PROJEKT BUDOWLANY

TEMAT :
REMONT K A M I E N I C Y nr 25

INWESTOR : Gmina Trzebinia – Urząd Miejski w Trzebini

32—545 Trzebinia, ul. Piłsudskiego 14

LOKALIZACJA : Trzebinia Rynek 25

OPRACOWAŁ ZESPÓŁ :
Projektant –Architektura, Konstrukcja
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Sprawdzający – Konstrukcja
mgr inŜ. Małgorzata Brańka – Stefańska
Upr. nr 1564/94 w specjalności konstrukcyjno- budowlanej bez ograniczeń
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6384/02.

Projektant – Instalacja elektryczna

tech. elekt. Roman Starzycki
Upr. bud. nr 127/99 - specjalność instalacje w zakresie sieci,
instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych
wydane przez Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/IE/1182/03.

WSZELKIE PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEśONE /REPRODUKCJA WZBRONIONA/ Dz. U. Nr 24 poz. 83 z dnia 23.02.1994 r.
Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
 Spis treści

Oznaczenia Nazwa

STRONA TYTUŁOWA
SPIS TRESCI

I. DOKUMENTY FORMALNO-PRAWNE
i UPRAWNIENIA BUDOWLANE.

II. PROJEKT ZOGOSPODAROWANIA DZIAŁKI.

II.1. Opis do projektu zagospodarowania działki.

II.2. Część rysunkowa:

Rys. nr 1 Projekt zagospodarowania działki.

III. INWENTARYZACJA BUDOWLANA.

Rys. nr 1 Rzut więźby dachowej skala 1:100

Rys. nr 2 Rzut połaci dachowej skala 1:100
Rys. nr 3 Elewacja wschodnia skala 1:100
Rys. nr 4 Elewacja zachodnia skala 1:100

IV. OCENA STANU TECHNICZNEGO ELEMENTÓW

OBJĘTYCH REMONTEM.

IV.1. Część opisowa - Opis techniczny.

IV.2. Dokumentacja fotograficzna.

 PROJEKT ZMIANY POKRYCIA DACHU, PRZEBUDOWY
V. KOMINÓW, WZMOCNIENIA KONSTRUKCJI WIĘŹBY
DACHOWEJ, REMONTU BALKONÓW, WYKONANIE
IZOLACJI PRZECIWILGOCIOWEJ I OCIEPLENIE BUDYNKU.

V.1. Szczegółowy zakres robót remontowych

- Część opisowa.
- Część rysunkowa:
Rys. nr 1 Rzut więźby dachowej skala 1:100
Rys. nr 2 Rzut połaci dachowej skala 1:100
Rys. nr 3 Elewacja wschodnia skala 1:100
Rys. nr 4 Elewacja zachodnia skala 1:100
Rys. nr 5 Zestawienie stolarki okiennej skala 1:100

V.2. Technologia ocieplenia.

Rys. nr 1 Stan istniejący – okap skala 1:20.
Rys. nr 2 Szczegół ocieplenia okapu skala 1:20.
Rys. nr 3 Szczegół ocieplenia ściany zewnętrznej.
Rys. nr 4 Układ warstw na balkonie.
Rys. nr 5 Odprowadzenie wody z balkonu
– okapnik.
Rys. nr 6. Profile podparapetowe.
Rys. nr 7. Gzymsy.
V.3. Konstrukcja
- Część opisowa.
- Część rysunkowa:
Rys.nr 1. Rozmieszczenie elementów konstr.rzut piwnic skala 1:100
Rys.nr 2. Rozmieszczenie ram stalowych – rzut parteru skala 1:100
Rys. nr 3. Przekrój A-A skala 1:50
Rys. nr 4. Przekrój B-B skala 1:50
Rys. nr 5. Zbrojenie stopy fundamentowej F-1
- Wymiarowanie.
V.4. Remont balkonu.
- Część opisowa.
V.5. Kolorystyka.
- Część rysunkowa:
Elewacja wschodnia – cała pierzeja.
Elewacja zachodnia – cała pierzeja.
Rys. nr 1 Elewacja wschodnia skala 1:100
Rys. nr 2 Elewacja zachodnia skala 1:100
Rys. nr 3 Elewacja wschodnia skala 1:100
Rys. nr 4 Elewacja zachodnia skala 1:100
V.6. Wykaz zastosowanego materiału do remontu.
- Część opisowa.
 VI. PRZEBUDOWA KOMINÓW.

Część opisowa.
VI.1.

Część rysunkowa:
VI.2.
Rys. nr 1 Rzut połaci dachowej - modernizacja
pionów kominowych skala 1:100.

VII. PROJEKT INSTALACJI ODGROMOWEJ.

Opis techniczny.
VII.1.

VII.2. Część rysunkowa:

Rys. nr 1 Plan instalacji piorunochronnej
skala 1:100

VIII. INFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA

I OCHRONY ZDROWIA - BIOZ.
I. DOKUMENTY FORMALNO-PRAWNE
I UPRAWNIENIA BUDOWLANE.

DOKUMENTY FORMALNO-PRAWNE.
1. Mapa zasadnicza wydana przez Urząd Miasta w Trzebini, Gminny Ośrodek
Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, Katastru i Geodezji dnia
01.02.2008 roku.

UPRAWNIENIA BUDOWLANE, ZAŚWIADCZENIA.

1. Uprawnienia budowlane w zakresie architektury bez ograniczeń
nr upr. MPOIA/021/2006 – Bogdan Stefański.
2. Zaświadczenia o wpisie do MOIA nr ewd. MP-1243 – Bogdan Stefański.
3. Uprawnienia budowlane w zakresie konstrukcji bez ograniczeń nr upr. 1563/94
Bogdan Stefański.
4. Zaświadczenia o wpisie do MOIIB nr ewd. MAP/BO/6383/02 - Bogdan Stefański.
5. Oświadczenie projektanta - Bogdan Stefański.
6. Uprawnienia budowlane w zakresie konstrukcji bez ograniczeń nr upr. 1564/94.
7. Zaświadczenia o wpisie do MOIIB nr ewd. MAP/BO/6384/02 - M.Brańka- Stefańska.
8. Oświadczenie projektanta - M.Brańka- Stefańska.
9.Uprawnienia w zakresie instalacji elektrycznych nr upr 127/99 – Roman Starzycki.
10. Zaświadczenia o wpisie do MOIIB nr ewd. MAP/IE/1182/03 – Roman Starzycki
11.Oświadczenie – Roman Starzycki.
BOGDAN STEFAŃSKI Dulowa,Listopad.2007 r
zam. Dulowa, ul. Tenczyńska 5
32-545 Karniowice
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

OŚWIADCZENIE

Zgodnie z art. 20 ust. 4 z dn.7 lipca 1994 Prawo budowlane /tekst jednolity
Dz. U. z 2006 roku Nr 156 poz. 1118 z późniejszymi zm./jako autor projektu
budowlanego pt. ,, REMONT KAMIENICY RYNEK 25 w Trzebini ”
oświadczam
Ŝe projekt budowlany sporządzony został zgodnie z obowiązującymi
przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.
MAŁGORZATA BRAŃKA – STEFAŃSKA Dulowa,Listopad.2007 r
Upr. nr 1564/94 w specjalności konstrukcyjno- budowlanej bez ograniczeń
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6384/02.

OŚWIADCZENIE

Zgodnie z art. 20 ust. 4 z dn.7 lipca 1994 Prawo budowlane /tekst jednolity
Dz. U. z 2006 roku Nr 156 poz. 1118 z późniejszymi zm./jako sprawdzający projekt
budowlany pt. ,, REMONT KAMIENICY RYNEK 25 w Trzebini ”
oświadczam
Ŝe projekt budowlany – branŜa: konstrukcyjna, sporządzona została zgodnie
z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.
ROMAN STARZYCKI Listopad.2007 r
Upr. bud. nr 127/99 - specjalność instalacje w zakresie sieci,
instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych
wydane przez Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/IE/1182/03.

OŚWIADCZENIE

Zgodnie z art. 20 ust. 4 z dn.7 lipca 1994 Prawo budowlane /tekst jednolity
Dz. U. z 2006 roku Nr 156 poz. 1118 z późniejszymi zm./jako autor projektu
budowlanego pt. ,, REMONT KAMIENICY RYNEK 25 w Trzebini ”
oświadczam
Ŝe projekt budowlany – branŜa: instalacja elektryczna ( odgromowa ),
sporządzona została zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy
technicznej.
II. PROJEKT ZAGOSPODAROWANIA
DZIAŁKI.

Spis zawartości:
II.1. Opis do projektu zagospodarowania działki.
II.2. Część rysunkowa:
Rys. nr 1 Projekt zagospodarowania działki skala 1:1000.

OPRACOWAŁ :
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b

II.1. Opis do projektu zagospodarowania działki.

