Rakieta Delta II to jednorazowa wyrzutnia przeznaczona do przenoszenia średnich ładunków.

Jest
sprzedawany w kilku wersjach, które wyróżniają się liczbą silników wspomagających , obecnością lub
brakiem trzeciego stopnia oraz rozmiarem owiewki . 39 metrów wysokości i 2,44 metra średnicy, jego
masa waha się w zależności od modelu od 152 ton do 232 ton. W zależności od konfiguracji wyrzutnia
może umieścić 2,7 do 6,1 ton na niskiej orbicie (LEO) i 900 do 2170 kg na geostacjonarnej orbicie
transferowej (GTO). W swojej najpotężniejszej wersji ( Heavy ) może umieścić 1,5-tonową sondę
kosmiczną na trajektorii międzyplanetarnej i 1,2 tony w kierunku Marsa .

Na rynku pojawiło się około dziesięciu wersji Delta II: każda jest oznaczona czterocyfrowym numerem,
którego kodyfikacja została ustalona dla serii rakiet Delta 1000/2000/3000/4000 poprzedzających
Delta II:

pierwsza liczba przyjmuje wartości 6 lub 7, odróżniając sub-serie Delta II 6000 i 7000 (silnik
pierwszego stopnia zoptymalizowany do lotów wysokościowych, mocniejsze silniki wspomagające).
Ostatni egzemplarz serii 6000 został wydany w 1992 roku;

druga liczba oznacza liczbę silników wspomagających, która może wynosić 3, 4, ale najczęściej (85%
lotów) jest równa 9;

trzecia liczba jest zawsze równa 2 oznacza drugi stopień napędzany silnikiem rakietowym Aerojet
AJ10. Seria Delta pre-Delta II korzystała z innego silnika, TR-201;

czwarta i ostatnia cyfra służy do scharakteryzowania trzeciego piętra. Gdy ten stopień nie istnieje,
przyjmuje wartość 0, podczas gdy 5 oznacza stopień PAM z paliwem napędowym stałym Star 48 B, a 6
oznacza silnik rakietowy typu Star-37.

1. Pierwszy stopień

Pierwszy stopień Thor XLT wywodzi się bezpośrednio z pocisku balistycznego Thor
średniego zasięgu opracowanego pod koniec lat 50. Różnice dotyczą zbiorników, które były
kilkakrotnie przedłużane, aby sprostać wymaganiom poprzednich wersji rodziny Delta .
Stopień ma wysokość 26,1 metra, średnicę 2,44 metra i masę własną 5680 kg (seria 7000).
Przewozi 96,12 ton paliwa, co daje skumulowaną masę 101,8 ton przy napełnieniu paliwem.
Konstrukcja sceny wykonana jest z aluminium i obejmuje idąc od podstawy odpowiedni
komorę silnika, zbiornik tlenu, osłona między zbiornikami, zbiornik nafty i 4,7 metra osłony
łączącej dyszę silnika drugiego stopnia. Elektronika sceny jest przymocowana do ścian osłony
między zbiornikami, która ma panele dostępowe. Stopień napędzany jest pojedynczym
silnikiem rakietowym RS-27 producenta Rocketdyne.
Zastosowano kolejno dwie wersje silnika rakietowego: RS-27 dla podserii 6000 (1989-1992)
zbudowanej w 17 egzemplarzach oraz RS27-A opracowany dla podserii 7000.
Dane technicze silnika RS:

Impuls
Ciąg Ciśnienie w Regulacja Współczynnik
specyficzny
komorze spalania ciągu przekroju dysz
Ziemia Próżnia Ziemia Próżnia
890,1 1054,2 brak
82 bar 254 302 12
kN kN regulacji
 Stosunek Wymiary
Masa Czas
mieszania
Średnic własna pracy
(tlen/nafta) Wysokość
a
2,25 3,78m 1,07m 1147 kg 261 s

