരു
െചറിയ കിതേ ാെട െകാർസുൻസ്കി
േചാദി : “ ീണമുേ ാ?”
“ഇ തയും മതി. താ ്യൂ.”
“എേ ാ ാണു േപാേക ത് ?”
“അ ാ അർ േഡ വ്ന കെരനീന
ഇവിെടയുെ ു േതാ ു ു. എെ
അവരുെടയടുേ ു
െകാ ുേപാകൂ.”
“നി ൾ ിഷ്ടമു ിട ു
േപാകാം.”
െകാർസുൻസ്കി മുറിയുെട
ഇടതുഭാഗേ ു ചുവടുവ .
“മാ തരൂ, മാ തരൂ, മാനേസശ രീ
മാ തരൂ” എ ു മൂളിെ ാ ്
േലസിെ യും റിബണിെ യും
പ ടു കള െടയും പളയ ിലൂെട
അവെള മുേ ാ െകാ ുേപായി.
െപെ ു തെ പ ാളിെയ
െവ ി ിരി േ ാൾ അവള െട
ഉടു ിെ െതാ ൽ വിശറിേപാെല
വിടർ ് കിവിെ കാല്മു കെള
െപാതി ു. െകാർസുൻസ്കി
തലകുനി വണ ിയി സ ം
ഷർ ിെ മുൻഭാഗെ
ചുളിവുനിവർ ി, അ യുെട
അടുേ ് കി ിെയ
കൂ ിെ ാ ുേപാകാൻ ൈകനീ ി.
കി ിയുെട മുഖംതുടു ു. തല
കറ ു തുേപാെല േതാ ി. കിവിെ
കാല്മു കളിൽനി ് ഉടു ിെ
െതാ ൽ എടു ു മാ ിയി ് അ
എവിെടയാെണ ു േനാ ി.
ഊതനിറ ിലു ഉടു ാണ്
അ യ് ു േചരു െത ു കി ി ്
ഉറ വിശ ാസമു ായിരുെ ിലും
പഴയ ആനെ ാ ിൽ
െകാ ിെയടു തുേപാലു
ചുമലുകള ം മാറിടവും ഉരു
ഭുജ ള ം തീെര െചറിയ ൈകകള ം
പുറ ു കാണുമാറു
കഴു ിറ ിെവ ിയ കറു
െവൽെവ ിെ കു ായമാണ്
അവളണി ിരു ത്. െവനീഷ ൻ
േലസ് തു ി ിടി ി ് കു ായ ിെ
അരികുകൾ ു ഭംഗിവരു ിയിരു ു.
ഇടതൂർ കറു തലമുടിയിൽ ഒരു
െചറിയ പൂമാല ചൂടിയി ്.
അതുേപാെലാരു പൂമാല അരെ ിലും
ചു ിയിരി ു ു. തിക ം
അനാർഭാടമാണു ശിേരാല ാരം.
കഴു ിെ പിൻഭാഗ ും െന ിയിലും
അട മി ാെത കാണെ
കുറുനിരകൾ മാ തമാണ് ഒരപവാദം.
കഴു ിെ മേനാഹാരിതയ് ു
മാ കൂ ിെ ാ ് ഒരു മു ുമാല
അവളണി ിരു ു.
അ െയ നിത വും കാണാറു
കി ി അവെള സ്േനഹി ിരു ു.
ഊതനിറ ിലാണ് അവെള എേ ാഴും
സ ല്പി ിരു ത്. പേ , ഇേ ാൾ,
കറു ഉടു ണി ു ക േ ാൾ,
അവള െട പൂർണേതാതിലു
സൗ ര െ ാലിമ മുെ ാരി ലും
ക റി ി ിെ ് അവൾ ു
േതാ ി. തിക ം അ പതീ ിതമായ
ഒരു പുതിയ െവളി ിലാണ്
ഇേ ാഴവെള കാണു ത്.
ഊതനിറ ിലു ഉടു അവൾ ു
േയാജി െത ് ഇേ ാൾ മന ിലായി.
വസ് ത ളിൽനി ു േവറി താണ്
അവള െട വ ിത െമ ും
തിരി റി ു. കറു െവൽെവ ്
ഉടു േപാലും െവറുെമാരു പ ാ ലം
മാ തേമ ആകു ു ലളിതവും
അകൃ തിമവും ആകർഷകവും
അേതസമയം, സ ുഷ്ടവും
സജീവവുമായ ആ രൂപം
അസാധാരണമാെയാരു
സൗഷ്ഠവേ ാെട ഗൃഹനാഥേനാടു
സംസാരി െകാ ു നില് ുേ ാഴാണ്
കി ി അടു ുെച ത്.
“ഇ , എനി ിതു
മന ിലായിെ ിലും ഞാനായി
കുഴ െമാ ുമു ാ ുകയി .” ഏേതാ
േചാദ ിനു രമായി അവൾ
പറയു തുേക . ഉടെന,
ചിരി െകാ ു കി ിയുെട േനർ ു
തിരി ു. തെ ഉടു ിെനയും
സൗ ര െ യും അംഗീകരി ു
മ ിലു ആ േനാ ം കി ി
തിരി റി ു.
 “നൃ ം ചവി ിെ ാ ാണേ ാ
വരവ് !” അ പറ ു.
“എെ വിശ സ്തരായ
സഹായികളിെലാരാളാണിവർ.”
െകാർസുൻസ്കിയാണു മറുപടി
പറ ത്. “നൃ ിന് അഴകും
ഉ ാഹവും പകരാൻ ഇവർ
സഹായി ു ു.” എ ി ശിര
നമി ി േചാദി : “നമു ു ര ു
ചുവടുവ ാേലാ അ ാ
അർ േഡ വ്നാ?”
“അേ ാൾ, നി ൾ ു പരസ്പരം
അറിയാം, അേ ?” ആതിേഥയ
േചാദി .
“ആെരയാണു
ഞ ൾ റി ുകൂടാ ത് ?
എെ യും എെ ഭാര െയയും
അറിയാ വരാരുമി .”
െകാർസുൻസ്കി പറ ു: “അ ാ
അർ േഡ വ്നാ, ര ുചുവടുമാ തം.”
“കഴിയുെമ ിൽ ഞാൻ നൃ ം
െച ാറി .” അവൾ ണം നിരസി .
“പേ ,ഇ ്അ െന
ഒഴി ുമാറാൻ സാധ മ .”
ആ നിമിഷം േ വാൺസ്കി
അടു ുവ ു.
“ശരി, ഒഴി ുമാറാൻ
സാധ മെ ിൽ നമു ു നൃ ം
െച ാം.” േ വാൺസ്കി അഭിവാദ ം
െചയ്തതു ഗൗനി ാെത അ
െപെ ു െകാർസുൻസ്കിയുെട
ചുമലിൽ ൈകവ .
“എ ാണീ പിണ ിനു
കാരണം?” അ േ വാൺസ്കിെയ
അവഗണി തു ക കി ി
ആേലാചി . അയാൾ കി ിെയ
സമീപി . കുശല പശ്നം
നട ിെയ ിലും നൃ ം െച ാൻ
ണി ി . അ നൃ ം െച ത്
അ ുതേ ാെട േനാ ിനി കി ി,
േ വാൺസ്കിേയാെടാ ു നൃ ം
ചവി ാൻ ആ ഗഹി ിരു ു. അതു
മന ിലാ ിയ േ വാൺസ്കി
കു േബാധേ ാെട അവള െട
െമലി അരെ ിൽ ൈകചു ി ഒരു
ചുവടു മുേ ാ നീ ിയേ ാേഴ ും
സംഗീതം നില . ഏെറ നാൾ മു ്—
വർഷ ൾ ുമു ്—താൻ ഏെറ
സ്േനഹി ിരു പുരുഷെ മുഖം
തെ മുഖേ ാടു െതാ , െതാ ി
എ മ ിലിരു ി ം ഇേ ാഴവിെട
യാെതാരു പതികരണവും
കാണാ തിൽ അവൾ ു ായ
നാണേ ടിനതിരി .
“അടു തു വാൾ ്സ്, വാൾ ്സ്.”
മുറിയുെട മേ യ ുനി ു വിളി
പറ െകാർസുൻസ്കി അയാള െട
െതാ ടു ുനി ഒരു െപൺകു ിയുെട
ൈകയ് ു പിടി വാൾ ്സ്
നൃ ിനു തുട ം കുറി .
 ഇരുപ ിമൂ ്

േ വാ ൺസ്കിയും കി ിയുെമാ ി
പലതവണ നൃ ംെചയ്തു.
എ ി ് അവൾ അ യുെട
അടു ുെച ു. േനാർഡ് ൺ
പഭ ിേയാടു ര ുവാ ു
സംസാരി േ ാേഴ ും േ വാൺസ്കി
അടു ു െച ു ക ാ ഡിൽ എ
മെ ാരിനം നൃ ംെച ാൻ ണി .
നൃ ിനിടയ് ് അവർ
വിേശഷിെ ാ ും സംസാരി ി .
െകാർസുൻസ്കിെയയും ഭാര െയയും
‘നാല്പതു വയ ായ ശിശു ൾ’ എ ു
പറ ് േ വാൺസ്കി കളിയാ ി.
ഒരി ൽ മാ തമാണു
പേരാ മാെയ ിലും ആ സംഭാഷണം
കി ിെയ സ്പർശി ത്—െലവിൻ
അേ ാഴും
േമാസ്േകായിൽതെ യുേ ാെയ ്
അയാൾ േചാദി േ ാൾ െലവിൻ
തനി ു വളെര പിയെ വനാെണ ും
േ വാൺസ്കി കൂ ിേ ർ ു.
ക ാ ഡിലിനു പകരം മസൂർ
നൃ മായിരുെ ിൽ കൂടുതൽ
രസി ാമായിരു ു എ ് കി ി ു
േതാ ി. മു ു പലേ ാഴുെമ േപാെല
ഇ വണയും േ വാൺസ്കി
തേ ാെടാ ം മസൂർ നൃ ം
െച െമ ് അവൾ ു തീർ യാണ്.
വളെര രസകരമായ ഒരനുഭവമാണത്.
ീണി തളരു തുവെര അവർ
നൃ ം ചവി ി. അവസാനെ
റൗ ിെല ിയേ ാഴാണ് അ െയ
സ ി ത്. അ യുെട മുഖെ
ഹർേഷാ ാദവും ക കളിെല
തിള വും ആ ാദ ിെ
തിരയിള ംെകാ ് അധര ൾ
വിറയ് ു തും അവൾ തിരി റി ു.
“ആരായിരി ാം അതിനു
കാരണം?” അവൾ ത ാൻ
േചാദി : “എ ാവരുമാേണാ, അേതാ,
ഏെത ിലുെമാരു പേത ക
വ ിേയാ?” അതിനിെട
െകാർസുൻസ്കിയുെട
ആധികാരികമായ ശബ്ദം ഉറെ
മുഴ ിേ : “ഇനി അടു റൗ ്,
പുതിയ താള ിൽ.”
ആൾ ൂ ിെ ആരാധനയ
അവെള ലഹരിപിടി ി ത്; ഒരു
വ ിയിൽനി ു ലഭി ു
ആന നിർവൃതിയാണ്. ആ വ ി…
അത് അയാൾതെ യാേണാ?
അയാൾ അ േയാടു
സംസാരി േ ാെഴ ാം അവള െട
ക കൾ തിള ു ു ായിരു ു.
സേ ാഷാധിക ാലു ഒരു
മ ഹാസം അവള െട
േപലവാധര ളിൽ
ത ി ളി ിരു ു.
സേ ാഷ ിേ തായ ഈ
അടയാള െള അമർ ിവയ് ാൻ
അവൾ ശമി ിരുെ ിലും അവള െട
ശമം ഫലി ി . ‘പേ , അയാള െട
കാര േമാ?’ കി ി അയാള െട
േനർ ുേനാ ി. അവൾ
ഭയചകിതയായി. അ യുെട
മുഖ ിെ പതിബിംബമാണവിെട
ക ത്. െപാതുേവ ശാ വും
നിഷ്ക ഷവുമായ ആ
മുഖഭാവ ിെന ുപ ി? അ െയ
േനാ ുേ ാെഴ ാം അവള െട
കാല് ൽവീഴാൻ െവ ു തുേപാെല
അയാൾ മുഖം കുനി ു ു.
വിേധയത വും ഭയവുമാണ് ആ
േനാ ിൽ നിഴലി ു ത്.
മുെ ാരി ലും ക ി ി ാ താണ്
ആ ഭാവം.
ര ുേപരും ത ള െട
െപാതുവായ സുഹൃ ു െളയും
തീെര അ പധാനമായ മ
വിഷയ െളയുംകുറി ാണു
സംസാരി െത ിലും കി ിെയ
സംബ ി ിടേ ാളം അവർ പറ
ഓേരാ വാ ും
വിധിനിർണായകമാെണ ു േതാ ി.
ഇവാൻ ഇവാനി ിെ
ഫ ുഭാഷാപരി ാനം അേ യ ം
പരിഹാസ മാെണ ു പറയുേ ാഴും
മിസ് എല ്സ്കായയ് ു കുെറ ൂടി
നെ ാരു ഭർ ാവിെന
കി മായിരു ുെവ ്
അഭി പായെ ടുേ ാഴും അെത ാം
ത ൾ ും ബാധകമാെണ ് കി ിയും
കൂ രും ധരി . തെ ആ ാവിെന
മാ തമ , നൃ േവദിെയ ആകമാനം
ഒരു
മൂടൽമ ുെപാതിയുകയാെണ ു
കി ി ുേതാ ി. പരിശീലന ിെ
പിൻബലം െകാ ു മാ തമാണു
തുടർ ു നൃ ംെച ാനും
േചാദ ൾ ു മറുപടിപറയാനും
സംസാരി ാനും ചിരി ാൻേപാലും
അവൾ ു സാധി ത്. എ ിലും
മസൂർ നൃ ിനുേവ ി വലിയ
മുറിയിൽ ഇരി ിട ൾ ഒരു ാൻ
തുട ിയേ ാൾ ഒരു
നിമിഷേനരേ ു കി ിയുെട
മന ിൽ നിരാശ കുടിേയറി. നൃ ം
െച ാൻ ത ാറായിവ അ ുേപെര
അവൾ േനരേ തിരസ്കരി േ ാ.
ഇേ ാൾ ഒരു സഹനർ കെന
കി ാനിെ ു പറ ാൽ ആരും
വിശ സി ുകയി . ന സുഖമിെ ്
അ േയാടു പറ ി
വീ ിൽേപാകാെമ ു വിചാരിെ ിലും
അതിനു ൈധര മി ാെത മുറിയുെട
മൂലയ് ു ഒരു
ചാരുകേസരയിൽെച ു കിട ു.
േലാലമായ പാവാട ഒരു
േമഘശകലംകണേ അവള െട
െമലി ശരീരെ ആ ാദനം
െചയ്തു. ബാലികയുേടതുേപാലു
ഒരു കണൈ പി ുനിറ ിലു
ഉടു ിെ െഞാറികൾ ിടയിൽ
ഉദാസീനമായി ിതി െചയ്തു. മേ
ൈകയിെല വിശറിെകാ ു വിളറിയ
മുഖം വീശാൻ തുട ി. ഒരു
പുൽനാ ിലിരു ു മാരിവിൽ
വർണ ള ചിറകുകൾ വിടർ ി
ഏതു നിമിഷവും പറ ാൻ െവ ു
ഒരു ചി തശലഭെ േ ാെലയായിരു ു
അവെള ിലും ഭയാനകമായ ഒരു
നിരാശ അവള െട ഹൃദയെ
െഞരി .
“ഒരുപേ , എനി ു
െത ിേ ായതാവാം. അ െനെയാ ും
സംഭവി ാനിടയി , കുറ മു ു ക
ദൃശ ം അവൾ വീ ും സ ല്പി ാൻ
ശമി .
“കി ീ, നിനെ ുപ ി?
എനിെ ാ ും മന ിലാകു ി .”
ശബ്ദമു ാ ാെത അടു ുവ
േനാർഡ് ൺ പഭ ി േചാദി .
കി ിയുെട കീഴ് ുവിറ .
അവൾ െപെ െ ണീ .
“കി ീ, നീ മസൂർ നൃ ം
െച ിേ ?”
“ഇ , ഇ .” കര ിലിെ
സ്പർശമു ശബ്ദ ിൽ അവൾ
പറ ു.
“ഞാൻ േകൾെ യാണയാൾ
അവെള മസൂർ നൃ ിനു
ണി ത്. ‘നി ൾ െഷർബാട്സ്കി
രാജകുമാരിേയാെടാ ു നൃ ം
െച ാ െത ് ?’ എ ് അവൾ
േചാദി ുകയും െചയ്തു.”
അയാെള ും അവെള ും പറ ാൽ
ആെരയാണുേ ശി ു െത ്
അവൾ ു മന ിലാകുെമ ു
പഭ ി റിയാം.
“ഓ, ആരായാലും
എനിെ ാ ുമി ” എ ായിരു ു
കി ിയുെട മറുപടി. അവൾ
സ്േനഹി ിരു ഒരാെള തിരസ്കരി ി ്
അധികനാളായി ി . മെ ാരാെള
അവൾ വിശ സി എ തായിരു ു
അതിനു കാരണം. ഈ സാഹചര ൾ
അവൾ ു മാ തേമ അറിയൂ.
െകാർസുൻസ്കിയുെമാ ു
മസൂർ നൃ ം െച ാെമേ ിരു
േനാർഡ് ൺ പഭ ി തനി ു പകരം
കി ിെയ കൂ ിെ ാ ാൻ അയാേളാടു
പറ ു.
ആദ റൗ ു നൃ ിനു കി ി
സ തി . ഭാഗ വശാൽ ഒ ും
സംസാരിേ ിവ ി .
എെ ാൽ, ഉ രവുകള ം
നിർേദശ ള ം നല്കുകെയ തെ
കർ വ ിൽ വ ാപൃതനായി
ഓടിനട ുകയായിരു ു
െകാർസുൻസ്കി. േ വാൺസ്കിയും
അ യും അവള െട ഏതാ ്
എതിർവശ ാണിരു ത്. അവെര
അകെലനി ും നൃ ം െച ാൻ
സ ി േ ാൾ അടു ുനി ും അവൾ
ക ു. കൂടുതൽ കാണുേ ാറും
ദുര ം സംഭവി കഴിെ ് അവൾ
മന ിലാ ി. തിരേ റിയ
നൃ ശാലയിൽ ത ൾ ര ുേപരും
മാ തമാണു െത മ ിലാണവരുെട
െപരുമാ ം. െപാതുേവ ദൃഢചി നായി
കാണെ ടാറു േ വാൺസ്കിയുെട
മുഖെ ഇേ ാഴെ പരി ഭാ ി
അവെള അ ുതെ ടു ി.
ബു ിമാനായ ഒരു നായയ് ു
കു േബാധമു ായാെല െനേയാ
അ െനയാണ് അവള െട അവ .
അ ചിരി . ആ ചിരി
അയാളിേല ു പകർ ു. അവൾ
ചി ാമ യായി. അയാൾ ഗൗരവഭാവം
പൂ ു. ഏേതാ
പകൃത ാതീതശ ിയുെട
േ പരണയാെല േപാെല കി ിയുെട
േനാ ം അ യുെട മുഖ ുപതി ു.
ലളിതമായ കറു ഉടു ിൽ അവള െട
രൂപം അത ാകർഷകമായിരു ു.
വളയണി ൈകകള ം വടിെവാ
കഴു ിെല മു ുമാലയും െക ഴി ു
കിട ചുരു മുടിയും െകാ
പാദ ള െടയും ൈകകള െടയും
മേനാഹരമായ ചലന ള ം സു രവും
ഊർ സ ലവുമായ മുഖവും എ ാം
ഹൃദയഹാരിയാണ്. ഭയാനകവും
കൂരവുമാണ് ആ സൗ ര ം.
കി ി ് അവേളാടു കുടുതൽ
ആരാധന േതാ ി. ത ൂലം അവൾ
കുടുതൽ ദുഃഖി ുകയും െചയ്തു.
താ ാനാവാെ ാരു വ ഥയുെട ഭാരം
അവള െട മുഖ ു കാണാമായിരു ു.
നൃ ിനിടയ് ് േ വാൺസ്കി
അവള െട പുറ ുെച ിടി
ഒ േനാ ിൽ അയാൾ അവെള
തിരി റി ി . അവൾ അ തേമൽ
മാറിേ ായിരു ു.
“ന രസമു താണി െ
പരിപാടി.” എെ ിലും പറയാൻ
േവ ിെയേ ാണം അയാൾ പറ ു.
“ശരിയാണ്.” അവൾ അതിേനാടു
േയാജി .
മസൂർ യുെട മധ ിൽ,
െകാർസുൻസ്കി ക ുപിടി
സ ീർണമാെയാരു
ചുവടുവയ്പിനിടയ് ്, അ മുറിയുെട
മധ ിൽ െച ് ര ു
പുരുഷ ാെരയും ര ു സ് തീകെളയും
തേ ാെടാ ം േചരാൻ ണി .
അതിെലാ ് കി ിയായിരു ു. കി ി
ഭീതിേയാെട അവെള തുറി േനാ ി.
അ ക കൾ പാതിയട ്, കി ിെയ
േനാ ി ിരി ് അവള െട ൈക
പിടി മർ ി. പേ , കി ിയുെട
മുഖ ് അ ുതവും
നിരാശയുമാെണ ു മന ിലായേ ാൾ
അ പുറംതിരി ു മേ സ് തീേയാടു
സ്േനഹപൂർവം സംസാരി ാൻ
തുട ി.
“അേത, വിചി തവും
ൈപശാചികവുമാെയാരു
വശീകരണശ ി അവൾ ു ്.” കി ി
വിചാരി .
ആതിേഥയൻ നിർബ ിെ ിലും
അ അ ാഴ ിനു
നില് ു ിെ ു പറ ു.
“വരൂ, അ ാ അർ േഡ വ്ന.”
അവള െട ൈകപിടി സ ം
ക ിൽവ ് െമെ മുേ ാ
നീ ു തിനിടയിൽ െകാർസുൻസ്കി
പറ ു: “ഒരു പുതിയ നൃ രൂപം
നമുെ ാ ു പരീ ി ാം.”
“ഇ . കഴി ശീതകാലം
മുഴുവനും നൃ ം െചയ്തതിെന ാൾ
കൂടുതൽ ഇേ ദിവസം െചയ്തു. ഇനി
വ .” അടു ുനി േ വാൺസ്കിെയ
േനാ ി ചിരി െകാ ് അ
പറ ു. “യാ തയ് ു മു ്
അല്പെമാ ു വി ശമി ണം.”
“അേ ാൾ, നാെള െ
േപാവുകയാണേ ?” േ വാൺസ്കി
േചാദി .
“എ ാണുേ ശി ു ത് ”
അ െന േചാദി ാൻ
ൈധര െ തിലു
അ ുതേ ാെടയാണവൾ പറ ത്.
എ ിലും അവള െട ക കളിെല
തിള വും പു ിരിയുെട പകാശവും
അയാെള ഹഠാദാകർഷി .
അ ാഴ ിനു നില് ാെത അ
േപായി.
 ഇരുപ ി നാല്

’അേത, അറ ം െവറു മുളവാ ു

ഏേതാ ചിലത്
എ ിലു ായിരി ണം.’
െഷർബാട്സ്കി ഭവന ിൽനി ു
സേഹാദരെ താമസ ലേ ു
നട ുേ ാൾ െലവിൻ വിചാരി :
‘മ വരുമായി ഒ ുേപാകാൻ
എനി ു കഴിയു ി .
അഹ ാരംെകാ ാെണ ് അവർ
പറയു ു. ഇ , എനി ു െത ം
അഹ ാരമി . ഉ ായിരുെ ിൽ
ഞാനീ നിലയിലാകുമായിരു ി .’
അ ു ൈവകുേ രെ തെ
അവ െയ അയാൾ
േ വാൺസ്കിയുേടതുമായി താരതമ ം
െചയ്തു: ‘സ ുഷ്ടനും ദയാലുവും
ബു ിമാനും ശാ ശീലനുമായ
അയാൾ ു തേ തുേപാലു
ദുരിതാനുഭവ ൾ ഒരി ലും
ഉ ാവുകയി . അേത, അവൾ
അയാെള െ യാണു
സ ീകരിേ ത്.’ അതിൽ
പരാതിപറയാൻ എനി വകാശമി .
െത ് എെ ഭാഗ ാണ്. എെ
അവൾ ജീവിതപ ാളിയാ ുെമ ു
കരുതാൻ
എനിെ ധികാരമാണു ത് ?
ഞാനാരാണ്, അെ ിൽ, എ ാണ് ?
ആർ ും േവ ാ , ആർ ും
പേയാജനമി ാ ഒരു മനുഷ ൻ.’
അേ ാഴയാൾ തെ സേഹാദരൻ
നിെ ാളാസിെന ഓർമി . ആ ഓർമ
അയാെള സേ ാഷി ി . ‘ഈ
ഭൂമിയിലു സകലതും തി
നിറ തും ഭയാനകവുമാെണ
നിെ ാളാസിെ അഭി പായം
ശരിയേ ? അയാെള ുറി
ഞ ള െട വിലയിരു ൽ
നീതിപൂർവമാേണാ? കുടി പൂസായി
കീറി റി േകാ ധരി നട
നിെ ാളാസിെന ക
െ പാേ ാഫിയുെട അഭി പായ ിൽ
അയാെളാരു വൃ ിെക വനാണ്.
പേ , മെ ാരു േകാണിലൂെടയാണു
ഞാെനെ സേഹാദരെന കാണു ത്.
എനി ് ആ മനുഷ െ ആ ാവിെന
അറിയാം. ഞ ൾ ത ിൽ
സാദൃശ മുെ ും അറിയാം. എ ി ം
അയാെള േപായി കാണു തിനു പകരം
ഞാൻ പുറ ുനി ് ഊണുകഴി ി ്
ഇേ ാ േപാ ു.’
െലവിൻ ഒരു വിള ുതൂണിനടു ു
െച ു തെ ഡയറി തുറ ു
സേഹാദരെ േമൽവിലാസം
േനാ ിയി ് ഒരു െ ഡ്ജ്
വാടകയ്െ ടു ു. െത ുവ ിയിെല
ദീർഘമായ യാ തയ് ിടയിൽ,
നിെ ാളാസിെ ജീവിതെ ുറി
തനി റിയാവു കാര െള ാം
ഓർമി . യൂണിേവഴ്സി ിയിൽ
പഠി ുേ ാഴും അതുകഴി ്
ഒരുവർഷേ ാളവും തെ
സേഹാദരൻ സഹപാഠികള െട
പരിഹാസം വകവയ് ാെത
സ ാസതുല മായ ജീവിതം നയി തും
മതചട ുകളനുഷ്ഠി
പാർ നയിലും ഉപവാസ ിലും
മുഴുകി ജീവിതസുഖ ൾ, പേത കി
സ് തീസാമീപ ം െവടി ു ജീവി തും
പീ ീടു െപെ ു
നിയ ണ െള ാമുേപ ി
വൃ ിെക കൂ െക ിലകെ ്
അസാ ാർഗികമാെയാരു
ജീവിതചര യ് ു തുട ം കുറി തും
ഓർ ു. ഒരി ൽ ആ സേഹാദരൻ
നാ ിൻപുറ ുനിെ ാരു കു ിെയ
കൂ ിെ ാ ുവ ു പഠി ി . ഒരു
ദിവസം േദഷ െ ് അവെന കൂരമായി
മർദി തിെ േപരിൽ
കിമിനൽേകസു ായി. ഒരു തവണ
ചൂതുകളിയിൽ േതാ ്, കടം പറ ്,
വ ന ു ിനു േകാടതികയറി
(അ ു മെ ാരു സേഹാദരൻ
െസർജിയസ് ആണു പണം െകാടു ു
സഹായി ത് ). മെ ാരി ൽ
സമാധാനലംഘന ിന് ഒരു രാ തി
േപാലീസ് േലാ ിൽ കഴിേയ ിവ ു.
അ യുെട സ ിൽ തെ വിഹിതം
നല്കിയിെ ാേരാപി ്, സേഹാദരൻ
െസർജിയസ് ഇവാനി ിെനതിെര
േകസുെകാടു ു. അവസാനമായി,
പടി ാറൻ പവിശ കളിെലാ ിൽ ഒരു
സർ ാർേജാലി കി ിയേ ാൾ ഒരു
ജന പതിനിധിെയ മർദി കു ിന്
അറ െച െ … എ ാം തീെര
േ മായ സംഭവ ൾതെ യാണ്.
പേ , നിെ ാളാസിെന
പരിചയമി ാ , അയാള െട കഥ
പൂർണമായും അറി ുകൂടാ ,
ഒരാൾ ു േതാ ാവു തുേപാെല
അത േ മാണവെയ ്
നിെ ാളാസിന് അഭി പായമി .
നിെ ാളാസ് െനായ ും
പാർ നയും പ ിയിൽേപാ ുമായി
കഴി ിരു കാല ുസ ം
ദു ീല ൾ നിയ ി ാൻ മത ിെ
സഹായം േതടിയിരു േ ാൾ ആരും
അയാേളാടു സഹാനുഭൂതി
കാ ിയിെ ു മാ തമ , താനുൾെ െട
എ ാവരും അയാെള
പരിഹസി ുകയാണു െചയ്തെത ും
െലവിൻ ഓർമി . േനാഹ*െയ ും
പൂ സ ാസിെയ ും
വിളി കളിയാ ി. പി ീട്
അനിയ ിതമായ ജീവിതം നയി ാൻ
തുട ിയേ ാഴാകെ , എ ാവരും
അറേ ാെടയും ഭയെ ം
അക ുമാറുകയും െചയ്തു.
ദുർനട കാരനാണ്
നിെ ാളാെസ ിലും ആ ാവിെ
അടി ിൽ അയാള ം അയാെള
െവറു ു വരും ത ിൽ കാര മായ
വ ത ാസെമാ ുമിെ ാണ് െലവിനു
േതാ ിയി ത്. ജ നായു
മുൻേകാപ ിനും വികലമായ
മാനസികാവ യ് ും അയാെള കു ം
പറ ി കാര മി . െത
െച രുെത ാ ഗഹി ു
വ ിയാണേ ഹം. ‘േജ ഷ്ഠേനാടു
ഞാെന ാം തുറ ു പറയും.
അേ ഹെ െ ാ ു
മന തുറ ി ും.
േജ ഷ്ഠേനാെടനി ു
സ്േനഹമുെ ും
അതുെകാ ുതെ അേ ഹെ
മന ിലാ ാെനനി ു
സാധി ുെമ ും ഞാൻ
േബാധ െ ടു ും.” നിെ ാളാസ്
താമസി ിരു േഹാ ലിെ
േമൽവിലാസം േനാ ി
അേ ാ േപാകു വഴി െലവിൻ
മന ിൽ കരുതി.
‘മുകളിലെ നില. റൂം ന ർ 12,
13’ െലവിെ േചാദ ിനു
മറുപടിയായി േഹാ ൽ േജാലി ാരൻ
പറ ു.
“അേ ഹം മുറിയിലുേ ാ?”
 “ഉെ ു േതാ ു ു.”
12–ാം ന ർ മുറിയുെട വാതിൽ
തുറ ുകിട ു. അക ുനി ു വില
കുറ പുകയിലയുെട ഗ ം.
ഒരപരിചിതെ ശബ്ദം െലവിൻ േക .
ഒരു ചുമ േക േ ാൾ േജ ഷ്ഠൻ
മുറിയിലുെ ു മന ിലായി.
െലവിൻ വാതിൽകട ു
െച േ ാൾ അപരിചിതൻ
പറയു തുേക : “എ തമാ തം
ബു ിപൂർവമായും യു ിസഹമായും
നട ാൻ കഴിയു ു എ തിെന
ആ ശയി ാണ് അതിെ വിജയം.”
േകാൺ ൈ ൻ െലവിൻ
മുറി കേ െ ി േനാ ി. ഒരു
സ് കീനിന റ ിരി ു
െചറു ാരനാണു േനരേ
സംസാരി ത്. ധാരാളം തലമുടിയു ,
െതാഴിലാളിയുെട കു ായം ധരി
മനുഷ ൻ, േകാളറും കഫുമി ാ **
ക ിളിയുടു ി , മുഖ ു
വസൂരി ഴ ു ഒരു യുവതി
േസാഫയിലിരി ്. സേഹാദരെന
അവിെട ക ി . ഇതുേപാലു വരുെട
കൂ ിലാണ് നിെ ാളാസ്
താമസി ു െതേ ാർ േ ാൾ
െലവിനു ദുഃഖംേതാ ി. െലവിെന
ആരും ശ ി ി . െതാഴിലാളിയുെട
േവഷം ധരി യാൾ ഏേതാ
വ വസായസംരംഭെ ുറി ാണു
സംസാരി ത്.
 “ഓ, ഈ പണ ാെര ാം േപായി
തുലയെ .” ഒ ു ചുമ ി ് അയാള െട
സേഹാദരൻ പറ ു: “മാഷാ,
അ ാഴ ിെനെ ിലും േവണം.
വീ ു മി മുെ ിൽ െകാ ുവരൂ.
ഇെ ിൽ വാ ണം.”
ആ സ് തീ എഴുേ ് സ് കീനിനു
പുറ ുവ ു. െലവിെന ക േ ാൾ
അവർ വിളി പറ ു, “നിെ ാളാസ്
ഡിമി ടി ്, ഇവിെടെയാരാൾവ ു
നില് ു ു.”
“തനി ാെരയാണു കാേണ ത് ?”
നിെ ാളാസ് േകാപേ ാെട േചാദി .
“ഇതു ഞാനാണ്.” വിള ിെ
െവളി ിേല ു നീ ിനി ് െലവിൻ
പറ ു.
“ഞാെന ുവ ാൽ?” നിെ ാളാസ്
കൂടുതൽ കു നായി,
നിെ ാളാസ്
എഴുേ ല് ു തിെ യും
മാർഗതട മു ാ ിയ എ ിെനേയാ
ത ിനീ ു തിെ യും ശബ്ദംേക .
സ ം സേഹാദരെ
പരിചിതെമ ിലും അന മായ,
േരാഗാതുരെമ ിലും വലി േമറിയ,
െമലി ശരീരം, തിള ു
ക കളിെല ഭയ േനാ വുമായി
വാതിൽ ൽ പത െ .
മൂ ുവർഷംമു ു ക തിേന ാൾ
െമലി ി ്. ഇറ ം കുറ
േകാ ് ധരി ിരി ു ു. ൈകകളിെല
വലിയ എ കൾ മുഴ കാണാം.
തലമുടി െകാഴി ു തുട ിെയ ിലും
െകാ ൻമീശയ് ു മാ മി .
എ െ യുംേപാെല പാവ ാെ
േനാ േ ാെട ആഗതെന വീ ി ി ്,
സേഹാദരെന തിരി റി തിൽ
സേ ാഷി ്, അയാൾ െപെ ു
പറ ു: “ഓ, േകാ േയാ?”

അടു നിമിഷം അയാൾ

കഴു ുെവ ി . കൂരവും
വില ണവുമായ ഒരു ഭാവം മുഖ ു
െതളി ു.
“എനി ു നി െള
അറി ുകൂെട ും
അറിയാനാ ഗഹമിെ ും നിന ും
െസർജിയസ് ഇവാനി ിനും
ഞാെനഴുതിയിരു േ ാ. എ ാണിത് ?
നിനെ ുേവണം?”
ഇ െനെയാരു
നിെ ാളാസിെനയ െലവിൻ
പതീ ി ത്. ആേരാടും ഇണ ാ
പഴയ സ ഭാവ ിനു മാ ം
വ ി ാകുെമ ു കരുതി.
എ ാലിേ ാൾ, ആ ഭാവവും
അംഗവിേ പവും ക േ ാൾ,
അെത ാം വീ ും ഓർമയിൽ
െതളി ു.
“എനി ു പേത കിെ ാ ും
ആവശ മി . േച െന ഒ ു കാണാൻ
മാ തമാണു വ ത്.” െലവിൻ
സൗമ മായി പറ ു.
സേഹാദരെ സൗമ ഭാവം
നിെ ാളാസിെന ശാ നാ ി.
അയാള െട അധര ൾ വിറ .
“ഓേഹാ, അേ തയുേ ാ?”
അയാൾ പറ ു: “ശരി, അക ുവാ,
ഇവിെടയിരി ്. അ ാഴം
കഴി ുേ ാ? മാഷാ, മൂ ുേപർ ്
അ ാഴം വിള ണം. ങാ, നി ്
ഇതാെര ു നിന റിയാേമാ?”
െതാഴിലാളിയുെട കു ായം ധരി യാെള
ചൂ ിയാണു േചാദി ത്. “ഇതു മി ർ
കി ്സ്കി. ഞാൻ കീവിൽ*
താമസി ിരു േ ാൾ മുതൽ ഞ ൾ
സുഹൃ ു ളായിരു ു. ന
കഴിവു മനുഷ ൻ. പിെ ഇയാെളാരു
െത ാടിയ ാ തുെകാ ു
േപാലീസിെ േനാ ിയാണ്.”
അയാൾ ഓേരാരു െരയും
മാറിമാറി േനാ ി. വാതിൽ ൽനി
സ് തീ പുറേ ിറ ാൻ
തുട ു തുക ു വിളി പറ ു:
“നി ്, േപാകാൻ വരെ .” വീ ും
ഒരി ൽ ൂടി ചു ം കേ ാടി ി ്
അയാൾ കി ്സ്കിെയ ുറി
വിവരണം തുടർ ു. പാവെ
വിദ ാർ ികെള സഹായി ാനും
സൺേഡസ്കൂള കൾ ും േവ ി ഒരു
െസാൈസ ിയു ാ ിയതിെ
േപരിൽ യൂണിേവഴ്സി ിയിൽനി ു
പുറ ാ ി പി ീട് ഒരു ൈ പമറി
സ്കൂളിൽ അധ ാപകനായിരുെ ും
അവിെടനി ും പുറ െ െവ ും
ക േ സുകൾ ചുമ ി
വിചാരണെച െ െ ും പറ ു.
“നി ൾ കീവ്
യൂണിേവഴ്സി ിയിലു ായിരുേ ാ?”
തുടർ ു ായ അസുഖകരമായ
നി ബ്ദതയ് ് അറുതി
വരു ാനുേ ശി ്, െലവിൻ
കി ്സ്കിേയാടു േചാദി .
“ഉ ്, കീവിലു ായിരു ു.”
േദഷ േ ാെടയായിരു ു
കി ്സ്കിയുെട മറുപടി.
“പിെ , ഈ സ് തീ, ഇവെളെ
ജീവിതസഖിയാണ്.” അവെള ചൂ ി
നിെ ാളാസ് പറ ു: “േമരി
നിെ ാലാവ്ന. ഒരു വീ ിൽനി ു
ഞാൻ വിളി ിറ ിെ ാ ു
േപാ താണ്.” അയാൾ വീ ും
കഴു ുെവ ി : “എ ിലും ഞാനിവെള
സ്േനഹി ുകയും ബഹുമാനി ുകയും
െച ു.” എ ി ശബ്ദമുയർ ി
പറ ു: “എെ
അറിയണെമ ാ ഗഹി ു വർ
ഇവെള സ്േനഹി ുകയും
ബഹുമാനി ുകയും േവണം.
ഇവെളനി ു ഭാര െയേ ാെലയാണ്.
അതുേപാെലതെ . അതുെകാ ്
ഇവേളാെട െനയാണു
െപരുമാേറ െത ് ഇേ ാൾ
മന ിലായേ ാ. അതു
കുറ ിലാെണ ു േതാ ുെ ിൽ,
ഇതാ പുറേ ു വാതിൽ
തുറ ുകിട ്.”
വീ ും അയാൾ േചാദ രൂപ ിൽ
ചു പാടും േനാ ി.
“എനിെ ു കുറ ിൽ?
എനിെ ാ ും മന ിലാകു ി .”
“ശരി മാഷാ, മൂ ുേപർ ്
അ ാഴ ിനു പറയൂ. േവാഡ്കയും
വീ ും േവണം… നി ്, അെ ിൽ
േവ … െപായ്േ ാ.”

* േടാൾേ ായിയുെട മൂ സേഹാദരൻ ദിമി തി

(1827–’56), യൂണിേവഴ്സി ിയിൽ ഒരു
സാത ികനായി ജീവി ിരു കാല ്
‘േനാഹ’െയ ു വിളി കളിയാ ിയിരു തായി
’A Confession എ കൃതിയുെട ആദ
അധ ായ ിൽ േടാൾേ ായ് പറ ി ്.
** അ ാല ് ഉ തകുലജാതരായ
സ് തീകൾ കഴു ിൽ െവ േകാളറും
ൈകയിൽ െവ പ യും ധരി ിരു ു.
* ഉെ കയ്നിെ ഇേ ാഴെ തല ാനമായ
ഒരുേപരുേക നഗരം
 ഇരുപ ിയ ്

“ഞാൻ പറ തു നിന ു
േബാധ മാേയാ?” പുരികംചുളി വളെര
പണിെ ്, നിെ ാളാസ് േചാദി .
എ ു പറയണെമേ ാ, എ ാണു
െചേ െതേ ാ
തീരുമാനി ാനാവാെത അയാൾ
കുഴ ി.
“നീയിതു കേ ാ? മുറിയുെട
മൂലയ് ് ഒരു ചരടുെകാ ു
െക ിവ ിരു ഒരുപിടി
ക ി ു ുകൾ അയാൾ
ചൂ ി ാണി : “ഇതു കേ ാ?
ഞ ൾ ആരംഭി ാൻ േപാകു ഒരു
പുതിയ വ വസായ ിെ
തുട മാണ്. ഉത്പാദകരുേടതായ ഒരു
സംരംഭം.”
െലവിൻ അതു ശ ി ി .
സേഹാദരെ മുഖ ുനി ു
കെ ടു ാനാവാെതയിരു
അയാൾ ് ആ മനുഷ േനാടു
സഹതാപം േതാ ി.
ആ നി യിൽനി ു ര െ ടാനു
ഒരു പിടിവ ിയാണ് ആ
വ വസായസംരംഭെമ ് െലവിനു
വ മായി.
നിെ ാളാസ് പറ ു:
“മുതലാളി ം െതാഴിലാളികെള
അടി മർ ുകയാണു െച െത ു
നിന റിയാമേ ാ. അധ ാനഭാരം
മുഴുവനും ന ുെട െതാഴിലാളികള ം
കർഷകരുമാണു ചുമ ു ത്. പേ ,
പരിതാപകരമാണ് അവരുെട അവ .
പണിെയടു ു തിൽനി ു
വരുമാനംെകാ ു ജീവിതനിലവാരം
െമ െ ടു ാേനാ അല്പം
വി ശമി ാേനാ വിദ ാഭ ാസം േനടാേനാ
അവർ ു സാധി ു ി . മി മൂല ം
മുഴുവനും മുതലാളിമാർ
ത ിെയടു ു ു. െതാഴിലാളികൾ
കൂടുതൽ പണിെയടു ുേ ാറും
ക വട ാരും ഭൂവുടമകള ം കൂടുതൽ
പണ ാരായി മാറു ു.
െതാഴിലാളികൾ ് എെ ും
കഷ്ട ാടുതെ . ഈ
സംവിധാന ിനു മാ ംവരണം,”
സേഹാദരെ മുഖ ു
സൂ ി േനാ ിെ ാ ് അയാൾ
പറ വസാനി ി .
“തീർ യായും.” ആേവശംെകാ ു
തുടു മുഖവുമായിനി േജ ഷ്ഠെന
െലവിൻ പി ാ ി.
“അതുെകാ ു ഞ ൾ
പൂ ാ ു വരുെട ഒരു
സംഘടനയ് ു രൂപംനല്കുകയാണ്.
ഇവിെട ഉത്പാദനവും ലാഭവും
സർേവാപരി
ഉത്പാദേനാപകരണ ളം
പൂർണമായും
െപാതുവുടമയിലായിരി ും.”
“എവിെടയാണു വ വസായം
തുട ു ത് ?” െലവിൻ േചാദി .
“കസാൻ പവിശ യിെല
േവാസ് ഡിമാ ഗാമ ിൽ.”
“എ ുെകാ ാണു
ഗാമ ിലാ ിയത് ? പ ണ ിലും
പലതും െച ാനുെ ാണ് എനി ു
േതാ ു ത്.”
“ ഗാമ ളിെല കർഷകർ അ ും
ഇ ും അടിമകളാണ്.
അതുെകാ ാണ്
അടിമ ിൽനി ും അവെര
േമാചി ി ാൻ ആെര ിലും
ശമി ുേ ാൾ നിന ും െസർജിയസ്
ഇവാനി ിനുെമാ ും
ഇഷ്ടെ ടാ ത്.” െലവിെ
തട വാദം േക ശുണ്ഠിപിടി
നിെ ാളാസ് പറ ു. വൃ ിയും
െവടി മി ാ ആ മുറിെയ േനാ ി
െലവിൻ െനടുവീർെ .ആ
െനടുവീർ ് നിെ ാളാസിെന കൂടുതൽ
ശുണ്ഠിപിടി ി .
“നിെ യും െസർജിയസ്
ഇവാനി ിെ യുെമാെ മേനാഭാവം
അഭിജാതവർഗ ിേ താെണ ്
എനി റിയാം. നിലവിലു തി കെള
സാധൂകരി ാൻ ത ാലാവു െത ാം
അയാൾ െച ം.”
“ഇേ ാൾ െസർജിയസ്
ഇവാനി ിെന ുറി
പറയു െത ിന് ?” െലവിൻ
ചിരി െകാ ു േചാദി .
“െസർജിയസ് ഇവാനിേ ാ?
പറയാം.” ആ േപരു രി േ ാൾ
നിെ ാളാസ് അ ഹസി .
“ഇതുതെ യാണു കാരണം.
അെത ാം പറ ിെ ു ഫലം?…
ഒ ുമാ തം പറയാം… നീെയ ിനിവിെട
വ ു? നിന ് ഇഷ്ടെ ടു കാര മ .
അതുെകാ ു നീ നിെ പാ ിനുേപാ.
ൈദവെ േയാർ ു േവഗം
ലംവിേ ാ.”
കേസരയിൽനിെ ഴുേ ് അയാൾ
ആേ കാശി : “െപായ്േ ാ,
െപായ്േ ാ!”
“എനി ിതിേനാെടാരു
വിേരാധവുമി .” െനവിൻ വിനീതനായി
പറ ു: “ഞാൻ തർ ി ു ുമി .”
ആ സമയ ു േമരി
നിെ ാലാവ്ന മട ിവ ു.
നിെ ാളാസ് അവെള േകാപേ ാെട
േനാ ി. അവൾ ധൃതിയിൽ
അടു ുെച ് എേ ാ മ ി .
“എനി ു ന സുഖമി .
അതുെകാ ാണു െപെ ു
േദഷ ംവ ത് നിെ ാളാസ് ശാ നായി
പറ ു: “െസർജിയസ്
ഇവാനി ിെനയും അയാള െട
േലഖനെ യും കുറി നീ പറ ു.
െവറും ചവറ് ! തിക വിഡ്ഢി ം!
ആ വ ന!
നീതിേബാധമി ാ യാൾ
നീതിെയ ുറിെ െ ഴുതാൻ!”
“താൻ ആ േലഖനം വായിേ ാ?”
േമശ റ ു കൂ ാരം കൂ ിയിരു
സിഗര കു ികൾ തൂ ുമാ ി
ഇരി റ ി െകാ ് നിെ ാളാസ്,
കി ്സ്കിേയാടു േചാദി .
“ഞാൻ വായി ി .”
സംഭാഷണ ിൽ പ ുേചരാൻ
താൽപര മിെ ു സൂചി ി ് ഒ ം
മയമി ാ മ ിൽ കി ്സ്കി പറ ു.
“എ ുെകാ ു വായി ി ?”
നിെ ാളാസ് ശുണ്ഠിെയടു ു.
“െവറുെത സമയം
നഷ്ടെ ടുേ െ ു
േതാ ിയതുെകാ ്.”
“താെന ാണു പറയു ത് ?”
നഷ്ടമാെണ ു
വായി ാെതെയ െനയറിയും? ആ
േലഖനം പലർ ും മന ിലാവി .
വിഷയം അല്പം ക ിയാണ്.
ഞാനതിെന മെ ാരു രീതിയിലാണു
കാണു ത്. േലഖകെ മന ിലിരി ്
എനി റിയാം. അതുെകാ ് അതിെല
േപാരായ്മകള ം അറിയാം.”
ആരും ഒ ും മി ിയി . കി ്സ്കി
എഴുേ െതാ ി ൈകയിെലടു ു.
 “തനി ്അ ാഴം േവേ ? ശരി,
ഗുഡ്ൈബ നാെള വരുേ ാൾ
താഴു ാ ു വെര ൂടി
െകാ ുവരണം.”
കി ്സ്കി േപായ ഉടെന
നിെ ാളാസ് ചിരി
ക ിറു ി ാണി ി പറ ു:
“ഇയാള ം അ ത ന വന . പറയാൻ
തുട ിയാൽ…”
പേ , ആ നിമിഷം വാതിലിനു
പുറ ുനി കി ്സ്കി അയാെള
വിളി ,
“തനിെ ാണു േവ ത് ?”
നിെ ാളാസ് പുറേ ുേപായി.
മുറിയിൽ േമരി നിെ ാലാവ്നയും
െലവിനും മാ തം. െലവിൻ അവേളാടു
േചാദി : “എെ േജ ഷ്ഠേനാെടാ ു
താമസം തുട ിയിെ തനാളായി?”
“ഇതു ര ാമെ വർഷം.
അേ ഹ ിെ ആേരാഗ ിതി
തീെര േമാശമാണ്. ക മാനം
കുടി ും.”
“വാസ്തവേമാ? എ ാണു
കുടി ു ത് ?”
“േവാഡ്ക. അതു ന ത .”
“ധാരാളം കുടി ുേമാ?” െലവിൻ
ശബ്ദംതാഴ് ി േചാദി .
“ഉ ്.” വാതിൽ േല ു േനാ ി,
േപടി േപടി ാണവൾ പറ ത്.
അേ ാേഴ ും നിെ ാളാസ്
തിരിെ ി.
 “എ ാണു നി ൾ സംസാരി ത് ?”
ഭയേ ാെട ര ുേപെരയും മാറിമാറി
േനാ ിെ ാ ് അയാൾ േചാദി :
“എ ാെണാ ും മി ാ ത് ?”
“ഒ ുമി .”
ആശയ ുഴ ിൽെ തു
േപാെലയായിരു ു െലവിെ മറുപടി.
“പറയാൻ മന ിെ ിൽ േവ .
പേ , അവേളാടു സംസാരി ാൻ
നിനെ ുകാര ം? അവൾ
െതരുവിെ സ തിയാണ്, നീെയാരു
മാന നും” കഴു ുെവ ി ് അയാൾ
പിറുപിറു ു. “നിന റിയാേമാ,
ഓേരാ ിെ യും ന യും തി യും
ഞാൻ പരിേശാധി ാറു ്. എെ
െത കെള ഞാൻ
സഹതാപേ ാെടയാണു
േനാ ി ാണു ത്.” അയാൾ വീ ും
ശബ്ദമുയർ ാൻ തുട ി.
“നിെ ാളാസ് ഡിമി ടി ്,
നിെ ാളാസ് ഡിമി ടി ്,” േമരി
നിെ ാലാവ്ന അയാള െട അടു ു
െച ് എേ ാ മ ി .
“ശരി ശരി. അ ാഴ ിെ
കാര െമ ായി? ങ്ഹാ, ഇതാ
എ ിയേ ാ.” ഒരു പരിചാരകൻ
പാ ത ള മായി വ ു. “ഇതാ,
ഇവിെടവയ് ൂ.” ഉടെന ഒരു ാ ്
നിറെയ േവാഡ്ക പകർ ് ഒ വലി ു
കുടി . “ഇ ാ ഇതു കുടി ്.”
ഉ ാഹേ ാെട സേഹാദരെന
 ണി . “െസർജിയസ് ഇവാനി ിെ
കാര ം ഇനി മി . എ ാലും നിെ
ക തിൽ സേ ാഷം. ആെര ു
പറ ാലും ന ൾ അന ാര േ ാ.
വാ, ഒരു കവിൾ കുടി ്. നീയിേ ാ
എ ാണു െച െത ു പറ.”
അയാൾ ആർ ിേയാെട ഒരു കഷണം
െറാ ിെയടു ു ചവ െകാ ു വീ ും
ാ ് നിറയ് ാൻ തുട ി.
“ഇേ ാെഴ െനയാണു നീ
കഴി കൂ ത് ?”
“ഞാൻ നാ ിൽതെ യാണ്.
പഴയതുേപാെല ഒ യ് ു താമസി
കൃഷി കാര ൾ േനാ ു ു.”
“എ ാണു നീ െപ െക ാ ത് ?”
“ഒ ും ശരിയായി .” െലവിൻ
നാണേ ാെട പറ ു.
“അെത ് ? എെ
സംബ ി ാെണ ിൽ അെത ാം
കഴി ു. ഞാെനെ ജീവിതം തുല .
കുടുംബസ ിെല എെ ഓഹരി
അ ു ത ിരുെ ിൽ
ഞാനി െനയാകുമായിരു ി .”
വിഷയം മാ ാൻ െലവിൻ ധൃതികൂ ി.
“േച െ വാന ഷ ഇേ ാൾ
െപാേ കാവ്സ്കിയിലു എെ
ഓഫീസിെല ാർ ാെണ റിയാേമാ?”
നിെ ാളാസ് കഴു ുെവ ി ്
അല്പേനരം ചി യിൽ മുഴുകി.
“അതുശരി. െപാേ കാവ്സ്കിയിെല
വിേശഷ െളെ ാം? വീടിനു
കുഴ െമാ ുമി േ ാ?
ബിർ മര ള ം ന ൾ പഠി
സ്കൂള ം ഇേ ാഴുമുേ ാ?
േതാ ാരൻ ഫിലി ്
ജീവി ിരി േ ാ? വീടിെ പൂമുഖവും
അവിടെ ഇരി ിടവും ഞാനിേ ാഴും
ഓർമി ു ു. അതിെനാ ും
മാ ംവരാെത േനാ ണം. നീ
െപെ െ ാരു വിവാഹം കഴി ് എ ാം
േനാ ിനട ണം. നിെ ഭാര
ന വളാെണ ിൽ ഞാനവിെട വരാം.”
“ഇേ ാൾ െ വരണം.” െലവിൻ
പറ ു. “നമു വിെട സുഖമായി
താമസി ാം.”
“െസർജിയസ് ഇവാനി ്
അവിെടയിെ ിൽ തീർ യായും
ഞാൻ വരാം.”
“െസർജിയസ് അവിെടയി .
പേത കമാണു താമസി ു ത്.”
“എ ിലും നീെയാരു കാര ം
വ മാ ണം. നിന ുേവ ത്
അയാെളയാേണാ എെ യാേണാ?”
സൗമ മായ ഭാവ ിലാണു
നിെ ാളാസ് േചാദി ത്. ആ ഭാവം
െലവിെന സ്പർശി .
“ഞാൻ തുറ ു പറയാം.
െസർജിയസ് ഇവാനി മായു
വഴ ിൽ ഞാൻ ക ിേചരി . നി ൾ
ര ുേപരും െത കാരാണ്. ഒരാൾ
ബാഹ മായ കാര ളിൽ. മെ യാൾ
കൂടുതൽ അടി ാനപരമായ
പശ്ന ളിൽ.”
“കേ ാ, കേ ാ, നിന ു കാര ം
മന ിലായി. കാര ം മന ിലായി.”
നിെ ാളാസ് സേ ാഷേ ാെട
ഉറെ പറ ു.
“എ ിലും വ ിപരമായി
നി ള െട സ്േനഹെ യാണു ഞാൻ
കൂടുതൽ വിലമതി ു ത്,
എെ ാൽ…”
“എ ുെകാ ്, എ ുെകാ ് ?”
ഭാഗ ംെക വനാണു നിെ ാളാസ്
എ ും, അതുെകാ ുതെ
അയാൾ ു സ്േനഹബ ം
ആവശ മാെണ ും എ െന പറയും?
പേ , അയാൾ ഉേ ശി ത്
അതുതെ യാെണ ു
നിെ ാളാസിനു മന ിലായി. അയാൾ
ചി ാമ നായി വീ ും േവാഡ്ക
കു ിെയടു ു.
“മതി, നിെ ാളാസ് ഡിമി ടി ്.”
തടി , ന മായ ൈക നീ ി േമരി
നിെ ാലാവ്ന തട ു.
“എെ വിട്. നിന ിതിൽ
കാര മി . ചു അടികി ം
പറേ ാം.”
“േമരി നിെ ാലാവ്ന സൗമ മായി,
സഹതാപേ ാെട ചിരി േ ാൾ,
നിെ ാളാസിനും ചിരി ാതിരി ാൻ
കഴി ി . അവൾ കു ിെയടു ു
മാ ി.
 “അവൾ ് ഒ ും
മന ിലാവിെ ാേണാ നിെ
വിചാരം?” നിെ ാളാസ് േചാദി .
“ന ൾ ര ാെള ാള ം ഭംഗിയായി
അവൾ കാര ൾ മന ിലാ ു ു ്.
ന യും സ്േനഹവുമു
സ് തീയാണവൾ.”
“നി ൾ ഇതിനു മു ു
േമാസ്േകായിൽ വ ി േ ാ?”
എെ ിലും
സംസാരി ാൻേവ ിയാണു െലവിൻ
േചാദി ത്.
“അവേളാട് അ െന
സംസാരി രുത്. അവൾ േപടി ും.
ദുഷ്േപരു ആ വീ ിൽനി ു
ര െ ടാൻ ശമി തിെ േപരിൽ
വിചാരണ നട േ ാൾ മജിസ്േ ട
മാ തേമ അവേളാടു മര ാദേയാെട
സംസാരി ി … ൈദവേമ ഈ
േലാകം ഇ ത വഷളായിേ ായേ ാ!
മജിസ്േ ട മാർ, നിയമസഭകൾ,
എെ ാെ േകാ പായ ളാണ് !”
ഈ പുതിയ ാപന ള മായു
തെ സംഘർഷ െള ുറി ്
അയാൾ വിവരി ാൻ തുട ി.
െലവിൻ അതു ശ ി േക .
അ രം ാപന േളാട് െലവിനു
പു മാെണ ിലും, പലേ ാഴും അതു
തുറ ുപറയാറുെ ിലും,
സേഹാദരെ വാ ുകൾ േക േ ാൾ
എ ുെകാേ ാ അതിേനാടു
േയാജി ാൻ കഴി ി .
“ഒരുപേ , പരേലാക ു
െച േ ാൾ ഇെതാെ നമു ു
ശരിയായി മന ിലാകുമായിരി ാം.”
അയാൾ തമാശ പറ ു.
“പരേലാകേ ാ? പരേലാകെ
ഞാൻ െവറു ു ു.” ഭയ ാേടാെട.
സേഹാദരെ മുഖ ു ദൃഷ്ടിയുറ ി
നിെ ാളാസ് പറ ു: “ഈ
ഗുലുമാലുകള ം ന ുെടയും
മ വരുെടയും
വൃ ിേകടുകള ംെകാ ു നിറ ഈ
േലാകം ഉേപ ി േപാകു തു
ന താെണ ു േതാ ുെമ ിലും
എനി ു മരണെ ഭയമാണ്.
ഞാനതിെന വ ാെത ഭയെ ടു ു.”
അയാൾ െഞ ിവിറ . “എെ ിലും
അല്പം കുടി ്. ഷാെ യിൻ
േവേണാ? അെ ിൽ, നമു ്
എേ ാെ ിലും േപാകാം.
ജിപ്സികള െടയടു ുേപായാേലാ?
എനി ിേ ാൾ ജിപ്സികെളയും റഷ ൻ
നാടൻ പാ കെളയും ഇഷ്ടമാെണ ു
നിന റിയാേമാ?”
അയാള െട നാവുകുഴ ു.
പരസ്പരബ മി ാെത
സംസാരി ാൻ തുട ി. പുറെ ും
േപാകരുെത ു പറ ്, മാഷയുെട
സഹായേ ാെട െലവിൻ അയാെള
ക ിലിൽ പിടി കിട ി.
 എെ ിലും ആവശ മുെ ിൽ
കെ ഴുതാെമ ും അയാേളാെടാ ം
വ ു താമസി ാൻ നിെ ാളാസിെന
േ പരി ി ാെമ ും മാഷെയെ ാ ു
സത ം െച ി .
 ഇരുപ ിയാറ്

അ ടു പഭാത ിൽ െലവിൻ
േമാസ്േകായിൽനി ു പുറെ
ൈവകുേ രേ ാെട വീ ിെല ി.
യാ തയ് ിടയിൽ തീവ ിയിൽവ
സഹയാ തികേരാടു രാഷ് ടീയം
ചർ െചയ്തു. പുതിയ
തീവ ി ാതകെള ുറി പറ ു.
അവരുെട അഭി പായം
ആശയ ുഴ മു ാ ി. അവർ
അസംതൃപ്തരാെണ റി േ ാൾ
അപമാനേബാധവുമു ായി. എ ിലും
തെ േ ഷനിലിറ ിയേ ാൾ
ഒ ൻവ ി ാരൻ ഇ ാത്
െത ുവ ിയും േകാ കളണി
കുതിരകള മായി കാ ുനില് ു തു
മ ിയ െവളി ിൽ കാണുകയും
ലേ ജ് വ ിയിൽ കയ തിനിടയിൽ
വ ി ാരൻ നാ ിെല വിേശഷ ളം
കരാറുകാരൻ വ ിരു തും പശു
പസവി തുെമ ാം വിവരി തു
േകൾ ുകയും െചയ്തേ ാൾ
െലവിെ ൈവ ബ ം മാ ു.
വ ി ാരെനയും കുതിരകെളയും
ക േ ാൾതെ െലവിൻ ഉേ ഷം
വീെ ടുെ ിലും തനി ുേവ ി
െകാ ുവ ിരു
െച രിയാ ിൻേതാലിെ കു ായം
ധരി വ ിയിലിരു ു
യാ തതുട ുകയും എേ ിെല
േജാലി ാർ ു നല്േക
നിർേദശ െള ുറി ചി ി ുകയും
േഡാണിൽനി ു െകാ ുവ ു
വളെര ാലം സവാരി
െച ാനുപേയാഗി ീണി േ ാൾ
െത ുവ ിയിൽ െക ിയ കുതിരെയ
നിരീ ി ുകയും െചയ്തേ ാൾ
തെ ുറി ് ഒരു പുതിയ
അവേബാധം അയാൾ ു ായി.
ഇേ ാഴയാൾ ു മെ ാരാളാകണെമ
േമാഹമി . നിലവിലു തിെന ാൾ
കുറ കൂടി െമ െ ടണെമേ യു .
ഒ ാമതായി വിവാഹ ിലൂെട
സ ർഗീയമാെയാരു സൗഖ ം
ലഭി ുെമ പതീ ഉേപ ി .
ത ൂലം, ഇേ ാഴെ അവ
േമാശമാെണ ധാരണ തിരു ി.
ര ാമതായി ഇനിെയാരി ലും
വികാര ൾ ്
അടിമെ ടുകയിെ ും തീരുമാനി .
വിവാഹാഭ ർ ന
നട ാെനാരു ിയേ ാൾ പഴയ
ദുഃഖസ്മരണകളിൽ അയാള െട മന
നീറിയിരു ു. അടു തു സേഹാദരൻ
നിെ ാളാസിെ കാര മാണ്.
ഇനിെയാരി ലും കൂട ിറ ിെന
മറ ുകയിെ ു മാ തമ ,
സദാസമയവും അയാള െട വിവര ൾ
അേന ഷി റിയുകയും
ആവശ മാെണ ിൽ സഹായി ുകയും
െച ം. താമസിയാെത അതിെ
ആവശ മു ാകുെമ ു തീർ യാണ്.
ക ണിസെ ുറി ് നിെ ാളാസ്
പറ അഭി പായം അ ു
ഗൗരവമാെയടു ിെ ിലും ഇേ ാൾ
അതിെന ുറി ാേലാചി ാൻ
തുട ി. സാ ികസാഹചര ളിൽ
സമൂലമാെയാരു
മാ ംവരു ുകെയ ത്
അസംബ മാെണ ാണു െലവിെ
അഭി പായം. എ ിലും കർഷകെ
ദാരി ദ വുമായി
താരതമ െ ടു ുേ ാൾ തെ
അനാവശ െ ലവുകൾ ു
നീതീകരണമി . താൻ എ ായ്േപാഴും
കഠിനമായി അധ ാനി ുകയും
ലളിതമായി ജീവി ുകയുമാണു പതിവ്.
എ ിരു ാലും ഭാവിയിൽ കുെറ ൂടി
േജാലി െച െമ ും ആഡംബരം
ഇനിയും കുറയ് ുെമ ും
തീരുമാനി . ഈ തീരുമാന െള ാം
നട ിൽ
വരു ാെനള മാെണ ുേതാ ി.
ശുഭ പതീ േയാെട
ഭാവിെയ ുറി
സു രസ പ്ന ളിൽ മുഴുകി, രാ തി
ഒൻപതുമണിേയാെട അയാൾ
വീ ിെല ി.
മ ുമൂടിയ മു ്, പഴയ
ആയയും ഇേ ാൾ
വീടുസൂ ി കാരിയായി േജാലി
േനാ ു വള മായ അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന*യുെട മുറിയിെല
ജനാലയിൽനി ു െവളി ം. അവൾ
ഉറ ിയി ി ായിരു ു. പാതി
ഉറ ിലായ കുസ്മെയ അവൾ
വിളി ണർ ി. അയാൾ
ന പാദനായി പൂമുഖേ ്
ഓടിേ ാ ു. ലാസ്ക എ നായാ പ ി
കുസ്മെയ ത ിമറി ി ് ഓടിവ ു
െലവിെ കാൽമു കളിലുരസിയും
തു ി ാടിയും സ്േനഹം പകടി ി .
“െപെ ു തിരി വ േ ാ സർ.”
അഗത മിഖായ്േലാവ്ന പറ ു.
“യാ തെയാെ ന തുതെ .
എ ിലും വീ ിൽ
തിരിെ ുേ ാഴാണു സുഖം” എ ു
പറ ് െലവിൻ തെ
പഠനമുറിയിേല ു േപായി.
അേ ാൾ ക ി െകാ ുവ
ഒരു െമഴുകുതിരി വായനമുറിയിൽ
പകാശം പര ി. അവിടെ
ചിരപരിചിതമായ ദൃശ ൾ
വ മാകാൻ തുട ി.
കലമാൻെകാ ുകൾ,
ബുക്െഷൽഫുകൾ, ക ാടി,
േകടുപാടുതീർ ാൻ ൈവകിയ െവ ല
അട െനരിേ ാട്, അയാള െട
അ െ ക ിൽ, വലിയ േമശ റ ു
തുറ ുവ പുസ്തകം, െപാ ിയ ഒരു
ആഷ്േ ട, അേ ഹ ിെ സ ം
ൈകയ ര ിലു ഒരു
േനാ ബു ്. അെത ാം ക േ ാൾ,
താനിേ ാ േപാരുേ ാൾ സ പ്നം
ക ഒരു പുതിയ ജീവിതം
നയി ു തിെ സാധ തകൾ ് ഒരു
നിമിഷേനരം മ േല .
പഴയജീവിത ിെ ഈ േശഷി കൾ
തെ പിടി നിർ ിഇ െന
പറയു തായി േതാ ി: ‘ഇ , നിന ു
ഞ ളിൽനി ു ര െ ടാേനാ,
വ ത സ്തനാകാേനാ സാധ മ . ഇേത
അവ യിൽതെ —സംശയ ളം
അസംതൃപ്തികള ംെകാ ു നിറ ്
െമ െ ടാനു ശമ െള ാം
പരാജയ ിൽ കലാശി ്, ൈകേമാശം
വ സേ ാഷ ളിൽ െവറുെത
പതീ യർ ി ്—കഴിേയ ിവരും.’
ക ു ിൽ ക വസ്തു ൾ
ഇ െനയാണു പറ െത ിലും
ഭൂതകാല ിനു കീഴട രുെത ും
സ ം ഇഷ്ട പകാരം എ ു െച ാനും
ഒരാൾ ് അവകാശമുെ ും
അയാള െട ആ ാവിൽനി ു മെ ാരു
ശബ്ദം ഉദ്േബാധി ി . ആ
ഉദ്േബാധനം െചവിെ ാ ് അയാൾ
മുറിയുെട ഒരു മൂലയിൽ സൂ ി ിരു
മു ിര ു പൗ ് ഭാരമു
ഡംബൽസ് എടു ു വ ായാമം
െച ാനാരംഭി . അേ ാൾ
വാതിൽ ൽ കാല്െപരുമാ ം േക .
ഡംബൽസ് െപെ ു താെഴയി .
വിചാരി കാരൻ വ ു പറ ു:
“ൈദവം സഹായി ് എ ാം ഭംഗിയായി.
പേ , പുതിയ
ചൂളയിലുണ ിയേ ാൾ
ക ുകാലികൾ ു െകാടു ാനു
േഗാത ് കരി ുേപായി. െലവിനു
േദഷ ംവ ു. പുതിയ ചൂള നിർമി തു
താനാണ്. അതിെ
ക ുപിടി ിലും തനി ു പ ു ്.
പുതിയ ചൂള നിർമി ു തിേനാടു
വിചാരി കാരൻ േയാജി ിരു ി .
ഇേ ാൾ, അമർ ിവ
സേ ാഷേ ാെടയാണു േഗാത ു
കരി ു േപാെയ ു പഖ ാപി ു ത്.
താൻ ആവർ ി നല്കിയിരു
നിർേദശ ൾ അവഗണി താണു
േഗാത ് കരിയാൻ കാരണെമ ു
തീർ െ ടു ിയ െലവിൻ
വിചാരി കാരെന വഴ ുപറ ു.
എ ിലും വിചാരി കാരൻ
സേ ാഷകരവും പധാനെ തുമായ
ഒരു കാര ം അറിയി .
ക ുകാലി പദർശന ിൽ വിലയ് ു
വാ ിയ, വിലപിടി , ‘പാവ’ എ പശു
പസവി .
“കുസ്മാ എെ േകാെ ടുേ ാ ു
വരൂ. ഒരു വിള ുകൂടി. ഇേ ാൾ
തെ േപായി ഞാനവെള കാണെ .”
വീടിനു െതാ പിറകിെല
െതാഴു ിലായിരു ു ഏ വും
വിലപിടി ക ുകാലികെള
െക ിയിരു ത്. മ ുമൂടിയ
കു ിെ ടികൾ അതിരി മു ം കട ു
െലവിൻ െതാഴു ിെല ി. വാതിൽ
തുറ േ ാൾ, ആവി പറ ു
ചാണക ിെ രൂ ഗ ം.
പതിവി ാെത വിള ിെ
പകാശംക ു പശു ൾ
മിഴി േനാ ി, അസ തേയാെട
ചലി ാൻ തുട ി. കറു
പു ികള ഡ ് പശുവിെ
മൃദുവായ മുതുക് െലവിൻ ക ു.
മൂ ിൽ വളയമി െബർകു ്എ
കാള ആദ ം എഴുേ ല് ാൻ
ഭാവിെ ിലും പി ീടതിെ
മന മാറി. അവർ കട ുേപായേ ാൾ
ര ുതവണ മു കയി .
നീർ ുതിരയുെട വലി മു ചുവ
സു രി, ‘പാവ’ പുറംതിരി ്
ആഗതരിൽനി ു കു ിെയ ഒളി ി ാൻ
ശമി ുകയും അതിെ പുറ ു
ന ുകയും െചയ്തു.
െലവിൻ അടു ുെച ു പാവെയ
പരിേശാധി . അത്
അമറാെനാരു ിെയ ിലും കു ിെയ
അടുേ ു നീ ിനിർ ിയേ ാൾ
ശാ മായി. െനടുവീർ ി ്, പരു ൻ
നാവുെകാ ് അതിെ ശരീരം
ന ാൻ തുട ി. പശു ു ി ഇടറു
കാലുകേളാെട മുേ ാ െച ്
െകാ വാൽ ആ ിെ ാ ് ത യുെട
വയറിനടിയിൽ മു ി.
“ആ വിള ിേ ാ കാണി ്
തിയേഡാർ.” പശു ു ിെയ
പരിേശാധി ു തിനിടയിൽ െലവിൻ
പറ ു. “ത യുെട നിറമാെണ ിലും
രൂപം ത യുേടതുേപാെലതെ .
വലിയ എ കള ം വീതിയു മുതുകും.
ന ല ണെമാ കിടാവ്; അേ
വാസിലി െഫേഡാറി ് ?”
വിചാരി കാരേനാടാണു േചാദി ത്.
പശു ിടാവിെന ക േ ാഴു
സേ ാഷ ിൽ, േഗാത ു കരി തിന്
അയാൾ ു മാ െകാടു ു.
“അതു പിെ , ഈ പശുവിെ
കിടാവേ ? യജമാനൻ േപായതിെ
പിേ ു കരാറുകാരൻ ൈസമൺ
വ ിരു ു.” വിചാരി കാരൻ പറ ു:
“ഒരു യ ിെ കാര ം ഞാൻ
പറ ിരു േ ാ. അതു ാപി ാൻ
അയാെള ചുമതലെ ടു ാം.”
ഉടെന െലവിെ ശ
കൃഷിയിേല ു തിരി ു. േനേര
ഓഫീസിൽ െച ു
വിചാരി കാരേനാടും
കരാറുകാരേനാടും സംസാരി ് എ ാം
ഏർ ാടാ ിയി വീ ിൽ
മട ിെയ ി, േനേര മുകളിലെ
നിലയിെല േ ഡായിങ്റൂമിേല ുേപായി.
് ി ി ി ്
* േടാൾേ ായ് വിവാഹിതനാകു തിനു മു ്,
അേ ഹ ിെ വീടുസൂ ി കാരിയുെട
േപരും അഗത മിഖായ്േലാവ്ന എ ായിരു ു.
 ഇരുപ ിേയഴ്

പ ഴയ മാതൃകയിലു ഒരു വലിയ

വീടായിരു ു അത്. െലവിൻ
മാ തമാണവിെട
താമസി ിരു െത ിലും അതു
മുഴുവനും അയാൾ ഉപേയാഗി ുകയും
ചൂടാ ുകയും െചയ്തിരു ു. അതു
വിഡ്ഢി വും െത മാെണ ും
തെ പുതിയ പ തികള മായി
െപാരു െ ടു തെ ും
അയാൾ റിയാം. പേ , െലവിെന
സംബ ി ിടേ ാളം, അയാള െട
േലാകം മുഴുവനുമാണ് ആ വീട്.
അ നും അ യും ജീവി മരി ത് ആ
വീ ിലാണ്. മാതൃകാപരവും
സ ൂർണവുമായ ഒരു
ജീവിതമായിരു ു അവരുേടത്.
അവിെട ഒരു
കുടംബജീവിതമാരംഭി ു തിെന ു
റി ് അയാൾ സ പ്നം കാണാറു ്.
െലവിന് അ െയ ക ഓർമയി .
അ െയ ുറി അയാള െട
സ ല്പം വിശു മായ
ഓേരാർമയിെലാതു ു ു.
സ് തീത ിെ
സമസ്തഗുണ ള െടയും
പതീകമായിരു അ യുെട
ത രൂപമായിരി ണം തെ
ഭാര െയ ് അയാൾ ആ ഗഹി .
വിവാഹബ ിലൂെടയ ാ
സ് തീയുെട സ്േനഹെ ുറി ്
അയാൾ ു സ ല്പി ാൻ വ .
ആദ ം കുടുംബം, പി ീട്
കുടുംബ ിനാധാരമായ സ് തീ
എ ാണയാള െട കാഴ്ച ാട്. െലവിെ
പരിചയ ാെര സംബ ി ിടേ ാളം
സമൂഹ ിെല അേനകം
ാപന ളിെലാ ു മാ തമാണു
വിവാഹം. അയാള െട ദൃഷ്ടിയിൽ
ജീവിത ിെല മുഖ ാനമാണതിന്.
ജീവിത ിെല സേ ാഷം മുഴുവനും
വിവാഹെ ആ ശയി ാണിരി ത്.
പേ , ഇേ ാഴയാൾ ് അതിെന
നിരാകരിേ ി വരു ു.
പതിവുേപാെല അയാൾ ചായ
കുടി ാൻ െകാ േ ഡായിങ്റൂമിെല
ചാരുകേസരയിലിരു ു. അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ചായ െകാ ുവ ു
െകാടു ി ്, “ഞാനിവിെടയിരി ാം
സർ” എ പതിവു പ വിേയാെട,
ജനാല ടിയിൽ ഉപവിഷ്ടയായി.
അേ ാഴും തെ സ പ്ന െള
അയാൾ വിസ്മരി ി . അവയി ാെത
ജീവിതം അസാധ മാെണ ു േതാ ി.
ഒ ുകിൽ അവേളാെടാ ം, അെ ിൽ
മെ ാരാേളാെടാ ം, അതു
യാഥാർ മാകും. അയാൾ
ൈകയിലിരു പുസ്തകം
തുറ ുവായി . അതിെല ആശയം
ഉൾെ ാ ു. നിർ ാെത
ചില െകാ ിരു അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയുെട വാ ുകൾ ്
ഇടയ് ിെട കാേതാർ ു.
അേതസമയം, കൃഷിയുെടയും
കുടുംബജീവിത ിെ യും
ശിഥിലചി ത ൾ അയാള െട മന ിൽ
െതളി ു. ആ ാവിെ അടി ിൽ
ഒരു പുതിയ ആശയം മുളെപാ ി
േവേരാടി വളർ ു വരു ത്
അയാളറി ു.
ഒരു കുതിരെയ വാ ാൻ െലവിൻ
േ പാേ ാറിനു െകാടു പണം
അയാൾ കുടി തീർ തും ഭാര െയ
ത ി ത തും മ ം അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന വിസ്തരി പറ തു
ശ ി േകൾ ു തിനിടയിൽ
വായി െകാ ിരു പുസ്തക ിെല
ആശയ ൾ ഉൾെ ാ കയും
െചയ്തു. താപെ ുറി ് ടിൻഡാൽ*
എഴുതിയ പുസ്തകമായിരു ു അത്.
സ ം പരീ ണ െള സംബ ി
ടിൻഡാലിെ ആ പശംസേയാടും
അേ ഹ ിെ ആ ീേയതരമായ
കാഴ്ച ാടിേനാടും െലവിനു
വി പതിപ ിയായിരു ു. െപെ ്
ആ ാദകരമായ ഒരു ചി അയാള െട
മന ിലുദി : ‘ര ുവർഷം
കഴിയുേ ാൾ എെ കാലി ൂ ിൽ
ര ുഡ പശു ള ാവും
അേ ാഴും ‘പാവ’ ജീവി ിരി ും.
െമാ ംപ ു പശു ൾ. അതിൽ
ഇവ മൂ ുമായിരി ും മുൻനിരയിൽ.
െകാ ാം!’ അയാൾ
പുസ്തക ിേല ു മട ി. ശരി,
വിദ ിയും താപവും
ഒ ുതെ യാെണ ു നമു ു
സ തി ാം. പേ , ഒരു സമവാക ം
നിർ ാരണം െച േ ാൾ ഒ ിെ
ാന ു മെ ാ ിെന
പതിഷ്ഠി ാൻ കഴിയുേമാ? ഇ .
അേ ാെഴ ാണു േവ ത് ?
ഇെതാ ുമി ാെതതെ , പകൃതിയിെല
എ ാശ ികള ം ത ിലു ബ ം
നമു ് അനുഭവി റിയാം… പാവയുെട
കു ി ചുവ പു ികള ഒരു
പശു ിടാവായതു വളെര ന ായി.
ഇവ മൂ ും ഉൾെ ടു കാലി ൂ ം,
െഹാ, എ ത മേനാഹരമായിരി ും!
എെ ഭാര െയയും സ ർശകെരയും
കൂ ിെ ാ ് അവയുെട
അടു ുേപാകണം. എെ ഭാര
പറയും, ‘ഞ ൾ, േകാൺ ൈ നും
ഞാനുംകൂടി ഒരു
കു ിെനെയ േപാെലയാണ് ഈ
പശു ിടാവിെന വളർ ിയത്,’
‘നി ൾ ിതിെലാെ എ െന
താൽപര മു ായി?’ സ ർശകർ
േചാദി ും. ‘ഇേ ഹ ിനു
താൽപര മു തിെല ാം എനി ു
താൽപര മു ്,’ അവൾ പറയും.
പേ , ആരാണീ ‘അവൾ’?”
േമാസ്േകായിെല സംഭവം െലവിൻ
ഓർമി . ‘പേ , അതിെന ു
െച ാെനാ ും?… അെതാ ും എെ
കു മ േ ാ. എ ാലി ് എ ാം പുതിയ
രീതിയിലാകും. ജീവിതം അതിനു തട ം
സൃഷ്ടി ുെമേ ാ, ഭൂതകാലം അതിനു
തട മാകുെമേ ാ പറയു തിൽ
അർ മി . കൂടുതൽ ന , വളെര ന ,
ഒരു ജീവിതം നയി ാൻ ഞാൻ
ശമി ണം.’ അയാൾ ആേലാചനയിൽ
മുഴുകി. യജമാനൻ മട ിവ തിലു
ആ ാദം അട ാനാവാ ലാസ്ക
മു ുെച ു കുര ി ്,
ശു വായുവിെ ഗ വുമായി വീ ും
മുറിയിൽവ ു വാലാ ിെ ാ ്
യജമാനെ അടു ുെച ്
അയാള െട ൈകയ് ുകീെഴ
തലേചർ ു
തേലാടാനാവശ െ ടു മ ിൽ മുരളാൻ
തുട ി.
“ഇവൾ
സംസാരി ുകയിെ േ യു .”
അഗത മിഖായ്േലാവ്ന പറ ു:
“പ ിയാെണ ിലും യജമാനൻ
നിരാശനായാണു മട ിവ െത ്
ഇവൾ ു മന ിലാകും.
“നിരാശേയാ, എ ിന് ?”
 “എനി റി ുകൂെട ാേണാ?
ഇ തയും കാലെ പരിചയംെകാ ു
വലിയവരുെട കാര െളാെ
എനി ു മന ിലാകും. േപാെ ,
സാരമി . എെ െകാ സാറിനു ന
ആേരാഗ വും മനഃസുഖവുമു ായാൽ
മാ തംമതി.”
െലവിൻ ആ സ് തീെയ
സൂ ി േനാ ി. തെ മന ിെല
രഹസ ൾ എ ത കൃത മായി അവർ
മന ിലാ ിയിരി ു ു എേ ാർ ്
അ ുതെ .
“കുറ ചായകൂടി െകാ ുവരാം”
എ ു പറ ്, ചായ െമടു ്
അവർ പുറ ിറ ി.
ലാസ്ക അയാള െട
ൈക യിൽ ശിര മർ ി.
അയാൾ അല്പേനരം തേലാടിയേ ാൾ
അതു നില ുചുരു ുകൂടി. തനി ു
തൃപ്തിയാെയ റിയി ു മ ിൽ വായ്
അല്പം തുറ ു ചു ുകളിൽ
ന ിയി ് വായട സമാധാനേ ാെട
ഉറ ം പിടി . െലവിൻ അവള െട
ചലന െള നിരീ ി െകാ ിരു ു.
‘ഇേ ാൾ എെ അവ യും
ഇതുതെ യാണ്,’ അയാൾ
ത ാൻ പറ ു: “എെ
അവ യും ഇതുതെ യാണ്. ഒ ും
ആേലാചി ാനി … എ ാം
ന തിനുതെ .”

ി ി ്
* േജാൺ ടിൻഡാൽ (1820–93) ഇം ിഷ്
ഭൗതികശാസ് ത ൻ. ഇേ ഹ ിെ ‘Heat
Considered as a Mode of Motion’ എ
പുസ്തകം 1863–ൽ പസി െ ടു ി.
 ഇരുപ ിെയ ്

നൃ േ ാ വ
അ ുരാവിെലതെ
ിെ പിേ ്,

േമാസ്േകായിൽ നി ു
പുറെ ടുകയാെണ ു കാണി ് അ
ഭർ ാവിനു ക ിയടി .
“എനി ി ുതെ േപാകണം.
േപാേയതീരു.” അടിയ രമായി
െചയ്തു തീർേ അേനകം
കാര ളെ ു
െപെ ാേണാർമി െത ും
അവെയ ാം എ ി റയാൻേപാലും
പയാസമാെണ ും സൂചി ി െകാ ്,
തെ പരിപാടിയിൽ
മാ ംവരു ാനു കാരണം
നാ ൂെന
േബാധ െ ടു ാെന വ ം അ
നാ ൂേനാടു പറ ു: “ഇ ുതെ
േപാകാെത നിവൃ ിയി .”
ീഫൻ ഒബ്േലാൻസ്കി അ ു
വീ ിൽനി അ ാഴം
കഴി ു െത ിലും സേഹാദരിെയ
യാ തയാ ാൻ
ഏഴുമണിെ ാെമ ു തീർ ു
പറ ിരു ു.
 കി ിയും വ ി .
തലേവദനയാെണ ു പറ ് ഒരു
കുറി െകാടു യ . േഡാളിയും
അ യും കു ികള ം അവരുെട
ഇം ിഷുകാരി ആയയുെമാ ി ്
ഊണുകഴി . കു ികൾ
ച ലമനസ്കരായതുെകാേ ാ,
അേതാ, അവർ ു സംേവദന മത
കൂടുതലായതുെകാേ ാ,
എ ുെകാ ാെണ റിയി ,
തേല ുക , ത ൾ ് ഏെറ
ഇഷ്ടെ അ െയയ ഇ ് അവർ
ക ത്. ഇ ് അവൾ ് അവേരാട്
ഒരു താൽപര വുമി ാ തുേപാെല.
അ ായിയുെമാ ു കളികള ം
സ്േനഹ പകടന ള ം അവർ
അവസാനി ി . അ ായി
േപാകു തിൽ അവർ ്
യാെതാരുത്കണ്ഠയുമി . രാവിെല
മുഴുവനും അ യാ തയ് ു
ഒരു ളിൽ മുഴുകി.
േമാസ്േകായിെല പരിചയ ാർ ു
കുറി കെളഴുതി; കണ ുകൾ
േനാ ി; സാധന ൾ
െപാതി ുെക ി. അ യുെട മന ്
അസ മാെണ ് േഡാളി ു
മന ിലായി കാരണമി ാെത
അ െനെയാരവ
ഉ ാവുകയിെ ും അസംതൃപ്തി
മറയ് ാനു ശമമാണവൾ
നട ു െത ും സ ം
അനുഭവ ിൽനി ് അവൾ ഊഹി .
ആഹാരം കഴി തിനുേശഷം അ
വസ് തംമാറാൻ മുറിയിേല ുേപായി.
േഡാളി പി ാെലെച ു.
“ഇ ു നിെ ക ി ് എേ ാ ഒരു
പേത കത.” േഡാളി പറ ു.
“എനിേ ാ? നിന െന
േതാ ു ുേ ാ? ഒരു
പേത കതയുമി . േവണെമ ിൽ ഒരു
ഭാഗ േ ടിെ ല ണമാെണ ു
പറയാം. ചിലേ ാെഴാെ അ െന
സംഭവി ാറു ്. എനി ു
കര ിൽവരും. സാരമി , െപെ ു
മാറും” എ ു പറ ി ്അ തെ
െതാ ിയും ഏതാനും തൂവാലകള ം
അടു ിവ െകാ ിരു ഒരുസ ിയി
േല ു മുഖം കുനി . അവള െട
തിള ു ക കൾ
അ ശുപൂർണ ളായി. “എനി ു
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ു
വരാനിഷ്ടമി ായിരു ു. ഇേ ാൾ
ഇവിെട വി േപാകാനാണു വിഷമം.”
“നീയിവിെട വ ി ് ഒരുപാടു ന
കാര ൾ െചയ്തു.” അവെള
സൂ ി േനാ ിെ ാ ാണു േഡാളി
പറ ത്. അ
ഈറൻക കൾെകാ ് അവെള
േനാ ി.
“അ െന പറയേ േഡാളീ.
ഞാെനാ ും െചയ്തി .
എനി തിനു കഴിവി . എെ
നശി ി ാൻേവ ി ആള കൾ
ഗൂഢാേലാചന
നട ു െത ിനാെണ ു പലേ ാഴും
ഞാൻ അ ുതെ ടാറു ്. ഞാെന ു
െചയ്തു? എെ െ ാ ്എ ു
െച ാൻ പ ം? നിെ മന ിൽ
സ്േനഹമു തുെകാ ു
മാ െകാടു ാനും സാധി ും.”
“നീയിെ ിൽ ഇവിെട എ ു
സംഭവി ുമായിരുെ ു
ൈദവ ിനറിയാം.” േഡാളി പറ ു:
“നീ ഭാഗ വതിയാണ്. കള മി ാ
ആ ാവാണു നിേ ത്.”
“ഇം ിഷുകാർ
പറയാറു തുേപാെല, ആരുെട
അലമാരയിലും ഒര ികൂടം കാണും.”
“എ ാണു നിെ മന ിെല
അ ികൂടം? നിെ കാര ിൽ
ഒളി ാെനാ ുമി േ ാ?”
“എനി ും ഒ ു ്.” അ
പറ ു. ക ീരിനു പിറേക വ
അ പതീ ിതമാെയാരു പു ിരിയിൽ
അവള െട അധര ൾ േവപഥുപൂ ു.
“നിെ അ ികൂട ിൽ
വിഷാദ ിെ ല ണെമാ ുമി .
വിേനാദ പധാനമാണത്.” േഡാളി
ചിരി െകാ ു പറ ു.
“അ , അതു വിഷാദപൂർണമാണ്.
നാെള േപാകു തിനുപകരം ഞാൻ
ഇ ുതെ
േപാകു െത ുെകാ ാെണ റിയാ
േമാ? നിെ മു ാെക ഒരു കു സ തം
നട ി മന ിെ ഭാരം ഒഴിവാ ാം.”
എ ു പറ ് ഒരു കേസരയിലിരു ്
േഡാളിയുെട മുഖ ് ഉ േനാ ി.
അ യുെട മുഖം, കാത ം
വെരയും, െന ിയിൽ കുറുനിരകൾ
തുട ു ിടം വെരയും
ചുവ ുതുടു തു ക ് േഡാളി
അ ുതെ .
“കി ി ഡി റിനു
വരാ െത ാെണ ു
നിന റിയാേമാ?” അ േചാദി :
“അവൾെ േ ാട് അസൂയയാണ്.
ഞാനാണു കുഴ മു ാ ിയെത ്…
അതായത്, അവെള
സംബ ി ിടേ ാളം നൃ ം
ആ ാദേവളയാകു തിനു പകരം ഒരു
ശാപമാ ി ീർ െത ്,
സത മായും, സത മായും ഞാൻ
കു ാരിയ . േവണെമ ിൽ,
അതിെ വളെര െചറിയ ഒരംശം
ഞാേനെ ടു ാം.”
“ഓ, ഇതു ശരി ും ീവ്
പറയുേ ാെലയാണേ .” േഡാളി
ചിരി .
അ യ് ് അതിഷ്ടെ ി .
“അ , അ , ഞാൻ ീവ .”
അവള െട മുഖം കറു ു. “ഒരു നിമിഷം
േപാലും സ യം അവിശ സി രുെത ു
നിർബ മു തുെകാ ാണു
ഞാന െന പറ ത്.”
 പേ , താൻ പറ തു
സത മെ ് ആ നിമിഷംതെ
അവൾ റിയാമായിരു ു. അവൾ
സ യം അവിശ സി ിരുെ ു
മാ തമ , േ വാൺസ്കിെയ ുറി
ചി അവള െട മന ിെന
പ ുബ്ധമാ ുകയും െചയ്തു.
അയാെള വീ ും
കാണാതിരി ാനാണ് അവൾ
േനരേ േപാകാെനാരു ു ത്.
“നീ അയാേളാെടാ ു മസൂർ
നൃ ം െചയ്െത ു ീവ് എേ ാടു
പറ േ ാ.”
“ഒ ം പതീ ി ാെത
നട താണ്. മ ര ിനു ഏർ ാടു
െച ാൻേവ ി ഞാനവിെട െച ു.
െപെ ു കാര െള ാം തകിടം
മറി ു… ഒരുപേ , എെ സ ം
ഇഷ്ട ിെനതിെരതെ ഞാൻ…”
ല കാരണം അവൾ വാചകം
പൂർ ിയാ ിയി .
“ഓ, അവർ തു െപെ ു
മന ിലാകും.” േഡാളി പറ ു.
“പേ , അയാളതു
ഗൗരവമാെയടു ാൽ എനി ു
വിഷമമു ാകും. ഇെത ാം ഉടെന
മറ ുകളയുെമ ് എനി റിയാം.
കി ി ് എേ ാടു െവറു
േതാ ുകയി .”
“നിന റിയാേമാ അ ാ, സത ം
പറ ാൽ, കി ി അയാെള വിവാഹം
കഴി ണെമ ് എനി ു
താൽപര മി . നാെള െ
േ വാൺസ്കി നിെ സ്േനഹി ാൻ
തുട ിെയ ു േക ാൽ
അതാെണനിേ വും സേ ാഷം.”
“എെ ൈദവേമ, എെ ാരു
മ രമാണത് !” അ പറ ു.
തെ മന ിെല വികാര ൾ
വാ ുകളായി പുറ ുവ തിെല
സേ ാഷം അവള െട മുഖ ു
പകമായി. “അേ ാൾ ഞാേന വും
ഇഷ്ടെ ടു കി ിയുെട വിേരാധവും
സ ാദി െകാ ാണു ഞാൻ
മട ിേ ാകു ത്. ആ െത ി ാരണ
മാ ാൻ നീ ശമി ുമേ ാ അേ
േഡാളീ?”
േഡാളി ു ചിരിയട ാൻ
കഴി ി . അവൾ ് അ െയ
ഇഷ്ടമാണ്. എ ിലും അ യ് ും ഒരു
ദൗർബല മുെ കെ ൽ
അവെള സേ ാഷി ി .
“വിേരാധേമാ? ഒരി ലുമി .”
ഞാൻ നി െള
സ്േനഹി ു തുേപാെല
നി െള ാവരും എെ യും
സ്േനഹി ണെമ ു മാ തമാെണെ
ആ ഗഹം. െഹാ, ഞാെന ു
വിഡ്ഢി െളാെ യാണു
പുല ു ത്,” എ ു പറ ്അ
തൂവാലെയടു ുക നീർ തുട ി
ഡ െച ാൻ തുട ി.
 അവൾ പുറെ ടാറായേ ാൾ
വീ ിെ യും സിഗര ിെ യും ഗ ം
പസരി ി െകാ ്, വിടർ
ചിരിേയാെട ഒബ്േലാൻസ്കിയുെമ ി.
അ യുെട വികാരം
േഡാളിയിേല ു സം കമി .
നാ ൂെന അവസാനമായി
െക ി ണർ ുെകാ ു േഡാളി
മ ി : “നീെയെ പിയെ
കൂ കാരിയാണ്. നിെ ഞാൻ
എെ ും സ്േനഹി ും.”
“നീെയ ാണി െനെയാെ
പറയു ത് ?” എ ു േചാദി ്,
ക ീരട ാൻ പണിെ െകാ ്
അ അവെള ചുംബി .
“നിനെ െ മന ിലാകും
എനി ു നിെ യും. േപായിവരൂ
അ ാ.”
 ഇരുപ ിഒ ത്

’അെതാ ു കഴി ുകി ി,

ൈദവ ിനു സ്തുതി!’ എ
വിചാരമായിരു ു തീവ ിയുെട
വാതിൽ ൽ
മാർഗതട മു ാ ിെ ാ ു നി
സേഹാദരേനാടു യാ ത പറ േ ാൾ
അ യുെട മന ിൽ ആദ മു ായത്.
പരിചാരക അ ുഷ്കയുെട
അടു ിരു ്. മ ിയ െവളി മു
ീ ിങ് ക ാർ െമ ൽ അവൾ
കേ ാടി . ‘ഭാഗ ം! നാെള
എനിെ െ െസേരഷെയയും
അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിെനയും വീ ും
കാണാം. പഴയ ജീവിത ിേല ു
മട ിെ ാം.’
ഇേത വിചാരേ ാെടയും
സേ ാഷേ ാെടയുമാണ് അ ു
പകൽ മുഴുവനും അ യാ തയ് ു
ഒരു ം കൂ ിയത്. നിപുണമായ
െകാ കര ൾെകാ ു ചുവ
സ ിയുെട പൂ തുറ ് ഒരു െചറിയ
തലയണ പുറെ ടു ു
മടിയിൽവ ി സ ി വീ ും പൂ ി.
എ ി ് തണു ത ാതിരി ാൻ
പാദ ൾ പുത . േരാഗിയായ ഒരു
യാ ത ാരി കിട ുകയാണ്. മ ര ു
സ് തീകൾ അ േയാടു സംസാരി ാൻ
തുട ി. അതിെലാരാൾ തടി
പായംെച സ് തീ, സ ം കാലുകൾ
പുതയ് ു തിനിടയിൽ തീവ ിയിെല
തണു ിെന ുറി പരാതിെ .
അ ഏതാനും വാ ുകളിൽ അതിനു
മറുപടി പറ ു. രസകരമായ
മെ ാ ും പറയാനിെ ു ക ്,
പരിചാരികേയാട്, വായി ാനു
വിളെ ടു ് ഇരി ിട ിെ
ൈക ിടിയിൽ ഉറ ി ാൻ പറ ു.
ഹാൻഡ്ബാഗിൽനി ് ഒരു ഇം ിഷ്
േനാവലും േപ ർ മുറി ു ക ിയും
പുറെ ടു ു. ആദ ം ഒ ും
വായി ാൻ കഴി ി .
അേ ാ മിേ ാ ം തി ി ിര ി
നട ു വരുെട ശല ം. അവസാനം
വ ി അന ി ുട ിയേ ാൾ
അതിെ ഒ െയ ശ ി ാെത
നിവൃ ിയിെ ായി. അേ ാഴതാ
മ ുവീഴ്ചയാരംഭി . അവള െട
ഇടതുവശെ ജനാലയിൽ
ഹിമവർഷം. ആപാദചൂഡം
മൂടിെ ാതി ുവ ി ക ുകൂടി
നട ുേപായ ഗാർഡിെ ഒരുവശ ും
മ ുെകാ ു മൂടിയിരി ു ു.
പുറെ ശ ിേയറിയ
ഹിമപാതെ ുറി സംഭാഷണം
അവള െട ശ വ തിചലി ി .
അത െന തുടർ ു—വ ിയുെട
ത ലും മു ലും കുലു വും
ജനലിനുപുറ ുമ ുവീഴു
ശബ്ദവും ആവി പറ ു ചൂട്
െപെ ു െകാടുംതണു ായി മാറി
വീ ും ചൂടുപിടി ു തും
മ ിയെവളി ിൽ തിള ു
അേത മുഖ ള ം േനരേ േക
അേത ശബ്ദ ള ം എ ിലും
അവസാനം അ യ് ു വായി ാനും
വായി ു തിൽ ശ ി ാനും
സാധി . അ ുഷ്ക ഉറ ം
തൂ ുകയാണ്. അവള െട മടിയിെല
ചുവ സ ി തുളവീണ ൈകയുറയി
വലിയ ൈകകൾെകാ ു പിടി ി ്.
അ വായി , മന ിലാ ി, എ ിലും
വായന രസകരമായി േതാ ിയി .
എ ുവ ാൽ, മ വരുെട
ജീവിത ളിലൂെട കട ു
േപാകു തിെല മുഷി ിൽ. സ ം
ജീവിത ിലാണ് അ യ് ു
താൽപര ം. േനാവലിെല നായിക
േരാഗിയാെയാരു പുരുഷെന
ശു ശൂഷി ു ഭാഗം വായി േ ാൾ
േരാഗി കിട ു മുറിയിൽ
ശബ്ദമു ാ ാെത ചു ി
നട ണെമ ് അവൾ ുേതാ ി.
പാർലെമ െല ഒരംഗ ിെ
പസംഗെ ുറി വായി േ ാൾ,
ആ പസംഗം തനി ു െചയ്താൽ
െകാ ാെമ ു വിചാരി . േലഡി േമരി
േവ നായ് ള മായി
നായാ ിനുേപായതും നാ ൂ ാെര
പ ി തും സ ം ധീരതെകാ ു
മ വെര അ ര ി തുമായ കഥ
വായി േ ാൾ തനി ും അ െന
െച ണെമ േമാഹമുദി . പേ ,
തൽ ാലം ഒ ും
െച ാനി ാ തുെകാ ് അവൾ
വായി ാൻ നിർബ ിതയായി.
അവള െട െകാ ൈക മിനുസേമറിയ
ക ിെയ തിരു ിടി ി െകാ ിരു ു.
േനാവലിെല നായകൻ ഏത്
ഇം ിഷുകാരനും ആ ഗഹി ു
പഭുപദവിയും ഒരു എേ ിെ ഉടമയും
ആകുെമ ുറ ായേ ാൾ,
അയാേളാെടാ ം എേ ിൽ
ചു ിനട ണെമ ് അ ആ ഗഹി .
അയാൾ ു നാണംേതാ ുെമ ു
െപെ ് ഓർമി ുകയും െചയ്തു.
അവൾ ും നാണമു ാകും—പേ ,
അയാെള ിനു നാണി ണം?
‘ഞാെനതിനു നാണി ണം?’ അവൾ
അ ുതേ ാെട സ യം േചാദി .
അവൾ പുസ്തകം താെഴവ
ചാരി ിട ു. േപ ർ മുറി ു ക ി
ര ു ൈകകൾ െകാ ും
മുറുെക ിടി . നാണി ാൻ
ഒ ുംതെ യി . േമാസ്േകായിൽ
നട െത ാം അവൾ ഓർമി . എ ാം
ന താണ്, സേ ാഷകരവുമാണ്.
അവിടെ നൃ ം, േ വാൺസ്കിയും
അയാള െട വിനയം കലർ തും
േ പമപൂർണവുമായ േനാ വും അവർ
ത ിലു ബ ം—ഒ ിലും
നാണി തായി ഒ ുമി .
എ ി ം ഓർമകള െട ആ ഘ ിൽ
േ വാൺസ്കിെയ ുറിേ ാർ േ ാൾ
നാണെമ വികാരം കൂടുതൽ
ശ മായി അനുഭവെ . ‘ചൂട്
വ ാ ചൂട്. ചു െപാ ു;’ എ ്
ഏേതാ ഒരു ശബ്ദം ഉ ിൽ നി ്
അവേളാടു പറയു തായി േതാ ി.
‘ശരി, അതിെന ് ?’ എ ്
തേ ാടുതെ േചാദി ി ് അവൾ ഒരു
വശേ ു തിരി ു കിട ു.
‘എ ാണതു സൂചി ി ു ത് ?
അതിെന േനേര േനാ ാൻ എനി ു
ഭയമാെണ ാേണാ?
എ ാണതിെ യർ ം? എനി ും
െചറു ാരനായ ആ ഓഫീസർ ും
ത ിൽ മ
പരിചയ ാരുമായു തിൽനി ു
ഭി മായ വ ബ വുമുേ ാ,
അെ ിൽ ഉ ാകാനിടയുേ ാ?’
െവറു കലർ ഒരു ചിരിേയാെട
അവൾ വീ ും പുസ്തകം
ൈകയിെലടു ു. പേ ,
വായി െതാ ും മന ിലായി .
ൈകയിലിരു ക ി ജനാല ി ിൽ
ഉരസിയി ് അതിെ തണു
മൃദുലമായ പതലം സ ം
കവിളിലമർ ി. അകാരണമായ
ഒരാ ാദം അനുഭവെ .
െപാ ി ിരി ണെമ ുേതാ ി.
ഞര ുകൾ വലി ു
മുറുകു തുേപാലു അനുഭവം.
ക കൾ മലർേ
തുറ ിരി ുകയാെണ ുേതാ ി.
ൈകയിെലയും കാലിെലയും
വിരലുകൾ േ ാഭംെകാ ു
വിറയ് ു ു. ഉ ിലു എേ ാ ഒ ്
അവള െട ശ ാേസാ ാസ ിനു
തട ം സൃഷ്ടി ു ു.
അര െവളി ിൽ
ചലി െകാ ിരു എ ാ രൂപ ളം
ശബ്ദ ള ം അസാധാരണമായ
വ തേയാെട തിരി റിയാൻ
കഴിയു ു. െ ടയിൻ മുേ ാ
േപാവുകയാേണാ, പിറേകാ
േപാവുകയാേണാ, അേതാ
നിർ ിയി ിരി ുകയാേണാ, എ
സംശയം അവെള അല ു.
അടു ിരി ു ത്
അ ുഷ്കയാേണാ അേതാ മ
വ വരുേമാ? ‘ഇവിെടയിരി ു തു
ഞാൻതെ യാേണാ അേതാ
മെ ാരാേളാ? ഭാ മായ ഈ ചി കൾ
അവെള ഭയെ ടു ി. ഏേതാ ചിലത്
അവെള അേ ാ വലി ടു ി ു ു.
പേ , അതിനു വഴ ാേനാ അതിെന
െചറു ു നില് ാേനാ ഉ കരു ്
അവൾ ു ്. അവെളഴുേ ്
പുത വലിെ റി ് േകാ ിെ
കഴു ിൽ ചു ിയിരു ഷാൾ
എടു ുമാ ി. ഒരു ബ ണിളകിേ ായ
നീളൻ േകാ ിനു ിെല െമലി ഒരു
രൂപം അേ ാൾ ക ാർ ്െമ േല ു
കട ുവ ത് ഒരു കർഷകനെ ും
തീവ ിെയൻജിനിൽ
തീകൂ വനാെണ ും തിരി റി ു.
ഒരു െതർേമാമീ റിൽ േനാ ിെ ാ ്
അയാൾ വാതിൽ തുറ ു
പേവശി േ ാൾ കാ ം മ ും
അടി കയറിയതും മന ിലായി.
പേ , വീ ും എ ാം
ഒരാശയ ുഴ ിൽ…
നീ േകാ ധരി കർഷകൻ
ചുമരിൽ എ ിെനേയാ
ചുര ുകയാണ്. വൃ വ ിയുെട
ഒര ുനി ു മേ യ ം
വെരെയ വ ം കാലുകൾ
നീ ി, ക ാർ െമ െന ഒരു കറു
േമഘംെകാ ുനിറ . അേ രം
ആെരേയാ വലി കീറു തുേപാെല
ഭയാനകമായ ശബ്ദം.
ക ി ി ു ഒരു ചുവ പകാശം
പത െ . ഒടുവിൽ എ ാ ഒരു
ചുവരിനാൽ മറയ് െ .
നില ൂകൂെട താേഴയ് ്
ഊർ ുേപായതായി അ യ് ു
േതാ ി. അെതാ ും അവെള
ഭയെ ടു ിയി . രസകരമായാണ്
അനുഭവെ ത്. പുത മൂടിയ
മ ിെ ആവരണമു ഒരു പുരുഷ
രൂപം അവള െട െചവി ു
െതാ മുകളിൽ നി ു വിളി കൂവി.
അവൾ എഴുേ .
പരിസരേബാധമു ായേ ാൾ, ഒരു
േ ഷനിൽ വ ി
നില് ുകയാെണ ും പുരുഷൻ
ഗാർഡ് ആെണ ും മന ിലായി.
അ ുഷ്കേയാട് തെ െതാ ിയും
ഷാള ം വാ ി ധരി െകാ ് അവൾ
വാതിൽ േല ു നീ ി.
“പുറേ ുേപാവുകയാേണാ?”
അ ുഷ്ക േചാദി .
“ഉ ്. അല്പം ശു വായു
ശ സിേ ാെ . ഇതിനക ുവ ാ
ചൂട്.”
അവൾ വാതിൽ തുറ ു. മ ും
കാ ം ഇര കയറി. ഒരു
മല്പിടി ിനുേശഷമാണു
പുറ ുകട ാനായത്. അതും
രസകരമായി അവൾ ്
അനുഭവെ . കാ ് അവെള
കാ ിരു തുേപാെല,
സേ ാഷേ ാെട ചൂളംവിളി ്
അവെളയും ത ിെയടു ുെകാ ു
പറ ാനു പുറ ാടാണ്. അവൾ
തണു വാതിൽപിടിയിൽ മുറുെക
പിടി ാ ്േഫാമിലിറ ി നട ു.
കാ ് വ ി കേ ്
ആർ ലെ ിയിരുെ ിലും
ാ ്േഫാമിൽ തീവ ിയുെട മറവിൽ,
ന സുഖം. തണു കാ ശ സി ്
പകാശമാനമായ േ ഷെ നാലുചു ം
േനാ ിെ ാ ് സേ ാഷേ ാെട
അവൾ വ ിയുെട സമീപ ുനി ു.
 മു ത്

കാ തട ി ുമാറു ചൂളമടി െകാ ു

തീവ ി ക ൾ ിടയിലൂെട
കട ുവ ഒരു െകാടു ാ ് േ ഷെ
മൂലകെളയും തൂണുകെളയും വലംവ
പാ ുേപായി. തീവ ിയുെടയും
തൂണുകള െടയും ആള കള െടയും
ക ിൽെപടു എ ാ
വസ്തു ള െടയും ഒരു വശം
മ ുെകാ ു മൂടിയിരി ു ു. ആ
ആവരണ ിനു
ക ികൂടിെ ാ ിരു ു. ഇടയ് ു
ൈനമിഷികമാെയാരു ശാ ത. പിെ
വീ ും ഉ ഗമായ െകാടു ാ ്.
അതിെ ഭീകരമായ
ആ കമണെ െചറു ുനില് ാൻ
പയാസമാെണ ുേതാ ി. എ ി ം
സേ ാഷേ ാെട
സംസാരി െകാ ്, ാ ്േഫാമിെല
കിറുകിെറ ശബ്ദമു ാ ു
പലകകൾ ു മീേതകൂടി ആള കൾ
അേ ാ മിേ ാ ം ഓടിനട ു.
േ ഷനിേല ു വലിയ വാതിലുകൾ
നിര രം തുറ ുകയും
അടയ് ുകയും െചയ്തുെകാ ിരു ു.
കുനി ുനട ഒരാള െട നിഴൽ
അവെള കട ുേപായി. വ ിയുെട
ചക ളിൽ ചു ികെകാ ടി ു
ശബ്ദംേക . “ആ െടലി ഗാം ഇ ു
തരൂ,” ഇരുൾമൂടിയ മറുവശ ുനി ്
ഒരാൾ േദഷ െ . “അ , ഇവിെടയ ,
ഇരുപെ ാമേ താണ്.” മ
ശബ്ദ ൾ. ക ിളിയിൽ െപാതി ു
മ ിെ ആവരണമണി
അേനകം േപർ അേ ാ മിേ ാ ം
ഓടി. ചു ിൽ എരിയു
സിഗര കള മായി ര ു മാന ാർ
അവെള കട ു േപായി. അവൾ
ഒ ുകൂടി ദീർഘമായി ശ സി ്
ശു വായു ഉൾെ ാ ി ്, ൈക
മഫ്ളറിനു പുറെ ടു ു
ൈക ിടിയിൽ പിടി വ ിയിൽ
കയറാെനാരു േവ, മിലി റി
ഓവർേകാ ധരി ഒരാൾ
അടുെ ി. അവൾ തിരി ു
േനാ ി. േ വാൺസ്കിെയ െപെ ു
തിരി റി ു. അയാൾ സല
െചയ്തി തലകുനി ് എെ ിലും
ആവശ മുേ ാ, തെ സഹായം
േവണേമാ, എ ാരാ ു. അവൾ
മറുപടി പറയാെത, കുറ േനരം
അയാള െട മുഖ ു സൂ ി േനാ ി.
നിഴലിലാണയാൾ നി െത ിലും
അയാള െട മുഖെ യും
ക കളിെലയും ഭാവം അവൾ
ശ ി . അഥവാ ശ ി തായി
അവൾ ു േതാ ി. തേല ുരാ തി
അവെള ആകർഷി ബഹുമാനം
നിറ ആന മൂർ യുെട
ഭാവമായിരു ു അത്. താൻ
എ ായിട ും വ ക ുമു ാറു
ഒേര ഛായയു നൂറുകണ ിന്
യുവാ ളിെലാ ു മാ തമാണു
േ വാൺസ്കിെയ ും തെ മന ിൽ
അയാൾ ിടമിെ ും കഴി
ഏതാനും ദിവസ ളിൽ ഒ ിലധികം
പാവശ വും ഒരു നിമിഷം മു ുേപാലും
അവൾ സ യം തീരുമാനി ിരു ു.
എ ി ം ഇേ ാൾ, അയാെള വീ ും
ക മാ തയിൽ സേ ാഷപൂർണമായ
ഒരഭിമാനം അവള െട ഉ ിൽ നിറ ു.
എ ിനാണയാൾ അവിെട വ െത ു
േചാദി റിേയ ആവശ മി .
അവെളേ ടിയാണു വ െത ്
അയാൾ േനരി
പറ ാെല േപാെല,
അവൾ റിയാം.
“നി ള ം േപാവുകയാെണ ു
ഞാനറി ി . എ ിനാണിേ ാൾ
േപാകു ത് ?” വാതിലിൽ പിടി ാൻ
നീ ിയ ൈക താഴ് ി അവൾ േചാദി .
അട ാനാവാ സേ ാഷവും
ഉ ാഹവുംെകാ ് അവള െട മുഖം
പകാശി .
“എ ിനാണു േപാകു െതേ ാ?”
അവള െട ക കളിൽ ഉ േനാ ി
അയാൾ ആവർ ി :
“നിെ യടു ുതെ യു ാകണെമ
ാണു ഞാനാ ഗഹി ു െത ു
നിന റിയാമേ ാ. എനി ു മെ ാരു
മാർഗവുമി .”
ആ നിമിഷം എ ാ തട െളയും
ത ിമാ ിയ കാ ് വ ി ു മുകളിെല
മ ് നാലുപാടും ചിതറിെ റി ി .
േമല് ൂരയിെല ഇരു ുതകിട് ഉറെ
ശബ്ദമു ാ ി. മുൻവശെ
എൻജിൻ ദുഃഖവും നിരാശയും
കലർ മ ിൽ നീ ഒരു
ചൂളംവിളിമുഴ ി. കാ ിെ ഭീകരത
ഇേ ാൾ കൂടുതൽ മേനാഹരമായി
അവൾ ു േതാ ി. അവൾ
േകൾ ാൻ
െകാതി ിരു തുതെ യാണയാൾ
പറ െത ിലും സ ം
വിേവചനശ ി അവെള ഭയെ ടു ി.
അവൾ മറുപടി പറ ി . ഒരു
സംഘർഷ ിെ ല ണം അവള െട
മുഖ ് അയാൾ ക ു.
“ഞാൻ
പറ തിഷ്ടെ ിെ ിൽ എേ ാടു
മി ണം.” അയാൾ വിനയപൂർവം
അേപ ി .
താഴ്മേയാെടയും
ബഹുമാനേ ാെടയും എ ാൽ
ദൃഢമായും അയാൾ പറ തിേനാടു
പതികരി ാൻ അവൾ കുെറ
സമയെമടു ു.
 “നി ൾ പറയു തു ശരിയ .
നി െളാരു ന മനുഷ നാെണ ിൽ,
അതു മറ ുകളയണെമ ാെണെ
അേപ , ഞാനും അെത ാം മറ ും”
അവസാനം അവൾ പറ ു.
“ഒരു വാ ും ഭവതിയുെട ഒരു
ചലനംേപാലും ഒരി ലും ഞാൻ
മറ ുകയി . മറ ാെനനി ു…”
“മതി മതി!” അയാൾ
ഉത്കണ്ഠേയാെട
ഉ േനാ ിെ ാ ിരു മുഖ ു
ഗൗരവം വരു ാൻ വൃഥാ
യത്നി െകാ ് അവൾ ഉറെ
പറ ു. തണു ൈക ിടിയിൽ
മുറുെക ിടി ്, െപെ ു വ ിയിൽ
കയറി, തെ ക ാർ ്െമ േല ു
െചറിയ ഇടനാഴിയിൽ പേവശി .
അവിെടനി ് െതാ മു ു നട
സംഭവം ഓർമി ാൻ ശമി .
അയാള െടേയാ തെ േയാ വാ ുകൾ
ഓർമി ാൻ സാധി ിെ ിലും
നിമിഷേനരെ സംഭാഷണം
ര ുേപെരയും ഭയാനകമാംവിധം
പരസ്പരം അടു ി െവ ് അവൾ ു
േതാ ി. അത് അവെള
ഭയെ ടു ുകയും
സേ ാഷി ി ുകയും െചയ്തു.
ഏതാനും നിമിഷേനരം അന ാെത
നി ി ് അവൾ അക ു െച ിരു ു.
േനരേ അവെള കഠിനമായി
വിഷമി ി ിരു ആ പ ുബ്ധാവ
തിരി വ ുെവ ു മാ തമ
താ ാനാവാ സ ർ ിെ
ഫലമായി തെ യു ിെല ഏേതാ ഒ ു
തകർ ു തരി ണമാവുെമ ുേതാ ി.
ആ രാ തി അവൾ ഉറ ിയേതയി .
പേ , അവള െട സ ല്പ ിൽ
നിറ ുനി പിരിമുറു ിൽ
അസുഖകരേമാ നിരാശാജനകേമാ
ആയ യാെതാ ുമി ായിരു ു താനും.
േനേരമറി ് എ ാം
സേ ാഷപൂർണവും തിള മു തും
പേചാദനപരവുമായിരു ു. െവള ിന്,
ഇരു യിരു ിൽതെ അ ഒ ു
മയ ി. ക കൾ തുറ േ ാൾ േനരം
പുലർ ിരു ു. തീവ ി
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ എ ാറായി.
വീടിെനയും ഭർ ാവിെനയും
മകെനയും അ ും തുടർ ു
ദിവസ ളിലുമു
േജാലി ിര ുകെളയുംകുറി
ഓർമ അവെള അസ യാ ി.
പീേ ഴ്സ്ബർഗ് േ ഷനിൽ വ ി
നി േ ാൾ അവൾ പുറ ിറ ി.
ആദ ം ക മുഖം അവള െട
ഭർ ാവിേ തായിരു ു.
‘ൈദവേമ, അേ ഹ ിെ
െചവികൾെ ു സംഭവി ?’
തണു ആ ാശ ിയു ആ
രൂപെ , വിശിഷ , െതാ ിയുെട
അരികിേനാടുേചർ ു ബീഭ മാംവിധം
ഉയർ ു കാണു െചവികെള േനാ ി,
അവൾ ചി ി . അവെള ക ു
പതിവു വ ംഗ ാർ സൂചകമായ
ചിരിേയാെട അയാൾ അടു ുെച ്,
ീണി വലിയ ക കൾെകാ ്
അവെള തുറി േനാ ി, അവെള
മെ ാരു രീതിയിൽ കാണാൻ
ആ ഗഹി ിരു തുേപാെല. അത്
അവളിൽ അസുഖകരമായ ഒരു
വികാരം സൃഷ്ടി . അയാെള
കാണുേ ാെഴ ാം സ ം
മന ിലു ാകാറു തൃപ്തിയി ായ്മ
ഇേ ാഴും അവൾ ് അനുഭവെ .
ഭർ ാവിെന സംബ ി തെ
മേനാഭാവം ഒരു
കപടനാട ാരിയുേടതാെണ ്
ഇേ ാഴാണവൾ ശ ി ത്.
േവദനാജനകമായിരു ു ആ േബാധം.
“ഇതു ക ിേ , സ്േനഹധനനായ
ഒരു ഭർ ാവ് വിവാഹം കഴി
ആദ െ വർഷ ിെല േപാെല,
നിെ കാണാനു ആർ ിേയാെട
മു ിൽ നില് ു ു”—എേ ാഴും
അയാൾ അവെള സംേബാധന
െചയ്തിരു തുേപാെല
സാവധാന ിൽ, ഉ ായിയിലു
ശബ്ദ ിൽ, ആ ാർ മായാണ്
ആെര ിലും അ െന
പറയു െത ിൽ അപഹാസ മായി
േതാ ുംവിധം, അയാൾ പറ ു.
“െസേരഷയ് ്
അസുഖെമാ ുമി േ ാ?” അവൾ
േചാദി .
“അേ ാൾ എെ കഷ്ട ാടിന് ഒരു
വിലയുമി .” അയാൾ പറ ു:
“അവൻ സുഖമായിരി ു ു.
ഒരസുഖവുമി .”
 മു ിെയാ ്

അ ഉറ
ുരാ തി േ വാൺസ്കി
ണെമ ുേപാലും
്

േതാ ിയി . െവറുേത മു ിേല ു

േനാ ിെ ാ ു വരികയും
േപാവുകയും െചയ്തുെകാ ിരു
യാ ത ാെരേ ാലും കാണാെത,
ഇരി ിട ിൽ തെ യിരു ു. മു ്,
ഈ അേ ാഭ ത അയാെള
പരിചയമി ാ വരിൽ അസ ത
ഉളവാ ിയിരുെ ിൽ, ഇേ ാഴെ
ഭാവം അഭിമാന ിെ യും
ആ വിശ ാസ ിെ യുമാണ്.
ആള കെള നിർജീവവസ്തു െള
മ ിലാണയാൾ വീ ി ത്.
എതിർവശ ിരു ,
േകാടതിയുേദ ാഗ നും
സേ ാചമു വനുമായ ഒരു
െചറു ാരന് േ വാൺസ്കിയുെട
ഭാവം ഇഷ്ടെ ി . അയാൾ
േ വാൺസ്കിയുെട സിഗര ിൽനി ു
പല പാവശ ം തെ സിഗര
ക ി ുകയും അയാേളാടു
സംസാരി ുകയും ഞാെനാരു
മനുഷ നാെണ ും ജീവനി ാ
വസ്തുവെ ും കാണി ാൻ
അയാെള ശല െ ടു ുകേപാലും
െചയ്തു. എ ി ് ഒരു
െതരുവുവിള ിെനെയ േപാെലയാണ്
േ വാൺസ്കി ആ െചറു ാരെന
േനാ ിയത്. തേ ാടു
അവഗണനയിൽ പതിേഷധി
െചറു ാരൻ ഇടയ് ിെട
െകാ നം കു ി.
േ വാൺസ്കി ആെരയും
കാണുകേയാ േകൾ ുകേയാ
െചയ്തി . താെനാരു
രാജാവാെണ യാൾ ുേതാ ി.
അ യുെട മന ിൽ തെ ുറി
നെ ാരഭി പായം സൃഷ്ടി ാൻ
സാധി െവ വിശ ാസംെകാ .
അ െന അയാൾ വിശ സി ി .
അയാള െട മന ിൽ അവൾ
െചലു ിയ സ ാധീനം അയാളിൽ
സേ ാഷവും അഭിമാനവുംെകാ ു
നിറ െവ തിനാലാണ്.
ഇതിെ െയ ാം
അന രഫലെമ ാകുെമ ്
അയാൾ ് അറി ുകൂടാ.
അതിെന ുറി ചി ി തുമി .
ഇ െലവെര േയാ ുഖമായിരു
തെ കരു ും ഊർ വും ഇേ ാൾ
ഒെരാ ബി ുവിൽ േക ീകരി ് ഒേര
ല ം േനടാനു ശമ ിലാെണ ്
അയാൾ ുേതാ ി. അത് അയാെള
സേ ാഷി ി . അയാൾ അവേളാടു
സത േമ പറ ി െവ ്
അയാൾ റിയാം. അതായത് അവൾ
എവിെടേ ായാലും അയാള ം
ഒ മു ാകും. അയാള െട
ജീവിത ിെല സേ ാഷവും
അർ വും അവെള കാണു തിലും
േകൾ ു തിലുമാണ്. െബാേളാേഗാ
േ ഷനിൽ ഒരു േസാഡാ
കുടി ാനിറ ിയേ ാൾ അ െയ
ക ു. തെ മന ിലു ത്
അേ ാൾ െ അവേളാടു
പറയുകയും െചയ്തു. അ െന
പറയാൻ സാധി തിലും അവൾ
അ ാര ം അറി തിലും അവൾ
ഇേ ാൾ അതിെന ുറി ായിരി ും
ചി ി ു ത് എ വിചാരവും
അയാെള സേ ാഷി ി . ആ രാ തി
അയാൾ ഉറ ിയേതയി . ഏെത ാം
രൂപ ിലാണവെള ക െത ും
എെ ാെ യാണവൾ പറ െത ും
ആേലാചി െകാ ിരു ു.
ഭാവിെയ ുറി സ ല്പ ളിൽ
അയാള െട മന ് പുളകമണി ു.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
തീവ ിയിൽനി ിറ ിയേ ാൾ, രാ തി
ഒരുേപാള ക ടയ് ാതിരു ി ം
തണു െവ ിൽ
കുളി തുേപാലു ഉേ ഷം
അയാൾ നുഭവെ . അവൾ ഇറ ി
വരു തുവെര അയാൾ കാ ുനി ു.
‘ഇനിയും ഞാനവെള കാണും’
എ ാേലാചി ് അയാൾ അറിയാെത
ചിരി . ‘അവൾ നട ുവരു തും ആ
മുഖവും… അവൾ എെ ിലും
സംസാരി ും. തലതിരി ് എെ
േനാ ും. ഒരുപേ ,ഒ ു
പു ിരി ും.’ പേ , അ െയ
കാണു തിനു മു ് അവള െട
ഭർ ാവിെനയാണയാൾ ക ത്.
േ ഷൻമാ ർ
ആൾ ൂ ിനിടയിലൂെട
ബഹുമാനപുര രം അയാെള
ആനയി ുകയായിരു ു. ‘അേ ാ!
അവള െട ഭർ ാവ് !’ ഭർ ാവിന്
അവള മായി ബ മുെ കാര ം
ഇേ ാൾ മാ തമാണു േ വാൺസ്കി
ആദ മായി മന ിലാ ു ത്.
അവൾെ ാരു ഭർ ാവുെ ്
അയാൾ റിയാം. എ ിലും
അയാള െട അസ്തിത ിൽ
വിശ ാസമി ായിരു ു. ഇേ ാൾ
അവിെടവ ക േ ാഴാണ്
പൂർണമായും വിശ സി ാൻ
നിർബ ിതനായത്. അയാള െട
ശിര ം ചുമലുകള ം കാലുകെള
മറി ു കറു ടൗസറും
സർേവാപരി ഉടമ ാവകാശേ ാെട
നി ബ്ദമായി അവള െട
കരം ഗഹി തും.
നിഷ്കള മായ പീേ ഴ്സ്ബർഗ്
മുഖഛായയും ഉറ
ആ വിശ ാസമു രൂപവും
വൃ ാകൃതിയിലു െതാ ിയും
അല്പം വള മുതുകുമു
കെരനീെന ക േ ാൾ ആ മനുഷ െ
അസ്തിത െ ുറി ്
േ വാൺസ്കി ു േബാധമു ായി.
ദാഹി വല ഒരാൾ ഒരു ഉറവയുെട
അടുെ ിയേ ാൾ ഒരു നായേയാ
ആേടാ പ ിേയാ അവിെടനി ു
െവ ം കുടി ു തും
അതിനു ിലിറ ി മലിനമാ ു തും
ക ാലു അവ യിലായിരു ു
േ വാൺസ്കി. കെരനീെ നട യും
തുടകള െട ചലനവും വീതികുറ
വലിയ പാദ ള ം അയാളിൽ
െവറു ളവാ ി. അ െയ
സ്േനഹി ാനു തെ അവകാശം
ആർ ും േചാദ ം
െച ാനാവാ താെണ ് അയാൾ
വിശ സി . പേ , അവളിൽ ഒരു
മാ വുമി . അവള െട രൂപം അയാെള
ആേവശം െകാ ി ,
സേ ാഷ ിലാറാടി . ര ാം ാ ്
ക ാർ െമ ൽ നി ിറ ി ഓടിവ
ജർ ൻകാരനായ ഭൃത േനാട് ലേ ജ്
എടു ുെകാ ു വീ ിൽ േപാകാൻ
പറ ി ് അവള െട അടുേ ു
നട ു. ഭാര യും ഭർ ാവും ത ിൽ
സ ി ു തുക ു. കാമുകെ
ദൃഷ്ടിയിലൂെട േനാ ിയേ ാൾ,
ഭർ ാവിേനാടു അവള െട
സംഭാഷണ ിൽ
സ രേ ർ യി ായ്മയുെട ഒരു
ലാഞ്ഛനയുെ ് അയാൾ ു
േതാ ി.
“ഇ അവൾ ് അയാേളാടു
സ്േനഹമി . സ്േനഹി ാൻ
സാധ വുമ ,” അയാൾ സ യം
തീരുമാനി .
അയാൾ പിറകിലൂെട
അവള െടയടു ു െച േ ാൾ അവൾ
അത് മന ിലാ ുകയും തിരി ു
േനാ ാെനാരു ുകയും െചയ്തത്
അയാെള സേ ാഷി ി . പേ ,
അയാെള തിരി റി േ ാൾ വീ ും
ഭർ ാവിേനാടാണ് സംേബാധന
െചയ്തത്.
“രാ തി സുഖമായി
കഴി കൂടിേയാ?” ര ുേപെരയും
തലകുനി വണ ിയി ് േ വാൺസ്കി
േചാദി . താൻ വണ ിയതു
കെരനീെനയാെണ ് അയാൾ
കരുതുെ ിൽ
അ െനയായിേ ാെ എ ാണു
വിചാരി ത്.
“ഓ, സുഖമായിരു ു താ ്യൂ”
അ പറ ു.
അവള െട മുഖ ു ീണം.
ക കളിൽ ഇടവി െതളി ിരു
ചിരിയുെടയും ഉേ ഷ ിെ യും
ഭാവ ൾ കാണാനി . എ ിലും ഒരു
നിമിഷം തെ േനാ ിയേ ാൾ ആ
ക കൾ തിള ിയതായും
അടു നിമിഷം തിള ം
അസ്തമി തായും േതാ ി. ഒരു
നിമിഷേനരേ ് അയാള ം
സേ ാഷി . ഭർ ാവിന്
േ വാൺസ്കിെയ പരിചയമുേ ാ
എ റിയാൻ അ അയാെള
ഇടംക ി േനാ ി. കെരനീെ േനാ ം
വിരസമായിരു ു, ആരാണാ
മനുഷ െന ് ഓർമിെ ടു ാനു
ശമം. കരി ്
െകായ് രിവാളിെനെയ േപാെലയാ
ണ് കെരനീെ നിരുേ ഷമായ
ആ വിശ ാസം േ വാൺസ്കിയുെട
അേ ാഭ മായ ആ വിശ ാസെ
േനരി ത്.
“േ വാൺസ്കി പഭു.” അ
പരിചയെ ടു ി.
“ഓേഹാ, ന ൾ ഇതിനു മു ു
ക ി െ ു േതാ ു ു.”
അല മായി ൈകനീ ിെ ാ ്
കെരനീൻ പറ ു: “”അ ്
അ േയാെടാ ം േപായി
മകെ കൂെട തിരി േപാ ു. ഏേതാ
വിലെ വിവരം ൈകമാറു മ ിൽ
നിർ ിനിർ ിയാണ് ഓേരാ വാ ും
ഉ രി ത്. അവധി കഴി ു
മട ുകയായിരി ും അേ ?”
മറുപടി ു കാ ാെത തമാശമ ിൽ
ഭാര േയാടു പറ ു:
“േമാസ്േകായിൽനി ു യാ ത
പറ േ ാൾ ധാരാളം
ക ീെരാഴു ിയി ാവും?”
യാ ത പറയു മ ിൽ േ വാൺസ്കി
തെ െതാ ിയിൽ സ്പർശിെ ിലും
േ വാൺസ്കി അ േയാടു പറ ു:
“ഞാൻ വീ ിൽവ ു കാണു തിൽ
വിേരാധമി േ ാ.”
നിരുേ ഷമായ േനാ േ ാെട
കെരനീൻ പറ ു: “വളെര
സേ ാഷം. തി ളാഴ്ചകളിൽ ഞ ൾ
വീ ിലു ാവും.” അ െന
േ വാൺസ്കിെയ ഒഴിവാ ിയി
സ തഃസി മായ പരിഹാസഭാവ ിൽ
ഭാര യുെട േനർ ു
തിരി ു:”ഭാര േയാടു അഭിനിേവശം
പകടി ി ാൻ അരമണി ൂർ
സമയമു തു മഹാഭാഗ മായി!”
“ഈ അഭിനിേവശമാെണെ
മഹാഭാഗ ം.” അവള ം
അേതസ ര ിൽ മറുപടി പറ ു.
ത ള െട പി ാെല വരു
േ വാൺസ്കിയുെട കാെലാ യ് ു
സ യം അറിയാെത അവൾ
കാേതാർ ു. ‘അയാെളനി ാരാണ് ?’
എ ുത ാൻ േചാദി ി ്, തെ
അസാ ിധ ിൽ െസേരഷ
എ െനയാണു കഴി കൂ ിയെത ു
ഭർ ാവിേനാടാരാ ു.
“ഓ, ന സേ ാഷ ിലായിരു ു.
ഒരു പശ്നവുമു ാ ിയിെ ്
മാരിെയ ് പറ ു. നിന ു
േകൾ ുേ ാ വിഷമംേതാ ും. നിെ
ഭർ ാവിെനേ ാെല സദാ നീ കൂെട
േവണെമ നിർബ െമാ ും
അവനി ! ങാ, ഇനിെയാരു
സേ ാഷവർ മാനം. ന ുെട
പിയെ സേമാവർ
സേ ാഷംെകാ ു തു ി ാടും
(എേ ാഴും, ഏെത ിലും
കാര െ െ ാ ി
ആേവശംെകാ ാറു ലിഡിയാ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി ് കെരനീൻ
നല്കിയി ഇര േ രാണ്
സേമാവർ). നീ വേ ാ വേ ാെയ ്
അവർ അേന ഷി െകാ ിരി ു ു.
ഇ ുതെ േപായി അവെര കാണണം.
ഒബ്േലാൻസ്കികള െട പശ്നം
ഒ ുതീർ ാേയാ എ റിയാൻ
അവർ ു വലിയ ഉത്കണ്ഠയാണ്.”
അ യുെട ഭർ ാവിെ
സ്േനഹിതയും പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
െസാൈസ ി േലഡിയുമാണ് ലിഡിയാ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി. ഭർ ാവുവഴി
അ യും അവരുെട ഉ സുഹൃ ായി
മാറി.
“ഞാനവർ ു
കെ ഴുതിയിരു േ ാ!”
“ശരിയാണ്, എ ാലും അവർ ു
വിശദാംശ െള ാം അറിയണം.
നിന ് യാ താ ീണമിെ ിൽ
അവെരേ ായി ക ി വരൂ. ഇതാ
േകാൺ ടാ ി വ ിയുമായി നില്പു ്.
എനി ു ക ി ി ു േപാണം.
ഇനിെയ ിലും ഒ യ് ്അ ാഴം
കഴി േ ാ. ഞാെന ുമാ തം
ബു ിമു ിെയ ു നിന റി ുകൂടാ.”
സ്േനഹപൂർവം അവള െട ൈകയിൽ
പിടി മർ ിയി ് ഒരു പേത കതരം
ചിരിേയാെട അയാൾ ഭാര െയ
വ ിയിൽ കയറാൻ സഹായി .
 മു ിര ്

വീ സ
ിെല ിയേ ാൾ അ
ി ത് അവള െട
ആദ ം

മകെനയാണ്.ആയയുെട നിലവിളി
വകവയ് ാെത അവൻ ഓടി
േകാണി ടിയിറ ിവ ു
സേ ാഷേ ാെട വിളി കൂവി.
“മ ാ! മ ാ!” അ െയ ക പാേട
പാ ുെച ് അവള െട കഴു ിൽ
െക ി ിടി .
“ഇതു മ യാെണ ു ഞാൻ
പറ തു ശരിയായിേ !” അവൻ
ആയേയാടു വിളി പറ ു:
“എനി റിയാമായിരു ു.” അ യുെട
മകൻ അവെ അ െനേ ാെല
ഒരുതരം നിരാശയാണ് അവള െട
മന ിലുളവാ ിയിരു ത്. അവള െട
സ ല്പ ിെല സ ം മകെ രൂപം
യഥാർ ിലു തിെന ാൾ വളെര
മേനാഹരമായിരു ു. എ ിലും
ഓമന മു കു ിയാണവൻ. ചുരു
തലമുടിയും നീല ക കള ം ഇറുകിയ
കാലുറകളിെല തടി ആകൃതിെയാ
കാലുകള ം. അവെ സാമീപ വും
ലാളനയും അ യ് ് ശാരീരികമായ
ഒരു സേ ാഷം പദാനം െചയ്തു.
അവെ നിഷ്കപടവും
സ്േനഹപൂർണവുമായ േനാ വും
നിരർ കമായ േചാദ ളം
അവൾ ്ആ ീയമായ ആശ ാസം
പകർ ു. േഡാളിയുെട മ ൾ
െകാടു യ സ ാനെ ാതികൾ
അവൾ തുറ ു. േമാസ്േകായിൽ താന
എ ുേപരായ ഒരു
െപൺകു ിയുെ ും അവൾ ു
വായി ാൻ മാ തമ , മ കു ികെള
പഠി ി ാനുമറിയാെമ ും മകേനാടു
പറ ു.
“അവേള ാൾ േമാശമാേണാ
ഞാൻ?” െസേരഷ േചാദി .
“എെ ദൃഷ്ടിയിൽ ഈ
േലാകെ ഏ വും ന കു ിയാണു
നീ.”
“എനി റിയാം.” അവൻ ചിരി .
അ കാ ികുടി തീരു തിനു
മു ് ലിഡിയാ ഇവാേനാവ്ന
പഭ ിെയ ി. കിളരംകൂടി തടി ആ
സ് തീയുെട മുഖം ദീനംപിടി തുേപാെല
വിളറിയിരുെ ിലും സ പ്നം
കാണു തുേപാലു കറു
ക കൾ മേനാഹര ളായിരു ു.
അ യ് ്
അവേരാടിഷ്ടമായിരുെ ിലും
ആദ മായി ഇ ാണ് അവരുെട
കുറവുകൾ ക ിൽെപടു െത ു
േതാ ി.
 “എ ായി എെ േമാേള,
ഒ ുതീർ ിെല ിേയാ?” മുറിയിൽ
പേവശി പാേട പഭ ി േചാദി .
“ഉ ്, എ ാം ശരിയായി. പശ്നം
ന ൾ വിചാരി തുേപാെല അ ത
ഗുരുതരമായിരു ി .” അ പറ ു:
“പിെ എെ നാ ൂന് അല്പം
എടു ുചാ മു ്.”
പേ , തെ ബാധി ാ ഏതു
പശ്ന ിലും തലയിടാറു പഭ ി.
തനി ു താൽപര മു കാര ൾ
ശ ി ാറി . അ െയ
തട െ ടു ിെ ാ ് അവർ
പറ ു:
“ഓ, അതുശരി, ഈ േലാക ു
ദുഃഖവും തി യും മാ തേമയു .ഇ ു
ഞാൻ വലിയ മേനാവിഷമ ിലാണ്.”
“എ ് ? എ ാണു കാരണം?”
ചിരിയട ാൻ ശമി െകാ ് അ
േചാദി .
“സത ിനുേവ ി േപാരാടി
ഞാൻ മടു ു. ചിലേ ാൾ കടു
നിരാശേതാ ും. ആ ലി ിൽ
സിസ്േ ഴ്സിെ കാര െളാെ (ഒരു
മതവിഭാഗം നട ു
ധർമ ാപനമാണത് ) ഭംഗിയായി
നട ുേപാ താണ്. പേ , ചില
മാന ാർ അതിെന നാശമാ ി.
അവരുെടെയാെ ഇഷ്ട ടി
കാര ൾ നട ണം! രേ ാ മൂേ ാ
േപർ ്, നിെ ഭർ ാവും
അതിെലാരാളാണ്, കാര െള ാം
േബാധ മു ്. എ ാൽ മ വർ ്
അതിെന തകർ ണം. പവ്ദിൻ
എഴുതിയ ഒരു ക ് ഇ െല എനി ു
കി ി…”
തുർ ികൾെ തിെര
ാവി കെള സഹായി ു ഒരു
മതവിഭാഗമായ ‘പാൻ ാവി ് ’* എ
സംഘടനയിെല പമുഖ അംഗമാണു
പവ്ദിൻ.
ആക ിെല വിവര ൾ പഭ ി
അ േയാടു പറ ു.
എ ി വർ കി ൻ സഭകെള
പരസ്പരം േയാജി ി ു തിെല
ബു ിമു കെള ുറി സംസാരി .
ൈവകുേ രം ര ു
െസാൈസ ികള െട േയാഗ ിൽ
പെ ടു ാനു തുെകാ ് അവർ
ധൃതിയിൽ ലംവി .
“മു ും
ഇ െനെയാെ െ യായിരു
േ ാ. ഞാനെതാ ും
ശ ി ാ െത ് ?” അ
ത ാൻ പറ ു. “അേതാ,
അവർ ു േദഷ ം വരാൻ ഇ ു
പേത കി വ കാരണവുമു ാേയാ?
എ ായാലും രസമു ്. ന
െച ാനാണവരുെട ശമം. അവെരാരു
കിസ്ത ാനിയാണ്. എ ി ം
സദാസമയവും േദഷ ം. എവിെടയും
ശ തു ൾ, എ ാം
കിസ്തുമത ിെ യും
മനുഷ സ്േനഹ ിെ യും േപരിൽ!”
പഭ ി േപായേ ാൾ ഒരു സ്േനഹിത
—ഒരു ഉ ത ഉേദ ാഗ െ ഭാര
വ ു. പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
വിേശഷ െള ാം അവർ പറ ു
േകൾ ി . അ ാഴ ിനുവരാെമ ്
ആണയി ി ്, മൂ ുമണിേയാെട അവരും
േപായി.
കെരനീൻ ഓഫീസിലാണ്.
അ ാഴ ിനു മു ു സമയം അ
മകെ കാര ളിൽ ശ ി . അവന്
ആഹാരം െകാടു ു (അവൻ
ഒ യ് ാണ് അ ാഴം
കഴി ാറു ത് ). പി ീട് സ ം
സാധന െള ാം അടു ിവ .
േമശ റ ു കൂ ുകൂടി ിട
ക ുകൾ വായി മറുപടിെയഴുതി.
യാ താേവളയിൽ അനുഭവെ
അകാരണമായ അപമാനേബാധവും
മനഃേ ാഭവും പാേട മാ ുേപായി.
പതിവു ജീവിതസാഹചര ളിൽ,
കു മ വളാണു താെന
േബാധമു ായി.
തേലദിവസെ തെ
മേനാനിലെയ ുറി ് അവൾ
അ ുതേ ാെട ഓർമി . ‘എ ാണു
സംഭവി ത് ? ഒ ുമി . േ വാൺസ്കി
അർ മി ാ ചിലതു പറ ു.
അതിനു വിരാമമിടാൻ െത ം
പയാസമി . ആവശ മു കാര ൾ
മാ തമാണു ഞാനും പറ ത്.
അതിെന ുറി ഭർ ാവിേനാടു
പറേയ കാര മി . പറയാൻ
സാധ വുമ . അതിെനാെ
ആവശ മി ാ പാധാന ം
കല്പി ു െത ിന് ?’ മുെ ാരി ൽ
ഭർ ാവിെ ഒരു കീഴുേദ ാഗ ൻ
തേ ാടു േ പമാഭ ർ ന
നട ാെനാരു ിയ കാര ം
അേ ഹേ ാടു പറ ത് അവൾ
ഓർമി . സമൂഹമ ിൽ
ജീവി ു ഏെതാരു സ് തീ ും
ഇ രം സംഭവ െള
േനരിേട ിവരുെമ ും ഭാര യുെട
കാര േശഷിയിൽ തനി ു
പൂർണവിശ ാസമുെ ും ഭാര െയ
സംശയി ു നീചന താെന ുമാണ്
അ ു കെരനീൻ പറ ത്.
അതുെകാ ് അേ ഹെ
അറിയിേ കാര മി .
‘ഭാഗ വശാൽ,
അറിയി ാെനാ ുമി േ ാ!’ അവൾ
ത ാൻ പറ ു.

* തുർ ികൾെ തിെര

റഷ ൻേനതൃത ിലു ാവിക്,
ഓർ േഡാക്സ് വിഭാഗ ാരുെട
ഐക ിനുേവ ി പവർ ി ു വർ.
 മു ിമൂ ്

ക െരനീൻ നാലുമണി
ഓഫീസിൽനി ു മട
്
ിവ ു.
എ ിലും പലേ ാഴും
സംഭവി ാറു തുേപാെല, േനേര
മുകളിൽ െച ു. ഭാര െയ കാണാൻ
സമയം കി ിയി . ചില പരാതികൾ
ൈക ാനും ൈ പവ ് െസ ക റി
െകാ ുവ ഏതാനും േരഖകളിൽ
ഒ ിടാനുമായി േനേര
പഠനമുറിയിേല ുേപായി.
സാധാരണയായി അ ാഴ ിനു
മൂ ു സ ർശകരാണു ാവുക. ഇ ്,
കെരനീെ കസിനായ ഒരു വൃ യും
ഒരു ഡി ാർ െമ ് ഡയറ റും
ഡയറ റുെട ഭാര യും കെരനീനു
കീഴിൽ ഉേദ ാഗ ിനു ശുപാർശ
െച െ ഒരു
െചറു ാരനുമു ായിരു ു. അ
േ ഡായിങ്റൂമിൽ െച ് അവെര
സ ീകരി ിരു ി. കൃത ം അ ു
മണി ്, പീ ർ ഒ ാമെ കാലെ
െവ ലനിർമിതമായ നാഴികമണി
അ ുവ ം അടി തീരു തിനുമു ്
കെരനീൻ കട ുവ ു. അ ാഴം
കഴി ് ഒരു ഔേദ ാഗികേയാഗ ിൽ
പെ ടു ാനു തുെകാ ു െവള
ൈടയും േകാ ിൽ
ന തചി ള മായി
സായാ േവഷ ിലാെണ ിയത്.
എേ ാഴും
േജാലി ിര ായതുെകാ ് ഓേരാ
ദിവസവും െചേ േജാലികൾ ു
സമയം നി യി ുകയും കൃത നിഷ്ഠ
പാലി ുകയും െചയ്തു.
‘ധൃതികൂ ാെതയും വി ശമമി ാെതയും’
എ തായിരു ു അയാള െട
മു ദാവാക ം. മുറിയിൽ പേവശി ്
എ ാവെരയും വണ ിയി ് ഭാര െയ
േനാ ി ചിരി െകാ ് െപെ ു
സ ാന ിരു ു.
“അ െന, എെ ഏകാ തയ് ്
അറുതിയായി, ഒ യ് ിരു ് അ ാഴം
കഴി ു ത് എ തമാ തം
മുഷി നാെണ ു പറ ാൽ നീ
വിശ സി ി ാ.” ‘മുഷി ൻ’ എ
വാ ിനു പേത കം ഊ ൽ
നല്കിയാണു പറ ത്.
അ ാഴ ിനിടയ് ് കെരനീൻ
േമാസ്േകായിെല കാര െള ുറി ്
അല്പം ചിലതുമാ തം സംസാരി ി ്,
പു ംകലർ ചിരിേയാെട ീഫൻ
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
കാര െമ ാെയ േന ഷി .
സംഭാഷണ ിൽ ഭൂരിഭാഗവും
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല സർ ാർ
കാര െളയും
സാമൂഹ പശ്ന െളയും
സംബ ി ു വയായിരു ു.
അ ാഴ ിനുേശഷം അരമണി ൂർ
അതിഥികേളാെടാ ം െചലവഴി ി ് ഒരു
െചറുചിരിേയാെട ഭാര യുെട ൈക
പിടി മർ ി, കൗൺസിൽ
േയാഗ ിനു പുറെ .അ
തിരിെ ിയതറി ു വീ ിേല ു
ണി െബ ്സി െട ർസ്കായ
രാജകുമാരിെയ കാണാേനാ ടി
ബു ു െചയ്തിരു ി ം
തീേയ റിേലേ ാഅ ു
ൈവകുേ രം അ േപായി .
ഇേ ാ ു േപാകാനു ഉടു ്
ശരിയാകാ തായിരു ു പധാന
കാരണം. സ ർശകർ േപായ ഉടേന
വസ് ത ൾ പരിേശാധി ാൻ
തുട ിയതാണ്. താരതേമ ന കുറ
പണം െചലവഴി ന രീതിയിൽ
വസ് തധാരണം െച തിൽ
സമർ യായ അവൾ മൂ ു
ഉടു കൾ െവ ി യി ാൻ
ഏർ ാടുെചയ്തിരു ു. മൂ ു ദിവസം
മു ു മട ിെ ാടു ാെമ ാണു
പറ ിരുെ ിലും ഒെര ം
മാ തമാണ്. കി ിയത്. അതാകെ
അവൾ നിർേദശി രീതിയില
പുതു ിയത്. താൻ െചയ്തതാണു
ശരിെയ ു തു ൽ ാരി
വാദി േ ാൾ അ യ് ു വ ാ
േകാപംവ ു. തു ൽ ാരിെയ
വഴ ുപറ തിൽ, പി ീടു ദുഃഖി .
മന ് ശാ മാകാൻ ൈവകുേ രം
നഴ്സറിയിൽ െച ു മകേനാെടാ ം
സമയം െചലവഴി . അവെന
കിട ിയുറ ി, പുത ി ്,
കുരിശുവര
പുറെ ുംേപാകാെത
വീ ിലിരു തിൽ അവൾ ു
സേ ാഷം േതാ ി. മന ിനു
ശാ ിലഭി .
തീവ ിയിൽവ ായതു
നി ാരസംഭവമാെണ ും അതിൽ
ആെരയും കു െ ടുേ
കാര മിെ ും ല ിേ തായി
യാെതാ ുമിെ ും േബാധ ംവ ു.
ഭർ ാവിെ വരവുംകാ ു
െനരിേ ാടിനടു ിരു ് ഒരിം ിഷ്
േനാവൽ വായി ാൻ തുട ി. കൃത ം
ഒൻപതരയ് ് വാതിൽ ൽ
മണിെയാ േക . കെരനീൻ
മുറി ക ു വ ു.
“ഒടുവിൽ ഇെ ി!”
ഭർ ാവിെ േനർ ് ൈകനീ ി
അവൾ പറ ു.
ആ ൈകയിൽ ചുംബി ി ് അയാൾ
അടു ിരു ു.
“യാ ത െപാതുേവ ഒരു
വിജയമായിരു ു അേ ?” അയാൾ
േചാദി .
 “തീർ യായും.” അവൾ പറ ു.
തുട ം മുതലു എ ാ വിവര ളം
േ വാൺസ്കായ പഭ ിയുെമാ ു
യാ ത, േ ഷനിലു ായ അപകടം
എ ാം വിവരി േകൾ ി .
സേഹാദരേനാടും േഡാളിേയാടുമു
അനുക യും പകടമാ ി.
“നിെ സേഹാദരനാെണ ിലും
അയാൾ െചയ്തതു ശരിയായി .”
കെരനീൻ ഗൗരവ ിലാണു
പറ ത്.”
അ ചിരി . സത ം
പറയു തിനു ബ ുത ം
തട മാകരുെത ഭർ ാവിെ
ചി ാഗതി അവൾ റിയാം. ആ
സ ഭാവം അവൾ ് ഇഷ്ടവുമാണ്.
“എ ാം തൃപ്തികരമായി
പറ ുതീർ ി നീ മട ിവ തിൽ
സേ ാഷം. അതിരി െ ,
കൗൺസിലിൽ ഞാൻ െകാ ുവ
പുതിയ നിയമെ ി
എ ാണവരുെട അഭി പായം?”
അ അതിെന ുറി ് ഒ ും
േക ി ി . ഭർ ാവിനു വളെര
പധാനെ ഒരു വിഷയം പാേട
മറ ുേപായതിൽ അവൾ ു
വിഷമംേതാ ി.
“എ ായാലും ഇവിെട അെതാരു
േകാളിള ം സൃഷ്ടി ി ്.”
ആ സംതൃപ്തിേയാെട
ചിരി െകാ ് അയാൾ പറ ു.
 ആ വിഷയെ ുറി
കൂടുതെലെ ാെ േയാ പറയാൻ
അയാൾ ആ ഗഹി ു തായി അവൾ
മന ിലാ ി. അ ാര ം
വിശദീകരി ാൻ ഭർ ാവിെന
േ പരി ി . നിയമം പാ ാ ിയതിെ
േപരിൽ തനി ് അനല്പമായ പശംസ
ലഭി തായി കെരനീൻ പറ ു.
“എനി ു വളെരവളെര സേ ാഷം
േതാ ി. പശ്ന ിൽ സ്പഷ്ടവും
യു ിസഹവുമായ ഒരു
നിലപാെടടു ാൻ അത് എ ാവെരയും
േ പരി ി .”
െബ ം ബ റും കഴി ് ഒരുക
ചായ കുടി ി ് അയാെളഴുേ
വായനമുറിയിേല ുേപായി.
“നീയവിെട പുറെ ാ ും
േപായിേ ? െവറുെതയിരു ു
മുഷി ിരി ുമേ ാ.”
“ഇ യി ” എഴുേ
ഭർ ാവിെന അനുഗമി െകാ ്
അവൾ പറ ു. “നി ളിേ ാൾ ഏതു
പുസ്തകമാണു വായി ു ത് ?”
“ഫ ുകവി െഡ ലി ിയുെട*
കവിത. ന പുസ്തകം.”
അ ചിരി , പിയെ വരുെട
ദൗർബല ൾക ു
ചിരി ു തുേപാെല. അയാള െട
ൈകേകാർ ുപിടി പഠനമുറിയുെട
വാതിൽ െല ി.
ൈവകുേ ര ളിൽ പുസ്തകം
വായി ു ശീലം ഭർ ാവിനുെ ്
അവൾ റിയാം. മി വാറും മുഴുവൻ
സമയവും ഔേദ ാഗിക
കൃത നിർവഹണ ിനുേവ ി
മാ ിവ ിരി ുകയാെണ ിലും
ചി യുെട േലാക ു നട ു
പധാന സംഭവ ൾ
അറി ിരിേ ത്
അത ാവശ മാെണ യാൾ കരുതു ു.
രാഷ് ടീയവും ത ചി യും
ൈദവശാസ് തപരവുമായ
വിഷയ ളിലു പുസ്തക ളിലാണു
താൽപര ം. കല തിക ം അന മാണ്.
എ ിലും—ഒരുപേ ,
അതുെകാ ുതെ യാവാം—ആ
രംഗ ് ചലനം സൃഷ്ടി ു
യാെതാ ിെനയും അവഗണി ാറി .
എ ാം വായി ും. രാഷ് ടീയ ിലും
ത ചി യിലും
ൈദവശാസ് ത ിലും അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിനു
സംശയ ള ്. കൂടുതൽ
മന ിലാ ാൻ ശമി ു ു ്.
എ ാൽ കലയിലും കവിതയിലും
വിശിഷ , അയാൾ ു തീെര
മന ിലാകാ സംഗീത ിലും
വ വും സുനി ിതവുമായ
അഭി പായ ളാണയാള േടത്.
േഷക്സ്പിയെറയും റാേഫലിെനയും
ബീേഥാവെനയും കവിതയിെലയും
സംഗീത ിെലയും പു ൻ
പവണതകെളയും അയാൾ
ഇഷ്ടെ ടു ു. ഓേരാ ും അതാതിെ
സുനി ിതമായ നിയമാവലികളിൽ
ഒതു ി നില്േ താെണ ും
അഭി പായമു ്.
“ൈദവം അ െയ
അനു ഗഹി െ !” കേസരയുെട
അടു ുതെ ഒരു പാ തം െവ വും
ക ി െമഴുകുതിരിയും
ഒരു ിവ ിരു വായന മുറിയുെട
വാതിൽ ൽവ ് അവൾ പറ ു:
“ഞാൻ േപായി േമാസ്േകായിേല ് ഒരു
കെ ഴുതെ .”
അയാൾ അവള െട
ൈകപിടി മർ ി വീ ും ചുംബി .
“എ ായാലും ഇേ ഹം ഒരു ന
മനുഷ നാണ് ! സത സ നും
ദയാലുവും സ ം േമഖലയിൽ
പഗല്ഭനുമാണ്.” തെ മുറിയിൽ
തിരിെ ിയ, അ തെ
ഭർ ാവിെന കു െ ടു ുകയും
സ്േനഹി ാൻ േയാഗ നെ ു
പഖ ാപി ുകയും െചയ്ത
ആരിൽനിേ ാ അയാെള
പതിേരാധി ാെന വ ം
ത ാൻ പറ ു. “പേ ,ആ
െചവികൾ ഇ ത ഉയർ ുകാണാൻ
കാരണം? ഒരുപേ ,
അടു കാല ു മുടിെവ ി തിെ
ഫലമാേണാ?”
 കൃത ം പാതിരാ തി ു
േഡാളി ു ഒരു ക ്
എഴുതി ീരാറായേ ാൾ, ി റുകൾ
ധരി പാദ ള െട ഒ അ േക .
കുളി ്, തലമുടി ചീകിെയാതു ി,
ൈകയിെലാരു പുസ്തകവുമായി
കെരനീൻ കട ുവ ു.
“സമയമായി, സമയമായി!”
സവിേശഷമാെയാരു ചിരിേയാെട
അവരുെട കിട റയിേല ു
നട ുെകാ ് അയാൾ പറ ു.
“അയാൾ ് ഇേ ഹെ
അ െന േനാ ാൻ എ വകാശം?”
കെരനീെ േനർ ു
േ വാൺസ്കിയുെട േനാ െ
അനുസ്മരി അ ചി ി . അവൾ
വസ് തം മാറി കിട റയിേല ു േപായി.
േമാസ്േകായിൽ താമസി ിരു േ ാൾ
അവള െട ക കളിൽ തിള ിയിരു
ൈചതന േമാ ചിരിേയാ ഇേ ാൾ
കാണാനി . അവള െട ഉ ിെല അ ി
എരി ട ിയതാവാം. അഥവാ അതു
വിദൂരേദശെ വിെടേയാ
മറ വ ിരി ുകയാവാം.

* Leconte de Lisle എെ ാരു

ഫ ുകവിയു ായിരു ു.
 മു ിനാല്

േമാ സ്േകായിേല ുേപായ

േ വാൺസ്കി,
േമാർസ്കായയിലു തെ
വിശാലമായ ഫ്ളാ ് അയാള െട
സുഹൃ ും പിയസഖാവുമായ
െപ ടിട്സ്കിെയയാണ് ഏല്പി ിരു ത്.
െചറു ാരനായ ഒരു
െലഫ്ടന ാണ് െപ ടിട്സ്കി.
ഉ തകുലജാതേനാ ധനികേനാ അ .
ധാരാളം കടബാധ തയു ്.
ൈവകുേ ര ളിൽ ലഹരി ്
അടിമയാകും. മര ാദെക
പവൃ ികള െട േപരിൽ പലതവണ
അറ െച െ ി െ ിലും
സുഹൃ ു ൾ ും
േമലധികാരികൾ ും
പിയെ വനാണ്. ഉ േയാെട
േ ഷനിൽനി ു വീ ിെല ിയ
േ വാൺസ്കി മുൻവാതിൽ ൽ ഒരു
കുതിരവ ി നില് ു തുക ു.
മണിയടി ി
പുറ ുനി േ ാൾതെ
അക ുനി ു പുരുഷ ാരുെട
ചിരിയും ഒരു സ് തീയുെട
െകാ ി ുഴയു സംസാരവും േക .
“ആ പഹയ ാരിലാരായാലും
അകേ ു വിടരുത്.” െപ ടിട്സ്കി
വിളി പറ ു.
താൻ വ കാര ം ആേരാടും
പറയരുെത ു ഭൃത ാെര
ശ ംെക ിയി ് േ വാൺസ്കി
ശബ്ദമു ാ ാെത അക ുെച ു.
മുൻവശെ മുറിയിൽ
െപ ടിട്സ്കിയുെട കൂ കാരി ചിൽടൻ
പഭ ി ഊതനിറ ിലു ഉടു ി ്
ഇളംചുവ കലർ തിള ു
െവള മുഖേ ാെട ഒരു കാനറി
പ ി കണെ ചില ്, മുറിയാെക
ശബ്ദായമാനമാ ിെ ാ ു
വ േമശയ് ു മു ിലിരു ു
കാ ിയു ാ ു ു. നീളൻ േകാ ി
െപ ടിട്സ്കിയും പേരഡു കഴി ു
േനേര ഇേ ാ വ തുേപാെല
ഫുൾയൂണിേഫാമിൽ
കമേറാവ്സ്കിയും അവള െട
ഇരുവശ ളിലുമായി ാനം
പിടി ിരി ു ു.
“േ വാൺസ്കി! ബേലേഭഷ് !”
താനിരു കേസര പിറകിേല ു
ത ിമാ ി ചാടിെയണീ െപ ടിട്സ്കി
വിളി കൂവി: “ഇതാ ഗൃഹനാഥൻ
എ ിേ ർ ു. പഭ ീ, പുതിയ
കാ ി ാ ത ിൽനി ് അേ ഹ ിനു
കുറ കാ ി… തീെര
പതീ ി ാെതയാണേ ാ വരവ്.”
പഭ ിെയ ചു ി ാണി പറ ു:
“നി ള െട പഠനമുറിയിെല ഈ പുതിയ
അല ാരവസ്തു ഇഷ്ടമാെയ ു
കരുതു ു. നി ൾ ു പരസ്പരം
അറിയാമായിരി ും.”
“അറിയാെമ ു േതാ ു ു.”
പഭ ിയുെട െകാ ൈകപിടി മർ ി
േ വാൺസ്കി സേ ാഷേ ാെട
ചിരി : “തീർ യായും ഞ ൾ പഴയ
സുഹൃ ു ളാണ്.”
“യാ തകഴി ു വരികയാേണാ?”
പഭ ി േചാദി : “തട മു ാ ാെത
ഞാനുടെന േപാേയ ാം.”
“ഒരു തട വുമി .” േ വാൺസ്കി
പറ ു: “സുഖമാേണാ
കമേറാവ്സ്കി” എ ു േചാദി ,
തണു ൻ മ ിൽ ക ാപ് െ
ൈകപിടി കുലു ി.
“ക ു പഠി ് ! ഇതുേപാെല ന
രീതിയിൽ സംസാരി ാൻ പഠി ് !”
പഭ ി, െപ ടിട്സ്കിേയാടു പറ ു.
“ഓേഹാ, എനി ും അറിയാം.
അ ാഴം കഴിേ ാെ ഞാൻ ഇതു
േപാെലെയാെ പറയാം.”
“അ ാഴം കഴി ി
പറയു തിൽ കാര മി . അതിരി െ ,
ഞാനിേ ാൾ കുറ
കാ ിയു ാ ി രാം… അതിനുമു ു
ഒ ു കുളി വൃ ിയായി വരൂ.”
കാ ി ാ ത ിെല ഒരു െചറിയ
സ് കൂപിടി തിരി െകാ ് പഭ ി
വീ ും അവിെടയിരു ു.
“പിയറി, ആ കാ ിയിെ ടു ൂ.
പാ ത ിൽ കുറ കൂടിയിടെ .”
അവൾ െപ ടിട്സ്കിേയാടു പറ ു.
(അയാള െട വിളിേ രായ പീ ർ
എ തിെ ഫ ുരൂപമാണ് പിയറി.
െപ ടിട്സ്കിയുമായു ബ ം മറ
വയ് ാൻ അവൾ ആ ഗഹി ി .)
“കാ ി േമാശമാ രുത് !”
“ഇ , േമാശമാ ി . നി ള െട
ഭാര ?” കൂ കാരനുമായു
േ വാൺസ്കിയുെട സംഭാഷണം
തട െ ടു ിെ ാ ാണ് പഭ ി
േചാദി ത്. “ഞ ൾ നി െള വിവാഹം
കഴി ി യയ് ാനു
തിര ിലായിരു ു. ഭാര െയ
െകാ ുവ ിേ ?”
“ഇ , പഭ ീ ഞാെനാരു
നാേടാടിയായി ജനി .
നാേടാടിയായി െ മരി ുകയും
െച ം.”
“അ തയും ന ത് ! വളെര ന ത്.
ൈകെകാട് !”
പഭ ി േ വാൺസ്കിയുെട
ൈകയിെല പിടിവിടാെത തെ
ഭാവിപരിപാടികെള ുറി വിസ്തരി
തമാശ പറ ു, ഉപേദശമാരാ ു.
“ആ മനുഷ ൻ
വിവാഹേമാചന ിനു സ തി ി .
ഇനി ഞാെന ു െച ം?
(ഭർ ാവിെനയാണ് ‘ആ മനുഷ ൻ’
എ ു വിേശഷി ി ത് ) ഞാൻ
േകസുെകാടു ാൻ േപാകു ു.
എ ാണു നി ള െട ഉപേദശം?
കമേറാവ്സ്കി, കാ ി തിള മറിയു ു.
ഞാനിവിെട സംസാരി െകാ ു
നില് ു തു ക ിേ ?… എെ
സ ിനുേവ ിയാണു ഞാൻ
േകസുെകാടു ു ത്.
എെ ാരന ായമാെണ ു േനാ ൂ.”
അവൾ െവറുേ ാെട പറ ു:
“ഞാനയാെള വ ി േപാലും
അതുെകാ ് എെ സ ്
അയാൾ ു േവണം.”
സു രിയായ ആ
െചറു ാരിയുെട രസകരമായ
സംസാരം േ വാൺസ്കി
സേ ാഷേ ാെട േക . അവർ
പറ തിേനാടു േയാജി െകാ ു
പാതി തമാശയായി,
അവർ ാവശ മു ഉപേദശം നല്കി.
അവെരേ ാലു സ് തീകേളാടു
െപരുമാറു പതിവു ൈശലിയാണത്.
അയാള െട ദൃഷ്ടിയിൽ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു വർ ര ു
വിപരീത ധുവ ളിലാണ്. ഒരു കൂ ർ
താേഴ ിടയിലു നി ാര ാരായ
മ ാർ. ഒരു ഭർ ാവ്, കല ാണം
കഴി ഒേരെയാരു ഭാര േയാെടാ ു
കഴി ുകൂടണെമ ും സ് തീ
വിനീതവിേധയയായി ജീവി ണെമ ും
പുരുഷൻ ആ നിയ ണേ ാെട,
സ ം കു ികെള
ജീവസ ാരണ ിനു പാപ്തരാ ി
വളർ ണെമ ും കട െള ാം
വീ ണെമ ുംമ ം ശഠി ു
വിചി തജീവികൾ, പഴ ാർ. മെ ാരു
വിഭാഗമു താണ് യഥാർ മനുഷ ൻ.
തെ േ ാലു വർ, കുടുംബ ിൽ
പിറ , ഉദാരശീലരും സാഹസികരും
വികാര ൾ ു
കടി ാണിടാ വരും
മ തിെനെയ ാം പരിഹാസേ ാെട
േനാ ി ാണു വരുമായ മനുഷ ർ.
േമാസ്േകായിൽനി ്, തിക ം
വ ത സ്തമാെയാരു
േലാകെ ുറി
ധാരണയുമായിവ േ വാൺസ്കി ഒരു
നിമിഷേനരേ ്
അറ നിെ ിലും െപെ ്, ഒരു
പഴയ െചരു ് കാലിലി ാെല േപാെല,
സ ുഷ്ടവും അനിയ ിതവുമായ
േലാക ിേല ു പേവശി . ആരും
കാ ിയു ാ ിയി . അതു തിള ്
എ ാവരുെടയും പുറ ു െതറി
വീണു. നിലെ വിലപിടി
കംബള ിലും പഭ ിയുെട ഉടു ിലും
കറ പ ി. അതുതെ അവർ
പതീ ി ിരു തുേപാെല. ഒ യും
ബഹളവും െപാ ി ിരിയുമായി.
“ഇനി ഞാൻ േപാകെ . ഗുഡ്ൈബ.
അെ ിൽ നി ൾ കുളി ാെത
ഇവിെട െ യിരി ും. മാന ാെര
വൃ ിേകടാ ിെയ കു ിനു
ഞാൻ സമാധാനം പറേയ ിവരും…
അേ ാൾ, അയാള െട െതാ യിൽ
ക ി
പേയാഗി ണെമ ുതെ യാേണാ
നി ള െട ഉപേദശം?”
“തീർ യായും. അ െന
െച േ ാൾ നി ള െട ൈക
അയാള െട അധര േളാടു
േചർ ിരി ണം. അയാൾ ആ
ൈകയിൽ ചുംബി ും. എ ാം
മംഗളമായി പര വസാനി ും.”
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“അേ ാൾ നമു ു രാ തി
ഫ ുതിേയ റിൽവ കാണാം.” ഉടു ്
ഉലയു ശബ്ദേ ാെട അവൾ
അ പത യായി.
കമേറാവ്സ്കിയും എണീ .
അയാൾ േപാകു തു
കാ ുനില് ാെത േ വാൺസ്കി
അയാൾ ു ഹസ്തദാനം െചയ്തി
ഡ ിങ് റൂമിേല ു േപായി.
കുളി െകാ ു നി േ ാൾ
െപ ടിട്സ്കി േ വാൺസ്കി
േപായതിനുേശഷം തെ
ിതിയിലു ായ മാ ം
ചുരു ി റ ു. ൈകയിൽ
ചി ി ാശി . അ ൻ പണം
െകാടു ുകയിെ ും കടം
വീ കയിെ ും തീർ ുപറ ു.
തു ൽ ാരനും മെ ാരു കട ാരനും
േകസുെകാടു ുെമ ും
ഭീഷണിെ ടു ു ു. ഇനിയും
അപവാദ ള ായാൽ
േജാലിയിൽനി ു രാജിവ
േപാേക ിവരുെമ ു
േമലുേദ ാഗ ൻ മു റിയി
നല്കി ഴി ു. പഭ ിെയെ ാ ്
അയാൾ ു െപാറുതിമു ി. എേ ാഴും
പണം നല്കാൻ അവർ ത ാറാണ്.
പേ , മെ ാരു ിയു ്.
േ വാൺസ്കി ു കാണി െകാടു ാം.
ഉ ഗൻ സാധനം! േപർഷ ൻ സു രിമാർ
േതാ േപാകും! െബർകാേഷവിേനാടു
വഴ ുകൂടി അയാൾ ു
േവ ാ െതാെ തെ േമൽ
അടിേ ല്പി ാനാണു ശമം.
എ ാലും െപാതുേവ എ ാം ഭംഗിയായി
നട ു ു. രസകരമായ
വാർ കെള ാം െപ ടിട്സ്കി
പറ ുേകൾ ി . മൂ ുവർഷം താൻ
കഴി കൂ ിയ
ചു പാടുകെള ുറി വിവരണം
േക േ ാൾ, പഴയ അ ലി ാ
കാലഘ ിേല ു
മട ിേ ായതുേപാെല
േ വാൺസ്കി ു േതാ ി.
“അസാധ ം!” ആേരാഗ പൂർണമായ
തടി കഴു ് തണു
െവ ംെകാ ു കഴുകു തിനിടയിൽ
േ വാൺസ്കി വിളി കൂവി. ലാറ
െഫർ ിേനാഫിെന തഴ ി ്
മിലിേയവിെ
സംര ണ ിലാണിേ ാൾ
കഴിയു െത വാർ
േക േ ാഴാണ െന പതികരി ത്.
“എെ ാരു മ നാണയാൾ! ന ുെട
ബുസുലുേ ാവ് എ ു െച ു?”
“ബുസുലുേ ാവിെ കഥ
േകൾ േണാ? ന രസമു താണ്.”
െപ ടിട്സ്കി വിളി േചാദി : നൃ ം
കാണാനയാൾ ു
െകാതിയാെണ റിയാമേ ാ.
െകാ ാര ിെല ഒരു നൃ വും
ഒഴിവാ ി . പുതിയ ഒരു െഹൽെമ ്
വ െകാ ് അയാൾ
നൃ ിനുേപായി. പുതിയയിനം
െഹൽെമ ് ക ി േ ാ? ന
ഭംഗിയാണ്. കനം കുറവ്. അയാൾ
അതും വേ ാ വിെടനി ു. ഞാൻ
പറയു തു േകൾ ു ുേ ാ?”
“ഉ ്.” ടൗവൽെകാ ു ശരീരം
തുടയ് ു തിനിടയിൽ േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“ആ സമയ ് ” റാണി ഒരു
അംബാസഡറുെമാ ് അതിേല നട ു
േപായി. അയാള െട ഭാഗ േ ടിനു
പുതിയ
െഹൽെമ കെള ുറി ാണവർ ചർ
െചയ്തുെകാ ിരു ത്. പാവം
ബുസുലുേ ാവ് അവിെട
നില് ു തവർ ക ു”—െപ ടിട്സ്കി
അയാള െട നില അനുകരി , “റാണി
ആ െഹൽെമ ് േചാദി , അയാൾ
തലയിൽനി ് അെതടു ി . ചു ം
നി വർ അയാെള നിർബ ി .
അയാൾ ച തുേപാെല നി ു.
അടു ുനി ഒരാൾ അെതടു ാൻ
ശമി . ബുസുലുേ ാവ്
വി െകാടു ി . അേ ാൾ മെ ാരാൾ
അതു ത ിെയടു ു റാണിയുെട
ൈകയിൽ െകാടു ു. ‘ഇതാ, ഇതാണു
പുതിയ െഹൽെമ ്.’ റാണി അതിെന
മറി കാണി . അേ ാഴാണ്
അ ുതം! അതിനു ിൽനി ് ഒരു
മുഴു േപരയ് യും കുെറ
മധുരപലഹാര ള ം—ര ു
പൗേ ാളം വരും—നില ു വീണു.
പാവം ആരും കാണാെത
െഹൽെമ ിനു ിൽ
ഒളി ി വ ിരു താണ് !”
േ വാൺസ്കി ചിരി വശംെക .
പി ീട് ആ
സംഭവെ ുറിേ ാർ ുേ ാെഴാ
െ അയാൾ ു ചിരിെപാ ം.
വാർ കെള ാം േക തിനുേശഷം
േ വാൺസ്കി പരിചാരകെ
സഹായേ ാെട യൂണിേഫാം ധരി ്
ഓഫീസിൽേപായി റിേ ാർ െചയ്തു.
അതുകഴി ്, തെ സേഹാദരെനയും
െബ ്സിെയയും കാണണം. പിെ , മ
ചില സ ർശന ള ്—അ ാ
കെരനീനെയ ക ുമു ാനിടയു ചില
സദ കളിൽ. പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
പതിവു തുേപാെല, രാ തി
ൈവകിമട ിെയ ാനുേ ശി ്
അയാൾ വീ ിൽനി ിറ ി.
ഭാഗം 2
 ഒ ്

കി ിയുെട ആേരാഗ നില

പരിേശാധി ു തിനും അവള െട
ശരീരം ീണി വരു തിനു
പരിഹാരം
നിർണയി ു തിനുമുേ ശി
ശീതകാല ിെ അവസാനം
െഷർബാട്സ്കി ഭവന ിൽവ ് ഒരു
കൺസൾേ ഷൻ നട ി. വസ ം
ആരംഭി േതാെട അവള െട അസുഖം
മൂർ ി . മീെന യും
അയൺേടാണി ും പി ീടു സിൽവർ
ൈനേ ട മാണു േഡാക്ടർ
നിർേദശി ത്. ഒ ും ഫലി ാെത
വ േ ാൾ, ഒരു വിേദശയാ ത
നട ാനും ഉപേദശി . അേ ാൾ
വീ കാർ േപരുേക ഒരു
സ്െപഷ ലി ിെന വിളി വരു ി.
െചറു ാരനും
അതീവസു രനുമായ േപരുേക ആ
സ്െപഷ ലി ് േരാഗിയുെട
ശരീരപരിേശാധന നട ണെമ ു
നിർബ ി . യുവസഹജമായ നാണം
അപരിഷ്കൃതത ിെ
ല ണമാെണ ും യുവത ം
വി മാറാ ഒരാൾ ഒരു യുവതിയുെട
ന ശരീരം ൈകകാര ം െച തിൽ
അസ ാഭാവികമായി
യാെതാ ുമിെ ും
സേ ാഷേ ാെടയാണയാൾ
പഖ ാപി ത്. താനിതു
ദിനം പതിെയേ ാണം
െച തുെകാ ് അരുതാ
യാെതാരു വിചാരവും തദവസര ിൽ
ഉ ാവുകയിെ ും കൂ ിേ ർ ു.
അതുെകാ ് െപൺകു ിയുെട നാണം
അപരിഷ്കൃതത ിെ അവശിഷ്ടം
മാ തമ , തേ ാടു
അധിേ പവുംകൂടിയാണ്.
എ ാ േഡാക്ടർമാരും ഒേര
ാപന ളിൽ, ഒേര
പുസ്തക ളിൽനി ്, ഒേര
ശാസ് തമാണു പഠി െത ിൽേ ാലും
ഇയാൾ ഒരു ന േഡാക്ടറെ ു
ചിലർ ്
അഭി പായമു ായിരുെ ിലും
െഷർബാട്സ്കായ രാജകുമാരിയുെട
കൂ ിലു വരുെട ദൃഷ്ടിയിൽ
ഇയാൾ ു മാ തേമ പേത ക
ൈവദഗ്ധ മു . ഇയാൾ ു മാ തേമ
കി ിെയ ര ി ാൻ കഴിയൂ.
അതുെകാ ു വീ കാർ ു
വഴേ ിവ ു. നാണേ ടും
പരി ഭമവുംെകാ ് വല േരാഗിെയ
സ ശ ം പരിേശാധി േഡാ ർ,
ൈകകൾ വൃ ിയായി കഴുകിയി
േ ഡായിങ് റൂമിൽനി ു
രാജകുമാരനുമായി സംസാരി .
േഡാ ർ പറ തുേക ് അേ ഹം
ചി ാകുലനാവുകയും ചുമയ് ുകയും
െചയ്തു. േലാകപരി ാനമു
മ േനാ, േരാഗിേയാ അ ാ ,ആ
മനുഷ നു മരു ുകളിൽ വിശ ാസമി .
കി ിയുെട േരാഗകാരണം
സ്പഷ്ടമായറിയാവു
ഒേരെയാരാെള നിലയ് ്
അേ ാഴവിെട അരേ റിയ നാടകം
അേ ഹെ അ ര ി . ‘എെ ാരു
വായാടി ം!’ എ ാണ് കി ിയുെട
േരാഗെ സംബ ി േഡാ റുെട
പഭാഷണം േക േ ാൾ േതാ ിയത്.
അേതസമയം വൃ േനാടുേതാ ിയ
പു ം പുറ ുകാ ാതിരി ാനും
ശ ി . അേ ഹേ ാടു
സംസാരി ു തുെകാ ു
പേയാജനമിെ ും വീടു ഭരി ു ത്
അ യായതുെകാ ് തനി ു
പറയാനു ത് അവേരാടു
പറയാെമ ും തീരുമാനി .
ആ സമയ ു
കുടുംബേഡാ റുെമാ ് ഗൃഹനാഥ
കട ുവ ു. ഇെത ാം
അർ ശൂന മാെണ ു
തുറ ുപറയാൻ മടി ് ഗൃഹനാഥൻ
അവിെടനി ു േപായി. എ ാണു
െചേ െത റിയാെത ഗൃഹനാഥ
ചി ാ ുഴ ിലായി, കി ിേയാട്
അവർ ു കു േബാധം േതാ ി.
“േഡാ ർ, എ ാണു ഞ ള െട
വിധി? എ ാം തുറ ുപറയണം,
പതീ യ് ു വകയുേ ാ?” എ ു
േചാദി ാനുേ ശിെ ിലും വാ ുകൾ
പുറ ുവ ി . അവരുെട ചു ുകൾ
വിറ . ‘എ ാണു േഡാ ർ?’ എ ു
മാ തം ഉ രി .
“രാജകുമാരീ, ഒരു നിമിഷം. എെ
സഹ പവർ കേനാടു സംസാരി ി ്
ഞാെനെ അഭി പായം പറയാം.”
“എ ിൽ ഞ ൾ പുറ ിറ ി
നില് ാം.”
“അവിടുെ ഇഷ്ടംേപാെല.”
രാജകുമാരി െനടുവീർ ി െകാ ു
പുറ ിറ ി.
േഡാ ർമാർ മാ തമായേ ാൾ,
കുടുംബേഡാ ർ വിനയപൂർവം തെ
അഭി പായം പറയാൻ തുട ി.
യേരാഗ ിെ ആരംഭമാണ്.
പേ , വിദഗ്ധൻ ശ ി േകെ ിലും
ഇടയ് ു തെ വലിയ സ ർണവാ ിൽ
േനാ ി.
“അതു ശരിെത .” അയാൾ
പറ ു: “പേ …”
കുടുംബേഡാ ർ പറ ുവ
വാചകം ഇടയ് ുവ നിർ ി.
 “ യേരാഗ ിെ ആരംഭം
കൃത മായി മന ിലാ ാൻ നമു ു
സാധ മെ റിയാമേ ാ.
സുഷിര ളിെ ിൽ തീർ
പറയാൻവ . എ ിലും സംശയ ിനു
വകയു ്. വിശ ി ായ്മ,
നാഡീേ ാഭം മുതലായവ.
യേരാഗം സംശയി ാേമാ?
േരാഗി ു േപാഷണം ലഭി ാെന ു
െച ണം? ഇതാണു പശ്നം.”
“പേ , ഇതുേപാലു
േകസുകളിൽ മാനസികമായ ചില
കാരണ ൾ
ഒളി ിരി ാവാെമ റിയാമേ ാ.”
കുടുംബേഡാ ർ ഒരു െചറുചിരിേയാെട
പറ ു.
“അതുപിെ പറയാനുേ ാ?”
മറുപടി പറയു തിനിടയ് ് വിദഗ്ധൻ
വീ ും വാ േനാ ി. “എക്സ്ക സ്
മീ, യൗസയിെല പാല ിെ
അ കു ണി കഴിേ ാ? അേതാ,
ചു ി റ ി െ യാേണാ
േപാേക ത് ?” അയാൾ േചാദി :
“ഓേഹാ! പണികഴി ു അേ ?
എ ിൽ ഇരുപതുമിനി െകാ ്
എനി ് അെ ാം. അേ ാൾ
ന ൾ പറ ുവ ത്, േരാഗി ്
എ െനയാണു േപാഷക ൾ
നല്േക െത ും നാഡികൾ
ശ ിെ ടു ാൻ എെ ാെ
െച ണെമ ുമാണ്. ര ും പരസ്പരം
ബ െ താണ്. ര ും
ഒ ി നട ണം.”
“വിേദശയാ തെയ ുറിെ ു
പറയു ു?” കുടുംബേഡാ ർ േചാദി .
“വിേദശയാ തകെള
ഞാെനതിർ ു ു. യേരാഗ ിെ
ആരംഭമാെണ ിൽ (അതു
നമു റി ുകൂടാ) വിേദശയാ ത
ന . േരാഗി ു േപാഷക ൾ
നല്കാൻ എെ ിലും െച ണം.
അതുെകാ ് അപകടമി .”
വിദഗ്ധെ അഭി പായം
കുടുംബേഡാ ർ ബഹുമാനപുര രം
ശ ി േക .
“പേ , വിേദശയാ തെകാ ു
പതിവുശീല ളിലും പഴയ ഓർമകൾ
ഉണർ ു ചു പാടുകളിലുംനി ു
േമാചനമു ാകും. േപാെര ിൽ,
അ യ് ് അതിൽ
താൽപര വുമു ്.” അേ ഹം പറ ു.
“ഓേഹാ, എ ിൽ െപായ്േ ാെ .
പിെ ജർമനിയിെല മുറിൈവദ ാെര
സൂ ി ണം… പറയു െത ാം
അനുസരി ണം… അവർ
െപായ്േ ാെ .”
അേ ഹം വീ ും വാ ിൽ േനാ ി.
“എനി ു േപാകാൻ സമയമായി.”
എ ു പറ ു വാതിൽ േല ു
നീ ി.
േരാഗിെയ ഒ ുകൂടി
കാണണെമ ു വിദഗ്ധൻ
ഗൃഹനാഥേയാടു പറ ു.
“ഇനിയും പരിേശാധി േണാ?”
അവർ ഭയെ .
“അ . ചില കാര ൾ
േചാദി റിയാനാണ്.”
“േഡാ റുെട ഇഷ്ടംേപാെല.”
അ യും പിെ േഡാ റും
മുറി ക ുെച ു. കി ി
നടു ുനില്പു ്. കുറ മു നുഭവി
കഠിനശി യുെട ീണം മുഖ ു
കാണാം. േഡാ െറ ക േ ാൾ
നാണംെകാ ് അവള െട
ശരീരമാസകലം ചുവ ു. ക കൾ
നിറ ു. അവള െട േരാഗവും
ചികി യും അ ാെട വിഡ്ഢി വും
പരിഹാസ വുമാെണ ു േതാ ി.
െപാ ി കർ ഒരു പാ ത ിെ
കഷണ ൾ വീ ും
ഒ ി േചർ ു തുേപാെല വിഫലമായ
പവൃ ിയാണ് ഈ ചികി എ വൾ
വിശ സി . അവള െട ഹൃദയമാണു
തകർ ത്. അതിെന ഗുളികകള ം
ചൂർണ ള ംെകാ ു
വിള ിേ ർ ാൻ അവർ
ശമി ു െത ിന് ? എ ിലും
അ െയ േവദനി ി ാൻ അവൾ
ആ ഗഹി ി , വിേശഷി ം തെ
ഭാഗ ാണു െതെ ്അ സ യം
കരുതു തുെകാ ്.
“ ീസ്, ഇവിെടയിരി ൂ
രാജകുമാരി.” വിദഗ്ധൻ പറ ു.
 അേ ഹം അവള െട മു ിലിരു ു.
ചിരി െകാ ു നാഡി പരിേശാധി .
മുഷി ൻ േചാദ ൾ
ആവർ ി ാൻ തുട ി. അവൾ
മറുപടി പറെ ിലും െപെ ു
േദഷ ംവ ു ചാടിെയണീ .
“എക്സ്ക സ് മീ േഡാ ർ,
ഇതുെകാ ് ഒരു ഫലവുമി .
മൂ ാമെ തവണയാണ് ഇേത
േചാദ ൾഅ ു േചാദി ു ത്.”
വിദഗ്ധന് ഒരു കൂസലുമി .
“േരാഗിയുെട മനഃേ ാഭമാണ്.” കി ി
പുറ ുേപായേ ാൾ അേ ഹം
അ േയാടു പറ ു: “എെ േജാലി
കഴി ു.”
കി ിയുെട േരാഗനില,
ധിഷണാശാലിയാെയാരു
വനിതേയാെട േപാെല,
പ ിേതാചിതമായ ഭാഷയിൽ
േഡാ ർ വിവരി .
വിേദശ ു േപാകാേമാ എ ു
േചാദി േ ാൾ, പയാസേമറിയ ഒരു
പശ്ന ിന് ഉ രം
കെ ു തുേപാെല, േഡാ ർ
ഗാഢമായി ആേലാചി . അവസാനം,
േപാകാൻ അനുമതി നല്കി. പേ ,
ഒരു വ വ യു ്. മുറിൈവദ ാെര
വിശ സി രുത്. എെ ിലും
സംശയമു ായാൽ തേ ാടു
േചാദി ണം.
 േഡാ ർ േപായേ ാൾ ഒരു വലിയ
ഭാരെമാഴി തിെ ആശ ാസം
അനുഭവെ . കി ിയും സേ ാഷം
അഭിനയി . ഈയിെടയായി
മി വാറും സദാസമയവും
അഭിനയിേ ിവരു ു.
“മ ാ, വാസ്തവ ിൽ, എനി ു
ന സുഖമു ്, പിെ , അ യ് ്
യാ ത െച ാനാ ഗഹമുെ ിൽ
നമു ുേപാകാം.” യാ തയിൽ
താൽപര മുെ ു കാണി ാൻ
അവൾ അതിനു
ത ാെറടു ിെന ുറി
സംസാരി ാനും തുട ി.
 ര ്

േഡാ ർ േപായ ഉടെന േഡാളി

വ ു. അ ു
കൺസൾേ ഷനുെ ്
അവൾ റിയാമായിരു ു. അവൾ
കിട വിെ ണീ ി ് അധികനാളായി
(ശീതകാല ിെ അവസാനമാണ് ഒരു
െപൺകു ിെയ പസവി ത് ) സ മായി
പല വിഷമതകള ം
ബു ിമു കള മുെ ിലും
പി ുകു ിെനയും സുഖമി ാ
മെ ാരു െപൺകു ിെയയും
വീ ിലാ ിയി ാണ് കി ിയുെട
ിതിയറിയാെന ിയത്.
“അവൾെ െനയു ് ?”
േ ഡായിങ് റൂമിൽ പേവശി ഉടെന,
െതാ ിേപാലും ഊരാെത അവൾ
േചാദി : “നി ള െട സേ ാഷം
ക േ ാൾ കുഴ െമാ ുമിെ ു
മന ിലായി.”
േഡാ ർ പറ െത ാെണ ്
അവേളാടു പറയാൻ അവർ ശമി .
പേ , വിശദമായും
വാഗ്വിലാസേ ാെടയും േഡാ ർ
പറ കാര ൾ അേതപടി
ആവർ ി ാൻ സാധി ി .
വിേദശ ു േപാകാൻ തീരുമാനി
എ തു മാ തമാണ് അവർ ു
താൽപര മു ായിരു ഒേരെയാരു
കാര ം
െനടുവീർ ് അമർ ിവയ് ാൻ
േഡാളി ു സാധി ി . അവള െട
ഏ വും ന സുഹൃ ്, സ ം
സേഹാദരി, യാ തയാവു ു. തെ
സ ം ജീവിതവും ശുേഭാദർ മ .
ഒ ുതീർ ാ ിയതിനുേശഷ
വും ഭർ ാവുമായു അവള െട
ബ ം പരിഹാസ മായി തുടരു ു.
അ അവെര കൂ ിേ ർെ ിലും
അതിനു ദീർഘായു ായി .
കുടുംബബ ം പഴയ
ല ുവ തെ വീ ും
െപാ ി കർ ു. ഒ ിനും ഒരു
വവ യുമി . ഒബ്േലാൻസ്കി
മി വാറും വീടിനുപുറ ാണ്.
വീ െചലവിനു പണമി . ഭർ ാവിെ
പരസ് തീബ െ ുറി
ദുഃഖ ാൽ അവള െട മന നീറി.
വീ ും ഒരു വ നകൂടിയു ായാൽ
അതിെ ആഘാതം
ആദ േ തിെ യ ത
രൂ മാവുകയി . പേ , അതു
കുടുംബജീവിതെ തകർ ും.
അ െനെയാരു ഭയം അവെള സദാ
േവ യാടിെ ാ ിരു ു.
അേതാെടാ ം, ഒരു വലിയ
കുടുംബ ിെ ഭാരവും. കു ികൾ ്
ആഹാരം െകാടു ു തിെല പിഴവ്,
അെ ിൽ ആയയുെട അസാ ിധ ം,
അതുമെ ിൽ, ഇേ ാഴെ േ ാെല
ഏെത ിലുെമാരു കു ിന് അസുഖം.
“നിെ കാര െള ാം എ െന
േപാകു ു?” അ േചാദി .
“ഒ ും പറയ മ ാ, എ ും
പശ്ന ൾതെ , ലി ി ു സുഖമി .
വിഷജ രമാേണാ എ ു സംശയം.
അ െനയ ാതിരി േണ എ ാണു
പാർ ന. കു ിനു ജ രമാെണ ിൽ
പിെ വീ ിനു
െവളിയിലിറ ാെനാ ി .
അതുെകാ ാണ് ഇവിടെ
വിേശഷ ളറിയാൻ ഓടിവ ത്.”
േഡാ ർ േപായതിനുേശഷം
ഗൃഹനാഥൻ
പഠനമുറിയിൽനി ിറ ിവ ു.
േഡാളിയുെട ചുംബനം ഏ വാ ിയി
ഭാര യുെട േനർ ുതിരി ു:
“േപാകാൻതെ തീരുമാനിേ ാ?
അേ ാൾ എെ കാര േമാ?”
“നി ളിവിെട താമസി ണം.”
ഭാര പറ ു.
“നി ള െട ഇഷ്ടംേപാെല.”
“മ ാ, പ ാകൂടി വേ ാെ .
പ ായ് ും നമു ും
സേ ാഷമായിരി ും.”
“വൃ ൻ എഴുേ ് കി ിയുെട
തലമുടിയിൽ തേലാടി. അവൾ
തലയുയർ ി. ഒരു ചിരി വരു ി,
അേ ഹെ േനാ ി. തേ ാട്
അധികെമാ ും
സംസാരി ാറിെ ിലും
കുടുംബ ിൽ തെ ുറി
മ ാെര ാള ം കൂടുതൽ
മന ിലാ ിയി ത് അ നാെണ ്
എ ായ്േപാഴും അവൾ ു
േതാ ിയി ് ഏ വും
ഇളയമകെള നിലയ് ് അവൾ
അ െ പിയെ വളായിരു ു. ആ
സ്േനഹം അേ ഹ ിന് ഉൾ ാഴ്ച
നല്കിെയ ും േതാ ി. തെ യു ിെല
എ ാ പയാസ ളംഅ ൻ
അറിയു ുെ ് ആ േനാ ം
ക ാലറിയാം. അ െ ഒരു ചുംബനം
പതീ ി ് അവൾ മുഖം
കുനിെ ിലും അേ ഹം അവള െട
തലയിൽ തടവിയി പറ ു:
“ഇ െനയാേണാ മുടി
െക ിവയ് ു ത് !
തലെയവിെടയാെണ ു ക ൂടേ ാ.”
എ ി മൂ കള െട
േനർ ുതിരി ു േചാദി : “േഡാളീ,
നിെ യാ മുടിയനായ പു തെന ു
െച ു?”
“വിേശഷിെ ാ ുമി പ ാ.” തെ
ഭർ ാവിെ കാര മാണു
പരാമർശി െത ു മന ിലാ ിയ
േഡാളി പറ ു: “എേ ാഴും
പുറ ാണ്. ഞാൻ അപൂർവമാേയ
കാണാറു .”
“കാട് വില് ാൻേപാെണ ു
പറ ിെ ായി?”
“അതിനു ത ാെറടു ിലാണ്.”
“കഷ്ടംതെ !” എ ി ഭാര യുെട
േനർ ുേനാ ി: “ഞാൻ എ ിനും
ത ാറാണ് ” എ ു പറ ി ്
ഇളയമകെള ആശ സി ി : “േമാേള,
െകയ് ്, ഒരു സു പഭാത ിൽ
ഉറ ിെയണീ ുേ ാൾ നീ
ത ാൻ പറയണം, ‘എനി ു ന
സുഖവും സേ ാഷവും േതാ ു ു.
പ േയാെടാ ി ് ഞാൻ
പഭാതസവാരി ു േപാവുകയാണ് ’
എ ു േകേ ാ?”
അ ൻ ഗൗരവമായിെ ാ ും
പറ ിെ ിലും അതുേക േ ാൾ
കി ി, െത െചയ്തതിനു ൈകേയാെട
പിടിയിലായ കു വാളിെയേ ാെല
പരി ഭമി . ‘അ ന് എ ാമറിയാം.
എനി ു നാണേ ടു ാെയ ിലും
അതിെന
അതിജീവി ണെമ ാണേ ഹം
പറ ത്.’ അവൾ മറുപടി പറയാൻ
ശമിെ ിലും സാധി ി . െപെ ു
െപാ ി ര ുെകാ ് അവൾ
ഓടിേ ായി.
അ ഭർ ാവിെ േനർ ു
ചാടിവീണു. “തമാശപറയാൻ
ക േനരം! എേ ാഴും ഇ െനതെ .”
 ആ ശകാരവാ ുകെള ാം അ ൻ
കുെറേനരം നി ബ്ദംേക .
അേ ഹ ിെ മുഖ ്
ആശ കള െട നിഴൽ പടർ ു.
“പാവം കു ി! പാവം! അവെള
വിഷമി ി ു കാര ം വീ ുംവീ ും
പറയു െത ിന് ? എ ാവരും അവെള
െത ി രി ുകയാണ്.” െപെ വ
“മ ാ, ഞാനവള െടയടു ് േപാെ .”
“െപായ്േ ാ, ഞാൻ തട ം
പറ ി േ ാ.” അ പറ ു.
 മൂ ്

ര ുമാസം മു ു
കി ിെയേ ാെല
പസ വതികളായ
പതിമകെളെ ാ ് അല രി
മേനാഹരമായ െകാ മുറിയിൽ
പേവശി ് േഡാളി, കഴി വർഷം
കി ിയുെമാ ് എത
സേ ാഷേ ാെടയാണ് ആ മുറി
ഒരു ിയെത ാേലാചി .
വാതിലിനടു ് ഒരു കേസരയിൽ
തലകു ി ിരി ു കി ിെയ
ക േ ാൾ അവള െട ഹൃദയം
വിറ ലി . കി ി സേഹാദരിെയ ഒ ു
കടാ ിെ ിലും അവള െട മുഖെ
ഗൗരവഭാവ ിനു മാ മു ായി .
“എനി ു വീ ിൽേപായി
തനി ിരി ണം. നീയവിെട വ ാൽ
എെ കാണാെനാ ി .
ഇേ ാെഴനിെ ാരു കാര ം
പറയാനു ്.”
“എ ുകാര ം?” അ രേ ാെട
മുഖമുയർ ി കി ി േചാദി .
“നിെ
മനഃ പയാസ െള ുറി തെ .”
 “എനിെ ാരു മനഃ പയാസവുമി .”
“ഇേ ാ േനാ ൂ കി ീ,
എനിെ ാ ും
മന ിലാവിെ ാേണാ?
എനിെ ാമറിയാം. ഇെതാ ും അ ത
വലിയ കാര മ . ഞ ൾെ ാം
ഇതുേപാലു
അനുഭവ ള ായി ്.”
കി ി മൗനം ഭജി . അവള െട
മുഖഭാവ ിനു മാ മി .
“അയാൾ ുേവ ി നീയി െന
ദുഃഖി രുത്.”
“ഇ , അയാൾെ േ ാടു
െവറു ാണ്.” കി ിയുെട ശബ്ദമിടറി:
“എേ ാെടാ ും പറയ .
ദയവുെചയ്ത് എേ ാെടാ ും
പറയരുത്.”
“എ ാരു പറ ു? ആരും
അ െന പറ ി . അയാൾ നിെ
സ്േനഹി ിരു ുെവ ു തീർ .
ഇേ ാഴും സ്േനഹി ു ു ്. പേ …”
“ഈ സഹതാപ പകടന െളയാണ്
എനി ു േപടി.” കി ി െപെ ു
ചൂടായി. കി ി ൈകവിരലുകൾ
കൂ ി ിരു ി. അവള െട ഈ ശീലം
േഡാളി റിയാം. കൂടുതെലാ ും
പറയാ തു ന ാെയ ുേതാ ി.
അവെള ആശ സി ി ാൻ ശമി .
പേ , ൈവകിേ ായി.
“പിെ ഞാെന ു
െച ണെമ ാണ് ?” കി ി േചാദി :
“വഴിേയ േപായ ഒരാെള േ പമി ി ്
അയാൾ ുേവ ി മരി ാൻ
തുട ുകയാെണ ായിരി ും? എെ
സേഹാദരി… എേ ാടു
സഹതാപമുെ ് അവകാശെ ടു
സേഹാദരിയാണിതു പറയു ത്… ഈ
ആ വ ന സഹി ാൻ വ .”
“അ െനെയാ ും പറയരുതു
കി ി.”
“എെ യി െന
ശല െ ടു ു െത ിന് ?”
“നീ വിഷമി ു തു
കാണുേ ാൾ…”
അതു േകൾ ാനു
മയി ാെത കി ി തുടർ ു: “എനി ്
ഒരു ദുഃഖവുമി . ആരും എെ
ആശ സി ി ുകയും േവ . ഇേ ാ
സ്േനഹി ാ ഒരാെള
സ്േനഹി ാതിരി ാനു അഭിമാനം
എനി ു ്.”
“അേ ാ, അത ഞാൻ
സൂചി ി ത്… നീെയേ ാടു
തുറ ുപറയണം.” അവള െട
ൈകയിൽ പിടി െകാ ു േഡാളി
പറ ു: “െലവിൻ നിേ ാടു
സംസാരിേ ാ?”
“െലവിെ േപര് ഉ രി
േക േ ാൾ കി ി ു സ യം
നിയ ി ാൻ കഴി ി . അവൾ
കേസരയിൽനി ു ചാടിെയണീ ്,
അംഗവിേ പ േളാെട
പറ ുതുട ി:
“െലവിന് ഇതിെല ു കാര ം?
നി െളെ
െകാ ാെ ാലെച െത ിനാെണ
് എനി ു മന ിലാകു ി .
എ ായാലും നി െളേ ാെല
പവർ ി ാൻ എെ കി ി .
നി െള വ ി േവെറാരു സ് തീെയ
സ്േനഹി വെ പിറേകേപാകാൻ
ഞാനി ! ആെര ു പറ ാലും
ഞാനതിനു ത ാറാവി .”
ഇ െന പറ ി ് അവൾ
സേഹാദരിെയ േനാ ി. േഡാളി ഒ ും
മി ിയി . ദുഃഖംെകാ ് അവള െട
മുഖംകുനി ു. േനരേ
തീരുമാനി ിരു തുേപാെല
അവിെടനി ു േപാകാെത,
വാതിൽ ൽതെ യിരു ു
തൂവാലെകാ ു മുഖംെപാ ി.
ഒേ ാരേ ാ മിനി േനരം
ര ുേപരും മൗനം ഭജി . േഡാളി
തെ ുറി തെ യാണേലാചി ത്.
സ ം സേഹാദരിയുെട പരാമർശം
അവള െട അപമാനഭാരം ഇര ിയാ ി.
ഇ തേ ാളം കൂരത അവളിൽനി ു
പതീ ി ി . േഡാളി ് അവേളാടു
േദഷ ംേതാ ി. പേ , െപെ ് ഉടു ്
ഉലയു തിെ യും േത ി ര ിൽ
അമർ ാൻ ശമി ു തിെ യും
ശബ്ദം േക . ര ുൈകകൾ
അവള െട കഴു ിൽ െക ി ിടി .
കി ി അവള െട മു ിൽ മു കു ി.
“േഡാളീ, െപാ ുേച ി, എനി ു
ദുഃഖമു ്.” അവൾ
കു േബാധേ ാെട മ ി .
ക ീരിൽ കുതിർ അവള െട മുഖം
േഡാളിയുെട ഉടു ിെ
മട ുകളിെലാളി .
പരസ്പരവിശ ാസെമ
യ ിെ സുഗമമായ ചലനെ
സഹായി ു എ യായി അവരുെട
ക നീർ. കുറ േനരം കര ി ്
അ പധാന വിഷയ െള ുറി ് അവർ
സംസാരി . അവർ പരസ്പരം
മന ിലാ ി.
െപെ ു ായ േകാപ ിൽ,
േഡാളിയുെട ഭർ ാവിെ
വ നെയയും അയാെള വീ ും
സമീപി തിെല നാണേ ടിെനയും
കുറി പറ ത് അവെള കഠിനമായി
േവദനി ിെ ിലും തേ ാടവൾ
െപാറുെ ് കി ി ു മന ിലായി.
കി ിെയ ുറി ്
അറിയാനാ ഗഹി ിരു െത ാം േഡാളി
അറി ു. െലവിെ
വിവാഹാഭ ർ ന കി ി നിരസി .
േ വാൺസ്കി അവെള വ ി ുകയും
െചയ്തു. െലവിെന സ്േനഹി ാനും
േ വാൺസ്കിെയ െവറു ാനും
ഇേ ാഴവൾ ത ാറാണ്. കി ി
ഇെതാ ും പറ ിെ ിലും േഡാളി
എ ാം ഊഹിെ ടു ു.
“എനിെ ാരു വിഷമവുമി .”
മന ് ശാ മായേ ാൾ കി ി പറ ു:
“പേ , എെ സംബ ി ിടേ ാളം
എ ാം ഭയാനകമാണ്,
അറ ളവാ ു താണ്. ബീഭ മായ
ചി കളാണ് എെ മന നിറെയ.”
“അ തേ ാളം ബീഭ മാകാൻ
കാരണം?” േഡാളി ചിരി െകാ ാണു
േചാദി ത്.
“ഒ ും പറയ എെ േച ീ,
ദുഃഖമ , ാനതയ , അതിലും
േമാശമായത്. എെ യു ിെല ന
വിചാര െള ാം എേ ാ
േപാെയാളി . ബീഭ മായവമാ തേമ
ബാ ിയു .എ െന ഞാൻ അത്
വിശദീകരി ും?” സേഹാദരിയുെട
ക കളിെല ചി ാ ുഴ ം
ശ ി െകാ ് അവൾ തുടർ ു
—”പ ാ ഇേ ാെഴേ ാടു സംസാരി .
കല ാണം കഴി ാൽ എെ
പശ്ന െള ാം
അവസാനി ുെമ ാണ് പ യുെട
വിചാരെമ ു േതാ ു ു. മ എെ
ഒരു നൃ ശാലയിേല ു
െകാ ുേപായി. കഴിവതും േവഗം
എെ വിവാഹം നട ി ശല ം
ഒഴിവാ ാനാണ് അവരുെട ശമം.
പേ , അതിെലാ ും എനി ു
താൽപര മി . ഭാവിവരെ
നാട വുമായി വരു വെര
കാണു തുതെ എനി ു
െവറു ാണ്. മുെ ാെ
നൃ ിനു േവഷമണി ്
എവിെടേ ാകാനും
എനി ിഷ്ടമായിരു ു. ഇേ ാൾ വ .
എ ാണിതിെനാരു പരിഹാരം?
േഡാ ർ…” കി ി ്
ആശയ ുഴ മായി. ഈ
മാ മു ായതിനുേശഷം
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ുറിേ ാർ ു
തുതെ െവറു ളവാ ു ു
എ ാണവൾ പറയാനുേ ശി ത്.
“ഏതു കാര വും അേ യ ം
ഭയാനകമായ രൂപ ിലാെണെ
മന ിൽ െതളിയു ത്.” അവൾ
തുടർ ു: “ഇതാെണെ േരാഗം.
മാറുമായിരി ും…”
“േവ ാ െതാ ും
ആേലാചി രുത്…”
“ആേലാചി ാെത വ .
കു ികളടു ു േ ാൾ മാ തമാണ്
ആശ ാസം. അതും േച ിയുെട
വീ ിൽമാ തം.”
“നിന ു ഞ ള െട കൂെടവ ു
താമസി കൂടായിരുേ ാ?”
“ഞാൻ വരും. എനി ു
പകർ നിയായിരു ു. ഇനി
മ േയാടു പറ ി വരാം.”
അ യുെട അനുവാദേ ാെട
കി ി സേഹാദരിയുെട വീ ിൽവ ു.
പകർ നി പിടിെപ ആറു
കു ികെളയും ര ുേപരും േചർ ു
ശു ശൂഷി ് േരാഗം േഭദമാ ി. പേ ,
കി ിയുെട ആേരാഗ ിതി
െമ െ ി . ഈ ർ അവധി ാല ്
െഷർബാട്സ്കികൾ വിേദശേ ്
യാ തയായി.
 നാല്

പീ േ ഴ്സ്ബർഗിെല ഉ തെര ാം ഒരു

വിഭാഗ ിൽെ ടും. എ ാവർ ും
അേന ാന മറിയാം. പരസ്പരം
സ ർശന ൾ നട ാറു ്. ഈ
വലിയ വിഭാഗ ിന്
ഉപവിഭാഗ ള മു ്. അ
അർ േഡ വ്ന കെരനീനയ് ് മൂ ു
വ ത സ്ത വിഭാഗ ളിൽ
സ്േനഹിതരും അടു ബ വുമു ്.
ഭർ ാവിെ സഹ പവർ കരും
കീഴ്ജീവന ാരും ഉൾെ ടു
ഔേദ ാഗികവിഭാഗമാണ് അതിെലാ ്.
സാമൂഹികസാഹചര ളാണ് അതിെല
േവർതിരിവിനു നിദാനം. ആദ കാല ്
അ യ് ് അവേരാടു ായിരു
ഭയഭ ിബഹുമാന ൾ കലർ
വികാരം ഇേ ാൾ അവിശ സനീയമായി
േതാ ു ു. ഇ ് ഒരു
െചറുപ ണ ിൽ
വസി ു വെരേ ാെല അവർ ു
പരസ്പരം അറിയാം.
ഓേരാരു രുെടയും സ ഭാവവും
ദൗർബല ള ം അവൾ
മന ിലാ ിയി ്. അവർ ്
അേന ാന വും
അധികാര ാന േളാടും ഉ
ബ െ ുറി റിയാം. ആര്,
ആരുെട പ ാെണ ും
ഓേരാരു െരയും
താ ിനിർ ു െത ാെണ ും
ആര്, ആേരാെട ാം േയാജി ു ു,
അെ ിൽ വിേയാജി ു ു,
എ ിെ േപരിലാണ് ഈ േയാജി ം
വിേയാജി ം തുട ിയ കാര ളം
അവൾ ു േബാധ മു ്. എ ിലും
(ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയുെട
ഉപേദശവും
കു െ ടു ലുകള മു ായി ം)
പുരുഷേക ീകൃതമായ ഈ
ബ േറാ കാ ിക് വൃ ം അ െയ
ആകർഷി ി . അവൾ അതിെന
ഒഴിവാ ി.
കെരനീൻ അേ ഹ ിെ
പവർ നേമഖലയിൽ പേവശി ാൻ
തിരെ ടു സുഹൃദ്സംഘമാണ്
അ ബ ംപുലർ ിയ മെ ാരു
വൃ ം. ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
പഭ ിയായിരു ു അതിെ
േക ാന ്. മുതിർ ,
ഉദാരമതികള ം ഭ രുമായ സ് തീകള ം
ബു ിമാ ാരും സമർ രും
വിദ ാസ രും
ഉ മനവാഞ്ഛയു വരുമായ
പുരുഷ ാരും ഉൾെ താണ് ആ
സമൂഹം. ‘പീേ ഴ്ബർഗ്
െസാൈസ ിയുെട മനഃസാ ി’
എ ാണ് ആ സംഘ ിെല ഒരു
സമർ ൻ അതിെന വിളി ത്, ഈ
സംഘെ കെരനീൻ വളെരേയെറ
വിലമതി . എ ാവേരാടും
എ െനയാണു
െപരുമാേറ െത റിയാവു അ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല അവള െട
ജീവിത ിെ ആദ ഘ ിൽ
ഇ ൂ രുെട സൗഹൃദം സ ാദി .
എ ാലിേ ാൾ, േമാസ്േകായിൽ
േപായി മട ിവ തിനുേശഷം,
ഇതുമായി െപാരു െ ടാൻ
അവൾ ു കഴിയു ി . എ ാം െവറും
നാട മാെണ വൾ ു േതാ ി.
അവൾ ു മുഷി ു. ഇേ ാൾ വളെര
അപൂർവമായി മാ തേമ ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നെയ സ ർശി ാറു .
ശരിയായ അർ ിൽ
െസാൈസ ി എ ു വിളി ാവു
ഒ ാണ് അ ബ െ ിരു
മൂ ാമെ വൃ ം. നൃ വും ഡി ർ
പാർ ികള ം
േവഷഭൂഷാദികള െമ ാമു , ഒരു
ൈകെകാ ു രാജെകാ ാരെ
അ ി ിടി ി ിരു —പിടിവി ാൽ
അ ത അഭികാമ മ ാ
പദവിയിലു വരുെട കൂ ിൽ
െപ േപാകുെമ ്, യഥാർ ിൽ
ആ വിഭാഗ ിൽ െപടു വരും അേത
അഭിരുചികള വരുമായവർേപാലും
ഭയെ ടു ഒരു സമൂഹമാണത്. തെ
ഒരു കസിെ ഭാര യും പതിവർഷം
120,000 രൂപ വരുമാനമു വരുമായ
പിൻസ ് െബ ്സി െട ർസ്കായ
മുേഖനയാണ് അ ഇ ൂ രുമായി
ബ െ ത്. പഥമദർശന ിൽതെ
പിൻസ ിന് അ െയ ഇഷ്ടെ .
അവെള സ ം
സുഹൃദ്വലയ ിലുൾെ ടു ി.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയുെട
സംഘെ പരിഹസി ുകയും
െചയ്തു.
“വയ ായി, കാണാൻ
െകാ ാതാകുേ ാൾ ഞാനും
അ ൂ ിൽ േചർ ിരി ും.
നിെ േ ാെല െചറു വും
സു രിയുമായ ഒരാൾ ഇേ ാൾ ആ
ധർമശാലയിൽ േപാേക കാര മി .”
താ ാനാവാ െചലവും മേ
സംഘേ ാടു ആഭിമുഖ വും
കാരണം, െട ർസ്കായ
രാജകുമാരിയുെട സംഘെ
കഴിയു ിടേ ാളം ഒഴിവാ ാൻ
ആദ െമാെ അ
ശമി ിരുെ ിലും േമാസ്േകാ
സ ർശന ിനുേശഷം അതിനു
മാ ംവ ു. പഴയ സുഹൃ ു െള
ഒഴിവാ ിയി ് ഉ തരുെട സംഘ ിൽ
േചർ ു. അവിെടവ
േ വാൺസ്കിെയ ക ു. അയാള െട
സാമീപ ിൽ അവർണനീയമായ
ആ ാദം അനുഭവി . പി ീട്,
അയാള െട കസിനും േ വാൺസ്കി
കുടുംബാംഗവുമായ െബ ്സിയുെട
വീ ിൽവ ് അവർ കൂട ൂെട സ ി .
അ െയ കാണാൻ സാധ തയു
ല ളിെല ാം േ വാൺസ്കിയും
േപാകാൻ തുട ി. അവസരം
ലഭി േ ാെഴ ാം തെ േ പമം അവെള
അറിയി . അവൾ അതിെന
േ പാ ാഹി ി ിെ ിലും ഓേരാ
സ ർശനേവളയിലും ആദ മായി
ക ുമു ിയേ ാെഴ േപാെല
അവാച മായ ഒരനുഭൂതി
അവൾ ു ായി. സ ംക കൾ
സേ ാഷംെകാ ു
തിള ുകയാെണ ും അധര ളിൽ
ഒരു മ ഹാസം വിടരുകയാെണ ും
അവൾ അറി ു. ആ സേ ാഷം
മറ വയ് ാൻ അവൾ ു സാധി ി .
തെ േവ യാടു
േ വാൺസ്കിേയാടു തനി ു
നീരസമാെണ ് ആദ ം അ
ആ ാർ മായി വിശ സി . പേ ,
േമാസ്േകായിൽ നി ു മട ി
വ തിൽ പി ീട്, അയാെള
ക ുമു ാനിടയുെ ു പതീ ി
ഒരു പാർ ി ു േപായേ ാൾ അയാൾ
എ ിേ രാ തിൽ അവൾ
കഠിനമായി വ സനി . താൻ സ യം
വ ി ുകയായിരുെ ് അേതാെട
അവൾ ു േബാധ ംവ ു.
ഓ റാഹൗസിൽ ഒരു പശസ്ത
ഗായികയുെട സംഗീത േ രി
നട ു ു. സമൂഹ ിെ
േമൽ ിലു വെര ാം ഹാജരു ്.
മുൻനിരയിലിരു േ വാൺസ്കി, തെ
കസിൻ വരു തുക ്
എഴുേ െച ു.
“ഡി റിനു വരാ െത ് ?”
പിൻസ ് േചാദി . എ ി മാ ാരും
േകൾ ാെത പറ ു:
“ പണയിനികൾ ു
പരഹൃദയ ാനമുെ റിയാം.
അവള ം വ ി ി ായിരു ു.”
േ വാൺസ്കി േചാദ രൂപ ിൽ
അവെര േനാ ി.
“അ ു നീ കളിയാ ിയതു ഞാൻ
മറ ി ി . ഇേ ാൾ െതാ ിസഹിതം
പിടികൂടിയേ ാ!”
“അതിെലനി ു
സേ ാഷേമയു .” േ വാൺസ്കി
സേ ാഷേ ാെട ചിരി : “സത ം
പറ ാൽ
പിടികൂടാതിരി ുേ ാഴാെണനി ു
സ ടം. എനി ് ആശാഭംഗമു ായി
തുട ിയിരു ു.”
“എ ിലാണ് ആശാഭംഗം?”
െബ ്സി േചാദി : “തുറ ു പറയൂ
പരസ്പരം മന ിലാ ാമേ ാ.” തെ
സ്േനഹിതയ് ുേവ ിയാണവർ
സംസാരി ത്.
 “ പേത കിെ ാ ുമി .”
നിരെയാ പ കൾകാ ി
ചിരി െകാ ് േ വാൺസ്കി പറ ു:
“എക്സ്ക സ്മീ” എ ു പറ ്
അയാൾ ക ടെയടു ു മാ ിയി ്
എതിർവശ ു ഇരി ിട ളിൽ
സൂ ി േനാ ി, “ഞാെനാരു
പരിഹാസപാ തമാകുേമാ
എ ാെണെ േപടി.”
െബ ്സിയുെടേയാ
സമൂഹ ിെ േയാ ക കളിൽ
താെനാരു പരിഹാസപാ തമാേക
കാര മിെ ് അയാൾ റിയാം.
അവിവാഹിതെയ േ പമി
പരാജയെ ടുേ ാഴാണ്
പരിഹാസപാ തമാകു ത്. പേ , ഒരു
വിവാഹിതെയ പി ുടർ ുെച ്,
അവിഹിതബ ിന് അവെള
േ പരി ി ു ത് അ
അഭിമാനാർഹമായ പവൃ ിയാണ്.
അതിൽ പരിഹാസ മായ ഒ ുമി .
അതുെകാ ു മീശയ് ു താെഴ
അധര ളിെലാളി ി അഭിമാനവും
സേ ാഷവും കലർ ചിരിേയാെട,
അയാൾ സ ം കസിെന േനാ ി.
“നീ ഡി റിനു വരാ െത ് ?”
പശംസകലർ ഒരു
േനാ േ ാെടയാണവർ േചാദി ത്.
“ഞാൻ പറയാം.
എനിെ ാരത ാവശ
േജാലിയു ായിരു ു.
എ ാെണ ൂഹി ാേമാ? സാധി ി .
ഞാൻ പ യംവയ് ാം. ഒരു
ഭർ ാവും അയാള െട ഭാര െയ
അധിേ പി ഒരു പുരുഷനും
ത ിലു വഴ ുപറ ു
തീർ ുകയായിരു ു.”
“അതിൽ നീ വിജയിേ ാ?”
“ഏകേദശം.”
“ഇ ർെവൽസമയ ് അതു
വിശദമായി പറയണം.”
“നിവൃ ിയി . എനി ു ഫ ്
തിേയ റിൽ േപാണം.”
“എ ് ! നിൻസെ * പാ
മുഴുവനും േകൾ ാെതേയാ?”
നിൻസെ യും ഒരു
െതരുവുഗായികയുെടയും ഗാന െള
ത ിൽ തിരി റിയാൻ കഴിയാ
െബ ്സി േചാദി .
“േപാേയതീരൂ.
സമാധാനപാലന ിനു എെ ശമം
അവിെടയും തുടേര ിയിരി ു ു.”
“സമാധാനം ാപി ു വർ
ഭാഗ വാ ാർ. സ ർഗരാജ ം
അവർ ു താകു ു!” ഇതുേപാെല
ആേരാ പറ ുേക ി തിെ
ഓർമയിൽ െബ ്സി പറ ു:
“ഇേ ാഴിവിെടയിരി ്. ആ കഥ പറയൂ,
ഞാൻ േകൾ െ .”
 അ ്

“പറയു തു ശരിയെ ിലും

പറയാതിരി ാൻവ .” ചിരി ു
ക കൾെകാ ു െബ ്സിെയ
േനാ ി േ വാൺസ്കി പറ ു:
“പേ , കഥാപാ ത ള െട േപരു
പറയി .”
“അ തയും ന ത്. ഞാൻ
ഊഹിെ ടുേ ാളാം.”
“എ ാൽ േകേ ാള .
ഉ ാസ പിയരായ ര ു െചറു ാർ
വ ിയിൽ േപാവുകയാണ്.”
“നി ള െട െറജിെമ െല
ഓഫീസർമാർതെ യേ ?”
“ഓഫീസർമാെര ു ഞാൻ
പറ ി . ര ു െചറു ാർ
ല ുകഴി ു വരികയാണ്.”
“ബു ിപൂർവമ ാെത
കുെറയധികം അക ാ ിെയ ു
പറയാം.”
“ആയിരി ാം. ഒരു
സുഹൃ ിെനാ ം അ ാഴം
കഴി ാൻ അത ാഹേ ാെട
േപാവുകയാണ്. ഒരു സു രി,
വാടകയ്െ ടു മ ുവ ിയിൽ
അവെര കട ുേപായി. അവൾ
അവെരേനാ ി ചിരി തലയാ ി.
അഥവാ ചിരി തലയാ ിയതായി
അവർ ു േതാ ി. അവർ അവള െട
പി ാെല കുതി . അവർ ു
േപാേക വീടിനു
മു ിൽ െ യാണ് ആ സു രിയും
െച ിറ ിയത്. അവൾ
വ ിയിൽനി ിറ ി േനേര
മുകളിലെ നിലയിേല ് ഓടിേ ായി.
മൂടുപട ിനു കീെഴ ചുവ
അധര ള ം സു രമായ
െകാ പാദ ള ം മാ തേമ അവർ ു
കാണാൻ കഴി ു …”
“ദൃക്സാ ിവിവരണം േക േ ാൾ
ആ െചറു ാരിെലാ ു നീയാെണ ്
എനി ു േതാ ു ു.”
“േപെരാ ും
െവളിെ ടു ുകയിെ ് ഞാൻ
പറ തു മറ ു േപാേയാ? ആ
െചറു ാർ അയാള െട
സ്േനഹിതെ ഫ്ളാ ിൽ പേവശി .
അവിെട ഒരു യാ തയയ സത്കാരം
നട ുകയാണ്. ഇ രം
സത്കാര ളിൽ പതിവു തുേപാെല
അവർ വളെരയധികം മദ പി .
മുകളിലെ നിലയിൽ
താമസി ു താരാെണ ് അവർ
ആതിേഥയേനാടേന ഷി . ആർ ും
അറി ുകൂടാ. െപൺകു ികളാേണാ
എ ായി അടു േചാദ ം. ചു പാടും
ധാരാളം െപൺകു ികള െ ്
അവിടെ ഭൃത ൻ പറ ു.
ഭ ണംകഴി ് യുവാ ാൾ
ര ുേപരും ആതിേഥയെ
പഠനമുറിയിൽ െച ിരു ്, അവരുെട
സ പ്നസു രി ് ഒരു കെ ഴുതി.
വികാരഭരിതമായ ആ ക ്
യുവതി ു േനരി ൈകമാറാനും വ
സംശയവുമുെ ിൽ
ദൂരീകരി ാനുമുേ ശി ര ാള ം
മുകളിലെ നിലയിേല ു
കയറിെ ു.”
“അത് അപകടമാണേ ാ!
എ ിെ ു ായി?”
“അവർ െബ ടി . ഒരു ഭൃത
വാതിൽ തുറ ു. അവർ ക ്
അവള െട ൈകയിൽ െകാടു ി
ര ുേപരും ഒരുേപാെല
പണയവിവശരാെണ ും ആ
വാതിൽ ൽ െ ജീവൻ
െവടിയാൻ
തീരുമാനി ിരി ുകയാെണ ും
അറിയി . അ ര ുേപായ ഭൃത
ഒ ുതീർ ശമം തുട ി. െപെ ്,
വീതുളിയുെട ആകൃതിയിൽ ചുവ
കൃതാവു ഒരു മാന ൻ പത െ .
തെ ഭാര യ ാെത മ ാരും അവിെട
താമസമിെ ു പറ ് അയാൾ
അവെര പുറ ാ ി…”
“അയാൾ ു വീതുളിേപാലെ
കൃതാവുെ ു
നീെയ െനയറി ു?”
“ഞാൻ പറയു തു േക ാമതി.
േകസ് ഒ ുതീർ ാ ാൻ ഇ ു
ഞാനവിെട േപായിരു ു.”
“ഓേഹാ, അേ ാെഴ ു
സംഭവി ?”
“അതാണു കഥയിെല ഏ വും
രസകരമായ ഭാഗം.
ഭാര ാഭർ ാ ാർ ര ുേപരും
കൗൺസിലർ പദവിയു വരാണ്.
അവർ പരാതിെകാടു ു. എനി ു
മധ നാേക ിവ ു. വൻശ ികൾ
ത ിലു തർ ിൽ മാധ ം
വഹി ു തിെന ാൾ
കടു മായിരു ു എെ േജാലി.”
“എ ാണി ത പയാസം?”
“പറയാം.” ഞ ൾ മാ പറ ു:
“ഞ ൾ ് അബ ം പ ിയതാണ്;
മി ണം.” വീതുളിേപാലെ
കൃതാവിെ ഉടമ ൻ അല്പെമാ ു
തണുെ ിലും തെ വികാര ൾ
പകടി ി ാൻ തുട ിയേ ാൾ
വീ ും ചൂടായി. ചീ പറയാൻ
തുട ി. എെ പ ലു എ ാ
നയചാതുരിയും ഞാൻ പേയാഗി :
“അവരുെട െപരുമാ ം
േമാശമായിരുെ ു ഞാൻ
സ തി ു ു. എ ിലും അവരുെട
െചറു ം കണ ിെലടു ്അ ു
െപാറു ണം. േപാെര ിൽ, ഡി ർ
കഴി ുവരികയായിരു ു,
മന ിലായേ ാ? അവർ കഠിനമായി
പ ാ പി ു ു. അ േയാടു മാ
േചാദി ു ു.” വീ ും കൗൺസിലറുെട
മന ലി ു. “മാ തരാെനനി ു
സ തമാണ്. പേ , എെ ഭാര യുെട
അവ നി ൾ മന ിലാ ണം.
കുടുംബ ിൽ പിറ ആ മഹതിെയ
ഈ വായിേനാ ികൾ
അധിേ പി ുകെയ ുവ ാൽ? ഈ
െത ാടി…” വായിേനാ ികളിെലാരാൾ
ആ സമയ ് അടു ു
നില് ുകയായിരു ു
എേ ാർമി ണം. അയാെളയും
എനി ു സമാധാനി ിേ ി വ ു!
വീ ും നയത പരമായി
ഇടെപെ ിലും കൗൺസിലർ ഇടയ് ു
േരാഷാകുലനായി വീതുളിേപാലെ
കൃതാവ് വിറ . മുഖം ചുവ ു.
ഒടുവിൽ ഒരുവിധം എ ാം ശുഭമായി
പര വസാനി ിെ ു പറ ാൽ
മതിയേ ാ.”
െബ ്സി െപാ ി ിരി . അേ ാൾ
അവിെട പേവശി ഒരു മഹതിയുെട
േനർ ുതിരി ് അവർ പറ ു:
“ന തമാശ! നി ളിതു േകൾ ണം!”
“െകാ ാം, ന ായിവരെ !” എ ു
പറ ് അവർ വിശറിപിടി ാ
ൈകയിെല ഒരു വിരൽനീ ി
േ വാൺസ്കിെയ സ്പർശി ി
ചുമെലാ ു െവ ി ് അല്പം
ഉയർ ുേപായ േബാഡീസ് താഴ് ി,
ഗ ാസ്ൈല ിെ യും സദസ രുെടയും
േനാ െമ ു ല ു
െച േ ാൾ സ ം ന ത കൂടുതൽ
പദർശി ി ാെമ ുേ ശി തെ
ഇരി ിട ിേല ു നട ു.
േ വാൺസ്കി ഫ ്
തിേയ റിേല ാണു േപായത്. തെ
െറജിെമ െ കമാൻഡർ
അവിെടവരും. തിേയ റിെല എ ാ
പരിപാടികള ം അേ ഹം കാണാറു ്.
തെ ഒ ുതീർ സംഭാഷണ ിെ
വിവരം അേ ഹെ
ധരി ി ുകയുംേവണെമ ്
േ വാൺസ്കി ആ ഗഹി .
േ വാൺസ്കി ു േവ െ വനായ
െപ ടിട്സ്കിയും അടു കാല ു
െറജിെമ ൽ േചർ
അതിമസർ നായ പിൻസ്
െകേ ദാവുമാണ് േകസിെല പതികൾ.
സർേവാപരി, െറജിെമ നു
മാനേ ടു ാകാനും പാടി .
േ വാൺസ്കിയുെട സ്ക ാ ഡണിൽ
അംഗ ളാണു ര ുേപരും.
കൗൺസിലർ െവൻെഡൻ
എ യാള െട ഭാര െയ ഇവർ
അപമാനി െവ ു കൗൺസിലർ
േനരി കമാൻഡർ ു പരാതി നല്കി.
പരാതിയിൽ പറ ിരു തിൻ പകാരം,
ആറുമാസം മു ാണ് െവൻെഡൻ
വിവാഹിതനായത്. യുവതിയായ
ഭാര യും അവരുെട അ യുെമാ ി
പ ിയിൽ േപായി. ഭാര യുെട
അേ ാഴെ ശരീര ിതി കാരണം
അവർ ു െപെ ് അസുഖംേതാ ി.
അവിെട നില് ാൻ
വ ാ തുെകാ ് ആദ ം ക ഒരു
ന െത ുവ ിയിൽ വീ ിേല ു
മട ി. ഈ ഉേദ ാഗ ാർ അവരുെട
വ ിയിൽ സ് തീെയ പി ുടർ ു.
സ് തീ ഭയെ ്, സുഖമി ാതിരു ി ം
ഓടി േകാണി ടി കയറി വീ ിെല ി.
േഡാർെബ ടി ു തും ആള കൾ
സംസാരി ു തും േക ്, ആ
സമയ ു വീ ിലു ായിരു
ഭർ ാവ് െവൻെഡൻ
പുറ ുവ േ ാൾ കുടി
െലവലി ാതിരു പതികെള ക ു.
അവെര അേ ഹം പുറ ാ ി
വാതിലട . കു വാളികൾ ു ത
ശി നല്കണെമ ാണേ ഹം
ആവശ െ ടു ത്.
കമാൻഡർ േ വാൺസ്കിേയാടു
പറ ു: “നി ള െട ഇഷ്ടംേപാെല
െച ാം. െപ ടിട്സ്കിെയെ ാ ു
േതാ . ആഴ്ചേതാറും അയാള െട
േപരിൽ ഒരു പരാതിെയ ിലും
കി ു ്. ആ കൗൺസിലർ
അട ിയിരി ി .”
ഒരു കുഴ പശ്നമാണെത ്
േ വാൺസ്കി മന ിലാ ി.
വഴ ുകൂടിയി കാര മി .
കൗൺസിലെറ സമാധാനി ി ്
ഒ ുതീർ ാ ണം. തെ കഴിവിൽ
വിശ ാസമു തുെകാ ും
െറജിെമ െ മാനം
കാ ുെമ ുറ തുെകാ ുമാണു
കമാൻഡിങ് ഓഫീസർ ഈ ചുമതല
തെ ഏല്പി െത ്
േ വാൺസ്കി റിയാം. േ വാൺസ്കി,
െപ ടിട്സ്കിെയയും െകേ ദാവിെനയും
കൂ ിെ ാ ു കൗൺസിലെറ സമീപി ്,
അവെരെ ാ ്, അേ ഹേ ാടു
മാ പറയി ണെമ ാണു
തീരുമാനി ത്. േ വാൺസ്കിയുെട
േപരും ച കവർ ിയുെട എഡിസി
എ ബാഡ്ജും കൗൺസിലറുെട
േദഷ ം ശമി ി ാൻ
സഹായി ുെമ ായിരു ു പതീ .
എ ി ം തെ ശമം പൂർണമായി
വിജയിേ ാ എ കാര ിൽ
േ വാൺസ്കി ു സംശയമാണ്.
ഫ ് തീേയ റിെല ിയ
േ വാൺസ്കി കമാൻഡിങ് ഓഫീസെറ
ക ് കാര ംപറ ു.
േമൽനടപടികെളാ ും േവെ ്
അേ ഹം തീരുമാനിെ ിലും
കൗൺസിലറുമായു
അഭിമുഖ ിെ വിശദാംശ ൾ
േചാദി റി ു. ആ വിവരണം േക ്
അേ ഹം വളെരേനരം ചിരി .
“േമാശമാെയാരു കാര ിെ
രസകരമായ പര വസാനം! ന വനായ
കൗൺസിലേറാടു വഴ ിനുേപായാൽ
െകേ ദാവ് േതാല് ുകേയയു .
കൗൺസിലർ വ ാെത േ ാഭി
അേ ?” കമാൻഡർ ചിരി :
“അതിരി െ , ാരയുെട ഇ െ
അഭിനയം ഉ ഗനായി അേ ?” പുതിയ
ഫ ു നടിയുെട കാര മാണേ ഹം
പരാമർശി ത്. “എ ത ക ാലും
മതിയാവി . ഇ െന പുതുമ
നിലനിർ ാൻ ഫ ുകാർേ
കഴിയൂ.”

* കി ിൻ നിൻസൻ (1843–1921).
പശസ്തയായ സ ീഡിഷ് ഗായിക, 1872–’73–ൽ
ഇവർ റഷ യിൽ പാടി േപെരടു ിരു ു.
 ആറ്

അ വസാനരംഗം തീരു തിനുമു ്

പിൻസ ് െബ ്സി
വീ ിേല ുതിരി . ഡ ിങ്
റൂമിൽെച ു നീ ുവിളറിയ മുഖ ു
പൗഡർ പൂശി തുട കള ്,
ീണമക ി വിശാലമായ േ ഡായിങ്
റൂമിലിരു ു ചായെകാ ുവരാൻ
പറ േ ാേഴ ും േ ഗ ്
േമാർസ്കായിലു ആ
കു ൻബം ാവിെ വാതിൽ ൽ
ഒ ിനുപിറേക ഒ ായി വ ികൾ
വരാൻതുട ി. വഴിേപാ െര
ഉദ്ബു രാ ാൻേവ ി എ ും
രാവിെല ഒരു േസവകൻ
പ തംവായി ിരി ാറു
പമുഖവാതിൽ അതിഥികൾ ുേവ ി
തുറ ു. േ ഡായിങ്റൂമിെ ഒരു
വാതിലിലൂെട അതിഥികൾ പേവശി
നിമിഷംതെ , മെ ാരു വാതിൽവഴി
ആതിേഥയ മുഖംമിനു ിയും തലമുടി
ചീകിെയാതു ിയും കട ുവ ു.
ക ിയു ക ളവും െവള
േമശവിരിയും െവ ി സേമാവറും
മിനുസമു കളിമൺപാ ത ളം
െമഴുകുതിരി െവളി ിൽ തിള ി.
ആതിേഥയ
സേമാവറിനടു ിരു ു ൈകയുറകൾ
ഊരി. പരിചാരകർ ശബ്ദമു ാ ാെത
നീ ിയി കേസരകളിൽ അതിഥികൾ
ആസന രായി. ര ു
വൃ ളായാണ് അവർ ഇരു ത്.
ഒരു കൂ ർ ആതിേഥയേയാെടാ ം
സേമാവറിനു ചു ം ഇരു േ ാൾ,
മ വർ എതിർവശ ്,
അംബാസഡറുെട ഭാര യായ, കറു
െവൽെവ ് ഉടു ി
സു രിേയാെടാ വും.
എ ായ്േപാഴും
സംഭവി ാറു തുേപാെല, ആദ െ
കുറ സമയം സ ാഗതേമാതലും
പരിചയെ ടു ലും ചായകുടി ലും
മ ം കാരണം സംഭാഷണം തട െ .
“അവെരാരു ന
നടിയാെണ തിൽ സംശയമി .
നടനകലയിൽ പേത ക പാവീണ ം
േനടിയി ്. ആ ചുവടുവയ്പ്
ശ ിേ ാ? അംബാ ഡറുെട
ഭാര യ്െ ാ മിരു ഒരു
ഉേദ ാഗ ൻ പറ ു.
“ഓ, നിൽസെ കാര ം
േക മടു ു. നമു ു മ വ തും
സംസാരി ാം.” പുരിക േളാ
ശിേരാല ാരേമാ ഇ ാ , പഴയ
പ ടു ധരി , ചുവ മുഖമു ഒരു
തടി ി അഭി പായെ . ലാളിത ിനു
േപരുേക , പരു ൻമ കാരിയായ,
‘യ ി’ എ ് ഇര േ രു പിൻസ ്
മ ാഗ്കായ ആയിരു ു ആ സ് തീ. ര ു
വൃ ിനും നടു ിരു ്, ര ു
സംഘ ിെ യും സംഭാഷണ ളിൽ
അവർ പ ുേചർ ു. “മുൻകൂ ി
നി യി തുേപാെല, ഇേത വാചകം
മൂ ുേപർ എേ ാടു പറ ു.
േവെറാ ിെന ുറി ം പറയാനിേ ?”
അവർ േചാദി .
“രസകരവും
വിേദ ഷജനകമ ാ തുമായ
എെ ിലും പറയൂ.”
“െകാ വർ മാന ിൽ
പഗല്ഭയായ അംബാസഡറുെട ഭാര
അടു ിരു
ഉേദ ാഗ േനാടാവശ െ .
“അതു പയാസമു കാര മാണ്.”
അയാൾ ചിരി ,
“വിേദ ഷജനകമായേത രസകരമാവൂ
എ ാണ് എ ാവരും പറയു ത്.
എ ിലും ഒരു വിഷയം
നിർേദശി ുകയാെണ ിൽ ഞാൻ
ശമി ാം. വിഷയമാണു പധാനം. ഒരു
വിഷയമുെ ിൽ അതിെന ുറി ്
െപാടി ം െതാ ലുംവ
സംസാരി ാെനള മാണ്.
കഴി നൂ ാ ിെല പഭാഷകർ ്
ഇ ാല ് അേത പാഗല്ഭ േ ാെട
സംസാരി ാൻ പയാസമായിരി ും.
നമു ും അെതാെ േക മതിയായി.”
“ഇതു മു ു പറ താണ്.”
അംബാസഡറുെട ഭാര ചിരി െകാ ു
വില ി.
ന രീതിയിലാണ് വർ മാനം
തുട ിയെത ിലും അേത
കാരണ ാൽതെ ഇടയ് ുവ
നി ുേപായി. ഒരി ലും
പറ ുതീരാ ഒേരെയാരു
വിഷയ ിൽ—പരദൂഷണ ിൽ—
സംഭാഷണം േക ീകരി .
“ആ ടഷ്േകവി ിെന ക ി ്
ലൂയിക ിൻസിയുെട ഒരു ഛായയിേ ?”
ഊണുേമശയ് ു സമീപംനി
സുമുഖനായ െചറു ാരെന
ഓ ി േനാ ി, ഉേദ ാഗ ൻ
േചാദി .
“ശരിയാണ്, ഈ േ ഡായിങ്
റൂമുമായി അയാൾ ു ന
േചർ യു ്. അതുെകാ ാണു
പതിവായി ഇവിെട വരു ത്.”
ടഷ്േകവി ം അവരുെട
ആതിേഥയയും ത ിലു ബ െ
സൂചി ി ു താകയാൽ ഈ ചർ
സജീവമായി.
സേമാവറിനും ആതിേഥയയ് ും
ചു മിരു വരും ഇതുേപാെല, ആദ ം
അല്പെമാ ു പതറി. ഏ വും പുതിയ
വാർ , തിേയ ർ,
അയല് ാരെന ുറി അപവാദം
എ ീ മൂ ു
പധാനവിഷയ ള തിൽ ഏതു
തിരെ ടു ണെമ തായിരു ു
പശ്നം. അവസാനേ ത്, അതായത്
പരദൂഷണം മതിെയ ുവ .
നി ളറിേ ാ? ആ
മാൾ ിഷ്േ വ െപ ിളയു േ ാ,
േമാള , ത . അവർ ിടാൻ
കടുംേറാസ്നിറ ിലു ഒരു ഉടു ്
തയ്പി വ ിരി ു ുേപാലും!
“വാസ്തവേമാ? കാണാൻ ന
േചലായിരി ും!”
“ഈ പായ ിെല ിലും അല്പം
വകതിരിവുേവേ ?”
എ ാവരും സസേ ാഷം
പരദൂഷണ ിൽ പ ുേചർ ു.
പിൻസ ് െബ ്സിയുെട ഭർ ാവ്
ചി ത ൾ േശഖരി ു തിൽ
തൽപരനും രസികനുമായ തടി
മനുഷ ൻ, ഭാര അതിഥിസത്കാരം
നട ുകയാെണ റി ് ിൽ
േപാകാെത േ ഡായിങ് റൂമിൽ
പേവശി . ശബ്ദമു ാ ാെത
പിൻസ ് മ ാഗ്കായയുെട
സമീപ ുെച ് അയാൾ േചാദി :
“നിൽസെന ഇഷ്ടമാേയാ?”
“െഹാ, ഇ െന പതു ിവ ു
േപടി ി ു െത ിന് ?” അവർ
പറ ു: “നമു ു ഓ റെയ ുറി
സംസാരി . നി ൾ ു
സംഗീതെ ുറി ് ഒ ും
അറി ുകൂടാ. ചി തകലയുെട
കാര ംപറയൂ. അടു കാല ുനട
പദർശന ിൽനി ു വിലപിടി
വ തും വാ ിേയാ?”
“ഞാൻ കാണി തരാം. പേ ,
നി ൾ ് ഒ ും മന ിലാവി .”
“ആദ ം ഞാെനാ ു കാണെ .
എ ി പറയാം. ഈയിെട, അവർ—
എ ാണവരുെട േപര്—ങ്ഹാ
ബാേ ഴ്സ്—അവർ വളെര ന കുെറ
ചി ത ൾ എെ കാണി .”
“നി ളവിെട േപായിരുേ ാ?”
സേമാവറിനടു ുനി ് ആതിേഥയ
വിളി േചാദി .
“േപായിരു ു. എെ യും
ഭർ ാവിെനയും അവർ ഡി റിനു
ണി . അ െ േസാസിനുമാ തം
ആയിരം റൂബിൾ െചലവായിേപാലും!”
എ ാവരും േകൾെ ഉ ിലാണ്
പിൻസ ് മ ാഗ്കായ പറ ത്.
“എ ിേ ാ, കാശിനു െകാ ി ! പകരം
ഞ ൾ അവർ ും ഡി ർ
െകാടു ു. അതിനു െവറും
എൺപ ു േകാെ ിെ
േസാസാണു വാ ിയത്. എ ാവർ ും
ഇഷ്ടെ ടുകയും െചയ്തു. േസാസിന്
ആയിരം റൂബിൾ മുട ാെനാ ും
എനി ു േശഷിയി .”
“അ െനതെ േവണം!”
ആതിേഥയ പറ ു.
 “അതാണു ശരി.” മെ ാരാൾ
പി ാ ി.
പിൻസ ് മ ാഗ്കായ എ ു
പറ ാലും അത്
അർ വ ായിരി ും. അവർ
ജീവി ു സമൂഹ ിൽ
ഇതുേപാലു വാ ുകൾ ന
നർമ ിെ ഫലം െച ം.
അവർ സംസാരി
തുട ിയേ ാൾ എ ാവരും അതിനു
കാേതാർ ു. അംബാസഡറുെട
ഭാര യ് ു ചു മിരു വർ സംഭാഷണം
അവസാനി ി . എ ാവെരയും
ഒ ി െകാ ുവരാനുേ ശി ്
ആതിേഥയ അംബാസഡറുെട
ഭാര േയാടു േചാദി :
“നമു ് ഓേരാ ക ് ചായ
കുടി ാേലാ? എ ാവരും
ഇേ ാ വ ിരി ു തേ ന ത് ?”
“േവ , ഇവിെടയിരി ാൻ
സുഖമാണ്.” അംബാസഡറുെട ഭാര
ചിരി െകാ ു പറ ു.
ഇടയ് ുവ മുറി ുേപായ
സംഭാഷണം പുനരാരംഭി . അത ം
രസകരമായ ആ സംഭാഷണം,
കെരനീൻ ദ തിമാെര ുറി
അപവാദ പചരണം, നിർബാധം
തുടർ ു.
“േമാസ്േകായാ ത കഴി ു
വ േ ാഅ പാേട മാറിേ ായി.”
അ യുെട ഒരു സ്േനഹിത പറ ു.
 “അവൾ മട ിവ േ ാ, കൂെട
അലക്സിസ് േ വാൺസ്കിയുെട
നിഴലുമു ായിരു ു. അതാണു പധാന
മാ ം.” അംബാസഡറുെട ഭാര .
“എ ുെകാ ു പാടി ? ഗി ിെ
ഒരു കഥ േക ി ിേ ,*നിഴലി ാ
മനുഷ ൻ? ഏേതാ കു ംെചയ്തതിന്
അയാൾ ു നിഴൽ നഷ്ടമായി. പേ ,
അെത െന ശി യാകുെമ ്
എനി ു മന ിലാകു ി . പേ ,
നിഴലി ാ ഒരു സ് തീ ു
സേ ാഷി ാനാവി .”
“ശരിയാണ്. പേ , നിഴലി ാ
ഒരു സ് തീയുെട അവസാനം
ദുര ിലാവും.” അ യുെട
സ്േനഹിത പറ ു.
അതുേക പിൻസസ്
മ ാഗ്കായയ് ു സഹി ി .
“കരിനാ ുെകാെ ാ ും പറയാെത.”
അവർ ഉപേദശി . “അ ാ കെരനീന
ന വളാണ്. അവള െട ഭർ ാവിെന
എനി ിഷ്ടമ , പേ , അവെള
ഞാൻ സ്േനഹി ു ു.
“എ ുെകാ ാണവള െട
ഭർ ാവിെന ഇഷ്ടെ ടാ ത് ?
വളെര ന മനുഷ നാണ്.”
അംബാ ഡറുെട ഭാര അതിേനാടു
േയാജി . “അേ ഹെ േ ാലു
രാജ ത ാർ യൂേറാ ിൽ
അപൂർവമാെണ ാണ് എെ
ഭർ ാവ് പറയു ത്.’
 “എെ ഭർ ാവിനും അേത
അഭി പായമാെണ ിലും ഞാനതു
വിശ സി ു ി .” പിൻസ ്
മ ാഗ്കായ പറ ു: “ന ുെട
ഭർ ാ ാർ കാര ൾ ശരിയായി
മന ിലാ ും. എെ
അഭി പായ ിൽ, കെരനീൻ െവറും
മ നാണ്. ഞാൻ രഹസ മായാണു
പറയു ത് േകേ ാ. അതിൽ നി ു
ബാ ിെയ ാം ഊഹി ാമേ ാ. മു ്
അയാെള ഒരു ബു ിമാനായി
കണ ാ ാെമ ു പറ േ ാൾ
ഞാൻ ശമി പരാജയെ . എെ
ബു ിേമാശംെകാ ാെണ ു
വിചാരി (രഹസ മായി പറയുകയാണു
േകേ ാ) ഇേ ാെഴനി ു േബാധ മായി
നി ൾ െന േതാ ു ിേ ?”
“വ ാ പരദൂഷണമാണേ ാ!”
“ഒരി ലുമ . േവെറ ു െച ം?
ഞ ളിെലാരാൾ മ നാണ്.
എെ ുറി ഞാെന െന പറയും?”
“ഒരാള ം സ ം പദവിെകാ ു
തൃപ്തിെ ടി . പേ ,സ ം
നർമേബാധം എ ാവെരയും
തൃപ്തിെ ടു ും.” ഉേദ ാഗ ൻ ഒരു
ഫ ു പഴെ ാ ് ഉ രി .
“അതാണു ശരി,
അതുതെ യാണു സത ം!” പിൻസ ്
മ ാഗ്കായ അയാള െട
േനർ ുതിരി ു: “പേ , അ െയ
ഞാൻ നി ൾ ു വി തരി . അവൾ
എനി ു പിയെ വളാണ്;
വിലെ വള ം. എ ാവരും അവെള
േ പമി ാനും നിഴലുേപാെല വിടാെത
പി ുടരാനും തുട ിയാൽ അവെള ു
െച ം?”
“ഞാനവെള
കു െ ടു ുേ യി .” അ യുെട
സ്േനഹിത സ യം ന ായീകരി ാൻ
ശമി .
“ന ളിെലാരാള ം നിഴലുേപാെല
അവെള പി ുടരു ിെ ു കരുതി,
അവെള ുറി വിധി കല്പി ാൻ
നമുെ വകാശം?”
“അ യുെട സ്േനഹിതയ് ു ചു
മറുപടിെകാടു ി ് പിൻസ ്
മ ാഗ്കായ എഴുേ ് അംബാസഡറുെട
ഭാര െയയുംകൂ ി േമശയ് ു
ചു മിരു വരുെട സംഭാഷണ ിൽ
പ ുേചർ ു.
“ആെര ുറി ാണു നി ൾ നുണ
പറേ ാ ിരു ത് ?” െബ ്സി
േചാദി .
“കെരനീനുകെള ുറി പിൻസ ്
സംസാരി ുകയായിരു ു.”അംബാസ
ഡറുെട ഭാര പറ ു.
“നമു ു േകൾ ാൻ കഴി ി .
കഷ്ടമായി!” വാതിൽ േല ു
േനാ ി ആതിേഥയ പറ ു. “ഓ,
ഇതാ എ ിയേ ാ!” മുറിയിേല ു
കട ുവ
 േ വാൺസ്കിെയ ചിരി െകാ ു
സ ാഗതം െചയ്തു.
മുറിയിലു ായിരു എ ാവരും
േ വാൺസ്കിയുെട
പരിചയ ാരാെണ ു മാ തമ ,
എ ും കാണു വരുമാണ്.
അതുെകാ ്, അല്പം മു ്
അവിെടനി ിറ ിേ ായി
മട ിവ തുേപാെലയായിരു ു
അയാള െട വരവ്.
“ഞാെനവിെടനി ു
വരു ുെവേ ാ?” അംബാസഡറുെട
ഭാര യുെട േചാദ ിനു രമായി
േ വാൺസ്കി പറ ു: “തിേയ ർ
ബൗേഫയിൽ* നി ുതെ . ഒരു
നൂറുതവണ അവിെട
േപായി െ ിലും മതിെയ ു
േതാ ിയി ി . ഓ റ
ക ാലുറ ിേ ാകും. പേ , ബൗേഫ
അവസാന നിമിഷംവെര ആസ ദി ും.
ഇ ുരാ തി…”
ഒരു പുതിയ ഫ ുനടിെയ ുറി
പറയാൻ തുട ിയേ ാൾ
അംബാ ഡറുെട ഭാര ഭയം നടി ്
അയാെള വില ി:
“ദയവുെചയ്ത് അെത ാം
വിസ്തരി ഞ െള ശി ി രുത്.”

* ‘നിഴലി ാ മനുഷ ൻ’ ഗി ിെ കഥകളിൽ

െപടു ത . അഡാൾെബർ ് േവാൺ

ി
ഷാമിേ ാ (1781–1838) എ ഫ ുകാരൻ
ജർമൻഭാഷയിൽ രചി താണ്.
* േകാമിക് ഓെ റാകൾ മാ തം
പദർശി ി ിരു ഒരു തിേയ ർ 1870–ൽ
െസ ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ തുറ ു.
 ഏഴ്

വാ തിൽ ൽ കാെലാ േക .
അ യാണെത റിയാവു
പിൻസ ് െബ ്സി േ വാൺസ്കിെയ
ഇടംക ി േനാ ി. അയാള ം
വിചി തമാെയാരു ഭാവേ ാെട
വാതിൽ േല ു
േനാ ുകയായിരു ു. അക ുവ
വനിതെയ സേ ാഷേ ാെടയും
ഉേദ ഗേ ാെടയും വിനയേ ാെടയും
വീ ി ി ് അയാൾ സാവധാനം
ഇരി ിട ിൽനിെ ണീ .
ആ വിശ ാസേ ാെട,
തലയുയർ ി, ആതിേഥയയുെട
മുഖ ുതെ ദൃഷ്ടിയുറ ി . മ
െസാൈസ ി േലഡികളിൽനി ്
അവെള വ ത സ്തയാ ു
ഉറ െത ിലും മൃദുവായ
ചുവടുവയ്േപാെട, അ മുറിയിൽ
പേവശി . ചിരി െകാ ്
എ ാവർ ും ഹസ്തദാനം െചയ്തി ്,
തിരി ് അേത ചിരിേയാെട
േ വാൺസ്കിെയ േനാ ി. അയാൾ
തലകുനി വണ ിയി ് ഒരു കേസര
നീ ിയി .
 അ യുെട മുഖ ് അരുണിമ
വ ാപിെ ിലും പതികരണമായി ഒ ു
ശിര നമി ി പരിചയ ാരുെട
േനർ ു ൈകനീ ി. എ ി ്
ആതിേഥയേയാടു പറ ു:
“ഞാൻ ലിഡിയ പഭ ിയുെട വീ ിൽ
േപായിരു ു. അതുെകാ ാണു
ൈവകിയത്. േനരേ
വരാനുേ ശിെ ിലും സാധി ി . സർ
േജാൺ അവിെടയു ായിരു ു.
നെ ാരു രസികനാണേ ഹം.”
“ആ മിഷണറിയേ ?”
“അേത,
ഇ ൻജീവിതെ ുറി ാണേ ഹം
സംസാരി ത്. ന രസമു ായിരു ു.”
അവൾ വ േ ാൾ ഇടയ് ുവ
തട െ സംഭാഷണം,
ഊതിെ ടു ിയ വിള ് വീ ും
ജ ലി ു തുേപാെല പുനരാരംഭി .

“സർ േജാൺ! ഓ, സർ േജാൺതെ !

ഞാനേ ഹെ ക ി ്.
ന തുേപാെല പസംഗി ും. ആ
വ്ളാേസ വ െപ ിളമാരിൽ
മൂ വൾ ് അയാേളാടു കടു
േ പമമാെണ ു േക .”
“ഇളയവൾ േടാേ ാവിെന
വിവാഹംകഴി ാൻ േപാകുെ ു
േക തു ശരിയാേണാ?”
“അേത, അത് ഉറ ി കഴി ു.”
 “അവള െട അ ന മാെര
സ തി ണം, അെതാരു
പണയബ മാണേ ത!”
“ പണയബ ം! കാലഹരണെ
ആശയ ൾ!”
ഇ ാല ു പണയെ ുറി ്
ആെര ിലും സംസാരി ാറുേ ാ?”
അംബാസഡറുെട ഭാര േചാദി .
“എ ുെച ാം, ആ പഴയരീതി
ഇേ ാഴും തീർ ും
അ പത മായി ി .” േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“അവരുെട കഷ്ടകാലം! എെ
അറിവിലു
സ ുഷ്ടവിവാഹ െള ാം
യു ിയു മായ
തീരുമാന ളിലടിയുറ വയാണ്.”
“അതുശരി. പേ ,
യു ിയു മായ
തീരുമാന ളിലടിയുറ വിവാഹ ളം
പലേ ാഴും ആദ ം അവഗണി െ
വികാര ൾ പുനർജനി ു േതാെട
തകർ ടിയു തു കാണാം.”
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“യു ിയു മായ
തീരുമാന ളിലടിയുറ ത്
എ തുെകാ ു ന ൾ
അർ മാ ു ത്, ഭാ ിേ തായ
ഘ ം കട വർ ത ിലു
വിവാഹബ െമ ാണ്.
പകർ നിേപാെലയാണത്.
വി മാറിയാൽ ഭയെ ടാനി .”
“മസൂരി ു
കു ിവയ് ു തുേപാെല, പണയം
കു ിവയ് ാനു മാർഗം
ആെര ിലും ക ുപിടി ാൽ
െകാ ാം.”
“എെ െചറു കാല ്
ഞാെനാരു പാ കാരെന
േ പമി ിരു ു.” പിൻസ ് മ ാഗ്കായ
പറ ു: “അതുെകാ ്
എനിെ െ ിലും
പേയാജനമു ാേയാ
എ റി ുകൂടാ.”
“എെ അഭി പായ ിൽ
പണയെമെ ു
മന ിലാകണെമ ിൽ ആദ ം ഒരബ ം
പ ണം. എ ി തു തിരു ണം!”
പിൻസസ് െബ ്സി പറ ു.
“വിവാഹ ിനുേശഷവുേമാ?”
അംബാസഡറുെട ഭാര യുെട േചാദ ം.
“െത പ ത് എേ ാഴായാലും
തിരു ാം.”ഉേദ ാഗ ൻ ഒരിം ിഷ്
പഴെ ാ ് ഉ രി .
“അതാണു ശരി!” െബ ്സി
അതിെന പി ാ ി: “ആദ ം
െത െചയ്തി പി ീടു തിരു ണം.
നി െള ു പറയു ു!”
പുറ ുകാണാ ഒരു
െചറുചിരിേയാെട സംഭാഷണം
േക നി അ േയാടാണു േചാദി ത്.
 “എനി ു േതാ ു ത്…”
വലി രിയ ൈകയുറ െവറുേത
കശ ിെ ാ ്അ പറ ു:
“എെ അഭി പായ ിൽ എ ത
തലകള േ ാ, അ തയും
മന കള മു ് എ ു പറയു തു
ശരിയാെണ ിൽ എ ത തര ിലു
ഹൃദയ ള േ ാ, അ തയും
തര ിലു പണയ ള മു ്…
അ എ ു പറയുെമ റിയാൻ,
വി ു ഹൃദയേ ാെട അവെള
തുറി േനാ ിെ ാ ു നി
േ വാൺസ്കി, അവള െട
വാ ുകൾേക ് ഒരാപ ്
ഒഴിവാെയ തുേപാെല െനടുവീർ ി .
അ െപെ ് അയാേളാടു
പറ ു: “േമാസ്േകായിൽനി ്
എനിെ ാരു ക ുകി ി. കി ി
െഷർബാട്സ്കായയ് ു േരാഗം
കലശലാെണെ ഴുതിയിരി ു ു.”
“വാസ്തവേമാ?” േ വാൺസ്കി
െന ിചുളി .
അ അയാെള സൂ ി േനാ ി.
“അതു േക ിെ ാ ും േതാ ു ിേ ?”
“പി ിേ ? അറിയാെനനി ്
അതിയായ താൽപര മു ്. ക ിൽ
എ ാെണഴുതിയിരു െത ു
കൃത മായി പറയാേമാ?”
അ എഴുേ െബ ്സിെയ
സമീപി . അവള െട കേസരയ് ു
പി ിൽനി ു പറ ു: “എനി ് ഒരു
ക ് ചായതരൂ.”
െബ ്സി ചായ ഒഴി െകാ ു
നി േ ാൾ, േ വാൺസ്കി അ യുെട
അടു ുെച ു. “ക ിൽ എ ാണു
പറ ിരു ത് ?” അയാൾ വീ ും
േചാദി .
“പുരുഷ ാർ മാന തെയ ുറി
ധാരാളം സംസാരി ാറുെ ിലും
പലേ ാഴും അതിെ അർ ം
അവർ ു
മന ിലാകു ിെ ാെണനി ു
േതാ ു ത്.” ഒരു വശെ
േമശയ് ു സമീപേ ുനീ ി, ഒരു
കേസരയിലിരു ി ് അ പറ ു:
“കുെറ ാലമായി ഇതു നി േളാടു
പറയണെമ ു ഞാൻ വിചാരി ു ു.”
“നി ള േ ശി ു െത ാെണ ്
എനി ു മന ിലാകു ി .”
ചായ നീ ിെ ാ ് അയാൾ
പറ ു.
അയാള െട േനർ ുേനാ ാെത
അവൾ വീ ും പറ ുതുട ി:
“നി ള െട െപരുമാ ം
േമാശമായിരുെ ്, തീെര
േമാശമായിരുെ ്, പറയാനാണു
ഞാനാ ഗഹി ത്.”
“എെ െപരുമാ ം
േമാശമായിരുെ ്
എനി റി ുകൂെട ാേണാ? പേ ,
ആരാണതിനു കാരണം?”
 “എേ ാെട ിനു േചാദി ു ു?”
അയാെള
സൂ ി േനാ ിെ ാ ാണവൾ
േചാദി ത്.
“എ ിനാെണ ു നിന റിയാം?”
അവള െട േനാ െ ൈധര സേമതം
േനരി ് സേ ാഷേ ാെടയായിരു ു
അയാള െട മറുപടി.
ഇേ ാൾ അയാള . അവളാണു
ല ി ത്.
“നി ൾ ു ഹൃദയമിെ തിെ
െതളിവാണത്.” അവൾ പറ ു.
എ ിലും അയാൾെ ാരു
ഹൃദയമുെ ും ത ൂലം അയാെള
അവൾ ഭയെ ടു ുെ ും അവള െട
േനാ ം വ മാ ി.
“നീയിേ ാൾ പരാമർശി ത്
ഒരബ ിെ കാര മാണ്,
േ പമ ിെ യ .”
അ ഒരു െഞ േലാെട പറ ു:
“ആ വാ ്, ഭയാനകമായ ആ വാ ്,
ഉ രി ാൻ പാടിെ ു ഞാൻ
വില ിയേതാർമയിേ ?” പേ ,
അയാള െടേമൽ തനി ു ചില
അവകാശ ളെ തിെ
സൂചനയാണ് ‘വില ്’ എ
പേയാഗെമ ും േ പമെ ുറി
സംസാരി ാൻ അത് അയാെള
േ പരി ി ുെമ ും അവൾ ു േതാ ി.
ആേവശ ാൽ ചുവ മുഖേ ാെട,
ഉറ തീരുമാനെമടു മ ിൽ,
അയാള െട ക കളിൽ
ഉ േനാ ിെ ാ ് അവൾ തുടർ ു:
“നി േളാടിതു പറയണെമ ു
വളെര ാലമായി ഞാൻ
ആ ഗഹി ുകയായിരു ു. ഇ ു
നി െള കാണണെമ ുേ ശി
മനഃപൂർവമാണിവിെട വ ത്
ഇതിവിെടവ ്
അവസാനി ി ണെമ ു പറയാൻ.
ഇേതവെര ആരുെട മു ിലും എനി ു
ല ിേ ി വ ി ി . എ ാൽ
മ വരുെട മു ിൽ ഞാെനാരു
കു വാളിയാെണ േതാ ൽ
നി ള ളവാ ു ു.”
അയാൾ അവെള
സൂ ി േനാ ി. ആ മുഖ ു
പകടമായ പുതിയ, ആ ീയമായ, ഒരു
വശ ത അയാെള ഹഠാദാകർഷി .
“ഞാെന ു െച ണെമ ാണു നീ
പറയു ത് ?” അയാൾ
ഗൗരവ ിലാണു േചാദി ത്. “നി ൾ
േമാസ്േകാവിൽേപായി കി ിേയാടു
മാ പറയണം.” അവൾ പറ ു.
“അതു നീ ആ ഗഹി ു ി .”
അയാള െട മറുപടി.
അവൾ ആ ഗഹി ു ത
പറയു െത ും അ െന പറയാൻ
സ യം നിർബ ി ുകയാെണ ും
അയാൾ മന ിലാ ി.
“നി ൾ പറയു തുേപാെല,
നി െളെ സ്േനഹി ു ുെ ിൽ
അ െന െപരുമാറണം.
അേ ാെഴനി ു സമാധാനമാകും.”
അയാള െട മുഖം
പകാശമാനമായി.
“നീെയെ ജീവനാെണ ു
നിന റി ുകൂെട?… പേ ,
സമാധാനെമെ ്
എനി റി ുകൂടാ. അതു
തരാെനനി ു സാധ വുമ . ഞാൻ
പൂർണമായും നിേ താണ്… അേത!
നിെ യും എെ യും േവർതിരി
കാണാൻ എനി ു കഴിയുകയി .
എെ സംബ ി ിടേ ാളം നീയും
ഞാനും ഒ ാണ്.
“നിനേ ാ എനിേ ാ സമാധാനം
കരഗതമാകാനു സാധ ത ഞാൻ
കാണു ി . കാണു തു നിരാശയും
നിർഭാഗ വും മാ തം… സേ ാഷ ിെ
കാര ം—എ ു സേ ാഷം! അതും
അസാധ മാേണാ?” അയാൾ
ചു ുകളന ിയേതയു െവ ിലും
അവൾ അതു േക .
സർവശ ിയും പേയാഗി ്, തെ
മന തുറ ാൻ അവൾ െവ ൽ
െകാ ു. പേ , അതിനു പകരം
സ്േനഹനിർഭരമായ േനാ േ ാെട
ഒ ും മി ാതിരു ു.
അയാൾ
ആ ാദ പഹർഷ ിലാറാടി. “ഇതാണു
ഞാൻ െകാതി ത്.” അയാൾ
വിചാരി : ‘ആശെവടിയാൻ
തുട ിയേ ാേഴ ും ഇതാ…
അവെളെ സ്േനഹി ു ു! അവൾ
അതു സ തി ു ു!’
“എനി ുേവ ി ഒരു കാര ം
െച ണം. ഇ രം വാ ുകൾ
ഇനിെയാരി ലും പറയരുത്. നമു ു
ന സുഹൃ ു ളായി കഴിയാം.”
ഇതാണവൾ പറ െത ിലും
അവള െട ക കൾ പറ തു
തിക ം വ ത സ്തമായ മ
ചിലതായിരു ു.
“ന ൾ സുഹൃ ു ളായി
കഴി ുകൂടുകയിെ ു
നിന റിയാം. പേ , ന ൾ ഏ വും
സ ുഷ്ടരായാേണാ ഏ വും
ദുഃഖിതരായാേണാ ജീവിേ െത
കാര ം നിെ
ആ ശയി ാണിരി ു ത്.”
അവെളേ ാ
പറയാനാ ഗഹിെ ിലും അയാൾ
തട ു:
“ഒരു കാര ംമാ തേമ
ഞാനാവശ െ ടു ു .
ഇേ ാഴെ േ ാെല പതീ ി ാനും
ദുഃഖി ാനുമു സ ാത ം.
അതുേപാലും സാധ മെ ിൽ ഞാൻ
െപായ്െ ാ ാം. എെ സാ ിധ ം
നിെ േവദനി ി ുെ ിൽ
ഞാനിനിെയാരി ലും നിെ കാണാൻ
വരി .”
 “നി െള ആ ിേയാടി ാൻ
ഞാനാ ഗഹി ു ി .”
“ഒ ിലും മാ ംവരു ാതിരു ാൽ
മതി, എ ാം ഇതുേപാെല തുടർ ും
േപാെ .” വിറയ് ു
ശബ്ദ ിലാണയാൾ പറ ത്:
“ഇതാ, നിെ ഭർ ാവ്.”
കൃത മായും ആ നിമിഷംതെ ,
സ തഃസി വും അനാകർഷകവുമായ
ചുവടുവയ്േപാെട കെരനീൻ േ ഡായിങ്
റൂമിൽ പേവശി .
തെ ഭാര യുെടയും
േ വാൺസ്കിയുെടയും േനർ ്
ഒ ുേനാ ിയി ് അയാൾ
ആതിേഥയയുെട അടു ു െച ിരു ്
ഒരു ക ചായയുമായി,
പതിവുൈശലിയിൽ പരിഹാസം
കലർ ി സംഭാഷണം തുട ി:
“സദ യു ാൻ
എ ാരുെമ ീ േ ാ.” ചു പാടും
ഒ ു കടാ ി ി ് കെരനീൻ പിൻസ ്
െബ ്സിേയാടു പറ ു. ആ
പരിഹാസം ഇഷ്ടെ ടാ െബ ്സി
ബു ിപൂർവം സംഭാഷണ ിെ ഗതി
തിരി വിടാൻേവ ി
നിർബ ിതൈസന േസവനെ ുറി
സൂചി ി . കെരനീൻ
ആേവശേ ാെട ആ വിഷയം
ഏെ ടു ു. ര ുേപരും ത ിൽ
ചൂടുപിടി വാഗ ാദമാരംഭി .
 േ വാൺസ്കിയും അ യും ഒരു
െകാ േമശയ് ു
സമീപമിരി ുകയായിരു ു.
“ക ിേ ? നാണമി േ ാ!”
േ വാൺസ്കിെയയും അ െയയും
അ യുെട ഭർ ാവിെനയും ഒരു
േനാ ംെകാ ു സൂചി ി ് ഒരു മഹിള
മ ി .
“ഞാൻ പറ ിേ !” അ യുെട
സ്േനഹിതയുെട മറുപടി.
ഈ ര ു മഹതികള ം മാ തമ ,
േ ഡായിങ് റൂമിലു ായിരു
മി വാറും എ ാവരും പിൻസ ്
മ ാഗ്കായയും െബ ്സിയുംേപാലും ആ
സംഘ ിൽനി ക ുമാറിയിരു ,
ര ാെളയും ഇടയ് ിെട ഒളിക ി
േനാ ു ു ായിരു ു—അവരുെട
ഇരി ് ത െള
ശല െ ടു ുകയാെണ ഭാവ ിൽ.
കെരനീൻമാ തം അേ ാ
തിരി ുേനാ ാെത,
സംഭാഷണ ിൽ മുഴുകി.
അസുഖകരമായ ആ
അ രീ ിന്
അയവുവരു ാെന വ ം
പിൻസ ് െബ ്സി എഴുേ ്,
കെരനീെ വാചകമടി േകൾ ാൻ
മെ ാരാെള ഇരു ിയി ് അ െയ
സമീപി .
“കാര ൾ വിശദമാ ാനു
നിെ ഭർ ാവിെ കഴിവ് ഒ ു
േവെറതെ .” അവർ പറ ു: “ഏതു
ഗഹനമായ പശ്നവും അയാൾ
പറയുേ ാൾ എനി ു വ മായി
മന ിലാകും.”
“ശരിയാണ്.” അവർ
സൂചി ി െത ാെണ ു
പിടികി ിയിെ ിലും
സേ ാഷേ ാെട ചിരി െകാ ്
അ അതിെന അംഗീകരി .
അവെളഴുേ വലിയ
േമശയ് ുസമീപം െച ് അവരുെട
സംഭാഷണ ിൽ പ ുേചർ ു.
അരമണി ൂർ കഴി േ ാൾ
കെരനീൻ ഭാര േയാട്. “നമുെ ാ ി
വീ ിേല ുേപാകാം” എ ു
പറെ ിലും താൻ അ ാഴം
കഴി ു വേ ാളാെമ ായിരു ു
അ യുെട മറുപടി. കെരനീൻ
തലകുനി സദസ െര വണ ിയി ്
അവിെടനി ിറ ി.
കെരനീെ വ ി ാരൻ,
െലതർേകാ ി തടി വയ ൻ,
േപാർ ിേ ായിൽ കാ ുനി ,
തണു കാരണം അസ നായ,
കുതിരെയ ശാ നാ ാൻ പാടുെപ .
ഭൃത ൻ കുതിരവ ിയുെട വാതിൽ
തുറ ുപിടി . ക ിളിേ ാ ിെല
െകാള ിൽ ഉട ിയ ഉടു ിെ
ൈകവിടുവി ാൻ ശമി െകാ ്
ഇറ ിവ അ യുെട വാ ുകൾ ു
സേ ാഷപൂർവം കാേതാർ ു
തലകുനി െകാ ് േ വാൺസ്കിയും
പി ാെലെയ ി.
“നീ ഒ ും പറ ി ിെ ു
സ തി ാം. ഞാനും ഒ ും
ആവശ െ ടു ി ,” അയാൾ പറ ു:
“എ ിലും സൗഹൃദമ
എനി ാവശ െമ ു നിന റിയാം.
എനി ു ജീവിത ിൽ സേ ാഷം
പകരു ത് ഒ ുമാ തം, നീ ഏ വും
െവറു ു ഒരു വാ ്—അേത,
േ പമം…”
“േ പമം.” അവൾ അത് മന ിൽ
ആവർ ി . എ ി ് ഉറെ
പറ ു: “എെ
സംബ ി ിടേ ാളം അതിനു വലിയ
അർ മു ്. നി ൾ
വിചാരി ു തിലും വളെര വലിയ
അർ ം. അതുെകാ ാണ്
ഞാനതിെന െവറു ു ത്.”
അയാള െട മുഖ ുേനാ ി അവൾ
പറ ു: “ഗുഡ്ൈബ!”
അയാൾ ു ൈകെകാടു ി ്
അവൾ േവഗം നട ു വ ിയിൽ കയറി
അ പത യായി.
അവള െട േനാ വും സ്പർശവും
അയാള െട ഹൃദയ ിൽ അ ിയായി
പടർ ു. അവള െട സ്പർശേമ സ ം
ൈക ലം ചുംബി . കഴി
ര ുമാസ ളിേലതിെന ാൾ ഈ
ഒെരാ സായാ ിൽ, തെ
ല ിേല ു കൂടുതൽ അടു ാൻ
സാധി എ േബാധം നല്കിയ
സേ ാഷേ ാെട അയാൾ
വീ ിേല ു മട ി.
 എ ്

ത െ ഭാര യും േ വാൺസ്കിയും ഒരു

േമശയ് രികിലിരു ു
വർ മാനം പറ ു രസി തിൽ
എെ ിലും അനൗചിത മുെ ു
കെരനീനു േതാ ിയി . എ ിലും ആ
മുറിയിലു ായിരു മ വർ
അതിൽ അസാധാരണത വും
അനൗചിത വും ദർശി തുെകാ ്
അയാൾ ും അത്
അനുചിതമാെണ ു േതാ ി.
അേത ുറി ഭാര േയാടു
സംസാരി ണെമ ും തീരുമാനി .
വീ ിെല ിയേ ാൾ
പതിവുേപാെല പഠനമുറിയിൽെച ്
ഈസിെ യറിലിരു ് ഒരു
പുസ്തകെമടു ുവായി .
പതിവുേപാെല ഒരുമണിവെര വായി .
ചില കാര െള ഓർമയിൽനി ു
മായ്ചുകളയാെന വ ം, ഇടയ് ിെട
തലെവ ി ുകയും െന ിയിൽ
തിരു ുകയും െചയ്തു.
പതിവുസമയമായേ ാൾ
കിട ാെനാരു ി. അ അേ ാഴും
എ ിയി ി . പുസ്തകം
ക ിലിടു ിെ ാ ് അയാൾ
മുകളിലെ നിലയിൽ െച ു.
പതിവിനു വിപരീതമായി, അയാള െട
മന ിൽ ഔേദ ാഗികകാര ള ,
തെ ഭാര യും അവള മായി ബ െ
അസുഖകരമായ ചില ചി കള മാണ്.
പതിവുേപാെല േനേര ക ിലിൽ െച ു
കിട ു തിനു പകരം ൈകകൾ
പിറകിൽെക ി അേ ാ മിേ ാ ം
നട ു. പുതിയ
സാഹചര െള ുറി ാേലാചി ാെത
ഉറ ം വരിെ ുേതാ ി.
ഭാര േയാട് ഇ ാര ം
സംസാരി ണെമ ു
തീരുമാനി േ ാൾ അതു വളെര
എള മാെണ ാണു വിചാരി ത്.
പേ , ഇേ ാൾ എ െനയാണവെള
സമീപിേ െത ു ചി ി ാൻ
തുട ിയേ ാൾ പശ്നം വളെര
പയാസേമറിയതും സ ീർണവുമായി
കാണെ .
അയാൾ ഒരു സംശയാലുവ .
പുരുഷനു ഭാര യിൽ
വിശ ാസമു ായിരി ണെമ ും
സംശയി ു ത് ഭാര െയ
അധിേ പി ു തിനു
തുല മാെണ ുമാണ് അയാള െട
അഭി പായം. അ െന
വിശ സി ു െത ിെന ്,
യുവതിയായ ഭാര തെ സദാ
സ്േനഹി ു ുെ ് എേ ാഴും
വിശ സിേ തിെ
ആവശ െമെ ് ഒരി ലും അയാൾ
സ യം േചാദി ി . എ ിലും അയാൾ ്
യാെതാരുതര ിലു
അവിശ ാസവുമു ായി .
അവിശ സി ു തു
േമാശമാെണ റിയാെമ ിലും
യു ിഹീനവും ബു ിശൂന വുമായ
ഏേതാ ഒ ിെന അഭിമുഖീകരി ാൻ
താൻ നിർബ ിതനാെണ യാൾ ു
േതാ ി. എ ാണു
പരിഹാരെമ റി ുകൂടാ. ഇേ ാൾ
ജീവിതെ യാണഭിമുഖീകരി ു ത്.
ഭാര മെ ാരാെള സ്േനഹി ാനു
സാധ ത ഉൾെ ാ ാനയാൾ ു
കഴിയു ി . അതു വിഡ്ഢി മാണ്,
സ ം ജീവിതംതെ യാണത്.
ഇ തനാള ം ഔേദ ാഗികതല ിൽ
പവർ ി . പല ജീവിത പശ്ന ളം
ൈകകാര ം െചയ്തു. പലതിൽ നി ും
ഒഴി ുമാറി. അഗാധമാെയാരു
കിട ിനു മുകളിെല പാല ിൽ ൂടി
നട ു ഒരാൾ ു പാലം െപെ ു
െപാ ി കർ ാലു ാകാവു
വികാരമാണ് ഇേ ാഴയാള െട മന ിൽ.
അഗാധമായ ആ കിട ്സ ം
ജീവിതമാണ്. കെരനീൻ നയി ു
കൃ തിമജീവിതമാണു പാലം. ഭാര
മെ ാരാെള േ പമി ാനു
സാധ തെയ ുറി ്
ഇേ ാഴാണാേലാചി ു ത്. അത്
അയാെള വ ാെത ഭയെ ടു ി.
അയാൾ വസ് തംമാറാെത
മുറികളിൽ ഉലാ ിെ ാ ിരു ു.
േ ഡായിങ്റൂമിൽ ക ി വ
െമഴുകുതിരി, അടു കാല ് രചി ്
േസാഫയ് ു മുകളിൽ ചുവരിൽ
തൂ ിയിരു സ ം
ഛായാചി ത ിൽ പതിഫലി .
മറുവശ ് അവള െട മുറിയിൽ
അവള െട എഴു ുേമശ റ ുര ു
െമഴുതിരികൾ എരിയു ു.
അവള െടയും ബ ു ള െടയും
ചി ത ള ം തനി ു പരിചിതമായ മ
സാധന ള ം ആ െവളി ിൽ
െതളി ുകാണാം. അവള െട
മുറികട ് അവരുെട കിട റയിൽ
പേവശി കെരനീൻ തിരി നട ു.
ൈഡനിങ്റൂമിൽനി ് അയാൾ
ആേലാചി : “ഇതിന്
ഒരവസാനമു ാകണം. എെ
അഭി പായവും തീരുമാനവും അവെള
അറിയി ണം.” അേ ാഴയാൾ സ യം
േചാദി : ‘എ ാണു
തീരുമാനിേ ത് ? എ ു സംഭവി ?’
‘ഒ ുമി ’ എ ു മറുപടി
പറെ ിലും സംശയി ു തും
ഭാര െയ അധിേ പി ു തും
തുല മാെണേ ാർമി .
േ ഡായിങ്റൂമിെല ിയേ ാേഴ ും
എേ ാ സംഭവി എ വിശ ാസം
വീ ും രൂഢമൂലമായി. ഒരു
തീരുമാന ിെല ാൻ കഴിയാെത
െന ി തിരു ിെ ാ ് അവള െട
മുറിയിലിരു ു.
േമശ റ ുകിട പുസ്തകവും
പൂർ ിയാ ാ ക ും
ക േ ാൾ അയാള െട
ആേലാചനകള െട ഗതിമാറി.
അവെള ുറി ചി ി ാൻ തുട ി.
അവള െട വ ിജീവിതെ യും
ചി കെളയും അഭിലാഷ െളയും
കുറി ് ഓർമി . അവൾ ു
സത മാെയാരു
ജീവിതമു ാകണെമ വിചാരം
ഭയാനകമായി േതാ ി. അതിെന
ആ ി ായി . മെ ാരാള െട ചി കെള
സ ം മന ിൽ കുടിയിരു ു ത്
അപകടമാെണ ാണ് അവള െട
അഭി പായം.
‘ഇേ ാൾ എെ േജാലി
പൂർ ിയാകാറായ ഘ ിൽ(ആ
സമയ ് അയാൾ
െചയ്തുെകാ ിരു ഒരു േജാലിയുെട
കാര മാേണാർമി ത് ) മന മാധാനവും
ഏകാ ഗതയും ആവശ മു േ ാൾ,
ഉത്കണ്ഠയ് ു വിേധയനാകു തു
വിഡ്ഢി മാണ്.” അയാൾ വിചാരി .
‘പേ , എ ു െച ാെനാ ും!
ഉത്കണ്ഠെയയും േ ാഭെ യും
അഭിമുഖീകരി ാനു േശഷി
എനി ി .’
 “ആേലാചി ് ഒരു
തീരുമാന ിെല ണം.” അയാൾ
ഉറെ പറ ു. ‘അവള െട
വികാര ള ം അവള െട മന ിൽ
എ ു നട ു, അെ ിൽ നട ു ു
എ ു തും എെ ബാധി ു ത .
അവള െട മനഃസാ ിെയയും
വിശ ാസെ യുംമാ തം
സ്പർശി ു താണ്.’ ഈ വിചാരം
അയാൾ ് ആശ ാസം പകർ ു.
‘അേ ാൾ, അവള െട
വികാര ള ംമ ം അവള െട
മനഃസാ ിയുമായിമാ തം
ബ െ താണ്,’ അയാൾ ചി ി :
‘എെ ബാധി ു വയ . എെ
കടമകൾ കൃത മായി
നിർവചി െ ി ്.
കുടുംബനാഥെന നിലയ് ്
അവൾ ു വഴികാേ ത് എെ
ചുമതലയാണ്. ഭാഗികമായി എെ
ഉ രവാദിത മാണത്. മു ിലു
അപകടം ഞാൻ ചൂ ി ാണി ും.
അവൾ ു മു റിയി െകാടു ും.
എെ അധികാരം പേയാഗി ുകയും
െച ം. ഞാനവേളാടു തുറ ു
സംസാരി ും.’
ഭാര േയാടു പറേയ
കാര ൾ ് അയാൾ സ്പഷ്ടമായ
രൂപം നല്കി. നി ാരമായ
കുടുംബ പശ്ന ളിൽ തെ വിലെ
സമയം െചലവഴിേ ിവ തിൽ
പ ാ പി ുകയും െചയ്തു.
എ ാലും ഒരു ഔേദ ാഗിക റിേ ാർ
ത ാറാ ു തുേപാെല ഭാര േയാടു
പറേയ കാര ൾ കൃത മായി
ആേലാചി റ . ‘താെഴ പറയു
കാര ൾ ഞാൻ സ്പഷ്ടമാ ും.
ഒ ാമതായി,
െപാതുജനാഭി പായ ിെ പധാന വും
പസ ിയും; ര ാമതായി,
വിവാഹ ിെ മതപരമായ അർ ം.
മൂ ാമതായി, ആവശ െമ ിൽ,
ന ുെട മകനു സംഭവി ാനിടയു
അപകടെ ുറി ം സൂചി ി ും.
നാലാമതായി അവള െട സ ം
ദുഃഖ ിേല ു വിരൽചൂ ും.’
അയാൾ ൈകകൾ കൂ ി ിരു ുകയും
വിരലുകൾ െഞാടി ുകയും െചയ്തു.
വിരലുകൾ െഞാടി ു ഈ
ദു ീലം എ ായ്േപാഴും അയാള െട
മന ിെന ശാ മാ ിയിരു ു.
മന മാധാനം ൈകവരി ാൻ അതു
സഹായി . മുൻവശെ
വാതിൽ ൽ ഒരു വ ിവ ു
നില് ു ശബ്ദംേക . കെരനീൻ
മുറിയുെട മധ ിൽ
അന ാെതനി ു.
േകാണി ടിയിൽ ഒരു സ് തീയുെട
കാെലാ േക . കെരനീൻ
പഭാഷണ ിനു ത ാറായി ൈകകൾ
േകാർ ുപിടി വീ ും വിരലുകൾ
െഞാടി ാൻ ശമി .
 മൃദുവായ കാെലാ യിൽനി ു
വരു ത് അവൾതെ യാെണ ു
മന ിലായി. ത ാറാ ിവ
പഭാഷണ ിൽ സംതൃപ്തി
േതാ ിെയ ിലും അവള െട
വിശദീകരണെമ ായിരി ുെമ ു
ഭയമു ായിരു ു.
 ഒ ത്

ത ലകുനി ് ശിേരാവസ് ത
െതാ ലുകളിൽ െവറുെത
ിെ

പിടി വലി െകാ ് അ

അക ുവ ു. അവള െട
മുഖംതിള ി. സേ ാഷ ിെ
തിള മ . ഇരു രാ തിയിെല
കാ തീയുെട ഭയാനകമായ തിള ം.
അവെള ്, ഭർ ാവ്
ഉറ ിൽനി ുണർ തുേപാെല
തലയുയർ ി ചിരി .
“ഇതുവെര കിട ിേ ? എ ുപ ി?”
അവൾ േചാദി . ശിേരാവസ് തം
ഊരിെയറി ു തിരി ുനില് ാെത
അവൾ െ ഡ ിങ്റൂമിേല ുേപായി.
വാതിലിന റ ുനി ് അവൾ
വിളി പറ ു: “അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, സമയം
ഒരുപാടായി.”
“അ ാ, നിേ ാെടാരു കാര ം
പറയാനു ്.”
“എേ ാേടാ?” അ ുതേ ാെട
അവൾ മുറിയിൽനി ിറ ിവ ു
—”എ ാണ് ? എ ു കാര ം?”
കേസരയിലിരു ് അവൾ േചാദി :
“അത ാവശ മാെണ ിൽ
സംസാരി ാം. അെ ിൽ
ഉറ ാൻേപാകാം.”
െപെ ു േതാ ിയതാണ് അ
പറ ത്. സ ം വാ ുകൾ
േക േ ാൾ െത ി രി ി ാനു
തെ കഴിവിെന ഓർ ് അവൾ
അ ുതെ . എ ത ലളിതമായും
സ ാഭാവികമായും ഉറ ം
തൂ ു തുേപാെലയുമാണവൾ
പറ ത് ! വ ാേജാ ികള െട
അേഭദ മായ ഒരു പുറംേതാടിലാണു
താെന ും അദ ശ മായ ഏേതാ ഒരു
ശ ി തെ സഹായി ുകയും
പി ുണയ് ുകയും െച ുെ ും
അവൾ ു േതാ ി.
“അ ാ, ഞാൻ നിന ു
മു റിയി തരികയാണ്.” അയാൾ
പറ ു.
“മു റിയിേ ാ? എ ിന് ?”
തിക ം സ ാഭാവികമായും
സേ ാഷേ ാെടയും അ അയാെള
േനാ ി. ഭർ ാവിെനേ ാെല അവെള
ശരി റി ുകൂടാ ഒരാൾ ്
അവള െട സ ര ിേലാ വാ ുകളിേലാ
അസാധാരണമായി ഒ ും കാണാൻ
കഴിയുമായിരു ി . പേ , അവെള
ശരി റിയാവു അയാൾ ്—
ഉറ ാൻ അ ുമിനി
ൈവകിയാൽേ ാലും അതു
ശ ി ുകയും
കാരണമേന ഷി ുകയും
െചയ്തിരു ു അവൾ. അവള െട എ ാ
സേ ാഷ ള ം ദുഃഖ ള ം ഉടനുടൻ
അയാെള അറിയി ിരു ു—തെ
മനഃ ിതി ശ ി ാേനാ
അവെള ുറി ് ഒരു വാ ു പറയാേനാ
ഉ അവള െട ൈവമനസ ം അയാെള
വ ാെത വിഷമി ി . ഇതുവെര
തനി ുേവ ി തുറ ുവ ിരു
അവള െട ആ ാവിെ ഉ റകൾ
ഇേ ാൾ അട കളെ ് അയാൾ
മന ിലാ ി. അതിലുപരി, അതിെ
േപരിൽ അവൾെ ാരു ല യുമി .
‘അേത, അതു അട കള ു. ഇനി
എെ ും അട ുതെ യിരി ും’
എ ു അവൾ
തുറ ുപറയുകയാെണ ു േതാ ി.
പുറ ു േപായി മട ിവ േ ാൾ
സ ം വീടുപൂ ിയിരി യാെണ ു
ക ഒരാള െട അവ യിലാണയാൾ.
‘ഒരുപേ , താേ ാൽ
കി മായിരി ാം.’ കെരനീൻ
വിചാരി .
“ബു ിശൂന തെകാേ ാ
അ ശ െകാേ ാ നിെ ുറി
വ തും പറയാൻ ആള കൾ ്
അവസരം നല്കരുെത ു മു റിയി
നല്കാനാണു ഞാനാ ഗഹി ു ത്.”
അയാൾ ശബ്ദം താഴ് ി പറ ു.
ഇ ുരാ തി േ വാൺസ്കി പഭുവുമായി
രസംപിടി സംസാരി ു തു പലരും
ശ ി . (േ വാൺസ്കിെയ വാ ു
മനഃപൂർവം കടു ി ാണു രി ത് ).
ഇതു പറയുേ ാൾ, ചിരിതൂകു
അവള െട ക കളിൽ അയാൾ
േനാ ി. അവയുെട
അഗാധതയിേല ിറ ിെ ാൻ
സാധി ാ തിലും തെ വാ ുകൾ
വർ മായതിലും അയാൾ വ സനി .
“എേ ാഴും നി ൾ
ഇ െനയാണ്.” അയാൾ പറ തു
മന ിലാകാ തുേപാെലേയാ
അവസാനെ വാ ുകൾമാ തം
മനഃപൂർവം ശ ി തുേപാെലേയാ
ആയിരു ു അവള െട മറുപടി. “ഒരു
ദിവസം എനി ് ഉേ ഷമിെ ു
പറ ു നി ൾ കു െ ടു ും.
അടു ദിവസം
സേ ാഷി ു ുെവ ാകും പരാതി.
ഇേ ാെഴനി ു സേ ാഷമു ്.
അതിൽ നി ൾ ു വിഷമമാേണാ?”
കെരനീൻ വിരൽ െഞാടി ാൻ
തുട ി.
“െഹാ, ദയവുെചയ്തു വിരൽ
െഞാടി രുത്. എനി തിഷ്ടമി .”
“അ ാ, നീതെ യാേണാ ഇ െന
പറയു ത് ?” ൈകകൾ
അന ാതിരി ാൻ ശമി െകാ ്
സൗമ മായി അയാൾ േചാദി .
“എ ാണു കാര െമ ു പറ ി .”
തമാശ കലർ അ ുത ിെ യും
ആ ാർ തയുെടയും
സര ിലാണവൾ േചാദി ത്:
“ഞാെന ു െച ണെമ ു പറയൂ.”
കെരനീൻ െന ിയും ക കള ം
തിരു ി. ഭാര േലാകരുെട ക ിൽ
െത െച കയായിരു ു എ ു
മു റിയി നല്കു തിനുപകരം,
അവള െട മനഃസാ ിെയ ബാധി ു
ഒരു പശ്ന ിെ േപരിൽ ആേവശം
െകാ കയായിരു ു താെന ും
സ ല്പ ിെ ഏേതാ പരിധി
ലംഘി ുകയായിരുെ ും
അയാൾ ു േതാ ി.
“ഞാൻ പറയാനുേ ശി ത്
ഇതാണ്.” അയാൾ ശാ മായി
തുടർ ു: “ഞാൻ പറയു തു നീ
ശ ി േകൾ ണം. സംശയം
ഒരധമവികാരമാെണ ാണ് എെ
വിശ ാസം. എ ിലും ഔചിത ിെ
മാനദ െള അവഗണി കൂടാ.
ഇ ു ൈവകുേ രം അ െന
സംഭവിെ ഞാൻ പറയു ത്.
നിെ െപരുമാ ം
േമാശമായിേ ാെയ അഭി പായമാണ്
അവിെടയു ായിരു വർെ ാം.”
“വാസ്തവേമാ? എനി തു
മന ിലാകു ി .” അ പറ ു:
“അേ ഹ ിെനാ ുമി . ആള കൾ
ശ ി തിലാണു വിഷമം.’ അവൾ
വിചാരി : “നി ൾ ു ന സുഖമി ,
അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ് ”
എ ുപറ ് അവൾ
േപാകാെനഴുേ േ ാൾ, അവെള
തടയാെനേ ാണം അയാൾ
മുേ ാ നീ ി.
അയാള െട മുഖം കൂടുതൽ
ാനമായത് അവൾ ശ ി . അ
അവിെട െ നി ു തല ഒരു
വശേ ു ചരി ്, ചടുലമായ
ൈകകൾെകാ ു െഹയർപി ുകൾ
ഊരിെയടു ാൻ തുട ി.
“ഞാൻ ശ ി േകൾ ു ു ്.
ബാ ികൂടി പറയൂ.”
കളിയാ ു മ ിൽ അവൾ പറ ു:
“എ ാണു പശ്നെമ റിയാൻ
എനി ു താൽപര മു ്.”
തെ തിക ം സ ാഭാവികമായ
സ രവും ഉചിതമായ പദ പേയാഗവും
അവെള അ ുതെ ടു ി.
“നിെ വികാര ള െട
വിശദാംശ ൾ േചാദി ാൻ
എനി വകാശമി . അതുെകാ ു
പേയാജനമിെ ും
അപകടകരമാെണ ും
എനി ഭി പായമു ്: കെരനീൻ
പറ ുതുട ി, ന ുെട
ആ ാവിേല ിറ ിെ ാൽ
അറിയെ ടാെത കിട ു പലതും
നമു ു കെ ടു ാം. ന ുെട സ ം
മനഃസാ ിയുമായി ബ െ താണു
നിെ വികാര ൾ. എ ിലും നിെ
കടമകൾ ചൂ ി ാേ ത് നിേ ാടും
എേ ാടുതെ യുമു എെ
കർ വ മാണ്. മനുഷ ര ,
ൈദവമാണു നെ പരസ്പരം
കൂ ിേ ർ ത് ഈ ബ ം
വിേ ദി ു ത് ഒരു കു മാണ്. ആ
കു ിനു ശി യുമു ്.”
“എെ െപാേ , എനിെ ാ ും
മന ിലാകു ി . കഷ്ടകാല ിന്
എനി ു ഭയ രമായ ഉറ ംവരു ു.
തലയിൽ അവേശഷി
െഹയർപി ുകൾ ചടുലമായ
വിരലുകൾെകാ ു ത ിെയടു ്
അവൾ പറ ു.
“അ ാ, ൈദവെ േയാർ ്
അ െനെയാ ും പറയരുത്.”
ശാ മായാണ് അയാൾ പറ ത്.
“ഒരുപേ , എനി ു
െത ിേ ായതാവാം. എ ാലും
എനി ും നിന ുംേവ ിയാണു
ഞാൻ പറയു െത ു നീ
വിശ സി ണം. നിെ ഭർ ാവാണു
ഞാൻ. ഞാൻ നിെ സ്േനഹി ു ു.”
ഒരു നിമിഷേനരം അവള െട
ശിര കുനി ു. ക കളിെല
പരിഹാസ ിെ തിള ം മാ ു.
പേ , സ്േനഹെമ വാ ് അവെള
പേകാപി ി . “സ്േനഹം-’ അവൾ
ആേലാചി : “ഇയാൾ ്
സ്േനഹി ാൻ കഴിയുേമാ?
സ്േനഹെമ വാ ്മ വർ
ഉ രി ു ത് ഈ മനുഷ ൻ
േക ി േ ാ? ഇയാൾ ്
ആവശ മി ാെ ാരു വാ ാണത്.
സ്േനഹെമ ാെലെ ്
ഇയാൾ റി ുകൂടാ.’
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്,
വാസ്തവ ിൽ എനിെ ാ ും
മന ിലാകു ി . ദയവു െചയ്ത് ഒ ു
െതളി പറയൂ.” അവൾ പറ ു.
“ഞാൻ പറ ുതീർ െ . ഞാൻ
നിെ സ്േനഹി ു ു. എെ സ ം
കാര ം മാ തമ പശ്നം. ന ുെട
മകെനയും നിെ യും ബാധി ു
പശ്നമാണ്. ഞാനാവർ ി ു ു.
എെ വാ ുകൾ അധിക ായി
നിന ു േതാ ാം. ഒരുപേ , എെ
ഭാഗ ുനി ു െത ാവാം.
അ െനയാെണ ിൽ ഞാൻ
മാ േചാദി ു ു. നിെ
മന ിലു ത്, എ ത
നി ാരമാെണ ിലും തുറ ുപറയാം.”
താൻ മുൻകൂ ി
ത ാറാ ിയതിൽനി ു
വ ത സ്തമായ കാര ളാണിേ ാൾ
പറയു െത ു കെരനീൻ അറി ി .
“എനിെ ാ ും പറയാനി ,
േപാെര ിൽ…” ചിരി
അമർ ിെ ാ ് അവൾ െപെ ു
കൂ ിേ ർ ു: “ഉറ ാനു
സമയമായി.”
കെരനീൻ െനടുവീർ ി െകാ ു
കൂടുതെലാ ും പറയാെത
കിട റയിേല ുേപായി.
അവൾ അവിെട െച േ ാൾ
അയാൾ കിട ുകയാണ്. ചു ുകൾ
േചർ ുവ ിരു ു. അവെള
േനാ ിയേതയി . അ അവള െട
ക ിലിൽ കിട ു. അയാൾ
എെ ിലും പറയുെമ ് അവൾ
വിചാരി . എ ായിരി ും പറയു ത്
എ ഭയമു ായിരു ു. എ ിലും
അതു േകൾ ാൻ അവൾ ആ ഗഹി .
പേ , അയാൾ മൗനം ഭജി . അവൾ
ഏെറേനരം അന ാെത
കാേതാർ ുകിട ു. പിെ അയാെള
മറ ു. പിെ മെ ാരാെള ുറി
ചി ി ാൻ തുട ി. അയാള െട രൂപം
മന ിൽെതളി ു. ആേവശവും
കു േബാധം കലർ
സേ ാഷവുംെകാ ു
ഹൃദയംനിറ ു. െപെ ്
മൂ ുെകാ ു
ചൂളംവിളി ു തുേപാലു ഒരു
ശബ്ദംേക . കെരനീൻ െഞ ി.
അയാൾ ഒ ുനിർ ിയി ് വീ ും
സാവധാന ിലു , താളെമാ ി
കൂർ ംവലി തുടർ ു.
‘ൈവകിേ ായി, ൈവകിേ ായി’
അവൾ ത ാൻ മ ി ി ചിരി .
ക കൾ മലർെ തുറ ു
വളെരേനരം കിട ു. ആ ഇരു ും
കാണാനു കഴിവ് തെ
ക കൾ ുെ ്
അവൾ ുേതാ ി.
 പ ്

അ ുമുതൽ കെരനീനും
ഭാര യ് ും ഒരു പുതിയ
ജീവിത ിെ തുട മായി,
വിേശഷവിധിയായി ഒ ും സംഭവി ി .
അ പതിവുേപാെല സമൂഹ ിൽ
സജീവമായി. പിൻസ ് െബ ്സിെയ
കൂട ൂെട സ ർശി . എ ായിട ും
േ വാൺസ്കിെയ ക ുമു ി. അതു
കെരനീെ ശ യിൽെപെ ിലും
അയാൾ നി ഹായനായിരു ു. ഒരു
വിശദീകരണ ിനു എ ാ
ശമ െളയും സേ ാഷം കലർ
അ ര െകാ ് അവൾ
പതിേരാധി . പുറേമ കാര ൾ
പഴയതുേപാെല നടെ ിലും
അവരുെട പരസ്പരബ ം പാേട മാറി.
ഔേദ ാഗികവൃ ിയിൽ
കരു ുകാ ിയിരു കെരനീൻ ഇവിെട
നി ഹായനായി. അനുസരണയു
കാളെയേ ാെല നുകം
കഴു ിേല ാൻ അയാൾ തല
കുനി െകാടു ു. ഒ ുകൂടി
ശമി ാൽ, ദയയും വാ ല വും
േ പരണയുംെകാ ് അവെള
ര ി ാെമ ും ഒരു പുനരാേലാചന
നട ാൻ നിർബ ി ാെമ ും
അയാൾ ു േതാ ും. അവേളാടു
സംസാരി ാൻ ഓേരാ ദിവസവും
ത ാെറടു ും. പേ , അവേളാടു
സംസാരി ാൻ തുട ുേ ാെഴ ാം
അവെള കീഴട ിയ അേത
തി യുെടയും അസത ിെ യും
ശ ികൾ തെ യും െചാല്പടിയിൽ
നിർ ു തായി അയാൾ ്
അനുഭവെ ടും. ഉേ ശി
കാര െളാ ും അയാൾ ു പറയാൻ
കഴി ി . േനരേ നി യി
സര ിൽ പറയാനും സാധി ി .
അ രം കാര ൾ ഗൗരവമായി
പറയു വെര കളിയാ ു മ ിലു
സ ം ൈശലിയിലാണയാൾ
സംസാരി ത്. അവേളാടു പറേയ
കാര ൾഅ െന
പറ തുെകാ ു ഫലമു ായതുമി .
 പതിെനാ ്

ക ഴി ഒരു വർഷേ
േ വാൺസ്കിയുെട
ാളമായി

മന ിലു ായിരു ഒേരെയാരാ ഗഹം,

മെ ാ ആ ഗഹ െളയും
ദുർബലമാ ിെ ാ ുശ മായി
നിലെകാ ിരു ഒേരെയാരഭിലാഷം,
അസാധ വും ഭയാനകവും
അേതസമയം അത ാകർഷകവുമായി
അ യ് ് അനുഭവെ ിരു
സേ ാഷെമ സ പ്നം സഫലമായ
അസുലഭമുഹൂർ ം. വിളറിയ,
വിറയ് ു അധര ള മായി
അവള െട മുകളിൽ എഴുേ നി
അയാൾ എ ിെന റിയാെത, അവെള
ആശ സി ി ാൻ ശമി .
“അ ാ, അ ാ.” വിറയ് ു
ശബ്ദ ിൽ അയാൾ പറ ു:
“അ ാ, ൈദവെ േയാർ ് !..”
അയാള െട ശബ്ദം
ഉ ിലാകുേ ാറും അവള െട,
ഒരി ൽ അഭിമാനഭരിതവും
പകാശമാനവും എ ാലിേ ാൾ
അപമാനിതവുമായ ശിര ്,
കൂടുതൽകൂടുതൽ കുനി ു. അവൾ
പുള ്, േസാഫയിൽനി ു
താേഴ ുവഴുതി അയാള െട
കാല് ൽവീണു. അയാൾ അവെള
താ ി ിടി .
“എെ ൈദവേമ, എേ ാടു
െപാറു േണ!” ഏ ി ര അവൾ
േ വാൺസ്കിയുെട ൈകപിടി സ ം
മാേറാടുേചർ ു. കു േബാധം
താ ാനാവാെത, അവൾ േകണു.
അവൾ മാ േപ ി തുേപാലും
അയാേളാടായിരു ു. ഇേ ാൾ ഈ
േലാക ് അയാള ാെത മെ ാരാ ശയം
അവൾ ി . അയാള െട േനർ ു
േനാ ിയേ ാൾ ശാരീരികമായ തെ
കീഴട ൽ അവൾ ു േബാധ മായി.
കൂടുതെലാ ും പറയാൻ കഴി ി .
അവെള േനാ ിയേ ാൾ, ഒരു
െകാലപാതകി താൻ ജീവഹാനി
വരു ിയ ഒരു ശരീരെ
േനാ ു തുേപാെലയാണയാൾ ു
േതാ ിയത്. അവരുെട സ്േനഹം,
സ്േനഹ ിെ ആദ ഘ ം, അവിെട
െകാലെച െ . ഇ തയും കന
വില നല്േക ിവ ത് അവെള
ഭയചകിതയാ ി. െകാലപാതകി ു
തെ കൂരതയ് ിരയായ ശരീരെ
ഭയമാെണ ിലും അതിെന
െവ ിനുറു ി ഒളി ി വയ് ണം.
െകാലപാതകംെകാ ു േനടിയതിെന
സ മാ ുകയും േവണം.
 െകാലപാതകി,
വികാരാേവശ ാെല േപാെല ആ
ശരീര ിേ ൽ ചാടിവീണ് അതിെന
െവ ിനുറു ു തുേപാെല
േ വാൺസ്കി അവള െട മുഖവും
ചുമലുകള ം ചുംബനംെകാ ു
െപാതി ു.
അവൾ അയാള െട
ൈകയ് ുപിടി െകാ ് അന ാെത
കിട ു. അവൾ സ യം കള െ ടു ി
േനടിയതാണീ ചുംബന ൾ! “അേത,
ഈ ൈക, എ ായ്േപാഴും
എനി വകാശെ ഈ ൈക, എെ
കൂ ാളിയുേടതാണ്.’ അവൾ അയാള െട
ൈകപിടി യർ ി അതിൽ ചുംബി .
അയാൾ മു കു ി നി ് അവള െട
മുഖം കാണാൻ ശമിെ ിലും അവൾ
മുഖം മറ മൗനം ഭജി . ഒടുവിൽ
സ യം ശ ി സംഭരി ് എണീ ിരു
അവൾ അയാെള ത ിമാ ി. അവള െട
മുഖം എ േ യുംേപാെല
മേനാഹരമായിരുെ ിലും
ദയനീയവുമായിരു ു.
“എ ാം കഴി ു.” അവൾ
പറ ു: “എനി ിനി നി ള ാെത
മ ാരുമി . ആ ഓർമ േവണം.”
“എെ ജീവെന ുറി ്
ഓർമി ാതിരി ാെനനി ു
കഴിയി േ ാ. സ ർഗീയമായ ആ
അനുഭൂതിയുെട നിമിഷം…”
 “ഏതനുഭൂതി?” െവറുേ ാെടയും
ഭീതിേയാെടയുമാണവൾ േചാദി ത്. ആ
ഭീതി സ േമധയാ അയാളിേല ും
പകർ ു.
“ൈദവെ േയാർ ്
ഇനിെയാ ും പറയരുത് !”
അവെളഴുേ ് അക ുമാറി.
“ഇനിെയാ ും പറയരുത് !”
അയാൾ ് അപരിചിതമായ ഒരുതരം
നിരാശേയാെട അവെന േനാ ി
പറ ി ് അവൾ േപായി. ഒരു പുതിയ
ജീവിത ിേല ു പേവശി തിെ
അപമാനേബാധവും സേ ാഷവും
ഭയവും വാ ുകൾെകാ ു
വിവരി ാൻ അേ ാഴവൾ ു
െകല്പിെ ു േതാ ി. പി ീട്, അേ
ദിവസവും അതിനടു ദിവസവും
സ ീർണമായ ഈ വികാര െള
േവ ുംവ ം വിശദീകരി ാനു
വാ ുകൾ കി ിയിെ ു മാ തമ ,
സ ംആ ാവിലു തിെന
പതിഫലി ി ു ചി കൾ
ആവിഷ്കരി ാൻേപാലും സാധി ി .
‘ഇ , ഇേ ാഴതിെന ുറി
ചി ി ാെനനി ു വ . പി ീട്,
മന ശാ മാകുേ ാഴാകെ ,’
അവൾ തെ ാൻ പറ ു. പേ ,
ചി ി ാനാവശ മായ മനഃശാ ി
ലഭി ി . തെ പവൃ ിെയ ുറിേ ാ
തനിെ ു സംഭവി ുെമേ ാ
എ ാണു െചേ െതേ ാ
ചി ി ുേ ാെഴ ാം അവൾ
ഭയ ുവിറ . അ രം ചി കെള
ആ ി ായി .
‘ഇേ ാൾ േവ , പി ീട്, എെ
മന ശാ മായതിനുേശഷം!’ അവൾ
ത ാൻ പറ ു.
പേ , അവള െട സ പ്ന ളിൽ,
ചി കെള െചാല്പടി ുനിർ ാൻ
കഴിയാ അവസര ളിൽ അവള െട
അവ , േപടിെ ടു ു
ന രൂപ ിൽ പത െ .
മി വാറും എ ാ രാ തികളിലും
പതിവായി കാണാറു ഒരു
സ പ്നമു ്. ര ുേപരും തെ
ഭർ ാ ാരാെണ ും ര ുേപരും
തെ േ പമപൂർവം
ലാളി ുകയാെണ ും അവൾ സ പ്നം
ക ു. അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് അവള െട
ൈകകളിൽ ചുംബി
കര ുെകാ ു പറയും: “ഇേ ാഴിത്
എ ത മേനാഹരമായിരി ു ു!”
അലക്സിസ് േ വാൺസ്കിയും
അടു ു ാവും. അയാള ം അവള െട
ഭർ ാവാണ്. മു ് ഇത്
അസാധ മാെണ ് അവൾ ു
േതാ ിയിരു ു. ഇേ ാൾ കാര ൾ
എ ത എള മാെയ ് അവൾ
ചിരി െകാ ു പറയും. ര ാള ം
സംതൃപ്തരും സ ുഷ്ടരുമാണ്. പേ ,
ഉണരുേ ാൾ ഇെതാരു ദുഃസ പ്നമായി
അവെള ഭീതിയിലാഴ് ി.
 പ ്

െല വിൻ ആദ ം േമാസ്േകായിൽ
േപായി മട ിവ തിനുേശഷം,
താൻ തിരസ്കരി െ തിെ യും
അതിെല നാണേ ടിെനയും കുറി ്
ഓർമി ല ി േ ാെഴ ാം
ത ാൻ പറ ു: ‘മു ു
ഫിസിക്സിൽ േതാ
ര ാം ാ ിൽതെ തുടർ ു
പഠിേ ിവ േ ാഴും എെ
സേഹാദരിയുെട കാര ം എെ
ചുമതലെ ടു ിയതു താൻ
കുളമാ ിയേ ാഴും ഇതുേപാെല
ല ി ി ്. എ ിെ ു സംഭവി ?
വർഷ ൾ കഴി ്
അതിെന ുറിേ ാർമി ുേ ാൾ,
അ ് അ തയും വിഷമി തിൽ ഞാൻ
അ ുതെ ടു ു.
അതുേപാെലതെ യാണ് ഇേ ാഴെ
ദുഃഖവും. കാലം െച േ ാൾ എ ാം
മറ ും.’
പേ , മൂ ുമാസം
കട ുേപായി ം അയാൾ അതു
മറ ി . അ െ േ ാെല ഇ ും
മന ിെന േനാവി ു ു. ഒ ം
മന മാധാനമി . ഒരു കുടുംബജീവിതം
നയി ാനു സമയമാെണ ു
േതാ ി. അതിെന ുറി സ പ്നം
ക ു. എ ി ് ഇേ ാഴും
അവിവാഹിതനായി കഴിയു ു.
വിവാഹം അക ക ുേപാകു ു.
തെ പായ ിലു ഒരാൾ
ഒ യ് ു കഴിയു തു ന തെ ു
ചു പാടുമു വെരേ ാെല
അയാൾ ും േതാ ി.
േമാസ്േകായിേല ു
േപാകു തിനുമു ു പശു െള
േനാ ു നിെ ാളാസ് എ
സാധുകർഷേനാടയാൾ പറ ു:
“നിെ ാളാസ്, എനി ു വിവാഹം
കഴി ാൽ െകാ ാെമ ു ്.” ഒ ം
സംശയമി ാ തുേപാെലയായിരു ു
നിെ ാളാസിെ മറുപടി: “അതിന്
ഇേ ാേഴ സമയം ൈവകി,
േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ്.” പേ ,
ഇതുവെര വിവാഹം നട ി . തനി ു
പരിചയമു െപൺകു ികെള
വധുവിെ ാന ു സ ല്പി
േനാ ിയി ശരിയാകു ി .
അവള െട വിസ തവും അതിൽ
തനി ു പ ും ഓർ ുേ ാൾ
അയാൾ ല െകാ ു
ചൂളിേ ാകു ു. താന
കു ാരെന ു സ യം വിശ സി ാൻ
ശമി ി ം ഫലമി .
മേ െതാരാള െടയും
ഭൂതകാല ിെല േപാെല അയാള െട
ഭൂതകാല ിലും േമാശമായ
പവൃ ികൾ െചയ് തി ്.
അവയുെട േപരിൽ മനഃസാ ി ു ്
അനുഭവി ി മു ്. എ ിലും
അവെയാ ും ഇേ ാഴെ
നി ാരെമ ിലും ല ാകരമായ
ഓർമകെളേ ാെല തെ
േവദനി ി ു ി . ഈ മുറിവുകൾ
ഉണ ു ി . ആ ഓർമകള െട
കൂ ിലാണ്, തെ അവൾ
തിരസ്കരി തിെ യും
അതിനുകാരണെമ ു മ വർ
കരുതു തെ പ ിെന ുറി മു
സ്മരണകള ം. പേ , കാലവും
േജാലി ിര ും അല്പം
ആശ ാസംപകർ ു.ആഴ്ചകൾ
കഴിയുേ ാറും കി ിെയ ുറി
ഓർമകൾ കുറ ുവ ു.അവള െട
വിവാഹം കഴിെ േ ാ
അടു ുതെ
വിവാഹിതയാകുെമേ ാ ഉ
വാർ േകൾ ാൻ അ മേയാെട
കാ ിരു ു—േവദനി ു ഒരു പ ്
പിഴുതുകള ാൽ േവദന പാേട
മാറുെമ ു പറയു തുേപാെല.
വസ കാലമായി, പതീ കേളാ
നിരാശകേളാ ഇ ാ , മേനാഹരവും
സുദീർഘവുമായ വസ കാലം.
സസ ള ം മൃഗ ള ം മനുഷ രും
ഒരുേപാെല സേ ാഷി ു ഒരു
വസ കാലമായിരു ു അത്.
ഭൂതകാലെ പാേട പരിത ജി ്, തെ
ഏകാ ജീവിതം ശ വും
സത വുമാ ി മാ ാൻ അയാൾ
തീരുമാനി . േമാസ്േകായിൽനി ു
മട ിവ േ ാൾ മന ിലു ായിരു
പല പ തികള ം
പാവർ ികമാ ിയിെ ിലും
ഏ വും പധാനെ ഒ ്,
കള മി ാ ഒരു ജീവിതം
നയി ണെമ തീരുമാനം
നട ിലാ ി. അതുെകാ ു
ൈധര മായി മ വരുെട
മുഖ ുേനാ ാം. തെ സേഹാദരൻ
നിേ ാളസിെ ആേരാഗ ം
േമാശമാെണ ും ചികി ി ാൻ
സ തി ു ിെ ുംകാണി േമരി
നിെ ാലാവ്ന എഴുതിയ ഒരു ക ്
െഫ ബുവരിയിൽ അയാൾ ു കി ി. ആ
വാർ േക ് െലവിൻ േമാസ്േകായിൽ
െച ു സേഹാദരെന ക ്,
േഡാ റുെട ചികി േതടാനും
വിേദശ ുെച ു വി ശമി ാനും
ഉപേദശി . അയാെള േദഷ ം
പിടി ി ാെത യാ തയ് ു പണം
കടംെകാടു ു. വസ കാല ്
കൃഷിസംബ മായ േജാലികൾ
കൂടുതലാണ്. വായനയ് ുപുറേമ
മെ ാരു േജാലിയിലും െലവിൻ
വ ാപൃതനായി. ശീതകാല ്,
കൃഷിസംബ മായ ഒരു പുസ്തകം
എഴുതാൻ തുട ിയിരു ു.
കാലാവ െയയും മ ിെനയും
േപാെല കർഷകെ സ ഭാവവും ഒരു
പധാന ഘടകമാെണ ും
അതുെകാ ്,
കാർഷികശാസ് ത ിെല
സി ാ ൾ രൂപെ ടു ു തിനു
കാലാവ യുെടയും മ ിെ യും
വിവര ൾെ ാ ം, മ ിൽ
പണിെയടു ു െതാഴിലാളിയുെട
ിരമായ സ ഭാവംകൂടി
കണ ിെലടു ണെമ ും
ാപി ു തായിരു ു ആ
പുസ്തകം. ഒ യ് ു
ജീവിതമാെണ ിലും അഥവാ,
അതുെകാ ുതെ അയാൾ
എേ ാഴും തിര ിലായിരു ു. തെ
മസ്തിഷ്ക ിലൂെട
കട ുേപാകാറു ചി കെള അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയ് ു പുറേമ
മെ ാരാള മായി ൂടി
പ ുവയ് ണെമ ഒരാ ഗഹം
അപൂർവമായി അയാള െട
മന ിലുദി ിരു ു.
അഗതേയാടുേപാലും ഫിസിക്സ്,
കാർഷികസി ാ ൾ വിശിഷ ,
ത ശാസ് തം എ ിവയാണു
ചർ െചയ്തത്.
ത ശാസ് തമായിരു ു അവള െട
ഇഷ്ടവിഷയം.
 വസ ം ൈവകിയാണു വ ത്.
ഈ ർവാര ിൽ കാലാവ
െതളി തും
മ ുമൂടിയതുമായിരു ു. പകൽ
സൂര പകാശ ിൽ
മ ുരുകിെയ ിലും രാ തി ചൂട്
പതിനാറു ഡി ഗി ഫാരൻഹീ വെര
താഴ് ു. േറാഡുകളി ാ
ല ളിൽേ ാലും വ ിേയാടി
േപാകാൻമാ തം ക ിയിൽ
മ ുപാളികൾ നിര ു. ഈ റിനും
നില ുമ ുതെ . പേ ,
തി ളാഴ്ച ചൂടു ഒരു കാ ടി ാൻ
തുട ി. േമഘ ൾ പത െ .
മൂ ു പകലും രാ തിയും ശ ിയായി
മഴെപയ്തു. വ ാഴാഴ്ച കാ നില .
പകൃതി വരു ിെ ാ ിരി ു
മാ ള െട രഹസ ം
മറ വയ് ാെന വ ം ക ിയു
ഒരു മൂടൽമ ് ഉയർ ുവ ു.
മൂടൽമ ിനുതാെഴ, മ ുരുകിയ
െവ ം പുഴയാെയാഴുകി. ഈ ർ
കഴി ു ഞായറാഴ്ച
ൈവകുേ രംവെര, ആ ജല പവാഹം
ശ മായി തുടർ ു. പിെ
േമഘ ൾ അ പത മായി. ആകാശം
െതളി ു. ശരിയായ വസ ം വ ു.
രാവിെല ഉദി യർ
സൂര പകാശ ിൽ െവ ിനു
മുകളിെല കനംകുറ
മ ുപാളികൾ ഉരുകി. ചൂടുവായു
ഭൂമിെയ തഴുകി. സൂചിമുനകൾേപാെല
പുതിയ പുൽനാ ുകൾ വീ ും
പത െ . വ ി ടർ കളിൽ
പൂെമാ കൾ കാണായി. േതനീ കൾ
മൂളിെ ാ ു പാറി റ ു. പുതിയ
പ ിലകൾ ിടയിൽനി ു
കാണാ ുരുവികള െട
പാ കള യർ ു. െവ ം െക ിനി
താഴ് പേദശ ൾ ും ചതു
നില ൾ ും മുകളിൽ െകാ ുകള ം
കാ താറാവുകള ം ഉറെ
ശബ്ദി െകാ ു പറ ാൻ തുട ി.
അവേശഷി അല്പം പ കളിൽ
ക ുകാലികൾ അമറു തുേക .
ആ ിൻകു ികൾ ക ിളിെകാഴിയാൻ
തുട ിയ അ മാർ ു ചു ം
തു ി ാടി. ഈറൻ മാറിയ
നട ാതകളിൽ കു ികൾ ഓടി ളി .
തുണിയല ു അ മാരുെട
സേ ാഷംകലർ ശബ്ദം
കുള രയിൽനി ുയർ ു. കല യും
നുകവും മരവും കൂ ാലിയുമായി
കർഷകർ പാട ിറ ാൻ
ത ാെറടു ു.
വസ ം ശരി ും സമാഗതമായി.
 പതിമൂ ്

െല വിൻ ബൂ ധരി ്, ആദ മായി,

ക ിളി ു ായ ിനുപകരം,
തുണിെകാ ു േകാ ി
പാടേ ു െച ു. മ ിലും
െചളിയിലും ചവി ി പുഴ കട ു.
പ തികൾ ത ാറാ ാനും
തീരുമാനെമടു ാനുമു സമയമാണ്
വസ കാലം. െമാ കൾ ു ിെല
മുളെപാ ി. ഏതു ദി ിേല ാണു
ശിഖര ൾ
വളരു െത റി ുകൂടാ ഒരു
വൃ െ േ ാെല, തെ പിയെ
ഭൂമിയിൽ എ ു േജാലിയാണ് ആദ ം
െചേ െത ു െലവിൻ
ശ ി നി ു. പേ , അയാള െട
മന ിൽ അേനകം പ തികള ം
തീരുമാന ള മു ്. ആദ ം
പശുെ ാഴു ിെ മു ുെച ു.
അവിെട അഴി വി ിരു പശു ൾ
സൂര പകാശ ിെ ചൂേട
തിള ു േരാമ ു ായവുമായി
നി ു പുറ ിറ ാൻ
ധൃതികൂ കയാണ്. െലവിൻ
കുറ േനരം സേ ാഷേ ാെട
അവെയ േനാ ിനി ു.
ഓേരാ ിെ യും വിശദാംശ ൾ
അയാൾ റിയാം. കിടാ െള
മു ുനിർ ിയി ് പശു െള
പാടേ ു തുറ ുവിടാൻ അയാൾ
ഉ രവി . കാലിേമയ് ു വൻ
ആ ാദേ ാെട,
ഉ രവനുസരി ാൻ പുറെ .
കറവ ാരികൾ
െകാ ചു ി ുകള മായി,
െവയിേല കരുവാളി ാ
കണ ാലുകൾ ു മുകളിൽ പാവാട
െതറു ുകയ ി, െകാ കുഴികളിൽ
െക ിനി െവ ം െതറി ി ചു ി
നട ് വസ ിെ
ആഗമന ിലു
സേ ാഷാധിക ാൽ തു ി ളി
കാലി ിടാ െള ഓടി .
അെ ാ ം ജനി
അതിസു ര ാരായ കിടാ െള—
അതിനുമു ു വയ് ു പശു ള െട
വലി മു ്; ‘പാവ’യുെട മൂ ുമാസം
പായമു ക ുകു ിെയ ക ാൽ ഒരു
വയ ാെയ ു േതാ ും—േനാ ി
വിസ്മയി െലവിൻ, ഒരു പാ തം തീ
െകാ ുവ ു പുറെ
പുല് ൂ ിലിടാൻ നിർേദശി . പേ ,
ശിശിരകാല ു മു ു പണിയി തും
ശീതകാല ്
ഉപേയാഗി ാതിരു തുമായ
പുല് ൂടു െപാളി ുേപായി.
െകായ് ുയ ിൽ
പണിെയടു ുെകാ ിരി ു
ആശാരിെയ വിളി േ ാൾ അയാൾ ക
നിര ു മര ിെ
പണിയിലാെണ റി ു. ഈ റിനു
മു ു തീർേ േജാലിയായിരു ു
അത്. െലവിനു കലശലായ േദഷ ം
വ ു. േമൽേനാ ം ശരിയ .
വർഷ ളായി പറ ി ം ആരും
അനുസരി ു ി . ശീതകാല ്
ഉപേയാഗി ാ പുല് ൂട്
കുതിരകള െട െതാഴു ിൽ
െകാ ുവ താണു െപാളിയാൻ
കാരണം. പശു ിടാ ൾ ുേവ ി
നിർമി അവയ് ു ബലം കുറവാണ്.
കല കള െടയുംമ ം
അ കു ണി ു മൂ ് ആശാരിമാെര
ഏർ ാടാ ിയിരുെ ിലും പണി
പൂർ ിയായി ി . െലവിൻ
വിചാരി കാരന് ആളയെ ിലും
സ യം അയാെള േതടി പുറെ .
വിചാരി കാരൻ, െമതിനട ു
ല ുനി ് ഒരു കഷണം
ൈവേ ാെലടു ു െപാ ി െകാ ു
പകാശപൂർണമായ ആ ദിവസ ിെ
ഉ ാഹം ഉൾെ ാ ് െചാടിേയാെട
നട ുവ ു.
“െകായ് ുയ ംന ാ ാൻ
ആശാരിേയാടു പറയാ െത ് ?”
“ഓ, ഇ െല ഞാൻ അ േയാടു
പറയണെമ ു വിചാരി താണ്.
കല കളിൽ കുറ
പണിയു ായിരു ു. ഉഴവും
തുടേ സമയമായേ ാ.” “
അതു േനരേ
െച ാ െത ് ?”
“ഇേ ാൾ ആശാരിയുെട
ആവശ െമ ാണ്.”
“പശു ിടാ ള െട
പുല് ൂടിെന ുപ ി?”
“അെത ാം ശരിയാ ാൻ ഞാൻ
പറ ിരു താണ്. ഈ
േജാലി ാെരെ ാ ു ഞാൻ േതാ !”
വിചാരി കാരൻ ൈകവീശിെ ാ ു
പറ ു.
“േജാലി ാെരെ ാ ,
തെ െ ാ ാണു ഞാൻ േതാ ത്.”
െലവിൻ ചൂടായി. “എ ിനാണു ഞാൻ
തനി ു ശ ളം തരു ത് !”
േദഷ െ തുെകാ ു
ഫലമിെ േ ാർ ു പറയാൻ വ തു
പാതിവഴി ുവ നിർ ി
െനടുവീർ ി ് െലവിൻ േചാദി : “ഇനി
നമു ു സമയ ു വിതയ് ാൻ
പ േമാ?”
“നാെളയെ ിൽ മ ാൾ
വിതയ് ാം.”
“കാലി ീ േയാ?”
“വാസിലിെയ അേ ാ യ ി ്.
അയാള ം മിഷ്കയും കാലി ീ വി ്
വിതയ് ുകയാണ്. പേ , അവരതു
പൂർ ിയാ ുേമാ റി ുകൂടാ.
അ ടി െചളിയാണ്.”
“എ ത ഏ റു ് ?”
“പതിനാറ്.”
“ബാ ി തരിശിടാനാേണാ ഭാവം?”
െലവിൻ ആേ കാശി .
അ േത റിനു പകരം
പതിനാേറ റിൽമാ തേമ കാലി ീ
കൃഷിെച ു എ തു െലവിെന
കൂടുതൽ വിഷമി ി . കഴിവതും
േനരേ വിത ാൽമാ തേമ
യഥാസമയം വിളെവടു ാൻ പ
എ ാണു തെ അനുഭവം.
“അതിനുത പണി ാരി .
ഇതുേപാലു വെരെ ാ ്
ഒ ുംെച ാൻ പ ി . ഇ ും മൂ ുേപർ
വ ി . ഇേ ാൾ ൈസമൺ…”
എ ിൽ ൈവേ ാൽ
േശഖരി ു തു
പി ീടാകാെമ ുവയ് ണം.”
“അ െനയാണു തീരുമാനി ത്.”
“അേ ാൾ,
പണി ാെരവിെടേ ായി?”
“അ ുേപർ
കേ ാ ാ ു ു. നാലുേപർ
ഓട്സ് ഉണ ു ു. അതു മുളയ് ാൻ
തുട ീ ്.”
“മുളയ് ാൻ
തുട ിെയ ുവ ാൽ
ഉപേയാഗശൂന മാെയ ാണർ െമ ്
െലവിനു മന ിലായി.”
 “എേടാ, ഞാനതു േനരേ
പറ ിരു തേ ?”
“വിഷമിേ . സമയ ുതെ
തീർ ാം.”
െലവിൻ േദഷ െ ് ഓട്സ്
സൂ ി ിരു പുരയിൽ
െച ുേനാ ിയി മട ിവ ു.
ഇതുവെര അതിനു േകട് സംഭവി ി ി .
പേ , േകാരികെകാ ് ഇള ിയിടാൻ
പാടിെ ുപേദശി .
കാലി ീ യ് ു വി ു പാകാൻ
ര ുേപെര നിേയാഗി . കൂടുതൽ
േദഷ െ ടാനാവാ വ ം
ഭംഗിേയറിയതായിരു ു ആ പകൽ.
“ഇ ാത്, കുതിരയ് ു ജീനി
െക .” വ ി കഴുകിെ ാ ുനി
വ ി ാരേനാട് െലവിൻ പറ ു.
“ഏതു കുതിരയാണു സർ?”
“േകാൽപിക്.”
“ശരി സർ.”
കുതിരയ് ു ജീനി
െക തിനിടയിൽ െലവിൻ വീ ും
വിചാരി കാരെന വിളി നിർേദശം
നല്കി: “വളം േനരേ െകാ ിടണം.
േനരേ ഉഴവുനട ിയാേല മ
പാകമാകൂ. ആവശ ിനു
പണി ാെര ഏർ ാടാ ണം.”
വിചാരി കാരൻ എ ാം
ശ ി േകൾ ുകയും യജമാനെ
നിർേദശ ൾ അംഗീകരി ു തായി
നടി ുകയും െചയ്െത ിലും െലവിനു
പരിചിതമായ ആ മുഖഭാവം
സൂചി ി ത് ഇതായിരു ു: ‘അെത ാം
ശരിതെ . പേ , ൈദവം
ഇ ി ു തുേപാെലേയ നട ൂ.’
ഈ മേനാഭാവേ ാട് െലവിന്
േയാജി ി . പേ ,എ ാ
വിചാരി കാരും ഇ ര ാരാണ്.
അവേരാടു േദഷ െ ി
ഫലമിെ റിയാം. എ ു പറ ാലും
തട ം സൃഷ്ടി ു താണ് ‘ൈദവം
ഇ ി ു തുേപാെല’ എ വാദം.
“അ െന െച ാൻ ശമി ാം
സർ.” വിചാരി കാരൻ പറ ു.
“എ ാണു തട ം?”
“കുറ പ ം, പതിന ു
േജാലി ാർകൂടി േവണം.
അ തയുംേപെര കി ാനി . ഇ ു വ
ചിലർ, േവനല് ാലേ ് എഴുപതു
റൂബിൾവീതം ശ ളം േചാദി ു ു.”
െലവിൻ ഒ ും മി ിയി . വീ ും
തട വാദ ളാണ്. ന ായമായ
കൂലി ു മു േ േഴാ നാല്പേതാ
േജാലി ാെരെ ാ ു കാര ം
നട ാം. നാല്പതിൽ കൂടുതൽ
േവ .”
“സൂരിെയയും
െഷവിേരാവ്കെയയും വിളി ണം.
മ വെരയും കെ ണം.”
“ഉടെന വിളി ാം സർ.”
വിചാരി കാരൻ വാസിലി െഫേഡാറി ്
പറ ു: “കുതിരകൾ ു വ ാതായി.”
 “കുെറെയ ംകൂടി വാ ാം.
എേ ാഴും കുറ മതി, വില
കുറ തുമതി, എ േ താൻ
പറയാറു ത്.” െലവിൻ
ചിരി െകാ ു പറ ു:
“എ ായാലും ഇെ ാ ം തെ
ഇഷ്ട ിനു വിടാനുേ ശി ു ി .
എ ാം ഞാൻ േനരി
നട ിെ ാ ാം.”
“അ ് ഉറ ാതിരു ു ഞ െള
നിരീ ി ു ുെ റിയു തു
ഞ ൾ ു സേ ാഷമാണ്.”
“അേ ാൾ, കാലി ീ
വിതയ് ു തു ബിർ
താഴ രയിലാെണ േ പറ ത് ?
ഞാനേ ാ േപായി േനാ െ ”എ ു
പറ ് െലവിൻ വ ി ാരൻ
െകാ ുവ െകാ കുതിരയുെട
പുറ ുകയറി.
“പുഴ കട ാെനാ ി സർ.”
വ ി ാരൻ വിളി പറ ു.
“എ ിൽ കാടുവഴി േപാകാം.”
െചളിനിറ മു ുകൂെട
േഗ കട ു പാട ിറ ി കുതിര
മുേ ാ കുതി . ആ ന
കുതിര റ ിരു േ ാൾ െലവിെ
ഉ ാഹം വർധി . മ ിെ യും
കാ ിെ യും സുഗ ം നുകർ ്,
നവമുകുള ളംപ ായലുംെകാ ു
െപാതി വൃ ള െട ഭംഗി
ആസ ദി െകാ ു കാനനയാ ത
അ ം രസകരമായി അനുഭവെ .
കാടിെ അതിർ ി കട േ ാൾ
പ വിരി തുേപാലു
അതിവിശാലമായ ഒരു ഭൂവിഭാഗം
ക ിൽെ . ശൂന മായ ഒരി ു
ലംേപാലുമി . അ ി ്,
ഉരുകാ മ ിെ െവ നിറം.
ഏേതാ ഒരു കർഷകെ കുതിരയും
കു ിയും അവിെട േമ ുെകാ ു
നില് ു തു ക േ ാഴും (അവെയ
അവിെടനിേ ാടി ാൻ അയാൾ
കർഷകേനാടു പറ ു) വഴിയിൽവ
കാണാനിടയായ കൃഷി ണി ാരേനാടു
വിതയ് ാൻ സമയമാേയാ എ ു
േചാദി േ ാൾ അയാൾ നല്കിയ
വിഡ്ഢി പൂർണമായ മറുപടി
േക േ ാഴും െലവിനു േകാപമു ായി .
“ആദ ം നിലം ഉഴുതി േവണം
വിതയ് ാൻ സർ” എ ായിരു ു
ഇപാത് എ കൃഷി ണി ാരെ
മറുപടി.
മുേ ാ േപാകുേ ാറും െലവിനു
കൂടുതൽ സേ ാഷം േതാ ി.
തുടർ ുെചേ പണികെള ുറി
ചി ി െകാ ു വിളകൾ ു
നാശമു ാകു വിധം കുതിരെയ
നയി . വി ുപാകിെ ാ ുനി
െതാഴിലാളികെള ക ു.
വി ുമായിവ വ ിയുെട ച ക ൾ
പാടേ ിറ ി മുള വരു
േഗാത ിെ മുകളിലാണു
നില് ു ത്. ര ു പണി ാരും
അടു ിരു ു പുകവലി ു ു.
വി ുപാേക മ ് ശരിയായി
പാകെ ടു ിയി ി . യജമാനെന
ക ് വാസിലി വ ിയുെട
അടു ുെച ു. മിഷ്ക വിതയ് ാൻ
തുട ി. ഒ ും ശരിയായി
നട ു ിെ റി ി ം െലവിൻ
േദഷ െ ി . വാസിലി
അടു ുവ േ ാൾ, വ ി
അവിെടനി ു മാ ാൻ െലവിൻ
ആവശ െ .
“സാരമി സർ, േഗാത ് േനേര
വളർേ ാള ം.”
“തർ ിേ ,
പറ തനുസരി ാൽ മതി.” െലവിൻ
പറ ു.
“ശരി സർ.” വാസിലി കുതിരയുെട
ശിര ിൽ പിടി .
“പേ , വി ു പാകു തിനു
മുട െമാ ുമി .” അയാൾ പറ ു:
“ഈ ക കള െട പുറ ു നട ാനാണു
ബു ിമു ്.”
“എ ുെകാ ാണിതു ഭംഗിയായി
െപാടി ാ ത് ?”
“െതാ ാൽ െപാടിയും സർ.”
അയാൾ ഒരു മൺക െയടു ു
ൈകെകാ ു തിരു ി ാണി .
ആശാഭംഗ ിനു
ഒ മൂലി പേയാഗം ഒരി ൽ ൂടി
പരീ ി ാനുറ ് െലവിൻ
വാസിലിയുെട ൈകയിൽനി ു കു
വാ ി വിതയ് ാൻ തുട ി.
“എവിെടയാണു നിർ ിയത് ?”
വാസിലി, കാലുെകാ ് ഒരടയാളം
ചൂ ി ാണി . െലവിൻ അവിടം
മുതൽ വി ി . ഒരു വരി
നട േ ാേഴ ും വിയർ തുെകാ ു
കു തിരി െകാടു ു.
“സർ, േവനലാകുേ ാ, അ ു
വി ി ലം ക ് എെ
വഴ ുപറയരുത്.” വാസിലി പറ ു.
“അെത ് ?” തെ ഒ മൂലി
ഫലി ു ുെ റി ു
സേ ാഷേ ാെടയാണ് െലവിൻ
േചാദി ത്.
“ഓ, അതു േവനലാവുേ ാ
കാണാം. കഴി വസ ിൽ
ഞാൻ വിത ലം േനാ ണം സർ.
എ ത കൃത മായി മുള ിരി ു ു.
എെ സ ം
അ നുേവ ിയായിരു ാൽേ ാലും
ഇതിെന ാൾ ഭംഗിയായി ഞാൻ
േജാലി െച ി .എനി ുക ണി
അറി ുകൂടാ. മ വർക ണി
െച തു ഇഷ്ടവുമ . യജമാനനു
തൃപ്തിയായാൽ ഞ ൾ ും
തൃപ്തിയായി. അതു കാണുേ ാ എ ു
സേ ാഷമാെണേ ാ!” അയാൾ
പാടേ ു ചൂ ി ാണി .
ഇ ുറി വസ ം ന താെണ ു
േതാ ു ു. അേ വാസിലി?”
 “ഇതുേപാെലാ ു മുെ ാരി ലും
ക ഓർമയിെ ാണു വയ ാർ
പറയു ത്. ഞാൻ നാ ിൽ
േപായിരു ു. എെ അ നും മൂ ുപറ
േഗാത ു വിത .”
“നി ൾ എ ത നാളായി
േഗാത ുകൃഷി െച ു?”
“അ ാണു ഞ െള പഠി ി ത്.
കഴി തിെ മു ിലെ വർഷം
കുെറ വി ുത േ ാ. അതിൽ
നാലിെലാ ു വിത . ബാ ി വി .”
“ങാ, ക കെള ാം ഉടയ് ണം.”
കുതിരയുെട അടുേ ു
നട ുെകാ ് െലവിൻ പറ ു:
“മിഷ്കയുെടേമൽ ഒരു േനാ ം േവണം.
ന വിളവുകി ിയാൽ
ഓേരാരു ർ ും പേത കം
സ ാനമു ്.”
“വളെര ന ി സർ.”
െലവിൻ കുതിര റ ു കയറി,
കഴി വർഷം വി ുപാകിയ
കാലി ീ യുെട പറ ുകട ു
േഗാത ുവിതയ് ാൻ ഒരു ിയി
പാട ുകൂെട ഓടി േപായി.
കാലി ീ തഴ വളരു ു. ഉഴുതി
പാട ു കുതിരയുെട കാലുകൾ
പുത ു. ര ു ദിവസ ിനകം
ഇവിെട വി ുവിതയ് ാം. എ ാം
ഭംഗിയായി ്. െലവിൻ
മട ിേ ാ ു.
െവ മിറ ിയി ാവുെമ
പതീ യിൽ പുഴയ് ു കുറുെകയു
വഴിെയയാണു വ ത്. ര ു
താറാവുകെള േപടി ിേ ാടി ് അല്പം
പയാസെ ്, അ െരെയ ി.
അടു ുതെ പു കള ം
കാണുെമ ു േതാ ി. വീ ിേല ു
തിരിയു വഴിയിൽ കാവല് ാരെന
ക ു. തെ സംശയം അയാൾ
ശരിവ .
െലവിൻ അ ാഴം കഴി ു
നായാ ിനു േതാ ്
െറഡിയാ ാനുേ ശി ് കുതിരെയ
േവഗം നട ി .
 പതിനാല്

െല വിൻ ഉ
വീടിനടുെ
ാഹഭരിതനായി സ
ിയേ ാൾ പധാന
ം

കവാട ിേല ു വ ുെകാ ിരു

ഒരു വ ിയുെട മണിെയാ േക .
‘േ ഷനിൽനി ു വരു ആേരാ
ആെണ ു േതാ ു ു.’ അയാൾ
വിചാരി . ‘േമാസ്േകാ െ ടയിൻ
വേര സമയമാണ്. ആരായിരി ും?
സേഹാദരൻ നിെ ാളാസാേണാ?
ഏെത ിലും വി ശമേക ിേലേ ാ
അെ ിൽ നിെ യടുേ േ ാ വരും
എ ാണു പറ ിരു ത്.’
സേഹാദരെ സാ ിധ ം ഈ
വസ കാലം മന ിലുണർ ിയ
സേ ാഷെ നശി ി കളയുേമാ
എ ് ഒരുനിമിഷം െലവിൻ ചി ി .
പേ , അടു നിമിഷം, അ െന
ചി ി തിൽ കു േബാധം േതാ ി.
വിശാലമനസ്കനായി. സ ം
സേഹാദരനാണു വരു െതേ ാർ ്
ആ ാവിൽ സ്േനഹം നിറ .
കുതിരെയ േവഗ ിേലാടി ്
അേ ഷ മര ൾ റെമ ിയ
േ ാൾ, മൂ ു കുതിരകെള പൂ ിയ ഒരു
െത ുവ ി േ ഷനിൽ നി ു
വരു തു ക ു. ക ിളിേ ാ ധരി
ഒരു മാന നാണതിലിരി ു ത്. സ ം
സേഹാദരന . സംസാരി ിരി ാൻ
പ ിയ വ വരുമായിരുെ ിൽ
െകാ ാം എ ുവിചാരി . “ഹാ,
ഇതാര് ! വിശിഷ്ടാതിഥി ു സ ാഗതം!
ക തിൽ വളെര സേ ാഷം!”
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ തിരി റി ു
സേ ാഷേ ാെട
ഇരുൈകകള മുയർ ി അയാൾ
വിളി പറ ു.
‘അവള െട വിവാഹം കഴിേ ാ,
അെ ിൽ എേ ാഴാണു വിവാഹം,
എ റിയാം.’ അയാൾ ആേലാചി .
മേനാഹരമായ ആ ദിവസം
അവള െട ഓർമ തെ െത ം
േവദനി ി ു ിെ ും മന ിലാ ി.
“എെ പതീ ി ി . അേ ?”
മൂ ിലും കവിളിലും
കൺപീലികളിലുെമാെ െചളിപുര ്,
എ ാൽ സേ ാഷേ ാെട ചിരിതൂകി,
അേരാഗദൃഢഗാ തനായി
വ ിയിൽനി ിറ ിയ
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ഒ ാമതായി, തെ കാണാനാണു
വ ത്.” െലവിെന െക ി ിടി
ചുംബി െകാ ് അയാൾ പറ ു.
“ര ാമതായി അല്പം നായാ ിനു
കൂടണം. മൂ ാമത്, എർഗുെഷേവാ
വനം വിൽ ണം.”
 “ഉ ഗൻ! എ ത മേനാഹരമായ
വസ മാെണേ ാ ഇവിെട!
െത ുവ ിയിൽ ഇ തടംവെര
എ െന വ ു?”
“കുതിരവ ിയിലായാൽ കൂടുതൽ
ബു ിമു ം േകാൺ ൈ ൻ
ഡിമി ടി ്.” െലവിെന പരിചയമു
വ ി ാരൻ പറ ു.
“നി െള ക തിൽ വളെരവളെര
സേ ാഷം.” െകാ കു ിെയേ ാെല
ചിരി ് ആ ാർ മായ
സേ ാഷേ ാെടയാണ് െലവിൻ
പറ ത്.
അതിഥികൾ ു
കിട മുറിയിൽ ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
സാധന ൾ, ഒരു സ ിയും
ഉറയിലട േതാ ും ചുരു കള െട
െപ ിയും െകാ ുവ . കുളി
േവഷംമാറാൻ പറ ി ്, ഓഫീസിൽ
െച ു നിലം ഉഴു തിനും
വി ുവിതയ് ു തിനുമു
നിർേദശം നല്കി. വീടിെ അ ്
കാ ണെമ ു നിർബ മു അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ഹാളിൽവ ്
യജമാനെന ക ്, അ ാഴ ിെ
വിഭവ െള ുറി ാരാ ു.
“നി ള െടയിഷ്ടംേപാെല.
െപെ ു േവണെമേ യു ”എ ു
പറ ു വിചാരി കാരെന കാണാൻ
േപായി.
 തിരി വ േ ാൾ ഒബ്േലാൻസ്കി
കുളി കു നായി, തലചീകി
ചിരി െകാ ു മുറി ു പുറ ുവ ു.
ര ാള ം മുകളിലെ നിലയിേല ു
േപായി.
“ഇവിെട വരാൻ സാധി തിൽ
എനി ് എെ ി ാ
സേ ാഷമു ് ! ഇവിടെ തെ
രഹസ െളാെ ക ുപിടി ാം.
വാസ്തവം പറ ാൽ, തേ ാെടനി ്
അസൂയയാണ്. എ ത സുഖമായ
താമസം! എ ത സേ ാഷകരമായ
അ രീ ം!” എ ും വസ മെ ും
അതുേപാെല െതളി
കാലാവ യ എ ാ ദിവസവുെമ ും
ഓർമി ാെത ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“പിെ , തെ വീടുസൂ ി കാരി
ന ഐശ ര മു സ് തീ.
സു രിയാെയാരു
യുവതിയായിരുെ ിൽ കൂടുതൽ
ന ാേയേന. പേ , തെ
സ ാസജീവിത ിന്
ഇതുതെ യാണു ന ത്.”
രസകരമായ പല വിേശഷ ളം
ഒബ്േലാൻസ്കി ു
പറയാനു ായിരു ു ഒ ം െലവിനും.
തെ സേഹാദരൻ െസർജിയസ്
ഇവാനി ് േവനല് ാല ു
തേ ാെടാ ം വ ു
പാർ ാനുേ ശി ു ു എ താണ്
ഒരു വാർ .
കി ിെയ ുറിേ ാ
െഷർബാട്സ്കികെള ുറിേ ാ ഒ
വാ ുേപാലും ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ി . ഭാര യുെട അേന ഷണ ൾ
മാ തം അറിയി . അയാള െട
സ ർശനം െലവിെന വളെരയധികം
സേ ാഷി ി . ഏകാ തയിൽ തെ
മന ിൽവ ു നിറ ിരു
ആശയ ള ം വികാര ളം
എേ ിെന സംബ ി പ തികള ം
വായി പുസ്തക െള ുറി
അഭി പായ ള ം വിശിഷ , സ ം
പുസ്തക ിെ
അടി ാനസി ാ ള െമ ാം
അകമഴി ആ ാദേ ാെട
ഒബ്േലാൻസ്കിയുമായി പ ുവ .
െവറുെമാരു സൂചനെകാ ു
കാര െള ാം മന ിലാ ാൻ
െകല്പു ഒബ്േലാൻസ്കിയും സദാ
സേ ാഷവാനായിരു ു. അയാൾ ു
തേ ാട് ഒരുതരം ബഹുമാനവും
വാ ല വുമുെ വസ്തുത
െലവിെന സേ ാഷി ി . അ ാഴം
വിഭവസമൃ മാ ാൻ അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയും പാചക ാരനും
പേത കം ശ ി . ബഡും ബ റും
താറാവിറ ി െപാരി ത്, കുമിൾ
ഉ ിലി ത്, സൂ കൾ തുട ി
പലതുമു ായിരു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി ് എ ാം ഇഷ്ടെ .
പേത കി ്, േകാഴിയിറ ിയും െപാരി
താറാവും ബ ർേസാസും ബിയറും
െവ വീ ും.
“എ ാം േഭഷായി!” അ ാഴം
കഴി ്, ഒരു സിഗര ക ി
വലി െകാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു. “ബഹളം നിറ ഒരു
ക ലിൽ നി ു ശാ മായ
തീര ിറ ിയതുേപാെല േതാ ു ു.
കൃഷിരീതികൾ തിരെ ടു ുേ ാൾ
െതാഴിലാളി ് അതിലു പ ുകൂടി
പരിഗണി ുെമ ാണു നി ള െട
അഭി പായം, അേ ? ഈ വിഷയ ിൽ
എനി ു വലിയ
പരി ാനെമാ ുമിെ റിയാമേ ാ?
എ ിലും ഈ സി ാ ം
െതാഴിലാളിെയ ൂടി
സ ാധീനി ുെമ ു േതാ ു ു,
അേ ?”
“അേത, പേ , ഒരുകാര ം. ഞാൻ
രാഷ് ടീയസ ദ്വ വ െയ ുറി ,
കൃഷിശാസ് തെ ുറി ാണു
പറയു ത്. മ പകൃതിശാസ് ത
സി ാ െളേ ാെല,
െതാഴിലാളിയുെട സാ ികവും
വംശീയവുമായ ഘടക ള ൾെ െട,
നിലവിലു എ ാ പതിഭാസ െളയും
പരിേശാധിേ തു ്.”
െലവിൻ പുറേ ു േനാ ി.
വന ിെല മര ൾ ു പിറകിൽ
സൂര ൻ അസ്തമി ാൻ തുട ു ു.
“സമയം ൈവകി, സമയം ൈവകി!
കുസ്മാ വ ിയിറ ാൻ പറ.”
എ ാ ാപി ി താേഴ ു പാ ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി മുറിയിൽ െച ു
െപ ിതുറ ്, തെ വിലപിടി , പുതിയ
മാതൃകയിലു േതാ ്
ൈകയിെലടു ു.
നെ ാരു തുക ടി കി െമ
പതീ യിൽ കുസ്മ,
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ചു ി ി നി ു.
അയാെള േ ാ ിങ്സും ബൂ ്സും
അണിയി . ഒബ്േലാൻസ്കി തട ം
പറ ി .
“േകാൺ ൈ ൻ,
ഭൂമിയിടപാടുകാരൻ റിയാബിനിൻ
വരികയാെണ ിൽ (അയാേളാട്
ഇ ിവിെടവരാൻ ഞാൻ പറ ി ്)
ഇവിെടയിരി ാൻ പറയണം.”
“റിയാബിനിനാേണാ വനം
വില് ു ത് ?”
“അേത, അയാെള
പരിചയമുേ ാ?”
“എനി റിയാം, അയാള മായി
ഇടപാടു നട ീ ്. യജമാനൻ
എേ ാ ാണു േപാകു െത ്
ഇവൾ റിയാം.” െലവിെ
കാലുകളിലും േതാ ിലും ഇടയ് ിെട
ന ി, മുരള കയും തു ി ാടുകയും
െചയ്തുെകാ ിരു ലാസ്കെയ
തേലാടിെ ാ ് അയാൾ പറ ു.
 അവർ പുറ ിറ ിയേ ാൾ വ ി
ത ാറായി. “അടു ു തെ യാണ്.
േവണെമ ിൽ നട ു േപാകാം.”
“േവ , വ ിയിൽ േപാകാം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി വ ിയിൽ
കയറിയിരു ു കാലുകൾ പുത ്, ഒരു
ചുരു ക ി . “താെന െനയാണു
പുകവലി ാതിരി ു ത് ? ചുരു
വലി ു തുെകാ ു െവറും
സേ ാഷമ , സേ ാഷ ിെ
പാരമ മാണു ഞാൻ അനുഭവി ു ത്.
ഹാ, ഇതാണു ജീവിതം! എ ത
സേ ാഷ പദം! ഇ െന
ജീവി ാനാെണനി ിഷ്ടം”
“അതിനിവിെട
തട െമാ ുമി േ ാ.” െലവിൻ ചിരി .
“ഇ —താെനാരു ഭാഗ വാനാണ്.
ഒ ിനും കുറവി . കുതിരകെള
ഇഷ്ടമാണ്—ആവശ ിനു
കുതിരകള ്. േവ നായ് െള
ഇഷ്ടമാണ്—േവ നായ് ള ്,
നായാ ് ഇഷ്ടമാണ്—അതിനും
സൗകര മു ്. കൃഷി ഇഷ്ടമാണ്—
അതിനും ഒരു കുറവുമി .”
“ഒരു പേ , ഉ തുെകാ ു
ഞാൻ തൃപ്തിെ ടു തുെകാ ാവാം;
ഇ ാ തിെ േപരിൽ ദുഃഖി ാറി .”
കി ിെയ ുറി ചി ി െകാ ാണ്
െലവിൻ പറ ത്.
ഒബ്േലാൻസ്കി ു കാര ം
മന ിലാെയ ിലും ഒ ും മി ിയി .
 െഷർബാട്സ്കികെള ുറി
സംസാരി ാൻ െലവിനു
േപടിയായതുെകാ ്, ഒബ്േലാൻസ്കി
ത പൂർവം അ ാര ം
സൂചി ി ാതിരു തിൽ െലവിന്
അയാേളാടു ന ിയു ്.
എ ാലിേ ാൾ, തെ
േവദനി ി െകാ ിരി ു ആ
പശ്ന ിെ സത ാവ
അറിയാനാ ഗഹമു ്. പേ , അതു
തുറ ുപറയാനു ൈധര മി .
“നി ള െട വിേശഷ െളാ ും
പറ ി േ ാ.” സ ം കാര ം മാ തം
ചി ി ു തു െത ാെണ
േബാധേ ാെട െലവിൻ േചാദി .
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ക കൾ
തിള ി.
“ആവശ ിനു ഭ ണം
ലഭി ാലും വിശിഷ്ടേഭാജ ൾ
കാണുേ ാൾ െകാതിേതാ ുെമ ു
പറ ാൽ താൻ സ തി ി . തെ
സംബ ി ിടേ ാളം അെതാരു കു ്.
സ്േനഹമി ാ ഒരു ജീവിത ിൽ
എനി ു വിശ ാസമി .” െലവിെ
േചാദ ം തേ തായ രീതിയിൽ
മന ിലാ ിയി ാരു ു അയാള െട
മറുപടി. “അതാെണെ പകൃതം.
എനിെ ു െച ാൻ പ ം?
അതുെകാ ് ആർ ും ഒരു
േദാഷവുമി .*എ ാവർ ും
സേ ാഷമു ുതാനും…”
 “പുതിയ വാർ കൾ വ തും?”
െലവിൻ േചാദി .
“ഉ ്, നാെമ ാം സ പ്നംകാണു
തല ിലു ചില ലലനാമണികളിേ ,
അവെര േനരിൽ ക ാൽ
ഭയാനകമായിരി ും. പിെ
സ് തീെയ വസ്തുവിെന എ ത
പഠി ാലും അതിൽ
പുതുമയു ാവുകയും െച ം.”
“എ ിൽ,
പഠി ാതിരി ു താണു ന ത്.”
“േഹയ് അ ! സത ം
കെ ു തില , അതിനു
അേന ഷണ ിലാണു രസം എ ു
ചില ഗണിതശാസ് ത ാർ
പറ ി ്.”
െലവിൻ എ ാം നി ബ്ദം
േക ിരുെ ിലും എ ത ശമി ി ം
സ്േനഹിതെ ആ ാവിൽ പേവശി ്
അയാള െട വികാര ൾ
മന ിലാ ാേനാ അെ ിൽ,
അയാൾ പറ തര ിലു
സ് തീകെള പഠി ി ാേനാ സാധി ി .