1. PRZEDMIOT INWESTYCJI.
Zamierzeniem inwestycyjno - budowlanym jest remont kamienicy połoŜonej
w Trzebini Rynek nr 25.

2. PODSTAWA OPRACOWANIA.
- Wizja lokalna w terenie.
- Inwentaryzacja kamienic.
- Umowa – Zlecenie.
- Mapa sytuacyjna w skali 1:1000.
- Uzgodnienia z Inwestorem.
- Obowiązujące przepisy prawne.

3. ISTNIEJĄCE ZAGOSPODAROWANIA TERENU DZIAŁKI.

Nieruchomość połoŜona jest w Trzebini po zachodniej stronie Rynku. Działka
jest nie ogrodzona, uzbrojona i zabudowana. Spadek terenu odbywa się w kierunku
południowym. Na działce wybudowany jest budynek kamienicy nr 25, który
stanowi środkowy segment zachodniej pierzei rynku. Wejście do budynku odbywa
się do strony wschodniej, od strony rynku oraz dodatkowe boczne wejście znajduje
się od strony zachodniej. Budynek przykryty jest dwuspadowym symetrycznym
dachem z ozdobnymi lukarnami.

4. PROJEKTOWANE ZAGOSPODAROWANIE TERENU DZIAŁKI.

Planowanie przedsięwzięcie nie wpłynie na zmianę kształtu bryły budynku.
Jedynie zmniejszeniu ulegną odległości budynku kamienic od granic działek
sąsiednich o planowaną grubość ocieplenia ścian. Inwestycja równieŜ nie wpłynie na
zmianę kształtu dachu. Projektuje się wymianę i wzmocnienie części elementów
więźby dachowej a takŜe wymianę pokrycia dachu.

5. ZIELEŃ NA DZIAŁCE.
Planowane zamierzenie inwestycyjne nie będzie kolidować z istniejącą zielenią.

6. SPOSÓB ODPROWADZENIA WÓD OPADOWYCH.

Nie zmienia się sposobu odprowadzania wód opadowych.
Rynny i rury spustowe – do wymiany, bez zmiany lokalizacji.

7. INNE DANE O PRZEDMIOTOWEJ DZIAŁCE.

Kamienice nie figuruje w rejestrze zabytków.

8. WPŁYW INWESTYCJI NA ŚRODOWISKO.

Planowana inwestycja nie będzie miała wpływu na środowisko i Ŝycie
ludzkie. Przy modernizacji budynku kamienic naleŜy uŜywać materiałów obojętnych
dla środowiska.

9. ODDZIAŁYWANIE INWESTYCJI NA DZIAŁKI SĄSIEDNIE.

Inwestycja nie będzie miała wpływu na działki sąsiednie.

10. KATEGORIA OBIEKTU.

Zgodnie z załącznikiem nowego Prawa Budowlanego art. 110 kamienica
zalicza się do kategorii XIII – pozostałe budynki mieszkalne.
III. INWENTARYZACJA BUDOWLANA.

Spis zawartości:
III.1. Część rysunkowa.
Rys. nr 1 Rzut więźby dachowej skala 1:100
Rys. nr 2 Rzut połaci dachowej skala 1:100
Rys. nr 3 Elewacja wschodnia skala 1:100
Rys. nr 4 Elewacja zachodnia skala 1:100

OPRACOWAŁ :
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
IV. OCENA STANU TECHNICZNEGO
ELEMENTÓW OBJĘTYCH REMONTEM.

Spis zawartości:
IV.1. Część opisowa – Opis techniczny.
IV.2. Dokumentacja fotograficzna.

OPRACOWAŁ :
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
IV.1. Część opisowa – opis techniczny.
IV.1.1. PODSTAWA OPRACOWANIA.

1. Zlecenie Inwestora.
2. Wizja lokalna i badanie stanu technicznego budynku dokonana celem
zapoznania się z obiektem, wykonania szkiców, notatek zdjęć w zakresie
niezbędnym do opracowania ekspertyzy.
3. Literatura:
J.Thierry - Remonty budynków i wzmacnianie konstrukcji.
E.Schild - Słabe miejsca w budynkach.
J.Kobiak - Konstrukcje Ŝelbetowe.
W.Kledzik - Wzory i tablice do projektowania konstrukcji Ŝelbetowych.
J.Kobiak - W. Stachurski: Konstrukcje betonowe.
B. Januszaniec - Wybrane właściwości fizyczne, skrypt PŁ , Łódź 1990.
Z. PieniąŜek - Fizyka budowli, skrypt PK, Kraków 1986.
Cz. Linczowski, G. Stelmaszczyk – Zabezpieczenie eksploatacyjne, remonty
i modernizacje obiektów budowlanych, skrypty, Kielce 2004.
Praca zbiorowa pod kierunkiem S. Zaleski – Remonty budynków mieszkalnych,
arkady, Warszawa 1987 1995.
Wacetob – ZuŜycie obiektów budowlanych oraz podstawowe nazewnictwo
budowlane, Warszawa 2000.
Sekocenbud – Biuletyn cen obiektów budowlanych BCO, Obiekty kubaturowe i
inŜynieryjne, Warszawa 2005 r.
4. Polskie normy budowlane.
- ObciąŜenia budowli. Zasady ustalenia wartości – PN-82/B-02000.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia stałe – PN-82/B-02001.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia zmienne technologiczne.
Podstawowe obciąŜenia technologiczne i montaŜowe – PN-82/B-02003.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia zmienne technologiczne. ObciąŜenia pojazdami
PN-82/B-02004.
- ObciąŜenia w obliczeniach statycznych. ObciąŜenie śniegiem – PN-80/B-02010.
- ObciąŜenia w obliczeniach statycznych. ObciąŜenie wiatrem – PN-77/B-02011.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenie gruntem – PN-88/B-02014.
- Konstrukcje i podłoŜa budowli. Ogólne zasady obliczeń – PN-76/B-03001.
- Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie wraz ze zmianami
 PN-B-03150:2000/Az1:2001.
- Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie – PN-90/B-03200.
- Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone z kruszywowych betonów lekkich.
Obliczenia statyczne i projektowanie – PN-B-03263:2000.
- Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone. Obliczenia statyczne i projektowanie
PN-B-03264:2002.
- Konstrukcje murowane zbrojone. Projektowanie i obliczenie – PN-B-03340:1999.
5. Inwentaryzacja architektoniczno-budowlaną budynku opracowana
31.01.2007 roku przez Biuro Obsługi Budownictwa ,,VILLICUS”.

IV.1.2. CEL OPRACOWANIA.

Celem opracowania jest wykonanie oceny stanu technicznego
elementów budynku kamienicy nr 25 objętych remontem.

IV.1.3. DANE OGÓLNE BUDYNKU.

Obiekt posiadający kondygnację : piwnic, parteru, piętra i poddasza
( częściowo – uŜytkowanego ). Przykryty dwuspadowym symetrycznym
dachem z lukarnami. Wzniesiony został systemem gospodarczym
z materiałów tradycyjnych. W budynku na parterze znajdują się dwa lokale
usługowe. Na parterze i piętrze po 3 lokale mieszkalne, na poddaszu 2 lokale
mieszkalne. Pozostałą powierzchnię poddasza zajmuje strych.

IV.1.4. DANE TECHNICZNE.

Powierzchnia zabudowy - 191,07 m2,
Powierzchnia uŜytkowa - 609,98 m2,
Powierzchnia całkowita - 824,28 m2,
Kubatura - 2693,50 m3

IV.1.5. ELEMENTY KONSTRUKCYJNE OBIEKTU :

- Ściany nośne i działowe – cegła pełna, pustaki PGS ( piętro, poddasze )
- Stropy – DZ,
- Mur oporowy – murowany z cegły,
- Dach – dwuspadowy z lukarnami przykrytymi daszkami trójspadowymi,
konstrukcja więźby dachowej drewniana,
- Balkony – płyty Ŝelbetowe wylewane na mokro,
- Schody – wewnętrzne Ŝelbetowe wylewane na mokro,
- Kominy – murowane z cegły, otynkowane i stalowe rury.

IV.1.6. ELEMENTY WYKOŃCZENIOWE OBIEKTU - ZEWNĘTRZNE :

- Tynk – nakrapiany cementowo-wapienny, w dolnej części na elewacji wschodniej
tynk gładki cementowo-wapienny malowany,
- Rynny i rury spustowe – stalowe,
- Stolarka okienna – drewniana i PCV,
- Kraty – stalowe,
- Barierki ( na balkonach ) – stalowe,
- Parapety – stalowe,
- Stolarka drzwiowa – drewniana ( główne wejście do budynku kamienicy),
- Witryny sklepowe - stalowe,
- Obróbki blacharskie – stalowe,
- Pokrycie – eternit falisty,
- Dylatacje – stalowe,
- Opaska – kostka brukowa, płytki betonowe sześciokątne.