2. Boostery
Boostery wzmacniające , które są przymocowane do boków pierwszego etapu,
odgrywają kluczową rolę w pierwszych minutach lotu, ponieważ ich ciąg znacznie
przewyższa ciąg silnika pierwszego stopnia. Bez wzmacniacza rakieta nie mogła
wystartować. Wersja 6000 Delta II zbudowana w 17 egzemplarzach wykorzystuje
dziewięć Castor 4A o jednostkowym ciągu 478 kilo niutonów . Wersja 7000
wykorzystuje trzy, cztery lub dziewięć GEM 40, które wyróżniają się wyższym
ciągiem (493 kN), dłuższym czasem spalania i w pełni kompozytową powłoką, która
proporcjonalnie zmniejsza pustą masę. Dysze, zamocowane na stałe, są odchylone na
zewnątrz, aby zwiększyć stabilność podczas lotu i utrzymać gorące gazy z dala od
korpusu wyrzutni. Współczynnik rozszerzalności dyszy wynosi 11. Najpotężniejsza
wersja ( Heavy ), zbudowana tylko z sześciu jednostek, wykorzystuje dziewięć
boosterów GEM-46, o jeszcze większej sile ciągu 63 ton. Kiedy wyrzutnia ma
dziewięć silników wspomagających, trzy z nich są zapalane zaledwie minutę po
starcie kilka sekund po zgaśnięciu pierwszych sześciu.

Charakterystyka Beaver 4A GEM 40 GEM 46

Wymiary 10,63 × 1,02 m 11,4 x 1 m 12,6 × 1,2 m
Masa całkowita 11,7 t 13 t 19,1t
Masa miotająca 10,1 t 11,8 t 16,9 t
Ciąg 478 kN 493 kN 628 kN
Impuls specyficzny 266 s 274 s 278 s
Obudowa częściowo
Materiał obudowy Obudowa kompozytowa
metalowa
Występowanie Seria 6000 Seria 7000 Seria 7000 H

3.Drugie piętro
Drugi stopień Delta-K ma 5,97 metra długości i 2,44 metra średnicy. Ma pustą masę
950 kg i przewozi 6 ton paliwa. Obejmuje zbiorniki na paliwo, sekcję zawierającą
silnik rakietowy i kuliste zbiorniki zawierające azot oraz skrzynię z wyposażeniem.
Do mocowania owiewki służy fartuch i rama wykonana z rur . To otacza górną część
stopnia, podczas gdy międzystopniowa osłona łącząca pierwszego stopnia otacza
dolną część, przy czym osłona tworzy połączenie między tymi dwoma elementami.
Dwa zbiorniki na paliwo są wykonane z aluminium i mają wspólną ścianę. Scena jest
zasilany przez Aerojet AJ10-118K rakietowego silnika , przy nacisku 4 tony (43,4
kN). Silnik ten wykorzystuje mieszaninę hypergolic z dwutlenku siarki i aerozine 50 .
Aerozine 50 to mieszanina składająca się z 50% hydrazyny i 50% asymetrycznej
 dimetylohydrazyny (UDMH), która zapewnia najlepszy kompromis pomiędzy
stabilnością UDMH a wyższą gęstością hydrazyny . Paliwa zasilają AJ-10 bez
przechodzenia przez turbopompę, ale poprzez proste zwiększanie ciśnienia: hel jest
podgrzewany przez wymiennik ciepła umieszczony na silniku rakietowym, zanim
zostanie wstrzyknięty do zbiorników. Ciśnienie w komorze spalania wynosi 8,83 bara.
Ściany są chronione przed nagrzewaniem dzięki powłoce ablacyjnej, która umożliwia
odciążenie silnika w porównaniu z układem cyrkulacji paliwa pędnego (układ
regeneracyjny). Specyficzne impulsu 319 sekund jest zoptymalizowany dla próżni
przez długość (dysza dysza współczynnik rozszerzalności 65). Silnik można odchylać,
aby kontrolować orientację wyrzutni przy odchyleniu i pochyleniu . Sterowanie
przechyłem i trzema rodzajami ruchu podczas faz lotu bezwładnościowego (bez
napędu) odbywa się za pomocą małych silników odrzutowych na zimny gaz,
wykorzystujących azot . Częścią tego etapu jest przedział sprzętowy, w którym
znajduje się jednostka bezwładnościowa i system nawigacyjny sterujący lotem
wyrzutni do momentu zwolnienia drugiego stopnia. Silnik można włączyć do 6 razy w
przypadku misji na orbitę geostacjonarną lub heliocentryczną (misje
międzyplanetarne). AJ10 może działać przez 500 sekund.

