Etabs Arshadseraj

ETABS 9.7.
4 ‫آﻣﻮزش‬
www.arshadseraj.blogfa.com
www.arshadseraj.blogfa.com 1
‫ﺟﻠﺴﻪ اول‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬
‫اﻧﻮاع ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺑﺎرﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﯽ‬
‫‪ (1‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺳﺎده )ﻗﺎب ﻣﻔﺼﻠﯽ(‬
‫‪ (2‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﺧﻤﺸﯽ )ﻗﺎب ﺻﻠﺐ(‬
‫‪ (3‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﻣﺨﺘﻠﻂ )دوﮔﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ(‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﺳﺎده‪ :‬ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ اﻃﻼق ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ در آن ﮐﻠﯿﻪ اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺼﻮرت ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺑﻮده‪ ،‬ﺑﯿﻦ ﺗﯿﺮﻫﺎ و ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ‬
‫اﻣﮑﺎن ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﺧﻤﺶ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬در اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﯿﺮﻫﺎ و ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ وﻇﯿﻔﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎرﻫﺎي ﺛﻘﻠﯽ را دارﻧﺪ و ﺗﺎﻣﯿﻦ‬
‫ﭘﺎﯾﺪاري و ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺑﻌﻬﺪه ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪﻫﺎ و ﯾﺎ دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﯾﺪاري ﺳﺎزه در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ‬
‫اﻟﻒ( ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺧﻤﺸﯽ‬
‫‪www.arshadseraj.blogfa.com‬‬ ‫‪2‬‬
‫در ﯾﮏ راﺑﻄﻪ ﺳﺎده ﺷﺪه‪:‬‬
‫در راﺑﻄﻪ ﻓﻮق "‪ "b‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺗﯿﺮ )‪ (beam‬ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ‪ θ‬و ‪ Δ‬ﺻﻔﺮ ﺑﻮده ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﻮﺳﻂ اﻋﻤﺎل ﺑﺎر‪ θ ،‬و ‪ Δ‬ﺑﺘﺪرﯾﺞ اﻓﺰاﯾﺶ‬
‫ﻣﯿﯿﺎﺑﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻣﻘﺪار ﻣﺸﺨﺺ از ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺟﺎﻧﺒﯽ و ‪ ، θ‬ﺣﺮﮐﺖ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﺻﻄﻼﺣ ًﺎ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ را ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺧﻤﺸﯽ )اﺗﺼﺎﻻت ﮔﯿﺮدار( ﻧﻘﺶ ﺗﯿﺮﻫﺎ در اﯾﺠﺎد ﭘﺎﯾﺪاري ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ اﺳﺖ‪.‬ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع در راﺑﻄﻪ اراﺋﻪ ﺷﺪه در ﻓﻮق ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ‪.‬‬
‫ب( ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻔﺼﻠﯽ‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﻧﻮع ﻋﻤﻠﮑﺮد اﺗﺼﺎل ﻣﻔﺼﻞ‪ ،‬ﺳﺨﺘﯽ ﺗﯿﺮ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﻟﺬا ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﻄﻮر ﻓﺰاﯾﻨﺪه و ﺗﺴﻠﺴﻠﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﯿﺴﺘﻢ دﭼﺎر ﻓﺮو رﯾﺰش ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﯿﻦ ﭘﺎﯾﺪاري ﺳﺎزه در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ و ﯾﺎ دﯾﻮار ﺑﺮﺷﯽ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺗﺸﮑﯿﻞ ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ ﺧﺮﭘﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎوم در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺎرﻫﺎي‬
‫ﺟﺎﻧﺒﯽ را ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻠﺰوﻣﺎت ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺒﮑﻪ ﺧﺮﭘﺎﯾﯽ‬
‫‪ (1‬ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﺎﺋﻢ )ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ(‬
‫‪ (2‬ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﻄﺮي )ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪﻫﺎ(‬
‫‪ (3‬ﺗﯿﺮﻫﺎ ) ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ از ﻧﻮع ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﺗﯿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ(‬
‫اﻧﻮاع ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي‪:‬‬
‫‪ (1‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪي ﻫﻢ ﻣﺤﻮر ) ﻫﻤﮕﺮا‪ ،‬ﻣﺘﻘﺎرب‪( CBF ،‬‬
‫ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﻫﻢ ﻣﺤﻮر )‪(CBF‬‬
‫ﯾﮏ ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪ ﺿﺮﺑﺪري را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﺎزه دﭼﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﯾﮑﯽ‬
‫از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﻗﻄﺮي در ﻓﺸﺎر و دﯾﮕﺮي در ﮐﺸﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬در ﻃﻮل ﺟﺮﯾﺎن زﻟﺰﻟﻪ و در ﯾﮑﯽ از ﻟﺤﻈﺎت آن‪ ،‬ﻧﯿﺮو‬
‫در ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﻓﺸﺎري ﺣﺪوداً ‪ R‬ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوي ﻃﺮاﺣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ اﻟﻤﺎن ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ دﭼﺎر ﮐﻤﺎﻧﺶ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻮاﺳﻂ اﯾﻦ ﮐﻤﺎﻧﺶ و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه در ﻋﻀﻮ ﻟﻨﮕﺮي اﯾﺠﺎد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﺗﻠﻔﯿﻖ اﯾﻦ ﻟﻨﮕﺮ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي‬
‫ﻣﺤﻮري‪،‬ﺳﻄﺢ ﺗﻨﺶ ﻋﻈﯿﻤﯽ در اﻟﻤﺎن اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﯿﮑﻠﻬﺎي ﺑﻌﺪي زﻟﺰﻟﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻓﻮق ﺑﺮاي ﻫﺮ دو اﻟﻤﺎن ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ در اﺻﻄﻼح ﺧﺮاﺑﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻘﺎوم اﺻﻄﻼﺣ ًﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎي ﻫﻢ ﻣﺤﻮر در ﺗﻨﺸﻬﺎي ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺑﺰرگ ودر‬
‫ﺣﻮزه ﻋﻤﻠﮑﺮد اﻻﺳﺘﯿﮏ ﺳﺨﺘﯽ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ دارﻧﺪ‪،‬ﻟﯿﮑﻦ ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺸﻬﺎي ﺑﺰرگ و در ﺣﻮزه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻏﯿﺮ‬
‫اﻻﺳﺘﯿﮏ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ اﺳﺘﻌﺪاد زﯾﺎدي ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻧﺶ و ﻧﺎﭘﺎﯾﺪاري دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﭘﺬﯾﺮي ﻟﺮزه اي‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ (2‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﺑﺮون ﻣﺤﻮر ) واﮔﺮا‪ ،‬ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻘﺎرب‪( EBF ،‬‬
‫ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﺑﺮون ﻣﺤﻮر )‪(EBF‬‬
‫در ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ‪ EBF‬ﻫﺪف ﻃﺮاﺣﯽ آن اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ روي ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ و ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي‬
‫ﺷﻮد‪.‬در ﺿﻮاﺑﻂ ﻃﺮح ﻟﺮزه اي آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻮﻻد ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻘﺮر ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻋﻤﺎل آﻧﻬﺪ در ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﺪف ﻓﻮق‬
‫ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬اﺳﺎس ﮐﺎر در ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺑﺮون ﻣﺤﻮر ﺑﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﻔﺎﺻﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ)‪ : (Link Beam‬ﺑﺨﺸﯽ از ﻃﻮل ﺗﯿﺮ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮد ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﭼﻪ ﻃﻮل ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮش آن اﻓﺰاﯾﺶ و ﺧﻤﺶ آن ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻃﻮل ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﺑﻠﻌﮑﺲ‪.‬‬
‫ﻟﺬا اﻧﺘﻈﺎر دارﯾﻢ در ﺗﯿﺮﻫﺎي ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺴﻠﯿﻢ از ﻧﻮع ﺑﺮﺷﯽ و در ﺗﯿﺮﻫﺎي ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ از ﻧﻮع ﺧﻤﺸﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ رﻓﺘﺎر ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺮﺷﯽ ﺑﺎﺷﺪ ) در ﺑﺮش ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﻮد( ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاي ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي )‪ (EBF‬اﺳﺖ و‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از آن ﻣﮑﺮر ًا ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺟﺎن ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ از ﯾﮏ ورق ﺗﮏ ﺑﺪون ورﻗﻬﺎي ﻣﻀﺎﻋﻒ ﮐﻨﻨﺪه ﺟﺎن ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬در ﺿﻤﻦ ﺗﻌﺒﯿﻪ‬
‫ﺳﻮراخ در ﺟﺎن ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﺠﺎز ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ).‬ﺗﯿﺮ ﻻﻧﻪ زﻧﺒﻮري ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ(‪ .‬ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ‬
‫رﯾﺴﮑﯽ را در ﻣﻮرد ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﭘﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫راﺑﻂ ﻓﻌﺎل و ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل‬
‫ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ در ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ‪ EBF‬راﺑﻂ ﻓﻌﺎل ﯾﻌﻨﯽ راﺑﻄﯽ ﮐﻪ ﺗﻮان اﺗﻼف اﻧﺮژي دارد و راﺑﻂ ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل ﯾﻌﻨﯽ راﺑﻄﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮان اﺗﻼف اﻧﺮژي ﻧﺪارد‪.‬‬
‫در ﺷﮑﻞ ﻓﻮق‪:‬‬
‫در راﺑﻂ ﻓﻌﺎل ﻓﻘﻂ ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪ ﻧﯿﺮو ﻣﯿﺪﻫﺪ و در واﻗﻊ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه ﺗﯿﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫وﻗﺘﯽ ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻤﺎﮐﺎن ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ روي ﺑﺎدﺑﻨﺪ ﻧﯿﺮو ﺗﺨﻠﯿﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ در ﻣﻮرد راﺑﻂ ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ در ﺣﮑﻢ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه ﺑﺮاي ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻟﺬا اﯾﻦ ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻓﺸﺎر ﻣﺪاوم ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪﻫﺎ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬ﻟﺬا ﺣﺠﻢ ﻧﯿﺮوي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي روي ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺴﺮﯾﻊ در ﻓﺮو‬
‫رﯾﺰش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻟﺬا ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻔﻬﻮم ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ ﺷﺪن ﺳﺎزه ﻫﺎ‬
‫در زﻣﺎن وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ اﺻﻞ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ وارد ﺑﺮ ﺳﺎزه ﺑﺼﻮرت ‪ B.A.W‬ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﺑﻮده و‬
‫ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس آن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﺑﯽ روﯾﻪ اﺑﻌﺎد و اﻧﺪازه اﻋﻀﺎي ﺳﺎزه ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي زﻟﺰﻟﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از " ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ اﺗﻼف اﻧﺮژي ﺳﺎزه ﻫﺎ " در ﺣﻮزه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻏﯿﺮ اﻻﺳﺘﯿﮏ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ‬
‫را ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﺎزه اي و اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﺗﻮان اﺗﻼف اﻧﺮژي آن‪ ،‬ﺿﺮﯾﺒﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺎم ﺿﺮﯾﺐ رﻓﺘﺎر ‪ R‬را ﺑﻪ آن ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﺎزه اي اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽ دﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻧﯿﺮوي ‪ B.A.W‬را ﺑﺮ ﺿﺮﯾﺐ رﻓﺘﺎر ‪R‬‬
‫ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت در زﻣﺎن وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ ﻧﯿﺮو در اﻋﻀﺎ ﺣﺪوداً ‪ R‬ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوي ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﻟﺬا در ﺑﺴﯿﺎري از اﻋﻀﺎ‬
‫ﺗﻨﺶ ﺑﻪ ﺣﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽ رﺳﺪ و در اﻋﻀﺎ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻌﺪاد ﻣﻔﺎﺻﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ‬
‫ﺳﺎزه وارد ﺣﻮزه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻏﯿﺮ اﻻﺳﺘﯿﮏ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬از ﻃﺮﻓﯽ ﺿﻮاﺑﻂ ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮي و ﻃﺮح ﻟﺮزه اي ﮐﻪ در آﯾﯿﻦ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻓﻮﻻد و ﺑﺘﻦ آﻣﺪه اﻧﺪ‪،‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﻤﻦ ﺑﺮاي ﺳﺎزه در ﺣﯿﻦ ﻋﻤﻠﮑﺮد در ﺣﻮزه ﻏﯿﺮ اﻻﺳﺘﯿﮏ‬
‫ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ‪ :‬در ﻓﻮﻻد ﻣﻘﻄﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎرﻫﺎي آن ﺑﻪ ﺣﺪ ﺟﺎري ﺷﺪن رﺳﯿﺪه اﻧﺪ و در ﺑﺘﻦ ﻣﻘﻄﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ﮐﺸﺸﯽ آن ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ )‪(Hinge‬‬
‫ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮي‪ :‬ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺟﺬب و اﺳﺘﻬﻼك اﻧﺮژي ﺳﯿﺴﺘﻢ در ﺣﻮزه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻏﯿﺮ اﻻﺳﺘﯿﮏ ﺳﺎزه ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﺑﺎرﻫﺎي‬
‫ﺗﻨﺎوﺑﯽ ﺑﺪون آﻧﮑﻪ در ﺳﺎزه اﻓﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ اي اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻨﺤﻨﯽ ‪Push Over‬‬
‫*در اﺻﻄﻼح ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺳﻄﺢ زﯾﺮ ﻧﻤﻮدار ﻫﺎي ﻓﻮق ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫* اﮔﺮ ﺳﺎزه ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ‪ B.A.W‬ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬در ﻃﯽ زﻟﺰﻟﻪ رﻓﺘﺎر ﺳﺎزه اﻻﺳﺘﯿﮏ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪،‬‬
‫ﻃﺮح ﺗﻮﺟﯿﻪ اﻗﺘﺼﺎدي و ﻣﻌﻤﺎري ﻧﺪارد و ﺑﻌﻀ ًﺎ در ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﯿﺮوﮔﺎﻫﻬﺎ و ﭘﺎﻻﯾﺸﮕﺎﻫﻬﺎ از اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫* ﻫﺮﭼﻪ ﺿﺮﯾﺐ رﻓﺘﺎر ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ در ﺣﯿﻦ وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ زودﺗﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬از ﻃﺮﻓﯽ ﭼﻮن ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ‬
‫ﺳﻄﺢ زﯾﺮ ﻣﻨﺤﻨﯽ ‪ Push Over‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬا ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮي آن ﻫﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪).‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ(‬
‫ﺳﻄﻮح اﺻﻠﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﺎزه ﻫﺎ‬
‫‪ (1‬ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﺑﯽ وﻗﻔﻪ )‪ :(IO: Immediate Occupancy‬ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ اﺧﺘﻼﻟﯽ در ﺳﺮوﯾﺲ دﻫﯽ ﺳﺎزه‬
‫اﯾﺠﺎد ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ (2‬اﯾﻤﻨﯽ ﺟﺎﻧﯽ )‪ :(LS: Life Safety‬ﻫﺪف ﺣﻔﻆ ﺟﺎن ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ اﺳﺖ و ﺑﻌﺪ از زﻟﺰﻟﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺳﺎزه ﻗﺎﺑﻞ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ (3‬آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻓﺮو رﯾﺰش )‪ :(CP: Collapse Prevention‬اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻠﻔﺎت ﺟﺎﻧﯽ ﻣﺤﺪود ﻫﻢ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫* ﺿﺮﯾﺐ )‪ (I‬ﺑﺮاي اﻏﻨﺎي ﺳﻄﺢ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ دوم‬
‫ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎي ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﻼ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺟﺎن ﺗﯿﺮﭘﯿﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ از‬