IV.1.7. USZKODZENIA :
Stolarka okienna - drewniana spaczenie skrzydeł, okucia poluzowane, widoczna
rdza na okuciach, spękania elementów drewnianych,
liczne odpryski lakieru, zuŜyte.

Parapety naloty rdzy, zdeformowane.

Kraty widoczne punktowe naloty rdzy.

Stolarka drzwiowa zuŜyta.

Tynk zewnętrzny miejscami odspojony, występują zarysowania i drobne

 pęknięcia, punktowe ubytki tynku, elewacje nieestetyczne,
przebarwienia, zawilgocenia.

Dach więźba dachowa – zagrzybienie elementów więźby

dachowej przy kominach, naturalne zuŜyte,
pokrycie – nieszczelne, spękane, występują duŜe
prześwity, w duŜym stopniu zuŜyte.

Kominy zarysowani i pęknięcia, ubytki tynku.

Obróbki blacharskie punktowe naloty rdzy.

Rynna i rura spustowa widoczna korozja na hakach i łączeniach poszczególnych

elementów, brak rynien na daszkach lukarn.

Oświetlenie nad wejściami do budynku zamontować nowe, istniejące są zuŜyte.

Dylatacje istniejące osłony skorodowane.

Opaska przy budynku duŜe zuŜycie opaski od strony zachodniej,

miejscami opaska nie występuje.

IV.1.8. ZESTAWIENIE OCENY STANU TECHNICZNEGO

POSZCZEGÓLNYCH ELEMENTÓW BUDOWLANYCH.

L.p. Element Ocena stanu technicznego

1. Ściany Zadawalający
2. Dach - konstrukcja Zadawalający
3. Dach - pokrycie Zły
4. Kominy Zły
5. Obróbki blacharskie Zły
6. Rynny i rury spustowe Niezadawalający
7. Stolarka okienna PCV Zadawalający
drewniana Zły
8. Kraty Niezadawalający
9. Parapety zewnętrzne Niezadawalający
10. Stolarka drzwiowa - zewnętrzne Zły
11. Witryny sklepowe Niezadawalający
12. Elewacje – tynk Niezadawalający/Zły
13. Balkon - płyta Niezadawalający
14. Barierki Niezadawalający
15. Osłony dylatacji Zły
 KAMIENICA nr 25

ELEWACJA WSCHODNIA
ELEWACJA WSCHODNIA
ELEWACJA ZACHODNIA
KAMIENICA nr 25

ELEWACJA ZACHODNIA
 KAMIENICA nr 25

ELEWACJA ZACHODNIA
V. PROJEKT ZMIANY POKRYCIA DACHU,
PRZEBUDOWY KOMINÓW,
WZMOCNIENIA KONSTRUKCJI WIĘŹBY
DACHOWEJ, REMONTU BALKONÓW,
WYKONANIE IZOLACJI
PRZECIWWILGOCIOWEJ I OCIEPLENIE
BUDYNKU.

Spis zawartości:
V.1. Szczegółowy zakres robót.
V.2. Technologia ocieplenia budynku.
V.3. Konstrukcja.
V.4. Kolorystyka.
V.5. Wykaz zastosowanego materiału do remontu.

OPRACOWAŁ :
Projektant – Architektura, Konstrukcja
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Sprawdzający – Konstrukcja
mgr inŜ. Małgorzata Brańka – Stefańska
Upr. nr 1564/94 w specjalności konstrukcyjno- budowlanej bez ograniczeń
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6384/02.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
 V.1. Szczegółowy zakres robót remontowych.

KAMIENICA RYNEK 25 w TRZEBINI.

ELEWACJA WSCHODNIA

1. Wymiana wszystkich parapetów ( wszystkie).

2. Wymiana rynien i rur spustowych.
3. DemontaŜ i montaŜ daszku nad balkonem.
4. Renowacja balustrady ( oczyszczenie elementów stalowych ze rdzy, malowanie ).
5. Wymiana wszystkich okien drewnianych.
6. PrzełoŜenie skrzynek ( gaz 1szt.).
7. DemontaŜ – montaŜ tabliczek 2 szt., oświetlenie 1 szt. i haki 1 szt.
8. Remont balkonu ( skuć wylewkę cementową do płyty balkonowej, wykonać nową
wylewkę cementową + izolacja + płytki mrozoodporne, wykonać okucia,
zamontować rynny ).
9. Odkopanie fundamentów, napawa ściany fundamentowej z wykonaniem tynku
cementowego, załoŜenie izolacji przeciwwilgociowej styroduru 10 cm i folii
kubełkowej, na gł. 80 cm.
10. Naprawa tynku elewacji na powierzchni ok. 20 %.
11. Ocieplenie elewacji styropianem gr. 12 cm metodą lekko-mokrą. NałoŜenie tynku
– tynk akrylowy.
12. Rozbiórka istniejącego pokrycia dachu, naprawa więźby dachowej ( wymiana
uszkodzonych elementów więźby dachowej wraz z dodatkowym załoŜeniem
nowych łat i dodatkowych konrłat ). UłoŜenie na całości folii
paroprzepuszczalnej. Nowe pokrycie dachu – blacha dachówkopodobna.
13. DemontaŜ krat.
14. Wymiana witryn sklepowych.
15. Wymiana drzwi wejściowych do kamienicy ( szerokość otworu drzwiowego
100 cm).
16. Wymiana drzwi sklepowych ( szerokość otworu drzwiowego w świetle 90 cm).
17. Kominy lub fragmenty kominów do likwidacji ( wg części przebudowa kominów
rys. nr 1 – rzut poddasza). Przebudowa pozostawionych kominów – rozbiórka
istniejących kominów do stropu nad piętrem. Budowa nowych kominów z cegły
pełnej do poziomu dachu, powyŜej dachu z cegły klinkierowej.
18. ZałoŜyć na kablach rurki osłonowe.
19. Naprawa płyty gzymsowej.
20. Wymiana wycieraczek na nowe 2 szt.
21. PrzełoŜenie kostki brukowej.
22. Wykonanie nowej osłony na dylatacjach.
23. DemontaŜ reklamy.
24. DemontaŜ - montaŜ kratek wentylacyjnych.
25. MontaŜ wyłazu dachowego.
26. MontaŜ ław kominiarskich.
27. MontaŜ rynien na daszkach lukarnach.
28. MontaŜ okna połaciowego – 1 szt.
29. Projektowany gzyms.

ELEWACJA ZACHODNIA

1. Wymiana wszystkich parapetów.

2. Wymiana rynien i rur spustowych.
3. Wykonanie nowego spocznika przed wejściami do budynku – 2 szt.
4. DemontaŜ – montaŜ kratek wentylacyjnych.
5. Wymiana okien drewnianych.
6. PrzełoŜenie skrzynek – tp 1 szt.
7. DemontaŜ – montaŜ oświetlenia 3 szt.
8. Remont muru oporowego.
9. Odkopanie fundamentów, napawa ściany fundamentowej z wykonaniem tynku
cementowego, załoŜenie izolacji przeciwwilgociowej styroduru 10 cm i folii
kubełkowej, na gł. 80 cm.
10. Naprawa tynku elewacji na powierzchni ok. 5 %.
11. Ocieplenie elewacji styropianem gr. 12 cm metodą lekko-mokrą. NałoŜenie tynku
– tynk akrylowy.
12. Rozbiórka istniejącego pokrycia dachu, naprawa więźby dachowej ( wymiana
uszkodzonych elementów więźby dachowej wraz z dodatkowym załoŜeniem
nowych łat i dodatkowych konrłat ). UłoŜenie na całości folii
paroprzepuszczalnej. Nowe pokrycie dachu – blacha dachówkopodobna.
13. Czyszczenie i malowanie krat.
14. ZałoŜenie na kablach rur osłonowych.
15. Naprawa płyty gzymsowej.
16. Wykonanie opaski z kostki brukowej.
17. MontaŜ osłon na dylatacjach.
18. MontaŜ rynien na daszkach lukarn.
19. Projektowany gzyms.
20. Kominy lub fragmenty kominów do likwidacji ( wg części przebudowa kominów
rys. nr 1 – rzut poddasza). Przebudowa pozostawionych kominów – rozbiórka
istniejących kominów do stropu nad piętrem. Budowa nowych kominów z cegły
pełnej do poziomu dachu, powyŜej dachu z cegły klinkierowej.
21. Wymiana drzwi wejściowych.
22. Projektowany cokół zmywalny.
22. Projektowane zadaszenie nad wejściami do budynku z poliwęglanu litego.
23. MontaŜ drzwi zewnętrznych 135/205 cm.
24. MontaŜ okna 150/150 cm.
25. DemontaŜ kraty.
V.2. Technologia ocieplenia budynku.