* ഫ ് എഴു ുകാരൻ െബ മിൻ

േകാൺ െ (1767–1830) ‘Adolphe’ എ
േനാവലിെല ആശയം
 പതിന ്

വ ളെര ദൂെരയ ാെത ഒരു പുഴയുെട

തീര ു
കാ ാടിമര ൂ ൾ ിടയിലാണ്
അവർ നായാ ിനുേപായത്.
അവിെടെയ ിയേ ാൾ െലവിൻ
വ ിയിൽനി ിറ ി, മ ി ാ
ചതു നില ിനടുേ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ആനയി .
അയാൾ മറുവശ ു ഒരു ബിർ ്
വൃ ിനു സമീപം െച ് അതിെ
താഴെ ശിഖര ിൽ േതാ ്
ചാരിവ ി ് െബൽ ് മുറു ി, ൈകകൾ
സത മായി ചലി ി ാൻ
പയാസമിെ ് ഉറ വരു ി.
അയാള െട െതാ പി ാെല
നട ിരു വയ ി ലാസ്കാ
െചവികൂർ ി മു ിൽ െച ിരു ു.
കാടിനു പിറകിൽ സൂര ൻ
അസ്തമി ാൻ തുട ിയിരു ു.
വൃ ശിഖര ളിെല വിടരാൻ െവ ിയ
മുകുള ൾസ പഭയിൽ തിള ി.
മ ുരുകി ീരാ
കു ി ാ ിൽനി ു െവ ം
െചറുചാലുകളാെയാഴുകി.
െചറുകിളികൾ ചില െകാ ു
െകാ ുകളിൽ നി ു
െകാ ുകളിേല ു പറ ു.
നി ബ്ദതയുെട ഇടേവളകളിൽ
ഇലകളന ു തിെ യും
പുല്നാ ുകൾ മുളയ് ു തിെ യും
ശബ്ദംേകൾ ാം. ഈ ശബ്ദ ൾ ു
കാേതാർ ും നന പായൽപിടി
നില ും കു ിെ ചുവ ിൽ
കടലുേപാെല പര ുക
ഇലെകാഴി മര ളിലും
ഇരു ുതുട ിയ മാനെ
പ ിേപാെല പറ ു
േമഘശകല ളിലും ജാ ഗതേയാെട
നി ലാസ്കയുെട േനർ ും
േനാ ിെ ാ ് അയാൾ നി ു.
അകെല വന ിനു മുകളിൽ ഒരു
പാ ിടിയൻ സാവധാനം പറ ു
മറ ു. മെ ാ ് അേത ദിശയിൽ
അതിെന പി ുടർ ു. കു ി ാ ിൽ
പ ികൾ കൂടുതലു ിൽ, കൂടുതൽ
ആേവശേ ാെട, ചിലയ് ാൻ
തുട ി. അടുെ വിെട നിേ ാ ഒരു
തവി മൂ ഉ ിൽ മൂളി. ലാസ്ക
െഞ ി, ശ േയാെട നാല ു
ചുവടുകൾ വ . തല ഒരു വശേ ു
ചരി ് കാേതാർ ു.
നദി റ ുനി ് ഒരു കുയിൽ
കൂവി. ര ു തവണ സാധാരണേപാെല
കൂവിയി ് പരു ൻശബ്ദ ിൽ
ധൃതിെ വീ ും കൂവി.
 “കുയിൽ വ ുതുട ിയേ ാ!” ഒരു
കു ിെ ടിയുെട മറവിൽനി ു
പുറ ുവ ഒബ്േലാൻസ്കി
അ ുതം കൂറി.
“ഉ ്, ഞാൻ േക .” െലവിൻ
പറ കാ ിെല നി ബ്ദത
ഭഞ്ജി ാൻ മടി അയാൾ ു സ ം
ശബ്ദംേപാലും അേരാചകമായി
േതാ ി. “ഇനി ൈവകാെത
എ ിെ ാ ം.”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട രൂപം വീ ും
െചടി ിടയിൽ മറ ു. ഒരു
തീെ ാ ിയുെട പകാശവും
സിഗര ിെ ചുവ തിള വും
നീലനിറ ിലു
പുക രുള കള ംമാ തം ക ു.
ിക് ! ിക് ! ഒബ്േലാൻസ്കി
േതാ ിെ കാ ി പരിേശാധി .
അകെലനി ു കർണകേഠാരമായ
ഒരു ചൂളംവിളി േക . ര ു െസ
കഴി േ ാൾ മെ ാ ്. പി ീടു
മൂ ാമതും. മൂ ാമെ
ചൂളംവിളി ുേശഷം ഒരു കര ിൽ.
െലവിൻ ഇടവും വലവും േനാ ി.
മു ിൽ ഇളംനീലനിറ ിലു
ആകാശ ്, വൃ ശിഖര ള െട
മുകളിലായി പ ികൾ പറ ു തു
കാണാം. അവ തെ േനർ ാണു
പറ ുവരു ത്. അവയുെട
കര ിലിെ ശബ്ദം—ഒരു തുണി
ശ ിയായി
വലി കീറു തുേപാലു ശബ്ദം—
െതാ ടു ാണു േകൾ ു െത ു
േതാ ി. ഒരു പ ിയുെട നീ ചു ും
കഴു ും വ മായി കാണാം.
െലവിൻ ഉ ംപിടി േ ാേഴ ും
കു ിെ ടികൾ ു പിറകിൽ,
ഒബ്േലാൻസ്കി നി ിരു
ല ുനി ും ഒരു മി ൽ. പ ി,
അ ുേപാെല താേഴ ുവ ി വീ ും
ചിറകടി യർ ു. മെ ാരു മി ൽ.
തുടർ ു െവടിെയാ . വായുവിൽ
ത ിനില് ാൻ ശമി ു തുേപാെല
പ ി ചിറകി ടി . ഒരു നിമിഷം
നി ലമായി, ഒരു ഘനശബ്ദേ ാെട,
ഈറൻനില ് വ ു വീണു.
“ല ം പിഴേ ാ?” പുകെകാ ്
ഒ ും കാണാനാവാ
ഒബ്േലാൻസ്കി വിളി േചാദി .
“ഇതാ ഇവിെടയു ്.” ഒരു െചവി
ഉയർ ി, േരാമാവൃതമായ വാൽ വള ്,
തെ സേ ാഷം കുെറ ൂടി
ദീർഘി ി ണെമ ുേ ശി ു തു
േപാെല, ചിരി ുകയാെണ മ ിൽ
ച പ ിെയ എടു ു
യജമാനെ യടു ു െകാ ുവ
ലാസ്കെയ ചൂ ി ാ ി െലവിൻ
പറ ു: “പ ിെയ നി ൾ ു
കി ിയതിൽ സേ ാഷം.” തനി ്
അതിെന െവടിവ ിടാൻ
കഴിയാ തിൽ െലവിന് അല്പം
അസൂയയും േതാ ി.
 വലേ ുഴലിനു െചറിെയാരു
തകരാറ്. ഒബ്േലാൻസ്കി വീ ും
േതാ ു നിറ . “ശ്ശ്… അതാ
വരു ു ് !”
ര ു ചൂളംവിളി അടു ടു ു
േക . ര ു പു കൾ പരസ്പരം
മ രി ം കളി ം ചൂളംവിളി ം
എ ാൽ കരയാെതയും േവ ാരുെട
തലയ് ു മുകളിലൂെട പറ ു. നാലു
െവടിെയാ കൾ േക . പ ികൾ
െപെ ു തിരി ു കാഴ്ചയിൽനി ും
മറ ു.

നായാ ് വളെര രസകരമായിരു ു.

ഒബ്േലാൻസ്കി ു ര ു
പ ികെള ൂടി കി ി. െലവിനും
രെ ിെന െവടിവ ി .
അതിെലാ ിെന ക ുകി ിയി . ഇരു
വ ാപി തുട ി.
മരെ ാ ുകൾ ിടയിലൂെട
പടി ാറ് ശു കെ തിള വും
കിഴ ് േചാതിന ത ിെ ചുവ
പകാശവും കാണാം. െലവിൻ
തലയ് ു മുകളിൽക ,
സപ്തർഷികൾ െപെ ു
മാ ുേപായി. ഒരു മരെ ാ ിനു
താെഴ ക ശു കൻ
മുകളിെല ു തുവെരയും
സപ്തർഷികളിെല എ ാ
ന ത ള ം വീ ും
പത െ ടു തുവെരയും
കാ ിരി ാെമ ് െലവിൻ
തീർ െ ടു ി.
വീനസ് ഉയർ ുവ ു.
നീലാകാശ ിൽ സപ്തർഷികെള
സ്പഷ്ടമായി ക ു. എ ി ം െലവിനു
േപാകാനു ഭാവമി .
“േപാകാറായിേ ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
കാ ിൽ തിക നി ബ്ദത. ഒരു
പ ിയും അന ിയി .
“കുറ േനരംകൂടി കഴിയെ .”
െലവിൻ പറ ു.
“തെ യിഷ്ടംേപാെല.”
ഇേ ാഴവർ പരസ്പരം ഉേ ശം
അൻപതടി അകെലയാണു
നില് ു ത്.
െപെ ് അ പതീ ിതമായി
െലവിൻ േചാദി : “ ീഫൻ തെ
ഭാര ാസേഹാദരിയുെട കാര െമാ ും
പറ ി േ ാ. അവരുെട വിവാഹം
കഴിേ ാ? അെ ിൽ എേ ാഴാണു
വിവാഹം?”
മറുപടിെയ ായാലും തെ
പേകാപി ി ുകയിെ
വിശ ാസേ ാെട, ൈധര സേമതമാണ്
െലവിൻ നി െത ിലും അയാൾ തീെര
പതീ ി ാ തായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കി നല്കിയ വിവരം.
“അവൾ വിവാഹെ ുറി
ചി ി ി ി . ചി ി ു ുമി .
അവൾ ു തീെര സുഖമി .
േഡാക്ടർമാർ പറ തനുസരി
വിേദശ ു േപായിരി യാണ്. ിതി
ആശ ാജനകമാെണ ും പറയു ു.”
“വാസ്തവേമാ! അസുഖം
കലശലാേണാ?” െലവിൻ പരി ഭമി :
“എ ു സംഭവി ? എ െനയാണ്…?”
അവർ
സംസാരി െകാ ിരു േ ാൾ
ലാസ്ക െചവി വ ംപിടി ് ആദ ം
ആകാശ ും തുടർ ്,
കു െ ടു ു മ ിൽ അവരുെട
േനർ ും േനാ ി.
‘വർ മാനം പറയാൻ
ക സമയം!’ എ ായിരു ു അവൾ
ആേലാചി ത്: ‘അതാ പറ ു വരു ു…
അടുെ ി. അവർ തിെന കി ി .’
പേ , ആ നിമിഷം
േനർ െത ിലും രൂ മാെയാരു
ചൂളംവിളി അവരുെട കർണപുട ളിൽ
പതി . ര ുേപരും
േതാ ുകെളടു ു. ഒേരസമയം ര ു
െവടിെപാ ി. ഉയർ ു പറ ിരു
കാ േകാഴി ചിറകുകൾ മട ി,
തളിരിലകൾ ിടയിലൂെട കു ി ാ ിൽ
വ ുവീണു.
“അതു ന ായി, ഇതു
ര ുേപർ ുമു താണ് !” എ ു
വിളി പറ ുെകാ ് െലവിൻ
ലാസ്കെയയുംകൂ ി കു ി ാ ിൽ
പ ിെയ തിരയാൻേപായി. ‘ഓ, പേ ,
അസുഖകരമായ വാർ യാണേ ാ
ഞാനിേ ാൾ േക ത്,’ അയാൾ
ആേലാചി : ‘കി ി ു സുഖമി .
പേ , എനിെ ു െച ാൻ
കഴിയും? എനി ു ദുഃഖമു ്.’
“കി ിേയാ? മിടു ി!” ചൂടുമാറാ
കാ േകാഴിെയ ലാസ്കയുെട
വായിൽനിെ ടു ു
സ ിയിലിടുേ ാൾ അയാൾ പറ ു.
“ ീഫൻ, കി ി” അയാൾ
വിളി പറ ു.
 പതിനാറ്

വീ ിേല ു മട ു വഴി െലവിൻ,

കി ിയുെട േരാഗവിവരവും
െഷർബാട്സ്കികള െട
ഭാവിപരിപാടിയും അേന ഷി റി ു.
തുറ ുപറയാൻ മടിയുെ ിലും
േക റി കാര ൾ അയാെള
തൃപ്തിെ ടു ിെയ താണു
വാസ്തവം. ഇനിയും തനി ു
പതീ ി ാൻ വകയു ്.
അതിലുപരിയായി, തെ ഇ തയധികം
കഷ്ടെ ടു ിയവളാണ് ഇേ ാൾ
കഷ്ടെ ടു ത്. ഒബ്േലാൻസ്കി
കി ിയുെട േരാഗകാരണെ ുറി
സംസാരി ാനും േ വാൺസ്കിയുെട
േപര് പരാമർശി ാനും
തുട ിയേ ാൾ െലവിൻ തട ു.
“എനി വള െട
കുടുംബകാര ളറിയാനു
അവകാശമി . അതിൽ
താൽപര വുമി .”
െലവിെ മുഖം െപെ ു
ാനമായതുക ് ഒബ്േലാൻസ്കി
െചറുതാെയാ ു ചിരി . ഈ ഭാവമാ ം
അയാൾ ു പരിചിതമാണ്.
 “വനം റിയാബിനിനു വില് ു
കാര ം ഉറ ിേ ാ?” െലവിൻ േചാദി .
“ഉറ ി . ന വിലയാണു
പറ ത്. മു െ ായിരം റൂബിൾ.
എ ായിരം ഉടേന വരും. ബാ ി
അ ുവർഷ ിനു ിൽ.
കുെറ ാലമായി അേന ഷി യാണ്.
ആരും ഇതിൽ കൂടുതൽ പറ ി .”
“െവറുേത
െകാടു ു തുേപാെലതെ !”
െലവിൻ വിഷാദേ ാെട പറ ു.
“െവറുേതേയാ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരി . ഈയിെടയായി െലവിനു
സകലതിേനാടും
എതിർ ാെണ റിയാം.
“ഏ റിന് അ ൂറു
റൂബിെള ിലും കി ം.” െലവിൻ
പറ ു.
“നി ൾ നാ ിൻപുറ ുകാർ ു
പാവം പ ണവാസികെള പു മാണ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കി തമാശമ ിൽ പറ ു:
“പേ , ബിസിന ിെ കാര ിൽ
ഞ െള ജയി ാനാരുമി .
ന േപാെല കണ ുകൂ ി േനാ ീ ാണു
ഞാൻ ക വടമുറ ി ത്. വന ിൽ
വിലപിടി തടിെയാ ുമി .
വിറകിനുമാ തം െകാ ാം. കഷ്ടി
പ ു ടൺ വിറകുകി ം. ടെ ാ ിന്
ഇരു ൂറു റൂബിൾവ
കണ ാ ീ ്.”
 െലവിൻ പരിഹാസപൂർവം ചിരി .
‘എനി ിവരുെട രീതിയറിയാം’ അയാൾ
ചി ി : ‘ഇയാള െട മാ തമ , എ ാ
നഗരവാസികള െടയും.
പ ുവർഷ ിനിെട രേ ാ മൂേ ാ
തവണ നാ ിൻപുറം സ ർശി ും. ചില
െപാ ം െപാടിയുെമാെ
മന ിലാ ിയി
സർവ നാെണ ു ഭാവി ും.”
“നി ള െട ഓഫീസ്കാര െമാ ും
പഠി ി ാെനനി ു കഴിവി .” അയാൾ
പറ ു: “പേ , വന െള
സംബ ി സകലതും
മന ിലാ ിയി െ ാണു
നി ള െട വിശ ാസം. അത ത
എള മ . എ ത മര ളെ ്
എ ിേനാ ിേയാ?”
“എ െനെയ ം?” സ്േനഹിതെ
വിഷാദമക ാനുേ ശി ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “ഉദാ മായ
മന വർ ു മണൽ രിെയയും
ന ത െളയും എ ാൻ
കഴിയുെമ ാണു കവിവാക ം.*”
“എ ിൽ റിയാബിനിെ
ഉദാ മായ മന ് വൃ െള
എ ിേനാ ീ ാവും.” െലവിൻ
പറ ു: “ഒരു ക വട ാരനും എ ി
േനാ ാെത വാ ി . നി ളിേ ാൾ
െചയ്തതുേപാെല െവറുെത
െകാടു ുകയാെണ ിൽ സാരമി .
നി ള െട വനം എനി റിയാം.
ആ ുേതാറും ഞാനവിെട നായാ ിനു
േപാകാറു താണ്. ഏ റിന്
അ ൂറു റൂബിൾ െരാ ം കി ം.
അയാൾ ഇരു ൂറ് റൂബിളിനു
വാ ു ു. അതും കടമായി.
അതായത്, നി ൾ മു തിനായിരം
റൂബിൾ െവറുെത
െകാടു ു ുെവ ർ ം.”
“അ െനയാെണ ിൽ ആരും
അതിൽ കൂടുതൽ പറയാ െത ് ?”
“അത് ഒെരാ ുകളിയാണ്.
എനി ് ഇവ ാെരെയാെ യറിയാം.
ഇവർ ക വട ാര ,
െകാ ാരാണ്. മുട ുമുതലിെ
ഇര ി ലാഭം കി ിയാേല
ക വടമുറ ി ൂ.”
“തനി ി ു മുൻേകാപം കുെറ
കൂടുതലാെണ ു േതാ ു ു,”
വീ ിേല ു മട ുേ ാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കി സൂചി ി .
“േഹയ്, തീെരയി .” െലവിൻ അതു
നിേഷധി .
“വീടിെ മു ് ഒരു കുതിരവ ി
നി ിരു ു. റിയാബിനിെ ഗുമസ്തൻ
—വ ി ാരെ േജാലിയും
അയാൾതെ യാണു െചയ്തിരു ത്.
വ ിയിലിരി ്. േനരേ
വീടിനു ിലിരി യായിരു
റിയാബിനിൻ ര ു
സ്േനഹിത ാെരയും ഹാളിൽവ
സ ി . കിളരംകൂടി െമലി
മധ വയസ്കൻ. േഷവുെചയ്ത
കവിൾ ടം. മീശയു ്. തിള ം
കുറ വലിയ ക കൾ.
നീലനിറ ിലു നീളൻേകാ ാണു
േവഷം. കണ ാൽ വെരെയ ു
ബൂ ്സ്. അവയ് ു മുകളിൽ റ ർ
കാലുറയും ധരി ിരു ു.
കർ ീഫുെകാ ു മുഖം മുഴുവനും
തുട ്, ചുളിവുകെളാ ുമി ാതിരു
േകാ ിെ ചുളിവുകൾ നിവർ ി,
ചിരി െകാ ് അയാൾ പുതുതായി
വ വെര എതിേര . ഏേതാ
പിടിെ ടു ാൻ ശമി ു തുേപാെല
ഒബ്േലാൻസ്കി ു േനേര ൈകനീ ി.
“ഓ, നി െള ിേയാ, അതു
ന ായി.” ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“അവിടുെ ഉ രവു
ലംഘി ാൻ ഈയു വനു ൈധര മി .
േറാഡുകെളാെ തീെര േമാശം.
പേലട ും ഇറ ി നടേ ിവ ു.
എ ാലും സമയെ ിേ ർ ു…”
“േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ്,
വ നം.” െലവിനു േനർ ുതിരി ്
അയാള െട ൈക കട ുപിടി ാൻ
ശമി െകാ ു പറ ു. പേ ,
െലവിൻ ആ ൈക കാണാ മ ിൽ
സ ിയിൽനി ു പു ിെന
പുറെ ടു ാൻ തുട ി.
“നായാ രസകരമായിരുെ ു
േതാ ു ു. അെത ുജാതി
പ ിയാണ് ?” പു ിെന െവറുേ ാെട
േനാ ിയി ് റിയാബിനിൻ േചാദി :
“രുചിയു താേണാ?” ഇഷ്ടെ ടാ
മ ിൽ, ‘ഇതിനുേവ ിയാേണാ ഈ
നായാ ്,’ എ ു
സംശയി ു തുേപാെല അയാൾ
തലയാ ി.
“എെ
വായനാമുറിയിൽേപായിരു ു
സംസാരിേ ാള .” ാനവദനനായി
െലവിൻ പറ ു:
“വായനാമുറിയിേല ുേപാകൂ. അവിെട
സ മായിരു ു കാര ൾ പറയാം”
എ ് ഫ ് ഭാഷയിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കിേയാടും നിർേദശി .
“അതുെകാ ാം, അെ ിൽ
നി ൾ ിഷ്ടമു എവിെടയായാലും
മതി.” ഏതു തര ിലു
ആള കള മായും െപരുമാറാൻ തനി ു
പയാസമിെ ് അവെര
േബാധ െ ടു ാെന വ ം,
പു ംകലർ അഭിമാനേ ാെടയാണ്
റിയാബിനിൻ പറ ത്.
വായനാമുറിയിൽ പേവശി
റിയാബിനിൻ തെ പതിവനുസരി
ചു പാടും നിരീ ി . അേത
സേ ഹേ ാെട ബുക്െഷൽഫുകെള
േനാ ി. ഇഷ്ടെ ടാ തുേപാെല
തലയാ ി.
“പണം െകാ ുവ ി േ ാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി : “ഇരി ൂ.”
 “പണ ിെ കാര ിൽ ഒരു
ബു ിമു മി . അ െയ കാണാനും
കാര ൾ പറ ുറ ി ാനുമാണു
ഞാൻ വ ത്.”
“എേ ാ ു പറ ുറ ി ാൻ?
എ ായാലും ഇരി ൂ.”
“ഇരി ാം” എ ുപറ ്
റിയാബിനിൻ കേസരയിലിരു ്,
ൈകകൾ കേസരയുെട പിറകിൽ,
തിക ം അസുഖകരമായ രീതിയിൽ
േചർ ു പിടി . “ പിൻസ്, എനി ്
അല്പെമ ിലും കുറ തരണം. ഇതു
ന ായമ . പണ ിെ കാര ം
പശ്നമ . മുഴുവനും െറഡിയാണ്.
പണ ിനു താമസമു ാവി .”
േതാ ്, അലമാരിയിൽ വ ി
പുറ ിറ ാൻ തുട ിയ െലവിൻ,
ക വട ാരെ വാ ുേക
തിരി ുനി ു.
“ഒരു വനംമുഴുവനും
ചുള വിലയ് ു സ മാ ിയിേ ?
േനരേ യറി ിരുെ ിൽ
ഞാെനാരു വില പറയുമായിരു ു.”
അയാൾ പറ ു.
റിയാബിനിൻ എഴുേ
ശബ്ദമു ാ ാെത ചിരി ് െലവിെന
ആപാദചൂഡം സൂ ി േനാ ി.
“ഇേ ഹം, േകാൺ ൈ ൻ
ഡിമി ടി ് ഒരു വി വീഴ്ചയ് ും
ത ാറാവി .”
ഒബ്േലാൻസ്കിേയാടാണ് അയാൾ
പറ ത്. “ഇേ ഹ ിെ
പ ൽനി ് ഒ ും വാ ാെനാ ി .
േഗാത ിനു ഞാൻ കുെറ നാളായി
വിലപറയു ു. ന
വിലെകാടു ാെമ ു പറ ു.”
“എെ വക ഞാൻ െവറുെത
തരു െത ിന് ? കള ുകി ിയേതാ
േമാഷ്ടി േതാ ഒ ുമ .”
“അേ ാ അ . ഇ ാല ു
േമാഷ്ടി ാെനള മ . േകസും
വഴ ുമാകും. ന ശി കി ം.
അതുെകാ ു േമാഷണം സാധ മ .
ഞ ൾ സത സ മായാണു
കാര ംപറയു ത്. വന ിനു വില
വളെര കൂടുതലാണ്. അതിൽ ഒരു
ലാഭവും കി ി . വ തും െചറിയ ഒരു
തുക കുറയ് ണെമേ പറ ു .”
“നി ൾ ക വടം ഉറ ിേ ാ
ഇ േയാ? ഉറ ി ിെ ിൽ ഇനി വില
േപശലി . അെ ിൽ അതു ഞാൻ
വാ ിേ ാളാം.” െലവിൻ പറ ു.
റിയാബിനിെ മുഖെ ചിരി
മാ ു. കഴുകേ തുേപാെല ആർ ി
നിറ , കൂരമായ ഒരു ഭാവം
പത െ .
എലു ൻവിരലുകൾെകാ ു െപെ ു
േകാ ിെ ബ ണഴി . അകെ
ഷർ ം വാ ിെ െചയിനും പുറ ു
ക ു. ഒരു പഴയ ഡയറി
കീശയിൽനിെ ടു ു.
 “െപെ ു കുരിശുവര ൈകനീ ി
അയാൾ പറ ു: “വനം ഞാെനടു ു.
ഇതാ പണം സ ീകരി ണം. ഇതാണ്
റിയാബിനിെ ക വടം. പണ ിെ
കാര ിൽ ഒരു വി വീഴ്ചയുമി ,”
ഗൗരവഭാവ ിൽ ഡയറി
ഉയർ ി ാണി .
“ഞാനായിരുെ ിൽ ഇ ത
െവ പാളെ പണം ൈക ി .”
െലവിൻ പറ ു.
“നി െള ാണു പറയു ത്.”
ആ രേ ാെട ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി : “ഞാൻ വാ ു
െകാടു താണ്.”
െലവിൻ പുറ ിറ ി വാതിൽ
വലി ട . റിയാബിനിൻ അതു േനാ ി
ചിരി തലകുലു ി.
“െചറു ിെ ഊ മാണ്, െവറും
ബാലചാപല ം. അ െന
വിശ സി ണം. ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
വനം എെ വകയാകു ത്
എനിെ ാര ാണ്. ഇതിൽനി ു
വ ലാഭവും കി േമാ ്
ൈദവ ിനറിയാം.
ൈദവെ േയാർ ു ഞാൻ
പറയു തു വിശ സി ണം സർ.
ദയവുെചയ്തു കരാെറഴുതി ഒ ിടണം.”
ഒരു മണി ൂർ കഴി േ ാൾ
ക വട ാരൻ കരാർ കീശയിലാ ി
േകാ ിെ ബ ണുകെള ാമി
വ ിയിൽ കയറി വീ ിേല ു
പുറെ .
“െഹാ, ഈ വലിയ ആള കെള ാം
ഒരുേപാെലതെ !” ഗുമസ്തേനാട്
അയാൾ പറ ു.
“ക വടം നട തിനു ഞാന െയ
അഭിന ിേ ാെ ?” ഗുമസ്തൻ
േചാദി .
“ശരി ശരി…”

* ഗാവ്റിൽ െഡർഷാവിെ ‘God എ

ഗീതക ിെല ആദ െ വരികൾ.
 പതിേനഴ്

റി യാബിനിൻ െകാടു
മാസ ൾ
, മൂ ു
റം മാറാവു ,
ടഷറിബി കൾ കീശകളിൽ നിറ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി മുകളിലെ
നിലയിേല ു േപായി. വന ിെ
വില്പന നട ു. പണം കീശയിലായി.
നായാ ം ഭംഗിയായി നട ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി
അത ാഹ ിലാണ്.
അതുെകാ ുതെ , െലവിെ
വിഷാദ ിന് അറുതിവരു ണെമ ു
നി യി . കഴിയു ത
സേ ാഷേ ാെട അ ാഴം
കഴി ണം.
െലവിനു തീെര സേ ാഷമി .
മാന നായ അതിഥിേയാട് ദയേവാെടയും
സ്േനഹേ ാെടയും
െപരുമാറണെമ ാ ഗഹമുെ ിലും
സ യം നിയ ി ാൻ കഴിയു ി .
കി ിയുെട വിവാഹം കഴി ിെ
വാർ യുെട ലഹരി കുേറ യായി
അയാെള ആേവശി ാൻ
തുട ിയിരു ു.
 കി ി അവിവാഹിതയാണ്,
േരാഗിണിയാണ്, അവെള അവഗണി
പുരുഷേനാടു േ പമമാണു
േരാഗകാരണം. താനാണ്
അധിേ പി െ െത ്
അയാൾ ു േതാ ി. േ വാൺസ്കി
അവെള തിരസ്കരി . അവൾ തെ ,
െലവിെന തിരസ്കരി .
അതുെകാ ുതെ െവറു ാൻ
േ വാൺസ്കി ് അവകാശമു ്.
ത ൂലം അയാൾ തെ ശ തുവാണ്.
പേ ,ഇ െനെയ ാം െലവിൻ
ചി ി ി . ഈ പശ്ന ിൽ തനി ്
അധിേ പാർഹമായ ഏേതാ
ചിലതുെ ഒരു െചറിയ സേ ഹം
അയാൾ ു ായി. തെ പ തികെള
താറുമാറാ ിയ സംഭവേ ാട ,
േനേര മറി ് അ ു തനി ു ായ
എ ാ അനുഭവ േളാടും അയാൾ ു
േദഷ ം േതാ ി. വനം ക വട ിെല
മ രവും തെ വീ ിൽവ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ പ ി തും
അയാെള അരിശംെകാ ി .
“എ ാം കഴിേ ാ?” മുകളിലെ
നിലയിൽ ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
സ ി േ ാൾ അയാൾ േചാദി :
“അല്പം അ ാഴം കഴി ുേ ാ?”
“േവെ ു ഞാൻ പറയി .
നാ ിൻപുറ ാകുേ ാൾ എെ ാരു
വിശ ് ! റിയാബിനിന് എെ ിലും
ആഹാരം െകാടു ാ െത ് ?”
 “അയാൾ േപായി തുലയെ !”
“എ ാലും ഇതു േവ ായിരു ു.
അയാൾ ു ൈകെകാടു ി േ ാ?
അെത ് ?”
“ഭൃത ാർ ു ഞാൻ ൈക
െകാടു ാറി . പേ , അയാെള ാൾ
നൂറിര ി ന വരാണു ഭൃത ാർ.”
“ഞാെനാരു പി ിരി നാണ് !
വർഗ ള െട ലയന ിെ കാര േമാ?”
“ലയി ി ാനാ ഗഹി ു വർ
ലയി ിേ ാെ . എനി തു മടു ു.”
“താെനാരു തനി
പി ിരി ൻതെ .”
“ഞാൻ യഥാർ ിൽ
ആെരെണ ് ഇതുവെര
ആേലാചി ി ി . ഞാൻ
േകാൺ ൈ ൻ െലവിനാണ്.
അതുമാ തം.”
“േകാൺ ൈ ൻ െലവിൻ ഇ ു
വലിയ േദഷ ിലാണ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി .
“ശരിയാണ്, ഞാനി ു
േദഷ ിലാണ്.
എ ുെകാെ റിയാേമാ?
മി ണം, നി ള െട ആ മ ൻ
ഭൂമിയിടപാടു കാരണം.”
കു ം ആേരാപി െ
നിരപരാധിെയേ ാെല, തമാശമ ിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കി മുഖംചുളി .
“അ െന പറയരുത്.” അയാൾ
പറ ു: “ഏെതാരു വസ്തുവിെ യും
വില്പന കഴി ാലുടെന, അതിനു
വളെര കൂടിയവില കി മായിരു ു
എ ു പറ ുേകൾ ാ
ഏെത ിലും സംഭവമുേ ാ? പേ ,
വില് ാെനാരു ുേ ാ കൂടുതൽ
െകാടു ാെമ ് ഒരാള ം പറയി …
അത കാര ം. ആ പാവം
റിയാബിനിേനാടു തനിെ േ ാ
വിേരാധമുെ ു േതാ ു ു.”
“ഉ ായിരി ും.
എ ുെകാെ റിയാേമാ?
പറ ാൽ, നി െളെ വീ ും
പി ിരി െനേ ാ അെ ിൽ
മെ െ ിലും വൃ ിെക േപരു
പറേ ാ ആേ പി ും. എ ിലും
ഞാൻകൂടി ഉൾെ ടു
പഭുകുല ിെ ദുരിത ൾ എെ
േവദനി ി ു ു.
അനാവശ െ ലവുകൾ മാ തമ
അവരുെട ദാരി ദ ിനു കാരണം.
പഭു ാെരേ ാെല
െചലവഴി ുകെയ ത് അവരുെട
കാര ം. ഇേ ാൾ ചു പാടുമു
കർഷകർ ഭൂമി വാ ി ൂ ു.
അതിെലനി ു പരാതിയി . ജ ിമാർ
ഒ ും െച ി . കർഷകൻ
േജാലിെച ു. അലസ ാെര
പിഴിയു ു. അ െന
തെ യാണുേവ ത്.
കർഷകെ േപരിൽ ഞാൻ
സേ ാഷി ു ു. പേ ,
ബു ിശൂന തയുെട ഫലമാണ് ഈ
ദാരി ദ െമേ ാർ ുേ ാൾ എനി ു
േവദനയു ്. ഇവിെട,
േപാള ുകാരനായ ഒരു ഭൂവുടമ
ൈനസിൻ താമസി ു ഒരു
സ് തീയുെട വിലപിടി എേ ്
പകുതി വിലയ് ു വാ ു ു, അവിെട,
പ ു റൂബിൾ മതി ഭൂമി െവറും
ഒരു റൂബിളിന് ഒരു ക വട ാരന്
ഒ െകാടു ു ു. നി ൾ ഒരു
കാരണവുമി ാെത ആ െത ി ു
മു തിനായിരം റൂബിൾ െവറുെത
െകാടു ു.”
“എ ു െച ണെമ ാണു താൻ
പറയു ത് ? അവിെടയു ഓേരാ
മരവും എ ി േനാ ണെമ ാേണാ?”
“തീർ യായും എ ിേനാ ണം!
നി െള ിയിെ ിലും റിയാബിനിൻ
എ ിയി ് ! റിയാബിനിെ
കു ികൾ ു ജീവി ാനും
പഠി ാനുമു വരുമാനം ഉറ ായി.
നി ള െട കു ികൾ ് അതു
നഷ്ടെ .”
“എേ ാടു മി ്. ഇ െന
എ ി േനാ ു ത് എ ി രമാണ്.
നമു ു ന ുെട േജാലിയു ്.
അവർ ് അവരുെട േജാലിയും.
അവർ ു ലാഭവും കി ണം.
എ ായാലും കഴി തു കഴി ു.
ഇതാ, മു െപാരി തു വരു ു. എനി ു
വളെരയിഷ്ടമാണ്. അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ന ഒ ാംതരം
ബാൻഡിയും െകാ ുവരും.”
ഒബ്േലാൻസ്കി േമശയ് ു
മു ിലിരു ് അഗതേയാടു തമാശകൾ
പറയാൻ തുട ി. അ െ േ ാെല
വിഭവസമൃ മായ ഉ ഭ ണവും
അ ാഴവും മുെ ാരി ലും താൻ
കഴി ി ിെ ് ആണയി .
“താ ൾ അത് ആസ ദി േ ാ.”
അഗത മിഖായ്േലാവ്ന പറ ു:
“ഇവിെട േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ിന്
എ ുെകാടു ാലും, ഒരു കഷണം
െറാ ിയായാൽേ ാലും, തി ി
മി ാെത എണീ േപാകും.”
സ യം നിയ ി ാനു
ശമ ിൽ െലവിൻ ാനവദനനും
മൗനിയുമായി. ഒബ്േലാൻസ്കിേയാട്
ഒരു േചാദ ം
േചാദി ണെമ ു ായിരുെ ിലും
ഏതുരീതിയിൽ േചാദി ണെമേ ാ
എേ ാൾ േചാദി ണെമേ ാ
തീരുമാനി ാനാവാെത കുഴ ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി അയാള െട മുറിയിൽ
െച ു കുളി നിശാവസ് തം ധരി
ക ിലിൽ കിട ു. െലവിൻ,
തനി റിേയ കാര ം േചാദി ാൻ
സാധി ാെത മ പലതും സംസാരി
െകാ ിരു ു.
“എ ത ന േസാ ാണ്
ഇവരു ാ ു ത് !”
സ ർശകനുേവ ി അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന െകാടു തും
ഒബ്േലാൻസ്കി
ഉപേയാഗി ാ തുമായ
സുഗ േസാ ിെ െപാതി
തുറ ുേനാ ിയി ് െലവിൻ പറ ു:
“ഒ ാ രം!”
“അേതയേത, ഇേ ാൾ എ ാ
കാര ള ം വളെര െമ െ ി ്.”
ഒരു േകാ വായി െകാ ായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മറുപടി:
“ഉദാഹരണ ിന്,
തിേയ റുകളിെലാെ
വിദ ിവിള ുകൾ!”
“അേത, എ ായിട ും
വിദ ിവിള ുകള ്.
അതിരി െ , ഇേ ാൾ േ വാൺസ്കി
എവിെടയാണ് ?” േസാ ് താെഴവ ി
െപെ ാണ് െലവിൻ േചാദി ത്.
“േ വാൺസ്കിേയാ?” േകാ വാ
നിർ ിയി ് ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി :
“പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു ്. താൻ
േപായതിനു പി ാെല അയാള ം
േപായി. പി ീട് േമാസ്േകായിൽ
വ ി ി . േകാൺ ൈ ൻ,
നി ൾ റിയാേമാ, ഞാൻ
തുറ ുപറയാം.” ക ിലിൽ
ചരി ുകിട ്, അടു ു
േമശയിൽ ൈക ഊ ി,
ഉറ ംതൂ ു ക കള
അയാള െട സു രമായ ചുവ
മുഖമുയർ ി, അയാൾ തുടർ ു:
“അത് തെ കു മായിരു ു, ഞാന ു
തേ ാടു പറ തുേപാെല
ആർ ായിരു ു കൂടുതൽ
സാധ തെയ ് എനി റി ുകൂടാ.
ഒ ു ശമി േനാ ാമായിരു ിേ ?
അ ു ഞാൻ പറ തുേപാെല…”
“ഞാൻ വിവാഹാഭ ർ ന
നട ിയ കാര ം ഇയാളറി ി േ ാ?
എേ ാ?” അയാെള േനാ ി െലവിൻ
ആേലാചി . ആ മുഖ ് ഒരു
ത ശാലിയുെട ഭാവം കാണു ു.
ഒ ും മി ാെത, സേ ാചേ ാെട,
അയാൾ ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ക കളിൽ േനാ മുറ ി .
“സ് തീസഹജമായ വികാരംമാ തേമ
അ ് അവള െട മന ിൽ
ഉ ായിരി ാനിടയു ,”
ഒബ്േലാൻസ്കി തുടർ ു: “അയാൾ
ഒരു
പഭുകുലജാതനാെണ റിയാമേ ാ.
ഭാവിയിൽ സമൂഹ ിൽ അയാൾ ു
ലഭി ാവു പദവി, അവെളയ ,
അവള െട അ െയ,
സ ാധീനി ിരി ാം.”
െലവിൻ ചി ാമ നായി. താൻ
തിരസ്കരി െ െവ തിെ ഓർമ
ഒരു പുതിയ മുറിവായി അയാള െട
ഹൃദയെ േവദനി ി . എ ിലും
സ ം വീ ിനു ിലായതുെകാ ്,
അയാൾ ് അതു സഹി ാനു
ശ ിയു ായി.
 “നില് ്.” ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
തട ുെകാ ് അയാൾ പറ ു:
“അയാള െട കുലമഹിമെയ ുറി
പറ േ ാ. േ വാൺസ്കിയുെട
അെ ിൽ, മെ ാരാള െട
കുലമഹിമകാരണം ഞാൻ
അവഗണി െ ടു െത ിന് ?
േ വാൺസ്കി കുലീനനാെണ ു
നി ൾ കരുതു ു. പേ , എനി ്
ആ അഭി പായമി .
ഒ ുമി ായ്മയിൽനി ു
ഗൂഢത ള പേയാഗി
മുകളിേല ് അ ി ിടി
കയറിയവനാണ് അയാള െട അ ൻ.
അയാള െട അ യ് ് ആേരാെട ാം
ബ മു ായിരുെ ്
ൈദവ ിനറിയാം…”
“എേ ാടു മി ്.
എെ േ ാലു വരാണു കുലീനെര ു
ഞാൻ കരുതു ു. വിദ ാഭ ാസവും
അ മു മൂേ ാനാേലാ
തലമുറകെള ചൂ ി ാണി ാൻ
െകല്പു വൻ (കഴിവിെ യും
ബു ിയുെടയും കാര ംേവേറ),
ആരുെടയും മു ിൽ മു മട ാെത,
ആെരയും ആ ശയി ാെത, എെ
അ െനയും മു െനയുംേപാെല
ജീവിതം നയി വർ. അതുേപാലു
നിരവധിേപെര എനി റിയാം.
റിയാബിനിനു മു തിനായിരം റൂബിൾ
െവറുെത െകാടു ു നി ൾ എെ
വന ിെല വൃ ൾ
എ ിേനാ ു തു േമാശമാെണ ു
കരുതു ു. പേ , നി ൾ ു
ഗവൺെമ െ ഗാ ം മ പല
തര ിലു പതിഫലവും കി ം.
എനി െതാ ുമി . അതുെകാ ്
എനി ു ജ ാവകാശമായി
ലഭി തിെനയും ഞാൻ
അധ ാനി ാ ു തിെനയും ഞാൻ
വിലമതി ു ു… യഥാർ ിൽ
ഞ ളാണ്, അധികാര ാന ിെ
ആനുകൂല ംപ ി ജീവി ു , പണം
െകാടു ാൽ വിലയ് ു വാ ാൻ
കി വർഗമ , കുലീനർ.”
“ആെരയാണു താൻ
ല ംവയ് ു ത് ? തേ ാടു ഞാൻ
േയാജി ു ു.” പണംെകാടു ാൽ
വിലയ് ു വാ ാൻ കി
വർഗ ിലാണു െലവിൻ തെ യും
ഉൾെ ടു ു െത ു
േതാ ിെയ ിലും
സേ ാഷേ ാെടയാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ത്. “െലവിെ
ആേവശം അയാെള സേ ാഷി ി .
“ആെരയാണ് താൻ ല മാ ു ത് ?
താൻ പറ തിൽ പലതും
േ വാൺസ്കി ു ബാധകമെ ിലും
അതിെന ുറി ഞാൻ പറയു ത്.
തെ ാന ു
ഞാനായിരുെ ിൽ എേ ാെടാ ം
ഇേ ാൾതെ േമാസ്േകായിേല ു
വേ െന…”
“അത , നി ൾ ് അറിയാേമാ
എ ു നി യമി . എനി തു
പശ്നവുമ . എ ിലും ഞാൻ പറയാം.
ഞാൻ വിവാഹാഭ ർ ന
നട ിയിരു ു. അതു
തിരസ്കരി െ ടുകയും െചയ്തു.
നി ള െട ഭാര ാസേഹാദരി (കാതറിൻ
അലക്സാ ്േറാവ്ന എെ
സംബ ി ിടേ ാളം,
േവദനി ി ു തും
അപമാനകരവുമായ ഓേരാർമ
മാ തമാണ് ).
“എ ു വിഡ്ഢി മാണു താൻ
പറയു ത്.”
“ഇനി നമു തിെന ുറി
സംസാരിേ . ഞാൻ േമാശമായി
െപരുമാറിെയ ിൽ എേ ാടു
മി ്.” െലവിൻ പറ ു: “എേ ാടു
േദഷ മി േ ാ ീവ് ? ദയവുെചയ്തു
പിണ രുത്.” ചിരി ്, അയാള െട
ൈകയ് ു പിടി െകാ ാണു
പറ ത്.
“ഇ , ഒരി ലുമി .
പിണ ാെന ിരി ു ു? ഈ
വിശദീകരണം വളെര പേയാജനെ .
െവള ാൻകാലെ നായാ ് വളെര
ന താെണ റിയാേമാ?
നമുെ ാ ുേപായാേലാ?
അതുകഴി ് ഉറ ാൻ കിട ാെത
ഞാൻ േനേര േ ഷനിേല ു േപാകാം.”
“ന ഉ ഗൻ ആശയം!”
 പതിെന ്

േ വാ ൺസ്കിയുെട ആ രജീവിതം
വികാരനിർഭരമായിരുെ ി
ലും ബാഹ ജീവിതം ഒരു മാ വുമി ാെത
സാമൂഹികവും പര രാഗതവുമായ
പാതയിലൂെട മുേ ാ േപായി.
ൈസന വുമായി ബ െ
വിഷയ ൾ അയാള െട ജീവിത ിെല
ഒരു പധാനഭാഗം അപഹരി . സ ം
േസനാവിഭാഗെ അയാൾ
സ്േനഹി ിരു ു. ആ
േസനാവിഭാഗ ിന് അയാേളാട്
അതിേലെറ സ്േനഹമു ായിരു ു,
അവൾ അയാെള
സ്േനഹി ിരു ുെവ ു മാ തമ ,
ബഹുമാനി ുകയും
അഭിമാനി ുകയും െചയ്തു, അളവ
സ ും മിക
വിദ ാഭ ാസേയാഗ തയും
കഴിവുമു ായി ം ാനമാന ൾ
േനടാനു മ േനകം മാർഗ ൾ
മു ിൽ തുറ ുകിട ി ം
അെത ാമുേപ ി ്,
േസനാവിഭാഗ ിെ യും
സഹ പവർ കരുെടയും
താൽപര െള െനേ ാടുേചർ ു
പവർ ി ു യാളാണ്
േ വാൺസ്കിെയ തും അവെര
അഭിമാനംെകാ ി . സഖാ ൾ ു
തേ ാടു ഈ മേനാഭാവം
േ വാൺസ്കി മന ിലാ ിയി ്.
അവരുെട സ ല്പ ിെനാ ു
പവർ ി ാൻ താൻ
ബാധ നാെണ ും മന ിലാ ി.
തെ പണയെ ുറി ്
അയാൾ വാചാലനായി . എ തയധികം
മദ പി ാലും (ആ നിയ ണം
നഷ്ടെ ടു വ ം അയാൾ
മദ പി ാറിെ താണു വാസ്തവം)
അെതാ ും വിളി പറയുകയുമി .
കൂ കാർ എെ ിലും സൂചി ി ാൽ
അവെര വില ും.
ഇെതാെ യാെണ ിലും അയാള െട
പണയബ ംപ ണ ിൽ
എ ാവരുമറി ു. അ ാ
കെരനീനയുമായി േ വാൺസ്കി ു
ബ ം എ ാെണ ് എ ാവരും
മി വാറും കൃത മായി െ
ഊഹിനയ് ു സമൂഹ ിലു
ഉയർ പദവി കാരണം, േ വാൺസ്കി
െചറു ാരുെട അസൂയയ് ു
പാ തമായി.
അ യുെട ഗുണഗണ ൾ
വർണി േക സഹിെക , അവേളാട്
അസൂയയു ായിരു , യുവതികളിൽ
ബഹുഭൂരിപ വും അവരുെട ഊഹം
ശരിയാെണ റി ു സേ ാഷി .
െപാതുജനാഭി പായെമെ ു
വ മായി മന ിലാ ിയി
പരസ മായി െചളിവാരിെയറിയാൻ
കാ ിരി ുകയായിരു ു അവർ.
മുതിർ വരും
ഉ തപദവികളിലു വരും
ഇ െനെയാരപവാദമു ായതിൽ
േഖദി .
ഈ വാർ േക േ ാൾ
േ വാൺസ്കിയുെട അ യ് ് ആദ ം
സേ ാഷമാണു ായത്. എെ ാൽ,
സമർ നാെയാരു െചറു ാരെന
സംബ ി ിടേ ാളം ഉ തരുെട
സമൂഹ ിൽ അയാള െട പതി ായ
വർധി ി ുകേയ ഉ .* സു രിയും
കുടുംബ ിൽ പിറ വള മായ അ ാ
കെരനീന തെ മരുമകളാകാൻ
അനുേയാജ യുമാണ്. പേ , പി ീട്
മകൻ അയാള െട െറജിെമ ൽതെ
തുടരാനും അ ാ കെരനീനെയ
സ ി ാനുംേവ ി നെ ാരു
പേമാഷൻ
േവെ ുവ തറി േ ാൾ
അവരുെട മന മാറി.
അ യുമായു ബ ം
താനുൾെ ടു സമൂഹ ിെ
അ ിനു േചർ തെ ു
വിധിെയഴുതി. േമാസ്േകായിൽനി ു
െപെ ു േപായതിനുേശഷം അവർ
മകെന ക ി ി . തെ
വ ുകാണണെമ ു മൂ മകൻ
മുേഖന േ വാൺസ്കിെയ അറിയി .
മൂ മകനും അനിയെ
കാര ിൽ തൃപ്തിേപാരാ.
ഏതുതര ിലു േ പമമാണ്
േ വാൺസ്കിയുേടത്, ഗാഢേമാ,
ലഘുേവാ, ആേവശഭരിതേമാ,
ആേവശമി ാ േതാ, അവിശു േമാ,
മഹേ ാ എെ ാ ും
അയാൾ റി ുകൂടാ
(കുടുംബനാഥനായ ആ മനുഷ ൻ ഒരു
ബാേല നർ കിെയ െവ ാ ിയാ ി
വ ി മു ്. അതുെകാ ്
ഇതുേപാലു വിഷയ ളിൽ
അയാൾ ു കർശനമായ നിലപാടി ).
എ ിലും േവ െ വരുെട
അ പതീ ിടവരു ിയതുെകാ ു
സേഹാദരെ സ്േനഹബ െ
അയാൾ അംഗീകരി ി .
പ ാള ിനും സമൂഹ ിനും
പുറേമ േ വാൺസ്കി ് ഏെറ
താൽപര മു ഒ ാണ് കുതിരകൾ.
പ ാള ഉേദ ാഗ ാരുെട ഒരു
കുതിര യം അെ ാ ം
നട ു ു ്. േ വാൺസ്കി അതിനു
േപരു െകാടു ു. ഒരു ന ഇം ിഷ്
കുതിരെയ വാ ി ത ാെറടു
തുട ി.
ര ു താൽപര ള ം ത ിൽ
സംഘർഷമു ായി . േനേരമറി ്,
പണയവിവശമായ മന ിനു ലാഘവം
പകരാൻ മെ ാരു വിേനാദം അയാൾ ്
ആവശ മായിരു ു.

* തെ അ ായി ും ഇേത
അഭി പായമായിരുെ ് ‘A Confession’ 11–ാം
അധ ായ ിൽ േടാൾേ ായ് പറയു ു.
 പെ ാ ത്

കു തിര യം നട ു
േ വാൺസ്കി പതിവിലും
ദിവസം

േനരേ െമസ്റൂമിൽ െപാരി

മാ ിറ ി കഴി ാൻവ ു. ഭാരം
കൃത മായിരു തുെകാ ു പേത കം
പരിശീലിേ ആവശ മി . എ ിലും
തടികൂടാതിരി ാൻ
മധുരപലഹാര ള ം അ ജവും
ഒഴിവാ ി. േകാ ിെ ബ ൺ തുറ ി ്,
േമശയിൽ ൈകമു കള ി
കേസരയിലിരു ു. െപാരി
മാ ിറ ിെകാ ുവരു തുവെര ഒരു
ഫ ുേനാവലിെ േപജുകൾ
മറി േനാ ി. അവിെട വ ുേപാകു
ഓഫീസർമാേരാടു സംസാരി തെ
ആേലാചനയ് ു
ഭംഗംവരു ാതിരി ാനാണു
പുസ്തക ിൽ േനാ ിയത്.

പ യം കഴിതെ സ ി ാെമ ു
വാ ാനംെച്തിരു
അ െയ ുറി ാണയാൾ ചി ി ത്.
അവെള ക ി മൂ ുദിവസമായി.
ഭർ ാവ്
വിേദശ ുനിെ ിയി തുെകാ
 ് ഇ ു വരുേമാ എ റി ുകൂടാ.
അറിയാെനാരു മാർഗവുമി .
അയാള െട കസിൻ െബ ്സിയുെട
നാ ിൻ പുറവസതിയിൽവ ാണ്
ഏ വുെമാടുവിൽ ക ത്. കെരനീെ
നാ ിൻ പുറവസതിയിൽ
േപാകാറിെ ിലും ഇേ ാഴേ ാ
േപാകു െത െനെയ ാേലാചി .
“മ ര ിനു വരു ുേ ാ
എ േന ഷി ാൻ െബ ്സി
പറ യ താെണ ു ഞാൻ പറയും.”
അയാൾ നി യി .
പുസ്തക ിൽനി ു േനാ ം
പിൻവലി . അവെള കാണു തിലു
സേ ാഷം അയാള െട മുഖെ
പകാശമാനമാ ി.
“ഉടെന ഒരാെള എെ
വീ ിേല യ ്, വ ിയിൽ
മൂ ുകുതിരകെള െക ിനിർ ാൻ
പറ.” ചൂടു ഒരു െവ ി ളികയിൽ
െപാരി മാ ിറ ിെകാ ുവ
െവയി േറാടു പറ ി േ ്
മു ിേല ു നീ ിവ ഭ ി ാൻ
തുട ി.
അടു ു ബില ാർഡ്സ്
മുറിയിൽനി ു പ ുകള െട ിക്
ശബ്ദവും സംഭാഷണ ിെ യും
ചിരിയുെടയും ഒ യും േക . ര ്
ഓഫീസർമാർ വാതിൽ ൽ വ ു.
ഒ ു െമലി മുഖമു
െചറു ാരൻ, േകഡ ് േകാറിൽനി ്
അടു കാല ു െറജിെമ ൽ
േചർ യാൾ, മേ ത്, തടി
പായംെച , വീർ മുഖ ു
കുഴി െചറിയ ക കള ,
ൈകയിൽ േ ബസ്െല ് െക ിയ ഒരു
മനുഷ ൻ.
േ വാൺസ്കി അവെര
ഒളിക ി േനാ ി െന ിചുളി ി
കാണാ ഭാവ ിൽ ഭ ണം
കഴി ുകയും പുസ്തകം
വായി ുകയും െചയ്തു.
“എ ാണിത് ? േജാലി െച ാനു
ത ാെറടു ാേണാ?” അടു
സീ ിലിരു ുെകാ ു തടിയൻ
ഓഫീസർ േചാദി .
“നി ൾ ു കാണാമേ ാ.”
െന ിചുളി ്, വായ് തുട
േചാദ കർ ാവിെന
േനാ ാെതയാണു പറ ത്.
“തടിവയ് ുെമ ഭയമിേ ?” ആ
ഓഫീസർ തെ കൂ കാരന് ഒരു
കേസര നീ ിയി ി േചാദി .
“എേ ാ ് ?” അമർഷേ ാെട
നിരെയാ പ കൾ പുറ ുകാ ി
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“തടിവയ് ുെമ ഭയമിേ ് ?”
“െവയി ർ, െഷറി െകാ ുവാ.”
മറുപടിപറയാെത, േ വാൺസ്കി
പുസ്തക ിെ താള കൾ മറി .
തടിയൻ ഓഫീസർ വീ ിെ
ലിെ ടു ് െചറു ാരേനാടു
പറ ു: “എ ാണു
കഴിേ െത ു േനാ ൂ.”
“കുറ ൈറൻ വീ ാകാം.”
േ വാൺസ്കിെയ വിനയേ ാെട
കടാ ി ്, മുള തുട ിയ മീശ
തേലാടി, െചറു ാരൻ പറ ു.
േ വാൺസ്കി മുഖമുയർ ു ിെ ു
ക ് അയാൾ എഴുേ .
“നമു ു ബില ാർഡ്സ്
റൂമിേല ുേപാകാം.” അയാൾ
പറ ു.
തടിയൻ ഓഫീസർ
അനുസരണേയാെട എണീ ്,
വാതിൽ േല ു നട ു.
ആ സമയ ് ക ാപ് ൻ
യാഷ്വിൻ, കിളരംകൂടിയ
ആകാരഭംഗിയു ഒരു പുരുഷൻ,
കട ുവ ു. മ ര ് ഓഫീസർമാെര
േനാ ി അവ േയാെട
തലയാ ിെ ാ ് േ വാൺസ്കിെയ
സമീപി .
“ഓ, ഇവിെടയിരി യാണേ !”
എ ് ഉറെ പറ ്, വലിയ
ൈകകൾെകാ ് േ വാൺസ്കിയുെട
േതാൾ യിൽ ശ ിയായി അടി .
േ വാൺസ്കി േദഷ േ ാെട
തലയുയർ ിെയ ിലും
അടു നിമിഷം ആ മുഖ ു
സ തഃസി മായ സൗമ തയും ദയയും
പത െ .
 “ഇതാണു ബു ി, അലക്സിസ്.”
ക ാപ് ൻ ഉറെ പറ ു: “ഇേ ാൾ
തി ി ് ഒരു െചറിയ ാ ് കുടി ുക.”
“ഞാനിേ ാൾ ഒ ും തി ു ി .”
“ര ും േവണം.” മുറി ു
പുറ ിറ ിയ ര ്
ഓഫീസർമാെരയും പരിഹാസേ ാെട
േനാ ി യാഷ്വിൻ പറ ു.
കുതിരസവാരി ു ഇറുകിയ
കാലുകൾ ധരി നീ കാലുകൾ
മട ി കേസരയിലിരു ി ് അയാൾ
േചാദി : “ഇ െല രാ തി കാസ്
െനൻസ്കി തിേയ റിൽ
വരാ െത ാണ് ?”
“ഞാൻ
െട ർസ്േകായിസിലായിരു ു.”
“ഓേഹാ.” യാഷ്വിൻ പറ ു.
െറജിെമ െല േ വാൺസ്കിയുെട
ഏ വും ന സുഹൃ ാണ്.
ചൂതുകളി ാരനും വിടനും
ത ദീ യി ാ വനുമായ
യാഷ്വിൻ. എ ത കുടി ാലും
സമനിലെത ാ കരു ും
കമാൻഡിങ് ഓഫീസർമാേരാടും
സഹ പവർ കേരാടുമു
ബ ിൽ പകടമാ ിയിരു
മനഃശ ിയുമാണ് യാഷ്വിെന
ഇഷ്ടെ ടാൻ േ വാൺസ്കിെയ
േ പരി ി ത്. ചീ കളി ുേ ാൾ
പതിനായിര ണ ിനു റൂബിൾ
പ യം വയ് ും. ക മാനം
കുടി ുെമ ിലും ഇം ിഷ് ിെല
ഏ വും മിക കളി ാരെന ഖ ാതി
അയാൾ സ മാ ി. യാഷ്വിനു
തേ ാട് ഇഷ്ടമുെ ു
േതാ ിയതിനാലാണ്, അയാള െട
പണവും പശസ്തിയും
കണ ിെലടു , േ വാൺസ്കി
അയാെള ബഹുമാനി ുകയും
സ്േനഹി ുകയും െചയ്തത്. തെ
സ്േനഹബ െ ുറി ്
യാഷ്വിേനാടു മാ തേമ േ വാൺസ്കി
സംസാരി ി .എ ാ രം
മൃദുലവികാര െളയും
െവറു ു വനാണ് യാഷ്വിെന ിലും
തെ ജീവിതെ പാേട
ഗസി ിരി ു ഈ പണയ ിെ
തീ വത അയാൾ ു മാ തേമ
മന ിലാകൂ എ ാണ്
േ വാൺസ്കിയുെട വിശ ാസം.
േപാെര ിൽ അപവാദം പര ു
ശീലം അയാൾ ി . തെ പണയം
െവറുെമാരു േനരേ ാ െ ും
ഗൗരവപൂർണവും
പധാനെ തുമാെണ ും
യാഷ്വിനറിയാെമ ും േ വാൺസ്കി
കരുതു ു.
േ വാൺസ്കി തെ
പണയെ ുറി ് ഒ ും
പറ ിെ ിലും യാഷ്വിൻ എ ാം
ശരിയായി മന ിലാ ിയി െ ്
അയാള െട േനാ ിൽനി ു
വ മാണ്.
േ വാൺസ്കി,
െട ർസ്േകാവ്സ്കികള െട വീ ിൽ
േപായിരുെ ു േക േ ാൾ യാഷ്വിൻ
പറ ു: “അതുശരി!” അയാള െട
കറു ക കൾ തിള ി.
ഇട ുവശെ മീശ ചുരു ി
വായ് ു ിലാ ി. അ െനെയാരു
ദു ീലം അയാൾ ു ായിരു ു.
“ഇ െല രാ തി നി െള ു
െച കയായിരു ു? ജയിേ ാ?”
േ വാൺസ്കി േചാദി .
“എ ായിരം. പേ , അതിൽ
മൂവായിര ിെ കാര ം സംശയമാണ്.
അയാൾ പണം തരുെമ ് എനി ു
പതീ യി .”
“അേ ാൾ എെ േപരിൽ
പ യംവ േതാ ാലും നഷ്ടമി .”
േ വാൺസ്കി പറ ു (േ വാൺസ്കി
ജയി ുെമ പതീ യിൽ യാഷ്വിൻ
വലിയ തുക പ യംവ ി ് ).
“എനി ു നഷ്ടം വരിെ ു
തീർ യാണ്. അപകടകാരിയായി ്
മേഖാ ിൻ മാ തേമയു .” തുടർ ു
സംഭാഷണം അ െ
കുതിര യെ ുറി ായി.
േ വാൺസ്കിയുെട മന ിൽ ഇേ ാൾ
അതു മാ തമാണു ത്.
“നമു ുേപാകാം.” േ വാൺസ്കി
എഴുേ പുറേ ുനട ു.
യാഷ്വിനും എഴുേ ് നീ
കാലുകള ം മുതുകും നിവർ ി.
“എനി ്അ ാഴ ിനു
സമയമായി ; അല്പം കുടി ണം.
ഹേലാ, ൈവൻ,” ഡിൽ നട ുേ ാൾ
വിളി പറയാറു ശബ്ദ ിൽ
ഉറെ അയാൾ ആ ാപി .
േമശ റെ ാ കൾ വിറ . “ഇ
എനി ു േവ .” അയാൾ വീ ും
വിളി പറ ു: “താൻ വീ ിേല ു
േപാകുകയേ ? ഞാനും വരു ു.”
ര ുേപരും ഒ ി പുറ ിറ ി.
 ഇരുപത്

വി ശാലമായ, വൃ
കർഷകെ പാർ ിട
ിയു ഫി ിഷ്
ിെ
മാതൃകയിലു താണ്
േ വാൺസ്കിയുെട ക ാർേ ഴ്സ്. ഒരു
ത ിവ ് അതിെന ര ായി
വിഭജി ിരു ു. ക ാ ിലും െപ ടിട്സ്കി
അയാേളാെടാ മാണു താമസം.
േ വാൺസ്കിയും യാഷ്വിനും
വ േ ാൾ െപ ടിട്സ്കി ഉറ മാണ്.
“ഉറ ിയതു മതി, എണീ ്.”
യാഷ്വിൻ അയാള െട ചുമലിൽപിടി
കുലു ി. തലയണയിൽ മുഖമമർ ി
കമഴ് ുകിട െപ ടിട്സ്കി
ചാടിെയണീ ചു ംേനാ ി.
“നി ള െട സേഹാദരൻ
വ ിരു ു.” അയാൾ
േ വാൺസ്കിേയാടു പറ ു: “എെ
വിളി ണർ ി. നശി േപാവാൻ!…
തിരി വരുെമ ു പറ ി ാണു
േപായത്.” വീ ും അയാൾ
കിട യിൽ െച ുവീണു. പുത
വലിെ ടു യാഷ്വിേനാടു
േദഷ െ : “എെ ശല ം െച ാെത
യാഷ്വിൻ.” എ ി ് ക തുറ ു
പറ ു: “വായ് കയ് ു ു.
കുടി ാൻ ന െത ാെണ ു പറയ്.”
“േവാഡ്കെയ
ജയി ാെനാ ുമി ” എ ു സാധാരണ
ശബ്ദ ിൽ പറ ി ് ഉറെ
വിളി . “െതെരഷ് െചേ ാവിെ
യജമാനനു േവാഡ്കയും ഉ ിലി
െവ രി യും!”
“േവാഡ്കയാേണാ ന ത് ?”
ക കൾ തിരു ിെ ാ ്
െപ ടിട്സ്കി േചാദി : “കുറ
കുടി ുേ ാ? നമുെ ാ ി
കുടി ാം. േ വാൺസ്കി ു േവേ ?”
ഒരു പാ മൂളിെ ാ ് അയാൾ േചാദ ം
ആവർ ി .
ഭൃത ൻ െകാ ുവ ഓവർേ ാ
ധരി െകാ ് േ വാൺസ്കി പറ ു:
“േവ !”
“ഇേ ാെഴേ ാ ാണ് ?”
കുതിരവ ി വരു തുക ് യാഷ്വിൻ
േചാദി .
“കുതിരലായ ിേല ്. പിെ
ബയാൻസ്കിെയയും കാണണം.
കുതിരകള െട കാര ം പറയാൻ.”
ഏഴുൈമൽ അകെല
താമസി ിരു ബയാൻസ്കിെയ
കാണാെമ ും പണം
െകാടു ണെമ ും
പറ ിരു തുെകാ ് അവിെട
േപാകാനും ഉേ ശി . എ ിലും
അവിേട ു മാ തമ േപാകു െത ു
കൂ കാർ ു മന ിലായി.
െപ ടിട്സ്കി പാ ിനിടയ് ു
ക ിറു ി ാണി , ‘ഏതു
ബയാൻസ്കിയാെണ ു
ഞ ൾ റിയാം.’ എ ു
പറയു തുേപാെല.
“താമസി രുത് ” എ ു മാ തം
പറ ി വിഷയം മാ ാനുേ ശി ്
യാഷ്വിൻ േചാദി : “എെ
പ ൽനി ു വാ ിയ കുതിരയ് ു
കുഴ െമാ ുമി േ ാ?” മു ു
നിർ ിയിരു വ ിയിൽ
നടു ുെക ിയിരു കുതിരെയ
അയാൾ േനാ ി.
“നില് േണ!” പുറേ ിറ ിയ
േ വാൺസ്കിെയയാണ് െപ ടിട്സ്കി
വിളി ത്. “നി ള െട സേഹാദരൻ ഒരു
ക ും ഒരു കുറി ം െകാ ുവ ു.
അെതവിെടേ ായി?”
േ വാൺസ്കി തിരി ുനി ു.
“അെതവിെട?”
“എവിെടേ ായി? അതാണു ഞാനും
േചാദി ു ത്.” െപ ടിട്സ്കി മൂ ു
വിരൽവ .
“എവിെട? ഇെത ു മ രം?”
േ വാൺസ്കി ചിരി .
“ഞാൻ വിള ു ക ി ി .
ഇവിെടെയവിെടെയ ിലും കാണും.”
“മതി മതി,
കെ ടു ുെകാ ുവാ.”
 “വാസ്തവ ിൽ ഞാൻ
മറ ുേപായി. അേതാ,
സ പ്നമായിരുേ ാ? നില് ്.
േദഷ െ ടാെത. ഇ െല
രാ തിയിെലേ ാെല നാലു കു ി
ഒ ി ക ാ ിയാൽ മറ ാെത ു
െച ം? ഒരു നിമിഷം മി ്, ഞാൻ
ഓർ ുേനാ െ .”
െപ ടിട്സ്കി അക ുെച ു
ക ിലിൽകിട ു. “ഇതുേപാെല ഞാൻ
കിട ുകയായിരു ു. അയാൾ ഇവിെട
നി ു. അെതയെത… ഇവിെട െ .
ഇതാ കി ിേ ായി!” അയാൾ
കിട യിൽനി ു ക ും കുറി ം
വലിെ ടു ു.
േ വാൺസ്കി ക ും
സേഹാദരെ കുറി ം ൈകയിൽ
വാ ി. അയാൾ പതീ ി തുതെ .
മകൻ െച ുകാണാൻ ൈവകിയതിനു
കു െ ടു ിെ ാ ു അ യുെട
ക ്. പശ്നം
സംസാരി തീർ ണെമ മകെ
കുറി ം. എ ാം ഒേരവിഷയെ
സ്പർശി ു താെണ ്
േ വാൺസ്കി റിയാം.
“അവർ ിതിെല ു കാര ം?” അയാൾ
ചി ി . ക ് ചുരു ി ൂ ി
േകാ ിനു ിൽ നിേ പി .
യാ തയ് ിടയിൽ വിശദമായി
വായി ാം. വരാ യിൽവ ര ്
ഓഫീസർമാെര സ ി . ഒരാൾ തെ
െറജിെമ ലും ര ാമൻ മെ ാരു
െറജിെമ ലും േജാലി െച വർ.
എ ാ ഓഫീസർമാരും
േ വാൺസ്കിയുെട ക ാർേ ഴ്സിൽ
പതിവായി വരാറു ്.
“നി െളേ ാ േപാകു ു?”
“എനി ് പീ ർ േഹാഫിൽ
േപാകണം”
“സാർസ്േകാവിൽനി ു കുതിര
വേ ാ?”
“ഉ ്. പേ , വ തിനുേശഷം
ഞാൻ ക ി .”
“മേഖാ ിെ കുതിര
ാഡിേയ റിെ കാലു മുട ിെയ ു
പറയു തുേക .”
“വിഡ്ഢി ം! പേ ,ഈ
െചളിയിെല െന കുതിരെയ
ഓടി ും?” മേ ഓഫീസർ േചാദി .
“ഇെതാെ യാെണെ
പുനർജീവി ി ാൻ േപാണത് !”
പുതുതായി വ വെര ക ്
െപ ടിട്സ്കി വിളി പറ ു. ഒരു
േ ടയിൽ േവാഡ്കയും
െവ രി യുമായി ഓഡർലി വ ു.
“എനി ുേവ ി
യാഷ്വിനാണിെതാെ ഓർഡർ
െചയ്തത്.”
“ഇ െല രാ തിയും നി ളിതു
വിള ിയേ ാ.” നവാഗതരിെലാരാൾ
പറ ു: “ഇ െല രാ തി മുഴുവനും
ഞ െള ഉറ ിയി .”
 “എ ാലും എ ു രസമായിരു ു!”
െപ ടിട്സ്കി പറ ു. േവാൾേ ാവ്
േമൽ ൂരയിൽ വലി ുേകറി.
അയാൾ ു ദുഃഖംേതാ ി, അേ ാൾ
ഞാൻ പറ ു: “നമുെ ാരു
വിലാപഗാനമാലപി ാം. അതുേക ്
അയാൾ അവിെട ിട ുറ ി.”
“നി ൾ ആദ ം േവാഡ്ക
കുടി ണം. എ ി ധാരാളം നാര
േചർ ു േസാഡയും.”
െപ ടിട്സ്കിയുെട അടു ുനി ്,
മരു ുകുടി ാൻ അ കു ിേനാടു
പറയു തുേപാെല യാഷ്വിൻ
പറ ു: “അതു കഴി ു കുറ
ഷാെ യിനും… ഒരു െചറിയ കു ി.”
“അതു ന ായം! നില് ്,
േ വാൺസ്കി, നമു ് അല്പം
കുടി ാം.”
“േവ , ഗുഡ്ൈബ, ഞാനി ു
കുടി ു ി .”
“എ ുെകാ ് ? ഭാരം
കൂടുെമ ുവ ാേണാ? എ ിൽ
ഞ ൾ കുടിേ ാളാം. േസാഡയും
നാര യും െകാ ുവരെ .”
“േ വാൺസ്കീ!” േപാകാനിറ ിയ
േ വാൺസ്കിെയ ആേരാ വിളി .
“എ ാണ് ?”
“നി ൾ മുടിെവ ി ണം.
മുകളിൽ ക മാനം വളർ ു.”
േ വാൺസ്കി ് അകാല ിൽ
കുേറ കഷ ി ബാധി ാൻ
തുട ിയിരു ു. അയാൾ പ കൾ
പുറ ുകാണി സേ ാഷേ ാെട
ചിരി . െതാ ിതാഴ് ി കഷ ി
ബാധി ഭാഗം മറ ി ് വ ിയിൽ
കയറി.
“ലായ ിേല ്.” അയാൾ
പറ ു. ക ്
വായി ാെനടുെ ിലും കുതിരെയ
പരിേശാധി ു തിനു മു ് മന ്
വിഷമി ിേ െ ു കരുതി അതു
മാ ിവ .
 ഇരുപ ിെയാ ്

േറ സ്േകാഴ്സിേനാടു േചർ ാണു

താൽ ാലികമായി,
തടിെകാ ു ആ കുതിരലായം
നിർമി ത്. തേലദിവസം അവിേട ു
തെ കുതിരെയ െകാ ുവ ു.
അതിെന ഇതുവെര വ ു േനാ ാൻ
സാധി ി . കഴി ദിവസ ളിൽ
പരിശീലി ി ാൻ ഒരു
പരിശീലകെനയാണു
ചുമതലെ ടു ിയിരു ത്.
അതുെകാ ്, ഇേ ാഴെ
അവ െയ ാെണ റി ുകൂടാ.
േ വാൺസ്കി
വ ിയിൽനി ിറ ു തിനുമു ുത
െ ഭൃത ൻ യജമാനെന ക ്,
പരിശീലകെന വിളി . ബൂ ം ജാ ം
ധരി , ഊശാ ാടിയു , െമലി
ഒരിം ിഷുകാരൻ,
കുതിര ാരേ തായ
വൃ ിെക രീതിയിൽ
ഇരുവശ ളിേല ും ആടിയാടി
നട ുവ ു. “ ഫൗ ഫൗ*
എ െനയിരി ു ു?” േ വാൺസ്കി,
ഇം ിഷിൽ േചാദി .
 “ഒരു കുഴ വുമി സർ, അയാള െട
ഗളനാള ിനു ിെലവിെടേയാ നി ു
ശബ്ദം പുറ ുവ ു.
“ഇേ ാഴേ ാ േപാക . വായ്
പൂ ി ിരി യാണ്. അതിെ
അസ തയു ്.”
“എനി ുേപാകണം.
അവെളെയാ ു കാണണം.”
“ഇതിേല വരൂ.” െന ിചുളി , വാ
തുറ ാെത സംസാരി ്, അയാൾ വഴി
കാണി .
പുരയുെട മു ിെല ഒരു െചറിയ
മു ് അവർ പേവശി .
വൃ ിയു േവഷം ധരി , െചാടിയു
ഒരു പ ൻ ൈകയിെലാരു ചൂലുമായി
അവെര അനുഗമി . െവേ െറ
അറകളിലായി അ ു
കുതിരകള ായിരു ു. തെ മുഖ
എതിരാളി മേഖാ ിെ പതിനാറുൈക
ഉയരമു ാഡിേയ ർ എ
തവി നിറ ിലു കുതിരെയയും
അേ ദിവസം
അവിെടെകാ ുവ ി െ ്
േ വാൺസ്കി ് അറിയാം. അതിെന
ഇതിനുമു ു ക ി ി . സ ം
കുതിരെയ കാണു തിെന ാൾ,
അതിെന കാണാനാണു
താൽപര െമ ിലും പ യ ിനു മു ്
അതിെന കാണു ത് മര ാദേകടാണ്.
അതിെന ുറി
േചാദി ു തുേപാലും
ഔചിത മി ായ്മയാണ്. വാല ാരൻ
ഇടതുവശെ ര ാമെ അറ
തുറ ു. െവള കാലുകള ം
കടുംതവി നിറവുമു വലിയ
കുതിരെയ േ വാൺസ്കി ക ു.
അതാണ്
ാഡിേയ െറ റിയാെമ ിലും
മെ ാരാളിനു ക ു
േനാ ാതിരി ാൻ
ശമി ു വെനേ ാെല, അയാൾ
പുറംതിരി ു ഫൗ ഫൗവിെ
അറയിേല ു നട ു.
“ആ കുതിര മഖ്… മഖ്… എനി ാ
േപര് ഉ രി ാൻ പയാസമാണ്.”
പി ാെല വ ഇം ിഷുകാർ
ാഡിേയ റിെ അറയുെട േനേര
വിരൽചൂ ി പറ ു.
“മേഖാ ിെ അേ ? എെ
എതിരാളിെയ ു പറയാൻ അതു
മാ തേമയു .” േ വാൺസ്കി പറ ു.
“അ ്
അതിെനയാേണാടി ിരു െത ിൽ
തീർ യായും അതിെ േപരിൽ ഞാൻ
വാതുവേ േന.” ഇം ിഷുകാരൻ
പറ ു.
“ ഫൗ ഫൗവിനാണു കൂടുതൽ
ൈധര ം. പേ , മേ തിനു
കരു ുകൂടുതലാണ്.”
കുതിരസവാരിയിലു തെ
ൈവദഗ്ധ െ പശംസി തുേക ്
േ വാൺസ്കി ചിരി .
 “കുതിര യ ിൽ പൗരുഷവും
ൈധര വുമാണു പധാനം.”
ഇം ിഷുകാരൻ പറ ു.
ഈ േലാക ു മെ ാരാൾ ും
തെ യ ത പൗരുഷേമാ ൈധര േമാ
ഇെ ാണ് േ വാൺസ്കിയുെട ഉറ
വിശ ാസം.
“അേ ാൾ, കൂടുതൽ പരിശീലനം
ആവശ മിെ ാേണാ?”
“തീെര ആവശ മി . ദയവുെചയ്തു
പതുെ സംസാരി ണം. കുതിര
അസ മായിരി യാണ്.”
കുതിരയുെട കൂടിനു േനർ ു േനാ ി
ഇം ിഷുകാരൻ പറ ു.
അക ുനി ു ൈവയ്േ ാലിൽ
കുതിര ുള ുകൾ പതി ു
ശബ്ദംേകൾ ാം.
അയാൾ വാതിൽതുറ ു.
േ വാൺസ്കി അക ുകട ു. ഒരു
െചറിയ ജനാലയിൽനി ു മ ിയ
െവളി േമയു . വാമൂടിെ ിയ,
ഇരു നിറ ിലു കുതിര അവിെട
നി ു താളം ചവി ു.
അര െവളി വുമായി ക കൾ
െപാരു െ േ ാൾ േ വാൺസ്കി
തെ പിയെ കുതിരെയ ആക ൂടി
ഒ ുേനാ ി. ഇട രം വലി മു ആ
െപൺകുതിര കു മ വള . െമലി
ശരീരം, ഇടു ിയ മുതുക്, പിൻവശം
പേത കി പിൻകാലുകൾ
അകേ ു വള ി ാണ്. എ ിലും
മു ിൽനി ു േനാ ുേ ാൾ ന
വ മു ്. എ ാ കുറവുകെളയും
പി ഒ ാണ് അതിെ
വംശമഹിമ. തിള ു
ക കൾെകാ ്, അവൾ
േ വാൺസ്കിെയ േനാ ി. കടും
ചുവ നിറ ിലു മൂ ുകൾ
വിടർ ു. വാതുറ ാൻ
സാധി ിരുെ ിൽ അത്
സംസാരി ുമായിരു ു എ ു േതാ ി.
േ വാൺസ്കി അക ുെച
ഉടെന അതു ദീർഘശ ാസംവി . വലിയ
ക കളിൽ ര ം ഇര കയറി.
നവാഗതെര േനാ ി തലകുലു ി,
കാലുകൾ ഇള ി താളംചവി ി.
“കുറ പരി ഭമ ിലാണ്.”
ഇം ിഷുകാരൻ പറ ു.
“എ ാെണെ േമാേള!”
േ വാൺസ്കി ആശ സി ി െകാ ്
അടു ുെച ു.
ആദ ം ഒ ു േ ാഭിെ ിലും
തലയിൽ തടവിയേ ാൾ അതു
ശാ മായി. മൃദുവായ ചർമം തുടി .
“അട ി നില് ് !” അയാൾ
വീ ും അതിെ കഴു ിലും
കു ിേരാമ ിലും തേലാടി.
“കൃത ം
ആറരയ് വിെടെയ ണം.”
േ വാൺസ്കി ഇം ിഷുകാരേനാടു
പറ ു.
 “എേ ാ ാണ് അ ു
േപാകു ത് ?”
അ പതീ ിതമായിരു ു
അയാള െട േചാദ ം.
“ ബയാൻസ്കിെയ കാണണം. ഒരു
മണി ൂറിനകം മട ിവരും”
“ഇ ് എ തേപരാണ് എേ ാടീ
േചാദ ം േചാദി ത് !” േ വാൺസ്കി
ആേലാചി . പതിവി ാെത അയാള െട
മുഖം ചുവ ു. ഇം ിഷുകാരൻ
അയാെള സൂ ി േനാ ിയി ്,
എേ ാ ാണ് യാ തെയ ു
മന ിലായതുേപാെല പറ ു:
“മ ര ിനുമു ു പധാനമായി
േവ തു മന മാധാനമാണ്.
നിരാശേയാ അ രേ ാ പാടി .”
“ശരി.” എ ു പറ ്
േ വാൺസ്കി വ ിയിൽ ചാടി യറി,
പീ ർ േഫാഫിേല ു േപാകാൻ
വ ി ാരേനാടു പറ ു.
ഏതാനും വാര
മുേ ാ േപായേ ാേഴ ും രാവിെല
മുതൽ മൂടിെ ി നി അ രീ ം
കൂടുതൽ കന ു. മഴ
േകാരിെ ാരിയാൻ തുട ി.
“കുഴ മായേ ാ.” വ ിയുെട
േമലാ ് ഉയർ ിവ െകാ ്
േ വാൺസ്കി വിചാരി :
“േനരേ തെ െചളിയാണ്.
ഇനിയിേ ാൾ കുളമാകും.’
അട മൂടിയ വ ിയിലിരു ് അയാൾ
അ യുെട ക ും സേഹാദരെ
കുറി ം പുറെ ടു ് വായി .
പഴയ കാര ംതെ . അ യും
സേഹാദരനുെമ ാം തെ
സ കാര തയിൽ ൈകകട ു ു.
അയാൾ ു പതിവി ാ മ ിൽ
േദഷ ം വ ു. ‘അവർ ്
ഇതിെല ാണു കാര ം? എെ
സംര ണ മതല ആരാണവെര
ഏല്പി ത് ? എ ിനാണ് അവെരെ
ശല െ ടു ു ത് ? ഇെതാ ും
അവർ ു മന ിലാകു കാര ള .
അർ ശൂന മായ ഒരു സാമൂഹ
പശ്നമായിരുെ ിൽ അവെരെ
െവറുെത വിടുമായിരു ു.
വ ത സ്തമായ ഒരു കാര മാണിെത ും
െവറുെമാരു തമാശയെ ും ഈ
സ് തീ എനി ു ജീവെന ാൾ
പിയെ വളാെണ ും അവർ ു
േതാ ു ു. അതവർ ു
മന ിലാകു ി . അതുെകാ ാണ്
ഇ ാര ം അവെര അല ത്. ന ുെട
വിധി എ ായാലും എ െനയായാലും
നമു തിൽ പരാതിയി .’ ‘ഞ ൾ’
എ തിൽ അ െയ ൂടി
ഉൾെ ടു ിയാണയാൾ പറ ത്.
‘എ െന ജീവി ണെമ ു ഞ െള
പഠി ി ാനാണവരുെട ശമം.
സേ ാഷെമ ാെല ാെണ ്
അവർ റി ുകൂടാ. സ്േനഹ ിെ
അഭാവ ിൽ ഞ ൾ ു
സേ ാഷേമാ, ദുഃഖേമാ ഇ . കാരണം,
സ്േനഹമിെ ിൽ ഞ ൾ ു
ജീവിതവുമി .’ അയാൾ ചി ി .
ത ള െട പവൃ ി ശരിയാെണ
ഉ മേബാധ മു തുെകാ ു
മ വരുെട ഇടെപടൽ അയാൾ
ഇഷ്ടെ ടു ി . ത െള പരസ്പരം
ബ ി ി പണയം ര ുേപരുെടയും
ജീവിത ിൽ ായിയായ യാെതാരു
അടയാളവും അവേശഷി ി ാെത
മാ ുേപാകു േകവലം
ൈനമിഷികമായ വികാരമ . തെ യും
അവള െടയും പദവിയും സമൂഹ ിെല
ാനവും കാരണമാണ് ത ള െട
പണയെ മ വരുെട
ക കളിൽ െപടാെത
മറ പിടി ാനും ക ം പറയാനും
വ ി ാനും േ പരി ി ു െത ും
അേതസമയം ത ള െട
പണയെ ുറി ാെത
മെ ാ ിെന ുറി ം ചി ി ാൻ
ത ൾ ു സാധ മെ ും
േ വാൺസ്കി ഉറ വിശ സി ു ു.
ആവർ ി ായ
സംഭവ ളിൽ പലതും അയാള െട
മന ിൽ െതളി ു. സ ം
മനഃസാ ി ു നിര ാ വിധം
ക വും ചതിയും
പേയാഗിേ ിവ ു. അ യുമായി
ബ െ തിനുേശഷം
വിചി തമാെയാരു വികാരം അയാള െട
മന ിെന ചിലേ ാൾ
മഥി ാറു ായിരു ു. ഒരുതരം
െവറു ്—കെരനീേനാടാേണാ,
തേ ാടുതെ യാേണാ അേതാ ഈ
േലാകേ ാടു െമാ ിലാേണാ
എ റി ുകൂടാ.
അയാൾ നുഭവെ ടാറു ്. എ ിലും
വിചി തമായ ആ വികാരെ അയാൾ
ആ ി ായി ും. ഇേ ാഴും ആ
വിചാരധാരയിൽ അയാൾ മുഴുകി.
‘അേത, മു ും അവൾ
ദുഃഖിതയായിരു ു. പേ ,
അഭിമാനവും
മന മാധാനവുമു ായിരു ു.
എ ാലിേ ാൾ,
മന മാധാനേ ാെടയും
അ േ ാെടയും ജീവി ാൻ
സാധി ു ി , അ െനയെ ്
അവൾ ു േതാ ു ുെ ിലും.
‘അേത,
ഇതിെനാരവസാനമു ാ ണം,’
അയാൾ തീരുമാനി .
ഈ കാപട ിന് അറുതി
വരുേ താെണ ും എ ത
േനരേ അതു സാധ മാകുേ ാ
അ തയും ന താെണ ും അയാൾ
ആദ മായി മന ിലുറ ി . ‘എ ാം
ഉേപ ി ി നമു ു ര ാൾ ും
ന ുെട പണയവുമായി
എവിെടെയ ിലും ഒളി ിരി ണം.’
അയാൾ ത ാൻ പറ ു.
ി
* ഫ ിെല ഒരു സർവനാമം.
 ഇരുപ ിര ്

മ ഴ അധികേനരം നീ ുനി ി .
േ വാൺസ്കി
ല ാനെ ിയേ ാൾ സൂര ൻ
വീ ും പത െ . വീടിെ
േമൽ ൂരകള ം ഇരുവശ ളിലുമു
േതാ ളിെല പായംെച
നാരകമര ള െട തല കള ം
നീരാവിയിൽ തിള ി.
മരെ ാ ുകളിലും േമൽ ൂരകളിലും
നി ് ഇ വീണ െവ ു ികൾ
െചറുചാലുകളായി താേഴെ ാഴുകി.
മഴമൂലം കുതിര യം നട ു
ൈമതാന ു െചളിെക െമ
വിഷാദം ഇേ ാഴയാൾ ി .
േനേരമറി ്, മഴകാരണം അ
വീ ിലു ാകുെമ ും അവൾ
ഒ യ് ായിരി ുെമ ുമു
സേ ാഷമാണയാൾ ്. വിേദശ ു
സുഖവാസംകഴി ് അടു കാല ു
തിരിെ ിയ കെരനീൻ ഇേ ാഴും
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലാെണ ും അറിയാം.
അ തനി ായിരി ുെമ
പതീ യിൽ, ആരുെടയും
ശ യാകർഷി ാതിരി ാൻ
േ വാൺസ്കി പതിവുേപാെല,
വീ ിേല ു പാല ിന റം
വ ിയിൽനി ിറ ി നട ു.
െതരുവിൽനി ു േനേര
വീ ിേല ുേപാകാെത, മു ം
ചു ിയാണു േപായത്.
“തെ യജമാനൻ മട ിവേ ാ?”
ഒരു േതാ ാരേനാടയാൾ
േചാദി .
“ഇ സർ, യജമാന ി വീ ിലു ്,
മുൻവാതിൽ ൽ െച ാൽ
വാല ാർ തുറ ുതരും.” അയാൾ
പറ ു.
േവ , ഞാൻ ഈ
േതാ ംവഴിേപാകാം.”
അവൾ ഒ യ് ാെണ ുറ
വരു ിയി ് അവെള ഒ ്
അ ര ി ാെമ ുേ ശി ് (അ ്
അവിെട െച െമ ു പറ ിരു ി .
കുതിര യം കഴി ാെത
അയാെള അവൾ
പതീ ി ുകയുമി ) വാൾ ൈകയിൽ
പിടി െകാ ു മണൽ വിരി ്,
പൂെ ടികൾെകാ ് അതിരി
പാതയിലൂെട വരാ യിേല ു നട ു.
തെ ബു ിമു കെളയും
ദുരിത െളയുെമ ാം അേ ാഴയാൾ
മറ ു. സ ല്പ ില ാെത,
ജീവേനാെട അവെള ഉടെന േനരി
കാണാെമ വിചാരം മാ തമായിരു ു
മന ിൽ. ശബ്ദമു ാ ാെത,
െപാ ംകുറ വരാ യിേല ു
പടികൾ കയറിെ േ ാഴാണ്
എേ ാഴും മറ ുേപാകാറു ഒരു
കാര ം െപെ ് ഓർമി ത്.
അവള മായു ബ ിെ ഏ വും
േവദനി ി ു ഘടകം, അവള െട
മകൻ, സംശയാസ്പദമായ—
േ വാൺസ്കിയുെട അഭി പായ ിൽ
ശ തുപരമായ—േനാ േ ാെട
വീ ിലു ാകും.
അവരുെട ബ ിനു
മെ ിെന ാള ം പതിബ മായി
നില് ു ത് ആ ബാലനാണ്.
അവനടു ുെ ിൽ, എ ാവേരാടും
പറയാവു കാര ൾ മാ തേമ
േ വാൺസ്കിയും അ യും
സംസാരി ാറു . അവനു
മന ിലാകാ ഒ ിെന ുറി ം
പരാമർശി ുകേപാലുമി . ഇത് അവർ
മുൻകൂ ി തീരുമാനി ത . അ െന
സംഭവി എ ുമാ തം. ആ കു ിെയ
വ ി ു തു മാന തയെ ്
അവർ ു േതാ ിയി ാവും.
അവെ സാ ി ിൽ െവറും
പരിചയ ാെരേ ാലയാണവർ
സംസാരി ത്. ഇ െനെയാരു
മുൻകരുതെലടു ി ം ആ കു ിയുെട
തെ േനർ ു ജാഗരൂകവും
സം ഭാ വുമായ േനാ വും, കാതരവും
വിചി തവുമായ—ചിലേ ാൾ
സ്േനഹപൂർണവും മ ചിലേ ാൾ
ഉദാസീനവും സംശയാസ്പദവുമായ—
െപരുമാ വും േ വാൺസ്കിയുെട
ശ യിൽെപ ി ്. ഈ മനുഷ നും
തെ അ യും ത ിൽ തനി ു
മന ിലാ ാൻ കഴിയാ
പധാനമായ ഏേതാ ബ മുെ ്
അവനു േതാ ിയി ാവാെമ ും
അയാൾ വിചാരി .
അവർ ത ിലു
ബ െമ ാെണ ു വാസ്തവ ിൽ
അവനു മന ിലാ ാൻ സാധി ി ി .
എ ത ശമി ി ം ആ മനുഷ േനാട്
എ ു വികാരമാണു ാേക െത ു
തീരുമാനി ാൻ അവനു കഴി ി .
തെ അ നും ആയയും
അധ ാപികയും
േ വാൺസ്കിെയ ുറി ് ഒ ും
പറയാറിെ ിലും അവർ അയാെള
ഇഷ്ടെ ടു ിെ ു മാ തമ
ഭയെ ടുകയും െവറു ുകയും
െച ുെ ും തെ അ മാ തം
അയാെള പിയസ്േനഹിതനായി
കണ ാ ു ുെവ ും
ശിശുസഹജമായ ജി ാസെകാ ്
അവൻ തിരി റി ു.
‘എ ാണിതിെ അർ ം?
ആരാണയാൾ? അയാെള
ഞാെന െനയാണു
സ്േനഹിേ ത് ? എനി തു
മന ിലായിെ ിൽ അെതെ
കു മാണ്. ഞാെനാരു മ േനാ
ചീ ു ിേയാ ആണ്.’ ആ ബാലൻ
വിചാരി . ഇതാണ് േ വാൺസ്കി ു
ശല മായി അനുഭവെ അവെ
സേ ാചംകലർ സംശയാസ്പദവും
ചിലേ ാൾ ശ തുതാപരവുമായ
ഭാവ ിനു കാരണം.
സമീപകാല ായി കു ിയുെട
സാ ിധ ം േ വാൺസ്കിയിൽ
അകാരണമായ ഒരുതരം അവ
ഉളവാ ാൻ തുട ി. അതിേവഗം
സ രി െകാ ിരി ു ഒരു
നാവികൻ തെ ദിശ വളെരേയെറ
വ തിചലി േപാെയ ു
വട ുേനാ ിയ ിൽനി ു
മന ിലാ ുകയും േനർവഴി ു
േപാകാനിനി സാധ മെ ു
തിരി റിയുകയും െച
അവ യിലായിരു ു
േ വാൺസ്കിയും അ യും.
ജീവിതെ സംബ ി
സുചി ിതമായ അഭി പായമി ാ
ആ ബാലനാണു ശരിയായ
മാർഗ ിൽനി ു
വ തിചലി ു തായി അവെര
േബാധ െ ടു ിയ
വട ുേനാ ിയ ം.
ഇ വണ െസേരഷ
വീ ിലി ായിരു ു. അ തീർ ും
ഏകയായി പുറ ു നട ാൻേപായി
മഴകാരണം മട ിവരാൻ ൈവകിയ
മകെന കാ ിരി ുകയാണ്. അവെന
കൂ ിെ ാ ുവരാൻ ഒരു
വാല ാരെനയും േവല ാരിെയയും
പറ യ ി ്. ചി ത ണികള
െവള ഉടു ി ്, വരാ യിെല ഒരു
മൂലയിൽ െചടികൾ ു പി ിലിരു
അ , േ വാൺസ്കി വരു ശബ്ദം
േക ി . െചടികൾ ു
െവ െമാഴി ാനു ഒരു പാ തം
ൈകവരിയിലു ്. ചുരു മുടിയു
ശിര ് അതിൽ ചാരിയാണവൾ
ഇരി ു ത്. ഇരുൈകകള ം
പാ ത ിൽ പിടി ി ്.
മേനാഹരമായ ആ ൈകകളിെല
േമാതിര ൾ അയാൾ ു
സുപരിചിതമാണ്. അവള െട രൂപഭംഗി,
ആ ശിര ിെ യും കഴു ിെ യും
ൈകകള െടയും സൗ ര ം, അയാെള
എേ ാഴും ആകർഷി ിരു ു. അയാൾ
അല്പം അക ുനി ് അവെള േനാ ി
രസി . എ ി ് അടു ുെച ാൻ
തുട േവ അയാള െട സാ ിധ ം
അവളറി ു. പാ തം നീ ിവ ്
അയാള െട േനർ ുേനാ ി.
“എ ുപ ി? സുഖമിേ ?”
ഫ ിലാണ് അയാൾ േചാദി ത്. ഓടി
അടു ുെച ാനാണാ ഗഹി െത ി
ലും മ ാെര ിലും സമീപ ു
കാണുെമേ ാർ ു തിരി ു
വരാ യിെല
വാതിൽ േല ുേനാ ി. തെ
ഭീരുത ിൽ ല ി ുകയും െചയ്തു.
 “ഇ , ഒരസുഖവുമി .” അയാൾ
നീ ിയ ൈക ബലമായി
പിടി മർ ിെ ാ ് അവൾ
പറ ു: “നി ൾ വരുെമ ു
പതീ ി ി .”
“ൈദവേമ, ഈ ൈകകൾ ്
എെ ാരു തണു ് !” അയാൾ പറ ു.
“നി െളെ േപടി ി കള ു.
ഞാൻ െസേരഷെയ കാ ു
തനി ിരി യാണ്. അവൻ നട ാൻ
േപായി. അവർ അതിേലയാണു
വരു ത്.”
അവൾ സ യം നിയ ി ാൻ
ശമിെ ിലും അവള െട ചു ുകൾ
വിറ .
“ഞാനിവിെട വ തിന് എേ ാടു
മി ്. പേ , ഒരുദിവസംേപാലും
ഭവതിെയ കാണാതിരി ാെനനി ു
വ .” റഷ ൻ ഭാഷയിൽ നീെയ ു
പറയു ത് അനുചിതമാെണ ു
േതാ ിയതുെകാ ് അവൾ എേ ാഴും
ഫ ിലാണ് അയാേളാടു
സംസാരി ാറു ത്.
“എ ിനു മി ണം? എനി ു
വലിയ സേ ാഷമാണ്.”
“നിന ു ന സുഖമി .
അെ ിൽ ഏേതാ പശ്നമു ്.”
ൈകയിെല പിടിവിടാെത മുഖം കുനി ്
അയാൾ പറ ു: “എ ായിരു ു
ആേലാചന?”
 “എേ ാഴും ഒേര കാര ംതെ .”
അവൾ ചിരി .
അവൾ സത മാണു പറ ത്,
എ ാണാേലാചി ു െത ്
എേ ാൾ, ഏതു നിമിഷം േചാദി ാലും
അവൾ ു പറയാനു മറുപടി:
“എെ സേ ാഷെ യും എെ
ദുഃഖെ യും കുറി മാ തം’
എ ായിരി ും. ഇേ ാൾ,
അയാളവിേട ു കട ുവ
അവസര ിലും അവൾ
അ ുതേ ാെട
ആേലാചി െകാ ിരു ത്,
മ വരുെട കാര ിൽ,
ഉദാഹരണ ിന് െബ ്സി ്
(ഇഷ്േകവി മായു അവള െട
രഹസ ബ െ ുറി ്
അ യ് റിയാം) എ ാം
എള മാകുേ ാൾ, തനി ുമാ തം
അതു
ദുരിതപൂർണമാകു െത ുെകാ ്
എ ായിരു ു. ചില പേത ക
കാരണ ളാൽ, ആ വിചാരം ഇ ്
അവെള കൂടുതൽ വിഷമി ി .
കുതിര യെ ുറി ് അവൾ
േചാദി . അവള െട മന ്
പ ുബ്ധമാെണ ുക ു ശ
വ തിചലി ി ാനുേ ശി
പ യ ിനു
ത ാെറടു ിെന ുറി വിശദമായി
പറ ു.
 ‘ഞാനത് ഇേ ഹേ ാടു
പറയേണാ?’ അയാള െട ശാ വും
വാ ല പൂർണവുമായ ക കളിൽ
േനാ ിെ ാ ് അവൾ ആേലാചി :
‘അേ ഹം വലിയ സേ ാഷ ിലാണ്.
കുതിര യമാണ് ആ മന നിറെയ.
ഇേ ാഴതു ശരിയായി
മന ിലാവുകയി . ആ സംഭവം നെ
സംബ ി ിടേ ാളം എ തമാ തം
പധാനെ താെണ ു
േബാധ െ ടുകയി .’
“ഞാനിേ ാ വ സമയ ു നീ
എ ാണാേലാചി െകാ ിരു െത
ു പറ ി േ ാ.” അയാൾ പറ ു.
അവൾ ഒ ുംമി ാെത, തല
അല്പം െചരി േചാദ രൂപ ിൽ
പുരികംചുളി ് അയാെള േനാ ി.
നീ പുരിക ിനു കീെഴ ക കൾ
തിള ി. െചടിയിൽനി ു പറിെ ടു
ഒരില െവറുേത പിടി ിരു ൈക
വിറ . അതു ശ ി അയാള െട
മുഖ ു വിനീതനാെയാരു ദാസെ
ഭാവം പകടമായി. ആ ഭാവം അ യുെട
മന ലിയി .
“എേ ാ ചിലതു സംഭവി തായി
ഞാൻ മന ിലാ ു ു. ഞാനറിയാ
ഏേതാ ഒരു ദുഃഖം നിെ
അല േ ാൾ
എനിെ ാെണാരാശ ാസം?
ൈദവെ േയാർ ് നിെ
ദുഃഖ ിനു കാരണെമെ ്
എേ ാടു പറയൂ.” അയാൾ
അേപ ി .
“അതിെ പാധാന ം ശരി ും
ഉൾെ ാ ാൻ കഴി ിരുെ ിൽ
ഇേ ഹ ിനു മാ െകാടു ാൻ
എനി ു സാധി ുകയി .
എ ിനാെണാരു പരീ ണ ിനു
മുതിരു ത് ? പറയാതിരി ു താണു
ന ത്,’ അവൾ വിചാരി . അവള െട
ൈക കൂടുതൽ ശ ിയായി വിറ .
“എ ാെണാ ും മി ാ ത് ?”
അയാൾ െക ി.
“ഞാനതു പറയേണാ?”
“േവണം, േവണം, േവണം…”
“എനി ു ഗർഭമു ്.” സൗമ മായി,
സാവധാനം അവൾ പറ ു.
അവള െട ൈകയിെല ഇല
അേ ാഴും വിറ െകാ ിരുെ ിലും
അയാള െട മുഖ ുനി ് അവൾ
കെ ടു ി . എ ാണയാള െട
പതികരണെമ റിയാൻ അവൾ ്
ആകാം യു ായിരു ു. അയാള െട
മുഖം വിളറി. എേ ാ
പറയാനുേ ശിെ ിലും
േവെ ുവ . അവള െട ൈകയിെല
പിടിവി ്, തലനി നി ു. ‘അതിെ
പാധാന ം അേ ഹം
മന ിലാ ു ു ്.’ അവൾ
വിചാരി . ന ിപൂർവം അയാള െട
കരം ഗഹി .
 ആ വാർ യുെട പാധാന ം ഒരു
സ് തീയായ തനി ു
മന ിലായതുേപാെല അയാൾ ു
മന ിലാെയ ് അവള െട ധാരണ
െത ായിരു ു. ആെരേയാ
ത ി റയണെമ േതാ ൽ—
ആെരയാെണ റി ുകൂടാ—
പതി ട ുശ ിയായി അയാള െട
മന ിലു ായി. അേതസമയം
അയാൾ പതീ ി ിരു പതിസ ി
അടുെ ിെയ ും
ഭർ ാവിൽനി ു കാര ം
മറ വയ് ാൻ ഇനി സാധ മെ ും.
അസ ാഭാവികമായ ഈ സാഹചര ം
കഴിവതും േവഗം
ഏെത ിലുംവിധ ിൽ
അവസാനി ിേ താെണ ും
അയാൾ ു േതാ ി. അതിനും പുറേമ,
അവള െട ശാരീരികമായ വ ായ്മയും
അയാെള അല ാൻ തുട ി.
വികാരപാരവശ േ ാെട അവെള
േനാ ി, ആ ൈകകളിൽ ചുംബി ി ്
എഴുേ വരാ യിൽ നി ബ്ദം
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു.
“ശരിയാണ്.” ഒരു
തീരുമാനെമടു തുേപാെല അവെള
സമീപി ് അയാൾ പറ ു:
“െവറുെമാരു േനരേ ാ ിന ന ൾ
പരസ്പരം ബ െ ത്. ഇേ ാൾ
ന ുെട ബ ിന്
ിരതയു ായി.” നാലുചു ം
േനാ ിെ ാ ് അയാൾ തുടർ ു:
“ഇേ ാഴെ ഈ കാപട ം നമു ്
അവസാനി ി ണം.”
“അവസാനി ി േണാ?
അെത െന. അലക്സിസ് ?” അവൾ
െമെ േചാദി .
അവള െട മന ിേ ാൾ
ശാ മാണ്. ആ മുഖ ് ഒരു
പു ിരിയുെട പകാശം പര ു.
“നിെ ഭർ ാവിെന ഉേപ ി
നമുെ ാ ാകാം.”
“ഇേ ാേഴ ന െളാ ാണേ ാ.”
പുറ ുേകൾ ാ വ ം
പതുെ യാണവൾ പറ ത്.
“അെത, പേ , പൂർണമായി ി .”
“അെത െനയാെണ ു പറയൂ
അലക്സിസ്.” ദയനീയമായി അവൾ
പറ ു: “ഇതിൽനി ു
ര െ ടാെന ാെണാരു വഴി? എെ
ഭർ ാവിെ ഭാര യേ ഞാൻ?”
“ഏതിനും ഒരു പരിഹാരമു ്.”
അയാൾ പറ ു: “ഒരു
തീരുമാനെമടു ണം.
അെത ായാലും ഇേ ാഴെ നിെ
അവ െയ ാൾ വളെര
െമ മായിരി ും. സമൂഹ ിൽനി ും
നിെ മകനിൽനി ും നിെ
ഭർ ാവിൽനി ും നീയനുഭവി ു
ദുരിത ൾ ഞാൻ
മന ിലാ ു ു ്.”
 “എെ ഭർ ാവിെ
ഭാഗ ുനി ് ഒരുപ ദവവുമി .”
പരിഹാസഭാവ ിലാണവൾ
പറ ത്: “എനി േ ഹെ
അറി ുകൂടാ. അേ ഹെ ുറി ്
ഞാൻ ചി ി ാറുമി .
അ െനെയാരാൾ നിലവിലി .”
“നീ ആ ാർ മായ പറയു ത്.
എനി ു നിെ യറിയാം. ആ മനുഷ ൻ
കാരണം നീ ദുഃഖി ു ു ്.”
“പേ , അത്
അേ ഹ ിനറി ുകൂടേ ാ.” അവൾ
പറ ു: െപെ ് അവൾ
വീളാവിവശയായി. അവള െട
കവിൾ ട ള ം െന ിയും കഴു ും
ചുവ ു. അപമാനഭാര ാൽ
ക കൾ നിറ ു.
അേ ഹെ ുറി ് ഇനിെയാ ും
നമു ു സംസാരി …”
 ഇരുപ ിമൂ ്

അ വള െട
ഒരു ചർ യിേല
ിതിെയ ുറി
് അവെള
നയി ാൻ ഇതിനു മു ും പലതവണ
അയാൾ ശമി ി െ ിലും
ഇേ ാഴെ േ ാെല ഉപരി വവും
പരിഹാസം കലർ തുമായ
മറുപടിയാണവൾ നല്കാറു ത്.
അവൾ ു സ യം വ മാകാ
അഥവാ വ മാ ാൻ കഴിയാ
ഏേതാ ഒരംശം അതിലു തുേപാെല.
അെ ിൽ, അവൾ
സംസാരി തുട ുേ ാൾ,
യഥാർ ിലു അ
പിൻവലിയുകയും തൽ ാന ്
അയാൾ ് അപരിചിതയായ, അയാൾ
ഭയെ ടുകയും െവറു ുകയും
െച , ഒരു സ് തീ പത െ ്
അയാെള എതിർ ുകയും
െച തുേപാെല. എ ായാലും ഇ ്
തെ മന തുറ ാൻ അയാൾ
തീരുമാനി .
“അേ ഹം അറി ാലും
അറി ിെ ിലും അതു നമുെ ാരു
പശ്നമ .” സ തഃസി മായ ഉറ ,
ശാ മായ സ ര ിൽ േ വാൺസ്കി
പറ ു: “നമു ു… നിന ്ഇ െന
തുടർ ുേപാകാൻ സാധ മ ,
വിേശഷി ം ഇ െ അവ യിൽ.”
“ഞാെന ു െച ണെമ ാണു
നി ൾ പറയു ത് ?”
പരിഹാസഭാവ ിൽതെ യാണവൾ
േചാദി ത്. താൻ ഗർഭിണിയാെണ
യാഥാർ െ അയാൾ നി ാരമായി
ത ി ളയുെമ ു ഭയെ ിരു
അവൾ ്, ഉടെന എെ ിലും
െച ണെമ അയാള െട നിർേദശം
ആശയ ുഴ മു ാ ി.
“ഭർ ാവിേനാട് എ ാം
തുറ ുപറ ി ് ഇറ ിേ ാരണം.’
“അതു ന ായി! ഞാന െന
െചയ്താൽ എ ായിരി ും അതിെ
ഫലെമ റിയാേമാ?” അവൾ േചാദി :
“അെത ാം ഞാൻ മുൻകൂ ി
പറ ുതരാം.” ഒരു മിനി മു ്
മൃദുവായിരു അവള െട േനാ ം
െപെ ു കൂരമായി. ‘ഓ, നിന ു
മെ ാരു േ പമബ മു ് അേ ?
അവനുമായി നീ അവിഹിതബ ം
പുലർ ി?’ (കെരനീൻ
പറയാറു തിെന അനുകരി ്,
‘അവിഹിതബ ം’ എ തിന്
ഊ ൽനല്കിയാണവൾ പറ ത് ).
‘അതിെ അന രഫല െള ുറി ്
മതപരവും സാമൂഹികവും
കുടുംബപരവുമായ കാഴ്ച ാടിൽ
ഞാൻ നിന ു മു റിയി ്
നല്കിയിരു ു*. ഞാൻ
പറ െതാ ും നീ െചവിെ ാ ി .
ഇേ ാൾ എെ സൽേ രു
കള െ ടു ാൻ ഞാൻ
സ തി ി …’ എെ യും എെ
മകെ യും സൽേ രിെന എ ു
പറയാൻ തുട ിയ അ , സ ം
മകെന ുറി തമാശ പറയാൻ
കഴിയാ തിനാൽ ആ വാ ്
ഉേപ ി താണ്. അവൾ തുടർ ു:”
“ചുരു ിൽ, എെ
വി യയ് ുകയിെ ുവ മായി,
സംശയേലശെമേന , ഔേദ ാഗികമായ
ൈശലിയിൽതെ അേ ഹം എേ ാടു
പറയും. അേതസമയം
ഒരപവാദമു ാകാതിരി ാനു
നടപടികെളടു ുകയും െച ം.
പറയു കാര ൾ
അണുവിടെത ാെത അേ ഹം
പവർ ി ും. അതാണു
സംഭവി ാൻ േപാകു ത്. അേ ഹം
ഒരു മനുഷ ന യ മാണ്.
േകാപംവരുേ ാൾ കൂരനായി മാറു
ഒരു യ ം.’ കെരനീെ കു ളം
കുറവുകള ം വ മായി ഓർമി ്
ഒ ിനും
മാ െകാടു ാനാവാെതയാണവൾ
പറ ത്.
േ വാൺസ്കി അവെള
സമാധാനി ി ാൻ ശമി : “പേ ,
അ ാ, എ ായാലും അേ ഹേ ാടു
പറേ തീരൂ. അേ ഹ ിെ
മേനാഭാവമറി ി ് അടു
നടപടിെയ ുറി
നമു ാേലാചി ാം.”
“ഒളിേ ാടാേനാ?”
“ഒളിേ ാടിയാെല ് ? ഈ നിലയിൽ
തുടർ ുേപാകാൻ സാധ മ . എെ
കരുതിയ , നിെ കഷ്ട ാടുകൾ
ക ി ാണ്.”
“ഒളിേ ാടണം, എ ി നി ള െട
െവ ാ ിയായി കഴി ുകൂടണം.”
അവൾ അവ േയാെട പറ ു.
“അ ാ.” സ്േനഹേ ാെട,
കു െ ടു ു സര ിൽ, അയാൾ
വിളി .
“അതുതെ .” അവൾ തുടർ ു:
“നി ള െട െവ ാ ിയായി, എെ …
സകലതും നശി ി ണം.”
“എെ മകൻ” എ ു പറയാൻ
തുട ിെയ ിലും ആ വാ ്
ഉ രി ാനവൾ ു സാധി ി .
അവള െട സത സ മായ
പകൃത ിന് ഇ െനെയാരു വ ന
എ െന സാധി ു ുെവ ും
അതിൽനി ു ര െ ടാൻ അവൾ
ആ ഗഹി ാ െത ുെകാ ാെണ
ും േ വാൺസ്കി ു മന ിലായി .
അവൾ ഉ രി ാൻ മടി ് ‘മകൻ’ എ
ഒ വാ ാണ് അതിെ പധാന
കാരണെമ ് അയാൾ ഊഹി ി .
മകെന ുറി ം അവെ അ െന
ഉേപ ി േപായ അ േയാടു
ഭാവിയിെല അവെ
ബ െ ുറി ം ആേലാചി േ ാൾ
തെ പവൃ ി
നീതീകരി ാനാവാ താെണ ും
അതി കൂരമാെണ ും അവൾ ു
േതാ ി.
െപെ ്, അയാള െട
ൈകയ് ുപിടി ്, ആ ാർ മായി,
സ്േനഹപൂർവം, അവൾ പറ ു:
“ഒരി ലും എേ ാട െന
പറയരുെത ു ഞാൻ
അേപ ി ു ു, യാചി ു ു.”
“പേ , അ …”
“ഒരി ലുമി . അത് എനി ു
വി തരൂ. എെ അവ എത
ഭയാനകമാെണ ും എ തമാ തം
അപമാനകരമാെണ ും
എനി റിയാം. എ ിലും നി ൾ
വിചാരി ു തുേപാെല അ തെയള ം
ഒരു തീരുമാന ിെല ാൻ സാധ മ .
ഞാൻ പറയു തു േകൾ ൂ.
എേ ാടിതിെന ുറി
സംസാരി രുത്. നി െളനി ു
വാ ുതരണം. അെത, സത ം
െച ണം!”
“ഞാൻ എ ുേവണെമ ിലും
സത ം െച ാം. എ ിലും എനി ു
മന മാധാനമി , പേത കി ം നീ
പറ തുേക േ ാൾ. നിന ു
സമാധാനമിെ ിൽ ഞാെന െന
സമാധാനേ ാെടയിരി ും?”
“എനിേ ാ?” അവൾ പറ ു:
“അെത, ചിലേ ാൾ ഞാൻ
ദുഃഖി ാറു ്. എ ിലും നി ൾ
അതിെന ുറി ് എേ ാടു
പറയാതിരു ാൽ ഞാനതു മറ ും.
നി ൾ പറയുേ ാൾ മാ തമാണു
ഞാൻ ദുഃഖി ു ത്.”
“എനി ു മന ിലാകു ി .”
അയാൾ പറ ു.
“നി െളേ ാെല സത സ നായ
ഒരാൾ ു ക ം പറയാൻ
പയാസമാെണ റിയാം. എനി ു
നി േളാടു സഹതാപവുമു ്.
എനി ുേവ ി സ ം ജീവിതം
നശി ി വനാണു നി െള ു
പലേ ാഴും ഞാൻ വിചാരി ാറു ്.”
“ഇേ ാൾ ഞാനും
അതുതെ യാണു വിചാരി ു ത്.
എനി ുേവ ി നീ സർവവും ത ജി .
നിെ ദുഃഖ ിനു ഞാനാണു
കാരണെമേ ാർ ുേ ാൾ സ യം
മാ നല്കാെനനി ു കഴിയി .”
“എനി ു ദുഃഖേമാ?” അയാേളാടു
േചർ ുനി ു ക കളിലു േനാ ി,
പണയപൂർവം പു ിരി െകാ ്
അവൾ പറ ു: “വിശ ുവല ഒരു
മനുഷ നു ഭ ണം കി ിയാലു
അവ യാെണേ ത്. അയാള െട
മന ് മരവി ിരി ാം, വസ് ത ൾ
കീറി റി താവാം, അയാൾ ു
നാണം േതാ ിെയ ുംവരാം. പേ ,
അയാൾ ദുഃഖിതന . ഞാൻ
ദുഃഖിതയാെണേ ാ? ഇ ,
ഇതാെണെ സേ ാഷം…”
മകൻ വരു ശബ്ദംേക
വരാ യിേല ു േനാ ി. അവൾ
െപെ െ ണീ . േ വാൺസി ു
സുപരിചിതമായ ആ പകാശം
അവള െട ക കളിൽ െതളി ു.
േമാതിര ളണി ൈകകള യർ ി
അയാള െട ശിര ിൽ പിടി ്
അല്പേനരം സൂ ി േനാ ിയി
മുഖമുയർ ി
വിടർ ചു ുകൾെകാ ് അയാള െട
വായിലും ര ു ക കളിലും െപെ ു
ചുംബി . അയാെള ത ിമാ ി
അവിെടനി ു േപാകാെനാരു ിയ
അ െയ അയാൾ തട ുനിർ ി.
“എേ ാഴാണ് ?” േ പമപൂർവം
അവെള വീ ി ് അയാൾ മ ി .
“ഇ ു രാ തി ഒരു മണി ്.”
അട ം പറ ി ്, അവൾ േവഗം
നട ു മകെ അടുേ ുേപായി.
പ ിക് ഗാർഡൻസിൽ
നട ാൻേപായതായിരു ു െസേരഷ.
മഴെപയ്തേ ാൾ അവനും ആയയും
പവിലിയനിൽ ഒതു ിനി ു.
“ശരി, പിെ കാണാം.” അവൾ
േ വാൺസ്കിേയാടു പറ ു: “പ യം
തുട ാറായി. െബ ്സി എെ
വിളി ാെമ ു പറ ി ്.”
േ വാൺസ്കി വാ േനാ ിയി
ധൃതിയിൽ അവിെടനി ു േപായി.

* വി വ ിനു മു ു റഷ യിൽ
നിരപരാധിയായ ക ി ുമാ തേമ
വിവാഹേമാചന ിന് അേപ ി ാൻ
കഴിയുമായിരു ു .
 ഇരുപ ിനാല്

ക െരനീെ വരാ യിൽവ

സമയം േനാ ിയ േ വാൺസ്കി,
വാ ിെ മുകൾഭാഗവും സൂചികള ം
കെ ിലും അേ ാഴെ
െവ പാള ിൽ സമയെമ തയാെയ ു
ശ ി ി . േറാഡിലിറ ി, െചളിയിൽ
സൂ ി ചവി ി വ ിയുെട
അടുേ ു നട ു.
അ െയ ുറി മാ തം
ആേലാചി ിരു തു കാരണം
സമയെമ തയാെയേ ാ
ബയാൻസ്കിെയ സ ർശി ാൻ
സമയമുേ ാ എേ ാ ചി ി ി .
പലേ ാഴും സംഭവി ാറു തുേപാെല
അടു ു െചേ തിെന ുറി
മാ തേമ ഓർമയു ായിരു ു . ഒരു
വ ര ിെ തണല ു ചാരിയിരു ്
ഉറ ം തൂ ിയ വ ി ാരെന
സമീപി ു തിനിടയിൽ വിയർ ു
കുതിരകൾ ു ചു ം വ മി
പറ ു കാ ീ കെള
കൗതുകേ ാെട േനാ ി. വ ിയിൽ
ചാടി യറി, ബയാൻസ്കിയുെട
വീ ിേല ുേപാകാൻ
വ ി ാരേനാടുപറ ു.
അ ുൈമേലാളം
േപായതിനുേശഷമാണു
കൃത സമയമറിയാൻ വാ േനാ ിയത്
അ രമണിയായി. സമയം ൈവകി.
അ ു ൈമതാന ിൽ
ഒ ിലധികം മ ര ള ്. താൻ
േപരു െകാടു മ രം
ആദ േ താെണ ിൽ ഉടെന
പുറെ ാൽ കഷ്ടി ് എ ിേ രാം.
പേ , ബയാൻസ്കിെയ
സ ർശി ാെമ ു
പറ ിരു തുെകാ ു കാണാെത
േപാകു തു ശരിയ . കുതിരകെള
േവഗ ിേലാടി ാൻ വ ി ാരേനാടു
പറ ു.
അ ുമിനി േനരം
ബയാൻസ്കിേയാെടാ ു
െചലവഴി ി ് അതിേവഗം
മട ിേ ാ ു. ഈ യാ ത അയാൾ ്
ആശ ാസേമകി. അ യുമായു
ബ ിെല നിരാശകള ം
ആശ കള ം മന ിൽനി ു
മാ ുേപായി. പ യ ിെ
ആേവശം മാ തമാണിേ ാൾ.
കൃത സമയ ുതെ
അവിെടെയ ാം. അ ുരാ തി വീ ും
സ ി ാെമ പതീ ഇടയ് ിെട
അയാള െട ഭാവനെയ ഉ ീപി ി .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ും
വിദൂര ഗാമ ളിൽനി ും
വ ുെകാ ിരു വ ികെള പി ി
ക ാർേ ഴ്സിെല ിയേ ാൾ അവിെട
ആരുമി . എ ാവരും
മ ര ലേ ു േപായി ഴി ു.
ര ാമെ മ രം തുട ിെയ ും
പലരും അയാെള അേന ഷി െവ ും
വാല ാരൻ പറ ു.
അയാൾ ധൃതികൂ ാെത വസ് തം
മാറി (ധൃതികൂ കേയാ
ആ നിയ ണം നഷ്ടെ ടുകേയാ
െച പതിവ് അയാൾ ി ).
േനേര കുതിരലായ ിേല ു
വ ിവിടാൻ േ വാൺസ്കി
വ ി ാരേനാടു പറ ു.
അവിെടനി ും േനാ ിയാൽ
ആള കള ം വാഹന ളം
തി ിെഞരു ി നില് ു തു
കാണാം. ര ാമെ
മ രമായിരി ാം ഇേ ാഴാരംഭി ത്.
അയാളവിെടെയ ിയ നിമിഷം
െബ ടി ു തു േക . വഴി ുവ ്
മേഖാ ിെ െവള കാലുകള ം
തവി നിറവുമു ാഡിേയ റിെന,
ഓറ ുനിറ ിലു തുണിെകാ ു
പുത ി ൈമതാന ിേല ു
െകാ ുേപാകു തു ക ു. “േകാർഡ്
എവിെട?” അയാൾ പരിചാരകേനാടു
േചാദി .
“ലായ ിലു ്. ജീനി
െക ിെ ാ ിരി ു ു.”
 ജീനിവ ത ാറായ ഫൗ
ഫൗവിെന ൈമതാന ിേല ്
ആനയി ുകയായിരു ു.
“ഞാൻ താമസി േപായി േ ാ?”
“കൃത സമയംതെ !
കൃത സമയംതെ .” ഇം ിഷുകാരൻ
പറ ു: “െവ പാളെ ടരുത്.”
േ വാൺസ്കി ഒരി ൽ ൂടി തെ
കുതിരയുെട ഭംഗി ആസ ദി .
ആരുെടയും ശ യാകർഷി ാെത
പവിലിയനിെല ി. ര ാമെ
മ രം അവസാനി ാറായി. അതിൽ
ഒ ാം ാനെ ിയ വ ിെയ
അനുേമാദി ാൻ അയാള െട
കൂ കാരും അപരിചിതരും ഓടി ൂടി.
േ വാൺസ്കി മനഃപൂർവം
മാറിനി ു. അ യും െബ ്സിയും
തെ സേഹാദരെ ഭാര യും
വ ി െ ് ഉറ വരു ി. മന ്
ച ലമാകുെമ തിനാൽ അവരുെട
അടുേ ുേപായി . പരിചയ ാർ
പലരും അടു ുവ ു ൈവകാൻ
കാരണെമെ േന ഷി .
കഴി മ ര ിെ
സ ാനദാനം നട ുേ ാൾ,
എ ാവരും അേ ാ
േനാ ിയിരിെ , േ വാൺസ്കിയുെട
മൂ സേഹാദരൻ അലക്സാ ർ,
േതാൾപ െയ ാമു ഒരു േകണൽ,
ഇട രം ഉയരവും
അലക്സിെനേ ാെല
ഉറ ശരീരവുമു , എ ാൽ കൂടുതൽ
സു രനായ, ചുവ മൂ ു ,
മദ പേ െത ിലും സൗഹൃദഭാവമു
ഒരാൾ അടു ുവ ു.
“എെ കുറി കി ിേയാ?” അയാൾ
േചാദി : “നിെ കാണാേന ഇ േ ാ.”
മദ പാന ിനും കു ഴി
ജീവിത ിനും കു പസി ിേനടിയ
അലക്സാ ർ േ വാൺസ്കി
അധികാര ാന ളിൽ
സ ാധീനമു യാളായിരു ു.
സേഹാദരന് ഇഷ്ടെ ടാ ഒരു
വിഷയമാണു സംസാരി ു െത ിലും
ധാരാളം ആള കള െട
മു ിൽവ ാകയാൽ ഏേതാ തമാശ
പറയു മ ിൽ ചിരി െകാ ാണു
സംഭാഷണം തുട ിയത്.
“ക ുകി ി. പേ , നി ൾ ്
അതിലി ത ഉത്കണ്ഠെയ ിനാെണ ു
മന ിലാകു ി .” അലക്സിസ്
പറ ു.
“നീയിവിെടെ ും കഴി
തി ളാഴ്ച പീ ർ േഹാഫിൽവ ചിലർ
നിെ ക ുെവ ും
പറ തുേക േ ാഴാെണനി ു
വിഷമം േതാ ിയത്.”
“ആവശ മി ാ കാര ളിൽ
ആരും തലയിടാതിരി ു താണു
ന ത്. അെ ിൽ…”
“അതുശരി. എ ിെല ിനാണു
ൈസന ിൽ േചരു ത്…”
 “ഇതിൽ നി ൾ തലയിടരുെതേ
എനി ു പറയാനു .”
അലക്സിസ് േ വാൺസ്കിയുെട
മുഖം വിളറി. കീഴ് ാടിെയ ് വിറ .
ദയാലുവായ അയാൾ ു െപെ ു
േദഷ ംവരാറി . േദഷ ം വ ാൽ
കീഴ് ാടി വിറയ് ും. അേ ാൾ
അയാൾ അപകടകാരിയാവും.
അലക്സാ ർ േ വാൺസ്കി ്
ഇതറിയാം. അയാൾ ഉ ാഹേ ാെട
ചിരി .
“അ യുെട ക ുതരാൻ
മാ തമാണു ഞാൻ വ ത്. അതിനു
മറുപടി അയയ് ണം.
പ യ ിനുമു ു മന ്
േ ാഭി രുത്. ജയി വാ!” എ ു
ചിരി െകാ ു പറ ി ് അയാൾ
അവിെടനി ും േപായി.
ആ സമയ ു മെ ാരു
സുഹൃ ിെ സംേബാധനേക ്
േ വാൺസ്കി തിരി ുനി ു.
“കൂ കാെര ക ാലറിയി അേ ?
സുഖമാേണാ ച ാതീ?”
ഒബ്േലാൻസ്കിയാണ്.
േമാസ്േകായിെല േപാെല
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലും അയാള െട ചുവ
മുഖവും ചീകിെയാതു ിയ കൃതാവും
ഏവരുെടയും ശ യാകർഷി .
“ഞാനി െലയാണു വ ത്. തെ
വിജയ ിനു സാ ിയാകാൻ
കഴി തിൽ സേ ാഷമു ്.
എേ ാഴാണു ന ൾ ഒ ുകൂടു ത് ?”
“നാെള െമ ്റൂമിൽ വരൂ”
എ ുപറ ് ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ഓവർേ ാ ിൽ മാപണപൂർവം
തേലാടിയി ് അയാൾ കുതിരകള െട
അടുേ ുേപായി.
മ രി തളർ കുതിരകെള
ഓേരാ ായി പരിചാരകർ പുറേ ു
െകാ ുെപായ്െ ാ ിരു ു.
അടു മ ര ിനു കുതിരകൾ
വരാൻതുട ി. കൂടുതലും ഇം ിഷ്
കുതിരകളാണ്. ശരീരം തുണിയിൽ
െപാതി ുെക ിയ അവെയ ക ാൽ
ഭീമാകാരമായ പ ികളാെണ ു
േതാ ും. വലതുവശ ു െമലി ു
മേനാഹരിയായ ഫൗ ഫൗമിെന
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു ു.
അവളിൽനി കെലയ ാെത വലിയ
െചവികള ാഡിേയ റിെ
മുതുകിൽനി ് ആവരണം നീ ു ു.
അതിെ വലി വും ആകൃതിയും
േ വാൺസ്കിയുെട ശ യാകർഷി .
അയാൾ തെ കുതിരയുെട
അടുേ ു നീ ാൻ
തുട ിയേ ാേഴ ും മെ ാരു
പരിചയ ാരൻ തട ുനിർ ി.
“കെരനീൻ അവിെട നില്പു ്.”
അയാൾ പറ ു: “ഭാര െയ
അേന ഷി ുകയാണ്. അവർ
പവിലിയെ നടു ിരി ു ു. നി ൾ
ക ിേ ?”
“ഇ , ഞാൻ ക ി .” അയാൾ
ചൂ ി ാണി ലേ ു
േനാ ുകേപാലും െച ാെത
േ വാൺസ്കി സ ം കുതിരയുെട
അടുേ ുെച ു. ജീനി
പരിേശാധി ാനും ചില നിർേദശ ൾ
െകാടു ാനുമാരംഭി േ ാൾ
എ ാവെരയും ാർ ിങ്
േപായി േല ു വിളി .
പതിേനഴുേപരു ായിരു ു.
നറു ി േ ാൾ േ വാൺസ്കി ് ഏഴ്
എ ന ർ കി ി.
എ ാ കുതിരകള ം നിര ുനി ു.
േ വാൺസ്കി തെ എതിരാളികെള
അവസാനമാെയാ ു േനാ ി. മ രം
തുട ി ഴി ാൽ കാണാൻ
പ ി േ ാ. േ വാൺസ്കിയുെട
സുഹൃ ും മുഖ
എതിരാളികളിെലാരാള മായ
ഗാൽ ്സിൻ, ശുണ്ഠിപിടി ഒരു
കുതിരയുെട പുറ ുകയറാനു
ശമ ിലാണ്. നെ ാരു
െപൺകുതിരയുെട പുറ ് കുേസാവ്
േലവ് പഭു വിളറിയ മുഖവുമായി
ഇരി ു ു. ഭീരുവും
െപാ ാരനുമാണയാെള ്
എ ാവർ ും അറിയാം.
ൈസന ിെല കുതിര റ ു
സവാരിെച ത്
അപകടമാെണ റിയാെമ ിലും ഒരു
േഡാ ർ, ചുവ കുരിശടയാളം
തു ി ിടി ി ഒരു ആംബുലൻസ്
വ ി, ഒരു േനഴ്സ് എ ിവ
ഒ മു തുെകാ ാണയാൾ
മ ര ിൽ പെ ടു ാൻ
ത ാറായത്. അവരുെട ക കൾ
ത ിലിട ു. േ വാൺസ്കി
ക ിറു ി ാണി ് കുേസാവ്
േലവിെന േ പാ ാഹി ി . പധാന
എതിരാളിയായ മേഖാ ിെനയും
അയാള െട കുതിര
ാഡിേയ റിെനയുംമാ തം
േ വാൺസ്കി ക ി .
“ധൃതി കൂ . കുതിരെയ
പിടി നിർ ുകേയാ തട ിനു
മു ിൽ വ ഗത കാ കേയാ െച രുത്.
അതിെന അതിെ പാ ിനുവി ാൽ
മതി.” േകാർഡ് ഉപേദശി .
“ശരി, ശരി.” എ ുപറ ്
േ വാൺസ്കി കടി ാൺ ഏ വാ ി.
“കഴിവതും മു ിൽ േപാകാൻ
ശമി ണം. പി ിലായാലും അവസാന
നിമിഷംവെര പതീ ൈകവിടരുത്.”
കുതിരയ് ് അന ാൻ സമയം
കി തിനുമു ് േ വാൺസ്കി
ഒ ാ ിന് കുതിരയുെട
പുറ ിരു ു ജീനി വി ിയിൽ
കാലുകള റ ി . ഫൗ ഫൗ നീ
കഴു ുെകാ ു കടി ാൺ വലി
സ് പി ുേപാെല തു ി ാടി. അതിെന
ശാ മാ ാൻ േ വാൺസ്കി നേ
പണിെ .
അവർ ാർ ിങ് േപാ ിേല ു
വഴിയിൽ അണെക ി നിർ ിയിരു
പുഴെയ സമീപി ുകയാണ്. ചിലർ
മു ിലും ചിലർ പിറകിലും. െപെ ു
പി ിൽ കുള ടിെയാ േക .
മേഖാ ിനുമായി, ാഡിേയ െറ
െവള കാലുകള െച ൻകുതിര
െചളിയിലൂെട കുതി പാ ു.
മേഖാ ിൻ നീ പ കൾകാ ി ചിരി .
േ വാൺസ്കി േകാപേ ാെട അയാെള
േനാ ി. േ വാൺസ്കി ് അയാെള
ഇഷ്ടമ . ഇേ ാൾ തെ ഏ വും
അപകടകാരിയായ എതിരാളിയായും
കണ ാ ു ു. അടു ുകൂെട
കുതി പാ ഫൗ ഫൗവിെന
പരി ഭമി ി തിൽ അയാേളാടു
കഠിനമായ േദഷ വുമു ്. ഫൗ ഫൗ
ര ു ചാ ംചാടി, കടി ാൺ
മുറുകിയതിൽ േകാപി ്,
പുറ ിരി ു യാെള
മറി ിടാെന വ ം ആടിയാടി
നട ാൻ തുട ി.
 ഇരുപ ്

ആ െക പതിേനഴ്
ഓഫീസർമാരാണ്
കുതിര യ ിനു
േപരുെകാടു ത്. പവിലിയനു മു ിൽ
ദീർഘവൃ ാകൃതിയിൽ ഉേ ശം മൂ ു
ൈമൽ ൈദർഘ മു താണ്
േറസ്േകാഴ്സ്. അതിൽ ഒൻപതു
തട ള ്. ഒരു േതാട്, പവിലിയനു
െതാ മു ിൽ അ ടിേയാളം
ഉയര ിൽ ഒരു േവലി, ഒരു കിട ്,
െവ ം നിറ ഒരു െകാ കുളം, ഒരു
ചരിവ്, ഒരു വര ും അതിനുമുകളിൽ
മുൾെ ടികള മു ഒരു ഐറിഷ് ബാ ്
(ഏ വും പയാസേമറിയ
തട ളിെലാ ാണിത് ). ഇതിന റം
മെ ാരു കിട ുകൂടിയു ത്
കുതിരകൾ ു കാണാൻ
സാധ മ ാ തുെകാ ് ര ും ഒ ി
ചാടി ട ണം. അെ ിൽ
അപകടമാണ്, പിെ , െവ മു
ര ു തട ൾ, െവ മി ാ ഒ ്.
മ രം, അവസാനി ു തു
പവിലിയന് എതിർവശ ാണ്. പേ ,
മ രം തുട ു ത്
ദീർഘവൃ ിനു െവളിയിൽ ഉേ ശം
250 ഗജം മാറിയും. ഏഴടിവീതിയു
േതാടാണ് ആദ െ തട ം. അതു
നീ ി യറുകേയാ
ചാടി ട ുകേയാ ആവാം.
കുതിരസവാരി ാർ
മൂ ു പാവശ ം വരിയായി നിെ ിലും
ഓേരാ തവണയും ഏെത ിലുെമാരു
കുതിര തുട ം െത ി . വിദഗ്ധ
ാർ റായ േകണൽ െസസ് ടിനു
േകാപം വരാൻ തുട ി. അവസാനം
നാലാമെ തവണ, ‘ ാർ ് ’ പറ ു,
മ രം ആരംഭി .
‘അതാ തുട ി. മുേ ാ ് ’, ശ ാസം
അട ി ിടി ിരു കാണികൾ
ആേവശംെകാ ു. വ മായി
കാണു തിന് ഒ യ് ും
കൂ േ ാെടയും അേ ാ മിേ ാ ം
പാ ു. ആദ െ മിനി ിൽ
കുതിരസവാരി ാർ ഇരി റ ി ്,
ര ും മൂ ും േപർ വീതവും ഒ ിനു
പിറേക ഒ ായും േതാടിെന സമീപി .
എ ാവരും ഒ ി ാണു പുറെ െത ു
കാണികൾ ു േതാ ിെയ ിലും
െസ കള െട വ ത ാസംേപാലും
വളെര പധാനമാെണ ു
മ രാർ ികൾ റിയാം.
അമിത വിേ ാഭംകാരണം
ആദ നിമിഷ ിൽ ഫൗ ഫൗ
പി ിലായി. മ പലതും മു ിെല ി.
േതാടിനടുെ ു തിനു മു ്
േ വാൺസ്കി കടി ാൺ
അയ വി . മൂ ു കുതിരകെള
നിഷ് പയാസം പി ി. ഇേ ാൾ
െതാ മു ിൽ മേഖാ ിെ
ാഡിേയ റാണ്. ഏ വും മു ിലായി,
ജീവ വംേപാലിരി ു
കുേസാവ്േലവിെന മുതുകിേല ിയ
സു രിയായ ഡയാനയും.
തുട ിൽ േ വാൺസ്കി ്
കുതിരെയ െചാല്പടി ു നിർ ാേനാ
നിയ ി ാേനാ സാധി ി .
ാഡിേയ റും ഡയാനയും ഒ ി
േതാടിെന സമീപി . ഏതാ ്
ഒേരസമയ ുതെ അതു
ചാടി ട ു. അവയ് ു പി ാെല,
പറ ു തുേപാെല ഫൗ ഫൗ
വായുവിലുയർ ു. തെ കുതിരയുെട
കാല് ീഴിൽ േതാടിന െര
കുേസാവ്േലവ് നിലംപതി ു ത്
േ വാൺസ്കി ക ു. (ചാ ിനിടയിൽ
കടി ാണിെല പിടിവി േ ാൾ ആദ ം
കുേസാവ്േലവും തുടർ ് അയാള െട
കുതിരയും വീണതാെണ ു പി ീട്
അയാൾ മന ിലാ ി) ഡയാനയുെട
തലയിേലാ കാലുകളിേലാ ആയിരി ും
ഫൗ ഫൗവിെ കുള ുകൾ വ ു
പതി ു െത ു േതാ ിെയ ിലും
പൂ വീഴു തുേപാെല,
അ രീ ിൽവ തെ
കാലുകെള നിയ ി ്, മേ ുതിരെയ
ചവി ാെത, അവൾ കട ുേപായി.
 ‘മിടു ി!’ േ വാൺസ്കി വിചാരി .
േതാടുകട േ ാൾ കുതിര
േ വാൺസ്കിയുെട
നിയ ണ ിലായി. മേഖാ ിനു
പി ാെല വലിയ തട ം കട ാെമ ും
അടു പതിബ ിനു മു ു
300 വാര ഓ ിനിടയിൽ അതിെന
പി ിലാ ാെമ ും അയാൾ
പതീ ി .
ഇ ീരിയൽ പവിലിയനു
െതാ മു ിലാണു വലിയ തട ം.
ച കവർ ിയുെടയും രാജസദ ിെല
മുഴുവൻ അംഗ ള െടയും െമാ ം
ആൾ ൂ ിെ യും ശ
െചകു ാൻ എ ു വിളി ു ആ
വലിയ തട ിെന സമീപി ു
േ വാൺസ്കിയുെടയും അയാൾ ു
മു ിൽ െപായ്െ ാ ിരു
മേഖാ ിെ യും േമലായിരു ു. സ ം
കുതിരയുെട കാതുകള ം കഴു ും
തെ മു ിേല ു പാ ുവരു
ഭൂതലവും െതാ മു ിൽ കുതി ു
ാഡിേയ റിെ പിൻഭാഗവും
മാ തമാണു ക ിൽെ ത്.
ാഡിേയ ർ കുറിയ വാലാ ിെ ാ ്
ഒ ിെനയും സ്പർശി ാെത
േ വാൺസ്കിയുെട ക ു ിൽനി ്
അ പത മായി.
“ബേലേഭഷ് !” ആേരാ വിളി കൂവി!
മു ിെല തട ിെ ദൃശ ം
േ വാൺസ്കിയുെട ക ിൽെ .
േവഗംകുറയ് ാെത കുതിര അതിനു
മുകളിേല ുയർ ു. പിറകിൽ എേ ാ
ത തുേപാെല ഒരു ശബ്ദംേക .
ാഡിേയ ർ മു ിലുെ
ആേവശ ിൽ, അത് അല്പം
േനരേ മു ിേല ു കുതി േ ാൾ
പിൻകാൽ ഒരു പലകയിൽ
ത ിയതാണ്. എ ിലും അതിെ
ഗതിേവഗ ിനു മാ മു ായി ,
മുഖ ു െചളിെതറി േ ാൾ,
ാഡിേയ ർ
െതാ മു ിൽ െ യുെ ്
േ വാൺസ്കി ു മന ിലായി.
അതിെ കുറിയ വാലും െവള
കാലുകള ം അകെലയ ാെത ക ു.
മേഖാ ിെന കട ു മുേ റാനു
സമയമാെയ ് േ വാൺസ്കി ു
േതാ ി. അതു
മന ിലാ ിയതുേപാെല ഫൗ ഫൗ
േവഗംകൂ ി. ഒരു വശ ുകൂെട
മുേ ാ േപാകാൻ ശമി . മേഖാ ിൻ
സ തി ി . ഉടെന േ വാൺസ്കി
മറുവശ ുകൂെട കുതിരെയ നയി .
ഏതാനും ചുവടു ര ു കുതിരകള ം
ഒേര നിരയിലായിരു ു. പേ ,
തട ിനടുെ ു തിനുമു ്
േ വാൺസ്കി കുതിരയുെട
കടി ാൺ അയ . അവൾ
മേഖാ ിെന പി ിലാ ി. അയാള െട
െചളിപുര മുഖം േ വാൺസ്കിയുെട
ക ിൽെ . അയാൾ
ചിരി ുകയാെണ ു േതാ ി.
ാഡിേയ ർ ശ സി ു ശബ്ദവും
കുള ടിെയാ യും അയാൾ േക .
അടു ര ു തട ള ം ഒരു
കിട ും ഒരു േവലിയും നിഷ് പയാസം
തരണംെചയ്െത ിലും
ാഡിേയ റിെ ഉ ാസവും
കുള ടിയും കൂടുതൽ അടു ുേക .
േ വാൺസ്കി േ പാ ാഹി ി േ ാൾ
കുതിരയ് ു വീ ും േവഗേമറി.
ഇേ ാൾ േ വാൺസ്കിയാണു
മു ിൽ. വിജയ പതീ േയാെട
അയാൾ കുതിരെയ മന െകാ ു
കൂടുതൽ സ്േനഹി ുകയും
ലാളി ുകയും െചയ്തു. ചു ം ഒ ു
േനാ ിയാൽ
െകാ ാെമ ുെ ിലും അതിനു
ൈധര െ ി . ധൃതികൂ ാെത,
കുതിരയുെട േശഷി നിലനിർ ാൻ
ശമി .
ഇനിയാണ് ഏ വും പയാസേമറിയ
തട ം. അതു കട ാൽ ഒ ാം
ാനെ ാം. അയാൾ ഐറിഷ്
ബാ ിേല ു കുതി ുകയാണ്.
കുറ കെലവ തെ കുതിരയും
കുതിര ാരനും ആ തട ം ക ു.
ര ുേപരും ഒരു നിമിഷേനരം ഒ ു
സംശയി . കുതിരയുെട കാതുകളിൽ
നി ് അതിെ സംശയം
മന ിലാ ിയ അയാൾ ചാ
ഉയർ ിെയ ിലും തെ സംശയം
അ ാന ാെണ ു െപെ ു
തിരി റി ു. എ ാണു േവ െത ു
കുതിരയ് റിയാം. അതു േവഗം
വർധി ി കൃത സമയ ുതെ
സർവശ ിയും സമാഹരി ് കിട ിനു
കുറുെക ചാടി അനായാസം
മുേ ാ പയാണം തുടർ ു.
“േഭഷ്, േ വാൺസ്കി!”
അടു ുനി ിരു േ വാൺസ്കിയുെട
കൂ കാർ ആർ ുവിളി . യാഷ്വിെന
ക ിെ ിലും അയാള െട ശബ്ദം
തിരി റി ു.
ഫൗ ഫൗവിെന മന ാ
അഭിന ി െകാ ് േ വാൺസ്കി
കാേതാർ ു. ാഡിേയ ർ
പി ാെലയു ്. ഇനി അവസാനെ
തട ംമാ തം. ഒ രവാര വീതിയു
ഒരു െവ െ ്. േ വാൺസ്കി
അേ ാ േനാ ുകേപാലുംെച ാെത
കടി ാൺ ചലി ി െകാ ിരു ു.
കുതിര അതിെ അവേശഷി
കരു ും
ഉപേയാഗി തീർ ുകയാണ്.
അതിെ കഴു ും മുതുകും മാ തമ ,
വശ ള ം കൂർ െചവികള ം
വിയർെ ാലി ു ു.
കിതയ് ു ുമു ്. അവേശഷി
അ ൂറു വാര േപാകാൻ
ആവശ മു തിലധികം ശ ി
അതിനു ്. അ ശ മായി, ഒരു
പ ിെയേ ാെല അതു കിട ു
ചാടി ട ു. പേ , ആ നിമിഷം
ഭയാനകമായ എേ ാ ഒ ു
സംഭവിെ ് േ വാൺസ്കി ു
േതാ ി. അയാൾ േപാലുമറിയാെത
ജീനിയിൽ അമർ ിരു
കടി ാണിൽ പിടി വലി . അതു
മന ിലാ ു തിനുമു ് മേഖാ ിെ
െച ൻ കുതിരയുെട
െവള കാലുകൾ തെ
കട ുേപാകു ത് അയാൾ ക ു.
േ വാൺസ്കിയുെട ഒരു കാൽ നില ു
സ്പർശി . അതു
വലിെ ടു ു തിനു മു ് ഫൗ ഫൗ
ചരി ുവീണു. ശ ിയായി
ചീറിെ ാ ു നന
കഴു ുയർ ി മുറിേവ പിടയു
പ ിെയേ ാെല എഴുേ ല് ാൻ
ശമി . േ വാൺസ്കിയുെട
ൈക ിഴകാരണമാണ് അവൾ
വീണതും മുതുെകാടി തും. പേ ,
പി ീടാണയാൾ ഇതു മന ിലാ ിയത്
മേനാഹരമായ
ക കൾെകാ ുതെ േനാ ി
െചളിയിൽകിട ു പുളയു
കുതിരയുെട സമീപം നില് ുേ ാൾ,
മേഖാ ിൻ അതിേവഗം
കട ുേപാകു തുമാ തം അയാൾ
ക ു. എ ാണു
സംഭവി െത റിയാെത േ വാൺസ്കി
കടി ാൺ പിടി വലി . കുതിര
മീനിെനേ ാെല പിട ു. ജീനിയുെട
ഒരു വശെ െക കൾ െപാ ി.
മുൻകാലുകൾ സ ത മാെയ ിലും
പിൻകാലുകൾ ഉയർ ാനാവാെത
അതു വീ ും ചരി ുവീണു.
േകാപവും നിരാശയും
നിയ ി ാനാവാെത േ വാൺസ്കി
കുതിരയുെട വയ ിൽ ചവി ിയി
വീ ും കടി ാൺ പിടി വലി .
കുതിര അന ാെത വാചാലമായ
ക കളാൽ യജമാനെന േനാ ി.
“െഹാ, ഞാെന ാണു െചയ്തത് !”
േ വാൺസ്കി തലയിൽ ൈകവ
നിലവിളി : “മ ര ിൽ േതാ !
എെ കു മാണ്. മാ ർഹി ാ
കു ം. മ ര ിൽ േതാ . എെ
പിയെ കുതിരയും േപായി. െഹാ,
ഞാെന ു മ രമാണു
കാണി ത് !”
ക ുനി വർ, ഒരു േഡാ റും
വാല ാരനും, െറജിെമ െല
ഉേദ ാഗ രും ഓടിവ ു. കുതിരയുെട
മുതുക് ഒടി ു. അതിെന
െവടിവ െകാ ാൻ തീരുമാനി .
േചാദ ൾ ്ഉ രം പറയാേനാ
എെ ിലും സംസാരി ാേനാ
കഴിയാെത നില ുവീണ
െതാ ിെയടു ാെത േ വാൺസ്കി
അവിെടനി ിറ ി നട ു. അയാൾ ്
എെ ി ാ ദുഃഖം േതാ ി.
ഇതിനു മു ും ഇ തയും വലിയ ഒരു
നിർഭാഗ ം അയാള െട
ജീവിത ിലു ായി ി . എ ാം സ ം
പവൃ ിയുെട ഫലം.
യാഷ്വിൻ െതാ ിയുമായി
ഓടിവ ് അയാെള വീ ിെല ി .
അരമണി ൂർെകാ ് േ വാൺസ്കി
സമനില വീെ ടു ു. എ ിലും ആ
കുതിര യം ഏ വും
േവദനി ി ു ഓർമയായി
ദീർഘകാലം അയാെള
അല ിെ ാ ിരു ു.
 ഇരുപ ിയാറ്

ഭാ ര യുമായു കെരനീെ ബ
പുറേമ പഴയപടി തുടർ ു.
ം

ഇേ ാഴയാൾ കൂടുതൽ
തിര ിലാെണ ഒരു വ ത ാസംമാ തം.
ശീതകാലെ അധ ാനംകാരണം
യി ആേരാഗ ം
വീെ ടു ു തിനു പതിവുേപാെല
വസ ിെ ആരംഭ ിൽ
വിേദശ ുേപായി. പതിവുേപാെല
ജൂലായ് മാസ ിൽ തിരി വ ു
കൂടുതൽ ഉ ാഹേ ാെട േജാലിയിൽ
മുഴുകി. അയാൾ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലായിരു േ ാൾ ഭാര
പതിവുേപാെല,
നാ ിൻപുറവസതിയിേല ു
താമസംമാ ി.
പിൻസ ് െട ർസ്കായയുെട
വീ ിൽവ പാർ ിനട
രാ തി ുേശഷം തെ
സംശയെ ുറി ് അയാൾ
അ േയാടു സംസാരി ി ി .
ആെരേയാ കളിയാ ു തര ിലു
അയാള െട സ തഃസി മായ സ രം
ഭാര യുമായു അയാള െട
ഇേ ാഴെ ബ ിനു തിക ം
േയാജി തായിരു ു. ആദ രാ തി
മന തുറ ാ തിെ േപരിൽ
അയാൾ ് അവേളാടു േലശം
അതൃപ്തിയു ായിരു ു.
അവേളാടു െപരുമാ ിൽ അല്പം
ആശ , അ തമാ തം. ‘നിന ്
എേ ാെടാ ും പറയാനിെ ിൽ
എനി ു നിേ ാടും ഒ ും പറയാനി .
ര ായാലും നിന ു തെ യാണു
നഷ്ടം’ എ ാണ് അയാള െട
മേനാഭാവെമ ു േതാ ി—
തീയണയ് ാൻ ശമി . പരാജയെ
ഒരാൾ, ‘ശരി, എരി ുതീർ ്, നിെ
തകരാറുതെ യാെണ ാം.’ എ ു
പറയു തുേപാെല.
ബു ിമാനും
ഔേദ ാഗികകാര ളിൽ
സമർ നുമായ ഒരാൾ സ ം
ഭാര േയാടു ബു ിശൂന മാെയാരു
നിലപാെടടു ു തിെല വിഡ്ഢി ം
മന ിലാ ിയി . തെ യഥാർ
ിതിയറി ാൽ അതിെ ഫലം
ഭയാനകമായിരി ുെമ തുെകാ ു
സ ം കുടുംബേ ാടു അതായത്,
ഭാര േയാടും മകേനാടുമു
വികാര ൾ മന ിെ ഉ റയിൽ
അട പൂ ി ഭ ദമാ ിവ .
ശീതകാല ിെ അ ംവെര
സ്േനഹധനനാെയാരു പിതാവായി
ജീവി ആ മനുഷ ൻ സ ം മകേനാടു
തണു ൻമ ിൽ െപരുമാറാൻ തുട ി.
ഭാര േയാെട േപാെല മകേനാടും
ഒരുതരം പരിഹാസഭാവമായിരു ു.
“എ ാ, െചറു ാരാ!” എ ാണയാൾ
പു തെന സംേബാധന െചയ്തത്.
മുൻവർഷ െള അേപ ി ്
ഇെ ാ ം ഓഫീസ്േജാലി വളെര
കൂടുതലാെണ ് കെരനീൻ
വിചാരി ുകയും പറയുകയും െചയ്തു.
പേ , കുടുംബെ ുറി
കൂടുതൽ ചി ി ാതിരി ാൻേവ ി
ഇെ ാ ം അയാൾ കൂടുതൽ േജാലി
കെ ുകയായിരു ു എ താണു
വാസ്തവം. ഭാര യുെട
െപരുമാ െ ുറി ് ആെര ിലും
എെ ിലും േചാദി ാൻ
ൈധര െ ാൽ സ േത ശാ ശീലനായ
കെരനീൻ മറുപടി പറയുകയിെ ു
മാ തമ , േചാദി യാേളാടു
േകാപി ുകയും െച ം. ഭാര യ് ു
സുഖമാേണാ എ ു േചാദി ാൽ
അയാള െട മുഖം ഗൗരവപൂർണമാകും.
അതിെന ുറിെ ാ ും അയാൾ
ആേലാചി ാേറയി .
േവനൽ ാല ് കെരനീനുകൾ
പതിവായി താമസി ിരു ത്
പീ ർേഹാഫിലു വസതിയിലായിരു ു
. ആ സമയ ് അടു ു
താമസി ിരു ലിഡിയ ഇയലേനാവ്ന
പഭ ി അ യുമായി നിര രം
ബ െ ടു പതിവു ്. ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി പീ ർേഹാഫിൽ
താമസി ാേനാ അ െയ കാണാേനാ
വ ി . െബ ്സിേയാടും
േ വാൺസ്കിേയാടുമു അവള െട
അടു ം അ ത ന തെ ു
കെരനീേനാടു സൂചി ി . കെരനീൻ
അവെര ശാസി . തെ ഭാര
സംശയ ൾ തീതയാെണ ു
പറയുകയും െചയ്തു. അ ുമുതൽ
അയാൾ പഭ ിെയ ഒഴിവാ ാൻ
ശമി . തെ ഭാര െയ
സംശയദൃഷ്ടിേയാെട വീ ി വെര
കാണാൻ അയാൾ കൂ ാ ിയി .
െബ ്സി താമസി ിരു തും
േ വാൺസ്കിയുെട െറജിെമ ്
താവളമടി ിരു തുമായ
ല ിനടു ുതെ േപായി
പാർ ാെമ ് അ
വാശിപിടി ു െത ിനാെണ ്
അയാൾ ു മന ിലായി .
അതിെന ുറി ചി ി ാറിെ ിലും
ഏെത ിലും വിധ ിലു െതളിേവാ
സംശയേമാ ഇ ാതിരു ി ം
വ ി െ ഭർ ാവാണു താെന
േബാധം അയാൾ ു ായിരു ു.
അതിെ േപരിൽ അയാൾ അതീവ
ദുഃഖിതനുമായിരു ു.
എ വർഷെ സ ുഷ്ടമായ
വിവാഹജീവിത ിനിടയ് ് അേനകം
അവിശ സ്തരായ ഭാര മാെരയും
വ ി െ ഭർ ാ ാെരയും
അയാൾ ക ി ്.
എ െനയാണവർ ഈ
ിതിയിെല ിയത്, േ മായ ഈ
അവ യ് ് അവർ
വിരാമമിടാ െത ് എ ു കെരനീൻ
സ യം േചാദി ി മു ്. പേ ,
ഇേ ാൾ സ ം തലയിൽ ഈ
അപകടം വ ുപതി േ ാൾ, അത്
അവസാനി ിേ ത്
എ െനെയ റി ുകൂടാ. അത ം
ഭയാനകവും അസാധാരണവുമായ ഈ
സാഹചര െ അംഗീകരി ാൻ
േപാലും അയാൾ ത ാറ .
വിേദശ ുനി ു
മട ിവ തിനുേശഷം കെരനീൻ
ര ുതവണ നാ ിൻപുറവസതിയിൽ
േപായി ്. ഒരി ൽ അവിെടനി ും
ഭ ണം കഴി . പിെ ാരി ൽ ചില
സ ർശകരുെമാ ് ഒരു സായാ ം
െചലവഴി . എ ിലും
മുൻവർഷ ളിെലേ ാെല ഒരു
രാ തിേപാലും അവിെട താമസി ി .
കുതിര യം നട ദിവസം
കെരനീനു വലിയ തിര ായിരു ു.
എ ിലും േനരേ ,ഉ ഭ ണം
കഴി ി നാ ിൻപുറവസതിയിൽേപായി
ഭാര െയ കാണണെമ ും
അവിെടനി ു പ യം നട ു
ലെ ണെമ ും നി യി .
ച കവർ ിയും സദസ രുെമ ാം
ഹാജരാകു േവദിയിൽ തെ യും
സാ ിധ ം ഒഴിവാ ാവു ത ; അ ്
ഭാര െയയും കാണണം.
ആഴ്ചയിെലാരി ൽ ഭാര െയ
സ ർശി ാതിരി ു ത്
ഔചിത ായ്മയാെണ ് അയാൾ ു
േതാ ിരു ു. േപാെര ിൽ, അവള െട
െചലവിനു പണം െകാടു ുകയും
േവണം. എ ാ മാസവും പതിന ാം
തീയതിയാണു പണം െകാടു ു ത്.
ഭാര െയ ുറി ് ഇതിലധികെമാ ും
ചി ി ാതിരി ാനു
മേനാനിയ ണം അയാൾ ു ്.
രാവിെല തിര ു
കൂടുതലായിരു ു. ൈചനയിെല
പശസ്തനാെയാരു സ ാരി എഴുതിയ
ഒരു ലഘുേലഖ തേലദിവസം
അയ െകാടു ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി, ആ സ ാരി
ത ൾ ു വളെര
േവ െ വനാെണ ും അയാെള
സ ീകരി സത്കരി ണെമ ും
ആവശ െ ിരു ു. ൈവകുേ രം
സമയം കി ാ തുെകാ ു
രാവിെലയാണ് ലഘുേലഖ
വായി തീർ ത്. പി ീടു പരാതികൾ
േക , റിേ ാർ കൾ വായി ,
സ ർശകെര സ ീകരി .
ഉേദ ാഗാർ ികെള നിയമി ുകയും
ചിലെര പിരി യയ് ുകയും െചയ്തു.
പാരിേതാഷിക ള ം ശ ളവും
െപൻഷനും വിതരണം െചയ്തു.
എഴു ുകു ുകൾ ു കുെറയധികം
സമയം െചലവഴി . തുടർ ു
വ ിപരമായ കാര ൾ,
േഡാ റുെടയും കാര െ യും
സ ർശന ൾ. കാര ൻ കൂടുതൽ
സമയെമടു ി . ആവശ മു പണം
െകാടു ി കാര ൾ വിവരി .
സാ ിക ിതി
തൃപ്തികരമായിരു ി . കൂടുതൽ
ദിവസം വീ ിനു
പുറ ായിരു തുെകാ ു െചലവ്
പതിവിലും കൂടി. പേ , േഡാ ർ,
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല പശസ്തനായ
ഭിഷഗ രൻ, കെരനീെ
സുഹൃ ായിരു തുെകാ ു
കൂടുതൽ സമയെമടു ു.
പതീ ി ിരി ാെത േഡാ ർ
വ തുക ് കെരനീൻ അ ുതെ .
ആേരാഗ ിതിെയ ുറി
വിശദമായി േചാദ ംെച ാനും
െന ും കരളിലുെമാെ
ത ിേനാ ാനും തുട ിയേ ാൾ
അ ുതം ഇര ി . ആ
േവനല് ാല ് കെരനീെ
ആേരാഗ ിതി േമാശമാെണ ു ക ്
അയാള െട സ്േനഹിത ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയാണ് േഡാ െറ
ഇേ ാ യ ത്.
“എനി ുേവ ി നി ൾ
േപാകണം.” അവർ േഡാ േറാടു
പറ ു.
 “റഷ യ് ുേവ ി ഞാൻ േപാകാം
പഭ ീ.” എ ായിരു ു േഡാ റുെട
മറുപടി.
“എ ു ന മനുഷ ൻ!” ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയ് ു സേ ാഷമായി.
കെരനീെ ആേരാഗ ിതി
േഡാ െറ നിരാശെ ടു ി.
ശരീര ിൽ േപാഷക ള െട
കുറവു ്. കരൾ ക മാനം
വീർ ിരി ു ു. മരു ു
മാ തംെകാ ു ഫലമി . വ ായാമം
േവണം. മാനസികമായ അധ ാനം
കുറയ് ണം. സർേവാപരി, മനഃേ ശം
തീെര പാടി . ശ സി രുെത ു
പറയു തുേപാെല,
അ പാേയാഗികമാണ് ഈ ഉപേദശം.
ഏേതാ കുഴ മുെ ും അതിനു
പരിഹാരമിെ ുമു ധാരണ
സൃഷ്ടി െകാ ാണു േഡാ ർ
േപായത്. കെരനീെ
മുറിയിൽനി ിറ ിയ േഡാ ർ
േപാർ ിേ ാവിൽ വ ൈ പവ ്
െസ ക റി ിയുദീെന ക ു.
േഡാ ർ ് അയാെള ന
പരിചയമു ്. യൂണിേവഴ്സി ിയിൽ
ഒ ി പഠി വരാണ്. അപൂർവമായി
മാ തേമ കാണാറു െവ ിലും അവർ
ഉ സ്േനഹിത ാരും പരസ്പരം
ബഹുമാനി ു വരുമാണ്.
േരാഗിെയ ുറി അഭി പായം
 ിയുദീേനാടു മാ തേമ േഡാ ർ
പറയുകയു .
“നി ൾ അേ ഹെ ക തിൽ
വളെര സേ ാഷം.” ിയുദീൻ
പറ ു: “അേ ഹ ിനു ന
സുഖമിെ ു േതാ ു ു. എ ാണു
കുഴ ം?”
വ ി ത ാറാ ി നിർ ാൻ
വ ി ാരേനാടു നിർേദശി ി
േഡാ ർ പറ ു: “ പശ്നം ഇതാണ്.
ഒരു ചരടിെന ക മാനം വലി ാൽ
അതു െപാ ിേ ാകും. അേ ഹം
കഠിനമായി അധ ാനി ു ു.
മനഃസാ ിയു തുെകാ ു േജാലി
കൂടുതൽ കഠിനമാകു ു.
അേതാെടാ ം പുറ ുനി ു
അതിശ മായ ഒരു സ ർദവുമു ്.
നി ൾമ രംകാണാൻ വരുമേ ാ?”
എ ു േചാദി ് അേ ഹം വ ിയിൽ
കയറി.
“ഉ ്, തീർ യായും.” േഡാ റുെട
സൂചന പൂർണമായും
മന ിലാകാെതയായിരു ു ിയുദീെ
മറുപടി.
േഡാ ർ േപായേ ാൾ
പശസ്തനായ സ ാരിെയ ി.
ലഘുേലഖ വായി
മന ിലാ ിയിരു കെരനീൻ ആ
വിഷയ ിൽ തനി ു വി ാനം
പകടി ി ് സ ാരിെയ
അ ുതെ ടു ി. ആ
സമയ ുതെ , പവിശ യിെല
ഒരുേദ ാഗ ൻ ഏേതാ വിഷയം
സംസാരി ാനായി വ ു. അയാെളയും
പറ യ ി ൈ പവ ്
െസ ക റിെയയുംകൂ ി ഒരു പധാന
വ ിെയ കാണാൻ പുറെ .
മട ിവ േ ാൾ അ ുമണിയായി.
ൈ പവ ് െസ ക റിേയാെടാ ം
ആഹാരം കഴി .
നാ ിൻപുറവസതിയിേല ്
അയാെളയും ണി . അവിെടനി ്
കുതിര യം കാണാൻ േപാകാെമ ു
പറ ു.
ഈയിെട, ഭാര യുമായി
സംസാരി ുേ ാെഴ ാം
മൂ ാമെതാരാള െട സാ ിധ ം
അനുേപ ണീയമാെണ ് കെരനീനു
േതാ ാറു ്, അയാൾ അതു
സ തി ുകയിെ ിലും.
 ഇരുപ ിേയഴ്

അ ക ാടി ു മു ിൽനി ്
അനുഷ്കയുെട
സഹായേ ാെട ഉടു ിൽ പി ു
കു ുകയായിരു ു. വാതിൽ ൽ
വ ി ക ിെ ശബ്ദം േക .
‘െബ ്സി വരാറായി േ ാ,’ എ ു
വിചാരി ജനാലയിലൂെട
േനാ ിയേ ാൾ വ ിയും കറു
െതാ ി ു മുകളിൽ കെരനീെ
സുപരിചിതമായ നീളൻ െചവികള ം
ക ു. ‘കഷ്ടമായേ ാ! ഇ ിവിെട
താമസി ാനാേണാ ഉേ ശ ം?’ അവൾ
ചി ി . അതിെ ഫലം
ഭയാനകമായിരി ുെമ ു
േതാ ിെയ ിലും ചിരി മുഖേ ാെട,
പുറ ിറ ിെ ു ഭർ ാവിെന
എതിേര .
“ഓ, എനി ു സേ ാഷമായി!”
ഭർ ാവിെ കരം ഗഹി ിയുദീെന
ഒരു കുടുംബാംഗെ േ ാെല
അഭിവാദ ം െചയ്ത് അവൾ പറ ു:
“ഇ ുരാ തി ഇവിെട ത ുമേ ാ,
അേ ?” എ ാണ് ആദ ം േചാദി ത്.
“നമുെ ാ ി േപാകാം…
െബ ്സിേയാെടാ ം േപാകാെമ ു
പറ ുേപായേ ാ, അവളിേ ാ വരും.”
െബ ്സിയുെട േപരുേക ് കെരനീൻ
െന ിചുളി .
“ഓ, പിരിയാെത നട ു വെര
ഞാനായി േവർപിരി ു ി .”
പതിവു പരിഹാസ വേയാെട
അയാൾ പറ ു: “ഞാൻ
ിയുദീേനാെടാ ം േപാകാം. കുെറ
നട ണെമ ാണു േഡാ ർമാരുെട
ഉ രവ്. കുറ ദൂരം നട ാം.
എ ി മരു ുകഴി ു തായി
സ ല്പി ാം.”
“ധൃതിയി േ ാ. ചായ
കുടി ുേ ാ?”
അവൾ മണിയടി .
“ചായ െകാ ുവരൂ. അ ൻ
വ ി െ ു െസേരഷേയാടു പറയൂ.
ങാ, ആേരാഗ െമ െനയു ് ?
ഇതിനുമു ിവിെട വ ി ി േ ാ? ഈ
വരാ യുെട ഭംഗി കേ ാ?”
ഭർ ാവിേനാടും ഇടയ് ്
ിയുദീേനാടുമാണവൾ േചാദി ത്.
സ ാഭാവികമായും
സാധാരണേപാെലയുമാണ് അവൾ
സംസാരി െത ിലും വളെര കൂടുതൽ
പറ ു. വളെര േവഗ ിലാണു
പറ തും. ിയുദീെ േനാ ം
ക േ ാൾ അവൾ ും അ െന
േതാ ി. ിയുദീൻ
വരാ യിേല ിറ ി. അവൾ
ഭർ ാവിെ അടു ിരു ു.
“ന സുഖമിെ ു േതാ ു ു.”
അവൾ പറ ു.
“ഇ , േഡാ ർ ഇ ു രാവിെലവ ്
എെ ഒരു മണി ൂർ നഷ്ടെ ടു ി.
എെ ഏേതാ ഒരു സ്േനഹിതനാണു
പറ യ െത ു േതാ ു ു. എെ
ആേരാഗ ം അ ത
വിലപിടി തായിരി ണം…”
“അതുശരി, േഡാ െറ ാണു
പറ ത് ?” ഭർ ാവിെ
ആേരാഗ െ ുറി ം
േജാലിെയ ുറി െമാെ അവൾ
േചാദി . കുറ ദിവസം
നാ ിൻപുറ ുവ ു താമസി
വി ശമെമടു ണെമ ു നിർബ ി .
ലഘുവായി, അതിേവഗം,
തിള ു േനാ േ ാെടയാണവൾ
പറ െത ിലും അവള െട
സര ിന് കെരനീൻ ഒരു പാധാന വും
കല്പി ി . അവള െട
വാ ുകൾമാ തം േക . അവയ് ു
പത ിലു അർ ംമാ തം
കല്പി . അയാൾ നി ാരമായി,
തമാശമ ിൽ മറുപടി പറ ു. ഈ
സംഭാഷണ ിെലാരിട ും
വിേശഷവിധിയായി ഒ ും സംഭവി ി .
എ ിലും പി ീട്, നാണേ ാെട
മാ തേമ െചറിയ രംഗം
അനുസ്മരി ാൻ അവൾ ു
സാധി ി .
െസേരഷയും പി ാെല ആയയും
വ ു. കു ി, ഭയേ ാെടയും
ആശയ ുഴ േ ാെടയുമാണ് ആദ ം
അവെ അ െനയും പി ീട് അവെ
അ െയയും േനാ ിയെത ്
അല്പെമാ ു ശ ി ിരുെ ിൽ
കെരനീനു മന ിലാകുമായിരു ു.
“ങ്ഹാ, വരൂ, െചറു ാരാ,
ഇയാള ു വളർ ുേപായേ ാ, ഇയാൾ
ശരി ുെമാരു പുരുഷനായി.
സുഖമാേണാ െചറു ാരാ?”
േപടി ര കു ിയുെട േനർ ്
അയാൾ ൈകനീ ി.
എേ ാഴും അ െന ഭയെ ിരു
െസേരഷയ് ു െചറു ാരാ എ
സംേബാധനകൂടി േക േതാെട
േ വാൺസ്കി ശ തുേവാ മി തേമാ എ
ശ യു ായി. അ നിൽനി ്
അക ുമാറി. സംര ണം
ആവശ െ ടു തുേപാെല അ െയ
േനാ ി. അ യുെട
സമീപ ുമാ തേമ അവനു ആശ ാസം
അനുഭവെ ിരു ു . കെരനീൻ
പു തെ േതാള ു ൈകവ ്
ആയേയാടു സംസാരി െകാ ിരു ു.
െസേരഷയ് ് അത്
അസ ാ ജനകമായി അനുഭവെ .
അവനു കര ിൽ വരുെ ുക ്
അ ഓടിവ ു മകെ ചുമലിൽനി ്
കെരനീെ ൈക എടു ുമാ ിയി ്
അവന് ഒരു െകാടു ു വരാ യിൽ
െകാ ുവി ി മട ിവ ു.
“നമു ുേപാകാൻ സമയമായി.”
വാ േനാ ിയി ് അവൾ പറ ു:
“െബ ്സി വ ി േ ാ.”
“അേത.” കെരനീൻ വിരൽ
െഞാടി : “നിന ു കുറ പണം
തരാനുംകൂടിയാണു ഞാൻ വ ത്. കഥ
േക തുെകാ ുമാ തം വയറു
നിറയി േ ാ. നിന ു പണം േവേ ?”
“എനി ു േവ … ഉ ്, േവണം.”
അയാെള േനാ ാെതയാണവൾ
പറ ത്. അവള െട ശരീരം
ആപാദചൂഡം വിളറി. “കുതിര യം
കഴി ് ഇേ ാ വരുെമ ാണു
ഞാൻ വിചാരി ത്.”
“ഉ ് !” കേരനിൻ പറ ു:
“പീ ർേഹാഫിെല വനിതാരത്നം,
േട ർസ്കായ രാജകുമാരി ഇതാ
എ ിയിരി ു ു.” അവിേട ു
വ ുെകാ ിരു
ഇം ിഷ്നിർമിതമായ വ ിെയ
ജനാലവഴി േനാ ിെ ാ ാണീ
പസ്താവന. “എെ ാര ്!
എെ ാരു ഭംഗി! ശരി, അേ ാൾ,
നമു ും പുറെ ടാം.”
െട ർസ്കായ രാജകുമാരി
വ ിയിൽനി ിറ ിയി . അവരുെട
പരിചാരകൻ, കറു െതാ ിയും
യൂണിേഫാമും ധരി ഒരാൾ
മുൻവാതിലിൽ നി ു പുറ ുചാടി.
“ഞാനിറ ു ു ഗുഡ്ൈബ!” എ ു
പറ ്അ മകന് ഒരു മു ം
നല്കിയി ് കെരനീനു േനർ ു
ൈകനീ ി—”വരാനു
ദയവു ായേ ാ.”
കെരനീൻ അവള െട ൈകയിൽ
ചുംബി .
“അേ ാൾ, ഞാൻ േപാകു ു. ചായ
കുടി ാെന ുമേ ാ.”
സേ ാഷേ ാെട അവൾ േപായി.
അയാള െട
ക ു ിൽനി ക േ ാൾ
അയാള െട ചു ുകൾ സ്പർശി
സ ം ൈകയിൽ േനാ ി
അവ േയാെട െഞ ി രി നി ു.
 ഇരുപെ ്

ക െരനീൻ
േറസ്േകാഴ്സിെല ിയേ ാൾ
അ യും െബ ്സിയും ഗാ ് ാ ൽ
വിശിഷ്ടാതിഥികൾെ ാ ം
ഇരി ുകയായിരു ു. അ അവള െട
ഭർ ാവിെന ദൂെരനി ുതെ ക ു.
ര ു പുരുഷ ാർ—അവള െട
ഭർ ാവും അവള െട കാമുകനും—
ആണ് അവള െട ജീവിത ിെ
േക ാന ു ത്.
പേ ിയ ള െട
സഹായമി ാെതതെ
ര ുേപരുെടയും സാ ിധ ം അവൾ
മന ിലാ ും. ഭർ ാവ്
അകെലനി ു തെ
സമീപി ു തറി ് അയാൾ ു
ചു മു ആൾ ിര ിെന
നിരീ ി . ആള കൾ തലകുനി
വണ ു തിേനാടു വിനയപൂർവം
പതികരി ം സമ ാെര
അഭിവാദ ംെചയ്തും ഈ േലാകെ
വലിയവരുെട ശ യാകർഷി ാൻ
കാ ുനി ും കാതുകള െട അ െ
താേഴ മർ ിയിരു
വ െ ാ ിയുെട അരികുകൾ
ഉയർ ിവ ം അയാൾ
ഗാ ്സ് ാ െന സമീപി ുകയാണ്.
അയാള െട ഈ ശീല െള ാം
അവൾ റിയാം. എ ാം അവൾ ു
െവറു ളവാ ു തുമാണ്.
ാനകാം യ ാെത,
ഉ തപദവിയിെല ണെമ
േമാഹമ ാെത, മെ ാ ും അയാള െട
ആ ാവിലിെ ് അവൾ റിയാം.
മഹ ായ ആദർശ ൾ,
വി ാനദാഹം, മതേബാധം
തുട ിയവെയ ാം അയാെള
സംബ ി ിടേ ാളം
ാനലബ്ധി ു ഉപാധികൾ
മാ തമാണ്. അവൾ വിചാരി .
സ് തീകളിരി ു ിടേ ു
അയാള െട േനാ ം ക േ ാൾ,
തെ യാണു േതടു െത ് അവൾ ു
മന ിലായി (അവള െട
േനർ ുതെ യാണയാൾ
േനാ ിയെത ിലും പ ടു കള െടയും
റിബണുകള െടയും മ ്
അല ാരസാമ ഗികള െടയുമിടയ് ്
അവെള തിരി റി ി . അവൾ
മനഃപൂർവം അയാെള
അവഗണി ുകയും െചയ്തു).
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് ! തെ ഭാര
ഇതാ ഇവിെടയിരി ് !” പിൻസ ്
െബ ്സി വിളി പറ ു.
 അയാൾ പതിവുേപാെല
നിരുേ ഷമായി ഒ ു ചിരി .
“ഈ നിറ ാർ ിനിടയിൽ
ക ിേ ാകു ു” എ ു പറ ്,
അയാൾ അേ ാ െച ു. അല്പം
മു ുവെര തേ ാെടാ മു ായിരു
ഭാര െയ ക ു ഭർ ാവ്
ചിരി ു തുേപാെല അയാൾ
അ െയ േനാ ി ചിരി .
പിൻസ ിെനയും മ
പരിചയ ാെരയും ഉചിതമായ
രീതിയിൽ അഭിവാദ ം െചയ്തു.
സ് തീകേളാടു തമാശകൾ പറ ു.
പുരുഷ ാർ ു പത ഭിവാദനം നല്കി.
സമീപ ു നി ബഹുമാന നായ ഒരു
എ.ഡി.സി. േയാടു
സംഭാഷണ ിേലർെ .
ര ുമ ര ൾ ിടയിൽ
ഒരിടേവളയു ായിരു തുെകാ ു
സംഭാഷണം തട െ ി .
എ.ഡി.സി. ു കുതിര യം
ഇഷ്ടമ . കെരനീൻ തെ ഭാഗം
വാദി . അയാള െട ഓേരാ വാ ും
അ സ്പഷ്ടമായി േക . എ ാം
ക മാെണ ് അവൾ ു േതാ ി.
അവള െട കാതുകൾ േവദനി .
അടു മ രം ആരംഭി . അ
മുേ ാ ാ ിരു ു. േ വാൺസ്കി
കുതിരയുെട സമീപേ ു
നട ു തും അതിൽ കയറു തും
ക ു. അേതസമയം തെ
ഭർ ാവിെ അറ ളവാ ു ,
ഒരി ലും അവസാനി ാ ,
ശബ്ദവും േക .
േ വാൺസ്കിെയ ുറി
ഉത്കണ്ഠയിൽ അവൾ നീറി.
ഭർ ാവിെ ചിരപരിചിതമായ സ രം
അതിലധികം അവെള േവദനി ി .
‘ഞാെനാരു ചീ സ് തീയാണ്,
നശി ി െ വൾ.’ അവൾ ചി ി .
എ ിലും ക ം പറയു ത്
എനി ിഷ്ടമ . പേ , അയാള െട
മന ിൽ ക മ ാെത മെ ാ ുമി .
അയാൾെ ാമറിയാം. എ ാം
കാണു ുമു ്. എ ിലും
പറയു െത ാം പ ം അയാൾ
എെ െകാേ ാെ , േ വാൺസ്കിെയ
െകാേ ാെ , എ ാലും ഞാനയാെള
ബഹുമാനി ാം. പേ ,ഈ
ക രം സഹി ാൻ വ .
ഭർ ാവിെ മന ിെല ഉത്കണ്ഠയും
അസ തയുമാണ് അയാെള ഈ
വിധ ിലാ ി ീർ െത ്
അവൾ ു മന ിലായി .
മറി ുവീണു മുറിേവ കു ി
ചാടിെയണീ ശരീരം കുട ു
േവദനമാ ാൻ ശമി ു തുേപാെല,
അ യുെടയും േ വാൺസ്കിയുെടയും
സാ ിധ ിലും േ വാൺസ്കിയുെട
േപര് തുടർ യായി ഉ രി
േകൾ ുേ ാഴു േവദനമാ ാൻ
കെരനീനു മാനസികമായ വ ായാമം
ആവശ മാണ്. അതുെകാ ാണയാൾ
ബു ിപൂർവം ഭംഗിയായി
സംസാരി ു ത്. അയാൾ പറ ു:
“കുതിര ാള ിലു വർ ു
കുതിര യ ിെല അപകടം
ഒഴിവാ ാനാവി . യു ള െട
ചരി ത ിൽ ഇം ിെല
അശ ാരൂഢേസന പശസ്ത
വിജയ ൾ ൈകവരി ി ത് ഈ
പ ാ ലമു തുെകാ ാണ്. എെ
അഭി പായ ിൽ കായികവിേനാദ ൾ
വളെര വിലെ താണ്. പേ ,
പതിവുേപാെല, പുറംകാഴ്ചകൾമാ തം
നാം കാണു ു.”
“ഒരി ലുമ .” പിൻസ ്
െട ർസ്കായ പറ ു: “ഒരു
ഓഫീസറുെട ര ു വാരിെയ കൾ
െപാ ിെയ ാണേ ാ േക ത്.”
കെരനീൻ പതിവുേപാെല പ കൾ
പുറ ുകാണി ചിരി .
“സ തി , പിൻസ ്.” അയാൾ
പറ ു: “അതു പുറംകാഴ്ചയ
അക ു തുതെ യാണ്. പേ ,
ഇവിെട അത പശ്നം.” േനരേ
സംസാരി െകാ ു നി യാേളാടു
ഗൗരവ ിൽ സംഭാഷണം തുടർ ു:
”പ ാള ാരാണ് ഇവിെട
മ രി ു െത കാര ം മറ രുത്.
ഈ െതാഴിൽ അവർ
െതരെ ടു താണ്. ഏെതാരു
േജാലി ും അതിേ തായ
ബു ിമു കള ാവും. പ ാള ിെല
േജാലിയുമായി േനരി ം
ബ െ താണിത്. മുഷ്ടിയു വും
സ്െപയിനിെല കാളേ ാരും
കാ ാള മാണ്.”
“ഇനി ഞാനിതു കാണാൻ വരി ,
മന ിനു വ ാ
പിരിമുറു മു ാ ും അേ അ ാ?”
പിൻസ ് െബ ്സി േചാദി .
“ആേവശകരമാെണ ിലും
കാണാതിരി ാൻ പ ി .” മെ ാരു
സ് തീ അഭി പായെ : “ഞാെനാരു
േറാമാ ാരിയായിരുെ ിൽ
ദ യു െളാ ും
കാണാതിരി ി .”
അ ഒ ുംമി ാെത ഒേര
ദിശയിേല ു േനാ മുറ ി .
ആ സമയ ് ഉ തപദവിയിലു
മെ ാരു ജനറൽ അവിേട ു വ ു.
കെരനീൻ െപെ െ ഴുേ ്
അ േ ാെട ശിര നമി .
“നി ൾമ ര ിനിെ ു
േതാ ു ു.” ജനറൽ തമാശമ ിൽ
പറ ു.
“എെ മ രം കുറ
കടു േമറിയതായിരി ും”
എ ായിരു ു കെരനീെ മറുപടി.
െവറുേത പറ താെണ ിലും
ബു ിപൂർവമായ ഒരു പതികരണമാണ്
അെത മ ിൽ ജനറൽ തലകുലു ി.
 “ഇതിനു ര ുവശമു ്.”
കെരനീൻ തുടർ ുപറ ു: “ഒരു
വശ ുമ ര ിൽ
പെ ടു ു വരും മറുവശ ു
കാണികള ം. ഇ രം കാഴ്ചകൾ
ക ുരസി ു തു
ബു ിശൂന തയാെണ ു ഞാൻ
സ തി ു ു. പേ , “ പിൻസ ്,
ഒരു പ യം!” ഒബ്േലാൻസ്കി
താെഴനി ു െബ ്സിേയാടു
വിളി പറ ു: “ആെരയാണു നി ൾ
പി ുണയ് ു ത് ?”
“അ യും ഞാനും
കുേസാവ്േലവിെ പുറ ു
വാതുവ ിരി ുകയാണ്.” െബ ്സി
പറ ു.
“ഞാൻ േ വാൺസ്കിയുെടേമലും.
ഒരു േജാഡി ൈകയുറ പ യം.”
“ശരി, സ തി .”
“ന രസമു കാഴ്ച, അേ ?”
അടു ുനി വർ
സംസാരി േ ാൾ കെരനീൻ
മൗനംപാലി . എ ി വീ ും
പറ ു തുട ി:
“പുരുേഷാചിതമ ാ
സ്േപാർട്സിെ കാര ിൽ…”
അേ ാൾ മ രം
തുട ിയതുെകാ ു സംഭാഷണം
അവസാനി . എ ാവരും
കുതിരകള െടേമൽ ദൃഷ്ടിയുറ ി .
കെരനീൻമാ തം ീണഭാവ ിൽ
കാണികെള േനാ ി. േനാ ം
അ യുെടേമൽ തറ .
അവള െട മുഖം വിളറിയും
ദൃഢനി യേ ാെടയും കാണെ .
ഒെ ാഴിെക മെ ാരു വസ്തുവിെനയും
മെ ാരാെളയും അവൾ കാണു ി .
ശ ാസമട ി, ൈകയിലിരു
വിശറിപിടി
തിരി െകാ ിരി ുകയാണവൾ.
അയാൾ ധൃതിയിൽ േനാ ം പിൻവലി
മ വെര േനാ ി.
“അേത, ആ സ് തീ— മ വരും—
ആേവശ ിലാണ്. അതു
സ ാഭാവികംതെ ,’ അയാൾ
ത ാൻ പറ ു. അവെള
േനാ ാനാ ഗഹി ിെ ിലും
അയാളറിയാെത വീ ും അവെള
േനാ ി. ആ മുഖ ് എഴുതിയിരു തു
വായി ാൻ
താൽപര മി ായിരുെ ിലും തെ
ഇ യ്െ തിെര,
താനറിയാനിഷ്ടെ ടാ കാര ം
ഭീതിേയാെട വായി റി ു.
ആദ െ വീഴ്ച—കുേസാവ്േലവ്
പുഴയിൽ വീണത് എ ാവെരയും
ആേവശഭരിതരാ ിെയ ിലും താൻ
നിരീ ി െകാ ിരി ു യാൾ
വീഴാ തിലു ആശ ാസം
അ യുെട വിളറിയെത ിലും
ആ ാദനിർഭരമായ മുഖ ു
സ്പഷ്ടമായി കാണാമായിരു ു.
മേഖാ ിനും േ വാൺസ്കിയും വലിയ
പതിബ ം ചാടി ട േ ാൾ
പി ാെലവ ഓഫീസർ
തലകു ിവീണു േബാധംെക ത്
ക വരുെട ഭയം ഒരു മുറുമുറു ായി
ആൾ ൂ ിൽ പടർ േ ാഴും
അെതാ ും ശ ി ാതിരു അ ,
എ ാണു സംഭവി െത ്
അടു ിരു വേരാടു
േചാദി റിയു തും കെരനീൻ ക ു.
അയാൾ അവെള കൂടുതൽ
ജാ ഗതേയാെട, കൂടുതൽേനരം
േനാ ാൻ തുട ി. കുതി പായു
േ വാൺസ്കിയുെട രൂപ ിൽ
ലയി ിരു ുേപായ അ ,
ഒരുവശ ുനി ു തെ ഭർ ാവിെ
തണു േനാ ം തെ േമൽ
പതി ുകയാെണ റി ു.
അവൾ ഒരു നിമിഷേനരം,
ചി ാവിഷ്ടയായി, േചാദ രൂപ ിൽ,
അയാെള േനാ ിയി മുഖം തിരി .
“ഓ, ഞാനിതു കാര മാ ു ി .”
അവൾ ഭർ ാവിേനാടു പറയു തായി
േതാ ി. പി ീെടാരി ലും അേ ാ
േനാ ിയേതയി .
മ ര ിൽ പെ ടു
പതിേനഴുേപരിൽ പകുതിയിലധികവും
മറി ുവീണു പരു ുപ ാനിടയായ
ആമ രം ഭാഗ ംെക ഒ ായി.
ച കവർ ിയുെട അസംതൃപ്തി
അവെര കൂടുതൽ വിഷമി ി .
 ഇരുപെ ാ ത്

എ ാവരും ഉറെ
അനിഷ്ടം പകടി ി :
“അടു ു
ത

സിംഹ
ള െട

ളം
മനുഷ രും ത ിലു
മ യു മായിരി ും” എ ു ചിലർ
വിളി കൂവി. േ വാൺസ്കി വീണതും
അതുക ് അ നിലവിളി തും ഈ
ബഹള ിനിടയിൽ ആരും
കാര മാെയടു ി . എ ിലും
അ യുെട മുഖഭാവ ിലു ായ മാ ം
അ ത ഔചിത പൂർണമായിരു ി .
അവൾ ്ആ നിയ ണം
നഷ്ടെ . കൂ ിലി കിളിെയേ ാെല
അസ യായി, ഇടയ് ിെട
ചാടിെയഴുേ ല് ുകയും ഇടയ് ിെട
െബ ്സിേയാടു സംസാരി ുകയും
െചയ്തു.
“നമു ുേപാകാം.” അ പറ ു
അത് െബ ്സി േക ി .
താെഴയിരു ഒരു ജനറലിേനാടു
സംസാരി ുകയായിരു ു െബ ്സി.
കെരനീൻ അ യുെട
അടു ുെച ു വിനയപൂർവം
ൈകനീ ി. “വരുെ ിൽ വരൂ, നമു ു
േപാകാം.” അയാൾ ഫ ിൽ പറ ു.
ജനറലിെ വാ ുകൾ ു
കാേതാർ ിരു അ ഭർ ാവിെന
ക ി .
“അയാള െട കാലും
ഒടിെ ാണു േകൾ ു ത്,
കഷ്ടമായി.” ജനറൽ പറ ു.
ഭർ ാവിേനാടു മി ാെത അ ,
ദൂരദർശിനി ുഴെലടു ് േ വാൺസ്കി
വീണുകിട ലേ ു േനാ ി.
വളെര ദൂര ായതുെകാ ും ചു ം
ആള കൾ കൂടിനി തുകാരണവും
ഒ ും വ മായി . അവൾ
ദൂരദർശിനി താെഴവ േപാകാനായി
എണീ . ആ സമയ ് ഒരു
ഉേദ ാഗ ൻ കുതിര റ ു
പാെ ി ച കവർ ിേയാട്
എേ ാ പറ ു. അ അതു
േകൾ ാൻ തലകുനി .
“ ീവ് ! ീവ് !” അവൾ
സേഹാദരെന വിളി .
പേ , അയാൾ േക ി . അവൾ
വീ ും േപാകാെനാരു ി
“നിന ു േപാകണെമ ുെ ിൽ
എെ കൂെട വരൂ.” ഭർ ാവ് അവള െട
ൈകയിൽ സ്പർശി .
അവൾ അറേ ാെട ൈക
പിൻവലി ി ് അയാള െട
മുഖ ുേനാ ാെത പറ ു:
“ഇ യി . എെ വിടൂ,
ഞാനിവിെടയിരി ാം.”
 േ വാൺസ്കി വീണിട ുനി ും
ഒരുേദ ാഗ ൻ ഗാ ് ാ േല ്
ഓടിവരു തു ക ു. അവൾ
തൂവാലവീശി. അയാൾ അടുെ ി.
കുതിര റ ിരു യാൾ ് ഒ ും
പ ിയിെ ും എ ാൽ കുതിരയുെട
മുതുക് ഒടിെ ും അറിയി .
അതുേക അ
ഇരി ിട ിലിരു ു വിശറിെകാ ു
മുഖം മറ . അവൾ
കരയുകയാെണ ും ക ീരട ാേനാ
േത ൽ മറയ് ാേനാ
കഴിയു ിെ ും അയാൾ ക ു.
അവെള മറ പിടി ാെന വ ം
അയാൾ മു ിൽ െച ുനി ു.
മന ിെ സമനില വീെ ടു ാൻ
സമയം നല്കി.
“മൂ ാമതും ഞാൻ നിെ
വിളി ു ു.” അല്പം കഴി ്
അയാൾ പറ ു. അ
തലയുയർ ി േനാ ി, എ ു
പറയണെമ റി ുകൂടാ. െബ ്സി
അവള െട സഹായ ിെന ി.
“േവ , അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്.” െബ ്സി
പറ ു: “ഞാനാണ് അ െയ
ഇേ ാ കൂ ിെ ാ ുവ ത്.
ഞാൻതെ തിരി െകാ ാ ുകയും
െച ാം.”
“ മി ണം പിൻസ ്.”
വിനയേ ാെട ചിരി െകാ ്,
എ ാൽ ഉറ സ ര ിൽ അയാൾ
പറ ു: “അ യ് ു ന
സുഖമിെ ു േതാ ു ു. അവെള
ഞാൻ െകാ ുേപാകാം.”
അ പരി ഭമി ചു ംേനാ ി,
അനുസരണേയാെട എഴുേ ി
ഭർ ാവിെ ൈകയിൽ പിടി .
“ഞാൻ അേന ഷി വിവരം
അറിയി ാം.” െബ ്സി അവള െട
െചവിയിൽ മ ി .
അവിെട നി ിറ ുേ ാൾ
കെരനീൻ പതിവുേപാെല,
പരിചയ ാേരാെട ാം സംസാരി .
അ പതിവുേപാെല േചാദ ൾ ു
മറുപടി പറ ു. എ ിലും
ഭർ ാവിെ ൈക ുപിടി ് ഒരു
സ പ്ന ിെല േപാെലയാണവൾ
നട ത്.
അവൾ ഒ ുംമി ാെത,
ഭർ ാവിെ കുതിരവ ിയിലിരു ു.
തിര ിൽ വ ി മുേ ാ
നീ ിയേ ാഴും ആരും പരസ്പരം
ഉരിയാടിയി . പലതും േനരിൽ ക ി ം
ഭാര യുെട മന ിലിരി കൃത മായി
മന ിലാ ാൻ കെരനീനു സാധി ി .
ഔചിത മി ാെതയാണവൾ
െപരുമാറിയെത ും. അതു
ചൂ ി ാേ ത് തെ
കടമയാെണ ും അയാൾ ു േതാ ി.
പേ , അതു മാ തമായി എ െന
പറയും എ താണു പശ്നം. അവള െട
െപരുമാ ം േമാശമാെയ ു പറയാൻ
വാ തുറെ ിലും പറ തു
മെ ാ ായിേ ായി.
കൂരമായ ഈ കാഴ്ചകെളാെ
ക ു രസി ു േ ാ, കഷ്ടംതെ !”
“എേ ാ ് ? എനിെ ാ ും
മന ിലാകു ി .” അ പറ ു.
അയാൾ ് േദഷ ംവ ു.
പറയാനുേ ശി ത് ഉടെന പറയാൻ
തുട ി:
“എനി ു നിേ ാെടാരു കാര ം
പറയാനു ്…”
“ഇതാ, വിശദീകരണം വരു ു!”
അവൾ ു േപടിേതാ ി.
“ഇ െ നിെ െപരുമാ ം
േമാശമായിേ ായി.” അയാൾ
ഫ ിലാണു പറ ത്.
“എ ാണു േമാശമായത് ?” അവൾ,
ഭർ ാവിെ മുഖ ുേനാ ി
കൂസലി ാെത േചാദി .
കുതിരവ ി ാരെ അറയ് ു
പി ിെല ജനാലയിേല ു ചൂ ി
അയാൾ പറ ു: “അ റ ്
ആള ്, മറ .” എ ി ് എണീ
ജനാലവാതിൽ അല്പം താഴ് ി.
“എ ാണു േമാശെമ ു
പറ ത് ?” അവൾ േചാദ ം
ആവർ ി .
“കുതിര റ ുനിെ ാരാൾ
വീണേ ാൾ നീ കാണി െവ പാളം.”
 അയാൾ മറുപടി
പതീ ിെ ിലും അവൾ മൗനം
ഭജി .
“മ വെരെ ാ ് ഒ ും
പറയി രുെത ു മു ു ഞാൻ
നിേ ാടു പറ താണ്. ഇനി
ഇതുേപാെല സംഭവി രുത്.”
േ വാൺസ്കി ു പരിെ ാ ും
പ ിയിെ ു പറ തു സത മാേണാ
എ ാേലാചി ിരു അ , ഭർ ാവു
പറ തിൽ പാതിയും േക ി .
കുതിരയുെട മുതുെകാടി ി ം
പുറ ിരു യാൾ ് ഒ ും
സംഭവി ിെ േ ാ? േ വാൺസ്കിയുെട
കാര ംതെ യാേണാ അവർ
സംസാരി ത് ? ഭർ ാവ് പറ തു
മുഴുവനും േകൾ ാ തുകാരണം
അവൾ മറുപടി പറ ി . അവൾ
െവറുെത ചിരി . ‘എെ സംശയം
അവൾ ു മന ിലായതുെകാ ാണ്
അവൾ ചിരി ു ത്.’ അയാൾ
വിചാരി : ‘എെ സംശയം
അടി ാനരഹിതവും
അപഹാസ വുമാെണ ് അവൾ
തുറ ുപറയാൻ േപാവുകയാണ്.’
പേ , ഒ ും സംഭവി ി .
ഭയചകിതവും ാനവുമായിരു ു
അവള െട മുഖഭാവം.
“ഒരുപേ , എനി ു
െത ിേ ായതാെണ ിൽ നീെയേ ാടു
മി ണം.” അയാൾ പറ ു.
 “ഇ , നി ൾ ു െത ിയത .”
അയാള െട നിർവികാരമായ മുഖ ു
നിരാശേയാെട േനാ ിെ ാ ്
അവൾ സാവധാനം പറ ു:
“നി ൾ ു െത ിയത . എനി ു
നിരാശയു ്. ഞാൻ നി ൾ
പറയു െത ാം േകൾ ുേ ാഴും
അേ ഹെ ുറി ാണാേലാചി ു
ത്. ആ മനുഷ െന ഞാൻ
സ്േനഹി ു ു. അേ ഹ ിെ
െവ ാ ിയാണു ഞാൻ. എനി ു
നി െള സഹി ാൻവ . എനി ു
നി െള ഭയമാണ്. ഞാൻ നി െള
െവറു ു ു. എെ
എ ുേവണെമ ിലും െചയ്േതാള .”
വ ിയുെട ഒരു മൂലയ് ിരു ു
മുഖംെപാ ി അവൾ ഏ ി ര ു.
കെരനീൻ ഇരു ിട ുനി ന ിയി .
അയാള െട മുഖം
േ പത ിേ തുേപാെല നി ലമായി,
വീ ിെല ു തുവെര അതിനു
മാ മു ായി . വീ ിെല ിയേ ാൾ
അവെള േനാ ി അേത ഭാവ ിൽ
പറ ു:
“ശരി! എ ിലും എെ മാനം
ര ി ു തിനാവശ മായ
നടപടികെളടു ു നിെ
അറിയി ു തുവെര ഇെതാ ും
മ ാരുമറിയരുത്.”
അയാൾ ആദ ം
വ ിയിൽനി ിറ ി, അവെള
ഇറ ാൻ സഹായി . ഭൃത ാർ
കാൺെക അവള െട ൈകകളിൽ
പിടി മർ ിയി വീ ും വ ിയിൽ
കയറി പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ു േപായി.
അയാൾ േപായതിനുേശഷം
പിൻസ ് െബ ്സിയുെട വാല ാരൻ
അ യ് ു ഒരു
കുറി െകാ ുവ ു.
“അലക്സിസിെ ആേരാഗ ിതി
അേന ഷി ാൻ ഞാെനാരാെള
അയ . അയാൾ ് ഒരു
കുഴ വുമിെ ും എ ാൽ
നിരാശനാെണ ും എഴുതിയി ്.”
‘അേ ാഴേ ഹം വരും.’ അവൾ
ചി ി : ‘ഞാൻ എ ാം
തുറ ുപറ െത ത ന ായി!’
അവൾ േ ാ ിൽ േനാ ി.
ഇനിയും മൂ ുമണി ൂർകൂടി
കാ ിരി ണം. കഴി തവണ
സ ി തിെ ഓർമ അവള െട
സിരകെള ഉേ ജി ി .
“െഹാ, എെ ാരു െവളി മാണ്,
ഭയാനകമാെണ ിലും ആ മുഖം
കാണാൻ ഞാൻ െകാതി ു ു.
തീ ്ണമായ ഈ െവളി െ ഞാൻ
ഇഷ്ടെ ടു ു… എെ ഭർ ാവ് !
ങ്ഹാ, അയാള മായു എ ാ
ബ വും അവസാനി േ ാ,
ൈദവ ിനു സ്തുതി.
 മു ത്

ആ ള കൾ കൂ ംകൂടു
ല
സംഭവി
ളിൽ
ാറു തുേപാെല,
െഷർബാട്സ്കികൾ എ ിേ ർ ആ
ജർമൻ സുഖവാസേക ിലും
ഓേരാരു രും അവരവരുെട
അഭിരുചികൾ നുസരി
കൂ െക കളിേലർെ .
ആ സീസണിൽ അവിെടെയാരു
യഥാർ ജർമൻ രാജകുമാരി
വ ിരു ു. അവെര
പരിചയമു ായിരു വർ അവരുെട
സംഘ ിൽ േചർ ു. പിൻസ ്
െഷർബാട്സ്കായ തെ മകെള
ജർമൻ രാജകുമാരി ു
പരിചയെ ടു ാനുറ . രാജകുമാരി
എ ിേ ർ തിെ ര ാമെ
ദിവസമായിരു ു ആ ചട ്.
കി ി പാരീസിൽനി ്
ഓർഡർെചയ്ത ലളിതവും പുതിയ
ഫാഷനിലു തുമായ ഗൗൺ ധരി
തലകുനി വണ ിയേ ാൾ
രാജകുമാരി പറ ു: “സു രമായ ഈ
െകാ മുഖ ിൽ താമസിയാെത
പനിനീർ ൾ വിടരു തു ഞാൻ
കാണു ൂ.” അേ ാൾ െ അവർ
ത ിൽ പരസ്പരബ ം ഉറ ി
കഴി ു.
ഒരു ഇം ിഷ് േലഡിയുെട
കുടുംബവുമായും ഒരു ജർമൻ പഭ ിയും
കഴി യു ിൽ മുറിേവ
അവരുെട മകനുമായും ഒരു സ ീഡിഷ്
പ ിതനുമായും ഒരു മി ർ കാനൂ ം
അയാള െട സേഹാദരിയുമായും അവർ
പരിചയെ . ഏ വും കൂടുതൽ
അടു ത് േമാസ്േകാ ാരിയായ േമരി
യൂവ്ജേന വ്ന റിതിഷ്േചവ എ ഒരു
മഹതിേയാടും അവരുെട
മകേളാടുമായിരു ു. ആ മകൾ ും
തനി ും േരാഗം പിടിെപടാനു
കാരണം ഒ ുതെ യാെണ ്,
പണയൈനരാശ മാെണ ്,
മന ിലായേ ാൾ കി ി ് അവെള
ഇഷ്ടെ ടാൻ കഴി ി . കി ി ു
കു ി ാലം മുതൽ
പരിചയമു ായിരു ഒരു
േമാസ്േകാ ാരൻ േകണലും
അവിെടയു ായിരു ു. യൂണിേഫാമും
ാനചി ള മണി , െചറിയ
ക കള , വർണാഭമായ െനൈ
ധരി , വിദൂഷകെ
ഭാവഹാവാദികള ആ മനുഷ െന
ഒഴിവാ ാൻ എ ത ശമി ി ം
സാധി ി . ഈ പ ാ ല ിലും
കി ി ു വ ാ മുഷി ിൽ
അനുഭവെ . അവള െട അ ൻ
കാൾസ്ബാദിെല
സ്നാനഘ ിേല ു േപായേ ാൾ
കി ിയും അ യും മാ തമായി.
പരിചയ ാരുമായി ഇടപഴകാൻ
കി ി ു താൽപര മി . അവരിൽനി ു
പുതുതായി ഒ ും അറിയാനി .
തനി ു
പരിചയമി ാ വെര ുറി
വിവര ൾ
ഊഹി റിയു താണവള െട വിേനാദം.
തനി റി ുകൂടാ വർ
സദ്ഗുണ രാെണ വൾ കരുതും.
അപരിചിതർ ആരാണ് ? അവർ
ത ിലു ബ െമ ാണ് ?, അവരുെട
സവിേശഷ ഗുണ െളെ ാം?
തുട ിയ കാര ൾ അവൾ
സ ല്പി ും. പി ീട് തെ
നിരീ ണ ൾ ശരിയാെണ റി ു
സേ ാഷി ും.
േരാഗബാധിതയായ ഒരു
റഷ ൻേലഡിേയാെടാ ം വ ഒരു
റഷ ൻ െചറു ാരിയിൽ കി ി ു
താൽപര ം േതാ ി. മാഡം ാൾ
എ ാണ് േലഡിെയ എ ാവരും
വിളി ിരു ത്. സമൂഹ ിെ
മുകൾ ിൽെപടു വരാണവർ.
േരാഗം കലശലാകയാൽ നട ാൻ
വ . കാലാവ ന താെണ ിൽ
മാ തം ഒരു വീൽെചയറിൽ
നട ാതയിൽ പത െ ടാറു ്.
അവിെടയു മ റഷ ാരിൽനി ും
അവർ അക ുനി ു. അസുഖമ ,
അഹ യാണതിനു കാരണെമ ്
പിൻസ ് െഷർബാട്സ്കായ പറ ു.
അേതസമയം, മാഡം ാളിെ
പരിചാരികയായ െപൺകു ി
ഗുരുതരമായ േരാഗം
പിടിെപ വരുമാെയ ാം—
അ െനയു ധാരാളംേപർ
അവിെടയു ായിരു ു—
സ്േനഹപൂർവം ഇടപഴകി.
എ ാവെരയും സഹായി . ആ
െപൺകു ി മാഡം ാളിെ ബ ുേവാ
ശ ളം പ േജാലി ാരിേയാ
അെ ് കി ി ു േതാ ി. വേര
എ ചുരു േ രിലാണ് മാഡം ാൾ
അവെള വിളി ിരു ത്. മ വർ മിസ്
വേര എ ും. െപൺകു ിയും മാഡം
ാള ം ത ിലു ബ െമെ ു
ക ുപിടി ാൻ ആ ഗഹി കി ി ്,
മിസ് വേര യിൽ പേത കമാെയാരു
താൽപര ം ജനി . അവൾ ു
തേ ാടും അേത മേനാഭാവമാെണ ു
പരസ്പരമു േനാ ിൽനി ു
വ മായി.
മിസ് വേര യ് ്
യൗവനാരംഭമായേതയു െവ ിലും
കാഴ്ചയിൽ യൗവനം
നഷ്ടെ വളാെണ ും േതാ ും.
പെ ാൻപതിനും മു തിനുമിടയ് ്
ഏതുമാവാെമ ാണു േതാ ുക.
കാണാൻ െകാ ാവു താണവള െട
രൂപം. ഇ തേ ാളം
െമലിയാതിരുെ ിൽ, തലയ് ് ഇത
വലി മി ാതിരുെ ിൽ കൂടുതൽ
സു രിയാേയെന. എ ിലും
പുരുഷ ാർ ് അവൾ
ആകർഷണീയയായി േതാ ുകയി .
പൂർണമായി വിടരു തിനുമു ു
വാടാൻ തുട ിയ, മണമി ാ ,
പൂവൂേപാെലയാണവൾ. പുരുഷ ാെര
ആകർഷി ാൻ അവൾ ു
കഴിയാ തിെ മെ ാരു കാരണം,
സ ം സൗ ര െ ുറി
അവേബാധവും ഊർ സ ലതയും—
ഇതു ര ും കി ി ു
േവ തിലധികമു ്—കുറവായതാണ്.
എേ ാഴും ഏെത ിലും േജാലിയിൽ
വ ാപൃതയായി കാണെ ടു
അവൾ ു മെ ാരു വിഷയ ിലും
താൽപര മിെ ു േതാ ും. തെ
സ ഭാവവുമായു ഈ ൈവരുധ മാണു
കി ിെയ അവളിേല ് ആകർഷി ത്.
ചര ുകൾ നിര ിവ ്
ആവശ ാരെന കാ ിരി ു
അവ ല ാകരമാെണ ് ഇേ ാൾ
കരുതു കി ി, സ് തീപുരുഷ ാർ
ത ിലു സാമൂഹ ബ ിന റം
ജീവിത ിെല
താൽപര െളെ ാെ െയ ു
മന ിലാ ാനു ശമ ിലാണ്.
അതിനു മാതൃകയായി മിസ്
വേര െയ അവൾ അംഗീകരി .
അപരിചിതയായ ആ സ്േനഹിതെയ
നിരീ ി ുേ ാറും അവളാണു തെ
ആദർശവനിതെയ ് കി ി ു
േബാധ ംവ ു. അവെള
പരിചയെ ടാനു താൽപര ം
വർധി .
ര ു െപൺകു ികള ം മി വാറും
എ ാ ദിവസവും പരസ്പരം കാണും.
ഓേരാ തവണ കാണുേ ാഴും
കി ിയുെട ക കൾ പറയും: ‘ആരാണ്
നീ? എ ാണു നീ? ഞാനിഷ്ടെ ടു
എെ പിയസഖി നീ തെ യാേണാ?
എ ിലും ഞാൻ എെ നിെ േമൽ
അടിേ ല്പി ുെമ ു നീ ഭയെ ടരുത്.
നിെ ഞാൻ ആരാധി ുകയും
ഇഷ്ടെ ടുകയും െച ു.’ ‘എനി ും
നിെ ഇഷ്ടമാണ്. എനി ു വളെര
വളെര പിയെ വളാണു നീ. എനി ു
സമയമു ായിരുെ ിൽ ഇതിലും
കൂടുതൽ നിെ സ്േനഹിേ െന.’ എ ്
ആ അപരിചിതയുെട േനാ ം മറുപടി
പറയും. െപൺകു ി സദാസമയവും
േജാലി ിര ിലാണ്. ചിലേ ാൾ
കു ികെള ചില റഷ ാരുെട
താമസ ല ളിേല ു
െകാ ുേപാകു തു കാണാം.
ചിലേ ാൾ ഏെത ിലും േരാഗിെയ
പുത ി താ ി ിടി െകാ ു
േപാവുകയായിരി ും. ചിലേ ാൾ
ശുണ്ഠിെയടു ു േരാഗിെയ
സമാധാനി ി ും. മ ചിലേ ാൾ
ആർെ ിലും കാ ി കുടി ാൻ
ബിസ്ക വാ ാൻ േപാകും.
െഷർബാട്സ്കികൾ അവിെട വ ്
അധികദിവസം കഴിയു തിനുമുേ ,
ഒരു പഭാത ിൽ അവിെടയു
എ ാവെരയും പേകാപി ി െകാ ു
ര ു പുതിയ വ ികൾ
പത െ . ഒ ്, കിളരംകൂടിയ
കറു ക കള , നിഷ്കള വും
അേതസമയം ഭയാനകവുമായ
മുഖഭാവവും വലിയ ൈകകള മു
തീെര പഴയ, ഇറുകിയ ഓവർേ ാ
ധരി ഒരു പുരുഷൻ. മേ ത്,
അഴകു െത ിലും
വസൂരി ലകള േമാശമായ
രീതിയിൽ വസ് ത ളണി ഒരു
സ് തീ. അവർ റഷ ാരാെണ ു
മന ിലാ ിയ കി ി, ഉടൻതെ
അവെര ുറി മേനാഹരമാെയാരു
പണയകഥ െമനയാൻ തുട ി. പേ ,
അതു നിെ ാളാസ് െലവിനും േമരി
ഇവാേനാവ്നയുമാെണ ു
സ ർശകരുെട പ ികേനാ ി
മന ിലാ ിയ പിൻസ ് തീെര
െകാ രുതാ ഒരാളാണു
െലവിെന ു വ മാ ിയേതാെട, ആ
ര ുേപെരയുംകുറി കി ിയുെട
സ പ്നം മാ ു. േകാൺെ ൈ െ
സേഹാദരനാെണ ിലും ഇയാേളാട്
കി ി ് അവ േതാ ി.
ഇടയ് ിെട കഴു ുെവ ി ു ഈ
െലവി ശീലവും അവ െപരുകാൻ
കാരണമായി. ആ മനുഷ െ വലിയ
ഭീതിജനകമായ ക കളിെല െവറു ം
പരിഹാസവും കാരണം അയാെള
അഭിമുഖീകരി ാതിരി ാൻ അവൾ
ശമി .
 മു ിഒ ്

നി രുേ ഷമായ ദിവസം. രാവിെല

മുഴുവനും മഴ. േരാഗികൾ
കുടയ് ുകീഴിൽ ഗാലറിയുെട
േമൽ ൂരയു ഭാഗ ു കൂടിനി ു.
കി ി അ െയയുംകൂ ി നട ു.
േമാസ്േകാ േകണൽ ഫാ ്ഫർ ിൽ
നി ു വാ ിയ ജർമൻ െറഡിെമയ്ഡ്
േകാ ധരി ് ഉ ാഹേ ാെട
മുേ ാ നീ ി. എതിർവശ ുകൂടി
നട ുകയായിരു െലവിെന
ഒഴിവാ ാനുേ ശി ് അവർ
ഗാലറിയുെട ഒരു വശ ് ഒതു ി.
കറു ഉടു ം കറു
െതാ ിയുമായി വേര
അ യാെയാരു ഫ ുസ് തീയുെട
ൈകയ് ുപിടി നട ി . കി ിെയ
ക ുമു ിയേ ാെഴാെ അവർ
പരസ്പരം സ്േനഹപൂർണമായ േനാ ം
ൈകമാറി.
“അേ , ഞാനവേരാടു
സംസാരിേ ാെ ?” അ ാതയായ
സ്േനഹിത ത ള െട േനർ ു
വരു തു ക ് കി ി േചാദി .
 “നിന ിഷ്ടമാെണ ിൽ
സംസാരിേ ാ. അതിനുമു ്,
അവളാരാെണ ു ഞാൻ േനരി
േചാദി ാം.” അ പറ ു,
“എ ാണ് അവളിൽ നീ കാണു
പേത കത? അവൾ ഒരു
േതാഴിയാെണ ു േതാ ു ു. ഞാൻ
മാഡം ാളിെന പരിചെയ ടാം.
എനി വരുെട നാ ൂെനയറിയാം.”
പിൻസ ് അഭിമാനേ ാെട
തലയുയർ ി.
മാഡം ാൾ ഒഴി ുമാറി
നട ു തിൽ അ യ് ു
വിഷമമുെ ് കി ി റിയാം.
അതുെകാ ് കി ി നിർബ ി ി .
“എ ു ന സ ഭാവമാണവള േടത് !”
ഫ ുകാരിയുെട ൈകയിൽ ഒരു
ടം ർ പിടി ി ു തുക ് വേര െയ
േനാ ി കി ി പറ ു: “എ തമാ തം
സ ാഭാവികവും സ്േനഹപൂർണവുമായ
െപരുമാ ം!”
“നിെ ചില ദു ീല ൾ! വാ,
നമു ു തിരി േപാകാം.” െലവിനും
കൂെടയു സ് തീയും ഒരു ജർമൻ
േഡാക്ടറും എതിേര വരു തുക ്
അ പറ ു. െലവിൻ ആ
േഡാക്ടേറാട് ഉ ിൽ, േദഷ െ ്
എെ ാെ േയാ പറയു ു ്.
തിരി നട ാൻ തുട ിയേ ാൾ
പിറകിെല സംസാരം കൂടുതൽ
ഉ ിലായി. െലവിൻ
ആേ കാശി ുകയാണ്. േഡാക്ടറും
േ ാഭി ിരി ു ു. ഒരാൾ ൂ ം
അവെര െപാതി ു. പിൻസ ം
കി ിയും െപെ ് അവിെടനി ു
പിൻവലി ു. പേ , േകണൽ
എ ാണു സംഭവെമ റിയാൻ
അേ ാ േപായി. ഏതാനും മിനി കൾ
കഴി േ ാൾ േകണൽ മട ിവ ു.
“അവിെടെയ ാെണാരു ബഹളം?”
പിൻസ ് േചാദി .
“െ , നാണേ ട് !” േകണൽ
പറ ു: “റഷ ാരു മറുനാ ിൽ
െച ാൽ ദുഷ്േപരു ാ ും. ആ
കിളരം കൂടിയ മനുഷ ൻ േഡാക്ടെറ
ചീ വിളി . േഡാക്ടറുെട
ചികി യിൽ അയാൾ ു തൃപ്തിയി .
േഡാക്ടറുെട േനർ യാൾ
വടിേയാ ി, മര ാദെക വൻ!”
“കഷ്ടംതെ !” പിൻസ ്
പറ ു: “വഴ ു തീർ െത െന?”
“ഭാഗ ിന്… െതാ ിവ ആ
െപൺകു ിെയ അറിയാേമാ
റഷ ാരിയെണ ു േതാ ു ു”
അവൾ ഇടെപ .’
“മിസ് വേര ?”
സേ ാഷേ ാെടയാണു കി ി
േചാദി ത്.
“അേതയേത, ആേരാട് എ െന
െപരുമാറണെമ ് അവൾ റിയാം.
അവൾ ആ മനുഷ െ
ൈകയ് ുപിടി ് അവിെടനി ു
െകാ ുേപായി.”
“അ കേ ാ.” കി ി വിളി
പറ ു: “ഇതുെകാ ാണു ഞാനവെള
ഇഷ്ടെ ടു ത്.”
െലവിേനാടും അയാേളാെടാ മു
െചറു ാരിേയാടും തെ
സഹായംേതടു സകലമാനേപേരാടും
ഒേരവിധ ിലാണ് മിസ് വേര
ഇടപഴകു െത ് അടു ദിവസം
ആഅ ാത സുഹൃ ിെന
നിരീ ി കി ി കെ ി. വേര
അവേരാടു സംസാരി ു തും റഷ ൻ
മാ തമറിയാവു ആ സ് തീയുെട
ദ ിഭാഷിയായി വർ ി ു തും ക ു.
വേര െയ പരിചയെ ടാൻ
അനുവദി ണെമ ് അ േയാടു കി ി
വീ ും അേപ ി . അഹംഭാവം
കാരണം അടു ം കാണി ാ മാഡം
ാളിെന പരിചയെ ടു തിൽ
വിമുഖയായിരു അ
വേര െയ ുറി
േനരിെ ാരേന ഷണ ിനു മുതിർ ു.
അവെള പരിചയെ ടു തുെകാ ു
േന മിെ ിലും
േദാഷമു ാവുകയിെ ു
തീരുമാനി സ യം വേര െയ
സമീപി .
വേര േബ റിയുെട മു ിൽ
ഒ യ് ു നില് ു തു ക േ ാൾ
പിൻസ ് അടു ുെച ു.
 “ഞാൻ എെ
പരിചയെ ടു ാം.” അ
ചിരിേയാെട പിൻസ ് പറ ു:
“എെ േമാൾ ു നിെ
ഇഷ്ടെ േപായി. നിനെ െ
അറി ുകൂടായിരി ും. ഞാൻ…”
“ഇഷ്ടം പരസ്പരമു തുതെ
പിൻസ ് ’.’ വേര ധൃതിയിൽ
പറ ു.
“ഭാഗ ംെക ന ുെട
നാ കാരനുേവ ി ഇ െല നീ
െചയ്തതു വലിയ കാര മായി.”
വേര യുെട മുഖം വിവർണമായി
“എനിേ ാർമയി , ഇ െല
ഞാെനാ ും െചയ്തി േ ാ.” അവൾ
പറ ു.
“െലവിൻ എ യാൾ ു ഒരബ ം
പിണ േ ാൾ നീ സഹായി .”
“അതുപിെ അയാള െട
കൂെടയു ായിരു യാൾ എെ
വിളി . ഞാനയാെള ആശ സി ി .
തീെര സുഖമി ാ മനുഷ ൻ.
േഡാക്ടറുെട ചികി യിൽ
തൃപ്തിയി . എനി ് ഇതുേപാലു
േരാഗികെള പരിചരി ശീലമു ്.”
“ഓേഹാ, അതു ശരി, െമേ ാണിൽ,
നിെ അ ായിയായ മാഡം
ാളിെനാ മാണു നീ
താമസി ു െത ു ഞാൻ േക ി ്.
അവരുെട നാ ൂെന എനി റിയാം.”
 “അ , അവെരെ അ ായിയ .
ഞാൻ മ െയ ു വിളി ുെമ ിലും
എെ ബ ുവ . എെ
ദെ ടു താണ്.” വേര യുെട മുഖം
വീ ും ചുവ ു.
തിക ം സ ാഭാവികമായ
രീതിയിൽ കാര ൾ
തുറ ുപറ തു പിൻസ ിനു
േബാധി . കി ി വേര െയ
ഇഷ്ടെ ടാനു കാരണവും
അവർ ു മന ിലായി.
“െലവിെ കാര െമ ായി?”
“ഉടെന േപാവുകയാണെ ത.”
വേര പറ ു.
ആ സമയ ് കി ി
സേ ാഷേ ാെട ഓടിവ ു.
“കി ി, നിന ു
സമാധാനമായേ ാ?” അ േചാദി :
“ഞാനിവെള പരിചയെ . ഈ മിസ്—”
“വേര , വേര .”
ചിരി െകാ ാണിതു പൂരി ി ത്.
“എ ാരും എെ അ െനയാണു
വിളി ു ത്.”
കി ി ആ ാദേ ാെട പുതിയ
സ്േനഹിതയുെട ൈകപിടി മർ ി.
വേര യുെട മുഖ ു ദുഃഖഛായ
കലർ സേ ാഷം പകടമായി.
വലുെത ിലും സു രമായ പ കൾ
പുറ ുകാണി ് അവൾ ചിരി .
“വളെര നാളായി ഞാനും
ഇതാ ഗഹി ു ു.” അവൾ പറ ു.
 “നി ൾ ് എേ ാഴും
േജാലി ിര ാണേ ാ?”
“േനേരമറി ാണ്, എനി ് ഒരു
േജാലിയുമി ” എ ായിരു ു
വേര യുെട മറുപടി. പേ ,ആ
നിമിഷം, ര ു റഷ ൻ െപൺകു ികൾ
ഓടിവ ു.
“വേര , അ വിളി ു ു.”
അവർ പറ ു.
പുതിയ കൂ കാെര ഉേപ ി ്
വേര ആ കു ികേളാെടാ ം േപായി.
 മു ിര ്

വ േര യുെട ഭൂതകാലെ
മാഡം ാള മായു
യും
അവള െട
ബ െ യും മാഡം
ാളിെനയുംകുറി ് പിൻസ ്
െഷർബാട്സ്കായ മന ിലാ ിയ
വിവര ൾ ഇവയാണ്.
മാഡം ാളിെ കൂരമായ
െപരുമാ ം കാരണമാണ് അവള െട
ഭർ ാവ് അകാലചരമമട െത ു
ചിലരും അത , ഭർ ാവിെ
ദുർ ട കൾ കാരണം ഭാര യാണു
ദുരിതമനുഭവി െത ും മ ചിലരും
പറ ുേകൾ ു ു. എ ായാലും
േരാഗിയും
ിരബു ിയി ാ വള മായിരു ു
മാഡം ാൾ. ആദ െ കു ിെന
പസവി ു തിനു മു ുതെ
അവള െട വിവാഹേമാചനം
നട ിരു ു. പസവി ഉടെന
കു ുമരി . ഈ വാർ
അ യുെട
ജീവഹാനി ിടവരു ുെമ ു ഭയെ
ബ ു ൾ മരി കു ിെ
ാന ്, അ ുരാ തി, അേത
വീ ിൽതെ പിറ മെ ാരു
കു ിെന, ഒരു െകാ ാര ിെല മുഖ
പാചക ാരെ മകെളെ ാ ു
കിട ി. അവളാണ് വേര . സ ം
കു ിയ വേര െയ ് മാഡം ാൾ
പി ീടു മന ിലാ ിെയ ിലും അവെള
വളർ ി വലുതാ ി. അധികം
ൈവകാെത വേര യുെട
ബ ു െള ാം മരി േപാവുകയും
െചയ്തു.
മാഡം ാൾ
പ ുവർഷ ിേലെറ ാലം
വിേദശ ു കിട യിൽ കഴി കൂ ി.
ഉദാരമനസ്കയും കടു
മതവിശ ാസിയുെമ
നാട ിലാണവർ സമൂഹ ിൽ
േപെരടു െത ു ചിലരും അത ,
ഉ തമായ ധാർമികജീവിതം നയി ം
ന മാ തം െചയ്തുമാണവർ
ജീവി െത ും മ ചിലരും പറ ു.
അവരുെട മതം എ ാണ്, േറാമൻ
കേ ാലിക് ആേണാ െ പാ ്
ആേണാ അത , ഗീ ്
ഓർ േഡാക്സ് ആേണാ എ ്
ആർ ും അറി ുകൂടാ. പേ ,
എ ാ മതവിഭാഗ ള െടയും
തല ു വരുമായി അവർ
ഉ ബ ം പുലർ ിയിരു ു
എ താണു വാസ്തവം.
വേര യും അവേരാെടാ ം
വിേദശ ുതെ കഴി കൂ ി. മാഡം
 ാളിെന അറിയു വർെ ാം മിസ്
വേര െയയും അറിയാം.
ഈ വിവര െള ാം
അേന ഷി റി പിൻസ ിന്,
അവരുെട മകള ം വേര യും
ത ിലു സ്േനഹബ ിൽ
എെ ിലും േദാഷമുെ ു
േതാ ിയി . വിേശഷി ം പഠി ം
മര ാദയുമു വളാണ് വേര . ഫ ും
ഇം ിഷും ഭംഗിയായി സംസാരി ും.
േപാെര ിൽ, േരാഗം കാരണം
പിൻസ ിെന പരിചയെ ടാൻ
കഴിയാ തിൽ മാഡം ാളിനു
ദുഃഖമുെ വിവരം അവൾ
അറിയി ുകയും െചയ്തു.
പുതിയ സ്േനഹിത കി ിെയ
കൂടുതൽ കൂടുതൽ ആകർഷി .
അനുദിനം പുതിയ ഗുണ ൾ
അവളിൽ കെ ി.
വേര ഭംഗിയായി
പാടുെമ റി പിൻസ ് ഒരു
ൈവകുേ രം വ ു പാ പാടാൻ
അവെള ണി .
“കി ി പിയാേനാ വായി ും.
ഞ ൾെ ാരു പിയാേനാ ഉ ്. അ ത
ന ത . എ ാവർ ും അതുേക
സേ ാഷി ാം.” പിൻസ ് പറ ു.
വേര യ് ു പാടാൻ
താൽപര മിെ റിയാവു കി ി ്
അ ത സേ ാഷം േതാ ിയി .
എ ിലും ൈവകുേ രം വേര വ ു.
േമരി യൂവ്െജേന വ്നെയയും
മകെളയും േകണലിെനയുംകൂടി
പിൻസ ് ണി ിരു ു.
അപരിചിതരുെട സാ ിധ ം
വേര െയ നിരു ാഹെ ടു ിയി .
അവൾ േനേര പിയാേനായുെട
അടു ുെച ു മേനാഹരമായി പാടി.
കി ി പിയാേനായിൽ
പ ാ ലെമാരു ി.
ആദ െ പാ
പാടി ഴി േ ാൾ പിൻസ ്
പറ ു: “നിന ു വളെര ന
കഴിവു ്.”
േമരി യൂവ്െജേന വ്നയും മകള ം
പാ കാരിെയ പശംസി ുകയും
ന ിപറയുകയും െചയ്തു.
േകണൽ ജനാലയ് ു
പുറേ ുേനാ ിയി പറ ു:
“അതുകേ ാ, നിെ പാ േകൾ ാൻ
ധാരാളംേപർ പുറ ു കൂടിനില് ു ു.”
ജനാലയ് ുതാെഴ സാമാന ം വലിയ
ഒരാൾ ൂ മു ായിരു ു.
“എെ പാ ് നി ൾെ ാം
ഇഷ്ടെ തിൽ എനി ു
സേ ാഷമു ്.” എ ു മാ തമാണു
വേര പറ ത്.
കി ി അഭിമാനപൂർവം
സ്േനഹിതെയ േനാ ി. അവള െട
പാ ം ശബ്ദവും മുഖവും സർേവാപരി,
ആ െപരുമാ വും അവൾ ിഷ്ടെ .
സ ം പാ ിന് വേര യാെതാരു
പാധാന വും കല്പി ി . തനി ു ലഭി
പശംസെയയും അവൾ
കാര മാ ിയി . ‘ഇതു േപാെര,
ഇനിയും ഞാൻ പാടേണാ?’ എ ുമാ തം
അവൾ േചാദി ുകയാെണ ു
േതാ ി.
‘നിെ ാന ു
ഞാനായിരുെ ിൽ, ഇതിെ േപരിൽ
എ ുമാ തം അഹ രിേ െന.’ കി ി
വിചാരി : ‘ജനാലയ് ു െവളിയിെല
ആൾ ൂ ം ക ു ഞാൻ
തു ി ാടുമായിരു ു. പേ ,
ഇവൾ ് ഒരു ഭാവേഭദവുമി . അ
പറ തുെകാ ു പാടിെയ ുമാ തം!
ഈ സ ഭാവം
എനി ുമു ായിരുെ ിൽ!’ ആ
ശീലം സ ായ മാ ാെന വ ം
അവൾ വേര യുെട മുഖ ു
സൂ ി േനാ ി. ഒരു പാ കൂടി
പാടാൻ പിൻസ ് ആവശ െ േ ാൾ
അവൾ വീ ും വളെര ഭംഗിയായി പാടി.
അവള െട മ സിക് ബു ിെല
അടു പാ ് ഒരു ഇ ാലിയൻ
ഗാനമായിരു ു. കി ി പിയാേനായുെട
കീയിൽ വിരലമർ ിെ ാ ്
വേര െയ േനാ ി.
“അതു നമു ് ഒഴിവാ ാം.”
തുടു മുഖേ ാെടയാണ് വേര
പറ ത്.
കി ി ജി ാസേയാെട അവെള
േനാ ിയി പറ ു: “ശരി. എ ിൽ
അതിനടു ത്.” ആ പാ മായി
ബ െ ഏേതാ
രഹസ മുെ ുേതാ ി അവൾ
െപെ ു േപജ് മറി .
“േവ ,
ആദ േ തുതെ യാവാം.” എ ു
പറ ് വേര , ആ പാ ്, തിക
മന ാ ിധ േ ാെട പാടി.
പാ തീർ േ ാൾ എ ാവരും
അവൾ ു ന ിപറ ി ചായ
കുടി ാൻേപായി. കി ിയും വേര യും
വീടിേനാടുേചർ െചറിയ
ഉദ ാന ിേല ാണു നട ത്.
“ആ പാ മായി ബ െ ഏേതാ
ഓർമ നിെ അല ു ്, ശരിയേ ?”
കി ി േചാദി . െപെ ു കൂ ിേ ർ ു:
“അെത ാെണ ു പറയ . എെ
ഊഹം ശരിയാേണാ റി ാൽ മതി.”
“പറ ാെല ാ? ഞാൻ പറയാം.”
മറുപടി ു കാ ാെത വേര
പറ ുതുട ി: “ശരിയാണ്,
േവദനി ി ു ഓർമയാണത്. ഞാൻ
സ്േനഹി ിരു ഒരാൾ ുേവ ി
പതിവായി പാടിയ പാ ാണത്.”
കി ി നി ബ്ദം മലർേ തുറ
ക കൾെകാ ് വേര െയ േനാ ി.
“ഞാനേ ഹെ േ പമി .
അേ ഹം എെ യും. പേ ,
അേ ഹ ിെ അ സ തി ി .
അേ ഹം മെ ാരു വിവാഹം കഴി .
ഇേ ാൾ ഞ ള െട വീ ിൽനി ു
വളെരയകെലയ താമസി ു ത്.
ഇടയ്െ ാെ ഞാനേ ഹെ
കാണാറു ്. എനി ും ഒരു
പണയബ മു ായിരുെ ു
കരുതിയി , അേ ?” അവള െട
സു രമായ മുഖ ് ഒരു പകാശം
മി ിമറ ു. ഒരു കാല ് അത്
അവെള െമാ ിൽ
പകാശമാനമാ ിയിരുെ ് കി ി ു
േതാ ി.
“ഞാേനാ? അ െന
കരുതാതിരി ാൻ കാരണം?
ഞാെനാരു പുരുഷനായിരുെ ിൽ,
നിെ ക ുമു ിയതിനുേശഷം
മെ ാരാെളയും
േ പമി ുകയി ായിരു ു. അ െയ
പീതിെ ടു ാൻേവ ി നിെ
മറ ാനും േവദനി ി ാനും
അയാൾെ െന
സാധി െവ ാെണനി ു
മന ിലാകാ ത്. ഹൃദയശൂന നായ
ഒരു മനുഷ നായിരി ണം.”
“അ , വളെര ന മനുഷ നാണ്.
എനി ു േവദനയുമി . േനേരമറി ്,
ഞാൻ തിക ം സ ുഷ്ടയാണ്.
ഇ ിനി പാേട േ ാ” എ ു പറ ്
അവൾ വീ ിേല ു നട ാൻ തുട ി.
കി ി വഴിതട ് അവെള
ചുംബി : “എ ത ന വൾ! ന യുെട
നിറകുടം! എനി ും
നിെ േ ാെലയാകാൻ
കഴിെ ിൽ!”
“എ ിനു
മെ ാരാെളേ ാെലയാകണം? സ ം
നിലയ് ുതെ നീ വളെര
ന വളാണ്.” വേര ചിരി . സൗമ വും
ീണി തുമായ ചിരി.
“അ , ഞാൻ ഒ ം ന വള .
അതിരി െ , ഒരു േചാദ ം… വരൂ,
നമു ിവിെടയിരി ാം. ഉദ ാന ിെല
ഇരി ിട ിൽ തെ യടു ു
പിടി ിരു ിയി കി ി പറ ു: “നീ
സ്േനഹി ഒരു പുരുഷൻ നിെ
െവറു േ ാൾ നീ വിഷമി ിേ ?”
“അേ ഹം എെ െവറു ി .
എെ സ്േനഹി ിരുെ ാണു ഞാൻ
വിശ സി ു ത്. പേ ,
അനുസരണയു ഒരു
പു തനായിരു ു.”
“ശരി, പേ ,അ പറ ി .
സ ം
തീരുമാന പകാരമായിരുെ ിേലാ?”
കി ി േചാദി , തെ രഹസ ം
െവളിെ ടു ിയതിലു ൈവ ബ ം
അവള െട മുഖ ു െതളി ു.
“എ ിൽ അേ ഹം േമാശമായി
െപരുമാറിയിരി ും. അേ ഹെ
നഷ്ടെ തിൽ ഞാൻ
പ ാ പി ുകയി .” ഇേ ാഴവർ
സംസാരി ു തു തെ ുറി ,
കി ിയുെട കാര മാെണ
േബാധേ ാെടയാണ വേര
പറ ത്.
“പേ , ഈ അവേഹളനേമാ?”
കി ി േചാദി : “അതു മറ ാൻ വ ,
ഒരി ലും മറ ാൻ വ .”
നൃ ശാലയിൽ സംഗീതം നില േ ാൾ
അവൾ േ വാൺസ്കിെയ േനാ ിയ
േനാ ം അവൾ ഓർമി .
“ഇതിൽ എ വേഹളനം? നീ
െതെ ാ ും െചയ്തി േ ാ?”
“െത െചയ്താലും സാരമി . ഇതു
നാണേ ടാണ്.”
വേര തലയാ ിെ ാ ്
കി ിയുെട ൈകയിൽപിടി .
“എ ു നാണേ ട് ? നിെ
അവഗണി ു യാേളാട്, അയാെള
സ്േനഹി ു ുെവ ു നീ
പറ ിരി ാനിടയി . ഉേ ാ?”
“തീർ യായും ഒര രവും ഞാൻ
പറ ി . എ ിലും
അയാൾ തറിയാം. ആ േനാ വും
െപരുമാ വുെമാെ ക ാൽ
നമു തു മന ിലാകും. ഒരു
നൂറുവർഷം ജീവി ിരു ാലും ഞാനതു
മറ ി .”
“അതിെന ് ? നീ അയാെള
സ്േനഹി ുേ ാ ഇ േയാ എ താണു
പശ്നം.” വേര തുറ ു പറ ു.
“ഞാനയാെള െവറു ു ു.
എേ ാടുേപാലും മി ാെനനി ു
വ .”
 “അതുെകാെ ു സംഭവി ?”
“ഈ നാണേ ട്, അവേഹളനം…”
“എെ െപാേ , എ ാവരും
നിെ േ ാെല െതാ ാവാടിയായാൽ!”
വേര പറ ു: “ഇേത
സാഹചര ളിൽ ൂടി
കട ുേപാകാ ഒരു െപൺകു ിയും
ഈ േലാക ു ാവി . അെത ാം
െവറും നി ാരം.”
“പിെ െയ ാണു
സാരമായി ത് ?” ജി ാസേയാെട
കി ി േചാദി .
“പലതുമു ്.” എ ു
പറയണെമ റിയാെത വേര പരു ി.
ആ സമയ ു ജനാലയ് ൽ
പിൻസ ിെ ശബ്ദംേക :
“കി ീ, തണു തുട ി, ഒ ുകിൽ
ഒരു ഷാെളടു ുപുതയ് ്.
അെ ിൽ, അക ുവാ.”
“അേ ാ, േനരം ൈവകി.” വേര
എഴുേ : “മദാം െബർ െയ
കാണണം. അവർ വിളി ിരു ു.”
കി ി ൈകകൾ നീ ി.
ജി ാസേയാെട ക കൾെകാ ു
േചാദി : “എ ് ! എ ാണ് ഏ വും
പധാനം? എ െനയാണു നീ ഇ ത
സമാധാനേ ാെട കഴിയു ത് ?
എേ ാടു പറയൂ!” പേ , കി ിയുെട
േനാ ിെ അർ ം വേര യ് ു
മന ിലായി . മദാം െബർ െയ
കാണണെമ ും അ യ് ്
അർധരാ തി ചായ െകാടു ാൻേനരം
വീ ിെല ണെമ ും മാ തമാണവൾ
ചി ി ത്.
സംഗീതപുസ്തകവുെമടു ്
എ ാവേരാടും ഗുഡ്ൈന പറ ്
അവൾ േപാകാെനാരു ി.
“ഞാൻ കൂെടവരാം.” േകണൽ
പറ ു.
“ശരിയാണ്.” രാ തി ഈേനര ു
തനി േപാവ . പരാഷെയ ൂടി
അയയ് ാം.” പിൻസ ് പറ ു.
വീ ിൽ േപാകാൻ മെ ാരാള െട
കൂ േവണെമ ു പറ തുേക
വേര ചിരിയമർ ാൻ
പയാസെ ടു ത് കി ി ശ ി .
“േവ േവ , എേ ാഴും
ഞാെനാ യ് ാണു പുറ ിറ ി
നട ാറു ത്. എനിെ ാ ും
സംഭവി ി ി ” എ ു പറ ് അവൾ
െതാ ിെയടു ു. കി ിെയ
ഒരി ൽ ൂടി ചുംബി . ഏതാണ്
ഏ വും പധാനെമ ു പറയാെത
ഊർ സ ലമായ ചുവടുവയ്േപാെട,
സംഗീതപുസ്തകം ക ിലിടു ി,
അസൂയാവഹമായ ആ
മനഃശാ ിയുെടയും അ ിെ യും
രഹസ െമ ാെണ ു
െവളിെ ടു ാെത
േവനൽ ാലനിശയിെല മ ിയ
ഇരുളിൽ അവൾ അ പത യായി.
 മു ിമൂ ്

മാ ഡം
പരിചയെ
ാളിെനയും കി ി
. ഈ പരിചയവും
വേര യുമായു സൗഹൃദവും
കി ിെയ ഗണ മായി സ ാധീനിെ ു
മാ തമ , അവള െട ദുഃഖ ിൽ
ആശ ാസംപകരുകയും െചയ്തു.
ഭൂതകാലവുമായി ബ മി ാ ഒരു
പുതിയ േലാകം, ആകർഷകവും
മഹനീയവുമായ ഒരു നൂതനേലാകം.
അവൾ ു തുറ ുകി ി. അവിെടനി ു
സ ം ഭൂതകാലെ ശാ മായി
േനാ ി ാണാൻ അവൾ ു
സാധി . താൻ ഇേ വെര
ജീവി േപാ വികാരനിർഭരമായ
ജീവിത ിനു പുറേമ ആ ീയമായ
ഒരു ജീവിതവുമുെ ് അവൾ ു
േബാധ ംവ ു. മതേബാധമാണ് ആ
േലാക ിേല ു വാതിൽ തുറ ത്.
പേ , കു ി ാലംമുതൽ കി ി
അറി ിരു കൂ കാെര
ക ുമു ാൻ സൗകര െമാരു ിയ
പ ിയിലും വിധവാമ ിര ളിലുമു
പാർ നകള െട മതമായിരു ി
അത്. കൂടുതൽ മേനാഹര ളായ
ചി കള ം വികാര ള മായി
ബ െ മഹനീയവും നിഗൂഢവുമായ
ഒരു മതം. പറ ുേക തുെകാ ു
വിശ സി ാൻ മാ തമ ,
സ്േനഹി ാനും സാധ മായ ഒരു മതം.
പഭാഷണ ളിൽനി , കി ി
ഇെത ാം പഠി ത്.
ഭൂതകാലെ ുറി ് ഓർമെ ടു ി
പിയസ ാനെ
സേ ാഷി ി ു തുേപാെല മാഡം
ാൾ അവേളാടു സംസാരി .
സ്േനഹവും വിശ ാസവുംെകാ ു
മാ തേമ മനുഷ െ എ ാ
ദുഃഖ ൾ ും ആശ ാസം
ലഭി ുകയു െവ ും കിസ്തുവിെ
കാരുണ ംെകാ ു
പരിഹരി െ ടാ ഒരു
ദുഃഖവുമിെ ും ഒരി ൽ
മാ തമാണവർ സൂചി ി ത്. െപെ ്
അവർ വിഷയം മാ കയും െചയ്തു.
എ ിലും മാഡം ാളിെ ഓേരാ
ചലന ിലും ഓേരാ വാ ിലും
‘സ ർഗീയമായ’ ഓേരാ േനാ ിലും
(എ ാണ് കി ി അതിെന
വിേശഷി ി ത് ), പേത കി ്
വേര യിൽനി ു മന ിലാ ിയ
അവരുെട ജീവിതകഥയിൽനി ്
അേതവെര അറിയാ തും
പധാനെ തുമായ വസ്തുതകൾ
അവൾ കെ ി.
 പേ , മാഡം ാളിെ സ ഭാവം
എ തേ ാളം വിശിഷ്ടമായിരു ാലും,
അവരുെട കഥ എ തമാ തം
ഹൃദയസ്പർശിയായിരു ാലും
അവരുെട വാ ുകൾ എ തതെ
വാ ല പൂർണമായിരു ാലും ചില
സ ീർണതകൾ അവള െട ക ിൽ
െപടാതിരു ി . കി ിയുെട
ബ ു െള ുറി
പരാമർശി ുേ ാെഴ ാം, കിസ്ത ൻ
ദയാലുത ിനു നിര ാ ഒരു
പു രസം മാഡം ാളിെ ചിരിയിൽ
അവൾ ു കാണാൻ കഴി ു.
ഒരി ൽ ഒരു േറാമൻ
കേ ാലി ാ ാതിരി വീ ിൽ
വ േ ാൾ മാഡം ാൾ ഒരു
വിള ുതൂണിനു പി ിൽ മുഖം മറ ്
ഒരു പേത കരീതിയിൽ ചിരി തും കി ി
ക ി ്. ഇെതാെ െവറും
നി ാരമാെണ ിലും കി ിയുെട
മന ിെന അസ മാ ുകയും
മാഡം ാളിെന ുറി സേ ഹം
ജനി ി ുകയും െചയ്തു.
അേതസമയം ഏകയും ബ ു േളാ
സുഹൃ ു േളാ ഇ ാ വള ം
ആ ഗഹ േളാ നിരാശേയാ ഇ ാെത
ദുഃഖഭാവ ിൽ കഴിയു വള മായ
വേര , കി ിെയ സംബ ി ിടേ ാളം
പരിപൂർണതയുെട
ആൾരൂപമായിരു ു. സമാധാനവും
സേ ാഷവും സൗ ര വും
നിലനിർ ണെമ ിൽ സ യം
മറ ുകയും മ വെര
സ്േനഹി ുകയും െചയ്താൽമാ തം
മതിെയ ് വേര യിൽനി ് അവൾ
പഠി . അ െനയാകണെമ ് കി ി
ആ ഗഹി . സർവ പധാനമായ കാര ം
എ ാെണ ു വ മായേതാെട,
അതിൽ ആ ാദി ാൻ മാ തമ ,
പുതുതായി േബാധ െ ഈ പുതിയ
ജീവിതെ പൂർണമായി
ഉൾെ ാ ാനും അവൾ തീരുമാനി .
മാഡം ാളിെ യും മ വരുെടയും
പവർ ന െള ുറി വേര
നല്കിയ വിവര ള െട
അടി ാന ിൽ ഭാവിജീവിതെ
സംബ ി ഒരു പ തി അവൾ
ത ാറാ ി. മാഡം ാളിെ
അന രവൾ അലീനെയ ുറി ്
വേര വിസ്തരി പറ ിരു ു.
എവിെട ജീവി ാലും അലീനെയേ ാെല,
സുവിേശഷ ൾ
വിതരണംെച കയും േരാഗികെളയും
കു വാളികെളയും
ആസ മരണെരയും സുവിേശഷ ൾ
വായി േകൾ ി ുകയും െച െമ ു
നി യി . കു വാളികെള
സുവിേശഷം
വായി ി േകൾ ി ുകെയ
ആശയേ ാട് അവൾ ു
പേത കമായ ഒരാേവശം േതാ ി.
എ ാലും ഇെത ാം രഹസ മായ
സ പ്ന ളായി െ അവേശഷി .
അ േയാേടാ വേര േയാേടാ
ഇതിെന ുറിെ ാ ും സംസാരി ി .
തെ ആശയ ൾ പൂർണമായ
േതാതിൽ പാവർ ികമാ ാനു
അവസരം കാ ിരു കി ി ു
േരാഗികള ം ദുഃഖിതരുമായ
ധാരാളംേപരു ഈ
സുഖവാസേക ിൽ, തെ പുതിയ
നിയമ ൾ പേയാഗ ിൽ
വരു ാനു സ ർഭ ൾ
േവ ുേവാളമു ായിരു ു.
മാഡം ാളിെ യും
വേര യുെടയും സ ാധീനമാണ്
കി ിയിലു ായ ഈ മാ ിനു
കാരണെമ ാണു പിൻസ ് ആദ ം
കരുതിയത്. അവൾ വേര യുെട
പവർ ന െള മാ തമ , അവള െട
നട യും സംസാരവും ക കൾ
ചി ു തുംമ ം അനുകരി ാൻ
തുട ി. കേമണ, ആ ീയമാെയാരു
പരിവർ ന ിനു മകൾ
വിേധയയാകു ുെവ ും പിൻസ ്
മന ിലാ ി.
ൈവകുേ ര ളിൽ, മാഡം ാൾ
െകാടു ഫ ുഭാഷയിലു
സുവിേശഷം കി ി വായി . (മു ് ആ
പതിവി ായിരു ു). പഴയ
കൂ െക േപ ി ്, വേര യുെട
സംര ണയിലു േരാഗികെള
പേത കി ് ദരി ദനും േരാഗിയുമായ
കലാകാരൻ െപേ ടാവിെ
കുടുംബെ സഹായി ാെനാരു ി,
ആ കുടുംബ ിന് അവൾ
ആശ ാസംപകർ ു. അെതാ ും
െത ാെണ ു പിൻസ ിന്
അഭി പായമി . വിേശഷി ം
െപേ ടാവിെ ഭാര തിക ം
കുലീനയാെയാരു
സ് തീയായതുെകാ ്. കി ിയുെട
പവർ ന െള ജർമൻ പിൻസ ്
മു കണ്ഠം പശംസി . പേ ,
മകൾ ൈകവി േപാകുെമ ു
േതാ ിയേ ാൾ പിൻസ ് അവേളാടു
സംസാരി .
ഒരു ദിവസം അവർ പറ ു:
“േമാെള, നിെ
േസവന പവർ ന ൾ
അമിതമാകാെത സൂ ി ണം.”
മകൾ മറുപടി പറ ി .
കിസ്തുമതം
അമിതമാകു തിെന ുറി ്
എ ാണു പറയുക? ഒരു
കരണ ടി ാൽ മേ തുകൂടി
കാണി െകാടു ണെമ ും
ഉ രീയെമടു ു വന് ഉടു കൂടി
നല്കണെമ ും പഠി ി ു ഒരു
സി ാ ിൽ* അമിതമാവുകെയ ു
പറ ാൽ? പേ , കി ി അവള െട
ഉ ിലു െത ാം തുറ ുപറയാ തു
കാരണം അ യ് ്
അനിഷ്ടമു ായിരു ു. കി ി തെ
പുതിയ വികാര ള ം കാഴ്ച ാടുകള ം
അ യിൽനി ു മറ വ .
മ വേരാടു പറ ാലും
അ േയാടു പറയാൻ അവൾ മടി .
“അ ാ പാവ്േലാവ്ന
ഇേ ാ വ ി ്ഒ ിരിനാളായേ ാ.”
ഒരി ൽ മി ിസ്
െപേ ടാവെയ ുറി
സംസാരി ുേ ാൾ പിൻസ ്
പറ ു: “ഞാനവെള ണി താണ്.
അവൾ ് എേ ാ ഒരു
വ ായ്മേപാെല.”
“എനി െന േതാ ിയി .” കി ി
നാണി മ ിൽ പറ ു.
“നീ ഈയിെട അവെള കാണാൻ
േപാകാറുേ ാ?”
“നാെള ഞ െള ാവരുംകൂടി
മലമുകളിേല ു
േപാകാനുേ ശി ു ു.” കി ി പറ ു.
“നിന ിഷ്ടമാെണ ിൽ
െപായ്േ ാ.” മകള െട മന ിെല
ചി ാ ുഴ ിനു കാരണെമെ ്
അവർ ആേലാചി ാൻ തുട ി.
അ ുതെ വേര
അ ാഴ ിനു വ ു. മലയിേല ു
നാളെ യാ ത മാ ിവെ ്അ ാ
പാവ്േലാവ്ന പറ തായി അവൾ
അറിയി .
വീ ും കി ിയുെട മുഖം ചുവ തു
പിൻസ ിെ ശ യിൽെ .
 “കി ീ, െപേ ടാവ്കള മായി നീ
പിണ ിേയാ?” മ ാരും
അടു ി ാതിരു േ ാൾ പിൻസ ്
മകേളാടു േചാദി : “അവളിേ ാ
വരികേയാ, കു ികെള
ഇേ ാ യയ് ുകേയാ
െച ി േ ാ.”
ഒരു പിണ വുമിെ ും
െത ി ാരണയ് ു
കാരണെമെ റി ുകൂെട ും
കി ി പറ ു.
കി ി പറ തു സത മാണ്. അ ാ
പാവ്േലാവ്നയുെട മനംമാ ിനു
കാരണം അവൾ റി ുകൂടാ.
എ ിലും അവൾ ഊഹി .
അ േയാേടാ തേ ാടുേപാലുേമാ
വിശദീകരി ാനാവാ
കാരണമായിരി ും.
നമു റിയാെമ ിലും ഉറെ
പറയാൻപ ാ —െത ിേ ായാൽ
ഭയാനകവും
ല ാവഹവുമാകാനിടയു —ഒരു
കാരണം.
ആ കുടുംബവുമായു എ ാ
ബ ള ം അവൾ വീ ും—വീ ും
അനുസ്മരി . പരസ്പരം
ക ുമു േ ാെഴ ാം അ ാ
പാവ്േലാവ്നയുെട സ്േനഹാർ ദമായ
വ മുഖ ു പത െ ടാറു
നിഷ്കള മായ സേ ാഷവും
േരാഗിെയ ുറി ് അവർ നട ാറു
രഹസ മായ കൂടിയാേലാചനകള ം
േഡാ ർ വില ിയതിൻ പകാരം
േജാലിയിൽനി ് അയാെള
പി ിരി ി ാൻ ത ാറാ ിയ
പ തികള ം തേ ാെടാ ം
കിട ുറ ണെമ ു
ശാഠ ംപിടി ുകയും ‘എെ കി ീ’ എ ു
സംേബാധന െച കയും െചയ്തിരു
ഇളയകു ിേനാടു അടു വും
അവൾ ഓർമി . എ ത ന ഓർമകൾ!
തുടർ ു തവി നിറ ിലു േകാ ിൽ
െപാതി െമലി ുണ ിയ ഉടലും
നീ കഴു ും ചുരു മുടിയും
ജി ാസേയാെട േനാ ു
നീല കള ം—ആദ ം അവ
ഭയാനകമായി േതാ ിയിരു ു—
അവള െട സാ ിധ ിൽ
ഉേ ഷവാനായി കാണെ ടാൻ
നട ു പരിഹാസ മായ
തീ വയത്ന ള ം അവള െട
മന ിൽ െതളി ു. യേരാഗം
ബാധി ആ മനുഷ േനാട്
ആദ െമാെ അവൾ ു േതാ ിയ
അവ െയ കീഴട ി, എെ ിലും
സംസാരി ാൻ കഠിന പയത്നം
ആവശ മായിരു ു. സൗമ െമ ിലും
വികാരപൂർണമായ ആ േനാ വും
അവള െട ന െയ ുറി
േബാധ ിൽനി ുളവായ
ദയനീയഭാവവും അവൾ ്
അനുഭവേവദ മായി ്. അെത ാം
എ ത ന ായിരു ു. പേ , അതു
തുട ിൽ മാ തം. കുറ
ദിവസ ൾ കഴി േ ാൾ എ ാം
തകർ ു. ഇേ ാൾ കി ിെയ
കാണുേ ാൾ അ ാ പാവ്േലാവ്ന
സ്േനഹം നടി ുെമ ിലും
ഭർ ാവിെനയും അവെളയും സദാ
നിരീ ി െകാ ിരി ും.
താൻ അടു ുെച േ ാൾ
അനുഭവി ു സേ ാഷമാേണാ
അ ാ പാവ്േലാവ്നയുെട
വിരസതയ് ു കാരണം?
സഹജമായ സ്േനഹ ിെ
ലാഞ്ഛനേപാലുമി ാെതയാണേ ാ
മിനി ാ ് അ ാ പാവ്േലാവ്ന
പരുഷമായി പറ ത്:
“അതാ, നിെ
കാ ുകിട യാണ്. എണീ ിരി ാൻ
വെ ിലും നിെ കാണാെത
കാ ികുടി ിെ ് !”
‘അേത, ഞാനയാെള
പുത ി ു തും അവൾ
ഇഷ്ടെ ടു ി . നി ാരമായ ആ
സഹായേ ാടു അയാള െട
പതികരണവും േമാശമായി. എ ത
തവണയാണു ന ി പറ ത്. ഞാൻ
വ ാതായി, പിെ , അയാൾ വര
എെ പടം. വളെര ന ായി വര !
സർേവാപരി, ആ േനാ ം, ചി ാ ുഴ ം
പകടമാ ു , വാ ലേ ാെടയു
േനാ ം… അേത അതുതെ !’ കി ി
വ ാെത േപടി . ഇ , അ െന
വരി , അതു സാധ മ ! അ തമാ തം
ദയനീയമാണയാള െട അവ !” ഈ
സംശയം അവള െട പുതിയ
ജീവിതെ വിഷലിപ്തമാ ി.

*മ ായിയുെട സുവിേശഷം 5:39–40.

 മു ിനാല്

ചി ല റഷ ൻ സ്േനഹിത ാെര
കാണാനും അല്പം റഷ ൻ വീര ം
അക ാ ാനുംേവ ി
ജർമനിയിേല ു േപായിരു പിൻസ്
െഷർബാട്സ്കി
കുടുംബാംഗ ള െടയടു ു
തിരിെ ി.
വിേദശവാസെ ുറി
പിൻസിെ യും പിൻസ ിെ യും
അഭി പായ ൾ പരസ്പരവിരു മാണ്.
പിൻസ ിെ ദൃഷ്ടിയിൽ സകലതും
അ ുതകരമാണ്. റഷ യിെല ഉ ത
സമൂഹ ിൽ ആഴ ിൽ
േവരുകള പിൻസ ്
വിേദശ ായിരി ുേ ാൾ യൂേറാപ ൻ
വനിതയുെട േവഷ ിൽ
പത െ ടാൻ ശമി . ആ
കൃ തിമത ം അവെര കുറെ ാെ
അസ മാ ുകയും െചയ്തു.
േനേരമറി ് പിൻസിെ ദൃഷ്ടിയിൽ
വിേദശീയമായ സകലതും
െവറു െ േട താണ്. വിേദശവാസം
ദുരിതപൂർണമാെണ ു വിശ സി ു
അേ ഹം താെനാരു യൂേറാപ നെ ു
കാണി ാൻ റഷ ൻശീല െള
പതിവിേലെറ മുറുെക ിടി ു ു.
കൂടുതൽ െമലി ും കവിളിെല
ചർമം അയ ുതൂ ിയും എ ാൽ
കൂടുതൽ ഉേ ഷവാനുമായാണ്
അേ ഹം മട ിവ ത്. കി ിയുെട
അസുഖം പൂർണമായി
േഭദമായതുക ് അേ ഹം ഏെറ
സേ ാഷി . മാഡം ാള മായും
വേര യുമായുമു അവള െട
സൗഹൃദെ ുറി േക റി
കാര ള ം കി ി ു സംഭവി
മാ െള സംബ ി പിൻസ ്
നല്കിയ വിവര ള ം അേ ഹെ
അസ നാ ി. സ ം പു തിെയ
ത ിൽനി ക ഏതിേനാടുമു
വിേദ ഷവും അവൾ തെ
സ ാധീനവലയ ിനു
പുറ ായിേ ാകുെമ ഭയവും
അേ ഹെ അല ി. പേ ,
അസുഖകരമായ ഇ രം
ഊഹാേപാഹ െള നിഷ് പഭമാ ാൻ
േപാ ഹൃദയാലുത വും ഉേ ഷവും
അേ ഹ ിനു ായിരു ു.
അടു ദിവസം പിൻസ് നീളൻ
േകാ ി ്, അല്പം വീർ കവിള മായി,
അത ാഹേ ാെട, മകേളാെടാ ം
ഉറവയിേല ു നട ു.
മേനാഹരമായ പഭാതം.
െകാ പൂേ ാ േളാടുകൂടിയ
വൃ ിയു വീടുകൾ. തുടു
മുഖവും ചുവ ൈകകള മു , ബിയർ
കുടി വീർ , ജർമൻ
വീ േജാലി ാരികള ം െതളി
സൂര പകാശവും ഹൃദയ ിന് ഉേ ഷം
പകർ ു. പേ , ഉറവെയ
സമീപി ുേ ാറും കൂടുതൽ
േരാഗികെള ക ു. സുര ിതമായ
ജർമൻ ജീവിതവുമായി
െപാരു െ ടാ ദുഃഖകരമായ
കാഴ്ച. ഈ ൈവരുധ ം കി ിെയ
സ്പർശി ി . സൂര പകാശവും
വൃ ല കളിെല ഹരിതഭംഗിയും
സംഗീതവുെമ ാം ഈ പതിവു
ദൃശ ൾ ു
പ ാ ലെമാരു ുകയാെണ ്
അവൾ കരുതി. പേ , പിൻസിെ
ദൃഷ്ടിയിൽ ജൂൺമാസെ
പഭാത ിെ േശാഭയും ബാ ്
സംഗീതവും തടി ശരീരമു ജർമൻ
േജാലി ാരികള ം യൂേറാ ിെ
നാനാഭാഗ ളിൽനി ും
വെ ിയി ജീവ വ ളായ
േരാഗികള മായി തീെര
േചർ യി ാ വയാണ്.
പിയപു തിയുെട കരം ഗഹി ്,
അഭിമാനേ ാെടയും യൗവനം
പുനരാഗമി തിെ
സേ ാഷേ ാെടയും നട േ ാൾ,
ശ മായ ചുവടുവയ്പിലും വലിയ,
ആേരാഗ പൂർണമായ
ൈകകാലുകളിലും പിൻസിന് ഒരുതരം
അ ലാ ാണ് അനുഭവെ ത്,
ന നായി ആൾ ൂ ിൽ
അകെ തുേപാെല.
“എെ നീ നിെ കൂ കാർ ു
പരിചയെ ടു ൂ.” മകള െട ൈക
സ ം ൈകമു ിേനാടു േചർ ുപിടി
പിൻസ് പറ ു: “നിെ
സുഖെ ടു ിയതുെകാ ് ഈ
വൃ ിെക ലംേപാലും ഞാൻ
ഇഷ്ടെ ടാൻ തുട ിയിരി ു ു.
ആരാണത് ?”
പരിചയെ വരുെടെയ ാം
േപരുകൾ കി ി പറ ുെകാടു ു.
പൂേ ാ ിേല ു
പേവശനകവാട ിൽവ ് അ യായ
മദാം െബർ െയയും അവരുെട
വഴികാ ിെയയും സ ി . കി ിയുെട
ശബ്ദം േക േ ാൾ വൃ യായ
ഫ ുകാരിയുെട മുഖ ു പകടമായ
വാ ല ം പിൻസിെന സേ ാഷി ി .
ഇ തയും നെ ാരു മകെള കി ിയതിൽ
പിൻസിെന അവർ മു കണ്ഠം
പശംസി . അവെളാരു മു ാണ്,
മാലാഖയാണ് നിധിയാണ് എ ി െന
വാേനാളം പുകഴ് ി.
“എ ിലവൾ മാലാഖ ന ർ 2
ആണ്.” പിൻസ് ചിരി : “മിസ്
വേര െയ മാലാഖ ന ർ 1
എ ാണേ ാ വിളി ു ത്.”
“െഹാ, മിസ് വേര ശരി ുെമാരു
മാലാഖതെ !” മദാം െബർ
പറ ു.
ഗാലറിയിൽവ ് അവർ വേര െയ
ക ു. ൈകയിെലാരു
ചുവ സ ിയുമായി ധൃതിയിൽ
േപാവുകയായിരു ു അവൾ.
“കേ ാ, പ വ ു.” കി ി
അവേളാടു പറ ു. വേര
ഉപചാരപൂർവം ഒ ു ശിര നമി ി
മ വേരാെട േപാെല,
പിൻസിേനാടു തിക ം
സ ാഭാവികമായി
സംഭാഷണ ിേലർെ .
“എനി ു നിെ യറിയാം. ധാരാളം
േക ി ്.” പിൻസ് ചിരി െകാ ു
പറ തുേക ് കി ി സേ ാഷി .
അ ന് വേര െയ ഇഷ്ടമായേ ാ.
“എേ ാ ാണി ത ധൃതിയിൽ
േപാകു ത് ?”
“അ ഇവിെടയു ്.” അവൾ
കി ിെയ േനാ ി പറ ു: “ഇ െല
രാ തി ഒ ം ഉറ ിയി . പുറ ിറ ി
നട ണെമ ാണു േഡാക്ടറുെട
ഉപേദശം. ഞാൻ അവെര പുറ ു
െകാ ുേപാവുകയാണ്.”
“അേ ാഴതാണ് മാലാഖ ന ർ 1”
വേര േപായേ ാൾ പിൻസ് പറ ു.
വേര െയ കളിയാ ാനാണ്
അ ൻ ഉേ ശി െത ിലും അവെള
ഇഷ്ടെ േപായതുെകാ ാണ്
അതിനു കഴിയാ െത ് കി ി ു
മന ിലായി.
 “ഇനി നിെ മ
കൂ കാെര ൂടി കാണാം, മാഡം ാൾ
ഉൾെ െട. അവെരെ തിരി റിയുേമാ
എേ ാ?”
“പ ായ് ് അവെര അറിയാേമാ?”
മാഡം ാളിെ േപര് ഉ രി േ ാൾ
അേ ഹ ിെ ക കളിൽ
പകടമായ പരിഹാസഭാവം ക ് കി ി
േചാദി .
“എനി വരുെട ഭർ ാവിെന
അറിയാം. അവെരയും െചറിയ
പരിചയമു ്. അവർ പയ ി കള *െട
കൂ ിൽ േചരു തിനുമു ്.”
“പയ ിെ ു പറ ാെല ാണു
പ ാ?” മാഡം ാളിെന
സംബ ി ിടേ ാളം താേനെറ
വിലമതി ു ഒരു വിഷയ ിന്
ഇ െനെയാരു േപരുെ റി ു
ഭയെ ാണ് കി ി േചാദി ത്.
“എനി തു
വ മായറി ുകൂടാ.
ഭാഗ േ ടുൾെ െട ഏതു കാര ിനും
അവർ ൈദവ ിനു ന ിപറയും…
ഭർ ാവ് മരി േ ാൾേപാലും
ൈദവ ിനു ന ി പറ ു. അതിെല
തമാശെയെ ുവ ാൽ, അവർ
ത ിൽ സ രേ ർ യി ായിരു ു…
ആരാണത് ! എ ത ദയനീയമാണാ
മുഖം!” ഒരു ബൗൺേകാ ം
െമലി ുണ ിയ കാലുകളിൽ
െവ ടൗസറുമായി ഒരു
െബ ിലിരി ു േരാഗിെയ
േനാ ിയാണേ ഹം േചാദി ത്.
ചുരു മുടി ുമീെത
അമർ ിവ ിരു വയ്േ ാൽ
െതാ ി അയാൾ ഉയർ ി.
െതാ ിയുെട വ ിെ അടയാളമായി
അനാേരാഗ കരമായ ഒരു ചുവ വര
െന ിയിൽ െതളി ുകാണാം.
“അത് െപേ ടാവ് ആണ്, ആർ ി ്.”
കി ി പറ ു: “അത് അേ ഹ ിെ
ഭാര അ ാ പാവ്േലാവ്ന.
േറാഡിേല ് ഓടിേ ായ ഒരു കു ിയുെട
പി ാെല െച സ് തീെയ അവൾ
ചൂ ി ാണി . അപരിചിതെര ക ു
മനഃപൂർവം ഒഴി ുമാറിയതാണവൾ.”
“പാവം, ഐശ ര മു മുഖം!”
പിൻസ്, പറ ു: “നീ അയാള െട
അടു ു േപാകാ െത ് ?
അയാൾ ു നിേ ാെടേ ാ
പറയാനുെ ു േതാ ി.”
“എ ിൽ നമു ുേപാകാം” എ ു
പറ ് കി ി തിരി ് അയാേളാടു
േചാദി , “ഇെ െനയു ് ?”
െപേ ടാവ് ഒരു വടിയുെട
സഹായേ ാെട എണീ ് പിൻസിെന
ഭവ തേയാെട േനാ ി.
“ഇെതെ േമാളാണ്.” പിൻസ്
പറ ു: “ഞാൻ എെ
പരിചയെ ടു ാം.”
ആർ ി ് ശിര ് നമി ി
െവള ുതിള ു പ കൾ
കാണി ചിരി .
“ പിൻസ ്, ഇ െല ഞ ൾ
നി െള കാ ിരി ുകയായിരു ു.”
അയാൾ കി ിേയാടാണു പറ ത്.
“ഞാൻ വരണെമ ുേ ശി .
പേ , നി ൾ േപാകു ിെ ്
അ ാ പാവ്േലാവ്ന പറ യ തായി
വേര എേ ാടു പറ ു.”
“േപാണിെ േ ാ?” ചുമ െകാ ്
അയാൾ ചു ംേനാ ി. ഉറെ
ഭാര െയ വിളി : “അെന ാ, അെന ാ.”
െവള കഴു ിെല ഞര ുകൾ
ക ിയു ചരടുകൾേപാെല
തസി നി ു.
അ ാ പാവ്േലാവ്ന
അടു ുെച ു.
“ന ൾ േപാണിെ ു നീ
പിൻസ ിേനാടു പറേ ാ?”
ശുണ്ഠിെയടു മ ിൽ അയാൾ
മ ി . ശബ്ദം പുറ ുവ ി .
“ഗുഡ്േമാണിങ് പിൻസ ്,” മു ്
കി ിെയ അഭിവാദ ം
െചയ്തിരു തിൽനി ു വ ത സ്തമായി
ഒരു കൃ തിമ ിരിേയാെടയാണ്. അ ാ
പാവ്േലാവ്ന പറ ത്. എ ി
പിൻസിേനാടായി “പരിചയെ ടാൻ
സാധി തിൽ വലിയ സേ ാഷം.
താ െള കുെറ നാളായി
പതീ ി ുകയായിരു ു.”
“ന ൾ േപാണിെ ു
പിൻസ ിേനാടു പറ യയ് ാൻ
കാരണം?” പരു ൻ ശബ്ദ ിൽ,
കൂടുതൽ േകാപേ ാെട ചി തകാരൻ
മ ി . ഉേ ശി രീതിയിൽ
വാ ുകൾ ഉ രി ാൻ കഴിയാ ത്
അയാെള േദഷ ം പിടി ി .
“അേ ാ, അത്—ഞ ൾ
േപാകു ിെ ാണു ഞാൻ
വിചാരി ത്.” ഭാര ആശ േയാെട
പതിവചി .
“അെത ് ? എേ ാഴാണ്…”
നിർ ാെത ചുമ തുകാരണം
വാ ുകൾ പുറ ുവ ി .
നിരാശേയാെട അയാൾ
ൈകമലർ ി ാണി .
പിൻസ് െതാ ിയൂരി വണ ിയി
മകെളയും കൂ ിെ ാ ു
അവിെടനി ു േപായി.
“കഷ്ടം കഷ്ടം!” അേ ഹം
െനടുവീർ ി : ‘പാവ ൾ!’
“ശരിയാണു പ ാ.” കി ി പറ ു:
“അവർ ു മൂ ു കു ികള മു ്.
േജാലി ാരുമി . വരുമാനവുമി .
അ ാഡമിയിൽനി ു തു മാെയേ ാ
കി ു ്.” അ ാ പാവ്േലാവ്നയുെട
െപരുമാ ിൽ പകടമായ മാ ം
സൃഷ്ടി േ ാഭം അമർ െച ാനു
ശമ ിെ ഭാഗമായിരു ു ഈ
വിശദീകരണം. “അതാ മാഡം ാൾ.”
ഒരു കുട ീഴിൽ തലയണകളിൽ ചാരി
ചാരനിറ ിലും ഇളം
നീലനിറ ിലുമു
പുത കൾെകാ ു െപാതി
രൂപെ അവൾ ചൂ ി ാണി .
മാഡം ാളിനു പിറകിൽ വീൽെചയർ
ഉ ിെ ാ ് ാനവദനനും ഉറ
ശരീരമു വനുമായ ഒരു ജർമൻ
വാല ാരനുമു ്. അവരുെട
സമീപ ് കി ി ു പരിചയമു ഒരു
സ ീഡിഷ് പഭു നില് ു ു. അേനകം
േരാഗികൾ ഒരു
കാഴ്ചവസ്തുവിെനേ ാെല മാഡം
ാളിെന േനാ ു ു.
പിൻസ് അവെര സമീപി .
അേ ഹ ിെ േനാ ിൽ
പകടമായ പരിഹാസഭാവം കി ിെയ
അസ യാ ി. അേ ഹം മാഡം
ാളിെ അടു ുെച ു തിക
വിനയേ ാെട, മേനാഹരമായ,
ഇ ാല ു വളെര ചുരു ം
ചിലർമാ തം സംസാരി ാറു ,
ഫ ിൽ അവേരാടു സംസാരി .
“ഭവതി ് എെ ഓർമയുേ ാ
എ റി ുകൂടാ. എെ മകേളാടു
കാണി ദയാവായ്പിനു ഞാൻ ന ി
പറയു ു.”
“ പിൻസ് അലക്സാ ർ
െഷർബാട്സ്കി.” മാഡം ാൾ,
സ ർഗീയമായ േനാ ം അയാള െട
മുഖ ുറ ി ാണു പറ ത്. ആ
േനാ ിൽ അ പീതിയുെ ് കി ി
കെ ി.
 “ആേരാഗ ിതി ഇേ ാഴും
േമാശമാേണാ?”
“ഇ , അതുമായി ഞാൻ
െപാരു െ കഴി ു” എ ു
പറ ു. മാഡം ാൾ സ ീഡിഷ്
പഭുവിെന പിൻസിനു
പരിചയെ ടു ി.
“വലിയ മാ െമാ ുമി .” പിൻസ്
പറ ു: “ന ൾ ത ിൽ ക ി
പേ ാ പതിെനാേ ാ വർഷമാെയ ു
േതാ ു ു.”
“അേത, ൈദവം ഒരു കുരിശ്
എ ി തരു ു. അതു ചുമ ാനു
കരു ും നമു ു നല്കു ു. ഈ
ജീവിതം എ ിനാണി െന ഇഴ ു
നീ ു െത ു ചിലേ ാൾ
ചി ി േപാകും… അവിെടയ ,
മറുവശ ്.” കാലിൽ ബാേ ജ്
ചു ിെ ാ ിരു വേര േയാട് അവർ
ശുണ്ഠിെയടു ു.
“ഒരുപേ ,മ വർ ു ന
െച ാനായിരി ും.” പിൻസ് ചിരി
തൂകിെ ാ ാണു പറ ത്.
“അതു ന ള േ ാ
തീരുമാനിേ ത് ” എ ു പറ ി ്
മാഡം ാൾ സ ീഡിഷ് പഭുവിെന
േനാ ി, “ആ പുസ്തകം
െകാടു യയ് േണ പഭു, വളെര
ന ി.”
“ങ്ഹാ, ഇതാര് !” അടു ുനി
േമാസ്േകാ ാരൻ േകണലിെന ക
പിൻസ്, മാഡം ാളിേനാടു
യാ തപറ ു മുേ ാ നീ ി.”
“ഇതാണു ന ൾ
കുലീനവർഗ ിെ ല ണം.”
േകണൽ തമാശ മ ിൽ പറ ു. തെ
പരിചയെ ടാൻ ആ ഗഹി ാ
മാഡം ാളിേനാട് അയാൾ ്
അമർഷമു ായിരു ു.
“ശരിയാണ്.” പിൻസ് അതിേനാടു
േയാജി .
“േരാഗബാധിതയാകു തിനു മു ്,
അതായത്, കിട ിലാവു തിനു മു ്
അവെര പരിചയമു ായിരുേ ാ
പിൻസ് ?”
“ഉ ് ആദ മായി േരാഗം
പിടിെപ േ ാൾ എനി വെര
അറിയാം.”
“പ ുവർഷമായി ഒേര
കിട ിലാെണ ു േകൾ ു ു.”
‘അവർ എഴുേ നില് ാറി .
കാലുകൾ ു നീളം തീെര കുറവാണ്,
ശരീര ിനും ഒ ം ഭംഗിയി .”
“അതു ശരിയ പ ാ.” കി ി
പതിേഷധി .
“ദുർബു ികൾ അ െനയാണു
പറയു െതെ േമാേള. നിെ
വേര യും അതിൽ െപടുമായിരി ും.”
“ഇ പ ാ.” കി ി
ശ ിയാെയതിർ ു: “വേര യ് ്
അവേരാട് ആരാധനയാണ്.
േപാെര ിൽ, അവർ ഒരുപാട് ന
കാര ൾ െച ു ്. ആേരാടു
േവണെമ ിലും േചാദി േനാ ൂ.
അവെരയും അലീൻ ാളിെനയും
എ ാവർ ും അറിയാം.”
“ശരിയായിരി ും.” പിൻസ് മകെള
േചർ ുപിടി : “ന കാര ൾ
െച തുെകാ ു പേയാജനമു ്.”
ആേരാടു േചാദി ാലും ഒ ും
അറി ുകൂെട ു പറയും.”
കി ി മൗനം ഭജി . ഒ ും
പറയാനി ാ ി .സ ം മന ിെല
വിചാര െള അ െനേ ാലും
അറിയിേ െ ു കരുതിയാണ്.
എ ിലും വിചി തെമ ു പറയെ ,
അ െ അഭി പായേ ാടു
േയാജി ാൻ അവൾ
ത ാറെ ിൽേ ാലും ഒരു മാസമായി
സ ം ഹൃദയ ിൽ പതിഷ്ഠി ിരു
മാഡം ാളിെ ദിവ രൂപം
അ പത മായി. കാലിൽ തുണി
ചു ിയതു ശരിയാകാ തിെ േപരിൽ
വേര െയ ശാസി ു നീളംകുറ
കാലുകള വികൃതരൂപിയാെയാരു
സ് തീയുെട രൂപംമാ തം അവേശഷി .
എ ത ശമി ി ം മാഡം ാളിെ
പഴയരൂപം മന ിൽ െതളി ി .

* 1670—കളിൽ ജർമനിയിൽ ആരംഭി ഒരു

ഭ ിപ ാനം. സി ാ െളയും
ആചാര െളയും അേപ ി
വിശ ാസ ിനാണ് അവർ ഊ ൽ നല്കിയത്.
 മു ിഅ ്

പി ൻസ് തെ ഉേ ഷം
വീ കാരിേല ും
സുഹൃ ു ളിേല ും
ജർമൻകാരനായ
വീ ടമയിേല ുേപാലും
പകർ ുനല്കി.
ഉറവയിൽനി ു കി ിെയയുംകൂ ി
മട ിവ പിൻസ്, േകണലിെനയും
േമരി യൂവ്െജേന വ്നെയയും
വേരെ െയയും കാ ികുടി ാൻ
ണി ിരു ു. ഉദ ാന ിെല ഒരു
മര വ ിൽ േമശകള ം കേസരകള മി
പാതൽ വിള ി. വീ ടമയ് ും
ഭൃത ാർ ും സേ ാഷമായി. പിൻസ്
ഉദാരമനസ്കനാെണ ്
അവർ റിയാം. മുകളിലെ
നിലയിൽ താമസി ിരു േരാഗിയായ
ഹാംെപർഗ് േഡാക്ടർ പതിന ു
മിനി കഴി ു താേഴ ു
േനാ ിയേ ാൾ ആേരാഗ വാ ാരായ
റഷ ാ ാർ താെഴയിരു ു പാർ ി
നട ു തുക ് അസൂയെ .
കാ ിലാടു വൃ ാകൃതിയിലു
ഇലകള െട തണലിൽ െവള
തുണിവിരി േമശ റ ു
കാ ി ാ തവും െ ബഡും ബ റും ചീസും
ഇറ ിയും നിര ിയി ്. ചുവ
റിബൺ െക ിയ െതാ ിവ പിൻസ ്
കാ ി കള ം െറാ ിയും
എടു ുെകാടു ു ു.
എതിർവശ ിരി ു പിൻസ്
ഉറെ , സേ ാഷേ ാെട
സംസാരി െകാ ് ഭ ണം
ആസ ദി ു ു. പേലട ുനി ു
വാ ി കൂ ിയ സാധന ൾ പഭു
നിര ിവ . െകാ കൂടകൾ,
ക ികൾ തുട ി പലതും േവല ാരി
ലിസ്െചനും വീ ടമയും ഉൾെ െട
എ ാവർ ും സ ാനി .
സ്നാനഘ ിെല െവ മ ,
താമസ ലെ ഭ ണം വിശിഷ ,
ംസൂ ്, ആണ് കി ിയുെട ആേരാഗ ം
വീെ ടു ാൻ സഹായി െത ു
വീ ടമേയാട് മുറിജർമൻഭാഷയിൽ
പിൻസ് പറ ു. പിൻസിെ
തമാശകൾേക ് േകണൽ
പതിവുേപാെല ചിരിെ ിലും
യൂേറാ ിെന സംബ ി ിടേ ാളം
(അതിെന ുറി താൻ സൂ ്മമായി
മന ിലാ ിയി െ ാണയാള െട
ധാരണ) പിൻസ ിെ
അഭി പായേ ാടാണ് േകണൽ
േയാജി ത്. പിൻസിെ വാ ുകൾ
േമരി യൂവ്െജേന വ്നെയ കുടുകുെട
ചിരി ി . വേര േപാലും കി ി ്
പരിചിതമ ാ രീതിയിൽ പിൻസിെ
നർേമാ ികള െട ഫലമായ
കൂ ിരിയിൽ പ ുേചർ ു.
ഇെത ാം കി ിെയയും
സേ ാഷി ിെ ിലും അവൾ ു
െത മനഃ പയാസവുമു ായി.
അവള െട സുഹൃ ു െളയും അവൾ
ഏെറ ഇഷ്ടെ ടാൻ തുട ിയിരു
അവിടെ ജീവിതെ യുംകുറി
അ െ പരിഹാസംകലർ
അഭി പായ പകടന ളാണതിനു
കാരണം. െപേ ടാവ്ദ തികള മായു
ബ ിൽ സംഭവി മാ വും
പശ്നമായി. എ ാവരും
സേ ാഷി േ ാൾ കി ി ് അതിനു
കഴിയാതിരു തും അവെള
വിഷമി ി . കു ി ാല ്
എെ ിലും െത െചയ്തതിനു
ശി യായി മുറി ു ിൽ
പൂ ിയിടുേ ാൾ പുറ ു
സേഹാദരിയുെട സേ ാഷസൂചകമായ
െപാ ി ിരിേക ാലു
അവ യിലാണവൾ.
എ ിനാണിെതാെ
വാ ി െകാ ുവ ത് ?” ഭർ ാവിന്
ഒരു ക ് കാ ി
ഒഴി െകാടു ു തിനിടയിൽ
ചിരി െകാ ു പിൻസ ് േചാദി .
“നട ാനിറ ുേ ാ ഏെത ിലും
കടയുെട മു ിെല ും. അവർ
വിളി പറയും, ഒ ാംതരം
സാധന ള ് തിരുമനേ ,
മെ ാരിട ും കി ാ ത്, വരണം,
വാ ണം. ഞാൻ വാ ി ും. കുെറ
പണംേപാകും.”
“അതു നി ൾ െവറുെതയിരു ു
േബാറടി ി ാണ്.” പിൻസ ് പറ ു:
“ശരിയാണ്, േബാറടി ാെത ു
െച ം? സമയം േപാകേ . േവേറ
എ ാെണാരു പണി?’
“േബാറടിേയാ? ഇേ ാ ജർമനിയില്
താൽപര മുളവാ ു എെ ാം
കാര ള ് ?”
“നി ള െട നാ ിെല
കാര െള ാം എനി റിയാം.
േസാേസജും സൂ െമാെ യേ
താൽപര മുളവാ ു വ?”
“നി െള ു പറ ാലും
അവിടെ ാപന െള ാം
രസകര ളാണ്.” േകണൽ പറ ു.
“െവറും െപാ പകടനം! അവർ
സകലതും ആ കമി
ൈകവശെ ടു ി. എനി തിൽ
സേ ാഷി ാെനാ ുമി . ഞാൻ
ആെരയും ആ കമി ി ി . ഇവിെട
എെ സ ം ഷൂസ് ഞാൻ തെ
അഴി വാതിലിനു പുറ ുവയ് ണം.
രാവിെല എഴുേ ഡ െചയ്തു
വൃ ിെക ചായേമാ ാൻ ൈഡനിങ്
റൂമിൽ േപാകണം. വീ ിലാെണ ിേലാ?
ഒരു ധൃതിയുമി . ആേരാെട ിലുമു
േദഷ ംതീർ ാൻ അല്പം
മുറുമുറു ി കേമണ
ലകാലേബാധമു ാകുേ ാൾ
ശാ മായി ഓേരാ ാേലാചി ാം.”
“പേ , സമയം വിലപിടി താണ്.
അതു മറ .” േകണൽ പറ ു.
“ഏതുസമയം? ഒരു മാസ ിനു
േകവലം ഒരു ഫി ിങ് വിലയു
സമയമു ്. എ ത വിലെകാടു ാലും
അധികമാവുകയി . ശരിയേ കി ീ?
നിനെ ാെണാരു ദുഃഖംേപാെല?”
“എനിെ ാ ുമി .”
“എ ാണി ത ധൃതി? കുറ
േനരംകൂടി ഇവിെടയിരി ്.” അേ ഹം
വേര േയാടു പറ ു.
“എനി ു വീ ിൽേപാണം.” വേര
െപാ ി ിരി െകാെ ണീ .
കുടെയടു ാൻ
വീ ിനു ിേല ുേപായ വേര െയ
കി ി പി ുടർ ു. വേര യിലും ഒരു
മാ മു ായി െ ് കി ി ുേതാ ി.
േമാശമായ അർ ില , കി ിയുെട
മന ിൽ അവെള ുറി ായിരു
സ ല്പ ിനാണു മാ ം വ ത്.
“െഹാ, ഇ െന ചിരി ി ് എ തേയാ
നാളായി!”
എ ത നെ ാരു മനുഷ നാണു നിെ
പ .” കുടയും
ബാഗുെമടു ു തിനിടയിൽ വേര
പറ ു.
കി ി ഒ ും മി ിയി .
 “ഇനി എേ ാഴാണു ന ൾ
കാണു ത് ?” വേര േചാദി .
“മ ാ െപേ ടാവിെന കാണാൻ
േപാകുെ ു പറ ു.
നീയവിെടയു ാകുേമാ?” വേര യുെട
മന റിയാൻേവ ിയാണ് കി ി
േചാദി ത്.
“ഞാനവിെടയു ാവും.” വേര
പറ ു: “അവർ േപാകാനു
ത ാെറടു ിലാണ്. പായ് ു െച ാൻ
സഹായി ാെമ ു ഞാൻ
പറ ിരു ു.”
“എ ിൽ ഞാനും വരാം.”
“േവ , നീെയ ിനു വരു ു?”
“ഞാൻ വ ാെല ് ? വ ാെല ് ?”
വേര യുെട കുടയിൽ പിടി ് അവെള
തട ുനിർ ിെ ാ ുക കൾ
മലർെ തുറ ് കി ി േചാദി :
“നില് ്, ഞാൻ വേരെ ു പറയാൻ
കാരണം?”
“ഒ ുമി , പിെ നിെ പ
വ ിേ . അേ ഹ ിന് ഇഷ്ടെ ടി .”
“അ , അത കാരണം ഞാൻ
െപേ ടാവി വിെട വരു തു
നിന ിഷ്ടമ . ശരിയേ ?
എ ുെകാെ ു പറയൂ.”
“ഞാന െന പറ ി .” വേര
ശാ മായി പറ ു.
“വേര എേ ാടു സത ം
പറയണം.”
“എ ാം പറയണെമ ുേ ാ?”
 “േവണം, എ ാം പറയണം.”
“ പേത കിെ ാ ും പറയാനി .
െപേ ടാവിന് ഇവിട ു േപാകാൻ
ധൃതിയായിരു ു. ഇേ ാൾ പറയു ു
േപാകെ ്.” വേര ചിരി .
“ഉം, ബാ ികൂടി േകൾ െ .” കി ി
ധൃതികൂ ി.
“അത്—എനി ു
കാരണെമാ ുമറി ുകൂടാ.
നീയിവിെടയു തുെകാ ാണ്
അേ ഹം േപാകാനിഷ്ടെ ടാ െത ്
അ ാ പാവ്േലാവ്ന പറയു ു. നിെ
േപരുപറ ് അവർ വഴ ുകൂടി. ഈ
േരാഗികൾ എ ത െപെ ാണു
ചൂടാവു െത റിയാമേ ാ.”
കി ി കൂടുതൽ ചി ാമ യായി.
മൗനം ഭജി . ക ീരിെ േയാ
വാ ുകള െടേയാ
ഏതിേ യാെണ വൾ ു തീർ യി .
പവാഹമാണു തുടർ ു ാവുകെയ ു
മുൻകൂ ി ക ് വേര കി ിെയ
ആശ സി ി ാനും
അനുനയി ി ാനും ശമി .
“അതുെകാ ാണു നീ
േപാേകെ ു ഞാൻ പറ ത്.
കാര ം മന ിലായേ ാ. എേ ാടു
േദഷ െ ടരുത്…”
“എനി ിതുേവണം, എനി ിതു
േവണം!” വേര യുെട െതാ ി
പിടി വാ ി ദൂേര ുേനാ ി കി ി
പറയാൻ തുട ി.
 സ്േനഹിതയുെട ബാലിശമായ
േകാപംക ു ചിരി േപാെയ ിലും
അവെള വിഷമി ി രുെത ു കരുതി
വേര േചാദി : “എ ാണ െന
പറയു ത് ? എനി ു
മന ിലാകു ി .”
“എ ാം കൃ തിമമായിരു ു. െവറും
നാട ം. എ ാം എെ
ക ുപിടി മായിരു ു. ഒ ും
ഉ ിൽനി ു വ ത .
അപരിചിതനായ ഒരാള മായി
എനിെ ുബ ം? ഒരു വഴ ിനു
ഞാൻ കാരണമായി. ആരും
ആവശ െ ടാെതയാണു ഞാനിതു
െചയ്തത്. എ ാം െവറും നാട ം, നാട ം
മാ തം!”
“എ ിനുേവ ിയായിരു ു ഈ
നാട ം?” വേര സൗമ മായി
ആരാ ു.
“െവറും മ രം, െവറും
മ രം. ഒരാവശ വുമി ായിരു ു.”
കുട നിവർ ുകയും അടയ് ുകയും
െചയ്തുെകാ ് കി ി പറ ു.
“എ ിനുേവ ിയായിരു ു?”
“മ വെര ാൾ ന വളാെണ ്
എെ യും ൈദവെ യും
േബാധ െ ടു ാൻ. എ ാവെരയും
പ ി ാൻ. ഇ , ഇനിെയാരി ലും
ഞാനി െന െച ി ! ഞാൻ
ചീ യായിേ ാെ . എ ിലും
പി ലാ ാരിയ , വ കിയ !”
 “ആരാണു വ കി?” വേര യ് ു
േദഷ ം വ ു: “നീ പറയു തു
േക ാൽ…”
പേ , ആേവഭരിതയായ കി ി
വാചകം പൂർ ി ാൻ വേര െയ
അനുവദി ി .
“ഞാൻ നിെ ുറി പറ ത്.
നിെ കാര േമയ . എ ാം
തിക വളാണു നീ. ഒരു
കുറവുമി ാ വൾ. ഞാൻ
െകാ രുതാ വളായിേ ായി.
അതാണിതിെന ാം കാരണം.
അതുെകാ ്, എെ നാട ം ഞാൻ
അവസാനി ി . അ ാ പാവ്േലാവ്ന
എെ ആരുമ . അവരുെട ഇഷ്ടം
േപാെല അവർ ജീവിേ ാെ . എെ
ഇഷ്ടംേപാെല ഞാനും ജീവി ും.
എനി ിനി മെ ാരാളാകാൻ സാധ മ …
പേ , അതു മാ തമ കാര ം, അതു
മാ തമ !”
“ഏതു മാ തമ ?” വേര യ് ്
ആശയ ുഴ മായി.
“എനി ് എെ സ ം
മനഃസാ ി നുസരി ാെത
ജീവി ാെനാ ി . പേ , നിന ു
ചില ത ള ്. ഒ ും
ആ ഗഹി ാെതയാണു ഞാൻ നിെ
സ്േനഹി ത്. എെ
ര ി ുകയായിരു ു, എെ
പഠി ി ുകയായിരു ു, നിെ
ഉേ ശ ം.”
 “അ െനെയാ ും പറയരുത്.”
വേര പറ ു.
“ഇെതെ കാര മാണ്.
മ വെര ുറി .” “കി ീ!” അ
വിളി : “ഇേ ാ വാ നിെ
പവിഴമാല പ ാെയ കാണി ്.”
കി ി പവിഴമാല സൂ ി ിരു
െചറിയ െപ ി േമശയിൽനിെ ടു ്,
അഭിമാനപൂർവം സ്േനഹിതെയ
കടാ ി ി ്, അ യുെട അടുേ ു
േപായി.
“നിനെ ു പ ി? മുഖം
ചുവ ിരി ു േ ാ?” അ യും
അ നും അവേളാടു േചാദി .
“ഒ ുമി .” അവൾ പറ ു:
“ഞാനിതാവരു ു.” അവൾ
പുറേ േ ാടി.
‘അവളിവിെടയു ്. ഞാൻ
അവേളാെട ു പറയും?’ കി ി
ആേലാചി : ‘ഞാെന ാണു
െചയ്തത് ? എെ ാെ യാണു
പറ ത് ? എ ിനാണു ഞാനവെള
േവദനി ി ത് ? ഇനി ഞാെന ു
െച ം? എ ു പറയും?’ അവൾ
വാതിൽ ൽ നി ു.
വേര െതാ ി തലയിൽവ , കി ി
െപാ ി കുടയുെട സ് പിങ്
പരിേശാധി െകാ ് േമശയ് ു
സമീപം ഇരി ു ു. അവൾ
തലയുയർ ിേനാ ി.
 “വേര , എേ ാടു മി ്.
എേ ാടു മി ് !” അടു ുെച ്
കി ി മ ി : “ഒ ുേമാർ ാെത
എെ ാെ േയാ ഞാൻ പറ ു.”
“വാസ്തവ ിൽ എനിെ ാരു
വിഷമവുമി .” വേര ചിരി .
അവരുെട പിണ ം തീർ ു.
പേ , കി ിയുെട അ ൻ
മട ിവ േതാെട അ ുവെര അവൾ
ജീവി ിരു േലാകം പാേട മാറി.
അവൾ ു സ േബാധം
വീ ുകി ിയതുേപാെല. താൻ
ആ ഗഹി ു രീതിയിൽ,
ആ വ നേയാ അഹംഭാവേമാ
ഇ ാെത ജീവി ാനു ബു ിമു ്
അവൾ അനുഭവി റി ു.
മാ തവുമ , താൻ ജീവി ു
ദുഃഖ ിെ യും േരാഗ ിെ യും
മരണ ിേ തുമായ േലാക ിെ
സ ർദവും അവൾ ് അനുഭവെ .
അതിെന സ്േനഹി ാനു അവള െട
ശമം ഇേ ാഴവൾ ു താ ാൻ
പ ി … ശു വായു ശ സി ാൻ
എ തയും െപെ ് റഷ യിേല ്, തെ
സേഹാദരി േഡാളി കു ികേളാെടാ ം
താമസി ാൻ േപാെയ ് അവള െട
ക ിലൂെട മന ിലാ ിയ
എർഗുേഷാേവായിേല ്,
േപാകണെമ ് അവളാ ഗഹി .
എ ിലും വേര േയാടു
അവള െട സ്േനഹ ിനു
കുറവു ായി . യാ ത പറ േ ാൾ,
ത േളാെടാ ം റഷ യിൽ വ ു
താമസി ാൻ അവെള ണി .
“നിെ കല ാണ ിനു ഞാൻ
വരാം.” വേര പറ ു.
“ഞാൻ ഒരി ലും കല ാണം
കഴി ി .”
“എ ിൽ ഒരി ലും ഞാനേ ാ
വരി .”
“ശരി, ആ ഒെരാ
കാര ിനുേവ ി ഞാൻ കല ാണം
കഴി ാം. പിെ വാ ് മാറരുത്.” കി ി
പറ ു.
േഡാക്ടറുെട പവചനം ഫലി .
റഷ യിേല ു മട ുേ ാൾ കി ിയുെട
അസുഖം പൂർണമായും ശമി ിരു ു.
അവൾ പഴയ അ ശ മായ
ജീവിതൈശലി ഉേപ ിെ ിലും
മന മാധാനം ൈകവരി . പഴയ
ദുഃഖ ൾ ഓർമകളിെലാതു ി.
ഭാഗം 3
 ഒ ്

ബു ിപരമായ േജാലിയിൽനി ു
വി ശമെമടു ാനാ ഗഹി
െസർജിയസ് ഇവാനി ് െകാസ്നിേഷവ്
പതിവുേപാെല വിേദശ ുേപാകാെത,
നാ ിൻപുറ ു
സേഹാദരേനാെടാ ം േപായി
താമസി ാൻ തീരുമാനി .
അയാള െട അഭി പായ ിൽ,
നാ ിൻപുറെ ജീവിതെ ാൾ
െമ െ മെ ാ ി . അത്
ആസ ദി ാനാണു
സേഹാദരെ യടു ്
എ ിയിരി ു ത്. േകാൺ ൈ ൻ
െലവിന് അതിയായ സേ ാഷം
േതാ ി. ആ േവനൽ ാല ് അയാൾ
വരുെമ ു പതീ ി ത . െകാസ്
നിേഷവിേനാട് അയാൾ ു സ്േനഹവും
ബഹുമാനവുമാെണ ിൽേ ാലും
നാ ിൻപുറെ ജീവിതൈശലിയുമായി
തെ അർധസേഹാദരൻ
െപാരു െ ടുേമാ എ കാര ിൽ
േകാൺ ൈ നു സേ ഹമു ്.
െകാസ്നിേഷവിെന
സംബ ി ിടേ ാളം നാ ിൻപുറം
േജാലി െച ാെത വി ശമി ാനു
ഒരിടവും അയാൾ േബാധപൂർവം
മുഴുകിയിരു കു ഴി
ജീവിത ിൽനി ു
ഒരിടേവളയുമാണ്.
അധ ാനി േന മു ാ ാൻപ ിയ
ലമാണു നാ ിൻപുറെമ ്
േകാൺെ ൈ ൻ വിശ സി ുേ ാൾ,
പണിെയടു ാെത അലസജീവിതം
നയി ാനു ലമായി
െകാസ്നിേഷവ് അതിെന കാണു ു.
കർഷകേരാടു െകാസ്നിേഷവിെ
സമീപനവും
േകാൺ ൈ ൻനിേ തുമായി
െപാരു െ ടു ത .
സാധാരണ ാെര തനി റിയാെമ ും
അവെര താൻ സ്േനഹി ു ുെവ ും
െകാസ്നിേഷവ് പറയാറു ്. അവേരാട്
ഉ തുറ ു സംസാരി ും. ആ
സംഭാഷണ ളിൽനി ു
കർഷകർ നുകൂലമായ വിവര ളം
ജന െള ുറി തെ അറിവിനു
നിദാനമായ െതളിവുകള ം േശഖരി ും.
രാജ ിെ െപാതുതാൽപര ളിൽ
പ ാളികെള നിലയ് ാണ്
േകാൺെ ൈ കർഷകെര
കാണു ത്. കർഷകേരാട്
ബഹുമാനവും ര ബ വും—
കർഷകകുടുംബ ിൽെപ
ഒരായയുെട മുല ാൽ നുകർ ാണു
താൻ വളർ െത ് അയാൾ
പറയാറു ്. ഉ തു കൂടാെത,
അവരുെട കരു ിലും വിനയ ിലും
നീതിേബാധ ിലും തിക
വിശ ാസവുമു ്. എ ിലും അവരുെട
അ ശ യും വൃ ിയി ായ്മയും മദ
പാനാസ ിയും കാപട വും അയാെള
നിരാശെ ടു ു ു. മനുഷ രായി
പിറ എ ാവെരയും ഇഷ്ടെ ടുകയും
െവറു ുകയും െച തുേപാെല
അവേരാടും അയാൾ ് ഇഷ്ടവും
ഇഷ്ടേ ടുമു ്. ജ നാതെ
ഹൃദയാലുവായ അയാൾ ു
മനുഷ േരാട് അനിഷ്ടെ ാൾ
ഇഷ്ടമാണു കൂടുതൽ. പേ ,
നാ കാെര ഒരു പേത ക വിഭാഗമായി
കണ ാ ി അവെര ഇഷ്ടെ ടാേനാ
ഇഷ്ടെ ടാതിരി ാേനാ അയാൾ ു
സാധ മ . അവരുെടയിടയിലാണയാൾ
താമസി ു ്. അവരുെട
താൽപര ള ം അയാള െട
താൽപര ള ം അേഭദ മാംവിധം
ബ െ ിരി ു ു.
അവരുേടത ാ ഗുണ േളാ
േദാഷ േളാ അയാൾ ി .
ഏെറ ാലമായി കർഷകരുെട
യജമാനനും മധ നും സർേവാപരി
ഉപേദഷ്ടാവുമാണ് (കർഷകർ ്
അയാെള വിശ ാസമാണ്. അയാള െട
ഉപേദശംേതടി മു തുൈമൽ
അകെലനി ു േപാലും അവർ
വരാറു ് ). അയാൾ ്
അവെര ുറി സുനി ിതമായ
അഭി പായെമാ ുമി . കർഷകെര
അയാൾ റിയാേമാ എ ു
േചാദി ാൽ, അവെര
ഇഷ്ടമാേണാെയ ു
േചാദി ു തുേപാെല, ഉ രം
പറയാൻ ബു ിമു ം. കർഷകെര
അയാൾ റിയാം എ ുപറയു ത്
മുനുഷ െര അറിയാെമ ു
പറയു തിനു തുല മാണ്. എ ാ രം
മനുഷ െരയും അയാൾ നിര രം
നിരീ ി ുകയും പഠി ുകയും
െചയ്തു. ആ കൂ ിൽ
കർഷകരുമു ്. അവെര ുറി
പഠനം രസകരമായി അനുഭവെ .
അവരിൽ പുതിയ പവണതകൾ
കെ ുകയും അതിനനുസരി
തെ അഭി പായ ളിൽ
മാ ംവരു ുകയും
െചയ്തുെകാ ിരു ു. േനേരമറി ്,
െകാസ്നിേഷവാകെ ,
താനിഷ്ടെ ടാ ജീവിതൈശലി ു
വിരു മായ ഗാമീണജീവിതെ
പശംസി . താനിഷ്ടെ ടാ
ജനവിഭാഗ ിൽ നി ു തിക ം
ഭി മായ കർഷകജനതെയ
ഇഷ്ടെ . ജനജീവിതെ ുറി
വ മായ കാഴ്ച ാട് അയാൾ ു ്.
ആള കെള ുറി
അഭി പായ ിലും അവേരാടു
അനുഭാവപൂർണമായ സമീപന ിലും
അയാൾ മാ ംവരു ിയി .
കർഷകെര ുറി
ചർ യ് ിടയിൽ
തർ ള ാകുേ ാൾ എേ ാഴും
ജയി ു ത് െകാസ്നിേഷവ്
ആയിരി ും. എെ ാൽ, അവരുെട
സ ഭാവെ യും സവിേശഷതകെളയും
അഭിരുചികെളയും സംബ ി ്
അയാൾ ു സുനി ിതമായ
അഭി പായ ള ്. േകാൺ ൈ ന്
ഉറ അഭി പായ ളി ാ തിനാൽ
പലേ ാഴും സ ം അഭി പായ െള
ഖ ിേ ിവരും.
തെ ഇളയസേഹാദരൻ ന
ഹൃദയവും ച ലമായ മന മു
ഉ മനാെയാരു വ ിയാെണ ും
സ ർഭാനുസരണം അഭി പായ ൾ
മാ തു കാരണം
ൈവരുധ േളെറയുെ ും
െകാസ്നിേഷവ് കരുതു ു. ഒരു
േജ ഷ്ഠസേഹാദരെ
ദാ ിണ േ ാെട, ചിലേ ാെഴാെ
അയാൾ കാര ൾ
വിശദീകരി െകാടുെ ിലും
എതിർപ ം തീെര ദുർബലമാകയാൽ
ചർ യിൽ ഒരു രസവും േതാ ിയി .
 തെ സേഹാദരൻ
അതിബു ിമാനും ശരിയായ
അർ ിൽ ഒരു മഹാനും
െപാതുന യ് ുേവ ി
പവർ ി ാനാവശ മായ
കരു ു വനുമാെണ ്
േകാൺസ് ൈ ൻ വിശ സി ു ു.
എ ിലും പായമായിവ േതാെട,
സ ം സേഹാദരെന
അടു റി േ ാൾ,
െപാതുന യ് ുേവ ി
പവർ ി ാനു ശ ി ഒരു
ഗുണമെ ും മെ ിെ േയാ
കുറവാെണ ും അയാൾ ു േതാ ി.
സത സ തയുെടയും മഹ ായ
ആശയ ള െടയും
അഭിരുചികള െടയും കുറവിെനയ ,
ഹൃദയാഭിലാഷ ിെ ക ു ിൽ
െതളിയു അസംഖ ം പാതകളിൽ
നി ് ഒ ു തിരെ ടു ാനും
അതിെനമാ തം സഫലമാ ാനുമു
കഴിവി ായ്മെയ ആണ് അതു
സൂചി ി ു ത്.
സേഹാദരെന ുറി കൂടുതൽ
മന ിലാ ിയേ ാൾ,
െപാതുന യിലു ആ ാർ മായ
താൽപര ംെകാ പത ത, ഒരു
േജാലി ന താെണ ു സ യം
തീരുമാനി തുെകാ ാണ്
െകാസ്നിേഷവും മ േനകം
സാമൂഹ പവർ കരും ആ േജാലി
ഏെ ടു ു െത ് അയാൾ ു
േബാധ മായി. തെ സേഹാദരെ
െപാതുന യുെടേയാ ആ ാവിെ
അനശ രതയുെടേയാ പശ്ന ിനു
ചതുരംഗംകളിയിേലതിെന ാൾ
പാധാന ം കല്പി ാറിെ തും ഈ
വിശ ാസം ദൃഢീകരി ാൻ
കാരണമായി.
േവനൽ ാലെ നീ
പകലുകൾ കൃഷി ണികൾ ു
തികയാെത വരും. അേ ാൾ െലവിനു
േജാലി ിര ാണ്. ആ സമയ ്
െകാസ്നിേഷവ്
വി ശമ ിലായിരി ുെമ തുെകാ
ും സേഹാദരെ സാ ിധ ം
അസൗകര മു ാ ുെമ ്
അയാൾ ു േതാ ി. ബു ിപരമമായ
പവർ ന ളിേലർെ ടാെതയും
എഴുതാെതയുമിരി ുേ ാഴും
മാനസിക പവർ ന ളിൽ അയാൾ
വ ാപരി . സ ം വിചാര ൾ
ഭംഗിയായി ചുരു ി
അവതരി ി ു തു േകൾ ാൻ ഒരു
േ ശാതാവിെന ആവശ മായിരു ു.
സ ാഭാവികമായും അ ര ിലു
ഏ വും ന േ ശാതാവായിരു ു
അയാള െട സേഹാദരൻ. അതുെകാ ്
അയാെള തനി ാ ിയി
േപാകു തിൽ േകാൺെ ൈ ന്
വിഷമം േതാ ി. ഇളെവയിേല കിട ്
അലസമായി
സംസാരി ു തായിരു ു
െകാസ്നിേഷവിന് ഇഷ്ടം.
“ഈ അലസത എനി ്
എ തമാ തം സേ ാഷകരമാെണ ു
നിന ു മന ിലാവി . എെ
തലേ ാറിൽ ഒരു ചി യുമി .
േവണെമ ിൽ അതിലൂെട ഒരു പ ്
ഉരു ി ളി ാം.”
പേ ,അ െന കഥകൾ
േക ിരി ാൻ േകാൺസ് ൈ നു
ബു ിമു ാണ്. ആ സമയ ു
വ ിയിൽ വളം
െകാ ുേപാവുകയായിരി ും. താൻ
അവിെടയിെ ിൽ അത്
എവിെടെയാെ യായിരി ും
െകാ ുത കെയ ് ഊഹി ാൻ
വ . ഉഴവു േനേരെചാേ
നട ു ുേ ാ എ റിയാനും
വ ാതാകും. ഈ പുതിയ കല കൾ
കാശിനുെകാ ാ വയാെണ ും
പഴയ റഷ ൻ കല കളാണു
െമ െമ ുമു അഭി പായ
പകടന ള മു ാകും.
“നിന ് ഈ െവയില ു നട ു
മതിയായിേ ?” െകാസ്നിേഷവ്
േചാദി .
“ഇ , കണ ുകെളാ ു
േനാ ണം, ഒരു നിമിഷം മതി” എ ു
പറ ് െലവിൻ അവിെടനി ും
ഇറ ിേയാടി.
 ര ്

ജൂ ൺമാസം ആരംഭ
പഴയ ആയയും
ിൽ െലവിെ

വീടുസൂ ി കാരിയുമായ അഗത

മിഖായ്േലാവ്ന കൂൺ ഉ ിലി
ഭരണിയുമായി
നിലവറയിേല ിറ ുേ ാൾ
കാലുെത ി മറി ുവീണ്
ൈകയുള ി. അടു കാല ു
പരീ ജയി ് െസം േവാ ് ജി യിെല
േഡാക്ടറായി നിയമി െ
സംഭാഷണ പിയനായ ഒരു
െചറു ാരൻ ൈക പരിേശാധി ി ്
ഉള ു സാരമു തെ ു പറ ു.
വിഖ ാതനായ െസർജിയസ് ഇവാനി ്
െകാസ്നിേഷവുമായി അയാൾ
ഏെറേനരം സംസാരി . തെ
വി ാനം വിള ു തിനുേവ ി
നാ ിൽ പചരി ിരു
ഊഹാേപാഹ െള ാം അയാൾ
പറ ുേകൾ ി . കുെറയധികം
പരാതികള ം ഉ യി . െകാസ്നിേഷവ്
എ ാം ശ ി േക . േചാദ ൾ
േചാദി . പുതിയ ഒരു േ ശാതാവിെന
കി ിയേ ാൾ ധാരാളം സംസാരി .
അയാള െട വില െ
അഭി പായ ൾ േഡാക്ടെറ
പീതിെ ടു ി. േഡാക്ടർ
േപായതിനുേശഷം െകാസ്നിേഷവ്
നദിയിൽ ചൂ യിടാൻ പുറെ .
ചൂ യി മീൻപിടി ു തിൽ അതീവ
തൽപരനാണ് ആ മനുഷ ൻ.
പാടേ ുേപാകാനിറ ിയ
േകാൺ ൈ ൻ, തെ വ ിയിൽ
സേഹാദരെന ൂടി
െകാ ുേപാകാെമ ു പറ ു.
േവനൽ അവസാനി ാറായി,
േഗാത ിെ യും ഓട്സിെ യും
കതിരുകൾ കനംവ തുട ിയ കാലം.
തരിശുനില ളിൽ അടു
വിതയ് ു ഉഴവു തുട ി. പാട ു
കൂ ിയിരി ു ഉണ ിയ
വള ിെ യും വയ്േ ാലിെ യും
ഗ ംകലർ കാ ്. നദി രയിൽ
കായൽേപാെല വിശാലമായ പുല്പര ്.
കുറ ദിവസംകൂടി കഴി ാൽ
െകായ്തു തുട ാം. ന
വിളവുകി െമ പതീ യു ്.
ചൂടു െതളി കാലാവ .
മ ുവീഴ്ചയു ഹസ മായ
രാ തികൾ.
സേഹാദര ാർ ്
കാ ിനു ിലൂെടേവണം
പുൽ ര ിെല ാൻ. ഇടതൂർ
ഇലകള മര ൾ നിറ
വന പേദശ ിെ മേനാഹാരിത
െകാസ്നിേഷവിെന ആകർഷി .
നിഴലു ഭാഗ ് ഇരു നിറ ിൽ
കാണെ നാരകമര ളിെല
വിടരാൻെവ ു ഇളംമ
നിറ ിലു പൂെമാ കള ം
മരതകംേപാെല മി ി ിള ു
പുതുമുളകള ം അയാൾ സേഹാദരനു
ചൂ ി ാണി .
പകൃതിഭംഗിെയ ുറി
സംസാരി ു േതാ േകൾ ു േതാ
േകാൺ ൈ ൻ െലവിന് ഇഷ്ടമ .
വാ ുകൾ കാഴ്ചയുെട സൗ ര െ
അപഹരി ുെമ ാണയാള െട പ ം.
സേഹാദരൻ പറ തിേനാടു
േയാജി ു തായി ഭാവിെ ിലും മ
കാര െള ുറി ാരു ു അയാൾ
ചി ിയി ിരു ത്. വന ിനു
പുറ ുകട േ ാൾ ഒരു െചറിയ
കു ിെ യും തരിശുനില ിെ യും
ദൃശ ം അവരുെട ശ യാകർഷി .
അ ി ുമ നിറ ിലു
പു കൾ, ചിലട ു വളം
കൂനകൂ ിയി ിരി ു ു. ചില
ഭാഗ ളിൽ ഉഴവുചാലുകള ം കാണാം.
വ ികള െട ഒരു നിര പാട ുകൂടി
നീ ു ു. െലവിൻ എ ിേനാ ി.
ആവശ ിനു വളം
െകാ ുേപാകു ുെ റി ്
െലവിൻ സേ ാഷി .
പുൽ ര ക േ ാൾ വയ്േ ാൽ
േശഖരി ു കാര ം ഓർമവ ു.
െലവിൻ വ ി നിർ ി. തി ിവളർ
പു ിൻേചാ ിൽ രാവിലെ മ ിെ
ഈർ ം ത ിനി ു. കാലുകൾ
നനയുെമ ു േപടി ് െകാസ്നിേഷവ്
പുൽ ര ിന റം നദി രവെര
വ ിയിൽ േപാകാെമ ു പറ ു.
പു
ചവി ിെമതി ാനഷ്ടെ ിെ ിലും
െലവിൻ അതിനു മുകളിലൂെട
കുതിരെയ െതളി . നീ
പുൽനാ ുകൾ വ ി ക ളിലും
കുതിരയുെട കാലുകളിലും ചു ി.
വി ുകൾ ചു ം വിതറിവീണു.
െകാസ്നിേഷവ് അരെ ടികള െട
േചാ ിലിരു ു. െലവിൻ കുതിരെയ
കുറ കെല െകാ ുേപായി െക ിയി .
വിശാലമായ പുൽ ര ിെല അരേയാളം
െപാ ിൽ െഞരു ി വളർ ുനി
പ േപാലു പു ിനിടയിലൂെട നട ു
േറാഡിെല ിയേ ാൾ ഒരു
കൂടുനിറെയ േതനീ കള മായി
േപാകു , നീരുവ ു വീർ
ക കള , ഒരു വയ െന ക ു.
“അതിെന ക ുകി ിേയാ
േഫാമി ് ?” െലവിൻ േചാദി .
“കി ി, േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ്,
ഇനിയും നഷ്ടെ ടാതിരു ാൽ മതി;
ര ാമെ തവണയാണീ
േതനീ ൂ ം പറ ുേപാകു ത്.
അ യുെട പണി ാരുെട
സഹായംെകാ ് എനി ു തിരി കി ി.
ഉഴുതുെകാ ുനി അവർ
കുതിര റ ു കയറി പി ാെല
െച ു.”
“േഫാമി ്, എ ാണു നി ള െട
അഭി പായം, പു റു ാൻ തുട ാേമാ?
കുറ ദിവസംകൂടി കഴി ു
മതിേയാ?”
“അത് ഞ ള െട പതിവനുസരി ്
െസ ് പീേ ഴ്സ് േഡവെര
കാ ിരി ുെമ ിലും അ ്
കുെറേനരെ
െകായ് ുതുട ാറു േ ാ. ൈദവം
സഹായി ്, അതിൽ കുഴ െമാ ുമി .
ന െകാഴു പു ്.”
“കാലാവ െയ ുറി ്
എ ാണഭി പായം? അതു
ൈദവ ിെ ൈകയിലാണ്.
ചതി ിെ ു വിശ സി ാം.”
െലവിൻ
സേഹാദരെ യടുേ ു െച ു.
മീെനാ ും കി ിയിെ ിലും
െകാസ്നിേഷവിെ ഉ ാഹ ിനു
കുറവി . േഡാക്ടറുെട
സംഭാഷണ ിൽനി ് ഊർ ം
ഉൾെ ാ െകാസ് നിേഷവിനു
പലതും പറയാനു ായിരുെ ിലും
െലവിനു വീ ിൽെച ് അടു
ദിവസെ െകായ് ിനു
േജാലി ാെരഏർ ാടുെച ാനു
ധൃതിയായിരു ു.
 “നമു ു തിരി േപാകാം.” െലവിൻ
പറ ു.
“എ ാണി ത ധൃതി? കുറ
േനരംകൂടി ഇവിെടയിരി ാം. നിെ
പുറെമ ാം നന ിരി ു േ ാ.
ചൂ യിൽ ഒ ും െകാ ു ിെ ിലും
ഇവിെടയിരി ാെനാരു രസം.
നായാ േപാലു വിേനാദ ൾ
പകൃതിയുമായി നെ അടു ി ു ു…
കേ ാ, ഈ ജലാശയ ിെനെ ാരു
ഭംഗി! കായലിെല ഓള ൾ കാ ിേനാടു
കുശലം പറയു തായി ഒരു
കവിതയു േ ാ?”
“എനി റി ുകൂടാ.”
നിരുേ ഷഭവ ിലായിരു ു െലവിെ
മറുപടി.
 മൂ ്

“നിന റിയാേമാ ഞാൻ നിെ

കാര മാണ്
ആേലാചി െകാ ിരു ത്.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു. ആ
േഡാക്ടർ പറ തുേക േ ാൾ—
അയാൾ വിവരമി ാെ ാരു
െചറു ാരന —നിെ ജി യിെല
കാര െള ാം തകരാറിലാണ്.
കൗൺസിൽ മീ ി ിനു
േപാകാതിരി ു തും അതിെ
പവർ ന ളിൽ
പെ ടു ാതിരി ു തും
ശരിയെ ു മു ുതെ ഞാൻ
പറ ി ്. ഇേ ാഴും പറയു ു, ന
ആള കെള ാം അതിൽ നി ക ു
നി ാൽ പിെ െയ ു
സംഭവി ുെമ ് ൈദവ ിനറിയാം.
ശ ളം െകാടു ാൻ ന ൾ പണം
െചലവാ ു ു. പേ , സ്കൂള കളി ,
ചികി ാസൗകര മി ,
മിഡ്ൈവഫുമാരി , െകമി കളി ,
ഒ ുമി .
“ഞാൻ
ശമി ാ ി െ റിയാമേ ാ.”
െലവിൻ സാവധാനം മടി മടി ാണു
പറ ത്: “ഇനിെയനി ു വ .”
“എ ുെകാ ു വ ?
എനിെ ാ ും മന ിലാകു ിെ ു
ഞാൻ സ തി ാം.
കഴിവി ാ തുെകാേ ാ
മനഃപൂർവേമാ അെ റിയം,
അലസതയാേണാ കാരണം?”
“അെതാ ുമ , ഞാൻ
ശമി േനാ ി, ഒ ും െച ാൻ
പ ി .”
സേഹാദരൻ പറ തു മുഴുവനും
അയാൾ േക ി . നദി െര
പാട ുക കറു
വസ്തുവിലായിരു ു അയാള െട ശ .
അെതാരു കുതിരേയാ
കുതിര റ ുവരു കർഷകേനാ,
എ ാെണ ു വ മ .
“നിനെ െ ിലും
െചയ്തുകൂേട? ഒരി ൽ ശമി
പരാജയെ െ ു കരുതി
പിൻവാ ു തിെല ാണർ ം?
അല്പം ഉത്കർേഷ െയാെ
േവേ ?”
“ഉത്കർേഷ േയാ?” സേഹാദരെ
വാ ുേക ് െലവിൻ ശുണ്ഠിെയടു ു:
“േകാളജിൽ പഠി ുേ ാ കണ ിനു
മാർ ു കുറ ുേപായാൽ
ഉത്കർേഷ യിെ ു
കു െ ടു ാറു ്. ഇവിെട,
ആ വിശ ാസവും ഈ േജാലി ഏ വും
പധാനെ താണ ധാരണയുമാണു
േവ ത്.”
“ഇെതാ ും പധാനമെ ാേണാ?”
െകാസ്നിേഷവ് േചാദി .
“ പധാനമാെണെ നി ു
േതാ ു ി .”
അകെല താൻ ക തു
കൃഷിനട ി കാരനാെണ ു
തിരി റി െലവിൻ പറ ു. ഉഴവു
മതിയാ ി േജാലി ാർ േപാകാൻ
തുട ിേയാ എ ാേലാചി .
“ഏതിനും ഒരു പരിധിയു ്.”
സു രവും ബു ിസാമർ ം
പകടമാ ു തുമായ മുഖ ്
അമർഷ ിെ
ലാഞ്ഛനേയാെടയാണ് മൂ
സേഹാദരൻ പറ ത്:
“ആ ാർ ത ആവശ മാണ്.
അെതനി റിയാം. പേ , നീ
പറയു തിൽ അർ മി . അെ ിൽ
േമാശമായ അർ മാണു ത്. നീ
സ്േനഹി ു ുെവ വകാശെ ടു
ജന ൾ…”
‘ഞാന െന
അവകാശെ ടു ി .’ െലവിൻ
ചി ി .
“…സഹായം കി ാെത മരി ു തു
പധാനമേ ? വിവരംെക
മിഡ്ൈവഫുമാർ പി ുകു ു െള
െകാലയ് ു െകാടു ു ു.
വിദ ാഭ ാസമി ാ നാ കാർ
വിേ ജിെല ഗുമസ്തെ
കാരുണ ിൽ ജീവി ു ു. അവെര
സഹായി ാൻ നിന ു
കഴിവു ായി ം അെതാ ും
പധാനമെ ു കരുതി നീ
മി ാതിരി ു ു. ഒ ുകിൽ
നാ കാരുെട ആവശ ൾ നീ
മന ിലാ ു ി . അെ ിൽ,
ആവശ മി ാ കാര ളിൽെച ു
തലയി മന മാധാനം
നഷ്ടെ ടുേ െ ു കരുതി
മി ാതിരി ു ു. ഇതിേലതാണു
ശരി?”
ആേരാപണം
നിേഷധി ാനാവാെത െലവിൻ
വിഷമി . െപാതുജന ള െട
പശ്നേ ാട് അനുഭാവമിെ ു
സ തിേ ിവ തിൽ ദുഃഖം
േതാ ി.
“ര ും ശരിയാണ്.” അയാൾ
പറ ു: “പേ , എ ാണിതിെനാരു
പരിഹാരെമ റി ുകൂടാ.’
“എ ് ? ൈവദ സഹായം
ലഭ മാ ാൻ എ ാണു പയാസം?
ശരിയായ രീതിയിൽ പണം
െചലവഴി ണം.”
“അതു സാധ മാെണെ നി ു
േതാ ു ി . ഞ ള െട ജി യിെല
മൂവായിരം ചതുര ശൈമൽ മി വാറും
മ ുമൂടി കിട ും.
മ ുരുകുേ ാഴും അേ ാ
കട ുെച ത് അപകടമാണ്.
െകായ് ുകാല ു േജാലി ിര ്.
എനി ാെണ ിൽ മരു ിൽ വലിയ
വിശ ാസവുമി .”
“അ െന വരെ ! നിെ വിശ ാസം
െത ാെണ തിന് ആയിര ണ ിന്
ഉദാഹരണ ൾ ചൂ ി ാണി ാം…
പിെ സ്കൂള കള െട കാര േമാ?”
“സ്കൂള കേളാ? എ ിന് ?”
“നീെയ ു പറയു ു?
വിദ ാഭ ാസ ിെ
പേയാജനെ ുറി ം നിന ു
സേ ഹമുേ ാ? അതു നിന ു
ന താെണ ിൽ മ വർ ും
ന തായി ൂേട?”
െലവിന് ഉ രംമു ി.
സാമൂഹ പശ്ന േളാടു തെ
അനാ യുെട കാരണം
അയാളറിയാെത പുറ ുചാടി.
“ഇെത ാം ന തായിരി ാം.
പേ , ഞാൻ ഒരി ലും
ഉപേയാഗി ാ െമഡി ൽ
െസ റുകൾ ുേവ ിയും എെ
കു ികൾ പഠി ാ തും കർഷകർ
അവരുെട കു ികെള
പഠി ി ാനാ ഗഹി ാ തുമായ
വിദ ാലയ ൾ ുേവ ിയും
ഞാെന ിനു െമനെ ടണം?”
അയാൾ േചാദി .
അ പതീ ിതമായ ഈ േചാദ ം
െകാസ്നിേഷവിെന അ ര ി .
എ ിലും പുതിയ രീതിയിലു
ഒരാ കമണ ിന് അയാൾ പ തി
ത ാറാ ി.
കുറ േനരം മി ാതിരു ി
വീ ും ചൂ യി തിനുേശഷം,
സേഹാദരെന േനാ ി ചിരി െകാ ു
പറ ു: “എ ായാലും ഒരു
െമഡി ൽ െസ ർ ആവശ മാണേ ാ.
അഗത മിഖായ്േലാവ്നയ് ുേവ ി
ന ൾ ജി ാ േഡാക്ടെറ
വിളി വരു ിയിേ ?”
“പേ , അവരുെട ൈക
േനേരയാകുെമ ് എനി ു
വിശ ാസമി .”
“അതു ക റിയാം… കൃഷി ാരന്
എഴു ും വായനയും
അറി ിരു ാൽ അതു ന തേ ?”
“േഹയ് അ ! ആേരാടു
േവണെമ ിലും േചാദി േനാ ണം.
എഴു ും വായനയും അറിയാവു
കർഷകൻ ഒരു സാധാരണ
കൂലിേവല ാരെന ാൾ
േമാശമായിരി ും. അവനു േറാഡു
ന ാ ാനറിയാേമാ? പാലം
പണിയാേനല്പി ാൽ േമാഷ്ടി ും.”
“നീ കാടുകയറു ു.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു. എതിർ ു
പറയു ത് ഇഷ്ടമ ാ തുെകാ ു
വിഷയ ിൽനി ു
വ തിചലി ുകയാെണ റി ു
േചാദി : “ജന െള
സംബ ി ിടേ ാളം, വിദ ാഭ ാസം ഒരു
ന കാര മാെണ ു നീ
സ തി ു ുേ ാ?”
“സ തി ു ു.” െലവിൻ
ഓർ ാെത പറ ു. പി ീടാണ്
അെതാരബ മാെയ ു
തിരി റി ത്. എ ായാലും അതിനു
െതളിവ് ഹാജരാ െ ,എ ി
തീരുമാനി ാെമ ു വ .
പേ , െലവിൻ
പതീ ി തിെന ാൾ ലളിതമായ ഒരു
െതളിവാണു ഹാജരാ െ ത്.
“ന താെണ ു നീ പറ േ ാ.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു: “അേ ാൾ
അതു നട ിലാ ാൻ
സഹായി ുകയും സഹകരി ുകയും
െചേ തേ ?”
“അത് ആവശ മാെണ ു ഞാൻ
പറ ി േ ാ.”
“ഇേ ാൾ പറ േതാ?”
“അത് അഭിലഷണീയേമാ
സാധ േമാ ആെണ ്
എനി ഭി പായമി .”
“പരീ ി േനാ ാെത പറയാൻ
സാധ മെ ായിരി ും.”
“എ ുതെ യിരി െ .” െലവിൻ
പറ ു: “എ ാലും എ ിനുേവ ി
ഞാനാ ഭാരം ചുമ ണം?”
“നീ പറയു െതനി ു
മന ിലാകു ി .”
 “ന ൾ ഈ വിഷയം
ചർ െച ാൻ തുട ിയ ിതി ്
ഇതിെ ത ശാസ് തപരമായ
കാഴ്ച ാെടാ ു വിശദമാ ാേമാ?”
െലവിൻ േചാദി .
“ത ശാസ് ത ിന് ഇതുമായി
ഒരു ബ വുമി .” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു. ത ശാസ് തപരമായ
പശ്നം ചർ െച ാൻ
തനി വകാശമിെ സൂചനയാണു
സേഹാദരെ സ ര ിലു െത ു
േതാ ിയതുെകാ ു
േ ാഭേ ാെടയായിരു ു െലവിെ
മറുപടി:
“എ ാണു ബ െമ ു ഞാൻ
പറയാം. വ ിപരമായ
സേ ാഷമാണു ന ുെടെയ ാം
േ പരകശ ി. ഒരു പഭുവായ എനി ു
കൗൺസിലിെ
പവർ ന ൾെകാ ് എെ ിലും
പേയാജനമു ാകുെമ ും
േതാ ു ി . േറാഡുകെളാ ും
െമ മ . െമ െ ടു ാൻ
സാധ വുമ . എെ കുതിരകൾ ഈ
േറാഡുകളിലൂെട എെ യും
ചുമ ുെകാ ു െപായ്െ ാ ം.
േഡാക്ടർമാരുെടയും െമഡി ൽ
െസ റുകള െടയും ആവശ ം
എനി ി . മജിസ്േ ട ിെ േസവനവും
േവ . സ്കൂള കൾ ആവശ മിെ ു
മാ തമ േനരേ പറ തുേപാെല
അവ മൂലം എനി ്
ഉപ ദവമാണു ാകു ത്.
കൗൺസിൽെകാ ് എനി ു
പേയാജനം, ഏ റിനു ര ു
േകാെ ക് നികുതിയും ഇടയ് ിെട
പ ണ ിൽെച ു മൂ കൾ നിറ
ക ിലിൽ കിടേ ിവരു തും
വിഡ്ഢി ളം
വൃ ിേകടുകള െമ ാം േകൾ ാൻ
നിർബ ിതനാകു തും മാ തമാണ്.
എെ വ ിപരമായ
താൽപര െളാ ും അതുെകാ ു
നിറേവ െ ടു ി .”
“അടിയാ ാരുെട
േമാചനം*െകാ ു നമു ്
വ ിപരമായ
പേയാജനമി ാതിരു ി ം
അതിനുേവ ി ന ൾ
പവർ ി ിേ ?” െകാസ്നിേഷവ്
േചാദി .
“അ .” െലവിൻ ആേവശേ ാെട
പറ ു. അതു കാര ംേവേറ.
നെ െയ ാം, എ ാ ന മനുഷ െരയും
അടി മർ ിവ ിരു നുകെ
വലിെ റിയുകെയ വ ിപരമായ
താൽപര ം അതിനു ായിരു ു.
പേ , ഞാൻ താമസി ാ
പ ണ ിൽ എ ത േതാ ികെള
ആവശ മു ്. അവിെട എ ത ഓടകൾ
േവണം… കുതിരെയ േമാഷ്ടി
കർഷകെന വിസ്തരി ാനു
ജൂറിയിൽ അംഗമായി ആറുമണി ൂർ
ഒേരയിരു ിരു ു േ പാസിക റുെട
നിരർ കമായ േചാദ ളംമ ാര്
അേലഷ്കയുെട വിസ്താരവും…”
— പതി ൂ ിൽ നില് ു വ ി
കുതിരെയ േമാഷ്ടി െവ
ആേരാപണം നിേഷധി ു ുേ ാ?
“ങ്േഹ—േഹ?”
തെ വാദമുഖവുമായി
ബ െ താെണ മ ിൽ െലവിൻ
നിർ ാെത പറ ുെകാ ിരു ു.
െകാസ്നിേഷവ് ഇടയ് ുകയറി
േചാദി : “ഇെത ാം ഇേ ാൾ
പറയു െത ിന് ?”
“എെ അവകാശ െളേയാ
വ ിതാൽപര െളേയാ
ബാധി ു പശ്ന ളിൽമാ തം
ഞാൻ ശ ിയായി ഇടെപടും. ഞ ൾ
വിദ ാർ ികെള ൈസന ം
പരിേശാധി ുകയും ഞ ൾ ു
ക ുകൾ അവർ വായി ുകയും
െചയ്തേ ാൾ സ ാത ിനും
വിദ ാഭ ാസ ിനുമു
അവകാശ ിനുേവ ി
സർവശ ിയുമുപേയാഗി
െപാരുതാൻ ഞാൻ ത ാറായി. എെ
കു ികെളയും സേഹാദര െളയും
എെ യും ബാധി ു
നിർബ ിതൈസന േസവന ിെ
പശ്നം എനി ു മന ിലാകും. എെ
സംബ ി ു കാര ൾ
ചർ െച ാൻ ഞാൻ ത ാറാണ്.
പേ , കൗൺസിൽവക
നാല്പതിനായിരം റൂബിൾ എ െന
െചലവഴി ണെമ ും മ ൻ
അേലഷ്കയുെട വിചാരണ എ െന
േവണെമ ും എനി റി ുകൂടാ.
അതിെന ുറി ചർ യിൽ
പെ ടു ാനും ഞാൻ ത ാറ .”
അനർഗളമായ ഈ വാക് പവാഹം
േക ് െകാസ്നിേഷവ് ചിരി .
“നാെള നിന ു േകാടതിയിൽ
േപാേക ിവ ാേലാ? കിമിനൽ
േകാടതിയിലാണു വിചാരണെയ ിൽ?”
“എനി ് ഒരു േകാടതിയിലും
േപാക . ഞാൻ ആെരയും ത ാനും
െകാ ാനും േപാണി . അതുെകാ ്
വിചാരണയുെട ആവശ വുമി .
കൗൺസിലിെല ാപന െള ാം
റഷ ാരുെട
കൃ തിമവന െളേ ാെലയാണ്.
െവ െമാഴി വളർ ാേനാ അവ
യഥാർ വന ളാെണ ു
വിശ സി ാേനാ കഴിയാ അവ .”
സേഹാദരൻ വിഷയ ിൽനി ു
വ തിചലി ുകയാെണ ു ക
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു: “നില് ്, നീ
പറയു തു യു ി ു നിര ു ത .”
അതു മന ിലാ ിയ െലവിൻ
തുടർ ു:
“വ ിതാൽപര ിൽ
അധിഷ്ഠിതമ ാ ഒരു
പവർ നവും
ഫല പദമെ ാെണെ അഭി പായം.
അതാണു ത ശാസ് തപരമായ
സത ം.”
െകാസ്നിേഷവ് ചിരി : ‘സ ം
താൽപര െള
ഉയർ ി ാ ാനുതകു കുറ
ത ശാസ് തം അവെ
ൈകയിലു ്.’ അയാൾ വിചാരി .
“ത ശാസ് ത ിെന നീ
െവറുേത വിട്.” അയാൾ പറ ു:
“വ ിതാൽപര വും
െപാതുതാൽപര വും
ത ിലു ായിരിേ ബ െ
കെ ുകെയ താണ്
എ ാ ാല ും
ത ശാസ് ത ിെ പധാന േജാലി.
സ ം ാപന ളിെല മഹ രവും
പധാനെ തുമായ ഘടകം
ഏതാെണ ു മന ിലാ ാനു
േബാധമു വർേ ഭാവിയു .
അവെരയാണു ചരി ത പധാനമായ
ജനതെയ ു വിേശഷി ിേ ത്.”
െലവിെ അഭി പായം
െത ാെണ ു കാണി ാൻ
െകാസ്നിേഷവ്
ത ശാസ് ത ിെ യും
ചരി ത ിെ യും േമഖലയിേല ു
സംഭാഷണെ നയി . ആ േമഖല
െലവിന് അ പാപ മായിരു ു.
 “നിന ് അതിേനാടു പതിപ ി
േതാ ാ തിനു കാരണം.
റഷ ാർ ു സഹജമായ
അലസതയും പഭുത ിെ
ശീല ള മാെണ ു പറ ാൽ
നീെയേ ാടു െപാറു ണം. നിെ
കാര ിൽ ഇതു താൽ ാലികമായ
ഒരു കുറവാണ്, മാറിേ ാകും.”
െലവിൻ ഒ ും മി ിയി . ഓേരാ
ഘ ിലും താൻ േതാല്പി െ െ ്
അയാൾ ു േതാ ി. എ ിലും താൻ
പറയാനുേ ശി ത് എ ാെണ ു
തെ സേഹാദരനും
മന ിലായി ിെ യാൾ ു
തീർ യാണ്. പേ , അതിെ
കാരണെമ ാെണ റി ുകൂടാ.
അതു വ മാ ാൻ തനി ു
കഴിയാ തുെകാ ാേണാ, അേതാ
സേഹാദരൻ അതു മന ിലാ ാൻ
ശമി ാ തുെകാ ാേണാ എേ ാ.
അതിെന ുറി കൂടുതലാഴ ിൽ
ചി ി ാെത, തിക ം വ ത സ്തവും
വ ിപരവുമായ മെ ാരു കാര ം
ആേലാചി ാൻ തുട ി.
െകാസ്നിേഷവ് ചൂ യിടൽ
മതിയാ ി. ര ുേപരും വീ ിേല ു
തിരി .