‫در ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ‪ EBF‬ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺣﺠﻢ زﯾﺎد ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ‪ ،‬ﻋﻤ ً‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ دﭼﺎر ﮐﻤﺎﻧﺶ ﺷﻮد )ﮐﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮﺷﯽ ﺟﺎن(‪.‬در ﺻﻮرت رخ دادن ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮي‪ ،‬ﺑﺤﺚ اﺗﻼف اﻧﺮژي و ﺷﮑﻞ‬
‫ﭘﺬﯾﺮي ﮐﻪ از ﺳﺎزه اﻧﺘﻈﺎر دارﯾﻢ اﻏﻨﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﮐﻤﺎﻧﺶ از ﺗﺌﻮري ﺑﺎﺳﻠﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺌﻮري ﺑﺎﺳﻠﺮ )ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺪان ﮐﺸﺸﯽ(‬
‫اﻟﻤﺎﻧﯽ از ﯾﮏ ﺗﯿﺮ ﻓﻮﻻدي را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﮑﻞ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎزاد ﺧﻤﺶ ‪ ،dM‬ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻮﭘﻞ ﺑﺮﺷﯽ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪه و اﻟﻤﺎن داراي ﺗﻌﺎدل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺮش‪ ،‬ﺑﺮش ﺗﯿﺮي‬
‫ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻓﻮﻻد در ﮐﺸﺶ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻣﯿﺰان ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﮔﯽ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﻟﺬا ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از‬
‫ﮐﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮﺷﯽ ﺟﺎن از ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه )‪ (Stiffener‬ﺑﺎ ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﺸﺮوح در آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎ ﻣﯿﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺟﺎن ﺗﯿﺮ‪ ،‬ﻧﻮﻋﯽ از ﺧﺮﭘﺎ اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﯾﺎل اﻓﻘﯽ آن ﺑﺎل‬
‫ﺗﯿﺮ‪ ،‬ﯾﺎل ﻗﺎﺋﻢ آن ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎ و ﯾﺎل ﻗﻄﺮي آن ﻫﻤﺎن ﻣﯿﺪان ﮐﺸﺸﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه در ﺟﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻀﺎي‬
‫ﺑﯿﻦ دو ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻓﻮﻻد ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﮔﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﻣﯿﻠﻪ در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﺎن اﻟﻤﺎن ﻗﻄﺮي ﺧﺮﭘﺎي ﻣﺬﮐﻮر را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮاي ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﺿﻮاﺑﻂ و ﻓﻮاﺻﻞ و ﻋﺮض ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎي ﻓﻮق اﻟﺬﮐﺮ ﺑﻪ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻮﻻد )ﻣﺒﺤﺚ دﻫﻢ(‬
‫ﭼﺎپ ‪ -1384‬ﺻﻔﺤﺎت ‪140‬ﺗﺎ ‪ 142‬ﯾﺎ ﭼﺎپ ‪ -1387‬ﺻﻔﺤﺎت ‪ 407‬ﺗﺎ ‪ 409‬رﺟﻮع ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫* ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎي ﻓﻮق را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ ﻧﯿﺮوي ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫* ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﯽ ﻣﺤﻮر ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ و ﺗﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﯽ ﺗﯿﺮ ﺧﺎرج از ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻠﺴﻔﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎدﺑﻨﺪ ‪EBF‬‬
‫* اﯾﺪه اوﻟﯿﻪ اﯾﻦ ﺑﺎد ﺑﻨﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻮﭘﻮف اراﺋﻪ ﺷﺪ‪.‬اﺻﻞ در اﺳﺘﻔﺎده اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﺎد ﺑﻨﺪ اﻏﻨﺎي ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮي ﺑﻬﺘﺮ و‬
‫اﺳﺘﻬﻼك ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻧﺮژي زﻟﺰﻟﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ ﮔﺎه ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻫﺪف اﺻﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻧﻮع ﺑﺎدﺑﻨﺪ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬
‫ﻣﻌﻤﺎري )ﺑﺎزﺷﻮ ﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ در و ﭘﻨﺠﺮه و ‪ (....‬ﺑﯿﺎن ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫* اﮔﺮ در ﯾﮏ ﺳﺎزه و در ﯾﮏ اﻣﺘﺪاد ﻫﻢ از ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪ ‪ CBF‬و ﻫﻢ ‪ EBF‬اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد )ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﮐﻨﯿﺪ(‪ ،‬ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﺪف اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎي واﮔﺮا ﺷﮑﻞ‬
‫ﭘﺬﯾﺮي ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ و ﻟﺬا در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎ ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎي ‪ ،CBF‬ﻣﯿﺰان ﺷﮑﻞ ﭘﺬﯾﺮي ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎي ﻫﻤﮕﺮا ﺣﺎﮐﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫و در ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ‪) R‬ﺿﺮﯾﺐ رﻓﺘﺎر( ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ را ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ‪K‬‬
‫اﯾﻦ ﻧﻮع ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎل ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﻔﺼﻞ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ در ﺳﺘﻮن را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻟﺬا آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ در اﺳﺘﻔﺎده از آن‬
‫ﻣﺤﺪودﯾﺖ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻮﻻد ﻧﺴﺨﻪ ‪ 87‬ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ‪ :Special) SCBF‬وﯾﮋه( و‪OCBF‬‬
‫)‪ :Ordinary‬ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ( ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﯿﺎن ﻧﻤﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ‪ SCBF‬اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ‪ K‬ﻣﻤﻨﻮع ﺑﻮده و در ‪ OCBF‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﺎ دو ﻃﺒﻘﻪ روي ﺗﺮاز ﭘﺎﯾﻪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﺑﺎ اﻫﻤﯿﺖ ﮐﻢ و ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻣﯿﺘﻮان از ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪ ‪ K‬اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﻗﻄﻊ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﯾﺎ دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻗﻄﻊ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي و ﯾﺎ دﯾﻮار ﺑﺮﺷﯽ در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ و ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻪ ﺷﺎﻟﻮده ﻣﻮﮐﺪا ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﺸﺪه‬
‫اﺳﺖ اﻣﺎ ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ ‪ 10-2‬از وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬ﺗﺤﺖ ﺷﺮاﯾﻂ زﯾﺮ ﻣﯿﺘﻮان اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم داد‪:‬‬
‫ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎر اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي دو ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎر زﯾﺮ ﻧﯿﺰ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻮﻧﺪ )اﯾﻦ‬
‫ﮐﻨﺘﺮﻟﻬﺎ روي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺳﺘﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﯿﮕﯿﺮد(‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺳﺘﻮن‪:‬‬
‫ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ ﭘﺎﯾﺪاري ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ دو ﮐﺎر ﻣﯿﺘﻮان اﻧﺠﺎم داد‬
‫‪ (1‬اﮔﺮ از ﻧﻈﺮ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﺸﮑﻠﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪﻫﺎ را ﺑﻪ دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺠﺎور ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ (2‬ﺑﺎدﺑﻨﺪ را در ﻗﺎب دﯾﮕﺮي ﻗﺮار دﻫﯿﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺻﻔﺤﻪ دﻫﺪ‪.‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ وﺟﻮد‬
‫دارد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺠﻢ زﯾﺎد ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ از ﺑﺎﻻ ﺗﺠﻤﯿﻊ ﺷﺪه و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺻﻔﺤﻪ‬
‫دﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺎرﮔﯽ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ در آن ﭼﺸﻤﻪ ﺷﻮد‪.‬ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از اﯾﻦ اﻣﺮ‪،‬ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬
‫را ﺑﻄﻮر اﻓﻘﯽ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ )ﺑﺼﻮرت ﺿﺮﺑﺪري(‬
‫ﻣﺤﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ در ﭘﻼن‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﭘﯿﭽﺸﯽ ﺳﺎزه را ﺑﻄﻮر ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ﻣﯿﺘﻮان ﻧﻮﺷﺖ‪:‬‬
‫در راﺑﻄﻪ ﻓﻮق ‪ K‬ﺳﺨﺘﯽ ﻗﺎب ﻣﻮردﻧﻈﺮ و ‪ L‬ﻓﺎﺻﻠﻪ آن از ﻣﺮﮐﺰ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﻫﺮﭼﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ L‬ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎزو ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﺳﺨﺘﯽ و ﻇﺮﻓﯿﺖ ﭘﯿﭽﺸﯽ ﺳﺎزه ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯿﺮود‪.‬ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺗﺮﺟﯿﺢ دارد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﻻﻣﮑﺎن‬
‫ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﻪ دورﺗﺮﯾﻦ ﭘﻬﻠﻮﻫﺎ ﺑﺮده ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺷﮑﻞ ﻓﻮق ﺳﺎزه داراي ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﺳﺒﺰ رﻧﮓ )ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻫﺎ( ‪ ،‬ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﻄﻠﻮﺑﺘﺮي را‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﭽﺶ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬
‫ﻣﺤﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ در ﯾﮏ ﻗﺎب‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ‪ ،‬در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﺎدﺑﻨﺪ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ‪ ،‬ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻧﯿﺮو روي ﺷﺎﻟﻮده‪ ،‬در ﯾﮏ ﻃﺮف اﯾﺠﺎد آﭘﻠﯿﻔﺖ ﺷﺪﯾﺪ و‬
‫در ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﯾﺠﺎد ﻧﯿﺮوي ﻓﺸﺎري ﻋﻈﯿﻤﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎرا ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﺷﻤﻊ ﺑﺮاي ﭘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‪.‬اﻣﺎ در‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﺳﺒﺰ رﻧﮓ‪ ،‬ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻧﯿﺮو در ﺑﺨﺶ ﻣﯿﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺸﻮد و ﻟﺬا ﻓﺸﺎر و ﮐﺸﺶ ﮐﻤﺘﺮي در ﺷﺎﻟﻮده‬
‫اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮد و ﻟﺬا اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻄﻠﻮﺑﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ را ﺑﺼﻮرت ﯾﮏ ﮐﻮﭘﻞ ﻧﯿﺮو در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻮﭘﻞ ﻧﯿﺮو ﻫﺎ را ﮐﻤﺘﺮ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ را ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ در آن در ﯾﮏ اﻣﺘﺪاد ﺳﺎزه اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺼﻮرت ﮔﯿﺮدار و ﺧﻤﺸﯽ ﺑﻮده و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﻫﻤﺎن‬
‫اﻣﺘﺪاد از ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﯾﺎ دﯾﻮار ﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ ﻫﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺎﻋﺪه ‪ %25‬ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ‬
‫ﻃﺒﻖ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم ﺻﻔﺤﻪ ‪ 10‬ﺑﻨﺪ پ‪ ،‬در ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﻗﺎب ﺧﻤﺸﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﺘﻘﻼ ﻗﺎدر‬
‫ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ‪ % 25‬از ﺑﺎر ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ اﺣﺮاز ﻧﺸﻮد ﺳﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻗﺎب ﺳﺎده ﻓﺮض ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻗﺎﻋﺪه ﺻﺪ ﺳﯽ ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ‬
‫ﻃﺒﻖ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم ﺻﻔﺤﻪ ‪ 10‬ﺑﻨﺪ پ ﺗﺒﺼﺮه ‪ ،1‬در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﮐﻮﺗﺎﻫﺘﺮ از ‪ 8‬ﻃﺒﻘﻪ و ﯾﺎ ﺑﺎ ارﺗﻔﺎع‬
‫ﮐﺘﺮ از ‪ 30‬ﻣﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺨﺘﯽ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﺎرﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﯽ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﯾﺎ دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ را‬
‫ﺑﺮاي ‪ %100‬ﻧﯿﺮوي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده و ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻗﺎﺑﻬﺎي ﺧﻤﺸﯽ را ﺑﺮاي ‪ %30‬ﺑﺎر ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﺳﻮم‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ را ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن اراﺋﻪ ﮐﺮدم‪.‬از اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ وارد ﺑﺤﺚ ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﯿﺸﻮم و در ﺧﻼل ﺑﺤﺚ ﻫﺮ‬
‫ﺟﺎ ﮐﻪ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﻧﮑﺎت اﺟﺮاﯾﯽ و ﻓﻨﯽ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را ﻫﻢ اراﺋﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺴﺨﻪ ‪ 8‬و ‪ ETABS 9‬ﮐﺎر‬
‫ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ‪.‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﮐﻪ اراﺋﻪ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﻟﻄﻔﺎ در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ زﯾﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮده‪ ،‬از ﻣﻨﻮي ‪) File‬واﻗﻊ در ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﻨﻮي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ( ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ New Model‬را اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﮐﺮده‪ ،‬در ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز ﺷﺪه‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ No‬را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﭘﺲ در ﭘﻨﺠﺮه ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Ok‬را‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ .‬ﺣﺎل از ﻣﻨﻮي ‪) Options‬واﻗﻊ در ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻣﻨﻮي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ(‪،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Reset Toolbars‬را‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﮐﻠﯿﻪ ﻧﻮار اﺑﺰار ﻫﺎ و ﻣﻨﻮﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه اوﻟﯿﻪ و ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﯿﮕﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻓﻮق ﺑﻄﻮر ﻣﺒﺴﻮط در اداﻣﻪ ﺷﺮح داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎﻻ در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﻤﺎره ﮔﺬاري ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺎز ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ )ﺑﻌﺪ از ﻃﯽ ﻣﺮاﺣﻞ ﻓﻮق( ﭼﻨﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ اي را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺴﯿﺎري از دﺳﺘﻮراﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﻨﻮي ﺑﺎﻻي ﻧﺮم اﻓﺰار وﺟﻮد دارد‪ ،‬در ﻧﻮار اﺑﺰار ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﻟﯿﮑﻦ ﻗﺮار داﺷﺘﻦ‬
‫آﻧﻬﺎ در ﻧﻮار اﺑﺰار ﺟﻬﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ و راﺣﺘﺘﺮ دﺳﺘﻮرات اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﺳﺘﻮرات ﻧﻮار اﺑﺰار‬
‫در اداﻣﻪ دﮐﻤﻪ ﻫﺎي ﻧﻮار اﺑﺰار را ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ از ﭼﭗ ﺑﻪ راﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﻮس ﺑﺮ روي ﻫﺮﯾﮏ از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻧﻮار اﺑﺰار‪ ،‬ﻧﺎم آن ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :New model‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ اﯾﻦ دﺳﺘﻮر اﻣﮑﺎن ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﯾﮏ ﭘﺮوژه ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻼ ﻣﺪل ﺷﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Open‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‪ ،‬اﻣﮑﺎن ﺑﺎزﺑﯿﻨﯽ ﻣﺠﺪد ﭘﺮوژه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒ ً‬
‫‪ :Save‬ذﺧﯿﺮه ﮐﺮدن اﻃﻼﻋﺎت و ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫‪ :Print Graphics‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن اﻣﮑﺎن ﭘﺮﯾﻨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﻓﻌﺎل‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮار ﺣﺎﺷﯿﻪ آن ﭘﺮرﻧﮓ ﺗﺮ از ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻗﺎﺑﻠﯿﺘﻬﺎي اﯾﻦ ﻧﺮم اﻓﺰار‪ ،‬اﻣﮑﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﺳﺎزه در ﺣﯿﻦ ﻣﺪﻟﺴﺎزي اﺳﺖ‪.‬ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﻌﺪاد‬
‫ﻧﻤﺎﻫﺎي ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﺮﯾﻒ‪ 4 ،‬ﻋﺪد ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬دﻗﺖ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﻠﯿﻪ اﯾﻦ ﻧﻤﺎﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎزه ﻫﺴﺘﻨﺪ و اﻣﮑﺎن ﻧﻤﺎﯾﺶ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎزه ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻧﻤﺎﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﺎﻫﺎ از ﺳﺎزه ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﺎﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬ ‫>‪Windows ----> Options ----‬‬
‫‪ :Print Tables‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﻣﯿﺘﻮان از اﻃﻼﻋﺎت ﭘﺮوژه ﺑﺼﻮرت ﯾﮏ ‪) Text File‬ﻓﺎﯾﻞ ﻣﺘﻨﯽ(‬
‫ﭘﺮﯾﻨﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺷﺎﻣﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي‪ ،‬آﻧﺎﻟﯿﺰ و وﺿﻌﯿﺖ ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻨﺎر آن ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ :Input‬اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺪﻟﺴﺎزي‬
‫‪ :Analysis Output‬اﻃﻼﻋﺎت ﺣﺎﺻﻞ از ﺗﺤﻠﯿﻞ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﻧﯿﺮو و ﺗﻨﺶ در اﻋﻀﺎ‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎ و‪...‬‬
‫‪ :Summary Report‬ﺧﻼﺻﻪ اي از ﮐﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺪﻟﺴﺎزي و ﺗﺤﻠﯿﻞ )ﮔﺰﯾﻨﻪ اي ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و ﮐﺎرﺑﺮدي(‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺷﺎﻣﻞ ‪ Steel Frame design‬و ‪ ...‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﺑﺎﻻ ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :Undo‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دﺳﺘﻮرات ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه از ﮐﺎرﺑﺮ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮداﻧﺪ و ﺑﻌﺒﺎرﺗﯽ ﻧﺎدﯾﺪه‬
‫ﻣﯿﮕﯿﺮد‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن دﺳﺘﻮرات را ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از آﺧﺮﯾﻦ ‪ save‬اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Redo‬آﺧﺮﯾﻦ دﺳﺘﻮر )ﻓﻘﻂ ﯾﮏ دﺳﺘﻮر و آن ﻫﻢ آﺧﺮﯾﻦ دﺳﺘﻮر( ﮐﻪ ‪ Undo‬ﺷﺪه اﺳﺖ را ﻣﺠﺪدا اﺟﺮا ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ :Refresh Window‬اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﮔﺮاﻓﯿﮏ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل را ﻣﺠﺪدا اﺟﺮا ﮐﺮده و اﺷﮑﺎﻻت اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ را ﺑﺮﻃﺮف‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺢ آﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ اوﻗﺎت ﺑﺎ اﺟﺮاي ﯾﮏ دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮔﺮاﻓﯿﮑﯽ ﺣﺎﺻﻞ از آن دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آن‬
‫دﺳﺘﻮر را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﻧﻤﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮات ﮔﺮاﻓﯿﮑﯽ اﻋﻤﺎل ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﺿﻌﻔﻬﺎي )اﻟﺒﺘﻪ ﺿﻌﻒ ﺟﺰﺋﯽ( ﻧﺮم اﻓﺰار اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ :Lock/Unlock Model‬ﻗﻔﻞ ﺑﺎز ‪ Unlock‬و ﻗﻔﻞ ﺑﺴﺘﻪ ﺣﺎﻟﺖ ‪ Lock‬اﺳﺖ‪.‬اﮔﺮ ﻣﺪل ‪ Lock‬ﺑﺎﺷﺪ اﻣﮑﺎن‬
‫وﯾﺮاﯾﺶ ﻣﺪل وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺪل و ﻧﺘﺎﯾﺞ را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻮد‪.‬در ﺣﺎﻟﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺮض‪ ،‬ﭘﺮوژه ‪Unlock‬‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ اﻣﮑﺎن وﯾﺮاﯾﺶ ﻣﺪل وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪا ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﯿﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از آﻧﺎﻟﯿﺰ ﻣﺪل‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻄﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﺪل را ‪Lock‬‬
‫ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ اﻣﮑﺎن وﯾﺮاﯾﺶ را از ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫‪ :Run Analysis‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﻣﺪﻟﺴﺎزي‪ ،‬آﻧﺎﻟﯿﺰ ﻣﺪل آﻏﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Rubber Band Zoom‬ﺑﺮاي ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﯽ از ﺳﺎزه ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ آن را دﻗﯿﻘﺘﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﺎر روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده و ﺑﺎ ‪ Drag‬ﮐﺮدن ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Restore Full View‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن‪ ،‬ﮐﻞ ﻣﺪل در ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ :Restore Previous Zoom‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﻧﺎم آن ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ زوم‬
‫ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎز ﻣﯿﮕﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :Zoom In One Step‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﮐﻞ ﻣﺪل‪ ،‬ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Zoom Out One Step‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﮐﻞ ﻣﺪل‪ ،‬ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮐﻮﭼﮑﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Pan‬ﺑﺮاي ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي‪.‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر در ﺑﺴﯿﺎري از ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺎ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫‪ :Set Default 3d view‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻓﺮم ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﺳﺎزه در ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل‬
‫‪ :Set Plan View‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﭘﻼن اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ در ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل‬
‫‪ :Set Elevation View‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻗﺎب در آﮐﺲ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ‬
‫‪ :Rotate 3d View‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﯽ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل در ﺣﺎﻟﺖ ‪ 3‬ﺑﻌﺪي ﻗﺮار داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ و ﺑﺼﻮرت ‪ Drag‬ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان ﺳﺎزه را در ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻪ ﺑﻌﺪي و در زواﯾﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ :Perspective Toggle‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ دﺳﺘﻮر در ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺧﺎص )و ﻧﻪ ﮐﻞ ﺳﺎزه(‬

‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮد‪:‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﭘﻼن ﻃﺒﻘﻪ اي ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ آن را ﺑﺼﻮرت ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ دﺳﺘﻮر‬
‫‪ Perspective Toggle‬را اﻧﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﻧﻤﺎﯾﺶ داده‬
‫ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺳﭙﺲ از دﺳﺘﻮر ‪ Rotate 3d View‬ﺑﺮاي ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ در زواﯾﺎي دﻟﺨﻮاه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Object Shrink Toggle‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﺮاي اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﺻﺤﺖ ﻣﺪﻟﺴﺎزي اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺢ آﻧﮑﻪ در‬
‫ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎي ﻫﺮ ﺗﯿﺮ را ﺑﻪ دو ﺳﺘﻮﻧﯽ ﮐﻪ در دو ﻃﺮف آن ﻗﺮار دارد ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬اﮔﺮ اﺑﺘﺪا‬
‫و اﻧﺘﻬﺎي ﺗﯿﺮ را ﺑﻪ ﺳﺘﻮن اول و آﺧﺮ آن ﻗﺎب ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از ﻧﻈﺮ ﮔﺮاﻓﯿﮑﯽ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﯾﮏ ﺻﻮرت‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ آﻧﺎﻟﯿﺰ‪ ،‬رﻓﺘﺎري ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺎ اﺟﺮاي دﺳﺘﻮر ﻓﻮق‪ ،‬ﻫﺮ اﻟﻤﺎﻧﯽ را ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺼﻮرت ﮔﺮاﻓﯿﮑﯽ ) و ﻧﻪ در زﻣﺎن آﻧﺎﻟﯿﺰ( ﻣﻘﺪاري ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎي اﻟﻤﺎن رﺳﻢ ﺷﺪه ﮐﺠﺎ ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫‪ :Set Building View Options‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﺮاي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﺤﻮه ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺳﺎزه ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮود‪.‬در اداﻣﻪ و در ﺣﯿﻦ‬
‫ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ آﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﻮس ﺑﺮ روي ﻫﺮﯾﮏ از دﺳﺘﻮرات ﻓﻮق‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻧﺎم دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﯾﮏ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﯿﺎﻧﺒﺮ ﻫﻢ در ﭘﺮاﻧﺘﺰ در ﺟﻠﻮي‬
‫آن ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﻣﺜﻼ ﺑﺮاي دﺳﺘﻮر آﻧﺎﻟﯿﺰ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان از دﮐﻤﻪ ‪ F5‬ﮐﯿﺒﻮرد ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎﯾﺮ دﺳﺘﻮرات ﻧﻮار اﺑﺰار‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻮار اﺑﺰار ﺑﺎﻻﯾﯽ و ﺳﻤﺖ ﭼﭗ و ﻣﻨﻮﻫﺎ در ﺣﯿﻦ ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﭼﻬﺎرم‬
‫اﻧﻮاع اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ETABS‬‬
‫اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﮔﺮه اي‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﮔﺮه ﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﺮود‪.‬در ﻧﺮم اﻓﺰار ﺑﻪ اﯾﻦ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ )‪ (Point Objects‬ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺧﻄﯽ‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺗﯿﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ و ﯾﺎ ﺑﺎدﺑﻨﺪ ﻫﺎ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮوﻧﺪ‪.‬وﯾﮋﮔﯽ اﺻﻠﯽ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺧﻄﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫اﻧﺪازه ﯾﮏ ﺑﻌﺪ آن در ﻣﻘﺎﺳﯿﻪ ﺑﺎ دو ﺑﻌﺪ دﯾﮕﺮش ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺮم اﻓﺰار ﺑﻪ اﯾﻦ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ )‪(Line Objects‬‬
‫ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺳﻘﻔﻬﺎ و دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮوﻧﺪ‪.‬وﯾﮋﮔﯽ اﺻﻠﯽ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪازه دو ﺑﻌﺪ آن در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﻌﺪ ﺳﻮم‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬در ﻧﺮم اﻓﺰار ﺑﻪ اﯾﻦ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ )‪ (Area Objects‬ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت در ﻧﺮم اﻓﺰار‪ ،‬از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﮔﺮه اي ﺑﻪ ‪ ، Joint Objects‬از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺧﻄﯽ ﺑﻪ ‪Frame‬‬
‫‪ Objects‬و از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﺑﻪ ‪ Shell Objects‬ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ﻧﺮم اﻓﺰار‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺑﺮرﺳﯽ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻧﺮم اﻓﺰار‪ ،‬دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺮﯾﮏ از اﯾﻦ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮان از‬
‫ﻣﻨﻮي ‪ ،Draw‬واﻗﻊ در زﯾﺮ ﻧﻮار ﻋﻨﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد و ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺘﻮان آﻧﻬﺎ را از ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻧﻤﻮد‪).‬ﺑﺮاي ﯾﺎدآوري ﺟﺎي ﻫﺮﯾﮏ از ﻣﻨﻮﻫﺎ و ﻧﻮار اﺑﺰار ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺳﻮم درس ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ(‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻋﻨﺎﺻﺮﮔﺮه اي‬
‫اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ آﯾﮑﻮن ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺮاي دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﻣﯿﺘﻮاﻧﯿﺪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻨﻮي ‪ Draw‬ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫‪ Draw Point Objects‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل در ﺣﺎﻟﺖ ‪ Plan‬و ﯾﺎ‬
‫‪ Elevation‬ﺑﺎﺷﺪ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﺖ ‪ 3D View‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل اﺳﺖ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﮐﺎرﺑﺮد ﭼﻨﺪاﻧﯽ در‬
‫ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻧﺪاﺷﺘﻪ و در اداﻣﻪ ﺑﺎ آن ﺑﯿﺸﺘﺮ آﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ‬
‫ﺑﺮاي دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮان از ﻣﻨﻮي ‪ Draw‬و ﻫﻢ از ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‪ ،‬ﮐﺎرﺑﺮدي ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ‪ ETABS‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫اﮔﺮ از ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﻮس ﺑﺮ روي ﻫﺮﯾﮏ‬
‫آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻓﻮق‪ ،‬ﻧﺎم آن و ﻧﯿﺰ ﻧﻤﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر در آن ﻧﻤﺎ وﺟﻮد دارد‪ ،‬در ﭘﺮاﻧﺘﺰي در ﺟﻠﻮي‬
‫آن ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪) .‬اﮔﺮ از ﻣﻨﻮي ‪ Draw‬ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺻﻮرت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد(‪ .‬در اداﻣﻪ ﻧﺤﻮه‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻫﺮﯾﮏ از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻓﻮق را ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫* ‪ Grid Line‬در اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي اﺷﺎره اي ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ آن ﻣﯿﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺧﻄﻮط‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ در ﺻﻔﺤﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﺪ‪ Grid Line ،‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي ﻫﺮﯾﮏ از دﺳﺘﻮرات ﻓﻮق ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﺑﻪ ﻧﺎم ‪Floating Property‬‬
‫‪ Window‬ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح آن ﺧﻮاﻫﻢ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬
‫* ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﯾﮏ از دﺳﺘﻮرات ﻓﻮق در ﮐﺪام ﻧﻤﺎ ﻓﻌﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬ﻣﺜﻼ ﺑﺮاي رﺳﻢ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ‬
‫اﻟﺰاﻣﺎ ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ در ﻧﻤﺎي ‪ Elevation‬ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻓﻌﺎل ﺑﺎﺷﺪ‪.‬در ﻏﯿﺮ اﯾﻨﺼﻮرت اﻣﮑﺎن اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﻠﯿﮏ اول‪ ،‬ﮔﺮه اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﻋﻀﻮ )‪ (i‬و ﻣﺤﻞ ﮐﻠﯿﮏ دوم‪ ،‬ﮔﺮه اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﻋﻀﻮ )‪ (j‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ‬
‫اوﻗﺎت در ﻧﺮم اﻓﺰار از ﮔﺮه اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﻌﻨﻮان ‪ Start‬و از ﮔﺮه اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﺑﻌﻨﻮان ‪ End‬ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮔﺮه اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ ﮐﺪام اﺳﺖ؟‬
‫از ﻧﻈﺮ آﻧﺎﻟﯿﺰ‪ ،‬ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﮐﺪام ﮔﺮه‪ ،‬اﺑﺘﺪا و ﮐﺪاﻣﯿﮏ اﻧﺘﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬اﻣﺎ در ﺣﯿﻦ ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺿﺮورﯾﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮه اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎ را ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﻢ‪.‬ﻣﺜﻼ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ روي ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻋﻀﻮ ﺑﺎرﮔﺬاري دارﯾﻢ و ﺑﺎرﮔﺬاري ﺳﺮاﺳﺮي ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬در‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺑﺎر ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﮔﺮه اﺑﺘﺪاﯾﯽ را ازﻣﺎ ﻣﯿﭙﺮﺳﺪ و ﯾﺎ ﻣﻮارد دﯾﮕﺮ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ در ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﮔﺮه اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﻧﺸﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ در ﮐﻞ ﻣﺪﻟﺴﺎزي‪ ،‬ﯾﮏ روﯾﻪ ﯾﮑﺴﺎن‬
‫را ﻟﺤﺎظ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫روﯾﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻦ در ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ﻧﻈﺮ ﻣﯿﮕﯿﺮم و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ‪:‬‬
‫در ﺻﻔﺤﻪ )‪ (Plan‬ﺑﺮاي ﻣﺪﻟﺴﺎزي اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي در ﺟﻬﺖ ﻣﺤﻮر ‪ ،x‬در ﺟﻬﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺤﻮر ‪ x‬ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫اﺑﺘﺪا در ﻣﺤﻞ ﮔﺮه اول ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده و ﺳﭙﺲ در ﺟﻬﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺤﻮر ‪ x‬ﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده و در ﻣﺤﻞ ﮔﺮه دوم ﮐﻠﯿﮏ‬
‫ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺪﻟﺴﺎزي اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي در ﺟﻬﺖ ﻣﺤﻮر ‪ y‬ﻧﯿﺰ در ﺟﻬﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺤﻮر ‪ y‬ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ اﺑﺘﺪا در ﻣﺤﻞ ﮔﺮه‬
‫اول ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده و ﺳﭙﺲ در ﺟﻬﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺤﻮر ‪ y‬ﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده و در ﻣﺤﻞ ﮔﺮه دوم ﮐﻠﯿﮏ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫* وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺳﻄﺮ رﺳﯿﺪﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻗﻄﻊ و ﺷﺮوع ﻣﺠﺪد در ﺳﻄﺮ ﺑﻌﺪي ﻣﯿﺘﻮان‪:‬‬
‫‪ (1‬دﺑﻞ ﮐﻠﯿﮏ ﭼﭗ ﮐﺮد‬
‫‪ (2‬ﺗﮏ ﮐﻠﯿﮏ راﺳﺖ ﮐﺮد‬
‫‪ (3‬دﮐﻤﻪ ‪ Enter‬را از روي ﮐﯿﺒﻮرد ﻓﺸﺎر داد‬
‫* ﺑﺎ ﻓﺸﺮدن دﮐﻤﻪ ‪ Escape‬از روي ﮐﯿﺒﻮرد‪ ،‬ﻗﻄﻊ و ﺧﺮوج ﮐﺎﻣﻞ از دﺳﺘﻮر را ﺧﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﻄﺤﯽ‬
‫ﺑﺮاي دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮان از ﻣﻨﻮي ‪ Draw‬و ﻫﻢ از ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ‪ ،‬اﮔﺮ از ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﻮس ﺑﺮ روي ﻫﺮﯾﮏ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻓﻮق‪ ،‬ﻧﺎم آن و ﻧﯿﺰ ﻧﻤﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‬
‫در آن ﻧﻤﺎ وﺟﻮد دارد‪ ،‬در ﭘﺮاﻧﺘﺰي در ﺟﻠﻮي آن ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪ .‬در اداﻣﻪ ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده ﻫﺮﯾﮏ از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي‬
‫ﻓﻮق را ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫‪Floating Property Window‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺷﺎره ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي ﻫﺮﯾﮏ از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻓﻮق ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﻧﺎم ‪Floating Property‬‬
‫‪ Window‬ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﻣﺤﺘﻮاي اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮاردي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ رﺳﻢ ﮐﻨﯿﻢ از اﺑﺘﺪا ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎن را ﺑﺪﻫﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺸﺨﺼﺎت آﻧﻬﺎ را ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻣﺠﺪدا ﺗﻐﯿﯿﺮ داد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه دو ﻗﺴﻤﺖ دارد‪ :‬ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻧﺎم دﺳﺘﻮر و ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه را ﻧﻤﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻣﯿﺘﻮان آن را ﺗﻐﯿﯿﺮ داد ) ﺧﻮدﺗﺎن اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﺪ!(‬
‫در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﻨﺠﺮه ‪ Floating Property Window‬ﺑﻪ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻫﺮ ﯾﮏ از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪:‬‬
‫اﯾﻦ آﯾﮑﻮن در ﺑﺎﻻ ﺷﺮح داده ﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫‪ :Type of Line‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻘﻂ ﺣﺎﻟﺖ ‪ Frame‬را دارد و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه آن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺪﻟﺴﺎزي‬
‫ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Property‬ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي آن ﻧﻤﺮه ﻋﻀﻮ را ﻗﺒﻞ از ﻣﺪﻟﺴﺎزي آن‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ :Moment Release‬ﻧﻮع اﺗﺼﺎل اﻟﻤﺎن ﺧﻄﯽ را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﻄﻮرﯾﮑﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ‪ Continuous‬دو اﻧﺘﻬﺎ‬
‫ﮔﯿﺮدار و ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ‪ Pinned‬دو اﻧﺘﻬﺎي اﻟﻤﺎن ﻣﻔﺼﻠﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Plan Offset Normal‬اﻟﻤﺎن ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻋﺪد وارد ﺷﺪه در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﯿﻔﺖ داده ﺷﺪه و ﺑﻌﺪ رﺳﻢ ﻣﯿﮕﺮدد‪.‬اﮔﺮ‬
‫ﭗ ﻣﺴﯿ ِﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ‬
‫ﺖﭼ ِ‬‫ﻃﺒﻖ روﯾﻪ ﺑﯿﺎن ﺷﺪه ﮔﺮه ﻫﺎي اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ را رﺳﻢ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺜﺒﺖ‪ ،‬ﺳﻤ ‪‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ :Drawing Control Type‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر داراي ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫‪ :Parallel to x‬اﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻮازات ﻣﺤﻮر ‪ x‬ﻫﺎ رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Parallel to y‬اﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻮازات ﻣﺤﻮر ‪ y‬ﻫﺎ رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Parallel to angle‬اﻟﻤﺎن ﺗﺤﺖ زاوﯾﻪ وارد ﺷﺪه ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻮر ‪ x‬در ﺟﻬﺖ ﻣﺜﻠﺜﺎﺗﯽ رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎﮐﺴﯽ در زﯾﺮ آن ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان زاوﯾﻪ دﻟﺨﻮاه را در آن وارد ﻧﻤﻮد‪) .‬اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﺪ!(‬
‫‪ :Fixed Length‬ﻃﻮل اﻟﻤﺎن را ﻣﯿﮕﯿﺮد و آن را رﺳﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬اﺑﺘﺪا در ﻣﺤﻞ ﮔﺮه اول ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده ﺳﭙﺲ در ﻣﺤﻞ‬
‫ﮔﺮه دوم ﮐﻠﯿﮏ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ و ﺳﭙﺲ اﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻃﻮل وارد ﺷﺪه در ﺑﺎﮐﺲ زﯾﺮ آن‪ ،‬رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﮐﺎرﺑﺮد ﻣﺤﻞ ﮔﺮه دوم در‬
‫ﺗﻌﯿﯿﻦ راﺳﺘﺎي اﻟﻤﺎن ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Fixed Length and Angle‬ﺑﺮاي رﺳﻢ اﻟﻤﺎن ﺑﺎ ﻃﻮل و راﺳﺘﺎي ﻣﺸﺨﺺ‬
‫‪ :Fixed dx and dy‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﻟﻤﺎن رﺳﻢ ﺷﺪه ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ dx‬در ﺟﻬﺖ ‪ x‬و‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ dy‬در ﺟﻬﺖ ‪ y‬را از ﻧﻘﻄﻪ اﺑﺘﺪاﯾﯽ دارد‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪:‬‬
‫* ﺣﺮوﻓﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي دﺳﺘﻮرات ﻓﻮق ﺑﯿﻦ > < ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪﻫﺎي ﻣﯿﺎﻧﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺮاي‬
‫اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ دﺳﺘﻮرات از ﺣﺮوف ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ از روي ﮐﯿﺒﻮرد ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ آﯾﮑﻮن ﻧﯿﺰ در ﺑﺎﻻ ﺷﺮح داده ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺒﻠﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪Drawing‬‬
‫‪Control Type‬را ﻧﺪارد‪.‬‬
‫* ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺷﺎره ﺷﺪ‪ ،‬در اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﺑﺮ روي ‪ Grid Line‬ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده ﺗﺎ اﻟﻤﺎن رﺳﻢ ﺷﻮد‪.‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﮏ اﻟﻤﺎن رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ‪،‬ﻧﻘﺎط اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎي اﻟﻤﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﯿﺎن ﺷﺪه ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺢ اﻟﻤﺎن در ﺻﻮرت وﺟﻮد ‪ Grid Line‬اﺿﺎﻓﯽ و‬ ‫* از ﻣﺤﺪودﯾﺘﻬﺎي اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ‪ :‬ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ رﺳﻢ ﺻﺤﯿ ِ‬
‫ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ رﺳﻢ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﻮرب ﮐﻪ ﺑﯿﻦ دو ‪ Grid‬ﻣﺸﺨﺺ ﻗﺮار ﻧﺪارﻧﺪ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺷﺎره ﺷﺪه از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﺮاي رﺳﻢ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﺎز‬
‫ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻮارد آن در ﺑﺎﻻ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Angle‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫زاوﯾﻪ ﻗﺮارﮔﯿﺮي ﻣﻘﻄﻊ ﺳﺘﻮن را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺷﺎره ﺷﺪ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي رﺳﻢ ﺗﯿﺮﻫﺎي ﻓﺮﻋﯽ )ﻣﺜﻼ در ﺳﻘﻒ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ( ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ‪،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Spacing‬دو ﮔﺰﯾﻨﻪ زﯾﺮ را دارﯾﻢ‪:‬‬
‫‪ :No. of Beams‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ و وارد ﻧﻤﻮدن ﺗﻌﺪاد ﺗﯿﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ در ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪،‬ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻋﺪد‬
‫وارد ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺴﺎوي‪ ،‬ﺗﯿﺮﻫﺎ را ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Max Spacing‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ وارد ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﺗﯿﺮﻫﺎي ﻻزم را در ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬
‫ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Approx. Orientation‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﯿﺮ رﯾﺰي در ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Parallel to x‬و‪ Parallel to y‬ﻗﺒﻼ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﻧﺪ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Normal to Near Edge‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻋﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ و ﮐﻠﯿﮏ در ﭼﺸﻤﻪ ﻣﻮرد‬
‫ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﺗﯿﺮﻫﺎ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ آن ﮔﺮﯾﺪي ﮐﻪ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ آن ﮐﻠﯿﮏ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﯾﺮ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻗﺒﻼ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺟﺪﯾﺪ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ‪ Bracing‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻮع ﺑﺎدﺑﻨﺪ را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ و ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮارد زﯾﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ :X‬ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﺿﺮﺑﺪري‬
‫‪ :Inverted V‬ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﯽ‬
‫‪ :V‬ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﯽ‬
‫‪ Eccen. back‬و‪ : Eccen. Forward‬ﻧﻮﻋﯽ از ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎي واﮔﺮا ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎي از ﻧﻮع ‪ V‬ﯾﺎ ‪ Inverted V‬ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Left Eccen. ، Center Eccen.‬و‬
‫‪ Right Eccen.‬ﻧﯿﺰ اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﯾﮏ در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪:‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪﻫﺎي ‪ Eccen. Back‬و ‪ Eccen Forward‬دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Left Eccen.‬و ‪Right‬‬
‫‪ Eccen.‬ﻫﻢ اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﯾﮏ در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪:‬‬
‫* ﺗﻮﺻﯿﻪ اﮐﯿﺪ ﻣﯿﮕﺮدد ﺑﺮاي ﯾﺎد ﮔﯿﺮي ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﻫﻤﻪ دﺳﺘﻮرات ﻓﻮق را اﻧﺠﺎم دﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ‪Floating‬‬
‫‪ Property Window‬ﮐﺎر ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﯿﺪ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫* ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﻧﯿﺰ ﭘﻨﺠﺮه ‪ Floating Property Window‬ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ‬
‫اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺧﻄﯽ دارد‪.‬ﺧﻮدﺗﺎن آﻧﻬﺎ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و اﮔﺮ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﭘﯿﺶ آﻣﺪ ﻣﻄﺮح ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫و اﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﮑﺘﻪ‪:‬‬
‫* زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ دو اﻟﻤﺎن ﺧﻄﯽ ) وﯾﺎ ﺳﻄﺤﯽ( را روي ﻫﻢ رﺳﻢ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬اﮔﺮ دو اﻟﻤﺎن ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮ روي ﻫﻢ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻧﻬﺎ را ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ اﮔﺮ دو اﻟﻤﺎن ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه اﭘﺴﯿﻠﻮن ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫را دو اﻟﻤﺎن ﻣﺠﺰا ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬ﭘﺲ ﻫﻤﻮاره دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﻫﺮ اﻟﻤﺎن را ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎر رﺳﻢ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫* ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ ETABS‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎ ﺣﺴﺎس ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﮔﺮ در ﻃﻮل ﻣﺪﻟﺴﺎزي واﺣﺪ ﺟﺎري را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ در ﺑﻌﻀﯽ از دﺳﺘﻮرات اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ واﺣﺪ ﻟﺤﺎظ ﻧﮕﺮدد‪.‬ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از اﯾﻦ اﻣﺮ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺪل ﺳﺎزي‪،‬‬
‫واﺣﺪ ﺟﺎري ﺻﻔﺤﻪ را‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ )و در اداﻣﻪ ﻧﯿﺰ ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﯾﺪ( ﺑﻪ واﺣﺪ دﻟﺨﻮاه‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﯿﺪ‪.‬‬
‫* دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻫﺮﯾﮏ از دﺳﺘﻮرات ﻣﺪﻟﺴﺎزي را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪ ،‬آﯾﮑﻮن ﻣﻮس ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﺎده اﺟﺮاي دﺳﺘﻮرات ﻣﺪﻟﺴﺎزي اﺳﺖ‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﻨﻮﻫﺎ‪ ،‬ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ اول‪ ،‬دﮐﻤﻪ ‪ ESCAPE‬را زده و ﯾﺎ در ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ دﮐﻤﻪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ دﮐﻤﻪ ‪Select Object‬‬
‫را ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از ﻓﺎز اﺟﺮاي دﺳﺘﻮرات ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺧﺎرج ﻣﯿﮕﺮدد‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن )‪(Select‬‬
‫در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺼﺪ دارﯾﻢ روش اﻧﺘﺨﺎب اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ را ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﯿﻢ‪ .‬ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﺑﺮاي وﯾﺮاﯾﺶ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﺑﺘﺪا آﻧﻬﺎ را‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﻟﺬا روش ﺻﺤﯿﺢ اﻧﺘﺨﺎب ﻋﻨﺎﺻﺮ‪ ،‬اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋه اي دارد‪.‬اﻣﺎ ﻗﺒﻞ ﺗﻮﺿﯿﺢ روﺷﻬﺎي اﻧﺘﺨﺎب اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ‪،‬‬
‫ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﮑﺘﻪ را ﻣﻄﺮح ﻧﻤﺎﯾﻢ‪.‬اﺑﺘﺪا ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ اﺻﻄﻼﺣﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ ETABS‬را ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺮور ﮐﻨﯿﻢ‪:‬‬
‫)ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺪاﻧﻢ ﺑﺴﯿﺎري از ﺷﻤﺎ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ آﺷﻨﺎﯾﯿﺪ اﻣﺎ ﺧﺐ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ از ﭘﺎﯾﻪ آﻣﻮزش داد!(‬
‫‪ = Column‬ﺳﺘﻮن ‪ = Beam‬ﺗﯿﺮ ‪ = Brace‬ﺑﺎدﺑﻨﺪ‬
‫‪ = Ramp‬راﻣﭗ‬ ‫‪ = Wall‬دﯾﻮار‬ ‫‪ = Floor‬ﮐﻒ‬
‫ﻧﺤﻮه ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ ETABS‬ﺑﯿﻦ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺗﯿﺮﻫﺎوﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ و ﺳﻘﻔﻬﺎ‪،‬دﯾﻮارﻫﺎ و رﻣﭙﻬﺎ‬
‫* ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﻄﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻗﺎﺋﻢ را ﺳﺘﻮن )‪ (Column‬ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫* ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﻄﯽ ﮐﺎﻣﻼ اﻓﻘﯽ را ﺗﯿﺮ )‪ (Beam‬ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫* ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﻄﯽ را ﮐﻪ از ﺣﺎﻟﺖ اﻓﻘﯽ و ﯾﺎ از ﺣﺎﻟﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﻮد )ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﯾﮏ درﺟﻪ( ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺑﺎدﺑﻨﺪ )‪ (Brace‬ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫* ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ ﺳﻄﺤﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻗﺎﺋﻢ را دﯾﻮار )‪ (Wall‬ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫* ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ ﺳﻄﺤﯽ ﮐﺎﻣﻼ اﻓﻘﯽ را ﮐﻒ )‪ (Floor‬ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫* ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ ﺳﻄﺤﯽ را ﮐﻪ از ﺣﺎﻟﺖ اﻓﻘﯽ و ﯾﺎ از ﺣﺎﻟﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﻮد )ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﯾﮏ درﺟﻪ( ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان راﻣﭗ )‪ (Ramp‬ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫روﺷﻬﺎي ‪ Select‬ﮐﺮدن‪:‬‬
‫‪ (1‬ﮐﻠﯿﮏ روي ﻋﻀﻮ ﯾﺎ اﻋﻀﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪.‬اﮔﺮ روي ﻋﻀﻮي ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﺠﺪد ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬از ﺣﺎﻟﺖ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﻮد )‪(Deselect‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن ﯾﮏ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﻄﯽ‪ ،‬آن ﻋﻨﺼﺮ ﺑﺼﻮرت ﺧﻂ ﭼﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬در اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ‬
‫ﭘﺲ از اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮏ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﭼﯿﻦ در آن اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در اﯾﻦ ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ اﻟﻤﺎن ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻮع رﻧﮓ ﺧﺎص ﻣﺪل ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺗﯿﺮﻫﺎ و ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﻪ رﻧﮓ زرد‪ ،‬ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫رﻧﮓ ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﮐﻒ ﻫﺎ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻃﻮﺳﯽ و دﯾﻮارﻫﺎ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﻣﺪل ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ (2‬ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮐﺎدر در اﻃﺮاف اﻋﻀﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪.‬اﮔﺮ ﮐﺎدر از ﭼﭗ ﺑﻪ راﺳﺖ ﺑﺎز ﺷﻮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ اﻋﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻄﻮرﮐﺎﻣﻞ‬
‫درون ﮐﺎدر ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺎدر از راﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﭗ ﺑﺎز ﺷﻮد‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻋﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ در‬
‫ﮐﺎدر ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ ،‬اﻋﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از آﻧﻬﺎ ﻫﻢ درون ﮐﺎدر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ (3‬اﺳﺘﻔﺎده از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻫﺮﯾﮏ از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻠﯿﻪ اﻋﻀﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﺪل‬
‫ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‪ ،‬اﻋﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﺒﻠﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺠﺪدا اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﮐﺎرﺑﺮدي اﺳﺖ‪ ،‬زﯾﺮا اﮐﺜﺮ ﻣﻮاﻗﻊ ﻻزم اﺳﺖ ﭼﻨﺪ دﺳﺘﻮر ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﺮ روي ﺗﻌﺪادي اﻟﻤﺎن اﺟﺮا ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ‪ Deselect‬ﮐﺮدن ﮐﻠﯿﻪ اﻋﻀﺎي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﯾﻦ آﯾﮑﻮن زﻣﺎﻧﯽ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺣﺪاﻗﻞ ﯾﮏ ﻋﻨﺼﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻂ رﺳﻢ ﺷﺪه ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫در داﺧﻞ ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﺑﺼﻮرت ‪ Drag‬ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻄﯽ را رﺳﻢ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬ﮐﻠﯿﻪ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧ ‪‬‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ (4‬اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﻮي ‪ Select‬واﻗﻊ در ﺑﺎﻻي ﺻﻔﺤﻪ‪.‬اﯾﻦ ﻣﻨﻮ در ﺗﺼﻮﯾﺮ زﯾﺮ ﻧﺸﺎن داده‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﻦ ﻣﻨﻮ‪ ،‬ﻋﯿﻨﺎ در ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺑﻘﯿﻪ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﻨﻮي ‪ Select‬ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :By Frame Sections‬اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻤﺮه ﻣﻘﻄﻊ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻟﯿﺴﺘﯽ از ﻣﻘﺎﻃﻊ‬
‫ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﻄﯽ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬ﺳﭙﺲ در ﻣﺪل ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ از آن ﻣﻘﻄﻊ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬آن ﻋﻀﻮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :by Wall/Slab/Deck Sections‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ ﻣﻌﯿﺎر اﻧﺘﺨﺎب اﻋﻀﺎ‪ ،‬ﻧﻤﺮه آﻧﻬﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ‬
‫دﺳﺘﻮر ﻟﯿﺴﺘﯽ از ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را از آن ﻟﯿﺴﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ‪ Wall‬ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻃﻊ دﯾﻮار ﺑﺮﺷﯽ‪ Slab ،‬ﺑﺮاي داﻟﻬﺎي ﺑﺘﻦ آرﻣﻪ و ‪ Deck‬ﺑﺮاي ﺳﻘﻔﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎل‬
‫ﺑﺎر در آﻧﻬﺎ ﺑﺼﻮرت ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ اﺳﺖ )ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك و ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ(‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :by Line Object Type‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻮع اﻟﻤﺎن ﺧﻄﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮود‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺻﻔﺤﻪ اي‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﻧﻮع اﻟﻤﺎن را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪.‬ﻣﺜﻼ اﮔﺮ ‪ beam‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺗﯿﺮﻫﺎي ﻣﺪل اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :by Area Object Type‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻮع اﻟﻤﺎن ﺳﻄﺤﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮود‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺻﻔﺤﻪ اي‬
‫ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﻧﻮع اﻟﻤﺎن را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪.‬ﻣﺜﻼ اﮔﺮ ‪ Floor‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﮐﻔﻬﺎي ﻣﺪل اﻧﺘﺨﺎب‬
‫‪ :by Story Level‬اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺮ اﺳﺎس ﻃﺒﻘﻪ‪.‬اﮔﺮ از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ ﺻﻔﺤﻪ اي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان‬
‫ﻃﺒﻘﺎت ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﮐﻠﯿﻪ اﻋﻀﺎي آن ﻃﺒﻘﺎت اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﮐﺎرﺑﺮد زﯾﺎدي‬
‫دارد‪.‬‬
‫‪ :Invert‬ﺑﺎ اﺟﺮاي اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‪ ،‬اﻋﻀﺎي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه‪ Deselect ،‬ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ و اﻋﻀﺎي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺸﺪه‪Select ،‬‬
‫‪ :Deselect‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا اﻟﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺜﻼ ﮐﻞ اﻋﻀﺎي ﯾﮏ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ‪.‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺮﺧﯽ از اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ را از ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﺎرج ﻧﻤﻮد‪.‬ﻣﺜﻼ در ﺑﯿﻦ اﻋﻀﺎي‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ را از ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﺎرج ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻮارد ذﮐﺮ ﺷﺪه در ﻓﻮق ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺑﺮد را در ‪ Select‬ﮐﺮدن دارا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬در اداﻣﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي اﯾﻦ ﻣﻨﻮ را‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎرﺑﺮد ﮐﻤﺘﺮي در ﻣﺪﻟﺴﺎزي دارﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :On XY Plane‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا اﯾﻦ دﺳﺘﻮر را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪،‬ﺣﺎل ﺑﺮ روي‬
‫ﯾﮏ ﮔﺮه در ﻣﺪل ﮐﻠﯿﮏ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺧﻮد ﮔﺮه و ﻧﯿﺰ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺻﻔﺤﻪ ‪ XY‬ﻗﺮار دارﻧﺪ )ﺻﻔﺤﻪ اي‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮه اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه در آن ﻗﺮار دارد( اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺘﻮرات ‪ On XZ Plane‬و ‪ On YZ Plane‬ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺻﻮرت ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﺷﺪه ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ در ﺻﻔﺤﻪ ‪ XZ‬و ‪ YZ‬ﻗﺮار دارﻧﺪ‪.‬‬
‫* در اﯾﻦ ﺳﻪ دﺳﺘﻮر اﺧﯿﺮ دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺻﻔﺤﻪ اي ﮐﻪ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد در آن ﺻﻔﺤﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪،‬ﺻﻔﺤﻪ اي‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺮه اي ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ در آن ﺻﻔﺤﻪ ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫‪ :by Groups‬در ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ ETABS‬اﯾﻦ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﺪل را در ﯾﮏ ﮔﺮوه ﺧﺎص و ﺑﺎ‬
‫ﯾﮏ ﻧﺎم ﺧﺎص ﻗﺮار داد‪.‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﻣﯿﺘﻮان از ﺑﯿﻦ ﮔﺮوﻫﻬﺎي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه‪ ،‬ﮐﻠﯿﻪ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﮔﺮوه دﻟﺨﻮاه‬
‫را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺻﯿﻪ اﮐﯿﺪ ﻣﯿﮕﺮدد ﯾﮏ ﻣﺪل دﻟﺨﻮاه ‪ ETABS‬را اﯾﺠﺎد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪).‬ﺗﯿﺮ و ﺳﺘﻮن و ﺑﺎدﺑﻨﺪ و ﮐﻔﻬﺎ( و ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬
‫دﺳﺘﻮرات ‪ Select‬ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ‪ Select‬و‪ Deselect‬ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ‬
‫دﺳﺘﻮرات را ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ از دﺳﺘﻮرات ‪ Select‬اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﻫﻤﭽﻮن‪،Dimension Line ،Null :‬‬
‫‪ Plank‬ﺷﺪه اﯾﺪ‪.‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﺒﺎرات ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ در اداﻣﻪ ﺷﺮح داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Null‬در ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻧﻮر ﮔﯿﺮﻫﺎ‪ ،‬اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﺧﻄﯽ در آن ﻗﺴﻤﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺎر روي‬
‫آن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﻮد‪) .‬ﻣﺒﺤﺚ ﺑﺎرﮔﺬاري در ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻌﺪي ﺷﺮح داده ﻣﯿﺸﻮد( در اﯾﻦ ﻣﻮارد و ﻣﻮارد ﻣﺸﺎﺑﻪ در ﻣﺪﻟﺴﺎزي‬
‫اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎب دﺳﺘﻮر رﺳﻢ اﻟﻤﺎن ﺧﻄﯽ‪ ،‬ﻣﻘﻄﻊ ‪ None‬را ﺑﺮاي آن اﻟﻤﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ و در‬
‫ﻊ ‪ None‬ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬ﺣﺎل اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ اﯾﻦ اﻟﻤﺎن ﺧﻄﯽ ‪ None‬را‬ ‫ﭘﺮوﺳﻪ ﺑﺎرﮔﺬاري ﻣﺪل‪ ،‬ﺑﺎر را روي اﯾﻦ ﻣﻘﻄ ِ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬در ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﻮر ‪ by Line Object Type‬ﻋﺒﺎرت ‪ Null‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻋﻤﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ ‪ None‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ و ﻣﯿﺘﻮان ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻻزم را روي آﻧﻬﺎ اﻋﻤﺎل ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ :Dimension Line‬ﻫﻤﺎن ﺧﻄﻮط اﻧﺪازه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﺑﺮاي اﻧﺪازه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻃﻮل ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺨﺘﺼﺎت ﺗﻘﺎط‬
‫اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎي آن را ﻗﺮاﺋﺖ ﻧﻤﻮد )ﻣﺨﺘﺼﺎت اﻟﻤﺎن در ﮔﻮﺷﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ‬
‫ﻣﺨﺘﺼﻪ ‪ X‬و‪ Y‬و‪ Z‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ( و ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ از ﻣﻨﻮي ‪ View‬دﺳﺘﻮر ‪ Measure‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ‬
‫دﺳﺘﻮر ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Area ،Line‬و ‪ Angle‬ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﺷﺮح ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Area ،Line‬و ‪ Angle‬ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :Line‬در دو ﻧﻘﻄﻪ اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﺧﻄﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﺪ ﻃﻮل را اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻃﻮل ﺧﻂ را‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در ﻧﻮار اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ )در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ( ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Area‬در ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﺪ ﺳﻄﺢ آن را اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ‬
‫آﺧﺮ ﺳﻄﺢ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ دﺑﻞ ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ و ﻣﺤﯿﻂ را در ﻧﻮار اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ )در‬
‫ﺳﻤﺖ ﭼﭗ( ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Angle‬ﺑﺮ روي ﺳﻪ ﻧﻘﻄﻪ زاوﯾﻪ اي ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﺪ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ )ﯾﮑﯽ در راس آن و دو ﺗﺎي‬
‫دﯾﮕﺮ در ﺿﻠﻌﻬﺎي آن( ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻘﺪار زاوﯾﻪ را در ﻧﻮار اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ )در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ( ﻧﻤﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬اﯾﻦ زاوﯾﻪ در ﻣﻘﯿﺎس درﺟﻪ و ﻣﻘﺪار آن ﻫﻤﻮاره ﮐﻤﺘﺮ ﯾﺎ ﻣﺴﺎوي ‪ 180‬ﮔﺰارش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Plank1‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب دﺳﺘﻮر ‪ by Wall/Slab/Deck Sections‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪ Plank.‬در‬
‫واﻗﻊ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﻟﻤﺎن ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ اﺳﻢ اﺧﺘﯿﺎري روي ﯾﮏ اﻟﻤﺎن ﺳﻄﺤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺮم اﻓﺰار‬
‫‪ ETABS‬آن را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﻮع ﺳﻘﻔﯽ را در ‪ ETABS‬ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺪل و‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺪاﻣﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ﺗﯿﺮﻫﺎ‪،‬ﮐﻔﻬﺎ و ﮔﺮه ﻫﺎي ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬در ﻫﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻟﺬا ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ‪،‬ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ و‬
‫دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ ﺑﯿﻦ ﻃﺒﻘﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬در ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ ETABS‬ﺳﺘﻮن ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬ﺳﺘﻮﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻘﻒ آن ﻃﺒﻘﻪ‬
‫روي آن ﻗﺮار دارد‪.‬در ﻣﻮرد دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ و ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ ﻧﯿﺰ‪ ،‬آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺳﻘﻒ آن ﻃﺒﻘﻪ ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺰء آن‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﻮر ‪ by Story Level‬ﻃﺒﻘﻪ ﭼﻬﺎرم )‪(STORY4‬‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ Snap‬ﻫﺎ‪:‬‬
‫‪Snap‬ﻫﺎ ﯾﺎ ﮔﯿﺮه ﻫﺎ درﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻮار اﺑﺰار ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﮔﯿﺮه ﻫﺎ در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه‬
‫اﻧﺪ‪:‬‬
‫در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﻫﺮﯾﮏ ﻣﯿﭙﺮدازم‪.‬‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﮔﺮه ﻫﺎ در ﻣﺪل و ﻧﯿﺰ ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﯽ ﮔﺮﯾﺪ ﻫﺎ‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﻧﻮاﺣﯽ اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ و ﻧﯿﺰ وﺳﻂ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﯽ اﻋﻀﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و ﻧﯿﺰ ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﯽ اﻋﻀﺎ ﺑﻪ ‪ Grid‬ﻫﺎ‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﻟﺒﻪ اﻋﻀﺎ و ﻟﺒﻪ ‪ Grid‬ﻫﺎ‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﻧﻘﺎط ﺷﻄﺮﻧﺠﯽ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﻪ در ﺻﻔﺤﻪ وﺟﻮد دارد‪.‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﮐﺎرﺑﺮد ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫اﻧﻮاع ﻓﺎﯾﻠﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﺴﻮﻧﺪﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت در ‪ETABS‬‬
‫دو ﻧﻮع از ﭘﺴﻮﻧﺪ ﻓﺎﯾﻠﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ‪ ETABS‬ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬
‫‪) .EDB‬ﻣﺨﻔﻒ ‪ :(ETABS DATA BASE‬اﯾﻦ ﻓﺎﯾﻞ از ﻃﺮﯾﻖ دﺳﺘﻮر ‪ Open‬واﻗﻊ در ﻣﻨﻮي ‪ File‬ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﺎزﺧﻮاﻧﯽ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺷﺮط اﯾﻨﮑﻪ ورژن ﻧﺮم اﻓﺰار از ورژن ﻧﺮم اﻓﺰاري ﮐﻪ ﻓﺎﯾﻞ ﺑﺎ آن ﻣﺪل ﺷﺪه ﺑﺎﻻﺗﺮ ﯾﺎ ﻣﺴﺎوي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ .$ET‬در اﺻﻞ ﺑﺼﻮرت ﯾﮏ ﻓﺎﯾﻞ ﻣﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ آن ﮐﻠﯿﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺪل ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ اﺳﺖ‪.‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﯾﻦ‬
‫ﻓﺎﯾﻞ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻫﺮ ورژﺗﻨﯽ از ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺮ ﻓﺎﯾﻠﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻓﺎﯾﻞ ﺑﺎﯾﺪ از ﻃﺮﯾﻖ‬
‫دﺳﺘﻮر ‪ Import‬در ﻣﻨﻮي‪ ،File‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ ETABS .e2k Text File‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪ ،‬و ﻓﺎﯾﻞ ‪ $ET‬ﻣﺪل‬
‫ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را ‪ Import‬ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺸﻢ‪-‬ﻗﺴﻤﺖ اول‬
‫ﻣﺪﻟﺴﺎزي‬
‫‪ -1‬اﺑﺘﺪا ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺎز ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬در ﺻﻔﺤﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻧﺠﺎم ﻫﺮ ﮐﺎري‪ ،‬واﺣﺪ ﺟﺎري را ﺑﺮ روي واﺣﺪ دﻟﺨﻮاه ﻗﺮار‬
‫دﻫﯿﺪ‪.‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ اﺷﺎره ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﺗﻨﻈﯿﻢ واﺣﺪ ﺟﺎري در ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ‪،‬ﺳﻤﺖ‬
‫راﺳﺖ ﻗﺮار دارد‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ‪:‬‬
‫اﻧﻮاع واﺣﺪﻫﺎ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ETABS‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼ اﺷﺎره ﺷﺪ‪ ،‬اﮔﺮ از اﺑﺘﺪا واﺣﺪ ﺟﺎري ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺮ روي واﺣﺪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﺪ و‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ در ﻃﻮل ﻣﺪﻟﺴﺎزي آن را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﯿﺪ‪ ،‬در اﺟﺮاي ﺑﺮﺧﯽ دﺳﺘﻮرات ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ واﺣﺪ ﺟﺪﯾﺪ را ﻟﺤﺎظ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ در ﯾﮏ ﻧﻮع واﺣﺪ )ﻣﺜﻼ ﻣﺘﺮﯾﮏ(‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ واﺣﺪ دﻫﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ‪.‬ﻣﺸﮑﻞ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ‬
‫آﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ از ﯾﮏ ﻧﻮع واﺣﺪ ﺑﻪ ﻧﻮع دﯾﮕﺮي ﺗﻐﯿﯿﺮ واﺣﺪ دﻫﯿﺪ‪.‬‬
‫)‪m---> cm (Okay‬‬
‫)‪m---> ft (Not Okay‬‬
‫دﺳﺘﻮر ‪New Model‬‬ ‫‪-2‬‬
‫ﺑﺮاي اﺟﺮاي اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮاﻧﯿﺪ از ﻧﻮار اﺑﺰار ﺑﺎﻻي ﺻﻔﺤﻪ و ﻫﻢ از ﻣﻨﻮي ‪ File‬و ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﯿﺎﻧﺒﺮ‬
‫‪ ctrl + N‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﻌﺪ از اﺟﺮاي اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺻﻔﺤﻪ اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﺪ ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب وﺟﻮد دارد‪ ...‬و اﻣﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻦ ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪:‬‬
‫‪ :Choose.edb‬در اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ و ﻣﻘﺎﻃﻊ و ‪ ...‬از ﻣﻨﻮي ‪ Define‬اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬اﮔﺮ در ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﯾﮏ ﭘﺮوژه ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﺮوژه از ﻧﻈﺮ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﻣﺼﺎﻟﺢ و ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﯾﮏ ﭘﺮوژه دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﻣﺪل ﻧﻤﻮده اﯾﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺘﺮك اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‪ ،‬آن ﭘﺮوژه را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻮاردي ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻨﻮي ‪ Define‬در آن ﭘﺮوژه ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮده اﯾﻢ ﺑﻌﻼوه وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ Preferences‬و ‪ ،Set Building View Options‬ﻋﯿﻨﺎ در اﯾﻦ ﭘﺮوژه ﻧﯿﺰ ﮐﭙﯽ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻫﻨﺪﺳﻪ ﻣﺪل ﻗﺒﻠﯽ در ﻣﺪل ﺟﺪﯾﺪ ﮐﭙﯽ ﻧﻤﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Default.edb‬ﯾﮏ ﺳﺮي ﻣﻘﺎﻃﻊ ﭘﯿﺶ ﻓﺮض در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ ETABS‬وﺟﻮد دارد ﮐﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ در ﻣﺪل ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬وارد ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﮐﺎرﺑﺮدي ﻧﺪارد‪.‬‬
‫‪ :No‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮدن ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﯾﮏ ﭘﺮوژه از اﺑﺘﺪا ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮود‪.‬‬
‫*در اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮض ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﭘﺮوژه را از اﺑﺘﺪا ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪No‬را اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮق‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ‪ Grid‬ﻫﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ Grid‬ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺧﻄﻮﻃﯽ ﻓﺮﺿﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺴﻬﯿﻞ ﻣﺪﻟﺴﺎزي و ﻣﻮﻧﺘﺎژ اﻋﻀﺎ در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي‪ ،‬اﯾﺠﺎد‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺷﮑﻞ ﻓﻮق دﯾﺪه ﻣﯿﺸﻮد‪ ،‬اﯾﻦ ﺻﻔﺤﻪ از ﺳﻪ ﻗﺴﻤﺖ اﺻﻠﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫)‪ :Grid Dimensions (Plan‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ اﻃﻼﻋﺎت ‪ Grid‬ﻫﺎ در ﭘﻼن‪.‬‬
‫‪ :Story Dimensions‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺗﻌﺪاد و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻃﺒﻘﺎت‪.‬‬
‫‪ :Add Structural Objects‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﺎزه اي )ﺳﻘﻔﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ( ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان آﻧﻬﺎ در‬
‫در ﻣﺪل وارد ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻫﺮ ﯾﮏ از ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻓﻮق را ﺑﻄﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺮح ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪:‬‬
‫)‪Grid Dimensions (Plan‬‬
‫‪ :Uniform Grid Spacing‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از اﺳﻤﺶ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﺎﻟﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫‪ Grid‬ﻫﺎ در ﮐﻞ ﭘﺮوژه ﯾﮑﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﻋﻤﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ در ﭘﺮوژه ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ :Number Lines in X Direction‬ﺗﻌﺪاد ‪ XGrid‬ﻫﺎ‬
‫‪ :Number Lines in Y Direction‬ﺗﻌﺪاد ‪ YGrid‬ﻫﺎ‬
‫‪ :Spacing in X Direction‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ XGrid‬ﻫﺎ )ﮐﻪ در ﮐﻞ ﭘﺮوژه ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ(‬
‫‪ :Spacing in Y Direction‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ YGrid‬ﻫﺎ )ﮐﻪ در ﮐﻞ ﭘﺮوژه ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ(‬
‫اﻣﺎ ‪ XGrid‬و ‪ YGrid‬ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫‪ :XGrid‬ﺑﻪ ‪ Grid‬ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ‪ X‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ :YGrid‬ﺑﻪ ‪ Grid‬ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﻣﺤﻮر ‪ Y‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫در ﺷﮑﻞ ﻓﻮق ‪ XGrid‬ﻫﺎ و ‪ YGrid‬ﻫﺎ در ﺣﺎﻟﺖ ‪ Uniform Grid Spacing‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Custom Grid Spacing‬ﻣﺎ ﻋﻤﻼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻨﻈﯿﻢ دﻟﺨﻮاه‬
‫ﻓﻮاﺻﻞ ‪ Grid‬ﻫﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Grid Labels‬و ‪ Edit Grids‬ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Grid Labels‬ﺑﺎ زدن اﯾﻦ دﮐﻤﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮق داراي دو ﻗﺴﻤﺖ ‪ XGrid‬و ‪ YGrid‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ Beginning X ID‬و ‪ :Beginning Y ID‬اﻧﺘﺨﺎب ﺣﺮف و ﯾﺎ ﻋﺪدي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﺎﻣﮕﺬاري ‪ Grid‬ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﮔﺮ ‪ A‬وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ‪ Grid‬ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ‪ ...C ،B ،A‬ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ و اﮔﺮ ﻋﺪد ‪ 1‬را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺗﺮﺗﯿﺐ ‪1‬و‪2‬و‪ ...‬ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﮕﺬاري در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻌﺪي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺤﻞ ﺷﺮوع ﻧﺎﻣﮕﺬاري اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﭼﭗ ﺑﻪ راﺳﺖ ﯾﺎ راﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﭗ ﺑﺮاي‬
‫‪ XGrid‬و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﯾﺎ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮاي ‪ YGrid‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ت دﻟﺨﻮاه ‪ Ok‬ﮐﺮده و ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎز ﻣﯿﮕﺮدﯾﻢ‪.‬‬