1. Ocieplenie budynku.

A). Przyjęta metoda.

Ocieplenie ścian budynku kamienicy naleŜy wykonać metodą lekko-mokrą

opartą na styropianie z tynkiem akrylowym. NaleŜy zastosować gr. ocieplenia:

- powierzchnia ścian elewacji 12 cm,

- ościeŜa 2 cm,

- ściany fundamentowe – styrodur gr. 10 cm, głębokość ocieplenia 80 cm.

B). Charakterystyka cech materiałów stosowanych w metodzie

"lekko-mokrej":

Płyty styropianowe uŜyte do wykonania warstwy izolacyjnej powinny być

wykonane ze styropianu samogasnącego, o gęstości nie mniejszej jak 15 kg/m3 i nie
większej niŜ 20 kg/m3 wg PN-B-20130:1999. Taki styropian ma odpowiednią
twardości jednocześnie izolacyjność. Struktura płyt powinna być zwarta, bez luźno
związanych granulek. Zaleca się, by wymiary płyt nie były większe niŜ 600x1200 mm
( dopuszczalne odchyłki +/- 2 mm). NaleŜy zastosować styropian grubości 12 cm i
15cm. WaŜne jest, by powierzchnia płyt styropianowych była szorstka, a ich
krawędzie proste ostre bez wyszczerbień. NaleŜy pamiętać teŜ aby nie kupować płyt
bezpośrednio po ich wyprodukowaniu. Płyty styropianowe powinny być
sezonowane około ośmiu tygodni - inaczej będą się kurczyć po przyklejeniu na
ścianie. Bardzo waŜne jest, by przed zakupem płyt styropianowych sprawdzić
wymienione wyŜej cechy. Producentów styropianu jest wielu, lecz nie wszyscy
oferują towar odpowiedniej jakości.
 Tkaniny zbrojące powinny być wykonane z włókna szklanego

o określonych wymiarach oczek, odpowiednio zaimpregnowane, których

wydłuŜalność i wytrzymałość na zrywanie są zgodne z zaleceniami świadectwa ITB.

Materiały klejące do mocowania płyt styropianowych do podłoŜa

oraz do tkaniny zbrojącej do warstwy izolacyjnej powinny mieć postać zaprawy

lub warstwy klejącej. Zaprawa klejąca powinna być jednolitym proszkiem, łatwym
do wymieszania z wodą. Masa klejąca, która jest gotową mieszaniną, powinna mieć
jednolitą strukturę i zabarwienie. Nie zaleca się stosowania zaprawy na bazie kleju
lateksowego ekstra z dodatkiem cementu hutniczego i piasku w metodzie "lekkiej"

z powodu kilku zasadniczych wad - przygotowywanie tej masy wymaga

dokładności w dozowaniu składników i kontroli ich jakości, masa na bazie lateksu
dość długo twardnieje, moŜe teŜ powodować pojawienie się plam na wyprawie
tynkarskiej.

Zaprawy i masy tynkarskie uŜywane do wykonywania wypraw muszą

odpowiadać szczegółowym zaleceniom co do ich wyglądu zewnętrznego i jakości.
Nie naleŜy stosować przeterminowanych zapraw i mas tynkarskich.

C). Materiały uzupełniające.

Kołki plastykowe do mocowania izolacji termicznej mają za zadanie

wspomagać mocowanie zaprawy klejowej. Działają na zasadzie kołków

rozporowych. Ich długość zaleŜy od przyjętej warstwy izolacji, np. do mocowania
płyt gr. 6 cm powinny być zastosowane kołki o długości 14 cm, generalnie trzeba
przestrzegać zasady, aby 5-6 cm z grubości trzpienia było zakotwione w części
konstrukcyjnej ściany.

Listwy naroŜne są wykorzystywane do obróbek krawędzi zewnętrznych

budynku w części parterowej, a takŜe do wzmacniania krawędzi otworów
wejściowych - drzwi. Są to miejsca, gdzie zachodzi konieczność dodatkowej ochrony
warstwy izolacji naraŜonej na uszkodzenia mechaniczne. Listwy naroŜne wykonane
są z blachy aluminiowej o kątowym przekroju poprzecznym.

Listwy cokołowe montuje się w dolnej krawędzi docieplenia. Spełniają

one rolę osłony warstwy izolacji. Listwy te wykonane są równieŜ z blachy
aluminiowej o profilu poprzecznym zetowym lub ceowym. Szerokość listwy musi
być dostosowana do grubości warstwy styropianu. Listwy mocuje się do ściany przy
pomocy kołków rozporowych.

D). Technologia wykonania ocieplenia.

Ogólne zasady i wymagania związane z docieplaniem budynku przy

zastosowaniu styropianu jako materiału izolacyjnego, przyklejanego do ściany
zewnętrznej i zabezpieczonego cienkowarstwowym tynkiem, noszą nazwę Metody
Lekkiej - Mokrej. Metoda ta została dokładnie opisana w świadectwie ITB nr 334/2002,
stanowi ona bazę wyjściową dla wszystkich systemów dociepleń.

Całość robót dociepleniowych moŜemy podzielić na cztery etapy:

-- przygotowanie podłoŜa,

-- przymocowanie płyt styropianowych,

-- wykonanie warstwy zbrojonej,

-- ułoŜenie tynku akrylowego i Ŝywicznego.

KaŜdy z wymienionych wyŜej etapów wymaga przestrzegania określonych

zasad, których spełnienie jest konieczne, aby uzyskać gwarancję trwałego

i skutecznego docieplenia.

Najlepiej jest prowadzić roboty dociepleniowe przy osłoniętych od deszczu

i słońca rusztowaniach stacjonarnych. Dają one znacznie większy front robót i przy
stosowaniu folii lub siatki uniezaleŜniają wykonawcę od warunków pogodowych.

Przygotowanie podłoŜa

Jest to waŜny etap robót dociepleniowych. Prawidłowe wykonanie tego etapu

poprawia w znacznym stopniu jakość całego systemu. Przygotowanie kaŜdego
podłoŜa ścian otynkowanych polega na ocenieniu stopnia przyczepności tynku..
Wszystkie połacie odparzonego tynku (dające przy opukiwaniu głuchy odgłos)
naleŜy skuć i wypełnić zaprawą tynkarską. Nalezy takŜe uzupełnic ubytki tynku.

Po powyŜszym przygotowaniu zaleca się zagruntowanie podłoŜa specjalną emulsją

w celu redukcji chłonności podłoŜa, czyli zmniejszenia odciągania wody z zaprawy
klejowej. PodłoŜe powinno być równe, ewentualne ubytki i nierówności naleŜy
wcześniej usunąć. Generalnie naleŜy dąŜyć do tego, aby podłoŜe było jak najbardziej
równe. Zapewnia to mniejsze zuŜycie kleju.

Mocowanie płyt

Warstwę termoizolacji stanowią płyty styropianu. Elementem mocującym

płyty styropianowe jest warstwa kleju wspomagana dyblami (kołkami)
plastykowymi. Zaprawa klejowa na powierzchni płyty powinna być rozłoŜona

w postaci pasma obwodowego i kilku placków zaprawy rozmieszczonych centralnie

na powierzchni płyty. Do przyklejania płyt moŜna przystąpić po demontaŜu obróbek
blacharskich i w momencie gdy elewacja jest sucha.

Płyty naleŜy przyklejać pasami od dołu, po uprzednim zamocowaniu

specjalnych listew cokołowych. Płyty układa się z zachowaniem mijankowego
układu spoin. Szerokość szczelin nie powinna przekraczać 2 mm. Gdyby powstały
większe spoiny, naleŜy wypełnić je paskami styropianu lub pianką poliuretanową.
Zachowanie tych zasad zabezpiecza przed ucieczką ciepła przez szczeliny.

Niedopuszczalne jest szpachlowanie styków płyt zaprawą klejową. Po przyklejeniu

kilku warstw płyt naleŜy je dobić do powierzchni ściany pacą drewnianą. Czynność
ta zapobiega klawiszowaniu płyt, czyli powstawaniu poziomych i pionowych
uskoków. Elementem wspomagającym mocowanie zaprawy klejowej są kołki
plastykowe. MoŜna je montować w momencie, kiedy warstwa zaprawy klejącej jest
juŜ dostatecznie twarda i wiercenie otworów w styropianie nie spowoduje
przesuwania płyt. NaleŜy stosować 4 dyble na 1 m2 czyli 2 kołki na jedną płytę.

Przyklejanie tkaniny zbrojącej.