* 861 െഫ ബുവരിയിൽ അലക്സാ ർ II

േമാചി ി ു തുവെര റഷ യിൽ

ി ി
കർഷകെ ാഴിലാളികൾ ഭൂവുടമകള െട
അടിമകളായിരു ു.
 നാല്

സ േഹാദരനുമായി
സംസാരി െകാ ിരു േ ാൾ
െലവിെ മന ിലു ായിരു
വ ിപരമായ വിഷയം ഇതായിരു ു.
കഴി യാ ്, െകായ് ു
നട ുെകാ ിരു ഒരു പാടം
സ ർശി െലവിന് അയാള െട
കാര േനാടു കലശലായ േദഷ ം
വ ു. േദഷ ം ശമി ി ാൻേവ ി
സ മാെയാരു മാർഗം പേയാഗി .
ഒരു അരിവാെളടു ു െകാ ാനിറ ി.
ആ േജാലി രസകരമായി
േതാ ിയതുെകാ ് കുെറയധികം
െകായ്തു. അടു വസ ിൽ
കർഷകേരാെടാ ് പകൽ മുഴുവനും
െകാ ണെമ ു തീരുമാനി . പേ ,
സേഹാദരൻ വ േ ാൾ ആശ യായി.
പകൽ മുഴുവനും അയാെള തനി ാ ി
േപാകു തു ശരിയാേണാ?
െകാസ്നിേഷവ് പരിഹസി ുകയിേ ?
എ ാലും പുൽ കിടിയിലൂെട
നട േ ാൾ, െകാ ണെമ ആ ഗഹം
വീ ും മന ിലുദി .
 ‘എനി ് കുറ വ ായാമം
ആവശ മാണ്. അെ ിൽ എെ
സ ഭാവം വഷളാകും.’ എ ുവിചാരി ്
െകായ് ിനിറ ാൻതെ
തീരുമാനി .’
ൈവകുേ രം ഓഫീസിെല ിയ
ഉടെന െലവിൻ അടു ദിവസവും
കലീന പുൽ ര ിൽ പു റു ാൻ
വരണെമ ു ഗാമവാസികെള
അറിയി ാേനർ ാടു െചയ്തു. “എെ
അരിവാൾ ൈട സിെ ൈകയിൽ
െകാടു ് മൂർ വരു ി നാെള
പാട ു െകാ ുവരണം” എ ും
ഉ രവി .
“ശരി സർ.” കാര ൻ ചിരി .
ൈവകുേ രം ചായ
കുടി െകാ ിരു േ ാൾ െലവിൻ
സേഹാദരേനാടു പറ ു:
“കാലാവ ന താണ്. നാെള
പു റു ാൻ തുട ണം.”
“എനി ു വളെര ഇഷ്ടമു
േജാലിയാണത്.” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു;
“എനി ും ഭയ ര ഇഷ്ടമാണ്.
ഞാൻ ഇടയ്െ ാെ
കർഷകേരാെടാ ം
െകാ ാനിറ ാറു ്. നാെള പകൽ
മുഴുവനും പു റു ാൻ കൂടാെമ ു
വിചാരി ു ു.”
െകാസ്നിേഷവ് അ ുതേ ാെട
സേഹാദരെന േനാ ി.
 “എ ് ? പകൽമുഴുവനും
കർഷകെരേ ാെല?”
“ഉ ്. ന രസമായിരി ും.”
“വ ായാമ ിന് ഉ മം. പേ ,
പിടി നില് ാൻ പയാസെ ടും.” ഒ ം
പരിഹാസമി ാെതയാണ്
െകാസ്നിേഷവ് പറ ത്.
“ഞാനിതു പരീ ി ി ്. ആദ ം
അല്പം പയാസം േതാ ുെമ ിലും
കേമണ അതുമായി ഇണ ിേ രും.”
“അതുെകാ ാം. പേ ,
കർഷകെര ു പറയു ു? യജമാനന്
വ ാെണ ു പറ ു ചിരി ുേമാ?”
“ഇ , എനി െന േതാ ു ി .
പേ , േജാലി രസകരമാെണ ിലും
കഠിനമാണ്, ആേലാചി
നില് ാെനാ ും സമയം കി ി .”
“ശാ ാെട െന,
അവേരാെടാ മാേണാ? അവിെട
െപാരി േകാഴിെയാ ും കി ി േ ാ.”
“ഇ , ഉ യൂണിനു ഞാൻ
വീ ിെല ും.”
പിേ ുരാവിെല േകാൺ ൈ ൻ
പതിവിലും േനരെ എണീെ ിലും
കൃഷിസംബ മായ നിർേദശ ൾ
നല്കി ഴി േ ാൾ പുറെ ടാൻ
ൈവകി. പുൽ ര ിെല ിയേ ാൾ
മ വർ കുെറഭാഗം പണിതീർ ു
െക കളാ ി അടു ിവ ിരു ു.
അയാൾ അട ുെച േ ാൾ
പണി ാർ ഓേരാരു രും
അവരുേടതായ രീതിയിൽ, ചിലർ
േകാ കളി ം ചിലർ ഷർ കൾ ധരി ്
അരിവാൾ വീശി, നിരനിരയായി
മുേ റു ു. നാല്പ ി ര ുേപെര
അയാൾ എ ി.
ഒരി ൽ ഒരു ചിറയായിരു ആ
ല ു പണിെയടു ിരു
െതാഴിലാളികളിൽ ചിലെര െലവിൻ
തിരി റി ു. നീളൻ െവ ഷർ
ധരി ് കുനി ുനി ു െകാ ത്
വൃ നായ എർമിൽ. മു ് െലവിെ
വ ി ാരനായിരു വാസ്ക എ
െചറു ാൻ അരിവാൾ ആ ുവീശി
മു ിലു പു കെള ാം
അരിെ ടു ു ു. പണി ാരുെട
തലവനായ ൈട സ് എ
െമലി ുണ ിയ വൃ ൻ
നിർ ാെത േജാലി തുടരു ു.
െലവിൻ കുതിര റ ുനി ിറ ി.
കുതിരെയ പാതേയാര ു െക ിയി ്
ൈട സിെ യടു ു െച ു. ൈട സ്
ഒരു മരേ ാ ിൽനി ്
അരിവാെളടു ുെകാ ുവ ്
െലവിെ ൈകയിൽ െകാടു ു.
“െറഡിയാണു യജമാേന,
േ ഡിെനേ ാെല മൂർ യു ്.”
െതാ ിയൂരി, ചിരി െകാ ് ൈട സ്
പറ ു.
െലവിൻ അരിവാൾ
ൈകയിെലടു ു നിലയുറ ി . ഒരു
നിര െകായ്തുതീർ പണി ാർ
വിയർെ ാലി സേ ാഷേ ാെട,
ഒ ിനുപിറേക ഒ ായി വ ു
ചിരി െകാ ് യജമാനെന വണ ി.
ആരും അഭി പായെമാ ും പറ ി .
പായംെച ഒരാൾ, താടിയി ാ
ആ ിൻേതാലിെ കു ായം ധരി ,
ശുഷ്കി ഒരു വൃ ൻമാ തം
അടു ുെച ു പറ ു: “യജമാേന,
സൂ ി ണം! കല യിൽ
ൈകവ ാൽ തിരി ുേനാ ാൻ
പാടി !”
മ വരുെട അമർ ിയ ചിരി
െലവിൻ േക .
“ഞാൻ പി ിലാകാതിരി ാൻ
ശമി ാം” എ ു പറ ് അയാൾ
ൈട സിെ പി ിൽ നി ു. ൈട സ്
അയാൾ ു വഴിമാറിെ ാടു ു.
പാതേയാടുേചർ ഭാഗ ് പു ്
െപാ ംകുറ ് ഇടതൂർ ു വളർ ു
നി ിരു ു. വളെര ാലമായി
േജാലിെചയ്തു ശീലി ി ി ാ
െലവിൻ അരിവാൾ ശ ിയായി
ചലി ിെ ിലും ആദ െ
പ ുമിനി േനരം കാര മാെയാ ും
നട ി . പിറകിൽനി ു ശബ്ദ ൾ
അയാൾ േക :
“അതു ശരിയ , അ െനയ
പിടിേ ത്. എ ുമാ തം
കുനി ാണു നില് ു െത ു
േനാ ൂ.” ഒരാൾ പറ ു.
 “കാൽ കുെറ ൂടി
പി ിേല ുവയ് ണം.” മെ ാരാൾ.
“സാരമി , ഇേ ാൾ ശരിയാകും
ഇതാ േനാ ് !” വൃ ൻ പറ ു.
“ഇ തയും വീതിയിൽ േവ ,
ത ിവീഴും…”
“യജമാനനേ
അേ ഹ ിെ യിഷ്ടംേപാെല
െച െ …”
“…കേ ാ, ഒരു നിര മി …”
“ന ളാണ് ഇ െന െചയ്തെത ിൽ
മുതുകിനി ് ഇടി കി ം.”
കുെറ ൂടി മൃദുവായ പു വളർ
ലമായി. ഒ ും പറയാെത എ ാം
േക െകാ ് ൈട സിെനാ ം
മുേ റിയ െലവിൻ ത ാലാവുംവിധം
േജാലി െചയ്തു. ഒരു നൂറുചുവടു
കഴി േ ാേഴ ും ഒ ം
ീണി ാെത ൈട സ് െകായ് ു
തുടർ ു. െലവിൻ തളർ ു.
ൈട സിേനാടു നിർ ാൻ
പറയണെമ ുേ ശി ് അവസാനെ
പിടി അരിെ ടു േ ാേഴ ും
അയാൾ മതിയാ ി. കുറ
പുെ ടു ് അരിവാൾ തുട . െലവിൻ
നിവർ ു െനടുവീർ ി ്
പി ിരി ുേനാ ി. തെ
പി ിലു യാൾ അേ ാഴും േജാലി
െച ുെ ിലും ീണിതനാണ്.
വീ ും ൈട സ് െകായ് ്
ആരംഭി . പരാജയം സ തി ാൻ
മടി ് െലവിനും പി ാെല െച ു.
അവസാനം, തീെര വ ാതായി.
അയാള െട മൂ ിൻതു ുനി ു
വിയർ തു ികൾ ഇ ി വീണു. ഉടു ്
െവ ിൽ മു ിെയടു തുേപാെല
നന ുകുതിർ ു. പു ്
അരിെ ടു ത്
നിര ി ാെതയായിേ ായി
എ തുമാ തമാണു െലവിെന
വിഷമി ി ത്. ‘അരിവാൾ വീശുേ ാൾ
ൈകമാ തം അന ിയാൽ േപാരാ,
ശരീരംകൂടി ചലി ി ണം.’ എ ്
ൈട സിെ രീതി ക േ ാൾ അയാൾ
ത ാൻ പറ ു.
യജമാനെന
പരീ ി ാൻേവ ിയായിരി ണം,
ൈട സ് അതിേവഗം േജാലി തുടർ ു.
മ വർെ ാ െമ ാൻ െലവിൻ
ഏെറ ബു ിമു ി. ത ാലാവുംവിധം
േജാലിെച ണെമ ഒെരാ
വിചാരംമാ തമായിരു ു അയാള െട
മന ിൽ. പുൽനാ ുകൾ
അരിെ ടു ു ശബ്ദംമാ തം േക ്
ൈട സിെ നിഴൽമാ തം ക ു
േജാലിയിൽ മുഴുകിയേ ാൾ, വിയർ
ചുമലുകളിൽ സുഖകരമാെയാരു
തണു ് അനുഭവെ .
എ ാണെതേ ാ എവിെടനി ാണു
വ െതേ ാ അറിയാെത
ആകാശേ ു േനാ ി. തലയ് ു
മുകളിൽ കറു േമഘം. വലിയ
മഴ ു ികൾ താേഴ ു പതി ു ു.
ചില െതാഴിലാളികൾ േകാ കെളടു ു
ധരി . മ വരും െലവിനും
സേ ാഷേ ാെട മഴെയ ഏ വാ ി.
ര ുമൂ ു നിരകൂടി
െകായ്തുകഴി ു. െലവിന്
സമയേബാധം നഷ്ടെ .
േനരേ യാേണാ ൈവകിേ ാേയാ
എെ ാ ും അറി ുകൂടാ. അയാൾ
തെ േജാലിയിൽ അ തേ ാളം
ആകൃഷ്ടനായി.
അതിനിെട ൈട സും വൃ നായ
െതാഴിലാളിയുംകൂടി എേ ാ
സംസാരി ു തും ര ാള ം
ആകാശേ ു േനാ ു തും
ക ു. എ ാണവർ സംസാരി ു ത് ?
നാലുമണി ൂറായി േജാലി
െചയ്തുെകാ ിരി ു അവർ
പാതൽ കഴി ി ിെ ്
അയാൾ റി ുകൂടാ.
“ പാതലിനു സമയമായി യജമാേന.”
വൃ ൻ പറ ു.
“സമയമാേയാ? ശരി, എ ാൽ
പാതൽ കഴി ാം.”
െലവിൻ അരിവാൾ ൈട സിെന
ഏല്പി . എ ാവരും വര ്
േകാ ിനടിയിൽ സൂ ി ിരു
െറാ ിെയടു ാൻ േപായി.
മഴെയ ുറി തെ സ ല്പം
ശരിയായിരു ിെ ് അേ ാഴാണ്
െലവിൻ ഓർമി ത്. വയ്േ ാൽ
നനയുകയാണ്.
“വയ്േ ാൽ നാശമാകുേമാ?”
അയാൾ േചാദി .
“ഒ ും െച ി യജമാേന,
മഴയ ു െകായ്താൽ
െവയില ുണ ാം.”
െലവിൻ കുതിര റ ുകയറി
പാതൽ കഴി ാൻ വീ ിേല ു േപായി.
െലവിൻ പാതൽ
കഴി തീർ േ ാഴാണ് െകാസ്നിേഷവ്
ഉറ െമണീ ത്. അയാൾ
പാതലിെന ു തിനു മു ് െലവിൻ
പാടേ ു മട ി.
 അ ്

പാ തലിനുേശഷം െലവിൻ നി ത്
തമാശ ാരനാെയാരു
വൃ െ യും കഴി
ശരത്കാല ുമാ തം വിവാഹിതനായി
ആദ െ െകായ ിനിറ ിയ ഒരു
യുവാവിെ യും നടു ായിരു ു.
വൃ ൻ നിവർ ുനി ു കൃത മായ
ചുവടുവയ്പുകേളാെട അനായാസം
ഇരുൈകകള ം വീശി
െകായ് ിനിറ ി.
യുവാവായ മിഷ്ക, െലവിെ
പിറകിലായിരു ു. െന ിയിൽ ഒരു
വ ിെകാ ു ചു ി തലമുടി
െക ിവ ിരു , അയാള െട
സ ുഷ്ടമായ മുഖ ്
അധ ാന ിെ ീണം
കാണാനുെ ിലും ആെര ിലും
അേ ാ േനാ ിയാൽ അയാൾ
ചിരി ും. േജാലി
പയാസേമറിയതാെണ ു
സ തി ു തിെന ാൾ
മരി ാനായിരി ും അയാൾ
ഇഷ്ടെ ടുക.
 ഇവർ ു നടുവിലാണ് െലവിൻ
േജാലി െചയ്തത്. പകൽ ഏ വും
ചൂടുകൂടിയ സമയ ും േജാലി
കടു േമറിയതായി അയാൾ ്
അനുഭവെ ി . വിയർ ്
കുറ ുതുട ി. തലയും മു വെര
ന മായിരു കര ളം
ചു െപാ ി സൂര ൻ അയാൾ ു
കരു ുപകർ ു. ഇേ ാൾ
േജാലിെയ ുറി ചി യി .
അരിവാൾ സ യം അതിെ േജാലി
െച ു. ഒരു നിര പു റു ു
കഴിയുേ ാൾ വൃ ൻ ഈറൻപു ിൽ
അരിവാൾ തുട ി പുഴയിെല
തണു െവ ിൽ കഴുകി
െലവിെ ൈകയിൽ െകാടു ുേ ാൾ
അയാൾ ു പറ റിയി ാനാവാ
സേ ാഷം അനുഭവെ ടും.
“ഇതിലല്പം കുടി ുേ ാ? വളെര
ന താണ്.” വൃ ൻ ക ിറു ി
േചാദി .
പ നിറ ിൽ എേ ാ ഒരു വസ്തു
കലർ ിയ ഇളംചൂടു
തുരുെ ടു തകരെ ിയുെട
രുചിയു ആ പാനീയം അതീവ
ഹൃദ മായി േതാ ി. സാവധാനം നട ്
ഒരു ൈകയിൽ അരിവാള മായി
ഇടയ് ിെട വി ശമി ം
വിയർ തുട ം ദീർഘനിശ ാസംവി ം
െകായ് ുകാരുെട നീ നിരെയ
വീ ി ം ചു മു പാടവും വനവും
നിരീ ി ം സമയം േപായതറി ി .
െകായ് ുതുട ിയിെ തേനരമാ
െയ ു േചാദി ാൽ
അരമണി ൂറാെയ ായിരി ും
െലവിെ മറുപടി. വാസ്തവ ിൽ,
േനരം ഉ യാകാറായി,
വര ിന റേ ു
െകാ ാനിറ ിയേ ാൾ നാലു
വശ ുനി ും പാനീയംനിറ
പാ ത ള മായി ഓടിവ
െകാ കു ികെള െലവിൻ ക ു.
“വരണം യജമാേന,
ഉ ഭ ണ ിനു സമയമായി, വൃ ൻ
പറ ു. എ ാവരും
നദി രയിെല ി. കു ികൾ
ഭ ണവുമായി അവെര
കാ ിരി ുകയായിരു ു. ദൂെരനി ു
വ ികളിൽ വ വർ അവരവരുെട
വ ികള െട നിഴലിലും സമീപ ു
താമസി ിരു വർ അരളിെ ടികള െട
തണലിലും അഭയംേതടി.
െലവിൻ അവിെടനി ും
േപാകാനാ ഗഹി ാെത അവരുെട
സമീപ ുതെ യിരു ു.
യജമാനെ സാ ിധ ിൽ
അതുവെര പാലി േപാ
നിയ ണ െള ാം അ പത മായി,
ചിലർ ൈകയുംകാലും കഴുകി. ചില
െചറു ാർ നദിയിലിറ ി കുളി .
മ വർ ഭ ണം കഴി ു
വി ശമി ാനു ഇടം
വൃ യാ ിയി ഭ ണെ ാതികള ം
െവ ം നിറ പാ ത ള ം തുറ ു.
വൃ ൻ ഉണ ിയ െറാ ി ഒരു
പാ ത ിലി ് ഒരു സ്പൂണിെ
പിടിെകാ ുട ് അതിൽ കുറ
െവ വും ഉ ം േചർ ി
കിഴേ ാ േനാ ി പാർ ി .
“യജമാനൻ വരണം. ഇതിൽ
കുറ കഴി ണം.” അയാൾ ണി .
െറാ ി ും െവ ിനും ന
രുചിയു ായിരു തുെകാ ് െലവിൻ
ഉ യൂണിനു വീ ിൽ േപാകു ിെ ു
വ . വൃ നുമായി ഭ ണം
പ ിടുകയും അയാള െട
വീ കാര ൾ േചാദി റിയുകയും
െചയ്തു. വൃ ൻ ഭ ണം കഴി ു
പാർ ി ി ് ഒരുെക പു ്
തലയണയാ ി അരളിമരേ ാ ിൽ
മലർ ുകിട ു. െലവിനും
അതുതെ യാണു െചയ്തത്.
വിയർ ിൽ കുളി ശരീര ിൽ
െചറു പാണികൾ ഇഴ ുനട ്
ഇ ിളികൂ ിെയ ിലും അയാൾ
കിട പാേട ഉറ ിേ ായി. സൂര ൻ
അരളിയുെട
മറുവശെ ിയേ ാഴാണ്
ഉണർ ത്. വൃ ൻ േനരേ
എഴുേ മ വർ ് അരിവാൾ
വിതരണം െച കയായിരു ു.
 െലവിൻ നാലുചു ം േനാ ി. ആ
ലം തിരി റിയാൻ ബു ിമു ി.
എ ാം മാറിേ ായി. വിശാലമായ ആ
പേദശെ പു ് മുഴുവനും അറു ു
നീ ിയിരു ു. പ ിെ മണമു
വര ുകൾ അസ്തമയസൂര െ
കിരണ േള തിള ി. നദി രയിെല
പു ് അരിെ ടു തു കാരണം,
െവ ിേപാെല തിള ു ജലം
അകെലനി ു കാണാം. െമാ യായ
പുൽേമടിനു മുകളിൽ കഴുക ാർ
വ മി പറ ു. എ ാം പുതിയ
കാഴ്ചകളായി െലവിനു േതാ ി.
ഉറ ടവു മാറിയേ ാൾ അ ്
എ തേ ാളം േജാലിെചയ്െത ും ഇനി
എ ത ബാ ിയുെ ും അയാൾ
കണ ുകൂ ി.
നാല്പ ിര ുേപർ കുെറയധികം
േജാലിയാണ് അ ു െചയ്തുതീർ ത്.
അടിമ ണിയുെട കാല ് ആ വലിയ
പുൽ ര ിെല പു റു ാൻ
മു തുേപർ ു ര ുദിവസം
േവണമായിരു ു. ഇ ്, മൂലകളിൽ ചില
െചറിയ ഭാഗ െളാഴിെക
ബാ ിെയ ാം തീർ ു. എ ിലും
അ ുതെ കഴിയു ിടേ ാളം
തീർ ണെമ ാണ് െലവിൻ
ആ ഗഹി ു ത്. പേ ,സൂര ൻ
താഴാൻ തുട ു തു കാണുേ ാൾ
വിഷമമു ്.
 “എ ു പറയു ു?
മാഷ്കിൻചരിവുകൂടി ഇ ു തീർ ാൻ
പ േമാ?” അയാൾ വൃ േനാടു
േചാദി .
“ൈദവം കനി ാൽ നമു തു
സാധി ും. സൂര നസ്തമി ാറായി .
പ ാർ ് അല്പം േവാഡ്ക
െകാടു ാൽ ഒരുപേ …”
വി ശമേവളയിൽ എ ാവരും
ഒരിട ിരി ുകയും പുകവലി ാൻ
ൈപ കൾ ക ി ാൻ
തുട ുകയും െചയ്തേ ാൾ,
അ ുതെ മാഷ്കിൻചരുവിെല
പു രിയാെമ ിൽ എ ാവർ ും
േവാഡ്ക വിതരണം
െച താെണ ു വൃ ൻ അറിയി .
“എ ് ! അതുകൂടി
തീർ ണെമേ ാ? വരിൻ ൈട സ്,
ഇതാ നിമിഷ ൾെകാ ു ഞ ളതു
തീർ ുതരാം. രാ തി വയറുനിറെയ
ശാ ാട് !” എ ാവരും ആർ ുവിളി
േജാലിയിൽ മുഴുകി.
“േവഗം! േവഗം!” ൈട സ്
േ പാ ാഹി ി . െചറു ാരും
പായംെച വരും മ രി േജാലി
െചയ്തു. മൂലകളിൽ
അവേശഷി ിരു തു മുഴുവനും
തീർ ി മാഷ്കിൻചരിവിേല ു
നീ ി.
സൂര ൻ വൃ ല കൾ റം
ചായാൻ തുട ിയിരു ു.
കു ിൻചരിവിെല കിട ിൽ
തഴ വളർ ിരു പു ിന് അരേയാളം
െപാ ം. ഒരു െചറിയ
കൂടിയാേലാചനയ് ുേശഷം, പേഖാർ
എ ു േപരു ദൃഢകായനായ
ഇരു നിറ ാരെ േനതൃത ിൽ
കുെറേ ർ അവിേട ിറ ിെ ു.
വൃ െ യും യുവാവിെ യും
നടു ുനി ് െലവിൻ
െകായ് ുതുടരുകയാണ്.
ആ ിൻേതാലിെ ജാ ധരി
വൃ ൻ സേ ാഷേ ാെട തമാശ
പറ ു പണിെയടു ു ു.
പു ിനിടയിൽ െകാഴു ുവളർ ു
നി ിരു കൂണുകളിൽ ചിലതു വൃ ൻ
അരിെ ടു ു ജാ ിനു ിൽ
നിേ പി , “എെ വീ കാരി ് ഒരു
സദ യ് ു വകയായി,” എ ു
പറ ുെകാ ്.
മൃദുവായ ഈറൻപു കൾ
അരിെ ടു ാെനള മാണ്. പേ ,
കിട ിെ കു െനയു
വശ ളിൽ കയറാനും ഇറ ാനും
വളെര പയാസം. എ ിലും വൃ ന് ഒ ം
കൂസലി . അയാൾ സാവധാനം കയ ം
കയറി. െലവിൻ പി ുടർ ു. ൈകയിൽ
അരിവാള മായി കയറിെ േ ാൾ
വീഴുെമ ു ഭയെ െ ിലും ഏേതാ ഒരു
ബാഹ ശ ിയുെട
േ പരണെകാെ േപാെല അയാൾ
കയ ം കയറി.
 ആറ്

മാ ഷ്കിൻചരിവിെല പു ് മുഴുവനും
അരിെ ടു ു. പണി ാർ
േകാ കൾ ധരി ് ഉ ാഹേ ാെട
വീടുകളിേല ു മട ി. െലവിൻ
മന ി ാമനേ ാെട അവേരാടു യാ ത
പറ ു കുതിര റ ു കയറി
വീ ിേല ു മട ി,
കു ിൻമുകളിൽനി ു
തിരി ുേനാ ിയേ ാൾ മൂടൽമ ു
കാരണം േജാലി ാെര കാണാൻ
സാധി ി . എ ിലും അവരുെട
പരു ൻ ശബ്ദവും ചിരിയും
അരിവാൾ കൂ ിമു ഒ യും
േകൾ ാം.
െകാസ്നിേഷവ് േനരേ
അ ാഴം കഴി ്, തെ മുറിയിലിരു ്
ഐസി നാര ാെവ ം
കുടി െകാ ്, േപാ ിൽവ
പത ള ം മാസികകള ം
വായി ുകയാണ്. ഈറൻെന ിയിൽ
ഒ ി ിടി തലമുടിയും വിയർ ിൽ
നന ഷർ മായി ഓടിെ
െലവിൻ സേ ാഷേ ാെട
വിളി പറ ു:
 “പുൽ ര മുഴുവനും തീർ ു.
എ ു രസമായിരുെ േ ാ! േനരം
േപാകാെന ു െചയ്തു?”
തേലദിവസെ അസുഖകരമായ
സംഭാഷണം െലവിൻ മറ ിരു ു.
“അേ , എെ ാരു
േകാലമാണിത് !” സേഹാദരെന
അറേ ാെട േനാ ിെ ാ ്
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു: “വാതിൽ, ആ
വാതിലടയ് ് !” അയാൾ വിളി കൂവി:
“മുറി മുഴുവനും ഈ കെളെ ാ ു
നിറ ു.”
െകാസ്നിേഷവിന് ഈ കെള
േപടിയാണ്. മുറിയുെട വാതിൽ
എേ ാഴും അട ിടും. ജനാലകൾ
രാ തിമാ തേമ തുറ ാറു .
“ഒ െയ മി , ഉെ ിൽ ഞാൻ
പിടി തരാം… പറ ാൽ
വിശ സി ി , ന രസമു
പണിയായിരു ു! പകൽ എ െന
കഴി കൂ ി?”
“സുഖമായിരു ു. പകൽ മുഴുവനും
നീ പണിെയടുേ ാ? ന
വിശ കാണും. കുസ്മ എ ാം
െറഡിയാ ിവ ി ്.”
“എനി ു വിശ ി . അവിെടനി ്
അല്പം ആഹാരം കഴി . ഒ ു
കുളി ണം.”
“ശരി, ശരി, േപായി കുളി ്,
ഞാനിേ ാ വരാം.” അയാൾ
സേഹാദരെന േനാ ി ചിരി .
“െപെ ു കുളി ി വാ.”
പുസ്തക ൾ
വാരിെയടു ു തിനിടയിൽ അയാൾ
േചാദി : “മഴ െപയ്തേ ാ നീ
എവിെടയായിരു ു?”
“എേ ാ ു മഴ? അ ാറു തു ി…
ങാ, ഞാനുടെന വരാം.” െലവിൻ
വസ് തംമാറാൻ േപായി.
അ ുമിനി കഴി ്
ഊണുമുറിയിൽ അവർ വീ ും
സ ി . വിശ ിെ ു
േതാ ിെയ ിലും കുസ്മെയ
നിരാശെ ടുേ െ ു കരുതി
ഭ ണം കഴി ാനിരു െലവിന് എ ാ
വിഭവ ള ം സ ാദിഷ്ഠമായി
അനുഭവെ . െകാസ്നിേഷവ്
അയാെള േനാ ി ചിരി .
“ങാ, നിനെ ാരു
ക ു ായിരു ു. കുസ്മാ,
അതി ുെകാ ുവാ,
വാതിലടയ് ാൻ മറ .”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ക ായിരു ു. െലവിൻ അത് ഉറെ
വായി .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ാെണഴുതിയത്.
“േഡാളിയുെട ഒരു ക ് എനി ു കി ി.
അവൾ എർഗുെഷേവായിലു ്.
അവിെട എ ാം കുഴ ിലാണ്.
അവിെടെ ് അവെള
സഹായി ണം. കാര െള ാം
നിന റിയാമേ ാ. അവൾ തനി ാണ്,
പാവം. അ ായിയ ഇേ ാഴും
വിേദശ ുതെ .”
“അതുന ായി, ഞാൻ
തീർ യായും അേ ാ േപാകു ു ്.”
െലവിൻ പറ ു: “അെ ിൽ
നമുെ ാ ി േപായാേലാ?
അവെളാരു പാവമാണ്.”
“ഇവിെടനി ് എ ത ദൂരമു ് ?”
“ഇരുപ ുൈമലിൽ അല്പം
കൂടും. മു തിനു താെഴ. ന ഒ ാംതരം
േറാഡ്. യാ ത സുഖമായിരി ും.”
“സേ ാഷം, ഞാനും വരാം.”
അേ ാഴും ചിരി െകാ ാണ്
െകാസ്നിേഷവ് പറ ത്. അനിയെ
സാമീപ ം അയാെള ആ ാദി ി .
“നിന ു ന വിശ െ ു
േതാ ു േ ാ?” േ ിനു േനർ ു
കുനി ിരി ു െവയിേല
കരിവാളി മുഖം ക ് അയാൾ
പറ ു.
“ഉ ്, ഏതു വിഡ്ഢി ിനും
പ ിയ ഒരു പതിവിധി ഞാൻ
ക ുപിടി . ഔഷധേസവയ് ു
പകരം ‘അധ ാനേസവ’യായാേലാ
എ ാണു ഞാനാേലാചി ു ത്.”
“എ ായാലും നിന തിെ
ആവശ മി .”
“എനി ,മ വർ ്.”
“അതു പരീ ി േനാ ണം.
ഞാൻ നിെ യേന ഷി പുൽേമ ിൽ
വരാനിരി ുകയായിരു ു.
കുറ നട േ ാൾ ചൂടു
സഹി ാൻവ . ഞാൻ അല്പേനരം
അവിെടയിരു ി ഗാമ ിൽ േപായി.
നിെ പഴയ ആയെയ ക ു
സംസാരി . കർഷകർ ു
നിെ ുറി ് എ ാണഭി പായെമ ു
മന ിലായി. അവർ പറയു ു,
‘ഇെതാ ും സാറ ാർ ു പ ിയ
പണിയ .’ സാറ ാർ െചേ
േജാലികൾ േവെറയുെ ാണവരുെട
പ ം. ആ അതിർ ി ലംഘി ു ത്
അവരിഷ്ടെ ടു ി .
“ശരിയായിരി ാം. എ ാലും
എെ ജീവിത ിൽ ഇ തയും
സേ ാഷം ഇതിനുമു ു ഞാൻ
അനുഭവി ി ി . ഇതിെലാരു െത മി .
ഉേ ാ? പിെ അവർ ിഷ്ടമെ ിൽ
നമുെ ു െച ാൻ പ ം?”
എ ായിരു ു െലവിെ മറുപടി.
“എ ായാലും ഇേ ദിവസം
നിന ു ന സേ ാഷമായിരു േ ാ?”
“തീർ യായും. അവിടെ േജാലി
പൂർ ിയാ ി. ആ വയ െ െയാ ം
ഞാൻ കു ുകയറി. എ ു ന
മനുഷ നാണയാൾ!”
“അേ ാൾ, ഈ ദിവസം നിന ു
തൃപ്തിയായി! അതുേപാെല എനി ും.
െച ിെല ര ു കളികൾ ഞാൻ പഠി .
ഒ ്, ആളിെന നീ ിെ ാ ു
തുട ു ത്; ഒ ാംതരം. ഞാനതു
കാണി തരാം. പി ീടു ഞാൻ
ഇ ലെ ന ുെട
സംഭാഷണെ ുറി ാേലാചി .”
“ഇ ലെ ഏതു സംഭാഷണം?”
ഭ ണം കഴി ു സുഖകരമാെയാരു
മയ േ ാെടയായിരു െലവിൻ
അതു മറ ുേപായി.
“ഇ െല നീ പറ തു
ഭാഗികമായി ശരിയാണ്.
വ ിതാൽപര ളാണു
േ പരകശ ിെയ ു നീ പറയുേ ാൾ,
സാമാന ം വിദ ാഭ ാസമു
ഏെതാരാൾ ും െപാതുന യിൽ
താൽപര മു ായിരി ുെമ ാണ്
എെ പ ം.
ഭൗതികതാൽപര ള െട
േ പരണേയാെടയു പവർ നമാണ്
ഏ വും ന െത നിെ വാദം
ശരിയായിരി ാം. പേ , നിെ
പകൃതം െമാ ിൽ
മുൻകരുതലി ാ താണ്. ഫ ുകാർ
പറയാറു തുേപാെല, എെ ിലും
െച ുെ ിൽ,
ആേവശേ ാെടയും
ഊർ സ ലതേയാെടയും െച ക.
അെ ിൽ, ഒ ും െച ാതിരി ുക.”
സേഹാദരൻ പറ െതാ ും
െലവിനു മന ിലായി .
മന ിലാ ാൻ ആ ഗഹി തുമി .
താൻ അെതാ ും ശ ി ിെ
വസ്തുത െവളിെ ടു ു വ
േചാദ വും അയാൾ േചാദി ുേമാ
എ ു മാ തമായിരു ു െലവിെ േപടി.
“അതു മാ തമാണ് ഞാൻ
പറ ത്.” െകാസ്നിേഷവ് െലവിെ
മുതുകിൽ ത ി.
“ശരിതെ , ഞാൻ
തർ ി ു ി .” എ ു
ശിശുസഹജമായ ചിരിേയാെട
പറ ി ് െലവിൻ ആേലാചി .
‘എ ിെ േപരിലായിരി ാം ഞാൻ
തർ ി ത് ? എ ായാലും ഞ ൾ
ര ാള ം പറ തു ശരിയാണ്.
എനി ് ഓഫീസിൽ േപാകണം.’
അയാൾ എഴുേ മൂരിനിവർ ി
ചിരി .
“നമുെ ാ ു നട ാൻ
േപായാേലാ? േപാകു വഴി ഓഫീസിലും
േകറാം.”
“അേ ാ, ഒരുകാര ം മറ ു.”
െലവിൻ ഉറെ വിളി തുേക ്
െകാസ്നിേഷവ് അ ര ു.
“എ ു പ ി?”
“അഗത മിഖായ്േലാവ്നയുെട ൈക
എ െനയു ് ?” ൈകെകാ ു സ ം
തലയിൽ ത ിയി ് െലവിൻ േചാദി :
“ഞാനതു മറ ുേപായി.”
“വളെര േഭദമു ്.”
“ഞാേനാടിേ ായി
േനാ ിയി വരാം. േച ൻ
െറഡിയാകുേ ാേഴ ും
ഞാനിെ ും.”
 െലവിൻ േകാണി ടി ചാടിയിറ ി,
പാ ുേപായി.
 ഏഴ്

സാ ധാരണ
മന ിലാകാ
ാർ ു
തും എ ാൽ
ഉേദ ാഗ വൃ ിനു തിക ം
സുപരിചിതവും സ ാഭാവികവുമായ ഒരു
സു പധാനദൗത ം—താനിവിെട
ജീവേനാെടയുെ ുമ ാലയെ
േബാധ െ ടു ുക—
നിറേവ തിനുേവ ിയാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ു
േപായത്. ഗവൺെമ ് സർവീസിൽ
തുടരണെമ ിൽ അതു കൂടിേയതീരൂ.
വീ ിലു ായിരു പണം മുഴുവനും
എടു ുെകാ ു േപായ അയാൾ
കുതിര യ ൾ ക ും
ഗാമീണഭവന ൾ സ ർശി ം
ഉ സി . അേതസമയം, െചലവു
ചുരു ാനുേ ശി ് േഡാളിയും
കു ികള ം നാ ിൽപുറേ ാണു
േപായത്. അവള െട സ് തീധന ിെ
ഭാഗമായ ആ എേ ് െലവിെ
െപാേ കാവ്സ്കിൽനി ും
മു ുൈമൽ അകെല,
വസ കാല ു വില്പന നട ിയ
വന ിേനാടുേചർ ാണ്.
 എേ ിെല പഴയ മാളിക
വളെരമു ് െപാളി കള ിരു ു.
അവിെടയു ായിരു ഒരു െചറിയ
വീട് പിൻസ് പരിഷ്കരി വലുതാ ി.
േഡാളിയുെട കു ി ാല ് അെതാരു
വലിയ സൗകര മു വീടായി
േതാ ിയിരുെ ിലും
അ ര ിലു മെ ാ
വീടുകെളയുംേപാെല േറാഡിൽ നി ു
കുറ കെല മാറിയാണു
ിതിെചയ്തിരു ത്. ഇേ ാഴതു
പഴകി ദവി തുട ി. വസ ിൽ
വനം വില് ാൻ ഒബ്േലാൻസ്കി
അേ ാ േപായേ ാൾ ആ െക ിടം
േപായി േനാ ണെമ ും ആവശ മു
അ കു ണികൾ നട ണെമ ും
േഡാളി പറ ിരു ു. കു േബാധമു
എ ാ ഭർ ാ ാ ാെരയുംേപാെല
ഒബ്േലാൻസ്കിയും ഭാര യുെട
സുഖസൗകര ൾ
അേന ഷി ു തിൽ പേത കം
താൽപര ം കാണി .
അ കു ണികൾ നട ാൻ
ഏർ ാടുെചയ്തു. ഫർണി ർ പുതു ി,
കർ നുകൾ മാ ി, പൂേ ാ ം
ഭംഗിയാ ി, തടാക ിന് ഒരു പാലം
നിർമി . എ ിലും അത ാവശ മു
ചില കാര ൾ
ശ ി ാ തുകാരണം േഡാളി ു
വളെര ബു ിമുേ ി വ ു.
 സ്േനഹധനനായ ഒരു പിതാവും
ഭർ ാവുമാകാൻ ഒബ്േലാൻസ്കി
മനഃപൂർവം ശമിെ ിലും തനിെ ാരു
ഭാര യും മ ള മുെ കാര ം
അയാൾ ഒരി ലും ഓർ ി . ഒരു
അവിവാഹിതെ
അഭിരുചികളായിരു ു അയാള േടത്.
മെ ാ ും അയാൾ ു മന ിലായി .
എ ാം ശരിയാ ിയി െ ും ഒരു
പുതിയ കളി ാ ംേപാെല
മേനാഹരമാണു വീെട ും
േമാസ്േകായിൽനി ു
മട ിവ േ ാൾ അയാൾ ഭാര േയാടു
പറ ു. അവൾ നാ ിൻപുറേ ു
േപാകു തുെകാ ് എ ാവിധ ിലും
അയാൾ ു പേയാജനമു ്.
െചലവുകുറയും. അയാൾ ു കൂടുതൽ
സ ാത ം ലഭി ും. േനേരമറി ്,
ഭാര െയ സംബ ി ിടേ ാളം
േവനൽ ാല ്
അേ ാ േപാകു തു കു ികൾ ു—
അടു കാല ു പകർ നി ബാധി ്
ഇേതവെര ീണം മാറാ ഇളയ
മകൾ ു പേത കി ം—
ആശ ാസദായകമാണ്. വിറക്, മ ം,
െചരു ് തുട ിയവ വാ ിയതിെ
കട ൾ വീ ാ തിലു
നാണേ ടും അവെള േവദനി ി ു ു.
വി ശമ ിനും ചികി യ് ുമായി
വിേദശ ുേപായ സേഹാദരി കി ി
തേ ാെടാ ം താമസി ാൻ
വരുെമ ത് അേ ാ േപാകാൻ
അവെള േ പരി ി .
ബാല കാലസ്മരണകള മായി
കുറ നാൾ എർഗുെഷേവായിൽ
കഴി കൂ ണെമ ് അവൾ
എഴുതിയിരു ു.
ഗാമ ിെല ആദ െ ഏതാനും
ദിവസ ൾ േഡാളി ് വളെര
പയാസേമറിയതായിരു ു.
നഗര ിെല ദുരിത ളിൽനി ു
േമാചനമാണ് ഗാമ ിെല
ജീവിതെമ ും അവിെട ഏതു
സാധനവും കുറ വിലയ് ു
ലഭി ുെമ ും കു ികൾ ു
ഗുണകരമാണെത ുമായിരു ു
വിശ ാസം. പേ , ഗൃഹനായികയായി
അവിെടെയ ിയേ ാഴാണ്
പതീ ി തിനു വിപരീതമാണു
കാര െള ു േബാധ ംവ ത്.
അവിെടെയ ിയതിെ
പിേ ദിവസം േകാരിെ ാരിയു
മഴയായിരു ു. രാ തി വീടിെ
ഇടനാഴിയിലും െവ ം കയറി.
കു ികെള േ ഡായിങ്റൂമിേല ്
എടു ുെകാ ുവ ു. പാ ത ൾ
കഴുകാൻ േവല ാരിയി . ഒൻപതു
പശു ള തിൽ ചിലതു
പസവി ാറാെയ ു കറവ ാരി
പറ ു. ചിലത് ആദ മായി
പസവി താണ്. ചിലതിനു തീെര
വയ ായി. ബാ ിയു തു കറ ാൻ
സ തി ി . െവ േയാ
കു ു ൾ ാവശ ിനു പാേലാ
ഇ . മു യുമി . േകാഴിയിറ ി കി ാനി .
പായംെച ു തൂവൽെകാഴി
പൂവൻേകാഴികെള െപാരി തി ാൻ
അവർ നിർബ ിതരായി. ഗാമ ിെല
െപ െള ാം ഉരുള ിഴ ു നടാൻ
േപായതുെകാ ു നിലംതുടയ് ാൻ
ആെള കി ാനി .
വ ി ുതിരകളിെലാ ു
പിണ ിനില് ു തു കാരണം
പുറെ ും േപാകാനും
നിവൃ ിയി . നദീതീരം ക ുകാലികൾ
ചവി ിെമതി ി ിരി ു തുെകാ ും
േറാഡിേനാടു േചർ ലം
തുറ ായതിനാലും കുളി ാൻ ഇടമി .
േതാ ിൽ നട ാെമ ുവ ാൽ
േവലികൾ െപാളി ു
കിട ു തുെകാ ും കർഷകരുെട
കാലി ൂ ം ആ കമി ാേലാ? സദാ
മു കയി നട ു ഭയ രനായ ഒരു
കാള ൂ നും അവിെടയു ായിരു ു.
വസ് ത ളല ാൻ വലിയ
പാ ത ളി . ഇസ്തിരിയിടാൻ
േമശയി . അടു ിവയ് ാനു
അലമാരകള െട കതകുകൾ
അടയ് ാനും വ .
േഡാളി ്
സഹി ാവു തിന റമായിരു ു ഈ
ബു ിമു കൾ. അവൾ തെ
ദുഃ ിതിേയാർ ു സദാ
ക ീെരാഴു ി. സുമുഖനും
മാന നുമാെണ കാരണ ാൽ
വിചാരി കാരനായി ഒബ്േലാൻസ്കി
നിയമി ഒരു മുൻ പ ാള ഉേദ ാഗ ൻ
യജമാന ിയുെട വിഷമതകൾ
പരിഹരി ാൻ ഒ ം താൽപര ം
കാണി ി . “ഒരു നിവൃ ിയുമി . ഈ
മനുഷ ർ തീെര വൃ ിെക വരാണ് ”
എ തായിരു ു അയാള െട ിരം
പ വി.
പശ്ന ിനു പരിഹാരമിെ ു
േതാ ിെയ ിലും എ ാ
കുടുംബ ളിലുെമ േപാെല
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ഈ വീ ിലും
െപെ ു ദൃഷ്ടിയിൽെപടാ ,
എ ാൽ ഏ വും പധാനെ തും
ഉപേയാഗമു തുമായ, ഒരു
വ ിയു ായിരു ു—മ ടീന
ഫിലിേമാേനാവ്ന. എ ാം ‘സ യം
രൂപെ ടു’െമ ു പറ ് (അവള െട
സ മാണ് ഈ പദ പേയാഗം.
അവളിൽനി ാണ് മാത ഇതു
പഠി ത് ) യജമാന ിെയ
ആശ സി ി ി ് ഒ ം പരി ഭമി ാെത
അവൾ േജാലിയിൽ മുഴുകി.
അവൾ വിചാരി കാരെ
ഭാര യുമായി ച ാ ംകൂടി. ആദ
ദിവസംതെ അടു ളമു െ
വാകമരേ ാ ിൽ
വിചാരി കാരനുെമാ ് അവർ ചായ
കുടി പരിപാടികൾ ആസൂ തണം
െചയ്തു. മ ടീനയും വിചാരി കാരെ
ഭാര യും ഗാമ ലവനും
ഓഫീസ് ാർ ും ഉൾെ ടു ഒരു
സമിതിയു ാ ി. സമിതിയുെട
സഹായേ ാെട
പശ്ന േളാേരാ ായി പരിഹരി .
ഒരാഴ്ചെകാ ് എ ാം സ യം
രൂപെ . േമൽ ൂര ന ാ ി.
ഗാമ ലവെ ഒരു ബ ുവിെന
വീ േവലയ് ു നിേയാഗി .
പിടേ ാഴികെള വാ ി. പശു ൾ
ആവശ ിനു പാൽ നല്കി.
േതാ ിെ േവലി െക ിയുറ ി .
ഒരാശാരിെയ വരു ി അലമാരയുെട
കതകുകൾ ഉറ ി .
ഇസ്തിരിയിടാനു േമശ ത ാറാ ി.
“ഇതു കേ ാ! ഇേ ാൾ
നിരാശെയ ാം മാറിയേ ാ?” മ ടീന
ഫിലിേമാേനാവ്ന േചാദി .
ത ികൾവ മറ ഒരു
കുളിമുറിേപാലുമു ാ ി ലി ി
അവിെട കുളി ാൻ തുട ി.
സുഖകരമെ ിലും ശാ മായ ഒരു
ഗാമീണജീവിതെ ുറി
േഡാളിയുെട പതീ കൾ സഫലമായി.
ആറു കു ികെളയുംെകാ ്
അട ിയിരി ാൻ േഡാളി ു
സാധ മ . ഒ ിനു സുഖമി ,
അടു തിനു സുഖേ ടു
പിടിെപടാനു ല ണമു ്.
മൂ ാമേ തിനു ൈവകാെത
അസുഖം പിടിെപടും. മെ ാ ിന്
എേ ാ ചില ല ണേ ട്.
ഇ െനയി െന പശ്ന ളി ാ
സമയം വളെരവളെര അപൂർവം.
എ ിലും ഈ ശു ശൂഷകള ം
ഉത്കണ്ഠകള ം മാ തമാണ് േഡാളി ു
സേ ാഷം പദാനം െച ത്.
അ ായിരുെ ിൽ, തെ
സ്േനഹി ാ ഭർ ാവിെന ുറി
ചി ി ദുഃഖിേ ിവരുമായിരു ു.
മാ തവുമ , കു ികള െട
േരാഗെ ുറി ് അ യ് ു
ഭയ ിനും കു ികളിൽ പകടമാ ു
ദുഷി പവണതകെള ുറി
ഉത്കണ്ഠയ് ും പകരമായി, ആ
കു ികളിൽനി ു
െകാ െകാ സേ ാഷ ൾ
അവർ ു ലഭി ിരു ു. മണലിെല
സ ർണ രികെളേ ാെല
അദൃശ മാണ് ഈ സേ ാഷ ൾ.
നിരാശയുെട നിമിഷ ളിൽ
മണൽ രികൾ മാ തേമ അവള െട
ക ിൽെപടാറു .എ ി ം
സേ ാഷംമാ തം അനുഭവി ിരു ,
സ ർണ രികെള മാ തം ക ിരു
പകാശമാനമായ
നിമിഷ ള മു ായിരു ു.
നാ ിൻപുറെ ഏകാ തയിൽ
ഇ രം സേ ാഷ െള ുറി ്
അവൾ കൂടുതൽ േബാധവതിയായി.
പലേ ാഴും കു ു െള
നിരീ ി െകാ ിരി ുേ ാൾ
തനി ു െത പ ിെയ ും അവരുെട
അ െയ നിലയ് ു താൻ
പ പാതരഹിതമായി
െപരുമാറിയിെ ും അവൾ ു
േതാ ും. എ ിലും ഓമന ം
തുള ു വരാണ് ആ കു ികെള ും
ആറുേപരും അവരവരുേടതായ
രീതികളിൽ കഴിവു വരാെണ ും
അവരുെട േപരിൽ
സേ ാഷി ാെമ ും
അഭിമാനി ാെമ ും അവൾ
ത ാൻ പറയും.
 എ ്

െമ യ്മാസം അവസാനം, പുതിയ

താമസ ലെ പശ്ന ൾ
ഒരുവിധം പരിഹരി െ േ ാൾ,
േഡാളി ഭർ ാവിെനഴുതിയിരു
പരാതികൾ ു മറുപടി വ ു. എ ാം
ശ ി ാൻ കഴിയാ തിൽ മ
േചാദി െകാ ും കഴിയു തുംേവഗം
താൻ മട ിവരു താെണ ും
അറിയി െകാ ുമു തായിരു ു
ക ്. പേ , അതു നട ി . ജൂൺ
ആരംഭമായി ം
ഭർ ാവിെന ൂടാെതയായിരു ു
േഡാളിയുെട താമസം.
െസ ് പീേ ഴ്സ് േഡയ് ു
മു ു ഞായറാഴ്ച േഡാളി എ ാ
കു ികെളയും വിശു കുർബാനയ് ു
കൂ ിെ ാ ുേപായി. അ േയാടും
സേഹാദരിേയാടും സംസാരി ുേ ാൾ
േഡാളി, മതപരമായ കാര ളിലു
തെ സ ത മായ കാഴ്ച ാട്
അവതരി ി ാറു ്. പ ിയുെട
സി ാ ളിൽനി ു വ ത സ്തമായി
ആ ാവിെ അനശ രതയിൽ
വിശ സി ു സവിേശഷമാെയാരു
മതവിശ ാസമാണവള േടത്. എ ിലും
കുടുംബ ിൽ (മാതൃക
കാണി ാൻമാ തമ ,
ആ ാർ മായി െ )
പ ിയുമായി ബ െ എ ാ
ചട ുകള ം അവൾ
അനുഷ്ഠി േപാ ു. ഏകേദശം ഒരു
വർഷമായി കു ികെള കുർബാനയ് ു
െകാ ുേപാകാ തിൽ അവൾ ു
വിഷമമു ്. അതുെകാ ്, മ ടീന
ഫിലിേമാേനാവ്നയുെട
പൂർണസ തേ ാെട, ആ
ചട ുനട ണെമ ് അവൾ
തീരുമാനി .
കു ികൾ ഏതു
വസ് തംധരി ണെമ ു
ദിവസ ൾ ു മു ുതെ
നി യി . പുതിയ േ ഫാ ുകൾ
തയ്പി . പഴയതിൽ മാ ൾ
വരു ി. ചിലതിന് ഇറ ംകൂ ി.
ബ ണുകൾ വ പിടി ി .
റിബണുകൾ തു ിേ ർ ു.
ഇം ിഷുകാരി ആയ െവ ി യ് ഒരു
േ ഫാ ് പശ്നമു ാ ി. ടാനിയയുെട
കഴു ് ഇറുകി. ൈകകൾ ു വലി ം
കൂടി. അതിെനാരു േമലാടകൂടി
തു ിേ ർ ് മ ടീന കുറവു
പരിഹരി . എ ിലും ആയയുമായി
വഴ ുകൂേട ിവ ു. എ ായാലും
േനരം പുലർ േതാെട കുഴ െള ാം
അവസാനി . ഒൻപതുമണി ു
കു ികൾ ഉടുെ ാരു ി,
ഉ ാഹേ ാെട േപാർ ിേ ായിൽ
കുതിരവ ിയിൽ കയറാൻ ത ാറായി
അ വരു തും കാ ുനി ു.
മ ടീന ഫിലിേമാേനാവ്നയുെട
നിർേദശം മാനി ശുണ്ഠി ാരനായ
റാവനുപകരം വിചാരി കാരെ
ബൗണിെയ കുതിരെയയാണു
വ ിയിൽ െക ിയത്. െവ മ ിൻ
ഉടു ി ന തുേപാെല ഒരു ി േഡാളി
വ ു. പ ്, സ ം താൽപര പകാരം
മ വരുെട ശ യാകർഷി ാൻ
േവ ിയാണ് അവൾ
ഉടുെ ാരു ിയിരു ത്. പി ീട്,
പായമായി വരുേ ാറും സൗ ര ം
നഷ്ടെ ടുകയാെണ േബാധം
കാരണം അണിെ ാരു ാൻ മടി .
ഇ ്, തനി ുേവ ിേയാ തെ
സൗ ര ം
പദർശി ി ു തിനുേവ ിേയാ അ ,
ഓമനകളായ കു ു ള െട
അ െയ നിലയ് ും
ഉ വഛായയ് ു
മ േലല്പി െ ു കരുതിയുമാണ്
അവൾ േമാടിയായി വസ് തം ധരി ത്.
ഒരു നൃ പരിപാടി ു
േപാകു തുേപാെലയെ ിലും ആ
ദിവസ ിന് അനുേയാജ മാം വിധം
അഴകു തായിരു ു അവള െട രൂപം.
കർഷകരും സ തംസൂ ി കാരും
അവരുെട െപ ള ം മാ തേമ
പ ിയിലു ായിരു ു . എ ിലും
എ ാവരും ആരാധനേയാെട തെ
കു ു െള േനാ ു ത് അവൾ
ക ു. അഥവാ അ െന അവൾ ു
േതാ ി. ഭംഗിയു ഉടു കളണി
ആ െകാ സു രികള ം സു ര ാരും
ന െപരുമാ ംെകാ ും കാണികള െട
ശ യാകർഷി . അേലഷയുെട
നില്പ് അ ത ഭംഗിയായി . അവൻ
പുറംതിരി ു തെ ഉടു ിെ
പിൻവശംേനാ ാനു
ശമ ിലായിരു ു. എ ിലും തിക
അ ട ം പാലി . താന ാ,
മുതിർ വെളേ ാെല, തെ
ഇളയകു ികള െട േമൽേനാ ം
ഏെ ടു ു. െകാ ലി ി
അ ുതംകൂറു മിഴികൾെകാ ു
തനി ു ചു മു തിെനെയ ാം
േനാ ുകയായിരു ു. അ വും
വീ ും െകാടു േ ാൾ
‘കുറ കൂടിേവണം’ എ ് ഇം ിഷിൽ
അവൾ പറ ത് എ ാവെരയും
ചിരി ി .
ഏേതാ വിശു കർമ ിൽ
പെ ടു ി വരു തുേപാെല,
തിക ം ശാ രായാണു കു ികൾ
വീ ിേല ു മട ിയത്.
വീ ിലും എ ാം ഭംഗിയായി നട ു.
ഭ ണസമയ ് ഗിഷ ചൂളമടി ാൻ
തുട ിയതും അതു വില ിയ
അധ ാപികെയ
അനുസരി ാ തിെ േപരിൽ
അവനു പു ിങ് െകാടുേ െ ു
വില ിയതുംമാ തം പശ്നമായി.
േഡാളി
അേ ാഴവിെടയു ായിരുെ ിൽ ആ
ന ദിവസം ഇ െനെയാരു ശി
വിധി ് അവെന
പിണ ുകയി ായിരു ു. ആ സംഭവം
അ െ സേ ാഷ ിനു
മ േലല്പി .
ഗിഷ കരയാൻ തുട ി. താന
നിേ ാെല യാണു ചൂളമടി െത ും
പു ിങ് കി ാ തുെകാ . (അതിൽ
അവനു സ ടമി ), തേ ാടു കാ ിയ
അനീതി സഹി ാനാവാെതയാണു
കരയു െത ും അവൻ പറ ു.
അതിൽ വിഷമംേതാ ിയ േഡാളി,
അവനു മാ െകാടു ണെമ ു
പറയാൻ അധ ാപികെയ അേന ഷി
പുറ ിറ ി. പേ , ഡാൻസിങ്
റൂമിലൂെട േപായേ ാൾ ക കാഴ്ച
അവള െട മന ലിയി .
സേ ാഷാധിക ാൽ അവള െട
ക കൾ നിറ ു.
െകാ കുസൃതി ് അവൾ
ൈകേയാെട മാ െകാടു ു.
ഡാൻസിങ് റൂമിെ ഒരു
മൂലയ് ിരി ുകയാണവൻ.
െതാ ടു ് ഒരു േ മായി താന
നില് ു ു. തെ പാവ ു ികൾ ു
ഭ ണം െകാടു ണെമ ു പറ ്
അധ ാപികയുെട അനുവാദേ ാെട,
പു ി ിെ േ മായി
പുറ ിറ ിയ അവൾ അതു
സേഹാദരനു െകാടു ു. തേ ാടു
കാ ിയ അനീതിേയാർ ു
കര ുെകാ ുതെ അവൻ
പു ിങ് തി ു. “നീയും കുറെ ടുേ ാ.
ഇതു നമു ു ര ുേപർ ുംകൂടി
തി ാം” എ ു കര ിലിനിടയിൽ
അവൻ പറയു ുമു ്.
ഗിഷേയാടു സഹതാപവും
സ ം സത്കർമെ ുറി
േബാധവുംെകാ ് താന യുെട
ക നിറെ ിലും പു ി ിെ
പ ുതി ാൻ അവൾ മടി ി .
അ വരു തുക ് അവർ
ഭയെ െ ിലും അവള െട മുഖ ു
േനാ ിയേ ാൾ, ത ൾ െച തു
ശരിയാെണ റി ു. വാനിറെയ
പു ി ുമായി അവർ ചിരി ാൻ
തുട ി. ൈകെകാ ു ചു ുകൾ
തുട േ ാൾ മുഖ ു പു ി ും
ക ീരും പുര ു.
“െഹാ, ഇെത ുേകാലം! താന ,
ഗിഷാ, ന ഉടു
വൃ ിേകടാ ാെത.”
സേ ാഷേ ാെട ചിരി െകാ ്
അ അവെര ശാസി .
പുതിയ ഉടു കൾ മാ ി പഴയ
കു ായ ളണിയി കുടുംബം
മുഴുവനും കുതിരവ ിയിൽ കൂൺ
േശഖരി ാൻ പുറെ .
അവർ ഒരു കു നിറെയ കൂൺ
േശഖരി . ലി ി ുേപാലും ഒെര ം
കി ി. മു ് മിസ് ഹൾ
ചൂ ി ാണി ാേല അവൾ അതു
പറിെ ടു ുകയു . ഇേ ാഴവൾ
സ മായി വലിയ ഒെര ം കെ ി.
എ ാവരും സേ ാഷേ ാെട
വിളി കൂവി: “ലി ി ് ഒരു കൂൺകി ി.”
അതുകഴി ് അവർ
കുളി ടവിേല ു േപായി. കുതിരകെള
ഒരു മര ിൽ െക ിയി വ ി ാരൻ
തണല ുകിട ു പുകവലി ാൻ
തുട ി. കുളി ടവിൽ കു ികൾ
ബഹളം കൂ ി.
കു ികെളെയ ാം
കാ ുസൂ ി ു തു വലിയ
ബ ാടാണ്. അ കമം കാണി ാെത
േനാ ണം. െചറിയ േ ാ ിങ്സും
അടിയുടു കള ം ആരുേടതാെണ ു
തിരി റിയണം. ഷൂസ് മാറിേ ാകാെത
ശ ി ണം, ബ ൺസ് ഇടണം,
അഴി ണം, ഇ െന ഒരു നൂറുകൂ ം
കാര ൾ. എ ിലും കുളി ടവ്
േഡാളി ് ഇഷ്ടമാണ്. അവിെട
കുളി ു തു കു ികൾ ു ന താണ്.
െകാഴു െകാ കാലുകളിൽ
തഴുകു തും ന മായ
െകാ ശരീര െള ൈകകളിൽ
േകാരിെയടു ു െവ ിൽ
മു ു തും ചിലേ ാൾ ഭയെ ം
ചിലേ ാൾ സേ ാഷംെകാ ും അവർ
ആർ ുവിളി ു തു േകൾ ു തും
െകാ മാലാഖകള െട പരി ഭാ വും
എ ാൽ സേ ാഷപൂർണവുമായ
മുഖ ൾ കാണു തും അവാച മായ
ഒരനുഭൂതിയാണവൾ ്.
കു ികളിൽ പകുതിേ രുെട കുളി
കഴി േ ാൾ, ഏതാനും
കർഷകസ് തീകൾ, പ ിലമരു ു
േശഖരി ാനിറ ിയവർ,
നാണേ ാെട, കുളി ടവിെല ി.
േഡാളി അവേരാടു സംസാരി ാൻ
ശമി . ആദ ം ഒ റെ ിലും
കേമണ, ഉ ാഹേ ാെട സംഭാഷണം
തുട ി. കു ു േളാട് അവർ
കാണി വാ ല ം േഡാളിെയ
ആകർഷി .
“െകാ സു രി ു ീ,
പ സാരേപാെല െവള ്.” താന യുെട
തലയിൽ തഴുകിെ ാ ് ഒരു സ് തീ
പറ ു: “പേ , തീെര െമലി ു
േപായി.”
“ഇവൾ ു സുഖമി ായിരു ു.”
“ആ പി ുകു ിെനയും
കുളി ി ുകയാേണാ?”
“ഇ , ഇതിന് മൂ ുമാസം
പായമായേതയു .” േഡാളി
അഭിമാനപൂർവം പറ ു.
“അേ തയു ?”
“നി ൾ ു കു ികള േ ാ?”
 “നാലു പസവി . ഇേ ാൾ
ര ു ്, ഒരാണും ഒരു െപ ം;
കഴി മാസമാണു മുലകുടി
നിർ ിയത്.
“അതിെന ത വയ ായി?”
“ര ു വയ ് നട ് ?”
“ഇ തനാള ം മുല ാലൂ ിേയാ?”
“അതാണു ഞ ള െട പതിവ്.”
േഡാളി ു താൽപര മു
വിഷയ ളാണവർ സംസാരി ത്.
പസവം, കു ികള െട സുഖേ ടുകൾ,
ഭർ ാ ാെരവിെടെയാെ യാണ്,
ഇടയ് ിെട വീ ിൽ വരാറുേ ാ
തുട ിയ കാര ൾ.
അവെര വി പിരിയാൻ േഡാളി ്
ഇഷ്ടമി ായിരു ു. ര ുകൂ രുെടയും
താൽപര ൾ
ഒ ുതെ യായിരു േ ാ. തനി ു
കൂടുതൽ കു ികള തും അവരുെട
സൗ ര വും നാ ിൻപുറെ
െപ ള െട അസൂയയ് ു
കാരണമാെയ ത് േഡാളിെയ
സേ ാഷി ി .
േഡാളിെയ ആരാധനേയാെട
േനാ ിയവർതെ , ഇം ിഷുകാരി
ആയെയയും അവരുെട
െപരുമാ െ യും കളിയാ ി
ചിരി ുകയും െചയ്തു.
 ഒ ത്

കു ളി വൃ
കു ികൾെ
ിയായ,
ാ ംസ ം
തലമുടിയിൽ ഒരു തൂവാല ചു ി,
വ ിയിൽ
വീ ിനടുെ ാറായേ ാൾ
േഡാളിേയാടു വ ി ാരൻ പറ ു:
“അതാ ഒരു മാന ൻ വരു ു—
െപാേ കാവ്സ്കിെല പഭുവാെണ ു
േതാ ു ു.”
ചാരനിറ ിലു േകാ ം
െതാ ിയും ധരി ത ള െടേനർ ു
നട ുവരു െലവിെ
ചിരപരിചിതമായ രൂപം േഡാളിെയ
സേ ാഷി ി . അയാെള എേ ാൾ
കാണു തും അവൾ ിഷ്ടമാണ്.
ഇ ു തെ എ ാ
സവിേശഷതകേളാടും അയാള െട
മു ിൽ പത െ തിൽ കൂടുതൽ
സേ ാഷംേതാ ി. തെ
ാനമഹിമെയ ുറി ് ഏ വും
കൂടുതൽ അറിയാവു തും
െലവിനുതെ യാണ്. സ ം
ഭാവനയിലു കുടുംബ ിെ
പതീകമായി അവെള സ ല്പി
െലവിൻ േചാദി :
“ത േ ാഴിെയയും
കു ു െളയുംേപാെലയു േ ാ,
ദാരിയ അലക്സാ ്േറാവ്നാ.”
“ഓ, എനി ു വളെര സേ ാഷം!”
അവൾ ൈകനീ ി.
“നി ൾ ു സേ ാഷംതെ .
എ ാലും എെ അറിയി ി േ ാ.
എെ സേഹാദരൻ കൂെടയു ്.
നി ളിവിെടയാെണ ് ീഫെ
ക ിൽ നി ാണു ഞാനറി ത്.”
“ ീഫൻ എഴുതിേയാ?” േഡാളി
അ ുതെ .
“ഉ ്. നി ളിവിെടയുെ ും
എെ ിലും ആവശ മുെ ിൽ
സഹായി ണെമ ും എഴുതിയിരു ു.
തുടർ ു പറയാനുേ ശി തു
പൂർ ിയാ ാെത പാതവ ിെല
നാരകമര ിൽനി ് ഒരു കെ ാടി
ചവ െകാ ു വ ിേയാെടാ ം
അയാൾ നട ു. ഭർ ാവ്
െചേ കാര ൾ ് അന രുെട
സഹായം േതടു തിെന േഡാളി
ഇഷ്ടെ ടുകയിെ യാൾ സംശയി .
കുടുംബകാര ൾ ് അപരിചിതെര
ചുമതെല ടു ു തിേനാട്
അവൾ ു േയാജി ി . ഇത് െലവിൻ
മന ിലാ ിെയ ് അവൾ റിയാം.
െലവിെ ഈ മേനാഭാവംകാരണം
േഡാളി അയാെള ഇഷ്ടെ ടു ു.
 “നി െള ഞാൻ
വ ുകാണണെമ ു മാ തമാണ്
അേ ഹം ഉേ ശി ത്. എനി ു
സേ ാഷമായി. പ ണ ിൽ
ജീവി ു വർ ു നാ ിൽ പുറ ു
വ ാലു പശ്ന ൾ എനി റിയാം.
എ ു സഹായം ആവശ മുെ ിലും
ഞാൻ ത ാർ.”
“ഓ, േവ . ആദ ം ചില
അസൗകര ള ായിരു ു. എെ
പഴയ ആയയുെട സഹായംെകാ ്
ഇേ ാൾ ഒരു തകരാറുമി .” അവൾ
ആയെയ ചൂ ി ാണി . ആയ
സ്േനഹപൂർവം ചിരി . അവൾ ്
െലവിെന അറിയാം. െകാ യ് ു
േചരു പുരുഷനാണയാെള ും ആ
ബ ം യഥാർ മാകുെമ ും അവൾ
പതീ ി .
“ഇവിെടയിരി ാം സർ,
ഞ ളിേ ാ നീ ാം.” അവൾ
െലവിെന ണി .
“േവ ഞാൻ നട ാം.
കു ികളാെര ിലും എെ കൂെട
ഓ യ ിനുേ ാ?”
കു ികൾ ് െലവിെന
അടു ുപരിചയമിെ ിലും
‘കാപട ള ’ മുതിർ വേരാടു
െപാതുേവ കു ികൾ ു വിേരാധവും
അകല് യും െലവിേനാട്
അവർ ി ായിരു ു. ഏതു
ബു ിമാനും തിരി റിയാനാവാ
കാപട ം, എ ത കൗശലപൂർവം
മറ പിടി ാലും തീെര വിവരമി ാ
കു ികൾേപാലും അതു കെ ും.
െലവിനു മെ െ ാെ
തകരാറുകള െ ിലും കാപട ം
തീെരയി . അതുെകാ ു സ ം
അ യുെട മുഖെ സ്േനഹം
അയാള െട മുഖ ും കു ികൾ ു
കാണാൻ കഴി ു. മൂ ര ു
കു ികള ം അയാള െട ണം
സ ീകരി ചാടിയിറ ി. ലി ി ും
േപാകണെമ ു ്. അ അവെള
അയാള െട ൈകയിൽ െകാടു ു.
അയാൾ അവെള ചുമലിലിരു ിഓ ം
തുട ി.
“േപടി , േപടി , ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന. ഞാനിവെള
താെഴയിടി ,” അയാൾ ചിരി െകാ ു
പറ ു.
െലവിെ സൂ ്മതേയാെടയു
വാ ല പൂർവമായ ചലന ൾ
അവൾ ു ൈധര ം പകർ ു.
ഭയമക ് അവൾ സേ ാഷേ ാെട
മ ഹസി .
േഡാളിയുെടയും കു ികള െടയും
സാമീപ ം അയാെള സേ ാഷി ി .
നിഷ്കള മായ ആ സേ ാഷം
േഡാളി ും ഇഷ്ടെ . അയാൾ
കു ികേളാെടാ ം കളി . അവെര
ഓടാനും ചാടാനും പഠി ി . തെ മുറി
ഇം ിഷുെകാ ് മിസ് ഹ ിെന
രസി ി . നാ ിൻപുറെ തെ
പവർ ന ൾ േഡാളിെയ
വിസ്തരി േകൾ ി .
ഊണുകഴി ു വരാ യിൽ
ര ുേപരും മാ തമായേ ാൾ,
േഡാളികി ിയുെട കാര ം സൂചി ി .
“േവനൽ ാലം െചലവിടാൻ കി ി
ഇേ ാ വരു ുെ റിയാേമാ?”
“വാസ്തവം?” െലവിെ മുഖം
ചുവ ു. വിഷയം മാ ാൻേവ ി
െപെ ു പറ ു: “ഞാൻ ര ു
പശു െള െകാടു യയ് ാം. വില
തരണെമ ു നിർബ മാെണ ിൽ
മാസം അ ു റൂബിൾ വീതം
ത ാൽമതി.”
“ന ി, ഇേ ാൾ േവ . ഞ ൾ ്
ആവശ ിനു ്.”
“ശരി, എ ിൽ, നി ള െട
പശു െള ഞാെനാ ു കാണെ . തീ
െകാടു ു തിെന ുറി േവ
നിർേദശ ൾ നല്കാം. തീ െയ
ആ ശയി ാണു മെ ാം.”
വിഷയം മാ ാനുേ ശി ്. െലവിൻ
പശുവളർ ലിെന ുറി ്
വിശദീകരണ ിനു മുതിർ ു.
കാലി ീ െയ പാലാ ിമാ ഒരു
യ മാണ് പശുെവ ു ാപി .
അതു പറയുേ ാൾതെ ,
കി ിെയ ുറി എ ാ വിവര ളം
അറിയാനു ആ ഗഹവും അതു
േകൾ ാനു േപടിയും
അയാൾ ു ായി. വളെര പണിെ
നിലനിർ ിേ ാരു മന മാധാനം
തകരുേമാ എ ു ഭയെ ടുകയും
െചയ്തു.
“ശരിയാണ്. പേ ,
ആരാണിെതാെ
േനാ ിനട ു ത് ?” േഡാളി പറ ു.
മ ടീന ഫിലിേമാേനാവ്നയുെട
സഹായേ ാെട ഗൃഹഭരണം ഒരുവിധം
േനേരയാ ി. ഇനി അതിൽ
മാ ംവരു ാൻ വ . കൃഷിെയ
സംബ ി ് െലവിനു
പരി ാന ിൽ േഡാളി ു
വിശ ാസംേപാര. പാലുത്പാദി ി ു
യ ളാണു പശു െള വാദം
കൃഷി ണികൾ ു തട ം
സൃഷ്ടി ു താെണ ു േതാ ി. മ ടീന
ഫിലിേമാേനാവ്ന പറ തുേപാെല,
പശു ൾ ു കൂടുതൽ തീ യും
െവ വും െകാടു ാൽ,
അടു ളയിൽ മി ംവരു ത്
അല ുകാരിയുെട പശുവിനു
െകാടു ാൻ പാചക ാരിെയ
അനുവദി ാെത ഇവിടെ
പശു ൾ ുതെ നല്കുകയും
െചയ്താൽമാ തം മതി. അ തമാ തം
നി ാരമാണു കാര ം.
ധാന ൾേവേണാ, പ മാ തം
െകാടു ാൽമതിേയാ എ ു തുട ിയ
തർ ൾ അർ മി ാ വയാണ്.
അെത ായാലും കി ിെയ ുറി
സംസാരി ാനാണ് അവൾ ിേ ാൾ
താൽപര ം.
 പ ്

“ആരുെടയും ശല മി ാെത തനി

കഴിയണെമ ാണാ ഗഹി ു െത ്
കി ി എഴുതു ു.” സംഭാഷണ ിന്
ഒരു െചറിയ വിരാമമി ി േഡാളി
പറ ു.
“അവള െട
ആേരാഗ െമ െനയു ് ?”
സുഖമാേയാ?” െലവിൻ
ഉത്കണ്ഠേയാെട േചാദി .
“ൈദവം സഹായി ് സുഖമായി.
അവൾ ു ശ സന കരാറുെ ു
ഞാൻ വിചാരി േതയി .”
“എനി ു സേ ാഷമായി.
നി ഹായഭാവ ിൽ അ െന
പറ ി ് െലവിൻ നി ബ്ദം
േഡാളിെയ േനാ ി.
“േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ്,
എ ിനാണു നി ൾ കി ിേയാടു
പിണ ിയിരി ു ത് ?” േഡാളി
േചാദി .
“ഞാേനാ?… എനിെ ാരു
പിണ വുമി .” െലവിൻ.
“ഉ ്, ഞ ൾ
േമാസ്േകായിലായിരു േ ാൾ നി ൾ
അേ ാെ ാ ും വരാറി േ ാ.”
െലവിെ മുഖം വിളറി. “ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്നാ,
നി െളേ ാെല ദയാലുവായ ഒരാൾ ്
അതിെ കാരണം
ഊഹി ാനാവു ിെ തിൽ
എനി ുതമു ്. എ ാമറിയാവു
നി ൾ എേ ാടു ദയ
കാ ാ െത ് ?”
“എനിെ റിയാെമ ് ?”
“എെ വിവാഹാഭ ർ ന
തിരസ്കരി കാര ം.” െലവിൻ
പിറുപിറു ു ഒരുനിമിഷം മു ്
കി ിേയാടയാൾ ു േതാ ിയ
സ്േനഹം ആ
അധിേ പെ ുറിേ ാർ േ ാൾ
േകാപമായി മാറി.
“നി ൾ ു െത ി ഞാനത്
അറി ിരു ി . അ െനെയാരു
സംശയമു ായിരു ു.”
“എ ായാലും ഇേ ാഴറി േ ാ.”
“അവെള ഭയ രമായി േവദനി ി
ഏേതാ സംഭവമു ാെയ ു
മാ തമാണു ഞാൻ മന ിലാ ിയത്.
അതിെന ുറി അവൾ ഒ ും
പറ ി . എേ ാടു പറയാ
ിതി ു േവേറയാേരാടും
പറ ിരി ാനുമിടയി …
അതിരി െ , ശരി ും എ ാണു
നട െത ് എേ ാടു പറയൂ.”
 “സംഭവി െത ാെണ ു ഞാൻ
പറ േ ാ?”
‘എേ ാഴായിരു ു?”
“കഴി തവണ ഞാൻ നി ള െട
വീ ിൽ വ ിരു േ ാൾ.”
“അവെളേയാർ ് എനി ു
വളെരവളെര ദുഃഖമു ്.
നി ൾ റിയാേമാ?
നി ൾ ാെണ ിൽ അഭിമാനം
വണെ തിെ വിഷമേമയു .”
“ശരിയായിരി ാം.” െലവിൻ
പറ ു.
“എ ാലും…”
“അവള െടേപരിൽ ഞാൻ
വളെരവളെര ദുഃഖി ു ു. പാവം!
ഇേ ാെഴനിെ ാം മന ിലാകു ു.”
“ദാരിയ അല്ക്സാ ്േറാവ്ന,
എേ ാടു മി ്,” അയാൾ
എഴുേ ി പറ ു: “ഗുഡ്ൈബ,
ദാരിയ അല്സാ ്േറാവ്ന, ഞാൻ
േപാകു ു.”
“േപാകാൻവരെ . ഒ ു നില് ൂ.”
അവൾ അയാള െട ഉടു ിൽ
പിടി വലി : “ഇവിെടയിരി ൂ.”
“ദയവുെചയ്ത്, ദയവുെചയ്ത്,
നമു ിനി അതിെന ുറി
സംസാരി .” വീ ും ഇരു ്,
മരി മ ടി പതീ കൾ ു
വീ ും ജീവൻവയ് ുകയാെണ
േബാധേ ാെട, അയാൾ പറ ു.
 “നി െളനി ു
േവ െ വനായതുെകാ ാണ്.
നി െള ന േപാെല
അറിയാവു തുെകാ ാണ്…”
േഡാളിയുെട ക കൾ നിറ ു.
മരി േപാെയ ു കരുതിയ
വികാര ൾ വീ ും ഉയിർെ ഴുേ ്
െലവിെ ഹൃദയ ിൽ ാനംപിടി .
“അേത, ഇേ ാൾ എനിെ ാം
വ മാകു ു,” േഡാളി തുടർ ു.
“നി ൾ ിതു മന ിലാവി .
പുരുഷ ാർ ു തിരെ ടു ാനു
സ ാത മു ്. ആെരയാണു
സ്േനഹി ു െത ു സ്പഷ്ടമായി
അറിയാം. പേ , ഒരു െപൺകു ി ്
എേ ാഴും സേ ാചമാണ്.
സ് തീസഹജമായ അൈധര ം കാരണം,
അകെലനി ു മാ തേമ പുരുഷ ാെര
അറിയു ു . ഒരു വിശ ാസ ിെ
പുറ ാെണ ാം െച ത്.
അ െനയു ഒരു െപൺകു ി ്
എ ാണു പറേയ െത ു ചിലേ ാൾ
േതാ ുകയി .
“അവള െട ഹൃദയം അത്
അവേളാടു പറയാ പ ം…”
“അ , ഹൃദയം അവേളാടു
പറയു ു ്. ഒ ാേലാചി േനാ ൂ.
നി ൾ പുരുഷ ാർ, ഒരു
െപൺകു ിെയ ുറി
ധാരണയുമായി വീ ിൽ വരു ു.
അവെള അറിയു ു, നിരീ ി ു ു.
അവേളാടു സേനഹമാെണ
വ മായ േബാധമു ായതിനുേശഷം
വിവാഹാഭ ർ ന നട ു ു…”
“കൃത മായും
അ െനെയാ ുമ .”
“സാരമി . നി ള െട പണയം
മൂെ ുേ ാൾ, നി ൾ ു
താൽപര മു ഒരാെള
തിരെ ടു ു ു. പേ , ഒരു
െപൺകു ിേയാട് ആരും അഭി പായം
ആരായു ി . അവൾ
തിരെ ടു ണെമ ാണു
പതീ െയ ിലും തിരെ ടു ിനു
അവസരമി . േവണെമേ ാ
േവെ േ ാ പറയാെമ ുമാ തം.
‘എെ േയാ േ വാൺസ്കിെയേയാ
തിരെ ടു ാം.’ െലവിൻ വിചാരി .
അയാള െട ആ ാവിൽ പുനർജനി
പത ാശ വീ ും അസ്തമി . ഹൃദയം
േവദനി .
“ദാരിയ അലക്സാ ്േറാവ്ന.”
അയാൾ പറ ു, “ഒരു വസ് തേമാ മ
വ തുേമാ അ െന തിരെ ടു ാം.
സ്േനഹ ിെ കാര ിൽ അത്
അസാധ മാണ്.
തിരെ ടു ുകഴി ാൽ ഉ മം.
ആവർ നം സാധ മ .”
“ദുരഭിമാനം, ദുരഭിമാനം!”
സ് തീകൾ ുമാ തം പരിചിതമായ
വികാര െള അയാള േടതുമായി
താരതമ െ ടു ി, അെത ത
തു മാെണ റി തുേപാെലയാണവ
ൾ പറ ത്. “നി ൾ കി ിേയാടു
വിവാഹാഭ ർ ന നട ിയേ ാൾ ഒരു
മറുപടി പറയാൻപ ാ
അവ യിലായിരു ു അവൾ.
േ വാൺസ്കി ും നി ൾ ുമിടയിൽ
ഒരു തീരുമാനെമടു ിരു ി .
അയാെള അവൾ എ ും
കാണുമായിരു ു. നി െള വളെര
നാളായി കാണാറി . കുറ കൂടി
മുതിർ വളായിരുെ ിൽ,
ഉദാഹരണ ിനു
ഞാനായിരുെ ിൽ, ഇ െന
ഒരനി ിതാവ യു ാകുമായിരു ി
. എെ ും അയാേളാെടനി ്
അവ യായിരു ു. അവസാനം
അതു ശരിയാെണ ു െതളി ു.”
കി ിയുെട മറുപടി െലവിൻ
ഓർമി . ‘അതു സാധ മ ,’
എ ാണവൾ പറ ത്.
“ദാരിയ അലക്സാ േറാവ്ന”
അയാൾ നിരുേ ഷമായി പറ ു:
“എ ിൽ നി ളർ ി വിശ ാസെ
ഞാൻ വിലമതി ു ു. പേ ,
നി ൾ ു െത ിേ ാെയ ാണു
ഞാൻ വിചാരി ു ത്. എെ ധാരണ
െത ായാലും ശരിയായാലും നി ൾ
െവറുേ ാെട കാണു എെ
ദുരഭിമാനം നി ള െട
സേഹാദരിെയ ുറി ് അനുകൂലമായി
ചി ി ാൻ എെ സ തി ു ി .
മന ിലാേയാ? അതു തീർ ും
അസാധ മാണ്.”
“ഞാൻ ഒ ുകൂടിപറയെ . എെ
സ ം മകെളേ ാെല ഞാൻ
സ്േനഹി ു എെ
സേഹാദരിെയ ുറി ാണു ഞാൻ
സംസാരി ു ത്. അവൾ നി െള
സ്േനഹി ു ുെവ ു ഞാൻ
പറയു ി . അവൾ നി െള
തിരസ്കരി തിനു
പേത കിെ ാരർ വും
കല്പിേ തിെ ു മാ തമാണു
സൂചി ി ത്.”
“എനി റി ുകൂടാ,” െലവിൻ
ചാടിെയണീ : “നി െളെ
എ തമാ തം േവദനി ി !
നി ൾെ ാരു കു ിെന
നഷ്ടെ ടുേ ാൾ, മ വർ
പറയുകയാണ്, “അവൻ
വലുതായിരുെ ിൽ ഏെത ാം
പദവികളിെല ുമായിരു ു.
എെ ാം സേ ാഷ ൾ
അനുഭവി ാമായിരു ു. പേ ,
മരി േപായേ ാ, മരി േപായേ ാ,’
എ തുേപാെലയാണിതും.”
“നി െളാരു
തമാശ ാരൻതെ !” െലവിെ
േ ാഭെ ദുഃഖകരെമ ിലും
പരിഹാസ മായ ഒരു ചിരിേയാെട
േനരി െകാ ് േഡാളി പറ ു.
അല്പം ആേലാചി ി ് അവൾ
തുടർ ു: “അേ ാഴിനി കി ി
ഇവിെടയു ിടേ ാളം
നി ളിേ ാ വരി ?”
“ഇ , ഞാൻ വരി . തീർ യായും
ഞാനവെള ഒഴിവാ ുകയ . എ ാൽ
കഴിയു ിടേ ാളം എെ
ക ുമു തിെല വിഷമം
ഒഴിവാ ാൻ ഞാൻ ശമി ും.”
“നി ൾ വളെര നെ ാരു
തമാശ ാരൻതെ !” േഡാളി
ആവർ ി . വാ ലേ ാെട
അയാള െട മുഖ ുേനാ ിയി
പറ ു: “ശരി,
അ െനതെ യാവെ . ഈ
വിഷയെ ുറി ന െളാ ും
സംസാരി ി ിെ ു വിചാരി ാം.”
“താന നിനെ ുേവണം?” ആ
സമയ ് അവിേട ു കട ുവ
െകാ െപൺകു ിേയാട് േഡാളി
ഫ ിൽ േചാദി .
“എെ മൺെവ ിെയവിെട മ ാ?”
“ഞാൻ ഫ ിൽ േചാദി ാൽ
നീയും ഫ ിൽതെ ഉ രം
പറയണം.”
മൺെവ ി ു ഫ ുവാ ്
അവൾ മറ ുേപായി. അ
പറ ുെകാടു ു. മൺെവ ി
എവിെടയാണു െത ും
ഫ ിൽതെ അവേളാടു പറ ു.
അതിേനാെടാ ും േയാജി ാൻ
െലവിനു സാധി ി . േഡാളിയുെട
വീടുമാേയാ കു ികള മാേയാ ബ െ
യാെതാ ും പഴയതുേപാെല
ആകർഷകമായി ഇേ ാഴയാൾ ു
േതാ ു ി .
‘എ ിനാണവൾ കു ികേളാട്
ഫ ് സംസാരി ു ത്.’ അയാൾ
ചി ി . ‘എ ുമാ തം കൃ തിമവും
കപടവുമാണത് ! കു ികൾ തു
മന ിലാകു ു ്. ഫ ് പഠി ി ്
ആ ാർ തയി ാ വരാ ു ു.’
േഡാളി നിര രം
ആേലാചി തിനുേശഷമാണ്
ആ ാർ ത നഷ്ടമായാലും േവ ി
എ ു കരുതി കു ികെള ഫ ്
പഠി ി ാൻ തീരുമാനി െത ്
അയാൾ റി ുകൂടേ ാ.
“എ ാണി ത ധൃതി?
കുറ കഴി ു േപാകാം.”
ഉ ാഹം പാേട യിെ ിലും
െലവിൻ ചായ കുടി ാനിരു ു.
ചായകുടി ി ് കുതിരെയ
വ ിയിൽ െക ാൻ വ ി ാരേനാടു
പറ ു തിരി വ േ ാൾ
േഡാളിയുെട മുഖം ചുവ ും ക കൾ
ഈറനണി ും കാണെ .
െലവിെ
അസാ ിധ ിലു ായ ഒരു സംഭവം,
അ ു പകൽ മുഴുവനും േഡാളി
അനുഭവി സേ ാഷ ിനും
അഭിമാന ിനും വിരാമമി . ഒരു
പ ിെനെ ാ ി ഗിഷയും താന യും
ത ിൽ അടിപിടിയായി. അവരുെട
നിലവിളിേക ് ഓടിെ േഡാളി,
ഭയ രമാെയാരു കാഴ്ചയാണു ക ത്.
താന ഗിഷയുെട തലമുടിയിൽ
ശ ിയായി പിടി ിരി ു ു. അവൻ
േകാപാേവശ ിൽ അവെള തല ും
വില ും ഇടി ു ു. അതുക ്
േഡാളി ു കഠിനമായ ദുഃഖം േതാ ി.
തെ അഭിമാനഭാജനമായ ഈ
കു ു ൾ േകവലം സാധാരണ
കു ികളാെണ ു മാ തമ ,
മൃഗീയവാസനകള
ദുഷ്ടബു ികള മാണ്.
മെ ാ ിെന ുറി ം അേ ാഴവൾ ു
ചി ി ാൻ കഴി ി . തെ
വിഷമാവ െലവിെന അറിയി ാനും
മന വ ി .
കു ികൾ ശണ്ഠകൂടു തിെ
േപരിൽ ദുഃഖി രുെത ു പറ ്
െലവിൻ ആശ സി ി . അേതാെടാ ം
ഇ െന ചി ി ുകയും െചയ്തു:
‘എെ കു ികേളാടു ഞാൻ ഫ ു
സംസാരി െപാ ം കാ കയി .
എെ കു ികൾ
ഇതുേപാെലയായിരി ുകയി .
കു ികെള വഴിെത ി ാതിരു ാൽ
മാ തംമതി. അവർ ന വരാകും. ഇ ,
എെ കു ികൾ ഇതുേപാെലയാവി .’
അയാൾ യാ ത പറ ു. ഇനിയും
കൂടുതൽ സമയം അയാെള അവിെട
തട ുവയ് ണെമ ് അവൾ ും
േതാ ിയി .
 പതിെനാ ്

ജൂ ലായ് മധ ിൽ െലവിെ
സേഹാദരിയുെടവക ഗാമ ിെല
തലവൻ (െപാേ കാവ്സ്കിൽനി ു
പതിന ുൈമലകെല
ിതിെച ത് ) ബിസിന ്
കാര ൾ സംസാരി ാനും
പു റു ു തിെന ുറി
പറയാനുമായി െലവിെന
കാണാെന ി. ഓേരാ വസ ിലും
നിറ ുവളരു
പുൽ ര ിൽനി ു താണ്
അവിടെ പധാന വരുമാനം.
മുൻവർഷ ളിൽ ഏ റിന് ഏഴു
റൂബിൾ നിര ിൽ കർഷകർ പു
വാ ിയിരു ു. െലവിൻ എേ ിെ
നട ി ് ഏെ ടു േ ാൾ വില തീെര
കുറ ു േപാെയ ു
തീരുമാനി ുകയും എ റൂബിൾ വില
നി യി ുകയും െചയ്തു. കർഷകർ
അ തയും െകാടു ാൻ ത ാറായി .
വാ ാൻവരു മ വെര അവർ
അടു ി ാ താെണ ് െലവിൻ
സംശയി . അയാൾ േനരി െച ു
പണവും പു ം കൂലിയായി െകാടു ു
െകായ് ു നട ി. ലവാസികൾ
സർവശ ിയുമുപേയാഗി ്
എതിർെ ിലും ഫലി ി .
ആദ െ വർഷം ഏതാ ് ഇര ി
ആദായം കി ി. തുടർ ു ര ു
വർഷ ളിലും കർഷകർ
െചറു ുേനാ ിയി ം
െകായ് ുനട ു. പേ , ഇെ ാ ം
ആെകയു തിെ മൂ ിെലാ ു
പതിഫലം പ ിെ ാ ു െകാ ാെമ ു
സ തി . െകായ് ു
കഴിെ റിയി ാനാണു
ഗാമ ലവൻ വ ത്. മഴെപ െമ ു
കരുതി, വിചാരി കാരെ
േമൽേനാ ിൽ വിളവു പ ുവ .
ഉടമ െ വക പതിെനാ ്
അ ികളായി കൂ ിയിരി ുകയാണ്.
ഓേരാ പാട ും വയ്േ ാൽ എ ത
വീതമു ായിരുെ ും തെ
അനുവാദമി ാെത
പ ുവ െത ിനാെണ ുമു
േചാദ ൾ ുവ മായ മറുപടി
കി ാ േ ാൾ ഏേതാ
ക ളിയുെ ് െലവിനു േതാ ി.
േനരി െച േന ഷി ാെമ ു
നി യി .
ഉ േയാെട െലവിൻ
സേഹാദരിയുെട ഗാമ ിെല ി.
കുതിരെയ തെ സേഹാദരെ ആയ
ആയിരു സ് തീയുെട ഭർ ാവും
വിശ സ്തനുമായ കർഷകെന
ഏല്പി . െകായ് ിെ വിവര ൾ
അയാേളാടു േചാദി .
സംഭാഷണ പിയനും സുമുഖനുമായ ആ
വൃ ൻ, പർേമനി ്, െലവിെന
സസേ ാഷം സ ീകരി
േതനീ വളർ ലിെന ുറി ്
സംസാരിെ ിലും െകായ് ിെ
കാര ം സ്പഷ്ടമായി പറ ി . അതു
െലവിെ സംശയം ഇര ി ി .
അയാൾ വയ്േ ാൽകൂനകൾ
പരിേശാധി . ഓേരാ ിലും അൻപതു
വ ി വീതമു ാകാനിടയിെ ു
േതാ ി. അതു െതളിയി ാൻ, ഒരു
വ ി െകാ ുവ ു വയ്േ ാൽ
ചുമ ുമാ ി. മു ിര ു വ ി
വയ്േ ാലു ായിരു ു.
െക മുറുകിയി ിെ ും ഉണ ി
കുറ താെണ ും മ ം
ഗാമ ലവൻ, ആണയിെ ിലും
െലവിൻ സ തി ി . സുദീർഘമായ
തർ ൾ ുേശഷം, ഓേരാ
കൂനയിലും അൻപതുേലാഡ്
വയ്േ ാലുെ ധാരണയിൽ
പതിെനാ ു കൂനയും കർഷകർ
എടുേ ാളാെമ ും ഉടമ െ പ ു
പുതുതായി നിർണയി ാെമ ും
സ തി . പ ുവ തീർ േ ാൾ
അ ാഴ ിനു സമയമായി.
േമൽേനാ ിെ ചുമതല
വിചാരി കാരെന ഏല്പി ് െലവിൻ
ഒരു വയ്േ ാൽകൂനയിൽ
ചാരിയിരു ് ആള കൾ
േജാലിെച തു ക ുരസി .
മു ിൽ നദിയുെട വളവിനു ിൽ
ഒരു ചതു നില ിന റം
ബഹുവർണ ിലു ഉടു കളി
കുെറ െപ ൾ ഉറെ
സംസാരി െകാ ് ധൃതിയിൽ
നീ ു ു. ഇളം പ നിറ ിലു
പുൽ ര ിൽ ചിതറി ിട
വയ്േ ാൽ കൂനകളാ ുകയാണു
െതാഴിലാളികൾ. അവ വ ികളിൽ
കയ ിെ ാ ുേപാകു ു.
“െവയിലു േ ാൾ
വയ്േ ാലു ാ ണം.”
വൃ കർഷകൻ െലവിേനാടു പറ ു:
“കേ ാ, ഒരു െപാടിേപാലും കളയാെത
വ ിയിൽ കയ ു ്. ഉ േയാെട
പാതിയായിരു ു.”
“ഇത് അവസാനേ താേണാ?”
കട ുേപായ ഒരു വ ിയുെട
മു ിൽനി ് കുതിരകെള നിയ ി
വ ി ാരേനാടയാൾ േചാദി .
“അവസാനേ താണ ാ.”
കുതിരയുെട കടി ാൺ പിടി
വിളി പറ ി ് അവൻ പി ിരി ു
തെ പിറകിലിരു തുടു നിറമു
യുവതിെയ േനാ ി. അവള ം ചിരി .
അവൻ വീ ും വ ിേയാടി േപായി.
“അതാര് േമാനാേണാ?” െലവിൻ
േചാദി .
 “ഏ വും ഇളയവൻ.”
വാ ല പൂർവം ചിരി െകാ ്
അയാൾ പറ ു.
“മിടു ൻ.”
“േമാശമ .”
“കല ാണം കഴിേ ാ?”
“ഉ ്, ര ുവർഷം കഴി ു.”
“അവർ ു കു ികള േ ാ?”
“കു ികേളാ! ആദ െ വർഷം
മുഴുവനും അവന് ഒ ും മന ിലായി .
ഞ ൾ വഴ ുപറ ു… കേ ാ,
ഇതാണു ന വയ്േ ാൽ.” വൃ ൻ
വിഷയം മാ ി.
െലവിൻ, വാ പർേമനി ിെനയും
ഭാര െയയും ശ ി . അവർ
കുറ കെല വ ിയിൽ വയ്േ ാൽ
നിറയ് ുകയാണ്. യുവതിയായ ഭാര
എടു ുെകാടു ു വയ്േ ാലിെ
പിടികൾ ഭർ ാവു വ ിയിൽ
അടു ു ു. സേ ാഷേ ാെട
അനായാസം അവൾ േജാലിെച ു.
നിവർ ുനി ്, നിറ മാറിടം
െത കുനി ്, ഇരുൈകകള ം നിറെയ
വയ്േ ാൽ വാരിെയടു ്
വ ിയിേലെ റിയുകയാണവൾ.
അവെള അധികം വിഷമി ിേ െ ു
കരുതി വാ , െപെ ു പിടിെ ടു ്
വ ിയിൽ അമർ ിവയ് ു ു.
വ ി നിറ േ ാൾ അവൾ
കഴു ുതുട ി ് തലയിൽ ചു ിയിരു
തൂവാല അഴി . െന ിയിെല െവയിൽ
ത ാ ഭാഗം െവള ു കാണാം.
വയ്േ ാൽ െക ിയുറ ി ാൻ അവൾ
വ ിയുെട അടിയിൽ നുഴ ുകയറി.
എ െനയാണു േവ െത ് വാ
കാണി െകാടു ു. അവെളേ ാ
പറ തുേക ് അവൻ െപാ ി ിരി .
കരു ും യുവത വും
െവളിെ ടു ു നവ ാനുരാഗ ിെ
അലകൾ അവരുെട മുഖ ളിൽ
െതളി ുക ു.
 പ ്

വ ിയിൽ വയ്േ
കയറുെകാ ു െക ി വാ
ാൽ നിറ

ചാടിയിറ ി, തി ുെകാഴു
കുതിരയുെട കടി ാൺ പിടി
മുേ ാ നയി . അയാള െട ഭാര ,
മു ി മുകളിേലെ റി ്, ൈകകൾ
വീശി, മ സ് തീകള െട കൂ ിേല ു
നട ു. േറാഡിെല ിയേ ാൾ വാ
മ വ ികള െട നിരയിൽ േചർ ു.
വർണാഭമായ ഉടു കളണി
െപ ൾ മു ികൾ േതാളിേല ി
സേ ാഷേ ാെട ചില െകാ ു
പി ാെല െച ു. ഒരു സ് തീ
പരു ൻശബ്ദ ിൽ ഒരു പാ പാടി.
മ വർ അേത പാടി.
പാടു െപ ൾ െലവിൻ
നില് ു തിനടുെ ി. ഒരു
മഴേമഘം ആർ ിര ി
വരു തുേപാെല അയാൾ ു േതാ ി.
േമഘം അതിേവഗം അയാെള കട ു
വേ ാൽകൂനകൾ ും
പുൽപര കൾ ും അ റെമ ി
അ പത മായി. പാ ം
ആർ വിളിയും ചൂളമടിയും േചർ
ആഉ ാഹ പഹർഷ ിനു
കാേതാർ ് അയാൾ അന ാെത
കിട ു. എ ാം അവസാനി േ ാൾ
സ ം ഏകാ തേയാടും
അലസതേയാടും ഈ
േലാകേ ാടുതെ യും
എെ ി ാ ഒരു െവറു ്
അയാൾ നുഭവെ .
ൈവേ ാലിെ േപരിൽ തേ ാടു
തർ ി —അയാെള വ ി ാൻ
തുനി —അേത കർഷകർ, െത ം
പരിഭവേമാ പ ാ ാപേമാ ഇ ാെത,
അയാെള പ ി ാൻ ശമി െവ
കാര ം പാേട വിസ്മരി ്, അയാെള
വണ ി. ആ ാദകരമായ
അധ ാന ിെ രസ ിൽ മെ ാം
മറ ു. ആർ ുേവ ിയാണ്
അധ ാനി െതേ ാ അതിെ
ഫലെമ ാെണേ ാ ഉ ത്
ഇേ ാെഴാരു പശ്നേമയ .
ഈ രീതിയിലു ജീവിതേ ാട്
െലവിന് ആരാധനയാണ്.
അ െനെയാരു ജീവിതം
നയി ു വേരാട് അസൂയയുമു ്—
പേത കി ്, വാ പർേമനി ം
അയാള െട െചറു ാരിയായ
ഭാര യും ത ിലു ബ ം േനരിൽ
ക തിനുേശഷം, അലസവും
കൃ തിമവുമായ തെ
ജീവിതൈശലിയിൽ
മാ ംവരു ണെമ ും നിഷ്കള വും
ആ ാദകരവും അധ ാനപൂർണവുമായ
ജീവിതം നയി ണെമ ും അയാൾ
ആ ഗഹി ു ു.
െലവിെ സമീപ ു ായിരു
വൃ ൻ േനരേ വീ ിേല ു േപായി.
സമീപ ു താമസി ു കർഷകരും
േപായി. ദൂെരനി ു വ വർ
അ ാഴ ിനും രാ തി
പുൽ ര ിൽതെ കഴി കൂ ാനും
ത ാെറടു ു. അവരുെട
ശ യിൽെ ടാെത െലവിൻ ഒരു
വേ ാൽകൂനയ് ു മുകളിൽ കിട ു
ചു പാടും േനാ ുകയും
ശ ി ുകയും ചി ി ുകയും
െചയ്തു. പുൽ ര ിൽ കഴി കൂ ിയ
കർഷകർ ഹസ മായ ആ
േവനൽ ാലരാ തി മുഴുവനും
മി വാറും ഉറ ാെത കഴി കൂ ി.
ആദ മാദ ം ഉ ിലു
സംഭാഷണവും െപാ ി ിരിയും േക .
പി ീട് പാ ം കൂടുതൽ ചിരിയും.
പകൽസമയെ അധ ാനം അവരിൽ
അവേശഷി ി ത് ആ ാദംമാ തം.
പുലർ യ് ു െതാ മു ്
തിക നി ബ്ദത വ ാപി .
പുല്േമടിെന മൂടിയ മ ിനുമീെത
തവളകള െട നിർ ാ കര ിലും
കുതിരകള െട ചിനയ് ലുംമാ തം
േകൾ ാം. െലവിൻ എഴുേ ്
ന ത െള േനാ ി. േനരം
പുലരാറായി.
 ഇനി ഞാെന ു െച ം?
എ െനയാണതു െചേ ത് ?
അയാൾ ത ാൻ േചാദി .
അയാള െട ആശയ ളം
വികാര ള ം മൂ ു വ ത സ്ത
ചി ാധാരകളായി. തെ പഴയ
ജീവിതെ പരിത ജി ുകയും
തിക ം ഉപേയാഗശൂന മായ
വിദ ാഭ ാസെ തിരസ്കരി ുകയും
െച െത െന എ താണ്
ആദ േ ത്. ഈ തിരസ്കാരം
അയാൾ ് േകവലവും ലളിതവുമായ
സേ ാഷം പദാനംെച ം. അയാൾ
ഇേ ാൾ നയി ാനുേ ശി ു
ജീവിതവുമായി ബ െ താണു
ര ാമേ ത്. ആ ജീവിത ിെ
വിശു ിെയയും ലാളിത െ യുംകുറി ്
അയാൾ ്ഉ മേബാധ മു ്. അതു
സംതൃപ്തിയും സമാധാനവും അ ം
പദാനംെച െമ തിൽ തർ മി .
ഇവയുെട അഭാവം അയാെള
കഠിനമായി േവദനി ി ു ു.
ഇേ ാഴെ ജീവിത ിൽനി ു
ര ാമേ തിേല ു മാ ം
സാധ മാ ു െത െനെയ താണു
മൂ ാമെ പശ്നം. അതിെന ുറി ്
അയാള െട മന ിൽ വ മായ
ധാരണയി . ‘അയാൾ ് ഒരു ഭാര
ആവശ മാേണാ? േജാലി െച ണേമാ,
അതിെ ആവശ മുേ ാ?
െപാേ കാവ്സ്ക് ഉേപ ി േപായി
േവേറ ഭൂമി വാ ി ഒരു
കർഷകസമൂഹ ിൽ ജീവി ്,
കർഷകകുടുംബ ിൽനി ു വിവാഹം
കഴി ാേലാ? എ െനയാണിതു
െചേ ത് ?’ അയാൾ സ യം
േചാദി . മറുപടി കി ിയി ‘രാ തി
മുഴുവനും ഞാനുറ ിയി .
ഇേ ാഴതിെന ുറി സ്പഷ്ടമായി
ആേലാചി ാൻ വ . പി ീടു
സംശയ ൾ പരിഹരി ാം.’ അയാൾ
ത ാൻ പറ ു. ‘ഒരു കാര ം
തീർ യാണ്. ഈ രാ തി എെ വിധി
നിർണയി കഴി ു.
കുടുംബജീവിതെ സംബ ി
എെ പഴയ സ പ്ന െള ാം
നിരർ ക ളായിരു ു. ഒ ും
ശരിയ . അതിെന ാൾ ലളിതവും
െമ െ തുമാണ് മെ ാം…’
“ഹാ, എ ു ഭംഗി!” തലയ് ു
മുകളിൽ േമഘശകല ൾ വിരചി
വർണഭംഗിയു ചി തം േനാ ി
അയാൾ പറ ു: ‘ഇെ െ
ക ിൽെ ടു െത ാം
അതിമേനാഹരമായിരി ു േ ാ!
എ ത െപെ ാണ് ആകാശ ്ഈ
ചി തം രൂപെ ത് ? അല്പംമു ്
േനാ ിയേ ാൾ മാന ്ര ു
െവ വരകള ാെത
മെ ാ ുമി ായിരു ു.
ജീവിതെ ുറി എെ
കാഴ്ച ാടിനും ഇതുേപാെല, ഒ ം
പതീ ി ാ രീതിയിലാണു
മാ മു ായത്.
‘പുൽ ര ിൽനി ് പധാന
പാതയിേല ിറ ി അയാൾ
വീ ിേല ു പുറെ . ഒരിളംകാ
വീശു ു ്. സകലതും മ ി
നിരുേ ഷമായി കാണെ ടു ു.
പഭാതം െപാ ിവിടരു തിനു മു ു
അ കാര ിെ േമൽ െവളി ം
െവ ിെ ാടി പാറി ു തിെ
മുേ ാടിയായ മ ലാണിത്.
തണു ുവിറ ്, നില ു
ദൃഷ്ടിയുറ ി ്, െലവിൻ മുേ ാ
നട ു.
‘എ ാണത് ? ആരാണു വരു ത് ?’
മണിെയാ േക ് അയാൾ
തലയുയർ ി േനാ ി.
നാല്പതടിയകെല നി ്, നാലു
കുതിരകെള പൂ ിയതും മുകളിൽ
ലേഗജ് കയ ിയതുമായ ഒരു വ ി
തെ േനർ ു വരു തു ക ു.
ചക ൾ പാതയിെല ചാലുകളിലൂെട
സുഗമമായി ചലി വ ം
സമർ മായാണു വ ി ാരൻ
കുതിരകെള നയി ു ത്.
ആരാണക ു െത ാേലാചി
ാെത, അ ശ മായി െലവിൻ
ജനാലയിേല ു േനാ ി.
പായംെച ഒരു സ് തീ ഒരു
മൂലയ് ിരു ുറ ു ു. ജനാലയ് ു
സമീപമിരു യുവതി ക തുറ ്
തലയിെല െതാ ിയിൽനി ു
തൂ ി ിട റിബണിൽ ര ു
ൈകകൾെകാ ും പിടി ്,
ചി ാമ െയ ിലും ജീവിതേ ാടു
അഭിനിേവശം പകടി ി െകാ ്,
പുലർേവളയിെല പകാശ ിൽ
അയാള െടേനേര േനാ ി.
ആ നിമിഷം ആ കാഴ്ച
ക ു ിൽനി ു മറയു തിനുമു ്,
അവൾ അയാെള തിരി റി ു.
അ ുതവും സേ ാഷവുംെകാ ്
അവള െട മുഖം വികസി .
അയാൾ ും െത ിയി . ഇതുേപാലു
ക കൾ േലാക ു
മെ ാരാൾ ുമി . അയാള െട
ജീവിതെ അർ വ ാ ാൻ
െകല്പു മെ ാരാ ാവും ഈ
പപ ിലി . അത് കി ിയായിരു ു.
അവൾ േ ഷനിലിറ ി
എർഗുെഷേവായിലു
സേഹാദരിയുെട വീ ിേല ു
േപാവുകയായിരി ുെമ ് അയാൾ
ഊഹി . നി ദാവിഹീനമായ രാ തിയിൽ
െലവിെന അേലാസരെ ടു ിയിരു
ചി കള ം അേ ാെഴടു
തീരുമാന ള െമ ാം െപാടു േന
അ പത മായി. കർഷകയുവതിെയ
വിവാഹം കഴി ണെമ ചി െയ
െവറു ു. കുെറ ാലമായി തെ
മന ിെന അസ മാ ിയിരു ,
ഉ രം കി ാ േചാദ ിനു
ഒേരെയാരു മറുപടി, തെ
ക ു ിൽനി ് അതിേവഗം
മറ ുെകാ ിരി ു ആ
കുതിരവ ി ക ാണു ത്.
അവൾ ര ാമെതാരി ൽ ൂടി
പുറേ ു േനാ ിയി .
വ ി ക ള െട ശബ്ദം
േകൾ ാനി . മണിെയാ
േനർ ുേനർ ു വരു ു. വ ി
ഗാമ ിലൂെട
കട ുേപാവുകയാെണ ു പ ികള െട
കുര സൂചി ി ു ു. ആെളാഴി
പാടവും മു ിെല ഗാമവും വിജനമായ
പാതയിലൂെട നട ു അയാള ംമാ തം
ബാ ിയായി.
അയാൾ മുകളിേല ു േനാ ി.
രാ തിയിെല തെ വിചാരവികാര െള
പതിഫലി ി ു വർണാഭമായ
േമഘശകല ളവിെടയുേ ാ?
അന മായ വിദൂരതയിൽ
അവർണനീയമായ ഒരു മാ ം
സംഭവി െകാ ിരി ു ു.
േമഘശകല ൾ അ പത മാകു ു.
ആകാശ ിൽ പാതിയും നീലനിറമായി
കൂടുതൽ പകാശമാനമായി.
അയാള െട േചാദ രൂപ ിലു
േനാ ിന് അേത അകല ിൽനി ്
അേത വാ ലേ ാെട അതു മറുപടി
പറ ു.
‘േവ ’ അയാൾ ത ാൻ
പറ ു: ‘ലളിതവും
അധ ാനപൂർണവുമായ ജീവിതം
ന തുതെ െയ ിലും എനി തിൽ
താൽപര മി . ഞാനവെള
സ്േനഹി ു ു!’
 പതിമൂ ്

െപാ തുേവ ഉദാസീനനും

അേ ാഭ നുമായി
കാണെ ടാറു കെരനീന് അയാള െട
ായിയായ സ ഭാവവുമായി
െപാരു െ ടാ ഒരു
ദൗർബല മുെ ് ഏ വും
അടു റിയാവു ചിലർ മാ തേമ
മന ിലാ ിയി . ഒരു കു ിേയാ
സ് തീേയാ കരയു തു ക ു
നില് ാനു മന ാ ിധ ം
അയാൾ ി . ക ീരുക ാൽ
അയാൾ നിലവി െപരുമാറും. ചീഫ്
ഓഫ് ാഫിനും െസ ക റി ും
ഇതറിയാം. ആവശ ം
നിറേവറണെമ ുെ ിൽ കെരനീെ
മു ിൽവ കര ുേപാകരുെത ്
അവർ പരാതി ാർ ു
മു റിയി െകാടു ും. ‘അേ ഹം
േദഷ െ ടും. നി ൾ പറയു െതാ ും
ശ ി ുകയുമി .’ അേ ാഴെ
മനഃേ ാഭം േകാപമായി പുറ ുവരും:
‘എനി ിതിെലാ ും െച ാനി . േവഗം
െപായ്േ ാള .’ അയാൾ
വിളി പറയും.
 കുതിര യംകഴി ു
വീ ിേല ു മട ുേ ാൾ അ ,
േ വാൺസ്കിയുമായു തെ ബ ം
െവളിെ ടു ിയി മുഖംെപാ ി
കര േ ാൾ, കെരനീൻ അവേളാടു
െവറു ായി ം പതിവുേപാെല
സ ം മനഃസംഘർഷ ാൽ അതിെന
അതിജീവി . ആ സമയെ തെ
വികാര പകടനം സഹചര ള മായി
െപാരു െ ടു താവി
എ റിയാവു തുെകാ ്
നി ലനായി, ജീവനി ാ മ ിൽ,
അവള െട േനർ ു േനാ ാെത
അയാളിരു ു. മുഖെ ഈ
നിർജീവഭാവമാണ് അ െയ
ഗാഢമായി സ്പർശി ത്.
വീ ിെല ിയേ ാൾ അവെള
വ ിയിൽനി ിറ ാൻ അയാൾ
സഹായി . തെ തീരുമാനം അടു
ദിവസം അറിയി ാെമ ു പറ ്
പതിവുേപാെല, വിനയപൂർവം
വിടവാ ി.
തെ സംശയ െള
അര ി റ ി ു ഭാര യുെട
വാ ുകൾ േക േ ാൾ കെരനീെ
ഹൃദയം കഠിനമായി േവദനി .
അവള െട ക ീർ ആ േവദനെയ
കൂടുതൽ രൂ മാ ി. എ ിലും
വ ിയിൽ ഒ യ് ായേ ാൾ തെ
െകാ ാെ ാല െചയ്തിരു
േവദനയും സംശയവും
അസൂയയുെമ ാം തീർ ും
ഇ ാതായത് അയാെള
അ ുതെ ടു ുകയും
ആ ാദി ി ുകയും െചയ്തു.
ഏെറ നാളായി േവദനി ി ിരു
ഒരു പ ് ഇള ി ള ാലു
ആശ ാസമാണ് അയാൾ ്
അനുഭവെ ത്. അസഹ മായ
േവദനയുെടയും സ ം തലെയ ാൾ
വലിയ ഏേതാ ഒരു വസ്തുവിെന
േമാണയിൽ നി ു
പറിെ ടു ുകയാെണ
േതാ ലിനുേശഷം ഇ തയും കാലം
തെ ജീവിതെ
നരകതുല മാ ി ീർ ആ
മാരണെ ഒഴിവാ ിെയ
ആശ ാസേ ാെട ജീവിതം തുടരാനും
മ കാര ളിൽ ശ ി ാനും
സാധി ുെമ ആശ ാസം അയാൾ ്
അനുഭവെ . അതികഠിനമായ
േവദനയുെട കാലഘ ം അവസാനി .
ഭാര െയ ൂടാെത മ
കാര െള ുറി ം ഇനി ചി ി ാം.
‘അഭിമാനമി ാ , ഹൃദയമി ാ ,
മതേബാധമി ാ , വൃ ിെക ഒരു
സ് തീ! എനി ിതു േനരേ
അറിയാമായിരുെ ിലും
അവേളാടു ദയവുെകാ ു
മി താണ്.’ അയാൾ ചി ി .
അവരുെട ഭൂതകാലജീവിത ിെല
സംഭവ ൾ അയാൾ ഓർമി .
െത ാെണ ് അ ു
േതാ ാ െത ാം തിക
അബ മാെണ ു പി ീട്
െതളി തായും അവൾ
സുപരിചിതയെ ും അയാൾ ു
േബാധ ംവ ു.
‘അവേളാെടാ ു ജീവി ാനു
എെ തീരുമാനം െത ായിരു ു.
പേ , അതിൽ ഞാൻ കു ാരന .
അതുെകാ ് ഞാൻ ദുഃഖിേ
കാര വുമി . ഞാന , അവളാണു
െത കാരി, ഇനിേമലിൽ അവെളെ
ആരുമ .’ അയാൾ സ യം പറ ു.
തെ മനംമാ ിെ ഫലമായി
അവൾ ും അവള െട മകനും എ ു
സംഭവി ുെമ ് അയാൾ
ആേലാചി ി . അവൾ നിമി ം
തെ േമൽ െതറി െചളി എ െന
കഴുകി ളയും, അതിനു ഏ വും
ഉചിതവും മാന വും സൗകര പദവുമായ
മാർഗേമതാണ്, എ ചി മാ തമാണ്
അയാെള അല ിയത്. ‘ഒരു
വൃ ിെക വൾ’ െചയ്ത െത ിെ
ഫലമായി ഈ േവദനകെള ാം ഞാൻ
അനുഭവി ു ു. ഭാര മാരുെട
വ നയ് ് ചരി ത ിലും
സാഹിത ിലും എ ത ഉദാഹരണ ൾ
േവണെമ ിലുമു ്. ആദ െ യാള
ഞാൻ. അവസാനേ തുമ .
ദര ാേലാവ്, േപാൾ ാവ്സ്കി,
പിൻസ്കരിബാേനാവ്, കൗ ്
പാസ്കുടിൻ… അ െന എ തെയ ത!
ഈ പുരുഷ ാെര ാം അകാരണമായി
പരിഹാസപാ ത ളാകു ു എ തു
ശരിതെ . ഭാഗ േ െട ാെത എ ു
പറയാൻ! അവേരാെട ാം എനി ു
സഹതാപമാണ്,’ കെരനീൻ ത ാൻ
പറ ു. പേ , അതു
സത മായിരു ി . അയാൾ ് ഒരു
സഹതാപവും േതാ ിയിരു ി .
ഭാര മാരാൽ വ ി െ
ഭർ ാ ാെര ുറിേ ാർ ുേ ാൾ
അയാൾ വിചാരി ും,’ആർ ും
സംഭവി ാവു ഒരു നിർഭാഗ മാണിത്.
ഇേ ാൾ എനി ും സംഭവി . ഈ
സാഹചര െ എ െന
അഭിമുഖീകരി ുെമ താണു പശ്നം.’
ഇ രം സ ർഭ െള മ വർ
എ െനയാണു േനരി െത ് അയാൾ
ചി ി േനാ ി.
ദര ാേലാവ് ഒരു
ദ യു ിേലർെ .
ദ യു െമ ആശയം െചറു ിൽ
കെരനീെന ആകർഷി ിരു ു.
ൈധര ുറവു പകൃതമായിരു ു
അയാള േടത്. അതിെന ുറി
േബാധവാനുമാണ്. തെ േനർ ്
േതാ ുചൂ ു തിെന ുറി
ഭീതിേയാെടയ ാെത സ ല്പി ാൻ
വ . യാെതാരുവിധ ിലു
ആയുധവും ഒരി ലും അയാൾ
ഉപേയാഗി ി ി . െചറു ിേലയു
ഈ ഭയം, സ ം കരു ിെന ുറി
മന െകാെ ാരു കണ ുകൂ ലിന്
അയാെള േ പരി ി ിരു ു. പി ീട്
ജീവിതവിജയം ൈകവരി ുകയും
േലാക ു ിരമാെയാരു പദവി
സ മാ ുകയും െചയ്തേതാെട
അ ാര ം മറ ു. ഇേ ാൾ അത്
വീ ും തലയുയർ ി. താെനാരു
ഭീരുവാെണ േതാ ൽ ശ മായി.
ഒരു ദ യു െ ുറി ദീർഘമായി
ആേലാചി , ഒരി ലും താൻ അതിനു
ത ാറാവുകയിെ ു
അറിയാമായിരു ി ം.
‘ഇം ിൽനി ു വ ത സ്തമായി,
ന ുെട സമൂഹം തീെര
അപരിഷ്കൃതമാണ്. ദ യു ം
ന ായമാെണ ു വളെരയധികംേപർ
(അ ൂ ിൽ, കെരനീൻ
വിലമതി ു ധാരാളം േപരു ് ).
കരുതു ു. അതുെകാെ ു
േന മാണു ാവുക? ഞാനയാെള
െവ വിളിെ ിരി െ …’
െവ വിളി തിനുേശഷമു രാ തി
കഴി കൂ തിെ ചി തം അയാള െട
മന ിൽ െതളി ു. തെ േനർ ്
ഒരു േതാ ുചൂ ു കാര ം
സ ല്പി േ ാൾ അയാൾ
െഞ ിേ ായി. തെ
സംബ ി ിടേ ാളം അതു
സാധ മെ ് മന ിലായി.
 ‘എ െനയാണതു
െചേ െത ് അവർ
കാണി ത ാൽ…’ അയാൾ
ആേലാചന തുടർ ു, ‘എെ
യഥാ ാന ു നിർ ി ഞാൻ
കാ ിവലി ാൽ…’ അയാൾ
ക കളട … ‘ഞാനയാെള
െകാെ ു വ ാൽ…’
വിഡ്ഢി പൂർണമായ ആ ചി െയ
ആ ി ായി ാെനേ ാണം അയാൾ
തലകുട ു. െത കാരിയായ ഒരു
ഭാര േയാടും മകേനാടുമു ബ െ
നിർവചി ു തിനുേവ ി ഒരു
മനുഷ െന െകാ തിൽ
എ ാണർ ം?’ ‘എ ായാലും
അവള െട കാര ിൽ എ ാണു
േവ െത ു ഞാൻ തീരുമാനിേ
മതിയാവൂ.’
‘പേ , മെ ാരു സാധ തയു ്.
തീർ യായും സംഭവി ാവു ത്
ഞാൻ െകാ െ ടാം. അെ ിൽ
എനി ു മുറിേവല് ാം. അേ ാൾ,
നിരപരാധിയായ ഞാനാണ്
ഇരയാകു ത്. അതു കൂടുതൽ
നിരർ കമാണ്. മാ തവുമ , എെ
െവ വിളി സത സ മായ ഒരു
പവൃ ിയ . ഒരു ദ യു ിനു
പുറെ ടാൻ എെ ച ാതിമാർ
എെ അനുവദി ുകയിെ ്
എനി ു മുൻകൂ ി അറിയാം. റഷ യ് ്
ആവശ മു ഒരു രാജ ത െന
അപകട ിൽ ചാടി ാൻ ആരും
അനുവദി ുകയി . അേ ാെഴ ാണു
സംഭവി ുക? എെ വ ാജമായ
പതി ായ നിലനിർ ാൻേവ ി സ യം
അറി ുെകാ ു നട ു ഒരു
ത ി ായിരി ും എെ പവൃ ി.
അതു നി മാണ്, വ നയാണ്.
േവ . ദ യു െ ുറി ്
ആേലാചിേ . ആരും അതു
പതീ ി ു ുമി . എെ സത്േപരു
സംര ി ുകെയ താണ് എെ
ല ം. എെ േജാലി നിർവിഘ്നം
തുടർ ുേപാകാൻ അതാവശ മാണ്.’
ഒഴിവാ ാനാവാ െത ് കെരനീൻ
എ ായ്േപാഴും കരുതിേ ാ
ഔേദ ാഗികകൃത ൾ ് ഇേ ാൾ
കൂടുതൽ പാധാന ം ൈകവ ു.
ദ യു െമ ആശയെ
തിരസ്കരി കെരനീൻ അടു തായി
വിവാഹേമാചനെ ുറി ് ചി ി .
അനീതി ിരയായ ചില
ഭർ ാ ാർ ഈ മാർഗം
സ ീകരി ത് അയാേളാർമി . തനി ു
പരിചയമു
വിവാഹേമാചനേ സുകളിൽ—
അയാൾ ു സുപരിചിതമായ
സമൂഹ ിെ േമൽ ിൽ
വളെരയധികമു ്—ഒ ുേപാലും
തെ മന ിലു ല പാപ്തി ്
ഉതകു ത . എ ാ േകസുകളിലും
ഭർ ാ ാർ, വ കികളായ
ഭാര മാെര വി െകാടു ുകേയാ
വില് ുകേയാ ആണു െചയ്തത്.
നിയമ പകാരം പുനർവിവാഹ ിന്
അവകാശമി ാ വർ, ഭർ ാെവ ു
ഭാവി ു ഒരു നുമായി കപടേമാ
നിയമബാഹ േമാ ആയ
ബ ിേലർെ ടു ു. തെ
കാര ിലും നിയമാനുസൃതമു
വിവാഹ േമാചനം—അതായത്,
കു വാളിയായ ഭാര െയ െവറുെത
ഉേപ ി ാൻ സാധ മ .
സ ീർണമായ ത ള െട
ജീവിതസാഹചര ളിൽ നിയമം
ആവശ െ ടു തര ിൽ ഭാര യുെട
വിശ ാസവ നയ് ു െതളിവുകൾ
ഹാജരാ ാൻ സാധ മ . അഥവാ,
അ രം
െതളിവുകള െ ിൽേ ാലും അതു
പരസ മാ ു ത്
സംസ്കാരശൂന തയാണ്.*
െപാതുജനദൃഷ്ടിയിൽ അതു തെ
മാനംെകടു ും.
വിവാഹേമാചന ിനു ശമി ാൽ
അതു േകാടതിവ വഹാര ിനും
ശ തു ൾ ു തെ ുറി
അപവാദ പചരണ ിനും
ഇടവരു ും. സമൂഹ ിലു തെ
ഉ തപദവി ്മ േലല് ും.
കൂടുതൽ ബഹളമു ാ ാെത പശ്നം
പരിഹരി ണെമ തെ ആ ഗഹം
സഫലമാ ാൻ വിവാഹേമാചന ിനു
സാധ മ . േപാെര ിൽ,
വിവാഹേമാചനെ ുടർ ു ഭാര ,
ഭർ ാവുമായു ബ ം വിേ ദി ്
അവള െട കാമുകനുമായി േചരും.
ഭാര േയാടു തിക അനാ യാണ്
കെരനീനു െത ിലും ഒരു കാര ം
തീർ യാണ്. അവള െട െത ് ഒരു
മറയാ ി േ വാൺസ്കിയുമായി
നിർബാധം ബ െ ടാൻ
അനുവദി കൂടാ.
അതിെന ുറി ാേലാചി േ ാൾ
അയാൾ ു േദഷ ംവ ു.
േവദനെകാ ു പുള ു. എഴുേ
വ ിയിൽ ഒര േ ു നീ ിയിരു ്
തണു കാലുകൾ പുത .
‘കരിബാേനാവിെ യും
പാസ്കുടിെ യും രസികനായ
ഡാമിെ യും കാര ിൽ
സംഭവി തുേപാെല, വിവാഹേമാചനം
ഔപചാരികമായ േവർപിരിയലിനു
വഴിെയാരു ും.’ മന ് വീ ും
ശാ മായേ ാൾ അയാൾ ആേലാചന
തുടർ ു: ‘പേ , അപവാദ ൾ
വി മാറുകയി . തെ ഭാര െയ
േ വാൺസി ് ൈകമാറുകയായിരി ും
ഫലം. ‘അതു സാധ മ . സാധ മ !’
അയാൾ ഉറെ പറ ു: “എനി ു
ദുഃഖി ാൻ വ . പേ , അവള ം
അവനും സേ ാഷി ാൻ പാടി .”
േവദനി ി ിരു പ ിെന
ഭാര യുെട വാ ുകൾ കഠിനമായ
േവദനേയാെട പിഴുെതടുെ ിലും
അയാള െട മന ിെന മഥി ിരു
അസൂയ ശമി . പേ ,
തൽ ാന ു മെ ാരു വികാരം,
ഭാര യുെട അപരാധ ിനു
പതികാരംെച ണെമ േമാഹം,
രൂഢമൂലമായി.
അയാൾ അതു സ തി ിെ ിലും
തെ മന മാധാനവും സത്േപരും
തകർ തിനു ശി അവൾ
അനുഭവി ണെമ ആ ഗഹം
അയാള െട ആ ാവിെ
അടി ിലു ായിരു ു.
ദ യു ിെ യും
വിവാഹേമാചന ിെ യും
േവർപിരിയലിെ യും സാധ തകൾ
പുനരവേലാകനം െചയ്ത് എ ാം
ത ി ള കെരനീെ ദൃഷ്ടിയിൽ
അവേശഷി ി ത് ഒരു മാർഗംമാ തം—
അവെള തെ കൂെട
താമസി ി ുകയും അവള െട
പണയബ ിനു വിരാമമിടാൻ
ആവശ മായ എ ാ
നടപടികള െമടു ുകയും സർേവാപരി,
(ഇത് അയാൾ
സ തി ുകയിെ ിലും) അവെള
ശി ി ുകയും െച ക. ‘എെ
തീരുമാനം ഞാനവെള അറിയി ും.
കുടുംബെ ഈ ിതിയിെല ി
േവദനാജനകമായ സാഹചര ം
കണ ിെലടു ുേ ാൾ, മ
പരിഹാരമാർഗ ൾ
േതടു തിെന ാൾ ര ു കൂ ർ ും
ന ത്, പുറേമ നിലവിലു ിതി
തുടരു തായിരി ും. എെ അവൾ
പൂർണമായി അനുസരി ുകയും
കാമുകനുമായു ബ ം
വിേ ദി ുകയും േവണം.’ ഇ െന
തീരുമാനി റ ി തിനുേശഷമാണ്
മെ ാരു വാദമുഖം കെരനീെ
മന ിൽ േതാ ിയത്. ‘ഈ രീതിയിൽ
മാ തേമ എെ മതവിശ ാസേ ാട്
നീതിപുലർ ാനാവൂ. കു വാളിയായ
ഭാര െയ തിരസ്കരി ാതിരി ാനും
പ ാ പി ാൻ അവൾ ്
ഒരവസരം നല്കാനും അവെള
വീെ ടു ു തിന് എെ
ശ ിയിെലാരംശം വിനിേയാഗി ാനും
ഈെയാരു മാർഗേമയു .’
തെ ഭാര യുെടേമൽ തനി ു
ധാർമികമായ ഒരു സ ാധീനവുമിെ ും
അവെള വീെ ടു ാനു ശമം
കാപട ിേല ുമാ തേമ
നയി ുകയു െവ ും
േവദനകളനുഭവി േ ാെഴാ ും
മത ിെ ഉപേദശം േതടിയിെ ും
കെരനീന് അറിയാെമ ിലും
ഇേ ാഴെ തീരുമാനം
മതസി ാ ൾ ്
അനുസൃതമാെണ ു സ ല്പി ത്
അയാൾ ് ആശ ാസവും
സംതൃപ്തിയും പദാനം െചയ്തു.
ജീവിത ിെല ഇ തയും
പധാനമാെയാരു
പതിസ ിഘ ിൽ, െപാതുവായ
അനാ യുെട ഇടയിലും
താനുയർ ി ിടി ിരു
മതവിശ ാസ ിനനുസൃതമായി
പവർ ി ിെ ് ആരും
പറയാനിടവരി എ ത് അയാെള
കുറെ ാ ുമ ആശ സി ി ത്.
വിശദാംശ െള ുറി
ചി ി േ ാൾ, ഭാര യുമായു ബ ം
ഇേത രീതിയിൽ തുടർ ുേപാകു തിന്
എെ ിലും ബു ിമു തായി
േതാ ിയി . ഭാര േയാടു ബഹുമാനം
പുനഃ ാപി ാൻ സാധ മെ ു
തീർ യാണ്. എ ിലും
വിശ സ്തയെ ും ദു ീലെയ ും
െതളിയി ഒരു ഭാര യ് ുേവ ി
സ ം ജീവിതം നശി ി ാനും
കഷ്ടെ ടാനും അയാൾ ഒരു മ .
‘അേത, കാലംകട ുേപാകു ു.
ഏതു ദുഃഖവും ശമി ി ു കാലം
പൂർവ ിതി പുനഃ ാപി ും.’
കെരനീൻ ത ാൻ പറ ു:
‘അതായത്, എെ ജീവിതകാല ്
ഇനിെയാരി ലും ഈ ദുഃഖം
അനുഭവി ാനിടവരാ വ ം എ ാം
േനേരയാകും. അവൾ
ദുഃഖി ുമായിരി ും. എ ിലും ഞാൻ
കു വാളിയ . അതുെകാ ു ഞാൻ
കഷ്ടെ േട തി .’
ി ി ്
* റഷ ൻ നിയമമനുസരി ്,
വിവാഹേമാചനേ സിൽ കു ാേരാപിതനായ
വ ി പുനർവിവാഹംെച ാൻ പാടി .
വിവാഹേമാചനം അനുവദി ണെമ ിൽ,
വ ഭിചാര ിനു ദൃക്സാ ികള െട െതളിവ്
ഹാജരാ ണം.
 പതി ാല്

പീ േ ഴ്സ്ബർഗിെല
കെരനീൻ തെ
ിയേ ാേഴ ും

തീരുമാന ിലുറ നില് ാൻ

നി യിെ ു മാ തമ , ഭാര യ് ു
ക ് മന ിൽ രൂപെ ടു ുകയും
െചയ്തു. വീ ിെല ഹാളിൽ പേവശി
ഉടേന മ ാലയ ിൽനി ു
ക ുകള ം കടലാ കള ം
മറി േനാ ിയി ് എ ാം
പഠനമുറിയിൽ െകാ ുെച ാൻ
നിർേദശി .
“കുതിരെയ അഴി െക ണം.
ആെരയും ഇേ ാ കട ിവിട .”
എ ു പരിചാരകേനാടാ ാപി .
പഠനമുറിയിൽ ര ുതവണ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ി വലിയ
എഴു ുേമശയുെട അടു ുെച ു.
അവിെട പരിചാരകൻ നാലു
െമഴുകുതിരികൾ ക ി വ ിരു ു.
കെരനീൻ വിരൽ െഞാടി ി
കേസരയിലിരു ്
എഴു ുസാമ ഗികെളടു ു. ൈകമു ്
േമശയിലൂ ി, തല ഒരുവശേ ു
ചരി ്, ഒരു നിമിഷം ആേലാചി .
എ ി ് എഴുതാൻ തുട ി. അവെള
സംേബാധന െചയ്ത എഴുതിയത്.
ഫ ുഭാഷയിൽ ‘നി ൾ’ എ
ബഹുവചന ിൽ
സംേബാധനെചയ്തു. റഷ നിെലേ ാെല
അകല്ച േതാ ു േതാ
നിർവികാരേമാ ആയ പദമ അത്.
കഴി പാവശ ം ന ൾ
സംസാരി േ ാൾ, പസ്തുത
വിഷയ ിേ ലു എെ
തീരുമാനം അറിയി ാെമ ു
ഞാൻ പറ ിരു ു. എ ാ
വശവും സൂ ്മമായി
പരിേശാധി ി
വാ ുപാലി ു തിനുേവ ി
യാണ് ഇേ ാൾ എഴുതു ത്.
എെ തീരുമാനം ഇതാണ്:
‘നി ള െട
പവർ ന െള ായിരു ാ
ലും മുകളിലു ഒരു ശ ി
കൂ ിേയാജി ി ഈ ബ ം
േവർെപടു ു തു
ന ായമാെണ ്
എനി ഭി പായമി .
ദ തിമാരിെലാരാള െട
വികാരദൗർബല േമാ
ൈവകൃതേമാ കു കൃത ം
കാരണേമാേപാലും കുടുംബം
ഛി ഭി മാകാൻ പാടി .
ന ുെട ജീവിതം ഇതുേപാെല
മുേ ാ േപാകണം.
എനി ുേവ ിയും
നി ൾ ുേവ ിയും ന ുെട
മകനുേവ ിയും ഇത്
അനുേപ ണീയമാണ്. ഈ
കെ ഴുതാൻ കാരണമായ
സംഭവ ിൽ നി ൾ ു
പ ാ ാപമുെ ും
പ ാ പി െകാ ിരി ുക
യാെണ ും ന ുെട
അഭി പായഭി തയുെട കാരണം
ഇ ായ്മ െച തിനും
ഭൂതകാലം മറ ു തിനും
നി െളേ ാടു പൂർണമായി
സഹകരി ുെമ ും എനി ു
തിക വിശ ാസമു ്.
അ ാ പ ം നി െളയും
നി ള െട മകെനയും
കാ ിരി ു ഭവിഷ ു
നി ൾ ു മുൻകൂ ി ാണാം.
േനരി കാണുേ ാൾ
ഇ ാര െള ാം കൂടുതൽ
വിശദമായി സംസാരി ാം.
േവനൽ ാലം
അവസാനി ാറായതുെകാ ്
കഴിയു തുംേവഗം,
െചാ ാഴ്ചയ് ുമു ്,
പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ്
മട ിവരണെമ ു ഞാൻ
ആവശ െ ടു ു.
തിരി വരു തിനു എ ാ
ഏർ ാടുകള ം
 ഉ ാ ു താണ്. എെ ഈ
അേപ യ് ് ഞാൻ പാധാന ം
കല്പി ു ുെ കാര ം
വിസ്മരി രുത്.
—എ. കെരനീൻ

കുറി ്: നി ള െട െചലവിേല ്
കുറ പണംകൂടി ഞാൻ
അയയ് ു ു.

അയാൾ ക ുവായി തൃപ്തനായി,

വിേശഷി ്, പണം അയയ് ാൻ
മറ ാ തിൽ. കൂരമായ ഒരു
വാ ുേപാലും അതിലി .
കീഴട ുകയാെണ ധ നിയുമി .
അവൾ ് തിരി വരാനു ഒരു
പാതെയാരു ീ മു ്. ക ുമട ി
പണവും ക ും ഒരു കവറിലി .
െബ ടി . ഭൃത ൻ വ േ ാൾ
പറ ു:
“നാെള െ ഇതു ഗാമ ിൽ
അ ാ അർ േഡ വ്നയ് ്
െകാടു യയ് ണം.”
“ഉ രവ്. ചായ പഠനമുറിയിൽ
െകാ ുവരാൻ പറയെ ?”
കെരനീൻ സ തംമൂളി. എ ി ്
ചാരുകേസരയിലിരു ് ഒരു പുസ്തകം
ൈകയിെലടു ു. ഒരു പശസ്ത
ചി തകാരൻ വര അ യുെട ചി തം
കേസരയ് ു മുകളിലായി
തൂ ിയി ിരു ു. കറു തലമുടി
േലസുെകാ ു ബ ി , െവള
ൈകയിെല നടുവിരലിൽ അേനകം
േമാതിര ളണി , മേനാഹരമായ
ആ ഛായാചി ത ിൽ
അസഹനീയേമാ പേകാപനപരേമാ
ആയ എേ ാ ഉെ ് അയാൾ ു
േതാ ി. ചി ത ിൽ ഒരു മിനി േനരം
സൂ ി േനാ ിയേ ാൾ അയാൾ
െഞ ി. ചു ുകൾ വിറ ് ‘ഫർ’
എെ ാരു ശബ്ദം പുറ ുവ ു.
േനാ ം പിൻവലി പുസ്തകം തുറ ു.
അതിെല പതിപാദ ം രസകരമായി
േതാ ിയി . േനാ ം
പുസ്തക ിലായിരുെ ിലും
ആേലാചന മെ ിെനേയാ
കുറി ായിരു ു. ഭാര യുെട കാര മ ,
ഇേ ാഴെ ഔേദ ാഗിക
കൃത നിർവഹണ ിലു ഒരു
പശ്നമായിരു ു ചി ാവിഷയം. ആ
സ ീർണതയിേല ് ഊളിയി േ ാൾ,
ഒരു ഉ ഗൻ ആശയം—
പശ്നപരിഹാര ിനും
ഔേദ ാഗികേമഖലയിൽ തെ
ഉയർ യ് ും ശ തു ള െട
പരാജയ ിനും തദ ാരാ, രാജ ിന്
ഏ വും വിലെ തായ ഒ ് അയാള െട
മന ിലുദി . ഭൃത ൻ ചായ
െകാ ുവ ുവ ി പുറ ിറ ിയ
ഉടേന കെരനീൻ
എഴു ുേമശയ് രിെക െച ു.
ഫയലും െപൻസിലുെമടു ു
സ ീർണമായ
പശ്ന ിേല ുകട ു. സ ീർണത
ഇതായിരു ു: ഔേദ ാഗിക
കൃത നിർവഹണ ിൽ കെരനീനു
പേത ക താൽപര വും
സവിേശഷഗുണവും (സമർ രായ
എ ാ ഉേദ ാഗ ർ ും ഓേരാ
സവിേശഷതയു ാകും). സ യം
നിയ ണം, സത സ ത,
ആ വിശ ാസം എ ിവയുെട
ഫലമായി ചുവ നാടേയാട് െവറു ം
എഴു ുകു ുകൾ കുറയ് ാനു
പവണതയും െചലവുചുരു ലും
(ആവു ത) യാഥാർ വുമായി
േനരി ബ െ ടാനു ത രയും
അയാളിലുെ ു െതളി ി ്.
ജൂൺ 2–െല സു പധാന ക ി ി
കെരനീെ വകു ിലുൾെ
സരായാസ്ക് പവിശ യിെല ജലേസചന
പശ്നം ചർ െച കയും
പത ത്പാദനപരമ ാ
െചലവിെ യും അനാവശ മായ
ചുവ നാടയുെടയും ഉദാഹരണമായി
അതിെന ചൂ ി ാണി ുകയും
െചയ്തിരു ു. കെരനീൻ ഇേ ാഴെ
പദവിയിൽ ആദ മായി
ചാർെജടു േ ാൾതെ ഇതു
മന ിലാ ി, അവസാനി ി ാൻ
തീരുമാനി . എ ിലും സ ാന ്
ഉറ ിരു തിനുേശഷം പവർ ി
തുട ു താണു ബു ിപൂർവെമ ു
തീരുമാനി . പി ീട് മ ്
തിര ുകൾ ിടയിൽ അതു
മറ ുേപായി. ത ുല മായ മ
പലതിെനയുംേപാെല അത്
നിഷ് കിയത ിെ പര ായമായി മാറി
(പലർ ും അതുെകാ ്
പേയാജനമു ായി. സംഗീത ിൽ
താൽപര മുെ ാരു കുടുംബവും
അതിലുൾെ ടും. അവിടെ
െപൺമ െള ാവരും ത ിവാദ ൾ
വായി ിരു ു. കെരനീൻ ആ
കുടുംബവുമായി പരിചയെ ടുകയും
െപൺകു ികളിെലാരാള െട
വിവാഹ ിനു േമൽേനാ ം
വഹി ുകയും െചയ്തു). മെ ാരു
വകു ് ഈ പശ്നം കു ിെ ാ ിയത്
കെരനീെ അഭി പായ ിൽ
ദുരുേ ശ പരമാണ്. എെ ാൽ, എ ാ
വകു കളിലും ഇതിേന ാൾ
ഗുരുതരമായ പശ്ന ള ്.
ഔേദ ാഗികമായ മാന തയുെട േപരിൽ
ആരും ഇെതാ ും േചാദ ം െച ാറി .
ഏതായാലും കെരനീൻ െവ വിളി
ഏെ ടു ുകയും സരായാസ്ക്
പവിശ യിെല ജലേസചനക ി ിയുെട
പവർ നെ ുറി ് അേന ഷി ്
റിേ ാർ െച ാൻ ഒരു ക ി ിെയ
നിേയാഗി ണെമ ്
ആവശ െ ടുകയും െചയ്തു.
അേതസമയം, േചാദ ംേചാദി
മാന ാേരാട് ഒരു വി വീഴ്ചയ് ും
ത ാറായതുമി . അവരുെട
പവിശ യിെല ജനവിഭാഗ െള ുറി ്
അേന ഷി ാൻ ഒരു സ്െപഷ ൽ
ക ി ിെയ നിയമി ണെമ ു
ആവശ വും മുേ ാ വ . ജൂൺ
ര ിെല േയാഗ ിൽ സ ർഭവശാൽ
ഉ യി െ ഈ പശ്നം
നാ കാരുെട ദുരിതം കണ ിെലടു ്
അടിയ രമായി ചർ െച ണെമ ്
കെരനീൻ നിർബ ി ുകയാണു
െചയ്തത്. അതിെ േപരിൽ പല
വകു കള ം ത ിൽ
സംഘർഷമു ായി. നാ കാരുെട
ിതി വളെര െമ മാെണ ും ഒരു
പുനഃസംഘടന അവരുെട പുേരാഗതി
തട െ ടു ുെമ ും കെരനീെന
എതിർ മ ാലയം വാദി .
എെ ിലും േപാരായ്മകള െ ിൽ
അത് കെരനീെ കീഴിലു
മ ാലയ ിെ നടപടികളാെണ ും
അവർ ചൂ ി ാണി . നാ കാരുെട
അവ െയ ുറി ് അേന ഷി ാനും
അവരുെട ിതി ഔേദ ാഗിക
റിേ ാർ ിൽ പറയു തുേപാെല
േശാചനീയമാെണ ിൽ അതിെ (a)
രാഷ് ടീയവും (b)ഭരണപരവും
(c)സാ ികവും (d)വംശീയവും (e)
ഭൗതികവും (f) മതപരവുമായ
കാരണ ൾ എെ ാെ െയ ു
പഠി ാനും ക ി ിെയ
നിയമി ണെമ ും ഭരണപരമായ
വീഴ്ചകൾ ്ഉ രവാദികളായ
വകു കള െട വിശദീകരണം
േതടണെമ ും കെരനീൻ
ആവശ െ . ഈ ആശയ ൾ
കടലാ ിൽ കുറി ്, ചില
വിവര ൾകൂടി ആവശ മുെ ു
കാണി ് ചീഫ് െസ ക റി ് ഒരു
േനാെ ഴുതി െകാടു യ .
വീ ും എഴുേ ് മുറിയിൽ
നട ുെകാ ്, ചി തെ േനാ ി
െവറുേ ാെട ചിരി . പതിെനാ ു
മണിവെര പുസ്തകം വായി ിരു ി
കിട െയ പാപി . ഭാര യുെട
ിതിെയ ാെണ ്
ആേലാചിെ ിലും അ ത
നിരാശാജനകമാെണ ു േതാ ിയി .
 പതിന ്

അ യുെട അവ
കുഴ ംപിടി ഒ ാെണ ്
വളെര

േ വാൺസ്കി പറ േ ാൾ അവൾ
ശ ിയു ം എതിർെ ിലും
ആ ാവിെ അടി ിൽ അതിെ
ഗുരുതരാവ െയ ുറി ് അവൾ ു
േബാധ മു ായിരു ു. അതിെനാരു
വിരാമമിടണെമ ു മനഃപൂർവം
ആ ഗഹി ുകയും െചയ്തു.
കുതിര യം കഴി ് മട ു വഴി
ഒരാേവശ ിമിർ ിൽ, അതു സൃഷ്ടി
േവദന കന തായി േപാലും, അവൾ
ഭർ ാവിേനാട് എ ാം പറ ു.
അ െന െചയ്തതിൽ അവൾ
സേ ാഷി . ഇനി എ ാ ിനും ഒരു
പരിഹാരമു ാകുെമ ും കാപട വും
വ നയും ആവശ മായി വരിെ ും
അവൾ ത ാൻ പറ ു.
അവള െട യഥാർ ിതി
സ്പഷ്ടമാകും. അതു
േമാശമാെണ ിൽേ ാലും അതിെനാരു
ിരതയു ാകുെമ ് അവൾ
വിചാരി . അതിൽ അവ തേയാ
കാപട േമാ ഉ ാവുകയി . അ ്
ൈവകുേ രം അവൾ
േ വാൺസ്കിെയ കെ ിലും
ഭർ ാവും അവള ം ത ിൽ നട
കാര ൾ െവളിെ ടു ിയി . ഒരു
തീരുമാനമാകു തിനുമു ് അയാെള
അറിയി ണം.
രാവിെല ഉറ െമണീ േ ാൾ
ആദ മായി അവള െട മന ിേല ്
ഓടിെയ ിയത് ഭർ ാവിേനാടവൾ
പറ കാര ളാണ്. അ തയും
പരു നായ വാ ുകൾ എ െന
പറയാൻ കഴിെ േ ാ അതിെ
ഫലെമ ായിരി ുെമേ ാ
അവൾ റി ുകൂടാ. എ ിലും അതു
പറ ുകഴി ു. മറുപടി പറയാെത
കെരനീൻ അവിെടനി ു േപാവുകയും
െചയ്തു.
“ഞാൻ േ വാൺസ്കിെയ
കെ ിലും ഒ ും പറ ി .
അേ ഹം കട ുേപായേ ാൾ
തിരി വിളി കാര ം
പറയണെമ ാ ഗഹിെ ിലും
േവെ ുവ . ആദ േമ പറയാ തു
വിചി തമായി േതാ ിയാേലാ?
എ ുെകാ ാണു ഞാൻ
അേ ഹേ ാടു പറയാ ത് ?”
ഈ േചാദ ിനു രെമേ ാണം
അവള െട മുഖം ചുവ ു തുടു ു.
നാണംെകാ ാണു പറയാ െത ്
അവൾ റിയാം. തേല ു രാ തി
അതിെനാരു പരിഹാരമു ാെയ ു
േതാ ിെയ ിലും ഇേ ാൾ വീ ും
സ ീർണമാകു ു. ഇത്
അപമാനകരമാെണ വസ്തുത
അവേളാർ ി .
തെ ഭർ ാവിെ അടു
നടപടിെയ ായിരി ുെമ ്
ആേലാചി േ ാൾ അവൾ വ ാെത
ഭയെ . വിചാരി കാരൻ വ ു
തെ വീ ിനുപുറ ാ ുെമ ും
മാേളാരുെട മു ിൽ താൻ
അപമാനിതയാകുെമ ും അവൾ
സ ല്പി . പുറ ാ ിയാൽ
എേ ാ േപാകുെമ ് സ യം
േചാദി . ഉ രം കി ിയി .
േ വാൺസ്കിെയ ുറി
ചി ി േ ാൾ അയാൾ ് തേ ാടു
സ്േനഹമിെ ും തെ ഒരു ഭാരമായി
കണ ാ ാൻ തുട ിയി െ ും
സ യം അയാൾ ു സമർ ി ാൻ
സാധ മെ ും അവൾ സ ല്പി .
അതിെ ഫലമായി, അവൾ ്
അയാേളാടു ശ തുതേതാ ി.
ഭർ ാവിേനാട് താൻ
പറ വാ ുകൾ, തെ ഭാവനയിൽ
ആവർ ി െകാ ിരു വ,
എ ാവേരാടും പറ ി െ ും,
എ ാവരും അതു േക കഴിെ ും
അവൾ സ ല്പി .
തേ ാെടാ ം താമസി ു വരുെട
മുഖ ുേനാ ാനു ൈധര ം
അവൾ ി . േവല ാരിെയ
വിളി ാേനാ താെഴെ ് തെ
മകനുമാേയാ അവെ
അധ ാപികയുമാേയാ സംസാരി ാേനാ
അവൾ ു ൈധര മി .
ഏെറേനരം വാതിൽ ൽ
കാ ുനി േവല ാരി, അവസാനം,
വിളി ാെതതെ വ ു. അ
േചാദ രൂപ ിൽ അവെള േനാ ി.
അ ര െകാ ് അ യുെട മുഖം
ചുവ ു. േവല ാരി മ േചാദി .
െബ ടി തുേപാെല േതാ ിെയ ്
അവൾ പറ ു.
അവൾ ഒരു ഉടു ം ഒരു ക ും
െകാ ുവ ു. െബ ്സിയുെട
ക ാണ്. ലിസ െമർകേലാവയും
േ ാൾസ് പഭ ിയും അവരുെട
ആരാധകരായ കലുഷ്കി ും
സ്െ ടസ്േമാവിനുെമാ ം ഒരു െഗയിം
േ കാെ കളി ാൻ വരു ുെ ്
ഓർമി ി ു തായിരു ു ക ്.
“തീർ യായും വരണം. പലതും
ക ുപഠി ാം.” െബ ്സി ക ്
ഉപസംഹരി .
അ അത് വായി
െനടുവീർ ി .
“എനിെ ാ ും േവ , ഒ ും
േവ .” ഡ ിങ് േടബിളിെല കു ികള ം
ബഷുകള ം മ ം
ഒതു ിവ െകാ ിരു
അ ുഷ്കേയാടവൾ പറ ു: “ഞാൻ
 ഡസുെചയ്തി താെഴവരാം.
എനിെ ാ ും േവ , ഒ ും േവ .”
അ ുഷ്ക പുറ ുേപായി. പേ ,
അ ഡസ് െച ാെത
തലകു ി ിരു ു. എെ ിലും
പറയാൻ തുട ിയാലുടെന അവള െട
ശരീരം ശ ിയായി വിറയ് ും; “േഹാ,
എെ ൈദവേമ! എെ ൈദവേമ!
അവൾ ആവർ ി . എ ിലും
‘ൈദവ’െമേ ാ ‘എെ ’െയേ ാ ഉ
വാ ിന് അവെള
സംബ ി ിടേ ാളം ഒരർ വുമി .
അവൾ ജനി വളർ മത ിെ
സത െ ുറി ് അവൾ ു
സേ ഹേമതുമിെ ിലും മത ിൽ
ആശ ാസം േതടുകെയ ത്,
കെരനീെ സഹായം
അഭ ർ ി ു തുേപാെല
അ പാേയാഗികമായ ഒ ായി
അവൾ ു േതാ ി. സ ം
ജീവിതെ അർ പൂർണമാ ിയ
ഒേരെയാരു വസ്തുവിെന
തിരസ്കരി ാല ാെത മത ിൽനി ു
തനി ു സഹായം ലഭി ാൻ
സാധ മെ ് അവൾ റിയാം.
മുെ ുമി ാ ഒരു മാനസികനില
തെ ബാധി ു തായി അവൾ
ഭയെ . ീണി േന ത ൾ
ചിലേ ാൾ വസ്തു െള ഇര ി
കാണു തുേപാെല അവള െട
ആ ാവിൽ സകലതും
ഇര ി ുകയാെണ ു േതാ ി.
എ ാണ് താൻ േമാഹി ു െതേ ാ,
എ ിെനയാണ് ഭയെ ടു െതേ ാ
പറയാൻ ചിലേ ാൾ സാധി ു ി .
മു ു ായിരു തിെനയാേണാ
വരാനിരി ു തിെനയാേണാ താൻ
ഭയെ ടുകയും േമാഹി ുകയും
െച െത ും എ ാണ് തെ
ആ ഗഹെമ ും അവൾ റി ുകൂടാ.
‘അേ ാ, ഞാെന ാണു
െച ത് !’ െപാടു േന, തലയുെട
ഇരുവശ ളിലും േവദനേയാെട അവൾ
പറ ു. സമനില വീെ ടു േ ാൾ
തലമുടി പിടി വലി ുകയും കവിളിൽ
അമർ ുകയും െച കയാണു
താെന ് അവൾ ക ു. അവൾ
ചാടിെയണീ ് മുറിയിൽ അേ ാ
മിേ ാ ം നട ു.
“േകാഫി െറഡിയായി മാഡം,
െസേരഷ കാ ിരി ു ു.”
അക ുവ ് േനാ ിയേ ാൾ അ
ഒേരയിരു ിലാെണ ു ക അ ുഷ്ക
പറ ു.
“െസേരഷേയാ?
േസേരഷയ്െ ു പ ി?” െപെ ു
േബാധംെതളി അ േചാദി .
തെ മകെന ുറി ്
അ ാദ മായാണവൾ ഓർമി ത്.
“അവൻ കുഴ ിൽ ചാടിെയ ു
േതാ ു ു.” ചിരി െകാ ാണ്
അ ുഷ്ക പറ ത്.
 “എ ു കുഴ ം?”
“മുറിയുെട മൂലയിൽ കുറ
പീ ്പഴം വ ിരു ിേ . അതിെലാ ്
അവൻ രഹസ മായി എടു ുതി ു.”
മകെന ുറി ഓർമ,
അ െയ അവള െട
നിരാശാജനകമായ
അവ യിൽനി ു കരകയറാൻ
സഹായി . മകനുേവ ിമാ തം
ജീവി ു ഒര യുെട ഭാഗികമായി
ആ ാർ വും കുെറയധികം
െപരു ി കാ ിയതു േറാളിലായിരു ു
കഴി അ ുവർഷമായി താെന ്
ഓർമിെ ിലും ഭർ ാവിൽനി ും
േ വാൺസ്കിയിൽനി ും
സത യായാൽേ ാലും
ഒരാലംബമായി തെ
മകനുെ റി ് അവൾ
സേ ാഷി . ഏതു
വവ യിലായാലും മകെന
ഉേപ ി ാൻ അവൾ ത ാറ .
ഭർ ാവു തെ
ത ി റ ാലും േ വാൺസ്കി ു
തേ ാടു പതിപ ി യി
സത മായ ജീവിതം നയി ാലും
(വീ ും െവറുേ ാെടയാണയാെള
ഓർമി ത് ) മകെന ഉേപ ി ുകയി .
അവൾ ു ജീവിത ിൽ ഒരു
ല മു ്. ഇതുവെര അവെന
ത ിൽനി ു േവർെപടു ാ
ിതി ് തെ ജീവിത ിൽ
അവെ ാനം ഉറ ാ ണം.
അവെന ൂടി െകാ ുേപാകണം.
ഇേ ാൾ അതുമാ തേമ
കരണീയമായി .ഒ ം
പരി ഭമി ാെത ഭയാനകമായ ഈ
സാഹചര ിൽനി ു ര െ ടണം.
മകെനയും കൂ ിെ ാ ്
എേ ാെ ിലും േപാകണെമ
തീരുമാനം അവൾ ് ആശ ാസം
പകർ ു.
അവൾ െപെ ു വസ് തംമാറി,
ഉറ കാലടികേളാെട േ ഡായിങ് റൂമിൽ
പേവശി . െസേരഷയും അവെ
അധ ാപികയും പതിവുേപാെല
പാതലിന് അവെള
കാ ിരി ുകയായിരു ു. െവ
ഉടു ി െസേരഷ, ഒരു
േമശയ് രികിൽ ക ാടി
േനാ ിെ ാ ്, അവൻ െകാ ുവ
പുഷ്പ ൾ
അല രി ുകയായിരു ു. തല
ചരി െകാ ു അവെ നില്പ്
അവെ അ േ തുേപാെലയാെണ ്
അവൾ ക ു.
അധ ാപിക വലിയ
ഗൗരവ ിലാണ്. േസേരഷ
പതിവുേപാെല െചവി തുളയ് ു
ശബ്ദ ിൽ വിളി : “ഹായ് മ ാ!”
ഓടി അടു ുെച ണേമാ അേതാ,
പൂ ൾെകാ ു അല ാര ണി
പൂർ ിയാ ണേമാ എ ു
സംശയി െകാ ് ഒരുനിമിഷം
അവനവിെട നി ു.
അവെ
െപരുമാ ദൂഷ െ ുറി ് അധ ാപിക
വിശദമായ ഒരു വിവരണം
നല്കിെയ ിലും അ അെതാ ും
ശ ി ി . അധ ാപികെയ ൂടി
തേ ാെടാ ം െകാ ുേപാകണേമാ
േവ േയാ എ ായിരു ു അവള െട
ആേലാചന.
‘അതുേവ ,’ അവൾ തീരുമാനി :
‘എെ േമാനും ഞാനും മാ തം മതി.’
“അതു പാടി ായിരു ു.” മകെ
ചുമലിൽ ൈകവ ഗൗരവം െവടി ു
വാ ലേ ാെട അ പറ ു. അത്
അവനു
ചി ാ ുഴ മു ാ ിെയ ിലും
അവൻ സേ ാഷി . അവൾ അവെന
ചുംബി .
“അവെന ഞാൻ
േനാ ിെ ാ ാം.” അ ര ുേപായ
അധ ാപികേയാടവൾ പറ ു.
അവെ ൈകയ് ുപിടി െകാ ്
പാതലിനിരു ു.
“മ ാ, ഞാൻ… ഞാൻ… ഞാൻ…”
പീ ് പഴം തി തിന് എ ു
ശി യാെണ റിയാനായിരു ു
അവെ ഉത്കണ്ഠ.
“െസേരഷാ.” അധ ാപിക േപായ
ഉടെന അ പറ ു: “നീ െചയ്തതു
െത ാണ്. ഇനി അ െന െച േമാ?…
നിനെ േ ാടു സ്േനഹമുേ ാ?”
തെ ക കൾ നിറയു തായി
അവൾ ു േതാ ി.
‘എനി ിവെന
സ്േനഹി ാതിരി ാൻ കഴിയുേമാ?’
ഭയ െത ിലും സ ുഷ്ടമായ
അവെ മുഖ ുേനാ ി അവൾ
മന ിൽ പറ ു: ‘അ െ
പ ംപിടി ് അവെനെ
േ ദാഹി ുേമാ?’ അവള െട കവിളിലൂെട
ക ീർ ധാരയാെയാഴുകി. അതു
മറ പിടി ാൻ അവൾ
വരാ യിേലേ ാടി.
കഴി കുെറ നാളെ കന
മഴയ് ുേശഷം ആകാശം
െതളി ിരി ു ു. തണു മു ്.
“മാരിയ ിെ യടു ു
െപായ്േ ാ.” പി ാെല വ
െസേരഷേയാടു പറ ി
വരാ യിൽ അവൾ ഉലാ ാൻ
തുട ി.
‘അവെരേ ാടു മി ുേമാ?
ഇതിനു മെ ാരു പതിവിധിയിെ ്
അവർ ു മന ിലാകാതിരി ുേമാ?’
അവൾ തേ ാടുതെ േചാദി .
മഴയിൽ കുളി വൃ ിയായ,
ഇളംകാ ു വിറ െകാ ുനി ,
പ ില ാർ ിെന േനാ ി അവൾ ഒരു
നിമിഷം നി ു. അവർ തനി ു
മാ തരിെ ും ആകാശെ യും
മര െളയുംേപാെല തേ ാടു
കരുണയി ാെത
െപരുമാറുെമ ുമാണവൾ ു
േതാ ിയത്. വീ ും ഒരനി ിതാവ
അവെള ബാധി .
“ഇ , ഒ ും ആേലാചി ാനി .”
അവൾ ത ാൻ പറ ു:
“ഇവിെടനി ു
േപാകാെനാരു ുകതെ . എേ ാ ്?
എേ ാൾ? ആെരയാണു കൂെട
െകാ ുേപാേക ത് ?”
“േമാസ്േകായിേല ായാേലാ?
അതുമതി. ൈവകുേ രെ
െ ടയിനിൽ, അ ുഷ്കെയയും
െസേരഷെയയും െകാ ുേപാകാം.
അത ാവശ മു സാധന ൾ
മാ തംമതി. അതിനുമു ്
ര ുേപർ ും കെ ഴുതണം.”
അവൾ േവഗം അടു മുറിയിൽ
െച ിരു ് ഭർ ാവിനു കെ ഴുതി.
‘ഇ തയും സംഭവി ിതി ്, ഇനി
നി ള െട വീ ിൽ
താമസി ാെനനി ുവ . എെ
മകെനയുംെകാ ു ഞാൻ
േപാവുകയാണ്. നിയമ
പരി ാനമി ാ തുെകാ ്
അ ന മാരിൽ ആേരാെടാ മാണു
മകൻ താമസിേ െത ്
എനി റി ുകൂടാ. അവനി ാെത
ജീവി ാൻ സാധ മ ാ തിനാൽ
അവെന ൂടി ഞാൻ
െകാ ുേപാകു ു. എേ ാടു
മഹാമനസ്കത കാണി ണം. അവെന
എനി ു വി തരണം!’
അതുവെര േവഗ ിലും
സ ാഭാവികമായും എഴുതിെയ ിലും
അയാള െട മഹാമനസ്കതയിൽ
വിശ ാസമി ാ തുെകാ ്
എഴു ുനിർ ി. ഉ ിൽ ത
രീതിയിൽ ക ്
ഉപസംഹരി ണെമ ു വിചാരി .
‘എെ െത ിെനയും എെ
പ ാ ാപ ിെനയുംകുറി ്
ഞാെനാ ും പറയു ി .
എെ ാൽ…’ അവൾ വീ ും
നിർ ി. വിചാര െള പരസ്പരം
ബ െ ടു ാൻ അവൾ
അശ യായിരു ു. ‘ഇ ,
ഞാെനാ ും പറയു ി ’ എ ു
ചി ി ക ് വലി കീറി, അയാള െട
മഹാമനസ്കതെയ സൂചി ി ു
ഭാഗം ഒഴിവാ ി വീ ും എഴുതി
കവറിലി .
േ വാൺസ്കി ു തായിരു ു
ര ാമെ ക ്.
‘എെ ഭർ ാവിേനാട് ഞാെന ാം
പറ ു.’ അവൾ
എഴുതി ുട ിെയ ിലും മുേ ാ
േപായി . ‘എ ാണു
ഞാെനഴുേത ത് ?’ അവൾ
ആേലാചി . അപമാനഭാരംെകാ ്
മുഖം ചുവ ു. അയാള െട
അേ ാഭ തയും തനി യാേളാടു
േതാ ിയ േ ാഭവും അവൾ ഓർമി .
ഒരു വരി മാ തെമഴുതിയ കടലാസ്
അവൾ തു ുതു ായി
കീറി ള ു.
‘ഒ ും എഴുേത ആവശ മി ’
എ ു തീരുമാനി ്, മുകളിലെ
നിലയിൽെ ്, താൻ
േമാസ്േകായിേല ു
േപാവുകയാെണ ു മകെ
അധ ാപികേയാടും േജാലി ാേരാടും
പറ ി സാധന ൾ
െപാതി ുെക ാൻ തുട ി.
 പതിനാറ്

അ നാ ിൻപുറവസതിയിെല എ ാ
മുറികളിലും ഭൃത ാരും
േതാ ാരും വീ സാമാന ൾ
അേ ാ മിേ ാ ം എടു ുമാ
തിര ിലാണ്. അലമാരകള ം
െപ ികള ം തുറ ുകിട ു. െക ാനു
കയർ വാ ാൻ അടു ു
കടയിേല ് ര ു പാവശ ം
ആള േപായി. വർ മാനപ ത ൾ
നില ു ചിതറി ിട ു. ര ്
ഇരു ുെപ ികള ം അേനകം
സ ികള ം കുെറ െപാതിെ കള ം
ഹാളിൽ െകാ ുവ . ഒരു
സവാരിവ ിയും ര ു
ചര ുവ ികള ം പൂമുഖ ു
കാ ുനി ു. േജാലി ിര ിൽ
മേനാവിഷമം മറ അ
ഹാൻഡ്ബാഗിൽ സാധന െളടു ു
വയ് ുേ ാൾ പുറ ് ഒരു വ ി
വ ുനില് ു ശബ്ദം
േകൾ ു ുെവ ് അ ുഷ്ക
പറ ു.
“അതാരാെണ ു േനാ ്”
എ ുപറ ു മന ് ശാ മാ ി,
എ ിനും ത ാറായി,
കേസരയിലിരു ു. ഭർ ാവിെ
ൈകയ ര ിൽ
േമൽവിലാസെമഴുതിയ ക ിയു ഒരു
കവർ, ഒരു േവല ാരി
െകാ ുവ ുെകാടു ു.
“അയാൾ മറുപടി ു
കാ ുനില് ു ു.” േവല ാരി
അറിയി .
“ശരി” എ ു പറ ്അ
വിറയ് ു വിരലുകൾെകാ ു ക ്
െപാ ി .
പുതിയ, ചൂടുമാറാ ഒരുെക
േനാ കൾ നില ുവീണു. അവൾ
ക ുനിവർ ി അവസാനെ വരി
ആദ ം വായി : ‘നിന ു
തിരി വരു തിനു എ ാ
ഏർ ാടുകള മു ാ ു താണ്.
എെ ഈ അേപ യ് ു ഞാൻ
പാധാന ം കല്പി ു ുെ കാര ം
വിസ്മരി രുത്.’ എ ി വൾ ആദ ം
മുതൽ വായി . അവള െട ശരീരം
മരവി ു തുേപാെല േതാ ി.
പതീ ി തിലും വലിയ ഒരു
നിർഭാഗ മാണു തനി ു വ ു
ഭവി ിരി ു െത ് അവളറി ു.
ഭർ ാവിേനാടു
തുറ ുപറ തിൽ അ ു രാവിെല
അവൾ ു പ ാ ാപം
േതാ ിയിരു ു. പറ െത ാം
തിരിെ ടു ാൻ കഴി ിരുെ ിൽ
എ ു േമാഹി േപായി. ഇേ ാഴിതാ,
അവള െട ആ ഗഹം നിറേവറി. അവൾ
പറ കാര ൾ പറയാ തായി
കണ ാ ാെമ ാണു ക ്. പേ ,
ഈക ് അവൾ ് ഒരു കന
പഹരമായാണ് അനുഭവെ ത്.
‘അയാൾ പറയു താണു ശരി.
അതുതെ യാണു ശരി.’ അവൾ
പിറുപിറു ു: ‘അയാെളാരു
കിസ്ത ാനിയാണ്, ഉദാരമനസ്കനാണ് !
ദുഷ്ടൻ! േ ൻ! എനി ാെത
മെ ാരാൾ ും അതു മന ിലാവി .
പേ , അതു ഞാെന െന
വിശദമാ ും? അയാൾ
മതവിശ ാസിയും ധർമിഷ്ഠനും
സത സ നും
ബു ിമാനുമാെണ വർ പറയു ു.
പേ , ഞാൻ ക ി െതാ ും
അവർ ക ി ി . എ വർഷമായി
അയാെളെ െകാ ാെ ാല
െച ു. എെ െഞ ി ിഴിയു ു.
ഞാെനാരു സ് തീയാെണ ും എനി ു
സ്േനഹം ആവശ മാെണ ും
ഒരി ൽേ ാലും അയാൾ ചി ി ി ി .
സ ം കാര ംമാ തം േനാ ു ആ
മനുഷ ൻ എെ നിര രം
ഉപ ദവി െകാ ിരി ു ു.
ജീവിത ിൽ ഒരു ല ം
കെ ാൻ ഞാൻ എ ുമാ തം
ശമി . അയാെള സ്േനഹി ാൻ
എ ാലാവതും ശമി . ഭർ ാവിെന
സ്േനഹി ാൻ വ ാതായേ ാൾ
എെ മകെന സ്േനഹി ാൻ ശമി .
അവസാനം, ആ വ നയ് ു
വിരാമമിടാൻ ഞാൻ
നിർബ ിതയായി. ഞാനും ഒരു
മനുഷ സ് തീയാണ്. എനി ു
സ്േനഹി ണം, എനി ു ജീവി ണം.
അയാെളെ െ ാ ാലും ഞാൻ
സഹി ാം. പേ , ഇത് എനി ു വ !
അയാൾ…’
‘അയാളി െന െച െമ ു
ഞാൻ ഊഹി ാ െത ് ? ആ
വൃ ിെക സ ഭാവ ിനനുസരി േ
അയാൾ പവർ ി ൂ? അയാൾ
പറയു തു ശരിയായിരി ാം. പേ ,
ഇേ ാൾ െ അപമാനിതയായ
ഞാൻ ഇനിയും കൂടുതൽ
അപമാനി െ ടും!’
‘—നി െളയും നി ള െട
മകെനയും കാ ിരി ു ഭവിഷ ്
നി ൾ ു മുൻകൂ ി ാണാം.’
ക ിെല വാ ുകൾ അവൾ
ആവർ ി . ‘എെ മകെന
എ ിൽനി ക െമ
ഭീഷണിയാണത്. അവരുെട മ ൻ
നിയമ ൾ അത്
അനുവദി ുമായിരി ും.
എ ിനാണ െന പറ െത ്
എനി റിയാം. എെ മകെന ഞാൻ
സ്േനഹി ു ുെവ ് അയാൾ
വിശ സി ു ി . അെ ിൽ
അയാളതിെന െവറു ു ു.
അയാൾ ് അതിേനാടു പു മാണ് !
എെ ആ വികാരെ അയാൾ
അവ േയാെടയാണു കാണു ത്.
എെ മകെന ഞാൻ
വി െകാടു ുകയിെ ്
അയാൾ റിയാം. എെ മകെന
കൂടാെത, ഞാൻ സ്േനഹി ു
പുരുഷേനാെടാ ു േപാലും
ജീവി ാെനനി ു സാധ മ . മകെന
ഉേപ ി ാൽ എെ മാന ത
നഷ്ടെ ടുെമ യാൾ റിയാം.
ഞാനതിനു ത ാറാവുകയിെ ും
അയാൾ റിയാം.’
‘ന ുെട ജീവിതം ഇതുേപാെല
മുേ ാ േപാകണം,’ ക ിെല
മെ ാരു വാചകം അവൾ ഓർമി .
മു ്, ആ ജീവിതം േവദന
നിറ തായിരു ു. പി ീടതു
ഭയാനകമായി. ഇേ ാെഴ ാകും?
എ ാം അയാൾ റിയാം.
ശ ാേസാ ാസംെച തിെ യും
സ്േനഹി ു തിെ യുംേപരിൽ
പ ാ പി ാൻ എനി ു
സാധ മെ ും വ നയ് ും
കാപട ിനും വഴി തുറ ു താണ്
ഈ ഏർ ാെട ും അയാൾ റിയാം.
എ ിലും എെ ഇ ി ായി
െകാ ാൻേവ ി അയാളിതു
തുടർ ുേപാകും. വ ിൽ
മ െമ േപാെല കാപട ിൽ
അഭിരമി ു വനാണയാൾ. ഇ ,
അ െന, അയാൾ സേ ാഷിേ .
എ ു സംഭവി ാലും േവ ി . എെ
കുരു ാൻ തുട ു
കാപട ിേ തായ ഈ വല ഞാൻ
െപാ ിെ റിയും.’
‘പേ ,എ െന? ൈദവേമ!
എെ ൈദവേമ! എെ േ ാെല
ദുഃഖി ു േവേറ സ് തീകൾ ഈ
േലാക ുേ ാ? ഇ , ഞാനിതു
െപാ ിെ റിയുകതെ െച ം’
എ ുറെ പറ ു ചാടിെയണീ ്
ക നീർ പവാഹം നിയ ി .
യാെതാ ും െപാ ിെ റിയാേനാ,
എ തമാ തം കാപട വും വ നയും
നിറ താെണ ിൽേ ാലും തെ
പഴയ അവ യിൽനി ു
ര െ ടാേനാ ഉ ശ ി
തനി ിെ റിയാെമ ിലും
ഭർ ാവിനു മെ ാരു
കെ ഴുതാനുേ ശി ് അവൾ േമശെയ
സമീപി .
എഴു ുേമശയ് ു മു ിലിരു
അവൾ എഴുതാൻ തുട ു തിനു
പകരം ൈകകൾ മട ിവ ്
തലകു ി ിരു ് ഏ ി രയാൻ
തുട ി. െകാ കു ികൾ
കരയുേ ാെഴ േപാെല അവള െട
മാറിടം ഉയർ ുതാണു.
തെ പതീ കൾ
നിറേവറു തിനു സാധ തകൾ
തീർ ും ഇ ാതായതുെകാ ാണവൾ
കര ത്. എ ാം
പഴയതുേപാെലതെ
തുടർ ുേപാകുെമ ും ചിലത്
അതിലും േമാശമാകാനാണു
സാധ തെയ ും
അവൾ റിയാമായിരു ു.
സമൂഹ ിൽ തെ പദവി എ ത
നി ാരമാെണ ിലും അതവൾ ു
പിയെ താണ്. ഭർ ാവിെനയും
മകെനയും ഉേപ ി
കാമുകെ കൂെട േപാകു വൾ ്
അ തേപാലും മാന തയു ാവുകയി .
എ തെയാെ ശമി ാലും
ഇേ ാഴേ തിലും അധികം ശ ി
സംഭരി ാനും
സാധ മെ വൾ റിയാം.
സ്േനഹി ാനു സ ാത ം
എെ േ ുമായി അവൾ ു
വില െ ിരി ു ു. അപരിചിതനായ
ഒരു പുരുഷനുേവ ി സ ം
ഭർ ാവിെന വ ി , കു വാളിയായി,
ഏതു നിമിഷവും ക ി
െവളി ാ െ ടുെമ ഭീതിയിൽ
ജീവി ാനാണവള െട വിധി.
എ െനയാണ് ഇത്
അവസാനി ുകെയ ു
ചി ി ാൻേപാലും ഭയമാകു ു.
ശി ി െ െകാ കു ിെയേ ാെല
അവൾ കര ുെകാ ിരു ു.
 ഭൃത െ കാല്െപരുമാ ം േക ്
അവൾ മുഖം മറ ് എഴുതു തായി
നടി .
“മറുപടിേവണെമ ു പറയു ു.”
ഭൃത ൻ പറ ു.
“മറുപടിേയാ? ങാ, നില് ാൻ പറ,
ഞാൻ വിളി ാം.”
‘എ ാെണഴുേത ത് ?’ അവൾ
ചി ി : ‘ഞാെനാ യ് ്എ ു
തീരുമാനി ും? എനിെ റിയാം?
എനിെ ാണു േവ ത് ? ഞാെനാരു
കാമുകിയാെണ ു പറയാേമാ?’ വീ ും
അവള െട ആ ാവിൽ ഒരു ശ . അത്
അവെള ഭയെ ടു ി. ശ
വ തിചലി ി ാനാണവൾ ശമി ത്.
‘എനി ് അലക്സിസിെന കാണണം,
അവൾ േ വാൺസ്കിെയ ഓർമി .
എ ാണു െചേ െത ു പറയാൻ
അയാൾ ു മാ തേമ കഴിയൂ.
െബ ്സിയുെട വീ ിൽ േപാകാം.
ഒരുപേ , അേ ഹം അവിെടവരും.’
പിൻസ ് െട ർ സ്കായയുെട വീ ിൽ
താൻ േപാകു ിെ ും തേലദിവസം
ഞാൻ പറ തും ‘എ ാൽ ഞാനും
വരു ി ’ എ േ വാൺസ്കിയുെട
മറുപടിയും അവൾ മറ ു. അവൾ
ഭർ ാവിന് ഇ െനെയഴുതി:
“നി ള െട ക ു കി ി—A”
മണിയടി ഭൃത െന വരു ിക ്
അയാെള ഏല്പി .
 “ന ൾ േപാകു ി .”
അേ ാഴവിേട ുവ അ ുഷ്കേയാട്
അ പറ ു.
“േപാകുേ യി ?”
“ഇ , എ ാലും െക ിവ െത ാം
അവിെട െ യിരി െ .വ ി
നില് ാൻ പറയൂ. ഞാൻ പിൻസ ിെന
കാണാൻ േപാകു ു.”
“ഏതു ഡ ാണ് ഞാൻ
ധരിേ ത് ?”
 പതിേനഴ്

ര ു സ് തീകള ം അവരുെട
ആരാധകരും ത ിലു
േ കാെ ളി കാണാനാണ് പിൻസ ്
െട ർസ്കായ അ െയ
ണി ിരു ത്. പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
ഉ തകുലജാതരാണു ര ു
സ് തീകള ം. അ യുെട
കൂ െക ിലു വേരാട് അവർ
ശ തുതയിലാണ്. പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
ന സ ാധീനമു വ ിയും ലിസാ
െമർ േലാവയുെട ആരാധകനുമായ
സ്െ ടേമാവും ഔേദ ാഗികതല ിൽ
കെരനീെ എതിർേചരിയിലാണ്.
അതുെകാ ാണ് അ
ഇേ ാ വരാൻ മടി തും.
െട ർസ്കായയുെട കുറി ിൽ അതിെ
സൂചനയു ായിരു ു. എ ിലും
േ വാൺസ്കിെയ സ ി ാെമ
പതീ യാണ് അവെര
ഇവിെടെയ ി ത്.
മ സ ർശകർ വരു തിനുമുേ
അ പിൻസ ് െട ർസ്കായയുെട
വീ ിെല ി.
 ആ സമയ ുതെ
േ വാൺസ്കിയുെട പരിചാരകൻ
ചീകിെയാതു ിയ കൃതാവും ഒരു
പഭുവിെ മ ം ഭാവവുമായി
വ ുേചർ ു. അയാൾ വാതിൽ ൽ
ഒതു ിനി ്, െതാ ിയുയർ ി
വണ ിയി ് അവൾ ു
വഴിമാറിെ ാടു ു. അയാെള
ക േ ാൾ മാ തമാണ് േ വാൺസ്കി
വരു ിെ ു പറ കാര ം
അവേളാർമി ത്. ഒരുപേ ,ആ
വിവരമറിയി ാൻ ഭൃത െന
അയ താവാം.
അവൾ ഹാളിെല ിയേ ാൾ,
‘ പഭുവിെ ക ്, പിൻസ ിന് ’ എ ു
പരിചാരകൻ പറയു തു േക .
അയാള െട യജമാനൻ
എവിെടെയ ു േചാദി ണെമ ്
അവൾ ു േതാ ി. വീ ിെല ാൻ
പറയണം, അെ ിൽ
അേ ാ േപാകണം. പേ , ര ും
നട ി . അവൾ എ ിയതറി ്
പിൻസ ് െട ർസ്കായയുെട
പരിചാരകൻ വാതിൽ തുറ ുപിടി .
പിൻസ ് ഉദ ാന ിലു ്,
അേ ാ േപാകാം.” അവൻ പറ ു.
വീ ിേലതുേപാെല, അെ ിൽ
അതിലും വഷളായ,
അനി ിതത മാണിേ ാൾ. ഒ ും
െച ാൻ വ . േ വാൺസ്കിെയ
കാണാൻ നിവൃ ിയി . തെ
ഇേ ാഴെ അവ േയാട് െത ം
അനുഭാവമി ാ
അപരിചിതരുെടയിടയ് ു
കഴിേയ ിവരു ു. എ ായാലും
തനി ു േയാജി െത ു േബാധ മു
ഒരുടു ാണ് ധരി ി ത്. ചു ം
അലസരായ ഒരു പ ം തരുണികൾ.
പേ , വീ ിെന ാൾ ആശ ാസമു ്.
എ ു െച ണെമ ്
ആേലാചിേ തി . എ ാം താേന
നടേ ാള ം. െവള ഉടു ധരി ്
എതിേര വ െബ ്സിെയ ക ്
അവൾ പതിവുേപാെല ചിരി .
ടഷ്േകവി ിെ യും ബ ുവായ
മെ ാരു യുവതിയുെടയും
അക ടിേയാെട പിൻസ ്
െട ർസ്കായ വ ു.
അ യുെട േനാ ിൽ
അസാധാരണമായ എേ ാ ഉെ ്
െബ ്സി െപെ ു തിരി റി ു.
“ഉറ ം ശരിയായി .”
േ വാൺസ്കിയുെട ക ുമായിവ
ഭൃത െന േനാ ിയി ് അ പറ ു.
“നി ൾ വ തിെലനി ു വലിയ
സേ ാഷം.” െബ ്സി പറ ു:
“എനി ു ീണം േതാ ു ു.
മ വർ വരു തിനു മു ്
ഒരുക ചായ കുടി ണം. േ കാെ
ൈമതാന ിെല പു െവ ിയതു
ശരിയാേയാ എ ് മാഷയും നി ളം
േപായി േനാ ുേമാ?” ടഷ്േകവി ിേനാട്
അവൾ േചാദി . എ ി ് അ യുെട
ൈകയ് ുപിടി . “നമു ു
ചായകുടി മന തുറ ു
സംസാരി ാം, വരൂ.”
“ശരി, എനി ു േനരേ
േപാകണം. വൃ യായ വീഡ് പഭ ിെയ
കാണാെമ ു യുഗ ൾ ു മുേ
വാ ുെകാടു താണ്.” അ
പറ ു. ഇ ത അനായാസമായി
ക ംപറയാൻ സാധി തിൽ അവൾ
സേ ാഷി . മു ു വിചാരി ാ
കാര ം ഇേ ാൾ പറ ത്,
േ വാൺസ്കി വരാ തുെകാ ്
ഏെത ിലും വിധ ിൽ അയാെള
കാണണെമ ു േതാ ിയതിനാലാണ്.
“അതുേവ , യാെതാരു
കാരണവശാലും ഞാൻ സ തി ി .”
അ െയ സൂ ി േനാ ിെ ാ ്
െബ ്സി പറ ു: “നിേ ാെടനി ്
എെ ി ാ
സ്േനഹമായതുെകാ ് ഞാൻ
കൂടുതെലാ ും പറയു ി . ചായ, ആ
െചറിയ േ ഡായിങ് റൂമിേല ു
െകാ ുവരൂ.” അവൾ പരിചാരകേനാടു
നിർേദശി .
അയാള െട ൈകയിൽനി ു
ക ുവാ ി വായി ി ് അവൾ
ഫ ിൽ പറ ു: “അലക്സിസ്
ന െള പ ി . വരാൻ പ ി േ ത.”
കാര മാ ത പസ മായി,
േ വാൺസ്കി ് അ യുെടേമൽ ഒരു
േ കാെ കളി ാരിെയ തില റം
ഒരു താൽപര വുമിെ മ ിലായിരു ു
അവള െട പസ്താവന.
െബ ്സി ു സകലതും
അറിയാെമ ് അ
മന ിലാ ിയി ്. എ ിലും
േ വാൺസ്കിെയ ുറി ് െബ ്സി
സംസാരി ു തു
േകൾ ുേ ാെഴ ാം അവൾ ്
ഒ ുമറി ൂകൂെട േതാ ൽ
അ യ് ു ാകും.
“ങ്ഹാ!” ഒരു
താൽപര വുമി ാ തുേപാെല
ചിരി ി ് അ തുടർ ു പറ ു:
“നി ള െട കൂ ിലു വർ
മ വരുമായി എ െന
െപാരു െ ടും?” എ ാ
സ് തീകെളയുംേപാെല ഇ െന
അർ ംവ പറയാൻ അ യ് ്
ഇഷ്ടമാണ്.
“േപാ ിെന ാൾ വലിയ
കിസ്ത ാനിയാവാൻ എനി ു
കഴിയി .” അവൾ പറ ു.
സ്െ ടേമാവും ലിസാ
െമർ േലാവയുമാണ് ഈ
സംഘ ിെല പധാനികൾ. അവർ ്
എവിെടയും ാനമു ്. എനി ്
ആേരാടും അസൂയയി .
ഇതിെനാ ിനും തീെര
സമയമി ാ താണു കാരണം.”
 “നിന ് സ്െ ടേമാവിെന
പരിചയെ ടേ ?
ക ി ിേയാഗ ളിൽ അേ രും
അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ം
ഏ മു ിേ ാെ . നമു ് അതിെലാരു
കാര വുമി . ഈ സംഘ ിെല ഏ വും
സുമന ായ മനുഷ നാണേ ഹം.
നെ ാരു േ കാെ കളി ാരനും.
കളികാണുേ ാ നിന ു മന ിലാകും.
സാേഫാേ ാൾസിെന
നിന റി ുകൂടേ ാ? പുതിയ
ജനു ിൽെപ വളാണ്.”
െബ ്സി ഇെതാെ പറയുേ ാഴും
തെ യഥാർ ിതി
അവൾ റിയാെമ ും മെ ിേനാ
ഉ പുറ ാടാണ് അവള േടെത ും
അ ഊഹി .
“ഞാൻ അലക്സിെനഴുതാം” എ ു
പറ ് െബ ്സി ഒരു കടലാ ിൽ
ഏതാനും വാ ുകൾ കുറി
കവറിലി . “ഞാനയാെള
ഭ ണ ിനു ണി ുകയാണ്.
ഇവിെട ഒരാൾകൂടി കാ ിരി േ ാ.
ഇതാ, ഈ കവർ ഒ ി
െകാടു യയ് ൂ. എനി ് അല്പം
പണിയു ് ” എ ു പറ ് അവൾ
പുറ ിറ ി.
ഉടൻതെ അ െബ ്സിയുെട
കുറി ് തുറ ുേനാ ി, അതു
വായി ാെത അതിെ ചുവ ിൽ
ഇ െനെയഴുതി: ‘എനി ു നി െള
കാണണം. വീഡ് പാർ ിേല ു വരൂ.
ആറുമണി ു ഞാനവിെടയു ാകും.’
അവൾ ക ് കവറിലി
െകാടു യ .
ചായ കുടി െകാ ിരു േ ാൾ
ര ു സ് തീകള ം അ വിെട
വരാനിടയു അതിഥികെള ുറി
ചർ യിൽ മുഴുകി. ലിസാ
െമർ േലാവയാണു കൂടുതൽ
പരാമർശി െ ത്.
“അവെളാരു ന സ് തീയാണ്.
എേ ാഴും ഞാനവെള ഇഷ്ടെ ടു ു.”
അ പറ ു.
“നീയവെള സ്േനഹി ണം.
അവൾ ു നിെ കാര ിൽ
അ തമാ തം താൽപര മു ്. ഇ െല
കുതിര യം കാണാൻ വ േ ാൾ
നീയവിെടയി ാ തു കാരണം
അവൾ ു വലിയ നിരാശയായി. ഒരു
േനാവലിെ നായികയാകാനു
േയാഗ ത നിന ുെ ും അവെളാരു
പുരുഷനായിരുെ ിൽ,
നിന ുേവ ി എ ു വിഡ്ഢി ം
കാണി ാനും
മടി ുകയിെ ുമാണവൾ പറ ത്.
അ ാെതതെ അവൾ ധാരാളം
വിഡ്ഢി ൾ
കാണി ാറുെ ാണ്
സ്െ ടേമാവിെ പ ം!”
“അതിരി െ , എനി ു
മന ിലാകാ ഒരു കാര മു ്.” ഒ ്
നിർ ിയി െവറുെത
േചാദി ു തെ ും തനി ു വളെര
പധാനെ വിഷയമാെണ ുമു
മ ിൽ അ പറ ു: “മിഷ്കെയ ു
വിളി ു പിൻസ് കലുഷ്കിയുമായി
അവർ ു ബ െമ ാണ് ?
എനി വെര അടു ു പരിചയമി .”
െബ ്സി ചിരി ു
ക കൾെകാ ് അവെള േനാ ി.
“അതാണിേ ാഴെ ഫാഷൻ.”
“അതു ശരി. പേ ,
കലുഷ്കിയുമായു അവരുെട
ബ െമ ാണ് ?”
െബ ്സി അ പതീ ിതമായി,
അനിയ ിതമായി െപാ ി ിരി .
അതു പതിവി ാ താണ്. “ഇെതാരു
വ ാ േചാദ മാണേ ാ!” എ ു
പറ ് അവൾ വീ ും ചിരി . “നീ
അവേരാടുതെ േചാദി േനാ ് !”
ചിരി ചിരി ് അവള െട െതാ യട .
“നിന ി െന ചിരി ാം. പേ ,
എനിെ ാ ും പിടികി ി .
അവള െട ഭർ ാവ് ഒ ും പറയിേ ?”
“ഭർ ാേവാ! ലിസാ
െമർ േലാവയുെട ഭർ ാവ്
അവള െട വിഴു െക ം ചുമേ ാ ു
പിറേക നടേ ാള ം. അതിെ െയാ ും
രഹസ മറിയാൻ ആർ ും
താൽപര മി . സമൂഹ ിെല
മാന ാരാണവർ. അവെര ുറി ്
ആരും ഒ ും പറയി .
ചി ി ുകേപാലുമി .”
െബ ്സി ഒരു ക ിൽ ചായ
പകർ ു സ്േനഹിതയ് ു െകാടു ി ്
ഒരു സിഗരെ ടു ു േഹാൾഡറിൽവ
ക ി .
“വാസ്തവ ിൽ എെ ിതി
താരതേമ ന െമ മാണ്.” അവൾ
പറ ു: “എനി ു നിെ
മന ിലാകും. ലിസെയയും
മന ിലാകും. െത ംശരിയും
തിരി റിയാൻ കഴിയാ
കു ു െളേ ാെലയാണു ലിസ.
തീെര െചറു മായിരു േ ാ
അവൾ തു മന ിലായിരു ി .
മന ിലാകാതിരു തു
ന താെണ ാണ് ഇേ ാഴെ
അവള െട ഭാവം. അതു
മനഃപൂർവമാണ്.” െബ ്സി
അർ ംവ ചിരി . ഏെതാരു
പശ്നെ യും ദുര മായി കാണാം.
അെ ിൽ സേ ാഷഭാവ ിൽ
സമീപി ാം. നിെ
സംബ ി ിടേ ാളം എ ാം
ദുര മായി കാണാനാണു താൽപര ം.”
“എനി ് എെ
അറിയാവു തുേപാെല
മ വെരയും അറിയാൻ
സാധി ിരുെ ിൽ!” അ
ഗൗരവ ിൽ, ചി ാമ യായാണു
പറ ത്. “ഞാൻ മ വെര
അേപ ി ന േതാ ചീ േയാ?
ചീ യായിരി ുെമ ു േതാ ു ു.”
“േഭഷ് ! ഉ ഗൻ കെ ൽ! അതാ
അവർ വ ു!”
 പതിെന ്

കാ െലാ കള ം ഒരു പുരുഷെ

ശബ്ദവും പിെ ഒരു
സ് തീശബ്ദവും തുടർ ് ഒരു
െപാ ി ിരിയും േക . പതീ ി ിരു
അതിഥികൾ, സാേഫാ േ ാൾസും
വാസ്കാ എ ു വിളി ു ആേരാഗ ം
തുള ു ഒരു യുവാവും വ ു.
മാ ിറ ിയും വീ ുമാണ് അയാള െട
മുഖ ആഹാരെമ ു വ ം. വാസ്ക
സ് തീകെള ഒരുനിമിഷം മാ തം േനാ ി
തലകുനി . സാേഫായുെട
നിഴെല േപാെല അയാൾ അവെള
പി ുടർ ു. അയാള െട രൂ മായ
േനാ ംക ാൽ അവെള പിടി
വിഴു ാനു ഭാവമാെണ ു േതാ ും.
ഭംഗിയു തലമുടിയും
കറു ക കള മു സാേഫാ
േ ാൾസ് ഉയർ മട ു ഷൂസ്
ധരി െചാടിേയാെട നട ുവ ്
പുരുഷെനേ ാെല ശ ിയായി
സ് തീകള െട ൈകകൾ പിടി
കുലു ി.
അ അതിനുമു ് അവെള
ക ി ി . ആ സൗ ര ിലും പുതിയ
ഫാഷനിലു വസ് തധാരണ ിലും
കൂസലി ാ െപരുമാ ിലും അ
ആകൃഷ്ടയായി. സ ർണനിറ ിലു
തലമുടി (അവള െട സ ം തലമുടിയും
മ വരുേടതും) ഉ ിയിൽ വലുതായി
െക ിവ ിരി ു ു. െകാഴു ,
കൂടുതലും അനാവൃതമായ, മാറിടം.
ഓേരാ ചുവടുവയ്പിലും അവള െട
കാൽമു കള െടയും തുടകള െടയും
ആകൃതി വസ് ത ിനടിയിൽ
വ മായി കാണാം. മുൻഭാഗം
കൂടുതൽ അനാ ാദിതവും പിൻവശം
മറ ി തുമായ മേനാഹരമായ
ഉടലിെ താഴ ശം
എവിെടയാണവസാനി ു െത ു
പറയാൻ പയാസമാണ്.
െബ ്സി അവെള അ യ് ു
പരിചയെ ടു ി.
“െകാ ാം! ര ു േപാരാളികള െട
ആദ സമാഗമം!” അവൾ ക ിറു ി
ചിരി . ഉടു ിെ െതാ ൽ ഒരു
വശേ ് ഊർ ുവീണതു
ശരിയാ ിയി ് അവൾ പറ ു:
“വാസ്കയാണു കൂെടയു ത്. ഓ,
നി ൾ പരിചയെ ി ി േ ാ!”
യുവാവിെന അപരിചിതയായ ഒരാൾ ്
അയാള െട വിളിേ രിൽ
പരിചയെ ടു ിയ
വിഡ്ഢി േമാർ ് വീ ും ചിരി .
വാസ്ക അ െയ േനാ ി
ശിര നമിെ ിലും ഒ ും മി ിയി .
സാേഫായുെട േനർ ുതിരി ്
അയാൾ പറ ു: “നി ൾ
പ യ ിൽ േതാ . ആദ ം
എ ിയതു ന ളാണ്. വരെ പണം.”
“തീർ യായും തരാം, ഇേ ാഴ .”
അവൾ പറ ു.
“സാരമി , പി ീടു മതി.”
“ശരി, ശരി! അേ ാ, ഞാനതു
മറേ േപായി!”
െപെ ് ആതിേഥയെയ േനാ ി
അവൾ പറ ു: “ഒരു പുതിയ
സ ർശകെന ൂടി ഞാൻ
െകാ ുവ ി ്; ഇതാ, ഇേ ഹം.”
സാേഫാേയാെടാ ം വ പുതിയ
സ ർശകൻ ഒരു പമുഖവ ിയായതു
കാരണം, അയാൾ
െചറു ാരനായി ം സ് തീകൾ
ര ുേപരും എഴുേ ് അയാെള
സ ാഗതം െചയ്തു.
വാസ്കെയേ ാെല പുതിയ
ആരാധകനും അവള െട പി ാെല
നട ാൻ തുട ി.
അേ ാേഴ ും പിൻസ്
കലുഷ്കിയും സ്െ ടേമാവിെനാ ം ലിസ
െമർ േലാവയും വ ു. ഇളം
തവി നിറ ിലു തലമുടിയും
പൂർവേദശെ
സു രിമാരുേടതുേപാെല അലസമായ
മുഖഭാവവും മേനാഹരമായ
ക കള മു
േകാമളഗാ തിയാണവൾ.
ഇരു നിറ ിലു വസ് തം
അവള െട അഴകിനു
മാ കൂ താെണ ് ഒ േനാ ിൽ
അ തിരി റി ു.
അതുേപാെല, സാേഫായുെട
േവഷം, സാ വും
െവടി തുമായിരു ു. ലിസയുെട
രൂപം േലാലവും ആകർഷകവുമായി
കാണെ . അ യുെട േനാ ിൽ
ലിസയാണു കൂടുതൽ സു രി.
ബു ിമതിയാെയാരു കു ിയുെട
ഭാഗം അഭിനയി ുകയാണ് ലിസെയ ്
അ േയാട് െബ ്സി പറ ിരു ു.
പേ , േനരിൽ ക േ ാൾ അതു
ശരിയെ ് അവൾ ു മന ിലായി.
യഥാർ ിൽ ബു ിമതിയാണവൾ.
തലതിരി വെള ിലും
സ്േനഹശീലയും
ഉ രവാദിത മി ാ വള മാണ്.
സാേഫായുെട അേത
ഭാവ ിലാണവള െട നട ്.
സാേഫായ് ് ആരാധകരായ ര ്
അക ടി ാർ ിരമായു ്—ഒരു
െചറു ാരനും ഒരു
പായംെച യാള ം. പേ , ലിസ,
മു ുപ ൾ ിടയിെല പ രമാ
ത മാണ്. ീണിതെമ ിലും
വികാരവിവശമായ അവള െട
േനാ ിൽ ആ ാർ തയുെട
സ്ഫുരണമു ്.
 ആക കളിൽ േനാ ു
ഏെതാരാൾ ും അവെള വ മായി
മന ിലാെയ േതാ ലു ാകും. ആ
അറിവു ാകുേ ാൾ അവെള
സ്േനഹി ാതിരി ാൻ കഴിയി .
അ െയ ക ് അവൾ
സേ ാഷേ ാെട ചിരി .
“ഓ, ക തിൽ വളെര സേ ാഷം!”
അവൾ അ യുെട അടു ുെച ു
പറ ു: “ഇ െല കുതിര യം
നട ുേ ാൾ ഞാൻ നിെ യടു ു
വരാെനാരു ി. പേ , അതിനിടയ് ു
നീ െപായ് ള ു. എനി ു നിെ
കാണണെമ ു ായിരു ു,
പേത കി ം ഇ െല. ഒരു ഭയ ര
സംഭവമായിരു ു, അേ ?”
“ഇ തയും ആേവശമു ാകുെമ ു
ഞാൻ വിചാരി ി .” അ പറ ു.
ഉദ ാന ിേല ു േപാകാൻ എ ാവരും
എഴുേ .
“ഞാൻ േപാകു ി .”
ചിരി െകാ ് അ യുെട
അടു ിരു ു ലിസ പറ ു:
“േ കാെ കളി ാൻ ആർ ു
താൽപര ം?”
“എനി ിഷ്ടമാണ്.” അ
പറ ു.
“നിന ു േബാറടി ിേ ?
എേ ാഴും ന ഉ ാഹ ിലാണേ ാ.
എനി ാെണ ിൽ േബാറടി ും.
എ ാണിതിെ രഹസ ം?”
 “േബാറടിേയാ? നിനേ ാ?
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ഏ വും
സജീവമായ സുഹൃദ്വലയമേ
നിന ു ത് ?”
“ഞ ള െട
കൂ ിലി ാ വർ ് ഇതിലധികം
േബാറടി ു ു ാവും. എ ായാലും
ഞ ൾ ു സേ ാഷെമാ ുമി .
അതിഭയ രമായ േബാറാണ്.”
സാേഫാ ഒരു സിഗര ക ി ്,
ര ു യുവാ െളയും കൂ ിെ ാ ്
ഉദ ാന ിേല ു േപായി. െബ ്സിയും
സ്െ ടേമാവും അവിെട ഇരു ു.
“േബാറടി ു ുേപാലും!” െബ ്സി
പറ ു.
“ഇ െല നി ള െട വീ ിൽ ന
േജാളിയായിരുെ ് സാേഫാ
പറ ു.”
“െഹാ, ഒരു രസവുമി ായിരു ു!”
ലിസ െമർ േലാവ അത് നിേഷധി .
കുതിര യം അവസാനി േ ാൾ
ഞ ൾ വീ ിൽേപായി. എേ ാഴും ഒേര
ആള കൾ. ഒരു മാ വുമി ! ഒേര
ചട ുകൾ! ൈവകുേ രം മുഴുവനും
ഞ ൾ േസാഫകളിൽ
െവറുെതയിരു ു. അതിെല ാണു
രസം? നീ എ െനയാണു േബാറടി
ഒഴിവാ ു െത ു പറയൂ.
ഒ േനാ ിൽതെ നിന ു
സേ ാഷമാേണാ സ ടമാേണാ എ ്
ആരും പറയും. പേ , നീ എേ ാഴും
ഉേ ഷവതിയാണ്.
എ െനയാണെത ് എെ ൂടി
ഒ ുപഠി ി ാേമാ?”
“ഞാെനാ ും െച ാറി .” തുടു
മുഖേ ാെട അ പറ ു.
“അതാണതിെ ശരി.” സ്െ ടേമാവ്
കട ുവ ു. ഉേ ശം
അൻപതുവയ മനുഷ ൻ. തല
നര തുട ിെയ ിലും
ഊർ സ ലൻ. ജാഡകളി ാ ,
എ ാൽ, ബു ിശ ി പകടമാകു
മുഖഭാവം. അയാള െട ഭാര യുെട
അന ിരവളാണ് ലിസ െമർ േലാവ.
സമയം കി േ ാെഴ ാം
ലിസേയാെടാ മാണയാൾ
കഴി കൂ ാറു ത്. അ െയ
സ ി േ ാൾ, സർവീസിൽ
കെരനീെ ശ തുപ ാെണ ിലും
േലാകപരി ാനമു തുെകാ ്
ശ തുവിെ ഭാര േയാടു പേത കം
സൗഹൃദം പുലർ ാൻ അയാൾ
മന ിരു ി.
“ഒ ും െച ാറി !” ഒരു
െചറുചിരിേയാെട അയാൾ
ആവർ ി . “അതാണു ശരിയായ
രീതി. ഞാെനേ ാഴും നിേ ാടു
പറയാറിേ ,” ലിസ െമർ േലാവയുെട
േനർ ു തിരി ് അയാൾ തുടർ ു:
“േബാറടി ാതിരി ണെമ ിൽ
േബാറടി ുെമ ു
വിചാരി ാതിരു ാൽ മതി,
ഉറ മി ാ അവ
ഒഴിവാ ണെമ ു വർ
ഉറ മി ായ്മെയ ഭയെ ടരുെത ു
പറയു തുേപാെല. അതുതെ യാണ്
അ അർ േഡ വ്ന പറ ത്.”
“അ െന പറയാൻ
സാധി ിരുെ ിൽ ഞാൻ
സേ ാഷിേ െന. അതു ബു ിപൂർവം
മാ തമ , സത വുമാണ്.” അ ചിരി .
“ഉറ ം വരാതിരി ു തും
േബാറടി ഒഴിവാ ാനാവാ തും
എ ുെകാ ാെണ ു പറയാേമാ?”
“ഉറ ം വരണെമ ിൽ
േജാലിെച ണം. േജാലി െചയ്താൽ
മാ തേമ സേ ാഷി ാനും
കഴിയുകയു .”
“ഞാൻ േജാലി െച ണെമ ്
ആർ ും താൽപര മിെ ിേലാ?
െവറുെത അഭിനയി ാെനനി ു വ .”
“നീ ന ാവി !” അവെള
േനാ ാെത പറ ി ് സ്െ ടേമാവ്
അ യുെട േനർ ് തിരി ു.
അ െയ പതിവായി
സ ി ാനി ാ തുെകാ ്,
സ്െ ടേമാവിെ സംഭാഷണം
കുശല പശ്ന ളിെലാതു ി.
നാ ിൻപുറ ുനി ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
വ തിെന ുറി ം ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി ് അവെള വളെര
ഇഷ്ടമാെണ ും അവേളാടു
ബഹുമാനം വ മാ ു രീതിയിൽ
അയാൾ പറ ു.
കളി തുട ാൻ എ ാവരും
കാ ിരി ുകയാെണ ് െടഷ്െകവി ്
അറിയി .
“ദയവുെചയ്ത് നി ൾ
േപാകരുത്.” അ േപാവുകയാെണ ു
േക േ ാൾ ലിസ െമർ േലാവ
അേപ ി . സ്െ ടേമാവും ആ
അേപ യിൽ പ ുേചർ ു.
“ഇവിെടനി ുേപായി പഭ ിയുെട
കൂ ിൽ േചർ ാൽ ഫലം േനേര
വിപരീതമായിരി ും.” അയാൾ
പറ ു: “അവർ ് അപവാദം
പചരി ി ാൻ അവസരം കി ം.
േനേരമറി ്, ഇവിെടയാെണ ിൽ,
നുണപറ ിലിെ ാന ് സൗഹൃദം
ശ ിെ ടും.”
അ ഒരു നിമിഷം അറ നി ു.
ബു ിമാനായ ഈ മനുഷ െ
പശംസാവചന ള ം ലിസ
െമർ േലാവ അവേളാടു കാണി
ശിശുസഹജമായ സഹതാപവും ഒരു
തീരുമാനെമടു ു തിൽനി ു നിമിഷ
േനരേ ് അവെള പി ിരി ി .
അേതസമയം തനി ു േനരിടാനു തു
കൂടുതൽ
ഭയാനകമാെണേ ാർ േ ാൾ,
അവിെട െ യിരി ാെമ ും
സമാധാനം േബാധി ി ുകെയ
ഭയാനകസംഭവെ പി ീെടാരി ൽ
അഭിമുഖീകരി ാെമ ും അവൾ ു
േതാ ി. പേ , ഒരു
തീരുമാനെമടു ാതിരു ാലു
ഭവിഷ േ ാർ ു ഭയെ ്,
ഇരുൈകകൾെകാ ും സ ം തലമുടി
പിടി വലി െകാ ് അവൾ
അവിെടനി ിറ ിേ ായി.
 പെ ാ ത്

സാ ഹസികതനിറ
ജീവിതമാണ് തേ െത
ഒരു
ധാരണ
ജനി ി ിരു േ വാൺസ്കി
അ ട രാഹിത െ െവറു ു.
നേ െചറു ിൽ േകഡ ് േകാറിൽ
അംഗമായിരു േ ാൾ
ഋണബാധ തയു ായതും കടം
േചാദി േ ാൾ ആരും
െകാടു ാതിരു തും മൂലമു
നാണേ ട് അനുഭവി ി തുെകാ ്
വീ ും അ െനയു
ഒരവ യു ാകാതിരി ാൻ അയാൾ
ശ ി .
ആ ിൽ അേ ാ ആേറാ
പാവശ ം മുറി ു ിൽ അട ിരു ു
കണ ുകൾ തി െ ടു ു പതിവ്
അയാൾ ു ്. കുതിര യം
നട തിെ പിേ ദിവസം
ൈവകിയുണർ ്, കുളി ാെതയും
േഷവുെച ാെതയും ഒരു ഗൗെണടു ു
ധരി ്, പണെ ിയും
കണ ുപുസ്തക ള ം നിര ിവ
േജാലി തുട ി.
 െപ ടിട്സ്കി ഉറ മുണർ േ ാൾ
സ്േനഹിതൻ േമശയ് ു
മു ിലിരി ു താണു ക ത്.
ഇതുേപാലു അവസര ളിൽ
പലേ ാഴും അയാൾ
ശുണ്ഠിെയടു ുെമ റിയാവു തു
െകാ ് െപ ടിട്സ്കി
ശബ്ദമു ാ ാെത, അയാെള
ശല െ ടു ാെത വസ് തം ധരി
പുറ ിറ ി.
സ ം സാഹചര െള ുറി ്
ഉത്കണ്ഠയു എ ാവരും
വിശ സി ു ത്, തനി ുമാ തേമ
ഇ രം സ ീർണതകള െവ ും
മ വർ ് അതുേപാലു
പശ്ന ളിെ ുമാണ്.
േ വാൺസ്കിയും അ െനതെ
വിശ സി . തേ തുേപാലു
സാഹചര ിൽ മ ാരായാലും
ഇതിേന ാൾ േമാശമായി
പവർ ി േപാകുെമ ് അല്പം
ന ായമായ അഹംഭാവേ ാെടതെ
അയാൾ വിശ സി .
കുഴ ിൽെച ു ചാടാതിരി ാൻ
സ ം ിതി അവേലാകനം
െച തു ന താെണ ും കരുതി.
ആദ മായി പണ ിെ
കാര മാണു പരിേശാധി ത്. തെ
ബാധ തകെള ാം ഒരു
തു ുകടലാ ിൽ, െചറിയ
അ ര ിൽ കുറി വ .
അൻപതിനുതാെഴയു ചി റ
സംഖ കൾ വി കള ു.
കൂ ിേനാ ിയേ ാൾ െമാ ം
പതിേനഴായിര ില്പരം റൂബിൾ.
തുടർ ു തെ പ ലു പണം
എ ിേനാ ി. ആെക 1800 റൂബിൾ.
അടു വർഷ ിനുമു ് േവേറ
കി ാെനാ ുമി . കട ിെ പ ിക
േനാ ി മൂ ിന ളായി വിഭജി .
ഉടെന െകാടുേ തും
ആവശ െ ാൽ െകാടു ാൻേവ ി
മാ ിവയ്േ തുമായവ ഉേ ശം 4000
റൂബിൾ. അതിൽ 1500 റൂബിൾ ഒരു
കുതിരയുെട വിലയാണ്.
െചറു ാരനാെയാരു ച ാതി,
െവേനവ്സ്കി, േ വാൺസ്കിയുെട
സാ ിധ ിൽ ചൂതുകളി
േതാ േ ാൾ അയാൾ ു
ജാമ ംനി തിനു െകാടു ാനു താണ്
2500 റൂബിൾ. ആ സമയ ്
േ വാൺസ്കിയുെട ൈകയിൽ
പണമു ായിരു ു. െകാടു ാെമ ും
പറ ു. കളി ാെത
െവറുേതയിരു യാൾ
െകാടുേ െ ും ത ൾ
െകാടുേ ാളാെമ ് െവേനവ്സ്കിയും
യാഷ്വിനും നിർബ ി .
എ ായാലും വാ ാലു ആ കടം
വീ ാൻ 2500 റൂബിൾ
കരുതിവയ് ണം. ചൂതുകളി ാരനു
പണംെകാടു ് ശല ം ഒഴിവാ ണം.
അ െന, ആദ വിഭാഗ ിൽ
ആവശ മു ത് 4000 റൂബിൾ.
ര ാമെ യിന ിൽ വരു 8000
റൂബിൾ അ ത അടിയ രമ .
കുതിര യ ിനു ലായം
ഉപേയാഗി ു തിെ വാടകയും
ഓട്സിെ യും വയ്േ ാലിെ യും
വിലയും ഇം ിഷുകാരനും കുതിരയുെട
ജീനി െക വനും
െകാടു ാനു തും മ മാണ്. അതിൽ
2000 റൂബിൾ ഉടെന െകാടു ാൽ
സമാധാനമാകും. കടകൾ ും
േഹാ ലുകൾ ും തു ൽ ാരനും
മ ം കുെറ െകാടു ാനു ്. അതിനു
പേ , ധൃതിയി . അ െന, ഉടെന
േവ ത് 6000 റൂബിൾ.
ൈകവശമു ത് 1800 റൂബിൾമാ തം.
പതിവർഷം ഒരുല ം റൂബിൾ
വരുമാനമുെ ് എ ാവരും
കരുതു േ വാൺസ്കി ്ഈ
കട ൾ നി ാരമാണ്. പേ ,
ഒരുല ം റൂബിൾ വരുമാനെമ ത്
ഒ ം ശരിയ . അ െ വ ി
സ ിൽനി ു വാർഷിക
ആദായമായ ര ുല ം റൂബിൾ
സേഹാദര ാർ ിടയിൽ പ ുവ ി ി .
കുെറയധികം കടമു ായിരു
മൂ സേഹാദരൻ നിസ നാെയാരു
ഡിസം ബി ിെ * മകളായ പിൻസസ്
വാര ചിർേകാവെയ വിവാഹം
െചയ്തേ ാൾ അലക്സിസ്, തെ
പിതാവിെ സ ിൽനി ു
ആദായ ിൽ 25,000 റൂബിൾ േപാെക
ബാ ിയു തു വി െകാടു ു.
വിവാഹം കഴി ു തുവെര സ ം
െചലവിന് അതു മതിയാകുെമ ും
മി വാറും താൻ വിവാഹം
കഴി ുകയിെ ും അലക്സിസ്
സേഹാദരേനാടു പറ ു. െചലേവറിയ
ഒരു േസനാവിഭാഗെ നയി ിരു
അടു ു വിവാഹിതനായ ആ
സേഹാദരനു തനി ുകി ിയ സംഭാവന
നിരസി ാൻ കഴി ി .ആ
കരാറനുസരി 25,000 റൂബിളിനു
പുറേമ, അലക്സിസിെ അ യുെട
സ കാര സ ിൽനി ു പതിവർഷം
20,000 റൂബിൾകൂടി മകനുെകാടു ു.
മുഴുവൻ പണവും അലക്സിസ്
െചലവാ ി. പി ീട് അ യുമായി
ബ െ ടാൻ തുട ിയതും
േമാസ്േകായിൽനി ു േപാ തും
കാരണം അ മകേനാടു പിണ ി,
പണം െകാടു ാെതയായി. അ െന
പതിവർഷം 45,000 റൂബിൾ
െചലവാ ിയിരു േ വാൺസ്കി ്
25,000 ഒ ിനും തികയാെത വ ു.
അ േയാടു േചാദി ാൻ വ .
അവരുെട ഒടുവിലെ ക ്
അയാെള േദഷ ം പിടി ി .
സമൂഹ ിലും സർവീസിലും വിജയം
വരി ാൻ സഹായി ാെമ ും
സത്േപരു കള ുകുളി ാൻ തെ
സഹായം
പതീ ിേ തിെ ുമാണ് അവർ
എഴുതിയിരു ത്. പണംത ു
വശ ാ ാനു അ യുെട ശമം
അയാൾ ു തീെര ഇഷ്ടെ ി .
അ യ് ു നല്കിയിരു
വാ ാന ൾ പാലി ു തിനു പണം
േവണം. അവിവാഹിതനായി
ജീവി ാലും ആ ിൽ ഒരുല ം
റൂബിൾ കൂടിേയതീരൂ. സേഹാദരഭാര ,
ന വളായ വാര , തേ ാടു
കാണി ാറു സ ന ം ഔദാര വും
ഓർമി ുേ ാൾ സേഹാദരനു
നല്കിവരു സഹായം
നിർ ലാ ാനും വ . തൽ ാലം
നി ുപിഴയ് ാൻ ഒെരാ
മാർഗേമയു . ഒരു ഹു ിക ാരെ
പ ൽനി ു പതിനായിരം റൂബിൾ
കടംവാ ുക. അത് പയാസമു
കാര മ . പിെ , സ ം െചലവുകൾ
കുറയ് ണം. പ യ ുതിരകെള
വില് ാം ഇ െന തീരുമാനി ്, മു ്
പലതവണ കുതിരകെള വിലയ് ു
േചാദി ിരു േറാല കി ് ഒരു
കുറിെ ഴുതി. ഹു ിക ാരെനയും
ഇം ിഷുകാരെനയും
വിളി െകാ ുവരാൻ ആളയ .
ൈകയിലു പണം പലർ ായി വീതം
വ . ഇ തയും െചയ്തുകഴി ്,
അ യുെട ക ിനു
കാര മാ ത പസ മായ
മറുപടിെയഴുതി. എ ി
കീശയിൽനി ് അ യുെട മൂ ു
ക ുകെളടു ് വീ ും വായി ി
ക ി കള ു. തേല ്
ൈവകുേ രം അവള മായി നട
സംഭാഷണം ഓർമി
ദിവാസ പ്ന ിൽ ലയി .

* നിേ ാളാസ് | അധികാരേമ േ ാൾ

റഷ യ് ് ഒരു പുതിയ ഭരണഘടന
േവണെമ ാവശ െ ് 1825—ൽ ഗൂഢാേലാചന
നട ിയ ൈസനികരും അനുയായികള ം.
അവരിൽ ചിലർ വധി െ .മ വെര
ൈസബീരിയയിേല ു നാടുകട ി. അവരുെട
വസ്തുവകകൾ പിടിെ ടു ു.
 ഇരുപത്

എ െ ാെ
എെ ാെ
എ തിെന ുറി
െച ാം,
െചയ്തുകൂടാ,
ഒരു
നിയമസംഹിത രൂപെ ടു ി
വ ി െ ത് േ വാൺസ്കിെയ
സംബ ി ിടേ ാളം ഒരു ഭാഗ മാണ്.
വളെര ചുരു ം ചില വ വ കൾ
മാ തമാണ് അതിലു െത ിലും അതു
േചാദ ം െച െ ടാവു ത .
ഒരി ലും അതിെന
അതി കമി കട ാ േ വാൺസ്കി
െചേ കാര ൾ െച ാൻ
മടി ാറുമി . ചൂതുകളി ാരെ
പണം നിർബ മായും െകാടു ണം.
തു ൽ ാരേ ത് അ ത
നിർബ മെ ും ഒരു പുരുഷേനാടു
ക ം പറയരുത്, എ ാൽ സ് തീേയാടു
ക ം പറയാം എ ും;
ഭർ ാെവാഴി ഏെതാരാെളയും
വ ി ാം എ ും; അവേഹളന ിനു
മാ ി പേ ,മ വെര
അവേഹളി ാം എ ും മ മു
നിയമ ളാണ് പസ്തുത
സംഹിതയിലു ത്. ഈ നിയമ ൾ
യു ി ഹീനേമാ ചീ േയാ
ആകാെമ ിലും അലംഘനീയമാണ്.
അവയ് ു കീഴട ി,
തലയുയർ ിനട ാൻ
േ വാൺസ്കി ു മടിയി .
അടു കാല ്, അ യുമായു
ബ ിെ കാര ിൽ മാ തമാണ്
ഈ നിയമസംഹിതയുെട അപര ാപ്തത
അയാൾ ു േബാധ െ തും
ഭാവിയിലു ാകാവു
സംശയ ൾ ും ബു ിമു കൾ ും
മാർഗദർശനം നല്കാൻ ഇവ
മതിയാവുകയിെ ് അയാൾ ു
േതാ ിയതും.
അവേളാടും അവള െട
ഭർ ാവിേനാടുമു അയാള െട
ഇേ ാഴെ ബ ം സ്പഷ്ടവും
ലളിതവുമാണ്. അയാള െട
നിയമസംഹിതയിൽ അവ
നിർവചി െ ി മു ്.
അയാെള സ്േനഹി ു
മാന യാെയാരു മഹിളയാണവൾ.
അവെള അയാള ം സ്േനഹി ു ു.
അതുെകാ ്, നിയമാനുസൃതമു ഒരു
ഭാര െയേ ാെലേയാ
അതിെന ാള േമാ ബഹുമാനം അവൾ
അർഹി ു ു ്. സ ം
ജീവൻേപായാലും അവെള
അപമാനി ാേനാ
അർഹമായരീതിയിൽ
ബഹുമാനി ാതിരി ാേനാ അയാൾ
ആെരയും അനുവദി ു ത .
സമൂഹേ ാടു അയാള െട
ബ ം സ്പഷ്ടമാണ്.
പസ്തുതവിഷയം എ ാവരും
അറിയുകേയാ സംശയി ുകേയാ
െചയ്േതാെ . പേ , ആരും
അതിെന ുറി സംസാരി ാൻ
പാടി . അ െന
സംഭവി ു യാെളെ ാ ് താൻ
സ്േനഹി ു സ് തീയുെട ഇ ാ
മാന തെയ ബഹുമാനി ി ാൻ
അയാൾ ത ാറാകും.
അവള െട ഭർ ാവിേനാടു
അയാള െട ബ ം തീർ ും
ലളിതമാണ്. അ അയാെള
സ്േനഹി തുട ിയ നിമിഷം മുതൽ
അവള െട േമലു തെ അവകാശം
ിരീകരി െ കഴി ു.
അവള െട ഭർ ാവ് ഒരധിക ം
തട വുമാണ്. അയാള െട ിതി
ദയനീയമാെണ തിൽ തർ മി .
പേ , എ ുെച ാെനാ ും? ഭാര െയ
ഭീഷണിെ ടു ി, തെ
തൃപ്തിെ ടു ണെമ ്
ആവശ െ ടാനു അവകാശംമാ തം
അയാൾ ു ്. അത്
അനുവദി െകാടു ാൻ
േ വാൺസ്കി ു സ തമാണുതാനും.
പേ , അവൾ ും
തനി ുമിടയിൽ അടു കാല ്
ആ രമായ ചില ബ ൾ
െപാ ിമുളയ് ാൻ തുട ിയിരി ു ു.
അവൾ ഗർഭിണിയാെണ ്
ഇ െലയാണു പറ ത്. ഈ
വാർ യുമായും ത ിൽനി ് അവൾ
എ ു പതീ ി ു ുെവ തുമായും
ബ െ നടപടികൾ തെ
നിയമസംഹിതയിൽ പൂർണമായി
നിർവചി െ ി ി . അയാൾ
അ ുതെ . അത് േക പാേട
അവള െട ഭർ ാവിെന
ഉേപ ി ാനാണയാൾ പറ ത്.
എ ാലിേ ാൾ, അതിെന ുറി ്
വീ ും ആേലാചി േ ാൾ, അതു
േവെ ുേതാ ി. പേ , അത്
െത ാെണ ു ശ യുമു ്.
‘ഭർ ാവിെന ഉേപ ി ാൻ
ഞാനവേളാടു പറ േ ാൾ, അതിെ
അർ ം, എെ കൂെട േപാരാനാണ്.
അതിനു ഞാൻ ത ാറാേണാ?
ൈകയിൽ പണമി ാെത ഞാെന െന
അവെള വിളി െകാ ുേപാകും?
പണമു ാ ാൻ എനി ു സാധി ും;
പേ , ൈസന ിൽ േജാലി
െച േ ാൾ ഞാെന െന
ലംവിടും? പറ ിതി ് അതു
നട ിൽ വരു ണം. അതായത്,
ഞാൻ പണം കെ ുകയും
ൈസന േസവനം മതിയാ ുകയും
േവണം.’
 അയാൾ വീ ും ആേലാചി .
ൈസന ിൽനി ു
പിരി ുേപാകണേമാ േവ േയാ
എ ത് അയാള െട ജീവിത ിെല
മെ ാരു പധാനെ എ ാൽ,
രഹസ മായ പശ്നവുമായി
ബ െ ിരി ു ു.
ബാല ിലും യൗവന ിലും
ശ മായ ഉ മനവാഞ്ഛ
അയാൾ ു ായിരു ു. ഇേ ാൾ
പണയം അതിെനാരു
പതിബ മാകു ു. സമൂഹ ിലും
ൈസന ിലും അയാള െട ആദ െ
ചുവടുവയ്പുകൾ പിഴ ി . പേ ,
ര ുവർഷം കഴി േ ാൾ
അയാെളാരു വലിയ വിഡ്ഢി ം
കാണി . താൻ സ ത നാെണ ു
കാണി ാനും െ പാേമാഷൻ
കി ാനുംേവ ി, അയാൾ ു വാ ാനം
െച െ നിയമനം നിരസി .
അതുെകാ ് മ വർ തെ
കൂടുതൽ ബഹുമാനി ുെമ ു
വിചാരിെ ിലും സ ാത േബാധം
കൂടിേ ാെയ ു പറ ് അയാൾ
തഴയെ . എ ാലും ബു ിപൂർവം,
ആേരാടും വിേരാധംഭാവി ാെത,
ആരുെടയും ശ തുത സ ാദി ാെത,
അയാൾ േജാലിയിൽ തുടർ ു.
കഴി വർഷം േമാസ്േകായിേല ു
േപായസമയ ് അയാൾ ു മടു ്
േതാ ി ുട ിയിരു ു.
 തനി ു പേത കിെ ാ ും
ആവശ മിെ ും കി െത ും
സസേ ാഷം സ ീകരി ുെമ ുമു
ഭാവം ല പാപ്തി ുതകുകയിെ ്
അയാൾ മന ിലാ ി.
സത്സ ഭാവിയും സത സ നുമായ
ഒരു പാവം മനുഷ നായി
ജീവി ാന ാെത മെ ാ ിനും
അയാെളെ ാ ു െകാ കയിെ ്
ആള കൾ പറ ുതുട ി. അ ാ
കെരനീനയുമായു അയാള െട
ബ ം സമൂഹമധ ിൽ വലിയ
േകാളിള മു ാ ി. അയാൾ ് ഒരു
പുതിയ പരിേവഷം സി ി .
അയാള െട ഉ മനവാഞ്ഛ
തൽ ാലേ ു ശമി . പേ ,
ഒരാഴ്ച മു ് അതു പൂർവാധികം
ശ ി പാപി .
കു ി ാലെ ഒരു
കളി ൂ കാരൻ, േകഡ ് േകാറിൽ
ഒ ി പരിശീലനം േനടിയ
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
ാ ്മുറിയിലും ജിംനാ ിക്സിലും
കുസൃതിയിലും ഭാവിെയ ുറി
സ പ്ന ളിലും അയാേളാടു
മ രി ിരു യാൾ, മേധ ഷ യിൽ
േപായി, ഔേദ ാഗികപദവിയിൽ ര ു
റാ ുകൾ മുകളിലായി തിരി വ ു.
യുവജനറൽമാർ ്
അപൂർവമായിമാ തം ലഭി ാറു ഒരു
ബഹുമതിയും അയാൾ
കര മാ ിയിരു ു.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു വർ അയാെള
ഉദി യരു പകാശമാനമാെയാരു
ന തെമ ു വാഴ് ി.
േ വാൺസ്കിയുെട െമ ്േമ ം
സമ പായ ാരനുമായ െസർപുേഖാവ്
സ്േകായ് ഒരു ജനറലിെ പദവിയിൽ,
ഭരണ ിൽ സ ാധീനമു ാന ു
നിയമിതനായേ ാൾ, സമർ നും
സത നും ഒരു സു രിയുെട
പണയഭാജനവുമായ േ വാൺസ്കി,
അശ േസനയിെല െവറുെമാരു
ക ാപ് നായി തുടർ ു. തീർ യായും
എനി സൂയയി . െസർപുേഖാവ്
സ്േകായിേയാട് അസൂയ േതാ ാൻ
എനി ു സാധ വുമ , എ ിലും
മന വ ാൽ കൂടുതൽ
ഉയര ിെല ാൻ
കഴിയുെമ ാണിതു െതളിയി ു ത്.
മൂ ുവർഷം മു ് അയാള ം ഞാനും
ഒേര പദവിയിലായിരു ു. ഞാനിേ ാൾ
പിരി ുേപായാൽ സകലതും
നശി ും. സർവീസിൽ തുടർ ാൽ
ഒ ും നഷ്ടെ ടുകയി . സ ം
പദവിയിൽ മാ ം
വരു ാനാ ഗഹി ു ിെ ാണ്
അയാൾ പറ ത്. അവള െട
േ പമ ിനു പാ തമായ എനി ്
െസർപുേഖാവ് സ്േകായിേയാട്
അസൂയേതാേ കാര മി .
സാവധാനം എഴുേ
മീശപിരി െകാ ് അയാൾ മുറിയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു.
അയാള െട ക കൾ തിള ി.
കാലാകാല ളിെല
കണെ ടു കളിെല േപാെല എ ാം
സ്പഷ്ടമായി. പശ്നം
പരിഹരി െ തിെ
സൂചനെയേ ാണം അയാള െട മന ്
ശാ വും സ ുഷ്ടവുമായി. അയാൾ
േഷവുെചയ്ത്, കുളി വസ് തംമാറി
പുറേ ുേപായി.
 ഇരുപ ിഒ ്

“ഞാൻ നി െള വിളി ാനാണു

വ ത്. കുളി ാൻ ഒരുപാടു
സമയെമടു േ ാ! കഴിേ ാ?”
െപ ടിട്സ്കി േചാദി .
“കഴി ു.” സാവധാനം മീശ
പിരി െകാ ് ക കളിൽ ഒരു
െചറുചിരിേയാെട േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“െകാ ാം, റഷ ൻ
സ്നാനഘ ിൽനി ു
കുളി കയറിയതുേപാെലയു ്.
ഗി ്സ്കാ (കമാ ിങ് ഓഫീസെറ
അ െനയാണവർ വിളി ു ത് )
പറ ി ാണു ഞാൻ വരു ത്. അവർ
നി െള പതീ ി ിരി യാണ്.”
േ വാൺസ്കി മറുപടിപറയാെത
മെ േ ാ ആേലാചി െകാ ്
സ്േനഹിതെന േനാ ി.
“ഓ, അവിെടനി ാണു സംഗീതം
േകൾ ു ത്, അേ ?” ബാ െ
പരിചിതമായ ശബ്ദംേക ് േ വാൺസ്കി
േചാദി : “എ ാണു വിേശഷം?”
“െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
വ ി ്.”
 “ഓേഹാ, ഞാനറി ി .”
അയാള െട ക കൾ കൂടുതൽ
തിള ി.
സ ം പണയബ ിൽ
സ ുഷ്ടനാെണ ു സ യം
തീരുമാനി ുകയും അതിനുേവ ി
തെ ഉ മേന െയ
പരിത ജി ുകയുംെചയ്ത, അഥവാ
അ െന സ ല്പി , േ വാൺസ്കി ്
െസർപുേഖാവ് സ്േകായുെട േപരിൽ
അസൂയ േതാ ാൻ പാടി .
ലെ ിയേ ാൾ അയാൾ േനേര
തെ കാണാൻവരാ തിൽ
കുണ്ഠിതെ ടാനും ന ായമി . നെ ാരു
സുഹൃ ാണ് െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്.
അയാൾ തെ അേന ഷി തിൽ താൻ
സംതൃപ്തനാണ്.
“എനി ു വളെര സേ ാഷമു ്.”
പഴയ മാതൃകയിലു ഒരു വലിയ
വീ ിലാണ് സി.ഒ.െഡമിൻ
താമസി ു ത്. വിശാലമായ
വരാ യിൽ എ ാവരുമു ്. മു ്
േവാഡ്ക നിറ വീ യ് ുചു ം
ൈസന ിെല സംഗീത വിഭാഗം
െവ യൂണിേഫാം
അണി ുനില് ു ു. െതാ ടു ്
ഓഫീസർമാരാൽ ചു െ സി.ഒ.യുെട
അേരാഗദൃഢഗാ തം. അയാൾ
പടിയിറ ിവ ് കുറ കെലയു
ഭട ാേരാട് എേ ാ ആ ാപി ു ു.
ഒരു സാർജ ് േമജറും ചില േനാൺ
ക ീഷൻഡ് ഓഫീസർമാരും
േ വാൺസ്കിേയാെടാ ം കയറി.
കമാൻഡർ ഒരു ാ ്
ഷാെ യിനുമായി വ ് േടാ ്
പറ ു: “ന ുെട പുതിയ സഖാവ്,
ധീരനായ ജനറൽ പിൻസ്
െസർപുേഖാവ് സ്േകായുെട
ആേരാഗ ിന് !”
കമാൻഡറുെട പി ാെല
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് ഇറ ിവ ു.
“നി ൾ കൂടുതൽ െചറു മായി
വരികയാണേ ാ െബാ ാെരേ ാ!”
ചുവ മുഖവും ഉേ ഷവുമു
സാർജ ് േമജേറാട് അയാൾ പറ ു.
േ വാൺസ്കി, െസർപുേഖാവ്
സ്േകാെയ ക ി മൂ ുവർഷം
കഴി ു. ഇേ ാഴയാൾ കൂടുതൽ
മുതിർ ിരി ു ു. കൃതാവ്
വളർ ിയി ്. എ ിലും ശരീരഭംഗി
നിലനിർ ു ു. അ ം
ആഢ ത വുമു മുഖഭാവം.
ജീവിതവിജയം ൈകവരി , ആ
വിജയെ എ ാവരും
അംഗീകരിെ ുറ വ ികള െട
മുഖ ു പകടമാകാറു
ആ വിശ ാസ ിെ പകാശം
െസർപുേഖാവ് സ്േകായുെട മുഖ ും
അയാൾ ു കാണാൻകഴി ു.
പടികളിറ ിവ െസർപുേഖാവ്
സ്േകായ് േ വാൺസ്കിെയ ക ു.
അയാള െട മുഖം സേ ാഷംെകാ ു
വിടർ ു. ൈകയിലിരു ാ യർ ി
േ വാൺസ്കിെയ സ ാഗതം െചയ്തി ്,
തെ ചുംബി ാനായി കഴു ുനീ ിയ
സാർജ ് േമജർ ു
വഴ ിയതിനുേശഷം,
േ വാൺസ്കിയുെട അടു ുെച ു
ൈകപിടി മർ ിെ ാ ു പറ ു:
“എനി ു സേ ാഷമായി!”
“ഇ െല നീ കുതിര യ ിനു
വരാ െത ് ? നീ അവിെട
കാണുെമ ു ഞാൻ വിചാരി ,”
െസർപുേഖാവ് സ്േകാെയ
സൂ ി േനാ ിെ ാ ു
േ വാൺസ്കി േചാദി .
“ഞാൻ വ ിരു ു.
താമസി േപായി. എേ ാടു മി ് !”
അയാൾ ധൃതിയിൽ ഡയറിയിൽനി ു
നൂറുറൂബിളിെ മൂ ു
േനാ കെളടു ു തെ
കീഴുേദ ാഗ േനാടു പറ ു: “ഇത്
എ ാവർ ും തുല മായി
വീതി െകാടു ്.”
“േ വാൺസ്കീ,
കഴി ാെനെ ിലും? അേതാ,
കുടി ാെനടു െ ?” യാഷ്വിൻ
േചാദി . “ഏയ്, പഭുവിനു ഭ ണം
െകാ ുവരൂ. ഇതാ, ഇതു കുടി ൂ!”
കമാ ങ് ഓഫീസറുെട വീ ിെല
മദ പാനം ഏെറേനരം നീ ുനി ു.
അവർ വളെരയധികം കുടി .
ഓഫീസർമാർ െസർപുേഖാവ്
സ്േകാെയ തൂ ിെയടു ു
മുകളിേലെ റി ുപിടി .
അടു തായി സി.ഒ.െയയും അ െന
െചയ്തു. പിെ ,
സി.ഒ.െപ ടിട്സ്കിേയാെടാ ് നൃ ം
ചവി ി. ീണം േതാ ിയേ ാൾ
അയാൾ മു െ െബ ിലിരു ു.
പഷ യുെടേമൽറഷ യ് ു
ആധിപത െ ുറി ് യാഷ്വിേനാടു
സംസാരി . ബഹളം
അല്പേനരേ ു ശമി .
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
ൈകകഴുകാൻ ഡ ിങ്റൂമിൽ
െച േ ാൾ േ വാൺസ്കിെയ ക ു.
അയാളവിെടനി ു േകാ ് ഊരിയി ്
ൈപ ിനുതാെഴ തലകുനി ്,
േരാമാവൃതമായ കഴു ുംതലയും
കഴുകി തുടയ് ുകയായിരു ു.
കഴുകി ഴി ് േ വാൺസ്കി
അവിെടയു ായിരു ഒരു െചറിയ
േസാഫയിൽ െസർ പുേഖാവ്
സ്േകായുെട സമീപ ിരു ു
ര ുേപർ ും താൽപര മു
കാര െള ുറി സംസാരി .
“നിെ വിേശഷ െള ാം എെ
ഭാര പറ ു ഞാനറിയാറു ്.”
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് പറ ു:
“നീയവെള പതിവായി കാണാറുെ ു
േക തിൽ സേ ാഷം.”
“വാര യുെട കൂ കാരിയാണവൾ.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ എനി ു
കൂ കൂടാൻ െകാ ാവു വരായി
അവർ ര ുേപെരയു .”
േ വാൺസ്കി ചിരി . അവരുെട
സംഭാഷണ ിെ ഗതി അയാെള
സേ ാഷി ി .
“അവർ മാ തേമയുേ ാ?”
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
ചിരി െകാ ് േചാദി .
“അേത, നിെ ുറി ഞാൻ
േകൾ ാറു ്, നിെ ഭാര
പറ ുമാ ത .” സൂചന മന ിലാ ി
ഗൗരവ ിലാണ് േ വാൺസ്കി
പറ ത്. “നിെ ാനലബ്ധിയിൽ
എനി ു വളെര സേ ാഷമു ്.
പേ , എനി ുതമി . ഇതിൽ
കുടുതലും ഞാൻ പതീ ി .”
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് ചിരി .
േ വാൺസ്കി പറ ത് അയാെള
സേ ാഷി ി .
അതുമറ വയ് ാനു
കാരണമുെ ു േതാ ിയി .
“തുറ ുപറയെ , ഞാൻ
ഇ തെയാ ും പതീ ി ി . എ ിലും
ഞാൻ സേ ാഷി ു ു. അതിയായി
സേ ാഷി ു ു. എനി ്
ഉ മനവാഞ്ഛയു ്.
അെതെ െയാരു ദൗർബല മാണ്.
ഞാനത് അംഗീകരി ു ു.”
“േന മു ായിെ ിൽ ഒരുപേ ,
നീയതു സ തി ി .” േ വാൺസ്കി
പറ ു.
 “എനി െന േതാ ു ി .”
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് വീ ും
ചിരി : “അതി ാെത ജീവി ാൻ
വെ െ ാ ും അർ മി . പിെ ,
അെതാരു േബാറായിരി ും. ഞാൻ
തിരെ ടു െതാഴിലിൽ
എനി ല്പം ൈവദഗ്ധ മുെ ു
േതാ ു ു. അതു
ശരിയാകണെമ ി . എനി ു
ലഭി ു ഏത് അധികാരവും
എനി റിയാവു മ പലെരയുംകാൾ
ന രീതിയിൽ വിനിേയാഗി ാൻ
സാധി ുെമ ാെണെ വിശ ാസം.”
വിജയംവരി തിെ
ആ വിശ ാസേ ാെടയാണ് അയാൾ
പറ ത്, “അതുെകാ ്,
അധികാര ാന ിനടുെ ു
േ ാറും ഞാൻ കൂടുതൽ
സേ ാഷി ു ു.”
“നിന െന േതാ ും. പേ ,
എ ാവർ ും അ െനയ . ഞാനും
അതുതെ വിചാരി ിരുെ ിലും
അതു മാ തമ ജീവിതെമ ാണ്
ഇേ ാഴെ ധാരണ.” േ വാൺസ്കി
പറ ു:
“അ െനവരെ ! അേ ാൾ
അതാണു കാര ം!”
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് ചിരി :
“നിെ കാര െള ാം-െ പാേമാഷൻ
േവെ ു വ തും മ ം ഞാൻ
അറി ിരു ു… അതു ഞാൻ
അംഗീകരി ു ു. പേ ,
അതിെനാെ ചില ചി കള ്. നിെ
നടപടി ശരിയാെണ ിലും െചയ്ത രീതി
ശരിയായി .”
“േപായതുേപായി. കഴി
കാര െള ുറി ഞാൻ
ചി ി ാറി . േപാെര ിൽ
എനി തിൽ വിഷമവുമി .”
“തൽ ാലേ ു കുഴ മി .
പേ , കുെറ ഴിയുേ ാൾ
ഇതുേപാെര ു േതാ ും. നിെ
സേഹാദരെന ുറി ഞാനി െന
പറയി . അയാെളാരു
െകാ മിടു നാണ്, ന ുെട
ആതിേഥയെനേ ാെല. അതാ, ബഹളം
േക ിേ !” ആർ വിളി ു
കാേതാർ ി ് അയാൾ തുടർ ു:
“പേ , നിന ് ഇതുെകാ ു
തൃപ്തിയാവി .”
“തൃപ്തിയാവുെമ ു ഞാൻ
പറ ി .”
“അതുമാ തമ .
നിെ േ ാലു വെര ആവശ മാണ്.”
“ആർ ് ?”
“ആർെ േ ാ? സമൂഹ ിന്.
റഷ യ് ് റഷ യ് ു
നി െളേ ാലു വെര േവണം. ഒരു
പാർ ി േവണം. അതി ാ തുെകാ ്
രാജ ം നശി . ഇനിയും നശി ും.”
“എ ുവ ാൽ? റഷ ൻ
ക ണി കൾെ തിെര
െബർ ിേനവിെ
പാർ ിയു ാ ണെമേ ാ?”
“അ .” അ െനെയാരു
വിഡ്ഢി ം തെ േമൽ
ആേരാപി തിലു അ ലാേ ാെട
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് പറ ു:
അത് ഇേ ാൾ െ യു ്. എ ും
ഉ ായിരി ുകയും െച ം. ഇവിെട
ക ണി കാരി . ചിലർ
ഗൂേഢാേ ശ േ ാെട
അപകടകാരികളായ ഏെത ിലും
പാർ ികള ാകും. അെതാരു പഴയ
ത മാണ്. തെ യും
എെ യുംേപാെല സ ത രായ
വ ികൾ േചർ ു ാ ു
സ ാധീനശ ിയു ഒരു
പാർ ിയാണാവശ ം.”
“പേ …” സ ാധീനശ ിയു
അേനകം വ ികള െട േപരുകൾ
േ വാൺസ്കി പറ ു: “അവെരാ ും
സത ര ാ െത ാണ് ?”
“അവർ ു ജ നാതെ
സ മാെയാരു ാനേമാ പദവിേയാ
ഇ ാ താണു കാരണം.
പണംെകാടു ും പീണി ി ം അവെര
വശ ാ ാം. പദവി നിലനിർ ാൻ
ഏെത ിലുെമാരു സി ാ ം അവർ
ആവിഷ്കരി ും. ഗവൺെമ ്
ക ാർേ ഴ്സും ശ ളവും ലഭി ാനു
ഉപാധിയായി മാ തം
ഏെത ിലുെമാരാശയേമാ
സി ാ േമാ (അതിലവർ ു
വിശ ാസം കാണി ,
ഉപ ദവകരവുമായിരി ും)
ഉയർ ി ിടി ും. എ ാം െവറും
ത ി ് ! ഞാെനാരുപേ ,
അവെര ാൾ േമാശമായിരി ാം.
അതിനു
കാരണെമെ െ നി റി ുകൂടാ.
എ ായാലും തനി ും എനി ും ഒരു
വലിയ ഭാഗ മു ്. ആർ ും
അ തെയള ം നെ വിലയ് ു
വാ ാൻ പ ി . അതുേപാലു
വളെരയധികം ആള കെള ഇേ ാൾ
ആവശ മു ്.
സ്േനഹിതെ വാ ുകൾ
േ വാൺസ്കി ശ ി േക . അയാൾ
പറ തിെ അർ മ ,ആ
പശ്ന െള ുറി
കാഴ്ച ാടാണയാെള ആകർഷി ത്.
അധികാര ാന ളിലു വേരാടു
േപാരാടു തിെന ുറി ാണ്
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് സ പ്നം
കാണു ത്. അേതസമയം,
േ വാൺസ്കിയുെട താൽപര ം സ ം
േസനാവിഭാഗ ിെലാതു ു ു.
അനിതരസാധാരണമായ ബു ിയും
കാര നിർവഹണേശഷിയും പസംഗ
പാടവവുമു െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
അധികാര ിെ
ഉ േത ശണികളിെല ുെമ ്
േ വാൺസ്കി ു േബാധ മു ്. ആ
വിചാര ിൽ അയാൾ ് ഒേരസമയം
ല യും അസൂയയുമു ായി.
“ഏ വും അത ാവശ മായ ഒ ിെ
കുറവ് എനി ു ്, അധികാരേമാഹം.”
േ വാൺസ്കി പറ ു:
“ഒരി ലു ായിരു ു. ഇേ ാഴി .”
“അതു സത മ .” െസർപുേഖാവ്
സ്േകായ് ചിരി .
“സത ം, സത മാണു ഞാൻ
പറയു ത്.”
“ഇേ ാഴതു സത മായിരി ാം—
അതു കാര ംേവെറ. ഇേ ാെഴ ു
പറയു തിന് എ ാ ാല ും
എ ർ മി .”
“ഒരുപേ ,” േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“ഒരു പേ യുമി .”
േ വാൺസ്കിയുെട മന ിലിരി ്
ഊഹി റി തുേപാെല
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് പറ ു:
“തീർ യാണത്. അതുെകാ ാണ്
നിെ കാണാൻ ഞാനാ ഗഹി ത്. നീ
െചയ്തതു ശരിയായിരു ു. എനി തു
മന ിലാകും. പേ , എേ ാഴും
അതിൽ പിടി നില് രുത്. എ ാം
എനി ു വി തേ ്. നിെ ഞാൻ
സഹായി ാെമ …അ െന
സഹായി ാലും െത ി . നീ എ ത
തവണ എെ സഹായി ി ്!
അതിെനാെ അ റ ാണ് ന ുെട
സൗഹൃദം.” സ് തീയുേടതുേപാെല
േലാലമായ ഒരു ചിരിേയാെട അയാൾ
തുടർ ു: “എ ാം എ ാം എനി ു
വി ത ാൽ മതി. െറജിെമ ്
ഉേപ ി െപായ്േ ാള .
ബാ ിെയ ാം ഞാൻ
േനാ ിേ ാളാം.”
“എനിെ ാ ും േവ . എ ാം
ഇതുേപാെല തുടർ ുേപായാൽ മതി”
എ ായിരു ു േ വാൺസ്കിയുെട
മറുപടി.
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് എണീ ്
േ വാൺസ്കിയുെട മു ിൽനി ു
പറ ു: “എ ാം ഇതുേപാെല
തുടർ ുേപാകണെമ ് നീ പറയു ു.
അതിെ അർ ം എനി റിയാം.
ഞാൻ പറയു തു േകൾ ൂ. ഒേര
പായ ാരാണു ന ൾ. നിന ്
എെ ാൾ കൂടുതൽ സ് തീകെള
പരിചയമു ായിരി ാം.” ഒ ും
ഭയെ ടാനിെ ും പശ്നം
അതിേലാലമായി ൈകകാര ം
െചയ്േതാളാെമ ും
ഉറ നല്കു മ ിൽ ചിരി െകാ ്
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് തുടർ ു:
“ഞാൻ വിവാഹിതനാണ്. ആേരാ
പറ തുേപാെല, ആയിര ണ ിനു
സ് തീകെള അറിയു തിനു തുല മാണു
നി ൾ സ്േനഹി ു ഭാര െയമാ തം
അറിയു ത്.”
“ഞ ൾ ഇേ ാവരാം.” സി.ഒ.
പറ തനുസരി ് അവെര വിളി
െകാ ുേപാകാൻ അവിെട
വെ ിേനാ ിയ ഓഫീസേറാട്
േ വാൺസ്കി വിളി പറ ു.
െസർപുേഖാവ് സ്േകായി ു
പറയാനു തിെ ബാ ികൂടി
േകൾ ാൻ അയാൾ ്
ആകാം യായിരു ു.
“എെ അഭി പായം ഇതാണ്.
പുരുഷെ െതാഴിലിനു പധാന തട ം
സ് തീകളാണ്. ഒരു സ് തീെയ
േ പമിേ ാ ിരു ാൽ പിെ
മെ ാ ിനും സമയം കി ി .
സമാധാനമായി തട ളി ാെത
േ പമി ാനു ഒേരെയാരു മാർഗം
വിവാഹം കഴി ു താണ്.
എ െനയാണു
തേ ാടതുപറേയ ത് ?” ഉപമകളിൽ
താൽപര മു െസർപുേഖാവ്
സ്േകായ് തുടർ ു: “ഒരുനിമിഷം
നില് ൂ! ഒരുനിമിഷം!… അേത,
നി ൾ ് ഒരു ഭാരം ചുമ ുകയും
അേതസമയം ര ു ൈകകള ം
ഉപേയാഗി ുകയും
െച ണെമ ുെ ിൽ അതിനു
മാർഗം ചുമട് മുതുകിൽ
െക ിവയ് ു താണ്. അതിെനയാണ്
വിവാഹെമ ുപറയു ത്. വിവാഹം
കഴി േ ാഴാണ് ഞാനതു
ക ുപിടി ത്. െപെ ് എെ
ൈകകൾ സ ത മാെയ ു ഞാൻ
ക ു. വിവാഹം കഴി ാെത ഭാരം
വലി ുകയാെണ ിൽ
ൈകകൾെകാ ു മെ ാ ും െച ാൻ
സാധ മ . മസേ ാവിെനേയാ
കുേപാവിെനേയാ േനാ ൂ. സ് തീകൾ
നിമി മാണവർ അവരുെട ഭാവിെയ
തുല ത്.”
“എ ിലും എ ു ന സ് തീകൾ!”
പുരുഷ ാെര െകണിയിൽെപടു ിയ
ഫ ുകാരിെയയും നടിെയയും
ഓർമി ് േ വാൺസ്കി പറ ു.
“അ തയ് ു േമാശവും! സ് തീയുെട
പദവി എ തേ ാളം
ഉറ താകുേ ാ അ തേ ാളം
ദുർഘടവുമാവും. ഒരു ൈകെകാ ്
ഭാരം വലി ു തുേപാെലയ ,
മെ ാരാളിെ ൈകയിൽനി ു
പിടിെ ടു ു തുേപാെലയാണത്.”
“നീ ഒരി ലും േ പമി ി ി .”
അ െയ മന ിൽ വിചാരി
സ്േനഹിതെ മുഖ ു സൗമ മായി
േനാ ിെ ാ ് േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“ഇ ായിരി ാം. എ ിലും
ഒെ നി റിയാം. പുരുഷ ാെര ാൾ
യാഥാർ േബാധമു വരാണ്
സ് തീകൾ. പുരുഷ ാർ േ പമെ
ഏേതാ ഒരു വലിയ കാര മായി
കരുതു ു, സ് തീകൾ
കാര മാ ത പസ മായും.”
“വരു ു, വരു ു!” അക ുവ
ഭൃത െന േനാ ി അയാൾ പറ ു.
പേ , െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
കരുതിയതുേപാെല അവെര
വിളി ാന അയാൾ വ ത്.
േ വാൺസ്കി ് ഒരു ക ു
െകാടു ാനായിരു ു.
“ പിൻസ ് െട ർസ്കായയുെട
വീ ിൽനി ു െകാടു യ താണ്.”
േ വാൺസ്കി ക ു
തുറ ുേനാ ി. അയാള െട മുഖം
ചുവ ു തുടു ു.
“എനി ു തലേവദനെയടു ു ു.
എനി ു വീ ിൽ േപാണം.”
“എ ാൽ ശരി, ഗുഡ്ൈബ! എ ാം
എനി ു വി ത േ ാ?”
“അതിെന ുറി
പി ീെടാരി ൽ സംസാരി ാം. ഞാൻ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ വരാം.”
 ഇരുപ ിര ്

മ ണി അ
ൈവകാതിരി
ുകഴി ു. േനരം
ാനും എ ാവർ ും
പരിചിതമായ സ ം കുതിരകെള
ഉപേയാഗി ാതിരി ാനും ഉേ ശി ്,
യാഷ്വിെ വാടകവ ിയിലാണ്
േ വാൺസ്കി യാ ത പുറെ ത്.
കഴിവതുംേവഗം േപാകണെമ ്
വ ി ാരേനാടു പറ ു.
നാലുസീ വ ിയിൽ ധാരാളം
ലമു ്. അയാൾ ഒരു
മൂലയിലിരു ് എതിർവശെ സീ ിൽ
കാലുകൾ നീ ി ആേലാചനയിൽ
മുഴുകി. തെ പശ്നം
പരിഹരി െ ടുെമ പതീ യും
െസർപുേഖാവ് സ്േകായി ു
തേ ാടു സൗഹൃദ ിെ
സ്മരണയും അയാൾ
തെ ുറി പറ
പശംസാവചന ള ം എ ാ ിനും
പുറേമ, ആസ മായ ക ുമു ലും
എ ാം കൂടി ലർ ്
ഉേ ഷകരമാെയാരു സേ ാഷമായി
മാറി. ത ാനറിയാെത അയാൾ
ചിരി . കാലിേ ൽ
കാലുകയ ിയിരു ്, തേല ു
വീണേ ാൾ ഉള ിയ കാൽവ
തിരു ി. എ ി ് വീ ും ചാരിയിരു ു
പലതവണ െനടുവീർ ി .
“സേ ാഷമായി! എനി ു
സേ ാഷമായി!” അയാൾ ചി ി .
മു ് പലേ ാഴും സ ം
ശരീരെ ുറി സേ ാഷേ ാെട
ഓർ ാറുെ ിലും അതിെന
സ്േനഹി ിരു ി . സ ം ശരീരെ
അയാൾ റി ുകൂടായിരു ു.
ബലിഷ്ഠമായ കാലുകളിൽ ഒരു െചറിയ
േവദന അനുഭവെ ത് അയാെള
ആ ാദി ി . ശ ാേസാ ാസം
െചയ്തേ ാൾ െന ിെല േപശികൾ
ചലി ു ത് അയാളറി ു.
ആഗ ്മാസെ ആ തണു പകൽ
അ യ് ു നിരാശാജനകമായി
അനുഭവെ ിരു ത്, അയാൾ ്
ആേവശജനകവും
ഉേ ഷദായകവുമായി േതാ ി.
മുഖ ു പുര ിയിരു
സുഗ ദവ ിെ മണം കൂടുതൽ
ആസ ാദ മായി അനുഭവെ .
വ ിയുെട ജനാലവഴി പുറേ ു
േനാ ിയേ ാൾ, തണു
ശു വായുവിലൂെട
അ ിെവളി ിൽ ക ആകാശം
തെ േ ാെലതെ ശു വും
പകാശമാനവും
ഊർ സ ലവുമാെണ ു േതാ ി.
 വീടുകള െട േമൽ ൂരകൾ
അസ്തമയസൂര െ െപാൻെവയിലിൽ
തിള ി. േവലികള െടയും
വീടുകള െടയും രൂപേരഖകള ം
ഇടയ് ിെട സ ി മനുഷ രുെടയും
വ ികള െടയും രൂപ ളം
പുൽ ര കള െടയും
വൃ ള െടയും നി ലദൃശ ളം
ഉരുള ിഴ ുപാട ളം
മര ള െടയും മാളികകള െടയും
ചരി നിഴലുകള െമ ാം പുതുതായി
രചി പകൃതിദൃശ ംേപാെല
നയനമേനാഹരമായിരു ു.
“േവഗം, േവഗം!” അയാൾ
വ ി ാരേനാടു വിളി പറ ു.
മൂ ു റൂബിളിെ ഒരു േനാ
കീശയിൽനിെ ടു ് ജനാലവഴി
വ ി ാരെ ൈകയിൽ
വ െകാടു ു. ൈകയിൽ എേ ാ
തടെ ുേതാ ിയ വ ി ാരൻ
ചാ വീശി. മിനുസമു
ടാർേറാഡിലൂെട വ ി േവഗം ഉരു ു
നീ ി.
“എനിെ ാ ും േവ ; ആ
സേ ാഷമ ാെത മെ ാ ും േവ .
വ ിയുെട മുൻവശെ
ജനാലയിലൂെട മണിയുെട
ദ നിർമിതമായ പിടിയിൽ
സൂ ി േനാ ിെ ാ ് മു ുക
അ യുെട രൂപം മന ിൽ നിറ ്
അയാൾ ചി ി .
 “ഇതു തുടർ ുേപാകുേ ാറും
ഞാനവെള കൂടുതൽ കൂടുതൽ
സ്േനഹി ും. ഇതാ വീഡിെ
വീെട ി. അവെളവിെട?
എവിെടേ ായി? െബ ്സിയുെട
വീ ിൽനി ് അവൾ എ ിനാെണെ
ഇേ ാ വിളി ത് ?” പേ , കൂടുതൽ
ചി ി ാനു സമയമി .
േറാഡിൽവ തെ വ ി ാരേനാടു
നിർ ാൻ പറ ു. വ ി
നില് ു തിനുമു ് ചാടിയിറ ി,
വീ മു േ ു നട ു. അവിെട
ആരുമി ായിരു ു. പേ ,
വലേ ു തിരി േ ാൾ അവെള
ക ു.
മുഖാവരണമണി ിരുെ ിലും
അവള േടതുമാ തമായ ആ നട യും
ചുമലുകള െട ചരിവും ശിര ിെ
ഭംഗിയും അയാൾ തിരി റി ു.
ആന മൂർ യുെട അലകൾ അയാെള
െപാതി ു. അവൾ അടു ുവ ്
അയാള െട കരം ഗഹി .
“ഇേ ാ വരാൻപറ തിന്
എേ ാടു േദഷ മി േ ാ? അ െയ
അത ാവശ മായി കാണണെമ ു
േതാ ി.” അവൾ പറ ു. അവൾ
ഗൗരവ ിലാെണ ു ക േ ാൾ
അയാള െട മേനാഭാവ ിൽ
മാ ംവ ു.
“എനി ു േദഷ േമാ? നീ എ െന
ഇവിെട വ ു?”
 “അതു സാരമി !” അയാള െട
ൈകയിൽ മുറുെക പിടി െകാ ്
അവൾ പറ ു: “വരൂ, എനി ു
ചിലതു പറയാനു ്.”
എേ ാ ചിലതു
സംഭവി ി െ ും ഈ കൂടി ാഴ്ച
സേ ാഷകരമാവിെ ും അയാൾ ു
േതാ ി. അവള െട സാ ിധ ിൽ
അയാള െട ഇ ാശ ി ്
പസ ിയി ാതാകും. അവള െട
ഉത്കണ്ഠയ് ു
കാരണെമെ റിയാെത, അയാള ം
ഉത്കണ്ഠാകുലനായി.
“എ ാണ് ? എ ു സംഭവി ?”
അവള െട ൈകപിടി മർ ി, ആ
മുഖം വായി മന ിലാ ാൻ
ശമി െകാ ് അയാൾ േചാദി .
ൈധര ം സംഭരി ാൻ ഏതാനും
ചുവടുനട ി ് അവൾ െപെ ു നി ു.
അവള െട ശ ാേസാ ാസം
േവഗ ിലായി. “ഇ െല
തിരി േപാരുേ ാൾ അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിേനാടു ഞാൻ
എ ാം പറ ു… എനി ് അയാള െട
ഭാര യായിരി ാൻ വെ ു പറ ു…
എ ാം ഞാൻ പറ ു…”
അവള െട ഭാരം
ഏെ ടു ാെന വ ം ശരീരം
മുേ ാ ാ ു, അയാൾ എ ാം
ശ ി േക . അവൾ
പറ ുതീർ േ ാൾ അയാള െട
മുഖ ് അഭിമാനം പകടമായി.
“അേതയെത. അതു ന ായി!
വളെരവളെര ന ായി! നിെ വിഷമം
എനി ു മന ിലാകു ു.” അയാൾ
പറ ു. പേ , അവൾ അെതാ ും
ശ ി ാെത ആ മുഖ ുനി ്
അയാള െട ഉ ിലിരി ് അറിയാൻ
ശമി ുകയായിരു ു. പേ ,
അതിലവൾ പരാജയെ .
ഭർ ാവിെ ക ് വായി േതാെട,
എ ാം ഇേതരീതിയിൽതെ
തുടർ ുേപാകുെമ ും സ ം ാനം
ഉേപ ി ാനും കാമുകേനാെടാ ം
ജീവി ാൻേവ ി സ ം പു തെന
പരിത ജി ാനുമു ൈധര ം
തനി ു ാവുകയിെ ും അവൾ ു
േതാ ിയിരു ു. പിൻസസ്
െട ർസ്കായയുെട വീ ിൽ െചലവഴി
പകൽ പസ്തുതവിചാരം
ിരീകരി െ . എ ിലും ഈ
കൂടി ാഴ്ച വളെര പധാനെ താണ്.
അവള െട പദവിയിൽ മാ ം
വരു ാനും ര ാമാർഗം തുറ ാനും
അതു സഹായി ുെമ ് അവൾ
പതീ ി . ഈ വാർ േക ഉടെന
ഒ ം മടി ാെത ഉറ സ ര ിൽ,
“എ ാം ഉേപ ി ് എെ കൂെട
േപാരൂ” എ ് അയാൾ
പറ ിരു ുെവ ിൽ, മകെന
ഉേപ ി ്, അവൾ
ഇറ ിേ ാകുമായിരു ു. പേ ,
അവൾ ആ ഗഹി രീതിയിലു
പതികരണമായിരു ി അയാള േടത്.
ഏേതാ കാരണവശാൽ
അബ ിലകെ ഭാവമായിരു ു
അയാൾ ്. “ഞാനിെതാ ും
സാരമാ ു ി . ഒ ും
മനഃപൂർവമ േ ാ.” അവൾ
അസ ാരസ േ ാെട പറ ു: “ഇതാ
ഇതുകേ ാ?”
ൈകയുറയ് ടിയിൽനി ു
ഭർ ാവിെ ക ് അവൾ
വലിെ ടു ു.
“എനി ു മന ിലാകു ു,
എനി ു മന ിലാകു ു.” ക ്
ൈകയിൽ വാ ിെയ ിലും
വായി േനാ ാെത അയാൾ പറ ു.
എ ി ് അവെള ആശ സി ി ാൻ
ശമി : “ഞാൻ ഒ ു മാ തേമ
ആവശ െ ടു ു . എെ ജീവിതം
നിെ സേ ാഷ ിനുേവ ി
വിനിേയാഗി ണെമ ിൽ ഇേ ാഴെ
ഈ സാഹചര ം ഇ ാതാകണം.”
“എേ ാെട ിനു പറയു ു?
എനി തിൽ ഒരു സംശയവുമി .
സംശയമു ായിരുെ ിൽ…”
“ആരാണു വരു ത് ?” എതിേരവ
ര ു സ് തീകെള ചൂ ി േ വാൺസ്കി
േചാദി : “അവർ ു നെ
അറിയാമായിരി ും.” അയാൾ
അവെളയും പിടി വലി െകാ ്
ഒരിടവഴിയിേല ു നീ ിനി ു.
“എനി ു േപടിയി !” അവൾ
പറ ു. അവള െട ചു ുകൾ
വിറയ് ു തും ക കൾ
അസാധാരണമായ ഒരുതരം
അവ േയാെട തെ േനാ ു തും
മുഖാവരണ ിലൂെട അയാൾ
ക തായി േതാ ി. “ഇേ ാൾ അത
പശ്നം. അതിെലനി ു സംശയമി .
പേ , അയാൾ
എ ാെണഴുതിയിരി ു െത ു
േനാ ൂ. ഇതു വായി ൂ.”
ഭർ ാവിേനാടവൾ തെ കാര ം
സംസാരിെ ് ആദ മായി
േക േ ാെഴ േപാെല ഇേ ാഴും
അപമാനിതനായ ഭർ ാവുമായി
തനി ു ബ െ ുറി ാണ്
േ വാൺസ്കി ഓർമി ത്. അ ു
ൈവകുേ രേമാ പിേ ദിവസേമാ
തെ ദ യു ിനു
െവ വിളി െകാ ു ക ാേണാ
തെ ൈകയിലിരി ു ത് ?
പരീ ണാർ ം ആകാശേ ്
ആദ െ െവടിെപാ ി തിനുേശഷം,
അപമാനിതനായ ആ ഭർ ാവിെ
െവടിയു പതീ ി താൻ
അഭിമാനപൂർവം നില് ുകയിരി ും.
ആ നിമിഷ ിലാണ് അ ു രാവിെല
െസർപുേഖാവ് സ്േകായ് പറ കാര ം
ഓർമി ത്. അയാെള ൂടി ഇതുമായി
ബ െ ടു ാതിരി ു താണു
ന െത ും േതാ ി.
ക ുവായി ി ് േ വാൺസ്കി
അവള െട മുഖ ു േനാ ി.
സേ ഹേ ാെടയു ആ േനാ ം
ക േ ാൾ, ഇ ാര ം േനരേ
അയാൾ പരിഗണി ിരു താെണ ു
മന ിലായി. മന ിലു തുമുഴുവനും
തുറ ുപറയാൻ അയാൾ
ത ാറാവുകയിെ ുവ ം.
അവള െട അവസാനെ ആശകള ം
നിരാകരി െ . ഇത അവൾ
പതീ ി ത്.
“കേ ാ, എെ ാരു
മനുഷ നാണയാൾ!”
വിറയാർ ശബ്ദ ിൽ അവൾ
പറ ു: “അയാൾ…”
“നീെയേ ാടു മി ്.
എനി തിൽ സേ ാഷേമയു ,”
േ വാൺസ്കി ഇടയ് ുകയറി പറ ു:
“ഞാൻ പറയു തു മുഴുവനും
ശ ി േകൾ ണം. അയാൾ
വിചാരി ുേ ാെല എ ാം ഇ െന
തുടർ ു േപാകാൻ
സാധ മെ തുെകാ ാണ് ഞാൻ
സേ ാഷി ു ുെവ ു പറ ത്.
അതു സാധ േമയ .”
“എ ുെകാ ു സാധ മ ?”
ക ീരട ാൻ പണിെ െകാ ്,
അയാള െട വാ ുകൾ ് ഒരു
പാധാന വും കല്പി ാെത അവൾ
േചാദി .തെ വിധി
നിർണയി െ കഴിെ ്
അവൾ ു േതാ ി.
“ഇ െന തുടർ ുേപാകാൻ
സാധ മ . നീ അയാെള ഉേപ ി
േപാരുെമ ാെണെ പതീ . നമു ്
ഒരു പുതിയ ജീവിതമാരംഭി ാനു
ഏർ ാടു ാ ാൻ നീ എെ
അനുവദി ുെമ ാണു പതീ .
നാെള…” വാചകം പൂർ ിയാ ാൻ
അവൾ സ തി ി .
“അേ ാൾ, എെ മകേനാ?”
അവൾ വിലപി : “അയാൾ
എെ ഴുതിയിരി ുെ ു കേ ാ?
ഞാനവെന ഉേപ ി ണെമ ്.
എനി തിനു കഴിയി . ഞാനതു
െച ി .”
“ഏതാണു
ന െത ാേലാചി ണം. നിെ
മകെന ഉേപ ി ു േതാ അേതാ
ഈ നാണേ ട് അനുഭവി ു േതാ?”
“ആർ ാണു നാണേ ട് ?”
“എ ാവർ ും, പേത കി
നിന ്.”
“നാണേ ടാെണ ു നി ൾ
പറയു ു! അ െന പറയരുത്. എെ
സംബ ി ിടേ ാളം അർ മി ാ
വാ ുകൾ.” അവള െട ശബ്ദം ഇടറി.
അയാേളാടു ക ം പറയാൻ
ഇേ ാഴവൾ ആ ഗഹി ു ി .
അയാള െട സ്േനഹം മാ തമാണ്
അവളിൽ അവേശഷി ു ത്.
അയാെള സ്േനഹി ാനും അവൾ
ആ ഗഹി ു ു. “ഞാൻ നി െള
സ്േനഹി േതാെട ഈ േലാക ്
എനി ു മെ ാ ും ആവശ മി ാതായി.
ആവശ മു തു നി ള െട
സ്േനഹംമാ തം. നി ള െട
സ്േനഹമുെ ിൽ ഒരു നാണേ ടും
എെ ബാധി ുകയി . എനി ്
അഭിമാനമാണത്—അഭിമാനം…”
അവൾ ഏ ി രയാൻ തുട ി.
ജീവിത ിലാദ മായി അയാൾ ും
കരയണെമ ു േതാ ി. എ ാണു
തെ അ തമാ തം സ്പർശി െത ു
വിശദീകരി ാൻ കഴി ി .
അയാൾ ് അവേളാടു
സഹതാപമു ്. അവെള
സഹായി ാൻ നിവൃ ിയി ാ തിൽ
ദുഃഖമു ്. ആ ദുഃഖ ിനു കാരണം
താനാെണ ും താൻ
െത െചയ്െത ും അയാൾ റിയാം.
“വിവാഹേമാചന ിെന ാണു
തട ം?” അയാൾ െമെ േചാദി .
അവൾ നി ബ്ദം തലയാ ി:
“മകെനയുംെകാ ു നിന ി ു
വ ുകൂേട?”
“അെത ാം അയാെള
ആ ശയി ാണിരി ു ത്. ഇേ ാൾ
ഞാനയാള െട അടുേ ുതെ
േപാകു ു.” അവൾ നിർവികാരയായി
പറ ു. എ ാം പഴയതുേപാെല
തുടർ ുേപാകുെമ പതീ
അ ാന ാെണ ്
അവൾ റിയാം.
“െചാ ാഴ്ച ഞാൻ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ു േപാകും. എ ി ്
എ ാം തീരുമാനി ും. ഇനി
അതിെന ുറി നമു ്
സംസാരി .” അവൾ പറ ു.
വീഡ്ഗാർഡെ കവാട ിൽ
അ യുെട വ ി വ ു. അവൾ
േ വാൺസ്കിേയാടു യാ തപറ ു
വീ ിേല ുേപായി.
 ഇരുപ ിമൂ ്

ജൂ ലായ് ര ്. ക ി ിയുെട
പതിവുേയാഗമായിരു ു
തി ളാഴ്ച. കൗൺസിൽ മുറിയിൽ
പേവശി കെരനീൻ പതിവുേപാെല
അംഗ െളയും അധ െനയും
വണ ിയി തെ സീ ിലിരു ു.
േമശ റെ കടലാ കൾ േനാ ി.
തനി ു െച ാനു പസ്താവനയുെട
ന ലും അതിലുൾെ ടുേ
ിതിവിവര ണ ുകള ം
അതിലു ്. പേ , അയാൾ ു
കണ ുകള െട ആവശ മി .
എ ാണു പറേയ െത ു മുൻകൂ ി
ആേലാചിേ ആവശ ംേപാലുമി .
മുൻകൂ ി ത ാെറടു ്
പസംഗി ു തിെന ാൾ
അനായാസമായി കാര ൾ
അവതരി ി ാൻ അയാൾ ു
കഴിയും. എ ിലും റിേ ാർ കൾ
വായി േക േ ാൾ അയാള െട
മുഖ ് നിഷ്കള മായ ഒരു
ഭാവമായിരു ു. ക ിയു
ഞര ുകേളാടുകൂടിയ െവള
ൈകകളിൽേനാ ി, നീ
വിരലുകൾെകാ ് കടലാ ിെ
ര ും പിടി ് തല
ഒരുവശേ ു ചരി ് ഇരി ു തു
ക ാൽ, ഒരു െകാടു ാ ിള ിവിടാനും
അംഗ െള പരസ്പരം േപാരിനു
വിളി ി ാനും േപാ
വാഗ്േധാരണിയാണ് ആ
വദന ിൽനി ു പവഹി ാൻ
േപാകു െത ു വിശ സി ാൻ
പയാസം. റിേ ാർ ് വായി കഴി ്
കെരനീൻ എഴുേ ് തെ േനർ
ശബ്ദ ിൽ ആ പേദശെ
ആദിവാസികെള
അധിവസി ി ു തിനു ഒരു പ തി
േയാഗ ിെ പരിഗണനയ് ായി
സമർ ി ുകയാെണ ു പറ ു.
എ ാവരുെടയും ശ അേ ാ
തിരി ു. കെരനീൻ
കണ്ഠശു ിവരു ിയി
പതിവുേപാെല തെ എതിരാളിെയ
േനാ ാെത പതിപ ്
ഒ ാമതിരി ു യാള െട— പായം
െച ഒരു പാവം മനുഷ ൻ—മുഖ ു
ദൃഷ്ടിയുറ ി ് വാദമുഖ ൾ നിര ി.
അടി ാനനിയമെള ുറി
പരാമർശി േ ാൾ എതിരാളി
തട വാദവുമായി ചാടിെയണീ .
സ്െ ടേമാവ് (അയാള ം സ്െപഷ ൽ
ക ി ിയിലു ായിരു ു) തെ ഭാഗം
ന ായീകരി ാൻ ശമി . ബഹളമായി.
എ ി ം കെരനീൻതെ ജയി .
അയാള െട പേമയം പാ ായി. മൂ ്
സ്െപഷ ൽ ക ി ികൾ
രൂപീകരി െ . ആ േയാഗ ിെ
നടപടി കമ ളായിരു ു അടു
ദിവസം പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
ഉ തതല ളിെല പധാന
ചർ ാവിഷയം. പതീ ി തിലും
കവി േന മാണ് കെരനീൻ
ൈകവരി ത്.
െചാ ാഴ്ച രാവിെല
ഉറ മുണർ േ ാൾ തേലദിവസെ
വിജയ ിെ ഓർമ കെരനീെന
സേ ാഷി ി . അയാെള
പീതിെ ടു ാനുേ ശി ്, െസ ക റി,
േയാഗനടപടികെള ുറി നാ ിൽ
പചരി ഊഹാേപാഹ ൾ വിവരി
േകൾ ി .
െസ ക റിയുെട വിവരണ ിൽ
ലയി ിരു കെരനീൻ അ ു
െചാ ാഴ്ചയാെണ ും അ
മട ിവരു ത് അ ാെണ ുമു
കാര ം മറ ു. ഭാര എ ിയി െ ു
ഭൃത ൻ വ ു പറ േ ാൾ
അസുഖകരമായ വാർ
േക തുേപാെല അയാൾ െഞ ി.
രാവിെല അ പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
തിരിെ ി. തനി ു വരാൻ വ ി
അയയ് ണെമ ു
ക ിയടി ിരു തുെകാ ്
ഭർ ാവുതെ
പതീ ി ിരി ുകയാവുെമ ് അവൾ
കരുതി. പേ , അവെള ിയേ ാൾ
അയാൾ പുറ ിറ ിവ ി .
വായനാമുറിയിൽ െസ ക റിയുമായി
സംസാരി െകാ ിരി ുകയാെണ
റി ു. അ തെ മുറിയിൽ െച ു
സാധന െള ാം അടു ിവ . ഒരു
മണി ൂർ കഴി ി ം ഭർ ാവിെന
ക ി . ഊണുമുറിയിൽെ ു
ഭൃത ാർ ു നിർേദശം നല്കു
ഭാവ ിൽ മനഃപൂർവം ഉറെ
സംസാരി . ശബ്ദംേക ് അയാൾ
വരുെമ ാണു വിചാരി ത്. െസ ക റി
പുറ ുേപാകു ശബ്ദം േക .
പതിവനുസരി ് അയാള ം ഉടെന
േജാലി ലേ ു തിരി ും.
അതിനുമു ് അയാെള കാണണെമ ്
അവൾ ആ ഗഹി .
അവൾ അയാള െട
വായനാമുറിയിേല ു െച ു. അയാൾ
ഔേദ ാഗികേവഷ ിൽ,
പുറെ ടാെനാരു ി, േമശയ് ു
മു ിലിരി ു ു. അയാൾ അവെള
കാണു തിനുമു ്, അവൾ അയാെള
ക ു. തെ ുറി ാണ് അയാൾ
ആേലാചി ു െത ് അവൾ ു
മന ിലായി.
അ െയ ക േ ാൾ അയാൾ
എഴുേ ല് ാൻ ഭാവിെ ിലും
െപെ ് മന മാറി. അയാള െട മുഖം
ചുവ ു. മുെ ാരി ലും അ െന
സംഭവി ു ത് അവൾ ക ി ി .
അയാൾ എഴുേ ് അവള െട
അടു ുെച ു കരം ഗഹി ്
ഇരി ാൻ പറ ു.
“നീ വ തിൽ വളെര സേ ാഷം.”
അവള െട അടു ിരു ി ് അയാൾ
പറ ു. മെ േ ാ
പറയാനാ ഗഹിെ ിലും ശബ്ദം
പുറ ുവ ി . ഈ അഭിമുഖ ിനു
ത ാെറടു ുെകാ ിരു േ ാൾ
അയാെള െവറു ാനും
കു െ ടു ാനും പരിശീലി അ യും
എ ു പറയണെമ റിയാെത
വിഷമി . അയാേളാട് അവൾ ്
അനുക യാണു േതാ ിയത്.
കുറ േനരം ആരും ഒ ും മി ിയി .
“െസേരഷയ് ു സുഖംത േ ?”
അയാൾ േചാദി . മറുപടി ു
കാ ാെത അയാൾ പറ ു:
“ഇ ു യ് ് എനി ് ഊണുേവ .
ഞാൻ ഉടെന േപാവുകയാണ്.”
“ഞാൻ േമാസ്േകായിൽ
േപാകാനാണുേ ശി ത്.” അ
പറ ു.
“േവ . ഇേ ാ തെ യാണു
വേര ത്.” കെരനീൻ പറ ു. വീ ും
നി ബ്ദത. പറ ുതുട ാനു
േശഷി അയാൾ ിെ റി അ ,
അയാൾ ുേവ ി വിഷയ ിേല ു
കട ു:
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, ഞാൻ
െത കാരിയാണ്, ചീ യാണ്.
എ ിലും േനരേ പറ തുേപാെല
എനിെ ാരു മാ വുമു ായി ി .
മാറാൻ എനി ു സാധ മെ ു
പറയാനാണു ഞാൻ വ ത്.”
“അതു ഞാൻ
പതീ ി തുതെ .” െവറുേ ാെട
ദൃഢസ ര ിൽ, അവള െട
മുഖ ുതെ
സൂ ി േനാ ിെ ാ ാണയാൾ
പറ ത്: “അതിെന ുറി
ഞാെനാ ും േചാദി ു ി . എ ിലും
ഞാന ു പറ തും
പി ീെടഴുതിയതും വീ ും
ആവർ ി ുകയാണ്. അതു
ഞാനറി തായി ഭാവി ുകയി .
പുറംേലാകം
അറിയാതിരി ു ിടേ ാളം, എനി ു
ദുഷ്േപരു ാകാ ിടേ ാളം,
ഞാനതിെന അവഗണി ും. ന ൾ
ത ിലു ബ ംഈ
നിലയിൽ െ തുടരും. നീ വ
വി വീഴ്ചയ് ുെമാരു ിയാൽ എെ
മാനം കാ ു തിനു
നടപടിെയടു ാൻ ഞാൻ
നിർബ ിതനാകും. ഇെതാരു
മു റിയി ാണ്.”
“പേ , ന ുെട ബ ം പഴയപടി
തുടർ ുേപാകാൻ സാധ മ .”
ഭീതിേയാെട അയാെള േനാ ി:
മൃദുവായ സ ര ിൽ അ പറയാൻ
തുട ി.
അയാള െട അംഗവിേ പ ൾ
കാണുകയും ശിശുസഹജവും
പരിഹാസേദ ാതകവുമായ
േനർ ശബ്ദം േകൾ ുകയും
െചയ്തേ ാൾ, അയാേളാട്
അവൾ ു ായിരു സഹതാപം
മാറി. തൽ ാന ു ഭയവും എ ു
വിലെകാടു ും പശ്ന ിനു
പരിഹാരം കാണണെമ
ആകാം യും മാ തം അവേശഷി .
“എനി ു നി ള െട ഭാര യായി
തുടരാൻ സാധ മ …” അവൾ
പറ ുതുട ി.
അയാൾ കൂരമായി ചിരി : “നീ
തിരെ ടു ജീവിതം നിെ തെ
സി ാ ൾ ് വിരു മായി. നിെ
ഭൂതകാലെ ഞാൻ
ബഹുമാനി ു ു.നിെ
വർ മാനകാലെ അേ യ ം
െവറു ുകയും െച ു. ഞാൻ
സ പ്നംേപാലും കാണാ
രീതിയിലാണു നീ എെ വാ ുകെള
ദുർവ ാഖ ാനം െച ത്.”
അ ദീർഘനിശ ാസേ ാെട
തലകുനി ിരു ു.
“സ ംവ നെയ ുറി ്
ഭർ ാവിേനാടു പറയാനും അതിൽ
അസാധാരണമായി ഒ ുമിെ ു
ഭാവി ാനും ത ാറാകു നീ,
ഭർ ാവിേനാടു കടമ ഭാര
നിറേവ ാ തിൽ അസാധാരണമായി
വ തുമുേ ാ എ ു
പരിേശാധി ണം!”
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, ഞാെന ു
േവണെമ ാണു നി ൾ പറയു ത് ?”
“ആ മനുഷ െന നീ ഇവിെടവ
സ ി രുത്. സമൂഹവും ഭൃത ാരും
കു െ ടു രീതിയിൽ നി ൾ
െപരുമാറരുത്. നീ അയാെള
കാണാൻപാടി . ഇതാെണനി ു
േവ ത്. അതിരുകട
ഒരാവശ മാണിെത ് എനി ു
േതാ ു ി . അതിനുപകരം സ ം
കടമ നിറേവ ിയിെ ിൽേ ാലും ഒരു
ഭാര യ് ു എ ാ ആനുകൂല ളം
നിന ു ലഭി ും. ഇതു
മാ തമാെണനി ു പറയാനു ത്.
ഞാനിേ ാൾ േപാകു ു. ഉ യൂണിനു
വരി .” അയാൾ എഴുേ
വാതിലിനുേനർ ു നട ു. അ യും
എണീ . അവൾ
കട ുേപാകു തിനായി അയാൾ
ഒതു ിനി ു.
 ഇരുപ ിനാല്

െല വിൻ ൈവേ ാൽകൂനയിൽ

കഴി കൂ ിയ രാ തി, അയാള െട
മന ിൽ അതിെ മു ദ പതി ി ി ാണു
കട ുേപായത്. കാർഷികവൃ ിയിൽ
അയാൾ ു െത ം
താൽപര മി ാതായി. ന വിളവ്
കി ിയിെ ിലും പല പയാസ െളയും
മു ി ാ വിധം കർഷകരുെട
ശ തുതെയയും
അഭിമുഖീകരിേ ിവ ു.
അധ ാന ിലു ആ ാർ മായ
താൽപര വും കർഷകരുെട
ജീവിതേ ാടു അസൂയയും
അതുേപാെലാരു ജീവിതം
നയി ണെമ േമാഹവും കൂടിേ ർ ്
അയാള െട വീ ണഗതിെയ
മാ ിമറി . സ ം എേ ിെല
കൃഷിരീതികേളാട് അയാൾ ു
പതിപ ിയി ാതായി. പാവയുെട
ഇന ിലു മിക ജാതി
കാലി ൂ വും പുതിയമാതിരി
കല കൾ ഉപേയാഗി കൃഷിയും
വള പേയാഗവുംമ ം
ഫല പദമാകണെമ ിൽ എ ാം താൻ
േനരിേ ാ, അെ ിൽ,
സ്േനഹിതരുെടേയാ
തേ ാടനുഭാവമു വരുെടേയാ
സഹായേ ാെടേയാ െചേ ിവരും.
ഇേ ാഴെ തെ കൃഷിരീതി താനും
കർഷകെ ാഴിലാളികള ം ത ിലു
വി വീഴ്ചയി ാ േപാരാ ിെ
അന രഫലമാണ്
(അയാെളഴുതിെ ാ ിരി ു
പുസ്തകവും ഈ ദിശയിേല ു
െവളി ം വീശു തേ ത). ഒരു വശ ്
(അയാള െട പ ് ) ഏ വും
അനുേയാജ മായി കണ ാ െ ടു
എ ാ ഘടക െളയും
സംേയാജി ി െകാ ു േപാകാനു
കഠിന പയത്നം നട ുേ ാൾ,
മറുവശ ്, എ ാം പഴയപടി
തുടരാനാണവർ ശമി ു ത്. താൻ
എ തമാ തം പണിെ ാലും
മ വർ ു താൽപര മിെ ിൽ ഒരു
ഫലവുമിെ ് അയാൾ ു
മന ിലായി. മിക യിനം
ക ുകാലികള ം പുതിയ
ഉപകരണ ള ം വള ൂറു മ ം
നിഷ് പേയാജനമായി നശി േപാകും.
അധ ാനം വൃഥാവിലാകു ുെവ ു
മാ തമ , തെ ല വും
വിലമതി െ ടു ി . എ ാണീ
വിേരാധ ിെ മുഖ കാരണം?
കി ിടേ ാളം
വരുമാനമു ാ ാനാണയാൾ
ശമി ത്. അെ ിൽ
െതാഴിലാളികൾ ു കൂലിെകാടു ാൻ
സാധ മ . ഓേരാ െതാഴിലാളിയും
ആ ാർ മായി പരമാവധി
പണിെയടു ാേല കൂടുതൽ ആദായം
കി . പേ , അവർ ത ിഷ്ടംേപാെല
വി ശമെമടു ും ഉപകരണ ൾ ു
േകടുവരു ിയും േജാലിെചയ്തു.
കാടുപിടി കിട പാടം
കിളയ് ാൻ പറ േ ാൾ അവർ
കാലി ീ വളർ ുനി പുരയിട ൾ
കിള മറി . േമസ്തിരി
പറ ി ാണ െന
െചയ്തെത ായിരു ു അവരുെട
വിശദീകരണം. അടു തവണ
ധാരാളം ൈവേ ാൽ കി െമ ു
പറ ് ആശ സി ി ുകയും െചയ്തു.
ൈവേ ാൽ വാരി ൂ ാനു
ഉപകരണം അത് ഉപേയാഗി വരുെട
അ ശ കാരണം െപാ ിേ ായേ ാൾ
അവർ പറ ു: “സാരമി , ന ുെട
െപ ൾ അെതാെ
നിഷ് പയാസം വാരി ൂ ം.”
ഇം ിഷ് കല കൾ അവ
ഉപേയാഗി തിെല പിഴവുകാരണം
ഉപേയാഗശൂന മായി. പാട ൾ ു
കാവലിരി ാൻ ഒരാള ം ത ാറ .
പകൽ േജാലി െചയ്തു ീണി വർ
ആ േജാലി ഏെ ടു രുെത ു
വില ിെയ ിലും വാ ഒരു ദിവസം
േഗാത ുപാട ിന് കാവൽകിട ു.
അയാള റ ിയേ ാൾ കുതിരകളിറ ി
എ ാം ചവി ിെമതി . “എ ാ കു വും
ഞാേനല് ു ു സർ” എ ായിരു ു
വാ യുെട വിശദീകരണം.
പാട ിറ ി ക മാനം തീ
തി തുകാരണം ന യിനം
കാലി ിടാ ളിൽ മൂെ ിന്
അസുഖം പിടിെപ േ ാൾ ആരും കു ം
സ തി ി . അയൽപ ു
ഒരാൾ ് മൂ ുദിവസംെകാ ് ആറ്
പശു ൾ നഷ്ടെ
എ ുപറ ാണ് അവർ െലവിെന
ആശ സി ി ത്. ആെര ിലും
കരുതി ൂ ി െലവിെന ഉപ ദവി ാൻ
ശമി തിെ ഫലമായിരു ി
ഇെത ാം. കർഷകർ ് അയാെള
ഇഷ്ടമാണ്. എ ിലും തിക
അ ശ േയാെട, േതാ ുംപടി േജാലി
െച ാനാണവർ ു താൽപര ം.
െലവിെ രീതികൾ പുറ ുനി ്
ഇറ ുമതി െചയ്തതാെണ ും
ത ൾെ തിരാെണ ും അവർ
വിശ സി . െലവിന് മതിയായി.
കൃഷിെയ െവറു ാൻ തുട ി.
കി ി െഷർബാട്സ്കായ
ഇരുപതുൈമൽ അകെലയാണു
താമസി ു െത ിലും അവെള
കാണണെമ ് ആ ഗഹമു ായി ം
കാണാൻ കഴിയാ ത് അയാള െട
നിരാശ വർധി ി . േഡാളിെയ
സ ർശി േ ാൾ,
വിവാഹാഭ ർ നയുമായി
ഒരി ൽ ൂടി സേഹാദരിെയ െച ു
കാണാനാണ് അവൾ ഉപേദശി ത്.
ഇേ ാഴവൾ തെ സ ീകരി ാൻ
ത ാറാകുെമ ് അയാൾ ു േതാ ി.
എ ാലും ഒബ്േലാൻസ്കിയു േ ാൾ
ആ വീ ിേല ുേപാകാൻ അയാൾ ്
വ . ഒരി ൽ വിവാഹാഭ ർ ന
നട ിയതും അവൾ നിരസി തും ഒരു
വലിയ തട മായി നിലനി ു.
“അവളാ ഗഹി പുരുഷെ
ഭാര യാകാൻ സാധി ാ തുെകാ ്
എെ ഭാര യാകണെമ ്
ആവശ െ ടാൻ എനി ാവി .”
അയാൾ ത ാൻ പറ ു. ഈ
വിചാരം അയാള െട മന ിൽ
അവേളാടു വിേരാധം ജനി ി .
“െവറുേ ാെടയ ാെത
എനി വെള േനാ ാൻവ . അേ ാൾ
അവെളെ കൂടുതൽ െവറു ും.
അതിൽ അവെള കു െ ടു ാനും
വ . മാ തവുമ , ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന എേ ാടു
പറ തു േക തിനുേശഷം
ഞാെന െന അവിെടേ ാകും?
അവൾ പറ തു
െവളിെ ടു ാതിരി ാൻ എനി ു
കഴിയുേമാ? എ ി ് ഞാനവൾ ു
മാ െകാടു ് എെ
വിശാലമനസ്കത
െവളിെ ടു ണെമ ാേണാ?
അവൾ ു മാ െകാടു ് അവള െട
പണയെ മാനി ു മ ിലാേണാ
ഞാൻ െപരുമാേറ ത് ? ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന എേ ാടിതു
പറ െത ിനാണ് ? ഞാനവെള
സ ർഭവശാൽ കാണുകയും മെ ാം
സ ാഭാവികമായി സംഭവി ുകയും
െച മായിരു ു. എ ാലിേ ാൾ അത്
അസാധ മായി.”
കി ി ് ഇരി ാൻ ഒരു ൈസഡ്
ജീനി ആവശ മുെ ു കാണി ്
േഡാളി ഒരു കുറി െകാടു യ .
“നി ള െട ൈകയിൽ
ഒെര മുെ ു േക . േനരി
െകാ ുവ ാൽ ഉപകാരം.”
അയാൾ ു സഹി ി .
“ബു ിമതിയാെയാരു സ് തീ സ ം
സേഹാദരിെയ ഇ െന
അപമാനി ാേമാ?” മറുപടിയായി
അയാൾ പ ു കുറി കെളഴുതി.
എ ാം കീറി ള ു. അവസാനം,
മറുപടിയി ാെത ജീനി െകാടു യ .
വരാൻ കഴിയിെ ുപറയു തു
ശരിയ . മെ െ ിലും
തട മുെ േ ാ നാ ിേല ു
േപാവുകയാെണേ ാ പറയാനും
നിവൃ ിയി . നാണംെക ഒരു
പവൃ ിെച തുേപാെലയാണ്
അതു െകാടു യ ത്. എേ ിെ
നട ി ് കാര െന ഏല്പി ്,
െലവിൻ, അകെലയു ഒരു ജി യിൽ
താമസി ു സുഹൃ ു
സ ിയാഷ്സ്കിെയ കാണാൻ പുറെ .
നായാ ിനു സൗകര മു ആ
ല ുേപായി ഏതാനും ദിവസം
താമസി ാൻ അയാൾ പേ
ണി ിരു ു.
സുേറാവ്സ്കിജി യിെല
കടൽ കൾ ധാരാളമു
ചതു നില ൾ ഏെറ ാലമായി
െലവിെന േമാഹി ി ിരുെ ിലും
കൃഷിേജാലികൾ കാരണം യാ ത
നീ ിെ ാ ു േപാവുകയായിരു ു.
എ ാലിേ ാൾ കി ിയുെടയും
എേ ിെ യും സാമീപ ം
ഒഴിവാ ുകെയ ല േ ാെട
തനി ിഷ്ടെ മൃഗയാവിേനാദ ിനു
പുറെ .
 ഇരുപ ിഅ ്

സു േറാവ്സ്കി ജി യിൽ
െറയിൽ ാതകളി ാ തുെകാ
ുസ ം കുതിരവ ിയിലാണ്
െലവിൻ േപായത്.
പകുതി ദൂരെമ ിയേ ാൾ
കുതിരകൾ ു തീ െകാടു ാനായി
സ നാെയാരു കർഷകെ
വീടിനുമു ിൽ നിർ ി.
കഷ ി ലയു , കവിളിനുചു ം
നര തുട ിയ, ചുവ താടിയു
ഉേ ഷവാനായ വൃ ൻ േഗ തുറ ്,
മൂ ു കുതിരകെള പൂ ിയ വ ി ു
കട ുേപാകാൻ ഒതു ിനി ു.
കുതിരെയ െക ാനും വ ി ു
വി ശമി ാനുമു ലം
കാണി െകാടു ി ് വൃ ൻ െലവിെന
വീ ിനു ിേല ു ണി .
വൃ ിയായി വസ് തംധരി ,
റ ർെചരു ി ഒരു യുവതി ഇടനാഴി
കഴുകി വൃ ിയാ ുകയായിരു ു.
െലവിെ പി ാെലെച നായ്
അവെള ഭയെ ടു ിെയ ിലും അത്
ഉപ ദവി ുകയിെ ു പറ േ ാൾ
അവൾ സ ം ഭീരുത േമാർ ു
ചിരി ാൻ തുട ി.
“ചായ തിള ി ാനു പാ തം
േവേണാ?” അവൾ േചാദി .
“കി ിയാൽ െകാ ാം.”
ഒരു വലിയ മുറിയിലാണ് െലവിൻ
െച ുകയറിയത്. അലമാരകള ം
ൗവും പാ ത ള ം ഒരു െബ ും
ര ു കേസരകള ം
അവിെടയു ായിരു ു. ന
വൃ ിയു മുറി. ഈ കള ം കുറവ്.
വഴിവ ിെല െചറുകുള ളിൽ
കുളി കയറിവ ലാസ്കെയ,
നില ുചവി ി
െചളിയാ ാതിരി ാൻ, കതകിനു
െവളിയിെല മൂലയിൽേപായി കിട ാൻ
പറ ു. റ ർെചരു ി കാണാൻ
െകാ ാവു തരുണി ര ് ഒഴി
കുട ള മായി കിണ ിൽ നി ു
െവ െമടു ാൻ േപായി.
“സർ, അ ്, നിെ ാളാസ്
ഇവാനി ് സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
വീ ിേല ാേണാ േപാകു ത് ?
അേ ഹവും ഇവിെടവ ു
താമസി ാറു ്.” വീ ടമ സംഭാഷണം
തുട ി. അേ ാൾ വീ ും േഗ
തുറ ു ശബ്ദം േക . പണി ാർ
കുതിരകള ം കല യും
നുകവുെമാെ യായി പാട ുനി ു
മട ിവരികയാണ്. ന
െകാഴു ുതടി കുതിരകൾ.
പണി ാരിൽ പി ് ഷർ ധരി ്
െതാ ിവ ര ു െചറു ാർ ആ
വീ ിലു വർതെ യാെണ ു വ ം.
ൈകെകാ ുതു ിയ ഷർ ം
െതാ ിയും ധരി ഒരു വൃ നും മെ ാരു
െചറു ാരനും കൂലി ാരാണ്.
“ഇേ ാെഴ ാണു കൃഷി?” െലവിൻ
േചാദി .
“ഉരുള ിഴ ്.” വീ ടമ പറ ു:
“ഞ ൾ കുറ ലം പാ ിനും
െകാടു ാറു ്—ആ കുതിരെയ
പുറേ ുവിടാെത, അതിനു
െവ ംെകാട്.”
“അ ാ, ഞാൻ പറ ിരു
കല കൾ െകാ ുവേ ാ?” കിളരം
കൂടിയ ആേരാഗ വാനായ ഒരു
െചറു ാരൻ, വീ ടമയുെട
മകനാെണ ു ക ാലറിയാം,
േചാദി .
“ആ ഇടനാഴിയിലു ്.”
കടി ാണുകൾ ഒരു
മൂലയ് ിടു തിനിടയിൽ വൃ ൻ
പറ ു: “ഭ ണം കഴി ു
വരു തിനുമു ് അെത ാെമടു ്
ഉറ ി ണം.”
റ ർെചരു ി തരുണി ഭാരമു
ര ു പാ ത ൾ ചുമലിേല ി
വീ ിനു ിേല ു േപായി.
െചറു ാരും മധ വയസ്കരും
പായംെച വരും സു രിമാരും
അ ാ വരുമായ മ സ് തീകൾ
കു ികേളാെടാ വും അ ാെതയും
എവിെടനിേ ാ പത െ .
ചായ ാ ത ിെല െവ ം തിള .
േജാലി ാരും വീ ിലു വരും
ഊണുകഴി ാൻ േപായി. െലവിൻ
വ ിയിെല
സാധന െളടു ുെകാ ു വ ി ്
വൃ െന ചായ കുടി ാൻ ണി .
“ഇ ു ഞ ൾ ഒരു പാവശ ം ചായ
കുടി താണ്. എ ിലും ണം
സ ീകരി ാതിരി ു തു
ശരിയ േ ാ.” വൃ ൻ പറ ു.
ചായ കുടി ു തനിടിയിൽ
വൃ െ കൃഷിയിട ിെ കഥ
മുഴുവനും െലവിൻ േചാദി റി ു.
പ ുവർഷം മു ് ഭൂവുടമയുെട
പ ൽനി ു നാനൂേറ ർ
പാ ിെനടു താണ്. കഴി യാ ്
അതു മുഴുവൻ വിലയ് ു വാ ി.
ഒരയൽ ാരെ വക മെ ാരു
െതാ ായിരം ഏ ർകൂടി
പാ ിെനടു ു. അതിൽ
െചറിെയാരു ഭാഗം തീെര േമാശമായ
ലം. വാടകയ് ു െകാടു ു.
കുടുംബാംഗ ള െടയും മ ര ു
പണി ാരുെടയും സഹായേ ാെട
ഉേ ശം നൂ ിയിരുപേത ർ കൃഷി
െച ു ്. ിതി
േമാശമാെണ ാണ് വൃ െ പരാതി.
െവറുേത പറയുകയാെണ ും ിതി
െമ െ വരികയാെണ ും െലവിൻ
മന ിലാ ി. േമാശമായിരുെ ിൽ
ഏ റിനു മു ് റൂബിൾ
നിര ിൽ ഭൂമി വാ ുമായിരു ി ;
മൂ ് ആൺമ ള െടയും
ഒരന ിരവെ യും വിവാഹം
നട ുമായിരു ി ; തീപിടി
നശി വീട് ര ു പാവശ ം പുതു ി
പണിയുമായിരു ി . ഓേരാ തവണയും
ഒ ിെനാ ു െമ െ രീതിയിലാണു
പുതു ി ണിതത്. പരാതി
പറെ ിലും സ ം
ഭൂസ ിെ യും പു ത ാരുെടയും
അന ിരവെ യും മരുമ ള െടയും
കുതിരകള െടയും പശു ള െടയും
പേത കി ്, കുടുംബാംഗ െള ാവരും
ഐക േ ാെട ജീവി ു തിെ യും
േപരിൽ അയാൾ
അഭിമാനി ുമായിരു ി . പുതിയ
കൃഷിസ ദായ േളാട് അയാൾ ു
വിമുഖതയിെ ും ആ
സംഭാഷണ ിൽനി ് െലവിൻ
മന ിലാ ി. ഉരുള ിഴ ് വിള ു
തുട ിെയ ് വരു വഴി െലവിൻ
ക ു. െലവിെ സ ം പാട ്
ഉരുള ിഴ ് പൂവിടാൻ
തുട ിയിേ യു . ഒരു ഭൂവുടമയുെട
പ ൽനി ു കടംവാ ിയ
ഇം ിഷ്കല ഉപേയാഗി ാണയാൾ
ഉഴുതത്. േഗാത ും വിത ി ്.
അവിെട ക മെ ാരു കാര ം െലവിെന
പേത കം ആകർഷി . വരകു
േനർ ി ് കുതിരയ് ു തീ യായി
നല്കു ു.സ ം കൃഷി ല ു
വിലപിടി ഈ ഭ വസ്തു െവറുേത
കളയു തു െലവിൻ ക ി ്.
വൃ െന െലവിൻ മു കണ്ഠം
പശംസി .
“െചറു ാരി െപ ൾ ്
ഇവിെടെയ ാണു േജാലി?” െലവിൻ
േചാദി .
“അവർ ക കൾ ചുമ ു േറാഡിൽ
െകാ ുവരും. അവിെടനി ്
വ ിയിലാണു െകാ ുേപാകു ത്.”
“ഈ െതാഴിലാളികൾകാരണം
ന ൾ ഭൂവുടമകൾ
ബു ിമു കയാണ്.” ഒരു ക ് ചായ
പകർ ുെകാടു ുെകാ ് െലവിൻ
പറ ു.
വൃ ൻ ന ിപറ ു ചായ ്
ൈകയിൽ വാ ി. പ സാര
േവെ ു പറ ു. ൈകയിലിരു
ഒരു െകാ കഷണം* എടു ു
കാണി . “കൂലി ് ആെളവ കൃഷി
നട ിയാൽ മുടി ുേപാകും.
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട കാര ം േനാ ൂ.
ന ഒ ാംതരം മ ്, പേ , വിളവ്
േമാശം.”
“എ ാലും നി ൾ
കൂലി ാെരെ ാ ു പണി
െച ി ു േ ാ?”
“ഞ ള േടതു ശരി ുെമാരു
കർഷകെ േലാകമാണ്. എ ാം
േനരി തെ െച ം. ഒരു
പണി ാരൻ േമാശമാെണ ു ക ാൽ
പറ യയ് ും. ആ േജാലികൂടി
ഞ ൾ ു െച ാനറിയാം.”
“അ ാ, ഫിനിഗന് കുറ കീല്
വാ ണെമ ു പറയു ു.” േനരേ
ക യുവതി അക ുവ ു പറ ു.
“അേ ാൾ, അതാണു സർ
ഞ ള െട രീതി” എ ു പറ ്
എഴുേ വൃ ൻ പലതവണ
കുരിശുവര ് െലവിനു ന ി പറ ു
പുറ ുേപായി.
വ ി ാരെന അേന ഷി
പുറകുവശെ മുറിയിേല ുനട
െലവിൻ, കുടുംബാംഗ െള ാം
ഒ ി ിരു ു ഭ ണംകഴി ു തു
ക ു. സ് തീകൾ നി ുെകാ ്
വിള ിെ ാടു ു ു.
ഊർ സ ലനായ ഇളയമകൻ
വാനിറെയ േചാറുമായി എേ ാ തമാശ
പറ ു. എ ാവരും െപാ ി ിരി .
കാേബജ് സൂ ്
ഒഴി െകാടു ുെകാ ുനി
റ ർെചരി ി യുവതിയാണ് കൂടുതൽ
ചിരി ത്.
റ ർെചരു ി ആ യുവതിയുെട
സു രമായ മുഖ ിന് ഈ
കർഷകഭവന ിെ ഐശ ര ിൽ
കാര മായ പ ു ാകുെമ ് െലവിൻ
വിചാരി . ആ അഭി പായം അയാള െട
മന ിൽ ചിര പതിഷ്ഠ േനടിയിരു ു.
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
ഭവന ിേല ു യാ തയ് ിടയിൽ
പലതവണ ആ വീടിെനയും
വീ കാെരയുംകുറി ് അയാൾ
ഓർമി .

* റഷ യിെല കർഷകർ
െചലവുചുരു ാനുേ ശി ് ചായയിൽ
പ സാര േചർ ാറി . പകരം ഓേരാ കവിൾ
കുടി ുേ ാഴും പ സാര ഷണം കുേറ
നുണ ിറ ുകയാണു പതിവ്.
 ഇരുപ ിആറ്

സ ം ജി യിെല മാർഷൽ
പദവിയു യാളാണ്
സ ിയാഷ്സ്കി. െലവിെന ാൾ അ ു
വയ ിനു മൂ ്. േനരേ വിവാഹം
കഴി ു. അയാള െട ഭാര ാസേഹാദരി,
െലവിെ ദൃഷ്ടിയിൽ സു രി,
അവേരാെടാ മാണു താമസം. അവെള
താൻ വിവാഹം കഴി ണെമ ്
സ ിയാഷ്സ്കിയും ഭാര യും
ആ ഗഹി ു തായി െലവിൻ
മന ിലാ ിയി ്.
വിവാഹ പായെമ ിയ എ ാ
യുവാ െളയുംേപാെല െലവിനും
ഇ ാര ം മന ിലാ ിെയ ിലും
പുറ ു പറ ി ി . അവൾ ു
രൂപഭംഗിയു ്, ഒരു ന
ഭാര യാകാനു േയാഗ തയു ്.
കി ിെയ േ പമി ി ായിരുെ ിൽ
അയാൾ ഓടിെ ് അവെള കല ാണം
കഴി ുമായിരു ു. ഈ അറിവ്,
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട വീട്
സ ർശി ുേ ാൾ അയാള െട
സേ ാഷ ിെല ഒരു കരടായി
അവേശഷി .
 സ ിയാഷ്സ്കിയുെട ണം
ലഭി േ ാൾ െലവിൻ ഇതിെന ുറി ്
ആേലാചി . സ ിയാഷ്സ്കി ്
ഇ െനെയാരാശയമു ാകാെമ തു
തെ േതാ ൽ മാ തമാെണ ു
സമാധാനി േപാകാൻ തീരുമാനി .
അേതാെടാ ം, െപൺകു ിയുെട
മന റിയാനു ഒരു പരീ ണമായി
തെ സ ർശനം
ഉപേയാഗെ ടു ാെമ ും വിചാരി .
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട കുടുംബജീവിതം
വളെര സേ ാഷകരമായിരു ു.
ഏ വും മിക
സാമൂഹ പവർ കരിെലാരാള ം
നെ ാരു രസികനുമാണ് ആ മനുഷ ൻ.
പുതുമയി ാ െത ിലും
യു ിസഹമായ
തീരുമാന െളടു ുകയും സ ം
ഇടപാടുകളിൽനി ് അവെയ
അക ിനിർ ുകയുംെച
ത ള െട യു ിപരമായ
നിഗമന ളിൽനി ു വ ത സ്തമായ
ജീവിതം നയി ാനു പവണത
കാണി ു , ഒരു വിഭാഗ ിൽ
െപടു യാളാണു സ ിയാഷ്സ്കി
എ ത് െലവിെന
അ ുതെ ടു ാറു ്. തീ വമായ
ലിബറൽ ചി ാഗതിയു
വ ിയാണയാൾ. പഭുജാതെര
അയാൾ ു െവറു ാണ്. ഭൂരിപ ം
പഭു ള ം അടിമ െ
അനുകൂലി ു ുെവ ും
ഭീരുത ംെകാ ു മാ തമാണ് അതു
തുറ ുപറയാ െത ും അയാൾ ്
അഭി പായമു ്. തുർ ിെയേ ാെല
ശപി െ ഒരു രാജ മാണ്
റഷ െയ ും ഗൗരവമായ
വിമർശന ിനുേപാലും അർഹമ
റഷ ൻ ഗവൺെമ െ
െചയ്തികെള ുമാണ് അയാള െട
പ ം. എ ിലും അയാൾ ഒരു
ഔേദ ാഗികപദവി വഹി ു ു.
മാർഷൽമാർ ു മാതൃകയായി ആ
കൃത ം നിറേവ ു. യാ ത
െച േ ാെഴ ാം െതാ ിയിൽ
ബാഡ്ജും ചുവ ബാ ം ധരി ു ു.
മനുഷ െനേ ാെല ജീവി ണെമ ിൽ
വിേദശരാജ ളിൽ
േപാകണെമ യാൾ പറയും. സൗകര ം
കി േ ാെഴ ാം വിേദശയാ ത
നട ുകയും െച ം. എ ിലും
റഷ യിൽ സ ീർണ ളായ കാർഷിക
പരീ ണ ൾ നട ുകയും
അവെയ ുറി പഠി ുകയും
െചയ്തു. റഷ ൻ കർഷകൻ
ആൾ ുര ിെന ാൾ ഒരു പടി
മുകളിലാെണ ാണ് അയാൾ
പറയു ത്. എ ിലും ജി ാ
െതരെ ടു കളിൽ അയാളാണ്
ഏ വും കൂടുതൽ കർഷകരുെട
കാര ൾ ഗഹി ു തും അവരുെട
അഭി പായ ൾ േകൾ ാറു തും.
ൈദവ ിേലാ പിശാചിേലാ
വിശ ാസമിെ ിലും പുേരാഹിതരുെട
ിതി െമ െ ടു ു തിലും
അയാൾ തൽപരനാണ്. അേതസമയം,
തെ ഗാമ ിെല പ ി
നിലനിർ ാനു പവർ ന ളിൽ
സജീവപ ുവഹി ുകയും െച ു.
സ് തീകള െട പശ്ന ിൽ,
സ് തീസ ാത ിനുേവ ി,
പേത കി ്, െതാഴിെലടു ാനു
അവകാശ ിനുേവ ി, ശ ിയു ം
വാദി ു വരുെട കൂ ിലാണയാൾ.
അേതസമയം, ഏവെരയും
അസൂയെ ടു ുമാറ്, ഭാര യുെമാ ു
സേ ാഷ പദമായ,
സ ാന ളി ാ , ജീവിതം
നയി ുകയും ഭാര ഒ ും െച ാെത,
കഴിവതും സേ ാഷേ ാെട
ജീവി ാൻ ഭർ ാവിെ
പവർ ന ളിൽ
പെ ടു ുെകാ ു ദിവസ ൾ
കഴി കൂ കയുമാണു െച ത്.
ആള കള െട സ ഭാവം കൃത മായി
വ വേ ദി റിയാനു കഴിവ് െലവിന്
ഇ ായിരുെ ിൽ,
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട സ ഭാവം
അയാൾ ് ഒരു
പശ്നമാകുമായിരു ി . െവറുെമാരു
മ െനേ ാ, ഒ ിനും
െകാ ാ വെനേ ാ
വിേശഷി ി ാൽ മാ തംമതി. പേ ,
അയാെള ഒരു മ െന ു
വിേശഷി ി ാൻ നിവൃ ിയി .
കാരണം, അയാൾ അതിബു ിമാൻ
മാ തമ , വിദ ാസ നുമാണ്.
അയാൾ ് അറി ുകൂടാ ഒരു
വിഷയവുമി . നിർബ ി ാൽമാ തേമ
തെ വി ാനം
പുറെ ടു ുകയു .
സ ിയാഷ്സ്കിെയ ഒ ും
െകാ ാ വെന ു വിളി ു തും
ന ായമ . തിക സത സ നും
ദയാലുവും സമർ നും എ ായ്േപാഴും
ആ ാദചി നും ഏവരുെടയും
പശംസ പിടി പ
പവർ ന ളിൽ സദാ
വ ാപരി െകാ ിരി ു വനുമാണ്.
അ െനയു ഒരാൾ ഒരി ലും
അരുതാ െതാ ും െച കയി .
െലവിൻ എ ത ശമി ി ം അയാെള
മന ിലാ ാൻ സാധി ി . അയാള െട
ജീവിതം ഉ രംകി ാെ ാരു
പശ്നമായി അവേശഷി .
സ ിയാഷ്സ്കിദ തികള മായി
സൗഹൃദ ിലായിരു െലവിൻ
അവരുെട ജീവിത ിെ
ത ശാസ് തെമെ റിയാൻ
ശമിെ ിലും ഫലി ി .
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട മന ിെ
ഉ റകൾ എേ ാഴും ആർ ും
പാപ മായിരുെ ിലും അേ ാ
കട ുെച ാൻ െലവിൻ
ശമി ുേ ാെഴ ാം അയാൾ ു
സ ല്പം ആശയ ുഴ മു തായി
േതാ ിയിരു ു. ആ മുഖ ് ഒരു
േനരിയ ഭയം പത െ , െലവിൻ
അതു മന ിലാ ുെമ ു
ശ ി ു തുേപാെല ഹൃദ വും
സരസവുമായ പതിേരാധംെകാ ാണ്
അയാൾ െലവിെന േനരി ത്.
എേ ിെല തെ പവർ ന ളിൽ
നിരാശനായ െലവിൻ
സ ിയാഷ്സ്കിെ ാ ം കുറ ദിവസം
െചലവഴി ാൻ സാധി തിൽ അതീവ
സ ുഷ്ടനായിരു ു. സ ം
കൂടാര ിൽ സ മായും
സേ ാഷേ ാെടയും
കഴി ുകൂടു ഇണ പാവുകള െട
സംതൃപ്തജീവിതം അയാെള
ആകർഷി . അതിെ
രഹസ മറിയാൻ അയാൾ
െവ ൽെകാ ു.
അയൽപ െ ഭൂവുടമകെള
ക ് സംസാരി ാനും
കൃഷിയിറ ു തിെനയും
െകായ് ിെനയും േജാലി ാെര
നിേയാഗി ു തിെനയും സംബ ി
കാര ളിൽ ആശയവിനിമയം
നട ാനും—ഇെതാെ വില കുറ
കാര ളായി
പരിഗണി െ ടു ുെ ിൽേ ാലും
—െലവിൻ തൽപരനായിരു ു.
 “അടിമേവല നിലനി ിരു േ ാൾ
ഇെതാ ും പധാനമ ായിരി ാം.
ഇം ിലും ഇത്
അ പധാനമായിരി ാം. അവിെട
ഇെതാെ
ിരീകരി െ കഴി ു. എ ാൽ,
ന ുെട നാ ിൽ മാ ം
തുട ിയിേ യു .
ിരീകരി െ ാൽ ഇനിയും
സമയെമടു ും. റഷ യിലാകമാനം
പാധാന മു ഒരു പശ്നമാണിത്.”
നായാ ് പതീ ി തുേപാെല
അ ത െമ മായി . ചതു നിലം
ഉണ ിേ ായി. കടൽ കെള
കാണാനി . പകൽ മുഴുവനും
അേന ഷി േ ാൾ മൂെ ം കി ി.
പേ , നായാ ിെ ഫലമായി ന
വിശ ം ഉേ ഷവും മന ിന്
ഊർ സ ലതയും ലഭി .
െവറുേതയിരു േ ാെഴ ാം
വൃ കർഷകെ
കുടുംബെ ുറി ാണ് െലവിൻ
ആേലാചി ത്. അവരിൽനി ു
മന ിലാ ിയ ചില കാര ൾ തെ
ചില പശ്ന ൾ
പരിഹരി ാനുതകുെമ ് അയാൾ
പതീ ി .
ൈവകുേ രം ചായസമയ ്,
ര ാകർ ൃത ം സംബ ി ഏേതാ
കാര ിനുവ ര ു ഭൂവുടമകള െട
സാ ിധ ിൽ െലവിൻ
പതീ ി തുേപാെല രസകരമാെയാരു
ചർ നട ു.
ആതിേഥയയുെട സമീപ ാണ്
െലവിൻ ഇരു ത്. അവേരാടും
അവരുെട എതിർവശ ിരു
അനിയ ിേയാടും അയാൾ ്
സംസാരിേ ിവ ു.
െപാ ംകുറ , െവള
വ മുഖവും നുണ ുഴികള മു ,
മേനാഹരമായി ചിരി ു ഒരു
സ് തീയാണ് ആതിേഥയ. അവരുെട
ഭർ ാവിെ താൽപര െള ുറി ്
അവരിൽനി ു മന ിലാ ാെമ ാണ്
െലവിൻ വിചാരി ത്. പേ ,
വ ാെ ാരസ ത അനുഭവെ തു
കാരണം അയാൾ ് ചി ി ാനു
സ ാത ം ലഭി ി . അവരുെട
സേഹാദരി, അയാൾ ുേവ ി
പേത കമായി, കഴു ിറ ിെവ ി
തയ്പി ഒരു ഉടു ി ്, െവള മാറിടം
പുറ ുകാണി െകാ ു
മു ിലിരു താണ് അസ ാത ിനു
കാരണം. അവള െട മാറിടം കൂടുതൽ
െവള ിരു തുെകാ ാവാം,
ഉടു ിെ ചതുര ിൽ െവ ിയ കഴു ്
അയാള െട ചി ാസ ാത െ
അപഹരി . തനി ുേവ ിയാണ്
ഉടു ിെ മുൻവശം അ പകാരം
െവ ിയിരി ു െത ് അയാൾ
െത ി രി . അേ ാ േനാ ാൻ
തനി വകാശമിെ ുേതാ ിെയ ി
ലും അേ ാ േനാ ാതിരി ാൻ
ശമിെ ിലും േനാ ാതിരി ു തു
െത ാെണ ും അയാൾ ു േതാ ി.
താൻ ആെരേയാ
വ ി ുകയാെണ ും
തെ െ ാ ു സാധ മ ാ ഒരു
വിശദീകരണം നല്കാൻ താൻ
നിർബ ിതനാകു ുെവ ുമു
സ ല്പ ിൽ അയാൾ
അസ നായി. അയാള െട മുഖം
ചുവ ുതുടു ു. ആ അസ ാ ം
ആതിേഥയയുെട സു രിയായ
അനിയ ിയിേല ് സം കമിെ ിലും
ആതിേഥയ അത് ക ഭാവം നടി ി .
അവെള മനഃപൂർവം സംഭാഷണ ിൽ
പെ ടു ി ുകയും െചയ്തു.
“എെ ഭർ ാവിന് റഷ യിലു
ഒ ിേനാടും താൽപര മിെ േ
നി ൾ പറയു ത് ?” ആതിേഥയ
തുടർ ു: “േനേരമറി ്, വിേദശ ്
അേ ഹം സംതൃപ്തനാെണ ിലും
ഒരി ലും ഇവിടെ േ ാെല
സേ ാഷം േതാ ാറി . സ ം
നാടുതെ യാണ് അേ ഹ ിനു
പധാനം. വളെര തിര ു
മനുഷ നാണ്. എ ാ ിലും
താൽപര െമടു ും. ഓ, ഞ ള െട
സ്കൂൾ ക ി േ ാ?”
“ഞാൻ ക ു. വ ിെ ടികൾ
പടർ ുകിട ു െക ിടമേ ?”
 “അേത, നാസ്ത യാണതു
നട ു ത്.” സേഹാദരിെയ ചൂ ി
അവർ പറ ു.
“നി ൾതെ യാേണാ
പഠി ി ു ത് ?” ഉടു ിന റേ ു
േനാ ിെ ാ ും അവള െട
േനർ ുേനാ ിയാൽ അത്
കാണുെമ േബാധേ ാെടയുമാണ്
െലവിൻ േചാദി ത്.
“ഉ ്. ഇേ ാഴും പഠി ി ു ു ്.
േവേറ നെ ാരു മാ റുമു ്. ഇേ ാൾ
ജിംനാ ിക്സും തുട ി.”
“താ ്സ്, ചായ ഇനി േവ .”
െലവിൻ പറ ു. സംഭാഷണം
തുടരാനാവാെത, തെ െപരുമാ ം
മാന മെ റി ി ം തുടു
മുഖേ ാെട അയാെളഴുേ .
“അ റ ു രസകരമാെയാരു ചർ
നട ു ു” എ ു പറ ് േമശയുെട
അേ ലയ് ൽ ആതിേഥയനും
ര ു ഭൂവുടമകള ം ഇരു
ഭാഗേ ുേപായി. സ ിയാഷ്സ്കി
ഒരു വശംതിരി ്, േമശേമൽ
ൈകമു ി, ഒരു ൈകെകാ ു ക ്
പിടി തിരി ം മേ ൈകെകാ ്
താടിേരാമ െളാ ി േചർ ു
മണ ി ു തുേപാെല
മൂ ിേല ുെകാ ുേപായി ്
വിടുകയും െചയ്തുെകാ ിരു ു.
തിള ു കറു ക കൾെകാ ്
അയാൾ നര മീശ ാരനാെയാരു
ഭൂവുടമെയ സൂ ി േനാ ി;
ഭൂവുടമയുെട വാ ുകൾ അയാെള
രസംപിടി ി . കർഷകെര ുറി ്
പരാതി പറയുകയായിരു ു ഭൂവുടമ.
ആ പരാതി ു മറുപടിപറയാൻ
സ ിയാഷ്സ്കി ു കഴിയുെമ ും
അേതാെട പരാതി ു
കഴ ി ാതാകുെമ ും െലവിനു
േബാധ മു ്. പേ , തനിെ ാ ും
പറയാൻ പാടി േ ാ എേ ാർ ്
ഭൂവുടമയുെട രസകരമായ പസംഗം
േക ിരു ു.
നര മീശയു ആ ഭൂവുടമ
അടിമ ിൽ അടിയുറ
വിശ സി ു വനും ഏെറ ാലമായി
നാ ിൻപുറ ് താമസി ു വനുമായ
ഒരു കർഷകനുമാെണ ു വ ം.
അയാള െട േവഷംക ാൽ അത്
മന ിലാകും. പഴയ മാതൃകയിലു
തിള ു ഒരു േകാ ാണ് അയാൾ
ധരി ിരി ു ത്. ബു ിസാമർ ം
പകടമാ ു തും നിരാശെയ
സൂചി ി ു തുമായ േനാ ിലും
പേത കം പഠി പറയു
റഷ ൻഭാഷയിലും ആധികാരികമായ
ഭാവഹാവാദികളിലും െവയിേല
കരുവാളി വലിയ ൈകകളിലും—
വലതുൈകയിെല നടുവിരലിൽ ഒരു
വിവാഹേമാതിരമു ്—നി ് അത്
െപെ ് തിരി റിയാം.
 ഇരുപ ിേയഴ്

“പാടുെപ തുട ി, ഒരുപാടു

കഷ്ടെ ്, ഇ തയുെമാെ യാ ിയി ്
ഇെ റി ുേപാകാനു
വിഷമംെകാ ാണ്.
അ ായിരുെ ിൽ നിെ ാളാസ്
ഇവാനി ിെനേ ാെല എ ാം
വി തുല ി മി ാതിരുേ െന.”
ബു ിയു മുഖം പകാശമാനമാ ിയ
ഒരു ചിരിേയാെട ഭൂവുടമ പറ ു.
“പേ , ഒ ും വി തുല ി േ ാ.”
നിെ ാളാസ് ഇവാനി ് സ ിയാഷ്സ്കി
പറ ു. അതിെ യർ ം ഇേ ാഴും
അതുെകാ ു
പേയാജനമുെ ാണ്.
“ഒരു പേയാജനമു ്. എെ
സ ം വീ ിലാണു ഞാൻ
താമസി ു ത്. വിലയ് ു
വാ ിയേതാ വാടകയ്െ ടു േതാ
അ അവിടെ കുടിയും ബഹളവും
പറ ാൽ വിശ സി ി !
കുടുംബ െള ാം െവേ െറയായി.
ഒരു കുതിരേയാ പശുേവാ ബാ ിയി .
എ ാരും പ ിണിയാണ്. എ ാലും
ഒരു െന േജാലി ുവിളി ാൽ
സകലതും നശി ി ും. എ ി ്
മജിസ്േ ട ിനു പരാതിയും െകാടു ും.”
‘േനേരമറി ്, നി ളം
മജിസ്േ ട ിനു പരാതി
െകാടു ാറു േ ാ.”
“ഞാേനാ? ഒരി ലുമി .
എ ുവ ാലും ഞാനതു െച ി .
അ െന ആെര ിലും െചയ്താൽ
ആവശ മി ാെത അപവാദം
പറ ുപര ും. േജാലി ാർ
മുൻകൂർ പണം വാ ി കട ുകളയും.
മജിസ്േ ട ് എ ു െച െമേ ാ?
അവെനെയാെ െവറുെതവിടും!
വിേ ജ് ടിബ ണലും
ഗാമമുഖ നുെമാെ യു തുെകാ ്
കാര ൾ ഒരുവിധം നട ുേപാകു ു.
പഴയമ ിൽ ന അടിെകാടു ും.
അെ ിൽ എ ാമുേപ ി ്
ഇവിെടനി ും ഒളിേ ാേട ിവരും.”
സ ിയാഷ്സ്കിെയ
ചൂടുപിടി ി ാനുേ ശി ാണ് ഭൂവുടമ
ഇ െന പറ െത ിലും അയാൾ
അത് ആസ ദി .
“അ രം
നടപടികെളാ ുമി ാെത ഞ ൾ,
ഞാനും െലവിനും ഇേ ഹവും
കാര ൾ
നട ിെ ാ ുേപാകു േ ാ.” മേ
ഭൂവുടമെയ ചൂ ി ാ ി ചിരി െകാ ്
സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു.
 “ഉ ,് മിേഷൽ െപേ ടാവി ്
നട ിെ ാ ുേപാകു ു. പേ ,
എ െനെയ ് അേ ഹേ ാടു
േചാദി േനാ ണം.
‘യു ിയു മായ കൃഷിരീതി’െയ ു
നി ൾ പറയു താേണാ
അേ ഹ ിെ സ ദായം?”
“എെ കൃഷിരീതി തിക ം
ലളിതമാണ്, ൈദവ ിനു ന ി!”
മിേഷൽ െപേ ടാവി ് പറ ു. നികുതി
ഒടു ാനു
പണംകി ണെമേ യു . പണി ാർ
വ ുപറയും ‘ഞ ൾ ു
േവെറയാരുമി . അ ുതെ
സഹായി ണം.’ എ ാവരും നമു ു
േവ െ വർ, അയൽ ാർ.
കഷ്ടംേതാ ും. ആവശ മു തു
കടംെകാടു ും. അേ ാൾ അവേരാടു
പറയും, ‘ഞാൻ നി െള
സഹായി ു തുേപാെല ആവശ ം
വരുേ ാ എെ നി ളം
സഹായി ണം, ഓ ്സ്
വിതയ് ുേ ാഴും
െകായ് ുസമയ ുെമ ാം.’ ഓേരാ
കുടുംബവും ഇ യി േജാലികൾ
െച ാെമ ു സ തി ും. പേ ,
കൂ ിൽ ചില ക ാരുമു ്.”
ഈ സ ദായം സുപരിചിതമായ
െലവിൻ, സ ിയാഷ്സ്കിെയ േനാ ി
ക ിറു ി കാണി ി നര
മീശ ാരൻ ഭൂവുടമേയാടു േചാദി :
“അ യുെട അഭി പായ ിൽ
ഏതാണ് നമു ു േയാജി കൃഷിരീതി?”
“മിേഷൽ െപേ ടാവി ിെ രീതി
മതി. ഒ ുകിൽ കൂലി ധാന മായി
നല്കാം. അെ ിൽ പാ ിനു
െകാടു ണം. അതാണു സൗകര ം.
പേ , അതുകാരണം സമൂഹ ിെ
സ ് െമാ ിൽ നശി ും. മു ്
അടിമേവലയു ായിരു േ ാൾ
എനി ് ഒൻപതുേമനി
വിളവുകി ിയിരു ത് ഇേ ാൾ,
പണി ാർ ു കൂലി ധാന മായി
െകാടു േ ാൾ മൂ ുേമനിയായി
കുറ ു.”
സ ിയാഷ്സ്കി ഒരു
െചറുചിരിേയാെട െലവിെന േനാ ി,
വൃ െന കളിയാ ു മ ിൽ ആംഗ ം
കാണി . പേ , െലവിന് അയാൾ
പറയു ത് പരിഹാസ മാെണ ു
േതാ ിയി . സ ിയാഷ്സ്കിെയ
അേപ ി ് െലവിന് ആ ഭൂവുടമെയ
മന ിലാകും. പുതിയ പരിഷ്കാര ൾ
റഷ യ് ു വിനാശകരമാെണ ു
െതളിയി ു താണ് ഭൂവുടമ പറ
കാര ൾ. എ ാം സത മാണ്,
അനിേഷധ വും. െവറുേത പറയു ത ,
സ ം അനുഭവ ിൽനി ു
മന ിലാ ിയ വസ്തുതകൾ.
ഗാമ ിെല
ഏകാ വാസ ിനിടയ് ്
ചു ംനട ു തു ക റി ്
രൂപെ ടു ിയ അഭി പായ ൾ.
“അധികാരം പേയാഗി ാൽ
മാ തേമ പുേരാഗതി േനടാനാവൂ
എ ാണിതു െതളിയി ു ത്,” തെ
വി ാനം പകടമാ ാൻകൂടി
ഉേ ശി ് െലവിൻ പറ ു: “മഹാനായ
പീ റും കാതറീനും അലക്സാ റും
നട ിലാ ിയ
പരിഷ്കാര ൾതെ യാണ്
ഉദാഹരണം. യൂേറാപ ൻ
ചരി തെമടു ാേലാ? കൃഷിയുെട
േമഖലയിൽ അതു കൂടുതൽ
സ്പഷ്ടമാണ്. ഈ രാജ ് ആദ മായി
ഉരുള ിഴ ുകൃഷി തുട ാൻ
ബലം പേയാഗിേ ിവ ു. ന ുെട
പഴയ കല കൾ വളെരമു ്
ഉപേയാഗി ിരു വയ ;
റൂറിക്രാജാ ാർ ബലം പേയാഗി
നട ിലാ ിയതാവണം. അടിമ ം
നിലവിലു ായിരു േ ാൾ, ന ൾ
ഭൂവുടമകൾ പരിഷ്കരി
കൃഷിരീതികൾ പേയാഗി പുതിയ
ഉപകരണ ളംയ ളം
െകാ ുവ ു. വ ികളിൽ വളം
െകാ ുേപാകാൻ തുട ി. ഇെത ാം
ന ുെട അധികാരം ഉപേയാഗി
െചയ്തതാണ്. കർഷകർ ആദ ം
എതിർ ു. പി ീട് അംഗീകരി .
ഇേ ാൾ അടിമ ം നിേരാധി .
നമു ് അധികാരമി . ഉയർ
നിലവാര ിെല ിയ
കൃഷിസ ദായം ഇനി പാകൃതവും
അപരിഷ്കൃതവുമായ നിലയിേല ു
താഴും. അ െനയാണു ഞാനിതിെന
േനാ ി ാണു ത്.”
“അെത ിന് ? യു ിയു മായ
കൃഷിരീതിയാെണ ിൽ
കൂലി ണി ാെരെ ാ ു കൃഷി
നട ാമേ ാ?”
“എനി ധികാരമി . ഏതു
കൂലി ണി ാെരെ ാ ് കൃഷി
െച ി ാെനാ ും?”
“അതാണു ഞാൻ പറയു ത്,
െതാഴിലാളികളാണ് കൃഷിയുെട
പധാനഘടകെമ ്.” െലവിൻ
വിചാരി .
“കൂലിെകാടു ാൽ പണി ാെര
കി ം.” സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു.
“ന ഉപകരണ ൾെകാ ്
ന തുേപാെല േജാലിെച ാൻ അവർ
ത ാറ . ഒ ുമാ തേമ
അവർ റിയാവൂ, കുടി മറിയാൻ,
കുടി േബാധംെക ് സകലതും
നശി ി ാൻ. കുതിരയ് ു സമയം
െത ി തീ െകാടു ും കടി ാൺ
വലി െപാ ി ും, െമതിയ ൾ ു
മനഃപൂർവം േകടു വരു ും. അവരുെട
സ ല്പ ിന റ ു തിേനാെട ാം
വിേരാധമാണ്. അതുെകാ ാണ്
കൃഷിയുെട നിലവാരം താണുേപായത്.
ഭൂമിെയ തരിശിടും. കാടുപിടി
നശി ും. മു ് ല ംപറ
വിളവുകി ിയിരു ിട ് ഇേ ാൾ
അതിെ പ ിെലാ ാണ്.
രാജ ിെ സ ് തീെര കുറ ു.
ഉചിതമായ
നടപടിെയടു ിരുെ ിൽ…”
അയാൾ തെ മന ിലു
പ തികെള ുറി വിസ്തരി ാൻ
തുട ി. പേ , െലവിന് അതിൽ
താൽപര മി . ഭൂവുടമ അഭി പായം
പറ ുകഴി ഉടേന െലവിൻ തെ
ആദ െ നിർേദശ ിേല ു മട ി.
അതിെന ുറി ് സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
അഭി പായെമെ റിയാൻ ആ ഗഹി ്
ഗൗരവേ ാെട പറ ു:
“ന ുെട കൃഷി
തകർ യിലാെണ ും
കർഷകെ ാഴിലാളികേളാടു
ന ുെട ബ ം ഈ നിലയിൽ
തുടർ ുേപായാൽ കൃഷി
ലാഭകരമാവുകയിെ ും പറയു ത്
നൂറുശതമാനം ശരിയാണ്.”
“എനി െന േതാ ു ി .”
സ ിയാഷ്സ്കി ഗൗരവ ിൽ പറ ു:
“നമു ു കൃഷിെച ാനറി ുകൂടാ.
അടിമ ം നിലനി ിരു േ ാൾ വിളവ്
കൂടുതലായിരു ു എ ു പറയു തും
ശരിയ . േനേരമറി ്, അ ു വിളവു
തീെര കുറവായിരു ു. നമു ു
യ ളി , ന കുതിരകളി ,
േമൽേനാ ം ശരിയ , കണ ുകൾ
സൂ ി ാനറി ുകൂടാ. ഏതു
കർഷകേനാടും േചാദി േനാ ്,
ഏതാണു ലാഭകരെമ ും ഏതു
ലാഭകരമെ ും പറയാൻ അയാൾ ു
കഴിയി .”
“നി ൾ ു തു മുഴുവനും
അവർ നശി ി ാൽ പിെ െയ െന
ലാഭം കി ം?”
“എ ാം നശി ി ു െത െന?
ഗുണനിലവാരമി ാ റഷ ൻ
െമതിയ ം അവർ
നശി ിെ ിരി ും. പേ ,
നീരാവിെകാ ് പവർ ി ു എെ
െമതിയ ിന് േകടുവരു ാൻ
അവർ ു കഴിയി . റഷ ൻ
ചാവാലി ുതിരകെള നശി ി ാം,
ഫ്െളമിഷ് ഇനേമാ റഷ ൻ ഡാനിഷ്
സ രവർഗേമാ ആെണ ിൽ അവെയ
ഒ ും െച ാെനാ ി .
അ െനെയാെ േവണം കൃഷി ണി
ലാഭകരമാേ ത്.”
“എ ാവർ ും അതു
സാധ മാേണാ, നിെ ാളാസ് ഇവാനി ് ?
നി ൾെ ള മാണ്. പേ , എനി ്
യൂണിേവഴ്സി ിയിൽ പഠി ു ഒരു
മകനു ്. െസ റി സ്കൂളിൽ
പഠി ു ഇളയകു ികള ്.
സ രവർഗ ിൽെ കുതിരകെള
വാ ാനു േശഷിയി .”
“സഹായി ാൻ
ബാ ുകള േ ാ.”
 “ഉ ്. ഒടുവിൽ എ ാം േലലം
െചയ്തുെകാ ുേപാകും… എനി തു
േവ .”
“കൃഷിയുെട നിലവാരം
ഉയർ ു തു ന താെണേ ാ അതു
സാധ മാെണേ ാ എനി ഭി പായമി .”
െലവിൻ പറ ു: “എനി ു
പണമു തുെകാ ് ഞാനതിനു
ശമി . പേ , ഒ ും നട ി .
ബാ ുകെളെ ാ ് ആർ ാണു
പേയാജനെമ റി ുകൂടാ. കൃഷി
െമ െ ടു ാൻ ഞാൻ മുട ു
പണം മുഴുവനും നഷ്ട ിലാണു
കലാശി ു ത്. വിലകൂടിയ
ക ുകാലികള ം യ ള െമ ാം
നഷ്ടംതെ .”
“അതു സത മാണ്.”
നര മീശയു ഭൂവുടമ
സേ ാഷേ ാെട ചിരി െകാ ാണു
പറ ത്.
“ഞാൻ മാ തമ , േവെറ എ തേയാ
കൃഷി ാരുെട കാര ം എനി റിയാം.”
െലവിൻ തുടർ ു: “അപൂർവം
ചിലെരാഴിെക ബാ ിെയ ാവരും
നഷ്ടം സഹി ുകയാണ്. സത ം
പറയണം, നി ൾ ു ലാഭം
കി ുേ ാ?” സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
മുഖ ് ഭയ ിെ ലാഞ്ഛന
പകടമായി. കണ ുകൾ
പരിേശാധി ാൻ
േമാസ്േകായിൽനി ു ഒരു
ജർമൻകാരെന ഏർ ാടാ ിയിരു
കാര ം ചായസമയ ് ആതിേഥയ,
െലവിേനാടു പറ ിരു ു. അയാൾ ്
അ ൂറ് റൂബിൾ ഫീസും െകാടു ു.
ഒരാ ിൽ മൂവായിരം റൂബിൾ
നഷ്ടമുെ ാണ് അയാൾ
പറ തേ ത.
അയൽ ാരനായ മാർഷൽ,
കൃഷിയിൽനി ് എ ത
ലാഭമു ാ ു ുെവ റി ഭൂവുടമ
ചിരി . “ലാഭമി ായിരി ാം.”
സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു: “അതിെ
അർ ം ഞാെനാരു ന
കൃഷി ാരനെ ാണ്. അെ ിൽ,
പാ ുക െകാടു ാൻ മൂലധനം
െചലവഴി ു ു.”
“പാ ിെ കാര ം ഒ ും
പറയാനി ,” െലവിൻ പറ ു.
യൂേറാ ിൽ, അധ ാനംെകാ ു ഭൂമിെയ
െമ െ ടു ു തിനാണു പാ ം
െകാടു ു ത്. ഇവിെടയാെണ ിൽ,
കൃഷിെകാ ്, അതായത്,
ഉഴുതുമറി ുേ ാൾ ഭൂമിയുെട ിതി
കൂടുതൽ േമാശമാകു ു.
അതുെകാ ു പാ ിന് ഇവിെട
ാനമി .”
“പാ ം ഒരു പകൃതിനിയമമാണ്.”
“എ ിൽ ആ നിയമം നമു ു
ബാധകമ , നമു ്
ആശയ ുഴ മു ാ ാേന അത്
ഉപകരി ുകയു .”
 “ൈതേരാ സംഭാരേമാ എ ാണു
േവ ത് ? േമരീ, ൈതരും സംഭാരവും
കുെറ റാസ്പ്െബറി പഴ ളം
െകാ ുവരൂ.” സ ിയാഷ്സ്കി
ഭാര േയാടു പറ ു: “ഇെ ാ ം
റാസ്പ്െബറി ന വിളവുകി ി.”
സംഭാഷണം അവസാനി ി
സേ ാഷേ ാെട അയാൾ
എഴുേ േപായി. െലവിെന
സംബ ി ിടേ ാളം സ ം
വാദമുഖ ൾ അവതരി ി
തുട ിയിേ യു ായിരു ു .
ഭൂവുടമയുമായി െലവിൻ
സംഭാഷണം തുടർ ു. ന ുെട
െതാഴിലാളികള െട സ ഭാവ ളം
പേത കതകള ം മന ിലാ ാനു
ൈവമുഖ മാണ് എ ാ പശ്ന ൾ ും
കാരണെമ ് അയാൾ വാദി . പേ ,
ഭൂവുടമ സ ം അഭി പായ ിൽ
ഉറ നി ു. റഷ യിെല കർഷകർ
െചളി ു ിൽ കഴിയാനിഷ്ടെ ടു
പ ിയാെണ ും ന
ചു യടിയാണതിനു പതിവിധിെയ ും
അയാൾ പറ ു. ആയിരം
വർഷ ളായി നാം ഉപേയാഗി വരു
വടിയുെട ാനം ചില വ ീല ാരും
ജയിലുകള ം ഏെ ടു ു.
ഒ ിനുംെകാ ാ കർഷകെര
ജയിലിലി ് ന ഭ ണവും ഒരു
നി ിത ചതുര ശയടി വായുവും നല്കി
സുഖി ി ു ു.
 “െതാഴിലാളികള മായു ബ ം
െമ െ ടു ി
ഉത്പാദന മമാ ു തിെന ുറിെ
ു പറയു ു?” െലവിൻ േചാദി .
“റഷ യിൽ അതു നട ി ! നമു ്
അധികാരമി .” ഭൂവുടമ പറ ു.
“എെ ാെ പു ൻ
വവ കളാണിനി
ക ുപിടി ാനു ത് ?” ൈതര്
ഭ ി കഴി ് ഒരു സിഗര ക ി ്
സംഭാഷണം തുടരാെന ിയ
സ ിയാഷ്സ്കി േചാദി :
“െതാഴിലാളികള െട അധികാര ിെ
എ ാ വശ ളം
നിർവചി െ കഴി ു. അടിമ ം
നിേരാധി െ േതാെട പഴയ
അപരിഷ്കൃതസ ദായ ള െട
അവശിഷ്ട ൾ തുട മാ െ .
സത നായ െതാഴിലാളിമാ തേമ
ഇേ ാഴു . അത് നാം
അംഗീകരി ണം. െതാഴിലാളിയും
കർഷകനും കൂലി ണി ാരനും—
ഇവരിൽ നിെ ാ ും
ഒളിേ ാടാെനാ ി .”
“പേ , യൂേറാ ിെ മ
ഭാഗ ളിലു വർ സംതൃപ്തര .”
“അവർ ു
തൃപ്തിയി ാ തുെകാ ് പുതിയ
മാർഗ ൾ അേന ഷി ുകയാണ്.
ചിലേ ാൾ കെ ിെയ ുവരും.”
 “നമു ു സ യം ഒരേന ഷണം
നട ി ൂേട എ ാണു ഞാൻ
േചാദി ു ത്.” െലവിൻ പറ ു.
“െറയിൽ ാതയു ാ ാൻ പുതിയ
രീതി അേന ഷി ു തുേപാെലയാകും.
േനരേ ക ുപിടി കാര മാണ്.”
“അത് നമു ു
േയാജി തെ ിൽ? അത്
വിഡ്ഢി മാെണ ിൽ?”െലവിൻ
േചാദി .
വീ ും സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
ക കളിൽ ഭീതി നിഴലി ു തു
െലവിൻ ശ ി .
“നമു തു െവറും കു ി ളിയാണ്.
യൂേറാ ് അേന ഷി ു ത് ന ൾ
േനരേ ക ുപിടി കഴി ു.
അെത ാം എനി റിയാം.
അതിരി െ , െതാഴിൽ പശ്ന ിൽ
യൂേറാ ിലു ായ
േന െളെ ാെ െയ ു
നി ൾ റിയാേമാ?”
“അധികെമാ ും അറി ുകൂടാ.”
“ഇേ ാൾ യൂേറാ ിെല
ബു ിരാ സ ാരുെട പധാന
ചി ാവിഷയമാണിത്. ഷുൾസ്
െഡലി ്ഷ* ് സി ാ മു ്.
അേ യ ം ലിബറലായ ലാസൽ**
പവണതെയ സംബ ി ു
െക കണ ിനു സാഹിത മു ്.
മുൾഹാസൻ*** സ ദായമു ്.
ഇെതാെ വസ്തുതകളാണ്.
നി ൾ ് ഇെത ാം
അറിയാമായിരി ും.”
“ചിലെതാെ േക ി ്,
ഗഹനമായി ഒ ും മന ിലാ ിയി ി .”
“അതു െവറുേത പറയു താണ്.
എെ േ ാെല നി ള ം ഇെതാെ
മന ിലാ ിയി െ ്
എനി റിയാം. ഞാെനാരു
സാമൂഹ ശാസ് ത െ പാഫ െറാ ുമ .
എ ിലും എനി ിതിൽ താൽപര മു ്.
താൽപര മുെ ിൽ നി ൾ ും
പഠി ാം.”
“എ ാണവരുെട നിഗമനം?”
“എക്സ്ക സ് മീ.” ഭൂവുടമകൾ
എഴുേ . തെ മന ിെ
ഉ റകളിേല ു കട ുകയറാനു
െലവിെ ശമെ ഒരി ൽ ൂടി
പതിേരാധി െകാ ് സ ിയാഷ്സ്കി,
അതിഥികെള യാ തയാ ാൻ
പുറേ ിറ ി.