‫ﭘﺲ از ﺗﻨﻈﯿﻤﺎ ‪‬‬
‫‪ :Edit Grid‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ وارد ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ‪ Grid‬ﻫﺎ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪.‬ﺻﻔﺤﻪ اي ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﺷﺮح ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ X Grid Data‬و ‪ Y Grid Data‬ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ‪ XGrid‬و ‪ YGrid‬ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺘﻮن ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬در اداﻣﻪ اﯾﻦ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ را از ﭼﭗ ﺑﻪ راﺳﺖ ﺷﺮح ﻣﯿﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن اول‪ :‬ﺷﻤﺎره ردﯾﻒ ‪ .Grid‬اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯿﺸﻮد و ﮐﺎرﺑﺮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ آن را ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن دوم )‪ :(Grid ID‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎم ﺑﺮاي ‪ Grid‬ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪.‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﺳﻮم )‪ :(Ordinate‬وارد ﻧﻤﻮدن ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ Grid‬ﻫﺎ از ﻫﻢ و ﯾﺎ از ﻣﺒﺪا‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮاي وارد ﻧﻤﻮد ﻓﻮاﺻﻞ‬
‫‪ Grid‬ﻫﺎ ﺑﻪ دو ﻃﺮﯾﻖ زﯾﺮ ﻣﯿﺘﻮان ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮد‪:‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮق‪ ،‬در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Display Grid as‬دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬دو روش ‪ Ordinates‬و ‪Spacing‬‬
‫ﺑﺮاي وارد ﮐﺮدن ﻓﻮاﺻﻞ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫روش ‪ :Ordinates‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﻓﺎﺻﻞ آﮐﺲ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪،‬ﺗﺎ ﻣﺒﺪا را وارد ﻧﻤﻮد‪.‬ﺑﻄﻮر ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﻣﺒﺪا‬
‫ﭗ ﭘﻼن ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﺷﻪ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺳﻤﺖ ﭼ ِ‬
‫روش ‪ :Spacing‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ در ردﯾﻒ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﺮ ‪ ،Grid‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ ِGrid‬ﺑﻌﺪي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺿﻤﻨﺎ در اﯾﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ آﮐﺲ اول در ﻣﺒﺪا ﻣﺨﺘﺼﺎت ﻓﺮض ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﭘﻼن ﺳﺘﻮن ﮔﺬاري ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن دﻟﺨﻮاه ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫در ﺟﺪول زﯾﺮ ﻧﺤﻮه وارد ﮐﺮدن ﻓﻮاﺻﻞ ‪ Grid‬ﻫﺎ ﺑﻪ دو روش ‪ Ordinates‬و ‪ Spacing‬ﺑﺮاي ‪ YGrid‬ﻫﺎي‬
‫ﺷﮑﻞ ﻓﻮق‪ ،‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫* دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﭘﻼن‪ ،‬ﮔﺮﯾﺪ ‪ F‬در ﻣﺒﺪا ﻗﺮار دارد‪.‬ﺿﻤﻨﺎ در روش ‪ Spacing‬ﺑﺮاي ﮔﺮﯾﺪ ‪ A‬ﻋﺪد ﺻﻔﺮ ﻟﺤﺎظ‬
‫ﺷﺪه زﯾﺮ آﺧﺮﯾﻦ ‪ Grid‬اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﭼﻬﺎرم )‪ :(Line Type‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب اﺻﻠﯽ )‪ (Primary‬و ﯾﺎ ﻓﺮﻋﯽ )‪ (Secondary‬ﺑﻮدن ‪ .Grid‬ﺑﺮاي‬
‫اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮ روي ردﯾﻒ ‪ Grid‬دﺑﻞ ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬ﻓﺮﻋﯽ ﯾﺎ اﺻﻠﯽ ﺑﻮدن ‪ Grid‬ﺗﺎﺛﯿﺮي در رﻓﺘﺎر آن ﻧﺪارد‪ ،‬ﻓﻘﻂ‬
‫ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ‪ Grid‬ﻫﺎي ﻓﺮﻋﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬در ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﭘﻨﺠﻢ )‪ :(Visibility‬ﺑﺮاي ﻧﻤﺎﯾﺶ )‪ (Show‬و ﯾﺎ ﻋﺪم ﻧﻤﺎﯾﺶ )‪ (Hide‬ﯾﮏ ‪ .Grid‬اﮔﺮ ﯾﮏ ‪ Grid‬را‬
‫‪ Hide‬ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ دﯾﮕﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﯿﺮه ﻫﺎ )‪ (Snaps‬ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﺷﺸﻢ )‪ :(Bubble Loc.‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺤﻞ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺎم ‪ .Grid‬ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ در دو ﺣﺎﻟﺖ ‪ Bottom‬و ﯾﺎ ‪Top‬‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد‪.‬در ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺮاﮐﻢ ‪ Grid‬ﻫﺎ زﯾﺎد اﺳﺖ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺤﻞ ﻧﺎم ‪ Grid‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ‪ Grid‬ﻫﺎ را ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﻫﻔﺘﻢ )‪ :(Grid Color‬ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ رﻧﮓ ‪ Grid‬ﻫﺎ‪ .‬ﺑﺎ دﺑﻞ ﮐﻠﯿﮏ روي آن ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان‬
‫رﻧﮓ ‪ Grid‬را ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه ﺗﻐﯿﯿﺮ داد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در ﺑﺎﻻ و ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻌﺮﯾﻒ ‪ Grid‬ﻫﺎ‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺗﯿﮑﯽ از ‪ Grid‬ﻫﺎي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده‬
‫ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Units‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﺘﻮان واﺣﺪ را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﻤﻮد‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎ در اﺑﺘﺪاي ﮐﺎر واﺣﺪ را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Hide All Grid Lines‬ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن ﮐﻠﯿﻪ ‪ Grid‬ﻫﺎ‪.‬‬
‫‪ :Glue to Grid Lines‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﻄﻮط‪ Grid ‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫ﻓﻌﺎل ﺑﺎﺷﺪ )ﺗﯿﮏ ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ( ﺑﺎ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ‪ Grid‬ﻫﺎ‪ ،‬اﺳﮑﻠﺖ ﺳﺎزه ﻧﯿﺰ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ‪ Grid‬ﻫﺎ و اﺳﮑﻠﺖ‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻻ زﻣﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ :Bubble Size‬ﺗﻨﻈﯿﻢ اﻧﺪازه ﺣﺒﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﺎم ‪ Grid‬در آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﯾﻦ ﻋﺪد ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻗﻄﺮ آن ﺣﺒﺎب‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Reset to Default Color‬اﮔﺮ رﻧﮓ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎ راﺗﻐﯿﯿﺮ داده ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺎ زدن اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬رﻧﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﯿﺶ‬
‫ﻓﺮض ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ :Reorder Ordinates‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ ) Ordinates‬و ﻧﻪ ‪ (Spacing‬ﻓﻌﺎل‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬اﮔﺮ در زﻣﺎن وارد ﮐﺮدن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ وارده ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎ زدن اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻓﻮاﺻﻞ ﺑﻄﻮر‬
‫ﺳﻌﻮدي ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﺎي ﮐﺎر ‪ Grid Dimension‬را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﻤﻮدﯾﻢ‪.‬دﮐﻤﻪ ‪ Ok‬را ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ و از اﯾﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪.‬در‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺷﺮح ‪ Story Dimension‬ﻣﯿﭙﺮدازم‪.‬‬
‫ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺸﻢ‪-‬ﻗﺴﻤﺖ اول‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺸﻢ‪-‬ﻗﺴﻤﺖ دوم‬
‫‪:Story Dimension‬‬
‫‪ :Simple Story Data‬اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ را زﻣﺎﻧﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ ﮐﻪ ارﺗﻔﺎع ﻃﺒﻘﺎت ﯾﮑﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬
‫‪ :Number of Stories‬ﺗﻌﺪاد ﻃﺒﻘﺎت ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺪا ﺳﻘﻔﻬﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Typical Story Height‬ارﺗﻔﺎع آﮐﺲ ﺑﻪ آﮐﺲ ﻃﺒﻘﺎت‪.‬‬
‫‪ :Bottom Story Height‬ارﺗﻔﺎع ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ‪.‬ﻓﺎﺻﻠﻪ آﮐﺲ ﺳﻘﻒ اول از روي ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮن‪.‬‬
‫‪ :Custom Story Data‬در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻃﺒﻘﺎت ﯾﮑﺴﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪،‬دﮐﻤﻪ ‪ Edit Story Data‬ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺸﺮدن اﯾﻦ دﮐﻤﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺳﺘﻮن وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﻫﺮﯾﮏ ﻣﯿﭙﺮدازم‪:‬‬
‫ﺳﺘﻮن اول‪ :‬ﺷﻤﺎره ردﯾﻒ ﻃﺒﻘﺎت ‪ .‬اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯿﺸﻮد و ﮐﺎرﺑﺮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ آن را ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن دوم )‪ :(Label‬ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﻃﺒﻘﻪ‪.‬ﻫﺮ ﻧﺎم دﻟﺨﻮاﻫﯽ را ﻣﯿﺘﻮان وارد ﻧﻤﻮد‪.‬اﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﺳﻮم )‪ :(Height‬ارﺗﻔﺎع آﮐﺲ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ از آﮐﺲ ﻃﺒﻖ زﯾﺮي‬
‫ﺳﺘﻮن ﭼﻬﺎرم )‪ :(Elevation‬اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻣﯿﺸﻮد و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه آﮐﺲ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ از ‪Base‬‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﺑﺎﯾﺪ ارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ارﺗﻔﺎﻋﯽ )‪ (H‬ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﭘﺮﯾﻮد ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺳﺎزه‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﭘﻨﺠﻢ )‪ :(Master Story‬ﻣﯿﺘﻮان ﻃﺒﻘﻪ ﯾﺎ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ را ﺑﻌﻨﻮان اﺻﻠﯽ )‪ (Master‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﺷﺸﻢ )‪ :(Similar to‬ﻣﯿﺘﻮان ﺳﺎﯾﺮ ﻃﺒﻘﺎت را ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮان ‪ Master‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺸﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﻃﺒﻘﺎت‬
‫‪ Master‬و ﯾﺎ ﺑﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪام )‪ (None‬ﻣﺘﺸﺎﺑﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺎرﺑﺮد دو ﺳﺘﻮن ﻓﻮق در ﺗﺴﻬﯿﻞ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي اﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﮐﻤﮏ دﺳﺘﻮر ﻣﻮﺟﻮد در‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺻﻔﺤﻪ اﺻﻠﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﺪﻟﺴﺎزي را ﺑﯿﻦ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ‪ All Stories ،One Story‬و‬
‫‪ Similar Stories‬اﻧﺠﺎم داد‪).‬در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ ﺟﺎي اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﯾﺎد آوري ﻣﺠﺪد در‬
‫ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪(.‬‬
‫اﮔﺮ در ﺣﺎﻟﺖ ‪ One Story‬ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻓﻘﻂ در ﻫﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪ اي ﮐﻪ ﭘﻼن آن ﻓﻌﺎل اﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﮕﯿﺮد‪ ،‬اﮔﺮ‬
‫در ﺣﺎﻟﺖ ‪ All Stories‬ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ﮐﻠﯿﻪ ﻃﺒﻘﺎت و اﮔﺮ در ﺣﺎﻟﺖ ‪ Similar Stories‬ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺪﻟﺴﺎزي‬
‫در ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺘﺸﺎﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮن ﻫﻔﺘﻢ )‪ (Splice Point‬و ﺳﺘﻮن ﻫﺸﺘﻢ )‪ :(Splice Height‬ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﺤﻞ وﺻﻠﻪ در ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﺳﺎزه ﻫﺎي‬
‫ﻓﻮﻻدي‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮي در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﺪارد و ﮐﺎرﺑﺮد آن ﻓﻘﻂ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺧﺮوﺟﯽ ‪ ،Etabs‬ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي اﺟﺮاﯾﯽ رﺳﻢ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ‪.‬ﻟﺬا ﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ دو ﺳﺘﻮن آﺧﺮ ﮐﺎري ﻧﺪارﯾﻢ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮاي اﻃﻼع از ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﺻﻠﻪ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ و ﻣﺤﻞ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 362‬آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻮﻻد ﭼﺎپ ‪ 1387‬و ﻧﯿﺰ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 129‬آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻮﻻد ﭼﺎپ ‪ 1384‬را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ :Reset Selected Rows‬ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﻫﺮﯾﮏ از ردﯾﻔﻬﺎي ﺗﻐﯿﯿﺮ داده ﺷﺪه‪) .‬ﺧﻮدﺗﺎن‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫‪ :Change Units‬ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ واﺣﺪﻫﺎ‪ .‬ﻣﺎ واﺣﺪ ﺟﺎري را در اﺑﺘﺪا ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻨﻈﯿﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻃﺒﻘﺎت‪ Ok ،‬ﮐﺮده و ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎز ﻣﯿﮕﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ !...‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ اداﻣﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮاي ﺗﻨﻮع ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﺤﺚ را ﻋﻮض ﮐﻨﯿﻢ!‬
‫ﭘﺪﯾﺪه ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎه ﯾﺎ ‪ Short Column‬در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ در ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺧﺎص‪ ،‬ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﮐﻮﺗﺎه‪ ،‬در ﺟﺮﯾﺎن زﻟﺰﻟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ در آن ﻃﺒﻘﻪ آﺳﯿﺐ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ‪.‬ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از اﯾﺠﺎد ﭘﺪﯾﺪه ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎه در زﻣﯿﻨﻬﺎي ﺷﯿﺐ دار و ﻧﯿﺰ در‬
‫ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﺮ ﻧﯿﻢ ﻃﺒﻘﻪ دارﯾﻢ رخ ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫اﻣﺎ ﻋﻠﺖ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﮐﻮﺗﺎه در ﺟﺮﯾﺎن زﻟﺰﻟﻪ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫در ﺟﺮﯾﺎن زﻟﺰﻟﻪ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﮐﻮﺗﺎه و ﺑﻠﻨﺪ در ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻋﺮﺿﯽ ﯾﮑﺴﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﮏ اﻧﺪازه ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ اﻓﻘﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬ﺑﻌﻠﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻃﻮل ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎﻫﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺨﺘﯽ آن ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬا ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺮاي‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ اﻓﻘﯽ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺬب ﻧﯿﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻟﺬا اﮔﺮ‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬در ﺟﺮﯾﺎن زﻟﺰﻟﻪ آﺳﯿﺒﻬﺎي ﺟﺪي ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪﯾﺪه ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎه اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺮك ﺧﻮردﮔﯿﻬﺎي ‪ X‬ﺷﮑﻞ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﯾﻦ ﻧﻮع آﺳﯿﺐ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﺗﺎﺷﯽ از‬
‫ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ ﺑﺮﺷﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ اﻻﻣﮑﺎن ﻃﺮح ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎه ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﻞ آﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎه در آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد ﭼﻪ ﮐﺎري ﻣﯿﺘﻮاﻧﯿﻢ اﻧﺠﺎم دﻫﯿﻢ ﺗﺎ اﺛﺮ‬
‫ﺳﺘﻮن ﮐﻮﺗﺎه را ﮐﺎﻫﺶ دﻫﯿﻢ؟‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ روش ﺗﻌﺮﯾﻒ ‪ Grid‬ﻫﺎ در ﭘﻼن و ارﺗﻔﺎع‪ ،‬آﺷﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻞ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ‪ Grid‬ﻫﺎ‬
‫ﺷﺪﯾﻢ‪،‬ﺑﻪ ﻃﺮق زﯾﺮ ﻣﯿﺘﻮان ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮد‪:‬‬
‫‪ -1‬اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﻮي ‪ Edit‬ﺑﺎﻻي ﭘﻨﺠﺮه اﺻﻠﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯿﺘﻮان دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Edit Grid Data‬و ﯾﺎ ‪ Edit Story Data‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎي ﭘﻼﻧﯽ و ﮔﺮﯾﺪﻫﺎي ﻃﺒﻘﺎت ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫* ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎب ‪ ،Edit Grid Data‬روي ‪ Edit Grid‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز‬
‫ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﺻﻔﺤﻪ روي ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Modify/Show System‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ وارد ﺻﻔﺤﻪ وﯾﺮاﯾﺶ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎ ﺷﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫* ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎب ‪ ،Edit Story Data‬روي ‪ Edit Story‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ‪Edit Grid‬‬
‫‪ Data‬دارد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ وارد ﺻﻔﺤﻪ وﯾﺮاﯾﺶ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎ ﻣﯿﺸﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -2‬ﮐﻠﯿﮏ راﺳﺖ در ﯾﮑﯽ از ﻧﻤﺎﻫﺎ‬
‫دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Edit Grid Data‬و ‪ Edit Story Data‬وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ دﻗﯿﻘﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روش ﻗﺒﻞ‬
‫ﻣﯿﺘﻮان وارد ﺻﻔﺤﻪ وﯾﺮاﯾﺶ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -3‬دﺑﻞ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي ﯾﮑﯽ از ﮔﺮﯾﺪﻫﺎ‪.‬دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ روش ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ وارد ﺻﻔﺤﻪ وﯾﺮاﯾﺶ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎي‬
‫ﭘﻼﻧﯽ ﻣﯿﺸﻮﯾﺪ و ﺿﻤﻨﺎ در اﯾﻦ روش اﻣﮑﺎن وﯾﺮاﯾﺶ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎي ﻃﺒﻘﺎت در اﯾﻦ روش وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫در ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻮق ﯾﮏ ﺳﺮي ﺳﻘﻒ ﭘﯿﺶ ﻓﺮض وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫‪ :Steel Deck‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﻘﻔﻬﺎي ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Staggered Truss‬ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺧﺮﭘﺎﯾﯽ‪.‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺗﺤﺖ ﺑﺎر ﺑﺎد ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Flat Slab‬دال ﺗﺨﺖ‪.‬داﻟﻬﺎ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ روي ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ‪.‬‬
‫‪ :Flat Slab with Perimeter Beams‬دال ﺗﺨﺖ ﺑﺎ ﺗﯿﺮﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﺗﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Waffle Slab‬دال ﻣﺠﻮف‪ .‬داﻟﻬﺎي ﻣﺠﻮف ﻧﻮﻋﯽ از اﺟﺮاي داﻟﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺧﺎص‪.‬‬
‫‪ :Two Way or Ribbed Slab‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ داﻟﻬﺎي دو ﻃﺮﻓﻪ‪.‬‬
‫‪ :Grid Only‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺮضِ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﯿﺰ روي ﻫﻤﯿﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺳﻮﯾﯿﭻ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ از ﺳﻘﻔﻬﺎي ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ و ﻓﻘﻂ ﮔﺮﯾﺪﻫﺎي ﭘﻼﻧﯽ و ارﺗﻔﺎﻋﯽ را اﯾﺠﺎد‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬ﻣﺎ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻨﻮي ‪Define‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﻨﻮ ﻧﯿﺰ در ﺑﺎﻻي ﺻﻔﺤﻪ اﺻﻠﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و داراي ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺼﺎت‬
‫ﻣﺼﺎﻟﺢ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻃﻊ‪ ،‬ﺳﻘﻔﻬﺎ و‪ ...‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻫﺮﯾﮏ از ﻣﻨﻮﻫﺎ را ﺷﺮح ﻣﯽ دﻫﯿﻢ‪:‬‬
‫‪ :Material Properties‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ از ﻧﺎم اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺼﺎت‬
‫و وﯾﮋﮔﯿﻬﺎﯾﯽ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻮق را ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﺷﺮح ﻣﯿﺪﻫﻢ و ﺑﻌﺪ از آن ﺟﺰﺋﯿﺎت آن را ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ‪:‬‬
‫ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪:‬‬
‫‪ :Materials‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺎم ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ :Add New Material‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺟﺪﯾﺪ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Modify/Show Material‬ﺑﺮاي وﯾﺮاﯾﺶ و ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Delete Material‬ﺑﺮاي ﺣﺬف ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻬﺎﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﮏ ﻣﺎده ﻓﻮﻻدي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ در ﭘﻨﺠﺮه راﺳﺖ‪،‬در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Materials‬روي ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫‪ STEEL‬و ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﮏ ﻣﺎده ﺑﺘﻨﯽ ﺟﺪﯾﺪ روي ‪ CONC‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ ﺗﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮﻧﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻘﺎدﯾﺮ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻓﻮﻻد و ﺑﺘﻦ ﺑﺼﻮرت ﭘﯿﺶ ﻓﺮض در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ )در اداﻣﻪ ﻧﺸﺎن داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ( وارد‬
‫*اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﻣﺎده ﺟﺪﯾﺪي ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻓﻮﻻد و ﺑﺘﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان روي ‪ OTHER‬ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده و وﯾﮋﮔﻬﺎي‬
‫ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن روي ‪ OTHER‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻓﺸﺮدن دﮐﻤﻪ ‪ Add New Material‬وارد ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺷﻮﯾﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫‪ :Material Name‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﯾﮏ ﻧﺎم اﺧﺘﯿﺎري ﺑﺮاي ﻣﺎده ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻧﺎﻣﯽ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﻧﻮع ﻣﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Type of Material‬ﺷﺎﻣﻞ ‪ Isotropic‬ﺑﺮاي ﻣﺼﺎﻟﺢ اﯾﺰوﺗﺮوپ و ‪ Orthotropic‬ﺑﺮاي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻏﯿﺮ اﯾﺰوﺗﺮوپ‬