Tę czynność wykonuje się nie wcześniej niŜ po trzech dniach od przyklejenia

styropianu podczas bezdeszczowej pogody i w temperaturze 5 - 25 oC. Wskazane

jest osłonięcie rusztowań specjalną siatką, m.in. dla ochrony ściany przed
nadmiernym nagrzaniem, powodującym szybkie wiązanie zaprawy klejącej.
Tkaninę zbrojącą układa się na uprzednio naniesione na styropian warstwie kleju;
wtapia się ją packą tak by w Ŝadnym miejscu nie wystawała ponad zaprawę.
Tkanina powinna być równomiernie napięta i bez sfałdowań. W miejscach
szczególnie naraŜonych na uszkodzenie mechaniczne nakłada się podwójną warstwę
tkaniny lub tkaninę specjalnego rodzaju. Siatkę układa się tak, aby pomiędzy
sąsiednimi pasami powstawały zakłady min. 10 cm zarówno w pionie jak

i w poziomie. Siatka z włókna szklanego pełni rolę "zbrojenia" dlatego teŜ musi
zachować ciągłość na całości elewacji. W ścianach z otworami okiennymi

lub drzwiowymi zachodzi konieczność wykonania wzmocnienia warstwy zbrojącej

przy naroŜnikach otworu. Dolna część budynku, ze względu na większe naraŜenie
na uszkodzenia musi być zabezpieczona dodatkową warstwą siatki
powierzchniowej. Układa się ją tak samo jak pierwszą, a klej zagładza się dopiero

po zatopieniu drugiej warstwy siatki. JeŜeli stwierdzimy Ŝe warstwa jest nie

dostatecznie zatopiona w warstwie kleju (wzór siatki przebija na powierzchnię
zagładzonego kleju), a moŜe się to zdarzyć gdy układamy dodatkowe fragmenty
siatki na części parterowej budynku, naleŜy wtedy zaszpachlować te miejsca
dodatkową warstwą kleju. Dokładne ułoŜenie warstwy zbrojonej jest niezmiernie
waŜne. Właśnie o trwałości docieplenia decyduje warstwa zbrojona, która jest
odpowiedzialna za osłonę izolacji termicznej i jednocześnie musi stanowić trwały
podkład pod warstwę tynku. Z tego teŜ powodu wszelkie nierówności muszą być
zeszlifowane papierem ściernym, poniewaŜ odwzorują się na warstwie tynku, który
ma grubość 2 - 3 mm. Wykonanie warstwy zbrojonej w takich miejscach jak ościeŜa
otworów, krawędzie budynków, naroŜniki zewnętrzne wymaga szczególnej
staranności.

Wykonanie tynku.

Ostatnim elementem docieplenia jest wykonanie szlachetnej wyprawy

tynkarskiej, która poza zabezpieczeniem wcześnie ułoŜonych warstw, spełnia rolę
czynnika kształtującego wygląd elewacji docieplanego budynku. PodłoŜem

dla tynku jest warstwa zbrojona z naniesionym podkładem tynkarskim. Zadaniem

podkładu jest izolowanie pod względem chemicznym warstwy tynku od podłoŜa.
Warstwa zbrojona jest silnie alkaliczna, wobec czego zachodzi konieczność ochrony
tynku przed występowaniem plam. Drugim czynnikiem, dla którego zastosowanie
podkładu jest konieczne, to wzmocnienie przyczepności tynku do podłoŜa. Podkład
nanosi się wałkiem malarskim lub pędzlem.

Proces nakładania tynku na powierzchnię ściany dzieli się na trzy części:

a) naciąganie zaprawy na ścianę

b) zdejmowanie nadkładu

c) fakturowanie

a) Przygotowaną mieszankę naciąga się na powierzchnię ściany pacą

metalową gładką. Tynk nanosi się poziomymi pasami o szer. ok. 70cm.

b) Po naciągnięciu wyprawy na fragment ściany naleŜy zdjąć nadmiar tynku.

Nadmierną ilość wyprawy zdejmuje się następujący sposób: pacę prowadzi

się po ścianie pod takim kątem, aby na powierzchni ściany została warstwa tynku

o grubości ziarna fakturującego. Ponadto po kaŜdym zdjęciu nadmiaru zaprawy

naleŜy wyczyścić pacę.

c) Fakturowanie tynku polega na zagładzeniu pacą nałoŜonej wyprawy

ruchem kolistym lub w zale Ŝności od rodzaju wyprawy ruchem posuwistym.

Wykonując cienkowarstwowy tynk naleŜy stosować się do kilku zasad.

NajwaŜniejsza z nich nakazuje, aby na mokrą jeszcze krawędź tynku nakładać
następną porcję zaprawy. Pozwala to na estetyczne wykonanie połączenia dwóch
sąsiednich połaci tynków. Nieprzestrzeganie jej grozi powstawaniem śladów

w miejscach łączenia tynków. Optymalne warunki do nakładania tynku

to temperatura 10-20 oC oraz bezdeszczowa i bezsłoneczna pogoda.

Wykonanie docieplenia na ościeŜach.

Szczególną uwagę naleŜy zwrócić na poprawne wykonanie docieplenia

w otworach okiennych i drzwiowych. Niedocieplenie ościeŜa będą stanowić rozległe

mostki termiczne. Dlatego naleŜy wszystkie ościeŜa docieplić styropianem warstwą

gr. 2 cm.
2. OCIEPLENIE OKAPÓW:

STAN ISTNIEJĄCY.
Przedmiotem opracowania jest okap budynku.
Obecnie wokół okapu budynek jest niedocieplony, stwierdzono
występowanie mostków cieplnych.

STAN PROJEKTOWANY.
Projektuje się docieplenie okapu styropianem grubości 10 cm oraz wełna
mineralną grubości 10 cm na gzymsie od wewnętrznej strony i umieszczenie rynny
poniŜej istniejącego okapu, tak by woda opadowa nie zbierała się na elementach
budynku poprzez rynny i rury spustowe.
Na gzymsie projektuje się krokwie drewniane w rozstawie co ok. 90 cm,
ułoŜone na murłacie 12 x 12 cm. Murłata przytwierdzona do istniejącego gzymsu i
ścianki, przy pomocy kołków HILTI – HAS klasy M-10 Tmin=200mm. Do krokwi
przybić łaty i kontrłaty, na nie folię paroprzepuszczalną, a na niej ułoŜyć blachę
dachówkopodobną. Pomiędzy istniejącym gzymsem a krokwiami projektuje się
warstwę wełny mineralnej gr. 10 cm.
Stan projektowany przedstawiono w części rysunkowej opracowania.
Materiał: Drewno klasy C-30.
Przed wykonaniem daszku, naleŜy wykonać remont okapu Ŝelbetowego poprzez :
a) NaleŜy usunąć skorodowany beton, mleczko cementowe, stare powłoki
i pozostałości środków antyadhezyjnych. oczyścić powierzchnię stalowymi
szczotkami i dokładnie ją młotkować Przed aplikacją beton naleŜy zwilŜyć
wodą aŜ do nasycenia powierzchni do stanu matowo – wilgotnego.

Zbrojenie: widoczne fragmenty stali zbrojeniowej odsłonić aŜ do miejsc

nieskorodowanych po około 2 cm w kaŜdym kierunku. Odsłoniętą stal
zbrojeniową naleŜy odczyścić metodą piaskowania do stopnia czystości Sa 2
(wg PN – ISO 8501-1)
 b) Przed betonowaniem nowych warstw, na 8-12 godzin przed rozpoczęciem
robót naleŜy bardzo intensywnie i wielokrotnie nawilŜać powierzchnie
starego betonu w celu zapobieŜenia wyssaniu przez stary beton wody
zarobowej z nowego betonu, aby nie spowodować miejscowego zmniejszenia
wartości wskaźnika cementowo-wodnego, co jest szkodliwe ze względu na
zwiększenie miejscowego skurczu betonu.
c) W celu wzmocnienia powierzchniowego starego betonu i zwiększenia
przyczepności nowego betonu naleŜy powierzchnie starego betonu po
oczyszczeniu zagruntować.
d) Elementy wzmacniające naleŜy wykonywać z betonu na cemencie
portlandzkim, z ostrym piaskiem i Ŝwirem średnicy do 10mm.
e) Nowo naniesione warstwy betonu wymagają bardzo starannej pielęgnacji w
okresie co najmniej 7 dni od związania betonu. NaleŜy dokładnie
zabezpieczyć beton przed uszkodzeniami mechanicznymi, w zaleŜności od
pory roku naleŜy go chronić przed nadmiernym wysychaniem ( w lecie) lub
przegrzaniem.
f) Po upływie 14 dni od naniesienia dodatkowej warstwy betonu, a więc czasu
wystarczającego na stwardnienie betonu, naleŜy sprawdzić jakość betonu, a
przede wszystkim jego związanie z wzmacnianą konstrukcją. Beton źle
związany przy opukiwaniu daje charakterystyczny głuchy dźwięk. Oznacza
to, Ŝe obetonowanie trzeba powtórzyć.