* സഹകരണ പ ാന ിൽ തൽപരനായ
ജർമൻ സാ ികശാസ് ത ൻ (1808-’83)
** മാർക്സിെ എതിരാളിയും േസാഷ ൽ
െഡേമാ കാ ിക് പാർ ിയുെട ാപകനുമായ
ജർമൻ േസാഷ ലി ് (1825-’64)
*** മുൾഹാസനിൽ െതാഴിലാളികൾ ായു
ഒരു പാർ ിട നിർമാണപ തിയു ായിരു ു.
 ഇരുപ ിെയ ്

അ കൂ
ു ൈവകുേ രം സ് തീകള െട
ിൽ െലവിന്
അസഹ മായ േബാറടി അനുഭവെ .
മ ിൽ പണിെയടു ു തിൽ താൻ
അനുഭവി ു വിഷമതകൾ തനി ു
മാ തമു തെ ും റഷ യിെല
കാർഷികേമഖലയിൽ െപാതുവായു
ഒരു മേനാഭാവ ിെ
ഫലമാെണ ുമു വിചാരം അയാെള
ഉത്കണ്ഠാകുലനാ ി. ഇേ ാ
േപാരു വഴി പരിചയെ
കർഷകകുടുംബ ിെ മാതൃകയിൽ
എെ ിലും ഏർ ാടു ാ ിയാൽ
പശ്നം പരിഹരി െ ടുെമ ും
അതിനു ശമം നട ണെമ ും
അയാൾ ു േതാ ി.
സർ ാർവന ിൽ ചുരം ഇടി
രസകരമായ കാഴ്ചകാണാൻ ഒരു
പകൽ നീ
യാ തെച തിനുേവ ി ഒരു
ദിവസംകൂടി അവിെട ത ാെമ ു
വാ ാനം െചയ്ത്, സ് തീകൾ ്
ശുഭരാ തി ആശംസി ി ്, െലവിൻ
കിട ാൻ േപാകു തിനുമു ്
ആതിേഥയെ പഠനമുറിയിൽ െച ു.
െതാഴിൽ പശ്നെ സംബ ി ു
ഒരു പുസ്തകം വായി ാൻ
െകാടു ാെമ ് അയാൾ
പറ ിരു ു. പുസ്തക ൾ നിറ
അലമാരകൾ നിര ിവ ഒരു വലിയ
മുറിയാണ് സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
പഠനമുറി. അവിെട ര ു േമശകള ്,
ഒരു വലിയ എഴു ുേമശയും നടു ്
ഒരു വിള ിനു ചു ം പല
ഭാഷകളിലു പ തമാസികകൾ
നിര ിവ ഒരു വ േമശയും
വ േമശയ് ു സമീപം ബിസിന ്
സംബ മായ കടലാ കൾ
സൂ ി ു ഒരു ാ മു ്.
സ ിയാഷ്സ്കി പുസ്തക ള മായി
ഒരു കേസരയിലിരു ു: “എ ാണു
േനാ ു ത് ?”
വ േമശയ് ുമു ിൽനി ് ഒരു
മാസിക മറി േനാ ിയ െലവേനാട്
അയാൾ േചാദി : “അതിൽ
രസകരമായ കുെറ േലഖന ള ്.
േപാള ് വിഭജന* ിെ
മുഖ സൂ തധാരൻ െ ഫഡറിക്**
ആയിരു ിെ ് അത്
ാപി ു ു.” സു പധാനമായ തെ
ക ുപിടി െ ുറി ് അയാൾ
ചുരു ി പതിപാദി . പേ ,
മെ ിെന ാള ം കൃഷിയിലാണ്
െലവിനു താൽപര ം. സ്േനഹിതൻ
പറ തു േക േ ാൾ, “അതിനു
നമുെ ് ?” എ ു മന ിൽ
വിചാരി ുകമാ തമ , അ െന
േചാദി ുകയും െചയ്തു.
സ ിയാഷ്സ്കി മറുപടി പറ ി .
“ആ വയ ൻ ഭൂവുടമ
പറ തിലാെണനി ു താൽപര ം.”
െലവിൻ െനടുവീർേ ാെട പറ ു:
“അയാൾ ബു ിമാനാണ്.
പറ െത ാം സത വുമാണ്.”
“േഹയ്, അടിമേവലയ് ുേവ ി
രഹസ മായി വാദി ു വരിെലാരാൾ.”
സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു.
“അവരുെടെയാെ മാർഷലേ
നി ൾ?”
“അേത, പേ , അവെരെയ ാം
എതിർദിശയിേല ു നട ി ാനാണു
ഞാൻ ശമി ു ത്.” സ ിയാഷ്സ്കി
ചിരി .
“ന ുെട കൃഷിസ ദായം ഒരു
വിജയമെ ും ഹു ിക ാരന്
ആദായമു ാ ാനു
മാർഗമാെണ ും അയാൾ
പറയു തിൽ െത ി . ആരുെട
കുഴ മാണിത് ?”
“ന ുെട കുഴ ംതെ ,
സംശയമി . പേ , കൃഷിയിൽ
ലാഭമിെ ു പറയു തു ശരിയ .
വാസിൽ ചിേ ാവ് ലാഭമു ാ ു ു.”
“ഒരു ഫാ റിയുെട…”
“നി ൾ അ ുതെ ടു തിെ
കാരണം ഇേ ാഴും എനി ു
മന ിലാകു ി . ന ുെട ജന ള െട
ഭൗതികവും ധാർമികവുമായ
വളർ യുെട നിലവാരം തീെര
കുറവാണ്. ന കാര െളെയ ാം
എതിർ ും. യൂേറാ ിൽ ജന ൾ ്
വിദ ാഭ ാസമു തുെകാ ് അവർ
പുതിയ കൃഷിസ ദായെ
അനുകൂലി ു ു. ജന െള
വിദ ാഭ ാസംെച ി ുകയാണ് ആദ ം
േവ ത്.”
“പേ , ഇവെര വിദ ാഭ ാസം
െച ി ു െത െന?”
“അതിനു മൂ ുകാര ൾ േവണം.
വിദ ാലയ ൾ, വിദ ാലയ ൾ,
വിദ ാലയ ൾ!”
“ഭൗതികതല ിെല അവരുെട
വളർ തീെര കുറവാെണ ു
പറ േ ാ. അതു പരിഹരി ാൻ
സ്കൂള കൾ ു കഴിയുേമാ?”
“ഒരു േരാഗി ു നല്കിയ
ഉപേദശമാെണനിേ ാർമ വരു ത്.
‘വയറിള ാനു മരു ു
കഴി േനാ ൂ’—കഴി േനാ ി,
േരാഗം വഷളായി. ‘എ ിൽ,
കുളയ െയെ ാ ു
കടി ി ാൽമതി’—അതും െചയ്തു.
കൂടുതൽ കലശലായി. ‘എ ിൽ
ൈദവേ ാടു പാർ ി ൂ’—
പാർ ി േ ാൾ പിെ യും വഷളായി.
ഇതുതെ യാണു ന ുെടയും ിതി.
ഞാൻ െപാളി ി ൽ
ഇേ ാണമിെയ ുറി
പറ േ ാൾ, അതു കാര ം
വഷളാ ുെമ ു തെ മറുപടി. ഞാൻ
േസാഷ ലിസ ിെ കാര ം
സൂചി ി േ ാൾ അതു കൂടുതൽ
വഷളാെണ ു നി ൾ.
വിദ ാഭ ാസമായാേലാ? അേ യ ം
വഷളാകുെമ ു മറുപടി.”
“പേ , വിദ ാഭ ാസം എ െന
പേയാജനെ ടും?”
“ആള കളിൽ കൂടുതൽ
ആ ഗഹ ൾ ജനി ി െകാ ്.”
“എനി തു തീെര
മന ിലാകു ി .” െലവിൻ
ആേവശേ ാെടയാണു പറ ത്:
“കർഷകരുെട ഭൗതികസാഹചര ൾ
െമ െ ടു ാൻ സ്കൂള കൾ
എ െന സഹായി ും? സ്കൂള കള ം
വിദ ാഭ ാസവും അവർ ് പുതിയ
ആവശ ള ാ ുെമ ു നി ൾ
പറയു ു. അത് കൂടുതൽ കുഴ മാകും.
അവെയ
തൃപ്തിെ ടു ു െത െനെയ ്
അവർ റി ുകൂടാ. കൂ ാനും
കുറയ് ാനും പഠി തുെകാേ ാ
മതത ളറി തുെകാേ ാ
ഭൗതികനിലവാരം
െമ െ ടു ു െത െനെയ ്
എനി ു മന ിലാകു ി . ഇ െല
ൈവകുേ രം ഒരു
പി ുകു ിെനയുംെകാ ു
േപാകു ഒരു സ് തീെയ ക ു.
എേ ാ േപാകുെ ു
േചാദി േ ാൾ ‘ബു ിമതിയാെയാരു
സ് തീ’െയ കാണാനാെണ ും കു ി
എേ ാഴും വാശിപിടി
കരയു തുെകാ ്, അതു
സുഖെ ടു ാനാണ്
അവരുെടയടു ു േപാകു െത ും
പറ ു. സുഖെ ടു ാെന ാണു
െച ത്, ഞാൻ േചാദി .
‘കു ിെന േകാഴി ൂ ിൽ കിട ി
എെ ാെ േയാ പറയും’
എ ായിരു ു അവരുെട മറുപടി.”
“നി ള െട േചാദ ിനു
ഉ രം അതിൽ െ യു ്.
വിദ ാഭ ാസമു ായാൽ
കു ു ള െട േരാഗംമാ ാൻ
േകാഴി ൂ ിലടയ് ു പതിവ്
അവസാനി ും.” സ ിയാഷ്സ്കി
സേ ാഷേ ാെട ചിരി .
“ഒരി ലുമി .” െലവിൻ
ശുണ്ഠിെയടു ു: “ആ ചികി ,
കർഷകരുെട ിതി െമ െ ടു ാൻ
സ്കൂള കൾ തുട ു തിനു
സമാനമാണ്. ദരി ദരും
വിവരമി ാ വരുമാണ് ജന ൾ.
ഇതു നമു റിയാം. അതുേപാെല
കു ു കരയു തു
വാശിപിടി ാെണ ് ആ സ് തീ ു
േബാധ മു ്. പേ , േകാഴി ൂ ിെല
േകാഴികൾ കു ിെ വാശി
ശമി ി ു െത െനെയ ു
മന ിലാകാ തുേപാെല ദാരി ദ വും
വിവരമി ായ്മയും മാ ാൻ
സ്കൂള കൾ ്എ െന കഴിയുെമ ു
മന ിലാകു ി . ഇവിെട
സുഖെ ടു ാനു തു ദാരി ദ മാണ്.”
“നി ൾ അേ യ ം െവറു ു
സ്െപൻസേറാട്* ഇ ാര ിെല ിലും
േയാജി ു േ ാ. ജീവിതസുഖം
വർധി ു തിനനുസരി
വിദ ാഭ ാസമു ാകുെമ ും
ഇടയ് ിെട ൈകകാലുകള ം മുഖവും
കഴുകിയാൽ സുഖം േതാ ുെമ ും
അ ാെത എഴുതാനും
വായി ാനുമു കഴിവുെകാ ു
േന മിെ ുമാണ് അേ ഹം
പറയു ത്.”
“എെ അഭി പായെ
സ്െപൻസറുേടതുമായി
സമന യി ി തിൽ എനി ു വളെര
സേ ാഷമു ്, അെ ിൽ
അതിയായ ദുഃഖമു ്. ഇെതനി ു
പേ അറിയാവു കാര മാണ്.
സ്കൂള കൾ ഒരു പരിഹാരേമയ .
ജന ൾ ് സൗഖ വും വി ശമവും
പദാനംെച ഒരു സാ ിക
ാപനമാണിതിനു പരിഹാരം.
അേ ാൾ, സ്കൂള കൾ
താേനയു ാകും.”
“എ ി ം ഇേ ാൾ
യൂേറാ ിെല ായിട ും വിദ ാഭ ാസം
നിർബ ിതമാണ്.”
“ഈ വിഷയ ിൽ നി ൾ
സ്െപൻസർ പറ തിേനാട്
എ തമാ തം േയാജി ു ു ് ?”
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട ക കളിൽ
ഒരു ഭയ േനാ ം മി ിമാ ു. ഒ ു
ചിരി ി ് അയാൾ പറ ു:
“കു ിെ വാശി ു ചികി
ഉ ഗൻ! അതു നി ൾതെ േനരിൽ
േക താേണാ?”
ആ മനുഷ െ ജീവിതവും
ചി കള ം ത ിലു ബ ം
മന ിലാ ാെനള മെ ് െലവിനു
േബാധ ംവ ു. തീരുമാനെമ ായാലും
പശ്നമ , അതിേല ു നയി ു
നടപടിയാണു പധാനം. ഇഷ്ടെ ടാ
വിഷയമാകുേ ാൾ സംഭാഷണം
മെ ാരു ദിശയിേല ു
തിരി വിടുകയാണയാള െട പതിവ്.
മാർഗമേധ സ ി
കർഷകനുൾെ െട അേ ദിവസം
ക ുമു ിയ വ ികള ം അവരുെട
ആശയ ള ം െലവിെന ശ ിയായി
പിടി ല . സ്േനഹസ നായ
സ ിയാഷ്സ്കി തെ അഭി പായ െള
സാമൂഹ മായ
ഉപേയാഗ ിനുമാ തമായി
മാ ിവയ് ു ു. അയാള െട സ ം
ജീവിത ിന് മ ചില
അടി റകള ാകാെമ ിലും അവ
കെ ാൻ െലവിനു കഴി ി .
തനി ് അന മായ
ചി കൾെകാ ാണു
െപാതുജനാഭി പായ ിന് അയാൾ
മാർഗനിർേദശം നല്കു ത്. പിെ ,
സുസ്പഷ്ടമായ കാഴ്ച ാടുകള
ുഭിതനായ ഭൂവുടമ. ഒരു
വർഗേ ാട്, റഷ യിെല ഏ വും
മു ിയ വർഗേ ാട്, മുഴുവനുമു
അയാള െട ശ തുത െത ാണ്. തെ
സ ം പവർ ന േളാടു
അസംതൃപ്തിയും ഇവയ്െ ാം ഒരു
പരിഹാരം കാണാെമ ു േനരിയ
പതീ യും ഒരുതരം
അസ തയാണയാളിൽ സൃഷ്ടി ത്.
അയാൾ ുേവ ി മാ ിവ
മുറിയിെല സ് പിങ്െമ യിൽ
കിട േ ാൾ െപെ ് ഉറ ംവ ി .
ൈകേയാ കാേലാ അന ുേ ാൾ
െമ െയാ ാെക മുകളിേല ു
ചാടു തുേപാെല േതാ ിയിരു ു.
സ ിയാഷ്സ്കിയുമായി നട
സംഭാഷണ ിൽ അയാൾ ു
താൽപര മു കാര ൾ
അധികെമാ ും ഉ ായിരു ി .
പേ , ഭൂവുടമയുെട വാദമുഖ ൾ
പരിഗണനാർഹമാണ്. അയാൾ
പറ കാര െള ാം ഓർമയു ്.
അവയ് ു പറ മറുപടിയിൽ
മന ിൽ തിരു ുകയും െചയ്തു.
“കർഷകർ പരിഷ്കാര െളെയ ാം
എതിർ ു തുെകാ ാണു ന ുെട
കൃഷി വിജയി ാ െത ും അവ
ബലം പേയാഗി നട ിലാ ണെമ ും
നി ൾ പറയു ു. ഈ
പരിഷ്കാര ൾ
നട ിലാ ാതിരു ാൽ
കൃഷിയിൽനി ും ഒരു
െമ വുമു ാകാ പ ം നി ൾ
പറയു തു ശരിയാണ്. പേ ,
െതാഴിലാളികൾ അവരുെട
പതിവനുസരി പവർ ി ുേ ാൾ
(വഴിയിൽ ക
കർഷകഭവന ിെല േപാെല),
അ െന പവർ ി ുേ ാൾമാ തം,
അതു വിജയി ു ു. ന ളാണ്
കർഷകെ ാഴിലാളികള
കു ാരാെണ ാണ് കൃഷിേയാടു
നി ള െടയും എെ യും െപാതുവായ
അസംതൃപ്തി വ മാ ു ത്.
ന ുെട സ ം രീതിയിൽ—യൂേറാപ ൻ
രീതിയിൽ—ലഭ മായ െതാഴിലാളികള െട
സ ഭാവം കണ ിെലടു ാെത, ന ൾ
മുേ ാ േപാകു ു. െതാഴിലാളിെയ
േകവലം നിർവികാരമായ ഒ ായി
കണ ാ ാെത, സ ം
ധാരണകള റഷ ൻ കർഷകനായി
പരിഗണി ുകയും അതിനനുസരി
കൃഷിേജാലികൾ നട ുകയും
െച ണം, എ ു ഞാൻ
പറേയ തായിരു ു!
െതാഴിലാളികൾ ും അവരുെട
േജാലിയിൽ താൽപര ം
ജനി ി ാനു മാർഗം
കെ ിയാൽ മ ിെ ഗുണം
നശി ി ാെതതെ
ഇേ ാഴേ തിെ ര ിര ിേയാ
മൂ ിര ിേയാ വിളവ് നി ൾ ു
ലഭി ും. ഉത്പ ം തുല മായി വിഭജി
പകുതി െതാഴിലാളികൾ ു
െകാടു ണം. നി ൾ ും
െതാഴിലാളികൾ ും കൂടുതൽ കി ം.
കൃഷിയിൽ കർഷകർ ും താൽപര ം
ജനി ി ണം. ഇത്
സാധ മാ ു തിെ വിശദാംശ ൾ
ആേലാചി തീരുമാനി ാം…”
ഈ ആേലാചന െലവിന്
ആേവശകരമായി. തെ ആശയം
പവൃ ിപഥ ിെല ി ു തിെ
വിശദാംശ ളാേലാചി ്
അർധരാ തിവെര ഉണർ ുകിട ു.
പിേ ു
തിരി േപാകാനുേ ശി ിരു ിെ ി
ലും രാവിെലതെ േപാകണെമ ്
ഇേ ാൾ തീരുമാനി . േപാെര ിൽ,
കഴു ിറ ിെവ ിയ ഉടു ി ആ
ഭാര ാസേഹാദരി െത ായ ഒരു പവൃ ി
െചയ്തതിെ േപരിലു
ല യുെടേയാ
പ ാ ാപ ിെ േയാ വികാരം
അയാളിലുളവാ ി. എ ാ ിനും പുറേമ,
വർഷകാല ് കൃഷിയിറ ാൻ
തുട ു തിനുമു ് പുതിയ
വവ കളനുസരി േജാലി െച ാൻ,
തെ പുതിയ പ തി കർഷകെര
േബാധ െ ടുേ ിയിരി ു ു. പഴയ
കൃഷിസ ദായം പാേട
തിരു ിെയടു ാൻ അയാൾ
തീരുമാനെമടു ു.

* േപാള ിെ മൂ ു വിഭജന ൾ (1772, 1793,

1795) പഷ യും റഷ യും ആസ് ടിയയും
ത ിലാണു നട ത്.
** പഷ ൻ രാജാവ് െ ഫഡറിക് ദി േ ഗ ്
(1712-’86).
* െഹർെബർട് സ്െപൻസർ (1820-1903) —
ഡാർവിെ സ ാധീനമു ഇം ിഷ്
സാമൂഹ ശാസ് ത ൻ.
 ഇരുപ ിഒ ത്

െല വിെ പ തി നട ിൽ
വരു ു തിൽ
പാേയാഗികവിഷമതകൾ
പലതുമു ായിരുെ ിലും അയാൾ
ആവു ത പരി ശമി .*
കൃഷി ണികൾ ആരംഭി
കഴി തുെകാ ് എ ാം ആദ ം
മുതൽ വീ ും തുട ാൻ
സാധ മെ തായിരു ു ഏ വും
വലിയ ബു ിമു ്. അതുെകാ ്,
കൃഷി ണി ിടയിൽതെ യ ൾ
മാേ ി വ ു.

തിരിെ ിയ ദിവസം
ൈവകുേ രംതെ െലവിൻ
കാര േനാട് തെ ഉേ ശ ം
െവളിെ ടു ി. അതുവെര
െചയ്തെത ാം വിഡ്ഢി വും
ലാഭകരമ ാ തുമാെണ
ഭാഗേ ാട് അയാൾ സേ ാഷപൂർവം
േയാജി . താനിതു േനരേ
ചൂ ി ാണിെ ിലും ആരും
െചവിെ ാ ിെ ു
പരാതിെ ടുകയും െചയ്തു. പേ ,
മ കർഷകെ ാഴിലാളികെളേ ാെല
അയാള ം ഒരു ഓഹരിയുടമെയ
നിലയ് ് കൃഷിയിൽ
പ ാളിയാകണെമ നിർേദശം
ഇഷ്ടെ ിെ ുേതാ ി. വ മായ
അഭി പായം പറയാെത, അടു
ദിവസംതെ െകായ് ു
പൂർ ിയാേ തിെന ുറി
സംസാരി ാൻ തുട ി. തെ
പ തിെയ ുറി ചർ െച ാനു
സമയം അതെ ് െലവിനു േതാ ി.
കർഷകേരാട് ഇ ാര ം
സംസാരി ുകയും പുതിയ
വവ യിൽ ഭൂമി നല്കാെമ ു
സ തി ുകയും െചയ്തേ ാഴും ഇേത
ബു ിമു ് അനുഭെവ . അവരും
അ െ േജാലി തീർ ാനു
ബ ാടിലായിരു ു. െലവിൻ
പറ തിെ
ഗുണേദാഷ െള ുറി
ചി ി ാനു സമയം കി ിയി .
ശു ഗതി ാരനായ കറവ ാരൻ
ഇവാന്, അയാൾ ും
കുടുംബ ിനുംകൂടി െഡയറിഫാമിെ
ലാഭ ിെലാരു വിഹിതം നല്കാെമ
െലവിെ നിർേദശം മന ിലായി.
അതിേനാട് അനുഭാവം
പകടി ി ുകയും െചയ്തു. പേ ,
ഭാവിയിൽ അതുമൂലമു ാകാവു
പേയാജന ൾ വിവരി േ ാൾ
ആകാം യും മുഴുവൻ േകൾ ാൻ
നിവൃ ിയിെ ദുഃഖവും ഇവാെ
മുഖ ുകാണായി. ഉടെന
െചയ്തുതീർേ ചില
േജാലികെള ുറിേ ാർമി .
ത ള െട വക ആവു ിടേ ാളം
സ മാ ുകെയ തിൽ കവി
ഒരു ല വും ഭൂവുടമയ് ്
ഉ ാകാനിടയിെ കർഷകെ
ധാരണയായിരു ു മെ ാരു വലിയ
തട ം. അയാൾ എെ ാെ
പറ ാലും പറയാെതവി തിലാണ്
അയാള െട യഥാർ ല ം
ഒളി ിരി ു െത ് അവർ ഉറ
വിശ സി ു ു. അവർ ധാരാളം
സംസാരി ുെമ ിലും
യഥാർ ിൽ
എ ാണവർ ുേവ െത ്
ഒരി ലും വ മായി പറയുകയി .
ഇതിെന ാം പുറേമ ഏെതാരു
കരാറിലും കർഷകർ ആദ മായി
ഉൾെ ാ ി ാറു േഭദഗതി
െച ാൻപാടി ാ ഒരു വ വ ,
പുതിയ കൃഷിരീതിേയാ പുതിയ
ഉപകരണ േളാ ഉപേയാഗി ാൻ
ത െള നിർബ ി രുത് എ താണ്.
ഇം ിഷ് കല െകാ ് ഉഴവ്
േവഗ ിലാ ാെമ ് അവർ
സ തി ുെമ ിലും അത്
ഉപേയാഗി ാൻ പാടിെ തിന്
ഒരായിരം കാരണ ൾ അവർ
കെ ും. ഈ
പയാസ െള ാമു ായി ം
പരിഷ്കാര ൾ േവെ ുവയ് ാൻ
െലവിൻ ത ാറായി .
ശരത്കാലമായേ ാൾ പ തി
പവർ നസ മായി. അഥവാ
അ െന അയാൾ ു േതാ ി.
പുതിയ
പ ാളി സ ദായ ിെ
അടി ാന ിൽ എേ ്
െമാ മായി െതാഴിലാളികൾ ും
കർഷകർ ും കാര നും
വി െകാടു ാെമ ാണ് െലവിൻ
ആദ ം ഉേ ശി ത്. പേ , അത്
അസാധ മാെണ ു െപെ ു
മന ിലായേ ാൾ, െവേ െറ
ഭാഗ ളായി വിഭജി ാൻ
തീരുമാനി . െഡയറി ഫാം, പഴം—
പ റി േതാ ൾ, പുൽ ര കൾ,
പാട ൾ എ ിവ പലതായി ഭാഗി .
തെ പ തി ശരി ു
മന ിലാ ിെയ ു െലവിനു േതാ ിയ
നിഷ്കള നായ ഇവാൻ മുഖ മായും
തെ കുടുംബാംഗ െള ഉൾെ ടു ി
ഒരു കൂ ായ്മ സൃഷ്ടി ുകയും െഡയറി
ഫാമിെ ചുമതല ഏെ ടു ുകയും
െചയ്തു. എ വർഷമായി
തരിശായി ിട ഒരു നിലം
ബു ിമാനായ ആശാരി ണി ാരൻ
തിയേഡാർ െറസുേനാവിെ
േനതൃത ിലു ആറു കുടുംബ ൾ,
സഹകരണാടി ാന ിൽ കൃഷി
െച ാെമ ു സ തി . അേത
വവ യിൽതെ ഷുറേയവ് എ
കർഷകൻ പ റിേ ാ ം
പാ ിെനടു ു. ഈ മൂ ു
വിഭാഗ ള ം ഒരു പുതിയ
സംവിധാന ിനു തുട ംകുറി .
ബാ ിയു വ പഴയരീതിയിൽ
തുടർ ു.
െഡയറി ഫാമിെ ിതി ഒ ം
െമ െ ിെ താണു വാസ്തവം.
കാലിെ ാഴു ് ചൂടാ ു തിെനയും
പുതിയ പാല്പാടയിൽനി ു
െവ യു ാ ു തിെനയും ഇവാൻ
ശ ിയാെയതിർ ു. തണു
അ രീ ിൽ പശു ൾ ു
കുറ തീ െകാടു ാൽ മതിെയ ും
പുളി പാല്പാടയിൽനിെ ടു ു
െവ കൂടുതൽ സമയം
േകടാകാെതയിരി ുെമ ുമാണ്
അയാൾ വാദി ത്. പഴയതുേപാെല
ശ ളം കി ണെമ ാ ഗഹി ആ
മനുഷ ന്, തനി ു കി ാൻേപാകു തു
ശ ളമ , ലാഭവിഹിതമാെണ ു
പറ തും േബാധി ി .
തിയേഡാർ െറസുേനാവിെ
സംഘം അവർ േനരേ
സ തി ിരു തുേപാെല ഇം ിഷ്
കല െകാ ു ര ുവ ം നിലമുഴുതി .
സമയം തിക ിെ താണവർ
പറ ന ായം. ത ൾ കൃഷിെച
ഭൂമി സഹകരണാടി ാന ിൽ
കൃഷിെച ാെമ ു
സ തി ിരുെ ിലും അ െന
തുറ ുപറയാെത പാതിവാരെമ
മ ിലാണവർ സംസാരി ത്.
െറസുേനാവും അയാള െട
കൂ ിലു വരും െലവിേനാടു
പറ ു: “ഈ ഭൂമി ു വില
പണമായി അ ്
ൈക ിയിരുെ ിൽ ഞ ൾ ു
ബു ിമു ് ഒഴിവാേയെന.”
പശുെ ാഴു ും ധാന രയും
നിർമി ാെമ ു സ തി ിരു
കർഷകർ ഓേരാേരാ കാരണ ൾ
പറ ് അെത ാം മഴ ാലം
തുട ു തുവെര
നീ ിെ ാ ുേപായി.
ഷുറേയവ് അടു ളേ ാ ം
െചറുതായി പ ുവ മ
കർഷകർ ു പാ ിനു െകാടു ു.
പേ , ഏതു വ വ യിലാണു
തനി ് ആ ഭൂമി കി ിയെത കാര ം
അയാൾ മനഃപൂർവേമാ അ ാെതേയാ
വിസ്മരി .
പുതിയ പ തിയുെട
പേയാജന ൾ കർഷകർ ു
വിശദീകരി െകാടു േ ാൾ അവർ
തെ ശബ്ദം മാ തമാണു
ശ ി ു െത ും അതിെ
അർ ം ഉൾെ ാ കയിെ ്
ഉറ ിരി ുകയാെണ ും െലവിനു
േതാ ി. അവരുെട കൂ ിെല ഏ വും
ബു ിമാനായ െറസുേനാവുമായി
സംസാരി േ ാൾ, േവേറ ആരു
വഴ ിയാലും തെ പ ി ാൻ
സാധി ുകയിെ ഭാവമാണയാള െട
മുഖ ു െതളി െത ് െലവിൻ
മന ിലാ ി.
ഇെതാെ യാെണ ിലും
കാര ൾ പുേരാഗമി ു ുെ ും
കണ ുകൾ കൃത മായി സൂ ി ം
കുെറയധികം നിർബ ം െചലു ിയും
പുതിയ പ തിയുെട പേയാജനം
കർഷകെര േബാധ െ ടു ു പ ം
എ ാം േനേരയാകുെമ ും െലവിൻ
വിശ സി .
കൃഷികാര ളം
പുസ്തകരചനയും മുഴുവൻ സമയവും
അപഹരി തുകാരണം
േവനൽ ാല ് നായാ ിനു േപാകാൻ
െലവിനു സമയം കി ിയി . ആഗ ്
അവസാനം, ഒബ്േലാൻസ്കികൾ
േമാസ്േകായിേല ുേപായ വിവരം,
കുതിരയുെട ൈസഡ്ജീനി തിരിെക
െകാ ുവ ഭൃത ൻ
പറ ാണറി ത്. േഡാളി
ഒബ്േലാൻസ്കായുെട ക ിനു
മറുപടിെയഴുതാ ത് (ആ
കൂരകൃത െ ുറി
ല േയാെടയ ാെത ഓർമി ാൻ
അയാൾ ു കഴിയാറി ). അവരുമായി
ബ െ ടാനു മാർഗം
എെ േ ുമായി
അട കളെ ് അയാൾ ു
േതാ ി. യാ ത പറയാെത
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട വീ ിൽനി ു
േപാ തിലൂെട അയാേളാടും
േമാശമായി െപരുമാറി. ഇേ ാൾ
അതിെന ുറിെ ാ ും െലവിൻ
ആേലാചി ാറി . മന നിറെയ
കൃഷിയുമായി ബ െ
കാര ൾമാ തം. സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
പ ൽനി ു കടം വാ ിയ പുസ്തകം
വായി തീർ ു. ആവശ മു മ
പുസ്തക ൾ പുറേമനി ു വരു ി.
െപാളി ി ൽ ഇേ ാണമിെയയും
േസാഷ ലിസെ യുംകുറി
പുസ്തക ൾ വായി . തെ
പു ൻ സംരംഭെ സംബ ി ു
യാെതാ ും അവയിലി .
െപാളി ി ൽ ഇേ ാണമി
പുസ്തക ളിൽ, ഉദാഹരണ ിന്,
തെ അല പശ്ന ൾ ്
ഉ രം കി െമ പതീ യിൽ
ആദ മായി ആർ ിേയാെട വായി
മി ിെ ഗ * ിൽ, യൂേറാ ിെല
കാർഷികവ വ െയ നിയ ി ു
വിവിധ സി ാ െള ുറി
പറയു ുെ ിലും റഷ യ് ു
ബാധകമ ാ പസ്തുത
സി ാ ൾഎ െന
സാർവലൗകികമാകുെമ ് അയാൾ ു
മന ിലായി ! അതുതെ യാണ്
േസാഷ ലി ് പുസ്തക ള െടയും
അവ . യൂണിേവഴ്സി ി
ജീവിതകാല ു തെ
ആകർഷി ിരു , സു രെമ ിലും
പേയാഗ മമ ാ സ ല്പ േളാ
യൂേറാ ിൽ നിലവിലു
സംവിധാനെ
മിനു ിെയടു ാനു ഉദ മ േളാ
ആണ് അവയിെല ഉ ട ം.
റഷ യിെല
കാർഷികസ ദായ ള മായി
അവയ് ു ബ െമാ ുമി .
യൂേറാപ ൻ
സ ദ്വ വ യ് ാധാരമായ
നിയമ ൾ സാർവലൗകികവും േചാദ ം
െച െ ടാനാവാ തുമാെണ ു
െപാളി ി ൽ ഇേ ാണമി
വാദി ു ു. പസ്തുത നിയമ െള
അടി ാനമാ ിയ വികസനം
നാശ ിേല ാണു നയി ു െത ്
േസാഷ ലി ് സി ാ ൾ
പഖ ാപി ു ു. റഷ യിെല
അതിവിശാലമായ കൃഷിഭൂമിെയ
പരമാവധി ഉത്പാദന മമാ ു തിന്
െലവിനും ദശല ണ ായ റഷ ൻ
കർഷകരും ഭൂവുടമകള ം എ ാണു
െചേ െത ുമാ തം
അവയിെലാ ും പറയു ി .
അതുമായി ബ െ സകലതും
അയാൾ മന ിരു ി വായി .
കൂടുതൽ പഠി ു തിനുേവ ി ആ
ശരത് ാല ് വിേദശ ുേപായി
ജർമനും ബി ീഷും ഫ ും
ഇ ാലിയനും ഗ കാര ാരുെട
അഭി പായ ൾ പരിേശാധി .
അതിെലാ ും ഒരു പുതുമയും ക ി .
തനി ാവശ മു െത ാെണ ്
അയാൾ മന ിലാ ി. റഷ യിൽ ന
ഭൂമിയു ്, സമർ രായ
െതാഴിലാളികള ്. ചില ല ളിൽ
(താൻ മു ് സ ർശി വഴിേയാര
കർഷകഭവന ിെല േപാെല) ന
ആദായം ലഭി ു ുമു ്. പേ ,
കൂടുതൽ ല ും യൂേറാപ ൻ
രീതിയിൽ മൂലധനം
െചലവഴി ുേ ാൾ, ഉത്പാദനം
കുറയും. െതാഴിലാളികൾ
അവരുേടതായ രീതിയിൽ ഭംഗിയായി
േജാലി െച ു ്. അവരുെട
എതിർ ് യാദൃ ികമ , ശാശ തമാണ്,
ര ിൽ അലി ുേചർ താണ്.
ഉടമ നി ാെത തരിശായി ിട
വിശാലമായ ഭൂ പേദശം ഏെ ടു ു
കൃഷിെച ത് സ ം
ജീവിതദൗത മായി കരുതിയ
റഷ ൻജനത അതിനു േയാജി
കൃഷിരീതികൾ
അവലംബി ുകയായിരുെ ും
പരേ വിശ സി ു തുേപാെല
അ ത േമാശമ ആ രീതികെള ും
അയാൾ ു േതാ ി. ഇ ാര ം, തെ
പുസ്തക ിലൂെട
ൈസ ാ ികമായും കൃഷിയിലൂെട
പാേയാഗികമായും െതളിയി ാനാണ്
െലവിൻ ആ ഗഹി ത്.

* െചറു ിൽ േടാൾേ ായ് കൃഷിരീതി

പരിഷ്കരി ാൻ ശമി തിനു സമാനമാണിത്.
‘A Landlords Morning’ എ കഥ കാണുക.
* േജാൺ വർ ്മിൽ എഴുതിയ ‘Principle of
Political Economy.
 മു ത്

െസ പ് ംബർ അവസാനേ
െതാഴിലാളിസംഘ
ാെട,
ൾ ുേവ
ി െക ിട ൾ നിർമി ാനു
ലേ ് തടികൾെകാെ ി .
െവ മുഴുവനും വി ് ലാഭം പ ുവ .
എേ ിെല കാര െള ാം
സുഗമമായി നട ു—കുറ പ ം,
െലവിൻ അ െന ധരി .
െപാളി ി ൽ ഇേ ാണമിയിൽ
വി വകരമായ
മാ ള ാകുെമ ുമാ തമ ,
തൽ ാന ു പുതിയ
ശാസ് തസി ാ ൾ ്
അസ്തിവാരമിടുെമ ും െലവിൻ
സ പ്നം കാണു പുസ്തക ിെ
രചന പൂർ ിയാ ാൻ
വിേദശ ുേപായി ചില കാര ൾകൂടി
േനരി മന ിലാ ണം.
വിേദശയാ തയ് ുമു ് േഗാത ് വി
പണം വാ ണം. പേ , മഴ തുട ി.
അവേശഷി ധാന വും ഉരുള ിഴ ും
േശഖരി ാേനാ േഗാത ് വില് ാേനാ
സാധി ി . െചളി നിറ ു
േറാഡുയാ ത അസാധ മായി.
െവ െ ാ ിൽ ര ുമി കൾ
ഒഴുകിേ ായി. കാലാവ അനുദിനം
േമാശമായിെ ാ ിരു ു.
െസപ് ംബർ പതിമൂ ാം തീയതി
രാവിെല സൂര ൻ തല പുറ ു
കാണി . കാലാവ
െമ െ ടുെമ ുേതാ ി. െലവിൻ
യാ തയ് ു ത ാെറടു തുട ി.
ധാന ൾ കയ ി അയയ് ാൻ
ത ാറായിരി ണെമ ു നിർേദശി .
ക വട ാരെ ൈകയിൽനി ്
േഗാത ിെ പണം
വാ ിെ ാ ുവരാൻ കാര െന
അയ ി മ കാര ളിേലർെ .
േജാലികെള ാം തീർ ്
െലതർേ ാ ിെ കഴു ം നന ു
കുതിർ ്, എ ാൽ
അത ാഹേ ാെട, ൈവകുേ രം
െലവിൻ വീ ിെല ി.
ൈവകുേ രമായേ ാൾ കാലാവ
പിെ യും േമാശമായി, ആലി ഴം വീണ്
കുതിരയുെട പുറം മരവി . അത്
േവദനേയാെട തലകുലു ുകയും
െചവികൾ ചലി ി ുകയും െചയ്തു.
െതാ ിവ ിരു തുെകാ ് െലവിനു
വലിയ പയാസം അനുഭവെ ി .
കരകവിെ ാഴുകിയ പുഴെയയും
പാല ിെ ൈകവരിയിൽ
പ ി ിടി ിരു
മ ുപാളികളിൽനി ി വീഴാൻ
തുട ിയ ജലകണ െളയും
മരേ ാ ിൽ ഒടി ുവീണുകിട
െകാ ുകെളയും അയാൾ
കുതൂഹലേ ാെട േനാ ി. ാനമായ
അ രീ ിലും അയാള െട മന ്
ആ ാദപൂർണമായിരു ു.
വിദൂര ഗാമ ളിെല കർഷകർ തെ
വവ കൾ അംഗീകരി
തുട ിയിരു ുെവ ് അവരുെട
സംഭാഷണ ിൽനി ു മന ിലായി,
നന വസ് തം മാറാനായി
കയറിെ ഒരു സ തമുടമ െലവിെ
പ തി അംഗീകരി ുകയും
ക ുകാലികെള വാ ു ഒരു
സംഘ ിൽ േചരാെമ ു
സ തി ുകയും െചയ്തു.
‘ഇനി ഇടറാെത മുേ ാ
േപായാൽമതി, ല ം േനടാം.’ അയാൾ
വിചാരി : ‘ഇെതെ സ ം കാര മ ,
നാടിെ ന ല മാ ിയു താണ്.
കൃഷിസ ദായവും അതിലുപരി
ജന ള െട ിതിയും പാേട മാ ണം.
ദാരി ദ ിെ ാന ്സ ും
സംതൃപ്തിയുമു ാകണം.
ശ തുതയ് ുപകരം
െപാതുതാൽപര ിെ േപരിലു
ഐക ം നിലവിൽ വരണം. ഒ വാ ിൽ
പറ ാൽ, ഒരു ര രഹിത വി വം—
അതിവിപുലമായത്, ആദ ം ന ുെട
സ ം ജി യിലും പി ീടു
പവിശ യിലാകമാനവും റഷ മുഴുവനും
േലാകമാസകലവും അരേ റണം.
അേത, മഹ ായ ഒരു ല മാണത് !
അതിെ നായകൻ ഒരു കാല ്
കറു ൈടെക ി നൃ േവദിയിൽ
െച േ ാൾ കി ി
െഷർബാട്സ്കായയാൽ
തിരസ്കരി െ , നി ാരനും
നി ഹായനുമായിരു ഈ
േകാൺ ൈ ൻ െലവിനാെണ ത്
അ ുതംതെ ! ഒരുപേ ,
െബ മിൻ ഫാ ്ളിനും*
ഭൂതകാലെ ുറിേ ാർ േ ാൾ
ഇേത േതാ ലു ായിരി ണം. തെ
രഹസ ൾ ൈകമാറാൻ
അേ ഹ ിനും ഒരു അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ഉ ായിരു ിരി ാം.’

ഇ െനെയാെ ചി ി
േനരമിരു ിയേ ാൾ െലവിൻ
വീ ിെല ി.
ക വട ാരെ
അടു ുേപായിരു കാര ൻ
േഗാത ിെ വിലയിൽ ഒരു ഭാഗം
വാ ിെ ാ ുവ ിരു ു. െകായ് ു
മുട ിയതുമൂലം വളെരയധികം ധാന ം
നഷ്ടെ ടുെമ വിവരവും അയാൾ
അറിയി .
ഊണുകഴി ു പതിവുേപാെല
ഒരു പുസ്തകവുമായി
ചാരുകേസരയിലിരു െലവിൻ,
എഴുതിെ ാ ിരി ു
പുസ്തകവുമായി ബ െ
യാ തെയ ുറി ാേലാചി . ഇ ു
കുെറയധികം ആശയ ൾ മന ിൽ
െതളി ു. ‘അെത ാം എഴുതിവ ാൽ
ഒരു മുഖവുരയാകും’ അയാൾ വിചാ
രി . അയാൾ എണീ ്
എഴു ുേമശയുെട അടുേ ു
നട ു. കാല് ൽ കിട ിരു ലാസ്ക,
എേ ാ ാണു േപാേക െത ്
യജമാനേനാടു േചാദി ു മ ിൽ
നാലുപാടും േനാ ി. പേ , തെ
ചി കൾ കടലാ ിേല ു
പകർ ു തിനുമു ് പണി ാരുെട
േമസ്തിരിമാർ വ ു. അവേരാടു
സംസാരി ിരി ു തിന് െലവിൻ
ഹാളിേല ു േപായി.
അടു ദിവസെ
േജാലികെള ാം പറേ ല്പി ി ്
െലവിൻ പഠനമുറിയിൽ വ ിരു ു
േജാലി തുട ി. ലാസ്ക
േമശയ് ടിയിൽ കിട ു. അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന അവള െട
പതിവു ല ിരു ു
തു ൽ ണിയിേലർെ .
കുറ േനരം എഴുതിയേ ാേഴ ും
െലവിൻ െപെ ് കി ിെയയും
അവള െട തിരസ്കാരെ യും ഏ വും
ഒടുവിൽ പരസ്പരം സ ി തിെയയും
കുറി ് ഓർമി . എഴുേ മുറിയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു.
“െവ പാളെ ിെ ു കാര ം?”
അഗത മിഖായ്േലാവ്ന പറ ു:
“എ ും ഇ െന വീ ിലിരി രുത്.
എേ ാെ ിലും േപായി ഒ ു
വി ശമി ണം.”
“േവണം. മ ാൾ
േപാകാനാണുേ ശി ു ത്.
അതിനുമു ് തീർ ാനു ചില
േജാലികള ്.”
“എ ു േജാലി?
കൃഷി ാർ ുേവ ി എെ ാെ
െചയ്തു! അവർ എ ാണു
പറയു െതേ ാ? യജമാനനു സാർ
ച കവർ ിയുെട പാരിേതാഷികം
കി ാൻ േപാകു ു!” എ ിനാണി െന
കർഷകർ ുേവ ി പാടുെപടു ത് ?”
“ഞാൻ ആർ ുേവ ിയും
പാടുെപടു ി . എനി ുേവ ിയാണു
െച ത്.”
െലവിെ പ തികള െട
വിശദാംശ െള ാം അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയ് റിയാം. അയാൾ
പലേ ാഴും അവേരാടു പറയാറു ്.
ചിലേ ാൾ തർ ി ും. അവരുെട
വിശദീകരണ േളാടു വിേയാജി ും.
എ ിലും, ഇേ ാൾ അയാൾ പറ ത്
അവർ െത ി രി .
“തീർ യായും മെ ിെന ാള ം
സ ംആ ാവിെന ുറി ാണു
ചി ിേ ത്.” ഒരു െനടുവീർേ ാെട
അവർ പറ ു: “വലിയ
പഠിെ ാ ുമി ാ പാർെഫൻ
െഡനിസി ിെനേ ാെല മരി ാൻ
സാധി ാൽ അതാണു ഭാഗ ം.”
സമീപകാല ു മരി േപായ ഒരു
ഭൃത െ കാര മാണവർ സൂചി ി ത്:
“അയാൾ ു തിരുവ ാഴ ട ും
അ കൂദാശയുമു ായി.”
“അത ഞാൻ പറ ത്.
എനി ു ലാഭം കി ാൻേവ ി
ഞാനിതുെച ുെവ ാണ്.
കർഷകർ കൂടുതൽ ന ായി
േജാലിെചയ്താൽ എനി ു കൂടുതൽ
ലാഭം കി ം.”
“നി െള ു െചയ്താലും
മടിയ ാർ െവറുേതയിരി ും.
ആ ാർ യു വർമാ തം േജാലി
െച ം.”
“ഇവാൻ ക ുകാലികെള കൂടുതൽ
ന രീതിയിൽ സംര ി ു ുെ ു
നി ൾതെ യേ പറ ത് ?”
“നി െളാരു വിവാഹം കഴി ണം.
അതു മാ തമാെണനി ു
പറയാനു ത്.”
താൻ ചി ി െകാ ിരു
വിഷയെ െ അവർ
സ്പർശി ത് അയാെള വിഷമി ി .
മറുപടി പറയാെത കുറ േനരം
ചി യിൽ മുഴുകിയിരു െലവിൻ
വീ ും എഴുതാൻ തുട ി. താൻ
ആ ഗഹി ാ കാര ം ഓർമി ാൻ
തുട ുേ ാൾമാ തം ആ മുഖം
വിഷ മായി.
 ഒൻപതുമണി ് ഒരു
മണിെയാ യും െചളിയിലൂെട
വ ി ക ൾ ഉരു ുവരു തിെ
ശബ്ദവും േക .
“അതാ, ആേരാ വരു ു ് ” എ ു
പറ ് അഗത മിഖായ്േലാവ്ന
എഴുേ വാതിൽ േല ു നട ു.
‘ഇനി ഒ യ് ിരു ു മുഷിയ .’
െലവിൻ അവരുെട മു ിെല ി.
‘ഏതായാലും േജാലി നട ു ി ,
അതുെകാ ് സ ർശകൻ,
അതാരായാലും സ ാഗതം.’ അയാൾ
മന ിൽ പറ ു.

* അേമരി ൻ ശാസ് ത നും അേമരി ൻ

ഐക നാടുകള െട ാപകരിെലാരാള ം.
 മു ിഒ ്

മു ൻവശെ വാതിൽ
തുറ ു തിനുമു ്, ഹാളിൽ,
പരിചിതമാെയാരു ചുമയുെട ശബ്ദം
െലവിൻ േക . സ ം കാെലാ
കാരണം അതു വ മായി . താൻ
െത ി രി തായിരുെ ിൽ എ ്
അയാൾ ആശി . അേ ാേഴ ും
സ ം സേഹാദരെ എ ി രൂപവും
മുഖവും അയാൾ ക ു. ഓവർേ ാ ്
ഊരി, ചുമയ് ു ആ മനുഷ ൻ തെ
സേഹാദരൻ നിെ ാളാസ്
ആകാതിരുെ ിൽ എ ു വീ ും
ആ ഗഹി .
െലവിനു സേഹാദരെന
ഇഷ്ടമാെണ ിലും എേ ാഴും
അയാേളാെടാ ു ജീവി ു തും
ദുരിതമാണ്. ഇേ ാഴെ
വിചാര ള ം അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയുെട
ഓർമെ ടു ലുംെകാ ്
കലുഷിതമായ മന ിെന കൂടുതൽ
അസ മാ ു താണു
സേഹാദരെ വരവ്.
 സ ം ദുഷ്ടവിചാര ിൽ
ഖി നായ െലവിൻ ഹാളിേലേ ാടി.
സേഹാദരെന അടു ുനി ു
ക േ ാൾ മന ിെല നിരാശ മാറി,
അനുക ാനം പിടി . േരാഗം
പിടിെപ േനരേ തെ
െമലി ിരു നിെ ാളാസ് ഇേ ാൾ
കൂടുതൽ ശുഷ്കി , കൂടുതൽ
ദുർബലനായി കാണെ .
ചർമംെകാ ു െപാതി െവറും
ഒര ികൂടം!
നീ കഴു ിെന ചു ിയിരു
സ്കാർഫ് വലിെ ടു ു ദയനീയമായി
ചിരി െകാ ുനി അയാള െട
വിനയംകലർ േനാ ം െലവിെ
മന ലിയി .
“ഞാൻ നിെ കാണാൻ
വ താണ്.” സേഹാദരെ മുഖ ു
നി ു കെ ടു ാെത, െപാ യായ
ശബ്ദ ിൽ നിെ ാളാസ് പറ ു:
“കുെറനാളായി ഇേ ാ വരണെമ ു
വിചാരി ു ു. ന സുഖമി ായിരു ു.
ഇേ ാൾ വളെര കുറവു ്.” െമലി
ൈകകൾെകാ ് അയാൾ താടി തടവി.
“അേതയേത.” െലവിൻ പറ ു.
സേഹാദരെ മുഖ ു ചുംബി േ ാൾ
ചർമ ിെല വരൾ ചു ുകൾ ്
അനുഭവെ . വലിയ,
അസാമാന മായി തിള ു ,
ക കൾ അടു ുക ു.
 ഭാഗം വയ് ാെത
അവേശഷി ിരു ചില
കുടുംബവസ്തു ൾ വി വകയിൽ
സേഹാദരനു െചേ ര ായിരം
റൂബിൾ തെ പ ലുെ ു കാണി ്
േകാൺ ൈ ൻ െലവിൻ ഏതാനും
ആഴ്ചകൾ ുമു ് നിെ ാളാസിെന
എഴുതി അറിയി ിരു ു.
ആ പണം വാ ാനാണു താൻ
വ െത ും അതിലും മുഖ മായി,
കുടുംബവീടും ജനി ലവും
കാണാനു ആ ഗഹമുെ ും
അ െന ആേരാഗ ം വീെ ടു ു
െച ാനു േജാലികളിൽ
വ ാപരി ാനുേ ശി ു ുെവ ും
നിെ ാളാസ് അറിയി . ഉയരം
കൂടുതലു തു കാരണം ശരീര ിെ
െമലി ിൽ െഞ ി ി ു
കാഴ്ചയായിരു ു. െലവിൻ േജ ഷ്ഠെന
തെ മുറിയിേല ു
കൂ ിെ ാ ുേപായി.
നിെ ാളാസ് സ ശ ം മു ു
പതിവി ാ വിധം വസ് തം ധരി ്,
േനർ മുടി ചീകിെയാതു ി
ചിരി െകാ ് മുകളിലെ
നിലയിേല ു േപായി.
കു ി ാലെ േപാെല
വാ ലേ ാെടയും
സേ ാഷേ ാെടയുമാണ് അയാൾ
സംസാരി ത്. െസർജിയസ്
ഇവാനി ിെന ുറി േപാലും
വിേരാധമി ാെത പരാമർശി . അഗത
മിഖായ്േലാവ്നേയാടു തമാശ പറ ു.
പായംെച പഴയ ഭൃത ാെര ുറി
േചാദി . പാർെഫൻ െഡനിസി ്
മരി േപാെയ വാർ അയാെള
വ ാെത ഭയെ ടു ിെയ ിലും
െപെ ു സമനില വീെ ടു ു.
“ പായം ഇ തയുമായേ ാ”
എ ുപറ ് അയാൾ വിഷയം മാ ി:
“ഒേ ാ രേ ാ മാസം ഇവിെട
താമസി ി ് േമാസ്േകായിേല ു
േപാകാനാണുേ ശി ു ത്.
നീയറിേ ാ മ ാഗ്േകാവ് എനിെ ാരു
േജാലി വാ ാനം െചയ്തി ്,
അ െന ഞാെനാരു
സർ ാരുേദ ാഗ നാകും.
അതിനനുസരി ് എെ ജീവിത ിൽ
മാ ംവരു ും. ആ സ് തീെയ ഞാൻ
ഒഴിവാ ി, നീയറിേ ാ?”
“േമരി നിേ ാലാവ്നേയാ?
അെത ് ?”
“െഹാ, അവെളാരു ഭയ രിയാണ്.
എെ ക മാനം ശല െ ടു ി.
എ ാണ് ശല െമ ു പറ ി .
ചായയ് ു കടു ം കുറ തും തെ
ഒരു േരാഗിെയേ ാെല
കണ ാ ിയതുമാണ് അവള െട
കു െമ ് എ െന പറയും?”
“ഇനി, എെ ജീവിതൈശലി പാേട
മാ ണം. മ വെരേ ാെല ഞാനും
മ ര ൾ കാണി ി ്. പണമ
കാര ം അതിെലനി ു ദുഃഖമി .
ആേരാഗ മാണ് പരമ പധാനം. ൈദവം
സഹായി ് എെ ആേരാഗ ം
െമ െ ി ്.”
എ ുപറയണെമ റിയാെത
െലവിൻ േക ിരു ു, നിെ ാളാസിനും
അ െന േതാ ിയിരി ണം.
സേഹാദരെ കാര െള ുറി ്
അയാൾ േചാദി ാൻ തുട ി.
നാട ളി ാെത
സംസാരി ാെമ തുെകാ ് െലവിനു
തെ ുറി പറയാൻ
സേ ാഷമായിരു ു. തെ
ാനുകെളയും
പവർ ന െളയുംകുറി ്
സേഹാദരേനാടു പറ ു.
നിെ ാളാസ് എ ാം േകെ ിലും
അതിലയാൾ ് ഒരു താൽപര വും
േതാ ിയി .
ഒരാള െട മന ിെല േനരിയ
ചലനംേപാലും അപരനു വ മായി
മന ിലാ ാൻ കഴിയുമാറ്
അടു മു വരായിരു ു ര ുേപരും.
ഇേ ാൾ ര ുേപരുെടയും
മന ിൽ മു ി നി ത് ഒേര
വിചാരമാണ്. നിെ ാളാസിെ
േരാഗവും ആസ മായ മരണവും.
എ ിലും ര ുേപരും അതിെന ുറി
സംസാരി ാൻ ഇഷ്ടെ ി .
പധാനവിഷയെ സ്പർശി ാെത
ബാ ി പറ െത ാം കളവായിരു ു.
മുെ ാരി ലും സായാ േവളയിൽ
ഇ തയും സേ ാഷം െലവിൻ
അനുഭവി ി ി . അപരിചിതനായ
ഒരാേളാടുേപാലും ഇ തയും കൃ തിമത ം
കാണി ി മി . അതിെന ുറി
േബാധവും അതിെ േപരിലു
പ ാ ാപവും അയാള െട
അസ ാഭാവികത വർധി ി .
ആസ മരണനായ പിയ
സേഹാദരെന ുറി
വിലപി ാനാ ഗഹിെ ിലും
നിെ ാളാസിെ ഭാവിജീവിതെ
സംബ ി കാര ൾ അയാൾ ്
േകൾേ ിയിരു ു.
വീട് ഈറനാണ്. െലവിെ
മുറിയിൽമാ തേമ ചൂടു . അവിെട
ഒരു ത ിവ ് േവർതിരി സേഹാദരനു
കിട ാൻ സൗകര മു ാ ി.
നിെ ാളാസ് കിട ു. ഉറ ിയാലും
ഇെ ിലും തിരി ും മറി ും
കിട ു. േരാഗിെയേ ാെല, നിർ ാെത
ചുമ ് പുല ിെ ാ ിരു ു.
ചിലേ ാൾ ദീർഘനിശ ാസേ ാെട
‘എെ ൈദവേമ!’ എ ് നിലവിളി .
ചിലേ ാൾ കഫെ മൂലം
ശ ാസതട മു ായേ ാൾ, “െഹാ,
െചകു ാേന!” എ ് േദഷ െ .
ഇെത ാം ശ ി െകാ ് െലവിൻ
ഉറ ാെത കിട ു. അയാള െട
ചി കൾ പലതായിരുെ ിലും എ ാം
മരണെ ചു ി ിയു തായിരു ു.
 മരണം, സകലതിെ യും
അനിവാര മായ അ ം, അ ാദ മായി
അ പതിേരാധ മായ ശ ിേയാെട
അയാെള അഭിമുഖീകരി .
പിയസേഹാദരെ മരണം, മു ു
വിചാരി ിരു തുേപാെല അ ത
അകെലയെ ിേ ാൾ
മന ിലാകു ു. അതു തെ
ഉ ിലുമുെ ു േതാ ി.
ഇ െ ിൽ നാെള, അെ ിൽ
മു തുവർഷം കഴി ്. എ ാം
ഒ ുതെ യേ ? പേ ,
അനിവാര മായ ആ മരണം
എ ാെണ ്
അറി ുകൂെട ുമാ തമ ,
അതിെന ുറി
ചി ി ി േപാലുമി ായിരു ു,
അതിനു ൈധര മി ായിരു ു.
“ഞാെനാരു
േജാലിയിേലർെ ിരി ു ു,
എനി തു പൂർ ിയാ ണം. എ ാം
മരണ ിലാണവസാനി ുകെയ
കാര ം ഞാൻ മറ ുേപായി!”
ഇരു ് ക ിലിൽ എഴുേ ിരു ു
ൈകകൾ കാൽമു കളിലമർ ി,
മനഃേ ാഭം കാരണം
ശ സി ാൻേപാലും മറ ് അയാൾ
ആേലാചി . കൂടുതൽ
ആേലാചി ുേ ാറും അതു
സത മാെണ ു േബാധ െ ;
ജീവിത ിെല ഒരു െചറിയ കാര ം
അയാൾ അവഗണി —അതായത്,
മരണം എ ാ ിനും അ ം
കുറി ുെമ ും അതിനു
പതിവിധിയിെ ും, ഭയാനകെമ ിലും
സത മാണത്.
‘പേ , ഞാനിേ ാഴും
ജീവി ിരി ു േ ാ. എ ാണു
ഞാനിേ ാൾ െചേ ത് ? എ ാണു
െചേ ത് ?’ അയാൾ നിരാശേയാെട
പറ ി ് സാവധാനം എഴുേ ് ഒരു
െമഴുകുതിരിക ി ് ക ാടിയിൽ
മുഖവും തലമുടിയും േനാ ി.
‘െച ിയിൽ കുെറ േരാമ ൾ
നര ിരി ു ു. വായ് തുറ ു.
കടവായിെല പ ്
േത ുതുട ിയിരി ു ു.
ൈകയിെല േപശികൾ േനാ ി. ന
ശ ിമാനായിരു ു. അ റെ
ക ിലിൽ കിട ് അവേശഷി
ശ ാസേകാശംെകാ ് ശ ാേസാ ാസം
െച നിെ ാളാസിനും ഒരി ൽ
ആേരാഗ മു ശരീരമു ായിരു ു.
കു ി ാല ് ര ുേപരും
ഒ ി കിട ിരു േതാർമി .
തിയേഡാർ െബാ ാനി ് മുറിയിൽ
നി ു േപാകു തുവെര
അട ി ിട ും. അതുകഴി ാൽ
തലയണകെളടു ു പരസ്പരം
എറിയും. നിർ ാെത െപാ ി ിരി ും.
തിയേഡാർ െബാ ാനി ിേനാടു
ഭയ ിനുേപാലും ജീവെ ആ ാദം
തുള ു നിമിഷ െള
അട ിവയ് ാൻ കഴി ിരു ി .
ഇേ ാഴിതാ, കുഴി ു താണ,
െപാ യായ െന ിൻകൂട്…
എ ാെണനി ു സംഭവി ാൻ
േപാകു െത റിയാെത ഈ ഞാൻ…’
“െഖാ, െഖാ! െഹാ, െചകു ാെ
ചുമ! നീയവിെട എെ ടു ു ു?
ഉറ ാ െത ് ?” സേഹാദരെ
ശബ്ദം.
“എ ുെകാെ റി ുകൂടാ,
എനി ് ഉറ ം വരു ി .”
“ഞാൻ ന ായുറ ി. ഇേ ാൾ
വിയർ ു ി . ഇതാ എെ ഷർ ്.
െതാ േനാ ്. ഈർ മി !”
െലവിൻ െതാ േനാ ി.
െമഴുകുതിരി െകടു ിയി വീ ും
കിടെ ിലും ഉറ ംവ ി .
ജീവി ു െത െനെയ
േചാദ ിന് ഉ രം
കെ ാറായേ ാേഴ ും ഒരു
പുതിയ ഉ രമി ാ പശ്നം,
മരണം, മു ിൽ.
േച ൻ
മരി െകാ ിരി ുകയാണ്.
വസ കാല ിനുമു ് മരി ും.
എ െനയാണു ഞാൻ
സഹായിേ ത് ? എ ാണു
പറേയ ത് ? അതിെന ുറി ്
എനിെ റിയാം?
അ െനെയാ ുെ കാര ംേപാലും
ഞാൻ മറ ുേപായി.
 മു ിര ്

വി നയവും വിേധയത വുംെകാ ്

ഒരാെള അസ നാ ിയേശഷം
അസഹ മായ ആധിപത വും
ആ കമണസ ഭാവവും കാണി ു
ചിലെര െലവിൻ ക ി ്. തെ
സേഹാദരനും ഈ സ ഭാവമുെ ്
െലവിനു േതാ ി. താമസിയാെത ഇത്
അനുഭവെ ടുകയും െചയ്തു. പിേ ു
രാവിെല സേഹാദരെ ഓേരാ
പവൃ ിെയയും നിെ ാളാസ്
അകാരണമായി നി ി ാൻ തുട ി.
െലവിന് ഒ ുംെച ാൻ
നിവൃ ിയി . ര ുേപരും ഉ തുറ ു
സംസാരി ാൽ പരസ്പരം ക കളിൽ
േനാ ുകയും ‘േച ൻ മരി ാറായി,
‘േച ൻ മരി ാറായി’ എ ് െലവിനും
‘എനി റിയാം, അതുെകാ ു ഞാൻ
േപടി ിരി യാണ്, എനി ു
േപടിയാണ് ’ എ ് നിെ ാളാസും
പറ ുെകാേ യിരി ും.
അതുമാ തം പറയാേന അവർ ു
കഴിയൂ. പേ , അത് ജീവിതം
അസാധ മാ ുെമ തുെകാ ്
െലവിൻ തെ മന ിൽ
േതാ ിയതിൽനി ു വ ത സ്തമായി
ചിലതു പറയാൻ ശമി . ആ ശമം
പാളിേ ാെയ ും സേഹാദരനു േദഷ ം
വെ ും അയാൾ മന ിലാ ി.
ആ വീ ിൽ വ തിെ
മൂ ാംദിവസം നിെ ാളാസ്,
അനിയെ പ തികെള ഒരി ൽ ൂടി
വിശദീകരി ാനാവശ െ , അതിെ
കു ം ക ുപിടി ുക മാ തമ ,
ക ണിസവുമായി അതിെന
കൂ ി ുഴയ് ുകയും െചയ്തു.
“നീ മ വരുെട
ആശയ െളടു ു വളെ ാടി ്
പാേയാഗികമ ാ ല ളിൽ
പേയാഗി ാൻ ശമി ു ു.”
“ര ിനും െപാതുവായ
യാെതാ ുമി . ക ണി കൾ
സ ിെ േയാ മൂലധന ിെ േയാ
സ വകാശ ിെ േയാ
നീതിയു തെയ നിേഷധി ു ു.
ഞാൻ മുഖ മായ ആ േ പരകശ ിെയ
നിേഷധി ു ി .” (അ രം
പദ പേയാഗ ൾ െലവിന്
അറ ളവാ ു താെണ ിലും
അേ ാൾ എഴുതിെ ാ ിരു
ഗ ിൽനി ു വാ ുകൾ
സ േമധയാ പുറ ുവ താണ് ).
“െതാഴിലാളിെയമാ തം
നിയ ി ണെമ ാണു ഞാൻ
പറയു ത്.”
 “അതാണു കാര ം. നീ മ വരുെട
ആശയ ൾ സ ീകരി , അവയ് ു
കരു ുപകരു െത ാം ഉേപ ി .
എ ി പുതിയതാെണ ് ആള കെള
വിശ സി ി ാൻ ശമി ു ു.”
നിെ ാളാസ് േകാപേ ാെട
കഴു ുെവ ി .
“പേ , എെ ആശയ ിൽ…”
“ആ ആശയം.” പരിഹാസേ ാെട
ചിരി െകാ ് േകാപംെകാ ു
തിള ു ക കേളാെട
നിെ ാളാസ് പറ ു: “ആ
ആശയ ിന്, ഒ ുമെ ിലും ഒരു
നിയതമായ സൗ ര വും
നി ിതത വുമു ്. ഉേ ാപ ൻ
ചി ാഗതിയാവാെമ ിലും
ഭൂതകാലെ ഒരു സു രസ പ്നമായി
സ ല്പി , സ കാര സ ും
കുടുംബവും ഇ ാതാ ുേ ാൾ
ബാ ിയു ത് അധ ാനം മാ തമാണ്.
പേ , നീ പറയു ത്…”
“നി ളതിെന ദുർവ ാഖ ാനം
െച െത ിന് ? ഒരി ലും
ഞാെനാരു ക ണി ായിരു ി .”
“പേ , ഞാനതായിരു ു.
പക തയിെ ിലും
യു ിസഹമാണെത ും ആദ
നൂ ാ ുകളിൽ
കിസ്തുമത ിനു ായിരു തുേപാ
െല ഇതിനും ഒരു ഭാവിയുെ ും
എനി ു േതാ ു ു.”
 “െതാഴിലാളിയുെട ശ ിെയ
ശാസ് തീയമാെയാരു പരീ ണ ിെ
ഭാഗമായിേവണം ൈകകാര ം
െച ാെന ാെണെ അഭി പായം.
അതിെന ുറി പഠി ുകയും
അതിെ സവിേശഷതകൾ…”
“അതിെ െയാ ും ആവശ മി !
വികസന ിെ േതാതനുസരി ്
അതിെ പവർ നൈശലി സ യം
രൂപെ െകാ ം. എ ായിട ും
അടിമകള ായിരു ു. പിെ ബലം
പേയാഗി പണിെച ി ലായി.
ഇേ ാൾ പണി ാർ ് ധാന ം
കൂലിയായി െകാടു ു ു.
പാ ുടിയാ ാരു ്.
കൂലി ണി ാരു ്.
ഇനിെയ ുേവണെമ ാണ് ?”
അതു േക േ ാൾ െലവിൻ
ശാ നായി. അതു ശരിയാെണ ്
അയാള െട മന ് പറ ു.
ക ണിസവും നിലവിലു
ജീവിതൈശലിയും ത ിലു ഒരു
സ ുലനമാണ് അയാൾ ആ ഗഹി ത്.
അത് അസാധ മാണ്.
“അധ ാനംെകാ ു
െതാഴിലാളികൾ ും എനി ും
ലാഭമു ാ ാനു ഒരു മാർഗമാണ്
ഞാൻ അേന ഷി ു ത്.” െലവിൻ
അല്പം ചൂടായി: “ഞാൻ ാപി ാൻ
ശമി ു ത്…”
 “നീെയാ ും ാപി ാൻ
ശമി ു ി . എേ ാഴെ യുംേപാെല
പുതുമയു എെ ിലും
െചയ്െത ും കർഷകെര ചൂഷണം
െച ിെ ും
േബാധ െ ടു ുകയാണു നിെ
ഉേ ശ ം.”
“എ ാേണാ േച െ അഭി പായം.
എ ിൽ കൂടുതെലാ ും
സംസാരിേ . െലവിൻ പറ ു.
അയാള െട ഇടേ കവിളിെല േപശി
അനിയ ിതമായി വിറയ് ാൻ
തുട ി.
“നിനെ ാരാദർശവുമി .
മു ുമു ായിരു ി . ഉ ത്
ആ പശംസമാ തം.”
“ഓ, അ െനയിരുേ ാെ .
ഇനിെയാ ും പറയ .”
“ഞാൻ പറയും.
പറയാതിരു താണ് എെ െത ്. നീ
ന ാവി . ഞാനിവിെട
വരരുതായിരു ു.”
പി ീട് േച െന സമാധാനി ി ാൻ
ത ാലാവുംവിധം െലവിൻ
ശമിെ ിലും നിെ ാളാസ്
അെതാ ും െചവിെ ാ ി .
അവിെടനി ു േപാകു തായിരി ും
ന െത ് അയാൾ പറ ു.
സേഹാദരന് ജീവിതം ഒരു
ഭാരമായി ീർ ു എ ് െലവിൻ
മന ിലാ ി.
 നിെ ാളാസ് േപാകാൻ
തീരുമാനി . എെ ിലും
െത െചയ്തി െ ിൽ
െപാറു ണെമ ് െലവിൻ
അേപ ി .
“െഹാ, എെ ാരു മഹാമനസ്കത!”
നിെ ാളാസ് ചിരി : “നീ പറയു തു
ശരിയാെണ ു വിശ സി ുെ ിൽ
അ െനതെ യിരുേ ാെ . ഞാനതു
സ തി . എ ായാലും ഞാൻ
േപാകു ു.”
േപാകു തിനുമു ് െലവിെന
ചുംബി ി ് നിെ ാളാസ് പറ ു:
“എെ ുറി നീ േമാശമാെയാ ും
വിചാരി രുത്, എെ അനിയാ.”
അയാള െട ശബ്ദം ഇടറി.
അവ മാ തമാണ് അവർ ത ിൽ
ആ ാർ മായിപറ വാ ുകൾ.
“എ ായാലും ഞാൻ ചീ യാണ്. ഇനി
ന ൾ ത ിൽ കെ ുവരി .”
എ ാണ് അതിെ അർ െമ ്
െലവിനു മന ിലായി. അയാള െട
ക കൾ നിറ ു.
എ ുപറയണെമ റിയാെത
സേഹാദരെന ഒരി ൽ ൂടി
ചുംബി .
സേഹാദരൻ േപായി മൂ ുദിവസം
കഴി േ ാൾ െലവിൻ
വിേദേശ ു പുറെ . െറയിൽേവ
േ ഷനിൽവ ് കി ിയുെട കസിൻ
െഷർബാട്സ്കിെയ ക ുമു ി.
െലവിെ മുഖെ ഗൗരവഭാവം ക ്
അയാൾ േചാദി :
“നി ൾെ ുപ ി?”
“കൂടുതെലാ ും പ ിയി . ഈ
േലാക ു സേ ാഷി ാെനാ ുമി .”
“ഒ ുമിേ ? വ ഉൾനാ ിലും
േപാകു തിനുപകരം എെ കൂെട
പാരീസിേല ുവരണം. എ ത
രസമായിരി ും!”
“േവ . എനി ു മതിയായി.
മരി ാനു സമയമാെയ ു
േതാ ു ു.”
െഷർബാട്സ്കി ചിരി :
“അതുെകാ ാമേ ാ. ഞാൻ
ജീവി ാൻ തുട ാനു
ത ാെറടു ിലാണ്.”
“അടു കാലംവെര ഞാനും
അ െന വിചാരി ിരു ു.
ഇേ ാഴാണറിയു ത് ഉടെന
മരി േപാകുെമ ്.”
സ ം മന ിലു ായിരു
കാര മാണ് െലവിൻ പറ ത്. എ ാ
വസ്തു ളിലും അയാൾ ക തു
മരണെ യാണ്. എ ിലും
മരണംവെര എ െനെയ ിലും
ജീവി ണം. നാലുപാടും
അ കാരാവൃതമാണ്. ആ ഇരു ിൽ
വഴികാ ാനു ചരടാണ് തെ േജാലി.
േജാലിയാകു ചരടിൽ പിടി ്
ഇരു ിലൂെട മുേ ാ േപാകാൻ
അയാൾ തീരുമാനി .
ഭാഗം 4
 ഒ ്

ക െരനീനും ഭാര യും ഒേര വീ ിൽ

താമസി . ദിവസവും പരസ്പരം
ക ു. എ ിലും അവർ പൂർണമായും
അക ു. ഭൃത ാർ ു സംശയം
േതാ ാതിരി ാൻ കെരനീൻ എ ും
ഭാര െയ കാണു തു പതിവാ ി.
എ ിലും വീ ിൽനി ു ഭ ണം
കഴി ാറി . േ വാൺസ്കി കെരനീെ
വീ ിൽ വ ി . പേ ,
പുറെ വിെടെയ ിലുംവ ് അ
അയാെള സ ി ാറു ായിരു ു.
ഭർ ാവിന് ആ വിവരം അറിയുകയും
െച ാം.
മൂ ുേപർ ും ഒരുേപാെല
ദുരിതപൂർണമായ ഒരവ യായിരു ു
അത്. േവദനി ി ു െത ിലും
താൽ ാലികമാണെത ും
അതിെനാരു മാ ം
സംഭവി ുെമ ുമു
പതീ യി ായിരുെ ിൽ, ഒരു
ദിവസംേപാലും പിടി നില് ാൻ
അവർ ു സാധി ുമായിരു ി .
എ ാണതിനു
പരിഹാരെമ തിെന ുറി ്
ഊഹി ാൻേപാലും സാധ മെ ിലും
എ തയും െപെ ു
പരിഹാരമു ാകുെമ വൾ ു
തീർ യായിരു ു.
ദുരിത ൾ വസാനമു ാകുെമ
പതീ യിൽതെ യായിരു ു
േ വാൺസ്കിയും.
ശീതകാല ിെ മധ ിൽ
വിരസമായ ഒരാഴ്ച വിേദശ ുനി ു
വ ഒരു രാജകുമാരനു ൈഗഡായി
േ വാൺസ്കി നിേയാഗി െ .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ െകാ ുനട ു
കാഴ്ചകൾ കാണി െകാടു ണം.
അതുേപാലു ആള കള മായി
ഇടപഴകി ശീലമു വ ിയാണ്,
അ രൂപവും
െപരുമാ വുംെകാ ്
അനുഗൃഹീതനായ േ വാൺസ്കി.
അതുെകാ ാണ് രാജകുമാരന്
അക ടിയായി അയാെള
നിേയാഗി ത്. പേ , അെതാരു
കഠിനമായ േജാലിയാെണ ്
േ വാൺസ്കി ു േതാ ി.
രാജകുമാരന് എ ാ കാഴ്ചകള ം
കാണണം, റഷ യിെല എ ാ
വിേനാദ ള ം ആസ ദി ണം.
േ വാൺസ്കി ് അനുസരി ാെത
നിവൃ ിയി . രാവിെല അവർ
കാഴ്ചകൾ കാണാൻേപാകും.
ൈവകുേ ര ളിൽ
വിേനാദപരിപാടികളിൽ പെ ടു ും.
കായികപരിശീലനംെകാ ും
സംര ണംെകാ ും ന
ആേരാഗ മു ശരീരമാണ്
രാജകുമാരേ ത്. ധാരാളം
യാ തെചയ്തി ്. ഗതാഗതസൗകര ം
വർധി ി തുെകാ ു
േദശീയതല ിലു വിേനാദ ളിൽ
പ ുെകാ ാെനള മാണ്. അയാൾ
സ്െപയിനിൽ േപായി ്. അവിെട
സംഗീത േ രി നട ി. മാൻഡലിൻ
വായി സ് തീയുമായി
അടു ിലായി. സ ി ്സർല ിൽ ഒരു
കലമാനിെന േവ യാടി ിടി .
ഇം ിൽ പി ്േകാ ധരി
നായാ ിനിറ ി ഇരു ൂറ്
കാ േകാഴികെള െവടിവ ി .
തുർ ിയിൽ ഒരു അ ഃപുരം
സ ർശി . ഇ യിൽ ഒരാന റ ു
സ രി . ഇേ ാൾ റഷ യിൽ
തേ ശീയമായ വിേനാദ ൾ
ആസ ദി ാൻ ആ ഗഹി ു ു.
വിവിധ ജനവിഭാഗ ൾ
അവതരി ി ാൻ ത ാറായ എ ാ
വിേനാദ ള ം-കുതിര യം മുതൽ
കരടിനായാ ം ജിപ്സി നൃ വുംവെര
—രാജകുമാരെന െകാ ുനട ു
കാണി ാൻ േ വാൺസ്കി നേ
ബു ിമു ി, പിൻസ് എ ാം ശരി ും
ആസ ദി . ആേവശംമൂ ് പാ ത ൾ
ത ിെ ാ ി . ജിപ്സിെ ൺകു ികെള
മടിയിലിരു ി. എ ാം കഴി ാലും
അടു െത ാണ് എ ു
േചാദി െകാ ിരി ും.
റഷ ൻ വിേനാദ ളിൽ
രാജകുമാരന് ഏ വും ഇഷ്ടമായത്
ഫ ു നടിമാെരയും ഒരു ബാെല
നർ കിെയയും ൈവ ് സീൽ
ഷാെ യിനുമായിരു ു. ആ ഒരാഴ്ച,
േ വാൺസ്കി വ ാെത കഷ്ടെ .
ചി ഭമമു ഒരാെള
സംര ി ുകയാണു താെന ്
അയാൾ ു േതാ ി. വിേദശ ു
നി ു വിശിഷ്ടാതിഥിെയ
ബഹുമാനി ണം. അവേഹളിെ
േതാ ൽ അയാൾ ു ാകാൻ
പാടി . രാജകുമാരെന
സേ ാഷി ി ാൻേവ ി എ ു
ബു ിമു ം സഹി ാൻ ത ാറായ
നാ കാേരാട് അേ ഹ ിനു
പു മായിരു ു. റഷ ൻ
വനിതകെള ുറി പഠി ാൻ
രാജകുമാരൻ താൽപര ം
കാണിെ ിലും അവെര ുറി
അേ ഹ ിെ അഭി പായം േക ്
േ വാൺസ്കി ഒ ിലധികം തവണ
നാണി േപായി.
തെ അ ിനു േചർ ത
തേ ാടു രാജകുമാരെ
െപരുമാ െമ വസ്തുതയാണ്
േ വാൺസ്കിെയ കൂടുതൽ
വിഷമി ി ത്. മരമ നും
ആേരാഗ മു വനും ന
വൃ ിയു വനുമായ ഒരു
മനുഷ നാണ് രാജകുമാരൻ. അതിൽ
കൂടുതെലാ ുമി . താനും
അേ ഹെ േ ാെലാരു മാന നാണ്.
പേ , രാജകുമാരൻ തെ ഒരു
കീഴ്ജീവന ാരനായി കരുതു ു.
ദാ ിണ േ ാെട െപരുമാറു ു. ആ
ദാ ിണ മാണു സഹി ാൻ
വ ാ ത്.
’‘വിഡ്ഢി ഴുത!” േ വാൺസ്കി
പ ിറു ി.
എ ായാലും രാജകുമാരൻ
േ വാൺസ്കി ു ന ിപറ ്
േമാസ്േകായിേല ുേപായി.
േ വാൺസ്കി ആശ സി .
േപാകു തിെ തേലദിവസം
കരടിനായാ കഴി ുവ ് രാ തി
മുഴുവനും നീ ുനി ‘റഷ ൻ ശൗര ’
പകടനമു ായിരു ു.
 ര ്

വീ ക
ിെല ിയേ ാൾ അ യുെട ഒരു
് േ വാൺസ്കിെയ
കാ ിരി ായിരു ു. അവെളഴുതി,
‘എനി ു ശരീര ിനും മന ിനും
സുഖമി . പുറ ിറ ാൻ
നിവൃ ിയി . നി െള കാണാെത
എനി ു ജീവി ാൻ വ . ഇ ു
ൈവകി വരണം. അല്ക്സിസ്
അലക്സാ േറാവി ് കൗൺസിൽ
മീ ി ിനു േപാകും. പ ുമണിേ
മട ിവരൂ.’ ഭർ ാവിെ
വില ു ായി ം അവൾ വീ ിേല ു
ണി തിൽ അ ുതെ
േ വാൺസ്കി േപാകാൻതെ
തീരുമാനി .
ആ ൈശത കാല ് േകണലിെ
പദവിയിേല ു െ പാേമാഷൻ ലഭി
േ വാൺസ്കി ഒ യ് ാണു താമസം.
ഭ ണം കഴി ് അല്പേനരം
േസാഫയിൽ കിട ു. പലതും വിചാരി ്
ഉറ ിേ ായി. ഇരു ു
ഭയ ുവിറ ാണ് ഉണർ ത്. ധൃതിയിൽ
െമഴുകുതിരി ക ി . ‘എ ു
സംഭവി ? എ ത ഭയാനകമായ
സ പ്നമാണു ഞാൻ ക ത് !’
സ പ്ന ിൽ ക െതാെ
ഓർമി ാൻ ശമി .
‘എെ ാരു വിഡ്ഢി ം!’ എ ു
തെ ാൻ പറ ു. വാ േനാ ി.
മണി എ ര.
മണിയടി പരിചാരകെന
വരു ി. ധൃതിയിൽ വസ് തം ധരി
പൂമുഖ ുെച ു. സ പ്ന ിെ
കാര ം മറ ു. േനരം ൈവകിയതിലു
പരി ഭമം മാ തമാണിേ ാൾ. കെരനീെ
വീടിെ
േപാർ ിേ ായിെല ിയേ ാൾ മണി
ഒൻപതടി ാൻ പ ുമിനി ്.
ചാരനിറ ിലു ര ു കുതിരകെള
പൂ ിയ വ ി മുൻവാതിലിനു സമീപം
നില്പു ്. ‘അവൾ എെ
േതടിവരികയാേണാ?’ േ വാൺസ്കി
ആേലാചി . ‘അതായിരു ു ന ത്.
ഈ വീ ിൽ
കാലുകു ാെനനി ിഷ്ടമി .
എ ായാലും സാരമി . ഇനി
ഒളി ിരി ാെനാ ി േ ാ.’
കു ി ാലംെതാേ ല ാലുവ ാ
േ വാൺസ്കി വ ിയിൽനി ിറ ി
വാതിൽ െല ി. ആ നിമിഷം ഒരു
ഭൃത ൻ വാതിൽ തുറ ു. അയാൾ
അ ുതേ ാെട
േനാ ു തിനിടയിൽ കെരനീൻ
പുറേ ിറ ി വ ു. കെരനീനും
േ വാൺസ്കിയും പരസ്പരം
കൂ ിമു ാ തു ഭാഗ ം. കെരനീെ
കറു െതാ ി ു താെഴ
ര പസാദമി ാ മുഖം.
വികാരശൂന മായ ക കൾെകാ ്
അയാൾ േ വാൺസ്കിെയ േനാ ി.
േ വാൺസ്കി ശിര നമി . അയാൾ
െതാ ിയിൽ സ്പർശി ി
ശബ്ദമു ാ ാെത ചു ുകളന ി,
പുറേ ു േപായി. നാലുചു ം
േനാ ിയി വ ിയിൽ കയറിയിരു ു.
വ ി ഇരു ് അ പത മായി.
േ വാൺസ്കി ഹാളിേല ു
കട ുെച ു. അഭിമാനവും
േദഷ വുംെകാ ് ക കൾ തിള ി.
‘അതു ന ായി.’ അയാൾ
വിചാരി : ‘സ ം മാനം
ര ി ാനാണയാൾ
ശമി ിരു െത ിൽ ഞാനും
അതിനനുസരി െപരുമാറുമായിരു ു.
അയാള െട െച രമാണിേ ാൾ
ക ത്.’
വീഡ് ഗാർഡൻസിൽവ ്
അ യുമായി നട
കൂടി ാഴ്ചയ് ുേശഷം
േ വാൺസ്കിയുെട കാഴ്ച ാടിൽ മാ ം
വ ി ്. അവള െട ഏതാവശ വും
അംഗീകരി ാനയാൾ ത ാറാണ്.
അവൾ പൂർണമായും അയാൾ ു
സ യം സമർ ി കഴി ു. അയാള ം
അവേളാടു കൂടുതൽ അടു ു.
 അവള െട കാെലാ
അക ുേപാകു തുേക . തെ
കാ ുനില് ുകയായിരുെ ും
ഇേ ാൾ േ ഡായിങ് റൂമിേല ു
തിരി േപാവുകയാെണ ും
മന ിലായി.
“എനി ു വ !” േ വാൺസ്കിെയ
ക പാേട നിറ ക കേളാെട
അ വിലപി : “ഇ െന േപായാൽ
അധികം ൈവകാെത അതു
സംഭവി ും.”
“എ ു സംഭവി ുെമ ്, എെ
പിയെ വേള?”
“എെ േ ാ! ഈ കാ ിരി ്
എനി ു സഹി ാൻ വ . ഒരു
മണി ൂർ, ര ു മണി ൂർ… വ ,
ഇനി എനി ു വ . എനി ്
അ േയാടു വഴ ുകൂടാൻ വ .
നിവൃ ിയി ാ ി ാെണ റിയാം.”
അവൾ ര ു ൈകകള ം
അയാള െട ചുമലിൽവ ്
ആേവശപൂർവം, എ ാൽ
ജി ാസേയാെട സൂ ി േനാ ി.
തെ സ ല്പ ിലു അയാള െട
രൂപവും യഥാർ രൂപവും ത ിൽ
താരതമ ം െചയ്തു.
 മൂ ്

“അയാെള ക ു, അേ ?”
േമശയ് രികിൽ, വിള ിെ
ചുവ ിലിരു ് അവൾ േചാദി :
“താമസി വ തിെ ശി യാണത്.”
“എ ുപ ി? കൗൺസിൽ
മീ ി ിനു േപാകുെമ േ പറ ത് ?”
‘േപായി േനരേ മട ിവ ു.
സാരമി . അതിെന ുറി ിനി
സംസാരി .
അെ വിെടയായിരു ു? രാജകുമാരന്
അക ടി േസവി ുകയായിരുേ ാ?”
അയാള െട ജീവിത ിെല എ ാ
വിവര ള ം അവൾ റിയാം. രാ തി
മുഴുവനും ഉറ ാതിരു തിെ
ീണംെകാ ു പകൽ
ഉറ ിേ ായതാെണ ു
പറയാനാ ഗഹിെ ിലും അവള െട
ഉ ാഹം ക േ ാൾ പറയാൻ
േതാ ിയി . രാജകുമാരെന
യാ തയയയ് ാൻ
േപായതുെകാ ാണു ൈവകിയെത ു
പറ ു.
“എ ാം കഴി േ ാ? അയാൾ
േപാേയാ?”
 “േപായി, എെ ൈദവേമ!
എെ ാരു ശല മായിരു ു!”
“നി ൾ െചറു ാരുെടെയ ാം
ജീവിതം അ െനയാണേ ാ.
അതുെകാ ് അ ുതെ ടാനി .”
“ആ ജീവിതം ഞാൻ പേ
ഉേപ ി .”
“ലിസ ഇ ുരാവിെല എെ
വ ുക ു. ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
എ ുപറ ാലും അവൾ വരും.
നി ള െട അഥീനിയൻ
പാർ ിെയ ുറി ് അവൾ പറ ു.
എെ ാരു വൃ ിേകട് !”
“ഞാനതു പറയാൻ
തുട ുകയായിരു ു.”
അവൾ ഇടയ് ുകയറി പറ ു:
“െതേരസ ആയിരു ു അേ ? അവെള
േനരേ പരിചയമുേ ാ?”
“ഞാൻ പറയാൻ തുട ിയത്…”
“നി ൾ പുരുഷ ാർ എ ത
നീച ാരാണ് ! ഒരു സ് തീ ് ഇെതാ ും
മറ ാൻ കഴിയിെ റി ുകൂെട?”
അവൾ കൂടുതൽ േദഷ േ ാെട
പറ ു തുട ി: “വിേശഷി ം
നി ള െട ജീവിതെ ുറി റി ു
കൂടാ ഒരു സ് തീയാെണ ിൽ
എനിെ റിയാം? നി ൾ
പറ ുേക ത ാെത
എനിെ റിയാം? നി ൾ
പറയു െത ാം സത മാെണ തിനു
വ െതളിവുമുേ ാ?”
 “അ ാ, നീെയെ
വിഷമി ി ു ു. നിനെ െ
വിശ ാസമിേ ? എനി ു നി ിൽനി ും
മറ വയ്െ ാെനാ ുമിെ ു ഞാൻ
പറ ി ിേ ?”
“ഉ ് !” സംശയ െള
അക ിനിർ ാൻ പണിെ െകാ ്
അവൾ പറ ു: “പേ , എെ
വിഷമംകൂടി നി ൾ മന ിലാ ണം.
എനി ു നി െള വിശ ാസമാണ്,
ഞാൻ നി െള വിശ സി ു ു.
എ ാണു പറയാൻ ഭാവി ത് ?”
അയാൾ മറ ുേപായി.
ഈയിെടയായി സംശയം
വർധി വരു ത് അയാെള
ഭയെ ടു ു ു. അതു
മറ വയ് ാൻ ശമി ുേ ാറും
അവേളാടു പതിപ ി ു
മ േലല് ു ു. അവള െട
സ്േനഹ ിനുപാ തമാവുകെയ താ
ണ് തെ സേ ാഷ ിനു
നിദാനെമ ് എ തേയാ പാവശ ം
തെ ാൻ പറ ി െ േ ാ!
എ ി ിേ ാൾ, ജീവിത ിെല മെ ാ
പിയെ വസ്തു െള ാള ം
കൂടുതലായി അവൾ തെ
സ്േനഹി ുേ ാൾ അയാള െട
സേ ാഷം, േമാസ്േകായിൽനി ്
അവെള
പി ുടർ േ ാഴു തിേന ാൾ
വളെര കുറവാണ്. അ ് ആ
സേ ാഷ ിൽ അയാൾ
സംതൃപ്തനായിരു ി .
സേ ാഷി ാനു അവസരം
വരാനിരി ു േതയു എ ാണു
വിചാരി ത്. ഇേ ാഴാകെ ,
സേ ാഷ ിെ നാള കൾ
കഴി ുേപായി എ േതാ ലും.
ആദ ം ക തിൽനി ് അവൾ വളെര
മാറിേ ായി. മാനസികമായും
ശാരീരികമായും തീെര േമാശമായ ഒരു
മാ ം. അവള െട ശരീരം തടി ി ്.
നടിയുെട കാര ം പറ േ ാൾ
അവള െട മുഖഭാവം
വിേദ ഷഭരിതമായിരു ു.
പറിെ ടു ു ഒരു പൂവ്
വാടിയതാെണ ുക ് അതിെ പഴയ
ഭംഗി സ ല്പി ാൻ കഴിയാെത,
കശ ിെയറിയാെനാരു ു
ഒരാെളേ ാെല അയാൾ അവെള
േനാ ി, എ ാലും ആദ കാല ്
അവേളാടു േ പമം ശ മായിരു
കാല ്, മനഃപൂർവം
വിചാരി ിരുെ ിൽ
ഹൃദയ ിനു ിൽനി ും അതിെന
പുറെ ടു ാൻ സാധി ുമായിരു ു.
ഇേ ാൾ അവേളാടു േ പമം
േതാ ാതിരി ുേ ാഴും അവർ
ത ിലു ബ ം വിേ ദി ാൻ
സാധ മെ ും അയാൾ റിയാം.
“രാജകുമാരെന ുറി ് എ ാണു
പറയാനുേ ശി ത് ? ആ പിശാചിെന
ഞാൻ ആ ി ായി കഴി ു.”
സംശയെ ‘പിശാച് ’ എ ാണവർ
വിളി ിരു ത്. “രാജകുമാരെന ുറി ്
എ ാണു പറയാൻ തുട ിയത് ?
അ തയ് ു ബു ിമു ായിരുേ ാ?”
“െഹാ, സഹി ാൻ വ !
ഒ ാംതരെമാരു വളർ ുമൃഗം.
ക ുകാലി പദർശന ിനു
െകാ ുേപായാൽ സ ാനം ഉറ ് !”
“എ ാണ െന? േലാകംചു ി
ക ി ആളേ ? ന
വിദ ാഭ ാസവും കാണും.”
“അവരുെടെയാെ വിദ ാഭ ാസം
ഒരു പേത കതര ിലു താണ്.
വിദ ാഭ ാസെ െവറു ാൻമാ തമു
വിദ ാഭ ാസമാണവരുേടത്,
അതുെകാ ാണ് മൃഗീയമായ
സേ ാഷ ളിൽമാ തം അവർ
മുഴുകു ത്.”
“നി െള ാവരും ഇതുേപാെല
സേ ാഷി ു ു േ ാ?” അവ
കലർ േനാ േ ാെടയാണവൾ
േചാദി ത്.
“നീെയ ിനാണ് അയാള െട പ ം
പിടി ു ത് ?”
ഞാൻ ആരുേടയും പ ം
പിടി ു ി . ഇതിെലാ ും എനി ു
താൽപര വുമി . ഇഷ്ടമിെ ിൽ
അയാള െടകൂെട േപായെത ിന് ?
വെ ു പറായമായിരു ിേ ?
െതേരസെയ ഹ യുെട േവഷ ിൽ
കാണാൻ നി ൾ ു
രസമായിരി ും.”
“വീ ും അതാ പിശാച് !” എ ു
പറ ് േ വാൺസ്കി
േമശ ുവ ിരു അവള െട
ൈകെയടു ു ചുംബി .
“ശരിയായിരി ും. പേ ,
ഞാെന ു െച ം! നി െള
കാ ിരി ു ഓേരാ നിമിഷവും
ഞാൻ എ ുമാ തം ദുഃഖം
അനുഭവി ു ുെവേ ാ! എനി ു
സംശയെമാ ുമി . അസൂയയുമി .
എെ അടു ു േ ാൾ നി െള
എനി ു വിശ ാസമാണ്. പേ ,
കെ ാദൂര ാവുേ ാൾ, എനി ു
മന ിലാകാ ഒരു ജീവിതം
നയി ുേ ാൾ…”
ൈകയിലിരു ,
ചി ത ു ലിനു സൂചിയിൽ
നൂലുേകാർ ുെകാ ് അവൾ
െപെ ു േചാദി : “അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിെന എേ ാഴാണു
ക ത് !”
“വാതിൽ ൽവ ഞ ൾ
കൂ ിമു ി.”
“അേ ാഴേ ഹം ഇ െന
തലകുനി വണ ി?” എ ി വൾ
കെരനീെനേ ാെല ക കൾ
പാതിയട ്, ൈകകൾ മാേറാടുേചർ ്,
ശിര നമി . േ വാൺസ്കി ചിരി .
അ യും െപാ ി ിരി .
അവള െടമാ തം പേത കതയായ,
ആകർഷകമായ ചിരി.
“എനി യാെള തീെര
മന ിലാകു ി .” േ വാൺസ്കി
പറ ു: “നിെ വിശദീകരണം േക ി
ബ ം േവർെപടു ിയിരുെ ിൽ
മന ിലാ ാം. എെ
െവ വിളി ിരുെ ിലും എനി ു
മന ിലാകും. പേ , ഇത്—
എ ാണതിെ അർ െമ ു
പിടികി ി . അയാൾ ്
വിഷമമുെ ു തീർ .”
“അേ ഹ ിേനാ?” അവൾ
പരിഹാസഭാവ ിൽ പറ ു: “ഒരു
വിഷമവുമി .”
“ഒരു പയാസവുമി ാെത
പരിഹരി ാവു ഒരു പശ്ന ിെ
േപരിൽ ര ുേപരുമി െന പരസ്പരം
േ ദാഹി ു െത ിന് ?”
“ആ മനുഷ ന് ഒരു േ ദാഹവും
ഏല് ി . കാപട ിെ ആൾ രൂപം!
ഞാനായതുെകാ ് ഇ തയുംനാൾ
ഒ ി ജീവി . വ കിയായ
ഭാര യുെടകൂെട ഒേരവീ ിൽ
താമസി ാനും അവേളാടുരിയാടാനും
ഹൃദയമു ആെര ിലും
ത ാറാകുേമാ?”
“അവൾ വീ ും ഭർ ാവിെന
അനുകരി . ഇേ ാഴും വിളി ും,
‘എെ അ ു ീ ്.’
 “അയാെളാരു മനുഷ ന .
മനുഷ വർഗ ിൽ െപ വന . ഒരു
മര ാവ! മ ാർ ും അറി ുകൂടാ.
എനി റിയാം. അയാള െട ാന ്
ഞാനായിരുെ ിൽ എേ ഭാര െയ
െവ ിനുറു ിേയെന.
ഞാനായിരുെ ിൽ അവെള ‘എെ
അ ു ീ’ ു വിളി ി . അയാെളാരു
മനുഷ ന . യ മാണ്. ഞാൻ
യഥാർ ിൽ നി ള െട
ഭാര യാെണ ും
അയാെളാരന നാെണ ും
ഒരധിക ാെണ ും അയാൾ ു
മന ിലായി ി … അയാെള ുറി ്
സംസാരി ാതിരി ു താണു ന ത്.”
“നീയി െന േകാപി രുത്,
ഇ െന ന ായേ ടു പറയരുത്.”
േ വാൺസ്കി അവെള
സമാധാനി ി ാൻ ശമി :
“എ ായാലും നമു ിനി
അതിെന ുറി സംസാരി .
നീയിേ ാെഴ ാണു െച െത ു
പറ. എ ാണു നിെ അസുഖം?
േഡാ െറ ു പറ ു?”
കുസൃതികലർ
സേ ാഷേ ാെട അവൾ അയാെള
േനാ ി. ഭർ ാവിെ
വിദൂഷകേവഷ ിേല ു െവളി ം
വീശാനു അവസരം ലഭി തിൽ
അവൾ സേ ാഷി .
േ വാൺസ്കി തുടർ ു പറ ു:
 “അതു േരാഗമായിരി ി . നിെ
ഇേ ാഴെ അവ യിലു
ീണമാണ്. എേ ാഴായിരി ും?”
“ഉടെന, എ തയും െപെ ് ന ുെട
ിതി പരിതാപകരമാെണ ും
അതിെനാരവസാനമു ാ ണെമ ും
പറ ിേ ? ഞാനനുഭവി ു
ദുരിതെ ുറി പറ ാൽ
ആർ ും മന ിലാവി . നി െള
സത മായി സ്േനഹി ാൻ,
ൈധര മായി സ്േനഹി ാൻേവ ി,
എ ുേവണെമ ിലും ഞാൻ െച ാം.
എെ െകാ ാെ ാല െച രുത്.
എെ സംശയി രുത്… ഉടെന അതു
സംഭവി ും. നി ൾ
വിചാരി ു തുേപാെലയെ ു
മാ തം. എ െനയാണതു
സംഭവി ാൻ
േപാകു െത ാേലാചി േ ാൾ
ദുഃഖംെകാ ് അവള െട ക കൾ
നിറ ു. െതാ യിടറി.
േമാതിര ൾെകാ ു തിള ു
െവള വിരലുകൾെകാ ്
അയാള െട ഉടു ിൽ പിടി .
“ന ൾ
വിചാരി ു തുേപാെലയ
സംഭവി ാൻ േപാകു ത്,
പറയണെമ ു വിചാരി ത .
എെ െ ാ ു പറയി ി ുകയാണ്.
െപെ ്, എ തയും െപെ ു
കുരു ുകെള ാം അഴിയും. പരസ്പരം
ശല െ ടു ാെത നമു ു
വി ശമി ാം.”
“നീ പറയു െതനി ു
മന ിലാകു ി .” മന ിലാെയ ിലും
അ െനയാണയാൾ പറ ത്.
“എേ ാെഴ ു േചാദി ിേ ?
െപെ ുതെ . അതിെന
അതിജീവി ാൻ എനി ു ശ ിയി .
ഞാൻ മരി ും മരി ാെനനി ു
സേ ാഷമാണ്. എനി ു േമാചനം
കി ം. അേതാെട നി ൾ ും
സത നാകാം.”
അവള െട ക കളിൽനി ു
ക ീർ ധാരയാെയാഴുകി. വികാര െള
മറയ് ാൻ ശമി ് അയാൾ അവള െട
ൈകയിൽ ചുംബി .
“അതുമതി. അതുതെ ധാരാളം,
ഇനി എ ിൽനിെ ാ ും
പതീ ിേ .” അയാള െട
ൈകപിടി മർ ിെ ാ ് അവൾ
പറ ു.
സ േബാധമു ായതുേപാെല
അയാൾ തലയുയർ ി.
“എ ു വിഡ്ഢി മാണു നീ
പറയു ത് !”
“വിഡ്ഢി മ , സത ം!”
“എേ ാ ു സത ം?”
“ഞാൻ മരി ാൻ േപാകയാണ്.
ഞാെനാരു സ പ്നം ക ു.”
“സ പ്നേമാ?”
 ‘ഉ ,് സ പ്നം. കുെറ മു ാണ്,
എേ ാേ ാ എടു ാൻേവ ി
ഞാെനെ െബഡ്റൂമിൽ െച േ ാൾ
മൂലയ്െ ാരു രൂപം.” ഭയംെകാ ്
അവള െട ക കൾ വികസി .
“എ ു മ രം! ഇെതാെ
വിശ ാസി ാൻ തുട ിയാൽ…”
പേ , അവൾ നിർ ിയി :
“താടിയു ഒരു മനുഷ രൂപം. ഞാൻ
േപടി േപായി. ഫ ുഭാഷയിൽ അത്
എെ ാെ േയാ
പിറുപിറു ു ു ായിരു ു.
േപടി വിറ ഞാൻ ക തുറ ാൻ
ശമി . അേ ാെഴാരു ശബ്ദം േക , നീ
പസവ ിട യിൽ മരി ും.
അേ ാൾ ഞാനുണർ ു.”
“വിഡ്ഢി ം! െവറും
വിഡ്ഢി ം” എ ് േ വാൺസ്കി
പറെ ിലും അയാള െട
ശബ്ദ ിന് ഉറ േപാരായിരു ു.
“അതുേപാെ , ഞാൻ ചായയ് ു
പറയാം. ഇരി ൂ, താമസി ി .”
അവള െട മുഖഭാവം
െപെ ുമാറി. ഭയ ിെ യും
ഉത്കണ്ഠയുെടയും ാന ു
ഗൗരവവും സമചി തയും
പത െ . ഈ മാ ിെ
അർ ം അയാൾ ു മന ിലായി .
തെ യു ിൽ ഒരു പുതിയ ജീവിതം
രൂപംെകാ തായി അവൾ ു
േതാ ി.
 നാല്

സ ം വീടിെ
േപാർ ിേ ായിൽവ ്
േ വാൺസ്കിെയ ക ു മു ിയ
കെരനീൻ േനരേ
ഉേ ശി ിരു തുേപാെല ഇ ാലിയൻ
ഓ റ കാണാൻേപായി. ര ു രംഗം
അവസാനി ു തുവെര
അവിെടയിരു ു തനി ്
കാേണ വെരെയ ാം ക ു. തിരി
വീ ിെല ിയേ ാൾ വരാ യിൽ
മിലി റി േകാ ് കാണാ തുെകാ ്
അതിഥിേപാെയ ു മന ിലാ ി.
പതിവുേപാെല സ ം
വായനാമുറിയിേല ു െച ു. എ ിലും
പതിവുേപാെല ഉറ ാൻ കിട ി .
െവള ിനു മൂ ുമണിവെര മുറിയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം
നട ുെകാ ിരു ു. തെ വീ ിൽവ
കാമുകെന സ ി രുെത
നിബ ന ലംഘി ഭാര േയാടു
േദഷ ം അട ാനായി . അവെള
ശി ി ണം. മു റിയി
െകാടു ിരു തുേപാെല,
വിവാഹേമാചനം നട ി, അവള െട
മകെന അവളിൽനി ു
േവർെപടു ണം. അതിനു പല
ബു ിമു കള െ റിയാം. എ ിലും
പറ തുേപാെല പവർ ിേ പ .
മ േപാംവഴികളിെ ് ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി സൂചി ി ിരു ു.
ഇേ ാൾ വിവാഹേമാചന ിനു
നിയമ ൾ കൂടുതൽ
സുതാര മാെണ ും അയാൾ റിയാം.
ആപ ു വരുേ ാൾ കൂ േ ാെട
എ ു പറയാറു തുേപാെല
ആദിവാസികള െട പശ്ന ളം
സരയാസ്ക് പവിശ യിെല
ജലേസചനവും ഔേദ ാഗികതല ിൽ
കെരനീനു
തലേവദനയു ാ ിെ ാ ിരി ു ു
.
ഉറ ം ശരിയായി . ഉ ിൽ
നീറിെ ാ ിരി ു അമർഷം
പഭാതമായേ ാേഴ ും ആളി ടർ ു.
ധൃതിയിൽ വസ് തം ധരി ്,
മന ിൽ നിറ ുതുള ു
േകാപ ിൽ ഒരു തു ിേപാലും
നില ുവീഴരുെത
നിർബ േ ാെട, ഭാര േയാടു
വിശദീകരണം േചാദി ാൻ അവള െട
മുറിയിേല ു െച ു.
ഭർ ാവിെന തനി ു
ന േപാെലയറിയാെമ ു
വിചാരി ിരു അ അയാള െട
മുഖഭാവം ക ു െഞ ി.
പുരിക ൾവള ്, നിരുേ ഷമായ
ക കൾെകാ ് അവെള
േനാ ാതിരി ാൻ ശ ി ്,
ചു ുകൾ േചർ ു പിടി ് അയാൾ
നി ു. അയാള െട ചുവടുവയ്പിലും
ചലന ളിലും ശബ്ദ ിലും
മുെ ുമി ാ ഒരു
നി യദാർഢ ം അവൾ തിരി റി ു.
‘ഗുഡ്േമാർണിങ് ’ പറയാെത അയാൾ
മുറി ു ിെല േമശ റ ുനി ്
താേ ാെലടു ു േ ഡായർ തുറ ു.
“നി ൾെ ുേവണം?” അ
േചാദി .
“നി കാമുകെ ക ുകൾ.”
“അതിലി ” എ ുപറ ് അവൾ
േമശവലി ട . അതുക േ ാൾ
തെ ഊഹം ശരിയാെണ ് അയാൾ
മന ിലാ ി. അവള െട ൈക ത ിമാ ി,
േമശവലി ിൽനി ും അവള െട
പധാനെ കടലാ കൾ
സൂ ി ു കവർ പുറെ ടു ു.
അതു ത ി റി ാൻ അവൾ
ആ ഗഹിെ ിലും അയാൾ അവെള
ഒരു വശേ ു ത ിനീ ി.
“അവിെടയിരി ്, എനി ു ചിലതു
പറയാനു ്.” കവർ
മുറുെക ിടി െകാ ാണയാൾ
പറ ത്. അ ര ം
സേ ാചവുംെകാ ് അവൾ
അന ാെത നി ുേപായി.
 “നിെ കാമുകെന ഇേ ാ
ണി വരു രുെത ു ഞാൻ
നിേ ാടു പറ ിരു ു.”
“എനി േ ഹെ കാണാൻ…”
ഒരു കാരണം
ക ുപിടി ാനാവാെത അവൾ
കുഴ ി.
“ഒരു സ് തീ അവള െട കാമുകെന
കാണു െത ിനാെണ ു തിെ
വിശദാംശ െളാ ും എനി റിയ .”
“ഞാൻ കാണാനാ ഗഹി ത്…
അത്:” അവള െട മുഖം വിളറി.
അയാള െട പരു ൻമ ് അവെള
പേകാപി ി ; അവൾ ു ൈധര ം
പകർ ു. “എെ അധിേ പി ാൽ
ആരും േചാദി ാനിെ
ധി ാരമാണു നി ൾ ്.”
“സത സ യായ ഒരു
സ് തീെയേയാ സത സ നായ ഒരു
പുരുഷെനേയാ അധിേ പി ാം.
പേ , ക െന ക െന ു
വിളി ു ത് അധിേ പമ .
അെതാരു സത പസ്താവനയാണ്.”
“ഇ തേ ാളം കൂരനാകാൻ
നി ൾെ െന സാധി ു ു?”
“മര ാദെക നട രുെത
ഒെരാ വ വ യിൽ ഭാര യ് ു
മാന മായ പാർ ിടവും സ ാത വും
നല്കു താേണാ കൂരത?”
“ കൂരതെയ ാൾ േമാശമാണിത്—
എ ി രം!” േകാപേ ാെട
അ ഹസി ി ് അവൾ േപാകാനായി
എഴുേ .
“നി ് !” സ േതയു േനർ
ശബ്ദ ിൽ, പതിവിലുമു ിൽ
അലറിെ ാ ് അ യുെട
ൈക യിൽ മുറുെക ിടി . തടി
വിരലുകൾെകാ ്
അമർ ി ിടി തുകാരണം
േ ബസ്െല ിെ അടയാളം ചുവ
നിറ ിൽ ൈകയിൽ പതി ു.
അവെള അയാൾ കേസരയിൽ
പിടി ിരു ി.
“എ ി രംേപാലും! നിന തിെ
അർ ം അറി ുകൂടാ.
കാമുകനുേവ ി തീ ിേ ാ
ഭർ ാവിെനയും
മകെനയുമുേപ ി ു താണ്
എ ി രം.”
അവള െട തലതാണു.
േ വാൺസ്കിയാണ് തെ യഥാർ
ഭർ ാെവ ും കെരനീൻ
ഒരധിക ാെണ ും തേലദിവസം
കാമുകേനാടു പറ ത് അവൾ
ആവർ ി ി . അത്
ഓർമി േപാലുമി . ഭർ ാവിെ
വാ ുകൾ സത മാെണ ുമാ തം
മന ിലാ ി െമെ പറ ു:
“എ തമാ തം േമാശമാണ് എെ
ിതിെയ ് എനി റിയാം.
അെത ാം ഇേ ാൾ
പറയു െത ിന് ?”
 “എ ിെനേ ാ?
പറയു െത ിെനേ ാ?”
േകാപേ ാെട അയാൾ േചാദി :
“മര ാദെക ് നട രുെത ു ഞാൻ
പറ തു നീ
അനുസരി ാ തുെകാ ്
ഇതവസാനി ി ാൻ ഞാൻ
നടപടിെയടു ു ു ്.”
‘വളെരെ െ ് ഇെത ാം
അവസാനി ും.’ മരണം
ആസ മാെണ ചി യിൽ അവൾ
പിറുപിറു ു. ഇേ ാഴവൾ
മരി ാനാ ഗഹി ു ു. അവള െട
ക കൾ വീ ും നിറ ു:
“നീയും നിെ കാമുകനും
പതീ ി ു തിലും േനരേ ഇത്
അവസാനി ും. ഒരു
േതവിടി ിെയേ ാെല ഇവിെട
കഴി ുകൂടാെമ ു നീ….”
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് ! ഇതു
കൂരതമാ തമ , മാന തയ് ു
നിര ാ തുമാണ്—
വീണുകിട ു വെള വീ ും
ചവി ിെമതി ു ത്.”
“നിന ു നിെ കാര ംമാ തം.
നിെ ഭർ ാവായിരു വെ
കഷ്ട ാട് നിന ു പശ്നമ .
അയാള െട ജീവിതം നീ തുല .
അയാള െട ജീവിതം…
നരകതുല മാ ി!”
 അെതാരു തമാശയായി
അ യ് ു േതാ ി. ആ സമയ ്
അ െന േതാ ിയതിൽ
ല ി ുകയും െചയ്തു. ആദ മായി
അയാള െട ാന ു തെ
പതിഷ്ഠി േനാ ി. അവൾ ്
അയാേളാടു സഹതാപമു ായി.
പേ , എെ ിലും പറയാേനാ
െച ാേനാ വ ാ അവ യാണ്.
അവൾ നി ബ്ദം തലകുനി ിരു ു.
അയാള ം അല്പേനരം ഒ ും
മി ിയി . എ ി പറ ു തുട ി:
“ഞാൻ നിേ ാെടാരു കാര ം
പറയാനാണു വ ത്.”
അവൾ തലയുയർ ി േനാ ി.
“ഒ ിലും ഒരു മാ ം വരു ാനും
എനി ു വ .” അവൾ മുറുമുറു ു.
“ഞാൻ നാെള േമാസ്േകായിേല ു
േപാവുകയാെണ ു പറയാനാണു
വ ത്. ഇനി ഈ വീ ിൽ മട ിവരി .
എെ തീരുമാനം
വിവാഹേമാചനേ സ് നട ു
വ ീൽ നിെ അറിയി ും. എെ
മകൻ എെ സേഹാദരിേയാെടാ ം
താമസി ും.” മകെ കാര ം
മറ ാെത പറയണെമ യാൾ
ഉേ ശി ിരു ു.
“എെ
േവദനി ി ാനുേ ശി ാണ്
െസേരഷെയ േവണെമ ു പറയു ത്.”
ഭർ ാവിെന
സൂ ി േനാ ിെ ാ ് അവൾ
പറ ു: ‘നി ൾ വെന ഇഷ്ടമ …
െസേരഷെയ എനി ു വി തരൂ.”
“എെ മകേനാടു സ്േനഹം
എനി ു നഷ്ടെ , നിെ ഞാൻ
െവറു ു താണു കാരണം. എ ിലും
അവെന ഞാൻ െകാ ുേപാകും. ഗുഡ്
ൈബ!”
അയാൾ േപാകാൻ
തുട ിയേ ാൾ അവൾ
തട ുനിർ ി.
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് ! എെ
െസേരഷെയ വി തരൂ!” അവൾ
വീ ും മ ി : ‘ൈവകാെത എെ
പസവം നട ും.
അതുവെരെയ ിലും…’
കെരനീെ മുഖംചുവ ു. ബലം
പേയാഗി ൈകവിടുവി െകാ ്
അയാൾ പുറേ ുേപായി.
 അ ്

ക െരനീൻ െച േ ാൾ
പശസ്തനായ പീേ ഴ്സ്ബർഗ്
അഭിഭാഷകെ െവയി ിങ് റൂമിൽ
നിറെയ ആള കള ായിരു ു. മൂ ു
സ് തീകള ം—ഒരു വൃ , ഒരു യുവതി,
ഒരു വ ാപാരിയുെട ഭാര —മൂ ു
പുരുഷ ാരും വിരലിൽ
േമാതിരമണി ഒരു ജർ ൻ ബാ ർ,
താടി ാരനാെയാരു വ ാപാരി.
യൂണിേഫാമണി ു കഴു ിൽ
ഔേദ ാഗികമു ദ േകാർ ി
േകാപിഷ്ഠനാെയാരു
ഗവൺെമ േദ ാഗ ൻ—
ദീർഘേനരമായി
കാ ിരി ുകയാെണ ു വ ം.
ര ു ഗുമസ്ത ാർ അവരുെട
േമശയ് ു മു ിലിരു ് എഴുതു ു.
േപന കടലാ ിലുരയു തിെ ശബ്ദം
േകൾ ാം. േമശ റെ
എഴു ുസാമ ഗികൾ
േമൽ രമാെണ ് അവയിൽ ഒരു
പേത ക താൽപര മു കെരനീൻ
ക ു. ഗുമസ്ത ാരിെലാരാൾ
കേസരയിൽനിെ ഴുേ ല് ാെത,
ക കൾ തുറി ്, മര ാദയി ാെത
കെരനീേനാടു േചാദി :
“നി ൾെ ു േവണം?”
“എനി ു വ ീലിെന കാണണം.
ഒരു േകസിെ കാര ിനാണ്.”
“വ ീലേ ഹം തിര ിലാണ്.”
അവിെട കാ ിരു വെര
േപനെകാ ു ചൂ ി ാണി
ഗുമസ്തൻ തറ ി പറ ു.
“എെ കാണാൻ സമയം
കി ിെ ാേണാ?” കെരനീൻ േചാദി .
“ഇേ ാൾ സമയമി . സദാ
തിര ിലാണ്. ദയവുെചയ്തു
കാ ിരി ണം.”
“എ ിൽ ഈ കാർഡ്
അേ ഹ ിനു െകാടു ണം.”
താനാരാെണ ു
െവളിെ ടു ാതിരി ാൻ
നിവൃ ിയിെ ു ക ് കെരനീൻ
അഭിമാനേ ാെട പറ ു.
ഗുമസ്തൻ കാർഡ് വാ ി.
അതിെലഴുതിയിരി ു തു വായി ്
തൃപ്തിേതാ ിയിെ ിലും
എഴുേ േപായി.
കെരനീൻ പരസ വിചാരണെയ
ത ിൽ
അംഗീകരി ു ുെ ിലും ചില
ഔേദ ഗിക കാരണ ളാൽ റഷ യിൽ
അതിെ പേയാഗ ിെല ചില
വശ േളാട് അനുഭാവമി .
ച കവർ ി അംഗീകരി ഏതിെനയും
എ തേ ാളം എതിർ ാേമാ,
അ തേ ാളം എതിർ ുകയും
െചയ്തു. അയാള െട ജീവിതം
പൂർണമായും
ഔേദ ാഗികകാര ൾ ുേവ ിയാണ്
െചലവഴി ി ത്. അയാൾ
എ ിെനെയ ിലും നിരാകരി ാൽ ആ
നിരാകരണം, െത കൾ
അനിവാര മാെണ തിെ
അംഗീകാരവും െമ െ ടു ാൻ
കഴിയുെമ തിെ സൂചനയുമായി
കണ ാ െ ടും. പുതിയ നീതിന ായ
ാപന ളിൽ അഭിഭാഷകർ ു
നല്കിയി പദവിേയാട് കെരനീൻ
വിേയാജി ു ു. പേ , ഇേതവെര
ഒരഭിഭാഷകനുമായും ഇടെപേട ി
വ ി ി ാ തുെകാ ്, ആ
വിേയാജി ് ത ിൽ
മാ തമായിരു ു. ഇേ ാൾ, വ ീലിെ
െവയി ിങ്റൂമിൽ വ ായ അനുഭവം
ആ അഭി പായെ ശ ിെ ടു ി.
“അേ ഹം ഉടെന വരും.”
ഗുമസ്തൻ പറ ു. ഒേ ാ രേ ാ
മിനി കൾ കഴി േ ാൾ വ ീൽ
വാതിൽ ൽ പത െ . തടി
ശരീരമു , കഷ ി കയറിയ,
അവിടവിെട െച ി കറു താടിയും
ഉ ിയ െന ിയുമു , കുറിയ
മനുഷ നായിരു ു വ ീൽ. െവള
ൈടയും ഇര െചയിനു വാ ം
തിള ു ഷൂസും ധരി ്
നവവരെനേ ാെല ഒരു ിയി ്.
മുഖ ിനു ബു ിമാെ
ല ണമുെ ിലും
സു രവിഡ്ഢിെയേ ാെലയാണ്
േവഷവിധാനം.
“അക ു വരണം.” വ ീൽ,
കെരനീെന മുറി കേ ു
കൂ ിെ ാ ുേപായി വാതിലട .
“ഇരി ൂ.” കടലാ കൾ നിറ
േമശയ് രികിെല ഒരു കേസര
ചൂ ി ാണി ി ് ൈകകൾ
കൂ ി ിരു ി തല ഒരു വശേ ു
ചരി ് തെ ഇരി ിട ിൽ
ആസന നായി.
ഇരി റ ി ു തിനുമു ് ഒരു െചറിയ
നിശാശലഭം േമശയ് ു കുറുെക
പറ ു. വ ീൽ അ ുതകരമായ
േവഗേ ാെട ഇരുൈകകള മുയർ ി
അതിെന പിടിെ ടു ു.
വ ീലിെ ചലന െള
അതിശയേ ാെട
വീ ി െകാ ിരു കെരനീൻ
പറ ു: “എെ േകസിെന ുറി
പറയു തിനുമു ്, ഒരു കാര ം
താ ള െട ശ ിയൽെ ടു ാനു ്.
ഞാൻ പറയു ത് തിക ം
സ കാര മായിരി ണം.”
വ ീലിെ
െച ൻമീശയ് ുതാെഴ ഒരു െചറിയ
ചിരി പത െ .
 “എെ ഏല്പി ു രഹസ ൾ
സൂ ി ാൻ കഴി ിെ ിൽ
ഞാെന െനെയാരു വ ീലാകും?
അതിനു വ െതളിവും
ആവശ മാെണ ിൽ…”
എ ാം മുൻകൂ ി
മന ിലാ ിയതുേപാെല ഒരു
ക ിരി അയാള െട മുഖ ു
െതളി ു.
“എെ േപര് അറിയാേമാ?”
കെരനീൻ േചാദി .
“എനി റിയാം. താ ൾ
രാജ ിനുേവ ി െച ന
കാര ള ം ഓേരാ റഷ ാരനും
അറിയാം.”
കെരനീൻ ദീർഘനിശ ാസം വി .
ൈധര ം സംഭരി ്,
അനുനാസികശബ്ദ ിൽ,
അൈധര േമാ അറേ ാ ഇ ാെത
പറ ുതുട ി:
“വ ിതനായ ഒരു ഭർ ാവാണു
ഞാൻ. ഭാര യുമായു ബ ം
നിയമപരമായി േവർെപടു ണം.
അതായത് വിവാഹേമാചനം േവണം.
പേ , എെ മകെന അവെ
അ യ് ു വി െകാടു ാൻ പാടി .”
വ ീലിെ ചാരനിറ ിലു
ക കൾ ചിരി ാതിരി ാൻ
ശമിെ ിലും അട ാനാവാ
ആ ാദ ിെ അലകൾ അവയിൽ
നൃ ംെചയ്തിരു ു. ലാഭകരമായ
ഒരിടപാടിനു അവസരം
ൈകവ തിെ സേ ാഷംമാ തമ
അെത ും സ ം ഭാര യുെട
ക കളിൽ കാണെ തുേപാലു
േ ദാഹബു ിയുെട
സൂചനകൂടിയാെണ ും കെരനീൻ
തിരി റി ു.
“വിവാഹേമാചന ിന് എെ
സഹായം ആവശ മു ്, അേ ?”
“തീർ യായും! ഞാൻ നി ള െട
സമയം നഷ്ടെ ടു ുകയാെണ ു
വിചാരി രുത്. ഉപേദശം
േതടാനാണിേ ാൾ വ ത്. എനി ു
വിവാഹേമാചനം േനടണം. അത് ഏതു
രീതിയിൽ േവണെമ താണു പധാനം.
ഞാൻ ആ ഗഹി ു രീതിയിൽ അതു
സാധി ിെ ിൽ േവെ ുവയ് ും.”
“അ െനതെ യാണു േവ ത്.”
വ ീൽ പറ ു: “അത് താ ള െട
ഇഷ്ടം.”
തെ അമിതമായ സേ ാഷം
ക ിെയ െത ി രി ി ുെമ ു
ഭയ ് വ ീൽ
നില ുേനാ ിയിരു ു. അതിനിെട,
ഒരു നിശാശലഭം മൂ ിനട ുകൂടി
പറ ുേപായതു ക ുപിടി ാൻ
ൈകയുയർ ിെയ ിലും
േവെ ുവ .
“ഇതുമായി ബ െ െപാതുവായ
നിയമ ൾ എനി റിയാെമ ിലും
പാേയാഗിക
നടപടികെളെ ാെ യാെണ റി ു
കൂടാ.”
“താ ള െട ആ ഗഹം
നിറേവ ാനു വ ത സ്ത മാർഗ ൾ
ഞാൻ പറ ുതരണം, അേ ?”
ക ിയുെട സംഭാഷണം
തൃപ്തികരമാെണ തിലു
സേ ാഷേ ാെട താേഴ ു
േനാ ിെ ാ ുതെ വ ീൽ
േചാദി .
ശരിയാെണ മ ിൽ കെരനീൻ
തലകുലു ി. വ ീൽ തുടർ ു:
“താ ൾ റിയാവു തുേപാെല,
ന ുെട നിയമ ളനുസരി ്
വിവാഹേമാചനം അനുവദി ാനു
കാരണ ൾ ഇവയാണ്… കുറ
കഴിയെ !” വാതിൽ ൽവ ്
എ ിേനാ ിയ ഗുമസ്തേനാടു
പറ ു. അേതാെടാ ം എഴുേ ്
അയാള െട അടു ുെച ് ഏതാനും
വാ ുകൾ സംസാരി ി ് വീ ും
കേസരയിൽ െച ിരു ു. ഇവയാണു
കാരണ ൾ: “ഭാര യ്േ ാ
ഭർ ാവിേനാ ശാരീരികമായ
ൈവകല ൾ,
എവിെടയാെണ തിെന ുറി ്
അ ു വർഷ ാലം ഒരു
വിവരവുമി ാതിരി ുക—” അയാൾ
ഓേരാ വിരലായി മട ി “—വ ഭിചാരം
—” പകടമായ സേ ാഷേ ാെടയാണ്
ആ വാ ് ഉ രി ത്—”ഭാര യുെടേയാ
ഭർ ാവിെ േയാ ശാരീരിക
ൈവകല ള ം ഭാര യുെടേയാ
ഭർ ാവിെ േയാ വ ഭിചാരവും
മതിയായ കാരണ ളാണ്.”
തുടർ യായി വിരലുകൾ മട ുകയും
നിവർ ുകയും െചയ്തി ് വ ീൽ
പറ ു:
“ഇതാണു നിയമം. എ ാ
വിവാഹേമാചന ളംഈ
വകു കൾ ് കീഴിൽവരും. ഇവിെട
ശാരീരികൈവകല ള െടേയാ
കാണാതായതിെ േയാ
പശ്ന ളിെ ു ഞാൻ ഊഹി ു ു.
ശരിയേ ?”
കെരനീൻ തലകുലു ി. വ ീൽ
വിശദീകരണം തുടർ ു:
“ഇനി വ ഭിചാര ിെ
കാര മാെണ ിൽ, ഉഭയസ ത പകാരം
അതു െവളിെ ടു ുകേയാ
അെ ിൽ സ േമധയാ
കു ംക ുപിടി െ ടുകേയാ
െച ണം. ര ാമതു പറ ത്
നട കാര മ . സാധാരണ
നട ു തും ലളിതവും
യു ിസഹവുമായത്
ഉഭയസ ത പകാരമു താണ്.
ബു ിയും വിദ ാഭ ാസവുമു വർേ
ഇതു മന ിലാകൂ. അതുെകാ ാണ്
താ േളാടു ഞാൻ പറയു ത്.”
പേ , അേ ാഴെ
അവ യിൽ ഉഭയസ ത പകാരമു
വ ഭിചാര ിെ യു ി
ഉൾെ ാ ാനു മന ാ ിധ ം
കെരനീന് ഇ ായിരു ു.
ആശയ ുഴ ം മാ ാൻ വ ീൽ
സഹായി .
“ര ുേപർ ്ഒ ി
ജീവി ാൻവ —അതാണു വാസ്തവം.
ര ുേപരും അതിേനാടു
േയാജി ുകയാെണ ിൽ,
വിശദാംശ ള ം നടപടി കമ ളം
അ പധാനമാകും. അേതസമയം,
ഏ വും ലളിതവും സുനി ിതവുമായ
മാർഗമാണത്.”
ഇേ ാൾ കെരനീനു മന ിലായി.
പേ , ഈ മാർഗം സ ീകരി ു തിനു
മതപരമായ ചില വില ുകള ്.
“ഞ ള െട േകസിൽ അത്
സാധ മ .” അയാൾ പറ ു: ഒെരാ
മാർഗേമയു . സ േമധയാ
ക ുപിടി െ ടുക. െതളിവായി
എെ പ ലു ക ുകള ം.”
ക ുകെള ുറി
സൂചി ി േ ാൾ വ ീൽ ചു ുകൾ
േചർ ുപിടി ് അനുക യും പു വും
കലർ ഒരു ശബ്ദം പുറെ ടുവി .
“മതഭരണവകു ാണ് ഇ രം
േകസുകൾ
തീർ ാ ു െത റിയാമേ ാ.
വിശദാംശ ളറിയാൻ ബഹുമാനെ
അ ാർ ് വലിയ താൽപര മാണ്.”
അ ാരുെട അഭിരുചിേയാടു
സമാനമാണ് തേ തും എ ു
വ മാ ു ഒരു ചിരിേയാെടയാണു
വ ീൽ പറ ത്: “ക ുകൾ
ഭാഗികമായ
ിരീകരണ ിനുതകുെമ ിലും
സാ ികള െട െതളിവ് ഹാജരാ ണം.
േകസ് എെ
ഏല്പി ാനുേ ശി ു ുെ ിൽ,
ഉചിതമായ മാർഗം ഞാൻ
കെ ാം.”
“അ െനയാെണ ിൽ…” വിളറിയ
മുഖേ ാെട കെരനീൻ പറയാൻ
തുട ിയേ ാേഴ ും വ ീൽ
എഴുേ ് വീ ും വാതിൽ ൽവ ു
തല കാണി ഗുമസ്തേനാടു പറ ു:
“ഇവിെട
ആദായവില്പനെയാ ുമിെ ്
അവേളാടു പറയ്.”
തിരി നട ു തിടയിൽ
വീ ുെമാരു നിശാശലഭെ
പിടി ാൻ ശമിെ ിലും സാധി ി .
‘േവനലിനുമു ് ഈ ഫർണി െറ ാം
ഒ ു പുതു ാം.’ അയാൾ ചി ി .
“താ ൾ പറ തുേപാെല…”
അയാൾ തുട ിയേ ാേഴ ും
കെരനീൻ ഇടെപ . “എ ാണു
േവെ െത ു ഞാൻ എഴുതി
അറിയി ാം. താ ള െട വാ ുകൾ
േക േ ാൾ, വിവാഹേമാചനം
സാധ മാെണ ുതെ ഞാൻ
വിശ സി ു ു. താ ള െട
വവ കെള ാെണ ുകൂടി
അറി ാൽെകാ ാം.”
“തീർ ായായും സാധ മാണ്,
എനി ു പൂർണസ ാത ം ത ാൽ
മതി.” അവസാനെ േചാദ ം
ശ ി ാെത വ ീൽ പറ ു:
“എേ ാൾ വിവരം അറിയി ും?”
“ഒരാഴ്ചയ് ു ിൽ, ഈ േകസ്
ഏെ ടു ാേമാെയ ും
എെ ാെ യാണു
വവ തകെള ും എെ
അറിയി ുമേ ാ?”
“തീർ യായും.”
വ ീൽ ബഹുമാനപുര രം
ശിര നമി ് ക ിെയ പറ യ .
അയാൾ ു മുെ ുമി ാ
സേ ാഷം അനുഭവെ . പതിവിനു
വിപരീതമായി, ഫീസുകുറയ് ാെമ ്
േനരേ തർ ി സ് തീേയാടു
സ തി . നിശാശലഭ െള
പിടി ു ത് അവസാനി ി . അടു
മഴ ാല ിനുമു ് ഫർണി ർ
െവൽെവ െപാതിയണം,
സിേഗാണിെ ഓഫീസിേലതുേപാെല.
 ആറ്

ആ ഗ ് പതിേനഴിെല ക ി ി
മീ ി ിൽ കെരനീൻ
പസ്താവ മാെയാരു വിജയം
ൈകവരിെ ിലും അയാള െട ശ ി
യി ാൻ അതു കാരണമായി.
ആദിമേഗാ ത ള െട ിതി
വിശദമായി അേന ഷി റിയാൻ
കെരനീൻ മുൻൈകെയടു ു
നിേയാഗി െ ക ി ി മൂ ുമാസം
കഴി ു റിേ ാർ ് സമർ ി .
രാഷ് ടീയവും ഭരണപരവും
സാ ികവും വംശീയവും
ഭൗതികവും മതപരവുമായ
കാഴ്ച ാടുകളിൽ
ആദിമേഗാ ത ള െട ിതി
വിലയിരു െ .എ ാ
േചാദ ൾ ും സ്പഷ്ടമായ
ഉ ര ൾ എഴുതി
ത ാറാ ിയിരു ു.
ഔേദ ാഗികവിവര െള
അടി ാനമാ ി ത ാറാ ിയ
റിേ ാർ ാണ്. ഗാമീണതല ിലു
ഭരണകർ ാ ള െടയും
ഇടവകവികാരിമാരുെടയും
റിേ ാർ ിെ അടി ാന ിൽ
ജി ാഭരണാധികാരികള ം
പ ിേമലധികാരികള ം ത ാറാ ിയ
റിേ ാർ ിെന ആധാരമാ ി
ഗവർണർമാരും ബിഷ മാരും
എഴുതിയു ാ ിയ
റിേ ാർ കളായിരു ു ഔേദ ാഗിക
റിേ ാർ ിനാധാരം. അതുെകാ ്,
ഉ ര െള ാം
സംശയ ൾ തീതമാണ്.
ഉദാഹരണ ിന്,
എ ുെകാ ാണവരുെട വിളവു
േമാശമാകു ത്, അെ ിൽ
എ ുെകാ ാണവർ സ മാെയാരു
വിശ ാസസംഹിതെയ
മുറുെക ിടി ു ത് തുട ിയ
ഭരണകൂട ിെ സഹായമി ാെത
നൂ ാ ുകളായി പരിഹൃതമാകാെത
അവേശഷി ു പശ്ന ൾ ്
വ വും സുനി ിതവുമായ
പരിഹാര ൾ നിർേദശി െ .
കെരനീെ
അഭി പായ ൾ നുസൃതമായാണു
പരിഹാര ൾ നിർേദശി െ ത്.
പേ , കഴി േയാഗ ിൽ
കെരനീെന എതിർ ിരു
സ്െ ടേമാവ് പുതിയ
ത ളാവിഷ്കരി . െപെ ്
കെരനീെ പ ം േചരുകയും
മ േനകം അംഗ െള തേ ാെടാ ം
കൂ കയും െചയ്തു. അവർ
കെരനീെ നടപടികെള ശ ിയായി
പി ാ ിയതിനുപുറേമ, അേത
സ ഭാവമു കൂടുതൽ ശ മായ
നടപടികൾ ുേവ ി വാദി .
അവയും അംഗീകരി െ േതാെട
സ്െ ടേമാവിെ ത ൾ
പുറ ായി. പസ്തുത നടപടികൾ
വ ാപകമാ ിയത് തിക
വിഡ്ഢി വും അപകടവുമാെണ ്
െതളി േതാെട, ഉേദ ാഗ ാരും
െപാതുജന ള ം ബു ിമതികളായ
വനിതകള ം പ ത ളംഒ െ ായി
അവെയയും അതിനു
കാരണ ാരനായ കെരനീെനയും
എതിർ ു. കെരനീെ പ തിെയ
താൻ ക മട
പി ുണയ് ുകമാ തമാണു
െചയ്തെത ും ഇേ ാഴതിൽ
പ ാ ാപമുെ ും ഭാവി ്
സ്െ ടേമാവ് ൈകയുംെക ി മാറിനി ു.
എ ിലും േമാശമായ ആേരാഗ വും
കുടുംബ പശ്ന ള ം കാരണം
ീണിതനായിരു കെരനീൻ
വി െകാടു ി . ക ി ിയിൽ
ഭി ാഭി പായമു ായി. സ്െ ടേമാവിെ
േനതൃത ിൽ ചിലർ, കെരനീെ
േനതൃത ിലു ക ി ിയുെട
റിേ ാർ ിനു കീറ ടലാ ിെ
വിലേപാലുമിെ ും അതിെന
വിശ സി താണ് ത ൾ ു പ ിയ
അബ െമ ും പറ ു.
ഔേദ ാഗികേരഖകെള
ത ി റയു തു ശരിയെ
കാരണ ാൽ കെരനീനും മ പലരും
റിേ ാർ ിെന പി ാ ി.
അതിെ െയ ാം ഫലമായി
സമൂഹ ിെ ഉ തതല ളിൽ
ആശയ ുഴ മു ായി.
ആദിമേഗാ ത ൾ യഥാർ ിൽ
കഷ്ടെ ടുകയാേണാ
നശി െകാ ിരി ുകയാേണാ
അേതാ പുേരാഗതി േനടുകയാേണാ
എെ ാ ും ആർ ും വ മായി .
ഇേതാെടാ ം, ഭാര യുെട
വിശ ാസവ ന സൃഷ്ടി ദുഷ്േപരും
കെരനീെ ിതി വഷളാ ി. ഈ
സാഹചര ിൽ അയാൾ
സു പധാനമായ ഒരു തീരുമാനെമടു ു.
വിദൂര പവിശ കളിൽ താൻ
േനരി െച ു വിവര ൾ
േശഖരി ു താെണ ു പഖ ാപി .
അനുമതി വാ ി, യാ ത പുറെ .
ല ാനെ ാനാവശ മായ
വ ി ൂലി മുൻകൂർ വാ ിയതു
തിരി ട ് കെരനീൻ എ ാവരുെടയും
ശ പിടി പ ി.
“അതു ന ായി.” ഒരു
സംഭാഷണ ിനിടയ് ു പിൻസ ്
െബ ്സി, പിൻസ ് മിയാഗ്കായേയാടു
പറ ു: “ഇേ ാൾ എ ായിട ും
െ ടയിനുകള ്. പിെ െയ ിന്
കുതിരവ ി ു പണം െകാടു ണം?”
 പേ , പിൻസ ് മിയാഗ്കായ
അതിേനാടു േയാജി ി . പിൻസ ്
െബ ്സിയുെട അഭി പായം അവെര
േദഷ ം പിടി ി ുകയും െചയ്തു.
“നി ൾ പറയു തുേപാെല
ആരുെട ൈകവശം എ ത
ല മുെ െ ാ ും
എനി റി ുകൂടാ.” അവർ പറ ു:
എെ ഭർ ാവ് േവനൽ ാല ്
ഇൻസ്െപക്ഷൻ ടൂറിനുേപാകു ത്
എനി ു സേ ാഷമാണ്.
അേ ഹ ിെ ആേരാഗ ിനും
സേ ാഷ ിനും അതു
പേയാജനെ ടും. ത ൾ ു കി
അലവൻസ് വ ി ും വ ി ാരനും
െകാടു ും.”
വിദൂര പവിശ യിേല ു
യാ താമേധ കെരനീൻ മൂ ു ദിവസം
േമാസ്േകായിൽ ത ി.
അവിെടെയ ിയതിെ പിേ ്
ഗവർണർ ജനറലിെന ക ു.
ഗാെസ ്സി സ് ടീ ് മുറി കട ു
നാല് വലയിൽ എേ ാഴും
വ ികള െട തിര ാണ്. െപെ ്,
തെ േപരുപറ ് ആേരാ ഉറെ
വിളി ു തുേക ് അയാൾ നാലുപാടും
േനാ ി. സ് ടീ ിെല നട ാതയുെട ഒരു
േകാണിൽ ഇറ ം കുറ പുതിയ
ഫാഷനിലു ഓവർേ ാ ം െചറിയ
െതാ ിയും ധരി ്, ചുവ
ചു ുകൾ ിടയിെല തിള ു
പ കൾ പുറ ുകാണി
ചിരി െകാ ് യുവസഹജമായ
ഉേ ഷേ ാെട, കേരനിേനാടു
വ ിനിർ ാൻ ആവശ െ ടു ു. ഒരു
കുതിരവ ിയുെട ഒരു ജനാലയിൽ
പിടി െകാ ാണയാൾ നില് ു ത്.
െവൽെവ ിെ െതാ ിവ ഒരു
യുവതിയുെടയും ര ു െകാ
കു ികള െടയും തലകൾ പുറേ ്
എ ിേനാ ു ുമു ്. യുവതിയും
ചിരി െകാ ു കേരനിനു ൈകവീശി
അതു േഡാളിയായിരു ു.
കെരനീന് േമാസ്േകായിൽ
ആെരയും കാണാൻ ആ ഗഹമി .
തെ ഭാര യുെട സേഹാദരെന
കാണാൻ ഒ ം താൽപര മി . അയാൾ
െതാ ി ഉയർ ിയി ്
പുറെ ടാെനാരു ിെയ ിലും
ഒബ്േലാൻസ്കി വ ി ാരേനാടു
നില് ാൻ പറ ി ്മ ിനു
കുറുെക െതരുവിെ
മറുവശേ േ ാടി.
“എെ അറിയി ാ തു
േമാശമായി! ഇവിെട
വ ിെ തനാളായി? ഇ െല ഞാൻ
ദൂേ ായുെട േഹാ ലിൽ േപായേ ാൾ
േബാർഡിൽ കെരനീൻ എ
േപരുക ു. അതു
നി ളായിരി ുെമ ു ഞാൻ
വിചാരി ി .” വ ി കേ ു
തലയി ാണ് ഒബ്േലാൻസ്കി
സംസാരി ത്. അെ ിൽ ഞാൻ
മുറിയിൽ വരുമായിരു ു. ക തിൽ
വളെര സേ ാഷം. എ ാലും എെ
അറിയി ാ തു േമാശംതെ !”
“എനി ു സമയം കി ിയി . വലിയ
തിര ായിരു ു.” കെരനീൻ
നിരുേ ഷഭാവ ിൽ പറ ു.
“വരൂ, എെ ഭാര േയാടു
സംസാരി ൂ. അവൾ നി െള
കാ ിരി ുകയാണ്.”
തണു ത ാതിരി ാൻ
കാല്മു കളിൽ ചു ിയിരു ക ിളി
എടു ുമാ ിയി ് കെരനീൻ
വ ിയിൽനി ിറ ി േഡാളിയുെട
അടു ുെച ു.
“എ ുപ ി അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് ? ഞ െള
ക ി കാണാ മ ിൽ
േപായെത ിന് ?”
“ഞാൻ ധൃതിയിലായിരു ു.
നി െളെയാെ ക തിൽ വലിയ
സേ ാഷം. സുഖമാണേ ?”
“എെ പിയെ അ
എ െനയിരി ു ു?”
കെരനീൻ എേ ാ പിറുപിറു ി ്
േപാകാൻ തുട ി. ഒബ്േലാൻസ്കി
അയാെള തട ു.
“നാെള ഒരു വിേശഷമു ്. േഡാളി
ഇേ ഹെ ൂടി ഊണുകഴി ാൻ
ണി ്. നമു ്
െകാസ്നിേഷവിെനയും
െപ ്േഡാവിെനയും വിളി ാം.
േമാസ്േകാ ബു ിജീവികള െട ഒരു
െചറിയ സംഗമം.”
“തീർ യായും വരണം.” േഡാളി
പറ ു: “ഞ ൾ കാ ിരി ും.
അ ുമണിേ ാ ആറുമണിേ ാ
സൗകര ംേപാെല വ ാൽമതി.
ഞ ള െട പിയെ അ യ് ു
സുഖമാണേ ാ?
ക ിെ ാരുപാടുനാളായി.”
“സുഖംതെ , ഞാൻ വരാം” എ ു
പറ ് അയാൾ തിരി ുനട ു.
കെരനീൻ എേ ാ പിറുപിറു തു
വാഹന ള െട ബഹള ിൽ േഡാളി
േക ി .
“നാെള ഞാൻ വ ുകാണാം,”
ഒബ്േലാൻസ്കി വിളി പറ ു.
കെരനീൻ വ ിയിൽ കയറി,
ആരും കാണാെതയും ആെരയും
കാണാെതയും പിറകിൽ ഒര ു
ചാരിയിരു ു.
“വ ാെ ാരു മനുഷ ൻ!”
ഒബ്േലാൻസ്കി ഭാര േയാടു പറ ു.
വാ േനാ ിയി ് ഭാര യുെടയും
മ ള െടയും േനർ ു ൈകവീശി,
ഫുട്പാ ിലൂെട ധൃതിയിൽ നട ു.
“ ീവ്, ീവ്.” േഡാളി വിളി .
അയാൾ തിരി ുനി ു.
“ ഗിഷയ് ും താന യ് ും
േകാ വാേ േ , കുറ
പണംേവണം.”
 “ഞാൻ തരുെമ ു പറ ാൽ
മതി” എ ു പറ ് എതിേരവ
വ ിയിലിരു ഒരു പരിചയ ാരെന
േനാ ി തലയാ ിയി വളവുതിരി ്
അ പത നായി.
 ഏഴ്

പി േ ് ഞായറാഴ്ചയായിരു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി ഇംപീരിയൽ
തിേയ റിൽ ഒരു ബാേലയുെട
റിേഹഴ്സൽ കാണാൻേപായി. തെ
സഹായ ാൽ
വിവാഹനി യംകഴി സു രിയായ
നർ കി മാഷാ
ചിബിേസാേകാവയ് ്, തേല ു
വാ ാനം െചയ്തിരു ഒരു പവിഴെന
േ സ് സ ാനി . ബാേല കഴി ു
കാണാെമ ് പറ ുറ ി .
തീേയ റിനു ിെല ന േനരെ
ഇരു ിൽ സ ാനംെകാ ു
സ ുഷ്ടമായ അവള െട മുഖ ു
ചുംബി ാനു അവസരവും ലഭി .
നൃ ം തുട ുേ ാൾ
അവിെടെയ ാൻ നിവൃ ിയിെ ും
അവസാനെ രംഗ ിനു മു ുവ ്,
അ ാഴ ിനു
കൂ ിെ ാ ുേപാകാെമ ും വാ ാനം
െചയ്തു. ച യിൽ േനരി േപായി
മ വും പ റിയും വാ ി.
ഉ യ് ു ദൂേ ായുെട േഹാ ലിൽ
േപായി. ഭാഗ വശാൽ തനി ു
കാേണ മൂ ുേപരും
അവിെട െ യാണു താമസം.
വിേദശ ുനി ് ഈയിെട
മട ിെയ ിയ െലവിൻ,
േമാസ്േകായിൽ
ഇൻസ്െപക്ഷൻടൂറിനു വ ,
അടു കാല ് നിയമിതനായ ഒരു
ഉയർ ഉേദ ാഗ ൻ, പിെ
സേഹാദരീഭർ ാവായ കെരനീൻ
എ ിവരാണ് ആ മൂ ുേപർ.
ഒബ്േലാൻസ്കി ു ന ഭ ണം
ഇഷ്ടമാണ്. അതിേന ാൾ
ഇഷ്ടമാണു ഡി ർപാർ ി നട ു ത്.
ആഡംബരപൂർണമായ പാർ ിയ ,
ചുരു ം വിഭവ ള ം ഏതാനും
അതിഥികള ം മാ തമു ഒ ്.
അ െ വിഭവ ൾ അയാൾ ്
തൃപ്തികരമായിരു ു. ഒ ാംതരം
പുഴമ വും െപാരി മാ ിറ ിയും
പിെ േമൽ രം വീ ും ഉ ്.
അതിഥികളായി കി ിയും െലവിനും
യുവാവായ െഷർബാട്സ്കിയും
അയാള െട കസിൻ ഒരു
െപൺകു ിയും, െസർജിയസ് ഇവാനി ്
െകാസ്നിേഷവ്, അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് കെരനീൻ.
േമാസ്േകായിെല ഒരു
ത ചി കനാണ് െസർജിയസ്
ഇവാനി ്. അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് ആകെ
പാേയാഗിരാഷ് ടീയ ിൽ
പയ ിെ ളി
പീേ ഴ്സ്ബർഗുകാരൻ.
ഇവെര ൂടാെത, ഉ ാഹശീലനും
സദാ ആേവശഭരിതനും
സത ചി കനും
സംഭാഷണചതുരനുെമാെ യായ
െപ ്േസാവിെനയുംകൂടി ണി ാൽ
ഡി ർ ഉഷാറാവും.
വനംവി വകയിൽ ര ാമെ
ഗഡുകി ിയത് മുഴുവനും െചലവായി .
ഈയിെടയായി
സ്േനഹവാ ല േളാെടയാണ്
േഡാളിയുെട െപരുമാ ം.
അത ാഹേ ാെടയാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ഡി ർ
പാർ ിെ ാരു ിയത്. ഈ
ആേഘാഷ ിൽ ക കടിയായത്
ര ു കാര ളാണ്. ഒ ്, തേലദിവസം
േറാഡിൽവ ് കെരനീെന
സ ി േ ാൾ അ ത
സേ ാഷേ ാെടയായിരു ി
അയാള െട െപരുമാ ം. വരു വിവരം
അറിയി ുകേയാ വ തിനുേശഷം
െച ുകാണുകേയാ ഉ ായി .
അ െയയും േ വാൺസ്കിെയയും
സംബ ി ു വാർ കള ം
അയാൾ േക . ഭാര യും ഭർ ാവും
ത ിലു ബ ം അത
സുഖകരമെ നിഗമന ിലാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി എ ിേ ർ ത്.
 പുതിയ േമലുേദ ാഗ ൻ, എ ാ
പുതിയ േമലുേദ ാഗ ാെരയും
േപാെല, രാവിെല ആറുമണി ുണർ ്
കഴുതെയേ ാെല പണിെയടു ുകയും
തെ കീഴ്ജീവന ാെര ാം
അതുേപാെല പണിെയടു ണെമ ു
നിർബ ി ുകയുംെച ഒരു
ഭയ രനാണ് എ വസ്തുതയാണ്
ക കടി ു ര ാമെ കാരണം.
ഒരു കരടിയുെട ശീല ളം
മുൻഗാമിയുെട കാഴ്ച ാടിനു
കടകവിരു മായ
അഭി പായ ള മാണയാള േടെത
ദുഷ്േപരുമു ്. തേലദിവസം
ഔേദ ാഗിക യൂണിേഫാമിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കി േമലധികാരിെയ
െച ുക ു. അയാൾ
സേ ാഷേ ാെട പഴയ
പരിചയ ാരെ മ ിൽ
സംസാരി ുകയും െചയ്തു.
അതുെകാ ് ഇ ു സാധാരണ
േവഷ ിൽേപായി േമലുേദ ാഗ െന
കാണാെമ ും അതിൽ അയാൾ
പരിഭവി ുകയിെ ും വിചാരി .
“അവരും മനുഷ രാണേ ാ.
നെ േ ാെല പാപംെചയ്ത
മനുഷ ാ ാ ൾ, േദഷ െ ടാനും
ശണ്ഠകൂടാനും എ ിരി ു ു?” എ ു
ചി ി ് േഹാ ലിെല ി.
െതാ ി ചരി വ ് വരാ യിലൂെട
നട ു തിനിടയിൽ പഴയ ഒരു
പരിചാരകെന ക ു. “സുഖമാേണാ
വാസിലി? ങ്ഹാ, മീശെയാെ
വ ിരി ു േ ാ! െലവിൻ ഏഴാം
ന രിലേ ? ഏതിേലയാണു
േപാേക ത് ? ങാ, പിെ , ഇേ ാൾ
കാണാൻ സൗകര െ ടുേമാ എ ്
അനിച്കിൻ പഭുവിേനാടു (പുതിയ
േമലധികാരി) േചാദി ്.”
“െയസ് സർ.” വാസിലി ചിരി :
“സാറിെന ക ി ് ഒരുപാടു
നാളായേ ാ,”
“ഞാൻ ഇ െല വ ിരു ു. മേ
വാതിലിലൂെടയാണു വ ത്. ഇതേ
ഏഴാം ന ർ?”
മുറിയുെട നടു ് ഒരു
കർഷകനുെമാ ് ഒരു
കരടിേ ാലിെ നീളം
അള ുെകാ ു നില് ുകയായിരു ു
െലവിൻ.
“താൻ െകാ താേണാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി : “െകാ ാം!
െപൺകരടിയേ ? എെ ാെ യു ്
വിേശഷം, ആർഖിപ് ?”
കർഷകന് ഹസ്തദാനം െചയ്തി
േകാ ം െതാ ിയും ഊരാെത
ഒബ്േലാൻസ്കി കേസരയിലിരു ു.
“അെത ാം മാ ിവ ി ിരി ്”
എ ു പറ ് െലവിൻ െതാ ി
ഊരിെയടു ു.
“എനി ു തീെര സമയമി . ഉടെന
േപാണം.” േകാ ്
അഴിെ ടു ു തിനിടയിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു. എ ിലും
കരടിനായാ ിെനയും
കുടുംബ പശ്ന െളയും കുറി
സംസാരി െകാ ് ഒരു മണി ൂർ
അവിെടയിരു ു.
“വിേദശ ് താൻ എ ു
െച കയായിരു ു?” കർഷകൻ
േപായതിനുേശഷം ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
“ഞാൻ ജർമനിയിലും പഷ യിലും
ഫാൻസിലും ഇം ിലും േപായി.
തല ാന ളില ,
ഉത്പാദനേക ളിൽ. പല പുതിയ
കാര ള ം ക ു. േപായതുെകാ ു
പേയാജനമു ായി.”
“െതാഴിലാളിവർഗ ിെ പശ്നം
പരിഹരി ു തിെന സംബ ി
തെ ആശയ ൾ ഞാൻ
മന ിലാ ിയി ്.”
“ഇ , റഷ യിൽ
െതാഴിലാളിവർഗ ിന് ഒരു
പശ്നവുമു ാകാനിടയി .
റഷ യിേലത് െതാഴിലാളികള ം
കൃഷിഭൂമിയും ത ിൽ ബ െ
പശ്നമാണ്. അവിെടയും ഇേത
പശ്ന ളെ ിലും േനരേ തെ
കുഴ ിലായതിെന
താൽ ാലികമായി
വിള ിേ ർ ുകയാണവർ.
ഇവിെടയാെണ ിൽ…”
 െലവിൻ പറ െത ാം
ഒബ്േലാൻസ്കി സ ശ ം േക .
“അേതയേത.” അയാൾ പറ ു:
“താൻ പറ തു ശരിയായിരി ും.
താൻ ഉേ ഷവാനാെണ ും
കരടിേവ യ് ും േജാലി ും
േപാകു ുെ ും അറിയു തിൽ
എനി ു സേ ാഷമു ്. മന
തകർ ് മരണെ ുറി
സംസാരി െകാ ിരി ുകയാെണ ്
െഷർബാട്സ്കി പറ േ ാൾ…”
“അതിെന ് ? ഞാൻ എേ ാഴും
മരണെ ുറി ചി ി ാറു ്.
എനി ു മരി ാനു സമയമായി.
എ ാം െവറും വിഡ്ഢി ം. ഞാൻ
തുറ ുപറയാം. എെ
ആശയേ ാടും എെ േജാലിേയാടും
എനി ു വലിയ മതി ാണ്. പേ ,
ആേലാചി േനാ ൂ! ഒരു െചറിയ
ഗഹ ിെ ഒരു േകാണിലു
െവറുെമാരു ബി ുവാണു ന ുെട
േലാകം. എ ി ം മഹ ായ
എെ ാെ േയാ നമു ുെ ു നാം
അഹ രി ു ു! അവെയ ാം േകവലം
മണൽ രികള ാെത മെ ാ ുമ !”
“പേ , എെ ച ാതി ഇെത ാം
പേ പറ ി താണ്.”
“പേ പറ തുതെ . പേ ,
അതിെ അർ ം ശരി ും
മന ിലാ ിയാൽ സകലതും എ ത
നി ാരമാെണ ു തിരി റിയും. എെ
ആശയ ൾ അതി പധാനമാെണ ു
ഞാൻ വിചാരി ു ു. എ ിലും
അവയും നി ാര ളായി മാറു ു.
അതുെകാ ് മരണെ ുറി
ചി ി ാതിരി ാൻേവ ിമാ തം
നായാ ിേലാ മ േജാലികളിേലാ
മുഴുകു ു.”
വാ ല പൂർണമാെയാരു
മ ഹാസേ ാെട ഒബ്േലാൻസ്കി
െലവിെ വാ ുകൾ േക .
“തീർ യായും ഇേ ാൾ താൻ
എെ അഭി പായേ ാടു
േയാജി ു ു. ഞാെനാരു
േജാലിയേന ഷി നട േ ാൾ താൻ
എെ ാെ യാണു പറ ത് ! വലിയ
ത ാനിയാവാൻ ശമി ാൽ
ഇതാണു ഫലം!”*
“പേ , ജീവിതംെകാ ു
േന െമ ാെണ ു പറ ാൽ…”
െലവിന് ആശയ ുഴ മായി, “ഓ,
എനി റി ുകൂടാ. ന െള ാവരും
അധികം ൈവകാെത
മരി േപാകുെമ ു മാ തമറിയാം.”
“എ ിനാണു ൈവകാെത
മരി ു ത് ?”
“നി ൾ റിയാേമാ
മരണെ ുറി ചി ി ുേ ാൾ
ജീവിതം ആകർഷകമ ാതാകു ു.
മരണമാണ് കൂടുതൽ സമാധാനപരം.”
“േനേരമറി ാണ്,
അവസാനേ ാടടു ുേ ാൾ അതു
കൂടുതൽ പകാശമാനമാകു ു.
എനി ു േപാണം.”
പ ാമതുതവണയാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി േപാകാനായി
എഴുേ ി ് വീ ും ഇരി ു ത്.
“േപാകാൻ വരെ !” െലവിൻ
അയാെള തടയാൻ ശമി . “ഇനി
എേ ാഴാണു ത ിൽ കാണു ത് ?
ഞാൻ നാെള മട ിേ ാകും.”
“ഞാെനെ ാരു മ ൻ!
വ കാര ം മറ ു. ഇ ു
ഞ ള െടകൂെട അ ാഴം കഴി ാൻ
വരണം. തെ സേഹാദരനും എെ
അളിയൻ കെരനീനും വരു ു ്.”
“അയാളിവിെടയുേ ാ?” െലവിൻ
േചാദി . കി ിയുെട കാര വും
അേന ഷി ാൻ തുട ി.
ശീതകാല ിെ തുട ിൽ,
ഒരു നയത െന വിവാഹം
െചയ്തു. പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
താമസി ു സേഹാദരിെയ കാണാൻ
അവൾ അേ ാ േപാെയ ാണു
േക ത്. മട ിവേ ാ ഇ േയാ
എ റി ുകൂടാ. ‘വ ാലും
വ ിെ ിലും എനിെ ാ ുമി .’
എ ു വിചാരി .
“താൻ വരുമേ ാ?”
“തീർ യായും വരും.”
“ശരി. അേ ാൾ അ ുമണി ു
കാണാം.” ഒബ്േലാൻസ്കി എഴുേ
പുതിയ േമലധികാരിെയ ണി ാൻ
താഴെ നിലയിൽ െച ു.
ഭയ രനായ ആ ഉേദ ാഗ ൻ അതീവ
സൗമ മായി െപരുമാറി. ഒബ്േലാൻസ്കി
അയാേളാെടാ ുഭ ണം കഴി ി ്
ഒരു മണി ൂർേനരം അവിെടയിരു ു.
നാലുമണിേയാെട കെരനീെ മുറിയിൽ
െച ു.

* േടാൾേ ായിയുെട സ്േനഹിതനായിരു

Afanasy Fet(1820-’92) എ കവിയുെട From
Hafiz എ കവിതയിെല ആശയം.
 എ ്

പ ിയിൽനി ു മട ിവ
കെരനീൻ രാവിെല മുഴുവനും
േഹാ ലിൽതെ കഴി കൂ ി. അ ്
ര ു േജാലികൾ
െചയ്തുതീർ ാനു ായിരു ു—അ ്
േമാസ്േകായിലു ായിരു
ആദിമവർഗ ിൽ െപ വരുെട ഒരു
നിേവദകസംഘവുമായി അഭിമുഖവും
അവർ ് നിർേദശ ൾ നല്കുകയും
െച ക. േനരേ വാ ാനം
െചയ്തിരു തിൻ പകാരം േഡാ ർ ്
കെ ഴുതുക. കെരനീൻ
മുൻൈകെയടു ാണു
നിേവദകസംഘെ
ണി െത ിലും പല
ബു ിമു കൾ ും
അപകട ൾ ുേപാലും ഇടയാ ു
ഒരു സംരംഭമായിരു ു അത്. കെരനീൻ
േമാസ്േകായിലു ായിരു േ ാൾ
അവരവിെടെയ ിയതിൽ അയാൾ
സേ ാഷി . നിേവദകസംഘ ിെല
അംഗ ൾ ്ത ള െട
കടമെയെ റി ു കൂടാ.
നിലവിലു സാഹചര ളം
ത ള െട ആവശ ള ം വിശദീകരി ്
ഗവൺെമ െ സഹായം
അഭ ർ ി ുകയാണു േവ െത ്
അവെര ഒരുവിധം േബാധ െ ടു ി.
അവരുെട ചില പസ്താവനകള ം
ആവശ ള ം എതിരാളികൾ
ആയുധമാ ുെമ ് അവർ ു
മന ിലായി . കെരനീൻ അവരുമായി
സുദീർഘമായ
വാദ പതിവാദ ിേലർെ .
അവർ ുേവ ി ഒരു കാര പരിപാടി
ത ാറാ ിെ ാടു ു. അവെര
പറ യ ി ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ു
ര ുക ുകെളഴുതി. ഒ ്,
നിേവദകസംഘവുമായി ബ െ
നിർേദശ ളായിരു ു. ഇ ാര ിൽ
മുഖ മായി സഹായി തു ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി ആയിരു ു.
നിേവദന ൾ ത ാറാ ു തിൽ,
ൈവദഗ്ധ ം േനടിയ വ ിയാണവർ.
അതിൽ അവെര ജയി ാൻ
മെ ാരാളി .
നിേവദകസംഘ ിെ കാര ം
പൂർ ിയാ ിയ ഉടെന കെരനീൻ
തെ അഭിഭാഷകന് കെ ഴുതി
അേ ഹ ിെ യു ംേപാെല
േവ തുെച ാൻ അനുവാദംനല്കി.
അ യുെട േമശയിൽനി ും
കെ ടു , േ വാൺസ്കി
അവൾെ ഴുതിയ മൂ ു
കുറി കൾകൂടി അേതാെടാ ം
അയ െകാടു ാനും നി യി .
ഇനിെയാരി ലും
കുടുംബ ിേല ു
തിരി േപാവുകയിെ ും
തീരുമാനി വീ ിൽനി ിറ ിയ
കെരനീൻ തെ തീരുമാനവുമായി
ഇതിേനാടകം
െപാരു െ കഴി ിരു ു. ക ്
കവറിലാ ിെ ാ ിരു േ ാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ശബ്ദം േക .
താൻ വ ുനില് ു വിവരം
കെരനീെന അറിയി ാൻ അയാള െട
പരിചാരകേനാട് ഒബ്േലാൻസ്കി
ധൃതികൂ കയായിരു ു.
‘അയാള െട സേഹാദരിെയ
സംബ ി എെ നിലപാട് ഞാൻ
അറിയി ും.’ കെരനീൻ ചി ി :
‘അയാള െട വീ ിൽനി ു ഭ ണം
കഴി ാൻ നിവൃ ിയി ാ ത്
എ ുെകാ ാെണ ു ഞാൻ
വിശദമാ ും.’
“ആ മാന േനാട്
അകേ ുവരാൻ പറയൂ.”
േമശ റെ കടലാ കൾ
ഫയലിനു ിൽ വ ി ് അയാൾ ഉറെ
പറ ു:
“നീെയേ ാടു ക ം
പറയുകയായിരു ു അേ ?
അയാളിവിെടയു േ ാ!” തെ
തട ുവയ് ാൻ ശമി യാേളാടു
പറ ി ് ഒബ്േലാൻസ്കി മുറിയിൽ
പേവശി ് ഓവർേ ാ ് ഊരിയി
സേ ാഷേ ാെട പറ ു: “നി െള
ക തിൽ വളെര സേ ാഷം…”
“എനി ു വരാെനാ ി .”
അതിഥി ് ഇരി ിടംേപാലും നല്കാെത
കെരനീൻ നിർവികാരനായാണു
പറ ത്. വിവാഹേമാചന ിനു
നടപടികൾ ആരംഭി കഴി
ിതി ് ഭാര ാസേഹാദരനുമായു
ബ ം തുടേര തിെ ് അയാൾ
തീരുമാനി .
ഒബ്േലാൻസ്കി ക മിഴി :
“എ ുെകാ ു വരാെനാ ി ?
എ ാണു നി ൾ പറയു ത് ?
വരാെമ ു വാ ാനം െചയ്തതേ ?”
“ന ൾ ത ിലു കുടുംബബ ം
വിേ ദി ാൻ തീരുമാനി തുെകാ ്
എനി ു വരാൻ സാധ മ .”
“എ ് ? എനിെ ാ ും
മന ിലാകു ി .” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരി െകാ ാണു പറ ത്.
“അതായത്, നി ള െട
സേഹാദരിയുമായു , അതായത്,
എെ ഭാര യുമായു
വിവാഹേമാചനനടപടികൾ തുട ാൻ
േപാകു ു…”
കെരനീൻ
പറ ുതീരു തിനുമു ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ഹൃദയേവദനേയാെട
നിലവിളി െകാ ്
ചാരുകേസരയിലിരു ു. “അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, നി ൾ
പറയു തു സത മാേണാ?”
“സത മാണ്.”
“എേ ാടു മി ൂ. പേ ,
എനി ്—എനി തു വിശ സി ാൻ
സാധി ു ി .”
തെ വാ ുകൾെകാ ് ഉേ ശി
ഫലമു ായിെ ു മന ിലാ ിയ
കെരനീൻ, ഒരു വിശദീകരണം നല്കാൻ
താൻ ബാധ നാെണ റി ്
ഇ െന പറ ു:
“അേത,
േവദനേയാെടയാെണ ിലും
വിവാഹേമാചന ിന് അേപ ി ാൻ
ഞാൻ നിർബ ിതനാെയ താണ്…”
“ഞാെനാരു കാര ം പറയെ
അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ്.
നീതിമാനായ ഒരു ന മനുഷ നാണു
നി െള ് എനി റിയാം. വളെര
നെ ാരു സ് തീയാണ് അ െയ ും
എനി ു േബാധ മു ്.
അവെള ുറി എെ അഭി പായം
യാെതാരു കാരണവശാലും മാ ാൻ
ഞാൻ ത ാറ . എേ ാടു മി ൂ.
പേ , ഞാനിതു വിശ സി ി .
ഇതിൽ ഏേതാ
െത ി ാരണയു ായിരി ണം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“െത ി ാരണയായിരുെ ിൽ
എ ത ന ാേയെന!”
 “നില് ൂ—ഒരുനിമിഷം—എനി ു
മന ിലാകു ു.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “പേ … എനി ു
പറയാനു ത് ഒ ുമാ തം. ഒ ം
ധൃതിപാടി . ഒരി ലും ധൃതികൂ രുത്.”
“എനി ു ധൃതിയി ായിരു ു.”
കെരനീൻ നിരുേ ഷമായി പറ ു:
“ഇതുേപാലു കാര ളിൽ
ആേരാെട ിലും കൂടിയാേലാചി ാൻ
നിവൃ ിയി േ ാ. ഞാൻ
തീരുമാനി കഴി ു.”
“എ ിലും ഇതു കഷ്ടമാണ് !”
ഒബ്േലാൻസ്കി െനടുവീർ ി :
“അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ്,
നി ള െട ാന ു
ഞാനായിരുെ ിൽ, െച ാനിടയു
ഒരു കാര ം—അതു നി ൾ
െച ണെമ ാെണെ അേപ .
ഇതുവെര നിയമനടപടികെളാ ും
ആരംഭി ി ിെ ാണു ഞാൻ
മന ിലാ ു ത്. അ െന
െച തിനുമു ് എെ
ഭാര േയാെടാ ു സംസാരി ണം.
അവൾ അ െയ സ ം
സേഹാദരിെയേ ാെല സ്േനഹി ു ു.
അവൾ ു നി െളയും ഇഷ്ടമാണ്.
ൈദവെ േയാർ ് അവേളാടു
സംസാരി ൂ. എനി ുേവ ി നി ൾ
അതു െച ണെമ ു
ഞാനേപ ി ു ു.”
 കെരനീൻ ചി ാമ നായി
അല്പേനരം ഇരു ു.
സഹതാപേ ാെട അയാെള
േനാ ിയി ് ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി :
“നി ൾ അവേളാടു
സംസാരി ുമേ ാ, ഇേ ?”
“എനി റി ുകൂടാ. ന ൾ
ത ിലു ബ ിൽ
വി ലു ാകുെമ ു കരുതിയാണു
ഞാൻ നി െള വ ുകാണാ ത്.”
“അ െന സംശയി രുത്.
കുടുംബബ മിെ ിലും
നി േളാെടനി ു സ്േനഹവും
ആ ാർ മായ ബഹുമാനവുമു ്.”
കെരനീെ ൈക
പിടി മർ ിെ ാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “നി ള െട സംശയം
ശരിയാെണ ു െതളി ാൽേ ാലും
അതു ന ുെട ബ െ
ബാധിേ കാര മി . എ ായാലും
വീ ിൽവരൂ. എെ ഭാര േയാെടാ ു
സംസാരി ൂ.”
“ഈ വിഷയെ ന ൾ ര ാള ം
ര ു രീതിയിലാണു കാണു ത്.
എ ായാലും തൽ ാലം
അതിെന ുറി സംസാരി .”
“എ ാലും നി ൾ
വീ ിേല ുവരണം. ഇ ് അ ാഴം
എെ വീ ിലാവാം. എെ ഭാര യ് ും
സേ ാഷമാവും. അവേളാെടാ ു
സംസാരി േനാ ൂ. ഞാൻ നി ള െട
മു ിൽ മു കു ാം. എെ അേപ
ത ി ളയരുത്.”
“അ തയ് ു നിർബ മാെണ ിൽ
വരാം.” കെരനീൻ െനടുവീർ ി .
വിഷയം മാ ാനുേ ശി ് ര ുേപർ ും
താൽപര മു ഓഫീസ് കാര ൾ
സംസാരി ാൻ തുട ി.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട പുതിയ
േമലധികാരിയുെട
വിേശഷ ളാരാ ു.
െചറു ാരനാെണ ിലും െപാടു േന
സു പധാനമാെയാരു പദവിയിൽ
അവേരാധി െ അനിച്കിൻ
പഭുവിെന കെരനീന് ഇഷ്ടമ .
ഔേദ ാഗികരംഗ ് കൂടുതൽ
ഉയർ ാനം കര മാ ു
വ ിേയാട് ആർ ും
േതാ ാനിടയു വിേരാധം.
“നി ൾ അയാെള കേ ാ?”
വിേദ ഷംകലർ ഒരു ചിരിേയാെട
കെരനീൻ േചാദി .
“ക േ ാ, ഇ െല
കൗൺസിൽേയാഗ ിനു വ ിരു ു.
ന വിവരവും േജാലി െച ാനു
താൽപര വുമു ്.”
“േജാലി െച ാനാേണാ അേതാ
െചയ്തതിെനെയ ാം
അ ിമറി ാേനാ?” കെരനീൻ േചാദി .
“ചുവ നാടയാണ് ന ുെട
ഭരണ ിെ ശാപം. അതിെ
പതീകമാണയാൾ.”
 “അെതാ ും എനി റി ുകൂടാ.
പേ , അയാെളാരു ന മനുഷ നാണ്.
ഞ െളാ ി ാണ് ഉ ഭ ണം
കഴി ത്. ഓറ ുെകാ ്
വീ ു ാ ു െത െനെയ ു
ഞാൻ കാണി െകാടു ു. അതു
വളെര ഇഷ്ടെ .എ ുന
സ ഭാവം!”
ഒബ്േലാൻസ്കി വാ േനാ ി:
“െഹാ, മണി അ ാകാറായി. േഡാൽ
േഗാവുഷിെന ൂടി വിളി ാനു ്…
അ ാഴ ിനു വരേണ! വ ിെ ിൽ
എനി ും ഭാര യ് ും വലിയ
മനഃ പയാസമു ാകും.”
“വരുെമ ു പറ ാൽ വരും.”
നിരുേ ഷഭാവ ിലായിരു ു
കെരനീെ മറുപടി.
“അതിൽ നി ൾ ു
നിരാശെ േട ിവരി ; ശരി
അ ുമണി ു കാണാം.”
ചിരി െകാ ് കെരനീൻ, അളിയെന
യാ തയാ ി.
 ഒ ത്

മ ണി അ ുകഴി
അതിഥികളിൽ ചിലർ
ു.

േനരേ െയ ി. ആതിേഥയെ
െതാ പി ാെല െസർജിയസ്
ഇവാനി ് െകാസ്നിേഷവും
െപ ്േസാവും വ ു.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
അഭി പായ ിൽ, േമാസ്േകാ
ബു ിജീവികള െട
മുഖ പതിനിധികളാണ് ഇവർ
ര ുേപരും. അവർ പരസ്പരം
ബഹുമാനി ു ുെ ിലും എ ാ
കാര ളിലും വിരു ധുവ ളിലാണ്.
വ ത സ്ത
ചി ാഗതി ാരായതുെകാ ഈ
അഭി പായവ ത ാസം.
വിേദ ഷേലശമി ാെത പരസ്പരം
കളിയാ ു തിലും അവർ
വിരുത ാരാണ്.
തെ അഭാവ ിൽ അതിഥികെള
യഥാവിധി ഉപചരി ിരു ാൻ
കഴി ി ിെ ് ഒബ്േലാൻസ്കി ു
മന ിലായി. മേനാഹരമായ പ ടു ി ്
ഒരു ിയിരി ു ഭാര , ഭർ ാവിെന
കാണാ തിലും നഴ്സറിയിലു
മ െള അ ാഴ ിന് ഒ ം കൂ ാൻ
കഴിയാ തിലും ദുഃഖിതയാണ്.
െവള ൈടെക ി
സായാ േവഷ ിെല ിയ
കെരനീൻ, വാ ാനം പാലി ാൻേവ ി
മാ തമാണു വ െത ് അയാള െട
മുഖഭാവം സൂചി ി ു ു.
േകാൺെ െ ൻ െലവിൻ
അകേ ു വരികയാെണ ിൽ
വീളാവിവശയാകാതിരി ാനു
ൈധര ം സംഭരി വാതിൽ േല ു
േനാ ിയിരി ുകയാണ് കി ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി ൈവകിയതിനു
മേചാദി . ൈവകാൻ കാരണം
പതിവുേപാെല, ഏേതാ ഒരു
പിൻസിെ തലയിൽ െക ിവ . ഒരു
നിമിഷംെകാ ് എ ാവെരയും
പരസ്പരം പരിചയെ ടു ി.
കെരനീനും െകാസ്നിേഷവിനും
പരസ്പരം ഏ മു ാൻ േപാള ിെ
റഷ ൻ വത്കരണം എ വിഷയം
ഇ െകാടു ു. െപ ്േസാവും
തർ ിൽ പ ുേചർ ു.
ടുേറാവ് ്സിെ ചുമലിൽ ത ി,
െചവിയിൽ, ഏേതാ തമാശ പറ
ഒബ്േലാൻസ്കി അയാെള
േഡാളിയുെടയും പിൻസിെ യും
അടു ് പിടി ിരു ി. കി ി ന
സു രിയായിരി ു ുെവ ്
അവേളാടു പറ ു.
െഷർബാട്സ്കിെയ കെരനീനു
പരിചയെ ടു ി. എ ാവരും
ആേവശേ ാെട സംഭാഷണ ളിൽ
പ ുേചർ ു. േകാൺെ െ ൻ
െലവിൻ മാ തം എ ിേ ർ ി ി .
അേ ാഴതാ, വാതിൽ ൽ
െലവിൻ നില് ു ു!
“ഞാൻ ൈവകിയി േ ാ?” െലവിൻ
േചാദി .
“എവിെടെയ ിലും
ൈവകാെതെയ ിയി േ ാ?”
അയാള െട കരം ഗഹി ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“ഒരുപാടാള െ ു
േതാ ു േ ാ.” െതാ ിയിൽ
പ ി ിടി ിരു മ ്
തൂ ുകള ുെകാ ു
തുടു മുഖേ ാെടയാണ് െലവിൻ
പറ ത്.
“എ ാം നി ള െട
സ ാർതെ . കി ിയുമു ്. വരൂ,
ഞാൻ കെരനീെന പരിചയെ ടു ാം.”
തെ അടു സുഹൃ ു െള
കെരനീനു പരിചയെ ടു ു ത് ഒരു
ബഹുമതിയായാണു ലിബറൽ
ചി ാഗതി ാരനായ
ഒബ്േലാൻസ്കിേപാലും
വിശ സി ിരു ത്. പേ ,
അേ ാഴെ മാനസികാവ യിൽ
അ െനെയാരു പരിചയെ ടൽ
ആ ാദകരമായി േകാൺ ൈ ൻ
െലവിനു േതാ ിയി . േ വാൺസ്കിെയ
സ ി ആ സായാ ിനുേശഷം
ഒരി ൽ േറാഡിലൂെട
കട ുേപാകു തു ക െതാഴി ാൽ
അയാൾ കി ിെയ ക ി ി . അവെള
കാണണെമ ് അയാൾ
ആ ഗഹി ിരുെ ിലും അ െന
ഭാവി ി . ഇേ ാൾ
അവളവിെടയുെ റി ു
സേ ാഷംെകാ ു വീർ മു ി.
“ഇേ ാൾ
അവെള െനയായിരി ും.’ െലവിൻ
ആേലാചി .
“പഴയതുേപാെലതെ യാേണാ?
അേതാ, അ ു രാവിെല
വ ിയിൽവ ക രൂപ ിേലാ?
ദാരിയ അലക്സാ ്േറാവ്ന
പറ തു സത മായിരി ുേമാ?’
“കെരനീെന പരിചയെ ടാം,”
വി ി േ ാെടയാണയാൾ പറ ത്.
േ ഡായിങ് റൂമിേല ു
കയറിെ േ ാൾ ആദ ം ക ത്
അവെളയായിരു ു. മു ്
ക തുേപാെലയ , തിക ം
വ ത സ്തമായ രൂപം.
ഭയവും ല യും സേ ാചവും
അവള െട സൗ ര ിനു
മാ കൂ ിയിരു ു. അയാൾ
കയറിെ തും അവൾ ക ു.
അയാെള
കാ ിരി ുകയായിരു േ ാ.
ആതിേഥയയുെട േനർ ു
നട ു തിനിടയിൽ ഒരു നിമിഷ
േനരേ ് അയാള െട േനാ ം
അവള െടേമൽ പതി .
സേ ാഷാധിക ാൽ അവൾ
െപാ ി രയുെമ ുേതാ ി. പണിെ
സ യം നിയ ി ് വിളറിയ മുഖേ ാെട
അവൾ കാ ിരു ു. അയാൾ
അടു ുവ ു ശിര നമി ് ൈകനീ ി.
െമെ വിറയ് ു ചു ുകേളാെട,
ഈറനണി തിള ു
ക കേളാെട, ചിരി െകാ വൾ
പറ ു:
“ന ൾ പരസ്പരം
ക ിെ ാരുപാടുനാളായി.” അവൾ
തണു കരംെകാ ് അയാള െട
ൈകപിടി മർ ി.
“നീെയെ ക ിെ ിലും നിെ
ഞാൻ ക ു.” ആ ാദേ ാെട
െലവിൻ പറ ു: “നീ േ ഷനിൽനി ്
എർഗുേഷാേവായിേല ു
േപാവുകയായിരു ു.”
“എേ ാൾ?” അവൾ
അ ുതംകൂറി.
“കുതിരവ ിയിൽ
എർഗുേഷാേവായിേല ു േപായിേ ,
അ ്.”
“പാവം! നിഷ്കള യായ
ഇവെള ുറി േമാശമായി
ചി ി ു തുേപാലും െത ാണ്.’
െലവിൻ ചി ി . “ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന പറ തു
സത മായിരി ും.’
ഒബ്േലാൻസ്കി അയാള െട
ൈകയ് ുപിടി ് കെരനീെ
അടുേ ു കൂ ിെ ാ ുേപായി.
ര ുേപരുെടയും േപരുകൾപറ ു
പരിചയെ ടു ി.
“വീ ും ക തിൽ സേ ാഷം.”
െലവിെ ൈകപിടി കുലു ി,
ഉദാസീനഭാവ ിൽ കെരനീൻ
പറ ു.
“നി ൾ പരിചയ ാരാണേ ാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി അ ുതെ .
“മൂ ു മണി ൂർേനരം െ ടയിനിൽ
ഒ ി ് യാ ത െചയ്തി ്.” െലവിൻ
ചിരി െകാ ാണു പറ ത്.
“ ീസ് ഇതിേലവരൂ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി അവെര
ഊണുമുറിയിേല ു നയി .
േമശ റ ് ആറുതരം
േവാഡ്കയും പല ജാതി പാല് ികള ം
ഉ ി ണ ിയ മീൻമു യും പലതരം
മ ള ം മധുരപലഹാര ളം
നിര ി വ ിരു ു. െകാസ്നിേഷവ്,
കെരനീൻ, െപ ്േസാവ് എ ിവർ
അതിനുചു ം നി ് േപാള ിെന
റഷ യിൽ
ലയി ി ു തിെന ുറി
ചർ യിൽ മുഴുകി. ഒരി ലും
അവസാനി ാ ഇ രം
ചർ കൾ ു വിരാമമിടാനു സൂ തം
െകാസ്നിേഷവിനറിയാം.
റഷ ൻ ഭരണകൂട ിെ
മൂല ാധിഷ്ഠിതമായ
നടപടികളിലൂെടേവണം അതു
സാധ മാേ െത ാണ് കെരനീൻ
വാദി ത്.
കൂടുതൽ ജനസംഖ യു ഒരു
രാജ ിൽ ജനസംഖ കുറ
രാജ െ ലയി ി ാെമ ്
സമർ ി ാനായിരു ു
െപ ്േസാവിെ ശമം.
ര ു വാദഗതികേളാടും
േയാജി െകാ ് െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “കഴിയു ിടേ ാളം
കൂടുതൽ കു ികെള
ജനി ി ുകെയ താണ് ഇതിനു
ഒേരെയാരു േപാംവഴി. എെ
സേഹാദരനും ഞാനും ഇ ാര ിൽ
തീെര േമാശമാണ്. നി ൾ,
വിവാഹിതരായ മാന ാർ, വിേശഷി ്
ീഫൻ അർ േഡ്യവി ്, തിക
രാജ സ്േനഹേ ാെട
െപരുമാറു ു ്…
നി ൾെ തയു ് ?” ൈകയിെലാരു
െകാ ് വീ ു ാ മായി,
ആതിേഥയെ േനർ ുതിരി ്
ചിരി െകാ ാണു േചാദി ത്.
എ ാവരും െപാ ി ിരി .
ഒബ്േലാൻസ്കിയും
അത ാ ാദേ ാെട അതിൽ
പ ുേചർ ു.
“അേത, അതാണ് ഏ വും
ഉചിതമായ മാർഗം.” പാല് ി ചവ ്
ാ ിൽ േവാഡ്ക നിറ െകാ ്
അയാൾ പറ ു. അയാള െട
തമാശേയാെടയാണു സംഭാഷണം
അവസാനി ത് !
“പാല് ി േമാശമ .
കുറ കൂടിെയടു െ ?” ആതിേഥയൻ
േചാദി .
“ഈയിെട വീ ും വ ായാമം
െചയ്തുതുട ിേയാ?”
ഇടതുൈകെകാ ് െലവിെ
ഭുജ ിെല േപശികെള
സ്പർശി ി ാണ് ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി ത്. േമൽ രം
തുണിെകാ ു േകാ ിനടിയിൽ
ഉരു ുേപാലു േപശികൾ
മുറു ിെ ാ ് െലവിൻ ചിരി .
“ശരി ുെമാരു സാംസൺതെ !”
“കരടിനായാ ിനു ന
കരു ുേവണം അേ ?”
കായികവിേനാദ െള ുറി ് ഒരു
പിടിപാടുമി ാ കെരനീെ
സംശയമാണ്.
െലവിൻ ചിരി : “ഒ ും േവ .
ഒരു െകാ കു ി വിചാരി ാലും
കരടിെയ െകാ ാം” എ ു പറ ്
ആതിേഥയേയാെടാ ം വ
സ് തീകൾ ുേവ ി അയാൾ
ഒതു ിനി ു.
“നി ൾ ഒരു കരടിെയ
െകാെ ു േക േ ാ?” ഉ ി കൂണിെ
കഷണം പിടിെകാടു ാെത
വഴുതിേ ായതിെന മു െകാ ു
േകാർെ ടു ാൻ
ശമി ു തിനിടയിൽ കി ി േചാദി :
“എേ ിനടു ് കരടികള േ ാ?”
അവൾ പറ തിൽ
അസാധാരണമായ ഒ ുമിെ ിലും
അവൾ ഉ രി ഓേരാ വാ ിലും
ചു ുകള െട ചലന ിലും അവള െട
ക കളിലും അവള െട ൈകകളിലും
അവാച മായ അർ തല ൾ
അയാൾ കെ ി.
സേ ാഷംെകാ ് അയാൾ ു
വീർ മു ി. അയാൾ ചിരി െകാ ്
പറ ു:
“ഇ , ഞ ൾ
െ ടർ പവിശ യിലാണു േപായത്.
മട ു വഴി നിെ അളിയെന
അെ ിൽ അളിയെ അളിയെന
െ ടയിനിൽവ സ ി .ന
രസമായിരു ു.
രാ തിമുഴുവൻ ഉറ മിള ി ്,
ആ ിൻേതാലിെ േകാ ം ധരി ്
കെരനീെ ക ാർ െമ േല ്
ഓടി യറിയ സംഭവം അയാൾ
വിവരി : “എെ േവഷം ക ു
സംശയി ഗാർഡ് എെ
പുറ ാ ാൻ ശമി . നി ൾ ു
(കെരനീെ േപരു
മറ ുേപായതുെകാ ് അയാള െട
േനർ ു തിരി ാണു പറ ത് )
ആദ ം സംശയം േതാ ിെയ ിലും
പി ീട് എനി ുേവ ി വാദി .
അതിെലനി ു ന ിയു ്.”
“യാ ത ാർ ു
ത ൾ ിഷ്ടെ സീ കൾ
തിരെ ടു ാനു സൗകര മി .”
തൂവാലെകാ ു വിരലിെ തു ുകൾ
തുട ി ് കെരനീൻ പറ ു.
“നി ള ം ഒരു
തീരുമാനെമടു ാനാവാെത
ബു ിമു തു ഞാൻ ശ ി .”
സ്േനഹേ ാെട ചിരി െകാ ്
െലവിൻ പറ ു: “േവഷ ിെല
േപാരായ്മ പരിഹരി ാൻ ഞാൻ
ഗൗരവേമറിയ ചിലെതാെ
സംസാരിെ ു േതാ ു ു.”
ആതിേഥയേയാട്
സംസാരി ു തിനിടയിൽ
െകാസ്നിേഷവ്, സ ം സേഹാദരെ
വാ ുകൾ ു കാേതാർ ു. “ഇ ്
ഇവെന ുപ ി? േലാകം പിടി ട ിയ
മ ിലാണേ ാ െപരുമാ ം!’ എ ു
ത ാൻ പറ ു. താൻ
പറയു െത ാം അവൾ
േകൾ ു ു ് എ വിചാരം
മാ തമായിരു ു െലവിെ മന ിൽ.
അയാെള സംബ ി ിടേ ാളം ഈ
േലാക ് താനും കി ിയും
മാ തേമയു . കെരനീനും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും മെ ാവരും
അകെലയു േവേറ ഏേതാ
േലാക ിലാണ്.
െലവിെനയും കി ിെയയും
ഇരു ാൻ േവേറ
ലമി ാ തുേപാെല
ഒബ്േലാൻസ്കി ര ുേപെരയും
അടു ടു ് ഇരി ാൻ പറ ു.
വിഭവസമൃ വും
രുചികരവുമായിരു ു ഭ ണം.
ഒ ിനും ഒരു കു വും പറയാനി .
മാത വും ര ു ഭൃത ാരുമാണ്
ഭ ണം വിള ിെ ാടു ത്.
ഭ ണം കഴി തീർ ി ് അതിഥികൾ
സംഭാഷണവും സംവാദവും തുടരു ു.
 പ ്

ച ർ ഉചിതമായ രീതിയിൽ
ഉപസംഹരി ണെമ ാ ഗഹി
െപ ്േസാവിന് െകാസ്നിേഷവിെ
അഭി പായം ഇഷ്ടെ ി , താൻ
പറ തു വിഡ്ഢി മാെണ
സൂചന അതിലു തുെകാ ്
വിേശഷി ം.
“ജനസംഖ യുെട സാ ത മാ തമ
ഞാൻ പരാമർശി ത്. അേതാെടാ ം
മ ചില ഘടക ൾകൂടി
കണ ിെലടു ണം.” കെരനീൻ
പറ ു: “സി ാ ള പധാനം.”
“എെ അഭി പായ ിൽ, ര ും
ഒ ുതെ യാണ്.’ കെരനീൻ ഉറ ി
പറ ു: “കൂടുതൽ വികസിതമായ
ഒരു രാഷ് ട ിനുമാ തേമ
മെ ാ ിെ േമൽ സ ാധീനം
െചലു ാൻകഴിയൂ.”
എേ ാഴും സംസാരി ാൻ ധൃതി
കാണി ാറു , ഏതു കാര വും
സർവശ ിയുമുപേയാഗി
പറ ുറ ി ാൻ ശമി ാറു
െപ ് േസാവ്, തെ ഗാംഭീര മായ
ശബ്ദ ിൽ ഇടെപ : “കൂടുതൽ
വികസിതം” എ തുെകാ ്
എ ാണർ മാ ു ത് ?
ഇം ിഷുകാേരാ ഫ ുകാേരാ
ജർമൻകാേരാ ആരാണ് കൂടുതൽ
വികസിതമായ ജനത? ഇവരിൽ
ആരാണ് മ വെര കീഴട ു ത് ?
ൈറൻ പേദശം ഫ ുസംസ്കാരം
ഉൾെ ാ ുഎ കാരണ ാൽ
ജർമൻകാർ നിലവാരം
കുറ വരാകുേമാ?”
“യഥാർ വിദ ാഭ ാസം
സി ി വർ ാണു
സ ാധീനശ ിയു ത് എെ നി ു
േതാ ു ു.” കെരനീൻ
അഭി പായെ .
“യഥാർ വിദ ാഭ ാസ ിെ
ല ണെമ ാണ് ?” െപ ്േസാവ്
േചാദി .
“അത് എ ാവർ ുമറിയാം.”
കെരനീൻ പറ ു.
“പൂർണമായി അറിയാേമാ?” ഒരു
ഗൂഢസ്മിതേ ാെട െകാസ്നിേഷവ്
േചാദി .
“ശു മായ ാ ി ൽ
വിദ ാഭ ാസം മാ തമാണ് ഇേ ാൾ
യഥാർ വിദ ാഭ ാസമായി
പരിഗണി െ ടു ത്.
അതിെനതിരായ വാദമുഖ ളം
ശ മാണ്.”
“താെനാരു ാ ിക്
പ പാതിയാണേ . െസർജിയസ്
ഇവാനി ്, ഒരു ാ ് വീ ുകൂടി
എടു െ ?”
“ഏെത ിലുെമാരുതര ിലു
വിദ ാഭ ാസസ ദായ ിനുേവ ിയ
ഞാൻ വാദി ു ത്.” അയാള െട
േനേര സേ ാഷേ ാെട േനാ ി,
ാ ് നീ ിെ ാ ് െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “ര ു കൂ രും പറയു തിൽ
കാര മു ്. ാ ി ൽ വിദ ാഭ ാസം
ലഭി വ ിയാണു ഞാൻ. എ ിലും
വ ിപരമായി
ഏെത ിലുെമാരുപ ം പിടി ാൻ
ഞാൻ ത ാറ .
ആധുനികവിദ ാഭ ാസെ ാൾ
െമ െ താണ് ാ ി ൽ
വിദ ാഭ ാസെമ തിനു സ്പഷ്ടമായ
െതളിവുകളി .*

“വിദ ാഭ ാസ ിലും
മേനാവികാസ ിലും പകൃതിശാസ് തം
ഗണ മായ സ ാധീനം െചലു ു ു ് !”
െപ ്േസാവ് അഭി പായെ :
“േജ ാതി ാസ് തവും സസ ശാസ് തവും
ജീവശാസ് തവുെമാെ
വിലെ തുതെ .”
“അതിേനാടു ഞാൻ പൂർണമായും
േയാജി ു ി .” കെരനീൻ പറ ു:
“ഭാഷയുെട
വികാസപരിണാമ െള ുറി
പഠി ു ത് ആ ീയമായ
വികസന ിനു പേയാജനെ ടുെമ ു
സ തി ാം. അതുേപാെല
ാ ി ുകൾ ധാർമികതല ിൽ
സ ാധീനം െചലു ു ുെവ തും
നിേഷധി ാനാവാ താണ്. പേ ,
പകൃതിശാസ് തപഠനം ഇ ാലെ
ആപത്കരവും സത വിരു വുമായ
സി ാ ള മായി
ബ െ ിരി ു ു.”
െകാസ്നിേഷവ് എേ ാ
പറയാെനാരു ിെയ ിലും
െപ ്േസാവിെ കന ശബ്ദം
അതിെന തട െ ടു ി. കെരനീൻ
പറ തിെന അയാൾ ശ ിയു ം
ഖ ി . അേ ാൾ െകാസ്നിേഷവ്
അതിെന എതിർ ുെകാ ്
സ തഃസി മായ പു ിരിേയാെട
ഇ പകാരം പറ ു:
“വ ത സ്ത ളായ
പഠനരീതികള െട ഗുണേദാഷ ൾ
കൃത മായി വിേവചി റിയാൻ
പയാസമാെണ ു ഞാൻ
സ തി ു ു. ഏതാണ് കൂടുതൽ
സ ീകാര െമ ു േചാദി ാൽ,
ാ ി ൽ
വിദ ാഭ ാസ ിനനുകൂലമായി നി ൾ
ഇേ ാൾ സൂചി ി പേയാജന ൾ—
ധാർമികവും ശൂന താ
വാദ ിെനതിരായ സ ാധീനവും—
ചൂ ി ാണി ാം.”
“ശരിയാണ്.” കെരനീൻ
തലകുലു ി.
 “ശൂന താവാദ ിെനതിരാെണ
ഗുണമി ായിരുെ ിൽ ാ ി ൽ
വിദ ാഭ ാസെ അനുകൂലി ാൻ
ന ൾ മടിെ ിരി ും. ര ു
സ ദായ ൾ ും തുല പരിഗണന
നല്കുകയും െച ം. ാ ി ൽ
വിദ ാഭ ാസെമ ഗുളികയ് ്
ശൂന താവാദനിേഷധെമ
ഗുണമു തുെകാ ു ന ുെട
േരാഗികൾ ് അതു ൈധര മായി
ശുപാർശെച ാം.”
െകാസ്നിേഷവിെ “ഗുളിക’
പേയാഗം എ ാവർ ും ഇഷ്ടെ .
എ ാവരും െപാ ി ിരി .
ഒബ്േലാൻസ്കി, െപ ്േസാവിെന
ണി ത് അബ മായി . അയാള െട
സാ ിധ ം ബു ിപരമായ സംവാദെ
േ പാ ാഹി ി ും. െകാസ്നിേഷവ്
തെ തമാശെകാ ് ഒരു ചർ യ് ു
വിരാമമി േ ാൾ, െപ ്േസാവ് മെ ാരു
വിഷയ ിേല ു കട ു.
“ഗവൺെമ നും അ െനെയാരു
ഉേ ശ മു ായിരു ിെ ുേവണം
കരുതാൻ. ഏെതാരു
പരിഷ്കാര ിെ യും
ഗുണേദാഷ െള ുറി ് അവർ
സൂ ്മമായി പരിേശാധി ാറി .
ഉദാഹരണ ിനു സ് തീവിദ ാഭ ാസം
അപകടകരമാെണ ിരി ിലും
സ് തീകൾ ുേവ ിയു ാ കള ം
യൂണിേവഴ്സി ികള ം
ആരംഭി ുകയാണ്.”
അ െന, സ് തീവിദ ാഭ ാസെമ
പുതിയ വിഷയ ിേല ു
സംഭാഷണ ിെ ഗതി
തിരി വിടെ .
സ് തീകള െട
ഉ തവിദ ാഭ ാസെ സ് തീകള െട
പദവി ഉയർ ുകെയ പശ്നവുമായി
കൂ ി ുഴയ് ു തുെകാ ാണ്,
അതു ഹാനികരെമ ു േതാ ാൻ
കാരണം, എ ായിരു ു കെരനീെ
അഭി പായം.
“േനേരമറി ് ര ും ത ിൽ
അേഭദ മായി
ബ െ ിരി ു ുെവ ാണ്
എനി ു േതാ ു ത്.” െപ ്േസാവ്
പറ ു: “അെതാരു
ദൂഷിതവലയമാണ്. സ് തീകൾ ു
വിദ ാഭ ാസമി ാ തു കാരണം
അവരുെട അവകാശ ൾ
നിേഷധി െ ടു ു.
അവകാശ ളി ാ തുെകാ ്
അവർ ് വിദ ാഭ ാസവും
ലഭി ു ി .* വ ാപകവും
ചിരപുരാതനവുമാണ് സ് തീകള െട
അടിമ ം. ന ിൽനി ും അവെര
അക ിനിർ ു ഈ വിടവ് എ ത
വലുതാെണ ു നാം അറിയു ി .”
“അവകാശ ൾ’ എ ു
പറയുേ ാൾ ജൂറിയിലും
കൗൺസിലിലും അംഗമാകാനും
തേ ശഭരണ ാപന ള െട
പസിഡ ാകാനും സർ ാർ
ഉേദ ാഗ രും പാർലെമ ്
അംഗ ള മാകാനുമു
അവകാശ ളാണേ ാ?”
െകാസ്നിേഷവ് േചാദി .
“തീർ യായും.”
“അപൂർവം ചില അവസര ളിൽ
സ് തീകൾ ് ഈ പദവികൾ
വഹി ാൻ കഴിയുെമ ിലും അതിെന
“അവകാശ’െമ ു പറയാനാവി ,
“കടമകൾ’ എ ു പറയു താണു
കൂടുതൽ ശരി, ജൂറിയംഗേമാ
ടൗൺകൗൺസിലേറാ െടല ഗാഫ്
ാർേ ാ ആകുേ ാൾ അവരുെട
കടമ നിറേവ കയാണു െച ത്.
അതുെകാ ് സ് തീകൾ സ ം
കടമനിറേവ ാനു അവസരം
േതടു ു എ ു പറയാം.
സമൂഹ ിനുേവ ിയു പുരുഷെ
പവർ ന െള സഹായി ാനു
ഈ മേനാഭാവെ നാം
അനുഭാവേ ാെടയാണു
കാേണ ത്.”
“അതാണു ശരി.” കെരനീൻ
പറ ു: “ഈ കടമകൾ
നിറേവ ാനു കഴിവ് അവർ ുേ ാ
എ താണു പശ്നം.”
“തീർ യായും അവർ ്
കഴിവു ാകും.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “അവർ ു കൂടുതൽ
വിദ ാഭ ാസം നല്കിയാൽ.”
ഈ വാദ പതിവാദം തുട ം മുതൽ
ശ ി െകാ ിരു വയ ൻ
പിൻസ ് ഒരു കുസൃതി ിരിേയാെട
പറ ു: “എെ െപൺമ ൾ
പിണ ിെ ിൽ ഞാെനാരു സത ം
പറയാം. ഒരു പഴെ ാ ്—’
െപൺബു ി പിൻബു ിെയ ്—”
െപ ്േസാവിനു േദഷ ം വ ു:
“പ ു നീേ ഗാകെള ുറി ം
ഇതുതെ യാണു പറ ിരു ത്.”
“നിർഭാഗ വശാൽ, പുരുഷ ാർ
സ ം
ചുമതലകളിൽനിെ ാഴിവാകാൻ
ശമി ുേ ാൾ, സ് തീകൾ പുതിയ
ചുമതലകേളെ ടു ുവാൻ
മുേ ാ വരു താണ് എെ
അ ുതെ ടു ു ത്.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
“ചുമതലകൾ ് അവകാശ ൾ,
അധികാരം, പണം, ബഹുമതികൾ
എ ിവയുമായി ബ മു ്.
അവയാണ് സ് തീകെള
ആകർഷി ു ത്.” െപ ്േസാവ്
അഭി പായെ .
“കു ു ൾ ു മുലയൂ
േജാലി ് ഞാൻ ശമി ി ം ആ േജാലി
അവർ സ് തീകെള ഏല്പി തിെ
േപരിൽ ഞാൻ പിണ ു തിനു
തുല മാണിത്.” വയ ൻ പിൻസ്
പറ ു.

അതുേക ് ടുേറാവ് ്സിൻ

െപാ ി ിരി . അ െനെയാരഭി പായം
തനി ു പറയാൻ സാധി ാ തിൽ
െകാസ്നിേഷവിന് കുണ്ഠിതം േതാ ി.
കെരനീൻ േപാലും ചിരി
“പേ , ഒരു പുരുഷനു
സാധി ു കാര മ േ ാ അത്. ഒരു
സ് തീ ാെണ ിൽ…”
“മുെ ാരി ൽ ഒരു ക ലിൽവ ്
ഒരു പുരുഷൻ അയാള െട കു ിനു
മുലയൂ ിയതായി േക ി ്.”
െപൺമ ൾ സമീപ ുെ
വസ്തുത കണ ിെലടു ാെതയാണ്
പിൻസ് പറ ത്.
“ആ ഇം ിഷുകാരുെട
ഗണ ിൽെ സ് തീകളായ
ഉേദ ാഗ െരയും കേ ാം.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
“അതുശരി. പേ ,സ മാെയാരു
വീടി ാ െപൺകു ിയുെട
ഗതിെയ ാവും?” െപ ്േസാവിെന
പി ാ ിെ ാ ും എ ായ്േപാഴും
സ ം മന ിൽ നിറ ുനി ിരു
ചിബിേസാവ എ നർ കിെയ
ഓർമി െകാ ുമാണ് ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി ത്.
“ആ െപൺകു ിയുെട കഥ
സൂ ്മമായി പരിേശാധി ു പ ം,
ഒരു സ് തീയുെട േജാലി െചയ്തു
ജീവി ാൻ മടി ് സ ം
കുടുംബെ േയാ സേഹാദരിയുെട
കുടുംബെ േയാ
ഉേപ ി േപാ താണവെള ു
നി ൾ ു േബാധ മാകും.”
അ പതീ ിതമായി
സംഭാഷണ ിലിടെപ േഡാളി
േരാഷേ ാെടയാണു പറ ത്.
സ ം ഭർ ാവിെ മന ിലു
െപൺകു ി ഏതാെണ ് അവൾ
ഊഹി ിരി ണം.
“ന ളിവിെട ഒരു ത െ
അെ ിൽ, ഒരാശയെ യാണ്
ഉയർ ി ിടി ു ത്.”
െപ ്േസാവിെ മുഴ മു ശബ്ദം
ഉയർ ുേക : “സ ാത വും
വിദ ാഭ ാസ ിനു
അവകാശവുമാണ് സ് തീകൾ
ആ ഗഹി ു ത്. ഇതു ര ും
അവർ ിെ േബാധം അവെര
അല ിെ ാ ിരി ു ു.”
“കു ു ൾ ു മുലയൂ ഒരു
േനഴ്സായി എെ
നിയമി ുകയിെ േബാധം
എെ യും അല ിെ ാ ിരി ു ു.”
വയ ൻ പിൻസ് ആവർ ി തു േക ്
ടുേറാവ് ്സിൻ ചിരി ചിരി ്
വശംെക .

്
*അ ാല ് ഇെതാരു
തർ വിഷയമായിരു ു.
പകൃതിശാസ് തവിദ ാഭ ാസം വി വ ിനു
കാരണമാകുെമ ും അതിനു പതിവിധി
പര രാഗത ഗീ ് ലാ ിൻ
വിദ ാഭ ാസമാെണ ും റഷ യിെല വിദ ാഭ ാസ
മ ി ് അഭി പായമു്യുായിരു ു.
* സ് തീവിദ ാഭ ാസവും അെ ാരു
തർ വിഷയമായിരു ു.
 പതിെനാ ്

കി ിയും െലവിനും ഒഴി

സംഭാഷണ
വെര ാം
ിൽ പ ുേചർ ു.
ഒരു രാഷ് ടം മെ ാ ിെ
സ ാധീന ിലാകു തിെന ുറി ്
ചർ െചയ്തുെകാ ിരു േ ാൾ,
തെ അഭി പായം പറയണെമ ്
െലവിനു േതാ ിെയ ിലും ത െള
ബാധി ാ ഒരു പശ്നെ െ ാ ി
തല പു ാ ു െത ിെന ു ചി ി ്
മി ാതിരു ു. അതുേപാെല
സ് തീകൾ ു വിദ ാഭ ാസ ിനു
അവകാശെ ുറി പറ ത്
കി ി ും താൽപര മുളവാ ു താണ്.
വിേദശ ു സ്േനഹിതെയയും
വേര യുെട പരിതാപകരമായ
അവ െയയും കുറി ് അവൾ
പലേ ാഴും ആേലാചി ാറു ്.
വിവാഹം കഴി ാതിരു ാൽ
അവള െട
ിതിെയ ാകുെമേ ാർ ു
വ ാകുലെ ി മു ്. എ ാലിേ ാൾ
അവൾ ് അതിൽ െത ം
താൽപര മി . െലവിനും അവള ം
ത ിൽ നിഗൂഢമായ ഒരുതരം
ആശയവിനിമയ ിലാണ്
സദാസമയവും. അതിലൂെട
അനുനിമിഷം അവർ പരസ്പരം
അടു ു. ഭാവിെയ ുറി
ഭീതികലർ ഒരു സേ ാഷം അവരുെട
മന കളിൽ നിറ ു.
േവനൽ ാലെ പഭാത ിൽ,
പുൽേമടുകളിൽനി ു
മട ുകയായിരു െലവിൻ,
കുതിരവ ിയിൽ യാ തെചയ്ത
കി ിെയ
കാണാനിടയായെത െനെയ ു
വിശദീകരി :
“െവള ാൻകാലം. നീ ഉണർ ി ്
അധികസമയമായി ി . നിെ അ
മൂലയ് ിരു ് ഉറ മാണ്.
മേനാഹരമായ ആ പഭാതേവളയിൽ
നാല് കുതിരകെള പൂ ിയ വ ിയിൽ
യാ തെച താരായിരി ാം എ ്
ഞാനാേലാചി . ഒരു
നിമിഷേനരേ ് നിെ മുഖം ഞാൻ
ക ു. ജനാലേയാടു േചർ ് ര ു
ൈകകൾെകാ ും െതാ ിയുെട
ചരടുകളിൽ പിടി ് ഗൗരവമായ ഏേതാ
ആേലാചനയിൽ മുഴുകി
അ െനയിരി ുകയാണു നീ.
എ ായിരു ു ആേലാചന?
പധാനെ വ തുമാേണാ?”
“ആ സമയ ് എെ കാണാൻ
തീെര വൃ ിേകടായിരി ും.’ അവൾ
ചി ി . എ ിലും അയാള െട
ആ ാദം ക േ ാൾ സമാധാനമായി.
നാണേ ാെട അവൾ ചിരി .
“എനിെ ാ ും ഓർമയി .”
“ടുേറാവ് ്സിെ ചിരി കേ ാ?”
അ ശുപൂർണ ളായ ക കെളയും
വിറയ് ു ശരീരെ യും േനാ ി
െലവിൻ പറ ു.
“ഇേ ഹെ േനരേ
അറിയാേമാ?” കി ി േചാദി .
“ഇയാെള അറിയാ വരായി
ആരു ് ?”
“ഇയാൾ ചീ യാെണ ാണു
നി ള െട വിചാരെമ ു േതാ ു ു.”
“ചീ യ . പേ ,വ ജ ം.”
“അ . എ തയും െപെ ്ആ
അഭി പായം മാ ണം.” കി ി പറ ു:
“ഞാനും ആദ ം അ െന
വിചാരി ിരു ു. പേ ,ആ
ഹൃദയാലുത വും പി ീടാണു
േബാധ െ ത്.”
“അെത െന?”
“ഞ ൾ അടു കൂ കാരാണ്.
എനി േ ഹെ ന തുേപാെല
അറിയാം. കഴി ശീതകാല ്,
നി ൾഞ ള െട വീ ിൽ വ ു
േപായതിൽ പി ീട് േഡാളിയുെട
കു ികൾെ ാം പകർ നി
ബാധി . ആ സമയ ് അേ ഹം
അവിെട വരാനിടയായി. അവള െട
വിഷമം ക ് മൂ ാഴ്ച അവിെട
താമസി ുകയും ആയെയേ ാെല
കു ികെള ശു ശൂഷി ുകയും െചയ്തു.
“പകർ നിെയയും
ടുേറാവ് ്സിെനയും കുറി ്
േകാൺെ െ ൻ െലവിേനാടു ഞാൻ
പറയുകയായിരു ു.” അവൾ
സേഹാദരിേയാടു പറ ു.
“ഉേ ാ?
അെതാരതിശയമായിരു ു. എ ു ന
മനുഷ ൻ!” ടുേറാവ് ്സിെന േനാ ി
ചിരി െകാ ാണ് േഡാളി പറ ത്.
െലവിൻ ഒരി ൽ ൂടി
ടുേറാവ് ്സിെന സൂ ി േനാ ി.
എ ത ആകർഷകമാണ് ആ
വ ിത െമ ു തിരി റിയാ തിൽ
ദുഃഖം േതാ ി.
“േസാറി, ഇനി ഒരാെള ുറി ം
ഞാൻ േമാശമായി വിചാരി ി .”
തിക ആ ാർ തേയാെടയാണ്
െലവിൻ പറ ത്.
 പ ്

സം ഭാഷണ ിനിടയ്
സ് തീകള െട അവകാശ
്
െള
സംബ ി ചില പശ്ന ളം
ഉ യി െ ടുകയു ായി.
സ് തീകള െട സാ ിധ ിൽ ചർ
െച ാൻ ബു ിമു ാകയാൽ,
വിവാഹബ ിെല
അസമത െള ുറി ് അേ ാൾ
പരാമർശി െ ി . ഒ ിലധികം
പാവശ ം െപ ്േസാവ് അതിനു
തുനിെ ിലും െകാസ്നിേഷവും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും ജാ ഗത
പാലി തുെകാ ് ചർ യുെട ഗതിമാറി.
സ് തീകൾ മുറിയിൽനി ു
പുറ ിറ ിയേ ാൾ െപ ്േസാവ്
അവരുെട പി ാെല േപാകാെത,
കെരനീനു േനർ ുതിരി ്
അസമത ിനു
മുഖ കാരണെമെ ് വിസ്തരി ാൻ
തുട ി. വിശ ാസവ ന കാണി ു
ഭാര െയയും ഭർ ാവിെനയും
ഒരുേപാെല കു ാരായി കാണാൻ
നിയമവും െപാതുജന ളം
ത ാറാകാ താണ് ഈ
അസമത ിനു കാരണെമ ്
അേ ഹം പറ ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി െപെ ് ഒരു
ചുരുെ ടു ് കെരനീനു നീ ി.
“ഇ , ഞാൻ പുകവലി ാറി ”
എ ു പറ ി ് കെരനീൻ ഈ
സംഭാഷണെ താൻ
ഭയെ ടു ിെ ഭാവ ിൽ
െപ ്േസാവിെന േനാ ി ചിരി .
“ഇേ ാഴെ
സാഹചര ൾതെ യാണതിനു
കാരണം” എ ു പറ ്
േ ഡായിങ്റൂമിേല ു
േപാകാെനാരു ിയേ ാൾ
ടുേറാവ് ്സിൻ െപെ ു േചാദി :
“ പിയാച്നിേ ാവിെ കാര ം
അറിേ ാ?”
“അക ുെച ് ഷാെ യ്നിെ
ലഹരിയിൽ ആേവശേ ാെട അയാൾ
തുടർ ു: “വാസിയ പിയാച്നിേ ാവ്
ഇ ് ക ി ്സ്കിയുമായി
ദ യു ിേലർെ െ ും അയാെള
വധിെ ും േക .”
കെരനീന്
മനഃ പയാസമു ാ ു താണ് ഈ
വിഷയെമ റിയാവു
ഒബ്േലാൻസ്കി, അളിയെന
അവിെടനി ു
വിളി െകാ ുേപാകാൻ
ശമിെ ിലും കെരനീൻ
ജി ാസേയാെട േചാദി :
 “ദ യു ിനു
കാരണെമ ായിരു ു?”
“അയാള െട ഭാര . എതിരാളിെയ
െവ വിളി ് നിമിഷ ൾ ു ിൽ
കഥ കഴി .”
“ഓേഹാ!” എ ു നി ാരമ ിൽ
പതിവചി ി കേരനിൻ
േ ഡായിങ്റൂമിേല ു നട ു.
അേ ാഴാണ് േഡാളിെയ സ ി ത്.
ആശ ാകുലമായ ഒരു ചിരിേയാെട
അവൾ പറ ു: “എനി ു ചിലതു
പറയാനു ്. ഇവിെടയിരു ു
സംസാരി ാം.”
ചിരി ു തായി നടി ് അയാൾ
അവള െട അടു ിരു ു.
“എേ ാടു മി ണം.” അയാൾ
പറ ു: “എനി ുടെന േപാകണം.
നാെള ഞാൻ േമാസ്േകായിേല ു
േപാവുകയാണ്. എ ാണു കാര ം?”
അ നിരപരാധിയാെണ ് ഉറ
േബാധ മു േഡാളിയുെട മുഖം വിളറി.
നിഷ്കള യായ സ്േനഹിതെയ
നശി ി ാനാണ് വികാരശൂന നായ
ഈ മനുഷ െ
പുറ ാെടേ ാർ േ ാൾ അവൾ
േദഷ ംെകാ ു വിറ . അയാള െട
മുഖ ് ദൃഷ്ടിയുറ ി നിരാശയും
ദൃഢനി യവും സ്ഫുരി ു
ശബ്ദ ിൽ അവൾ പറ ു:
“അലക്സിസ് അലക്സാ ് േനാവി ്,
അ െയ ുറി േചാദി ി ് നി ൾ
മറുപടി പറയാ െത ് ?” അവൾ ു
സുഖമാേണാ?”
“സുഖമാെണ ു േതാ ു ു ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന.” അവള െട
മുഖ ു േനാ ാെതയായിരു ു
കെരനീെ മറുപടി.
“അലക്സിസ്, എേ ാടു
മി ണം. എനി ്
അവകാശമു ായി …. പേ ,
അ െയ ഒരു സേഹാദരിെയേ ാെല
ഞാൻ സ്േനഹി ുകയും
ബഹുമാനി ുകയും െച ു.
നി ൾ ിടയിൽ എ ാണു
സംഭവി െത ു ദയവായി എേ ാടു
പറയണം. അ എ ു െത
െചയ്തു?”
തലകുനി ക ട ിരു ു
കെരനീൻ പറ ു: “അ ാ
അർ േഡ വ്നയുമായു പഴയ
ബ ിൽ മാ ം വരു ാനു
കാരണം നി ള െട ഭർ ാവ്
നി േളാടു പറ ിരി ുമേ ാ.”
“ഇ , ഞാനതു വിശ സി ു ി .
എനി ു വിശ സി ാനാവു ി .”
െമലി ൈകകൾ കൂ ി ിരു ി,
േഡാളി െപെ െ ഴുേ . കെരനീെ
ഉടു ിൽ പിടി ി പറ ു:
“ഇവിെടയിരു ാൽ മ വർ
ശല െ ടു ും. വരൂ,
അ റ ുേപാകാം.”
 കെരനീൻ എഴുേ ് േഡാളിയുെട
പിറേക അനുസരണേയാെട നട ു.
കു ികള െട പഠനമുറിയിൽ െച ിരു ്
േഡാളി പറ ു: “എനി ു തീെര
വിശ ാസമി .”
“യാഥാർ െ
അവിശ സി ു െത െന, ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന?” “യാഥാർ ം’
എ പദ ിന് ഊ ൽ
നല്കിയാണയാൾ േചാദി ത്.
“പേ , അവെള ു െചയ്തു?
എ ാണു െചയ്തെത ു പറയൂ?”
“അവൾ സ ം കടമകെള മറ ു.
ഭർ ാവിെന വ ി , അതാണവൾ
െചയ്തത്.”
“ഇ , ഒരി ലുമി . നി ൾ
െത ി രി താണ്.
ൈദവെ േയാർ ്…”
ശ മായ
പതിേരാധ ിനുമു ിൽ െതെ ാ ു
പക േപാെയ ിലും കൂടുതൽ
ആേവശേ ാെട കെരനീൻ
സംസാരി തുട ി:
“എ വർഷെ
വിവാഹജീവിതവും ഒരു
മകനു ായതുെമ ാം
അബ മായിേ ാെയ ും വീ ുെമാരു
ജീവിതം തുട ാൻ
ആ ഗഹി ു ുെവ ും ഭാര തെ
പറയുേ ാൾ അെത െന
െത ി ാരണയാവും?”
 “അ … വ ന… അവെയ
പരസ്പരം ബ ി ി ാെനനി ു വ .
ഞാനതു വിശ സി ി .”
“ദാരിയാ അലക്സാ ്േറാവ്നാ,”
േഡാളിയുെട സ്േനഹപൂർണവും
ആേവശഭരിതവുമായ
മുഖ ുേനാ ിെ ാ ് അയാൾ
പറ ു: “നി െള ഞാൻ
കു െ ടു ു ി . എനി ും
സംശയമു ായിരു ു. അേതാെടാ ം
പതീ യും. ഇേ ാെഴനി ു
പതീ യി . സകലതിെനയും ഞാൻ
സംശയി ു ു. എെ മകെനേ ാലും
ഞാൻ െവറു ു ു. അവൻ എെ
മകനെ ുേപാലും ചിലേ ാൾ
േതാ ാറു ്. എെ ദുഃഖം ആേരാടു
പറയാൻ!”
അത് പേത കി പറേയ
കാര മി . മുഖം ക ാലറിയാം
അയാള െട ദുഃഖ ിെ കാഠിന ം.
േഡാളി തു മന ിലായി, അയാേളാടു
സഹതാപം േതാ ി. സ്േനഹിതയുെട
നിരപരാധിത ിൽ
അവൾ ു ായിരു വിശ ാസ ിനു
മ േല .
“െഹാ, ഭയ രം! എ ിലും
വിവാഹേമാചന ിനു നി ൾ
തീരുമാനി െ ു േക തു
സത മാേണാ?”
“ഇനി േവെറാ ും െച ാനി .”
 “േവെറാ ും െച ാനി ,
േവെറാ ും െച ാനി .” നിറ
ക കേളാെട അവൾ പുല ി:
“എെ ിലുെമാരു േപാംവഴി കാണും.”
“ഇതുേപാലു സംഭവ ളിൽ
േവെറാ ും സാധ മ . കുരിശും
ചുമ ുെകാ ് എ ത ദൂരം
മുേ ാ േപാകും? അപമാനകരമായ
ഈ സാഹചര ിൽനിെ ാരു
േമാചനം ആവശ മാണ്. മൂ ുേപർ ്
ഒ ി ജീവി ാൻ കഴിയി .”
“എനി ു മന ിലാകു ു.
വ മായി മന ിലാകു ു.” േഡാളി
തലകുനി ് സ ം
ദുർവിധിെയ ുറി ചി ി ്
അല്പേനരം ഒ ും മി ാതിരു ു.
എ ി െപെ ് തലയുയർ ി,
പാർ ി ു മ ിൽ ൈകകൾ
കൂ ിെ ാ ു പറ ു:
“അതിരി െ , നി െളാരു
കിസ്ത ാനിയാണ്. അവള െട കാര ം
ആേലാചി ണം. നി ൾ
ഉേപ ി ാൽ അവെളേ ാ
േപാകും?”
“ഞാനത് ആേലാചി .
േനരേ തെ ആേലാചി ിരു ു.
എെ നാണംെകടു ിയ ആ
വാ ുകൾ അവൾ പറ േ ാൾ
അതുതെ യാണു ഞാൻ െചയ്തത്.
എ ാം പഴയതുേപാെല
തുടർ ുേപാകെ െയ ുെവ .
അവൾ ് ഒരു പുതിയ ജീവിതം
തുട ാൻ അവസരം നല്കി. അവെള
ര ി ാൻ ശമി . എ ു ഫലം?
നാണേ ടു ാ രുെത ു പറ ി ്
അവൾ േക ി . അബ ിൽ
അപകട ിൽെ യാെള നമു ു
ര ി ാം. “എെ ര ിേ ,
ഞാൻ നശിേ ാളാം’ എ ു
പറയു വെര നമുെ ു
െച ാെനാ ും?”
“വിവാഹേമാചനെമാഴി
മെ ായാലും!” േഡാളി പറ ു.
“മെ ായാലും
എ ുപറ ാൽ?”
“ഇത് അവെള െന സഹി ും?
അവൾ നശി േപാവും!”
“എനിെ ു െച ാൻകഴിയും?”
ഭാര യുെട
അപഥസ ാരെ ുറി ഓർമ
അയാെള കൂടുതൽ ുഭിതനാ ി.
“നി ള െട സഹതാപ ിനു ന ി.
എനി ു േപാകാൻ സമയമായി.”
കെരനീൻ എഴുേ .
“നില് ൂ, േപാകാൻവരെ . അവെള
നശി ി രുത്. എെ കഥകൂടി
േകൾ ൂ. എെ ഭർ ാവ് എെ
വ ി . ആ േദഷ ിൽ എ ാം
ഇെ റി ുേപാകാൻ ഞാൻ
തീരുമാനി താണ്… പേ , എനി ു
വിേവകമു ായി. ആരാണതിനു
കാരണെമേ ാ? അ ,
അവളാെണെ ര ി ത്. ഇേ ാൾ
ഞാനിവിെട താമസി ു ു. എെ
കു ികൾ വളർ ുവരു ു. എെ
ഭർ ാവ് കുടുംബ ിേല ു
മട ിവരു ു. സ ം െത
മന ിലാ ു ു. കൂടുതൽ കൂടുതൽ
ന വനായിെ ാ ിരി ു ു.
എ ാ ിനും ഞാൻ മാ െകാടു ു.
നി ള ം എ ാം െപാറു ണം.”
കെരനീൻ എ ാം
ശ ി േകെ ിലും അവൾ
പറ െതാ ും അയാള െട മന ിെന
സ്പർശി ി . കലുഷിതമായ
ഹൃദയേ ാെട, ഉറെ ,
തുള കയറു ശബ്ദ ിൽ, അയാൾ
പറ ു:
“എനി ു െപാറു ാനാവി .
അതു ശരിയാെണ വിചാരവുമി .
ആ സ് തീ ുേവ ി എ ാൽ
കഴിയു െത ാം െചയ്തു. അവൾ
സകലതും ചവി ിെമതി .
അതാണവള െട സ ഭാവം. ഞാെനാരു
കൂരന . ആേരാടും എനി ു
െവറു ി . പേ , അവെള ഞാൻ
അേ യ ം െവറു ു ു. അ ത വലിയ
െത ാണവൾ െചയ്തത് !” അയാള െട
ക കൾ നിറ ു. കണ്ഠമിടറി.
“നി െള െവറു ു വെരയും
സ്േനഹി ണെമ ാണ്…” േഡാളി
ല േയാെട മ ി .
 കെരനീൻ പു േ ാെട ചിരി .
ഇെത ാം തനി റിയാവു
കാര ളാണ്. അ യുെട കാര ിൽ
ഇതു ബാധകമ .
“നി െള െവറു ു വെര
സ്േനഹി ാം. പേ , നി ൾ
െവറു ു വെര സ്േനഹി ാൻ
സാധ മ . നി െള ബു ിമു ി തിനു
മാ ്. ഓേരാരു ർ ും
അവരവരുേടതായ വിഷമതകള ് !”
എ ു പറ ് സ യം നിയ ി ്
കെരനീൻ എഴുേ ് യാ തപറ ്
അവിെടനി ു േപായി.
 പതിമൂ ്

എ ാവരും ഊണുമുറിയിൽനി ു
പുറ ിറ ിയേ ാൾ,
േ ഡായിങ്റൂമിേല ു കി ിെയ
അനുഗമി ണെമ ു െലവിനു
േതാ ിെയ ിലും മ വരുെട
ശ യാകർഷി ുെമ
കാരണ ാൽ അവൾ ് അത്
ഇഷ്ടെ ടുകയിെ ു കരുതി.
അയാൾ പുരുഷ ാരുെട
സംഭാഷണ ിൽ പെ ടു ുെകാ ്
അവിെട െ നി ു. അേ ാഴും
അവള െട ചലന ള ം േനാ വും
നില്പും അയാൾ മന െകാ ്
ക ു.
എ ാ ിെന ുറി ം ന തു
ചി ി ുകയും എ ാവെരയും
ഇഷ്ടെ ടുകയും െച െമ ്
അവൾ ു നല്കിയിരു വാ ാനം
പാലി ാൻ അയാൾ ു നിഷ് പയാസം
സാധി . ഗാമീണ ക ണുകെള
സംബ ി ് െപ ്േസാവിെ േയാ
അയാള െട സേഹാദരൻ
െസർജിയസിെ േയാ
അഭി പായ േളാടു വിേയാജി
െലവിന് വിവാദവിഷയ ിൽ
താൽപര മു ായിരു ി .
എ ാവർ ും സംതൃപ്തിയും
സേ ാഷവുമു ാകണെമ ുമാ തമാ
ണ് ആ ഗഹം. അയാൾ ു
പധാനമായത് ഒ ുമാ തം. ആ ഒ ്,
ഇേ ാൾ േ ഡായിങ്റൂമിൽനി ു
വാതിൽ േല ു നീ ു ു.
തിരി ുേനാ ാെതതെ ഒരു
േജാഡി ക കൾ തെ
ശ ി ു തും അയാളറി ു.
തിരി ുേനാ ിയേ ാൾ അവൾ
െഷർബാട്സ്കിയുെമാ ്
വാതിൽ ൽ നില് ു ു.
“നി ൾ പിയാേനാ വായി ാൻ
േപാവുകയാെണ ു ഞാൻ വിചാരി .”
അവെള സമീപി ് അയാൾ പറ ു:
“ന ുെട നാ ിലി ാ ത്
ഒ ുമാ തമാണ്-സംഗീതം.”
“നി െള
വിളി െകാ ുേപാകാനാണു ഞ ൾ
വ ത്.” അവൾ പറ ു: “െവറുേത
തർ ി തുെകാ ് എ ു ഫലം?
ആർ ും പര്സപരം ഒ ും
േബാധ െ ടു ാനാവി .”
“അതു ശരിയാണ്.” െലവിൻ
അവള െട അഭി പായേ ാട് േയാജി :
“എതിരാളി ാപി ാനുേ ശി ു ത്
എെ റിയാെതയാണു പലേ ാഴും
ചൂടുപിടി
വാദ പതിവാദ ളിേലർെ ടാറു ത്.”
 ദീർഘേനരം
തർ ി തിനുേശഷമായിരി ും
ത ൾ വളെര പാടുെപ
െതളിയി ാൻ ശമി ിരു കാര ൾ
വാദം തുട ുേ ാൾതെ
ത ൾ റിയാമായിരു ു എ ്
താർ ികൻ മന ിലാ ു ത് എ ും
െലവിന് പലേ ാഴും മന ിലായി ്.
ഓേരാരു രും ഓേരാ ്
ഇഷ്ടെ ടു ു. പേ , തനി ിഷ്ടം
ഏതാെണ ു സൂചി ി ാൻ മടി ും.
എെ ാൽ, അതിെനയായിരി ും
മ വർ ആ കമി ു ത്.
ചിലേ ാൾ, ഒരു ചർ യുെട നടു ുവ ്
എതിരാളിയുെട ഇഷ്ടെമ ാെണ ു
മന ിലാ ു യാൾ െപാടു േന
അതിേനാടു േയാജി ും. അേതാെട
അതുവെര ഉ യി
വാദമുഖ െള ാം അ പസ മാകും.
േനേര തിരി ം സംഭവി ാറു ്.
ഒരാൾ തനി ിഷ്ടെ െതെ ്
അവസാനമായിരി ും
സൂചി ി ു ത്.
അതിനുേവ ിയായിരു ു അ തയും
േനരം തർ വിതർ ളിേലർ
െ തും. ഇ ാര ം ആദ േമ
പറ ിരുെ ിൽ തർ ം
ഒഴിവാ ാമായിരു േ ാ എ ് െലവിൻ
വിചാരി ി ്.
അയാൾ പറ തു
മന ിലാ ാൻ അവൾ ശമി .
അവൾ െന ിചുളി . അയാൾ
വിശദീകരി േതാെട അവൾ ് കാര ം
വ മായി.
“അതു ശരി. എതിരാളി എ ാണു
ാപി ാൻ ശമി ു െത ും
അയാള െട താൽപര െമ ാെണ ും
ആദ േമ മന ിലാ ണം. എ ിൽ…”
താൻ അവ മായി പറ ത്
അവൾ സ്പഷ്ടമായി
മന ിലാ ുകയും കൃത മായി
അവതരി ി ുകയും െചയ്തത്
െലവിെന സേ ാഷി ി .
െഷർബാട്സ്കി അവിെടനി ു
േപായി. കി ി ചീ കളി ായി
ഒരു ിയിരു േമശയ് ു മു ിലിരു ്
ഒരു േചാ ുകഷണെമടു ്
പ നിറ ിലു േമശവിരി ിൽ
വൃ ൾ വരയ് ാൻ തുട ി.
സ് തീയുെട അവകാശ െളയും
െതാഴിലിെനയും സംബ ി ്
ഭ ണസമയ ുനട ചർ
അവരുെട മന ിൽ മായാെതനി ു.
വിവാഹം കഴി ാ െപൺകു ി ്
കുടുംബ ിൽ സ് തീകൾ ായി
നീ ിവ ി േജാലികൾ
െച ാെമ ് േഡാളി പറ തിേനാട്
െലവിൻ േയാജി . ഏതു
കുടുംബ ിലും പണ ാരുേടേതാ
പാവെ വരുേടേതാ ഏതായാലും
കുടുംബാംഗേമാ ശ ള ാരിേയാ
ആയ േജാലി ാരികള െട േസവനം
ആവശ മാണ്.
“അ .” വിളറിയ മുഖേ ാെട
അയാെള സൂ ി േനാ ിെ ാ ്
കി ി പറ ു: “ഒരു െപൺകു ി ്
അപമാനം സഹി െകാ ാെത
സ ം കുടുംബ ിൽ െച ുകയറാൻ
പ ാ അവ യു ാകാം.”
അതിെല സൂചന മന ിലാ ി
െലവിൻ പറ ു: “ശരിയാണ്, അതു
ശരിയാണ്.”
വൃ യാെയാരു േജാലി ാരിയുെട
മ ിൽ ജീവിേ ിവരുെമ ഭയം
കി ിയുെട ഹൃദയെ
േവദനി ി ു ുെ ു
മന ിലായേ ാഴാണ്,
സ് തീസ ാത െ ുറി ്
െപ ്േസാവ് പറ തിെ ആശയം
െലവിനു പിടികി ിയത്.
കുറ സമയം ര ുേപരും ഒ ും
സംസാരി ി . അവൾ േമശ റ ്
ചി തം വരയ് ു തും തുടർ ു.
അവള െട മുഖ ് സേ ാഷ ിെ
ലാഞ്ഛന ദൃശ മായി.
“െഹാ, ഈ േമശ റം മുഴുവനും
ഞാൻ കു ിവര .” എ ു പറ ്
േചാ ുകഷണം താെഴയി േപാകാൻ
ഭാവി ് അവൾ എഴുേ .
“ഇവെള കൂടാെത ഞാൻ
തനിെ െനയിരി ും?’ എ ു
വിചാരി ഭയെ ് െലവിൻ
േചാ ുകഷണം ൈകയിെലടു ു.
“േപാകരുത് ” എ ു പറ ്
േമശയ് രികിൽ ഇരു ു.
“നിേ ാെടാരുകാര ം
േചാദി ണെമ ു വളെര ാലമായി
ഞാൻ ആ ഗഹി ു ു.”
“േചാദിേ ാള .”
“ഇതാണു േചാദ ം.” അയാൾ
േമശ റ ു ചില അ ര െളഴുതി:
അ. സാ. എ. നീ. പ. ത. എ. ഒ. എ. ആ.
നീ. അ? “അതു സാധ മ എ ു നീ
പറ േ ാൾ തൽ ാലം എേ ാ
ഒരി ലും എേ ാ ആണു നീ
അർ മാ ിയത്.” എ
വാചക ിെല
ആദ ാ ര ളായിരു ു അത്.
സ ീർണമായ ഈ വാചകം
ഊഹിെ ടു ാൻ അവൾ ു
കഴിയുമായിരു ി . എ ിലും അത്
തെ ജീവ രണ പശ്നമാെണ മ ിൽ
അയാൾ അവെള ഉ േനാ ി.
അവൾ താടി ു ൈകെകാടു ്
അതു വായി ാൻ തുട ി.
അല്പംകഴി ു പറ ു: “എനി ു
മന ിലായി.”
“ഇേതതു വാ ാണ് ?” ഒ എ
അ ര ിനുേനർ ് വിരൽചൂ ി
അയാൾ േചാദി .
“ഒരി ലും-പേ , അതു
സത മ .”
 താെനഴുതിയത് െപെ ു
മായ് കള ി ് അയാൾ
േചാ ുകഷണം അവള െട ൈകയിൽ
െകാടു ു.
അവൾ എഴുതി: അ.എ.മ.മ.പ.ക.
കെരനീനുമായി സംസാരി േ ാൾ
േഡാളി ു ായ ദുഃഖം, െലവിനും
കി ിയും േമശയ് രികിൽനി ു
സ്േനഹപൂർവം സംസാരി ു തു
ക േതാെട അസ്തമി . കി ിയുെട
മുഖം െപെ ു െതളി ു. അവൾ ു
മന ിലായി. “അേ ാൾ എനി ു
മെ ാരു മറുപടി പറയാൻ
കഴിയുമായിരു ി ” എ ാണ്
അവെളഴുതിയതിെ പൂർണരൂപം.
“അേ ാൾമാ തം?” അയാൾ
സൗമ മായി േചാദി .
“അേത!” അവൾ ചിരി .
“എ ാൽ ഇേ ാേഴാ?”
“ഇതു വായി േനാ ൂ. എെ
ആ ഗഹം ഇതാണ്.” അവൾ എഴുതി.
“ക.മ.െപാ.േവ.’ അതായത്
കഴി െത ാം മറ ുകയും
െപാറു ുകയും േവണം!
വിറയ് ു ൈകകൾെകാ ്,
“എനി ു മറ ാനും െപാറു ാനും
ഒ ുമി . നിെ ഞാൻ ഒരി ലും
സ്േനഹി ാതിരു ി ി ” എ
വാ ുകള െട ആദ ാ ര ൾ
എഴുതി ാണി .
 “എനി ു മന ിലായി’ അവൾ
ചിരി െകാ ു മ ി . തുടർ ് ഒരു
നീ വാചകം അയാൾ എഴുതി.
അവൾ ് അതു മന ിലായി.
ശരിയാേണാ എ ു േചാദി ാെത
മറുപടിയും എഴുതി ാണി . പേ ,
സേ ാഷാധിക ംെകാ ് വീർ മു ിയ
െലവിന് കി ി ഉേ ശി െതെ ു
വ മായി . എ ിലും
പകാശപൂർണമായ േനാ ിൽനി ു
താൻ അറിയാനാ ഗ ഹി െത ാം
അയാൾ മന ിലാ ി. വീ ും മൂ ്
അ ര ൾ അയാൾ എഴുതി. അതു
പൂർ ിയാ ു തിനു മു ് “അേത”
എ ഉ രവും ലഭി .
“നി െള ാ, അ രെമഴുതി
പഠി യാേണാ?” വയ ൻ പിൻസ്
അവെര സമീപി േചാദി : “വരൂ,
തിേയ റിൽ േപാകാനാെണ ിൽ
സമയം ൈവകി.”
െലവിൻ എഴുേ ് കി ിെയ
വാതിൽ ടിവെര അനുഗമി .
പറേയ െത ാം
പറ ുകഴി ു. അയാെള
സ്േനഹി ു ുെ ും
അ ന മാെര വിവരം
അറിയി ാെമ ും പറ ു. രാവിെല
വീ ിൽ വരാെമ ു പറ ി ാണയാൾ
േപായത്.
 പതി ാല്

കി ി േപായേതാെട ഒ യ്
െലവിൻ, വീ ും അവെള
ായ

കാണു തുവെരയു പതി ാലു

മണി ൂർ എ െന െചലവഴി ുെമ ്
ആശ യിലായി. സംസാരി ിരി ാൻ
ആെരെയ ിലും കി ിെയ ിൽ
എ ാശി . ഒബ്േലാൻസ്കിയാണ്
ഏ വും ന കൂ കാരൻ. പേ ,
അയാൾ ഒരു പാർ ി ു
േപാകുെ ാണു പറ ത്(േപായത്
ബാേലകാണാനായിരു ു). താനിേ ാൾ
സ ുഷ്ടനാെണ ും അയാൾ െചയ്ത
ഉപകാരം ഒരി ലും മറ ുകയിെ ും
െലവിൻ പറ ിരു ു. െലവിൻ
പറ ത് കൃത മായി െ
ഒബ്േലാൻസ്കി മന ിലാ ിെയ ്
അയാള െട േനാ വും ചിരിയും
വ മാ ി.
“അേ ാൾ മരി ാനിനിയും
സമയമു ്.” െലവിെ
ൈകപിടി മർ ി, സ്േനഹേ ാെട
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“ഇ… .” എ ായിരു ു െലവിെ
മറുപടി.
 പിരിയാൻേനര ് േഡാളിയും
അയാെള അഭിന ി ു മ ിൽ
പറ ു: “കി ിയും നി ള ം വീ ും
സ ി തിൽ എനി ് അതിയായ
സേ ാഷമു ്. പഴയ
സ്േനഹബ െ ന ൾ
വിലമതി ണം.” ആ
അഭി പായ പകടനം െലവിന്
ഇഷ്ടമായി . അവർ ു
മന ിലാ ാൻ കഴിയാ ത
ഉയര ിലാണ് ഇെത ാം.
അവര െന പറയാൻ പാടി ായിരു ു.
െലവിൻ അവേരാടു
യാ തപറെ ിലും
ഒ യ് ാകാതിരി ാൻ
സേഹാദരെ കൂെട േചർ ു.
“േച ൻ എേ ാ േപാകു ു.”
െലവിൻ േചാദി .
“ടൗൺകൗൺസിലിെ ഒരു
മീ ി ു ്.” െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
“ഞാൻകൂെട വരെ ?”
“വേ ാള .
നമുെ ാ ി േപാകാം.”
െകാസ്നിേഷവ് ചിരി :
“നിന ിെ ുപ ി?”
“എനിേ ാ? ഞാനി ു വലിയ
സേ ാഷ ിലാണ്.” അവർ
സ രി വ ിയുെട ജനാല
തുറ ി െകാ ് െലവിൻ പറ ു:
“കുഴ മി േ ാ? ഇതിനക ു
കാ കി ി . ഇെ നി ു വലിയ
സേ ാഷമാണ്. േച െന ാ കല ാണം
കഴി ാ ത് ?”
െകാസ്നിേഷവ് ചിരി .
“എനി ു വളെര സേ ാഷം.
അവെളാരു ന
െപൺകു ിയാെണ ു…”
“മതി മതി. കൂടുതെലാ ും
പറയ .” സേഹാദരെ
ക ിളിേ ാ ിെ േകാളറിൽ
മുഖമമർ ിെ ാ ് െലവിൻ
വിളി പറ ു: “അവെളാരു ന
െപൺകു ിയാണ് ” എ വാ ുകൾ
തിക ം സാധാരണമാണ്. തെ
വികാര െള പതിഫലി ി ാൻ അവ
തീെര അപര ാപ്തമാണ്.
െകാസ്നിേഷവ് തീെര
പതിവി ാ ഒരു കാര ം െചയ്തു.
സേ ാഷേ ാെട െപാ ി ിരി .
“എ ായാലും എനി ു
സേ ാഷംതെ .”
“അതു നാെള പറ ാൽമതി,
നാെളേയ പറയാവൂ. മെ ാ ും
പറയരുത്.” സേഹാദരെ േകാ ിെ
േകാളർെകാ ു മുഖംമറ ്, അയാൾ
തുടർ ു: “എെ േച െന
എനിെ ിഷ്ടമാെണേ ാ! മീ ി ിന്
എനി ും വരാേമാ?”
“ഓേഹാ, നിന ും വരാം.”
“ഇ ് ഏതു
വിഷയെ ുറി ാണു േച ൻ
സംസാരി ു ത് ” എ ു േചാദി ്
െലവിൻ ചിരി െകാേ യിരു ു.
അവർ
േയാഗ ലെ ിയേ ാൾ
െസ ക റി, സുമുഖനും
സുസ്േമരവദനനുമായ ഒരാൾ റിേ ാർ ്
വായി ാൻ തുട ിയിരു ു.
വായി ു െതാ ും അയാൾ ്
മന ിലാകു ിെ ുവ ം.
തുടർ ു ചർ നട ു. പണം
അനുവദി ു തിെനയും കുഴലുകൾ
ാപി ു തിെനയും
സംബ ി ായിരു ു വിവാദം.
െകാസ്നിേഷവ് എ ിെന ുറിേ ാ
ദീർഘേനരം സംസാരി . ര ്
അംഗ ള െടേമൽ ആേരാപണ ൾ
ഉ യി ുകയും െചയ്തു. മെ ാരാൾ
ഒരു കടലാ ിൽ ചിലെതാെ കുറി ി ്
നിശിതമായും ഭംഗിയായും അതിനു
മറുപടി പറ ു. തുടർ ്
സ ിയാഷ്സ്കി (അേ ഹവും
ഹാജരു ായിരു ു) വളെര ഭംഗിയായി
പസംഗി . െലവിൻ എ ാം
ശ ി േക . പണേമാ കുഴലുകേളാ
യഥാർ ിൽ നിലവിലിെ ും
ആർ ും പരസ്പരം വിേദ ഷമിെ ും
എ ാവരും മാന ാരാെണ ും
െലവിനു മന ിലായി. അവർ ആർ ും
ഒരുപ ദവവും െച ി . എ ാവരും
സ ുഷ്ടരാണ്. എ ാവരും
അേ ദിവസം െലവിേനാട്
സുതാര മായാണു
െപരുമാറിയെത തും
എടു ുപറേയ വസ്തുതയാണ്.
എ ാവരും അയാെള ഇഷ്ടെ .
അപരിചിതർേപാലും അയാേളാടു
സ്േനഹം പകടി ി .
“നിന ു തൃപ്തിയാേയാ?”
െകാസ്നിേഷവ് േചാദി .
“വളെര തൃപ്തിയായി, ഇ തേ ാളം
രസകരമായിരി ുെമ ു ഞാൻ
പതീ ി േതയി . െകാ ാം!”
സ ിയാഷ്സ്കി, െലവിെന ചായ
കുടി ാൻ വീ ിേല ു ണി .
സ ിയാഷ്സ്കിേയാട് തനി ു
വി പതിപ ിയു ായത്
എ ുെകാ ാെണ ് െലവിൻ
മറ ുേപായി. ബു ിമാനും
സ്േനഹസ നുമാണയാൾ.
“എനി ു സേ ാഷംതെ .”
െലവിൻ പറ ു. സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
ഭാര യുെടയും
ഭാര ാസേഹാദരിയുെടയും
വിേശഷ ളാരാ ു. വിവാഹെമ
ആശയവുമായി സ ം ഭാവനയിൽ
അവെര ബ െ ടു ാൻ
അയാൾ ു സേ ാഷമായിരു ു.
അതുെകാ ് അവെര േപായി
കാണാൻ തീരുമാനി .
നാ ിൻപുറെ
വിേശഷ െളെ ാെ െയ ്
െലവിേനാടു സ ിയാഷ്സ്കി േചാദി .
പടി ാറൻ യൂേറാ ിലി ാ ഒ ും
ഇനി ഉരു ിരിയാൻ േപാകു ിെ
അയാള െട അഭി പായം ഇേ ാൾ
െലവിനു വിരസമായി അനുഭവെ ി .
േനേരമറി ്, സ ിയാഷ്സ്കി പറയു തു
ശരിയാെണ ു േതാ ി. സ് തീകള െട
െപരുമാ വും വളെര ന ായിരു ു.
തെ രഹസ ം എ ാവരും
അറി ി െ ും തേ ാടവർ ു
സഹതാപമുെ ും ഔചിത ം കരുതി
തുറ ുപറയാ താെണ ും െലവിൻ
വിചാരി . രേ ാമൂേ ാ മണി ൂർ
കഴി ു. പല കാര െള ുറി ം
സംസാരി . വീ കാർ വ ാെത
മുഷി ിരി ുകയാെണ ും
ഉറ ാനു സമയം കഴിെ ും
അയാൾ മന ിലാ ിയി . മണി
ഒ ുകഴി ു. സ ിയാഷ്സ്കി
േകാ വായി ം സ്േനഹിതെന ുപ ി
എ ് അ ുതെ ം ഒരുവിധം
അയാെള യാ തയാ ി. െലവിൻ
േഹാ ലിൽ തിരിെ ി. ഇനിയും
പ ുമണി ൂർ കഴി കൂടണമേ ാ
എ ചി അയാെള ഭയെ ടു ി.
ഒരു െമഴുകുതിരി ക ി വ ി
േപാകാൻ ഭാവി േഹാ ൽ േബായിെയ
െലവിൻ പിടി നിർ ി. ഇേഗാർ
എ ുേപരു ആ ഭൃത െന െലവിൻ
അതിനുമു ് ശ ി ിരു ി .
അതിബു ിമാനും ന വനും
സർേവാപരി
സ്േനഹമു വനുമാണയാെള ്
െലവിൻ കെ ി.
“ഇേഗാർ, തനി ്
ഉറ മിളയ് ാൻ ബു ിമു ിേ ?”
“എ ുെച ാൻ സർ? ഞ ള െട
േജാലി ഇതായിേ ായിേ ? ഏെത ിലും
വീ ിലായിരുെ ിൽ എള മാേയെന.
പേ , ഇവിെട കൂടുതൽ കാശുകി ം.”
മൂ ് ആൺമ ള ം ഒരു മകള ം
ഉൾെ ടു കുടുംബമാണ്
ഇേഗാറിേ െത ് െലവിൻ
േചാദി റി ു. െപൺകു ി
തു ൽ ണി െച ു.
കുതിരേ ാ ിെ ബിസിന ് െച
ഒരു വരെന അവൾ ുേവ ി
ക ുവ ി ്.
അതുേക േ ാൾ
വിവാഹെ ുറി തെ
അഭി പായം പറയാനു ഒരവസരം
െലവിനു വീണുകി ി. സ്േനഹമാണു
വിവാഹ ിെല മുഖ ഘടകെമ ും
സ്േനഹമുെ ിൽ
സേ ാഷമു ാകുെമ ും വ ിയുെട
മന ിൽ െ യാണു സേ ാഷം
ിതിെച െത ും അയാൾ
പറ ു.
ഇേഗാർ എ ാം ശ ി േക .
െലവിൻ പറ തു വ മായി
മന ിലായി. അതിനു
ിരീകരണെമേ ാണം പറ ത്
െലവിൻ തീെര പതീ ി ാ ഒരു
കാര മായിരു ു. ന ആള കള െട
കീഴിൽ േജാലി െചയ്തിരു േ ാെഴ ാം
അയാൾ തിക ം
സംതൃപ്തനായിരു ു. ഇേ ാഴെ
യജമാനൻ ഒരു
ഫ ുകാരനാെണ ിലും ഇേഗാർ
സംതൃപ്തനാണ്.
“സ്േനഹസ നായ ഒരാൾ.”
െലവിൻ വിചാരി .
“പിെ , ഇേഗാർ, നി ൾ വിവാഹം
കഴി േ ാൾ നി ള െട ഭാര െയ
സ്േനഹി ിരുേ ാ?”
“അ ാെത പ േമാ സർ?”
എ ായിരു ു ഇേഗാറിെ മറുപടി.
“തെ േ ാെല ഇേഗാറും
അതീവസ ുഷ്ടനാെണ ും തെ
മന ിലു െത ാം തുറ ുപറയാൻ
ആ ഗഹി ു ുെവ ും െലവിൻ
മന ിലാ ി.
ഒരാൾ േകാ വായിടുേ ാൾ
മെ ാരാളിേല ും അതു
സം കമി ു തുേപാെല, െലവിെ
ഉ ാഹം ഇേഗാറിേല ു പകർ ു.
“എെ ജീവിതവും വളെര
വിചി തമായിരു ു. കു ി ാലംമുതേല
ഞാൻ…”
അയാൾ പറ ു
തുട ിയേ ാേഴ ും ഒരു െബ ടി .
ഇേഗാർ ഓടിേ ായി. െലവിൻ
തനി ായി. അ ് അ ാഴ ിനു
കാര മാെയാ ും കഴി ിരു ി .
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട വീ ിൽനി ും ചായ
കുടി ി . എ ി ം എെ ിലും
കഴി ണെമ ു േതാ ിയി .
തേല ുരാ തി ഉറ ിയിെ ിലും
ഇേ ാഴും ഉറ ം വരു ി . മുറിയിൽ
തണു ായി ം അസഹ മായ ചൂട്
അനുഭവെ . െചറിയ ജനാലതുറ ി ്
അതിനടു ു േമശയ് ു
മു ിലിരു ു. പുറ ്മ ുമൂടിയ
േമൽ ൂരയ് റം, ഒരു
പ ിേഗാപുര ിനു മുകളിൽ,
അല ാര ണിെചയ്ത തിള ു
കുരിശ് കാണാം. അതിനുമീെത
ആകാശ ്ന തസമൂഹ ൾ.
അയാൾ കുരിശിെനയും
ന ത െളയും മാറി മാറി േനാ ി.
മുറി ു ിേല ് ഒഴുകിെയ ിയ
തണു വായു ശ സി ്,
മേനാരാജ ിൽ മുഴുകി.
നാലുമണിയാകാറായേ ാൾ
വരാ യിൽ കാല്െപരുമാ ം േക .
ചൂതുകളി ാരൻ മിയാസ്കിൻ
ിൽനി ു മട ിവരികയാണ്.
നിരാശനായി, ചുമ െകാ ു
നട ുേപാകു ആ രൂപെ േനാ ി
െലവിൻ മന ിൽ പറ ു: “പാവം!
ഭാഗ ംെക മനുഷ ൻ.’
സഹതാപംെകാ ് െലവിെ
ക കൾ നിറ ു. അയാേളാടു
സംസാരി ണെമ ും
ആശ സി ി ണെമ ും
േതാ ിെയ ിലും േകാ ിടാെത
പുറ ിറ ാൻ മടി ് േവെ ുവ .
ശാ സു രമായ കുരിശിെനയും
ഉദയതാരക െളയും വീ ി െകാ ്
മുറി ക ുതെ യിരു ു.
ആറുമണികഴി േ ാൾ നിലം
അടി വാരു തിെ ഒ േക .
പ ിമണി മുഴ ി. അയാൾ
ജനാലയട ്, കുളി േവഷംമാറി
െതരുവിേല ിറ ി.
 പതിന ്

െത രുവുകൾ അേ ാഴും
വിജനമായിരു ു. െലവിൻ
െഷർബാട്സ്കി ഭവന ിെല ി.
മുൻവാതിൽ പൂ ിയിരു ു. എ ാവരും
ഉറ മാണ്. അയാൾ
േഹാ ൽമുറിയിൽ തിരി െച ് കാ ി
െകാ ുവരാൻ പറ ു.
പകൽേജാലി ാരൻ, ഇേഗാറ ,
കാ ിയുമായി വ ു. െലവിൻ
അയാേളാടു സംസാരി ാൻ
ആ ഗഹിെ ിലും
െബ ടി ു തുേക ് െവയി ർ
അവിെടനി ു െപായ് ള ു.
അല്പം കാ ികുടി ാൻ ശമി
െലവിൻ ഒരു െറാ ി ഷണം വായിലി .
ചവ ിറ ാൻ കഴിയാ തുെകാ ്
പുറെ ടു ു. വീ ും
പുറ ിറ ിനട ു. ര ാമെ
പാവശ ം െഷർബാട്സ്കിയുെട
പൂമുഖെ ിയേ ാൾ ഒൻപതുമണി
കഴി ു. വീ കാർ
ഉറ െമണീ േതയു .
പാചക ാരൻ പലവ ഞ്ജനം
വാ ാൻ േപാകു ു. ഇനിയും
കുറ ത് ര ു മണി ൂെറ ിലും
കാ ിരി ണം.
ആ രാ തിയിലും രാവിെലയും
ഭൗതികസാഹചര ളിൽനി ക ു
തിക ം അേബാധാവ യിലാണ്
െലവിൻ ജീവി ത്. ഭ ണമി ാ
ഒരു ദിവസം. ഉറ ാ ര ു
രാ തികൾ മരംേകാ തണു ിൽ
മി വാറും
അർധന നായി ഴി ി ം
പതിവിേലെറ ഉേ ഷം അനുഭവെ .
േപശികൾ ്
യാെതാരായാസവുമി ാെത
ശരീരംെകാ ് എ ുെച ാനും
അയാൾ ു സാധി . മുകളിേല ു
പറ ് വീടിെ േമൽ ൂരയിൽ
െച ിരി ാനും ആവശ െമ ിൽ
ഒ യിടി ് ഒരു മൂല ഇടി നിര ാനും
കഴിയുെമ ുേതാ ി. ഇടയ് ിെട
വാ േനാ ിയും ചു പാടും
നിരീ ി ം ചു ിനട ് ബാ ിയു
സമയം െചലവഴി .
അ ുക കാഴ്ച
പി ീെടാരി ലും അയാൾ ക ി .
സ്കൂളിേല ുേപാകു ര ു
കു ികൾ, കൂരയിൽനി ു
പുറ ിറ ിയ ഏതാനും പാവുകൾ,
േബ റിയിൽ ചുെ ടു ു നിര ു
െറാ ികൾ ഇവെയ ാം ഏേതാ
അഭൗമദൃശ ളായിേ ാ ി. ഒരു
കു ി െലവിെന േനാ ി ചിരി െകാ ്
പാവിെ പി ാെല ഓടി. പാവു
ചിറകടി പറ ു. േബ റിയിൽനി ു
പുതിയ െറാ ിയുെട മണം പര ു.
അസാധാരണമായ ഈ ദൃശ ൾ
ക ് ആന ിലാറാടിയ െലവിൻ
ചിരി ുകയും കരയുകയും െചയ്തു.
ഗെസ ്നി െതരുവിലും
കിസ്േലാവ്കയിലും കുെറദൂരം നട ി
തിരി ് േഹാ ൽമുറിയിൽ െച ് വാ ്
മു ിൽവ മണി പ ടി ു തും
കാ ിരു ു. അടു മുറിയിലു വർ
യ െളയും ത ി ിെനയും കുറി ്
എെ ാെ േയാ
പറയു തുേകൾ ാം. മണി
പ ായി. െലവിൻ
േപാർ ിേ ായിെല ി.
കുതിരവ ി ാർ അയാെള വള ു.
ഒരു വ ി വാടകയ്െ ടു ു.
അടു യാ തകളിൽ മ വർ ും
അവസരം നല്കാെമ ു വാ ാനം
െചയ്തി ്,
െഷർബാട്സ്കിഭവന ിേല ു
െകാ ുേപാവാൻ വ ി ാരേനാടു
പറ ു. ഒ ാംതരം കുതിര, ന
വ ി. അ തയും ന ഒരു വ ിയിൽ
അതിനുമു ്
യാ തെചയ്തി ിെ ുേതാ ി. വ ി
ല ാനെ ി.
വീ കാവല് ാരന് എ ാ
രഹസ വുമറിയാെമ ് അയാള െട
േനാ വും ശബ്ദവും സൂചി ി .
 “അ െയ ക ി ് വളെര
നാളായേ ാ, േകാൺ ൈ ൻ
ഡിമി ടി ്.”
ആ വൃ െ സേ ാഷം ക ്
െലവിെ ഉ ാഹം ഇര ി .
“എ ാവരും എണീേ ാ?”
“അക ുവരണം സർ.” മെ ാരു
ഭൃത ൻ െലവിെന
വീ ിനു ിേല ാനയി :
“ആെരയാണു കാേണ ത് ?” ഇയാൾ
െചറു ാരനാണ്. ന വനും
കാര ൾ
മന ിലാ ിയി വനുമാണ്.
“ പിൻസിെന… അ , പിൻസ ിെന
—ആ യുവതിെയ.” െലവിൻ പറ ു.
മാഡം ലിേനാണിെനയാണ് ആദ ം
ക ത്. നൃ ശാലയിലൂെട
നട ുേപാവുകയായിരു അവരുെട
ചുരു മുടിയും മുഖവും ഒരുേനാ ു
ക ു. അവേരാടു സംസാരി ാൻ
വാതുറ േ ാൾ വാതിലിന റ ്
വസ് ത ൾ ഉലയു ശബ്ദം േക .
മാഡം ലിേനാൺ അയാള െട
ദൃഷ്ടിയിൽ നി ു മറ ു േപായി.
ആന നിർവൃതിയുെട നിമിഷം
അടുെ ിെയ റി ് അയാൾ
ഭയെ . പലക പാകിയ നില ്
മൃദുവായ പാദ ൾ പതി ു േനരിയ
ഒ . വളെര നാളായി പതീ േയാെട
കാ ിരു ആ അപൂർവാവസരം
ഇതാ ൈകെയ ും ദൂര ്. അവൾ
അതിേവഗം നട ് അയാെള സമീപി .
വാസ്തവ ിൽ അവൾ
നട ുകയായിരു ി . അദൃശ മായ
ഏേതാ കര ൾ അവെള
എടു ുെകാ ുവ ് അയാള െട
മു ിൽ നിർ ുകയായിരു ു.
അയാള െട ഹൃദയ ിൽ
നിറ ുതുള ിയതുേപാലു
സേ ാഷ ിെ ആധിക ാൽ
ഭയചകിതയായ അവള െട ക കൾ
മാ തമാണ് ആദ ം ക ത്. ആ
ക കൾ േ പമ ിെ പകാശ ാൽ
ജ ലി . അവൾ അയാേളാടു
േചർ ുനി ് ഇരുൈകകള ം ഉയർ ി
അയാള െട ചുമലിൽ പിടി .
അവൾ നാണേ ാെട,
ആ ാദേ ാെട, തെ സർവവും
അയാൾ ് സമർ ി . അയാൾ
അവെള ചു ി ിടി ്, ചുംബനം
കാ ിരു അവള െട അധര ളിൽ
തെ ചു ുകൾ േചർ ു.
അവള ം രാ തി ഉറ ാെത, േനരം
പുലരു തും
കാ ിരി ുകയായിരു ു.
അ നും അ യും മകള െട
ആ ഗഹെ അനുകൂലി .
ആ ാദകരമായ ഈ വാർ
അയാള മായി പ ുവയ് ാൻ
െകാതി ിരി ുകയായിരു ു അവൾ.
അയാെള തനി കാണാനാണു
േമാഹം. അതു പറയാൻ
നാണമാണുതാനും. തനി
കാണുേ ാൾ എ ാണു
െചേ െത റി ുകൂടാ.
വാതിലിന റ ് അയാള െട ശബ്ദം
േക . മാഡം ലിേനാൺ
േപാകു തുവെര കാ ുനി ി ്
അവൾ ഒ ുമാേലാചി ാെത
അയാെള സമീപി .
അയാള െട ൈകയ് ുപിടി ്
അവൾ പറ ു: “വരൂ, മ െയ
കാണാം.” കുറ േനരേ ്
അയാൾ ് ഒ ും മി ാൻ കഴി ി .
സ ം വികാര െള
പതിഫലി ി ാൻ വാ ുകൾ ു
ശ ിേപാെര ു േതാ ി.
വാ ുകൾ ുപകരം,
ക കളിൽനി ് ആന ാ ശു ൾ
െപാഴി ു. അയാൾ അവള െട
ൈകയിൽ ചുംബി .
“ഇതു സത മാേണാ?” ഇടറു
ശബ്ദ ിൽ അയാൾ പറ ു:
പിയെ വേള, നീെയെ
സ്േനഹി ു ുെവ ു
വിശ സി ാൻേപാലും പയാസം.”
“ പിയെ വേള” എ
സംേബാധനയും സ്േനഹപൂർണമായ
േനാ വും അവെള കുറെ ാ ുമ
സേ ാഷി ി ത്.
“ഉ ് ” എനി ു സേ ാഷമായി.”
അവൾ പറ ു.
 അയാള െട ൈകയിെല
പിടിവിടാെത അവൾ േ ഡായിങ്റൂമിൽ
പേവശി . അവെര ക ് ക കൾ
നിറ പിൻസ ് െലവിൻ
പതീ ി ാ ത േവഗ ിൽ
ഓടിവ ് അയാെള ആേ ഷി
മൂർ ാവിൽ ചുംബി . അവരുെട
ക ീരുെകാ ് അയാള െട കവിള കൾ
ഈറനായി.
“അേ ാൾ, എ ാം തീരുമാനി .
എനി ു വളെര സേ ാഷം. ഇവെള
സ്േനഹി ണം. എനി ു വലിയ
സേ ാഷം…”
“െപെ ു
തീരുമാനി കള േ ാ! വയ ൻ
പിൻസ് പറ ു. വലിയ
ഉ ാഹമിെ ു ഭാവിെ ിലും
തേ ാടു സംസാരി േ ാൾ ക കൾ
നിറ ിരു ത് െലവിൻ ശ ി .
അേ ഹം െലവിെ ൈകയ് ുപിടി
തേ ാടു േചർ ുനിർ ി. “ഞാൻ
ആശി തുേപാെല നട ു ഈ കിഴവൻ
ആ ഗഹി ിരു ത്…”
“പ ാ!” കി ി ഓടിവ ു വൃ െ
വാെപാ ി.
“ശരി, ഞാെനാ ും പറയി . െഹാ,
ഞാെനാരു മ ൻതെ ! എനി ു
വളെര വളെര സേ ാഷം!”
അ ൻ മകെള െക ി ിടി
മുഖ ും ൈകയിലും ഉ വ .
അവള െട തലയ് ുമുകളിൽ
കുരിശുവര .
കി ി അയാള െട ൈകയിൽ
വാ ല പൂർവം ചുംബി ു തു
ക േ ാൾ അതുവെര
അപരിചിതനായിരു ആ മനുഷ േനാട്
െലവിന് ഒരു പുതിയ സ്േനഹവും
മമതയും അനുഭവെ .
 പതിനാറ്

പി ൻസ ് ചിരി െകാ ്
കേസരയിലിരു ു; െതാ ടു ്
പിൻസ്. അ െ കേസരേയാടു
േചർ ് കി ി നി ു. അവൾ അേ ാഴും
െലവിെ ൈകയിെല പിടിവി ി .
ആരും ഒ ും സംസാരി ി .
പിൻസ ് ആണ് ആദ മായി
നി ബ്ദത ഭ ി ത്.
പാേയാഗികജീവിത ിേല ്
എ ാവരുെടയും ശ
തിരി വിടാനായിരു ു അവരുെട
ശമം.
“വിവാഹനി യം നട ണം,
ണ ുകൾ അയയ് ണം,
കല ാണം എേ ാൾ നട ാം?
അലക്സാ ർ എ ുപറയു ു?” “
പറേയ യാൾ ഇതാ നില് ു ു,”
പിൻസ് െലവിെന ചൂ ി ാണി :
“ഇയാളാണു പധാനക ി.”
“എേ ാെഴ ു േചാദി ാൽ—” െലവിൻ
നാണേ ാെട പറ ു: “നാെളയാവാം,
ഇ ു വിവാഹനി യം, നാെള
വിവാഹം!”
“േ ! വിഡ്ഢി ം പറയാെത!”
 “എ ിൽ അടു യാഴ്ച.”
“ഇയാൾ ു ഭാ ുപിടിേ ാ!”
“എ ാണു കുഴ ം?”
“ന കാര ംതെ !” അയാള െട
െവ പാളംക ു ചിരി െകാ ് അ
േചാദി : “മണവാ ി ു
ചമയൽസാമ ഗികൾ വാ േ ?”
“ഓ, അ െനയും ചിലതുേ ാ?’
െലവിൻ ഭീതിേയാെട ആേലാചി :
‘മണവാ ിയുെട ചമയവും
വിവാഹനി യവുെമാെ എെ
സേ ാഷ ിനു തട ം
സൃഷ്ടി ുേമാ? ഇ , ഒരു ശ ി ും
അതു സാധ മ .’ അയാൾ കി ിെയ
േനാ ി. അവള െട മുഖ ് ഒരു
ഭാവേഭദവുമിെ ു ക ് ആശ സി :
‘ഇെതാെ
ഒഴിവാ ാനാവാ തായിരി ാം.’
“എനി ് ഇെതാ ും
അറി ുകൂടായിരു ു. എെ
താൽപര ം അറിയിെ േ യു .”
മാപണസ ര ിലാണ് െലവിൻ
പറ ത്.
“എ ിൽ നമു ു തീരുമാനി ാം.
ആദ ം വിവാഹനി യം.
ഇേ ാൾ െ ക ുകൾ
അയയ് ാം.”
പിൻസ ് ഭർ ാവിെന
ചുംബി ി േപാകാൻ തുട ിയേ ാൾ,
അേ ഹം അവെര തട ുനിർ ി
ആലിംഗനം െചയ്തി
യുവകാമുകെനേ ാെല പലതവണ
ചുംബി . ത ൾ വീ ും
പണയബ രാവുകയാേണാ, അേതാ
മകളാേണാ പണയി ാൻ തുട ിയത്,
എ സേ ഹ ിലായിരു ു ആ
വൃ ദ തികൾ എ ുേതാ ി.
അവർ േപായേ ാൾ െലവിൻ
ഭാവിവധുവിെ അടു ുെച ്
അവള െട കരംകവർ ു. ഇേ ാഴയാൾ
സമനില വീെ ടു ു. സംസാരി ാൻ
കഴിയുെമ ായി. വളെരയധികം
പറയാനുമു ്. പേ , ഉേ ശി ത
പുറ ുവ ത്.
“ഇതു നട ുെമ ്
എനി റിയാമായിരു ു. ആശി ാൻ
വകയിെ ിലും എെ ആ ാവ്
എനി ു ൈധര ംപകർ ു.
മു പുണ മായിരി ാം.”
“ഞാനും, എെ എ ാ
സുഖ െളയും
ഉേപ ി േ ാൾേപാലും
അ െയമാ തം സ്േനഹി . എ ിലും
ഞാൻ പതറിേ ായി. അെത ാം
മറ ാൻ അേ ു സാധി ുേമാ?”
“എ ാം
ന തിനുേവ ിയായിരുെ ു
സമാധാനി ാം. നീയും എനി ു
മാ തരണം. എനി ു
പറയാനു ത്…”
ര ുകാര ൾ അവേളാടു
പറയണെമ ് അയാൾ
തീരുമാനി ിരു ു. ഒ ാമതായി,
അവെളേ ാെല കള മി ാ ഒരു
വ ിയ താൻ. ര ാമതായി, താൻ
ഒരേ യവാദിയാണ്. അവെള
േവദനി ി ുെമ ു വരികിലും
പറയാെത നിവൃ ിയി .
“േവ , പി ീടു പറയാം.” അയാൾ
പറ ു.
“മതി, പി ീടു പറ ാൽമതി,
തീർ യായും പറയണം. എനി ്
ഒ ിെനയും േപടിയി . എനി ് എ ാം
അറിയണം. ഇേ ാൾ ഉറ ി കഴി
ിതി ്…”
അയാൾ വാചകം പൂരി ി :
“ഞാൻ നിേ താെണ ്
ഉറ ി കഴി ിതി ്,
ഞാെന ായാലും നീെയെ
തിരസ്കരി ുകയി . ശരിയേ .”
“ശരിയാണ്, ശരിയാണ് !”
തെ പിയെ ശിഷ െയ
അഭിന ി ാൻ മാഡം ലിേനാൺ
പത െ തുകാരണം അവരുെട
സംഭാഷണം തട െ . അവർ
േപാകു തിനുമു ് ഭൃത ാർ
അഭിന ന ള മാെയ ി. പി ീട്
ബ ു ൾ വരാൻ തുട ി.
വിവാഹ ിെ പിേ ുവെര ഈ
ബഹളം നീ ുവ ു. ഈ സമയം
മുഴുവനും െലവിന് അസ തയും
മടു ം അനുഭവെ െ ിലും
സേ ാഷവും െപരുകി വ ു. താൻ
പലതും െച ാൻ ബാധ നാെണ ്
ഇേ ാഴാണ് െലവിനു മന ിലായത്.
പറ പകാരെമ ാം ആവർ ി .
അതിൽ ആ ാദി ുകയും െചയ്തു.
തെ പണയം മ വരുേടതിൽനി ു
വ ത സ്തമാകണെമ ് അയാൾ
ആ ഗഹി . സാധാരണ
പണയ ിെ ച വ ൾ തെ
ആ ാദ ിനു മ േലല്പി ും.
എ ിലും അവസാനം, മ വർ
െച െത ാം െചേ ിവ ു.
അതുെകാ ് അയാള െട സേ ാഷം
വർധി േതയു .
“ഇനി നമു ു മധുരം കഴി ണം.”
മാഡം ലിേനാൺ നിർേദശി . ഉടേന
െലവിൻ മിഠായി വാ ാൻ േപായി.
മട ിവ േ ാൾ സ ിയാഷ്സ്കി
പറ ു: “എനി ു സേ ാഷമായി. നീ
േഫാമിനിെ കടയിൽ േപായി കുറ ്
പൂ ൾ വാ ിെ ാ ുവരണം.”
“അതുേവേണാ?” എ ു േചാദി ി ്
െലവിൻ അേ ാ േപായി.
പൂവുമാെയ ിയേ ാൾ േച ൻ
പറ ു: “കുെറ പണം കരുതി
വയ് ണം. സ ാന ൾ
െകാടുേ ിവരും.” “സ ാന ളം
േവേണാ?” എ ു േചാദി ് െലവിൻ
ആഭരണ വട ാരെന
േതടിേ ായി.
മിഠായി വട ാരനും
പൂവില് ു വനും
ആഭരണവ ാപാരിയുെമ ാം െലവിെന
പതീ ി ിരി ുകയാെണ
മ ിലാണു െപരുമാറിയത്. അയാള െട
സേ ാഷ ിൽ എ ാവരും
പ ുേചർ ു. ഇതുവെര അയാെള
അവഗണി ിരു വരും അയാേളാടു
സഹതപി ാ വരും ഇേ ാൾ
അയാള െട വികാര െള മാനി ു ു.
അയാള െട അഭി പായ ൾ ് വില
കല്പി ു ു. ഈ ഭൂമിയിെല ഏ വും
സ ുഷ്ടനായ മനുഷ ൻ
താനാെണ ും വിവാഹനി യമാണ്
അതിനു കാരണെമ ും െലവിനു
േതാ ി. കി ി ും അേത
അഭി പായമായിരു ു. അവൾ ു
കുറ കൂടി നെ ാരു
ബ ംകി മായിരു ു എ ്
േനാർട് ൻ പഭ ി സൂചി ി േ ാൾ കി ി
ചൂടായി. െലവിെന ാൾ നെ ാരു
വരൻ ഈ ഭൂമിയിലിെ ് അവൾ
ാപി .
െലവിൻ വാ ാനം െചയ്തിരു
കു സ തം കി ിെയ
ആശ ാകുലയാ ി. പിൻസുമായി
കൂടിയാേലാചി ് അേ ഹ ിെ
അനുമതിേയാെട െലവിൻ തെ ഏെറ
േവദനി ി ിരു വസ്തുതകൾ
ഉൾെ ാ തെ ഡയറി*
അവൾ ു നല്കി. ഭാവിവധുവിെന
കാണി ാനുേ ശി തെ യാണ്
അയാൾ ഡയറി എഴുതിയിരു ത്.
താൻ അേ യവാദിയാെണ
പരാമർശം ഒരു ചലനവുമു ാ ിയി .
അവൾ ു മതവിശ ാസമു ്. സ ം
മതം സത മാെണ തിൽ
സംശയവുമി . എ ിലും അയാൾ
പുറേമ മതവിശ ാസിയെ ത് അവെള
െത ം അല ിയി . സ്േനഹ ിലൂെട
അയാള െട ആ ാവിെന അവൾ
ക റി ു. താൻ ആ ഗഹി ത്
അവിെടയുെ ു കെ ി.
ആ ീയമായ ആ ഭാവെ യാണ്
അേ യവാദെമ ു
വിളി ു െത ിൽ അതിലവൾ ു
പരാതിയി . പേ , ര ാമെ
കു സ തം അവെള കഠിനമായി
കരയി .

ഒരു
മാനസികസംഘർഷ ിനുേശഷമാണ്
അയാൾ ഡയറി അവള െട ൈകയിൽ
െകാടു ത്. അവൾ ും
തനി ുമിടയിൽ രഹസ െളാ ു
മു ായിരി രുെത ്
അയാൾ റിയാം. തെ
കടമയാണെത ു തീരുമാനി . പേ ,
തെ കു സ തം അവെള എ െന
ബാധി ുെമ ു ചി ി ി , അവള െട
ാന ് തെ പതിഷ്ഠി ി . അ ു
ൈവകുേ രം തിേയ റിൽ
േപാകു തിനുമു ് അവള െട
മുറിയിൽ െച ്, അവള െട ക ീരിൽ
കുതിർ മുഖം ക േ ാഴാണ് തെ
ഭൂതകാലം അനാവരണം
െചയ്തതിലൂെട അവെള എ തമാ തം
േവദനി ി െവ ് അയാൾ
മന ിലാ ിയത്.

“ഈ വൃ ിെക ബു ുകെളാ ും
എനി ു കാണ .” േമശ റെ
ഡയറികൾ ത ിമാ ിെ ാ ് അവൾ
വിലപി : “എ ിനാണിെത ാം
എനി ു ത ത് ?… േപാെ ,
എ ായാലും അതു ന തുതെ .”
അയാള െട മുഖെ നിരാശയിൽ
സഹതാപംേതാ ിയ അവൾ പറ ു:
“എ ാലും ഇതു ഭയ രംതെ !”
അയാൾ ഒ ും മി ാനാവാെത
തലകുനി ിരു ു.
“നീെയനി ു മാ തരിേ ?”
അയാൾ മ ി .
“ഉ ്, ഞാൻ മാ ത ുകഴി ു.
എ ിലും ഇതു ഭയ രമായിേ ായി.”
ഈ കു സ തം അയാള െട
സേ ാഷ ിനു
ാനിയു ാ ിയിെ ിൽേ ാലും
അതിെനാരു രൂപമാ ം സംഭവി .
അവൾ അയാൾ ു. മാ െകാടു ു.
പേ , അതിനുേശഷം തെ േയാഗ ത
കുറ തായി അയാൾ ുേതാ ി.
ധാർമികമായി അവെള ാൾ
താണനിലയിലാണു താെന ധാരണ
ശ മായി. അനർഹമായ തെ
സേ ാഷെ കൂടുതൽ വിലമതി .