‫* ﯾﺎدآوري‪:‬‬
‫ﻣﺼﺎﻟﺢ اﯾﺰوﺗﺮوپ‪ :‬در ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ وﯾﮋﮔﯽ ﻣﺼﺎﻟﺢ در ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺖ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮ و ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ‪.‬ﻓﻮﻻد و ﺑﺘﻦ در اﯾﻦ ﮔﺮوه ﻗﺮار‬
‫دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻏﯿﺮ اﯾﺰوﺗﺮوپ‪ :‬در ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ وﯾﮋﮔﯽ ﻣﺼﺎﻟﺢ در ﺟﻬﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪.‬‬
‫* اﮔﺮ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Orthotropic‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي ﺳﻪ ﺟﻬﺖ ‪ x‬و‪ y‬و‪ z‬ﻣﺸﺨﺼﺎت را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ :Analysis Property Data‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ آن دﺳﺘﻪ از ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺼﺎﻟﺢ را ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻧﺎﻟﯿﺰ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار‬
‫ﻣﯿﮕﯿﺮد‪ ،‬وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﺧﻮدش ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫‪ :Mass per unit Volume‬ﺟﺮم واﺣﺪ ﺣﺠﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﺟﺮم ﻣﺨﺼﻮص ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Weight per unit Volume‬وزن واﺣﺪ ﺣﺠﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن وزن ﻣﺨﺼﻮص ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫) ﺟﺮم ﻣﺨﺼﻮص= وزن ﻣﺨﺼﻮص ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﺮ ﺷﺘﺎب ﺛﻘﻞ (‬ ‫* ﺗﻮﺟﻪ‪:‬‬
‫ﺗﺬﮐﺮ‪ :‬ﻃﺒﻖ ﻣﺒﺤﺚ ﺷﺸﻢ ﻣﻘﺮرات ﻣﻠﯽ ﺟﺪول پ ‪ 2-1-6‬ﺟﺮم ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺘﻦ آرﻣﻪ ‪ 250‬ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﻣﮑﻌﺐ و‬
‫ﺟﺮم ﻣﺨﺼﻮص ﻓﻮﻻد ﻧﺮﻣﻪ ‪ 7850‬ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﻣﮑﻌﺐ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Modulus of Elasticity‬ﻣﺪول اﻻﺳﺘﯿﺴﯿﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻓﻮﻻد ‪ 2.1E10‬ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ و ﺑﺮاي ﺑﺘﻦ از‬
‫راﺑﻄﻪ زﯾﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ‪:‬‬
‫در راﺑﻄﻪ ﻓﻮق ‪ fc‬ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻣﮕﺎﭘﺎﺳﮑﺎل ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ )ﺻﻔﺤﻪ ‪ 145‬ﻣﺒﺤﺚ ﻧﻬﻢ وﯾﺮاﯾﺶ ‪(1385‬‬
‫‪ :Coeff. of Thermal Expansion‬ﺿﺮﯾﺐ اﻧﺒﺴﺎط ﺣﺮارﺗﯽ‪.‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺨﺎزن و ﺑﺮﺧﯽ ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎ‪،‬‬
‫ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺮﯾﺐ اﻧﺒﺴﺎط ﺣﺮارﺗﯽ ﻧﻤﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺗﻐﯿﯿﺮ درﺟﻪ ﺣﺮارت را ﺻﻔﺮ در ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯿﮕﯿﺮد‪ ،‬ﻟﺬا ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ وارد ﻧﻤﻮدن اﯾﻦ ﺿﺮﯾﺐ ﺑﺮاي ﺳﺎزه ﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮل ﻧﻤﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Shear Modulus‬ﻣﺪول ﺑﺮﺷﯽ‪.‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﯾﻦ ﺿﺮﯾﺐ را از روي ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺿﺮﯾﺐ ﭘﻮاﺳﻮن و اﻻﺳﺘﯿﺴﯿﺘﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ )ﻃﺒﻖ راﺑﻄﻪ زﯾﺮ(‪:‬‬
‫‪ :Display Color‬رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎده ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻤﺎﯾﺶ رﻧﮓ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه‬
‫دﯾﮕﺮي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان رﻧﮓ دﻟﺨﻮاه را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ :Type of Design‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Concrete ، Steel‬و ‪ None‬ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺮﯾﮏ از‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ‪ Steel‬ﯾﺎ ‪ Concrete‬در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Design Property Data‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Design Property Data‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ در ﻓﺎز ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ ، ETABS‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺼﺎﻟﺤﯽ را ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﻓﻮﻻدي‬
‫و ﺑﺘﻨﯽ را ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬اﮔﺮ در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Type of Design‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ None‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺎزه را ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬اﮔﺮ در ﺻﻔﺤﻪ ‪ Define Materials‬روي ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ STEEL‬ﯾﺎ ‪ CONC‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ و ﺳﭙﺲ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫‪ Add New Material‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖ ‪ Type of Design‬از ﻗﺒﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫و اﻣﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ‪:Design Property Data‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﺣﺎﻟﺘﯽ را ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Steel‬را در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Design Type‬اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ را درﻗﺴﻤﺖ ‪ Design Property Data‬ﺧﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ‪:‬‬
‫‪ :Minimum Yield Stress,Fy‬ﺗﻨﺶ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻓﻮﻻد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻓﻮﻻد ‪ ST 37‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ 2400‬ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﺳﺎﻧﺘﯽ‬
‫ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Minimum Tensile Strength,Fu‬ﺗﻨﺶ ﮐﺸﺸﯽ ﻓﻮﻻد ﮐﻪ ﺑﺮاي ‪ ST 37‬ﺑﺮاﺑﺮ ‪ 3700‬ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﺳﺎﻧﺘﯽ‬

‫ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Cost per unit Weight‬ﻗﯿﻤﺖ واﺣﺪ وزن آﻫﻦ‪.‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ در ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﻘﻔﻬﺎي ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪ آن را ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﮐﺎري ﻧﺪارﯾﻢ و ﻋﺪد آن را ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﻧﻤﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Concrete‬را در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Design Type‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ را درﻗﺴﻤﺖ ‪Design‬‬
‫‪ Property Data‬ﺧﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ‪:‬‬
‫‪ :Specified Conc Comp Strenght,fc‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻓﺸﺎري ﺑﺘﻦ‬
‫‪ :Bending Reinf. Yield Stress,fy‬ﺗﻨﺶ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻃﻮﻟﯽ )ﺧﻤﺸﯽ(‬
‫‪ :Shear Reinf. Yield Stress,fys‬ﺗﻨﺶ ﺗﺴﻠﯿﻢ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ )ﺧﺎﻣﻮت(‬
‫‪ :Light Weight Concrete‬از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﺑﺘﻦ ﺳﺒﮏ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﮐﺎرﺑﺮدي ﻧﺪارد‪.‬‬
‫‪ :Shear Strength Reduc. Factor‬ﺿﺮﯾﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺘﻦ ﺳﺒﮏ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻦ‬
‫ﺳﺒﮏ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﮐﺎرﺑﺮدي ﻧﺪارد‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻬﻢ‪ :‬در ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮق و در ﻫﻨﮕﺎم وارد ﻧﻤﻮدن اﻋﺪاد ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ‪ ،‬ﺣﻮاﺳﺘﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ ﭼﻪ واﺣﺪي را‬
‫در اﺑﺘﺪاي ﮐﺎر اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده اﯾﺪ ﻣﻌﻄﻮف ﺳﺎزﯾﺪ و ﮐﻠﯿﻪ اﻋﺪاد را ﺑﺮ ﻫﻤﺎن ﻣﺒﻨﺎ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬در ﻏﯿﺮ اﯾﻨﺼﻮرت ﺑﺎ ﻧﺘﺎﯾﺞ‬
‫ﻋﺠﯿﺒﯽ روﺑﺮو ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫در اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻨﻮي ‪ Define‬ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارﯾﺪ‪ ،‬اوﻟﯿﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻣﻨﻮي ‪ Define‬دﺳﺘﻮر ‪ Material Properties‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺼﺎت و وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن دﺳﺘﻮر ‪ Frame Sections‬ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫‪Frame Sections‬‬
‫در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﯿﺮﻫﺎ و ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ و ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ در ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ دﺳﺘﻮر از ﻣﻨﻮي ‪ Define‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪:‬‬
‫درﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪:‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ Properties‬ﻣﻘﺎﻃﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮده اﯾﺪ )و ﯾﺎ از اﺑﺘﺪا در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ وﺟﻮد دارﻧﺪ( ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از ﺑﯿﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﯿﺘﻮاﻧﯿﺪ در ﻗﺴﻤﺖ ‪Type in property‬‬
‫‪ to find‬ﻧﺎم ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را ﺗﺎﯾﭗ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ‪:‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ Import‬ﺑﺮاي وارد ﻧﻤﻮدن ﻣﻘﺎﻃﻊ از ﭘﯿﺶ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪.‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ Add‬ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﻣﻘﻄﻊ ﺟﺪﯾﺪ در ﺧﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ Modify/Show Property‬ﺑﺮاي ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ )ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﭘﻨﺠﺮه در‬
‫ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻗﺮار دارد(‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ Delete Property‬ﺑﺮاي ﺣﺬف ﻣﻘﻄﻊ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ از ﻟﯿﺴﺖ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬اﺳﺎس ﮐﺎر ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻘﺎﻃﻊ در ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ ETABS‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯾﮏ ﺳﺮي اﻋﺪاد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻨﺪﺳﯽ ﻣﻘﻄﻊ را از ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺼﻮرت ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ )از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻄﺢ‬
‫ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ و ‪ (...‬را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﯽ از اﺻﻄﻼﺣﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﻧﺮم اﻓﺰار آﺷﻨﺎ ﺑﺸﻮﯾﺪ‪:‬‬
‫‪ :I/Wide Flange‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ ‪ I‬ﺷﮑﻞ‬
‫‪ :Channel‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻧﺎوداﻧﯽ‬
‫‪ :Tee‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ ‪ T‬ﺷﮑﻞ‬
‫‪ :Angle‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻪ ﻧﺒﺸﯽ‬
‫‪ :Double Angle‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ دوﺑﻞ ﻧﺒﺸﯽ‬
‫‪ :Box/Tube‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﺷﮑﻞ‬
‫‪ :Pipe‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ داﯾﺮه اي ﺷﮑﻞ‬
‫‪ :Rectangular‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﻮ ﭘﺮ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﺷﮑﻞ‬
‫‪ :Circular‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺗﻮ ﭘﺮ داﯾﺮه اي ﺷﮑﻞ‬
‫‪ :General‬ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ و ﯾﺎ ﺑﺎزﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ را ﺑﻪ ﺻﻮرت دﺳﺘﯽ ) و‬
‫ﺑﺪون ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺧﻮد ﮐﺎر ﻧﺮم اﻓﺰار از روي اﺑﻌﺎد ﻣﻘﻄﻊ( در ﻧﺮم اﻓﺰار وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Steel Joist‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﯾﺎ اﯾﺠﺎد ﺗﯿﺮﭼﻪ ﻫﺎي ﻓﻠﺰي‬
‫‪Import‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺷﺎره ﮐﺮدم از اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮاي ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ از ﭘﯿﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﻣﯿﺘﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬ﻓﺎﯾﻞ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻘﺎﻃﻊ داراي ﭘﺴﻮﻧﺪ ‪ .pro‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬در ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺘﻮان اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ را ﺑﺼﻮرت ‪ CD‬ﻫﺎﯾﯽ در ﺑﺎزار ﺗﻬﯿﻪ ﻧﻤﻮد و ﯾﺎ اﮔﺮ‬
‫در اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﯿﺘﻮاﻧﯿﺪ آﻧﻬﺎ را داﻧﻠﻮد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ داراي ﯾﮏ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺸﻮﯾﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان از ﻟﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻮع ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه دﯾﮕﺮي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ از ﻣﺎ ﻣﺴﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي ﻓﺎﯾﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را ﻣﯿﭙﺮﺳﺪ‪.‬ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ و‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻓﺎﯾﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در ﻟﯿﺴﺖ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻬﻢ‪ :‬اﺳﺘﻔﺎده ازﻓﺎﯾﻞ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺎزار ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯿﺸﻮد ﭼﻮن ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ آﻧﻬﺎ را ﺗﻬﯿﻪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ و آﯾﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ‪.‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارم اواﯾﻞ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﺮم اﻓﺰار از‬
‫اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻓﺎﯾﻠﻬﺎي ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﮐﺎر در اﻧﺘﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻣﺸﺨﺼﺎت‬
‫ﻣﻘﺎﻃﻊ درﺳﺖ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ‪.‬ﻟﺬا ﺗﻮﺻﯿﻪ اﮐﯿﺪ ﻣﯿﮕﺮدد ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎزﺗﺎن را ﺧﻮدﺗﺎن ﺗﻬﯿﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮐﺎر در ﻗﺴﻤﺖ‬
‫‪ Add‬اﻧﺠﺎم ﻣﯿﮕﯿﺮد ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫‪Add‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼ اﺷﺎره ﻧﻤﻮدم از اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻘﺎﻃﻊ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﯿﺰ داراي‬
‫ﯾﮏ ﻣﻨﻮي ﮐﺸﻮﯾﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان از ﻟﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻮع ﻣﻘﻄﻌﯽ را ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﯿﻢ‪.‬در‬
‫ﺷﮑﻞ زﯾﺮ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺸﻮﯾﯽ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه دﯾﮕﺮي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ در آن ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻨﺪﺳﻪ ﻣﻘﻄﻊ ) و ﯾﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻣﻘﻄﻊ در ﻣﻮرد‬
‫ﻣﻘﺎﻃﻊ ‪ (General‬را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮاي ‪ I/Wide Flange‬در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در ﺣﯿﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺑﺎ اﺻﻄﻼﺣﺎﺗﯽ روﺑﺮو ﻣﯿﺸﻮﯾﺪ ﮐﻪ در ﺑﯿﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻋﻢ از ﻧﺒﺸﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺎوداﻧﯽ‪ ،‬آي ﺷﮑﻞ و ‪ ...‬ﻣﺸﺘﺮك ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ آﻧﻬﺎ ﻣﯿﭙﺮدازم‪.‬‬
‫‪ :Flange‬ﺑﺎل‪ :Web -‬ﺟﺎن – ‪ :Thickness‬ﺿﺨﺎﻣﺖ – ‪ :Width‬ﻋﺮض – ‪ :Height‬ارﺗﻔﺎع – ‪ :Leg‬ﺳﺎق‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﺎﻃﻊ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻓﻘﻂ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﯿﭙﺮﺳﺪ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪.‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﮏ ﻧﺒﺸﯽ دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Add Angle‬را اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬در اﯾﻨﺼﻮرت ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ داراي ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي زﯾﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ :Section Name‬ﻧﺎم ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮاي ﻣﻘﻄﻊ‬
‫‪ :Section Properties‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي اﯾﻦ دﮐﻤﻪ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻣﻘﻄﻊ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‬
‫ﻗﺒﻼ ﺑﯿﺎن ﺷﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺑﺼﻮرت ﺧﻮدﮐﺎر از روي ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻨﺪﺳﯽ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Set Modifiers‬ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺿﺮاﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس آن ﻣﯿﺘﻮان ﺳﺨﺘﯽ ﻣﻘﻄﻊ را در ﭘﯿﭽﺶ‪ ،‬ﺧﻤﺶ و ‪ ...‬ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫داد‪.‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ دارد‪.‬در ﺟﻠﺴﺎت آﺗﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ و ﺿﺮاﯾﺐ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫آﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :Material‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺸﻮﯾﯽ ﻣﯿﺘﻮان ﻣﺎده ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺑﻪ ﻣﻘﻄﻊ اﺧﺘﺼﺎص داد‪.‬ﻻزم ﺑﻪ ذﮐﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﻮع ﻣﺎده را ﺑﺘﻦ ﻗﺮار دﻫﯿﻢ‪ ،‬در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ‪ Reinforcement‬اﯾﺠﺎد ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎﺳﺖ‪) .‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ در ﻣﻮرد ﻧﺒﺸﯽ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻣﻮرد ‪ Rectangular‬و ‪ Circle‬ﮐﺎرﺑﺮد دارد ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ و داﯾﺮوي ﺑﺘﻨﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺮود و در اداﻣﻪ ﺷﺮح داده ﻣﯿﺸﻮد(‬
‫‪ :Dimension‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﻮد ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪ زﯾﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﻌﺎد ﻣﻘﻄﻊ را در آن وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‬
‫‪ Outside horizontal leg‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻃﻮل ﺳﺎق اﻓﻘﯽ ﻧﺒﺸﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﻣﺜﻼ اﯾﻦ ﻋﺪد ﺑﺮاي ﻧﺒﺸﯽ ‪ 120‬ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫‪ 12‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫* در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺗﯿﮑﯽ از ﻣﻘﻄﻊ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫* در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Display Color‬ﻣﯿﺘﻮان رﻧﮓ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻘﻄﻊ را ﺗﻐﯿﯿﺮ داد‪.‬‬
‫‪:Reinforcement‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼ اﺷﺎره ﮐﺮدم اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ در ﺻﻮرﺗﯽ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻧﻮع ﻣﺎده ﻣﻘﻄﻊ را ﺑﺘﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺪﯾﻬﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ و داﯾﺮوي ) ‪ Rectangular‬و ‪ (Circle‬ﺑﺘﻨﯽ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺦ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Add Rectangular‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ )‪ Add Circle‬ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺖ( و ﺳﭙﺲ ﻧﻮع ﻣﺎده را ‪ CONC‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Reinforcement‬در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي آن ﭘﻨﺠﺮه دﯾﮕﺮي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح آن ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻬﺎي زﯾﺮ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻮق ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬
‫‪ :Design Type‬ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﯿﺮ)‪ (Beam‬اﺳﺖ و ﯾﺎ ﯾﮏ ﺳﺘﻮن )‪(Column‬ﺑﮑﺎر‬
‫ﻣﯿﺮود‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ‪ Column‬ﻣﻮارد زﯾﺮ را ﺧﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ‪:‬‬
‫‪ :Configuration of Reinforcement‬ﻧﺤﻮه ﭼﯿﺪﻣﺎن ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ در ﻣﻘﻄﻊ‪.‬ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ در ﻣﻘﻄﻊ ﻣﯿﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻄﻮر‬

‫داﯾﺮه اي ﯾﺎ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Lateral Reinforcement‬ﻧﺤﻮه ﭼﯿﺪﻣﺎن آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ )ﺧﺎﻣﻮﺗﻬﺎ( ﮐﻪ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ‪)Ties‬ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي‬

