Να μπορούσα καθρέφτης σου να γίνω

Να δεις τι βλέπω σαν σε κοιτώ

Η όψη σου θα είχε για είδωλο αγάπη

Στην ψυχή σου θα διάβαζες λατρεία

Να γινόμουν η μουσική σου

Η μουσική του στερεώματος

Να με ακούσεις, να σε ακούσεις

Να δακρύσεις σαν εμένα

Να μουν δροσοσταλίδα

Γεμάτη ήλιο και αστέρια

Να με πιείς, στα σπλάχνα σου να μπω

Τα στήθη σου να φωτίσω

Να φανερώσω της καρδιάς σου την αστροφεγγιά

Διαμάντι να γινόμουν για μια στιγμή

Τη ματιά σου να παγιδέψω

Και να δεις το καθάριο σου βλέμμα

Γεμάτο γέλιο παιδικό

Ας ήμουν άγγελος, από φως και σκιά πλασμένος

Να σου δείξω τον παράδεισο μου

Στο φως σου

Στη σκιά σου

Στο γέλιο σου

Κι αν ήμουν δαίμονας, καταραμένος

Εσύ θα ήσουν η αμαρτία μου

Η κόλαση μου

Η φωτιά μου
Θα ήθελα φτερά να ήμουν

Στην πλάτη σου να ξεφυτρώσω

Να σε απογειώσω στον κόσμο πάνω από τον κόσμο

Να σε πάω ως το βάθρο που φτιάχτηκε για εσέ

Αχ, ας ήμουν συγγραφέας

Να φτιάξω έναν κόσμο αντάξιο σου

Έναν κόσμο γεμάτο διαμάντια να γελούν

Έναν κόσμο γεμάτο αγκαλιές και ζεστασιά

Ή να μπορούσα να γίνω ποιητής

Να γράψω ένα ποίημα συγκινητικό

Να φέρνει δάκρυα στα μάτια

Να φουσκώνει τα στήθη με αναστεναγμούς

Να γεμίζει την καρδιά αγάπη

Και γεύσεις παιδικές

Φεγγοβολιά παγωμένη και απόμακρη

Ας γινόμουν σε κέντρο γαλαξία

Να ‘δινες στην αγάπη μου αξία…