* േടാൾേ ായ് അവിവാഹിതനായിരു േ ാൾ

എഴുതിയ ഡയറി ഭാവിവധുവിന് (1862-ൽ)
നല്കിയത് അവെര വളെരയധികം
അസ യാ ിയിരു ു.
 പതിേനഴ്

അ ാഴസമയ
അതിനുേശഷവും നട
ും

സംഭാഷണ ൾ തെ മന ിൽ
സൃഷ്ടി അനുരണന െള ുറി
മനഃപൂർവമ ാെത ചി ി െകാ ാണ്
കെരനീൻ മുറിയിൽ മട ിെയ ിയത്.
തെ പശ്ന ിൽ കിസ്ത ൻ
സി ാ ം ബാധകമാ ാേമാ? എ
േചാദ ിനു െപെ െ ാരു രം
കെ ാൻ സാധ മ .
ബാധകമാ ി ൂടാ എ ഉ രം
വളെര മു ുതെ കെരനീൻ
നല്കിയിരു ു. അ ു പലരും പലതും
പറെ ിലും രസികനായ
ടുേറാവ് ്സിനിെ ‘അയാൾ
എതിരാളിെയ െവ വിളി ്,
നിമിഷ ൾ ു ിൽ കഥ കഴി ’
എ വാ ുകൾ മന ിൽനി ു
മാ ുേപായി ി . തുറ ുപറയാൻ
മടിെ ിലും എ ാവരും അതിേനാടു
േയാജിെ ുവ മായിരു ു.
‘എ ായാലും ആ വിഷയ ിൽ ഒരു
തീരുമാനമായി. ഇനി അതിെന ുറി
ചി ി ി കാര മി .’ കെരനീൻ
തെ ാൻ പറ ു. ആസ മായ
യാ തെയയും പരിേശാധനയുമായി
ബ െ േജാലിെയയുംകുറി മാ തം
ആേലാചി െകാ ് അയാൾ
മുറിയിൽ പേവശി ്, പി ാെല വ
ഭൃത േനാടു തെ സഹായി
എവിെടേ ാെയ േന ാഷി . ഇേ ാൾ
പുറേ ു േപാകു തു ക ു എ ു
മറുപടി കി ി. ചായ െകാ ുവരാൻ
പറ ി േമശയ് ു മു ിലിരു
കെരനീൻ ൈടംേടബിൾ േനാ ി
യാ താപരിപാടി ആസൂ തണം െച ാൻ
തുട ി.
“ര ു െടല ഗാമു ് ” എ ു
പറ ുെകാ ് സഹായിവ ു: “സാർ,
ഞാൻ ഇേ ാൾ
പുറേ ാ ിറ ിയതാണ്.”
കെരനീൻ െടലി ഗാമുകൾ തുറ ു.
കെരനീൻ പതീ ി ിരു ഒരു
നിയമനം സ്െ ടേമാവ് േനടിെയടു ു
എ താണ് ആദ െ െടലി ഗാമിെല
വാർ . അതു ചുരു ിെയറി ി ്
കെരനീൻ മുറിയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു. ‘ൈദവം
നശി ി ാനുേ ശി ു വെന ആദ ം
ഭാ നാ ും.*’ എെ ാരു െചാ ്
എ ുത ാൻ പറ ു. ആ
നിയമന ിനു
മുൻൈകെയടു വെരയാണ്
ഭാ െന ു വിേശഷി ി ത്. താൻ
തഴയെ തില , കാശിനുെകാ ാ
ഒരു വായാടിെയ, സ്െ ടേമാവിെന,
നിയമി തിലാണു സ ടം. ആ
നിയമന ിലൂെട ത ൾ സ യം
അധഃപതി ുകയാെണ ്
അധികാരികൾ എ ുെകാ ു
മന ിലാ ിയി ?’
അതുേപാലു
മെ െ ിലുമായിരി ും എ ു
പറ ് ര ാമെ െടലി ഗാം തുറ ു.
ഭാര അ അയ താണ്. നീല
െപൻസിലിൽ എഴുതിയ ‘അ ’ എ
വാ ് ആദ ം ക ു. “ഞാൻ
മരി ുകയാണ്. എെ വ ു
കാണണെമ ു ഞാൻ
അേപ ി ു ു. എനി ു
മാ ത ാൽ എനി ു
സമാധാനമായി മരി ാം.’
െവറു കലർ ചിരിേയാെട
അയാൾ െടലി ഗാം നില ി .
അെതാരു ക വും
കൗശലവുമാെണ ു വിചാരി .
‘എ ിനും മടി ാ വൾ.
പസവമടു ിരി ും. പേ ,
അതായിരി ും അസുഖം.
എ ാണവരുെട ഉേ ശ ം? കു ്
എേ താെണ ു ാപി ്,
ഒ ുതീർ ാ ി, വിവാഹേമാചനം
ഒഴിവാ ാെമ ായിരി ും.’ അയാൾ
ആേലാചി : “പേ ,
മരണെ ുറി പറയു േ ാ…’
െടലി ഗാം വീ ും വായി .
വാ ുകള െട ശരിയായ അർ ം
ഉ ിൽ ത ി. ‘ഒരുപേ , അതു
സത മാെണ ിൽ?’ അയാൾ
ത ാൻ പറ ു: ‘അതു
സത മാെണ ിൽ, മരണം
ആസ മാെയ റി ്
ആ ാർ മായി
പ ാ പി ുകയാെണ ിൽ, അതു
ക മാെണ ു കരുതി ഞാൻ
േപാകാതിരു ാൽ? അതു
കൂരതമാ തമ എ ാവരും എെ
കു െ ടു ുകയും െച ം. ഞാൻ
മ നാവും.’
“പീ ർ വ ിയിറ ്. ഞാൻ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ു
തിരി േപാകു ു.” സഹായിേയാട്
അയാൾ പറ ു.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ േപായി ഭാര െയ
കാണാൻ അയാൾ തീരുമാനി .
അവൾ ു സുഖമിെ വാർ
ക മാെണ ിൽ ഒ ും മി ാെത
തിരി േപാരും. യഥാർ ിൽ
സുഖമി ാതിരി ുകയും
മരി ു തിനുമു ്
കാണാനാ ഗഹി ുകയും
െചയ്തതാെണ ിൽ, അവിെട
െച േ ാൾ അവൾ
ജീവേനാെടയുെ ിൽ അവൾ ു
മാ െകാടു ും. അഥവാ
ൈവകിേ ായാൽ അ കർമ ൾ
െചയ്തു തെ കടമ നിറേവ ം.
 യാ തയ് ിടയിൽ
അതിെന ുറി കൂടുതെലാ ും
ചി ി ി . ഒരു രാ തി മുഴുവനും
തീവ ിയിലിരു തിെ ീണവും
വൃ ിേകടുമായി, രാവിെല
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലിറ ിയ കെരനീൻ
മ ുമൂടിയ വിജനമായ െനവ്സ്കി
െതരുവിലൂെട കുതിരവ ിയിൽ
യാ തെചയ്തു. എ ാണു
സംഭവി ാൻ േപാകു െത ു
ചി ി ാൻ ൈധര മി ായിരു ു.
എെ ാൽ, അ െന
ചി ി ുേ ാൾ, അവള െട മരണം
എ ാ പശ്ന ൾ ും
പരിഹാരമാകുെമ ു േതാ ിേ ാകും.
തുറ ാ കടകള ം നട ാതകൾ
തൂ ുവാരു േജാലി ാരും
കുതിരവ ികള ം ക ുെകാ ്
മുേ ാ േപാകാെത, താൻ
ആശി ാൻ ൈധര െ ടാ തും
എ ാൽ, ആശി ാതിരി ാൻ
കഴിയാ തുമായ ആ സംഭവെ
മന ിൽനി ു മായ് കളയാൻ
സാധി ി . വ ി േപാർ ിേ ായിൽ
നി ു. മ ര ു വ ികൾ
േഗ ിനടു ു നില്പു ്. ഹാളിേല ു
പേവശി കെരനീൻ പഴയ
തീരുമാന ൾ വീ ും ഓർെ ടു ു.
ഇതു ത ി ാെണ ിൽ മി ാെത
ലംവിടണം. സത മാെണ ിൽ ദുഃഖം
നടി ണം.
 െബ ടി ു തിനുമു ് ഭൃത ൻ
വാതിൽതുറ ു. െപേ ടാവ് എ ു
േപരു അയാേളാടു കെരനീൻ
േചാദി :
“നിെ
യജമാന ിെ െനയു ് ?”
“ഇ െല സുഖമായി പസവി .”
കെരനീെ മുഖം വിളറി, അവള െട
മരണമാണ് താൻ
ആ ഗഹി ിരു െത ു സ്പഷ്ടമായി.
“അവള െട ആേരാഗ ം?”
“തീെര േമാശം. ഇ െല േഡാ ർ
പരിേശാധി . ഇേ ാൾ േഡാ ർ
വ ി ്.”
അവൾ മരി ുെമ ു
പതീ ി ാൻ വകയുെ റി ്
ആശ സി ്, “എെ സാധന െള ാം
അക ുെകാ ുവയ് ്” എ ു
ഭൃത േനാടാ ാപി ി കെരനീൻ
അക ുെച ു. ഹാളിെല ാ ൽ
ഒരു മിലി റി േകാ ്
തൂ ിയി ിരു തുക ് േചാദി :
“അക ാരാണ് ?”
“േഡാ റും മിഡ്ൈവഫും
േ വാൺസ്കി പഭുവും.”
മിഡ്ൈവഫ് പുറ ിറ ിവ ു.
ആസ മായ മരണം സൃഷ്ടി
പരിചിതത ിെ േപരിൽ കെരനീെ
ൈകയ് ുപിടി
മുറിയിേല ുെകാ ുേപായി.
 “ൈദവ ിനു ന ി, താ ൾ
വ േ ാ? അവർ എേ ാഴും നി െള
മാ തമാണേന ഷി ു ത്.”
“ഐസ് എടുേ ാ ു വരൂ,
േവഗം!” െബഡ്റൂമിൽനി ു
േഡാ റുെട ആധികാരികമായ ശബ്ദം.
മുറിയുെട പുറംതള ിൽ ഒരു
കേസരയിൽ േ വാൺസ്കി മുഖം
െപാ ി കര ുെകാ ിരി ു ു.
േഡാ റുെട ശബ്ദംേക ് അയാൾ
ചാടിെയണീ േ ാൾ കെരനീെന ക ു.
അവള െട ഭർ ാവിെന
ക േ ാഴെ ആശയ ുഴ ിൽ
അയാൾ വീ ും ഇരു ു, ആരും
കാണരുെത ാ ഗഹി േപാെല തല
അല്പം കുനി . എ ി ് പണിെ
വീ ും എഴുേ ി പറ ു:
“അവൾ മരി െകാ ിരി യാണ്.
ആശയ് ു വകയിെ ു േഡാ ർമാർ
പറയു ു. ഞാനിേ ാൾ നി ൾ ു
വിേധയനാണ്. എേ ാടു
ദയകാണി ണം… ദയവുെചയ്ത്
എെ ഇവിെട നില് ാനനുവദി ണം.
ഇെതെ അേപ യാണ്… ീസ്…”
േ വാൺസ്കിയുെട ക ീരുക ്
കെരനീെ മന ലി ു. അയാൾ
പറ തു ശ ി ാെത മുഖംതിരി .
മുറി ു ിൽനി ് അ യുെട ശബ്ദം,
സജീവവും സ ുഷ്ടവുമായ ശബ്ദം
േക കെരനീൻ അക ു പേവശി
ക ിലിനരികിൽ െച ു. അയാള െട
േനർ ു മുഖം തിരി ാണവൾ
കിട ിരു ത്. അവള െട കവിൾ
ചുവ ുതുടു ിരു ു. ക കൾ
തിള ി. െവള െകാ
ൈകകളിെല വിരലുകൾെകാ ്
പുത ിെ മൂലയ് ു പിടി
ചു ിെ ാ ു കിട അവൾ
ഉ ാരണശു ിേയാെട മുഴ ു
ശബ്ദ ിൽ പറ ു:
“…അലക്സിസ്, അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിെ കാര മാണു
ഞാൻ പറയു ത്. ര ു േപെരയും
അലക്സിസ് എ ു വിളി ു ു.
അ ുതംതെ . അലക്സിസ് എെ
ഉേപ ി േപാകരുതായിരു ു—
ഞാെന ാം മറേ െന. അേ ഹം
എേ ാടു െപാറുേ താണ്…
എ ാലും അേ ഹം വരാ െത ് ?
കരുണയു വനാണ്… എ തമാ തം
ദയാലു വാണേ ഹെമ ്
അേ ഹ ിനുേപാലുമറി ുകൂടാ.
ൈദവേമ, എെ ാരു ീണം! എനി ു
കുറ െവ ം തരൂ. േവഗം! അവൾ ്,
എെ െകാ കു ിന് അതുേവ .
അവൾ ു പാലൂ ാൻ ഒരായെയ
ഏർ ാടാ ണം. അതായിരി ും
ന ത്. അേ ഹം വരുേ ാൾ ഇവെള
ക ാൽ വിഷമം േതാ ും. ഇവെള
ഇവിെടനിെ ടുേ ാ ു േപാകൂ!”
“അ ാ അർ േഡ വ്നാ!
അേ ഹം വ ു! ഇതാ ഇവിെട
നില് ു ു!” മിഡ്ൈവഫ് അ യുെട
ശ യാകർഷി ാൻ ശമി .
“െഹാ, എ ു വിഡ്ഢി ം!”
ഭർ ാവിെന ശ ി ാെത അവൾ
തുടർ ു: “എനി വെള േവണം. എെ
കു ിെന എനി ു തരൂ! അേ ഹം
ഇതുവെര വ ി േ ാ. എനി ു
മാ തരിെ ു നി ൾ പറയു ത്
അേ ഹെ
അറിയാ തുെകാ ാണ്. എനി ു
മാ തേമ അറിയാവൂ. അത്
ആദ െമാെ പയാസമായിരു ു. ആ
ക കൾ ക ാലറിയാം.
െസേരഷയ് ും അേത
ക കൾതെ .
അതുെകാ ാെണനി ി ത വിഷമം.
െസേരഷയ് ു ഭ ണം െകാടുേ ാ?
എ ാവരും ഇെതാെ മറ ുെമ ്
എനി റി ുകൂേട? പേ , അേ ഹം
മറ ി . െസേരഷെയ മൂലയിലു
മുറിയിേല ു മാ ണം. മാരിയ
അവനു കൂ കിട െ .”
െപെ വൾ െഞ ി, ഭയെ ്
നി ബ്ദയായി, മുഖ ്
അടികി െമ ു ഭയ തുേപാെല
ൈകകൾെകാ ു മുഖംമറ . അവൾ
തെ ഭർ ാവിെന ക ു.
“ഇ ഇ !” അവൾ വീ ും
പറയാൻ തുട ി: “എനി ്
അേ ഹെ േപടിയി .
മരണെ യാെണനി ു േപടി.
അലക്സിസ് ഇവിെട വരൂ; എനി ു
സമയമി . ഞാൻ ധൃതിയിലാണ്. എെ
ജീവിതം അവസാനി ാറായി. ഒരു
പനിവരും. പിെ ഒ ും മന ിലാവി .
ഇേ ാെഴനി ് എ ാം മന ിലാകും.
എനിെ ാം കാണാം!”
കെരനീൻ ദുഃഖേ ാെട അവള െട
കരം ഗഹി . എേ ാ പറയാൻ
ഭാവിെ ിലും ശബ്ദം പുറ ുവ ി .
അയാള െട കീഴ് ാടിവിറ .
മുെ ുമി ാ വിധം
സ്േനഹവാ ല േളാെട അവൾ
തെ േനാ ുകയാെണ റി ു.
“നില് േണ—
നി ൾ റി ുകൂടാ… ഒ ു
നില് േണ…” കഴി െതേ ാ
ഓർമിെ ടു ാനു ശമമായിരു ു.
“അേത—അേത— അതുതെ .”
അവൾ പറ ു: “ഇതാണു ഞാൻ
പറയാനാ ഗഹി ത്. നി ൾ
അ ുതെ ടരുത്. ഇതു ഞാൻതെ .
പേ , എെ യു ിൽ മെ ാരു
ഞാനു ്. എനി വെള േപടിയാണ്.
അവൾ മെ യാെള േ പമി . ഞാൻ
നി െള െവറു ാനാ ഗഹിെ ിലും
മു ു ായിരു അവെള
മറ ാെനനി ു കഴി ി . അതു
ഞാനായിരു ി . ഇേ ാഴു താണ്
യഥാർ ിലു ഞാൻ. ഞാൻ
മരി ുകയാണ്. അെതനി റിയാം.
ഇതാ, എെ ൈകകള ം കാലുകള ം
വിരലുകള ം ശരീരം മുഴുവനും അവർ
െകാ ു േപാകു ു. എെ
വിരലുകൾ ് എെ ാരു വലി ം!
എ ാം െപെ വസാനി ും. എനി ്
ഒ ുമാ തം മതി. എേ ാടു
െപാറു ണം. എനി ു മാ തരണം!
ഞാൻ തീെര ചീ യാണ്. പേ ,
എെ ാൾ ചീ യായിരു ു
വിശു യായ ആ പുണ വാള ിെയ ്
—എ ാണവരുെട േപര് ?—േനഴ്സ്
പറ ു. ഞാൻ േറാമിേല ു േപാകാം.
അവിെട വന പേദശ ള ്. ആർ ും
ഞാെനാരു തട മാവി .
െസേരഷെയയും ഈ
കു ിെനയുംമാ തം ഞാൻ
െകാ ുേപാകും. ഇ , എനി ു
മാ തരാൻ നി ൾ ു സാധി ി .
എേ ാടു നി ൾ
െപാറു ുകയിെ െ നി റിയാം.
േവ , േവ , േപാകൂ! നി ൾ
ന വനാണ്ചു െപാ ിയ ഒരു
ൈകെകാ ് അവൾ അയാള െട
ൈകപിടി . മേ ൈകെകാ ്
അയാെള ത ിമാ ി.
കെരനീെ ആ ാവിെല
സംഘർഷം കൂടുതൽ ശ മായി.
െപെ ണ്, സ ർഗീയമായ ഒരാന ം
അയാൾ നുഭവെ .
ജീവിത ിലുടനീളം പാലി ാൻ
ശമി േപാ കിസ്തുവിെ
സി ാ ം—ശ തു േളാടു
െപാറു ുകയും അവർ ു
മാ െകാടു ുകയും െച ണെമ
ത ം—അേ ാഴയാള െട
മന ിലി ായിരു ു. എ ിലും
മയുെടയും ശ തു ൾ ു
മാ െകാടു ു തിെ യും
സേ ാഷം അയാള െട ആ ാവിൽ
നിറ ു. അയാൾ മു കു ി,
തീേപാെല ചൂടു അവള െട
ൈകയിൽ തലചായ് ്
െകാ കു ിെയേ ാെല
ഏ ി ര ു. അവൾ അയാള െട
കഷ ികയറിയ തലയിൽ ൈകചു ി
ത ിേല ടു ി ി ് അഭിമാനേ ാെട
മുകളിേല ു േനാ ി.
“ഇതാ, അേ ഹം ഇവിെടയു ്.
എനി റിയാമായിരു ു, ഇനി ഞാൻ
േപാകെ . ഗുഡ്ൈബ!… അവർ വീ ും
വ ു. എ ുെകാ ാണവർ
േപാകാ ത് ?… ഈ ക ിളി
എടു ുമാ !”
േഡാ ർ അവള െട ൈകകൾ
പിടി മാ ി ശരീരം പുത ി . അവൾ
അന ാെത മലർ ുകിട ്
പകാശമാനമായ ക കൾെകാ ു
മു ിേല ു തുറി േനാ ി.
“എനി ു നി ൾ മാ ത ാൽ
മാ തംമതി മെ ാ ും േവ . എ ാണ
േ ഹം അക ു വരാ ത് ?”
പുറ ുനി േ വാൺസ്കിെയ അവൾ
വിളി : “വരൂ, വരൂ. അേ ഹ ിനു
ൈക െകാടു ൂ.”
േ വാൺസ്കി അവള െട
കിട യ് രികിൽ വ ു. അ െയ
ക േ ാൾ വീ ും ൈകകൾെകാ ു
മുഖംെപാ ി.
“മുഖ ുനി ു ൈകകൾ മാ .
അേ ഹെ േനാ ൂ. ഒരു
പുണ വാളനാണേ ഹം. മുഖം
മറയ് ാതിരി ൂ.” അവൾ േദഷ െ :
“അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ്
ആ ൈകകൾ പിടി മാ .
അേ ഹ ിെ മുഖം എനി ു
കാണണം.”
കെരനീൻ ദുഃഖവും
ല യുംെകാ ു വിവശമായ
േ വാൺസ്കിയുെട മുഖ ുനി ു
ൈകകൾ എടു ുമാ ി.
“അേ ഹ ിനു
ൈകെകാടു ണം. അേ ഹേ ാടു
മി ണം.”
ക ീെരാലി ി െകാ ുതെ
കെരനീൻ ൈകനീ ി.
“ൈദവ ിനു ന ി, ൈദവ ിനു
ന ി!” അവൾ വിലപി : “ഇേ ാൾ
എ ാം ത ാറായി. ഇനി എെ
കാലുകൾ അല്പംകൂടി വലി നീ ണം.
മതി, ന ായി. ആ പൂ ൾെ ാരു
ഭംഗിയുമി . വര ിരി ു ത് തീെര
േമാശം.” വാൾേപ റിേല ് അവൾ
വിരൽചൂ ി: “എെ ൈദവേമ! എെ
ൈദവേമ! എേ ാഴാണ്
ഇതിെനാരവസാനം! േഡാ ർ, എനി ു
കുറ ് േമാർഫിയ തരണം. ൈദവേമ,
എെ ൈദവേമ!” അവൾ
ക ിലിൽകിട ു പുള ു.
പസവജ രമാണവള െട
അസുഖെമ ും നൂറിൽെതാ െ ാൻ
പതും മാരകമാകുെമ ും േഡാ ർമാർ
പറ ു. പകൽ മുഴുവനും കടു
പനിയായിരു ു. ഇടയ് ിെട
േബാധംനശി . പി ംേപയും പറ ു.
അർധരാ തിയായേ ാൾ
നാഡീസ്പ നം മി വാറും നില ്
അേബാധാവ യിൽ കിട ു.
ഏതു നിമിഷവും അ ം
സംഭവി ാം.
േ വാൺസ്കി േപായി ് രാവിെല
വീ ും അേന ഷി വ ു. കെരനീൻ
അയാെള േകാലായിൽവ സ ി .
െതാ ടു മുറിയിൽ െകാ ു
േപായി പറ ു: “ഇവിെടയിരി ൂ,
അവൾ നി െള
അേന ഷിെ ിരി ും.” രാവിെല
അവൾ ഉണർവും ഉ ാഹവും
പകടമാ ി. വാ ുകൾ തുരുതുെര
പവഹി . ൈവകുേ രേ ാെട
വീ ും േബാധം നഷ്ടെ .
മൂ ാമെ ദിവസവും ഈ ിതി
തുടർ േ ാൾ േഡാ ർമാർ ് ഒരു
േനരിയ പതീ യു ായി. അ ്
കെരനീൻ പുറ ിറ ി േ വാൺസ്
കിയുെട മുറിയിൽ െച ു. വാതിൽ
ചാരിയി ് അയാൾ ് അഭിമുഖമായി
ഇരു ു.
വിശദീകരണ ിനു
ഒരു മാെണ ു ധരി ് േ വാൺസ്കി
പറ ു: “അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, എെ ിലും
ആേലാചി ാേനാ മന ിലാ ാേനാ
ഉ അവ യില ഞാനിേ ാൾ.
എെ വിേ ൂ. നി െള ഇത്
എ തേ ാളം േവദനി ി ു ുേവാ,
അതിേന ാൾ ഭയ രമായ
ഒരനുഭവമാെണനി ്.”
േ വാൺസ്കി എഴുേ ല് ാൻ
ഭാവി േ ാൾ അയാള െട
ൈകയ്റ ുപിടി ് കെരനീൻ പറ ു:
“ദയവുെചയ്ത് ഞാൻ പറയു തു
േകൾ ണം. എെ നയി ിരു
വികാര െളെ ാെ െയ ു ഞാൻ
വിശദീകരി ാം. എെ ുറി
നി ൾ ു
െത ി ാരണയു ാകാതിരി ാനാണ്
ഞാൻ വിവാഹേമാചന ിനു
തീരുമാനിെ ും അതിനു നടപടി
തുട ിെയ ും നി ൾ റിയാം.
അേ ാൾ
ഒരനി ിതാവ യിലായിരു ു
ഞാെന ു സ തി ു ു. പതികാരം
െച ണെമ ു ഞാൻ ആ ഗഹി .
െടലി ഗാം കി ിയേ ാൾ അേത
വികാരേ ാെട, അതിലുപരി, അവൾ
മരി ണെമ ാ ഗഹി െകാ ാണു
ഞാൻ വ ത്. പേ , അവെള ഞാൻ
ക ു, അവൾ ു മാ െകാടു ു.
അതിലു സേ ാഷം എെ
കർ വെ ുറി ് എെ
േബാധവാനാ ി. ഞാൻ എ ാം
മി . മേ കവിള ം
കാണി െകാടു ാനാ ഗഹി ു ു.
എെ േകാ ് സ മാ ിയവന് എെ
കു ായവും ഊരിനല്കാൻ
ഞാനാ ഗഹി ു ു.
മി ു തിലു സേ ാഷം
എ ിൽനിെ ടു ു മാ രുേത എ ു
മാ തമാണു ഞാൻ ൈദവേ ാടു
പാർ ി ു ത്.”
അയാള െട ക കൾ നിറ ു.
അവയിെല ശാ ഭാവം
േ വാൺസ്കിയുെട മന ിെന
സ്പർശി .
“ഇതാെണെ ഇേ ാഴെ
അവ . നി ൾെ െ ചവി ിെമ
തി ാം. േലാക ിെ മു ിൽ
പരിഹാസപാ തമാ ാം. ഞാനവെള
ഉേപ ി ുകയി . നി െള
കു െ ടു ി ഒരു വാ ുേപാലും
പറയുകയി . എെ കടമ വ മായി
നിർവചി െ ി ്. ഞാൻ
അവേളാെടാ ംതെ ജീവി ണം,
ജീവി ുകയും െച ം. അവൾ
നി െള കാണാനാ ഗഹി ു പ ം
ഞാൻ നി െള അറിയി ാം. ഇേ ാൾ
ഇവിെടനി ും േപാകു താണു
നി ൾ ു ന ത്.”
ദുഃഖംകാരണം കൂടുതെലാ ും
പറയാെത അയാൾ എഴുേ .
േ വാൺസ്കിയും എഴുേ .
അയാൾ ് കെരനീെന
മന ിലാ ാൻ കഴി ി . എ ിലും
തേ തുേപാലു
ജീവിതവീ ണേ ാടുകൂടിയ
ഒരാൾ ് അ പാപ മായ ഉയര ിലാണ്
കെരനീെ ാനെമ ് അയാൾ ു
േതാ ി.
* ഒരു ഗീ ് പഴെ ാ ്
 പതിെന ്

ക േരനിനുമായു
സംഭാഷണംകഴി ു
പുറ ിറ ിയ േ വാൺസ്കി ്,
താെനവിെടയാണു
നില് ു െത റിയാേനാ അടു
നടപടിെയ ാെണ ാേലാചി ാേനാ
ഉ മന ാ ിധ ം നഷ്ടെ .
നാണേ ടും കു േബാധവും താൻ
െച കെ െചളി ു ിൽനി ു
കരകയറു െത െനെയ ചി യും
അയാെള അല ി. സ ം
ജീവിതവീ ണവും താൻ ഇേ വെര
മുറുെക ിടി സി ാ ളം
െപാടു േന, കപടവും
അ പാേയാഗികവുമാെണ ു േതാ ി.
ഇ െലേയാളം
അനുക ാർഹനാെയാരു
നി ാരജീവിെയേ ാെല
പരിഗണി െ ിരു , തെ
സേ ാഷ ിനു ഗണനീയമ ാെ ാരു
തട മായി കാണെ ിരു ,
വ ിതനായ ഭർ ാവിെന അവൾ
െപെ ു തിരി വിളി ്
മഹനീയ ാന ു പതിഷ്ഠി .
കൂരനും വൃ ിെക വനുമായിരു ആ
മനുഷ ൻ, ദയയുെടയും
ലാളിത ിെ യും അ ിെ യും
പതീകമായി മാറി. കെരനീെ
വിശാലമനസ്കതയും സ ം
െചയ്തികൾ ു പി ിെല
ദുരുേ ശ വും അയാൾ ു
േബാധ ംവ ു. ഒരാേളാട് അനീതി
കാണി ുകയും അയാെള
അന ായമായി െവറു ുകയും
െചയ്തതിൽ േ വാൺസ്കി ു
ദുഃഖമു ്. അേതാെടാ ം
അ േയാടു ായിരു വികാരാേവശം
അടു കാല ് അല്പം
ശമി ിരു ത്, അവെള
എെ േ ുമായി
നഷ്ടെ ടുെമ റി േതാെട
ആളി ാൻ തുട ി. മുഖം
െപാ ിയിരു തെ ൈകകൾ
കെരനീൻ പിടി മാ ി നാണേ ടിെ
പതിരൂപമായി തെ
അവതരി ി താണ് ഏ വും
അപമാനകരമായ സംഭവം. കെരനീെ
വീടിെ േപാർ ിേ ായിൽ,
ഇതികർ വ താമൂഢനായിനി
േ വാൺസ്കിേയാട് അവിടെ ഭൃത ൻ
േചാദി :
“ഒരു കുതിരവ ി വിളി െ സർ?”
“ശരി, ഒരു കുതിരവ ി േവണം.”
നി ദാവിഹീന ളായ മൂ ു
രാ തികൾ ുേശഷം വീ ിൽ
തിരിെ ിയ േ വാൺസ്കി വസ് തം
മാറാെത േസാഫയിൽ മലർ ുകിട ു.
തലയ് ു വ ാ ഭാരംേതാ ി.
േനരേ ക പല ദൃശ ള ം വീ ും
മന ിൽ െതളി ു. മയ ിേല ു
വഴുതിവീഴാൻ തുട േവ,
ഇല ിക്േഷാേ തുേപാെല
െഞ ിയുണർ ു.
“നി ൾെ െ
ചവി ിെമതി ാം” എ ് കെരനീൻ
പറ ത് അയാൾ വീ ും
േകൾ ു തായി േതാ ി. അ യുെട
പനിബാധി വിളറിയ മുഖവും
തിള ു ക കള ം ക ു.
തെ യ , കെരനീെനയാണവൾ
േനാ ു ത്. കെരനീൻ, തെ
മുഖ ുനി ു ൈകകൾ പിടി
മാ ിയേ ാഴെ പരിഹാസ മായ
സ ം രൂപവും അയാൾ ഭാവനയിൽ
ക ു. വീ ും കാലുകൾ നീ ി
േസാഫയിൽ കിട ു ക കളട .
‘ഉറ ് ഉറ ്.’ അയാൾ
തേ ാടുതെ പറ ു.
ക കളട ി ം അ യുെട മുഖം
കൂടുതൽ വ മായി ക ു—
കുതിര യം നട ദിവസം
ൈവകുേ രം ക തുേപാെല.
‘അെത ാം അവസാനി . അവള െട
ഓർമയിൽനി ് അതു
മായ് കളയാനാണവള െട ശമം.
പേ , ആ ഓർമയി ാെത
ഞാെന െന ജീവി ും? അേ ാൾ
ന ൾ ത ിൽ
െപാരു െ ടു െത െന?’
േബാധപൂർവമ ാെത ഈ േചാദ ം
ആവർ ി െകാ ിരുെ ിലും
അേതാെടാ ം മ സ്മരണകള ം
അയാള െട മന ിൽ വ ു നിറ ു.
ഏ വും സേ ാഷകരമായ
നിമിഷ ൾെ ാ ം അടു കാല ്
അവേഹളനാപാ തമായ സംഭവവും
ഓർമി . “ആ ൈകകൾ എടു ു
മാ ’ എ ് അ പറയു ു. കെരനീൻ
ൈകകൾ പിടി മാ ു. നാണവും
വിഡ്ഢി വുംകലർ സ ം
മുഖഭാവം അയാൾ ഓർമി ു ു.
അയാൾ ഉറ ാൻ ശമി . ഉറ ം
വ ി . അർ മി ാ പല
ശബ്ദ ള ം തലയ് ക ുനി ു
മുഴ ിേ . ‘എ ാണിത് ? എനി ു
ഭാ ുപിടി ുകയാേണാ?’ അയാൾ
സ യം േചാദി : ‘ശരിയായിരി ാം.
എ ിനാണ് ആള കൾ ത ാൻ
െവടിവ മരി ു ത് ?’
ക ട തുറ േ ാൾ
ചി ത ു ൽെചയ്ത ഒരു തലയണ
തലയുെട അടു ിരി ു തു ക ു.
സേഹാദരപത്നി വാര
സ ാനി താണ്. വാര യുെട രൂപം,
അവസാനം ക തുേപാെല,
സ ല്പി േനാ ി. പേ ,
ബാഹ മായ ഒ ിെന ുറി ം
ചി ി ാൻവ ാ അവ യാണ്.
‘എനി ുറ ണം’ എ ു പറ ു
തലയണയിൽ മുഖമമർ ി
കിടെ ിലും ഫലമു ായി .
ചാടിെയണീ നിവർ ിരു ു.
‘ഇെതെ അവസാനമാേണാ?’ അയാൾ
ആേലാചി : ‘അവേശഷി ു ഞാൻ
എ ാണു െചേ ത് ?’
അ േയാടു അഭിനിേവശവുമായി
ബ മി ാ വിഷയ ളിേല ്
അയാള െട ആേലാചന കട ുെച ു.
‘മഹ കാം ? െസർപുേഖാവ്
സ്േകായ് ? സമൂഹം? േകാടതി?’
അതിെലാ ും താൽപര ം േതാ ിയി .
അയാൾ േസാഫയിൽനിെ ഴുേ ്
േകാ രി. കൂടുതൽ സ ത മായി
ശ സി ാനുേ ശി മാറിടം ന മാ ി
മുറിയിൽ ഉലാ ി. ‘ഇ െനയാണു
ചിലർ ു ഭാ ുപിടി ു ത്.’ അയാൾ
വീ ും പറ ു: ‘നാണേ ടു
സഹി ാൻവ ാെത ചിലർ
തെ ാൻ െവടിവ മരി ും.’
അയാൾ വാതിലട . േമശ തുറ ു
റിേവാൾവെറടു ് പരിേശാധി . ഉ
നിറ ി േ ാ എ ു േനാ ി.
റിേവാൾവർ ൈകയിൽ പിടി
തലകുനി ് ആേലാചി :
‘തീർ യായും’ അയാൾ സ യം
പറ ു: ആ ാദ ിെ നിമിഷ ൾ
എെ േ ുമായി നഷ്ടെ .
ജീവിതം അർ ശൂന മായി.
അവേഹളനാപാ തമായി
ജീവി ു തിെന ുറി
ചി ി ുേ ാൾ യു ിസഹമായ
അ േമെത േചാദ ിനു ലഭി
ഉ രമാണ് ‘തീർ യായും’ എ ത്.
‘റിേവാൾവർ െന ിെ ഇടതുഭാഗ ു
േചർ ുപിടി ് സകലശ ിയും
പേയാഗി േതാ ിെ
കാ ിവലി . െവടിെയാ അയാൾ
േക ി . പേ , െന ിേല
ശ ിയായ പഹരം അയാെള മറി ി .
റിേവാൾവർ താെഴയി നില ിരു ു.
അ ുതേ ാെട ചു ം േനാ ി.
േമശയുെട വള കാലുകള ം
േവ ്േപ ർ ബാസ്ക ം
നില ുവിരി പരവതാനിയും
കെ ിലും സ ം മുറി
തിരി റി ി . േ ഡായിങ്റൂമിലൂെട
ഭൃത ൻ ഓടിവരു
ശബ്ദംേക േ ാഴാണ്
പരിസരേബാധമു ായത്.
നില ുകിട ുകയാെണ റി ു.
പരവതാനിയിലും ൈകയിലും ര ം.
െവടിവ മരി ാനു ശമമായിരു ു
എ ു മന ിലാ ി.
‘മ ൻ!… പിഴ .’ അയാൾ
പിറുപിറു ു. ൈകകൾെകാ ു
ത ിേനാ ി റിേവാൾവർ എടു ാൻ
ശമി . അത് അടു ുതെ
ഉ ായിരുെ ിലും ദൂെരയാണു
തിര ത്.
മറുവശ ുേ ാെയ റിയാൻ
അേ ാ ചരി ു. നിലെത ി
മറി ുവീണു.
കൃതാവു സുമുഖനായ ഭൃത ൻ,
തനി ു കരള റ ിെ ു
കൂ കാേരാടു പലേ ാഴും പരാതി
പറയാറു വൻ, യജമാനൻ നില ്
േചാരെയാലി ി
കിട ു തുക േ ാൾ
സഹായമേന ഷി ് ഓടിേ ായി. ഒരു
മണി ൂറിനു ിൽ വാര വ ു. അവൾ
നാനാദി ിേല ും ആളയ . മൂ ു
േഡാ ർമാെര ി. അവരുെട
സഹായേ ാെട മുറിേവ യാെള
ക ിലിൽ കിട ി. വാര ആ വീ ിൽ
താമസി ് േ വാൺസ്കിെയ
ശു ശൂഷി .
 പെ ാ ത്

ത െ ഭാര െയ സ ർശി
ത ാെറടു സ ർഭ
ാൻ
ിൽ
കെരനീൻ കാണി അബ ം—
അവള െട പ ാ ാപേമാ
േരാഗമു ിേയാ
യാഥാർ മാകാനു സാധ ത
പരിഗണി ാതിരു ത്—
േമാസ്േകായിൽ നി ു മട ിവ ു
ര ു മാസ ൾ കഴി േ ാഴാണ്,
അതിെ യഥാർ രൂപ ിൽ
അയാള െട മു ിൽ പത െ ത്.
അബ ം പ ിയതിനു മെ ാരു
കാരണവുമു ായിരു ു.
മരണ ിട യിലായ ഭാര യുെട
അടു ിരു േ ാൾ മാ തമാണ് സ ം
ഹൃദയ ിെ യഥാർ ിതി
കെരനീൻ മന ിലാ ിയത്.
മ വരുെട േ ശ ൾ അയാള െട
ഹൃദയെ
തരളിതമാ ിയിരുെ ിലും
അെതാരു ദൗർബല മാെണ ു
വിചാരി മറ വയ് ാനാണു
ശമി ിരു ത്. ഇേ ാൾ ഭാര േയാടു
സഹതാപവും അവൾ
മരി ണെമ ാ ഗഹി തിലു
പ ാ ാപവും സർേവാപരി,
അവള െട െത കൾ മി തിെല
സേ ാഷവും അയാൾ ്
അഭൂതപൂർവമായ ആശ ാസവും
സമാധാനവും പദാനം െചയ്തു.
േ ശകരമായിരു ത്
സേ ാഷേഹതുവായി മാറി. ശകാരവും
കു െ ടു ലും വിേദ ഷവും
പരാജയെ ിട ് മയും
സ്േനഹവും െവ ിെ ാടി പാറി .
ഭാര യ് ു മാ െകാടു
കെരനീൻ അവള െട ദുഃഖ ിൽ
സഹതപി ് േ വാൺസ്കിേയാടു
മി ുകയും സഹതപി ുകയും
െചയ്തു,അയാൾ ആ ഹത യ് ു
ശമിെ വാർ േക േ ാൾ
പേത കി ം. മകേനാടു
മു ു ായിരു തിൽ കൂടുതൽ
അനുക േതാ ി. അവെ
കാര ിൽ കൂടുതൽ
ശ പതി ി ാ തിനു സ യം
കു െ ടു ി. നവജാതശിശുവിേനാട്
അനുക മാ തമ
വാ ല വുമു ായി. അ യ് ു
സുഖമി ാതിരു േ ാൾ ആ കു ്
മരി േപാകാ ത് അയാൾ ജാ ഗത
പാലി തുെകാ ാണ്. തെ
മകള ാതിരു ി ം
അയാൾ തിേനാടു വാ ലം
േതാ ി. ദിവസവും പലതവണ
നഴ്സറിയിൽ േപായി കു ിെന ക ു.
കു ിനു മുലെകാടു ു ആയമാർ
ആദ െമാെ അയാെള ു
നാണിെ ിലും കേമണ അവരുെട
നാണം മാറി. ചുവ നിറ ിലു ആ
പൂേമനിയുെട ച ം േനാ ി,
െകാഴു െകാ ൈകയിെല
നിവരാ വിരലുകൾെകാ ് മൂ ും
ക കള ം തിരു ു തിെ ഭംഗി
ആസ ദി , ചിലേ ാൾ
അരമണി ൂേറാളം
അയാളവിെടയിരി ും. ആ സമയ ്
എെ ി ാ ശാ ിയും
സമാധാനവും അയാൾ ്
അനുഭവെ ടും. തനി ്
അസാധാരണമായ ഒ ും
സംഭവി ി ിെ ും ഇേ ാഴെ
സാഹചര ളിൽ മാ ംവരുേ
കാര മിെ ും അയാൾ ു േതാ ും.
പേ , ദിവസ ൾ കട ുേപാേക,
തെ ഇേ ാഴെ ിതി
എ തേ ാളം സ ാഭാവികമാെണ ു
േതാ ിയാലും, എ ും ഇ െന
തുടർ ു േപാകാൻ അനുവദി ാ
ചില ദുഷ്ടശ ികള െ ് കെരനീനു
മന ിലായി. തെ മന മാധാനം
നശി ി ാനാണവരുെട ശമം.
അയാെള മന ിലാ ാെത,
അയാള െട ഹൃദയാലുത െ
മാനി ാെത മെ േ ാ
അയാളിൽനി ു
പതീ ി ു തുേപാെലയാണവരുെട
െപരുമാ ം. സ ം ഭാര യുമായു
ബ ിെല അര ിതത വും
കൃ തിമത വുമാണിതിെല ഒരു
പധാനഘടകം.
മരണം
ആസ മാെണ റി േ ാഴു
സൗമനസ ിനു മാ ംവ േതാെട,
അ കെരനീെന ഭയെ ടാൻ തുട ി.
അയാള െട സാ ിധ ം അവൾ ് ഒരു
ഭാരമായി. അയാള െട ക കളിൽ
േനരി േനാ ാതിരി ാൻ അവൾ
ശ ി ; ഇേ ാഴെ ബ ം
തുടർ ുേപാകാൻ സാധ മെ ും
അവൾ ് അഭി പായമു തുേപാെല.
െഫ ബുവരി അവസാനം,
അ യുെട മകൾ ്—അവൾ ും
അ െയ ുതെ േപരി —
സുഖമി ാതായി. അ ു രാവിെല
കെരനീൻ േനഴ്സറിയിൽ െച ു
േഡാ െറ വിളി ാൻ ആളയ ി ്
ഓഫീസിേല ു േപായി. അവിടെ
േജാലിതീർ ് നാലുമണി ു
മട ിവ േ ാൾ ഗിൽ പതി
യൂണിേഫാമി സു രനാെയാരു
പരിചാരകൻ, െവള ക ിളിയുെട
േമൽ ു ായവും ൈകയിേല ി
വരാ യിൽ നില് ു തു ക ു.
“ആരാണത് ?” കെരനീൻ േചാദി .
“ പിൻസ ് എലിസെബ ്
െഫഡേറാവ്ന െട ർസ്കായ.”
പരിചാരകൻ ചിരി െകാ ു പറ ു.
ജീവിതം ദു ഹമായിരു
കാലഘ ിൽ തെ
പരിചയ ാെര ാവരും പേത കി ്
സ് തീകൾ, തെ യും ഭാര യുെടയും
ജീവിത ിൽ പേത ക താൽപര ം
പകടി ി ിരു ു. അട ാനാവാ
ഒരുതരം സേ ാഷേ ാെടയാണവർ
െപരുമാറിയിരു ത്.
ക ുമു േ ാെഴ ാം ആ ാദം
ഒളി ി വ ് അവർ േചാദി ും,
അ യുെട ആേരാഗ ിതി
എ െനയുെ ്.
പിൻസ ് െട ർസ്കായയുമായി
ബ െ ഓർമകള മായി, അവെര
താൻ ഒരി ലും
ഇഷ്ടെ ിരു ിെ റി ുെകാ ്,
കെരനീൻ േനേര
േനഴ്സറിയിേല ുേപായി.
മുൻവശെ മുറിയിൽ, ഒരു
േമശ റ ു കമഴ് ുകിട ് െസേരഷ
പടംവരയ് ു ു. സേ ാഷേ ാെട
എെ ാെ േയാ പുല ു ു ്. പഴയ
ഫ ുകാരി ആയയ് ു പകരം
നിയമി ഇം ിഷുകാരി ഒരു
കേസരയിലിരു ു തു ൽ ണി
െച ു. അവൾ ധൃതിയിൽ
എഴുേ വണ ിയി ് െസേരഷയുെട
പുറ ു ത ി.
കെരനീൻ, മകെ തലമുടിയിൽ
തഴുകിെ ാ ്, അ യുെട
ആേരാഗ ിതിെയ ുറി
ആയയുെട േചാദ ിനു മറുപടി
പറ ു. കു ിെ കാര ിൽ
േഡാ റുെട അഭി പായെമ ാെണ ു
േചാദി .
“കുഴ െമാ ുമി . കുളി ി ാം
എ ാണ് േഡാ ർ പറ ത് സർ.”
“പേ , ഇേ ാഴും ന
സുഖമിെ ു േതാ ു േ ാ.”
അടു മുറിയിൽ കു ്
കരയു തുേക ് കെരനീൻ പറ ു.
“ഇേ ാഴെ േനഴ്സ്
േപാെര ാണു േതാ ു ത് സർ.”
“അെത ് ?”
“േപാൾ പഭുവിെ വീ ിലും
ഇതുേപാെലാരു സംഭവമു ായി.
കു ിെന േഡാ ർമാർ
പരിേശാധി ി ം കര ിൽ മാറി .
ഒടുവിലാണറി ത്, ആയയ് ു
പാലിെ ്. വിശ െകാ ാണതു
കര ത്.’
കെരനീൻ ഒരു നിമിഷം
ആേലാചി ി ് അടു മുറിയിേല ു
െച ു. മുലെകാടു ു ആയയുെട
ൈകയിൽ കിട ു കു ്
പുളയുകയാണ്. കു ് മുല
കുടി ു ി . കര ിൽ
നിർ ു ുമി . ര ് ആയമാർ
അടു ു കുനി ുനി ് അതിെന
ആശ സി ി ാൻ ശമി ി ം ഫലമി .
 “കു ിെ അസുഖം
കുറ ിേ ?” കെരനീൻ േചാദി .
“വ ാ െവ പാളം.” െഹഡ്േനഴ്സ്
മ ി .
“ആയയ് ു
പാലി ാ തുെകാ ായിരി ുെമ ്
മിസ് എേഡ ർഡ്സ് പറയു ു.”
“എനി ും അ െനയാണു
േതാ ു ത്.”
“എ ിൽ അതു പറയാ െത ് ?”
“ആേരാടു പറയാൻ? അ ാ
അർ േഡ വ്ന ഇേ ാഴും കിട ിൽ…”
തൃപ്തിയി ാ മ ിൽ േനഴ്സിെ
മറുപടി.
കുടുംബ ിെല പഴയ ഭൃത യായ
ആ േനഴ്സിെ വാ ുകളിൽ
തെ ുറി ഒരു
ദുഃസൂചനയു തായി കെരനീനു
േതാ ി.
കു ് ശ ാസംമു തുേപാെല
അലറി ര ു. േനഴ്സ്
അസംതൃപ്തമായ മുഖഭാവേ ാെട
െച ു കു ിെന ൈകയിെലടു ു
താരാ ിെ ാ ് അേ ാ മിേ ാ ം
നട ു.
“ആയെയ േഡാ െറെ ാ ു
പരിേശാധി ി ണം.” കെരനീൻ
പറ ു.
ആേരാഗ വതിയായി കാണെ ,
അണിെ ാരു ിയിരു ആയ
തെ േജാലി നഷ്ടെ ടുെമ ു ഭയ ്,
എേ ാ പിറുപിറു ുെകാ ു മുഴു
മുല ഉടു ിെ അ ംെകാ ു മറ .
കു ിനു െകാടു ാൻ േവ ത
പാലു ാവുകയിെ അഭി പായം
േക ് അവൾ പു േ ാെട ചിരി . ആ
ചിരിയിലും തെ പദവിേയാടു
പരിഹാസമാെണ ് കെരനീൻ
വിചാരി .
“ഭാഗ ംെക കു ് !” കു ിെന
ത ിയുറ ാൻ ശമി െകാ ു
നട ു തിനിടയിൽ േനഴ്സ് പറ ു.
കെരനീൻ ീണി മ ിൽ അതു
േനാ ിെ ാ ് കേസരയിലിരു ു.
കു ിെന ഉറ ി െതാ ിലിൽ കിട ി
ഇരുവശ ും െകാ തലയണകൾ
വ ി േനഴ്സ് അവിെടനി ുേപായി.
കെരനീൻ എണീ
ശബ്ദമു ാ ാെത
അതിനടു ുെച ു. ഒരു നിമിഷ േനരം
ീണഭാവ ിൽ അതിെന
േനാ ിനി ു, െപെ ്, അയാള െട
മുഖ ് ഒരു പു ിരിവിടർ ു.
ശബ്ദമു ാ ാെത അവിെടനി ു
പുറ ിറ ി.
കെരനീൻ ൈഡനിങ്റൂമിൽ െച ു
െബ ടി ഭൃത െന വരു ി േഡാ െറ
വിളി െകാ ുവരാൻ പറ ു.
ഓമന ം തുള ു ആ
പി ുകു ിെന തെ ഭാര
അവഗണി ു തിൽ അയാൾ ു
വിഷമമു ായി. ആ
മേനാഭാവേ ാെട അവെളെ ു
കാണണെമ ു േതാ ിയി . പിൻസ ്
െബ ്സിെയ കാണാനും താൽപര മി .
എ ിലും പതിവുേപാെല, അവെള
കാണാതിരു ാൽ െത ി രി ുമേ ാ
എ ു കരുതി അവള െട
കിട മുറിയിേല ു െച ു. മൃദുവായ
പരവതാനിയിൽ ചവി ി
ഒ യു ാ ാെത
വാതിലിനടുെ ിയേ ാൾ
അക ുനി ു താൻ
േകൾ ാനിഷ്ടെ ടാ ഒരു
സംഭാഷണം േക :
“അയാൾ
നാടുവി േപാകാതിരുെ ിൽ നീ
അയാെള ത ി റ ത് എനി ു
മന ിലാകുമായിരു ു. എ ിലും
ത ിൽ േഭദം നിെ ഭർ ാവു തെ .”
െബ ്സിയാണു പറ ത്.
“എെ ഭർ ാവിനുേവ ിയ ,
എെ മകെന രുതിയാണു
ഞാന െന െചയ്തത്. ഇനി
അതിെന ുറി സംസാരി .”
േ ാഭേ ാെടയു അ യുെട
മറുപടി.
“അതുശരി, എ ിലും
നിന ുേവ ി െവടിവ മരി ാൻ
ത ാറായ ആ മനുഷ േനാടു ഗുഡ്ൈബ
പറയാൻ നിന ്
ആ ഗഹമി ാതിരി ുേമാ?”
 “അേത
കാരണംെകാ ുതെ യാണു ഞാൻ
ആ ഗഹി ാ ത്.”
ഭീതിയും കു േബാധവും നിഴലി
മുഖേ ാെട സ്തംഭി നി
കെരനീൻ, ആരും കാണാെത
തിരി േപായാേലാ
എ ാേലാചിെ ിലും അത് തെ
അ ിനുേചരാ
പവൃ ിയായിരി ുെമ ു ധരി ്
ചുമ ശബ്ദമു ാ ി. സംഭാഷണം
നില . അയാൾ മുറി ക ു കട ു.
ചാരനിറ ിലു ഗൗൺ ധരി അ
ക ിലിലിരി ു ു. േ കാ െചയ്ത
കറു തലമുടി, ക ിയു
ബഷുേപാെല വളരാൻ തുട ിയി ്.
ഭർ ാവിെന ക േ ാൾ
പതിവുേപാെല അവള െട മുഖം
നിരുേ ഷമായി. തലകുനി ്
അസ തേയാെട െബ ്സിെയ
േനാ ി. അ യുെട
അടു ിരി ുകയാണ് െബ ്സി.
ഏ വും പുതിയ ഫാഷനിലു
കു ായവും െതാ ിയുമാണു േവഷം.
തടി കിളരംകൂടിയ ആ സ് തീ
തലകുനി ാണിരി ്. പു രസംകലർ
ഒരു ചിരിേയാെട അ ുതം കൂറു
മ ിൽ അവൾ പറ ു:
“ഹാ ഇതാര് !
നി ളിവിെടയുെ റി തിൽ
വളെര സേ ാഷം. അ യ് ു
സുഖമി ാതായതിനാൽ പി ീട് ന ൾ
ത ിൽ ക ി േ ാ. എ ിലും
വിവര െള ാം അറി ു… അവെള
ശു ശൂഷി ു തും… നി െളാരു
മാതൃകാഭർ ാവുതെ !” ഏേതാ ഒരു
വലിയ ബഹുമതി സ ാനി ു
ഭാവമായിരു ു അവർ ്.
കെരനീൻ നിരുേ ഷഭാവ ിൽ
ശിര നമി . ഭാര യുെട ൈക
ചുംബി ് ആേരാഗ ിതി
എ െനയുെ ു േചാദി .
“സുഖമുെ ു േതാ ു ു.”
ഭർ ാവിെ മുഖ ു
േനാ ാെതയാണ് അ പറ ത്.
“മുഖ ് പനിയുെട ല ണമു ്.”
“ഞ ൾ സംസാരി തുട ിയി
കുെറ േനരമായി.” െബ ്സി പറ ു:
“എെ സ ാർ തതെ ,
സ തി ു ു. ഇനി ഞാൻ േപാെ !”
െബ ്സി എഴുേ .അ ,
തുടു മുഖേ ാെട, െപെ ്
അവള െട ൈകയ് ുപിടി .
“േപാകരുത് !” ഭർ ാവിെ
േനർ ുതിരി ് അവൾ പറ ു:
“എനി ് ഒ ും ഒളി ാനി .”
കെരനീൻ വിരലുകൾ െഞാടി ,
തലതാഴ് ി.
“താഷ്െ േല ു
േപാകു തിനുമു ് ഇവിെടവ ു യാ ത
പറയാൻ േ വാൺസ്കി
പഭുവിനാ ഗഹമുെ ് െബ ്സി
പറയു ു.” ഭർ ാവിെ മുഖ ു
േനാ ാെത, ധൃതിയിലാണ് അ
പറ ുതീർ ത്. “എനി യാെള
സ ീകരി ാൻ വെ ു ഞാൻ
പറ ു.”
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്
തീരുമാനി ു തുേപാെലേയ
നട ൂെവ േ േമാേള നീ പറ ത് ?”
െബ ്സി തിരു ി.
“അ , എനി യാെള
സ ീകരി ാൻ വ . അതു പിെ …”
അവൾ െപെ ുനിർ ിയി
ഭർ ാവിെ മുഖ ു േനാ ി.
“ഒ വാ ിൽ പറ ാൽ എനി ു
മന ി .”
കെരനീൻ അടു ുെച ്
അവള െട കരം ഗഹി ാെനാരു ി.
ൈക പിൻവലി ാനാണവൾ ു
േതാ ിയെത ിലും പണിെ ് ആ
വിചാരെ നിയ ി .
“നിന ് എ ിലു
വിശ ാസ ിനു ന ി. പേ … താൻ
സ മായി തീരുമാനെമടുേ ഒരു
കാര ം മൂ ാമെതാരാളിെ
സാ ിധ ിൽ ചർ െച ാൻ
കെരനീൻ ത ാറ . േപാെര ിൽ,
േലാക ിനു മു ാെക തെ
േമാശമായി അവതരി ി ാൻ
െവ ു ദുഷ്ടശ ികള െട
പതിനിധിയായ പിൻസ ്
െട ർസ്കായയാണ്
അടു ുനില് ു ത്.
സ്േനഹ ിെ യും മയുെടയും
വികാര ൾ ു കീഴട ാൻ
അയാൾ ു കഴിയു ി . അയാൾ
പിൻസ ിെ മുഖ ു േനാ ി.
“ഞാൻ േപാകു ു, ഗുഡ്ൈബ”
എ ു പറ ് െബ ്സി വീ ും
എഴുേ . അ െയ ചുംബി ി
പുറേ ു നട ു. കെരനീൻ
അവെര അനുഗമി .
വരാ യിെല ിയേ ാൾ
തിരി ുനി ു സ്േനഹേ ാെട
കെരനീെ
ൈകപിടി മർ ിെ ാ ു െബ ്സി
പറ ു: “ഞാൻ നി ള െട ആരുമ .
എ ിലും അവെള ഞാൻ വളെരയധികം
ഇഷ്ടെ ടു ു. നി േളാടു
വളെരേയെറ ബഹുമാനവുമു ്.
അതുെകാ ാണ് ഉപേദശി ു ത്.
എേ ാടു മി ണം. അലക്സിസ്
േ വാൺസ്കിെയ നി ൾ
സ ീകരി ണം. അയാൾ മാന നാണ്.
താഷ്െക േല ു
േപാവുകയുമാണേ ാ.”
“സഹതാപ ിനും ഉപേദശ ിനും
ന ി പിൻസ ്. എെ ഭാര ആെര
സ ീകരി ണം, ആെര സ ീകരിേ
എ ു തീരുമാനിേ ത്
അവൾതെ യാണ്.”
 അഭിമാനേ ാെടയാണയാൾ
പറ െത ിലും അതിൽ
അഭിമാനി തായി
ഒ ുമിെ ു െപെ േ ാർമി . അതു
ിരീകരി ു തായിരു ു
െബ ്സിയുെട കൂരവും പു സ രം
കലർ തുമായ, അമർ ിയ ചിരി.
 ഇരുപത്

െബ ് ിേയാടു യാ തപറ
സ
കെരനീൻ ഭാര യുെട അടു
്
ു
തിരിെ ി. അ
കിട ുകയായിരു ു. കാെലാ േക
െപെ ് എണീ ിരു ു ഭയ ാേടാെട
അയാള െട മുഖ ുേനാ ി, അവൾ
കരയുകയായിരു ുെവ ് അയാൾ
ക ു.
“നീ എ ിലർ ി വിശ ാസ ിനു
വളെര ന ി.” െബ ്സിയുെട
സാ ിധ ിൽ ഫ ിൽപറ ത്
അവെള പീതിെ ടു ാൻേവ ി
അയാൾ റഷ നിൽ ആവർ ി :
“നിെ തീരുമാന ിൽ എനി ു
ന ിയു ്. നാടുവി േപാകു
േ വാൺസ്കി പഭു ഇവിെട വേര
കാര മിെ ാണ് എെ യും
അഭി പായം.എ ിലും…”
“ഞാനും അ െന പറ േ ാ!
എ ിനാണ് ആവർ ി ു ത് ?”
അ യ് ു േദഷ ം അട ാനായി .
അവൾ ചി ി : ‘താൻ സ്േനഹി ു
ഒരു സ് തീേയാട്, അതിെ േപരിൽ
മരി ാനാ ഗഹി ു , സ ം ജീവിതം
നശി ി ഒരാൾ യാ ത േചാദി ാൻ
വരു െത ിന് ? അയാെള കൂടാെത
ജീവി ാനാവാ സ് തീേയാട് യാ ത
പറയു െത ിന് ? അതിെ
ഒരാവശ വുമി .’ അവൾ ചു ുകൾ
കടി മർ ി. അയാൾ തടി
ഞര ുകള ൈകകൾ
കൂ ി ിരു ു തു േനാ ിെ ാ ു
തലകുനി ിരു ു.
“നമു തിെന ുറി
കൂടുതെലാ ും സംസാരി .”
അവൾ ശാ മായി പറ ു.
“ഞാനതു നിെ തീരുമാന ിനു
വി . എെ സേ ാഷ ിനു
കാരണം…”
“എെ ആ ഗഹം
നി ള േടതുമായി െപാരു െ ടു ു
എ തിനാൽ.” അവൾ െപെ ്ആ
വാചകം പൂരി ി .
അയാൾ സ തി : “ശരിയാണ്.
വിഷമംപിടി ഈ
കുടുംബ പശ്ന ിൽ പിൻസ ്
െട ർസ്കായ തലയിേട കാര മി …
പേത കി ം അവർ…”
“അവെര ുറി മ വർ
പറയു െതാ ും ഞാൻ
വിശ സി ു ി . എേ ാടവർ ്
ആ ാർ മായ സ്േനഹമു ്.” അ
പറ ു.
കെരനീൻ െനടുവീർ ി .
ഗൗണിെ െതാ ലുകളിൽ
പിടി വലി ം ഇടയ് ിെട അയാെള
ഒളിക ി േനാ ിയും
വികാരവിേ ാഭം അട ി
നിർ ാനു ശമ ിലാണവൾ.
പേ , അവൾ വിജയി ി .
അയാള െട അറ ളവാ ു
സാ ിധ ം ഒഴിവായി ി ിയാൽ
മതിെയ ു േതാ ി.
“ഞാൻ േഡാ െറ
വിളി െകാ ുവരാൻ പറ ി ്,”
അയാൾ പറ ു.
“എനി ു ന സുഖമു േ ാ.
പിെ െയ ിനാണിേ ാൾ േഡാ ർ?”
“പേ , കു ുകിട ു കരയു ു.
ആയയ് ു പാലിെ ാണവർ
പറയു ത്.”
“എ ിൽ ഞാനതിെന
പാലൂ മായിരു േ ാ… നി ളേ
സ തി ാ ത്. എ ായാലും
അെതാരു കു േ ? അവരതിെന
െകാ ം.”
അവൾ മണിയടി കു ിെന
എടു ുെകാ ുവരാൻ കല്പി .
“ഞാനതിനു മുലെകാടു ാെമ ു
പറ താണ്. സ തി ി .
എ ി ിേ ാൾ എെ
കു െ ടു ു ു!”
“ഞാൻ കു െ ടു ിയി .”
“ഉ ്, എെ യാണു നി ൾ
കു െ ടു ു ത്. ൈദവേമ, എനി ു
മതിയായി. മരി േപാെയ ിൽ
ന ായിരു ു!” അവൾ
ഏ ി രയാൻ തുട ി. അല്പം
കഴി ു സ യം നിയ ി ി പറ ു:
“എേ ാടു മി ണം. ഞാൻ
എെ ാെ േയാ പറ ുേപായി!
െപായ്േ ാള .”
“ഇത് ഇ െന േപായാൽ പ ി .’
പുറ ിറ േവ കെരനീൻ
തേ ാടുതെ പറ ു.
ഇ െനെയാരു ദുർഘടാവ —
ഭാര യുെട െവറു ം തെ
മേനാഹിത ിെനതിരായ
ദുഷ്ടശ ികള െട ആധിപത വും
ഭാര േയാടു ബ ിൽ മാ ം
വരു ാെമ തീരുമാനം
നട ിലാ ു തിെല വിഷമതകള ം—
ഇതിനു മുെ ാരി ലും ഉ ായി ി .
ഈ േലാകവും തെ ഭാര യും
ത ിൽനി ് എേ ാ
ആവശ െ ടു ുെ ു
വ മാെണ ിലും അെത ാെണ ു
മന ിലാകു ി . അതിെ ഫലമായി
മന ിൽ കുടിേയറിയ ശ തുത തെ
മന മാധാനെ നശി ി ുകയാണ്.
േ വാൺസ്കിയുമായു ബ ംഅ
വിേ ദി ു താണു ന െത ്
തനി ഭി പായമുെ ിലും അതു
സാധ മെ ് എ ാവരും
കരുതു പ ം, ആ ബ ം
പുതു ു തിനും തനി ു
വിേരാധമി . അതു നിമി ം
കു ികൾ ു ദുഷ്േപരു ാകാനും
അവെര ത ിൽനി ക ാനും
ഇടവരരുെത ുമാ തം. തെ ാനം
ഇതുേപാെല തുടർ ുേപാകും. അതു
ന തെ റിയാം. പേ ,ബ ം
പൂർണമായി വിേ ദി
നാണേ ടുവരു ിവ ് അയാൾ
സ്േനഹി ു തിെനെയ ാം
നഷ്ടെ ടു ു തിേന ാൾ
ന താണത്. പേ , അയാൾ
നി ഹായനാണ്. സകലശ ികള ം
അയാൾെ തിെര തിരിയുെമ ും
തിക ം സ ാഭാവികവും ന തുെമ ്
ഇേ ാൾ േതാ ു തിൻ പകാരം
പവർ ി ാൻ അവർ
സ തി ുകയിെ ും അവർ ്
ആവശ െമ ു േതാ ുംവിധം
െത കൾ െച ാൻ
നിർബ ിതനാകുെമ ും
അയാൾ റിയാം.
 ഇരുപ ിെയാ ്

െബ പുറ
് ി ൈഡനിങ്റൂമിൽനി ും
സ
ിറ േവ,
എലിസിേയവിെ കടയിൽ
പുതുതാെയ ിയ ക യിറ ി
വാ ാൻ േപായി മട ിവ
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ സ ി .
“ഇതാര്, പിൻസേ ാ! ക തിൽ
വളെര സേ ാഷം. ഞാൻ നി ള െട
വീ ിൽ േപായിരു ു.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“സമയമി . എനി ുടേനേപാണം.”
എ ുപറ ് െബ ്സി ൈകയുറ
ധരി ാൻ തുട ി..
“ൈകയുറ ധരി ാൻവരെ
പിൻസ ് ! ആ ൈകയിൽ ഞാെനാ ു
ചുംബി െ . ൈകയിൽ ചുംബി ു
പഴയസ ദായം പുനഃ ാപി തു
വളെര ന ായി.” എ ു പറ ്
െബ ്സിയുെട ൈകയിൽ ചുംബി .
അയാൾ േചാദി : “ഇനി
എ ുകാണും?”
“അതിനു േയാഗ ത തനി ി .”
െബ ്സി ചിരി .
 “ഉ ്, ധാരാളമു ്. ഞാനിേ ാൾ
വളെര ഗൗരവമു കാര ളിലാണ്
ഇടെപടു ത്. എെ മാ തമ ,
മ വരുെടയും കുടുംബ പശ്ന ൾ
ഞാൻ പരിഹരി ാറു ്.”
“ഓ, എനി ു വളെര സേ ാഷം!”
അ യുെട കാര മാണയാൾ
പരാമർശി ു െത ് അവർ ു
മന ിലായി. അയാള െടകൂെട
ൈഡനിങ്റൂമിൽ തിരി െച ് ഒരു
മൂലയ് ിരു ു. “അയാൾ അവെള
െകാ ം.” െബ ്സി മ ി : “ഇതു
സഹി ാൻവ . സഹി ാൻ വ …”
“നി ൾ െന േതാ ിയതു
ന ായി.” ഒബ്േലാൻസ്കി
സഹതാപേ ാെട, എ ാൽ
ഗൗരവ ിൽ പറ ു.
“അതുെകാ ാണു ഞാൻ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ു വ ത്.”
“പ ണം മുഴുവനും ഇെതാരു
സംസാരവിഷയമാണ്. ഒരു കുഴ
പശ്നമാണിത്. അവൾ
തകർ ുെകാ ിരി ു ു. ഇെതാ ും
താ ാനു ശ ി അവൾ ിെ ്
ആ മനുഷ ന് അറി ൂകൂടാ.
ര ിെലാ ു െചയ്േതപ . ഒ ുകിൽ
അയാൾ അവെള സേ ാഷേ ാെട
കൂ ിെ ാ ുേപാകണം. അെ ിൽ
വിവാഹേമാചനം നട ണം. അവൾ
ശ ാസംമു ി മരി ാൻ ഇടയാകരുത്.”
 “അേതയേത… ശരിയാണ് !”
ഒബ്േലാൻസ്കി െനടുവീർ ി :
“അതുെകാ ാണു
ഞാനിേ ാ വ ത്. എ ുവ ാൽ,
അതുമാ തമ … എെ േചംബർ
െലയിനായി നിയമി . അതിെനനി ു
ന ിപറയണം. എ ിലും മുഖ മായും
ഈ പശ്ന ിനു പരിഹാരം
കാണണം.”
“ൈദവം നി െള സഹായി െ .”
െബ ്സി പറ ു.
അവെര ഹാളിേല ു നയി ്
വീ ും അവരുെട ൈകയിൽ,
മണിബ ിനു മുകളിൽ, ചുംബി ്
ചില വഷള ര ൾ പറ ു
േദഷ െ ടണേമാ ചിരി ണേമാ എ ു
നിർണയി ാനാവാ
അവ യിലാ ിയി ് ഒബ്േലാൻസ്കി
സേഹാദരിയുെട മുറിയിൽ െച ു.
അവൾ കരയുകയായിരു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
മന നിറെയ
സേ ാഷമായിരുെ ിലും
സ ർഭാനുസരണം സഹതാപം ഭാവി ്
അവള െട ആേരാഗ ിതി
അേന ാഷി . രാവിെല എ െനയാണ്
കഴി കൂ ിയെത ു േചാദി .
“േമാശം, വളെര േമാശം. ഈ
ൈവകുേ രവും രാവിെലയും എ ും
ഇ െലയും നാെളയുെമ ാം.” അവൾ
പറ ു.
 “നീ കാര മി ാെത
ദുഃഖി ുകയാെണെ നി ു
േതാ ു ു.
ഉ ാഹേ ാെടയിരി ണം.
ജീവിതെ ൈധര മായി േനരിടണം
അതു വിഷമമാെണ റിയാം,
എ ിലും…”
“പുരുഷ ാെര അവരുെട
കു ള െട േപരിൽ സ് തീകൾ
സ്േനഹി ുെമ ു ഞാൻ േക ി ്.”
അ െപെ ു പറ ു: “പേ ,
അയാള െട ഗുണ ള െട േപരിലാണു
ഞാനയാെള െവറു ു ത്. എനി ്
അയാേളാെടാ ു ജീവി ാൻ വ .
അതു േച ൻ മന ിലാ ണം.
അയാള െട േനാ ംേപാലും എനി ു
െവറു ാണ്. അയാേളാെടാ ു
ജീവി ാൻ വ ! ഞാെന ു െച ണം?
എനിെ ാരു സേ ാഷവുമി .
ഇ െനെയാരവ ഞാൻ
പതീ ി േതയി . അയാൾ ദയയു
നെ ാരു മനുഷ നാെണ റിയാം.
എനി ് അയാള െട െചറുവിരലിെ
വിലയി . എ ിലും ഞാനയാെള
െവറു ു ു. അയാള െട
ഔദാര േ ാെടനി ു െവറു ാണ്.
എനി ിനി അവേശഷി ു ത്
ഒ ുമാ തം—”
“മരണം’ എ ു പറയാനാണവൾ
ഉേ ശി ത്. പേ , വാചകം
പൂർ ിയാ ാൻ അയാൾ
സ തി ി .
“നിന ു സുഖമി .
തൽ ാലെ
േദഷ ംെകാ ാണി െനെയാെ
പറയു ത്. അ ത ഭയ രമായ ഒ ും
ഇതിലി .”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി .
ഇ തമാ തം ദുഃഖകരമാെയാരു പശ്നം
ൈകകാര ംെച ആരും ഇ െന
ചിരി ുകയി . ഇേ ാൾ ചിരി ു തു
പരിഹാസ മായിേ ാ ും. പേ ,
അയാള െട ചിരിയിൽ ദയയും
വാ ല വും അട ിയിരു തുെകാ ്
ആശ ാസദായകമായിരു ു.
സേഹാദരെ ആശ ാസവാ ുകള ം
ചിരിയും അ യ് ്
മൃതസഞ്ജീവനിയായി അനുഭവെ .
“അ ീവ്.” അവൾ പറ ു:
“ഞാൻ തകർ ു. പാേട തകർ ു.
അ , അല്പംകൂടി ബാ ിയു ്. ഏതു
നിമിഷവും െപാ ിേ ാകാവു ,
വലി ുമുറുകിയ, ഒരു
ക ിേപാെലയാെണെ ജീവിതം.”
“അ െന പറയ . ആ ക ിെയ
െമെ അയ വിടാം.
അഴി ാനാവാ ഒരു കുരു
ഇത്.”
“ഞാൻ
ആേലാചി െകാേ യിരി ുകയാണ്.
ര െ ടാനു ഒേരെയാരു വഴി.”
 ഒേരെയാരു ര ാമാർഗമായി
മരണെ യാണവൾ കാണു െത ു
ഭയചകിതമായ ആ മുഖ ുനി ്
അയാൾ മന ിലാ ി. അതു
പൂർ ിയാ ാൻ സ തി ി .
“ഒരി ലുമ .” അയാൾ പറ ു:
“ഞാൻ പറയു തു ശ ി േകൾ ്.
നിെ ിതിെയെ ു നിെ ാൾ
ഭംഗിയായി എനി ു മന ിലാകും.”
അയാൾ വീ ും ചിരി .
മൃതസഞ്ജീവനി ു തുല മായ ചിരി.
“തുട ംമുതൽ ഞാൻ പറയാം.
നിെ ാൾ
ഇരുപതുവയ ിനുമൂ ഒരാെള നീ
വിവാഹം െചയ്തു. സ്േനഹി ാെത,
സ്േനഹെമെ റിയാെതയാണ്
അയാെള ഭർ ാവാ ിയത്.
അെതാരബ മായിരു ു. ഞാൻ
സ തി ു ു.”
“ഒരു വലിയ അബ ം!” അ
പറ ു.
ഏതായാലും അതു സംഭവി .
നിെ ഭർ ാവ ാ ഒരാള മായി
സ്േനഹബ ിൽ
െച കെ താണു മെ ാരു നിർഭാഗ ം.
നിർഭാഗ മാെണ ിലും അതു
സംഭവി . നിെ ഭർ ാവ് അതിെന
അംഗീകരി നിന ു മാ ത ു.”
അവൾ ു വ തും
നിേഷധി ാനാെണ ിൽ അതിന്
അവസരം നല്കി. ഓേരാ വാചകവും
നിർ ിനിർ ിയാണയാൾ പറ ത്.
പേ , അവൾ മറുപടി പറ ി .
“അതു ശരിയേ ? ഇനിയാണു പധാന
േചാദ ം. ഭർ ാവിെ കൂെട തുടർ ും
ജീവി ാൻ നിന ു കഴിയുേമാ? നീ
അതാ ഗഹി ു ുേ ാ?”
“അയാൾ
അതാ ഗഹി ു ുേ ാ?”
“അയാെള സഹി ാൻവെ ു
നീതെ യേ പറ ത് ?”
“ഇ , ഞാന െന പറ ി .
പറ തു ഞാൻ തിരിെ ടു ു.
എനിെ ാ ും അറി ുകൂടാ.
എനിെ ാ ും മന ിലാകു ി .”
“ശരി. പേ , ഞാൻ…”
“േച നു മന ിലാവി .
െച ു ായ ഏേതാ ഒരു
മലെ രുവിൽ നി ു കു െന
വീഴുകയാണ് ഞാെന ് എനി ു
േതാ ു ു. ര െ ടാൻ ഞാൻ
ശമി ു ുമി . എനി തിനു
കഴിയി .”
“സാരമി . താെഴ വീഴാതിരി ാൻ
ഞാൻ വല വിരിേ ാളാം. നിെ
വികാര ള ം ആ ഗഹ ളം
വിശദമാ ാൻ നിന ു
കഴിയാ താണു പശ്നെമ ു
േതാ ു ു.”
“എനിെ ാരാ ഗഹവുമി … എ ാം
അവസാനി ാറാെയ േതാ ൽ
മാ തം.”
 “അയാളതു മന ിലാ ു ു.
അയാൾ തിൽ ദുഃഖമിെ ാേണാ
നിെ വിചാരം? നീ വിഷമി ു ു, ഒരു
വിവാഹേമാചനംെകാേ ഈ പശ്നം
െമാ ിൽ പരിഹരി ാനാവൂ.”
അല്പം ബു ിമു ിയാെണ ിലും
ഒബ്േലാൻസ്കി തെ പധാന
ആശയം അവതരി ി ി ്
അർ ംെവ ് അവെള േനാ ി.
മറുപടിയായി അവൾ
തലയാ ിയേതയു . അവള െട
മുഖ ് െപെ െ ാരു പകാശം പര ു.
തെ നിർേദശ ിനവൾ
വഴ ാ ത്, അ െനെയാരു
പരിഹാരം അസാധ മാെണ ു
േതാ ിയതിനാലാവാെമ ് അയാൾ
വിചാരി .
“നി ൾ ര ുേപെരേയാർ ും
ഞാൻ കഠിനമായി ദുഃഖി ു ു.
ഇെതാ ു ശരിയാെയ ിൽ ഞാൻ
എ തമാ തം
സേ ാഷി ുമായിരുെ േ ാ!”
ൈധര മായി ചിരി െകാ ാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ത്:
“ഇനിെയാ ും പറയ ! എനി ു
േതാ ു തു പറയാൻ ൈദവം എെ
സഹായിെ ിൽ! ഞാൻ അയാെള
കാണാൻ േപാകു ു.”
അ , സ പ്നം കാണു ,
തിള ു ക കൾെകാ ് അയാെള
േനാ ിെയ ിലും ഒ ും മി ിയി .
 ഇരുപ ിര ്

കൗ ൺസിൽേയാഗ
ആധ
ളിൽ
ം വഹി ുേ ാെല
ഗൗരവം ഭാവി ് ഒബ്േലാൻസ്കി
കെരനീെ വായനാമുറിയിൽ
പേവശി . തെ ഭാര യും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും
ചർ െചയ്തുെകാ ിരു അേത
വിഷയെ ുറി ചി ി െകാ ്,
ൈകകൾ പിറകിൽെക ി മുറി ു ിൽ
ഉലാ ുകയായിരു ു കെരനീൻ.
“ഞാൻ ശല െ ടു ുകയ േ ാ?”
അളിയെന ക േ ാൾ പതിവി ാ
ഒര രേ ാെട ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി . ആ അ ര മറയ് ാൻ
ഒരു പുതിയ സിഗര േകെസടു ു
െപാ ി ് ഒരു സിഗര പുറെ ടു ു.
“ഇ . നി ൾ ് എെ ിലും
ആവശ മുേ ാ?”
പൂർണസംതൃപ്തിയായിരു ി
കെരനീെ മറുപടി.
“ഉ ്. എനി ്… എനി ്…
നി േളാെടാ ു സംസാരി ണം.”
തനി ് അപരിചിതമായ ഈ
വിനയ ിൽ ഒബ്േലാൻസ്കി
അ ുതെ .മനഃസാ ി ു
നിര ാ പവൃ ിയാണ്
തേ െത തു െകാ ാേണാ ഈ
വിനയെമ ും സംശയി . പണിെ ്
സ്തിെന കീഴട ി.
“എെ സേഹാദരിേയാട്
എനി ു സ്േനഹവും നി േളാടു
ആ ാർ മായ സൗഹൃദവും
ബഹുമാനവും നി ൾ ു
േബാധ മുെ ു ഞാൻ
വിശ സി ു ു.”
സേ ാചേ ാെടയാണയാൾ
പറ ത്.
കെരനീൻ മറുപടി പറ ി .
എ ിലും ആ മുഖ ് പകടമായ
വിേധയത ിെ യും
ആ ത ാഗ ിെ യും ഭാവം
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ സ്പർശി .
“എെ സേഹാദരിയും നി ളം
ത ിലു ബ െ ുറി ചില
കാര ൾ പറയാനാണുേ ശി ു ത്.”
പതിവി ാ വിനയെ
അതിജീവി ാൻ ശമി െകാ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി തുടർ ു.
കെരനീൻ ദുഃഖേ ാെട
ചിരി െകാ ് അളിയെന േനാ ി.
മറുപടി പറയാെത േമശ റ ുനി ്
എഴുതി പൂർ ിയാ ാ ഒരു
കെ ടു ് അയാൾ ു െകാടു ു.
“ഈ വിഷയെ ുറി ് ഞാൻ
ഗാഢമായി ആേലാചി ് എഴുതാൻ
തുട ിയതാണ്. എെ സാ ിധ ം
അവൾ ് ഇഷ്ടെ ടാ തുെകാ ്
എഴുതി അറിയി ു താണ് ന െത ു
േതാ ി. ഒബ്േലാൻസ്കി
ആശയ ുഴ ിൽെപ തുേപാെല
മിഴി േനാ ിയി ക ് വായി .
‘എെ സാ ിധ ം നീ
ഇഷ്ടെ ടു ിെ ു ഞാൻ
മന ിലാ ു ു. അതു വിശ സി ാൻ
എനി ു പയാസമാെണ ിലും
അതാണു സത െമ റിയാം. ഞാൻ
നിെ കു െ ടു ു ി . നിന ു
സുഖമിെ റി േ ാൾ,
കഴി െത ാം മറ ് ഒരു പുതിയ
ജീവിതം തുട ാെമ ു ഞാൻ
തീരുമാനി തിന് ൈദവംതെ യാണു
സാ ി. ഞാൻ െചയ്തതിെ േപരിൽ
എനി ു പ ാ ാപമി . ഒരി ലും
പ ാ പി ുകയുമി . നിെ
ന യും നിെ ആ ാവിെ
േമാ വും മാ തമായിരു ു എെ
ല ം. പേ , ഞാൻ വിജയി ാലും
നിന ു സേ ാഷവും
മന മാധാനവും ലഭി ാൻ എ ാണു
േവ െത ് എേ ാടു പറയണം.
നിെ ആ ഗഹ ൾ ും നിെ
നീതിേബാധ ിനും ഞാെനെ
പൂർണമായി സമർ ി ു ു.’
ഒബ്േലാൻസ്കി ക ്
തിരി െകാടു ി ്, എ ാണു
പറേയ െത റിയാെത
സേഹാദരീഭർ ാവിെ മുഖ ു
േനാ ിനി ു. ര ുേപെരയും
ഒരുേപാെല േവദനി ി ു തായിരു ു
ആ നി ബ്ദത.
“അതുതെ യാണു ഞാനവേളാടു
പറയാനുേ ശി ത് ” എ ുപറ ്
കെരനീൻ മുഖം തിരി .
“അേതയേത.” ക കൾ നിറ ു
െതാ യിടറി ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “അേത, എനി ു
മന ിലാകു ു.”
“അവൾെ ാണു േവ െത ്
എനി റിയണം” കെരനീൻ പറ ു.
“സ ം നിലപാെടെ ്
അവൾ റി ുകൂെട ു േതാ ു ു.
അവൾ തകർ ിരി യാണ്.
നി ള െട മഹമനസ്കത
അ രാർ ിൽ അവെള
തകർ ുകള ു. ഈ
ക ുവായി ാൽ, ഒരു മറുപടി
പറയാൻ േപാലും അവൾ ു കഴിയി .”
“അതുശരി. പേ ,ഈ
സാഹചര ിൽ അവള െട
ആവശ െളെ ്എ െന
മന ിലാ ും?”
“നി ൾ അനുവദി ുെമ ിൽ
ഞാെനാരു കാര ം പറയാം. ഈ
പശ്ന ിന് ഒരു പരിഹാരം
നി ൾതെ
നിർേദശി ു തായിരി ും ന ത്.”
 “ഇതിെനാരവസാനം
കാണണെമ ു നി ൾ ു േതാ ു ു
അേ ?” കെരനീൻ ഇടയ് ുകയറി
േചാദി : “പേ ,എ െന?
ഞാനാേലാചി ി ് ഒരു വഴിയും
കാണു ി .”
“ഏതു പശ്ന ിനും ഒരു
പരിഹാരമു ്.” ഒബ്േലാൻസ്കി
എഴുേ ് ആേവശേ ാെട പറ ു:
“അവള മായു ബ ം വിടർ ാൻ
ഒരി ൽ നി ളാ ഗഹി ിരു ു…
നി ൾ ു പരസ്പരം
സേ ാഷി ി ാൻ സാധ മെ ്
ഇേ ാൾ േബാധ മായി െ ിൽ…”
“സേ ാഷെ പലരീതിയിൽ
നിർവചി ാം! എ ായാലും എനി ്
എ ാം സ തമാണ്. എനിെ ാ ും
ആവശ മി . ഞ ള െട പശ്ന ിൽ
എ ാണു േപാംവഴി?”
“എെ അഭി പായം
േചാദി ുകയാെണ ിൽ” അ േയാടു
സംസാരി േ ാെഴ േപാെല,
മൃതസഞ്ജീവനി ു സമാനമായ
ചിരിേയാെട—ഒബ്േലാൻസ്കി
പറയു െത ും വിശ സി ാൻ
കെരനീെന
നിർബ ിതനാ ു തായിരു ു ആ
ചിരി—ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “ഒരു
വഴിയു ്, അവള െട ആ ഗഹമാണ്,
പേ , ഒരി ലും അവളതു പറയി ;
അതായത് നി ള െട ബ ം,
അതിെന ഓർമി ി ു സകലതും
എെ േ ുമായി
അവസാനി ി ുക. എെ
അഭി പായ ിൽ, നി ൾ ിടയിൽ
പുതുതായി രൂപംെകാ ി ബ ം
സംശയാതീതമാ ു തിന്
അതാവശ മാണ്. ര ുേപരും
സത രായാൽ മാ തേമ ഈ
പുതിയബ ം ാപി ാൻ
കഴിയുകയു .”
“വിവാഹേമാചനം!” കെരനീൻ
െവറുേ ാെടയാണു പറ ത്.
“അേത. വിവാഹേമാചനംതെ .”
ഒബ്േലാൻസ്കി അതിേനാടുേയാജി :
“നി െളേ ാലു ദ തിമാർ ്
എ ുെകാ ും അഭികാമ മായ,
ഏ വും യു ിസഹമായ,
േപാംവഴിയാണു വിവാഹേമാചനം.
ഒ ി ജീവി ാൻ കഴിയാെതവ ാൽ
പിെ െയ ുെച ം? എ ായിട ും
പതിവു താണിത്.”
കെരനീൻ ക കളട ്
െനടുവീർ ി .
“ഒരു കാര ം മാ തേമ
ആേലാചി ാനു . ഏെത ിലുെമാരു
ക ി പുനർവിവാഹം
െച ാനാ ഗഹി ു ുേ ാ? ഇെ ിൽ
കാര ം എള മാണ്.”
കെരനീൻ എേ ാ
പിറുപിറുെ ിലും മറുപടി പറ ി .
ഒബ്േലാൻസ്കി ു നി ാരമാെണ ു
േതാ ു ഈ കാര െള ാം
ഒരായിരം തവണെയ ിലും അയാൾ
ആേലാചി ി വയാണ്. നി ാര
മെ ുമാ തമ , അസാധ മാെണ ും
അയാൾ റിയാം.
വിവാഹേമാചന ിെ
നടപടി കമ ള െട വിശദാംശ ൾ
അയാൾ മന ിലാ ിയി ്.
ആ ാഭിമാനവും മതവിശ ാസവുമു
ഒരാൾ കളവായി പരപുരുഷബ ം
ആേരാപി ാൻ തുനിയുകയി . താൻ
മാ െകാടു , തെ സ്േനഹ ിനു
പാ തമായിരു , സ ം ഭാര െയ
കു െ ടു ാനും അപമാനി ാനും
അനുവദി ു െത െന?
ഇതുെകാ ുമാ തമ , കൂടുതൽ
പബലമായ മ കാരണ ളാലും
വിവാഹേമാചനം അസാധ മാണ്.
വിവാഹേമാചനം നട ാൽ തെ
മകെ ഗതിെയ ാവും?
അ യുെടകൂെട താമസി ി ാം.
പേ , വിവാഹേമാചിതയായ
മാതാവിന് നിയമവിേധയമ ാെ ാരു
കുടുംബമു ാകും. അവിെട, കു ി ു
ന വിദ ാഭ ാസം ലഭി ാനിടയി .
അവെന തേ ാെടാ ം
താമസി ി ാെമ ുവ ാൽ?
അെതാരു പതികാരനടപടിയാകും.
പതികാരം െച ാൻ അയാൾ
ആ ഗഹി ു ി . ഇതിെന ാം പുറേമ,
വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി ു തിലൂെട, അ യുെട
നാശ ിനു വഴിെതളി ുെമ താണ്,
ആ നടപടി ു സ തം
മൂളാതിരി ാൻ കെരനീെന
േ പരി ി ത്.
വിവാഹേമാചനെ ുറി ാേലാചി
ു ത്, അ യുെട കാര ംവി ി
തെ ുറി മാ തം
ചി ി ു തുെകാ ാെണ ും
അേതാെട അവൾ പൂർണമായും
നഷ്ടെ ടുെമ ും േമാസ്േകായിൽവ
േഡാളി പറ തും അയാള െട ഉ ിൽ
ത ി. ഈ വാ ുകെള, താൻ മാ ്
െകാടു തുമായും കു ികേളാടു
തെ സ്േനഹവുമായും
ബ െ ടു ി. തെ സ ം
രീതിയിൽ അയാൾ മന ിലാ ി.
വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി ുകെയ ാൽ—അവെള
സത യാ ുകെയ ാൽ—
അതിനർ ം ജീവിതവുമായി അയാെള
ബ ി ി ു ഒേരെയാരു
വസ്തുവിെന, ന യുെട പാതയിൽ
മുേ റാനു അവസാ നെ
ൈക ാ ് എടു ുകള ്
അവെള സർവനാശ ിേല ു
ത ിയിടുകെയ താണ്.
വിവാഹേമാചിതയാകുേ ാൾ അവൾ
േ വാൺസ്കിയുമായി ബ െ ടും.
അതു നിയമവിരു വും
കിമിനൽകു വുമാണ്. എെ ാൽ
പ ിയുെട നിയമ ിനനുസരി ്,
ഭർ ാവ് ജീവി ിരി ു ിടേ ാളം,
ഭാര പുനർവിവാഹംെച ാൻ പാടി .
“അവൾ അയാള െട കൂെടേ ാകും.
ഒേ ാ രേ ാ വർഷ ിനു ിൽ
അയാൾ അവെള ഉേപ ി ും.
അെ ിൽ അവൾ മെ ാരു പുരുഷെന
കെ ും.’ കെരനീൻ വിചാരി :
“നിയമാനുസൃതമ ാെ ാരു
വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി ു തിലൂെട അവള െട
നാശ ിനു ഞാൻ കാരണമാകും.’
നൂറുകണ ിനു പാവശ ം ഇ ാര ം
ചി ി ുകയും ഭാര ാസേഹാദരൻ
കരുതു തുേപാെല വിവാഹേമാചനം
അ ത എള മെ ും തീർ ും
അസാധ മാെണ ുമു
തീരുമാന ിൽ എ ിേ രുകയും
െചയ്തു. ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ഒരു
വാ ുേപാലും അയാൾ വിശ സി ി .
അതിെനതിരായ അേനകം
വസ്തുതകൾ കെ ുകയും
െചയ്തു. എ ി ം അെത ാം
ശ ി േക .
“ഏെത ാം വ വ കളിലാണു
നി ൾ വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി ു ത്, എ ുമാ തമാണു
പശ്നം. അവൾ ് ഒ ും േവ . ഒ ും
ആവശ െ ടു ി . എ ാം നി ള െട
ഔദാര ിനു വി ത ിരി ു ു.
 “ൈദവേമ! എെ ൈദവേമ!
എെ എ ിനി െന
പരീ ി ു ു?” കെരനീൻ ചി ി .
എ ാ കു ള ം ഭർ ാവ് സ യം
ഏെ ടു ഒരു
വിവാഹേമാചനേ സിെന ുറി ്
ഓർമി . സ യം
അപമാനിതനായേപാെല മുഖം
െപാ ി.
“നി ൾ ു
ചി ാ ുഴ മുെ റിയാം. ഞാനതു
മന ിലാ ു ു. എ ിലും
ഒ ാേലാചി ാൽ…”’
‘നിെ വലതു െചകി ിൽ
അടി ു യാൾ ് ഇടേ െചകിടും
കാണി െകാടു ുക. നിെ േകാ
സ മാ ു വനു നിെ
പുറംകു ായം കൂടി ഊരിനല്കുക.’
കെരനീൻ ആേലാചി .
“അേത!” അയാൾ ഉറെ
വിളി പറ ു: “അപമാനം ഞാൻ
സഹി ാം. എെ മകെനേ ാലും
ഉേപ ി ാം… പേ … പേ ,
ന ൾ ഒ ും മി ാതിരി ു തേ
ന ത് ? എ ായാലും നി ള െട
ഇഷ്ടംേപാെല െചയ്േതാള !” അളിയൻ
തെ മുഖം കാേണെ ു കരുതി
അയാൾ പുറംതിരി ിരു ു.
ദുഃഖകരമാണ് ആ തീരുമാനം. അയാൾ
ല ി . അേതസമയം സ ം എളിമ
എ ത മഹ രമാെണേ ാർ ു
സേ ാഷി ുകയും െചയ്തു.
അത് ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ഹൃദയെ സ്പർശി . കുറ േനരം
മൗനംപാലി ി ് അയാൾ പറ ു:
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, ഞാൻ
പറയു തു വിശ സി ൂ. നി ള െട
ഔദാര െ അവൾ വിലമതി ും.
എ ാലും ഇതു ൈദേവ യാെണ ു
സ്പഷ്ടം.” പറ ുകഴി േ ാഴാണ്,
തെ വാ ുകൾ നിരർ കമാെണ ്
അയാൾ ു േബാധ ംവ ത്. സ ം
വിഡ്ഢി േമാർ ു
ചിരി ാതിരി ാൻ അയാൾ ു
കഴി ി .
ക കൾ
നിറ ിരു തുകാരണം കെരനീൻ
മറുപടി പറ ി .
“മാരകമായ ഒരു വിപ ാണിത്.
അതിെന അഭിമുഖീകരിേ പ .
നി ൾ ര ാെളയും
സഹായി ാനാണു ഞാൻ
ശമി ു ത്.” ഒബ്േലാൻസ്കി
തുടർ ുപറ ു.
അളിയെ മുറിയിൽനി ിറ ിയ
ഒബ്േലാൻസ്കി
ദുഃഖിതനായിരുെ ിലും പശ്നം
വിജയകരമായി പരിഹരി ാൻ
സാധി തിൽ സംതൃപ്തനുമായിരു ു.
അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ്
വാ ുപാലി ുെമ കാര ിൽ
അയാൾ ു സംശയമി . എ ാം
കഴി തിനുേശഷം തെ ഭാര േയാടും
അടു കൂ കാേരാടും ഒരു
കട ഥയ് ു മ രം കെ ാൻ
ആവശ െ ടണെമ ും അയാൾ
തീരുമാനി . ഇതാണു കട ഥ:
“എനി ും ഒരു െകമി ിനും ത ിലു
വ ത ാസെമ ാണ് ?” ഉ രം: “െകമി ്
മി ശിതമു ാ ി എ ാവെരയും
വിഷമി ി ു ു, ഞാൻ മി ശിതം
േവർെപടു ി എ ാവെരയും
സേ ാഷി ി ു ു.”
 ഇരുപ ിമൂ ്

െവ ടിയു
ഹൃദയെ
േ വാൺസ്കിയുെട
സ്പർശി ിെ ിലും
മുറിവ് ഗുരുതരമായിരു ു. കുെറനാൾ
മരണവുമായി മ ടി . ആദ മായി
സംസാരേശഷി വീ ുകി ിയേ ാൾ
സേഹാദരെ ഭാര , വാര മാ തമാണ്
അടു ു ായിരു ത്.
അവേരാട് അയാൾ പറ ു:
“വാര , അബ ിൽ
െവടിെപാ ിയതാെണേ
എ ാവേരാടും പറയാവൂ. അെ ിൽ
കുറ ിലാണ്.”
വാര ഒ ും മി ാെത കുനി ു
സേ ാഷേ ാെട അയാള െട
മുഖ ുേനാ ി. ക കൾ
െതളി ി ്. പനിയി .
“ൈദവ ിനു ന ി! േവദനയുേ ാ?”
“കുറ ്, ഇവിെട.” അയാൾ
െന ിേല ു ചൂ ി ാണി .
“ഞാൻ ബാേ ജ് മാ ാം.”
വാര ബാേ ജ് അഴി െക തു
നി ബ്ദം േനാ ിെ ാ ുകിട ു.
തീർ േ ാൾ േ വാൺസ്കി പറ ു:
“ഞാൻ പി ംേപയും പറയുകയ .
ത ാൻ െവടിവ താെണ ് ആരും
പറയാതിരി ാൻ ശ ി ണം.”
“ഇേ ാൾ ആരും അ െന
പറയു ി . ഇനിെയാരി ലും
അബ ിൽ െവടിെപാ ാതിരു ാൽ
മതി.” അവൾ ചിരി െകാ ാണു
പറ ത്.
“എ ു പതീ ി ാം. എ ിലും…
ല ം പിഴയ് ാതിരു തു
കഷ്ടമായി.” അയാൾ ദുഃഖേ ാെട
ചിരി .
ഈ വാ ുകൾ സ ാഭാവികമായും
വാര െയ േവദനി ി .
മുറിവുണ ിയേതാെട,
ദുഃഖഭാര ിെ ഒരു ഭാഗം
ഒഴി ുേപായതായി േ വാൺസ്കി ു
േതാ ി. തനി നുഭവെ
നാണേ ടിൽനി ു േമാചിതനാകാൻ
തെ പവൃ ി സഹായി .
കെരനീെ മഹമനസ്കതെയ ുറി ്
അപമാനേബാധം കൂടാെത
ചി ി ാനും ൈധര മായി
മ വരുെട മുഖ ു േനാ ാനും
അയാൾ ു കഴിയുെമ ായി. പേ ,
അ െയ എെ േ ുമായി
നഷ്ടെ തിലു ദുഃഖം മറ ാൻ
ശമിെ ിലും സാധി ി . അവള െട
ഭർ ാവിേനാടുെചയ്ത െത ിനു
പായ ി ം െചയ്തു. ഇനി ഒരി ലും
അവൾ ും അവള െട
ഭർ ാവിനുമിടയ് ് ഒരു
പതിബ മായി നില് ുകയുമി .
എ ിലും അവള െട സ്േനഹം
നഷ്ടെ തിലു ദുഃഖം അയാള െട
മന ിെന നീ ി. അവള മായി പ ുവ
സേ ാഷകരമായ നിമിഷ ള െട
ഓർമകൾ മായ് കളയാനയാൾ ു
കഴി ി .
അയാൾ ുേവ ി താഷ്െ ൽ
ഒരു േജാലി െസർപുേഖാവ് സ്േകായ്
തരെ ടു ി. േ വാൺസ്കി ഒ ം
മടി ാെത ആ നിർേദശം
അംഗീകരി ുകയും െചയ്തു. പേ ,
പുറെ ടാനു സമയം
അടു ുവരുേ ാറും തനി ു
താ ാനാവാെ ാരു ത ാഗ ിനാണു
താൻ ഒരു ു െത യാൾ ു
േതാ ി. മുറിവ് പൂർണമായും
േഭദമായേ ാൾ യാ തയ് ു ഒരു ം
തുട ി. ‘അവെള ഒരി ൽ ൂടി ഒ ു
ക ി ് എെ േ ുമായി നാടുവിടാം.’
അയാൾ തീരുമാനി . പലേരാടും
യാ ത േചാദി ു തിനിടയിൽ തെ
അഭിലാഷം െബ ്സിെയയും അറിയി .
ഈ സേ ശവുമായി െബ ്സി
അ െയ െച ുകെ ിലും
അവരുെട ദൗത ം വിജയി ി .
“അതു ന തുതെ ” എ ാണ്
േ വാൺസ്കി ു േതാ ിയത്: ‘ആ
ദൗർബല ം എെ ശ ി മുഴുവനും
േചാർ ി ളയുമായിരു ു.’
 അടു ദിവസം െബ ്സി
േനരി വ ് കെരനീൻ
വിവാഹേമാചന ിനു സ തിെ ും
അതുെകാ ് േ വാൺസ്കി ്
അ െയ കാണാെമ ും
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ തായി
അറിയി . അതു േക പാേട,
െബ ്സിെയ സ ീകരി ിരു ാേനാ,
അ െയ എേ ാഴാണു
കാേണ െതേ ാ അവള െട
ഭർ ാെവവിെടയാെണേ ാ
േചാദി ാേനാ, െമനെ ടാെത,
േ വാൺസ്കി കെരനീെ
വീ ിേല ുതിരി . അവിെട
ആെരാെ യുെ േന ഷി ാെത,
േകാണി ടികയറിെ ് അവള െട
മുറിയിേല ് ഓടി യറി. അ
ഒ യ് ാേണാ എ ുേപാലും
േനാ ാെത അവെള െക ി ിടി
മുഖവും കഴു ും ൈകകള ം
ചുംബന ൾെകാ ു മൂടി.
ഈ സമാഗമ ിന് അ
ത ാെറടു ിരു ു.
അയാേളാെട ാണു പറേയ െത ും
ആേലാചി റ ി ിരു ു. പേ ,
വികാരാധിക ാൽ അെതാ ും
പറയാനു സമയം കി ിയി .
അയാെള ആശ സി ി ാനും സ യം
ആശ സി ാനും ശമിെ ിലും
ൈവകിേ ായി. അവള െട അധര ൾ
വിറ തുെകാ ് ഏെറേനരം ഒ ും
സംസാരി ാനാവാെത നി ുേപായി.
“നി െളെ സ മാ ി, ഞാൻ
നി ള േടതാണ്.” അവസാനം
അയാള െട ൈകപിടി
െനേ ാടുേചർ ് അവൾ പറ ു.
“അതാണുേവ ത്.” അയാൾ
പറ ു: “”ന ൾ ജീവി ിരി ുേവാളം
അതിനു മാ മി .”
“സത മാണ്,” അയാള െട
കഴു ിൽ െക ി ിടി ് അവൾ
പറ ു: “എ ിലും എനി ു
േപടിയാവു ു. ഭയ രമായ ചില
പതിബ ള തുേപാെല.”
“അെതാ ും സാരമി . ന ുെട
സ്േനഹം വളെര ശ മാണ്. അതിെന
തകർ ാൻ ഒരു ശ ി ും
സാധ മ .” മേനാഹരമായ
ദ നിരകാ ി ചിരി െകാ യാൾ
പറ ു.
അവള ം ചിരി . അയാള െട
ൈകപിടി തെ തണു കവിളിലും
േ കാ െചയ്ത തലമുടിയിലും തേലാടി.
“ഈ കു ിമുടി ഞാനാദ മായി
കാണുകയാണ്. െകാ പ ൻ?
നീയിേ ാൾ ന ായി ്—പേ ,
എെ ാരു വിളർ !”
“എനി ു വ ാ ീണം
േതാ ു ു.” അവൾ ചിരി . അവള െട
അധര ൾ വീ ും വിറയ് ാൻ
തുട ി.
 “നമു ് ഇ ലിയിൽ േപാകാം.
നിെ ീണം െപെ ുമാറും.”
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“നമു ു
ഭാര ാഭർ ാ ാെരേ ാെല ഒരു
കുടുംബമായി കഴിയാൻ
സാധി ുേമാ?” അയാള െട
ക കളിൽ ഉ േനാ ിെ ാ ്
അ േചാദി .
“അതിനു
സാധി ിെ ിലാണ ുതം!”
“അയാൾ ് എ ും
സ തമാെണ ് ീവ് പറയു ു.
അയാള െട ഔദാര ം എനി ുേവ .
എനി ു വിവാഹേമാചനവും
ആവശ മി . െസേരഷയുെട
കാര ിൽ എ ു
തീരുമാനി ണെമ ു മാ തം
അറി ുകൂടാ.”
അവരുെട ആദ െ
പുനഃസമാഗമേവളയിൽ അവള െട
മകെനയും വിവാഹേമാചനെ യും
കുറി ചി ി ാൻ അവൾെ െന
കഴിയു ുെവ ് അയാൾ ു
മന ിലായി . അയാള െട ദൃഷ്ടിയിൽ
അെതാെ അ പസ മാണ്.
“അതിെന ുറിെ ാ ും ഇേ ാൾ
ആേലാചി ുകേയാ
സംസാരി ുകേയാ െച രുത്.”
അവള െട ൈക ലം
തേലാടിെ ാ ് അയാൾ പറ ു.
 “െഹാ, ഞാെന ിനു
ജീവി ിരി ു ു! മരിെ ിൽ എ ത
ന ായിരു ു!” അവള െട
കവിള കളിലൂെട ക നീർ
ധാരയാെയാഴുകിെയ ിലും അയാെള
േവദനി ി ാനിഷ്ടമി ാ തുെകാ ു
ചിരി ാൻമാ തം ശമി .
താഷ്െ െല ഉയർ െത ിലും
അപകടകരമായ ഒരു പദവി
േവെ ുവയ് ു ത്
േ വാൺസ്കിയുെട പഴയ കാഴ്ച ാടിൽ
അ ിനുനിര ാ ഒരു
നടപടിയാണ്. എ ാലിേ ാൾ, ഒ ം
മടി ാെത അതു തിരസ്കരി .
േമലധികാരികൾ ് അത
തൃപ്തിേപാെര ു േതാ ിയതിനാൽ
േജാലി രാജിവയ് ുകയും െചയ്തു.
ഒരു മാസം കഴി േ ാൾ
കെരനീെനയും മകെനയും വീ ിൽ
തനി ാ ിഅ ,
േ വാൺസ്കിേയാെടാ ു
വിേദശ ുേപായി. വിവാഹേമാചനം
േനടാെതയും അതിനു
സ തി ാെതയുമാണു േപായത്.
വാല ം 2
ഭാഗം 1
ആദ ഭാഗ ളിലി ാ തും
5, 6, 7, 8 എ ീ ഭാഗ ളിൽ
പത െ ടു വരുമായ
മുഖ കഥാപാ ത ൾ

കടാവേസാവ്, – ഒരു െ പാഫ ർ

തിയേഡാർ
വാസിലിേയവി ്
വാര – േ വാൺസ്കിയുട
സേഹാദര പത്നി
പിൻസ ് – അ യുെട
ബാർബറ അ ായി
ഒബ്േലാൻസ്കായ
പിൻസ ് – േ വാൺസ്കിയുെട
െസാേറാകിന അ യുെട
സ്േനഹിത
െനെവേഡാവ്സ്കി – പുതിയ മാർഷൽ
മിേഖൽ, പീ ർ – േ വാൺസ്കിയുെട
ഭൃത ാർ
ഡിമി ടി (മിത ) – െലവിെ മകൻ
വേസ –
െവസ്േലാവ്സ്കി െഷർബാട്സ്കിയുെട
ഒരു കസിൻ
 ഒ ്

ആ ഗമനെ രു ാളിനുമു ്
വിവാഹം നട
പാേയാഗികമെ
ു തു
ായിരു
ു പിൻസ ് െഷർബാട്സ്കായയുെട
ആദ െ അഭി പായം. പേ ,
േനായ ുതീരു തുവെര
മാ ിവയ് ുകെയ ാൽ വളെര
താമസി േപാകുെമ ് െലവിൻ
പറ തിേനാടു േയാജി ാൻ അവർ
നിർബ ിതയായി. എെ ാൽ,
പിൻസ് െഷർബാട്സ്കിയുെട പായം
െച ഒര ായി ഗുരുതരമായ േരാഗം
ബാധി കിട ിലാണ്. അവർ മരി
േപായാൽ ദുഃഖാചരണം
അവസാനി ു തുവെര വിവാഹം
നീ ുേപാകും. അതുെകാ ്
െപരു ാളിനുമു ് വിവാഹം
നട ാെമ ു പിൻസ ് സ തി .
മണവാ ിയുെട ചമയൽസാമ ഗികൾ
ര ു ഭാഗ ളാ ി—ഒ ു വലുതും
ഒ ു െചറുതും. െചറിയ ഭാഗം ഉടേന
ഉപേയാഗി ാം. വലുത് പി ീടു
ആവശ ിനും. ഈ
സംവിധാനേ ാടു േയാജി ു ുേ ാ
എ േചാദ ിനു
കൃത മാെയാരു രം നല്കാ തിെ
േപരിൽ പിൻസ ് െലവിേനാടു
േദഷ െ . വിവാഹം കഴി യുടെന
യുവമിഥുന ൾ വിേദശയാ ത
േപാകു തുെകാ ് എ ാം
െകാ ുേപാേക ആവശ മി േ ാ.
െലവിൻ പഴയതുേപാെല
ദിവാസ പ്ന ിൽ മുഴുകി ദിവസ ൾ
ത ിനീ ി. ഈ േലാക ു
സകലതിെ യും മുഖ മായ ഉേ ശ ം
തെ സേ ാഷമാെണ ും തനി ു
േവ െത ാം മ വർ
ഏർ ാടാ ുെമ തിനാൽ, സ യം
ഒ ിെന ുറി ം
േ ശിേ തിെ ും അയാൾ
വിശ സി . ഭാവിെയ ുറി
എെ ിലും ല േമാ പ തിേയാ
അയാൾ ി . അെത ാം മ വർ
തീരുമാനി െകാ ം. സേഹാദരൻ
െസർജിയസ് ഇവാനി ം
ഒബ്േലാൻസ്കിയും പിൻസ മാണ്
അയാള െട പവർ ന െള
നിയ ി ിരു ത്. അവർ
പറയു െത ും അയാൾ ു
സ തമാണ്. അയാൾ ുേവ ി
സേഹാദരൻ പണം കടംവാ ി.
വിവാഹം കഴി ു നാ ിൻപുറേ ു
േപാകണെമ ് പിൻസ ം
വിേദശയാ ത െച ണെമ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയും നിർേദശി .
‘നി ൾ ിഷ്ടമു തു േപാെല
െചയ്േതാള . എനി ു സേ ാഷമാണ്.
നി ൾ എ ു െചയ്താലും എെ
സേ ാഷെ ബാധി ുകയി .’
അയാൾ വിശ സി . വിവാഹം
കഴി ു വിേദശ ു േപാകണെമ
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ഉപേദശെ ുറി പറ േ ാൾ
അവൾ എതിർ ത് അയാെള
അ ുതെ ടു ി. നാ ിൻപുറ ്
െലവിന് ഏെറ ഇഷ്ടമു പല
േജാലികള മുെ ് അവൾ റിയാം.
ആ േജാലികെള ാെണ ു വ മ .
അറിയണെമ ് അവൾ
ആ ഗഹി ു ുമി . എ ാലും വളെര
പധാനമാെണ തിൽ സംശയമി .
ിരതാമസം
നാ ിൻപുറ ായതിനാൽ, അവിേട ു
േപാകാനാണവൾ ു താൽപര ം.
സുചി ിതമായ ഈ അഭി പായം
െലവിെന അ ുതെ ടു ി.
നാ ിൻപുറെ വീ ിൽെ ്എ ാ
ഏർ ാടുകള മു ാ ാൻ െലവിൻ,
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ചുമതലെ ടു ി.
നാ ിൻപുറ ുനി ു മട ിവ
ഒബ്േലാൻസ്കി ഒരു ദിവസം
െലവിേനാടു േചാദി : “നി ൾ
ദിവ ശു ശൂഷ ൈകെ ാ ി ്
എ തിനു സർ ിഫി ്
ൈകയിലുേ ാ?”
“ഇ , അെത ിന് ?”
 “അതിെ ിൽ അവർ വിവാഹം
നട ി .”
“അേ ാ, അ െനയുമുേ ാ?
ഞാൻ കു സാരി ാൻ േപായി ്
ഒൻപതുവർഷമാെയ ുേതാ ു ു.
അതിെന ുറി ചി ി ാേറയി .”
“നി ൾ ആള െകാ ാമേ ാ!”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചിരി : “എ ി ്,
എെ യാണ് അവിശ ാസി
എ ുവിളി ു ത് ! ഇനി അതു പ ി .
കു സാരി ണം. കൂദാശ
സ ീകരി ണം.”
“എേ ാൾ? ഇനി നാലു
ദിവസേമയു .”
ഒബ്േലാൻസ്കി അതിനും
ഏർ ാടാ ി. െലവിൻ ത ാെറടു
തുട ി. മ വരുെട
മതവിശ ാസ െള മാനി ിരു ,
വിശ ാസിയ ാ അയാൾ ്
ഏെത ിലും മതചട ിൽ
െപ ടു ു തു വളെര ബു ിമു
കാര മാണ്. ഇേ ാൾ, ജീവിത ിെല
സു പധാനമാെയാരു മുഹൂർ ിൽ,
ക ംപറയാനും ൈദവദൂഷണ ിനും
അയാൾ നിർബ ിതനായിരി ു ു.
ര ിനും അയാൾ ത ാറ . പേ ,
സർ ിഫി ് കി ാൻ േവേറ
വഴിയിെ ും കു സാരവും
കുർബാനയും ഒഴിവാ ാനാവിെ ും
ഒബ്േലാൻസ്കി തീർ ുപറ ു.
 “േകവലം ര ുദിവസെ കാര ം!
അ ൻ വളെര ന മനുഷ നാണ്.
നി ള െട വായിെല േകടായ പ ്
നി ൾേപാലുമറിയാെത
പിഴുതുകളയും.”
വളെര നാള കൾ ുേശഷം
പ ിയിൽ അൾ ാരയ് ു മു ിൽ
നി േ ാൾ, െലവിൻ
കൗമാര പായ ിൽ പതിനാേറാ
പതിേനേഴാ വയ േ ാൾ, തെ
മന ിൽ കു ിനിറ ിരു
മതവിശ ാസം
പുനരു ീവി ി ാെനാരു ശമം
നട ിേനാ ി. അതു സാധ മെ ്
െപെ ു േബാധ ം വ ു. അെത ാം
അർ ശൂന മായ, െപാ യായ
ആചാര ളാെണ ു മന ിലാ ാൻ
ശമിെ ിലും അതും ഫല പദമായി .
മതസംബ മായ കാര ളിൽ തെ
സമകാലീനരായ മ പലെരയുംേപാെല
െലവിനും നി േ ഹമായ
അഭി പായ ള ായിരു ു. അതിൽ
വിശ ാസമിെ ിലും എ ാം
ക മാെണ ു തീർ ുപറയാനും
വ . അതുെകാ ്, സ ം
പവൃ ിയിൽ വിശ സി ാനാവാെത,
െവറുെമാരു ചടെ നിലയ് ു
കു സാര ിനു ത ാറായത്
െത ാെണ ് അയാള െട
അ രാ ാവ് മ ി .
 പാർ നാസമയ ്
ചിലേ ാഴതിൽ ശ ി . തനി ു
മന ിലാകാ കാര ിൽ
ശ ി ാതിരി ാൻ ശമി .
സായാ പാർ നയിൽ പൂർണമായി
പ ുെകാ ു. അടു ദിവസം
പതിവിലും േനരേ എഴുേ ്,
പഭാത പാർ നയിൽ
പ ുെകാ ാനും
കു സാരി ുവാനുംേവ ി
പഭാതഭ ണ ിനു മു ുതെ
പ ിയിെല ി.
ഒരു യാചകനും ര ു വൃ കള ം
പ ാരുമ ാെത മ ാരും ആ
സമയ ് പ ിയിലു ായിരു ി .
നീ മുതുകിെ ര ുഭാഗ ളം
െവേ െറയായി കാണി ു
ക ികുറ േളാഹ ധരി
െചറു ാരനായ ഡീ ൻ അയാെള
ചുമേരാടുേചർ ഒരു െചറിയ
േമശയ് രികിൽ െകാ ുനിർ ി.
പാർ നാപുസ്തകെമടു ു
വായി ാൻ തുട ി.
വായി െകാ ിരു േ ാൾ,
പേത കി ്, ഇടയ് ിെട, ‘കർ ാേവ
ഞ േളാടു മിേ ണേമ’ എ ്
അതിേവഗം
ആവർ ി െകാ ിരു േ ാൾ,
സ ം മന ് അട
മു ദവയ് െ ിരി യാെണ ും
അതിെന സ ത മാ ിയാൽ
ചി ാ ുഴ മു ാകുെമ ും െലവിനു
േതാ ി. ഡീ ൻ പറയു േതാ
വായി ു േതാ ഒ ും ശ ി ാെത,
തേലദിവസം നവവധുവിെ
സമീപ ിരു തും അവള െട
ൈകകള െട ഭംഗി ആസ ദി തും
ഓർമി . പരസ്പരം ഒ ും
പറയാനി ാ തുെകാ ്, അവൾ
േമശ റ ു ൈകവ െവറുേത
അടയ് ുകയും തുറ ുകയും
െചയ്തുെകാ ിരു തും പൂവുേപാെല
മൃദുവായ ൈകയിൽ അയാൾ
ചുംബി തും ഓർമയു ്. അേ ാഴവൾ
എെ ൈകകവർ ്, േരഖകൾ
പരിേശാധി ി പറ ു: ‘ന ൈക.’
അയാൾ തെ ൈക േനാ ിയി ്
ഡീ െ തടി ൈകയിേല ു
േനാ ി. അതാ വീ ും ‘കർ ാേവ
ഞ േളാടു െപാറുേ ണേമ’ എ ു
േകൾ ു ു. തീരാറായിരി ും.
ഡീ ൻ മു കു ു ു. അയാൾ
രഹസ മായി മൂ ു റൂബിളിെ ഒരു
േനാെ ടു ് ഡീ െ
ൈകയ് ു ിൽ വ െകാടു ു.
െലവിെ േപര് എഴുതിേ ർ ാെമ ു
പറ ഡീ ൻ, പുതിയ ബൂ ്സി
കാലുകൾെകാ ു പലകപാകിയ
നില ് ഉറെ ചവി ി
ശബ്ദമു ാ ി അൾ ാരയ് ു
പി ിേല ു െചാടിേയാെട
നട ുേപായി. ഒരു മിനി കഴി ്
പുറേ ു തലനീ ി െലവിെന വിളി .
െലവിൻ പടികൾ കയറിെ േ ാൾ
അ െന ക ു. പായംെച ,
നര താടിയു , ീണി ,
അനുക ാർ ദമായ ക കള ,ആ
മനുഷ ൻ ഒരു പുസ്തക ിെ
താള കൾ മറി ുകയായിരു ു.
െലവിെന േനാ ി െചറുതാെയാ ു
ശിര നമി ് അേ ഹം പതിവു
ൈശലിയിൽ പാർ ന
വായി ാനാരംഭി . അവസാനം
നില ുേനാ ി തലകു ി ്
െലവിെ േനർ ് തിരി ു.
“ കിസ്തു ന ുെട
ക ിൽെ ടാെതയാെണ ിലും നിെ
കു സാരം സ ീകരി ു തിനായി
ഇവിെട ഹാജരു ്.” ഒരു കൂശിതരൂപം
ചൂ ി ാണി ് അേ ഹം പറ ു:
“വിശു അേ ാസ്തല ാർ ാപി
സഭയുെട ശാസന ളിൽ നീ
വിശ സി ു ുേ ാ?”
“ഞാൻ സംശയി ിരു ു. ഇേ ാഴും
എനി ു സകലതിെനയും
സംശയമാണ്.” തനി േ ാഴും
ഇഷ്ടെ ടാ സര ിൽ െലവിൻ
പറ ു.
കൂടുതെലെ ിലും പറയുേമാ
എ റിയാൻ ഏതാനും നിമിഷേനരം
കാ ിരു ി ്, ഉറ സ ര ിൽ
അ ൻ തുടർ ു:
 “മനുഷ സഹജമായ
ദൗർബല ിെ ല ണമാണ്
സംശയ ൾ. നമു ു ശ ി പദാനം
െച ാൻ ദയാപരനായ
കർ ാവിേനാടു പാർ ി ണം.
എെ ാെ യാണു നീ െചയ്തി
പാപ ൾ?”
“ പധാനമായ പാപം സംശയമാണ്.
ഞാൻ എ ാ ിെനയും സംശയി ു ു.
എ ായ്േപാഴും സംശയി ു ു.”
“മനുഷ സഹജമായ
ദൗർബല ിെ ല ണമാണ്
സംശയം.” പാതിരി ആവർ ി :
“ പേത കി ് ഏതിലാണു സംശയം?”
“സകലതിെനയും. ൈദവമുേ ാ
എ ുേപാലും ചിലേ ാൾ
സംശയി ും.” പറ ത്
അനൗചിത മാേയാ എ ു ഭയെ .
എ ിലും അ െ മുഖ ്
ഭാവേഭദെമാ ും ക ി .
“ൈദവമുേ ാ എ ു
സംശയി ാൻ കാരണം?” ഒരു
െചറുചിരിേയാെട അയാൾ േചാദി .
െലവിൻ ഒ ും മി ിയി .
“അവെ സൃഷ്ടികെള ക ു ിൽ
കാണുേ ാൾ സഷ്ടാവിെന ുറി
സംശയി ു െത ിന് ? ആകാശ ്
ന ത െള വാരിവിതറിയവനാര് ?
ഭൂമിെയ
സൗ ര പൂർണമാ ിയതാരാണ് ? ഒരു
സഷ്ടാവി ാെത ഇെത ാം
സാധി ുേമാ?” െലവിെന സൂ ി
േനാ ിെ ാ ാണു േചാദി ത്.
ഒരു പുേരാഹിതനുമായി
ത ചി ാപരമാെയാരു
സംവാദ ിേലർെ ടു ത്
ഉചിതമെ ് െലവിനു േതാ ി.
അതുെകാ ു േനരി
േചാദ ിനുമാ തം ഉ രം പറ ു.
“എനി റി ുകൂടാ.”
“അറി ുകൂെടേ ാ? എ ിൽ,
ൈദവമാണു സകലതും
സൃഷ്ടി െത ു പറയുേ ാൾ
സംശയി ു െത ിന് ?”
“എനിെ ാ ും മന ിലാകു ി .”
സേ ാചേ ാെടയായിരു ു െലവിെ
മറുപടി.
“ൈദവേ ാടു മു ി ായി
പാർ ി ണം. വിശു പിതാ ാർ
േപാലും സംശയി ിരു ു. വിശ ാസം
ശ ിെ ടു ാൻ അവർ
ൈദവേ ാടു പാർ ി . സാ ാൻ
അതിശ നാണ്. അവെന നാം
െചറു ണം. ൈദവേ ാടു
പാർ ി ്.”
ആേലാചനയിൽ
മുഴുകിയതുേപാെല പുേരാഹിതൻ
ഒരുനിമിഷം നിർ ി.
“എെ ഇടവകയിൽെപ
ഒരാ ീയപു തനായ പിൻസ്
െഷർബാട്സ്കിയുെട മകള മായി നീ
വിവാഹബ ിേലർെ ടാൻ
േപാകുെ ു േകൾ ു ു?”
ചിരി െകാ ് അേ ഹം കൂ ിേ ർ ു:
“അവെളാരു ന യുവതിയാണ് !”
“ഉ ്.” െലവിൻ നാണേ ാെട
സ തി : ‘കു സാരേവളയിൽ
ഇെതാെ െയ ിനേന ഷി ു ു’
എ ു ചി ി ുകയും െചയ്തു.
ആ ചി യ് ു
മറുപടിെയേ ാണം അ ൻ പറ ു:
“നീ വിവാഹം െച ാൻ േപാകു ു,
ൈദവം നിന ു കു ികെള നല്കും.
ശരിയേ ? അേ ാൾ, നിെ
അവിശ ാസ ിേല ു നയി ു
സാ ാെന കീഴട ാതിരു ാൽ
ഏതുതര ിലു വിദ ാഭ ാസമാണ്
നിെ െകാ കു ികൾ ു നീ
നല്കാൻ േപാകു ത് ?
കു െ ടു ലിെ സ ര ിൽ അ ൻ
േചാദി : “നിെ സ ാന െള
സ്േനഹി ു ുെ ിൽ,
സ്േനഹസ നായ ഒരു പിതാെവ
നിലയ് ു നീ നിെ സ ാന ിനു
സ ും ആഡംബരവും
ബഹുമതികള ംമാ തം
േവണെമ ാ ഗഹി ാൽ േപാര. അവനു
േമാചനംേവണം. സത ിെ
െവളി ിൽ ആ ീയമായ
പുേരാഗതി േനടണം. ശരിയേ ? ‘പ ാ,
ഈ േലാക ് എെ
സേ ാഷി ി ു ഭൂമിയും െവ വും
സൂര നും പൂ ള ം പു കള െമ ാം
സൃഷ്ടി താരാെണ ് ’ നിെ
നിഷ്കള നായ കു ി േചാദി ുേ ാൾ
നീെയ ു പറയും?
‘എനി റി ുകൂടാ’ എ ു പറയുേമാ?
ദയാപരനായ കർ ാവ് എ ാം
നിന ു
െവളിെ ടു ി ി തുെകാ ്
നിന ് അറിയാതിരി ാൻ വഴിയി .
അെ ിൽ, നിെ കു ി
േചാദിെ ിരി െ , ‘ക റയ് റം
എ ാെണെ കാ ിരി ു ത് ?’
ഒ ുമറി ുകൂെട ിൽ നീ
എ ു രം പറയും? എ െന ഉ രം
പറയും? ഈ േലാക ിെ യും
സാ ാെ യും പേലാഭന ൾ ്
അവെന വി െകാടു ുേമാ? അതു
െത ാണ്.” അ ൻ ഒ ു നിർ ി, തല
ഒരു വശേ ു ചരി
സഹതാപേ ാെട െലവിെന േനാ ി.
െലവിൻ മറുപടി പറ ി . ഒരു
പുേരാഹിതനുമായി
ചർ യിേലർെ ടാൻ
ആ ഗഹി ാ തുെകാ .
മെ ാരാള ം ഇതുേപാെലാരു േചാദ ം
ഇേതവെര അയാേളാടു േചാദി ി ി .
തെ കു ്ഇ രം േചാദ ൾ
േചാദി ാൻ തുട ുേ ാൾ അവയ് ്
ഉ രം കെ ാൻ ധാരാളം
സമയമു േ ാ.
“നിെ ജീവിത ിെല ഒരു
സു പധാന ഘ ിേല ു നീ
 പേവശി ുകയാണ്.” അ ൻ പറ ു:
“നിെ മാർഗം കെ ാനും
േനരായവഴി ു നയി ാനും
സഹായി േണ എ ു ദയാപരനായ
ൈദവേ ാട് പാർ ി ുക. ന ുെട
കർ ാവായ േയശു കിസ്തു,
മനുഷ രാശിേയാടു സ്േനഹം
നിെ േമൽ െചാരിയെ , നിേ ാടു
െപാറു െ …!” അ ൻ െലവിെന
അനു ഗഹി ് േപാകാൻ അനുവദി .
തനി ു ഹിതകരമ ാ ഒരു
രംഗം അ െന അവസാനി തിലും
ക ംപറയാൻ നിർബ ിതനായി
എ തിനാലും ആശ സി െകാ ാണ്
െലവിൻ വീ ിെല ിയത്. സ്േനഹമു
ആ വൃ ൻ പറ തു മുഴുവനും
വിഡ്ഢി മെ ു കൂടുതൽ
വ മാേ ചില കാര ൾ
അതിലുൾെ ടു ുെ ും േതാ ി.
‘ഇേ ാഴ , പി ീടാകെ ’ എ ു
തീരുമാനി . തെ ആ ാവിൽ
ഏേതാ ഒരവ ത
അവേശഷി ു ുെ ും മതെ
സംബ ി ിടേ ാളം, മ വരുെട
നിലപാടുതെ യാണ് തേ െത ും
അയാൾ സംശയി ാൻ തുട ി.
സുഹൃ ് സ ിയാഷ്സ്കിെയയാണ്
അതിനു കു െ ടു ിയത്.
അ ു ൈവകുേ രം
പതി ശുതവധുവിേനാെടാ ം
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട വീ ിൽ
െചലവഴി . അട ാനാവാ
ആ ാദ ിലാണു താെന ് അയാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കിേയാടു പറ ു.
 ര ്

കീ ഴ്വഴ
പാലി
ൾ കർശനമായി
ണെമ ് പിൻസ ം
േഡാളിയും നിർേദശി ിരു തു
കാരണം, വിവാഹദിവസം െലവിൻ
വധുവിെന കാണാൻേപായി .
അവിവാഹിതരായ മൂ ു
ച ാതിമാർെ ാ ം േഹാ ലിൽനി ്
ഊണുകഴി . െസർജിയസ് ഇവാനി ്,
യൂണിേവഴ്സി ിയിെല പഴയ
സഹപാഠിയും ഇേ ാൾ പകൃതിശാസ് ത
െ പാഫ റുമായ കടാവേസാവ്
(ഇേ ഹെ സ ർഭവശാൽ
െതരുവിൽവ ക ുമു ിയ െലവിൻ
നിർബ ി
വിളി െകാ ുവ താണ് ).
മണവാളേ ാഴനും േമാസ്േകായിെല
മജിസ്േ ട ം കരടിനായാ ിന് െലവിെ
കൂ കാരനുമായ ചിരിേ ാവ്
എ ിവരാണ് ആ ച ാതിമാർ.
ഉ ഭ ണം ഉ ാസകരമായിരു ു.
അത ാഹ ിലായിരു ു
െസർജിയസ് ഇവാനി ്.
കടാവേസാവിെ അഭി പായ ൾ
മ വെര രസി ി .
 എ ത കഴിവു വനായിരു ു
ന ുെട സ്േനഹിതൻ
േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ് !
കടാവേസാവ് പറ ു തുട ി:
“കൂ ിലി ാ ഒരാള െട കാര മാണ്
ഞാൻ പറയു ത്. അ ാല ്
അയാൾ ്
സയൻസിേനാടിഷ്ടമായിരു ു.
യൂണിേവഴ്സി ി വി േപാ േ ാൾ
മാനവികവിഷയ ളിലായി താൽപര ം.
എ ാലിേ ാൾ, സ ം പാഗല്ഭ ിൽ
പകുതി ആ വ നയ് ും മേ
പകുതി ആ വ നെയ
ന ായീകരി ാനുമാണു
െചലവഴി ു ത്.”
“തെ േ ാെല വിവാഹേ ാടു
ശ തുതയു മെ ാരാെള ഞാൻ
ക ി ി .” െസർജിയസ് ഇവാനി ്
അഭി പായെ .
“അ , ഞാൻ വിവാഹ ിെ
ശ തുവ , പേ , അധ ാനം
പ ുവയ് ു തിൽ ഞാൻ
വിശ സി ു ു. മെ ാ ുംെച ാൻ
കഴിയാ വർ സംസ്കാരവും
സേ ാഷവും പരിേപാഷി ി ാൻ
സഹായി ണം. ഇവ ര ിെനയും
ത ിൽ കൂ ി ുഴയ് ു
വളെരേ രു ്. ഞാൻ അതിേനാടു
േയാജി ു ി .”
“തനിെ ാരു
പണയമുെ റിയുേ ാൾ ഏ വും
കൂടുതൽ സേ ാഷി ു ത്
ഞാനായിരി ും.” െലവിൻ പറ ു:
“കല ാണ ിന് എെ ണി ാൻ
മറ രുത്.”
“ഞാൻ ഇേ ാഴും
പണയ ിലാണ്.”
“ക ായിറ ിയുമായി ായിരി ും!
േച നറിയാേമാ?” െലവിൻ
സേഹാദരേനാടു േചാദി :
“കടാവേസാവ്
േപാഷകഭ ണെ ുറിെ ാരു
പുസ്തകം
എഴുതിെ ാ ിരി ുകയാണ്…”
“എ ാംകൂടി കൂ ി ുഴയ് ാെത!
ഞാൻ പുസ്തകം
എഴുതു തിെല ാണു െത ് ? ഞാൻ
ക യിറ ിെയ
സ്േനഹി ു ുെവ ു തു
സത മാണ്.”
“അതു ഭാര െയ
സ്േനഹി ു തിനു
തട മു ാ ുേമാ?”
“അതു തട മു ാ ി , പേ ,
ഭാര തട മു ാ ും.”
“അെത ് ?”
“തനി ു താമസിയാെത
മന ിലാകും. ഇേ ാൾ
കായികവിേനാദ ൾ
തനി ിഷ്ടമാണ്… ഉം. നമു ു
കാ ിരു ു കാണാം.
 “നി ളറിേ ാ ആർഖിപ്
ഇ ുവ ിരു ു. പഡ്േനായിയിൽ
ധാരാളം മാനുകള ം ര ു
കരടികള മുെ റിയി ാനാണു
വ ത്.” ചിരിേ ാവ് പറ ു.
“എനി ു വരാെനാ ി .”
“കേ ാ! െസർജിയസ് ഇവാനി ്
കളിയാ ി. കരടിനായാ ിേനാടു വിട!
ഭാര സ തി ി ”
െലവിൻ ചിരി . ഭാര
അനുവദി ിെ ിലും അയാൾ ു
പരാതിയി . ഇനിെയാരി ലും
കരടിെയ കാണുകേയ േവ .
“എ ാലും തെ
അസാ ിധ ിൽ ര ു കരടികെള
െകാ കെയ ുവ ാൽ കഷ്ടംതെ .
ഹപിേലാവ്കയിെല സംഭവം
ഓർമയുേ ാ? എ ു രസമായിരു ു!”
ചിരിേ ാവ് പറ ു.
“ ബ ചര േ ാടു
വിടപറയു തിന് അതിേ തായ
ദൂഷ ള ്.” െസർജിയസ് ഇവാനി ്
അഭി പായെ : “എ ത
സേ ാഷി ാലും സ ാത ം
നഷ്ടെ ടുേ ാൾ ദുഃഖിേ ിവരും.”
“േഗാേഗാളിെ നാടക ിൽ
ജനാലവഴി പുറ ുചാടിയ വരെ
അവ യിലാണു താൻ.” ചിരിേ ാവ്
കളിയാ ി.
“തീർ യായും അയാൾ െന
േതാ ു ു ്. പേ , തുറ ുപറയാൻ
മടി.” കടാവേസാവ് െപാ ി ിരി .
“ശരി. ജനാല
തുറ ുകിട ുകണ്… നമു ു
െടറ ിേല ു േപാകാം. ഒ ് ഒരു
െപൺകരടിയാണ്. അതിെ ഗുഹ
വളയാം. അ ുമണിയുെട തീവ ി
പിടി ാം. ഇവിെട ഇവരുെട
ഇഷ്ടംേപാെല എ ുേവണെമ ിലും
െചയ്േതാെ .” ചിരിേ ാവ് ചിരി .
“സ ാത ം നഷ്ടെ ടു തിെ
േപരിൽ െത േപാലും പ ാ ാപം
എെ മന ിലി .” െലവിൻ
ചിരി െകാ ാണു പറ ത്.
“ഓേഹാ, പേ , ഈ നിമിഷം
തെ മന ിൽ വ ാ
ചി ാ ുഴ മാണ്. അതുെകാ ്
ഒ ും വ മാവി .” കടാവേസാവ്
പറ ു.
“സ ാത ം നഷ്ടെ ടു തിൽ
എനി ു ദുഃഖമുെ ു പറയാം.
പേ , ആ നഷ്ടം അതിേലെറ എെ
സേ ാഷി ി ു ുമു ്.”
“വളെര േമാശം! ഒരു
പതീ യുമി .” കടാവേസാവ്
പറ ു: “ഇയാള െട അസുഖം
േഭദമാ ാൻേവ ി നമു ു കുടി ാം.
അെ ിൽ ഇയാള െട സ പ്ന ിൽ
നൂറിെലാരുഭാഗെമ ിലും
യഥാർ മാകേണ എ ു
പാർ ി ാം. അതുേപാലും ഈ
ഭൂമുഖ ് മെ ും കാണാ
തര ിലു സേ ാഷമായിരി ും.”
ഉ ഭ ണം കഴി ഉടെന
സ ർശകർ വിവാഹ ിനുേപാകാൻ
ത ാെറടു ു.
ഒ യ് ായേ ാൾ െലവിൻ
അവിവാഹിതരായ മൂ ു
ച ാതിമാരുെട
അഭി പായ െള ുറി ാേലാചി .
സ ാത ം നഷ്ടെ ടു തിെ
പ ാ ാപമുേ ാ എ ു സ ം
ആ ാവിേനാടാരാ ു. ആ േചാദ ം
അയാെള ചിരി ി . സ ാത േമാ?
സ ാത ംെകാ ് എ ാണു
പേയാജനം. സ്േനഹി ു തും
ആ ഗഹി ു തുംമാ തമാണു
സ ാത ം. അവള െട ആ ഗഹ ൾ
സാധി ു തും അവള െട
ചി കള മായി
െപാരു െ ടു തുമാണു സ ാത ം.
അതായത് ഒരു സ ാത വുമി ാ
അവ ; അതാണു സേ ാഷം!
“പേ , അവള െട വിചാര ളം
വികാര ള ം ആ ഗഹ ളം
എനി റിയാേമാ?” ഒരു ശബ്ദം
െപെ ുമ ി . അയാള െട
മുഖെ ചിരി മാ ു. അയാൾ
ചി ാമ നായി. ഭയവും സംശയവും
അയാെള ബാധി . സകലതിെനയും
അയാൾ സംശയി .
 ‘ഒരുപേ , അവൾെ േ ാടു
സ്േനഹമിെ ിേലാ?
വിവാഹിതയാകണെമ തുെകാ ുമാ
തം ഈ വിവാഹ ിനു
സ തി താെണ ിേലാ?
ത ാനറിയാെതയാണ് ഈ
ചട ിനു തുനിയു െത ിേലാ?’
അയാൾ തേ ാടുതെ േചാദി :
‘വിവാഹേശഷം ആ പരിേശാധന
നട ുേ ാഴായിരി ും അവെളെ
സ്േനഹി ു ിെ ും ഒരി ലും
സ്േനഹി ാൻ സസാധ മെ ും
കെ ു ത്…’ അവെള ുറി ്
വിചി തവും അേ യ ം കൂരവുമായ
ചി കൾ അയാള െട മന ിൽ
െപാ ിമുള . അവെള
േ വാൺസ്കിേയാെടാ ം ക ത്
ഇ െലയാെണ ു േതാ ി. അയാള െട
േപരിൽ സംശയം ജനി . അവൾ എ ാ
സത വും തേ ാടു പറ ി ിെ ും
സംശയി . െപെ ് ചാടിെയണീ
നിരാശേയാെട ത ാൻ പറ ു:
‘ഇ ഇതു ശരിയ , ഞാൻ അവേളാട്
അവസാനമായി പറയും. നാമിേ ാൾ
സത രാണ്. ഇ െനതെ
തുടർ ുേപാകു തായിരി ും ന ത്.
നാണേ ടും കഷ്ട ാടും വ നയും
സഹി ജീവി ു തിെന ാൾ
എ ുെകാ ും ന താണിത്.’ ഇ െന
തേ ാടും അവേളാടും
മെ ാവേരാടുമു അവ യും
വിേദ ഷവും നിറ മനേ ാെട
െലവിൻ േഹാ ലിൽനി ിറ ി
അവള െട വീ ിേല ുേപായി.
പിറകിെല മുറികളിെലാ ിൽ ഒരു
െപ ിയുെട പുറ ിരു ു േതാഴിയുെട
സഹായേ ാെട വസ് ത ൾ
തിരെ ടു ്
അടു ിവയ് ുകയായിരു ു കി ി.
അയാെള ക സേ ാഷ ാൽ
വിടർ മുഖേ ാെട അവൾ േചാദി :
“അ ാ എ ാണിേ ാൾ…?
അ ുതമായിരി ു േ ാ?
പാവ ൾ ു െകാടു ാൻേവ ി
പഴയ ഉടു കൾ
മാ ിവയ് ുകയാണ്…”
“അതു ന തുതെ .”
ാനവദനനായി േതാഴിെയ േനാ ിയി ്
അയാൾ പറ ു.
“ദുന ാഷാ നീ െപായ്േ ാ.
വിളി ു ം വ ാൽമതി.” കി ി
അവെള പറ യ ി ്, അയാള െട
ദുഃഖഭാവ ിൽ ആശ േയാെട
ആരാ ു:
“നി ൾെ ുപ ി?”
“കി ീ, എനിെ െ ി ാെ ാരു
േവവലാതി? ഒ യ് ിതു
സഹി ാനു കരു ് എനി ി .”
താനതു പറ ാലും അവൾ
മുഖവിലയ്െ ടു ുകയിെ ു
േതാ ിെയ ിലും അവള െട ഖ നം
േകൾ ണെമ ് അയാൾ ആ ഗഹി :
“ഇനിയും സമയമുെ ു
പറയാനാണു ഞാൻ വ ത്… ഇേ ാൾ
േവണെമ ിലും ഇെതാെ
േവെ ുവയ് ാം.”
“എ ് ? എനിെ ാ ും
മന ിലാകു ി . നി ൾെ ുപ ി?
എേ ാ ു േവെ ു വയ് ാെമ ് ?”
“ഒരായിരംതവണ ഞാൻ
പറ ി താണ്. നിെ വിവാഹം
കഴി ാനു േയാഗ ത എനി ി .
പൂർണമനേ ാെടയ നീ സ തി ത്.
അബ ം പ ിയതായിരി ും. ഒ ുകൂടി
ആേലാചി ്. എെ സ്േനഹി ാൻ
നിന ാവുേമാ? എേ ാടു
തുറ ുപറയാം. തീർ യായും എനി ു
ദുഃഖമു ാകും. ആള കൾ പലതും
പറെ ിരി ും. അെതാ ും
സാരമി . ഒരു വലിയ
നിർഭാഗ െമാഴിവാ ാൻ ഇനിയും
സമയമു ് !”
“എനി ു മന ിലാകു ി .”
അവൾ ഭയ ുേപായി: “വിവാഹം
േവെ ുവയ് ാേനാ?…”
“അേത നിനെ േ ാടു
സ്േനഹമിെ ിൽ.”
“നി ൾ ു ഭാ ുേ ാ?”
അ ര െകാ ് വിവർണമായ
മുഖേ ാെട അവൾ േചാദി .
അടു ിവ െകാ ിരു ഉടു കൾ
ഒരു കേസരയിൽ വാരിയി ് അയാള െട
അടു ിരു ു. എ ാണു
നി ളാേലാചി ു ത് ? എ ാം
എേ ാടു പറയൂ.”
“നിന ് എെ
സ്േനഹി ാെനാ ിെ ് എെ
മന പറയു ു എ ിെ േപരിലാണ്
നീ എെ സ്േനഹി ു ത്.”
“ൈദവേമ, ഞാനിനി എ ു
െച ം?…” അവൾ ഉറെ കര ു.
“ഇ െന കരയാൻ ഞാൻ നിെ
വഴ ുപറേ ാ?” അയാൾ അവള െട
മു ിൽ മു കു ി, അവള െട
ൈകകളിൽ ചുംബി ാൻ തുട ി.
അ ുമിനി കഴി ് പിൻസ ്
വ േ ാൾ അവരുെട പിണ ം
തീർ ിരു ു. അയാെള
സ്േനഹി ു ുെ ുമാ തമ ,
അതിനു കാരണ ള ം കി ി
േബാധ െ ടു ി. അയാൾ ്
സ്േനഹം ആവശ മാെണ ുമാ തമ ,
അയാള െട സ്േനഹ ിനുപാ തമായ
സകലവസ്തു ളം
സർേവാത്കൃഷ്ടവുമാണ്. ദുന ാഷയ് ്
നീലയാേണാ ചുവ ാേണാ േചരു ത്
എ ു തർ ി െകാ ു െപ ിയിൽ
തുണികൾ
അടു ിവയ് ുകയായിരു
കി ിെയയും െലവിെനയും ക ്,
വീ ിൽേപായി ഡ െചയ്ത് വരാനും
കി ിെയ െമനെ ടു രുെത ും
അവെള ഒരു ാൻ െഹയർ ഡ ർ
ഉടെന വരുെമ ും പകുതി
തമാശയായും പകുതി കാര മായും
പിൻസ ് െലവിേനാടു പറ ു:
“ഇവളി ് ആഹാരംേപാലും കഴി ി ി .
ക ിേ ീണി ിരി ു ത് ! പ േന,
നീ േപായി നിെ േജാലിേനാ ് !”
നാണി ് കു േബാധേ ാെട,
എ ാൽ ആശ ാസേ ാെടയും
െലവിൻ േഹാ ലിേല ു മട ി.
സേഹാദരനും േഡാളിയും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും അയാെള
അനു ഗഹി ാൻ കുരിശുരൂപവുമായി
കാ ിരി ുകയായിരു ു. േഡാളി ു
വീ ിൽേപായി മകെന
ഒരു ിെ ാ ുവരണം. എ ി
വധുവിേനാെടാ ം വ ിയിൽ
കുരിശുരൂപവുമായി േപാകണം. വരനും
െസർജിയസ് ഇവാനി ിനുംമ ം
േപാകാനും തിരി വരാനും വ ി
അയയ് ണം. ഇ െന പലതും
െച ാനു ്. െവറുേതയിരി ാൻ
േനരമി , മണി ആറരകഴി ു.
വരെന അനു ഗഹി ു ചട ്
സുഗമമായിരു ി . ഒബ്േലാൻസ്കി
കൃ തിമഗൗരവം നടി ഭാര യുെട
സമീപ ുനി ് കുരിശുരൂപം
ൈകയിൽപിടി ് െലവിേനാടു
മു കു ാൻ പറ ു. തമാശമ ിൽ
ചിരി െകാ ് അയാെള
മൂ ു പാവശ ം ചുംബി . േഡാളിയും
അ െന െചയ്തി ് വീ ിൽ േപാകാൻ
ധൃതികൂ ി. വ ികള െട കാര ിൽ
ആശയ ുഴ മു ായേ ാൾ േഡാളി
വീ ിൽ േപായി വ ി തിരി യ ാൽ
മതിെയ ് െസർജിയസ് ഇവാനി ്
നിർേദശി .
ആ നിർേദശം േഡാളി ു
സ ീകാര മായി. “െപ ികെള ാം
െകാടു യേ ാ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
അേന ഷി .
“അയ .” െലവിൻ പറ ു.
തനി ു ധരി ാനു
വസ് ത െളടു ുവയ് ാൻ
കുസ്മേയാട് അയാൾ നിർേദശി .
 മൂ ്

വി വാഹ
അല രി ിരു
ിനുേവ ി
പ ിമു ്
വലിയ ഒരാൾ ൂ ം. കൂടുതലും
സ് തീകൾ. താമസിെ ിയവർ
തി ി ിര ി
ജനാല ികൾ ിടയിലൂെട
എ ിേനാ ാൻ ശമി .
ഇരുപതിൽപരം കുതിരവ ികെള
കുതിരേ ാലീസുകാർ െതരുേവാര ്
ഒതു ിനിർ ി. നീല
യൂണിേഫാമണി ഒരു
േപാലീസുേദ ാഗ ൻ െകാടുംതണു ്
സാരമാ ാെത ജാ ഗതേയാെട
വാതിൽ ൽ നിലയുറ ി . കൂടുതൽ
വ ികൾ വ ുെകാ ിരു ു.
തലമുടിയിൽ പുഷ്പ ൾ ചൂടിയ
മഹിളകൾ ഉടു ിെ െതാ ലുകൾ
ഉയർ ി ിടി ് വ ിയിൽനി ിറ ി.
പുരുഷ ാർ െതാ ികള രിയി ്
പ ിയിൽ പേവശി .
െക ിട ിനു ിൽ ര ു
ശരറാ ലുകളിലും രൂപ ൂടുകളിലും
െമഴുകുതിരികൾ ക ി ി ്.
പതിമകള െട പിറകിെല ചുവ
പ തിര ീലകള ം രൂപ ളിെല
തിള ു െവ ി ആഭരണ ളം
ശരറാ ലുകളിെല െവ ി ലകള ം
കാല ഴ ംെകാ ു കറു
പുരാതന ഗ ള ം േളാഹകള ം
അ വസ് ത ള ം ഗായക
സംഘ ിനു മുകളിെല ബാനറുകള ം
അൾ ാരയിേല ു പടികള െമ ാം
െവളി ിൽ മു ി ാണെ .
ന തുേപാെല ചൂടുപിടി പ ിയുെട
വലതുഭാഗ ് നീളൻ േകാ കള ം
െവള ൈടകള ം യൂണിേഫാമുകള ം
കസവുകി രികള ം പ ടു കള ം
പൂ ള ം ന മായ ചുമലുകള ം
ൈകകള ം നീ
ൈകയുറകള ംെകാ ു നിറ
ആൾ ൂ ിൽ നി ുയർ
ഗൗരവേമറിയ, ആേവശകരമായ
ചർ കൾ േമൽ ൂരയിൽ ത ി
പതിധ നി . വാതിൽ തുറ ു
ശബ്ദം േകൾ ുേ ാെഴ ാം
വരെനയും വധുവിെനയും പതീ ി ്
എ ാവരും അേ ാ േനാ ും. പേ ,
പ ു പാവശ ം വാതിൽ തുറ േ ാഴും
അക ുവ തു ൈവകിെയ ിയ
അതിഥികേളാ േപാലീസ്
ഉേദ ാഗ െ ക െവ ി
കാഴ്ചകാണാെന ിയ അപരിചിതേരാ
ആയിരു ു. ബ ു ള ം കാണികള ം
ഉത്കണ്ഠേയാെട കാ ുനി ു.
 വരനും വധുവും ഏതുേനരവും
എ ിേ രുെമ ു പതീ ി അവർ,
സമയം ൈവകിയതു സാരമാ ിയി .
കേമണ, കൂടുതലാള കൾ
വാതിൽ േല ു േനാ ാൻ തുട ി.
എെ ിലും സംഭവിേ ാ എ ു ചിലർ
സംശയി . വധൂവര ാെര ുറി ്
ഉത്കണ്ഠയി ാ മ ിൽ ബ ു ളം
സുഹൃ ു ള ം സംഭാഷണ ിൽ
മുഴുകി.
സമയ ിെ വില
േബാധ െ ടു ാെന വ ം ആർ ്
ഡീ ൻ ജനാലകൾ കിടു ുമാറ്
ഉറെ ചുമ . കാ ിരു ു മുഷി
ഗായകസംഘം മൂ ുചീ ാൻ തുട ി.
വരെ കൂ ർ എ ിേയാ എ റിയാൻ
പാതിരി ഇടയ് ിെട പുറേ ്
ആെള അയ . സ് തീകളിൽ ഒരാൾ
വാ േനാ ിയി ് ‘ഇതു ന കൂ ്’
എ ു പറ േതാെട
അവർ ിടയിെല അ ര ം
അസംതൃപ്തിയും വ ാപകമായി.
എ ാണു സംഭവി െത േന ഷി ാൻ
മണവാളേ ാഴൻ പുറ ുേപായി.
ഈ സമയമ തയും കി ി
മണവാ ിയുെട േവഷ ിൽ അവെള
അക ടിേസവി ു ഒരു
പായംെച സ് തീ ും സേഹാദരി
പിൻസ ് ലാേവായ് ുെമാ ം
െഷർബാട്സ്കി ഭവന ിൽ
കാ ിരി ുകയായിരു ു.
 അേതസമയം െലവിൻ ടൗസർ
മാ തമി െകാ ് മുറിയിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു ു.
ഇടയ് ിെട വരാ യിൽ
േനാ ു ുമു ്. അവിെടെയ ും
ആെരയും കാണാ ് ശാ മായി
പുകവലി െകാ ിരി ു
ഒബ്േലാൻസ്കിേയാടു പറ ു:
“ഇ െനെയാരു മ രം ഈ
േലാക ു മെ ാരാൾ ും
പ ാനിടയി .”
“മ രംതെ .”
ആശ ാസദായകമായ ഒരു ചിരിേയാെട
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “പേ ,
വിഷമിേ . ഒരു മിനി ിനു ിൽ
സാധനം ഇവിെടെയ ും.”
“ഞാെന ു െച ം?” േകാപം
അട ിെ ാ ു െലവിൻ േചാദി :
“േകാ ം കു ാ വും! അെതാെ
വ ിയിൽ കയ ി അയ ി െ ിൽ
എ ു െച ം?”
“എ ിൽ എെ ഷർ തരാം.”
“എ ിൽ അതു പേ തെ
ആകാമായിരു േ ാ.”
“ആള കൾ ആേ പി ാൻ
ഇടവരരുത്. കുറ കൂടി
കാ ിരി ാം. എ ാം ശരിയാകും.”
െലവിെ ഭൃത ൻ കുസ്മയാണു
പണി പ ി ത്.
ഡെ ാം എടു ുവയ് ാൻ
പറ േ ാൾ അയാൾ ഷർെ ാഴിെക
എ ാം െറഡിയാ ി.
“ഷർെ വിെട?” െലവിൻ േചാദി .
“സാർ ഇ ിരി ു തു ഷർ േ ?”
കുസ്മ ചിരി .
വിവാഹദിവസം
ധരി ാനു വെയാഴി മെ ാ
വസ് ത ള ം െപ ിയിലാ ി
െഷർബാട്സ്കി
ഭവന ിെല ി ാൻ പറ ിരു ു.
ഇ ിരി ു ഷർ ് ചുള ിേ ായി.
പുതിയ ഫാഷനിൽ കഴു ിറ ി
തയ് െവയ് ് േകാ ിേനാെടാ ം
ധരി ാൻ പ ത . െഷർബാട്സ്കി
ഭവന ിൽ േപായി
എടു ുെകാ ുവരാനു സമയമി .
അതുെകാ ് പുതിയ ഷർ വാ ാൻ
ആളയ . പേ , ഞായറാഴ്ചയായതു
കാരണം കടകൾ േനരേ അട .
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട വീ ിൽനി ും
ഒെര ം വാ ിെ ാ ു വെ ിലും
അതിന് ഇറ ം തീെര കുറവ്, വ ം
വളെര ൂടുതലും. അവസാനം
െഷർബാട്സ്കി ഭവന ിേല ്
ആള േപായി. പ ിയിലാെണ ിൽ
എ ാവരും വരെന കാ ിരി ു ു.
െലവിൻ കൂ ിലി വന മൃഗെ േ ാെല
അ മനായി അേ ാ മിേ ാ ം
നട ു ു. കി ിേയാടു ചിലെതാെ
പറ ു. ഇേ ാെഴ ായിരി ും
അവള െട മന ിൽ എ ായിരു ു
അയാള െട ആേലാചന.
 അവസാനം കുസ്മ,
കു േബാധേ ാെട ഷർ മായി
ഓടി ിത വ ു.
മൂ ുമിനി കഴി േ ാൾ
െലവിൻ കൂടുതൽ
പരി ഭമി ാതിരി ാൻ േ ാ ിൽ
േനാ ാെത, ഓടി പുറ ിറ ി.
“ഓട ” എ ാം താേന
ശരിയാകും.” ഒബ്േലാൻസ്കി
ആശ സി ി .
 നാല്

’ഇതാ അവെര ി! അതാണു വരൻ’,

‘ഏത് ? ആ െചറു ാരനാേണാ?’
‘അവെള ക ിേ ,
ജീവനി ാ േപാെല!’
വാതിൽ ൽവ ് വധുവിെന സ ി ്
അവേളാെടാ ം പ ിയിൽ പേവശി
െലവിെന േനാ ി
ആൾ ൂ ിലു വർ പരസ്പരം
പറ ു.
താമസി ാനു
കാരണെമെ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
ഭാര േയാടു പറ േ ാൾ അതിഥികൾ
ചിരി . െലവിൻ ഒ ും ക ി .
േക മി . വധുവിെ
മുഖ ുനി യാൾ
കെ ടു േതയി .
ഏതാനും ദവസ ളായി അവൾ
ീണി േപാെയ ും മണവാ ിയുെട
േവഷ ിലും പഴയ പസരി ിെ ും
എ ാവരും അഭി പായെ . െലവിൻ
േനേര മറി ാണു വിചാരി ത്. നീ
മൂടുപട ിനു ിൽ
ഉയർ ിെ ിവ തലമുടിയും
െവള പൂ ള ം നീ കഴു ിെന
ചു ി കി രിവ ഉടു ം ഇടു ിയ
അരെ ം അവെള ഏ വും അധികം
സു രിയാ ിയി െ യാൾ ു
േതാ ി. പൂ ള ം മൂടുപടവും
പാരീസിൽനി ു വരു ിയ ഉടു മ ,
ഉടുെ ാരു ിയതിെ േമ യ ,
മേനാഹരമായ മുഖവും നിഷ്കള മായ
േനാ വുമാണ് അയാള െട ദൃഷ്ടിയിൽ
അവെള ആകർഷകമാ ിയത്.
“ഒളിേ ാടിെയ ാണ് ഞാൻ
വിചാരി ത്.” അയാെള േനാ ി അവൾ
ചിരി .
“ഒരബ ം പ ി, പുറ ുപറയാൻ
െകാ ി .” നാണേ ാെട അയാൾ
ചു ം േനാ ി.
“ന തമാശ, നിെ ഷർ ിെ
കാര മാെണ ാവരും പറയു ത്.
െതാ പിറകിലു ായിരു
െസർജിയസ് ഇവാനി ് ചിരി െകാ ു
തലകുലു ി.”
“അേതയെത.” എ ാണു
പറയു െത റിയാെത െലവിൻ അതു
ശരിവ .
“േകാ ാ, ഒരു പധാനകാര ം.
ന േപാെല ആേലാചി മറുപടി
പറയണം.” ഒബ്േലാൻസ്കി ഗൗരവം
നടി : “നിന ു ൈകയിൽ പിടി ാൻ
പുതിയ െമഴുകുതിരിേവേണാ അേതാ
പഴയതുമതിേയാ? പ ു റൂബിളിെ
വ ത ാസമു ാവും. ഞാനതു
തീരുമാനിെ ിലും നിന ു
തൃപ്തിയായിെ ിേലാ എ ു
കരുതിയാണ്.”
തമാശയാണു പറ െത ിലും
െലവിനു ചിരി ാൻ കഴി ി .
“അേ ാൾ പുതിയതുേവണേമാ
ഉപേയാഗി തുേവണേമാ എ താണു
പശ്നം.”
“ശരി പുതിയതുമതി.”
“സേ ാഷം. ആ പശ്നം
പരിഹരി .” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരിേ ാവിെ േനർ ു തിരി ു:
“ഇതുേപാലു അവസര ളിൽ
എെ ാെ വിഡ്ഢി ളാണ്
ആള കൾ കാ ി ൂ ത് !”
െലവിൻ അതു ശ ി ാെത
വധുവിെ കൂെട നട ു.
“കി ീ, നീ േവണം ആദ ം പായിൽ
കയറി നില് ാൻ.” േനാർഡ്സ് ൻ പഭ ി
അടു ുവ ു പറ ു. എ ി ്
െലവിെന അഭിന ി : “നീ
ന ായി ു േകേ ാ.”
“നിന ു േപടിെയാ ുമി േ ാ?”
കി ിയുെട പായംെച അ ായി േമരി
ഡിമി ടീവ്ന േചാദി .
“നിന ു തണു ു ുേ ാ?
വിളറിയിരി ു െത ് ? തലെയാ ു
കുനി ് ” എ ു പറ ് കി ിയുെട
സേഹാദരി ലേവാവ തടി
മേനാഹരമായ ൈകകൾെകാ ്
കി ിയുെട തലയിെല പൂ ൾ
േനേരവ .
 േഡാളി എേ ാ പറയാൻ
തുട ിെയ ിലും പറയാനാവാെത
അസ ാഭാവികമായ രീതിയിൽ
കരയുകയും ചിരി ുകയും െചയ്തു.
കി ി, െലവിെനേ ാെല അല മായി
എ ാവെരയും േനാ ി.
അേതസമയം
ാനവസ് ത ളണി അ ാരും
ഡീ നും വാതിലിനടു ്
വിശു ഗ ം വായി ാനു
േമശയ് രികിൽ വ ുനി ു. പാതിരി
െലവിേനാട് എേ ാ പറെ ിലും
അയാൾ േക ി .
“വധുവിെ ൈകപിടി നട ുക.”
മണവാളേ ാഴൻ പറ ു.
എെ ാെ യാണു
െചേ െത ് െലവിെന
പറ ുമന ിലാ ാൻ വളെര
ബു ിമുേ ി വ ു. അവസാനം
ശരിയായ രീതിയിൽ ൈകപിടി ്
അ െ പി ാെല
യഥാ ാനെ ി. ബ ു ളം
കൂ കാരുമുൾെ ടു സംഘ ിെ
സംസാരവും കു ായ ിെ
െതാ ലുകൾ നില ിഴയു തിെ
ഒ യും അക ടിയായു ായിരു ു.
െപെ ് പ ിയിൽ തിക
നി ബ്ദത കളിയാടി.
െമഴുകുതിരികളിൽനി ു
െമഴുകുതു ികൾ വീഴു
ശബ്ദംേപാലും േകൾ ാം.
 െവ ിേപാെല തിള ു
നര തലമുടി ചീകിെയാതു ി
െതാ ിവ വൃ പുേരാഹിതൻ
കസവുനൂലിൽ തു ിയതും മുതുകിൽ
വലിയ സ ർണ ുരിശിെ
അടയാളമു തുമായ
ാനവസ് ത ൾ ിടയിൽനി ു
െകാ ൈകകൾ പുറെ ടു ്
േവദപുസ്തക ിെ ചില താള കൾ
മറി .
ഒബ്േലാൻസ്കി സ ശ ം
മുേ ാ നീ ി അ െ െചവിയിൽ
എേ ാ മ ി ി ് െലവിെനേനാ ി
ആംഗ ംകാണി ി പി ാറി.
പുേരാഹിതൻ
പൂ ൾെകാ ല രി ര ു
െമഴുകുതിരികൾ ക ി ്,
െമഴുകുതു ികൾ താേഴ ു വീഴുമാറ്
ചരി ് ഇടതുൈകയിൽ പിടി ി ്
യുവമിഥുന ള െട േനർ ുതിരി ു.
അേ ഹംതെ യായിരു ു െലവിെ
കു സാരം േക തും. അേ ഹം
ീണി മ ിൽ ദുഃഖേ ാെട
വധൂവര ാെര േനാ ി െനടുവീർ ി .
വലതുൈക വസ് ത ൾ ിടയിൽ
നി ു േമാചി ി ് ആദ ം വരെ യും
പി ീട് വധുവിെ യും
തലയ് ുമുകളിൽ പിടി ്
അനു ഗഹി . കി ിയുെട ശിര ിനു
മുകളിൽ ൈകവ േ ാൾ മാ തമാണ്
അേ ഹ ിെ െപരുമാ ിൽ
വാ ല ിെ ഒരു ലാഞ്ഛന
പകടമായത്. െമഴുകുതിരികൾ
അവരുെട ൈകയിൽ െകാടു ി
ധൂപ ാ തെമടു ുെകാ ് അേ ഹം
സാവധാനം നട ക ു.
“ഇെത ം സത മാേണാ?”
എ ുവിചാരി ് െലവിൻ തെ
വധുവിെന േനാ ി.
തിരി ുേനാ ാെതതെ തെ
േനാ െ ുറി ് അവൾ
േബാധവതിയാെണ ് അയാളറി ു.
ഒരു െനടുവീർ ് ഉ ിെലാതു ിയത്
അയാൾ ക ു. െമഴുകുതിരി
പിടി ിരു നീ ൈകയുറയണി
െമ ി ൈകകൾ വിറ . തെ
ഷർ ിെനയും എ ിേ രാൻ
ൈവകിയതിെനയും ബ ു ള െട
സംഭാഷണെ യും അവരുെട
അ പീതിെയയുംകുറി എ ാ
ഉത്കണ്ഠകള ം െപെ ്
അ പത മായി. പരി ഭമേ ാെടാ ം
സേ ാഷവും അയാൾ ്
അനുഭവെ .
കസവിെ
േമൽ ു ായമണി ,
ചുരു തലമുടി ചീകിെയാതു ിയ,
കിളരം കൂടിയ, സുമുഖനായ സീനിയർ
ഡീ ൻ ര ു വിരലുകൾെകാ ും
േളാഹയുെട അ ം െപാ ി ിടി
െചാടിേയാെട നട ുവ ്
പുേരാഹിതെ മു ിൽ നി ു.
 “കർ ാേവ! ഞ െള
അനു ഗഹിേ ണേമ!” സാവധാനം,
മുഴ ു ശബ്ദ ിൽ അേ ഹം
പറ ു.
“ന ുെട ൈദവം
വാഴ് െ വനാകു ു; ഇേ ാഴും
എേ ാഴും എെ േ ും
വാഴ് െ വനാകു ു.”
വൃ പുേരാഹിതൻ ഈണ ിൽ
പറ ു. അേ ാൾ പ ി കം
നിറ ുതുള വ ം
ഗായകസംഘ ിെ ശബ്ദം ഉയർ ു.
സാവധാനം അസ്തമി .
പതിവുേപാെല സ ർഗേലാക ിനും
േമാ ിനും ൈവദികസമിതി ും
ച കവർ ി ും േകാൺ ൈ നും
കാതറിനുംേവ ി പാർ ി :
“ഇവർ ു പൂർണമായ സ്േനഹവും
സമാധാനവും സഹായവും നല്കാൻ
നമു ് ൈദവേ ാടു പാർ ി ാം.
സീനിയർ ഡീ െ ശബ്ദം
പ ിേമടയിൽ മാെ ാലിെ ാ ു. ആ
വാ ുകൾ െലവിെ ഹൃദയെ
സ്പർശി : ‘സഹായമാണ്
എനി ുേവ െത ് അവർ എ െന
മന ിലാ ി?’ അടു കാലെ
തെ സംശയ ള ം ഭീതികള ം
ഓർമി ് അയാൾ അ ുതെ .
‘എനിെ റിയാം! ഭയാനകമായ ഈ
വിഷയ ിൽ നി ഹായനായ
എനിെ ു െച ാെനാ ും?
എനി ു േവ തു
സഹായംതെ യാണ് !’
രാജകുടുംബ ിനുേവ ിയു
പാർ ന ഡീ ൻ
പൂർ ിയാ ിയേ ാൾ പുേരാഹിതൻ
ഒരു പുസ്തകെമടു ു
വധൂവര ാരുെട േനർ ുതിരി ്
ഈണ ിൽ വായി :
“േവർപിരി ിരി ു വെര
സംേയാജി ി ു വനാണ് ൈദവം.
അവെര സ്േനഹ ാൽ ബ ി ി തും
ഇസാ ിെനയും റേബ െയയും
അനു ഗഹി ുകയും അവരുെട
പിൻഗാമികൾ ു നല്കിയ വാ ാനം
പാലി ുകയും െചയ്ത അവിടു ്
അവിടുെ അടിമകളായ ഈ
േകാൺ ൈ െനയും കാതറിെനയും
േനരായ വഴി ുനടേ ണേമ!
ദയാപരനായ കർ ാേവ, മനുഷ െന
സ്േനഹി ു വേന, അ െയ
ഞ ൾ വാഴ് ു ു! പിതാവും
പു തനും പരിശു ാ ാവുമായ
അ യുെട നാമം ഇേ ാഴും എേ ാഴും
വാഴ് െ ടെ !”
‘ആേമൻ!’ അദൃശ മായ
ഗായകസംഘം ഏ പറ ു.
“േവർപിരി ിരി ു വെര
സംേയാജി ി .” ‘എ ത
അർ വ ായ വാ ുകൾ! ഈ
നിമിഷെ എെ വികാരവുമായി
എ ത ഭംഗിയായി അതു
െപാരു െ ടു ു! അവൾ ും
ഇ െന േതാ ു ു ാകുേമാ?’
െലവിൻ ആേലാചി .
തിരി ുേനാ ിയേ ാൾ
അയാള െട ക കൾ അവള െട
ക കള മായി ഇട ു. അതു
ക േ ാൾ അവൾ ും
തെ േ ാെലതെ എ ാം
മന ിലാെയ ു േതാ ി. പേ , അത്
സത മ . അവൾ ് ഒ ും
മന ിലായി . ഒ ും ശ ി ാൻ
സാധി ാ വ ം ഹൃദയം
സേ ാഷംെകാ ു നിറ ിരു ു.
കഴി ഒ രമാസമായി അവള െട
ആ ാവിെന േവദനി ി ുകയും
സേ ാഷി ി ുകയുംെചയ്തിരു
ഒരു േമാഹം സഫലമായതിലു
സേ ാഷമാണ്. അ ് അർബാ ്
സ് ടീ ിെല വീ ിലു
നൃ ശാലയിൽവ ് അയാേളാെടാ ു
നൃ ംെചയ്ത ഒരു മണി ൂറിനു ിൽ
അവള െട ഭൂതകാല ിൽനി ും
േവറി തിക ം നൂതനമാെയാരു
ജീവിത ിേല വൾ പേവശി തായി
േതാ ി—പഴയ ജീവിതം അേതപടി
തുടർ ുേപാെയ ിലും. അവള െട
ജീവിത ിെല ഏ വും ആ ാദകരവും
അേതസമയം ഏ വും കഠിനവുമായ
കാലഘ ിലായിരു ു അത്.
അവള െട അഭിലാഷ ളം
പത ാശകള െമ ാം അേ ാഴും
മന ിലാ ാനാവാ ആ ഒരു
മനുഷ നിൽ േക ീകരി . ആ വികാരം
ചിലേ ാൾ അവെള അയാളിേല ്
ആകർഷി ുകയും ചിലേ ാൾ
അയാളിൽനി ് അക കയും െചയ്തു.
സ ം ഭൂതകാലെ ,അ െ
ശീല െള, വസ്തു െള, അവൾ
സ്േനഹി തും ഇേ ാഴും
സ്േനഹി ു തുമായ വ ികെള
അവഗണനയിൽ മനംെനാ
മാതാവിെനയും പിയെ ,
വാ ല നിധിയായ, ഈ ഭൂമിയിൽ
മെ ിെന ാള ം കൂടുതലായി അവൾ
സ്േനഹി ിരു പിതാവിെനയും പാേട
അവഗണി . ഈ അവഗണന ഒരു
നിമിഷം അവെള
ഭയെ ടു ിെയ ിലും
അടു നിമിഷം അതിനു കാരണം
കെ ി സേ ാഷി ുകയും
െചയ്തു. ആ മനുഷ നുെമാ ു
ജീവിതമ ാെത മെ ാ ും അവൾ
ആ ഗഹി ു ി . പേ , ആ ജീവിതം
തുട ാനിരി ു േതയു .
അതിെന ുറിെ ാരു വ മായ
ചി തം അവള െട മന ിലി .
പുതിയതും അ ാതവുമായ ഏേതാ
ഒ ിെന ുറി ഭയവും
സേ ാഷവും പതീ യുമാണു ത്.
പഴയജീവിതെ
ത ി റയു തിലു പ ാ ാപവും
അസ ുലിതാവ യും ഏതു
നിമിഷവും അവസാനി ് ഒരു പുതിയ
ജീവിത ിന് തുട ം കുറി ും. ഈ
പുതിയ ജീവിതവും അതിെല
അനി ിതാവ കാരണം
ഭയാനകമാേയ ാം. എ ായാലും
അെതാരു യാഥാർ മായി ഴി ു.
പുേരാഹിതൻ വളെര പയാസെ ്
േമശ റ ുവ ിരു കി ിയുെട
െകാ േമാതിരെമടു ് െലവിേനാട്
ൈകനീ ാൻ പറ ു. അയാള െട
വിരലിെ അ ി ി പറ ു:
“ൈദവ ിെ ഭൃത നായ
േകാൺ ൈ ൻ ൈദവ ിെ
ഭൃത യായ കാതറിെ
വരനായി ീർ ിരി ു ു.” തുടർ ്
ഒരു വലിയ േമാതിരെമടു ് കി ിയുെട
ദുർബലമായ െകാ വിരലിലി ി ്
പുേരാഹിതൻ അേത വാ ുകൾ
ആവർ ി .
ത െള ാണു
െചേ െത റിയാെത വധൂവര ാർ
പലതവണ അബ ം കാണി .
പുേരാഹിത ാർ മ ി തു േക ്
െത തിരു ി ഒരു ചട ്
വ വിേധനയും പൂർ ിയായാലുടെന
പുേരാഹിതൻ േമാതിര ൾെകാ ്
കുരിശുവരയ് ും. എ ി ്
വലിയേമാതിരം കി ി ും
െചറിയേമാതിരം െലവിനും െകാടു ും.
വീ ും േമാതിര ൾ
ൈകമാേറ ിവരും.
 േഡാളിയും ചിരിേ ാവും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും അവെര
സഹായി ാൻ മുേ ാ വ ു. അത്
കുഴ ിനും മ ി ലിനും
കൂ ിരി ും ഇടവരു ിെയ ിലും
വധൂവര ാരുെട മുഖെ ഗൗരവം
മാ ി .
“നീ ആരംഭ ിൽ അവെര ആണും
െപ മായി സൃഷ്ടി .” േമാതിരം
ൈകമാറി ഴി േ ാൾ
പുേരാഹിതൻ വായി : “ഭാര െയ
ഭർ ാവിനു സഹായിയായും
മനുഷ രാശിയുെട സൃഷ്ടിയിൽ
പ ാളിയായും നീ നിേയാഗി .
അതുെകാ ്, ഞ ള െട
ര ിതാവായ ൈദവേമ, അ യുെട
തിരെ ടു ജന ളിേല ു
തലമുറകളിലൂെട അ യുെട
വാ ാന ൾഎ ി ു വേന,
അവിടുെ ഭൃത നായ
േകാൺ ൈ നും അവിടുെ
ഭൃത യായ കാതറിനും അവരുെട
ഒരുമി ജീവിത ിൽ വിശ ാസവും
സ്േനഹവും സത വും ശ ിെ ടാൻ
അനു ഗഹിേ ണേമ.”
വിവാഹെ ുറി
തനി ു ായിരു അഭി പായ ളം
ജീവിതവും എ പകാരം
കരു ിടി ി ണെമ തിെന
സംബ ി തെ സ പ്ന ളം
േകവലം ബാലചാപല ളായിരുെ ്
െലവിനു േതാ ി. ഒരി ലും
മന ിലാ ാതിരു ഈ കാര ൾ
ഇേ ാൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ
ദുരൂഹമായിവരു ു. അയാള െട
ഹൃദയം െപരു റെകാ ാൻ തുട ി.
ക കളിൽ നി ് അ ശു ൾ
ധാരയായി ഒഴുകി.
 അ ്

ബ ു ള ം മി ത
േമാസ്േകാനഗരം ഒ ട ം
ള ം ഉൾെ െട

വിവാഹ ിെന ിയിരു ു.

േമാടിയായി വസ് തം ധരി സ് തീ-
പുരുഷ ാർ ഔചിത പൂർവം
ശബ്ദമു ാ ാെത സംസാരി .
പുരുഷ ാരാണു സംഭാഷണം
തുട ു ത്. ചട ുകൾ
ക ുനില് ു തിലാണ് സ് തീകൾ ു
താൽപര ം.
വധുവിെ ര ു സേഹാദരിമാരിൽ
മൂ വളായ േഡാളിയും ഇളയവൾ
വിേദശ ുനി ു വ സു രി
പിൻസ ് ലേവാവയും െതാ പി ിൽ
നില്പു ്.
“േമരിെയ ാണ് ഊതനിറ ിൽ?
കല ാണ ിന് കറു ം ഊതനിറവും
ന ത .” മി ിസ് െകാർസുൻസ്കായ
പറ ു.
“അവള െട നിറ ിന് അേത
േചരൂ.” പിൻസ ് ദുെബദ്സ്കായ
പറ ു: “വിവാഹം ൈവകുേ രം
നട ു െത ിന്,
ക വട ാെരേ ാെല?”
 “കാണാൻ ഭംഗിയു ാവും. എെ
വിവാഹവും ൈവകുേ രമായിരു ു.”
അ െ തെ സൗ ര വും
ഭർ ാവിനു തേ ാടു ായിരു
ആരാധനയും ഇേ ാൾ കാര ൾ
കീഴ്േമൽ മറി തും ഓർമി ് മി ിസ്
െകാർസുൻസ്കായ െനടുവീർ ി .
“പ ിൽ കൂടുതൽ തവണ
മണവാളേ ാഴനായ ഒരാൾ ു
കല ാണം വിധി ി ിെ ാണു
പറയാനു ത്. ഒരു പാവശ ംകൂടി ആ
ചട ുനട ാൽ എനി ു
ര െ ടാമായിരു ു. പേ ,
ൈവകിേ ായി.” തെ േനാ മി
പിൻസ ് ചർസ്കായ എ
യുവസു രിെയ േനാ ിെ ാ ാണ്
സിന ാവിൻ പഭു പറ ത്.
അയാൾ ചിരി േതയു . കി ി
നില് ു ാന ് സിന ാവിൻ
പഭുവിേനാെടാ ം തനി ും
നില് ാനു അവസരം
ൈകവരു െതേ ാഴായിരി ുെമ
ആേലാചനയിലായിരു ു അവൾ.
അ ് ഈ തമാശ അയാെള
ഓർമി ി ണം.
“കി ിയുെട അല ാരമുടി ുമീേത
കിരീടമണി ാൽ ന ായിരി ും.”
ഒരു മഹതിയുെട അഭി പായമാണ്.
“അല ാരമുടി
ആവശ മിെ ാെണെ പ ം.”
താൻ േനാ ിവ ിരി ു വിഭാര നായ
വൃ ൻ തെ വിവാഹം
െച പ ം ചട ുകൾ ഏ വും
ലളിതമാ ണെമ ് തീരുമാനി ിരു
മെ ാരു സ് തീ പറ ു.
അടു കാല ായി
നവദ തികൾ ് അസ ത
വർധി വരികയാെണ ും
അതുെകാ ാണു കല ാണം
കഴി യുടെന നാടുവിടു െത ും
െകാസ്നിേഷവ് േഡാളിേയാട് തമാശ
പറ ു.
“നി ള െട സേഹാദരന്
അഭിമാനി ാൻ വകയു ്.
അവെളാരു സു രി ു ിതെ .
നി ൾ ് അസൂയേതാ ും.”
“അസൂയ േതാേ
പായെമാെ കഴി ു ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്ന,” അയാള െട
മുഖ ് അ പത മായ ദുഃഖഭാവം
നിഴലി .
“ഇവള ു വ ാെത
െമലി ുേപായേ ാ.” േനാർഡ് ൻ
പഭ ിേയാട് പിൻസ ് ലേവാവ
പറ ു: “എ ിലും അവള െട
െചറുവിരലിെ വിലേപാലും
അയാൾ ി , ശരിയേ ?”
“അ .” പിൻസ ് പറ ു:
“ഞാനയാെള ഇഷ്ടെ ടു ു. എെ
സേഹാദരിയുെട ഭർ ാവായി
വരു തുെകാ ുമാ തമ എ ുന
െപരുമാ മാെണ ു േനാ ൂ. ഈ
സാഹചര ിൽ മ വരുെട
പരിഹാസപാ തമാവാതിരി ാൻ വലിയ
ബു ിമു ാണ്.”
“ഇതു േനരേ
പതീ ി ിരു താെണ ു
േതാ ു ു?”
“ഏറ ുെറ. അവൾ ് അയാെള
ഇഷ്ടമായിരു ു.”
“ആരാണാദ ം പായിൽ
കയറിനില് ു െത ു േനാ ാം,
കി ിേയാടു ഞാൻ പറ ി ്.”*
“അെതാ ും പശ്നമ ,
അട വും ഒതു വുമു
ഭാര മാരാണു ന െള ാം. അതാണു
ന ുെട പകൃതം.” പിൻസ ് ലാേവാവ
പറ ു.
“വാസിലിെയ ാൾ മുേ
ഞാനാണു പായിൽ ചവി ിയത് ! നീേയാ
േഡാളീ?”
അടു ുനി േഡാളി
േചാദ ംേകെ ിലും ഉ രം പറ ി .
അവള െട ക കൾ നിറ ിരു ു.
എെ ിലും പറയാൻ തുട ിയാൽ
കര ുേപാകും. കി ിെയയും
െലവിെനയും ക േ ാൾ അവൾ ു
സേ ാഷമാെയ ിലും സ ം
വിവാഹെ ുറി ് ഓർമി ാൻ
ശമി . സ ുഷ്ടനായി കാണെ
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ഇടംക ി
േനാ ി. തെ െചറു കാലെ
നിഷ്കള മായ പണയഭാവ ൾ
മന ിൽ െതളി ു. അവൾ മാ തമ
അവിെടയു ായിരു എ ാ
സ് തീകള ം കി ിെയേ ാെല
ഭാവിെയ ുറി ആശ കള മായി
വിവാഹേവളയിൽ നി സ ർഭം
ഓർമി ിരി ണം. ഉടെന
വിവാഹേമാചനം നട ാൻ
േപാകു ുെവ ുേക പിയെ
അ െയയും അവൾ ഓർമി .
അണിെ ാരു ി മൂടുപടവും
അല ാരവുമായി ഒരി ൽ ഇവിെട
നി ിരു ു. എ ി ിേ ാൾ? എ ു
കഷ്ടം! അവൾ പിറുപിറു ു.
ര ു സേഹാദരിമാരും
ബ ു ള ം സ്േനഹിതരും
പരിചയ ാരും തീർ ും
അപരിചിതരായ കാഴ്ച ാരും
ഉൾെ െട എ ാവരും
ശ ാസമട ി ിടി ് ചട ുകൾ ു
സാ ംവഹി . ഇടയ് ിെട
അഭി പായ പകടനം നട ുകയും
െചയ്തു.
“വധുവിെ
ക നിറ ിരി ു േ ാ.
അവൾ ിഷ്ടമി ാ
വിവാഹമാേണാ?”
“ഇ തയും ന പ െന
ആരാണിഷ്ടെ ടാ ത് ! അയാൾ
രാജകുമാരനാേണാ?”
“െവ സാ ിനുടു ി സ് തീ
അവള െട സേഹാദരിയേ ? ഇനിയിേ ാ
ഡീ ൻ അലറു തു േകൾ ാം.”
“ഭാര മാേര, ഭർ ാ ാ ാേര,
അനുസരി ുവിൻ.”
ഗായകസംഘം
ചൂേഡാവ്സ്കിയുേടതാേണാ?
“അ , പ ി ാരുേടതാണ്.’
“ഞാൻ വ ി ാരേനാടു േചാദി :
“വധുവിെന േനേര അയാള െട
എേ ിേല ാണു
െകാ ുേപാകു തെ ത.”
“അയാൾ വലിയ
പണ ാരനാണുേപാലും.
അതുെകാ ായിരി ും അവെള
അയാൾ ു കല ാണം
കഴി ി െകാടു ത്.”
“അ , ന േചർ യു
ദ തിമാരാണ് അവർ.”
“േമരി വാേ ാവ്ന, കടും
തവി നിറ ിലു േ ഫാ ി
സ് തീെയ കേ ാ? അംബാസഡറുെട
ഭാര യാണുേപാലും! എെ ാരു
വൃ ിെക േവഷം!”
“വധുവിെന ക ി ് കശാ ിന്
ഒരു ിനിർ ിയ
ആ ിൻകു ിെയേ ാലു ്. നി െള ു
പറ ാലും ശരി,
െപൺകു ിേയാെടനി ു
സഹതാപമാണ്.”
പ ി ക ു കയറാൻ സാധി
സ് തീകൾ ഇ പകാരം ഓേരാ ു
പറ ുെകാ ുനി ു.
ി ി ി
* വിവാഹ ട ിെ ഭാഗമായി വധൂവര ാർ
ഒരു െചറിയ പായിൽ കയറിനില് ും
ആരാേണാ ആദ ം പായിൽ കാലൂ ു ത് ആ
വ ി ായിരി ും കുടുംബജീവിത ിൽ
മുൻതൂ മു ാവുക എ ാണ് സ ല്പം.
 ആറ്

ച ട ുകള െട ആദ ഘ ം
അവസാനി േ ാൾ ഒരു
സിൽബ ി േമശയ് ു താെഴ
പി ുനിറ ിലു ഒരു പ തുണി
വിരി . ഗായകസംഘം സ്േതാ തം
ആലപി . പ വിയും അനുപ വിയും
ആവർ ി പാടി. പാതിരി,
നവദ തിമാേരാട് പ തുണിയിൽ
കയറിനില് ാൻ പറ ു. ആരാേണാ
അതിൽ ആദ ംചവി ത്
അയാൾ ായിരി ും
ഗൃഹഭരണ ിെല ആധിപത െമ ു
പറയു തു പലേ ാഴും
േക ി െ ിലും ആ സമയ ്
െലവിനും കി ിയും അെതാ ും
ഓർമി ി . ആരായിരു ു ആദ ം കാൽ
വ െത ും ര ുേപരും
ഒേരസമയ ാണ് അതിൽ
കയറിനി െത ുംമ ം കാണികൾ
ഉറെ തർ ി ു തും അവർ
േക ി .
വിവാഹിതരാകാൻ
ആ ഗഹി ു ുേ ാ, മ ാർെ ിലും
വാ ുെകാടു ി േ ാഎ ു
തുട ിയ
പതിവുേചാദ ൾ ുേശഷം
ര ാമെ പാർ ന തുട ി. കി ി
കാേതാർെ ിലും അതിെ
അർ ം മന ിലായി .
സേ ാഷാധിക ാൽ അെതാ ും
അവള െട മന ിൽ കയറിയി .
പരസ്പരവിശ ാസേ ാെട
ജീവി ാനും പു ത ാരിലും
പു തിമാരിലും സേ ാഷം
കെ ാനും കഴിയണേമ എ ്
അവർ പാർ ി . ആദാമിെ
വാരിെയ ിൽനി ാണ് ൈദവം
സ് തീെയ സൃഷ്ടി ത്.
അ ാരണ ാൽ, പുരുഷൻ സ ം
മാതാവിെനയും പിതാവിെനയും
ഉേപ ി തെ ഭാര േയാടു
േചരുകയും ര ുേപരും ഒേര
ശരീരമായി ീരുകയും േവണം.
ഐസ ിെനയും െറേബ െയയും
േജാസഫിെനയും േമാസസിെനയും
സിേ ാറെയയും
അനു ഗഹി തുേപാെല ത െളയും
ൈദവം അനു ഗഹി ണെമ ും
മ ള െട മ െളയും കാണാൻ
നി ൾ ു സാധി ണെമ ും
പാർ ി . അെതാെ ന
പാർ നയാെണ ് കി ി വിചാരി .
അവള െട മുഖം സേ ാഷംെകാ ു
തിള ി.
 പാതിരി അവരുെട ശിര കളിൽ
കിരീട ൾ അണിയി . വ തു
േനേരയായി എ ു ചിലർ
ചൂ ി ാണി . കി ിയുെട തലയിെല
കിരീടം ഉറ ി ാൻ ശമി
െഷർബാട്സ്കിയുെട ൈകകൾ വിറ .
“േനേര വേ ാള .” കി ി
ചിരി െകാ ു മ ി .
െലവിൻ തിരി ുേനാ ി.
അവള െട മുഖ ് പകടമായ
സേ ാഷം അയാളിേല ും
സം കമി . അേ ാസ്തലലിഖിതഭാഗം
വായി ു തുേക . അതിെല
അവസാനെ വരികളായേ ാൾ,
അതുവെര അ മരായി
കാ ിരു വർ സേ ാഷേ ാെട
െകാ ക കളിെല വീ ും
െവ വും കുടി . പുേരാഹിതൻ
ാനവസ് ത ൾ പി ിേല ു
മാ ിയി വധൂ വര ാരുെട ൈകകളിൽ
പിടി ് േവദപുസ്തകം വ ിരു
േമശെയ വലംവ . ‘സേ ാഷി ൂ,
െയശ ’ എ പാ ് ഉയർ ു േക .
എ ാവരും സേ ാഷി . അ നും
ഡീ നുംേപാലും ചിരി ാൻ
െവ ു തായി െലവിനു േതാ ി.
വധൂവര ാരുെട
ശിര കളിൽനി ് കിരീടം
എടു ുമാ ി. പുേരാഹിതൻ
അവസാനെ പാർ ന െചാ ി,
ര ുേപെരയും അനു ഗഹി . െലവിൻ
കി ിെയ േനാ ി, ആ
മേനാഹരരൂപെ ആദ മായി
കാണു തുേപാെല. അവേളാടു
സംസാരി ാനാ ഗഹിെ ിലും
ചട ുകെള ാം അവസാനിേ ാ എ ു
സംശയി . പുേരാഹിതൻ
സഹായ ിെന ി: “ഇനി നിെ
ഭാര െയ ചുംബി ൂ” എ ു
ഭർ ാവിേനാടും “നിെ ഭർ ാവിെന
ചുംബി ൂ” എ ു ഭാര േയാടും
സ്േനഹേ ാെട പറ ി ് അവരുെട
ൈകകളിൽനി ് െമഴുകുതിരി വാ ി.
അവള െട പു ിരി ു
ചു ുകളിൽ െലവിൻ
സൂ ്മതേയാെട ചുംബി ി ്
ൈകയ് ു പിടി
പുറേ ുനയി . ചു ംനി വരുെട
വിസ്മയകരവും സ്േനഹസാ വുമായ
േനാ ൾ ക േ ാഴാണ്
കഴി െത ാം സത മായിരുെ ും
ത ൾ ഒ ായി കഴിെ ും
അയാൾ ു േബാധ മായത്.
അ ാഴ ിനുേശഷം
അ ുരാ തിതെ യുവമിഥുന ൾ
നാ ിൻ പുറേ ് യാ തയായി.
 ഏഴ്

േ വാ ൺസ്കിയും അ യും
യൂേറാപ ൻ പര ടനമാരംഭി ി
മൂ ുമാസമായി. െവനീസും േറാമും
േന ിൾസും സ ർശി ി ്, കുറ
കൂടുതൽ കാലം താമസി ാനുേ ശി ്
ഒരു െചറിയ ഇ ാലിയൻ
പ ണ ിെല ി.
സുഗ ുഴ ുേത ് തലമുടി
ചീകിവ , വാലു േകാ ധരി ,
കുടവയറിനു ചു ം ര ാകവച ൾ
തൂ ിയി സുമുഖനായ
െഹഡ്െവയി ർ, ൈകകൾ േപാ ിൽ
തിരുകി പു ംകലർ േനാ േ ാെട
അടു ുനി യാള െട േചാദ ിനു
മറുപടി പറയുകയായിരു ു.
മറുവശ ുകൂെട േകാണി ടി
കയറിവരു ശബ്ദംേക
പുറംതിരി േ ാൾ, േഹാ ലിൽ
ഏ വും ന മുറികൾ എടു ാറു
റഷ ൻ പഭുവിെന തിരി റി ു.
കീശകളിൽ നി ു ൈകകൾ
പുറെ ടു ു ബഹുമാനപുരസ്കരം
ശിര നമി . ദൂതൻ വ ിരുെ ും
മാളിക വാടകയ്െ ടു ു കാര ം
തീരുമാനമാെയ ും അറിയി . ഇനി
കരാെറാ ി ാൽ മതി.
“വളെര സേ ാഷം.” േ വാൺസ്കി
പറ ു: “േലഡി അക ുേ ാ?”
“നട ാൻ േപായി ് ഇേ ാ
വ േതയു .”
േ വാൺസ്കി, തെ മൃദുവായ
െതാ ി എടു ുമാ ിയി ്
െന ിയിെലയും
കഷ ിമറയ് ാനുേ ശി
പിറകിേല ു ചീകിെയാതു ിയിരു
തലമുടിയിെലയും വിയർ തുട .
തെ നിരീ ി െകാ ു
നി ിരു യാെള അ ശ മായി
േനാ ിയി ് അകേ ു േപാകാൻ
തുട ിയേ ാൾ െഹഡ് െവയി ർ
പറ ു.
“അെതാരു റഷ ാരനാണ്.
താ െള ുറി ാണ് േചാദി ത്.”
എവിെട െച ാലും പരിചയ ാെര
ഒഴിവാ ാൻ സാധി ാ തിലു
വിഷമേ ാെടയും എ ാൽ
ജീവിത ിെല മുഷി ിൽ
ഒഴിവാ ാനാ ഗഹി ം േ വാൺസ്കി
അയാെള േനാ ി. തിരി ുനട ാൻ
ഭാവി ആ മനുഷ ൻ നി ു.
ര ുേപരുെടയും ക കൾ
പകാശമാനമായി.
“െഗാെലനിഷ്േചവ് !”
“േ വാൺസ്കി!”
 ൈസനികപരിശീലനേവളയിൽ
തെ സഹപാഠിയായിരു
െഗാെലനിഷ്േചവ് ആയിരു ു
അയാൾ. ലിബറൽ
ചി ാഗതി ാരനായിരു ആ
സുഹൃ ് സിവിലിയനായിരിേ തെ
േസവനം മതിയാ ി. അതിനുേശഷം
ഒരു പാവശ ം മാ തേമ അവർ
പരസ്പരം ക ി .
ലിബറൽ ത ശാസ് തം
പചരി ി ു തിൽ വ ാപൃതനാണ്
െഗാെലനിഷ്േചെവ ും അതുെകാ ്
തെ െതാഴിലിേനാടും
പവർ ന േളാടും അയാൾ ു
െവറു ാെണ ും മന ിലാ ിയ
േ വാൺസ്കി, സ്േനഹിതനിൽനി ്
അകലംപാലി : “നിന ു നിെ
ജീവിതം, എനി ് എേ തും.
എനി തിൽ പരാതിയി . എെ
അറിയണെമ ുെ ിൽ എെ
ബഹുമാനി ണം എ മ ിൽ
െപരുമാറി. െഗാെലനിഷ്േചവിനും
അേത മേനാഭാവമായിരു ു. എ ാലും
ഇേ ാൾ പരസ്പരം തിരി റി ു.
ര ാള ം സേ ാഷി . േ വാൺസ്കി
തുറ മനേ ാെട പഴയ സഹപാഠിെയ
സ ാഗതം െചയ്തു. െഗാെലഷ്നി
േചവിെ മുഖെ ഉത്കണ്ഠ മാറി.
“തെ ക തിൽ വളെര
സേ ാഷം!” െവള നിരെയാ
പ കൾകാ ി ചിരി െകാ ്
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“േ വാൺസ്കിെയ ു േക േ ാ
ഏത് േ വാൺസ്കിയാെണ ് എനി ു
പിടികി ിയി . ഇേ ാൾ വളെരവളെര
സേ ാഷമായി.”
“വരൂ, ഇേ ാെഴ ു െച ു?”
“ഒരു വർഷമായി
ഞാനിവിെടയാണ്. എനി ു ചില
േജാലികള ്.”
റഷ ാരുെട പതിവനുസരി ്
പരിചാരകരിൽനി ു മറ വയ്േ
കാര ൾ ഫ ് ഭാഷയിലാണവർ
സംസാരി ത്.
“െകാ ാം, അക ുവരൂ.”
േ വാൺസ്കി പറ ു
“മാഡം കെരനീെന അറിയാേമാ?
ഞ െളാ ി ാണു യാ ത െച ത്.”
െഗാെലനിഷ്േചവിെ മുഖഭാവം
ശ ി ് ഫ ് ഭാഷയിലാണവർ
പറ ത്.
“ഓേഹാ, ഞാനറിയി .” എ ാം
അറി ിരുെ ിലും
താൽപര മി ാ മ ിലായിരു ു
െഗാെലനിഷ്േചവിെ മറുപടി. “ഇവിെട
വ ിെ തനാളായി?”
“ഞാേനാ? മൂ ു ദിവസം.”
ഇയാെളാരു മാന നാെണ ും
കാര ൾ ശരിയായരീതിയിൽ
േനാ ി ാണുെമ ും അ െയ
ഇയാൾ ു പരിചയെ ടു ാെമ ും
േ വാൺസ്കി തീർ െ ടു ി.
അ േയാെടാ ം വിേദശ ു
കഴി കൂ ിയ മൂ ു മാസ ളിൽ
പുതിയ ആള കള മായി
പരിചയെ േ ാെഴ ാം
കൂടുതൽേപരും അ േയാടു തെ
ബ െ ‘ശരിയായ’
രീതിയിൽതെ യാണു
മന ിലാ ിയെത ് അയാൾ ു
േബാധ െ ി ്. എ ിലും
അതിെന ുറി
വിശദീകരി ാനാവശ െ ാൽ അവർ
കുഴ ിേ ാവുകേയയു .
‘ശരിയായി’
മന ിലാ ിയി െ ്
േ വാൺസ്കി ് അഭി പായമു വർ
സ ീർണവും ജീവിതെ
ചൂഴ് ുനില് ു ഉ രം
കെ ാനാവാ തുമായ
പശ്ന ളിൽ ആേരാപണ ളം
ദുഃഖസൂചനകള മി ാെത
മാന തേയാെട െപരുമാറി.
സാഹചര ള െട പാധാന വും
അർ ം മന ിലായിെ ിലും
മന ിലാെയ ു നടി ുകയും
അംഗീകരി ുകയും െചയ്തു.
അ ൂ ിെലാരാളാണണ്
െഗാെലനിഷ്േചവ് എ ൂഹി
േ വാൺസ്കി അയാെള
ക ുമു ിയതിൽ പേത കം
സേ ാഷി . അ െയ
പരിചയെ ടു ിയേ ാൾ
േ വാൺസ്കി ആ ഗഹി
രീതിയിൽ െ അവേളാട്
ഇടപഴകുകയും െചയ്തു.
ബു ിമു ാ ു വിഷയ ൾ
സംഭാഷണ ിൽ നിെ ാഴിവാ ി.
അയാൾ അ െയ അതിനുമു ്
ക ി ി . അവള െട സൗ ര വും
ലാളിത വും അയാെള ആകർഷി .
േ വാൺസ്കി
പരിചയെ ടു ിയേ ാൾ അവള െട
മുഖ ുെതളി ശിശുസഹജമായ
നാണം അയാെള ആകർഷി .
അപരിചിതെ മന ിൽ എെ ിലും
െത ി ാരണയു ാകു ത്
ഒഴിവാ ാൻേവ ി, അവൾ
േ വാൺസ്കിെയ, അലക്സിസ് എ ു
സംേബാധന െചയ്തു.
വാടകയ്െ ടു ഒരു
മാളികയിേല ു
മാറാനുേ ശി ു ുെ ും
അറിയി .
“ആ മാളികയുെട വിവരണം
ൈഗഡ്ബു ിലു ്.”
െഗാെലനിഷ്േചവ് പറ ു:
“മേനാഹരമായ ലമാണ്.”
“ന കാലാവ . നമു ്
അേ ാെ ാ ുേപായി
േനാ ിയാേലാ?” േ വാൺസ്കി
അവേരാടു േചാദി .
 “േപാകാം. െതാ ിെയടുേ ാെ .
അവിെട ചൂടാെണ േ പറ ത്.”
അവൾ വാതിൽ ൽ നി ് അയാള െട
മുഖ ു ജി ാസേയാെട േനാ ി.
സ്േനഹിതേനാട് ഏതു വിധ ിലാണു
െപരുമാേറ െത സംശയമാണ് ആ
േനാ ിെ അർ െമ ്
േ വാൺസ്കി ു മന ിലായി. അയാൾ
വാ ല പൂർവം േനാ ിെ ാ ു
പറ ു: “അ , അ ത വലിയ ചൂടി .”
അവൾ ു കാര ം പിടികി ിെയ ്
അയാൾ ഊഹി . സംഭാഷണം
തുടരാൻേവ ി സ്േനഹിതേനാടു
േചാദി : “താനിേ ാഴും പഴയ
േജാലിയിൽ െ യാേണാ? എേ ാ
എഴുതുകയാെണ ു മു ുേക തിെന
ഓർമി ായിരു ു േചാദ ം.
അേത. “ര ു സി ാ ള െട.”
ര ാം ഭാഗം എഴുതിെ ാ ിരി ു ു.
േചാദ ം അയാെള സേ ാഷി ി .
“കൃത മായി പറ ാൽ, എഴുതി
തുട ിയി ി , വിവര ൾ
േശഖരി ു േതയു .എ ാ
പശ്ന െളയും ൈകകാര ംെച
ബൃഹ ായ ഒരു ഗ മായിരി ും.
ൈബസൈ ൻ സംസ്കാര ിെ
അന രാവകാശികളാണ്
റഷ ാെര കാര ം ന ൾ
മറ ു ു.” അയാൾ സുദീർഘവും
ആേവശകരവുമായ വിശദീകരണം
ആരംഭി .
 “ര ു സി ാ ളിൽ.” ഒ ാം
ഭാഗംേപാലും ക ി ി ാ
േ വാൺസ്കി ് അതു
സുപരിചിതമാെണ മ ിൽ
ഗ കാരൻ വിശദീകരി േ ാൾ
അ ര ാണു േതാ ിയത്. എ ിലും
െഗാെലനിഷ്േചവ് തെ വാദഗതികൾ
നിര ിയേതാെട, ചിലെതാെ
മന ിലായി. അയാൾ ഭംഗിയായി
സംസാരി തുെകാ ു ശ ാപൂർവം
േക ിരു ു. എ ിലും പഭാഷകെ
ആേവശം അതിരു കട േ ാൾ
വ ായ്മ േതാ ി. ഒരു ന
കുടുംബ ിൽ പിറ
െഗാെലനിഷ്േചവ്, താേഴ ിടയിലു
ചില േപനയു ികെളേ ാെല
സംസാരി ു തിലാണയാൾ ു
സ ടം. െഗാെലനിഷ്േചവ്
ദുഃഖിതനാെണ റിയാം. നിരാശമൂ ്
ഭാ ിെ വ ിെല ിയതുേപാെല
േതാ ി. അേ ാൾ അവിേട ു
കട ുവ അ െയ ശ ി ാെത
അയാൾ അദൃശ രായ ശ തു െള
ആ കമി െകാ ിരു ു.
കുടയും െതാ ിയുമായിനി
അ യുെട സാ ിധ ിൽ അയാൾ
കേമണ ശാ നായി. അ യുെട
ശമഫലമായി അവരുെട സംഭാഷണം
കലയിേല ു തിരി ു.
അതിെന ുറി ം അയാൾ
ന തുേപാെല സംസാരി . അവർ
പുതിയ വീ ിേല ു നട ു ചു പാടും
പരിേശാധി .
“ഒരു കാര ിൽ എനി ു വലിയ
സേ ാഷമാണ്.” േഹാ ലിൽ
തിരിെ ിയേ ാൾ അ
െഗാെലനിഷ്േചവിേനാടു പറ ു:
“അലക്സിസിന് നെ ാരു ഡിേയാ
ആ ി മാ ാൻ െകാ ാവു ഒരു മുറി
ആ വീ ിലു ്.”
“താൻ ചി തംവരയ് ുേമാ?”
െഗാെലനിഷ്േചവ് െപെ ു േചാദി .
“പ ു വര ിരു ു. ഈയിെട
വീ ും തുട ിയി ്.” േ വാൺസ്കി
നാണേ ാെട പറ ു.
“ന വാസനയു ്.” അ
സേ ാഷേ ാെട ചിരി : “പേ ,
ഞാന േ ാ അഭി പായം പറേയ ത്.
വിവരമു വർ പറ ുേക താണ്.”
 എ ്

അ തിേവഗം
േരാഗശാ ിയു ാവുകയും
സ ാത ംേനടുകയും
െചയ്തതിെന ുടർ ു ആദ
ഘ ിൽ അ യുെട സേ ാഷ ിന്
അളവി ായിരു ു.
ഭർ ാവിെന ുറി ഓർമ
സേ ാഷെ കള െ ടു ിയി .
ഒരുവശ ് സഹി ാനാവാ ത
ഭയാനകമായിരു ു ആ ഓർമ.
മറുവശ ് ഭർ ാവിെ
നിർഭാഗ ിലു ായ ആ ാദം,
പ ാ ാപംേപാലും
അസാധ മാ ുകയും െചയ്തു.
അസുഖം ബാധി തിനുേശഷമു ായ
എ ാ സംഭവ ള ം ഭർ ാവുമായി
ഒ ുതീർ ിെല ിയതും
പിണ ിയതും േ വാൺസ്കി ു
മുറിേവ െവ വാർ യും അവള െട
ഭർ ാവിെ വീ ിൽ അയാൾ
െച തും വിവാഹേമാചന ിനു
ത ാെറടു ം വീടിെനയും മകെനയും
ഉേപ ി േപാ തും എ ാം ഒരു
ദുഃസ പ്നംേപാെല േതാ ി.
അതിൽനി ുണർ േ ാഴാണു
വിേദശ ്
േ വാൺസ്കിേയാെടാ മാെണ റി
ത്. ഭർ ാവിേനാടു കാണി കൂരത,
മു ി ാകാൻ തുട ു ഒരാൾ,
തെ പ ി ിടി മെ ാരാെള
കുട ുമാ തിനു
സമാനമാെണ വൾ ു േതാ ി.
മെ ാരാൾ മരി േപാെയ ു
സത ംതെ . പേ , സര യ് ു
മെ ാരു മാർഗവുമി . അ രം
സംഭവ െള ുറി ്
ഓർമി ാതിരി ു താണു ന ത്.
കുടുംബബ ം വിേ ദി നിമിഷം
അവള െട മന ിേല ു കട ുവ
ആശ ാസദായകമായ ഒരാശയം
ഇേ ാൾ വീ ും അവൾ ഓർമി :
‘അയാള െട ദുഃഖ ിനു കാരണം
ഞാനാെണ തു നിസ്തർ മാണ്.’
അവൾ ചി ി : “എ ിലും അയാള െട
ദുര ിൽനി ും മുതെലടു ാൻ
എനി ാ ഗഹമി . എനി ും
ദുഃഖമു ്. ഞാൻ ദുഃഖിേ വളാണ്.
എനി ് ഏ വും പിയെ വ—എെ
സത്േപരും എെ മകനും—എനി ു
നഷ്ടമായി. ഞാൻ െത െചയ്തു.
അതുെകാ ് എനി ു സേ ാഷം
ആവശ മി . എനി ു വിവാഹേമാചനം
ആവശ മി . ദുഷ്േപരും മകെ
നഷ്ടവും എെ നിര രം
ദുഃഖ ിലാഴ് ു ു.’ പേ ,
ദുഃഖി ണെമ ് ആ ാർ മായി
ആ ഗഹി ാൽേ ാലും അവൾ
ദുഃഖി ു ി . ദുഷ്േപരിെന ുറി ്
അവൾ േബാധവതിയ . വിേദശ ു
റഷ ൻസ് തീകള മായി ബ െ ടാെത
അവർ ജീവി . സ്േനഹി ിരു
മകെന വി പിരി തും അവൾ ു
ദുഃഖകാരണമായി .
ഇളയകു ിേനാടു സ്േനഹാധിക ം
കാരണം, മകെന ുറി
ചി ി ാെതയായി.
ജീവി ാനു ആ ഗഹവും പുതിയ
ജീവിതസാഹചര ള ം അവെള
അ വ മാംവിധം ആ ാദി ി .
േ വാൺസ്കിെയ കൂടുതൽ
അറിയുേ ാറും കൂടുതൽ
സ്േനഹി ാൻ തുട ി. അവൾ
അയാെള സ്േനഹി ; അയാൾ ു
തേ ാടു സ്േനഹ ിെ േപരിലും
സ്േനഹി . അയാെള സ മാ ാൻ
സാധി ത് അവൾ ് അവിരാമമായ
സേ ാഷം പദാനംെചയ്തു.
അയാള െട സാമീപ ം അവൾ ്
അവാച മായ ആന ം പകർ ു നല്കി.
അയാള െട സ ഭാവ ിെ എ ാ
സവിേശഷതകള ം അവൾ ്
ഇഷ്ടെ . സിവിലിയൻേവഷ ിൽ
അയാെള ക േ ാൾ
പണയിനിയാെയാരു ബാലികയുെട
മേനാഭാവമായിരു ു അവള േടത്.
അയാള െട സംസാരവും ചി യും
പവൃ ിയുെമ ാം
മഹനീയമാെണ വൾ ു േതാ ി.
അയാേളാടു േതാ ിയ സ്േനഹബ ം
അവെളേ ാലും അ ര ി .
അവള െട േനാ ിൽ, സു രമ ാ
യാെതാ ും അയാളിലി ായിരു ു.
തെ കുറവുകൾ അയാെള
അറിയി ാൻ അവൾ ൈധര െ ി .
അെത ാം അറി ാൽ അയാൾ ു
തേ ാടു സ്േനഹം നഷ്ടെ ടുെമ ്
അവൾ ഭയെ . അതാണ് അവള െട
ഏ വും വലിയ ഭയം. അ െന
ഭയെ ടാൻ കാരണമിെ ിൽേ ാലും
അയാൾ തേ ാടു കാണി ു
സ്േനഹെ അവൾ വിലമതി ു ു.
അതിെ േപരിൽ അയാേളാട് അളവ
ന ിയു ്. അവള െട അഭി പായ ിൽ
ന ഭാവിയുെ ാരു രാജ ത
നായ േ വാൺസ്കി അവൾ ുേവ ി
എ ാം ഉേപ ി . അതിൽ
െത േപാലും പ ാ പി തുമി .
മു േ തിലും കൂടുതലായി അവൾ
അയാെള സ്േനഹി . ഇ തമാ തം
പൗരുഷമു ഒരാൾ സ മായി
ഇ ാശ ിയി ാ തുേപാെല,
ഒരി ലും എതിരഭി പായംപറയാെത,
അവള െട ഏതാ ഗഹവും നിറേവ ാൻ
ബ ശ നാകു ത്
അ ുതെമ ുേവണം പറയാൻ.
അേതസമയം, ദീർഘകാലെ
അഭിലാഷം പൂവണിെ ിലും
േ വാൺസ്കിയുെട സേ ാഷം
പൂർണമായി . താൻ പതീ ി ിരു
പരമാന ിെ
പാരാവാര ര ിൽനി ് ഒരു
മണൽ രിമാ തമാണു തനി ു
ലഭി െത ് അയാൾ ു േതാ ി.
ആ ഗഹ ൾ
സഫലീകരി െ ടു തിലാണു
സേ ാഷം ിതി െച െത
മനുഷ െ ധാരണ െത ാെണ ്
അയാൾ ു േബാധ െ . ആദ മായി
അവെള സ മാ ുകയും
സിവിലിയൻേവഷം ധരി ുകയും
െചയ്തേ ാൾ അേ ാളം അറിയാ
സ ാത ം അനുഭവെ . അതിൽ
സംതൃപ്തനായി. പേ ,ആ
സംതൃപ്തി നീ ുനി ി .
ആ ഗഹ ൾ ുേവ ിയു
ഒരാ ഗഹം—മുഷി ിൽ—അയാള െട
മന ിൽ രൂപംെകാ ു. വിേദശ ്,
തിക ം സ ത രായി, പീേ ഴ്സ്
ബർഗിെല സാമൂഹ ജീവിത ിെ
തിര ുകെളാ ുമി ാെത, പതിദിനം
പതിനാറുമണി ൂർ എ െനെയ ിലും
െചലവഴി ണം.
അവിവാഹിതനായിരു േ ാഴെ
വിേദശയാ തയിെല
വിേനാദ െള ുറിെ ാ ും ഇേ ാൾ
ചി ി ാൻവ . ചില
പരിചയ ാേരാെടാ ു ൈവകി
അ ാഴംകഴി മട ിെ
കു ിന് അ വ ാെത േ ാഭി .
തേ ശവാസികള മായും അവിടെ
റഷ ാരുമായും ബ െ ടാനും
നിവൃ ിയി . കാഴ്ചകൾ
കാണാെമ ുവ ാൽ എ ാം േനരേ
ക താണ്. ഇം ിഷുകാർ അതിനു
കല്പി ു പാധാന ം റഷ ാരനും
ബു ിമാനുമായ അയാൾ
കല്പി ു ി .
വിശ ുവല ഒരു മൃഗം
ആഹാരമേന ഷി
ക ിൽ ാണു തിെനെയ ാം
മണ ി േനാ ു തുേപാെല
േ വാൺസ്കി, രാഷ് ടീയ ിലും പുതിയ
പുസ്തക ളിലും ചി തരചനയിലും
ൈകവ .
െചറു കാല ് ചി തരചനയിൽ
താൽപര മു ായിരു ു. പണ ിെ
വിലയറിയാെത, ചി ത ൾ
േശഖരി ാൻ തുട ി. ഇേ ാൾ
ചി തംവര തൃപ്തിയടയാൻ
ശമി ു ു.
അയാൾ ു കല മന ിലാ ാനും
കൃത മായി അനുകരി ാനും
പാഗല്ഭ മു ്. ഒരു കലാകാരന്
അവശ ം േവ തായ കഴിവ്
തനി ുെ ് അയാൾ സ ല്പി .
മതം, ചരി തം, എ ീ വ ത സ്ത
കലാരൂപ ളിൽ കുറ കാലം
അഭിരമി തിനുേശഷം പടംവരയ് ാൻ
ആരംഭി .
 എ ാ കലാരൂപ ളിൽനി ും
പേചാദനം ഉൾെ ാ ാൻ
ശമിെ ിലും പേത കിെ ാരു
വിഭാഗ ിൽനി ാെത, സ ം
ആ ാവിൽനി ു പേചാദനമാണു
പധാനെമ ് തിരി റിയാൻ
അയാൾ ു കഴി ി .ഈ
യാഥാർ ം
അറി ുകൂടാ തുെകാ ്
ജീവിത ിൽനി ു േനരി പേചാദനം
ഉൾെ ാ ാെത, താൻ
അനുകരി ാനാ ഗഹി
കലാരൂപ ളിൽനി ുമാ തം
പേചാദനം ഉൾെ ാ ്
അതുേപാലു ചി ത ളാണു
രചി ത്.
മേനാഹരമായ ഫ ുൈശലി
ഇഷ്ടെ േ വാൺസ്കി,
ഒരി ാലിയൻവനിതയുെട േവഷം ധരി
അ യുെട ചി തം അേത ൈശലിയിൽ
വര . അവള ം അതു കാണാനിടയായ
മെ ാവരും മഹ ാെയാരു
ചി തെമ ് അതിെന വാഴ് ി.
 ഒ ത്

ചി ത ണിെചയ്ത ഉയർ
േമൽ ം ചുമർചി ത ളം
വർണെ ാ ലുകൾ തൂ ിയ വലിയ
ജനാലകള ം ചുവരലമാരകള ം
െകാ ുപണികള വാതിലുകള ം
ഛായാചി ത ൾെകാ ല രി
ഹാള ം ഉ മാളികയിൽ താമസം
തുട ിയ േ വാൺസ്കി, താെനാരു
റഷ ൻ ഭൂവുടമേയാ പദവി നഷ്ടെ
ഉേദ ാഗ േനാ അെ ും സ്േനഹി
സ് തീ ുേവ ി സർവവും ത ജി ഒരു
കലാകാരനാെണ ുമു സു രമായ
ഭാവനയിൽ മുഴുകി.
െഗാെലനിഷ്േചവ് മുേഖന
പരിചയെ അേനകം
വിശിഷ്ടവ ികള മായു
സ ർ ം കുറ കാലേ ു
േ വാൺസ്കി ് ആശ ാസം പകർ ു.
ഒരി ാലിയൻ െ പാഫ റുെട
നിർേദശ പകാരം പകൃതിദൃശ ൾ
വരയ് ാൻ പഠി .
മധ കാലഘ ിെല ഇ ാലിയൻ
ജീവിതെ ുറി മന ിലാ ി.
മധ കാലഘ ിെല
ഇ ാലിയൻജീവിത ിൽ
ആകൃഷ്ടനായ അയാൾ അ െ
രീതിയിൽ െതാ ി ധരി ചുമലിനു
കുറുെക ര ാംമു ് ചു ി നട ാൻ
തുട ി. ആ േവഷം അയാൾ ു നേ
േയാജി .
“ഒ ുമറിയാെതയാണു നാമിവിെട
ജീവി ു ത്.” ഒരു പഭാത ിൽ
തെ കാണാൻ വ
െഗാെലനിഷ്േചവിേനാട് േ വാൺസ്കി
പറ ു: “നി ൾ മിഖായ്േലാവിെ
ചി തം ക ി േ ാ? കുറ മു ു വ
ഒരു റഷ ൻ വർ മാനപ തെമടു ്
ആപ ണ ിൽ താമസി ു ഒരു
റഷ ൻ കലാകാരെന ുറി ് അതിൽ
വ േലഖനം ചൂ ി ാണി . ഏെറ
സംസാരവിഷയമായതും
പൂർ ിയാ ു തിനുമു ്
വി േപായതുമായ ഒരു ചി തം അയാൾ
ഇേ ാഴാണു വര തീർ ത്. കഴിവു
ഒരു കലാകാരന് േ പാ ാഹനേമാ
സഹായേമാ നല്കാൻ ത ാറാകാ
സർ ാരിെനയും അ ാഡമിെയയും
േലഖന ിൽ വിമർശി ിരു ു.”
“ഞാൻ ക ി ്.”
െഗാെലനിഷ്േചവ് പറ ു: “അയാൾ
കഴിവി ാ വന , പേ , അതു
കപടമാണ്. കിസ്തുവിേനാടും
മതവുമായി ബ െ കലേയാടും
ഒരുതരം ഇവാേനാവ്—സ് ടാ ്—
െറനാൻ* മേനാഭാവമാണയാള േടത്.
 “എ ാണയാള െട ചി ത ിെ
വിഷയം?” അ േചാദി .
പീലാേ ാസിനു മു ു
കിസ്തു. കിസ്തുവിെന ഒരു
ദൂതനായി പുതിയ ൈശലിയിലാണു
ചി തീകരി ി ത്.
ചി ത ിെ വിഷയം തനി ു
പിയെ താകയാൽ െഗാെലനിഷ്േചവ്
വിസ്തരി ാൻ തുട ി.
“ഇ തയും വലിയ ഒരു വിഡ്ഢി ം
കാണി ാൻ എ െന
മന വ ുെവ ാണ് എനി ു
മന ിലാകാ ത്. കിസ്തു
ഒരാശയ ിെ മൂർ ീമദ്ഭാവമാണ്.
ൈദവ ിെനയ , ഒരു
വി വകാരിെയേയാ ഒരു
മഹാ ാവിെനേയാ ആണു
ചി തീകരിേ െത ിൽ,
ചരി ത ിൽനിെ ാരു
കഥാപാ തെ , േസാ ക ീസിെനേയാ
ഫാ ്ളിെനേയാ ചാർല ്
േകാർെഡയെയാ, അവർ ു
െതരെ ടു ാമായിരു ു. കലയ് ു
വിഷയമാ ാൻ പാടി ാ ഒരു
വ ിെയയാണ് അവർ
െതരെ ടു ത്. എ ി ്…”
“ഈ മിഖായ്േലാവ് തീെര
ദരിദ ദനാെണ ു പറയു ത്
വാസ്തവമാേണാ?” ഒരു റഷ ൻ
കലാസ്േനഹിെയ നിലയ് ്ഈ
കലാകാരെന, അയാള െട ചി തം,
ന േതാ ചീ േയാ എ ു േനാ ാെത
സഹായിേ തു തെ
കടമയാെണ ു വിചാരി ്
േ വാൺസ്കി േചാദി .
“അ , അയാൾ ന
ഛായാപട ൾ വരയ് ും. വാസിൽ
ചിേ ാവയുെട പടം അയാൾ വര തു
ക ി േ ാ? പേ ഇേ ാൾ,
ഛായാപട ൾ വരയ് ു ത്
അവസാനി ിെ ു േതാ ു ു.
അതുെകാ ് ചിലേ ാൾ
ദാരി ദ മു ാകാം. ഞാൻ പറയു ത്…”
“അ ാ അർ േഡ വ്നയുെട
പടംവരയ് ാൻ പറ ാേലാ?”
േ വാൺസ്കി േചാദി .
“എ ിന് എെ പടം?” അ
േചാദി : “നി ൾ ഒ ു വര േ ാ.
ഇനി േവെറാ ും േവ , ആനിയുെട
പടം (െകാ േമാെള
അ െനയാണവൾ വിളി ു ത് )
വരയ് ാൻ പറയൂ. അവളതാ
അവിെടയു ്.” കു ിെന
എടു ുെകാ ു
പൂേ ാ ിേല ുേപായ സു രിയായ
ഇ ാലിയൻ േനഴ്സിെന ജനാലയിലൂെട
ചൂ ി ാണി ്, േ വാൺസ്കിയുെട
മുഖ ു േനാ ി. േ വാൺസ്കി തെ
ചി ത ിനു മാതൃകയാ ിയ
സു രിയായ ആ നഴ്സാണ് അ യുെട
ജീവിത ിെല രഹസ വും
ഏകമാ തവുമായ ദുഃഖം. േ വാൺസ്കി
അവള െട ചി തം വരയ് ുകയും
അവള െട സൗ ര െ യും
മധ കാലഘ ിനനുേയാജ മായ
രൂപസാദൃശ െ യും
പശംസി ുകയും െചയ്തു.
േനഴ്സിേനാട്
അസൂയയുെ ുപറയാൻ
അ യ് ു ൈധര മി ാ തുെകാ ്
അ അവേളാടു സവിേശഷമായ ദയ
കാണി ് അവെളയും കു ിെനയും
വഷളാ ി.
േ വാൺസ്കി ജനാലവഴി
പുറേ ും തുടർ ് അ യുെട
ക കളിേല ും േനാ ിയി ്
െഗാെലനിഷ്േചവിേനാടു േചാദി :
“നി ൾ ു ഈ മിഖായ്േലാവിെന
പരിചയമുേ ാ?”
“ഞാനയാെള സ ി ി ്.
ിരബു ിയി ാ വൻ. ഒ ം
വിദ ാഭ ാസമി . ഇ ാല ്
സാധാരണകാണാറു
അവിശ ാസികളിെലാരാൾ.
തുട ംമുതൽ വിശ ാസരാഹിത വും
നിേഷധവും ഭൗതികവാദവും
അംഗീകരി ിരു
സത ചി കരിൽെ വൻ. മു ്
സത ചി കെന ാൽ
മത ിെ യും നിയമ ിെ യും
ധാർമികതയുെടയും ആശയ ൾ
ഉൾെ ാ ്, കഷ്ട ാടും േവദനയും
സഹി ചി ാസ ാത ം
േനടു വെന ാണർ ം.
എ ാലിേ ാൾ ജ നാതെ
സത ചി കരായ ഒരു കൂ ർ
പത െ ി ്. ഒരുകാല ്
സ ാർഗനിയമ ള ം മതനിയമ ളം
നിലവിലു ായിരുെ ും അവയ് ്
ആധികാരികത
കല്പി െ ി െ ും അറിയാെത
േകവലം നിേഷധ ിെ മാ തം
ബല ിൽ, അതായത്
അവിശ ാസികളായി,
വളരു വരാണിവർ. ഇയാള ം
അ ൂ ിൽെ ടും. ഒരു
വി ാശിപായിയുെട മകനാെണ ു
േതാ ു ു. വിദ ാഭ ാസം തീെരയി .
അ ാഡമിയിൽ േചർ േ ാൾ
േപെരടു ു. മ ന ാ തുെകാ ്
കുറ പഠി ാനാ ഗഹി .
വിദ ാഭ ാസം േനടാനു ഉപാധിയായി
മാസികകെള ആ ശയി . മു ു
പഠി ാനാ ഗഹി ു യാൾ—ഒരു
ഫ ുകാരനാെണ ിരി െ —എ ാ
ാ ി ുകള ം മത ഗ ളം
നാടക ള ം ചരി തവും
ത ശാസ് തവുെമ ാം പാടുെപ
പഠി ും. പേ , ഇയാൾ േനേര
നിേഷധ ിെ പാഠ ളിേല ു
കട ു. അതു മാ തവുമ ,
ഇരുപതുവർഷം മു ായിരുെ ിൽ,
അ െ സാഹിത ിൽ
അധികാരേ ാടും നൂ ാ ുകൾ
പഴ മു കാഴ്ച ാടിേനാടുമു
സമര ിെ ല ണ ൾ
കാണാമായിരു ു. അതിൽനി ്,
മ ചിലെതാെ ഉ ായിരു ു എ ്
ഊഹി ാനും കഴിയും. പേ , പഴയ
കാഴ്ച ാടുകെള ഒ യടി ു
നിേഷധി ു , പരിണാമവും
നിർ ാരണവും
നിലനില്പിനുേവ ിയു
സമരവുമ ാെത മെ ാ ുമി എ ,
ആശയമാണവരുേടതും. എെ
േലഖന ിൽ ഞാൻ…”
“ഞ ൾഎ ു
െച ണെമ റിയാേമാ?”
കുെറേനരമായി േ വാൺസ്കിയുെട
മുഖ ു േനാ ിെ ാ ിരു ,
കലാകാരെ വിദ ാഭ ാസ ിൽ
തനി ു താൽപര മിെ ും
അയാെളെ ാ ു ഒരു പടം വര ി
സഹായി ുകയാണുേ ശ െമ ുമു
സൂചന മന ിലാ ിയ, അ
െഗാെലനിഷ്േചവിെന
തട െ ടു ിെ ാ ു പറ ു:
“ഞ ൾ എ ു െച ണെമ ്
അറിയാേമാ? േനരി േപായി അയാെള
കാണണം.”
െഗാെലനിഷ്േചവ്
മന ി ാമനേ ാെട സ തി .
കലാകാരൻ പ ണ ിൽ
കുറ കെലയാണു താമസി ു ത്.
ഒരു വ ി വാടകയ്െ ടു ്
അേ ാ േപാകാൻ തീരുമാനി .
ഒരു മണി ൂർ കഴി േ ാൾ
െഗാെലനിഷ്േചവിെ െതാ ടു ്
അ യും എതിർവശ ്
േ വാൺസ്കിയുമായി സ രി വ ി
നഗര ിെ ഒരക േകാണിെല
പുതിയ വൃ ിെക െക ിട ിനു
മു ിൽനി ു മിഖായ്േലാവ്,
ഡിേയായിെല തെ ചി ത ൾ
കാണാൻ സ ർശകെന
അനുവദി ാറുെ ും
എ ാലിേ ാൾ അയാൾ ഏതാനും
അടി അകെലയു
പാർ ിട ിലാെണ ും വീട്
കാവല് ാരെ ഭാര പറയു തു
േക . അവർ അനുവാദംേതടി
ത ള െട കാർഡുകൾ
െകാടു യ .

* അലക്സാ ർ ഇവാേനാവ് റഷ ൻ
ചി തകാരൻ (1806-’58), േഡവിഡ് സ് ടാ ്
(1808-’74), എണ ് െറനാൻ (1823-’92)
കിസ്തുവിെന ചരി ത ിെ
അടി ാന ിൽ വിമർശി ജർമൻ- ഫ ്
ൈബബിൾ പ ിത ാരും
ഗ കർ ാ ള ം.
 പ ്

േ വാ ൺസ്കിയുെടയും
െഗാെലനിഷ്േചവിെ യും
കാർഡുകൾ െകാ ുെച േ ാൾ
ചി തകാരൻ മിഖായ്േലാവ്
പതിവുേപാെല വീ ിലിരു ു പടം
വരയ് ുകയായിരു ു. എ ും
രാവിെല ഡിേയായിൽ െച ു വലിയ
ചി ത ിെ പണി തുട ും.
അ ു വീ ിെല ിയേ ാൾ
വാടകയ് ു വഴ ുകൂടിയ വീ െയ
സമാധാനി ി ാ തിെ േപരിൽ
അയാൾ ഭാര െയ വഴ ുപറ ു.
“ആവശ മി ാെത
വാചകമടി രുെത ു നൂറുതവണ
ഞാൻ നിേ ാടു പറ ി ്.
നീെയാരു മ ഴുതയാണ്,
ഇ ാലിയനിൽ സംസാരി ാൽ പിെ
പറയുകയും േവ !”
“സമയ ിനു
വാടകെകാടു ാ ത് എെ
കു മാേണാ? എെ ൈകയിൽ
പണമു ായിരുെ ിൽ…”
“ൈദവെ േയാർ ു നാവട ് !”
മിഖായ്േലാവ് െചവിെപാ ി, ത ിവ
മറ തെ േജാലി ല ു െച ു
വാതിലട .
ഇവെളെ ാെ ിനു െകാ ാം!”
എ ു പുല ിെ ാ ു േമശയ് ു
മു ിലിരു ു പൂർ ിയാകാെത
വ ിരു ചി തെമടു ു േജാലി
തുട ി.
ിതികൾ േമാശമാകുേ ാഴാണു
വിേശഷി ്, ഭാര േയാടു
വഴ ുകൂടുേ ാഴാണ്, അയാൾ ്
േജാലി െച ാനു ഊർ ം
ലഭി ു ത്. “ഇവിെട നി ്
എേ ാെ ിലും േപായി തുല ാൽ
മതിയായിരു ു’ എ ു
വിചാരി െകാ ു
േകാപാകുലനാെയാരു മനുഷ െ
സ്െക വര . മു ് അതുേപാെല
വരെ ിലും തൃപ്തിയായി . ‘േ
ഇ െല വര തായിരു ു
ഇതിെന ാൾ െമ ം.
അെതവിെടേ ായി?’ അയാൾ
ഭാര യുെട അടു ു െച ു. അവള െട
മുഖ ു േനാ ാെത മൂ മകേളാട്,
“അ ൻ ഇ െല ത കടലാെ വിെട”
എ ും േചാദി . ആ
െകാ െപൺകു ി കടലാസ്
േതടിെയടു ു. അതിൽ െമഴുകുതിരി
ഉരുകിവീണ പാട്. എ ിലും കടലാസ്
േമശയിൽ നിവർ ിവ
സൂ ്മമായി പരിേശാധി . െപെ ു
സേ ാഷേ ാെട ചിരി :
 “അ െന വരെ അതാണു
കാര ം! എ ു പറ ്
െപൻസിെലടു ് വീ ും വര .
െമഴുകുപുര ഭാഗം ചി ത ിന് ഒരു
പുതിയ ഭാവം നല്കി. താൻ
ചുരു വാ ാറു കടയുടമയുെട
കന താടിെയ മുഖം
വര േചർ ു. നിർജീവവും
അസ ാഭാവികവുമായിരു ആ
രൂപ ിനു െപെ ു ജീവൻവ തു
ക ് െപാ ി ിരി .
ആവശ ാനുസരണം ആ രൂപം
േഭദഗതിെച ാം. േവണെമ ിൽ
കാലുകൾ അക ിവയ് ുകേയാ
ഇടതുൈകയുെട ാനം മാ കേയാ
െച ാം. തലമുടി പി ിേല ്
ഒതു ിവയ് ുകയുമാവാം.
അംഗവിന ാസ ിെല ഈ മാ ൾ
ചി ത ിെ ഭാവ ിനു
മാ ംവരു ിയി . ചില
േരഖകൾെകാ ് ചി തെ
ഭാഗികമായി ആ ാദനം െചയ്തിരു
ആവരണെ നീ ി, അതിെ
രൂപഭാവ ൾ കൂടുതൽ
വ മാ ിെയ ു മാ തം. ഒരു തു ി
െമഴുകിെ ഫലമായി
ചി ത ിനു ായ െമ ം
ആസ ദി െകാ ു നി േ ാഴാണ്
സ ർശകരുെട കാർഡുകൾ
അയാള െട ൈകയിൽ കി ിയത്.
“ഇതാ വരു ു, ഇതാ വരു ു!”
 ചി തകാരൻ ഭാര െയ സമീപി :
“േദഷ െ ടാെത ബാഷാ.” അയാൾ
ചിരി െകാ ു സ്േനഹേ ാെട
പറ ു. “നീ െചയ്തതു െത ്.
എനി ും െത പ ി. േപാെ . എ ാം
ശരിയാ ാം.”
ഭാര െയ സമാധാനി ി ി
െവൽെവ ് േകാളേറാടുകൂടിയ പ
ഓവർേ ാ ി ഡിേയായിേല ു
പുറെ . റഷ യിെല മഹദ്വ ികൾ
കുതിരവ ിയിൽ തെ ഡിേയാ
സ ർശി ാൻ
വ ിരി ു ുെവ റി േ ാൾ
അയാൾ ു ായ
സേ ാഷ ിനതിരി .
അവിെട േബാർഡിൽവ ിരു
ചി തെ ുറി ് അയാൾ ് ഉറ
അഭി പായമു ്. മെ ാരാള ം
ഇതുേപാെലാ ു വര ി ി .
റാേഫലിേ തിെന ാൾ
െമ മാെണ വകാശെ ടു ിെ ി
ലും ഇതിെല ആശയം ഇ തേ ാളം
ഭംഗിയായി മെ ാരു കലാകാരനും
ചി തീകരി ി ി . ഇേ ാഴ ,
വരയ് ാൻ തുട ിയേ ാൾ െ
അയാൾ തു േബാധ മായിരു ു.
എ ിലും മ വരുെട,
അതാരായാലും അഭി പായം
പധാനമാണ്. എ ത നി ാരമായ
അഭി പായംേപാലും
മുഖവിലയ്െ ടു ും.
 േവഗം ഡിേയായുെട
വാതിൽ െല ി.
െഗാെലനിഷ്േചവിെ
ആേവശകരമായ വാ ുകൾ ു
കാേതാർ ും അേതസമയം
ത ള െട അടുേ ുവരു
കലാകാരെന നിരീ ി െകാ ും
നി ിരു അ യുെട രൂപം അയാെള
ആകർഷി . ചുരു വില്പന ാരെ
താടിെയ ് മന ിൽ
പതി തുേപാെല ഈ ദൃശ വും
ആവശ െ ടുേ ാൾ
പുറെ ടു ാനുേ ശി ് അയാൾ
ഉൾെ ാ ു. ചി തകാരെന ുറി
െഗാെലനിഷ്േചവിെ വിവരണംേക ്
ഉ ാഹം നശി ിരു സ ർശകർ
അയാള െട രൂപം ക േതാെട
കൂടുതൽ നിരാശരായി. ഇട രം
െപാ വും ഉറ ശരീരവുമു
മിഖായ്േലാവ്, ബൗൺ െതാ ിയും
പ നിറ ിലു േകാ ം ഇറുകിയ
ടൗസറും (വീതിയു ടൗസറായിരു ു
അ െ ഫാഷൻ) ധരി ്
പേത കതകെളാ ുമി ാ
വ മുഖ ് എളിമയുെടയും
അംഗീകരി െ ടണെമ
അഭിലാഷ ിെ യും
സ ി ശഭാവവുമായി പത െ ത്
കാണികളിൽ മതി ാ ാൻ
പര ാപ്തമായി .
 “അകേ ു വരൂ, ീസ് ” എ ്
അല ഭാവ ിൽ പറ ്, അയാൾ
താേ ാെലടു ു വാതിൽ തുറ ു.
 പതിെനാ ്

ഡിേയായിൽ പേവശി
ചി തകാരൻ സ ർശകെര
ആക ാെടെയാ ു േനാ ി.
േ വാൺസ്കിയുെട മുഖം പേത കി
താടിെയ ്, അയാൾ ശ ി . തെ
ചി തം വിമർശനവിേധയമാകു
നിമിഷം അടു ു വരു ുെവ റി ്
ആേവശഭരിതനാെയ ിലും
ചി തകാരെ സൂ ്മദൃഷ്ടിേയാെട
മൂ ുേപെരയും വിലയിരു ി.
െഗാെലനിഷ്േചവിെന ുറി
വിചാരി : ‘ഇയാൾ ഇവിെട
ിരതാമസമാ ിയ റഷ ാരനാണ്.’
അയാള െട േപേരാ, എവിെടവ ാണു
ക െതേ ാ, എ ാണു
സംസാരി െതേ ാ അറി ുകൂടാ.
ക ുമു എ ാ മുഖ ളം
ഓർമി ാറു തുേപാെല അയാള െട
മുഖവും ഓർമയു ്. ഇ ാ വലി ം
നടി ു ഒരു വലിയ
സംഘ ിൽെ ഒ ുമാ തം. ധാരാളം
തലമുടിയും വീതിയു
െന ിയുമുെ ിലും മൂ ിൻതു ു
േക ീകരി ിരി ു ബാലിശവും
അ ാരശൂന വുമായ
മുഖഭാവമാണയാള േടത്.
മിഖായ്േലാവിെ നിരീ ണ ിൽ
പശസ്തരും ധനികരുമായ
റഷ ാരാണ് േ വാൺസ്കിയും
അ യും. പണ ാരായ എ ാ
റഷ ാെരയുംേപാെല അവർ ും
കലെയ ുറി ് ഒ ും
അറി ുകൂെട ിലും അമച ർ
കലാകാര ാരും നിരൂപകരുമാെണ
മ ിലാണു നട ്. ‘പൗരാണിക
കലാരൂപ ള ം റാേഫലിനുമു ു
ജർമനിയിെലയും ഇം ിെലയും
ചി ത ള ം ക ി ് എെ
കാണാെന ിയതാണ്.’ അയാൾ
വിചാരി : ‘ആധുനിക
കലാകാര ാരുെട ഡിേയാകൾ
സ ർശി ി ് ആധുനിക കല
അധഃപതിെ ും പഴയകാലെ
ആചാര ാരുെട പിൻഗാമികളാൽ
ആർ ും അർഹതയിെ ും ഈ
അല്പ ർ ത ിവിടും.’ സാധാരണ
ചി ത ള ം പതിമകള ം അ ശ മായി
വീ ി െകാ ു നട ുനീ ിയ
സ ർശകർ പുതിയ ചി ത ിനു
മു ിൽ നി േ ാൾ മിഖായ്േലാവ്
അതിെന മൂടിയിരു ഷീ ്
എടു ുമാ ി, ധനാഢ രായ
റഷ ാരിൽ ബഹുഭൂരിപ വും
വിഡ്ഢികള ം മൃതതുല രുമാെണ ു
കണ ാ ിയിരു ചി തകാരൻ,
പേ , േ വാൺസ്കിെയയും
പേത കി ് അ െയയും ഇഷ്ടെ .
ഇവരുെട
വിലയിരു െലെ റിയാനു
ആേവശ ിലായിരു ു.
ഒരു വശേ ു മാറിനി ു
ചി ത ിേല ുചൂ ി അയാൾ
പറ ു: ‘ഇതു പീലാേ ാസിെ
ശാസന, മ ായിയുെട സുവിേശഷം,
അധ ായം 27.’ അതു പറയുേ ാൾ
ആേവശംകാരണം അയാള െട
ചു ുകൾ വിറ .
സ ർശകൻ ചി തം
വീ ി െകാ ുനി ഏതാനും
നിമിഷ ളിൽ ചി തകാരനും
ഒരപരിചിതെ അല ഭാവ ിൽ
അതിെന േനാ ി. ഒരു നിമിഷം മു ്
താൻ അേ യ െ
അവ േയാെട ക ിരു ഈ
സ ർശകരായിരി ും തെ
സൃഷ്ടിെയ ുറി ് ഏ വും
നീതിപൂർവമായ വിധി പസ്താവി ാൻ
േപാകു െത ് അയാൾ വിശ സി .
മൂ ു വർഷംെകാ ു വര തീർ
ചി ത ിെ സവിേശഷതകെള ാം
വിസ്മരി ്, അപരിചിതെ
വീ ണേകാണിൽ അതിെന
ക േ ാൾ അതു െമ മാെണ ും
േതാ ിയി . മു ിൽ
പീലാേ ാസിെ മുഖവും
കിസ്തുവിെ ശാ മായ മുഖവും
പി ിലായി പീലാേ ാസിെ
ഭൃത ാരുെടയും േജാണിെ യും
മുഖ ള ം കാണാം. കുെറയധികം
ഗേവഷണംനട ിയും പലതവണ
െത തിരു ിയുമാണ് ഓേരാ
കഥാപാ ത ിനും അനുേയാജ മായ
രീതിയിൽ സേ ാഷ ിെ യും
സ ാപ ിെ യും ഭാവംപകർ തും
നിറംെകാടു തും. അയാൾ ്
ഏ വും പിയെ മുഖം, ചി ത ിെ
മധ ിലു കിസ്തുവിേ ത്, ആദ ം
കെ ിയേ ാൾ അയാെള
ഹഠാദാകർഷി ിരു ു. ഇേ ാൾ
മ വരുെട വീ ണേകാണിൽ
േനാ ിയേ ാൾ തീെര നി ാരമായി
േതാ ി. ടിഷ െ യും റാേഫലിെ യും
റ െബൻസിെ യും എ മ
ചി ത ള െട ആവർ നം—അേത
േപാരാളികള ം അേത
പീലാേ ാസുമാരും—മാ തമാണത്.
അബ ള ം ധാരാളമു ്.
‘ചി തകാരൻ േകൾേ ഇവർ ന തു
പറയുെമ ിലും പുറംതിരിയുേ ാൾ
കു ം പറ ു ചിരി ും.’ അയാൾ
വിചാരി .
ഒരുമിനി മാ തേമ
നീ ുനി ു െവ ിലും ആ
നി ബ്ദത ആവശ മായിരു ു. അതിന്
അറുതി വരു ാനുേ ശി ് അയാൾ
െഗാെലനിഷ് േചവിേനാടു പറ ു:
“ഞാൻ താ െള മു ു ക ി െ ു
േതാ ു ു.”
“തീർ യായും േറാസിയുെട
വീ ിൽവ ാണ് ന ൾ ആദ ം
സ ി ത് ആ ഇ ാലിയൻ വനിത
‘ന േറ ൽ’ പാടിയേതാർ ു ിേ ?”
ചി തെ ുറി അഭി പായം
േകൾ ാനാണ് മിഖായ്േലവിനു
താൽപര െമ ു മന ിലായേ ാൾ
െഗാെലനിഷ്േചവ് പറ ു:
“നി ള െട ചി തം കഴി
തവണെ ാൾ വളെര
ന ായി ്. പീലാേ ാസിെ രൂപം
എെ പേത കം ആകർഷി .
അനുക യു ഒരു ന മനുഷ ൻ,
അടിമുടി ഉേദ ാഗ ൻ, താെന ാണു
െച െത റി ുകൂടാ ഒരു
പാവം! എ ിലും എെ
അഭി പായ ിൽ…”
മിഖായ്േലാവിെ മുഖം െപെ ു
പകാശമാനമായി. ക കൾ തിള ി.
എേ ാ പറയാൻ തുട ിെയ ിലും
ആേവശംെകാ ് അതിനു കഴി ി .
പകരം ഒ ു ചിരി . കലെയ
മന ിലാ ാനു
െഗാെലനിഷ്േചവിെ കഴിവിെന
അയാൾ വിലമതിെ ിലും
പീലാേ ാസിെ
ഉേദ ാഗ ഭാവെ ുറി
അഭി പായം അതി പധാനമെ ിലും
മിഖായ്േലാവ് അതിെന വിലമതി .
അതിെ േപരിൽ
െഗാെലനിഷ്േചവിെന ഇഷ്ടെ .
അയാള െട വിഷാദം ആ ാദ ിനു
വഴിമാറി. അടു നിമിഷം, സ ം
രചന സജീവമായി തെ ക ിൽ
പത െ . െഗാെലനിഷ്േചവിന്
മറുപടി പറയാെനാരു ിെയ ിലും
ചു ുകൾ വിറ തുകാരണം
സംസാരി ാൻ സാധി ി
കലാകാരെന
ശല െ ടു ാതിരി ാനും സാധാരണ
ചി ത പദർശന ളിൽ
പതിവു തുേപാെല വിഡ്ഢി ം
വിള ു ത് ഒഴിവാ ാനും ഉേ ശി ്
േ വാൺസ്കിയും അ യും പതി
സര ിലാണു സംസാരി ത്.
ചി തെ സംബ ി അവരുെട അഭി
പായമറിയാൻേവ ി മിഖായ്േലാവ്
അടു ുെച ു.
“ കിസ്തുവിെ മുഖഭാവം
അ ുതകരം!” അ പറ ു.
അതാണവെള ഏ വും ആകർഷി ത്.
അതാണ് ചി ത ിെ
േക ബി ുെവ ു േതാ ിയതിനാൽ,
അതിെന പശംസി ു തു
ചി തകാരന് ഇഷ്ടെ ടുെമ ു
വിചാരി .
“പീലാേ ാസിെ േപരിൽ
അേ ഹം ദുഃഖി ു തായി കാണാം.”
കിസ്തുവിെ രൂപെ
സംബ ി ല ണ ിനു
അഭി പായ പകടന ളിെലാ ാണിതും.
പീലാേ ാസിെ േപരിൽ തനി ു
സേ ാഷമുെ വൾ പറ ു.
കിസ്തുവിെ മുഖഭാവ ിലും
സഹതാപമു ാകണം. എെ ാൽ
അതിൽ സ്േനഹമു ്. ഈ
േലാക ിേ ത ാ ഒരു
സമാധാനമു ്. മരണ ിനു
സ തയു ് വാ ുകളിെല
മിഥ ാഭിമാനെ ുറി
അറിവു ്. പീലാേ ാസിെ മുഖ ്
ഉേദ ാഗ ഭാവവും കിസ്തുവിെ
മുഖ ് ഭയവും പകടമാകു ത്
ആദ െ യാൾ
ഐഹികസുഖ ിെ യും അപരൻ
ആ ീയജീവിത ിെ യും
പതീക ളായതുെകാ ാണ്. ഇതും
ഇതിലധികവും മിഖായ്േലാവിെ
മന ിലൂെട കട ുേപായി. അയാള െട
മുഖം ഹർേഷാ ാദ ിൽ തിള ി.
“ശരിയാണ്. ആ രൂപം വളെര
ഭംഗിയായി ്. പ ാ ലവും
അതിമേനാഹരം. അതിനു
ചു ംനട ാൻ െകാതി േപാവും.”
ചി ത ിെ ഉ ട വും ആശയവും
ഇഷ്ടെ ിെ സൂചനയായിരു ു
െഗാെലനിഷ്േചവിെ വാ ുകളിൽ.
“അ ുതകരമായ
രചനാൈവദഗ്ധ ം! പ ാ ല ിെല
രൂപ ൾ എ ത സജീവമായിരി ു ു!
ഇതാണു സാേ തികത ം.”
സാേ തികൈവദഗ്ധ ം േനടാൻ
കഴിയാ തിൽ തനി ു നിരാശെയ
സൂചി ി ് േ വാൺസ്കി പറ ു.
“അ ുതകരം, സംശയമി .”
െഗാെലനിഷ്േചവും അ യും
അതിേനാടു േയാജി .
ആന നിർവൃതിയിലും
സാേ തികത െ ുറി
അഭി പായം മിഖായ്േലാവിെന
േവദനി ി . േദഷ െ
േ വാൺസ്കിെയ േനാ ി െപെ ു
ചി ാധീനനായി.
സാേ തികത െ ുറി
പരാമർശി ു ത് പലേ ാഴും
േക ി െ ിലും എ ാണതിെ
അർ െമ ു മന ിലായി ി .
പടംവരയ് ാനു യാ ികമായ
കഴിവാണെത ും വിഷയവുമായി
അതിനു ബ മിെ ും അറിയാം.
േമാശമായതിെന ന രീതിയിൽ
ചി തീകരി ാൻ സാധി ുെമ മ ിൽ
സത ഗുണെ സാേ തികത വുമായി
താരതമ ം െച തു പലേ ാഴും
അയാള െട ശ യിൽ െപ ി ്.
ആശയെ മറയ് ു
ആവരണെ നീ ംെച േ ാൾ
രചനയ് ു േകടുവരാതിരി ാൻ
അതീവ ജാ ഗത
പുലർേ താവശ മാണ്. പേ ,
ചി തകലെയ സംബ ി ിടേ ാളം,
സാേ തികത െമെ ാ ി . ഒരു
െകാ കു ിെനേയാ തെ
പാചക ാരെനേയാ
കാണി ാൽേ ാലും ചി ത ിെ
ആശയം ഉൾെ ാ ാൻ അവർ ു
കഴിയി . ഏ വും പരിചയസ നും
സാേ തികവിദഗ്ധനുമായ
ചി തകാരനുേപാലും വിഷയ ിെ
ബാഹ രൂപം മന ിലിെ ിൽ,
സാേ തികവിദ െകാ ുമാ തം
ചി തരചന സാധ മ .
സാേ തികത െ ുറി
പറയുകയാെണ ിൽ, അതിെ
േപരിലു പശംസയ് ് താൻ
അർഹന . തെ എ ാ ചി ത ളിലും
അ ശ മൂലമു
പിഴവുകള ായി ്. ചി ത ൾ
േകടുവരു ാെത ആ പിഴവുകൾ
പരിഹരി ാനും നിവൃ ിയി .
“നി ൾ ു വിേരാധമിെ ിൽ
ഞാെനാരു കാര ം പറയാം.”
െഗാെലനിഷ്േചവ് പറ ു തുട ി.
“വളെര സേ ാഷം, പറേ ാള !”
കൃ തിമമായി ഒരു ചിരിേയാെട
മിഖായ്േലാവ് പറ ു.
“നി ൾ അേ ഹെ ഒരു
മനുഷ ൈദവമാ ി, േദവാംശമു
മനുഷ നാ ിയി . എ ാലും അതാണു
നി ള േ ശി െത ് എനി ു
മന ിലായി.”
“എെ ആ ാവിലി ാ ഒരു
കിസ്തുവിെന ചി തീകരി ാൻ
എനി ു സാധ മ .”
“ശരി. പേ ,അ െന
േനാ ുേ ാൾ എെ മന ിലു ത്
തുറ ു പറയുകയാെണ ിൽ… എെ
അഭി പായംെകാ ് ഒരു
ഹാനിയുമു ാകാ വിധം വളെര
ന താണു നി ള െട ചി തം. ഇെതെ
വ ിപരമായ അഭി പായം മാ തമാണ്.
നി ള േടതു വ ത സ്തമാണ്. ഈ
ആശയവും വ ത സ്തമാണ്. എ ിലും
ഉദാഹരണമായി ഇവാേനാവിെ
ചി തെമടു ാം. കിസ്തുവിെന ഒരു
ചരി തപുരുഷെ ാനേ ു
താഴ് ിെകാ ുവരാനാണ്
ഉേ ശി ു െത ിൽ ഇ ുവെര
ആരും ൈകവ ി ി ാ ഒരു
ചരി തവിഷയം
െതരെ ടു ു താണു ഭംഗി.”
“കലയ് ് ഏ വും ഉചിതമായ
വിഷയം ഇതാെണ ിേലാ?”
“അേന ഷി ാൽ മ വിഷയ ളം
കെ ാം. പേ , ചർ യ് ും
വിവാദ ിനും വഴ ു ത
കലെയ താണു വാസ്തവം. എ ിലും
ഇവാേനാവിെ ചി തം കാണുേ ാൾ
വിശ ാസിയുെടയും
അവിശ ാസിയുെടയും മന ിൽ
ഉദി ു ഒരു േചാദ മു ്: ‘ഇെതാരു
ൈദവമാേണാ അ േയാ?’ ധാരണയുെട
ഐക രൂപ ം ഇവിെട നഷ്ടെ ടു ു.”
 “എ ുെകാ ് ? എെ ദൃഷ്ടിയിൽ,
വിദ ാഭ ാസമു വർ ിടയിൽ ഇ രം
േചാദ ൾ ു പസ ിയി .”
െഗാെലനിഷ്േചവ് അതിേനാടു
േയാജി ി . ധാരണയിെല ഐകരൂപ ം
കലയിൽ
ഒഴി കൂടാനാവാ താെണ
ആദ െ വാദ ിൽ അയാൾ
ഉറ നി ു.
ചി തകാരൻ
അസ നാെയ ിലും തെ
അഭി പായ ിന് അനുകൂലമായി ഒ ും
പറയാൻ കഴി ി .
 പ ്

സ് േനഹിതെ വാചകമടി
അവസാനി ാ തിലു
വിഷമേ ാെട അ യും
േ വാൺസ്കിയും മുഖേ ാടു മുഖം
േനാ ി. അവസാനം േ വാൺസ്കി
മുേ ാ നട ു മെ ാരു െചറിയ
ചി ത ിനടു ു െച ു.
“ഹാ എ ത മേനാഹരം!
ആകർഷകം! എ ു ഭംഗി!” ര ുേപരും
ഒ ി പറ ു.
“അവർ ് അതിഷ്ടെ ടാൻ
എ ാണു കാരണം!” മിഖായ്േലാവ്
അ ുതെ . മൂ ുവർഷം മു ു
വര ചി ത ിെ കാര ം അയാൾ
മറ ു േപായിരു ു.
മൂ ുമാസെമടു ു വളെര ബു ിമു ി
രാപകൽ േജാലിെചയ്ത്
പൂർ ിയാ ിയതാണ്. മ
പലതിെനയുംേപാെല പണി
കഴി ാൽ അതിെന ഒ ു
േനാ ാൻേപാലും അയാളിഷ്ടെ ി .
ഒരിം ിഷുകാരൻ അതു
വാ ാനാ ഗഹി തുെകാ ുമാ തമാ
ണിേ ാൾ പുറെ ടു ുവ ത്.
 ”അതിെലാ ുമി . ഒരു പഴയപടം!”
അയാൾ പറ ു.
“വളെര ന ായിരി ു ു.”
ചി ത ിെ ഭംഗിയിൽ ആകൃഷ്ടനായ
െഗാെലനിഷ്േചവ്
ആ ാർ മായാണു പറ ത്.
ഒരു മര ണലിലിരു ു
ചൂ യിടു ര ു കു ികളാണ് ആ
ചി ത ിൽ. മൂ വൻ ചൂ യി ് മീൻ
െകാ ു ുേ ാ എ ു േനാ ി
ജാ ഗതേയാെടയിരി ു ു. ഇളയവൻ
അലേ ാലമായ തലമുടിേയാെട,
താടി ു ൈകെകാടു ു
പുൽ കിടിയിൽ കിട ു സ പ്നം
കാണു നീല കൾെകാ ു
ജല ര ിെന േനാ ു ു.
എ ാണവൻ ആേലാചി ു ത് ?
തെ ചി ത ിൽ സ ർശകർ
താൽപര ം പകടി ത്
മിഖായ്േലാവിെന
സേ ാഷി ിെ ിലും ആ
താൽപര ംെകാ ു തനി ു
പേത കിെ ാരു േന വുമിെ ു
േതാ ിയതിനാൽ അയാൾ മെ ാരു
ചി ത ിേല ് അവരുെട ശ
ണി .
ചി തം വില്പനയ് ു താേണാ
എ ു േ വാൺസ്കി േചാദി േ ാൾ
ആെണ ് മിഖായ്േലാവ് പറ ു.
സ ർശകർ േപായതിനുേശഷം
മിഖായ്േലാവ് താൻ വര
പീലാേ ാസിെ യും
കിസ്തുവിെ യും ചി ത ിനു
മു ിലിരു ്, അവർ പറ
കാര െള ുറി ാേലാചി .
അതിെനാ ും ഇേ ാൾ
പസ ിയിെ ും കലാകാരെ
കാഴ്ച ാടുമാ തമാണു
പധാനെമ ുമു നിഗമന ിൽ
എ ിേ ർ ു.
കിസ്തുവിെ പാദ ൾ
െചറുതായിേ ാെയ ു േതാ ി,
ചായ ൂെ ടു ് ആ കുറവ്
പരിഹരി . പ ാ ല ിെല
േജാണിെ രൂപെ ുറി
സ ർശകർ ഒ ും പറ ിെ ിലും
അന നമാണെത കാര ിൽ
ചി തകാരനു സംശയമി . തീെര
അലസനായിരി ുേ ാഴും കലശലായി
േ ാഭി ിരി ുേ ാഴും അയാൾ ു
േജാലിെ ാൻ സാധ മ .
സമചി തയുെടയും
പേചാദന ിെ യും ഇടയ് ു ഒരു
ഘ ിൽ മാ തേമ അയാൾ ു
ചി തരചന സാധ മാകൂ. ഇ ്
അത ധികം േ ാഭി ഒരു ദിവസമാണ്.
അതുെകാ ് ചി തെ ഒരു
ഷീ െകാ ു മൂടിയി
മന ി ാമനേ ാെട,
ീണി ിരുെ ിലും
സേ ാഷവാനായി, അയാൾ
വീ ിേല ുേപായി.
 തിരി േപാരുേ ാൾ
േ വാൺസ്കിയും അ യും
െഗാെലനിഷ്േചവും വലിയ
ആേവശ ിലായിരു ു.
മിഖായ്േലാവിെനയും
ചി ത െളയുംകുറി ് അവർ
സംസാരി . അവർ ു തീെര
മന ിലാകാ തും എ ാൽ
ചർ െച ാനാ ഗഹി തുമായ ഒ ാണ്
‘ പതിഭ’. മന ിലും ഹൃദയ ിലും നി ു
സത മായ, സ തഃസി വും
ശാരീരികവുമായ, ഒരു
കഴിവാെണെത ് അവർ ധരി .
അതാണ് കലാകാരെ സർവവും
എ മ ിലാണവർ സംസാരി ത്.
അയാള െട പതിഭെയ
നിേഷധി ാനാവിെ ും
വിദ ാഭ ാസ ിെ കുറവുെകാ ാണു
പതിഭ വികസ രമാകാ െത ും
റഷ ൻ കലാകാര ാരുെട െപാതുവായ
ഒരു ദുേര ാഗമാണെത ും അവർ
പറ ു. മീൻപിടി ു കു ികള െട
ചി തെ ുറിേ ാർമി േ ാൾ
സംഭാഷണം അതിേല ു തിരി ു.
“എ ത മേനാഹരം! എ ത
ലളിതമായാണതു
ചി തീകരി ിരി ു ത് ! എ ു ന
ചി തമാണെത ് അയാൾ
മന ിലാ ിയി േപാലുമി . അതു
വാ ാൻകി ിയ അവസരം ന ൾ
നഷ്ടെ ടു രുത് !” േ വാൺസ്കി
പഖ ാപി .
 പതിമൂ ്

മി ഖായ്േലാവ് ആ ചി തം
േ വാൺസ്കി ു വി . അ യുെട
ഛായാപടം വരയ് ാെമ ും
സ തി . നി ിതദിവസം അയാൾ
വ ു േജാലി തുട ി. അ ാമെ
സി ി ിനുേശഷം, അതിെ സാദൃശ ം
െകാ ും സൗ ര ംെകാ ും
എ ാവരുെടയും മനംകവർ ു.
അവള െട സവിേശഷമായ
സൗ ര ംകെ ാൻ
മിഖായ്േലാവിനു കഴി ത്
അ ുതംതെ . ‘അവെള
അറിയുകയും എെ േ ാെല
സ്േനഹി ുകയും െചയ്താൽ മാ തേമ
അവള െട ഏ വും ഹൃദ മായ
ആ ീയഭാവം കെ ാൻ കഴിയൂ.’
േ വാൺസ്കി ചി ി . ഏ വും
ഹൃദ മായ ആ ീയഭാവെമ
പേയാഗം ആ ചി തം
ക തിനുേശഷമാണയാൾ
ഉപേയാഗി തുട ിയെത ിലും
അെതാരു യാഥാർ മാകയാൽ
മ വരും അതിേനാടു േയാജി .
 “എ ത നാളായി ഞാൻ
പാടുെപടു ു, എ ി ം ഒ ും
നട ി .” താൻ വര െകാ ിരി ു
ചി തെ ഉേ ശി ് അയാൾ പറ ു:
“അയാൾ ഒ ു േനാ ി,
വരയ് ുകയും െചയ്തു! അതാണു
സാേ തികത ം എ ു പറയു ത്.”
‘ശരിയായ സമയ ്
അതു ാകും.’ െഗാെലനിഷ്േചവ്
ആശ സി . അയാള െട
അഭി പായ ിൽ, േ വാൺസ്കി ു
പതിഭയു ്. വിദ ാസ നാകയാൽ
കലെയ സംബ ി
സവിേശഷമാെയാരു കാഴ്ച ാടുമു ്.
െഗാെലനിഷ്േചവിെ
േലഖന ൾ ും ആശയ ൾ ും
േ വാൺസ്കിയുെട സഹതാപവും
പശംസയും ആവശ മു തുെകാ ു
പരസ്പരസഹായെമ നിലയ് ാണ്
അയാൾ േ വാൺസ്കിെയ
പുകഴ് ിയത്.
സ ം ഡിേയായിൽനി ും
തിക ം വ ത സ്തനായിരു ു
േ വാൺസ്കിയുെട മാളികയിൽ
മിഖായ്േലാവ്. തെ ബഹുമാന ിനു
പാ തമാകാ വരുമായി അടു ാൻ
ഭയെ ടു തുേപാെല അകല്
പാലി . േ വാൺസ്കിെയ
തിരുമന െകാ ് എ ു
സംേബാധനെചയ്തു. അ യും
േ വാൺസ്കിയും ണി ി ം
അവരുെട വീ ിൽനി ് അ ാഴം
കഴി ി . ചി തം വരയ് ാൻ
മാ തമാണവിെട േപായത്. തെ ചി തം
വര തിെ േപരിൽ അ യ് ്
അയാേളാടു പേത കി ം
ന ിയു ായിരു ു. േ വാൺസ്കി
വിനയേ ാെടയാണു െപരുമാറിയത്.
തെ ചി തരചനെയ ുറി ് പശസ്ത
കലാകാരെ അഭി പായം അറിയാൻ
േ വാൺസ്കി ു താൽപര മു ്.
മിഖായ്േലാവിനു കലെയ ുറി
ശരിയാെയാരവേബാധമു ാ ാൻ
കി ിയ ഒരവസരവും െഗാെലനിഷ്േചവ്
പാഴാ ിയി . തെ
േനാ ിെ ാ ിരി ാൻ
അയാൾ ിഷ്ടമാെണ ് അയാള െട
േനാ ിൽ നി ് അ
മന ിലാ ിെയ ിലും അയാൾ
അവേളാടു സംഭാഷണം ഒഴിവാ ി.
സ ം കലാസൃഷ്ടിെയ ുറി
േചാദി േ ാൾ അയാൾ മൗനം ഭജി .
േ വാൺസ്കി വര ചി ത ൾ
കാണി േ ാഴും അഭി പായം പറയാെത
ഒഴി ുമാറി. െഗാെലനിഷ്േചവിെ
വാ ുകൾ അയാെള
േവദനി ിെ ിലും മറുപടി പറ ി .
അടു ു പരിചയെ േ ാൾ,
അയാള െട അകല് പാലി ു തും
അഹിതവും ശ തുതാപരെമ ു
േതാ ി ു തുമായ മേനാഭാവം
അവർ ് ഇഷ്ടെ ി . പടംവര
തീർ േ ാൾ ആശ ാസമായി.
മേനാഹരമാെയാരു ചി തം ലഭി .
അയാള െട സ ർശന ൾ
അവസാനി ുകയും െചയ്തു.
അവരുെടെയ ാം
മന ിലു ായിരു ഒരു രഹസ ം,
അതായത്, മിഖായ്േലാവിനു
േ വാൺസ്കിേയാട് അസൂയയാെണ
കാര ം, ആദ മായി പുറ ുവി ത്
െഗാെലനിഷ്േചവാണ്.
അയാൾ ു
പതിഭയു തുെകാ ് ‘അസൂയ’ എ ു
കൃത മായി പറയാൻ പ ി . എ ിലും
രാജകുടുംബവുമായി ബ മു ഒരു
വ ി, പഭുകുടുംബാംഗം, തെ
േമഖലയിൽ കട ുവ ്
ഒരായുഷ്കാലം മുഴുവനും പയത്നി
തെ േ ാെലേയാ അതിെന ാള േമാ
േപെരടു ു ത് അയാൾ ു
സഹി ാൻ വ . േപാെര ിൽ,
അയാൾ ു പറയ
വിദ ാഭ ാസവുമി .
മിഖായ്േലാവും േ വാൺസ്കിയും
വര അ യുെട ചി ത ൾ ക ാൽ
അവർ ത ിലു വ ത ാസം
േ വാൺസ്കി ു
മന ിലാകുമായിരു ു. പേ ,
േ വാൺസ്കി അതു ശ ി ി .
അ യുെട ചി തം പി ീടു വര ി .
അതിെ ആവശ മിെ ു േതാ ി.
മധ കാലഘ ിെല
ചി ത ളാണിേ ാഴും വരയ് ു ത്.
അയാള െടയും
െഗാെലനിഷ്േചവിെ യും വിേശഷി ്
അ യുെടയും അഭി പായ ിൽ അവ
അതിമേനാഹര ളാണ്.
അേതസമയം, അ യുെട ചി തം
വരയ് ു തിൽ മിഖായ്േലാവ്
സേ ാഷിെ ിലും അത്
അവസാനി േ ാഴായിരു ു
അതിേലെറ സേ ാഷം.
െഗാെലനിഷ്േചവിെ
കലാവിമർശന ൾ േകൾ ാെതയും
േ വാൺസ്കിയുെട ചി ത ൾ
കാണാെതയും കഴി ാമേ ാ
എ ാശ സി . പടം
വരയ് ു തിൽനി ്
േ വാൺസ്കിെയ വില ാൻ
തനി ധികാര മിെ റിയാം.
അയാൾ ും അതുേപാലു
അ രായ കലാകാര ാർ ും
അവർ ു േതാ ിയതുേപാെല
വരയ് ാനു അവകാശമു ്.
പേ , അെതാ ും ആസ ദി ാൻ
അയാൾ ു വ . ഒരാൾ ഒരു വലിയ
െമഴുകു പതിമയു ാ ി അതിെന
ചുംബി ു തു തടയാനാവി േ ാ.
പേ , ആ പതിമയുമായി ഒരു
കാമുകെ മു ിൽ വ ിരു ത്,
കാമുകൻ തെ കാമുകിെയ
താേലാലി ു ത് അനുകരി ൻ
തുട ിയാൽ കാമുകൻ െപാറു ി .
അതുതെ യായിരു ു
മിഖായ്േലാവിെ യും മേനാഭാവം.
അയാൾ ആദ ം രസി . പിെ
അ ര ു, തുടർ ു ദുഃഖി ുകയും
േവദനി ുകയും െചയ്തു.
കലയിലും മധ കാലഘ ിലും
േ വാൺസ്കിയുെട താൽപര ം
നീ ുനി ി . തെ
കുറവുകെള ുറി
േബാധമു ായിരു തുെകാ ്
അതിൽനി ും പി ാറി.
അതുതെ യായിരു ു
െഗാെലനിഷ്േചവിെ യും മേനാഭാവം.
തെ ആശയ ൾ പക മായി ിെ ും
വിവര ൾ േശഖരി ാനുെ ും
പറ ു മി ാതിരുെ ിലും അതിൽ
വിഷമം േതാ ി. എ ാൽ,
ദൃഢചി നായ േ വാൺസ്കി ്
ചി തരചന ഉേപ ി തിൽ ഒരു
വ ായ്മയും അനുഭവെ ി .
പേ , ആ പണി
ഉേപ ി േതാെട ഇ ാലിയൻ
പ ണ ിെല ജീവിതം
അനാകർഷകമായി. വളെരെ െ ്,
അവരുെട മാളിക പഴ നും
വൃ ിെക തുമായി മാറി.
കർ നുകളിെല കറയും തറയിെല
വി ലും െപാ ിയടർ േമൽ ൂരയും
ക ിനു കരടായി. നിത സ ർശകരായ
െഗാെലനിഷ്േചവും ഇ ാലിയൻ
െ പാഫ റും ജർമൻ സ ാരിയും
പഴ ാരായി. റഷ യിൽ െച ു
നാ ിൻപുറ ു താമസി ാെമ വർ
തീരുമാനി . പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
തനി ും സേഹാദരനുമു ഭൂസ ്
പ ുവയ് ാൻ േ വാൺസ്കി ്
ഉേ ശ മു ായിരു ു. അ യ് ു
മകെനയും കാണണം. ആ
േവനൽ ാലം േ വാൺസ്കിയുെട
കുടുംബം വക എേ ിൽ
െചലവഴി ാെമ ു നി യി .
 പതി ാല്

െല വിെ വിവാഹജീവിതം
മൂ ുമാസം പി ി . അയാൾ
സ ുഷ്ടനാണ്. പതീ ി തിൽനി ും
വ ത സ്തമായ ഒരു സേ ാഷം. പഴയ
േമാഹ െള ാം തകർ ു. പുതിയ,
അ പതീ ിതമായ
ആന ാനുഭൂതികള ാവുകയും
െചയ്തു. കുടുംബജീവിത ിെല
ഓേരാ ചുവടുവയ്പിലും
അവിചാരിതമായ തിരി ടികള ായി.
ജേലാപരിതല ിൽ െത ി നീ ു
െകാ വ ിൽ ആകൃഷ്ടനായി
അതിൽ കയറി ൂടിയ ഒരു മനുഷ െ
മേനാഭാവമാണയാൾ ്. വ ം
മറിയാെത േനാ ിയാൽ മാ തം േപാരാ!
എേ ാ ാണു േപാേക െത ും
എേ ാഴും ഓർമി ണം, തെ
കാല് ീഴിൽ െവ മാണ്. ൈക
േവദനി ാലും നിർ ാെത തുഴയണം.
രസകരെമ ു േതാ ു ുെവ ിലും
അതീവ ദുഷ്കരമായ േജാലിയാണിത്.
അവിവാഹിതനായിരിേ ,
മ വരുെട വിവാഹജീവിത ിെല
െകാ െകാ േ ശ ളം
കലഹ ള ം തർ ളം
അസൂയകള ം കാണുേ ാൾ
പു േ ാെട ചിരി ുമായിരു ു.
ഭാവിയിൽ താൻ
വിവാഹിതനാകുേ ാൾ
അ െനെയാ ും
സംഭവി ുകയിെ ും തിക ം
വ ത സ്തമാെയാരു ജീവിതം
നയി ുെമ ും തീർ െ ടു ി.
എ ാലിേ ാൾ എ ാം
പഴയതുേപാെലതെ . മു ്
പു േ ാെട ക ിരു െചറിയ
വഴ ുകൾ ് അമിത പാധാന ം
ൈകവ ു. അവയ് ു പരിഹാരം
കാണു തു വിചാരി തുേപാെല
എള വുമ . നി ാര ളായ
ഭി ാഭി പായ ൾ
കുടുംബജീവിത ിെല
രസ രടുെപാ ി ാൻ
അനുവദി കൂടാ. സ ം
േജാലികഴി ാൽ കുടുംബജീവിതം
ആസ ദി ം ഭാര െയ സ്േനഹി ം
കഴി ുകൂടണെമ ും ദൃഢനി യം
െചയ്തിരു ു. പേ , അവള ം
പണിെയടുേ ിവരുെമ ് എ ാ
മനുഷ െരയുംേപാെല അയാള ം
മറ ുേപായി. ഒരു കവിതേപാെല
മേനാഹരമായ വിവാഹജീവിത ിെ
ആദ നാള കളിൽ െ
വീ കാര െള ുറി
ചി ി ുകയും ഭ ണം, പാചകം, വീട്
അല രി ൽ
ഇത ാദികാര െള ുറി ്
ഉത്കണ്ഠെ ടുകയും െചയ്തത്
അയാെള അ ുതെ ടു ി.
വിവാഹനി യം കഴി േ ാൾ
വിേദശയാ ത േവെ ും
നാ ിൻപുറേ ു
േപായാൽമതിെയ ും അവൾ
നി യി ത് അ ് അയാെള
വിഷമി ി . നി ാരകാര ളിലു
അവള െട ഉത്കണ്ഠ അയാെള
ഇേ ാൾ േവദനി ി ു ു.
അകാരണമായ അവള െട വ ഥകൾ
അയാൾ ു മന ിലാകു ിെ ിലും
അയാൾ അതുക ു ചിരി ും.
അവെള അ തയ് ു സ്േനഹമാണ്.
േമാസ്േകായിൽനി ു െകാ ുവ
ഫർണി ർ മുറികളിൽ
നിര ിവയ് ു തും കർ നുകൾ
തൂ ിയിടു തും ഭാവിയിെല
സ ർശകർ ും േഡാളി ുംേവ ി
മുറികൾ അല രി ു തും
അ ാഴ ിനുേവ
വിഭവ െളെ ാെ െയ ു
പാചക ാരിേയാടു
നിർേദശി ു തും ഭരണ മതല
സ യം ഏെ ടു ് അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയുമായി ചർ കൾ
നട ു തും അയാൾ
അ ുതേ ാെട േനാ ിനി ു.
െകാ യജമാന ി േ ാർമുറിയിെല
സ ീകരണ ളിൽ തലയിടു ത്
ആശ േയാെടയാണ് അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ക ത്. പരിചാരിക
മാഷ, അ യുെട വീ ിൽവ തെ
െവറുെമാരു െകാ െപ ായി
കണ ാ ിയിരുെ ും
അതുെകാ ് ആരുംതെ
അനുസരി ു ിെ ും അവൾ
പരാതി പറ തുേക ഭർ ാവ്
ചിരി . നി ാര ളായ ഇ രം
പശ്ന െള ാം
ഒഴിവാ ാമായിരുെ ് അയാൾ ു
േതാ ി.
പുതിയ ജീവിതം ആരംഭി േ ാൾ
അവൾ അനുഭവി ു മാ ം
അയാൾ ു മന ിലായി . അവിെട
താൻ ഇഷ്ടെ ടു ഭ ണംേപാലും
കി ാനു സ ാത മി . ഇേ ാൾ
എ ു േവണെമ ിലും
ആവശ െ ാലുടെന ലഭി ും.
ഇഷ്ടംേപാെല പണം െചലവാ ാം.
േഡാളി കു ികള െമാ ു
വരുെമ ുേക ് അവൾ സേ ാഷി .
ഓേരാരു ർ ും അവർ ിഷ്ടമു
പലഹാര ള ാ ിെ ാടു ാം.
പുതിയ സ ീകരണ ൾ േഡാളി ്
ഇഷ്ടെ ടാതിരി ി .
ഗൃഹഭരണ ിൽ അവൾ അതീവ
തൽപരയായിരു ു. വസ ം
വരവാെയ ും ൈശത ം
പി ാെലയുെ ും സ യം അറി ്,
മു ു പരിചയമി ാ ി ം
തനി ുേവ ി അവെളാരു
കൂടു ാ ി.
അസൂയാവഹമായ ആ ാദമാണ്
ദാ ത െമ െലവിെ
സ ല്പവുമായി
െപാരുെ ടാ വയായിരു ു,
നി ാര പശ്ന ളിലു കി ിയുെട
ഉത്കണ്ഠകൾ. എ ിലും അവെയ
ഇഷ്ടെ ടാൻ അയാൾ
നിർബ ിതനായി. പരസ്പരമു
വഴ ുകളായിരു ു മെ ാരു പശ്നം.
തനി ും ഭാര യ് ും ത ിൽ
പരസ്പരബഹുമാന ിലും
സ്േനഹ ിലും അധിഷ്ഠിതമായ
ബ മാണു ാവുകെയ ും
പിണ ിനു
ാനമിെ ുമായിരു ു െലവിൻ
വിചാരി ത്. പേ , ആദ ം മുതൽ
അവർ ശണ്ഠകൂടി. ഭർ ാവിന്
അയാേളാടു മാ തേമ
സ്േനഹമു െവ ും തെ
സ്േനഹി ു ിെ ും പറ ് ഭാര
കര ു. പുതിയ കൃഷിേ ാ ം
േനാ ാൻേപായി മട ിവരുേ ാൾ
കുറു ുവഴിയിലൂെട സ രി
വഴിെത ിേ ായ കാരണം
അരമണി ൂർ ൈവകിയതിെ
േപരിലായിരു ു ഭാര യുെട അ െ
പിണ ം. അവെളയും അവള െട
സ്േനഹെ യും
സേ ാഷെ യുംമാ തം
വിചാരി െകാ ് കുതിര റ ാണു
വ ത്. വീടിേനാടടു ുംേതാറും
സ്േനഹം വർധി വ ു. അവള െട
മുറിയിേല ് ഓടി യറി.
മുെ ാരി ലും ക ി ി ാ
നിരാശയായിരു ു അവള െട മുഖ ്.
അയാൾ അവെള
ചുംബി ാെനാരു ിയേ ാൾ
അയാെള അവൾ ത ിമാ ി.
“എ ുപ ി?”
“നി ൾ വലിയ
ഉ ാഹ ിലാെണ ു േതാ ു ു.”
ശാ മായും എ ാൽ
കു െ ടു ിയും ചിലതു
പറയാനാണവൾ ഉേ ശി ത്. പേ ,
അരമണി ൂർേനരം
ജനാലയ് രികിൽ കാ ിരു ു
മുഷി തിെ േദഷ ം
അണെപാ ിെയാഴുകി. ഒരു
നിമിഷേനരേ ് അയാൾ ും
േകാപം വെ ിലും ര ുേപരും ര ു
വ ികളാെണ തിരി റിവ്
അയാെള ആശ സി ി . പി ിൽനി ്
ഒരടിേയ ് േദഷ േ ാെട പകരം വീ ാൻ
പി ിരി ു േനാ ിയേ ാൾ
അബ വശാൽ സ യം
െച ിടി താെണ ും േദഷ തിൽ
അർ മിെ ും േവദന ശമി ി ാൻ
ശമി ുകയാണ് േവ െത ും
മന ിലാ ു ഒരാള െട
അവ യിലായി അവൾ.
പി ീെടാരി ലും അയാൾ ്
ഇ െനെയാരു േതാ ലു ായി ി .
സ യം ന ായീകരി ാനും
െത െചയ്തത് അവളാെണ ു
ാപി ാനും ആ ഗഹിെ ിലും
അ െന െച ത് അവെള
കൂടുതൽ പേകാപി ി ുെമ ും
മന ിലാ ി. സ ാഭാവികമായും ഞാൻ
നിരപരാധിയാെണ ു വാദി ുകയും
കു ം അവള െട തലയിൽ
െക ിവയ് ുകയും െച ാം.
അെ ിൽ
വി വീഴ്ചാമേനാഭാവേ ാെട അവെള
ആശ സി ി ാം. എ ിലും
അന ായമായ കു ാേരാപണ ിനു
വിേധയമാകു ത് േവദനാജനകമാണ്.
േവദനെകാ ു പുളയു ആൾ പാതി
മയ ിലാകുേ ാൾ
േവദനി ി ു ഭാഗെ
പറിെ ടു ു ദൂെരെയറിയാൻ
ആ ഗഹി ു തുേപാെല അയാൾ
വിഷമി . ഉണർ േ ാൾ
േവദനി ി ു ഭാഗം താൻതെ
എ ു കെ ി. േവദന
ശമി ി ു തിനു ഒേര െയാരു
മാർഗം അതു സഹി ുകെയ താണ്.
അതുതെ യാണ് അയാൾ
െചയ്തതും.
 അവരുെട പിണ ം തീർ ു. തെ
ഭാഗ ാണു െതെ ് അവൾ
മന ിലാ ി. അതു
സ തി ിെ ിലും അയാേളാടു
കൂടുതൽ വാ ലേ ാെട െപരുമാറി.
അവരുെട സ്േനഹവും സേ ാഷവും
ഇര ി . എ ാലും ഇടയ് ിെട
അ പതീ ിത ളായ പിണ ളം
സംഘർഷ ള മു ാകാതിരു ി .
ഓേരാരു രും മേ യാൾ ു
പധാനെ െതെ ു
മന ിലാ ാ തായിരു ു
സംഘർഷ ിനു കാരണം. ഒരാൾ
ഉ ാഹഭരിതനായിരി ുേ ാൾ
മേ യാൾ അ െനയെ ിൽ
സമാധാനഭംഗമു ാകുകയി .
ര ുേപരും ഒരുേപാെല
നിരുേ ഷരാകുേ ാൾ
നി ാരകാരണ ള െട േപരിൽ
അഭി പായഭി തയു ാകും.
എ ിനാണു
വഴ ുകൂടിയെത ുേപാലും പി ീട്
മറ ുേപാകും.
ഉ ാഹ ിമിർ ിലാെണ ിൽ
സേ ാഷം ഇര ി ും. വിവാഹ ിെ
ആദ നാള കൾ ര ു േപർ ും വളെര
േ ശപൂർണമായിരു ു എ താണു
വാസ്തവം.
ത െള ബ ി ിരു ച ല,
ആദ ം ഒരു വശേ ും പി ീട്
മറുവശേ ും
പിടി വലി ാെല േപാെല ഒരുതരം
േവദന അവർ അനുഭവി .
ആെക ൂടി മധുവിധുകാലം—
വിവാഹജീവിത ിെല ആദ െ
മാസം, െലവിൻ ഏെറ പതീ ി ിരു
നാള കൾ—സേ ാഷകരമായിരു ി .
ജീവിത ിെല ഏ വും
ദുരിതപൂർണവും പരിഹാസ വുമായ
കാലഘ ിലായിരു ു അെത ു
ര ുേപരും എ ാല ും ഓർമി .
ഈ കാലഘ ിെല ഓർമകെള
മായ് കളയാൻ അവർ ശമി .
വിവാഹം കഴി ു മൂ ാമെ
മാസമാണ് അതായത്, േമാസ്േകായിൽ
ഒരുമാസം താമസി ി
വ തിനുേശഷമാണ്, അവരുെട
ജീവിതനദി തട ളി ാെത ഒഴുകാൻ
തുട ിയത്.
 പതിന ്

േമാ സ്േകായിൽനി ും മട
അവർ ഏകാ വാസ
ിവ
ിൽ
സ ുഷ്ടരാണ്. അയാൾ
വായനാമുറിയിെല േമശയിൽ
എഴുതിെ ാ ിരി ു ു. അവൾ
വിവാഹ ിെ
ആദ നാള കളിലണി ിരു
ഇളംചുവ നിറ ിലു , അയാൾ ്
ഏെറ ഇഷ്ടെ , ഉടു ധരി ്,
അ ന ാരുെട കാലംമുതൽ
വായനാമുറിെയ അല രി ിരു
െലതർ േസാഫയിലിരു ു
തു ൽ ണിയിൽ മുഴുകി.
ആേലാചി ുകയും എഴുതുകയും
െചയ്തുെകാ ിരു േ ാെഴ ാം
അവള െട സാ ിധ െ ുറി ്
അയാൾ േബാധവാനായിരു ു.
എേ ിെല േജാലികള ം ഒരു നവീന
കൃഷിസ ദായ ിെ അടി ാനം
വിശദമാ ു പുസ്തക ിെ
രചനയും അയാൾ ഉേപ ി ി .
എ ിലും അ െ സർവവ ാപിയായ
നിരാശയുെട മു ിൽ എ ാ ചി കള ം
എ ാ പവർ ന ളം
നിരർ ക ളായാണ് അ ു
േതാ ിയിരു െത ിൽ ഇ ു
സേ ാഷ ിെ സൂര പഭയ് ു
കീഴിൽ അെത ാം നി ാര ളായി
േതാ ി.
േജാലി തുടർ േ ാൾ പശ്നെ
വ ത സ്തമായും കൂടുതൽ
വ തേയാെടയും അയാൾ ക ു.
മു ് ജീവിത ിൽനി ു
ര െ ടാനു ഒരുപാധിയായിരു ു
േജാലി. അതിെ ിൽ ജീവിതം
നിരാശയുെട കൂടാരമാകുെമ യാൾ
ഭയ ു. ഇേ ാൾ ആ ാദ ിന് ഒരു
അതിർവര ിടാനാണ് അയാൾ
േജാലിയിൽ മുഴുകു ത്.
എഴുതിയത് വായി േ ാൾ
അർ വ ാണു തെ
േജാലിെയ ുക ു സേ ാഷി .
പഴയ ധാരണകൾ പലതും
അതിരുകട േതാ അ പസ േമാ
ആെണ ു േതാ ി. പുതുതായി
അവെയ സമീപി േ ാൾ അേനകം
അബ ൾ ക ിൽെ . റഷ യിൽ
എ ുെകാ ു കൃഷി
ലാഭകരമാകു ി എ ഒരു പുതിയ
അധ ായമാണ് അേ ാൾ
എഴുതിെ ാ ിരു ത്. ഭൂസ ിെ
വിതരണ ിലു തകരാറ
പസ്തുത റഷ യുെടേമൽ
അടു കാല ു കൃ തിമമായി
അടിേ ല്പി െ
വിേദശസംസ്കാരമാണ്, വിേശഷി ്,
ഗതാഗതമാർഗ ളാണ്—അതായത്
നഗരേക ീകരണ ിനും
വ വസായ ള െട വളർ യ് ും
തദ ാരാ കൃഷിെയ നശി ി ം
വ വസായ ൾ വികസി ു തിനും
അതിേനാടനുബ ി
വായ്പാസ ദായവും
ഊഹ വടവും തഴ വളരു തിനും
ഇടയാ ിയതാണ്—റഷ യിെല
ദാരി ദ ിനു കാരണെമ ് അയാൾ
വാദി . ഒരു രാഷ് ട ിെ
സ ിെ വളർ
സാധാരണഗതിയിലാകുേ ാൾ,
കൃഷി ് ആവശ മു
െതാഴിലാളികെള ലഭ മാ ുകയും
അവർ ു ന ായമായി അവകാശെ
—കുറ പ ം സുനി ിതമായ
ാനം നല്കിയതിനുേശഷേമ
മ െത ാം നട ിൽവരികയു .
ഒരു രാഷ് ട ിെ സ ്എ ാ
േമഖലകളിലും ഒേര േതാതിൽ,
ആനുപാതികമായി വളർ ുവരണം.
കൃഷിെയ പി ാൻ പാടി .
ഗതാഗതസൗകര ൾ കൃഷിയുെട
സൗകര െ ആ ശയി ാവണം.
ഭൂമിയുെട െത ായ
വിനിേയാഗേ ാെടാ ം
െറയിൽേവകൾ— സാ ികമായും
രാഷ് ടീയമായുമു ആവശ ം
കണ ിെലടു ാണവ നിലവിൽ
വ ത്—കാല ിനുമുേ
ാപി െ . പതീ ി തിനു
വിപരീതമായി, കൃഷിെയ
േ പാ ാഹി ി ു തിനുപകരം,
ഉത്പാദന ിനും വായ്പയ് ും
േ പാ ാഹനം നല്കി
തട െ ടു ുകയാണു െറയിൽേവ
െചയ്തത്. ഒരു ജീവിയിെല ഏെത ിലും
ഒരവയവ ിെ ഏകപ ീയവും
അകാല ു തുമായ വികസനം
അതിെ െപാതുവായ വളർ െയ
തട െ ടു ു തുേപാെല,
വായ്പയും െറയിൽേവയും
വ വസായ ള െട
നിർബ പൂർണമായ വളർ യും
യൂേറാ ിൽ അതിനു
സമയമായതുെകാ ു തീർ യായും
ആവശ മായിരുെ ിലും റഷ യിെല
െപാതുസ ദ്വ വ യുെട വളർ െയ
പതികൂലമായി ബാധി .
കൃഷിസ ദായ ിെ
പുനഃസംഘടനെയ ഏ വും
പധാനെ പശ്നെ അതു
പി ണിയിേല ു ത ിമാ ി.
അയാൾ ഈ ആശയം
കടലാ ിേല ു
പകർ ിെ ാ ിരു േ ാൾ
അവള െട ചി േമാസ്േകായിൽനി ു
പുറെ തിെ തേലദിവസം
യുവാവായ പിൻസ്
ചാർസ്കിയുെടേമൽ അയാൾ കാണി
അമിതമായ
ജാ ഗതെയ ുറി ായിരു ു.
‘അേ ഹ ിനു സംശയമായിരി ും!’
അവൾ വിചാരി : ‘കഷ്ടം! ഇ തയ് ു
പാവമായാേലാ! എെ ുറി ം
സംശയം! അേ ഹെമാഴിെക
മെ ാവരും എനി ു
തൃണസമാനമാെണ റി ിരുെ ി
ൽ!’ അപരിചിതമായ ഒരുതരം
ഉടമ ാവകാശേ ാെട അവൾ
അയാെള േനാ ി. ‘േജാലി
െച േ ാൾ തട െ ടു ു തു
ശരിയ . എനി ് ആ മുഖം ഒ ു
കാണണം. ഞാനേ ാ
േനാ ുകയാെണ ് അേ ഹം
അറിയു ുേ ാ എേ ാ! ഇേ ാ
മുഖം തിരിെ ിൽ!’
“അേത, സ ് ഊ ിെയടു ി ്,
കൃ തിമമാെയാരു പകി
സൃഷ്ടി ുകയാണവർ െച ത്.”
എ ു പിറുപിറു ുെകാ ്, അവൾ
തെ നിരീ ി ുകയാെണ റി ്,
ചിരി െകാ ് അയാൾ
തിരി ുേനാ ി.
“എ ാ?” പു ിരിേയാെട
േചാദി െകാ ് അയാൾ എഴുേ .
“ഒ ുമി . ഒ ിേ ാ തിരി ു
േനാ ിയാൽ െകാ ാെമ ുേതാ ി.”
തട െ ടു ിയതിൽ വിഷമമുേ ാ
എ റിയാൻ അയാെള സൂ ി
േനാ ി.
 “ന ൾ ര ുേപരും
മാ തമാകുേ ാൾ എ ത
സേ ാഷമാെണ ാണു ഞാൻ
ആേലാചി ു ത്… എെ
കാര മാണ്…” അവള െട
അടു ുെച ് ആ ാദേ ാെട
അയാൾ പറ ു.
“എനി ും സേ ാഷംതെ .
ഞാനിനി ഒരിടേ ും േപാകു ി ,
വിേശഷി ് േമാസ്േകായിേല ്.”
“എ ാണു നീ
ആേലാചി െകാ ിരി ു ത് ?”
“ഞാേനാ? േഹയ് ഒ ുമി .
ഞാനിെതാ ു െവ ി യ് െ .”
അവൾ ക തികെയടു ു
തുണിമുറി ാൻ തുട ി.
“നില് ് എ ാെണ ുപറ.”
അവള െട അടു ിരു ു
െകാ ക തികയുെട ചലനംേനാ ി
അയാൾ പറ ു:
‘ഓ ഞാനാേലാചി േതാ?
േമാസ്േകാെയ ുറി ം പിെ
നി ള െട പുറംകഴു ിെന ുറി ം.’
“ഈ സേ ാഷം, ഇെതാരു
മഹാഭാഗ ംതെ ! അതിസു രമാണിത്.
ഇതു സ ാഭാവികമ .” അവള െട
ൈകയിൽ ചുംബി ് അയാൾ പറ ു.
“എെ അഭി പായ ിൽ കൂടുതൽ
സു രമാകു തു കൂടുതൽ
സ ാഭാവികവുമാകും.”
 “നിെ തലയുെട പിറകിൽ തലമുടി
ക ിയായി വളരു ുെ ു
േതാ ു ു.”
അവള െട തല സാവധാനം പിടി
തിരി ി ് അയാൾ പറ ു.
“ക ിേയാ? എവിെട? ങാ അതു ശരി,
മതി നമു ു േവേറ േജാലിയു ്.”
പേ , േജാലി തുട ിയി .
അതിനുമു ്, ചായ
വിള ിവ ി െ റിയി ാൻ കുസ്മ
വ ു. അവർ കു േബാധേ ാെട
െപെ ് അക ുമാറി.
“പ ണ ിൽനി ് അവെര ാം
എ ിേയാ?” െലവിൻ കുസ്മേയാടു
േചാദി .
“ഇേ ാ വ േതയു . െപ ികൾ
അടു ിവയ് ുകയാണ്.”
“െപെ ുവരണം. അെ ിൽ
ക ുകെള ാം ഞാൻ തനി
വായി ും. പി ീട് വഴ ു പറയരുത്.”
ഭാര േപായേ ാൾ െലവിൻ
കടലാ കൾ മാ ിവ ി ് എഴുേ
ൈകകഴുകി. ‘ഇ െന
ജീവി തുെകാ ായി ’ അയാൾ
ത ാൻ പറ ു:
‘മൂ ുമാസമാകാറായി ഇതുവെര
കാര മാെയാ ും െചയ്തി . ഇ ാണു
ഗൗരവമായി േജാലിെച ാൻ
തുട ിയത്. എ ിെ ു ായി. ഉടെന
മതിയാേ ിവ ു. എെ
പതിവുേജാലികൾ േപാലും മുട ി.
കൃഷിയുെട കാര മാെണ ിൽ
അ ുേപായി േനാ ാേറയി .
ചിലേ ാൾ അവെള പിരി ിരി ാൻ
വിഷമം േതാ ും. ചിലേ ാൾേതാ ും
അവെളാരു മ ിയാെണ ്.
വിവാഹേശഷമാണു യഥാർ ജീവിതം
ആരംഭി ു െത ു ഞാൻ
വിചാരി ിരു ു. ഇേ ാഴിതാ
മൂ ുമാസം െവറുേതകള ു. ഇതു
പ ി . തീർ യായും ഇെതാ ും
അവള െട കു മ . അവെള
കു െ ടു ാൻ ഒ ുമി . ഒരു
പുരുഷെന നിലയ് ു
സ ാത െ ഞാൻ
മുറുെക ിടിേ തായിരു ു.
ഇ െന േപായാൽ എെ ദു ീല ൾ
അവള ം പഠി ും… തീർ യായും
ഇെതാ ും അവള െട കു മ .’
എ ിലും അസംതൃപ്തനായ ഒരു
മനുഷ ന് തെ അസംതൃപ്തി ു
കാരണമായ വിഷയവുമായി ബ െ
ആെരെയ ിലും
കു െ ടു ാതിരി ാൻ സാധ മ .
കി ി െത കാരിയെ ിലും—അവൾ
ഒരി ലും െത െച കയി . അവെള
വളർ ിയതിെ തകരാറാെണ ്
അയാൾ ു േതാ ി. ‘ആ മ ാര്
ചാർസ്കി! അവെന അക ിനിർ ാൻ
അവളാ ഗഹി . പേ ,
എ െനയാെണ റി ുകൂടാ
ഗൃഹഭരണ ിൽ, വസ് ത ളിലും
തു ൽ ണിയിലുംമ ം
താൽപര മുെ െതാഴി ാൽ
മെ ാ ിലും താൽപര മി . ന ുെട
േജാലിയിലും കൃഷിേ ാ ിലും
കർഷകരിലും സംഗീത ിലും
അവൾ ു ന പാവീണ മു ്.
പുസ്തക ളിലുെമാ ും അവൾ
താൽപര െമടു ു ി . ഒ ും
െച ാതിരി ു തിലാണു സേ ാഷം.’
അയാൾ മന െകാ ് ഭാര െയ
കു െ ടു ി. ഒേരസമയം അവള െട
ഭർ ാവിെ ഭാര യായും
ഗൃഹനാഥയായും മ ള െട
ഗുരുനാഥയായും വളർ യായും
മ മു കർ വ നിർവഹണ ിന്
അവൾ ത ാെറടു ുകയാെണ ്
അയാൾ മന ിലാ ിയി . തെ
ഭാരി ചുമതലകൾ നിറേവ ാനു
ത ാെറടു ിനിടയ് ് ഇതുേപാെല
സ്േനഹ ിെ നിമിഷ ൾ
ആസ ദി ു തിൽ അവൾ സ യം
കു െ ടു ിയതുമി .
 പതിനാറ്

െല വിൻ മുകളിലെ നിലയിൽ

െച േ ാൾ, ഭാര ഒരു പുതിയ
െവ ിസേമാവറിനടു ിരു ്
േഡാളിയുെട ക ുവായി ുകയാണ്.
േഡാളിയുമായി അവൾ മുട ാെത
ക ുകൾ മുേഖന ബ െ ടാറു ്.
അടു ് മെ ാരു െചറിയ േമശയ് ു
മു ിൽ കി ി ഒഴി െകാടു ഒരുക ്
ചായയുമായി അഗത മിഖായ്േലാവ്ന
ഇരു ു.
“ഇതു കേ ാ, കു ിെ ഭാര
എെ അവർെ ാ മിരു ി ചായ
വിള ി രു ു.” കി ിെയ േനാ ി
സേ ാഷേ ാെട ചിരി െകാ ്
അഗത മിഖായ്േലാവ്ന പറ ു.
അഗതയും കി ിയും േചർ ്
അഭിനയി
നാടക ിെ അവസാനരംഗമാണ്
ഈ വാ ുകളിൽനി ് െലവിൻ
വായിെ ടു ത്. പുതിയ യജമാന ി
ഗൃഹഭരണം ഏെ ടു തിൽ
അഗതയ് ു ായ ദുഃഖം
പരിഹരി ാനും ആ വൃ െയെ ാ ു
തെ സ്േനഹി ി ാനും കി ി ു
സാധി .
“ഇതാ, നി ൾ ു ക ് ഞാൻ
വായി .” േമാശമായ
ൈകയ ര ിലു ഒെരഴു ്
എടു ുെകാടു ി ് കി ി പറ ു:
“ആ സ് തീയുെട—അ നി ള െട
സേഹാദരെ ക ാെണ ു
േതാ ു ു. ഞാൻ വായി ി .
ഇെത ാം വീ ിൽനി ു താണ്. ഇത്
േഡാളിയുെടയും. േഡാളി ഗിഷെയയും
താന െയയും കു ികള െട പാർ ി ു
െകാ ുേപാെയ ത. താന ഒരു ഫ ്
പഭ ിയുെട േവഷ ിലാണുേപായത്.
പേ , െലവിൻ അതു ശ ി ി .
േമരി നിെ ാലാവ്നയുെട ക ്
ൈകയിെലടു േ ാൾ അയാള െട
മുഖംവിളറി. തെ സേഹാദരെ
െവ ാ ിയായിരു ആ സ് തീയുെട
ര ാമെ ക ാണ്. ഒരു
കാരണവുമി ാെത സേഹാദരൻ തെ
പറ യെ ് ആദ െ ക ിൽ
എഴുതിയിരു ു. തനി ു
ബു ിമു െ ിലും
ഒ ുമാവശ മിെ ും യാെതാ ും
ആ ഗഹി ു ിെ ും എ ാൽ
നിെ ാളാസ് ഡിമി ടി ിെ ആേരാഗ ം
തീെര േമാശമായതുെകാ ു താൻ
കൂെടയിെ ിൽ മരി േപാകുെമ ും
അവൾ എഴുതി. സേഹാദരെ കാര ം
അേന ഷിേ ാളണെമ ്
െലവിേനാടേപ ി ുകയുംെചയ്തു.
ഇ പാവശ ം മെ ാരു വിവരണമാണ്
ക ിലു ത്. അവൾ നിെ ാളാസ്
ഡിമി ടി ിെന േമാസ്േകായിൽവ
ക ുമു ി. അയാെളാ ് ഒരു
പവിശ യിെല പ ണ ിൽെച ു.
അവിെട ഗവൺെമ ് സർവീസിൽ
അയാൾെ ാരു േജാലികി ി. പേ ,
േമലുേദ ാഗ േനാടു പിണ ി
േമാസ്േകായിേല ു പുറെ .
വഴി ുവ േരാഗം കലശലായി. ഇനി
ര െ ടുെമ ു േതാ ു ി .
എേ ാഴും നി െള ുറി ാണു
വിചാരം. ൈകയിൽ പണവുമി .
“ഇതു വായി ൂ… േഡാളി
നി െള ുറിെ ഴുതിയിരി ു ു.”
കി ി ചിരി െകാ ു പറയാൻ
തുട ിെയ ിലും ഭർ ാവിെ മുഖം
ക ു െപെ ു നിർ ിയി േചാദി :
“എ ാണ് ? എ ു ായി?”
“എെ സേഹാദരൻ
മരണശ യിലാെണ ് അവർ
എഴുതു ു. ഞാനേ ാ േപാകു ു.”
കി ിയുെട മ മാറി. ഫ ്
പഭ ിയുെട േവഷംധരി താന യുെടയും
േഡാളിയുെടയും ഓർമകൾ മാ ു.
“എേ ാഴാണു േപാകു ത് ?”
അവൾ േചാദി .
“നാെള.”
“ഞാനും വരു ു. വേ ാേ ?”
 “കി ീ, നീെയ ാണു പറയു ത് ?”
കു െ ടു ു സര ിലയാൾ
േചാദി .
“എ ാെണേ ാ?” അയാള െട
എതിർ ിൽ േരാഷംപൂ ് അവൾ
പറ ു: “ഞാൻ വ ാെല ് ?
നി ൾെ ാരു തട മാവാതിരു ാൽ
േപാേര? ഞാൻ…”
“എെ സേഹാദരൻ മരി ാൻ
കിട ു തുെകാ ാണു ഞാൻ
േപാകു ത്. പേ , നീെയ ിന്…?”
“നി ൾ പറ അേത
കാരണ ൾെകാ ുതെ .”
“ഇ തയും പധാനെ
ഒരുസമയ ് ഇവിെട ഒ യ് ു
താമസി ു തിെ
വിഷമമാണവൾ ്.” അയാൾ
വിചാരി .
“അതു സാധ മ .” അയാൾ
തീർ ുപറ ു.
ഒരു വഴ ിനു
ഒരു മാെണ ുക ് അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ചായ െമടു ്
െമെ പുറ ിറ ി. കി ി അതു
ശ ി തുേപാലുമി . ഭർ ാവിെ
സ രം, പേത കി ം അവൾ പറ തു
വിശ സി ാതിരു ത്, അവെള
വിഷമി ി .
“നി ൾ േപാകു ുെ ിൽ
ഞാനും വരും. തീർ യായും വരും.”
അവൾ േകാപേ ാെട പറ ു:
“എ ുെകാ ു സാധ മ ?
സാധ മെ ു പറയാൻ കാരണം?”
“എേ ാ ാണു േപാകു െത ു
നി യമി , ഏതു വഴിയാണു
േപാകു െത റി ുകൂടാ.
ഏെതാെ സത ളിലാണു
താമസിേ ി വരു െത ും
പിടിയി .” സ യം നിയ ി െകാ ്
െലവിൻ പറ ു.
“അതു സാരമി . എനിെ ാ ും
േവ . നി ൾ ു േപാകാെമ ിൽ
എനി ും േപാകാം.”
“നിന ു കൂ കൂടാൻ പ ാ ആ
സ് തീ അവിെടയു തുെകാ ു
മാ തമാെണ ിൽ…”
“അവിെട ആെരാെ യുെ ്
എനി റിേയ കാര മി . എെ
ഭർ ാവിെ സേഹാദരൻ
മരി ാറായി കിട ു ു. എെ
ഭർ ാവ് അേ ാ േപാകു ു.
ഞാനും എെ ഭർ ാവിെ കൂെട
േപാകു ു…”
“കി ി േദഷ െ ടരുത്. നീ
ആേലാചി േനാ ്. ഇവിെട നിന ്
ഒ യ് ് കഴിയാൻ ബു ിമു ാെണ ിൽ
േമാസ്േകായിേല ു െപായ്േ ാള .”
“കേ ാ കേ ാ! ഞാെന ു
പറ ാലും അതിൽ ദുരുേ ശ ം
ആേരാപി ും. എനിെ ാരു
കുഴ വുമി . എെ ഭർ ാവിന് ഒരു
പശ്നമു ാകുേ ാൾ
ഒ മു ാേക ത് എെ കടമയാണ്.
പേ , നി ൾ മനഃപൂർവം എെ
ആേ പി ു ു!”
“െഹാ, ഇതു കഷ്ടംതെ !
ഒരടിമയുെട ജീവിതം ഇതിേന ാൾ
േഭദം!” സ യം നിയ ി ാനാവാെത
െലവിൻ വിലപി . പറ ത്
അബ മാെയ ു െപെ ു
തിരി റിയുകയും െചയ്തു.
“എ ിൽ എ ിനാണു നി ൾ
കല ാണംകഴി ത് ? ഇഷ്ടംേപാെല
നട ാമായിരു േ ാ! ഇേ ാ
േവെ ു േതാ ു ു, അേ ?”
അവൾ ചാടിെയഴുേ ്
േ ഡായിങ്റൂമിേല ് ഓടിേ ായി.
അയാൾ പി ാെല െച ു. അവൾ
ഏ ി രയുകയായിരു ു. അവെള
ആശ സി ി ാൻ വാ ുകൾ കി ാെത
എെ ാെ േയാ പറ ു. അവൾ
ശ ി ി . ഒ ും െചവിെ ാ ി .
അയാൾ കുനി ് അവള െട ൈക ു
പിടി . അവള െട ൈകയിലും
തലയിലും വീ ും ൈകയിലും
ചുംബി . അവൾ മി ിയി . അയാൾ
അവള െട മുഖം പിടി യർ ി. ‘കി ി’
എ ു വിളി . അവൾ െപെ ്
സമനില വീെ ടു ു കുറ
കര ു. ര ുേപരും രമ തയിലായി.
അടു ദിവസം ര ുേപരും
ഒ ി പുറെ ടാെമ
ധാരണയിെല ി. തെ
സഹായി ുകെയ ഉേ ശ േ ാെട
മാ തമാണ് അവൾ വരു െത ു താൻ
വിശ സി ു തായും േമരി
നിെ ാലാവ്നയുെട സാ ിധ ം ഒരു
പശ്നമെ ും അയാൾ
ഭാര േയാടുപറ ു. എ ിലും
അയാള െട മന ിൽ ഭാര േയാടും
തേ ാടുമു
അസംതൃപ്തിയു ായിരു ു.
ഒരാവശ ം വ േ ാൾ തെ
േപാകാനനുവദി ാ തിലാണ്
േദഷ ം. ഒരു ഭർ ാവിെ അധികാരം
പേയാഗി ാൻ തനി ു
സാധി ാ താണു അതൃപ്തി ു
കാരണം. സേഹാദരെ കൂെട
പാർ ു സ് തീയുെട കാര ം
കണ ിെലടു ു ിെ ് ഉറ ി
പറയാനുംവ . െതരുവിെ
സ തിയായ ഒരു സ് തീേയാെടാ ം
ഒേര മുറിയിൽ തെ ഭാര
കഴി ുകൂേട ിവരുെമേ ാർ
േ ാൾ െഞ ിേ ായി.
 പതിേനഴ്

നി െ ാളാസ് െലവിൻ സുഖമി ാെത

കിട ിരു േഹാ ൽ, വൃ ിയും
സൗകര വും കണ ിെലടു ു
പുതു ി ണിതതാെണ ിലും അത്
ഉപേയാഗി ു വരുെട
േയാഗ തകാരണം, പഴയ
സത െള ാൾ
വൃ ിെക തായിരു ു. മലിനമായ
യൂണിേഫാമണി ു സിഗര
വലി െകാ ് വാതിൽ ൽ
നി ിരു മുൻപ ാള ാരനും
െപാളി ടർ േകാണി ടിയും
മലിനമായ വസ് തംധരി െവയി റും
െപാടിപിടി െമഴുകുപൂ ള െട
പൂെ ുെകാ ് േമശകൾ അല രി
മുറിയും ആധുനിക െറയിൽേവ
േകാ ിെല ബഹളവും ക േ ാൾ
െലവിൻദ തിമാർ ് അറ േതാ ി.
അവിടെ കൃ തിമത ം അവർ
അനുഭവി ാൻേപാകു തുമായി
തീെര
െപാരു െ ടാ തുമായിരു ു.
പതിവുേപാെല ഏതു നിര ിലു
മുറിയാണു േവ െത േചാദ ം
ഉയർ ു പേ , ന മുറികെളാ ും
ഒഴിവി . ഒരു ന മുറിയിൽ ഒരു
െറയിൽേവ ഇൻസ്െപ ർ
താമസി ു ു. മെ ാ ിൽ
േമാസ്േകായിൽ നി ു ഒരു വ ീലും
മൂ ാമേ തിൽ ഉൾനാ ിൽനി ു
വ പിൻസ ് ആസ്തേഫ വയുമാണ്
താമസം. വൃ ിെക ഒരു മുറിമാ തം
ബാ ിയു ്. െതാ ടു ു ഒരു മുറി
ഇ ് ൈവകുേ രം
ഒഴിയുെമ ുപറ ു. സേഹാദരെ
േരാഗവിവരം അറിയാനു
ഉത്കണ്ഠേയാെടയാണ്
ഓടിവ െത ിലും
അവിെടെയ ിയപാേട അയാള െട
അടുേ ുേപാകാെത ഭാര യുെട
കാര ം ശ ി ാൻ
നിർബ ിതനായതിലു
മേനാവിഷമേ ാെട അയാൾ അവെള
മുറിയിേല ുനയി .
“െപായ്േ ാള , െപായ്േ ാള !”
ശാ മായി കു േബാധേ ാെട
േനാ ിെ ാ ് അവൾ പറ ു.
അയാൾ വ ി െ ു േക േമരി
നിെ ാലാവ്ന ആ സമയ ു
വാതിൽ െല ിെയ ിലും
അക ുകയറാൻ ൈധര െ ടാെത
പുറ ുതെ നി ു. േമാസ്േകായിൽ
വ ക േ ാഴെ അേത േവഷം,
അേത തുണിയിലു േകാളറി ാ
ഉടു ്, കനിവു നിരുേ ഷമായ,
വസൂരി ഴ ു അേത മുഖം,
അല്പം തടി ി െ ുമാ തം.
“േച ൻ എവിെടയാണ് ?
എ െനയു ് ? എ ാണസുഖം?”
“വളെര േമാശം.
എണീ ിരി ു ി . എേ ാഴും നി െള
അേന ഷി ും. അേ ഹം… നി ൾ…
ഭാര കൂടി വ ി േ ാ?”
സേ ഹ ിനു കാരണം
അയാൾ ു െപെ ു പിടികി ിയി .
അവൾ വിശദീകരി :
“ഞാൻ അടു ളയിേല ു
േപാകെ . അേ ഹ ിനു
സേ ാഷമാവും. അേ ഹ ിനറിയാം.
വിേദശ ുവ ക ഓർമയു ്.”
തെ ഭാര യുെട കാര മാണു
സൂചി ി െത ് െലവിനു മന ിലായി.
എ ു മറുപടി പറയണെമ റിയാെത
വിഷമി .
“വരൂ. വരൂ.” അയാൾ പറ ു
ആ നിമിഷം വാതിൽതുറ ് കി ി
പുറേ ുേനാ ി. ഇ െനെയാരു
കുരു ിൽ െച ുചാടിയതിൽ െലവിൻ
ഇളിഭ നായി. േമരി നിെ ാലാവ്നയാണ്
കൂടുതൽ ല ി ത്. അവള െട മുഖം
തുടു ു. ഷാളിെ അ ം വിരലുകളിൽ
ചു ിെ ാ ്എ ു
പറയണെമ റിയാെത അവൾ നി ു.
കി ി ജി ാസേയാെട ആ
ഭയ രിെയ േനാ ി. അടു നിമിഷം
അവള െട േനാ ം
സാധാരണഗതിയിലായി.
“അേ ഹ ിെന െനയു ് ?
അേ ഹ ിെന െനയു ് ?” ആദ ം
തെ ഭർ ാവിേനാടും പി ീട് ആ
സ് തീേയാടും അവൾ േചാദി .
“ഈ വരാ യിൽനി ു
സംസാരി ു ത് ശരിയ .” സ ം
ആവശ ിെന മ ിൽ ഇടറു
കാലുകേളാേട അതിേല കട ുേപായ
ഒരാെള േദഷ േ ാെട
േനാ ിെ ാ ു െലവിൻ പറ ു.
“എ ിൽ അകേ ു വരൂ.”
മേനാനിയ ണം വീെ ടു കി ി,
േമരി നിെ ാലാവ്നേയാടു പറ ു:
“അെ ിൽ നി ൾ അേ ാ
െപായ്േ ാ. ഞാൻ പിറേക വരാം.”
അവൾ മുറിയിേല ു മട ി. െലവിൻ
സേഹാദരെന കാണാൻേപായി.
സേഹാദരെ
അടുെ ിയേ ാൾ െലവിൻ ക
കാഴ്ച അയാൾ ഒ ം
പതീ ി ാ തായിരു ു.
യേരാഗബാധിതരുെട ിതി
ഇടയ് ിെട വഷളാകുെമ ു
േക ി ്. ശരത്കാല ് ക േ ാഴും
അ െനെയാരവ യിലായിരു ു.
മരണം ആസ മായതിെ
ല ണമായി ശരീരം കൂടുതൽ
ദുർബലമായും കൂടുതൽ െമലി ും
കാണെ ടുെമ ും പതീ ി . പേ ,
േനരിൽക തു മെ ാ ായിരു ു.
വൃ ിെക ഒരു െകാ മുറി. കനം
കുറ തടിെകാ ു
ചുമരിന റ ുനി ും ശബ്ദ ൾ
േകൾ ാം. തു ലടയാള ൾ
െതളി ുകാണു ഒരു പീഠം.
ദുർഗ മു വായു. ചുവരിൽനി ു
നീ ിയി ക ിലിെല ശരീരം
പുത െകാ ുമൂടിയിരി ു ു. ആ
ശരീര ിെ ഒരു ൈക പുത ിനു
െവളിയിലാണ്. മൺേകാരിേപാെല
വീതിയു ൈക ലം
നീ ുെമലി ക ിെകാ ്
ശരീര ിെ മധ ഭാഗവുമായി
എ െനേയാ
ഘടി ി ിരി ുകയാെണ ു േതാ ും.
തലയണയിൽ ഒരുവശേ ു
തിരി ാണു കിട ്. െച ിയിെല
വിയർ ിൽ കുതിർ േരാമ ളം
ചു ി ളി െന ിയും കാണാം.
‘വികൃതമായ ഈ ശരീരം എെ
സേഹാദരൻ നിെ ാളാസിേ താ
കി .’ െലവിൻ വിചാരി . എ ിലും
അടു ുെച ു മുഖേ ു
േനാ ിയേ ാൾ സംശയംനീ ി.
മുഖ ു ായി മാ ം
ഭയാനകമാെണ ിലും ആ ക കളിൽ
ഒ ു േനാ ിയേ ാേഴ ും അവ
തെ തിരി റിയു തും
നന ുണ ിയ മീശയ് ുകീെഴ
ചു ുകൾ െചറുതായി ചലി ു തും
ക േ ാൾ ജീവി ിരി ു
സേഹാദരെ ജീവന
ശരീരമാണെത ് െലവിൻ
മന ിലാ ി.
മുറിയിേല ു കട ുവ
സേഹാദരെന ഗൗരവ ിൽ,
കു െ ടു ു മ ിൽ, ആ തിള ു
ക കൾ േനാ ി. ജീവി ിരി ു
ര ുവ ികൾ ത ിൽ ബ ം
ാപി െ . െലവിനു തെ സ ം
സേ ാഷ ിൽ പ ാ ാപംേതാ ി.
െലവിൻ, നിെ ാളാസിെ കരം
ഗഹി േ ാൾ അയാൾ ചിരി .
േനർ , അസ്പഷ്ടമായ ചിരി.
അേ ാഴും ക കളിെല
പതർ യി ാ േനാ ിനു മാ മി .
“എെ ഈ നിലയിൽ
കാണുെമ ു നീ പതീ ി ി ?” വളെര
പയാസെ ാണയാൾ പറ ത്.
“ഉ ്…ഇ …” െലവിനു നാവ് പിഴ :
“എെ േനരേ
അറിയി ാ െത ് ? എെ
വിവാഹസമയ ് േച െന ഞാൻ
എ ായിട ും അേന ഷി .”
മൗനം ഭഞ്ജി ു തിനുേവ ി
എെ ിലും സംസാരി ാൻ െലവിൻ
നിർബ ിതനാെയ ിലും എ ു
പറയണെമ റി ുകൂടായിരു ു.
നിെ ാളാസ് മറുപടി പറയാെത,
അനിയൻ പറ ഓേരാ
വാ ിെ യും അർ ം
മന ിലാ ാൻ ശമി ാെത
മിഴി േനാ ിെ ാ ു കിട ു.
ഭാര യും തേ ാെടാ ം വ ി െ ു
െലവിൻ പറ ു. നിെ ാളാസിന്
സേ ാഷമാണു േതാ ിെയ ിലും
തെ അേ ാഴെ അവ അവെള
ഭയെ ടു ുെമ ു സംശയി .
അല്പസമയെ
നി ബ്ദതയ് ുേശഷം നിെ ാളാസ്
സംസാരി ാൻതുട ി. സ ം
ആേരാഗ ിതിെയ ുറി
മാ തമാണു പറ ത്. േഡാ െറ
കു െ ടു ി. േമാസ്േകായിൽനി ്
നെ ാരു േഡാ െറ െകാ ുവരാൻ
സാധി ാ തിൽ ദുഃഖമുെ ു
പറ ു. ഇേ ാഴും അയാൾ പതീ
ൈകവി ി ിെ ു െലവിനു
മന ിലായി.
ദുഃഖകരമായ
അ രീ ിൽനി ് ഏതാനും
നിമിഷേനരെമ ിലും
മാറിനില് ാെമ ുേ ശി െലവിൻ
എഴുേ . ഭാര െയ വിളി െകാ ു
വരാെമ ു പറ ു.
“ഓേഹാ ഇവിെടെയ ാെമാ ്
അടി വാരാൻ പറയാം. അ ടി
വൃ ിേകടും നാ വും. മാഷാ!
അടി വാരിയി നീ െപായ്േ ാ.”
സേഹാദരെ മുഖ ു
േചാദ രൂപ ിൽ േനാ ിയി ാണ്
അവേളാടു പറ ത്.
െലവിൻ മറുപടിപറയാെത
പുറ ിറ ി വരാ യിൽ നി ു.
ഭാര െയ ഉടെന
വിളി െകാ ുെച ാെമ ു
പറെ ിലും ആേലാചി േ ാൾ
അതു േവ എ ുേതാ ി.
േരാഗിയുെട അവ ക ു
തെ േ ാെല അവള ം
േവദനി ു െത ിന് ?
“ഇേ ാെഴ െനയിരി ു ു?”
തെ മുറിയിെല ിയേ ാൾ ഭയ
മുഖേ ാെട കി ി േചാദി .
“ക ുനില് ാൻ വ . നീ
വരാ താണു ന ത്.”
കി ി സഹതാപേ ാെട
ഭർ ാവിെന േനാ ി. അടു ുെച ്
ര ു ൈകെകാ ും അയാള െട
ൈക യിൽ പിടി പറ ു:
“േകാസ് , ഞാനുംകൂെട വരാം. േച െന
കാണാെത േപാകു ത് എെ
കൂടുതൽ േവദനി ി ും. ഞാൻ
കൂെടയുെ ിൽ
നി ൾ ാശ ാസമാണ് ദയവുെചയ്ത്
എെ കൂെട െകാ ുേപാകൂ.”
അവള െട ആ ാർ മായ
അേപ യ് ് അയാൾ വഴ ി. േമരി
നിെ ാലാവ്െനെയ പാേട വിസ്മരി ്
കി ിേയാെടാ ം സേഹാദരെന വീ ും
സ ർശി .
 ഇടയ് ിടയ് ് ഭർ ാവിെന
േനാ ിെ ാ ു ൈധര മുെ ു
ഭാവി ് േരാഗിയുെട മുറിയിൽ
പേവശി ് ശബ്ദമു ാ ാെത
വാതിലട . സാവധാനം കിട െയ
സമീപി . േരാഗി തിരി ു
േനാ ാനിടവരു ാെത
മറുവശ ുെച ് മാംസളമായ
ൈകകൾെകാ ് അ ിമാ തമായ
ൈകയിൽ അമർ ി ിടി .
സ് തീസഹജമായ സഹാനുഭൂതിേയാെട
അയാേളാടു സംസാരി .
“േസാഡനിൽവ ാണ് ന ൾ ആദ ം
ക ത്. അ ു പരിചയെ ി . ഞാൻ
േച െ ബ ുവാകുെമ ് അ ു
പതീ ി ി , അേ ?”
പി ീെടാരവസര ിൽ
എെ ാൽ നീ
തിരിചറിയുമായിരുേ ാ?”
അയാള െട മുഖം സേ ാഷ ാൽ
വിടർ ു.
“തീർ യായും! ഞ െള
അറിയി തു വളെരന ായി. േകാ
എ ും േച െ കാര ം പറയാറു ്.”
േരാഗിയുെട ഉ ാഹം െപെ ്
യി . മരണം അടു വർ ു
ജീവി ിരി ു വേരാടു
അസൂയകലർ ഭാവം അയാള െട
മുഖ ു െതളി ു.
“ഇവിെട സൗകര ം കുറവാെണ ്
പറ ുേക .” അയാള െട
തുള കയറു േനാ ിൽനി ്
ഒഴി ുമാറി, ചു പാടും േനാ ിയി ്
അവൾ ഭർ ാവിേനാടു പറ ു:
“മെ ാരു മുറികി േമാെയ ു
േനാ ാം.”
 പതിെന ്

സ േഹാദരെ അവ
ശാ മായി േനാ ി
െയ
ാണാനു
മന ാ ിധ ം െലവിന് ഉ ായിരു ി .
േരാഗിയുെട മുറിയിൽ പേവശി േ ാൾ
അയാള െട േരാഗനിലയുെട
വിശദാംശ ൾ ശ ി ാൻ
കഴി ി . ദുർഗ പൂരിതമായ വായു
ശ സി ുകയും അഴു ും മാലിന വും
ശരീര ിെ ദയനീയമായ കിട
കാണുകയും േരാഗിയുെട കര ിൽ
േകൾ ുകയും െചയ്െത ിലും
അതിെനാ ും ഒരു
പരിഹാരവുമിെ ാണയാൾ ു
േതാ ിയത്. അസുഖം
േഭദമാ ാനെ ിലും അല്പം
ആശ ാസംപകരാൻ അയാെള േനേര
കിട ണെമ ും ആേലാചി ി .
അതിെന ുറി ചി ി േ ാൾ
അയാൾ െഞ ി. േരാഗിയുെട ആയു
നീ ാേനാ േ ശ ൾ കുറയ് ാേനാ
ഒ ും െച ിെ െലവിെ
ധാരണ നിെ ാളാസിെന േദഷ ം
പിടി ി . അത് അയാള െട ിതി
കൂടുതൽ വഷളാ ി. േരാഗിയുെട
മുറിയിൽ നില് ാനും
നില് ാതിരി ാനും വ ാ
അവ യിലായ െലവിൻ എെ ിലും
ഒഴികഴിവുപറ ് ഇടയ് ്
പുറ ുേപാവുകയും വരികയും
െചയ്തു. പേ , തിക ം
വ ത സ്തമായിരു ു കി ിയുെട
െപരുമാ ം. ഭയേമാ അവ േയാ
അ , അനുക യാണവൾ ു ായത്.
േരാഗിയുെട ിതി ക റി ു
സഹായെമ ി ാൻ അവൾ ശമി .
േഡാ ർ ും ആെള അയ .
അടി വാരാനും കഴുകാനും േമരി
നിെ ാലാവ്നെയ സഹായി ാൻ
തെ പരിചാരികെയ നിേയാഗി .
കി ിതെ ചിലെത ാം കഴുകിവ .
മുറിയിെല ചില സാധന ൾ എടു ു
മാ ാനും ചിലതു പുതിയതായി
െകാ ുവരാനും ഏർ ാടാ ി. സ ം
മുറിയിൽ പലതവണ േപായി ഷീ കള ം
പിേ ാകവറുകള ം ടൗവലുകള ം
ഷർ കള െമടു ുെകാ ു വ ു.
ഏതാനും എൻജിനീയർമാർ ു
ഭ ണം വിള ിെ ാ ുനി
െവയി ർ, കി ി വിളി തുേക
തൃപ്തിയിെ മ ിലാെണ ിലും
ഇടയ് ിെട ഓടിവ ് അവള െട
ആ കൾ അനുസരി ാൻ
നിർബ ിതനായി.
അതുെകാെ ാ ും േരാഗി ് ഒരു
പേയാജനവുമു ാവുകയിെ ു
വിശ സി െലവിൻ ഭാര യുെട
പവർ ന െള അംഗീകരി ി .
സേഹാദരൻ േദഷ െ ടുെമ ഭയവും
അയാൾ ു ായിരു ു. പേ ,
ഒ ിലും താൽപര മി ാെത കിട ു
േരാഗി േദഷ െ ിെ ു മാ തമ
ല ി ുകയുംെചയ്തു. അവള െട
പവർ ന െള അയാൾ
കൗതുകേ ാെടയാണു േനാ ിയത്.
കി ി പറ തനുസരി േഡാ െറ
കാണാൻ േപായിരു െലവിൻ
മട ിവ ു. വാതിൽ തുറ േ ാൾ
കി ിയുെട േനതൃത ിൽ േമരി
നിെ ാലാവ്നയും െവയി റുംകൂടി
േരാഗിെയ ഒരു പുതിയ ഷർ ്
ധരി ി ുകയായിരു ു. നീ
മുതുെക ം വലിയ േതാെള കള ം
വാരിെയ കള ം ന മായിരു ു.
െവയി റുെട സഹായേ ാെട േമരി
ഷർ ിനു ിൽ അയാള െട
ൈകകട ാൻ ശമി പരാജയെ .
കി ി വാതിലടയ് ാൻ േപായി. െലവിൻ
പുറംതിരി ുനി ു. പേ ,
ഞര ംേക ് കി ി അടു ുെച ു.
“േവഗം!” അവൾ പറ ു.
“അടു ു വര ഞാനിേ ാളാം.”
േരാഗി േദഷ െ പിറുപിറു ു.
“എ ാണു പറ ത് ?” േമരി
നിെ ാലാവ്ന േചാദി . പേ ,
കി ി ു മന ിലായി. തെ
മു ിൽവ ന നാ െ തിലു
ജാള മാണയാൾ ്.
“ഞാനേ ാ േനാ ു ി ” എ ു
പറ ് അവൾ ഷർ ിനു ിൽ
ൈകകട ാൻ സഹായി . േമരി
നിെ ാലാവ്ന അ റ ുേപായി മേ
ൈകപിടി .
“എെ ഹാ ് ബാഗിൽ ഒരു
െചറിയ കു ിയു ്.” അവൾ
ഭർ ാവിേനാടു പറ ു: “ൈസഡ്
േപാ ിൽ, അറിയാമേ ാ!
അെതടു ുെകാ ുവരൂ ീസ്.
അേ ാേഴ ും ഇവിെടെയ ാം
ശരിയാകും.”
െലവിൻ കു ിയുമായി വ േ ാൾ
േരാഗി ക ിലിൽ കിട ു ു. മുറിയിെല
ദുർഗ ം മാറി. വിനാഗിരിയുെടയും
െസ െ യും മണം. കിട യുെട
വശ ് ഒരു പുതിയ ഷീ വിരി ി ്.
േമശ റ ് മരു ുകു ികള ം ഒരു
പാ ത ിൽ െവ വും ഭംഗിയായി
നിര ിവ ിരി ു ു. പി ീടു
ആവശ ിന് മട ിവ തുണികള ം
കി ിയുെട തു ൽ സാമ ഗികള ം
അടു ു ്. മെ ാരു േമശ റ ്
കുടി ാനു പാനീയവും ചില
െപാടികള ം. ശരീരം കഴുകി ുട ,
തലമുടി ചീകിെയാതു ി, വൃ ിയു
ഷർ ി , വൃ ിയു
പുത കൾ ിടയിലാണ് േരാഗി
കിട ു ത്. പുതിയ പതീ േയാെട
കി ിെയ െ േനാ ിെ ാ ാണു
കിട ്.
ഒരു പുതിയ േഡാ െറയാണ്
െലവിൻ വിളി െകാ ുവ ത്.
നിെ ാളാസ് ഇഷ്ടെ ടാതിരു
ആള . േഡാ ർ െ തസ്േകാ ്
എടു ു പരിേശാധി .
തലയാ ിെ ാ ു ചില മരു ുകൾ
കുറി . ഉപേയാഗിേ വിധവും
ഭ ണ കമവും വിശദമായി
പറ ുെകാടു ു. പ മു
അെ ിൽ പാതി െവ മു . െവ ം,
ഒരു നി ിത ഊഷ്മാവിൽ ചൂടാ ിയ
പാൽ എ ിവയാണ് േഡാ ർ
നിർേദശി ഭ ണം. േഡാ ർ
േപായേ ാൾ േരാഗി സേഹാദരേനാട്
എേ ാ പറ ു. “നിെ കാ ി”എ
അവസാന വാ ുകൾ മാ തം േക .
അവെള
പുകഴ് ുകയായിരുെ ു
മന ിലായി. ‘കാ ി’ എ ാണയാൾ
കി ിെയ വിളി ിരു ത്. അവൾ
അടു ുെച േ ാൾ അയാൾ
പറ ു:
“എനി ു ന സുഖമു ്,
േനരേ നിെ
കൂെടയായിരുെ ിൽ ഇതിനുമുേ
േഭദമാേയെന—ഇേ ാൾ ന സുഖം
േതാ ു ു.”
അയാൾ അവള െട ൈകപിടി
ചു ിേല ടു ിെ ിലും
അവൾ ിഷ്ടെ ടുകയിെ ു കരുതി,
തേലാടിെ ാ ിരു ു. കി ി ര ു
ൈകെകാ ും അയാള െട
ൈകപിടി മർ ി.
“ഇനി എെ ചരി കിട ിയി
െപായ്േ ാ.”
അയാൾ പറ ത് ആരും
േക ിെ ിലും സദാ
ജാഗരൂകയായിരു കി ി ു
മന ിലായി. “അേ ാ ചരി
കിട ണം.” അവൾ ഭർ ാവിേനാടു
പറ ു: “എേ ാഴും അ െന
കിട ാണ് ഉറ ാറു ത്. എനി ു
കഴിയി നി ൾേ ാ?” േമരി
നിെ ാലാവ്നേയാടാണു േചാദി ത്.
“എനി ു േപടിയാണ്.” േമരി
പറ ു.
എ ിൻകൂ ിനടിയിലൂെട ൈകയി ്
ശരീരം എടു ുയർ ാൻ െലവിനു
ഭയമായിരു ു. എ ിലും ഭാര
പറ തുെകാ ് അനുസരി ാൻ
ത ാറായി. ന കരു നായ
െലവിനുേപാലും താ ാനാവാ ത
ഭാരം ആ
അ ികൂട ിനു ായിരു ു.
തിരി കിട ു തിനിടയിൽ കി ി
തലയണ ത ി ുട ു. തലമുടി
ഒതു ിവ . േരാഗി സേഹാദരെ
ൈകയിെല പിടിവി ി .
അയാൾെ േ ാ പറയാനുെ ്
െലവിനു േതാ ി. സേഹാദരൻ
െലവിെ ൈകപിടി ് ഉ വ .
െലവിൻ നി ു വിറ . കണ്ഠമിടറി,
ഒ ും മി ാനാവാെത മുറിയിൽനി ും
പുറ ിറ ി.
 പെ ാ ത്

‘അ ് വസ്തുതകെള ാം
ബു ിമാ ാരിലും
വി ാരിലുംനി ു മറ വ ി
ശിശു ൾ ു പത മാ ി.’
അ ുരാ തി ഭാര േയാടു
സംസാരി ു തിനിടയിൽ െലവിൻ
ഓർമി .
സ യം ബു ിമാെന ു
കരുതിയതുെകാ , തെ
ഭാര െയയും അഗത
മിഖായ്േലാവ്നെയയും അേപ ി
ബു ിയു വനാണു
താെന റിയാവു തിനാലാണ്
മരണെ ുറി ചി ി േ ാൾ
സുവിേശഷ ിെല വരി ഓർമി ത്. ഈ
വിഷയെ ുറി പല
മഹാ ാ ള െടയും പഠന ൾ
അയാൾ വായി ി െ ിലും
അയാള െട ഭാര യ്േ ാ അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയ്േ ാ
അറിയാവു തിെ
നൂറിെലാരംശംേപാലും അവരാരും
മന ിലാ ിയി ിെ ് അയാൾ ു
നി യമു ്. ഈ ര ു സ് തീകള ം
അഗത മിഖായ്േലാവ്നയും കി ിയും
അെ ിൽ നിേ ാളാസ്
വിളി ാറു തുേപാെല കാ ിയും
(ഈയിെടയായി െലവിനും അ െന
വിളി ാനാണിഷ്ടെ ടു ത് ) തിക ം
വ ത സ്തരാെണ ിലും ഒരു
കാര ിൽ അവർ
സമാനമനസ്കരാണ്. എ ാണു
ജീവിതെമ ും എ ാണു മരണെമ ും
ര ാൾ ും വ മായി അറിയാം.
െലവിെന അല േചാദ ൾ ്
ഉ രം പറയാെന , അവ
മന ിലാ ാനു കഴിവുേപാലും
അവർ ിെ ിലും ആ
പതിഭാസ ള െട പാധാന ം അവർ ു
േബാധ മു ്. അവെയ ുറി ്
ര ുേപർ ും ഒേര
മേനാഭാവമാണു ത്—
ദശല ണ ിനാള കൾ
പ ുവയ് ു അേത മേനാഭാവം
ആസ മരണരായ വ ികേളാട്
എ െന െപരുമാറണെമ അറിവും
അവെര ഭയമിെ തുമാണ്.
മരണെമ ാെലെ ്
അറിയാെമ തിെ െതളിവു ്.
പേ , െലവിനും മ വർ ും
മരണെ ുറി വളെരയധികം
പറയാൻ കഴിവുെ ിലും അവർ ്
ഒ ുമറി ുകൂെട താണു
വാസ്തവം. അവർ ു മരണെ
ഭയമാണ്. ആള കൾ മരി ുേ ാൾ
എ ു െച ണെമ ും അറി ുകൂടാ.
ഇേ ാൾ തെ സേഹാദരൻ
നിെ ാളാസിെനാ ം െലവിൻ
മാ തമാണു ായിരു െത ിൽ*
അയാൾ വ ാെത േപടി ും.
ഇനിെയ ാണു
െചേ െത റിയാെത കൂടുതൽ
ഭയെ ടും.
അതിനുപുറേമ എ ു
പറയണെമേ ാ, എ െന
േനാ ണെമേ ാ എ െന
നട ണെമേ ാ
അയാൾ റി ുകൂടാ. സ ർഭ ിനു
േയാജി ാ എെ ിലും
പറ ാൽ ധി ാരമായി
കണ ാ െ ടും. മരണെ യും
അതുേപാലു ദുഃഖകരമായ
കാര െ യുംകുറി പറയാൻ പാടി .
ഞാൻ േച െ േനർ ു േനാ ിയാൽ
അ െന തുറി
േനാ ണെതെ ു സംശയി ും.
േനാ ാതിരു ാൽ മെ േ ാ
ചി ി ുകയാെണ ു സംശയി ും.
പതു ിനട ാൽ ഇഷ്ടെ ടുകയി ,
ശബ്ദമു ാ ി നട ാൻ എനി ു
മടിയാണ്. പേ , കി ി ഇെതാ ും
ആേലാചി ു ി . ആേലാചി ാൻ
അവൾ ു സമയമി . അവൾ സ ം
മനഃസാ ിയുെട
േ പരണയ് നുസരി ്
അയാെള ുറി ചി ി . ഒ ും
പിഴ ി . അവൾ തെ ുറി ം തെ
വിവാഹെ ുറി ം അയാേളാടു
സംസാരി . ചിരി ം സഹതപി ം
അയാെള ശു ശൂഷി . േരാഗം േഭദമായ
സംഭവ ൾ സൂചി ി . എ ാം
ഫല പദമാവുകയുംെചയ്തു. േകവലം
േരാഗശു ശൂഷയ് റം മ ചില
ആവശ ൾ നിറേവ തിലും
അഗതയും അ യും ശ ി ിരു ു.
േരാഗം പിടിെപ മരി േപായ ഒരു
വൃ െ കാര ം സൂചി ി േ ാൾ
അഗത പറ ു: “ൈദവ ിനു ന ി!
അ കൂദാശ
സ ീകരി െകാ ാണേ ഹം
കർ ാവിൽ നി ദ പാപി തും.
അ െന മരി ാൻ ൈദവം
എ ാവെരയും അനു ഗഹി െ !”
അതുേപാെല കി ിയും േരാഗിെയ
ശു ശൂഷി ു തിനിടയ് ്
ആദ ദിവസംതെ അ കൂദാശ
സ ീകരിേ തിെ ആവശ കത
േബാധ െ ടു ുകയു ായി.
രാ തി അവരുെട ര ു മുറികളിൽ
തിരിെ ിയ െലവിൻ എ ു
െചേ ുെവ റിയാെത
തലകു ി ിരു ു.
അ ാഴെ ുറി ാേലാചി ി .
ഭാര േയാടു
സംസാരി ണെമ ുേപാലും
േതാ ിയി . േനേരമറി ് കി ി
പതിവിലധികം ഉേ ഷവതിയായി
കാണെ .അ ാഴം മുറിയിൽ
െകാ ുവരാൻ പറ ി
െപ ിയിൽനി ു സാധന ൾ
പുറെ ടു ു കിട വിരി .
അണുനാശിനി തളി . അർധരാ തി ു
മു ് എ ാം വൃ ിയാ ിവ .
േഹാ ൽമുറി സ ം വീടുേപാെലയായി.
ഭ ണം കഴി ു തും
ഉറ ു തും
സംസാരി ു തുേപാലും
അ വ മാെണ ു െലവിനുേതാ ി.
േനേരമറി ് കി ി അവള െട
േജാലികെള ാം ഭംഗിയായിെചയ്തു.
രാ തി വളെര ൈവകി ഉറ ാൻ
കിട ു തിനുമു ് അവൾ പറ ു:
“അ കൂദാശ സ ീകരി ാൻ
അേ ഹെ െ ാ ു ഞാൻ
സ തി ി തിൽ എനി ു
സേ ാഷമു ്. ആേരാഗ ം
വീെ ടു ാനു
പാർ നകള െ ്അ പറ ു
ഞാൻ േക ി ്.”
“േച െ അസുഖം േഭദമാകുെമ ു
നിന ു േതാ ു ുേ ാ?”
“ഞാൻ േഡാ േറാടു േചാദി .
മൂ ുദിവസ ിൽ കൂടുതൽ
ജീവി ിരി ിെ ാണ് പറ ത്.
അവർെ െന
തീർ ുപറയാെനാ ും? എ ു
േവണെമ ിലും സംഭവി ാം.”
 വിവാഹനി യ ിനുേശഷം
ര ുേപരും മതെ ുറി
സംസാരി ാറി . എ ിലും കി ി
മുട ാെത പ ിയിൽേപായി
പാർ ി , അെത ാം
ആവശ മാെണ ധാരണേയാെട.
തേ ാൾ ഉറ
കിസ്ത ാനിയാണയാെള ് അവൾ
വിശ സി . അതു നിേഷധിെ ിലും
അയാൾ പറ െത ാം
പുരുഷസഹജമായ തമാശകളായി
മാ തേമ അവൾ കണ ാ ിയു .
“ആ െപ ി , േമരി
നിെ ാലാവ്നെയെ ാ ് ഇെതാ ും
സാധി ി .” െലവിൻ പറ ു: “നീ
വ തിൽ എനി ു വളെര വളെര
സേ ാഷം. നീ കള മി ാ വളാണ്.”
അയാൾ അവള െട ൈകപിടി മർ ി
കു േബാധേ ാെട അവള െട
തിള മാർ ക കളിൽ േനാ ി
(മരണം അടു ിരി ു ഘ ിൽ
ചുംബി ു ത് അനുചിതമാെണ ു
കരുതിയതുെകാ ാണ് ).
“തനി വ ിരുെ ിൽ നി ൾ
ബു ിമു മായിരു ു.” അവൾ
ൈകകള യർ ി പി ിയി തലമുടി
പിറകിൽ ചു ിവ .
“അവർ ിെതാ ും
അറി ുകൂടാ.” കി ി പറ ു: “ഞാൻ
േസാഡനിലായിരു േ ാൾ
ചിലെതാെ മന ിലാ ിയിരു ു.”
 “അവിെട ധാരാളം
േരാഗികള േ ാ?”
“േഹാ, ക മാനം!”
“മുതിർ തിനുേശഷം ഞാൻ
അധികെമാ ും േച െന
കാണാറി ായിരു ു. അ ു ന
സു രനായിരു ുെവ ു പറ ാൽ
നീ വിശ സി ി .”
“ഞാൻ വിശ സി ും.
എനി േ ഹെ ഇഷ്ടമാണ്.
േനരേ ഇഷ്ടെ േട തായിരു ു.”
സ ം വാ ുകളിൽ ഭയേ ാെട
ഭർ ാവിെന േനാ ി. അവള െട
ക കൾ നിറ ു.
“നീ ഇഷ്ടെ ടുമായിരു ു?”
അയാൾ ദുഃഖേ ാെട പറ ു.
“ഈ ഭൂമിയിൽ ജീവി ാൻ
പ ാ വെര ു ചിലെര ുറി
പറയിേ അ ൂ ിെലാരാളാെണെ
േച ൻ.”
“നമു ുറ ാം. പകൽ ധാരാളം
േജാലിയു ്.” വാ ിൽ േനാ ിയി ്
കി ി പറ ു.

