ebiyatEerlerinde Flee Alama
‘Kaynaklar
‘Barret, W. (2003) fraryne!dnsm-Varlet Cerne Bir Income,
“Ankara: Hece Yaya.
‘Bana, Z (192), Olinda, msi ve Der Hayat Stale eae
bul Ayes Yavin,
oak, P. (1958), Varo Varo, usb: Toph Dion
Yuin,
aes, G. (1987) Avapa CercepihIsanbuPayel Yap
Mubal, S199). Heidgger ve Var ve Zaman’ sab: Samal Yaye
Packs, (2008). Om ve Ayn. Gade, Ohim ve Fest), 5165
‘Reinhard, S. (2006) lame Kar. inde, Olim ve Feet) 41-51
Solomes, .C. (2006). Ot Fetgzm, Mara Tekencik nde, Ol ve
False, 296-35)
‘Soll, 1 2006), Olam aa aon Ovens Oztne. (ide, Om ve
Fete, = 5285
“Tolsoy, L (199), Om Manfestom-Oykier (an In Ot, a
‘Kako Yaya
“Dus, S. (991). Diya Fir Mimarlar-Kendt Hayaroun Siri Yaml|
‘Akar: Tikie Basan Ke Yaya
Varolusguluk ve Franz Kafka’nin
Déniisitm’ii
‘Metin Bal
‘Varolusguluk yirminci ybzyilm ilk yansinda ortaya gikmip
‘ye modem felsefede tatuslan Konulara dont “derinlosme mo-
delleri"yle Gzetleneeek olan modernist hareketerden “otantik”
ve “otantikolmayan” ie ilgili bir kuram olarak tanumlanabilir
ameson, 1991: 11) Varolusguluk, buna paralel olarak, “bir
felsefe dei fakat gelenekselfelsefeye karg esi isyanlarigin
bir adlandirma” olarak da gorilebliz. (Kaufmann: 1970; 11)
YYarolusgulugun agik bir tamimim dogrudan dogruya varolusg
bir filozofun, Jean-Paul Sarte'in agndan yapacek olursak,
*TVaroluseuluk} insan yagamunu olanakis kala bie 6fretiir; her
fakikain ve eylemin hem bir gevreye hem do bir insan daneli-
fine isaret cttigini onaylayan bir OBretidir.” (Sartre, 1966: 24)
‘Varoluscular arasinda ortak gorilebilecek tk sey onlanin bibit-
levine kargt duyduklan rahatsizikur. Varoluggulugun en temel
‘wellitiinang ve dustince sistemleriyl birlikte salt akaderaik ve
yasamdan uzak, geleneksel felsefenin sofukluguna karg alinan
‘avd
‘Aymi anda St. Augustinus, Aquinas, Pascal, Montaigne,
Spinoza, Fichte, Nietzsche, Kierkegaard, Jaspers, Marcel,
Dosioyevski, Heidegger, Sarte, Kafka ve Camus varolugcular
lark betmleneblir. Varoluygu felsefenin en biyik yap, Varlit
ve Zaman (1927), metfizik iin “ersilmez” (uncugeiglich) oldu-
{uno dusundogu “insanun insanlga sorusu"nu giindeme geiren
Martin Heidegger tarafindan yazild,, (Heidegger, 1996: 322)
Heidegger boyle olmasina rafmen bir “varolusgu” olarak anil-
‘mak istemez. Varoluseu folsefenin ikinci bayik yapit olan
Warlk ve Hci (1943) yazan Sartre “varolugu Sziinden duce
365 367‘debiyat alerndel Fly ntamak
glen bir varbk vardr,(...] Bu varhk insandu” duguncesiyle
{elsefe tariinde “varolug” kavramumt ken felsefesinin merke-
zine koyan ve boylece bir varoluscu oldugunu agile savunan
{ik dugUndrddr. (Sartre, 1966: 27)
‘Varolusgulugun thm Gmeklerinde insamn Kendi kendisin
onw aldifs bir sorusturmayla karqagihr. Bu arastrmada “so-
"nun Gneeligi vardir. Soni “bir ogrulugun varolusuna (Sart
+8, 2003: 29) gerektren ancak heniz ne olduklan konusunda bir
karara varilmams iki tara arasinda “iki varhk-olmayan arasi-
‘da urulzus bir kOprds.” (Sarre, 2010: 51) Insamin kendisne
yonelen varolussal soru: “neredesin?” sorusudur. Bu soruyu
Tevrar'a kadar geri ghtlimek mitmiktindar. Bu yapta gore bu
soruyy, insan Tann’yla bislkte oturdugu babgede gdrtnmez
‘oldugunda, ik kez Tann, kaybolmus insana sorar. Bu soruya
neden olan olay, insanin Tann'nan insemin kendis iin koydugu
yasagh cigneyip, iyiyi kowden ayirdetme bilgisini edinmesiyle
onlardan birt” olmast, insanmn Tann ve gevresindeli “seyler”e