4.Trzeci stopień
Wyrzutnia ma trzeci etap, kiedy musi osiągnąć wysoką orbitę ziemską ( orbitę
geostacjonarną ) lub międzyplanetarną). Oferowane są dwa rodzaje paliw rakietowych
na stałe , oba opracowane przez ATK-Thiokol. PAM (Star 48b) (2,03 x 2,44 m) o
masie 2,1 ton ma wzdłużne z 68,6 kN 84,5 s podczas gwiazdek 37 FM (1,69 x 2, 44
m) o masie 1,1 ton w ciągu dnia 47,3 kN przez 64,5 s. Oba silniki wykorzystują jako
materiał pędny z HTPB . Trzeci etap, pozbawiony systemu orientacji, jest
stabilizowany przez szybki obrót ( spin ). Posiada mechanizm jo-jo, który umożliwia
anulowanie prędkości obrotowej po wyłączeniu silnika przed odłączeniem się od
ładunku . Scena jest całkowicie zamknięta w owiewce z górną częścią drugiego
stopnia.

5.Czapka

Owiewka Delta II Heavy jest umieszczona wokół sondy MESSENGER , która jest już
zainstalowana na trzecim stopniu wyrzutni.
Dostępnych jest kilka rozmiarów nakryć głowy . Najmniejszy model, o średnicy
identycznej jak wyrzutnia (2,44 m), nie jest już używany od 1997 r. Średniej wielkości
owiewka, która jest standardowym i najczęściej stosowanym modelem, ma średnicę
2,9 metra i składa się z aluminiowej konstrukcji. z panelami z materiału
kompozytowego . Lżejsza owiewka o średnicy trzech metrów, w całości wykonana z
materiału kompozytowego, oblatuje po raz pierwszy w 1990 roku. Istnieje wersja
krótka (8,88 m) i długa (9,25 m). Owiewka jest wypuszczana jak najwcześniej
podczas lotu, aby odciążyć wyrzutnię. Oddzielenie osłony odbywa się za pomocą
popychaczy pneumatycznych, których ruch inicjowany jest ładunkami
pirotechnicznymi. Elementy owiewki obracają się na zawiasach przed
6.Produkcja i koszt

Mobilna suwnica bramowa służy do montażu w pionie różnych elementów Delta II.
Zdjęcie podkreśla niewielki rozmiar drugiego stopnia w porównaniu z pierwszym
stopniem i silnikami wspomagającymi.
Budowa, montaż i integracja wyrzutni Delta II odbywa się w kilku obiektach
zlokalizowanych w Decatur ( Alabama ), Harlingen ( Teksas ), San Diego
( Kalifornia ) i Denver ( Kolorado ).

W 1997 roku Federal Aviation Administration oszacowała, że średni koszt startu Delta
II wynosił od 45 do 50 milionów dolarów. W 2000 r. Oszacowano, że koszt
uruchomienia satelity GPS przez Delta II wynosi od 50 do 60 milionów dolarów.
Kryzys gospodarczy 2008 miało wpływ na koszt uruchomienia Delta II: średni koszt
oszacowano w 2008 roku na 50 milionów dolarów nagle wzrósł w 2009 roku do 60 i
70 mln dolarów. Najpotężniejszy model Delta 7925 Heavy zdolny do umieszczenia
sześciu ton na niskiej orbicie (trzy do czterech razy mniej niż Falcon 9 FT) kosztował
w 2003 roku około 85 milionów dolarów, ale w 2009 roku cena ta osiągnęła 150
milionów dolarów. Ostatni lot wyrzutni w 2018 roku został sprzedany za 96,6 miliona
dolarów.