* േടാൾേ ായിയുെട സേഹാദര ാർ

ദിമി തിയും നിെ ാളാസും യേരാഗം
പിടിെപ ാണു മരി ത്— ദിമി തി 1856—ലും
നിെ ാളാസ് 1860—ലും.
 ഇരുപത്
മരണം

പി േ
ൈകെ
് േരാഗി അ
ാ ു.
കൂദാശ

ചട ുനട ുേ ാൾ അയാൾ
ആ ാർ മായി പാർ ി . െചറിയ
േമശ റ ു വിരി നിറമു
തുണിയിൽ വ ിരു
കുരിശുരൂപ ിൽ ദൃഷ്ടിപായി .
പൂർണ മനേ ാെടയു
പാർ നക ു െലവിൻ ഭയെ .ഈ
ആേവശവും ആ ാർ തയും
അയാൾ അേ യ ം സ്േനഹി ു
ഇഹേലാകജീവിത ിൽനി ു
വിടപറ ിൽ
പയാസമു താ ുെമ റിയാം.
വിശ ാസമി ാെത ജീവി ു ത്
എള മായതുെകാ നിെ ാളാസ്
ഒരു വിശ ാസിയായെത ും പത ത,
പപ െ ുറി ശാസ് തീയ
വിശകലനം പടിപടിയായി
ഉൾെ ാ തുെകാ ാെണ ും ആ
ചി ാധാ രെയ പി ുടർ ി
െലവിനു േബാധ മു ്. അതുെകാ ്
പഴയ വിശ ാസ ിേല ു മട ം
ചി ി റ തിെ ഫലമെ ും
േരാഗവിമു ിയു ാകുെമ
താൽ ാലികവും സ ാർ േ പരിതവും
യു ിഹീനവുമായ പതീ യുെട
ഫലമാെണ ും അയാൾ റിയാം. കി ി
അവൾ േക ി േരാഗശാ ിയുെട
അ ുതകഥകൾ പറ ് അയാള െട
പതീ കൾ ു
ശ ിപകർ ി െ ും െലവിനു
മന ിലായി. ഇെത ാം അറി ിരു
െലവിൻ സേഹാദരെ
പത ാശനിറ േനാ വും വളെര
കഷ്ടെ കുരിശുവരയ് ു
േശാഷി ൈകയും പാണൻ
പിടി നിർ ാൻ ശ ിയി ാ
െന ിൻകൂടും ക ് വ ാെത
വിഷമി . പാർ നാേവളയിൽ
അേ യവാദിയായി േപാലും മു ്
ഒരായിരംതവണ െചയ്തി തു
േപാെല െലവിൻ പാർ ി :
“ൈദവേമ, നീയുെ ിൽ ഈ
മനുഷ െന സുഖെ ടു ുക
(പലേ ാഴും അ െന സംഭവി ി ് ),
അ െന ഇേ ഹെ യും എെ യും
ര ി ുക!’
അ കൂദാശ
സ ീകരി കഴി േ ാൾ േരാഗി ു
െപെ ു സുഖം േതാ ി. ഒരു
മണി ൂർേനരം ചുമ േതയി .
ചിരി െകാ ് കി ിയുെട ൈക
ചുംബി . നിറ ക കേളാെട
അവൾ ു ന ിപറ ു. സുഖം
േതാ ു ുെ ും േവദനയിെ ും
വിശ ു ുെ ും ീണമിെ ും
പറ ു. സൂ െകാ ുവ േ ാൾ
എണീ ിരു ു. കട്ല ം
േവണെമ ാവശ െ . പത ാശയ് ു
വകയി ാ േകസായതുെകാ ും
േഭദമാവുകയിെ ു
തീർ യായതിനാലും െലവിനും കി ിയും
സേ ാഷവും ഭയവും ഇടകലർ
വികാരേ ാെട കാ ിരു ു.
“േഭദമുെ ്—അേത വളെര
േഭദമു ്—അ ുതംതെ ! വലിയ
അ ുതെമാ ുമ , എ ാലും
േഭദമു േ ാ!’ അവർ
മുഖേ ാടുമുഖം േനാ ി,
ചിരി െകാ ു മ ി . പേ ,ഈ
മിഥ ാധാരണ അധികേനരം
നീ ുനി ി . േരാഗി ശാ മായി
ഉറ ിെയ ിലും അരമണി ൂർ
കഴി ് ചുമ െകാ ു ക തുറ ു.
ചു ം നി വരുെട മാ തമ ,
േരാഗിയുെടയും പതീ അസ്തമി .
അരമണി ൂർമു ു താൻ
വിശ സി ിരു തിൽ ല ി ിെ
േപാെല നിെ ാളാസ് ഒരു കു ി
അയഡിൻ ദ ാര ള
കടലാ െകാ ു
െപാതി ുെകാടു ാൻ
ആവശ െ . ശ സി ാനാണ്.
അയഡിൻ, ശ സി ാൽ അ ുതം
സംഭവി ുെമ ് േഡാ ർ
പറ ിരു െ ത.
“കി ിയിവിെടയി േ ?” അയാൾ
നാലുപാടും േനാ ിയി പരു ൻ
ശബ്ദ ിൽ േചാദി :
“ഇ , അേ ? എ ിൽ ഞാൻ
പറയാം… അവൾ ുേവ ിയാണു
ഞാൻ വിദൂഷകേവഷം െക ിയത്.
അവെളെയനി ് അ തയ് ിഷ്ടമാണ്.
എ ിലും നമു ിടയിൽ ത ി ിെ
ആവശ മി േ ാ. ഇേ ാെഴനി ു
ഇതിലാണു വിശ ാസം,” എ ു പറ ്
അയഡിൻ കു ി മണ ി ാൻ തുട ി.
അ ുരാ തി ഏഴുമണി ും
എ മണി ും ഇടയ് ് െലവിനും
ഭാര യും അവരുെട മുറിയിൽ
ചായകുടി െകാ ിരു േ ാൾ േമരി
നിെ ാലാവ്ന കിത െകാ ്
ഓടിവ ു.
“അേ ഹം മരി ാറായി!” അവൾ
മ ി : “ പാണൻ
േപാകാറാെയ ാണു േതാ ു ത്.”
ര ുേപരും മുറിയിേലേ ാടി.
അയാൾ ൈകമു കൾ െമ യിലൂ ി
കുനി ിരി ുകയാണ്.
“വ വിഷമവുമുേ ാ?” െലവിൻ
മ ി ു തുേപാെല േചാദി .
“ഞാൻ േപാവുകയാണ്.”
നിെ ാളാസ് പണിെ ്, എ ാൽ
വളെര വ മായി പറ ു.
തലയുയർ ാെത ക കൾ
േമല്േപാ ാ ിെയ ിലും സേഹാദരെ
മുഖം ക ി . “കി ി ഇവിെട
നില് .”
െലവിൻ ആ ാസ ര ിൽ,
എ ാൽ മ ി ു തുേപാെല,
അവേളാടു മുറിയിൽനി ു േപാകാൻ
പറ ു.
“േപാവുകയാണ് !” നിെ ാളാസ്
ആവർ ി .
“എ ാണ െന പറയു ത് ?”
എെ ിലും സംസാരി ാൻേവ ി
െലവിൻ േചാദി .
“ഞാൻ േപാകു തുെകാ ്.
ഇതവസാനമാണ്.”
േമരി നിെ ാലാവ്ന
അടു ുെച ു.
“കിടേ ാള , സുഖം േതാ ും.”
അവൾ പറ ു.
“ഉടെന കിട ും.” അയാൾ
സൗമ മായി പറ ു: “മരി ് !”
നിരാശേയാെട കൂ ിേ ർ ു. എ ി
േകാപേ ാെട, “ശരി, നി ൾ ു
േവണെമ ിൽ പിടി കിട ിേ ാള .”
െലവിൻ, സേഹാദരെന െമ യിൽ
മലർ ി ിട ിയി ് അടു ിരു ു
ശ ാസമട ി ിടി ് മുഖ ുേനാ ി
ക കളട . കിട യാള െട
െന ിയിെല േപശികൾ ഗാഢമായ
ചി യിെല േപാെല ഇടവി ിടവി
ചലി . സേഹാദരെ മന ിൽ ആ
നിമിഷം എ ായിരി ുെമ ാേലാചി
െലവിന് ഒ ും വ മായി .
“അേതയേത, അതുതെ !”
ആസ മരണനായ ആ മനുഷ ൻ
സാവധാനം പിറുപിറു ു: “നില് ് !”
വീ ും നി ബ്ദത.
“അ െനയാണേ ാ!”
ആശ സി ു തുേപാെല പറ ു:
“എെ ൈദവേമ!” എ ുവിളി
െനടുവീർ ി .
േമരി നിെ ാലാവ്ന അയാള െട
കാലിൽ െതാ േനാ ി.
“തണു ിരി ു ു.” അവൾ മ ി .
കുെറേനരം, വളെര േനരെമ ു
െലവിനുേതാ ി. േരാഗി
ചലനമ കിട ു. എ ിലും
ജീവനു ായിരു ു. ഇടയ് ിെട
ദീർഘശ ാസം വി . മന ിെ
പിരിമുറു ം കാരണം െലവിൻ
തളർ ു. അേ ാഴും തെ സേഹാദരൻ
‘അതുതെ ’ എ ു പറ തിെ
അർ ം മന ിലാ ാനാവാെത
വിഷമി ുകയായിരു ു അയാൾ.
മരണെമ പശ്നെ ുറി
ചി ി ാൻ അയാൾ ു
സാധി ിെ ിലും താൻ
എെ ാെ യാണു െചേ െത ്
ആേലാചി ാതിരു ി . സേഹാദരെ
ക കൾ അടയ് ണം. വസ് തം
ധരി ി ണം. ശവെ ി ് ഓർഡർ
െച ണം. വിചി തെമ ു പറയെ ,
തീർ ും ഉദാസീനഭാവ ിലായി.
അയാൾ ു സേ ാഷേമാ, ദുഃഖേമാ,
നഷ്ടേബാധേമാ, സേഹാദരേനാടു
സഹതാപംേപാലുേമാ ഉ ായി .
മരണമടു േ ാൾ തെ സേഹാദരൻ
ഏേതാ ഒരു പുതിയ അറിവ്
സ മാ ിയതിൽ െത ്
അസൂയയുെ ു േവണെമ ിൽ
പറയാം.
അ ം പതീ ി ് ഏെറേനരം
െലവിൻ സേഹാദരെ ചാര ിരു ു.
പേ ,അ മായി . വാതിൽ തുറ ്
കി ി പത െ .
അക ുവേരെ ു പറയാൻ
െലവിൻ എണീ . ആ നിമിഷം േരാഗി
അന ി.
“േപാവരുത്.” നിെ ാളാസ്
ൈകനീ ി. െലവിൻ ആ ൈകപിടി .
മേ ൈകെകാ ു ഭാര െയ വില ി.
സേഹാദരെ ൈക സ ം
ൈകയിൽ േചർ ുപിടി ്
അരമണി ൂർ േനരം അയാൾ
അവിെടയിരു ു. ഒരു മണി ൂറായി,
ര ു മണി ൂറായി, മൂ ു
മണി ൂറായി. ഇേ ാഴയാൾ
മരണെ ുറി ാേലാചി ു ി .
െതാ ടു മുറിയിലു കി ി എ ു
െച കയാെണ ും േഡാ ർ ു
സ മായി വീടുേ ാ എ ും മ മാണു
ചി ി തും. ആഹാരം
കഴി ണെമ ും ഉറ ണെമ ുമു ്.
സേഹാദരെ ൈക പതുെ
വിടുവി ി ് അയാള െട പാദ ളിൽ
െതാ േനാ ി. തണു ിരി ു ു.
പേ , ശ സി ു ു ്. െലവിൻ
എഴുേ
പുറ ുേപാകാെനാരു ിയേ ാൾ
േരാഗി ചലി . “േപാകരുത്…” അയാൾ
പറ ു.
േനരം പുലർ ു. േരാഗിയുെട
നിലയിൽ മാ മി . െലവിൻ
ഒ യു ാ ാെത എഴുേ തെ
മുറിയിൽ െച ുകിട തും
ഉറ ിേ ായി. ഉണർ േ ാൾ,
പതീ ി തുേപാെല,
മരണവാർ യ , പഴയ
ിതിയിേല ു മട ിെയ
വാർ യാണു േക ത്. േരാഗി വീ ും
എഴുേ ിരു ു. ചുമ . ആഹാരം
കഴി . സംസാരി .
മരണെ ുറി പറ ത്. േരാഗം
േഭദമാകുെമ ു പത ാശി .
എ ാവേരാടും േദഷ െ .സ ം
ദുരിത ൾ ് എ ാവെരയും
കു െ ടു ി, േമാസ്േകായിൽ നി ്
ഒരു വിദഗ്ധ േഡാ െറ
വരു ണെമ ാവശ െ .
ഇേ ാെഴ െനയുെ േചാദ ിനു
േകാപേ ാെട ഒേര മറുപടിയാണ്
ആവർ ി ത്: “എനി ു തീെരവ .
എെ ാരു കഷ്ട ാട് !”
 േരാഗിയുെട ിതി കൂടുതൽ
വഷളായി. ഒേര കിട ിൽ കിട തുമൂലം
ശരീര ിലു ായ വണ ൾ
കരി ി . അയാൾ കൂടുതൽ
ശുണ്ഠിെയടു ു.
േമാസ്േകായിൽനി ു േഡാ െറ
വരു ാ തിന് എ ാവെരയും
ശകാരി . കി ി അയാെള
ആശ സി ി ാനും സഹായി ാനും
ശമിെ ിലും എ ാം വൃഥാവിലായി.
അവള ം തീെര ീണി േപാെയ ്
െലവിനു േതാ ിെയ ിലും അവൾ
അതു സ തി ി . േരാഗം
മൂർഛി തുമൂലം സേഹാദരെന
ആളയ വരു ിയ രാ തി അവരുെട
മന ിൽ കട ുകൂടിയ മരണചി
അ പത മായി. അധികം ൈവകാെത
അയാൾ മരി ുെമ ു തീർ യാണ്.
ഇേ ാൾ െ പാതി ജീവൻേപായി.
എ തയും െപെ ു
കഴി ുകി ണെമ ാണ്
എ ാവരുെടയും പാർ ന. അതു
പുറ ുകാണി ാെത മരു ുകൾ
െകാ ുവ ും േഡാ ർമാെര
കാണി ം േരാഗിെയയും
ത െള െ യും വ ി ുകയാണ്.
എ ാം െവറും കാപട ം. വൃ ിെക ,
അധിേ പാർഹമായ കാപട ം. സ ം
സ ഭാവമഹിമെകാ ും
മരണ ിട യിെല വ ിേയാടു
സ്േനഹംെകാ ും ഈ കാപട ം
െലവിെന കൂടുതൽ േവദനി ി .
സേഹാദര ാർ ത ിലു
പിണ ം
അവസാനി ി ണെമ ാ ഗഹി ിരു
െലവിൻ െസർജിയസ് ഇവാനി ിനു
കെ ഴുതി. മറുപടി നിെ ാളാസിെന
വായി േകൾ ി . േനരി വരാൻ
നിവൃ ിയിെ റിയി െസർജിയസ്,
ഉ ിൽത വാ ുകളിൽ
സേഹാദരേനാടു മാ േപ ി . േരാഗി
അഭി പായെമാ ും പറ ി .
“ഞാെന ാെണഴുേത ത് ?”
െലവിൻ േചാദി : “േച നു
േദഷ െമാ ുമി േ ാ?”
“ഇ . ഒ ം േദഷ മി . ഒരു
േഡാ െറ അയ തരാൻ അവേനാടു
പറ” എ ായിരു ു നിെ ാളാസിെ
മറുപടി.
മൂ ുദിവസംകൂടി കട ുേപായി.
േരാഗിയുെട ിതിയിൽ ഒരു
മാ വുമി . അയാള െട മരണമാണ്
എ ാവരും—േഹാ ലിെല
െവയി ർമാരും ഉടമ നും; മ
സ ർശകരും േഡാ റും
േമരിനിെ ാലാവ്നയും െലവിനും
കി ിയുെമ ാം—ആ ഗഹി ു ത്.
േരാഗി മാ തം അ െനെയാരാ ഗഹം
പകടി ി ി . േനേരമറി ്, പുതിയ
േഡാ െറ െകാ ുവരാ തിന്
എ ാവേരാടും േദഷ െ . അയാൾ
മരു ു കഴി ുകയും
ജീവി ിരി ണെമ ് ആശി ുകയും
െചയ്തു. അപൂർവം ചില
നിമിഷ ളിൽ, േവദന ശമി ി ാൻ
നല്കു മയ ുമരു ിെ
ശ ിയിൽ അർധനി ദയിലാകുേ ാൾ
മാ തം അ രാ ാവിെല അഭിലാഷം
െവളിെ ടു ു! “െഹാ! ഇെതാ ു
തീർ ുകി ിെയ ിൽ!” അെ ിൽ
“എേ ാഴാണ് ഇതിെനാരവസാനം!”
മരണ ിെ മു റിയി േപാെല,
േവദന കൂടി ൂടി വ ു.
ശരീരമാസകലം കഠിനമായ േവദന.
ഉറ ം തീെരയി . സ ം
ശരീരെ െയ േപാെല
ഓർമകെളയും ചി കെളയും
െവറു ാൻ തുട ി. മ വെര
കാണു തും അവരുെട വാ ുകൾ
േകൾ ു തും േവദനാജനകമാണ്.
ബ െ വർ അതു മന ിലാ ി.
േരാഗിയുെട സമീപ ുവ ് ഉറെ
സംസാരി ാതിരി ാൻ മന ിരു ി.
േ ശ ളിൽനി ് എ െനെയ ിലും
േമാചനംേനടണെമ
ഒേരെയാരാ ഗഹം മാ തമാണയാള െട
മന ിൽ. തെ ആ ഗഹ ള െട
പൂർ ീകരണമായി,
സേ ാഷദായകമായി മരണെ
സ ാഗതം െച ാനു മേനാനില
അയാൾ ു ൈകവ ു. മു ് വിശ ്,
ദാഹം തുട ിയവ മൂലമു
വിഷമതകൾ ു ശാരീരികമായ
പരിഹാരം േതടുേ ാൾ ആശ ാസം
ലഭി ിരു ു. ഇേ ാൾ, അ െന
ആശ ാസം േനടാനു ശമം കൂടുതൽ
ദുരിത ൾ ു കാരണമാകു ു.
അതുെകാ ്, അയാള െട
ആ ഗഹ െള ാം ഒ ായിേ ർ ്
ഒേരെയാരു പതിവിധിയാണു േതടു ത്
—േവദനയിൽനി ും അതിെ
േ സാത ായ ശരീര ിൽനി ുമു
േമാചനം. ഈ ആ ഗഹം
പുറ ുപറയാൻ അയാൾ ു
വാ ുകളി . അതുെകാ ്
അതിെന ുറി പറയാെത,
നിറേവ ാൻ സാധ മായ
ആ ഗഹ െള ുറി പറ ു:
“എെ ചരി കിട ണം.” അയാൾ
പറയും. ഉടൻതെ ,
മലർ ി ിട ണെമ ും
ആവശ െ ടും. “എനി ു കുറ
ചായേവണം… എഴുേ െപായ്േ ാ.
എെ ിലും പറയൂ…! എ ാെണാ ും
മി ാെത നില് ു ത് ?” അവർ
സംസാരി തുട ിയാലുടെന
അയാൾ ക കളട ീണവും
അനിഷ്ടവും ഭാവി ് ഒ ും മി ാെത
കിട ും.
പ ണ ിെല ിയതിെ
പ ാമെ ദിവസം കി ി ്
അസുഖം പിടിെപ . തലേവദനയും
ഛർ ിയുമു ായി. രാവിെല
കിട യിൽതെ കഴി കൂ ി.
ീണവും
മാനസികസംഘർഷവുമാണു
േരാഗകാരണെമ ു േഡാ ർ വിവരി .
മന മാധാനമാണു േഡാ ർ
നിർേദശി പതിവിധി.
പേ , കി ി ഭ ണംകഴി ു
പതിവുേപാെല േരാഗിയുെട
അടു ുെച ു. നിെ ാളാസ് അവെള
തറ ി േനാ ി.
സുഖമി ായിരുെ ുപറ േ ാൾ
െവറുേ ാെട ചിരി . അ ് അയാൾ
തുടർ യായി മൂ ുചീ കയും
ഞര ുകയും െചയ്തുെകാ ിരു ു.
“ഇ ് എ െനയു ് ?” അവൾ
േചാദി .
“തീെര വ , േവദന.” അയാൾ
പയാസെ ാണു പറ ത്.
“എവിെടയാണു േവദന?”
“എ ായിട ും.”
“ഇ ് ഇെത ാം അവസാനി ും.
േനാ ിേ ാ.” േമരി നിെ ാലാവ്ന
പതുെ യാണു പറ െത ിലും
േരാഗി അതുേകൾ ുെമ ുറ
െലവിൻ “ ് !” എ ു വില ിയി
സേഹാദരെന േനാ ി. നിെ ാളാസ്
േകെ ിലും പതികരി ി .
“എ ാണ െന േതാ ാൻ
കാരണം?” വരാ യിലിറ ിനി ്
െലവിൻ േചാദി .
 “മുഷ്ടി ചുരു ി ിടി ു തു
ക ിേ ?”
“എ െന?”
“ഇതാ, ഇതുേപാെല.” അവൾ
മുഷ്ടി ചുരു ി ഉടു ിെ
അ ുപിടി .
അ ു പകൽമുഴുവനും േരാഗി
തെ ശരീര ിൽനി ും എേ ാ
പറിെ ടു ാൻ ശമി ു ത് െലവിൻ
ശ ി .
േമരി നിെ ാലാവ്നയുെട
പവചനം ഫലി .
രാ തിയായേ ാേഴ ും േരാഗി ു
ൈകെപാ ാൻ വ . ഇമ ചി ാെത
മു ിേല ുമാ തം േനാ ിെ ാ ു
കിട ു. സേഹാദരേനാ കി ിേയാ
അടു ു െച ു കുനി ു
നി േ ാൾേപാലും അവെര ക ി .
ആസ മരണർ ു പാർ ന
െചാ ാൻ കി ി പാതിരി ് ആളയ .
പാതിരി പാർ ന വായി േ ാഴും
േരാഗി ജീവെ ല ണെമാ ും
കാണി ി . ക കളട
കിട ുകയായിരു ു. െലവിനും
കി ിയും േമരിയും
ക ിലിനടു ുതെ നി ു. പാർ ന
അവസാനി ു തിനുമു ു േരാഗി
ഒ ു നിവർ ു ക കൾ തുറ ്
െനടുവീർ ി . പാർ ന
പൂർ ിയാ ിയ പാതിരി
കുരിശുെകാ ് തണു െന ിയിൽ
സ്പർശി ി ്, കുരിശിെന േളാഹയിൽ
െപാതി ുവ ര ുമിനി േനരം
നി ബ്ദനായി നി തിനുേശഷം,
തണു ബാധി തുട ിയ,
ര മി ാ , വലി മു ആ
ൈകയിൽ ഒ ുെതാ .
“ഇേ ഹം മരി ” എ ു പറ ു
പാതിരി പുറംതിരി ു പേ ,
െപെ ു േരാഗിയുെട തണു ,
ജടപിടി തുേപാലു മീശചലി .
െന ിെ അടി ിൽനി ്,
നി ബ്ദതെയ േഭദി െകാ ്
അയാള െട ശബ്ദം വ മായി േക :
“ഇ !… ഉടെനയു ാവും.”
അടു നിമിഷം അയാള െട
മുഖംെതളി ു. മീശയ് ു താെഴ ഒരു
ചിരി പത െ . ചു ം കൂടിനി
സ് തീകൾ ശരീരെ േനേരകിട ാൻ
തുട ി.
സേഹാദരെ ചലനമ ശരീരവും
മരണ ിെ സാമീപ വും െലവിെ
ആ ാവിൽ മരണ ിെ
അനിവാര തെയ ുറി േബാധവും
അവിെട വ സായാ ിൽ
േതാ ിയ ഭയവും പുനർ നി ി .
ഇേ ാൾ ആ വികാരം കൂടുതൽ
ശ ിയായി അനുഭവെ .
മരണെ ുറി അ തയും
ആ പതിഭാസ ിെ അനിവാര തയും
ഇേ ാൾ കൂടുതൽ ഭയാനകമായി
േതാ ി എ ിലും ഭാര യുെട സാമീപ ം
നിരാശ ഒഴിവാ ാൻ സഹായി .
സ്േനഹമാണു നിരാശെയ
അക ിനിർ ു െത ് അയാൾ ു
േതാ ി നിരാശയുെട ഭീഷണികാരണം
സ്േനഹം കൂടുതൽ ശ വും
വിശു വുമായി.
ഒരുവശ ് മരണെമ
അനിവാര മായ നിഗൂഢത. മറുവശ ു
ജീവിതവും പണയവും ഒ ായിേ ർ
വിശദീകരി ാനാവാ മെ ാരു
നിഗൂഢത. ഇ െനെയാരനുഭവം
മുെ ാരി ലും െലവിന് ഉ ായി ി .
കി ിെയ പരിേശാധി േഡാÎർ
അവരുെട സംശയം ിരീകരി .
അവൾ ഗർഭിണിയാണ്.
 ഇരുപ ിെയാ ്

ത െ ഭാര െയ അവരുെട
പാ ിനുവിടുകയും താൻ
അവെര ശല െ ടു ാതിരി ുകയും
െചയ്താൽമാ തം മതിെയ ാണ്
അവർ ആവശ െ ടു െത ും
ഭാര യും അതാണാ ഗഹി ു െത ും
െബ ്സിയുമായും
ഒബ്േലാൻസ്കിയുമായും നട ിയ
സംഭാഷണ ിൽനി ് കെരനീൻ
മന ിലാ ിയ നിമിഷം അയാൾ
ആെക തളർ ുേപായി.
ഇതികർ വ താമൂഢനായ അയാൾ
തെ കാര ൾ ൈകകാര ം
െച തിൽ തൽപരരായവരുെട
ൈകകളിൽ സ യം സമർ ി . അ
ആ വീ ിൽനി ും
േപായതിനുേശഷമാണ് ഇം ിഷുകാരി
ആയ േചാദി ത്, അ ാഴം
കഴി ു ത് ഒ യ് ാേണാ
തേ ാെടാ മാേണാ എ ്.
തെ ുറി മ വർ എ ാണു
ധരി ു െത ു മന ിലായേ ാൾ
അയാൾ വ ാെത ഭയെ .
 ഭൂതകാലെ ഇേ ാഴെ
ിതിയുമായി െപാരു െ ടു ാൻ
കഴിയാ ത് അയാെള കഠിനമായി
േവദനി ി . ഭാര യുെമാ ു
സേ ാഷേ ാെട ജീവി ഭൂതകാലം
ആശയ ുഴ െമാ ുമു ാ ിയി .
അവിെടനി ്, ഭാര യുെട
വിശ ാസവ നയുെട
കാലഘ ിേല ു മാ ം
േവദനാജനകമായിരു ു. അ ു
വിശ ാസവ ന തുറ ുസ തി ി ്
അവൾ അയാെള ഉേപ ി
േപായിരുെ ിൽ, ദുഃഖി ുെമ ിലും
ഇതുേപാെലാരു ഗതിേകടിൽ
െച കെ ടുമായിരു ി .
അടു കാലെ
മാ െകാടു ലുമായും േരാഗിയായ
ഭാര േയാടും മെ ാരു പുരുഷനു ജനി
കു ിേനാടുമു തെ
സ്േനഹവുമായും െപാരു െ ടാൻ
അയാൾ ു കഴി ി .
അതിെ െയ ാം ഫലമായി,
അപമാനിതനും
അധിേ പി െ വനും ആർ ും
േവ ാ വനും എ ാവരാലും
െവറു െ വനുമായി ജീവി ാൻ
അയാൾ നിർബ ിതനായിരി ു ു.
ഭാര പിണ ിേ ായതിനുേശഷം
ആദ െ ര ുദിവസം കെരനീൻ
ഹർജി ാെരയും ൈ പവ ്
െസ ക റിെയയും ക ു.
ക ി ിേയാഗ ളിൽ പെ ടു ു.
പതിവുേപാെല
ൈഡനിങ്ഹാളിൽേപായി ഊണുകഴി .
വിേശഷിെ ാ ും
സംഭവി ാ തുേപാെല െപരുമാറി.
സമചി ത പാലി ാൻ ശമി .
അ യുെട മുറികെളയും
സാധന െളയും എ ു െച ണെമ ു
േചാദ ം ഉയർ ുവ േ ാൾ
നട െതാ ും
അവിചാരിതമായിരു ി എ ു
കാണി ാൻ ശമി . അതിൽ
വിജയി ുകയുംെചയ്തു. നിരാശയുെട
ഒരു ല ണവും അയാൾ പകടി ി ി .
പേ , മൂ ാമെ ദിവസം
അല ാരസാമ ഗികൾ വില് ു
കടയിൽനി ് ഒരു ബി മായി
കട ാരൻ വ ു. അ െകാടു ാൻ
മറ താണ്.
“തിരുമന െകാ ു
മി ണം.” കട ാരൻ പറ ു:
“ഞ ൾ യജമാന ിെയ
സമീപി ണെമ ാെണ ിൽ
േമൽവിലാസം ത ാൽമതി.”
കെരനീൻ ആേലാചി ു മ ിൽ
തലകു ി ിരു ു. സംസാരി ാൻ
പലതവണ ശമിെ ിലും ശബ്ദം
പുറ ുവ ി . പി ീടു
വരാൻപറ ്, പരിചാരകൻ
കട ാരെന യാ തയാ ി. അ ു
പുറ ുേപാകു ിെ ു തീരുമാനി .
ഭ ണം കഴി ാനും േപായി .
ആ ര ു ദിവസ ളിലും അയാൾ
ക ുമു ിയ സകലമാനേപരുെടയും
മുഖ ളിൽ പകടമായ പു വും
െവറു ം സഹി ാൻവ . തെ
തി യ (എ ിൽ, അതിെന
ഒഴിവാ ാൻ ശമി ാമായിരു ു)
തനി ു ായ നാണേ ടാണ് ആ
െവറു ിനു കാരണെമ ് അയാൾ ു
േതാ ി. അതുെകാ ുതെ ,
അവർ ു തേ ാട് അനുക
േതാ ുകയുമി . േവദനെകാ ്
േമാ ു ഒരു നായെയ മ
നായ് ൾ കടി െകാ തു േപാെല
ആള കൾ തെ യും നശി ി ും.
തെ മുറിവുകൾ മ വരിൽ നി ു
മറ പിടി ു തുമാ തമാണ്
ര െ ടാനു ഒേരെയാരു മാർഗം.
േബാധപൂർവമ ാെതതെ ര ു
ദിവസം അതിനു ശമം
നട ിെയ ിലും പരാജയെ .
തെ ദുഃഖ ിൽ
താെനാ യ് ാെണ േബാധം
അയാള െട നിരാശ വർധി ി .
ഉയർ ഉേദ ാഗ െന നിലയ്േ ാ
സമൂഹ ിെ േമൽ ിലു
വ ിെയ നിലയിേലാ അ ാെത
ദുഃഖി ു ഒരു മനുഷ ജീവിയായി
തെ പരിഗണി ു , തേ ാടു
സഹതാപമു , തെ ദുഃഖ ൾ
പ ുവയ് ാൻ പ ിയ ഒരാള ം
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലി .
കെരനീൻ അനാഥനായാണു
വളർ ത്. ഒരു
സേഹാദരനു ായിരു ു. അ െന
ക ഓർമയി . അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിന് പ ു
വയ േ ാൾ അ മരി .
പറയ സ െ ാ ുമി .
ഉയർ ഉേദ ാഗ നും പഴയ
ച കവർ ിയുെട
വിശ സ്തനുമായിരു അ ാവൻ
കെരനീനാണ് അവെര വളർ ിയത്.
അ ാവെ സഹായേ ാെട
പഠി ് സ്കൂളിലും
യൂണിേവഴ്സി ിയിലുംനി ്
പശസ്തവിജയം കര മാ ിയ
കെരനീൻ സിവിൽ സർവീസിൽ
ഭാവിയു ഒരു പാത െതരെ ടു ു.
ആ ാർ മായി േജാലിെചയ്തു.
വിദ ാഭ ാസകാല ും ഉേദ ാഗ ിൽ
പേവശി തിനുേശഷവും ആരുമായും
കൂ കൂടിയി . സേഹാദരെന
ആ ാർ മായി സ്േനഹി .
വിേദശസർവീസിലായിരു അയാൾ
അന നാടുകളിലാണു ജീവി ത്.
കെരനീെ വിവാഹ ിനുമു ്
വിേദശ ുവ തെ അയാൾ മരി .
കെരനീൻ ഒരു പവിശ യിെല
ഗവർണറായിരിെ , അ യുെട
അ ായിെയ പരിചയെ .
െചറു ാരനായ ഗവർണെറ തെ
അന ിരവൾ ു ഭർ ാവായി
കി ാൻ അവർ ഒരു സൂ തം ഒ ി .
അ െയ കെരനീൻ വശീകരിെ ും
അവൾ ഭാവിവരനായി കെരനീെന
സ ല്പി ിരി ുകയാെണ ും
ഒഴി ുമാറു തു മര ാദേകടാെണ ും
ഒരു പരിചയ ാരൻ മുേഖന അവർ
കെരനീെന അറിയി .
അ യുമായി ബ െ േതാെട,
സ്േനഹവാ ല ൾ ുേവ ിയു
കെരനീെ ആ ാവിെ ദാഹം
ശമി . അയാള െട പരിചയ ാരിൽ
ഉ സുഹൃ ു െള ു പറയാൻ
ആരുമു ായിരു ി . ധാരാളം
ആള കള മായി ബ മു ്. ആേരാടും
സൗഹൃദമി . അ ാഴവിരു ിൽ
പെ ടു ി ാനും തനി ു
താൽപര മു ചട ുകളിേല ു
ണി ാനും പരാതി ാരുെട
പശ്ന ൾ പരിഹരി ാൻ
ശുപാർശെച ാനും ഗവൺെമ െ
നടപടികെള ുറി ംമ ം
ചർ െച ാനും പ ിയ വളെരേ രു ്.
പേ , അ ൂ രുമായു ബ ം
അതാതു േമഖലകളിൽമാ തം
ഒതു ു താണ്.
യൂണിേവഴ്സി ിയിെല ഒരു പഴയ
സഹപാഠിയുമായി പി ീട് ബ ം
പുനഃ ാപി . അയാേളാടു തെ
ദുഃഖെ ുറി പറയാമായിരു ു.
പേ , അകെലെയാരു ജി യിെല
ഉേദ ാഗ നാണ്. പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
തെ േഡാ റുമായും ൈ പവ ്
െസ ക റി മിേഷൽ വാസിലി ്
ിയുദീനുമായും മാ തമാണ് ഏ വും
അടു മു ത്. ആ ാർ തയും
ബു ിയും സഹാനുഭൂതിയുമു ഒരു
മനുഷ നാണ് ിയുദീൻ. പേ ,
അ ുവർഷെ ഔേദ ാഗികജീവിതം
അവർ ിടയിൽ സൃഷ്ടി
േവലിെ കൾകാരണം പരസ്പരം
ഉ തുറ ു സംസാരി ാൻ
കഴിയാറി .
ഒരി ൽ, കടലാ കളിെല ാം
ഒ ി തിനുേശഷം, കെരനീൻ
വളെരേനരം െവറുേതയിരു ു.
ഇടയ് ിെട ിയുദിെന േനാ ി.
അയാേളാടു സംസാരി ാൻ പലവ ം
ശമിെ ിലും സാധി ി .
‘എനിെ ാരപകടം
സംഭവി തറിേ ാ?’ എ ു
േചാദി െകാ ു തുട ണെമ ും
വിചാരി . പേ , പതിവുേപാെല
“ഇനിയു െത ാം നാെളയാവാം”
എ ു പറ ് അയാെള പറ യ .
േഡാ ർ കെരനീേനാടു തിക
സൗഹൃദ ിലാെണ ിലും ര ുേപരും
േജാലി ിര ിലാെണ ും
അതുെകാ ്
െകാ വർ മാന ിനു സമയം
നഷ്ടെ ടു ാൻ പാടിെ ുമു
പരസ്പരധാരണയിൽ അവർ പേ
എ ിേ ർ ിരു ു.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
ഉൾെ െടയു
സ് തീസുഹൃ ു ള െട കാര ം
ആേലാചി ാനി . കെരനീെ
ദൃഷ്ടിയിൽ എ ാ സ് തീകള ം
ഭയ രികളാണ് അടു ാൻ
െകാ ാ വരാണ്.
 ഇരുപ ിര ്

കെരനീൻ, ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന

പഭ ിെയ മറെ ിലും അവർ അയാെള
മറ ി . നിരാശയുെട
മൂർ ന ിെല ിയ ആ നിമിഷം
അവർ അയാള െട വീ ിൽവ ു.
മു റിയി ി ാെത
മുറി ക ുെച ു. തലയിൽ
ൈകവ കുനി ിരി ു
കെരനീെന ക ു.
“അ ികള അ ാെനേ ാെല
മിഴി ിരി ു െത ് ?” ധൃതിയിൽ
അടു ുെച ു കിത െകാ ് അവർ
പറ ു:“ഞാെന ാം േക , എെ
െപാ ുച ാതീ.” അയാള െട ര ു
ൈകകള ം പിടി മേനാഹരമായ
ക കൾെകാ ് അയാെള േനാ ി.
കെരനീൻ എഴുേ
പിടിവിടുവി ി ് അവരുെട അടു ് ഒരു
കേസരയിൽ ഇരു ു.
“ പഭ ി, എനി ു ന സുഖമി .”
അയാള െട അധര ൾ വിറ .
“എെ െപാ ുച ാതീ.” അവർ
ആവർ ി . മുഖം വിവർണമായി
തേ ാടു സഹതാപംകാരണം അവർ
കര ുേപാകുെമ ു േതാ ി.
അവരുെട മാംസളമായ ര ു
ൈകകള ം േചർ ുപിടി ് അയാൾ
ചുംബി .
“എെ െപാ ുച ാതീ,
ദുഃഖി രുത്.” വികാരനിർഭരമായ
സര ിൽ അവർ പറ ു:
“നി ള െട ദുഃഖം െചറുതെ റിയാം.
എ ാ ിനും പരിഹാരമു ാകും.”
“ഞാൻ തകർ ു! എെ
തകർ ുകള ു.” കെരനീൻ
തുടർ ു.
“എനി ് ആ ശയി ാനാരുമി ,
സഹായി ാനാരുമി .”
“ആ ശയി ാനാള ാവും.
തീർ യായും സഹായം ലഭി ും.” പഭ ി
െനടുവീർ ി : “ഞാന
സഹായി ു ത്, സ്േനഹം,
ൈദവ ിെ സ്േനഹം. അവൻ
നമു ു പകർ ുത സ്േനഹം
നി ൾ ു തുണയാകും.”
ഹർേഷാ യായേപാെല,
ഏേതാ നിഗൂഢശ ിയുെട
സ ാധീന ിൽ െപ േപാെലയു
ഇ രം ഉദീരണ ൾ
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ അടു കാല ു
പചാരം േനടിയി ത് കെരനീെന
ആകർഷി ി ിെ ിലും ഇേ ാൾ
അതുേക സേ ാഷി .
“ഞാൻ അശ നാണ്. ഞാൻ
തളർ ു! ഇ െന സംഭവി ുെമ ു
പതീ ി ി . എനിെ ാ ും
മന ിലാകു ി !”
“എെ പിയ സ്േനഹിതാ!” ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി വീ ും പറ ു.
“നഷ്ടെ തിെന ുറി ് എനി ു
ദുഃഖമി . മ വരുെട മുഖ ു
േനാ ാൻ നാണമാവു ു.”
“നിെ ഹൃദയ ിൽ
കുടിെകാ ആ മഹാശ ിെയ
ഓർമി ാൽമതി.
നാണി ാെനാ ുമി .” പഭ ി പറ ു.
കെരനീൻ ആേലാചനയിൽ മുഴുകി.
വിരലുകൾ െഞാടി .
“ഇെത ാം ഒ യ് ു
നട ിെ ാ ു േപാകാൻ എനി ു
വ .” അയാൾ വിലപി : “മനുഷ െ
കഴിവുകൾ ു പരിമിതിയു ്.
എ ാ ിനും ഞാൻ മാ തേമയു .
േജാലി ാർ, ആയ, ബി കൾ…
ഇ െല
ഊണുകഴി െകാ ിരു േ ാൾ
എെ മകെ േനാ ംക ്, എണീ
േപാകാൻ തുട ിയതാണ്. അവൻ
ഒ ും േചാദി ി . എ ിലും ആ േനാ ം
എനി ു സഹി ാൻ വ . എെ
മുഖ ു േനാ ാൻ അവൻ
ഭെയ ടു തുേപാെല. ഇതു മാ തമ …”
അല ാരസാമ ഗികൾ
വാ ിയതിെ ബി മായി കട ാരൻ
വ ിരു കാര ം പറയണെമ ു
േതാ ിെയ ിലും പറ ി .
 “എനി റിയാം െപാ ുച ാതീ,
എ ാം അറിയാം.” പഭ ി ആശ സി ി :
“എ ാലാവു സഹായം ഞാൻ
െച ാം. ഒരു സ് തീയുെട േമൽ
േനാ മാണിവിെട േവ ത്. ആ ചുമതല
എെ ഏല്പി ാേമാ?” കെരനീൻ
ന ിപൂർവം അവരുെട
ൈകപിടി മർ ി.
“െസേരഷയുെട കാര ം
നമുെ ാ ി േനാ ാം.
ഞാനിവിടെ
വീടുസൂ ി കാരിയാവാം. എനി ു
പാേയാഗികപരി ാനെമാ ുമി .
എ ിലും നി ൾെ ാരു തുണയാവും.
എേ ാടു ന ി പറയ .”
“ന ി പറയാതിരി ാൻ എനി ു
സാധ മ .”
“ പിയസ്േനഹിതാ, നാണേ ടിെ
കാര െമാെ മറ ുകളയണം. സ യം
താഴ്മേയാെട െപരുമാറു വൻ
മഹ മു വനാകു ു. എേ ാട
അവേനാടാണു നീ ന ി പറേയ ത്.
നിന ു ര യും സമാധാനവും
സ്േനഹവും ആശ ാസവും നല്കാൻ
അവനു മാ തേമ കഴിയൂ.”
ആകാശേ ു േനാ ി അവർ
പാർ ി .
മു ്, ആ സ് തീയുെട ഇ രം
േചഷ്ടകെള കെരനീൻ
എതിർ ിരു ിെ ിലും അവ
അനാവശ മാെണ ു േതാ ിയിരു ു.
ഇേ ാൾ അതു സ ാഭാവികവും
ആശ ാസദായകവുമായി
അനുഭവെ . പുതിയ
ഹർേഷാ ഭാവം
അയാൾ ിഷ്ടമ . അയാൾ ഒരു
മതവിശ ാസിയാണ്. രാഷ് ടീയമായ
കാഴ്ച ാടിൽ മത ിേനാടു
താൽപര വുമു ്.
അഭി പായഭി തകൾ ു
കാരണമാകുെമ തിനാൽ പുതിയ ഈ
വിശദീകരണേ ാടു ത ിൽ
വിേയാജി ാണ്. അതിേനാടു
നി ംഗതേയാെടയും
വിേരാധേ ാെടയുമാണ്
പതികരി ിരു െത ു മാ തമ ,
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയുമായി
ഒരി ലും ഇ ാര ം
ചർ െചയ്തി മി . അവരുെട
െവ വിളികൾ ശ ാപൂർവം
ഒഴിവാ ുകയായിരു ു പതിവ്.
ഇേ ാഴാദ മായി സേ ാഷേ ാെട
അവർ പറ െത ാം ശ ി േക .
“ പഭ ിേയാട് എനി ു വളെര
ന ിയു ്.” പാർ ി തീർ േ ാൾ
അയാൾ പറ ു.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
ഒരി ൽ ൂടി അവരുെട
സ്േനഹിതെ ൈകകൾ പിടി മർ ി.
“ഇേ ാൾ െ ഞാെനെ
േജാലി തുട ുകയാണ്.” മുഖ ു
നി ു ക ീരിെ പാടുകൾ
തുട കള ് അവർ പറ ു:
“ഞാൻ െസേരഷെയ
കാണാൻേപാകു ു.
അത ാവശ മുെ ിൽ മാ തേമ
നി ള െട അടു ുവരൂ.” അവർ
എഴുേ േപായി. പഭ ി വീ ിനു ിൽ
െച ് െസേരഷെയ സ ി .
ഭയചകിതനായിനി കു ിയുെട
കവിൾ ട ൾസ ം
ക നീരിനാൽ ഈറനാ ി, അവെ
അ ൻ ഒരു പുണ വാളനാെണ ും
അ മരി േപാെയ ും പറ ു.
പഭ ി വാ ുപാലി . കെരനീെ
വീ കാര ള െട ചുമതല ഏെ ടു ു.
തനി ു പാേയാഗിക
പരി ാനമിെ ു പറ ത്
അതിേശാ ിയ . അവരുെട
നിർേദശ െളാ ും അേതപടി
നട ിലാ ാൻ പ മായിരു ി .
കെരനീെ പരിചാരകൻ േകാർണി
അണിയറയിൽ നി ് എ ാം
സുഗമമായി നട ി. ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയുെട ധാർമിക പി ുണ
കെരനീന് ആശ ാസം പകർ ു അവർ
അയാെള കിസ്തുമത ിേല ു
പരിവർ നംെചയ്തു. (അ പകാരം
വിശ സി ് അവർ ആശ സി ).
അതായത് അലസനും ഉദാസീനനുമായ
വിശ ാസിെയ, അടു കാല ്
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ പചരി തുട ിയ
പുതിയ കിസ്തുമത ിെ ഉറ
അനുയായി ആ ി ീർ ു. ആ
വിശദീകരണം അംഗീകരി ാൻ
കെരനീന് ഒരു ബു ിമു മു ായി .
അേത കാഴ്ച ാടു മന ിൽ
രൂപംെകാ ആശയ ൾ
മ വയുമായി
െപാരു െ േട താെണ ധാരണ
ഉ ായിരു ി . അവിശ ാസി ു
കല്പി ി മരണം തനി ു
വിധി ി ിെ ു വിശ സി ു തിൽ
ഒരു െപാരു േ ടും അയാൾ ു
കാണാൻ കഴി ി . താെനാരു
വിശ ാസിയാകയാൽ—
അയാൾതെ യായിരു ു അതിെ
വിധികർ ാവ്—ഈ
ഭൂമിയിൽവ തെ സ ർഗ പാപ്തി
േനടി ഴിെ ും അയാൾ
ഉറ വിശ സി .
സ ം വിശ ാസെ ുറി
തെ കാഴ്ച ാടിെല നിരർ കതയും
കാപട വും അ ത
സ്പഷ്ടമായിെ ിലും അയാൾ ു
മന ിലായി ്. ഇേ ാൾ, കിസ്തു
തെ ആ ാവിൽ
വസി ു ുെ ു സദാേനരവും
ചി ി െകാ ിരി ുേ ാഴും
കടലാ കളിൽ ഒ വയ് ു തിലൂെട
അവെ ഇ യാണു
നട ിലാ ു െത ു
വിശ സി ുേ ാഴും
ലഭി ു തിേന ാൾ സേ ാഷം മു ്
അയാൾ അനുഭവി ിരു ു എ ാണ്
വാസ്തവം. എ ിലും എ ാവരാലും
െവറു െ ് എ ാവേരയും
െവറു ാൻ ത ാറായ ഒരു മനുഷ ന്,
അപമാനഭാര ിൽനി ും
ര െ ടാനും സാ ല്പികമായ
ഒരാ ാദം അനുഭവി ാനും
ഇ െനെയാരാശ ാസം
അത ാേപ ിതമായിരു ു.
 ഇരുപ ിമൂ ്

ന േ െചറു
തു ി ാടി നട ിരു
ിൽ,
ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ിെയ പണ ാരനും
ആഢ നും ധൂർ നും
സത്സ ഭാവിയുമായ ഒരാൾ
വിവാഹംെചയ്തു. ര ുമാസം
കഴി േ ാൾ ഭർ ാവ് അവെര
ഉേപ ി േപായി. ഭാര യുെട
സ്േനഹചാപല േളാട് അയാൾ
ആേ പാർഹമായും
ശ തുതാപരമായുമാണു പതികരി ത്.
പഭുവിെ സത്സ ഭാവെ ുറി ്
അറി ിരു വർ ും ലിഡിയയുെട
ഹർേഷാ ാവ യിൽ
കു ംകാണാ വർ ും ഈ
അഭി പായഭി തയ് ു കാരണം
പിടികി ിയി . അവർ
വിവാഹേമാചിതരായിെ ിലും
െവേ െറ താമസി . ഭാര െയ
ക ുമു േ ാെഴ ാം കൂരമായ
നി േയാെടയാണ് ഭർ ാവ്
െപരുമാറിയത്. അതിനു കാരണവും
ആർ ും അറി ുകൂടാ.
 ലിഡിയ പഭ ി ു
ഭർ ാവിേനാടു ായിരു പണയം
വളെര മു ുതെ
അവസാനിെ ിലും അ ുമുതൽ
മ ാെരെയ ിലും അവർ
പണയി ാതിരു ി ി . ഒേരസമയം;
സ് തീകള ം പുരുഷ ാരുമായ
അേനകംേപെര അവർ സ്േനഹി .
പശസ്തരായ ഏെതാരാള ം അവരുെട
പണയഭാജനമായിരു ു.
രാജകുടുംബവുമായി ബ െ ടു
പുതിയ രാജകുമാര ാെരയും
രാജകുമാരിമാെരയും സ്േനഹി . ഒരു
െമ താേ ാലീ െയയും ഒരു
സഹായെമ താെനയും ഒരു
പുേരാഹിതെനയും സ്േനഹി . ഒരു
പ ത പവർ കെനയും മൂ ു
ാവ്വംശജെരയും ഒരു മ ിെയയും
ഒരു േഡാ െറയും ഒരിം ിഷ്
മിഷനറിെയയും സ്േനഹി .
ഇേ ാഴിതാ കെരനീെനയും. ഏറിയും
കുറ ുമിരു സ്േനഹബ ൾ
രാജകുടുംബവുമായും
സമൂഹവുമായു സ ീർണവും
വ ാപകവുമായ അവരുെട ബ ൾ
തുടർ ു േപാകു തിനു തട മായി .
പേ , കെരനീനു ായ
നിർഭാഗ െ ുടർ ് അയാെള
സ ം
സംര ണ ിലാ ിയതുമുതൽ—
അവർ സ യം ആ വീ ിൽെച ്
അയാള െട േ മ ിനുേവ ി
പവർ ി ാൻ തുട ിയതുമുതൽ—
മ സ്േനഹബ െള ാം
അയഥാർ ളാെണ ും
കെരനീേനാടു മാ തമാണ്
യഥാർ സ്േനഹെമ ും അവൾ ു
േതാ ി.
അതുവെരയു ായിരു തിേന ാൾ
ദൃഢമാണിേ ാഴെ വികാരെമ ു
സ ല്പി . കെരനീെ വിശു വും
െത ി രി െ തുമായ ആ ാവും
ഉ ായിയിൽ നീ ി റയു
സംഭാഷണൈശലിയും ീണി
േനാ വും തടി ഞര ുകള
മൃദുവായ കര ള ം ന സ ഭാവവും
അവരുെട ആരാധനയ് ു പാ തമായി.
അയാെള സ ി തിൽ അവർ
സേ ാഷി . വാ ുെകാ ു മാ തമ ,
തെ സർവവുംെകാ ു കെരനീെന
പീതിെ ടു ാൻ ലിഡിയ പഭ ി
ആ ഗഹി . സ ം
വസ് തധാരണ ിൽ കൂടുതൽ
ശ ി . താൻ ഇേതവെര വിവാഹം
കഴി ാതിരുെ ിൽ ഇേ ാെഴ ു
സംഭവി ുമായിരു ു എ ാേലാചി .
അയാൾ മുറിയിൽ കട ുവരുേ ാൾ
അവർ നാണി ും. ഹിതകരമായ
എെ ിലും പറയുേ ാൾ
അട ാനാവാ സേ ാഷേ ാെട
ചിരി ും.
 കുറ ദിവസമായി ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
ഉത്കണ്ഠാകുലയാണ്. അ യും
േ വാൺസ്കിയും
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ിയി െ ്
അവർ േക . കെരനീൻ അവെള
കാണാനിടവരരുത്. ആ ഭയ രി
നഗര ിലുെ ും ഏതുനിമിഷവും
അവെള ക ുമു െമ ും
അറിയുേ ാഴു േവദനയിൽനി ്
അയാെള ര ി ണം.
ആ ‘വൃ ിെക മനുഷ ർ’—
അ െനയാണ് അ െയയും
േ വാൺസ്കിെയയും പഭ ി
വിേശഷി ി ത്—എ ു
െച ാനാണുേ ശി ു െത ു
പരിചയ ാർ മുേഖന അവർ
മന ിലാ ി. ആ ദിവസ ളിൽ തെ
സ്േനഹിതൻ അവെര
ക ുമു ാതിരി ാനു
നടപടികെളടു ു. പീേ ഴ്സ് ബർഗിെല
േജാലിതീർ ് അവർ പിേ ദിവസം
മട ിേ ാകുെമ ു പഭ ിയുെട
സ ാധീന ാൽ ചില
േന ള ാ ാൻ േമാഹി ിരു
െചറു ാരനാെയാരു
ൈസനിേകാേദ ാഗ ൻ പഭ ിെയ
അറിയി . ലിഡിയ ഇവാേനാവ്നയ് ു
ശ ാസം േനേരവീണു. പേ , അടു
പഭാത ിൽ അവർെ ാരു
കുറി കി ി. അതിെല ൈകയ രം
തിരി റി ് വ ാെത േപടി േപായി.
അ ാ കെരനീനയുെട
ൈകയ രമാണ്. ഒരു
ക ി വറിനു ിൽ ഒരു
മ ടലാ ിൽ എഴുതിയതാണ്.
കടലാ ിന് ആസ ാദ മായ
സുഗ മു ്.
“ആരാണു െകാ ുവ ത് ?”
“േഹാ ലിെല ഒരു േജാലി ാരൻ.”
ക ു വായി ു തിനുമു ്
മന ് ശാ മാ ാൻ കുറ
സമയെമടു ു. ആസ് ാേരാഗിയായ
അവർ ു െപെ ്
ശ ാസംമു ലു ായി. അല്പംകഴി ്
ഫ ുഭാഷയിലു ക ു വായി :
“ബഹുമാനെ പഭ ീ,
ഭവതിയുെട ഹൃദയം
നിറ ുതുള ു കിസ്ത ൻ
സ്േനഹമാണ് ഇ െനെയാരു
കെ ഴുതുകെയ
അപരാധംെച ാൻ എനി ു ൈധര ം
ത ത്. മകെന പിരി ിരി ു ത്
എെ ദുഃഖി ി ു ു. ഇവിെടനി ു
േപാകു തിനുമു ് അവെന ഒരു
േനാ ുകാണാൻ എെ
അനുവദി ണെമ ു ഞാൻ
താഴ്മയായി അഭ ർ ി ു ു. എെ
അവിടേ ്
പരിചയെ ടു ു തിൽ
െപാറു ണം. എെ കാര ംപറ ്
ഉദാരശീലനായ ആ മനുഷ െന
േവദനി ിേ ു കരുതി മാ തമാണ്
അലക്സിസ് അലക്സാ േറാവി ിന്
എഴുതാെത അവിടുേ ്
ഞാെനഴുതു ത്. െസേരഷെയ
എെ യടുേ യയ് ുേമാ, അേതാ
പറയു സമയ ു ഞാൻ വീ ിൽ
വരെ േയാ? അതുമെ ിൽ
വീ ിനുപുറ ് എവിെടവ ാണ്
കാണാൻ സൗകര െമ ് അറിയി ാലും
മതി. തീരുമാനെമടുേ
വ ിയുെട മഹാമനസ്കത
കണ ിെലടു ുേ ാൾ, എെ
അേപ നിരസി െ ടുകയിെ ു
വിശ സി ു ു. അവെന കാണാനു
എെ ഉത്കണ്ഠ എ ത വലുതാെണ ു
സ ല്പി ാൻ ഭവതി ു
സാധ മ ാ തുെകാ ു ഭവതിയുെട
സഹായ ിൽ ഞാൻ എ തമാ തം
ന ിയു വളായിരി ുെമ ും
ഊഹി ാൻ പയാസമായിരി ും.’
ക ിെല സകലതും—ഉ ട വും
വിശാലമനസ്കത എ
പേയാഗ ിലട ിയി സൂചനയും
സത വും ലളിതവുമായ സ രവും—
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിെയ
ശുണ്ഠിപിടി ി .
“മറുപടി ഇെ ു പറേ ്”
എ ു കല്പി ി ് ഒരു കടലാെസടു ്
ഒരു മണി ു െകാ ാര ിൽ നട ു
വിരു ുസത്കാര ിെന ണെമ ു
കാണി ് കെരനീന് ഒരു കുറിെ ഴുതി.
 “ പധാനെ തും ദുഃഖകരവുമായ
ഒരു കാര ം സംസാരി ാനു ്.
എവിെടവ ാെണ ു നമു ു
തീരുമാനി ാം. എെ വീ ിലാണു
സൗകര ം. ൈവകുേ രെ ചായ
അവിെടയാ ാം. അത് ആവശ മാണ്.
അവൻ ഒരു കുരിശ് എ ി തരു ു.
ഒ ം അതു ചുമ ാനു ശ ിയും
നമു ു നല്കു ു.”
ലിഡിയ പഭ ി ദിനം പതി രേ ാ
മൂേ ാ കുറി കൾ കെരനീന്
എഴുതാറു ്. േനരി
സംസാരി ു തിേന ാൾ
അ തും
രഹസ സ ഭാവമു തുമായ
ആശയവിനിമയരീതിയാണത്
എ ാണവരുെട വിശ ാസം.
 ഇരുപ ിനാല്

െകാ ാര
പുറ
ിെല പരിപാടികഴി
ിറ ിയ പരിചയ
ു:
ാർ
ഏ വുംപുതിയ വിവര ൾ ൈകമാറി.
പുതുതായി നല്കിയ
ബഹുമതികെളയും
ഉേദ ാഗ തല ിലു
മാ െളയുംകുറി പറ ു.
പുതിയ നിയമന ള െട കാര ം,
സു രിയാെയാരു െകാ ാരം പരിചാരിക
േചാദി േ ാൾ സ ർണ സവു
യൂണിേഫാംധരി , തലനര ഒരു
വൃ ൻ പറ ു: “േമരി
േബാറിേസാവ്ന പഭ ിെയ
യു കാര മ ിയായും
വാട്േകാവ്സ്കായെയ
സർവൈസന ാധിപനായും നിയമി .”
“അേ ാൾ എെ
എ.ഡി.സി.യാ ും.” പരിചാരിക
ചിരി .
“നിന ു േവെറാരുേദ ാഗം
നി യി വ ി ്.
പ ിഭരണ ിെ ചുമതല ാരി.
കെരനീനാണു നിെ അസി ്.”
 “സുഖമാേണാ പിൻസ് ?”
അതുവഴിവ ഒരാൾ ു ഹസ്തദാനം
െചയ്തി വൃ ൻ േചാദി .
“കെരനീെന ുറി ് എേ ാ
പറയു തുേക േ ാ?” പിൻസ്
ആരാ ു: “അേ ഹ ിനും
പുട ാേ ാവിനും അലക്സാ ർ
െനവ്സ്കി ബഹുമതി ലഭി .”
“അതു േനരേ കി ിെയ ാണു
വിചാരി ത്.”
“ഇ . അതാ അേ ഹം നില് ു ു.”
യൂണിേഫാം ധരി ചുമലിൽ ചുവ
പുതിയ റിബണുമായി വാതിൽ ൽ
കൗൺസിലിെല ഒരു പധാന
അംഗവുമായി
സംസാരി െകാ ുനി കെരനീെന
ചൂ ി ാണി . “ഇേ ാഴും ന
ചുറുചുറു ്.”
“ഇ . വയ ായി.”
“േജാലി ൂടുതൽെകാ ാണ്.
ഇേ ാൾ സദാസമയവും െ പാജ കൾ
എഴുതുകയാണ്. ഓേരാ വിഷയവും
വിശദീകരി ാല ാെത തൃപ്തിവരി .”
“ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി ്
അയാള െട ഭാര േയാട്
അസൂയേതാ ും.”
“േഹയ് പാടി . ന ുെട
പഭ ിെയ ുറി േമാശമായ
യാെതാ ും പറയാൻ പാടി .”
“അവർ കെരനീെന
സ്േനഹി ുെ ു പറയു തു
േമാശമാേണാ?”
“അയാള െട ഭാര ഇവിെട
വ ി െ ു േകൾ ു ു
വാസ്തവമാേണാ?”
“ഇവിെട, െകാ ാര ിലി ,
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു ്. അവരും
അലക്സിസ് േ വാൺസ്കിയും
ൈകേകാർ ുപിടി െതരുവിൽ ൂടി
നട ു തു ഞാൻ ക ു.” ആ
സമയ ് രാജകുടുംബാംഗ ൾ
അതുവഴി വ തുെകാ ് അവരുെട
ചർ അവസാനി .
ഭാര കെരനീെന ഉേപ ി േപായ
സമയ ുതെ
ഔേദ ാഗികതല ിൽ അയാെള
ഏ വും േവദനി ി സംഭവവും
ഉ ായി. ഉേദ ാഗ യ ം
അസാധ മായി. കെരനീൻ മാ തം അതു
മന ിലാ ിയി . സ്െ ടേമാവുമായു
അഭി പായവ ത ാസമാേണാ ഭാര
പിണ ിേ ായതിെ ഭാഗ േ ടാേണാ
കാരണെമ റി ുകൂടാ. എ ാലും
ആ സമയ ് പല ക ീഷനുകളിലും
ക ി ിളിലും അംഗമാണയാൾ.
കെരനീൻ പറയു െത ാം മ വർ
ശ ി േകൾ ുെമ ിലും
അെതാെ ത ൾ ു േനരേ
അറിയാെമ മ ിലാണവരുെട
െപരുമാ ം. അത് കെരനീൻ
മന ിലാ ിയി . േനേരമറി ്, പല
ചുമതലകളിൽനി ു
വിടുതൽകി ിയേതാെട മ വരുെട
കു ള ം കുറവുകള ം െപെ ു
ക ിൽെപ . അെത ാം
ചൂ ി ാണിേ തു തെ
കടമയാെണ ു വിശ സി .
നിയമനടപടികെള ുറി ് ഒരു
ലഘുേലഖ ത ാറാ ി. തുടർ ു പല
വകു കെള ിയും ആർ ും
ആവശ മി ാ അേനകം
ലഘുേലഖകൾ ത ാറാ ുകയും
അതിൽ സംതൃപ്തി കെ ുകയും
െചയ്തു.
‘വിവാഹിതൻ ഈ േലാകെ
കാര ളിൽ ശ ി ു ു. ഭാര െയ
പീതിെ ടു ു െത െനെയ ു
ചി ി ു ു. പേ , അവിവാഹിതൻ
ൈദവ ിെ കാര ളിൽ
ശ ി ു ു. ൈദവെ
പീതിെ ടു ാൻ ശമി ു ു.’
എ ാണ് അേ ാസ്തലൻ േപാൾ
പറയു ത്. േവദപുസ്തക ളിൽ
പറ ി തിെന മാതൃകയാ ു
കെരനീൻ, ഭാര േപായതിനുേശഷം,
മു േ തിലും കൂടുതലായി തെ
േജാലികളിൽ ശ ി ് ൈദവെ
േസവി ു ുെ ു വിചാരി .
സഹ പവർ കർ പലരും
കെരനീെന ക ിെ ുനടി ം ചിലർ
കുശലാേന ഷണ ൾ നട ിയും
കട ുേപായി. ആ സമയമ തയും
ഇവാേനാവ്ന പഭ ിെയ
േതടുകയായിരു ു കെരനീൻ.
“ഹാ, അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് ! ഞാൻ താ െള
അനുേമാദി ി േ ാ.” കെരനീനു
പുതുതായി ലഭി റിബൺ
ചൂ ി ാണി ് െവറു കലർ
േനാ േ ാെട ഒരു വൃ ൻ പറ ു.
“താ ്യൂ.” എ ാവരും തെ
പരിഹസി ുകയാെണ ും അവരിൽ
നി ു ശ തുതയ ാെത മെ ാ ും
പതീ ി ാനിെ ും കെരനീന്
അറിയാം.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയുെട
ഉടു ിനു പുറേ ു ത ിനി
മ നിറ ിലു ചുമലുകള ം
സു രമായ, സ പ്നംകാണു
ക കള ം അകെല ക ് കെരനീൻ
െവള മേനാഹരമായ പ കൾ കാ ി
ചിരി െകാ ് അടു ുെച ു.
വളെര പാടുെപ ാണ് ലിഡിയ
ഉടുെ ാരു ിയി ത്.
ഈയിെടയായി അതാണു പതിവ്.
വസ് തധാരണെ ുറി
മു തുവർഷം മു ു ായിരു
അഭി പായമ ഇേ ാൾ. അ ്, ന
േവഷം ധരി ണെമ ായിരു ു
ആ ഗഹം. കൂടുതൽ ന ായാൽ
അ തയും ന ത്. േനേരമറി ്, ഇേ ാൾ,
പായ ിനും ശരീര ിനും
േയാജി വിധം ഒരു ാൻ
നിർബ ിതയാകു ു. സ ം രൂപവും
വസ് ത ള ം ത ിലു
െപാരു േ ട് തീെര
ഭയാനകമാകരുെത ു മാ തേമ
ശ ി ാറു . കെരനീെന
സംബ ി ിടേ ാളം അവരുെട
ല ം സാധി . അയാള െട
ദൃഷ്ടിയിൽ ലിഡിയ പഭ ി സു രിയാണ്.
തനി ുചു മു
പരിഹാസ ിെ യും ശ തുതയുെടയും
പാരാവാര ിൽ സാ ന ിെ യും
സ്േനഹ ിെ യും ഒരു െചറു
ദ ീപാണവർ. സൂര ൻ
സസ െ െയ േപാെല
അനുരാഗവിവശമായ ലിഡിയയുെട
േനാ ം കെരനീെന ആകർഷി .
“എെ അഭിന ന ൾ.”
അയാള െട ഉടു ിെല റിബൺ േനാ ി
അവർ പറ ു.
സേ ാഷം പുറ ുകാണി ാെത
അയാൾ ക കളട ചുമലുകൾ
കുലു ി. കെരനീൻ
സ തി ിെ ിലും അയാൾ ്
അത ധികം സേ ാഷമു
ദിവസമാണെത ് ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയ് റിയാം.
“ന ുെട ത ുടം
എ െനയിരി ു ു.” െസേരഷെയ
സൂചി ി ് ലിഡിയ േചാദി .
“എനി ത തൃപ്തിയി .”
ക തുറ ു പുരികം ചുളി ് കെരനീൻ
പറ ു.
സി ്നിേകാവും തൃപ്തന .
െസേരഷെയ മേതതരപാഠ ൾ
പഠി ി ു ത് സി ്നിേകാവ് ആണ്.
ഞാൻ പറ ി തുേപാെല, പല
പധാന വിഷയ ളിലും അവൻ
ഉദാസീനനാണ്. ഓഫീസ്
േജാലി ുപുറേമ കെരനീനു
താൽപര മു ത് മകെ
വിദ ാഭ ാസ ിൽ മാ തമാണ്.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്നയുെട
സഹായേ ാെട ജീവിത ിേല ും
പവൃ ിപഥ ിേല ും മട ിവ
കെരനീൻ മകെ വിദ ാഭ ാസ ിൽ
ശ ിേ തു തെ
കടമയാെണ ും മന ിലാ ി.
വിദ ാഭ ാസകാര ളിൽ മു ്
ഇടെപ ി ി ാ തുെകാ ്, അതിെ
ൈസ ാ ികവശം മന ിലാ ാൻ
കുെറസമയം െചലവഴി .
നരവംശശാസ് തം, ശി ണം,
അധ ാപനശാസ് തം തുട ിയ
വിഷയ ളിലു ധാരാളം
പുസ്തക ൾ വായി .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ഒ ാംകിട
വിദ ാഭ ാസവിദഗ്ധെനയാണു
പഠി ി ാൻ നിേയാഗി ത്.
“പേ , അവെ മന ് ! അ െ
മന ാണ് മകനു കി ിയിരി ു ത്.
ഇ തയും നെ ാരു മന കു ി
ഒരി ലും ചീ യാവി !” ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന ഉ ാഹേ ാെട
പറ ു:
“ശരിയായിരി ാം എ ാലും
ഞാെനെ കടമെച ു.
അതുമാ തേമ എനി ു സാധി ൂ.”
“എെ കൂെട വരാേമാ?” പഭ ി
േചാദി : “നി ൾ ു
േവദനയു ാകു ഒരു കാര ം
പറയാനാണ്. ചില ഓർമകളിൽനി ു
നി െള ര ി ാൻ എ ു െച ാനും
ഞാൻ ത ാറാണ്. മ വർ പലതും
വിചാരി ും. അവക ് എനി ു കി ി,
അവൾ ഇവിെട പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു ്.”
ഭാര െയ ുറി പരാമർശം
േക ് കെരനീൻ െഞ ി.
ജീവനി ാ േപാെല നി ഹായനായി
കാണെ .
“ഞാനതു പതീ ി .” അയാൾ
പറ ു.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
ഉേദ ഗേ ാെട അയാെള േനാ ി.
അയാള െട
മഹാമനസ്കതെയ ുറിേ ാർ േ ാ
ൾ അവരുെട ക കൾ നിറ ു.
 ഇരുപ ിയ ്

ലി ഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയുെട

സ കാര മുറിയിൽ കെരനീൻ
പേവശി േ ാൾ ആതിേഥയ
അവിെടയു ായിരു ി . പഴയ
കളിമൺപാ ത െളെ ാ ു നിറ
ആ മുറിയുെട ചുമരുകൾ നിറെയ
ചി ത ൾ പതി ിരു ു.
ലിഡിയ വസ് തം
മാറുകയായിരു ു.
േമശവിരിയി ഒരു വ േമശേമൽ
ൈചനീസ് ടീെസ ം സ്പിരി ്ലാ ിനു
മുകളിൽ െവ ിെ ിലുമു ്.
ചുമരുകെള അല രി ിരു എ മ
ചി ത ളിലൂെട െവറുേത
കേ ാടി െകാ ് കെരനീൻ ഒരു
കേസരയിലിരു ്
േമശ റ ു ായിരു
പുതിയനിയമം ൈകയിെലടു ു.
പഭ ിയുെട ഉടു ് ഉലയു ശബ്ദംേക ്
അയാൾ തലയുയർ ി. “നമു ിവിെട
സമാധാനമായിരു ് ചായ കുടി ്
സംസാരി ാം.” േമശയ് ും
േസാഫയ് ുമിടയിൽ
െഞരു ിയിരു ു പഭ ി പറ ു.
 തനി ു കി ിയ ക ്
നാണേ ാെട അയാള െട ൈകയിൽ
െകാടു ു.
ക ുവായി കെരനീൻ
ഏെറേനരം ഒ ും മി ിയി .
“ഈ ആവശ ം നിരസി ാൻ
എനി ധികാരമുെ ു
േതാ ു ി .” അയാൾ സാവധാനം
പറ ു. “ പിയ സ്േനഹിതാ,
നി ൾ ് ആേരാടും
ദുഷ്ടവിചാരമി .”
“േനേര മറി ാണ്. എ ാ ിലും
ദുഷ്ടതയാണു ഞാൻ കാണു ത്.
എ ിലും…”
അനി ിതത വും തനി ു
മന ിലാകാ ഒരു കാര ിൽ
ഉപേദശവും പി ുണയും
മാർഗദർശനവും ആവശ മാെണ
ഭാവവുമാണ് മുഖ ു െതളി ത്.
“അ .” അവർ ഇടയ് ു കയറി
പറ ു: “ഏതിനും ഒരു പരിധിയു ്.
സ ാർഗവിരു െമ ാെലെ ്
എനി ു മന ിലാകും.” അവരുെട
വാ ുകളിൽ
ആ ാർ തയി ായിരു ു.
എെ ാൽ സ് തീകെള
അസാ ാർഗികതയിേല ു
നയി ു െത ാെണ ്
അവർ റി ുകൂടാ. “എ ാലും
എെ ാരു കൂരത! അതും ആേരാട് ?
നി േളാട് ! നി ൾ താമസി ു
പ ണ ിൽ കാലുകു ാൻ
അവൾെ െന മന വ ു?
നി ള െട സ ന ം അവള െട
നീചമനഃ ിതിയും ഞാൻ
മന ിലാ ു ു.”
“പേ , നമുെ ു െച ാൻ
പ ം? ഞാനവൾ ു
മാ െകാടു താണ്. ആ നിലയ് ്
മകേനാടു സ്േനഹ ിെ
േപരിലു അവള െട ഈ ആവശ ം
നിേഷധി ു െത െന?”
“ഇതു സ്േനഹമാേണാ? ഇതിൽ
ആ ാർ തയുേ ാ? നി ൾ
അവൾ ു
മാ െകാടുെ ുതെ യിരി െ .
പേ ,ആത ുട ിെ മന ്
േവദനി ി ാേമാ? അവൾ
മരി േപാെയ ാണവെ വിശ ാസം.
അവൾ ുേവ ി അവൻ
പാർ ി ു ു. അവള െട
പാപ ൾ ു മാ െകാടു ണെമ ്
ൈദവേ ാടേപ ി ു ു.
അതുതെ യാണ് ന തും.
എ ി ിേ ാൾ… അവൻ എ ു
വിചാരി ും?”
“അതു ഞാേനാർ ി .”
അവേരാടു േയാജി െകാ ് കെരനീൻ
പറ ു.
പഭ ി ൈകകൾെകാ ു
മുഖംെപാ ി പാർ ി :
 “എെ ഉപേദശം
േചാദി ുകയാെണ ിൽ.” പാർ ന
കഴി ്, മുഖ ുനി ു ൈകകൾ
മാ ിയി ് അവർ പറ ു: “അതു
േവണെമ ു ഞാൻ പറയി . നി ള െട
ദുഃഖം ഞാൻ കാണു ു ്.
പതിവുേപാെല, നി െള ുറി
നി ൾ ചി ി ുേ യി .
എ ായിരി ും ഇതിെ ഫലം.
നി ൾ ും ദുഃഖം, കു ി ും ദുഃഖം!
അല്പെമ ിലും മനുഷ ത ം
അവേശഷി ി െ ിൽ അവൾ ഈ
ആവശ ം ഉ യി ുമായിരു ി .
േവ , സ തമെ ു
തീർ ുപറയണം. നി ൾ
അനുവദി ാൽ ഞാൻതെ എഴുതാം.”
കെരനീൻ സ തി . ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന താെഴപറയും പകാരം
എഴുതി:
‘മാഡം നി െള ുറി നി ള െട
മകെന ഓർമി ി ു ത്, ഉ രം
പറയാൻ പയാസമു േചാദ ൾ
േചാദി ാൻ അവെന
നിർബ ിതനാ ും. അവൻ
വിശു മായി കരുേത തിെന ുറി ്
അവെ ആ ാവിൽ വിേദ ഷം
ജനി ി ാൻ ഇടവരരുത്.
അതുെകാ ് നി ള െട ഭർ ാവിെ
വിസ തം കിസ്ത ൻസ്േനഹ ിെ
സ ഉൾെ ാ ്
അംഗീകരി ണെമ ു ഞാൻ
അേപ ി ു ു. നി േളാടു കരുണ
കാണി ണെമ ് ഞാൻ
ൈദവേ ാടു പാർ ി ു ു—
ലിഡിയ പഭ ി.’
ലിഡിയ പഭ ിയുെട ഗൂേഢാേ ശ ം
സാധി ാൻ ഈ ക ് സഹായി .
അ യുെട ആ ാവിന് ആഴ ിൽ
മുറിേവ . ലിഡിയ ഇവാേനാവ്നയുെട
വീ ിൽനി ു തിരിെ ിയ കെരനീനും
തെ പതിവുേജാലികളിൽ
ശ ി ാേനാ വിശ ാസിയുെട
ആ ീയസമാധാനം അനുഭവി ാേനാ
സാധി ി .
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന ന ായമായി
പറ തുേപാെല, ഒരു പുണ വാളെ
മ ിൽ താൻ െപരുമാറിയി ം തേ ാടു
െത െചയ്ത ഭാര യുെട ഓർമ
അയാെള വിഷമി ി ുമായിരു ി .
എ ി ം അയാൾ അസ നായി.
വായി െകാ ിരു പുസ്തകം
അയാൾ ു മന ിലായി .
അവള മായു ബ വും
അ ാര ിൽ താൻ െചയ്തതായി
ഇേ ാൾ േതാ ു െത കള ം
അയാെള കഠിനമായി േവദനി ി .
കുതിര യം കഴി ുമട ുേ ാൾ
സ ം വിശ ാസവ നെയ ുറി ം
അവൾ ഏ പറ തും ( പേത കി ം
േ വാൺസ്കിെയ െവ വിളി ാെത,
പുറേമ ുമാ തം മര ാദേയാെട
െപരുമാറണെമ ്
അവേളാടാവശ െ തും)
ഓർമി േ ാൾ അയാള െട മന നീറി.
താൻ അവൾെ ഴുതിയ ക ിെ
ഓർമയും േവദനി ി ു ു.
സർേവാപരി, താൻ മാ നല്കിയി ം
ആർ ും അതു േവ ാതായതും
മെ ാരു പുരുഷെ കു ിെന
ശു ശൂഷി തും പറയാനാവാ
നാണവും
പ ാ ാപവുമാണുളവാ ിയത്.
അവേളാെടാ ു കഴി കൂ ിയ
ഭൂതകാലവും അതുേപാെല
നാണേ ടിേ തായിരുെ ു േതാ ി.
അവേളാടു വിവാഹാഭ ർ ന
നട ിേ ാൾ പറ
വിഡ്ഢി േളാർ ും അയാൾ
ല ി .
പേ ,ഇ ാര ിൽ ഞാെന ു
െത ാണു െചയ്തത് ? േ വാൺസ്കി,
ഒബ്േലാൻസ്കി തുട ിയവരും
ഇതുേപാെലാെ െ യേ
േ പമി ു തും വിവാഹം
കഴി ു തും? അ െനയു പലപല
േപരുകൾ അയാള െട മന ിേല ു
കട ുവ ു. എ ിലും അ രം
ചി കെള മന ിൽ നി ്
ആ ി ായി ി േകവലം
ൈനമിഷികമായ ലൗകികജീവിതമ
താൻ ആ ഗഹി ു െത ും
നിത ജീവിതമാണു തെ ല െമ ും
സ യം േബാധ െ ടു ാൻ ശമി .
എ ിലും നി ാരമായ ഈ
ണികജീവിത ിൽ ചില െചറിയ
െത കൾ െചയ്തുേപായി എ ത്
അയാെള േവദനി ി . പേ ,ആ
മേനാഭാവം െപെ ു മാറി.
ഓർമി ാനാ ഗഹി ാ കാര െള
വിസ്മരി ാൻ പാപ്തമാ ു
മനഃശാ ി അയാൾ ു ൈക വ ു.
 ഇരുപ ിയാറ്

പി റ ാളിെ തേലദിവസം
നട ാൻേപായി മട ിവ
െസേരഷ, ഓവർേ ാ ് ഊരി
പരിചാരകെ ൈകയിൽ െകാടു ി
േചാദി : “കാ ിേ ാണി ്, ബാേ ജി
ആ ഉേദ ാഗ ൻ ഇ ു വ ിരുേ ാ…?
പ അയാെള കേ ാ?”
കിളരംകൂടിയ പരിചാരകൻ
കുനി ു പ െന േനാ ി
ചിരി െകാ ു പറ ു: “വ ിരു ു.
െസ ക റി േപായ ഉടെന
ഞാൻതെ യാണ് അേ ഹെ
അകേ ു കട ിവി ത്. ഞാനിത്
അഴി വയ് ാം.”
“െസേരഷാ, അതു ത ാൻ
െചയ്താൽ മതി.” എ ു ട ർ
പറ ത് അവൻ േക ഭാവം നടി ി .
പരിചാരകേനാട് അവൻ വീ ും
േചാദി : “എ ി ് പ ാ
അയാളാവശ തുേപാെല െചയ്േതാ?”
പരിചാരകൻ തലകുലു ി.
ഒരു പരാതിയുമായി എ ാ
പാവശ വും കെരനീെന കാണാൻവ
ബാേ ജി ഉേദ ാഗ ൻ
െസേരഷയുെടയും പരിചാരകെ യും
ശ യാകർഷി ിരു ു. താനും
കു ികള ം മരണെ മുഖാമുഖം
കാണുകയാെണ ു പറ ്,
കെരനീെന കാണാൻ
അനുവദി ണെമ ു േകണേപ ി
ആ മനുഷ െന ുറി ാണ് െസേരഷ
േചാദി ത്.
“അയാൾ ു സേ ാഷമാേയാ?”
അവൻ വീ ും േചാദി .
“എ െന
സേ ാഷി ാതിരി ും?
സേ ാഷംെകാ ് തു ി ാടിയാണു
േപായത്.”
“എെ ിലും
െകാ ുവ ി േ ാ?” അല്പം
കഴി ് െസേരഷ അേന ഷി .
പരിചാരകൻ തലയാ ിയി
മ ി : “ പഭു ഒരു സാധനം
െകാ ുവ ി ്.”
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
െകാ ുവ പിറ ാൾസ ാന ിെ
കാര മാണു പരിചാരകൻ
സൂചി ി ു െത ് അവന്
മന ിലായി.
“ഓേഹാ! എവിെട?”
“േകാർണി അതു കു ിെ
പ യുെട ൈകയിൽെകാടു ു. ന
ഒരു സാധനമാെണ ു േതാ ു ു.”
“എ തയു ് ? വലുതാേണാ?”
 “അ ത വലുത . എ ിലും
ന തുതെ .”
“പുസ്തകമാേണാ?”
“അ . േപാകൂ േപാകൂ,
വാസിലിലൂകി ് കു ിെന
വിളി ു ു.”
ട റുെട കാെലാ േക ്
പരിചാരകൻ കു ിെയ
പറ യയ് ാൻ േനാ ി.
“ഇതാവരു ു വാസിലിലൂകി ്.”
ഓമന ം തുള ു ആ മുഖം
സേ ാഷംെകാ ു വികസി . ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയുെട അന ിരവൾ
ഉദ ാന ിെല നട ാതയിൽവ
ക േ ാൾ പറ വാർ അവെന
ആ ാദ ിലാറാടി .
വീ ിെല ാവർ ും സേ ാഷി ാനു
ഒരു ദിവസമാണെത ് അവനു
േതാ ി.
“പ യ് ് അലക്സാ ർ
െനവ്സ്കി െമഡൽ കി ിയതറിേ ാ?”
“പി ിേ ? അഭിന നം
അറിയി ാൻ ആള കൾ വരാൻ
തുട ിയി ്.”
“പ ായ് ു സേ ാഷമാേണാ?”
“സാർ ച കവർ ിയുെട സ ാനം
കി ിയാൽ സേ ാഷി ാതിരി ുേമാ?
യജമാനന്
അർഹതയു തുെകാ ാണു
കി ിയത്.” പരിചാരകൻ പറ ു.
 പരിചാരകെ നര
കൃതാവിൽേനാ ി എേ ാ
ആേലാചി ി ് െസേരഷ േചാദി :
“നി ള െട േമാള് ഇ ു വ ി േ ാ?”
പരിചാരകെ മകൾ ഒരു ബാേല
നർ കിയാണ്.
“ഇെ െന വരും? അവൾ ു
പഠി ാൻ േപാേ ? കു ിന് ഇ ു
ാ ്. േവഗം െപായ്െ ാ .”
പഠനമുറിയിെല ിയ െസേരഷ,
പുസ്തകം തുറ ു തിനുമു ്
തനി ുകി ിയ
െപാതിയിെല ായിരി ുെമ ു തെ
ഊഹം ട റുമായി പ ി .
“ഒരു തീവ ിയായിരി ും.”
അവൻ പറ ു
“കു ീ, വ ാകരണം പഠി ്,
ര ുമണി ു ടീ ർ വരും.”
വാസിലിലൂകി ് പറ ു.
െസേരഷ പുസ്തകം
ൈകയിെലടു ി േചാദി :
“അലക്സാ ർ െനവ്സ്കി
െമഡലിേന ാൾ വലിയ
സ ാനേമതാണ് ?”
“വ്ളാഡിമിർ െമഡൽ.”
വാസിലിലൂകി ് പറ ു.
“അതിനും മുകളിൽ?”
“ഏ വും വലുത് െസ ് ആൻ ഡൂ.”
“അതിനും മുകളിൽ.”
“എനി റി ുകൂടാ.”
 “നി ൾ ുേപാലും
അറി ുകൂടാ.” െസേരഷ താടി ു
ൈകെകാടു ് ആേലാചനയിൽ
മുഴുകി. തെ അ ന് ഒ യടി ്
വ്ളാഡിമിർ െമഡലും െസ ്
ആൻ ഡൂസ് െമഡലും കി ിയാേലാ?
എ ിൽ, പഠി ിെ കാര ം
പറ ് അ ൻ േദഷ െ ടി . താൻ
വലുതാകുേ ാൾ എ ാ െമഡലുകള ം
സ മാ ും. െസ ്
ആ ഡൂസിെന ാൾ വലിയ ഒരു
െമഡൽ അവർ ക ു
പിടി ാതിരി ി . അേ ാൾ
തനി ുതെ കി ം.
ഇ െനെയ ാം ആേലാചി ്
അധ ാപകർ വരു തുവെര
കഴി കൂ ി. നാമ ിെ യും
കിയയുെടയും ല ണ െളാ ും
പഠി ി . അധ ാപകനു സ ടം വ ു.
അതുക ് െസേരഷയും
വിഷമിെ ിലും പഠി ാ തിൽ
അവനു ദുഃഖം േതാ ിയി .
അധ ാപകൻ പറ ുെകാടു ുേ ാൾ
മന ിലാെയ ു േതാ ുെമ ിലും
തനി ാവുേ ാൾ മറ ുേപാകും.
കിയാവിേശഷണ ിന്
ഉദാഹരണമായി പറ ുെകാടു
ലളിതമായ പദംേപാലും ഓർമയി .
എ ാൽ അധ ാപകെന
സ ടെ ടു ിയതിൽ ദുഃഖവുമു ്.
 അധ ാപകൻ പുസ്തക ിൽ
േനാ ിെ ാ ിരു േ ാൾ അവൻ
െപെ ു േചാദി :
“സാറിെ പിറ ാെള ാണ് ?”
“കു ി പുസ്തകെമടു ു വായി ്.
ജ ദിന ിന് ഒരു പേത കതയുമി .
എ െ യുംേപാെല സാധാരണ
ദിവസം. അ ും ന ൾ േജാലി
െച ണം.”
െസേരഷ, അധ ാപകെ
താടിയിേല ും മൂ ിേല ും
വഴുതിവീണ ക ടയിേല ും
സൂ ി േനാ ി. പറ െതാ ും
മന ിലായി . അധ ാപകനുേപാലും
വിശ ാസമി ാ കാര ളാണയാൾ
പറയു െത ു േതാ ി. ‘എ ാവരും
ഒരുേപാെല, ആർ ും
പേയാജനമി ാ മുഷി ൻ
കാര ൾ പറയു െത ് ? ഈ
സാറിനുേപാലും എേ ാടു
സ്േനഹമി ാ െത ് ?’ അവൻ
തേ ാടുതെ േചാദി . ഉ രം
കി ിയി .
 ഇരുപ ിേയഴ്

അ ധ ാപകെ ാ
െസേരഷയുെട അ നും
കഴി ാൽ

അവെന പഠി ി ു പതിവു ്.

അ ൻ വരു തിനുമു ് അവൻ
േമശയ് ുമു ിലിരു ് ഒരു െചറിയ
േപനാ ിെകാ ു കളി ാൻ
തുട ി. ഈയിെടയായി പുറ ു
നട ാൻ െകാ ുേപാകുേ ാൾ
അ െയ അേന ഷി ലാണ് അവെ
പധാനേജാലി. അവനു െപാതുേവ
മരണ ിൽ വിശ ാസമി . അ
മരി േപാെയ ് ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
പറ ി ം അവെ അ ൻ അതു
ശരിവ ി ം അവൻ വിശ സി ിരു ി .
ഒ ശരീരവും കറു
തലമുടിയുമു സു രിയായ ഏതു
സ് തീെയ അകെലവ ക ാലും
അതു തെ അ യാെണ ് അവൻ
വിചാരി ും. അ യുെട
സ്േനഹവാ ല േളാർമി ് അവെ
ക കൾ നിറയും. ഏതുനിമിഷവും
അ അടു ുവ ു ശിേരാവസ് തം
മാ ി മുഖം മുഴുവനും പുറ ുകാ ി
ചിരി ് തെ െക ി ണരുെമ ു
പതീ ി ും. അ യുെട
പേത കമായ ഗ വും
സ്പർശന ിെ മാർദവവും അവൻ
തിരി റിയും. ഒരു ൈവകുേ രം,
അ യുെട ചാര ുകിട തെ
ഇ ിളികൂ ിയേ ാൾ
േമാതിര ളണി വിരലുകള
അവരുെട െവള ൈകയിൽ
കടി ുകയും സേ ാഷംെകാ ു
കരയുകയും െചയ്തതുേപാെല വീ ും
കരയും. പി ീെടാരി ൽ, അ
മരി ി ിെ ് സ ർഭവശാൽ ആയ
പറ േ ാൾ, അ
ചീ യായതുെകാ ാണ്(അ െയ
സ്േനഹി ു തുെകാ ് അവൻ
അതു വിശ സി ു ി )
മരി േപാെയ ു പറ െത ്
അവെ അ നും ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയും വിശദീകരി .
അവൻ കൂടുതൽ പതീ േയാെട
അ െയ കാ ിരു ു. ഇ ്
നട ാതയിൽവ ് ഊതനിറ ിലു
മൂടുപടമണി ഒരു സ് തീെയ ക ു.
അവർ എതിേരവ ത് അവൻ
ഉത്കണ്ഠേയാെട േനാ ിനി ു.
പേ , അടു ുവരാെത അവർ
എേ ാേ ാ െപായ് ള ു.
അ യുെട സ്േനഹ ിെ ഓർമയിൽ
മുഴുകി, േപനാ ിെകാ ്
േമശയുെട വ ുമുഴുവൻ
വര ുെകാ ിരു െസേരഷെയ
ട ർ സ പ്ന ിൽനി ുണർ ി.
“നിെ പ വരു ു!”
െസേരഷ ചാടിെയണീ . അ െ
അടു ുെച ു ൈകയിൽ ഉ വ ി ്,
അലക്സാ ർ െനവ്സ്കി െമഡൽ
ലഭി തിെ സേ ാഷം മുഖ ു
കാണാനുേ ാ എ ു
സൂ ി േനാ ി.
“ഇ െ നട ം
സുഖമായിരുേ ാ?
ചാരുകേസരയിലിരു ് പഴയനിയമം
ൈകയിെലടു ു തുറ ി ് കെരനീൻ
േചാദി . ഓേരാ കിസ്ത ാനിയും
ൈബബിളിെല ചരി ത ിൽ
അവഗാഹം േനടിയിരി ണെമ ്
ഒ ിലധികം തവണ കെരനീൻ
മകേനാടു പറ ി െ ിലും
അയാൾ ഇടയ് ിെട ൈബബിൾ
േനാ ി സംശയനിവാരണം
വരു ു ത് അവൻ ക ി ്.
“ന രസമു ായിരു ു പ ാ.”
കേസരയിലിരു ് ആടിെ ാ ്
െസേരഷ പറ ു: “ഞാനി ു
നാെട െയ ക ു. (ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയുെട അന ിരവളാണു
നാെട . അ ായിയുെട വീ ിൽനി ും
പഠി ുകയാണവൾ). പ യ് ് ഒരു
പുതിയ െമഡൽകൂടി കി ിെയ ്
അവൾ പറ ു. പ യ് ു
സേ ാഷമിേ ?”
 “ആദ മായി, നീ കേസരപിടി
കുലു ാെത. പിെ , െമഡല
പധാനം, േജാലിയാണ്. നീ അതു
മന ിലാ ണം. ഒരു സ ാനം
കി ാൻേവ ി േജാലി െചയ്താൽ
അതു കഠിനമായി േതാ ും.
േനേരമറി ്, േജാലിെയ
സ്േനഹി ുകയാെണ ിൽ
അതുതെ യാണു നിെ സ ാനം.”
സ്േനഹവും വാ ല വുംെകാ ്
തിള ിയിരു െസേരഷയുെട മുഖം
ാനമായി. അ െ ഈണ ിലു
ചിരപരിചിതമായ ശബ്ദം അവനും
അനുകരി ാൻ തുട ിയിരു ു.
ഏേതാ പുസ്തക ിെല സാ ല്പിക
കഥാപാ തേ ാെട േപാെലയാണ്
അ ൻ തേ ാടു സംസാരി ു െത ്
അവനു േതാ ു ു. അേത
സാ ല്പികകഥാപാ തമാണ്
താെന മ ിൽ അവൻ അ േനാടു
െപരുമാറാനും തുട ിയിരു ു. ഞാൻ
പറയു തു നിന ു
മന ിലാവു ുേ ാ?” അ ൻ
േചാദി .
“ഉ ്, പ ാ.” സാ ല്പിക
കഥാപാ തമാെണ ു നടി ് അവൻ
പറ ു.
സുവിേശഷ ളിെല ചില പദ ൾ
കാണാെത പഠി ാനും
പഴയനിയമ ിെല ആദ ഭാഗം
ഉരുവിടാനുമാണ്
അവേനാടാവശ െ ത്.
സുവിേശഷ ിെല പദ ൾ
െസേരഷയ് ു
കാണാ ാഠമാെണ ിലും അ െ
മുഖ ിെ ആകൃതിയിൽ
േനാ ിെ ാ ിരു അവന് ചില
വാ ുകൾ വി േപായി. അതു
കെരനീെന ശുണ്ഠിപിടി ി .
കെരനീൻ വിശദീകരണം
ആരംഭി . മു ് പലതവണ
േക ി താണ്. കൂടുതൽ
മന ിലാ ിയതുെകാ ്
െസേരഷയ് ും െപെ ് ഓർമി ാൻ
സാധി ി . അവൻ േപടിേയാെട
അ െന േനാ ി, ഒരി ൽ,
പറ െത ാം വീ ും
ആവർ ി ാൻ ആവശ െ ടുേമാ
എ ു ശ ി . ചിലേ ാൾ അ െന
െച ാറു ്. അേ ാൾ എ ാം
മറ ുേപാകും. എ ായാലും ഇ ്
ആവർ ി ാൻ പറ ി .
പഴയനിയമ ിെല പാഠ ൾ പഠി ി .
െസേരഷ, മന ിലാ ിയ കാര ൾ
ഭംഗിയായി െചാ ിേ ൾ ി . പേ ,
ചിലസംഭവ ൾ എ ിെ
സൂചനയാെണ േചാദ ിന് ഉ രം
പറയാൻ അവൻ വിഷമി .
വിശ പളയ ിനു മു ു
പാ തിയർ ീസുമാെര ുറി ് അവന്
അറി ുകൂടാ. ജീവേനാെട
സ ർഗ ുേപായ ഈേനാ ിെ
േപരുമാ തേമ ഓർമയു .
മ വരുെട േപരുകള ം
ഓർമയു ായിരുെ ിലും
മറ ുേപായി. പഴയനിയമ ിൽ
അവന് ഏ വും ഇഷ്ടം
ഈേനാ ിേനാടാണ്. ഈേനാ ിെന
സ ർഗ ിേല ്
എടു ുെകാ ുേപാകു ത് അവൻ
ഭാവനയിൽ സ ല്പി ിരു ു.
അവന് മരണ ിൽ തീെര
വിശ ാസമി . താൻ സ്േനഹി ു
ആർ ും പേത കി ് തനി ും
മരണമിെ ് അവൻ വിശ സി .
എ ാവരും മരി േപാകുെമ ാണ്
അവേനാടു പറ ി ത്. അവന്
വിശ ാസമു ചിലേരാടു
േചാദി േ ാൾ അവരും അതു
ശരിവ . അവെ ആയയും
മന ി ാമനേ ാെടയാെണ ിലും
അതിേനാടു േയാജി . പേ ,
ഈേനാ ് മരി ി . അേ ാൾ
എ ാവരും മരി ി ി . “ൈദവം
ചിലെരമാ തം ജീവേനാെട
സ ർഗ ിേല ു െകാ ുേപാകാൻ
കാരണെമ ് ?’ െസേരഷ ചി ി :
‘ചീ മനുഷ ർ, അതായത്,
ൈദവ ിന് ഇഷ്ടമി ാ വർ
മരി ും. ന യാള കൾ
ഈേനാ ിെനേ ാെലു വരായിരി
ും.”
 “അതു ശരിതെ പേ ,
ആരാണീ പാ തിയർ ീസുമാർ?”
“ഈേനാ ്, ഈേനാസ്…”
“പറ തുതെ നീ
വീ ുംവീ ും പറയു ു. േമാശം,
െസേരഷാ വളെര േമാശം! ഒരു
കിസ്ത ാനി അത ാവശ ം
അറി ിരിേ കാര ൾ
മന ിലാ ിയിെ ിൽ
നിെ െയ ിനു െകാ ാം? നിെ
എനി ിഷ്ടേമയി . പീ ർ
ഇ ാ ി ിനും—അയാളാണു പധാന
അധ ാപകൻ—നിെ ഇഷ്ടമ .
ഇ െന േപായാൽ നിന ു ന ശി
തേര ിവരും.”
അ നും പധാനാധ ാപകനും
അവേനാടിഷ്ടമ . അവൻ പഠി ാൻ
േമാശമാണ്. എ ിലും അവനു
കഴിവിെ ു പറയാൻവ .
േനേരമറി ്, മാതൃകാവിദ ാർ ികളായി
പധാനാധ ാപകൻ
ചൂ ി ാണി വെര ാൾ
വളെരയധികം കഴിവു വനാണവൻ.
പഠി ി പാഠ ൾ പഠി ാൻ
ശമി ാ താണ് അവെ
കുഴ െമ ് അ ൻ പറയു ു. അവനു
പഠി ാൻ കഴി ിെ താണു
വാസ്തവം. അ നും അധ ാപകനും
പറ ുെകാടു തിേന ാൾ
അടിയ ര പാധാന മു കാര ിൽ
അവെ ആ ാവ്
വ ാപരി ു തുെകാ ാണു
പഠി ാൻ സാധി ാ ത്. ഈ ര ്
ആവശ ളം
പരസ്പരവിരു ളാണ്. അവെ
ഗുരു ാേരാടും അവൻ
സംഘർഷ ിലാണ്. െസേരഷയ് ്
ഒൻപതുവയ ായി. െവറുെമാരു
കു ിയാണവൻ. എ ിലും സ ം
ആ ാവിെന ുറി വനു േബാധമു ്.
ക ിെല കൃഷ്ണമണിേപാെല അവൻ
അതിെന കാ ുസൂ ി ു ു.
സ്േനഹ ിെ താേ ാലുമായ ാെത
സ ം ഹൃദയ ിേല ു കട ാൻ
ആെരയും അവൻ അനുവദി ുകയി .
അവൻ പഠി ു ിെ ാണ് അവെ
അധ ാപകരുെട പരാതി. പേ ,
അറിയാനു ആ ഗഹം അവെ
ആ ാവിൽ നിറ ുതുള ുകയാണ്.
അതുെകാ ് തെ
അധ ാപകരിൽനി െ ിലും
കാപേ ാണി ിൽനി ും
ആയയിൽനി ും നാെട യിൽനി ും
വാസിലി ലൂകി ിൽനി ും അവൻ
പഠി .
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്നയുെട
അന ിരവൾ നാെട െയ കാണാൻ
അനുവദി ാതിരു താണ്
െസേരഷയ് ് അവെ അ ൻ
കല്പി ശി . പേ , െസേരഷെയ
സംബ ി ിടേ ാളം ഈ ശി
ഒരനു ഗഹമായി. വാസിലി ലൂകി ്
അവെന കാ ാടിയ ംഉ ാ ാൻ
പഠി ി . അ ുൈവകുേ രം
മുഴുവനും ആ പണിയിേലർെ
കാ ാടിയ ിൽ കയറി
ആകാശയാ ത നട ു തു സ പ്നം
ക ് സമയം െചലവഴി .
അ െയ ുറി ് ഓർമി േതയി .
പേ , കിട ാൻേനര ു െപെ ്
അ െയ ഓർമവ ു. നാെള
പിറ ാളാണ്, അ ഒളി കളി
മതിയാ ി തെ യടു ുവരേണ എ ്
അവൻ പാർ ി .
“വാസിലി ലൂകി ്, ഞാനിേ ാൾ
കൂടുതൽ േനരം
പാർ ി ു െത ിനുേവ ിയാെണ
റിയാേമാ?”
“ന വ ം പഠി ാൻ
കഴിയണെമ ാേണാ?”
“അ .”
“കളി ാ ൾ
കി ണെമ ാേണാ?”
“അ . നി ൾ ്
ഊഹി ാെനാ ി . വളെര
മേനാഹരമായ ഒരു കാര ം. പേ ,
രഹസ മാണ് ! പാർ ന
ഫലി ുേ ാൾ പറയാം. നി ൾ
ഊഹി െതാ ുമ .”
“എനി ൂഹി ാൻ വ .
കു ുതെ പറ ാൽ മതി… ശരി
കിടേ ാള . ഞാൻ െമഴുകുതിരി
െകടു ാം.”
 “പേ ,
െമഴുകുതിരിെവ മിെ ിലും ഞാൻ
പാർ ി ു വസ്തുവിെന എനി ്
വ മായി കാണാം. ഇേ ാൾ െ
രഹസ ം നി ൾ ു
മന ിലായിരി ും!” െസേരഷ
സേ ാഷേ ാെട ചിരി .
െമഴുകുതിരി െകടു ിയേ ാൾ
അവൻ അ യുെട സ്പർശനം
അറി ു. അ യുെട ശബ്ദം േക .
െതാ ടു ുനി ് വാ ലേ ാെട
അവെന േനാ ുകയും തേലാടുകയും
െചയ്തു. അേ ാൾ കാ ാടിയ ം
പത െ , ഒരു േപനാ ിയും.
എ ാം േചർ ്
ആശയ ുഴ മു ാ ി. അവൻ
ഉറ ി.
 ഇരുപ ിെയ ്

പീ േ ഴ്സ്ബർഗിെല
േ വാൺസ്കിയും അ യും
ിയ

അവിടെ ഏ വും ന
േഹാ ലുകളിെലാ ിലാണു താമസി ത്.
േ വാൺസ്കി ഒ ാമെ നിലയിൽ
ഒ യ് ും അ , കു ിേനാടും
ആയേയാടും ഒരു
പരിചാരികേയാടുെമാ ം നാലു
മുറികള സൂ ിലും താമസി .
അവിെട വ ദിവസംതെ
േ വാൺസ്കി സേഹാദരെന കാണാൻ
േപായി. അവിെട അയാള െട അ യും
ഉ ായിരു ു. േമാസ്േകായിൽ നി ്
ഔേദ ാഗികാവശ ിനു വ താണ്.
അ യും സേഹാദരപത്നിയും
പതിവുേപാെല അയാെള സ ീകരി
വിേദശയാ തെയ ുറി ം
പരിചയ ാെര ുറി ം
േചാദിെ ിലും അ യുമായു
ബ ിെ കാര ം മി ിയി .
പിേ ു രാവിെല േഹാ ലിൽ
െച േ ാൾ സേഹാദരൻ അ യുെട
കാര ം അേന ഷി . േ വാൺസ്കി
എ ാം തുറ ു പറ ു. വിവാഹം
കഴി തിനു തുല മാെണ ും തെ
ഭാര െയ നിലയ് ാണ് കൂെട
താമസി ിരി ു െത ും
അ േയാടും േച െ ഭാര േയാടും
അ െന പറയണെമ ും പറ ു.
“േലാകം അംഗീകരി ിെ ിലും
എനിെ ാ ുമി . പേ , എെ
ബ ു ൾ എെ േ ാെല അവെളയും
ഒരു ബ ുവായി െ കരുതണം.”
അനിയെ താൽപര െള
എേ ാഴും വിലമതി ിരു ആ
മൂ സേഹാദരനും അയാൾ െചയ്തത്
െതേ ാ ശരിേയാ എ റി ുകൂടാ.
എ ിലും അെതാരു െത ാെണ ്
അയാൾ ു േതാ ിയി .
അതുെകാ ് അ െയ കാണാൻ
അനിയെ കൂെട മുകളിലെ
നിലയിേല ു േപായി.
സേഹാദരെ സാ ിധ ിൽ,
അടു
പരിചയ ാരിേയാെട േപാെലയാണ്
േ വാൺസ്കി സംസാരി ത്. എ ിലും
േ വാൺസ്കിയുെട എേ ിേല ്
അ േപാകു കാര ം അവർ
ചർ െചയ്തു.
ധാരാളം േലാകപരിചയമു
േ വാൺസ്കി പുതിയ സാഹചര ിൽ
വലിയ ഒരബ മാണ് കാണി ത്.
തെ യും അ െയയും
ഉൾെ ാ ാൻ സമൂഹം
ത ാറാവുകയിെ ് അയാൾ
മന ിലാേ തായിരു ു. പേ ,
കാലം മാറിെയ ും േലാകം
പുേരാഗമിെ ും (താനറിയാെത
എ ാ ര ിലു
പുേരാഗമനെ യും അയാൾ
സ ാഗതംെച ാൻ തുട ിയിരു ു)
െപാതുജനാഭി പായ ിൽ
മാ മു ായി െ ും സമൂഹം
ത െള അംഗീകരി ുെമ ും
അയാൾ വിശ സി . ‘രാജസദ ിൽ
അവെള സ ാഗതം െചയ്തിെ ുവരാം.
പേ , ഉ സുഹൃ ു ൾ കാര െള
ശരിയായി േനാ ി ാണും.” അയാൾ
വിചാരി .
ഒരാൾ ് കരുതി ൂ ിയെ ിൽ,
കാലുകൾ മട ിവ ്
മണി ൂറുകേളാളം ഒേരയിരി ിൽ
ഇരി ാൻ പയാസമി . പേ ,
അ െനയിരി ാൻ
നിർബ ിതനായാൽ കാലുകൾ
േവദനി ും. ഉള ും. നിവർ ാൻ
പയാസമു ാകും. ഇതുതെ യാണു
സമൂഹവുമായു ബ ിലും
േ വാൺസ്കി ു ായ അനുഭവം.
സമൂഹം ത െള അക ി
നിർ ിയിരി ുകയാെണ ്
അയാൾ റിയാമായിരു ു. അതിൽ
മാ ംവരു ാനാകുേമാ എ ് അയാൾ
പരിേശാധി . വിശാലമായ ഈ േലാകം
തെ മു ിൽ
തുറ ുകിട ുകയാെണ ിലും
അ യ് ് അവിെട പേവശനം
നിേഷധി െ ിരി ു ുെവ ്
അയാൾ മന ിലാ ി.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല െസാൈസ ി
േലഡികളിൽ ആദ മായി േ വാൺസ്കി
സ ി ത് കസിൻ—െബ ്സിെയ
ആയിരു ു.
“ക ി വളെര നാളായേ ാ!”
െബ ്സി സേ ാഷേ ാെട പറ ു:
“അ േയാ? എനി ു വളെര
സേ ാഷമായി. എവിെടയാണു
നി ള െട താമസം! പുറംനാ ിെലാെ
േപായി ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
തിരിെ ുേ ാഴാണ് ഇവിടം
നരകമാെണ ു നമു ു
മന ിലാകു ത്. േറാമിെല മധുവിധു
സുഖമായിരു േ ാ?”
വിവാഹേമാചനം നട ിെ ു
േക േ ാൾ െബ ്സിയുെട ഉ ാഹം
യി ത് അയാൾ ശ ി .
“അവെരെ കെ റിയും.
എ ാലും അ െയ കാണാൻ ഞാൻ
വരും. തീർ യായും വരും. അധികനാൾ
ഇവിെട താമസമി േ ാ?”
അ ുതെ അവർ അ െയ
കാണാൻ വ ു. പേ , അവരുെട
െപരുമാ ിൽ വലിയ മാ ം
കാണാനു ായിരു ു. സ ം
ൈധര ിൽ അവർ അഭിമാനി .
അവരുെട സ്േനഹബ ം
ദൃഢമാെണ ു പഖ ാപി ുകയും
െചയ്തു. പ ുമിനി മാ തം
െചലവഴി ് നാ വർ മാന ൾ
അറിയി ി േപാകാൻ േനര ് അവർ
പറ ു.
“വിവാഹേമാചനം എേ ാഴാെണ ു
പറ ി . ഞാനതു വകവയ് ു ി .
പേ , നി ള െട വിവാഹം
നട ു തുവെര മ വർ നി െള
അവഗണിെ ിരി ും. ഇേ ാഴതു
പയാസമു കാര മ . െപെ ു
നട ാം. അേ ാൾ, െവ ിയാഴ്ചയേ
മട ിേ ാണത് ? അതിനുമു ് നമു ു
കാണാൻ പ ി .”
സമൂഹ ിൽനി ും എ ാണു
പതീ ിേ െത ് െബ ്സിയുെട
സര ിൽനി ് േ വാൺസ്കി ു
മന ിലായി ാവും. എ ി ം
ബ ു ള െടയിടയിൽ ഒരു ശമംകൂടി
നട ിേനാ ാെമ ു വിചാരി .
അ േയാടു പറ ി ഫലമി .
അ െയ ആദ ം പരിചയെ േ ാൾ
അ യ് ് അവെള ഇഷ്ടമായിരു ു.
എ ാലിേ ാൾ, മകെ ഭാവി
നശി ി വെള നിലയ് ്ഒ ം
ദയകാണി ു ി . സേഹാദരപത്നി
വാര െയ ുറി
പതീ യു ായിരു ു. അവൾ
െചളിവാരിെയറിയുകയിെ ും
അ െയ േപായി ാണുെമ ും സ ം
വീ ിേല ് അവെള സ ാഗതം
െച െമ ും േ വാൺസ്കി
പതീ ി .
നഗര ിെല ിയതിെ പിേ ്
േ വാൺസ്കി വാര െയ െച ു ക ു.
അവർ തനി ായിരു ു. അയാൾ തെ
ആ ഗഹം അറിയി .
അയാൾ പറ തുേക ് അവർ
പറ ു: “എനി ു നി െള
എ ിഷ്ടമാെണ ു ഞാൻ പറയാെത
അറിയാമേ ാ. എെ െ ാ ു
നി ൾ ും അ ാ
അർ േഡ വ്നയ് ും ഒരു
പേയാജനവുമി ാ അവ യാണ്.
ഞാൻ നി െള
കു െ ടു ുകയാെണ ു കരുതരുത്.
ഒരി ലുമ . അവള െട ാന ു
ഞാനായിരുെ ിലും അതുതെ
െച ം. വിശദാംശ െളാ ും ഇേ ാൾ
പറയാൻ വ . എ ിലും ഉ ത്
ഉ തുേപാെല
പറയാതിരി ു െത െന? ഞാൻ
അവെള െച ു കാണണെമ ും
ഇേ ാ വിളി െകാ ുവരണെമ ും
സമൂഹ ിെ അംഗീകാരം
േനടിെ ാടു ണെമ ുമാണവള െട
ആവശ ം. ഞാൻ തുറ ുപറയാം.
എനി തിനു കഴിയി . എനി ു
വളർ ുവരു െപൺമ ള ്.
പുറ ിറ ി നട ണം. ഭർ ാവിെ
സത്േപര് നഷ്ടെ ടാെത േനാ ണം.
ഞാൻ അ ാ
അർ േഡ വ്നെയേ ായി
കെ ിരി െ . അവെള വീ ിേല ു
ണി ാൻ എനി ു കഴിയിെ ്
അവൾ മന ിലാ ും. അെ ിൽ,
കാര ൾ മെ ാരു രീതിയിൽ
കാണു വരുെട ക ിൽെ ടാെത
അവെള ഞാനിേ ാ
െകാ ുവരണം. അത്
അവൾ ിഷ്ടെ ടി …”
“പേ , നി ൾ ണി വരു ി
ആദരി ു വെര ാൾ ഒ ം
േമാശമാണിവെള ്
എനി ഭി പായമി .” േ വാൺസ്കി
നിരാശേയാെട പറ ു.
“അലക്സിസ്, എേ ാടു
േദഷ െ ടരുത്. ഇെതെ കു മ .”
“എനി ു േദഷ െമാ ുമി .
പേ , േവദനയു ്. ഇേതാെട ന ുെട
സൗഹൃദം
അവസാനി ുകയാെണ തിൽ ഞാൻ
ദുഃഖി ു ു. ഇ ,
അവസാനി ുകയ , പേ ,
ദുർബലമാകു ു. എനി ും മെ ാരു
മാർഗമിെ ു നി ൾ
മന ിലാ ണം.”
ഇ െന പറ ് േ വാൺസ്കി
അവിെടനി ിറ ി.
ഇനിയും ആെരെയ ിലും കാണാൻ
ശമി ു ത് കൂടുതൽ
േവദനി ാനിടവരു ുെമ ു
മന ിലാ ി. അപരിചിതമായ
പ ണ ിെല േപാെല
അ ാതവാസ ിൽ കഴിയാെമ ു
നി യി . എേ ാ തിരി ാലും
കെരനീെന
കാേണ ിവരുെമ ു തും ആേരാടു
സംസാരി ാലും കെരനീെ േപരു
പറേയ ിവരുെമ തുമാണ്
അവിടെ ഒരു പേത ക. മുറിേവ
ഒരു വിരൽ കാണു തിെല ാം ത ി
കൂടുതൽ േവദനി ു തു േപാലു
ഒരനുഭവമായിരി ും അത്.
തനി ു മന ിലാ ാൻ
കഴിയാ ഒരു പേത ക
മേനാഭാവ ിലായിരു ു അ
എ ത് പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
താമസെ കൂടുതൽ
ദു ഹമാ ി ീർ ു. ചിലേ ാൾ
അവൾ ു തേ ാടു
സ്േനഹമുെ ുേതാ ും. െതാ ടു
നിമിഷം േദഷ വും ൈവരാഗ വും
കാണി ും. കഠിനമായ ഏേതാ വ ഥ
അവെള അല ുെ ിലും അത്
അവൾ മറ വയ് ു ു. അയാൾ
സഹി െകാ ിരി ു
അവേഹളന ൾ അവൾ
അറിയു ുെ ിലും അറി തായി
ഭാവി ാ ത് അയാെള കൂടുതൽ
േവദനി ി ു ു.
 ഇരുപ ിെയാ ത്

അ മട
റഷ യിേല ു
ിവ തിെ ഒരു കാരണം
മകെന കാണുകെയ താണ്.
ഇ ലിയിൽനി ു പുറെ തു മുതൽ
ഈ വിചാരം അവെള അല ു.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിേനാടടു ുേ ാറും
അവള െട സേ ാഷം വർധി വ ു.
പ ണ ിെല ിയാൽ അവെന
കാണാെനാരു
ബു ിമു മു ാവിെ ാണു
വിചാരി ത്. പേ , ഇവിെട
വ േ ാൾ അതിെ പയാസം
മന ിലായി.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ വ ി
ര ുദിവസമായി. മകെന
ഓർമി ാ ഒരു നിമിഷംേപാലുമി .
പേ , ഇതുവെര അവെന കാണാൻ
സാധി ി . ആ വീ ിൽ േനരി െച ്
അവെന കാണാൻ
തനി വകാശമിെ ു േതാ ി.
അേ ാൾ കെരനീെന
ക ുമുേ ിവരും. അവർ തെ
വീ ിൽ പേവശി ി ിെ ും വരാം.
 ഭർ ാവിെന ക ുമുേഖന
ബ െ ടാനും അവൾ ു ൈധര മി .
അയാെള ുറി ചി ി ാൽ
അവള െട മന മാധാനം നഷ്ടെ ടും.
മകൻ നട ാൻ േപാകു ത്
എേ ാ ാെണ ും എേ ാഴാെണ ും
ക ുപിടി ് അവെന
സ ി ു തിലും തൃപ്തിേപാര.
മകെന വാരി ണർ ു ചുംബി ണം.
വളെരയധികം കാര ൾ പറയണം.
െസേരഷയുെട പഴയ ആയ അ െയ
സഹായി ുമായിരു ു. പേ ,
അവൾ ഇേ ാൾ ആ വീ ിലി . ഈ
അനി ിതാവ യിൽ, പഴയ
ആയെയ അേന ഷി ് ര ുദിവസം
കട ുേപായി.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
പഭ ിയുമായു തെ ഭർ ാവിെ
സൗഹൃദെ ുറി
േക റി േ ാൾ, മൂ ാമെ
ദിവസം, അവർെ ാരു കെ ഴുതാൻ
നി യി . അനുവാദം ലഭി ു ത്
ഭർ ാവിെ മഹാമനസ്കതെയ
ആ ശയി ിരി ുെമ ു മനഃപൂർവം
സൂചി ി െകാ ാെണഴുതിയത്.
ക ് അയാൾ
കാണാനിടയായതിനാൽ
മഹാമനസ്കതയുെട േപരിെല ിലും
സ തി ുെമ ു വിചാരി .
അ പതീ ിതവും കൂരവുമായ
മറുപടിയാണു കി ിയത്.
മറുപടിയിെ ്!
ജീവിത ിെലാരി ലും
ഇ െനെയാരപമാനം
സഹിേ ിവ ി ി . ക ു
െകാ ുേപായ േഹാ ൽ
ജീവന ാരെന വിളി
വിശദവിവര െള ാം േചാദി റി ു.
ലിഡിയ പഭ ിയുെട ദൃഷ്ടിയിൽ അവർ
പറ ത് ശരിയായിരി ാം. ഈ ദുഃഖം
താെനാ യ് ു സഹി ണെമ
വിചാരമാണ് അ െയ ഏെറ
േവദനി ി ത്. േ വാൺസ്കിയുമായി
അതു പ ുവയ് ാൻ നിവൃ ിയി .
അതിനു താൽപര വുമി . തെ
ദുഃഖ ിനു മുഖ മായ കാരണം
അയാളാെണ ിലും അവള െട മകെന
കാണു കാര ം അവൾ ്
അ പധാനമാണ്. തെ ദുഃഖ ിെ
ആഴം അയാൾ ു മന ിലാവുകയി .
ഈ വിഷയ ിലു അയാള െട
ഉദാസീനത, അയാേളാട് അവൾ ു
െവറു േതാ ാനിടവരു ും.
അതുെകാ ് മകെന സംബ ി ു
എ ാ കാര ള ം അവൾ മറ വ .
മകെന കാണാനു
മാർഗെമെ ് ഒരു പകൽമുഴുവനും
ആേലാചി . ഭർ ാവിനു
കെ ഴുതാെമ തീരുമാന ിലാണ്
എ ിേ ർ ത്. ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയുെട മറുപടി
കി ിയേ ാൾതെ ക ്
ത ാറായിരു ു. പഭ ിയുെട ക ിെല
വരികൾ ിടയിലൂെട വായി േ ാൾ
അതിെല പു വും വിേദ ഷവും
അസഹ മായി േതാ ി. അവൾ സ യം
കു െ ടു ു ത് അവസാനി ി .
എ ാവേരാടും അവൾ ു
േദഷ ംേതാ ി.
‘എെ ാരു നി ംഗത! എെ ാരു
നാട ം.” അവൾ ത ാൻ പറ ു:
‘എെ േവദനി ി ാനും എെ
മകെന െകാ ാെ ാല
െച ാനുമാണവരുെട ശമം. അതിനു
ഞാൻ വഴ േണാ? യാെതാരു
കാരണവശാലും പാടി . എെ ാൾ
ചീ യാണവർ. ഞാൻ
ക ംപറയാറി .’ അടു ദിവസം
െസേരഷയുെട പിറ ാളിന് ആ വീ ിൽ
േപായി ഭൃത ാെര പ ിേ ാ അവർ ു
ൈക ൂലി െകാടുേ ാ വീ ിനു ിൽ
കട ് അവെന കാണണെമ ും
ഭാഗ ംെക ആ കു ി ു ചു ം
െക ിെ ാ ിയി
ക ര ിെ േകാ
തകർ ണെമ ും അ
തീർ െ ടു ി.
കളി ാ ൾ വില് ു ഒരു
കടയിൽെ ു കുെറ കളി ാ ൾ
വാ ി. ഒരു പ തി ് അവൾ
രൂപംെകാടു ു. രാവിെല
എ മണിേയാടടു ി ് അേ ാ
േപാകണം. അേ ാൾ കെരനീൻ
ഉറ മായിരി ും. േഗ ്
കാവല് ാരകനും െകാടു ാൻ
കുറ പണംകൂടി കരുതണം.
െസേരഷയുെട തലെതാ ൻ കു ി ്
ജ ദിനാശംസ േനരാൻ
പറ യ താെണ ും കളി ാ ൾ
അവെ കിട യ് രികിൽ െ
വയ് ണെമ ു നിർേദശി ി െ ും
അവേരാടു പറയും. മൂടുപടം ധരി ാൽ
ഭൃത ാർ തിരി റിയുകയി . മകേനാടു
പറേയ കാര ൾ മാ തം മുൻകൂ ി
തീരുമാനി ാൻ അവൾ ു സാധി ി .
അടു പഭാത ിൽ അ
തനി പുറെ . എ മണി ു
വ ിയിൽനി ിറ ി തേ തായിരു
വീടിെ മുൻവാതിലിെല മണിയടി .
“ആരാെണ ു േനാ ്. ഏേതാ
സ് തീയാെണ ു േതാ ു ു.”
കിട യിൽനിെ ണീ കാപിേ ാണി ്,
ഓവർേ ാ മാ തം ധരി ് ജനാലവഴി
പുറേ ു േനാ ിയേ ാൾ
മൂടുപടമി സ് തീെയ ക ി ാണു
വിളി പറ ത്. അയാള െട
അസി ്, അ യ് ്
പരിചയമി ാ ഒരു പ ൻ, വാതിൽ
തുറ പാേട, അക ുകട ് മു ൂറു
റൂബിളിെ ഒരു േനാ ് അവെ
ൈകയിൽ പിടി ി .
“െസേരഷ… െസർജി
അലക്േസയി ് !” എ ു പറ ്
ഉ ിേല ു നട ു. അകെ
ക ാടിവാതിലിനടു ുവ ഭൃത ൻ
അവെള തട ു.
“ആെരയാണു കാേണ ത് ?”
അവൻ േചാദി .
അവൾ അതുേക ി . മറുപടിയും
പറ ി .
അപരിചിതയുെട ആശയ ുഴ ം
മന ിലാ ി കാപിേ ാണി ്
അടു ുെച ് എ ാണു
േവ െത ാരാ ു.
“ പിൻസ് സ്െകാേറാദുേമാവ്
പറ ി വ താണ്. െസർജി
അലക്െസയി ിെന കാണാൻ.” അ
പറ ു.
“കു ് ഉറ മാണ്.” ഭൃത ൻ
അവള െട മുഖ ് സൂ ി േനാ ി.
ഒൻപതുവർഷം താൻ ജീവി വീ ിെല
ഹാളിെ ദൃശ ം തെ ഇ തമാ തം
സ ാധീനി ുെമ ് അവൾ
പതീ ി ി . സ ുഷ്ടവും
സ പ്തവുമായ സ്മരണകൾ ഒ ിനു
പിറേക ഒ ായി അവള െട മന ിൽ
തിരത ാൻ തുട ി. എ ിനാണു താൻ
ഇവിെട വ െത ് ഒരു
നിമിഷേനരേ ് അവൾ മറ ു.
“അല്പേനരം
കാ ുനില് ാേമാ?” ഓവർേ ാ ്
ഊരാൻ സഹായി ു തിനിടയിൽ
കാപിേ ാണി ് േചാദി .
അേ ാഴയാൾ അവരുെട മുഖം
ശ ി . ആെള തിരി റി ് തല
കുനി വണ ി.
“തിരുമന െകാ ്
അക ുവരണം.” അയാൾ പറ ു.
അവൾ സംസാരി ാൻ
ശമിെ ിലും ശബ്ദം പുറ ുവ ി .
കു േബാധേ ാെട ഭൃത െന
േനാ ിെ ാ ു േകാണി ടികൾ
കയറിെ ു. കാപിേ ാണി ് പിറേക
ഓടിെയ ിയി പറ ു: “ട ർ
അവിെട കാണും. അവിട ു
വ ി െ ് അറിയി ാം.”
വൃ ൻ പറ തു
മന ിലാ ാെത അ പടികൾ
കയറി.
“ഇതിേല വരണം.
ഇടതുവശ ുകൂെട. ഇവിടം
വൃ ിേകടായതിനു മി ണം.
കു ിെന പഴയ മുറിയിേല ു മാ ി.
ഒരുനിമിഷം നില് ണം.
ഞാെനാ ുേപായി േനാ ിയി വരാം.”
അയാൾ ഒരു വലിയ വാതിൽ തുറ ്
അതിനു പി ിൽ മറ ു. അ
കാ ുനി ു. “ഉണർ േതയു .”
പുറ ുവ ഭൃത ൻ പറ ു.
അക ുനി ് ഒരു കു ിയുെട
േകാ വാശബ്ദം അ േക . ആ
ശബ്ദം മകേ താെണ ് അ
തിരി റി ു.
“ഞാനക ുേപാെ !”
എ ുപറ ു മുറി ു ിൽ കട ു.
വാതിലിെ വലതുവശ ു
ക ിലിൽ ബ ണിടാ ഷർ മായി
െസേരഷ പിറകിേല ു വള ു
േകാ വായിടുകയാണ്. ഉറ ടവു
ഒരു ചിരിേയാെട അവൻ വീ ും
കിട യിേല ു മലർ ു.
“െസേരഷ!” ശബ്ദമു ാ ാെത
അടു ുെച ് അ മ ി .
അവർ പിരി ിരു കാല ്,
അവേനാടു സ്േനഹാധിക ം
കാരണം, നാലുവയ ഒരു
െകാ കു ിയായാണ് അ അവെന
സ ല്പി ിരു ത്. ആ പായ ിലാണ്
അവൾ അവെന ഏ വും കൂടുതൽ
സ്േനഹി ിരു ത്. അവൾ,
േപാകു തിനുമു ു ായിരു
െസേരഷയ ഇേ ാൾ.
നാലുവയ കാരനിൽനി ു
വ ത ാസം കൂടുതൽ പകടമാണ്.
കൂടുതൽ വളർ ു. കുെറ ൂടി
െമലി ു. അവെ മുഖം എ ത
േശാഷി തായിരു ു! തലമുടി ് നീളം
കുറവായിരു േ ാ. അവെ
ൈകകൾ ു നീളം കൂടിയിരി ു ു.
എെ ാരു മാ ം! എ ാലും ഇത്
അവൻതെ . തലയുെട പിൻവശെ
ചരിവ്, ചു ുകള ം മൃദുവായ കഴു ും
വീതിയു ചുമലും!
“െസേരഷ!” കു ിയുെട െചവിയിൽ
അവൾ വിളി .
അവൻ ൈകമു ് ഊ ി
നിവർ ിരു ു. തല ഇരുവശേ ും
ചലി ി . ക തുറ ്
േചാദ രൂപ ിൽ അ െയ േനാ ി
മ ഹസി ി മു ിേല ്, അ യുെട
ൈകകളിേല ്, ചരി ു.
“െസേരഷാ, എെ
െപാ ുേമാേന!” കു ിയുെട െകാഴു
ശരീരെ അവർ തഴുകി.
“മ ാ!” അവൻ അ യുെട
ൈകകളിൽകിട ു പുള ു.
അവള െട ശരീര ിെ വിവിധ
ഭാഗ ളിൽ സ്പർശി ാൻ
ശമി െകാ ു ക കൾ അട ്
െകാഴു ൈകകൾെകാ ്
അ യുെട ചുമലുകളിൽ പിടി ്
കു ികൾ ുമാ തം സ മായ
നി ദയുെട സുഗ വും ഊഷ്മളതയും
അ യുെട ശരീര ിേല ു പകർ ്
അവെ കഴു ും ചുമലും അവള െട
ശരീര ിൽ ഉരസി.
“എനി റിയാം!” ക തുറ ്
അവൻ പറ ു: “ഇെ െ
പിറ ാളാണ്. അ വരുെമ ്
എനി റിയാം. ഞാനിേ ാ
എണീ ാം…”എ ു പറ ് അവൻ
വീ ും ഉറ മായി.
അ ആർ ിേയാെട അവെന
േനാ ി. തെ അഭാവ ിൽ അവൻ
എ ുമാ തം വളർ ു! എ ുമാ തം
മാറിേ ായി! ഇേ ാൾ വലുതായി,
പുത ിനു പുറ ുകാണു ന മായ
കാലുകെളയും അല്പം െമലി
കവിൾ ട െളയും നീളം കുറ
തലമുടിയു , നിരവധി പാവശ ം
തെ യും
ചുംബന േള വാ ിയി
ശിര ിെനയും അവൾ തിരി റി ു.
എ ാൽ പൂർണമായും
തിരി റി തുമി . അവെന
തേലാടിെ ാ ിരു അവൾ ് ഒ ും
പറയാൻകഴി ി . അവള െട
ക കൾ നിറ ിരു ു.
“മ ാ കരയു െത ിന് ?”
ഉറ ടവുമാറിയ െസേരഷ േചാദി .
ഭയ സര ിൽ അവൻ
ആവർ ി : “അ എ ിനാണു
കരയു ത് ?”
“ഞാൻ കരയി .
സേ ാഷംെകാ ു കര താണ്.
നിെ ക ിെ തനാളായി!”
അല്പസമയ ിനുേശഷം സമനില
വീെ ടു ി ് അവൾ തുടർ ു: “നീ
എഴുേ ഡ ് െച ്.” അവെ
ൈകയിെല പിടിവിടാെത
െതാ ടു ു കേസരയിൽ
അവളിരു ു.
“എെ സഹായമി ാെത
എ െനയാണു നീ ഡ ് െച ത് ?”
അവൾ സേ ാഷേ ാെട
സംസാരി ാൻ ശമിെ ിലും
െതാ യിടറിയതുകാരണം മുഖം
തിരി .
 “ഞാൻ തണു െവ ില
കുളി ു ത്. അതു പാടിെ ്പ
പറ ു. അ വാസിലിലുകി ിെന
കേ ാ? ഇേ ാ വരും. അേ ; എെ
ഉടു ിെ പുറ ാണ് അ
ഇരി ു ത്.”
െസേരഷ െപാ ി ിരി . അവെന
േനാ ി അ യും ചിരി .
“മ ാ! എെ െപാ ു മ ാ!”
അവൻ വിളി കൂവി. വീ ും അ െയ
െക ി ിടി . അേ ാഴാണ് അ െയ
ആദ മായി ക െത മ ിൽ അവെള
വീ ും ചുംബി ാൻ തുട ി.
“എെ ുറി നീ എ ാണു
വിചാരി ത് ? ഞാൻ മരി േപാെയ ു
നീ വിശ സിേ ാ?”
ഒരി ലും ഞാനതു വിശ സി ി .
“നീ വിശ സി ി . അേ കു ാ?”
“എനി റിയാം! എനി റിയാം!”
എ ് ആവർ ി െകാ ് അവെ
തലമുടി തഴുകിെ ാ ിരി ു
ൈകപിടി ചുേ ാടുേചർ ്
ചുംബന ൾെകാ ു െപാതി ു.
 മു ത്

അ േ ാഴവിെട വ
വാസിലിലൂകി ിന് ആ സ് തീ
ആരാെണ ് അറി ുകൂടാ. അ
േപായതിനുേശഷമാണ് അയാളവിെട
വരാൻ തുട ിയത്. അവെര മു ്
ക ി മി . അവരുെട
സംഭാഷണ ിൽനി ് ഭർ ാവിെന
ഉേപ ി േപായ സ് തീയാണവെര ു
മന ിലായി. മുറി ക ു
േപാകണേമാ, കെരനീേനാടു പറയേണാ
എ ാേലാചി . കൃത സമയ ്
െസേരഷെയ വിളി ണർ ി
പഠി ി ാൻ ത ാെറടു ി ുകയാണ്
തെ േജാലിെയേ ാർ ു
മുറി ു ിൽ െച ു.
അവിെട അ മകെന
താേലാലി ു തും മകെ
സേ ാഷവും ക േ ാൾ അയാള െട
മന മാറി, െനടുവീർ ി
തലയാ ിെ ാ ് അയാൾ
പുറ ിറ ി വാതിലട .
‘പ ുമിനി കഴി ു വരാം’ എ ു
ത ാൻ പറ ു ക ീർ തുട .
 അതിനിെട ഭൃത ാർ ിടയിൽ
ബഹളമായി. യജമാന ിവ വിവരം
എ ാവരും അറി ു.
കാപിേ ാണി ാണ് അവെര
വീ ിനു ിേല ു കട ിവി െത ും
ഇേ ാഴവർ നഴ്സറിയിലാെണ ും
മന ിലാ ി. യജമാനൻ
ഒൻപതുമണി ുമു ്
നഴ്സറിയിെല ും. ഭാര യും
ഭർ ാവും ത ിൽ
ക ുമു തിെന ുറി ് അവർ ു
സ ല്പി ാൻ വ . എ െനയും
അത് ഒഴിവാ ണം. പരിചാരകൻ
േകാർണി മുൻവാതിലിെ
സൂ ി കാരനായ കാപിേ ാണി ിെന
ശകാരി . അയാൾ ഒ ും
മി ാെതനി ു. “തെ
പിരി വിടുകയാണു േവ ത് ” എ ്
േകാർണി പറ േ ാൾ കാപിേ ാണി ്
അയാള െട മു ിൽ നിവർ ുനി ു
ൈകകൾ വീശിെ ാ ു പറ ു:
“ശരിയാണ്. നീ ആയിരുെ ിൽ
അവെര കട ിവിടി . ഞാനിവിെട
വ ി പ ുവർഷമായി. ഉ
േചാറിനു ന ി കാണി ാതിരി ാൻ
എനി ു വ . നീ െച ് അവേരാട്
പുറ ിറ ി േപാകാൻ പറ.” “െഹാ,
വലിയ നീതിമാൻ! “േകാർണി
പരിഹസി . ആ സമയ ്
അവിെടവ ആയേയാടു പറ ു:
“േമരി എഫിേമാവ്ന, നി ൾതെ പറ.
ഇയാൾ ആേരാടും ആേലാചി ാെത
അവെര കട ിവി . യജമാനൻ ഏതു
നിമിഷവും ഇേ ാ വരും.”
“എെ ൈദവേമ! കുഴ േ ാ!”
ആയ വിലപി : “േകാർണ
എ െനെയ ിലും യജമാനൻ
ഇേ ാ വരാെത േനാ ണം. െഹാ!
എെ ാരു കഷ്ടം!”
ആയ അക ുവരുേ ാൾ
െസേരഷ, അവനും നാട െയയുംകൂടി
കളി ാൻ േപായതും മൂ ു തവണ
കു ി രണം മറി തുംമ ം
അ െയ പറ ു
േകൾ ി ുകയാണ്. അവെ
ശബ്ദവും മുഖഭാവവും
ശ ി െകാ ിരു അ യ് ്
അവൻ പറ െത ാെണ ു
മന ിലായി . അവെന ഉേപ ി
േപാകണമേ ാ എ വിചാരം
മാ തമാണവള െട മന ിൽ. ആയ
മുറി ക ു വ േ ാൾ
ശിലാ പതിമേപാെല ഒ ും
മി ാനാവാെത ഇരി ുകയായിരു ു
അ .
“മാഡം, ഞ ൾ ു
സേ ാഷമായി.” അ യുെട
അടു ുെച ു ൈകകളിലും
ചുമലിലും ചുംബി ി ് അവൾ പറ ു:
“കു ിെ ജ ദിന ിൽതെ
ൈദവം അ െയ
ഇവിെടെയ ി േ ാ! അ യ് ് ഒരു
മാ വുമി .”
“നീയിവിെടയുെ റി ി .”
അ എഴുേ ല് ാൻ ഭാവി .
“ഞാനിവിെടയ . എെ
മകേളാെടാ മാണു താമസി ു ത്.”
ആയ പറ ു: “കു ിനു
പിറ ാളാശംസ േനരാനാണു വ ത്.”
െസേരഷ ഒരു ൈകെകാ ്
അ െയയും മേ ൈകെകാ ്
ആയയുെടയും ൈകകളിൽ പിടി
ക ിലിൽനി ു ചാടിയിറ ി.
“മ ാ, ഇവർ ഇടയ് ിെട എെ
കാണാൻ വരും. വരുേ ാെഴ ാം…”
ആയ അ യുെട െചവിയിൽ എേ ാ
അട ംപറയു തും അ യുെട മുഖം
ഭയേമാ ല േയാെകാ ു
വിവർണമാകു തും ക ു. അവൻ
നിർ ി.
അ അവെന േചർ ു
നിർ ിയി പറ ു: “എെ കു ാ.”
വിടപറയാനാവാെത അവൾ നി ു.
അവനു കാര ം മന ിലായി. “എെ
കു ാ നീ എെ മറ ി േ ാ?…”
അവൾ ു കൂടുതെലാ ും പറയാൻ
കഴി ി .
അവേനാടു വളെരയധികം
കാര ൾ പറയണെമ ്
ഉേ ശി ിരു ു. ഇേ ാൾ എ ു
പറയണെമ ് അറി ുകൂടാ
അവ . എ ിലും െസേരഷയ് ്
എ ാം മന ിലായി. ആയ അ േയാട്
അട ംപറ ത് എ ാെണ ു
മന ിലായി. “എ ും രാവിെല
ഒൻപതുമണി ുമുേ എ
വാ ുകൾ അവൻ േക . തെ
അ െന ുറി ാണ് പറയു െത ു
മന ിലായി. അ നും അ യും
ത ിൽ ക ുമു ാൻ പാടി . അതും
അവനു പിടികി ി. അ യുെട മുഖ ു
കാണെ ഭയവും ല യും
എ ുെകാ ാെണ ുമാ തം
മന ിലായി . അ െത െച ി .
എ ി ം എ ിെനേയാ ഭയെ ടു ു.
ല ി ു ു. സംശയ ൾ
ദൂരീകരി ു തിന് ഒരു േചാദ ം
േചാദി ണെമ ു ്. പേ ,
ൈധര മി . അ ദുഃഖി ു ു.
അതിലവനു സഹതാപമു ്.
അ േയാടു േചർ ു നി വൻ
മ ി :
“േപാക , വരാറായി .”
അ ഭയ ു മാറിനി ് അവെന
േനാ ി, കാര ം മന ിലാ ിയാേണാ
അവൻ പറയു െത റിയാൻ.
അവെ അ െന ുറി ാണു
പറയു െത ും അ െന ുറി ്
എ ാണു
ചി ിേ െത ാരായുകയുമാണവ
ൻ െച െത ് ഭയചകിതമായ
േനാ ിൽനി ് അവൾ ു
മന ിലായി.
 “െസേരഷാ, എെ
െപാ ുേമാേന.” അ പറ ു:
“നിെ അ െന നീ സ്േനഹി ണം.
എെ ാൾ ന ദയയു
മനുഷ നാണേ ഹം. ഞാനാണു
െത െചയ്തത്. നീ വലുതാകുേ ാൾ
നിന തു മന ിലാകും.”
“അ െയ ാൾ ന തായി
ആരുമി .” സർവശ ിയും
പേയാഗി ് അ യുെട ചുമലിൽ
പിടി തൂ ി കര ുെകാ ് അവൻ
പറ ു. അതുക ് അ യും
കരയാൻ തുട ി. ആ നിമിഷം
വാതിലിലൂെട ലൂകി ് കട ുവ ു.
പുറ ു കാല്െപരുമാ ംേക ് ആയ
ഭയെ മ ി , “വരു ു.”
െതാ ിെയടു ് അ യുെട ൈകയിൽ
െകാടു ു.
െസേരഷ ക ിലിലിരു ്
ൈകകൾെകാ ു മുഖംെപാ ി
േത ി ര ു. അ ൈകകൾ
പിടി മാ ി ഈറൻമുഖ ് വീ ും
ചുംബി ി ് ധൃതിയിൽ പുറ ിറ ി.
കെരനീൻ അവള െട േനർ ു
വരികയായിരു ു. അ െയ
ക േ ാൾ അയാൾനി ു തലകുനി .
അല്പം മു ്
പറ െത ായിരു ാലും—
അതായത് തെ ാൾ ന വനും
ദയയു വനുമാണയാെള ്—
അയാെള ആക ാെട ഒ ുേനാ ിയി ്
അയാേളാടു െവറു ം േകാപവും
മകേനാടു അസൂയയും നിറ
മനേ ാെട അ മൂടുപടംതാഴ് ി
അതിേവഗം പുറേ ് ഓടിേ ായി.
തേലദിവസം സ്േനഹേ ാെട
െക ിെ ാതി ുെകാ ുവ
കളി ാ ൾ അവനു
സ ാനി ാൻേപാലുമാകാെത അവൾ
തിരി െകാ ുേപായി.
 മു ിെയാ ്

മ കെന കാണാൻ അ
വളെരയധികം ആ ഗഹി ിരു ു.
അതിനുേവ ി പേത കം
ത ാെറടു ിരു ു. എ ിലും
അതിെ അന രഫലം ഇ തയധികം
ശ മായിരി ുെമ ് അവൾ
പതീ ി ി . തിരി ് േഹാ ലിെല
മുറിയിെല ി ഒ യ് ിരു േ ാൾ
എ ിനാണു താനവിെട വ െത ു
േപാലും ഓർമി ാൻ അവൾ ു
സാധി ി . ‘എ ാം അവസാനി .
ഞാൻ വീ ും ഏകയായി.’ അവൾ
ത ാൻ പറ ു. െതാ ിയൂരാെത
െനരിേ ാടിനടു
ചാരുകേസരയിലിരു ു ചുവരിെല
നാഴികമണിയിൽ മിഴിന ്
ആേലാചനയിൽ മുഴുകി.
വിേദശ ുനി ് െകാ ുവ
ഫ ് പരിചാരിക അടു ുെച ്
വസ് തം മാറാ െതെ ു േചാദി .
അ ര മ ിൽ േനാ ിയി ് അവൾ
പറ ു: “പി ീടാകെ .”
കാ ിെകാ ുവരെ െയ ്
േചാദി േ ാഴും പറ ു:
“പി ീടാകെ .”
ഇ ലി ാരി േനഴ്സ് കു ിെന
കുളി ിെ ാരു ി അ യുെട
ൈകയിൽ െകാടു ു. െകാഴു ുരു
ശിശു അ െയക േ ാൾ
പതിവുേപാെല െകാ ൈകകൾ നീ ി—
മാംസളമായ ആ ൈകകള െട വ ം
ക ാൽ മണിബ ിൽ ചരടുകൾ
ചു ിെ ിയിരി ുകയാെണ ു
േതാ ും. പ ി ാ േമാണകാ ി
ചിരി . ആ പി ുകു ിെന
ഉ വയ് ാതിരി ാൻ വ . അതിനു
പിടി ാൻ വിരൽ
നീ ിെ ാടു ാതിരി ാനും സാധ മ .
അ അെതാെ െചയ്തു. അവെള
താേലാലി . പൂ വിളിലും
ൈകമു കളിലും ഉ വ . എ ിലും
െസേരഷേയാടു സ്േനഹവുമായി
താരതമ െ ടു ുേ ാൾ, ഈ
കു ിേനാടു തനി ു വികാരെ
സ്േനഹെമ ു വിളി ാൻ
സാധ മെ ് അ യ് ു േതാ ി.
കു ുമായി ബ െ െത ാം
ഹൃദയഹാരിയാണ്, സംശയമി . പേ ,
ഏേതാ കാരണവശാൽ തെ
ഹൃദയെ സ്പർശി ു ി .
സ്േനഹശൂന നാെയാരു പുരുഷന്
ജനി താെണ ിലും ആദ െ
കു ിനുേമലാണ് അ യുെട
സ്േനഹം േകാരിെ ാരി ത്. പേ ,
െപൺകു ിയുെട ജനനം തിക
ദു ഹമായ സാഹചര ളിലായിരു ു.
ആദ െ കു ിനു ലഭി ിരു
വാ ല ിെ നൂറിെലാരംശം
ഇതിനു ലഭി ി . േപാെര ിൽ ഈ
കു ിെ ഭാവി ഇേ ാഴും
അനി ിതത ിലാണ്.
െസേരഷയാകെ
വികാരവിചാര ള ഒരു
വ ിയായി രൂപെ കഴി ു.
അവൻ അ െയ സ്േനഹി ുകയും
വിലയിരു ുകയും െച ു.
അവനിൽനി ു ശാരീരികമായി
മാ തമ , മാനസികമായും
എെ േ ുമായി അവൾ
േവർെപടു െ . അതിന് ഒരു
പരിഹാരവുമി .
അ കു ിെന േനഴ്സിെ
ൈകയിൽ െകാടു ി േപാകാൻ
പറ ു. ഒരു േലാ ് തുറ ് അേത
പായ ിെലടു െസേരഷയുെട
േഫാേ ാ േനാ ി. െതാ ി ഊരിവ ി ്
േമശയിൽനി ും ആൽബെമടു ്
മകെ വിവിധ പായ ിലു
േഫാേ ാകൾ മറി േനാ ി. പരസ്പരം
താരതമ െ ടു ിെ ാ ്
ഓേരാ ായി ഇള ിെയടു ു. ഏ വും
ന ചി തമാണ് അവസാനേ ത്.
െവള ഷർ ി ് കേസരയിൽ
ഇരി ു ു. മുഖ ു ചിരി. അവെ
ഏ വും ആകർഷകമായ ഭാവം.
അതിെ ഒര ു വിരലുെകാ ു
പിടി ാൻ േനാ ിെയ ിലും
വഴുതിേ ായി. േമശ റ ു
ക ുകെളാ ും കാണാനി . അടു ്
േ വാൺസ്കിയുെട േഫാേ ായു ്
(േറാമിൽ വെ ടു ത് ). നീ
മുടിയു െതാ ിവ േ വാൺസ്കി.
അത് ഉപേയാഗി ് മകെ േഫാേ ാ
ഇള ിെയടു ു. “അവന്
േ വാൺസ്കിയുെട ഛായയുെ ്
അവൾ തിരി റി ു. ഇേ ാഴെ
തെ ദുഃഖ ിനു കാരണം
അയാളാെണ ു െപെ ു
മന ിലാ ി. അ ുരാവിെല മുഴുവനും
അയാള െട കാര ം അവൾ
ഓർമി ിരു ി . എ ാലും
തനി ിഷ്ടെ കു ായമി ,
പുരുഷത മു , ആ മുഖം ക േ ാൾ
അ പതീ ിതമായി തെ
ഹൃദയ ിൽനി ും സ്േനഹം
പവഹി ാൻ തുട ു ത്
അവളറി ു.
‘ഈ ദുഃഖ ിൽ എെ
തനി ാ ിയി ് അേ ഹം എേ ാ
േപായി?’ മകെന സംബ ി ു
കാര െള ാം അയാളിൽനി ും
ഒളി വ തിൽ കു േബാധമി ാെത
അവൾ േ വാൺസ്കിെയ
കു െ ടു ി. അേ ഹെ ഉടെന
വിളി െകാ ുവരാൻ ഭൃത െന
അയ . എ ാം അേ ഹേ ാടു
പറയാം.
അേ ഹം എെ ആശ സി ി ും
എ ു പതീ ി ിരു ു. ഉടെന
വരാെമ ും പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ും
വ പിൻസ് യാഷ്വിൻ
ഒ മു ാകുെമ ും േ വാൺസ്കി
അറിയി . ‘അേ ാൾ അേ ഹം
തനി വരു ത്, കൂ കാരെ
മു ിൽവ ് എെ സ ട ൾ
വിവരി ു െത െന?’ െപെ ്
അവള െട മന ിൽ ഒരു സംശയം
കട ുകൂടി. തേ ാട് അേ ഹ ിനു
സ്േനഹമി ാതാേയാ?
കഴി ദിവസ ളിെല
സംഭവ ൾ അവൾ ഓർമി .
മിനി ാ ു വീ ിൽനി ് ഊണു
കഴി ി , പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ െവേ െറ
മുറികളിലാണു താമസി ു ത്.
ഇേ ാഴിതാ, ഒ യ് ിരു ് കുറ േനരം
സംസാരി ണെമ ു വ േ ാൾ
കൂ കാരൻകൂടി വരു ുേപാലും.
‘എനി ു സത ം അറിയണം.
അേ ഹം സത ം പറയെ . അേ ാൾ
എ ാണു േവ െത ് എനി റിയാം.’
അവൾ ത ാൻ പറ ു.
അയാൾ ു തേ ാടു
സ്േനഹമി ാ താണ് ഈ
അനാ യ് ുകാരണെമ ു
വിശ സി . െ ഡ ിങ് റൂമിൽെച ു
േമാടിയായി വസ് തം ധരി .
ഒരു ിയിറ ു തിനു മു ്
മണിയടി ു തു േക . േ ഡായിങ്
റൂമിൽ യാഷ്വിനും േ വാൺസ്കിയും.
േമശ റ ് അവൾ മറ ുവ മകെ
േഫാേ ാകൾ
മറി േനാ ുകയായിരു ു
േ വാൺസ്കി.
“ന ൾ മു ു പരിചയെ ി ്.”
യാഷ്വിെന േനാ ി ആകർഷകമായി
ചിരി െകാ ് അ പറ ു:
“കഴി യാ െ
കുതിര യ ിനിടയ് ് അതി ു
തരൂ.” േ വാൺസ്കിയുെട
ൈകയിൽനി ് േഫാേ ാ പിടി വാ ി.
“ഇെ ാ െ
മ രംെകാ ാമായിരുേ ാ? ന ൾ
പരസ്പരം അടു റി ി ിെ ിലും
താ ള െട അഭിരുചികൾ
മന ിലാ ിയി ്.”
“അതു കഷ്ടമായി. എെ
അഭിരുചികൾ പലതും േമാശമാണ് ”
മീശയുെട തു ുകടി െകാ ്
യാഷ്വിൻ പറ ു.
“പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ അധികദിവസം
താമസി ാനുേ ശ മി േ ാ?”
തടി ശരീരം നിവർ ി എഴുേ ി ്
യാഷ്വിൻ േചാദി .
“ഇെ ു േതാ ു ു.” അവൾ
േ വാൺസ്കിെയ േനാ ി.
“അേ ാഴിനി ഇവിെടവ ന ൾ
കാണാനിടയി , എവിെടനി ാണ്
ഊണുകഴി ു ത് ?” അയാൾ
േ വാൺസ്കിേയാടു േചാദി .
“ഊണ് ഇവിെടയാവാം.” അ
പറ ു: “വിഭവ ൾ
കുറവായിരി ും. അലക്സിസിെ
ഏ വും അടു കൂ കാരനേ .
കുറ േനരം സംസാരി ിരി ാമേ ാ.”
“എനി ു വളെര സേ ാഷം.”
യാഷ്വിൻ യാ തപറ ുേപായി.
“നി ൾ േപാകു ിേ ?” അ
േ വാൺസ്കിേയാടു േചാദി :
“ഇേ ാൾ െ ൈവകി. നി ൾ
നടേ ാള . ഞാൻ പിറേക വരാം.”
േ വാൺസ്കി യാഷ്വിേനാടു
വിളി പറ ു.
അ േ വാൺസ്കിയുെട
ൈകപിടി തെ ചുമലിൽ വ ി
േചാദി : “അേ ഹെ
ഊണുകഴി ാൻ ണി തു
െത ാേണാ?”
“നീ െചയ്തതു വളെര ന
കാര മാണ്.” േ വാൺസ്കി
ചിരി െകാ ് അവള െട ൈകയിൽ
ചുംബി .
“അലക്സിസ് എേ ാടു
പിണ െമാ ുമി േ ാ?” അവൾ
േചാദി : “എനി ിവിടം മതിയായി.
എേ ാഴാണു ന ൾ േപാകു ത് ?”
“എ തയും െപെ ്. എനി ും
ഇവിടെ താമസം മടു ു.” “ശരി,
എ ിൽ െപായ്േ ാള .”
ഇഷ്ടെ ടാ മ ിൽ അവൾ െപെ ു
തിരി ുനട ു.
 മു ിര ്

േ വാ ൺസ്കി തിരി വ േ ാൾ
അ വീ ിെല ിയി ി .
അയാൾ േപായതിനുപി ാെല ഒരു
സ് തീേയാെടാ ം അവൾ
പുറ ുേപായതാെണ റി ു.
എേ ാ േപാകു ുെവ ു പറയാെത
ലം വി തും ഇ ത േനരമായി ം
മട ിെയ ാ തും തേ ാടു
പറയാെത രാവിെല എേ ാേ ാ
േപായതും അ ു രാവിെല യാഷ്വിെ
സാ ിധ ിൽ േദഷ െ േഫാേ ാ
പിടി വാ ിയതും േ വാൺസ്കിെയ
ശുണ്ഠിപിടി ി .
അവേളാടു വിശദീകരണം
ആവശ െ ടണെമ ു നി യി
േ ഡായിങ് റൂമിൽ കാ ിരു ു. പേ ,
അ മട ിവ ത്
ഒ യ് ായിരു ി . അവിവാഹിതയായ
അ ായി പിൻസ ്
ഒബ്േലാൻസ്കായയും
ഒ മു ായിരു ു. അവരാണ് രാവിെല
അ െയ കാണാൻ വ ത്.
ര ുേപരും ഒ ി ്
േഷാ ി ിനുേപായി.
േ വാൺസ്കിയുെട
ഉത്കണ്ഠാകുലമായ േനാ ം അ
ശ ി ി . അവൾ സേ ാഷേ ാെട
സംസാരി െകാ ിരു ു. എ ിലും
അസാധാരണമായ ഏേതാ ആശ കൾ
അവെള അല ുെ ് അയാൾ ു
േതാ ി.
നാലുേപർ ും ഭ ണം വിള ി.
എ ാവരും ഊണുമുറിയിേല ു
േപാകാെനാരു ിയേ ാൾ, പിൻസ ്
െബ ്സിയുെട ഒരു സേ ശവുംെകാ ്
െടഷ്േകവി ം എ ി. യാ തപറയാൻ
വരാൻ കഴിയാ തിൽ പിൻസ ്
േഖദം പകടി ി . അവർ ു ന
സുഖമി . ആറരയ് ും
ഒൻപതിനുമിടയ് ്അ അവെര
േപായി കാണണെമ ു പിൻസ ്
ആവശ െ . അവർ ക ുമു ത്
മ ാരും അറിയരുെത
മുൻകരുതലാണ്, കൃത സമയം
പറ തിനു പി ിെല ്
േ വാൺസ്കി ു മന ിലായി. പേ ,
അ അതു ശ ി ി .
“േസാറി, ആറരയ് ും
ഒൻപതിനുമിടയ് ് എനി ു വരാൻ
നിവൃ ിയി .” അ പറ ു.
“ പിൻസ ിനു വിഷമമു ാകും.”
“എനി ും.”
“പാ ി*യുെട സംഗീത േ രി
േകൾ ാൻ േപാകു ുേ ാ?”
 “പാ ിേയാ? അതു ന
കാര മാണേ ാ. ഒരു േബാക്സ്
തരെ ടുെമ ിൽ േപാകാമായിരു ു.”
“േബാക്സ് ഞാൻ ഏർ ാടാ ാം.”
ടഷ്േകവി ് പറ ു
“വളെരവളെര ന ി.
ഭ ണംകഴി േപായാൽേ ാേര?”
എ ാണ് അ യുെട ഉേ ശ െമ ്
േ വാൺസ്കി ു മന ിലായി .
വയ ി പിൻസ ിെന വിളി െകാ ു
വ െത ിന് ? ടഷ്േകവി ിെന
ഭ ണം കഴി ാൻ ണി െത ിന് ?
ഇതിെന ാം പുറേമ സംഗീത േ രി
േകൾ ാൻ േപാകു െത ിന് ?
ഇേ ാഴെ അവ യിൽ അവള െട
പരിചയ ാെരെ ാ ു നിറ
സദ ിൽ പത െ ടു െത ിന് ?
േ വാൺസ്കി ഗൗരവഭാവ ിൽ
അ െയ േനാ ി. അവള ം
അത ാഹേമാ നിരാശേയാ
സൂചി ി ു േനാ ംെകാ ് അതിെന
േനരി . എ ാണതിെ അർ െമ ്
അയാൾ ു മന ിലായി . ഭ ണം
കഴി െകാ ിരു േ ാൾ അ
അത ാഹ ിലായിരു ു.
യാഷ്േനാടും ടഷ്േകവി ിേനാടും
െകാ ി ുഴ ു. ഭ ണം കഴി ്
ടഷ്േകവി ് ടി െ ടു ാൻ േപായി.
യാഷ്വിൻ പുകവലി ാൻ
പുറ ിറ ി. േ വാൺസ്കി
യാഷ്വിെനയും കൂ ിെ ാ ു തെ
മുറിയിൽ െച ു കുറ േനരം
ഇരു ി മുകളിേല ് ഓടിേ ായി.
അ പാരീസിൽ തയ്
കഴു ിറ ിെവ ിയ, അ ്
െവൽെവ ് പിടി ിലു പ ടു ി ്
ഒരു ു ിനില് ുകയാണ്. തലയിൽ
െവള േലസിെ പൂ ൾ.
മേനാഹരമായ ഈ േവഷ ിൽ
അവള െട സൗ ര ം ഇര ി .
“നീ തിേയ റിൽ േപാകാൻതെ
തീരുമാനിേ ാ?” അവള െട േനർ ു
േനാ ാതിരി ാൻ ശ ി െകാ ്
േ വാൺസ്കി േചാദി .
“ഇ െന േപടി
േചാദി ു െത ിന് ?” തെ േനർ ു
േനാ ു തിലു വിഷമേ ാെട
അവൾ പറ ു: “ഞാൻ
േപായാെല ാണു കുഴ ം?”
അയാൾ പറ തിെ അർ ം
അവൾ ു മന ിലായിെ ു േതാ ി.
“തീർ യായും ഒരു കുഴ വുമി .”
“അതുതെ യാണ് ഞാനും
പറ ത്.”
“അ ാ, നിനെ ു പ ി,
ൈദവെ േയാർ ് എേ ാടു തുറ ു
പറയൂ.”
“നി ള െട േചാദ ം എനി ു
മന ിലാകു ി .”
“േപാകു ത് ശരിയെ ാണു
ഞാൻ പറ ത്.”
 “അെത ് ? ഞാൻ തനി
േപാണത്. പിൻസ ് ബാർബറ
േവഷംമാറിയി ് ഇേ ാവരും?”
േ വാൺസ്കി നിരാശേയാെട
അവെള േനാ ി: “എ ിലും
നിന റിയാമേ ാ?”
“എനിെ ാ ും അറിയ .”
അവൾ അലറിവിളി : “എനിെ ാ ും
േകൾ . എെ പവൃ ിയിൽ
എനി ു പ ാ ാപമി . എ ാം ഒരു
വ ംകൂടി ആവർ ി ാലും ഇ െന
െച ാേന എനി ുകഴിയൂ. നമു ്,
നി ൾ ും എനി ും ഒരു കാര ം
മാ തമാണു പധാനം. ന ൾ പരസ്പരം
സ്േനഹി ു ു എ ത്. മെ ാ ും
പശ്നമ . ഇവിെട പരസ്പരം
കാണാെത ന ൾ േവേറ േവേറ
താമസി ു െത ിന് ? ഞാൻ
േപായാെല ാണു കുഴ ം? ഞാൻ
നി െള സ്േനഹി ു ു. എേ ാടു
നി ള െട മേനാഭാവ ിൽ
മാ മു ാകാതിരു ാൽമാ തം മതി.
എ ാെണെ മുഖ ് േനാ ാൻ
മടി ു ത് ?”
േ വാൺസ്കി അവള െട
മുഖ ുേനാ ി. അവള െട
മുഖ ിെ ഭംഗിയും േവഷ ിെ
േചർ യും ക ു. പേ , ഇേ ാൾ ആ
സൗ ര വും േവഷവുമാണ് അയാെള
പേകാപി ി ത്.
 “നിേ ാടു എെ
മേനാഭാവ ിന് ഒരു മാ വുമി . അതു
നിന റിയാം. എ ിലും ഞാൻ
നിേ ാടേപ ി ുകയാണ്. നീ
േപാകരുത് !”
“ഞാൻ േപായാെല ാണ് ?
അെതാ ു വിശദമാ ണം.”
“അതു നിന ്…” അയാൾ ു
വിശദീകരി ാനായി .
“നി ൾ പറയു െതാ ും
എനി ു മന ിലാകു ി .
യാഷ്വിെ കൂ കാർ എെ
അംഗീകരി ണം. മ വെര ാൾ
ഒ ം േമാശമ പിൻസ ് ബാർബറ. ങ്,
ഇതാ അവെര ിയേ ാ!”

* കാർെല ാ പാ ിയും അെഡലിന പാ ിയും

സേഹാദരിമാരായ ഇ ാലിയൻ ഗായികമാർ.
 മു ിമൂ ്

അ യ്
മന ിലാ
് അവള െട അവ
ാൻ കഴിയാ ിൽ
അ ാദ മായി േ വാൺസ്കി ്
അവേളാടു േകാപമു ായി. തെ
മന ല ിനു കാരണം
വിശദീകരി ാൻ
കഴിയാ തുെകാ ു േകാപം ഇര ി .
ഉ ിലു തു
തുറ ുപറ ിരുെ ിൽ
ഇ പകാരമായിരി ും പറയുക:
‘എ ാവർ ും സുപരിചിതയായ
പിൻസ ിേനാെടാ ം ഈ േവഷ ിൽ
തിേയ റിൽ േപായാൽ
വഴിപിഴ വളായി നിെ അവർ
കാണും. അെതാരു െവ വിളിയായി
കണ ാ ും. മുനെവ വർ മാനം
േകൾേ ിവരും.’
പേ , ഇെതാ ും അവേളാടു
പറയാൻ അയാൾ ു വ .
‘ഇവൾെ ുപ ി? ഇവൾ ഇെതാ ും
മന ിലാ ു ി േ ാ!’ അയാൾ സ യം
പറ ു. അവേളാടു ബഹുമാനം
കുറ ുവരു തായും എ ാൽ
അവള െട സൗ ര െ ുറി
േബാധം ഏറിവരു തായും
അയാൾ ു േതാ ി.
ചി ാമ നായി സ ം
മുറിയിേല ു െച േ വാൺസ്കി
ബാൻഡിയും േസാഡയുമായി
കേസരയിൽ കാലും നീ ിയിരു
യാഷ്വിെ യടു ിരു ് തനി ും
അെത ാം െകാ ുവരാൻ പറ ു.
“ലാേ ാവ്സ്കിയുെട കുതിരയുെട
കാര മേ ന ൾ പറ ത്.
ഒ ാ രം കുതിയാണ്. മടി ാെത
വാേ ാള .” സുഹൃ ിെ ാനത ക ്
യാഷ്വിൻ പറ ു: “കാലുകൾ ്
നീളവും ന തലെയടു മു ്.”
“വാ ാെമ ാണ് ഞാൻ
വിചാരി ു ത് ” േ വാൺസ്കി
പറ ു.
കുതിരകെള ുറി
സംസാരി ാൻ അയാൾ ിഷ്ടമാണ്.
എ ിലും അ യുെട കാര ം മറ ി .
േകാണി ടിയിറ ു ശബ്ദ ിനു
കാേതാർ ിരു ു.
“അ അർ േഡ വ്മന
തിേയ റിൽ േപായ റിയി ാൻ
പറ ു.” ഒരു പരിചാരകൻ വ ു
പറ ു.
േ വാൺസ്കി ഒരു ാ ്
ബാൻഡികൂടി അക ാ ിയി ്
എഴുേ േകാ ിെ ബ ണുകൾ ഇ .
“നമു ു േപാകാം.” വലിയ
മീശയ് ുതാെഴയു ചു ുകളിൽ
േനർ ചിരിേയാെട പറ ു.
േ വാൺസ്കിയുെട ാനതയ് ു
കാരണം തനി റിയാെമ ിലും അതു
സാരമാ ു ിെ ഭാവമായിരു ു
അയാള െട മുഖ ്.
“ഞാൻ വരു ി .”
േ വാൺസ്കിയുെട നിരാശേയാടു
മറുപടി.
“എനി ു േപാണം, ഞാൻ
വാ ുെകാടു ുേപായി. ശരി പിെ
കാണാം!”
“ഭാര കൂെടയുെ ിൽ കുഴ ം,
ഭാര യ ാ ഒരാളാണ്
കൂെടയു െത ിൽ അതിേലെറ
കുഴ ം!’ എ വിചാരേ ാെടയാണ്
യാഷ്വിൻ േഹാ ലിൽനി ിറ ിയത്.
തനി ായേ ാൾ േ വാൺസ്കി
എഴുേ ് മുറിയിൽ അേ ാ
മിേ ാ ം നട ു.
‘എ ാണി ു പരിപാടി? നൃ േമാ
സംഗീതേമാ? അലക്സാ ർ
ഭാര യുെമാ ു വരും. അയാള െട
അ യും കാണും.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു എ ാവരും
വരുെമ ർ ം… അവള ം
േപായി ്… ഉടുെ ാരു ി…
ടഷ്േകവി ്, യാഷ്വിൻ, പിൻസ ്
ബാർബറ… ടഷ്േകവി ിെ
സംര ണയിലാേണാ ഞാനവെള
പറ യ ത് ? എെ യി െന
പരിഹാസപാ തമാ രുതായിരു ു’
എ ുപറ ് േ വാൺസ്കി
ൈകമലർ ി.
േസാഡയും ബാൻഡിയും
ാ കള ം വ ിരു
െകാ േമശയിൽ അയാള െട ൈക
ത ി. േമശ മറിയാതിരി ാൻ
ഇരുൈകകള ംെകാ ് പിടിെ ിലും
േമശ റെ കു ികൾ
നില ുവീണു. അയാൾ േദഷ േ ാെട
െബ ടി .
“എെ ൈകയീ ു ശ ളം
പ ണെമ ിൽ ഞാൻ പറയു തു
േകൾ ണം.” ഭൃത ൻ വ േ ാൾ
േ വാൺസ്കി പറ ു: “നിെ േജാലി
െചയ്േത മതിയാവൂ. അെത ാം
വൃ ിയാ ്.”
താൻ െതെ ാ ും
െചയ്തി ിെ റിയാവു ഭൃത ൻ
മറുപടി പറയാെനാരു ിെയ ിലും
യജമാനെ മുഖം ക ു
മൗനംപാലി . കുനി ്
കംബള ിൽനി ു കു ി ി കൾ
െപറു ിെയടു ാൻ തുട ി.
“അതു നിെ േജാലിയ !
െവയി െറ വിളി ്. എെ
ഉടു കെളടു ് !”
എ രമണി ് േ വാൺസ്കി
തിേയ റിെല ി. പരിപാടി
നട ുകയാണ്. വാതിൽ ൽനി
ഒരു പരിചാരകൻ അയാെള
തിരി റി ു. അക ുനി ് ഒരു
സ് തീയുെട പാ ് േകൾ ാം.
ദീപ പഭയിൽ കുളി
ഓഡിേ ാറിയ ിെ മധ ഭാഗ ു
െച ുനി ു നാലുചു ം േനാ ി.
േവദിയിൽ ഗായിക, ഒരു പാ കഴി ്
ആസ ാദകരുെട പൂെ ുകൾ
ഏ വാ ു ു. േബാക്സുകളിൽ
പതിവുേപാെല വർണാഭമായ
വസ് ത ളണി സ് തീകള െട നിര.
മുൻനിരയിൽനി ് െസർപുേഖാവ്സ്കി,
േ വാൺസ്കിെയ േനാ ി ചിരി .
േ വാൺസ്കി അ െയ ക ി .
അവളിരു ഭാഗേ ു മനഃപൂർവം
േനാ ാ താണ്. എ ിലും
ആള കള െട േനാ ിൽനി ും
അവളിരി ു ത്
എവിെടയാെണ റിയാം. എ ും
വരെ െയ ു കരുതി കെരനീെന
കെ ാൻ ശമി . ഭാഗ വശാൽ
അ ് കെരനീൻ തിേയ റിൽ വ ി .
“താെനാരു
പ ാള ാരനാേക വന ,
കലാകാരേനാ നയത േനാ
ആേക തായിരു ു.”
അടുെ ിയ െസർപുേഖാവ്സ്കി
പറ ു.
“ശരി, ഞാൻ വീ ിൽേപായി കറു
േകാ ിേ ാ ു വരാം.’ എ ു പറ ്
േ വാൺസ്കി ചിരി .
േ വാൺസ്കി ഓെ റാ
ാെ ടു ് ഓേരാ നിരയിലും
ഇരി ു കാണികെള
സൂ ി േനാ ി. െ ഡസ്
സർ ിളിെല ഒരു േബാക്സിൽ
തല ാവണി ഒരു സ് തീയുെടയും
കഷ ി ലയനായ പുരുഷെ യും
സമീപ ിരി ു അ യുെട
സു രമായ ശിര ് ക ിൽെ .
താഴെ നിരയിൽ ആറാമെ
േബാക്സിൽ ത ിൽനി ും ഉേ ശ ം
ഇരുപതടി അകെലയാണവൾ. ഒരു
വശേ ു തിരി ് യാഷ്വിേനാടു
സംസാരി ു തു ക ു. ആ
തലെയടു ം വീതിേയറിയ
മേനാഹരമായ ചുമലുകള ം
ക കള െട തിള വും മുഖ ിെ
ആകർഷകത വും േമാസ്േകായിെല
നൃ ശാലയിൽവ ക അവള െട
രൂപഭംഗിെയ ഓർമി ി . പേ ,
ഇേ ാൾ വ ത സ്തമായ രീതിയിലാണ്
അവള െട സൗ ര ം അയാൾ ്
അനുഭവെ ത്. അതിൽ
നിഗൂഢതെയാ ുമി . അത് അയാെള
കൂടുതൽ ശ ിയായി
ആകർഷിെ ിലും േവദനി ി ുകയും
െചയ്തു. തെ േനർ ു
േനാ ിയിെ ിലും തെ അവൾ
ക ു എ ് അയാൾ ു േതാ ി.
േ വാൺസ്കി ഒരി ൽ ൂടി ആ
ദിശയിേല ു േനാ ി. ബാർബറയുെട
മുഖം ചുവ ിരു ു. അടു
േ ാ ിേല ു േനാ ി കൃ തിമമായി
ചിരി ുകയാണ്. അ ൈകയിലിരു
വിശറിയുെട അ ംെകാ ു
േബാക്സിൽ താളം പിടി െകാ ്,
അടു േബാക്സിൽ നട ു തു
കാണാനാ ഗഹി ാ മ ിലിരി ു ു.
ചീ കളിയിൽ േതാല് ുേ ാഴെ
ഭാവമാണ് യാഷ്വിന്. മീശയുെട തു ു
പിടി ചവ െകാ ് അടു
േബാക്സിേല ് അയാൾ ഒളിക ി
േനാ ു ു.
കർ േസാവ് ദ തിമാരാണ്
ഇടതുവശെ േബാക്സിൽ.
േ വാൺസ്കി ് അവെര അറിയാം.
അ യ് ും അവെര
പരിചയമുെ റിയാം. ഭാര ഒരു
െമലി സ് തീ, േബാക്സിൽ
എഴുേ ് അ യുെട
പുറംതിരി ുനി ് ആേവശേ ാെട
എേ ാ പറയു ു. ഭർ ാവ് തടി ഒരു
കഷ ി ലയൻ, അ െയ
ഇടയ് ിടയ് ് േനാ ിെ ാ ു
ഭാര െയ സമാധാനി ി ാൻ
ശമി ു ു. ഭാര േബാക്സിൽനി ്
എണീ േപായേ ാൾ ഭർ ാവും
പി ാെല െച ു. അ യുെട
ശ യാകർഷി ാനും അവെള
വണ ാനും അയാൾ
ആ ഗഹിെ ിലും അ മനഃപൂർവം
മുഖം തിരി ിരു ു. കർ േസാവ്
ദ തിമാർ പുറ ിറ ിേ ായി. ആ
േബാക്സ് ഒഴി ുകിട ു.
 കർ േസാവ് ദ തിമാർ ും
അ യ് ുമിടയിൽ എ ാണു
സംഭവി െത ് േ വാൺസ്കി ു
മന ിലായിെ ിലും അ യ് ്
ആേ പകരമായ എേ ാ ആെണ ്
അയാൾ ഊഹി . മന ാ ിധ ം
നഷ്ടെ ടാതിരി ാൻ അ നേ
പണിെ . അവെള
അറി ുകൂടാ വരും
േവഷഭൂഷാദികളണി ്
സ്ൈ തണസൗ ര ിെ
മൂർ ിമദ്ഭാവമായി െപാതുേവദിയിൽ
പത െ അവെള േനാ ി
െചാരി ആേ പ ളം
പരിഹാസ ള ം േകൾ ാ വരും
അവള െട മന ിെല നീ ൽ
മന ിലാ ിയി .
എേ ാ ചിലതു സംഭവിെ ിലും
എ ാണെത ു മന ിലാകാ
േ വാൺസ്കി, സേഹാദരെ
േബാക്സിനടുേ ു നട ു. ഇടയ് ്
തെ പഴയ െറജിെമ െ കമാ െറ
ക ു. ര ു പരിചയ ാേരാടു
സംസാരി െകാ ുനില് ുകയായിരു
ു ആ മനുഷ ൻ. അവർ കെരനീെ
േപര് പരാ ു ത് േ വാൺസ്കി
േകൾ ാനിടയായി. ആ നിമിഷം
കമാ ർ മ വരുെട േനർ ്
അർ ം വ േനാ ിയി ് ഉറെ
േ വാൺസ്കിെയ വിളി .
 “േഹയ് േ വാൺസ്കി, ഞ ള െട
െറജിെമ ് കാണാൻ വരാ െത ് ?
ഞ ൾ ു സദ നട ാെത നി െള
വിടി . ഞ ള െട സ ം ആളാണു
നി ൾ.” കമാൻഡർ പറ ു.
“േസാറി. എനി ിേ ാൾ സമയമി ,
പി ീടാവാം.” എ ു പറ ്
േ വാൺസ്കി സേഹാദരെ
േബാക്സിനടുേ ് ഓടി യറി.
േബാക്സിൽ േ വാൺസ്കിയുെട അ
നര ചുരു മുടിേയാെട ഇരി ്.
വാര യും പിൻസ ് െസാേറാകിനയും
പുറെ വരാ യിൽ
നില് ുകയായിരു ു.
പിൻസ ് െസാേറാസിനെയ
േ വാൺസ്കിയുെട അ യുെട
അടു ുെകാ ിരു ിയി വാര ,
ഭർ ൃസേഹാദരെ ൈകയ് ുപിടി ്
ആേവശേ ാെട പറയാൻ തുട ി:
“എെ ാരു ധാർഷ്ട ം! എെ ാരു
മര ാദേകട് ! മാഡം കർ േസാവയ് ്
ഇതിെല ു കാര ം? മാഡം
കെരനീനയാെണ ിൽ…”
“എ ാണു കാര െമ ു പറയൂ.”
“നി ൾ േക ിേ ?”
“ഇ . ഏതും അവസാനമായി
േകൾ ു തു ഞാനാണ്.”
“ആ കർ േസാവെയ ാൾ
വിഷമു ഒരു ജീവി ഈ ഭൂമുഖ ി .”
“അവെള ു െചയ്െത ാണ് ?”
 “എെ ഭർ ാവാണു പറ ത്…
മാഡംകെരനീനെയ അവർ
ആേ പി . ഭർ ാവ്
കെരനീനേയാടു സംസാരി ു തു
ക ് ഭാര അയാള െടേമൽ ചാടിവീണു.
ഉറെ ചീ പറ ി ്
ഇറ ിേ ായി.”
“ പഭുവിെന അ വിളി ു ു.”
പിൻസ ് െസാേറാകിന പുറേ ്
എ ിേനാ ി േ വാൺസ്കിേയാടു
പറ ു: “നിെ കാണാനി േ ാ?
നിനെ േ ാഴും തിര ാണ്.”
അ ചിരി .
“ഞാനിതാ അേ ാ വരു ു ്.”
േ വാൺസ്കി അ േയാടു പറ ു
“നീ മാഡം കെരനീനയ് ്
അക ടി േസവി ാ െത ് ?
പിൻസ ് െസാേറാകിന അവിെടനി ു
മാറിയേ ാൾ അ േചാദി :
“എ ാവരുെടയും േനാ ം
അവള െടേമലാണ്. പാ കാരിെയ
മറ ു.”
“അേ , അതിെന ുറി ്
എേ ാടു സംസാരി രുെത ് ഞാൻ
അ േയാടു പറ ി ിേ ?”
േ വാൺസ്കിയുെട മുഖം തുടു ു.
“എ ാവരും പറയു ത് ഞാനും
പറ േ യു .”
േ വാൺസ്കി മറുപടി പറ ി .
പിൻസ ് െസാേറാകിനേയാട്
ഏതാനും വാ ുകൾ സംസാരി ി ്
അയാൾ പുറ ിറ ി.
വാതിൽ ൽവ ് സേഹാദരെന ക ു.
“ങാ, അലക്സിസ് !” സേഹാദരൻ
പറ ു: “എെ ാരു നാണേ ട്. ആ
സ് തീ ഒരു വിവരംെക വളാണ്.
ഞാനവേരാടു േചാദി ു ു ് ! നീ
കൂെടവാ, നമുെ ാ ി േപാകാം.”
േ വാൺസ്കി അതു ശ ി ി .
എെ ിലും െച ണെമ ുേ ശി
േവഗം പടികളിറ ി. പേ ,എ ു
െച ണെമ റി ുകൂടാ. അയാെള
മാ തമ , അ െയയും
ഈെയാരവ യിൽ
െകാെ ി തിന് അവേളാട്
അരിശവും അ യുെട കഷ്ട ാടിൽ
സഹതാപവും േതാ ി. താെഴ
െച േ ാൾ അ യും സ്െ ടേമാവും
സംസാരി െകാ ു നില് ു തു
ക ു.
“കേ രി ഗംഭീരമായിരു ു.”
േ വാൺസ്കി സ്െ ടേമാവിനു
ഹസ്തദാനം െചയ്തു.
നി ൾ താമസി ാണു വ െത ു
േതാ ു ു. ആദ ം പാടിയെതാെ
ന ായിരു ു.”
“ഞാെനാരു ന ആസ ാദകന .”
അ െയ ഗൗരവ ിൽ
േനാ ിെ ാ ് േ വാൺസ്കി
പറ ു:
“ പിൻസ ് യാഷ്വിെനേ ാെല
പാ ിയുെട ആലാപനം കുെറ
ഉ ിലാെണ ാണു പു ി ാരെ
അഭി പായം.”
േ വാൺസ്കി തിേയ റിൽനി ു
േപായി കുെറ ഴി ു
വീ ിെല ിയേ ാൾ അ
അവിെടയു ായിരു ു. േവഷം
മാറിയി ി . ആേലാചനയിൽ
മുഴുകിെയ േപാെല
കേസരയിലിരി ുകയാണ്.
“അ !” േ വാൺസ്കി വിളി .
“എ ാം നി ള െട കുഴ മാണ്.
നി ള െട മാ തം കുഴ മാണ് !”
ക ീെരാലി ി ് നിരാശേയാെട അവൾ
േകണു.
“േപാകരുെത ് ഞാൻ പറ ിേ .
എ ിൽ നാണേ ട്
ഒഴിവാ ാമായിരു ു.”
“നാണേ െട ു പറ ാൽ
േപാരാ. ഇ െനെയാരനുഭവം എെ
ജീവിത ിൽ ഉ ായി ി . എെ
അടു ിരി ു ത് ആ സ് തീ ു
കുറ ിലാണുേപാലും!”
“വിവരംെക വർ അ െന
പറെ ു കരുതി വിഷമി ാനി
എ ാലും
അതിനിടെകാടു രുതായിരു ു.”
നി ള െട ഈ നിർവികാരത
എനി ിഷ്ടമ നി ൾെ േ ാടു
സ്േനഹമു ായിരുെ ിൽ…”
“അ ാ! എെ സ്േനഹ ിെ
കാര ിൽ നിന ു സംശയമുേ ാ?”
 “ഉ ്. ഞാൻ നി െള
സ്േനഹി ു തുേപാെല എെ
നി ൾ സ്േനഹി ിരുെ ിൽ…
ഞാൻ, ഞാൻ അനുഭവി ു േവദന
നി ൾ ു ാെയ ിൽ…” അയാെള
ഭീതിേയാെട േനാ ിെ ാ ാണവൾ
പറ ത്.
അയാൾ ് അ േയാടു
സഹതാപംേതാ ി. തനി ു മാ തേമ
അവെള ആശ സി ി ാൻ കഴിയൂ
എ ു മന ിലാ ി ഉ ിൽ അവെള
കു െ ടു ിെയ ിലും
വാ ുകൾെകാ ു േവദനി ി ി .
ബാലിശെമ ് അയാൾ ു
േതാ ിയ ആശ ാസവചന ൾ
അവൾ ു സാ നമാദിവസം
തിക രമ തേയാെട ര ുേപരും
നാ ിൻ പുറേ ു യാ തയായി.
ഭാഗം 2
 ഒ ്

േഡാ ളിയും കു ികള ം സേഹാദരി

കി ിേയാെടാ ം േവനൽ ാലം
കഴി കൂ കയാണ്. അവള െട
എേ ിലു സ ം വീട് തകർ ു
നിലംപതി ാറായി. അതുെകാ ്
േവനൽ ാല ുത ള െടകൂെട
താമസി ാൻ െലവിനും ഭാര യും
അവെര ണി .
ഒബ്േലാൻസ്കി ും അതു
സ തംതെ .
ഔേദ ാഗികേജാലി ിര ു തു
കാരണം േമാസ്േകായിൽ
താമസി ാൻ
നിർബ ിതനായതുെകാ ു തനി ു
കുടുംബേ ാെടാ ം േപാകാൻ
നിവൃ ിയിെ സ ടമു ്.
വ േ ാഴും അവിെട േപായി
ഒേ ാരേ ാ ദിവസം
താമസി ാെമ ുവ
ഒബ്േലാൻസ്കികെളയും കു ികെളയും
അവരുെട ആയമാെരയും കൂടാെത
െലവിനു േവേറയും
സ ർശകരു ായിരു ു—
അനുഭവസ ി ാ മകള െട
‘അേ ാഴെ അവ യിൽ’
അവൾ ു താ ായിരിേ തു
തെ കടമയാെണ ു വിശ സി ു
വൃ യായ പിൻസ ം കി ി
വിവാഹിതയായാൽ വ ു
കാണാെമ ു വാ ാനം െചയ്തിരു
വിേദശ ുനി ു അവള െട
കൂ കാരി വാേരെ യും കി ിയുെട
ബ ു േളാ സുഹൃ ു േളാ ആണ്
ഇവെര ാം. െലവിന് ഇവെരെയ ാം
ഇഷ്ടമാെണ ിലും െഷർബാട്സ്കി
ഘടകം തെ —െലവിെ —-േലാകെ
പി ിയതിൽ െലവിനു േഖദമു ്.
അയാള െട ബ ു ളിെലാരാൾ
െസർജിയസ് ഇവാനി ് മാ തം
േവനൽ ാല ് അവെര സ ർശി .
അയാെളാരു െലവിന .
െകാസ്നിേഷവിെ
ഇന ിൽെപ താെണ വസ്തുത
െലവിെ ഉ ാഹം വർധി ി .
വളെര ാലമായി ഒഴി ുകിട
െലവിെ ഓേരാ മുറിയിലും ഇേ ാൾ
ആൾ ാർ ്. ഭ ണം കഴി ാൻ
േനര ് മി വാറും എ ാ ദിവസവും
കാരണവ ിയായ പിൻസ ് എ ി
േനാ ും. പതിമൂ ്
േപരാണു െത ിൽ ഒരു
േപര ു ിെയ െകാ േമശയിേല ു
മാ ിയിരു ും. വീ കാര ൾ
ശ േയാെട േനാ ിയിരു കി ി ്
അതിഥികള െടയും
കു ികള െടയുെമാെ
വിശ ട ാനാവശ മായ േകാഴിയും
താറാവും മ ം േശഖരി ു തിനു
നേ ബു ിമുേ ിവ ു.
ഉ ഭ ണ ിന്
കുടുംബാംഗ െള ാവരും ഒ ുകൂടി
േഡാളിയുെട കു ികള ം അവരുെട
ആയയും വേര യും കൂൺ
േശഖരി ാൻ എേ ാ
േപാേക െത ാേലാചി . ബു ിയും
പഠി ംെകാ ് എ ാവരുെടയും
ആദരവിനു പാ തമായ െകാസ്നിേഷവ്
കൂണിെന സംബ ി
സംഭാഷണ ിൽ പെ ടു ു
മ വെര അ ുതെ ടു ി.
“നി ൾ എെ ൂടി
െകാ ുേപാകണം. എനി ു കൂൺ
േശഖരി ാൻ താൽപര മു ്.
അെതാരു മഹ ായ കർമമാണ്.”
വേര െയ േനാ ിെ ാ ് അയാൾ
പറ ു.
“ഓേഹാ, വളെര സേ ാഷം.”
നാണേ ാെട വേര സ തി .
കി ിയും േഡാളിയും അർ ംവ
േനാ ി. ബു ിമാനും പ ിതനുമായ
െകാസ്നിേഷവ് വേര േയാെടാ ം
കൂൺ േശഖരി ാൻ േപാകാെമ ു
പറ ത്, അടു കാല ്
കി ിയുെട മന ിൽ േവരൂ ിയ ഒരു
സംശയം ശ മാ ി. താൻ
അർ ംവ േനാ ിയതു
മ വരുെട ശ യിൽ
െപടാതിരി ാൻ കി ി െപെ ്
അ േയാടു മെ േ ാ പറ ു.
ഭ ണം കഴി ് ഒരുക
കാ ിയുമായി െകാസ്നിേഷവ്
ജനാലയ് രികിലിരു ു
സേഹാദരനുമായി
സംഭാഷണ ിേലർെ .
അവിെടയിരു ാൽ കു ികൾ
കൂൺേവ യ് ുേപാകാൻ
ത ാെറടു ു തു കാണാം.അവരുെട
സംഭാഷണം
അവസാനി ു തുകാ ് കി ി
ഭർ ാവിെ അടു ു നി ു.
“വിവാഹം കഴി േ ാ,
നിനെ ാരുപാടു മാ മു ായി ്,
അതു ന തുതെ .” സേഹാദരെ
വർ മാന ിൽ വലിയ
താൽപര മി ാതിരു െകാസ്നിേഷവ്
കി ിെയ േനാ ി ചിരി െകാ ു
പറ ു: “എ ിലും
പരസ്പരവിരു ളായ
അഭി പായ െള
േ പാ ാഹി ി ു തിലു നിെ
താൽപര ം പശംസാർഹംതെ .”
“കി ി ഇ െന നില് ാൻ പാടി ,
അവിെടയിരി ്,” അർ വ ായ
ഒരു േനാ േ ാെട ഭർ ാവ് ഒരു
കേസര നീ ിയി െകാടു ു.
“ഓ, സമയമായി.” കു ികൾ
ഓടിവ തുെകാ ് െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു. എ ാവരുെടയും മു ിലായി
താന ഓടിവ ു. െകാസ്നിേഷവിെ
െതാ ിയും കുടയും അവള െട
ൈകയിലു ായിരു ു. അവൾ
ൈധര മായി അടു ുെച ു
മേനാഹരമായ തിള ു
ക കേളാെട (അവള െട അ െ
ക കളാണ് ) െതാ ി തലയിൽ
വ െകാടു ു.
“വേര കാ ുനി ണു.” അവൾ
പറ ു.
മ നിറ ിൽ പൂ ള
ഉടു ി ് തലയിൽ െവള തൂവാലചു ി
വാേരെ വാതിൽ ൽ നി ിരു ു.
“ഞാനിതാ വരു ു വേര .” കാ ി
ധൃതിയിൽ േമാ ിയി ്, തൂവാലയും
സിഗര ് േകസും കീശയിലാ ി
െകാസ്നിേഷവ് എഴുേ .
“എെ ാരു ത ുടമാെണെ
വേര .” കി ി ഭർ ാവിേനാട് പറ ു.
െകാസ്നിേഷവ് േകൾ ണെമ ു
കരുതിയാണു പറ ത്. “എ ു
സു രിയാണവൾ. വേര , നീ
മി ിനടു ു നി ാൽമതി. ഞ ൾ
വ ിയിൽ അേ ാ വരാം.” അവൾ
വിളി പറ ു.
 “കി ീ നിെ നില നീ മറ ു ു,
ഇ െന ഉറെ വിളി രുത് ”
പിൻസ ് മകെള ഉപേദശി .
കി ിയുെട ശബ്ദം േക ് വേര
അടു ുവ ു. അവള െട
ധൃതിയിലു നട യും മുഖഭാവവും
അവള െട ഹൃദയ ിൽ
അസാധാരണമായെതേ ാ
സംഭവി ു ുെവ തിെ
ല ണമായിരു ു.
എ ാെണ റിയാവു കി ി അവെള
സ ശ ം നിരീ ി .അ ു
വന ിനു ിൽവ
സംഭവി ാനിരി ു ഒരു സു പധാന
സംഭവ ിനു മു ് വേര െയ
അനു ഗഹി ു തിനുേവ ിയാണ്
കി ി അവെള വിളി ത്.
“വേര , ഇ ് ഒരു സംഭവം
നട ാൽ ഞാൻ വളെരയധികം
സേ ാഷി ും.” കി ി അവെള
ചുംബി െകാ ു മ ി .
അവൾ പറ തു
േകൾ ാ ഭാവ ിൽ വേര
േചാദി : “നി ളംഞ ള െടകൂെട
വരെണാേ ാ?”
“ഞാൻ വരും. െമതി ുളംവെര.
അവിെട കാ ുനില് ും.”
“അെത ിന് ?” കി ി േചാദി .
“എനി ു പുതിയ വ ികൾ
കാണണം. എ ി േനാ ണം.” െലവിൻ
പറ ു: “നി ൾ
എവിെടയായിരി ും?”
“ബാൽ ണിയിൽ.”
 ര ്

വീ ിെല െപ
ബാൽ ണിയിൽ
െള ാം

ഒ ുകൂടിയി ്.
ഉ ഭ ണ ിനുേശഷം അവിെട
വ ിരി ു ത് അവരുെട ഒരു
പതിവാണ്. ഇ ു പേ , അതിെനാരു
പേത ക ല മു ്. കു ുടു കൾ
തു ു തിനു പുറേമ, അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയുെട
കുറി ടിയനുസരി ് െവ ം
േചർ ാെത ജാം ഉ ാ ുകയും
േവണം. െലവിെ വീ ിലാകുേ ാൾ
പാക ിഴ സംഭവി രുെത ു കരുതി
സ്േ ടാെബറിയിൽ അല്പം െവ ം
േചർ ും. അതു മ വർ
ക ുപിടി ുകയും െചയ്തു. ഇ ്
എ ാവരും കാണ്െക െവ ം
െതാടാെത റാസ്പ്െബറി ജാം
ഉ ാ ാനു ശമ ിലാണ്.
അഗത മിഖായ്േലാവ്ന തുടു
മുഖേ ാെട വി ി െ ് ഉടു ിെ
ൈക മു വെര െതറു ുകയ ി
അടു ിലിരു പഴ ാർ
ഇള ിെ ാ ിരു ു.
കരി ുേപാകാെത ക ിയാകേണ
എ ായിരു ു അവള െട പാർ ന.
ജാം ഉ ാ ു തിനു മുഖ
ഉപേദഷ്ടാവായ പിൻസ ്
എെ ിലും പാക ിഴപ ിയാൽ കു ം
മുഴുവനും തെ തലയിൽ
െക ിവയ് ാൻ ശമി ുെമ ു ശ ി ്
അേ ാ േനാ ാെത മ കാര ൾ
സംസാരി ുകയും ഇടയ് ിെട
ഇടംക ി ് അടു ിനു േനർ ു
േനാ ുകയും െചയ്തു.
“േജാലി ാർ ു വസ് ത ൾ
ഞാൻതെ യാണു തിരെ ടു ാറ്,
സൗജന വില്പനസമയ ്, പിൻസ ്
സംഭാഷണം തുടർ ു: “പത
നീ ാനു സമയമായി ി ” എ ്
അഗതേയാട് പറ ി ്
“നീയിതിലിടെപട ചൂടാണ് ” എ ്
കി ിെയ വില ി.
“ഞാൻ െച ാം” എ ു പറ ്
േഡാളി എഴുേ .
തിള െകാ ിരി ു പഴ ാർ
തവിെകാ ിള ി. പത ഒരു േ ിൽ
േകാരിയി . “കു ികൾ ് ഇതു
നുണയാൻ വലിയ ഇഷ്ടമാണ്.” തെ
ബാല ം ഓർമി ം മുതിർ വർ അതു
തി ാ തിൽ അ ുതെ ം അവൾ
ത ാൻ പറ ു.
“അവർ ു പണം
െകാടു ു താണ് ന െത ് ീവ്
പറയു ു.” ഭൃത ാർ ്എ ു
സ ാനമാണു നല്േക െത
രസകരമായ വിഷയ ിേല ു
മട ിവ ു േഡാളി പറ ു:
“അവർ ു സ ാനമാണ്
ഇഷ്ടെമ ിേലാ?” പിൻസ ം കി ിയും
ഒേരസ ര ിൽ േചാദി .
“കഴി വർഷം ഞ ള െട മ ടീന
െസെമേനാവ്നയ് ു േപാ ിൻ േപാെല
ഒ ാണു വാ ിെ ാടു ത്.”
പിൻസ ് പറ ു.
“എനിേ ാർമയു ്,
നാമകരണ ിന് ആ ഉടു ാണവൾ
ധരി ിരു ത്.”
“ന ഭംഗി, ലളിതമായ ഫാഷൻ.
എനി ും അതുേപാലെ ഒ ു
തയ് ാൽ െകാ ാെമ ് േതാ ു ു.
വേര യുെട ഉടു േപാെലതെ .
കാണാൻ െകാ ാം. വിലയും കുറവ്.”
“പാകമായിരി ും.” തവിെകാ ു
േകാരിേനാ ിയി ് േഡാളി പറ ു:
“നൂൽപരുവമാകുേ ാൾ
വാ ിവയ് ണം. അല്പംകൂടി
തിളയ് െ അഗതാ മിഖായ്േലാവ്ന?”
“െഹാ, ഈ ഈ യുെട ശല ം!”
അഗതയ് ു േദഷ ം വ ു: “സമയ
മാകുേ ാൾ എവിെടനിെ ിലും
പറ ുവരും.”
“ഹായ്, ഒരു െകാ കുരുവി.
അതിെന േപടി ി േ .”
ൈകവരിയിൽ വ ിരു ു
റാസ്പ്െബറിയുെട െഞ
െകാ ിമുറി ാൻ തുട ിയ കിളിെയ
േനാ ിയാണ് കി ി പറ ത്.
“അതു ശരി. നീ ആ അടു ിെ
അടു ുനി ു നീ ിനില് ്.” അ
പറ ു.
“വേര യുെട കാര ം ഇ ു
തീർ ാ ണം.” അഗത
മിഖായ്േലാവ്നയ് ു
മന ിലാകാതിരി ാൻ ഫ ിൽ
സംസാരി െകാ ിരു കി ി
പറ ു: “അ െയ ു പറയു ു?”
“നിന ു വിവാഹദ ാൾ ണിയും
വശമുെ ു േതാ ു േ ാ.” േഡാളി
കളിയാ ി
“അ യുെട അഭി പായെമ ാണ് ?
തുറ ുപറയണം.”
“അഭി പായം പറയാൻ ഞാൻ
ആര് ? റഷ യിെല എ ാലെ യും
േയാഗ നായ വരനാണയാൾ
(െകാസ്നിേഷവിെനയാണു
സൂചി ി ത് ), െചറു മെ ിലും
അയാെള ഭർ ാവായി കി ാൻ
േമാഹി ു വർ ധാരാളമു ്…
അവള െട സ ഭാവവും വളെര ന ത്.
പേ അയാൾ ്…”
“ഇതിെന ാൾ നെ ാരു ബ ം
അയാൾേ ാ അവൾേ ാ കി െമ ്
അ യ് ു േതാ ു ുേ ാ? ഒ ാമത്
അവള െട സൗ ര ം.” (കി ി ഒരു
വിരൽമട ി.)
 “അയാൾ ് അവെള ഇഷ്ടമാണ്.
സംശയമി .” േഡാളിയും പറ ു.
“ര ാമതായി, അയാൾ ു
സമൂഹ ിലു ാനം. വധുവിെ
സ ും പദവിയുെമാ ും പശ്നമ .
സത്സ ഭാവിയായ ഒരു ഭാര
മാ തംമതി.”
“തീർ യായും അയാൾ ് അവെള
വിശ സി ാം.” േഡാളി അതിേനാടു
േയാജി .
“മൂ ാമതായി, അവൾ ്
അയാേളാടു സ്േനഹമു ായിരി ണം
— അതും സംശയമി ാ കാര ം…
ചുരു ിൽ എ ാം
െപാരു െ ടു ു ്. ഇ ു
വന ിൽനി ും
മട ിവരുേ ാേഴ ും എ ാം ഉറ ി
കഴിയുെമ ാെണെ പതീ .
അവരുെട േനാ ം ക ് ഞാൻ
മന ിലാ ും. എനി ു വലിയ
സേ ാഷമാണ്. േഡാളി എ ു
പറയു ു?”
“നിെ െയാരാേവശം!” അവള െട
അ കു െ ടു ി.
“ആേവശെമാ ുമ , ഇ ുതെ
വിവാഹാഭ ർ ന നട ുെമ ാണ്
എെ വിശ സം.”
“എ ത െപെ ാണിതു
സംഭവി ു ത്. മു ിെല തട ം
െപെ ു മാറും. പുരുഷൻ
വിവാഹാഭ ർ നയുമായി
പത െ ടും.”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുമായു പഴയ
ബ െ ുറി ചി ി . സ പ്നം
കാണു തുേപാെല േഡാളി പറ ു:
“പ യുെട വിവാഹാഭ ർ ന
എ െനയായിരു ു?” കി ി
അ േയാടു േചാദി .
“അ െന
പേത കിെ ാ ുമു ായി .”
പിൻസ ് പറ ു. എ ിലും ആ
ഓർമയിൽ അവരുെട മുഖം
പകാശമാനമായി.
“എ ാലും… എ െന? േ പമി
തുട ിയതിനുേശഷമായിരുേ ാ
പരസ്പരം സംസാരി ത് ?” സ് തീയുെട
ജീവിത ിെല പധാന
സംഭവെ ുറി ് അ േയാടു
തുറ ു സംസാരി ു തിൽ കി ി
തൽപരയായിരു ു.
“അേ ഹം എെ സ്േനഹി ിരു ു.
ഇടയ് ിെട നാ ിൽ വരുമായിരു ു.”
“എ ാലും
തീരുമാനി െത െനെയ ു
പറയണം.”
“ഇേ ാഴെ േ ാെലതെ
പുതുമെയാ ുമി . പരസ്പരം
േനാ ിയും ചിരി ം…”
“അ പറ താണു ശരി.
േനാ വും ചിരിയും.” േഡാളി പറ ു.
“എെ ാെ യാണു പറ ത് ?”
 “േകാൺ ൈ ൻ
നിേ ാെടെ ാം പറ ു?”
“േചാ ുകഷണംെകാ ്
എഴുതി ാണി . ഓർ ാൻ
രസമു ്, വളെര പ ാെണ ു
േതാ ു ു.”
മൂ ു സ് തീകള ം ഒേര
വിഷയെ ുറി മ ി െകാ ു
മി ാതിരു ു. കി ിയാണു മൗനം
ആദ ം ഭഞ്ജി ത്. േ വാൺസ്കിെയ
പണയി തും വിവാഹ ിനു മു െ
ശീതകാലവും ഓർമി ് അതിെ
തുടർ െയേ ാണം അവൾ പറ ു:
“പേ , ഒരു കാര ം. വേര യുെട
പഴയ േ പമം. അെത ാം േകൾ ാൻ
ത ാറാകണെമ ്
െകാസ്നിേഷവിേനാടു പറ ാൽ
െകാ ാെമ ു ്.
ആണു ൾെ ാം ന ുെട
ഭൂതകാലെ ുറി ഭയ ര
സംശയമാണ്.”
“ഒരി ലുമ .” േഡാളി
വിേയാജി : “നിെ
ഭർ ാവിെനേ ാെലയാണ്
എ ാവരുെമ ു നീ വിചാരി ു ു.
േ വാൺസ്കിയുെട ഓർമ ഇേ ാഴും
അേ ഹെ േവ യാടു ു ്,
ശരിയേ ?”
“ശരിയാണ്.” കി ി ചിരി .
“അയാെള
ശല െ ടു വ ം നിെ
ഭൂതകാല ിൽ എെ ിലുമുെ ്
എനി ു േതാ ു ി .” പിൻസ ്
മകൾ ുേവ ി വാദി :
“േ വാൺസ്കി നിെ സ്േനഹി േതാ?
ഓേരാ െപൺകു ിയുെട കാര ിലും
അ െനെയാെ സംഭവി ും.”
“ഇ ഴ് അെതാ ുമ ന ൾ
സംസാരി ു ത്.” കി ിയുെട മുഖ ്
നാണം.
“ങാ, േപാെ , അ ു
േ വാൺസ്കിേയാട് ഇ ാര ം
സംസാരിേ െ ു നീതെ യാണു
വില ിയത്. നിനേ ാർമയിേ ?”
“ദാ, അേ !” കി ി വിഷേ ാെട
േനാ ി.
“ഇ ാല ു െപൺകു ികെള
അ െന പിടി വയ് ാെനാ ും
പ ി . പിെ , അതിരുകവിയാെത
േനാ ണെമ ുമാ തം. േമാേള,
നീയി െന െവ പാളെ ടരുത്.”
“എനി ു െവ പാളെമാ ുമി .”
“അ വ തിൽ കി ി ്എ െന
സേ ാഷകരമായി.” േഡാളി പറ ു:
“എ െനയാണു സേ ാഷം
ഇ ാതായത് ? ഇേ ാൾ എ ാം തകിടം
മറി ു.” അവൾ സ ം
ആകുലതകളിൽെ പറ ു:
അേ ാൾ അ സ യം
സ ുഷ്ടയായതായും കി ി സ യം
കഷ്ട ിലായതായും കരുതി. ഇേ ാൾ
എ ാം കീഴ്േമൽ മറ ിരി ു ു.
ഞാൻ അവെള ിഅ െന
കരുതു ു.”
“ആേലാചി ാെനാ ുമി !
വൃ ിെക വൾ! ഹൃദയമി ാ വൾ!”
േ വാൺസ്കിെയയ , െലവിെനയാണ്
കി ി വിവാഹം കഴി െത വസ്തുത
മറ ാനാവാെത അവരുെട അ
പറ ു.
“അെതാെ ഇനി
പറ ിെ ുകാര ം?” കി ി
അ രേ ാെട േചാദി :
“ഞാനെതാ ും ആേലാചി ാറി ,
ആേലാചി ാൻ ആ ഗഹി ു ുമി .”
ഭർ ാവ് ബാൽ ണിയുെട
പടികയറിവരു ശബ്ദം േക ് അവൾ
പറ ു.
“എേ ാ ാണ് ആേലാചി ാൻ
ആ ഗഹി ാ ത് ?” വ പാെട
അയാൾ േചാദി . ആരും മറുപടി
പറ ി . അയാൾ േചാദ ം
ആവർ ി തുമി .
“സ് തീകള െട സാ മാജ ിൽ
അതി കമി കയറിയതിൽ
മി ണം.” തെ സാ ിധ ിൽ
ചർ െച ാനിഷ്ടമി ാ ഏേതാ
കാര മാണവർ
സംസാരി െകാ ിരി ു െത ്
അയാൾ ഊഹി . ചിരി െകാ ്
കി ിയുെട അടു ുെച ു േചാദി :
“എ െനയു ് ?” ഈയിെട എ ാവരും
അവേളാടു േചാദി ാറു
േചാദ മാണത്.
“ഒരു കുഴ വുമി .” കി ി ചിരി :
“േപായ കാര െമ ായി?”
“വലിയ ചര ുവ ികളാണ്
ഇവിടെ മൂ ു വ ിയിൽ
െകാ ത് ഒ ിൽ കയ ാം.
കു ികെള ൂടി നമു ്
കുതിരവ ിയിൽ െകാ ുേപായാേലാ?
ഞാൻ കുതിരവ ി െകാ ുവരാൻ
പറ ി ്.”
“കി ിെയയും കുതിരവ ിയിൽ
െകാ ുേപാകാനാേണാ?”
കു െ ടു ു സര ിൽ അവള െട
അ േചാദി .
“വളെര പതുെ േപായാൽമതി,
പിൻസ ്.”
സാധാരണ മരുമ െളേ ാെല,
െലവിൻ അ ായിഅ െയ
അ െയ , പിൻസ ് എ ാണു
വിളി ിരു ത്. അതിൽ അവർ ്
അതൃപ്തിയു ്. മരി േപായ സ ം
അ േയാടു സ്േനഹംെകാ ാണ്
െലവിൻ മെ ാരാെള, അവേരാടു
വളെരയധികം സ്േനഹവും
ബഹുമാനവുമുെ ിൽേ ാലും
അ െയ ു വിളി ാ ത്.
“അ യും ഞ ള െടകൂെട
വരണം.” കി ി പറ ു.
“ഈ മ ര ിനു ഞാനി .”
 “എ ിൽ ഞാൻ നട ുെകാ ാം.
അത് എെ ആേരാഗ ിനും
ന താണ്.” കി ി എണീ ് ഭർ ാവിെ
കരം ഗഹി .
“മിതമായി ാെണ ിൽ
ന തുതെ .” പിൻസ ് പറ ു.
“അഗത മിഖായ്േലാവ്ന, ജാം
ശരിയാേയാ?” അവെള
േനാ ി ിരി െകാ ് െലവിൻ
േചാദി : “പുതിയ രീതിയിലു
പാചകമാെണ ു േക .”
“ശരിയാെയ ു േതാ ു ു!”
അഗത പറ ു.
“അതാണു ന ത്. പുളി ി .
നിലവറയിൽ ഐസുമി .” വൃ െയ
പി ുണ െകാ ാണ് കി ി
പറ തും.
അഗത ചിരി .
“ഞാൻ പറയു തു േകൾ ്.”
പിൻസ ് പറ ു: “റ ിൽ മു ിയ
കടലാ െകാ ു ജാം മൂടിവയ് ണം.
ഐസിെ ിലും പൂ ൽ പിടി ി .”
 മൂ ്

ഭ ർ
നട
ാവിേനാെടാ ം ഒ യ് ു
ാൻ അവസരം ലഭി തിൽ
കി ി സേ ാഷി . മ ാവിൽ വ ്
എ ായിരു ു
സംഭാഷണവിഷയെമ ു
േചാദി േ ാൾ മറുപടി
ലഭി ാ തിെന തുടർ ് അയാള െട
മുഖ ു പകടമായ േവദന അവൾ
ശ ി ിരു ു.
െപാടിനിറ പരു ൻ
േറാഡിലൂെട നട ു മ വെര
അേപ ി വളെര
മു ിെല ിയേ ാൾ അവൾ
അയാള െട ൈകയിൽ പിടി തൂ ി.
നിമിഷേനരേ ് അയാൾ ു ായ
മേനാവിഷമം മാ ു. ഭാര
ഗർഭിണിയാെണ വിചാരമാണ്
എേ ാഴും അയാള െട മന ിൽ.
പുതുമയു സേ ാഷ പദമായ ഒരു
വിചാരം. പിയെ വള െട
സാമീപ ിൽനി ുളവാകു ,
എ ാൽ വിഷയാസ ിയിൽനി ു
തീർ ും മു മായ വികാരമാണത്.
അവർ ് അേന ാന ൦ ഒ ും
പറയാനി . എ ിലും
ഗർഭവതിയാകയാൽ മാ ം സംഭവി
അവള െട ശബ്ദം േകൾ ാൻ
അയാൾ ആ ഗഹി . അവള െട
േനാ ിെല േപാെല ആ
ശബ്ദ ിനും ഇഷ്ടെ ഒരു
േജാലിയിൽ നിര രമായി
വ ാപൃതനായിരി ു ഒരു
വ ിയുേടെത േപാെല ഒരുതരം
മൃദുത വും ഗൗരവവും ൈകവ ി ്.
“നിന ു ീണെമാ ുമി േ ാ?
എെ ൈകയിൽ മുറുെക പിടിേ ാള .”
െലവിൻ പറ ു.
“ഇ . ഇ െന നട ാൻ
അവസരം കി ിയതിെലനി ു
സേ ാഷമു ്. എ ാവരും ഒ ി
കൂടു തു സേ ാഷമാെണ ിലും
ഇ െന ഒ യ് ു നട ു താണു
സുഖം.”
“ര ും ന തുതെ . എ ിലും
ഇതാണു കൂടുതൽ സുഖം.” അയാൾ
അവള െട ൈകപിടി മർ ി.
“ഇ ു നി ൾ വ േ ാൾ
ഞ െള ാണു
സംസാരി െകാ ിരു െത റിയാ
േമാ?”
“ജാം ഉ ാ ു കാര മേ ?”
“അതുതെ . പിെ , ആള കൾ
വിവാഹാഭ ർ ന
നട ു െത െനെയ ും.”
 “ഓേഹാ!” അവള െട വാ ുകള .
ശബ്ദമാണയാള െട മന ിൽ
പതി ത്. വന ിനു ിലൂെടയു
പാതയിെല കു ിലും കുഴിയിലും
കാലിടറാെത അയാൾ അവെള
നട ി .
“പിെ , െസർജിയസിെ യും
വേര യുെടയും കാര ം, നി ളതു
ശ ിേ ാ?…”
“എനി തിൽ വലിയ
താൽപര മു ്. എ ാണു നി ള െട
അഭി പായം?” അവൾ അയാള െട
മുഖ ു േനാ ി.
“എനി റി കൂടാ.” െലവിൻ
ചിരി : “ഇ ാര ിൽ േച െ
മന ിലിരു ് എനി ു പിടികി ി .
ഞാൻ നിേ ാടു പറ ി ിേ …”
“ഉ ്. അേ ഹം സ്േനഹി ിരു
െപൺകു ി മരി േപാെയ ്…”
“അ ു ഞാൻ തീെര െചറുതാണ്.
പറ ുേക ിേ യു .അ െ
േച െന എനിേ ാർമയു ്. ന
സു ര ു ൻ. അതിനുേശഷം
സ് തീകേളാടു െപരുമാ ം ഞാൻ
ശ ി ുമായിരു ു. എ ാവേരാടും
സ്േനഹേ ാെട െപരുമാറി. ചിലെര
അേ ഹം ഇഷ്ടെ . പേ ,
എ ാവെരയും െവറും
മനുഷ ജീവികളായാണ്,
സ് തീകെള നിലയ് അേ ഹം
ക ിരു ത് എെ നി ു േതാ ു ു.”
 “ശരിയാണ്, പേ , ഇേ ാൾ
വേര യുെട കാര ിൽ?… എേ ാ
പേത കതയുെ െ ാരു സംശയം.”
“ഉ ായിരി ും. എ ിലും േച െന
ന േപാെല അറിയു
ആളായിരി ണം. വളെര
പേത കതകള വിേശഷെ ഒരു
വ ിത മാണ്. തിക ം ആ ീയമായ
ജീവിതം. വിശു വും മഹ ുമായ
പകൃതം.”
“അെതാരു കുറവാേണാ?”
“അ , പേ , വിശു വും
ആ ീയവുമായ ജീവിതം നയി ു
ഒരാൾ ് യാഥാർ വുമായി
െപാരു െ ടാനാവി . വേര ഒരു
യാഥാർ മാണ് !”
ഇതിനിെട, തെ ആശയ ൾ
വ മായും ൈധര മായും
പകാശി ി ാനു കഴിവ് െലവിൻ
േനടിയിരു ു. തെ മന ിലു
കാര ൾ േകവലം ഒരു സൂചനെകാ ്
ഉൾെ ാ ാൻ ഭാര യ് ു
സാധി ുെമ ും അയാൾ റിയാം.
“അേതാ. എ ിലും
എ ിലു തുേപാെല യാഥാർ ം
അവളിലി . നി ള െട േച ൻ
ഒരി ലും എെ
സ്േനഹി ുകയിെ ും
എനി റിയാം. ആ ീയതയുെട
നിറകുടമാണവൾ.”
 “േച നു നിെ വളെര ഇഷ്ടമാണ്.
എെ ആള കൾ നിെ
ഇഷ്ടെ ടു ത് എനിെ ു
സേ ാഷമാെണ റിയാേമാ?
“അേ ഹ ിെനേ ാടു ദയവു ്.
പേ ….”
“അ െന പറയരുത്.
നിെ ാളാസ് േച ൻ പാവമാണ്.
നി ൾ പരസ്പരം സ്േനഹി ണം.
അേ ഹ ിെ കാര െളാ ും നീ
പറയാറി . ഇ െന േപായാൽ ഞാനും
േച െന മറ ുേപാകും. എ ത ന
മനുഷ നാെണേ ാ എെ
സേഹാദരൻ… ങ്, എ ാണു ന ൾ
പറ ുവ ത് ?”
“േച നു േ പമി ാൻ
സാധ മെ ാേണാ നി ള െട
അഭി പായം?” കി ി േചാദി .
“എ .” െലവിൻ ചിരി :
“മനുഷ ന് അവശ ം േവ തായ
അ രം ദൗർബല ളിെ ു മാ തം.
എനി സൂയയാണ്. ഞാൻ ഇ തേയെറ
സേ ാഷി ു ഈ നിമിഷ ിലും
അേ ഹേ ാട് എനി ്
അസൂയയാണ്.”
“അേ ഹ ിനു േ പമി ാൻ
കഴിയാ തിലാേണാ അസൂയ?”
“അേ ഹം എെ ാൾ
നെ ാരാളായതുെകാ ്.
തനി ുേവ ിയ ജീവി ു ത്.
കർ വ നിർവഹണ ിനുേവ ി
ജീവിതം
സമർ ി ിരി ുകയാണേ ഹം.
അതുെകാ ് സംതൃപ്തിയും
സമാധാനവുമു ്.”
“നി ൾേ ാ?” കളിയാ ു
മ ിൽ ചിരി െകാ ് കി ി േചാദി .
സേഹാദരെന പുകഴ് ുകയും സ യം
പുകഴ് ുകയും െച തിൽ
ആ ാർ തയിെ ് അവൾ
വിശ സി . സേഹാദരേനാടു
സ്േനഹവും തെ അളവ
ആ ാദ ിലു കു േബാധവും
കൂടുതൽ െമെ െ ടണെമ ,
ഒരി ലും അവസാനി ാ
അയാള െട ആ ഗഹവുമാണ് ഈ
ആ ാർ തയി ായ്മയ് ു
കാരണെമ ും അറിയാം.
“നി ൾ ് ഏതു കാര ിലാണു
സംതൃപ്തിയി ാ ത് ?” അേത
ചിരിേയാെടതെ അവൾ ആരാ ു.
“ഞാൻ സ ുഷ്ടനാണ്; എ ിലും
എേ ാടുതെ അസംതൃപ്തനും…”
“സ ുഷ്ടനാെണ ിൽ
തൃപ്തിയി ാെത വരുേമാ?
“അത്… എ െനയാണു
വിശദീകരിേ ത് ?… എെ
ഹൃദയ ിൽ എനി ു
മെ ാരാ ഗഹവുമി . നീ കാലുത ി
വീഴരുെതേ യു . ൈദവേമ,
എെ ാരു ചാ ം!” വഴിയിൽ കിട ഒരു
മരെ ാ ് ചാടി ട തിന് അവെള
അയാൾ കു െ ടു ി:
“മ വരുമായി, വിേശഷി ്, എെ
സേഹാദരനുമായി
താരതമ െ ടു ുേ ാൾ എ ത
േമാശമാണു ഞാെന ് എനി ു
മന ിലാകു ു.”
“എ ിെ അടി ാന ിൽ?
മ വർ ുേവ ി ഒ ും
െച ാതിരി ു ി േ ാ? നി ള െട
കൃഷിയും പുസ്തകവുെമാ ും
സാരമിേ ?”
“ഇേ ാഴാണ് അെത ാം എനി ു
കൂടുതൽ വ മാകു ത്. എ ാം
നിെ കു മാണ്.” അയാൾ അവളെട
ൈകപിടി മർ ി: “ഒ ും ശരിയ .
എ ാം ഉപരി വമായ കാര ൾ.
നിെ സ്േനഹി ു തുേപാെല എെ
േജാലിെയയും സ്േനഹി ാെനനി ു
സാധി ിരുെ ിൽ!”
“അേ ാൾ, പ ാേയാടു നി ൾ
പറ േതാ?” കി ി േചാദി :
“െപാതുന യ് ുേവ ി ഒ ും
െച ാ തുെകാ ് പ യും
ചീ യാേണാ?”
“ഒരി ലുമ , നിെ അ െ
ദയയും ലാളിത വും സ തയും
എ ാവരും മാതൃകയാ ണം.
എനി തു വ തുമുേ ാ?
ഞാെനാ ും െച ി .
അതിെലനി ു ദുഃഖമു ്. നീയാണ്
എ ാ ിനും കാരണം. നീയിവിെട
വരു തിനു മു ്, ‘അത് ’
സംഭവി ു തിനു മു ് അയാൾ
അവള െട േനർ ു കേ ാടി .
അവൾ ് അതു മന ിലായി, “ഞാൻ
എെ േജാലിയിൽ പൂർണമായി
ശ ി ിരു ു. ഇേ ാഴതിനു
സാധി ു ി . അതിൽ ല
േതാ ു ു. അടിേ ല്പി ഏേതാ
േജാലി െച തുേപാെല…”
“േച െ ാന ു
നി ളായാൽ െകാ ാെമ ു ്.
അേ ?” കി ി േചാദി :
“െപാതു പവർ ന ിേലർെ ്,
നി ൾ ഏല്പി ു േജാലിെച ാൻ
സ തമാേണാ?”
“ഒരി ലുമ !” െലവിൻ പറ ു:
“എ ിലും ഒ ും
മന ിലാകാ തുെകാ ു ഞാൻ
സേ ാഷി ു ു… അതുേപാെ ,
ഇ ുതെ േച ൻ വിവാഹാഭ ർ ന
നട ുെമ ാേണാ നീ
വിചാരി ു ത് ?”
“ഉെ ും ഇെ ും പറയാം.
എ ിലും ഞാന െന ആ ഗഹി ു ു.
വരെ , നമു ു േനാ ാം.” അവൾ
കുനി ് പാതവ ിെല ഒരു കാ പൂവ്
പറിെ ടു ് അയാള െട ൈകയിൽ
െകാടു ു: “ഇതിെല ഇതള കൾ
എ ിേനാ ൂ; ഒ യാെണ ിൽ
നട ും. ഇര യാെണ ിൽ നട ി .”
 െവള പൂവിതള കൾ െലവിൻ
എ ിേനാ ി. ഇര യാെണ ു
ക േ ാൾ കി ി ു ായ വിഷമം
മന ിലാ ി െലവിൻ പറ ു: “ഈ
െചറിയ ഇതൾ കണ ിൽെ ടി .”
അതിനിെട കുതിരവ ി അവെര
കട ുേപായി.
“കി ീ, നിന ു ീണമി േ ാ?”
പിൻസ ് വിളി േചാദി .
“തീെരയി .”
“നി ൾകൂടി വ ിയിൽ
േകറിേ ാള . സാവധാനം േപാകാം.”
പേ ,
ല ാന ിനടുെ ിയതു
െകാ ് എ ാവരും
നട ുേപാകാെമ ു വ .
 നാല്

ക റു
െവ
തലമുടി
ൂവാലെകാ ് ഒതു ി
െക ിവ ് കു ികൾ ിടയിൽ
സേ ാഷേ ാെട നി വേര
തനി ിഷ്ടെ ഒരു പുരുഷൻ തെ
വിവാഹം െച െമ പതീ േയാെട
അതിസു രിയായി കാണെ .
അടു ുെച െകാസ്നിേഷവിന്
ആരാധനേയാെടയ ാെത അവെള
േനാ ാൻ കഴി ി . അവൾ
പറ ി തും അവെള ുറി ്
പറ ുേക തുമായ എ ാ ന
കാര ള ം അയാൾ ഓർമി . പ ്,
വളെര ്, നേ
െചറു മായിരു േ ാൾ തെ
മന ിൽ െപാ ിമുള അത പൂർവമായ
ഒരു വികാര ിനു താൻ വീ ും
അടിമെ ടു തായി അയാൾ ു
േതാ ി. അവള െട സാമീപ ിലു
അയാള െട സേ ാഷം, വലിയ ഒരു
കുടയും േനർ ത ുമു ഒരു
വലിയ കൂൺ അവള െട കൂടയിൽ
ഇ െകാടു ു തിനിടയിൽ ആ
മുഖ ുവിരി മ ഹാസം
ക േ ാൾ ശതഗുണീഭവി .
“അതു സത മാെണ ിൽ ഞാൻ
ആേലാചി തീരുമാനെമടു ും.
െകാ പ ാെരേ ാെല
ൈനമിഷികമായ വികാര ിനു
വശംവദനാവുകയി .” അയാൾ
ത ാൻ പറ ു.
“ഇേ ാൾ ഞാൻ േപായി
കുെറ ൂടി കൂണുകൾ േശഖരി ാം”
എ ു ചി ി ് വന ിനു ിേല ു
നട ു. മര ള ം കു ിെ ടികള ം
നിറ ഭാഗെ ിയേ ാൾ
കുറ കെല വേര യുെടയും
കു ികള െടയും സംസാരം േക . ഒരു
ചുരു ക ി വലി െകാ ്
അയാൾ ആേലാചി : ‘ഇതിെല ാണു
െത ് ? ഈ ആകർഷണം
ഏകപ ീയമ . േകവലം
ൈനമിഷികമായ
വികാരമായിരുെ ിൽ അതിനു
കീഴട ു ത് എെ
ആദർശ ൾ ും കടമകൾ ും
എതിരാകുമായിരു ു. പേ ,
ഇത െനയ ഇതിെനതിരായി
പറയാവു ഒേരെയാരു കാര ം,
േമരിെയ നഷ്ടെ േ ാൾ, എെ ും
അവള െട ഓർമെയ
താേലാലി െകാ ിരി ും എ ു
സ യം തീരുമാനി തു മാ തമാണ്.
വ ിപരമായി ഇതു പധാനമെ ും
മ വരുെട ദൃഷ്ടിയിൽ
തെ ുറി ധാരണയ് ു
മ േലല് ുെമ ുമാണയാൾ
വിശ സി ത്. അെതാഴി ാൽ എ ത
തിര ാലും മെ ാരു കാരണം
കെ ാൻ സാധ മ . എെ
മനഃസാ ിെയ മാ തം
ആ ശയി ുകയാെണ ിൽ,
ഇതിെന ാൾ ന ഒരു ബ ം
േവേറയിെ തു നി ംശയമാണ്.’
തനി റിയാവു സ് തീകെളയും
െപൺകു ികെളയുെമ ാം അയാൾ
ഓർമി . ഭാര യാകാനു എ ാ
േയാഗ തകള മുെ ു
തനി ഭി പായമു മെ ാരാള ം
അ ൂ ിലി . യുവത ിെ
സുഭഗതയും ആകർഷണീയതയും
അവളിലു ്. എ ിലും എ ംെപാ ം
തിരിയാ ഒരു െപ അവൾ.
അവൾ തെ
സ്േനഹി ു ുെ ിൽ,
സ് തീസഹജമായ വിേവകേ ാെട
േബാധപൂർവമാണു സ്േനഹി ു ത്.
അതാണ് അവൾ നുകൂലമായ
ഒ ാമെ ഘടകം. ര ാമെ
ഘടകം ഇതാണ്, അവൾ
ലൗകികതയിൽനി ്
അക വളാെണ ു മാ തമ , ഈ
േലാകേ ാടവൾ ു െവറു മാണ്.
അേതസമയം, ഈ േലാകം അവൾ ു
സുപരിചിതമാണ്. ആധുനിക
സമൂഹ ിെല സ് തീ
അറി ിരിേ െത ാം അവൾ
വശമാ ിയി ്. ഈ അറിവി ാ
ഒരു ജീവിതസഖിെയ ുറി ്
ചി ി ാൻ േപാലും വ . അവൾ ു
മതവിശ ാസമുെ താണ്
മൂ ാമെ ഗുണം.
നിരീശ രവാദപരമായ മതേബാധമ .
െകാ കു ിെയേ ാെല,
ഉദാഹരണ ിന്, കി ിെയേ ാലു ,
മതസി ാ ളിൽ അധിഷ്ഠിതമായ
ജീവിതം നയി ു വൾ.
വിശദാംശ ളിൽേ ാലും ഒരു
ഭാര യ് ു ായിരിേ
ഗുണ െള ാം തിക വളാണ്
വേര . ദരി ദയാണ്.
ഒ െ െ വളാണ് കി ിെയേ ാെല
ഒരു പടെയ ഭർ ാവിെ വീ ിേല ു
ണി വരു ുകയി . സകലതിലും
അവൾ ഭർ ാവിേനാടു
കടെ ിരി ും. കുടുംബജീവിത ിൽ
അതാണയാൾ ഇഷ്ടെ ടു ത്. എ ാ
ഗുണ ള ം തിക ഈ െപൺകു ി
തെ സേനഹി ണം.
അതിെന ുറി ് അയാൾ ു
േബാധമു ്. അയാള ം അവെള
സ്േനഹി ു ു. അയാൾെ തിെര
ഉ യി െ ടാവു ഒരു വാദം
പായവ ത ാസമാണ്. പേ ,
ദീർഘായു കുടുംബ ിെല
ഒരംഗമാണയാൾ. ഒരു
തലനാരിഴേപാലും നര ി ി .
കാണു വർ നാല്പതുവയ ിന റം
പറയി . റഷ ാർ മാ തമാണ്
അൻപതുകഴി ാൽ വൃ ൻമാരായി
പരിഗണി െ ടു െത ും
ഫാൻസിൽ അൻപതുകാരൻ യുവാവും
നാല്പതുവയ കാരൻ
കൗമാര പായ ാരനുമാെണ ്
വേര തെ യാണു പറ ത്.
ഇരുപതുവർഷം മുെ േപാെല
മന െകാ ് ഇേ ാഴും െചറു മാണ്.
വർഷ െള ി പായം
കണ ാ ു തിൽ അർ മി .
ഇേ ാഴും യുവസഹജമായ
സ ല്പ ളിലാണ് അയാൾ
അഭിരമി ു ത്. വന ിെ
മറുവശെ ിയേ ാൾ
ചാ ുപതിയു
സൂര പകാശരശ്മികള െട
മ െവളി ിൽ മ ഉടു ി
വേര യുെട രൂപം അയാള െട
ക ിൽെ . സേ ാഷംെകാ ്
അയാള െട ഹൃദയം തുടി .
അ ിമതീരുമാനമാെയ ് അയാൾ
ഉറ ി . ഒരു കൂൺ പറിെ ടു ാൻ
കുനി വേര ഉേ ഷവതിയായി
തലയുയർ ി നാലുപാടും േനാ ി.
െകാസ്നിേഷവ് ചുരു ് ദൂെരെയറി ു.
ഉറ കാലടികേളാെട അവെള
സമീപി .
 അ ്

‘മാഡം വേര എനി ു തീെര

െചറു മായിരു േ ാൾ എെ
പേചാദനമാേക വള ം എെ
ഭാര െയ ു സേ ാഷേ ാെട
പറയാൻ േയാഗ തയു വള മായ
സ് തീെയ ുറി ് ഞാൻ
സ ല്പി ിരു ു. എനി ു കുറ ധികം
പായമായി. ഇേ ാൾ
ജീവിത ിലാദ മായി ഞാൻ
അേന ഷി വെള ക ുമു ി. നിെ
ഞാൻ സ്േനഹി ു ു. എെ
ജീവിതസഖിയായി നിെ ഞാൻ
സ ീകരി ു ു.’
വേര യുെട പ ടി ദൂെര
എ ിയേ ാൾ ഇ തയും
പറയണെമ ാണു േ കാസ്നിേഷവ്
ഉേ ശി ത്. കൂണുകൾ ചവി ി
െമതി ു തിൽനി ് മാഷെയ
തട ി ം സ്നിഗ്ധമധുരമായ
സര ിൽ അവൾ മാഷെയ വിളി .
“കു ു െള ഇേ ാ
വരുവിൻ, ഇവിെട ധാരാളമു ്.”
െകാസ്നിേഷവ് അടു ുവരു ത്
കെ ിലും അവൾ അന ിയി .
പേ , അതവെള
സേ ാഷി ി ു ുെവ ് അയാൾ
മന ിലാ ി.
“വ തും കി ിേയാ?” സു രമായ
മുഖമുയർ ി അവൾ േചാദി :
“ഒ ും കി ിയി .” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “നിനേ ാ?”
ചു ംനി കു ികേളാട്
സംസാരി െകാ ുനി അവൾ
മറുപടി പറ ി .
“അവിെട ആ മരെ ാ ിനടു ്
ഒെര മു ്.” ഒടി ു വീണ
വൃ ശിഖര ിൽ മുള െചറിയ
കൂൺ അവൾ ചൂ ി ാണി . മാഷ
അതു ര ായി െപാ ി െകാ ുവ ു.
“എനിെ െ കു ി ാലം
ഓർമവരു ു.”
കു ികളിൽനി ക ുമാറി, വേര
െകാസ്നിേഷവിേനാടു പറ ു.
അവർ നി ബ്ദരായി ഏതാനും
ചുവട് നട ു. അയാൾ ് എേ ാ
പറയാനുെ ് അവൾ ഊഹി .
അവൾ ു സേ ാഷവും
ഭയവുമു ായി. മ ാരും
േകൾ ാ ത ദൂരെ ിയി ം
അയാൾ ഒ ും മി ിയി .
“ഒ ും കി ിയിേ ?” അവസാനം
വേര േചാദി . കാ ിനു ിൽ
കുറവായിരി ും.
െകാസ്നിേഷവ് െനടുവീർെ .
അവൾ കൂണൂകെള ുറി
സംസാരി തും അയാെള വിഷമി ി .
അവൾ സ ം
ബാല കാലെ ുറി പറ
അഭി പായ ിേല ു തിരി െകാ ു
േപായാൽ െകാ ാെമ ു േതാ ി.
എ ിലും പറ ത് കൂണുകള െട
കാര ംതെ .
“എനി ് ഇവയുെട
ജാതികെളാ ും അറി ുകൂടാ.”
ഏതാനും മിനി കൾ കഴി ു.
അവർ കു ികളിൽനി ു കുെറ ൂടി
അകെലയായി. വേര യുെട
ഹൃദയമിടി ു ശബ്ദം അയാൾ ു
േകൾ ാം. അവള െട മുഖം
ചുവ ുതുടു ുകയും പിെ
വിളറുകയും െചയ്തു.
മാഡം ാളിേനാെടാ മു
ജീവിത ിനുേശഷം
െകാസ്നിേഷവിെനേ ാെലാരാള െട
ഭാര യാവു ത് ഒരു
മഹാഭാഗ മാെണ വൾ ു േതാ ി.
അവൾ അയാെള
സ്േനഹി ു ുെ ിൽ തർ മി .
അടു നിമിഷം അതിേ ൽ
തീരുമാനെമടു ണം. അവൾ
ഭയെ . അയാൾ എ ു പറയും
അെ ിൽ എ ു പറയി ാെയ
ഭയം.
ഇേ ാൾ െ എ ാം തുറ ു
പറയണെമ ് െകാസ്നിേഷവ്
വിചാരി . വേര യുെട േവദനയും
പത ാശയും അവള െട േനാ ിലും
നാണ ിലും പകടമാണ്. അതുക ്
അയാൾ ു ദുഃഖംേതാ ി. അവെള
േവദനി ി ു യാെതാ ും
പറയുകയിെ ു നി യി . തെ
തീരുമാന ിനനുകൂലമായ
വാദഗതികൾ െപെ ു പരിേശാധി .
പറേയ വാ ുകൾ മന ിൽ കുറി .
പേ , പുറ ുനി ു വ ത് ഒ ം
നിനയ് ാ കാര മാണ്.
“െവ ൂണും
മ നിറ ിലു കൂണും
ത ിെല ാണു വ ത ാസം?”
വിറയ് ു ചു ുകേളാെട
വേര പറ ു: “അവയുെട കുടയ് ്
ഒരു വ ത ാസവുമി . ത ിനു
മാ തമാണു വ ത ാസം.”
എ ാം പറ ുകഴിെ ും
മെ ാ ും പറയാനിെ ും അവർ ു
േതാ ി. അവരുെട ആേവശം
ഉ ായിയിലായി ശമി ാൻ
തുട ി. ര ുേപരും കു ികള െട
അടുേ ു നട ു. വേര യ് ു
േവദനയും ല യും േതാ ി.
അേതാെടാ ം ആശ ാസവും
അനുഭവെ .
വീ ിെല ിയ െകാസ്നിേഷവ്
തെ വികാര െള വീ ും
അപ ഗഥി . തെ തീരുമാനം
െത ിേ ാെയ
നിഗമന ിലാെണ ിയത്. േമരിയുെട
ഓർമേയാടു നീതിേകടു കാണി ാൻ
പാടി .
“കു ികേള പതുെ തുെ .”
കു ികൾ ആർ ല ്
ഓടിവരു തുക ു ഭാര െയ
ര ി ാൻ അവള െട മു ിൽനി ു
തട ുെകാ ് െലവിൻ വിളി കൂവി.
കു ികൾ ു പി ാെല
െകാസ്നിേഷവും വേര യും വ ു.
കി ി ് വേര െയ േചാദ ം
െചേ ിവ ി . ര ുേപരുെടയും
ശാ വും നാണം കലർ തുമായ
മുഖഭാവം ക േ ാൾ തെ പ തി
വിജയി ിെ ് അവൾ ു
മന ിലായി.
“എ ായി?” തിരി േപാരുേ ാൾ
ഭർ ാവ് േചാദി .
“എ ുവ ാൽ?”
“െകാ ിയി .”
ഇതാ ഇതുേപാെല, ഭർ ാവിെ
ൈകകൾപിടി തെ വാേയാടടു ി
ചു ുകൾെകാ ു സ്പർശി .
“ബിഷ ിെ ൈകമു െ േ ാെല,
മു ിയി െപായ് ള ു.
ചൂ യിൽ െകാ ിയി .”
“ആരാണു െകാ ാ ത് ?”
അയാൾ േചാദി .
“ര ുേപരും.”
 ആറ്

കു ികള െട ചായസമയ
മുതിർ വർ ബാൽ
്
ണിയിലി ്
ഒ ും സംഭവി ാ തുേപാെല
സംസാരി . സംഭവി ചിലതു
പധാനെ െത ിലും
നിേഷധാ കമായിരുെ ും
എ ാവർ ും പേത കി ്
െകാസ്നിേഷവിനും വേര യ് ും
അറിയാമായിരു ു. പരീ യ് ു
േതാ ് ഒേര ാ ിൽ ഇരിേ ിവരു
കു ികെളേ ാെലയായിരു ു ഇരുവരും.
അ ു ൈവകുേ രം കി ിയും
െലവിനും പതിവിേലെറ
സേ ാഷ ിലും
സ്േനഹ ിലുമായിരു ു.
“ഞാൻ തീർ ുപറയു ു,
അലക്സാ ർ വരി .” പിൻസ ്
പറ ു.
ൈവകുേ രെ െ ടയിനിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കി വരുെമ ും ഒരുപേ ,
പിൻസ് കൂടിയു ാകുെമ ും
പതീ ി ിരി ുകയാണവർ.
“എ ുെകാെ റിയാേമാ?
വിവാഹിതരായ െചറു ാെര കുറ
നാൾ അവരുെട പാ ിനു
വിേ യ് ണെമ ാണ് അേ ഹ ിെ
അഭി പായം.” പിൻസ ് കൂ ിേ ർ ു.
“അതുെകാ ായിരി ും പ
ഞ െള കാണാൻ വരാ ത്.” കി ി
പറ ു: “ഞ ൾ
െചറു ാെരാ ുമ . ഇേ ാൾ
പായംെച വരായി.”
“അേ ഹം വ ിെ ിൽ ഞാനും
േപാകും.” പിൻസ ് െനടുവീർ ി .
“അതു ന പണിതെ ! മ ൾ
ര ുേപരും അ െയ കു െ ടു ി.
“അതു പിെ , അേ ഹമി െന
തുട ിയാൽ.”
െപെ ു വൃ യുെട കണ്ഠമിടറി.
അവരുെട മ ൾ ഒ ും മി ാെത
മുഖേ ാടുമുഖം േനാ ി.
മകേളാെടാ ം താമസി ു ത്
അ യ് ിഷ്ടമാെണ ിലും
ഇേ ാഴതിെ
ആവശ മുെ റിയാെമ ിലും
ഇളയമകള െട വിവാഹം
കഴി േതാെട കുടുംബ ിൽ
മ ാരുമി ാ ത് അവെര വിഷമി ി .
ആ സമയ ് അഗത
മിഖായ്േലാവ്ന ഓടിവ ു.
“എ ു േവണം?” കി ി േചാദി .
“അ ാഴ ിെ കാര ം.”
“ഓ, ശരിയാണ് നി ൾേപായി
എ ാണു േവ െത ുവ ാൽ
പറേ ാള .” േഡാളി പറ ു: “ഞാൻ
 ഗിഷെയ േഹാംവർ ് െച ാൻ
പഠി ി െ .”
“അതു ഞാൻ േനാ ിെ ാ ാം”
എ ായി െലവിൻ:
“നി ളിവിെടയിരി ്.” ൈഹസ്കൂൾ
വിദ ാർ ിയായ ഗിഷയ് ് ലാ ിനും
കണ ും അയാളാണു പലേ ാഴും
പറ ുെകാടു ിരു ത്. െലവിൻ
ഗിഷെയ േതടിേ ായി.
“അ ാഴം ത ാറാ ാൻ ഞാൻ
സഹായി ാം.” വേര ,
അഗതമിഖായ്േലാനെയ പി ുടർ ു.
“എ ു ന സ ഭാവം.” പിൻസ ്
പറ ു.
“ന െത ു പറ ാൽ േപാരാ,
ഇ തയും നെ ാരു െപൺകു ിെയ
ഞാൻ ക ി ി .” കി ി അവെള
പശംസി .
“ഇ ുരാ തി ീഫൻ
അർ േഡ വി ് വരു ു ്, അേ ?”
െകാസ്നിേഷവ് േചാദി : “ഇതുേപാെല
ര ു വ ത സ്തരായ അളിയ ാെര
ക ുമു ാൻ പയാസം. ഒരാൾ
എേ ാഴും യാ തയിൽ. മ ം
െവ ിെല േപാെല എേ ാഴും
സമൂഹമധ ിൽ ജീവി ു ു. ഇവിെട
നേ ാെടാ മു ര ാമൻ
എ ാ ിേനാടും പതികരി ുെമ ിലും
സമൂഹമധ ിൽ െച കെ ാൽ
കരയ് ുപിടി ി മീനുകെളേ ാെല
പിടയ് ാൻ തുട ും.”
 “ശരിയാണ്, ആേലാചി ാെത
പവർ ി കളയും.” പിൻസ ്
പറ ു: “ഇവൾ ് (കി ിെയ
ചൂ ി ാണി ് ) ഇവിെട
കഴി ുകൂടാൻ സാധ മെ ും
േമാസ്േകായിേല ു േപാകാെമ ും
ഞാൻ പറ താണ്.
േമാസ്േകായിൽനി ു േഡാ െറ
ഇേ ാ വരു ാെമ ാണ് അയാൾ
പറയു ത്.”
“അ ാ, എനി ു േവ െത ാം
അേ ഹം െചയേതാള ം.” ഇ രം
കാര ളിൽ െകാസ്നിേഷവിെ
അഭി പായം ആരായു തിലു
പതിേഷധേ ാെട കി ി പറ ു.
അവരുെട
സംഭാഷണ ിനിടയ് ു പുറ ്
ചരലിൽ കുതിരവ ിയുെട ശബ്ദം
േക .
ഭർ ാവിെന സ ീകരി ാൻ
േഡാളി എഴുേ േപാകു തിനുമു ്
െലവിൻ ചാടിയിറ ി.
“ ീവ് വ ു.” െലവിൻ
വിളി പറ ു: “കൂെട ഒരാള ്,
പ യായിരി ണം. കി ീ,
കു െനയു പടിയാണ്. നീ
താെഴയിറ .”
പേ , ഒബ്േലാൻസ്കിേയാെടാ ം
വ ത് പിൻസ് ആയിരു ി . തടി
സുമുഖനായ ഒരു
െചറു ാരനായിരു ു-
െഷർബാട്സ്കികള െട ഒരക ബ ു,
വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി. “വളെര ന
െചറു ാരൻ, സമർ നായ
കായികതാരം,” എ ാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി അയാെള
പരിചയെ ടു ിയത്.
പിൻസിനു പകരം താൻ
പത െ തിൽ മ വർ ു ായ
നിരാശെയ വകവയ് ാെത അയാൾ
േസാ ാഹം െലവിെന അഭിവാദ ം
െചയ്തു. മുെ ാരി ൽ
ക ി െ ു പറ ു. ഗിഷെയ
തൂ ിെയടു ുവ ി ക ്
ഒബ്േലാൻസ്കി കൂെടെ ാ ുവ
േവ നായയുെട മുകളിലിരു ി. താൻ
കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഇഷ്ടെ ടാൻ
തുട ിയിരു പിൻസിെ ാന ്
എ ുനിേ ാ വ അപരിചിതേനാട്
െലവിന് അടു ം േതാ ിയി .
േപാർ ിേ ായിൽ മുതിർ വരും
കു ികള െമ ാം
കൂടിനില് ു തിനിടയിൽ
െവസ്േലാവ്സ്കി പേത കി ്, ഒരു
വാ ലേ ാെട
ധീേരാദാ ഭാവ ിൽ കി ിയുെട
ൈകയിൽ ചുംബി ു തു ക േ ാൾ
കൂടുതൽ അകല് അനുഭവ ടുകയും
െചയ്തു.
ഞ ൾ—നി ള െട ഭാര യും
ഞാനും കസിൻസും പഴയ
പരിചയ ാരുമാണ്. െലവിെ ൈക
പിടി ശ ിയായി െഞരി െകാ ്
വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി പറ ു.
“ഇവിെട നായാ ിനു
സൗകര മുേ ാ?” െവസ്േലാവ്സ്കി
െലവിേനാടു േചാദി :
“ദുഷ്ടലാേ ാെടയാണ് ഞ ൾ
വ ി ത്. അ പിെ
േമാസ്േകായിൽ വരാ െത ്…
താന , ഇതു നിന ു താണ് ! നീ
വ ിയിൽ നി ് ഇറ ്.” അയാൾ
ചു ം നി വേരാടു
പറ ുെകാ ിരു ു. “േഡാളി ഡീയർ,
നീ ന ായി ് ” എ ുപറ ു
ഭാര യുെട ൈക ചുംബി ുകയും
അതിെന തഴുകുകയും െചയ്തു.
അല്പം മു ുവെര ഉ ാഹവാനായി
കാണെ െലവിൻ െപെ ു
നിരുേ ഷനും അസംതൃപ്തനുമായി
മാറി.
“ഇ െല ഇേത ചു ുകൾെകാ ്
ആെരെയാെ ചുംബി ിരി ും?”
ഭാര േയാടു ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
സ്േനഹ പകടനം ക േ ാൾ െലവിൻ
ആേലാചി . േഡാളി ും അ തയ് ്
സേ ാഷമു തായി േതാ ിയി .
“അയാള െട സ്േനഹ ിൽ
അവൾ ു വിശ ാസമി .
പിെ ിനാണ് സേ ാഷം
നടി ു ത് ? വൃ ിേകട് !” അയാൾ
വിചാരി .
 െലവിൻ പിൻസ ിെന േനാ ി.
ഏതാനും നിമിഷംമു ് അവേരാട്
അയാൾ ു സ്േനഹമു ായിരു ു.
എ ാൽ വേസ െയ വീ ിേല ു
സ ാഗതം െചയ്തത്
അയാൾ ിഷ്ടെ ി .
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ഇഷ്ടെ ടുകേയാ ബഹുമാനി ുകേയാ
െച ാ െകാസ്നിേഷവുേപാലും
സ്േനഹം നടി ് അയാെള
സ ീകരി ാൻ
േപാർ ിേ ായിേല ിറ ിെ തും
െലവിെന േദഷ ംപിടി ി .
ഒരു പുണ വാള ിയുെട മ ം
ഭാവവുമു വേര
കല ാണെ ുറി മാ തം
ചി ി െകാ ിരി ു തിനിടയിൽ
പുതിയ അതിഥിെയ പരിചയെ തും
െവറു ളവാ ി.
പേ , ഏ വും
അറ ളവാ ിയത് കി ിയുെട
െപരുമാ മായിരു ു. പുതിയ ക ിെയ
ആർഭാടപൂർവം സ ീകരി തും അയാൾ
ചിരി േ ാൾ ചിരി െകാ ു
പതികരി തും ശരിയായി .
ഉറെ സംസാരി െകാ ്
എ ാവരും വീ ിനക ു പേവശി .
എ ാവരും ആസന രായേ ാൾ
െലവിൻ പുറേ ിറ ിേ ായി.
തെ ഭർ ാവിനിഷ്ടെ ടാ
വ തും നട ിരി ാെമ ് കി ി ു
േതാ ി. അയാേളാട് ഒ യ് ു
സംസാരി ാനു അവസരം
കാ ിരു ു. പേ , ഓഫീസിൽ
േപാകണെമ ുപറ ് അയാൾ
െപെ ു ലംവി .
‘അവർെ ാെ എ ും
െവറുേതയിരി ാം.’ അയാൾ
വിചാരി : ‘ഞ ൾ ് അവധിയി .
കൃഷി ണികൾ മാ ിവയ് ാൻ പ ി .
അതി ാെത ജീവി ാനും സാധ മ .’
 ഏഴ്

അ ാഴ ിനു
സമയമായേ ാഴാണ് െലവിൻ
മട ിവ ത്. േകാണി ടിയിൽ
കി ിയും അഗത മിഖായ്േലാവ്നയും
ഏതു വീ ാണു വിളേ െത ു
ചർ െച കയായിരു ു.
“എ ാണീ ബഹളം? പതിവുേപാെല
വിള ിയാൽ മതി!”
“േപാരാ. ീവ് ഇതു കുടി ി …
േകാ , ഒരു നിമിഷം,
നി ൾെ ുപ ി?” കി ി
അടു ുെച ു േചാദി . അയാൾ
മറുപടി പറയാെത ധൃതിയിൽ ൈഡനിങ്
റൂമിൽ െച ് വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിയും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും ത ിൽ
നട ുെകാ ിരു ചൂടുപിടി
ചർ യിൽ ഭാഗഭാ ായി.
“ശരി, അേ ാൾ, നമു ു നാെള
നായാ ിനുേപാകാമേ ാ?
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ഓേഹാ, നമു ുേപാകാം!”
മെ ാരു കേസരയിലിരു ു തടി
കാലുകൾ മട ിവ ് െവസ്േലാവ്സ്കി
പറ ു.
“എനി ും വളെര സേ ാഷം,
നമു ുേപാകാം, ഇെ ാ ം േവേറ
ധാരാളം നായാ നട ിയിരുേ ാ?”
െലവിൻ അയാള െട ഇരി ്
ഇഷ്ടെ ിെ ിലും വിനയം
നടി പറ ു: “െവള ിനുേപായാൽ
ധാരാളം കാ േകാഴികെള കി ം.
നി ൾ ു ീണമുേ ാ ീവ് ?”
“േഭഷ് ! േപാകാം! ഇ ് ഉറ .”
െവസ്േലാവ്സ്കി പറ ു.
“നി ൾ ുറ .മ വെര
ഉറ ാൻ സ തി ുകയുമി ?”
േഡാളി, പകടമായ
പരിഹാസേ ാെട ഭർ ാവിെന
േനാ ി പറ ു: “സമയം
ഒരുപാടായി… ഞാൻ േപാകു ു.
എനി ്അ ാഴം േവ .”
“േപാകാെത, ഇവിെടയിരി ്എ
േഡാളീ!” ഒബ്േലാൻസ്കി
ഊണുേമശയ് രിെക നി ് അവെള
തട ു: “എനി ് ഒരുപാടു കാര ൾ
പറയാനു ്.”
“എ ാണ് പുതിയ
വാർ കെളാ ുമി േ ാ?”
“നീയറിേ ാ? െവസ്േലാവ്സ്കി
അ െയ കാണാൻ േപായിരു ു.
ഇനിയും േപാകും. നിന റിയാേമാ
െവറും അൻപതുൈമൽ ദൂരേമയു .
ഞാനും
അേ ാ േപാകാനുേ ശി ു ു ്.
െവസ്േലാവ്സ്കി ഇേ ാ വരൂ.”
വേസ , സ് തീകളിരി ു
ഭാഗേ ുവ ് കി ിയുെട
അടു ു കേസരയിലിരു ു.
“നി ൾ അവെള കാണാൻ
േപായിരുേ ാ?
അവെള െനയിരി ു ു?” േഡാളി
േചാദി .
െലവിൻ േമശയുെട മേ
അ ിരു ു പിൻസ ിേനാടും
വേര േയാടും
സംസാരി െകാ ിരു േ ാഴും
േഡാളിയും കി ിയും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും
െവസ്േലാവ്സ്കിയും ചൂേടറിയ ഏേതാ
ചർ യിൽ മുഴുകിയിരി ു തു
ശ ി . വേസ എേ ാ
വിശദീകരണ ിൽ മുഴുകിയേ ാൾ
തെ ഭാര അയാള െട സു രമായ
മുഖ ുനി ു
കെ ടു ാതിരി ു തും െലവിെ
ശ യിൽെ .
“ന സുഖമായാണവർ
കഴി ുകൂടു ത്.” വേസ പറ ു:
“തീർ കല്പിേ തു ഞാന .
എ ിലും ഒരു
കുടുംബ ിെല േപാെലയാണവർ
കഴിയു ത്.”
“എ ാണവരുെട ഉേ ശ ം?”
 “ശീതകാല ് േമാസ്േകായിേല ു
േപാകുെ ു േക .”
“അവിെടവ നമു വെര
കാണാം! നി ൾ എേ ാഴാണേ ാ
േപാകു ത്. ീഫൻ
അർ േഡ വി ് ?” വേസ േചാദി .
“ജൂലായ് മാസം അവേരാെടാ ം
കഴി കൂ ം.”
“നീ േപാകു ുേ ാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി ഭാര േയാടു േചാദി .
“ഞാൻ വളെര നാളായി
ആ ഗഹി ു താണ്. തീർ യായും
േപാകും.” േഡാളി പറ ു:
“എനി വെള അറിയാം.
അവേളാെടനി ു സഹതാപമു ്. ന
സ് തീയാണ്. നി ൾ
വിേദശ ായിരി ുേ ാൾ ഞാൻ
േപാകും. ആർ ും അസൗകര ം
ഉ ാകി . നി ൾ
കൂെടയി ാ തായിരി ും ന ത്.”
“അതു ശരിതെ .” അയാൾ
പറ ു: “കി ി േപാകു ുേ ാ?”
“ഞാേനാ? എ ിന് ?” ഭർ ാവിെന
േനാ ി, തുടു മുഖേ ാെടയാണ്
കി ി പറ ത്.
“നി ൾ ്അ
അർ േഡ വ്നെയ പരിചയമുേ ാ?
ന സൗ ര മു സ് തീയാണവർ.”
“അേതയെത” എ ുപറ ്
നാണേ ാെട അവിെടനിെ ണീ ്
ഭർ ാവിെ അടു ു െച ു.
 “നാെള നി െള ാവരും
നായാ ിനുേപാവുകയാണേ ?”
അയാൾ േചാദി .
ഏതാനും മിനി കൾെകാ ്
െലവിെ സംശയം ഇര ി .
വിേശഷി ം െവസ്േലാവ്സ്കിയുമായി
സംസാരി ുേ ാൾ അവള െട മുഖം
തുടു ു തുക ്. അവള െട
േചാദ ിനു സ മാെയാരു
വിശദീകരണവും അയാൾ കെ ി.
വേസ േയാട് അവൾ ു പണയമാണ്.
അതുെകാ ് അയാെള
സേ ാഷി ി ാൻ അവൾ
ശമി ു ു. എ ാണയാൾ
വിചാരി ത്.
“ഞാൻ േപാകു ു ്.”
അസ ാഭാവികമായ
ശബ്ദ ിലായിരു ു അയാള െട
മറുപടി.
“േവ , ഒരുദിവസം
കഴി ുേപാകാം.” േഡാളി ്
അവള െട ഭർ ാവിെന ക ു
െകാതിതീർ ി : “നി ൾമ ാൾ
െപായ്െ ാ .” അവൾ പറ ു.
അവള െട വാ ുകെള െലവിൻ
വ ാഖ ാനി ത് ഇ പകാരമാണ്: “എെ
അയാളിൽനി ും േവർെപടു രുത്.
നി ൾ േപാകു തിെലനി ു
പരാതിയി . പേ , സു രനായ ഈ
യുവാവിെ സാമീപ ം ഒരു ദിവസംകൂടി
ഞാൻ ആസ ദിേ ാെ !”
 “അതാണു നിെ ആ ഗഹെമ ിൽ
നാെള േപാകു ി .” െലവിൻ
സ തി .
അേതസമയം, തെ സാ ിധ ം
സൃഷ്ടി ബു ിമു കെള ുറി ്
യാെതാരു സംശയവുമി ാെത വേസ
എണീ സേ ാഷേ ാെട
ചിരി െകാ ് കി ിയുെട പിറേക
െച ു.
ആ ചിരി െലവിൻ ക ു.
അയാള െട മുഖം വിളറി. ഒരു
നിമിഷേനരം ശ ാസംമു ി: ‘എെ
ഭാര യുെട േനർ ്ഇ െന േനാ ാൻ
ഇയാൾ ു ൈധര ം വ േ ാ!’
അയാൾ ു േദഷ ംെകാ ു
വീർ മു ി.
“നാെള െ ഞ െള േപാകാൻ
അനുവദി േണ!” വേസ കാലിേ ൽ
കാൽ കയ ിവ ്
കേസരയിലിരു ുെകാ ്
അേപ ി .
െലവിെ സംശയം കൂടുതൽ
ശ മായി. വ ി െ
ഭർ ാവാണു താെന ധാരണ
അയാൾ ു േനരേ തെ യു ്.
ഭാര യ് ും കാമുകനും സുഖി ാനു
ഒരു മറയായി തെ
ഉപേയാഗെ ടു ുകയാെണ യാൾ
വിശ സി ു ു… എ ാലും
ആതിഥ മര ാദഭാവി ്, നായാ ിെ യും
േതാ ിെ യും ബൂട്സിെ യും
കാര ൾ േചാദി റി ു.
പിേ ദിവസം നായാ ിനു േപാകാെമ ു
സ തി .
കി ിേയാടു േപായി കിട ാൻ
പിൻസ ് പറ ത് െലവിെ
ദുരിത ിന് അറുതിവരു ിെയ ിലും
മെ ാരു സംഭവം അയാെള േവദനി ി .
ആതിേഥയേനാട് യാ ത
പറയു തിനിെട ഒരി ൽ ൂടി
കി ിയുെട ൈക ചുംബി ാൻ വേസ
ആ ഗഹി . പേ , കി ി
നാണേ ാെട ൈക പിൻവലി .
ദയയി ാെത പറ ു:
“ഞ ള െട വീ ിൽ
ഇ െനെയാരു പതിവി .”
െലവിെ ദൃഷ്ടിയിൽ,
ഇതിെനാെ വഴിെയാരു ിയ
കി ിെയയാണു കു െ ടുേ ത്.
അയാള െട െപരുമാ ം
തനി ിഷ്ടെ ടു ിെ ു
തുറ ുപറ തും ശരിയായി .
“ഉറ ിയിെ ു കാര ം?”
അ ാഴ ിനു നാല ു ാ ്
അക ാ ിയതിെ ആ ാദ ിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട സൗ ര േബാധം
സടകുടെ ണീ .
നാരകമര ൾ റം ഉദി യരു
ച െന ചൂ ി ാണി ് അയാൾ
പറ ു: “കി ീ, അതുകേ ാ? എ ത
മേനാഹരം! െവസ്േലാവ്സ്കി,
ഇേ ാഴാണു തെ പാ ് ആസ ദി ാൻ
പ ിയ സമയം. ഇയാൾ ു ന
ശബ്ദമാണു േകേ ാ? ന കുെറ
പാ കള ്. വരു വഴി
പാടിേ ൾ ി . മാഡം വേര
കൂെട ാടും.”
മെ ാവരും ഉറ ാൻ
േപായേ ാൾ ഒബ്േലാൻസ്കിയും
െവസ്േലാവ്സ്കിയും േറാഡിലിറ ി
പാടിെ ാ ുനട ു. അവർ പുതിയ
പാ കൾ പരിശീലി .
അതു േക െകാ ് െലവിൻ
ഭാര യുെട കിട മുറിയിൽ ഒരു
ചാരുകേസരയിലിരു ു. എ ാണാ
മൗന ിനു കാരണെമ ു ഭാര
േചാദിെ ിലും ഒ ും മി ിയി .
അവസാനം അവൾ സൗമ മാെയാരു
ചിരിേയാെട േചാദി :
“െവസ്േലാവ്സ്കിയുമായി ബ െ
എെ ിലുമാേണാ കാരണം?”
അയാൾ എ ാം തുറ ുപറ ു.
അ െന പറേയ ിവ ത് അയാെള
വിഷമി ി ുകയും െചയ്തു.
ഇരി ിട ിൽനിെ ണീ ്
േവദനി ി ു , കൂരമായ
േനാ േ ാെട, വിറയ് ു
സര ിൽ അയാൾ പറ ു:
“എനി ു സംശയെമാ ുമി . അതു
േമാശമാെയാരു പദമാണ്. എെ
മന ിലു െത ാെണ ു
വിവരി ാൻ ഞാൻ അശ നാണ്.
എനി ് അസൂയയി . പേ ,
ആെര ിലും നിെ ഇ െന
േനാ ു തു കാണുേ ാൾ എനി ു
േദഷ ംവരും. എനി തു
സഹി ാനാവി .”
“എ െന േനാ ുേ ാൾ?”
െവസ്േലാവ്സ്കി തെ പി ാെല
വ ത് അ ത നിഷ്കള മായ
മേനാഭാവേ ാെടയായിരു ിെ ്
അവൾ ു േതാ ിെയ ിലും
അതുപറ ു ഭർ ാവിെ
േവദനയ് ്ആ ം കൂേ െ ു
കരുതി അവൾ പറ ു: “ആണു െള
ആകർഷി ാനു സൗ ര െമാ ും
എനി ി …”
“ഓേഹാ!” അയാൾ തലയിൽ
ൈകവ : “ഒ ും പറയ . നിന ു
കൂടുതൽ
സൗ ര മു ായിരുെ ിേലാ!”
“േകാസ് , ഞാൻ പറയു തു
േകൾ ്.” സഹതാപേ ാെട അവൾ
അേപ ി :
“അന പുരുഷ ാെര ുറിെ ാ ും
ഞാൻ ചി ി ാറി . ഒരി ലുമി !
ഞാൻ മെ ാരാെളയും കാണാൻ
പാടിെ ാേണാ?” അ ാദ മായി
ഭർ ാവിെ സംശയം കി ിെയ
േവദനി ി . മനഃേ ശ ിൽനി ു
ഭർ ാവിെന േമാചി ി ാൻ എ ു
െച ാനും അവൾ സ യായിരു ു.
“എെ ഗതിേകടു നീ
മന ിലാ ണം.” നിരാശേയാെട
െലവിൻ മ ി . അയാൾ എെ
വീ ിലാണ്. ശരി ു പറ ാൽ,
കടി ാണി ാ െപരുമാ വും
കാലിേ ൽകാലുകയ ിയു
ഇരി മ ാെത അരുതാ െതാ ും
അയാൾ െചയ്തി ി . അതു
ശരിയാെണ യാൾ വിശ സി ു ു.
അെത ാം സഹി ാൻ ഞാൻ
ബാധ നാണ്.”
“അ െനെയാ ും പറയാെത
േകാ .” കി ി ഭർ ാവിെന ശാസി .
തേ ാടു സ്േനഹമാണു
സംശയ ിെ രൂപ ിൽ
പകടമാകു െത ു മന ിലാ ി
അവൾ സേ ാഷി .
“എെ പിയ ഭർ ാവ്
ഇ െനെയാരു പാവമായിേ ായേ ാ.
ഇ െല എ ത
സേ ാഷ ിലായിരു ു ന ൾ!
അതിനിടയ് ് സ ർഗ ിെല
ക റു ായി ആ
െകാ രുതാ വൻ… അയാെള ചീ
പറയു െത ിന് ? അയാെളെ
ആരുമ േ ാ. എ ിലും ന ുെട—
ന ൾ ര ുേപരുെടയും സേ ാഷം…”
“എ െനയാണിതിെ
തുട െമെ നി റിയാം…” കി ി
പറ ുതുട ി.
“എ െന? എ െന?”
“അ ാഴം കഴി ിരു േ ാൾ
നി ള െട േനാ ം ഞാൻ ശ ി .”
 “അെതയെത!” ഭയ സര ിൽ
അയാൾ പറ ു.
എ ാണവർ
സംസാരി െകാ ിരു െത ് കി ി
പറ ത് െലവിൻ ശ ാസമട ി
ശ ി േക . െപെ ുര ു
ൈകെകാ ും സ ം തലയിലടി ി
പറ ു:
“കി ീ, ഞാൻ നിെ േവദനി ി .
എെ ഡാർലിങ്, എേ ാടു മി ൂ!
എനി ു ഭാ ുപിടി താണ്. എ ാം
എെ െത തെ . ഒരു
കാരണവുമി ാെത ഞാനും േവദനി .”
“സാരമി . അ േയാെടനി ു
സഹതാപമു ്.”
“എേ ാേടാ? എ ിന് ? ഞാെനാരു
ഭാ നായതുെകാേ ാ? എ ുനിേ ാ
വ ഒരു ൻ ന ുെട
പരമാന ിനു
വില ുതടിയായേ ാ!”
“തീർ യായും. അതിെലനി ും
ദുഃഖമു ്.”
“എ ിൽ, ഈ േവനൽ ാലം
മുഴുവനും മനഃപൂർവം അയാെള
ഞാനിവിെട താമസി ി ും.
അയാളിവിെട സുഖി ജീവിേ ാെ .”
െലവിൻ അവള െട ൈകകളിൽ
ചുംബി : “േനാ ിേ ാ!
നാെളയാകെ … ഓ, നാെള ഞ ൾ
പുറ ുേപാവുകയാണേ ാ.”
 എ ്

പി േ ദിവസം സ് തീകൾ
ഉണരു തിനുമു ് ഒരു
കുതിരവ ിയും ഒരു െകാ
ക വ ിയും നായാ കാെര കാ ്
േപാർ ിേ ായിൽ നിലയുറ ി .
നായാ ിനു പുറ ാടാെണ ു
േനരേ മന ിലാ ിയ ലാസ്ക,
വ ി ാരനുചു ം തു ി ാടി,
േമാ ിയും മുര ും യാ ത ാർ
വരാൻ ൈവകു തിെല അസ ുഷ്ടി
പകടമാ ി. വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിയാണ് ആദ ം
പത െ ത്. തടി തുടേയാളം
ഉയരമു പുതിയ ബൂട്സും പ
ഉടു ം െതാ ിയും തിരകൾ േകാർ
െബൽ മാണു േവഷം. ൈകയിൽ ഒരു
പുതിയ ഇം ിഷ് േതാ ുമു ്. ലാസ്ക
ചാടിയിറ ി അയാൾ ുചു ം നൃ ം
ചവി ിെ ാ ് അവള െട ഭാഷയിൽ,
മ വെര ാം എേ ാൾ വരുെമ ു
േചാദി . മറുപടി കി ാ തുെകാ ു
സ ാന ുെച ് തല ഒരു
വശേ ുചരി ്, ഒരു െചവി
കൂർ ി ് കിട ായി. അവസാനം
േവ നായ് കാ ് മു ിലും ൈകയിൽ
േതാ ും ചു ിൽ ചുരു മായി
ഒബ്േലാൻസ്കിയും പുറ ിറ ി.
“അട ിയിരി ് കാ ്.” തെ
പുറ ു ചാടി യറാെനാരു ിയ
നായെയ ഒബ്േലാൻസ്കി
സ്േനഹപൂർവം ശാസി . പഴയ ഷൂസും
കീറിയ ടൗസറും ഷർ ം
പി ി ാളീസായ െതാ ിയും ധരി
അയാള െട േതാ ് പുതിയ
മാതൃകയിലു താണ്.
പഴയ വസ് തംധരി പുതിയ
ഉപകരണ ള മായി
േവ യ് ിറ ു താണു ഫാഷെന ു
വേസ യ് ് അറി ുകൂടാ.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മിനുമിനു
ഉടലിൽ പഴ ൻ വസ് തമണി ു
ക േ ാഴാണ് അയാൾ ് അതു
മന ിലായത്. അടു പാവശ ം
അ െന െച ാെമ ു തീരുമാനി .
“ന ുെട ആതിേഥയെനവിെട?”
അയാൾ അേന ഷി .
“അയാൾ ു െചറു ാരിയായ
ഒരു ഭാര യു ് !” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരി .
“അവൾ സു രിയുമാണ്.”
“ത ാറായി നില് ു തു ക ു.
പിെ യും അവള െട
അടുേ േ ാടിയിരി ും.”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ഊഹം
ശരിയായിരു ു. തേലദിവസെ
മ ര ിനു മാ തേ ാ
എ റിയാൻ ഒരി ൽ ൂടി കി ിെയ
സമീപി . “ൈദവെ േയാർ ്’
ജാ ഗത പാലി ണെമ േപ ി .
കു ികൾ പുറ ുവ ുമു ാെത
കരുതേലാെടയിരി ണെമ ും
പറ ു. ര ു ദിവസം
അക ുനില് ു തിൽ
തേ ാടവൾ ു േദഷ മിെ ്
ആവർ ി ് ഉറ വരു ി.
വിേശഷെമാ ുമിെ റിയി ു ഒരു
കുറി ്. ഒേ ാ രേ ാ വാ ുമതി,
എഴുതി ഒരാെള
കുതിര റ യയ് ണെമ ു
ശ ംെക ി.
ര ുദിവസം ഭർ ാവിെന
പിരി ിരി ാൻ കി ി ു
വിഷമമാണ്. എ ിലും അയാള െട
ഉ ാഹം ക േ ാൾ അവൾ
സേ ാഷേ ാെട ഭർ ാവിെന
യാ തയാ ി.
“േസാറി.” േപാർ ിേ ായിേല ്
ഓടിവ െലവിൻ പറ ു.
“ഭ ണെ ാതികെള ാം
എടു ുവ േ ാ?” ഈ
തവി നിറ ാരെന
വലതുവശ ാേണാ പൂ ിയത് ? ങ്,
സാരമി ! ലാസ്കാ, മി ാെതകിട.”
“ആ ിൻപ ിെന തുറ ുവിേ ര്.”
ഉ രവു കാ ുനി
പണി ാരേനാട് അയാൾ കല്പി :
“അതാ, മെ ാരു റാസ്കൽ വരു ു!”
ൈകയിൽ ഒരു മുഴേ ാലുമായി
എതിേര വരു ആശാരിെയ ക ്
െലവിൻ വ ിയിൽനി ു ചാടിയിറ ി.
“ഇ െല വരാ െത ് ? ഒരിട ു
േപാകാനിറ ുേ ാഴാണ്… ങാ,
എ ാണു കാര ം?”
“ഒരു പടികൂടിേവണം. ഉയരം
കൂടുതലാണ്.”
“ഞാൻ പറ തുേപാെല
െച ാ തുെകാ ാണ്. ഇനിയി ം
എ ാം അഴി പണിയണം.”
ഒരു പുതിയ
േകാണി ടിയു ാ ു താണു
പശ്നം. പടികള െട എ ം
കണ ാ ിയതിൽ ആശാരി ും
െത ി. െലവിൻ കുതിര വ ിയുെട
മൂടുെകാ ് പൂഴിയിൽ
അടയാളെ ടു ി: “ഇതുകേ ാ,
ഇവിടു ു തുട ണം. പഴയ
അളെവ ാം കള ി പുതിയ
കണ നുസരി പണിതാൽമതി,
മന ിലായേ ാ?”
അയാൾ വ ിയിൽ
കയറിയിരു ു. “ശരി, നമു ു
േപാകാം.”
വീ ിെലയും എേ ിെലും
പശ്ന െള ാം മറ ്,
നായാ ിൽമാ തം പതീ യർ ി
സേ ാഷേ ാെട അയാൾ
കൂ കാേരാട് ഇടപഴകി.
 വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി
ഇടതടവി ാെത സംസാരി . ആ
വാ ുകൾ ശ ി േ ാൾ തേലദിവസം
അയാേളാടു കാ ിയ അനീതിയുെട
േപരിൽ ല േതാ ി. നെ ാരു
സ്േപാർട്സ്മാനും രസികനുമാണ്
വേസ . െലവിൻ
അവിവാഹിതനായിരു േ ാൾ
അയാെള പരിചയെ ിരുെ ിൽ
അവർ
ഉ സുഹൃ ു ളാകുമായിരു ു.
ജീവിതേ ാടു അയാള െട ഒ ം
ഗൗരവമി ാ സമീപനേ ാട്
െലവിന് േയാജി ി . എ ിലും
പസാദാ കതയുെടയും
കുലമഹിമയുെടയും േപരിൽ
അയാൾ ു മാ െകാടു ു. ന
വിദ ാഭ ാസവും ഫ ും ഇം ിഷും
ഭംഗിയായി ൈകകാര ം െച ാനു
കഴിവുംെകാ ് അയാൾ െലവിെ
സ ം സമൂഹ ിെല ഒരംഗമായി.
വ ിയുെട ഇടതുവശ ു
െക ിയിരു കുതിരെയ ുറി ്
വേസ വാചാലനായി: “ഇതിെ
പുറ ുകയറി ഒ ു സവാരി
െചയ്താൽ എ ത ന ായിരി ും!”
അയാൾ പറ ു. വേസ യുെട
കൂ െക ് െലവിൻ ഇഷ്ടെ .
മൂ ു ൈമേലാളം േപായേ ാഴാണ്,
ചുരു ം ഡയറിയും എടു ാൻ
മറ ുേപായ കാര ം െവസ്േലാവ്സ്കി
െപെ ് ഓർമി ത്.
േമശ റ ാേണാ േവേറ
എവിെടെയ ിലുമാേണാ
വ െത റി ുകൂടാ. ഡയറിയിൽ
മു ൂെ ഴുപതു റൂബിള മു ്.
അെ ിൽ േപാെ ു
വയ് ാമായിരു ു.
“െലവിൻ, ഞാനീ കുതിര റ ു
കയറി വീ ിൽെച ്
അെതടു ുെകാ ് ഉടെനവരാം!”
എ ുപറ ് അയാൾ
പുറ ിറ ാൻ ഭാവി .
“അെത ിന് ? ഞാൻ
പണി ാരെന അയയ് ാം.”
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട ഭാരം
താ ാനു കരു ്
കുതിരയ് ിെ ു ഭയ ് െലവിൻ
പറ ു.
വ ി ാരെന പറ യ ി ്
െലവിൻതെ വ ിേയാടി .
 ഒൻപത്

“എേ ാ ാണ് ന ൾ േപാകു ത് ?

അതിെന ുറി പറയൂ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി ആവശ െ .
“ഞാൻ ഉേ ശി ു ത് ഇതാണ്.”
െലവിൻ പറ ു: “നമു ു േനേര
േഗ ാസ്ദിേവായുെട കരയിെല ണം.
അതിന റം ചതു നിലമാണ്.
കടൽ കൾ ധാരാളമു ്. ഇേ ാൾ
ന ചൂടായിരി ും.
ന ളവിെടെയ ുേ ാൾ
ൈവകുേ രമാവും. ചൂടുകുറയും.
(ഇവിെടനി ് ഇരുപതുൈമൽ േപാണം).
രാ തി അവിെട ത ിയി ് നാെള വലിയ
ചതു കളിേല ു േപാകാം.”
“േപാകു വഴി ് ഒ ുമിേ ?”
“ഉ ്. പേ ,
കാലതാമസമു ാകും. ര ു െചറിയ
ചതു കള ്. അവിെട
കാര മാെയാ ും കാണി .”
ആ െചറിയ ചതു കളിൽ
ഇറ ിേനാ ണെമ ് െലവിന്
ആ ഗഹമു ായിരുെ ിലും അവിടം
വീ ിനടു ാകയാൽ എേ ാൾ
േവണെമ ിലും വരാം. മൂ ുേപർ ്
േവ യാടാനു വക അവിെട
കാണുകയുമി . അതുെകാ ാണ്
അവിെട നിർേ െ ു പറ ത്.
പേ , ഒബ്േലാൻസ്കി
േറാഡിൽവ തെ ആ ചതു ് ക ു.
“നമു ് അേ ാ േപാകാം.”
അയാൾ പറ ു
വേസ അതിേനാടു േയാജി .
നിവൃ ിയി ാെത െലവിൻ സ തി .
വ ി നില് ു തിനുമു ്
നായ് ൾ ചാടിയിറ ി
ചതു ിനുേനർ ു പാ ു.
“ കാ ് !.. ലാസ്ക!”
നായ് ൾ തിരി വ ു.
“മൂ ുേപർ ് അവിെട ഇടമി .
ഞാനിവിെട കാ ിരി ാം.” െലവിൻ
പറ ു.
“േവ , നമുെ ാ ി േപാകാം”
എ ായി െവസ്േലാവ്സ്കി.
“അവിെട അതിനു
വകയി ാ തുെകാ ാണ്. ര ു
നായ് ൾ േവ , ലാസ്ക! ലാസ്ക!
ഇ ുേപാെര!”
െലവിൻ നായാ കാെര
അസൂയേയാെട േനാ ിെ ാ ു
വ ിയിൽ െ ഇരു ു. അവർ
ഇവിെടെയ ാം അരി െപറു ിയി ം
ഏതാനും കുളേ ാഴികെള മാ തേമ
കാണാൻ കഴി ു .
അതിെലാ ിെന െവസ്േലാവ്സ്കി
െവടിവ വീഴ് ി.
 “ഞാൻ പറ ിേ , െവറുേത
സമയം കള ു.” െലവിൻ പറ ു.
“അ , ന രസമു ായിരു ു. ഈ
ഒെര ം എനി ുകി ി.” േതാ ്
ൈകയിൽ പിടി വ ിയിൽ
വലി ുകയറിയ െവസ്േലാവ്സ്കി
പറ ു.
കുതിരകൾ െപെ ു
മുേ ാ കുതി . െലവിെ തല
ആരുെടേയാ േതാ ിെ പാ ിയിൽ
ത ി. ഒരു െവടിെയാ േക .
വാസ്തവ ിൽ തലത തിനു
മു ാണ് ഒ േക െത ിലും
േനേരമറി ാണ് െലവിനു േതാ ിയത്.
വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി േതാ ിെ
കാ ി അബ ിൽ പിറേകാ
വലി േ ാൾ അതിെല ഒരു
ആർ ും പരുേ ല് ാെത നില ു
പതി താണ്. ഒബ്േലാൻസ്കി,
സ്േനഹിതെന കു െ ടു ി
കുെറേനരം ചിരി .
ര ാമെ ചതു ് കുെറ ൂടി
വിസ്തൃതിയു തായിരു ു. െലവിൻ
നിരു ാഹെ ടു ിെയ ിലും
കൂ കാർ അവിെടയും ഇറ ി. ഒരു
കടൽ ിെന െവടിവ ി .
അതിനിെട വ ി കം െചളിയിൽ
പുതെ ിലും കുെറ പയാസെ ്
അതിെന ഉയർ ിെയടു ു. തുടർ ്
െവസ്േലാവ്സ്കി വ ി ാരെ
േജാലി ഏെ ടു ു.
 പ ്

പ തീ ി തിലും േനരേ
ചതു നിലെ
അവർ
ി. വേസ െയ
ഒഴിവാ ിയി ് സ ം ഇ ാനുസരണം
പ ിേവ നട ാനായിരു ു
െലവിെ ആ ഗഹം.
ഒബ്േലാൻസ്കിയും
അതുതെ യാണാ ഗഹി ത്.
“ന ഒ ാംതരം ചതു ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “അതാ
കഴുകൻ പറ ു തു കേ ാ?
കഴുക ാരു ിട ു തീർ യായും
മ പ ികള ം കാണും.”
“േകാര ് വളർ ുനില് ു തു
ക ിേ ?” നദിയുെട
വലതുകരയ് റ ് കടുംപ
നിറ ിലു ഒരു ദ ീപ് െലവിൻ
ചൂ ി ാണി : “അവിെടനി ാണു
ചതു നിലം തുട ു ത്.
അവിെടനി ു വലേ ാ തിരി ു
മര ൂ ിന റം നായാ ിനുപ ിയ
ലമാണ്. ഒരി ൽ അവിെടനി ും
പതിേനഴ് കാ േകാഴികെള ഞാൻ
െവടിവ ി . നമു ു മൂ ു
വഴി ുേപാകാം. മി ിനടു ു
സ ി ാം.” “ശരി, ആരാണ്
ഇടതുവശ ുേപാകു ത്. ആരാണു
വലതുവശേ ു േപാകു ത് ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി :
“വലതുവശ ാണു വിസ്താരം
കൂടുതൽ. അതുെകാ ് നി ൾ
ര ാള ം അേ ാ േപാവുക. ഞാൻ
ഇടേ ാ തിരിയാം.”
“െകാ ാം! ന ുെട
സ ിയായിരി ും ആദ ം നിറയു ത്.”
വേസ പറ ു.
െലവിന് അതിേനാടു
േയാജി ാെത നിവൃ ിയി .
അ െന അവർ ര ായി പിരി ു.
ചതു ിൽ പേവശി ഉടെന
നായ് ൾ ര ും മണംപിടി
മുേ ാ കുതി . കാ പു കള െട
താവളമാണവയുെട ല െമ ്
െലവിനറിയാം.
“െവസ്േലാവ്സ്കി. എേ ാടു
േചർ ുനടേ ാള !”
പിറകിൽ െവ ം െതറി ി
നട ുവരു സുഹൃ ിേനാട് അയാൾ
പറ ു. അ ു രാവിെല
അബ വശാൽ അയാള െട
േതാ ിൽനി ു
െവടിയുതിർ തിനുേശഷം െലവിൻ
ജാ ഗതയിലാണ്.
“േവ . ഞാൻ നി െള
തട െ ടു ു ി . എെ
കാര േമാർ ു വിഷമിേ ”
എ ായിരു ു വേസ യുെട മറുപടി.
വീ ിൽനി ു പുറെ േ ാൾ കി ി
പറ ത് െലവിൻ ഓർമി : “നി ൾ
പരസ്പരം െവടിവയ് ാെത
സൂ ിേ ാളേണ!”
നായ് ൾ മണംപിടി ്
അടു ടു ു വ ു. കടൽ കൾ
ഏതു നിമിഷവും ക ിൽെപടുെമ
പതീ യിൽ ജാ ഗതേയാെടയാണ്
െലവിൻ നട ത്.
“േഠ! േഠ!” കാതിനു െതാ മുകളിൽ
െവടിെയാ േക . വളെര ദൂെര
ചതു ിനുമുകളിൽ വ മി പറ
കാ താറാവുകള െട േനർ ് വേസ
നിറെയാഴി താണ്. ആ നിമിഷം ഒരു
കാ പു ിെ കര ിൽ െലവിൻ േക .
തുടർ ു മെ ാ ്. പിെ
മൂ ാമെതാ ്. ഒ ിനുപിറേക ഒ ായി
എ പ ികൾ ഉയർ ുപറ ു.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട െവടിേയ ്
ഒ ുവീണു. േകാര കൾ ു
മുകളിൽ പറ ഒെര ിെന ൂടി
ഒബ്േലാൻസ്കി വീഴ് ി.
െലവിന് അ തേ ാളം
ഭാഗ മു ായി . ആദ ം ഏ വും
അടു ുക തിനു േനർ ്
നിറെയാഴിെ ിലും െകാ ി . ആ
ശബ്ദംേക ്, മെ ാ ് അയാള െട
കാല് ീഴിൽനി ും പറ ുെപാ ി
ശ വ തിചലി ി . അതിെനയും
െവടിവെ ിലും വീ ും ല ം െത ി.
“ഏയ് േവ ാേര, ഇേ ാ വരിൻ.
അല്പം േവാഡ്ക കുടി ി േപാകാം!”
ശബ്ദംേക ് െലവിൻ
തിരി ുേനാ ി. കുറ കെല,
പ നിറ ിലു േവാഡ്ക
കു ിയുമായി നില് ു ഒരു
കർഷകനാണു വിളി ത്. കുറ കെല
കുതിരകെള അഴി മാ ിയ ഒരു
വ ി ു ചു മായി കുെറയധികം
കർഷകർ ഇരി ്.
“വ ാെ , മടി ാെത വ ാെ !”
ചുവ മുഖമു ആ താടി ാരൻ
വീ ും ണി .
“എ ാണവർ പറയു ത് ?”
െവസ്േലാവ്സ്കി േചാദി
“അവർ കുടി രസി ുകയാണ്.
അേ ാ േപാകുേ ാ?”
“എ ിനാണവർ നമു ു
തരു ത് ?”
“സേ ാഷംെകാ ്. അേ ാ
െപായ്േ ാള .” െലവിൻ സുഹൃ ിെന
േ പാ ാഹി ി .
“നി ള ം കൂെടവരൂ.”
“ഞാൻ പി ാെലവരാം.
അെ ിൽ നമു ു മി ിനു
സമീപംവ കാണാം. െലവിനും ഒരു
െറാ ിയും േവാഡ്കയും കി ിയാൽ
െകാ ാെമ ു ായിരു ു. പേ ,
ആ സമയ ് നായ് െചറുതായി
മുര ു. ഒരു കടൽ ് പറ ുയർ ു.
െലവിെ ീണം എേ ാ
േപായിമറ ു. അയാൾ
പതു ിെ ു െവടിെവ . പ ി
താെഴവീണു. “എടുേ ാ ു വാ.”
അയാൾ ലാസ്കേയാടു പറ ു.
അതിനിെട മെ ാരു പ ിെയ ക ു.
അതിനു േനേര നിറെയാഴിെ ിലും
പുറ ുെകാ ി . ആദ െ
പ ിെയ േതടി ചതു ിൽ കുെറേനരം
അല ു. പേ , ക ുകി ിയി .
അ െന കാര മാെയാരു
േന വുമു ാകാെത േചറിൽ മു ിയ
ബൂട്സും വിയർ ിൽ കുതിർ
കു ായവുമായി ലാസ്കെയയും
വിളി െകാ ് െലവിൻ ചതു ിനു
െവളിയിേല ു നട ു. അവിെട
വര ിരു ് ബൂട്സ് ഊരിയി ്
വീ ും ചതു ിനരികിൽ െച ു
കല ിയ െവ ം കുറ കുടി .
ചൂടുപിടി ിരു േതാ ിെ
പാ ികൾ െവ െമാഴി തണു ി .
മുഖവും ൈകകള ം കഴുകി.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
അടുെ ിയേ ാൾ അയാൾ
ചിരി െകാ ു േചാദി :
“എ ായി? ൈകനിറെയ
കി ിേയാ?”
“നി ൾേ ാ?” െലവിൻ േചാദി .
പേ , േചാദിേ
ആവശ മു ായിരു ി . നിറ
സ ി ക ാലറിയാം.
“േമാശമ .”
അയാൾ ് പതി ാല്
പ ികെളയാണു കി ിയത്.
“വളെര ന ലം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“െവസ്േലാവ്സ്കി
കൂെടയു ായിരു തും
നി ൾെ ാരു പശ്നമായിരി ും.”
 പതിെനാ ്

െല വിനും ഒബ്േലാൻസ്കിയും അവർ

രാ തി ത ാൻ നി യി ിരു
കർഷകഭവന ിെല ി.
അവർ ുമുേ െവസ്േലാവ്സ്കി
അവിെടെയ ിയിരു ു.
വീ ടമ യുെട സേഹാദരൻ, ഒരു
പ ാള ാരൻ, െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട
ബൂട്സ് വലി രാൻ
സഹായി ുകയായിരു ു.
“ഞാനിേ ാെഴ ിയേതയു .”
െവസ്േലാവ്സ്കി പറ ു:
“അവെരനി ു തി ാനും കുടി ാനും
ത ു. െറാ ി ് എെ ാരു രുചി!
േവാഡ്കയും അതുേപാെല. ഇ തയും
ന േവാഡ്ക ഇതിനുമു ു ഞാൻ
കുടി ി ി . പണം െകാടു ി
വാ ിയി . സാരമിെ േ ാമേ ാ
പറ ു.
“അവെര ിനു പണം വാ ണം?
നി െള സത്കരി തേ ? േവാഡ്ക
വില്പനയ് ു താേണാ?”
നന ുകുതിർ ഷൂസ്
വലി രു തിനിടയിൽ അവസാനം
വിജയി പ ാള ാരൻ േചാദി .
നായാ കാരുെട ബൂട്സിെലയും
നായ് ള െട ശരീര ിെലയും
െചളിപുര ു വൃ ിേകടായ കുടിലിൽ,
െവടിമരു ിെ ദുർഗ മു
അ രീ ിൽ, ക ിയും
മു മി ാെത, രുചിേയാെട ചായയും
അ ാഴവും കഴി ് ഉറ ാൻ
ത ാറാ ിയിരു ധാന രയിൽ
െച ുകിട ു.
ഇരുൾ പര ുതുട ിയി ം
ആർ ും ഉറ ംവ ി .
നായാ ിെ യും
നായാ നായ് ള െടയും കഥകൾ
പറ ും േവാഡ്ക നല്കി സത്കരി
കർഷകരുെട ഔദാര െ പശംസി ം
അവർ സമയം െചലവഴി . കഴി
േവനലിൽ മാൽ ൂസ് എ
െറയിൽേവ മുതലാളിയുെട
സംഘേ ാെടാ ം നായാ ിനുേപായ
കഥ ഒബ്േലാൻസ്കി വിവരി . െട ർ
പവിശ യിൽ മാൽ ൂസ്
പാ ിെനടു ചതു നില െള
എ പകാരമാണു
സംര ി ു െത ും നായാ കാെര
അവിേട ു െകാ ുവരു
വാഹന ള െടയും അവരുെട
ഭ ണ ിെനാരു ിയി
കൂടാര ിെ യും മ ം ഏർ ാടുകൾ
എെ ാെ യാെണ ും
പറ ുേകൾ ി .
 “എനി ു നി ൾ പറയു തു
മന ിലാകു ി .” ൈവേ ാൽ
വിരി തിനു മുകളിൽ
കിട ുകയായിരു െലവിൻ
എഴുേ ിരു ി പറ ു:
“ആള കൾ ു
മടു േതാ ാതിരി ു െത െന?
എ ും വിഭവസമൃ മായ
സദ യു ാെല െനയിരി ും?
നാണംെക പണം േനടുകയും
നാണേ ടുതീർ ാൻ ആ പണം
െചലവഴി ുകയും െച തിനു
തുല മാണത്.”
“സത ം!” വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി
അതിേനാടു േയാജി : “നൂറുശതമാനം
സത ം! കള മി ാ
മന തുെകാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
അ െന െചയ്െത ിരി ും. പേ ,
ഒബ്േലാൻസ്കി െച തുെകാ ്
എനി ും െച ാമേ ാ എ ു
മ വർ കരുതും.”
“ഒരി ലുമി .” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരി െകാ ു പറ ു: “മ പല
ക വട പമുഖെര ാള േമാ
പഭു ാെര ാള േമാ
ക നാണയാെള ു ഞാൻ
കരുതു ി . എ ാവരും ഒരുേപാെല
അധ ാനി ം ബു ി ഉപേയാഗി മാണു
പണമു ാ ു ത്.”
“എേ ാ ധ ാനം? ഒരു െപർമി
സംഘടി ി ് മറി
വില് ു താേണാ?”
“തീർ യായും അതും
ഒരധ ാനമാണ്. അയാേളാ
അയാെളേ ാലു വേരാ
ഇ ായിരുെ ിൽ
െറയിൽേവകള ാകുമായിരു ി .”
“പേ , ഒരു കർഷകെ േയാ
പ ിതെ േയാ അധ ാനംേപാെലയ
അത് !”
“സ തി ! എ ിലും
ഫലമുളവാ ു പവൃ ിഎ
നിലയ് ് അെതാരു അധ ാനമാണ്.
െറയിൽേവകളാണതിെ ഫലം. പേ ,
െറയിൽേവകൾ
നിഷ് പേയാജനമാെണ ു നി ൾ
പറയു ു!”
“തിക ം വ ത സ്തമായ ഒരു
പശ്നമാണത്. െറയിൽേവകൾ
ഉപേയാഗ പദമാെണ ു ഞാൻ
സ തി ു ു എ ിലും അധ ാന ിന്
ആനുപാതികമ ാ ഏതു േന വും
അപമാനകരമാണ്.”
“ആരാണീ അനുപാതം
നി യി ു ത് ?”
“സത സ മ ാ മാർഗ ിൽ,
കൗശലം പേയാഗി സ ാദി ു ത്
അപമാനകരം.” െലവിൻ പറ ു.
“ബാ ുകൾ ലാഭമു ാ ു തു
േപാെല, േജാലി െച ാെത വ ി
സ ് സ ാദി ു തുേപാെല, പഴയ
കു കകള െട ാന ്
െറയിൽേവകൾ, ബാ ുകൾ തുട ി
പണിെയടു ാെത
പണമു ാ ാനു
സംവിധാന ള ായി.”
“പേ , സത സ വും
അ ാ തും ത ിലു
േവർതിരിവിെ
അടി ാനെമ ാണ് ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി : “എെ
െഹഡ് ാർ ിെന ാൾ ഉയർ
ശ ളം ഞാൻ വാ ു ു. പേ ,
എേ ാൾ േജാലി
അറിയാവു വനാണ് എെ
െഹഡ് ാർ ്. ഇതു സത സ മായ
പവൃ ിയാേണാ?”
“എനി റി ുകൂടാ.”
“ശരി, എ ിൽ ഞാൻ പറയാം.
എേ ിെല നി ള െട േജാലി ു
നി ൾെ ാരു ലാഭം അ ായിരം
റൂബിൾ കി ുെവ ിരി െ . ന ുെട
ഇ െ ആതിേഥയനായ കർഷകൻ
എ ത അധ ാനി ാലും അൻപതു
റൂബിളിലധികം കി ി . എെ
െഹഡ് ാർ ിനു കി തിൽ
കൂടുതൽ ശ ളം എനി ു
കി തുേപാെലേയാ അെ ിൽ
മാൽ ൂസിന് ഒരു െറയിൽേവ
െമ ാനി ിനു കി തിൽ കൂടുതൽ
വരുമാനം ലഭി ു തുേപാെലേയാ,
ഉ സത സ മ ാ
പവൃ ിയാണെത ു പറയാം.
ഇവരുെട േപരിൽ അന ായമ ാ ഒരു
വിേരാധം
െപാതുജന ൾ ിടയിലുെ ു
ഞാൻ മന ിലാ ു ു. അതിെ
േപരാണ് അസൂയ…”
“അ െന പറയരുത് !”
െവസ്േലാവ്സ്കി ഇടെപ : “അത്
അസൂയയ . അവരുെട ബിസിന ിൽ
ശു മ ാ ചില
ഇടപാടുകള ാകും”
“ഞാെനാ ു പറയെ ” െലവിൻ
പറ ു: “കൃഷി ണി െച വന് 50
റൂബിൾ കി േ ാൾ ഞാൻ അ ായിരം
റൂബിൾ ൈക ത്
അനീതിയാെണ ു നി ൾ പറയു ു.
അത് അനീതിയാനണ്. എനി െന
േതാ ു ുമു ്. പേ ,…”
“വാസ്തവംതെ . ന ൾ ഒരു
േജാലിയുംെച ാെത തി ുകയും
കുടി ുകയും നായാ ിനു േപാവുകയും
െച േ ാൾ അവൻ എ ായ്േപാഴും
േജാലി െച െത ിന് ?” വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കി േചാദി .
ജീവിത ിലാദ മായാണ് അയാൾ
തെ ുറി ചി ി ു ത്.
അതുെകാ ുതെ , േചാദ ം
ആ ാർ മായിരു ു.
“അ െന നി ൾ ു
േതാ ു ു േ ാ. പേ , നി ള െട
എേ ് നി ൾ അയാൾ ു ദാനം
െച േമാ?” െലവിെന
പേകാപി ി ാനുേ ശി ്
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
ര ് അളിയ ാർ ുമിടയിൽ
അടു കാല ായി പകടമ ാ
ഒരു വിേരാധം വളർ ുവരാൻ
തുട ിയിരു ു.
സേഹാദരിമാെര വിവാഹംെചയ്ത
ര ുേപരിൽ ആരാണു കൂടുതൽ
ജീവിതവിജയം േനടു െത
മ രംേപാെലാ ്. ഈ വിേരാധം
അവരുെട ചർ യിൽ പതിഫലി .
“ആരും
ആവശ െ ടാ തുെകാ ് ഞാൻ
ദാനംെകാടു ു ി .
ഞാനാ ഗഹി ാലും
െകാടു ാെനനി ു സാധി ുകയി .
േപാെര ിൽ െകാടു ാൻ
ആരുമി താനും.” െലവിൻ പറ ു.
“ഈ കർഷകന് െകാടുേ ൂ.
ഇയാൾ േവെ ു പറയി .”
“അതു ശരിയാണ്. പേ ,
എ ാണതിെ നടപടി? പമാണം
എഴുതേണാ?”
“എനി റി ുകൂടാ.പേ ,
നി ൾ തിേ ൽ
ഒരവകാശവുമിെ ു
േബാധ െ ി െ ിൽ…”
“എനി ് ഒ ം േബാധ െ ി ി .
േനേരമറി ്, അതു ദാനം
െച ാെനനി വകാശമിെ ും ഈ
മ ിേനാടും എെ കുടുംബേ ാടും
എനി ു ചില
കടമകള െ ുമാെണെ ധാരണ.”
“ഈ അസമത ം
അന ായമാെണ ു നി ൾ ്
അഭി പായമുെ ിൽ എ ുെകാ ു
നി ൾ അതിനനുസരി
പവർ ി ു ി ?”
“ഞാൻ പവർ ി ു ു ്.
നിേഷധാർ ിലാെണ ുമാ തം.
നിലവിലു അസമത ം വലുതാ ാൻ
ഞാൻ ശമി ു ി .”
“അെതാരു വിേരാധാഭാസമാണ്.”
“അെതാരു കുതർ മാണ്.”
െവസ്േലാവ്സ്കി പറ ു.
ധാന രയുെട വാതിൽ തുറ ുവ
കർഷകേനാട് അയാൾ േചാദി :
“ഇതാര്, ന ുെട ആതിേഥയനേ !
നി ൾ ഇതുവെര ഉറ ിയിേ ?”
“എ െന ഉറ ും? സാറ ാർ
ഉറ ിയിരി ുെമ ു വിചാരി .
അേ ാഴാണു സംസാരം േക ത്.
ഇവിെടനിെ ാരു സാധനം
എടു ാനു ്. ഇവൾ കടി ി േ ാ,”
എ ു േചാദി ് നഗ്നപാദനായി
സൂ ി ് അയാൾ ചുവടുവ .
“നി ൾ
എവിെടയാണുറ ു ത് ?”
“ഇ ുരാ തി കുതിരകെള
േമയ് ാൻ െകാ ുേപാകു ു.”
“എ ു ന രാ തി!”
തുറ വാതിലിനു പുറേ ു
േനാ ി, അ ിെവളി ിൽ
കുടിലുകള െട കൂരകള ം വ ികള ം
ഒരു ചി ത ിെല േപാെല
െതളി ുനില് ു തു ക ്
െവസ്േലാവ്സ്കി പറ ു: “അതാ
ആേരാ പാടു േ ാ, സ് തീകള െട
ശബ്ദമാണ്. േമാശമ . ആരാണു
പാടു ത് ച ാതീ?”
“അടു ു
േവല ാരിെ ളാണ്.”
“വരൂ, നമു ു നട ാൻ േപാകാം.
ഇ ് ഉറ . ഒബ്േലാൻസ്കി വരൂ.”
“എഴുേ ല് ാെത േപാകാൻ
കഴിയുെമ ിൽ ന ായിരു ു!”
നിവർ ുകിട ് ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “ഇ െന കിട ു െതാരു
സുഖമാണ്.”
“എ ിൽ ഞാെനാ യ് ുേപാകാം.”
െവസ്േലാവ്സ്കി ചാടിെയണീ ് ബൂട്സ്
ധരി , “ഗുഡ്ൈബ. ന രസമുെ ു
േതാ ിയാൽ ഞാൻ വിളി ാം.
ഇ െ നായാ ് ഞാെനാരി ലും
മറ ി .”
“ആെളാരു രസികനാണ്.”
െവസ്േലാവ്സ്കി വാതിൽചാരി
പുറ ിറ ിയേ ാൾ ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“ശരിയാണ്.” െലവിൻ അതിേനാടു
േയാജി . േനരേ ചർ
െചയ്തിരു വിഷയംതെ യായിരു ു
അേ ാഴും അയാള െട മന ിൽ.
അതുെകാ ുതെ , മു ു
പറ തിെ തുടർ െയേ ാണം
ഇ െന പറ ു:
“ഒ ുകിൽ നിലവിലു
വവ ിതി നീതിപൂർവമാെണ ു
സ തി ് ന ുെട അവകാശ ൾ
ഉയർ ി ിടി ണം. അ ാ പ ം
അനർഹമായ ആനുകൂല ളാണ് നാം
അനുഭവി ു െത ു സ തി ്
എെ േ ാെല സേ ാഷേ ാെട
അതിൽ പ ാളികളാകണം.”
“അനർഹെമ ുേതാ ു
ആനുകൂല െള സേ ാഷേ ാെട
അനുഭവി ാൻ എനി ു കഴിയി .
എനി ു കു േബാധമു ാകും.”
“എ ായാലും നമു ു
പുറ ുേപാകാം.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “ഉറ ം വരി , വരൂ.
േപാകാം.” െലവിൻ മറുപടി പറ ി .
നിേഷധാ കമായ അർ ിൽ
നീതിപൂർവമായാണു താൻ
പവർ ി ു െത ു േനരേ
പറ തിെന ുറി ് ആേലാചി .
അതു സാധ മാേണാ എ ു സ യം
േചാദി .
“പുതിയ ൈവേ ാലിനു രൂ മായ
മണമാണ്.” ഒബ്േലാൻസ്കി
എഴുേ ിരു ു: “എനി ് ഉറ ം
വരു ി . വേസ അവിെട
ബഹളമു ാ ു ു. അയാള െട
വർ മാനവും ചിരിയും േക ിേ ?
നമു ും േപായി േനാ ാം”
“ഇ , ഞാനി .” െലവിൻ പറ ു.
“ഭാര യ് ു
വാ ുെകാടു ുേപായതുെകാ ാ
േണാ?”
“എേ ാ ് ?”
“അ , നി ൾ ത ിൽ വളെര
പധാനെ ഒരു വിഷയം ചർ
െച തുേക . നായാ ് ര ുദിവസം
േവേണാ ഒരു ദിവസം മതിേയാ എ ്.
ഇെതാെ ജീവൽ പശ്ന ളായി
കണ ാ ിയാൽ കുഴ ുേപാകും.
പുരുഷനായാൽ കുറെ ാെ
സ ാത ം േവണം.”
“വീ േവല ാരികേളാടു
പണയാഭ ർ ന
നട ണെമ ാേണാ!” െലവിൻ
േചാദി .
“അതിെല ാണു തകരാറ് ? എെ
ഭാര യ് ു വ നഷ്ടവുമുേ ാ?
എനി ു സേ ാഷവും. പിെ
വീ ിനു ിൽ അെതാ ും പാടി .
ഗൃഹാ രീ ം മലിനമാ രുത്.”
“ശരിയായിരി ും.” എ ു പറ ്
െലവിൻ തിരി ുകിട ു: “നാെള
െവള ിനു േപാണം. ഞാൻ ആെരയും
വിളി ണർ ി .”
“ച ാതിമാേര വരിൻ. ഞാെനാരു
സു രിെയ പരിചയെ . എെ ാരു
ച ം!” െവസ്േലാവ്സ്കി
വിളി പറ ു.
െലവിൻ ഉറ ം നടി .
ഒബ്േലാൻസ്കി ഒരു ചുരു ക ി
കൂ കാരെന അനുഗമി .
െലവിൻ വളെരേനരം ഉറ ാെത
കിട ു. കുതിരകൾ ൈവേ ാൽ
ചവയ് ു ശബ്ദംേക .
ഗൃഹനാഥനും മൂ പു തനും
കുതിരകെള േമയ് ാൻ
െകാ ുേപാകു തിെ ബഹളം.
പിെ , ഗൃഹനാഥെ ഇളയമകനും
അ ാവനായ പ ാള ാരനും
െതാ റ ് ഉറ ാനു ഒരു ം.
നായ് ള െട വലി െ ുറി ്
അതിശേയാ ിേയാെട അ ാവെന
വർണി േകൾ ി ുകയാണ് ആ
ബാലൻ. അവ എ െനയാണു
പ ികെള പിടി ു െത റിയണം.
നായാ കാർ െവടിവ വീഴ് ു
പ ികെളയാണ് നായ് ൾ
എടു ുെകാ ുവരു െത ു
പ ാള ാർ പറ ു. “മി ാെത
കിട ുറ ്.” അയാൾ ശാസി .
അധികം ൈവകാെത പ ാള ാരെ
കൂർ ംവലി േക . അടു
ദിവസെ പരിപാടിെയ ുറി ്
െലവിൻ ആേലാചി .
“നാെള െവള ിനു പുറെ ടണം.
ആേവശംെകാ ി കാര മി .
കടൽ കൾ ധാരാളമു ്.
നായാ കഴി ു മട ിെയ ുേ ാൾ
കി ിയുെട കുറി ് കി ം. ീവ്
പറ തു ശരിയായിരി ാം.
അവേളാടു പൗരുഷംകാ ാെത ഒരു
െപ ിെനേ ാെലയായിരി ാം
െപരുമാറു ത്. ഇനിെയ ു െച ാൻ?”
ഉറ ിൽ
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെടയും
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെടയും സംസാരവും
െപാ ി ിരിയും േക ് ഒരുനിമിഷം
ക തുറ ു. പുറ ് ന നിലാവ്.
ര ുേപരും വാതിൽ ൽ നില് ു ു.
ഒരു െപൺകു ിയുെട
അനിതരസാധാരണമായ സൗ ര െ
വർണി ുകയാണ് ഒബ്േലാൻസ്കി.
അതുേക ് െവസ്േലാവ്സ്കി
നിർ ാെത ചിരി ു ു. ‘നി ൾ
െപെ െ ാരു വിവാഹം കഴി ണം’
എ ് ഒരു കർഷകൻ ഉപേദശി കാര ം
അയാൾ ഇടയ് ു പരാമർശി ു തും
േക .
“കൂ കാേര, നാെള അതിരാവിെല”
എ ് ഉറ ടേവാെട പിറുപിറു ി ്
െലവിൻ വീ ും ഗാഢനി ദയിലാ ു.
 പ ്

െവ ള ിനുണർ
കൂ കാെര
െലവിൻ

വിളി ണർ ാൻ ശമി . വേസ

നീ ുനിവർ ുകിട ു
സുഖസുഷുപ്തിയിലാണ്. എ ത
വിളി ി ം മറുപടിയി .
അർ നി ദയിലായിരു
ഒബ്േലാൻസ്കിയും അന ു ി .
ൈവേ ാൽകൂനയുെട ഒരു മൂലയ് ു
ചുരു ുകൂടി ിട ലാസ്ക
മന ി ാമനേ ാെട എണീ ്
മടി മടി ് മൂരിനിവർ ു. െലവിൻ
ബൂട്സ് ധരി േതാ ്
ൈകയിെലടു ് െമെ കതകു തുറ ു
പുറ ിറ ി. വ ി ാരൻ
വ ിയുെട സമീപ ു കിട ുറ ു ു.
കുതിരകള ം മയ ിലാണ്.
ഒ ുമാ തം
പാ ത ിനുെവളിയിെലാെ ചിതറി
െതറി ി െകാ ു മടി മടി ് ഓട്സ്
തി ു ു. അ രീ ിന് അേ ാഴും
ചാരനിറം.
“ഇ ത േനരേ ഉണർേ ാ?”
കുടിലിനു പുറ ുവ വൃ യായ
വീ േചാദി .
“നായാ ിനു േപാകാനാണ ൂേ !
ഇതിേല േപായാൽ
ചതു നില ിെല ുേമാ?”
“കുടിലുകൾ ു പിറകിെല
െമതി ള ിന റം ഒരു വഴിയു ്.
അതിെല േനേരേപായാൽ മതി.”
ലാസ്ക ഉ ാഹേ ാെട
നട ാതയിലൂെട മുേ ഓടി. െലവിൻ
ഇടയ് ിെട ആകാശ ു
േനാ ിെ ാ ു പി ാെല െച ു.
സൂര നുദി ു തിമു ്
ചതു ിെല ണം.
വീ ിൽനി ിറ ുേ ാഴു ായിരു
നിലാവ് മ ി ുട ി. അകെല
പകൽെവ ം പര ാൻ
തുട ിയിരു ു. പുലരിയുെട
നി ബ്ദതയിൽ തീെരെ റിയ
ശബ്ദംേപാലും തിരി റിയാം. ഒരു
േതനീ െവടിയു യുെട
മുഴ േ ാെട െലവിെ
െചവി ടു ുകൂെട പറ ുേപായി.
സൂ ി േനാ ിയേ ാൾ അതിനു
പിറേക ഒ ായി കൂടുതെല ം
പറ ുവരു ു. േവലി റ ു
േതനീ ൂടുകളിൽനി ാണ്.
മൂടൽമ ുയരു തു േനാ ി
ചതു നില ിെ ാനം
കെ ി. ചതു നിലം തുട ു
ല ്, രാ തി കുതിരെയ
േമയ് ാൻ വ വർ
െവള ാൻകാല ു കിട ുറ മായി.
കാലുകൾ പരസ്പരം കൂ ിെ ിയ
മൂ ു കുതിരകൾ കുറ കെല
െമാ ിെമാ ി നട ു ു.
യജമാനെ െയാ ം നട ലാസ്ക,
മുേ ാേ ാടാൻ അനുവാദം േതടി
നാലുചു ം േനാ ി. ഈർ മു
ലെ ിയേ ാൾ ലാസ്കെയ
േപാകാൻ അനുവദി .
മൂ ുവയ ഒരു െകാഴു കുതിര
നാെയ ക ു വാലുയർ ി ചീ ി. മ
കുതിരകള ം ഭയെ ് െചളിെവ ം
െതറി ി െകാ ു കാലുകൾ
വലി ിഴ ് ചതു ിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം ഓടാൻ ശമി .
ലാസ്ക പരിഹാസഭാവ ിൽ
കുതിരകെളയും േചാദ ഭാവ ിൽ
െലവിെനയും േനാ ി. െലവിൻ അവെള
തേലാടിയി ്, േപാകാൻ
അനുവദി ു തുേപാെല ചൂളമടി .
ലാസ്ക സേ ാഷേ ാെട,
െചളിെതറി ി െകാ ു മുേ ാ
കുതി .
ചതു നില ു പേവശി
ലാസ്ക, ആ പേദശം മുഴുവനും
േവരുകള െടയും പു ിെ യും
മ ുപാളികള െടയും
പരിചിതഗ വും
കുതിര ാണക ിെ യും
പ ികള െടയും അപരിചിതമായ
ഗ വും നിറ ുനില് ു തറി ു.
ഏതു ദി ിൽനി ാണു ഗ ം
പുറെ ടു െത റിയാെത ലാസ്ക
അവിെടെയ ാം മണംപിടി . “ലാസ്ക
ഇവിെട.” യജമാനൻ ചൂ ി ാണി
ലം അവൾ പരിേശാധി . ഒ ും
കാണാെത പഴയ ല ു
തിരിെ ി. ബലവും അയവുമു
കാലുകൾെകാ ു മ ുപാളികൾ
താ ി കുറ കെല െച ു.
പ ികള െട ഗ ം കൂടുതൽ
രൂ മായി അനുഭവെ . വാലുനീ ി
അ ംമാ തം ചലി ി ്, വായ തുറ ു
കാതുകൾ േമേലാ യർ ി അവൾ
നി ു. അവൾ ഒരു കടൽ ിെന
കെ ിെയ ് അയാൾ ു
മന ിലായി. അയാൾ
സൂ ി േനാ ി. ര ു
മ ുപാളികൾ ിടയിലായി ഒരു
പ ി പതു ിയിരി ു തു ക ു.
“പിടിേ ാ ലാസ്ക. പിടിേ ാ!” െലവിൻ
മ ി .
ലാസ്ക ഓടിെ ു. ഒരു വലിയ
പ ി ഉറെ ര ുെകാ ്
കടൽ കള േടതായ
പേത കരീതിയിൽ ചിറകടി
മുകളിേല ുയർ ു. െവടിെയാ േക ;
പ ടിയകെല െചളിയിൽ അതു
കമഴ് ുവീണു.
നായ് ശല െ ടു ു തു
കാ ുനില് ാെത െലവിെ
പി ിൽനി ു മെ ാരു പ ി
േമേലാ െപാ ി. െലവിൻ
തിരി േ ാേഴ ും അതു കുെറ
അകെലയായി. എ ിലും െലവിനു
ല ം െത ിയി . ഇരുപതടിേയാളം
പറ ി ് ഒ ുതിരി ്, ഒരു
പ ുേപാെല അതു നിലംപതി .
തുടർ ു മൂ ാമെതാ ുകൂടി
അയാള െട േതാ ിനിരയായി.
‘ഇനി കുഴ മി .’ പ ികെള
സ ിയിലി ് െലവിൻ ത ാൻ
പറ ു.
ച ൻ ഒരു േമഘശകലംകണേ
നിഷ് പഭമായിരു ു.
ന ത െളാ ും കാണാനി .
ചതു നില ിെല പു കൾ
സൂര പകാശ ിൽ സ ർണംേപാെല
തിള ി. ചതു നില ിെല പ ികൾ
ധൃതിെ ് കു ി ാ ിേല ു പറ ു.
േനരേ ഉണർ ഒരു പാ ിടിയൻ
ഒരു മരെ ാ ിലിരു ു തല
ര ുവശേ ും തിരി ്,
തൃപ്തിയി ാ മ ിൽ ചതു ിെന
േനാ ി. കാ കൾ പാട ളിേല ു
പറ ു. േകാ ് ഊരി പുറം
െചാറി ുെകാ ുനി
വൃ െ യടുേ ് കുതിരകെള
െതളി െകാ ് ഒരു ബാലൻ വ ു.
പ ിനുമീെത പാലുേപാെല
പുകപര ു.
ഒരു ബാലൻ െലവിെ
അടുേ ് ഓടിവ ു.
 “അ ാവാ, ഇ െല ഇവിെട
താറാവുകള ായിരു ു.”
അകെലനി ുതെ അവൻ
വിളി കൂവി.
ആ െകാ പ െ
കൺമു ിൽവ മൂ ു
കടൽ കെള ഒ ിനു പിറേക
ഒ ായി െവടിവ ി ് അവെ ആദരവ്
പിടി പ ിയതിൽ െലവിൻ
സേ ാഷി .
 പതിമൂ ്

ആ ദെ
ആദ െ
പ

ൈകവി േപായിെ
ിേയാ
മൃഗേമാ
ിൽ
അേ ദിവസം േമാശമാവി എെ ാരു
െചാ ് നായാ കാർ ിടയിലു ്.
ീണി ം വിശ ും എ ാൽ
സേ ാഷേ ാെടയും
പ ുമണിേയാടടു ി ് െലവിൻ
താമസ ല ു തിരിെ ി.
ഇരുപതു ൈമേലാളം നട ു
പെ ാൻപതു കടൽ കൾ ു
പുറേമ, സ ിയിെലാതു ാ ഒരു
താറാവിെന ഇടു ിൽ െക ി ൂ ിയും
െകാ ാണു വരവ്. കൂ കാർ
േനരേ ഉണർ ു പാതൽ
കഴി ി ിരി ാണ്.
“േനാ െ , േനാ െ !
പെ ാൻപെത മു ായിരു േ ാ.”
ര ം ക പിടി ം കഴുെ ാടി ു
തൂ ിയും ഭംഗി നഷ്ടെ
പ ികള െട ശരീരം വീ ും
എ ിേനാ ി.
എ ം ശരിയായിരു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട അസൂയ
െലവിെന സേ ാഷി ി . കി ിയുെട
ക ുമായി ഒരു ദൂതൻ വ ത്
അയാള െട സേ ാഷം ഇര ി ി .
“എനി ു ന സുഖമു ്. എെ
വിചാരി വിഷമിേ .
ഇേ ാെഴനി ് ഒരു പുതിയ
കാവല് ാരിെയ ൂടി കി ി—േമരി
വ്ളാേസ വ്ന. മിഡ്ൈവഫാണ്
(െലവിെ കുടുംബവുമായി
അടു മു വൾ). അവർ
പരിേശാധി ി ് എനിെ ാരു
കുഴ വുമി . എ ാം ഭംഗിയായി
നട ു ു. ധൃതികൂ . ഒരു
ദിവസെ നായാ ംകൂടി കഴി ി
വ ാലും മതി.”
ഈ ര ു സേ ാഷ ള ം—
നായാ ിെല േന വും ഭാര യുെട ക ും
—െതാ പി ാെലയു ായ ര ു
വിഷമതകെള വിസ്മരി ാൻ
സഹായി . തേലദിവസം പതിവിേലെറ
ഓടി ളർ തവി നിറ ിലു
കുതിര തീ തി ാെത
ീണി കാണെ താണ്
അതിെലാ ്. ആേറഴുൈമൽ
അമിതേവഗ ിൽ ഓടി തുകാരണം
കുതിരയുെട കാൽ ഉള ിയതാെണ ്
വ ി ാരൻ പറ ു.
ഒരു നിമിഷം തനി ു സ യം
നിയ ി ാൻ കഴിയാെതവ താണു
ര ാമേ ത്. ആവശ ിലധികം
ഭ ണസാധന ൾ കി ി
െക ിെ ാതി ു െകാടു ിരു ു.
ഒരാഴ്ചെ ആവശ ിനു
മതിയാകുെമ ു േതാ ി. നായാ ം
കഴി ു ീണി വ െലവിൻ
താമസ ല ിനടുെ ിയേ ാൾ
ഇറ ിയടയുെട മണം മൂ ിലടി .
വായിൽ െവ മൂറി. േവഗം അട
വിള ാൻ പാചക ാരൻ ഫിലി ിേനാട്
പറ ു. അട അല്പവും
ബാ ിയി ായിരു ു. േകാഴിയിറ ിയും
തീർ ുേപായി.
“ഇയാൾ ു ഭയ ര
വിശ ായിരു ു!” ഒബ്െലാൻസ്കി
വേസ െയ ചൂ ി ാണി ചിരി :
“എനി ു വിശ ി ാെതയി . എ ിലും
ഇയാള െട ഒരാർ ി!”
“ഇനിെയ ു െച ാൻ!”
െവസ്േലാവ്സ്കിെയ നീരസേ ാെട
േനാ ിെ ാ ് െലവിൻ പറ ു:
“ഫിലി ്. കുറ മാ ിറ ിെകാ ുവരൂ! “
“മാ ിറ ിയും മി മി . എ ാം
നായ് ൾ ു െകാടു ു”
എ ായിരു ു ഫിലി ിെ മറുപടി.
െലവിനു േദഷ ംവ ു:
“എനി ുേവ ി അല്പം എെ ിലും
ബാ ിവയ് ാമായിരു ു.
പാലുെ ിൽ െകാ ുവാ.”
പാലുകുടി വിശ ശമി
െലവിൻ ഒരപരിചിതേനാട്
ശുണ്ഠിെയടു തിൽ സ യം ല ി .
 ൈവകുേ രം അവർ വീ ും
നായാ ിനുേപായി. െവസ്േലാവ്സ്കിയും
കുെറ പ ികെള െകാ ു. രാ തി
അവർ വീ ിേല ു തിരി .
മട യാ തയും രസകരമായിരു ു.
െവസ്േലാവ്സ്കി പാ പാടി. േവാഡ്ക
നല്കി സത്കരി ി ് ‘അതു സാരമി ’
എ ു പറ കർഷകരുെടയും
േവല ാരിെ ള െട പി ാെല
നട തിെ യും കഥകൾ വിസ്തരി .
‘അന പുരുഷ ാരുെട ഭാര മാെര
ശല െ ടു ാെത സ മാെയാരു
െപ െക താണു ന െത ’
ഉപേദശം ഓർ ു ചിരി .
“എ ാംെകാ ും നായാ ് വളെര
രസകരമായി… നി െള ു പറയു ു
െലവിൻ?”
“എനി ും വളെര സേ ാഷം.”
െലവിൻ ആ ാർ മായാണു
പറ ത്. േനരേ വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിേയാടു േതാ ിയ
വിേരാധം ഇേ ാഴിെ ു മാ തമ ,
അയാേളാടു സ്േനഹവുമാണ്.
 പതി ാല്

അ ടു
കൃഷിേ
ദിവസം രാവിെല തെ
ാ ിൽ
പഭാതസവാരി കഴി ു മട ിവ
െലവിൻ വേസ യുെട മുറിയുെട
വാതിൽ ൽ മു ി.
“അക ുവരാം!”
െവസ്േലാവ്സ്കി വിളി പറ ു.
െലവിൻ അക ുെച േ ാൾ
സ്േനഹിതൻ അടിവസ് ത ൾമാ തം
ധരി നില് ുകയാണ്. “േസാറി,
പഭാതകൃത ൾ കഴി േതയു .”
അയാൾ പറ ു: “അതു സാരമി .”
െലവിൻ ജനാലയ് ു സമീപം ഇരു ു:
“ഉറ ം സുഖമാേയാ?”
“ച തുേപാെല കിട ുറ ി!
ഇ ലെ നായാ ് എ ത
രസകരമായിരു ു!”
“രാവിെല എ ാണ് കാ ിേയാ
ചായേയാ?”
“ഒ ും േവ , സ് തീകെള ാം
എഴുേ േ ാ? കുറെ ാ ു
നട ാൽെകാ ാം.
നി ള െട കുതിരകെള കാണണം.”
അവർ േതാ ിൽ ചു ിനട ു.
കുതിരലായ ിൽെച ു. ബാറിൽ
കുറ ് വ ായാമവും കഴി ് േ ഡായിങ്
റൂമിൽ തിരിെ ി.
“എെ ാം േനരേ ാ ുകൾ,
എെ ാെ കാഴ്ചകൾ!” സേമാവറിനു
മു ിലിരു കി ിയുെട അടു ുെച ്
െവസ്േലാവ്സ്കി പറ ു:
“സ് തീകൾ ് ഇെതാെ
നിേഷധി െ ിരി ു തു
കഷ്ടംതെ !”
“വീ േയാടു സ ല്പം കളിതമാശ
പറയു തിൽ കുഴ െമാ ുമി .”
െലവിൻ വിചാരി . എ ിലും
അതിഥിെയ േനാ ിയു ആ
ചിരിയിൽ ഏേതാ
നിഗൂഢതയു തുേപാെല അയാൾ ു
േതാ ി.
േമശയുെട മേ യ ് േമരി
വ്ളാേസ വ്നയ് ും
ഒബ്േലാൻസ്കി ുെമാ മിരു
പിൻസ ് കി ിയുെട പസവ ിന്
േമാസ്േകായിൽ േപാകു തിെനയും
അവിെട ഒരു വീട്
എടു ു തിെനയുംകുറി
സംസാരി തുട ി. വിവാഹ ിനു
ത ാെറടു കൾ ിടയിൽ
വിവാഹ ിെ പാധാന ം
വിസ്മരി െ ടു ുെവ ാണ്
െലവിെ പ ം. അതുേപാെല
പസവ ിനു മു ു ഒരു ളം
അയാൾ ിഷ്ടമ . പസവ ീയതി
 പവചി ാൻ വിരലുകൾ മട ി
കണ ുകൂ തും കു ിെന
പുത ി ു െത െനെയ ു ചർ
െച തുംമ ം ആവശ മി ാ
കാര ളാണ്. മകെ ജനനം
(അെതാരു
മകൻതെ യായിരി ുെമ ്
അയാൾ ു തീർ യാണ് )
അസാധാരണമായ സംഭവമാണ്.
അത ധികം സേ ാഷം പദാനം
െച തുമാണ്. എ ിലും
നിഗൂഢമാെയാരു സംഭവെ േകവലം
നി ാരമായി കണ ാ ി, എ ാം
അറിയാെമ മ ിൽ മുൻകൂ ി
ത ാെറടു നട ു ത്
അപമാനകരമാെയാരു
നടപടിയാെണ ് അയാൾ
വിശ സി ു ു.
പിൻസ ് പേ , അതിേനാടു
േയാജി ി .
വീ ുവിചാരമി ാെതയാണ് അയാൾ
അ െന പറയു െത ് അവർ ു
പരാതിയു ്. ഒരു വീടേന ഷി ാൻ
അവർ ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ചുമതലെ ടു ുകയും െചയ്തു
എ ി ് െലവിെന അടു ുവിളി ്
അഭി പായമാരാ ു.
“എനിെ ാ ും അറി ുകൂടാ.
പിൻസ ിെ ഇഷ്ടംേപാെല
െചയ്താൽ മതി.” അയാൾ പറ ു.
 “എേ ാഴാണ് അേ ാ താമസം
മാറു ത് ?”
“അതും എനി റി ുകൂടാ.
േമാസ്േകായ് ു പുറ ും
േഡാ ർമാരുെട സഹായമി ാെത
േകാടി ണ ിനു കു ു ൾ
ജനി ു ു ്. ഇതിനുമാ തം…”
“അ െനയാെണ ിൽ….”
“കി ിയുെട ഇഷ്ടെമ ാേണാ
അതുേപാെലയാവാം.”
“ഇെതാ കി ിേയാടു
പറയാെനാ ുേമാ? അവൾ േപടി ും.
നാലുമാസം മു ് േഡാ റുെട
പിഴവുെകാ ാണ് നടാലി േഗാലി ്സിൻ
മരി ത്.
നി ൾ പറയു തനുസരി ാൻ
ഞാൻ ത ാറാണ്.
കർ ശസ ര ിലായിരു ു െലവിെ
പതികരണം.
പിൻസ ് വിവരി ാൻ
തുട ിെയ ിലും െലവിൻ അതു
ശ ി ാെത സേമാവറിനടുേ ു
േനാ ി.
വേസ കുനി ു മേനാഹരമായി
ചിരി ് കി ിേയാെടേ ാ പറയു തും
കി ിയുെട മുഖം നാണംെകാ ു
ചുവ ു തും ക ് െലവിൻ
ത ാൻ പറ ു, “ഇതു ന തിന !’
വേസ യുെട നില്പിലും
േനാ ിലും ഭാവ ിലും ചില
ദുരുേ ശ ള തായി േതാ ി.
കി ിയുെട മുഖഭാവവും ചിരിയും അ ത
നിഷ്കള മ . കഴി
പാവശ െമ േപാെല ഇ വണയും
സേ ാഷ ിെ യും
സമാധാന ിെ യും
അഭിമാന ിെ യും
ഉ ുംഗശൃംഗ ിൽനി ു
വിേദ ഷ ിെ യും െവറു ിെ യും
അപമാന ിെ യും
അഗാധതയിേല ു പതി ു
അനുഭവമായിരു ു അയാൾ ്.
“ പിൻസ ിന് ഉചിതെമ ു
േതാ ു തുേപാെല െച ാം” എ ു
പറ ് െലവിൻ മുഖം തിരി .
“േസ ാധിപത ിെ ഭാരം
കന താണ് ” എ ു കളിയായി
പറ ഒബ്േലാൻസ്കി,
അേ ാഴവിേട ു വ േഡാളിേയാടു
േചാദി : “നീയി ് ഉറ െമണീ ാൻ
താമസിേ ാ േഡാളീ!”
േഡാളിെയ സ ാഗതംെച ാൻ
എ ാവരും എഴുേ െ ിലും
സ് തീകേളാടു വിനയം കാ ാ
ഇ െ െചറു ാെരേ ാെല,
വേസ എണീെ ു വരു ി,
തലകുനി ി ് കി ിയുമായു
സംഭാഷണം തുടരുകയും അവള െട
പതികരണംേക ചിരി ുകയും
െചയ്തു.
“മാഷ ഇ െല എെ ഉറ ിയി .”
േഡാളി പറ ു.
 അ യുെട കാര മാണ് വേസ
കി ിേയാടു പറ ുെകാ ിരു ത്.
സാമൂഹികമായ പരിമിതികെള
ലംഘി ാൻ പണയ ിനു കഴിയുേമാ
എ പശ്ന ിേല ് അയാൾ
കട േ ാൾ കി ി ് അത്
അേരാചകമായി. ഭർ ാവിന് അത്
ഇഷ്ടെ ടുകയിെ റിയാം. അതിനു
വിരാമമിടു െത െനെയേ ാ, ആ
െചറു ാരനു തേ ാടു
താൽപര ിൽ തനി ു ാകു
ബാഹ മായ സേ ാഷെ
എ െനയാണു മറ
പിടിേ െതേ ാ അറിയാെത
അവൾ വിഷമി . സംഭാഷണം
അവസാനി ി ണെമ ു ്. പേ ,
എ െനെയ ു നി യമി .
അവെള ു െചയ്താലും ഭർ ാവ്
അതിൽ ദുരുേ ശ മാേരാപി ും.
മാഷയ്െ ു പ ിെയ ് കി ി,
േഡാളിേയാടു േചാദി തും അവള െട
ഒരു ത മാെണ ് െലവിൻ വിചാരി .
“ഇ ു നമു ു കൂൺപറി ാൻ
േപാകാേമാ?” േഡാളി േചാദി .
“ഓേഹാ, ഞാനും വരാം.” കി ി
പറ ു: “നി ള ം വരുേ ാ?” എ ്
ഔപചാരികതയുെട േപരിൽ
വേസ േയാടു േചാദി ാെമ ു
വിചാരിെ ിലും േവെ ുവ .
െലവിൻ പുറേ ു നട ാൻ
തുട ിയതു ക ് കു േബാധേ ാെട
അയാെള േനാ ി, അവൾ േചാദി :
“േകാ നി ളേ ാ േപാകുേ ാ?”
കു േബാധേ ാെടയു ആ േനാ ം
അയാള െട സംശയ ൾ
ിരീകരി .
“െമ ാനി ു വ ി ്.
അയാെള എനിെ ാ ു കാണണം.”
അവെള േനാ ാെത പറ ി ്
പുറേ ിറ ിയ ഭർ ാവിെ
പി ാെല ഭാര ഓടിെ ു.
“എ ാണു കാര ം? എനി ു
കുറ േജാലിയു ്.” െലവിൻ
പറ ു.
“കുറ നില് േണ, ഞാെനെ
ഭർ ാവിേനാട് ഒരു കാര ം
പറേ ാെ .” ജർമൻകാരനായ
െമ ാനി ിേനാടവൾ പറ ു:
ജർ ൻകാരനു േപാകാൻ
ധൃതിയായി.
“ഞാനിതാവരു ു.” െലവിൻ
പറ ു.
“െ ടയിൻ മൂ ുമണി ാണ്.
അതിെലനി ു േപാണം.”
ജർമൻകാരൻ.
െലവിൻ മറുപടി പറയാെത ഭാര െയ
സമീപി :
“നിനെ ാണുപറയാനു ത് ?”
അയാൾ ഫ ിൽ േചാദി .
െലവിൻ ഭാര യുെട മുഖ ു
േനാ ിയി . അവള െട ദയനീയമായ
അവ െയ െത ം ഗൗനി ി .
 “എനി ്… എനി ്ഇ െന
ജീവി ാൻ വ . ഇതു നരകമാണ് !”
അവൾ പിറുപിറു ു.
“അടു ളയിൽ േജാലി ാരു ്.
അവരുേകൾ ും.” അയാൾ
േദഷ െ .
“എ ിലിേ ാ വാ.”
അവർ തള ിലിറ ി. അടു
മുറിയിൽ േനാ ിയേ ാൾ അവിെട
അധ ാപിക താന യ് ു
ട ഷെനടു ു ു.
“വരൂ, ഉദ ാന ിേല ു േപാകാം.”
ഉദ ാന ിൽ ഒരു േജാലി ാരൻ
നട ാതയിെല കളപറി ു ു.
അയാളവിെടയുെ വസ്തുത
ഗൗനി ാെത, ഏേതാ
ദുര ിൽനി ു
ര െ ടാെന വ ം
ക ീെരാലി ി െകാ ് അവൾ േവഗം
നട ു. അയാൾ പി ാെല െച ു.
“ഇ െന ജീവി ാൻ വ . ഇതു
നരകമാണ്. ര ുേപർ ും നരകം!”
നാരകമരേ ാ ിെല ഇരി ിട ിലിരു ്
അവൾ പറ ു.
“അവെ സംസാര ിേലാ
െപരുമാ ിേലാ മാന മ ാ
എെ ിലുമു ായിരുേ ാ?” െലവിൻ
േചാദി .
“ഉ ായിരു ു.” കി ിയുെട
ശബ്ദ ിൽ വിറയൽ: “പേ ,
അതിനു ഞാനാേണാ കു ാരി?
അയാെള എ ിനാണിേ ാ
െക ിെയഴു ി ത് ? ന ൾ എ ത
സേ ാഷേ ാെട കഴി താണ് !”
അവൾ ഏ ലടി കര ു.
ഒരു ദുര ം അവെര
പി ുടർ ിെ ിലും, ഉദ ാന ിൽ
വ ിരു തിനുേശഷം അവെര
ആ ാദി ി ാൻത
അ ുതസംഭവ െളാ ും
നട ിെ ിലും, തിക
സേ ാഷേ ാെടയാണു ര ുേപരും
മട ിേ ാകു െത ു ക ്
ഉദ ാന ിെല േജാലി ാരൻ
അ ുതെ .
 പതിന ്

ഭാ ര െയ മുകളിലെ നിലയിൽ
െകാ ുവി ി ് െലവിൻ േഡാളിെയ
കാണാൻേപായി. േഡാളിയും അ ു
തീെര അസ യായിരു ു.
നിലവിളി െകാ ് ഒരു
മൂലയ് ുനി ിരു ഒരു
െകാ കു ിേയാടു േദഷ െ െകാ ്
മുറിയിൽ അേ ാ മിേ ാ ം
നട ുകയായിരു ു അവൾ.
“ഇ ു പകൽമുഴുവനും നീയവിെട
നില് ് ! ഉ യ് ു തനി ിരു ്
ആഹാരം കഴി ാമതി, നിന ിനി
പുതിയ പാവയുമി . പുതിയ
ഉടു മി .” കൂടുതെലെ ിലും
ശി െയ ുറി ാേലാചി ാനാവാെത
അവൾ പറ ു.
“െഹാ! സഹി ാൻ വ !” േഡാളി
െലവിേനാടു പറ ു: “എവിട ാേണാ
ഈ ദു ീല െളാെ പഠി ത് ?”
“അവെള ു െചയ്തു?” െലവിൻ
േചാദി . തെ സ ം കാര ിൽ
ഉപേദശം േതടിയാണയാൾ വ ത്.
ഉചിതമായ സമയമ അെത ു ക ്
അയാൾ വിഷമി .
 “ഇവള ം ഗിഷയുംകൂടി
റാസ്പ്െബറി വ ികൾ ിടയിൽ
നുഴ ുകയറി… എ ി ്, ഇവൾ
െചയ്തെത ാെണ ു
പറയാൻേപാലും എനി ു
കുറ ിലാവു ു. പിെ , ഇവിെട
ഒരായയു ്. മിസ് ഇല ്. കു ികള െട
കാര ിൽ ഒരു ശ യുമി .
െവറുെമാരു യ ം!”
മാഷെചയ്ത െതെ ാെണ ്
േഡാളി പറ ു.
“അതു സാരമി . കു ികളേ .
കുറ കുസൃതികെളാെ
കാണി ും.” െലവിൻ ആശ സി ി .
“എ ാണു നി ൾെ ാരു
വ ായ്മ? എ ു സംഭവി ?” േഡാളി
േചാദി .
“ ീവ് വ തിനുേശഷം, ഞാനും
കി ിയും ര ാമതും വഴ ുകൂടി.”
േഡാളി, കി ിയുെട മുഖ ു
ദൃഷ്ടിയുറ ി േചാദി : “സത ം
പറയണം. അയാള െട പ ുനി ്,
കി ിയുെട പ ുനി , ഒരു
ഭർ ാവിനിഷ്ടെ ടാ േമാശമായ
െപരുമാ ം വ തുമു ാേയാ?”
“അവിെട, ആ
മൂലയിൽനി ന രുത്.” അ യുെട
മുഖ ് ഒരു ചിരിയുെട ലാഞ്ഛന
ക ു പുറംതിരിയാെനാരു ിയ
മാഷെയ വില ിയി ് േഡാളി
തുടർ ുപറ ു: “അതായത്,
എ െനയാണു ഞാനതു
വിവരിേ ത് ? എ ാ െചറു ാരും
ഇ െനെയാെ യാെണ ും
ഇേ ാഴെ ഭർ ാ ാർ
അെതാരഭിമാനമായി
കണ ാ ുെമ ും േലാകർ പറയും.”
“അേതയേത.” ാനവദനനായി
െലവിൻ പറ ു: “നി ളതു ശ ി .
അേ ?”
“ഞാൻ മാ തമ , ീവും ശ ി .
കാല ് കാ ികുടിേ ാ ിരു േ ാൾ
എേ ാടു പറ ു. കി ിേയാടയാൾ ു
േ പമമാെണ ് !”
“അതു ശരി… ഞാനയാെള
ഇവിടു ു പറ യയ് ാം.” െലവിൻ
പറ ു.
“നി ൾ ു ഭാ ുപിടിേ ാ?”
േഡാളി പരി ഭമേ ാെട േചാദി .
“േകാ , ന േപാെല
ആേലാചി ്.” എ ി മാഷേയാടായി:
“നീ ഫാനിയുെട അടുേ ു
െപായ്േ ാ. േവണെമ ിൽ ഞാൻ
ീവിേനാടു പറയാം. അയാെള
വിളിേ ാ ു െപായ്േ ാള ം. ഇവിെട
സ ർശകർ വരാനുെ ു പറയും.
ഇവിടുേ ു പ ിയ വിരു ുകാരന
അയാൾ.”
“ഞാൻതെ പറയാം.”
“നി ൾ വഴ ുകൂടും.”
“ഒരി ലുമി ! ഞാൻ
സേ ാഷേ ാെടതെ പറയാം.
േഡാളീ, ഇവേളാടു മി ്. ഇനി
അ കമെമാ ും കാണി ി .”
ഫാനിയുെട അടുേ ുേപാകാെത
അ െയ േനാ ി സംശയി നി
െകാ കു വാളിയുെട കാര മാണയാൾ
പറ ത്.
േഡാളി അവെള േനാ ി. അവൾ
െപാ ി ര ുെകാ ് അ യുെട
മടിയിൽ മുഖംപൂഴ് ി. േഡാളീ,
വാ ലേ ാെട മകള െട ശിര ിൽ
തേലാടി.
അയാെളെ ആരുമ േ ാ. എ ു
ചി ി െകാ ് െലവിൻ
െവസ്േലാവ്സ്കിെയ അേന ഷി
പുറെ . േ ഷനിേല ു േപാകാൻ
കുതിരവ ി ത ാറാ ി നിർ ാനും
പറ ു.
“വലിയ വ ിയുെട ഒരു സ് പിങ്
ഇ െല െപാ ിേ ായി.” പരിചാരകൻ
അറിയി .
“എ ിൽ െചറിയ വ ിമതി. ഉടെന
േവണം. ന ുെട അതിഥി
എവിെടയാണ് ?”
“മുറിയിലു ്.”
“െലവിൻ വേസ െയ ക ു.
കുതിരസവാരി ു
ഒരു ിലാണയാൾ. അയാള െട
ഉ ാഹവും നിഷ്കള ഭാവവും
ക േ ാൾ െലവിനു സഹതാപം
േതാ ി. എ െന പറ ു
തുട ണെമ റിയാെത ബു ിമു ി.
 “ഞാൻ… വ ി
ത ാറാ ിനിർ ാൻ പറ ി ്.
മുഖ ുേനാ ാെതയാണ് െലവിൻ
പറ ത്.
“വേസ അ ുതെ . എേ ാ
േപാകാൻ?”
“നി ൾ ു
േ ഷനിേല ുേപാകാൻ.”
“എ ു സംഭവി ?
ഇവിെടയു വർ എേ ാെ ിലും
േപാകു ുേ ാ?”
“കുെറ സ ർശകർ വരു ു ്…
അ … ആരും വരു ി . ഒ ും
സംഭവി ി . നി ൾ ഇവിെടനി ു
േപാകണെമ ാെണെ അേപ .
എെ മര ാദേകടിെന എ െന
േവണെമ ിലും നി ൾ ു
വ ാഖ ാനി ാം.”
“കാര ം തുറ ുപറയണം.”
അഭിമാന ിന് മുറിേവ വേസ
ആവശ െ .
“കാരണം പറയാെനനി ു വ .”
െലവിൻ സൗമ മായി, സാവധാനം
പറ ു: “കൂടുതൽ
േചാദി ാതിരി ു താണു ന ത്.”
വിവരമറി േ ാൾ പു േ ാെട
ചിരി െകാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി : “തനിെ ു സംഭവി ?”
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട േചാദ ംേക
വിളറിയ െലവിൻ പറ ു:
“കാരണെമാ ും േചാദി രുത്.
നിവൃ ിയി ാ ി ാണ്
നി ള െടയും അയാള െടയും മു ിൽ
ഞാൻ െത കാരനാണ്. എ ിലും
അയാൾ ് ഇവിെടനി ു
േപാകു തിൽ വിഷമമുെ ു
േതാ ു ി . അയാളിവിെട
താമസി ു ത് എനി ും ഭാര യ് ും
ഇഷ്ടമ .”
“അയാെള അധിേ പിെ
േതാ ൽ അയാൾ ു ്.”
“ഞാനും അധിേ പി െ . ഒരു
െത ം െച ാെതയാണു ഞാനി െന
വിഷമി ു ത്.”
“നി ൾഇ െന െച െമ ു
ഞാൻ പതീ ി ിരു ി . സംശയം
ആർ ുമു ാവും. പേ ,
അതി െന ഭാ ായി മാറരുത്.”
െലവിൻ െപെ ു തിരി ുനട ു.
േറാഡിെല ി അേ ാ മിേ ാ ം
നട ു. അധികം ൈവകാെത,
കുതിരവ ിയുെട ഒ േക .
വ ിയിലിരി ു വേസ െയ
മര ൾ ിടയിലൂെട ക ു.
അതാ, പരിചാരകൻ പി ാെല
പാ ് വ ിനിർ ാനാവശ െ ടു ു.
െലവിൻ ആ രേ ാെട
േനാ ിനി ു. ജർമൻകാരൻ
െമ ാനി ് ഓടിെ ു വ ിയിൽ
കയറി. ര ുേപരും ഒ ി
യാ തയായി.
 െലവിെ െപരുമാ േ ാട്
ഒബ്േലാൻസ്കി ും പിൻസ ിനും
അവ േതാ ി. അയാൾ ും
കു േബാധവും തേ ാടുതെ
െവറു ം അനുഭവെ . എ ിലും
താനും തെ ഭാര യും
കഷ്ടെ േതാർ ുേ ാൾ മെ ാരു
രീതിയിൽ പവർ ി ാൻ
സാധ മെ യാൾ ു തീർ യാണ്.
ഇനിയും ഇ െനെയാരു
സാഹചര മു ായാൽ, ഇത ാെത
മെ ാ ും െച ാനി .
ഇെതാെ യാെണ ിലും അ ു
ൈവകുേ രം, െലവിെ
െപരുമാ ിനു മാ െകാടു ാൻ
ത ാറ ാ പിൻസ ് ഒഴിെക
മെ ാവരും ഒരു ശി
അനുഭവി കഴി കു ികെളേ ാെല
അഥവാ, ദുരിതപൂർണമായ ഒരു
ഔേദ ാഗിക സ ീകരണം കഴി
മുതിർ വെരേ ാെല, ഊർ സ ലരും
സ ുഷ്ടരുമായി കാണെ .
പിൻസ ിെ അസാ ിധ ിൽ,
വേസ യുെട പുറ ാ ലിെന ഒരു
ചരി തസംഭവെമ േപാെല അവർ
അപ ഗഥി . അ െ നർമേബാധം
ജ സി മായി പകർ ുകി ിയ േഡാളി,
പുതിയ കഥകൾ കൂ ിേ ർ ു
സംഭവ ിനു നിറംപകർ ് വേര െയ
മൂേ ാ നാേലാ പാവശ ം
െപാ ി ിരി ി .
 വ ിയിൽ കയറി േപാകാൻ
തുട ിയേ ാൾ ആേരാ വിളി
പറ ു: “നില് ് !” അവർ ു
മനംമാ മു ായി ാണുെമ ു ഞാൻ
വിചാരി . അേ ാഴു ്, ആ തടിയൻ
ജർമൻകാരൻ അതിൽ
വലി ുകയറു ു!…
ര ുേപേരയുംെകാ ് വ ി
ഓടി േപായി.
 പതിനാറ്

േഡാ ളി േനരേ
ഉേ ശി ിരു തുേപാെല
അ െയ കാണാൻ േപായി.
സേഹാദരിെയ വിഷമി ി ാേനാ
െലവിന് ഇഷ്ടമി ാ െതെ ിലും
െച ാേനാ അവൾ ത ാറ .
േ വാൺസ്കിയുമായി ഒരു ബ വും
േവെ അവരുെട ആ ഗഹം
ശരിയാെണ വൾ ു
േതാ ിെയ ിലും മാറിയ
സാഹചര ിൽ അവേളാടു തെ
സമീപന ിൽ മാ മിെ ് അവെള
േബാധ െ ടുേ തു തെ
കടമയാെണ ് േഡാളി വിശ സി .
യാ തയ് ് െലവിെന
ആ ശയിേ െ ു കരുതി,
ഗാമ ിൽനി ് കുതിരവ ി
വാടകയ്െ ടു ാൻ േഡാളി
ആളയ . അതുേക ് െലവിൻ
വഴ ുപറ ു:
“നി ൾ അേ ാ േപാകു ത്
എനി ിഷ്ടമെ ു വിചാരി ാൻ
കാരണം? എെ കുതിരകെള
ഉപേയാഗി ാതിരി ു ത് എെ
കൂടുതൽ വിഷമി ി ും.” അയാൾ
പറ ു: “േഡാളി അേ ാ
േപാകുെ ് എേ ാടു
തീർ ുപറ ി . കുതിരകെള
വാടകയ്െ ടു ാൽ ഉേ ശി
സമയ ് അവിെട എ ിേ രി .
എേ ാടു പിണ മിെ ിൽ എെ
കുതിരകെള െകാ ുെപായ്െ ാ .”
േഡാളി ു സ തിേ ിവ ു.
േഡാളിയുെട സാ ികനില
കണ ിെലടു ുേ ാൾ ഇരുപതു
റൂബിൾ വാടക നല്കു തും ഒരു
വലിയ ബാധ തയാകുെമ ് െലവിന്
അറിയാം.
െലവിെ ഉപേദശമനുസരി ് േനരം
പുലരു തിനുമു ് േഡാളി
യാ തപുറെ . ന േറാഡ്,
കുതിരകൾ ഉ ാഹേ ാെട ഓടി.
േഡാളിയുെട സുര െയ രുതി
െലവിെ ഓഫീസിെല ഒരു
ഗുമസ്തെന ൂടി അയ . േഡാളി
ഒ ുമയ ി. ഉണർ േ ാൾ ഒരു
സത ിെല ി. കുതിരകൾ ു
തീ െകാടു ു.
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട വീ ിേല ു
േപാകു വഴി െലവിൻ ത ിയ
കർഷകെ ഭവന ിൽനി ു
ചായകുടി ി ് അവിെടയു
സ് തീകേളാട് േഡാളി സംസാരി . ആ
വീ ിലു ായിരു ഒരു വൃ ൻ
േ വാൺസ്കി പഭുവിെന ക മാനം
പശംസി . പ ുമണി ് േഡാളി
യാ ത തുടർ ു. സ ം വീ ിൽ
കു ികെള േനാ ാനു തുെകാ ു
കൂടുതെലാ ും ആേലാചി ാൻ
േഡാളി ു സമയം കി ാറി . ഇേ ാൾ
നാലുമണി ൂർേനരെ
യാ തയ് ിടയിൽ, അതുവെര
ഒതു ിവ ിരു ചി കെള ാം
മന ിൽ തി ി ിര ി.
മുെ ാരി ലും
െചയ്തി ി ാ തുേപാെല സ ം
ജീവിതെ അവേലാകനം െചയ്തു.
അെതാരു പുതിയ അനുഭവമായിരു ു.
ആദ ം കു ികള െട കാര മാണ്
ഓർമയിൽ വ ത്. പിൻസ ം
കി ിയും അവെര
േനാ ിെ ാ ാെമ ു
പറ ിരുെ ിലും അവൾ ്
ഉത്കണ്ഠയാണ്—മാഷ വീ ും
എെ ിലും
കുരു േ ടുകാണി ും. ഗിഷ
കുതിരയുെട ചവി േമടി ും.
ലി ിയുെട ദഹനേ ട് കലശലാകും
എ ി െന. ആസ ഭാവിയിെല
പശ്ന ൾ കൂടുതൽ
ഗൗരവേമറിയതാണ്. ശീതകാല ്
േമാസ്േകായിൽ മെ ാരു വീ ിേല ു
താമസം മാറണം. ഫർണി ർ
ന ാ ണം. മൂ കു ി ് ഒരു േകാ
തയ്പി ണം. വിദൂരഭാവിയിൽ
അതിലും വലിയ പശ്ന െള
അഭിമുഖീകരിേ ിവരും.
കു ികള െട ഭാവി സുര ിതമാ ണം.
െപൺകു ികള െട കാര ം താരതേമൃന
എള മാണ്. ആൺകു ികള െട
കാര േമാ?”
“ഇേ ാൾ ഞാനാണ് ഗിഷെയ
പഠി ി ു ത്.
െകാ കു ി ാ തുെകാ ് അതു
സാധി ു ു. ീവിെന
കണ ാ . ന മനുഷ രുെട
സഹായംെകാ ് ഒരുവിധം
നട ുേപാകു ു. പേ , ഇനിയും
പസവി ുകയാെണ ിൽ… കു ികെള
വളർ ു താണു സ് തീയുെട
ശാപെമ ു പറയു തിേനാട്
അവൾ ു േയാജി ി . പേ ,
ഗർഭധാരണം കഠിനം തെ . ഏ വും
ഒടുവിലെ ഗർഭവും ശിശുവിെ
മരണവും ഓർമി ് അവൾ ത ാൻ
പറ ു. കർഷകഭവന ിെല ഒരു
യുവതിയുമായി നട സംഭാഷണം
അവൾ ഓർമി . കു ികള േ ാ എ ു
േചാദി േ ാൾ, കർഷകെ ഭാര യായ
ആ സു രി പറ ു:
“ഒരു െപൺകു ിയു ായിരു ു,
ൈദവം െകാ ുേപായി.”
“കഷ്ടം! കഠിനമായി
ദുഃഖി ിരി ും.” േഡാളി പറ ു.
“ദുഃഖി ാെന ിരി ു ു?
ഇവിടെ അ ന് ധാരാളം
േപര ു ികള ്. എ ാംകൂടി വലിയ
ശല മാണ്. ഒരു േജാലിെച ാനും
സ തി ി …”
യുവതി സു രിയാെണ ിലും
അവള െട വാ ുകൾ കൂരമാെണ ു
േതാ ിയിരു ു. അതിൽ കുറ
സത മുെ ് ഇേ ാൾ േതാ ു ു.
‘തിരി ുേനാ ുേ ാൾ,
പതിന ുവർഷെ
വിവാഹജീവിത ിെ േന ൾ—
ഗർഭധാരണം, േരാഗം, ഉേ ഷമി ായ്മ,
എ ാ ിേനാടും നി ംഗത, സർേവാപരി
ശരീരസൗ ര ിെ നഷ്ടം
എ ിവയാണ്. സു രിയും
െചറു ാരിയുമായ കി ിേപാലും
എ ത മാറിേ ായി! ഗർഭാവ യിൽ
എെ രൂപം വികൃതമാകുെമ ്
എനി റിയാം. ദുരിതവും കഷ്ട ാടും
ഉറ ാ രാ തികള ം
അവസാനനിമിഷ ിെല
അതിഭയ രമായ േവദനയും
മുലയൂ ലും…’
ഓേരാ പസവസമയ ും
മുല ിെല വണംകാരണം
സഹിേ ിവ ി
േവദനെയ ുറിേ ാർ േ ാൾ േഡാളി
െഞ ിേ ായി. പിെ , കു ികള െട
േരാഗം, നിര രമായ ഉത്കണ്ഠ,
അവരുെട പഠി ം, അ കമ ൾ…
എെ ാം ബു ിമു കൾ
സഹി ണം. ഇതിനിെടയാണു
കു ികള െട മരണവും… ഏ വും
ഒടുവിലെ കു ിെ മരണം ആ
അ യുെട മന ിെന കൂരമായി
േവദനി ി .
അെതാരാൺകു ിയായിരു ു.
െതാ വീ ം ബാധി ാണു മരി ത്.
ആ െകാ ശവെ ിേയാടു കാണി
െപാതുവായ നി ംഗതയും
ചുരു മുടിയും െകാ െന ിയും
അ ുതംെകാെ േപാെല
പാതിതുറ െകാ വായും
ക േ ാഴു ായ അ മന ിെല
വ ഥയും അവൾ ു മറ ാൻ വ .
‘ഇതുെകാെ ാം എ ാണു
പേയാജനം? ഒരു നിമിഷേനരംേപാലും
വി ശമി ാെത, പസവി ം
കു ു െള വളർ ിയും
മുറുമുറു ും സ യം ശപി ം
മ വെര ശകാരി ം ഭർ ാവിെ
െവറു ് സ ാദി ം ഞാൻ ദിവസ ൾ
ത ിനീ ു ു. എെ കാലം
കഴിയുേ ാൾ കു ികൾ ദരി ദരായി
വളരും. ഈ േവനൽ ാലം
േകാസ് യ് ും കി ി ുെമാ ം
കഴി കൂ ിയതുെകാ ു വലുതായി
ബു ിമു ിയി . അവർ ഞ െള
െപാ ുേപാെല േനാ ു ു. പേ ,
എ ും ഇതു തുടർ ുേപാകാൻ പ ി .
അവർ ു സ ം കു ികള ്.
പ ായ് ് സ ാദ െമാ ുമി .
നാണംെക ്, മ വരുെട
സഹായേ ാെട, ഇ െന
കഴി ുേപാകു ു. ഇനിയു
കു ികെളാ ും
മരി േപാകാതിരു ാൽ, അവെര
വളർ ിവലുതാ ാൻ എനി ു
സാധി ാൽ, അവർ
വകയ് ുെകാ ാ വരാവി
എെ ാരു സമാധാനംമാ തം. അതിനും
എ ുമാ തം കഷ്ടെ ടണം! എെ
ജീവിതം തുല ു!’
കർഷകയുവതിയുെട വാ ുകൾ
വീ ും േഡാളി ഓർമി . അതിൽ
പ യായ സത ിെ അംശമു ്.
“ഇനി ഒ ിരി ദൂരമുേ ാ
മിേഖൽ?” തെ ഭയെ ടു ിയ
ചി കെള അക തിനുേവ ി
അവൾ ഗുമസ്തേനാടു േചാദി .
“ഈ ഗാമ ിൽനി ്
അ ുൈമെല ാണു പറ ത്.”
കുതിരവ ി ഒരിറ മിറ ി ഒരു
െചറിയ പാലംകട ു. ഒരുപ ം
കർഷകെ ാഴിലാളിെ ൾ
കതിർ കൾ ചുമലിേല ി
സേ ാഷേ ാെട ചില െകാ ു
നട ുവരു ു. അവർ
വ ിയിലു വെര സൂ ി േനാ ി.
ആേരാഗ വും
സേ ാഷവുമു വരാണവെര ്
േഡാളി ു േതാ ി. ‘എ ാവരും
ജീവി ു ു. ജീവിതം ആസ ദി ു ു.’
െപ ൾ കട ുേപായേ ാൾ
േഡാളി ആേലാചന തുടർ ു:
‘ജയിൽവിേമാചിതെയേ ാെല,
േ ശഭൂയിഷ്ഠമായ േലാക ുനി ു
ര െ വെളേ ാെല, ഞാനിതാ
അല്പേനരം സേ ാഷം
അനുഭവി ു ു. എ ാവർ ും ഈ
െപ ൾ ും എെ സേഹാദരി
നടാലി ും വേര യ് ും ഞാൻ
കാണാൻ േപാകു അ യ് ും
ജീവിതമു ്, എനി ു മാ തമി !’
‘എ ാവരും അ െയ
ആ കമി ു ു! എ ിന് ?
അവെള ാൾ ന വളാേണാ ഞാൻ?
എനി ്, ഞാൻ സ്േനഹി ു ഒരു
ഭർ ാെവ ിലുമു ്. എെ
ആ ഗഹ ിെനാ വ മെ ിലും
ഞാനേ ഹെ സ്േനഹി ു ു.
പേ ,അ അവള െട ഭർ ാവിെന
സ്േനഹി ി . അവെള
കു െ ടു ു െത െന? അവൾ
ജീവി ാനാ ഗഹി ു ു. ൈദവം
ന ുെടെയ ാം മന ിൽ
അ െനെയാരാ ഗഹ ിെ
വി ുപാകിയി ്. അ ്, അ
േമാസ്േകായിൽ വ േ ാൾ അവൾ
പറ തു ഞാൻ അനുസരി . അതു
ശരിയായിരുേ ാ എ റി ുകൂടാ.
എെ ഭർ ാവിെന ഉേപ ി ്
എനിെ ാരു പുതിയ ജീവിതം
ആരംഭി ാമായിരു ു. ഞാൻ
ശരിയായ രീതിയിൽ സ്േനഹി ുകയും
സ്േനഹി െ ടുകയും െചയ്േതേന.
ഇേ ാഴെ അവ െയ ാണ് ?
എെ ഭർ ാവിെന ഞാൻ
സ്േനഹി ു ി . പേ ,
എനി േ ഹെ ആവശ മു ്.
ഞാൻ അേ ഹവുമായി
െപാരു െ ടാൻ ശമി ു ു.
അതുെകാ ു വ െമ വുമുേ ാ?
അേ ാഴും എെ സൗ ര ം
നഷ്ടെ ിരു ി .” ക ാടി േനാ ി
തെ രൂപഭംഗിെയ
വിലയരു ണെമ ് അവൾ ു
േതാ ി. സ ിയിൽ ഒരു െചറിയ
ക ാടിയു ്. അതു
പുറെ ടു ാേലാ? വ ി ാരനും
ഗുമസ്തനും അടു ിരി ു ു. അവർ
ക ാൽ േമാശമാണ്. അതുെകാ ്
ക ാടിെയടു ി .
ക ാടി േനാ ിയിെ ിലും
ഇേ ാഴും ൈവകിയി ിെ ്
അവൾ ുേതാ ി. അവേളാടു
പേത ക സ്േനഹംകാണി ാറു
െകാസ്നിേഷവിെന ഓർമി .
കു ു ൾ ് വിഷജ രം
പിടിെപ േ ാൾ അവെര
ശു ശൂഷി ാൻ സഹായി ീവിെ
സുഹൃ ായ ടുേറാവ് ീൻ എ ന
ച ാതി തെ സ്േനഹി ിരു ു.
പിെ , തീെര െചറു മായ
മെ ാരാള ്. അയാള െട
അഭി പായ ിൽ, മൂ ു
സേഹാദരിമാരിലുംവ ് ഏ വും സു രി
താനാണ്—അവേളാടു ഭർ ാവ്
തമാശയായി പറയാറു ്. താെനാരു
കാമുകിയാെണ ് േഡാളി സ യം
സ ല്പി : ‘അ െചയ്തതു
ശരിയാണ്. ഞാനവെള ഒരി ലും
കു െ ടു ുകയി . അവൾ
സേ ാഷേ ാെട ജീവി ു ു.
മെ ാരാെള സേ ാഷി ി ു ു.
അവൾ എെ േ ാെല
േകാലംെക േപായി . അവൾ ു
ബു ിയു ്. തുറ മന ്.
അവൾ ് എ ും െചറു മാണ്.’
അ യുെട
പണയെ ുറി ാേലാചി േ ാൾ
േഡാളിയും ഒരു സ ല്പകാമുകിയായി
മാറി. അ െയേ ാെല ഭർ ാവിേനാട്
എ ാം തുറ ുപറയും. അതു
േകൾ ുേ ാഴു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട അ ുതവും
അ ര ം സ ല്പി ് അവൾ ചിരി .
ഇ രം സ പ്ന ളിൽ
മയ ിയിരിേ വ ി ഗാമ ിേല ു
തിരിയു കവലയിെല ി.
 പതിേനഴ്

വ ി
വലതുവശെ
ാരൻ കുതിരകെള നിർ
കൂവരകു
ി.

പാട ിെ വര ് ഒരു വ ിയുെട

തണലിൽ ഏതാനും കർഷകർ
ഇരി ു ു. ഗുമസ്തൻ
വ ിയിൽനി ിറ ാെമ ു
വിചാരിെ ിലും േവെ ുവ ്
അധികാരഭാവ ിൽ ഉറെ വിളി .
വ ി
ഓടിെ ാ ിരു േ ാഴു ായിരു
ഇളംകാ ് ഇേ ാഴി . വിയർ ിൽ കുളി
കുതിരകള െട പുറ ് ഈ കൾ
വ ുപ ി. കുതിരകൾ േകാപേ ാെട
അവെയ ആ ി ായി ാൻ ശമി .
അടുെ വിെടേയാ െകായ് രിവാൾ
രാകു ശബ്ദംേക . ഒരു കർഷകൻ
എഴുേ ് അടു ുവ ു.
“അതു ക ിേ ,
േവരിറ ിയതുേപാെല!” ചാലുകീറിയ
വര മൺപാതയിലൂെട സാവധാനം
നട ുവ ന പാദനായ കർഷകെന
േനാ ി ഗുമസ്തൻ ശുണ്ഠിെയടു ു:
“േവഗം വാ!”
 ചുരു തലമുടി ഒരു
വ ിെകാ ു ചു ിെ ിയ ആ
വൃ ൻ വ ിെയ സമീപി .
“േവാസ് ദ ിേഷൻസ്കിേല ു
വഴി? പഭുവിെ വീ ിേല ് ?”
ഗുമസ്തൻ േചാദി : “അതാ അവിെട.
വളവുകഴി ു േനേരേപായാൽ
ഇടതുവശ ്. ആെരയാണു
കാേണ ത്, പഭുവിെനയാേണാ?”
“അവരിേ ാൾ വീ ിലു ാവുേമാ?”
േഡാളി അറ റ ാണു േചാദി ത്.
“ഉ ാകുെമ ു േതാ ു ു.
ഒ ാലിൽ താളം ചവി ിെ ാ ു
കർഷകൻ പറ ു. അയാള െട
കാൽവിരലുകള െട അടയാളം മ ിൽ
െതളി ുക ു. കൂടുതൽ
സംസാരി ാനു താൽപര േ ാെട
അയാൾ പറ ു: “ഇ െലയും
ആെരാെ േയാ വ ിരു ു.
സ ർശകർ! എ ുമു ാവും…
നിനെ ു േവണം.” വ ിയുെട
മറുവശ ുനി ് എേ ാ പറ
പ േനാട് അയാൾ ത ി യറി:
“ശരിയാണ്—കുറ മു ു
കുതിര റ ് അവർ
അേ ാ േപാകു തുക ു.
െകായ് ുകാെര
അേന ഷി ായിരി ും. തിരി വ ു
കാണും. നി െളവിടു ാണാേവാ?”
“കുെറ ദൂെരനി ്.” വ ി ാരൻ
പറ ു: “അടു ാെണ േ
പറ ത് ?”
“അതാ അവിെട.”
ആേരാഗ വാനായ ഒരു െചറു ാരൻ
അടു ുവ ു േചാദി :
“െകായ് ുപണി വ തും കി േമാ?
“എനി റി ുകൂടാ.”
“അതാ ആ വളവിൽ െ .
ഇടേ ാ തിരിയുേ ാൾ
വീടുകാണാം.”
വ ി മുേ ാ നീ ി.
“നിർ ് ! നിർ ് !” പിറകിൽനി ു
വിളി പറ ു.
വ ിനി ു.
“അതാ വരെണാ ് !
അവരുതെ !” കർഷകൻ
ചൂ ി ാണി .
നാലുേപർ കുതിര റ ുവരു ു.
ഒ ം ഒരു കുതിരവ ിയും.
േ വാൺസ്കിയും അയാള െട
പ യ ുതിര ഓടി ു യാള ം
െവസ്േലാവ്സ്കിയും അ യുമാണ്
കുതിര റ ്. പിൻസ ്
ബാർബെറയും സ ിയാഷ്സ്കിയും
വ ിയിലും. പുതിയ
െകായ് ുയ ൾ
കാണാൻേപായി മട ുകയായിരു ു
അവർ.
വ ി നി ു. പി ാെല വ വർ
േവഗംകുറ . മുൻനിരയിൽ,
േ കാ െചയ്ത കു ിേരാമവും
കുറിയവാലുമു കരു നായ ഒരു
െചറിയ ഇം ിഷ് കുതിര റ ്അ
ഇരി ു ു. അവള െട ശിര ിെ
ഭംഗിയും െതാ ി ു െവളിയിൽ
കാണു കറു തലമുടിയും
വിരി ചുമലുകള ം ഒതു ിയ
അരെ ംഅ രൂപവും
േഡാളിയുെട ശ യാകർഷി .
അ കുതിര റ ു
സ രി ു തു ശരിയെ ് ഒരു
നിമിഷം േഡാളി ു േതാ ി.
െപ ൾ കുതിരസവാരി െച ത്
െചറു ിെ
േചാര ിള െകാ ാെണ ാണ്
അവള െട അഭി പായം. എ ിലും
അ െയ അടു ുക േ ാൾ ആ
അഭി പായ ിനു മാ ംവ ു. അവള െട
േവഷവും ഭാവവും നട യുെമ ാം
അ തുതെ യാണ്.
അ യുെട ഒരുവശ ്,
കുതിര ാള ിെല പിംഗലവർണമു
ഒരു കുതിര റ ്, െതാ ിവ ്, തടി
കാലുകൾ നീ ി, വേസ
െവസ്െലാവ്സ്കി ഇരി ു ു.
അയാെള തിരി റി ് േഡാളി ചിരി .
ര ുേപരുെടയും പി ിൽ,
ഇരു നിറ ിലു
കുതിര റ ാണ് േ വാൺസ്കി.
അവരുെട പി ിലായി,
കുതിര യ ാരെ േവഷ ിൽ
ഒരു കുറിയ മനുഷ ൻ മെ ാരു
കുതിര റ ു ്. സ ിയാഷ്സ്കിയും
പിൻസ ് ബാർബറയും
കുതിരവ ിയിലാണ്.
പഴയ കുതിരവ ിയിെല
യാ ത ാരി േഡാളിയാെണ ു
തിരി റി അ സേ ാഷേ ാെട
ചാടിയിറ ി അടു ുെച ു.
“ഞാൻ വിചാരി . എ ിലും
ഇേ ാൾ വരുെമ ു പതീ ി ി .
എനി ു സേ ാഷമായി!” അ ,
േഡാളിെയ ആേ ഷി . അവെള
ചുംബി .
“അലക്സിസ്, ഇതാരാെണ ു
കേ ാ?” കുതിര റ ുനി ിറ ി
അടു ുവ േ വാൺസ്കിേയാട്
അ പറ ു.
േ വാൺസ്കി െതാ ിയൂരി
അഭിവാദ ം െചയ്തു: “നി ൾ
വ തിൽ ഞ ൾെ ാം വളെര
സേ ാഷം.” അയാൾ ചിരി .
വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി,
കുതിര റ ിരു ുതെ െതാ ിയൂരി
അതിഥിെയ സ ാഗതം െചയ്തു. “ഇതു
പിൻസ ് ബാർബറ.” േഡാളി
ജി ാസേയാെട േനാ ു തുക ്
അ പറ ു.
“ഓേഹാ!” ഇഷ്ടെ ടാ
മ ിലായിരു ു േഡാളിയുെട
പതികരണം. േഡാളിയുെട
ഭർ ാവിെ അ ായിയാണു
പിൻസ ് ബാർബറ. വളെര
േനരേ തെ അവെര അറിയാം.
അവേരാടു ബഹുമാനവുമു ്.
പണ ാരായ ബ ു േളാടു
പ ി ൂടു താണവരുെട പകൃതം.
ഇേ ാൾ, േഡാളിയുെട ഭർ ാവിെ
ബ ുെവ കാരണ ാൽ തിക ം
അന നായ േ വാൺസ്കിയുെട വീ ിൽ
താമസി ുകയാെണേ ാർ േ ാൾ
േഡാളി ു േദഷ ംവ ു.
േഡാളി നിരുേ ഷഭാവ ിൽ
പിൻസ ് ബാർബറെയ അഭിവാദ ം
െചയ്തു. അവൾ ്
സ ിയാഷ്സ്കിെയയും പരിചയമു ്.
അയാള െട കൂ കാരൻ ഒരു
വ േകസു േ ാ. ആ മനുഷ നും
െചറു ാരിയായ ഭാര യും
സുഖമായിരി ുേ ാ എ േന ഷി .
“ഞാനുംകൂടി ഈ വ ിയിൽ
വ ാേലാ എ ാേലാചി ുകയാണ്.”
അയാൾ പറ ു.
“േവ . കുതിര റ ു േപായാൽ
മതി. ഞ ൾ ര ുേപരും വ ിയിൽ
േപാകു ു.” എ ു പറ ്അ ,
േഡാളിയുെട
ൈകേകാർ ുപിടി നട ു.
കുതിരകള െടയും വ ിയുെടയും
അല ാര ൾക ് േഡാളി
അ ുതെ . തനി റിയാവു വള ം
താൻ സ്േനഹി ു വള മായ
അ യിലു ായ മാ ളാണ്
േഡാളിെയ കൂടുതൽ
അ ുതെ ടു ിയത്. അ െയ
മുൻകൂ ി പരിചയമി ാ ഒരാൾ ്,
അവളിൽ വിേശഷവിധിയായി
എെ ിലും സംഭവി ി െ ു
േതാ ാനിടയി . പണയവിവശരായ
സ് തീകള െട മുഖ ു
താൽ ാലികമായി പത െ ടാറു
ഒരു സൗ ര ം അ യിൽ
െതളി ുക ു. അവള െട
നുണ ുഴികള ം ചലന ള െട
ഭംഗിയും ലയവും ശബ്ദ ിെ
സൗകുമാര തയും
കുതിരെയെ ാ ുേപായി
വലതുകാലിൽ ചാടാൻ പഠി ിേ ാെ
എ ് െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട
േചാദ ിനു പാതി േകാപേ ാെടയും
പാതി ദയേയാെടയും മറുപടി പറ
രീതിേപാലും ആകർഷകമായിരു ു.
അത് അവൾ മന ിലാ ുകയും
അതിൽ ആ ാദി ുകയും െചയ്തു.
ര ുേപരും വ ിയിൽ കയറി.
ര ുേപർ ും സേ ാചം േതാ ി.
േഡാളിയുെട ജി ാസ കലർ
േനാ ിനുമു ിൽ അ ചൂളിേ ായി.
പഴയ െപാ ിെ ാളി തെ
വ ിയിലാണ് അ െയ
കയ ിയെത തിെ േപരിൽ
േഡാളി ും നാണംേതാ ി.
വ ി ാരൻ ഫിലി ിനും ഗുമസ്തനും
അേത വികാരംതെ യായിരു ു.
പാതവ ുനി കർഷകർ
ജി ാസേയാെട വ ി ു ിേല ു
േനാ ി ഓേരാ അഭി പായ ൾ
പറ ു.
“വളെര നാള കൾ ുേശഷം
ക ുമു ിയതാണ്. അതാണി ത
സ്േനഹം!” ചുരു മുടി ാരൻ വൃ ൻ
പറ ു.
“ആ ചാവാലി ുതിരെയ
ൈവേ ാൽവ ിയിൽ െക ാൻ
െകാ ാം!” എ ു മെ ാരാൾ.
“അതുകേ ാ, കാലുറയി ആ
സ് തീെയ?” വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിെയ ചൂ ി ാ ി
ഒരാൾ േചാദി .
“അതു സ് തീയ പുരുഷനാണ്.
എ ത നി ാരമായാണയാൾ
കുതിര റ ു ചാടി യറിയത്.”
“പി ാേര, ഇ ു
നി ൾ ുറേ േ ? േവഗം
പണിതീർ ു െപായ്േ ാളിൻ.”
വയ ൻ പറ ു.
 പതിെന ്

േഡാ ളിയുെട വിളറിയ,

ചുളിവുകൾവീണ
മുഖ ുേനാ ിയിരു അ , അവൾ
കൂടുതൽ ീണി േപാെയ ു
പറയാൻ തുട ുകയായിരു ു. പേ ,
തെ ിതി കൂടുതൽ
െമ െ ി െ ും േഡാളി അതു
തിരി റി ി െ ് അവള െട
േനാ ിൽനി ു വ മാെണ ും
മന ിലായതു കാരണം, ഒരു
െനടുവീർേ ാെട തെ ുറി തെ
സംസാരി ാൻ തുട ി.
“ഇേ ാഴെ അവ യിൽ
എനി ു സേ ാഷമായിരി ാൻ
സാധി ുേമാ എ ാണു നീ
ആേലാചി ു െത ു നിെ േനാ ം
ക േ ാെഴനി ു മന ിലായി.
നിനെ ു േതാ ു ു? പറയാൻ
നാണം േതാ ുെ ിലും സത ം
പറയാം. എെ ി ാ
സേ ാഷമുെ നി ്.
അ ുതകരമായ എേ ാ
സംഭവി തുേപാെല. േപടിെ ടു ു
ഒരു സ പ്നം ക ി
ക തുറ ുേ ാൾ
അ െനെയാ ും സംഭവി ിെ ു
തിരി റിയു തുേപാെല, പേത കി ്
ഇേ ാ േപാ തിനുേശഷം, തിക
സേ ാഷ ിലാണ്.
“അതുേക ഞാനും
സേ ാഷി ു ു.” േഡാളി ചിരി :
“എനി ു നീ കെ ഴുതാ െത ് ?”
“എെ േ ാ?… എനി ു
ൈധര മി ായിരു ു… എെ അവ
നീ മറ ു ു.”
“എനിെ ഴുതാൻ
ൈധര മി േപാലും! ഞാൻ എ ുമാ തം
വിഷമി ിരുെ ു നിന റിയാേമാ?”
അ ു രാവിലെ തെ
മേനാരാജ െ ുറി ് അ േയാടു
പറയണെമ ു വിചാരിെ ിലും എ ു
കാരണവശാേലാ അതു
േവെ ുവ . “അതിെന ുറി
നമു ു പി ീടു സംസാരി ാം.
അെത ാണ് ? ആ െക ിട ൾ? ഒരു
പ ണമാെണ ു േതാ ു ു.”
വിഷയം മാ ാനുേ ശി ്,
അേ ഷ മര ൾ ിടയിൽ
പത െ ചുവ ം പ യും
േമൽ ൂരകളിേല ു ചൂ ി േഡാളി
േചാദി .
പേ ,അ മറുപടി പറ ി .
“അത . എെ കാര െ ുറി
നിനെ ാണു പറയാനു ത് ?”
 “എനി ു േതാ ു ത്…” േഡാളി
പറ ു തുട ിയേ ാേഴ ും വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട കുതിര
മുേ ാ കുതി . “അ ാ
അർ േഡ വ്ന, ഇതിെ
േപാ ുകേ ാ!” അയാൾ വിളി
കൂവി. പേ ,അ
അേ ാ േനാ ിയതുേപാലുമി . ഒരു
പധാനവിഷയം വ ിയിലിരു ു
ചർ െച തു ശരിയെ ു
േതാ ിയതുെകാ ് അ പറ ു:
“എനി ു പേത കിെ ാ ും
പറയാനി . എ ായ്േപാഴും, നീ
എ ായിരു ാലും നിെ
എനി ിഷ്ടമാണ്.”
അ , സ്േനഹിതയുെട
മുഖ ുനി ു േനാ ം പിൻവലി ്
ആേലാചനയിൽ മുഴുകി. അല്പം
കഴി ു സ്േനഹിതേയാടു പറ ു:
“നീ വ പാപവും
െചയ്തി െ ിൽ, ഇവിെട
വ േതാടുകൂടി അതിൽനിെ ാം
നിന ു േമാചനം ലഭി ിരി ു ു!”
അവള െട ക കൾ
നിറ ിരി ു ത് േഡാളി ക ു.
അവൾ ഒ ും മി ാെത അ യുെട
ൈകപിടി മർ ി.
“ആ െക ിട ൾ ഏതാെണ ു
പറ ി േ ാ?” േഡാളി േചാദ ം
ആവർ ി .
 “േജാലി ാരുെട ക ാർേ ഴ്സും
കുതിരലായവുമാണ്.” അ പറ ു:
“ഇവിെടനി ാണു പാർ ു
തുട ു ത്. എ ാം അലേ ാലമായി
കിട ുകയായിരു ു. അലക്സിസ്
ആണു ന ാ ിയത്. അേ ഹ ിന്
ഈ എേ ിേനാടു പേത കിെ ാരു
മമതയു ്. േനാ ി നട ാനറിയാം.
നെ ാരു ഭൂവുടമയുെട
കഴിവുകെള ാമു ്. കൃഷിയുെട
കാര ിൽമാ തം
പിശു നാെണ ിലും മ വയ് ്
ആയിര ൾ െചലവാ ാൻ ഒരു
മടിയുമി .” സ്േനഹി ു
പുരുഷെന ുറി തനി ുമാ തം
അറിയാവു രഹസ ം
ൈകമാറു മ ിൽ സേ ാഷേ ാെട
ചിരി െകാ ാണ് അ പറ ത്.
“അതാ, ആ വലിയ െക ിടം കേ ാ?
പുതിയ ആശുപ തിയാണ്. ഒരു ല ം
റൂബിെള ിലും െചലവായിരി ും.
ഇേ ാൾ അതിലാണേ ഹ ിെ
ശ . എ ിനാണു
തുട ിയെത റിയാേമാ? കുെറ
പുൽേമടുകൾ കുറ പാ ിനു
കി ണെമ ് കൃഷി ാർ
ആവശ െ േ ാൾ അേ ഹം
െകാടു ി . പിശു െന ു പറ ു
ഞാൻ ആേ പി . അതുമാ തമ
കാരണം എ ാലും താെനാരു
പിശു നെ ു
കാണി ാൻകൂടിയാണ് ആശുപ തി
പണിയി ത്. അല്പ രമാെണ ു
േവണെമ ിൽ പറയാം. എ ാലും ആ
സ ഭാവം ഞാനിഷ്ടെ ടു ു.
വീെട ാറായി. അേ ഹ ിെ
മു ൻ പണിയി താണ്. പുറേമ
യാെതാരു മാ വും വരു ിയി ി .”
വൃ നിബിഡമായ ഒരു
േതാ ിെ നടു ്, മു ിൽ ഒരുനിര
തൂണുകേളാടുകൂടി കാണെ ആ
െക ിടം േനാ ി േഡാളി പറ ു:
“എ ത മേനാഹരം!”
“ന െക ിടം അേ ? മുകളില
നിലയിൽനി ു േനാ ിയാലു കാഴ്ച
അ ുതകരമാണ്.” ചരൽപാകി, ചു ം
പൂെ ടികൾ വ പിടി ി മു ്
അവർ എ ിേ ർ ു. ര ു
േജാലി ാർ െചടികൾ ു
തടെമടു ു പണിയിേലർെ ിരു ു.
േപാർ ിേ ായിൽ
വ ിയിൽനി ിറ ിയ ഉടെന
അവിെടനി ു
െകാ ുേപാവുകയായിരു
കുതിരകെള േനാ ിഅ പറ ു:
“ഓ അവരു േനരേ െയ ി.” എെ
കുതിരെയ ുറിെ ാണഭി പായം?
ഇതാെണെ പിയെ കുതിര. കുറ
പ സാര െകാ ുവരൂ.” ഓടിവ
ര ു പരിചാരകേരാട് അവൾ
കല്പി . “ പഭു എവിെട?”
േ വാൺസ്കിയും െവസ്േലാവ്സ്കിയും
പുറ ിറ ിവ ു: “ങാ ഇതാ
അേ ഹം വ േ ാ!”
“ പിൻസ ിന് ഏതു മുറിയാണു
െകാടു ാേ ാണത് ?” േ വാൺസ്കി
അ േയാടു േചാദി . മറുപടി
പറയു തിനുമു ് േഡാളിെയ
ഒരി ൽ ൂടി സ ാഗതം െചയ്ത്
അവള െട ൈകയിൽ ചുംബി :
“ബാൽ ണിയിലു വലിയ
മുറിയായാേലാ?”
“േവ േവ , അതു ദൂെരയാണ്.
മൂലയിലു മുറിമതി. ഞ ൾ ്
ഇടയ് ിെട പരസ്പരം കാണാം.”
പരിചാരകൻ െകാ ുവ പ സാര
തെ പിയെ കുതിരയ് ു
െകാടു ി ്അ പറ ു: “വരൂ,
നമു ് അക ുേപാകാം.”
“നീ എ തനാളിവിെട താമസി ും?”
അ േഡാളിേയാടു േചാദി : “ഒരു
ദിവസേമാ? അതുപ ി .”
“ഞാൻ നാെള തിരി െച ാെമ ു
പറ ി ാണ് വ ത് പിെ
കു ികള െട കാര ം…”
“നമു ു േനാ ാം. വരൂ വരൂ.”
അ േഡാളിെയ അവള െട
മുറിയിേല ു കൂ ിെ ാ ുേപായി.
േ വാൺസ്കി പറ വലിയ
മുറിയായിരു ി . എ ിലും
ആഡംബര ിനു
കുറവു ായിരു ി . ഇതുേപാെലാരു
മുറിയിൽ േഡാളി താമസി ിേ യി ,
വിേദശെ വൻകിട
േഹാ ൽമുറിെയേ ാെല.
“എെ പിയെ വേള,
എനിെ ു
സേ ാഷമാെയ റിയാേമാ?”
േഡാളിയുെട അടു ിരു ് അ
പറ ു: “ഇനി നിെ വിേശഷ ൾ
പറയൂ. സ് ീവിെന ഇടയ് ്
കാണാറു ്. പേ , കു ികള െട
കാര െമാ ും പറയാറി . എെ
െപാ ുേമാൾ താന വല
കു ിയായിരി ുമേ ാ?”
“ഉ ്, വളെര വലുതായി.” സ ം
കു ു െള ുറി ് ഇ തമാ തം
നി ംഗതേയാെട പറയാൻ
കഴി തിൽ അവൾ ് അ ുതം
േതാ ി: “െലവിെ വീ ിൽ ഞ ൾ ു
പരമസുഖമായിരു ു.”
“നി ൾെ േ ാടു
െവറു ിെ റി ിരുെ ിൽ…”
അ പറ ു: “എ ാവർ ുംകൂടി
ഇവിെട വരാമായിരു ു. ീവും
അലക്സിസും പഴയ
ച ാതിമാരാെണ ു
നിന റിയാമേ ാ.”
“ശരിയാണ്. പേ ,
ഞ ൾ വിെട ഒരു കുറവുമി .”
“സേ ാഷംെകാ ്
ഞാെനെ ാെ േയാ പറ ു.
വാസ്തവ ിൽ നിെ ക തിൽ
എനി ് എെ ി ാ
സേ ാഷമാണ്.” എ ു പറ ്അ
വീ ും േഡാളിെയ ചുംബി :
“എെ ുറി ് എ ാണു നിെ
മന ിലു െത ു പറ ി .
എനിെ ാം അറിയണം. എെ
ഞാനായി െ നീ കാണണം.
എനിെ ാ ും െതളിയി ാനി .
ആെരയും ശല െ ടു ാെത
ജീവി ാൽ മതി. അതിനു
അവകാശം എനി ു േ ാ ഇേ ?
അെതാെ പി ീടു
വിസ്തരി പറയാം. േപായി
േവഷംമാറെ . േജാലി ാരിെയ
ഇേ ാ പറ യയ് ാം.”
 പെ ാ ത്

ഒ യ്
വീ
ായപ് േപാൾ േഡാളി ഒരു
യുെട സൂ ്മദൃഷ്ടിേയാെട
ആ മുറി പരിേശാധി .
വീ ിനക ുവ േ ാഴും ഇേ ാൾ ഈ
മുറിയിലിരി ുേ ാഴും ക
കാഴ്ചകൾ, ഇം ിഷ് േനാവലുകളിൽ
വായി ി തും റഷ യിെല
നാ ിൻപുറ ു കാണാനി ാ തുമായ
ആഡംബര ിെ യും പകി ിെ യും
ഉദാഹരണ ളാണ്. പുതിയ ഫ ്
വാൾേപ ർ മുതൽ
നില ുവിരി ി കംബള ൾവെര
എ ാം പുതിയവ. ക ിലിൽ സ് പിങ്
െമ യും പ തലയണകള ം.
മാർബിളിെ കുളിെ ാ ി. ചുവരിെല
പി ളേ ാ ും ഡസിങ്േടബിൾ
കർ നുകള ം പുതുമയാർ തും
വിലപിടി വയുമാണ്. േഡാളിെയ
സഹായി ാൻ നിയു യായ
പരിചാരികയുെട േവഷഭൂഷാദികൾ
േഡാളിയുേടതിെന അേപ ി
പുതിയ ഫാഷനിലു വയായിരു ു.
വിനയവും വൃ ിയും
െവടി മു വളാെണ ിലും അവേളാട്
ഇടപഴകാൻ േഡാളി ു
ബു ിമു നുഭവെ . ഭാഗ േ ടിനു
ക ംവ തയ് ഡസിങ്
ജാ ാണ് േഡാളി െകാ ുവ ത്.
വീ ിലാെണ ിൽ ആറ് ഉടു കൾ
തു ാൻ പ ുമീ ർ തുണിേവണം.
വില പതിന ു റൂബിളിൽ
കൂടുതലാവും. താെനാരു
ദരി ദവാസിയാെണ ു
പരിചാരികയ് ു മന ിലാകുമേ ാ
എേ ാർ ് അവൾ നാണി .
കുറ കഴി േ ാൾ മെ ാരു
പരിചാരിക, േനരേ േഡാളിെയ
പരിചയമു ായിരു അ ുഷ്ക,
വ േതാെട സമാധാനമായി. മേ
പരിചാരിക യജമാന ിയുെട
മുറിയിേല ുേപായി.
അ ുഷ്ക നിർ ാെത
സംസാരി െകാ ിരു ു.
യജമാന ിയുെട വിേശഷ ൾ.
പേത കി ്, പഭുവിന് അ േയാടു
സ്േനഹം വിവരി ാനാണവൾ ു
താൽപര െമ ു മന ിലായി. പേ ,
ആ വിഷയ ിേല ു
കട ുേ ാെഴ ാം േഡാളി
ജാ ഗതേയാെട അതിനു വിരാമമിടും.
“യജമാന ിയുെട ഉ ംേചാറും
തി ാണു ഞാൻ വളർ ത്. എെ
ജീവെന ാള ം എനി ്
യജമാന ിെയ ഇഷ്ടമാണ്.
ഇേ ാഴേ ഹം സ്േനഹി ു ത്…”
 “ഇെതാ ്
അല ിെ ാ ുവരാേമാ?” േഡാളി
േചാദി .
“ശരി മാഡം. െചറിയ
തുണികെളാെ അല ാൻ ര ു
സ് തീകള ്. വലുത്
യ മുപേയാഗി ് അല ും. പഭു
എ ാം ത ാൻ െച ം.
ഭർ ാവിെ സ്േനഹം…”
ആ സമയ ്അ
വ തുെകാ ് അ ുഷ്കയുെട
ചിലയ് ലിനു വിരാമമായി.
സാധാരണ
പരു ി ുണിെകാ ു ഒരുടു ാണ്
അ ഇ ിരു ത്. ലളിതമായ ആ
വസ് തവിധാനം േഡാളി
സൂ ി േനാ ി. ഈ
ലാളിത ിനുേവ ി നെ ാരു തുക
െചലവായി െ ും മന ിലായി.
“എെ പഴയ പരിചാരികയാണ്.”
അ ുഷ്കെയ ചൂ ി അ പറ ു.
ഇേ ാൾ അ യ് ്അ ര ി .
ഉ ിെല വികാര ൾ പുറ ുകാ ാെത
അേ ാഭ തേയാെട സംസാരി ാൻ
തുട ി: “അ യുെട ഇളയകു ്
എ െനയിരി ു ു?” േഡാളി
േചാദി .
“ആനിേയാ?” (മകൾ അ െയ
അ െനയാണവൾ വിളി ു ത് ).
“സുഖമായിരി ു ു. ഇേ ാൾ
വളെര ന ായി ്.
കാണണെമ ുേ ാ? വരൂ,
കാണി തരാം. ആയമാെരെ ാ ു
േതാ . ഒരു
ഇ ലി ാരിയു ായിരു ു. െകാ ാം.
പേ , ബു ിയി . അവെള
പറ യയ് ണെമ ു
വിചാരിെ ിലും കു ിന് അവെള
ഇഷ്ടെ േപായി.”
“എ െനയാണ് കു ിെ …”
കു ിനു
േപരി െത െനയാെണ ുേ ശി െത
ിലും അ യുെട മുഖം തുടു തു
ക ് േഡാളി േചാദി , “കു ിെ
മുലകുടി നിർ ിേയാ?”
അത നീ േചാദി ാനുേ ശി ത് ?
േപരി െത െനെയ േ
നിന റിേയ ത് ? അലക്സിസിനും
വിഷമമു ്. അവൾ ു േപരി .
അതായത് അവള െട േപര് കെരനീന
എ ാണ്. അതിെന ുറി ് നമു ു
പി ീട് സംസാരി ാം. വരൂ, നമു ു
കു ിെന കാണാം.
െകാ സു രി ു ിയാണ്. ഇഴ ു
തുട ി.”
വീടിെ മ
ഭാഗ ളിെല േപാെല നഴ്സറിയിലും
ആഡംബര ിനു കുറവി .
ഇം ിൽനി ുെകാ ുവ
െതാ ിൽ, നട ാൻ പഠി ി ാനു
ഒരുപകരണം. െകാ ് ഊ ാലുകൾ.
വിേശഷെ കുളിെ ാ ി. എ ാം
ഒ ാംതരം. വിലപിടി വ. മുറിയും
വളെര വലുത്.
അവർ അവിെട െച േ ാൾ
കു ് ഒരു െകാ കേസരയിലിരു ു
കുഴ ുപരുവ ിലു ആഹാരം
കഴി ു ു. പുറെ ാെ
െതറി വീഴു ു ്. ഒരു റഷ ൻ
േജാലി ാരി കു ിനു ഭ ണം
െകാടു ു തിേനാെടാ ം സ യം
ഭ ി ുകയും െച ുെ ു
വ ം. േവെറാരു േനഴ്സും
െഹഡ്േനഴ്സും അ റെ
മുറിയിലിരു ു സംസാരി ുകയാണ്.
അ യുെട ശബ്ദംേക ്
ഇം ിഷുകാരി ദുർമുഖം
കാണി െകാ ് ഓടിവ ു.
വിശദീകരണം േചാദി ിെ ിലും
അവൾ സ യം വിശദീകരി ാൻ
തുട ി. അ യുെട ഓേരാ വാ ിനും
ഇം ിഷുകാരി ‘ഉ രവ്, ഉ രവ് ’
എ ു പലതവണ
പറ ുെകാ ിരു ു.
കറു തലമുടിയും
ചുവ ുതുടു മുഖവും െകാഴു
ശരീരവുമു കു ് പുതിയ
സ ർശകെയ ഗൗരവ ിലാണു
വീ ി െത ിലും േഡാളി ് അതിെന
വളെരയധികം ഇഷ്ടെ . അതിെ
ആേരാഗ ംക ് അസൂയയും േതാ ി.
കു ് ഇഴ ുനട തും േഡാളിെയ
പീതിെ ടു ി. അവള െട ഒരു
കു ും ഇ ത ഭംഗിയായി
ഇഴയുമായിരു ി . കു ു േ ഫാ ി ്,
വലിയ കറു ു തിള ു
ക കൾെകാ ു ചു ം നി
മുതിർ വെര േനാ ി തേ ാടു
ആരാധനയിൽ തൃപ്തയായതുേപാെല
അവൾ ചിരി . ശരീര ിെ ഭാരം
ൈകകളിൽ താ ി കാലുകൾ
മുേ ാ വലി ് അവൾ ഇഴയാൻ
തുട ി.
ആ നഴ്സറിയിെല െപാതുവായ
അ രീ ം, പേത കി ് ഇം ിഷുകാരി
േനഴ്സിെ െപരുമാ ം േഡാളി ്
ഇഷ്ടെ ി . അ യുേടതു േപാെല
ചി യി ാ ഒരു വീ ിൽ ന
സ് തീകളാരും േജാലി െച ാൻ
ത ാറാവുകയിെ വസ്തുത
അറിയാവു തുെകാ ായിരി ാം
ഗത രമി ാെത ആ ഇം ിഷുകാരിെയ
അ നിയമി ത് എ ് േഡാളി
വിശ സി . അ യും അവിടെ ര ്
ആയമാരും ആ പി ുകു ും
പരസ്പരം െപാരു െ ടു ിെ ്
അവരുെട സംഭാഷണ ിെല ചില
പരാമർശ ളിൽനി ും േഡാളി ും
മന ിലായി. അ യും ഇടയ് ിെട
മാ തേമ കു ിെന കാണാൻ
െച ാറു .അ അവിെടെയ ാം
തിരെ ിലും കു ിെ ഒരു
കളി ാ വും ക ുകി ിയി .
 കു ിന് എ ത പ ്എ ു
േചാദി േ ാൾ അ പറ ഉ രം
െത ായിരു ു എ താണ് ഏ വും
അ ുതകരമായ വസ്തുത.
അവസാനെ ര ു പ കൾ
മുള ത് അവൾ അറി ി ി .
“ഞാനിവിെട ഒരധിക ാെണ ു
ചിലേ ാെഴനി ു േതാ ും.”
നഴ്സറിയിൽനി ു പുറ ിറ േവ
അ പറ ു: “ആദ െ
കു ിെ കാര ം
വ ത സ്തമായിരു ു.”
“ഞാൻ േനേരമറി ാണു
വിചാരി ത്.” േഡാളി പറ ു.
“ഏയ് അ ! ഞാൻ െസേരഷെയ
ക ു. നീയറിേ ാ?” അ േചാദി :
“അതിെന ുറി നമു ു പി ീടു
സംസാരി ാം. പ ിണികിട ു ഒരു
മനുഷ െ മു ിൽ വിഭവസമൃ മായ
സദ വിള ിവ തു േപാെലയാണെ
അവ . ഏതിൽനി ാണു
തുടേ ത് എ ് അറി ുകൂടാ.
നീയും നിേ ാടുമാ തം പറയാനു
കാര ള മാണ് എെ സദ .
എവിെടനി ു
തുട ണെമ റി ുകൂടാ. എ ാം
ഞാൻ പറയാം. ഇവിെടവ നീ
സ ി ാൻ േപാകു ആള കള െട
ഒരു രൂപേരഖ തരാം. പിൻസ ്
ബാർബറയിൽനി ു തുട ാം.
നിന വെര അറിയാം.
അവെര ുറി നിെ യും
ീവിെ യും അഭി പായ ൾ
എനി ും അറിയാം. കാതറിൻ
പാവ്േലാവ്ന അ ായിെയ ാൾ
ഉയർ വളാണു താെന ു
െതളിയി ുകയാണ് അവരുെട ഒരു
ല െമ ് ീവ് പറയു ു. അതു
സത മാണ്. എ ിലും അവർ
സ്േനഹമു വരാണ്. എനി വേരാടു
വളെര ന ിയു ്. പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
എനി ് തുണ ആവശ മു ഒരു
ഘ മു ായിരു ു. കൃത സമയ ്
അവർ വ ു. അവെരെ സഹായി .
അേ ാഴെ എെ ബു ിമു ് അ ്
പീേ ഴ്സ് ബർഗിൽ—നിന ു
മന ിലാവി . ഇവിെടെയനി ്
സമാധാനവും സേ ാഷവുമു ്.
അതിെന ുറി പി ീട് പറയാം.
ആദ ം പ ികയിെല േപരു പറയാം.
അടു ത് സ ിയാഷ്സ്കിയാണ്. ഒരു
മാർഷൽ. വളെര ന മനുഷ ൻ. പേ ,
അയാൾ ് അലക്സിസിെനെ ാ ്
എേ ാ ചിലതു സാധി ാനു ്.
ഞ ളിവിെട
ിരതാമസമാ ിയേ ാ.
അലക്സിസിനു ന സ ാധീനവുമു ്.
അടു ത് ടഷ്േകവി ് ആണ്. നീ
അയാെള പരിചയെ വേ ാ.
എേ ാഴും
െബ ്സിേയാെടാ മായിരു ു. ഇേ ാൾ
ാന ഭഷ്ടനാ െ തുെകാ ്
ന ുെട അടു ുവ ു. അയാള െട
േപാ ിനു വി ാൽ കുഴ മിെ ാണ്
അലക്സിസ് പറയു ത്. മെ ാരാൾ
െവസ്േലാവ്സ്കിയാണ്. നിന യാെള
അറിയാം. ‘ന പ ൻ’ എ ു പറ ്
അവൾ ചു ുകൾ േകാ ി ചിരി .
െലവിെ വീ ിെല
േകാലാഹലെ ുറി ്
അലക്സിസിേനാടു പറ ു.
ഞ ൾ തു വിശ സി ാൻ
കഴി ി . മനുഷ രായാൽ അല്പം
രസെമാെ യാവാം. അലക്സിസിന്
ഒരു േ ശാതാവിെന േവണം.
അതുെകാ ് ഞാൻ അയാള െട
കൂ െക ിെന വിലമതി ു ു. ഇവിെട
എേ ാഴും സജീവവും രസകരവുമായ
അ രീ ം ആവശ മാണ്. എ ിേല
അലക്സിസിനു തൃപ്തിയാകൂ. ഇനി
ന ുെട വിചാരി കാരെന ൂടി
കാണണം. ജർമൻകാരനാണ്. വളെര
ന മനുഷ ൻ. േജാലി അറിയാം.
അലക്സിസിന് അയാെള ുറി ന
അഭി പായമാണ്. പിെ , േഡാ റു ്,
െചറു ാരൻ. ശരി ും ഒരു
ശൂന താവാദിയ , വളെര നെ ാരു
ഭിഷഗ രനാണ്. ഇനിയു ത് ഒരു
വാസ്തുശില്പി. ചുരു ിൽ ഒരു
രാജസദെ ു പറയാം.”
 ഇരുപത്

“ പിൻസ ്, േഡാളി ഇതാ

നില് ു ു, കാണണെമ ു
പറ ിരു ിേ .” ക പാകിയ
വരാ യിലിരു ്,
േ വാൺസ്കി പഭുവിെ
ചാരുകേസരയ് ് ഒരു കവർ
തു ിെ ാ ിരു പിൻസ ്
ബാർബറേയാട് അ പറ ു:
“അവർ ്അ ാഴ ിനു മു ്
ഭ ണെമാ ും േവ േ ത. നീ
ഉ ഭ ണ ിെന ാണു
േവ െത ു പറയണം. ഞാൻ
അലക്സിസിെനയുംമ ം
വിളിേ ാ ുവരാം.”
പിൻസ ് ബാർബറ, േഡാളിെയ
സ്േനഹപൂർവം എ ാൽ
ര ാധികാരഭാവ ിൽ സ ീകരി .
അ െയ വളർ ി വലുതാ ിയ
തെ സേഹാദരി കാതറിൻ
പാവ്േലാവ്നെയ ാൾ കൂടുതലായി
അവെള സ്േനഹി ു തുെകാ ാണു
താനിവിെടവ ു താമസി ു െത ്
അവൾ വിശദീകരി . ഈ
പരീ ണഘ ിൽ എ ാവരും
അ െയ ഉേപ ി േ ാൾ അവെള
സഹായിേ തു തെ
കടമയാെണ ് അവർ കരുതി.
അവള െട ഭർ ാവ്
വിവാഹേമാചന ിനു സ തി ും.
അ ു ഞാെനെ മാള ിേല ു
മട ും. ഇേ ാൾ എെ െ ാ ്
അവൾ ് ഉപേയാഗമു ്. എ ത
പയാസെ ാലും ഞാെനെ കടമ
നിറേവ ം. അ ാെത മ
ചിലെരേ ാെല… നീ
സ്േനഹമു വളാണ്. വ തു ന ായി!
വിവാഹിതരായ
ദ തിമാെരേ ാെലയാണവർ
കഴി ുകൂടു ത്. വിധി
കല്പിേ ത് ൈദവമാണ്. ന ള .
ബിര േസാവ്സ്കിയും അെവേന വയും
ഒ ി ജീവി ു ിേ ? വാസിേലവും
മമേനാവയും ഒരു വീ ിൽ
താമസി ു ിേ ? അവർെ തിെര
ആരും ഒ ും പറയു ി േ ാ.
അവസാനം അവെര സമൂഹം
അംഗീകരി . ഇവിെട എ ാം
ഇം ിഷ്ൈശലിയാണ്. പാതലിന്
എ ാവരും ഒ ി കൂടും. പിെ
അവരവർ ിഷ്ടമു േജാലികളിൽ
ഏർെ ടും. ഏഴുമണി ാണ്
അ ാഴം. ീവ് നിെ
ഇേ ാ യ തു ന ായി. അയാൾ ു
പലതും െച ാൻകഴിയും.
ആശുപ തിയുെട കാര ം പറ ിേ ?
എ ാം പാരീസിൽനി ാണു
െകാ ുവ ത്.”
അ ബില ാർഡ് മുറിയിൽനി ു
പുരുഷ ാെര വിളി െകാ ുവ ു.
അ ാഴ ിനുമു ു ര ു
മണി ൂർ എ െന
െചലവഴി ണെമ ാേലാചി .
െട ീസ് കളി ാെമ ്
െവസ്േലാവ്സ്കി നിർേദശി .
“അതുേവ . വ ാ ചൂട്.
നമു ു കുറ േനരം ഉദ ാന ിൽ
നട ി വ ം തുഴയാം.” േ വാൺസ്കി
പറ ു.
“ഞാൻ എ ിനും ത ാർ,”
സ ിയാസ്ഷ്കി.
“േഡാളി ു നട ാനിഷ്ടംതെ
അേ ? കുറ കഴി ുവ ിൽ
േപാകാം.” അ പറ ു. എ ാവരും
അതിേനാടു േയാജി .
അ യും സ ിയാഷ്സ്കിയും
േഡാളിയും േ വാൺസ്കിയും
േജാഡികളായി നട ു. പുതിയ
കൂ െക മായി െപാരു െ ടാൻ
േഡാളി ു ബു ിമു ് അനുഭവെ .
താ ികമായി അ െച തിേനാട്
േഡാളി മിെ ു മാ തമ , അതിെന
അംഗീകരി ുകയും െചയ്തു.
വഴിെത ിയ ആ പണയേ ാട്
േഡാളി ് അസൂയ േതാ ി.
േപാെര ിൽ, അ േയാടവൾ ്
ആ ാർ മായ സ്േനഹമു ്.
തനി ു ലഭ മായ
സുഖസൗകര ള െട േപരിൽ
ഏതിെനയും അംഗീകരി ു
പിൻസ ് ബാർബറയുെട സാ ിധ ം
േഡാളി ു സേ ാഷകരമായിരു ി .
അ യുെട നടപടിെയ േഡാളി
െപാതുേവ അംഗീകരിെ ിലും
അതിനു കാരണ ാരനായ പുരുഷെന
കാണാൻ അവൾ ു
താൽപര മി ായിരു ു.
േ വാൺസ്കിെയ അവൾ
ഇഷ്ടെ ിരു ി . അയാൾ
അഹ ാരിയാെണ ാണ് അവള െട
അഭി പായം. ധനികനാെണ ത ാെത
അഹ രി ാൻ മെ െ ിലും
അയാളിലുെ ്
അവൾ ഭി പായമി . ഗൃഹനാഥയുെട
പരിചാരിക തെ പഴ ൻ കു ായം
കാണാനിടയായതും േഡാളിയുെട
അസ തയ് ്ആ ം കൂ ി.
ജാള ം മറയ് ാനുേ ശി ്
അയാേളാടു മ വ തും
സംസാരി ാെമ ു വിചാരി .
അയാള െട വീടിെനയും ഉദ ാനെ യും
പശംസി ു ത് ഇഷ്ടെ ടുേമാ
എ റി ുകൂടാ. എ ാലും
േവെറാ ും പറയാനി ാ തുെകാ ്
ആ വീട് തനി ു വളെര
ഇഷ്ടമാെയ ു പറ ു.
“അേത, ന ഭംഗിയു ്. വളെര
പഴയ ൈശലിയിൽ നിർമി താണ്.”
േ വാൺസ്കി അതിേനാട് േയാജി .
“പൂമുഖവും അതിനുമു ിലെ
മു വും എനി ിഷ്ടമായി. ആദ േമ
ഇ െനതെ യായിരുേ ാ?”
“േഹയ് അ .” അയാള െട മുഖം
സേ ാഷ ാൽ പകാശമാനമായി.
“അതിെ ശരി ു ഭംഗി
കാണണെമ ിൽ വസ കാല ു
വരണം.” േഡാളിയുെട പശംസ
അയാൾ ിഷ്ടെ . വീടിെ
അല ാര ണികെള ുറി ് അയാൾ
വാചാലനായി.
“ ീണമിെ ിൽ നമു ്
ഇവിടെ ആശുപ തി കാണാം.
അടു ുതെ .”
“അ വരുേ ാ?” േഡാളി
േചാദി .
“േപായി കാണാേമാ?” അ
സ ിയാഷ്സ്കിേയാടു േചാദി :
“അേ ഹം ഇവിെട െക ിെ ാ ു ഒരു
സ്മാരകമാണിത് ” എ ് േഡാളിേയാടും
പറ ു.
“ഇെതാരു മഹ ായ
ാപനമാണ് ” എ ു പറ
സ ിയാഷ്സ്കി എേ ാ
േപാരായ്മയു തുേപാെല
കൂ ിേ ർ ു: “നാ കാരുെട
ആേരാഗ ിലു പഭുവിെ
താൽപര ം ാഘനീയംതെ . പേ ,
സ്കൂള കള െട കാര ംകൂടി
ശ ി ണമായിരു ു.”
 “ശ ി ാ തുെകാ .
സ്കൂള കൾ ധാരാളമു ്.”
എ ായിരു ു േ വാൺസ്കിയുെട
മറുപടി. “ഇതാണ്
ആശുപ തിയിേല ു വഴി.” അയാൾ
ഒരു നട ാതയിേല ു തിരി ു.
സ് തീകൾ കുടകൾ നിവർ ി.
അല്പദൂരം നട ് ഒരു േഗ ്
കട േ ാൾ വിേശഷെ
ആകൃതിയിലു പണി
പൂർ ിയാകാറായ ഒരു െക ിടം ക ു.
ചായം േത ാ ഇരു ുേമൽ ൂര
െവയിേല തിള ി. െതാ ടു ു
മെ ാരു െക ിട ിെ പണി
നട ു ു. േമസ്തിരിമാർ
ഇഷ്ടികെകാ ു ചുമരുെക ു.
ചിലർ െവ െമാഴി
ചാ ുകുഴയ് ു ു.
“എ ത െപെ ാണിതു നിർമി ത് !”
സ ിയാഷ്സ്കി അ ുതെ .
കഴി തവണ ഞാനിവിെട
വ േ ാൾ ഇെതാ ുമി ായിരു ു.”
“ശിശിരമാകുേ ാൾ
പൂർ ിയാകും. അകെ
പണികെള ാം മി വാറും തീർ ു.”
അ പറ ു.
“ഏതാണീ പുതിയ െക ിടം?”
േഡാ റുെട ക ാർേ ഴ്സും
ഡിസ്െപൻസറിയും.”
ആ സമയ ് അവിെടെയ ിയ
വാസ്തുശില്പിേയാട് േ വാൺസ്കി
ചൂടുപിടി
വാഗ ാദ ിേലർെ തുക ്
എ ാണു കാര െമ ് അ
ആരാ ു.
“മുഖ ിന് ഉയരംേപാരാ.”
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“അസ്തിവാരം കുറ കൂടി
ഉയർ ണമായിരു ു.” അ
അഭി പായെ .
“ശരിയാണ്, പേ , ഇനിയിേ ാ
ഒ ും െച ാെനാ ി .”
വാസ്തുശില്പി ൈകമലർ ി.
“എനി ിതിെലാെ
താൽപര മു ്.” െക ിടംപണിയിലു
അവള െട പരി ാന ിൽ
അ ുതംകൂറിയ സ ിയാഷ്സ്കിേയാട്
അ പറ ു: “ആശുപ തിയുെട
അേത നിര ിലായിരി ണം പുതിയ
െക ിടവും. പേ , മുൻകൂ ി ാൻ
െച ാെത ര ാമതാണിതിെ
പണിതുട ിയത്.”
വാസ്തുശില്പിയുമായി
സംസാരി കഴി ് േ വാൺസ്കി
സ് തീകെള ആശുപ തി കം
ചു ിനട ു കാണി . േമൽ ൂരയിെല
കു ായ ണിയും താഴെ നിലയിെല
െപയി ും മി വാറും തീർ ു.
വീതിയു ഇരു ുേകാണി ടി കയറി
അവർ മുകളിലെ നിലയിലു
ഒ ാമെ വലിയ മുറിയിൽ
പേവശി . ചുമരുകളിൽ ഇമിേ ഷൻ
മാർബിൾ പതി ിരി ു ു. വലിയ
സ്ഫടികജനാലകൾ ഉറ ി കഴി ു.
പലകപാകിയ തറയുെട പണി
നട ു ു. ആശാരിമാർ അ െ
പണി മതിയാ ി പുറ ിറ ി.
“ഇതു െവയി ിങ്റൂമാണ്.”
േ വാൺസ്കി പറ ു: “ഇവിെടെയാരു
ഡസ്കും േമശയും അലമാരയും
മാ തേമ കാണൂ; േവെറാ ുമി .”
“ഇതിേല വരൂ. ജനാലയ് ടു ു
േപാവ ” എ ുപറ ്അ
ചുവരിൽ െതാ േനാ ി.
“അലക്സിസ്, െപയി ് ന േപാെല
ഉണ ി.”
െവയി ിങ് റൂമിൽനി ു
വരാ യിെല ി അവിെട
ാപി ി പുതിയ രീതിയിലു
വായുസ ാരമാർഗവും
മാർബിൾപാകിയ കുളിമുറികള ം
സ് പിങ്െമ കള ം േ വാൺസ്കി
കാണി െകാടു ു. തുടർ ് ഓേരാ
വാർഡും േ ാറും പുതിയ
സ ദായ ിലു അടു ളയും
സാധന ൾ
െകാ ുേപാകു തിനു ,
ശബ്ദമു ാ ാ , േ ടാളികള ംമ ം
ക ് ഇെതാെ തനി ു
സുപരിചിതമാെണ ഭാവ ിൽ
സ ിയാഷ്സ്കി എ ാ ിെനയും
അഭിന ി . ഇെതാ ും മു ്
ക ി ി ാ േഡാളി വിശദാംശ ൾ
േചാദി മന ിലാ ിയത്
േ വാൺസ്കിെയ സേ ാഷി ി .
“ശരിയായി ാൻെചയ്തു നിർമി
റഷ യിെല ആദ െ
ആശുപ തിയായിരി ും ഇെത ്
എനി ു േതാ ു ു.” സ ിയാഷ്സ്കി
പറ ു.
“ഇവിെട പസവവാർഡുേ ാ?”
േഡാളി േചാദി : “നാ ിൻപുറ ് അത്
അത ാവശ മാണ്.”
“ഇെതാരു പസവാസ്പ തിയ .”
േ വാൺസ്കി പറ ു:
“പകർ വ ാധികെളാഴിെക എ ാ
േരാഗ ൾ ും ഉേ ശി താണ്.
ഇതു കേ ാ?” വിേദശ ു നി ു
േകാ ുവ ഒരു കേസരയിലിരു ു
ൈകകൾെകാ ് അതിെന ചലി ി .
“നട ാൻ പയാസമു േരാഗികൾ ്
ഇതിലിരു ുതെ പുറ ിറ ി
കാ െകാ ാം.”
േഡാളി എ ാംക ു സേ ാഷി .
േ വാൺസ്കിയുെട സ ാഭാവികവും
നിഷ്കള വുമായ ഉ ാഹം അവെള
ആകർഷി . അയാൾ പറ തു
ശ ി ാെത, എ ാൽ അയാെള
േനാ ിെ ാ ് അ യുെട
ാന ു സ യം പതിഷ്ഠി െകാ ്,
അവൾ വിചാരി : ‘ഇയാെളാരു ന
മനുഷ നാണ്. വളെര ന മനുഷ ൻ.’
അ അയാെള േ പമി ാനു
കാരണവും അവൾ ു േബാധ മായി.
 ഇരുപ ിെയാ ്

“േവ പിൻസ ്, ദാരിയ

അലക്സാ ്േറാവ്നയ് ു
ീണമുെ ു േതാ ു ു.
കുതിരകളിൽ അവർ ു
താൽപര വുമി .” കുതിരലായം
കാണാനാ ഗഹി
സ ിയാഷ്സ്കിെ ാ ം
േപാകാെമ ുേ ശി അ േയാട്
േ വാൺസ്കി പറ ു: “നീ
െപായ്േ ാ. നിന ു
വിേരാധമിെ ിൽ പിൻസ ിെന
ഞാൻ വീ ിൽെകാ ുെച ാ ാം.”
“എനി ും അതാണിഷ്ടം.
കുതിരകെള ുറി ് എനിെ ാ ും
അറി ുകൂടാ.” േഡാളി അതിേനാടു
േയാജി .
േ വാൺസ്കി ് തെ െ ാ ്
എേ ാ കാര ം സാധി ാനുെ ്
അയാള െട മുഖഭാവ ിൽനി ്
േഡാളി ഊഹി . അവള െട ഊഹം
ശരിയായിരു ു. േഗ കട ്
ഉദ ാന ിെല ിയേ ാൾ അയാൾ
തിരി ുേനാ ി. അ
ലംവിെ ുറ ായേ ാൾ
േഡാളിേയാടു പറ ു: “എനിെ ാരു
കാര ം പറയാനു ്. അ യുെട
കൂ കാരിയാണേ ാ നി ൾ.”
േ വാൺസ്കി െതാ ിയൂരി കഷ ി
ബാധി തുട ിയ ശിര ്
തൂവാലെകാ ു തുട .
േഡാളി മറുപടി പറയാെത
അ ര ് അയാെള േനാ ി.
അയാള െട ചിരിതൂകു
ക കള ം അച ലമായ
മുഖഭാവവും അവെള ഭയെ ടു ി.
പല സംശയ ള ം അവള െട
മന ിലൂെട മി ിമാ ു.
കു ികെളയുംെകാ ് അവരുെടകൂെട
താമസി ാൻ പറയുേമാ? അ െന
പറ ാൽ അതിേനാടു
േയാജി ാൻവ . അെ ിൽ
അ യ് ുേവ ി േമാസ്േകായിൽ
ഒരു സുഹൃദ്വലയം
സൃഷ്ടി ാനാവശ െ േലാ?… വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിയും അ യും
ത ിലു ബ െ ുറി
േചാദി ാനാേണാ? ഒരുപേ ,
കി ിയുെട കാര ം പറയാനായിരി ും.
അയാൾ ് അവേളാടു
കു േബാധമു ാവും. ഈ
ഊഹ െള ാം അവെള
വിഷമി ി ുകയാണു െചയ്തത്.
“േഡാളി ് അ യുെടേമൽ വലിയ
സ ാധീനം െചലു ാൻകഴിയും.
അവൾ ു നി േളാട്
അ തയ് ിഷ്ടമാണ്. എെ െയാ ു
സഹായി ണം!” േ വാൺസ്കി
തുട ി.
നാരകമര ൾ ിടയിലൂെട
നിഴലുംെവളി വും മാറിമാറി
വീണുെകാ ിരു േ വാൺസ്കിയുെട
ഉ ാഹമു മുഖ ുേനാ ി,
അയാൾ തുടർ ു
പറയു തുേകൾ ാൻ േഡാളി
കാേതാർ ു അയാൾ ഒ ും
മി ാെത, ൈകയിെല വടിെകാ ു
ചരലിൽ കു ി അവള െട
വശംേചർ ു നട ു.
“അ യുെട പഴയ
സുഹൃ ു ളിൽ അവെള
കാണാൻവ ഒേരെയാരാളാണു
നി ൾ ( പിൻസ ് ബാർബറെയ
ഞാൻ കണ ിെലടു ു ി ).
ഇേ ാഴെ വിഷമാവ യിൽ
അവെള സഹായി ാൻ
നി ൾ ാ ഗഹമു ്. ഞാൻ
പറയു തു ശരിയേ ?” അയാൾ
േചാദി .
“ശരിയാണ്.” േഡാളി കുട
മട ിെ ാ ു പറ ു: “പേ …”
“അതു മാ തമ .” അയാൾ
വിശദീകരി : “അ എ ുമാ തം
ദുരിതം അനുഭവി ു ുെ ്
എെ േ ാെല മെ ാരാൾ ും
അറി ുകൂടാ. അതു
സ ാഭാവികമാണ്. ഹൃദയമു ഒരു
മനുഷ നാണേ ാ ഞാനും. അവെള ഈ
അവ യിെല ി തിനു ഞാനും ഒരു
കാരണമാണ്. അതുെകാ ാണ് ഈ
കു േബാധം.”
“എനി ു മന ിലാകു ു.”
അയാള െട തുറ മന ിെന േഡാളി
അഭിന ി : “പേ , കു േബാധം
കാരണം നി ൾ െപരു ി
പറയുകയാേണാ എെ നി ു
സംശയമു ്. അവേളാടു
സമൂഹ ിെ നിലപാടു കൂരമാണ്.”
“നരകമാണ് !” അയാൾ പറ ു:
“പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ ര ാഴ്ച കഴി
കൂ ാൻെപ പാട് !”
“ഇവിെട ആ പശ്നമി േ ാ.”
അവൾ െവറുേ ാെട പറ ു: “നി ൾ
സമൂഹ ിെന വകവയ് ാതിരു ാൽ
മതി.”
“സമൂഹം! അതിെനെ ാ ്
എനിെ ാണു പേയാജനം?”
“നി ൾ ാവശ ം സമാധാനവും
സേ ാഷവുമാണ്. അ യ് ിവിെട
സേ ാഷമാെണ ് എേ ാടു
പറ ി ്.” ചിരി െകാ ാണ്
േഡാളി പറ െത ിലും അ
യഥാർ ിൽ
സേ ാഷി ു ുേ ാ എ ് അവൾ
സംശയി .
പേ , േ വാൺസ്കി ് ഒരു
സംശയവുമി .
 “അേതയേത.” അയാൾ പറ ു:
“അവള െട പഴയ ദുഃഖ െള ാം
ശമി . ഇേ ാഴവൾ ു
സേ ാഷംതെ . പേ , എെ
കാര ം?… ഭാവിെയ ുറി
ആശ യാണ് എെ അല ത്…
നമു ിവിെട കുറ േനരം
ഇരി ാേമാ?”
“ആവാമേ ാ.”
നട ാതയിെല ഇരി ിട ിൽ
േഡാളി ഇരു ു. േ വാൺസ്കി
അവള െട മു ിൽ നി ു.
“അ യ് ് ഇേ ാൾ
സേ ാഷമാണ്.” അയാൾ തുടർ ു:
“പേ ,ഇ െന എ ത നാൾ?”
ഞ ൾ െചയ്തതു െത ായാലും
ശരിയായാലും അതു
സംഭവി കഴി ു. ഇനി ജീവിതകാലം
മുഴുവനും ഒ ി കഴിേയ വരാണ്.
സ്േനഹപാശ ാൽ
ബ ി െ വരാണു ഞ ൾ.
ഞ ൾെ ാരു കു ു ്. ഇനിയും
കു ു ള ാവാം. നിയമവും
സാഹചര ള ം പല സ ീർണതകള ം
സൃഷ്ടി ും. ഇഷ്ടെ ാലും
ഇെ ിലും അവെയ േനരിടാെത
നിവൃ ിയി . എെ മകൾ
നിയമ ിെ ദൃഷ്ടിയിൽ കെരനീെ
മകളാണ്. ഈ കാപട േ ാട് എനി ു
െവറു ാണ്. ഇനി എനിെ ാരു മകൻ
ജനിെ ിരി ും. നിയമമനുസരി ്
അതും കെരനീേ താവും. ഞ ൾ ്
എ ത കു ികള ായാലും ഞ ള െട
കുടുംബജീവിതം എ ത
സേ ാഷ പദമായിരു ാലും ഞ ൾ
ത ിൽ നിയമാനുസൃതമായ ഒരു
ബ വുമു ാവുകയി . എെ
േപരിനും സ ിനും അവൾ ്
അവകാശമി . എ ത ഭയാനകമായ
അവ ! ഇതിെന ുറി ് അ േയാടു
സംസാരി ാൻ ഞാൻ ശമി . പേ ,
അവൾ ് ഒ ും മന ിലാവി .
പറയാൻ തുട ുേ ാൾതെ അവൾ
ശുണ്ഠിെയടു ും. അതിെ മറുവശം
ആേലാചി ാേലാ? അവള െട
സ്േനഹ ിനു പാ തമായതിൽ
എനി ു സേ ാഷമു ്. എനിെ ാരു
െതാഴിൽ ആവശ മായിരു ു. അതു
ഞാൻ കെ ി. െകാ ാര ിലും
ഗവൺെമ ് സർവീസിലും
പണിെയടു ു എെ പഴയ
കൂ കാരുേടതിെന ാൾ മഹ ായ
േജാലിയാെണേ െത ു ഞാൻ
വിശ സി ു ു. എ ുവ ാലും
ഞ ള െട െതാഴിലുകൾ പരസ്പരം
വ മാറാൻ ഞാൻ ത ാറ .
ഇവിടെ േജാലി എനി ു
സേ ാഷവും സംതൃപ്തിയും
പദാനംെച ു ്. ഇനി മെ ാ ും
ഞ ൾ ു േവ .”
പറ ു തുട ിയ
വിഷയ ിൽനി ് അയാൾ
വ തിചലി ുകയാെണ ് േഡാളി ു
േതാ ി. അ േയാടു പറയാൻ
സാധി ാ കാര ൾ േഡാളിേയാടു
പറയാെമ ുകരുതി
മന തുറ േ ാഴാണു വഴി െത ിയത്.
മന ിെ സമനില വീെ ടു ്
അയാൾ പറ ുതുട ി:
“ഞാനിേ ാൾ
െചയ്തുെകാ ിരി ു േജാലി എെ
മരണേ ാെട അവസാനി ാൻ
പാടി . എനി ്
അന രാവകാശികള ാവണം.
അതാണിേ ാഴി ാ ത്. തനി ു
ജനി കു ികള ം താൻ സ്േനഹി ു
ഭാര യും തേ തെ ും താൻ
െവറു ു , അവേരാടു യാെതാരു
ബ വുമി ാ ,
മെ ാരാള േടതാവുെമ ും മുൻകൂ ി
അറിയു ഒരാള െട
അവ െയെ ാേലാചി േനാ ൂ.
എ തമാ തം ഭയാനകമാണെത ു
നി ൾ റിയാമേ ാ!”
േ ാഭം സഹി വ ാെത
അയാൾ ഒ ുനിർ ി.
“തീർ യായും എനി ു
മന ിലാകും. പേ , അ യ് ്
എ ുെച ാൻ പ ം?” േഡാളി
േചാദി .
അതാണു ഞാൻ
പറ ുവരു ത്. അവൾ ു പലതും
െച ാൻ പ ം. കു ിെന
ദെ ടു ാനു അനുവാദ ിന്
ച കവർ ിേയാടേപ ി ാം.
വിവാഹേമാചനം. അത് അ െയ
ആ ശയി ാണിരി ു ത്. അവള െട
ഭർ ാവ് വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി താണ്. നി ള െട
ഭർ ാവാണ് അത് ഏർ ാടാ ിയത്.
ഇേ ാൾ അയാൾ വിസ തി ുെമ ു
േതാ ു ി . എഴുതിേ ാദി ാൽ
മാ തംമതി. അവൾ
ആവശ െ ടു പ ം
സ തി ുെമ ു
തീർ ുപറ താണ്. അയാെളാരു
കൂരനാണ്. അയാള െട ഓർമേപാലും
അവൾ ു
േവദനയു ാ ുെമ റിയാം. എ ിലും
അതുകൂടാെത കഴിയി േ ാ.
അ യുെടയും കു ികള െടയും
ജീവിതവും സേ ാഷവും അതിെന
ആ ശയി ാണിരി ു ത്. എെ
ര ി ാൻ പിൻസ ിനു മാ തേമ
കഴിയൂ. വിവാഹേമാചനം ആവശ െ ്
അയാൾെ ാരു കെ ഴുതാൻ
നി ൾ അവെള ഉപേദശി ണം.”
“തീർ യായും.” കെരനീനുമായി
ഏ വും ഒടുവിൽ നട സംഭാഷണം
ഓർമി ് േഡാളി പറ ു:
“തീർ യായും ഞാൻ െച ാം.
അവൾ ുേവ ിയും
എനി ുേവ ിയും ഞാനവേളാടു
സംസാരി ാം.”
 േ വാൺസ്കി േഡാളി ു
ന ിപറ ു. ര ുേപരും എഴുേ
വീ ിേല ുനട ു.
 ഇരുപ ിര ്

േ വാ ൺസ്കിയും േഡാളിയും
സംസാരി െത ാെണ റിയാ
നു ഉത്കണ്ഠേയാെട അ ,
േഡാളിയുെട മുഖ ുേനാ ിെയ ിലും
ഒ ും േചാദി ി .
“അ ാഴ ിനു സമയമാെയ ു
േതാ ു ു.” അ പറ ു:
“പരസ്പരം സംസാരി ാനു സമയം
കി ിയി .
ൈവകുേ രമാകെ െയ ുവ .
ഞാൻ േപായി വസ് തം മാറിയി വരാം.
പുതിയ െക ിട ിൽ േപായി േമലാെക
െചളിയായി.”
േഡാളി അവള െട മുറിയിേല ു
േപായി. അവൾ ു മാറാൻ േവെറ
ഉടു ി . ഏ വും ന താണ്
ധരി ിരി ു ത്. അതു കുട ്,
െപാടിത ി, പരിചാരികയുെട
സഹായേ ാെട ഒരു റിബൺ
തു ി ിടി ി ്, തലമുടിയിൽ േലസ്
ചു ി.
“എനി തുമാ തേമയു .”
അേ ദിവസം മൂ ാമെ
ഉടു ി വ —അതും ലളിതമായ
ഒ ായിരു ു—അ േയാടു േഡാളി
പറ ു.
“ഇതുതെ ധാരാളം!” അ
ആശ സി ി : “നീയിവിെട വ തിൽ
അലക്സിസിന് എ ു
സേ ാഷമാെണേ ാ!
നിേ ാട തയ് ു സ്േനഹമാണ് !
നിന ു ീണെമാ ുമി േ ാ?”
അ ാഴ ിനുമു ് ഒ ും
സംസാരി ാൻ സമയമി . േ ഡായിങ്
റൂമിൽ െച േ ാൾ പിൻസ ്
ബാർബറയും പുരുഷ ാരും
ഹാജരു ായിരു ു.
വാസ്തുശില്പിമാ തം സൂ ം
മ വെര ാം േ ഫാ ് േകാ മാണ്
ധരി ിരു ത്. േഡാ െറയും
വിചാരി കാരെനയും േ വാൺസ്കി
പരിചയെ ടു ി.
ീൻേഷവ് െചയ്ത, വ മുഖമു ,
തിള ു െവള ൈടെക ിയ തടി
ബട്ലർ ഭ ണം
െറഡിയാെയ റിയി . സ് തീകൾ
എഴുേ . അ െയ
കൂ ിെ ാ ുേപാകാൻ
സ ിയാഷ്സ്കിേയാടു പറ ി ്,
േ വാൺസ്കി, േഡാളി ് അക ടി
േസവി . ടഷ്േകവി ്, പിൻസ ്
ബാർബറെയ അനുഗമി ാൻ
തുനിെ ിലും അതിനുമു ്
െവസ്േലാവ്സ്കി അവർ ്
ൈകെകാടു ു. വിചാരി കാരനും
േഡാ റും പി ാെലെച ു.
ൈഡനിങ് റൂമും പരിചാരകരും
വിഭവ ള െമ ാം ആധുനികവും
ആഡംബരപൂർണവുമായിരു ു.
തനി ് ഇെതാെ
അ പാപ മാെണ ും ഒരി ലും
പേയാഗ ിൽ വരു ാൻ
സാധ മെ ും അറിയാവു േഡാളി
ഒരു വീ െയ നിലയ് ് എ ാം
േനാ ിമന ിലാ ി. ഇെതാെ
താേന സംഭവി ു താെണ ും
ത ള െട വീ ിെല
അതിഥിസത്കാരേവളയിൽ
ആവശ മു െതാെ നിഷ് പയാസം
ത ാറായിെ ാ െമ ുമാണ് തെ
ഭർ ാവും വേസ
െവസ്േലാവ്സ്കിയും
സ ിയാഷ്സ്കിയും മ ം
ധരി ി െത ് േഡാളി റിയാം.
േ വാൺസ്കിയുെട േമൽേനാ മാണ്
ഇ ത ഭംഗിയായി എ ാം ഏർ ാടാ ാൻ
സഹായി െത ും അവൾ
മന ിലാ ി. അ യും
സ ിയാഷ്സ്കിയും പിൻസ ം
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെമ ാം
അതിഥികളായി വിരു ് ആസ ദി .
സംഭാഷണേവളയിൽ മാ തമാണ്
അ ആതിേഥയയായി മാറിയത്.
വിചാരി കാരനും വാസ്തുശില്പിയും
ഉൾെ െടയു വർ, അവിടെ
ആഡംബരം ക ു പക നില് ാെത,
എ ാവെരയും സംഭാഷണ ളിൽ
പെ ടു ി ുകെയ ശമകരമായ
ദൗത ം അ ഭംഗിയായി നിറേവ ി.
വ ം തുഴയാൻ േപായിരു
ടഷ്േകവി ം െവസ്േലാവ്സ്കിയും
പീേ ഴ്സ്ബർഗ്—യാ ് ിെ
വിേശഷ ൾപ ി .
ഒരു െചറിയ
ഇടേവളയു ായേ ാൾ അ ,
വാസ്തുശില്പിേയാടു പറ ു:
“നിെ ാളാസ് ഇവാനി ്, പുതിയ
െക ിടം എ ത െപെ ാണു നി ൾ
പൂർ ിയാ ിയത് ! എ ും അവിെട
േപാകാറു ഞാൻേപാലും
നിർമാണ ിെ േവഗംക ്
അ ുതെ ി ്.”
“തിരുമന ിേനാെടാ ം
േജാലിെച തു സേ ാഷമു
കാര മാണ്.” അ ം
ആഭിജാത വുമു മിതഭാഷിയായ
മനുഷ ൻ പറ ു: “ഗവൺെമ ്
േജാലിേപാെലയ . അവിെട
െക കണ ിനു കടലാ കളിൽ
എഴുതി േബാധ െ ടു ണം. ഇവിെട
പഭുവിേനാടു ഞാൻ കാര ം പറയു ു,
അേ ഹ ിെ അഭി പായം
േകൾ ു ു. മൂ ു വാ ുകൾ
െകാ ് കാര ം തീർ ാ ു ു.”
“അതാണ്
അേമരി ൻസ ദായം.”
സ ിയാഷ്സ്കി ചിരി .
സംഭാഷണം അേമരി ൻ
ഗവൺെമ െ ദുർ ടപടികളിേല ു
കട ു. ഒ ും മി ാതിരു
വിചാരി കാരെന ൂടി
സംഭാഷണ ിൽ
പെ ടു ി ാനുേ ശി ് അ
െപെ ു വിഷയം മാ ി.
“േഡാളി െകായ് ുയ ം
ക ി േ ാ?” അ േചാദി :
“ഇ െലയാണ് ആദ മായി ഞാൻ
ക ത്.”
“എ െനയാണതു
പവർ ി ു ത് ?” േഡാളി േചാദി .
“ക തികേപാെല. ഒരു പലകയും
കുെറയധികം ക തികകള ം. ഇതാ
ഇ െന…”
അ ഒരു ക ിയും
മു െമടു ്, െവള ു സു രമായ,
േമാതിര ള െട തിള മു ,
ൈകകളിൽ പിടി ്, ക തികെകാ ു
മുറി ു തുേപാെല കാണി . തെ
വിശദീകരണം ആർ ും
മന ിലാവുകയിെ റിയാമായിരു ി
ം അവൾ ഹൃദ മായി സംസാരി .
“പി ാ ികെളേ ാെലയായിരി
ും.” അ യുെട ഉടലിൽനി ു
കെ ടു ാെത െവസ്േലാവ്സ്കി
കളിയാ ി.
അ ചിരിെ ിലും മറുപടി
പറ ി . അവൾ
വിചാരി കാരേനാടു േചാദി :
“ക തികേപാെലയേ അതു
പവർ ി ു ത്,
കാൾെഫേഡാറി ് ?”
“വളെര ശരിയാണ് ” എ ു പറ ്
ആ ജർമൻകാരൻ യ ിെ ഘടന
വിവരി ാൻ തുട ി:
“കതിരുകൾ
െക കളാ ാ താണു കഷ്ടം.
വിയ ിെല എക്സിബിഷനിൽ
കതിർ കൾ ക ിെകാ ു െക
ഒരു യ ം ഞാൻ ക ു. അതാണു
കൂടുതൽ ലാഭകരം.” സ ിയാഷ്സ്കി
അഭി പായെ .
“അതിനു ക ിയുെട വിലകൂടി
െകാടുേ ിവരും” എ ുപറ ു
ജർമൻകാരൻ കീശയിൽനി ും
ഡയറിയും െപൻസിലുെമടു ു
കണ ുകൂ ാൻ തുട ിെയ ിലും
ഊണുമുറിയിലാണിരി ു െതേ ാർ
മി ം േ വാൺസ്കിയുെട
നിരു ാഹെ ടു ു േനാ ം
കാരണവും അതു േവെ ുവ .
“പണം േപായാേല പാഠം പഠി ൂ.”
വേസ െവസ്േലാവ്സ്കി
ജർമൻകാരെന കളിയാ ി.
“വാസിലി െസമിനി ്, താ ൾ
േരാഗികെള കാണാൻ
േപായിരി ുെമ ാണു ഞ ൾ
വിചാരി ത്.” അസുഖം
ബാധി വെനേ ാെല കാണെ
േഡാ േറാട് അ േചാദി .
“ഞാനവിെട േപായിരു ു.
െപാടു േന അവിെടനി ്
അ പത നായി, ഇവിെട
പത െ .” േഡാ ർ തമാശമ ിൽ
പറ ു.
“ന വ ായാമമായി.”
“ഉ ഗൻ!”
“ആ വൃ യ് ്എ െനയു ് ?
പകർ നിയ േ ാ?”
“അ . എ ിലും അ ത ന
അവ യില .”
“കഷ്ടംതെ !”
“അ അർ േഡ വ്ന
വിവരി തുേപാലു ഒരു
െകായ് ുയ ം
നിർമി ാെനള മ .” സ ിയാഷ്സ്കി
അവെള േദഷ ം പിടി ി ാൻ ശമി .
“എ ുെകാ ു സാധ മ ?” അ
ചിരി െകാ ു േചാദി . അ യുെട
വിവരണം ഒരി ൽ ൂടി കാണാനും
േകൾ ാനുമു യുവസഹജമായ
േമാഹമാണതിനു പി ിെല ്
േഡാളി ു മന ിലായി.
“അ അർ േഡ വ്നയ് ു
വാസ്തുവിദ യിൽ ന
പരി ാനമുെ ു േതാ ു ു”
ടഷ്േകവി ് പറ ു.
“ശരിയാണ് ! അടി റ
െക തിെനയും ഈർ ം കട ാെത
പൂശു തിെനയുംകുറി ് ഇ െല
സംസാരി ു തു ഞാൻ േക .
ശരിയേ ?” െവസേലാവ്സ്കി േചാദി .
“അതിൽ
അ ുതെ ടാെനാ ുമി .
ഞാനിെതാെ ദിവസവും പലതവണ
േകൾ ു തേ ?” അ പറ ു:
“വീടു ാ ാനുപേയാഗി ു
വസ്തു ൾ
ഏെതാെ യാെണ ുേപാലും
നി ൾ റി ുകൂടേ ാ?”
െവസ്േലാവ്സ്കി പറയൂ. ഇഷ്ടികകെള
പരസ്പരം ബ ി ി ു െത ാണ് ?”
“സിമ തെ !”
“മിടു ൻ! സിമെ ു
വ ാെല ാണ് ?”
“അത്… കുഴ ുേപാലു ഒരു
സാധനം… അ , പു ി.”
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട മറുപടി
എ ാവെരയും ചിരി ി .
േഡാ റും വാസ്തുശില്പിയും
വിചാരി കാരനും ഒഴിെകയു വർ
ഇടവിടാെത സംസാരി െകാ ിരു ു.
റഷ യിെല കൃഷി ്
ഉപ ദവകാരികളാണു യ െള
െലവിെ അഭി പായെ ുറി ്
സ ിയാഷ്സ്കി പരാമർശി േ ാൾ
േ വാൺസ്കി ഇടെപ :
“എനി ് ആ മാന വ ിെയ
പരിചയെ ടാനു ഭാഗ മു ായി ി .
എ ിലും താൻ കു െ ടു ു
യ െള അേ ഹം കാണുകേയാ
ഉപേയാഗി ുകേയാ
െചയ്തി ിെ ാണ് എനി ു
േതാ ു ത്. അഥവാ
ക ി െ ിൽ െ റഷ ൻ
നിർമിതയ ൾ മാ തേമ
ക ിരി ാനിടയു .”
“അേ ഹ ിനുേവ ി വാദി ാൻ
ഞാനാള .” േഡാളി അല്പം ചൂടായി:
“എ ിലും ഒ ു തീർ യാണ്. ന
വിവരമു മനുഷ നാണ്. അേ ഹം
ഇവിെടയു ായിരുെ ിൽ നി ള െട
വിമർശന ിനു മറുപടി
പറയുമായിരു ു.”
“എനി ു ക ിെയ വളെര
ഇഷ്ടമാണ്. ഞ ൾ അടു
സ്േനഹിത ാരുമാണ്.” സ ിയാഷ്സ്കി
ചിരി െകാ ു പറ ു: “എ ിലും
അല്പം പിരിലൂസാെണ ു
പറയു തിൽ മി ണം.
ഉദാഹരണ ിന്, പാർലെമ ം
മജിസ്േ ട മാരുെമാ ും
ആവശ മിെ ും അവയുമായി
ബ െ ടാൻ
ആ ഗഹി ു ിെ ുമാണ്
അയാള െട നിലപാട്.”
“അതു ന ൾ റഷ ാരുെട
നി ംഗതയാണ്.” തണു െവ ം
ാ ിേല ു പകർ ുെകാ ്
േ വാൺസ്കി പറ ു: “ന ുെട
അവകാശ ൾ നമു ു ൈകമാറു
കടമകൾ തിരി റിയാതിരി ുകയും
അ െന പസ്തുത കടമകെള
നിേഷധി ുകയും െച കയാണു
ന ുെട പതിവ്.”
“ഇ ത കർശനമായി സ ം
കടമകൾ നിറേവ മെ ാരാെള
ഞാൻ ക ി ി .” േ വാൺസ്കിയുെട
വാ ുകൾ േഡാളിെയ
േരാഷംെകാ ി .
“േനേരമറി ്, എെ ഒരു
ഗാമമജിസ്േ ട ായി െതരെ ടു ു
ബഹുമാനി തിൽ നിെ ാളാസ്
ഇവാനി ് ഉൾെ െട (സ ിയാഷ്സ്കിെയ
ചൂ ി ാണി ് ) എ ാവേരാടും
എനി ു കൃത തയു ്.
മീ ി ുകളിൽ പെ ടു ു തും
കർഷകെ കുതിരയുെട പശ്ന ിൽ
തീർ കല്പി ു തും മേ തു
േജാലിെയയുംേപാെല പധാനമാെണ ു
ഞാൻ വിശ സി ു ു. എെ
പാർലെമ േല ു
െതരെ ടു ാൽ അതും ഒരു
ബഹുമതിയായി ഞാൻ കരുതും. ഒരു
ഭൂവുടമെയ നിലയ് ് ഞാൻ
അനുഭവി ു ആനുകൂല ൾ ു
പകരമു ഒരു േസവനമാണത്.”
എ തമാ തം
ദൃഢവിശ ാസേ ാെടയാണ്
േ വാൺസ്കി തെ ഭാഗം
അവതരി ി ു െതേ ാർ ു
േഡാളി അ ുതെ . െലവിനും തെ
വാദഗതികൾ ഇ തേ ാളം
ശ മായി െ
മുേ ാ വയ് ുെമ ്
അവൾ റിയാം. െലവിെനയാണു
താൻ സ്േനഹി ു ത് എ
കാരണ ാൽ അയാള െട
പ ംേചരാനാണ് അവൾ ു
താൽപര ം.
“അേ ാൾ അടു
സേ ളന ിനു നമു ു വീ ും
സ ി ാമേ ാ?” സ ിയാഷ്സ്കി
േചാദി : “കാേലകൂ ി വരണം.
നമുെ ാ ി താമസി ാം.”
“ഇ ാല ് ഒരു നൂറുകൂ ം
ചുമതലകളാണ് ഓേരാരു രും
ഏെ ടു ു ത്.” അ
ചിരി െകാ ു പറ ു: “മു ്
ഓേരാ ിനും
ഉേദ ാഗ രു ായിരു ു.
ഇേ ാഴാെണ ിലും എ ാ ിനും
െപാതു പവർ കർേവണം.
അലക്സിസിന് ആറുമാസംേപാലും
അട ിയിരി ാെനാ ി .
ഇേ ാൾ െ അേ ാ ആേറാ
സമിതികളിൽ അംഗമാണ്. ദരി ദരുെട
ര ിതാവ്, ഗാമമജിസ്േ ട ്, ഒരു
കൗൺസിലിെല അംഗം, േകാടതിയിെല
ജൂറി, കുതിരകെള സംബ ി ു
ഏേതാ ഒരു ക ീഷനിെല െമ ർ,
ഇ െനേപായാൽ
എവിെടെ വസാനി ുേമാ എേ ാ!
ഇേ ഹ ിെ മുഴുവൻ സമയവും
ഇ െന െചലവഴിേ ിവരു ു.
പദവികള െട എ ം െപരുകുേ ാൾ
അെത ാം െവറും അല ാരമായി
മാറുെമ താെണെ േപടി. “താ ൾ
എ തെയ ിൽ അംഗമാണ്
നിെ ാളാസ് ഇവാനി ് ?”
സ ിയാഷ്സ്കിേയാടാണ് േചാദി ത്.
“ഇരുപതിലധികം ഉ ാവും അേ ?”
അ തമാശയായാണ്
പറ െത ിലും അവള െട
സര ിൽ അസഹിഷ്ണുത
പകടമായിരു ു. അവെളയും
േ വാൺസ്കിെയയും സ ശ ം
നിരീ ി െകാ ിരു േഡാളി ്
അതു െപെ ു മന ിലായി.
നിർബ ബു ിയും ഗൗരവവുംകലർ
ഭാവമായിരു ു േ വാൺസ്കിയുെട
മുഖ ്. അതു ക റി പിൻസ ്
ബാർബറ, പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
അവരുെട പരിചയ ാെര ുറി ം
പറയാൻതുട ി.
െപാതു പവർ നെ സംബ ി ്
അ യ് ും േ വാൺസ്കി ുമിടയിൽ
എെ ിലും
അഭി പായവ ത ാസ ള ായിരി ാം
എ ് അവർ ഊഹി .
വിഭവ ള ം വീ ും അവ
വിള ിയ രീതിയുെമ ാം വളെര
ന ായിരുെ ിലും ഒരു െചറിയ
സദ ിനു േയാജി ാ വയാണ്
അവെയ ു േഡാളി ു േതാ ി.
ഭ ണം കഴി ് എ ാവരും
കുറ േനരം വരാ യിലിരു ു. പി ീട്
െട ീസ് കളി . േഡാളി കളി ാൻ
ശമിെ ിലും കളി മന ിലായി .
മന ിലായേ ാേഴ ും
ീണി േപായി. പിൻസ ്
ബാർബറയുെട അടു ിരു ു
കളിക ു. പിൻസ ിെ പ ാളി
ടഷ്േകവി ം േനരേ
കളിമതിയാ ിയിരു ു.
സ ിയാഷ്സ്കിയും േ വാൺസ്കിയും
വളെര ന ായി കളി .
െവസ്േലാവ്സ്കിയായിരു ു േമാശം
കളി ാരൻ. എ ിലും അയാള െട
െപാ ി ിരിയും ആർ വിളിയും
മ വർ ു േ പാ ാഹനമായി.
അയാള ം മ പുരുഷ ാരും
സ് തീകള െട അനുവാദേ ാെട,
േകാ കൾ ഊരിയി ാണ് കളി ത്.
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട
ചുവ ുതുടു , വിയർ ിൽ കുളി ,
മുഖവും ചടുല ളായ ചലന ളം
കാണികള െട മന ിൽ പതി ു.
അ ുരാ തി േഡാളി കിട യിൽ
െച ുകിട ു ക ട നിമിഷം, വേ
െവസ്േലാവ്സ്കി െട ീസ് ഗൗ ിൽ
അേ ാ മിേ ാ ം
ഓടു താണുക ത്.
 കളി ക ുെകാ ിരു േ ാൾ
േഡാളി ു സേ ാഷമി ായിരു ു.
കു ികള െട അഭാവ ിൽ
മുതിർ വർ
കു ി ളിയിേലർെ ടു തുേപാലു
അസ ാഭാവികത അവൾ നുഭവെ .
എ ിലും മ വെര
ശല െ ടു ാതിരി ാൻേവ ി കളി
ഇഷ്ടെ ടു തായി ഭാവി . ഒരു
നാടകശാലയിൽ മിക
നടീനട ാർെ ാ ം താൻ
അഭിനയി ുകയാെണ ും തെ
േമാശം പകടനം നാടകെ
െമാ ിൽ
വഷളാ ുകയാെണ ും
അവൾ ുേതാ ി.
അവിടെ താമസം
ഇഷ്ടെ ടുകയാെണ ിൽ ര ുദിവസം
കഴി ു മട ാെമ ുേ ശി ാണ്
അവൾ വ ത്. പേ ,അ ു
ൈവകുേ രം കളി
ക ുെകാ ിരു േ ാൾ
പിേ ദിവസംതെ തിരി േപാകാൻ
തീരുമാനി . കു ു െള കാണാെത
ഒരു പകൽ
കഴി കൂ ിെയേ ാർ േ ാൾ
അവൾ ു വിഷമംേതാ ി.
ചായകുടികഴി ു രാ തി
കുറ േനരം വ ം തുഴ ി ് തനി
കിട മുറിയിെല ി ഉടു മാ ി
തലമുടി അഴി െക ിയേ ാൾ വലിയ
ആശ ാസം അനുഭവെ .
അ ഉടേന വരുെമ
വിചാരംേപാലും അവളിൽ
െവറു ാണുളവാ ിയത്. സ ം
മേനാരാജ വുമായി
ഒ യ് ിരി ാനാണ് അവൾ
ആ ഗഹി ത്.
 ഇരുപ ിമൂ ്

അ ൈന ് ഗൗൺ ധരി
മുറിയിെല ിയേ ാൾ േഡാളി
ഉറ ാനു ഒരു ിലായിരു ു.
വ ിപരമായി പധാനെ
കാര െള ുറി സംസാരി ുവാൻ
പകൽ പലതവണ അ
ത ാറാെയ ിലും ഏതാനും വാ ുകൾ
പറ ി ് അവസാനി ി ും: “പി ീടു
നമു ു വിശദമായി സംസാരി ാം.
എനി ് ഒരുപാടു കാര ൾ
പറയാനു ്.”
ഇേ ാൾ അവർ തനി ാെണ ിലും
എ ാണു പറേയ െത ്
അവൾ റി ുകൂടാ. അവൾ
േഡാളിെയ േനാ ിെ ാ ു
ജനാലയ് ുസമീപം ഇരു ു.
വ ിപരമായ വിഷയ ള െട
കൂ ാര ിേല ു കേ ാടി .
പറയാനു യാെതാ ും
ക ുകി ിയി . എ ാം
പറ ുകഴി ു എ ാണ് അേ ാൾ
േതാ ിയത്.
“കി ി ്എ െനയു ് ?”
െനടുവീർ ി ്, കു േബാധേ ാെട,
േഡാളിെയ േനാ ി അവൾ േചാദി :
“േഡാളീ, സത ം പറയണം.
അവൾെ േ ാടു േദഷ മിേ ?”
“േദഷ േമാ? ഇ .” േഡാളി
ചിരി െകാ ാണു പറ ത്.
“പേ , അവെളെ
െവറു ു ു?”
“ഇ , പേ , ഇതുേപാലു
കാര ൾ ് ആരും
മാ െകാടു ാറിെ ് അറിയാമേ ാ?
“ഇ .” പുറംതിരി ു
െവളിയിേല ു േനാ ിെ ാ ്അ
പറ ു: “പേ , അത് എെ കു മ .
ആരുെട കു മായിരു ു അത് ?
കു െമ ുവ ാൽ എ ാണർ ം?
ഇതിെ പര വസാനം മെ ാരു
രീതിയിലാ ാൻ സാധി ുേമാ?
നിനെ ു േതാ ു ു? ീവിെ
ഭാര യ് , നിന ാണ് ഇ െന
സംഭവി ിരു െത ിൽ എ ു
െച മായിരു ു?”
“എനി റി ുകൂടാ. എനി ു
നിേ ാടു പറയാനു ത്…”
“വരെ , കി ിയുെട കാര ം
പറ ുതീർ ി . അവൾ ു
സേ ാഷമാേണാ? അയാെളാരു ന
മനുഷ നാെണ ് എ ാവരും
പറയു ു.”
“ന മനുഷ െന ുമാ തം
പറ ാൽേപാര. ഇതിേന ാൾ
നെ ാരു മനുഷ െന ഞാൻ ക ി ി .”
 “എനി ു സേ ാഷമായി! വളെര
സേ ാഷമായി! അയാെളാരു ന
മനുഷ നാെണ ുമാ തം
പറ ാൽേപാരാ.” അവൾ
ആവർ ി .
േഡാളി മ ഹസി .
“നിെ ുറി പറയൂ, എനി ു
നിേ ാട് ഒരുപാടു കാര ൾ
പറയാനു ്. ഞാൻ അേ ഹേ ാടു
പറയുകയായിരു ു…” അയാെള
എ ാണു വിളിേ െത ു
േഡാളി റി ുകൂടാ. പഭുെവേ ാ
അലക്സിസ് കിറിലി ് എേ ാ
വിളി ാൻ അവൾ ് ഇഷ്ടമ .
“അലക്സിസിേനാേടാ?” അ
േചാദി .
“െപെ ു ഞാെന െന പറയും?
വാസ്തവ ിൽ എനിെ ാ ും
അറി ുകൂടാ.”
“എ ാലും പറയൂേ ! എെ
ജീവിതം നീ ക തേ . ഇേ ാഴിവിെട
ഞാൻ തനി . പേ ,ര ു
മാസ ൾ ുേശഷം ഞാൻ
തനി ായിരി ും, അേ ഹമി ാെത.
പലേ ാഴും അ െനയാണ്.
പകുതിസമയം അേ ഹം
അകെലയായിരി ും. അേ ഹ ിെ
ആ ഗഹ ിെനതിരുനില് ാൻ ഞാൻ
ആ ഗഹി ു ി . ഞാനേ ഹെ
തട ുവയ് ുകയി . െപെ െ ാരു
കുതിര യം നട ും.
അേ ഹ ിെ കുതിരകൾ
മ രി ും. അേ ഹം
അേ ാ േപാകും. എനി ു
സേ ാഷംതെ . എ ിലും എെ
അവ െയാ ാേലാചി േനാ ൂ…
അെതാെ െയ ിനു പറയു ു?”
അവൾ ചിരി :
“നിേ ാെടെ ാെ യാണു
പറ ത് ?”
“ഞാൻ നിേ ാടു
േചാദി ാനാ ഗഹി ിരു
കാര ൾതെ . അതുെകാ ്
അേ ഹ ിനുേവ ി വാദി ാൻ
എള മായി. അതു സാധ മാേണാ
അ േയാ എ ്…” േഡാളി ഒ ു മടി .
“നി ള െട ിതി
െമ െ ടു ു െത െന?… എെ
അഭി പായം നിന റിയാമേ ാ…
എ ിലും കഴിയുെമ ിൽ നി ൾ
വിവാഹം കഴി ണം.”
“അതായത് വിവാഹേമാചനം
േനടണെമ ് ?” അ പറ ു:
“നിന റിയാേമാ, പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
എെ വ ുക ഒേരെയാരു സ് തീ
െബ ്സി െട ർസ്കായ ആയിരു ു.
നിന വെര അറിയാമേ ാ? സ ം
ഭർ ാവിെന വ ി ്
ടഷ്േകവി മായി രഹസ ബ ം
പുലർ ിയവരാണ്. എെ ബ ം
നിയമവിേധയമ ാ തുെകാ ് എെ
കൂ െക ് അവർ
ആ ഗഹി ു ി േപാലും! ഞാൻ
താരതമ ം െച കയാെണ ു
വിചാരി രുത്… നിെ
എനി റിയാം… എ ിലും
ഓർ ുേപായതാണ്. ങ്, അേ ഹം
എ ാണു പറ ത് ?”
“അേ ഹ ിനു കഠിനമായ
ദുഃഖമുെ ്, നിെ േപരിലും സ ം
േപരിലും. സ ാർ താൽപര െമ ു
വിളിേ ാള . എ ിലും അെതാരു
മഹ ായ സ ാർ താൽപര മാണ്.
മകൾ ു നിയമാനുസൃതമായ
അവകാശം ലഭ മാ ണെമ താണ്
ഒ ാമെ ആ ഗഹം. പിെ നിെ
ഭർ ാവാകണെമ ും.”
“ഒരു ഭാര യായി കഴിയാന , ഒരു
അടിമയായി ജീവി ാനാെണെ
വിധി.”
“നീ കഷ്ടെ ടരുെത ാണ്
അേ ഹം ആ ഗഹി ു ത്.”
“അത് അസാധ മാണ്, പിെ ?”
“നിെ കു ു ൾ
അ നി ാെത വളരരുെത ്
ആ ാർ മായി ആ ഗഹി ു ു.”
“ഏത് കു ു ൾ?” േഡാളിയുെട
േനർ ുേനാ ാെതയാണ് അ
േചാദി ത്.
“ആനിയും ഇനി
ജനി ാനിരി ു വരും.”
“അതിെ േപരിൽ വിഷമിേ .
ഇനിെയനി ു കു ികള ാവി .”
 “നിനെ െനയറിയാം?”
“എനി ിനി കു ു ൾ േവ .”
േഡാളിയുെട മുഖെ
അ ര ക ു ചിരി െകാ ് അ
പറ ു: “എനി ് അസുഖം
പിടിെപ േ ാൾ േഡാ ർ പറ ു…”
“അസാധ ം!” േഡാളി ക മിഴി .
അന രഫലം
ഗുരുതരമായിരി ുെമ ് അവൾ ു
േതാ ി. അതിസ ീർണമാെയാരു
പശ്ന ിെനതിെര ലളിതമാെയാരു
പരിഹാരമാണെത ് അവൾ
സംശയി .
“അതു സദാചാരവിരു മേ ?”
“എ ുെകാ ് ? ര ിെലാേ
എനി ു തിരെ ടു ാനു .
ഒ ുകിൽ ഗർഭം ധരി ണം.
അതായത് േരാഗിയായിരി ണം.
അെ ിൽ എെ ഭർ ാവിെ —
എെ ഭർ ാവുതെ യാണേ ഹം—
സുഹൃ ും സഹായിയുമായി
ജീവി ണം.”
“അതു ശരിതെ …” േഡാളി
എേ ാ പറയാനായി ഭാവി . അത്
ഊഹിെ ടു േപാെല അ തുടർ ു:
“നിന ും മ വർ ും ഇേ ാഴും
സംശയം കാണും. പേ ,
ഒേ ാർ ണം. ഞാെനാരു ഭാര യ .
അേ ഹ ിനു മന കാലേ ാളം
എെ സ്േനഹി ും! ആ സ്േനഹം
നിലനിർ ാനു വഴിയാേണാ ഇത് ?”
 പലതര ിലു ഓർമകൾ
േഡാളിയുെട മന ിലൂെട കട ുേപായി.
‘എനി ് ീവിെന ആകർഷി ാൻ
കഴി ി .’ അവൾ ആേലാചി .
‘അയാൾ എെ ഉേപ ി
മ വെര േതടിേ ായി. ആദ ം
കെ ിയവൾ എെ ാൾ
സു രിയും
സമർ യുമായിരുെ ിലും
അവൾ ് അയാെള സ മാ ാൻ
സാധി ി . അയാൾ അവെള
േവെ ുവ േവെറാരു ിയുെട
പി ാെല േപായി. അതുേപാെല,
േ വാൺസ്കി പഭുവിെന
ആകർഷി ാനും സ മാ ി
വയ് ാനും അ യ് ു കഴിയുേമാ?
അവെള ാൾ േമാടിയായി വസ് തം
ധരി ു വരും കാണാൻ
െകാ ാവു വരുമായ
െപ ള ്. അവള െട ൈകകള ം
തുടു മുഖവും കറു തലമുടിയും
െകാഴു ശരീരവും
ആകർഷകമാെണ ിലും
അതിെന ാൾ സൗ ര മു മ
സ് തീകെള അയാൾ
ക ുമു ിെയ ിരി ും. എെ
േ നായ, അനുക ാർഹനായ,
പിയെ ഭർ ാവിെനേ ാെല
അയാള ം അവെര
േതടിെ െ ിരി ും!’
 േഡാളി മറുപടിപറയാെത
െനടുവീർ ി . അ അതു ശ ി .
ഉ രംമു േവേറയും വാദഗതികൾ
അവൾ ് ഉ യി ാനു ്.
“അതുശരിയെ ു നീ പറയു ു.
പേ , എെ അവ നീ
മന ിലാ ു ി . കു ികൾ
േവണെമ ു ഞാെന െന
ആ ഗഹി ും? എെ േവദന ഞാൻ
സഹി ാം. അതിെലനി ു ഭയമി .
പേ , എെ കു ികൾ
ആരുേടതായിരി ും? ഒരപരിചിതെ
േപരിൽ അറിയെ േട ിവരു
ഭാഗ ംെക ജീവികൾ! സ ം
അ െയയും അ െനയും
ജനനെ യും ശപി െകാ ു
ജീവി ാൻ നിർബ ിതരായവർ!”
“അതുെകാ ാണു
വിവാഹേമാചനം ആവശ മാെണ ു
പറ ത്.”
േഡാളിെയ ശ ി ാെത അ
തുടർ ു:
“സേ ാഷെമെ റിയാ
കു ു െള പസവി തിെ
പാപഭാരവുമായി ഞാൻ ജീവി ണം.
ജനി ാ കു ു ൾ ു
ദുഃഖമി . ജനി ദുഃഖി
ജീവി ുേ ാൾ ഞാൻ മാ തമാണ്
അതിനു രവാദി.”
ഇേത വാദമുഖ ൾ േഡാളി സ യം
ഉ യി വയാണ്. “ഇ ാ
കു ു ള െട േപരിൽ കു േബാധം
േതാ ു െത ിന് ?’ അവൾ
ആേലാചി . െപെ ്, അവൾ
തേ ാടുതെ േചാദി : ‘തെ
പിയെ ഗിഷ ഇ ാതിരുെ ിൽ
അവള െട ിതി കൂടുതൽ
െമ െ ടുമായിരുേ ാ?’ ഭയാനകവും
വിചി തവുമായി േതാ ിയതുെകാ ്,
ഈ ചി െയ
കുട ുകളയാെന വ ം അവൾ
തലകുലു ി.
“എനി റി ുകൂടാ. എ ാലും
അതു ശരിയ .” െവറുേ ാെട േഡാളി
പറ ു.
“നീയാരാെണ ും
ഞാനാരാെണ ുമു വസ്തുത
വിസ്മരി രുത്. നിെ അവ യില
ഞാൻ. കൂടുതൽ കു ികൾ േവ
എ താണു നിെ അല പശ്നം.
എെ സംബ ി ിടേ ാളം കു ികൾ
േവേണാ എ താണ്. ര ും ത ിൽ
വലിയ വ ത ാസമു ്. എെ
അവ യിൽ കു ികൾ
േവണെമ ാ ഗഹി ാൻ
നിവൃ ിയിെ ു
നിന റി ുകൂേട?”
േഡാളി മറുപടി പറ ി .
അ യിൽനി ും വളെരയകെലയാണു
താെന ും. ഒ ും
മി ാതിരി ു താണു ന െത ും
അവൾ ുേതാ ി.
 ഇരുപ ിനാല്

“കഴിയുെമ ിൽ നിെ നില

ഭ ദമാേ താവശ മാണ്.” േഡാളി
പറ ു.
“അേത, കഴിയുെമ ിൽ.” ശാ വും
ദാരുണവുമായ ശബ്ദ ിലായിരു ു
അ യുെട മറുപടി.
“വിവാഹേമാചന ിനു
തട മുേ ാ? നിെ ഭർ ാവ്
സ തിെ ു പറ ുേക …”
“േഡാളീ, അതിെന ുറിെ ാ ും
സംസാരി ാൻ ഞാൻ
ആ ഗഹി ു ി .”
“എ ാൽ േവ . എ ിലും
ഇ തേ ാളം നിരാശ പാടി .”
“എനിേ ാ? തീെരയി . എനി ു
സേ ാഷവും സംതൃപ്തിയുമു ്.
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട േ പമനാടകം നീ
ക ിേ ?”
“ക ു. സത ം പറ ാൽ
െവസ്േലാവ്സ്കിയുെട െപരുമാ ം
എനി ിഷ്ടമ .”
“ഏയ്, ഒ ുമി . അലക്സിസിന്
അതു കാണുേ ാെഴാരു തമാശ.
അേ തയു . അയാെളെ
െചാല്പടി ു നില് ും, നീ ഗിഷെയ
ൈകകാര ംെച തുേപാെല.”
െപെ ്, അവള െട സ ര ിന് ഒരു
ഗൗരവഭാവം ൈകവ ു: “േഡാളീ,
ഞാൻ കാര െള
നിരാശേയാെടയാണു കാണു െത ു
നീ പറ േ ാ. നിന ു
മന ിലാകാ ി ാണ്. അ ത
ഭയാനകമാണത്. ഒ ും
കാണാതിരി ാനാണ് എെ ശമം.”
“അതു പാടി . സാധ മായെത ാം
െച ണം.”
“എ ാണു സാധ മായത് ? ഒ ുമി .
ഞാൻ അലക്സിസിെന വിവാഹം
െച ണെമ ു നീ പറയു ു. അതു
ഞാൻ ആേലാചി ാെതയാേണാ?”
അവൾ മുറിയിൽ അേ ാ മിേ ാ ം
നട ു. “അതു ഞാൻ
ആേലാചി ാെതയാേണാ?
മണി ൂർേതാറും
അേത ുറി ാേലാചി ും. എെ
സ യം കു െ ടു ും. എനി ു
ഭാ ുപിടി ുെമ ുേതാ ും.
ഉറ ഗുളിക കഴി ാെത ഉറ ാൻ
വ ാതാകും. അതുേപാകെ നമു ു
സമാധാനമായി ഒ ുകൂടി
ആേലാചി ാം.
വിവാഹേമാചനെ ുറി ം
പറയു ു. ഇേ ാൾ അയാളതിനു
സ തി ി . ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
പഭ ിയുെട സ ാധീന ിലാണയാൾ.”
 േഡാളി കേസരയിൽ നിവർ ിരു ു
സഹതാപപൂർവം അ യുെട
ചലന െള വീ ി .
“ഒ ു ശമി േനാ ാം.” അവൾ
പറ ു.
“സ തി , പേ ,
എ ാണതിെ യർ ം?”
ഒരായിരംവ ം ആേലാചി
ഹൃദി മാ ിയ ഒരാശയം
അവതരി ി ു തുേപാെലയാണവൾ
പറ ത്. “അയാേളാെടനി ു
െവറു ാെണ ിലും ഞാൻ കു ം
സ തി ണെമ ാണതിെ
അർ ം. അയാെളാരു
വിശാലമനസ്കനായതുെകാ ് ഞാൻ
അയാേളാടേപ ി സ യം
അപഹാസ യാവണം…! അ െന
െചയ്െത ുതെ യിരി െ . എെ
ആേ പി െകാേ ാ
വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി െകാേ ാ ഉ മറുപടി
കി ം, അയാൾ സ തി ാൽ.” അ
െപെ ുനി ു. ജനാല ർ നിൽ
പിടി െകാ ു പുറേ ു േനാ ി.
“അയാൾ സ തി ാൽ, എെ —എെ
—മകൻ? അവെന എനി ു കി ി .
ഞാനുേപ ി േപാ വീ ിൽ എെ
െവറു ുെകാ ് അവൻ വളരും.
ഞാൻ എെ ാൾ കൂടുതലായി,
ഒരുേപാെല സ്േനഹി ു
ര ുേപരാണ് െസേരഷയും
അലക്സിസും.”
അവൾ മുറിയുെട നടു ുവ ു
ൈകകൾ മാേറാടുേചർ ്
േഡാളിയുെട മു ിൽനി ു.
െവ നിറ ിലു ഡ ിങ് ഗൗണിൽ
അവൾ ു കൂടുതൽ ഉയരവും
വ വുമുെ ുേതാ ി. തലകുനി
വിറയ് ു ശരീരേ ാെട, അവൾ,
േഡാളിയുെട ക ംവ ഉടു ി ,
െമലി , ദയനീയമായ രൂപെ
േനാ ി.
“എനി ീ േലാക ്ര ്
വസ്തു േളാടുമാ തേമ സ്േനഹമു .
അതിെലാ ിെന ഒഴിവാ ണെമ ു
പറ ാൽ അതു നട ി . ഒ ുകിൽ
ര ും േവണം. അെ ിൽ ഒ ും
േവ , ഒ ും! എ െനെയ ിലും
ഇതിെനാര ം കാണും.
അതിെന ുറി സംസാരി ാൻ
ഞാനിഷ്ടെ ടു ി . എെ
ശകാരി രുത്. എെ െവറു രുത്.
നിെ മന ് ശു മാണ്, എെ ദുഃഖം
നിന ു മന ിലാവി .”
േഡാളി പാർ ി ക ിലിൽ
കിട ു. അ േയാടു സംസാരി
െകാ ിരു േ ാൾ അവള െട മന ്
സഹതാപാർ ദമായിരു ു.
എ ാലിേ ാൾ, സ ം വീടിെനയും
കു ു െളയുംകുറി ഓർമകൾ
മന ിൽനിറ ു. തനി ു പിയെ ,
അമൂല മായ ആ േലാക ുനി ും ഒരു
ദിവസംകൂടി അക ുകഴിയാൻ
അവൾ ു വ . പിേ ുതെ
മട ിേ ാകണെമ ് അവൾ
തീരുമാനി .
അ അവള െട സ കാര
മുറിയിൽെച ് ഒരു ൈവൻ ാ ിൽ
ഉറ ാനു മരു ് ഏതാനും തു ി
ഒഴി കുടി ി സേ ാഷേ ാെട
കിട മുറിയിൽ പേവശി .
അക ുവ അ െയ
േ വാൺസ്കി സൂ ി േനാ ി.
േഡാളിയുമായി നട
സംഭാഷണ ിെ എ ാ വിവരവും
ലഭി ുേമാ എ റിയാനായിരു ു
അയാൾ ു താൽപര ം. പേ ,
അയാൾ ഉേദ ഗം നിയ ി .
സുപരിചിതെമ ിലും ആകർഷകമായ
ആ സൗ ര ിൽ മയ ിയിരു
അയാേളാട് അ പറ ു:
“നി ൾ ് േഡാളിെയ
ഇഷ്ടെ തിൽ എനി ു
സേ ാഷമു ്.”
“എനി വെള വളെര ാലമായി
അറിയാം. സ്േനഹമു വളാണ്.
ഇേ ാ വരാൻ േതാ ിയേ ാ.”
അയാൾ അ യുെട ൈകപിടി
േചാദ രൂപ ിൽ അവള െട
മുഖേ ു േനാ ി.
അവൾ െത ി ാരണേയാെട
അയാെള േനാ ി ചിരി .
 അടു ദിവസം രാവിെല,
വീ കാർ നിർബ ിെ ിലും േഡാളി
േപാകാെനാരു ി. െലവിെ
വ ി ാരൻ പുതിയത ാ
േകാ ധരി ്, പഴ ൻ വ ിയിൽ
കുതിരകെള െക ി ാനവദനനായി
പൂമുഖ ുവ ു.
പിൻസ ് ബാർബറേയാടും
പുരുഷ ാേരാടും യാ തപറയു തു
സേ ാഷകരമായ കാര മായിരു ി .
ഒരു ദിവസം ഒ ി താമസി േ ാൾ,
പരസ്പരം െപാരു െ ടു വരെ ്
ആതിേഥയർ ും േഡാളി ും
മന ിലായിരു ു. അ യ് ു
മാ തമായിരു ു വിഷമം. േഡാളി
േപായാൽ അവൾ തെ മന ിൽ
െതാ ണർ ിയ വികാര ളിേല ു
ശ തിരി ാൻ േവെറാരാൾ
വരികയിെ ് അ യ് റിയാം.
േറാഡിെല ിയേ ാൾ േഡാളി ്
ആശ ാസമായി. േ വാൺസ്കിയുെട വീട്
ഇഷ്ടമാേയാ എ ു തെ കൂെടയു
പുരുഷ ാേരാടു േചാദി ാൻ
തുട ു തിനുമു ുതെ
വ ി ാരൻ ഫിലി ് പറ ു:
“അവരു വല
പണ ാെരാെ െ . എ ിലും
കുതിരയ് ുെകാടു തു ര ിട ഴി
ഓട്സ്. േകാഴികൂവൂംമു ് അ തയും
തി ുതീർ ു. ര ിട ഴിെയ ു
പറ ാെല ത? ഒരു
വായ് േ യു ? ഇേ ാ ഓട്സിന്
ഇട ഴി ു ര ു റൂബിളാണു വില.
ഞ െടയവിെട ആെര ിലും വ ാൽ
കുതിരയ് ് വയറുനിറ
തി ാൻെകാടു ും.”
“പിശു ൻ.” ഗുമസ്തൻ
അതിേനാടു േയാജി .
“അവരുെട കുതിരകെള
നി ൾ ിഷ്ടമാേയാ?” േഡാളി
േചാദി .
“കുതിരകേളാ?
ഒ ാ രെമ ുപറ ാൽേപാര. ന
ആഹാരമേ െകാടു ു ത്. എ ിലും
എനി ിവിടം മടു ു.
യജമാന ിെ ു േതാ ിേയാ
എേ ാ.” അയാൾ േഡാളിയുെട
സു രവും സ്േനഹസ ൂർണവുമായ
മുഖേ ുേനാ ി.
“എനി ും മടു ു. ൈവകുേ രം
ന ൾ വീ ിെല ുമായിരി ും.
അേ ?”
“എ ണം.”
വീ ിെല ിയേ ാൾ എ ാവരും
സുഖമായിരി ു ുെവ ു ക
േഡാളി, അവള െട
സ ർശനെ ുറി വിശദമായി
പറ ുേകൾ ി . അവിെട ലഭി
സ ീകരണവും േ വാൺസ്കിയുെട
വീ ിെല ആഡംബരവും അവിടുെ
വിേനാദ ള െമ ാം വർണി .
അവർെ തിെര ഒരു വാ ു േപാലും
ഉരിയാടാൻ ആെരയും അനുവദി ി .
“അ െയയും േ വാൺസ്കിെയയും
അടു ു പരിചയെ ാേല അവള െട
ദയയും സ്േനഹവും നമു ു
മന ിലാകൂ.” അവിെട
തനി നുഭവെ അസംതൃപ്തി പാേട
വിസ്മരി െകാ ്
ആ ാർ മായി െ യാണ് േഡാളി
പറ ത്.
 ഇരുപ ിയ ്

േ വാ ൺസ്കിയും അ യും
വിവാഹേമാചന ിനു
നടപടികെളാ ുെമടു ാെത
േവനൽ ാല ും ശിശിര ിെ
ആദ പകുതിയിലും
നാ ിൻപുറ ുതെ കഴി കൂ ി.
ഒരിട ും േപാേകെ ാണവർ
തീരുമാനി ിരു ത്. എ ിലും
സ ർശകരാരുമി ാ
ശിശിരകാലമായേ ാേഴ ും മടു
േതാ ി. ഒരു മാ ം
േവണെമ ാ ഗഹി .
ജീവിതസാഹചര ൾ
െമ െ ടു ാനി . പണമു ്,
ആേരാഗ മു ്, ഒരു കു ു ്.
ര ുേപർ ും സ ം േജാലികള മു ്.
സ ർശകരിെ ിൽ അ ധാരാളം
വായി ും. േനാവലുകള ം
പചാര ിലു മ ഗ ളം
അവൾ ിഷ്ടമാണ്. അവർ ു
കി വിേദശ പസി ീകരണ ളിൽ
പശംസി െ ടു എ ാ
പുസ്തക ള ം വരു ും. എ ാം
ശ ി വായി ും. േ വാൺസ്കി ു
താൽപര മു എ ാ
വിഷയ ളിലുമു പുസ്തക ളം
സാേ തികവിഷയ ളിലു
േലഖന ള ം അവൾ വായി
മന ിലാ ി. കൃഷിെയേയാ
വാസ്തുവിദ െയേയാ ചിലേ ാൾ
കുതിരവളർ ൽ, സ്േപാർട്സ്
തുട ിയ വിഷയ െളേയാകുറി
സംസാരി ുേ ാൾ അവള െട
അറിവും ഓർമശ ിയും അയാെള
അ ുതെ ടു ാറു ്.
ആശുപ തിയിെല ഏർ ാടുകളിലും
അവൾ ു താൽപര മു ായിരു ു.
അവിെട സഹായി ുകയും പല
കാര ളിലും േനരി ് ഇടെപടുകയും
െചയ്തു. ഇെതാെ യാെണ ിലും
സ ം കാര ിൽതെ യാണു
കൂടുതൽ ശ ി ത്. തനി ുേവ ി
പലതും ത ജി േ വാൺസ്കിെയ
സേ ാഷി ി ാൻ ത ാലാവതു
ശമി . പണയം തെ
സ ാത ിനു
വില ുതടിയാവരുെത ു മാ തമാണ്
േ വാൺസ്കി ആ ഗഹി ത്.
മീ ി ുകൾേ ാ
കുതിര യ ിേനാ പ ണ ിൽ
േപാേക ിവരുേ ാഴു
സൗ ര ിണ ൾ ഒഴിവാ ിയാൽ,
സ ം ജീവിതചര യിൽ
സംതൃപ്തനായിരു ു േ വാൺസ്കി.
സ നാെയാരു ഭൂവുടമയുെട
ജീവിതം അയാള െട
അഭിരുചി ിണ ു തായിരു ു.
ആറുമാസ ാലം ഇ െന
തിര ുപിടി ജീവിതം നയി .
ആശുപ തി ും യ സാമ ഗികൾ ും
സ ി ്സർല ിൽനി ്
ഇറ ുമതിെചയ്ത പശു ൾ ും മ
പലതിനുംേവ ി ക മാനം പണം
െചലവഴിെ ിലും അെതാ ും
ധൂർ ായിരു ി . വനഭൂമി വി ം
ധാന ള ം ക ിളിയും
വിലയ് ുെകാടു ും ഭൂമി
പാ ിനുെകാടു ും
വരുമാനമു ാ ു തിൽ പേത കം
ശ ി . കൗശല ാരനായ ജർമൻ
വിചാരി കാരെ കുത െളാ ും
വിലേ ായി . എ ാ ിലും
േ വാൺസ്കിയുെട ക ംകാതും
െചെ ുമായിരു ു. അ െന,
ആസ്തിയും വരുമാനവും വർധി ി .
ഒേ ാബർമാസ ിലാണ്
േ വാൺസ്കിയുെടയും
സ ിയാഷ്സ്കിയുെടയും
െകാസ്നിേഷവിെ യും എസ്േ കള ം
െലവിെ എേ ിൽ ഒരു ഭാഗവും
ഉൾെ ടു കാഷിൻ പവിശ യിെല
പഭുസഭയിേല ു െതരെ ടു ്.
ാനാർ ികള െട
പേത കതയുംമ ം കാരണം
െതരെ ടു ്
ബഹുജന ശ യാകർഷി .
പരേ യു ചർ കള ം വിപുലമായ
ത ാെറടു കള ം നട ു.
േമാസ്േകായിലും
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലുംനി ു മാ തമ ,
വിേദശ ു താമസി ു വർേപാലും
പതിവി ാെത േവാ െച ാെന ി.
സ ിയാഷ്സ്കി ു
േവാ െച ാെന ുെമ ു വളെര
മു ുതെ േ വാൺസ്കി
വാ ുെകാടു ിരു ു.
െതരെ ടു ിനു മു ് സ ിയാഷ്സ്കി
േ വാൺസ്കിെയ സ ർശി .
നിർദിഷ്ട യാ തയുെട േപരിൽ,
തേല ് േ വാൺസ്കിയും അ യും
ത ിൽ ശണ്ഠകൂടാെനാരു ിയതാണ്.
ശിശിരകാലമാണ്. ഏ വും
നിരുേ ഷകരമായ കാലാവ . താൻ
േപാകാൻ തീരുമാനി കാര ം
പതിവിനുവിപരീതമായി, ഒ ം
മയമി ാെതതെ േ വാൺസ്കി
അറിയി . പേ ,അ അതുേക
ശാ മായി. എേ ാഴാണു
മട ിവരു െത ു മാ തമാണു
േചാദി ത്. ഈ സൗമ ഭാവ ിെ
അർ ം മന ിലാകാെത അയാൾ
സൂ ി േനാ ി. അവള െട മറുപടി
ഒരു ചിരിയിൽ ഒതു ി.
“നിന ു മുഷിയി േ ാ?” അയാൾ
േചാദി .
“ഇെ ു വിചാരി ാം.” അവൾ
പറ ു: “ഇ െല
ഒരുെക പുസ്തക ൾ
െകാ ുവ ി ്. അതുെകാ ്
എനി ു േനരം േപാകും.”
‘മെ ു േവണെമ ിലും െച ാം,
എെ സ ാത ം
അടിയറവയ് ാൻമാ തം ത ാറ .’
േ വാൺസ്കി ത ാൻ പറ ു.
 ഇരുപ ിയാറ്

െസ പ്തംബറിൽ കി ിയുെട
പസവ ിനുേവ ി െലവിൻ
േമാസ്േകായിേല ു താമസംമാ ി.
പേത കിെ ാരു േജാലിയുമി ാെത ഒരു
മാസം അവിെട താമസി . കാഷിൻ
പവിശ യിലു എേ ിെ ഉടമയായ
െസർജിയസ് ഇവാനി ്
െകാസ്നിേഷവിന് െതരെ ടു ിൽ
താൽപര മു ായിരു തുെകാ ്,
െസെലസ്േനവ് ജി യിൽ േവാ
സേഹാദരെന ൂടി തേ ാെടാ ം
വരാൻ ണി . െലവിനും
വിേദശ ു താമസി ു
സേഹാദരി ുംേവ ി കാഷിനിൽ ചില
കാര ൾ
അേന ഷി ു ു ായിരു ു.
കർഷകർ ു ൈകമാറിയ ഭൂമിയുെട
വില ൈക ാനു ്.
െലവിൻ അേ ാഴും ഒരു
തീരുമാന ിെല ിയിരു ി .
അയാള െട ാനതക ് കി ി,
ഭർ ാവിനുേവ ി എൺപതു റൂബിൾ
െചലവിൽ ഒരു യൂണിേഫാം
തയപി ാൻ ഏർ ാടാ ി. അ െന,
യാഷിനിേല ു േപാകാൻ െലവിൻ
നിർബ ിതനായി.
െലവിൻ അ ുദിവസം യാഷിനിൽ
താമസി . ദിവസവും മീ ി ുകളിൽ
പെ ടു ു. സേഹാദരിയുെട പശ്നം
പരിഹരി ാനും സമയം െചലവഴി .
െതരെ ടു ിൽ
പെ ടു േ ാൾ, െവറുേത
തർ ി ാനും എതിർ ാനും
പുറെ ടാെത, കാര ൾ
മന ിലാ ാനാണ് െലവിൻ ശമി ത്.
തെ ബഹുമാന ിനു പാ തമായ,
സത സ രും ന വരുമായ വ ികൾ
കാര ഗൗരവേ ാെട മ ര ിൽ
ഭാഗഭാ ാകു തും ശ ി .
െതരെ ടു ിെ
ഫലമായു ാകാനിടയു മാ ള െട
പാധാന ം െകാസ്നിേഷവ് വിവരി .
വിദ ാഭ ാസ ാപന ള െട നട ി ം
പഭുവർഗ ിനവകാശെ വലിയ
തുകകൾ സൂ ി വയ് ു തും
പവിശ യിെല മാർഷലിെ
ചുമതലയാണ്. നിലവിലു
മാർഷലായ െ ്േകാവ്
യാഥാ ിതിക മേനാഭാവമു
ഒരാളായിരു ു. സത സ നും
ദയാലുവുമാെണ ിലും
വർ മാനകാലെ ആവശ ൾ
അറി ുകൂടാ. വിദ ാഭ ാസം
വ ാപകമാ ു തിെന അനുകൂലി ി .
അതുെകാ ്, അനുേയാജ നായ ഒരു
പുതിയ മാർഷലിെന,
െതരെ ടു ണം.
സ ിയാഷ്സ്കിയുെട േപരും കുെറ ൂടി
െമ െ വ ിെയ നിലയ് ്, ഒരു
മുൻെ പാഫ റും െകാസ്നിേഷവിെ
ആ സുഹൃ ുമായ
െനെവേഡവ്സ്കിയുെട േപരും
നിർേദശി െ .
പവിശ ാഗവർണർ സേ ളനം
ഉദ്ഘാടനം െചയ്തു. വിവിധ
പദവികളിേല ് ആള കെള
െതരെ ടു ുേ ാൾ പ പാതം
കാണി രുെത ും രാജ ിെ
േ മം കണ ിെലടു ്,
േയാഗ തയുെട അടി ാന ിലാണു
െതരെ ടുേ െത ും
ഉദ്ഘാടന പസംഗ ിൽ ഗവർണർ
ഉപേദശി .
പസംഗം കഴി ു പുറ ിറ ിയ
ഗവർണേറാട് സംസാരി ാൻ
പഭു ാർ തി ി ിര ി. ഒ ിലും
പി െ ടരുെത ും
നിർബ മു ായിരു െലവിനും
കൂ ിൽ േചർ ു. അനാഥാലയം
സ ർശിേ ിവ തുകാരണം തെ
ഭാര യ് ് ഇവിെട വരാൻ
കഴിയാ തിൽ ദുഃഖമുെ ് േമരി
ഇവാേനാവ്നെയ അറിയി ണം എ ്
ഗവർണർ പറ ത് െലവിൻ േക .
തുടർ ് പഭു ാർ പ ിയിേല ു
േപായി. പ ിയിൽവ ്, ഗവർണർ
േനരേ പറ കാര െള ാം
നിറേവ െമ സത പതി ,
പുേരാഹിതൻ പറ ുെകാടു ത്,
എ ാവരും ഏ െചാ ി. ‘ഞാൻ ഈ
കുരിശിെന ചുംബി ു ു’ എ ു
മ വർെ ാ ം പറ േ ാൾ
െലവിെ കണ്ഠമിടറി.
ര ാമെ യും മൂ ാമെ യും
ദിവസ ളിൽ പഭു ാർ ും
േഗൾസ് ൈഹസ്കൂള കൾ ുമു
ഫ ് അനുവദി ു കാര മാണു
ചർ െചയ്തത്. നാലാമെ ദിവസം
പവിശ ഫ ുകള െട ഓഡി നട ു.
അ ാദ മായി, പുതിയതും
പഴയതുമായ ക ികൾ ത ിൽ
തർ മു ായി. ഓഡി െച ാൻ
ചുമതലെ ടു ിയ സമിതി,
കണ ുകൾ ശരിയാെണ ു
സാ െ ടു ി. മാർഷൽ എഴുേ ്,
സഭ ത ിലർ ി വിശ ാസ ിനു
നിറ ക കേളാെട ന ി പറ ു.
പഭു ാർ ൈകയടി ് അഭിന ി .
അേ ാൾ, െകാസ്നിേഷവിെ
ക ിയിൽെ ഒരാൾ എഴുേ ്
അതിെന േചാദ ംെചയ്തു. തുടർ ്
ഏെറേനരം വാദ പതിവാദം
നടെ ിലും ഒരു
തീരുമാന ിെല ിയി .
അ ാമെ ദിവസം ജി ാ
മാർഷൽമാരുെട െതരെ ടു ്
നട ു. ചില ജി കളിെല
െതരെ ടു ്
വാശിേയറിയതായിരു ു.
െസെലെസൻസ്ക് ജി യിൽനി ്
സ ിയാഷ്സ്കി എതിരി ാെത
െതരെ ടു െ .അ ു
ൈവകുേ രം അയാള െട വീ ിൽവ ്
ഒരു ഡി ർപാർ ി നട ു.
 ഇരുപ ിേയഴ്

ആ റാമെ
പവിശ
െതരെ
ദിവസമായിരു ു

ടു കൾ.
വലുതും െചറുതുമായ ഹാള കെള ാം
പഭു ാെരെ ാ ു നിറ ു. ആ
ഒരു ദിവസേ ുേവ ി മാ തം
വ വരാണ് പലരും. മാർഷലിെ
േമശ റ ് ച കവർ ിയുെട
ചി ത ിനുതാെഴ ചൂടുപിടി ചർ കൾ
അരേ റി.
വിവിധ പാർ ികളിൽെ വർ
സംശയദൃഷ്ടിേയാെട പരസ്പരം
േനാ ി. വരാ യിൽ വ
രഹസ ൾ ൈകമാറി. പഴയതും
പുതിയതുമായ യൂണിേഫാമുകളിൽ
ഓേരാരു രും അവരുെട വ ിത ം
കാ ുസൂ ി .
െലവിൻ, തെ
സംഘ ിൽെപ വേരാെടാ ം െചറിയ
ഹാളിൽനി ു മ വരുെട
സംഭാഷണം ശ ി .
േചംബർെലയിനിെ യൂണിേഫാം
ധരി ഒബ്േലാൻസ്കി എേ ാ ചവ ്
തൂവാലെകാ ു ചിറി
തുട െകാ ുവ ു.
“കഴി
െതരെ ടു കളിെല േപാെല,
െപ ിയിൽ വ ത സ്ത നിറ ളിലു
പ ുകളി ാണു േവാ െച ത്.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു:
“എ ാവരിൽനി ും െവള പ ുകൾ
കി യാൾ ജയി ും.” ഉറെ
തർ ി െകാ ് എ ാവരും
േവാ െച ാൻ വലിയ ഹാളിേല ു
േപായി.
 ഇരുപ ിെയ ്

െല വിൻ കുറ കെല

നില് ുകയായിരു ു.
ബഹള ിനിടയ് ് ഒ ും വ മായി
േകൾ ാൻ വ . മാർഷലിെ യും
സ ിയാഷ്സ്കിയുെടയും ശബ്ദംമാ തം
തിരി റി ു.
ഫ്െളേറാവിനു േവാ വകാശമുേ ാ
ഇ േയാ എ താണു തർ വിഷയം.
പശ്നം േവാ ിനി തീരുമാനി ാെമ ്
എ ാവരും സ തി . താൻ
ബഹുമാനി ു ഈ ന മനുഷ ൻ
അവിഹിതമായ രീതിയിൽ
െപരുമാറു തും
ആേവശംെകാ തും െലവിെന
േവദനി ി . അയാൾ അടു ു
ഭ ണമുറിയിേല ു െച ു. അവിെട
െവയി ർമാർ പാ ത ളം ാ കള ം
കഴുകി ുട നിര ിവയ് ു തു
േനാ ിെ ാ ു നി ു. ആ സമയ ്
െസ ക റി വ ു േവാെ ടു ്
തുട ിെയ റിയി .
െലവിൻ ഹാളിൽ പേവശി േ ാൾ
ഒരു െവള പ ുകി ി. അേ ാഴെ
ആശയ ുഴ ിൽ,
െകാസ്നിേഷവിേനാടു േചാദി :
“എവിെടയാണ് ഇതു ഞാനിേട ത് ?”
“ഓേരാരു രുെടയും
വിശ ാസ ിനനുസരി ്.”
െകാസ്നിേഷവ് ഗൗരവ ിൽ
പറ തുേക ് പലരും ചിരി . പ ്
െപ ിയിലി ി ് അയാൾ േവഗം
പിറകിേല ു മാറിനി ു. ഫ്െളേറാവിനു
േവാ വകാശം നല്കു തിെന
അനുകൂലി ് നൂ ിഇരുപ ാറു േവാ ം
എതിർ ് െതാ റു േവാ ം കി ി.
പുതിയ പാർ ി ാരനായ
ഫ്െളേറാവിനു േവാ വകാശം ലഭി .
സ്െന ്േകാവ് തെ പാർ ി ാർ ു
ന ി പറ ു: “ഇരുപതുവർഷം
വിശ ാസ തേയാെടയും
സത സ മായും ഞാൻ നി െള
േസവി . എനി ു ന ിയു ്…”
എ ുപറ ് അയാൾ പുറ ിറ ി.
മ പലെരയുംേപാെല െലവിനും
അയാേളാടു സഹതാപം േതാ ി.
വാതിൽ ൽവ ് സ്െന ്േകാവ്
െലവിെന കെ ിലും മനഃേ ാഭം
കാരണം ഒ ും പറയാൻ കഴി ി .
േവ യാടെ മൃഗ ിെ
ഭാവമായിരു ു അയാൾ ്.
തേലദിവസം െലവിൻ അയാള െട
വീ ിൽ േപായിരു ു. നെ ാരു
കുടുംബനാഥെനേ ാെല
െപരുമാറിയിരു ആ മനുഷ െ
ഇേ ാഴെ അവ യിൽ സഹതാപം
േതാ ി. സേ ാഷകരമായ
എെ ിലും പറയാെമ ുേ ശി ്
െലവിൻ േചാദി :
“അടു തവണയും
താ ൾതെ യായിരി ും ഞ ള െട
മാർഷൽ, അേ ?”
“േവ , എനി ു വയ ായി,
ീണി . കൂടുതൽ േയാഗ തയു
െചറു ാരു േ ാ?”
മാർഷൽ ഒരു വശെ
വാതിലിലൂെട അ പത നായി.
േവാെ ടു തീരാറായി.
ഇരുക ികളിെലയും േനതാ ാർ
ത ൾ ു കി ാനിടയു െവ യും
കറു ം പ ുകള െട എ ം
കണ ുകൂ ി.
പുതിയ പാർ ി ു
േവാ െച െമ ുറ മൂ ു
പഭു ാരുെട േവാ കൾ
നഷ്ടെ ടു ാൻ പഴയ പാർ ി ാർ
ചില ത ൾ പേയാഗി . മദ ിൽ
അമിതതാൽപര മു ര ുേപെര
സ്െന ്േകാവിെ ഏജ മാർ
കുടി ി േബാധംെകടു ി.
മെ ാരാള െട യൂണിേഫാം
ഒളി ി വ .
ഈ വിവരമറി പുതിയ
പാർ ി ാർ, അവെര
കൂ ിെ ാ ുവരാൻ വ ിയിൽ ആെള
അയ . േപായവർ മട ിവ ു.
സ ിയാഷ്സ്കിേയാടു പറ ു: “ഒരാെള
കി ി. കുളി ി . ഇേ ാൾ കുഴ മി .”
“മറി ു വീഴി േ ാ?”
സ ിയാഷ്സ്കി േചാദി .
“ഇ , ഇവിെടവ ് ഒ ും
െകാടു ാതിരു ാൽ മതി. ബാറിെല
ജീവന ാേരാടും ഞാൻ
പറ ി ്.”
 ഇരുപ ിെയാ ത്

തി ുകയും പുകവലി ുകയും

െചയ്തുെകാ ിരു
പഭു ാെരെ ാ ുഭ ണമുറി
നിറ ിരു ു. േനതാ ൾ
െതരെ ടു ് ത ൾ
ആവിഷ്കരി ു ു. അനുയായികൾ
ആസ മായ യു ിനു
ത ാെറടു ു േതാെടാ ം
അതിൽനി ു ശ തിരി വിടാനും
ശമി ു ു. ചിലർ നി ുെകാ ും
ചിലർ ഇരു ുെകാ ും ധൃതിയിൽ
ഭ ണം കഴി ു ു. മ വർ
പുകവലി െകാ ്
അേ ാ മിേ ാ ം നട ുകയും
വളെര ാലമായി കാണാതിരു
ച ാതിമാേരാടു സംസാരി ുകയും
െച ു.
െലവിൻ ആഹാരം കഴി ുകേയാ
പുകവലി ുകേയാ െചയ്തി .
െകാസ്നിേഷവ്, ഒബ്േലാൻസ്കി,
സ ിയാഷ്സ്കി എ ിവരുൾെ സ ം
സുഹൃദ്സംേഘ ാടു േചരാനും
ആ ഗഹി ി . എെ ാൽ, രാജകീയ
അശ േസനയുെട യൂണിേഫാമണി
േ വാൺസ്കി അവേരാടു
സംസാരി െകാ ു നില് ു ു.
െലവിൻ തേലദിവസംതെ അയാെള
കെ ിലും ഒഴി ുമാറി.
“അയാെളാരു െത ാടിയാണ് !
ഞാനതു മുഖ ുേനാ ി പറ ു.
സത ം! മൂ ുവർഷമായി ം
പിരിെ ടു ാൻ കഴി ി ി .”—
സുഗ ുഴ ുേത തലമുടി
ചീകിെയാതു ിയ ഒരു കുറിയ
മനുഷ ൻ നില ുചവി ി
ശബ്ദമു ാ ിെ ാ ു പറ ു.
തൃപ്തിയി ാ മ ിൽ െലവിെന
േനാ ിയി ് അയാൾ മുഖംതിരി .
“അതു മര ാദേകടുതെ .
പറയു തിെലാരു െത മി .”
കു നായ ഒരാൾ സ്ൈ തണ
സര ിൽ അതിെന പി ാ ി.
“അയാെട ടൗസർ േമാഷ്ടി ാൻ
ഞാനാണു പറ യ തുേപാലും!
ചു തി ിരി ും! വൃ ിെക വൻ!
എനി വെനെയാ ും േപടിയി .”
“എേ ് പാ ിനുെകാടു ാൻ
േമരി െസമിേനാവ്നേയാട് ഞാൻ
പറ ിരു താണ്. അതിൽനി ് ഒരു
ലാഭവും കി ാൻ േപാണി .”
നര മീശയുെ ാരു ഭൂവുടമ
പറയു തുേക . സ ിയാഷ്സ്കിയുെട
വീ ിൽവ പരിചയെ ആ
മനുഷ െന െലവിൻ തിരി റി ു.
 “കൃഷിെയാെ എ െന
നട ു ു?” െലവിൻ േചാദി .
“അ െന േപാകു ു.
നഷ്ടംതെ .” അതാണതിെ
രീതിെയ മ ിൽ, ശാ മായി
ചിരി െകാ ് അയാൾ പറ ു:
“ഞ ള െട പവിശ യിൽ വരാൻ
കാരണം? ഇവിടെ ഭരണകൂടെ
അ ിമറി ാനു ശമ ിൽ
പെ ടു ുവാനാേണാ?”
“റഷ ാർ മുഴുവനും ഇവിെട
വ ുേചർ ി േ ാ, മ ിമാരും
േചംബർെലയിനുകള െമ ാം.”
േചംബർെലയിനിെ യൂണിേഫാം ധരി
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട തടി രൂപെ
അയാൾ ചൂ ി ാണി .
“ പഭു ാരുേടതായ ഈ
െതരെ ടു ിെ അർ ം, എനി ു
ശരി ു മന ിലായി ി .” െലവിൻ
പറ ു.
“മന ിലാകാെന ിരി ു ു?
എെ ിലും അർ മു ായി
േവേ ? കാലഹരണെ ഒ ാണ്
പഭുപദവി. െവറും ാനംമാ തം. ഇതാ
ഇവരുെട യൂണിേഫാമുകൾ േനാ ൂ.
ഗാമ മജിസ്േ ട മാരും
ഉേദ ാഗ ാരുെമാെ യു ്.
പഭു ൾ മാ തമി .”
“എ ിൽ എ ിനാണു നി ൾ
വ ത് ?”
 “ഒ ാമതു ശീലംെകാ ്. ര ാമത്,
പഴയ ബ ൾ
നിലനിർ ാൻേവ ി, സത ം
പറ ാൽ, എനി ു സ കാര മായി
ഒരു കാരണംകൂടിയു ്. എെ
മരുമകന് ിരം അംഗത ിനു
മ രി ണെമ ു ്. അവർ
പണ ാര . അയാൾ ിതു
തരെ ടു ിെ ാടു ണം.” േനരേ
േ ാഭി സംസാരി പഭുവിെന
ചൂ ിെ ാ യാൾ േചാദി : “ഈ
മാന ാെരാെ ഇവിെടെയ ിനു
വ ു?”
“പുതിയ പഭു ളാണിവർ.”
“പുതിയെത ു േവണെമ ിൽ
പറയാം. പഭു ള , ഭൂവുടമകള ം
നാ പമാണിമാരുെമാെ യാണ്.”
“ഇെതാരു കാലഹരണെ
ാപനമാെണ േ നി ൾ
പറ ത് ?”
“തീർ യായും. എ ിലും
അതിേനാടു കുറെ ാെ മാന ത
കാണി ണം. സ്െന ്േകാവിെ
കാര െമടു ാം… ന തായാലും
ചീ യായാലും ആയിരം വർഷമായി
ന ളിതിെന േപാ ിവളർ ു ു.
ന ുെട വീ മു ് ഒരു
പൂേ ാ മു ാ ാൻ
ഉേ ശി ു ുെവ ിരി െ .
നൂറുവർഷം പഴ മു ഒരു മരം
അതിെ നടുവിലു ്. എ ത പഴ ം
െച തായാലും അതിെന ന ൾ
മുറി കളയി . ആ മര ിെന
നിലനിർ ിെ ാ ു ചു ം
പൂ ടെമാരു ും. ഒരു വർഷംെകാ ്
ഒരു മരം വളർ ിെയടു ാെനാ ി .
അതുേപാെ , നി ള െട
കൃഷിെയാെ എ െന?”
“േപാരാ, ഉേ ശം അ ുശതമാനം
കി ം.”
“നി ള െട സ ം അധ ാനം
കണ ാ ു ി . അതിന് ഒരു
വിലയു േ ാ. എെ കാര ം േനാ ൂ.
ഞാൻ കൃഷി തുട ു തിനുമു ്
എനി ു ഗവൺെമ ്
സർവീസിൽനി ് ആ ിൽ മൂവായിരം
റൂബിൾ ശ ളം കി ിയിരു ു. ഇേ ാൾ
മു േ തിലും കൂടുതൽ
േജാലിെച ു. നി ൾ ു
കി തുേപാെല അ ുശതമാനം
വരുമാനവും. അതും
ഭാഗ മുെ ിൽമാ തം. എെ
അധ ാന ിന് ഒരു വിലയുമി .”
“നഷ്ടമാെണ ിൽ അതു
േവെ ുവ കൂേട?”’
“അത്… അതു ന ുെട
ശീലമായിേ ായി. േവെറ ു െച ം?
എെ മകനു കൃഷിയിൽ ഒരു
താൽപര വുമി . അവൻ പഠി
മിടു നാവു ല ണമു ്. എെ
കാലേശഷം ഇതു
തുടർ ുെകാ ുേപാകാൻ ആരുമി .
ഈയിെട ഞാെനാരു േതാ വും
വ പിടി ി .”
“വാസ്തവം.” െലവിൻ പറ ു:
“ലാഭമിെ റിയാെമ ിലും ഞാനും
അതുതെ െച ു. മ ിേനാടു
കടമ നിറേവ ു.”
“ഇ െല എെ ഒരയൽ ാരൻ,
ഒരു വ ാപാരി, എെ കൃഷി ലം
കാണാൻ വ ിരു ു. േതാ ിെല
മര െള ാം
മുറി വില് ണെമ ാണ് അയാള െട
ഉപേദശം.”
“ആ പണംെകാ ് അയാൾ
ക ുകാലികെള വാ ും. അെ ിൽ
കുറ വിലയ് ു ഭൂമി വാ ി
പാ ിനുെകാടു ു ലാഭമു ാ ും.”
െലവിൻ പറ ു: “നി ള ം ഞാനും
നമു ു തു നഷ്ടെ ടു ാെത
ന ുെട കു ികൾ ു ൈകമാറും.”
“നി ള െട വിവാഹം കഴിെ ു
േക േ ാ?” ഭൂവുടമ േചാദി .
“കഴി ു.” െലവിൻ
അഭിമാനേ ാടാണതു പറ ത്.
“നിധി കാ ു ഭൂതെ േ ാെല
എ ാം കാ ുസൂ ി െകാ ു
ന ളി െന ജീവി ു ു.”
“സ ിയാഷ്സ്കിെയയും
േ വാൺസ്കി പഭുവിെനയുംേപാെല
ചിലർ ന ുെട കൂ ിലുമു ്.
കൃഷിെയ വ വസായമാ ി
മാ ാനാ ഗഹി ു വർ.
മൂലധന ിെന
നഷ്ടെ ടു ുകയാണവർ
െച െത ് അവരറിയു ി .”
“ആ വ ാപാരി പറ തുേപാെല,
ന ള ം മര ൾ
മുറി വില് ാ െത ് ?”
“അതു പഭു ള െട േജാലിയ .
നി ൾ പറ തുേപാെല,
നിധികാ ു ഭൂത ളാണു ന ൾ.
െച രുതാ െത ാെണ തിെന
സംബ ി ഒരു വർഗേബാധം
നമു ു ്. ചില കർഷകരിലും ഈ
സ ഭാവം നമു ു കാണാം.
കഴിയു ിടേ ാളം ഭൂമി
വാ ി ൂ ാൻ അവർ ശമി ും. എ ത
േമാശമായ ഭൂമിയിലും കൃഷിയിറ ും.
വലിയ നഷ്ട ിൽ കലാശി ുകയും
െച ം.”
“നെ േ ാെല.” െലവിൻ പറ ു.
ആ സമയ ു സ ിയാഷ്സ്കി
അടു ുവ ു: “ക തിൽ വളെര
സേ ാഷം.”
“അ ു താ ള െട വീ ിൽവ
സ ി തിനുേശഷം ഇ ാണു ന ൾ
ര ുേപരും പരസ്പരം കാണു ത്.”
ഭൂവുടമ പറ ു: “കുെറേനരമായി
ഓേരാ ു
സംസാരി െകാ ിരി ു ു.”
“പുതിയ സ ദായെ കു ം
പറയുകയായിരി ും.” സ ിയാഷ്സ്കി
ചിരി .
“ഞ ളതു നിേഷധി ു ി .”
“മന ിെല ഭാരം ഒഴി ുകയാണ് !”
 മു ത്

സി യാഷ്സ്കി െലവിെ
ൈകയ് ുപിടി തെ
കൂ കാരുെട അടുേ ുേപായി.
ഇ പാവശ ം േ വാൺസ്കിെയ
ഒഴിവാ ാൻ സാധി ി .
ഒബ്േലാൻസ്കിയും
െകാസ്നിേഷവിനുെമാ ം നി ിരു
അയാൾ െലവിെന
സൂ ി േനാ ിെ ാ ു പറ ു:
“വളെര സേ ാഷം! ന ൾ
മുെ ാരി ൽസ ി ി െ ു
േതാ ു ു, െഷർബാട്സ്കി
ഭവന ിൽവ ് ?” അയാൾ െലവിന്
ഹസ്തദാനം െചയ്തു.
“ശരിയാണ്. ഞാനതു ന േപാെല
ഓർമി ു ു.” എ ു പറ ു
ചുവ ുതുടു മുഖേ ാെട െലവിൻ
പുറംതിരി ു സേഹാദരേനാടു
സംസാരി .
െലവിനുമായി സംസാരി ാൻ
താൽപര മി ാതിരു േ വാൺസ്കി,
സ ിയാഷ്സ്കിയുമായു സംഭാഷണം
തുടർ ു. െലവിനാകെ , അയാേളാട്
എെ ിലും പറയാനു അവസരം
പതീ ി ിരു ു.
“എ ാണി ത താമസം?”
സ ിയാഷ്സ്കിെയയും
േ വാൺസ്കിെയയും േനാ ിയാണ്
െലവിൻ േചാദി ത്.
“സ്െന ്േകാവ്, അയാൾ ഒ ുകിൽ
സ ീകരി ണം, അതെ ിൽ വെ ു
പറയണം.” സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു.
“അയാൾ സ തിേ ാ?”
“അതേ പശ്നം! ഒ ും
തീർ ുപറയു ി .”
േ വാൺസ്കിയുെട മറുപടി.
“അയാൾ വെ ുപറ ാൽ
ആരു മ രി ും?” േ വാൺസ്കിെയ
േനാ ി െലവിൻ േചാദി .
“ഇഷ്ടമു ആർ ും
മ രി ാം.” സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു.
“നി ൾമ രി ുേമാ?”
“തീർ യായും ഇ .”
െകാസ്നിേഷവിെ സമീപ ുനി
വഴ ാളിയായ പഭുവിെന േനാ ി
അ രേ ാെട സ ിയാഷ്സ്കി പറ ു.
“പിെ യാര് ?
െനെവേഡാവ്സ്കിേയാ?” അവരുെട
സംഭാഷണ ിൽ പ ുേചരാൻ
ഒരവസരം കി ിെയ ു വിചാരി ാണ്
െലവിൻ േചാദി ത്.
പേ , അതു കൂടുതൽ
കുഴ മായി. െനെവേഡാവ്സ്കിയും
സ ിയാഷ്സ്കിയുമായിരു ു
 ാനാർ ിത ിനു
പരിഗണി െ ിരു വർ.
“എ ുവ ാലും ഞാനി .”
വഴ ാളിയായ പഭു പറ ു.
അതാണ് െനെവേഡാവ്സ്കിെയ ്
അേ ാഴാണ് െലവിൻ തിരി റി ത്.
സ ിയാഷ്സ്കി അയാെള െലവിനു
പരിചയെ ടു ി.
േ വാൺസ്കി, െലവിെന
ആപാദചൂഡം നിരീ ി ി േചാദി :
“നാ ിൻപുറ ു
ിരതാമസമാ ിയ നി ൾ
ഇേതവെര ഗാമമജിസ്േ ട ിെ
ചുമതലേയ ി ിേ ?”
“ഒരു പേയാജനവുമി ാ
ാപനമാണത് ” എ ായിരു ു
െലവിെ മറുപടി.
“എെ നി ു േതാ ു ി .
േനേരമറി ്…” േ വാൺസ്കി
പറ ുതുട ിയേ ാൾ െലവിൻ
തട െ ടു ി:
“െവറും ത ി ് ! നമു തിെ
ആവശ മി . എ വർഷം എനി ്
ഒെരാ േകസുമു ായിരു ി . ഒരു
േകസുവ േ ാൾ െത ായ
തീരുമാനെമടു ുകയും െചയ്തു. ര ു
റൂബിളിെ തർ ം തീർ ാൻ
പതിന ു റൂബിൾ െചലവാ ി
വ ീലിെന ഏർ ാടു െച ണം!”
ഒരു കർഷകൻ ഒരു മി ിൽനി ു
മാവുേമാഷ്ടി തും മി ടമ അ ാര ം
തേ ാടു പറ േ ാൾ കർഷകൻ
മി ടമയുെട േപരിൽ മാനനഷ്ട ിനു
േകസുെകാടു തും െലവിൻ
വിവരി . അെതാ ും പറയാനു
സ ർഭമ ഇെത ് െലവിനു
േബാധ മു ാെയ ിലും
പറ ുേപായതാണ്.
അേ ാേഴ ും േവാെ ടു ിനു
സമയമായി. അവർ പിരി ുേപായി.
സേഹാദരെ നയപരമ ാ
െപരുമാ െ െകാസ്നിേഷവ്
അപലപി : “കാര ൾത പരമായി
ൈകകാര ം െച ാനു കഴിവ് ന ൾ
റഷ ാർ ി . പവിശ യിെല
മാർഷൽ ന ുെട
എതിർക ിയിൽെ ആളാണ്.
അയാേളാടു നീ ച ാ ം
കൂടിെയ ുമാ തമ ,
ാനാർ ിയാകാൻ
ആവശ െ ടുകയും െചയ്തു. പേ ,
േ വാൺസ്കി പഭുവിെ കാര ം…
ഞാനയാേളാടു കൂ കൂടു ി .
അയാെളെ ഡി റിനു
ണിെ ിലും ഞാൻ േപാവി .
അയാെള പിണ ാനും പാടി .
അേ ാഴാണു നീ
െനെവേഡാവ്സ്കിേയാടു മ രി ാൻ
പറയു ത്. അ െനെയാ ും
െച രുത്.”
“ഓ, എനിെ ാ ും
അറി ുകൂടാ. ഇ രം
നി ാരകാര െളാ ും ഞാൻ
ശ ി ാറി .”
“നിന ു നി ാരം. പേ ,
പശ്ന ള ാ ാൻ ഇതുതെ
ധാരാളം!”
െലവിൻ മറുപടി പറ ി .
തനിെ തിെര ഒരു
ഗൂഢാേലാചനയു ായിരു തായി
പവിശ യിെല മാർഷൽ
സംശയി ിരു ു. മ രി ണെമ ്
ഏകകണ്ഠമായി
ആവശ െ ിെ ിലും അയാൾ
മ രി ാൻ തീരുമാനി .
കാവൽേസനയുെട ക ാപ് നായ
മിഖാേയൽ െ ാനി ്
െ ്േകാവിെന പവിശ യിെല
മാർഷൽ ാനാർ ിയായി
നാമനിർേദശം െചയ്തി െ ും
േവാെ ടു ് ഉടേന നട ുെമ ും
െസ ക റി അറിയി .
ബാല പ ുകൾ നിറ െചറു
േ കള മായി മാർഷൽമാർ വ ു.
“വലതുവശ ിടണം” എ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി െലവിേനാടു
മ ിെ ിലും നിലവിലു
മാർഷലിനു ഗണ മായ ഭൂരിപ ം
ലഭി . സ്െന ്േകാവ്
കട ുവ േ ാൾ എ ാവരും അയാെള
അഭിന ി ാൻ ചു ംകൂടി.
“എ ാം കഴിേ ാ?” െലവിൻ
സേഹാദരേനാടു േചാദി .
 “തുട ിയേതയു !”
െകാസ്നിേഷവിനുേവ ി
സ ിയാഷ്സ്കിയാണു മറുപടി
പറ ത്. “മ
ാനാർ ികൾ ു ചിലേ ാൾ
ഇതിൽ കൂടുതൽ േവാ കൾ
കി ിെയ ിരി ും.”
െലവിന് അതിെലാ ും ഒരു
താൽപര വും േതാ ിയി . ആരും
തെ ശ ി ാ തുെകാ ും
ആർ ും തെ ആവശ മിെ ു
േതാ ിയതിനാലും െലവിൻ പതുെ
ഭ ണശാലയിേല ു നട ു.
അവിെടനി ും കട്ല ം ബീൻസും
കഴി ി ഗാലറിയിെല
ആൾ ൂ ിനിടയിൽ െച ുനി ു.
“ക ാപ് ൻ യൂജിൻ ഇവാനി ്
അപുഖ് ിൻ ആണ് അടു
ാനാർ ി.” യൂണിേഫാം ധരി
ഒരാൾ വിളി പറ ു.
അയാൾ ു ജയി ാനാവശ മു
േവാ കൾ കി ിയി .
“അടു തായി കൗൺസിലർ പീ ർ
െപേ ടാവി ിെന അനുകൂലി ു വർ
േവാ െച ണം” എ
പഖ ാപനമു ായി.
കുറ കഴി േ ാൾ, അയാള ം
പരാജയെ െ അറിയി വ ു.
ഇറ ാൻ തുട ിയേ ാൾ െസ ക റി
പിടികൂടി: “േകാൺ ൈ ൻ ഡിമി ടി ്,
വരൂ, േവാെ ടു ് അവസാനി ി ി !”
 മ രി ു ിെ ു
തീർ ുപറ
െനെവേഡാവ്സ്കി ുേവ ിയു
േവാെ ടു ാണിേ ാൾ നട ു ത്.
പലരും പതീ ി തുേപാെല
െനെവേഡാവ്സ്കി ുതെ യായിരു
ു ഭൂരിപ ം. പലരും ആ ാദി ,
ആേവശംെകാ ു. പലരും
നിരാശെ ടുകയും ദുഃഖി ുകയും
െചയ്തു. പഴയ മാർഷൽ അതീവ
ദുഃഖിതനായി കാണെ .
കഴി പാവശ ം സ്െന ്േകാവ്
വിജയി േ ാൾ ഒരു വലിയ ആൾ ൂ ം
അയാെള അനുഗമി തുേപാെല,
െനെവേഡാവ്സ്കിെയ പി ുടർ ് ഒരു
സംഘം ഹാളിൽനി ു പുറ ിറ ി.
 മു ിെയാ ്

പു തുതായി െതരെ
മാർഷലിനും പുതിയ
ടു െ

പാർ ിയിൽനി ു വിജയി പല

അംഗ ൾ ും അ ു ൈവകുേ രം
േ വാൺസ്കി വിരു ുനല്കി.
നാ ിൻപുറെ ജീവിതേ ാടു
മടു േതാ ിയതുെകാ ും
സ ാത ിനു തെ അവകാശം
അ െയ േബാധ െ ടു ു തിനും
പാർലെമ ് െതരെ ടു ിൽ
തനി ുേവ ി വളെര ബു ിമു ിയ
സ ിയാഷ്സ്കിെയ
പി ുണയ് ു തിനും അതിെന ാം
പുറേമ, പഭുവും ഭൂവുടമയുെമ
നിലയ് ു തെ കടമകൾ
നിറേവ തിനുമുേ ശി ാണ്
േ വാൺസ്കി െതരെ ടു ിൽ
പെ ടു ാെന ിയത്. എ ിലും അത്
ഇ തേ ാളം രസകരമാകുെമ ു
പതീ ി ി . ഭൂവുടമകളായ
പഭു ാരുെട കൂ ിൽ പുതിയ
ആളാെണ ിലും തനി ് ഇ തയധികം
സ ാധീനമുെ ് അയാൾ
അറി ിരു ി . സ ും പദവിയും
പഴയ സുഹൃ ും കാഷിനിെല
ബാ റുമായ ഷിർേകാവ് വാടകയ് ു
നല്കിയ പ ണ ിെല മേനാഹരമായ
വീടും തെ
എേ ിൽനി ുെകാ ുവ
സമർ നായ പാചക ാരനും പഴയ
സഹ പവർ കനും തെ
സഹായി ി വ ിയുമായ
ഗവർണറുമായു ച ാ വും
സർേവാപരി എ ാവേരാടും
സമഭാവനേയാെട െപരുമാറിയതുമാണ്
സ ാധീനം ശ മാ ാൻ കാരണം.
േ വാൺസ്കി അഹ ാരിയാെണ മ
പഭു ാരുെട ധാരണയ് ും
മാ ംവ ു. കി ി െഷർബാട്സ്കിെയ
വിവാഹംെചയ്ത ആ ഇള ാരൻ
അർ ശൂന വും അ പസ വുമായ
ചിലെതാെ
വിളി കൂവിയെതാഴി ാൽ, താൻ
പരിചയെ എ ാ പഭു ാരും
തെ പ ം േചർ തായി
അയാൾ ു േതാ ി.
െനെവേഡാവ്സ്കിയുെട വിജയ ിനു
താൻ ഗണ മായ സംഭാവന
നല്കിയി െ ് എ ാവരും
അംഗീകരി ു ു. ഇേ ാൾ, സ ം
വീ ിൽവ ് ആ വിജയം
ആേഘാഷി ുേ ാൾ അയാൾ
അഭിമാനംെകാ ു. മൂ ുവർഷം
കഴി ു നട ു അടു
െതരെ ടു ിൽ വിജയി ുകയും
അതിനിെട തെ വിവാഹം
നട ുകയും െചയ്താൽ ആ
വിജയ ിനു തിള േമറുെമ ും
കരുതു ു.
ഊണുേമശയുെട തല ്
േ വാൺസ്കിയും അയാള െട
വലതുവശ ് ഗവർണറും
െനെവേഡാവ്സ്കിയുമാണ് ഇരു ത്.
ര ുേപേരാടും േ വാൺസ്കി
ഉപചാരപൂർവം െപരുമാറി.
സ ിയാഷ്സ്കി സ ം
പരാജയെ സേ ാഷേ ാെട
േനരി . തേ ത് ഒരു പരാജയമെ ും
െനെവേഡാവ്സ്കി യഥാർ ിൽ
വിജയം അർഹി ു ുെ ും
െനെവേഡാവ്സ്കിേയാടുതെ
അയാൾ പറ ു.
എ ാവെരയും തൃപ്തിെ ടു ാൻ
സാധി തിൽ ഒബ്േലാൻസ്കിയും
സേ ാഷി . വിഭവസമൃ മായ
ഭ ണ ിനുേശഷം െതരെ ടു
വിേശഷ ൾ ചർ െചയ്തു.
സ ിയാഷ്സ്കി പഴയ മാർഷലിെ
വിടവാ ൽ പസംഗം അനുകരി .
കണ ുകൾ പരിേശാധി ുേ ാൾ
ക ീെരാലി ി തുെകാ ്
പേയാജനമിെ ു പറ ു
കളിയാ ി. വിജയി ുെമ
പതീ യിൽ പഴയ മാർഷൽ
വിരുെ ാരു ാൻ പുറ ുനി ു
വിള ുകാെര െകാ ുവ ിരു തിെന
തമാശ ാരനായ മെ ാരു പഭു
പരിഹസി .
വിരു ിടയ് ു
െനെവേഡാവ്സ്കിെയ എ ാവരും
‘ന ുെട പവിശ യിെല മാർഷൽ’ എ ു
പരാമർശി ുകയും.
‘തിരുമന െകാ ് ’ എ ു
സംേബാധന െച കയും െചയ്തു.
പുതിയ ാനലബ്ധിയിൽ
സേ ാഷി ാതിരി ാൻമാ തമ ,
അതിെന െവറു ു തായി
ഭാവി ാനുമായിരു ു
െനെവേഡാവ്സ്കിയുെട ശമം.
െതരെ ടു ിൽ താൽപര മു
പലർ ും പഭു ാർ ക ിയടി .
അത ധികം സേ ാഷവാനായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കി. േഡാളി യ ക ി
ഇ പകാരമായിരു ു: “ഇരുപതു
േവാ ിെ ഭൂരിപ േ ാെട
െനവേഡാവ്സ്കി തിരെ ടു െ .
അഭിന ന ൾ. വിേശഷ ൾ
അറിയി ണം.” പേ ,
ക ികി ിയേ ാൾ അതിനുേവ ി
െചലവാ ിയ പണെ ുറി ാണ്
േഡാളി വിഷമി ത്. പാർ ി
കഴിയുേ ാൾ ക ിയടി ു സ ഭാവം
ീവിനുെ ് അവൾ റിയാം.
വീ ുൾെ െട, വിരു ിെ
വിഭവ െള ാം വിേദശ ുനി ു
വരു ിയതാണ്. എ ാം േമൽ രവും
രുചികരവും എ ാൽ ലളിതവും.
പുതിയ മാർഷലിെ യും
ഗവർണറുെടയും ബാ ്
ഡയറ റുെടയും ‘ന ുെട പിയെ
ആതിേഥയെ യും’ ആേരാഗ ം േനർ ്
എ ാവരും വീ ് േമാ ി.
േ വാൺസ്കി ു തൃപ്തിയായി.
ഇ തയും സേ ാഷകരമായ
ഒര രീ ം അവിെട
പതീ ി ിരു ി .
ഭ ണം കഴി േ ാൾ
കാര ൾ കൂടുതൽ രസകരമായി. ഒരു
‘ ബദർഹുഡിെ ’ ധനേശഖരണാർ ം
നട ു സംഗീത േ രി ്
ഗവർണർ േ വാൺസ്കിെയ ണി .
ഗവർണറുെട ഭാര യാണതു
നട ു െത ും േ വാൺസ്കിെയ
പരിചയെ ടാൻ അവർ ു
താൽപര മുെ ും പറ ു.
“കേ രി കഴി ് ഒരു
നൃ വുമു ്. ഞ ള െട കൂ ിെല
സൗ ര റാണിെയ കാണാം. നി ൾ
ക ിരിേ താണ്.”
“എനി തിൽ താൽപര മി ”
എ ു പറെ ിലും കേ രി ും
നൃ ിനും േപാകാെമ ്
േ വാൺസ്കി സ തി .
ഭ ണം കഴിെ ഴുേ
പുകവലി ാൻ തുട ിയേ ാൾ
േ വാൺസ്കിയുെട പരിചാരകൻ ഒരു
തളികയിൽ ഒരു ക ുമായിവ ു.
 “വീ ിൽനി ാണ്.”
അർ വ ായ ഒരു േനാ േ ാെട
പരിചാരകൻ പറ ു.
“ന ുെട പ ിക് േ പാസിക ർ
െസ ്സ്കിയുെട അേത
ഛായയാണയാൾ ്.” പരിചാരകെന
േനാ ി അതിഥികളിെലാരാൾ
അഭി പായെ . േ വാൺസ്കി
ക ുതുറ ു വായി .
അ യുെട ക ാണ്.
വായി ാെതതെ അതിെല
ഉ ട ം അയാൾ റിയാം. അ ു
ദിവസംെകാ ് െതരെ ടു ്
അവസാനി ുെമ ും െവ ിയാഴ്ച
തിരി െച ാെമ ുമാണു
പറ ിരു ത്. ഇ ു ശനിയാഴ്ച.
പറ ദിവസം
മട ിെ ാ തിലു ശകാരമാണ്
ക ിൽ. തേല ുൈവകുേ രം
അയാൾ അയ ക ് അവൾ ു
കി ിയിരി ാനിടയി .
പതീ ി തുതെ യാണു ക ിെല
ഉ ട െമ ിലും അതിെല വരികൾ
അയാെള അേലാസരെ ടു ി.
“ആനി ു തീെര സുഖമി .
നീർെ ായിരി ുെമ ു േഡാ ർ
പറയു ു. തനി ിരി ുേ ാൾ എെ
തലപുകയു ു. പിൻസ ്
ബാർബറെയെ ാ ു ശല മ ാെത
ഒരുപകാരവുമി . മിനി ാേ ാ
ഇ െലേയാ നി ൾ വരുെമ ു ഞാൻ
പതീ ി . ഞാൻ
േനരി വരുമായിരു ു. നി ൾ ്
ഇഷ്ടെ ടുകയിെ ു കരുതിയാണു
വരാ ത്. മറുപടി അയയ് ണം.
കു ിനു സുഖമി .
അവൾ ിേ ാ വരണംേപാലും!
അവരുെട കു ിനാണ് അസുഖം.
എ ി ം എെ ാരു േദഷ ം!
െതരെ ടു മായി ബ െ
നിരുപ ദവപരമായ സേ ാഷെ യും
സ്േനഹ ിെ ഫലമായ നിരാശയുെട
സേ ാഷെ യും ത ിൽ അയാൾ
താരതമ ം െചയ്തു. എ ാലും
േപാകാെത നിവൃ ിയി . അ ുരാ തി
ആദ െ െ ടയിനിൽ െ
േ വാൺസ്കി നാ ിേല ു മട ി.
 മു ിര ്

ഓ േരാ യാ തയ് ുമു ും

അരേ റാറു രംഗ ൾ
ത െള പരസ്പരം
അടു ി ു തിനുപകരം
അക കയാണു െച െത ു
മന ിലാ ിയ അ , േ വാൺസ്കി
െതരെ ടു ിനു
പുറെ ടു തിനുമു ുതെ ആ
േവർപാടിെന മേയാെട സഹി ാൻ
തീരുമാനി ിരു ു. പേ , യാ ത
േചാദി ാെന ിയ അയാള െട
നിർവികാരവും നിഷ്ഠുരവുമായ
മുഖഭാവം അവള െട മന മാധാനം
നഷ്ടെ ടു ി.
പി ീട്, ഒ യ് ിരു ്,
സ ാത ിനു അയാള െട
അവകാശം പകടമാ ു ആ
േനാ െ ുറി ാേലാചിേ ാൾ സ യം
അപമാനിതയാവുകയാണു താെന ്
അവൾ ു േതാ ി. ‘േതാ ുേ ാൾ,
േതാ ിയ ല ുേപാകാനു
സ ാത ം അേ ഹ ിനു ്. എെ
തനി ാ ിയി ാണു േപാകു ത്.
അേ ഹ ിന് എ ാ
അവകാശ ള മു ്.
എനിെ ാ ുമി . എ ാമറി ിരു ി ്
ഇ െന െച ാൻ പാടി .
എ ാണേ ഹം െചയ്തത്…
നിർവികാരവും നിഷ്ഠുരവുമായി എെ
േനാ ി. എ ാണതിെ
അർ െമ റി ുകൂടാ. എ ിലും
മു ് ഇ െനയായിരു ി േ ാ… ആ
േനാ ിനു പല അർ ള മു ്.
എേ ാടു താൽപര ം കുറ ു
വരു ുെവ തിെ ല ണമാണത്.’
പേ , താൻ നി ഹായയാെണ ്
അവൾ റിയാം. അയാള മായു
ബ ിൽ ഒരു മാ ം വരു ാനും
സാധ മ . ഇ െലവെര
െചയ്തതുേപാെല തെ സ്േനഹവും
സൗ ര വുംെകാ ുമാ തേമ അയാെള
പിടി നിർ ാൻ കഴിയൂ. അയാൾ ു
തേ ാടു സ്േനഹം നഷ്ടെ ാൽ
എ ു സംഭവി ുെമ ഭയാനകമായ
ചി െയ അട ിനിർ ാൻ,
ഇ െലവെര െചയ്തതുേപാെല, പകൽ
േജാലികളിൽ മുഴുകുകയും രാ തി
ഉറ ഗുളികകെള ആ ശയി ുകയും
മാ തേമ െച ാനു . തീർ യായും
ഒരു േപാംവഴിയു ്—തെ
ഉേപ ി ാൻ കഴിയാ വ ം ഒരു
ാന ് സ യം പതിഷ്ഠി ുക.
വിവാഹേമാചനവും
പുനർവിവാഹവുമാണ് ആ േപാംവഴി.
അവൾ അ െന ആ ഗഹി ാൻ
തുട ി. അയാേളാ ീേവാ അ ാര ം
സൂചി ി ാലുടെന അതിനു
സ തി ാെമ ും നി യി .
ഇ െനയു ആേലാചനകളിൽ
മുഴുകി അ ുദിവസം കഴി കൂ ി.
നട ും പിൻസ ് ബാർബറേയാടു
സംസാരി ം ആശുപ തി സ ർശി ം
സർേവാപരി ഒ ിനുപുറേക ഒ ായി
പുസ്തക ൾ വായി ം അവൾ
സമയം െചലവഴി . ആറാമെ
ദിവസം വ ി ാരൻ, അയാെള
കൂടാെത േ ഷനിൽനി ും
മട ിവ േ ാൾ അവൾ ു
സഹി ി . അേ ാഴാണ് കു ിനു
സുഖമി ാതായത്. അസുഖം
ഗുരുതരമ ാ തുെകാ ് അവള െട
ആേലാചനയുെട ഗതിയിൽ
മാ മു ായി . എ ത ശമി ി ം
കു ിെന സ്േനഹി ാനവൾ ു
സാധി ി . സ്േനഹം നടി ാനും
അവൾ അശ യായിരു ു. അ ു
ൈവകുേ രം ഒ യ് ിരു േ ാൾ
േ വാൺസ്കിെയെ ാ ിയു ഭയം
അനിയ ിതമായി. പ ണ ിേല ു
േപാകാെമ ു വിചാരിെ ിലും
കൂടുതലാേലാചി േ ാൾ
േവെ ുവ ് േ വാൺസ്കി ് ഒരു
കെ ഴുതി, പേത ക ദൂതൻവശം
െകാടു യ . പിേ ു രാവിെല
ഭർ ാവിെ ക ുകി ിയേ ാൾ
എഴുേത ിയിരു ിെ ു േതാ ി.
േപാകാൻേനര ു
േനാ ിയതുേപാലു രൂ മായ
േനാ ം വീ ും ആവർ ി ുെമ ു
ഭയെ , വിേശഷി ം
െകാ കു ിെ സുഖേ ട്
അപകടകാരിയെ ു കാണുേ ാൾ.
എ ാലും കെ ഴുതിയതിൽ
സേ ാഷി . ഭർ ാവിന് തേ ാടു
മടു േതാ ി ുട ിയി െ ്
അവൾ മന ിലാ ു ു.
സ ാത േ ാടു വിടപറ ്
അവള െട അടുേ ു മട ു ത്
അയാെള േദഷ ംപിടി ി ും. എ ാലും
സാരമി . ഇവിെടയാകുേ ാൾ എ ും
കാണാം. അയാള െട ഓേരാ നീ വും
മന ിലാ ാം.
േ ഡായിങ്റൂമിൽ, ക ി
വിള ിെ ചുവ ിലിരു ് അ ഒരു
ഫ ് പുസ്തകം
വായി ുകയായിരു ു. പുറെ
കാ ിന് കാേതാർ ു വ ി ഏതു
നിമിഷവും എ ിേ രുെമ
പതീ യിലാണവൾ.
വ ി ക ള െട ശബ്ദം
േകൾ ു തായി പലതവണ
േതാ ിെയ ിലും അെതാെ െവറും
േതാ ലായിരു ു. അവസാനം
വ ി ാരെ ശബ്ദവും പൂമുഖ ു
മെ ാരു പരു ൻ ശബ്ദവും േക .
പിൻസ ് ബാർബറയും അതു
ശരിവ . അ വിളറിയ മുഖേ ാെട
എഴുേ ് അന ാെതനി ു.
ഭർ ാവിെന പ ി തിലു വിഷമവും
അയാള െട
പതികരണെമ ായിരി ുെമ
ഭയവും അവെള അല ി. ഇ െല
മുതൽ കു ിനു
യാെതാരസുഖവുമി .
ക യ യുടെന ഇ ത െപെ ു
േരാഗം േഭദമായതും അവെള
അ ര ി . ഏതായാലും അയാളിതാ
അടുെ ി. അയാള െട ശബ്ദവും
േക . മെ ാം മറ ് അവർ
സേ ാഷേ ാെട അയാെള
സ ീകരി ാൻ ഓടിേ ായി.
“ആനിെ െനയു ് ?”
ഓടിവരു അ െയ േനാ ി അയാൾ
ശാ മായി േചാദി .
അയാൾ
കേസരയിലിരി ുകയാണ്.
പരിചാരകൻ ബൂ കൾ
ഊരിെയടു ു ു.
“ഓ, സാരമി . ഇേ ാൾ വളെര
കുറവു ്.”
“നിനേ ാ?”
അവൾ ഭർ ാവിെ ര ും
ൈകകള ം പിടി സ ം
അരെ ിേനാടുേചർ ് അയാള െട
മുഖ ുനി ും കെ ടു ാെത നി ു.
“എനി ു സേ ാഷമായി.”
അയാൾ ുേവ ി ഒരു ിനി
അവെള നിർവികാരമായി
േനാ ിെ ാ ാണു പറ ത്.
പേ , ഈ സേ ാഷം പലേ ാഴും
അയാൾ ു ാകാ താണ്. അവൾ
ഭയെ ിരു നിശിതവും
നിഷ്ഠുരവുമായ േനാ ം ആ മുഖ ു
െതളി ു.
“എനി ു സേ ാഷമായി, നിന ്
അസുഖെമാ ുമി േ ാ?”
എ ുപറ ു നന താടി
തൂവാലെകാ ു തുട ി ഭാര യുെട
ൈകയിൽ ചുംബി .
“മെ ാ ും േവ , ഇേ ഹം
ഇവിെടയു ായിരു ാൽമാ തം മതി.
ഇവിെടയുെ ിൽ എെ
സ്േനഹി ാതിരി ാൻ കഴിയി .’
അവൾ വിചാരി .
“അ ു ൈവകുേ രം പിൻസ ്
ബാർബറയുെട സാ ിധ ിൽ
എ ാവരും സേ ാഷേ ാെട
കഴി കൂ ി. ഭർ ാവി ാതിരു േ ാൾ
അ ഉറ ഗുളിക കഴി ു തായി
പിൻസ ് ബാർബറ പരാതിെ .
“എ ു െച ാൻ? എനി ുറ ം
വരി … ഓേരാ ാേലാചി ് ഉറ ാെത
കിട ും. അേ ഹം കൂെടയു േ ാൾ
അത് ഉപേയാഗി ാറി .”
െതരെ ടു വിേശഷ ൾ
അയാൾ പറ ുേകൾ ി .
അയാൾ ് ഇഷ്ടെ ടു
നാ വിേശഷ ൾ അവള ം വിവരി .
 രാ തി വളെര ൈവകി. ര ുേപരും
മാ തമായേ ാൾ, ഭർ ാവ് തെ
നിയ ണ ിലാെയ ു
പൂർണേബാധ ം വ േതാെട,
ക യ തിൽ വ
അ പിയവുമുെ ിൽ അതു
മായ് കളയാനുേ ശി ് അവൾ
േചാദി .
“ക ുകി ിയേ ാൾ പരി ഭമിേ ാ?
ഞാെനഴുതിയതു വിശ സി ിേ ?”
ഭർ ാവ് തേ ാടു സ്േനഹം
കാണി ു ുെ ിലും ആ
കെ ഴുതിയതിനു തനി ു
മാ ത ി ിെ ് അവൾ ു
േബാധ മു ്.
“ഉ ്.” അയാൾ പറ ു:
“എെ ാരു വിചി തമായ ക ്!
ആനി ു സുഖമി . നിന േ ാ
വരികയും േവണം!”
“എ ാം സത മായിരു ു.”
“അതിെലനി ു സംശയമി .”
“സംശയമു ് ! നി ൾ ു
േദഷ മുെ െ നി റിയാം.”
“ഒ മി . എനി ും ചില
ഉ രവാദിത ളെ ു നീ
സ തി ാ തിലാണ് എനി ു
വിഷമം…”
“സംഗീത േ രി ു
േപാകാ തിെ ഉ രവാദിത ം…”
“അതിെന ുറി നമു ു
സംസാരി .”
 “സംസാരി ാെല ് ?”
“ഒഴി കൂടാനാവാ ചില
േജാലികൾ എനി ുെ ാണു ഞാൻ
പറ ത്. ഉദാഹരണ ിന്, ആ
വീടിെ കാര ിന് എനി ുടെന
േമാസ്േകായിേല ു േപാേക ിവരും…
അ ാ, നീയി െന പിണ ിയാെല ു
െച ം? നീയി ാെത എനി ു
ജീവിതമിെ റി ുകൂേട?”
“ഈ ജീവിതം
മടു തുെകാ ായിരി ും ഇ െന
വ േ ാഴും വീ ിൽ വ ി േപാകു ത്;
ചില ആണു െളേ ാെല…”
“അ ാ, അതു കൂരമാണ്.
നിന ുേവ ിമാ തമാണു ഞാൻ
ജീവി ു ത്…”
പേ , അയാൾ പറ െതാ ും
അവൾ ു േകൾ .
“നി ൾ േമാസ്േകായിേല ു
േപായാൽ ഞാനും വരും. ഞാനിവിെട
തനി താമസി ി . ഒ ുകിൽ
നമു ു പിരിയാം. അെ ിൽ ഒ ി
താമസി ാം.”
“അതാെണെ ആ ഗഹെമ ു
നിന റിയാമേ ാ. പേ , അതിന്…”
“വിവാഹേമാചനം നട ണം
അേ ? ഞാൻ അയാൾെ ഴുതാം.
ഇതുേപാെല ജീവി ാെനനി ു വ …
എ ായാലും േമാസ്േകായിേല ു
ഞാനുംകൂടി വരു ു ്.”
 “ഭീഷണിെ ടു ു തുേപാെല
സംസാരി ാെത. ന ൾ ത ിൽ
ഒരി ലും
േവർപിരിയരുെത ാെണെ
ആ ഗഹം.” േ വാൺസ്കി ചിരി .
നിർവികാരമായ േനാ മ ,
നിരാശരായ ഒരായിരം മനുഷ രുെട
േകാപാകുലമായ ഭാവമാണ് അയാള െട
ക കളിൽ െതളി ത്.
ആ േനാ ിെ അർ ം അവൾ
കൃത മായി ഊഹി .
“അ െനയാെണ ിൽ ഇെതാരു
നിർഭാഗ മാണ്.’ എ ാണതു
സൂചി ി ത്. ഒരു നിമിഷെ
േതാ ലായിരുെ ിലും ഒരി ലും
അവൾ അതു മറ ി .
വിവാഹേമാചനം
ആവശ െ െകാ ് അ
ഭർ ാവിെനഴുതി. പിൻസ ്
ബാർബറ പീേ ഴ്സ്ബർഗിേല ും
അ േ വാൺസ്കിേയാെടാ ്
േമാസ്േകായിേല ും േപായി. ഏതു
നിമിഷവും കെരനീെ മറുപടി
വരുെമ പതീ യിൽ.
വിവാഹേമാചനം സാധ മാകുെമ ു
വിശ സി ,
ഭാര ാഭർ ാ ാെരേ ാെല അവർ
ജീവി .
ഭാഗം 3
 ഒ ്

െല വിൻ ദ തികൾ േമാസ്േകായിൽ

താമസം തുട ിയി മൂ ുമാസം
കഴി ു. ഇ രം കാര ളിൽ
േവ ത വിവരമു വരുെട
കണ ുകൂ ലനുസരി ് കി ി
പസവിേ ദിവസം കഴി ു
വളെരനാളായി. എ ി ം അവൾ
പസവി ി . ര ുമാസം
മുെ േപാെല, ഇേ ാഴും പസവം
അടു തിെ ഒരു സൂചനയുമി .
േഡാ ർ ും മിഡ്ൈവഫിനും
േഡാളി ും അവള െട അ യ് ും
െലവിനും (വരാനിരി ു ആ
സംഭവെ ഭീതിേയാെടയ ാെത
കാണാൻ അയാൾ ു വ )
ആശ യും അ മയും
അനുഭവെ തുട ി. കി ിമാ തം
തിക ശാ തേയാെടയും
സേ ാഷേ ാെടയും കഴി ുകൂടി.
 വരാൻേപാകു (അവെള
സംബ ി ിടേ ാളം, മി വാറും
ജനി കഴി ) കു ിേനാടു
വാ ല ം അവള െട മന ിൽ
നിറ ു. ഇേ ാഴതു പൂർണമായും
അവള െട ഭാഗമ . ചിലേ ാൾ
സത മാെയാരു ജീവിതമാണതു
നയി ു െത ും േതാ ി.
ചിലേ ാഴത് അവെള
േവദനി ി ുെമ ിലും അപരിചിതമായ
ഒരു പുതിയ ആ ാദ ിൽ
െപാ ി ിരി ണെമ ് അവൾ ു
േതാ ും.
അവൾ സ്േനഹി ു വെര ാം
അടു ു ്. എ ാവരും
സ്േനഹേ ാെട െപരുമാറു ു.
അവെള പരിചരി ു ു. ഈ
അവ യ് ു െപെ െ ാരു
വിരാമമു ാകുെമ റിയാം.
അ ാ പ ം, ഇതിലും ന ,
ഇതിേന ാൾ സേ ാഷകരമായ, ഒരു
ജീവിതം അവൾ
ആ ഗഹി ുമായിരു ി . അവള െട
ഭർ ാവിെ ജീവിതം നാ ിൻപുറെ
ജീവിത ിൽ നി ും
വ ത സ്തമാെണ തുമാ തമാണ്
ഇേ ാഴവെള അല ത്.
സ ം എേ ിൽ
താമസി ുേ ാഴു അയാള െട
ശാ വും സ്േനഹസ വും
ഔദാര പൂർണവുമായ
ജീവിതരീതിയാണ് അവൾ ിഷ്ടം.
പ ണ ിൽ, ആെര ിലും തെ േയാ,
അതിലുപരി അവെളേയാ
അധിേ പി ുെമ
ഭയമാെണേ ാഴും. എേ ിൽ ഒരു
ധൃതിയുമി ാെത സദാ േജാലിയിൽ
മുഴുകും. ഇവിെട പ ണ ിൽ
എെ ിലും മറ ുേപാകുെമ മ ിൽ
എേ ാഴും ധൃതിയാണ്. എ ാൽ, ഒ ും
െച ാനി താനും. അവൾ ്
അയാേളാടു സഹതാപമു ്. അതിെ
ആവശ മിെ ാണു മ വരുെട
അഭി പായെമ റിയാം. േനേരമറി ്
കൂ കാർെ ാ ം കഴിയുേ ാൾ,
ഒരപരിചിതയുെട ഭാവ ിൽ
സ്േനഹേ ാെട േനാ ാൻ
ശമി ാൽ, അയാൾ ു സഹതാപം
ആവശ മിെ ും വളർ ുവ
പാര ര വും സ് തീകേളാടു
വിനയവും ഉറ ശരീരവും
അസാധാരണമായവിധം
വികാര പകടനേശഷിയു മുഖവും
കാരണം ന ആകർഷകത മു
വ ിത മാണയാള േടെത ും
അവൾ ് അഭി പായമു ്.
പ ണ ിൽ അയാൾ അനാഥത ം
അനുഭവി ുകയാെണ ് അവർ ു
േതാ ു ു. മെ ാരു രീതിയിൽ
അതിെന നിർവചി ാൻ വ ,
പ ണ ിൽ
ജീവി ാനറി ുകൂടാ തിന്
അയാെള അവൾ മന െകാ ു
കു െ ടു ും. മ
അവസര ളിൽ, തൃപ്തികരമാംവിധം
ജീവിതം ചി െ ടു ാൻ അയാൾ ു
കഴിയു ിെ ് അവൾ സ തി ും.
പേ , അയാെള ു െച ാനാണ് ?
ചീ കളിയിൽ താൽപര മി . ിൽ
േപാവി . ഒബ്േലാൻസ്കിെയേ ാെല
കൂ കൂടി നട ു വരുെട കാര ം
അവൾ റിയാം. ക ം കുടി
വ ികളിൽ എേ ാെ ിലും
േപാവുക. എേ ാ ാണു
േപാകു െതേ ാർ ുേ ാൾ േപടി
േതാ ും. െചറു ാരികള െട
കൂ ിേല ാണു േപാകു െത ിൽ
കഷ്ടമാണ്. വീ ിൽ അവേളാടും
അ േയാടും
സേഹാദരിമാേരാടുെമാ മിരു ു
പറ ു പഴകിയ കാര ൾതെ
വീ ും പറ ാൽ മടു േതാ ും.
പിെ െയ ാണു മാർഗം?
എഴുതിെ ാ ിരി ു
പുസ്തക ിെ േജാലി തുടരാം.
അതിനും ശമി . പ ിക്
ൈല ബറിയിൽ േപായി
കുറി കെളടു ു. അയാൾ
അവേളാടു വിശദീകരി തുേപാെല,
എ ത കുറ േജാലിെചയ്േതാ,
അ തയും കുറ സമയേമ
ബാ ിയു എ താണു ിതി.
മാ തവുമ . തെ
പുസ്തകെ ുറി ് കൂടുതൽ
പറ തുകാരണം
ആശയ ുഴ ിലാവുകയും
അവയിലു താൽപര ം നശി ുകയും
െചയ്തു.
അവർ പരസ്പരം
വഴ ുകൂടുകയിെ താണ്
പ ണ ിൽ താമസി തിെ െമ ം.
പ ണ ിെല ജീവിതസാഹചര ൾ
വ ത സ്തമായതുെകാ ാേണാ,
അേതാ ര ുേപരും കൂടുതൽ ജാ ഗത
പാലി തുെകാ ാേണാ, എ ായാലും
സംശയംമൂലമു വഴ ുകൾ
തീർ ും ഇ ാതായി.
ഒരി ൽ ഒരു പധാന സംഭവം
നട ു. കി ി, േ വാൺസ്കിെയ
ക ുമു ി. കി ിയുെട തലെതാ ,
വൃ യായ ഫാൻസിസ് േമരി
െബാറിേസാവ്നയ് ് അവേളാടു
വളെര സ്േനഹമാണ്. കി ിെയ
കാണാൻ അവർ
ആ ഗഹി ു ുെ ു േക േ ാൾ,
അേ ാഴെ അവ യിൽ അവൾ
പുറെ ും േപാകാറിെ ിലും
അ േനാെടാ ം, ആ മഹതിെയ
കാണാൻ േപായി. അവിെട വ ാണ്
േ വാൺസ്കിെയ സ ി ത്.
േ വാൺസ്കിയുെട പരിചിതമായ
രൂപം സിവിലിയൻ േവഷ ിൽ
ക േ ാൾ കി ി ഒരുനിമിഷം ഒ ു
വിര ു. ശ ാസം വിടാനാവാെത നി ു.
മുഖ ്ര ം ഇര കയറി. േകവലം
ഒേ ാരേ ാ നിമിഷേനരേ ു
മാ തമായിരു ു ഈ മാ ം. അതിനിെട
അവള െട അ ൻ മനഃപൂർവം ഉറെ
േ വാൺസ്കിേയാടു സംസാരി .
അേ ാേഴ ും അയാെള
അഭിമുഖീകരി ാൻ അവൾ
സ യായി ഴി ു.
േ വാൺസ്കിയുമായി ഏതാനും
വാ ുകൾ പറ ു.
െതരെ ടു ിെന ുറി ് അയാൾ
പറ തമാശേക ചിരി . പി ീട്
പിൻസ ് േമരി െബാറിേസാവ്നേയാടു
സംസാരി െകാ ിരു തുകാരണം
േ വാൺസ്കി േപാകാനായി
എഴുേ ല് ു തുവെര അേ ാ
േനാ ിയി . ആ മനുഷ െന ുറി ്
അവൾ ു ായിരു എ ാ പഴയ
ഓർമകെളയും മന ിെ ഉ റകളിൽ
അട സൂ ി ാൻ കഴി തിൽ
അവൾ ആശ സി .
പിൻസ ് േമരി
െബാറിേസാവ്നയുെട വീ ിൽവ ്
േ വാൺസ്കിെയ സ ിെ ് അവൾ
പറ തുേക ് െലവിെ മുഖം
ചുവ ുതുടു ു. അതു പറയാൻ
അവൾ വളെര ബു ിമു ി. അയാൾ
ഒ ും േചാദി ാെത അവെള
േനാ ിെ ാ ിരു തു കാരണം, ആ
സ ർശന ിെ വിശദവിവര ൾ
പറയാൻ അതിേലെറ ബു ിമു ി.
 “നി ളിവിെടയി ാതിരു തു
കഷ്ടമായി.” അവൾ പറ ു:
“എേ ാെടാ ം ആ
മുറിയിലു ായിരി ണെമ .
നി ൾ കൂെടയുെ ിൽ എനി ്
ഇ ത സ ാഭാവികമായി
െപരുമാറാെനാ ി . എവിെടെയ ിലും
മറ ുനി ് അതു
കാണണമായിരു ു.”
അവൾ പറ െത ാം
സത മാെണ ് െലവിനു േബാധ മായി.
മന ് ശാ മായേതാെട അയാൾ
അവെള േചാദ ംെച ാൻ തുട ി.
അതായിരു ു അവൾ ആ ഗഹി തും.
എ ാം േക കഴി േ ാൾ അയാള ം
സേ ാഷി . െതരെ ടു ിെ യ ു
കാണി തുേപാെല ഭാവിയിൽ
മ രം കാണി ുകയിെ ും
അടു പാവശ ം േ വാൺസ്കിെയ
കാണുേ ാൾ കഴിയു ത
സ്േനഹേ ാെട െപരുമാറുെമ ും
പറ ു.
“ഞാൻ കാണാനിഷ്ടെ ടാ ഒരു
ശ തു എനി ുെ ു
വിചാരി ു തുേപാലും
ദുഃഖകരമാണ്.” െലവിൻ പറ ു:
“ഇേ ാെഴനി ു വളെരവളെര
സേ ാഷമായി.”
 ര ്

“ദയവുെചയ്ത് േബാൾ
കുടുംബ ിേലെ ാ ു
േപായി വരൂ.” രാവിെല
പതിെനാ ുമണി ്,
പുറേ ിറ ു തിനുമു ്
കി ിയുെട മുറിയിൽ വ
ഭർ ാവിേനാട് അവൾ പറ ു:
“ഇ ു നി ൾ ിൽനി ാണു
ഭ ണം കഴി ു െത റിയാം. പ
അവിെട നി ള െട േപര്
േചർ ി ്. രാവിെല എ ുെച ാൻ
േപാകു ു?”
“കടാവേസാവിെന കാണണം.”
െലവിൻ പറ ു.
“ഇ ത േനരെ േയാ?”
“എെ െമേ ടാവിനു
പരിചയെ ടു ാെമ ് അേ ഹം
പറ ി ്. എെ പുസ്തക ിെ
കാര ം അേ ഹവുമായി
സംസാരി ണം. പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
േപരുേക പ ിതനാണേ ഹം.”
“അറിയാം, അേ ഹ ിെ
േലഖനെ ുറി മുെ ാരി ൽ
പുകഴ് ി റ േതാർമയു ്.
അതുകഴി ് ?”
“എെ സേഹാദരിയുെട േകസിെ
കാര ം അേന ഷി ാൻ േകാടതിയിൽ
േപാണം.”
“കേ രി ു േപാകു ിേ ?”
“ഒ യ് ു േപാകാെനാരു രസമി .”
“േപാകണം, ഇ ു പുതിയ
പാ കളാണ് അവതരി ി ു ത്.
നി ൾ ് ഇഷ്ടെ ടും. ഞാനും
തീർ യായും േപാകും.”
“ശരി, ഡി റിനുമു ു ഞാൻ
വരും.” അയാൾ വാ ് േനാ ി.
“േപാകു തുവഴി േബാൾ പഭ ിെയ
കാണുമേ ാ.”
“അത ാവശ മാേണാ?”
“അെത, അത ാവശ മാണ്.
അവരിവിെട വ ിരു ു. എ ാണു
ബു ിമു ് ? േപാകു വഴി അവിെട
കയറി അ ുമിനി ് കുശല പശ്നം
നട ിയി ് ഇറ ിേ ാവുക.”
“നിന തിഷ്ടമാേണാ? ഞാനതു
ശീലി ി ി . അപരിചിതനായ ഒരാൾ
കയറിവരു ു, ഇരി ു ു. ഒ ും
െച ാെത സമയംേപാ ു ു. കുറ
േനരം വീ കാെര ശല െ ടു ു ു.
സ യം ആശയ ുഴ ിൽെ ്
ഇറ ിേ ാകു ു.”
കി ി ചിരി .
“അവിവാഹിതനായിരു േ ാൾ
നി ൾ സ ർശനം
നട ാറി ായിരുേ ാ?”
“നട ിയിരു ു. എ ിലും അ ും
എനി ു നാണമായിരു ു.
േവണെമ ിൽ ര ു ദിവസം
പ ിണികിട ാം. എ ാലും ഇതു വ .
ഒരു കാര വുമി ാെത ഇേ ാ
വ െത ിെന ു വീ കാർ
േചാദി ുെമ ഭയം.”
“ഇ . അവർ അ െനെയാ ും
േചാദി ി . അതു ഞാൻ
ഉറ തരു ു!” കി ി ചിരി െകാ ു
തലയാ ി. “ഗുഡ്ൈബ! േപായി വരൂ.”
െലവിൻ അവള െട ൈക
ചുംബി ി േപാകാൻ ഭാവി േ ാൾ
അവൾ തട ു.
“േകാ , എെ ൈകയിൽ
അൻപതു റൂബിൾ മാ തേമ മി മു .
എ റിയാേമാ?”
“അതിെന ് ? ഞാൻ ബാ ിൽ
േപായി കുറ പണെമടു ാം.
എ തേവണം?” അവൾ ു
സുപരിചിതമായ, തൃപ്തിയി ാ
മുഖഭാവേ ാെടയാണു േചാദി ത്.
“നില് ൂ, ഒരു നിമിഷം.” അവൾ
അയാള െട ൈകയ് ുപിടി നിർ ി:
“നമുെ ാ ാേലാചി ാം. ഞാൻ
അത ാവശ മായി ഒ ും
െചലവാ ു ി . എ ി ം പണെമ ാം
എവിെട േപാകു ു? എവിെടേയാ ഒരു
തകരാറു ്.”
 “ഒരു തകരാറുമി . അയാൾ ഒ ു
ചുമ ി ് അവെള സൂ ി േനാ ി.”
ആ ചുമയുെട അർ ം
അവൾ റിയാം. അവേളാട .
തേ ാടുതെ യു കടു
വി പതിപ ിയുെട ല ണമാണത്.
അവർ കൂടുതൽ െചലവാ ിയത ,
താൻ മറ ാനാ ഗഹി ഒരു കാര ം
ഓർമെ ടു ിയതിനാണ് അയാൾ ു
വിഷമം.
“േഗാത ുവി ് പണം മുൻകൂർ
വാ ാൻ ഞാൻ പറ ി ്.
എ െനയായാലും നമു ു പണം
കി ണം.”
“ശരിയാണ്. എ ാലും
കൂടുതലായിേ ാകുേ ാ എ ്…”
“ഒരി ലുമി … ഒരി ലുമി …”
അയാൾ ആവർ ി : “ഞാൻ
േപാകു ു, ഡാർലിങ് !”
“അ യുെട വാ ുേക താണു
െതെ ് ചിലേ ാൾ േതാ ും. നാ ിൻ
പുറ ു ജീവി ാൽ മതിയായിരു ു.
ഇേ ാൾ പണം ക മാനം
െചലവാ ു ു…”
“സാരമി ! അതു സാരമി !
ന ുെട വിവാഹ ിനുേശഷം
ഒരി ൽേ ാലും എനി ു
പ ാ പിേ ി വ ി ി .”
“സത മാേണാ?” അവൾ േചാദി .
ആേലാചി ാെതയാണയാൾ
പറ െത ിലും പിയെ ആ
ക കളിൽ േനാ ിയേ ാൾ
ഹൃദയ ിെ അടി ിൽനി ും
അേത വാ ുകൾ ആവർ ി .
“െപെ ു ാകുേമാ? നിനെ ു
േതാ ു ു.” അവള െട ര ു
ൈകകള ം പിടി ് അയാൾ മ ി .
“ഞാനാേലാചി ിരു ു.
ഈയിെടയായി ആേലാചി ാേറയി .”
“നിന ു േപടിയി േ ാ?”
അവൾ പു േ ാെട ചിരി .
“തീെരയി .” അവൾ പറ ു.
“എെ ിലും ആവശ മുെ ിൽ
ഞാൻ കടാവേസാവിെ
വീ ിലു ായിരി ും.”
“ഒരാവശ വുമു ാവി . ഞാൻ
പ യുെമാ ി നട ാൻ േപാകും.
േഡാളിയുെട വീ ിലും കയറും.
ഡി റിനുമു ് വരുമേ ാ? ശരി!
നി ളറിേ ാ, േഡാളിയുെട കാര ം
കുഴ ിലാണ്. കട ിൽ
മു ിയിരി ു ു. ൈകയിൽ പണമി .
മ യും ഞാനും ആർെസനിേയാട്
(സേഹാദരി പിൻസ ് ലേവായുെട
ഭർ ാവിെന അ െനയാണ് അവൾ
വിളി ു ത് ) അതിെന ുറി
സംസാരി . നി ൾ ര ാള ംകൂടി
ീവിെന കാണണെമ ാണു
ഞ ള െട തീരുമാനം. പ േയാട്
ഇ ാര ം പറയാൻ വ . നി ൾ
വിചാരി ാൽ…”
 “ഞ ൾെ ു െച ാൻ പ ം?”
െലവിൻ േചാദി .
“എ ായാലും നി ൾ
ആർെസനിെയ കാണണം. എ ാണു
ഞ ള െട തീരുമാനെമ ് അേ ഹം
പറയും.”
“ആർെസനി എ ു പറ ാലും
എനി ു സ തംതെ .
ഞാനേ ഹെ കാണാം. പിെ ,
കേ രി ്,
നടാലിേയാെടാ മായിരി ും ഞാൻ
േപാണത്. ശരി, ഗുഡ്ൈബ!”
പൂമുഖ ുവ പഴയ
പരിചാരകൻ കുസ്മ, െലവിെന
തട ുനിർ ി. ഇേ ാൾ അയാളാണ്
പ ണ ിെല വീടിെ
കാര ളേന ഷി ു ത്.
“ന ൾ ഈയിെട വാ ി
വ ി ുതിരയ് ു പുതിയ ലാടം
തറ ി ം മുട ു ു. എ ു െച ണം?”
കുസ്മ േചാദി .
വാടക െകാടു ു ത്
ഒഴിവാ ാനാണു നാ ിൻപുറ ുനി ്
കുതിരകെള വാ ിെ ാ ുവ ത്.
പേ , ഇേ ാൾ അതിനു െചലവ്
കൂടുതലാവു ു.
“കാലിനു മുറിവുകാണും.
മൃഗേഡാ െറ കാണി ണം.”
“അ െനയാവാം, കാതറിൻ
അലക്സാ ്േറാവ്ന എ ു െച ം?”
 െലവിൻ ആദ മായി
േമാസ്േകായിൽ വ േ ാൾ,
അരൈമൽ അകെലയു
െതരുവിേല ു േപാകാൻ ര ു
കുതിരകെള െക ിയ ഒരു വലിയ വ ി
വാടകയ്െ ടു ്, മ ിലും
െചളിയിലുംകൂടി യാ തെചയ്ത്, നാലു
മണി ൂർ കാ ുനി ി
മട ു തിനിടയിൽ അ ു റൂബിൾ
െചലവാ ു ത് അന ായമാെണ ു
േതാ ിയിരു ു. ഇേ ാഴെതാെ
േകവലം സ ാഭാവികംമാ തം.
“ഒരു േജാഡി കുതിരകെള
വാടകയ്െ ടുേ ാ.”
“ശരി സർ.”
വാടകയ്െ ടു ഒരു
കുതിരവ ിയിൽ െലവിൻ,
നികി ്കായയിേല ു പുറെ .
പണെ ലവിെ കാര ം മറ ു.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല പ ിതനുമായി
തെ പുസ്തകെ ുറി ്
എെ ാെ യാണു
പറേയ െത ാേലാചി .
േമാസ്േകായിൽ താമസം തുട ിയ
ആദ ദിവസ ളിൽ മാ തമാണ്,
ഗാമീണർ ു തിക ം
അനാവശ െമ ു േതാ ു തും
ഉത്പാദന മമ ാ തുമായ
െചലവുകള ായത്. ഇേ ാൾ അതു
ശീലമായി, മദ പ ാർ ു
സംഭവി ാറു തുേപാെല ആദ െ
 ാ ് കുടി ിറ ുേ ാൾ േലശം
അറ േതാ ും. ര ാമേ ത്
അ തയ് ു േമാശമായി േതാ ുകയി .
തുടർ േ ാ ്
എ തേവണെമ ിലുമാകാം. ര ു
പരിചാരകർ ് യൂണിേഫാം
തയ്പി ാനാണ് ആദ െ നൂറു
റൂബിൾ േനാ മാറിയാത്. യൂണിേഫാം
അനാവശ മാെണ ു പറ േ ാൾ
കി ിയും അവള െട അ യും
പരിഹസി . ര ു േജാലി ാർ
അ ുമാസം രാവിെല മുതൽ
ൈവകുേ രംവെര പാട ു
പണിെയടു ു തിനു െകാടു ു
ശ ളമാണ് നൂറു റൂബിൾ.
കുടുംബാംഗ ൾ ു വിരു ുനല്കാൻ
ഇരുപെ റൂബിളിെ സാധന ൾ
വാ ിയേ ാൾ ര ാമെ നൂറു
റൂബിൾ േനാ ം മാേറ ിവ ു.
ഒൻപതുപറ ഓട്സ് െകായ്ത്,
െമതി പാ ി അള ു
നല്കു തിനു കൂലിയാണ്
ഇരുപെ റൂബിൾ എ ും
ഓർമി ാതിരു ി . ഈയിെടയായി,
അ ര ിലു
കണ ുകൂ ലുകെളാ ുമി ാെതയാ
ണു പണം െചലവാ ു ത്. െചലവിന്
ആനുപാതികമായ വരുമാനം
ലഭി ു ുേ ാ എ
പരിേശാധനയുമി .
മുട ുമുതെല ിലും കി ിയിെ ിൽ
ധാന ൾ വില് ാറി ായിരു ു.
ഇേ ാൾ അെതാ ും േനാ ാറി .
വരകിന് ഒരു മാസം മു ുപറ വില
കുറവായതുകാരണം
വില് ാതിരു ത്, ഇേ ാൾ അതിെ
പകുതി വിലയ് ു വില് ാൻ
നിർബ ിതനായി. ഇ െന േപായാൽ
ഒരു വർഷ ിനു ിൽ
കട ാരനാകുെമ ു തീർ യാണ്.
എേ ാഴും ബാ ിൽ പണം
ഉ ായിരി ണം. എവിെടനി ു
വരു ു എ െതാരു പശ്നമ . ഇ ു
ബാ ിലും പണമി . കി ി പണ ിെ
കാര ം ഓർമെ ടു ിയേ ാൾ
ഇെതാെ യാണ് െലവിെന
വിഷമി ി തും. പേ , അെതാ ും
ആേലാചി ാൻ സമയമി .
കടാവേസാവിെന കാണണം,
െമേ ടാവിെന പരിചയെ ടുകയും
േവണം.
 മൂ ്

േമാ സ്േകായിൽ താമസമാരംഭി

െലവിൻ, യൂണിേവഴ്സി ിയിെല
പഴയ സഹപാഠിയും ഇേ ാൾ
െ പാഫ റുമായ
കടാവേസാവുമായു പരിചയം
പുതു ി. വിവാഹ ിനുേശഷം
െലവിൻ െ പാഫ െറ ക ി ി .
ജീവിതെ സംബ ി ്വ വും
ലളിതവുമായ കാഴ്ച ാടു
കടാവേസാവിെന െലവിൻ ഇഷ്ടെ .
ദരി ദമായ ചു പാടിൽ
വളർ തുെകാ ാണ് കടാവേസാവിന്
ഇ െനെയാരു
കാഴ്ച ാടു ായെത ് െലവിൻ
വിചാരി . മാനസികമായ
അ ട മി ായ്മയാണ് െലവിെ
അടു ുംചി യുമി ാ
ആശയ ള െട ഉറവിടെമ ്
കടാവേസാവ് വിശ സി . ര ുേപരും
പരസ്പരം ഇഷ്ടെ . അവർ
ഇടയ് ിെട ക ുമു കയും പരസ്പരം
സംവാദ ളിേലർെ ടുകയും െചയ്തു.
െലവിൻ തെ പുസ്തക ിെ
ചില ഭാഗ ൾ കടാവേസാവിെന
വായി േകൾ ി . കടാവേസാവിന്
അത് ഇഷ്ടെ . തേലദിവസം ഒരു
െപാതുേയാഗ ല ുവ
ക േ ാഴാണ് പശസ്തനായ െമേ ടാവ്
നഗര ിൽ വ ി െ ും െലവിെ
പുസ്തകെ ുറി റിയാൻ
അേ ഹ ിനു താൽപര മുെ ും
ഇ ു പതിെനാ ുമണി ു െച ാൽ
പരിചയെ ടു ാെമ ും കടാവേസാവ്
പറ ത്.
“താൻ ന ാവു ല ണം
കാണു ു. കൃത സമയ ുതെ
വ േ ാ. വളെര സേ ാഷം!” െലവിെന
സ ീകരണമുറിയിേല ാനയി െകാ ്
കടാവേസാവ് പറ ു: “െബ
േക േ ാൾ ഇ തേ ാളം സമയനിഷ്ഠ
പാലി ുെമ ു കരുതിയി …
അതിരി െ േമാ ിെന ഗിനു*
കെള ുറിെ ാണഭി പായം?”
“എ ുപ ി?” െലവിൻ േചാദി .
ഏ വും പുതിയ
സംഭവവികാസ ൾ കടാവേസാവ്
ചുരു ി റ ു. എ ി
പഠനമുറിയിേല ു
കൂ ിെ ാ ുേപായി. കിളരംകൂടിയ,
ദൃഢഗാ തനും പസ വദനനുമായ,
െമേ ടാവിെന പരിചയെ ടു ി. അവർ
കുറ േനരം രാഷ് ടീയം സംസാരി .
“ഭൂമിയുമായി ബ െ ടു ി
െതാഴിലാളികള െട അവ െയ
സംബ ി ു ഒരു പുസ്തകം
ഇേ ഹം എഴുതി ീരാറായി.”
കടാവേസാവ് പറ ു: “ഞാെനാരു
സ്െപഷ ലി െ ിലും മാനവികതെയ
പകൃതിനിയമ ിൽനി ു േവറി
ഒ ായി കാണാെത, പരി ിതിെയ
ആ ശയി ാണതിെ നിലനില്െപ ു
ാപി ാനു ശമം
എനി ിഷ്ടെ .”
“അെതാരു രസകരമായ
ആശയമാണ്.” െമേ ടാവ് പറ ു.
“കൃഷിയുെട പധാന ഘടകം
െതാഴിലാളിയാെണ ു
ാപി െകാ ു ഒരു
പുസ്തകമാെണഴുതി ുട ിയത്.”
െലവിൻ നാണേ ാെട പറ ു:
“പേ , ഫലം
അ പതീ ിതമായിരു ു.”
െലവിൻ തെ ആശയ ൾ
സ ശ ം വിവരി . അംഗീകൃത
സാ ികസി ാ െള
വിമർശി ു ഒരു േലഖനം െമേ ടാവ്
എഴുതിയി െ റിയാം. തെ
പുതിയ കാഴ്ച ാടുകേളാട്
അേ ഹ ിന് അനുഭാവമുേ ാെയ ്
ആ മുഖഭാവ ിൽനി ു വ മ .
“റഷ ൻെതാഴിലാളിയിൽ നി ൾ
കാണു പേത കത
ജീവശാസ് തപരമാേണാ അേതാ
അവെ ജീവിതസാഹചര െള
അടി ാനമാ ിയു താേണാ?”
െമേ ടാവ് േചാദി .
 ഈ േചാദ ിനു പി ിൽ തനി ു
േയാജി ാനാവാ ഒരാശയം
അട ിയി െ ് െലവിൻ
കെ ി. എ ിലും തെ
വിശദീകരണം തുടർ ു. കൃഷിഭൂമിെയ
സംബ ി റഷ ൻ െതാഴിലാളികള െട
കാഴ്ച ാട് മ
രാഷ് ട ള േടതിൽനി ും
ഭി മാെണ ു പറ ു.
കിഴ ൻേമഖലകളിെല
ജനവാസമി ാ വിശാലമായ
പേദശ െള
ആവാസേയാഗ മാ ുകെയ
ല മാണ് റഷ ൻ ജനതയുെട
കാഴ്ച ാടിെ അടി ാനെമ ും
വിവരി .
“ഒരു ജനതയുെട െപാതുവായ
ഉപജീവനമാർഗെ ുറി
നിഗമന ള െട കാര ിൽ അബ ം
പിണയാെനള മാണ്.” െമേ ടാവ്
പറ ു: “െതാഴിലാളികള െട അവ ,
ഭൂമിയും മൂലധനവുമായു അവെ
ബ െ ആ ശയി ാണിരി ു ത്.”
സ ം സി ാ ിെ
പേത കതകൾ െമേ ടാവ്
വിശദീകരി ാൻ തുട ിെയ ിലും
എ ാണതിെ പേത കതെയ ്
െലവിനു മന ിലായി .
മന ിലാ ാൻ ശമി തുമി . മ
പലേരയുംേപാെല െമേ ടാവും റഷ ൻ
െതാഴിലാളികള െട ിതി
അവേലാകനംെചയ്തത്
മൂലധന ിെ യും കൂലിയുെടയും
പാ ുകയുെടയും
അടി ാന ിലായിരുെ ് െലവിനു
േബാധ ംവ ു. പേ , റഷ യിെല മി
ഭാഗ ളിലും പാ ം ‘പൂജ ’മാണ്.
എൺപതു ദശല ംവരു റഷ ൻ
െതാഴിലാളികളിൽ
െതാ റുശതമാന ിനും പ ിണി
മാ ാനു കൂലിമാ തമാണു
ലഭി ു ത്. കാലഹരണെ
പണിയായുധ ള ാെത മെ ാരു
മൂലധനവും അവർ ി .
െമേ ടാവിെ സി ാ േളാടു
േയാജി ിെ ിലും അേ ഹ ിനു
പറയാനു ത് െലവിൻ ശ ി േക .
“സമയം ൈവകി.” െമേ ടാവിെ
വിശദീകരണം അവസാനി േ ാൾ
േ ാ ് േനാ ിയി കടാവേസാവ്
പറ ു.
“ശരിയാണ്, അമച ർ
സംഘടനയുെട ഒരു േയാഗമു ്.”
കടാവേസാവ് പറ ു: “െമേ ടാവും
ഞാനും േപാകാെമ ു സ തി ി ്.
വരുേ ാ? ന രസമായിരി ും.”
െമേ ടാവും െലവിെന േയാഗ ിനു
ണി . േപാകാെമ ് െലവിൻ
സ തി . യൂണിേവഴ്സി ിയിൽ ഒരു
ശാസ് ത െന ആദരി ു
ചട ിൽ മൂ ുേപരും പെ ടു ു.
ര ുമണിയായേ ാൾ െലവിൻ
സ്േനഹാദര േളാെട യാ തപറ ്
ലാേവാവിെ വീ ിേല ു പുറെ .

* േമാ ിെനേ ഗാ നിവാസികൾ.

െസർബുകെളേ ാെല ഇവരും
തുർ ിഭരണ ിെനതിരായ
േപാരാ ിലായിരു ു.
 നാല്

കി ഭർ
ിയുെട സേഹാദരി നടാലിയുെട
ാവായ ലാേവാവ് വിേദശ ്
നയത വിഭാഗ ിലായിരു ു
ജീവിതകാലം മുഴുവനും.
കഴി വർഷം
നയത വകു ിൽനി ു മാറി. േജാലി
ഇഷ്ടെ ടാ തുെകാ
(അയാൾ ് ആേരാടും ഇഷ്ടേ ടി ).
കു ികൾ ു ന വിദ ാഭ ാസം
നല്കു തിനുേ ശി ാണു
നയത വകു േപ ി ്
നീതിന ായവകു ിേല ു മാറിയത്.
ശീല ളിലും അഭി പായ ളിലും
പകടമായ ഭി തകള െ ിലും
ലാേവാവിന് െലവിേന ാൾ
പായ ൂടുതലുെ ിലും ര ുേപരും
വളെര അടു സുഹൃ ു ളായി.
െലവിൻ െച േ ാൾ ലാേവാവ്
വീ ിലു ായിരു ു.
മു റിയി ി ാെതയാണു
െച ുകയറിയത്. ജാ ം ഷൂസും
ധരി ്, നീല ട മൂ ിലുറ ി ്,
ചാരുകേസരയിൽ കിട ് ഒരു
പുസ്തകം വായി ുകയായിരു ു
ലാേവാവ്. ഒരു ൈകയിൽ പാതി
ചാരമായ ചുരു പിടി ി ്.
െവ ിനിറമു ചുരു , തിള ു
തലമുടി അ ിെ അടയാളമായി
കാണെ ടു ു. െലവിെന ക ു,
സു രമായ, യൗവനം നഷ്ടെ ടാ
മുഖ ു ചിരിവിടർ ു.
“ന ായി! തനി ് ആളയയ് ാൻ
തുട ുകയായിരു ു. കി ി ു
സുഖമാണേ ാ? ഈ കേസരയിലി ൂ!”
എ ു പറ ് െലവിന് ഇരി ാൻ ഒരു
കേസര നീ ിയി . “പീേ ഴ്സ്ബർഗ്
േജർണലിെ ഈ േലഖനം വായിേ ാ?
വളെര ന ായിരി ു ു..”
അതിെ ഉ ട ം കടാവേസാവ്
വിശദീകരിെ ് െലവിൻ പറ ു.
െമേ ടാവിെന പരിചയെ െ ും
േയാഗ ിനു േപായിരുെ ും
േക േ ാൾ ലാേവാവിനു വലിയ
താൽപര ം േതാ ി.
“ശാസ് ത ിെ േലാക ിേല ു
താൻ കട ുെച തിനു
തേ ാെടനി ് അസൂയയു ്.”
അയാൾ പറ ു: “എനിെ െ
േജാലിയും കു ികള െട കാര ളം
കഴി ാൽ മെ ാ ിനും സമയമി ,
േപാെര ിൽ േവ ത
വിദ ാഭ ാസവുമി .”
“എനി െന േതാ ു ി .”
െലവിൻ ചിരി . വിനയം നടി .
ആ ാർ മായാണ് അ െന
പറ െത ു മന ിലായി.
“എെ വിദ ാഭ ാസ ിെ
അപര ാപ്തത എനി ു മന ിലാകും.
കു ികൾ ു
പറ ുെകാടു ാൻേപാലും
പുതുതായി പഠി ണം. ഇതാ,
ഞാനിേ ാൾ ഒരു വ ാകരണ ഗ ം
വായി ുകയാണ്. മിഷയ് ു
പഠി ാനു താണ്. കുറ
കടു മാണ്. തനി റിയാേമാ?”
മന ിലാ ാൻ വിഷമമാെണ ും
കാണാെത പഠി ു താണു
ന െത ും െലവിൻ ഉപേദശി .
“അതു നി െളെ
കളിയാ ിയതേ ?”
“അ , ഞാനിവിെട വരുേ ാെഴ ാം
നി ൾ എെ ിലും
പഠി െകാ ിരി ു താണു ഞാൻ
കാണു ത്. ഇവിടെ
കു ികെളേ ാെല സമർ രായ
കു ികൾ േവെറാരിട ും കാണി .”
“അവർ എെ ാൾ
ന വരാകണം. അതുമാ തമാെണെ
ആ ഗഹം. മറുനാ ിൽ ജീവി ുേ ാൾ
മ െള േനേര വളർ ാനു
ബു ിമു ് അനുഭവി വർേ
അറിയാവൂ.”
“അവർ മിടു ാരാണ്.
സ ാർഗേബാധമാണ് പധാനം. അത്
ഇവിടെ കു ികൾ ു ്.”
 “സ ാർഗേബാധ ിെ
കാര െമാ ും പറേയ .
ഒ ിനുപുറേക ഒ ായി എ ും
പശ്ന ൾതെ . മത ിെ
പി ുണയുെ ിൽ—
അതിെന ുറി ന ൾ
പറ േതാർമയുേ ാ?
മതേബാധമി ാെത സ ം
ശ ിെയമാ തം ആ ശയി കു ികെള
വിദ ാഭ ാസം െച ി ാൻ സാധ മ .”
സു രിയായ നടാലി
അലക്സാ ്േറാവ്ന
പുറ ുേപാകാൻ ഉടുെ ാരു ി
വരു തുക ് അവരുെട സംഭാഷണം
തട െ .
“ഓ, നി ളിവിെടയു ായിരുേ ാ?
ഞാനറി ി .” ഒ ം േഖദമി ാെതയും
േക മടു സംഭാഷണം
തട െ ടു ിയതിലു
സേ ാഷേ ാെടയുമാണവർ
പറ ത്. “കി ി ്എ െനയു ് ?
ഇെ നി ു നി ള െട
വീ ിൽനി ാണ് അ ാഴം.”
ഭർ ാവിേനാടായി അവൾ പറ ു:
“ആർെസനി, നി ൾവ ി
െകാ ുെപായ്െ ാ .”
അേ ദിവസെ പരിപാടി
ഭാര യും ഭർ ാവും ത ിൽ ചർ
െചയ്തു. ഭർ ാവിന് ഓഫീസിൽ
ആെരേയാ കാണാനു ്. ഭാര യ് ു
സംഗീത േ രി ു േപാകണം.
അതുകഴി ് ഒരു
െപാതുേയാഗ ിലും
പെ ടു ാനു ്. െലവിൻ
നടാലിെയയും കൂ ിെ ാ ു
കേ രി ും േയാഗ ിനും
േപാകാെമ ും അവിെടനി ്
ആർെസനിെയ വിളി ാൻ
ഓഫീസിേല ു വ ി
അയയ് ാെമ ും
ആർെസനിേയാെടാ ം അവർ
കി ിയുെട വീ ിേല ു പുറെ ടാെമ ും
തീരുമാനി .
“ഇയാളാെണെ
ചീ യാ ു ത്.” െലവിെന
ചൂ ി ാ ി ലാേവാവ് ഭാര േയാടു
പറ ു: “ന ള െട മ ളിൽ ഒരുപാട്
കുഴ ൾ ഞാൻ
കാണു ുെ ിലും അവർ വളെര
ന വരാെണ ാണ് ഇയാള െട
അഭി പായം.”
“ഇേ ഹ ിന് എ ാം
കു മ താകണം.” ഭാര പറ ു: “അത്
ഒരി ലും നട ി .പ ാ
പറയാറു താണു ശരി. ന ൾ
കു ികളായിരു േ ാൾ ന െള
നിലവറയിലാ ീ ന ുെട
അ ന മാർ മുകളിലെ നിലയിൽ
താമസി . ഇേ ാൾ േനേരമറി ാണ്.
മാതാപിതാ ൾ ു നിലവറ,
കു ികൾ ു മുകളിലെ നിലയും!
ഇ ാല ു മാതാപിതാ ൾ ു
ജീവിതേമയി . എ ാം
കു ികൾ ുേവ ി.”
“അതാണു സേ ാഷെമ ിൽ
അ െനയാകു തിെല ാണു െത ് ?
ലാേവാവ് ചിരി െകാ ു ഭാര യുെട
ൈകയിൽ ത ി: “നീ പറയു തു
േക ാൽ, നീെയാര യ ,
ര ാന യാെണ ു േതാ ുമേ ാ!”
“ഇതാ വരു ു കു മ കു ികൾ.”
െലവിെന േനാ ി തലകുനി
വണ ിയി ് ഏേതാ
സംശയനിവാരണ ിനായി അ െന
സമീപി ര ു െകാ കു ികെള
സൂചി ി ് ലാേവാവ് പറ ു.
അവേരാടു സംസാരി ാനും
അ േനാട് അവർ സംസാരി ു തു
േകൾ ാനും െലവിൻ
ആ ഗഹിെ ിലും ഓഫീസിെല ഒരു
സഹ പവർ കൻ
കൂ ിെ ാ ുേപാകാെന ിയതുെകാ
് ലാേവാവ് േപാകാൻ ത ാറായി.
തനി ് ഒരു ദൗത ം
നിറേവ ാനുെ കാര ം അേ ാഴാണ്
െലവിൻ ഓർമി ത്.
“ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ുറിെ ാരു
കാര ം സംസാരി ണെമ ു കി ി
പറ ിരു ു.”
“അേതയേത, അളിയ ാർ േചർ ്
അയാെള ശരിെ ടു ണെമ ാണ്.”
ലേവാവ് പറ ു: “അതിനു ഞാൻ
േവേണാ?”
 “ഇെ ിൽ ഞാൻ േപാകാം.” ഭാര
ചിരി .
 അ ്

സം ഗീത
രസകരമായ
േ രിയിൽ വളെര

ര ിന ള ായിരു ു. ഒ ് ലിയർ
രാജാവിെന ുറി ഒരു പഹസനം.
മെ ാ ് ബാ ിെ സ്മരണയ് ായി
സമർ ി ഒരു സംഗീതശില്പം. ര ും
പുതിയത്. െലവിൻ ഭാര ാസേഹാദരിെയ
സീ ിൽ െകാ ിരു ിയി ്
ശ ി േകൾ ാൻേവ ി ഒരു
തൂണിെ മറവിൽ െച ുനി ു.
സംഗീത െരേയാ കാണികെളേയാ
ശ ി ാെത, അഭി പായം
പറയു വരുെട േനർ ുേനാ ാെത,
സംഗീതം ആസ ദി ാൻ ശമി .
പേ , പതീ ി തുേപാെല
ആസ ാദ മായി കേ രി. ചിലതു
നിരാശെ ടു ുകയും െചയ്തു.
സംഗീതം അവസാനി േ ാൾ
വ ാ ീണം അനുഭവെ .
നാലുവശ ുനി ും കരേഘാഷം
ഉയർ ു. വിദഗ്ധരുെട
അഭി പായെമെ റിയാൻ തനി ു
പരിചയമു
െപ ്േസാവിെ യടുേ ു െച ു.
 “അതിഗംഭീരം! ലിയർ രാജാവിെല
േകാർഡീലിയയുെട വരവിെന
വർണി ു വരികൾ എ ത
മേനാഹരം!” ഒരു സ്േനഹിതേനാടു
സംസാരി െകാ ുനി െപ ്േസാവ്,
െലവിെ േനർ ു തിരി ു േചാദി :
“സുഖമാേണാ? േകാൺ ൈ ൻ
ഡിമി ടി ് ?”
േഷക്സ്പിയറുെട നാടകമാണു
സംഗീതശില്പ ിെ
കഥാത ുെവ ് െപ ്േസാവ്
പറ േ ാഴാണ് െലവിനു
മന ിലായത്.
സംഗീത ിലൂെട വാ റുെട
സ ാധീനെ ുറി ചർ യ് ്
െപ ്േസാവ് തുട ം കുറി . മ
കലകള െട േമഖലകളിേല ്
സംഗീതെ പേവശി ി ാൻ
ശമി താണ് വാ റും അനുയായികള ം
െചയ്ത െതെ ്* െലവിൻ
ചൂ ി ാണി . ഒരു ചി തകാരൻ
രചിേ മുഖ ിെ ഭാവം
വർണി ാൻ കവി ശമി ുേ ാഴും
ഇേത െത ് ആവർ ി ു ു. ഒരു
കവിയുെട പതിമ നിർമി ശില്പി,
കവി ു ചു ം കാവ ാ കമായ
ബിംബ ൾ െകാ ിവയ് ാൻ
ശമി തും മെ ാരുദാഹരണമായി
ചൂ ി ാണി . “ശില്പി സൃഷ്ടി
നിഴലിനു യഥാർ നിഴലുമായി
സാമ മി .” െലവിൻ പറ ു.
 കലകെള ാം ഒ ാെണ ും
വിവിധ ളായ കലാരൂപ െളെയ ാം
സംേയാജി ി ുേ ാഴാണ് അവ
മഹ രമാകു െത ും െപ ്േസാവ്
വാദി .
െപ ്േസാവ് അടു ുനി ു
വാേതാരാെത സംസാരി തുകാരണം
കേ രിയുെട ര ാം ഭാഗം
ആസ ദി ാൻ െലവിനു കഴി ി .
പുറ ിറ ിയേ ാൾ അേനകം
പരിചയ ാെര ക ു; രാഷ് ടീയവും
സംഗീതവുംമ ം ചർ െചയ്തു.
കൂ ിൽ േബാൾ പഭുവിെനയും
സ ി . അേ ഹ ിെ വീ ിൽ
േപാകാനു േ ാ എ ് അേ ാഴാണ്
ഓർമി ത്.

* സംഗീതെ യും കവിതെയയും

പകൃതിെയയും ഒേര കലാരൂപ ിൽ
സമന യി ി ാൻ ജർമൻ സംഗീത ൻ
റി ാർഡ് വാ ർ (1813–’83) ശമി . ‘What is
Art’ എ കൃതിയിൽ (1898) േടാൾേ ായ്
അതിെന എതിർ ു.
 ആറ്

“ഇെതെ ാരു ശല ം!” എ ു

തെ ാൻ പറ ുെകാ ാണ്
െലവിൻ േബാൾ പഭ ിയുെട
വീ ിെല ിയത്. “ഞാനിവിെട
വ തുെകാെ ു പേയാജനം?”
എ ാണ് ഞാനവേരാടു പറേയ ത്.
ഒ ാമെ സ ീകരണമുറിയിൽ
െച േ ാൾ പഭ ി വാതി ൽനി ് ഒരു
ഭൃത േനാട് എേ ാ
ആ ാപി ുകയായിരു ു. അവർ
ചിരി െകാ ് െലവിെന അകേ ു
ണി . ആ െകാ മുറിയിൽ
പഭ ിയുെട ര ു െപൺമ ളം
േമാസ്േകായിൽനി ു ഒരു േകണലും
ഇരി ്. െലവിനു േകണലിെന
അറിയാം. െലവിൻ അടു ുെച ്
“സുഖമാേണാ?” എ ു േചാദി ി ്
അടു ുതെ ഒരു കേസരയിലിരു ു.
“നി ള െട ഭാര യ് ്
എ െനയു ് ? കേ രി ു
േപായിേ ?” ഞ ൾ ു േപാകാൻ
കഴി ി . അ യ് ു ശവമട ിനു
േപാേക ിവ ു.”
 “ഞാനറി ു… എ ത
െപെ ായിരു ു?” െലവിൻ പറ ു.
പഭ ി വ ു േസാഫയിലിരു ു.
അവരും െലവിെ ഭാര യുെട വിവരവും
കേ രിയുെട കാര വും േചാദി .
െലവിൻ മറുപടി പറ ു.
അ പാക്സിന പഭ ിയുെട െപെ ു
മരണെ സംബ ി അഭി പായം
ആവർ ി .
“അവർ ു തീെര
സുഖമി ായിരു ു.”
“ഇ െല രാ തി ഓ റ കാണാൻ
േപായിരുേ ാ?”
“േപായിരു ു.”
“ലൂ ായുെട പാ
ന ായിരു ിേ ?”
“വളെര ന ായിരു ു…” പലരും
നൂറുതവണ പറ ുേക ി
അഭി പായം അയാൾ ആവർ ി .
പഭ ി അെത ാം േകൾ ു തായി
ഭാവി . അതുവെര ഒ ും
മി ാതിരു േകണൽ
ഓ റാഹൗസിെല
പകാശവിന ാസെ ുറി
സംസാരി ി എഴുേ േപായി.
െലവിനും എഴുേ െ ിലും േപാകാൻ
സമയമായി ിെ ് പഭ ിയുെട
മുഖഭാവം സൂചി ി തുെകാ ് ഒേ ാ
രേ ാ മിനി കൂടി
സഹി ാെമ ുവ വീ ും ഇരു ു.
 ഒ ും പറയാനി ാ തുെകാ ്
അയാൾ മൗനം ഭജി .
“െപാതുേയാഗ ിനു
േപാകു ിേ ? ന
രസമായിരി ുെമ ു പറയു തു
േക .” പഭ ി േചാദി .
“ഇ , പേ , ഭാര ാസേഹാദരിെയ
വിളി ാൻ അേ ാ േപാണം.”
അല്പേനരെ മൗനം. അ യും
മകള ം മുഖേ ാടുമുഖം േനാ ു തു
ക ു. ‘േപാകാൻ സമയമായി’ എ ു
വിചാരി ് െലവിൻ എഴുേ .
സ് തീകൾ അയാൾ ു ഹസ്തദാനം
െചയ്തു. ഭാര െയ അേന ഷണം
അറിയി ാൻ പറ ു.
നിരർ കമായ ഒരു
ചട ാണെത റിയാെമ ിലും
എ ാവരും െച താണേ ാ
എ ാശ സി ് െലവിൻ
ഭാര ാസേഹാദരിെയ വിളി ാൻേപായി.
െപാതുേയാഗ ിൽ ധാരാളംേപർ
ഹാജരു ായിരു ു. േയാഗാവസാനം
എ ാവരും പറ തിെ ചുരു ം
എഴുതിവായി ു സമയ ാണ്
െലവിൻ അവിെടെയ ിയത്.
അവിെടവ ് സ ിയാഷ്സ്കിെയ ക ു.
അ ു ൈവകുേ രം
കർഷകസമിതിയുെട ഒരു
േയാഗമുെ ും തീർ യായും
അതിൽ പെ ടു ണെമ ും അയാൾ
ആവശ െ . കുതിര യം
കഴി ുവ ഒബ്േലാൻസ്കിെയയും
മ പലെരയും അവിെടവ സ ി .
സംഭാഷണ ിനിടയിൽ റഷ യിൽ
വിചാരണ കാ ു കഴിയു ഒരു
വിേദശിയുെട കാര ം
പരാമർശി െ . അയാെള
നാടുകട ു ത് അനീതിയാെണ ു
ചിലർ പറ േ ാൾ െലവിൻ തേല ്
ഒരു സ്േനഹിതൻ പറ കാര ം
ആവർ ി : “അയാെള
നാടുകട ു ത്, മ െ
ശി ി ാൻ
െവ ിലിടു തുേപാെലയാണ്.”
തെ സ െമ മ ിൽ പറ
വാചകം ഒരു പ ത ിെല
തുടർ ഥയിൽനി ു
ഉ രണിയാെണ ു പി ീടാണ്
ഓർമി ത്.
ഭാര ാസേഹാദരിെയ െലവിൻ
വീ ിൽെകാ ാ ി. കി ി ു
സുഖമാെണ ു ക ് അയാൾ
ിേല ുേപായി.
 ഏഴ്

ശ രിയായ സമയ
ിൽ എ ി.
ുതെ െലവിൻ

വളെരനാള കൾ ുേശഷമാണ്
അവിെട വരു െത ിലും
അക ുകയറിയേ ാൾ അ രീ ം
ചിരപരിചിതമായിേ ാ ി.
ൈഡനിങ്ഹാളിൽ അയാൾ ു
പരിചയമു വളെരേ െര ക ു.
െചറു ാരും പായംെച വരുെമ ാം
ഉ ായിരു ു. േകാപേമാ
ഉത്കണ്ഠേയാ ഉ ഒരു മുഖവും
ക ി . ആകുലതകള ം
വ ഥകള െമ ാം മുറി ു പുറ ുവ ി ്
ജീവിതം ആസ ദി ാനാണവർ
വ ി ത്. സ ിയാഷ്സ്കിയും
െഷർബാട്സ്കിയും വൃ നായ
പിൻസും േ വാൺസ്കിയും
െകാസ്നിേഷവും ഉൾെ െട
എ ാവരുമു ്.
“എ ാണി ത താമസി ത് ?”
വൃ നായ പിൻസ് ചുമലിനു
പുറകിേല ു ൈകനീ ിെ ാ ു
േചാദി :
“കി ിെ െനയിരി ു ു?”
 ‘സുഖമായിരി ു ു. അവർ
മൂ ുേപരും ഒരുമി ് അ ാഴം
കഴി ുകയാണ്.”
“െകാ ാം! ഈ
േമശയിലിടമി േ ാ. അതാ,
അേ ാ േപാകൂ. െപെ ുെച ു
സീ ് പിടി ൂ” എ ുപറ ്
മീൻസൂ ിെ േ ് ൈകയിെലടു ു.
“െലവിൻ ഇേ ാ വരൂ.”
കുറ കെലനി ു സ്േനഹപൂർണമായ
ഒരു ണം. ടുേറാവ് ്സിനാണ്.
അടു ് യുവാവായ ഒരു
പ ാള ാരനുമു ്. അവർ ിടയിൽ
ഒരു കേസരയിൽ െലവിൻ
സേ ാഷേ ാെട ാനം പിടി .
ധാരാളിയും രസികനുമായ
ടുേറാവ് ്സിെന അയാൾ ിഷ്ടമാണ്.
“ഈ സീ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ു താണ്. ഒരു
നിമിഷ ിനകം പു ി എ ിേ രും.”
സദാ ചിരി ു ക കള
പ ാള ാരെന ടുേറാവ് ്സിൻ
പരിചയെ ടു ി.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ും വരു
ഗാഗിൻ.
“ഒബ്േലാൻസ്കി എേ ാഴും
താമസിേ വരൂ.”
“ഇതാ എ ിയേ ാ!”
“ഇേ ാ വ േതയുേ ാ?”
ധൃതിയിൽ അടു ുവ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി : “േവാഡ്ക
കുടിേ ാ? ഇെ ിൽ വരൂ.”
െലവിൻ എഴുേ . അയാള െട
പി ാെല വിവിധയിനം േവാഡ്ക
നിര ിവ ിരു ഒരു വലിയ
േമശയ് ുസമീപം െച ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി വിേശഷെ ഒരിനം
ഓർഡർ െചയ്തു. അവർ ഓേരാ ാ
കുടി ി ് അവരുെട േമശയിേല ു
മട ി.
സൂ കഴി ു തിനിടയ് ്
ഗാഗിൻ ഒരു കു ി ഷാെ യിനും നാലു
ാ ം െകാ ുവരാൻ പറ ു.
െലവിൻ വീ ും
േവെ ുപറ ി . ഒരു കു ികൂടി
െകാ ുവ ു.
വിശ ായിരു തുെകാ ു
സേ ാഷേ ാെട തി ുകയും
കുടി ുകയും െചയ്തു. അതിലധികം
സേ ാഷേ ാെട കൂ കാരുെട
െകാ വർ മാന ിൽ
പ ുേചർ ു. ഗാഗിൻ ശബ്ദം താഴ് ി,
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ഒരു അ ീലസംഭവം
വിവരി തുേക ് െലവിൻ െപാ ി ിരി .
എ ാവരും അയാെള േനാ ി.
“ഹായ്, ന രസം! ഞാനും
അതുേപാെലാരു കഥ പറയാം. ഒരു
കു ികൂടി േപാരെ .” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
“പീ ർ ഇലിയി ്
വിേനാവ്സ്കിയുെട
അഭിന ന േളാെട” എ ു പറ ്
പായം െച ഒരു െവയ് ർ ഒരു
േ ടയിൽ ര ു ാ ് നുരയു
ഷാെ യിനുമായി
ഒബ്േലാൻസ്കിെയയും െലവിെനയും
സമീപി . ഒബ്േലാൻസ്കി ഒരു ാ ്
ൈകയിെലടു ് േമശയുെട
മറുവശ ു
തലയാ ി ിരി െകാ ിരി ു
കഷ ികയറിയ, നര മുടിയും
മീശയുമു ഒരാെള േനാ ി.
“അതാരാണ് ?” െലവിൻ േചാദി .
“എെ വീ ിൽവ ് ഒരി ൽ
നി ൾക ി ്. ഓർമയിേ ? ഒരു
ന മനുഷ ൻ!”
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ പി ുടർ ്
െലവിനും ഒരു ാ ് എടു ു.
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ കഥയും
രസമു തായിരു ു. തുടർ ് െലവിൻ
പറ തും എ ാവർ ും ഇഷ്ടെ .
പി ീട് കുതിരകെളയും അ െ
കുതിര യെ യും
േ വാൺസ്കിയുെട കുതിര ഒ ാം
സ ാനം േനടിയതിെനയും കുറി
സംസാരി . ഭ ണം കഴി തുേപാലും
െലവിൻ അറി ി .
“ഇതാ അവരും വ ു!” ഭ ണം
കഴി കേസരയിൽ ചാരിയിരു
ഒബ്േലാൻസ്കി കിളരം കൂടിയ ഒരു
േകണലിെനാ ം അവെര സമീപി
േ വാൺസ്കി ു േനേര ൈകനീ ി.
 ിെല ആ ാദകരമായ അ രീ ം
േ വാൺസ്കിയുെട മുഖ ും
പതിഫലി . ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ചുമലിൽ ചാരി അയാേളാെടേ ാ
രഹസ ം പറ ി ് െലവിനു
ഹസ്തദാനം െചയ്തു.
‘ക തിൽ വളെര സേ ാഷം.
െതരെ ടു നട ദിവസം ഞാൻ
നി െള അേന ഷി . േനരേ
േപാെയ റി ു.”
“ഞാൻ അ ുതെ
മട ിേ ാ ു. നി ള െട കുതിരയുെട
കാര മാണു ഞ ൾ
സംസാരി െകാ ിരു ത്.
അഭിന ന ൾ!” െലവിൻ പറ ു.
“ന േവഗമു താണ്.”
“പ യ ുതിരകെള
വളർ ു ുേ ാ?”
“ഇ . അ ൻ വളർ ിയിരു ു,
അെതനിേ ാർമയു ്.
അവെയ ുറി ചിലെതാെ
എനി റിയാം.”
“എവിെടയിരു ാണു ഭ ണം
കഴി ത് ?” ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ര ാമെ േമശയിൽ, ആ
തൂണുകൾ ു പി ിൽ.”
“എ ാവരും അഭിന ി .” േകണൽ
പറ ു: “ര ാമെ തവണയാണു
സ ാനം േനടു ത്. ഇേത ഭാഗ ം
ചീ കളിയിൽ
എനി ു ായിരുെ ിൽ!… സമയം
നഷ്ടെ ടു ു െത ിന് ? ഞാൻ
ചൂതുകളി ാൻ േപാകു ു.” അയാൾ
അവിെടനി ു േപായി.
“അതാണു യാഷ്വിൻ.’
ടുേറാവ് ്സിെ േചാദ ിനു
മറുപടിപറ ് േ വാൺസ്കി അടു
കേസരയിൽ ഇരു ു. അവർ
െകാടു ഷാെ യിൻ കുടി ി ് ഒരു
കു ികൂടി െകാ ുവരാൻ പറ ു.
ിെല അ രീ േമാ ഉ ിൽെച
മദ േമാ സ ാധീനി തുെകാ ാവാം
െലവിൻ മിക യിനം
ക ുകാലികെള ുറി ്
േ വാൺസ്കിേയാടു സംസാരി .
അയാൾ ു തേ ാട് തീെര
ശ തുതയിെ ു ക ു സേ ാഷി .
പിൻസസ് േമരി െബാറിേസാവ്നയുെട
വീ ിൽവ തെ ഭാര
േ വാൺസ്കിെയ സ ിെ ു
പറ തും അറിയി . ഓ പിൻസ ്
േമരി െബാറിേസാവ്നേയാ, ആെളാരു
രസിക ിയാണ് !” ഒബ്േലാൻസ്കി
വിളി കൂവിയതുേക ് എ ാവരും
ചിരി .
 എ ്

ഗാ ഗിനുെമാ
മുറിവഴി പുറ
ു ബില ാർഡ്സ്
ിറ േവ െലവിൻ
തെ അ ായിയ െന ക ുമു ി.
“ഞ ള െട ഈ വി ശമേക ം
ഇഷ്ടെ േ ാ?” മരുമകനു
ൈകെകാടു ് പിൻസ് േചാദി :
“അല്പം നട ാൻ വരുേ ാ?”
“േപാകാം, എനി ും നട ാൻ
താൽപര മു ്.”
“തനി ു താൽപര ം ഉ ്. പേ ,
ഈ വയ ാെര കേ ാ.” ചുമലുകൾ
ഇടി ്, കീഴ് ് താേഴ ുതൂ ി,
നട ാൻ ബു ിമു ഒരാെള
ചൂ ി ാണി ് പിൻസ് പറ ു:
“അതാ ഒരു െകാഴു !”
“െകാഴു േയാ! അെത ാണ് ?”
“േക ി ിേ ? ിെല ഒരു
ൈശലിയാണ്. ഇവിെട പതിവായി
വ ിരു ു തി ും കുടി ം
െകാഴു യുെട പരുവ ിലാകും.
പിൻസ് െചെചൻസ്കിെയ
അറിയാമേ ാ?” എേ ാ പഴ ഥ
വിവരി ാനു പുറ ാടാെണ ്
െലവിനു േതാ ി.
 “എനി റി ുകൂടാ.”
“അതി പശസ്തനായ
െചെചൻസ്കിെയ
അറി ുകൂെടേ ാ? േപാെ ,
സാരമി . പതിവായി ബില ാർഡ്സ്
കളി ാൻ വരും. മൂ ുവർഷം
മു ുവെര മ വെര
െകാഴു കെള ു വിളി
കളിയാ ിയിരു ു. ഒരു ദിവസം
അയാളിവിെട വ ു. വാതി ൽ
ന ുെട ദ ാരപാലകൻ വാസിലി
നില് ു ു… വാസിലിെയ
അറിയാമേ ാ… ആ തടിയൻതെ .
ആെളാരു രസികനാണ്. പിൻസ്
െചെചൻസ്കി അയാേളാടു േചാദി :
“വാസിലി, അക ാെരാെ യു ്,
െകാഴു കേളെത ിലും
വ ി േ ാ?” വാസിലിയുെട മറുപടി:
“ര ുേപർ വ ു സാർ, മൂ ാമനാണു
താ ൾ. എ െനയു ് !”
പരസ്പരം സംസാരി ം
പരിചയ ാേരാടു കുശലം പറ ും
ര ുേപരും എ ാ മുറികള ം
കയറിയിറ ി. വലിയ മുറിയിൽ
ചീ കളിനട ു ു. മെ ാ ിൽ
െച കളി തകർ ു ു. ബില ാർഡ്സ്
മുറിയിൽ ഗാഗിനും മ ചിലരും
ഷാെ യിൻ കുടി ു ു.
ചൂതുകളി ു ിട ് യാഷ്വിനും
അയാെള പി ുണയ് ു വരും
ലം പിടി ി ്.
 ശബ്ദമു ാ ാെത അവർ
വായനാമുറിയിൽ െച ുേനാ ി. ഒരു
െചറു ാരൻ േദഷ െ െ േപാെല
പത ൾ മറി േനാ ു ു.
കഷ ി ാരനായ ഒരു ജനറൽ
വായനയിൽ മുഴുകിയിരി ു ു.
“നി ൾ വരുേ ാ പിൻസ് ? എ ാം
ത ാറാണ്.” ഒരു കൂ കാരൻ
ണി േ ാൾ പിൻസ്
അേ ാ േപായി. െലവിൻ
കുറ േനരം അവിെടയിരു ു.
മുഷി േ ാൾ െപെ െ ണീ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിെയയും
ടുേറാണവ് ്സിെനയും
അേന ഷി നട ു. ബില ാർഡ്സ്
മുറിയിൽ ഒബ്േലാൻസ്കി,
േ വാൺസ്കിയുമായി
സംസാരി െകാ ു
നില് ുകയായിരു ു.
“െലവിൻ നില് ൂ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി അയാെള
പിടി നിർ ി.
“ഇെതെ പിയെ
ച ാതിയാണ്.” അയാൾ
േ വാൺസ്കിേയാടു പറ ു: “നി ളം
സുഹൃ ു ളാകണം.”
“ആയി ഴി ു. ഒ ു
ചുംബി ാൽമാ തം മതി.” േ വാൺസ്കി
തമാശപറ ് െലവിെ ൈകകൾ
പിടി മർ ി.
 “എനി ു വളെരവളെര
സേ ാഷമായി.” െലവിൻ പറ ു.
“െവയി ർ, ഒരു കു ി
ഷാെ യിൻകൂടി.” ഒബ്േലാൻസ്കി
വിളി പറ ു.
െലവിനും േ വാൺസ്കി ും
പരസ്പരം അധികെമാ ും
സംസാരി ാനി ായിരു ു,
“ഇയാൾ അ െയ
പരിചയെ ി ി .” ഒബ്േലാൻസ്കി,
േ വാൺസ്കിേയാടു പറ ു: “ഇയാെള
അേ ാ കൂ ിെ ാ ുേപാകണം.
നമു ു േപാകാം െലവിൻ.”
“ഓേഹാ.” േ വാൺസ്കി പറ ു:
“അവൾ ു സേ ാഷമാകും. ഞാൻ
ഉടേന വരുമായിരു ു. പേ ,
യാഷ്വിെ കളി അവസാനി ാെത
നിവൃ ിയി .”
“അയാള െട ിതി അ തയ് ു
േമാശമാേണാ?”
“േതാ െകാ ിരി ു ു.
എനി ുമാ തേമ അയാെള
നിയ ി ാൻ കഴിയൂ.”
അവർ കുറ േനരം ബില ാർഡ്സ്
കളി ി േപാകാൻ ത ാറായി.
“നമു ു േനേര അ െയ
കാണാൻ േപാകാം.” ഒബ്േലാൻസ്കി
െലവിെ ൈകയിൽ പിടി ി പറ ു:
“ഇേ ാഴവൾ വീ ിലു ാവും. നി െള
കൂ ിെ ാ ുെച ാെമ ു വളെര
മു ുതെ ഞാനവൾ ു
വാ ുെകാടു ിരു ു. ഇ ു രാ തി
എേ ാ ാണു േപാകാനുേ ശി ത് ?”
“ പേത കി ് ഒരിടേ ുമി .
കർഷകസമിതിയുെട േയാഗ ിനു
േപാകാെമ ് സ ിയാഷ്സ്കിേയാടു
പറ ിരു ു. ഇനി േപാകു ി .”
“േഭഷ് ! നമു ുേപാകാം… എെ
വ ി വ ി േ ാ ു േനാ ൂ.” ഒരു
ഭൃത േനാട് ഒബ്േലാൻസ്കി
ആ ാപി .
ിെല ബി ിെ തുക
െകാടു ി ് െലവിൻ പുറ ിറ ി.
 ഒ ത്

“ഒബ്േലാൻസ്കി, വ ി വ ു!”
ദ ാരപാലകൻ വിളി പറ ു. അവർ
വ ിയിൽ കയറി. െവളി മി ാ
െതരുവിലൂെട വ ി മുേ ാ
നീ ിയേ ാൾ െലവിെ മന ാ ിധ ം
നഷ്ടെ . അ െയ കാണാൻ
േപാകു തും ശരിയാേണാ എ ു
സംശയി : ‘കി ി എ ു പറയും?’
കൂടുതെലാ ും ആേലാചി ാൻ
ഒബ്േലാൻസ്കി അനുവദി ി .
“നി ൾ അവെള
പരിചയെ ടു തിൽ എനി ്എ ു
സേ ാഷമാെണേ ാ?” അയാൾ
പറ ു: “േഡാളിയും
ആ ഗഹി ിരു താണ്. ലാേവാവ്
അവെള കാണാറു ്. എെ
സേഹാദരിയാെണ ിലും ന
കഴിവു വളാണ്. േനരി
കാണുേ ാഴറിയാമേ ാ. പേ ,
ഇേ ാൾ അവള െട ിതി
പരിതാപകരമാണ്.”
“എ ാണിേ ാഴെ പേത കത?”
“വിവാഹേമാചനെ ുറി ്
ആേലാചി ുകയാണ്. ഭർ ാവ്
സ തിെ ിലും മകെ കാര ിൽ
ചില ബു ിമു കള ്.
മൂ ുമാസമായി ം തീരുമാനമായി .
വിവാഹേമാചനം നട ാലുടെന അവൾ
േ വാൺസ്കിെയ വിവാഹം കഴി ും.
അർ മി ാ ഒേരർ ാട് ! എ ാവരും
പാ ംപാടി ചു ംകൂടും. മനുഷ െ
സേ ാഷം നശി ി ും?”
“എ ാണവരുെട ബു ിമു ് ?”
െലവിൻ േചാദി .
“അെതാരു നീ , മുഷി ൻ
കഥയാണ് ! ഈ നാ ിൽ ഒ ിനും ഒരു
ിരതയി . എ തേയാ ആഴ്ചകളായി,
വിവാഹേമാചനം പതീ ി ് അവൾ
േമാസ്േകായിൽ കഴിയു ു.
എ ാവർ ും അവെളയും
അയാെളയും അറിയാം. അവൾ
പുറ ിറ ാറി ; േഡാളിെയയ ാെത
മെ ാരു സ് തീെയയും കാണാറുമി .
മ വരുെട സഹതാപം അവൾ
ആ ഗഹി ു ി . വിവരംെക
പിൻസ ് ബാർബറേപാലും അവെള
ഉേപ ി േപായി. അവള െട
ാന ു മെ ാരാളായിരുെ ിൽ
എ ു െച മായിരു ു?
അവളായതുെകാ ് അ േ ാെട
ജീവി ു ു!… ഇടേ ാ ്
പ ിെ തിെരയു ഇടവഴിേയ!”
ഒബ്േലാൻസ്കി വ ി ാരേനാടു
വിളി പറ ു. ‘ഫൂ! എെ ാരു ചൂട് !’
പ ് ഡി ഗി തണു ായി ം അയാൾ
ഓവർേ ാ തുറ ു െന ിേല ്
ഊതി.
“അവർെ ാരു കു ിേ !
അതിെന വളർ ു
േജാലിയു േ ാ.” െലവിൻ പറ ു.
“സ് തീയാെണ ിൽ കു ു െള
വളർ ി ജീവി െകാ ണെമ ാണു
നി ള െടെയാെ അഭി പായം! അതു
ശരിയ . അ അവള െട കു ിെന
െപാ ുേപാെല േനാ ു ു ്.
അവള െട പധാനേജാലി എഴു ാണ്.
നി ള െട മുഖ ു പരിഹാസംകലർ
ചിരികാണു ു. അതിെ ആവശ മി .
കു ികൾ ുേവ ിയു ഒരു
പുസ്തകമാണ് അവൾ എഴുതു ത്.
അതിെന ുറി ് ആേരാടും
പറയാറിെ ിലും എെ വായി
േകൾ ി . ൈകെയഴു ു പതി ഞാൻ
േവാർകുേയവിെന കാണി …
പസാധകനാണ്, അറി ുകൂേട?
എഴു ുകാരനുമാെണ ു േതാ ു ു.
ഒരു വിദഗ്ധനാണ്. നെ ാരു
പുസ്തകമാെണ യാൾ പറ ു.
എ ുവ ് അവെളാരു
ഗ കർ തിയാെണെ ാ ും
അവകാശെ ടു ി . ഒ ാമതായി
ഹൃദയാലുവായ ഒരു സ് തീ. ഇേ ാൾ
ഒരിം ിഷുകാരി െപൺകു ിെയ
ദെ ടു ു വളർ ു ു. അവള െട
കുടുംബെ യും സഹായി ു ു.”
“ജീവകാരുണ പവർ നമാേണാ?”
 “അവിെടയാണു തകരാറ് !
എ ിലും ദുരുേ ശ മാേരാപി ും.
അവർ ്—അതായത് േ വാൺസ്കി ്
—ഒരു കുതിര ാരനു ായിരു ു.
ഇം ിഷുകാരൻ. നെ ാരു പരിശീലകൻ.
പേ , മുഴു ുടിയൻ. കുടി
ഭാ ുപിടി ് കുടുംബെ
ഉേപ ി േപായി. അവൾ അവെര
സഹായി . ഇേ ാൾ ആ കുടുംബം
മുഴുവനും അവള െട
സംര ണയിലാണ്. അവെര അട ി
ഭരി ുകയ . പണംെകാടു ു
സഹായി ു ുെവ ുമാ തം.
ൈഹസ്കൂളിൽ പഠി ു
ആൺകു ികൾ ് അവൾ റഷ ൻ
പറ ുെകാടു ു ു. െപൺകു ിെയ
കൂെട താമസി ി ു ു. നി ൾ ു
കാണാം.”
വ ി വീ മു ുനി ു. ഒരു
െത ുവ ി അവിെട
നില്പു ായിരു ു. വാതിൽ തുറ
പരിചാരകേനാട് അ വീ ിലുേ ാ
എ ു േചാദി ാെത ഒബ്േലാൻസ്കി
അക ു കട ു. െലവിൻ പി ാെല
െച ു.
െലവിൻ ക ാടിയിൽ
േനാ ിയേ ാൾ മുഖം
ചുവ ിരി ു തു കെ ിലും
മദ ിെ ലഹരിെകാ െ ു
തീർ െ ടു ി. ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
പി ുടർ ു ക ളം വിരി േകാണി ടി
കയറി. അവിെടനി ഭൃത ൻ
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ തലകുനി
വണ ി. അ േയാെടാ ം
ആരാണു െത ു േചാദി . മി ർ
േവാർകുേയവ് ആെണ ു മറുപടി കി ി.
“അവെരവിെട?”
“പഠനമുറിയിൽ.”
ഒരു െചറിയ ൈഡനിങ് റൂം കട ്
മൃദുവായ പരവതാനി വിരി
പഠനമുറിയിൽ പേവശി . ചുവരിൽ
ഉറ ി ിരു ഒരു സ് തീയുെട
പൂർണകായചി തം െലവിെന
ആകർഷി . മിഖായ്േലാവ്
ഇ ലിയിൽവ രചി അ യുെട
ചി തമാണ്. ചുവ ിെല വിള ിെ
പകാശ ിൽ ചി ത ിെല രൂപം
െ ഫയിമിൽനി ് ഇറ ിവരു തായി
േതാ ി. അതിൽനി ു േനാ ം
പിൻവലി ാനാവാെത, താൻ
എവിെടയാണു
നില് ു െത റിയാെത,
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ െതാ ും
േകൾ ാെത, െലവിൻ നി ുേപായി.
അെതാരു ചി തമായിരു ി , ജീവനു
ചുരു കറു തലമുടിയും ന മായ
ചുമലുകള ം ൈകകള ം, ചു ുകളിൽ
സ പ്നം കാണു തുേപാലു
മ സ്േമരവുമായി, കരുണാർ ദമായ
േനാ േ ാെട തെ വീ ി ു ഒരു
ലലനാമണിയായിരു ു.
ജീവി ിരി ു ഏെതാരു
സ് തീെയ ാള ം സു രിയാണവൾ
എ തുമാ തമാണ് അവർ ു
ജീവനിെ തിെ െതളിവ്.
“എനി ു വളെര സേ ാഷമായി.”
അയാൾ ചി ത ിൽ ് ആരാധി
സ് തീയുെട ശബ്ദം െതാ ടു ു േക .
െലവിെന സ ീകരി ാൻ
പിറകിൽനി ുവ അ െയ മ ിയ
െവളി ിൽ അയാൾ ക ു. ഇരു
നീലനിറ ിലു ഉടു ധരി
അവള െട മുഖഭാവം
ചി ത ിേലതായിരു ിെ ിലും
അേത ഉയരമു ്. ചി ത ിലി ാ
ഒരാകർഷണീയതയും അവളിൽ
കാണാൻകഴി ു.
 പ ്

അ യാെള ക തിലു
മറ വയ് ാെത അ ,
സേ ാഷം

സു രമായ െകാ ൈകനീ ി അയാെള

സ ീകരി . േവാർകുേയവിനും
തു ൽ ണിയിേലർെ ിരു ചുവ
തലമുടിയു െകാ െപൺകു ി ും
അയാെള പരിചയെ ടു ി. തെ
വളർ ുമകളാെണ ു പറ ു.
കുലമഹിമയും ആ വിശ ാസവും
പകടമാ ു തായിരു ു അവള െട
െപരുമാ ം.
“എനി ു വളെരവളെര
സേ ാഷം.” അ ആവർ ി .
ലളിതമായ ഈ വാ ുകൾ
അർ വ ാെണ ് െലവിനു
േതാ ി. “ ീവിെ സുഹൃെ
നിലയിലും നി ള െട ഭാര മുേഖനയും
എനി ു നി െള അറിയാം. അവെള
പരിചയെ ി
കുറ നാളായതേ യു . എ ിലും
മേനാഹരമാെയാരു പുഷ്പെ യാണ്
അവൾ എെ ഓർമി ി ു ത്.
ൈവകാെത അവൾ ഒര യാകുമേ ാ!”
 സാവധാനം, ധൃതിയി ാെത,
ഇടയ് ിെട സ ം സേഹാദരെനയും
േനാ ിെ ാ ാണവൾ പറ ത്.
കു ി ാലം മുതൽ തനി വെള
പരിചയമുെ ് െലവിനുേതാ ി.
അവൾ ഒരു െപ ിയിൽനി ും
ര ുേപർ ും സിഗര ് എടു ു
െകാടു ു.
“ഇെ െനയു ് ?” സേഹാദരൻ
േചാദി .
“സുഖംതെ . പതിവുേപാെല
ആശ യുമു ്.”
“അതു ന ായി ിേ ?” െലവിൻ
ചി ത ിൽനി ും
കെ ടു ാ തുക ്
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ഇതിേന ാൾ നെ ാരു ചി തം
ഞാൻ ക ി ി .”
“അ ുതകരമായ സാദൃശ ം
ഇേ ?”
െലവിൻ ചി ത ിേല ും
ഒറിജിനലിേല ും േനാ ി. അയാള െട
േനാ ം അ യുെട േമൽ
പതി േ ാൾ അവള െട മുഖം
പകാശി . െലവിനു നാണംേതാ ി.
പരി ഭമം മറയ് ാനുേ ശി ്,
േഡാളിെയ ക ി വളെര നാളാേയാ
എ ു േചാദി ാെനാരു ിെയ ിലും
ആ നിമിഷം അ പറ ുതുട ി:
“വാഷ്െചേ ാവിെ ഏ വും
പുതിയ ചി ത െള ുറി ഞ ൾ
സംസാരി ുകയായിരു ു. നി ൾ
അതു ക ി േ ാ?”
“ക ി ്.” െലവിൻ പറ ു.
“േവെറേ ാ പറയാൻ
തുട ുകയായിരു േ ാ?”
“അടുെ ാനും േഡാളിെയ
കേ ാ?” എ ് െലവിൻ േചാദി .
“ഇ െല
അവളിവിെടയു ായിരു ു. ലാ ിൻ
അധ ാപകൻ ഗിഷേയാടു
നീതികാ ിയിെ ും പറ ് അവൾ
േദഷ ിലാണ്.”
അവേളാടു സംസാരി ാൻ
അയാൾ ിഷ്ടമാണ്. അവൾ
സംസാരി ു തു േകൾ ാൻ
അതിേലെറ ഇഷ്ടവും.
അ , സ ാഭാവികമായും
ബു ിപൂർവമായും മാ തമ ,
ബു ിപൂർവമായും അ ശ മായും
അവള െട സ ം ആശയ ൾ ു
യാെതാരു വിലയും കല്പി ാെതയും
എ ാൽ േ ശാതാവിെ
ആശയ ൾ ു വലിയ
വിലകല്പി മാണു സംസാരി ത്.
ചി തകലയിെല പുതിയ
പവണതകെളയും ഒരു
ഫ ുചി തകാരൻ* രചി പുതിയ
ൈബബിൾചി ത െളയും കുറി ്
അവൾ സംസാരി . കലാകാരൻ
റിയലിസെ ഗാമ തയിേല ു
ത ിനീ ുകയാെണ ് േവാർകുേയവ്
കു െ ടു ി. കലയിൽ
മാമൂൽസ ദായ ിന് ഏെറ
പാധാന ം കല്പി വരാണ്
ഫ ുകാെര ് െലവിൻ
അഭി പായെ .
സ ം അഭി പായ പകടന ിൽ
െലവിൻ അളവ സേ ാഷി .
അതിെന പശംസി േ ാൾ അ യുെട
മുഖവും പകാശി .
“നി ള െട അഭി പായം
ഫ ുകലയ് ുമാ തമ , േസാള
ഉൾെ െടയു സാഹിത കാര ാരുെട
രചനകൾ ും ബാധകമാണ് ” എ ു
പറ ്അ ചിരി .
“നി ൾ ിൽ േപായിരു ു,
അേ ?” അവൾ സേഹാദരേനാടു
േചാദി .
“എെ ാരു സ് തീ!” െലവിൻ
അ ുതേ ാെട, സ യംമറ ്
അവള െട സു രവും
ചലനാ കവുമായ മുഖ ുതെ
ദൃഷ്ടിയുറ ി . അവൾ
സേഹാദരേനാട് എ ാണു
പറയു െത ് െലവിൻ േക ിെ ിലും
ആ മുഖഭാവ ിലു ായിരു മാ ം
അയാെള അ ുതെ ടു ി.
പശാ തയിൽ
അത ാകർഷകമായിരു മുഖം
െപാടു േന വിചി തമായ
ജി ാസയ് ും േകാപ ിനും
അഭിമാന ിനും വഴിമാറി.
 “പേ , അതിെലാ ും ആർ ും
താൽപര മി ” എ ുപറ ്, അവൾ
ഇം ിഷുകാരി ബാലികേയാട്:
“േ ഡായിങ് റൂമിൽ
ചായെയടു ുവയ് ാൻ പറയൂ”
എ ു പറ ു.
ബാലിക എഴുേ േപായി.
“അവൾ പരീ ജയിേ ാ?”
ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി .
“ഭംഗിയായി ജയി . മിടു ിയാണ്.
ന സ ഭാവവും.”
“സ ം കു ു െള ാൾ
അവേളാടാണു നിന ു സ്േനഹം.”
“പുരുഷ ാെര ാം ഇ െനതെ !
സ്േനഹ ിൽ ഏ ുറ ിലുകളി .
എെ കു ിേനാട് ഒരുതര ിലു
സ്േനഹം, ഇവേളാടു
മെ ാരുതര ിലും.”
“ഈ ഇം ിഷ് ബാലികെയ
പഠി ി ു തിെ നൂറിെലാരംശം
ഉ ാഹേ ാെട റഷ ൻ കു ികെള
പഠി ി ിരുെ ിൽ അതുെകാ ു
വല പേയാജനമു ാകുെമ ് അ
അർ േഡ വ്നേയാടു ഞാൻ
പറയുകയായിരു ു.” േവാർ ുേയവ്
പറ ു.
“നി െള ു പറ ാലും അതിനു
ഞാൻ ത ാറ . അലക്സിസ് പഭു
വളെരയധികം നിർബ ി .
ഗാമ ിെല സ്കൂളിെ കാര ം
ശ ി ണെമ ു പറ ു. ഞാൻ
പലതവണ േപായി. വളെര ന
കു ികൾ. പേ ,ആ
േജാലിേയാെടനി ു െപാരു െ ടാൻ
സാധി ി . നി ൾഉ ാഹ ിെ
കാര ം പറയു ു. ഉ ാഹം
സ്േനഹ ിൽ അധിഷ്ഠിതമാണ്.
സ്േനഹം എവിെടനി ാണു കിേ ത് ?
വിലയ് ുവാ ാെനാ ുേമാ?
എ ുെകാ ാെണ റി ുകൂടാ, ഈ
െപൺകു ിെയ എനി ിഷ്ടമാണ്.”
വീ ും അവൾ െലവിെന േനാ ി.
തനി ുേവ ി മാ തമാണവൾ
സംസാരി ു െത ് അയാൾ ു
േതാ ി.
“അേത, എനി ു മന ിലാകു ു.”
െലവിൻ പറ ു: “അ ര ിലു
ഒരു സ്കൂളിേലാ ാപന ിേലാ
അർ ണേബാധേ ാെട
പവർ ി ാൻ സാധ മ .
അതുെകാ ാണു ധർമ ാപന ൾ
ഒരി ലും പസ്താവ മായ
േന ള ാ ാ ത്.”
ഒ ു നിർ ി ചിരി െകാ ്
അവൾ പറ ു: “അേതയേത.
ഒരി ലും എെ െ ാ ് അതു
സാധ മ . അസ ുഷ്ടരായ
െകാ െപൺകു ികെളെ ാ ു
നിറ അനാഥാലയെ
സ്േനഹി ാെനനി ു വ . ഇേ ാൾ
എനിെ ാരു േജാലി
ആവശ മാെണ ിലും ആ പണിേവ .”
തെ ുറി കൂടുതൽ
സംസാരി േപാെയ ു കരുതി അവൾ
വിഷയം മാ ി: “നി െളാരു േമാശമായ
പൗരനാെണ ആേ പം ഞാൻ
േക .” െലവിെന േനാ ിയാണതു
പറ ത്: “എ ാലാവു വിധം
ഞാനതിെന പതിേരാധി ി ്.”
“എ െനയാണു പതിേരാധി ത് ?”
“അത് ആ കമണ ിെ
സ ഭാവെ ആ ശയി ിരി ും.”
“വരൂ, ചായകുടി ാം.” അവൾ
എഴുേ തുകൽബയ ഒരു
പുസ്തകം ൈകയിെലടു ു.
“അ അർ േഡ വ്നാ, ആ
പുസ്തകം ഇ ുതരൂ.”
“ഇേ ാൾ േവ ,
പൂർ ിയായി ി .”
“ഇതിെന ുറി ഞാനിയാേളാടു
പറ ി ്.” ഒബ്േലാൻസ്കി
സേഹാദരിേയാടു പറ ു.
“അതു േവ ായിരു ു.
ജയിൽ ികള ാ ു െചറിയ
കൂടകളിേ . അതുേപാെല,
േനരേ ാ ിനുേവ ിയു
എഴു ാെണേ ത്.”
താൻ ഇ തേയെറ ഇഷ്ടെ ടു
ഈ സ് തീ ് ഒരു പുതിയ
സവിേശഷതകൂടിയുെ ് െലവിൻ
മന ിലാ ി. ബു ിയും സൗ ര വും
ശാലീനതയും മാ തമ ,
ആ ാർ തയും അവൾ ു ്.
തെ വിഷമതകൾ മറ വയ് ാൻ
അവൾ ആ ഗഹി ി .
സംസാരി കഴി ു
െനടുവീർ ിടുേ ാൾ അവള െട
മുഖഭാവം െപെ ു കർ ശമായി.
അതു മുഖ ിെ സൗ ര ം
വർധി ി . സേ ാഷം
സൃഷ്ടി ുകയും പസരി ി ുകയും
െചയ്തു. ആ ഭാവമാണ് ചി തകാരെ
രചനയിൽ െതളി ത്. സേഹാദരെ
ൈകേകാർ ുപിടി വാതിലിലൂെട
നട ുനീ ിയ അവള െട രൂപെ യും
ചി തെ യും െലവിൻ വീ ും േനാ ി.
അവേളാടു ദയയും വാ ല വുമാണ്
അയാൾ നുഭവെ ത്. അതിൽ
അയാൾ അ ുതെ ടുകയും െചയ്തു.
േ ഡായിങ്റൂമിേല ു േപാകാൻ
െലവിേനാടും േവാർകുേയാവിേനാടും
അവൾ ആവശ െ .എ ി
സേഹാദരേനാടു സംസാരി :
“വിവാഹേമാചനെ ുറി ാേണാ,
േ വാൺസ്കിെയ ുറി ാേണാ,
ിെല വിേശഷ െള ുറി ാേണാ,
എെ ുറി ാേണാ അവൾ
സംസാരി ത് ?” െലവിൻ സംശയി .
ഈ ആേലാചനയിൽ
മുഴുകിയിരു തുകാരണം,
കു ികൾ ുേവ ി അ രചി
കഥയുെട ഗുണെ ുറി ്
േവാർകുേയവ് പറ െതാ ും
െലവിൻ േക ി .
 ചായ കുടി ി വീ ും പലതും
സംസാരി . വിഷയ ിനു
പ മു ായിരു ി . അവൾ
പറയു തു േകൾ ാനായിരു ു
എ ാവർ ും താൽപര ം.
സംഭാഷണ ിനിടയ് ും
അവള െട സൗ ര െ യും
ബു ിെയയും വിദ ാഭ ാസെ യും
ലാളിത െ യും ആ ാർ തെയയും
ആരാധനേയാെട
േനാ ി ാണുകയായിരു ു െലവിൻ.
അവള െട വികാര ൾ
മന ിലാ ുവാൻ അയാൾ ശമി .
അവെള സാധൂകരി ുകയും
അവേളാടു മന ാ സഹതപി ുകയും
െചയ്തു. േ വാൺസ്കി അവെള
ശരി ും മന ിലാ ിയി ിെ ്
അയാൾ സംശയി .
പതിെനാ ുമണിേയാെട
ഒബ്േലാൻസ്കി േപാകാനായി
എഴുേ (േവാർകുേയവ് േനരേ
േപായി). താനിേ ാെഴ ിയേതയു
എ ാണ് െലവിൻ വിചാരി ത്.
മന ി ാമനേ ാെട അയാള ം
എണീ .
“ഗുഡ് ൈബ!” െലവിെ
ൈകപിടി മുഖ ്
ഉ േനാ ിെ ാ ്അ പറ ു:
“എനി ു വളെര സേ ാഷമായി.”
“നി ള െട ഭാര െയ ഞാൻ
വളെരേയെറ ഇഷ്ടെ ടു ുെ ്
അവേളാടു പറയണം. എനി വൾ
മാ തരു ിെ ിലും. സാരമി .
എെ ജീവിതസാഹചര ളിൽ ൂടി
കട ുേപായാേല എനി ു
മാ നല്കാൻ അവൾ ു കഴിയൂ.
അതിനിടവരു ാെത ൈദവം അവെള
ര ി െ !”
“തീർ യായും ഞാൻ അവേളാടു
പറയാം.” തുടു മുഖേ ാെട
െലവിൻ പറ ു.

* ഗുസ്താവ് േദാർ (1832-’83).

 പതിെനാ ്

‘എ തമാ തം ഓമന മു ,
ബു ിശാലിയായ, മേനാഹാരിയായ,
സ തീ!’ ഒബ്േലാൻസ്കിേയാെടാ ം
തണു ുമരവി
അ രീ ിേല ിറ ിയേ ാൾ
െലവിൻ ചി ി .
“ഞാൻ പറ തു സത മേ ?”
െലവിൻ പൂർണമായും കീഴട െ
എ ു ക േ ാൾ ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
“സത മാണ്.” െലവിൻ
ചി ാമ നായി: ‘അവെളാരു
സാധാരണ സ് തീയ ! എെ ാരു
ബു ി! എെ ാരാ ാർ ത!
എനി വേളാടു അതിയായ
സഹതാപമു ്.’
“ൈദവം സഹായി ാൽ എ ാം
െപെ ു ശരിയാകും.
ഇനിെയാരി ലും മുൻകൂ ി വിധി
കല്പി രുത്. ഗുഡ് ൈബ! ന ൾ
ര ുവഴി ാണേ ാ േപാകു ത്.”
അ െയ വിചാരി െകാ ്,
വിശദാംശ െളാ ും വിസ്മരി ാെത,
അവേളാടു വർധി
സഹതാപേ ാെട െലവിൻ
വീ ിെല ി.
കി ി ് അസുഖെമാ ുമിെ ും
അവള െട സേഹാദരിമാർ
മട ിേ ാെയ ും കുസ്മ പറ ു.
അയാൾ ്ര ു
ക ുകള ായിരു ു. ഒ ു
കാര ൻ െസാ േലാവിേ ത്.
ചാ ിന് അ ര റൂബിൾ
വിലപറ തുെകാ ു േഗാത ്
വി ിെ ും പണം കി ാൻ േവേറ
വഴിയിെ ും അയാൾ
എഴുതിയിരു ു. ര ാമെ ക ്
സേഹാദരിയുേടതാണ്. അവരുെട
കാര ം തീർ ാ ാ തിന് അയാെള
കു െ ടു ി.
“അ ര റൂബിളിനുതെ
വില് ാം. കൂടുതൽ കി ി .” ആദ െ
പശ്നം അ െന തീരുമാനി െ .
ര ാമെ പശ്ന ിൽ അയാൾ
സ യം കു െ ടു ി. സമയം
കി ാ തുെകാ ് സേഹാദരിയുെട
ആവശ ം നിറേവ ാൻ കഴി ി .
‘ഇ ും േകാടതിയിൽ േപായി .
സമയമി ാ തുതെ കാരണം.’
അടു ദിവസം തീർ യായും
േപാകുെമ ു തീരുമാനി .
ഭാര ദുഃഖിതയായി കാണെ .
െലവിെ അസാ ിധ ം മൂ ു
സേഹാദരിമാരും ഒരുമി ഡി ർ
വിരസമാ ി. സേഹാദരിമാർ
േപായേതാെട അവൾ തനി ായി.
“നി െളവിെടയായിരു ു?”
സംശയേ ാെട ഭർ ാവിെന
േനാ ിെ ാ ാണവൾ േചാദി ത്.
ആ ൈവകുേ രം െചലവഴി ത്
എ െനയായിരു ുെവ ് അയാൾ
വിവരി െത ാം അവൾ ശ ി േക .
“േ വാൺസ്കിെയ കാണാൻ
സാധി തിൽ എനി ു സേ ാഷമു ്.
തിക ം സ ാഭാവികമായ
രീതിയിൽ െ യാണു
െപരുമാറിയത്. എ ായാലും വീ ും
ക ുമു ാതിരി ാൻ ശമി ും.”
അ യുെട കാര ം
പരാമർശി ാതിരി ാൻേവ ി
അയാൾ വിഷയം മാ ി. “എ ാവരും
മദ പി ുെമ ിലും ന ുെട
കൂ ിലു വേരാ സാധാരണ ാേരാ
ആരാണു കൂടുതൽ കുടി ു െത ്
എനി ു സംശയമു ്.
സാധാരണ ാർ ഒഴിവു
ദിവസ ളിലാണു കുടി ാറു ത്.
പേ …”
ആള കൾ എെ ാെ യാണു
കുടി ു െത റിയാൻ കി ി ു
താൽപര മി .
“അവിെടനിെ േ ാ ാണു
േപായത് ?” അവൾ േചാദി .
“അ അർ േഡ വ്നെയ
കേ തീരൂ എ ് ീവ് നിർബ ി .”
 അതു പറ േ ാൾ െലവിെ
മുഖം ചുവ ുതുടു ു. അവിെട
േപാേക ിയിരു ിെ ു േതാ ി.
അ യുെട േപരുേക േ ാൾ
ഉ ിലു ായ േ ാഭം
പുറ റിയി ാതിരി ാൻ കി ി
ശ ി .
“ഓ!” എ ുമാ തം പറ ു.
“ഞാൻ േപായതിൽ നിന ു
േദഷ മി േ ാ. ീവ് ണി .
േഡാളി ും താൽപര മാെണ ു േക .”
“ഇ .” സ യം നിയ ി ാൻ
ശമി ് അവൾ പറ ു.
“എെ ാരു സൗ ര ം! പാവം!
കഷ്ടംതെ ! നെ ാരു സ് തീ!”
അ യുെട സേ ശം കി ിെയ
അറിയി .
“പാവംതെ ! എവിെട ാണു
ക ് ?” കി ി േചാദി .
മറുപടി പറ ി ് അയാൾ വസ് തം
മാറാൻേപായി. തിരി വ േ ാേഴ ും
കി ി ഒേര ഇരി തെ . അയാൾ
അടു െച േ ാൾ അവൾ
െപാ ി ര ു.
“എ ുപ ി? എ ിനാ കരയു ത് ?”
കാരണം അറിയാെമ ിലും അയാൾ
േചാദി .
“ആ ഭയ രിേയാടു നി ൾ ു
േ പമമാണ് ! അവൾ നി െള
മയ ി ള ു. എനി തു
മന ിലായി. അതുതെ യാണു
കാരണം. ിലിരു ു കുടി ,
ചൂതുകളി . എ ി ്
അവെളേ ടിേ ായി! എനി ു
മതിയായി. നമു ിവിെടനി ു േപാകാം.
ഞാൻ നാെള െ േപാവും.”
ഭാര െയ സമാധാനി ി ാൻ കുെറ
സമയെമടു ു. കുടി ിരു തു
െകാ ് അ േയാടു സഹതാപം
േതാ ിയതാെണ ും സ തി . ഒരു
േജാലിയുമി ാെത, തീ യും കുടിയും
വർ മാനവും മാ തമായി
േമാസ്േകായിൽ താമസി ു തിെ
വിരസതയാണിതിനു കാരണെമ ും
ഏ പറ ു. മൂ ുമണിവെര
സംസാരി െത ി ാരണകൾ
തീർ തിനു േശഷമാണ് ഉറ ാൻ
കിട ത്.
 പ ്

സ അ
ർശകർ േപായതിനുേശഷം
ഒരിട ിരി ാെത
മുറിയിൽ അേ ാ മിേ ാ ം നട ു.
െലവിെ മന ിൽ തേ ാടു പണയം
ജനി ി ാൻ േബാധപൂർവമ ാെത
അവൾ ആവു െത ാം െചയ്തു
(അ ാല ു തെ സ ി ു
എ ാ െചറു ാേരാടും ഇ െന
െചയ്തി ് ). വിവാഹിതനായ ഒരു
മാന െന സ ാധീനി ാനു ശമ ിൽ
വിജയിെ ിലും അയാൾ അവെള
വളെരേയെറ ഇഷ്ടെ െ ിലും (ഒരു
പുരുഷെ വീ ണ ിൽ
േ വാൺസ്കി ും െലവിനും ത ിൽ
പകടമായ വ ത ാസമുെ ിലും ഒരു
സ് തീെയ നിലയ് ു
ര ുേപരുെടയും സ ഭാവ ിെല ഒരു
സമാനതയാണു ര ാെളയും
േ പമി ാൻ കി ിെയ േ പരി ി ത് ).
അയാൾ അവിെടനി ിറ ിയ ഉടെന
അവൾ അയാെള ുറി
ചി ി ാതായി.
ഒേരെയാരു വിചാരംമാ തം
വ ത സ്തരൂപ ളിൽ അവെള
അല ിെ ാ ിരു ു: ‘മ വരിൽ,
വിവാഹിതനും ഭാര െയ
സ്േനഹി ു വനുമായ ഈ
മനുഷ നിൽേ ാലും ഇ െനെയാരു
സ ാധീനം െചലു ാൻ എനി ു
സാധി ുെമ ിൽ,
അേ ഹ ിൽമാ തം
എ ുെകാ ാണീ വിര ി? അതു
വിര ിയ . അേ ഹം എെ
സ്േനഹി ു ു. എ ിലും ഒരു പുതിയ
േവർതിരിവ് ഞ െള പരസ്പരം
അക ു. ഇ ു ൈവകുേ രം
മുഴുവനും അേ ഹം
എവിെടയായിരു ു? യാഷ്വിെന
വി േപാരാൻ നിവൃ ിയിെ ്
ീവിേനാടും പറ യ ിരു ു.
യാഷ്വിൻ െകാ കു ിയാേണാ? അതു
സത മാെണ ുതെ യിരു ാലും—
അേ ഹം ക ം പറയി —അതിനു
പി ിൽ മെ േ ാ ഉ ്. അേ ഹ ിനു
മ ചില കട ാടുകള െ ു
കാണി ാൻ ഒരവസരം ലഭി . അതു
ഞാൻ സ തി ു ു. പേ , എെ
അതു േബാധ െ ടു ു െത ിന് ?
എേ ാടു സ്േനഹം അേ ഹ ിെ
സ ാത െ
തട െ ടു ി ൂെട തിനു
െതളിവുകൾ ഹാജരാ ുകയാണ്.
എനി ു െതളിവുകൾ േവ .
സ്േനഹമാണാവശ ം! ഇവിെട
േമാസ്േകായിൽ ജീവി ു തിെ
ദുരിത ൾ അേ ഹം മന ിലാ ണം.
ഞാൻ ജീവി ുകയ . തുടര ുടെര
മാ ിവ െകാ ിരി ു ഒരു
പരിഹാര ിനുേവ ി
കാ ിരി ുകയാണ്. അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിെന േപായി
കാണാൻ വെ ് ീവ് പറയു ു.
ഒരി ൽ ൂടി കെ ഴുതാൻ
എനി ും വ . എനി ് ഒ ും
െച ാൻ വ . ഒ ും തുട ാൻവ .
ഒ ും മാ ാനുംവ ! ഞാൻ സ യം
നിയ ി ു ു. കാ ിരി ് തുടരു ു.
ഓേരാ േജാലികൾ ക ുപിടി ു ു—
ഇം ിഷുകാരെ കുടുംബം, എഴു ്,
വായന—പേ , എ ാം െവറും
പുറംപൂ ാണ്; ഒരുതരം
േവദനാസംഹാരി.
അേ ഹ ിെനേ ാടു
സഹതാപമു ായിരുെ ിൽ…’
അവള െട ക കൾ ഈറനണി ു.
മുൻവാതിലിൽ േ വാൺസ്കി
െബ ടി ു ശബ്ദം ഉറെ േക .
അ ക തുട ് പുസ്തകം തുറ ു
വായി ു തായി ഭാവി .
പറ സമയ ു
തിരിെ ാ തിനാൽ തനി ്
അസംതൃപ്തിയുെ ് അേ ഹം
മന ിലാ ണം.
അസംതൃപ്തിയുെ ുമാ തം.
യാെതാരു കാരണവശാലും താൻ
ദുഃഖിതയാെണ റിയരുത്. തനി ു
തേ ാടുതെ സഹതാപമുെ ിലും
അേ ഹം സഹതപി രുത്.
വഴ ു ാ ാൻ അവൾ
ആ ഗഹി ു ി . അേ ഹം
വഴ ുകൂ ാെനാരു ുകയാെണ ു
കു െ ടു ാറുമു ്.
“എ ാെണാരു ാനത!” അയാൾ
അടു ുവ ു േചാദി :
“ചൂതുകളി ാരുെട ഒരു ഭാ ് !”
“എനിെ ാരു ാനതയുമി .
ാനത േതാ ാതിരി ാൻ പേ
ശീലി ി ്. ീവും െലവിനും
വ ിരു ു.”
“ഞാനറി ു. നിന ് െലവിെന
ഇഷ്ടമാേയാ?” അ യുെട
അടു ിരു ി ാണയാൾ േചാദി ത്.
“വളെര ഇഷ്ടമായി. അവർ
േപായി കുറ േനരേമ ആയു .
യാഷ്വിൻ എ ു െചയ്െത ാണ് ?”
“അയാൾ ു ഭാഗ മു ്.
േപാകാെമ ു പറ ി േക ി .
പിെ യും കളി . കി ിയതിലും
കൂടുതൽ നഷ്ടെ .”
“നി ളവിെട നി തുെകാെ ു
പേയാജനം? യാഷ്വിെന
വിളി െകാ ുവരാനേ
കാ ുനി ത് ?”
േ വാൺസ്കി ു േദഷ ംവ ു:
“എനി ു നില് ണെമ ു േതാ ി.
നി ു.”
 അവള ം വി െകാടു ി :
“എ ിനാണീ പിടിവാശി?”
െപെ വൾ ു മനംമാ മു ായി.
തേ ാടുതെ സഹതപി െകാ ു
െപാ ി ര ു: “എെ ുറി
നി ളാേലാചി ു ുേ ാ?
എ ിനാണീ ശ തുത?
ഞാനനുഭവി ു ദുഃഖം
നി ളറിയു ുേ ാ? എനി ു
േപടിയാണ്. എെ െ ഞാൻ
േപടി ു ു!”
“േ , എ ാണിെതാെ !”
അവള െട നിരാശയിൽ മനംെനാ ്
അയാൾ അടു ുെച ് അവള െട
ൈകപിടി ചുംബി : “ഞാെന ു
െചയ്തു? സേ ാഷംേതടി
പുറ ുേപാേയാ? സ് തീകള മായി
കൂ കൂടാറുേ ാ?”
“ഇെ ു േതാ ു ു!” അവൾ
പറ ു.
‘പിെ ഞാെന ു െച ണെമ ു
പറയൂ. നിെ സേ ാഷി ി ാൻ
എ ുെച ാനും ഞാൻ ത ാറാണ്.
അ ാ, നീ ദുഃഖി രുെത ു
മാ തമാെണെ ആ ഗഹം.”
“എനിെ ു
പ ിെയ റി ുകൂടാ. ഒ െ
ജീവിതമാേണാ, അേതാ… േപാെ ,
അതിെന ുറി ിനി സംസാരി .
കുതിര യം
എ െനയു ായിരുെ ു
പറ ി .”
അ ാഴം
കഴി െകാ ിരു േ ാൾ
കുതിര യ ിെ വിേശഷ ൾ
വിവരി . എ ിലും
നിരുേ ഷമായിരു ു അയാള െട
സ രവും േനാ വും. അവൾ ു
വഴേ ിവ തിൽ അയാൾ
പ ാ പി ുകയാെണ ു േതാ ി.
‘ഒരു വലിയ ദുര ിെ വ ിലാണു
ഞാൻ. എനി ു േപടിയാവു ു.’
അവൾ ചി ി . ഇനിെയാ ിലും
അയാേളാട് മുഷി ു
സംസാരി ുകയിെ ു
തീർ െ ടു ി. അവെര പരസ്പരം
ബ ി ി ു പണയ ിേനാെടാ ം
വിേദ ഷ ിെ വി ുകള ം
മുള വരു ുെ ് അവൾ ു
േതാ ി. അയാള െട മന ിൽനി ,
സ ം മന ിൽനി ുേപാലും അവെയ
പിഴുെതറിയാൻ കഴിയാ ത് അവെള
േവദനി ി .
 പതിമൂ ്

ഒ രു പുരുഷന് െപാരു
കഴിയാ ഒരു
െ ടാൻ

ജീവിതസാഹചര വുമി , വിേശഷി ം

തനി ു ചു മു എ ാവരും അേത
രീതിയിലാണു ജീവി ു െത ു
കാണുേ ാൾ. ഇേ ാഴെ
അവ യിൽ അതായത്, ല േമാ
അർ േമാ ഇ ാ ജീവിതം നയി ്,
വരവിൽ കൂടുതൽ െചലവാ ി,
കുടി ല ുെക ്, ഒരി ൽ താൻ
സ്േനഹി ിരു സ് തീയുെട
ഭർ ാവുമായി ച ാ ം
കൂടിയതിനുേശഷം, ദുഷ്േപരു ഒരു
സ് തീെയ സ ർശി ുകയും അവള െട
ആകർഷണവലയ ിൽെ ഭാര െയ
ദുഃഖ ിലാഴ് ുകയും െചയ്തി ്,
സുഖമായി ഉറ ു തിെന ുറി
ചി ി ാൻേപാലും മൂ ുമാസം
മു ുവെര അയാൾ ു
സാധി ുമായിരു ി . പേ ,
ീണംെകാ ും തേലദിവസം
ഉറ ാതിരു തിനാലും അ ു കുടി
വീ ിെ ലഹരിയിലും അയാൾ
സുഖമായും സമാധാനമായും ഉറ ി.
 െവള ിന് അ ുമണി ു
വാതിൽ തുറ ു ശബ്ദംേക ്
ഉണർ ു. ചാടിെയണീ നാലുചു ം
േനാ ി. കിട യിൽ അടു ുകിട
കി ിെയ കാണാനി . ത ിവ
മറ തിന റം െവളി ം കാണു ു.
അവള െട കാെലാ യും േകൾ ാം.
“എ ാണത് ? എ ാണത് ?…”
ഉറ ടവുമാറാെത അയാൾ
പിറുപിറു ു: “കി ീ, എ ാണത് ?”
“ഒ ുമി .” ൈകയിൽ
െമഴുകുതിരിയുമായി അവൾ വ ു.
അർ വ ായ ചിരിേയാെട.
െകാ ിെ ാ ് അവൾ പറ ു:
“എനിെ ാരു ീണം.”
“എ ് ? തുട ിേയാ?
അതുതെ യാേണാ?” േപടി ാണു
േചാദി ത്. അയാൾ ധൃതിയിൽ ഡ ്
െച ാൻ തുട ി.
“േവ , േവ .” അവൾ
ചിരി െകാ ് അയാെള വില ി:
“അതെ ് എനി റിയാം. െചറിയ
ഒരു ീണംേതാ ി. ഇേ ാഴതു മാറി.”
അവൾ െമഴുകുതിരി
െകടു ിയി കിട യിൽ കിട ു.
‘ഒ ുമിെ ് ’ പറ തുേക
സംശയിെ ിലും അയാൾ വീ ും
നി ദയിലാ ു. ശ ാസമട ി ിടി ്
അന ാെത കിട അവൾ ഒരു
സ് തീയുെട ജീവിത ിെല ഏ വും
മഹ ായ സംഭവ ിനു
ത ാെറടു ിലായിരുെ ു പി ീട്
അതിെന ുറിേ ാർമി േ ാഴാണ്
അയാൾ ു മന ിലായത്.
ഏഴുമണി ് അവൾ ചുമലിൽ
സ്പർശി മൃദുവായി മ ി േ ാൾ
അയാൾ ഉണർ ു.
വിളി ണർേ ിവ തിലു
വിഷമേ ാെട അവൾ പറ ു:
“േകാ ാ, േപടിേ ,
എനിെ ാ ുമി , എ ിലും… നമു ്
േമരി വ്ളാേസവ്നെയ വിളി ാൻ
ആളയയ് ാം.”
“േപടിേ , എനിെ ാ ുമി ,
എനിെ ാരു േപടിയുമി .” അയാള െട
േപടി ര മുഖം ക ്, അയാള െട
ൈകപിടി ് ആദ ം സ ം മാറ ും
പിെ ചു ിലും േചർ ുപിടി ്
അവൾ പറ ു.
അയാൾ ചാടിെയണീ ് ഡ ിങ്
ഗൗൺ എടു ണി ്
അവെള െ
േനാ ിെ ാ ിരു ു.
േപാകണെമ ുെ ിലും േപാകാൻ
േതാ ിയി . ഇേ ാഴെ ഭാവ ിൽ
മുെ ാരി ലും അവെള ക ി ി .
ഇ െല അവെള വിഷമി ി തിൽ
അയാൾ പ ാ പി .
കി ിയുെട ആ ാവ് അതിെ
യഥാർ രൂപ ിൽ, ഒരു
മറയുമി ാെത തെ മു ിൽ
നില് ു തായി അയാൾ ു േതാ ി.
അവൾ ചിരി െകാ ് അയാെള
േനാ ി. െപെ ു പുരികം ചുളി ്,
അടു ുെച ് അയാെള
െക ി ണർ ു. അവൾ
േവദനി ു തായും നി ബ്ദമായി
തെ ുറി പരാതിെ ടു തായും
അയാൾ ു േതാ ി. താനാണതിന്
ഉ രവാദിെയ ് ഒരു നിമിഷം ശ ി .
പേ , അതിെ േപരിൽ അവൾ
കു െ ടു ിയിെ ുമാ തമ ,
പൂർവാധികം
സ്േനഹി ുകയാെണ ും അയാൾ
തിരി റി ു. ‘ഞാനെ ിൽ പിെ
ആരാണു കു വാളി?’ അവള െട
േ ശ ൾ ു കാരണ ാരനായ
ആെള ക ുപിടി ശി ി ണെമ ്
അയാൾ വിചാരി . പേ ,
കു വാളിെയ ു പറയാൻ ആരുമി .
അവള െട ആ ാവിൽ മേനാഹരമായ
എേ ാ നട ു ു. അെത ാെണ ു
മന ിലാ ാനു കഴിവ്
അയാൾ ി .
“ഞാൻ മ യ് ് ആളയ ി ്.
നി ൾ േപായി വ്ളാേസവ്നെയ
കൂ ിെ ാ ുവരൂ േകാ ാ.”
“െപായ്െ ാ . പാഷ വരു ു ്.
എനിെ ാ ുമി ” എ ുപറ ്
അവൾ തു ൽസാമ ഗികൾ
ൈകയിെലടു ു.
െലവിൻ ഒരു വാതിലിലൂെട
പുറേ ിറ ിയേ ാൾ, മേ
വാതിലിലൂെട പരിചാരിക
അക ുകയറു തു േക . അയാൾ
വാതിൽ ൽ നി ു, കി ി
പരിചാരികയ് ു നിർേദശ ൾ
നല്കു തും അവള െട
സഹായേ ാെട ക ിൽ
വലി നീ ു തും ശ ി .
കുതിരെയ ത ാറാ ി നിർ ാൻ
പറ ി ് െലവിൻ ഓടി ഭാര യുെട
അടുേ ു െച ു. “ഞാൻ േനേര
േഡാ റുെട അടുേ ുേപാകാം.
േമരി വ്ളാേസവ്നയ് ്
ആള േപായി ്. തിരി വരു വഴി
അവിെടയും കയറാം. മെ െ ിലും
ആവശ മുേ ാ?”
“ഒ ും േവ , െപായ്െ ാ .”
കി ി പറ ു.
അയാൾ താേഴ ിറ ിയേ ാൾ
കിട മുറിയിൽനി ് ഒരു ഞര ം
േക . അത് അവൾതെ എ ു
പറ ു തലയിൽ ൈകവ െകാ ു
പുറേ ുപാ ു.
“ൈദവേമ കരുണയു ാകേണ!
ഞ െള സഹായി േണ!”
അ പതീ ിതമായി അയാള െട
ചു ുകൾ മ ി . അവിശ ാസിയായ
അയാൾ ചു ുകൾെകാ ുമാ തമ ,
മന െകാ ും ഈ പാർ ന
ആവർ ി . സംശയ ളം
വിശ ാസമി ായ്മയുെമാ ും ആ
സമയ ്
ൈദവേ ാടേപ ി ു തിൽനി ്
അയാെള തട ി . കാ ിൽെപ
െപാടിേപാെല അവിശ ാസം
പറ ുേപായി. തെ യും തെ
ആ ാവിെനയും തെ
പണയിനിെയയും കാ ുസൂ ി ു
ആവ ിേയാട ാെത
മ ാേരാടാണിേ ാൾ സഹായം
അഭ ർ ിേ ത് ?
കുതിര ത ാറായി ി . ഒരു
നിമിഷംേപാലും
നഷ്ടെ ടു ാനി ാ തുെകാ ്
കുതിരെയയുംെകാ ു പുറേകവരാൻ
കുസ്മേയാടു നിർേദശി ി അയാൾ
കാൽനടയായി പുറെ .
കുറ േനരം േപായേ ാൾ ഒരു
െത ുവ ി എതിേര വ ു. അതിൽ
േമരി വ്ളാേസവ്ന പുത മൂടി
ഇരി ു ു. “ൈദവ ിനു ന ി”
എ ുപറ ് െലവിൻ ഓടിെ ു.
“തുട ിയി ര ു മണി ൂറേ
ആയു , കൂടുതലായി േ ാ?” അവൾ
േചാദി : “േഡാ ർ വീ ിലു ാവും.
ധൃതി പിടിേ . വരു വഴി കുറ
കറു കൂടി വാ ിെ ാ ുവരണം.”
“ പശ്നെമാ ുമിെ ാണു
നി ള െട അഭി പായം അേ ?
ൈദവേമ ര ി േണ!” െലവിൻ
പറ ു. അേ ാേഴ ും കുതിരയും
വ ിയുെമ ി. െലവിൻ ചാടി യറി.
കുസ്മയുെട അടു ിരു ു.
േഡാ റുെട അടുേ ുേപാകാൻ
നിർേദശി .
 പതി ാല്

േഡാ ർ ഉറ മാെണ ും
താമസി ാണു കിട െത ും
വിളി രുെത ാണു കല്പനെയ ും
ഉടെന ഉണരുെമ ും ഭൃത ൻ പറ ു.
വിള ിെ ചി കൾ
തുട െകാ ുനി ആ മനുഷ ൻ
മെ ാ ും ശ ി ാെത തെ േജാലി
തുടർ ത് െലവിെന
അ ുതെ ടു ി. തെ വികാര ൾ
അയാൾ ു ബാധകമെ ു
പി ീടാേണാർമി ത്.
േഡാ ർ ഉണരാ തുെകാ ്
അത ാവശ മായി െചേ
കാര െളെ ാെ യാെണ ്
െലവിൻ നി യി . ഒരു
കുറി െകാടു ് കുസ്മെയ മെ ാരു
േഡാ റുെട അടുേ യയ് ണം.
താൻ െകമി ിെ കടയിൽനി ും
കറു ് വാ ും. മട ിവരുേ ാൾ
േഡാ ർ ഉണർ ിെ ിൽ ഭൃത നു
ൈക ൂലിെകാടുേ ാ
ബലം പേയാഗിേ ാ അക ുകട ്
കാര ം സാധി ും.
 െകമി ിെ കടയിൽ െച േ ാൾ
വില്പന ാരൻ ഒരു
വ ി ാരനുേവ ി മരു ്
െപാതി ുെകാ ു നില് ു ു.
കറു െകാടു ാൻ അയാൾ
വിസ തി . െലവിൻ േഡാ റുെടയും
മിഡ്ൈവഫിെ യും േപരു പറ ു.
കറു ് എ ിനാെണ ും വിശദമാ ി.
അതു വില്പനയ് േ ാഎ ു
േചാദി ് അയാൾ അക ുെച ്
ആേരാേടാ അനുവാദം വാ ിയി ് ഒരു
േചാർെ ടു ് വലിയ ഒരു
കു ിയിൽനി ു െചറിയ കു ിയിേല ു
സാവധാനം മരുെ ാഴി ാൻ തുട ി.
എ ി േലബെലാ ി കു ി
െപാതിയാെനാരു ിയേ ാൾ െലവിനു
മ നശി . കു ി പിടി വാ ി
പുറേ ു പാ ു. േഡാ ർ
അേ ാഴും ഉണർ ി ി . ഒരു
പരവതാനി വിരി െകാ ുനി
പരിചാരകൻ േഡാ െറ
വിളി ണർ ാൻ ത ാറായി .
െലവിൻ പ ു റൂബിളിെ ഒരു
േനാെ ടു ് അയാൾ ു െകാടു ു.
േഡാ ർ പീ ർ ഡിമി ടി ് (അ ുവെര
നി ാരനായിരു േഡാ ർ പീ ർ
ഡിമി ടി ിന് ഇേ ാൾ വലിയ പാധാന ം
ൈകവ തായി െലവിനു േതാ ി)
എേ ാൾ വിളി ാലും വരാെമ ു
സ തി ി െ ും
വിളി ണർ ിയാൽ
േദഷ െ ടുകയിെ ും പറ ു.
പരിചാരകൻ മുകളിേല ു
കയറിേ ായി. േഡാ ർ
ചുമയ് ു തിെ യും
നട ു തിെ യും മുഖം
കഴുകു തിെ യും
സംസാരി ു തിെ യും ശബ്ദംേക .
മൂ ുമിനി ് കഴി ുകാണും. ഒരു
മണി ൂറിലധികമാെയ ് െലവിനു
േതാ ി. ഇനിയും കാ ുനില് ാൻ
വ .
“പീ ർ ഡിമി ടി ്, പീ ർ ഡിമി ടി ് !”
െലവിൻ വാതിലിനു
പുറ ുനി ുേകണേപ ി :
“ൈദവെ േയാർ ു െപാറു ണം.
ഞാൻ വ ി ര ു മണി ൂറായി.
“ഇതാ വരു ു. ഇതാ വരു ു.”
േഡാ റുെട ശബ്ദം േക . ചിരി
െകാ ാണേ ാ അ െന പറ ത്
എേ ാർ ് െലവിൻ അ ുതെ .
“ഒ ു പറേ ാെ .”
“ഇേ ാ വരാം.”
േഡാ ർ ബൂട്സ് ഇ േ ാൾ
ര ുമിനി കഴി ു. ഷർ ് ധരി ് മുടി
ചീകിയേ ാൾ വീ ും ര ു മിനി കൂടി
കട ുേപായി.
“പീ ർ ഡിമി ടി ്.” െലവിൻ
ദയനീയമായി യാചി . ആ നിമിഷം
മുടി ചീകിെയാതു ിെ ാ ു േഡാ ർ
പുറ ുവ ു.
 “ഇവർെ ാ ും മനഃസാ ിയി .
മുടിചീകാൻ ക സമയം!’ െലവിൻ
ചി ി .
“ഗുഡ്േമാണിങ്.” േഡാ ർ ൈക
നീ ി: “ധൃതിപിടിേ . എ ാണു
കാര ം?”
എ ാം കൃത മായിരി ണമേ ാ
എ ു വിചാരി ് െലവിൻ ഭാര യുെട
ിതിെയ ുറി ് ആവശ മി ാ
കാര െള ാം വിവരി . ഉടെന
തേ ാെടാ ം വരണെമ ് ഇടയ് ിെട
േഡാ േറാട് അേപ ി ുകയും
െചയ്തുെകാ ിരു ു.
“ധൃതികൂേ . നി ൾ ്
അനുഭവമി ാ ി ാണ്. എെ
ആവശ ംേപാലും േവ ിവരി .
എ ാലും വരാെമ ുപറ
ിതി ു േവണെമ ിൽ വരാം.
ധൃതിെ േട . ഇരി ൂ, ഒരു ക
കാ ി കുടി ുേ ാ?”
േഡാ ർ തെ
പരിഹസി ുകയാേണാ എ ു
സംശയി ് െലവിൻ സൂ ി േനാ ി.
പരിഹാസ ിെ ല ണെമാ ുമി .
“എനി റിയാം.” േഡാ ർ ചിരി :
“എനി ും ഒരു കുടുംബമു ്.
ഇതുേപാലു അവസര ളിൽ ന ൾ
ഭർ ാ ാർ നിലവി
െപരുമാറി ളയും. എനിെ ാരു
േരാഗിയു ്. അവള െട ഭർ ാവ് ഈ
അവസര ിൽ
കുതിരലായ ിേലേ ാടും.”
“എ ാണ യുെട അഭി പായം?
എ ാം ശരിയാകുമേ ാ?”
“ല ണ െള ാം
അനുകൂലമാണ്.”
‘എ ിൽ നമു ുടെന പുറെ ടാം.”
കാ ിെകാ ുവ ഭൃത െന
േരാഷേ ാെട േനാ ിെ ാ ്
െലവിൻ പറ ു.
“ഒരു മണി ൂറിനകം പുറെ ടാം.”
“അേ ാ! ൈദവെ േയാർ ്…”
“ഞാൻ കാ ി കുടിേ ാെ .”
േഡാ ർ കാ ി കുടി ാൻ തുട ി.
ര ുേപരും മൗനം ഭജി .
“തുർ ികൾ േതാ െതാ ിയി .
ഇ െ പ തം വായിേ ാ?” ഒരു
കഷണം െറാ ിെയടു ു
ചവ െകാ ു േഡാ ർ േചാദി .
“എനി ു വ !
പതിന ുമിനി ിനകം വരണം.”
“അര മണി ൂറിനു ിൽ.”
“തീർ യാണേ ാ.”
െലവിൻ
വീ ിെല ിയേ ാൾ െ യാണ്
പിൻസ ം വ ത്. അവരുെട
ക കൾ നിറ ിരു ു. ൈകകൾ
വിറ . െലവിെന ക േ ാൾ അയാെള
ആേ ഷി െകാ ു കരയാൻ
തുട ി.
 “എ െനയിരി ു ു േമരി
വ്ളാേസവ്ന?” ചിരി െകാ ്
അടു ുെച മിഡ്ൈവഫിേനാട്
അവർ േചാദി .
“എ ാം േനേര േപാകു ു.”
മിഡ്ൈവഫ് പറ ു: “അവേരാടു
കിട ാൻ പറയണം. അതായിരി ും
സൗകര ം.”
രാവിെല ഉറ മുണർ ്
എ ാണുവിേശഷെമ ു
മന ിലാ ിയ നിമിഷം മുതൽ
എ ുവ ാലും േനരിടാനു
ഒരു ിലായിരു ു െലവിൻ.
വിചാരവികാര െള അമർ ിവ
ഭാര െയ പരി ഭമി ി ാതിരി ാൻ
ശമി . സാധാരണഗതിയിൽ
എ തമണി ൂർ നീ ുനില് ുെമ ്
അേന ഷി റി ു, അ ു
മണി ൂർവെര മന ിെന
നിയ ി ാൻ തനി ു
സാധി ുെമ ുറ ി . പേ ,
േഡാ റുെട അടു ുനി ു
മട ിവ ു വീ ും അവള െട േവദന
ക േതാെട, ‘ൈദവേമ, െപാറു േണ,
ഞ െള സഹായി േണ’ എ ു
പാർ ി ാൻ തുട ി. ഇടയ് ിെട
െനടുവീർ ി . എ ി ം ഒരു മണി ൂർ
കഴി േതയു .
വീ ും ഒരു മണി ൂറായി, ര ു
മണി ൂറായി, മൂ ു മണി ൂറായി,
അ ുമണി ൂറും കട ുേപായി.
ഒ ും സംഭവി ി . കി ിേയാടു
സഹതാപം കാരണം അയാള െട
ഹൃദയം െപാ ിേ ാകുെമ ുേതാ ി.
മിനി കള ം മണി ൂറുകള ം
കഴി ു. മനഃേ ശവും ഭയവും
പിരിമുറു വും കൂടിവ ു. െലവിനു
സമയേബാധം നഷ്ടെ . അവള െട
വിയർ ൈക ല ിൽ
അമർ ി ിടി ിരു േ ാൾ മിനി കൾ
മണി ൂറുകളായി േതാ ി. പി ീടു
മണി ൂറുകൾ മിനി കളായും.
െമഴുകുതിരി ക ി വയ് ാൻ േമരി
വ്ളാേസവ്ന പറ േ ാഴാണ് സമയം
സ യാെയ ് അറി ത്. അേ ാൾ
രാവിെല പ ുമണിയാെണ ു
പറ ാലും അയാൾ
അ ുതെ ടുകയി . അവള െട മുഖം
ഇടയ് ിെട േവദനെകാ ു
പുളയു തും ഇടയ് ിെട ചിരിതൂകി
ആശ സി ി ു തും അയാൾ ക ു.
പിൻസ ് ക ീെരാലി ി ്
അ രേ ാെട മിഴി ിരി ു തു ക ു.
േഡാളിെയ ക ു. സിഗര ്
പുക െകാ ിരി ു േഡാ െറ
ക ു. ദൃഢനി യേ ാെടനി
മിഡ്ൈവഫിെന ക ു. വൃ നായ
പിൻസ് ചി ാമ നായി
ഉലാ ു തും ക ു. പേ ,
എേ ാഴാണവർ വെ ത ും
േപായെത ും അറി ി . പിൻസ ്
ഒരുനിമിഷം േഡാ േറാെടാ ം
െബഡ്റൂമിലായിരു ു. അടു
നിമിഷം പഠനമുറിയിൽ
ഊണുേമശയ് ുമു ിൽ. അതു
പിൻസ ് ആയിരു ി ,
േഡാളിയായിരുെ ് അടു നിമിഷം
മന ിലാ ി. ഒരു േമശയും േസാഫയും
എടു ുെകാ ുവരാൻ പറ േ ാൾ
കി ി ുേവ ിയാെണ ധാരണയിൽ
ഓടിേ ായി. തനി ുറ ാൻ
േവ ിയാെണ ു പി ീടാണ്
മന ിലായത്. പിൻസ ിെ
െബഡ്റൂമിൽ നി ു െവ ിയിലു
ഒരു െകാ വി ഗഹം െകാ ുവരാൻ
ആവശ െ . പിൻസ ിെ
വൃ പരിചാരിക അലമാരിയിൽ
വലി ുകയറി അതിനുമുകളിൽ
വ ിരു വിള ് താെഴയി െപാ ി .
വി ഗഹം കി ിയുെട കിട യുെട
തലയ് ൽെകാ ുവ .
എ ിനാെണ ് അയാൾ ു
മന ിലായി . പിൻസ ് തെ
ൈകപിടി പരി ഭമി രുെത ു
പറ തും േഡാളി ഭ ണം
കഴി ാൻ നിർബ ി തും
മുറി ുപുറേ ു
കൂ ിെ ാ ുേപായതും േഡാ ർ
ഗൗരവേ ാെട േനാ ിയി
സഹതാപം പകടി ി തും ഏതാനും
തു ി മരു ുെകാടു തും
എ ിനാെണ റി ുകൂടാ.
 കഴി വർഷം പ ണ ിെല
േഹാ ലിൽ സേഹാദരൻ
നിെ ാളാസിെ മരണ ിട യിൽ
വ നട തും ഇേ ാൾ
നട ു തുമായ സംഭവ ൾ ു
ത ിൽ സാമ മുെ ു മാ തം
അയാൾ റിയാം. അ ു പേ ,
സ ടമായിരു ു. ഇേ ാൾ
സേ ാഷവും.
‘ൈദവേമ, മാ തരേണ!’ എ ്
അയാൾ ഇടവിടാെത പാർ ി .
 പതിന ്

സ മയെമ ാെയ ്
അയാൾ റി ുകൂടാ.
െമഴുകുതിരികൾ എരി ു തീരാറായി.
േഡാളി പഠനമുറിയിൽ വ ു
േഡാ േറാട് ഉറ ിെ ാ ാൻ
പറ ു. േഡാ ർ പറ കഥകൾ
േക െകാ ിരി ുകയായിരു ു
െലവിൻ. െപെ ് ഒരു നിലവിളി േക .
മുെ ും േക ി ി ാ വിധം
ഭയാനകമായ നിലവിളി. െലവിൻ
ഭയെ േഡാ റുെട മുഖ ുേനാ ി.
േഡാ ർ ഒരു വശേ ു തല
െചരി കാേതാർ ി ചിരി .
ആരാണു നിലവിളി െത റിയാനു
വ ഗതേയാെട െലവിൻ
െബഡ്റൂമിേല ു കുതി . കി ിയുെട
തലയ് ൽ െച ുനി ു. നിലവിളി
അവസാനി . എ ിലും അവിെട ഒരു
മാ ം കാണാനു ്. അെത ാെണ ു
മന ിലായി . മന ിലാ ാൻ
ആ ഗഹി മി . എ ിലും േമരി
വ്ളാേസവ്നയുെട മുഖ ുനി ് അതു
വായിെ ടു ു. അവരുെട മുഖം
വിളറിയിരു ു. താടിെയ ് അല്പാല്പം
വിറ . േനാ ം കി ിയുെട
മുഖ ുതറ ിരു ു. കി ിയുെട മുഖം
േ ശഭരിതവും ീണി തുമായിരു ു.
വിയർ െന ിയിൽ തലമുടി
പ ി ിടി ി ു. അയാൾ അവെള
േനാ ി. വിയർ ൈകെകാ ്
അയാള െട തണു ൈകപിടി
െന ിേയാടു േചർ ു:
“േപാകരുത്, േപാകരുത് ! എനി ു
േപടിയി . എനി ു േപടിയി !” അവൾ
പറ ു: “മ ാ, എെ കാതുകളിെല
റിങ് ഊരിെയടു ണം. എനി ു
േവദനി ു ു. നി ൾ ു
േപടിയി േ ാ? െപെ ്, േമരി
വ്ളാേസവ്ന, െപെ ്…!”
അവൾ ചിരി ാൻ ശമിെ ിലും
െപാടു േന മുഖം വ കി ് അയാെള
ത ിമാ ി.
“േവദന സഹി ാൻവ . ഞാൻ
ചാവും… ചാവും… േപാ!… േപാ!”
അവൾ നിലവിളി . വീ ും
അസാധാരണമായ ആ നിലവിളി.
െലവിൻ തലയിൽ
ൈകവ െകാ ു പുറേ ്
ഓടിേ ായി.
“കുഴ മി . കുഴ മി ! എ ാം
ശരിയായി െ നട ു ു.” േഡാളി
വിളി പറ ു.
പേ , അവെര ുപറ ാലും
എ ാം നഷ്ടമാെയ ് അയാൾ ധരി .
അടു മുറിയുെട വാതിലിൽ
ചാരിനില്േ , വീ ും ഒരാർ നാദം
േക . തെ പഴയ കി ിയുെട
ശബ്ദമാണെത ് അയാൾ റിയാം.
ഒരു കു ു േവണെമ ആ ഗഹം
അയാൾ പേ ഉേപ ി .ആ
കു ിെന ഇേ ാഴയാൾ െവറു ു ു.
അവൾ ജീവി ണെമ ുേപാലും
അയാൾ ആ ഗഹി ു ി .
ഭയ രമായ കഷ്ട ാട്
ഒ വസാനി ി കി ിയാൽമാ തം മതി.
“േഡാ ർ, എ ാണിത് ?
എ ാണിത് ? എെ ൈദവേമ.”
അേ ാഴവിെട വ േഡാ റുെട
ൈകയ് ുപിടി അയാൾ
നിലവിളി .
“അവസാനി ാറായി.”
ഗൗരവ ിൽ േഡാ ർ പറ ു.
അവസാനെമ ാൽ മരണമാെണ ്
െലവിൻ ധരി .
അയാൾ അവള െട മുറിയിേല ു
പാ ു. ആദ ം ക ത് േമരി
വ്ളാേസവ്നയുെട മുഖമാണ്. അതു
കൂടുതൽ ഗൗരവപൂർണമാണ്. കി ി ു
മുഖമി . തൽ ാന ു ഭയാനകമായ
േവദനയും അതിൽനി ു പുറെ ടു
ശബ്ദവുംമാ തം. അയാള െട ഹൃദയം
തകരുകയാെണ ു േതാ ി. നിലവിളി
കൂടുതൽ ഭയാനകമായി. ഭീതിയുെട
പാരമ ിെല ിയതുേപാെല. എ ി
െപെ ു നില . െലവിനു തെ
കാതുകെള വിശ സി ാൻ സാധി ി .
എ ിലും അതു സത മായിരു ു.
ഏേതാ ചലി ു ശബ്ദം േക .
ശ ാേസാ ാസ ിെ േവഗംകൂടി.
അവള െട ശബ്ദം, ജീവനു , ഇടറു ,
സൗമ മായ, സ ുഷ്ടമായ ശബ്ദം,
‘അതു കഴി ു!’
അവൾ നി ഹായയായി ൈകകൾ
നീ ി. അസാധാരണമായ
സൗ ര േ ാെട, നി ബ്ദയായി,
അയാെള തുറി േനാ ിെ ാ ു
ചിരി ാൻ ശമിെ ിലും
സാധി ാെത മലർ ുകിട ു.
കഴി ഇരുപ ിര ു
മണി ൂറുകളായി താൻ
െച കെ ിരു നിഗൂഢവും
ഭയാനകവുമായ േലാക ുനി ു
െനാടിയിടയിൽ തെ പഴയ,
പകാശമാനമായ, സേ ാഷകരമായ
േലാക ിേല ു
മട ിെയ ിയതായി െലവിനു
േതാ ി. ശരീരം വിറ .
ആന ാ ശു ൾ പവഹി .
സംസാരേശഷി വീ ുകി ി.
ഭാര യുെട കിട യ് രികിൽ
മു കു ിനി ് അവള െട ൈക
പിടി തെ ചുേ ാടു േചർ ു.
അതിനു മറുപടിയായി അവള െട
വിരലുകൾ ദുർബലമായി ചലി .
അേതസമയം, ക ിലിെ കാല് ൽ
േമരി വ്ളാേസവ്നയുെട സമർ മായ
ൈകകളിൽ ഒരു പുതിയ മനുഷ ജീവൻ
തുടി ു ത് അയാളറി ു.
അയാള േടതുേപാലു
അവകാശ ള ം അയാൾ ു തുല ം
പാധാന വുമു , തെ േ ാെല
ജീവി ാനും പത ത്പാദന ിനും
െകല്പു ജീവൻ.
“ജീവനു ്, ജീവനു ്,
ആൺകു ി.” വിറയ് ു ൈകെകാ ്
കു ിെ മുതുകിലടി ് േമരി
വ്ളാേസവ്ന പറയു ത് െലവിൻ േക .
“വാസ്തവമാേണാ മ ാ?” കി ി
േചാദി .
മറുപടിയായി ഏ ലടി ാൻ
മാ തേമ പിൻസ ിനു സാധി .
ആ നി ബ്ദതയുെട മധ ിൽ
അ യുെട േചാദ ിനു മറുപടിയായി
ആ മുറിയിൽ േക ിരു അട ി ിടി
സംഭാഷണ ള െട ശബ്ദ ിൽ നി ു
തീർ ും വ ത സ്തമായ ഒരു ശബ്ദം
േക . അറിയെ ടാ ഏേതാ
നാ ിൽനി ് അ ാതമാംവിധം
പത െ ഒരു പുതിയ
മനുഷ ജീവിയുെട ധീരവും ഉ തവും
ആെരയും കൂസാ തുമായ
ശബ്ദമായിരു ു അത്.
അതിനുമു ് കി ിയും താനും
മരി േപാെയ ും
മാലാഖമാരാണവരുെട കു ികെള ും
ൈദവം അവേരാെടാ മുെ ും
പറ ുേക ാലും െലവിൻ
അ ുതെ ടുകയി ായിരു ു.
എ ാലിേ ാൾ യാഥാർ ിെ
േലാക ് മട ിെയ ിയേ ാൾ
അവൾ ജീവി ിരി െ ും
അവൾ ു സുഖമാെണ ും
നിരാശേയാെട അലറിവിളി ു ജീവി
തെ മകനാെണ ും മന ിലാ ാൻ
അയാൾ നേ ബു ിമു ി. കി ി
ജീവി ിരി ു ു. അവള െട
കഷ്ട ാടുകൾ അവസാനി .
അവർണനീയമായ ആ ാദമാണു
താൻ അനുഭവി ു ത്. പേ ,ആ
കു ് ? എവിെടനി ്, എ െനയാണ്
അവൻ വ ത് ? ആരാണവൻ? ആ
ആശയം ഉൾെ ാ ാൻ അയാൾ ു
സാധി ി . അെതാരധിക ാെണ ു
േതാ ി. അതുമായി െപാരു െ ടാൻ
ഏെറ സമയെമടു ു.
 പതിനാറ്

പ ുമണിേയാെട വയ ൻ
പിൻസും െകാസ്നിേഷവും
ഒബ്േലാൻസ്കിയും വ ു.
കു ിെ യും അ യുെടയും
സുഖവിവരം അേന ഷി ി ് മ
കാര ൾ സംസാരി െകാ ിരു ു.
െലവിൻ അതു ശ ിെ ിലും ഒരു
ദിവസം മു ുനട
സംഭവ ളായിരു ു അയാള െട
മന ിൽ. അെതാെ നട ി നൂറു
വർഷം കഴി തുേപാെല. ിെല
തേലദിവസെ ഡി റിെന ുറി ്
അവർ ചർ െചയ്തേ ാഴും െലവിൻ
ആേലാചി . ഇേ ാൾ അവെള ു
െച കയായിരി ും?
ഉറ ുകയാേണാ?
എെ ാെ യായിരി ും അവള െട
മന ിൽ? ഞ ള െട മകൻ ഡിമി ടി
കരയുകയാേണാ? അയാൾ
ചാടിെയണീ .
“ഇേ ാൾ എനി വെള കാണാേമാ
എ ു േചാദി ്.” പിൻസ് പറ ു.
“ഉടെന േചാദി ാം” എ ു പറ ്
െലവിൻ ഓടിേ ായി.
 അവൾ ഉറ ുകയായിരു ി .
കു ിെ
ാനസ്നാനെ ുറി ്
അ േയാടു
സംസാരി ുകയായിരു ു.
തലമുടി ചീകിെയാതു ി ൈകകൾ
നീ ിവ മലർ ുകിട കി ിയുെട
മുഖം ഭർ ാവിെന ക േ ാഴു
സേ ാഷ ാൽ പകാശമാനമായി.
എ ിലും അയാള െട മന ിെല
ആശ പൂർണമായും മാറിയിരു ി .
അവൾ അയാള െട കരം ഗഹി രാ തി
ഉറ ിേയാ എ ാരാ ു. ഉ രം
പറയാനാവാെത അയാൾ മുഖം
തിരി .
“ഞാെനാ ു മയ ി േകാ ാ.”
അവൾ പറ ു: “ഇേ ാൾ ന
സുഖമു ്.”
െപെ ് അയാള െട മുഖഭാവം
മാറി. കു ിെ കര ിൽേക ് അവൾ
വിളി പറ ു. “അവെനയി ു
െകാ ുവാ േമരി വ്ളാേസവ്ന,
അേ ഹവും കാണെ .”
പ യും കേ ാെ ു പറ ്
േമരി വ്ളാേസവ്ന ചുവ നിറ ിൽ
തുടി െകാ ിരു ഒരു
വിചി തജ ുവിെന എടു ുയർ ാൻ
തുട ി.
“നില് േണ, ആദ ം ന െളാ ്
ഉടുെ ാരു ിേ ാെ .” അതിെന
വീ ും കിട യിൽ കിട ി
െപാതി ിരു തുണിമാ ി വീ ും
െപാതി ് ഏേതാ ഒരു െപാടി തൂവി.
ദയനീയമായ ആ െകാ രൂപെ
െലവിൻ സൂ ി േനാ ി.
പിതൃസഹജമായ
വികാര െളാ ുമു ായിെ ുമാ ത
മ , ഒരുതരം അറ ാണു േതാ ിയത്.
പേ , പുത മാ ി
െകാ ൈകകാലുകള ം
െപരുവിരലുകൾ ഉൾെ െടയു
വിരലുകള ം ക േ ാൾ, േമരി
വ്ളാേസവ്ന മൃദുവായ
സ് പി ുകെള േപാെല അവെയ
നിവർ ുകയും വീ ും തുണിയിൽ
െപാതിയുകയും െചയ്തേ ാൾ,
അയാൾ ു സഹതാപം േതാ ി.
അതിനു േവദനി ുെമ ു ഭയ ്
അവെള വില ാൻ തുട ി.
േമരി വ്ളാേസവ്ന ചിരി .
“േപടിേ , േപടിേ .”
കു ിെന െപാതി ് ഒരു
പാവേപാെലയാ ിയി ് അവെ
സൗ ര ം അ ൻ
ക ാസ ദി ു തിനുേവ ി അവൾ
മാറിനി ു.
“അവെനയി ു താ” എ ു
പറ ് കി ി എഴുേ ല് ാൻ ഭാവി .
“എ ാണിത് ? അന ാെത
കിട ണം. പ െയ കാണി ി ഞാൻ
െകാ ുവരാം.” േമരി വ്ളാേസവ്ന ഒരു
ൈകയിൽ കു ിെനെയടു ് (മേ
ൈകെകാ ് തല താ ി ിടി ിരു ു)
െലവിെ േനർ ു നീ ി. ചുവ
നിറ ിലു അ ുതവസ്തുവിെ
തലയും തുണിയിൽ െപാതി ിരു ു.
എ ിലും ഒരു മൂ ും പാതിയട
മിഴികള ം ഉ വയ് ാൻേതാ ു
ചു ുകള ം അതിനു ായിരു ു.
“ന ച മു കു ്.” േമരി
വ്ളാേസവ്ന പറ ു.
െലവിൻ െവറുേ ാെട
െനടുവീർ ി . ച മു ഈ കു ്
അയാള െട മന ിൽ അവ യും
അനുക യുമാണ് ഉളവാ ിയത്.
േമരി വ്ളാേസവ്ന കു ിെന
അതിനു പരിചിതമ ാ അ യുെട
മാറിേനാടു േചർ ുപിടി . െലവിൻ
പുറംതിരി ുനി ു.
െപെ ് ഒരു ചിരിേക ് അയാൾ
തിരി ുേനാ ി. കി ിയാണു
ചിരി ത്. കു ് മുല ്
വായിലാ ി ഉറു ി ുടി ാൻ
തുട ി.
“മതി! അ തയും മതി!” േമരി
വ്ളാേസവ്ന പറെ ിലും കി ി
കു ിെന െകാടു ി . അ യുെട
ൈകകളിൽ കിട ് അവനുറ ി.
“ഇേ ാഴിവെന േനാ ്.” െലവിനു
കാണ വിധം കി ി കു ിെ
മുഖം തിരി പിടി . കു ുമുഖ ു
കൂടുതൽ ചുളിവുകൾ. അവൻ ഒ ു
തു ി. ചിരി ് വാ ല ാ ശു േളാെട
ഭാര െയ ചുംബി ി ് െലവിൻ
പുറ ിറ ി.
കു ിെന ക േ ാൾ മു ്
പതീ ി ിരു തുേപാെല
സേ ാഷമ , ഒരുതരം
ഭയമാണയാൾ ് അനുഭവെ ത്—
നി നായ ആ പാവം എെ ാെ
േ ശ ളായിരി ും
സഹിേ ിവരു െത ഭയം. അത്
തു ിയേ ാഴു ായ അകാരണമായ
ആ ാദെ യും അഭിമാനെ യും
േപാലും
അ പസ മാ ു തായിരു ു ആ
ഭയം.
 പതിേനഴ്

ഒ ബ്േലാൻസ്കിയുെട കാര
തീെര േമാശമായ
ൾ

അവ യിലായിരു ു.
വനം വി തിെ മൂ ിൽ ര ു
െചലവാ ി. കി ാനു മൂ ിെലാ ു
ക ീഷൻ കഴി ബാ ിയു തിൽ
േഡാളി അവകാശവാദം
ഉ യി തുെകാ ് ക വട ാരൻ
െകാടു ി . ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട
ശ ളം വീ െചലവിനും അത ാവശ ം
കട ൾ വീ ാനും മാ തേമ തികയൂ.
ഇ െന തുടർ ുേപാകാൻ
പയാസമാെണ ാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട അഭി പായം.
ശ ളം കുറവായതാണു കാരണം.
ഏതാനും വർഷ ൾ ുമു ് അത്
അധികമായിരു ു. ഇേ ാഴ െനയ .
ബാ ് ഡയറ ർ െപേ ടാവിനു 12,000
റൂബിള ം ഒരു ക നിയിെല
ഡയറ റായ െസ ്സ്കി ു 17,000
റൂബിള ം ഒരു ബാ ിെ ാപകനായ
മിതിനു 50,000 റൂബിള ം ശ ളമു ്.
തെ അലസതയാണു കാരണെമ ്
അയാൾ വിചാരി . ശീതകാലം
അവസാനി ാറായേ ാൾ ഒരു ന
േപാ ് ഒഴിവുവ ു. േമാസ്േകായിെല
അ ായിമാരും അ ാവ ാരും
സ്േനഹിത ാരും മുേഖന ചരടുവലി .
അയാൾ േനരി ് പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ
േപായി. സേതൺ െറയിൽേവയുെടയും
ബാ ിങ് ഹൗസുകള െടയും മ ച ൽ
െ കഡി ് ബാലൻസിനായു േജായി ്
ഏജൻസി ക ി ിയിെല െമ ർ എ
ഉേദ ാഗമാണ്. വിപുലമായ അറിവും
പവൃ ിപരിചയവും ആവശ മു
പദവി. അ െനയു ഒരാെള
കി ാനി . അതുെകാ ്
സത സ നായ ഒരു വ ിെയയാണ്
അേന ഷി ു ത്. ഒബ്േലാൻസ്കി
സത സ നാെണ ുമാ തമ ,
കഴിവു വനുമാണ്.
ഏഴായിരം റൂബിൾ മുതൽ
പതിനായിരം റൂബിൾവെരയാണു
പതിവർഷേവതനം. ഇേ ാഴെ
േജാലി രാജിവയ് ാെതതെ പുതിയ
േജാലി ഏെ ടു ാം. ര ുമ ിമാർ—
ര ുേപരും ജൂത ാർ, അതിെലാരാൾ
വനിത—ആണു
തീരുമാനെമടുേ ത്. അവെര
കാണണം. സേഹാദരിയുെട
വിവാഹേമാചനം സംബ ി
കെരനീെ അ ിമതീരുമാനെമെ ്
അയാെള േനരിൽ ു
േചാദി ാെമ ് അ യ് ു
വാ ുെകാടു ിരു ു. അ െന
േഡാളിയുെട പ ൽനി ് അൻപതു
റൂബിൾ വാ ിെ ാ ാണ്
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ിയത്.
കെരനീെ പഠനമുറിയിലിരു ്,
‘റഷ ൻ സ ദ്വ വ യുെട
ദുരവ യുെട കാരണ ൾ’ എ
അയാള െട േലഖനം
വായി േകൾ ുകയായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കി. അതു
തീർ ി േവണം തെ യും
അ യുെടയും കാര ം പറയാൻ.
“അതു സത മാണ്.”
വായി കഴി ് ക ട മാ ി തെ
മുൻഅളിയെ മുഖ ുേനാ ി.
കെരനീെ അഭി പായേ ാട്
ഒബ്േലാൻസ്കി േയാജി :
“വിശദാംശ െള ാം കിറുകൃത ം.
എ ിലും ഇ ു പാബല ിലു
സി ാ ം സ ാത മാണ്.”
“സ ാത െമ സി ാ െ
ഉൾെ ാ മെ ാരു ത ം
ഞാനിതിൽ അവതരി ി ി ്” എ ു
പറ ് കെരനീൻ വീ ും ക ട
മൂ ിലുറ ി പസ ഭാഗം വീ ും
വായി .
“സ കാര വ ികള െട ലാഭം
ഉേ ശി സംര ണമ . ഏ വും
താേഴ ിടയിലു വരും
മുകള ു വരുമായ
എ ാവരുെടയും െപാതുന യാണ്
എെ ല ം. പേ , അവർ ിതു
മന ിലാവി .
സ ാർ താൽപര മാണവർ ്.
വാചകമടിയിൽ മയ ും.”
തെ പ തികേളാടു
േയാജി ാ വെരയാണ് കെരനീൻ
‘അവർ’ എ
വിഭാഗ ിലുൾെ ടു ിയു െത ും
റഷ യിെല എ ാ തി കൾ ും
കാരണം അവരാെണ ും കെരനീൻ
വിശ സി ു തായും ഒബ്േലാൻസ്
കി ് അറിയാം. അയാൾ എതിർ ാൻ
തുനി ി . കെരനീൻ
പറ തിേനാെട ാം േയാജി .
“എനിെ ാരു കാര ം പറയാനു ്.
േപാേമാർസ്കിെയ കാണുേ ാൾ
എനി ുേവ ി ഒ ു ശുപാർശ
െച ണം. സേതൺ െറയിൽേവ
മ ച ൽ െ കഡി ് ബാലൻസിനായു
േജായി ് ഏജൻസി ക ി ിയിെല
െമ ർ ാനം ഒഴിവു ്.
അതിെലനി ു
താൽപര മുെ റിയി ണം.”
ഉേദ ാഗ ിെ േപര് െത ാെത
േവഗ ിൽതെ യാണു പറ ത്.
പുതിയ ക ി ിയുെട
േജാലിെയ ാെണ ് കെരനീൻ
അേന ഷി . അതു തെ
പ തികള മായി
െപാരു െ ടു താേണാ എ ു
സംശയമു ്.
 “തീർ യായും ഞാൻ അയാേളാടു
പറയാം. പേ , എ ിനാണിേ ാൾ
നി ൾ ാ േജാലി?”
“ന ശ ളമാണ്.
ഒൻപതിനായിരംവെര കി ം. പിെ
എെ വരുമാനവും…” കെരനീൻ
ആവർ ി .
ഉയർ ശ ളെമ ുേക േ ാൾ
െചലവുചുരു ലിനു തെ
പ തികള മായി
േയാജി േപാവുകയിെ േ ാർമി :
“ഉയർ ശ ളനിര ുകളാണ്
ഇേ ാഴെ
സാ ിക ുഴ ൾ ു
കാരണെമ ു കാണി ഞാെനാരു
േലഖനെമഴുതിയി ്.”
“അതു േവേ ? ഒരു ബാ ്
ഡയറ ർ ു പതിനായിരം
െകാടു ു ുെവ ിരി െ .
അയാൾ ്
അർഹതയു തുെകാ ാണ്.
അറിയാേമാ? എൻജിനീയർ ു 20,000
െകാടുേ പ .”
“െച േജാലി നുസരി ാണു
ശ ളം നി യിേ ത്. അതു
ലഭ തയുെടയും ആവശ ിെ യും
നിയമ ിനു വിേധയമായിരി ുകയും
േവണം. ആ നിയമെ
അവഗണി ു തു ശരിയ .
ഉദാഹരണ ിന് ഒേര ാപന ിൽ
പഠി ് ഒേര േയാഗ ത േനടിയ ര ്
എൻജിനീയർമാരിൽ ഒരാൾ ു
നാല്പതിനായിരവും മേ യാൾ ു
ര ായിരവും െകാടു ു തു
ന ായമ . അതുേപാെല സാേ തിക
പരി ാനെമാ ുമി ാ
വ ീല ാെര ഭീമമായ ശ ള ിൽ
ക നികളിെലേയാ ബാ ുകളിെലേയാ
ഡയറ ർമാരായി നിയമി ു ു.
ആൾസ ാധീനമാണ് അതിെ െയ ാം
അടി ാനം…”
“അതു ശരി.” ഒബ്േലാൻസ്കി
ഇടയ് ുകയറി പറ ു: “പേ , ഒരു
പുതിയ ാപനം തുട ുേ ാൾ
അതിെ നട ി ്
സത സ മായിരിേ േ ?”
“സത സ ത ഒരു ന ഗുണമ ”
എ ായിരു ു കെരനീെ മറുപടി.
“മെ ായാലും േപാേമാർസ്കിെയ
കാണുേ ാൾ എനി ുേവ ി
നി െളാ ു ശുപാർശ െച ണം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“അതിെ മുഖ ചുമതല ാരൻ
െബാൾഗാരിേനാവ് അേ ?” കെരനീൻ
േചാദി .
“െബാൾഗാരിേനാവ്
സ തി ി ്.”
സേ ാചേ ാെടയാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ത്.
അ ു രാവിെലയാണ്
െബാൾഗാരിേനാവിെന ക ത്. ആ
ജൂതെ െപരുമാ ം അ ത
സേ ാഷകരമായിരു ി . അയാള െട
െവയി ിങ്റൂമിൽ ര ുമണി ൂർ
കാ ിരിേ ിവ ു. അയാള െട
പതികരണവും
ആശാവഹമായിരു ി .
 പതിെന ്

“ഇനിെയാരു കാര ംകൂടി.