‫ﻣﺠﺰا از ﻫﻢ( و ‪) Spiral‬ﻣﺎرﭘﯿﭻ( ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Cover to Rebar Center‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ ﺗﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﯿﻠﮕﺮد‪.‬‬
‫‪ :Number of Bars in 2-dir‬ﺗﻌﺪاد ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ درراﺳﺘﺎي ﻣﺤﻮر ‪.2‬‬
‫‪ :Number of Bars in 3-dir‬ﺗﻌﺪاد ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ در راﺳﺘﺎي ﻣﺤﻮر ‪.3‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻣﺤﻮر ﻫﺎي ‪ 2‬و‪ 3‬در ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺗﯿﮏ ﻣﻘﻄﻊ در ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺒﻠﯽ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ :Bar Size‬ﻧﻤﺮه ﻣﯿﻠﮕﺮد )ﻏﯿﺮ از ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ﮔﻮﺷﻪ(‬
‫‪ :Corner Bar Size‬ﻧﻤﺮه ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻫﺎي ﮔﻮﺷﻪ‪.‬ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﻧﻤﺮه ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ﻏﯿﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﻤﺎره ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻫﺎ از ﻣﻨﻮي ﮐﺸﻮﯾﯽ اﻋﺪادي را ﮐﻪ در اﻧﺘﻬﺎﯾﺸﺎن ‪ d‬دارﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﻣﺜﻼ‬
‫ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎي ‪ 10‬و ‪ 12‬ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺼﻮرت ‪10d‬و ‪ 12d‬ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ :Reinforcement to be Checked‬ﺑﻌﺪ از ﺗﺤﻠﯿﻞ‪ ،‬ﻧﺮم اﻓﺰار ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﯿﻠﮕﺮد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه در‬
‫ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﺎرﻫﺎي وارده در ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ‪.‬‬
‫‪ :Reinforcement to be Designed‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻄﻮر ﺧﻮدﮐﺎر‪ ،‬ﻣﻘﺪار ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﻘﻄﻊ را‬
‫ﺑﺼﻮرت ‪ As‬ﮔﺰارش ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﻣﻘﺪار ‪ As‬اﻗﺪام ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﻌﺪاد و ﻧﻤﺮه ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ‪ Design Type‬را ﺑﺮ روي ‪ Beam‬ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ روﺑﺮو ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪:‬‬
‫‪ :Concrete Cover to Rebar Center‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺘﻦ ﺗﺎ ﻣﺮﮐﺰ آرﻣﺎﺗﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎي‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﺑﺎﻻي ﻣﻘﻄﻊ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ اﻏﻠﺐ اوﻗﺎت اﯾﻦ ﻋﺪد ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﻣﻘﺪاري ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ :Reinforcement Overrides for Ductile Beams‬اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻠﻬﺎي ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ‬
‫اﺳﺖ‪.‬اﻋﺪاد اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺼﻮرت ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯿﻤﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﯿﺮﻫﺎ‪ ،‬اﻣﮑﺎن ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﻘﺪار آرﻣﺎﺗﻮر ﺑﺼﻮرت دﺳﺘﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺮم اﻓﺰار ﺑﻄﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﻘﺪار‬
‫آرﻣﺎﺗﻮر را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ و ﺑﺼﻮرت ‪ As‬ﮔﺰارش ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻫﻤﻮاره در ﺣﺎﻟﺖ ‪Reinforcement to‬‬
‫‪ be Designed‬ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫*ﺳﻮال‪ :‬در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﻧﻤﺮه ﻣﯿﻠﮕﺮدي ﮐﻪ در ﻟﯿﺴﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﺮض ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪،‬ﻣﺜﻼ ﻣﯿﮕﺮد ﻧﻤﺮه ‪، 22‬‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺎري ﻣﯿﺘﻮان اﻧﺠﺎم داد؟‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ آرﻣﺎﺗﻮر ﺑﺎ ﻗﻄﺮ دﻟﺨﻮاه‪) ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻫﺮ ﻗﻄﺮي‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮر ﻗﻄﺮﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺎزار ﻫﺴﺖ( ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻋﻤﻞ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫‪Options > Preferences > Reinforcement Bar Sizes‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Reinforcement Bar Sizes‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬
‫‪ :Bar ID‬ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ ﻋﺮض ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎﯾﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺮف ‪ d‬ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬ﭼﻮن اﯾﻦ‬
‫ﻧﻮع ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎزار اﯾﺮان ﻣﻮﺟﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﭘﺲ ﻧﺎﻣﯽ را ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺣﺮف ‪ d‬ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﺷﻮﻧﺪ‪.‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻧﻤﺮه ‪ 22‬ﺑﺼﻮرت‬
‫‪ 22d‬ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎﻣﮕﺬاري ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ :Bar Area‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﯿﻠﮕﺮد را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻪ واﺣﺪ ﺟﺎري ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و‬
‫ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ را ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن واﺣﺪ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ :Bar Diameter‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻗﻄﺮ ﻣﯿﻠﮕﺮد را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﺮف ‪d‬ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺎﯾﭗ ﻧﺒﻮده و ﻓﻘﻂ ﺣﺮف‪ D‬ﺗﺎﯾﭗ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺮاي ﺣﻞ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ‪،‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ ﻣﺜﻼ ‪ 10d‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎي ‪ 10‬ﻣﻘﺪار ‪ 22‬ﻗﺮار دﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻣﺴﺎﺣﺖ و ﻗﻄﺮ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻧﻤﺮه ‪ 22‬را وارد ﻧﻤﻮده و ﺳﭙﺲ دﮐﻤﻪ ‪Add‬را ﺑﻔﺸﺎرﯾﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻧﻤﺮه ‪ 22‬ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﯿﻠﮕﺮدﻫﺎ ﺑﺼﻮرت‪d 22‬اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮق اﻋﺪاد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮد ﻧﻤﺮه ‪ 22‬ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ وارد ﻣﯿﺸﻮد )در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ واﺣﺪ ﺟﺎري ﺑﺮ‬
‫روي ﻣﺘﺮ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ( ‪:‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺷﺮح اداﻣﻪ ﻣﻮارد ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﻮي ‪ Frame Section‬ﻣﯿﺮوﯾﻢ‪.‬‬
‫‪:Add SD Sections‬‬
‫‪ SD‬ﻣﺨﻔﻒ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Section Designer‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ Section Designer.‬در اﺻﻞ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ‪ Plug in‬اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ روي ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ ETABS‬ﻧﺼﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ‪ Section Designer‬ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻣﻘﺎﻃﻊ‬
‫دوﺑﻞ را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ‪ Add SD Section‬از ﻣﻨﻮي ﮐﺮﮐﺮه اي ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫‪ :Section Name‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎم ﺑﺮاي ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‪.‬ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯿﺸﻮد ﻧﺎﻣﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﻮع‬
‫ﻣﻘﻄﻊ و وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي آن را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ :Base Material‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع ﻣﺎده ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪه ﻣﻘﻄﻊ اﺳﺖ‪.‬آﻧﭽﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪان ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﻤﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ ) SD Section‬ﺣﺪاﻗﻞ در ﻣﻮرد ﺳﺎزه ﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮل ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﺮو ﮐﺎر‬
‫دارﯾﻢ( ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻻدي اﺳﺖ‪.‬ﻟﺬا ﻣﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ را ﺑﺮ روي ‪ STEEL‬ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺎده از ﻧﻮع ﻓﻮﻻد در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Design Type‬دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ No Check/Design‬و ‪General Steel‬‬
‫‪ Section‬ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ :No/Check Design‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم ﺗﺤﻠﯿﻞ و در زﻣﺎن ﻃﺮاﺣﯽ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻘﺎﻃﻌﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ در ﻣﻮردﺷﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﺳﺖ را ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ :General Steel Section‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻘﺎﻃﻌﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ در ﻣﻮردﺷﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه اﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﺤﻠﯿﻞ و در زﻣﺎن ﻃﺮاﺣﯽ‪ ،‬ﺿﻮاﺑﻂ ﻃﺮاﺣﯽ در ﻣﻮردﺷﺎن اﻋﻤﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﯾﺎ ﺑﻌﺒﺎرﺗﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻃﺮاﺣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ﻓﻮق روي ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Section Designer‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ‬
‫ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻣﺜﺎل‪:‬‬
‫ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﻣﻘﻄﻊ دوﺑﻞ ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت زﯾﺮ را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪:‬‬
‫دو ‪ IPE 270‬ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ آﮐﺲ ﺑﻪ آﮐﺲ ‪ 25‬ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ دو ورق ﺗﻘﻮﯾﺘﯽ ‪35*2‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻮي ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ ،‬ﺳﻮﻣﯿﻦ آﯾﮑﻮن از ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﻮس ﺑﺮ روي آن‬
‫ﻋﺒﺎرت ‪ Draw Structural Shape‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد را ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ).‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ اﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺪي ﺿﻌﯿﻒ ﺑﻮد!‬
‫ﺑﻌﻀﯽ اوﻗﺎت واﻗﻌﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺪي اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ دﺷﻮار اﺳﺖ!( ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي آﯾﮑﻮن ذﮐﺮ ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي دﯾﮕﺮ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬ﺑﺮاي رﺳﻢ ﻣﻘﻄﻊ ذﮐﺮ ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎﯾﺪ دو ‪ IPE‬و دو ‪ Plate‬ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر اﺑﺘﺪا روي آﯾﮑﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻘﻄﻊ ‪ IPE‬را دارد ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮده‬
‫و در ﺻﻔﺤﻪ ﺷﻄﺮﻧﺠﯽ دو ﺑﺎر ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ دو ‪ IPE‬در ﺻﻔﺤﻪ رﺳﻢ ﺷﻮد‪.‬ﺳﭙﺲ روي آﯾﮑﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ ‪ Plate‬را‬
‫دارد ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و در ﺻﻔﺤﻪ ﺷﻄﺮﻧﺠﯽ دو ﺑﺎر ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ دو ‪ Plate‬در ﺻﻔﺤﻪ رﺳﻢ ﺷﻮد‪.‬دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ‪ IPE‬و ‪ Plate‬ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ اوﻟﯿﻦ و آﺧﺮﯾﻦ آﯾﮑﻮن‪ ،‬در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪه ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ‬
‫زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﺳﻢ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻘﻄﻊ دوﺑﻞ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺸﺨﺼﺎت آﻧﻬﺎ ﻣﯿﺮﺳﺪ‪.‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر اﺑﺘﺪا روي ﯾﮑﯽ از‬
‫‪ IPE‬ﻫﺎ ﮐﻠﯿﮏ راﺳﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ‪ IPE 270‬را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و ﯾﺎ اﮔﺮ ﻣﻘﻄﻊ ‪ IPE 270‬را از ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ ‪ Import‬ﮐﺮده اﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮاﻧﯿﺪ از ﻗﺴﻤﺖ ‪ Type‬و ﻣﻨﻮي ﮐﺮﮐﺮه اي آن را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪).‬ﻧﺤﻮه‬
‫‪ Import‬ﮐﺮدن در ﺟﻠﺴﺎت ﻗﺒﻞ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ (.‬ﺿﻤﻨﺎ ﭼﻮن ﻓﺎﺻﻠﻪ آﮐﺲ ﺑﻪ آﮐﺲ دو ‪ ، IPE 270‬از ﻫﻢ‬
‫‪ 25‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬا ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ‪ X Center‬را ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ از ‪ IPE‬ﻫﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ 12.5‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و ﺑﺮاي ‪IPE‬‬
‫ﯽ ‪ 12.5‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬در ﻣﻮرد ‪ Y Center‬ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ‪ IPE‬ﻣﻘﺪار ﺻﻔﺮ را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﻨﻔ ِ‬
‫ﺑﻌﺪ از وارد ﻧﻤﻮدن اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ‪ IPE‬ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ وارد ﻧﻤﻮدن اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ‪ Plate‬ﻫﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﺑﺘﺪا‬
‫روي ﯾﮑﯽ از ‪ Plate‬ﻫﺎ ﮐﻠﯿﮏ راﺳﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﯿﺰ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ‪ Plate‬را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮارد ‪ =Thick‬ﺿﺨﺎﻣﺖ = ‪2‬‬
‫ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و‪ = Width‬ﻋﺮض = ‪ 35‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺨﺘﺼﺎت ‪ X Center‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﻔﺮ و ﻣﺨﺘﺼﺎت ‪Y‬‬
‫‪ Center‬ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ از ‪ Plate‬ﻫﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ‪ 14.5‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و ﺑﺮاي دﯾﮕﺮي ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻨﻔﯽِ ‪ 14.5‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ وارد ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﻣﯿﺪاﻧﯿﺪ ﭼﺮا ؟‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮد را در ﻗﺴﻤﺖ ﻧﻈﺮات ﺑﯿﺎن ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬اﮔﺮ درﺳﺖ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﯿﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﯾﻦ اﺳﺖ ﻧﺤﻮه ﮐﺎرﮐﺮدن ﺑﺎ ‪SD‬‬
‫‪ Section‬ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ اﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﻓﻮق‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي آﯾﮑﻮن ‪ Show Section Properties‬در ﻧﻮار اﺑﺰار ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ )ﺳﻮﻣﯿﻦ‬
‫آﯾﮑﻮن از ﺳﻤﺖ راﺳﺖ( ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻣﻘﻄﻊ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ روي آﯾﮑﻮن ‪ Show Section Properties‬ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده‬
‫اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑﯿﺎن ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه‪ ،‬ﻫﻢ ﭘﻮﺷﺎﻧﯽ دارﻧﺪ‪.‬اﮔﺮ ﺑﻪ روش ذﮐﺮ ﺷﺪه در ﻓﻮق ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯿﺪ‪،‬‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺸﮑﻠﯽ از ﻟﺤﺎظ ﻫﻢ ﭘﻮﺷﺎﻧﯽ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و اﯾﻦ ﺻﺮﻓﺎ ﯾﮏ ﺧﻄﺎي ﻧﺮم اﻓﺰاري اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺧﻄﺎ روﺑﺮو ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه را ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﭘﻮﺷﺎﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ ﯾﺎ ﻓﻮاﺻﻞ را ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﭼﯿﺰ )ﭼﻨﺪ ﺻﺪم ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ( ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﻤﺎي ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ ﺷﺪه ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻫﻢ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻣﻘﻄﻊ ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ دﻫﻢ‬
‫در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ ‪.‬ﺑﺮاي ﯾﺎد آوري‪ ،‬ﺳﻮال را ﻣﺠﺪد ًا ذﮐﺮ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪:‬‬
‫در ﻣﺜﺎل ﺗﻌﺮﯾﻒ ‪ IPE‬دوﺑﻞ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ‪ ،SD Section‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﺨﺘﺼﺎت ﻗﺮار ﮔﯿﺮي ﭘﻠﯿﺖ ﻫﺎي ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫ﻣﻘﻄﻊ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺼﺎت ‪ X Center‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﻔﺮ و ﻣﺨﺘﺼﺎت ‪ Y Center‬ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ از‬
‫ﯽ ‪ 14.5‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ وارد ﻣﯿﺸﻮد‪ .‬آﯾﺎ ﻣﯿﺪاﻧﯿﺪ ﭼﺮا ؟‬
‫‪ Plate‬ﻫﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ‪ 14.5‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و ﺑﺮاي دﯾﮕﺮي ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻨﻔ ِ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯿﺪ ارﺗﻔﺎع ‪ IPE270‬ﺑﺮاﺑﺮ ‪ 27‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺿﺨﺎﻣﺖ ﭘﻠﯿﺖ ﻫﻢ ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ‪ 2‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪،‬ﭘﺲ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﭘﻠﯿﺖ را دﻗﯿﻘﺎ ﺑﺮ روي ﺑﺎل ‪ IPE‬ﻗﺮار دﻫﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ‪ Y Center‬را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺪار زﯾﺮ وارد‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪:‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮاي ﭘﻠﯿﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻣﻘﺪار ‪ +14,5‬و ﺑﺮاي ﭘﻠﯿﺖ ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﻣﻘﺪار ‪ -14,5‬را وارد ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫و اﻣﺎ اداﻣﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ‪:‬‬
‫‪Add General‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺧﻮدﺗﺎن‬
‫ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﺎﻃﻊ از ﻫﻤﺎن رواﺑﻂ ﻣﻮﺟﻮد در رﻓﺮﻧﺴﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬در اﯾﻨﺠﺎ ‪ 12‬ﻣﻮرد وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان آﻧﻬﺎ را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و وارد ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ وﻗﺘﮕﯿﺮ و ﻏﯿﺮ ﺿﺮوري اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻘﻄﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت‬
‫آن را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﺪام اﻟﻤﺎن ﺳﺎزه اي اﺳﺖ ) ﻣﺜﻼ ﺑﺎدﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺘﻮن و ﯾﺎ‪ (...‬ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﻮاردي را ﮐﻪ در‬
‫روﻧﺪ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ آن اﻟﻤﺎن ﺳﺎزه اي اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﺷﺮح ﻫﺮﯾﮏ از ‪ 12‬ﻣﻮرد ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪:‬‬
‫‪ :Cross section (axial) area‬ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻋﺮﺿﯽ اﻟﻤﺎن‪.‬‬
‫‪ :Torsional constant‬ﺛﺎﺑﺖ ﭘﯿﭽﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎ ‪ J‬ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Moment Inertia about 3 axis‬ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ‪ .3‬ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ را ﺑﺎ ‪ I‬ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Moment Inertia about 2 axis‬ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ‪.2‬‬
‫‪ ::Shear area in 2 direction‬ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺮﺷﯽ در راﺳﺘﺎي ﻣﺤﻮر ‪.2‬‬
‫‪ :Shear area in 3 direction‬ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺮﺷﯽ در راﺳﺘﺎي ﻣﺤﻮر ‪.3‬‬
‫‪ :Section modulus about 3 axis‬ﻣﺪول )اﺳﺎس( ﻣﻘﻄﻊ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر‪ .3‬اﺳﺎس ﻣﻘﻄﻊ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ‪ s‬ﻧﺸﺎن‬
‫داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Section modulus about 2 axis‬ﻣﺪول )اﺳﺎس( ﻣﻘﻄﻊ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ‪.2‬‬
‫‪ :Plastic modulus about 3 axis‬ﻣﺪول ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻣﻘﻄﻊ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ‪ 3‬ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ‪ z‬ﻧﺸﺎن داده‬
‫‪ :Plastic modulus about 2 axis‬ﻣﺪول ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻣﻘﻄﻊ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر‪.2‬‬
‫‪ :Radius of Gyration about 3 axis‬ﺷﻌﺎع ژﯾﺮاﺳﯿﻮن ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ‪ .3‬ﺷﻌﺎع ژﯾﺮاﺳﯿﻮن ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ‪r‬‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Radius of Gyration about 2 axis‬ﺷﻌﺎع ژﯾﺮاﺳﯿﻮن ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ‪.2‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ را وارد ﮐﺮدﯾﺪ‪ ،‬دﮐﻤﻪ ‪ Ok‬را زده ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه‪:‬‬
‫‪ :Section Name‬ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي ﻣﻘﻄﻊ‪.‬دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺑﺘﺪا ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ را وارد ﮐﺮدﯾﺪ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﻧﺎم آن را‪.‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﻗﺒﻠﯽ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﻧﺎم ﻣﻘﻄﻊ را وارد ﻧﻤﻮدﯾﺪ و ﺑﻌﺪ ﻣﺸﺨﺼﺎت آن را‪.‬‬
‫‪ :Section Properties‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﺎن در ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺒﻠﯽ وارد ﻧﻤﻮدﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ :Set Modifiers‬ﺑﺮاي واردﮐﺮدن ﺿﺮاﯾﺐ اﺻﻼح ﺳﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺟﺮم و ‪ ...‬ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﺎت آﺗﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ :Material‬ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع ﻣﺎده ﻣﻘﻄﻊ‪.‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪ Dimension‬ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Depth‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ارﺗﻔﺎع و ‪ Width‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﭘﻬﻨﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﯾﻦ دو‬
‫ﻗﺴﻤﺖ را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺑﻌﺎد ﻣﻘﻄﻊ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و ﺿﻤﻨﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺑﻌﺎد ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﻘﻄﻊ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺪه ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﻤﺎﯾﺶ آن در ﺻﻔﺤﻪ ) ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺮاﻓﯿﮑﯽ و ﺷﻤﺎﺗﯿﮏ ﻣﻘﻄﻊ( و ﻓﻀﺎي ﺗﺤﺖ اﺷﻐﺎل ﻣﻘﻄﻊ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪Add steel joist‬‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﻫﺎي ﻓﻠﺰي‪.‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﯾﻦ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﻫﺎي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ و ﻟﺬا‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﮐﺎرﺑﺮدي ﻧﺪارد‪.‬‬
‫‪Add Auto Select List‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ در آن ﻣﯿﺘﻮان از ﺑﯿﻦ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﺗﻌﺪادي را ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﺧﻮدﮐﺎر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از آن ﻣﻘﺎﻃﻊ در ﺣﯿﻦ ﻃﺮاﺣﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺜﻼ ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺎدﺑﻨﺪﻫﺎ ﻓﻘﻂ از ﺑﯿﻦ‬
‫ﻣﻘﺎﻃﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده اﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﺪ‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﮐﺎﻣﻠﺘﺮ در ﺑﺨﺶ ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي‬
‫ﻓﻮﻻدي ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن اراﺋﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪Add Nonprismatic‬‬
‫از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺸﻮري ) ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺘﻐﯿﯿﺮ( اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻏﯿﺮ‬
‫ﻣﻨﺸﻮري در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﻮﻟﻪ ﻫﺎ و ﯾﺎ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻮارد زﯾﺮ را دارﯾﻢ‪:‬‬
‫‪ :Nonprismatic Section Name‬ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي ﻣﻘﻄﻊ‬
‫‪ :Start Section‬ﻣﻘﻄﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻘﻄﻊ آﻏﺎزﯾﻦ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‬
‫‪ :End Section‬ﻣﻘﻄﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻌﻨﻮان ﻣﻘﻄﻊ ﭘﺎﯾﺎن ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :Length‬ﻃﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ‪ Start Section‬و ‪ End Section‬دارﯾﻢ‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺢ آﻧﮑﻪ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺸﻮري‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﻃﻮل اﻟﻤﺎن ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دو ﻣﻘﻄﻊ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ را ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Length Type‬ﺑﯿﻦ دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Absolute‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻗﻄﻌﯽ و ‪ Variable‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻣﺘﻐﯿﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﻣﺎ ﻋﻤﻼ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Absolute‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ زﯾﺮا ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دو ﻣﻘﻄﻊ را ﺑﺼﻮرت ﺣﮑﻤﯽ وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ EI33 Variation‬و ‪ :EI22 Variation‬از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ‪ ‬ﻧﻮ ِع ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻤﺸﯽ ﺑﯿﻦ دو ﻣﻘﻄﻊ‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ EI33 .‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻤﺸﯽ در ﺻﻔﺤﻪ ‪ 1-3‬و ‪ EI22‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻤﺸﯽ در ﺻﻔﺤﻪ ‪1-‬‬
‫‪ 2‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ ‪) Linear‬درﺟﻪ ‪) Parabolic ، (1‬درﺟﻪ ‪ (2‬و ‪) Cubic‬درﺟﻪ ‪ (3‬را ﻣﯿﺘﻮان‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد ﮐﻪ در زﯾﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪:‬‬
‫‪ :Linear‬در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﭘﻬﻨﺎي ﻣﻘﻄﻊ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دوﻣﻘﻄﻊ ﺑﺼﻮرت ﺧﻄﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪) .‬ﭼﺮا؟(‬
‫‪ :Cubic‬در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﻘﻄﻊ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دو ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺼﻮرت ﺧﻄﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ‬
‫‪ :Parabolic‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل در ﻣﻘﺎﻃﻊ آي ﺷﮑﻞ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺼﻮرت ﺧﻄﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪) .‬ﭼﺮا؟(‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺳﺎﯾﺮ ﺿﺮاﯾﺐ ﺳﺨﺘﯽ و ﻧﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ داﻧﺴﯿﺘﻪ ﺑﯿﻦ دو ﻣﻘﻄﻊ‪ ،‬ﻫﻤﻮاره ﺧﻄﯽ ﻓﺮض ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ‪ ،‬دﮐﻤﻪ ‪ Add‬را ﺟﻬﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﯿﻔﺸﺎرﯾﻢ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﮏ ﻣﻘﻄﻊ )ﻣﺜﻼ ﻣﻘﻄﻊ ﯾﮏ ﺳﺘﻮن(‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﺎﺷﯿﻢ دو ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﻌﺮﯾﻒ‬
‫ﮐﯿﻨﻢ‪.‬در ﻫﺮﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎي ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﻨﺸﻮري را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده و دﮐﻤﻪ ‪ Add‬را ﻣﯿﻔﺸﺎرﯾﻢ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻃﻮل ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻮد‪.‬ﻣﺜﻼ اﮔﺮ ارﺗﻔﺎع‬
‫ﺳﺘﻮن ﺳﻪ ﻣﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﻤﻮع ﻃﻮﻟﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺒﺮﯾﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ وارد ﺑﺨﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﺑﺎر ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ‪:‬‬
‫‪Define > Static Load Cases‬‬
‫ﺑﺎ اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﻮع ﺑﺎرﻫﺎي اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻣﻮﺟﻮد در آﻧﺎﻟﯿﺰ را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ و ﻧﻪ ﻣﻘﺪار آﻧﻬﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻮق ﭼﻬﺎر ﻗﺴﻤﺖ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﻫﺮﯾﮏ ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪:‬‬
‫‪ :Load‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه را ﺑﺮاي ﺑﺎر اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺎم ﺑﺎر را ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﯿﺖ آن‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﻣﺎ در ﮐﻞ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺑﺎر ﻣﺮده را ﺑﺎ ‪ ،D‬زﻧﺪه ﺑﺎ ‪ L‬و ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ را ﺑﺎ ‪ E‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Type‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺑﺎر را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬اﻧﻮاع ﺑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ آن ﺳﺮوﮐﺎر دارﯾﻢ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬
‫‪ :Dead‬ﺑﺎر ﻣﺮده‬
‫‪ :Live‬ﺑﺎر زﻧﺪه‬
‫‪ :Quake‬ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ‬
‫‪ :Self Weight Multiplier‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺿﺮﯾﺐ وزن اﺳﮑﻠﺖ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯿﻢ وزن‬
‫اﺳﮑﻠﺖ از ﻧﻮع ﺑﺎر ﻣﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬا ﻣﻘﺪار اﯾﻦ ﺿﺮﯾﺐ را ﺑﺮاي ﺑﺎر ﻣﺮده ﺑﺮاﺑﺮ ‪ 1‬و ﺑﺮاي ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺻﻔﺮ ﻗﺮار‬
‫ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻘﺪار ‪ 1‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ‪ 100‬در ﺻ ‪‬ﺪ ﺑﺎر اﺳﮑﻠﺖ و ﻣﻘﺪار ﺻﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺻﻔﺮ درﺻﺪ‪ ‬ﺑﺎر اﺳﮑﻠﺖ‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﻟﺬا ‪ 100‬درﺻﺪ ﺑﺎر اﺳﮑﻠﺖ را اوﻻ ﻟﺤﺎظ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺛﺎﻧﯿﺎ از ﻧﻮع ﺑﺎر ﻣﺮده در ﻧﻈﺮ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ‪.‬ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ وزن‬
‫اﺳﮑﻠﺖ ﺳﺎزه ﺧﺼﻮﺻﺎ در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ ﻣﻘﺪار ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ و ﻧﻤﯿﺘﻮان آن را در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ :Auto Lateral Load‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺑﺎر ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺑﺎر از ﻗﺴﻤﺖ ‪ Type‬ﺑﺮ روي ‪ Quake‬ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺘﻮان از ﻣﻨﻮي ﮐﺮﮐﺮه اي ﻣﻮﺟﻮد‪ ،‬ﻧﻮع‬
‫آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ اي را ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي آن ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺑﺎرﺟﺎﻧﺒﯽ در ﺳﺎزه ﺑﭙﺮدازﯾﻢ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ‬
‫زﯾﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬اﯾﺮان‪ ،‬در ﻟﯿﺴﺖ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻤﯿﺒﺎﺷﺪرﯾﺎل ﻟﺬا ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ از ﺳﺎﯾﺮ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ وﺟﻮد دارد ﻫﻤﭽﻮن ‪ User Coefficient‬و ‪ User Loads‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ .‬در ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺑﺎرﺟﺎﻧﺒﯽ ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺳﻮاﻻﺗﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪:‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﺑﻪ راﺑﻄﻪ زﯾﺮ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﯾﮏ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬
‫در راﺑﻄﻪ ﻓﻮق ‪ B‬ﻋﺮض ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ و ‪ H‬ارﺗﻔﺎع ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‬
‫‪ :Linear‬در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﭘﻬﻨﺎي ﻣﻘﻄﻊ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دوﻣﻘﻄﻊ ﺑﺼﻮرت ﺧﻄﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ‪ :‬زﯾﺮا در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻖ راﺑﻄﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ‪ B‬داراي درﺟﻪ ﯾﮏ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻐﯿﯿﺮات آن ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫درﺟﻪ ﯾﮏ اﺛﺮ ﺧﻮد را در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Cubic‬در ﻣﻘﺎﻃﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﻘﻄﻊ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دو ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺼﻮرت ﺧﻄﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ‪ :‬زﯾﺮا در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﻖ راﺑﻄﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ‪ H‬داراي درﺟﻪ ﺳﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻐﯿﯿﺮات آن ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫درﺟﻪ ﺳﻪ اﺛﺮ ﺧﻮد را در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ :Parabolic‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل در ﻣﻘﺎﻃﻊ آي ﺷﮑﻞ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻣﻘﻄﻊ ﺑﺼﻮرت ﺧﻄﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪) .‬ﭼﺮا؟(‬
‫ﭘﺎﺳﺦ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯿﻢ در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﻣﻘﺎﻃﻊ ‪ I‬ﺷﮑﻞ‪ ،‬ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻫﺮ ﺑﺎل در ﻣﺮﺑﻊ ﻓﺎﺻﻠﻪ آن از ﻣﺮﮐﺰ‬
‫ﻫﻨﺪﺳﯽ ﺿﺮب ﻣﯿﮕﺮدد‪.‬ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﻓﺎﺻﻠﻪ در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ وارد ﻣﯿﺸﻮد‪ ،‬ﻟﺬا ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ارﺗﻔﺎع ﻣﻘﻄﻊ‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﻤﺎن اﯾﻨﺮﺳﯽ ﻧﯿﺰ از درﺟﻪ دو ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫و اﻣﺎ اداﻣﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ‪:‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ ﺷﺮح دادم ﺑﻌﺪ از ﻗﺮار دادن ﻧﻮع ﺑﺎر )‪ (Type‬ﺑﺮ روي ‪ QUAKE‬ﻗﺴﻤﺖ ‪Auto‬‬
‫‪ Lateral Load‬ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫روش ‪User Coefficient‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﺮح اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬اﺑﺘﺪا در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Auto Lateral Load‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ User Coefficient‬را ﺷﺮح‬
‫ﻣﯿﺪﻫﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ ،User Coefficient‬اﺑﺘﺪا ﺑﺮ روي ‪ Modify Load‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫‪ Modify Lateral Load‬ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﺸﻮد‪.‬روي آن ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﯿﺘﻮان راﺳﺘﺎي زﻟﺰﻟﻪ‪ ،‬ﻃﺒﻘﺎت اﻋﻤﺎل ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ و ‪ ...‬را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﻫﺮﯾﮏ‬
‫ﻣﯿﭙﺮدازم‪.‬‬
‫در ﻗﺴﻤﺖ ‪ User Coefficient‬ﮐﺎرﺑﺮ ﺿﺮﯾﺐ زﻟﺰﻟﻪ )‪ (C‬را ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻄﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﭘﺲ‬
‫از ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ وزن ﻃﺒﻘﺎت‪ ،‬ﺑﺮش ﭘﺎﯾﻪ را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻤﻮده و ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ را ﺑﻄﻮر ﺧﻮدﮐﺎر اﻋﻤﺎل ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﻮال ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ‪ User Coefficient‬ﺟﻬﺖ ﺗﻮزﯾﻊ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ ﻃﺒﻘﺎت از‬
‫راﺑﻄﻪ زﯾﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﺪ‪:‬‬
‫در راﺑﻄﻪ ﻓﻮق ‪ V‬ﻫﻤﺎن ﺑﺮش ﭘﺎﯾﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ C.W‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﻟﺬا ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﺸﻮد راﺑﻄﻪ ﻓﻮق‬
‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ راﺑﻄﻪ ﻣﻮﺟﻮد در آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬اﺳﺖ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ‪ K=1‬در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد و ﻧﯿﺮوي ﺷﻼﻗﯽ )‪(Ft‬‬
‫ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ )آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم ﺻﻔﺤﻪ ‪ 25‬راﺑﻄﻪ ‪.(9-2‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻧﯿﺮوي ﺷﻼﻗﯽ ﮐﻪ در آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬ﺑﺎ ‪ Ft‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ زﻣﺎن ﺗﻨﺎوب ﺳﺎزه ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫و ﯾﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ از ‪ 0.7‬ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﻔﺮ ﻟﺤﺎظ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ‪ User Coefficient‬ﻣﯿﭙﺮدازم‪.‬‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ‪Direction and Eccentricity‬‬
‫در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ راﺳﺘﺎي زﻟﺰﻟﻪ و ﻧﯿﺰ ﻣﻘﺪار ﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ را ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪:‬‬
‫‪ :X Dir‬زﻟﺰﻟﻪ در ﺟﻬﺖ ‪ x‬ﺑﺪون ﻟﺤﺎظ ﮐﺮدن ﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ‬
‫‪ :X Dir + Eccen Y‬زﻟﺰﻟﻪ در اﻣﺘﺪاد ‪ x‬ﺑﺎ ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﻮدن ﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻣﺜﺒﺖ‬