Naprawa ubytków powierzchniowych betonu.

a) Zabezpieczenie antykorozyjne odsłoniętego zbrojenia

Sika® MonoTop® 610 - łączne zuŜycie 2,0 kg/m2
(grubość warstwy zabezpieczającej po wyschnięciu - 1 mm).
Warstwa sczepna, nanoszona na matowo wilgotny beton
Sika® MonoTop® 610 - zuŜycie 2,0 kg/m2
V.3. Konstrukcja.
- Część opisowa.
1. Literatura.
J.Thierry - Remonty budynków i wzmacnianie konstrukcji.
E.Schild - Słabe miejsca w budynkach.
J.Kobiak - Konstrukcje Ŝelbetowe.
W.Kledzik - Wzory i tablice do projektowania konstrukcji Ŝelbetowych.
J.Kobiak - W. Stachurski: Konstrukcje betonowe.
B. Januszaniec - Wybrane właściwości fizyczne, skrypt PŁ, Łódź 1990.
Z. PieniąŜek - Fizyka budowli, skrypt PK, Kraków 1986.
Polskie normy budowlane:
- ObciąŜenia budowli. Zasady ustalenia wartości – PN-82/B-02000.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia stałe – PN-82/B-02001.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia zmienne technologiczne.
Podstawowe obciąŜenia technologiczne i montaŜowe – PN-82/B-02003.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenia zmienne technologiczne. ObciąŜenia pojazdami PN-82/
B-02004.
- ObciąŜenia w obliczeniach statycznych. ObciąŜenie śniegiem – PN-80/B-02010.
- ObciąŜenia w obliczeniach statycznych. ObciąŜenie wiatrem – PN-77/B-02011.
- ObciąŜenia budowli. ObciąŜenie gruntem – PN-88/B-02014.
- Konstrukcje i podłoŜa budowli. Ogólne zasady obliczeń – PN-76/B-03001.
- Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne
i projektowanie – PN-81/B-03020.
- Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie wraz ze zmianami
PN-B-03150:2000/Az1:2001.
- Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie – PN-90/B-03200.
- Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone z kruszywowych betonów lekkich. Obliczenia
statyczne i projektowanie – PN-B-03263:2000.
- Konstrukcje betonowe, Ŝelbetowe i spręŜone. Obliczenia statyczne i projektowanie
PN-B-03264:2002.
- Konstrukcje murowane zbrojone. Projektowanie i obliczenie – PN-B-03340:1999.
- Mostki cieplne w budynkach. Obliczenia strumieni cieplnych i temperatury powierzchni.
- Ogólne metody obliczania – PN-EN ISO 6946:1999 / załącznik nr 2 do rozporządzenia
pkt 1.1.

2. Fundamenty.
Pod projektowane ramy projektuje się stopy fundamentowe o wymiarach 100
x 100 x 50 cm, zbrojone Ø12 w obu kierunkach. Zbrojenie stóp przedstawiono w
części rysunkowej projektu. Materiał: stal A-IIIN (RB 500W) pręty główne, beton
klasy C16/20 (B20).

3. Ściany :
Istniejące ściany bez zmian. Ściany zewnętrzne naleŜy ocieplić styropianem
metodą lekko-mokrą gr. 12 cm powierzchnia elewacji, ościeŜa gr. 2 cm, ściany
fundamentowe gr. 10 cm.

4. Słupy.
Dla wzmocnienia stropu nad parterem projektuje się słupy stalowe ram
parteru R-1 i R-2, o przekrojach S-1 HEB280 i S-2 HEB300. Rozmieszczenie słupów
przedstawiono w części rysunkowej projektu. Materiał: stal S235JR.

5. Belki.
W miejscach projektowanych poszerzeń otworów zaprojektowano belki
jednoprzęsłowe, o konstrukcji Ŝelbetowej monolitycznej wylewane na mokro.
Zbrojenie belek wykonać zgodnie z załączonymi rysunkami konstrukcyjnymi.
Materiał: stal A-IIIN (RB 500W) pręty główne i A-0 (St0S) lub A-IIIN -strzemiona,
beton klasy C16/20 (B20).
Projektuje się belki stalowe ram parteru, jako jednoprzęsłowe. Belki
wzmacniają strop nad parterem, na którym stoją ściany nośne wyŜszych
kondygnacji. Belki o przekroju HEB280. Materiał: stal S235JR.

7. Wzmocnienia :
 W poziomie parteru projektuje się ramy stalowe, jako wzmocnienie stropu.
Słupy ram zaprojektowano o przekrojach HEB 280 /rama R-1/ i HEB 300 /rama R-
2/. Rygle zaprojektowano o przekrojach HEB 280 /rama R-1/ i HEB 300 /rama R-2/.

8. Zabezpieczenia antykorozyjne konstrukcji stalowej:

Po oczyszczeniu powierzchni elementów stalowych naleŜy zabezpieczyć ją
antykorozyjne poprzez malowanie: 1 x farba podkładowa chlorokauczukowa 1 x
farba nawierzchniowa chlorokauczukowa.

9. Uwagi końcowe :
- Materiały budowlane oraz elementy prefabrykowane winny odpowiadać atestom
technicznym oraz ustaleniom odnośnych norm . Roboty budowlane i rzemieślnicze
powinny być wykonywane zgodnie z zasadami sztuki budowlanej
oraz obowiązującymi przepisami i normami.
- W wypadku ewentualnych wątpliwości , niejasności lub innych okoliczności
zaistniałych w trakcie realizacji budowy porozumieć się z autorem projektu.
- Budowa, a w szczególności roboty konstrukcyjne winny być prowadzone pod
nadzorem osoby uprawnionej.
- Wszystkie połączenia wykonać zgodnie ze sztuką budowlaną.
V.4. Remont balkonu.
a). Remont płyty balkonowej.
W przypadku wyraźnie występujących w płycie balkonowej ubytków naleŜy je
uzupełnić. Najpierw jednak naleŜy skuć płytę do „zdrowego” betonu tak aby nie
pozostawić luźnych i kruchych części płyty. JeŜeli przy tych pracach zostało odkryte
zbrojenie naleŜy oczyścić wystające zbrojenie z rdzy. Oczyszczony metal naleŜy
zabezpieczyć farbą antykorozyjną np. chromianową. Aby uzupełnić ubytki naleŜy
uŜyć zaprawy do napraw i rekonstrukcji betonu np. ATLAS TEN –10. Wskazane jest
aby na odkrytym ubytku wykonać warstwę kontaktową z zaprawy TEN-10
wzbogaconej dodatkowo Emulsją Elastyczną np. ATLAS i to zarówno na
oczyszczonym betonie jak i na odkrytym zbrojeniu. Warstwę np. ATLASa TEN –10
naleŜy nakładać metodą mokrą na mokre czyli jeszcze przed wyschnięciem warstwy
kontaktowej.
Chwiejącą się balustradę naleŜy bezwzględnie zastabilizować poprzez wzmocnienie
lub odtworzenie trwałego połączenia ze ścianami i płytą balkonową. Gdy balustrada
rusza się w strefach zamocowań naleŜy takie miejsca rozkuć a po odpyleniu i
zwilŜeniu wodą odtworzyć przy pomocy szybkowiąŜącej zaprawy montaŜowej np.
ATLAS MONTER. Przy wykonywaniu prac zaprawą ATLAS MONTER gniazda
połączeniowe naleŜy wypełnić zaprawą w miarę szybko, gdyŜ w optymalnych
warunkach wiąŜe ona w ciągu 15-20 minut.
Czasem samo załatanie dziur nie wystarcza gdyŜ krawędzie płyty balkonowej np.
nie istnieją. Dla szybkiego wyrobienia nowych krawędzi moŜna wykonać mini
szalunek z listew tynkarskich. Nadal najlepsza do tego celu będzie zaprawa TEN-10.
Tego typu naprawy naleŜy pielęgnować i chronić przez kilka kolejnych dni przed
działaniem czynników zewnętrznych czyli słońca, wiatru i deszczu. Najlepiej załoŜyć
„opatrunek” na beton z folii lub płyt styropianowych - po zdjęciu krawędzie będą jak
nowe.

b). Warstwy na balkonie.