എ ാെണ റിയാമേ ാ… അ യുെട
കാര ം തെ .” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു.
അ യുെട േപര് േക മാ തയിൽ
കെരനീെ മുഖഭാവം ീണിതവും
നിർജീവവുമായി.
“ഞാെന ു െച ണെമ ാണ് ?”
തിരി ിരു ു ക ാടി മട ിവ ്
കെരനീൻ േചാദി .
“ഒരു തീരുമാനം, എെ ിലുെമാരു
തീരുമാനം, അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് !” േ ദാഹി െ
ഭർ ാെവ നിലയ് എ ു
പറയാനാണുേ ശി െത ിലും അതു
പതികൂല ഫലമുളവാ ുെമ ു ശ ി ്,
“ഒരു രാജ ത െന നിലയ്
(ഇതിന് ഇവിെട ഒരു പസ ിയുമി ),
ഒരു സാധാരണ മനുഷ െന
നിലയ് ് ! നി ൾ അവേളാടു ദയ
കാണി ണം.”
“എ ാണുേ ശി ു െത ു
തുറ ുപറയൂ.” താഴ് സര ിൽ
കെരനീൻ പറ ു.
 “അവേളാടു ദയവു ാകണം.
ദയനീയമാണവള െട അവ .
േനരി ക ാൽ നി ൾ ു
മന ിലാകും. പരമദയനീയം!”
“അ അർ േഡ വ്നയ് ്
ഒ ിനും കുറവിെ ാണേ ാ ഞാൻ
മന ിലാ ിയി ത്.”
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്,
ൈദവെ േയാർ ു പരസ്പരം
കു ാേരാപണം നട രുത്.
കഴി തുകഴി ു!
എ ാണവൾ ുേവ െത ു
നി ൾ റിയാമേ ാ.
വിവാഹേമാചനം.”
“എെ മകൻ എേ ാെടാ ം
താമസി ുകയാെണ ിൽ
വിവാഹേമാചനം േവെ ാണ് അ
അർ േഡ വ്ന പറ ത്. അേതാെട
പശ്നം അവസാനി .”
“ൈദവെ േയാർ ു
േദഷ െ ടരുത്.” അളിയെ
കാൽമു ിൽ സ്പർശി ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു: “ പശ്നം
അവസാനി ി ി . നി ൾ
േവർപിരി േ ാൾ അവൾ ു
സ ാത ം അനുവദി .
വിവാഹേമാചന ിനും സ തി .
നി ള െട മഹാമനസ്കതെയ അവൾ
അംഗീകരി . നി െള
കു െ ടു ിയേതയി . അവൾ
സകലതും ത ജി . പേ , അവള െട
ിതി കാല കേമണ
അസഹ മായി ീർ ു.”
“അ അർ േഡ വ്നയുെട
ജീവിത ിൽ എനി ു താൽപര മി .”
കെരനീൻ പറ ു.
“ഞാനതു വിശ സി ു ി .
അവള െട ഇേ ാഴെ ിതി ദുരിത
പൂർണമാണ്. അതുെകാ ് ആർ ും
ഒരു പേയാജനവുമി . അവൾ അത്
അർഹി ു ു എ ു നി ൾ
പറയുമായിരി ും. അവൾ ്
അതറിയാം. അവൾ നി േളാട് ഒ ും
ആവശ െ ടു ി . അതിനു
ൈധര മിെ ു തുറ ുപറയു ു.
എ ിലും ഞാനും അവെള
സ്േനഹി ു അവള െട ബ ു ളം
നി േളാടു താഴ്മയായി
അേപ ി ു ു. യാചി ു ു!
അവെള ഇ െന
പീഡി ി ു െത ിന് ? ആർ ാണ്
അതുെകാ ു േന ം?”
“എെ നി ൾ പതി ൂ ിൽ
നിർ ുകയാേണാ?”
“അ . അ . ഒരി ലുമ . ഞാൻ
പറയു തു മന ിലാ ണം.”
അളിയെ മന ്
ശാ മാ ാെന വ ം
ഒബ്േലാൻസ്കി കെരനീെ ൈകയിൽ
െതാ : “അവള െട വിഷമം ക ു
സഹി ാൻ വ ാ ി ാണ്.
േചതമി ാ ഒരുപകാരം! നി ൾ
ഒ ുമറിയ . എ ാം ഞാൻ
ഏർ ാടാ ാം. മു ു നി ൾ വാ ു
െകാടു താണ്.”
“എെ മകെ കാര ം
തീർ ാ ു തിനു മു ാണു ഞാൻ
വാ ുെകാടു ത്. അ ാ
അർ േഡ വ്നയുെട
വിശാലമനസ്കതയിൽ ഞാൻ
വിശ സി .” കെരനീെ ചു ുകൾ
വിറ . മുഖം വിളറി.
“അവൾ സകലതും നി ള െട
ഔദാര ിനു വി ിരി ുകയാണ്.
അവെള ര ി ണം. മകെന
േവണെമ ് അവൾ പറയു ി .
നി െളാരു ന മനുഷ നാണ്
അലക്സിസ് അലക്സാ ്േറാവി ്.
ഒരു നിമിഷേനരേ ് അവള െട
ാന ുനി ് ഒ ു ചി ി േനാ ൂ.
അവെള സംബ ി ിടേ ാളം
ഇെതാരു ജീവ രണ പശ്നമാണ്.
നി ൾ വാ ാനം െച ാതിരുെ ിൽ
നാ ിൻപുറെ സാഹചര ള മായി
അവൾ െപാരു െ ടുമായിരു ു.
പേ , നി ള െട വാ ാന ിൽ
വിശ സി നി ൾെ ഴുതിയി ്
അവൾ േമാസ്േകായിേല ു േപായി,
ആറുമാസമായി നി ള െട തീരുമാനം
കാ ുകഴിയു ു. വധശി യ് ു
വിധി െ ഒരാെള, കഴു ിൽ
കയറി ്, െകാ ാെതയും
മാ െകാടു ാെതയും നിർ ു
അവ . അവേളാടു ദയകാണി ൂ.
എ ാം ഞാൻ േനാ ിെ ാ ാം.”
“അത ഞാൻ പറയു ത്.
എനി ് അധികാരമി ാ ഒരു
വാ ാനമാണു ഞാൻ നല്കിയത്.”
“വാ ാനം നിേഷധി ുകയാേണാ?”
“സാധ മായെതാ ും
നിേഷധി ി ി . സാധ മാേണാ എ ു
പരിേശാധി ാൻ സമയം േവണം.”
“അ , അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് !”
ഒബ്േലാൻസ്കി ചാടിെയണീ :
“ഞാനതു വിശ സി ി . ഒരുസ് തീയും
അനുഭവി ാ ദുരിതമാണ് അവൾ
അനുഭവി ു ത്. നി ൾ
നിരസി രുത്.”
“സാധ മായെത ാം െച ാം.
നി െളാരു സ ത ചി കനാണ്.
പേ , ഞാെനാരു വിശ ാസിയാണ്.
ഇ തയും പധാനെ ഒരു
വിഷയ ിൽ
കിസ്ത ൻനിയമ ിെനതിരായി
പവർ ി ാൻ എനി ു സാധ മ .”
“പേ , കിസ്ത ൻസമൂഹ ളിൽ,
എെ അറിവിൽെ ിടേ ാളം
ന ുെടയിടയിലും വിവാഹേമാചനം
അനുവദി ു ു ്. ന ുെട പ ിയും
വിവാഹേമാചനം അനുവദി ു ു.”
“അനുവദി ു ു ്. പേ ,ആ
അർ ില .”
 “അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ്, എനി ു
നി െള മന ിലാകു ി .
നി ൾതെ യേ എ ാ ിനും
മാ െകാടു ാനും കിസ്ത ൻ
വികാരമുൾെ ാ ് എ ാം
ത ജി ാനും ത ാറായത്. (അതു
ഞ ൾ സ ാഗതം െചയ്തതാണ്.)
നി ള െട അ ി എടു ു വന്
നി ള െട േകാ കൂടി നല്കണെമ ു
പറ ത് നി ൾതെ യാണ്.
എ ി ിേ ാൾ…”
വിളറിയ മുഖേ ാെട കെരനീൻ
െപെ െ ണീ : “ദയവുെചയ്ത്
ഇെതാ ു നിർ ൂ. ഈ സംഭാഷണം
അവസാനി ി ൂ.”
“എ ിൽ േവ . എേ ാടു
മി ൂ. ഞാൻ േവദനി ിെ ിൽ
എനി ു മാ തരൂ.” ഒബ്േലാൻസ്കി
അയാള െട ൈകപിടി െകാ ു
പറ ു: “ഒരു സേ ശവാഹകെ
േജാലിമാ തമാണു ഞാൻ െചയ്തത്.”
കെരനീൻ അയാൾ ു
ൈകെകാടു ു. അല്പേനരം
ആേലാചി ി പറ ു:
“ഞാൻ ആേലാചി െ . മറുപടി
നാെള പറയാം.”
 പെ ാ ത്

ഒ ബ്േലാൻസ്കി
അവിെടനി ിറ ാൻ
തുട ുേ ാൾ േകാർനി വ ുപറ ു:
“െസർജി അലക്േസയി ് !”
‘ആരാണ് െസർജി
അലക്േസയി ് ?’ എ ു േചാദി ാൻ
ഭാവി േ ാേഴ ും ഓർമ വ ു.
“ഓ! െസേരഷ!” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “െസർജി അലക്േസയി ്
എ ു േക േ ാൾ ഏേതാ
ഡയറ റാെണ േ ഞാൻ
വിചാരി ത് !” മകെന കാണണെമ ്
അ പറ ിരു തും അയാൾ
ഓർമി . ‘അവൻ എവിെടയാെണ ും
കൂെട ആെരാെ യുെ ും
അേന ഷി ണം. പിെ
സാധി ുെമ ിൽ…
സാധി ുെമ ിൽ…’ സാധി ുെമ ിൽ
മകെന തനി ു കി വ ം
വിവാഹേമാചന ിനു
സ തി ി ണെമ ാണവൾ
സൂചി ി ത്… പേ , ഇേ ാൾ
അെതാ ും ആേലാചി തുെകാ ്
പേയാജനമി . എ ാലും
അന ിരവെന കാണാൻ സാധി തിൽ
ഒബ്േലാൻസ്കി സേ ാഷി .
ബാലേനാട് അവെ
അ െയ ുറി ് ഒ ും പറയരുെത ു
കെരനീൻ ഒബ്േലാൻസ്കിേയാടു
പറ ിരു ു.
“അ പതീ ിതമായി അവെ
അ െയ ക തിനുേശഷം അവനു
തീെര സുഖമി . ഞ ൾ
േപടി േപായി. കുെറ നാളെ
ചികി െകാ ാണ് ആേരാഗ ം
വീെ ടു ത്. േഡാ ർ
പറ തനുസരി ് ഇേ ാൾ
സ്കൂളിലയയ് ു ു.
കൂ കാേരാെടാ ം കളി ിതി
െമ െ . ന വ ം പഠി ു ു ്.”
“ഹേ ാ! ഇതാര് ! െകാ
െസേരഷയേ . െസർജി
അലക്േസയി ് !” നീല ജാ ം നീ
ടൗസറുമി ചിരി െകാ ു
ൈധര സേമതം
ആ വിശ ാസേ ാെട കട ുവ
സു രനായ ബാലെന േനാ ി
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
ആേരാഗ വാനും ബു ിമാനുമാെണ ു
േതാ ി. ഏേതാ അപരിചിതനാെണ ു
ധരി തലകുനി വണ ിയ അവൻ,
അ ാവെന തിരി റി േ ാൾ
േദഷ െ മുഖംതിരി . സ്കൂൾ
റിേ ാർ ് അ െ ൈകയിൽ
െകാടു ു.
 “മിടു ൻ, ഇനി െപായ്െ ാ .”
അ ൻ പറ ു.
“ആള് െമലി ു. കിളരം വ .
പഴയ െകാ കു ിയ . എെ
ഓർമയുേ ാ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
അവൻ അ െ മുഖ ുേനാ ി.
“ഓർമയു ്. അ ാവൻ.”
പറ ി ് അവൻ താേഴ ു േനാ ി.
അ ാവൻ അവെന
അടു ുവിളി ് അവെ ൈകപിടി :
“എെ ാെ യു ു വിേശഷ ൾ”
എ ു േചാദിെ ിലും തുടർ ്
എ ാണു പറേയ െത റി ുകൂടാ.
പ ൻ നാണി മറുപടിപറയാെത
നി ു. അ ാവെ പിടിയിൽനി ു
ൈക പിൻവലി . അ െ
മുഖ ുേനാ ിയി കൂ ിൽനി ു
തുറ ുവി കിളിെയേ ാെല
ഓടിേ ായി.
െസേരഷ അ െയ ക ി ് ഒരു
വർഷം കഴി ു. പി ീട്
അവെര ുറി ് ഒ ും േക ി . പി ീട്
സ്കൂളിൽ േപായി. കൂ കാെര
ഇഷ്ടെ . അ െയ
ക തിെന ുടർ ു സ പ്ന ളം
സ്മരണകള ം അവെന േരാഗിയാ ി.
ഇേ ാൾ അെതാ ും അവെന
അല ാറി . അ രം ഓർമകൾ
നാണേ ടാെണ ും
െപൺകു ികൾ ുമാ തം
േയാജി വയാെണ ും അവൻ കരുതി.
അ യും അ നും വഴ ുകൂടിയാണു
േവർപിരി െത ും അ േനാെടാ ം
താമസി ാനാണു തെ വിധിെയ ും
അവനറിയാം. ആ അറിവുമായി അവൻ
െപാരു െ .
അ യുെട ഛായയു
അ ാവെന ക േ ാൾ അവൻ
അസ നായി. പഠനമുറിയുെട
പുറ ു കാ ുനി േ ാൾ
േകൾ ാനിടയായ ചില വാ ുകളിലും
അ െ യും അ ാവെ യും
മുഖഭാവ ളിലുംനി ് തെ
അ െയ ുറി ാണവർ
സംസാരി െകാ ിരു െത ് അവൻ
ഊഹി . തെ മന മാധാനം
തകർ ാൻ വ അ ാവെ
മുഖ ു േനാ ാതിരി ാൻ അവൻ
ശ ി .
പേ , അവെ പി ാെല
പുറേ ിറ ിവ ഒബ്േലാൻസ്കി
േകാണി ടിയിൽവ ് അവെന ക ു.
സ്കൂൾവി വ ാൽ എെ ാെ
െച െമ ു േചാദി . അ ൻ
അടു ി ാ തുെകാ ാവാം,
അവൻ അ ാവേനാടു സംസാരി ാൻ
തുട ി.
“ഇേ ാൾ ഞ ൾ
തീവ ിേയാടി കളി ും.
ഇവിെടയിരി ു ര ുേപരാണു
യാ ത ാർ. എ ാ മുറികളിലുംകൂടി
തീവ ി പാ ു േപാകും. ഗാർഡ്
വാതിൽ ൽ നില ും.”
“അതാ നില് ു താണു ഗാർഡ്.
അേ ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
ചിരി െകാ ു േചാദി .
“അേത, ഗാർഡിനു ന ൈധര വും
േവഗവും േവണം. ഇെ ിൽ
സഡൻേ ബ ിടു ം മറി ുവീഴും.”
“വാസ്തവമാണ്.”
അ യുേടതുേപാലു ക കളിൽ—
ഇേ ാഴതു െകാ കു ിയുെട
ക കള , തീെര നിഷ്കള വുമ —
േനാ ിെ ാ ു ദുഃഖേ ാെടയാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ത്. കെരനീനു
വാ ുെകാടു ിരുെ ിലും
അ െയ ുറി
േചാദി ാതിരി ാൻ സാധി ി .
“നിന ു നിെ അ െയ
ഓർമയുേ ാ?”
“ഇ , ഓർമയി ” എ ു ധൃതിയിൽ
പറ ് അവൻ മുഖം കുനി .
അവെ മുഖം ചുവ ിരു ു.
അരമണി ൂർ കഴി ു.
ട ഷൻമാ ർ വ േ ാൾ അവൻ
േകാണി ടിയിൽതെ
നില് ുകയായിരു ു. അവൻ
പിണ ിനില് ുകയാേണാ അേതാ
കരയുകയാേണാ എ ു സംശയി ്
അ ാപകൻ പറ ു:
“ഉരു ുവീെണ ു േതാ ു ു.
അപകടം പിടി കളിെയാ ും
പാടിെ ു പറ ി ിേ ?”
“ഞാൻ വീണി . വീണാൽ ആരും
അറിയുകയുമി .”
“പിെ െയ ാണു കാര ം?”
“എെ എെ പാ ിനു വിടൂ!”
എനിേ ാർമയുെ ിലും ഇെ ിലും
അവർെ ുേവണം?”
ട ഷൻമാ േറാട . ഈ േലാകേ ാടു
െപാതുേവയാണവൻ പറ ത്.
 ഇരുപത്

പീ േ ഴ്സ്ബർഗിലായിരു േ ാഴും
ഒബ്േലാൻസ്കി െവറുേത സമയം
കള ി . സേഹാദരിയുെട
വിവാഹേമാചന ിെ യും തെ
പുതിയ ഉേദ ാഗ ിെ യും
കാര ളേന ഷി ണം. പിെ ,
േമാസ്േകായിെല
തിര ുകളിൽനിെ ാരു േമാചനവും
േവണം.
കെഫകള ം
ഓമ്നിബ കള മുെ ിലും
േമാസ്േകായിെല ജീവിതം െപെ ു
മുഷിയും. കുെറ ാലം തുടർ യായി
േമാസ്േകായിൽ താമസി . ഭാര യുെട
കു െ ടു ലും കു ികള െട
ആേരാഗ ിെ യും
വിദ ാഭ ാസ ിെ യും
പശ്ന ള ംെകാ ു െപാറുതിമു ി.
കട ാരനാെണ വസ്തുതയും
അയാെള വിഷമി ി . പേ ,
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ി കുറ ദിവസം
കഴി േ ാേഴ ും ഉേ ഷം
വീെ ടു ു. മനഃേ ശവും
ഉത്കണ്ഠയും അ ി ുമു ിെല
െമഴുകിെനേ ാെല ഉരുകിേ ായി.
അയാള െട ഭാര യുെട
കാര മാെണ ിേലാ?… അ ാണ് പീ ർ
െചെചൻസ്കിേയാട്
സംസാരി ാനിടയായത്. അയാൾ ്
ഒരു ഭാര യും മുതിർ
ആൺമ ള മു ്. ആൺമ ൾ
െകാ ാര ിൽ പരിചാരകരായി േജാലി
െച ു. െചെചൻസ്കി ു
നിയമാനുസൃതമ ാ ഒരു
കുടുംബവും അതിൽ കു ികള മു ്.
ആദ െ കുടുംബ ിനു
കുഴ െമാ ുമിെ ിലും ര ാമെ
കുടുംബേ ാടാണു കൂടുതൽ ഇഷ്ടം.
അയാൾ മൂ മകെന തെ
ര ാമെ കുടുംബ ിേല ു
കൂ ിെ ാ ുേപാകാറു ്. അതു
മകെന മിടു നാ ിെയ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിേയാടു പറ ു.
േമാസ്േകായിലാെണ ിൽ ആള കൾ
എെ ാം പറയും?
ഇനി കു ികള െട കാര ം?
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ കു ികൾ
അ ാർ ു തട ം സൃഷ്ടി ു ി .
കു ികെള വളർ ാൻ
വിദ ാഭ ാസ ാപന ള ്.
േമാസ്േകായിേലതുേപാെല കു ികൾ ്
എ ാ ആഡംബരവുമാകാെമ ും
അ ന മാർ കഷ്ടെ ടണെമ ുമു
പാകൃതമായ കാഴ്ച ാട് ഇവിെടയി .
ഓേരാരു രും
പരിഷ്കൃതമനുഷ െരേ ാെല സ ം
ഇഷ്ട പകാരം ജീവി ണെമ ാണ്
ഇവിടെ നിലപാട്.
സർവീസിെ
കാര െമടു ാേലാ?…
േമാസ്േകായിെലേ ാെല
ദുരിതപൂർണമ ഇവിെട. കുറ
േജാലി, അല്പം േസവപിടി ം, ചില
സൂ ത ണികൾ, െപെ ്
ഉയര ിെല ാം,
ബയാ ്േസാവിെനേ ാെല.
അ െനയാവുേ ാൾ േജാലി െച ാൻ
താൽപര േമറും.
സാ ികകാര ളിെല
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെ കാഴ്ച ാടാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ്, പേത കി ്
ആശ ാസം പകർ ത്. പതിവർഷം
അ തിനായിരം റൂബിെള ിലും
െചലവാ ാറു ബാർ ് നിയാൻസ്കി
കഴി ദിവസം പകടി ി
പസ്താവ മായ ഒരഭി പായം ഇ ാര ം
കൂടുതൽ വ മാ ുകയു ായി.
അ ാഴ ിനുേശഷം
സംസാരി െകാ ിരു േ ാൾ
ഒബ്േലാൻസ്കി,
ബാർ ്നിയാൻസ്കിേയാടു പറ ു:
“നി ൾ േമാഡ്വിൻസ്കിയുെട
കൂ കാരനേ . എനി ുേവ ി
ഒരുപകാരം െച ാേമാ? എനി ു
താൽപര മു ഒരു േപാ ്.
സേതൺ െറയിൽേവയുെട മ ച ൽ
െ കഡി ്…”
“േപെരാെ ഞാൻ ഓർമിേ ാളാം.
എ ിനാണീ െറയിൽേവയിെല േജാലി?
ജൂത ാർ ിടയ് ് ? നി ൾ ് അത്
ഇഷ്ടെ ടുേമാ?”
“എനി ിേ ാൾ പണ ിനു
ബു ിമു ്. ജീവിേ േ ?”
“ഇേ ാഴും ജീവി ു ു േ ാ.”
“ഉ ്. പേ , കട ിലാണ്.”
“ഓേഹാ! എ തയു ് ?”
ബാർ ്നിയാൻസ്കി സഹതാപേ ാെട
േചാദി .
“വളെര കൂടുതലു ്.
ഇരുപതിനായിരേ ാളം റൂബിൾ.”
അതുേക ് ബാർ ്നിയാൻസ്കി
െപാ ി ിരി .
“ഭാഗ വാൻ” അയാൾ പറ ു:
“പതിന ുല േ ാളമാണ് എെ
കടം. സ ാദ ം വ ജ ം. എ ി ം
ഞാൻ ജീവി ു ു േ ാ.”
അതു സത മാെണ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ് അറിയാം.
പറ ുേക ത , യഥാർ മാണ്.
മു തുല ിെ കട ാരനായ
ഷിവേഖാവ് ഒരു െപനിയുമി ാെത
ആഡംബര ിലാണു ജീവി ത്.
ഗതിേകടിെ പര ായെമ ു
േപെരടു കിവ്േ ാവ് പഭുവിനു
ര ു െവ ാ ിമാരു ായിരു ു.
െപേ ടാവ്സ്കിയുെട കടം
അ തുല മായി ം
ജീവിതൈശലിയിൽ മാ ം വരു ിയി .
ഫിനാൻസ് ഡി ാർ െമ െ
തല ിരു ് ഇരുപതിനായിരം
ശ ളം പ ി.
ഇതിെന ാം പുറേമ,
പീേ ഴ്സ്ബർഗ്, ഒബ്േലാൻസ്കി ു
ശാരീരികസൗഖ ം പദാനം െചയ്തു.
അയാൾ കൂടുതൽ െചറു മായി.
േമാസ്േകായിൽവ ് കുറ മുടി
നരെ ു ക ു. ഉ മയ ം
പതിവാ ി. പടികൾ പതുെ
കയറാൻ തുട ി. കിത െകാ ു
ശ സി . െചറു ാരികള െടയിടയിൽ
നിരു ാഹേ ാെട െപരുമാറി.
നൃ ംെച ാൻ കൂ ാ ിയി .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ പ ു വയ
കുറവാെണ ുേതാ ി.
വിേദശ ുനി ു മട ിെയ ിയ
അറുപതുകാരനായ പിൻസ് പീ ർ
ഒബ്േലാൻസ്കി കഴി ദിവസം
പറ തി പകാരമാണ്:
“ഇവിെടയു വർ ്എ െന
ജീവി ണെമ റി ുകൂടാ.
പറ ാൽ നി ൾ വിശ സി ി .
ബാദനിൽ ഞാൻ േവനൽ ാലം
കഴി കൂ ി ശരി ും. ഒരു
െചറു ാരനാെണ ു േതാ ും. ഒരു
െചറു ാരിെയ ക ു. എെ ഭാവന
ചിറകുവിടർ ി. തി ും ഒരല്പം
കുടി ം ശ ിയും ഉേ ഷവും
വീെ ടു ു. റഷ യിൽ തിരി വ ു
ഭാര േയാെടാ ം ര ാഴ്ച
കഴി േ ാേഴ ും ശരി ുെമാരു
വൃ നായി. ആ ാവിെ
ര െയ ുറി ാെത ഇവിെട
മെ ാ ും ചി ി ാനി . പിെ ഞാൻ
പാരീസിൽ െച ു. വീ ും യൗവനം
വീെ ടു ു.”
പീ ർ ഒബ്േലാൻസ്കി ു ായ
അനുഭവംതെ യാണ് ീഫനും
ഉ ായത്. േമാസ്േകായിൽതെ
കഴി ുകൂടിയിരുെ ിൽ
ഇതിേനാടകം ആ ാവിെ
േമാ െ ുറി ചി ി ു
ഘ ിെല ുമായിരു ു.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽ ന േചാര ിള ്
അനുഭവെ ടു ു ്.
പിൻസ ് െബ ്സി ും
ഒബ്േലാൻസ്കി ും ത ിൽ ഒരു
പേത ക ബ മാണു ത്.
ഒബ്േലാൻസ്കി േനരേ ാ ിനു
പിൻസ ിെന േ പമി ു തായി
നടി . അവേരാടു തീെര വൃ ിെക
തമാശകൾ പറ ു. കെരനീെന
ക തിെ പിേ ് അയാൾ അവെര
സ ർശി . െചറു മാെണ ു ഭാവി ്
അയാൾ അവേരാടു പല
വിഡ്ഢി ള ം പറ ു. ഒടുവിൽ
അവിെടനി ു ര െ ടാൻ
വെ ായി.
അനാകർഷകെമ ുമാ തമ
െവറു ളവാ ു തുമായിരു ു
പിൻസ ിെ രൂപം.
അേതസമയംതെ അയാെളാരു
സു രനാെണ ് അവർ ു
േതാ ുകയും െചയ്തു. ആ സമയ ്
പിൻസ ് മ ാഗ്കായ അവിെട
വ തുെകാ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
ര െ .
“ഓ, നി ളിവിെടയുേ ാ?”
പിൻസ ് മ ാഗ്കായ േചാദി .
“നി ള െട പാവം സേഹാദരി എ ു
െച ു? എ ാവരും അ െയ
ആേ പി ുകയാണ്—അവെള ാൾ
ആയിരം മട ു വൃ ിെക വർ.
അവൾ െചയ്തതു ശരിയാെയ ാണ്
എെ പ ം. അവൾ പീേ ഴ്സ്
ബർഗിലു ായിരു േ ാൾ
േ വാൺസ്കി എെ
അറിയിേ തായിരു ു.
അവേളാെടാ ം എ ായിട ും ഞാൻ
േപാകുമായിരു ു. എെ
സ്േനഹാേന ഷണ ൾ
അറിയി ണം… അവള െട
വിേശഷ ൾ േകൾ െ .”
ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ുതുട ിയേ ാേഴ ും
പിൻസ ് മ ാഗ്കായ സ ം
വിേശഷ ൾ
എഴു ി ാനാരംഭി .
“ഞാെനാഴി ് എ ാവരും
രഹസ മായി െച തുതെ യാണ്
അവള ം െച ത്. അവളതു
ഭംഗിയായി െചയ്തു. നി ള െട
മ ാരായ അളിയെന
ഉേപ ി േപായതു ന ായി! അയാൾ
ബു ിമാനാെണ ് എ ാവരും
പറ ു. മ െന ു ഞാൻ
മാ തമാണു പറ ത്. ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയും ലാൻേഡാവുമാണ്
ഇേ ാഴയാള െട കൂ കാർ.”
“അതാെണനി ു
മന ിലാകാ ത്.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “ഇ െല എെ
സേഹാദരിയുെട കാര ിനു ഞാൻ
അയാെള ക ു. കൃത മാെയാരു
മറുപടി േവണെമ ു പറ ു.
ആേലാചി പറയാെമ ായി അയാൾ.
അതിനുപകരം ഇ ു രാവിെല എനി ു
കി ിയത്, ൈവകുേ രം ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയുെട വീ ിെല ാനു
ണമാണ്.”
“അതാണു കാര ം! അതാണു
കാര ം!” പിൻസ ് മ ാഗ്കായ
സേ ാഷേ ാെട പറ ു. അവർ
ലാൻേഡായുെട അഭി പായമാരായും.”
“ലാൻേഡായുെടേയാ? എ ിന് ?
ആരാണയാൾ?”
“നി ൾ ് ജൂൾസ് ലാൻേഡാെയ
അറിയിേ ? ഭാവി പവചി േപെരടു
ഒരു വിദ ാൻ. അയാള ം ഒരു
മ ബു ിയാണ്. പേ , നി ള െട
സേഹാദരിയുെട ഭാവി അയാെള
ആ ശയി ാണിരി ു ത്.
പവിശ കളിൽ താമസി തിെ ഫലം
കേ ാ? നി ൾ ് ഒ ും
അറി ുകൂടാ. ലാൻേഡാ ഒരു
കടയിെല വില്പന ാരനായിരു ു.
ഒരു ദിവസം അയാെളാരു േഡാ െറ
കാണാൻ േപായി. അവിെട െവയി ിങ്
റൂമിലിരു ് ഉറ ി. ഉറ ിൽ
േരാഗികൾെ ാെ ചികി
നി യി . വിചി തമായ
ചികി യായിരു ു. പി ീട് യൂറി
െമെലഡിൻസ്കിയുെട ഭാര ,
ഭർ ാവിെന ചികി ി ാൻ
അയാെള കൂ ിെ ാ ുേപായി.
ഇേ ാൾ അയാള െട ചികി യിലാണ്.
ഒരു ഫലവുമി . േരാഗി പഴയതുേപാെല
ീണിതനാണ്. പേ , അവർ ്
അയാെള വിശ ാസമാണ്. അതുെകാ ്
റഷ യിൽ െകാ ുവ ു. ഇേ ാൾ
എ ാവരും അയാള െട പി ാെല
പായു ു. എ ാവെരയും അയാൾ
ചികി ി ു ു. െബ േബാവ
പഭ ിയുെട േരാഗം േഭദമാ ിയേ ാൾ
പഭ ി അയാെള ദെ ടു ു.”
“ദെ ടുേ ാ? എ െന?”
“ദെ ടു ു. അ തതെ .
ഇേ ാഴയാൾ ലാൻേഡാ അ
െബ േബാവ് പഭു ആണ്. ഇവിെട
പശ്നം ലിഡിയ ആണ്. എനി വെള
ഇഷ്ടംതെ . പേ , അവള െട
തലയിെല പിരി ഇളകിയി ്. അവൾ
ലാൻേഡായുെട പിറേക െച ു.
ഇേ ാൾ അയാള െട ഉപേദശമി ാെത
അവള ം കെരനീനും ഒ ും െച ാറി .
അതുെകാ ് നി ള െട
സേഹാദരിയുെട ഭാവി ഇേ ാൾ
ലാൻേഡായുെട അഥവാ െബ േബാവ്
പഭുവിെ ൈകകളിലാണ്.
 ഇരുപ ിെയാ ്

ബാ ർ ്നിയാൻസ്കിയുെട
വീ ിൽനി ു വിഭവസമൃ മായ
ഭ ണവും ധാരാളം മദ വും കഴി ്
ഒബ്േലാൻസ്കി നി ിതസമയം
കഴി ് അധികം ൈവകാെത ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയുെട വീ ിെല ി.
“ പഭ ിേയാെടാ ം ആരാണു ത് ?
ഫ ുകാരനാേണാ?” വിചി തമായ ഒരു
േകാ ് ാൻഡിൽ
തൂ ിയിരു തുക ു
ദ ാരപാലകേനാട് ഒബ്േലാൻസ്കി
േചാദി .
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ് കെരനീനും
െബ േബാവ് പഭുവും.” ദ ാരപാലകൻ
ഗൗരവ ിൽ പറ ു. ‘ പിൻസ ്
മ ാഗ്കായ ഊഹി തു ശരിയാണ്.’
േകാണി ടി കയറേവ ഒബ്േലാൻസ്കി
ചി ി : ‘എ ിലും അവെര
പരിചയെ ടു തു ന താണ്.
അവർ ് ആൾസ ാധീനമു ്.
േപാേമാർസ്കിേയാട് ഒരു
വാ ുപറ ാൽ എെ േജാലി
ഉറ ായതുതെ .’
 വ േമശയ് രികിൽ ഒരു
വിള ിെ ചുവ ിൽ പഭ ിയും
കെരനീനും പതി സര ിൽ
സംസാരി െകാ ിരി ു ു.
സ് തീയുേടതുേപാലു അരെ ം
മേനാഹരമായ തിള ു ക കള ം
േകാ ിനുപുറേ ു നീ ുകിട ു
തലമുടിയുമു െമലി ുവിളറിയ ഒരു
കുറിയ മനുഷ ൻ മുറിയുെട
മറുവശ ു ചുവരിെല ചി ത ൾ
േനാ ിെ ാ ു നില് ു ു.
ആതിേഥയെയയും കെരനീെനയും
വണ ിയി ് ഒബ്േലാൻസ്കി ആ
അപരിചിതെ േനർ ുേനാ ി.
“മി ർ ലാൻേഡാ.” പഭ ി
ഭവ തേയാെട പറ ു. അയാെള
അവർ പരിചയെ ടു ി.
ലാൻേഡാ തിരി ുേനാ ി
ചിരി െകാ ് അടു ുവ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ു ൈകെകാടു ി
വീ ും ആ ചി ത ൾ േനാ ാൻ
തുട ി. പഭ ിയും കെരനീനും
അർ ംവ ് മുഖേ ാടുമുഖം
േനാ ി.
“ക തിൽ സേ ാഷം,
വിേശഷി ം ഇ ്.” കെരനീെ
അടു ു കേസര ചൂ ി ാണി ്
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി പറ ു.
“ഞാനേ ഹെ ലാൻേഡാ എ ു
പരിചയെ ടു ിെയ ിലും
വാസ്തവ ിൽ അേ ഹം
െബ േബാവ് പഭുവാണ്. പേ ,ആ
ാനേ ര് അേ ഹ ിന് ഇഷ്ടമ .”
“ഞാൻ േക ി ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു:
“െബ േബാവ് പഭ ിെയ പൂർണമായി
സുഖെ ടു ിെയ ു പറയു ു.”
“ഇ ് അവരിവിെട വ ിരു ു.
തീെര ദയനീയമായ അവ യിലാണ്.”
പഭ ി കെരനീേനാടു പറ ു: “ആ
േവർപാട് അവർ ു താ ാൻവ . ഒരു
കന പഹരമായിേ ായി!”
“അയാൾ േപാകാൻ
തീർ െ ടു ിേയാ?” കെരനീൻ
േചാദി .
“ഉ ്. പാരീസിേല ാണു
േപാകു ത്. ഇ െല ഒരശരീരി േക .”
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ ഒ ു േനാ ിയി ്
പഭ ി പറ ു.
‘അശരീരി േക .’
അവർ ിഷ്ടെ ടാ െതാ ും
പറയാതിരി ാൻ ഒബ്േലാൻസ്കി
മന ിരു ി.
ഒരു നിമിഷെ
ഇടേവളയ് ുേശഷം ഏേതാ പധാന
വിഷയ ിേല ു കട ു തുേപാെല
നിഗൂഢമായി ചിരി െകാ ് പഭ ി
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട േനർ ു
തിരി ു:
“എനി ു വളെര ാലമായി
നി െള അറിയാം. കൂടുതൽ അടു ു
പരിചയെ ടാൻ സേ ാഷമു ്.
ന ുെട കൂ കാരുെട കൂ കാർ
ന ുെടയും കൂ കാരാണ്.
കൂ കാരെന അടു റിയണെമ ിൽ
അയാള െട ആ ാവിേല ്
ഇറ ിെ ണം. അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിെ കാര ിൽ
നി ൾ അതിനു ത ാറാവുകയിെ ു
ഞാൻ ഭയെ ടു ു. ഞാൻ പറയു തു
മന ിലാകു ുേ ാ?” മേനാഹരമായ
സ പ്നംകാണു ക കേളാെട അവർ
േചാദി .
“ഒരളവുവെര.” ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിെ
ഇേ ാഴെ അവ എനി ു
മന ിലാകു ു.”
“ഈ മാ ം പുറേമയു ത .”
ലാൻേഡായുെട അടുേ ്
എണീ േപായ കെരനീെന
അനുരാഗവിവശയായി
േനാ ിെ ാ ാണ് ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പറ ത്:
“അേ ഹ ിെ ഹൃദയ ിനു
മാ മു ായി ്. ഒരു പുതിയ
ഹൃദയമാണിേ ാൾ. അേ ഹ ിെ
ഉ ിെല മാ ം നി ൾ പൂർണമായി
മന ിലാ ിയി ി .”
“അതിെന ുറി െപാതുേവ ഒരു
ചി തം എെ മന ിലു ്. ഞ ൾ
ചിരകാലസുഹൃ ു ളാണ്.
ഇേ ാെഴനി ്…” ര ു മ ിമാരിൽ
ആേരാടാണവർ ു കൂടുതൽ
അടു െമ ും ആെര സ ാധീനി ാണു
തെ കാര ം േനേട െത ും
ആേലാചി െകാ ാണ്
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ത്.
“അേ ഹ ിനു ായ മാ ം
അയൽ ാരേനാടു സ്േനഹ ിനു
മ േലല്പി ി ി . േനേരമറി ്,
അതിെന കൂടുതൽ
ശ ിെ ടു ുകയാണ് െചയ്തത്.
ഞാൻ പറയു തു നി ൾ ു
മന ിലാകു ിെ ു േതാ ു ു.
ചായ കുടി ുേ ാ?” േ ടയിൽ
ചായയുമായി വ ഭൃത െന
േനാ ിെ ാ ാണു േചാദി ത്.
“അയാള െട നിർഭാഗ ിൽ
തീർ യായും…”
“ആ നിർഭാഗ ം ഒരു വലിയ
അനു ഗഹമായി. അേ ഹ ിെ
ഹൃദയ ിലിേ ാൾ
സർവശ െന ുറി ഓർമകൾ
മാ തേമയു .”
“എെ േപര് ശുപാർശെച ാൻ
ര ുേപേരാടും പറയണം.’ എ ു
വിചാരി ് ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു:
“തീർ യായും പേ , തിക ം
വ ിപരമായ ഇ രം
മാ െള ുറി ് ഏ വുമടു
സുഹൃ ു േളാടുേപാലും
സംസാരി ാറി േ ാ.”
 “േനേരമറി ാണു േവ ത്. ന ൾ
സംസാരി ുകയും പരസ്പരം
സഹായി ുകയും േവണം.”
“ശരിയാണ്. പേ ,
വിശ ാസ ിെ കാര ിൽ
അഭി പായവ ത ാസ ള ാകാം.
മാ തവുമ …” ഒബ്േലാൻസ്കി
സൗമ മായി ചിരി െകാ ാണു
പറ ത്.
“വിശു സത െ
സംബ ി ിടേ ാളം
അഭി പായവ ത ാസ ിെ കാര മി .”
“തീർ യായും. എ ിലും…”
മതവുമായി ബ െ
പശ്നമാണെത ു മന ിലാ ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി മൗനംപാലി .
“ഇേ ഹം ഉടേന ഉറ ുെമ ാണു
േതാ ു ത് !” ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നെയ സമീപി ് കെരനീൻ
മ ി .
ഒബ്േലാൻസ്കി തിരി ുേനാ ി.
ലാൻേഡാ ഒരു ചാരുകേസരയിൽ
തലകുനി ിരി ു ു. അതു
ശ ി എ ു പറ ് ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന കെരനീന് ഒരു കേസര
നീ ിയി . ഒരു ഭൃത ൻ ഒരു
കുറി മായി വ ു. അതിനു
വളെരെ െ െ ാരു
മറുപടിെയഴുതിെ ാടു ി ് ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പറ ു.
േമാസ്േകാനിവാസികൾ ് വിേശഷി ്
പുരുഷ ാർ ു മത ിേനാടു
തിക അലംഭാവമാണ്.”
“അ പഭ ീ, കടു
മതവിശ ാസികെള ു
േപെരടു വരാണ്
േമാസ്േകാനിവാസികൾ.”
ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു.
“എെ അറിവിൽെ ിടേ ാളം
മത ിേനാട്
അലംഭാവമു വരിെലാരാളാണു
നി ള ം.” കെരനീൻ ചിരി െകാ ു
പറ ു.
“ഇതിൽ അലംഭാവം
കാ െത െന?” ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന േചാദി .
“എനി ് അലംഭാവമ ,
പതീ യാണ്.” ആശ ാസകരമായ
പു ിരിേയാെട ഒബ്േലാൻസ്കി
പറ ു: “അതിെന ുറിെ ാം
ആേലാചി ാനു സമയമാേയാ
എ ് എനി റി ുകൂടാ.”
കെരനീനും ലിഡിയയും
മുഖേ ാടുമുഖം േനാ ി.
“ഞ ൾ ് അതിനു
സമയമാേയാ എ ും നി യമി .”
കെരനീൻ പറ ു: “മനുഷ െ
കണ ുകൂ ലുകൾ റ ാണ്
ൈദവഹിതം.”
“അവെ നിര രമായ സാ ിധ ം
ഞ ള െട ആ ാവിനു പകരു
സേ ാഷം എ തയാെണ ു
നി ളറി ിരു ുെവ ിൽ!” ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പാർ ി ു മ ിലാണു
പറ ത്.
“അ തേ ാളം
ഉ ത ളിെല ിേ രാൻ
എ ാവർ ും സാധിെ ുവരി .”
മതം മഹനീയമാെണ ു സ തി ാൻ
മടി ം എ ാൽ, േപാേമാർസ്കിേയാട്
ഒരു വാ ുപറ ു തനി ിഷ്ടെ
േജാലി തരെ ടു ി രാൻ
െകല്പു വ ിയുെട മു ാെക
താെനാരു അ വിശ ാസിയാെണ ു
തുറ ുപറേയെ ു
വിചാരി മായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട ഈ
അഭി പായ പകടനം.
“പാപേബാധമാണതിെന
വില ു െത ാേണാ നി ള െട
അഭി പായം?” ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
േചാദി : “അെതാരു
െത ി ാരണയാണ്. വിശ ാസി
പാപിയ . അയാള െട പാപം
െപാറു െ കഴി ു.”
“പണിെയടു ാ വെ
വിശ ാസം മരണ ിനു തുല മാണ്.”
ഒബ്േലാൻസ്കി ഒരു മതസി ാ ം
ഉ രി .
“െജയിംസ് പുണ ാളെ
ലിഖിത ിൽനി ാണത്.”
കു െ ടു ു സര ിൽ ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നെയ േനാ ി കെരനീൻ
പറ ു. ഇ ാര ം ഇതിനുമു ്
പലതവണ അവർ ചർ
െചയ്തി െ ുവ ം. “ഇതിെ
െത ായ വ ാഖ ാനം വരു ിവ
അപകടം കുറെ ാ ുമ . പലെരയും
വിശ ാസ ിൽനി ക ാൻ ഇതു
സഹായി ി ്. ‘എനി ു
േജാലിെയാ ുമി , അതുെകാ ്
വിശ സി ാൻ സാധ മ ,’ ഇ െന
ഒരിട ും പറ ി ി . േനേരമറി ാണു
പറ ി ത്.”
“ൈദവ ിനുേവ ി േജാലി
െച ക, ആ ാവിെ ര യ് ു
പ ിണി കിട ുക. എ താണു ന ുെട
സ ാസിമാരുെട മനുഷ ത രഹിതമായ
അഭി പായം.” ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
െവറുേ ാെട വിവരി : “പേ ,
അ െന ഒരിട ും പറ ി ി .”
“നമു ുേവ ി ര സാ ിയായ
കിസ്തുവാണു നെ ര ി ത്,
വിശ ാസമാണ് നെ ര ി ത്.”
കെരനീൻ അവെര പി ുണ .
“നി ൾ ് ഇം ിഷ് അറിയാേമാ?”
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന േചാദി .
അറിയാെമ ു മറുപടി കി ിയേ ാൾ
അവെരണീ ് അലമാരയിൽനി ും ഒരു
പുസ്തകെമടു ു: ‘സുര യും
സേ ാഷവും’ അെ ിൽ
‘ചിറകിനടിയിൽ’ എ ഭാഗം ഞാൻ
വായി േകൾ ി ാം. കുറേ യു .
ഈ ഭൂമിയിൽ മെ ിേന ാള ം
ഉപരിയായി വിശ ാസവും സേ ാഷവും
ആർ ി ാനും ഇതുെകാ ്
ആ ാവിെന നിറയ് ാനുമു
മാർഗമാണിതിൽ വിവരി ു ത്. ഒരു
വിശ ാസി ു ദുഃഖമി , കാരണം
അയാൾ തനി . പേ , ഇതിൽ
പറയു തുേപാെല…” അവർ
വായി ാൻ തുട ിയേ ാൾ ഭൃത ൻ
അക ുവ ു. “േബാറാസ്ദിനാേയാ?
നാെള ര ുമണിെ ു പറ.”
പുസ്തക ിൽ വായി ു ഭാഗം
വിരലുെകാ ടയാളെ ടു ി
മേനാഹരമായ ക കൾെകാ ു
േനാ ിയി ്, െനടുവീർ ി ് അവർ
പറ ു: “യഥാർ മായ വിശ ാസം
ഇ െനയാണു ഫലവ ാകു ത്.
നി ൾ ു േമരി സനീനെയ
അറിയാമേ ാ. അവള െട
ദൗർഭാഗ െ ുറി േക ി േ ാ?
അവള െട ഒേരെയാരു സ ാനം
മരി േപായി. അവൾ ു കന
നിരാശയായി. അേ ാെഴ ു
സംഭവിെ േ ാ? അവള െട േതാഴെന
കെ ി. ഇേ ാഴവൾ കു ു
മരി തിന് ൈദവ ിനു ന ിപറയു ു.
അതാണു വിശ ാസ ിൽനി ു
ലഭി ു സേ ാഷം.”
“അേതയേത, അതു ശരിയാണ്.”
അവർ അതു വായി ുേ ാൾ തനി ു
തെ യു ിെല ആശയ ൾ
സ രു ൂ ാനു സമയം ലഭി ുെമ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ആശ സി :
“എ ായാലും ഇ ് ഒ ും
േചാദി ു ി . േചാദി
കുഴ മു ാ ാെത ഇവിെടനി ും
ര െ ടാം.”
“ഇം ിഷ്
അറി ുകൂടാ തുെകാ ു
നി ൾ ു മുഷിയും. വളെര
കുറേ യു .” ലാൻേഡായുെട
േനർ ു േനാ ിയാണ് ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്ന പഭ ി പറ ത്.
“ഓേഹാ, എനി ു മന ിലാകും.”
ലാൻേഡാ ചിരി െകാ ു
ക കളട .
 ഇരുപ ിര ്

താ ൻ േക െകാ ിരു
അപരിചിതവുമായ ഭാഷ
വിചി തവും

ഒേ ാൻസ്കിെയ
ചി ാ ുഴ ിലാ ി.
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല ജീവിതം
അയാൾ ് ആേവശകരമായി
അനുഭവെ ിരു ു. ഹിതകരവും
പരിചിതവുമായ േമഖലകളിെല
സ ീർണതകൾ അയാൾ ിഷ്ടമാണ്.
അവ മന ിലാ ുകയും െച ം.
പേ , അസാധാരണമായ ഈ
ചു പാടിൽ അയാൾ അ ര ുനി ു.
എ ാം ഉൾെ ാ ാൻ അയാൾ ു
സാധി ി . ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
പഭ ിയുെട വാ ുകൾ
ശ ി തുെകാേ ാ ലാൻേഡാവിെ
നിഷ്കള േമാ നിഷ്ഠുരേമാ ആയ—
ഏതാെണ യാൾ റി ുകൂടാ—
േനാ ിനു പാ തമായതുെകാേ ാ
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട തലയ് ു
വ ാെ ാരു ഭാരം അനുഭവെ .
അയാള െട മന ിൽ
പരസ്പരവിരു ളായ ആശയ ൾ
കൂടി ലർ ു. “േമരി സനീനയുെട കു ി
മരി … എനിെ ാ ു
പുകവലി ണെമ ു ്…
ര ി െ ടണെമ ിൽ
വിശ ാസമു ായാൽമാ തം മതി.
സ ാസിമാർ ് അത്
അറി ുകൂെട ിലും ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നയ് ് അറിയാം…
എ ാെണെ തലയ് ിത
അമിതഭാരം? ബാ ിയുെട
ഫലമാേണാ? അേതാ ഇെത ാം
തിക ം അപരിചിതമായതുെകാേ ാ?
എ ാലും അവർ ു
െഞ ലു ാക വ ം ഇതുവെര
ഞാെനാ ും െചയ്തി . ഈ സമയ ്
അവരുെട സഹായം
അഭ ർ ി ു തും ശരിയ . അവർ
പാർ ി ാൻ പറയുെമ ു
േക ി ്. എേ ാടു പാർ ി ാൻ
പറ ാൽ അതു മ രമാകും.
എെ ാെ വിഡ്ഢി ളാണവർ
വായി ു ത്. ഒരു ലാൻേഡാ
െബ േബാവ്… എ ിനാണീ
െബ േബാവ് ?” ഒബ്േലാൻസ്കി
തെ ാനറിയാെത േകാ വായി .
അതു മറയ് ാൻ താടിതടവി. ഉറ ം
വ ു. കൂർ ം വലി ുെമ ു േതാ ി.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ി
പറയു തുേക : ‘അേ ഹം
ഉറ മായി.’
ഒബ്േലാൻസ്കി
കു േബാധേ ാെട െഞ ിയുണർ ു:
‘അേ ഹം ഉറ മായി’ എ ു
പറ തു തെ ഉേ ശി ,
ലാൻേഡാവിെന ഉേ ശി ാെണ ു
മന ിലായേ ാൾ ആശ സി .
ഫ ുകാരൻ ഉറ ി. ആ ഉറ ം
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്നെയ
ആ ാദി ി .
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
ഒ യു ാകാതിരി ാൻ ഉടു ിെ
തു ് ഒതു ി ിടി െകാ ്
ഉറ ുകേയാ ഉറ ം നടി ുകേയാ
െചയ്ത ഫ ുകാരെ
അടു ുെച ു പറ ു:
“സ്േനഹിതാ, അേ ഹ ിെ കരം
ഗഹി ൂ.’ കെരനീനും എണീ
സ ശ ം നട ് ഫ ുകാരെ
ൈകയിൽ തെ ൈക വ . ഇെത ാം
ഒരു സ പ്നമാെണ ്
ഒബ്േലാൻസ്കി ു േതാ ി. ക കൾ
മലർേ തുറ ് ഉറ ുകയെ ്
ഉറ വരു ി.
“അവസാനം വ യാൾ, ഇതിെന
േചാദ ം െച യാൾ പുറ ു
േപാകെ , അയാൾ പുറ ുേപാെ .”
ക തുറ ാെത ഫ ുകാരൻ
പറ ു.
“നി െളേ ാടു മി ണം.
അേ ഹം പറ തുേക ിേ …
േപായി പ ുമണി ു വരൂ.
അെ ിൽ േവ , നാെള
വരു താണു ന ത്.”
 “പുറ ുേപാകെ !” ഫ ുകാരൻ
ആവർ ി .
“അതു ഞാനാണേ ാ, അേ ?”
എ ു േചാദി ് ഉറ വരു ിയ
ഒബ്േലാൻസ്കി, ലിഡിയ
ഇവാേനാവ്നെയെ ാ ു ശുപാർശ
െച ി ണെമ കാര ം മറ ു.
സേഹാദരിയുെട കാര വും മറ ു.
എ തയും േവഗം അവിെടനി ു
ര െ ടണെമ ു േതാ ി.
ശബ്ദമു ാ ാെത െതരുവിേല ്
ഓടിേ ായി. ഒരു വ ി ാരനുമായി
കുെറേനരം സംസാരി ുകയും തമാശ
പറയുകയും െചയ്തതിനുേശഷമാണ്
അയാള െട മന ് ശാ മായത്.’
അവസാനരംഗം
തുട ാറായേ ാൾ ഒബ്േലാൻസ്കി
ഫ ് തിേയ റിെല ി. അതുകഴി ്
േഹാ ലിൽനി ു കുറ ഷാെ യിൻ
കുടി . എ ി ം നഷ്ടെ ഉേ ഷം
വീ ുകി ിയി . പീ ർ ഒബ്േലാൻസ്കി
വീ ിെല ിയേ ാൾ
(അവിെടയാണയാൾ താമസി ിരു ത് )
െബ ്സിയുെട ഒരു കുറി കി ി.
തേലദിവസെ സംഭാഷണം
പൂർ ിയായിെ ും പിേ ുതെ
അവെര െച ുകാണണെമ ുമാണ്
അതിെലഴുതിയിരു ത്.
കുറി വായി മുഖം
ചുളി േ ാേഴ ും താെഴനി ു
ഭാരമു ഏേതാ ഒരു വസ്തു
ചുമ ുെകാ ുവരു ശബ്ദം േക .
കുടി കാലുനില ുറയ് ാ
പീ ർ ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
എടു ുെകാ ുവരു ശബ്ദമാണ്.
ീഫൻ ഒബ്േലാൻസ്കിെയ
ക േ ാൾ അയാൾ തെ
നില ുനിർ ാനാവശ െ .
ീഫെ ചുമലിൽ താ ി പടികയറി
മുറിയിെല ി കിട ുറ ി.
ഒബ്േലാൻസ്കി ് ഉറ ംവ ി .
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്നയുെട
വീ ിൽനട സംഭവ ൾ അ തമാ തം
അറ ളവാ ു തായി േതാ ി.
അ െയ വിവാഹേമാചനം
നട ാൻ സ തമെ ു തീർ ു
പറ ുെകാ ു കെരനീെ ക ്
അടു ദിവസം കി ി. ഫ ുകാരൻ
ഉറ ിനിടയ് ു നല്കിയ
ഉപേദശ ിെ അടി ാന ിലാണ്
ആ തീരുമാനെമ ് ഒബ്േലാൻസ്കി
മന ിലാ ി.
 ഇരുപ ിമൂ ്

ഒ രു കുടുംബ
ഏെത ിലും
ിൽ സു പധാനമായ

തീരുമാനെമടു ു തിനുമു ് ഭാര യും

ഭർ ാവും ത ിൽ പൂർണമായ
േയാജി ിെല ണം. അവരുെട ബ ം
അനി ിതത ിലായാൽ ഒ ും
നട ുകയി .
ഭാര ാഭർ ാ ാർ ത ിൽ
സ രേ ർ യി ാ തുകാരണം പല
കുടുംബ ള ം വർഷ േളാളം
നരകയാതന അനുഭവി ു ു.
േ വാൺസ്കിെയയും അ െയയും
സംബ ി ിടേ ാളം േമാസ്േകായിെല
ജീവിതം ദു ഹമായിരു ു.
അവിെടനി ു േപാകണെമ ് വളെര
മു ുതെ ആ ഗഹി ിരുെ ിലും
േയാജി
തീരുമാന ിെല ാ തുകാരണം
അവിെട െ താമസി .
അവരുെട പിണ ിനു
വ മായ
കാരണ െളാ ുമു ായിരു ി .
വിശദീകരണ ിനു ശമം, പശ്നം
പരിഹരി ു തിനുപകരം കൂടുതൽ
വഷളാ ി. ഭർ ാവിനു തേ ാടു
സ്േനഹം കുറെ ു ഭാര യും,
ഭാര യ് ുേവ ി ഒരുപാടു
ദുരിത േള വാ ിയി ം അവൾ
തേ ാടു സഹകരി ു ിെ ്
ഭർ ാവും വിചാരി തിെ ഫലമായി
ര ുേപരും പരസ്പരം
ശുണ്ഠിെയടു ു. മേ യാള െട
ഭാഗ ാണു െതെ ് ഓേരാരു രും
വിശ സി . ലഭ മായ
അവസര ളിെല ാം അതു
െതളിയി ാനും ശമി .
അവെള സംബ ി ിടേ ാളം
അയാള െട ശീല ള ം ചി കള ം
ആ ഗഹ ള ം മാനസികവും
ശാരീരികവുമായ കഴിവുകള െമ ാം
ഉൾെ ാ താണു സ് തീേയാടു
അയാള െട സ്േനഹം. ആ
സ്േനഹ ിൽ
കുറവു ാകുകെയ ുവ ാൽ
അയാള െട സ്േനഹ ിെ ഒരംശം
മ സ് തീകളിേലേ ാ മേ െത ിലും
ഒരു സ് തീയിേലേ ാ ൈകമാ ം
െച െ എ ാെണ ് അവൾ
കരുതു ു. അവള െട സംശയം
ഏെത ിലും ഒരു സ് തീയുെട േപരില ,
അയാള െട സ്േനഹം
കുറയു തിലാണ്. സംശയി ാൻ
പേത കിെ ാ ുമി ാ തുെകാ ്
അ െനെയാെര ം കെ ാനു
അേന ഷണ ിലാണവൾ.
വിവാഹ ിനുമു ് അയാൾ ു
പരിചയമു ായിരു
ചാരി ത വതികള ാ െപ െള
സംശയി . അയാൾ
ക ുമു ാനിടയു കുടുംബിനികെള
സംശയി . തെ ഉേപ ി ി ്
അയാൾ വിവാഹം കഴി ാനിടയു
െപൺകു ികെള സംശയി .
അവസാനെ
വിഭാഗ ിൽെ ടു വെരയാണു
കൂടുതൽ സംശയം. പിൻസ ്
െസാേറാകിനെയ വിവാഹം കഴി ാൻ
അ തെ നിർബ ി ിരു ുെവ ്
ഒരു ദുർബലനിമിഷ ിൽ അയാൾ
അവേളാടു പറ താണു കാരണം.
ഈ സംശയം േഹതുവായി
അ യ് ് അയാേളാടു െവറു
േതാ ി. അതിെന സാധൂകരി ാനു
കാരണ ൾ അേന ഷി . താൻ
അനുഭവി ു എ ാ
ബു ിമു കൾ ും അയാെള
കു െ ടു ി. തെ
ഏകാ തയുെടയും കെരനീൻ
വരു ു കാലതാമസ ിെ യും
ഉ രവാദിത ം അയാള െടേമൽ
ചുമ ി. േമാസ്േകായിൽ
താമസിേ ിവ തുതെ
അയാള െട കു ംെകാ ാണ്. ഇവിെട
അയാൾ ു കൂ കൂടി നട ാൻ
സൗകര മു തുെകാ ് അവള െട
വിഷമം മന ിലാവുകയി .
അതുേപാെല എെ േ ുമായി
മകെന
പിരി ുതാമസിേ ിവരു തും
അയാള െട തകരാറുമൂലമാണ്.
അവർ ിടയിൽ
അപൂർവമായു ാകാറു
മൃദുലവികാര ള െട
നിമിഷ ൾേപാലും അവെള
ആശ സി ി ി .
സ യാകാറായി.
അവിവാഹിതരുെട ഒരു ഡി ർ പാർ ി
കഴി ു മട ിവരാറായ
േ വാൺസ്കിെയ കാ ്അ
പഠനമുറിയിൽ അേ ാ മിേ ാ ം
ഉലാ ുകയാണ്. തേലദിവസെ
വഴ ിെ ഓേരാ വാ ും അവൾ
ഓർമി . തിക ം നിരുപ ദവമായ
ഏെത ിലും
അഭി പായ പകടന ിൽനി ാണു
തർ ം തുട ാറു ത്.
െപൺകു ികൾ ുേവ ിയു
ൈഹസ്കൂള കൾ തുട ു തിെന
അയാൾ പരിഹസി . േവണെമ ്
അവള ം വാദി . സ് തീവിദ ാഭ ാസെ
അയാൾ പു ി . അവള െട
ഇം ിഷുകാരിയായ വളർ ുമകൾ
ഹ യ് ു ഫിസിക്സ് പഠിേ
കാര മിെ ു പറ ു.
ഇത് അ െയ പേകാപി ി .
തെ അറിവിെന അയാൾ
പരിഹസി ുകയാെണ ുേതാ ി.
അവൾ േവദനേയാെട പറ ു:
“എേ ാടു സ്േനഹമുെ ിലേ
ഞാൻ പറയു തു മന ിലാവൂ.”
അവൾ സ ടെ .
“ആ െപൺകു ിേയാടു നിെ
സ്േനഹം എനി ു മന ിലാകു ി .
അതു കൃ തിമമാണ്.”
ആ വാ ുകളിെല കൂരത
അവൾ ു സഹി ി .
“നി ൾ ു സത വും മിഥ യും
തിരി റിയാനു കഴിവി ” എ ു
പറ ് അവൾ േദഷ െ
മുറിയിൽനി ിറ ിേ ായി.
ൈവകു രം അയാൾ വ േ ാൾ
വഴ ിെ കാര ം മി ിയി .
ര ുേപരും അതു മറ ു.
ഇ ു പകൽമുഴുവനും അയാൾ
വീ ിനു പുറ ായിരു ു. തനി ിരു
അവൾ അയാേളാട് എതിർ ു
സംസാരിേ ിവരു തിൽ
പ ാ പി ത ാൻ പറ ു:
“ഞാൻതെ യാണു െത കാരി.
കാരണമി ാെത േദഷ െ ടു ു.
ആവശ മി ാെത സംശയി ു ു.
പിണ ം തീർ ി
നാ ിൻപുറ ുേപായി താമസി ണം.
അവിെട സമാധാനമായി ഴിയാം.”
“കൃ തിമം”—അവെള ഏ വും
കൂടുതൽ േവദനി ി വാ ് അവൾ
െപെ േ ാർമി . അേ ഹം
എ ുപറയാനാണ് ഉേ ശി െത ു
എനി റിയാം. സ ം മകെള
സ്േനഹി ാതിരി ു തും
മെ ാരാള െട കു ിെയ
സ്േനഹി ു തും കൃ തിമമാണെ ത.
കു ികേളാടു സ്േനഹെ ുറി ്—
ആ മനുഷ നുേവ ി ഞാനുേപ ി
െസേരഷേയാടു എെ
സ്േനഹെ ുറി ്—
അേ ഹ ിെന റിയാം? എെ
േവദനി ി ാനാണു താൽപര ം. േവേറ
ഏേതാ സ് തീെയ സ്േനഹി ു ു ്.
അതുതെ യാണു കാരണം.”
വീ ും, പഴയ
ആേലാചനയിൽ െ
െചെ ിെയ ു മന ിലായി അവൾ
സ യം പഴി : ‘എ ാം എെ
െത തെ യേ ?’ എ ു സംശയി .
‘അേ ഹം സത സ നാണ്. എെ
സ്േനഹി ു ു. ഞാനും അേ ഹെ
സ്േനഹി ു ു. ഏതാനും
ദിവസ ൾ ു ിൽ വിവാഹേമാചനം
നട ും. എനി ു േവെറ ു േവണം?
മനഃശാ ിയും
ആ വിശ ാസവുമാെണനി ാവശ ം.
എ ാ കു വും ഞാൻ ഏ െകാ ാം.
അേ ഹം തിരി വ ാലുടെന ഞാൻ
െത കാരിയെ ിൽേ ാലും
ഞാനാണു െത കാരിെയ ു പറയും.
എ ി ് ഇവിെടനി ു ഞ ൾ േപാകും.’
 മെ ാ ും
ആേലാചി ാതിരി ാൻ അവൾ
യാ തയ് ു മുേ ാടിയായി െപ ിയിൽ
അവള െട സാധന ൾ
അടു ിവയ് ാൻ തുട ി.
പ ുമണി ് േ വാൺസ്കി
മട ിവ ു.
 ഇരുപ ിനാല്

“പകൽ എ െനയു ായിരു ു?

സുഖമായിരുേ ാ?” പുറ ുവ ു
ഭർ ാവിെന എതിേര ി ്,
പ ാ ാപംകലർ േനാ േ ാെട
അ േചാദി .
“പതിവുേപാെലതെ .” വലിയ
സേ ാഷ ിലാണവെള ്
ഒ േനാ ിൽ മന ിലാ ിയ
േ വാൺസ്കി പറ ു. അവള െട ഈ
ഭാവമാ ം അയാൾ ു
സുപരിചിതമാണ്. ഇ ് അയാള ം
ഉ ാഹ ിലായതുെകാ ് കൂടുതൽ
സേ ാഷംേതാ ി.
“എ ാണിത് ? ഓ,
അതുെകാ ാം!” മുറിയിൽ
അടു ിവ ിരു െപ ികൾ ക ്
അയാൾ പറ ു.
“നമു ിവിെടനി ും േപാകാം.
നാ ിൻപുറ ുേപായി താമസി ാൻ
െകാതിയാവു ു. ഇവിെട െ
താമസിേ കാര െമാ ുമി േ ാ.
ഉേ ാ?”
“എനി ും അതാണിഷ്ടം. ഞാൻ
വസ് തം മാറിയി ് ഇതാ വരു ു.
എ ി നമു ു സംസാരി ാം. ചായ
െകാ ുവരാൻ പറയൂ.”
േ വാൺസ്കി അയാള െട
മുറിയിേല ു േപായി.
അ കമംകാണി ു കു ി
മര ാദ ാരനായാൽ അവേനാടു
പറയു മ ിലാണ് ‘ഓ അതുെകാ ാം’
എ ് േ വാൺസ്കി പറ ത്.
അവള െട ശബ്ദ ിെല
കു േബാധവുമായി
െപാരു െ ടു തായിരു ി
അയാള െട ആ വിശ ാസം.
അേയാേളാടു കലഹി ണെമ ു
േതാ ിെയ ിലും പണിെ സ യം
നിയ ി ് സേ ാഷേ ാെട
അയാെള സ ീകരി .
അയാൾ തിരി വ േ ാൾ
മുൻകൂ ി തീരുമാനി തുേപാെല പകൽ
എ ുെച കയായിരുെ ും
നാ ിൻപുറേ ു മട ിേ ാകാനു
തെ പ തിെയ ുറി ം അവൾ
പറ ു.
“െപെ ാണ് എനി ്അ െന
േതാ ിയത്.” അവൾ പറ ു:
“വിവാഹേമാചനം കാ ് ഇവിെട
താമസി ു െത ിന് ?
നാ ിൻപുറ ായാലും
ഒരുേപാെലതെ യേ ? ഇനിയും
കാ ിരി ാൻ എനി ു വ .
പതീ ി ിരു ു മടു ു.
വിവാഹേമാചനെ ുറി ് ഒ ും
േകൾ . വിവാഹേമാചനം
എനിെ ാരു പശ്നേമയ .
നി െള ു പറയു ു?”
“ശരി സ തി !”
അസ തേയാെട അവള െട
മുഖ ുേനാ ിെ ാ ് അയാൾ
പറ ു.
“അതിരി െ , അവിെട
എ ുെച കയായിരു ു? േവേറ
ആെര ാം ഉ ായിരു ു?” അ
േചാദി .
േ വാൺസ്കി അതിഥികള െട
േപരുകൾ പറ ു. “ഡി ർ
ബഹുേകമം. വ ം തുഴ ിൽ മ രവും
ന ായിരു ു. പേ ,
േമാസ്േകായിലു വർ ് എെ ിലും
േകാമാളി രം നിർബ മാണ്. ഒരു
സ് തീ—സ ീഡൻ രാ ിയുെട നീ ൽ
പരിശീലകയാണുേപാലും—ചില
അഭ ാസ ൾ കാണി .”
“എ ാണ് ? അവർ നീ ിേയാ?”
അമർഷേ ാെടയാണ് അ
േചാദി ത്.
“ഉ ്, ചുവ നിറ ിലു
നീ ൽേവഷ ിൽ. വൃ ിെക
കിഴവി! എേ ാഴാണു ന ൾ
േപാകു ത് ?”
“നാണംെക ഏർ ാട്. എെത ിലും
പേത ക രീതിയിലാേണാ നീ ിയത് ?”
അയാള െട േചാദ ിനു മറുപടി
പറയാെത അ േചാദി .
 “ പേത കിെ ാ ുമി . ഞാൻ
പറ ിേ
മഹാവൃ ിേകടായിരുെ ്…
എേ ാൾ േപാകാനാണു നിെ
ആ ഗഹം?”
അസുഖകരമായ ഏേതാ ചി െയ
ആ ി ായി ാെന വ ം അവൾ
തലകുലു ി.
“എേ ാൾ േപാകണെമേ ാ? എ ത
െപെ ു േപാകുേ ാ അ തയും ന ത്.
നാെള േവ … മ ാളായാേലാ.”
“ങ്േഹാ… ങ്ാ, േനാ െ .മ ാൾ
ഞായറാഴ്ച. അ െയ കാണാൻ
േപാകണം.” അ യുെട കാര ം
പറ േ ാേഴ ും അവൾ
സംശയേ ാെട േനാ ു തായി
േതാ ി. അതയാെള അ ര ി .
അതുക േ ാൾ അവള െട
സംശയവും ദൃഢമായി. സ ീഡൻ
രാ ിയുെട നീ ൽ പരിശീലകയ ,
േമാസ്േകായ് ു സമീപം
േ വാൺസ്കായ പഭ ിേയാെടാ ം
താമസി ു പിൻസ ്
െസാേറാ ിനയാണ് ഇേ ാൾ
അ യുെട സ ല്പ ിലു ത്.
“അവിെട നാെള േപായാെല ാ?”
“പ ി . പവർ ഓഫ് അേ ാർണി
ശരിയാ ണം. കുറ പണം േവണം.
അതിന് ഒരു ദിവസം േവണം.
അതുെകാ ാണു മ ാെള ു
പറ ത്.”
 “എ ിൽ ന ൾ േപാകു ി !”
“അെത ് ?”
“േപാകുെ ിൽ തി ളാഴ്ച.
അെ ിൽ േവ .”
“എ ിനാണി ത വാശി?”
േ വാൺസ്കി അ ുതെ .
“എെ കാര ിൽ
നി ൾെ ാരു
ശ യുമി ാ തുെകാ ്. ഞാൻ
എ െനയാണു ജീവി ു െത ു
നി ൾ മന ിലാ ു ി . ഇവിെട
എനി ു താൽപര മു ഒേരെയാരാൾ
ഹ യാണ്—എ ാം െവറും നാട െമ ു
നി ൾ പറയും. എെ
മകേളാെടനി ു സ്േനഹമിെ ും
ഇം ിഷുകാരി ബാലികേയാടു
സ്േനഹം കൃ തിമമാെണ ും ഇ െല
പറ ിേ ? കൃ തിമമ ാ
എ ാണിവിെട ഉ െത റി ാൽ
െകാ ാം.”
ഒരു നിമിഷേ ് അവൾ
പഴയകാര ൾ ഓർമി .
കുറ മുെ ടു തീരുമാനം
ലംഘി തിൽ ഭയം േതാ ി. എ ിലും
സ യം നിയ ി ാനായി . അയാള െട
െത ് ചൂ ി ാണി ാതിരി ാേനാ
അയാൾ ു കീഴട ാേനാ
മന വ ി .
“അ െനയ ഞാൻ പറ ത്.
നിന ു െപെ ുേതാ ിയ
വാ ലേ ാടു സഹതപി ാൻ
വെ ാണ്.”
“സത സ െന ു
വീ ിള ാറു നി ൾ സത ം
പറയാ െത ് ?”
“ഞാൻ വീ ിള ാറി . ക ം
പറയാറുമി .” ഉ ിെല േദഷ ം
പുറ ുകാ ാെത അയാൾ പറ ു:
“ഇ െന ബഹുമാനമി ാെത…”
“സ്േനഹമി ാ ിട ്
ഉയർ ി ാ ാനു താണു
ബഹുമാനം! നി ൾെ േ ാടു
സ്േനഹമിെ ിൽ അതു
തുറ ുപറയു താണു മാന ത.”
“ൈദവേമ, ഇതു സഹി ാൻ വ !”
എ ് ഉത്േ കാശി െകാ ് എഴുേ
േ വാൺസ്കി അവള െട മു ിൽനി ്
ഉറെ േചാദി : “നീ എെ മ
പരീ ി ുകയാേണാ? എ ിനും
ഒരതിരു ്.”
“എ ുവ ാൽ?” െവറു നിറ
മുഖ ്, പേത കി ം കൂരമായ ആ
ക കളിൽ, ഭയേ ാെട
േനാ ിയാണവൾ പറ ത്.
“ഞാൻ പറയാനുേ ശി ത്…”
പറ ുതുട ിയ വാചകം അയാൾ
പൂർ ിയാ ിയി : “നിനെ ാണു
േവ ത് ?”
“എനിെ ാണു േവ െതേ ാ?
നി ൾ ഉേ ശി ു തുേപാെല എെ
ഉേപ ി രുെത ു മാ തേമ എനി ു
നി േളാടേപ ി ാനു .
ഇേ ാഴത പധാനം. എനി ുേവ തു
സ്േനഹമാണ്. അതിെ ്
എനി റിയാം. എ ാം അവസാനി !”
അവൾ വാതിൽ േല ു നട ു.
“നില് ്, നില് ് !” അവള െട
ൈക ുപിടി നിർ ിയി ്
േ വാൺസ്കി പറ ു:
“എ ാണിേ ാഴെ പശ്നം? ന ുെട
യാ ത മൂ ുദിവേ ു
മാ ിവയ് ണെമ ു ഞാൻ പറ ു.
ഞാൻ ക ം പറയു ു, ഞാൻ
മാന ന എ ു നിെ മറുപടി.”
“അേത, എനി ുേവ ി സകലതും
ഉേപ ിെ ുപറ ് എെ
കു െ ടു ു യാൾ
മാന നെ ുമാ തം പറ ാൽ േപാര.
ഹൃദയമി ാ വനുമാണ്.”
“സഹി ു തിന് ഒരു
പരിധിയു ്.” എ ുപറ ് അയാൾ
അവള െട പിടിവി .
‘ഇേ ഹം എെ െവറു ു ു.
അതു വ മാണ്.’ അവൾ ചി ി .
ചു ം േനാ ാെത ഇടറിയ
ചുവടുകേളാെട അവൾ മുറിയിൽനി ു
പുറ ിറ ി: ‘അേ ഹം േവെറാരു
സ് തീെയ സ്േനഹി ു ു. അതിൽ
സംശയമി .’ സ ം മുറിയിേല ു
നട ുേ ാൾ അവൾ വിചാരി :
‘എനി ു േവ തു സ്േനഹമാണ്.
അതാെണനി ു കി ാ തും. എ ാം
അവസാനി .’ സ ം വാ ുകൾ
അവൾ ആവർ ി : ‘എ ാം
അവസാനി ി ണം.’
‘എ െന?’ എ ു തേ ാടുതെ
േചാദി ക ാടി ുമു ിെല
ചാരുകേസരയിൽ അവൾ ഇരു ു.
“എ ാ ാണു
േപാേക െത ാേലാചി . തെ
വളർ ിയ അ ായിയുെട
അടുേ േ ാ? േഡാളിയുെട
അടുേ േ ാ? അേതാ തനി
വിേദശേ േ ാ? അേ ഹം ഇേ ാൾ
എ ുെച കയായിരി ും?
വായനാമുറിയിൽ
ഒ യ് ായിരി ുേമാ? അ െ
പിണ ം അവസാനേ താേണാ?
ഒ ുതീർ സാധ മാേണാ?
പീേ ഴ്സ്ബർഗിെല
പഴയകൂ കാെര ുപറയും?
ഇതറിയുേ ാൾ കെരനീന്
എ ുേതാ ും? ഇ െനയു പല
വിചാര ള ം അവള െട മന ിലൂെട
കട ുേപായി. എ ിലും പൂർണമായും
അവയ് ു കീഴട ിയി . അവള െട
ആ ാവിൽ അവ മായ
മെ ാരാശയം രൂപം െകാ ാൻ
തുട ിെയ ിലും അതിൽ
മന റ ി ാൻ സാധി ി . വീ ും
കെരനീെന ഓർമി .
പസവ ിനുേശഷമു ായ
അസുഖെ ുറി ം ഓർമി .
‘ഞാെന ുെകാ ു മരി ു ി ?’
എ ാണ് അ ു ചി ി ിരു െത ും
ഓർമവ ു. െപെ ്ആ ാവിൽ
രൂപംെകാ ആശയം സ്പഷ്ടമായി.
അേത, അതുതെ യാണ്
എ ാ ിനുമു പരിഹാരം. അേത,
മരണംതെ . അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിനു ായ
അപമാനവും െസേരഷയുെടയും
എെ യും നാണേ ടും എ ാം തെ
മരണേ ാെട പരിഹരി െ ടും.
ഞാൻ മരി ാൽ അേ ഹവും
പ ാ പി ും. എേ ാട്
അേ ഹ ിനു സഹതാപം േതാ ും.
എെ സ്േനഹി ും. എെ േപരിൽ
ദുഃഖി ും!’ തെ മരണേശഷമു
അേ ഹ ിെ വികാര െള
വ ത സ്തേകാണുകളിൽനി ു
േനാ ി ാണാൻ ശമി ്
ഇടതുൈകവിരലിെല േമാതിര ൾ
ഊരുകയും ഇടുകയും െചയ്തുെകാ ു
സ ാനുതാപേ ാെട അവളിരു ു.
അയാള െട കാെലാ
അടു ുവ ു. അവൾ
തിരി ുേനാ ിയി .
അയാൾ അടു ുവ ് അവള െട
കരം ഗഹി ് ആർ ദതേയാെട പറ ു:
“അ ാ, നമു ു മ ാൾതെ
േപാകാം. നീ പറയു െത ാം ഞാൻ
സ തി ാം.”
അവൾ ഒ ും മി ിയി .
 “ഇനിെയ ുേവണം?” അയാൾ
േചാദി .
“നി ൾ റിയാമേ ാ?” സ യം
നിയ ി ാനാവാെത അവൾ േത ി.
“എെ ഉേപ ി ്, എെ
ഉേപ ി ് !” േത ു തിനിടയിൽ
അവൾ മുറുമുറു ു. ഞാൻ നാെള
െപായ്െ ാ ാം… ഞാനാരാണ് ?
ദുഷി വൾ. നി ള െട കഴു ിൽ
െക ി ൂ ിയ ഒരു ക ്.
നി ൾെ ാരു ഭാരമാകാൻ ഞാൻ
ആ ഗഹി ു ി . നി െള ഞാൻ
തട ുവയ് ു ി .
നി ൾെ േ ാടു സ്േനഹമി . േവേറ
ആെരേയാ നി ൾ
സ്േനഹി ു ു ്.”
സമാധാനമായിരി ാൻ
േ വാൺസ്കി അവേളാടേപ ി .
അവള െട സംശയം
അ ാന ാെണ ു
തീർ ുപറ ു. അവേളാടു
അയാള െട സ്േനഹ ിനു
കുറവു ായി ിെ ുമാ തമ ,
ഇേ ാൾ പഴയതിലും കൂടുതലായി
അവെള സ്േനഹി ു ുമു ്.”
“അ ാ, എെ യി െന
വിഷമി ി ു െത ിന് ?” അവള െട
ൈകകളിൽ ചുംബി െകാ ് അയാൾ
േചാദി . അയാള െട മുഖം
സ്േനഹതരളിതമായിരു ു. ശബ്ദം
ഇടറിയിരു ു. ൈകകളിൽ ക ീരിെ
നനവു ായിരു ു. അവള െട
സംശയവും െവറു ം ഒരു
നിമിഷംെകാ ു തീ വമായ
വാ ല മായി മാറി. അവൾ അയാെള
ആേ ഷി . ശിര ം കഴു ും
ൈകകള െമ ാം ചുംബന ൾെകാ ു
മൂടി.
 ഇരുപ ിയ ്

പ രസ്പരം േയാജി ിെല

ധാരണേയാെട പിേ
ിെയ
ുതെ
അ യാ തയ് ു ത ാെറടു
തുട ി. തി ളാഴ്ചയാേണാ
െചാ ാഴ്ചയാേണാ േപാകു െത ു
തീർ യാ ിയിെ ിലും ഒരാള െട
ആ ഗഹ ിനു മേ യാൾ
വഴ ാെമ ു
സ തി ിരു തുെകാ ് ഒരു ദിവസം
േനരെ േയാ താമസിേ ാ
േപാകു തിൽ അ യ് ു
പരാതിയി . അവൾ തെ മുറിയിൽ
തുറ ുവ െപ ി ുമു ിൽ
വസ് ത ൾ അടു ിവ െകാ ു
നില്േ , പതിവിലും േനരേ
അയാൾ വ ു.
“ഞാൻ ഇേ ാൾ െ അ െയ
കാണാൻ േപാകു ു. പണം
ഇേഗാേറാവിെ പ ൽഅ
െകാടു യയ് ും. നാെള േപാകാൻ
ഞാൻ ത ാർ.” േ വാൺസ്കി പറ ു.
നാ ിൻപുറേ ു
േപാകു തിെന ുറി ചി ി േ ാൾ
അവൾ ്ഉ ാഹമായി. ‘അേ ാൾ,
ഞാൻ വിചാരി ു തുേപാെലയും
കാര ം നട ും’ എ ു
വിചാരി െകാ ് അയാേളാടു
പറ ു: “േവ , നി ള െട
ഇഷ്ടംേപാെല െചയ്താൽ മതി.
ഇേ ാൾ ഭ ണമുറിയിേല ു േപാകൂ.
ഇതിൽ ആവശ മി ാ െത ാം
മാ ിവ ി ഞാനിതാവരു ു.” പഴയ
ഉടു കെള ാം അ ുഷ്കയുെട
ൈകയിൽ അടു ിവ െകാടു ു.
“ഈ മുറികെള ാം എനി ു
മടു ു.” േ വാൺസ്കിയുെട
സമീപ ിരു ു കാ ി കുടി ാൻ
തുട േവ അവൾ പറ ു:
“നിർവികാരവും ആ ാവി ാ തും.
േ ാ ും കർ നും വാൾേ റുെമ ാം
എെ ാരു ഭയാനകമായ കാഴ്ചകൾ!
ഇവിെടനി ു ര െ ാൽ മതി!
കുതിരകെള േനരേ
അയയ് ു ി േ ാ?”
“ഇ . അവ പിറേക വേ ാള ം.
നിന ് എേ ാെ ിലും
േപാകാനുേ ാ?”
“വിൽസൺസിെ േഷാ ിൽ
േപാകണം, അവൾ ് ഒരുടു
വാ ാൻ. നാെള േപാകാെമ ു
തീർ െ ടു ിയേ ാ?” അവൾ
സേ ാഷേ ാെട േചാദി .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ു ഒരു
െടലി ഗാമിെ രസീതിനുേവ ി
േ വാൺസ്കിയുെട ഭൃത ൻ വ ു.
െടലി ഗാം വരു തിൽ
അസാധാരണമായി ഒ ുമിെ ിലും
എേ ാ ഒളി ാൻ
ശമി ു തുേപാെല അയാൾ
െപെ െ ഴുേ . രസീത്
വായനാമുറിയിലാെണ ു ഭൃത േനാടും
‘തീർ യായും നാെള െ
പുറെ ടാം’ എ ് അവേളാടും പറ ു.
“ആരുെട െടലി ഗാമാണ് ?” അവൾ
േചാദി .
“ ീവിെ .”
ൈവമനസ േ ാെടയാണയാൾ
പറ ത്.
“എെ കാണി ാ െത ് ?
ഞാനറിയാൻ പാടി ാ രഹസ ം
ീവിനുേ ാ?”
േ വാൺസ്കി ഭൃത െന വിളി
െടലി ഗാം എടു ുെകാ ുവരാൻ
പറ ു.
“അയാൾ ു െടലി ഗാം
അടി ു െതാരു ഭാ ാണ്.
അതുെകാ ാണു നിെ
കാണി ാ ത്. ഒ ും
തീരുമാനമാകാെത െടലി ഗാം
അടി ു െത ിന് ?”
“വിവാഹേമാചന ിെ
കാര മാേണാ?”
“അേത, മറുപടി ലഭി ി .
നിർണായകമായ തീരുമാനം ഉടേന
എ ാണു വാ ാനം—ഇതാണു ക ി.
ഇതാ നീ വായി േനാ ്.”
 വിറയ് ു ൈകകൾെകാ ്
അ െടലി ഗാം വാ ി. േ വാൺസ്കി
പറ തുതെ െയ ിലും ഒരു
വരികൂടിയു ായിരു ു: ‘ പതീ യി .
സാധി ു തും
സാധി ാ തുെമ ാം ഞാൻ
െച ാം.’
“വിവാഹേമാചനം നട ാലും
ഇെ ിലും എനി ്
ഒരുേപാെലയാെണ ് ഇ െല ഞാൻ
പറ േ ാ. എ ിൽനി ് ഇെതാ ും
ഒളിേ കാര മി .” തുടർ ് അവൾ
വിചാരി : ‘ഇതുേപാെല
െപ ള മായു
എഴു ുകു ുകള ം ഇേ ഹം
മറ വയ് ുമേ ാ?’
“ഓ, യാഷ്വിൻ ഇ ു രാവിെല
വരാെമ ു പറ ിരു ു. അയാൾ ു
നഷ്ടെ തും അതിൽ കൂടുതലും
െപ ്േസാവിൽനി ു
തിരി പിടിെ ു േതാ ു ു.
ഏകേദശം അറുപതിനായിരം റൂബിൾ
കാണും.”
വിഷയ ിൽനി ു മാറാൻ
ശമി ത് അവെള കൂടുതൽ േദഷ ം
പിടി ി : “ഒളി കളിേ
കാര െമാ ുമി . എനി തിൽ
താൽപര മി . എേ ാൾ താൽപര ം
നി ൾ ും ഉ ാവിെ ാണ് എെ
വിശ ാസം.”
 “അ ിമതീരുമാനമറിയാനു
താൽപര മാെണനി ്.” അയാൾ
പറ ു.
“തീരുമാനമ ,
സ്േനഹമാെണനി ു പധാനം.
തീരുമാന ിനുേവ ി നി ൾ
വാശിപിടി ു െത ിന് ?”
“നിന ുേവ ിയും നമു ു
ജനി ാനിരി ു കു ു ൾ ു
േവ ിയും.”
“നമു ിനി കു ു ള ാവി .”
“അതു കഷ്ടംതെ .”
“കു ു ൾ ുേവ ി എ ു
പറയു നി ൾ എെ കാര ം
ആേലാചി ു ി .” നിന ുേവ ിയും
നമു ു ജനി ാനിരി ു
കു ു ൾ ുേവ ിയും എ ്
അയാൾ പറ ത് അവൾ
ശ ി ാ താേണാ
മറ ുേപായതാേണാ
എ റി ുകൂടാ.
കു ികള ാകാനു സാധ ത
പലേ ാഴും തർ വിഷയമായി ്.
അവള െട സൗ ര െ
വിലമതി ാ തുെകാ ാണു
കു ികെള േവണെമ ് അയാൾ
ആ ഗഹി ു െത ് അവൾ
വിശ സി .
“േഹാ, നിന ുേവ ിയും എ ു
ഞാൻ പറ േ ാ. മുഖ മായും
നിന ുേവ ി െ .” അയാൾ
ആവർ ി : “ഈ
അനി ിതാവ യാണു നിെ
മുൻേകാപ ിനു പധാന കാരണം.”
‘അേത, അതുതെ ,
അേ ഹ ിന് എേ ാടു
െവറു മുഴുവനും ഇേ ാൾ
പുറ ായി.’ േ വാൺസ്കിയുെട
വാ ുകൾ േകൾ ാെത അയാള െട
മുഖ ു ഭീതിേയാെട േനാ ിെ ാ ്
അവൾ ചി ി .
“അത കാരണം.” അവൾ
പറ ു: “എെ മുൻേകാപെമ ു
നി ൾ പറയു തിന് അതു
കാരണമാകു െത െനെയ ും
എനി ു മന ിലാകു ി .”
“ഞാൻ പറയു തു
മന ിലാ ാൻ നീ ശമി ു ി .
അതിെലനി ു സ ടമു ്.
ഞാെനാരന നാെണ ു
സ ല്പിേ ിവരു ത് ഈ
അനി ിതത ം കാരണമാണ്.”
അവൾ ക ് ൈകയിെലടു ു
ചുേ ാടുേചർ ു
കാ ികുടി ു തിനിടയിൽ അയാെള
ഒളിക ി േനാ ി. തെ ൈകയും
ചലന ള ം കാ ി കുടി ുേ ാൾ
ചു ുകളിൽനി ു പുറെ ടു
ശബ്ദവും അയാൾ
ഇഷ്ടെ ടു ിെ ് അയാള െട
മുഖഭാവം ക ് അവൾ മന ിലാ ി.
 “നി ള െട അ എ ു
വിചാരി ാലും ഏതു സ് തീെയയാണു
നി ൾ വിവാഹം കഴിേ െത ്
അവർ ആ ഗഹി ാലും
എനിെ ാ ുമി .” അ പറ ു.
“അത േ ാ ന ൾ
പറ ുെകാ ിരു ത്.”
“അതുതെ . ഹൃദയമി ാ ഒരു
സ് തീെയ, അവർ
െചറു ാരിയായാലും പായം
െച വരായാലും നി ള െട
അ യായാലും മേ െത ിലും
സ് തീയായാലും, ഞാൻ
ബഹുമാനി ുകയി .”
“അ , ദയവുെചയ്ത് എെ
അ െയ ുറി േമാശമായി
സംസാരി രുത്.”
“മകെ സേ ാഷെ യും
മാന തെയയും വിലമതി ാ സ് തീ
ഹൃദയമി ാ വർതെ യാണ്.”
“ഞാൻ വീ ും പറയു ു. ഞാൻ
ബഹുമാനി ു എെ അ െയ
ആേ പി സംസാരി രുത്.”
അയാൾ ശബ്ദമുയർ ി അവെള
സൂ ി േനാ ി.
അവൾ മറുപടിപറയാെത
അയാള െട മുഖ ും ൈകകളിലും
സൂ ി േനാ ിെ ാ ിരു ു.
തേലദിവസം പിണ ം മാറിയേ ാൾ
വികാരപാരവശ േ ാെട അയാൾ
താേലാലി ത് ഓർമി . ‘അതുേപാെല
േവെറ എ തേയാ െപ െള
താേലാലി ിരി ും. ഇനിയും
താേലാലി ാൻ
ആ ഗഹി ു ു ാകും.’ അവൾ
വിചാരി .
“നി ൾ നി ള െട അ െയ
സ്േനഹി ു ി . െവറും
വാചകമടിമാ തം. െവറും വാചകമടി.”
അയാെള െവറുേ ാെട
േനാ ിെ ാ ാണ് അവൾ
പറ ത്.
“അ െനെയ ിൽ നമു ്…”
“തീരുമാനി ാം… ഞാൻ
തീരുമാനി കഴി ു.”
അവൾ േപാകാെനഴുേ േ ാൾ
യാഷ്വിൻ വ ു. “ഗുഡ്േമാണിങ്.”
അ പറ ു.
ഉ ിൽ ഒരു െകാടു ാ ്
വീശുേ ാൾ ജീവിതം ഭയാനകമായ
അന രഫല ൾ
സൃഷ്ടി ാനിടയു
പരീ ണഘ െ
അഭിമുഖീകരി ുേ ാൾ,
ഉടെനയെ ിൽ കുറ കഴിയുേ ാൾ
എ ാം അറിയാനിടയു
ഒരപരിചിതനിൽനി ് ഇെതാെ
മറ പിടിേ തിെ ് അവൾ ു
േതാ ി. ഉ ിെല െകാടു ാ ിെന
ശാ മാ ിയി ് അയാേളാടു
സംസാരി :
 “എെ ാെ യു ് വിേശഷം?
പണം കി ിേയാ?” അവൾ
യാഷ്വിേനാടു േചാദി :
“എനി റി ുകൂടാ. കി
ല ണമി . ബുധനാഴ്ച ഞാൻ
േപാകും. നി േളാ?” ഒരു ശണ്ഠ
കൂടിയതിെ ല ണമുെ ൂഹി ്
േ വാൺസ്കിേയാടാണ് േചാദി ത്.
“മ ാൾ
േപാകാനാണുേ ശി ു ത്.”
േ വാൺസ്കി പറ ു.
“കുെറനാൾമുേ േപാകുെ ു
പറ ിരു േ ാ?”
“ഇേ ാൾ തീരുമാനി .” ഇനിയും
െപാരു െ ടലിനു പഴുതിെ ു
വ മാ ു മ ിൽ േ വാൺസ്കിെയ
േനാ ിെ ാ ാണ് അ പറ ത്.
“ഭാഗ ംെക െപ ്േസാവിേനാടു
നി ൾ ു സഹതാപമിേ ?”
യാഷ്വിനുമായു സംഭാഷണം അ
തുടർ ു.
“സഹതാപമുേ ാ ഇ േയാ
എെ ാ ും ഞാൻ ആേലാചി ാറി .”
യാഷ്വിൻ പറ ു. ഉടു ിെ ഒരു
വശെ കീശ ചൂ ി ാണി ി ്
അയാൾ തുടർ ു: “എെ സ ാദ ം
മുഴുവൻ ഇതാ ഇവിെടയു ്. ഇേ ാൾ
ഞാെനാരു പണ ാരനാണ്. പേ ,
ഇ ു രാ തി ിൽ േപായി
മട ു ത് െത ിയായി ായിരി ും.
എനിെ തിെര കളി ു വൻ
എനി ു സകലതും
ത ിെയടു ാനായിരി ും
ആ ഗഹി ു ത്. അയാേളാടു
എെ സമീപനവും അതുതെ . ഈ
മ രമു േ ാ. അതിലാണു രസം.”
“നി ൾ വിവാഹം
കഴിെ ിരി െ . എ ായിരി ും
നി ള െട ഭാര യുെട മേനാഭാവം?”
അ േചാദി .
യാഷ്വിൻ ചിരി :
“അതുെകാ ാണു ഞാൻ വിവാഹം
കഴി ാ ത്. വിവാഹം കഴി ാൻ
ഉേ ശി ു ുമി .”
“നി ൾ ആെരെയ ിലും
േ പമി ി േ ാ?”
“എെ ൈദവേമ! എ തതവണ!.
ചിലരു ്. ചീ കളി ാനിരി ും.
എെ ിലും ആവശ മു ായാൽ
എണീ േപാകും. എനി ാെണ ിൽ
ൈവകുേ രം ചീ കളി ാനു
സമയം മാ ിവ ിേ േ പമി ാൻ പ .”
“അത , ശരിയായ േ പമ ിെ
കാര മാണു ഞാൻ േചാദി ത്.”
ആ സമയ ് േ വാൺസ്കിയുെട
ഒരു കുതിരെയ വിലയ് ുവാ ാൻ
ഒരാൾ വ ു. അ അവിെടനി ്
എഴുേ േപായി.
“േ വാൺസ്കി
പുറ ുേപാകു തിനുമു ്
അ യുെട മുറിയിൽ വ ു. അവൾ
േമശ റ ുനി ് എേ ാ
തിരയു തായി
ഭാവി ാെമ ുേ ശിെ ിലും
കപടനാട ം േവെ ുവ ് അയാള െട
മുഖ ുേനാ ി.
“എ ാണു േവ ത് ?” അവൾ
ഫ ിൽ േചാദി .
“ഗാംെബ യുെട സർ ിഫി ്.
ഞാനതിെന വി .”
“അവേളാടു ഞാെനാരു െത ം
െചയ്തി ി .’ അയാൾ വിചാരി :
‘സ യം ശി ി ാനാണവള െട
ഭാവെമ ിൽ അവൾ അനുഭവി ും.’
അയാൾ പുറ ിറ ു േവളയിൽ
അവൾ എേ ാ പറ തായി േതാ ി.
അയാള െട ഹൃദയം
സഹതാപാർ ദമായി.
“അ വ തും പറേ ാ?”
അയാൾ േചാദി .
“ഇ .”
നിരുേ ഷഭാവ ിലായിരു ു
അവള െട മറുപടി.
‘ഇെ ിൽ േവ .’ എ ു മന ിൽ
വിചാരി ് അയാൾ പുറ ിറ ി.
ചുവരിെല ക ാടിയിൽ അവള െട
വിറയ് ു ചു ുകള ം വിളറിയ
മുഖവും അയാൾ ക ു. അവെള
ആശ സി ി ര ു വാ ു
പറയണെമ ാ ഗഹിെ ിലും എ ു
പറയണെമ ാേലാചി ു തിനുമു ്
അയാള െട കാലുകൾ
അയാെളയുംെകാ ു മുേ ാ നീ ി.
അ ു പകൽ മുഴുവനും പുറ ു
െചലവഴി രാ തി വളെര ൈവകി
തിരി വ േ ാൾ അ ാ
അർ േഡ വ്നയ് ു
തലേവദനയാെണ ും ആരും
അവരുെട മുറിയിൽ േപാകരുെത ും
വില ിയിെ ും പരിചാരിക
അറിയി .
 ഇരുപ ിയാറ്

മു െ ാരി ലും ഇതുേപാെല ഒരു

ദിവസം മുഴുവനും
പിണ ിയിരു ി ി . ഇത്
ആദ മായാണ്. െവറും പിണ മ .
പൂർണമായ അകൽ .
സർ ിഫി െ ടു ാൻ മുറിയിൽ
വ േ ാൾ അവെള അ െന
േനാ ാൻ അയാൾെ െന
സാധി ? അവള െട ഹൃദയം
നിരാശയാൽ
തകർ ിരി ുകയാെണ ു
മന ിലായി ം അതിെന അവഗണി ്
ഒ ും മി ാെത േപാകാൻ
അയാൾെ െന മന വ ു?
അവേളാടു ായിരു പതിപ ി
നശിെ ുമാ തമ , അവെള
െവറു ുകയും മെ ാരു സ് തീെയ
സ്േനഹി ുകയും െച ു. അതിൽ
സംശയമി .
അയാൾ ഉ രി കൂരമായ
വാ ുകൾ ഓർമി ുകയും അയാൾ
പറയാനാ ഗഹി വാ ുകൾ
ഊഹിെ ടു ുകയും െചയ്തേ ാൾ
അ യ് ് അനിയ ിതമായ
േകാപാേവശമു ായി.
‘ഞാൻ നിെ പിടി വ ി ി .’
അയാൾ പറെ ിരി ും.
‘നിന ിഷ്ടമു ിട ുേപാവാം.
നിെ ഭർ ാവ് നിെ
വിവാഹേമാചനം നട ണെമ ു
നിന ാ ഗഹമിെ ു േതാ ു ു.
അേ ാൾ നിന ് അയാള െടകൂെട
േപാവാം. െപായ്െ ാ .
ആവശ െമ ിൽ കുറ പണംതരാം.
എ ത റൂബിളാണ് േവ ത് ?’
സഹി ാനാവാ കൂരമായ
വാ ുകൾ അയാൾ പറ തായി
അവൾ സ ല്പി . അതുെകാ ്
അയാൾ ു മാ െകാടു ാനും
അവൾ ത ാറ .
‘മാന നും സത സ നുമായ ആ
മനുഷ ൻതെ യേ , ഇ െല രാ തി
എെ സ്േനഹി ു ുെവ ്
ആണയി പറ ത് ? പലേ ാഴും
അനാവശ മായി ഞാൻ
നിരാശെ ടുകയും െച േ ാ.’
അവൾ തെ ാൻ പറ ു.
വിൽസൺസിെ കടയിൽ
േപായിരു ര ുമണി ൂർ ഒഴിെക
അ ു പകൽ മുഴുവനും എ ാം
അവസാനിേ ാ അേതാ ഇനിയും
ഒെരാ ുതീർ ിനു സാധ തയുേ ാ,
ഉടൻതെ അവിെടനി ും
േപാകണേമാ, അേതാ അയാെള
വീ ും കാണണേമാ എ ു തുട ിയ
സംശയ ൾ അ െയ
അല ിെ ാ ിരു ു. പകൽ മുഴുവനും
കാ ിരു ി ്,
ൈവകുേ രമായേ ാൾ, തനി ു
തലേവദനയാെണ ്
േ വാൺസ്കിേയാടു പറയണെമ ും
നിർേദശി ി ് അ സ ം
മുറിയിേല ു േപായി. അവൾ
വിചാരി ത് ഇ പകാരമാണ്:
“പരിചാരിക പറ ി ം അയാൾ
തെ കാണാൻ വരുെ ിൽ
അതിെ യർ ം അയാൾ ്
ഇേ ാഴും എേ ാടു
സ്േനഹമുെ ാണ്. വ ിെ ിൽ
എ ാം അവസാനി
എ ർ മാ ാം.
എ ുെച ണെമ ് അേ ാൾ
തീരുമാനി ാം.”
രാ തി വ ി വ ുനില് ു
ശബ്ദം േക . അയാൾ
മണിയടി ു തു േക . അയാള െട
കാെലാ യും അയാൾ
പരിചാരികേയാടു സംസാരി ു
ശബ്ദവും േക . അയാേളാടു
പറ ത് അയാൾ വിശ സി .
കൂടുതെലാ ും അേന ഷി ാെത
സ ം മുറിയിേല ു േപായി. അ െന
എ ാം അവസാനി .
അയാള െട ഹൃദയ ിൽ
അവേളാടു സ്േനഹം
പുനരു ീവി ി ു തിനും അയാെള
ശി ി ു തിനും അയാൾെ തിെര
അവള െട ഹൃദയ ിൽ ഒരു ദുർേദവത
നട ു മ ര ിൽ വിജയം
േനടു തിനു ഒേരെയാരുപാധിയായി
അവൾ കെ ിയതു
മരണെ യാണ്. പതിവു അളവിൽ
കറു ് ാ ിെലാഴി േ ാൾ, ആ
കു ിയിലു തു മുഴുവനും
കുടി ാൽമാ തം മതി, അയാൾ
ദുഃഖി ുകയും പ ാ പി ുകയും
അവള െട ഓർമെയ
താേലാലി ുകയും െച െമ ്
അവൾ ു േതാ ി. ആ ചി അവെള
സേ ാഷി ി . അവൾ ക കൾ
തുറ ു മ ിൽേനാ ി മലർ ുകിട ു.
താൻ ഇ ാതാകുേ ാൾ, െവറും ഓർമ
മാ തമാകുേ ാൾ, അയാൾെ ു
േതാ ുെമ ് എരി ുതീരാറായ ഒരു
െമഴുകുതിരിയുെട മ ിയ
െവളി ിൽ അവൾ ആേലാചി .
‘ഇ രം കൂരമായ വാ ുകൾ
അവേളാടു പറയാൻ എനി ്എ െന
സാധി .’ അയാൾ തെ ാൻ
േചാദി ും. ‘അവേളാട് ഒ ും
ഉരിയാടാെത ആ മുറിയിൽനി ്
ഇറ ിേ ാരാൻ എനിെ െന
മന വ ു? കഷ്ടം അവൾ
ജീവി ിരി ി േ ാ!’ െപെ ്
െമഴുകുതിരി ുമു ിെല സ് കീനിെ
നിഴൽ ചലി ാൻ തുട ി.
മ മുഴുവനും നിഴൽ പര ു. മ
നിഴലുകള ം അതിേനാടു േചർ ു. അവ
അതിേവഗം എ ായിട ും വ ാപി .
അതാ അ കാരമായി. ‘മരണം’
അവൾ വിചാരി . ഭയം കാരണം
താെനവിെടയാെണ ു മന ിലാ ാൻ
കുെറയധികം സമയെമടു ു.
വിറയ് ു ൈകെകാ ു തീെ ി
ത ിെയടു ു. മെ ാരു െമഴുകുതിരി
ക ി . “ഇ , ജീവി ാൽ മാ തം മതി!
ഞാനേ ഹെ സ്േനഹി ു ു.
അേ ഹം എെ യും സ്േനഹി ു ു.
കഴി െതാ ും പശ്നമ .
ജീവിത ിേല ു മട ിവ തിെ
സേ ാഷംെകാ ് അവള െട
ക കളിൽനി ു ക ീർ
ധാരയാെയാഴുകി. സ ം
ഭയ ിൽനി ു ര െ ടാനുേ ശി
ധൃതിയിൽ അയാള െട
പഠനമുറിയിേല ു േപായി.
അയാൾ സുഖനി ദയിലാണ്.
അവൾ െമഴുകുതിരി ഉയർ ി ിടി
ദീർഘേനരം േനാ ിനി ു.
ഉറ ി ിട േ ാൾ അയാേളാട്
അവൾ ് എെ ി ാ സ്േനഹം
േതാ ി. പേ , ഉണരുേ ാൾ അയാൾ
തണു ൻമ ിലായിരി ും തെ
േനാ ു െത ് അവൾ റിയാം.
തെ സ്േനഹെ ുറി ്
അയാേളാടു പറ തിനുമു ്
െത കാരൻ അയാളാെണ ു
േബാധ െ ടു ണം. അയാെള
ഉണർ ാെത അവൾ തെ മുറിയിൽ
തിരിെ ി. ഒരു േഡാസ് കറു കൂടി
അക ാ ിയി ് അസുഖകരമായ
ഓർമകേളാെട ഗാഢനി ദയിലാ ു.
േ വാൺസ്കിയുമായി
ബ െ ടു തിനുമു ് ഇടയ് ിെട
കാണാറു ായിരു ഒരു േപടിസ പ്നം
ക ു. അവൾ രാവിെല ഉണർ ു.
ജടപിടി താടിമീശയു ഒരു വൃ ൻ
അവെള ശ ി ാെത
ഒരിരു ുദ ിൽ ചാരിനി ്
ഫ ുഭാഷയിൽ അർ മി ാെത
പുല ു ു. ഇരു ുദ ്
അവള െടേമൽ പേയാഗി ു ു.
അവൾ ക തുറ ു. അവള െട
ശരീരം വിയർ ിൽ കുളി ിരു ു.
അവൾ എണീ േ ാൾ
തേലദിവസെ ഓർമകൾ ഒരു
മൂടൽമ ിെല േപാെല
കൺമു ിൽ െതളി ു.
ഒരു വഴ ുനട ു. മു ും
പലതവണ
സംഭവി ി തുേപാെലതെ .
‘എനി ു തലേവദനയാെണ ു
പറ ി ം എെ കാണാൻ അേ ഹം
വ ി . നാെള ന ൾ േപാവുകയാണ്.
ഞാൻ അേ ഹെ ക ്
യാ തയ് ു ഏർ ാടു െച ം.’
അവൾ ചി ി . േ വാൺസ്കി
പഠനമുറിയിലാെണ റി ്അ
അേ ാ െച ു. േ ഡായിങ് റൂമിലൂെട
കട ുേപായേ ാൾ മുൻവാതിലിൽ ഒരു
വ ിനില് ു ശബ്ദംേക .
ജനാലയിലൂെട േനാ ിയേ ാൾ ഇളം
ചുവ നിറ ിലു െതാ ിധരി
െപൺകു ി, പരിചാരികേനാട് എേ ാ
പറയു തു ക ു. മുൻവാതിലിെല
മണിയടി ു ശബ്ദം േക . ആേരാ
േകാണി ടി കയറിെ ു.
േ ഡായിങ്റൂമിനു പുറ ്
േ വാൺസ്കിയുെട കാെലാ േക .
അയാൾ ധൃതിയിൽ
താേഴ ിറ ുകയായിരു ു. അ
ജനാലയ് ു സമീപം െച ുേനാ ി.
അയാൾ വ ിെയ സമീപി .
ഇളംചുവ നിറ ിലു െതാ ിധരി
െപൺകു ി ഒരു െപാതി അയാെള
ഏല്പി . േ വാൺസ്കി അവേളാട്
എേ ാ പറ ു ചിരി . വ ി
േപായേ ാൾ അയാൾ വീ ും
മുകളിേല ് ഓടിേ ായി.
അവള െട മന ിനു ിെല
സകലതിെനയും ആവരണം
െചയ്തിരു മൂടൽമ ് െപാടു േന
മാ ുേപായി. ഇ ലെ
വികാര ൾ അവള െട ഹൃദയെ
കൂടുതൽ ശ ിയായി
വരി ുമുറു ി. തെ തീരുമാനം
അറിയി ാൻ അവൾ അയാള െട
പഠനമുറിയിൽ െച ു.
 “അ െകാടു യ പണവും
പമാണ ള ംെകാ ് പിൻസ ്
െസാേറാ ിനയും േമാള മാണു വ ത്.
ഇ െല എനി വെര കാണാൻ
സാധി ി . നിെ തലേവദനെയ െന
—കുറവുേ ാ?” അവള െട മുഖെ
ാനത കാണാേനാ മന ിലാ ാേനാ
െമനെ ടാെത അയാൾ േചാദി .
അവൾ അയാെള
സൂ ി േനാ ിെ ാ ു മുറിയുെട
നടു ് നി ബ്ദം നി ു. അയാൾ
അവെള േനാ ി ഒരുനിമിഷം
ആേലാചി ി ് ഒരു ക ് വായി ാൻ
തുട ി. അവൾ പുറംതിരി ു
സാവധാനം പുറേ ു നട ു.
േവണെമ ിൽ അയാൾ ് അവെള
തിരി വിളി ാമായിരു ു. അവൾ
വാതിൽ െല ിയി ം അയാൾ
അന ിയി . ഒരു കടലാസ് മുറി ു
ശബ്ദംമാ തം േക .
“ങാ, പിെ , ന ൾ നാെള െ
േപാവുകയാണേ ാ, അേ ?” അവൾ
വാതിൽ കട ാറായേ ാഴാണയാൾ
േചാദി ത്.
“നി ൾ േപാകു ു. ഞാനി .”
തിരി ുനി ് അവൾ പറ ു.
“അ ാ, ഇ െന
ജീവി ാെനാ ി …”
“നി ൾ േപാകു ു. ഞാനി .”
അവൾ ആവർ ി .
“ഇെതനി ു സഹി ാൻ വ .”
 “നി ൾ… ഇതിെ േപരിൽ
നി ൾപ ാ പി ും.” എ ു
പറ ി ് അവൾ അവിെടനി ു
േപായി. അ െന പറ േ ാഴെ
മുഖഭാവം ക ു പരി ഭമി ്, അവള െട
പിറേക ഓടാനുേ ശി ് അയാൾ
ചാടിെയണീെ ിലും വീ ും ഇരു ു
പ കടി ് ആേലാചനയിൽ മുഴുകി.
അ മി ാെ ാരു ഭീഷണിയാണു
താൻ േനരിടു െത ് അയാൾ ു
േതാ ി. ‘എെ െ ാ ്
ആവു െത ാം ഞാൻ െചയ്തു. ഒ ും
ക ിെ ു നടി ു താണ്
ഇനിയു ഒേരെയാരു േപാംവഴി’ എ ു
ചി ി . പ ണ ിേല ു േപാകാനും
പവർ ഓഫ് അേ ാർണിയിൽ
ഒ വാ ാൻ ഒരി ൽ ൂടി അ െയ
കാണാനും തീരുമാനി .
പഠനമുറിയിലും ഊണുമുറിയിലും
അയാള െട കാല്െപരുമാ ം േക .
താൻ വരാൻ ൈവകിയാലും കുതിരെയ
െകാടു യയ് ണെമ ു ശ ം െക ി.
വ ി വ ുനില് ു തിെ യും
അയാൾ വാതിൽ തുറ ു
പുറ ിറ ു തിെ യും ശബ്ദം
േക . ആേരാ വീ ും മുകളിേല ്
ഓടിേ ായി. യജമാനൻ മറ ുവ
ൈകയുറ എടു ുെകാ ുവരാൻ
പരിചാരകൻ േപായതാണ്. അ
ജനാലയ് രികിൽ െച ു.
േ വാൺസ്കി ൈകയുറകൾ വാ ിയി ്
വ ി ാരെ മുതുകിൽ ത ി എേ ാ
പറയു ു. ജനലിനു േനേര േനാ ാെത
വ ിയിൽ കയറി കാലിേ ൽ കാല്
കയ ിവ ിരു ു. വ ി വളവുതിരി ്
അ പത മായി.
 ഇരുപ ിേയഴ്

’േപായി! എ ാം അവസാനിേ ാ?’

ജനാലയ് രികിൽനി ് അ സ യം
േചാദി . ആ േചാദ ിനു രമായി
െമഴുകുതിരി അണ ്അ കാരം
വ ാപി േ ാഴു ായ മേനാവി ഭാ ിയും
െവള ിെനക േപടിസ പ്നവും
കൂടി ലർ ് അവള െട ഹൃദയെ
െകാടുംഭീതിയിലാഴ് ി.
“ഇ , ഇതു സഹി ാൻ എനി ു
വ !” എ ് ഉറെ വിളി പറ ്
അവൾ ഉറെ മണിയടി . ഒരു
നിമിഷംേപാലും ഒ യ് ിരി ാനു
ഭയം കാരണം പുറ ുെച ു ഭൃത െന
കെ ി.
“ പഭു എേ ാ ാണു
േപായെത േന ഷി ്.” അവേനാടു
പറ ു.
കുതിരലായ ിേല ാണു
േപായെത ു ഭൃത ൻ അറിയി .
“അവിടേ ്
പുറ ുേപാകണെമ ുെ ിൽ
വ ി േവഗം തിരി വരുെമ ും
പറ ി ്.”
 “ശരി, ഒരു നിമിഷം നില് ൂ.
ഞാെനാരു കുറിെ ഴുതി രാം. ഉടെന
അതുമായി മിേഖലിെന ലായ ിേല ്
അയയ് ണം. െപെ ുേവണം.”
അ എഴുതി:
‘ഞാനാണു െത കാരി. വീ ിേല ു
വരൂ. നമു ു സംസാരി ാം.
ൈദവെ േയാർ ു േവഗംവരൂ.
എനി ു േപടിയാവു ു.’
അതു കവറിലാ ിഒ ി ഭൃത െ
ൈകയിൽ െകാടു ു.
തനി ിരി ാൻ
േപടിയായതുെകാ ു ഭൃത െ കൂെട
നട ു നഴ്സറിയിൽ െച ു.
‘എ ുപ ി? ഇത് അവന േ ാ!
അവെ നീല കള ം
മൃദുമ ഹാസവും എവിെടേ ായി?’
അവള െട അേ ാഴെ സം ഭമം
കാരണം നഴ്സറിയിൽ കാണാെമ ു
പതീ ി െസേരഷയുെട ാന ്
കറു ുചുരു തലമുടിേയാടുകൂടിയ
െകാഴു ുരു െപൺകു ിെയ
ക േ ാൾ അവൾ സ യം േചാദി .
േമശയ് രികിലിരു ആ കു ് ഒരു
കു ിയുെട അട െകാ ു
ശ ിയായി േമശയിലിടി ുകയും
കറു മു ിരി ഴം േപാലു
ക കൾെകാ ു
മിഴി േനാ ുകയും െചയ്തു.
ഇം ിഷുകാരി ആയയുെട
കുശല പശ്ന ിനു മറുപടിയായി,
ത ൾ അടു ദിവസം
നാ ിൻപുറേ ു േപാവുകയാെണ ്
അ പറ ു. അവൾ കു ിെ
അടു ിരു ു കളി ി ാൻ
തുട ിെയ ിലും അതിെ
ഉ ിലു െപാ ി ിരിയും
പുരിക ള െട ചലനവും
േ വാൺസ്കിെയ
ഓർമെ ടു ിയതുെകാ ് അ
കര ിലട ി, അവിെടനി ു െപെ ്
എഴുേ േപായി. ‘യഥാർ ിൽ
എ ാം അവസാനിേ ാ?’ അവൾ
ആേലാചി : ‘ഇ . അേ ഹം
തിരി വരും. പേ , അവേളാടു
സംസാരി തിെന ുടർ ു ആ
ചിരിയും ഉ ാഹവും! അതിെന ു
വിശദീകരണമായിരി ും
അേ ഹ ിനു നല്കാനു ാവുക?
വിശദീകരി ിെ ിൽേ ാലും
അേ ഹെ ഞാൻ വിശ സി ും.
ഞാനേ ഹെ വിശ സി ാ പ ം
അവേശഷി ു ത് ഒേരെയാരു മാർഗം
മാ തമാണ്… അതു ഞാൻ
ഇഷ്ടെ ടു ി .’
അവൾ േ ാ ് േനാ ി. പ ു
മിനി കഴി ു. ‘എെ ക ്
അേ ഹ ിനു കി ിയിരി ും. ഇേ ാൾ
തിരി വരികയായിരി ും. ഇനിെയാരു
പ ുമിനി കൂടി മതി. പേ ,
അേ ഹം വ ിെ ിൽ? ഇ ,
വരാതിരി ി , വരുേ ാൾ എെ
കര ുകല ിയ ക കൾ അേ ഹം
കാണരുത്.’ േപായി മുഖം കഴുകി വരാം.
‘ഇ ു ഞാൻ തല ചീകിേയാ?’ അവൾ
സ യം േചാദി .
ഓർമയി . അവൾ തല
തടവിേനാ ി. മുടി ചീകിയി ്.
എേ ാഴാെണ ് ഓർ ു ി . സ ം
ൈകെയേ ാലും
വിശ ാസമി ാ തുെകാ ു
ക ാടിയിൽ േനാ ി. മുടി
ചീകിെയാതു ിയിരു ു.
എേ ാഴാെണ ് ഓർമയി .
‘ആരാണത് ?’ ക ാടിയിൽ തെ
സൂ ി േനാ ു തിള ു
ക കള വിളറിയ േപടി ര
മുഖ ് അവൾ േനാ ി. ‘അേത അതു
ഞാൻതെ .’ അവൾ െപെ ു
തിരി റി ു. സ ം രൂപെ
മുഴുവനായും േനാ ി. േ വാൺസ്കി
തെ ചുംബി ു തായി േതാ ി. ഒരു
െഞ േലാെട ചുമലുകൾ ചലി ി .
സ ം ൈകകൾ ചു ുകേളാടടു ി ്
അതിെന ചുംബി .
‘എ ാണിത് ? എനി ു
ഭാ ുപിടിേ ാ?’ എ ു ചി ി െകാ ്
അവൾ കിട മുറിയിേല ു േപായി.
അവിടം വൃ ിയാ ുകയായിരു ു
അ ുഷ്ക.
“അ ുഷ്കാ!” അ ഭൃത െയ
വിളി . തുടർ ് എ ുപറയണ
െമ റിയാെത മിഴി നി ു. “ പിൻസ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിെയ കാണാൻ
േപാകണെമ ു പറ ിരു േ ാ.”
ഭൃത േചാദി .
“ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്നെയയേ ?
ശരിയാണ് എനി വെര കാണണം.”
“പതിന ുമിനി ് അേ ാ ്,
പതിന ുമിനി ് ഇേ ാ ്. ഇേ ാൾ
മട യാ തയിലായിരി ും. ഒരു
മിനി ിനു ിൽ ഇവിെടെയ ും.
അവൾ വാ േനാ ി. ഈ ിതിയിൽ
എെ ഉേപ ി േപാകാൻ അേ ഹം
ത ാറാവുേമാ? എെ പിണ ം
തീരാെത അേ ഹ ിനു
സേ ാഷി ാനാവുേമാ? അവൾ
ജനാലയ് ടു ുെച ു
െതരുവിേല ു േനാ ി.
അയാൾ മട ിെയേ
സമയമായി. ഒരുപേ , അവള െട
കണ ുകൂ ൽ െത ിയതാേണാ?
അയാൾ േപായ സമയം കൃത മായി
ഓർമി ാനും മിനി കൾ
എ ിേനാ ാനും ശമി .
അവള െട വാ ിെനയും വലിയ
േ ാ ിെനയും ത ിൽ താരതമ ം
െച തിനിടയ് ു താെഴ വ ിയുെട
ശബ്ദം േക . ജനലിലൂെട
േനാ ിയേ ാൾ താെഴ
അേ ഹ ിെ കുതിരവ ി
നില് ു തുക ു. പേ , ആരും
മുകളിേല ു വ ി . അേ ഹ ിെ
പരിചാരകനായിരു ു വ ിയിൽ.
അ താേഴ ിറ ിെ ു.
“ പഭുവിെന ക ി . അേ ഹം
നിഷ്നി െറയിൽേവ േ ഷനിേല ാണു
േപായത്.”
“എ ാണിത് ? എ ുേവണം?”
അവള െട ക ് തിരിേ ല്പി ,
ചുവ ുതുടു , പസ വദനനായ
മിേഖലിേനാടു േചാദി . ക ്
അേ ഹം ൈക ിയി േ ാ എ ്
ഓർമി ുകയും െചയ്തു.
“േ വാൺസ്കായ പഭ ിയുെട വീട്
അറിയാമേ ാ? ഇത് അവിെട ഏല്പി
മറുപടി വാ ിെ ാ ുവരണം.”
അവൾ പറ ു.
“പേ , ഞാെന ു െച ം?”
അ ആേലാചി : ‘േഡാളിയുെട
വീ ിൽ േപാകാം. അെ ിൽ എനി ു
ഭാ ുപിടി ും.’
‘ഉടെന വരണം, എനി ു
നി േളാടു സംസാരി ണം’ എ ു
കാണി ് ഒരു െടലി ഗാം എഴുതി
അയ ി ് അവൾ ഡ െച ാൻ
േപായി. ഡ െചയ്തുകഴി ്
അ ുഷ്കയുെട ശാ മായ
മുഖ ുേനാ ി. ആ
െകാ ക കളിൽ തേ ാടു
സഹതാപം െതളിയു ത് അവൾ
ക ു.
“എെ പിയെ അ ുഷ്കാ,
ഞാനിനി എ ുെച ം?” പിറുപിറു ്,
കര ുെകാ ്, നി ഹായയായി
അവൾ കേസരയിലിരു ു.
“ഇെതാ ും സാരമാ രുതു
െകാ ാ. എ ാവർ ും
സംഭവി ു തു തെ .
പുറ ുേപായാൽ മന
ശാ മാകും.” പരിചാരിക ഉപേദശി .
“ശരിയാണ്, ഞാൻ േപാകാം.”
അ എഴുേ : “ഒരു െടലി ഗാം
വരുെ ിൽ ദാരിയ
അലക്സാ ്േറാവ്നയുെട വീ ിേല ു
െകാടു യയ് ണം. അെ ിൽ
േവ , ഞാനുടെന വരും.”
‘ഈ വീ ിൽനി ് എ തയും
െപെ ു പുറ ുകട ണം.’ എ ു
വിചാരി ്, െപരു റെകാ
ഹൃദയവുമായി അവൾ
കുതിരവ ിയിൽ കയറി.
“എേ ാ ാണു മാഡം?” പീ ർ
േചാദി .
“ഒബ്േലാൻസ്കി ഭവന ിേല .് ”
 ഇരുപ ിെയ ്

ന െതളി കാലാവ
മുഴുവനും മഴ ചാറിയിരുെ
. രാവിെല
ിലും
ഇേ ാൾ െവയിലു ്.
ഇരു ുേമൽ ൂരകള ം നട ാതയും
േറാഡിെല ചരൽ കള ം
വ ി ക ള ം വ ികളിെല
പി ളയും തകരവുെമ ാം
െമയ്മാസ ിെല സൂര പകാശ ിൽ
തിള ി. മണി മൂ ായി. െതരുവിൽ
ഏ വും തിര ു സമയം.
കുതിരകള െട ത രിതഗതിയിലു
കുതി ചാ ിനനുസരി
ചാ ാടിെ ാ ിരു വ ിയുെട
ഇരി ിട ിലിരു ് അ , കഴി
ദിവസെ സംഭവ ൾ
അനുസ്മരി . വീ ിൽവ
സ ല്പി തിൽനി ു വ ത സ്തമാണ്
തെ ഇേ ാഴെ അവ െയ ്
അവൾ ുേതാ ി. മരണെമ
ആശയെ അ ത ഭയാനകമായി
അവൾ കാണു ി . മരണം
അനിവാര മായ ഒരു നടപടിയാെണ ും
േതാ ു ി . ഇ തേ ാളം
തരംതാേഴ ിയിരു ിെ ് അവൾ
സ യം കു െ ടു ി. ‘എനി ു
മാ തരണെമ ു ഞാനേപ ി .
ഞാൻ കീഴട ി. ഞാനാണു
െത കാരിെയ ു സ തി .
എ ിനുേവ ി? അേ ഹെ
കൂടാെത ജീവി ാൻ എനി ു
സാധി ുകയിേ ?’ ഇരുവശെ യും
േബാർഡുകൾ അവൾ വായി :
‘ഓഫീസ്… േ ാർ… ദ ാശുപ തി…’
‘േഡാളിേയാടു ഞാെന ാം പറയും.
അവൾ ് േ വാൺസ്കിേയാടു
സ്േനഹമി . നാണേ ടാെണ ിലും
േവദനേയാെടയാെണ ിലും എ ാം
ഞാൻ പറയും. അവൾെ െ
ഇഷ്ടമാണ്. അവൾ പറയു തുേപാെല
െച ാം. അേ ഹം എ പഠി ി ാൻ
വര . അേ ഹെ അനുസരി ാൻ
ഞാൻ ത ാറ . വർഷ ൾ ുമു ്,
അവൾ ു പതിേനഴു
വയ മാ തമു േ ാൾ
അ ായിയുെമാ ി
േ ടായ് ്സെമാണാ റി സ ർശി ത്
അവൾ ഓർമി . ‘അ ു െ ടയിൻ
ഇ ാ തുെകാ ്
കുതിരവ ിയിലാണു േപായത്. അ ്
അ ുതകരവും അ പാപ വുെമ ു
കരുതിയിരു പലതും ഇ ു
നി ാരമാെണ ു ഞാൻ
തിരി റിയു ു.
ഇ െനെയാരപമാനം
സഹിേ ിവരുെമ ് അ ു ഞാൻ
കരുതിയിരു ി . എെ കുറി ്
കാണുേ ാൾ അേ ഹം
സേ ാഷി ും, അഹ രി ും. പേ ,
ഞാൻ അേ ഹ ിനു
കാണി െകാടു ും… ആ െപയി ന്
എെ ാരു നാ ം! െക ിട ൾ ്
എ ും എ ിനാണി െന
െപയി ടി ു ത് ?’ ‘വസ് തവും
കൗതുകവസ്തു ള ം.’ അവൾ
വായി . ഒരാൾ തലകുനി വണ ി.
അ ുഷ്കയുെട ഭർ ാവാണ്.
‘ഞ ള െട ആ ശിതൻ’ എ ാണ്
േ വാൺസ്കി അയാെള
വിേശഷി ി ാറു െത ് ഓർമി :
‘ഞ ള െടേയാ? എ ിനാണ്
ഞ ള െട? ഭൂതകാല ിെ
േവരുകൾ പിഴുതുകളയാെനള മി .
അതു പിഴുതുകളയാൻ
സാധ മെ ിലും അതിെ ഓർമകൾ
ഒളി ി വയ് ാൻ ഞ ൾ ു
സാധി ും. ഞാൻ അത്
ഒളി ി വയ് ും!’ ഈ ഘ ിൽ,
കെരനീനുെമാ ു ജീവി ഭൂതകാലം
അവൾ ഓർമി . അയാള െട ഓർമെയ
തുട നീ ിയെത െനെയ ു
ഓർമി : ‘ര ാമെ
ഭർ ാവിെനയും ഞാൻ
ഉേപ ി ുകയാെണ ് േഡാളി
കു െ ടു ും. സ യം
നീതീകരി ാെനനി ു കഴിയുേമാ?
കഴിയി !’ അവൾ ു
കരയണെമ ുേതാ ി. പേ ,
െപെ ് അവൾ ചി ി തു
മെ ാ ാണ്: ‘ആ ര ു
െകാ െപൺകു ികള ം
എ ുെകാ ാണു ചിരി ു ത് ?
േ പമമാേണാ? സേ ാഷദായകമ
േ പമെമ ് അവർ റി ുകൂടേ ാ.
മൂ ് ആൺകു ികൾ
കുതിരകൾ ുചു ം ഓടി ളി ു ു.
എെ െസേരഷ! എനി ു െത ാം
നഷ്ടെ ടും. അവെന എനി ു
തിരി കി കയി . െ ടയിൻ കി ാെത
അേ ഹം തിരി വ ിരി ു ു.
വീ ും എെ
അധിേ പി ാൻേവ ി
കാ ിരി ുകയാവും. ഇ … ഞാൻ
േഡാളിയുെട അടു ുേപാകും.
അവേളാട് എ ാം തുറ ുപറയും:
ഞാൻ ദുഃഖിതയാണ്, ഞാനിത്
അനുഭവി ണം. ഞാൻ
െത കാരിയാണ്, ഞാൻ ദുഃഖിതയാണ്,
നീെയെ സഹായി ണം… ഈ
കുതിരകള ം വ ിയുെമ ാം
അേ ഹ ിേ താണ്.
ഇതിലിരി ാൻേപാലും എനി ്
അറ ാണ്. എ ായാലും ഇനി
ഞാനയാെള കാണി .’
“അക ാരുമിേ ?”
വരാ യിൽനി ് അ
വിളി േചാദി .
 “കാതറിൻ അലക്സാ ്േറാവ്ന
െലവിനാ അക ു ്.” പരിചാരകൻ
പറ ു.
‘കി ി! േ വാൺസ്കി
േ പമി ിരു വൾ.’ അ ചി ി :
‘ഇേ ാഴും സ്േനഹേ ാെടയാണ്
അവെള അനുസ്മരി ു ത്. അവെള
വിവാഹം കഴി ാ തിൽ ദുഃഖമു ്.
എെ ുറി ചി ി ുേ ാൾ
െവറു ം!’
അ വ േ ാൾ സേഹാദരിമാർ
ര ുേപരും കു ിന് ആഹാരം
െകാടു ു കാര ം
ആേലാചി ുകയായിരു ു.
പുറ ിറ ിവ േഡാളി പറ ു:
“നീ ഇതുവെര േപായിേ ?
ഞാനേ ാ വരാനിരി യായിരു ു.
ഇ ് ീവിെ ഒെരഴു ുകി ി.”
“ഞ ൾ ും ഒരു െടലി ഗാം
ഉ ായിരു ു.” അ പറ ു.
“അലക്സിസ്
അലക്സാ ്േറാവി ിന്
എ ാണുേവ െത ് അേ ഹ ിനു
മന ിലാവു ിെ ാണ്
എഴുതിയിരി ു ത്. എ ായാലും
മറുപടിയുംെകാേ വരൂ.”
“ക ് എനിെ ാ ു കാണാേമാ?
ഇവിെട േവേറ ആരാണു ത് ?”
“കി ി. നഴ്സറിയിലു ്. അവൾ ു
തീെര സുഖമി ായിരു ു.”
 “ഞാൻ േക . ക ് ഞാെനാ ു
കാണെ .”
“ഇേ ാ െകാ ുവരാം. അയാൾ
വിസ തം അറിയി ി ി . ീവിന്
ഇേ ാഴും പതീ യു ്.”
“എനി ു തീെര പതീ യി ,
മറുപടിേവണെമ ുമി .” അ
പറ ു.
‘എെ കാണു ത് കി ി ു
കുറ ിലായിരി ും.’ േഡാളി
അക ുേപായേ ാൾ അ
വിചാരി : ‘പേ , േ വാൺസ്കിെയ
േ പമി ിരു വൾ ്അ െന
േതാേ കാര മി . മാന തയു
ഒരു സ് തീയും എെ സ ീകരി ാൻ
ത ാറാവുകയിെ ് എനി റിയാം.
അയാൾ ുേവ ി സകലതും
ത ജി േ ാേഴ ഞാനതു
മന ിലാ ിയിരു ു. ഇതാെണനി ു
കി ിയ പതിഫലം! ഇേ ാ വ തു
െത ായി.’ അടു മുറിയിൽ
സേഹാദരിമാർ ത ിൽ
കൂടിയാേലാചി ു ശബ്ദം േക .
േഡാളിേയാട് എ ാണു പറേയ ത് ?
എെ ദുഃഖം വിവരി കി ിെയ
ആശ സി ി ാേനാ? േവ ,
േഡാളി ുേപാലും അതു
മന ിലാവി . എനി ് എ ാവേരാടും
എ ാ ിേനാടും പു മാെണ ് കി ിെയ
േബാധ െ ടു ു തു
രസമായിരി ും.”
 േഡാളി ക ുമായി വ ു. അ
വായി ി ് ഒ ും മി ാെത
തിരി െകാടു ു.
“എനി ് ഇെത ാം അറിയാം.
എനി തിൽ തീെര താൽപര മി .”
അവൾ പറ ു.
“അെത ് ?” േഡാളി േചാദി :
“േനേരമറി ് എനി ു പതീ യു ്.”
അവൾ ജി ാസേയാെട അ െയ
േനാ ി. “എേ ാഴാണു നി ൾ
േപാകു ത് ?”
“കി ി എ ിനാണ്
ഒളി ിരി ു ത് ?”
“വിഡ്ഢി ം പറയാെത. അവൾ
കു ിനു പാലുെകാടു ുകയാണ്. നീ
വ തിൽ അവൾ ു സേ ാഷമു ്.
ഉടേന വരും.”
അ വെ ു േക േ ാൾ
കി ി ് അവെള കാണാൻ
താൽപര മു ായിരു ി . േഡാളി
നിർബ ി തുെകാ ു ൈധര ം
സംഭരി പുറ ുവ ് അ യുെട
കരം ഗഹി .
“എനി ് എെ ി ാ
സേ ാഷം”—വിറയ് ു
ശബ്ദ ിൽ അവൾ പറ ുതുട ി.
ദുർവൃ യായ ആ സ് തീേയാടു
അവള െട വിേരാധം സു രവും
ആകർഷകവുമായ ആ മുഖം
ക മാ തയിൽ അ പത മായി.
 “നീ എെ കാണാൻ
വിസ തി ാലും ഞാൻ
അ ുതെ ടി . എനി ിെതാെ
പരിചയമായി. സുഖമി ായിരു ു
അേ ? നീ വ ാെത മാറിേ ായി!” അ
പറ ു.
അ യ് ു തേ ാടു
ശ തുതയുെ ് കി ി ു േതാ ി.
അവള െട അേ ാഴെ
ദുരിതപൂർണമായ അവ യാണതിനു
കാരണെമ ും ഊഹി .
കി ിയുെട അസുഖെ ുറി ം
കു ിെന ുറി ം ീവിെന ുറി ം
അവർ സംസാരി . അ യ് ്
ഒ ിലും താൽപര മി ായിരു ു.
“ഞാൻ നി േളാടു യാ തപറയാൻ
വ താണ്.” അ എണീ .
“എേ ാഴാണു േപാകു ത് ?”
മറുപടി പറയാെത അ കി ിയുെട
േനർ ു തിരി ു: “നി െള
ക തിൽ വളെര സേ ാഷം.
എ ാവരും, നിെ ഭർ ാവുേപാലും
നിെ ുറി പറ ു ഞാൻ
േക ി ്. ഈയിെട നിെ ഭർ ാവ്
എെ കാണാൻ വ ിരു ു. എനി ു
ക ിെയ വളെര ഇഷ്ടമായി.”
മനഃപൂർവം,
ദുരുേ ശ േ ാെടയാണ െന
പറ ത്. “നിെ
ഭർ ാെവവിെടേ ായി?”
 “ഉൾനാ ിേല ു
േപായിരി ുകയാണ്.”
സേ ാചേ ാെടയായിരു ു
കി ിയുെട മറുപടി.
“ഞാൻ വ ിരുെ ു പറയണം,
പറയുമേ ാ?”
“തീർ യായും പറയാം.”
സഹതാപേ ാെട അ യുെട
മുഖ ു േനാ ിെ ാ ് കി ി
പറ ു.
“ശരി, േപാേ േഡാളീ.” േഡാളിെയ
ചുംബി ്, കി ിയുെട ൈകപിടി മർ ി,
അ ധൃതിയിൽ അവിെടനി ു
യാ തയായി.
“മു ു ക തുേപാെലതെ .
സൗ ര ിെനാരു കുറവുമി !”
കി ി സേഹാദരിേയാടു പറ ു:
“എ ിലും കാണുേ ാ കഷ്ടം
േതാ ും!” “ഇ ് എേ ാ ഒരു
വ ായ്മ,” േഡാളി പറ ു:
മു ിറ ാൻ േനര ് അവള െട
ക ് നിറ ിരു ു.
 ഇരുപ ിെയാ ത്

വീ ിൽനി ു
പുറെ േ ാഴേ തിേന ാൾ
േമാശമായ മാനസികാവ യിലാണ്
അ വീ ും വ ിയിൽ
കയറിയിരു ത്. േനരേ യു
യാതനകൾ ുപുറേമ
പീഡന ൾ ും അധിേ പ ിനും
വിേധയയാകു ു എ േതാ ലും
അവെള േവ യാടാൻ തുട ി.
“എേ ാ ാണു േപാേവ തു
െകാ ാ, വീ ിേലയ് ാേണാ?” പീ ർ
േചാദി .
“വീ ിേല ുതെ .” ഒ ും
ആേലാചി ാെതയായിരു ു മറുപടി.
‘ഒരു ദുഷ്ടമൃഗ േ ാെലയാണ്
അവെരെ േനാ ിയത്… എ ത
ആ ാർ മായാണവർ
സംസാരി ു ത് !’ ര ു വഴിേപാ ർ
സംസാരി െകാ ു നട ു തുക ്
അവൾ ചി ി . ‘ഒരാള െട
മന ിലു തു മെ ാരാേളാടു പറയാൻ
സാധി ുേമാ? േഡാളിേയാടു പറയാൻ
ഞാനുേ ശി ിരു താണ്. പറയാ തു
ന ായി. എെ ദുർഭാഗ ം അവെള
സേ ാഷി ി ുകേയയു . ഞാൻ
അനുഭവി സേ ാഷ ിെ േപരിൽ
അവൾ ് അസൂയയു ായിരു ു.
എനി തു മന ിലാകും. കി ിയുെട
ഭർ ാവിേനാട് എനി ്
അടു മുെ കാരണ ാൽ
അവൾ ് എേ ാടു െവറു ാണ്.
അവള െട ദൃഷ്ടിയിൽ ഞാൻ
പിഴ വളാണ്. പിഴ വളായിരുെ ിൽ
അവള െട ഭർ ാവിെന ഞാൻ
െചാല്പടി ു നിർ ുമായിരു ു.
എനി തിെ ആവശ മി .’
എതിേരവ വ ിയിലിരു ഒരു തടി
മനുഷ ൻ തിള ു കഷ ി ല
മറ ിരു െതാ ി ഉയർ ി.
‘അകെലവ ക േ ാൾ ഏേതാ
പരിചയ ാരിയാണ് ഞാെന ്
അയാൾ െത ി രി താണ്.’ അ
വിചാരി : ‘ഈ േലാക ു
ഒരാൾ ും എെ അറി ുകൂടാ.
എനി ുേപാലും എെ
അറി ുകൂെട താണു വാസ്തവം.’
ഒരു ഐസ് കീം വില്പന ാരൻ
തലയിെല ചുമട് താെഴയിറ ിവ .
േമൽ മു ിെ അ ംെകാ ു
മുഖെ വിയർ ് തുട . ഐസ് കീം
വാ ാൻ ര ു കു ികൾ ഓടിെ ു.
‘മധുരവും രുചിയുമു വസ്തു ൾ
നമു ിഷ്ടമാണ്. മെ ാ ും
കി ിയിെ ിൽ ഈ വൃ ിെക
ഐസ് കീം കഴി ും.
അതുതെ യാണ് കി ിയുെടയും
ിതി. േ വാൺസ്കിെയ
കി ിയിെ ിൽ െലവിൻ!
അവൾെ േ ാടു െവറു ാണ്,
അസൂയയാണ്. ന െള ാം പരസ്പരം
െവറു ു ു—കി ി എെ , ഞാൻ
കി ിെയ! അതാ പ ികളിൽ
പാർ നയ് ു മണി മുഴ ു ു.
എ ിനാണീ പ ികള ം മണികള ം
ക ര ള ം? ന ൾ പരസ്പരം
െവറു ുകയാെണ സത ം
മറ വയ് ാൻ.’ ഇ െന പലതും
ആേലാചി ്, സ ംേ ശ െള മറ ്,
അ അവരുെട വീടിെ
പൂമുഖെ ി. ദ ാരപാലകൻ
ഇറ ിവ േ ാൾമാ തമാണ്, താൻ
ഒരു കുറി െകാടു യ തും
ക ിയടി തും അവൾ ഓർമി ത്.
“മറുപടി വ തും വേ ാ?” അവൾ
േചാദി .
“ഞാൻ േനാ െ ” എ ു പറ ്
അയാൾ േമശ റ ുനി ു
െടലി ഗാമിെ ക ികുറ ഒരു കവർ
എടു ുെകാ ുവ ു. “പ ിനുമു ്
എനി ു വരാൻ സാധി ി —
േ വാൺസ്കി,” അവൾ വായി .
“അയാൾ വേ ാ?”
“ഇ മാഡം.” ദ ാരപാലകെ
മറുപടി.
‘അ െനെയ ിൽ എ ു
െച ണെമ ് എനി റിയാം.’ എ ു
തെ ാൻ പറ ു,
പതികാരമേനാഭാവേ ാെട
േകാണി ടികയറി. ‘എെ േ ുമായി
വിടപറയു തിനുമു ് ഞാൻ േനരി ്
അേ ഹ ിെ അടുേ ു
േപാകും. എ ാം തുറ ുപറയും. ആ
മനുഷ െന െവറു ു തുേപാെല
മെ ാരാെളയും ഞാൻ െവറു ി ി .’
അവള െട െടലി ഗാമിനു മറുപടിയാണ്
ആ െടലി ഗാെമ ും, അവള െട കുറി ്
ഇേതവെര അയാൾ ു ലഭി ി ിെ ും
അവൾ മന ിലാ ിയി .
അ േയാടും പിൻസ ്
െസാേറാകിനേയാടുെമാ ം
വാചകമടി ്, അവള െട ദുരിത ിൽ
ആ ാദി കഴിയുകയാണയാെള ്
അവൾ സ ല്പി . ഉടേന
േപാകണെമ ു വിചാരി . പേ ,
എേ ാ ാണു േപാേക െത ു
നി യമി . ആ നശി വീ ിൽ നി ു
കഴിയു തുംേവഗം ര െ ടണം.
അവിടെ ഭൃത ാരും ചുമരുകള ം
വീ സാമാന ള െമ ാം അവെള
േദഷ ംപിടി ി ു ു.
‘ആദ ം െറയിൽേവേ ഷനിേല ു
േപാകും. അവിെട അേ ഹെ
ക ിെ ിൽ, അേ ാ െച ു ക ി
െവളി ാ ും.’ അ െ
പത ിെല ൈടംേടബിൾ േനാ ി.
ൈവകുേ രം 8.2 നാണു െ ടയിൻ
പുറെ ടു ത്. ഏതാനും സമയമു ്.
വ ിയിൽ ഒരു േജാഡി കുതിരകെള
െക ാൻ പറ ു. ഏതാനും
ദിവസേ ു സാധന ൾ ഒരു
ഹാ ് ബാഗിൽ നിറ . തിരി
വരിെ റിയാം. എ ാണു
െചേ െത തിെന സംബ ി
ഒേരകേദശരൂപം മന ിൽ ത ാറാ ി.
െറയിൽേവ േ ഷനിേലാ പഭ ിയുെട
എേ ിേലാ എ ു ായാലും നിഷ്നി
െറയിൽേവ മാർഗം ആദ െ
പ ണ ിെല ി അവിെട
താമസി ും.
അ ാഴം വിള ി. അവൾ
േമശയ് രികിൽെച ു െറാ ിയും
പാൽ ിയും മണ ി േനാ ി.
ഓ ാനം വ ു. വ ി ത ാറാ ി
നിർ ാൻ പറ ി പുറ ിറ ി.
വീടിെ നിഴൽ െതരുവിനു കുറുെക
നീ ുകിട ു ു. ന െവളി മു
സായാ ം. െവയിലിനു ചൂടു ്.
അ യുെട സാധന ൾ
എടു ുെകാ ുവ അ ുഷ്കയും
അവ വ ിയിൽ എടു ുവ പീ റും
വ ി ാരനുെമ ാം അവരുെട
വാ ുകള ം പവൃ ികള ംെകാ ്
അ െയ േദഷ ംപിടി ി .
“പീ ർ കൂെട വരണെമ ി .”
“ടി െ ടു ു േതാ?”
“ശരി, തെ ഇഷ്ടംേപാെല.”
ഇഷ്ടെ ടാ മ ിൽ അവൾ പറ ു.
േബാക്സിൽ കയറിയിരു പീ ർ,
വ ി േ ഷനിേല ുവിടാൻ പറ ു.
 മു ത്

’ഇേ ാഴും ആ െപ തെ !
എനിെ ാം മന ിലാകു ു ്.’
ചരൽ കൾ ു മീേത ൂടി
ആടിയുല ു മുേ ാ നീ ിയ
വ ിയിലിരു ് അ ആേലാചി :
‘യാഷ്വിൻ പറ താണു ശരി.
നിലനില്പിനുേവ ിയു സമരവും
വിേദ ഷവും മാ തമാണു മനുഷ െര
പരസ്പരം േയാജി ി ു ത്. നി ൾ
േപാകു തു െവറുെതയാണ്.’ ന
കുതിരകെള പൂ ിയ ഒരു
വ ിയിലിരു ഒരു സംഘം ആള കെള
േനാ ി അവൾ മന ിൽ പറ ു:
‘നി ളിൽനി ുേപാലും നി ൾ ു
ര െ ടാനാവി .
േ വാൺസ്കി പഭുവും ഞാനും ഏെറ
പതീ േയാെട കാ ിരു
സേ ാഷ ിെ നിമിഷ ൾ
ഞ ൾ ു കരഗതമായി .’
േ വാൺസ്കിയുമായു ബ ിെ
എ ാ വശ ള ം അവൾ പരിേശാധി :
‘എ ിൽ എ ാണയാൾ േതടിയത് ?
സ്േനഹമ , അഭിമാനഗർവ ിെ
ശമനമാണ്.’ അവർ ഒ ി
ആദ നാള കളിൽ അയാൾ പറ
വാ ുകള ം അയാള െട മുഖഭാവവും
വിശ സ്തനാെയാരു നായാ നായെയ
അനുസ്മരി ി ു തായിരു ുെവ ്
അവൾ ഓർമി . കുറെ ാെ
സ്േനഹമു ായിരുെ ിലും
കൂടുതലും അഭിമാനഗർവായിരു ു.
വിജയം വരി തിലു
അഹ ാരമായിരു ു. എെ േപരിൽ
അയാൾ അഹ രി . ഇേ ാഴെത ാം
പഴ ഥ. അഹ രി ാൻ
യാെതാ ുമി . ല ി ാേനയു .
എ ിൽനി ് എടു ാവു െത ാം
അയാെളടു ു. ഇേ ാൾ എെ
ആവശ മി . എേ ാടു മടു ്
േതാ ി ുട ി. അതു
പുറ ുകാണി ാതിരി ാനാണു
ശമം. ഇ െല ക ിെവളി ായി.
വിവാഹേമാചനവും വിവാഹവും
കഴി ാൽ പിെ സ ം
ഇഷ്ടംേപാെല നട ാം.
ഞാെനേ ാെ ിലും േപായാൽ
അയാൾ സേ ാഷി ുകേയ ഉ .’
അതു െവറും സ ല്പമായിരു ി ,
ജീവിത ിെ യും
മനുഷ ബ ള െടയും അർ ം
അപ ഗഥി േ ാൾ അവൾ ു
േബാധ ംവ താണ്.
‘എെ സ്േനഹം കൂടുതൽ
കൂടുതൽ ആേവശഭരിതവും
ആ നിഷ്ഠവുമായേ ാൾ
അയാള േടത് കൂടുതൽ കൂടുതൽ
ദുർബലമായി.’ അവൾ ആേലാചി :
‘ഇതിനു പരിഹാരെമാ ുമി . എെ
സംബ ി ിടേ ാളം എ ാം അയാെള
ആ ശയി ാണിരി ു ത്. അയാൾ
പൂർണമായും എേ താകണെമ ു
ഞാൻ ആ ഗഹി ു ു. പേ ,
എ ിൽനി ു കൂടുതൽ കൂടുതൽ
അക ുേപാകാനാണ് അയാള െട
ആ ഗഹം.
ഞ െളാ ാകു തിനുമു ്
പരസ്പരം ആകർഷി ിരു ു. ഇേ ാൾ
അകല്ച കൂടു ു. ഞാൻ
അകാരണമായി
സംശയി ു ുെവ ാണു പരാതി.
അതു സത മ . എനി ് അസൂയയി .
ഞാൻ അസംതൃപ്തയാണ്. അയാള െട
െവ ാ ിയ ാെത മെ െ ിലുമാകാൻ
സാധിെ ിൽ! അയാള െട
ലാളനകൾ ു വഴ ി ജീവി ാൻ
കഴിെ ിൽ! എനി ു മെ ാ ും
ആവശ മി . പേ , ഈ ആ ഗഹം
അയാളിൽ െവറു ളവാ ു ു. അതു
കാണുേ ാൾ ഞാൻ
േരാഷംെകാ ു. അയാൾ എെ
വ ി ുകയിെ ും
െസാേറാകിനയുെട േപരിൽ
അയാൾ ു
ഗൂേഢാേ ശ െമാ ുമിെ ും അയാൾ
കി ിെയ േ പമി ു ിെ ും
എനി റി ുകൂെട ാേണാ? എ ാം
എനി റിയാം. എേ ാടു
സ്േനഹമി ാെത ഒരു കടമ
നിറേവ തുേപാെല.
എനി ാവശ മു തു മാ തമി .
അതാെണനി ു സഹി ാൻ
വ ാ ത്. അെതാരു നരകമാണ്.
അയാൾ എെ
സ്േനഹി ാെതയായി ് എ തേയാ
കാലമായി. സ്േനഹം
അവസാനി ു ിട ു െവറു ്
ആരംഭി ു ു… ഇേതതു െതരുവാണ് ?
ഇവിെടെയാരു കു ്. നിരനിരയായി
വീടുകൾ… വീടുകളിെല ാം മനുഷ ർ…
എ തെയ ത മനുഷ ർ… എ ാവരും
പരസ്പരം െവറു ു ു… എെ
സേ ാഷ ിന് എ ാണു േവ ത് ?
വിവാഹേമാചനം നട ു ു. കെരനീൻ
െസേരഷെയ വി തരു ു. ഞാൻ
േ വാൺസ്കിെയ വിവാഹംകഴി ു ു!’
കെരനീെന ഓർമി േ ാൾ അയാൾ
ജീവേനാെട മു ിൽ
നില് ുകയാെണ ുേതാ ി.
നിരുേ ഷമായ, നിർജീവമായ
ക കള ം െവള ൈകയിെല
നീലഞര ുകള ം ഉ ാരണരീതികള ം
വിരൽെഞാടി ു ശീലവും
അവർ ു പരസ്പരമു ായിരു ,
സ്േനഹെമ ു വിളി ിരു , വികാരവും
െഞ ലും അറ മാണുളവാ ിയത്.
‘വിവാഹേമാചന ിനുേശഷം ഞാൻ
േ വാൺസ്കിയുെട ഭാര യായാേലാ?
ഇ ു ൈവകുേ രം
േനാ ിയതുേപാെല ഇനിയും കി ി
എെ േനാ ാതിരി ുേമാ? എെ
ര ു ഭർ ാ ാെര ുറി
േചാദി ് െസേരഷ അ ുതം
കൂറാതിരി ുേമാ? േ വാൺസ്കി ും
എനി ുമിടയിൽ പുതിയ ഏതു
വികാരമാണു ാവുക? സേ ാഷം
ലഭി ിെ ിലും പീഡന ിൽനി ു
േമാചനെമ ിലും സാധ മാേണാ? അ !
അ !’ അവൾ തീർ ുപറ ു:
‘ജീവിതം
അസഹ മായി ീർ ിരി ു ു.
ഞ ൾ ിനി ഒരു മാ ം സാധ മ …
പരമാവധി ശമി േനാ ി. ഫലമി …
ഇതാ ഒരു ഭി ാരിയും അവള െട
കു ും എനി വേളാടു
സഹതാപമുെ ാണ് അവൾ
വിചാരി ു ത്. പരസ്പരം
െവറു ാനും അേന ാന ം
ശല െ ടു ാനും സ യം
പീഡി ി ാനുംേവ ി മാ തമേ ഈ
േലാക ു നാം പിറ ുവീഴു ത് ? ഇതാ
കുെറ സ്കൂൾകു ികൾ േപാകു ു—
അവർ ചിരി ുകയാണ്.
െസേരഷേയാ?” അ ഓർമി .
അവേനാെടനി ു
സ്േനഹമുെ ാണു ഞാൻ
വിചാരി ത്. എെ മന ്
അവേനാടു വാ ല ാൽ
നിറ ിരു ു. എ ി ം
അവെന ൂടാെത ഞാൻ ജീവി .
അവെ സ്േനഹ ിനു പകരം
മെ ാരാള െട സ്േനഹം സ ീകരി .
ര ാമെ സ്േനഹം എെ
തൃപ്തിെ ടു ിയതുെകാ ് ആ
മാ ിൽ എനി ു
പരാതിയി ായിരു ു.’ ‘ര ാമെ
സ്േനഹ’െ ുറി ഓർമ
അവളിൽ അറ ളവാ ി. ഈ
ആേലാചനകൾ ിടയിൽ വ ി
നിഷ്നി േ ഷനിെല ി. േപാർ ർമാർ
ഓടിവ ു.
“ഒബിറാേലാവ്കയിേല ു ഒരു
ടി െ ടു െ ?” പീ ർ േചാദി .
“എേ ാ ാണു േപാേക െത ്
അവൾ മറ ുേപായിരു ു. വളെര
പണിെ േചാദ ം മന ിലാ ി.
േപഴ്സ് അയാള െട ൈകയിൽ
െകാടു ി വ ിയിൽനി ിറ ി.
ആൾ ൂ ിലൂെട ഫ ് ാ ്
െവയി ിങ് റൂമിേല ു നട േ ാൾ
തെ സാഹചര ള ം തീരുമാന ളം
അ ഓർമി . ആശയുെടയും
നിരാശയുെടയും ഇടയിൽെപ ഹൃദയം
െഞരി മർ ു. തീവ ി വരു തും
കാ ് ഒരു കേസരയിലിരു ്,
അേ ാ മിേ ാ ം
െപായ്െ ാ ിരു വെര െവറുേ ാെട
േനാ ി. ല ാനെ ിയാൽ
അയാൾെ ാരു കുറിെ ഴുതണെമ ും
എ ാെണഴുേത െത ും
ആേലാചി . ഇേ ാഴയാൾ തെ
ദുരിത ളറിയാെത, അ േയാടു
പരാതിപറയുകയായിരി ും.
അയാള െട മുറിയിേല ്എ െന
കട ുെച ണെമ ും എ ാണു
പറേയ െത ും ചി ി . ജീവിതം
സേ ാഷ പദമാ ാനു അവസരം
ഇനിയുമു ്, അവൾ ു േതാ ി. എ ത
കഠിനമായാണവൾ അയാെള
സ്േനഹി തും െവറു തും! എ ത
ഭയാനകമായാണ് അവള െട ഹൃദയം
മിടി ു ത് !
 മു ിെയാ ്

മ ണിയടി . ഏതാനും െചറു

വൃ ിെക കൂസലി ാ മ ിൽ
ാർ.

ധൃതിയിലാെണ ിലും മ വരുെട

മന ിൽ സ്പഷ്ടമായ ധാരണ
സൃഷ്ടി ാൻ ത ൾ ു
സാധി ി െ വിശ ാസേ ാെട,
കട ു േപായി. യൂണിേഫാമും
െതാ ിയുമണി പീ ർ,
ാനവദനനായി മുറി ക ുവ ്
അ െയ െ ടയിനിനടുേ ാനയി .
ാ ്േഫാമിൽ ഉറെ
സംസാരി െകാ ു കട ുെച
ര ു പുരുഷ ാരിെലാരാൾ
അപരേനാട് അവെള ുറി ് എേ ാ
അട ം പറ ു. വൃ ിെക
വ തുമായിരി ണം. അവൾ
ഉയരമു പടികൾ കയറി. ഒഴി
ക ാർ ്െമ െല വൃ ിെക —ഒരു
കാല ് അതിെ നിറം
െവള ായിരു ു—സീ ിലിരു ു. പീ ർ
ഒരു വിഡ്ഢി ിരിേയാെട
യാ തപറ ു. മര ാദയി ാ ഒരു
ഗാർഡ് വാതിൽ വലി ട
െകാള ി . രൂപഭംഗിയി ാ , തടി
പിൻഭാഗമു ഒരു സ് തീയും (അവെര
മന െകാ ു വിവസ് തയാ ിയ
അ ആ ൈവകൃതംക ു
െഞ ിേ ായി) ഒരു െപൺകു ിയും
ചിരി െകാ ു പുറേ ു
പാ ുേപായി.
“കാതറിൻ ആൻ ഡീവ്ന ഒ ും
മറ ി ിെ ു പറ ു.” െപൺകു ി
വിളി കൂവി.
‘െകാ കു ിയാെണ ിലും
എെ ാരു നാട ം!’ അ വിചാരി .
ആെരയും കാണാതിരി ാൻേവ ി,
അ എഴുേ മറുവശ ിരു ു.
ഒരു ഭാര യ് ും ഭർ ാവിനുംേവ ി
ഗാർഡ് വാതിൽ തുറ ുെകാടു ു.
അ എഴുേ തുക ് ഗാർഡു
േചാദി : “പുറേ ിറ ാനാേണാ?”
അവൾ മറുപടി പറ ി .
മൂടുപടമണി ിരു തുെകാ ്
അവള െട മുഖെ ഭയം
ഗാർഡിെ യും മ യാ ത ാരുെടയും
ശ യിൽെ ി . കരിപുര വസ് തം
ധരി ഒരു കർഷകൻ ജനാലയ് ു
െവളിയിലൂെട നട ുേപാകു തും
വ ി ക ള െട ഇടയിേല ു
കുനി ു േനാ ു തും ക ു.
ഭാര ാഭർ ാ ാർ എതിർവശെ
സീ ിലിരു ു ഗൂഢമായി അവള െട
േവഷം നിരീ ി ുകയാണ്.
പുകവലി ു തിൽ വിേരാധമുേ ാ
എ ു ഭർ ാവ് േചാദി .
ആവശ മു ായി , െവറുേത ഒ ു
സംസാരി ാൻമാ തം. അനുവാദം
ലഭിെ ിലും പുകവലി ാെത
ഭാര േയാട് ഫ ിൽ
സംസാരി െകാ ിരു ു. അവൾ ു
േകൾ ാൻേവ ി,
ആ ാർ തയി ാെത ഏേതാ
വിഡ്ഢി ളാണവർ പുല ിയത്.
അവർ അേന ാന ം
െവറു ുകയാെണ ് അ
തിരി റി ു. ഇ തമാ തം വൃ ിെക
ജീവികെള
െവറു ാതിരി ു െത െന?
ര ാമെ മണി മുഴ ി.
ലേ ജുകൾ വലി നീ ു തിെ യും
കൂ ിവിളിയുെടയും ചിരിയുെടയും
ശബ്ദം. ഒരു കാരണവുമി ാെതയാണ്
ആള കൾ സേ ാഷി ു െത ്
അ യ് റിയാം. ചിരിയുെട ശബ്ദം
അവെള േവദനി ി . അവൾ
െചവിെപാ ി. അവസാനം
മൂ ാമെ മണിയടി . ചൂളം വിളി .
എൻജിൻ ചലി തുട ി. ഭർ ാവ്
കുരിശുവര . ‘എ ാണതിെ
ഉേ ശ െമ ് അയാേളാടു
േചാദി ാേലാ?’ െവറുേ ാെട ആ
മനുഷ െന േനാ ിെ ാ ്അ
ആേലാചി . അവൾ
പുറേ ുേനാ ി. യാ തയയ് ാൻ
ാ ്േഫാമിൽ നി വർ പി ിേല ു
നീ ു തുേപാെല. ാ ്േഫാമും
സി ലുകള ം പിറകിലായി. ച ക ൾ
പാള ിലുരയു തിെ താള ിലു
ശബ്ദം. േപാ ുെവയിൽ ജനാല വഴി,
അക ുകട ു. ഇളംകാ വീശി.
അ സഹയാ തികെര മറ ു.
ശു വായു ശ സി ്, വ ിയുെട
ചലന ിെനാ ി െമെ
ആടിയുല ്, അവൾ
ആേലാചനയിൽ മുഴുകി.
“ഏതു സാഹചര ിലും ന ുെട
ജീവിതം ഒരു
െകാടുംദുര മായി ീരും.
കഷ്ടെ ടാൻേവ ിയാണു നെ
സൃഷ്ടി ി ത്. നമുെ ാം ഇതു
േബാധ മു താെണ ിലും സ യം
വ ി ാനു മാർഗ ൾ
ക ുപിടി ാൻ നാം ശമി ു ു.
എ ിലും സത ം മന ിലാകുേ ാൾ
എ ാണു െചേ ത് ?”
“ഈ വിഷമതകളിൽനി ു
ര െ ടാൻേവ ിയു താണ്
മനുഷ െ യു ിേബാധം.”
മു ിലിരു സ് തീ ഭർ ാവിേനാടു
പറയു തുേക .
അ യുെട േചാദ ിനു
ഉ രമാണെത ുേതാ ി.
‘ഈ വിഷമതകളിൽനി ു
ര െ ടാൻ.’ അ മന ിൽ
ആവർ ി . ചുവ കവിള കള
ഭർ ാവിെനയും െമലി
ഭാര െയയും സൂ ി േനാ ി. താൻ
െത ി രി െ ടു തായും ഭർ ാവ്
തെ വ ി ു തായും
േരാഗിണിയായ ഭാര വിശ സി ു ു.
അവരുെട ആ ാവുകള െട ഉ റകൾ
തനി ു മു ിൽ അനാവരണം
െച െ ടുകയാെണ ് അ യ് ു
േതാ ി. പേ , രസകരമായ
യാെതാ ും
അവിെടയി ാ തുെകാ ് അവൾ
മേനാരാജ ം തുടർ ു:
‘അേത, ഇെതെ വളെരയധികം
വിഷമി ി ു ു. ര െ ടാൻ നെ
പാപ്തമാ ു തിനാണ് നമു ്
യു ിേബാധം പദാനം
െചയ്തി ത്. എനി ു
ര െ ടണം. കൂടുതെലാ ും
കാണാനിെ ിൽ െമഴുകുതിരി
െകടു ി ള ാെല ് ? എ ാ
കാഴ്ചകള ം
അറ ളവാ ു തായാൽ? പേ ,
എ െന? ഈ ഗാർഡ്
ഇരു ുക ിയുമായി
എേ ാ ാേണാടു ത് ? എ ിനാണവർ
സംസാരി ു തും ചിരി ു തും?
എ ാം ക ം, കപടം, വ ന, എ ാം
തി …’
െ ടയിൻ നി േ ാൾ അ
പുറ ിറ ി,
കുഷ്ഠേരാഗികളിൽനിെ േപാെല
ആൾ ൂ ിൻനി ും
അക ുനില് ാൻ ശമി .
എ ിനാണവിെട വ െത ും എ ു
െച ാനാണുേ ശി െത ും
ആേലാചി െകാ ു ാ ്േഫാമിൽ
നി ു. അസാധ െമ ു
കരുതിയിരു െത ാം ഇേ ാൾ
പയാസേമറിയതായി േതാ ു ു.
വിേശഷി ം വൃ ിെക ,
ബഹളംനിറ ഈ ആൾ ൂ ിെ
മധ ിൽ. േപാർ ർമാർ ഓടിവ ു.
െചറു ാർ പലകകളിൽ ചവി ി
ശബ്ദമു ാ ി, ഉറെ സംസാരി ്
അവെള തുറി േനാ ിെ ാ ു
കട ുേപായി. േ വാൺസ്കി പഭുവിെ
വ ി ാരൻ ഒരു ക ുമായി
വ ിരുേ ാ എ ് ഒരു േപാർ േറാട്
അ േചാദി .
“േ വാൺസ്കി പഭുേവാ?
അവിെടനിെ ാരാൾ പിൻസ ്
െസേറാകിനെയയും മകെളയും കാ ്
ഇവിെട വ ിരു ു. വ ി ാരൻ
ക ാെല െന?”
അ േപാർ േറാടു
സംസാരി െകാ ു നി േ ാൾ
വ ി ാരൻ മിേഖൽ, നീല േകാ ി ്
വാ ിെ ച ലേകാർ ്,
അ േ ാെട അടു ുവ ് ഒരു ക ്
അവള െട ൈകയിൽ െകാടു ു.
അവൾ അതു തുറ ു
വായി ു തിനുമുേ ഹൃദയം
തകർ ു.
 “ആദ െ ക ് എനി ു
കി ിയി . പ ുമണി ു ഞാൻ
തിരിെ ും.” േ വാൺസ്കിയുെട
അ ശ മായ കുറി ്.
“ഞാനിതു പതീ ി .”
െവറുേ ാെട ചിരി െകാ ് അവൾ
തെ ാൻ പറ ു.
“ശരി, നി ൾ െപായ്െ ാ .”
ഹൃദയം ശ ിയായി മിടി തുകാരണം
ശ സനം തട െ തുെകാ ും അവൾ
സാവധാനമാണു പറ ത്. “എെ
ഇ െന െകാ ാെ ാല െച ാൻ
ഞാൻ സ തി ി .” അയാേളാേടാ
തേ ാടുതെ േയാ അ , തെ
കഷ്ടെ ടു ു അദൃശ ശ ിെയ
ല മാ ിയായിരു ു അവള െട ഈ
ഭീഷണി. സ്േ ഷൻെക ിട ൾ കട ു
ാ ്േഫാമിലൂെട അവൾ നട ു.
ാ ്േഫാമിൽ നി ിരു ര ു
വീ േജാലി ാരികൾ അ യുെട
ഉടു ിെന േനാ ി ഉറെ അഭി പായം
പറ ു: “ഈ േലസ് വളെര വില
പിടി താണ്.” ഒരു ി പറയു തുേക
യുവാ ൾ അവള െട മുഖ ു
തുറി േനാ ി എെ ാെ േയാ
പറ ു ചിരി െകാ ്
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു.
എേ ാ ാണു യാ തെയ ു
േ ഷൻമാ ർ െവറുേത േചാദി .
മിഠായി വില് ു ഒരു പ ൻ അവെള
മിഴി േനാ ിെ ാ ു നി ു.
‘ൈദവേമ, ഞാെനേ ാ േപാകും?’
എ ു ചി ി െകാ ു നട ുനട ്
അവൾ ാ ്േഫാമിെ
അവസാനെ ി. ക ടവ ഒരു
മാന െന സ ീകരി ാൻ വ ിരു
ഏതാനും സ് തീകള ം കു ികള ം
ഉറെ സംസാരി ം ചിരി ം
നട ു തിനിടയിൽ അവൾ
കട ുേപായേ ാൾ നി ബ്ദം
േനാ ിനി ു. അവൾ നട ിെ േവഗം
കൂ ി. ഒരു ഗുഡ്സ് െ ടയിൻ
വ ുെകാ ിരു ു. ാ ് േഫാം
കുലു ി. വീ ും വ ി ു ിലാണു
താനിരി ു െത ് അവൾ ു
േതാ ി.
േ വാൺസ്കിെയ ആദ മായി
സ ി ദിവസം വ ി ടിയിൽെപ ്
മരി യാെള അവൾ ഓർമി .
താെന ാണു െചേ െത ്
അവൾ ു മന ിലായി. വാ ർ
ടാ ിൽനി ു പാള ിേല ു
പടികൾ അവൾ െപെ ്
ഇറ ിെ ു.
കട ുെപായ്െ ാ ിരി ു
വ ിയുെട െതാ ടു ു നി ു
സാവധാനം നീ ു ആദ െ
ട ിെ മു ിെലയും പി ിെലയും
ചക ൾ ത ിലു അകല ിെ
മധ ഭാഗം കണ ാ ാൻ ശമി . ആ
ഭാഗം തെ മു ിൽവരു
നിമിഷേമതാെണ ും കണ ുകൂ ി.
‘അവിെട െ !’ വ ിയുെട
നിഴലിൽനി ് മണലും
കൽ രിെ ാടിയും മൂടിയ
ീ റുകളിൽ ദൃഷ്ടിയുറ ി ് അവൾ
ത ാൻ പറ ു: ‘അതാ, അവിെട,
മധ ഭാഗ ്… ഞാനയാെള ശി ി ും.
എ ാവരിൽനി ും എ ിൽ
നി ുതെ യും ഞാൻ ര െ ടും!’
ഒ ാമെ ട ് തെ
മു ിെല ിയേ ാൾ
ചക ൾ ിടയിേല ു
വീഴാനാണുേ ശി െത ിലും േതാളിൽ
തൂ ിയിരു െചറിയ ചുവ ഹാ ്
ബാഗ് ഊരിെയടു ാൻ ശമി േ ാൾ
താമസി . വ ിയുെട മധ ഭാഗം
കട ുേപായി. ഇനി അടു ട ്.
കുളി ാൻ
െവ ിലിറ ുേ ാഴു അനുഭവം
ഓർമി ് അവൾ കുരിശുവര .
ചിരപരിചിതമായ ആ പവൃ ി
കു ി ാലെ ഓർമകള ണർ ി.
സകലതിെനയും ആവരണം
െചയ്തിരു അ കാരം
െപെ ുമാറി. ജീവിതം
എ ാവിധ ിലുമു
ആ ാദ ിമിർേ ാെട ഒരുനിമിഷം
അവള െട മന ിൽ െതളി ു.
എ ിലും അടുേ ു
വ ുെകാ ിരി ു ര ാമെ
ട ിൽനി ് അവൾ േനാ ം
പിൻവലി ി . ച ക ള െട മധ ഭാഗം
േനേര മു ിലായേ ാൾ ചുവ സ ി
ദൂെരെയറി ി തലകുനി ്,
ൈകകൾ നില ൂ ി,
വ ി ടിയിേല ു വീണു. വീ ും
എഴുേ ല് ാൻ ഭാവി ു തുേപാെല
മു കു ി നി ു. താെന ാണു
െച െത ു ഭീതിേയാെട ഓർമി :
‘ഞാെനവിെടയാണ് ? ഞാെന ാണു
െച ത് ? എ ിനുേവ ി?’
എഴുേ ല് ണെമ ും പി ിേല ു
മറിയണെമ ് ആ ഗഹിെ ിലും
ഭീമാകാരമായ എേ ാ ഒ ് അവള െട
തലയിൽ ശ ിയായി
ഇടി താെഴയി . ‘ൈദവേമ എനി ു
മാ തരേണ!’ െചറു ുനില്പ്
അസാധ മാെണ റി ് അവൾ
പാ ു… കൃഷി ാരനായ ഒരു കുറിയ
മനുഷ ൻ എേ ാ
പിറുപിറു ുെകാ ു പാള ിൽ
േജാലിെച കയായിരു ു.
ഉത്കണ്ഠകള ം വ നകള ം ദുഃഖവും
തി കള ം നിറ ആ പുസ്തകം
വായി ാൻ അവൾ ു െവളി ം
പകർ ുെകാ ിരു െമഴുകുതിരി
ആളി ടർ ്, മു ്
ഇരുളട ിരു തിെനെയ ാം
പകാശമാനമാ ിയി ്, മ ിമ ി
എെ േ ുമായി അണ ു.
ഭാഗം 4
 ഒ ്

ഏ കേദശം ര ുമാസം
കട ുേപായി.
േവനൽ ാല ിെ
മൂർ ന മായി. െസർജിയസ്
െകാസ്നിേഷവ് ഇേ ാൾ
േമാസ്േകായിൽനി ു
പുറെ ടാെനാരു ു േതയു .
െകാസ്നിേഷവിെ ജീവിത ിെല
ഏ വും പധാനെ ഒരു സംഭവം
ഇ ാല ാണു ായത്.
ആറുവർഷെ അധ ാന ിെ
ഫലമായ പുസ്തകം, ‘യൂേറാ ിെലയും
റഷ യിെലയും ഭരണകൂട ിെ
അടി ാനഘടക ള െട
ഒരവേലാകനം’ എ കൃതി, ഒരു വർഷം
മു ് പൂർ ിയാ ി. അതിെ
ആമുഖവും ചില ഭാഗ ളം
ആനുകാലിക ളിൽ
പസി െ ടു ി. മ ഭാഗ ൾ
കൂ കാെര െകാസ്നിേഷവ്
വായി േകൾ ി . പുസ്തക ിെ
ആശയം തീെര പുതിയതാെണ ു
െപാതുജന ൾ ു
േതാ ാതിരി ാനാണ് അ െന
െചയ്തത്. അേതസമയം,
സമൂഹ ിൽ പുതിെയാരു ധാരണ
സൃഷ്ടി ാനും ശാസ് ത ിെ
രംഗ ് വി വം സൃഷ്ടി ിെ ിലും
ശാസ് ത ാർ ിടയിൽ
ചി ാവി വ ിനു തുട ം
കുറി ാനും തെ പുസ്തകം
വഴിതുറ ുെമ ് െകാസ്നിേഷവ്
പതീ ി . സൂ ്മമായ
പുനഃപരിേശാധനയ് ുേശഷം കഴി
വർഷമാണ് ഗ ം അ ടി
പുസ്തകവില്പന ാർ ്
അയ െകാടു ത്.
വി േപാകു ുേ ാ എ ു
വില്പന ാേരാട് േചാദി ിെ ിലും
സുഹൃ ു ള െട
അേന ഷണ ൾ ു മു ിൽ
അ ത നടിെ ിലും
പുസ്തക ിെ ഒ ാംപതി ്
സമൂഹ ിലും സാഹിത ിലും
സ ാധീനം െചലു ു ുേ ാ എ ്
െകാസ്നിേഷവ് സസൂ ്മം
നിരീ ി േപാ ു.
പേ , ഒരാഴ്ച കഴി ി ം
ര ാഴ്ച കഴി ി ം
മൂ ാഴ്ചയായി ം സമൂഹ ിൽ ഒരു
ചലനവും ദൃശ മായി . അയാള െട
സ്േനഹിതരും പ ിത ാരും
വിദഗ്ധ ാരും ചിലേ ാൾ,
സൗഹൃദ ിെ േപരിൽ
അതിെന ുറി പരാമർശി . മ
പരിചയ ാർ, പ ിേതാചിതവുമായ
പുസ്തക ളിൽ
താൽപര മി ാ വർ, ഒ ും
മി ിയി . മ ചില കാര ളിൽ
വ ാപൃതമായിരു സമൂഹം
പുസ്തക േളാടു തിക
അനാ യാണു കാ ിയത്.
ആനുകാലിക ളിലും ഒരു
മാസമായി ം പുസ്തകെ ുറി ്
ഒരു പരാമർശവുമി ായിരു ു.
ഒരു നിരൂപണെമഴുതാനാവശ മായ
സമയം െകാസ്നിേഷവ് കണ ുകൂ ി.
ഒരു മാസം കഴി ു. വീ ും ഒരു
മാസംകൂടി കട ുേപായി. എ ി ം
മൗനംതെ . ‘േനാർേ ൺ ബീ ിൽ’
എ വിേനാദമാസികയിൽമാ തം
വിമർശന െളഴുതു ഒരു
പുറ ിെ ചുവ ിലായി
െകാസ്നിേഷവിെ
പുസ്തകെ ുറി ്
അധിേ പാർഹമായ ചില വരികൾ
േചർ ിരു ു. വളെര മു ുതെ
എ ാവരാലും തിരസ്കരി െ താണ്
അതിെല ആശയ െള ാണു
പറ ിരു ത്.
അവസാനം മൂ ാമെ
മാസ ിൽ, ഗൗരവമു ഒരു
മാസികയിൽ ഒരു നിരൂപണം
പത െ . േലഖകെന
െകാസ്നിേഷവിനറിയാം. ഒരി ൽ
പരിചയെ ി ്.
െചറു ാരനാെയാരു
പ ത പവർ കനാണയാൾ.
എഴു ുകാരെന നിലയ് ു
ൈധര ശാലിയാെണ ിലും
വിദ ാഭ ാസമി ാ വൻ,
േരാഗ പകൃതിയു വൻ,
നാണംകുണു ി.
അയാേളാടു പു മാെണ ിലും
െകാസ്നിേഷവ്, നിരൂപണം
ബഹുമാനപുര രം വായി .
ഭയാനകമായിരു ു അതിെ
ഉ ട ം. നിരൂപകനു പുസ്തകം
മന ിലായി െ ുവ ം. പേ ,
വായി ാ വർ ു (ആരും
വായി ി ിെ താണു വാസ്തവം),
കഠിനപദ ള െട ഒരു
സമാഹാരമാണെത ു
േതാ വ ം
അ ാന ുനി ു
ഉ രണികൾെകാ ്, ഗ കാരൻ
വിവരംെക വനാെണ ു
ാപി ുകയാണയാൾ െചയ്തത്.
എ ാം ഫലിത ിൽ െപാതി ാണു
പറ ി തും.
നിരൂപകെ വാദഗതികൾ
െകാസ്നിേഷവ് പരിേശാധി .
അയാെള സ ി തും സംസാരി തും
ഓർമി . ഏെത ിലും വിധ ിൽ
അയാെള േദഷ ം പിടി ി ി േ ാ
എ ാേലാചി േനാ ി,
അയാള പേയാഗി ഒരു പദ ിെ
പേയാഗം ശരിയെ ുമാ തം
ചൂ ി ാണി ി ്.
ആ നിരൂപണെ തുടർ ് എ ാ
പത ള ം നി ബ്ദത പാലി .
ആറുവർഷെ
അർ ണേബാധേ ാെടയു
കഠിനാധ ാനം വൃഥാവിലായി.
തുടർ ്
സാഹിത പവർ ന ിേലർെ ടാൻ
സാധി ാ താണ് അയാെള
കൂടുതൽ വിഷമി ി ത്.
ബു ിമാനും വിദ ാസ നും
ആേരാഗ വാനും
കർമനിരതനുമാെണ ിലും
ഏതുവിധ ിലാണു തെ ഊർ ം
വിനിേയാഗിേ െത ്
അയാൾ റി ുകൂടാ. ചർ കളിലും
മീ ി ുകളിലും ക ി ികളിലും
പെ ടു ു കുെറ സമയം െചലവഴി .
ിരമായി പ ണ ിൽ
താമസി ു വനായതുെകാ ്,
അനുഭവസ ി ാ സേഹാദരൻ
േമാസ്േകായിൽ വരുേ ാൾ
െച ാറു തുേപാെല മുഴുവൻ
സമയവും ചർ കൾ ായി
െചലവഴി ാറി . അതുെകാ ്
സമയവും ഊർ വും മി മു ായി.
 ഭാഗ വശാൽ, പുസ്തകം
പരാജയെ കാലയളവിൽ
രാഷ് ടീയവും മതപരവുമായ മ
പശ്ന ൾ ഉയർ ുവ തുെകാ ്
െകാസ്നിേഷവ് അവയിൽ സജീവമായി
പ ുെകാ ു.
അയാള െട കൂ ിലു വർ
െസർബിയൻ യു െ ുറി ാെത
മെ ാ ിെന ുറി ം എഴുതുകേയാ
പറയുകേയാ െചയ്തിരു ി .
അലസജീവിതം നയി ിരു വർ
ഇേ ാൾ െച െത ാം
ാവുകേളാടു സഹാനുഭൂതി
പകടമാ ു പവൃ ികളാണ്.
ഈ വിഷയെ ുറി ധാരാളം
എഴുതുകയും പറയുകയും
െച ുെ ിലും വിശദാംശ ളിൽ
പലതിേനാടും െകാസ്നിേഷവിന്
േയാജി ി . സമൂഹ ിനു
േനരംേപാകാെനാരു വിഷയം എ തിൽ
കവി ു പധാന െമാ ും അതിനു
കല്പി ി . െവറുേത
വാർ ാ പാധാന ം
േനടാൻേവ ിയാണു പലരും ഇത്
ഏെ ടു ത്. മ രംഗ ളിൽ
പരാജയെ വരും
അസംതൃപ്തരുമാണ് ഏ വും
ഉ ിൽ ബഹളമു ാ ിയത്.
ൈസന ം ഇ ാ ൈസന ാധിപ ാരും
വകു ി ാ മ ിമാരും
പത ളി ാ പ ത പവർ കരും
അനുയായികളി ാ
പാർ ിേനതാ ള ം അതിലുൾെ ടും.
എഴുതിയതിൽ കൂടുതലും
നിരർ കവും
പരിഹാസ വുമാെണ ിലും എ ാ
വിഭാഗം ജന െളയും
ഏേകാപി ി ാനും ാവ് ജനതേയാട്
ഐകദാർഢ ം പഖ ാപി ാനും
അവയ് ു കഴി ു. ത ള െട
മത ിൽെ വെര കൂ െ ാല
െചയ്തത് റഷ ാരിൽ ാവുകേളാടു
സഹാനുഭൂതിയുളവാ ി.
വാ ുകൾെകാ ു മാ തമ
പവൃ ിെകാ ും അവെര
സഹായി ാൻ രാഷ് ടം ത ാറായി.
ഇതിേനാടനുബ ി മെ ാരു
വസ്തുതകൂടി െകാസ്നിേഷവിെന
സേ ാഷി ി . ‘രാഷ് ടീയ ിെ
ആ ാവ്
സജീവമായി ീർ ിരി ു ു’
എ ാണയാൾ പറ ത്.
പശ്ന ിേല ് ആഴ ിൽ
ഇറ ിെ േ ാറും
യുഗപരിവർ ന ിനു
നാ ികുറി ു സംഭവമാണെത ്
അയാൾ ു േതാ ി.
ആ പശ്ന ിൽ മുഴുകിയ
െകാസ്നിേഷവ് പുസ്തക ിെ
കാര ം മറ ു. ക ുകൾ ു
മറുപടിെയഴുതാൻേപാലും സമയം
തിക ി .
 വസ വും േവനലിെ ഒരു
ഭാഗവും കഴി ് ജൂലായ്
മാസ ിലാണു നാ ിൻപുറ ു
സേഹാദരെ യടുേ ു േപാകാൻ
അയാൾ തീർ യാ ിയത്.
ര ാഴ്ചെ വി ശമ ിനും
രാജ ിെ ഹൃദയഭാഗ ു
ജനമന കളിൽ േദശീയേബാധം
ഉയിർെ ഴുേ തു
േനരി കാണാനുമാണ് െകാസ്നിേഷവ്
അേ ാ േപായത്. െലവിെന
സ ർശി ാെമ ു വാ ാനം
െചയ്തിരു കടാവേസാവും അയാെള
അനുഗമി .
 ര ്

െകാ സ്നിേഷവും കടാവേസാവും

േ ഷനിെല ി. വ ിയിൽ
നി ിറ ി, ലേ ജുമായി പിറേകവ
പരിചാരകെന
അേന ഷി ു തിനിടയ് ു നാലു
കുതിരവ ികളിൽ കുെറ
േവാള ിയർമാർ* വ ു.
ഒരാൾ ൂ വും അവരുെട
പി ാെലയു ായിരു ു. സ് തീകൾ
പൂെ ുകൾ നല്കി
േവാള ിയർമാെര സ ീകരി .
െവയി ിങ് റൂമിെ ,
വാതിൽ ൽവ ് ഒരു സ് തീ
െകാസ്നിേഷവിേനാടു സംസാരി .
“നി ള ം ഇവെര യാ തയയ് ാൻ
വ താേണാ?” അവർ േചാദി .
“ഇ പിൻസ ്, ഞാൻ എെ
സേഹാദരെ യടുേ ു േപാകു ു,
ഒ ു വി ശമി ാൻ. നി ൾഎ ാ
പാവശ വും ഇവെര യാ തയയ് ാൻ
വരാറുേ ാ?”
“വരാതിരി ു െത െന?”
പിൻസ ് പറ ു: “ഇവിെടനി ്
എ റുേപർ േപായി െ ു
പറയു തു ശരിയാേണാ?
മൽവിൻസ്കി ഇതു വിശ സി ു ി .”
“എ റിൽ കൂടുതലു ്.
േമാസ്േകായിൽനി ു േനരി ാെത
േപായവരുൾെ െടയാെണ ിൽ
ആയിര ിലധികം വരും.”
“കേ ാ! ഞാനേ ാേഴ പറ ു!”
ആ സ് തീ ു സേ ാഷമായി:
“പ ുല ം റൂബിൾ േശഖരിെ ു
േകൾ ു േ ാ, വാസ്തവമാേണാ?”
“അതിൽ കൂടുതലു ് പിൻസ ്.”
“ഇ െ െടല ഗാം ക ിേ ?
അവർ വീ ും തുർ ികെള
േതാല്പിെ ് !”
“ഉ ്. ഞാൻ വായി .” അയാൾ
പറ ു. തുടർ യായ മൂ ു
ദിവസ ളിൽ എ ാ യു ളിലും
തുർ ികെള േതാല്പി , എ
വാർ ിരീകരി ു
െടലി ഗാമിെ കാര മാണവർ
പരാമർശി ത്. നിർണായകമായ ഒരു
യു ം ഇ ു നട ുെമ ും അതിൽ
പറ ിരു ു.
“സമർ നാെയാരു
െചറു ാരൻ അേ ാ
േപാകാനാ ഗഹി ു ു. എ ിനാണവർ
തട മു ാ ു െത ്
എനി റി ുകൂടാ. അയാള െട
കാര ം നി േളാടു പറയാൻ ഞാൻ
ഉേ ശി ിരു ു. എനി യാെള
അറിയാം. അയാൾ ുേവ ി ഒരു
ശിപാർശെയഴുതിെ ാടു ണം.
ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന പഭ ിയാണ്
അയാെള അയ ത്.”
യുവാവായ അേപ കെന ുറി ്
പിൻസ ് നല്കിയ വിവര ള മായി
െകാസ്നിേഷവ് ഫ ് ാ ് െവയി ിങ്
റൂമിൽ െച ിരു ്,
തീരുമാനെമടുേ വ ി ് ഒരു
കെ ഴുതി പിൻസ ിെ ൈകയിൽ
െകാടു ു.
“ പശസ്തനായ േ വാൺസ്കി ഈ
വ ിയിലാണു
േപാകു െത റിയാേമാ?” പിൻസ ്
േചാദി .
“േപാകുെ ു േക .
എേ ാഴാെണേ ാ,ഏതു
വ ി ാെണേ ാ അറി ുകൂടാ.”
“ഞാനേ ഹെ ക ു.
േ ഷനിലു ്. യാ തയയ് ാൻ അ
മാ തേമ വ ി . എ ായാലും
േപാകു തുതെ യാണു ന ത്.”
“അെതയേത, തീർ യായും.”
അവർ
സംസാരി െകാ ുനി േ ാൾ
ആൾ ൂ ം മുേ ാ നീ ി. അവരും
ഒ ം െച ു. ഒരാൾ
േവാള ിയർമാേരാട് ഉറെ
സംസാരി ു ു: “മതെ യും
മനുഷ രാശിെയയും ന ുെട
സേഹാദര െളയും േസവി ാനു
നി ള െട യാ തയ് ു
േമാസ്േകാനഗരം മംഗളം േനരു ു.
വിജയാശംസകൾ!” ഇടറു
ശബ്ദ ിൽ അയാൾ
പറ ുനിർ ി.
എ ാവരും ആശംസേനർ ു.
“ങാ, പിൻസ ്, ഇതു
ക ിെ ുേതാ ു ു?” െപെ ്
ആൾ ൂ ിനിടയിൽനി ു
പത െ ഒബ്േലാൻസ്കി േചാദി :
“െസർജിയസ് ഇവാനി ്, നി ളം
ര ു വാ ു പറയണം. ര ു
വാ ുമതി. ഒരു േ പാ ാഹനം.
നി ൾ ു ഭംഗിയായി പറയാനറിയാം.”
സ്േനഹം നിറ ചിരിേയാെട
അയാൾ െകാസ്നിേഷവിെന മുേ ാ
ത ി.
“ഇ , ഞാൻ േപാവുകയാണ്.”
“എേ ാ ് ?”
“നാ ിൻപുറെ എെ
സേഹാദരെ യടുേ ്.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
“എ ിൽ എെ ഭാര െയ നി ൾ
കാണുമേ ാ. ഞാെനാരു
കെ ഴുതിയി ്. അതു കി ാൻ
ൈവകും. എെ കെ ും എ ാം
ശരിയാെയ ും അവേളാടു പറയണം.
അവൾ ു മന ിലാകും. എെ
േജായി ് ക ി ിയിെല അംഗമായി
നിയമിെ റിയി ാൽ വളെര
സേ ാഷം… ജീവിത ിെല
െകാ െകാ പാരബ്ധ ൾ!”
അയാൾ മാപൂർവം
പിൻസ ിേനാടു പറ ു: “പിെ ,
പിൻസ ് മ ാഗ്കായ, ലിസയ ,
ബിബീഷ്, ആയിരം ൈറഫിള ം പ ു
േനഴ്സുമാെരയും അയയ് ു ു.
ഞാനതു നി േളാടു പറേ ാ?”
“ഉ ്, ഞാൻ േക .” െകാസ്നിേഷവ്
ഇഷ്ടെ ടാ മ ിൽ പറ ു.
“നി ൾ ഇ ു േപാകു തു
കഷ്ടമായി!” ഒബ്േലാൻസ്കി പറ ു:
“നാെള യു ിനു േപാകു ര ു
േപർ ്—പീേ ഴ്സ്ബർഗിൽനി ു
ഡിമി ടി ബർ ്ന ാൻസ്കി ും ന ുെട
െവേ ാവ്സ്കി—വേസ മാർ ും
ര ുേപരും േപാകു ു—ഞ െളാരു
ഡി ർ നല്കു ു ്. െവേ ാവ്സ്കി
ഈയിെടയാണു വിവാഹം െചയ്തത്.
ന മനുഷ ൻ! അേ , പിൻസ ് ?”
പിൻസ ് മറുപടി പറയാെത
െകാസ്നിേഷവിെന േനാ ി, പേ ,
അയാെള ഒഴിവാ ാനാണ്
െകാസ്നിേഷവും പിൻസ ം
ശമി ു െത വസ്തുത
ഒബ്േലാൻസ്കി ് ഒരു പശ്നമ .
അയാൾ ചിരി െകാ ് പിൻസ ിെ
െതാ ിെയ അല രി ിരു തൂവലിെന
േനാ ി. പണ ിരിവിനു വ ഒരു
സ് തീെയ അടു ുവിളി ് അവരുെട
െപ ിയിൽ അ ു റൂബിളിെ ഒരു
േനാ ് ഇ െകാടു ു.
 “പിരിവുകാർ െപ ിയുമായി
വരുേ ാൾ ൈകയിൽ
പണമുെ ിൽ െവറുേത
േനാ ിനില് ാെനനി ു
മന വരി ,” അയാൾ പറ ു:
“ഇ െ െടലി ഗാം ഉ ഗൻ.
േമാ ിെനേ ഗാ ാെര സ തി ണം.”
േ വാൺസ്കിയും അേത
െ ടയിനിൽ േപാകു ുെ ു
പിൻസ ് പറ േ ാൾ “ഓേഹാ,
ഞാനറി ി േ ാ!” എ ായിരു ു
ഒബ്േലാൻസ്കിയുെട മറുപടി. ഒരു
നിമിഷം അയാള െട മുഖ ു
ദുഃഖ ിെ നിഴൽ പര ു. ഒരു
മിനി കഴി േ ാൾ മീശ
തടവിെ ാ ് ഒ ു കുതി ്,
േ വാൺസ്കി ഇരു ിരു െവയ് ിങ്
റൂമിൽ പേവശി . സേഹാദരിയുെട
മൃതേദഹം ക ു െപാ ി ര കാര ം
ഒബ്േലാൻസ്കി മറ ു.
േ വാൺസ്കിെയ ഒരു വീരനായകനും
പഴയ സുഹൃ ുമായാണ് ഇേ ാൾ
കാണു ത്.
“എെ ാെ കു ളം
കുറവുകള മുെ ിലും അയാേളാടു
ന ൾ നീതി കാണി ണം.”
ഒബ്േലാൻസ്കി േപായേ ാൾ
െകാസ്നിേഷവിേനാടു പിൻസ ്
പറ ു: “അയാെളാരു തനി
റഷ ാരനാണ്. അയാെള കാണു ത്
േ വാൺസ്കിെയ
േവദനി ി ുെമ ുമാ തമായിരു ു
എെ ഭയം.
നി െള ു പറ ാലും ശരി,
അയാള െട ദുർവിധിയിൽ എനി ു
ദുഃഖമു ്. യാ തയ് ിടയിൽ
അയാേളാടു നി ൾ സംസാരി ണം.”
“അവസരം ലഭി ാൽ ഞാൻ
സംസാരി ാം.”
“എനി യാെള ഇഷ്ടമ . എ ിലും
അയാൾ പായ ി ം െച ു.
അയാൾ സ േമധയാ
േപാവുകയാെണ ുമാ തമ , സ ം
െചലവിൽ ഒരു േസനാവിഭാഗെ ൂടി
െകാ ുേപാകു ു ്.”
“എ ു ഞാൻ േക .”
മണിയടി . എ ാവരും
വാതിലിനടുേ ു നീ ി.
“അതാ വരു ു!” നീളൻ
ഓവർേ ാ ധരി ്,
കറു െതാ ിവ ് അ യുെട
ൈകപിടി നട ുവരു
േ വാൺസ്കിെയ പിൻസ ്
ചൂ ി ാണി . അയാേളാട്
ആേവശേ ാെട സംസാരി െകാ ്
ഒബ്േലാൻസ്കിയും ഒ മു ്.
ഒബ്േലാൻസ്കി
പറയു തുേകൾ ാ മ ിൽ,
മുേ ാ േനാ ി, ചി ാമ നായി
നട ുകയാണ് േ വാൺസ്കി.
ഒബ്േലാൻസ്കി
സൂചി ി തുെകാ ാവാം
െകാസ്നിേഷവും പിൻസ ം
നി ിരു ലേ ുേനാ ി
നി ബ്ദം െതാ ി ഉയർ ി.
പായംെച , േ ശഭരിതമായ
അയാള െട മുഖം മരവി തുേപാെല
കാണെ .
െ ടയിനിനടുെ ിയേ ാൾ
അയാൾ അ േയാെടാ ം ഒരു
ക ാർ െമ ൽ കയറി
അ പത നായി.
‘ൈദവം സാർച കവർ ിെയ
ര ി െ ’ എെ ഴുതി ാ ്േഫാമിൽ
പതി ിരു ു. തീെര െചറു ാരനായ
ഒരു േവാള ിയർ െതാ ി
ഉയർ ിവീശി യാ തപറ ു.
അയാള െട പി ിൽനി ര ്
ഓഫീസർമാരും പായംെച ഒരു നീ
താടി ാരനും തല പുറേ ുനീ ി
വണ ി.

* 1876 ജൂൈല മാസ ിൽ ബൾേഗറിയൻ

കൂ ുരുതിെയ തുടർ ് െസർബിയയും
േമാ ിെനേ ഗായും െഹർെസേഗാവിനയും
തുർ ിെ തിെര തിരി ു. റഷ ൻ
സ ഭട ാർ
കലാപകാരികൾെ ാ ംേചർ ു. 1877-ൽ
തുർ ിയിെല കിസ്ത ൻ പവിശ കൾ ു
സ യംഭരണേമാ സ ാത േമാ
ലഭി ു തിനുേവ ി റഷ , തുർ ിെ തിെര
യു ം പഖ ാപി .
 മൂ ്

പി ൻസ ിേനാടു യാ തപറ
െകാസ്നിേഷവും
ി ്

ഒ മു ായിരു കടാവേസാവും
തിരേ റിയ അേത വ ിയിൽ െ
കയറി. വ ി പുറെ .
സാറി ്സിേനാേ ഷനിൽ ഒരു സംഘം
യുവാ ൾ േദശഭ ിഗാനം പാടി
േവാള ിയർമാെര
ആേവശംെകാ ി . െകാസ്നിേഷവ്
അവെര അവഗണി .
േവാള ിയർമാരുെട െപാതുവായ
പവർ നൈശലി
അടു റിയാമായിരു തുെകാ ാണ്
അവർ താൽപര ം കാണി ാ ത്.
പേ , ശാസ് തേമഖലയിെല
തിര ുകൾ കാരണം.
േവാള ിയർമാെര ുറി പഠി ാൻ
അവസരം ലഭി ാ കടാവേസാവ്,
അവെര ുറി ്
െകാസ്നിേഷവിേനാടാരാ ു.
ര ാം ാ ്
ക ാർ ്െമ ൽേപായി അവരിൽ
ചിലേരാടു സംസാരി ാനാണ്
െകാസ്നിേഷവ് ഉപേദശി ത്. അടു
േ ഷനിെല ിയേ ാൾ കടാവേസാവ്
ഈ ഉപേദശം അനുസരി .
െ ടയിൻ നിർ ിയ ഉടൻ അയാൾ
അടു ക ാർ െമ ൽ െച ു
േവാള ിയർമാെര പരിചയെ . ഒരു
മൂലയിലിരു ് ഉറെ
സംസാരി െകാ ിരു അവർ
കടാവേസാവിെ ശ യാകർഷി .
ഏ വും ഉ ിൽ സംസാരി ഒരു
െചറു ാരൻ മദ ിെ ലഹരിയിൽ
സ്കൂൾവിദ ാഭ ാസകാലെ ഏേതാ
സംഭവം വിവരി ുകയാണ്.
എതിർവശ ിരു യൗവനം പി ി ,
ആസ്േ തലിയൻ ഗാർഡുകള െട
മിലി റി ജാ ് ധരി ഒരു ഓഫീസർ
ചിരി െകാ ു യുവാവിെ
സംഭാഷണം ശ ി ുകയും
അയാള െട വാചകമടി
അവസാനി ി ാൻ ശമി ുകയും
െചയ്തു. സായുധേസനയുെട
യൂണിേഫാം അണി മെ ാരു
േവാള ിയർ ഒരു ഇരു ുെപ ിയുെട
പുറ ിരി ു ു. മെ ാരാൾ
ഉറ മാണ്.
െചറു ാരനുമായി
സംഭാഷണ ിേലർെ
കടാവേസാവിന്, േമാസ്േകായിെല
ധനികനാെയാരു
വ ാപാരിയാണയാെള ും
ഇരുപ ിര ു വയ ാകു തിനു
മു ് ഭാരി സ ിെ
ഉടമയാെയ ും മന ിലായി.
സ്ൈ തണഭാവമു ദുർബലനായ
അയാെള കടാവേസാവിന് ഇഷ്ടെ ി .
മദ പി ിരി ു തിൽനി ുതെ
അയാൾ
വഷളാ െ വനാെണ റിയാം.
തീെര അേരാചകമാംവിധം വീരസ ം
വിള ുകയാണയാൾ.
െപൻഷൻപ ിയ ഓഫീസറായ
മെ ാരാള ം കടാവേസാവിെ മന ിൽ
േമാശമായ അഭി പായമാണു
സൃഷ്ടി ത്. പല പരീ ണ ളിലും
ഏർെ പരാജയമട
വ ിയാണയാൾ; െറയിൽേവയിൽ
േജാലിെചയ്തു. കാര െ
പണിേനാ ി, ഫാ റികൾ തുട ി,
അതിെന ുറിെ ാം അനാവശ മായി
സംസാരി .
പേ , സായുധേസനയിൽ
േജാലിെചയ്തിരു മൂ ാമെന
കടാവേസാവിനു വളെരയധികം
ഇഷ്ടമായി. മിതഭാഷിയായ അയാൾ
മ ര ുേപെരയുംേപാെല
ആ പശംസയ് ു തുനി ി .
െസർബിയയിേല ു േപാകാനു
േ പരണെയ ാെണ ു േചാദി േ ാൾ
അയാൾ വിനയേ ാെട പറ ു:
“അത്—എ ാവരും േപാകു ു.
െസർബുകെള സഹായിേ തു
ന ുെട കടമയാണ്. അവേരാടു
സഹതപി ണം.”
 “േവണം. സായുധേസനയിൽ ആള
കുറവാെണ ാണു േക ത് !”
കടാവേസാവ് പറ ു.
“പേ , സായുധേസനയിൽ
കുറ കാലംമാ തേമ ഞാൻ
േജാലിെചയ്തി . അവെരെ
കലാൾ ടയിേലാ കുതിര ടയിേലാ
ഉൾെ ടു ുമായിരി ും.”
“അെത ിന് ? ഇേ ാൾ
സായുധേസനയിലേ ആെള
ആവശ മു ത് ?” കടാവേസാവ്
േചാദി . അയാള െട പായം
കണ ിെലടു ുേ ാൾ സാമാന ം
ഉയർ പദവിയിെല ിയിരി ാെമ ്
ഊഹി .
“എനി ു സർവീസ് കുറവാണ്.
റി േയർഡ് േകഡ ാണു ഞാൻ.” ഒരു
ക ീഷനുേവ ിയു പരീ താൻ
ജയി ി ിെ ും അയാൾ
വിശദീകരി .
ഇെത ാം േചർ ്,
കടാവേസാവിെ മന ിൽ
േവാള ിയർമാെര ുറി േമാശമായ
അഭി പായമാണു സൃഷ്ടി ത്. ഒരു
േ ഷനിൽ േവാള ിയർമാർ െവ ം
കുടി ാൻ പുറ ിറ ിയ
ത ംേനാ ി അവെര ുറി
തെ േമാശമായ അഭി പായം
മ ാേരാെട ിലും
പ ുവയ് ണെമ ാ ഗഹി . മിലി റി
ഓവർേ ാ ധരി ഒരു വൃ ൻ ആ
ക ാർ ്െമ ലു ായിരു ു.
കടാവേസാവ് അയാേളാടു പറ ു.
“ഏെത ാം തര ിലു
ആള കളാണ് അേ ാ േപാകു ത് ?”
മു ുനട ര ു യു ളിൽ
പെ ടു യാളാണ് ആ വൃ ൻ. ഒരു
പ ാള ാരൻ
എ െനയായിരി ണെമ തിെന
സംബ ി ് അയാൾ ു വ മായ
ധാരണയു ്. െപാ ംപറ ിലും
അമിതമായ മദ പാനവും
ക േ ാൾ െ അവർ ന
ഭട ാരെ ് അയാൾ
തീർ യാ ിയിരു ു. മാ തവുമ ,
അയാൾ താമസി ു
പവിശ ാനഗര ിൽനി ു ഒരു
േവാള ിയെറ അയാൾ
പരിചയെ ി ്. പ ാള ിൽനി ു
പിരി ുേപാ ആ മനുഷ ൻ
കുടിയനും ക നുമാണ്. ആരും
അയാെള ഒരു േജാലി ും
നിയമി ുകയി . ഇെത ാം
അറി ിരു ി ം ഇേ ാഴെ
ജനവികാരം കണ ിെലടു ു
േവാള ിയർമാെര വിമർശി ു ത്
അപകടമാെണ തിനാൽ അയാൾ
ഒ ും തുറ ുപറ ി .
“പിെ , അവർ ്
ആള േവണമേ ാ” എ ുപറ ്,
യു മുഖെ ഏ വും പുതിയ
വാർ കെള ുറി സംസാരി .
ഒടുവിലെ വിവരമനുസരി ്
തുർ ികൾ
പരാജയെ ടുെമ ുറ ായതിനാൽ
നാളെ യു ം
ആരുമായി ായിരി ുെമ ആശ
മറ വ ് അവർ യാ തപറ ു
പിരി ു.
സ ം ഇരി ിട ിൽ
തിരിെ ിയ കടാവേസാവ്,
േവാള ിയർമാെര ുറി തെ
അഭി പായം മറ വ ്, അവർ വളെര
ന വരാെണ ാണു പറ ത്.
മെ ാരു വലിയ
പ ണ ിെല ിയേ ാഴും സ് തീകള ം
പുരുഷ ാരും േവാള ിയർമാെര
യാ തയയ് ാൻ പൂെ ുകള മായി
വ ു. അവർ ് ലഘുഭ ണം
ഏർ ാടാ ി. പേ ,
േമാസ്േകായിേലതിെന അേപ ി
ശുഷ്കമായിരു ു ഇവിടെ
യാ തയയ ്.
 നാല്

തീ വ ി
പവിശ ാതല ാനെ ിയ
േ ാൾ െകാസ്നിേഷവ്
ലഘുഭ ണശാലയിേല ു േപാകാെത
ാ ്േഫാമിൽ അേ ാ മിേ ാ ം
നട ു.
ആദ ം േ വാൺസ്കിയുെട
ക ാർ െമ ് കട ുേപായേ ാൾ
അതിെല ജനാല താഴ് ിയിരു ു.
അടു പാവശ ം അതു
തുറ ുകിട ു. വൃ യായ പഭ ി
അവിെടനി ് െകാസ്നിേഷവിെന
ൈകകാ ി വിളി .
“ഞാനും കുർസ്ക്വെര
അവെ കൂെട േപാകു ു.” അവർ
പറ ു.
“എ ു ഞാൻ േക .” ജനാലവഴി
അകേ ു േനാ ി േ വാൺസ്കി
അവിെടയിെ റി ് െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “വളെര ന കാര മാണേ ഹം
െച ത്.”
“ഇ െനെയാരു
ദുർഭാഗ ിനുേശഷം
േവെറ ുെച ാൻ?”
 “ഒരു മഹാദുര മായിേ ായി.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
“െഹാ, ഞാൻ എെ ാെ
സഹി ! അക ു വരൂ… െഹാ,
ഞാെനെ ാെ സഹി !”
െകാസ്നിേഷവ് അക ുകയറി
അവരുെട സമീപ ിരു േ ാഴും
അവർ ആവർ ി : “ആറാഴ്ച
അവൻ ഒരാേളാടും
സംസാരി ാതിരു ു. ഞാൻ
നിർബ ി ാൽമാ തം ആഹാരം
കഴി ും. ആ ഹത െച െമ ു
േപടി ് ആയുധ െള ാം
ഒളി ി വ . താഴെ നിലയിലാണു
ഞ ൾ താമസി ിരു ത്. എ ിലും
അവൻ എ ുെച െമ ് ആർ ും
പറയാൻ വ േ ാ. അവൾ ുേവ ി
ഒരി ൽത ാൻ െവടിവ
മരി ാൻ ശമി താണ്.” ആ സംഭവം
ഓർമി ് വൃ െഞ ി.
“അർഹതയു ഒരു
മരണംതെ യായിരു ു അവള േടത്.
മരണ ിൽേ ാലും അവൾ
മാനംെകടു ി ള ു.”
“അതു തീരുമാനിേ തു
ന ള േ ാ പഭ ീ.” െകാസ്നിേഷവ്
െനടുവീർ ി : “ഭവതിയുെട ദുഃഖം
ഞാൻ മന ിലാ ു ു.”
“ഒ ും പറയ ! അ ു ഞാെനെ
എേ ിലായിരു ു. അവനും
കൂെടയു ്. ഒരാൾ ഒരു കുറി ്
െകാ ുവ ു. അവൻ മറുപടിെയഴുതി
െകാടു യ . അവൾ
േ ഷനിെല ിയി െ ു
ഞ ൾ റി ുകൂടായിരു ു.
ൈവകുേ രം ഞാെനെ
മുറിയിേല ുേപായ ഉടെന എെ
േമരിയാണു പറ ത്, േ ഷനിൽ ഒരു
സ് തീ െ ടയിനിനു മു ിൽ ചാടിെയ ്.
എനി ു കന പഹരേമ തുേപാെല
േതാ ി. അത് അവളാെണ ്
എനി റിയാമായിരു ു! അവെന
അറിയി രുെത ാണ് ആദ ം ഞാൻ
പറ ത്. അതിനുമുേ അവൻ
അറി ു. അവിെട നി ിരു
വ ി ാരൻ എ ാം ക ു. ഞാൻ
അവെ മുറിയിേല ്
ഓടിെ േ ാൾ അവെ സമനില
നഷ്ടെ ിരു ു. ക ുനില് ാൻ വ .
ഒര രം ഉരിയാടാെത
കുതിര റ ുകയറി േ ഷനിേല ു
പാ ു. അവിെട എ ു
നടെ റി ുകൂടാ. ഒരു
േ പതെ േ ാെല ചുമ ുെകാ ാണു
വ ത്. ‘േമാഹാലസ െമ ു േഡാ ർ
പറ ു. പിെ , ഭാ ുപിടി േപാെല
െപരുമാറാൻ തുട ി. ഭയ രം!
നി െള ു പറ ാലും ശരി, അവൾ
ചീ യാണ്. എെ ാരാേവശം!
മ വെരേ ാെലയ താെന ു
െതളിയി ാൻ… അവൾ െതളിയി !
അവള ം നശി , ര ു ന
പുരുഷ ാെര—അവള െട
ഭർ ാവിെനയും എെ ഭാഗ ംെക
മകെനയും—നശി ി ുകയും
െചയ്തു.”
“അവള െട ഭർ ാവിെ
കാര െമ ായി?” െകാസ്നിേഷവ്
േചാദി .
“അവള െട ഇളയകു ിെന ൂടി
െകാ ുേപായി. അലക്സിസ് ആദ ം
എ ാം സ തി . മകെള
ഒരപരിചിതനു വി െകാടു തിൽ
ഇേ ാഴവനു വലിയ നിരാശയു ്.
എ ിലും വാ ുെകാടു ുേപായേ ാ.
ഇനി പി ാറാെനാ ി . കെരനീൻ
ശവസംസ്കാര ിനു വ ിരു ു.
അയാള ം അലക്സിസും ത ിൽ
ക ുമു ാതിരി ാൻ ഞ ൾ
ശ ി . ഭർ ാവിെന
സംബ ി ിടേ ാളം ഇെതാരു ന
കാര മാണ്. അവെള അയാൾ
സത യാ ിയിരു ു. പേ ,
പാവെ എെ േമാന് സർവവും
അവളായിരു ു. അവൾ ുേവ ി
എെ ഉേപ ി . അവെ േജാലി
ഉേപ ി . എ ി ം അവൾ ്
അവേനാടു ദയവു ായി .
പാവ ിെന തകർ ുകള ു!
നി െള ു പറ ാലും ശരി,
പരമദുഷ്ടയാെയാരു സ് തീയുെട,
മതവിശ ാസമി ാ വള െട
മരണമാണ് അവൾ ു സംഭവി ത്.
ൈദവം െപാറു െ ! എെ ‘മകെ
അവ കാണുേ ാൾ’ അവള െട
ഓർമെയേ ാലും ഞാൻ െവറു ു ു!”
“ഇേ ാഴേ ഹ ിെ
ിതിെയ ാണ് ?”
“ൈദവം ഞ ൾ ു
കനി രുളിയതാണ് ഈ
െസർബിയൻ യു ം! എനി ു
വയ ായി. അതിെന ുറിെ ാ ും
അറി ുകൂടാ. എ ിലും അവന്
അെതാരനു ഗഹമായി. ഒര െയ
നിലയ് ് എനി ു ഭയമു ്. പേ ,
േവേറ േപാംവഴിയി .
പീേ ഴ്സ്ബർഗിലു വർ ്
യു ിേനാടു വലിയ താൽപര മി .
എ ിലും അവന് ഉ ാഹമായി.
അവെ കൂ കാരൻ യാഷ്വിൻ
ചീ കളി സകലതും
നഷ്ടെ ടു ിയി ്
ൈസബീരിയിേല ു േപാവുകയാണ്.
അയാളാണ് അവെന േ പരി ി ത്.
അവന് അതിൽ താൽപര ം േതാ ി.
നി ൾ അവേനാെടാ ു
സംസാരി ണം. അവെ ദുഃഖ ിന്
അല്പെമ ിലും ശമനമു ാകെ .
കൂനിേ ൽ കുരുെവ േപാെല
ഇേ ാൾ പ േവദനയുമു ്. എ ിലും
നി െള കാണു ത് അവനു
സേ ാഷമായിരി ും. ദയവുെചയ്ത്
അവേനാടു സംസാരി ണം. അവൻ
അ റെ ാ ്േഫാമിലു ്. “ഞാൻ
സംസാരി ാം” എ ു പറ ്
െകാസ്നിേഷവ് അടു
ാ ്േഫാമിേല ു െച ു.
 അ ്

ാ ് ഫാമിൽ അ ിവ ിരു
േ
ചാ ുകള െട നിഴലിൽ, ഒരു നീ
ഓവർേ ാ ധരി ്, െതാ ി
താഴ് ിവ ്, ൈകകൾ േപാ ിൽ
തിരുകി, കൂ ിലി മൃഗെ േ ാെല
ഇരുപതു ചുവട് അേ ാ ം
തിരി ിേ ാ ം നട ുകയാണ്
േ വാൺസ്കി. അയാൾ തെ
കെ ിലും കാണാ ഭാവം
നടി ുകയാെണ ് െകാസ്നിേഷവിനു
േതാ ി. പേ , െകാസ്നിേഷവ് അതു
വകവ ി . േ വാൺസ്കിയുെട
കാര ിൽ വ ിപരമായ
പരിഗണനകെളാ ും അയാൾ ു
ബാധകമ .
മഹ ാെയാരു
ല ിനുേവ ി
പവർ ി ു യാളാണ്
േ വാൺസ്കിെയ ും അയാെള
േ പാ ാഹി ിേ തു തെ
കടമയാെണ ും വിചാരി
െകാസ്നിേഷവ് അടു ുെച ു.
േ വാൺസ്കി, െകാസ്നിേഷവിെന
തിരി റി ു. അടു ുെച ു
ൈകപിടി ശ ിയായി അമർ ി.
“എെ കാണാൻ നി ൾ ു
താൽപര മി ായിരി ും.”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു: “എ ിലും
എെ െ ാ ു നി ൾ ്
എെ ിലും ഉപേയാഗമു ാകും.”
“നി െള ക തിൽ എനി ു
സേ ാഷമു ്.” േ വാൺസ്കി
പറ ു: “ മി ണം, എെ
ജീവിത ിൽ സേ ാഷ ിനിടമി .”
“എനി ു മന ിലാകു ു.”
ദുഃഖഛായ മാ ി ി ാ
േ വാൺസ്കിയുെട മുഖ ു
സൂ ി േനാ ി െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “എെ േസവനം വാ ാനം
െച ാനാണു ഞാൻ വ ത്.
റിസ്തി ി*േനാ, പിൻസ്മില**േനാ
ക ുേവണെമ ിൽ തരാം.”
“േവ !” മന ിലാ ാൻ
സമയെമടു തുേപാെലയാണ്
അയാള െട മറുപടി. വിേരാധമിെ ിൽ
നമു ു കുറ നട ാം. കേ ാ?
േവ , ന ി. മരി ാൻ േപാകു വനു
പരിചയെ ടു െല ിന് ?”
ചു ുെകാ ു ചിരിെ ിലും
അയാള െട ഉ ിൽ േകാപതാപ ള െട
േവലിേയ മായിരു ു.
“ശരിതെ െയ ിലും ആവശ ം
വരുേ ാൾ ബ െ ടാൻ അത്
ഉപകരി ും. പിെ , നി ള െട
ഇഷ്ടംേപാെല. നി ള െട
തീരുമാനമറി ു ഞാൻ
വളെരയധികം സേ ാഷി ു ു.
േവാള ിയർമാർെ തിെര ശ മായ
ആ കമണം നട ു ു.
െപാതുജനദൃഷ്ടിയിൽ അവെര ുറി
മതി ളവാ ാൻ
നി െളേ ാലു വരുെട സാ ിധ ം
സഹായി ും.”
“എെ ജീവിത ിനു ഞാൻ തീെര
വിലമതി ു ിെ തും
ശ തുനിരയിേല ു പാ ുെച ു
െകാ ാനും ചാകാനും
മടിയിെ തുമാണ് എെ കഴിെവ ു
ഞാൻ മന ിലാ ു ു.
എനി ാവശ മി ാ , ഞാൻ
െവറു ു , എെ ജീവൻ ഒരു
ന കാര ിനുേവ ി
ബലിയർ ി ാൻ എനി ു
സേ ാഷമാണ്. ആർെ ിലും
എെ െ ാ ്
ഉപേയാഗമു ാകുമേ ാ.” പ േവദന
സഹി ാനാവാെത അയാൾ
താടിെയ ് വ ാെത ചലി ി .
“നി ൾ ് ആശ ാസം ലഭി ും.
ഇെതെ പവചനമാണ്.”
െകാസ്നിേഷവ് ഉ ിൽ ത ിയാണു
പറ ത്: “സേഹാദര െള
അടി മർ ലിൽ നി ു
േമാചി ി ുകെയ മഹ ായ
ല ിനുേവ ി ജീവി ു തും
മരി ു തും ന തുതെ . ൈദവം
നി ൾ ു വിജയവും
മന മാധാനവും പദാനംെച െ .”
അയാൾ സ്േനഹേ ാെട
േ വാൺസ്കിയുെട കരം ഗഹി .
“അെത. ഒരു ഉപകരണെമ
നിലയ് ് എെ െ ാ ് എെ ിലും
പേയാജനമു ാകും. പേ , ഒരു
മനുഷ െന നിലയ് ്—ഞാെനാരു
തിക പരാജയമാണ്.”
പ േവദന കാരണം വായിൽ
ഉമിനീര് നിറ ു. സംസാരി ാൻ
ബു ിമു ി അയാൾ നി ബ്ധനായി.
അടു ുവ ുെകാ ിരു ഒരു
േബാഗിയുെട ച ക ളിൽ േനാ ി.
െപാടു േനയു ായ ഒരസ ത
അയാള െട പ േവദനയ് ു
തൽ ാലം വിരാമമി .
െറയിൽപാള ിലൂെട നീ ു
വ ിയും ദുര ിനുേശഷം
ആദ മായി സ ി പഴയ
സുഹൃ ുമായി നട സംഭാഷണവും
അവെള, അതായത്, അവളിൽ
അവേശഷി ി തിെന, ഓർമി ാൻ
ഇടവരു ി. അ ് ഒരു
ഭാ െനേ ാെല
െറയിൽേവെഷ ിേല ്
ഓടി യറിയത് ഓർമി . അവിെട ഒരു
േമശ റ ് ഛി ഭി മായ ശരീരം,
കുറ മു ുവെര ജീവൻ
തുടി ിരു ുെവ തിെ ല ണമായി
ചൂടാറാെത, അപരിചിതരുെട മു ിൽ
കൂസലി ാെത നിവർ ുകിട ു.
േകടുപ ാ ശിര ്, കന
മുടി രുള കൾ പി ിേല ്
ഒതു ിവ ്, സു രമായ മുഖേ ാെട,
ചുവ ചു ുകൾ പാതി തുറ ്,
തുറ മിഴികളിൽ ഭീതിേയാെട, അവർ
ശണ്ഠകൂടിയേ ാൾ ‘നി ൾ
പ ാ പി ും’ എ ് അവൾ
മുഴ ിയ ഭീഷണി
ആവർ ി ു തുേപാെല…
ആദ മായി അവെള
സ ി േ ാഴെ അവള െട രൂപം
ഓർമി ാൻ അയാൾ ശമി . അതും
ഒരു
െറയിൽേവേ ഷനിൽവ ായിരു ു-
നിഗൂഢവും ആകർഷകവും
സ്േനഹപൂർണവും സേ ാഷം
േതടു തും സേ ാഷദായകവുമായ
രൂപം. അവസാനമായി ക
പതികാരമൂർ ിയുെട രൂപമ .
അവേളാെടാ ുകഴി മേനാഹര
മുഹൂർ െള ഓർമി ാൻ
ശമിെ ിലും അെത ാം
വിഷലിപ്തമായി മാറിയിരു ു.
നിഷ് പേയാജനെമ ിലും നിഷ്ഠുരമായ
പതികാരം നിറേവ ി വിജയം
വരി നില് ുകയാണവൾ. പ ിെ
േവദന അയാൾ മറ ു.
ഏ ി ര ിൽ അയാള െട മുഖെ
വികൃതമാ ി.
 ര ു പാവശ ം
അേ ാ മിേ ാ ം നട ു സ യം
നിയ ി ി ് െകാസ്നിേഷവിെന
അഭിമുഖീകരി ശാ മായി പറ ു:
“ഇ ലെ െടലി ഗാമിനുേശഷം
പുതിയ വിവര െളാ ുമി േ ാ?
മൂ ാമതും അവർ പരാജയെ .
നാളെ യു ം
നിർണായകമാകുെമ ാണു പതീ .”
മിലെന രാജാവായി
വാഴി െകാ ു വിളംബരം
ഉടനു ാകുെമ ും അതിെ ഫലം
ദൂരവ ാപകമാകുെമ ും മ മു
കാര ൾ സംസാരി ി ്, ര ാമെ
മണിയടി േ ാൾ അവർ അവരവരുെട
േകാ കളിേല ു മട ി.

* െസർബിയൻ പധാനമ ി
** പിൽ ാല ു െസർബിയയിെല
രാജാവായി.
 ആറ്

േമാ സ്േകായിൽനി ് എേ ാഴാണു

പുറെ ടാൻ സാധി ുകെയ ു
തീർ യി ാതിരു തുെകാ ്
െകാസ്നിേഷവ് േ ഷനിൽ വരാൻ
സേഹാദരനു ക ിയടി ി .
ശരീരമാസകലം െപാടിപുര ്
അറബികെളേ ാെല ഇരു നിറ ിൽ,
േ ഷനിൽനി ു വാടകയ്െ ടു
കുതിരവ ിയിൽ ഉ േയാെട
കടാവേസാവും െകാസ്നിേഷവും
െപാേ കാവ്സ്ക്
ഭവന ിെല ിയേ ാൾ െലവിൻ
വീ ിലു ായിരു ി . അ േനാടും
സേഹാദരിേയാടുെമാ ം
ബാൽ ണിയിലിരി ുകയായിരു
കി ി ഭർ ൃസേഹാദരെന
തിരി റി ു താേഴ ് ഓടിെ ു.
“വരു വിവരം േനരേ
അറിയി ാെല ാണു കുഴ ം?”
അയാള െട കരം ഗഹി ് ചുംബി ാൻ
െന ി കാണി െകാടു ് അവൾ
േചാദി .
“നി െള ബു ിമു ി ാെതതെ
സുഖമായി ഇെ ി.” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “എെ പുറം മുഴുവനും
െപാടിയായതുെകാ ു ഞാൻ നിെ
െതാടു ി . തിര ായതുകാരണം
യാ തയുെട കാര ം മുൻകൂ ി
തീരുമാനി ാൻ കഴി ി . നീ
പതിവുേപാെല സുഖമായിരി ു േ ാ.
ഇതു ഞ ള െട സ്േനഹിതൻ
തിയേഡാർ വാസിലിേയവി ്.”
“ഞാെനാരു നീേ ഗായ . ഒ ു
കുളി ാൽ നി െളേ ാെല
മനുഷ നാകും” കടാവേസാവ് തമാശ
പറ ു. ചിരി െകാ ു ൈകനീ ി.
അയാള െട കറു മുഖ ് തിള ു
പ കൾ കൂടുതൽ പകാശമാനമായി
കാണെ .
“േകാ യ് ു വളെര
സേ ാഷമാകും. പാട ു
േപായിരി ുകയാണ്. വരാറായി.”
“എേ ാഴും കൃഷിയുെട
തിര ിലാണേ ാ! െകാ ാം!”
കടാവേസാവ് പറ ു: “ന ൾ
പ ണ ിലു വർ െസർബിയൻ
യു മ ാെത മെ ാ ും കാണു ി .
അതിെന ുറി ന ുെട
സ്േനഹിതെ
അഭി പായെമ ാണാേവാ?
തീർ യായും മ വരുേടതിൽനി ു
വ ത സ്തമായിരി ും.”
“ പേത കിെ ാ ുമി .
എ ാവരുെടയും അഭി പായംതെ .”
കി ി പറ ു: “ഞാൻ ആളയയ് ാം.
പ ഇേ ാഴിവിെടയു ്. വിേദശ ു
നി ു വ ി ് അധികനാളായി .”
െലവിെന വിളി െകാ ുവരാൻ
ആളയ . സ ർശകർ ു കുളി ാൻ
സൗകര മു ാ ി—ഒരാൾ ്
െലവിെ പഠനമുറിയിലും മേ യാൾ ്
േഡാളിയുെട പഴയ മുറിയിലും.
അവരുെട ഉ ഭ ണവും
ഏർ ാടാ ിയി ് കി ി
ഗർഭിണിയായിരു േ ാൾ അവൾ ു
നിേഷധി െ ിരു
സ ാരസ ാത ം ഉപേയാഗി
ബാൽ ണിയിേല ് ഓടിേ ായി.
“െസർജിയസ് ഇവാനി ം
െ പാഫ ർ കടാവേസാവുമാണു
വ ത്.” അവൾ അ േനാടു പറ ു.
“ഇേ ാഴെ ചൂട് സഹി ാൻ
വ .” പിൻസ് പറ ു.
“ഇ പ ാ, അേ ഹം വളെര ന
മനുഷ നാണ്. േകാ യുെട അടു
കൂ കാരൻ.” അ െ മുഖെ
പരിഹാസഭാവം ക ് അേപ യുെട
സര ിലാണവൾ പറ ത്.
“എനി ു വിേരാധെമാ ുമി .”
“േച ി േപായി അവേരാടു
സംസാരി ൂ.” സേഹാദരിേയാട് കി ി
പറ ു: “അവർ േ ഷനിൽവ ്
ീവിെന ക ു.
സുഖമായിരി ു േ ത. ഞാൻ മിത െയ
േനാ ീ വരാം. ഇ ു േനരം
െവള തിൽ പി ീടു പാലു
െകാടു ി . അവനി ം
അലറിവിളി ുകയായിരി ും”
െന ിൽ മുല ാൽ
നിറ ുനിൽ ുകയാെണ
േബാധേ ാെട അവൾ േവഗം
നഴ്സറിയിേല ു നട ു.
അവള െട ഊഹം െത ിയി .
കു ുമായു അവള െട ബ ം
വിേ ദി ി ി . ഉ ിൽ പാല്
നിറ ിരി ു തുകാരണം അവനു
വിശ ു ു ാവുെമ ് അവൾ ു
തീർ യാണ്.
അവൻ അലറി രയുകയാെണ
ഊഹവും ശരിതെ . ആ ശബ്ദംേക ്
അവൾ േവഗം കൂ ി. പേ ,
അതിനനുസരി ് അവെ കര ിലും
കൂടുതൽ ഉ ിലായി. വിശ ിെ യും
മേകടിെ യും സൂചനയാെണ ിലും
ആേരാഗ മു ന ശബ്ദം.
“എ ത േനരമായി കരയു ു?
ഒ ിരിേനരമാേയാ?” ഇരു ്,
പാലൂ ാൻ ത ാെറടു ു തിനിടയിൽ
അവൾ ആയേയാടു േചാദി :
“െപെ ി ു െകാ ുവാ.
െതാ ിെയാെ പി ീടുവയ് ാം.”
കു ു വിശ ുപുളയുകയാണ്.
“കു ിെന വൃ ിയാ േ
െകാ ാ?” എ ായ്േപാഴും
നഴ്സറിയിൽതെ യു ായിരു
ആയ അഗത മിഖായേലാവ്ന പറ ു:
“ശൂ… ശൂ… കരയാെത കരയാെത,”
അ െയ ശ ി ാെത അവൾ
കു ിെന ആശ സി ി ാൻ ശമി .
“കു ിന് എെ അറിയാം
െകാ ാ. അതാണ് ൈദവ ിെ
മഹ ം. കേ ാ കു ിന് എെ
അറിയാം.” അഗത മിഖായ്േലാവ്ന
ഉറെ വിളി പറ ു.
പേ , കി ി അതു ശ ി ി .
അവള െടയും കു ിെ യും
മനശി . ധൃതിെ
കു ിെനെയടു ു. മടിയിൽ
കിട ിയതു ശരിയായി . ഒടുവിൽ
കുെറയധികം നിലവിളി തിനുേശഷം
അവൻ അ ി നുകരാൻ തുട ി.
അ യ് ും കു ിനും
സമാധാനമായി.
“പാവം വിയർ ുേപായി.”
അവെ പുറ ു െതാ േനാ ി കി ി
പറ ു: “ഇവനു നിെ അറിയാെമ ു
േതാ ാൻ കാരണം?” കു ിെ
കവിള കൾ താള ിെനാ ി
വീർ ുകയും ചുരു ുകയും
െച തും േറാസ് നിറ ിലു
െകാ ൈക വ ിൽ
ചലി ി ു തും േനാ ിെ ാ ്
അവൾ േചാദി : “ഇവന്
ആെരെയ ിലും അറിയാെമ ിൽ അത്
എെ മാ തമാണ്.”
കു ിന് ഒ ും അറിയാൻ
സാധ മെ ിലും അഗത
മിഖായ്േലാവ്നെയ മാ തമ ,
മ വർ ് അറി ുകൂടാ പല
കാര ള ം അവന് അറിയാെമ ്
അവള െട ഹൃദയം മ ി .
മ വരുെട ദൃഷ്ടിയിൽ മിത
ഭൗതികമായ ജീവനു ഒരു
വസ്തുവാണ്. പേ , അ െയ
സംബ ി ിടേ ാളം അവൻ
ആ ീയമായ ഒരു സാ ിധ മായി
മാറി ഴി ു.
“കു ് ഉണരുേ ാ െകാ
േനാ ിേ ാളണം. ഞാനി െന
കാണി ാൽ െപാ ുേമാെ മുഖം
പകലുേപാെല പകാശി ും.” അഗത
മിഖായ്െലാവ്ന പറ ു.
“ശരി ശരി, നമു ു േനാ ാം.”
കി ി മ ി : “ഇേ ാൾ നീ
ഇവിടു ുേപാ. കു ് ഉറ മായി.”
 ഏഴ്

അ ഗത മിഖായ്േലാവ്ന
ശബ്ദമു ാ ാെത
പുറ ിറ ി. ജനൽ ാളി അട ്
കർ നിൽ പ ിയിരു ഈ കെള
ആ ി ായി . എ ി ് ഒരു െകാ
മരെ ാെ ടു ് അ െയയും
കു ിെനയും വീശിെ ാ ിരു ു.
“എെ ാരു ചൂട് ! ഒരു െകാ മഴ
െപയ്െത ിൽ…” അവൾ പറ ു.
“ശരിതെ . ശബ്ദമു ാ ാെത.”
കി ി കു ിെ തുടു
ൈക യിൽ താളംപിടി . അവൻ
ക കൾ തുറ ുകയും
അടയ് ുകയും െചയ്തുെകാ ിരു ു.
അവെ ൈകയിൽ
ഉ വയ് ണെമ ് അവൾ ു
േതാ ിെയ ിലും അവൻ
ഉണരുെമ ുേപടി ് േവെ ുവ .
അവൻ നീ ുവള ഇമകൾ
ഉയർ ി അ െയ േനാ ി. ആയ
ചാരിയിരു ു മയ ാൻ തുട ി.
മുകളിൽനി ു പിൻസിെ ശബ്ദവും
കടാവേസാവിെ ചിരിയും േക .
 ‘ര ുേപരും സംഭാഷണ ിൽ
മുഴുകിയിരി ുകയാണ്.’ കി ി
വിചാരി : ‘േകാ വരാ തു
കഷ്ടമായി. േതനീ വളർ ു ിട ു
േപായിരി ും. ഇടയ് ിെട അവിെട
േപാകു െത ിന് ? എ ാലും എനി ു
സേ ാഷംതെ . അേ ഹ ിനു
േനരംേപാകും. വസ കാല ് തീെര
ഉേ ഷമു ായിരു ി . ഇേ ാൾ ന
ഉ ാഹ ിലാണ്.’
ഭർ ാവിെ മന ിെന
അല െത ാെണ ്
അവൾ റിയാം. പുനർജ ിൽ
വിശ സി ിെ ിൽ നരക ിൽ
േപാകുേമാ എ ഭർ ാവിെ
േചാദ ിനു ‘േപാകും’ എ ് ഉ രം
പറയാൻ അവൾ
നിർബ ിതയാെയ ിലും അയാള െട
വിശ ാസം അവൾെ ാരു പശ്നമ .
അവിശ ാസി ു േമാ പാപ്തി
അസാധ മാെണ സി ാ ം
അംഗീകരി ി അവൾ
ഭർ ാവിെ ആ ാവിെന ആ
േലാക ു മെ ിെന ാള ം
സ്േനഹി ു ു. അയാള െട
വിശ ാസമി ായ്മെയ ുറിേ ാർമി ്
അവൾ ചിരി . അെതാരു
തമാശയാെണ ാണു േതാ ിയത്.
‘വർഷം മുഴുവനും എ ിനാണീ
ത ശാസ് ത ൾ
വായി െകാ ിരി ു ത് ?’ അവൾ
ആേലാചി . ‘എ ാം
പുസ്തക ളിലുെ ിൽ
മന ിലാകുമേ ാ. അതിലു തു
സത മെ ിൽ വായി ു െത ിന് ?
വിശ സി ാൻ ആ ഗഹമുെ ാണ്
അേ ഹം പറയു ത്. എ ിൽ
വിശ സി കൂെട? കൂടുതൽ
ആേലാചി ു താണു കാരണെമ ു
േതാ ു ു.
തനി ിരി ു തുെകാ ാണ് ഈ
ആേലാചന. എേ ാഴും ഒ യ് ാണ്.
മന ിലു െത ാം ഞ േളാടു
പറയാെനാ ി േ ാ? ഈ സ ർശകർ,
വിേശഷി ് കടാവേസാവ്, അേ ഹെ
സേ ാഷി ി ും. അവേരാടു
തർ ി ാൻ അേ ഹ ിനിഷ്ടമാണ്.’
അതിഥികൾ ് ഉറ ാൻ
ഇടെമാരു ു തിെന ുറി ായി
തുടർ ു ആേലാചന.
കടാവേസാവിനു പേത കം
മുറിേവേണാ, അേതാ
ര ുേപർ ുംകൂടി ഒരു മുറി മതിേയാ?
െപെ ു ായ ഒരാേലാചനയിൽ
അവൾ ചാടിെയണീ ്, അല ുകാരി
ഷീ കൾ അല ിെ ാ ുവേ ാ?
ഇെ ിൽ അഗത, െസർജിയസ്
ഇവാനി ിന് ഉപേയാഗി
ഷീ കെളടു ുെകാടു ും.
അതിെന ുറി ാേലാചി േ ാൾ
അവള െട മുഖം ചുവ ു.
 ‘അതു ഞാനേന ഷി ാം’ എ ു
തീരുമാനി ് പഴയ ആേലാചനയിേല ു
മട ി. േകാ ഒരവിശ ാസിയാണേ ാ
എ ു വീ ും ഓർമി .
അേ ഹം ഒരവിശ ാസിയാണ്.
അ െനയിരി ു താണു ന ത്.
മാഡം ാളിെനേ ാെലേയാ
വിേദശ ായിരു േ ാൾ ഞാൻ
ആ ഗഹി ിരു തുേപാെലേയാ
ആകാതിരു ാൽ മതി.
നാട ളി ാ മനുഷ നാണേ ഹം.
അേ ഹ ിെ ദയയുെട
ഒരുദാഹരണം അടു കാല ു
ശ യിൽെപ ത് അവേളാർമി .
ഭർ ാവിെ
പ ാ ാപവിവശമാെയാരു ക ്
ര ാഴ്ചമു ് േഡാളി ു ലഭി . തെ
മാനം ര ി ു തിന് അവള െട
എേ ് വി കടംവീ ണെമ ാണ്
അയാൾ അേപ ി ിരു ത്.
േഡാളി ു വലിയ വിഷമമായി.
ഭർ ാവിേനാടു െവറു ം പു വും
േതാ ി. വിവാഹേമാചനം നട ാൻ
തീരുമാനി ിരുെ ിലും അവസാനം
വസ്തു വില് ാൻ സ തി . തുടർ ്
തെ ഭർ ാവ് അനുഭവി
മേനാവിഷമവും നാണേ ടും കി ി
ഓർമി . ഒടുവിൽ, കി ിയുെട
എേ ിെലാരുഭാഗം േഡാളി ു
െകാടു ് അവെള സഹായി ാൻ
െലവിൻ േ പരി ി .
 ഒരവിശ ാസി ് ഇ തയും
വിശാലമാെയാരു ഹൃദയം
എ െനയു ായി? മെ ാരാള െട, ഒരു
െകാ കു ിയുെടേപാലും വികാര െള
വണെ ടു ാൻ അയാൾ ത ാറ .
തനിെ ാ ും േവ , എ ാം
മ വർ ിരി െ
എ ാണേ ഹ ിെ മേനാഭാവം.
തെ കാര നായി വർ ിേ ത്
േകാ യുെട കർ വ മാെണ ്
െസർജിയസ് ഇവാനി ് കരുതു ു.
അയാള െട സേഹാദരിയും അ െന
വിശ സി ു ു. ഇേ ാൾ േഡാളിയും
അവരുെട മ ള ം ഇേ ഹ ിെ
സംര ണയിലാണ്. അേ ഹ ിെ
സഹായമഭ ർ ി ദിവസവും എ ത
കർഷകരാണിവിെട വരു ത് !
‘നീയും നിെ
അ െനേ ാെലയാകണം, നിെ
അ െനേ ാെല!’ എ ു മ ി ്,
കു ിെ കവിളിൽ ഉ വ ി ്
അവെന ആയയുെട ൈകയിൽ
ഏല്പി .
 എ ്

പി യസേഹാദരെ മരണം േനരിൽ

ക തിനുേശഷമാണ്, പുതിയ
അവേബാധ ിെ െവളി ിൽ
ജീവിതെ യും മരണെ യും കുറി ്
ആദ മായി ചി ി ാൻ െലവിൻ
ത ാറായത്.
ബാല കൗമാരകാല ളിെല
വിശ ാസ ള െട ാന ്,
ഇരുപതുവയ ിനും മു ിനാലു
വയ ിനുമിടയ് ു പതിഷ്ഠി െ
ഈ ധാരണകൾ മരണെ ാൾ
ജീവിതെ ഭയെ ടാനാണ് അയാെള
േ പരി ി ത്. ജീവൻ എ ാെണേ ാ
എ ിനു വ ുെവേ ാ, എവിെടനി ു
വെ േ ാ,
എ ിനുേവ ിയു താെണേ ാ
ആർ ും അറി ുകൂടാ.
ജീവജാല ൾ, അവയുെട വിനാശ
ദവ ിെ നാശമി ാ അവ ,
ഊർ സംര ണ ിെ നിയമം,
വികസനം തുട ിയ പദ ൾ
മാനസിക
വ ായാമ ിനുപകരി ുെമ ിലും
ജീവിത ിനു വഴികാ ാനു കഴിവ്
അവയ് ി . കന
മ ുവീഴ്ചയിൽ ആദ മായിറ ിയ
ഒരാൾ ക ിയു ക ിളിേ ാ ്
െകാടു ി പകരം േനർ മ ിൻ
ഉടു വാ ി
ധരി തുേപാെലയാണയാൾ ു
േതാ ിയത്. ഏറ ുെറ ന മായ
തെ നാശം ആസ മാെയ യാൾ
കരുതി.
ആ നിമിഷം മുതൽ
അതിെന ുറി ാേലാചി ാെത
പഴയരീതിയിലു ജീവിതം തുടർ ി ം
സ ംഅ തെയ സദാ
ഭയെ െകാ ിരു ു. മാ തവുമ ,
തനി ്ഉ മേബാധ മു െത ു
ധരി ിരു കാര ൾ
യഥാർ ിൽ അ തയാെണ ും
കൂടുതൽ അറിവ് േനടു തിെന അത്
അസാധ മാ ു ുെവ ും അയാൾ ു
േതാ ി.
വിവാഹജീവിത ിെ
തുട ിൽ പുതിയ
സേ ാഷ ള െടയും പുതിയ
ചുമതലകള െടയും ഇടയ് ്ഈ
ചി കൾ ് ഇടമി ായിരു ു.
അടു കാല ്, ഭാര യുെട
പസവ ിനുേശഷം, ഒരു
േജാലിയുമി ാെത േമാസ്േകായിൽ
താമസി ിരു േ ാഴാണ്, പരിഹാരം
കാേണ ഒരു പശ്നം കൺമു ിൽ
അവതരി ി ത്.
 പശ്നം ഇതായിരു ു: എെ
ജീവിതം ഉ യി ു േചാദ ൾ ്
കിസ്തുമതം ഉ യി ു ഉ ര ൾ
ഞാൻ അംഗീകരി ിെ ിൽ േവേറ
ഉ ര ൾ എവിെടനി ാെണനി ു
ലഭി ു ത് ? സ ം ധാരണകളിൽ
നി ് ഒരു രവും അയാൾ ു
ലഭി ി .
കളി ാ ൾ വില് ു
കടയിേലാ ആയുധ ൾ വില് ു
േഷാ ിേലാ േപായി ഭ ണം
അേന ഷി ു ഒരാള െട
അവ യായി അേ ാൾ.
ഓേരാ പുസ്തക ിലും ഓേരാ
സംഭാഷണ ിലും സ ി ാനിടയായ
ഓേരാ വ ിയിലുംനി ു സ േമധയാ,
അേബാധപൂർവം, ഈ േചാദ ൾ ്
ഉ രം കെ ാനു ശമം
തുടർ ു.
തെ കൂ ിലും തെ
പായ ിലുമു , തെ േ ാെല പഴയ
വിശ ാസ ള െട ാന ു പുതിയ
ധാരണകെള പതിഷ്ഠി , വ ികളിൽ
ഭൂരിപ വും ഒ ിെന ുറി ം
േവവലാതിെ ടാെത സ മായും
തൃപ്തിേയാെടയും കഴി ുകൂടു ത്
അയാെള അ ര ി ുകയും
അ ുതെ ടു ുകയും െചയ്തു.
അതിെ ഫലമായി മ േചാദ ളം
അയാെള അല ാൻ തുട ി: ഇവർ
ആ ാർ തയു വരാേണാ? ഇവർ
െവറുേത അഭിനയി ുകയേ ?
അെ ിൽ, തെ േചാദ ൾ ു
ശാസ് തം നല്കിയ ഉ ര ൾ
തെ ാൾ ഭംഗിയായി അവർ
മന ിലാ ിയതാേണാ? അവരുെട
അഭി പായ ള ം അവയ് ു
ഉ ര ൾ അട ിയ പുസ്തക ളം
അയാൾ െമനെ പഠി .
ഈ പശ്ന െള ുറി
ചി ി ാൻ തുട ിയതിനുേശഷം
അയാൾ ക ുപിടി ഒരു വസ്തുത
ഇതാണ്: െചറു ിൽ
യൂണിേവഴ്സി ി വിദ ാഭ ാസകാല ്
േവരുറ ധാരണ, മതം
കാലഹരണെ െ ും ഇേ ാഴതു
നിലവിലിെ ുമു ത്, അബ മാണ്.
തേ ാട് അടു മു വരും ന ജീവിതം
നയി ിരു വരുമായ എ ാവരും—
വയ ൻ പിൻസ്, അയാൾ ് ഏ വും
പിയെ ലാേവാവ്, സേഹാദരൻ
െകാസ്നിേഷവ്, പിെ എ ാം
സ് തീകള ം—വിശ ാസികളാണ്. തെ
ഭാര യ് ും വിശ ാസമു ്.
റഷ ൻജനതയിൽ െതാ െ ാൻപതു
ശതമാനവും വിശ ാസികളാണ്. തെ
ബഹുമാന ിനു പാ തമായ
സകലമാനേപരും
വിശ ാസികൾതെ യാണ്. തെ
കാഴ്ച ാട് പ ുവയ് ു വർ ്
തനി ു മന ിലായി കാര ൾ
മാ തേമ മന ിലായി െവ ും
പധാന പശ്ന ൾെ ാ ും
പരിഹാരം നിർേദശി െ ി ിെ ും
ധാരാളം പുസ്തക ൾ വായി േ ാൾ
അയാൾ ു േബാധ ംവ ു.
കൂടാെത, ഭാര യുെട
പസവസമയ ്
അസാധാരണമാെയാരു
സംഭവമു ായി. അവിശ ാസിയായ
അയാൾ പാർ ി ാൻ തുട ി.
പാർ ി േ ാൾ വിശ സി ുകയും
െചയ്തു. പേ , ആ നിമിഷം
കട ുേപായി. അേ ാഴെ
മാനസികാവ യ് ് ജീവിത ിൽ
പേത കിെ ാരു പാധാന വും
കല്പി ാൻ അയാൾ ത ാറ .
അേ രം താൻ സത െ ുറി
േബാധവാനായിരുെ ും ഒരബ ം
കാണി താെണ ും സ തി ാനും
വ . എെ ാൽ അതിെന ുറി
ശാ മായി ചി ി ാൻ
തുട ിയേ ാേഴ ും എ ാം തകർ ു
േപായി. അേ ാഴെ തെ
മാനസികനിലെയ അയാൾ
വിലമതി ു ു. അെതാരു
ദൗർബല മാെണ ു സ തി ു ത്
ആ നിമിഷ െള
കള െ ടു ു തിനു തുല മാണ്.
തെ ആ ീയമായ ശ ിമുഴുവൻ
സംഭരി തേ ാടുതെ യു ഈ
സ രേ ർ യി ായ്മയ് ു പരിഹാരം
കാണാൻ അയാൾ ശമി .
 ഒ ത്

ഈ ചി കൾ ഏറിയും
കുറ
അേലാസരെ ടു
ും അയാെള
ിെ ാ
ിരുെ ിലും ഒരി ലും
പൂർണമായും വി േപായി . അയാൾ
വായി ുകയും ചി ി ുകയും
െചയ്തു. കൂടുതൽ വായി ുകയും
ചി ി ുകയും െചയ്തേതാെട
ല ിൽനി ു കൂടുതൽ
അകലു തായി േതാ ി.
ഭൗതികവാദികളിൽനി ് ഉ രം
കി കയിെ ു േബാധ മായേതാെട,
േമാസ്േകായിലും നാ ിൻപുറ ും വ ്
േ േ ാ, സ്പിേനാസ, കാ ്, െഷ ിങ്,
െഹെഗൽ, േഷാ നർ തുട ി
ഭൗതിേകതരമായ വ ാഖ ാന ൾ
നല്കിയ ത ചി കരുെട കൃതികൾ
വീ ുംവീ ും വായി .
അവരുെട ചി കൾ
ഫല പദമാെണ ും മ വരുെട,
വിശിഷ , ഭൗതികവാദികള െട
സി ാ െള
നിരാകരി ു വയാെണ ും േതാ ി.
ആ ാവ്, ഇ ാശ ി, സ ാത ം,
സാരാംശം മുതലായ അസ്പഷ്ടമായ
പദ ൾ ു നീ
നിർവചന ളിേല ു കട േ ാൾ
ചിലെതാെ പിടികി ി. പേ ,
കൃ തിമമായ ആ ചി ാധാരയിൽനി ു
പുറ ുവ ് യഥാർ
ജീവിത ിേല ു കട വെര
തൃപ്തികരമെ ുേതാ ിയ പല
ധാരണകള ം ചീ െകാ ാരംേപാെല
തകർ ുവീണു.
ഒരി ൽ േഷാ നറുെട കൃതി
വായി േ ാൾ ‘ഇ ’യ് ു പകരം
‘സ്േനഹം’ എ പദം
ഉപേയാഗി േനാ ി. പുതിയ
സി ാ ം ഒേ ാരേ ാ ദിവസം
അയാെള ആശ സി ിെ ിലും
യഥാർ ജീവിതവുമായി
ബ െ ടു ിയേ ാൾ അതും
ദുർബലമാെണ ു െതളി ു.
േഹാമ ാേകാവിെ
ആ ാ ിക ഗ ൾ വായി ാൻ
സേഹാദരൻ െകാസ്നിേഷവ്
ഉപേദശി . െലവിൻ അതിെ ര ാം
വാല ം വായി . വിവാദാ കവും
സ്നിഗ്ധവും നർമരസം കലർ തുമായ
ൈശലിയാെണ ിലും ആദ ം
അതിേനാടു െവറു ാണ് േതാ ിയത്.
പേ , ൈ കസ്തവസഭെയ ുറി
പറ ത് അയാെള ആകർഷി .
ഒ െ മനുഷ ന , സ്േനഹ ാൽ
കൂ ിേ ർ െ സമൂഹ ിനാണ്,
സഭയ് ാണ്, ൈദവികമായ സത െ
പാപി ാൻ കഴിയു ത് എ
ആശയം അയാെള ആകർഷി .
മനുഷ െ എ ാ വിശ ാസ െളയും
െപാരു െ ടു ു , ൈദവെ
തല ു പതിഷ്ഠി ് തദ ാരാ,
വിശു ിയും അ പമാദിത വും
അവകാശെ ടു , നിലവിലു തും
സജീവവുമായ ഒരു സഭയിലും
അതിലൂെട ൈദവ ിലും—
വിദൂര വും നിഗൂഢവുമായ ഒരു
ൈദവ ിലും—സൃഷ്ടിയിലും
വിശ സി ു താണ് എള െമ ്
മന ിലാ ി അയാൾ സേ ാഷി .
പേ , ആദ ം ഒരു േറാമൻ
കേ ാലി ൻ എഴുതിയതും പി ീട്
ഒരു ഗീ ് ഓർ േഡാക്സ്
എഴു ുകാരൻ രചി തുമായ
സഭാചരി ത ൾ വായി േതാെട,
അ പമാദിത ം അവകാശെ ടു
സഭകൾ പരസ്പരം
നിേഷധി ുകയാണു െച െത ു
മന ിലാ ുകയും േഹാമ ാേകാവിെ
രചനകളിലു താൽപര ം
നഷ്ടെ ടുകയും െചയ്തു.
ആ വസ കാലം മുഴുവനും
അയാള െട മന ്
പ ുബ്ധമായിരു ു.
“ഞാനാരാെണ റിയാെത,
എ ിനാണു ഞാനിവിെട
വ െത റിയാെത, ജീവി ാൻ
സാധ മ . ഇെതാ ും അറിയാൻ
സാധി ാ തുെകാ ് എനി ു
ജീവി ാൻ വ .”
“അന മായ കാല ിൽ,
അന മായ ദവ ിൽ, അന മായ
മഹാകാശ ിൽ, ഒരു ബുദ്ബുദം.
അതിൽനിെ ാരു ജീവൻ
ഉ വി ു ു. അെതാരു
ബുദ്ബുദമായി അല്പസമയം
നിലനി ി െപാ ിേ ാകു ു. ആ
ബുദ്ബുദമാണു ഞാൻ.”
േവദനി ി ു
ഒരസത ഭാഷണമാണിത്, നൂ ാ ുകൾ
നീ ുനി ചി യുെട അ ിമഫലം.
ഇതാണ് ഏ വും ഒടുവിലെ
വിശ ാസം. ഇതാണ് ഇേ ാൾ
നിലവിലു ധാരണ. അേനകം
വിശ ാസ ള തിൽ ഏ വും
സ്പഷ്ടമായെത ് െലവിൻ
തിരെ ടു ത് ഇതിെനയാണ്
അതിനു കാരണം വ മെ ിലും.
പേ , അതു
കപടമാെണ ുമാ തമ ഏേതാ
ദുഷ്ടശ ിയുെട കൂരമായ
പരിഹാസവുമാണ്. അതിനു
കീഴട ാൻ സാധ മ .
ആശ ിയിൽനി ു
സത നാേക ത് ആവശ മാണ്.
ര െ ടാനു മാർഗം ഓേരാ
വ ിയുെടയും ൈകകളിലു ്. ഈ
ദുഷ്ടശ ിെയ ആ ശയി ു ത്
അവസാനി ി ണം. അതിനു
മാർഗമാണ് മരണം.
ആേരാഗ വാനും സ ുഷ്ടനും
ഗൃഹ നുമാെണ ിൽേ ാലും
െലവിൻ പലതവണ ആ ഹത
െച ാെനാരു ി.
തൂ ി ാകാതിരി ാൻ കയർ
ഒളി ി വ . സ യം െവടിവ
മരി ുെമ ു ഭയെ ്
േതാ ുെകാ ു നട ാതിരി ാൻ
ശ ി .
തൂ ി ാകാെതയും സ യം
െവടിവയ് ാെതയും അയാൾ
തുടർ ും ജീവി .
 പ ്

താ നാരാെണ ും
എ ിനുേവ ിയാണു
ജീവി ു െത ും ആേലാചി േ ാൾ
ഉ രം കി ാെത െലവിൻ നിരാശനായി.
പേ , ഈ േചാദ ൾ
േചാദി ാതിരി ുകയും
താനാരാെണ ും
എ ിനുേവ ിയാണു
ജീവി ു െത ും അറിയാെമ ു
സ ല്പി ുകയും െചയ്തേ ാൾ
പതറാെത, ദൃഢനി യേ ാെട
ജീവി . അടു കാല ് തീെര
പതറാെതയും കൂടുതൽ
ദൃഢനി യേ ാെടയുമാണു
ജീവി ു ത്.
ജൂൺമാസ ിൽ
നാ ിൻപുറേ ു തിരി വ ു പഴയ
െതാഴിലുകളിേലർെ . കൃഷി,
കർഷകേരാടും അയൽ ാേരാടുമു
സംവാദം, ഗൃഹഭരണം, തെ
ചുമതലെ ടു ിയി
സേഹാദരെ യും സേഹാദരിയുെടയും
കാര ൾ അേന ഷി ൽ,
ഭാര േയാടും ബ ു േളാടുമു
ബ ൾ, സ ം കു ിെ
ആവശ ൾ നിറേവ ൽ, പിെ ഈ
വസ കാല ് പുതുതായി തുട ിയ
വിേനാദമായ േതനീ വളർ ൽ
എ ിവ അയാള െട മുഴുവൻ സമയവും
അപഹരി .
ഇെത ാം അയാൾ ിഷ്ടമു
കാര ളാണ്. മു ു
െചയ്തിരു തുേപാെല ഏെത ിലും
െപാതുസി ാ ള െട േപരിൽ
സ യം സാധൂകരി തുെകാ ,
േനേരമറി ്, െപാതുന
ല മാ ിയു തെ
പഴയ പവർ ന ളിൽ താൽപര ം
നശി തുെകാ ും സ ം
ചി കളാലും
നാനാഭാഗ ുനി ുംവ ു കുമി
മ േനകം കാര ളാൽ െപാതുന
കണ ാ ു പതിവ്
ഉേപ ി തുെകാ ുമാണ്. മെ ാരു
രീതിയിൽ പവർ ി ാൻ
സാധ മെ ു
േതാ ിയതുെകാ ുമാ തം ഇതിൽ
താൽപര മു ായി.
മു ് (ഏതാ ് കു ി ാലം മുതൽ
പൂർണവളർ െയ ു തുവെര
ഇതായിരു ു ിതി) എ ാവരുെടയും
ന യ് ുേവ ിയും
മനുഷ രാശി ുേവ ിയും
റഷ യ് ുേവ ിയും
ഗാമ ിനുേവ ിയും എെ ിലും
െച ാൻ ശമി ുേ ാൾ ആ ആശയം
സ ീകാര മാെണ ിലും പവൃ ി
ഒരി ലും തൃപ്തികരമാവുകയി . ആ
േജാലി യഥാർ ിൽ
ആവശ മാെണ ഉറ ് ലഭി ുകയി .
ആരംഭ ിൽ മഹ രെമ ു
േതാ ിയ പവൃ ിയുെട പാധാന ം
കേമണ കുറ ുകുറ ് തീെര
ഇ ാതാകും. പേ , ഇേ ാൾ
വിവാഹ ിനുേശഷം,
തനി ുേവ ിമാ തം ജീവി ാൻ
തുട ിയേതാെട, സ ം
പവൃ ിയിൽ സേ ാഷം
േതാ ിയിെ ിലും ആ േജാലി
ആവശ മു താെണ
വിശ ാസമു ായി. അത്
മു േ തിലും ഭംഗിയായി
പുേരാഗമി ു ുെ ്
ഉറ വരു ി.
ഇേ ാൾ സ േമധയാ സ ം
േജാലിയിേല ് ആഴ് ിറ ാൻ
അയാൾ ു സാധി ു ു.
മു ാരും അ ാരും
ജീവി ിരു തുേപാെല കുടുംബ ിനു
ജീവി ണെമ ിൽ അേത
വിദ ാഭ ാസനിലവാര ിൽ കു ികെള
വളർ ിെ ാ ുവരണം.
വിശ ുേ ാൾ ഭ ണം കഴി ണം.
അതിനു ഭ ണം പാകംെച ണം.
അതിന് ആദായം ലഭി വ ം
പാട ു കൃഷിയിറ ണം.
കടംവാ ിയാൽ
തിരി െകാടു ണെമ ു
പറയു തുേപാെല പിതൃസ ു
നഷ്ടെ ടു ാെത പു തനു
ൈകമാറണം. ഭൂമി പാ ംെകാടു ാെത
ത ാൻ കൃഷിെച ണം.
ക ുകാലികെള വളർ ുകയും
മ ിൽ വളംേചർ ുകയും മര ൾ
ന പിടി ി ുകയും േവണം.
സേഹാദരെ യും
സേഹാദരിയുെടയും ഉപേദശം
േതടിവരു കർഷകരുെടയും
ആവശ ൾ നിറേവ ാതിരി ാൻ
നിവൃ ിയി . സ ം
ൈകയിലിരി ു കു ിെന
ഉേപ ി ു തിനു തുല മാണത്.
ഭാര ാസേഹാദരിയുെടയും
അവരുെട കു ികള െടയും സ ം
ഭാര യുെടയും കു ിെ യും
സുഖസൗകര ൾ അേന ഷി ണം.
ഓേരാ ദിവസവും അവേരാെടാ ്
കുറ സമയെമ ിലും
െചലവഴി ുകയുംേവണം.
ഇതിനുപുറേമ നായാ ം പുതിയ
വിേനാദമായ
േതനീ വളർ ലുംകൂടിയാകുേ ാൾ
നിരർ കെമ ു കരുതിയിരു
ജീവിതം പൂർണമായും വിനിേയാഗി
തീർ ാം.
എെ ാമാണു
െചേ െത ുമാ ത ,
എ െനയാണു െചേ െത ും
ഏതാണു കൂടുതൽ
പധാനെ െത ും െലവിനു
കൃത മായി അറിയാം.
കഴിവതും കുറ നിര ിൽ
േജാലി ാെര ഏർ ാടാ ണെമ ്
െലവിന് അറിയാം. പേ , കുറ പണം
മുൻകൂർ െകാടു ് അവെരെ ാ ്
അടിമ ണി െച ി ു ത്, അതു
ലാഭകരമായാൽേ ാലും
അരുതാ താെണ ു േബാധ മു ്.
ാമകാല ് കർഷകേരാട്
അനുഭാവമുെ ിൽേ ാലും
ൈവേ ാൽ വിലയ്െ ടു ാെത
നിവൃ ിയി . പേ ,
വരുമാനമു ാകുെമ ു കരുതി സ തം
തുട ാൻ അയാൾ ത ാറ . മര ൾ
മുറി ാൽ കഠിനശി നല്കണം.
കർഷകർ അവരുെട ക ുകാലികെള
അല ുനട ാൻ അനുവദി തിെ
േപരിൽ പിഴ ഈടാ ാൻ പാടി .
കാവല് ാരുെട പിഴവാെണ ിൽ ൂടി
അല ുനട ു ക ുകാലികെള
തട ുവയ് ാനും പാടി .
മാസം പ ുശതമാനം പലിശ
ഈടാ ു െകാ ലിശ ാരെ
പിടിയിൽനി ് പീ െറ േമാചി ി ാൻ
അയാൾ ു പണം കടം െകാടു ണം.
പേ , കുടി ിക വരു ു
കർഷകരുെട പാ ം കുറയ് ാേനാ
അടയ്േ തീയതി
നീ ിെ ാടു ാേനാ പാടി .
പുൽ കിടിയിെല
പു െവ ാതിരു ാൽ കാര െന
െവറുേത വിടരുത്. പേ , ൈതകൾ
ന പിടി ി ി ലെ
പു െവ ാൻ പാടി . അ ൻ മരിെ
കാരണ ാൽ തിര ു സമയ ്
േജാലി ഉേപ ി േപാകു
െതാഴിലാളിേയാടു
സഹതാപമുെ ിലും അയാൾ ു
മാ െകാടു ുകയി . െച ാ
േജാലി ു കൂലി െകാടു ുകയുമി .
അേതസമയം, പായാധിക ംകാരണം
പണിെയടു ാൻ കഴിയാ
വീ േജാലി ാർ ് പതിമാസ
അലവൻസ് നല്കാൻ ത ാറാണ്.
വീ ിെല ിയാലുടെന,
സുഖമി ാതിരി ു ഭാര െയ െച ു
കാണണെമ ് െലവിന് അറിയാം.
മൂ ുമണി ൂറായി കാ ുനില് ു
കർഷകർ കുറ േനരംകൂടി നിേ ാള ം.
േതനീ ൂ െ പിടി ്
കൂ ിലടയ് ു തു രസകരമായ
േജാലിയാെണ ിലും ആ േജാലി
വയ ൻ പണി ാരെന ഏല്പി ി
തെ കാ ുനില് ു
കർഷകേരാടു സംസാരി ണം.
താൻ െച തു ശരിേയാ
െതേ ാെയ ് അയാൾ റി ുകൂടാ.
അതിെന ുറി ചി ി ുകേയാ
സംസാരി ുകേയാ െച ാറുമി .
അെതാെ ചി ി ാൻ
തുട ിയാൽ സംശയ ള ാകും.
ഏതു െച ാെമ ും ഏതു
െച രുെത ും മന ിലാ ാൻ
ബു ിമു ം. അ െന
ചി ി ാതിരു ാൽ,
അ പമാദിത മുെ ാരു വിധികർ ാവ്
തെ മന ിലിരു ു വഴികാ ം.
അരുതാ വ പവൃ ിയും
െചയ്താൽ ഉടെന അതു തിരി റിയും.
ഇ െന താനാരാെണ ും
എ ിനാണീ േലാക ു
ജീവി ു െത ും അറിയാെതയും
അറിയാനു മാർഗമി ാെതയും
അയാൾ ജീവി . ഈ അ തമൂലം
അയാൾ വളെരയധികം ബു ിമു ി.
ആ ഹത െച െമ ു ഭയെ .
അേതസമയം ജീവിത ിൽ സ ം
പാത െവ ിെ ളി മുേ റുകയും
െചയ്തു.
 പതിെനാ ്

െകാ സ്നിേഷവ്,
െപാേ കാവ്സ്കിയിൽ വ
ദിവസം െലവിെന
സംബ ി ിടേ ാളം തീെര
നിരാശാജനകമായ ഒ ായിരു ു.
െകാ െ ഏ വും തിര ുപിടി
സമയം. മെ ാരു േമഖലയിലും
കാണാ ത നിസ ാർ മായ
അധ ാനമാണ് ഇ ാല ് കർഷകർ
കാഴ്ചവയ് ു ത്. എ ാെ ാ വും
ഇത്
ആവർ ി ു തുെകാ ുമാ തമാണ്
ഈ ത ാഗമേനാഭാവം േവ ുംവ ം
വിലമതി െ ടാ െത ു
േതാ ു ു.
വരകും ഓ ്സും െകാ തും
െമതി ു തും വ ിയിൽ
കയ ിെ ാ ുേപാകു തും
പുൽ കിടിയിെല പു രിയു തും
തരിശുനിലം വീ ും ഉഴു തുെമ ാം
പതിവുേജാലികളാെണ ിലും
ഇെതാെ െചയ്തുതീർ ു തിനു
കർഷകെരാ ട ം—ആബാലവൃ ം—
മൂ ുംനാലും ആഴ്ച കറു െറാ ിയും
േചാള ിൽനി ു ാ ു ബിയറും
ഉ ിയും മാ തം ഭ ി ്, രേ ാ മൂേ ാ
മണി ൂർ മാ തം ഉറ ി രാപകൽ
പണിെയടു ണം. റഷ യാകമാനം
വർഷംേതാറും ഇതാണു പതിവ്.
ജീവിത ിൽ വലിെയാരു
കാലയളവ് നാ ിൻപുറ ു
കർഷകരുമായി ബ െ ജീവി
െലവിനും ഇ ാല ു
േജാലി ിര ിെ ആേവശം
അനുഭവെ ടാറു ്.
െവള ിന് കുതിര റ ു കയറി
വരകുവിതയ് ു പാടെ ും.
പിെ ഓട്സ് െക കളാ ി വ ിയിൽ
കയ തിന് ഏർ ാടാ ിയി ്
ഭാര യും ഭാര ാസേഹാദരിയും
ഉണരുേ ാേഴ ും കാ ികുടി ാൻ
വീ ിേല ു തിരി ും. അവിെടനി ു
പുതിയ െമതിയ ം പവർ ി ി ു
പാടേ ുേപാകും.
പകൽ മുഴുവനും
വിചാരി കാരേനാടും കർഷകേരാടും
വീ ിൽ ഭാര േയാടും േഡാളിേയാടും
അവള െട കു ികേളാടും
ഭാര ാപിതാവിേനാടുെമ ാം
സംസാരി ുേ ാൾ കൃഷി ുപുറേമ
അയാൾ ു താൽപര മു
പശ്ന ൾ ഇവ മാ തമാണ്:
‘ഞാെന ാണ് ? ഞാെനവിെടയാണ് ?
എ ിനാണു ഞാനിവിെട വ ി ത് ?’
 പുതുതായി പു േമ ്
മുളംത ിെകാ ു നാലുചു ം മറ
കള രയിൽനി ു
പുറേ ുേനാ ി െപാടിയും പതിരും
നിറ അ രീ െ യും
ചിറകടി ചില െകാ ുപറ ു
െവള വയറു കുരുവികെളയും
െവളി മി ാ ധാന രയിൽ
തിര ി പണിെയടു ു വെരയും
ക ുനി േ ാൾ വിചി തമായ
ചി കൾ അയാള െട മന ിലൂെട
കട ുേപായി.
‘എ ിനാണിെതാെ െച ത് ?
അവെര േജാലി െച ാൻ
നിർബ ി െകാ ് എ ിനാണു
ഞാനിവിെട നില് ു ത് ? ത ൾ ്
ആ ാർ തയുെ ് എെ
േബാധ െ ടു ാൻ എ ിനാണ്
അവരി െന പാടുെപടു ത് ? എെ
പഴയ സ്േനഹിത ഇ തമാ തം
അധ ാനി ു െത ിന് ?
(തീപിടി ിനിടയിൽ കഴുേ ാൽ
വീണു മുറിേവ േ ാൾ ഞാനാണവെള
ചികി ി ത് ).’ േശാഷി ഒരു
കർഷകസ് തീ െവയിേല കരിവാളി
ന പാദ ൾ നിര ി ാ
നില ുറ ി മൺേകാരിെകാ ്
ധാന ം ഒതു ിയിടു തുക േ ാൾ
അയാൾ വിചാരി : ‘അ ് അവള െട
മുറിവു േഭദമാെയ ിലും ഇ െ ിൽ
നാെള, അെ ിൽ
പ ുവർഷ ിനു ിൽ അവൾ,
അെ ിൽ അവളിൽ
അവേശഷി ു തു
മ ിനടിയിലാകും. അതുതെ യാണ്,
ചുവ പാവാടയുടു ് െചാടിേയാെട
െമതി ള ിൽ േജാലിെച ആ
െപൺകു ിയുെടയും ഗതി.
വീർ വയറും വിടർ
നാസികയുമായി വ ി വലി ു
കുതിരെയയും െമതിയ ിേല ു
കതിർ കൾ വാരിയിടു , ഉമിയും
പതിരുംെകാ ുമൂടിയ ചുരു
േരാമ ള താടിേയാടു കൂടിയ,
തിയേഡാറിെനയും അവർ
കുഴി മൂടും. എ ി ം അയാൾ
േജാലിെച ു. സ് തീകൾ ു
നിർേദശം നല്കി ഒ വയ് ു ു.
അവർ മാ തമ ഞാനും
മ ിനടിയിലാകും. ഒ ും
അവേശഷി ുകയി . പിെ
എ ിനാണിെതാെ ?’
ഇ െന
ആേലാചി ു തിനിടയിൽ െ ,
അയാൾ വാ േനാ ി ഒരു
മണി ൂറിൽ എ തേ ാളം
െമതിനട ുെമ ു കണ ുകൂ ി.
അതിനനുസരി േവണം അവരുെട
കൂലി നി യി ാൻ.
േജാലി തുട ിയി ് ഏകേദശം ഒരു
മണി ൂറായി. ഇതുവെര ര ുെക ്
തീർ േതയു .യ ം
പവർ ി ി െകാ ുനി യാെള
സമീപി ് െലവിൻ ഉറെ പറ ു:
“തിയേഡാർ, ഓേരാ പാവശ വും
ഇടു കതിരിെ അളവ് അല്പം
കുറയ് ണം. കൂടുതലി ാൽ
യ ിെ പവർ നം
പതുെ യാവും.”
വിയർ ിൽ കുളി മുഖ ു
െപാടിപ ി കറു തിയേഡാർ
മറുപടിയായി എേ ാ വിളി
കൂവിെയ ിലും െലവിൻ പറ ത്
അനുസരി ി .
െലവിൻ അടു ുെച ്
തിയേഡാറിേനാടു മാറിനില് ാൻ
പറ ി ്യ ം സ യം
പവർ ി ി .ഉ ഭ ണ ിനു
സമയമായേ ാൾ ര ുേപരും അവിെട
നി ിറ ി സംസാരി െകാ ു കുെറ
ദൂരം നട ു.
െലവിൻ മു ്
സഹകരണാടി ാന ിൽ കൃഷി
െച ാേനല്പി ിരു തും ഇേ ാൾ
സ തമുടമയ് ു പാ ം
െകാടു ി തുമായ ഭൂമി
ിതിെച കുറ കെലയു ,
ഗാമ ിൽനി ാണ് തിയേഡാർ
വരു ത്.
ആ ഭൂമിെയ ുറി ാണ് െലവിൻ
തിയേഡാറിേനാടു േചാദി ത്.
അവിടെ ഒരു ധനിക
കൃഷി ാരനായ േ േ ാ
അടു വർഷം അതു
പാ ിെനടു ുേമാ എ ു േചാദി .
“തുക വളെര കൂടുതലാണു സർ.”
തിയേഡാർ പറ ു.
“അേ ാൾ, കിറിേലാവ്
തരു േതാ?”
“അയാൾെ ുെകാ ു ത ൂടാ?
പാവ െള പ ിണി ി
പണിെയടു ി ും.
കിസ്ത ാനികേളാടായാലും
അയാൾെ ാരു ദയയുമി . േ േ ാ
അ ാവൻ അ െനയ .
പാവ ൾ ു കടംെകാടു ും.
കടംവീ ാൻ നിവൃ ിയി ാ വെര
െവറുേത വിടും.”
“െവറുേത വിടു െത ിന് ?”
“അത്, എ ാവരും
ഒരുേപാെലയ േ ാ. ചിലർ ് എത
കി ിയാലും മതിയാവി .
േ േ ാെയേ ാലു ന മനുഷ ർ ്
വയറ പധാനം.
ആ ാവിനുേവ ിയാണവർ
ജീവി ു ത്. അവർ ു
ൈദവവിചാരമു ്.”
“ആ ാവിനുേവ ി
ജീവി ു െത െന? ൈദവവിചാരം
എ െനയു ാവും?” െലവിൻ ഉറെ
േചാദി .
“അേ റിയാേ ാ, േനരായ
മാർഗ ിൽ,
ഈശ രവിശ ാസേ ാെട… ആള കൾ
പല തര ിലാെണ ്
അേ റിയാം. ഉദാഹരണ ിന്
അ ് ആെരയും േ ദാഹി ാേനാ…”
“ശരി, ശരി! എനി ു േനരേ
േപാണം!” എ ു കിത െകാ ു
പറ ് െലവിൻ െപെ ു തിരി ു
വീ ിേല ു നട ു. േ േ ാ
ഈശ രചി േയാെട
ആ ാവിനുേവ ി
േനരായമാർഗ ിൽ ജീവി ു ുെവ
കർഷകെ വാ ുകൾ, െലവിെ
മന ിൽ അവ െമ ിലും
സു പധാനമായ ആശയ ൾ
ഒ ിനുപുറേക ഒ ായി വ ു നിറയാൻ
സഹായി .
 പ ്

ക ർഷകെ വാ ുകൾ സ
ആ ാവിേലല്പി
ം

ആഘാതവുമായി െലവിൻ കാലുകൾ

നീ ിവ െമയിൻ േറാഡിലൂെട നട ു.
ഒരു പുതിയ ആ ാദം
അയാൾ നുഭവെ .
‘അവനവനുേവ ി ജീവി ാെത
ൈദവ ിനുേവ ി ജീവി ണെമ ു
പറയു ു. ഏത് ൈദവ ിനുേവ ി?
അർ മി ാ കാര ളാണയാൾ
പറ ത്. ന ുെട ആവശ ൾ
നിറേവ ാൻേവ ിയ
ജീവിേ െത ്. അതായത്, ന ൾ
മന ിലാ ുകയും നെ
ആകർഷി ുകയും നാം
ആ ഗഹി ുകയും
െച തിനുേവ ി ജീവി ാെത,
നമു ു ദുർ ഗാഹ മായ ഒ ിനുേവ ി,
ആർ ും മന ിലാകാ തും
നിർവചി ാനാവാ തുമായ
ൈദവ ിനുേവ ി ജീവി ണെമ ്.
തിയേഡാറിെ അർ മി ാ
വാ ുകൾ എനി ു
മന ിലായിെ ാേണാ?
മന ിലായി ം അവയുെട
സദുേ ശ െ സംശയി ുകയാേണാ?
അവ വിഡ്ഢി േമാ അവ േമാ
അബ േമാ ആെണ ാണ് എെ
നിഗമനം?’
‘അ , അയാൾ
മന ിലാ ു തുേപാെലതെ യാണു
ഞാനും മന ിലാ ു ത്.
ജീവിത ിൽ മെ ിേന ാള ം
പൂർണമായും സ്പഷ്ടമായും ഞാനതു
മന ിലാ ി. എെ ജീവിത ിൽ
ഒരി ൽേപാലും ഞാനതു
സംശയി ി ി . സംശയി ാൻ
സാധ വുമ . ഞാൻ മാ തമ ,
മെ ാവരും ഈ േലാകം മുഴുവനും
അതു പൂർണമായി മന ിലാ ു ു.
മ കാര െള ുറി
സംശയമി ാ വരായി ആരുമി .
പേ , ഈെയാരുകാര ിൽ മാ തം
ആർ ും സംശയമി . എ ാവരും
അതിേനാടു േയാജി ു ു.
ഞാൻ ദിവ ാ ുത ൾ ായി
കാ ിരു ു. എനി ു േബാധ മാകു
ഒെര ം കാണാെത വിഷമി .
ഭൗതികമായ ഒര ുതം എെ
പേലാഭി ി ുമായിരു ു. പേ , ഇതാ
ഒരു ദിവ ാ ുതം! സനാതനവും
സർവവ ാപിയുമായ ഒര ുതം!
എ ി ം ഞാനതു ക ി !
സ തമുടമയായ കിറിേലാവിന്
സ ം വയറാണ് പധാനെമ ്
തിയേഡാർ പറയു ു. അതു
യു ിസഹമാണ്. ബു ിപൂർവമാണ്.
നാെമ ാം യു ിപൂർവം
ചി ി ു വരാണ്. അ ാെത
ജീവി ാൻ സാധ മ . എ ി ം
തിയേഡാർ പറയു ു, ഉദരപൂരണം
ല മാ ി ജീവി ു തു
ശരിയെ ും സത ിനും
ഈശ രനുംേവ ിയാണു
ജീവിേ െത ും. എനി ിതു
നിഷ് പയാസം മന ിലാകും.
നൂ ാ ുകൾ ു മു ്
ജീവി ിരു വരും ഞാനുൾെ െട
ഇേ ാൾ ജീവി ിരി ു വരുമായ
േകാടി ണ ിനാള കൾ—കർഷകരും
ആ ാവിൽ ദരി ദരായവരും
ഒേരകാര ംതെ നിഗൂഢമായ
വാ ുകളിൽ പറയുകയും
എഴുതുകയും െചയ്തി
പുണ ാ ാ ള െമ ാം-ഒരു
കാര ിൽ േയാജി ു ു. നാം
എ ിനുേവ ിയാണു
ജീവിേ െത ും എ ാണു
ന െയ ുമു കാര ിൽ എനി ും
മ വർ ും ഖ ിതമായും
സുനി ിതമായും സ്പഷ്ടമായും
അറിയാവു ത് ഒേരെയാരു കാര ം
മാ തം. ആ അറിവ് യു ിെകാ ു
വിശദീകരി ാനാവാ താണ്.
യു ി ്അ റ ു താണ്,
കാര കാരണബ മി ാ താണ്.
 ന യ് ് ഒരു കാരണമുെ ിൽ
അതു ന യ ാതാകും.
കാര കാരണബ മുെ ിലും
പതിഫലം പതീ ി ു ുെ ിലും
അതു ന യ ാതാകും. അതുെകാ ു
കാര കാരണബ ൾ റ ു
താണു ന .
ഇതാണ് എനി ും
നമുെ ാവർ ും വ മായി
അറിയാവു കാര ം. ഇതിന റം
എ ു ദിവ ാ ുതമാണു ത് ?
സകലതിനും പരിഹാരം കാണാൻ
എനി ു കഴി ി േ ാ? എെ
ദുരിത ൾ യഥാർ ിൽ
അവസാനിേ ാ?
െപാടിനിറ പാതയിലൂെട ചൂടും
ീണവുമറിയാെത െനടുനാളെ
േ ശ ളിൽനി ു േമാചനം
േനടിെയ ആശ ാസേ ാെട
നട േ ാൾ െലവിൻ ആേലാചി . ആ
വിചാരം സൃഷ്ടി ആ ാദം
സംശയാസ്പദമായി
േതാ ിയതുെകാ ു മുേ ാ
േപാകാനാവാെത, േറാഡിൽനി ും
തിരി ്, മര ൂ ിൽ ഒരു
വൃ ണലിെല പുൽ ര ിലിരു ു.
വിയർ തലയിെല െതാ ിയൂരിയി ്
നില ു കിട ു.
‘അെത, എെ സംശയ ൾ ്
ഉ രം കെ ണം.’
പുൽ കിടിയിൽ മിഴിന ്, ഒരു
പുൽനാ ിൽ ഇഴ ുനട
പ നിറ ിലു െചറു പാണിയുെട
ചലന െള വീ ി െകാ ് അയാൾ
ആേലാചി : ‘എ ാണു ഞാൻ
കെ ിയത് ?’ പുൽനാ ിെ
തു ിെല ിയ പുഴുവിന്
ഇഴ ുേപാകാൻ മെ ാരു
പുൽെ ാടി വള പിടി ി ി ് അയാൾ
സ യം േചാദി : ‘എ ാെണെ
സേ ാഷ ിനു നിദാനം? എ ാണു
ഞാൻ കെ ിയത് ?’
‘ഞാൻ ഒ ും കെ ിയി ി .
എനി റിയാവു െത ാെണ ു
മാ തം ഞാൻ മന ിലാ ി.
കഴി കാല ് എെ ജീവി ി തും
ഇേ ാഴും ജീവി ി ു തുമായ
ശ ിെയ ഞാൻ മന ിലാ ി.
ആ വ നയിൽനി ു സ ത നായി
എെ യജമാനെന അറിയാൻ ഞാൻ
പഠി .
‘എെ ശരീര ിലും ഈ
പുൽെ ാടിയിലും ഈ
െചറു പാണിയിലും (ഇതു കേ ാ! മേ
പുൽനാ ിൽ പ ി ിടി കയറാെത
ചിറകുവിടർ ി അതു പറ ുേപായി),
ഭൗതികശാസ് ത ിെലയും
രസത ിെലയും
ശരീരശാസ് ത ിെലയും
നിയമ ളനുസരി ് ദവ ിൽ മാ ം
സംഭവി െകാ ിരി ു ുെവ ും
ഞാൻ പറയാറു ായിരു ു. ഈ
വൃ ള ം േമഘ ളം
ന തജാലവുമുൾെ െട സകലതിലും
പരിണാമം നട ു ു. അവിരാമമായ
പരിണാമവും മ രവുമാണ്…
അന തയിൽ വ ദിശാേബാധവും
മ രവുമുേ ാ? ആ വഴി ്
അേ യ െ പഠന ൾ
നട ി െ ിലും ജീവിത ിെ
അർ ം, എെ പേചാദന ള െടയും
അഭിലാഷ ള െടയും അർ ം,
എനി ു മന ിലായി ി . പേ ,
ഇേ ാൾ ഞാൻ പറയു ു, എെ
ജീവിത ിെ അർ ം
എനി റിയാെമ ്,
ൈദവ ിനുേവ ി,
ആ ാവിനുേവ ി ഉ താണു
ജീവിതം. ഈ അർ ം,
സുവ മാെണ ു േതാ ുെമ ിലും
ദുരൂഹവും അ ുതകരവുമാണ്.
അതുതെ യാണ്
ജീവജാല ള െടെയ ാം
നിലനില്പിെ അർ വും. പേ ,
മനുഷ െ അഹ ! മാനസികമായ
അഹ മാ തമ , മാനസികമായ
വിഡ്ഢി വും! പിെ മന ിെ
െത ാടി രം. െവറും
െത ാടി രംതെ . േകവലം
മന ിെന കബളി ി ൽ’ അയാൾ
ആവർ ി .
കഴി ര ുവർഷെ സ ം
ചി ാധാരകെള, പിയസേഹാദരൻ
േരാഗം മൂർ ി കിട േ ാൾ
മരണെ ുറി
ചി ി തുമുതലു ഓർമകെള,
അയാൾ ഹസ മായി അവേലാകനം
െചയ്തു.
താനുൾെ െട ഏെതാരു
മനുഷ െ യും മു ിലു തു േവദനയും
മരണവും ചിര നമായ
വിസ്മൃതിയുമാെണ ് ആദ മായി
മന ിലാ ിയേ ാൾ അ െനെയാരു
സാഹചര ിൽ ജീവി ുക
സാധ മെ ും ഏെത ിലും
ദുഷ്ടശ ിയുെട കൂരമായ
പരിഹാസമാണു ജീവിതെമ
കാഴ്ച ാട് ഉേപ ി ണെമ ും
അതിനു കഴി ിെ ിൽ സ യം
െവടിവ മരി ുകയാണു
േവ െത ുമു തീരുമാന ിലാണ്
അയാൾ എ ിേ ർ ത്.
എ ാണതു കാണി ു ത് ?
അയാൾ ന രീതിയിൽ
ചി ി െവ ും എ ാൽ േമാശമായ
രീതിയിൽ ജീവി െവ ുമാണ് അതു
കാണി ു ത്.
അ യുെട മുല ാലിെനാ ം
ഉൾെ ാ ആ ീയമായ
യാഥാർ ൾ നുസരി ് (എ ാൽ
അതിെന ുറി േബാധവാന ാെത),
അയാൾ ജീവി . പേ ,
മന െകാ ് പസ്തുത
യാഥാർ െള അംഗീകരി ിെ ു
മാ തമ , േബാധപൂർവം
അവയിൽനി ് ഒഴി ുമാറുകയും
െചയ്തു. താൻ വളർ ുവ
വിശ ാസ ള െട ബല ിലാണു
തനി ു ജീവി ാൻ സാധി െത ്
ഇേ ാഴയാൾ ു വ മായി.
‘ഈ
വിശ ാസ ളി ായിരുെ ിൽ,
ൈദവ ിനുേവ ിയാണ്, സ ം
ആവശ ൾ ുേവ ിയ ,
ജീവിേ െത ്
അറിയാതിരു ുെവ ിൽ
ഞാെന ാകുമായിരു ു, എ െന
ജീവി ുമായിരു ു? ഞാെനാരു
ക േനാ െകാ ാരേനാ
െകാലപാതകിേയാ ആകുമായിരു ു.
എെ ജീവിതെ
സേ ാഷ പദമാ ു യാെതാ ും
എനി ു ലഭി ുമായിരു ി .’
എ ിനുേവ ിയാണു
ജീവി ു െത
േബാധമി ാതിരുെ ിൽ എ തമാ തം
മൃഗീയമായിരി ും തെ പകൃതെമ ു
സ ല്പി േനാ ിെയ ിലും അതിൽ
വിജയി ി .
‘എെ േചാദ ിനു ഉ രം
ഞാൻ അേന ഷി . ഉ രം നല്കാൻ
യു ി ു സാധി ി . ഏതാണു
ന െയ ും ഏതാണു
തി െയ ുമു എെ അറിവിലാണ്
അതിെ ഉ രെമ ് ജീവിതം എെ
പഠി ി . ആ അറിവ് ഞാൻ സ യം
േനടിയത ,
മെ ാവർ ുെമ േപാെല എനി ും
ലഭി താണ്. എവിെടനിെ ിലും
അതു കര മാ ാൻ എനി ു
സാധ മ .
‘എവിെടനി ാണ് എനി തു
ലഭി ത് ? എെ അയൽ ാരെന
സ്േനഹി ണെമ ും അവെന
െഞ ിെ ാ ാൻ പാടിെ ുമു
അറിവ് ഞാൻ േനടിയതു
യു ിേബാധ ിൽനി ാേണാ?
ഞാെനാരു കു ിയായിരു േ ാൾ
എേ ാടവർ അ െന പറ ു.
ഞാനതു സേ ാഷേ ാെട
ഉൾെ ാ ു. എ ുെകാെ ാൽ,
എെ ആ ാവിൽ േനരേ തെ
ഉ ായിരു കാര മാണവർ പറ ത്.
പേ , ആരാണതു കെ ിയത് ?
യു ിേബാധമ !
നിലനില്പിനുേവ ിയു സമരവും
എെ ആ ഗഹ ൾ ു തട ം
സൃഷ്ടി ു സകലെരയും
െഞ ിെ ാ ണെമ നിയമവും
ക ുപിടി ത് യു ിേബാധമാണ്. ആ
അനുമാന ിലാണ് യു ിേബാധം
എ ിേ ർ ത്. പേ ,മ വെര
സ്േനഹി ണെമ നിയമം യു ി
ഉപേയാഗി ക ുപിടി ാവു
ഒ . കാരണം അതു
യു ിഹീനമാണ്.”
 പതിമൂ ്

അ ടു കാല ു തെ
മു ിൽവ ് േഡാളി അവള െട
മ െള വഴ ു പറ ഒരു സംഭവം
െലവിൻ ഓർമി . കു ികൾ
െമഴുകുതിരി ക ി റാപ്സ്െബറി
പഴ ൾ േവവി ുകയും പാൽ
ധാരയായി വായിേലെ ാഴി
കളി ുകയും െചയ്തേ ാൾ അ
അവെര ഉപേദശി . ക കൾ
െപാ ിേ ായാൽ ചായ കുടി ാൻ
പാ തമി ാെത വിഷമി ുെമ ും പാല്
െവറുേത കള ാൽ
പ ിണികിടേ ി വരുെമ ും
മുതിർ വർ പാടുെപ ാ ു ത്
ഇ െന നശി ി രുെത ും പറ ു.
അ യുെട വാ ുകൾ
അവിശ സനീയതേയാെടയാണ് മ ൾ
േക െകാ ിരു െത കാര ം
െലവിൻ ശ ി . രസകരമായ കളി
അവസാനി ിേ ി
വ തിലായിരു ു അവർ ു സ ടം.
േഡാളി പറ തിൽ ഒരു
വാ ുേപാലും കു ികൾ വിശ സി ി .
ഇ തെയാെ ത ൾ
അക ാ ു ുെവ
ധാരണയി ാ തുെകാ ്, അതു
വിശ സി ാൻ അവർ ു സാധി ി .
‘നെ സംബ ി ിടേ ാളം
അതു തിക ം അ പധാനമാണ്.’
അവർ വിചാരി : ‘എ ും
അ െനെയാെ െ യായിരു ു.
അതിെന ുറി ം ന ൾ
ആേലാചിേ കാര മി , ഇതു
ഞ ള െട പുതിയ ഒരു
ക ുപിടി മാണ്. റാസ്പ്െബറി
പഴ ൾ ഒരു ക ിലി ് െമഴുകുതിരി ു
മുകളിൽ പിടി േവവി ണെമ ും
അകെലനി ും വായ് ു ിേല ു
ധാരേപാെല പാെലാഴി
കുടി ണെമ ും ഞ ൾ ുേതാ ി.
ഇതു രസകരമാണ്. ക ിെലാഴി
കുടി ു തിേന ാൾ േമാശവുമ .’
‘ പകൃതിശ ികള െട അർ വും
മനുഷ ജീവിത ിെ ല വും
കെ ാനു എെ ശമവും
ഇതുേപാെലതെ യേ ?’ അയാൾ
സ യം േചാദി .
‘മനുഷ ന് അപരിചിതമായ
ചി ാപ തികളിലൂെട വളെര
മു ുതെ അവന്
അറിയാമായിരു തും അതിെ
അഭാവ ിൽ ജീവിതം
അസാധ മാെണ ് ഉറ തുമായ
വി ാന ിേല ് അവെന
നയി ു തിലൂെട എ ാ
ത ശാസ് തസി ാ ളം
ഇതുതെ യേ െച ത് ?’
‘ജീവിത ിെ പധാനമായ
അർ െമെ ു സാധാരണ
കർഷകനായ തിയേഡാറിന്
അറിയാവു തില റം ഒരു
ത ശാസ് ത നും
അറി ുകൂടാ. അതുതെ യേ
സംശയാസ്പദമായ
ബൗ ികവ ായാമ ിലൂെട പുതിയ
സി ാ െമ മ ിൽ അവർ
അവതരി ി ു ത് ?’
“ഈ കു ികൾ സ മായി
ക കള ാ ണെമ ും പശു െള
കറ ണെമ ുംമ ം നിർേദശി ാൽ
അവരി െന കുസൃതികൾ
കാണി ുേമാ? ഇ , അവർ
പ ിണികിട ു മരി ും! സ ം വിചാര-
വികാര ള നമു ് സഷ്ടാവായ
ഒരു ൈദവെ ുറി
സ ല്പമി ാതിരു ാൽ
ന െയ ുറി
േബാധമി ാതിരു ാൽ,
തി െയ ുറി
വിശദീകരണമി ാ പ ം, എ ു
സംഭവി ും?”
“ഈ ധാരണകളി ാ
ഒരവ െയ ുറി ചി ി ൂ.
ആ ീയതയുെട അഭാവമാണ് നെ
വിനാശകാരികളാ ു ത്.
വാസ്തവ ിൽ േകവലം കു ികളാണു
ന ൾ!”
‘എെ മന ിന് ആശ ാസം
പകരു ആ കർഷകനും എനി ും
െപാതുവായു ഈ അറിവ്
എവിെടനി ാണു വരു ത് ?
എവിെടനി ാണ് എനി തു
ലഭി ു ത് ?’
‘ഈശ ര സ ല്പമുൾെ ാ ് ഒരു
കിസ്ത ാനിയായി വളർ ഞാൻ,
കിസ്തുമതം പദാനം െചയ്ത
ആ ീയമായ അനു ഗഹം ആേവാളം
പാനംെചയ്തതിനുേശഷം ഒരു
െകാ കു ിെയേ ാെല ഒ ും
മന ിലാ ാൻ ശമി ാെത എ ാം
നശി ി ു ു. അതായത്, എെ
ജീവിത ിന് ആധാരമായതിെന
നശി ി ാൻ ശമി ു ു. എ ിലും
ജീവിത ിെല നിർണായകഘ ിൽ
വിശ ം തണു ംെകാ ു വലയു
കു ികെളേ ാെല ഞാൻ അവനിേല ു
തിരിയു ു. അ കമം കാണി തിന്
അ യുെട ശകാരം
േകൾേ ിവരു കു ികേള ാൾ
േമാശമായി ഞാൻ െപരുമാറു ു.
‘എനി റിയാവു കാര ൾ
യു ി ഉപേയാഗി ഞാൻ
മന ിലാ ിയത , എനി ു
െവളിെ ടു ി താണ്, സഭയുെട
പഖ ാപന ിൽനി ു ഹൃദയ ിൽ
ഉൾെ ാ താണ്.’
 ‘സഭേയാ? സഭേയാ?’ െലവിൻ
സ യം േചാദി . പുറംതിരി ു,
ൈകമു ിൽ തലചായ് ്, അകെലനി ു
നദിെയ സമീപി െകാ ിരു
കാലി ൂ െ േനാ ി.
‘പേ , സഭയുെട
അവകാശവാദ െള ാം
വിശ സി ാൻ എനി ു
സാധി ുേമാ?’ ഏ വും വിചി തെമ ു
തനി ു േതാ ിയി
സി ാ െള ുറി ചി ി —
സൃഷ്ടി—പേ ,സ ം നിലനില്പിെന
എ െനയാണു സാധൂകരി ുക?
സ ം അസ്തിത ംെകാേ ാ?
സാ ാനും പാപവും?—തി യും
എ െന വിശദീകരി ും?… ഒരു
ര കൻ?…
‘പേ , എനിെ ാ ും
അറി ുകൂടാ, ഒ ും! എേ ാടും
മെ ാവേരാടും പറ ി തിന റം
എെ ിലും അറിയാൻ എനി ു
സാധ മാേണാ?’
ൈദവ ിനും ന യിലുമു
വിശ ാസ ിെനതിരായ യാെതാ ും
സഭയുെട
സി ാ ളിെ ാണയാൾ ു
േതാ ിയത്…
‘സഭയുെട
സി ാ ളിേലാേരാ ും
വ ിപരമായ ആവശ ൾ
നിറേവ തിലൂെടയ , സത ിൽ
വിശ ാസമർ ി ു തിലൂെടയാണു
സാ ാത്കരി െ േട ത്.
ഭൂമിയിെല ഏ വും മഹ ായ
ദിവ ാ ുതം യാഥാർ മാ ു തിന്
ആ ീയജീവിതമാണ് ഏ വും
വിലപിടി െത ു സകലമാനേപരും
സ ാസിമാരും വിഡ്ഢികള ം
കു ികള ം മുതിർ വരും കർഷകരും
ലാേവാവും കി ിയും യാചകരും
രാജാ ാരും ഉൾെ െടയു
േകാടി ണ ിനാള കൾ
മന ിലാ ു തിന് ഉതകു തിനാണ്
ആ സി ാ ൾ.’
അയാൾ മലർ ുകിട ു
േമഘ ളി ാ ആകാശെ
േനാ ി. ‘വൃ ാകൃതിയിലു ഒരു
േപടകമ ഇെത ും അന തയുെട
ഒരംശമാെണ ും
എനി റി ുകൂടാ താേണാ?
എ ിലും എ ത
സൂ ി േനാ ിയാലും ഒരു നീല
േപടകം മാ തേമ എെ കൺമു ിൽ
െതളിയു ു .’
െലവിൻ ആേലാചന മതിയാ ി,
നിഗൂഢമായ ഏേതാ ശബ്ദ ിനു
കാേതാർ ു.
‘യഥാർ ിൽ
ഇതുതെ യാേണാ വിശ ാസം?’
തനി നുഭവെ ആ ാദ ിൽ
വിശ സി ാൻ സംശയി ് അയാൾ
ആേലാചി : ‘എെ ൈദവേമ, ഞാൻ
നിന ു ന ി പറയു ു!’
േത ി ര ിലമർ ി, നിറ
ക കൾ ര ു ൈകെകാ ും തുട ്
അയാൾ പിറുപിറു ു.
 പതി ാല്

െല വിൻ േനേര മുേ ാ േനാ

കാലി ൂ ിനടു ു തെ
ി.

വ ിയും വ ി ാരനും കുതിരയും.

വ ി ാരൻ
കാലിേമയ് ു യാേളാടു
സംസാരി െകാ ു നില് ു ു.
അടു നിമിഷം, തെ െതാ ടു ്,
വ ി ക ള െട ശബ്ദവും കുതിര
മു കയിടു തും േക . ചി യിൽ
മുഴുകിയിരു തു കാരണം
വ ി ാരൻ തെ
േതടിവ െത ിെന ാേലാചി ി .
വ ി ാരൻ അടു ുവ ു
വിളി േ ാഴാണ്
മേനാരാജ ിൽനി ുണർ ത്.
“യജമാന ി പറ യ താണ്.
അ യുെട സേഹാദരനും മെ ാരു
മാന നും വ ി ്.”
െലവിൻ വ ിയിൽ കയറി
കടി ാൺപിടി .
സ പ്ന ിൽനി ുണർ തുേപാ
െല ലകാലേബാധമു ാകാൻ
കുറ സമയെമടു ു.
െകാഴു ുതടി കുതിരെയയും തെ
അടു ിരു വ ി ാരൻ
ഇവാെനയും േനാ ി. സേഹാദരെന
പതീ ി ിരു താെണ ും േനരം
ൈവകിയതുെകാ ു തെ ഭാര യ് ു
വിഷമം കാണുെമ ും ഊഹി .
സേഹാദരെനാ ം വ അതിഥി
ആരാെണ റി ുകൂടാ. തെ
സേഹാദരെനയും തെ ഭാര െയയും
അ ാതനായ അതിഥിെയയും ഒരു
പുതിയ െവളി ിലാണയാൾ ക ത്.
എ ാവേരാടുമു തെ ബ ിൽ
ഇനി മാ മു ാകുെമ ു േതാ ി. ‘ഇനി
േമലിൽ തർ ളി . കി ിയുമായി
വഴ ു കൂടുകയി , അതിഥി
ആരായിരു ാലും അയാേളാടു
സ്േനഹേ ാെട െപരുമാറും.
ഭൃത ാേരാടും ഇവാേനാടുെമ ാമു
െപരുമാ ിൽ മാ ംവരും.’
മ നശി ചീ ിെ ാ ിരു
കുതിരയുെട കടി ാൺ
മുറുെക ിടി ് െലവിൻ
െതാ ടു ിരു ഇവാെന േനാ ി.
ഒഴി ൈകകൾെകാ ് എ ു
െച ണെമ റിയാെത, കാ
േമേലാ യർ ിയ ഷർ ിെ അ ം
താേഴ ു വലി പിടി ുകയാണയാൾ.
അയാേളാട് എെ ിലും പറയാനു
ആേലാചനയിലായിരു ു െലവിൻ.
“ഇടേ ാ പിടി ണം സർ,
അതാ അവിെടെയാരു കു ി.”
വ ി ാരൻ കുതിരയുെട
കടി ാൺ പിടി ാൻ ശമി .
“താനിവിെടയിരി, എെ
പഠി ി ാൻ വര .”
എേ ാഴുെമ േപാെല െലവിൻ
ശുണ്ഠിെയടു ു. അതു
െത ായിേ ാെയ ു െപെ ു
മന ിലാ ുകയും െചയ്തു.
വീടിനടുെ ാറായേ ാൾ
ഗിഷയും താന യും ഓടിവ ു.
“േകാ ാ ചി ാ, അ യും
അ നും െസർജിയസ് ഇവാനി ം
േവെറാരാള ം വരെണാ ് ” എ ു
വിളി പറ ് അവർ വ ിയിൽ
വലി ുകയറി.
“േവെറാരാേളാ? ആരാണത് ?”
“ഒരു ഭയ രൻ! ഇതാ, ഇ െന
ൈകയും വീശി നട ു ഒരാൾ.” താന
വ ിയിൽ എണീ നി ്
കടാവേസാവിെന അനുകരി .
“വയ േനാ െചറു ാരേനാ?”
താന യുെട അംഗവിേ പ ൾ
മെ ാരാെള ഓർമി ി തുെകാ ്
െലവിൻ േചാദി .
‘എനി ിഷ്ടെ ടാ വ വരും
ആകാതിരി േണ’ എ ്
ആ ഗഹി ുകയും െചയ്തു.
വളവുതിരി േ ാൾ എതിേരവ
കടാവേസാവിെന തിരി റി ു. താന
അഭിനയി കാണി തുേപാെല
ൈകകൾ വീശിെ ാ ് അയാൾ
അടു ുവ ു.
കടാവേസാവിെ
ഇഷ്ടവിഷയമാണു ത ശാസ് തം.
അത് പഠി ി ി ാ ഏേതാ
പകൃതിശാസ് ത െ പ ൽനി ു
ഗഹി താണ്. േമാസ്േകായിൽവ
െലവിൻ പലതവണ കടാവേസാവുമായി
തർ ി ി മു ്.
‘എ ായാലും ഇ വണ ഞാൻ
തർ ി ാനുേ ശി ു ി .’ അയാൾ
വിചാരി .
വ ിയിൽനി ിറ ി
സേഹാദരെനയും കടാവേസാവിെനയും
സ ാഗതം െചയ്തി ് കി ി എേ ാ
േപാെയ ് െലവിൻ േചാദി .
“മിത െയ േകാളായിേല ു
െകാ ുേപായി.” േഡാളി പറ ു.
(വീ ിനടു ു ഒരു മര ൂ ിെ
േപരാണു േകാളാ). വീ ിൽ
ചൂടുകൂടുതലായതുെകാ ് കു ിെന
അവിെട കിട ി ഉറ ാെമ ു
വിചാരി ാണ്. കു ിെന അവിെട
െകാ ുേപാകു ത്
അപകടകരമാെണ ് െലവിൻ
പറ ി ്.
“അവൾ ി െന ചു ി
നട ു താണിഷ്ടം.” വയ ൻ
പിൻസ് പറ ു: “കു ിെന
നിലവറയിൽ െകാ ുേപായാൽ
മതിെയ ാണു ഞാൻ പറ ത്.”
 “േതനീ ൂടുകൾ ടുേ ു
വരാനാണവൾ ഉേ ശി ത്.” േഡാളി
പറ ു. “നി ൾ
അവിെടയായിരി ുെമ ു വിചാരി .
ഞ ള ം അേ ാ ാണു േപാകു ത്.”
“എ ാണു നിെ ഇേ ാഴ
പണി?” െകാസ്നിേഷവ്
സേഹാദരേനാടു േചാദി .
“ പേത കിെ ാ ുമി .
പതിവുേപാെല കൃഷിയുെട
തിര ിൽതെ . കുെറദിവസം
കഴി േ േപാകു ു ? ഇേ ാ
വരുെ ു പറ ി വളെര
നാളായേ ാ. ഞ ൾ
പതീ ി ിരി ുകയായിരു ു.”
“ഉേ ശം ര ാഴ്ച. േമാസ്േകായിൽ
കുെറയധികം േജാലിയു ായിരു ു.”
സേഹാദരേനാടു സ്േനഹപൂർവമായ
ബ ം പുലർ ണെമ ാണ് െലവിൻ
ആ ഗഹി ിരു െത ിലും ഇേ ാൾ ആ
മുഖ ു സൂ ി േനാ ിയേ ാൾ
ഒരുതരം അസ ത അനുഭവെ .
എ ു പറയണെമ റിയാെത അയാൾ
നില ു േനാ ിനി ു.
“നിെ പുസ്തക ിെ
നിരൂപണം ഏതിെല ിലും
പസി ീകരി ിരുേ ാ?”
െകാസ്നിേഷവ് േചാദി .
“അതിെലാ ും ആർ ും
താൽപര മി . എനി ു തീെരയി .”
െലവിൻ പറ ു. “അേ ാ േനാ ൂ
ദാരിയ അലക്സാ ്േറാവ്ന, മഴ
വരു ു,” മര ൾ ു മീെത
പത െ െവ േമഘ െള
അയാൾ ചൂ ി ാണി .
സേഹാദര ാർ ത ിൽ
നിലനി ിരു പഴയ,
ശ തുതാപരമെ ിലും
ഊഷ്മളമ ാ ,ബ ം
പുനഃ ാപി ാൻ ഈ
വാ ുകൾതെ ധാരാളമായിരു ു.
“നി ൾ വ തു വളെര ന ായി.”
കടാവേസാവിേനാട് െലവിൻ പറ ു.
“കുെറ നാളായി വിചാരി താണ്.
ഇനി നമു ു ചിലെതാെ
സംസാരി ാം. നി ൾ സ്െപൻസെറ
വായി ി േ ാ?”
“ഇ , ഞാൻ മുഴുവനും
വായി ി ി . എ ായാലും ഇേ ാൾ
എനി തിൽ താൽപര മി .”
“െകാ ാമേ ാ, എ ുപ ി?”
എനി ാവശ മു ഉ ര ൾ
അയാള െടേയാ
അതുേപാലു വരുെടേയാ
കൃതികളിൽനി ു കി കയിെ ു
വ മായി, ഇേ ാൾ…”
കടാവേസാവിെ പശാ വും
സ ുഷ്ടവുമായ മുഖഭാവം അയാള െട
മന ിെന സ്പർശി . ഈ സംഭാഷണം
തെ ആ ീയമായ നിലപാടിെന
ദുർബലമാ ുകയാെണ റി ്
നി ബ്ദത പാലി .
 “അതിെന ുറി ് നമു ് പി ീട്
സംസാരി ാം. േതനീ ൂടുകൾ
കാണണെമ ിൽ ഇതിേല േപാണം.”
ഇടു ിയ ഇരുവശവും
െചടി ടർ കള , നട ാത കട ്
മര വ ിെല െബ ുകളിൽ അവർ
ഇരു ു. െലവിൻ കു ികൾ ും
മുതിർ വർ ുംേവ ി െറാ ിയും
െവ രി യും പുതിയ േതനും
എടു ുെകാ ുവരാൻ േപായി.
ചു ം മൂളി റ േതനീ കെള
ആ ിയക ിെ ാ ് െലവിൻ
കുടിലിനക ു െച ു. അതിനിെട
താടിേരാമ ൾ ിടയിൽ കുടു ിയ
ഒെര ിെന വളെര
സൂ ്മതേയാെട സ ത മാ ി.
ചുവരിെല തൂ ിയി ിരു
മൂടുപടെമടു ണി ് ൈകകൾ
േപാ ിൽ തിരുകി,
കൂടുകൾ ടു ുേപായി േനാ ി.
പണിെയടു ു ഈ കൾ
കൂ ിനുപുറേ ും നാരകമര ൾ
പൂ ുനി കാ ിൽനി ു
ചുമടുകള മായി തിരി ം
പറ ുെകാ ിരു ു. െചവിയിൽ
നിര രമായ
മൂളൽേക െകാ ുനി േ ാൾ, തെ
ആ ീയധാരണകൾ ു മ േലല്പി
യാഥാർ ളിൽനി ്
അക ുമാറാൻ സാധി തിൽ െലവിൻ
സേ ാഷി .
 ഇവാേനാടു േദഷ െ തും
സേഹാദരേനാടു സ്േനഹമി ാ
മ ിൽ െപരുമാറിയതും
കടാവേസാവിെ അഭി പായെ
അവഗണി ാൻ ശമി തും അയാൾ
ഓർമി .
“അതു േകവലം ൈനമിഷികമായ
ഒരു വികാരമായിരുെ ിൽ
മതിയായിരു ു.” അയാൾ ആശി .
പേ , അേത നിമിഷംതെ
സു പധാനമായ ഒരു മാ ം
ത ിലു ാെയ ് അയാൾ
സേ ാഷേ ാെട മന ിലാ ി. താൻ
കെ ിയ ആ ീയമായ സ ാ ം
താൽ ാലികമായി
മറയ് െ െ ിലും അതു
നഷ്ടെ ി ി .
തനി ു ചു ം വ മി പറ ു
ഭീഷണിെ ടു ി, ശ
വ തിചലി ി ു േതനീ കൾ തെ
ശാരീരിക സ ാ ം
നശി ി ു തുേപാെല, വ ിയിൽ
കയറിയനിമിഷം െതാ പലതരം
വ ാകുലതകൾ തെ
ആ ീയസ ാത ം
നഷ്ടെ ടു ുകയാണ്. എ ിലും അവ
അക ുേപാകു േതാെട സ ാത ം
പുനഃ ാപി െ ടും. േതനീ കള െട
മധ ിലും തെ ശാരീരികേശഷി
നഷ്ടെ ടാ തുേപാെല പുതുതായി
േനടിയ ആ ീയശ ിയും
യി ു ി .
 പതിന ്

“േകാ ാ, െസർജിയസ് ഇവാനി ്

ഇേ ാ വ ത്
ആരുെടകൂെടയാെണ റിയാേമാ?”
കു ികൾ ു െവ രി യും േതനും
െകാടു ി േഡാളി പറ ു:
“േ വാൺസ്കിയുെട കൂെട! മൂ ര്
െസർബിയയിേല ു
േപാകുകയായിരു െ ത.”
“ശരിയാണ്. ഒ യ് .സ ം
െചലവിൽ ഒരു േസനാവിഭാഗെ യും
െകാ ുേപാകു ു ്.” കടാവേസാവ്
പറ ു.
“അതു ന തുതെ .” െലവിൻ
പറ ു. എ ി െകാസ്നിേഷവിെന
േനാ ിെ ാ ു േചാദി : “ഇേ ാഴും
അവിേട ു േവാള ിയർമാർ
േപാകു ുേ ാ?”
െകാസ്നിേഷവ് മറുപടി പറയാെത
പാ ത ിെല േതനിൽ വീണുകിട ു
ജീവനു ഒരു േതനീ െയ ക ിയുെട
അ ംെകാ ് എടു ു കള ു.
“ഉെ ാണു േതാ ു ത്.”
െവ രി ഷണം ഉറെ
ചവ െകാ ് കടാവേസാവ് പറ ു:
“ഇ െല േ ഷനിെല ബഹളം
കാേണ തായിരു ു.”
“എനിെ ാ ും മന ിലാകു ി .”
വയ ൻ പിൻസ് പറ ു:
“െസർജിയസ് ഇവാനി ്, ഈ
േവാള ിയർമാെര ാം എേ ാ ാണു
േപാകു െത ും ആേരാടാണു യു ം
െച െത ും നി ൾ റിയാേമാ?”
“തുർ ികേളാട് !” ക ിയിൽ
പ ി ിടി ചലി ാൻ ബു ിമു ിയ
േതനീ െയ ഒരിലയിേല ു മാ ിയി ്
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
“ആരാണു തുർ ികേളാടു യു ം
പഖ ാപി ത് ? മാഡം ാളിെ
സഹായേ ാെട ഇവാൻ ഇവാനി ്
റഗാേസാവും ലിഡിയ ഇവാേനാവ്ന
പഭ ിയും േചർ ാേണാ?”
“ആരും യു ം പഖ ാപി ി .
ദുരിതം അനുഭവി ു
അയൽ ാേരാടു ജന ൾ ്
സഹതാപമു ്. അവെര
സഹായി ുെ ുമാ തം.”
െകാസ്നിേഷവാണു പറ ത്.
“സഹായി ു കാര മ പിൻസ്
പറ ത്.” ശ ശുരെ പ ം പിടി ്
െലവിൻ ഇടെപ :
“യു െ ുറി ാണ്.
ഗവൺെമ െ അനുവാദമി ാെത
സ കാര വ ികൾ യു ിൽ
പെ ടു ാൻ പാടിെ ാണ്
അേ ഹ ിെ അഭി പായം.”
 “േകാ ാ, ഇതാ ഒരു േതനീ ! ഇതു
ന െള കു ും!” ഒരു കട ലിെന
ആ ിയക ിെ ാ ് േഡാളി പറ ു.
“അതു േതനീ യ , കട ലാണ്.”
െലവിൻ പറ ു.
“എ ാണു തെ സി ാ ം?”
െലവിെന ഒരു സംവാദ ിനു
െവ വിളി െകാ ് ഒരു
െചറുചിരിേയാെട കടാവേസാവ്
േചാദി : “സ കാര വ ികൾ ്
അവകാശമിെ ാേണാ?”
“എെ സി ാ ം ഇതാണ്. ഒരു
വശ ് യു ം മൃഗീയവും കൂരവും
ഭയാനകവുമായ ഒരു കാര മാണ്.
ഒരാൾ ും— കിസ്ത ാനിയുെട കാര ം
പേത കി ് പറേയ തി —ഒരു യു ം
ആരംഭി ു തിെ ഉ രവാദിത ം
വ ിപരമായി ഏെ ടു ാനാവി .
അനിവാര മാെണ ിൽമാ തം ഒരു
ഗവൺെമേ അതു െച ാൻ പാടു .
മറുവശ ്, നിയമ ിെ ദൃഷ്ടിയിലും
സാമാന േബാധ ിെ
അടി ാന ിലും ഭരണകൂട ിെ
കാര ളിൽ, വിേശഷി ് യു മായി
ബ െ കാര ളിൽ പൗര ാർ
ത ള െട വ ിപരമായ
താൽപര ൾ പരിത ജി ു ു.”
െകാസ്നിേഷവും കടാവേസാവും
തർ ിലിടെപ ് ഒേരസമയം
സംസാരി ാൻ തുട ി.
 “അതുതെ യാെണനി ും
ചൂ ി ാണി ാനു ത് ച ാതീ.”
കടാവേസാവ് പറ ു: “പൗര ാരുെട
താൽപര ം ഗവൺെമ ്
നിറേവ ാതിരു ാൽ സമൂഹം അതിെ
സ ം താൽപര ം പഖ ാപി ാൻ
നിർബ ിതമാകും.”
പേ , െകാസ്നിേഷവ്
അതിേനാടു േയാജി ി . വ ത സ്തമായ
ഒരഭി പായമാണ് അയാൾ പറ ത്.
“ആ േചാദ ംതെ
അ പസ മാണ്. ഇവിെട യു ം
പഖ ാപി ി ി . േകവലം മാനുഷികവും
കിസ്തീയവുമായ വികാര പകടനം
മാ തം. ന ുെട സ ംര ിലും
മത ിലുംെപ സേഹാദര ൾ
െകാ െ . അവർ ന ുെട ന ുെട
സ ംര ിലും മത ിലും െപ
സേഹാദര ളെ ു പറ ാലും
കു ു ള ം സ് തീകള ം
വൃ ാരുമാെണ
കാരണ ാൽതെ ന ുെട േരാഷം
ആളി ും. ഭീകരത
അവസാനി ി ാൻ റഷ ാ ാർ
ഓടിെയ ും. നി ൾ ഒരു േറാേഡ
നട ുേപാകു ുെവ ് സ ല്പി ുക.
ഒരു കുടിയൻ ഒരു സ് തീെയേയാ
കു ിെയേയാ മർദി ു തു കാണു ു.
ആ മനുഷ െനതിെര യു ം
പഖ ാപി ി േ ാ ഇ േയാ എ ു
േചാദി ാെതതെ നി ൾ
ഓടിെ ് ആ കമണ ിനു
വിേധയരായ വ ികെള ര ി ാൻ
ശമി ും.”
“പേ , അതിെ േപരിൽ
ഞാനയാെള െകാ ി .” െലവിൻ
പറ ു.
“നി ൾ െകാ ം.”
“എനി റി ുകൂടാ.
അ െനെയാരു സംഭവം
കാണാനിടയായാൽ അേ ാഴെ
എെ മേനാഭാവ ിനനുസരി
പവർ ി ും. അതു മുൻകൂ ി
പറയാനാവി . പേ , ാവുകെള
അടി മർ ു തിെനതിെര
അ െനെയാരു വികാരം ഉ ായി ി .
ഉ ാകാൻ സാധ വുമ .”
“നി ൾ ി ായിരി ാം, പേ ,
മ വർ ു ്.” അസംതൃപ്തമായ
മുഖഭാവേ ാെട െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു: “ഓർ േഡാക്സ്
കിസ്ത ാനികൾ വിശ ാസഘാതകരായ
മുസൽമാ ാരുെട നുക ിൻകീഴിൽ
കഷ്ടെ തിെ ചരി തമു ്. സ ം
സേഹാദര ള െട
ദുര െള ുറി േകൾ ുകയും
പതിേഷധി ുകയും െചയ്തി ്.”
“ഉ ായിരി ാം.” െലവിൻ
പറ ു: “പേ , എനി ്ആ
അഭി പായമി . ഞാനും
അ ൂ ിെലാരാളാണേ ാ.”
 “എനി ുമി .” പിൻസ്
അതിേനാടു േയാജി : “ഞാൻ
വിേദശ ായിരു ു. പ ത ൾ
വായി . പേ , ബൾേഗറിയയിെല
അതി കമ ൾ ു മു ുതെ
റഷ ാർ െപെ ് ാേവാണിക്
സേഹാദര െള സ്േനഹി ാൻ
തുട ിയെത ുെകാ ാെണ ്
എനി ു മന ിലായി .
എനി വേരാടു പേത കി
സ്േനഹെമാ ും േതാ ു ി .
ഞാെനാരു കൂരജ ുവാേണാ എ ു
സംശയി േപായി. തിരി ിവിെട
വ േ ാൾ എനി ാശ ാസമായി.
എ േ ാെല റഷ യിൽമാ തം
താൽപര മു വരും
ാവ്സേഹാദര ള െട കാര ിൽ
താൽപര മി ാ വരുമായ പലരും
ഇവിെടയു ്. അവരിെലാരാളാണ്
േകാൺ ൈ ൻ.”
“ഇവിെട വ ിപരമായ
താൽപര ൾ ു പസ ിയി .”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു: “റഷ ,
അവിടെ ജന ൾ, അവരുെട
താൽപര ം പകടമാ ി ഴി
ിതി ു വ ികള െട അഭി പായം
പശ്നേമയ .”
“എേ ാടു മി ്, എനി ു
മന ിലാകു ി . ജന ൾ ും
ഇതിെന ുറി ് ഒ ും അറി ുകൂടാ.”
പിൻസ് പറ ു.
 “എെ പ ാ!,
അവർ റി ുകൂെട ാേണാ?
ഞായറാഴ്ച പ ിയിൽ നട േതാ?”
സംഭാഷണം ശ ി േഡാളി േചാദി :
“ഒരു ടൗവെലടു ു െകാ ുവരുേമാ?”
കു ികെളേനാ ി ചിരി െകാ ുനി
വൃ േനാടവൾ പറ ു: “എ ാവരും
ഒരുേപാെല…”
“പ ിയിെല ാണു നട ത് ?
വായി ണെമ ് അ േനാടു കല്പി .
അ ൻ വായി . ആള കൾ ് ഒ ും
മന ിലായിെ ിലും ഏതു
സുവിേശഷ പസംഗ ിെ യും
അവസാനം പതിവു തുേപാെല
അവർ െനടുവീർ ി ,” പിൻസ്
പറ ു: ആ ാവിെ
േമാചന ിനു ഒരു പ തി ു പണം
പിരി ു ുെ ് അറിയി .
എ ാവരും ഓേരാ േകാെ ്
സംഭാവന നല്കി.
എ ിനുേവ ിയായിരു ു അെത ്
അവർ ് അറി ുകൂട.”
“അറിയാതിരി ാൻ നിവൃ ിയി .
സ ം വിധിെയ ുറി
ഒരവേബാധം ആള കള െട
മന ിലു ്. ഇതുേപാലു
അവസര ളിൽ അതു വ മാകും…”
വൃ നായ േതനീ വളർ ലുകാരെന
േനാ ി െകാസ്നിേഷവ്
തീർ ുപറ ു.
 നര തുട ിയ കറു താടിയും
െവ ിേപാലു തലമുടിയുമു
സുമുഖനായ ആ വൃ ൻ ൈകയിൽ
ഒരു കി ം േതനുമായി നി ു. അവർ
പറയു ത് അയാൾ ു വ മായി
മന ിലായി . മന ിലാ ണെമ ്
ആ ഗഹി മി .
“നമു ിയാേളാടു േചാദി ാം.
ഇയാൾ ് അെതാ ും
അറി ുകൂടാ. അതിെന ുറി
ചി ി ു തുമി …” െലവിൻ
പറ ു: ‘മിഖായ്ലി ്, നി ൾഈ
യു െ ുറി േക ി േ ാ?
പ ിയിൽ എ ാണു വായി ത് ?
നി ൾെ ു േതാ ു ു?
കിസ്ത ാനികൾ ുേവ ി ന ൾ
യു ം െച േണാ?”
“അെത ാം ന ൾ
ചി ി ു െത ിന് ? നമു ുേവ ി
ച കവർ ി ചി ി . എ ാ
കാര ളിലും അേ ഹം ചി ിേ ാള ം.
അേ ഹ ിനു കൂടുതൽ വ മായി
മന ിലാകും… കുറ െറാ ികൂടി
െകാ ുവ ് ഈ കു ിനു
െകാടു െ ?” ഗിഷെയ
ചൂ ി ാണി ് അയാൾ േചാദി .
“എനിെ ാരു സംശയവുമി .”
െകാസ്നിേഷവ് പറ ു: “റഷ യുെട
നാനാഭാഗ ുനി ും വരു
നൂറുകണ ിനാള കൾ സർവവും
ഉേപ ി ് ന യുെട ഭാഗ ുനി ു
െപാരുതാൻ ത ാറായതു നാം
കാണു ു. ത ള െട ചി കള ം
ല ള ം അവർ തുറ ുപറയു ു.
കഴിവിെ പരമാവധി അവർ സംഭാവന
നല്കു ു. എ ാണിതിെ അർ ം?”
“ഇതിെ അർ െമെ ു
ഞാൻ പറയാം.” െലവിൻ
ആേവശഭരിതനായി “എൺപതു
ദശല ം ജനസംഖ യു ഒരു
രാഷ് ട ിൽ സാമൂഹികമായ പദവി
ൈകേമാശം വ വരും
ഉ രവാദിത മി ാ വരുമായ
ആള കൾ നൂറുകണ ിന ,
പതിനായിര ണ ിനു ാവും.
െകാ സംഘ ിൽ േചരാേനാ
ൈസബീരിയയിൽ േപാകാേനാ അവർ
ത ാറാകും…”
“നൂറുകണ ിന ,
ഉ രവാദിത മി ാ വരുമ ,
ജന പതിനിധികളിൽ
ഒ ാംകിട ാരാണവർ.”
െകാസ്നിേഷവ് ശ ിയായി
പതിേഷധി : “പിെ , സംഭാവനയുെട
കാര ം, ജനതെയാ ട ം അവരുെട
ഹിതം പകടി ി ു താണു ന ൾ
ക ത്.”
“ജനതെയ ത് അ ത കൃത മായ
ഒരു ഘടകമ .” െലവിൻ പറ ു:
“ജി ാ ഓഫീസുകളിെല ാർ ുമാരും
സ്കൂൾമാ ർമാരും ആയിരം
കർഷകരിൽ ഒരാൾ വീതവും
ഇെതാെ മന ിലാ ിയി ാവാം.
എൺപതു ദശല ിൽ,
അവേശഷി
മിഖായ്ലി ിെനേ ാലു വർ അവരുെട
താൽപര ം
െവളിെ ടു ിയി ിെ ുമാ തമ ,
എ ിെന ുറി ാണ് അഭി പായം
പറേയ െത ും അറി ുകൂടാ.
അ െന േനാ ുേ ാൾ ഇതു
ജനഹിതമാെണ ു പറയാൻ
നമുെ വകാശം?”
 പതിനാറ്

അ നുഭവസ
താർ
നായ
ികൻകൂടിയായ
െകാസ്നിേഷവ് സംഭാഷണ ിെ
ഗതി തിരി വി :
“േദശീയതാൽപര ം കൃത മായി
കണ ുകൂ ാൻ വളെര പയാസമാണ്.
ന ുെട നാ ിൽ േവാ െച
സ ദായം നിലവിലി . അതുെകാ ്
ജനഹിതമറിയാൻ മ മാർഗ ൾ
േതടണം. അ രീ ിൽ,
ഹൃദയ ളിൽ അതിെ
അനുരണന ള ാകും.
രാഷ് ടമാകു മഹാസമു ദ ിെല
അടിെയാഴു ുകൾ മുൻവിധിയി ാ
ഏെതാരാൾ ും കെ ാനാവും.
ബൗ ികതല ിൽ തിക ം
വ ത സ്ത ളായ കാഴ്ച ാടു വരും
പരസ്പരം ശ തുതയിൽ
കഴി ിരു വരും ഇേ ാൾ ഒ ായി.
ഭി തകെള ാം അവസാനി . എ ാ
സാമൂഹിക ാപന ള ം ഒേര
സര ിൽ ഒേര കാര മാണു
പറയു ത്. എ ാവെരയും
ഒ ി േചർ ് ഒേര ല ിേല ു
നയി ു ഒരു ശ ിയുെട സാ ിധ ം
അവരറിയു ു.”
“അേത, എ ാ പ ത ളം
അതുതെ യാണു പറയു ത്.”
പിൻസ് പറ ു: “അതു സത ംതെ .
െകാടു ാ ിനു മു ു
തവളകെളേ ാെല. മെ ാ ും
േകൾ ാൻ അവർ സ തി ി .”
“തവളകളാേണാ അ േയാ
എ ു ത പശ്നം… എനിെ ാരു
പ തമി . പ ത ാെര
പി ുണയ്േ ആവശ വുമി .
പേ , ബൗ ികേലാക ിെ
അഭി പായഐക െ ുറി ാണു
ഞാൻ പറയു ത്.” സേഹാദരെന
േനാ ി െകാസ്നിേഷവ് പറ ു.
െലവിൻ മറുപടി പറയാൻ
തുട ിയേ ാേഴ ും വയ ൻ പിൻസ്
ഇടെപ .
“അഭി പായഐക ിെ കാര ം
പറയാതിരി ു താണു ന ത്.”
പിൻസ് പറ ു: “എെ മരുമകൻ
ീഫൻ അർ േഡ വി ിെന
നി ൾ റിയാമേ ാ. ഇേ ാഴയാൾ ്
ഏേതാ ക ി ിയുെടേയാ
ക ീഷെ േയാ െമ ർ ാനം കി ി.
േപരു ഞാൻ മറ ുേപായി.
എ ായാലും അവിെട ഒരു
േജാലിയുമി . േഡാളീ, ഇെതാരു
രഹസ മ േകേ ാ. എ ായിരമാണു
ശ ളം. അയാള െട േജാലിെകാ ്
എെ ിലും പേയാജനമുേ ാ ു
നീെയാ ു േചാദി േനാ ്. ഏ വും
അത ാവശ മു േജാലിയാണെത ്
അയാൾ നിെ േബാധ െ ടു ും.
ആെളാരു സത സ നാണ്. പേ ,
എ ായിരം റൂബിളിെ
പേയാജനമുെ ു വിശ സി ാൻ
പയാസംതെ !!”
“ശരിയാണ്, േജാലികി ിയ കാര ം
ദാരിയ അലക്സാ ്േറാവ്നെയ
അറിയി ണമ ് എേ ാടു
പറ ിരു ു.” അ പസ മായ
കാര മാണു പിൻസ്
പരാമർശി ു െത
തൃപ്തിയി ായ്മേയാെട െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു.
“അേ ാഴതിനു പ ത ാരുെട
ഐകകണ്േഠ നയു പി ുണയു ്.
ഒരു യു മു ായാൽ അവരുെട
വരുമാനം ഇര ിയാകുെമ ു ഞാൻ
മന ിലാ ു ു. ആ നിലയ് ്
ജന ള െടയും ാവുകള െടയുംമ ം
കാര ളിൽ അവർ ു പേത ക
താൽപര മു ാകും. ഈ ആേരാപണം
ശരിയ . ഞാനിഷ്ടെ ടാ ഒരുപാടു
പത ള ്. എ ിലും ഈ
ആേരാപണം ശരിയ .” െകാസ്നിേഷവ്
പറ ു.
“എനി ് ഒെരാ
നിർേദശേമയു .” പിൻസ് തുടർ ു:
“ പഷ യുമായു യു ം
തുട ു തിനുമു ് ഫ ു
പ ത പവർ കൻ
അൽേഫാൺസ്കാർ അതു ഭംഗിയായി
ചൂ ി ാണി ി ്: “യു ം
േവണെമ ു പറയു വെന ഒരു
കു ിണി പ ാളേ ാെടാ ം
മുൻനിരയിേല യയ് ണം.”
“പ താധിപ ാർ ് ഒരു
കുഴ വുമു ാവി .” തെ
പരിചയ ാരായ പ താധിപ ാെര
ഓർമി ് കടാവേസാവ് ഉറെ ിരി .
“പേ , അവരു പി ിരിേ ാടും.
മ വർ ു ഭാരമാകും.” േഡാളി
പറ ു.
“പി ിരിേ ാടിയാൽ മുതുകിൽ
െവടിവയ് ണം. അെ ിൽ അടി
പുറംെപാളി ണം.” പിൻസ് പറ ു.
“അെതാരു
േനരേ ാ ാെണ ിലും അല്പം
കട ുേപായി.” െകാസ്നിേഷവ്
അഭി പായെ .
“േനരേ ാ ാെണ ്
എനി ഭി പായമി …” െലവിൻ
പറ ുതുട ിയേ ാൾ
െകാസ്നിേഷവ് ഇടെപ :
“സമൂഹ ിെല ഓേരാ അംഗവും
അവെ േജാലി െച ണം.
െപാതുജനാഭി പായം പൂർണമായി
പകടി ി ുകെയ തു
പത ൾെച പശംസനീയമായ
േസവനമാണ്. ഇരുപതുവർഷം
മു ായിരുെ ിൽ ന ൾ
നി ബ്ദതപാലി ുമായിരു ു.
എ ാലിേ ാൾ അടി മർ െ
സേഹാദര ൾ ുേവ ി ത ാഗം
സഹി ാൻ ഒേര മനേ ാെട
മുേ റാൻ ത ാറായ റഷ ൻ
ജനതയുെട ശബ്ദം ന ൾ
േകൾ ു ു. ഇെതാരു വലിയ
േന മാണ്. അധികാര ിെ
അടയാളമാണ്.”
“ത ാഗം സഹി ു തിെ
മാ തമ , തുർ ികെള
െകാ തിെ യും പശ്നമാണിത്.”
െലവിൻ സൗമ മായി വിേയാജി :
“ആള കൾ സ ംആ ാവിെ
ന യ് ുേവ ിയാണ്,
െകാലപാതക ിനുേവ ിയ , ത ാഗം
സഹി ാൻ സ രാകു തും ത ാഗം
സഹി ു തും.”
“ആ ാവിനുേവ ിേയാ?” ഒരു
ഭൗതികവാദിയാേണാ ഇ െന
പറയു ത് ? ആ ാെവ ു
വ ാെല ാണ് ?” കടാവേസാവ്
ചിരി െകാ ു േചാദി .
“അെതാെ
നി ൾ റിയാവു തുതെ !”
“സത മായി ം
എനി റി ുകൂടാ!” കടാവേസാവ്
െപാ ി ിരി .
“ഞാൻ സമാധാനം
െകാ ുവരാന , ഒരു വാള മായാണു
വ ത് എ ് കിസ്തു പറ ി ്.”
െലവിന് ഏ വുമധികം
ആശയ ുഴ മു ാ ിയി
സുവിേശഷ ിെല ഒരു വാചകം,
ഏവർ ും സു ഗാഹ മാെണ
മ ിലാണ് െകാസ്നിേഷവ് ഉ രി ത്.
“അതാണു ശരി!” സമീപ ു
നി ിരു വൃ ൻ അതിേനാടു
േയാജി .
“എെ െപാ ുസാേറ, നി ൾ
േതാ ! േതാ െതാ ിയി ,”
കടാവേസാവ് വിളി കൂവി.
െലവിനു കഠിനമായ
മനഃേ ശമു ായി. േതാ തില ,
തർ ിൽ തലയി തിലായിരു ു
സ ടം.
‘ഇവേരാടു തർ ി ാൻ
പാടി ായിരു ു.’ െലവിൻ വിചാരി .
തെ സേഹാദരെനയും
കടാവേസാവിെനയും
േബാധ െ ടു ാൻ
സാധ മെ റിയാം. അവരുെട
അഭി പായേ ാടു േയാജി ാൻ
തനി ും സാധ മ . തെ
വിനാശ ിെ വ ിെല ി അേത
ദുരഭിമാനെ യാണ് അവരും
ഉയർ ി ിടി ു ത്.
നഗര ിെല ിയ വായാടികളായ
നൂേറാ ആയിരേമാ േവാള ിയർമാർ
പറ ുേക തിെ അടി ാന ിൽ,
തെ സേഹാദരനുൾെ െട ഒരു
ഡസേനാളംേപർ
അവകാശെ ടു തുേപാെല,
പത ൾ പകടി ി ു തു
ജനാഭിലാഷമാെണ
അഭി പായേ ാടു േയാജി ാൻ വ .
േപാെര ിൽ െകാലപാതകെ യും
പതികാരെ യും
സാധൂകരി ുകയാണവർ െച ത്.
അയാൾ ് അതിേനാടു േയാജി ി .
എെ ാൽ, തനി ു ചു ം
ജീവി ു വർ ിടയിൽ
ഇ െനെയാരഭി പായമി ,
തനി ുമി . താനും റഷ ൻ ജനതയുെട
ഭാഗമാണ്. െപാതുന
േക ീകരി ിരി ു െതവിെടയാെണ
ു മ ജന െളേ ാെല തനി ും
അറി ുകൂെട ിലും എ ാ
മനുഷ രുെടയും ധാർമികേബാധെ
അടി ാനമാ ിയു താണു
െപാതുന െയ തിൽ സംശയമി .
അതുെകാ ് ഏതു ല ം
മുൻനിർ ിയാലും യു െ
േ പാ ാഹി ി ുകേയാ
പി ുണയ് ുകേയാ െച ാനും
പാടി . റഷ യുെട ചരി തം
ആരംഭി കാല ് ാവ് വർഗ ാർ
േനാഴ്സിെല തലവ ാെര ണി
വരു ിത െള
ഭരി ണെമ േപ ി തായി
ഒൈരതിഹ മു ്. ഉ രവുകെള ാം
അനുസരി ാെമ ും
അധിേ പ ൾ സഹിേ ാളാെമ ും
ത ാഗം സഹി ാെമ ും സ തി .
വിധികല്പി ാനും
തീരുമാനെമടു ാനുംമാ തം അവർ
ത ാറ . ഇേത അഭി പായമാണ്
മിഖായ്ലി ംമ ം ഇേ ാഴും
വ പുലർ ു െത ് െലവിന്
അഭി പായമു ്.
െപാതുജനാഭി പായ ിന്
അ പമാദിത ം അവകാശെ ടാെമ ിൽ
ാവുകൾ നുകൂലമായ
പ ാനെ േ ാെല ഫ ുവി വവും
പാരീസ് ക ണും എ ുെകാ ു
നിയമവിേധയമായി എ റിയാൻ
അയാൾ ു താൽപര മു ്. പേ ,
ഇെത ാം ചി കൾമാ തമാണ്.
ഇവയുെട അടി ാന ിൽ ഒരു
തീരുമാന ിെല ാൻ സാധ മ .
എ ിലും ഈ തർ ം തെ
സേഹാദരെന േദഷ ം
പിടി ി ു തുെകാ ് അതു
തുടർ ുെകാ ു േപാകു തു
ശരിയ . െലവിൻ തർ ം
അവസാനി ി . ആകാശ ്
േമഘ ൾ ഉരു ുകൂടു തിേല ്
അതിഥികള െട ശ ണി .
മഴയ് ു മു ് വീ ിെല ു താണു
ന െത ു പറ ു.
 പതിേനഴ്

പി ൻസും െകാസ്നിേഷവും
കുതിരവ ിയിൽ കയറി
ഓടി േപായി. മ വർ
കാൽനടയായി പുറെ .
േമഘ ൾ കൂടുതൽ ഇരു ു.
അവർ നട ിെ േവഗം കൂ ി.
േമഘ ള െട അടിഭാഗം
കറു പുകേപാെല അതിേവഗം
എ ായിട ും വ ാപി . വീ ിൽനി ും
ഇരു ൂറടി അകെലെയ ിയേ ാൾ
കാ ശ മായി. ഏതു നിമിഷവും മഴ
േകാരിെ ാരിയുെമ ു േതാ ി.
കു ികൾ ഭയവും
സേ ാഷവുംെകാ ് ആർ ുവിളി
മുൻനിരയിൽ കുതി പാ ു. പാവാട
കാലിൽ ചു ി തട ം സൃഷ്ടിെ ിലും
േഡാളി കു ികള െട പി ാെല െച ു.
മുതിർ വർ െതാ ിയിൽ
പിടി െകാ ു കാലുകൾ നീ ിവ
േവഗം നട ു.
അവർ പൂമുഖെ ിയേ ാൾ
ഒരു വലിയ മഴ ു ി മാന ുനി ും
അടർ ുവീണു. കു ികള ം
മുതിർ വരും ഉറെ
സംസാരി െകാ ു കൂരയ് ുകീഴിൽ
അഭയംേതടി.
“കാതറിൻ അലക്സാ ്േറാവ്ന
എവിെട?’ െലവിൻ, അഗത
മിഖായ്േലാവ്നേയാടു േചാദി .
“നി ള െട കൂെട
ഉ ായിരി ുെമ ാണു ഞാൻ
വിചാരി ത്.” അവൾ പറ ു.
“മിഥ േയാ?”
െകാേളാ ിലാെണ ു േതാ ു ു.
േനഴ്സുംകൂടി േപായി ്.
െലവിൻ അേ ാ പാ ു.
അല്പസമയ ിനു ിൽ
വൃ ൾ ആടിയുല ു.
േതാ ിൽ
പണിെയടു ുെകാ ുനി
െപൺകു ികൾ, ഭൃത ാരുെട
പാർ ിട ളിൽ അഭയംേതടി. മഴയുെട
െവള തിര ീല അകെലയു
വനവും അടു ു പാട ിെ
പകുതിയും മറ ി ് െകാേളാ ിേല ്
അതിേവഗം നീ ിെ ാ ിരു ു.
മഴെവ ം െചറുകണികകളായി
വായുവിൽ നിറ ു.
തലകുനി കാ ിെന
െചറു ുെകാ ു മുേ റിയ െലവിൻ
െകാേളാ ിനടുെ ിയേ ാൾ, ഒരു
ഓ ുമര ിനു പിറകിൽ
െവള ുതിള ു എേ ാ ഒ ു
നില് ു തായി േതാ ി. െപാടു േന
സകലതും ആളി ി. ഭൂമി ു
തീപിടി തുേപാെല തലയ് ുമുകളിൽ
ആകാശ േപടകം
െപാ ി ിളരു തുേപാെല.
ക ി ു ഒരു പകാശം.
െലവിൻ ക ട തുറ േ ാൾ ക
കാഴ്ച അയാെള ഭയെ ടു ി.
െകാേളാ ിനും തനി ുമിടയിലു
മഴയുെട ക ിയു തിര ീലയ് റം
മര ൂ ിനു നടു ു
ഓ ുമര ിെ പ ല ാവിനു
ാന ഭംശം സംഭവി ിരി ു ു.
അതിനു മി േലേ ാ? എ ു
സംശയി ു തിനിടയിൽ മര ിെ
മുകൾഭാഗം ചരി ുചരി ുമ
വൃ ൾ ു പി ിൽ
അ പത മായി. ഒരു വ രം മ
മര ള െടേമൽ മറി ുവീഴു
ശബ്ദംേക .
മി ലിെ പകാശവും ഇടിയുെട
മുഴ വും നന ുകുതിർ
ശരീര ിെ തണു ം കൂടിേ ർ ്
െലവിെന വ ാെത ഭയെ ടു ി.
“ൈദവേമ, എെ ൈദവേമ!
അവർെ ാ ും സംഭവി േ !”
അയാൾ പറ ു. േനരേ
മറി ുവീണ
ഓ ുമര ിനടിയിൽെ ് അവർ
മരി േ എ ് ഇേ ാൾ
പാർ ി ു ത്
അർ ശൂന മാെണ ു
േതാ ിെയ ിലും അർ മി ാെത
 പാർ ി ുകയ ാെത മെ ാ ും
െച ാനി ാ തുെകാ ് അയാൾ
പാർ ന ആവർ ി .
അവർ പതിവായി േപാകാറു
ല ുെച ു േനാ ിയേ ാൾ
ആെരയും ക ി .
മര ൂ ിെ മേ യ ് ഒരു
നാരകമര ിനു ചുവ ിൽനി ് അവർ
െലവിെന വിളി . കറു ഉടു ി
(േനരേ അവയ് ്
ഇളംനിറമായിരു ു). ര ുേപർ
കുനി ുനില് ു ു. കി ിയും
ആയയുമാണ്. മഴയുെട
ശ ികുറ ു. െലവിൻ
അടു ുെച ു. ആയയുെട ഉടു ിെ
അടിവശം നന ി ിെ ിലും
കി ിയുെട ഉടു ് നന ുകുതിർ ു
ശരീരേ ാട് ഒ ി ിടി ിരു ു. മഴ
തീർ ി ം കാ തുട ിയേ ാൾ
നി ിരു തുേപാെല
നില് ുകയാണവർ.
പ നിറ ിലു
േമലാേ ാടുകൂടിയ കു ുവ ി ു
മീെതയാണ് കുനി ു നില് ു ത്.
“ര െ ! ജീവേനാെട കി ി!
ൈദവ ിനു ന ി.” എ ു
പിറുപിറു ുെകാ ു െവ ം
െക ിനി െകാ കുഴികളിൽ
ചാടി ാടി ഒരു ഷൂവിൽ പാതിയും മേ
ഷൂവിൽ നിറ ം െവ വുമായി
ഓടിെ ു.
 കി ി, നന , ചുവ
മുഖമുയർ ി സൗമ മായി ചിരി .
“നിന ു ല യി േ ാ! എെ ാരു
മ രമാണിത്.” അയാൾ ഭാര െയ
കു െ ടു ി.
“എെ കു മ . ഇവൻ
കര തുെകാ ാണ്…” കി ി
മാപണരൂപ ിൽ പറ ു.
മിത യ് ു കുഴ മി . മഴ
നനയാെത സുഖമായുറ ുകയാണ്.
“ൈദവ ിനു ന ി. ഞാൻ
കാര മി ാെത േദഷ െ .”
അവർ കു ിെ നന
സാധന െള ാം േശഖരി . ആയ
കു ിെന ൈകയിെലടു ു.
േദഷ െ തിലു കു േബാധേ ാെട
െലവിൻ ഭാര േയാടു േചർ ുനട ു.
ആയ കാണാെത കി ിയുെട
ൈകപിടി മർ ി.
 പതിെന ്

പ കൽ മുഴുവനും വിവിധ
വിഷയ ളിലു
ളായ

സംഭാഷണ ളിൽ
പൂർണമനേ ാെടയ
വ ാപരി െത ിലും െലവിെ മന ്
സേ ാഷഭരിതമായിരു ു.
മഴയ് ുേശഷം അ രീ ം
ഈറനായിരു തുെകാ ു നട ാൻ
േപായി . ആകാശ ്
മഴ ാറു ായിരു ു. ഇടയ് ിെട
ച കവാള ിൽ ഇടിമുഴ വും
മി ലും. അതുെകാ ്, അ ്
അവേശഷി പകൽ എ ാവരും
വീ ിനു ിൽ െ കഴി കൂ ി.
തർ ള ായിെ ുമാ തമ ,
അ ാഴ ിനുേശഷം എ ാവരും
അത ാഹ ിലുമായിരു ു.
കടാവേസാവ് ആദ ം പു ൻ
തമാശകൾെകാ ു സ് തീകെള
രസി ി . പി ീട്, െകാസ്നിേഷവ്
നിർബ ി േ ാൾ ആണീ യുെടയും
െപ ീ യുെടയും ജീവിത ിലും
സ ഭാവ ിലും ശരീരഘടനയിലുമു
വ ത ാസ ൾ വിവരി .
 െകാസ്നിേഷവും
സേ ാഷവാനായിരു ു. ചായ
കുടി ു തിനിടയ് ് അയാള ം
സേഹാദരനും പൂർവേദശെ
പശ്ന ൾ ഭംഗിയായും ലളിതമായും
അവതരി ി ് എ ാവരുേടയും പശംസ
പിടി പ ി.
കി ി ുമാ തം അത്
അവസാനംവെര േകൾ ാൻ
സാധി ി . അവൾ ് മിത െയ
കുളി ി ാൻ േപാേക ിവ ു.
അവൾ േപായി ഏതാനും
മിനി കൾ കഴി േ ാൾ
അയാെളയും നഴ്സറിയിേല ു വിളി .
സംഭാഷണം ഇടയ് ുവ ്
അവസാനി ിേ ിവ തിലു
േഖദേ ാെടയും എ ിനാണു തെ
വിളി െത റിയാനു
ഉത്കണ്ഠേയാെടയും
(അത ാവശ മുെ ിൽ മാ തേമ
അ െന വിളി ാറു ) െലവിൻ
നഴ്സറിയിേല ു നട ു.
സത മാ െ ,
നാല്പതുദശല ം വരു
ാേവാണിക് ജനത, റഷ യുമായി
േചർ ാൽ ചരി ത ിൽ ഒരു പുതിയ
യുഗ ിറവി ു കാരണമാകുെമ
െകാസ്നിേഷവിെ പ തി അയാെള
ആകർഷി . തെ
വിളി ി െത ിനാെണ റിയാനു
ആ ഗഹവും ഉത്കണ്ഠയും
അല ിയിരുെ ിലും അ ു
രാവിലെ ഓർമകൾ വീ ും
മന ിൽ ഓടിെയ ി. തെ
ആ ാവിൽ നട ു
സംഭവവികാസ ള മായി
താരതമ െ ടു ുേ ാൾ
േലാകചരി ത ിൽ ാേവാണിക്
ഘടക ിെ പാധാന െമ വിഷയം
തീെര നി ാരമാെണ ു േതാ ി.
ഇേ ാൾ അയാള െട മന ിെല
ആശയ ൾ ു കൂടുതൽ ദൃഢതയും
വ തയും ൈകവ ി ്.
അേതാെടാ ം ആശ ാസവും
സേ ാഷവും കൂടുതലായി
അനുഭവെ ടുകയും െചയ്തു.
അയാൾ വരാ യിലൂെട നട ു.
ഇരു പര ാൻ തുട ിയ
ആകാശ ്ര ുന ത ൾ
ക ു. െപെ യാൾ ഓർമി .
ആകാശേ ു േനാ ിയേ ാൾ
ഞാൻ കാണു ആ േപടകം ഒരു
മിഥ യാെണെ നി ു േതാ ിയി .
പേ , ഞാൻ ആേലാചി ാ തും
എ ിൽനി ുതെ മറ വ തുമായ
ചിലതു ായിരു ു. അെത ായാലും
അതിെന നിരാകരി ുക സാധ മ .
ഒ ുകൂടി ചി ി ാൽ എ ാം
വ മാകും.
നഴ്സറിയിേല ു
പേവശി ാെനാരു ിയേ ാൾ
ത ിൽനി ും
മറ വയ് െ ിരു െത ാെണ ്
അയാൾ ഓർമി . ഈശ രെ
അസ്തിത ിനു പധാനെതളിവ്
ന യുെട
െവളിെ ടു ലാെണ ുവരികിൽ,
കിസ്ത ൻ ചർ ിനു മാ തമായി
അതിെന
പരിമിതെ ടു ു െത െന?
ന െയ ുറി പഠി ി ു
ബു മത ിനും മുഹ ദ് മത ിനും
അതു ബാധകമാേക തേ ?
ഈ േചാദ ിനു തെ പ ൽ
ഉ രമുെ ു േതാ ിെയ ിലും
നഴ്സറിയിെല ു തിനുമു ്, അതു
വിശദീകരി ാനു സമയമി .
കുളിെ ാ ിയിൽ കിട ു െവ ം
െതറി ി കുളി ു കു ിെന
േനാ ിെ ാ ു നി കി ി
ഭർ ാവിെ കാെലാ േക
തിരി ുേനാ ി മ ഹസി .
മലർ ുകിട ു ൈകകാലി ടി ു
െകാഴു ുരു കു ിെ തല ഒരു
ൈകെകാ ു താ ി,
മേ ൈ െകാ ് ഒരു സ്പ ്
ഉപേയാഗി ് അതിെ പുറം തുട .
“ഇതാ, ഇേ ാ േനാ ്!
ഇേ ാ േനാ ് !” ഭർ ാവ്
അടു ുവ േ ാൾ അവൾ പറ ു:
“അഗത മിഖായ്േലാവ്ന പറ തു
ശരിതെ . ഇവനിെ ാ ആള കെള
തിരി റിയാം.”
 അേ ദിവസം മിത അവെ
ആള കെള തിരി റിയാൻ
തുട ിയിരി ു ു.
െലവിൻ കുളിെ ാ ിെയ
സമീപി േ ാൾ നട ിയ ഒരു
പരീ ണം പൂർണമായും വിജയി .
അ ് അതിനുേവ ി പേത കം
വിളി വരു ിയ പാചക ാരൻ
കുനി ു കു ിെന േനാ ി.
കു ിെ മുഖം ചുവ ു.
പതിേഷധി ു തുേപാെല തല
അേ ാ മിേ ാ ം ചലി ി . കി ി
കുനി ുേനാ ിയേ ാഴാകെ
അവെ മുഖം ഒരു പു ിരിയാൽ
പകാശി . ൈകെകാ ു സ്പ ിൽ
മുറുെക ിടി . ചു ുകൾ േചർ ു
പിടി സംതൃപ്തിയുേടതായ ഒരു
പേത ക ശബ്ദം പുറെ ടുവി .
അതുക ് കി ിയും ആയയും
മാ തമ , െലവിനും
ആ ാദ ിലാറാടി.
ആയ ഒരു ൈകെകാ ്
കു ിെന
കുളിെ ാ ിയിൽനിെ ടു ു
പുറ ു ശു ജലെമാഴി ി ശരീരം
തുട . അവൻ െചവി തുളയ് ു
ശബ്ദ ിൽ നിലവിളി തും ആയ
അവെന അ യുെട ൈകയിൽ
െകാടു ു.
“അ നു കു ിേനാടു സ്േനഹം
േതാ ിയതിൽ എനി ു
സേ ാഷമായി.” കു ിെന
മുലയൂ ിെ ാ ു
പതിവു ാന ിരു കി ി
ഭർ ാവിേനാടു പറ ു: “നി ൾ ്
അവേനാടു സ്േനഹം േതാ ു ിെ ു
േക േ ാൾ ഞാെന ു
വിഷമിെ േ ാ!”
“ഞാന െന പറേ ാ? എനി ു
യാഥാർ േബാധമു ാെയ ു
മാ തമാണു ഞാൻ പറ ത്.”
“എ ് ! കു ിെന ക േ ാൾ
യാഥാർ േബാധമു ാെയേ ാ?”
“അവെന ുറി . എെ സ ം
വികാര െള ുറി ് ഞാൻ
കുെറ ൂടി പതീ ി ിരു ു.
ഒര ുതംേപാെല, പുതിയ
ആ ാദകരമായ ഒരു വികാരം എ ിൽ
ഉണരുെമ ു ഞാൻ പതീ ി .
പേ , ഉ ായേതാ, െവറു ം
അനുക യും മാ തം!”
മിത െയ കുളി ി ാൻ േനര ്
ഊരിവ ിരു േമാതിര ൾ െമലി
വിരലുകളിൽ വീ ും ഇ െകാ ്
െലവിെ വാ ുകൾ അവൾ ശ ി
േക .
“അ ്, സേ ാഷെ
അേപ ി ് ആകാം യും
അനുക യുമായിരു ു മു ി നി ത്.
ഇടിമി ൽ സൃഷ്ടി
സം ഭമ ിനുേശഷം എനി വേനാട്
എ ുമാ തം സ്േനഹമുെ ു ഞാൻ
മന ിലാ ു ു.”
“വ ാെത േപടി േപായി, അേ ?
ഞാനും േപടി . പേ , ആ സമയ ു
േപടി തിെന ാൾ,
അതിെന ുറി ാേലാചി ് ഇേ ാൾ
ഞാൻ േപടി ു ു. ഇനി
അേ ാ േപായി ആ ഓ ുമരം
എനിെ ാ ു കാണണം. എ ു ന
മനുഷ നാണ് കടാവേസാവ് ! െപാതുേവ
ഇ െ ദിവസം ന രസമായിരു ു.
സേഹാദരേനാടു ന രീതിയിൽ
െപരുമാറാനും നി ൾ റിയാം…
അേ ാ െപായ്െ ാ .
കു ിെന കുളി ി കഴി ാൽ
ഇവിെട ആവിയും ചൂടും കൂടുതലാണ്.”
 പെ ാ ത്

ന ഴ്സറിയിൽനി ും
പുറ ിറ ിയേ ാൾ െലവിൻ
തനി ായിരു ു. തനി ു
വ മായിെ ു േതാ ിയ
സ ല്പെ ുറി വീ ും
ഓർമി .
േ ഡായിങ്റൂമിൽ മ വർ
സംസാരി ു ശബ്ദംേകെ ിലും
വരാ യിെല ൈകവരിയിൽ ചാരിനി ്
ആകാശേ ് ഉ േനാ ി.
മാനം ഇരു ുതുട ിയിരു ു.
െത ുഭാഗ ു െതളി ആകാശം.
എതിർദിശയിലാണു േമഘ ൾ.
അവിെട മി ലും ഇടിമുഴ വും.
േതാ ിെല നാരകമര ളിൽനി ും
മഴെവ ം താളെമാ ി ് ഇ വീഴു
ശബ്ദ ിനു കാേതാർ ് െലവിൻ
േനാ ി. മരെ ാ ുകൾ ഇടയ് ിെട
അതിെന മറ . ഓേരാ മി ലിലും
ീരപഥം മാ തമ , തിള മു
ന ത ൾ േപാലും
അ പത മാെയ ിലും ഏേതാ
അദൃശ ഹസ്ത ൾ അടു നിമിഷം
വാരിവിതറിയതുേപാെല
അേത ല ് അവ വീ ും
പത െ .
‘എ ാെണനി ു
ചി ാ ുഴ മു ാ ു ത് ?’ തെ
സംശയ ൾ ു പരിഹാരം
ഇേ ാഴും അറി ുകൂെട ിൽേ ാലും
അതു തെ
ആ ാവിൽ െ യുെ
വിശ ാസേ ാെട െലവിൻ സ യം
േചാദി .
‘എെ ഉ ിലുെ ു ഞാൻ
കരുതു തും ചർ ് എ റിയെ ടു
വിശ ാസികള െട ഒരു സമൂഹവുമായി
എെ ബ െ ടു ു തുമായ,
ന െയ മനുഷ ർ ു
െവളിെ ടു ു താണ് ൈദവം
ഉെ തിെ നി േ ഹമായ
െതളിവ്. പേ , ജൂത ാരുെടയും
മുഹ ദീയരുെടയും
കൺഫ ഷ ാരുെടയും
ബു ി കള െടയും കാര േമാ?’
അയാൾ േചാദി .
‘അപകടകരെമ ുേതാ ിയ ഒരു
സംശയം ഉ യി ുകയും െചയ്തു:
“േകാടി ണ ിനു ഇ ൂ ർ ്
ൈദവാനു ഗഹം
നിേഷധി െ ടുവാനു
സാധ തയുേ ാ? അവരുെട ജീവിതം
നിരർ കമാകുേമാ? ആേലാചി ി ്
അയാൾ െപെ ു തിരു ി. പേ ,
എ ിെന ുറി ാണു ഞാൻ
േചാദി ു ത് ? മനുഷ രാശിയിെല
എ ാ മത ൾ ും ൈദവേ ാടു
ബ െ ുറി ാണു ഞാൻ
േചാദി ു ത്.
ന തമ ലമുൾെ ടു ഈ
മഹാ പപ ിന് ൈദവം എ െന
െവളിെ എ ാെണെ േചാദ ം.
ഞാെന ാണു െച ത് ?
വ ിപരമായി യു ിെകാ ു
േനടാൻ കഴിയാ ഒരറിവ് എെ
ഹൃദയ ിൽ നി േ ഹം െവളിെ .
ആ അറിവ് യു ിെകാ ും
വാ ുകൾെകാ ും
വിശദീകരി നു
നിർബ പൂർവമായ ശമ ിലാണു
ഞാൻ.’
‘ന ത ള ചലി ു െത ്
എനി റി ുകൂടാ താേണാ?’
പകാശമാനമായ ഒരു ഗഹ ിെ
ാനം മാറിയത്, ഒരു
വൃ ശിഖര ിെ ദിശ േനാ ി
മന ിലാ ിയ അയാൾ ത ാൻ
േചാദി : ‘എ ിലും ന ത ള െട
ചലനം നിരീ ി ുേ ാൾ ഭൂമിയുെട
ഭമണെ ുറി
സ ല്പി ാെനനി ു സാധി ു ി .
ന ത ൾ ചലി െകാ ിരി ു ു.
എ ു ഞാൻ പറയു തു
ശരിയാണുതാനും.’
‘ഭൂമിയുെട സ ീർണവും
ൈവവിധ പൂർണവുമായ എ ാ
ചലന െളയും
കണ ിെലടു ിരുെ ിൽ,
േജ ാതി ാസ് ത ാർ ്
എെ ിലും മന ിലാ ാേനാ
കണ ുകൂ ാേനാ
സാധി ുമായിരുേ ാ?
ഖേഗാള ള െട ദൂരം, ഭാരം, ചലനം,
മ കുഴ ൾ മുതലായവെയ
സംബ ി അ ുതകരമായ
നിഗമന െള ാംതെ നി ലമായ
ഒരു ഭൂമിയിൽനി ു അവരുെട
കാഴ്ചെയ
അടി ാനമാ ിയു താണ്. ഇേ ാൾ
ഞാൻ കാണു ഇേത ചലനം
നൂ ാ ുകളായി
േകാടി ണ ിനാള കൾ
ക റി ി തും അ ുംഇ ും
മാ മി ാെത തുടരു തുമാണ്.
േനരി കാണാവു ആകാശ ിെല
ധുവേരഖെയയും ച കവാളെ യും
ആധാരമാ ാ
േജ ാതി ാസ് ത ാരുെട
കണ ുകൂ ലുകൾ
െത ിേ ാകു തുേപാെല,
എ ാവർ ും എ ാ ാല ും
മാ മി ാെത തുടരു തും കിസ്തുമതം
എനി ു െവളിെ ടു ി തും
എ ായ്േപാഴും എെ ആ ാവിൽ
പരിേശാധി റിയാവു തുമായ
ന െയ ുറി ധാരണയിൽ
അധിഷ്ഠിതമ ാ എെ
നിഗമന ള ം െത ിേ ാകും. മ
മത െളയും ൈദവവുമായി
അവയ് ു ബ െ യുംകുറി
തീരുമാനെമടു ാനു അവകാശം
എനി ി .’
“നി ൾ ഇതുവെര േപായിേ ?”
അതുവഴി േ ഡായിങ് റൂമിേല ു
േപാവുകയായിരു കി ി േചാദി :
േവേറ കുഴ െമാ ുമി േ ാ?”
ന ത ള െട െവളി ിൽ
അയാള െട മുഖ ് അവൾ
സൂ ി േനാ ി.
ആ നിമിഷം ഒരു മി ൽ ിണർ
ന ത െള മായ് . ആ
പകാശ ിൽ അവൾ അയാള െട
മുഖം വ മായി ക ു. അവിെട
െതളി പസ തയും സേ ാഷവും
ക ് കി ി ചിരി .
‘അവൾ ു മന ിലാകും’ അയാൾ
ചി ി . ‘ഞാൻ
എ ാണാേലാചി ു െത ്
അവൾ റിയാം. അവേളാടിതു
പറ ാേലാ? ശരി, ഞാൻ പറയാം…’
പേ , അയാൾ സംസാരി ാൻ
തുട ിയേ ാൾ അവൾ പറ ു:
‘േകാ ാ, എനി ുേവ ി
ഒരുപകാരം െച ണം. മൂലയിെല
മുറിയിൽേപായി െസർജിയസ്
ഇവാനി ിനു േവ െത ാം
ഒരു ിയി േ ാ എ ു േനാ ണം.
ഞാൻ േപായാൽ ശരിയാവൂ .’
 “തീർ യായും ഞാൻ േപായി
േനാ ാം” എ ു പറ ് െലവിൻ
അവെള ചുംബി .
‘ഇ , അവേളാടു
പറയാതിരി ു താണു ന ത്.’ കി ി
േപായേ ാൾ െലവിൻ വിചാരി :
‘അെതാരു രഹസ മാണ്.
എനി ുമാ തം ആവശ മു തും
പധാനെ തും വാ ുകൾെകാ ു
വിവരി ാനാവാ തുമായ രഹസ ം.’
‘ഈ പുതിയ വികാരം എ ിൽ ഒരു
മാ വും വരു ിയി ി , അെതെ
സേ ാഷി ി ി ി . ഞാൻ സ പ്നം
ക ിരു തുേപാെല െപാടു േന
അെതനി ു െവളി ം പകർ ുത ി .
അത് ഒരു വിസ്മയവുമായിരു ി .
അെതാരു വിശ ാസമായാലും
അെ ിലും—
എ ാെണെ നി റി ുകൂടാ—ഈ
വികാരവും പീഡാനുഭവ ിലൂെട
ഇ ിയേഗാചരമ ാ വിധം എെ
ആ ാവിൽ പേവശി േവരുറ ി
കഴി ു.
‘വ ി ാരൻ ഇവാേനാട് ഇനിയും
ഇതുേപാെല ഞാൻ േദഷ െ ടും.
ഇതുേപാെല തർ ി ും.
അനവസര ിൽ എെ
അഭി പായ ൾ പറയും. എെ
ആ ാവിെ വിശു തല ൾ ും
മ വർ ുമിടയിലു മതിൽ
തുടർ ുമു ാകും. എെ സ ം
ഭീതികള െട േപരിൽ എെ
ഭാര െയേ ാലും ഞാൻ
കു െ ടു ുകയും പി ീട്
പ ാ പി ുകയും
െചയ്തുെകാ ിരി ും. എ ിനാണു
പാർ ി ു െത ് എെ
യു ിേബാധ ിനു
മന ിലായിെ ിലും ഞാൻ പാർ ന
തുടരും. എനിെ ുതെ
സംഭവി ാലും എെ ജീവിതം—
അതിെല ഓേരാ നിമിഷവും—
പഴയതുേപാെല
നിരർ കമാവുകയി .
അർ പൂർണമായ ന യാൽ
ഞാനതിെന സ ുഷ്ടമാ ും.
എനി തിനു കഴിവു ്.’