‫‪ :X Dir - Eccen Y‬زﻟﺰﻟﻪ در اﻣﺘﺪاد ‪ x‬ﺑﺎ ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﻮدن ﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻣﻨﻔﯽ‬
‫ﻋﺒﺎرات ‪ Y Dir + Eccen X ،Y Dir‬و ‪ Y Dir – Eccen X‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﺒﻠﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ زﻟﺰﻟﻪ‬
‫در راﺳﺘﺎي ﻣﺤﻮر ‪ Y‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫)‪ :Ecc. Ratio (All Diaph.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻣﯿﺘﻮان درﺻﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﺎرﺟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﻪ در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﭘﯿﭽﺶ‬
‫ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد را وارد ﻧﻤﻮد‪.‬اﯾﻦ ﻣﻘﺪار ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ 5‬درﺻﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﺎرﺟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن )ﺑﺮون ﻣﺮﮐﺰي اﺗﻔﺎﻗﯽ( در‬
‫ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ اﻣﺘﺪاد زﻟﺰﻟﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺬا ﻣﻘﺪار ‪ 0.05‬را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ )آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم ﺻﻔﺤﻪ ‪26‬‬
‫ﺑﻨﺪ ‪.(3-10-3-2‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬اﯾﻦ ﻣﻘﺪار ‪ 0.05‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻃﺒﻘﺎت اﻋﻤﺎل ﻣﯿﺸﻮد‪(All Diaphragm) .‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻗﺴﻤﺖ ‪ Override Diaph. Eccen.‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻘﺪار درﺻﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﺎرﺟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻘﺪاري ﺑﯿﺸﺘﺮ از ‪ 0.05‬ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮردﺷﺎن اﻋﻤﺎل ﺷﻮد ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪.‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد در ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺎﻣﻨﻈﻤﯽ ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‪.‬ﭘﺲ ﻓﻌﻼ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﮐﺎري ﻧﺪارﯾﻢ‪.‬‬
‫‪Story Range‬‬
‫در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﺎر درﻣﻮردﺷﺎن اﻋﻤﺎل ﻣﯿﺸﻮد را ﺑﻪ ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Top Story‬ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺮاي اﻋﻤﺎل ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ‪.‬ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻨﮑﻪ ﻃﺒﻖ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم‪ ،‬در‬
‫ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن داراي ﺧﺮﭘﺸﺘﻪ ﺑﺎ وزن ﺑﯿﺸﺘﺮ از ‪ 25‬درﺻﺪ وزن ﺑﺎم ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ در ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ زﻣﺎن‬
‫ﺗﻨﺎوب ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﭘﺮش ﭘﺎﯾﻪ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ارﺗﻔﺎع ﺧﺮﭘﺸﺘﻪ را ﺣﺴﺎب آورد‪ ،‬در ﺣﯿﻦ اﻋﻤﺎل ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ‪ ،‬ﺗﺮاز روي ﺧﺮﭘﺸﺘﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ :Bottom Story‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺮاي اﻋﻤﺎل ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮاز روي ﺷﺎﻟﻮده ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن )‪ (Base‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪Factors‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻣﻞ دو ﻣﻮرد زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫‪ :Base Shear Coefficient, C‬ﻫﻤﺎن ﺿﺮﯾﺐ زﻟﺰﻟﻪ ﯾﺎ ﺿﺮﯾﺐ ﺑﺮش ﭘﺎﯾﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ﺣﺴﺎب ﮐﺮده و‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ :Building Height Exp., K‬اﯾﻦ ﺿﺮﯾﺐ ‪ ،K‬ﻫﻤﺎن ﺿﺮﯾﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در راﺑﻄﻪ ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﻮال ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪،‬‬
‫ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﻮدم‪.‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮاي اﻧﻄﺒﺎق اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ راﺑﻄﻪ ﻣﻮﺟﻮد در آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻘﺪار را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ 1‬وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ﺑﺮ روي دﮐﻤﻪ ‪ Ok‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫* ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻮدﯾﺪ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺷﺎﻣﻞ اﻋﻤﺎل ﺑﺎر ﺷﻼﻗﯽ در ﺣﯿﻦ ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ‬
‫ﺷﻮد ﻧﻤﯿﺘﻮان از روش ‪ User Coefficient‬ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد و ﻟﺬا ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ از‬
‫روش ‪ User Loads‬ﺑﺮاي اﻋﻤﺎل ﺑﺎر ﺷﻼﻗﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫روش ‪User Loads‬‬
‫در اﯾﻦ روش ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ ﻃﺒﻘﺎت را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﺮده و در ﺟﺪوﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در اﺧﺘﯿﺎرﻣﺎن ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ وارد‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬ﭘﺲ از اﯾﻦ روش زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﺑﺎر ﺷﻼﻗﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﻋﻤﺎل ﺷﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫اﮔﺮ از ﻗﺴﻤﺖ ‪ Auto Lateral Load‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ User Load‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ و ﺑﺮ روي ‪Modify Lateral‬‬
‫‪ Load‬ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺷﮑﻞ ﻓﻮق ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺟﺪوﻟﯽ را در اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺎرﺑﺮ ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ ﺗﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را‬
‫در آن وارد ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي دو ﺳﺘﻮن اول ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ‪ Story‬و ‪Diaphragm‬‬
‫ﻣﻨﻮي ﮐﺮﮐﺮه اي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان از ﻃﺮﯾﻖ آن ﻃﺒﻘﻪ و دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫و اﻣﺎ ﺷﺮح ﻫﺮﯾﮏ از ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ‪:‬‬
‫‪ :Story‬در اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﺪ ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ‪.‬دﻗﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ و ﻣﻨﻮي ﮐﺮﮐﺮه اي ﺑﺎز ﺷﺪه اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬ﻗﺎﺑﻞ ذﮐﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻌﺪاد ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﻨﻮي ﮐﺮﮐﺮه اي ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا و در ﺣﯿﻦ‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻃﺒﻘﺎت اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮدﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ :Diaphragm‬دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﮐﻒ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ :FX‬در اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ در اﻣﺘﺪاد ﻣﺤﻮر ‪ X‬ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ وارد ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :FY‬در اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ در اﻣﺘﺪاد ﻣﺤﻮر ‪ Y‬ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻃﺒﻘﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ وارد ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :MZ‬ﺑﺮاي وارد ﻧﻤﻮدن ﻣﻘﺪار ﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ در ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ از اﯾﻦ ﺳﺘﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫دو ﺳﺘﻮن آﺧﺮ ) ‪ :(X ,Y‬ﺑﺮاي وارد ﻧﻤﻮدن ﻣﺨﺘﺼﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﺛﺮ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻟﺮزه‬
‫اي‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺮم ﻃﺒﻘﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻨﺠﺮه دو ﮔﺰﯾﻨﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارد‪:‬‬
‫‪ :User Specifies Application Point‬اﮔﺮ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دو ﺳﺘﻮن آﺧﺮ ﻓﻌﺎل اﺳﺖ و اﯾﻦ‬
‫ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﺑﺮ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﻣﺨﺘﺼﺎت ﻣﺤﻞ اﺛﺮ ﻧﯿﺮو را وارد ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ :Apply at Center of Mass‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﻋﻤﺎل در ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺮم اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ دو ﺳﺘﻮن آﺧﺮ ﻣﺤﻮ‬
‫ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻄﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺮم ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻤﻮده و ﺑﺎر را در آن ﻧﻘﻄﻪ ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Additional Ecc.‬ﻣﻘﺪار در ﺻﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﺎرﺟﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ‬
‫وارد ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﻧﮑﺘﻪ ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ در اﯾﻨﺠﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺪارﭘﯿﭽﺶ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ‪Additional‬ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‬
‫ﻣﯿﺸﻮد ﺑﺎ ﻣﻘﺪاري ﮐﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ‪MZ‬وارد ﻧﻤﻮده اﯾﻢ ﺟﻤﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬ﭘﺲ دﻗﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ از ‪Apply at‬‬
‫‪Center of Mass‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺪار ‪MZ‬را ﺻﻔﺮ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و در ﻗﺴﻤﺖ ‪Additional‬ﻣﻘﺪار ‪0.05‬‬
‫را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ دو روش ‪ User Loads‬و ‪ User Coefficient‬ﺑﺮاي ﺣﺎﻟﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از روش‬
‫ﺗﺤﻠﯿﻞ اﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺗﻮزﯾﻊ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ در ﺳﺎزه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪Define > Load Combination‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﻧﻮاع ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﺑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺎز دارﯾﻢ‪ ،‬ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ‬
‫‪ Load Combination‬ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﮐﯿﺒﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎرﮔﺬاري ﺑﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ اﻧﻮاع ﺗﺮﮐﯿﺒﻬﺎي ﺑﺎرﮔﺬاري ﺑﭙﺮدازم ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ اﺑﺘﺪا ﮐﻤﯽ در ﻣﻮرد روﺷﻬﺎي ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ دو روش ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺮاي ﺳﺎزه ﻫﺎ وﺟﻮد دارد‪:‬‬
‫روش ‪ ASD‬ﮐﻪ ﻣﺨﻔﻒ ‪ Allowable Strength Design‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ و روش ‪ LRFD‬ﮐﻪ ﻣﺨﻔﻒ ‪Load and‬‬
‫‪ Resistance Factor Design‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در روش ‪ ASD‬ﻣﻘﺪار ﻇﺮﻓﯿﺖ اﻋﻀﺎي ﺳﺎزه اي در ﻣﺤﺪوده ﺧﻄﯽ ﻧﻤﻮدار ﺗﻨﺶ ﮐﺮﻧﺶ ﻟﺤﺎظ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬ﺑﺮاي اﯾﻦ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر اﮔﺮ ‪ Fy‬ﺗﻨﺶ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از اﻋﻤﺎل ﺑﺎر در ﻣﺤﺪوده ارﺗﺠﺎﻋﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ‬
‫از ﺗﻨﺶ ﻣﺠﺎز ﻃﺮاﺣﯽ را ‪ 0.6Fy‬در ﻧﻈﺮ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ از ﺗﺮﮐﯿﺒﻬﺎي ﺑﺎرﮔﺬاري اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺿﺮﯾﺒﯽ در آﻧﻬﺎ وارد ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در روش ‪ LRFD‬ﺑﻪ اﻋﻀﺎي ﺳﺎزه اي اﺟﺎزه ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺪ ﺗﻨﺶ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﻧﻮع ﻃﺮاﺣﯽ از ﺗﺮﮐﯿﺐ‬
‫ﺑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ داراي ﺿﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ روش ‪ ASD‬روش ﻃﺮاﺣﯽ ﺗﻨﺶ ﻣﺠﺎز و ﺑﻪ‪ LRFD‬روش ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺎر و ﻣﻘﺎوﻣﺖ و ﯾﺎ روش ﺣﺪي ﻧﯿﺰ ﮔﻘﺘﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ روش ‪ LRFD‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ در اﺑﺘﺪا )ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺳﺎل ‪1956‬‬
‫ﻣﯿﻼدي( در ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺘﻦ از روش ‪ ASD‬اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي ﻓﻮﻻدي ﺑﻪ ﻫﺮ دو روش اﻧﺠﺎم ﻣﯿﮕﯿﺮد‬
‫ﻫﺮﭼﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده از روش ‪ LRFD‬در ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻫﺎي ﻓﻮﻻدي ﺟﺪﯾﺪﺗﺮ ﺑﻮده و ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ ﻣﯿﺮوم‪:‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در ﮐﻠﯿﻪ ﺣﺎﻻت ﻣﻄﺮح ﺷﺪه در زﯾﺮ ‪ D ،E‬و ‪ L‬ﺑﺘﺮﺗﯿﺐ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺑﺎرﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻟﺰﻟﻪ‪ ،‬ﻣﺮده و زﻧﺪه‬
‫ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﺑﺎرﮔﺬاري زﯾﺮ ﻓﺮم ﮐﻠﯽ ﺑﺎرﮔﺬاري را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ و ﻧﻪ ﺗﻌﺪاد ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎرﻫﺎ را!‬
‫آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﻮﻻد – روش ‪ASD‬‬
‫‪D+L‬‬
‫‪0.75 D + 0.75 L + 0.75 E‬‬
‫‪0.75 D + 0.75 L – 0.75 E‬‬
‫‪0.75 D + 0.75 E‬‬
‫‪0.75 D + 0.75 E‬‬
‫آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺘﻦ – روش ‪LRFD‬‬
‫‪1.25 D + 1.25 L‬‬
‫‪D + 1.2 L + 1.2 E‬‬
‫‪D + 1.2 L - 1.2 E‬‬
‫‪0.85 D + 1.25 E‬‬
‫‪0.85 D - 1.25 E‬‬
‫ﺳﻮال‪ :‬ﮔﻔﺘﯿﻢ در ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﻪ روش ﺗﻨﺶ ﻣﺠﺎز ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺪون ﺿﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎرﻫﺎي اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻓﻮﻻد‪ ،‬آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬داراي ﯾﮏ ﺿﺮﯾﺐ ‪ 0/75‬ﻧﯿﺰ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﻋﻠﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ ‪ 4-1-2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 11‬آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم‪،‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ در دو اﻣﺘﺪاد ﻋﻤﻮد ﺑﺮ‬
‫ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﻮد ) ﻣﺜﻼ ‪ X‬و ‪ (Y‬و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ در ﻫﺮﯾﮏ از اﯾﻦ دو اﻣﺘﺪاد‪،‬‬
‫ﺑﺼﻮرت ﻣﺠﺰا و ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺛﺮ اﻣﺘﺪاد دﯾﮕﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺸﻮد ﻣﮕﺮ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ در ﭘﻼن و ﻧﯿﺰ‬
‫ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ ﺗﻘﺎﻃﻊ دو ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﺎر ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﺖ اﺧﯿﺮ ﺑﺮاي ﻣﻨﻈﻮر ﻧﻤﻮدن‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ اﺛﺮ زﻟﺰﻟﻪ‪ ،‬ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﺻﺪ در ﺻﺪ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺮ اﻣﺘﺪاد ﺑﻪ اﺿﺎﻓﻪ ‪ 30‬درﺻﺪ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ اﻣﺘﺪاد ﻋﻤﻮد ﺑﺮ‬
‫آن را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ‪ 30‬درﺻﺪ ﻧﯿﺮوي زﻟﺰﻟﻪ اﻣﺘﺪاد دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎر وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي زﻟﺰﻟﻪ اﻣﺘﺪادي‬
‫ﮐﻪ ‪ 30‬درﺻﺪ آن وارد ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎر ﻣﯿﺸﻮد‪ ،‬ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﻮدن ﭘﯿﭽﺶ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻟﺰاﻣﯽ ﻧﻤﯿﺒﺎﺷﺪ‪).‬ﺗﺒﺼﺮه ‪ -2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 12‬آﯾﯿﻦ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ‪ - 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم(‬
‫*ﻧﻤﻮﻧﻪ اي از ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎري ﮐﻪ داراي زﻟﺰﻟﻪ ‪ 30‬درﺻﺪ ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪D + 1.2 L + 1.2 EX + 0.3*1.2 EY‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻃﺒﻖ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺷﮑﻞ ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﻣﻨﻈﻢ و ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﺗﻘﺴﯿﻢ‬
‫ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬اﮔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ در ﭘﻼن و ﻫﻢ در ارﺗﻔﺎع ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ).‬ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫رﺟﻮع ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ – 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم – ﺑﻨﺪ ‪ – 8-1‬ﺻﻔﺤﻪ ‪(7‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ دوازدﻫﻢ‬
‫اﻧﻮاع ﺳﻘﻔﻬﺎ‬
‫ازﺟﻤﻠﻪ ﺳﻘﻔﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺮﺳﻮم ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك )اﯾﺘﺎل ﺳﻘﻒ(‪ ،‬دال )ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﯾﺎ‬
‫دو ﻃﺮﻓﻪ( و ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺪل ﮐﺮدن اﯾﻦ ﺳﻘﻔﻬﺎ در ‪ ETABS‬ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺑﺎرﮔﺬاري ﺳﺎزه‪ ،‬اﻫﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ دارد‪.‬در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮه ﻣﺪل‬
‫ﮐﺮدن ﻫﺮﯾﮏ از اﯾﻦ ﺳﻘﻔﻬﺎ اﺷﺎره ﻣﯿﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ ﻫﺮﯾﮏ از ﺳﻘﻔﻬﺎ در ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ از دﺳﺘﻮر زﯾﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪:‬‬
‫‪Define > Wall/Slab/Deck Sections...‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺴﯿ ِﺮ ﻓﻮق‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫در اﯾﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﻫﻤﭽﻮن ‪ PLANK،DECK‬و‪ ...‬دﯾﺪه ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﯾﮏ از ﻋﺒﺎرات ﻓﻮق ﭼﻪ‬
‫ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ دارﻧﺪ در اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪:‬‬
‫‪DECK‬‬
‫ﺑﻄﻮرﮐﻠﯽ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺳﻘﻔﯽ را ﻣﺪل ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﻧﺘﻔﺎل ﺑﺎر از آن ﺑﺮ روي ﺗﯿﺮﻫﺎ ﺑﺼﻮرت ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ ﻧﻮع‬
‫ﺳﻘﻒ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬از ﺳﻘﻔﻬﺎي ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك و ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮر از اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ در ﺳﻘﻔﻬﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮض ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻞ ﺑﺎر ﺳﻘﻒ ﻓﻘﻂ در اﻣﺘﺪاد دو ﺿﻠﻊ‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺗﯿﺮﻫﺎي اﻃﺮاف آن ﻣﻨﻘﻞ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻬﺖ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر ﺑﺎ ﻧﻤﺎدي ﮐﻪ در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﻪ رﻧﮓ‬
‫ﻗﺮﻣﺰ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫اﻣﺎ در اﻧﺘﻘﺎل دو ﻃﺮﻓﻪ ﻓﺮض ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر در ﯾﮏ ﭼﺸﻤﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﺿﻠﻊ ﺳﻘﻒ ﺑﺮ روي ﺗﮑﯿﻪ‬
‫ﮔﺎه ﻫﺎ )ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﯿﺮﻫﺎ ﯾﺎ دﯾﻮار ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ( ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻘﻒ را ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ‪:‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﻄﻮرﮐﻠﯽ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر ﻫﻤﻪ ﺳﻘﻔﻬﺎ دوﻃﺮﻓﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﻌﻀﯽ از ﺳﻘﻔﻬﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎل‬
‫ﺑﺎر در ﯾﮏ ﺟﻬﺖ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﭼﯿﺰﺗﺮ از ﺟﻬﺖ دﯾﮕﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر در آن ﺟﻬﺖ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬داﻟﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ دال ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ )ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ( و دو ﻃﺮﻓﻪ )اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر دوﻃﺮﻓﻪ( ﺗﻘﺴﯿﻢ‬
‫ﺑﻨﺪي ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ اﻣﺎ ﺳﻘﻒ ‪ DECK‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ داﻟﻬﺎ ﮐﺎرﺑﺮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك‬
‫از ﻗﺴﻤﺖ ‪ Click to‬ﻋﺒﺎرت ‪ Add New Deck‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز‬
‫و اﻣﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻮق‪:‬‬
‫‪ :Section Name‬اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي ﺳﻘﻒ‬
‫‪ :Type‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك ﻋﺒﺎرت ‪ Filled Deck‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺗﯿﮏ ﺳﻘﻒ در ﺟﻠﻮي‬
‫آن ﻧﻤﺎﯾﺶ داده ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ :Geometry‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻨﺪﺳﯽ ﺳﻘﻒ را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪:‬‬
‫)‪ :Slab Depth (tc‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺗﯿﮏ ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺪار ﺑﺘﻦ روي ﺳﻘﻒ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﺣﺪود ‪ 5‬ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫)‪ :Deck Depth (hr‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺪار ارﺗﻔﺎع ﺑﻠﻮﮐﻬﺎ وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ‪ 25‬ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ‬
‫)‪ :Rib Width (wr‬ﻋﺮض ﺗﯿﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ‪ 10‬ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫)‪ :Rib Spacing (Sr‬ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺠﻤﻮع ﻋﺮض ﺑﻠﻮك و ﻋﺮض ﺗﯿﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻮد ‪ 50 + 10‬ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﯾﻌﻨﯽ ‪60‬‬
‫ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ‬
‫‪Composite Deck Studs‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮاي ﺳﻘﻔﻬﺎي ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪ ،‬ﭘﺲ در اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺎري ﻧﺪارﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ :Slab Material‬در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺘﻨﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫‪Metal Deck Unit Weight‬‬
‫در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺒﺎرت ‪ Unit Weight/Area‬را ﺻﻔﺮ وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ وزن ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﺴﻤﺖ ‪Composit‬‬
‫‪ Deck Studs‬ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﻓﻮق‪ ،‬دﮐﻤﻪ ‪ OK‬را زده و از دﺳﺘﻮر ﺧﺎرج ﺷﻮﯾﺪ‪.‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺳﻘﻔﯽ ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﺑﻌﻨﻮان ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪ‪ ،‬داراي ﺑﺎر واﻗﻌﯽ ﯾﮏ ﺳﻘﻒ ﺳﺎزه اي ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ وزن ﺧﻮد ﺳﻘﻒ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ از ﻃﺮﯾﻖ دﯾﺘﺎﯾﻞ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه ﺑﻪ آن‪ ،‬ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ وزن ﺑﻠﻮﮐﻬﺎ در ﯾﮏ ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ‪ ،‬ﻧﺎزك ﮐﺎري‪ ،‬ﺳﻘﻒ ﮐﺎذب‪ ،‬ﮐﻒ ﺳﺎزي و ﻧﯿﺰ ﺑﺎرﻣﻌﺎدل ﺗﯿﻐﻪ ﺑﻨﺪي )در‬
‫ﺻﻮرت وﺟﻮد( ﻧﯿﺰ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه و ﺑﺮ روي ﺳﻘﻒ‪ ،‬ﻣﺪل ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﻣﺎ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك را ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎزي ﮐﺮدﯾﻢ وﮔﺮﻧﻪ ‪ Filled Deck‬ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ‬
‫ﺑﻠﻮك ﻧﺪارد‪.‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﻘﻒ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك را در ﻧﺮم اﻓﺰار ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯿﻢ از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﯾﻢ ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎﯾﯽ را در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Geometry‬در اﺧﺘﯿﺎر ﻣﺎ ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺳﻘﻒ را ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯿﺴﺎزد‪.‬‬
‫ﺳﻘﻒ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺎزﻫﻢ ﻗﺴﻤﺖ ‪ Add New Deck‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ وارد ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Section Name‬ﯾﮏ ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي ﻣﻘﻄﻊ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ و در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Type‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪Solid‬‬
‫‪ Slab‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Geometry‬در ﻗﺴﻤﺖ )‪ Slab Depth (tc‬ﻣﻘﺪار ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﺘﻦ را وارد ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ﻓﻮق‪ ،‬دﮐﻤﻪ ‪ OK‬را ﮐﻠﯿﮏ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﻘﻒ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ اﯾﺠﺎد ﺷﻮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ وزن ﻧﺎزك ﮐﺎري‪ ،‬ﺳﻘﻒ ﮐﺎذب‪ ،‬ﮐﻒ ﺳﺎزي‪ ،‬ﺑﺎر ﻣﻌﺎدل ﺗﯿﻐﻪ ﺑﻨﺪي وﻧﯿﺰ وزن‬
‫ﺗﯿﺮﻫﺎي ﻓﺮﻋﯽ ﺑﺮ روي ﺳﻘﻒ ﻣﺪل ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻘﻒ دال‬
‫ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﯾﮏ دال ﺑﺘﻦ آرﻣﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Define Wall/Slab/Deck section‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪Add New Slab‬‬
‫را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪.‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬
‫ﻣﻮارد ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬
‫‪Section Name‬‬
‫ﻧﺎم دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي دال‪.‬‬
‫‪Material‬‬
‫ﺟﻨﺲ ﻣﺼﺎﻟﺢ دال ﮐﻪ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ار ﻧﻮع ﺑﺘﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪Thickness‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ داراي دو ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Membrane‬و ‪ Bending‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﯾﻦ دو ﻋﺒﺎرت ﻫﺮ دو ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در اﺻﻞ ﻫﺮ‬
‫دو ﺿﺨﺎﻣﺖ دال را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ‪ Membrane‬ﺳﺨﺘﯽ درون ﺻﻔﺤﻪ دال اﺳﺖ و ‪Shell‬‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ دال اﺳﺖ‪.‬ﭘﺲ در ﺟﻠﻮي ﻫﺮ دو ﻋﺒﺎرت ﺿﺨﺎﻣﺖ دال را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫‪Type‬‬
‫داﻟﻬﺎ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ از ﻧﻮع ‪ Membrane‬اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎر دال‪ ،‬ﺑﺮ روي ﺗﯿﺮﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ آن ﺗﻮزﯾﻊ ﺷﻮد‪.‬زﯾﺮا در اﯾﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ در ﺣﯿﻦ آﻧﺎﻟﯿﺰ ﺳﺎزه رﻓﺘﺎر دال ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻟﺤﺎظ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﺨﺘﯽ درون ﺻﻔﺤﻪ اي از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯿﺪﻫﺪ و اﯾﻦ ﻣﺸﺎﺑﻪ رﻓﺘﺎر دال ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪Thick Plate‬‬
‫اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﺎرﺑﺮد دارد ﮐﻪ ﻣﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Plate‬ﯾﺎ ‪ Shell‬را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ )ﺗﯿﮏ زدن اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ(ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻠﻬﺎي ﺑﺮﺷﯽ ﺧﺎرج ﺻﻔﺤﻪ ﻧﯿﺰ در ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت وارد ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺗﻮﺻﯿﻔﺎت ﺑﺮاي ﻣﺪل ﮐﺮدن داﻟﻬﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ را ﺗﯿﮏ ﺑﺰﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫‪Load Distribution‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ داراي ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Use Special One-Way Load Distribution‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫ﺗﻮزﯾﻊ ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﺑﺎر ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ را ﺗﯿﮏ ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬دال ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ و در ﻏﯿﺮ‬
‫اﯾﻨﺼﻮرت دال دوﻃﺮﻓﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ دال ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﯾﺎ دوﻃﺮﻓﻪ‪ ،‬ﮐﻠﯿﻪ ﺗﻨﻈﯿﻤﺎت ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻗﺴﻤﺖ ‪.Load Distribution‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺷﺮح دادﯾﻢ‪ ،‬اﮔﺮ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ را ﺗﯿﮏ ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬رﻓﺘﺎر ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ و اﮔﺮ ﻧﺰﻧﯿﻢ رﻓﺘﺎر دو ﻃﺮﻓﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ اﯾﻨﮑﻪ در ﻫﺮﯾﮏ از ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ دال ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﯾﺎ دو ﻃﺮﻓﻪ را ﻧﺪارد‪.‬ﻟﺬا‬
‫ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻫﺮﯾﮏ از ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ‪ ،‬رﻓﺘﺎر ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ اﺳﺖ ﯾﺎ دو ﻃﺮﻓﻪ و ﺳﭙﺲ از دال‬
‫ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در آن ﭼﺸﻤﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ وزن ﻧﺎزك ﮐﺎري‪ ،‬ﮐﻒ ﺳﺎزي‪ ،‬ﺳﻘﻒ ﮐﺎذب و ﺑﺎر ﻣﻌﺎدل ﺗﯿﻐﻪ ﺑﻨﺪي را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‬
‫ﻧﻤﻮده و روي ﺳﻘﻒ ﻣﺪل ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬ﺗﺸﺨﯿﺺ رﻓﺘﺎر دوﻃﺮﻓﻪ ﯾﺎ ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ داﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺑﻌﺎد ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬
‫اﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﭼﺸﻤﻪ )‪ (a‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﭼﺸﻤﻪ )‪ ، (b‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ از دو ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دال ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ و اﮔﺮ اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ از دو ﺑﺎﺷﺪ دال ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬
‫*ﺗﻮﺟﻪ‪ :‬در ﺳﻘﻔﻬﺎي ﺗﯿﺮﭼﻪ ﺑﻠﻮك و ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﮐﻪ از ﻧﻮع ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎر روي ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﻬﺎﯾﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯿﺸﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﯿﺮﭼﻪ ﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﯿﺮ ﻫﺎي ﻓﺮﻋﯽ روي آن ﻗﺮار دارﻧﺪ‪.‬در داﻟﻬﺎي ﯾﮑﻄﺮﻓﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺗﯿﺮﻫﺎي ﮐﻮﺗﺎﻫﺘﺮ ﻣﯿﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮال ﺟﻠﺴﻪ ﻗﺒﻞ‪:‬‬
‫ﺳﻮال‪ :‬ﮔﻔﺘﯿﻢ در ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﻪ روش ﺗﻨﺶ ﻣﺠﺎز ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺪون ﺿﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎرﻫﺎي اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻓﻮﻻد‪ ،‬آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎر زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬داراي ﯾﮏ ﺿﺮﯾﺐ ‪ 0/75‬ﻧﯿﺰ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬ﻋﻠﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﭘﺎﺳﺦ‪ :‬ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎرﺑﺎد ﯾﺎ زﻟﺰﻟﻪ در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﺎزه ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯿﺘﻮان ﺗﻨﺸﻬﺎي ﻣﺠﺎز‬
‫را ‪ 33‬درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ داد )‪ 1.33‬ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮد( ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﺎدل ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻘﺪار ﺑﺎر ﺑﻪ اﻧﺪازه ‪ 0.75‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬ﭘﺲ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ‬
‫ﺿﺮاﯾﺐ ﺑﺤﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮان ﺑﺮاي ﻣﺼﺎﻟﺢ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﺑﺎرﮔﺬاري ﻟﺤﺎظ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻠﺴﻪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫‪Assign>Shell/Area‬‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﻨﻮي ﻓﻮق ﻣﯿﺘﻮان ﻣﻮارد زﯾﺮ را اﻋﻤﺎل ﻧﻤﻮد‪:‬‬
‫‪ : Wall/Slab/Deck Section...‬ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻘﻄﻊ دﯾﻮارﻫﺎ و ﺳﻘﻔﻬﺎ ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪ .‬روش ﮐﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﺳﻘﻒ ﯾﺎ دﯾﻮار ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده و ﺑﻌﺪ وارد اﯾﻦ ﻣﻨﻮ ﺷﺪه و ﻣﻘﻄﻊ ﺟﺪﯾﺪ را ﺑﻪ آن اﺧﺘﺼﺎص‬
‫ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ : Openings...‬ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﺑﺎزﺷﻮ در ﺳﻘﻒ ﯾﺎ دﯾﻮار ﮐﺎرﺑﺮد دارد‪ .‬روش ﮐﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﺳﻄﺤﯽ‬
‫را ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻪ ﺑﺎزﺷﻮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده و ﺳﭙﺲ اﯾﻦ دﺳﺘﻮر را اﻋﻤﺎل ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪ .‬ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫راه دﯾﮕﺮ اﻋﻤﺎل ﺑﺎزﺷﻮ در ﺳﻘﻒ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﺑﺘﺪا در ﻗﺴﻤﺘﯽ ﮐﻪ داراي ﺑﺎزﺷﻮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻘﻔﯽ را ﻣﺪل ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺪه اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ را ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻢ!‬
‫‪ : Diaphragms..‬از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي اﺧﺘﺼﺎص دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﺻﻠﺐ )‪ (Rigid‬و ﯾﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﺻﻠﺐ )‪ (Semi Rigid‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﻄﻮح اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد‪ .‬ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ از ﻧﻈﺮ آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﺋﺰ ﺷﺮاﯾﻂ ﺻﻠﺒﯿﺖ ﺑﺎﺷﺪ )ﺧﺼﻮﺻﺎ‬
‫ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ(‪.‬‬
‫اﻣﺎ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﭼﯿﺴﺖ؟ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻫﻤﺎن ﺳﻘﻒ ﺳﺎزه ) ﮐﻒ ﻃﺒﻘﻪ( اﺳﺖ‪ .‬دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ وﻇﯿﻔﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺳﺎزه‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﺎرﺑﺮ ﻗﺎﺋﻢ )ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ( را دارد‪ .‬دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻫﺎ داراي ﺳﺨﺘﯽ زﯾﺎدي )در ﺻﻔﺤﻪ ﺧﻮد( ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ و ﻟﺬا ﺑﻪ دﻟﯿﻞ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺨﺘﯽ زﯾﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﺟﺎﻧﺒﯽ ﮐﻠﯿﻪ ‪ node‬ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻗﺮار دارﻧﺪ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺴﺎوي ﺑﻮده و ﻟﺬا‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﮑﺎن ﻧﻤﯿﺪﻫﻨﺪ و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺒﺐ ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ در ﺗﯿﺮﻫﺎي ﻗﺎﺑﻬﺎي ﺧﻤﺸﯽ ﻧﯿﺮوي ﻣﺤﻮري‬
‫اﯾﺠﺎد ﻧﺸﻮد و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺗﯿﺮﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﯿﺮوي ﻣﺤﻮري ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﺎ ﮐﻠﯿﻪ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻫﺎ را ﺑﺼﻮرت ﺻﻠﺐ در ﻧﻈﺮ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ اﻣﺎ ﻋﻤﻼ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ روي آن اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯿﺪﻫﯿﻢ ﺗﺎ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ واﻗﻌﺎ ﺻﻠﺐ اﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؛‬
‫ﺑﺤﺚ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻫﺎ ﺑﺤﺚ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ رﻓﺘﺎر دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ رﻓﺮﻧﺴﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﺮاﺟﻌﻪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺎن ذﮐﺮ اﺳﺖ در ﺻﻔﺤﻪ ‪ 125‬آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ‪ 2800‬وﯾﺮاﯾﺶ ﺳﻮم ) ﭘﯿﻮﺳﺖ ‪ (6‬ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﺟﻬﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ‬
‫ﺻﻠﺒﯿﺖ ﯾﺎ اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮي دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﻫﺎ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺐ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻧﺤﻮه اﻋﻤﺎل دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﺻﻠﺐ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﻠﯿﻪ ﻃﺒﻘﺎت )ﺑﻪ ﺟﺰ ﻃﺒﻘﻪ ‪ (Base‬را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده و دﯾﺎﻓﺮاﮔﻢ ﺻﻠﺐ را ﺑﻪ آن اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺼﻮرت ﭘﯿﺸﻔﺮض دﯾﺎﻓﺮاﮔﻤﯽ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ‪ D1‬در ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺿﻤﻨﺎ ﻣﯿﺘﻮان از ﮐﻤﮏ ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Add New Diaphragm‬ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ دﯾﺎﻓﺮاﮔﻤﻬﺎي ﺟﺪﯾﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ : Local Axes...‬از اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ ﺗﯿﺮرﯾﺰي و اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﮐﻠﯿﮏ ﺑﺮ روي‬
‫آن ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻪ داراي ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎر ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روش‪ ،‬روش‬
‫‪ Angle‬ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ زاوﯾﻪ ﺟﺪﯾﺪ ﺟﻬﺖ ﺗﯿﺮرﯾﺰي را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻮر ‪X‬ﻫﺎ ﺑﺎ ﺟﻬﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﭘﺎدﺳﺎﻋﺘﮕﺮد وارد‬
‫ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﺰ اﺑﺘﺪا ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﺖ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺎرﺷﺎن ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮده و‬
‫ﺳﭙﺲ زاوﯾﻪ ﺟﺪﯾﺪ را وارد ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺎﯾﺎن‬

Etabs Arshadseraj

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Etabs Arshadseraj

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ETABS 9.7.

‫اﻧﻮاع ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺑﺎرﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﯽ‬

‫‪ (1‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺳﺎده )ﻗﺎب ﻣﻔﺼﻠﯽ(‬

‫‪ (2‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﺧﻤﺸﯽ )ﻗﺎب ﺻﻠﺐ(‬

‫‪ (3‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻗﺎب ﻣﺨﺘﻠﻂ )دوﮔﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ(‬

‫ﭘﺎﯾﺪاري ﺳﺎزه در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ‬

‫اﻟﻒ( ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﺧﻤﺸﯽ‬

‫در راﺑﻄﻪ ﻓﻮق "‪ "b‬ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺗﯿﺮ )‪ (beam‬ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ب( ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻔﺼﻠﯽ‪:‬‬

‫ﻣﻠﺰوﻣﺎت ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺒﮑﻪ ﺧﺮﭘﺎﯾﯽ‬

‫‪ (1‬ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﺎﺋﻢ )ﺳﺘﻮﻧﻬﺎ(‬

‫‪ (2‬ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻗﻄﺮي )ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪﻫﺎ(‬

‫‪ (3‬ﺗﯿﺮﻫﺎ ) ﻓﻘﻂ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ از ﻧﻮع ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﺗﯿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ(‬

‫اﻧﻮاع ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي‪:‬‬

‫‪ (1‬ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻬﺎر ﺑﻨﺪي ﻫﻢ ﻣﺤﻮر ) ﻫﻤﮕﺮا‪ ،‬ﻣﺘﻘﺎرب‪( CBF ،‬‬

‫ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪي ﺑﺮون ﻣﺤﻮر )‪(EBF‬‬

‫راﺑﻂ ﻓﻌﺎل و ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل‬

‫در ﺷﮑﻞ ﻓﻮق‪:‬‬

‫ﻣﻔﻬﻮم ﻏﯿﺮ ﺧﻄﯽ ﺷﺪن ﺳﺎزه ﻫﺎ‬

‫ﻣﻨﺤﻨﯽ ‪Push Over‬‬

‫* ﺿﺮﯾﺐ )‪ (I‬ﺑﺮاي اﻏﻨﺎي ﺳﻄﺢ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺨﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎي ﺗﯿﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬

‫ﻼ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺟﺎن ﺗﯿﺮﭘﯿﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ از‬

‫ﺗﺌﻮري ﺑﺎﺳﻠﺮ )ﻋﻤﻞ ﻣﯿﺪان ﮐﺸﺸﯽ(‬

‫اﻟﻤﺎﻧﯽ از ﯾﮏ ﺗﯿﺮ ﻓﻮﻻدي را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﮑﻞ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻓﻠﺴﻔﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺎدﺑﻨﺪ ‪EBF‬‬

‫ﺷﺮاﯾﻂ ﻗﻄﻊ ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ ﯾﺎ دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺮﺷﯽ در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ‬

‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺳﺘﻮن‪:‬‬

‫ﻣﺤﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ در ﭘﻼن‬

‫ﺳﺨﺘﯽ ﭘﯿﭽﺸﯽ ﺳﺎزه را ﺑﻄﻮر ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ﻣﯿﺘﻮان ﻧﻮﺷﺖ‪:‬‬

‫ﻣﺤﻞ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮي ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪﻫﺎ در ﯾﮏ ﻗﺎب‬

‫ﻗﺎﻋﺪه ‪ %25‬ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ‬

‫ﻗﺎﻋﺪه ﺻﺪ ﺳﯽ ﻗﺎﺑﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ‬

‫ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻓﻮق ﺑﻄﻮر ﻣﺒﺴﻮط در اداﻣﻪ ﺷﺮح داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎﻻ در ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﻤﺎره ﮔﺬاري ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬

‫دﺳﺘﻮرات ﻧﻮار اﺑﺰار‬

‫‪ :Save‬ذﺧﯿﺮه ﮐﺮدن اﻃﻼﻋﺎت و ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﺎﻫﺎ از ﺳﺎزه ﺑﺼﻮرت زﯾﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪:‬‬

‫اﻧﺘﺨﺎب ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﺎﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ‬ ‫>‪Windows ----> Options ----‬‬

‫‪ :Summary Report‬ﺧﻼﺻﻪ اي از ﮐﻞ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺪﻟﺴﺎزي و ﺗﺤﻠﯿﻞ )ﮔﺰﯾﻨﻪ اي ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و ﮐﺎرﺑﺮدي(‬

‫ﺣﺎل ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﺑﺎﻻ ﻣﯿﭙﺮدازﯾﻢ‪.‬‬

‫‪ :Set Default 3d view‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻓﺮم ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﺳﺎزه در ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل‬

‫‪ :Set Plan View‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﭘﻼن اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ در ﭘﻨﺠﺮه ﻓﻌﺎل‬

‫‪ :Set Elevation View‬ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻗﺎب در آﮐﺲ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ‬

‫‪ :Perspective Toggle‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ دﺳﺘﻮر در ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺳﻪ ﺑﻌﺪي ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﺧﺎص )و ﻧﻪ ﮐﻞ ﺳﺎزه(‬

‫اﻧﻮاع اﻟﻤﺎﻧﻬﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ﻧﺮم اﻓﺰار ‪ETABS‬‬

‫ﺑﺮرﺳﯽ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي در ﻧﺮم اﻓﺰار‬

‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻋﻨﺎﺻﺮﮔﺮه اي‬

‫‪ (2‬ﺗﮏ ﮐﻠﯿﮏ راﺳﺖ ﮐﺮد‬

‫‪ (3‬دﮐﻤﻪ ‪ Enter‬را از روي ﮐﯿﺒﻮرد ﻓﺸﺎر داد‬

‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آﯾﮑﻮﻧﻬﺎي ﻣﺪﻟﺴﺎزي ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﻄﺤﯽ‬

‫‪ :Drawing Control Type‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر داراي ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي زﯾﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪:‬‬

‫‪ :Parallel to x‬اﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻮازات ﻣﺤﻮر ‪ x‬ﻫﺎ رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬

‫‪ :Parallel to y‬اﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻮازات ﻣﺤﻮر ‪ y‬ﻫﺎ رﺳﻢ ﻣﯿﺸﻮد‪.‬‬

‫‪ :Fixed Length and Angle‬ﺑﺮاي رﺳﻢ اﻟﻤﺎن ﺑﺎ ﻃﻮل و راﺳﺘﺎي ﻣﺸﺨﺺ‬

‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه در ﻗﺴﻤﺖ ‪ Spacing‬دو ﮔﺰﯾﻨﻪ زﯾﺮ را دارﯾﻢ‪:‬‬

‫ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Parallel to x‬و‪ Parallel to y‬ﻗﺒﻼ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﻧﺪ‬

‫ﺳﺎﯾﺮ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻗﺒﻼ ﺷﺮح داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻪ ﺷﮑﻞ زﯾﺮ ﺑﺎز ﻣﯿﺸﻮد‪:‬‬

‫‪ :Inverted V‬ﻣﻬﺎرﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﯽ‬

‫و اﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﮑﺘﻪ‪:‬‬

‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن )‪(Select‬‬

‫‪ = Column‬ﺳﺘﻮن ‪ = Beam‬ﺗﯿﺮ ‪ = Brace‬ﺑﺎدﺑﻨﺪ‬