Wyprofilowanie balkonu - spadek balkonu naleŜy wykonać w kierunku od ściany
do zewnętrznej krawędzi balkonu i ma on być od 2 do 2,5 % pochylenia.
Gdy płyta balkonowa nie jest specjalnie wyprofilowana naleŜy połoŜyć na niej
warstwę dociskową zaprawy ułoŜonej pochyło a pod nią dla lepszego połączenia
z betonem warstwę kontaktową. Do tego celu najlepiej uŜyć zaprawy ATLAS TEN-
10. Dzięki zastosowaniu tej zaprawy uzyskamy szybko (moŜna ją uŜytkować juŜ po
3 godzinach od wykonania) warstwę dociskową o wysokich parametrach
wytrzymałościowych. Warstwę kontaktową uzyskamy poprzez dodanie do TENa-10
Emulsji Elastycznej. Warstwę dociskową naleŜy układać w zakresie od 5 do 30mm.
Następny etap to wykonanie warstwy wodoszczelnej. Aby załatwić problem
zabezpieczenia przeciwwodnego na kilkanaście lat naleŜy wykonać uszczelnienie,
chroniące płytę dociskową balkonu. Doskonałym materiałem do tego celu jest
uszczelnienie zespolone SOPRO DSF 523]]]. Nieco mniej poręczna ale równieŜ
bardzo przydatną w uszczelnianiu balkonu moŜe być elastyczna zaprawa ATLAS
WODER S, która zabezpiecza porowate powierzchnie i podłoŜa mineralne przed
zawilgoceniem. Teraz pozostaje tylko wykonanie warstwy okładzinowej – płytki
ceramiczne na zaprawie SOPRO NO.1 lub VF 413]]. Wokół balkonu naleŜy
zamontować orynnowanie, które odprowadzać będzie wodę opadową z płyty do
sieci deszczowej.

c). Barierki.
Powierzchnię elementów stalowych istniejących barierek naleŜy oczyścić do II-stopnia
czystości zgodnie z PN-71/H-97050-53. Tak przygotowaną powierzchnię pokryć farbą
podkładową (zabezpieczyć ją antykorozyjne: malowanie 1 x farba podkładowa
chlorokauczukowa ) i wierzchniego krycia.
V.5. Kolorystyka.

- Część rysunkowa:

Elewacja wschodnia – cała pierzeja,

Elewacja zachodnia – cała pierzeja,

Rys. nr 1 Elewacja wschodnia skala 1:100,

Rys. nr 2 Elewacja zachodnia skala 1:100,

Rys. nr 3 Elewacja wschodnia skala 1:100,

Rys. nr 4 Elewacja zachodnia skala 1:100.

V.6. Wykaz zastosowanego materiału
do remontu budynku kamienicy nr 25.

1. Styropian.
Płyty styropianowe:
- elewacje grubość ocieplenia 12 cm,
- ościeŜa grubość ocieplenia 2 cm.
Metoda ocieplenia – lekko-mokra.

2. Styrodur.
Ocieplenie ścian fundamentowych - płyty z polistyrenu ekstrudowanego.
Głębokość zastosowania 0,80 m. Grubość ocieplenia 10 cm.
Metoda ocieplenia – lekko-mokra.

3. Izolacja przeciwwilgociowa.
Folia kubełkowa.
System Izohan-Izobet.

4. Tynk akrylowy – powierzchnia elewacji.

Zastosowano dekoracyjny tynk akrylowy :
- kolor NCS S 0507-B80G ( zgodnie z kolorystyką elewacji ),
- pasy pionowe ( od cokołu pod okap – elewacja wschodnia i zachodnia) kolor
NCS S 1015-G40Y ( zgodnie z kolorystyką elewacji ),
- cokół - kolor NCS S 4020-G50Y i NCS S 5020-G10Y ( zgodnie z kolorystyką
elewacji ), cokół zmywalny – płytki klinkierowe ( zgodnie z kolorystyką
elewacji ),
- gzymsy, portale - kolor NCS S 5030-Y50R ( zgodnie z kolorystyką elewacji ),
kolor NCS S 0505-R50B ( zgodnie z kolorystyką elewacji ),

5. Osłona na istniejących kablach.

Rurki peszla.
6. Osłona na dylatacji.
Osłony na dylatacjach zastosować wg przyjętego systemu ocieplenia.

7. Stolarka drzwiowa – wejścia do kamienicy.

Drzwi drewniane, kolor NCS S 4550-Y40R ( zgodnie z kolorystyką elewacji ),

8. NadproŜe – poszerzenie otworu drzwiowego.

NadproŜa – Ŝelbetowe wylewane na mokro, wykonać wg rysunku konstrukcyjnego.
Materiał: beton C16/20 (B20), stal A-IIIN ( RB500W) – pręty główne, A-O ( St0S).

9. Podesty przed wejściem do kamienicy.

Podesty od strony zachodniej - stopień betonowy wylewany na mokro. Wykończenie
- płytki gresowe antypoślizgowe o wymiarach 30 x 30 cm, kolor szary.
Od strony rynku – zostanie zaprojektowany w ramach projektu rewitalizacji płyty
Rynku.

10. Wycieraczki – przed wejściem do budynku.

Wycieraczki stalowe – firmy ACO.

11. Witryny sklepowe – wymiana.

Witryny sklepowe – aluminiowe lub PCV, kolor - NCS S 4550-Y40R ( zgodnie
z kolorystyką elewacji ).

12. Stolarka okienna

Okna PCV, kolor - NCS S 4550-Y40R ( zgodnie z kolorystyką elewacji ).
Okna połaciowe – typowe 2 szt.

13. Kraty okienne.

Powierzchnię elementów stalowych oczyścić do II-stopnia czystości zgodnie
z PN-71/H-97050-53. Tak przygotowaną powierzchnię pokryć farbą podkładową
(zabezpieczyć ją antykorozyjne: malowanie 1 x farba podkładowa
chlorokauczukowa ) i wierzchniego krycia.
14. Parapety.
Parapety zewnętrzne stalowe ocynkowane powlekane poliestrem. Wykonane są
z blachy stalowej ocynkowanej ogniowo o grubości 0,6 mm. Wierzchnia warstwa
parapetu pokryta jest powłoką lakierniczą elektrostatycznie nakładaną wysokiej
klasy farbami proszkowanymi poliestrowymi. Parapety pokryte są równieŜ folią
ochronną z polietylenu o grubości 0,08 mm. Folia ma na celu zabezpieczenie
lakierowanych powierzchni przed uszkodzeniem powłoki w czasie magazynowania,
transportu i montaŜu. Po zamontowaniu parapetów folię naleŜy zdemontować.
Wysięg parapetów poza ocieplenie ścian budynku ma wynosić 8-10 cm.
Parapety – kolor - NCS S 4550-Y40R ( zgodnie z kolorystyką elewacji ).

15. Więźba dachowa.

Drewno sosnowe lub świerkowe klasy C30 wg PN-B-03150:2000. Impregnacja
drewna konstrukcyjnego ( uodpornienie na działanie ognia, grzybów i owadów)
środkami nie toksycznymi dopuszczonymi do stosowania w pomieszczeniach
mieszkalnych ( np. FOBOS M-2 ) lub innymi o podobnych właściwościach.

16. Pokrycie dachu.

Pokrycie dachu – blacha dachówkopodobna, kolor - NCS S 4550-Y70R ( zgodnie
z kolorystyką elewacji ).

17. Folia dachowa.

Folia o wysokiej paroprzepuszczalności.

18. Ławy kominiarskie.

Ławy kominiarskie – stalowe, typowe – montować zgodnie z instrukcją producenta.

19. Śniegołapy
Śniegołapy – stalowe, typowe – montować zgodnie z instrukcją producenta.

20. Wyłaz dachowy.

Wyłaz dachowy - typowy o wymiarach 80 x 80 cm – 2 szt.
21. Obróbki blacharskie.
Obróbki blacharskie stalowe ocynkowane powlekane poliestrem, gr.0,60 mm, kolor
- NCS S 4050-Y90R ( zgodnie z kolorystyką elewacji ).

22. Rynny i rury spustowe.

Rynna i rury spustowe – stalowe powlekane, kolor - NCS S 4050-Y90R ( zgodnie
z kolorystyką elewacji ).

23. Kominy.
Od poziomu stropu nad piętrem do dachu – cegła ceramiczna pełna, powyŜej
cegła ceramiczna klinkierowa – kolor NCS S 4550-Y80R ( zgodnie z kolorystyką
elewacji ).

24. Instalacja piorunochronna.

Wykonać zgodnie z częścią VII – Projekt instalacji piorunochronnej.

25. Mur oporowy – remont.

Skuć tynk. Oczyścić ubytki cegły i zaprawy. Przemurować zniszczone fragmenty
muru. Całość otynkować tynkiem cementowym. W przypadku znacznych ubytków
materiału muru oporowego wzmocnić przez wykonanie ściany Ŝelbetowej gr. 10 cm.
Wszystkie roboty wykonać do poziomu posadowienia muru z zachowaniem
szczególnej ostroŜności przy wykonywaniu robót ziemnych.

26. Remont balkonu - naprawa.

Balkon:
- istniejąca płyta balkonowa,
- jastrych spadkowy,
- izolacja,
- wykończenie – płytki ceramiczne antypoślizgowe mrozoodporne na zaprawie
cienkowarstwowej.
Barierka: Powierzchnię elementów stalowych istniejących barierek
naleŜy oczyścić do II-stopnia czystości zgodnie z PN-71/H-97050-53.
Tak przygotowaną powierzchnię pokryć farbą
podkładową (zabezpieczyć ją antykorozyjne: malowanie 1 x farba podkładowa
chlorokauczukowa ) i wierzchniego krycia.

27. Płyta gzymsowa – naprawa.

Skuć tynk i popękany beton. Uzupełnić płytę gzymsową zaprawą cementową.
Wyrównać powierzchnię. Wykonać izolację cieplną – styropian gr, 10 cm. Metoda
ocieplenia lekko-mokra.

28. Kostka brukowa – opaska wokół budynku.

Kostka brukowa betonowa krakowska– o wymiarach 13,2 x 21,7 mm, grubości 6 cm.
Kolor - szary.
PodłoŜe pod kostkę brukową:
- kostka brukowa krakowska (w szczelinach suchy piasek o frakcji ziaren
1-2 mm,
- podsypka z piasku o frakcji ziaren do 2 mm – warstwa grubości 3-5 cm,
- podbudowa właściwa z kruszywa o frakcji 30-60 mm - warstwa grubości
15-45 cm,
- warstwa odsączająca z piasku o frakcji ziaren do 2 mm – grubości 10 cm,
- podłoŜe naturalne.
ObrzeŜa betonowe – o wymiarach 20 x 100 cm, grubość 6 cm. Kolor – szary.

29. Zadaszenie wejść od strony ogrodowej.

Zadaszenie jednospadowe z minimalnym spadkiem połaci dachowej ok. 2-3%

oparte na rurach stalowych 82,5 mm gr. ścianki 5,0 mm. Pokrycie dachu

– poliwęglan lity gr. 10 mm w ramie stalowej. Rama stalowa – rury kwadratowe

40 x 40 mm gr. 3,0 mm i profile typowe.

30. Roboty róŜne.

Przed wykonaniem tynków zewnętrznych wypuścić instalację elektryczną

domofonów i instalację zewnętrzną oświetleniową.

VI. PRZEBUDOWA KOMINÓW.

Spis zawartości:
VI.1. Część opisowa.
VI.2. Część rysunkowa:
Rys. nr 1 Rzut poddasza – modernizacja pionów kominowych skala 1:100.

OPRACOWAŁ :
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
VI.1. Część opisowa.

Budynek posiada pięć trzonów kominowych, w których znajdują

się przewody dymowe, spalinowe oraz wentylacyjne. Trzony zostały wzniesione
z cegły pełnej i wyprowadzone ponad połać dachową. Zostały zakończone czapkami
betonowymi. Inwestycja obejmuje przebudowę trzonów kominowych ponad
ostatnią kondygnacją. Wyburzenie starych i wymurowanie nowych trzonów z cegły
pełnej, a ponad dachem z cegły klinkierowej. Na połaciach dachowych naleŜy
zamontować ławy kominiarskie dla zapewnienia dostępu i moŜliwości czyszczenia
przewodów kominowych.

Uwaga:
Szczegółowy projekt przebudowy i modernizacji kominów został
przedstawiony w oddzielnym opracowaniu pt. ,, PROJEKT BUDOWLANY
PRZEBUDOWY KOMINÓW”.
Remont kominów przeprowadzić przed wykonaniem nowego pokrycia
dachu i ociepleniem budynku.
VII. PROJEKT INSTALACJI ODGROMOWEJ.

Spis zawartości:
VII.1. Opis techniczny.
VII.2. Część rysunkowa:
Rys. nr 1 Rzut połaci dachowej – plan instalacji
piorunochronnej skala 1:1000.

OPRACOWAŁ :
tech. elekt. Roman Starzycki
Upr. bud. nr 127/99 - specjalność instalacje w zakresie sieci,
instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych
wydane przez Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/IE/1182/03.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
VIII. INFORMACJA DOTYCZĄCA
BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY
ZDROWIA - BIOZ.

Spis zawartości:
VIII.1. Część opisowa.

OPRACOWAŁ :
mgr inŜ. arch. Bogdan Stefański
Upr. bud. w specjalności architektonicznej bez ograniczeń
nr MPOIA/021/2006 wydane przez MOIA,
członek MOIA nr ew. MP-1243.
Upr. bud. w specjalności konstrukcyjno-budowlanej nr 1563/94
wydane przez Urząd Wojewódzki w Katowicach,
członek MOIIB nr ew. MAP/BO/6383/02.

Listopad. 2007 r.
,, ARCHITRAW ‘ ’’ 32-545 Dulowa, ul. Krakowska 91b
VIII.1. Opis techniczny - Informacja dotycząca
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia BIOZ.
( na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 roku).

1. ZAKRES ROBÓT DLA CAŁEGO ZAMIERZENIA BUDOWLANEGO:

- przebudowa kominów,
- wymiana stolarki okiennej,
- montaŜ wyłazów dachowych
- montaŜ okien połaciowych,
- wymiana parapetów,
- montaŜ rynien i rur spustowych,
- wzmocnienie elementów więźby dachowej,
- wymiana poszycia dachu,
- ocieplenie elewacji, nałoŜenie tynku,
- remont gzymsów, balkonów,
- wykonanie izolacji ścian fundamentowych
- roboty wykończeniowe.

2. WYKAZ ISTNIEJĄCYCH OBIEKTÓW BUDOWLANYCH PODLEGAJĄCYCH

ADAPTACJI LUB ROZBIÓRCE.
Na przedmiotowej działce nie znajdują się Ŝadne budynki podlegające
rozbiórce i adaptacji. Działka obecnie jest niezabudowana.

3. ELEMENTY ZAGOSPODAROWANIA TERENU, KTÓRE MOGĄ STWARZAĆ

ZAGROśENIE BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA LUDZI:
Na działce nie znajdują się Ŝadne elementy, które mogą stwarzać jakiekolwiek
zagroŜenie bezpieczeństwa i zdrowia ludzi.

4. ZAGROśENIA DLA BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA LUDZI WYSTĘPUJĄCYCH

PODCZAS BUDOWY:
- ZagroŜenie wynikające z pracy na wysokości. Prace związane z wykonaniem
np. murowaniem ścian, wykonywaniem stropów, montaŜem więźby dachowej
układaniem poszycia z elementami wykończeniowymi itp., wiąŜą się ze
zwiększonym ryzykiem upadku z wysokości.
- ZagroŜenia wynikające z pracy z wykorzystaniem elektronarzędzi. Prace
montaŜowe z uŜyciem drobnych narzędzi stacjonarnych ( np. piła do cięcia drewna )
i innych ( młoty, szlifierki kątowe, wyrzynarki, wiertarki itp.) stwarzają ryzyko
występowania urazów u pracowników wskutek np. nieprawidłowej obsługi, złego
stanu technicznego w/w urządzeń i narzędzi. Wszelkie prace związane z
wykorzystaniem narzędzi i urządzeń elektrycznych ( np. wibratory, szlifierki,
wyrzynarki ) mogą okazać się niebezpieczne z uwagi na moŜliwość poraŜenia
prądem.

5. SPOSÓB PROWADZENIA INSTRUKTAśU PRACOWNIKÓW PRZED

PRZYSTĄPIENIEM DO REALIZACJI ROBÓT SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH:
- Przy wykonywaniu konstrukcji i pokrycia dachu: wszyscy pracownicy powinni
być zapoznani z przepisami zawartymi w rozporządzeniu j.w.: Dz. U. Nr 47 poz. 401
rozdział 8 – Rusztowania i ruchome podesty robocze. Rozdział 9 – Roboty na
wysokościach. Rozdział 13 - Roboty ciesielskie. Rozdział 17 – Roboty dekarskie

- Przy wykonywaniu prac z uŜyciem maszyn i urządzeń : wszyscy pracownicy

powinni być zapoznani z przepisami zawartymi w rozporządzeniu j.w.: Dz. U.
Nr 47 poz. 401rozdział 7 – Maszyny i inne urządzenia techniczne.

6. WYKAZ ŚRODKÓW TECHNICZNYCH I ORGANIZACYJNYCH

ZAPOBIEGAJĄCYCH NIEBEZPIECZEŃSTWOM WYNIKAJĄCYM Z WYKONANIA
ROBÓT BUDOWLANYCH W STREFIE NIEBEZPIECZNEJ.
Podczas wykonywania robót budowlanych związanych z planowaną
inwestycją w strefie niebezpiecznej naleŜy uwzględnić zalecenia podane w
ROZPORZADZENIU MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 6 lutego2003 r. Dz. U.
Nr 47 poz. 401 sprawie bezpieczeństwa wykonywania robót budowlanych, a w
szczególności - Roboty na wysokości.
Opracował: